Livre, par.
[5, 60]	διὰ Καικίνα· καὶ εἰ βούλει,	λάβε	τὰ ἀντίγραφα. Ὁ μὲν οὕτως
[5, 138]	ὁ τῆς Μακεδονίας ἡγούμενος Ἀντωνίῳ	συνέλαβε	καὶ τὸ χρυσίον τοῖς ἱππεῦσι
[5, 58]	πόλιν Ὑρίαν καὶ ἐκπλήξας ἀμαχεὶ	παρέλαβέ	τε καὶ αὐτῆς ἡμέρας ἐς
[5, 31]	τῷ Σαλουιδιηνῷ μὴ κυκλωθείη, Σούτριον	κατέλαβε,	χωρίον τι χρήσιμον τῷ Λευκίῳ,
[5, 127]	δίκαια γίγνοιτο (οὐ γὰρ ἀνύποπτοί	γε	ἦσαν ἐκ πολλοῦ διὰ φιλαρχίαν,
[5, 20]	τῶν ἡγεμόνων τοῦ στρατοῦ, ἐπράχθη	γε	μὴν αὐτῶν δύο μόνα τὰ
[5, 33]	τὴν Περυσίαν μὴ ἐσφέροιτο. Ἀντεπονεῖτό	γε	μὴν καὶ ὁ Λεύκιος, ἑτέροις
[5, 120]	σωτηρίας τὴν ἐλπίδα ἔχοντες. Διέκρινόν	γε	μὴν οὐδέν, οὐδ' ἐδύναντο, καὶ
[5, 59]	ζῆλον ἐξερρίπισε τοσόνδε πόλεμον. Τό	γε	μὴν πάθος ἀσθενῶς ἤνεγκεν ὁ
[5, 79]	φανῆναι τῶν σκηνωμάτων ἐκθέοντα. Ἔγραφέ	γε	μὴν τῷ Καίσαρι μὴ λύειν
[5, 135]	ἔχει, καὶ τοῦ στρατοῦ, πιστοτάτου	γε	ὄντος αὐτῷ καὶ οὐδ' ἐν
[5, 15]	τῷ τότε ἑκὼν ὑπερεώρα. Ἔν	γέ	τοι τῷ θεάτρῳ, παρόντος αὐτοῦ,
[5, 67]	ὁ Ἀντώνιος αὐτὸν ἠξίου ταχύνειν	γε	τὸν πόλεμον διὰ τὴν ἀπορίαν.
[5, 140]	στρατῷ νυκτὸς ἐπελθὼν ἢ τῆς	γε	τροπῆς γενομένης ἐπαγαγὼν τάχ' ἂν
[5, 100]	σὺν ὑποψίᾳ μόνων ἠξίωτο ὧν	ἤγαγε	νεῶν, ἐπεβούλευεν αὖθις αὐτομολίαν. ~Ἐπινοῶν
[5, 80]	ἐξ ἀπελευθέρου καὶ ὧν αὐτὸς	ἤγαγε	νεῶν, ἐπέτρεπεν ἡγεῖσθαι, ὑποστρατηγοῦντα τῷ
[5, 132]	ὅμως εἰς εἰρήνην ἀφύλακτον ἅπαντα	περιήγαγε.	Καὶ ἐξ ἐκεινου φασὶ παραμεῖναι
[5, 83]	τάς τε φευγούσας τῶν ἰδίων	ἐπανήγαγε	καὶ τὰς ἐμπιπραμένας ἐκώλυσε. Καὶ
[5, 2]	γὰρ ἤδη καὶ ὁ Βροῦτος)	ἐξήγαγε	τὴν φρουράν, οὖσαν ὁπλιτῶν τρισχιλίων,
[5, 124]	συγγνῶναι σφίσι παρεκάλουν. Ὁ δ'	ἔλεγε	θαυμάζειν, εἰ συγγνώμην αἰτοῦντες οὐ
[5, 141]	~Ποταμὸν δ' ἐν μέσῳ λαβὼν	ἔλεγε	μὲν, ὅτι πρεσβεύσαιτο πρὸς Ἀντώνιον,
[5, 125]	σημείων εἴχετο καὶ οὐ μεθήσειν	ἔλεγε,	μέχρι τῶν φερόντων αὐτά τις
[5, 31]	προσκρούσας καὶ διὰ ταῦτ' ἐπανιών,	ἔλεγε	πυνθανομένοις τὸν Ἀντώνιον χαλεπαίνειν τοῖς
[5, 93]	ὁ μὲν ἐγκαταλελεῖφθαι τοῖς κινδύνοις	ἔλεγε	τοῖς ἐν πορθμῷ καταλαβοῦσιν, ἡ
[5, 77]	ναῦς ἄλλας ἐποιεῖτο καὶ ἐρέτας	συνέλεγε	καὶ τῷ στρατῷ ποτε ἐδημηγόρησε
[5, 137]	γυμνάζοντα δὲ τὸν στρατὸν ὁρῶν	κατέλεγέ	τινας ἐκ τῶν ὑπηκόων καὶ
[5, 106]	ναυτικῷ, τὰς δὲ βαρείας αὐτὸς	ἦγε	κατὰ μέσον καὶ τὸν ἄλλον
[5, 36]	ἄγειν σφᾶς κελευόντων, ὁ Λεύκιος	ἦγε	πρὸ ἡμέρας. Σίδηρόν τε τειχομάχον
[5, 95]	Ἐπεὶ δὲ ὁ χρόνος αὐτοῖς	ἔληγε	τῆς ἀρχῆς, ἣ τοῖς τρισὶν
[5, 127]	ὁ Πομπήιος. Τὴν δὲ στρατιὰν	συνῆγε,	καὶ ἐγένετο αὐτῷ τέλη μὲν
[5, 62]	Κοκκήιος τὰ ἀμφίλογα πάντα κατιδὼν	ἐπῆγε	τὸν Φουλβίας θάνατον καὶ τρόπον
[5, 33]	καὶ Καληνὸν ἐκ τῆς Κελτικὴς	ἤπειγε	βοηθεῖν Λευκίῳ καὶ στρατὸν ἄλλον
[5, 50]	τέλη Πλάγκου, ἀποληφθέντα ἐν Καμερίᾳ.	Ἔφευγε	δὲ καὶ Φουλβία μετὰ τῶν
[5, 24]	τὸν Ἀντώνιον οὐ πολεμουμένων, Καίσαρι	δέ,	ἃ εἰλήχει, πάντα χωρὶς Σαρδοῦς
[5, 141]	ἐν Μιτυλήνῃ τὰς ἀποκρίσεις, πολεμοῦντος	δέ,	ἃ πεποίηκας ἅπαντα· τί γὰρ
[5, 56]	δὲ ὡς πολέμιον ἐπάγοντι. Ὁ	δὲ	ἀγανακτῶν καὶ ἡγούμενος εἶναι τάδε
[5, 107]	τοῦ Πομπηίου περιπλέοντα ἀνελάμβανεν, ~ὁ	δὲ	Ἀγρίππας ἵετο μάλιστα εὐθὺ τοῦ
[5, 30]	δώσειν δίκην ἀρχῆς βιαίου, τὸν	δὲ	ἀδελφὸν αὐτὴν ἑκόντα ἀποθήσεσθαι καὶ
[5, 55]	ἃς ἐν Ἀσίᾳ πεποίητο. Πυθόμενος	δὲ	Ἀηνόβαρβον ἀπαντᾶν αὑτῷ ναυσὶ καὶ
[5, 61]	μὲν ἐχθρῷ κοινῷ Πομπηίῳ, ἐπαγαγόντα	δὲ	Ἀηνόβαρβον φονέα τοῦ ἐμοῦ πατρός,
[5, 50]	Οὐεντίδιον σφῶν εἵλοντο ἄρχειν. Ἀσίνιος	δὲ	Ἀηνοβάρβῳ συνετίθετο φιλίαν εἶναι πρὸς
[5, 119]	καὶ πυρφόρα καὶ τοξεύματα. Μετὰ	δὲ	αἱ νῆες αὐταὶ συνερρήγνυντο ἀλλήλαις,
[5, 117]	εὐνίων ἀναπηδᾶν ὑπὸ δέους, τοὺς	δέ,	ἀκοῇ τῶν περὶ τῆς Αἴτνης
[5, 128]	ὅρκων καὶ κολάσεων. Οὐκ εὐπειθῶς	δὲ	ἀκροωμένων ὑφῆκε τῆς ἀπειλῆς, ἵνα
[5, 47]	καὶ νῦν πεύσομαι. Οὐκ ἐπιτρεπόντων	δέ,	ἀλλὰ ἀπαύστως παρακαλούντων, Συγχωρῶ ὑμῖν,
[5, 119]	τὴν ναῦν ἀργοτέραν ἐργάσασθαι. Ἄλλαι	δὲ	ἀλλήλας διεξέπλεον βάλλουσαί τε καὶ
[5, 123]	τὸν Λέπιδον ἐς χαριστίαν, διαπειλησάμενοι	δὲ	ἀλλήλοις διέστησαν, καὶ αὐτίκα αἵ
[5, 48]	ὁ Καῖσαρ ἑαυτῷ παρεστήσατο, τῶν	δὲ	ἄλλων τοὺς μὲν οἱ φίλοι
[5, 128]	ἀπέστη τοῦ βήματος δυσχεραίνων. Οἱ	δὲ	ἀμφὶ τὸν χιλίαρχον ἦσαν ἐπαινοῦντές
[5, 82]	ἔργον ἦν, συνεστηκυίας ἑκατέρας, οἱ	δὲ	ἄνδρες ὥσπερ ἐν γῇ πόνου
[5, 48]	φύλαξι παρεδόθησαν, μετ' οὐ πολὺ	δὲ	ἀνῃρέθησαν, χωρὶς Αἰμιλίου Λευκίου, ὃς
[5, 39]	ὃ θέλει καταχρήσασθαι μόνῳ, ὑμῖν	δὲ	ἀντ' ἐμοῦ ἀμνηστίαν δοῦναι, πολίταις
[5, 19]	ἐς ἀπιστίαν πρὸς Ἀντώνιον. Ὁ	δὲ	ἀντεδίδασκεν αὐτούς, ὅτι αὑτῷ μὲν
[5, 123]	οὐχ ἑαυτῷ κατακτησόμενον αὐτὴν· ὁ	δὲ	ἀντενεκάλει τῆς προτέρας τάξεως ἀφῃρῆσθαι
[5, 59]	αὐτοὺς περισώσαντι ἐν Φιλίπποις. Τῶν	δὲ	ἀντεπικαλούντων, ὅτι αὐτοὶ σφίσιν ἥκουσι
[5, 65]	εἰ μή τι συμβαίνοι, Παρθυαίοις	δὲ	Ἀντώνιον, ἀμυνόμενον τῆς ἐς Κράσσον
[5, 4]	ἐπὶ τὸν Ἰόνιον ᾔει, ὁ	δὲ	Ἀντώνιος ἐν Ἐφέσῳ γενόμενος τῇ
[5, 75]	τὴν Κελτικὴν ἐξώρμα ταρασσομένην, ὁ	δὲ	Ἀντώνιος ἐπὶ τὸν πόλεμον τῶν
[5, 3]	εἵλετο διὰ τὴν ἀρρωστίαν̓ ὁ	δὲ	Ἀντώνιος ἐς τὰ πέραν ἔθνη,
[5, 1]	ἐπὶ τῆς Ἰταλίας ᾔει, ὁ	δὲ	Ἀντώνιος ἐς τὴν Ἀσίαν, ἔνθα
[5, 55]	μὲν Πλάγκος ἀνεθάρρει μόλις, ὁ	δὲ	Ἀντώνιος ἐς τὴν ἑαυτοῦ ναῦν
[5, 56]	διατετμημένῳ τε καὶ διατετειχισμένῳ. Ὁ	δὲ	Ἀντώνιος καὶ τὸν λιμένα μέγαν
[5, 134]	ἢ Ἀντωνίῳ τάδε παρασκευάζειν. ~Ὁ	δὲ	Ἀντώνιος πυθόμενος μὲν εὐθὺς ἀμφὶ
[5, 52]	ἐπιστήσας ἐς Ῥώμην ἀνέστρεφεν· ~ὁ	δὲ	Ἀντώνιος χειμῶνος μὲν ἔτι τοὺς
[5, 57]	ὡς ἐπὶ Πομπήιον ἰόντας· μαθόντες	δὲ	Ἀντωνίου γνώμῃ τὰ γιγνόμενα εἶναι,
[5, 122]	ναῦς ἐντίθεσθαι τὰ δυνατά· παρεσκεύαστο	δὲ	ἅπαντα ἐκ πολλοῦ. Πλένιόν τε
[5, 126]	Λέπιδον, οὐκέτι ὄντα αὐτοκράτορα· ὁ	δὲ	ἀπεῖπεν. Οὕτω Λέπιδος, ἀδοκήτῳ πάντων
[5, 110]	μεῖζον ἐξήνυστο τῷ Πομπηίῳ. Νῦν	δὲ	ἀπείρως τε πολέμου, καὶ ὑπ'
[5, 70]	ἔπειθον ἐς τὴν εἰρήνην, Μηνόδωρος	δὲ	ἀπὸ Σαρδοῦς ἐπέστελλεν ἢ πολεμεῖν
[5, 138]	ὑπεχώρουν, οὐκ ὄντες ἀξιόμαχοι. Προσδεχομένων	δὲ	ἀπό τε Μυσίας καὶ τῆς
[5, 48]	μὲν ἀπὸ τῆς βουλῆς, πολλοὶ	δὲ	ἀπὸ τῶν καλουμένων ἱππέων, ἐν
[5, 2]	καὶ στρατοῦ, χρήματα ἐκλέγειν. Κασσίου	δὲ	ἀποθανόντος οὐδὲν ἐλπίζων ὅμοιον ἐν
[5, 129]	ταχέως, ὅτε μηδενὶ μετανοήσει, καταπλουτιεῖν	δὲ	ἀπολύων καὶ νῦν ἐπιδιδόναι δραχμὰς
[5, 113]	ὡς αὐτοκράτορα καὶ περιέσῳζε. Κορνιφίκιος	δὲ	ἀποτρέψασθαι μὲν ἐκ τοῦ χάρακος
[5, 119]	ἡ βία τῶν ἀνδρῶν, ὁ	δὲ	ἅρπαξ ἐποίει τὸ ἴδιον. ~Ὅτε
[5, 109]	καὶ ἀποπειράσων τοῦ Ταυρομενίου. Ὁ	δὲ	Ἀρχηγέτης Ἀπόλλωνος ἀγαλμάτιόν ἐστιν, ὃ
[5, 81]	Μενεκράτης ἐς Αἰναρίαν παρῆλθεν· ἠοῦς	δὲ	ἀρχομένης οἱ μὲν τὸν κόλπον
[5, 98]	ὑπήγετο καὶ ἑτέρας ἐβιάζετο· Ταῦρος	δὲ	ἀρχομένου τοῦ πνεύματος ἐς Τάραντα
[5, 56]	δρᾶν, ὅ τι δύναιτο. Ὁ	δὲ	ἄσμενος αὐτίκα Μηνόδωρον σὺν ναυσὶ
[5, 104]	ἐν τούτῳ παρασκευῆς ἦσαν, Λεπίδῳ	δὲ	αὖθις ἐκ Λιβύης ἦγον αἱ
[5, 145]	~Ἀλλὰ Πομπήιος μὲν ἐτεθνήκει, Ἀντώνιος	δὲ	αὖθις ἐς Ἀρμενίαν ἐστράτευε, καὶ
[5, 3]	χρήματα, ὅσα αὐτοῖς ὑπέσχηντο. Διενείμαντο	δὲ	αὖθις ὅσα καὶ πρότερον ἔθνη
[5, 93]	γινομένας αὑτῷ ναῦς ἀνεβάλλετο. Καλούμενος	δὲ	αὖθις ὡς ἐπὶ ἕτοιμα καὶ
[5, 96]	στόλου, τὰ ἀπαίσια τραπῆναι. Νείμαντες	δὲ	αὐτά, μέρος ἐς τὴν θάλασσαν
[5, 6]	ἐσενεγκεῖν ἀντὶ τῶν χρημάτων, τοὺς	δὲ	αὐτὰ παρὰ σφίσιν ἐς νόμισμα
[5, 82]	τὸν ταρσὸν τῆς Μενεκράτους· ἐπεὶ	δὲ	αὐταῖς ἑκατέρωθεν χεῖρες ἐπεβλήθησαν σιδηραῖ,
[5, 41]	ἀπαγγελούντων Καίσαρι κατιέναι Λεύκιον. Ὁ	δὲ	αὐτίκα ὑπήντα. Ἑωρῶντο οὖν ἀλλήλοις
[5, 106]	πρῷραν καὶ κατὰ πρύμναν. Ὡς	δὲ	αὐτοῖς αἵ τε παρακελεύσεις, οἵας
[5, 52]	ἐπὶ Καίσαρι λαβεῖν Πομπήιον. Ὁ	δὲ	αὐτοῖς ἀπεκρίνατο χάριν μὲν ἐπὶ
[5, 115]	κατεῖχον ἀθυμία, καὶ παρίεντο. ~Ὧδε	δὲ	αὐτοῖς ἔχουσι Λαρώνιος ἐπιφαίνεται μακρόθεν,
[5, 140]	ἐν ἑσπέρᾳ καὶ κόπῳ. Ὧδε	δὲ	αὐτοῖς ἔχουσιν ὁ Πομπήιος νυκτὸς
[5, 2]	ἐς τὸν Παρμήσιον ἐχώρει. Ἀφίκετο	δὲ	αὐτοῖς καὶ Τουρούλιος, ἑτέρας ναῦς
[5, 137]	γῆν καὶ διὰ θαλάσσης. Οἱ	δὲ	αὐτὸν ἑκατέρωθεν ἀπεκρούσαντο· καὶ γάρ
[5, 11]	Αἴγυπτον ᾔει πρὸς Κλεοπάτραν. ~Ἡ	δὲ	αὐτὸν ἐπεδέχετο λαμπρῶς. Καὶ ὁ
[5, 68]	καὶ τὴν μέμψιν ἐκλογίσασθαι. Οἱ	δὲ	αὐτὸν εὐθὺς ὀφθέντα ἔβαλλόν τε
[5, 61]	ᾤχετο πρὸς τὸν Καίσαρα. ~Ὁ	δὲ	αὐτὸν ἰδὼν ἐν θαύματι ἐποιεῖτο,
[5, 16]	Καίσαρος ἀσθένειαν, οὐχ ὑπεροψίαν. Οἱ	δὲ	αὐτὸν τὰ μὲν πρῶτα ἔσκωπτον
[5, 72]	καὶ μόνον εὔνουν ἀνεκάλει. ~Μουκίας	δὲ	αὐτὸν τῆς μητρὸς καὶ Ἰουλίας
[5, 124]	ἄκων ἐς πόλεμον καθίστασθαι. Ἀσπαζομένων	δὲ	αὐτὸν ὡς αὐτοκράτορα τῶν ὁρώντων,
[5, 134]	Πομπηίῳ πολεμεῖν κατὰ κράτος, ἐπιτρέποντα	δὲ	αὑτὸν Ἀντωνίῳ μετὰ τιμῆς ἄγειν.
[5, 144]	διὰ τὸν πατέρα Μάγνον, οἱ	δὲ	αὑτὸν ἐφ' ἑαυτοῦ Πλάγκον, τάδε
[5, 111]	τὸ δὲ λαιὸν Καρισίῳ, λιβυρνίδος	δὲ	αὐτὸς ἐπέβαινε καὶ περιέπλει πάντας
[5, 85]	ναυμαχεῖν δίχα τοῦ Καλουισίου· γνώμῃ	δὲ	αὐτοῦ παρά τε τὴν γῆν
[5, 128]	ἐν ταῖς πατρίσιν ἀξίωσιν. Ἔτι	δὲ	αὐτοῦ τοιάδε προστιθέντος ἕτερα, ὑπεφώνησε
[5, 37]	γυμνικοῖς ἀγῶσιν οἱ διαναπαυόμενοι. Ὧδε	δὲ	αὐτοὺς ἔχοντας ἐλεῶν ὁ Λεύκιος
[5, 61]	ἀφικέσθαι μετὰ πολεμίων προσδοκῆσαι) Βρεντεσίους	δὲ	αὐτοὺς καὶ τὸν ὑπολελειμμένον αὐτοῖς
[5, 114]	καὶ θέρους καὶ κόπου. Προτρέποντος	δὲ	αὐτοὺς τοῦ Κορνιφικίου καὶ πηγὴν
[5, 128]	ἡγεμόσιν ἐδίδου τοῦ Πομπηίου. ~Ζήλου	δὲ	αὐτῷ γέμοντι ἐπὶ τούτοις τὸ
[5, 124]	συμφέροντα παραινέσοντας κρύφα ἑκάστοις. Ὡς	δὲ	αὐτῷ διεφθάρατο πολλοί, καὶ μάλιστα
[5, 25]	θησαυροὶ χρημάτων ἱερῶν δαψιλεῖς. ~Τετάρακτο	δὲ	αὐτῷ καὶ τὰ τῆς Ἰταλίας
[5, 53]	λιμὸν περιενέγκαιεν. Ὧν ἐνθυμούμενος (ἐλέλεκτο	δὲ	αὐτῷ περὶ πολλῶν παρθένων ἐς
[5, 87]	ἐς τὴν ἕω κακοπαθῆσαι. Ταλαιπωρουμένῳ	δὲ	αὐτῷ περὶ ταῦτα Καλουίσιος μὲν
[5, 81]	τοῦτο Πελοπόννησον οὐ δοίη. ~Ὡς	δὲ	αὐτῷ τὰ ἐν χερσὶν ἕτοιμα
[5, 3]	καὶ τέλη πέντε· καὶ τῶνδε	δὲ	αὐτῶν Ἀντωνίῳ δύο ἔδωκεν, ἀντιληψόμενος
[5, 1]	Ἀντώνιόν τε καὶ Καίσαρα. Ἐγίνετο	δὲ	αὐτῶν ἕκαστα οὕτως. ~Κάσσιος ὁ
[5, 48]	φρουρὰ τὴν πόλιν περιέστη. Ἐπεὶ	δὲ	ἀφίκοντο, Λεύκιον μὲν ὁ Καῖσαρ
[5, 106]	σὺν τῷ πλέονι ναυτικῷ, τὰς	δὲ	βαρείας αὐτὸς ἦγε κατὰ μέσον
[5, 83]	τὰ Πομπηίου παρὰ πολύ· Δημοχάρης	δὲ	βαρυθυμῶν ἐπὶ τῷ θανάτῳ Μενεκράτους
[5, 125]	ἐς τὸν θώρακα ἐβλήθη· τὸ	δὲ	βέλος οὐκ ἐξίκετο ἐπὶ τὸν
[5, 48]	μόνης· καὶ ἐλθοῦσι συνέγνω. Οἱ	δὲ	βουλευταὶ τότε μὲν φύλαξι παρεδόθησαν,
[5, 104]	σφίσι τὰς Λεπίδου συναντᾶν. Αἱ	δὲ	βραδέως τε ὑπὸ τοῦ Λεπίδου
[5, 10]	Γαβίνιον τὸν Ἀλεξανδρεῦσι πολεμήσαντα, ἐπὶ	δὲ	Γαβινίῳ Κράσσον τὸν ἐν Παρθυαίοις
[5, 128]	πορφύραν εἶναι παισὶν ἀθύρματα, στρατοῦ	δὲ	γέρα χωρία καὶ χρήματα· καὶ
[5, 5]	τῆς χρείας συνορᾶν δύνασθε. Τὴν	δὲ	γῆν καὶ τὰς πόλεις αὐτοῖς
[5, 20]	ὑπὸ τῶν τριῶν ἀνδρῶν, μηδενὶ	δὲ	γῆν ὑπὲρ τοὺς στρατευσαμένους ἐν
[5, 112]	καὶ αὐτὸς ἔμελλε διαπλευσεῖσθαι, Ἀγρίππαν	δὲ	γράφων ἠξίου κινδυνεύοντι Κορνιφικίῳ πέμπειν
[5, 144]	τῇ σφραγῖδι χρῆσθαι. Καὶ Πλάγκον	δὲ	γράψαι νομίζουσιν οἱ μὲν συνειδότος
[5, 43]	καὶ τὴν δόξαν εἶχες. Ἐπεὶ	δὲ	δή σε οὐκ ἔπειθον, ᾤμην
[5, 69]	ὁ μὲν ἄκων ἔπεμπεν, ὁ	δὲ	δῆμος καὶ Μουκίαν, τὴν μητέρα
[5, 131]	τε γῆν καὶ θάλασσαν ~Τοῦ	δὲ	δήμου τὴν μεγίστην ἱερωσύνην ἐς
[5, 84]	ἔνθα συμμαχίαν ἄλλην προσδοκῴη. Ὡς	δὲ	Δημοχάρης ἐς Μεσσήνην κατέπλευσεν, ὁ
[5, 31]	πόλεων καὶ αὐτὰς ἐκρατύνατο. Αἱ	δὲ	δι' εὐνοίας μὲν ἦσαν Ἀντωνίῳ,
[5, 39]	τὸ τέλος ἐποίει· οὐχ ὑφίσταμαι	δὲ	δι' ὑμᾶς, οὓς τῆς ἐμῆς
[5, 43]	αὐτῇ, βουληθέντα μέν, οὐ δυνηθέντα	δὲ	διὰ λιμόν. ~Λέγω δὲ ταῦτα
[5, 55]	στρατῷ μὲν οὐ πολλῷ ναυσὶ	δὲ	διακοσίαις, ἃς ἐν Ἀσίᾳ πεποίητο.
[5, 7]	καὶ Ξάνθον οἰκίζειν παραινῶν, Ῥοδίοις	δὲ	διδοὺς Ἄνδρον τε καὶ Τῆνον
[5, 5]	ἡμῶν τῶν τιμωρούντων ἐκείνῳ. ~Τῆς	δὲ	δικαίας τύχης οὐχ, ὡς ἐβούλεσθε,
[5, 116]	εἴκοσι καὶ ἓν τέλος. Ἱππέες	δὲ	δισμύριοι καὶ κοῦφοι πλείους τῶν
[5, 128]	τιμὰς οὐδὲ νῦν ἀνατίθεσθαι, πολλὰς	δὲ	δοὺς προστιθέναι στεφάνους ἔτι τοῖς
[5, 140]	καὶ ἐπ' ἐκείνοις Ἀμύντας. Συντόνῳ	δὲ	δρόμῳ περὶ ἑσπέραν καταλαβόντες ἐστρατοπέδευσαν
[5, 78]	περὶ αὐτομολίας τοῦ Μηνοδώρου· ὑπισχνεῖτο	δὲ	ἐγχειριεῖν Σαρδὼ καὶ Κύρνον καὶ
[5, 4]	ἡμῖν γενομένων ἐδέησε φόρων. Ἐπεὶ	δὲ	ἐδέησεν, οὐ πρὸς τὰ τιμήματα
[5, 132]	προτρέποντες τῆς προτέρας ἀποστῆναι. Ὁ	δὲ	ἐδέξατο μὲν καὶ τήνδε, Ἀντωνίῳ
[5, 71]	ἐλπίζοντες αὐτοῖς αὐτοὺς ἀγαπῆσειν. Οἱ	δὲ	ἐδέχοντο πάντα, ἐπεὶ καὶ Πομπήιον
[5, 122]	περιμένειν Καίσαρα ἐς ἕω, Λέπιδος	δὲ	ἐδίδου τὰς σπονδὰς καὶ τὸν
[5, 90]	ποτὲ τηλικοῦτον ἐμνημονεύετο γενέσθαι· γενόμενον	δὲ	ἔθους τε καὶ νόμου κρεῖσσον
[5, 141]	ὑπὸ αὐτῶν, τάδε ἐργάσαιτο. Ὑμεῖς	δὲ	εἰ μὲν Ἀντωνίου γνώμῃ πολεμεῖτέ
[5, 43]	δή σε ἔδει πολεμοῦντα· νικήσαντα	δέ,	εἰ μὲν ἐχθρὸς εἶ τῆς
[5, 52]	καὶ ἀποτίσειν ἐν χρόνῳ, αὐτὸς	δέ,	εἰ μὲν πολεμοίη Καίσαρι, χρήσεσθαι
[5, 22]	μᾶλλον ἢ δωρούμενον αὐτοῖς. Χρῆναι	δέ,	εἰ τῷ ὄντι εἰρηνεύειν ἐθέλοι,
[5, 135]	οὐ πεμφθέντα στρατὸν προφέρων. Συνελόντι	δὲ	εἰπεῖν, Πομπήιος ἑαυτὸν ἐπιτρέπει σοι
[5, 45]	ὑπὲρ ἐμαυτοῦ τεχνάζων εἰπεῖν. ~Τοιαῦτα	δὲ	εἰπόντος τοῦ Λευκίου καὶ σιωπήσαντος
[5, 55]	ὡς πρὸς ἀμφίβολον ἄνδρα. Ὁ	δὲ	εἰπὼν αἱρεῖσθαι παρασπονδούμενος ἀποθανεῖν μᾶλλον
[5, 41]	καὶ πέμψειν ἔλεγεν ἑτέρους, οὐδένα	δὲ	εἰπὼν ἀμείνονα ἔχειν ἑαυτοῦ, εὐθὺς
[5, 134]	ἐπὶ ταῦτα καὶ νῦν, αἱρούμενος	δὲ	εἰρηνεύειν τε σὺν σοὶ καὶ
[5, 105]	ἐνθάδε Ἀγρίππᾳ διαστρατηγεῖν ἐπέτρεψεν. Αὐτὸς	δὲ	εἰς τὸ Ἱππώνειον αὖθις ἀπέπλει
[5, 96]	θυγατρὸς ἤδη γενομένης αὐτοῖς. ~Μηνόδωρος	δέ,	εἴτε τις ὢν φύσει παλιμπροδότης
[5, 60]	Ἀντωνίου φίλους τοιόνδε γεγενημένον. Ὁ	δέ	Ἐκ Βρεντεσίου με, φησίν, ἀποκλείων
[5, 2]	ἰδίαις καὶ ταῖς τριάκοντα, Κλώδιος	δὲ	ἐκ Βρούτου πεμφθεὶς ἐς Ῥόδον
[5, 65]	τὰς πρὸς Ἀντώνιον γενομένας. στρατὸν	δὲ	ἐκ τῆς Ἰταλίας προσκαταλέγειν ἀκωλύτως
[5, 81]	ἑτέρων ἀλλαγὴ παρὰ μέρος· οἱ	δὲ	ἔκαμνον ἔκ τε τῶν πετρῶν,
[5, 16]	πρῶτα ἔσκωπτον ὡς κόλακα, πλέονος	δὲ	ἑκατέρωθεν τοῦ διερεθίσματος γενομένου ἐλοιδόρουν
[5, 43]	ἐκείνοις οὐ δυναμένων συναλλαγῆναι. Ἀποθανόντων	δὲ	ἐκείνων, οἳ τὸ τῆς στάσεως
[5, 68]	ἐς τὰς Πομπηίου διαλύσεις, ἀναχωρεῖν	δὲ	ἐκέλευον· καὶ οὐ πειθόμενον, τότε
[5, 93]	τοῖς ἐν πορθμῷ καταλαβοῦσιν, ἡ	δὲ	ἐκλελύσθαι τοῦτο διὰ Μαικήνα. Ὁ
[5, 5]	χρῆσθαι, κολάσεως ὑμῖν ἔδει, ἐπεὶ	δὲ	ἑκόντες πιστεύομεν ὑμᾶς κατὰ ἀνάγκην
[5, 28]	μηδὲ ἀδικεῖσθαι πρὸς Ἀντωνίου· ὑμᾶς	δὲ	ἐλέγξαι τοὺς ἀμφὶ τὸν Λεύκιον
[5, 42]	τὴν ὀργὴν συναγάγῃς. Μὴ νομίσῃς	δὲ	ἐλεγχθήσεσθαι μετὰ παρρησίας (ἄκαιρον γάρ)
[5, 4]	ἐν Λαοδικείᾳ Κασσίῳ Δολοβέλλαν. Τοὺς	δὲ	Ἕλληνας καὶ ὅσα ἄλλα ἔθνη
[5, 6]	αὐτὰ ἐς τοσοῦτον ὑπενηνόχει· οἱ	δὲ	Ἕλληνες ἔτι λέγοντος αὐτοῦ ταῦτα
[5, 115]	ὤν, ὅτι φίλος εἴη· ὑπὸ	δὲ	ἐλπίδος ἀεὶ τοιοῦτον ἔσεσθαι προσδοκῶντες
[5, 84]	πρὸς ναυμαχίαν εἶχον ἀχρείως· ἐπεὶ	δὲ	ἔμαθεν οἰχόμενον ἐς Σικελίαν, ἐπεσκεύαζε
[5, 24]	ταῦτα ἀνὰ τὴν Ἰταλίαν· Καίσαρι	δὲ	ἐν μὲν Καπύῃ τέσσαρα ἦν
[5, 121]	αὐτοῖς, τῶν ἱππάρχων παραδιδόντων. Κατέδυσαν	δὲ	ἐν τῷ πόνῳ νῆες Καίσαρος
[5, 14]	ἐς αὐτοὺς ὑπηρεσίας ἀφαιρούμενον. Ἤκμαζε	δὲ	ἐν τῷ τότε μάλιστα τὸ
[5, 40]	Ταῦτα μὲν εἶπεν ἅπασιν ἰδία	δὲ	ἕνα τῶν τριῶν ἀπολαβών, Φούρνιον,
[5, 111]	τὰς μὲν ᾕρουν ὁμοίως, τὰς	δὲ	ἐνεπίμπρασαν. Ὅσοι δ' ἐξ αὐτῶν
[5, 26]	τριήρων τὰς μὲν εἷλε, τὰς	δὲ	ἐνέπρησε, καὶ τοὺς Βρεντεσίους ἐς
[5, 66]	καὶ τοσῶνδε αἴτιον γενόμενον, Καίσαρι	δὲ	ἐνέφηνε Σαλουιδιηνόν, τὸν ἡγούμενον τῷ
[5, 15]	οὐχ ὁρώμενον ἡγούμενοι διεφθάρθαι. Ἐπελθόντα	δὲ	ἐνόμιζον ἐκ τοῦ δεσμωτηρίου νῦν
[5, 99]	νῆες βαρεῖαι μὲν ἕξ, κουφότεραι	δὲ	ἓξ καὶ εἴκοσι, λιβυρνίδες δὲ
[5, 21]	τοῖς Ῥωμαίων ἀρίστοις ἐπεμέμφετο. Οἱ	δὲ	ἐξέθεον ἐς τὸν Λεύκιον καὶ
[5, 34]	καὶ πολλοὺς ἔκτεινον συμπλεκόμενοι. ~Ὡς	δὲ	ἐξείργαστο πάντα τῷ Καίσαρι, λιμὸς
[5, 77]	καὶ ἐπέστελλεν αὐτῷ Πομπηίῳ. Ὁ	δὲ	ἐξελογεῖτο μὲν ὑπὲρ τούτων, ἀντενεκάλει
[5, 48]	οἰκτρᾷ καὶ ὀξείᾳ μεταβολῇ. Ἅμα	δὲ	ἐξῄεσαν οὗτοι τῆς Περυσίας, καὶ
[5, 73]	μένης ἐς τὸ χῶμα, ταῖς	δὲ	ἑξῆς Ἀντώνιός τε καὶ Καῖσαρ,
[5, 81]	τὴν γῆν ἐγχρίμπτων ἐξεώθει. Οἱ	δὲ	ἐξώκελλόν τε ὁμοῦ καὶ τὰς
[5, 38]	φόβος εἴη τοῖς πολεμίοις. Ἀθυμία	δὲ	ἐπεῖχε τοὺς τοῦ Λευκίου, καί,
[5, 105]	προερευνωμένης αὐτῷ τῆς θαλάσσης· στρατὸν	δὲ	ἐπὶ μετώπου τῆς Σικελίας πλέονα
[5, 14]	μὲν γὰρ ἐπὶ ἐχθροῖς, τὰς	δὲ	ἐπὶ μηδὲν ἀδικοῦσι γίγνεσθαι. ~Ὁ
[5, 20]	καταλέγειν ἐκ τῆς Ἰταλίας, στρατεύοντι	δὲ	ἐπὶ Πομπήιον τῷ Καίσαρι δύο
[5, 99]	Ταύρῳ ναῦς κενὰς ἐξέπεμπεν. Ὡς	δὲ	ἐπὶ συμφορᾷ μείζονι, Μαικήναν μὲν
[5, 42]	καὶ τῶν σχημάτων προαπεδείκνυντο. ~Ὡς	δὲ	ἐπὶ τὴν τάφρον ἀφίκοντο, προσηγόρευσάν
[5, 43]	μὲν ἐπανελθόντα πείσειν ἑκόντα, ἐπειγόμενος	δὲ	ἐπὶ τῆς ἐμῆς ἀρχῆς γενέσθαι.
[5, 110]	ἔτι τοὺς τοῦ Καίσαρος· εἰ	δὲ	ἐπὶ τοῖς ἱππεῦσιν οἱ πεζοὶ
[5, 20]	αὐτοὺς ἔτι Ἀσίνιον Πολλίωνα, Λεύκιον	δὲ	ἐπὶ τοῖσδε συνηλλαγμένον ἀποθέσθαι τὴν
[5, 119]	αἱ δὲ κατ' ἐπωτίδας, αἱ	δὲ	ἐπὶ τοὺς ἐμβόλους, ἔνθα μάλιστά
[5, 87]	τέως ἀχρείου χρηστὸν ἐπιγίγνεται· ~νυκτὸς	δὲ	ἐπιλαβούσης οἱ μὲν ἐκ τῶν
[5, 121]	τὴν γῆν ὀκέλλουσαι συνετρίβησαν· αἱ	δὲ	ἑπτακαίδεκα μόναι διέφυγον. ~Καὶ ὁ
[5, 28]	τήνδε τὴν σύνοδον ὑμῶν· ἐμοὶ	δὲ	ἔρρωται μὲν ὁ στρατός, ὅσος
[5, 1]	καὶ εὐθὺς ὀφθεῖσα ἐκράτει. Ὁ	δὲ	ἔρως ὅδε αὐτοῖς τε ἐκείνοις
[5, 50]	ἐς Μοῦρκον ἢ Ἀηνόβαρβον, οἱ	δὲ	ἐς Ἀντώνιον, διωκόντων αὐτοὺς τῶν
[5, 30]	ἐκβαλόντα ἐς ἀπόστασιν ἐχώρει· ἐπειγομένων	δὲ	ἐς αὐτὰ Καίσαρός τε καὶ
[5, 54]	ἴδιον τὸ ἁμάρτημα ποιοῖτο, ὠνείδιζε	δὲ	ἐς ἀχαριστίαν, εἰ τοιούτου τυχὼν
[5, 65]	ἐπὶ ποταμὸν Εὐφράτην ἄνω, τὰ	δὲ	ἐς δύσιν τὸν Καίσαρα μέχρι
[5, 125]	αὐτῷ, μετεπήδων κατὰ μέρη· Λεπίδου	δὲ	ἐς κώλυσιν αὐτοῖς τοὺς ἑτέρους
[5, 102]	τὰς αἰτίας τῆς φυγῆς· ὁ	δὲ	ἐς μὲν σωτηρίαν αὐτῷ συνεγίνως
[5, 83]	μὲν ἐς φυγὴν ἐτρέπετο, τὰς	δὲ	ἐς πέτρας συνήραξε, καὶ τῶν
[5, 30]	τοῦ Φουρνίου στρατόπεδον ἐπολιόρκει. Λεύκιος	δὲ	ἐς Ῥώμην ἐπειγόμενος τρεῖς μὲν
[5, 15]	καὶ ναῦς ἄλλας ἀγειρόντων ἀθυμοτέρων	δὲ	ἐς τὰ ἐσόμενα ὄντων τῶν
[5, 71]	τὰς οὐσίας, ἃς ἀναλώκεσαν. Ἐπειγόμενοι	δὲ	ἐς τὰς συμβάσεις ὑπό τε
[5, 13]	παρὰ τοῦ στρατοῦ, τῷ στρατῷ	δὲ	ἐς τὴν ἐπικράτησιν ὧν ἔλαβον,
[5, 107]	τὸ κατάστρωμα ἀναρρήξαντες ἐξενήχοντο. Παπίας	δὲ	ἐς τὴν παρορμοῦσαν ἀναληφθεὶς αὖθις
[5, 12]	περὶ Ἀντώνιον ἦν τοιάδε· Καίσαρι	δὲ	ἐς τὴν Ῥώμην ἐπανιόντι ἥ
[5, 77]	αἰτίας, ὡς ὑπενοεῖτο, ἑτέρας, αἱ	δὲ	ἐς τὸ φανερὸν ὑπὸ τοῦ
[5, 32]	ἐνοχλησόντων αὐτὸν ὁμοῦ τοσῶνδε. Μάνιον	δὲ	ἐς τὸν Οὐεντίδιον καὶ Ἀσίνιον
[5, 14]	ἀδικούμενος ἐς τὰ συγκείμενα, εἶξε	δὲ	ἐς χάριν Ἀντωνίου. Καὶ οἱ
[5, 35]	βαδίζειν καὶ ὣς μαχούμενοι, Πλάγκος	δὲ	ἔσεσθαι μέσους Καίσαρός τε καὶ
[5, 58]	ὅτι μὴ εἶχεν ἐπαμύνειν. Περὶ	δὲ	ἑσπέραν ἑκατέροις ἀγγέλλεται Σιποῦντα μὲν
[5, 5]	τὰ νικητήρια τοῦ στρατοῦ, τέλη	δέ	ἐστιν ὀκτὼ καὶ εἴκοσιν ὁπλιτῶν,
[5, 24]	περὶ αὐτὸν αἱ στρατηγίδες, ἓξ	δὲ	ἕτερα Σαλουιδιηνὸς ἦγεν ἐξ Ἰβηρίας.
[5, 80]	αὐτὰ ὁ Πομπήιος ἐπιδράμοι. Τριήρεις	δὲ	ἑτέρας ἐν Ῥώμῃ καὶ ἐν
[5, 87]	ἀσχολουμένων περὶ τὰ ναυάγια· ὑπὸ	δὲ	ἑτέρου δαίμονος ἀγαθοῦ τὸ τρισκαιδέκατον
[5, 1]	πᾶσιν ὥσπερ ἐκείνοις, κατὰ μέρος	δὲ	ἑτέρων, μέχρι Πομπήιός τε Σέξστος,
[5, 122]	μὲν ἠπείγετο πρὸς αὐτόν, αὐτομολούντων	δὲ	ἑτέρων, φίλων τε καὶ φρουρίων
[5, 121]	ὁρμιζομένας ἀπέσπων ἢ ἐνεπίμπρασαν· ὅσαι	δὲ	ἔτι κατὰ τὸ πέλαγος ἐμάχοντο,
[5, 60]	ἃ μὲν ἐπεμέμφετο μαθών, οὐδὲν	δὲ	ἔτι ὀξυτέραν φύσιν ἐπερεθίσας, ᾤχετο
[5, 99]	δὲ ἓξ καὶ εἴκοσι, λιβυρνίδες	δὲ	ἔτι πλείους. Καὶ ἐς τάδε
[5, 61]	τὸ Βρεντέσιον μετὰ Φιλίππους, πολιορκοῦντα	δὲ	ἔτι τὸν Ἰόνιον ἐν κύκλῳ,
[5, 34]	ἀκριβεστέρας τὰς φυλακὰς ἐποίει. Νουμηνίας	δὲ	ἔτους ἐς τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν
[5, 27]	μείζους καὶ ἐνέδραι πολλάκις. Ἡ	δὲ	εὔνοια τῶν Ἰταλῶν ἐς τὸν
[5, 132]	ἐδέξατο μὲν καὶ τήνδε, Ἀντωνίῳ	δὲ	ἐφ' ἑαυτοῦ περὶ τῆς ἀρχῆς
[5, 46]	ληψομένους παρὰ τοῦ Καίσαρος· οἱ	δὲ	ἔφερον αὐτῷ τὸν ἀριθμὸν τοῦ
[5, 93]	δὲ οὐκ ἐδέξατο μέν, ἀφίξεσθαι	δὲ	ἔφη καὶ συμμίξειν Ἀντωνίῳ μεταξὺ
[5, 133]	πολλοῦ τὴν Ἀσίαν ἐπιδραμών. Ὧδε	δὲ	ἔχοντι ἀγγέλλεται Ἀντώνιος εἰς Ἀλεξάνδρειαν
[5, 88]	αὖθις ἀναγομένοις ἐπιθέσθαι διεγνωκότων. Ὧδε	δὲ	ἐχόντων ἑκατέρων, ἐκ μέσης ἡμέρας
[5, 137]	εὐθὺς ἐστράτευε τοὺς Ἰταλούς. Ἤδη	δὲ	ἔχων ἱππέας τε διακοσίους καὶ
[5, 89]	καὶ ἐπ' ἀγκυρῶν διεσάλευεν· ἀσθενέστερον	δὲ	ἔχων τὸ κῦμα διὰ τὸν
[5, 71]	ἑσπέραν, ἐφορώντων τῶν πολεμίων· ἅμα	δὲ	ἕῳ, καταπηχθέντων σταυρῶν ἐξ ὀλίγου
[5, 51]	μὲν τὸν Ἀντώνιον ὑπονοῶν, ἐλπίζων	δὲ	ἢ φίλῳ ἔτι ὄντι φυλάξειν
[5, 74]	Ἀντώνιος ὥδευον ἐς Ῥώμην. Πυθόμεναι	δὲ	ἥ τε πόλις καὶ ἡ
[5, 128]	τοῖς ἐν Φιλίπποις ἀγωνισαμένοις. Ὁ	δὲ	ᾔδει μὲν οὐχ ὅμοιον ἐκείνῳ
[5, 55]	ἐκ διαστήματος ἕπεσθαι κελεύσας. Καθορωμένου	δὲ	ἤδη τοῦ Ἀηνοβάρβου παντί τε
[5, 79]	Σικελίᾳ, ἢν Ἀντωνίῳ συνδοκῇ. ~Ὁ	δὲ	ἦλθε μὲν ἐς τὴν τεταγμένην
[5, 115]	ἡγεμόνων ἐκωλύοντο πίνειν ἀθρόως· ὅσοι	δὲ	ἠμέλησαν, ἔπινον ὁμοῦ καὶ ἀπέθνῃσκον.
[5, 46]	νυκτοφυλακεῖν ἑκατέρους τὰ ἴδια· ἅμα	δὲ	ἡμέρᾳ ὁ μὲν Καῖσαρ ἔθυεν,
[5, 5]	τῶν μὲν μειζόνων ἀφίεμεν, χρημάτων	δὲ	ἡμῖν δεῖ καὶ γῆς καὶ
[5, 60]	τι καὶ αἴτιος γεγονέναι. ~Λεύκιος	δὲ	ἦν Κοκκήιος ἑκατέρῳ φίλος καὶ
[5, 24]	πικροῖς κατ' ἀλλήλων ἐχρῶντο. Στρατὸς	δὲ	ἦν Λευκίῳ μὲν ὁπλιτῶν ἓξ
[5, 74]	ἐς τὴν Ῥώμην ἐσελθόντες. Μόνοι	δὲ	ἤχθοντο, ὅσοι τὰ τῶν ἐλευσομένων
[5, 143]	ἦσαν ἐν τῇ πατρίδι. Ὑπὸ	δὲ	θεοβλαβείας αὐτὸς οὔ ποτε ἐπεχείρησε
[5, 137]	παροῦσι Ῥωμαίων ἐλεγχθεὶς ἀπέθανε, Πομπήιος	δὲ	Θεόδωρον ἐξελεύθερον, ὃς μόνος οἱ
[5, 58]	Σιποῦντα μὲν Ἀγρίππας ἀναλαβών, Πομπήιος	δὲ	Θουρίων μὲν ἀπεωσμένος, Κωνσεντίαν δ'
[5, 76]	στρατοπέδων ἐπιστελλόμενα ἐφορῶν μόνα, ἀφέλειαν	δὲ	ἰδιωτικὴν αὖθις ἐξ ἡγεμονίας καὶ
[5, 96]	ναῦν μετὰ σιωπῆς βαθυτάτης· οἱ	δὲ	ἱερουργοὶ θύουσι μὲν ἑστῶτες ἐπὶ
[5, 101]	ἀνακρουσάμενος ᾤχετο σὺν θαύματι. Ὡς	δὲ	ἱκανῶς ἐπεδέδεικτο, οἷος ἐχθρός τε
[5, 126]	ἀποθανόντα καὶ δείσας μεθῆκεν. ~Οἱ	δὲ	ἱππέες τελευταῖοι χωροῦντες ἔπεμψάν τινα
[5, 56]	τὴν συμφροσύνην Ἀντωνίου καταπλαγέντας. Τῆς	δὲ	Ἰταλίας Σιποῦντα μὲν τῆς Αὐσονίας
[5, 55]	προσέταξε καθελεῖν τὸ σημεῖον. Οἱ	δὲ	καθῄρουν τε καὶ τὴν ναῦν
[5, 13]	ὑπερεμάχουν ἀπ' εὐνοίας ἀναγκαίου. Πολλὰ	δὲ	καὶ ἄλλα τοῖς ἀπορουμένοις αὐτῶν
[5, 142]	Ὡς δ' οὐκ ἔπειθεν, ὁ	δὲ	καὶ Ἀμύντᾳ ἔλεγεν ἑαυτὸν ἐπιτρέψειν.
[5, 80]	Μηνόδωρος τὴν ὅλην γνώμην, μάθοι	δὲ	καὶ Ἀντώνιος καὶ διὰ τοῦτο
[5, 74]	μὲν ἐς Σικελίαν ἔπλει, Καῖσαρ	δὲ	καὶ Ἀντώνιος ὥδευον ἐς Ῥώμην.
[5, 9]	Τυρίους ἐκδοῦναι τῇ Κλεοπάτρᾳ, ἐκδοῦναι	δὲ	καὶ Ἀραδίους ἕτερον ἱκέτην, ὅν
[5, 32]	ἀμφὶ τὸν Οὐεντίδιον ἐπιοῦσιν. Οἱ	δὲ	καὶ αὐτοὶ διὰ σφῶν ὤκνουν
[5, 78]	ἔτι ἄρχοντι, τὸν δεσπότην. Οἱ	δὲ	καὶ αὐτοὶ φθόνῳ τῆς Μηνοδώρου
[5, 117]	ἀσπίδα Κελτικὴν ὑπερέσχον αὐτοῦ. Ἐγένοντο	δὲ	καὶ βρόμοι τῆς Αἴτνης σκληροὶ
[5, 132]	περὶ τῆς ἀρχῆς ἐπέστελλεν. Ὁ	δὲ	καὶ Βύβλον ἀπιόντα πρὸς αὐτὸν
[5, 18]	διὰ τοὺς πολέμους γεωργουμένης. Ὃ	δὲ	καὶ γένοιτο, ἐς τοὺς στρατοὺς
[5, 16]	ἁμαρτόντας ἠξίουν ἀνευρόντα κολάσαι. Ὁ	δὲ	καὶ γινώσκειν αὐτοὺς ἔφη καὶ
[5, 140]	εὐναζομένους ἔτι καὶ ἀναπηδῶντας· οἱ	δὲ	καὶ γυμνοὶ πάμπαν αἰσχρῶς ἔφευγον.
[5, 98]	τέλματα ἐξώκελλον ὑπὸ ῥύμης, αἱ	δὲ	καὶ διερρίφησαν οὐκ ἀσινεῖς. Ὁ
[5, 6]	φόρους ἐσενεγκεῖν ἔτεσι δύο. Βασιλεῦσι	δὲ	καὶ δυνάσταις καὶ πόλεσιν ἐλευθέραις
[5, 139]	αὐτὰς ὁ Καῖσαρ ἀπέλυσε) ἧκεν	δὲ	καὶ ἐκ Συρίας Τίτιος ἑτέραις
[5, 133]	Πόντου φυγεῖν ἐς Ἀρμενίαν. Ἔπεμπε	δὲ	καὶ ἐς Παρθυαίους, ἐλπίσας ἐς
[5, 99]	φόβου τῶν γεγονότων ἀνελάμβανε. Διέδραμε	δὲ	καὶ ἐς Τάραντα καὶ τὸ
[5, 91]	ἐν κακοπραγίᾳ γένοιτο ἐπιβουλή. Περιέπεμπε	δὲ	καὶ ἐς τὴν ἀκτὴν ἅπασαν
[5, 69]	ὅ τι ἂν δοκῇ· βιασαμένου	δὲ	καὶ ἐς τοῦτο τοῦ δήμου,
[5, 125]	μὲν ἄνευ τινὸς πείρας, οἱ	δὲ	καὶ ἐς ὑπόκρισιν ὑπὸ ἱππέων
[5, 32]	ᾧ Λεύκιον εἶχε περιειλημμένον. Προύπεμπε	δὲ	καὶ ἑτέρους, ἐμποδὼν εἶναι τοῖς
[5, 56]	οἱ τοῦ Ἀντωνίου κατέλαβον, Θουρίους	δὲ	καὶ Κωνσεντίαν Πομπήιος ἐπολιόρκει καὶ
[5, 2]	καὶ στρατοῦ καὶ νεῶν. Προσλαβόντες	δὲ	καὶ Λέπιδον μεθ' ἑτέρας δυνάμεως,
[5, 80]	οἱ λῃσταὶ κατείποιεν αὐτοῦ, κατείποι	δὲ	καὶ Μηνόδωρος τὴν ὅλην γνώμην,
[5, 81]	ἐν Μεσσήνῃ τὸν Καίσαρα, Καλουισίῳ	δὲ	καὶ Μηνοδώρῳ τὸν ἔχθιστον τῷ
[5, 67]	Κασσίου τε καὶ Βρούτου, ἐσφέρειν	δὲ	καὶ μοῖραν τοὺς ἐκ διαθήκης
[5, 15]	πόλιν κλείοντος ἐς λιμόν, Ἀηνοβάρβου	δὲ	καὶ Μούρκου στρατὸν καὶ ναῦς
[5, 27]	πρὸς τὸν Λεύκιον ἐχώρουν. Ἐχώρουν	δὲ	καὶ οἱ κατοικιζόμενοι τῶν στρατιωτῶν
[5, 95]	ὁπλίτας, οὓς ἐπιπέμψειν ὑπισχνεῖτο· ἐδωρήσατο	δὲ	καὶ Ὀκταουία τὸν ἀδελφόν, αἰτήσασα
[5, 86]	τὸ ὄρος ἄνω παρέπεμπε· Κορνιφίκιος	δὲ	καὶ ὅσοι ἄλλοι στρατηγοὶ ἦσαν
[5, 33]	ἐς Ῥώμην ὁδεῦον διέφθειρεν· Ἀσινίου	δὲ	καὶ Οὐεντιδίου σὺν μὲν ὄκνῳ
[5, 28]	εὐβουλίαν, οὐ δειλίαν οὖσαν, ὑμᾶς	δὲ	καὶ παρ' ὑμῖν αὐτοῖς καὶ
[5, 72]	τεταγμένον αὐταῖς φέρειν σῖτον, ἐπιλαβεῖν	δὲ	καὶ Πελοπόννησον ἐπὶ ταύταις, ὑπατεῦσαι
[5, 111]	ἔργον ἐς νύκτα ἐτελεύτησεν. Ἁλισκομένων	δὲ	καὶ πιμπραμένων τῶν Καίσαρος νεῶν,
[5, 56]	εἴρητο τὰ εὔκαιρα καταλαμβάνειν. Ἐκέλευε	δὲ	καὶ Πομπήιον ἐπιπλεῖν τῇ Ἰταλίᾳ
[5, 77]	μὲν ἀμφὶ ταῦτα ἦν, Καίσαρι	δὲ	καὶ Πομπηίῳ διελύθησαν αἱ γενόμεναι
[5, 75]	τὸν Φαρνάκους τοῦ Μιθριδάτου, Ἰδουμαίων	δὲ	καὶ Σαμαρέων Ἡρῴδην, Ἀμύνταν δὲ
[5, 58]	οἷς ὁ Ἀντώνιος ἐδυσχέραινεν. Ὡς	δὲ	καὶ Σερουίλιος ἀπηγγέλθη προσιὼν τῷ
[5, 131]	δεσπόταις ἢ διαδόχοις αὐτῶν, ἀπέδωκε	δὲ	καὶ Σικελιώταις. Ὅσους δ' οὐκ
[5, 41]	τὸν Λεύκιον εὐνοίας ἐσομένης· ὡς	δὲ	καὶ σπεύδοντα εἶδε τὸν Λεύκιον
[5, 55]	τῆς Ἀντωνίου νεὼς περιέστρεφον. Ὡς	δὲ	καὶ συνιδόντες ἀλλήλους ἠσπάσαντο καὶ
[5, 28]	ὁ ἄλλος, ὃν ἔχω, ἔρρωται	δὲ	καὶ τὰ λοιπὰ πλὴν τῆς
[5, 37]	δ' ὅμως τῇ προθυμίᾳ. Ὡς	δὲ	καὶ τὰ νεκρὰ τῶν ἐπὶ
[5, 106]	νεῶν καὶ καταπλήξει ποικίλῃ. Ἦν	δὲ	καὶ τὰ σκάφη Πομπηίῳ μὲν
[5, 63]	γνώμην ἐξέφερον τοῦ στρατοῦ. Ὁ	δὲ	καὶ τἆλλα καὶ τόδε αὐτὸ
[5, 7]	ἀφῃρέθησαν ὡς σκληρότερον ἄρχοντες. Λαοδικέας	δὲ	καὶ Ταρσέας ἐλευθέρους ἠφίει καὶ
[5, 106]	ὡς Παπίᾳ μόνῳ ναυμαχήσων. Ἐπεὶ	δὲ	καὶ τὰς Ἀπολλοφάνους εἶδε καὶ
[5, 114]	ἐπεξῄεσαν, ἀλλ' ἐτιτρώσκοντο ἀφυλάκτως. Ἐπεὶ	δὲ	καὶ τὰς ἐξόδους τῆς διακεκαυμένης
[5, 36]	ἐς εἴδη πάντα διεσκευασμένας. Ἐφέρετο	δὲ	καὶ τάφρων ἐγχωστήρια ὄργανα καὶ
[5, 100]	ὅ τι καὶ δύναιτο. Ὁ	δὲ	καὶ τέως ἀχθόμενος οὐκ ἀποδοθείσης
[5, 70]	ὡς ἀρχὴν αὑτῷ περικτώμενον. Ὁ	δὲ	καὶ τέως τὸν Μοῦρκον διά
[5, 45]	ἀφαιρῇ μὲν πᾶσαν ὀργήν, ἀφαιρῇ	δὲ	καὶ τὴν ἐξουσίαν, ἣν σπενδόμενος
[5, 59]	ἐς τὴν νόσον ἐμπεσεῖν, νομιζομένη	δὲ	καὶ τὴν νόσον ἑκοῦσα ἐπιτρῖψαι
[5, 63]	ἕως αἱ συνθῆκαι γένοιντο. Παρακαλούσης	δὲ	καὶ τῆς μητρὸς ἐς ταῦτα
[5, 91]	καὶ ἀνδρῶν τὸ πλέον. ~Ὁ	δὲ	καὶ τῆς προτεραίας ἡμέρας πολλὰ
[5, 3]	ἕτερα ἀντιδοῦναι τῷ Λεπίδῳ. Ἀφίεσαν	δὲ	καὶ τῆς στρατείας τοὺς ἐντελῆ
[5, 81]	καὶ Μηνόδωρος ἀπὸ Τυρρηνίας· περιῄει	δὲ	καὶ τὸ πεζὸν ἐς Ῥήγιον,
[5, 89]	πέτρας ὑπὸ τοῦ κύματος. Ὡς	δὲ	καὶ τὸ σπάσμα τὴν θάλασσαν
[5, 93]	τάδε μὲν ἡ Ὀκταουία, Ἀντώνιος	δὲ	καὶ τὸν Καλλίαν ἔπεμπεν, ἐς
[5, 118]	καὶ μηχανάς, ὅσας ἐπενόουν. Ἐπενόει	δὲ	καὶ τὸν καλούμενον ἅρπαγα ὁ
[5, 68]	Ἀντώνιος ἐβοήθει κατὰ σπουδήν. Οἱ	δὲ	καὶ τόνδε, κατιόντα τὴν ἱερὰν
[5, 115]	προσδοκῶντες ἀνέφερον αὖθις αὑτῶν. Ὡς	δὲ	καὶ τοὺς πολεμίους εἶδον τὸ
[5, 114]	ἐς ὅσον εἶχον δυνάμεως. Κατεχομένων	δὲ	καὶ τῶν ἑξῆς αὐχένων ἀπεγίνωσκον
[5, 7]	δὴ μόνοις ἀδιάλλακτος ἦν. Παρηγόρει	δὲ	καὶ τῶν πόλεων τὰς μάλιστα
[5, 116]	ὡς ἐμπρήσοντες τοὺς ἐπιπλέοντας. Ἐκράτει	δὲ	καὶ τῶν στενῶν ἑκατέρων ὁ
[5, 62]	ἀνήκεστον οὐδ' ἐκεῖνον εἰργασμένον. Σὺ	δὲ	καὶ τῶνδε τὴν αἰτίαν ἔχεις·
[5, 142]	μετεχώρουν, οἱ μὲν ἀποδιδράσκοντες, οἱ	δὲ	καὶ φανερῶς. Μονούμενος οὖν ὁ
[5, 50]	Πλάγκου, ἀποληφθέντα ἐν Καμερίᾳ. Ἔφευγε	δὲ	καὶ Φουλβία μετὰ τῶν τέκνων
[5, 21]	δορυφορούμενον, αὐτὸς ἀφρούρητος ὤν. Ἀνεχώρει	δὲ	καὶ Φουλβία πρὸς Λέπιδον, ἤδη
[5, 75]	αὐτὸς ἐν Ἀθήναις χειμάσειν. Ἔπεμπε	δὲ	καὶ Φούρνιον ἐς Λιβύην, τὰ
[5, 136]	τοὺς ληφθέντας αὐτοῖς ὑπεδείκνυεν. Οἱ	δὲ	καὶ ὣς παρῃτοῦντο νέον ἄνδρα
[5, 85]	καὶ ἐς μάχην προυκαλεῖτο. Αἱ	δὲ	καίπερ ἐνοχλούμεναι ἐς μὲν ναυμαχίαν
[5, 53]	γεγονότων ἐδημαγώγει τὸν Ἀντώνιον. Ὁ	δὲ	Καῖσαρ Ἀντωνίου μὲν καὶ Πομπηίου
[5, 98]	καὶ διερρίφησαν οὐκ ἀσινεῖς. Ὁ	δὲ	Καῖσαρ ἀρχομένου μὲν τοῦ χειμῶνος
[5, 66]	καὶ ταχὺς ἐς εὔνοιαν· ὁ	δὲ	Καῖσαρ αὐτίκα τὸν Σαλουιδιηνὸν ἐκάλει
[5, 54]	μὲν ὁ Λεύκιος εἶπεν, ὁ	δὲ	Καῖσαρ αὐτὸν καὶ τέως ἐν
[5, 122]	καὶ κατεῖχε τῆς πόλεως. Ὁ	δὲ	Καῖσαρ αὐτὸς μὲν ἔμεινεν ἐν
[5, 129]	συνιστάμενοι, ἀφεθῆναι τῶν στρατειῶν. Ὁ	δὲ	Καῖσαρ αὐτῶν τοὺς μὲν ἄρχοντας
[5, 40]	ἐπαγωγά, τούτοις ὅμοια, ἔλεγον. Ὁ	δὲ	Καῖσαρ εἰδὼς τῶν πολεμίων τοὺς
[5, 98]	οἱ ἐρέται χειμῶνος ἐτεθνήκεσαν, ὁ	δὲ	Καῖσαρ ἐκ Δικαιαρχείας, θύων ἅμα
[5, 84]	γῆν, τοὺς κόλπους ἐξελίσσων. Ὁ	δὲ	Καῖσαρ ἐκ μὲν Τάραντος ἐς
[5, 46]	καὶ οἱ νεοστράτευτοι κεχωρισμένοι. Ὁ	δὲ	Καῖσαρ ἐκτελεσθείσης τῆς θυσίας στεψάμενος
[5, 57]	ἀπειθῶν πολεμοίη, Καίσαρι ἀμύνειν. Ὁ	δὲ	Καῖσαρ ἐν μὲν Κανυσίῳ τινὰς
[5, 80]	νόμῳ πιπρασκομένην ὡς πολεμίου. ~Ὁ	δὲ	Καῖσαρ ἔπεμπεν ἐς Σαρδόνα καὶ
[5, 105]	Παπίας ἀπέπλευσε πρὸς Πομπήιον. ~Ὁ	δὲ	Καῖσαρ ἐς μὲν Στρογγύλην, ἣ
[5, 53]	~Ὁ μὲν ὧδε ἀπεκρίνατο, ὁ	δὲ	Καῖσαρ ἐς Ῥώμην ἀπὸ Κελτῶν
[5, 27]	καὶ τὴν χώραν προυνόμευεν. ~Ὁ	δὲ	Καῖσαρ ἐς τὸ Βρεντέσιον στρατιωτῶν
[5, 109]	αὐτὸς ἐπανῆλθεν ἐς Ἱεράν. Ὁ	δὲ	Καῖσαρ ἤδη μὲν ἐς Λευκόπετραν
[5, 123]	τὰ στενὰ πάντα ἐκρατύνετο. Ὁ	δὲ	Καῖσαρ ἦλθε μὲν τῆς ἐπιούσης
[5, 38]	γενομένης, ἐς τοῦτο ἐτελεύτα· ὁ	δὲ	Καῖσαρ, ἵνα μὴ αὖθις ἐπιτολμήσειαν
[5, 3]	τέλη καὶ ἱππέας μυρίους, ὁ	δὲ	Καῖσαρ ἱππέας τετρακισχιλίους καὶ τέλη
[5, 3]	καὶ Βρούτου πρῶτα συνίστατο, ὁ	δὲ	Καῖσαρ καὶ ὁ Ἀντώνιος ἐπὶ
[5, 65]	ἀνὰ τὴν νύκτα πᾶσαν. ~Ὁ	δὲ	Καῖσαρ καὶ ὁ Ἀντώνιος τὴν
[5, 57]	χώραν ἐπενέμετο τοῖς ἱππεῦσιν. ~Ὁ	δὲ	Καῖσαρ, ὀξείας καὶ πανταχοῦ τῆς
[5, 62]	εἰ μὴ διαλύσεσθε ὑμεῖς. Ὁ	δὲ	Καῖσαρ (οὐ γὰρ ἀμελῶς ἤκουσε
[5, 12]	οἱ μὲν οὕτως ἐποίουν, ὁ	δὲ	Καῖσαρ οὐδὲν ἀνήκεστον ἁμαρτεῖν δόξαντι
[5, 15]	ἐπὶ μηδὲν ἀδικοῦσι γίγνεσθαι. ~Ὁ	δὲ	Καῖσαρ οὐκ ἠγνόει ἀδικουμένους. Ἀμήχανα
[5, 14]	ἅπαν ἡγοῦντο Ἀντωνίου γεγονέναι. Ὁ	δὲ	Καῖσαρ οὐκ ἠγνόει μὲν ἀδικούμενος
[5, 85]	ἀντὶ Μηνοδώρου καὶ Μενεκράτους· ~ὁ	δὲ	Καῖσαρ περὶ τῶν συμβεβηκότων ἀμφὶ
[5, 68]	μὲν πλῆθος ἅπαν ἠρέθιστο, ὁ	δὲ	Καῖσαρ σὺν τοῖς φίλοις καὶ
[5, 13]	ἐς ὅ τι χρῄζοιεν. ~Ὁ	δὲ	Καῖσαρ ταῖς πόλεσιν ἐξελογεῖτο τὴν
[5, 53]	αὐτὴν τῷ Καίσαρι προθύμως. Ὁ	δὲ	Καῖσαρ τῶν Ἀντωνίου φίλων καὶ
[5, 126]	ἐπὶ θέᾳ τῶν ὁρώντων. Ὁ	δὲ	Καῖσαρ ὑπανέστη τε αὐτῷ προσθέοντι
[5, 22]	ἀγείρειν ἐν ξένοις ἀνδράσι, τὸν	δὲ	Καίσαρα καὶ τὴν στρατιὰν καὶ
[5, 109]	τῶν νεῶν ὕψος. ~ΧΙΙ. τὸν	δὲ	Καίσαρα ὁ Πομπήιος, ὥσπερ ἦν,
[5, 73]	τῷ προγόνῳ μὲν Ἀντωνίου, ἀδελφιδῷ	δὲ	Καίσαρος. Ἀπέφηναν δὲ τῆς ἐπιούσης
[5, 19]	τῷ στρατῷ πλέον ἔχοι. Ἱππέων	δὲ	Καίσαρος ἐκτρεχόντων ἐπὶ τὴν Βρεττίων
[5, 62]	τῇ γυναικὶ θανάτου γενόμενον· ἐκποδὼν	δὲ	κἀκείνης γενομένης, οὐδενὸς ὑμῖν ἐνδεῖν
[5, 54]	τελῶν τὰ ὑποπτότατα ἕξ. ~Λεύκιον	δὲ	καλέσας ἐπῄνει μὲν ἐς φιλαδελφίαν,
[5, 12]	γράμματα ἐδείκνυε τὰ Ἀντωνίου. Οἱ	δὲ	Καληνόν τε προσέτασσον ἀποδοῦναι τὰ
[5, 84]	τὸν στόλον ὅλον ἀποβαλών. ~Ὁ	δὲ	Καλουίσιος ἕως μὲν ἐπιπλευσεῖσθαι τὸν
[5, 118]	ὁ ἅρπαξ, σιδήριον καμπύλον, τοῦ	δὲ	καλῴδια πολλά, μηχαναῖς ἐπισπώμενα τὸν
[5, 119]	μὲν εἰς τὰ πλάγια, αἱ	δὲ	κατ' ἐπωτίδας, αἱ δὲ ἐπὶ
[5, 132]	τοῖς σφετέροις θεοῖς συνίδρυον. Λῃστευομένης	δὲ	κατὰ συστάσεις τῆς τε Ῥώμης
[5, 108]	τῶν σφετέρων νεῶν ἀποβαλόντες, πέντε	δὲ	καταδύσαντες τῶν πολεμίων καὶ βλάψαντες
[5, 2]	ἰσχὺν Πομπηίῳ Σέξστῳ συνῆψαν, οἱ	δὲ	κατέμειναν παρὰ Ἀηνοβάρβῳ καί τιν'
[5, 55]	ἐν Σικυῶνι νοσηλευομένην ἀπέλιπεν, ἀπὸ	δὲ	Κερκύρας ἐς τὸν Ἰόνιον ἔπλει,
[5, 99]	δόξα τοῦ ἀνδρὸς τούτου· τοὺς	δὲ	κληρούχους αὐτὸς ἀνὰ τὴν Ἰταλίαν
[5, 40]	τοὺς μὲν ἀπειροπολέμους ἔτι, τοὺς	δὲ	κληρούχους γεγυμνασμένους ἔφη τεχνάζων τοῖς
[5, 21]	πόλιν καὶ τὴν Ἰταλίαν, δέξασθαι	δὲ	κοινῷ νόμῳ τὴν κρίσιν ἢ
[5, 60]	Ὁ μὲν οὕτως ἐπεχλεύασεν, ὁ	δὲ	Κοκκήιος οὐκ εἴα τω τὸν
[5, 110]	τὸν μὲν χάρακα ἐτέλουν, ὑπὸ	δὲ	κόπου καὶ ἀγρυπνίας ἐς τὴν
[5, 118]	ἔχον περὶ κεραίας ἑκατέρας· τῶν	δὲ	κρίκων εἴχετο τοῦ μὲν ὁ
[5, 111]	μὲν δεξιὸν ἐπέτρεπε Τιτινίῳ, τὸ	δὲ	λαιὸν Καρισίῳ, λιβυρνίδος δὲ αὐτὸς
[5, 109]	καὶ παρῆλθε μὲν εἴσω, μαχομένων	δὲ	λαμπρῶς τῶν φρουρῶν ἐξεώσθη. Προσεχώρησαν
[5, 65]	τὸν Καίσαρα μέχρι ὠκεανοῦ. Λιβύης	δὲ	Λέπιδον ἄρχειν, καθὰ Καῖσαρ ἐδεδώκει.
[5, 97]	μὲν Καῖσαρ ἐκ Δικαιαρχείας, ὁ	δὲ	Λέπιδος ἐκ Λιβύης, Ταῦρος δ'
[5, 31]	ὁ Ἀγρίππας, ἐγίγνετο ἅπαντα· ὁ	δὲ	Λεύκιος ἀποτυχὼν ὧν ἐπενόει, πρὸς
[5, 46]	ὁ μὲν Καῖσαρ ἔθυεν, ὁ	δὲ	Λεύκιος αὐτῷ τὸν στρατὸν ἔπεμπε,
[5, 32]	ἀλλήλοις κατ' ἀξίωσιν οὐδέτερος. Ὁ	δὲ	Λεύκιος οὔτ' ἐς μάχην ᾔει
[5, 30]	Λέπιδος ἐς Καίσαρα ἔφευγεν, ὁ	δὲ	Λεύκιος Ῥωμαίοις ἐδημηγόρει, Καίσαρα μὲν
[5, 45]	ἀγεννὲς οὐδ' ἀσύνετον εἰπόντα, ὁ	δὲ	Λεύκιος τὸν Καίσαρα τοῦ τε
[5, 35]	παυσαμένου τοῦ πυρὸς διεφθάρθαι. Ὁ	δὲ	Λεύκιος τοῦ λιμοῦ πιέζοντος ἐνυκτομάχησεν
[5, 31]	ἀπὸ τοῦ Λευκίου μετετίθεντο· ὁ	δὲ	Λεύκιος ὑπήντα Σαλουιδιηνῷ μετὰ στρατοὺ
[5, 109]	Μύλας οἴχοιτο δι' Ἀγρίππαν· ἐκ	δὲ	Λευκοπέτρας ἔμελλε νυκτὸς περᾶν ὑπὲρ
[5, 18]	ἐς τοὺς στρατιώτας ἐφέρετο. Ὁ	δὲ	λεὼς ἀπέκλειε τὰ ἐργαστήρια καὶ
[5, 26]	καὶ τοῦδε ἥσσων ἐγένετο· ἐν	δὲ	Λιβύῃ Σέξστιος, ὕπαρχος Ἀντωνίου, παρεδεδώκει
[5, 68]	καὶ μίσει τῶν ἡγουμένων, ὁ	δὲ	λιμὸς ἤκμαζε, καὶ ὁ δῆμος
[5, 121]	ἔφθασαν ἐσδραμεῖν ἑπτακαίδεκα νῆες. Αἱ	δὲ	λοιπαί, διακλείσαντος αὐτὰς τοῦ Ἀγρίππου,
[5, 104]	ἐπὶ τὴν γῆν διέφθειρεν· οἱ	δὲ	λοιποὶ πρὸς Λέπιδον κατήχθησαν, οἱ
[5, 71]	Γαΐου Καίσαρος φυγὴν ἄδολον, τοῖς	δὲ	λοιποῖς κάθοδόν τε ἔντιμον καὶ
[5, 89]	τινες αὐτὸν ἐμιμοῦντο ἕτεροι. Τὸ	δὲ	λοιπὸν πλῆθος, οἰόμενοι ταχέως τὸ
[5, 3]	συνελόχισαν ἐς στρατηγίδας τάξεις. Ὁ	δὲ	λοιπὸς αὐτοῖς στρατὸς ἐγένετο, σὺν
[5, 30]	Καῖσαρ ἐξήπτετο τῆς οὐραγίας· ἐς	δὲ	λόφον ἀναδραμόντι τῷ Φουρνίῳ καὶ
[5, 16]	τοῦ Καίσαρος ἐπιόντος ἠγανάκτουν. Νώνιος	δὲ	λοχαγὸς ἐπέπλησσεν αὐτοῖς σὺν παρρησίᾳ,
[5, 119]	παρακελεύσεις καὶ μηχανήματα πάντα. Εὐδοκίμει	δὲ	μάλιστα ὁ ἅρπαξ, ἔκ τε
[5, 29]	Βρεντέσιον κωλύειν Ἀντώνιον ἐπανιόντα. Ὁ	δὲ	Μάνιος καὶ ἐπιστολὴν ἐδείκνυε τοῦ
[5, 64]	φιλίαν ἐς τὸ μέλλον. Ὑπογύως	δὲ	Μαρκέλλου τεθνεῶτος, ὃς τὴν ἀδελφὴν
[5, 102]	μνώμενος ἤδη τὸ μέλλον. ~Μινδίῳ	δὲ	Μαρκέλλῳ, τῶν ἑταίρων τινὶ τῶν
[5, 45]	τέχνῃ μου κατεψεύσω. Ἐξ ἀρχῆς	δέ	με βλάψειν ἑλόμενος καὶ νῦν
[5, 42]	τοῖς σοῖς πράγμασι συμφέρουσαν. Δεῖ	δέ	με τοῦτο ἐπιδεικνύντα διελεῖν τὸν
[5, 39]	τῆς ἐμῆς ἀρχῆς καταναγκάσαι. Ὁ	δέ	με τῷ στρατῷ διέβαλλε, κωλύειν
[5, 143]	ἐς συμβάσεις, ἃς ἤθελε. Τὸ	δὲ	μέγιστον, ἐπίκουρος ἐν ταῖς προγραφαῖς
[5, 36]	γέρρα τοῖς σκόλοψιν ἐπιρριπτεῖσθαι. Προσπεσόντες	δὲ	μεθ' ὁρμῆς βιαίου τὴν τάφρον
[5, 118]	τὴν Σικελίαν ἁψιμαχιῶν πολλῶν, ἔργου	δὲ	μείζονος οὐδενός, Ταῦρον ὁ Καῖσαρ
[5, 106]	ἐφορμήσεις τε καὶ περίπλους, καίσαρι	δὲ	μείζω καὶ βαρύτερα καὶ παρ'
[5, 46]	τῆς ἀχαριστίας καὶ φοβῆσαι. Προέγνωστο	δὲ	μέλλων ὧδε ποιήσειν, καὶ ὁ
[5, 81]	αὐτοὺς διεκπλέοιεν οἱ πολέμιοι, ὁ	δὲ	Μενεκράτης αὐτοῖς αὖθις ἐπιφαίνεταί τε
[5, 82]	καὶ ὁ ὀβελὸς ἐξῃρέθη, ὁ	δὲ	Μενεκράτης τὸν μηρὸν ἀκοντίῳ πολυγλώχινι
[5, 100]	γνώμῃ καὶ παρασκευῇ πολεμῶν, Μηνόδωρον	δὲ	μετὰ νεῶν ἑπτὰ ὧν ἤγαγεν
[5, 120]	μὴ μόνον τὸ πῦρ· τούτου	δὲ	μετὰ τοὺς πρώτους ἐπίπλους ἐφείσαντο
[5, 92]	καὶ ἐς συμμαχίαν ὑπαξόμενον. Εἰ	δὲ	μὴ πείσειεν, ἐπενόει τοὺς ὁπλίτας
[5, 73]	ἀφανῶς εἶχον ὑπεζωσμένα ξιφίδια. Λέγεται	δὲ	Μηνόδωρος ἑστιωμένων ἐν τῇ νηὶ
[5, 63]	αὖθις ἐς συμμαχίαν καλοίη. Τῆς	δὲ	μητρὸς οὐκ ἀπελπιζούσης αὐτὰς ἔσεσθαι
[5, 131]	καὶ αἱ συνθῆκαι δεδώκεσαν. Οἱ	δὲ	μιᾶς ἡμέρας συνελαμβάνοντο. Καὶ ἀχθέντας
[5, 133]	ἐσύλησε, φεύγων ἐς Ἀντώνιον· ἐς	δὲ	Μιτυλήνην καταχθεὶς διέτριβεν, ἔνθα αὐτὸν
[5, 135]	τὸν Μάγνου παῖδα περισῴζοις, πολεμοῦντι	δὲ	μοῖραν ἱκανὴν ἐς τὸν ἐσόμενον
[5, 102]	τοῦ τότε ναυάρχου Καλουισίου, τὴν	δὲ	ναυαρχίαν Ἀγρίππου μεταλαβόντος ἐπανελεύσεσθαι πρὸς
[5, 118]	πεζὰ τοῦ Καίσαρος ἐδεδίει, ταῖς	δὲ	ναυσὶν ἐπαιρόμενος ἤρετο πέμπων, εἰ
[5, 118]	μέχρι δεῦρο κεχρημένος αὐτοῖς, αἰσχρὸν	δὲ	νομίσας ἀντειπεῖν ἐδέχετο. Καὶ ὡρίζετο
[5, 116]	ἰόντα ἠνώχλει, μὴ συμπλεκόμενον. Ἀγρίππου	δὲ	νομισθέντος ἐπελεῖν ἐς Πελωριάδα μετεπήδησεν,
[5, 125]	ἡγεμόνες, οἱ μὲν αὐτίκα, οἱ	δὲ	νυκτός, μετετίθεντο ἐκ Λεπίδου πρὸς
[5, 142]	ἡμέραν ἐκδώσει τῷ Τιτίῳ· ὁ	δὲ	νυκτὸς τὰ συνήθη πυρὰ καίεσθαι
[5, 141]	δεῖ πρὸς εἰδότα λέγειν; εἰ	δὲ	νῦν μετέγνωκας, μὴ συγκρούειν μὲν
[5, 116]	πρὸς Ἀγρίππαν ἐς Μύλας· ~ἄρτι	δὲ	ὁ Ἀγρίππας Τυνδαρίδα εἰλήφει, τροφῶν
[5, 31]	εὐνοίας μὲν ἦσαν Ἀντωνίῳ, Βαρβάτιος	δὲ	ὁ Ἀντωνίου ταμίας, Ἀντωνίῳ τι
[5, 95]	πέμψας εἰς Τάραντα παρέδωκεν, Ἀντωνίῳ	δὲ	ὁ Καῖσαρ δισμυρίους Ἰταλοὺς ὁπλίτας,
[5, 132]	ἔθος τε καὶ εἶδος. Θαυμαζόμενος	δὲ	ὁ Καῖσαρ ἐπὶ τῷδε ὀξέως
[5, 94]	τὴν ὄχθην τοῦ ἑτέρου. Ἐνίκα	δὲ	ὁ Καῖσαρ, ὡς καὶ πρὸς
[5, 38]	σφῶν δεδιότων ἔτι ἐπεῖχεν. Ὡς	δὲ	ὁ Καῖσαρ ὤφθη τοὺς αὐτομόλους
[5, 69]	Πομπήιος τῷ Λίβωνι συνεχώρει. Ἀφικόμενος	δὲ	ὁ Λίβων ἐς νῆσον ὡρμίσθη
[5, 127]	ἄρχουσιν ὕστερον παριστάμενος διεβίωσε. ~Πομπήιον	δὲ	ὁ μὲν Καῖσαρ οὐκ ἐδίωκεν
[5, 71]	μὴ κεκραγότας ἀλλήλων ἀκούειν. Ἐπεὶ	δὲ	ὁ μὲν Πομπήιος ἐπὶ κοινωνίᾳ
[5, 101]	οὗτος ἐπὶ ὕλην ἐπεπόρευτο. Γαυρούμενος	δὲ	ὁ Μηνόδωρος ἐξώκειλέ ποτε τὴν
[5, 139]	κατὰ τὴν γῆν συνοισόμενος. Κάσσιος	δὲ	ὁ Παρμήσιος καὶ Νασίδιος καὶ
[5, 95]	σωματοφύλαξιν, οὓς ἐπιλέξαιτο Ἀντώνιος. Ἐπεὶ	δὲ	ὁ χρόνος αὐτοῖς ἔληγε τῆς
[5, 48]	μὲν οἱ φίλοι Καίσαρος, τοὺς	δὲ	οἱ λοχαγοὶ διέλαβον, προδεδιδαγμένοι πάντες
[5, 70]	Καῖσαρ καὶ ὁ Ἀντώνιος. ~Πομπήιον	δὲ	οἱ μὲν ἄλλοι πάντες ὁμαλῶς
[5, 54]	ἐθέλων ἐς τὸν Ἀντώνιον· ὁ	δὲ	οἷα καὶ πρότερον εἶπε· Φουλβίας
[5, 44]	εἰς ὅ τι θέλοις, ὑποδεικνὺς	δέ,	οἷα καὶ πρότερον καὶ νῦν
[5, 14]	τοῖς Ἀντωνίου τέλεσιν ἀπέφαινον, οἱ	δὲ	οἰκισταὶ τοῖς στρατιώταις, ἵνα τι
[5, 121]	νῆες Καίσαρος μὲν τρεῖς, Πομπηίου	δὲ	ὀκτὼ καὶ εἴκοσι, καὶ αἱ
[5, 16]	τὸν Νώνιον ἰδὼν ἐξέκλινεν, ὡς	δὲ	ὀλίγων ταῦτα δρασάντων ἐπεμέμφετο καὶ
[5, 106]	παρ' αὐτὸ καὶ βραδύτερα, βιαιότερα	δὲ	ὅμως ἐμπεσεῖν καὶ τρωθῆναι δυσπαθέστερα.
[5, 98]	μὲν ὁλκάδας ἀνέτρεψε πολλάς, ὡρμίσθη	δὲ	ὅμως ἐς Σικελίαν καί, Πλένιον
[5, 51]	πολεμοῦντος μεγάλην ἰσχὺν προσλήψεσθαι. Διαμέλλοντος	δὲ	ὅμως ἔτι αὐτοῦ καὶ τὸ
[5, 37]	ἐς αὐτοὺς καὶ ἀκόντια. Ἐβιάσαντο	δὲ	ὅμως καὶ ἐς τὸ τεῖχος
[5, 12]	οὐδὲν μὲν ἀδικῆσαι λέγοντες, Ἰταλιῶται	δὲ	ὄντες ἀνίστασθαι γῆς τε καὶ
[5, 86]	γῆς οὔτε ἐκ θαλάσσης, πελαγιώτεροι	δὲ	ὄντες οἱ τοῦ Πομπηίου κατεῖδον
[5, 19]	ἀπορούσῃ καὶ λῃστευομένῃ πόλει. ~Λευκίῳ	δὲ	ὄντι δημοτικῷ καὶ δυσχεραίνοντι τῇ
[5, 86]	μὲν ἐς ἑτέραν ἐξήλατο, τοιούτου	δὲ	ὄντος τοῦ πόνου καὶ τοῦ
[5, 68]	οὐ πειθόμενον, τότε ἔβαλλον. Ὁ	δὲ	ὁπλίτας πλέονας, οἳ ἦσαν ἔξω
[5, 14]	ἐς χάριν τοῦ στρατοῦ. ~Ταῦτα	δὲ	ὁρῶν ὅ τε ἀδελφὸς ὁ
[5, 49]	Ἥραν ἔσεβον, οἷα Τυρρηνοί· τότε	δὲ	ὅσοι τὰ λείψανα τῆς πόλεως
[5, 106]	χεῖρας σιδηρᾶς εὐκολώτερον ἐπερρίπτουν. Οἱ	δὲ	ὅτε βιασθεῖεν, ἐξήλλοντο ἐς τὸ
[5, 139]	πάντα ηὔξετο παρ' ἐλπίδα. Φουρνίῳ	δὲ	οὐ μακρὰν παραστρατοπεδεύοντι πρῶται μὲν
[5, 113]	μάχην ἐξέτασσε καὶ προυκαλεῖτο. Πομπηίου	δὲ	οὐ συμπλεκομένου μὲν ἀνδράσιν ἐν
[5, 62]	ὀλίγου δεῖν ἅπασι χαλεπαίνοντες; Πομπηίῳ	δὲ	οὐ συνέθετο μὲν συμμαχήσειν ὁ
[5, 92]	ἐγνωκὼς ἀμύνεσθαι τοὺς ἐπιπλέοντας. ~Καίσαρι	δὲ	οὐδ' ἐς ἥμισυ τῶν νεῶν
[5, 53]	ἐς τότε τεσσαράκοντα πλεόνων̓ ναῦν	δὲ	οὐδεμίαν ἔχων οὐδὲ καιρὸν ἐς
[5, 50]	στρατὸν ἐκλιπὼν ὑπὸ δειλίας. Οἱ	δὲ	Οὐεντίδιον σφῶν εἵλοντο ἄρχειν. Ἀσίνιος
[5, 81]	ὑπὸ ῥύμης καὶ τάχους· δρᾶν	δὲ	οὐκ ἀναγομένους ἐς τὸ πέλαγος
[5, 8]	τῶν ἐπὶ Καίσαρι πόνων· τῆς	δὲ	οὐκ ἀπολογουμένης μᾶλλον ἢ καταλογιζομένης
[5, 138]	Ἀχαιῶν λιμένα ἐπανελθὼν ἐσιτολόγει. ~Φουρνίου	δὲ	οὐκ ἄρχοντος μὲν χειρῶν, ἀεὶ
[5, 93]	βάσανον τῷ Καίσαρι διδούς· ὁ	δὲ	οὐκ ἐδέξατο μέν, ἀφίξεσθαι δὲ
[5, 77]	περιμεῖναι τὴν πρᾶξιν αὐτῶν. Ὁ	δὲ	οὐκ ἐδέχετο μὲν ἐπὶ τοῖσδε
[5, 39]	διαδοθέντων ἐκλυθῆναι τὴν μοναρχίαν. Ἐπεὶ	δὲ	οὐκ ἔπειθον, ἐπειρώμην ἐπὶ τῆς
[5, 62]	τὸν σὸν πατέρα τιμῶν. Ἀηνόβαρβος	δὲ	οὐκ ἔστι τῶν ἀνδροφόνων, ἡ
[5, 128]	γέρα τε καὶ τιμάς. Ὁ	δὲ	οὐκ ἔφη τὰς τιμὰς οὐδὲ
[5, 91]	τὴν εὐτυχίαν ὁ Πομπήιος. Ὁ	δὲ	οὔτε περὶ τῆς γῆς ἐνενόησεν
[5, 36]	σηπομένων ἀτμὸς καὶ νόσος. ~Ἐπεὶ	δὲ	οὔτε τοῦ λιμοῦ τι τέλος
[5, 33]	φυλακὴν τῆς Περυσίας καταλιπών. Οἱ	δὲ	οὔτε τω συμβαλόντες ἀλλήλοις οὔτε
[5, 113]	καλούμενον τέλος ἐς Ἱππώνειον. ~Μεσσάλας	δὲ	οὗτος ἦν, ὃν οἱ τρεῖς
[5, 79]	τεταγμένην ἡμέραν σὺν ὀλίγοις, Καίσαρα	δὲ	οὐχ εὑρὼν οὐ περιέμεινεν, εἴτε
[5, 39]	καὶ ὑπὲρ δύναμιν κακοπαθήσασιν, ἡττήμεθα	δὲ	οὐχ ὑπὸ τῶν πολεμίων, ἀλλὰ
[5, 90]	ἐν τῇ γῇ παρακαλούντων. Ἀμήχανα	δὲ	πάντα ἦν ἑκατέροις· καὶ οὐχ
[5, 101]	ἢ ἀνεδεῖτο ἢ ἐνεπίμπρη. Θορύβου	δὲ	πάντα μεστὰ διὰ Μηνόδωρον ἦν,
[5, 32]	περιλάβοιεν ἐν τοῖς στενοῖς. ~Ἐκφανείσης	δὲ	παρ' αὐτὰ τῆς ἐπιβουλῆς ὁ
[5, 32]	τὰ Καίσαρος, ἵνα ἀνασταίη. Αὐτὸς	δὲ	παρῆλθεν ἐς τὴν Περυσίαν ὡς
[5, 129]	αὐτοκράτορος τῆς στρατείας ἀπολυθέντας, τοὺς	δὲ	παρόντας ἐπῄνει καὶ ἐπήλπιζεν ἀπολύσειν
[5, 39]	τὴν ἑαυτοῦ γνώμην διῴκει, τὰ	δὲ	πάτρια Ῥωμαίοις πρόσχημα μόνον ἦν
[5, 120]	ἐφείσαντο διὰ τὰς συμπλοκάς. Ὁ	δὲ	πεζὸς ἑκατέρων στρατὸς ἀπὸ τῆς
[5, 77]	ἐξελογεῖτο μὲν ὑπὲρ τούτων, ἀντενεκάλει	δὲ	Πελοποννήσου χάριν. ~Ὅσοι δὲ τῶν
[5, 141]	πολεμοῦντα μέν σε κατακανεῖν, ἐγχειρίζοντα	δὲ	πέμπειν ἐς αὐτὸν ἐντίμως. ~Ὁ
[5, 109]	πορθμὸν ἐς τὸ Ταυρομένιον. Πυθόμενος	δὲ	περὶ τῆς ναυμαχίας μετέγνω μὴ
[5, 138]	πεδίον ὑγρὸν ἐξ ὄμβρων. Οἱ	δὲ	περισωθέντες τότε μὲν ὑπεχώρουν, οὐκ
[5, 49]	ἐκέλευεν ὡς ἐκλυομένους μύσος. ~Τὴν	δὲ	Περυσίαν αὐτὴν ἐγνώκει μὲν ὁ
[5, 48]	ἅμα καὶ φυλακὴν ἄσημον. Τοὺς	δὲ	Περυσίους ἀπὸ τοῦ τείχους παρακαλοῦντας
[5, 75]	ὡς ἐπενόει πάντα διεκόσμει. Ἵστη	δέ	πῃ καὶ βασιλέας, οὓς δοκιμάσειεν,
[5, 75]	δὲ καὶ Σαμαρέων Ἡρῴδην, Ἀμύνταν	δὲ	Πισιδῶν καὶ Πολέμωνα μέρους Κιλικίας
[5, 33]	ὁ δ' ἐς Ἀρίμινον, ὁ	δὲ	Πλάγκος ἐς Σπωλήτιον συνέφυγον. Καὶ
[5, 47]	ἐπέτρεψέ τινας καὶ ὑποδέξασθαι, τὸ	δὲ	πλῆθος ἐκέλευε σκηνοῦν, ἔνθα περ
[5, 40]	ἐπιλεξάμενος ἐκ τῶν ἀρίστων· ἡ	δὲ	πληθὺς ἀνῴμωζον, οἱ μὲν ἑαυτῶν
[5, 63]	ἐξ ὧν ἐπόρθει μετακαλεῖν, Ἀηνόβαρβον	δέ	ποι πέμπειν, ἕως αἱ συνθῆκαι
[5, 102]	βουλεύειν αὐτομολίαν καὶ προδοσίαν, τοῖς	δὲ	πολεμίοις προσπελάσας ἠξίου Μίνδιον αὑτῷ
[5, 29]	γνώμην εἴτε ὑπὸ αἰδοῦς· ὁ	δὲ	πόλεμος ἀνέῳκτο, καὶ ὁ Καῖσαρ
[5, 6]	ἀλλήλοις καὶ τάδε ὑπισχνοῦντο, ὁ	δὲ	πόλεμος αὐτὰ ἐς τοσοῦτον ὑπενηνόχει·
[5, 63]	Ἀντωνίῳ, νεώτερον ὄντα πρεσβυτέρῳ. Ὁ	δὲ	πολεμοῦντι μὲν ἔτι οὐκ ἔφη
[5, 133]	πολεμῶν, καὶ ἡττηθεὶς ἀνέλαβεν. Ἀντωνίου	δὲ	πολεμοῦντος ἐν Μηδίᾳ Μήδοις τε
[5, 42]	ἀπαλλαγὴν εὔκολον παρ' ἐμαυτοῦ. Ἐπεὶ	δὲ	πολίτῃ διηνέχθην καὶ ὁμοτίμῳ καὶ
[5, 29]	σὺν δύο τέλεσι καταλιπών. Οἱ	δὲ	πολλοὶ τῶν ἐπιφανῶν τότε μάλιστα
[5, 144]	στρατὸν αὐτοῦ μετεστράτευσεν Ἀντωνίῳ, αὐτὸν	δὲ	Πομπήιον, τεσσαρακοστὸν ἔτος βιοῦντα, ἐν
[5, 71]	πρὸς τῇ γῇ πεποιημένον, ὁ	δὲ	Πομπήιος καὶ ὁ Λίβων ἐς
[5, 97]	πατέρα νικηφόρον αἰεὶ γενόμενον· ὁ	δὲ	Πομπήιος Λεπίδῳ μὲν ἀντέταττε Πλένιον
[5, 139]	χρυσίον τοῖς ἱππεῦσι διένειμεν· ~ὁ	δὲ	Πομπήιος Νίκαιάν τε καὶ Νικομήδειαν
[5, 62]	Φουλβία καὶ Αεύκιος ἐπολέμουν· ὁ	δὲ	Πομπήιος οὐ πρότερον, ἀλλὰ νῦν
[5, 100]	δεύτερος ἐς Σικελίαν ἐπίπλους. ~Ὁ	δὲ	Πομπήιος οὐδ' ἐπὶ τοιᾷδε εὐκαιρίᾳ
[5, 81]	μετὰ σπουδῆς ἐταχύνετο ἅπαντα. Ὁ	δὲ	Πομπήιος τῆς μὲν αὐτομολίας τοῦ
[5, 142]	πέμπειν ἐς αὐτὸν ἐντίμως. ~Ὁ	δὲ	Πομπήιος Τιτίῳ μὲν ἀχαριστίας ὠργίζετο,
[5, 105]	Πομπηίου, τεσσαράκοντα ναῦς ἔχοντι· ὁ	δὲ	Πομπήιος, τὸ βίαιον ὑφορώμενος τοῦ
[5, 103]	ἐπανῆλθεν ἐς τὸ Ἱππώνειον. Ὁ	δὲ	Πομπήιος, ὥς μοι προείρηται, τάς
[5, 59]	Ἀηνοβάρβῳ σφαγεῖ Γαΐου Καίσαρος, συνθέσθαι	δὲ	Πομπηίῳ κοινῷ πολεμίῳ. Καὶ τέλος
[5, 65]	ἄρχειν, καθὰ Καῖσαρ ἐδεδώκει. Πολεμεῖν	δὲ	Πομπηίῳ μὲν Καίσαρα, εἰ μή
[5, 121]	ἐναλλασσομένης ἀνὰ μέρος ἑκατέρωθεν. ~Μόλις	δέ	ποτε ταῖς χροιαῖς τῶν πύργων,
[5, 99]	ἔτι τὸ δεινὸν ἀτοπώτερον. ~Ἐνδόντος	δέ	ποτε τοῦ κακοῦ τὰ νεκρὰ
[5, 68]	ἐς τὴν οἰκίαν περιέσωσε. Διαφυγόντος	δέ	ποτε τοῦ πλήθους τὰ νεκρά,
[5, 37]	πολεμίοις ἀσθενέστερα πάντα ἦν. ~Ἐκταθεισῶν	δέ	που τῶν σανίδων ἐς τὸ
[5, 122]	καὶ παρεκάθητο σὺν Λεπίδῳ. Πλενίου	δὲ	πρεσβευομένου περὶ σπονδῶν Ἀγρίππας μὲν
[5, 72]	ἐντελὲς ἀποδοθῆναι χωρὶς ἐπίπλων, τοῖς	δὲ	προγεγραμμένοις μοῖραν τετάρτην. Καὶ τῶν
[5, 36]	θανάτου μάχεσθαι μέχρι θανάτου. Δεξαμένων	δὲ	προθύμως ἁπάντων καὶ, ἵνα μή
[5, 9]	ἐπινοῶν τοὺς ἱππέας περιουσιάσαι. Παλμυρηνῶν	δὲ	προμαθόντων καὶ τὰ ἀναγκαῖα ἐς
[5, 97]	ἄλλο πλῆθος ἐσκευασμένον κούφως, τὴν	δὲ	πρὸς ἕω καὶ δύσιν ἀκτὴν
[5, 113]	κτείναντι καὶ ἐλευθερίαν ἐπικεκηρύχεσαν· ὁ	δὲ	πρὸς Κάσσιον καὶ Βροῦτον φυγών,
[5, 101]	νεῶν, ἐπεβούλευεν αὖθις αὐτομολίαν. ~Ἐπινοῶν	δὲ	πρότερον, ὡς ἐς πάντα οἱ
[5, 61]	ἐχθρὸς ᾖς μοι, περιέσωσα. Ὁ	δέ	πῶς, ἔφη, τοὺς μὲν ἐχθροὺς
[5, 18]	στασιάρχοις τὰ στρατόπεδα ἐτέτραπτο, τὴν	δὲ	Ῥώμην λιμὸς ἐπίεζεν, οὔτε τῆς
[5, 66]	Ἀντωνίου συνάγοντος αὐτῷ Πομπήιον. Ἐς	δὲ	Ῥώμην παρελθόντες ἐτέλουν τοὺς γάμους.
[5, 81]	αὐτὸς μὲν ἐκ Τάραντος, Καλουίσιος	δὲ	Σαβῖνος καὶ Μηνόδωρος ἀπὸ Τυρρηνίας·
[5, 72]	τὴν ἀκτὴν τῆς Ἰταλίας, ἄρχειν	δὲ	Σαρδοῦς καὶ Σικελίας καὶ Κύρνου
[5, 141]	τοὺς στρατηγοὺς ἐς ἀλλήλους, Τιτίῳ	δὲ	σαυτὸν ἐπιτρέπειν· Τιτίῳ γὰρ ἐπιτέτραπται
[5, 45]	ἂν ἠδικημένου καὶ νενικηκότος· ἄσπονδον	δὲ	σαυτόν τε καὶ τοὺς φίλους
[5, 134]	καὶ τῆς Ἰταλίας. Οὐ δεξάμενον	δέ	σε ταῦτα, ἐν καιρῷ τότε
[5, 106]	ναυτικώτεροι τῶν Καίσαρος ἦσαν, οἱ	δὲ	σθεναρώτεροι· καὶ κατὰ λόγον οἱ
[5, 89]	ἀήθεις καὶ τόδε ἐξέπλησσε, τὰ	δὲ	σκάφη τότε μάλιστα περιφερόμενα συνέπιπτεν
[5, 135]	σὲ προορᾶν ἐπὶ σεαυτοῦ, προφέρει	δέ	σοι καὶ Πομπήιος ὑπὸ εὐνοίας,
[5, 54]	καὶ Πομπηίῳ συνθέσθαι λεγομένου. Ἐγὼ	δέ	σοι πιστεύων, ἔφη, Καληνοῦ τελευτήσαντος
[5, 62]	καὶ τὴν Ἰταλίαν λεηλατήσαντα. ~Ὁ	δέ	Σπένδεσθαι μέν, ἔφη, συνεχωρήσατε ἀλλήλοις,
[5, 66]	ἡ Παρθυικὴ δηλώσει γραφή· ~Ἕλενον	δὲ	στρατηγὸν Καίσαρος, σὺν ὁρμῇ κατασχόντα
[5, 127]	πατρὸς ἀνδροφόνος ὁ Πομπήιος. Τὴν	δὲ	στρατιὰν συνῆγε, καὶ ἐγένετο αὐτῷ
[5, 75]	ἑτέρους ἐς ἕτερα ἔθνη. Τὸν	δὲ	στρατόν, ὅσος ἔμελλεν αὐτῷ συγχειμάσειν,
[5, 15]	Καῖσαρ τὸν στρατιώτην ἀνέστησεν, ὁ	δὲ	στρατὸς ἠγανάκτησε καὶ περιστάντες αὐτὸν
[5, 124]	ἐπινοεῖν ὁ Λέπιδος ἐμπρῆσαι. ~Ὁ	δὲ	στρατὸς ἤχθετο, εἰ πολεμήσουσιν αὖθις
[5, 49]	μὲν Καῖσαρ ἐσπένδετο ἅπασιν, ὁ	δὲ	στρατὸς οὐκ ἐπαύετο ἐπί τισι
[5, 129]	ὅ τι γένοιτο, ἐγινώσκετο· ~ὁ	δὲ	στρατὸς οὐκέτι μέν, ὑπὸ δέους,
[5, 104]	δ' ἐς Λιβύην ἀνέπλευσαν. Τοῦ	δὲ	στρατοῦ δύο μὲν τέλη διώλετο
[5, 23]	καὶ παρεσκευάζοντο αὐτῶν ἑκάτεροι. ~Δύο	δὲ	στρατοῦ τέλη τὰ ἐς Ἀγκῶνα
[5, 16]	τῇ παρ' ὑμῶν καταγνώσει. Οἱ	δὲ	συγγνώμης τε ὁμοῦ καὶ τιμῆς
[5, 30]	ἐς τὴν πόλιν ἐσδραμοῦσαι, αὐτὸς	δὲ	σὺν πολλῷ στρατῷ καὶ ἱππεῦσι
[5, 123]	μετὰ τοῦ ἄλλου στρατοῦ. ~Ὁ	δὲ	σὺν τούτοις ἔχων δύο καὶ
[5, 93]	τῷ Λεπίδῳ κατὰ Καίσαρος, ἡ	δὲ	συνειδέναι Καλλίαν περὶ γάμων ἀπεσταλμένον·
[5, 124]	τὰ σφίσιν αὐτοῖς συνοίσοντα. Οἱ	δὲ	συνέντες αὐτίκα ἥρπαζον τὰ σημεῖα
[5, 54]	μὲν ᾐσθόμην οὔσης μοναρχικῆς, ἐγὼ	δὲ	συνεχρώμην τοῖς τοῦ ἀδελφοῦ στρατοῖς
[5, 7]	μητρὸς τοῦ Σισίνου Γλαφύρας· ἐν	δὲ	Συρίᾳ τοὺς κατὰ πόλεις ἐξῄρει
[5, 71]	ἐπ' οὐδενὶ ἔργῳ διεκρίθησαν, διαπομπαὶ	δὲ	συχναὶ τῶν φίλων ἦσαν ἐπὶ
[5, 133]	εἶναι διδοὺς καὶ σύμμαχον, ἔργῳ	δὲ	τὰ Ἀντωνίου κατασκεπτόμενος. Ἔς τε
[5, 132]	πρὸς αὐτὸν ἐντυχεῖν ἐδίδασκεν· ἐς	δὲ	τὰ ἔθνη τοὺς ἡγεμόνας αὐτὸς
[5, 37]	ἄνωθεν ἤδη σὺν καταφρονήσει. Τοῖς	δὲ	τὰ μὲν ὅπλα καὶ τὰ
[5, 80]	παραληψομένους, ἃ Μηνόδωρος ἐνεχείριζεν, ἐκρατύνετο	δὲ	τὰ παράλια τῆς Ἰταλίας φρουρίοις
[5, 131]	πολέμιον κελευόντων οὐκ ἠνείχετο. Ἐς	δὲ	τὰ στρατόπεδα πάντα σεσημασμένας ἔπεμψεν
[5, 111]	πράσσειν, ὅ τι ἐπείγοι· αὐτὸς	δὲ	ταῖς ναυσὶν ἔτι πρὸ ἡμέρας
[5, 2]	ἐκ θεραπόντων ἢ δεσμωτῶν, ἐπιπλέοντες	δὲ	ταῖς νήσοις καὶ ἀπὸ τῶν
[5, 87]	ἐθεράπευον, ἄλλους ἄλλῃ διαλαβόντες, οἱ	δὲ	ταξίαρχοι τὸν αὐτοκράτορα ἐς αὐτοσχέδιον
[5, 20]	συμμαχεῖν τέλη παρὰ Ἀντωνίου, ἀνεῷχθαι	δὲ	τὰς Ἄλπεις τοῖς ὑπὸ Καίσαρος
[5, 61]	τὸν Ἰόνιον ἐν κύκλῳ, ἐμπρήσαντα	δὲ	τὰς ἐμὰς ναῦς καὶ τὴν
[5, 36]	προσελθόντες οἱ μὲν ὑπώρυσσον, οἱ	δὲ	τὰς κλίμακας ἐπῆγον, οἱ δὲ
[5, 72]	ἐμπορίας ἀκωλύτους εἶναι πανταχοῦ, Πομπήιον	δὲ	τὰς φρουρὰς ἐξαγαγεῖν, ὅσαι κατὰ
[5, 136]	ἔφασκεν παραπεμπόμενον ὑπὸ Τιτίου. Ἅμα	δὲ	ταῦτα ἐγίγνετο, καὶ οἱ πεμφθέντες
[5, 44]	δυνηθέντα δὲ διὰ λιμόν. ~Λέγω	δὲ	ταῦτα ἐγὼ ἐγχειρίζων μὲν ἐμαυτόν
[5, 4]	τῶν ἐναντίων κοινωνῶμεν ὑμῖν. Τῶν	δὲ	ταῦτα παρὰ τῆς βουλῆς μισθουμένων
[5, 33]	εἴ τις ἔξωθεν ἐπίοι. Ἐγίγνετο	δὲ	ταῦτα σὺν πείραις πολλαῖς καὶ
[5, 142]	γὰρ αὐτὸν αἰχμάλωτον περισεσώκει. Ἐπὶ	δὲ	τῇ ὀργῇ καὶ ἠδόξει, Πομπήιος
[5, 111]	καὶ περιέπλει πάντας παρακαλῶν· ἐπὶ	δὲ	τῇ παρακλήσει τὰ στρατηγικὰ σημεῖα,
[5, 141]	ἐπιόντα πόλεμον οὐ προορῶν· εἰ	δὲ	τὴν Ἀντωνίου γνώμην φθάνετε, μαρτύρομαι
[5, 59]	ἀφαίρεσιν τοῦ Καληνοῦ στρατοῦ, οἱ	δὲ	τὴν ἀποτείχισιν τοῦ Βρεντεσίου καὶ
[5, 73]	καὶ τὸν ἀδελφὸν ἁμαρτίας, ἀναλαβεῖν	δὲ	τὴν ἀρχὴν τὴν πατρῴαν δι'
[5, 10]	Βύβλον ἐπὶ τῷ Κράσσῳ. Παρὰ	δὲ	τὴν Γαΐου Καίσαρος ἄρα τελευτὴν
[5, 36]	ὡς διακόψοντες αὐτὰ πάντως. Ὁ	δὲ	τὴν ὁρμὴν ἀποδεξάμενος, οὐκ ἀξίως,
[5, 114]	πολλοὺς ἀπὸ σφῶν ἀπολλύντες, ἕτεροι	δὲ	τὴν πηγὴν κατεῖχον πολέμιοι, καὶ
[5, 30]	ὁ Καῖσαρ ἐνέδραν ὑποπτεύων, ἡμέρας	δὲ	τήν τε Σεντίαν ὁμοῦ καὶ
[5, 13]	ἐπιφθόνως ὑπὸ τῶν ἀφαιρουμένων, φέροντι	δὲ	τὴν ὕβριν ἐς χάριν τοῦ
[5, 117]	καὶ τὸν ὕπνον Ὀδυσσεῖ ~Ψευδοῦς	δὲ	τῆς Ἀγρίππου δόξης φανείσης, ὁ
[5, 38]	φυλακῆς οἱ φύλακες ἠμέλουν· ἐκ	δὲ	τῆς ἀμελείας αὐτομολίαι πολλῶν ἐγίγνοντο,
[5, 98]	πλήθους νεῶν ὀπισθοφυλακῶν εἵπετο. Τρίτῃ	δὲ	τῆς ἀναγωγῆς ἡμέρᾳ νότος ἐμπεσὼν
[5, 53]	τῶν ἐς Ἀθήνας διαπεπλευκότων, τὸ	δὲ	τῆς ἀποκρίσεως ἀκριβὲς ἄρα οὐκ
[5, 9]	εἶναι. Καὶ τὸν ἐν Ἐφέσῳ	δὲ	τῆς Ἀρτέμιδος ἱερέα, ὃν Μεγάβυζον
[5, 128]	στρατευομένοις, ὅτε κἀκεῖνος ἀφίκηται. Περὶ	δὲ	τῆς ἀστρατείας ὑπεμίμνησκε σὺν ἀπειλῇ
[5, 73]	Ἀντωνίου, ἀδελφιδῷ δὲ Καίσαρος. Ἀπέφηναν	δὲ	τῆς ἐπιούσης ὑπάτους ἐς τετραετὲς
[5, 119]	νεὼς ἐκ καταπέλτου λάβοιτο. ~Ἐλθούσης	δὲ	τῆς ἡμέρας πρῶτα μὲν ἦν
[5, 9]	τῶν ἔπειτα κακῶν ἐγένετο. Ἀποπλευσάσης	δὲ	τῆς Κλεοπάτρας ἐς τὰ οἰκεῖα,
[5, 98]	μὲν ἑκάτεροι παρασκευῆς εἶχον, γενομένης	δὲ	τῆς νουμηνίας ἀνήγοντο πάντες ἅμα
[5, 5]	ἐπείγουσι γὰρ αἱ χρεῖαι. Συνεῖσι	δὲ	τῆς χάριτος ὑμῖν τοσοῦτον ἂν
[5, 125]	διέφυγεν ἐπὶ τοὺς ἱππέας. Λεπίδου	δέ	τι φρούριον ἐπετώθασε τῷ δρόμῳ·
[5, 36]	ἐγίγνετο κατὰ μέρη πολλά· ἐπειδὴ	δέ	τινας ἐς πολλὰ διαιρουμένοις τοῖς
[5, 38]	ἐλέῳ τοσοῦδε πλήθους ἀπολλυμένου, ἐχθρῶν	δέ	τινων Καίσαρος περὶ σφῶν δεδιότων
[5, 49]	διαρπαγὴν ἐπιτρέψαι τῷ στρατῷ, Κέστιος	δέ	τις αὐτῶν ὑπομαργότερος, ἐν Μακεδονίᾳ
[5, 89]	καὶ ἀνδρῶν καὶ νεκρῶν. Εἰ	δέ	τις καὶ τάδε διαφυγὼν ἐκνήχοιτο
[5, 129]	ὑπεσχημένα καίπερ οὕτως ἀπολυθεῖσιν. Ἐς	δὲ	τὸ ἄλλο πλῆθος ἐπελθὼν τοὺς
[5, 22]	ἤδη διῳκημένων ὑποσχεῖν λόγον, ἐς	δὲ	τὸ μέλλον, ἃ ἂν κοινῇ
[5, 112]	ἔγραφεν αὐτίκα πέμψειν βοήθειαν. Θεραπεύσας	δὲ	τὸ σῶμα καὶ ἀναπαυσάμενος ὀλίγον
[5, 116]	στενῶν ἑκατέρων ὁ Πομπήιος. Ἀμφὶ	δὲ	τὸ Ταυρομένιον καὶ περὶ Μύλας
[5, 72]	τάδε μὲν εἶναι Πομπηίῳ, κάθοδον	δὲ	τοῖς ἔτι φεύγουσι τῶν ἐπιφανῶν,
[5, 81]	καὶ τὰς ἐμβολὰς ἀπεμάχοντο. Ἦν	δὲ	τοῖς μὲν ἐς τὸ πέλαγος
[5, 60]	μὴ κακῶς ἀγορεύοιμεν ἀλλήλους; Ἀντέγραψα	δὲ	τοῖς πάλαι διὰ Καικίνα· καὶ
[5, 134]	Ἀντωνίῳ μετὰ τιμῆς ἄγειν. Ἐλθοῦσι	δὲ	τοῖς πρέσβεσιν ἐχρημάτιζεν, ἀγγέλλουσιν οὕτως·
[5, 22]	λιμωττούσης ὧδε τῆς πόλεως, διαιροῦντα	δὲ	τοῖς στρατοῖς ἐς θεραπείαν κατὰ
[5, 113]	πεδινοῖς ὑπὸ τῶν ἱππέων, ἐν	δὲ	τοῖς τραχέσιν ὑπὸ τῶν ψιλῶν
[5, 93]	ἐκλελύσθαι τοῦτο διὰ Μαικήνα. Ὁ	δὲ	τὸν Ἀντώνιον ἔφη καὶ Καλλίαν
[5, 137]	ἐκεῖ τρεφομένων αὐτῷ μονομάχων. Ἐς	δὲ	τὸν Ἀχαιῶν λιμένα ἐπανελθὼν ἐσιτολόγει.
[5, 81]	ἐπιπλέοντος ἤδη Καίσαρος ᾔσθετο, πρὸς	δὲ	τὸν ἑκατέρωθεν ἐπίπλουν αὐτὸς μὲν
[5, 107]	τῶν ἐπιβατῶν, ὅτε συμπλακεῖεν, Ἀγρίππᾳ	δὲ	τὸν ἕτερον στόλον ἐξ Ἱερᾶς
[5, 110]	τριῶν στρατῶν πολεμίων γενομένους, δεῖσαι	δὲ	τὸν Καίσαρα, Μεσσάλαν οὐκ ἔχοντα
[5, 46]	δ' ὡς ἐν ὁδοιπορίᾳ. Οἱ	δὲ	τὸν Καίσαρα πόρρωθεν ὡς αὐτοκράτορα
[5, 1]	~Μετὰ	δὲ	τὸν Κασσίου καὶ Βρούτου θάνατον
[5, 26]	ὁ Σέξστιος ἑκατέρας ἐκράτει· Βόκχον	δὲ	τὸν Μαυρουσίων βασιλέα Λεύκιος ἔπεισε
[5, 144]	μὲν τοιόσδε γενόμενος ἑαλώκει, Τίτιος	δὲ	τὸν μὲν στρατὸν αὐτοῦ μετεστράτευσεν
[5, 98]	περὶ τῇ ἄκρᾳ διελύθη· λιβὸς	δὲ	τὸν νότον μεταλαβόντος ὁ κόλπος
[5, 58]	μείονας ἔχων ἀσφαλῶς ἀπομάχεσθαι, ἐκάλει	δὲ	τὸν στρατὸν ἐκ Μακεδονίας κατὰ
[5, 137]	γνώμην εἰδὼς τὴν Ἀντωνίου· γυμνάζοντα	δὲ	τὸν στρατὸν ὁρῶν κατέλεγέ τινας
[5, 82]	ἔμβολον τῆς Μηνοδώρου νεώς, ἡ	δὲ	τὸν ταρσὸν τῆς Μενεκράτους· ἐπεὶ
[5, 83]	τῆς ναυμαχίας οὕτως ἐπεπράχει. Ἐκ	δὲ	τοῦ δεξιοῦ Καλουίσιος μέν, διαπλέων
[5, 99]	τὸ μέλλον θέρος ἀναβαλέσθαι. Ἐνοχλουμένου	δὲ	τοῦ δήμου ταῖς ἀπορίαις, ἐπεσκεύαζε
[5, 60]	Ἀντώνιον ἀπέσταλτο μετὰ Καικίνα, ἐπανιόντος	δὲ	τοῦ Καικίνα παρὰ Ἀντωνίῳ κατέμενεν.
[5, 106]	ἔβλαπτον ἐμβολῆς οὐχ ἥσσονα· οἱ	δὲ	τοῦ Καίσαρος αὐτὰς ἐμβολαῖς ὡς
[5, 19]	ἐπέτριβεν ἐς τὴν διαφοράν. Ἐξιόντος	δὲ	τοῦ Καίσαρος ἐς τὰ λοιπὰ
[5, 88]	Μεσσήνῃ λιμένων ἔνδον ἦν, αἱ	δὲ	τοῦ Καίσαρος νῆες αὖθις περὶ
[5, 67]	πρὸς Πομπήιον ἐπέσπερχον. Οὐκ ἐνδιδόντος	δὲ	τοῦ Καίσαρος οὐδ' ὥς, ὁ
[5, 110]	νυκτὸς οἱ μὲν ἀνεπαύοντο, οἱ	δὲ	τοῦ Καίσαρος τὸν μὲν χάρακα
[5, 22]	ἐπὶ τῶν ἡγεμόνων γενέσθαι. ~Αἰδουμένου	δὲ	τοῦ Λευκίου τά τε λεγόμενα
[5, 74]	καὶ γεωργίας ἀργίας, ὑπὲρ ἅπαντα	δὲ	τοῦ λιμοῦ, πιέσαντος αὐτοὺς ἐς
[5, 79]	γεγένητο γὰρ Πομπηίου Μάγνου, τὴν	δὲ	τοῦ Μάγνου περιουσίαν ὁ Ἀντώνιος
[5, 34]	γὰρ ἦν αὐτῷ πολλαχοῦ. Ταχὺ	δὲ	τοῦ πλησίον ἐφεδρεύοντος τέλους καὶ
[5, 89]	κοντοῖς ἐξεώθουν ἀπ' ἀλλήλων. Τραχυτέρου	δὲ	τοῦ πνεύματος γενομένου συνεκέχυτο πάντα
[5, 111]	κινδύνῳ μάλιστα ὤν, ἀπέθετο. Ἐπαναχθέντος	δὲ	τοῦ Πομπηίου δὶς μὲν ἐπεχείρησαν
[5, 103]	μεθίει χωροῦντας ὅποι θέλοιεν. ~Ἑτοίμου	δὲ	τοῦ στόλου γενομένου, αὖθις ὁ
[5, 40]	οἱ μὲν ἑαυτῶν χάριν, οἱ	δὲ	τοῦ στρατηγοῦ, γνώμῃ μὲν ὁμοῦ
[5, 63]	καὶ ἐπέστελλε τῇ Ἰουλίᾳ. Ἐξιόντι	δὲ	τοῦ στρατοπέδου τῷ Κοκκηίῳ πολλοὶ
[5, 76]	ὢν ἐς ἔρωτας γυναικῶν. Λήγοντος	δὲ	τοῦ χειμῶνος, ὥσπερ ἑτέρῳ γενομένῳ,
[5, 137]	βούλευμα, ὡς ἐξειπόντα ἔκτεινεν. Οὐκέτι	δὲ	τοὺς ἀμφὶ τὸν Φούρνιον λήσειν
[5, 46]	τὰ ὅπλα, ἔνθα εἱστήκεσαν, θεμένων	δὲ	τοὺς κληρούχους, ἐκέλευσεν ἐγγυτέρω προσελθεῖν,
[5, 47]	ἀτυχῆσαι παρ' ἐμοῦ δύνασθαι· ἐγὼ	δὲ	τοὺς μὲν νεοστρατεύτους ὑπ' ἀνάγκης
[5, 36]	δὲ τὰς κλίμακας ἐπῆγον, οἱ	δὲ	τοὺς πύργους· ἐνεχείρουν τε ὁμοῦ
[5, 107]	ἐς τὰ κοῖλα ἀνέρρηξεν· ἡ	δὲ	τούς τε ἐν τοῖς πύργοις
[5, 117]	σφίσι καὶ τὸν ῥύακα. Μετὰ	δὲ	τοῦτο τὴν Παλαιστηνῶν γῆν ἔκειρε,
[5, 75]	ἐπιφανῶν ἐξ ἀέλπτου περισεσωσμένων. ~Ἐπὶ	δὲ	τούτοις ὁ μὲν Καῖσαρ ἐς
[5, 43]	πολεμούντων, ἀλλὰ ὑμᾶς δεδιότων, ἐπὶ	δὲ	τούτῳ καὶ τῆς πενταετίας παριούσης,
[5, 82]	διώκειν οὔτε ἐκκλίνειν ἔχοντες. ~Ἐν	δὲ	τούτῳ Μηνόδωρος καὶ Μενεκράτης καθορῶσιν
[5, 59]	τοῖς Ἀντωνίου χαρακώμασι προύλεγον. Γιγνομένων	δὲ	τούτων ἀγγέλλεται Φουλβία τεθνεῶσα, λεγομένη
[5, 40]	δ' ἐσχάτης ἀνάγκης ἡττημένου. Οἱ	δὲ	τρεῖς ἐντυχόντες τῷ Καίσαρι ἀνεμίμνῃσκον
[5, 102]	σπονδὰς καὶ ἀφανῶς ἐφυλάσσετο, τοῦς	δὲ	τριηράρχους αὐτοῦ μεθίει χωροῦντας ὅποι
[5, 52]	Ἀλεξανδρείας ἐς Τύρον ὥδευεν, ἐκ	δὲ	Τύρου διαπλέων ἐπὶ Κύπρου καὶ
[5, 50]	τῶν στρατηγῶν πομποὶ ἀπεστάλησαν. Ἐν	δὲ	τῷ Βρεντεσίῳ νεῶν πέντε μακρῶν
[5, 110]	αὐτον ἐκπεπολεμῆσθαι πρὸς Ἀγρίππα. Παρήλαυνε	δὲ	τῷ Πομπηίῳ καὶ ἡ ἵππος,
[5, 21]	συμπεριῆλθε τὰς Ἄλπεις. ~Οὐ γιγνομένων	δὲ	τῶν ἄλλων ἢ βραδυνόντων, ἐς
[5, 23]	μὴ τὴν κρίσιν ὑποδέχοιτο. Δεξαμένων	δὲ	τῶν ἀμφὶ τὸν Λεύκιον, χωρίον
[5, 64]	μὲν ὡς οἰκεῖον ἀμφοῖν, ἐκ	δὲ	τῶν Ἀντωνίου Πολλίωνα καὶ Μαικήναν
[5, 29]	αὑτοῦ τὴν ἀξίωσιν καθαιρῇ. Ἐρομένων	δὲ	τῶν ἀπὸ τῆς βουλῆς, εἰ
[5, 125]	ἐς πάντα ἐπικούρους· καὶ αὐτῶν	δὲ	τῶν ἐπικούρων μεθισταμένων ἡ λοιπὴ
[5, 78]	ἀντενεκάλει δὲ Πελοποννήσου χάριν. ~Ὅσοι	δὲ	τῶν ἐπιφανῶν ἦσαν ἔτι παρὰ
[5, 130]	ἔχοντας ὧν ἔτι ὀφείλοιεν. Ἐκ	δὲ	τῶν ἐψηφισμένων τιμῶν ἐδέχετο πομπήν,
[5, 127]	ἱππέες δισμύριοι καὶ πεντακισχίλιοι, κοῦφοι	δὲ	τῶν ἱππέων ὑπὲρ ἡμιολίους μακραί
[5, 37]	ἐκάλει τῇ σάλπιγγι ἀναχωρεῖν. Ἡσθέντων	δὲ	τῶν Καίσαρος ἐπὶ τῷδε καὶ
[5, 26]	ἑτέρους παρὰ τῶν βασιλέων. Ἡττηθέντων	δὲ	τῶν κερῶν ἑκατέρων καὶ ληφθέντων
[5, 33]	ἀμεινόνων ὄντων τῶν Καίσαρος, συμπλέκεσθαι	δὲ	τῶν Λευκίου μονομάχων· καὶ πολλοὺς
[5, 102]	λαμπροῖς τὸ ἁμάρτημα ἔργοις, μέχρι	δὲ	τῶν πίστεων λυμανεῖσθαί τινα τῶν
[5, 21]	τι σαφῶς ἀντεγράφετο αὐτοῖς. Οἱ	δὲ	τῶν στρατῶν ἡγεμόνες συνομόσαντες κρινεῖν
[5, 47]	ἀνάγκης ἐστρατεῦσθαι Λευκίῳ νομίζω, τουτωνὶ	δὲ	τῶν συνεστρατευμένων τε πολλάκις ὑμῖν
[5, 44]	περὶ μὲν ἐμοῦ τοσαῦτα· περὶ	δὲ	τῶν φίλων καὶ τοῦ στρατοῦ
[5, 127]	μακραί τε νῆες ἑξακόσιαι· τὸ	δὲ	τῶν φορτίδων πλῆθος, καίπερ ὂν
[5, 109]	ὡς ὑπαξόμενος αὐτό, οὐ δεξαμένων	δὲ	τῶν φρουρῶν παρέπλει τὸν ποταμὸν
[5, 127]	τὰ μὲν ἤδη διδούς, τά	δὲ	ὑπισχνούμενος, στεφάνους τε καὶ τιμὰς
[5, 80]	ἐς τὰ μέλλοντα σημῆναι. Ἐπιπολαζούσης	δὲ	ὑπονοίας ἔτι, ὡς παρασπόνδως ὁ
[5, 44]	δυσέλπιστον σῴζεσθαι μὴ κατορθοῦσιν. Εἰ	δὲ	ὕποπτος ἢ ἄπιστος ἐχθροῦ πᾶσα
[5, 19]	εἶναι φίλια καὶ κοινά, Λεύκιον	δὲ	ὑφ' ἑτέρας γνώμης αὐτοὺς πολεμοποιεῖν
[5, 14]	ἐπιδημίαν Ἀντωνίου διατρίβειν. Οὐ δυνατοῦ	δὲ	φαινομένου διὰ τὸν στρατὸν ἐπείγοντα,
[5, 142]	ἔλεγεν ἑαυτὸν ἐπιτρέψειν. Τοῦ Φουρνίου	δὲ	φήσαντος οὐδ' Ἀμύνταν ἂν δέξασθαι
[5, 61]	μὲν ἐχθροὺς φίλους ποιῇ, τοὺς	δὲ	φίλους ἐχθροὺς ἀποκαλεῖς τε καὶ
[5, 31]	ἐς τὸ πρόσθεν ἰέναι. Ἀγρίππας	δέ,	φίλτατος Καίσαρι, δείσας ἐπὶ τῷ
[5, 5]	ἐχθροῖς ἐν ἔτεσι δύο (ἔδοτε	δὲ	φόρους δέκα ἐτῶν) ταῦτα λαβεῖν
[5, 55]	τῶν ὑποστρατήγων ἐφύλασσεν ἀφανῶς· ~Ἀντώνιος	δὲ	Φουλβίαν μὲν ἐν Σικυῶνι νοσηλευομένην
[5, 33]	διχονοίᾳ τῆς Ἀντωνίου γνώμης, διὰ	δὲ	Φουλβίαν ὅμως καὶ διὰ Μάνιον
[5, 141]	τὰ ἐν μέσῳ δεδιώς· ὁ	δὲ	Φούρνιος αὐτὸν οὕτως ἠμείψατο· Ἐπιτρέποντος
[5, 137]	μέγας καὶ ἄκακος. ~Ἐν τούτῳ	δὲ	Φούρνιος, ὁ τῆς Ἀσίας ἡγούμενος
[5, 7]	καὶ Σκίαθον καὶ Πεπάρηθον. Ἐπιπαριὼν	δὲ	Φρυγίαν τε καὶ Μυσίαν καὶ
[5, 70]	ἐν τοῖς φύλαξιν ἐλοιδόρει. Ὁ	δὲ	χιλίαρχον καὶ λοχαγὸν αὐτοῦ Μούρκου
[5, 62]	οὐκ ἔστι τῶν ἀνδροφόνων, ἡ	δὲ	ψῆφος αὐτῷ κατ' ὀργὴν ἐπῆκται·
[5, 92]	πόρους ἐώντων, οὓς ἐπινοήσειε. Δεινὸς	δὲ	ὢν ἀεὶ τὸ συμφέρον συνιδεῖν
[5, 57]	Κανυσίῳ τινὰς ἡμέρας ἐνοσηλεύετο, παντὶ	δὲ	ὢν ἔτι κρείσσων Ἀντωνίου κατὰ
[5, 118]	εἰ δέχοιτο ναυμαχίᾳ κριθῆναι. Ὁ	δὲ	ὠρρώδει μὲν τὰ ἐνάλια πάντα,
[5, 71]	ἥκειν ᾤετο ἀντὶ Λεπίδου, οἱ	δὲ	ὡς κάθοδον αὐτῷ δώσοντες μόνην,
[5, 77]	σὺν τοῖς ὀφλήμασι δεδόσθαι· χαλεπαίνων	δέ,	ὡς ὁ Καῖσαρ ἔλεγεν, εἴτε
[5, 14]	Ἀντωνίου μόνῳ Καίσαρι διδούσης, ἐπιμεμφόμενοι	δὲ	ὡς οὐ παρόντι τῷ Ἀντωνίῳ.
[5, 56]	ὡς ἐκ πολλοῦ πολεμίῳ, Ἀντωνίῳ	δὲ	ὡς πολέμιον ἐπάγοντι. Ὁ δὲ
[5, 54]	βουλόμενον ἐπάξεσθαι κατὰ ἀδελφοῦ, πιστεύσειν	δὲ	ὡς τοιῷδε ἀνδρὶ πᾶσαν Ἰβηρίαν
[5, 105]	παρεῖναι Πομπήιον καὶ τὰ μὲν	ἐνθάδε	Ἀγρίππᾳ διαστρατηγεῖν ἐπέτρεψεν. Αὐτὸς δὲ
[5, 41]	καὶ κρίνειν ἔτι περὶ αὑτοῦ.	Τοιάδε	ἀλλήλοις προσιόντες ἀπό τε τῆς
[5, 129]	νῦν ἐπιδιδόναι δραχμὰς πεντακοσίας ἑκάστῳ.	Τοιάδε	εἰπὼν Σικελίᾳ μὲν ἐπέβαλλεν ἐσφορὰν
[5, 100]	~Ὁ δὲ Πομπήιος οὐδ' ἐπὶ	τοιᾷδε	εὐκαιρίᾳ τοσοῖσδε ναυαγίοις ἐπιχειρεῖν ἠξίου,
[5, 12]	τὰ μὲν περὶ Ἀντώνιον ἦν	τοιάδε·	Καίσαρι δὲ ἐς τὴν Ῥώμην
[5, 30]	ἦν τὰ κεφαλαια τοῦ πολέμου	τοιάδε.	Λευκίου μὲν δὴ δύο τέλη
[5, 3]	τιν' αἵρεσιν ἐφ' ἑαυτῶν καθίσταντο.	~Τοιάδε	μὲν ἐκ τῶν λειψάνων τῆς
[5, 128]	πατρίσιν ἀξίωσιν. Ἔτι δὲ αὐτοῦ	τοιάδε	προστιθέντος ἕτερα, ὑπεφώνησε χιλίαρχος Ὀφίλλιος
[5, 10]	ἐσφορὰς βαρυτάτας καὶ ἐς Παλμυρηνοὺς	τάδε	ἁμαρτών, οὐδ' ἐπέμεινε συστῆσαι τὴν
[5, 77]	Πομπήιον σφᾶς ἔλεγον ἐπιπέμψαι· καὶ	τάδε	αὐτὰ ὁ Καῖσαρ τῷ δήμῳ
[5, 144]	δὲ αὑτὸν ἐφ' ἑαυτοῦ Πλάγκον,	τάδε	αὐτὰ συνιδόντα καὶ φυλαξάμενον, μὴ
[5, 17]	ξένους, ἀλλὰ πολίτας καὶ ὁμοτίμους.	Τάδε	γὰρ πάντα αὐτοῖς τὸν στρατιωτικὸν
[5, 28]	ἐλέγξαι τοὺς ἀμφὶ τὸν Λεύκιον	τάδε	δι' ὑμᾶς αὐτοὺς καὶ συναλλάξαι
[5, 89]	νεκρῶν. Εἰ δέ τις καὶ	τάδε	διαφυγὼν ἐκνήχοιτο ἐπὶ τὴν γῆν,
[5, 99]	δὲ ἔτι πλείους. Καὶ ἐς	τάδε	διορθούμενα τριάκοντα ἡμέρας ἀναλώσειν ἔμελλεν,
[5, 36]	σὺν πολλῇ θανάτου καταφρονήσει. Καὶ	τάδε	ἐγίγνετο κατὰ μέρη πολλά· ἐπειδὴ
[5, 135]	ἔτι ἦν ἐν μέσῳ. Καὶ	τάδε	εἰκὸς μὲν καὶ σὲ προορᾶν
[5, 31]	τῆς τυραννικῆς. ~Καὶ ὁ μὲν	τάδε	εἰπών, ἡδομένων ἁπάντων καὶ ἡγουμένων
[5, 141]	δεόμενος καὶ ἀμελούμενος ὑπὸ αὐτῶν,	τάδε	ἐργάσαιτο. Ὑμεῖς δὲ εἰ μὲν
[5, 59]	ἀπειθοῦντα καὶ πολεμοῦντα ἀμυνούμενοι. Καὶ	τάδε	καὶ αὐτοὶ προσπελάζοντες τοῖς Ἀντωνίου
[5, 56]	δὲ ἀγανακτῶν καὶ ἡγούμενος εἶναι	τάδε	καλλωπίσματα, τὸ δ' ἀληθὲς ἀποκλείεσθαι
[5, 42]	προφάσεως ὑπὸ τοιοῦδε ἡσσῆσθαι. Καὶ	τάδε	λέγω οὐ παραιτούμενος παθεῖν, ὅ
[5, 44]	ὑπελιπόμην, ἵνα μὴ δόξαιμι, σοὶ	τάδε	λέγων ἐκείνων ἀκουόντων, ὑπὲρ ἐμαυτοῦ
[5, 61]	Καὶ ὁ Κοκκήιος Ἑτέρως, ἔφη,	τάδε	λογοποιούμενα οὐδὲ Ἀντώνιος ἐπίστευεν, ἕως
[5, 21]	ἀντὶ τοῦ Καίσαρος προυτίθει. Καὶ	τάδε	μὲν ἐγράφετο παρ' ἑκατέρων Ἀντωνίῳ,
[5, 72]	ἐς τοὺς ἱερέας ἐγγραφῆναι. Καὶ	τάδε	μὲν εἶναι Πομπηίῳ, κάθοδον δὲ
[5, 74]	ἀποδώσειν τῷ δήμῳ τὴν πολιτείαν.	~Τάδε	μὲν ἔπραξαν, καὶ διακριθέντες ἀλλήλων
[5, 93]	παιδὶ Λεπίδου, καθάπερ ὡμολόγητο. Καὶ	τάδε	μὲν ἡ Ὀκταουία, Ἀντώνιος δὲ
[5, 20]	τοῦ σώματος καὶ πολιτεύειν ἀδεῶς.	Τάδε	μὲν ἦν, ἃ συνέθεντο ἀλλήλοις
[5, 31]	κατόπιν τοῦ Λευκίου γενόμενον. Καὶ	τάδε	μέν, ὡς προσεδόκησεν ὁ Ἀγρίππας,
[5, 28]	ἡμῖν. Ἐγὼ μὲν δὴ διὰ	τάδε	ὀκνῶ καὶ νῦν ἔτι μαρτύρομαι
[5, 134]	εἰ δεήσειεν, ὑπὸ σοί. Καὶ	τάδε	οὐ νῦν πρῶτον, ἀλλ' ἔτι
[5, 26]	ὁ Φάγγων ἡγούμενος ἐκ προδοσίας	τάδε	παθεῖν αὑτὸν διεχρήσατο. Καὶ Λιβύης
[5, 133]	ἢ δεδιέναι Καίσαρα ἢ Ἀντωνίῳ	τάδε	παρασκευάζειν. ~Ὁ δὲ Ἀντώνιος πυθόμενος
[5, 5]	ἑκόντες πιστεύομεν ὑμᾶς κατὰ ἀνάγκην	τάδε	πεποιηκέναι, τῶν μὲν μειζόνων ἀφίεμεν,
[5, 2]	δύναιντο νεωτερίσαι. Καὶ ὁ μὲν	τάδε	πράξας ἀνήγετο ταῖς τε ἰδίαις
[5, 96]	τῶν στρατηγῶν καὶ ἐπαρωμένων ἐς	τάδε	τὰ καθάρσια, ἀντὶ τοῦ στόλου,
[5, 50]	πρὸς Ἀντώνιον· καὶ ἐπέστελλον ἄμφω	τάδε	τῷ Ἀντωνίῳ καὶ ἀποβάσεις αὐτῷ
[5, 6]	ἐν Μουτίνῃ συνηλλάσσοντο ἀλλήλοις καὶ	τάδε	ὑπισχνοῦντο, ὁ δὲ πόλεμος αὐτὰ
[5, 28]	ἔτι μαρτύρομαι μηδὲν ἀδικεῖν Ἀντώνιον	μηδὲ	ἀδικεῖσθαι πρὸς Ἀντωνίου· ὑμᾶς δὲ
[5, 44]	τὴν ἐμὴν καὶ σὴν φιλονικίαν,	μηδὲ	ἄνθρωπον ὄντα καὶ τύχῃ χρώμενον,
[5, 16]	δὴ φίλοι τῷ Καίσαρι παρῄνουν	μηδὲ	ἐπελθεῖν ἐς αὐτούς, ἀλλ' ἐκστῆναι
[5, 89]	ἐς νύκτα χαλεπώτερον ἐγίγνετο, ὥστε	μηδὲ	κατὰ φῶς ἔτι, ἀλλ' ἐν
[5, 14]	δόξειε τὸ ἔργον ἅπαν εἶναι	μηδὲ	μόνος αὐτοῦ τὴν χάριν ἀποφέροιτο
[5, 28]	παρακαλῶ. Καὶ εἰ μὴ πείθοιντο	μηδὲ	νῦν, ἐκείνοις μὲν αὐτίκα δείξω
[5, 54]	ἀχαριστίαν, εἰ τοιούτου τυχὼν αὑτοῦ	μηδὲ	νῦν ὁμολογοίη περὶ Ἀντωνίου, σαφῶς
[5, 108]	στρατὸν ἐκτρύχειν ἀγρυπνίᾳ καὶ πόνῳ	μηδὲ	πιστεύειν πολυχείμωνι θαλάσσῃ, μόλις ἑσπέρας
[5, 54]	πρὸς αὐτόν, ἕως ἂν ἡγῶμαι	μηδὲ	σὲ μοναρχίαν καθίστασθαι· τὸ γὰρ
[5, 34]	ἤκμαζεν ἀγρίως ἅτε μηδὲν αὐτοῦ	μηδὲ	τῆς πόλεως προπαρεσκευασμένης. Ὧν ὁ
[5, 108]	παραινούντων μὴ ἀλόγῳ θυμῷ συμφέρεσθαι	μηδὲ	τὸν στρατὸν ἐκτρύχειν ἀγρυπνίᾳ καὶ
[5, 113]	ὅπου Μεσσάλας, μόνον ἔχων ἐν	τοσῇδε	συμφορᾷ τὸν προγράψαντα, ἐθεράπευεν ὡς
[5, 120]	τὴν θάλασσαν ἀφεώρων, ὡς ἐν	τῇδε	καὶ αὐτοὶ περὶ τῆς σφῶν
[5, 17]	δύο μὲν εἰκόνες ἐκ πλεόνων	αἵδε	ἔστων τῆς τότε δυσαρχίας· αἴτιον
[5, 77]	φανερὸν ὑπὸ τοῦ Καίσαρος ἐκφερόμεναι	αἵδε	ἦσαν. Πελοπόννησον Ἀντώνιος μὲν ἐδίδου
[5, 65]	Ἰταλίας προσκαταλέγειν ἀκωλύτως ἴσον ἑκάτερον.	Αἵδε	μὲν ἦσαν αἱ τελευταῖαι Καίσαρί
[5, 85]	καὶ διεφθείροντο μετὰ ἀργίας καὶ	αἵδε	ὥσπερ αἱ περὶ Κύμην, ὁρμοῦσαί
[5, 106]	Ἐπεὶ δὲ καὶ τὰς Ἀπολλοφάνους	εἶδε	καὶ τὰς ἑβδομήκοντα ἑτέρωθι, Καίσαρι
[5, 99]	ἐς Τάραντα καὶ τὸ ναυτικὸν	εἶδε	τὸ ὑπὸ Ταύρῳ, καὶ ἐς
[5, 41]	ἐσομένης· ὡς δὲ καὶ σπεύδοντα	εἶδε	τὸν Λεύκιον παρελθεῖν ἐς τὸ
[5, 140]	μὲν καὶ ταῦτα θεοῦ βλάπτοντος	ὑπερεῖδε	καὶ οὐδὲν ἐπ' ἔργῳ τοιῷδε
[5, 89]	ἐπὶ τὴν γῆν, συνηράσσοντο καὶ	οἵδε	ἐπὶ τὰς πέτρας ὑπὸ τοῦ
[5, 73]	τε καὶ Καῖσαρ, σκηνοποιησάμενοι καὶ	οἵδε	ἐπὶ τοῦ χώματος, πρόφασιν μὲν
[5, 23]	ὁρῷτο ἐνέδρα. Καὶ οἱ ἱππέες	οἵδε	ἑτέροις ἱππεῦσι τοῦ Λευκίου, προδρόμοις
[5, 83]	ἐπὶ ἥττῃ μεγίστῃ (δύο γὰρ	οἵδε	ἦσαν μάλιστα τῷ Πομπηίῳ θαλάσσης
[5, 31]	καὶ Οὐεντίδιος, Ἀντωνίου στρατηγοὶ καὶ	οἵδε,	κωλύοντες αὐτὸν ἐς τὸ πρόσθεν
[5, 41]	χωρὶς τῶν ἰδίων ἐχθρῶν ἑαυτοῦ.	~Οἵδε	οὖν οἱ τοῦ Καίσαρος ἐχθροί,
[5, 132]	Ὁ δὲ ἐδέξατο μὲν καὶ	τήνδε,	Ἀντωνίῳ δὲ ἐφ' ἑαυτοῦ περὶ
[5, 53]	κηδεύοντος Πομπηίῳ, ἵν' ἔχοι καὶ	τήνδε	ἀφορμὴν ἐς διαλύσεις, εἰ δεήσειεν.
[5, 76]	Ὀκταουίας· πολὺς γὰρ καὶ ἐς	τήνδε	ἐρρύη, ταχὺς ὢν ἐς ἔρωτας
[5, 39]	γεωργῶν· καὶ τὴν διαβολὴν ἐγὼ	τήνδε	ἠγνόησα ἐπὶ πλεῖστον. Ἀλλ' οὐδὲ
[5, 97]	προτέρου Ἰούλιου ἀντὶ Κυιντιλίου καλοῦσι.	Τήνδε	μὲν ὁ Καῖσαρ ὥρισε τὴν
[5, 43]	στρατευσαμένοις διένεμον. Ἀλλά με σὺ	τήνδε	τὴν διαβολὴν αὐτοῖς διέβαλλες, τὴν
[5, 28]	καὶ νῦν μου καταγνώσονται διὰ	τήνδε	τὴν σύνοδον ὑμῶν· ἐμοὶ δὲ
[5, 60]	καὶ τοὺς ἄλλους Ἀντωνίου φίλους	τοιόνδε	γεγενημένον. Ὁ δέ Ἐκ Βρεντεσίου
[5, 15]	μὲν ἐν τῷ θεάτρῳ γενόμενον	τοιόνδε	ἦν. ~Κεκλημένοι δ' ἐπὶ νέμησιν
[5, 4]	παρὰ τῶν γεωργούντων. Καὶ τόνδε	τοιόνδε	ὄντα οἱ χρηστοὶ τῶν ἡμετέρων
[5, 29]	Πραινεστὸν ἐξέτρεχον· καὶ ὁ Λεύκιος	τοσόνδε	εἶπεν, ὅτι καὶ τῶν ἔργων
[5, 59]	διὰ τὸν Κλεοπάτρας ζῆλον ἐξερρίπισε	τοσόνδε	πόλεμον. Τό γε μὴν πάθος
[5, 129]	τῆς νήσου, μὴ διαφθείραιεν ἑτέρους,	τοσόνδε	τοῖς ἐκ Μουτίνης μόνοις ἐπειπών,
[5, 84]	τε Δημοχάρην καὶ Ἀπολλοφάνην, καὶ	τόνδε	ἀπελεύθερον ἑαυτοῦ, ναυάρχους ἀπέφηνεν ἀντὶ
[5, 68]	κατὰ σπουδήν. Οἱ δὲ καὶ	τόνδε,	κατιόντα τὴν ἱερὰν ὁδόν, οὐκ
[5, 4]	ἀγείρειν παρὰ τῶν γεωργούντων. Καὶ	τόνδε	τοιόνδε ὄντα οἱ χρηστοὶ τῶν
[5, 128]	ᾔδει μὲν οὐχ ὅμοιον ἐκείνῳ	τόνδε	τὸν ἀγῶνα, ὑπισχνεῖτο δ' ὅμως
[5, 142]	μὲν ἀχαριστίας ὠργίζετο, τὸν πόλεμον	τόνδε	ὑποδεξαμέμῳ πολεμήσειν πρὸς αὐτόν· ἁλόντα
[5, 66]	Φουλβίαν ἐπὶ διαβολῇ Κλεοπάτρας καὶ	τοσῶνδε	αἴτιον γενόμενον, Καίσαρι δὲ ἐνέφηνε
[5, 32]	ἐς ὁδοιπορίαν, ἐνοχλησόντων αὐτὸν ὁμοῦ	τοσῶνδε.	Μάνιον δὲ ἐς τὸν Οὐεντίδιον
[5, 112]	ἐς Κορνιφίκιον ἐπανέλθοι διὰ μέσων	τοσῶνδε	ναυαγίων εἴτε ἐς Μεσσάλαν διαφύγοι,
[5, 74]	ἦν ἡδονὴ καὶ βοαὶ ποικίλαι,	τοσῶνδε	οὕτως ἐπιφανῶν ἐξ ἀέλπτου περισεσωσμένων.
[5, 70]	ἐγκρατῆ βαρυνόμενος ἔτι μᾶλλον ἐκ	τῶνδε	ἀπερρίπτει, καὶ οὐδὲν ἦν, ὅ
[5, 28]	ὑπὲρ σφῶν ἑκάτεροι διαρούμενοι. ~Καὶ	τῶνδε	γιγνομένων ὁ Καῖσαρ ὅμως ἔτι
[5, 3]	τετρακισχιλίους καὶ τέλη πέντε· καὶ	τῶνδε	δὲ αὐτῶν Ἀντωνίῳ δύο ἔδωκεν,
[5, 67]	καὶ σφαγὰς καὶ λιμὸν ἐκ	τῶνδε	πανώδυνον γεγονέναι, ἔτι καὶ τὰ
[5, 71]	κατερρήξατο ὁ Πομπήιος ὡς καὶ	τῶνδε	προδιδόντων αὑτόν, ὧν προμάχεται, καὶ
[5, 111]	ἐπὶ τὰς ὑπολοίπους ἀνέστρεψαν, καὶ	τῶνδε	τὰς μὲν ᾕρουν ὁμοίως, τὰς
[5, 67]	ναυκρατοῦντας. Ἐπετίμητο δὴ πάντα, καὶ	τῶνδε	τὴν αἰτίαν ἐς τὴν ἔριν
[5, 62]	ἐκεῖνον εἰργασμένον. Σὺ δὲ καὶ	τῶνδε	τὴν αἰτίαν ἔχεις· εἰ γὰρ
[5, 71]	τοῖς σταυροῖς ἐπετέθησαν, καὶ διὰ	τῶνδε	τῶν καταστρωμάτων ὁ μὲν Καῖσαρ
[5, 122]	ἐκάλει κατὰ σπουδὴν ὡς μετὰ	τῶνδε	φευξόμενος. Καὶ Πλένιος μὲν ἠπείγετο
[5, 100]	πολεμίους. Φασὶ δ' αὐτόν, ὑπὸ	τῶνδε	χαυνούμενον, καὶ τὴν συνήθη τοῖς
[5, 1]	ὀφθεῖσα ἐκράτει. Ὁ δὲ ἔρως	ὅδε	αὐτοῖς τε ἐκείνοις ἐς ἔσχατον
[5, 80]	ἔτι, ὡς παρασπόνδως ὁ πόλεμος	ὅδε	γίγνοιτο, τὴν ὑπόνοιαν ὁ Καῖσαρ
[5, 81]	προσετασσεν ἀπαντᾶν ἐπὶ στολου πολλοῦ.	Ὅδε	οὖν ὁ Μενεκράτης ἐπιφαίνεται τοῖς
[5, 41]	συνεὶς ἀντεμιμεῖτο ἐς δεῖγμα καὶ	ὅδε	τῆς εἰς τὸν Λεύκιον εὐνοίας
[5, 63]	Ὁ δὲ καὶ τἆλλα καὶ	τόδε	αὐτὸ τῷ Ἀντωνίῳ μετέφερεν, ἵνα
[5, 128]	οὕτω δικαίοις. Ἀλλ' ὁ μὲν	τόδε	εἰπὼν ἐς τὴν ἐπιοῦσαν ἀφανὴς
[5, 89]	βυθόν, εἰρεσίᾳ ὅμως καὶ πρὸς	τόδε	ἐνίστατο καρτερᾷ μὴ παραφέρεσθαι, καί
[5, 66]	τὸ Βρεντέσιον. Καὶ ὁ μὲν	τόδε	ἐξεῖπεν· οὐ πρὸς πάντων ἐπαινούμενον,
[5, 89]	πορθμῷ, τοὺς μὲν ἀήθεις καὶ	τόδε	ἐξέπλησσε, τὰ δὲ σκάφη τότε
[5, 49]	ἐνεπρήσθη χωρὶς τοῦ Ἡφαιστείου μόνου.	Τόδε	μὲν δὴ τῇ Περυσίᾳ τέλος
[5, 70]	μὴν ἐλάνθανε δεύτερον ἐπὶ Βιθυνικῷ	τόδε	μύσος ἐργασάμενος, περὶ ἄνδρα καὶ
[5, 78]	καὶ ψιλῶν πλῆθος ἕτερον. Καὶ	τόδε	ὂν ἔργον εἴτε Φιλαδέλφου εἴτε
[5, 10]	οὔτε τι λαβόντες. ~Καὶ δοκεῖ	τόδε	τὸ ἔργον Ἀντωνίῳ τὸν μετ'
[5, 19]	ἑαυτὸν καὶ τοὺς Ἀντωνίου παῖδας	τόδε	τὸ ἱππικὸν ἀπεστάλθαι, διέδραμεν ἐς
[5, 142]	φήσαντος οὐδ' Ἀμύνταν ἂν δέξασθαι	τόδε	ὕβριν ἔχον ἐς τὸν ἐξ
[5, 42]	πατρίδος, οὐκ αἰσχρὸν ἡγοῦμαι μετὰ	τοιᾶσδε	προφάσεως ὑπὸ τοιοῦδε ἡσσῆσθαι. Καὶ
[5, 51]	ἕνδεκα τέλη στρατοῦ καὶ χώρας	τοσάσδε	λαβὼν τοὺς ἡγεμόνας αὐτῶν παρέλυε
[5, 104]	προσιούσας αἱ ὁλκάδες ὡς καὶ	τάσδε	ἄλλας πολεμίας ἐξέκλιναν, ἕως αἱ
[5, 51]	ἐπ' αὐτῷ καὶ Ἰβηρίαν, καὶ	τάσδε	οὔσας ὑπὸ Ἀντωνίῳ, Φουφίου τοῦ
[5, 126]	ἀπιστίᾳ συμπεσών, ἔρημος ἐκ τύχης	τοσῆσδε	καὶ στρατοῦ τοσοῦδε ἐγίγνετο ἐν
[5, 42]	αἰσχίονα ἔτι τὴν παράδοσιν· καὶ	τῆσδε	τῆς αἰσχύνης εἶχον ἀπαλλαγὴν εὔκολον
[5, 1]	ἄν τι καὶ Αἰγύπτιον εἴη	τῆσδε	τῆς βίβλου μέρος, ὀλίγον τε
[5, 50]	Κράσσος καὶ Ἀτήιος καὶ ὅσοι	τῆσδε	τῆς γνώμης ὄντες ἕτεροι στρατὸν
[5, 59]	τε στρατηγίδες αὐτοῦ τάξεις, ὑπὸ	τῆσδε	τῆς δόξης ἐπαιρόμεναι, προσεπέλαζον τῷ
[5, 25]	καὶ κατοικίσεων τοῦ στρατοῦ καὶ	τῆσδε	τῆς Λευκίου διαφορᾶς ἐπὶ μέγα
[5, 1]	Πομπηίου Μάγνου, λοιπὸς ὢν ἔτι	τῆσδε	τῆς στάσεως, τοῖς ἀμφὶ τὸν
[5, 38]	ἄκοντας. ~Τὸ μὲν δὴ τέλος	τῆσδε	τῆς τειχομαχίας, ἐκθυμοτάτης γενομένης, ἐς
[5, 45]	ὑπομνημάτων ἦν ἐς τὸ δυνατὸν	τῆσδε	τῆς φωνῆς μεταβαλεῖν τεκμαιρομένῳ τῆς
[5, 65]	Λαβιηνοῦ, μετὰ τῶν Παρθυαίων ἐν	ταῖσδε	ταῖς ἀσχολίαις Συρίαν τε καὶ
[5, 100]	Πομπήιος οὐδ' ἐπὶ τοιᾷδε εὐκαιρίᾳ	τοσοῖσδε	ναυαγίοις ἐπιχειρεῖν ἠξίου, ἀλλ' ἔθυε
[5, 117]	Αἴτνης λεγομένων, οὐκ ἀπιστεῖν ἐν	τοσοῖσδε	παραδόξοις ἐμπεσεῖσθαι σφίσι καὶ τὸν
[5, 23]	Λευκίου, προδρόμοις ἄρα ἢ καὶ	τοῖσδε	κατασκόποις, συμβαλόντες ἔκτεινάν τινας αὐτῶν.
[5, 72]	φυλακίδων νεῶν, καὶ συνέβησαν ἐπὶ	τοῖσδε·	λελύσθαι μὲν τὸν πόλεμον αὐτοῖς
[5, 91]	τῷ πολέμῳ βλαβεὶς καὶ δύο	τοῖσδε	συμπτώμασιν ὁμοῦ συνενεχθεὶς ἐπὶ τὸ
[5, 20]	Ἀσίνιον Πολλίωνα, Λεύκιον δὲ ἐπὶ	τοῖσδε	συνηλλαγμένον ἀποθέσθαι τὴν φρουρὰν τοῦ
[5, 77]	δὲ οὐκ ἐδέχετο μὲν ἐπὶ	τοῖσδε	τὴν χώραν, ἡγούμενος αὑτῷ σὺν
[5, 20]	ἐν Τεανῷ καὶ συνήλλαξαν ἐπὶ	τοῖσδε,	τοὺς μὲν ὑπάτους τὰ πάτρια
[5, 144]	ἠμύνετο μόνον. ~Καὶ Πομπήιος μὲν	τοιόσδε	γενόμενος ἑαλώκει, Τίτιος δὲ τὸν
[5, 126]	ἀποφήνας καὶ προγράψας ἐπὶ θανάτῳ	τοσούσδε	ὁμοτίμους, ἰδιωτεύων καὶ ἐνίοις τῶν
[5, 35]	δ' ἀνδρῶν βραδυνόντων εἴκασαν καὶ	τούσδε	ἐνοχλεῖσθαι καὶ παυσαμένου τοῦ πυρὸς
[5, 138]	τῆς ἴλης μετὰ χρυσίου. Ἀλλὰ	τούσδε	μὲν ὁ τῆς Μακεδονίας ἡγούμενος
[5, 106]	ἐξήλλοντο ἐς τὸ πέλαγος. Καὶ	τούσδε	μὲν τὰ ὑπηρετικὰ τοῦ Πομπηίου
[5, 121]	πεζῶν οὐδ' ἐπισκήψας· ὅθεν καὶ	τούσδε	ὁ Καῖσαρ Τισιηνοῦ παραδιδόντος ὑποσπόνδους
[5, 104]	εἴ τινες αὐτῶν ἐξενήχοντο, καὶ	τούσδε	Τισιηνὸς ὁ τοῦ Πομπηίου στρατηγὸς
[5, 61]	Κοκκήιος Ἑτέρως, ἔφη, τάδε λογοποιούμενα	οὐδὲ	Ἀντώνιος ἐπίστευεν, ἕως ἀπεκλείσθη τοῦ
[5, 87]	μὲν οὐδ' ὣς ἐγιγνώσκετο προσπλέων,	οὐδὲ	ἀπὸ τῶν νεῶν τι χρηστὸν
[5, 59]	τε γὰρ αὐτὴν ἀπολελοίπει καὶ	οὐδὲ	ἀπολείπων ἑωράκει. Ἐδόκει δ' ἀμφοτέροις
[5, 142]	εὐζώνων ὑπεξελθὼν τοῦ στρατοπέδου, οἷς	οὐδὲ	αὐτοῖς προεῖπεν, οἷ χωρήσειν ἔμελλεν.
[5, 54]	θαύματι ἄγων οὐκ ἔφη μὲν	οὐδὲ	βουλόμενον ἐπάξεσθαι κατὰ ἀδελφοῦ, πιστεύσειν
[5, 5]	χρήματα ἐλογισάμεθα, οὐδὲ ἐς ἅπαντα	(οὐδὲ	γὰρ ἂν δύναισθε) ἀλλὰ μέρος
[5, 63]	μὲν ἔτι οὐκ ἔφη γράψειν·	οὐδὲ	γὰρ ἐκεῖνον· μέμψεσθαι δ' αὐτοῦ
[5, 73]	τάχα δ' ἐς ἀσφάλειαν ἀνύποπτον.	Οὐδὲ	γὰρ οὐδ' ὣς εἶχον ἀμελῶς,
[5, 61]	αὐτὸς ἔφη περὶ τοῦδε προστάξαι	(οὐδὲ	γὰρ προμαθεῖν προσπλέοντα οὐδ' ἀφικέσθαι
[5, 62]	ψῆφος αὐτῷ κατ' ὀργὴν ἐπῆκται·	οὐδὲ	γὰρ τῆς βουλῆς πω τότε
[5, 82]	γῆν ἀπέπλευσεν, οὐδὲν ἔτι δρᾶν	οὐδὲ	ἐκεῖνος δυνάμενος. ~Καὶ τὸ μὲν
[5, 17]	πολεμίους κοινούς, ἀλλὰ ἰδίους ἐχθρούς,	οὐδὲ	ἐπὶ ξένους, ἀλλὰ πολίτας καὶ
[5, 17]	ἀνάγκῃ νόμων, ἀλλ' ὑποσχέσεσιν ἰδίαις,	οὐδὲ	ἐπὶ πολεμίους κοινούς, ἀλλὰ ἰδίους
[5, 19]	δυσχεραίνοντι τῇ τῶν τριῶν ἀρχῇ,	οὐδὲ	ἐπὶ τῷ χρόνῳ παύσεσθαι νομιζομένῃ,
[5, 39]	τήνδε ἠγνόησα ἐπὶ πλεῖστον. Ἀλλ'	οὐδὲ	ἐπιγνοὺς ἐπίστευσά τινα πιστεύσειν, ὁρῶντα
[5, 135]	τε καὶ δολεροῦ καὶ φιλοτέχνου.	Οὐδὲ	ἐπιμέμφεταί σοι τῆς δόσεως τῶν
[5, 13]	περισπώμενοι καὶ τὸ ἄμεινον ἐκλεγόμενοι.	Οὐδὲ	ἐπιπλήσσοντος αὐτοῖς καὶ δωρουμένου πολλὰ
[5, 5]	ἀνίστησθε, ἐς τὰ χρήματα ἐλογισάμεθα,	οὐδὲ	ἐς ἅπαντα (οὐδὲ γὰρ ἂν
[5, 17]	γὰρ δὴ πάντα ἦν, καὶ	οὐδὲ	ἕτερα αὐτῶν ἐς ἔχθραν κοινὴν
[5, 46]	πάθους ἤδη καὶ τῶν νεοστρατεύτων·	οὐδὲ	ἦν τι διακεκριμένον ἔτι οὐδ'
[5, 39]	οὐδὲ πολεμήσασιν ἄνευ καλῆς αἰτίας	οὐδὲ	ἡσσημένοις πολέμῳ μᾶλλον ἢ λιμῷ.
[5, 90]	νυκτὸς μάλιστα μελαίνης· ὅθεν ἔθνῃσκον	οὐδὲ	καθορῶντες ἀλλήλους ἔτι, οἱ μὲν
[5, 53]	πλεόνων̓ ναῦν δὲ οὐδεμίαν ἔχων	οὐδὲ	καιρὸν ἐς ναυπηγίαν ὠρρώδει, ναῦς
[5, 28]	ἐμφυλίους πολέμους χωρὶς ἀνάγκης βαρείας,	οὐδὲ	καταχρῆσθαι τῶν πολιτῶν τοῖς ἔτι
[5, 89]	γὰρ ἐφικνοῦντο ἔτι τῶν λεγομένων,	οὐδὲ	κυβερνήτης ἰδιώτου διέφερεν οὔτε κατ'
[5, 62]	τῆς δυσθυμίας, οὐκ ἰδόντος αὐτὴν	οὐδὲ	νοσοῦσαν Ἀντωνίου, ὡς αἴτιον τῇ
[5, 39]	καὶ στρατιώταις ποτὲ γενομένοις καὶ	οὐδὲ	νῦν ἀδικοῦσιν οὐδὲ πολεμήσασιν ἄνευ
[5, 128]	δὲ οὐκ ἔφη τὰς τιμὰς	οὐδὲ	νῦν ἀνατίθεσθαι, πολλὰς δὲ δοὺς
[5, 47]	διακεκριμένον ἔτι οὐδ' εὔκριτον. ~Ὅθεν	οὐδὲ	ὁ Καῖσαρ ἔτι τῆς γνώμης
[5, 124]	ὁμοίῳ Καίσαρα καὶ Λέπιδον ἐτίθεντο,	οὐδὲ	οἱ τῷ Λεπίδῳ στρατευόμενοι, ἀλλὰ
[5, 122]	τὸν πορθμὸν ἐσπλεόντων, οὐκ ἀναμείνας	οὐδὲ	Πλένιον ὁ Πομπήιος ἐν πόλει
[5, 39]	γενομένοις καὶ οὐδὲ νῦν ἀδικοῦσιν	οὐδὲ	πολεμήσασιν ἄνευ καλῆς αἰτίας οὐδὲ
[5, 138]	πολλοῖς καὶ σιτολογεῖν οὐκ ἐῶντος	οὐδὲ	προσποιεῖσθαι τὰς πόλεις, ὁ Πομπήιος
[5, 22]	ὡς ἐπὶ Πομπήιον, ἐφ' ὃν	οὐδέ	πω παρατάττεται λιμωττούσης ὧδε τῆς
[5, 139]	Πομπηίου Λίβων ὡς εἶδον αὐτὸν	οὐδὲ	Τιτίου παρόντος, ὅτῳ τὰ περὶ
[5, 119]	τοῖς κόπτουσι τὰ καλῴδια ἐποίει·	οὐδὲ	τὸ μηχάνημά πω προέγνωστο, ὡς
[5, 43]	τὰ πάτρια ἠξίουν, οὐ προτιμῶν	οὐδὲ	τὸν ἀδελφὸν τῆς πατρίδος, ἀλλ'
[5, 60]	τοῖς φίλοις ἐστὶν εὔνους μόνοις·	οὐδὲ	τοὺς φίλους ἐμοὶ περισῴζειν ἔοικεν,
[5, 17]	ἢ τοῖς συνάγουσιν αὐτοὺς μόνοις,	οὐδὲ	τούτοις ὑπὸ ἀνάγκῃ νόμων, ἀλλ'
[5, 17]	οὐδ' ἐπὶ χρείᾳ τῆς πατρίδος,	οὐδὲ	τῷ δημοσίῳ στρατευόμενοι μᾶλλον ἢ
[5, 88]	τε πέτραις καὶ ἀλλήλαις ἐπεφέροντο,	οὐδὲ	τῶν πληρωμάτων σφίσιν ὥστε διακρατεῖν
[5, 68]	ἀνῄρουν· οἱ δ' οὐκέτι εὐμαρῶς	οὐδὲ	φυγεῖν ἐδύναντο, βεβυσμένοι τε ὑπὸ
[5, 42]	ἡγοῦμαι μετὰ τοιᾶσδε προφάσεως ὑπὸ	τοιοῦδε	ἡσσῆσθαι. Καὶ τάδε λέγω οὐ
[5, 126]	ἐκ τύχης τοσῆσδε καὶ στρατοῦ	τοσοῦδε	ἐγίγνετο ἐν βραχεῖ. Καὶ τὸ
[5, 38]	Λεύκιος ἤδη πρὸς διαλύσεις ἐλέῳ	τοσοῦδε	πλήθους ἀπολλυμένου, ἐχθρῶν δέ τινων
[5, 84]	μάλιστα, ἐπιθέσθαι τῷ Πομπηίῳ μετὰ	τοσοῦδε	στόλου, ναῦς ἔχοντι ὀλίγας, μέχρι
[5, 111]	ἐς τὸ πέλαγος, μὴ καὶ	τοῦδε	αὐτὸν ἀποκλείσαιεν οἱ πολέμιοι. Καὶ
[5, 29]	καὶ προκαλουμένων ἐς δίκην περὶ	τοῦδε,	ἕτερα αὖ πολλὰ ἐσοφίζετο ὁ
[5, 26]	ἀμύνεσθαι μόνον ἐδόκει, μέχρι καὶ	τοῦδε	ἥσσων ἐγένετο· ἐν δὲ Λιβύῃ
[5, 49]	ἐν Μακεδονίᾳ πεπολεμηκὼς καὶ ἐκ	τοῦδε	Μακεδονικὸν αὑτὸν ὀνομάζων, ἐνέπρησε τὴν
[5, 120]	ἐς ἀμφοτέρους ἐξενήνεκτο, καὶ ἐκ	τοῦδε	μάλιστα ἐνέδραι πολλαὶ καὶ ποικίλαι
[5, 66]	ἰδίᾳ βουλεῦσαι καί οἱ περὶ	τοῦδε	προσπέμψαι περικαθημένῳ τὸ Βρεντέσιον. Καὶ
[5, 61]	οὐδὲν μὲν αὐτὸς ἔφη περὶ	τοῦδε	προστάξαι (οὐδὲ γὰρ προμαθεῖν προσπλέοντα
[5, 28]	λοιποῖς κατ' ἀλλήλων, καὶ μάλιστα	τοῦδε	τοῦ ἐμφυλίου οὐκ ἐκ Μακεδονίας
[5, 78]	ῥητὴν παρεκάλει, συμβουλευσόμενος αὐτῷ περὶ	τοῦδε	τοῦ πολέμου· ναῦς τε μακρὰς
[5, 44]	ποτε ὑπὲρ σοῦ, μαθόντας ἐκ	τοῦδε	τοῦ σοῦ νόμου δυσέλπιστον σῴζεσθαι
[5, 23]	συμβαλόντες οἱ πρέσβεις τοῖς ἡγεμόσι	τοῦδε	τοῦ στρατοῦ, κοινῇ πάντες ἐς
[5, 53]	Πομπηίον Καίσαρι συναλλάξαι. ~Ὁ μὲν	ὧδε	ἀπεκρίνατο, ὁ δὲ Καῖσαρ ἐς
[5, 3]	καὶ ἐς τὰς ἀποικίας καταλέξων	ὧδε	γὰρ αὐτὸς εἵλετο διὰ τὴν
[5, 39]	ἀηδοῦς, τὸν στρατὸν συναγαγὼν ἔλεξεν	ὧδε·	Γνώμη μὲν ἦν μοι τὴν
[5, 115]	Κορνιφικίου κατεῖχον ἀθυμία, καὶ παρίεντο.	~Ὧδε	δὲ αὐτοῖς ἔχουσι Λαρώνιος ἐπιφαίνεται
[5, 140]	ὡς ἐν ἑσπέρᾳ καὶ κόπῳ.	Ὧδε	δὲ αὐτοῖς ἔχουσιν ὁ Πομπήιος
[5, 37]	τοῖς γυμνικοῖς ἀγῶσιν οἱ διαναπαυόμενοι.	Ὧδε	δὲ αὐτοὺς ἔχοντας ἐλεῶν ὁ
[5, 133]	πρὸ πολλοῦ τὴν Ἀσίαν ἐπιδραμών.	Ὧδε	δὲ ἔχοντι ἀγγέλλεται Ἀντώνιος εἰς
[5, 88]	εἴτε αὖθις ἀναγομένοις ἐπιθέσθαι διεγνωκότων.	Ὧδε	δὲ ἐχόντων ἑκατέρων, ἐκ μέσης
[5, 49]	Λευκίου πολιορκίας, καὶ ὁ πόλεμος	ὧδε	ἐξελέλυτο, χαλεπώτατός τε καὶ χρόνιος
[5, 87]	αὐτοκράτορα σφῶν καὶ τοὺς συμφυγόντας	ὧδε	ἔχοντας καμάτου καὶ τροφῶν ἀπορίας
[5, 103]	τὴν θάλασσαν. Καὶ ὁ Καῖσαρ	ὧδε	ἔχοντι ἐξ Ἱππωνείου ἐπιδραμὼν ἐπιφαίνεται
[5, 28]	τοὺς καλουμένους ἱππέας συναγαγὼν ἔλεγεν	ὧδε·	καταγινώσκομαι μέν, εὖ οἶδα, ὑπὸ
[5, 63]	τευξομένη πάντων ὡς παρ' υἱοῦ.	Ὧδε	μὲν καὶ ὁ Καῖσαρ ἐτέχναζε
[5, 54]	προθήσω καὶ χάριτος καὶ γένους.	Ὧδε	μὲν ὁ Λεύκιος εἶπεν, ὁ
[5, 96]	στόλος, ἐκάθαιρεν αὐτὸν ὁ Καῖσαρ	ὧδε.	Οἱ μὲν βωμοὶ ψαύουσι τῆς
[5, 46]	καὶ φοβῆσαι. Προέγνωστο δὲ μέλλων	ὧδε	ποιήσειν, καὶ ὁ στρατὸς ὁ
[5, 22]	ὃν οὐδέ πω παρατάττεται λιμωττούσης	ὧδε	τῆς πόλεως, διαιροῦντα δὲ τοῖς
[5, 4]	συνθέσει καὶ μετακεκλημένους συναγαγὼν ἔλεξεν	ὧδε·	ὑμᾶς ἡμῖν, ὦ ἄνδρες Ἕλληνες,
[5, 54]	κατὰ ἀδελφοῦ, πιστεύσειν δὲ ὡς	τοιῷδε	ἀνδρὶ πᾶσαν Ἰβηρίαν καὶ τὸν
[5, 140]	ὑπερεῖδε καὶ οὐδὲν ἐπ' ἔργῳ	τοιῷδε	πλέον ἢ αὖθις ἐς τὸ
[5, 87]	παρόντων, ὡς ἐν νυκτὶ καὶ	τοσῷδε	ταράχῳ διερριμμένων. Περιπέμψας δ' εὐθὺς
[5, 51]	Ὁ μὲν δὴ Καῖσαρ ἑνὶ	τῷδε	ἔργῳ ἕνδεκα τέλη στρατοῦ καὶ
[5, 37]	Ἡσθέντων δὲ τῶν Καίσαρος ἐπὶ	τῷδε	καὶ τὰ ὅπλα παταγησάντων οἷον
[5, 43]	τὴν κληρουχίαν ἀπὸ σαυτοῦ, καὶ	τῷδε	μάλιστα αὐτοὺς ἑλὼν ἐμοῦ κεκράτηκας·
[5, 118]	πόλεις τὰς χορηγούσας προκαταλαμβάνειν. Καὶ	τῷδε	μάλιστα κάμνων ὁ Πομπήιος ἔκρινε
[5, 66]	Σαρδοῦς Μηνόδωρος ὁ Πομπηίου, καὶ	τῷδε	μάλιστα χαλεπαίνων ὁ Καῖσαρ οὐκ
[5, 112]	ἐπὶ τοῦ πρόπλου τέλη· καὶ	τῷδε	μὲν ἐκέλευσε διαπλεῖν ἐς τὸ
[5, 132]	Θαυμαζόμενος δὲ ὁ Καῖσαρ ἐπὶ	τῷδε	ὀξέως οὕτως ἐξ ἀδοκήτου διωρθωμένῳ
[5, 82]	καὶ βοῆς ἀλλήλοις ἐπέπλεον, ἐν	τῷδε	τὴν νίκην καὶ τὸ κεφάλαιον
[5, 73]	οὐ Πομπηίῳ. Ἥρμοσαν δ' ἐν	τῷδε	τῷ δείπνῳ τὴν Πομπηίου θυγατέρα,
[5, 89]	θάλασσαν ἐλάμβανεν, ὃ συνήθως ἐπιγίγνεται	τῷδε	τῷ πορθμῷ, τοὺς μὲν ἀήθεις
[5, 41]	τὸ Καίσαρος χαράκωμα, ἵνα καὶ	τῷδε	φαίνοιτο ἑαυτὸν ἐπιτρέπων ἤδη, προλαβὼν
[5, 33]	σπουδῆς τὰς τάφρους προσεσταύρου καὶ	ἐδιπλασίαζε	τὸ βάθος καὶ πλάτος ὡς
[5, 87]	δαίμονος ἀγαθοῦ τὸ τρισκαιδέκατον τέλος	ἐπλησίαζε	διὰ τῶν ὀρῶν καὶ περὶ
[5, 14]	τῆς ἐς αὐτοὺς ὑπηρεσίας ἀφαιρούμενον.	Ἤκμαζε	δὲ ἐν τῷ τότε μάλιστα
[5, 68]	τῶν ἡγουμένων, ὁ δὲ λιμὸς	ἤκμαζε,	καὶ ὁ δῆμος ἔστενε καὶ
[5, 63]	Ὧδε μὲν καὶ ὁ Καῖσαρ	ἐτέχναζε	καὶ ἐπέστελλε τῇ Ἰουλίᾳ. Ἐξιόντι
[5, 86]	Πομπηίου κατεῖδον καὶ ἰδόντες ἀνεχώρουν·	συνεσκόταζε	γὰρ ἤδη, καὶ κεκμηκότες ἀκμῆσιν
[5, 133]	Μάγνου μάλιστα. Τάς τε ναῦς	ἐπεσκεύαζε	καὶ τὸν ἐν αὐταῖς στρατὸν
[5, 88]	Προστησάμενος οὖν τὸν Καλουισίου στόλον,	ἐπεσκεύαζε	τὰ ἐπείγοντα· τῶν σκαφῶν πλαγιάσας,
[5, 99]	δὲ τοῦ δήμου ταῖς ἀπορίαις,	ἐπεσκεύαζε	τὰς ναῦς ἐς τὴν γῆν
[5, 84]	δὲ ἔμαθεν οἰχόμενον ἐς Σικελίαν,	ἐπεσκεύαζε	τὰς ναῦς καὶ παρέπλει τὴν
[5, 92]	ἐπιτωθάσαντος ως παράσπονδον. Χρημάτων τ'	ἔχρῃζε	καὶ ἠπόρει, Ῥωμαίων οὔτε εἰσφερόντων
[5, 54]	ὑπομεμενηκὼς ἴδιον τὸ ἁμάρτημα ποιοῖτο,	ὠνείδιζε	δὲ ἐς ἀχαριστίαν, εἰ τοιούτου
[5, 2]	Ῥοδίων ἐπελέξατο νῆας τριάκοντα, ὅσας	ἐνόμιζε	πληρώσειν, καὶ τὰς λοιπὰς διέπρησε
[5, 116]	Μύλας τὰς περιόδους τῶν ὀρῶν	ἀπετείχιζε	καὶ τὸν Καίσαρα ἐκ Τυνδαρίδος
[5, 33]	ἅπαντι τῷ στρατῷ τὴν Περυσίαν	ἀπετείχιζε	χάρακι καὶ τάφρῳ, πεντήκοντα καὶ
[5, 113]	προγράψαντα, ἐθεράπευεν ὡς αὐτοκράτορα καὶ	περιέσῳζε.	Κορνιφίκιος δὲ ἀποτρέψασθαι μὲν ἐκ
[5, 142]	τῆς νυκτός, ὥσπερ ἦν ἔθος,	ἔλαθε	μετὰ τῶν εὐζώνων ὑπεξελθὼν τοῦ
[5, 73]	ἅμα καὶ τῆς χρείας ἀξίως·	εἴθε	Μηνόδωρον ἦν ἐργάσασθαι ταῦτα χωρὶς
[5, 99]	ὑπὸ Ταύρῳ, καὶ ἐς Ἱππώνειον	ἦλθε	καὶ τὰ πεζὰ παρηγόρησε καὶ
[5, 79]	ἢν Ἀντωνίῳ συνδοκῇ. ~Ὁ δὲ	ἦλθε	μὲν ἐς τὴν τεταγμένην ἡμέραν
[5, 123]	ἐκείνης. Χαλεπαίνων δ' ὁ Καῖσαρ	ἦλθε	μὲν καὶ αὐτὸς ὑπὸ ὀργῆς,
[5, 123]	πάντα ἐκρατύνετο. Ὁ δὲ Καῖσαρ	ἦλθε	μὲν τῆς ἐπιούσης καὶ ἐμέμφετο
[5, 20]	τελευταῖα· καὶ Σαλουιδιηνὸς ἄκων αὐτῷ	συμπεριῆλθε	τὰς Ἄλπεις. ~Οὐ γιγνομένων δὲ
[5, 33]	ἀλλήλους συνέλθοιεν, ἐς τὴν Περυσίαν	ἐπανῆλθε	καὶ μετὰ σπουδῆς τὰς τάφρους
[5, 41]	ἐπιτρέπων ἤδη, προλαβὼν ὁ Καῖσαρ	ἐξῆλθε	τοῦ χαρακώμακος, ἵνα ἐλεύθερον εἴη
[5, 122]	οὐ καταλαβὼν ἐς τὴν Μεσσήνην	παρῆλθε	καὶ κατεῖχε τῆς πόλεως. Ὁ
[5, 68]	Καὶ ὁ Ἀντώνιος μόλις τε	παρῆλθε,	καὶ τοῦ κινδύνου τὸν Καίσαρα
[5, 109]	ἐς Τυνδαρίδα ἐνδιδομένην ἔπλει· καὶ	παρῆλθε	μὲν εἴσω, μαχομένων δὲ λαμπρῶς
[5, 94]	Τάραντι ἐς τὴν καταγωγὴν αὐτοῦ	παρῆλθέ	τε ἀφύλακτος καὶ τὴν νύκτα
[5, 130]	ἑστάναι μετὰ σχήματος οὗπερ ἔχων	εἰσῆλθε,	περικειμένων τῷ κίονι νεῶν ἐμβόλων.
[5, 5]	τὸ πλῆθος τῆς χρείας συνορᾶν	δύνασθε.	Τὴν δὲ γῆν καὶ τὰς
[5, 43]	ἀι τείποις· καὶ γὰρ ὅτε	συνίστασθε	αὐτήν, ὁμολογοῦντες εἶναι παράνομον, ὡς
[5, 43]	παράνομον, ὡς ἀναγκαίαν καὶ πρόσκαιρον	ἐτίθεσθε,	Κασσίου καὶ Βρούτου περιόντων ἔτι
[5, 47]	ἀπαύστως παρακαλούντων, Συγχωρῶ ὑμῖν, ὅσα	βούλεσθε,	ἔφη, καὶ ἀφείσθωσαν ἀπαθεῖς τῶν
[5, 5]	δὲ δικαίας τύχης οὐχ, ὡς	ἐβούλεσθε,	ἀλλ' ὡς ἦν ἄξιον, κρινάσης
[5, 62]	ναυτικὸν οὐκ ἔχουσαν, εἰ μὴ	διαλύσεσθε	ὑμεῖς. Ὁ δὲ Καῖσαρ (οὐ
[5, 5]	οἰκιῶν καὶ ἱερῶν καὶ τάφων	ἀνίστησθε,	ἐς τὰ χρήματα ἐλογισάμεθα, οὐδὲ
[5, 5]	ἐς ἅπαντα (οὐδὲ γὰρ ἂν	δύναισθε)	ἀλλὰ μέρος αὐτῶν καὶ βραχύτατον,
[5, 110]	τῆς νεὼς ἐκβαίνων ὁ Καῖσαρ	ὤλισθε	καὶ ἔπεσε καὶ ἀνέδραμε δι'
[5, 47]	ὦ συστρατιῶται, οὕτως ἀεί μοι	προσενήνεχθε	ὡς μηδενὸς ἀτυχῆσαι παρ' ἐμοῦ
[5, 38]	καί, ὅπερ ἐν τοῖς τοιούτοις	εἴωθε	γίγνεσθαι, τῆς φυλακῆς οἱ φύλακες
[5, 132]	γραμματεῖα, ὅσα τῆς στάσεως σύμβολα,	ἔκαιε,	καὶ τὴν ἐντελῆ πολιτείαν ἔλεγεν
[5, 18]	στρατιώτας ἐφέρετο. Ὁ δὲ λεὼς	ἀπέκλειε	τὰ ἐργαστήρια καὶ τὰς ἀρχὰς
[5, 14]	Ἀντωνίῳ Μάνιος, ἵνα μὴ Καίσαρος	δόξειε	τὸ ἔργον ἅπαν εἶναι μηδὲ
[5, 130]	ἢ πάσας λαβεῖν ἢ ὅσας	δοκιμάσειε·	καὶ ὑπήντων ὅτι πορρωτάτω καὶ
[5, 91]	Ἰταλίας τὰ παρόντα πεζά, μὴ	ἐπιτολμήσειε	καὶ τῇ γῇ διὰ τὴν
[5, 92]	οὔτε τοὺς πόρους ἐώντων, οὓς	ἐπινοήσειε.	Δεινὸς δὲ ὢν ἀεὶ τὸ
[5, 62]	τὴν ὀργὴν Ἀντωτίου δυσχεράνασά τε	νοσήσειε	καὶ τὴν νόσον ἐπιτρίψειεν ὑπὸ
[5, 8]	Κασσίῳ τε δὶς ἀπειλοῦντι μὴ	συμμαχήσειε	καὶ σφίσιν ἐκείνοις πολεμοῦσιν ἐς
[5, 8]	Ἰόνιον αὐτὴ τὸν στόλον ἔχουσα	πλεύσειε	μετὰ παρασκευῆς βαρυτάτης, οὔτε δείσασα
[5, 80]	ὁ Πομπήιος λῃστεύων τὴν θάλασσαν	ἀναλύσειε	καὶ τοῦθ' οἱ λῃσταὶ κατείποιεν
[5, 8]	τέσσαρα τέλη πρὸς Δολοβέλλαν αὐτίκα	πέμψειε,	καὶ στόλον ἄλλον ἕτοιμον ἔχουσα
[5, 45]	ἐμαυτὸν καὶ διὰ σέ, ὦ	Λεύκιε,	καὶ οὐ ψεύσω σε τῆς
[5, 45]	κατιόντα πρὸς ἐμὲ ὁρῶν, ὦ	Λεύκιε,	ὑπήντησα τῶν ἐμῶν ἐρυμάτων ἔτι
[5, 141]	δ' ἐμαυτὸν ἐγὼ σοὶ μόνῳ,	Φούρνιε,	τοσοῦτον ἐς πίστιν αἰτήσας, ὅτι
[5, 102]	ἐς μὲν σωτηρίαν αὐτῷ συνεγίνως	κε	διὰ τὰς σπονδὰς καὶ ἀφανῶς
[5, 48]	φόνῳ Γαΐου Καίσαρος τὴν καταδικάζουσαν	ἤνεγκε	φανερῶς καὶ πάντας φέρειν ἐκέλευεν
[5, 112]	θεὸς ἐς τὸν βάλαν λιμένα	παρήνεγκε	μεθ' ἑνὸς ὁπλοφόρου, χωρὶς φίλων
[5, 62]	πρότερον, ἀλλὰ νῦν Ἀντωνίῳ θαρρῶν	ἐπιβέβηκε	τῆς παραλίου. Καὶ ὁ Κοκκήιος
[5, 101]	μὲν ἑλών, ἄνδρα ἀπὸ βουλῆς,	μεθῆκε,	μνώμενος ἤδη τὸ μέλλον. ~Μινδίῳ
[5, 96]	θαλάσσης, καὶ ἡ πληθὺς αὐτοὺς	περιέστηκε	κατὰ ναῦν μετὰ σιωπῆς βαθυτάτης·
[5, 128]	κολάσεων. Οὐκ εὐπειθῶς δὲ ἀκροωμένων	ὑφῆκε	τῆς ἀπειλῆς, ἵνα μή τις
[5, 69]	καὶ ἡσύχαζεν. ~Ὁ δ' Ἀντώνιος	ἐδίδασκε	τοὺς Λίβωνος οἰκείους Λίβωνα καλεῖν
[5, 57]	τοῖς κληρούχοις αὖθις ἐνετύγχανε καὶ	μετεδίδασκε	καὶ τοὺς ὑφ' ἑαυτοῦ συνῳκισμένους
[5, 12]	τῶν ἐπὶ ταῖς προγραφαῖς δεδημευμένων	διεπίπρασκε.	Καταλέγοντι δ' αὐτῷ τὸν στρατὸν
[5, 128]	ἀφίκηται. Περὶ δὲ τῆς ἀστρατείας	ὑπεμίμνησκε	σὺν ἀπειλῇ τῶν πατρίων νόμων
[5, 7]	αὐτὸν ἐλθοῦσι μετὰ Τῆνον Αἴγιναν	ἔδωκε	καὶ Ἴκον καὶ Κέω καὶ
[5, 101]	ἐς πάντα οἱ συνοῖσον, ἀνδραγαθίσασθαι,	διέδωκε	τοῖς συμπλέουσιν, ὅσον εἶχε χρυσίον,
[5, 102]	ἐνεδοίασε μὲν ὡς ἐπὶ αἰσχρῷ,	ἐνέδωκε	δ' ὅμως, εἴτε πολέμου ταῦτ'
[5, 130]	τὰ εἰρημένα συγγράψας τὸ βιβλίον	ἐξέδωκε.	Κατήγγελλέ τε εἰρήνην καὶ εὐθυμίαν,
[5, 131]	τοῖς δεσπόταις ἢ διαδόχοις αὐτῶν,	ἀπέδωκε	δὲ καὶ Σικελιώταις. Ὅσους δ'
[5, 83]	καὶ ἐκφυγούσας εἰς τὸ πέλαγος	ἐδίωκε,	Δημοχάρης δ' ὁ τοῦ Μενεκράτους
[5, 85]	τῶν ὑστάτων καὶ τὰς πρόπλους	ἐδίωκε	καὶ πάσαις ἐνέβαλλε καὶ ἐς
[5, 142]	χιλίοις καὶ πεντακοσίοις ἱππεῦσιν Ἀμύντας	ἐδίωκε	τὸν Πομπήιον ἱππέας οὐκ ἔχοντα.
[5, 49]	καὶ ἑαυτὸν ἐς τὸ πῦρ	ἐνέβαλε,	καὶ ἄνεμοι τὴν φλόγα ὑπολαβόντες
[5, 66]	σὺν ὁρμῇ κατασχόντα Σαρδοῦς, αὖθις	ἐξέβαλε	τῆς Σαρδοῦς Μηνόδωρος ὁ Πομπηίου,
[5, 143]	τοὺς ἐχθροὺς ἐς συμβάσεις, ἃς	ἤθελε.	Τὸ δὲ μέγιστον, ἐπίκουρος ἐν
[5, 86]	ναυαρχίδα τοῦ Δημοχάρους κατέσεισε καὶ	εἷλε.	Καὶ Δημοχάρης μὲν ἐς ἑτέραν
[5, 143]	ναῦς καὶ χρήματα, καὶ νήσους	εἷλε,	καὶ θαλασσοκράτωρ τῆς ἀμφὶ τὰς
[5, 26]	τῶν Καίσαρος τριήρων τὰς μὲν	εἷλε,	τὰς δὲ ἐνέπρησε, καὶ τοὺς
[5, 105]	Πομπηίου φρουρῶν αὐτὸν οὐχ ὑποστάντων	εἷλε	τὴν Ἱερὰν καὶ τῆς ἐπιούσης
[5, 101]	ἐπεπόρευτο. Γαυρούμενος δὲ ὁ Μηνόδωρος	ἐξώκειλέ	ποτε τὴν ναῦν ἑκὼν ἐς
[5, 9]	Λευκοφρυηνῆς Ἀρτέμιδος, πέμψας ὁ Ἀντώνιος	ἀνεῖλε,	καὶ Σεραπίωνα, τὸν ἐν Κύπρῳ
[5, 39]	Ὁ δέ με τῷ στρατῷ	διέβαλλε,	κωλύειν τὰς κληρουχίας ἐλέῳ τῶν
[5, 85]	τὰς πρόπλους ἐδίωκε καὶ πάσαις	ἐνέβαλλε	καὶ ἐς μάχην προυκαλεῖτο. Αἱ
[5, 7]	ἄλλα γένη Σύρων, ἅπασιν ἐσφορὰς	ἐπέβαλλε	βαρείας καὶ διῄτα πόλεσι καὶ
[5, 130]	εἰρημένα συγγράψας τὸ βιβλίον ἐξέδωκε.	Κατήγγελλέ	τε εἰρήνην καὶ εὐθυμίαν, ἐς
[5, 97]	μὲν Ῥωμαῖοι τὰ ναυτικὰ καθαίρουσιν.	~Ἔμελλε	δ' ὁ μὲν Καῖσαρ ἐκ
[5, 112]	τὸ πέραν, ἔνθα καὶ αὐτὸς	ἔμελλε	διαπλευσεῖσθαι, Ἀγρίππαν δὲ γράφων ἠξίου
[5, 109]	δι' Ἀγρίππαν· ἐκ δὲ Λευκοπέτρας	ἔμελλε	νυκτὸς περᾶν ὑπὲρ τὸν πορθμὸν
[5, 58]	τὰ μηχανήματα γεγένητο, καὶ ἐπιχειρήσειν	ἔμελλε	τοῖς Βρεντεσίοις, ἀχθομένου τοῦ Καίσαρος,
[5, 112]	ἔτι ἀθεράπευτος, ἔς τε Κορνιφίκιον	ἔστελλε	λιβυρνίδα καὶ πανταχοῦ διὰ τῶν
[5, 53]	περὶ πολλῶν παρθένων ἐς γάμον)	ἐπέστελλε	Μαικήνᾳ συνθέσθαι Σκριβωνίᾳ, τῇ Λίβωνος
[5, 91]	ἐπικουρεῖν. Καὶ φίλοις καὶ στρατηγοῖς	ἐπέστελλε	πᾶσι διὰ χειρὸς εἶναι, μή
[5, 63]	καὶ ὁ Καῖσαρ ἐτέχναζε καὶ	ἐπέστελλε	τῇ Ἰουλίᾳ. Ἐξιόντι δὲ τοῦ
[5, 80]	τὴν ὑπόνοιαν ὁ Καῖσαρ ἐκλύων	ἐπέστελλε	τῇ πόλει καὶ τὸν στρατὸν
[5, 53]	δεήσειεν. Καὶ πυθόμενος ὁ Λίβων	ἐπέστελλε	τοῖς οἰκείοις ἐγγυᾶν αὐτὴν τῷ
[5, 43]	τε ὑπ' ἐμοῦ καὶ ἀμύνεσθαί	με	ἀδικοῦντα. Τεχνάζειν μὲν δή σε
[5, 45]	μου κατεψεύσω. Ἐξ ἀρχῆς δέ	με	βλάψειν ἑλόμενος καὶ νῦν ἔβλαψας.
[5, 44]	παντός, εἰ μὲν οὐχ ὑποπτεύσεισ'	με	λέγοντα, συμβουλεύσω τὰ σοὶ μάλιστα
[5, 43]	ἀφαιρούμενοι τοῖς στρατευσαμένοις διένεμον. Ἀλλά	με	σὺ τήνδε τὴν διαβολὴν αὐτοῖς
[5, 141]	τοσοῦτον ἐς πίστιν αἰτήσας, ὅτι	με	σῶον ἄξεις ἐς Ἀντώνιον· ὁ
[5, 42]	σοῖς πράγμασι συμφέρουσαν. Δεῖ δέ	με	τοῦτο ἐπιδεικνύντα διελεῖν τὸν λόγον
[5, 39]	ἐμῆς ἀρχῆς καταναγκάσαι. Ὁ δέ	με	τῷ στρατῷ διέβαλλε, κωλύειν τὰς
[5, 60]	γεγενημένον. Ὁ δέ Ἐκ Βρεντεσίου	με,	φησίν, ἀποκλείων καὶ τὰ ἐμὰ
[5, 43]	μὲν ἐχθρὸς εἶ τῆς πατρίδος,	κἀμὲ	ἡγεῖσθαι πολέμιον, ἃ ἔδοξα συνοίσειν
[5, 62]	ἐπικαλῶν Τὴν μὲν Ἰταλίαν, ἔφη,	κἀμὲ	σὺν αὐτῇ, Μανιος καὶ Φουλβία
[5, 99]	τοῦ φόβου τῶν γεγονότων ἀνελάμβανε.	Διέδραμε	δὲ καὶ ἐς Τάραντα καὶ
[5, 110]	Καῖσαρ ὤλισθε καὶ ἔπεσε καὶ	ἀνέδραμε	δι' αὑτοῦ. Καὶ αὐτῷ καθισταμένῳ
[5, 45]	ὑμᾶς παθεῖν, τὸ προσῆκον ὧν	ἐμὲ	δίκαιόν ἐστι ποιεῖν· ὃ δὴ
[5, 45]	ἄσπονδον μέν σε κατιόντα πρὸς	ἐμὲ	ὁρῶν, ὦ Λεύκιε, ὑπήντησα τῶν
[5, 44]	ἁμαρτίας καὶ τύχης, ἀλλ' εἰς	ἐμὲ	συναγαγεῖν πάντα, τὸν πάντων αἴτιον.
[5, 42]	τῶν γεγονότων αἴτιον ἐπιγνοὺς εἰς	ἐμὲ	τὴν ὀργὴν συναγάγῃς. Μὴ νομίσῃς
[5, 42]	καὶ ὑπὲρ ἐμαυτοῦ, ἵνα μόνον	ἐμὲ	τῶν γεγονότων αἴτιον ἐπιγνοὺς εἰς
[5, 16]	φείδεσθαι παρῄνει καὶ τὴν γῆν	διένεμε,	καὶ δωρεὰς αἰτεῖν τοῖς ἀξίοις
[5, 99]	ἐκ τοῦ φόβου τῶν γεγονότων	ἀνελάμβανε.	Διέδραμε δὲ καὶ ἐς Τάραντα
[5, 99]	στόλον ἅπαντα ἐκ τῶν ἐνόντων	ἀνελάμβανε.	Διεφθάρατο δ' αὐτῷ νῆες βαρεῖαι
[5, 86]	τοὺς ἐκνέοντας ἐκ τῆς θαλάσσης	ἀνελάμβανε	καὶ ἐς τὸ ὄρος ἄνω
[5, 51]	ἀμφότερα πρόφασιν εὑρών, ᾔει καὶ	παρελάμβανε	τόν τε στρατὸν καὶ τὴν
[5, 137]	ἐν τοῖς παροῦσι Ῥωμαίων ἐλεγχθεὶς	ἀπέθανε,	Πομπήιος δὲ Θεόδωρον ἐξελεύθερον, ὃς
[5, 70]	τοὺς θεράποντας ἐσταύρου. Οὐ μὴν	ἐλάνθανε	δεύτερον ἐπὶ Βιθυνικῷ τόδε μύσος
[5, 117]	δ' ὁ Καῖσαρ ὑπήντα καὶ	διημάρτανε	τῆς ὁδοῦ περὶ ὄρος τὸ
[5, 57]	ἑτέρου στρατοῦ, τοῖς κληρούχοις αὖθις	ἐνετύγχανε	καὶ μετεδίδασκε καὶ τοὺς ὑφ'
[5, 82]	ὁ Μενεκράτης ἐς μάχην γενόμενος	ἐπέμενε	καὶ ὥς, τοὺς ἄλλους ἐποτρύνων,
[5, 68]	λιμὸς ἤκμαζε, καὶ ὁ δῆμος	ἔστενε	καὶ ἡσύχαζεν. ~Ὁ δ' Ἀντώνιος
[5, 107]	στόλον ἐξ Ἱερᾶς προσπλέοντα, ἀναχωρεῖν	ἐσήμηνε	σὺν κόσμῳ. Καὶ ἀνεχώρουν ἐπιόντες
[5, 66]	τοσῶνδε αἴτιον γενόμενον, Καίσαρι δὲ	ἐνέφηνε	Σαλουιδιηνόν, τὸν ἡγούμενον τῷ Καίσαρι
[5, 111]	λαιὸν Καρισίῳ, λιβυρνίδος δὲ αὐτὸς	ἐπέβαινε	καὶ περιέπλει πάντας παρακαλῶν· ἐπὶ
[5, 13]	ὁ στρατὸς καὶ τοῖς γείτοσιν	ἐπέβαινε	σὺν ὕβρει, πλέονά τε τῶν
[5, 129]	τάλαντα καὶ ἑξακόσια, στρατηγοὺς δ'	ἀπέφαινε	Λιβύης καὶ Σικελίας καὶ στρατὸν
[5, 10]	ἐς Παλμυρηνοὺς τάδε ἁμαρτών, οὐδ'	ἐπέμεινε	συστῆσαι τὴν χώραν θορυβουμένην, ἀλλὰ
[5, 66]	ἐς τὸν στρατόν, καὶ ἐλθόντα	ἔκτεινε	διελέγξας καὶ τὸν ὑπ' αὐτῷ
[5, 131]	δ' οὐκ ἦν ὁ ληψόμενος,	ἔκτεινε	παρὰ ταῖς πόλεσιν αὐταῖς, ὧν
[5, 138]	Σκαμανδρίου πεδίου διώκων ὁ Πομπήιος	ἔκτεινε	πολλούς· καὶ γὰρ ἦν τὸ
[5, 134]	τὴν σὴν μητέρα περισώσας ἔπεμπε,	προύτεινε.	Καὶ εἰ ἐδέξω, οὔτ' ἂν
[5, 118]	τῷδε μάλιστα κάμνων ὁ Πομπήιος	ἔκρινε	μάχῃ μείζονι κριθῆναι περὶ ἁπάντων.
[5, 110]	γὰρ αὐτον ἐκπεπολεμῆσθαι πρὸς Ἀγρίππα.	Παρήλαυνε	δὲ τῷ Πομπηίῳ καὶ ἡ
[5, 80]	καὶ παρασκευὴν ἔτι πλέονα συνάγων	ἐβράδυνε	καὶ τὸν Ἀντώνιον οὐ περιμείναντα
[5, 121]	πλέονας ἀπολωλέναι τοῦ Πομπηίου ναῦς	ἐθάρρυνε	τοὺς συνόντας ὡς ἤδη κατορθοῦντας·
[5, 53]	ἀποκρίσεως ἀκριβὲς ἄρα οὐκ εἰδὼς	ἐξώτρυνε	τοὺς κληρούχους ἐπὶ τὸν Ἀντώνιον
[5, 83]	ἐτρέπετο, τὰς δὲ ἐς πέτρας	συνήραξε,	καὶ τῶν ἀνδρῶν ἐξαλομένων ἐνεπίμπρα
[5, 75]	βουλῆς ψηφισαμένης εἶναι κύρια, ὅσα	ἔπραξέ	τε καὶ πράξει, αὖθις στρατηγοὺς
[5, 55]	ὑπηκόοις ἢ ἐλάσσοσιν ἀνδράσιν ὑπαντῶσι,	προσέταξε	καθελεῖν τὸ σημεῖον. Οἱ δὲ
[5, 46]	νίκης, προυκάθητο ἐπὶ βήματος καὶ	προσέταξε	μὲν ἅπασι θέσθαι τὰ ὅπλα,
[5, 1]	αὐτοῖς τε ἐκείνοις ἐς ἔσχατον	ἔληξε	κακοῦ καὶ ἐς ὅλην Αἴγυπτον
[5, 57]	αὐτίκα διαλανθάνοντες. Καὶ τοῦτο μάλιστα	κατέπληξε	τὸν Καίσαρα. Ὁδεύων δ' ὅμως
[5, 14]	μὲν ἀδικούμενος ἐς τὰ συγκείμενα,	εἶξε	δὲ ἐς χάριν Ἀντωνίου. Καὶ
[5, 145]	τοῖς ἐμφυλίοις ἀποστάντες. Καί μοι	ἔδοξε	τὰ Ἰλλυρικά, οὔτε ἀκριβῶς γενόμενά
[5, 80]	ἡ γενομένη Καίσαρι διεφθάρη· καὶ	ἔδοξε	τοῦτ' ἐς τὰ μέλλοντα σημῆναι.
[5, 127]	Καῖσαρ οὐκ ἐδίωκεν οὐδ' ἑτέροις	ἐπέτρεπε	διώκειν, εἴτε ὡς ἐς ἀλλοτρίαν
[5, 142]	εὐεργεσίας. Φουρνίῳ δ' αὖθις ἑαυτὸν	ἐπέτρεπε	καὶ δέξασθαι παρεκάλει. Ὡς δ'
[5, 16]	καὶ δωρεὰς αἰτεῖν τοῖς ἀξίοις	ἐπέτρεπε	καὶ τῶν οὐκ ἀξίων ἐνίοις
[5, 139]	ὅτῳ τὰ περὶ αὐτὸν Ἀντώνιος	ἐπέτρεπε,	παυόμενον τοῦ πρὸς τὸν ἀμείνονα
[5, 111]	πολέμιοι. Καὶ τὸ μὲν δεξιὸν	ἐπέτρεπε	Τιτινίῳ, τὸ δὲ λαιὸν Καρισίῳ,
[5, 90]	εἱλούμενος οὔτε μένειν οὔτε φεύγειν	ἐπέτρεπε·	τό τε σκότος ἠνώχλει νυκτὸς
[5, 40]	ἢ λιμῷ. ~Ὁ μὲν οὕτως	εἶπε	καὶ εὐθὺς ἔπεμπε τρεῖς ἐπιλεξάμενος
[5, 125]	μέχρι τῶν φερόντων αὐτά τις	εἶπε	μεθήσειν ἀποθανόντα καὶ δείσας μεθῆκεν.
[5, 47]	ἀλλὰ μόλις τὴν βοὴν καταπαύσας	εἶπε	τοῖς ἰδίοις. Ὑμεῖς μέν, ὦ
[5, 54]	ὁ δὲ οἷα καὶ πρότερον	εἶπε·	Φουλβίας μὲν ᾐσθόμην οὔσης μοναρχικῆς,
[5, 35]	καὶ τὰς ὑπολοίπους συλλογισάμενος τροφὰς	ἀπεῖπε	δίδοσθαι τοῖς θεράπουσι καὶ ἐφύλασσεν
[5, 4]	ὁ βασιλεὺς ὑμῶν ἐν διαθήκαις	ἀπέλιπε,	καὶ εὐθὺς ἀμείνονες ὑμῖν ἦμεν
[5, 133]	τοῦ Πόντου φυγεῖν ἐς Ἀρμενίαν.	Ἔπεμπε	δὲ καὶ ἐς Παρθυαίους, ἐλπίσας
[5, 75]	μέλλων αὐτὸς ἐν Ἀθήναις χειμάσειν.	Ἔπεμπε	δὲ καὶ Φούρνιον ἐς Λιβύην,
[5, 112]	Μαικήναν δ' αὖθις ἐς Ῥώμην	ἔπεμπε	διὰ τοὺς νεωτερίζοντας· καί τινες
[5, 132]	ἔθνη τοὺς ἡγεμόνας αὐτὸς ὁμοίως	ἔπεμπε	καὶ ἐς Ἰλλυριοὺς ἐπενόει συστρατεύειν.
[5, 27]	ἐς τὸ Βρεντέσιον στρατιωτῶν τέλος	ἔπεμπε	καὶ Σαλουιδιηνὸν κατὰ σπουδὴν ἐκ
[5, 100]	μετὰ νεῶν ἑπτὰ ὧν ἤγαγεν	ἔπεμπε	κατασκεψόμενον τὰ νεώλκια τοῦ Καίσαρος
[5, 92]	ὢν ἀεὶ τὸ συμφέρον συνιδεῖν	ἔπεμπε	Μαικήναν ἐς Ἀντώνιον, μεταδιδάξοντα περὶ
[5, 134]	σοι τὴν σὴν μητέρα περισώσας	ἔπεμπε,	προύτεινε. Καὶ εἰ ἐδέξω, οὔτ'
[5, 46]	δὲ Λεύκιος αὐτῷ τὸν στρατὸν	ἔπεμπε,	τὰ μὲν ὅπλα φέροντα, ἐσκευασμένον
[5, 138]	ἐν Ἀθήναις ἀπεσταλμένην· καὶ εὐθὺς	ἔπεμπέ	τινας ἐς διαφθορὰν τῆς ἴλης
[5, 9]	ἐς τὰ οἰκεῖα, ὁ Ἀντώνιος	ἔπεμπε	τοὺς ἱππέας Πάλμυρα πόλιν, οὐ
[5, 46]	ὄψεως ἑκατέρων. ~Καὶ ὁ Λεύκιος	ἔπεμπε	τοὺς χιλάρχους τὸ σύνθημα τῷ
[5, 40]	μὲν οὕτως εἶπε καὶ εὐθὺς	ἔπεμπε	τρεῖς ἐπιλεξάμενος ἐκ τῶν ἀρίστων·
[5, 105]	τὸ βίαιον ὑφορώμενος τοῦ Ἀγρίππα,	ἔπεμπε	τῷ Δημοχάρει ναῦς ἄλλας πέντε
[5, 127]	καίπερ ὂν ἄπειρον, τοῖς δεσπόταις	διέπεμπε.	Καὶ τὸν στρατὸν ἐπινικίοις ἐδωρεῖτο,
[5, 91]	ὡς ἐν κακοπραγίᾳ γένοιτο ἐπιβουλή.	Περιέπεμπε	δὲ καὶ ἐς τὴν ἀκτὴν
[5, 75]	καὶ πράξει, αὖθις στρατηγοὺς πανταχῇ	περιέπεμπε	καὶ τἆλλα ὡς ἐπενόει πάντα
[5, 123]	ἔς τε τὰ φρούρια αὐτίκα	περιέπεμπε	τοὺς παρὰ τοῦ Καίσαρος ἐλευσομένους
[5, 124]	καταστάντες. Ὧν ὁ Καῖσαρ πυνθανόμενος	περιέπεμπε	τοὺς τὰ συμφέροντα παραινέσοντας κρύφα
[5, 99]	μείζονι, Μαικήναν μὲν ἐς Ῥώμην	ἐξέπεμπε	διὰ τοὺς ἐπτοημένους ἔτι πρὸς
[5, 129]	ἐς δισμυρίους εὐθὺς ἀπέλυε καὶ	ἐξέπεμπε	τῆς νήσου, μὴ διαφθείραιεν ἑτέρους,
[5, 54]	δὴ καὶ Λεύκιον ὁ Καῖσαρ	ἀπέπεμπε	σὺν τιμῇ καὶ διὰ τῶν
[5, 86]	καὶ ἐς τὸ ὄρος ἄνω	παρέπεμπε·	Κορνιφίκιος δὲ καὶ ὅσοι ἄλλοι
[5, 32]	ἐν ᾧ Λεύκιον εἶχε περιειλημμένον.	Προύπεμπε	δὲ καὶ ἑτέρους, ἐμποδὼν εἶναι
[5, 77]	αὐτὰ ὁ Καῖσαρ τῷ δήμῳ	προσέφερε	καὶ ἐπέστελλεν αὐτῷ Πομπηίῳ. Ὁ
[5, 93]	ἀρκοῦντα τὰ Ἀντωνίου, ἑτέρας ἀσχολίας	προύφερε	καὶ δῆλος ἦν ἢ αὖθις
[5, 88]	ἐκ μέσης ἡμέρας νότος ἐμπεσὼν	ἤγειρε	κῦμα βίαιον ἐν ῥοώδει καὶ
[5, 143]	Καίσαρα ἐπολέμησεν ἐγκρατῶς καὶ στρατὸν	ἤγειρε	πολὺν καὶ ναῦς καὶ χρήματα,
[5, 90]	ἔθους τε καὶ νόμου κρεῖσσον	διέφθειρε	τῶν Καίσαρος νεῶν καὶ ἀνδρῶν
[5, 117]	δὲ τοῦτο τὴν Παλαιστηνῶν γῆν	ἔκειρε,	καὶ Λέπιδος αὐτῷ συνήντετο σιτολογῶν,
[5, 34]	ὡς ἀμελείας τοῖς πολεμίοις αἰτίαν	ἐξέθορε	νυκτὸς ἐπὶ τὰς πύλας αὐτῶν
[5, 125]	~Καὶ τοῦ θορύβου Λέπιδος αἰσθόμενος	ἐξέθορε	τῆς σκηνῆς ἐπὶ τὰ ὅπλα.
[5, 57]	κρείσσων Ἀντωνίου κατὰ τὸ πλῆθος,	εὗρε	τὸ Βρεντέσιον ἀποτετειχισμένον καὶ οὐδὲν
[5, 43]	με ἀδικοῦντα. Τεχνάζειν μὲν δή	σε	ἔδει πολεμοῦντα· νικήσαντα δέ, εἰ
[5, 43]	σὲ πόλεμον ἠράμην, οὐχ ἵνα	σε	καθελὼν διαδέξωμαι τὴν ἡγεμονίαν, ἀλλ'
[5, 54]	αὖθις ὑπὲρ τῆς πατρίδος πρὸς	σέ,	καίπερ ἤδη μοι γενόμενον εὐεργέτην.
[5, 141]	δ' ὑπὸ Ἀντωνίου πολεμοῦντα μέν	σε	κατακανεῖν, ἐγχειρίζοντα δὲ πέμπειν ἐς
[5, 45]	ὁ Καῖσαρ ἔλεξεν· ἄσπονδον μέν	σε	κατιόντα πρὸς ἐμὲ ὁρῶν, ὦ
[5, 44]	συμβουλή, οὐκ ὀκνῶ καὶ παρακαλεῖν	σε	μὴ τοὺς φιλοὺς τίνυσθαι τῆς
[5, 54]	αὐτόν, ἕως ἂν ἡγῶμαι μηδὲ	σὲ	μοναρχίαν καθίστασθαι· τὸ γὰρ τῆς
[5, 62]	Ἀντωνίου πεμφθείς. Οὐ γὰρ ἐπικρύψω	σε,	ὅτι καὶ τὴν ἄλλην Ἰταλίαν
[5, 43]	δόξαν εἶχες. Ἐπεὶ δὲ δή	σε	οὐκ ἔπειθον, ᾤμην ἐλθὼν ἐπὶ
[5, 43]	χωρὶς εἰπεῖν. ~Ἐγὼ τὸν πρὸς	σὲ	πόλεμον ἠράμην, οὐχ ἵνα σε
[5, 135]	Καὶ τάδε εἰκὸς μὲν καὶ	σὲ	προορᾶν ἐπὶ σεαυτοῦ, προφέρει δέ
[5, 134]	τῆς Ἰταλίας. Οὐ δεξάμενον δέ	σε	ταῦτα, ἐν καιρῷ τότε μάλιστ'
[5, 45]	ὦ Λεύκιε, καὶ οὐ ψεύσω	σε	τῆς προσδοκίας, ἣν ἔχων περὶ
[5, 141]	Τιτίῳ γὰρ ἐπιτέτραπται τὰ περὶ	σὲ	ὑπὸ Ἀντωνίου· καὶ πίστιν, ἣν
[5, 45]	καὶ δι' ἐμαυτὸν καὶ διὰ	σέ,	ὦ Λεύκιε, καὶ οὐ ψεύσω
[5, 125]	ἱππέας. Λεπίδου δέ τι φρούριον	ἐπετώθασε	τῷ δρόμῳ· καὶ οὐκ ἀνέσχεν
[5, 102]	μὲν αὖθις ἐλυμαίνετο, Μεσσάλας δ'	ἐνεδοίασε	μὲν ὡς ἐπὶ αἰσχρῷ, ἐνέδωκε
[5, 30]	δὴ δύο τέλη περὶ Ἄλβην	ἐστασίασε	καὶ τοὺς ἄρχοντας ἐκβαλόντα ἐς
[5, 56]	τὰ ἐν αὐτῇ δύο τέλη	περιέσπασε	τὴν συμφροσύνην Ἀντωνίου καταπλαγέντας. Τῆς
[5, 110]	ἐκβαίνων ὁ Καῖσαρ ὤλισθε καὶ	ἔπεσε	καὶ ἀνέδραμε δι' αὑτοῦ. Καὶ
[5, 134]	ἐδέξω, οὔτ' ἂν ὁ Πομπήιος	ἐξέπεσε	Σικελίας (οὐ γὰρ ἂν Καίσαρι
[5, 1]	τὸν Βροῦτον ἐπανῃρέθη, καὶ Λέπιδος	ἐξέπεσε	τοῦ μέρους τῆς ἡγεμονίας καὶ
[5, 58]	ἱππέων τετρακοσίων, μάλα θρασέως ἐπειχθεὶς	ἐπέπεσε	τοῖς χιλίοις καὶ πεντακοσίοις εὐναζομένοις
[5, 39]	ἔμελλον ὑμῖν τὰς κληρουχίας. Ἀλλὰ	ἐδημαγώγησε	γάρ τινας ἡ διαβολή, καὶ
[5, 4]	ἀνδρῶν καὶ παρ' ἡμῖν γενομένων	ἐδέησε	φόρων. Ἐπεὶ δὲ ἐδέησεν, οὐ
[5, 96]	ἀποθανόντος, πίστιν αἰτήσας καὶ λαβὼν	ηὐτομόλησε	πρὸς Πομπήιον σὺν ἑπτὰ ναυσί,
[5, 133]	ἱερὸν τῆς Ἥρας πλουτοῦν ἀναθήμασιν	ἐσύλησε,	φεύγων ἐς Ἀντώνιον· ἐς δὲ
[5, 110]	οἱ πεζοὶ καὶ τὸ ναυτικὸν	ἐφώρμησε,	τάχα ἄν τι μεῖζον ἐξήνυστο
[5, 128]	δὲ αὐτοῦ τοιάδε προστιθέντος ἕτερα,	ὑπεφώνησε	χιλίαρχος Ὀφίλλιος στεφάνους μὲν καὶ
[5, 137]	διακοσίους καὶ πεζοὺς τρία τέλη,	ἐπεχείρησε	Κυζίκῳ κατά τε γῆν καὶ
[5, 143]	δὲ θεοβλαβείας αὐτὸς οὔ ποτε	ἐπεχείρησε	τοῖς πολεμίοις, πολλὰ τῆς τύχης
[5, 138]	ὁ Πομπήιος ἱππέας οὐκ ἔχων	ἐπεχείρησε	τῷ τοῦ Φουρνίου στρατοπέδῳ κατὰ
[5, 130]	παρέπεμπον. Τῆς δ' ἐπιούσης αὐτὸς	ἐβουληγόρησέ	τε καὶ ἐδημηγόρησε, τὰ ἔργα
[5, 130]	ἐπιούσης αὐτὸς ἐβουληγόρησέ τε καὶ	ἐδημηγόρησε,	τὰ ἔργα καὶ τὴν πολιτείαν
[5, 77]	συνέλεγε καὶ τῷ στρατῷ ποτε	ἐδημηγόρησε	χρῆναι παντὸς οὕνεκα παρασκευάζεσθαι. Λῃστήριά
[5, 99]	Ἱππώνειον ἦλθε καὶ τὰ πεζὰ	παρηγόρησε	καὶ τὴν τῶν νεῶν ἐπισκευὴν
[5, 2]	ἐνόμιζε πληρώσειν, καὶ τὰς λοιπὰς	διέπρησε	χωρὶς τῆς ἱερᾶς, ἵνα μὴ
[5, 26]	τὰς μὲν εἷλε, τὰς δὲ	ἐνέπρησε,	καὶ τοὺς Βρεντεσίους ἐς τὰ
[5, 139]	οὖν ὁ Πομπήιος τὰς ναῦς	ἐνέπρησε	καὶ τοὺς ἐρέτας ὥπλισεν, ὡς
[5, 49]	ἐκ τοῦδε Μακεδονικὸν αὑτὸν ὀνομάζων,	ἐνέπρησε	τὴν οἰκίαν καὶ ἑαυτὸν ἐς
[5, 23]	συμβαλόντες ἔκτεινάν τινας αὐτῶν. Καὶ	ἀνεχώρησε	δείσας ὁ Λεύκιος, ὡς ἔλεγεν,
[5, 128]	γέμοντι ἐπὶ τούτοις τὸ δαιμόνιον	ἐνεμέσησε	τοῦ ζήλου, καὶ ὁ στρατὸς
[5, 15]	στρατιώτην ἀνέστησεν, ὁ δὲ στρατὸς	ἠγανάκτησε	καὶ περιστάντες αὐτὸν ἀποχωροῦντα τοῦ
[5, 130]	τὴν εἰρήνην ἐστασιασμένην ἐκ πολλοῦ	συνέστησε	κατά τε γῆν καὶ θάλασσαν
[5, 51]	τὸ εὐπρεπὲς περιορωμένου, ὁ Καληνὸς	ἐτελεύτησε·	καὶ ὁ Καῖσαρ, ὡς ἐς
[5, 26]	τοὺς Βρεντεσίους ἐς τὰ τείχη	κατέκλεισε	καὶ τὴν χώραν προυνόμευεν. ~Ὁ
[5, 50]	ὧν δὴ καὶ μόνων Ἀγρίππας	ἔπεισε	μεταθέσθαι δύο τέλη Πλάγκου, ἀποληφθέντα
[5, 26]	δὲ τὸν Μαυρουσίων βασιλέα Λεύκιος	ἔπεισε	πολεμεῖν Καρρίνα τῷ τὴν Ἰβηρίαν
[5, 86]	Κορνιφίκιος τὴν ναυαρχίδα τοῦ Δημοχάρους	κατέσεισε	καὶ εἷλε. Καὶ Δημοχάρης μὲν
[5, 107]	αὐτῷ κατὰ τὴν ἐπωτίδα ἐμπεσὼν	κατέσεισε	τὴν ναῦν καὶ ἐς τὰ
[5, 59]	ἣ διὰ τὸν Κλεοπάτρας ζῆλον	ἐξερρίπισε	τοσόνδε πόλεμον. Τό γε μὴν
[5, 40]	ἀπολαβών, Φούρνιον, ἐς μείζονα φιλανθρωπίαν	ἐπήλπισε	τοὺς περὶ Λεύκιον καὶ τοὺς
[5, 97]	καλοῦσι. Τήνδε μὲν ὁ Καῖσαρ	ὥρισε	τὴν ἡμέραν, αἰσιούμενος ἴσως διὰ
[5, 12]	Λιβύην ἀντὶ τῶν προτέρων ἐθνῶν	ἐνήλλασσε	καὶ τὰ λοιπὰ τῶν ἐπὶ
[5, 113]	δ' ἐξ ἀπορίας ἐς μάχην	ἐξέτασσε	καὶ προυκαλεῖτο. Πομπηίου δὲ οὐ
[5, 80]	ἐν Ῥώμῃ καὶ ἐν Ῥαβέννῃ	προσέτασσε	γίγνεσθαι καὶ στρατὸν πολὺν ἐκ
[5, 89]	τοὺς μὲν ἀήθεις καὶ τόδε	ἐξέπλησσε,	τὰ δὲ σκάφη τότε μάλιστα
[5, 32]	ἐχυρὰν πόλιν, καὶ παρ' αὐτὴν	ἐστρατοπέδευσε,	τοὺς περὶ τὸν Οὐεντίδιον περιμένων.
[5, 112]	πρόπλου τέλη· καὶ τῷδε μὲν	ἐκέλευσε	διαπλεῖν ἐς τὸ πέραν, ἔνθα
[5, 122]	περὶ Ναυλόχους στρατοπέδῳ, Ἀγρίππαν δ'	ἐκέλευσε	τῇ Μεσσήνῃ παρακαθέζεσθαι· καὶ παρεκάθητο
[5, 111]	πάντα Κορνιφικίῳ παραδοὺς ὁ Καῖσαρ	ἐκέλευσε	τοὺς κατὰ τὴν γῆν πολεμίους
[5, 9]	συμμαχήσαντα Κασσίῳ, Τυρίων ὄντα ἱκέτην,	ἐκέλευσε	τοὺς Τυρίους ἐκδοῦναι τῇ Κλεοπάτρᾳ,
[5, 78]	Καίσαρος ἀπελεύθερος, πρὸς τὸν Μηνόδωρον	διέπλευσε	σίτου κομιδῆς οὕνεκα καὶ Μικυλίων
[5, 104]	οἱ δ' ὕστερον. Καὶ Παπίας	ἀπέπλευσε	πρὸς Πομπήιον. ~Ὁ δὲ Καῖσαρ
[5, 71]	Καὶ Δικαιάρχειαν μὲν οὕτω σοβαρῶς	παρέπλευσε	περὶ ἑσπέραν, ἐφορώντων τῶν πολεμίων·
[5, 24]	αὐτὸς ἐς τὴν ὑπατείαν ἐλθὼν	ἐστράτευσε,	καὶ τὰ Ἀντωνίου ἕνδεκα ἕτερα,
[5, 139]	Σικελικὸν ἔργον αὐτὰς ὁ Καῖσαρ	ἀπέλυσε)	ἧκεν δὲ καὶ ἐκ Συρίας
[5, 96]	ᾧ τὸν Καλουίσιον ὁ Καῖσαρ	ἀπέλυσε	τῆς ναυαρχίας καὶ ἀντικατέστησεν Ἀγρίππαν.
[5, 83]	ἰδίων ἐπανήγαγε καὶ τὰς ἐμπιπραμένας	ἐκώλυσε.	Καὶ νυκτὸς ἐπιλαβούσης ηὐλίσαντο πάντες,
[5, 142]	ἀπ' αὐτοῦ τὴν μὲν ἔξοδον	ἐμήνυσε	καὶ τὴν ὁδόν, ἣν ἐφέρετο,
[5, 62]	δὲ Καῖσαρ (οὐ γὰρ ἀμελῶς	ἤκουσε	τοῦ τεχνάσματος) ἐπισχὼν ὀλίγον εἶπεν·
[5, 38]	ἐφήδρευε, παρ' αὐτὸ τὸ τεῖχος	ἵδρυσε	καὶ ἐδίδαξεν ἀναπηδᾶν ἐς τὸ
[5, 126]	τῶν προγραφέντων ἄρχουσιν ὕστερον παριστάμενος	διεβίωσε.	~Πομπήιον δὲ ὁ μὲν Καῖσαρ
[5, 68]	ἐξείλετο καὶ ἐς τὴν οἰκίαν	περιέσωσε.	Διαφυγόντος δέ ποτε τοῦ πλήθους
[5, 14]	στρατοῦ. ~Ταῦτα δὲ ὁρῶν ὅ	τε	ἀδελφὸς ὁ τοῦ Ἀντωνίου Λεύκιος
[5, 8]	Μοῦρκον ναυλοχοῦντα, μέχρι χειμὼν τά	τε	ἄλλα διελυμήνατο καὶ αὐτὴν ἐς
[5, 42]	ἐπὶ τὴν τάφρον ἀφίκοντο, προσηγόρευσάν	τε	ἀλλήλους καὶ ὁ Λεύκιος ἔφη·
[5, 139]	καὶ Θέρμος καὶ Ἀντίστιος ὅσοι	τε	ἄλλοι τῶν ἀξιολόγων ἔτι τῷ
[5, 90]	ἀλλ' ἐν σκότῳ διόλλυσθαι. ~Οἰμωγαί	τε	ἀνὰ τὴν νύκτα πᾶσαν ἦσαν
[5, 106]	ἐμπεσεῖν καὶ τρωθῆναι δυσπαθέστερα. Τῶν	τε	ἀνδρῶν οἱ μὲν ναυτικώτεροι τῶν
[5, 8]	ἄλλον ἕτοιμον ἔχουσα κωλυθείη ὑπό	τε	ἀνέμου καὶ αὐτοῦ Δολοβέλλα, ταχυτέρας
[5, 70]	καὶ τέως τὸν Μοῦρκον διά	τε	ἀξίωμα καὶ γνώμην ἐγκρατῆ βαρυνόμενος
[5, 74]	ἅπαντες ὡς ἐπὶ εἰρήνῃ, πολέμου	τε	ἀπαλλαγέντες ἐπιχωρίου καὶ ξεναγήσεως υἱῶν
[5, 38]	ἀλλαχοῦ κατὰ σύνθημα σάλπιγγος· συνεχῶς	τε	ἀπεπήδων οὐδενὸς ἐπείγοντος, ἵνα διδαχή
[5, 128]	θόρυβος, καὶ ἔλεγεν ἐν καιρῷ	τε	ἀπολύσειν σὺν Ἀντωνίῳ, καὶ ἄξειν
[5, 126]	τῶν τριῶν ἀνδρῶν γενόμενος ἄρχοντάς	τε	ἀποφήνας καὶ προγράψας ἐπὶ θανάτῳ
[5, 11]	ἔχων, εἴθ' ὡς ἐν ἀλλοτρίᾳ	τε	ἀρχῇ καὶ βασιλευούσῃ πόλει, εἴτε
[5, 77]	χρῆναι παντὸς οὕνεκα παρασκευάζεσθαι. Λῃστήριά	τε	αὖθις ἀφανῆ τὴν θάλασσαν ἠνώχλει,
[5, 35]	κατὰ πλῆθος καὶ κατέπιπτον ἔν	τε	αὐτῇ τῇ πόλει καὶ μέχρι
[5, 17]	ἐς τὰ ἴδια ἐπιδεῖσθαι. Τό	τε	αὐτομολεῖν, πάλαι Ῥωμαίοις ἀδιάλλακτον ὄν,
[5, 51]	Φουφίου τοῦ παιδὸς Καληνοῦ καταπλαγέντος	τε	αὐτὸν καὶ παραδόντος ἅπαντα ἀμαχεί.
[5, 116]	καὶ τοὺς ἱππέας διεβίβαζεν. Ἐγένοντό	τε	αὐτῷ πάντες ἐν Σικελίᾳ ὁπλιτῶν
[5, 126]	ὁρώντων. Ὁ δὲ Καῖσαρ ὑπανέστη	τε	αὐτῷ προσθέοντι καὶ προσπεσεῖν ἐθέλοντα
[5, 68]	δὲ αὐτὸν εὐθὺς ὀφθέντα ἔβαλλόν	τε	ἀφειδῶς πάνυ καὶ οὐδ' ὑπομένοντα
[5, 25]	πολλὰς καὶ πληρώματα ἐντελῆ. Μοῦρκός	τε	ἀφῖκτο αὐτῷ δύο ἄγων στρατοῦ
[5, 94]	ἐς τὴν καταγωγὴν αὐτοῦ παρῆλθέ	τε	ἀφύλακτος καὶ τὴν νύκτα ὁμοίως
[5, 106]	οἱ δ' ἐς περικύκλωσιν, σύν	τε	βοῇ καὶ ῥοθίῳ νεῶν καὶ
[5, 130]	νήσου διεπέρα. ~Ἐρχομένῳ δ' ἥ	τε	βουλὴ τιμὰς ἐψηφίσατο ἀμέτρους, ὧν
[5, 28]	ὁ Καῖσαρ ὅμως ἔτι τήν	τε	βουλὴν καὶ τοὺς καλουμένους ἱππέας
[5, 75]	ὅσος ἔμελλεν αὐτῷ συγχειμάσειν, περιουσιάσαι	τε	βουλόμενος καὶ γυμάσαι, τοὺς μὲν
[5, 68]	ὑπασπισταῖς ἐς μέσους ἦλθεν, ἐντυχεῖν	τε	βουλόμενος καὶ τὴν μέμψιν ἐκλογίσασθαι.
[5, 59]	διὰ τὴν ὀργὴν Ἀντωνίου· νοσοῦσάν	τε	γὰρ αὐτὴν ἀπολελοίπει καὶ οὐδὲ
[5, 82]	καὶ ἀρετῆς οὐδὲν ἀπέλειπον. Ἀκόντιά	τε	γὰρ ἦν ἀθρόα καὶ λίθοι
[5, 22]	Ἰταλίας ταῖς θεραπείας προκαταλαμβάνειν· τήν	τε	γὰρ Κελτικὴν Ἀντωνίῳ πρότερον δεδομένην
[5, 3]	καὶ ἐπελάμβανον τὰ Λεπίδου· τήν	τε	γὰρ Κελτικὴν τὴν ἐντὸς Ἄλπεων
[5, 84]	ὥρμιστο, ναυμαχεῖν οὐ δυνάμενος· αἵ	τε	γὰρ κράτισται τῶν νεῶν αὐτῷ
[5, 12]	γῆν ἐπινέμοντι δυσεργὲς ἦν. Οἵ	τε	γὰρ στρατιῶται τὰς πόλεις ᾔτουν,
[5, 93]	καὶ αὖθις αὐτὸν ἐκάλει· τῇ	τε	γὰρ χορηγίᾳ τοῦ ναυτικοῦ κάμνων
[5, 120]	ἦν ἔτι ὁμοίως εὔπορον· ὅπλοις	τε	γὰρ ὡς τὰ πολλὰ τοῖς
[5, 19]	ἐγίγνετο καὶ διαφοραὶ μείζους· τούς	τε	γεωργούς, ὅσοι τῆς γῆς ἀφῃροῦντο,
[5, 3]	ἐς τὴν Ἰταλίαν ἐχώρει, τήν	τε	γῆν αὐτοῖς διανεμήσων καὶ ἐς
[5, 103]	πεζὰ αὐτῷ παρωμάρτει, προερευνώντων τήν	τε	γῆν ἱππέων καὶ λιβυρνίδων τὴν
[5, 137]	τρία τέλη, ἐπεχείρησε Κυζίκῳ κατά	τε	γῆν καὶ διὰ θαλάσσης. Οἱ
[5, 130]	ἐστασιασμένην ἐκ πολλοῦ συνέστησε κατά	τε	γῆν καὶ θάλασσαν ~Τοῦ δὲ
[5, 12]	ἢ ἐν ἀλλήλαις διαλαχεῖν τῆς	τε	γῆς τὴν τιμὴν τοὺς δωρουμένους
[5, 84]	κατέπλευσεν, ὁ μὲν Πομπήιος αὐτόν	τε	Δημοχάρην καὶ Ἀπολλοφάνην, καὶ τόνδε
[5, 137]	Ἰταλούς. Ἤδη δὲ ἔχων ἱππέας	τε	διακοσίους καὶ πεζοὺς τρία τέλη,
[5, 8]	Δολοβέλλα, ταχυτέρας ἥσσης τυχόνφος, Κασσίῳ	τε	δὶς ἀπειλοῦντι μὴ συμμαχήσειε καὶ
[5, 26]	Ἰβηρίαν ἐπιτροπεύοντι τῷ Καίσαρι. Ἀηνόβαρβός	τε	ἑβδομήκοντα ναυσὶ καὶ στρατοῦ δύο
[5, 68]	τὰ λοιπὰ περιδύοιεν αὑτούς. ~Συνιστάμενοί	τε	ἐβόων καὶ τοὺς οὐ συνισταμένους
[5, 54]	πιστεύων, ἔφη, Καληνοῦ τελευτήσαντος τά	τε	ἔθνη τὰ ὑπ' αὐτῷ καὶ
[5, 40]	ἀνήκεστον τὰς διαφορὰς προαγαγόντων· ὅσα	τε	εἰκὸς ἦν ἄλλα ἐπαγωγά, τούτοις
[5, 130]	συγγράψας τὸ βιβλίον ἐξέδωκε. Κατήγγελλέ	τε	εἰρήνην καὶ εὐθυμίαν, ἐς τέλος
[5, 55]	(ἦν γὰρ Ἀηνόβαρβος τῶν κατεγνωσμένων	τε	ἐκ δίκης ἐπὶ Γαΐῳ Καίσαρι
[5, 122]	δὲ ἅπαντα ἐκ πολλοῦ. Πλένιόν	τε	ἐκ Λιλυβαίου, μεθ' ὧν εἶχεν
[5, 1]	Ὁ δὲ ἔρως ὅδε αὐτοῖς	τε	ἐκείνοις ἐς ἔσχατον ἔληξε κακοῦ
[5, 42]	ἐπιδεικνύντα διελεῖν τὸν λόγον ὑπὲρ	τε	ἐκείνων καὶ ὑπὲρ ἐμαυτοῦ, ἵνα
[5, 80]	ἐκ τῆς Ἰλλυρίδος μετεπέμπετο· Μηνόδωρόν	τε	ἐλθόντα ἐλεύθερον εὐθὺς ἀπέφηνεν ἐξ
[5, 54]	νῦν ἐκφανείσης τῆς ἐνέδρας ἐκεῖνά	τε	ἐμαυτοῦ πάντα ποιοῦμαι καὶ σοὶ
[5, 70]	καὶ ἐς αὐτὸν Πομπήιον εὐεργέτην	τε	ἐν Ἰβηρίᾳ γενόμενον καὶ ἑκόντα
[5, 107]	κοῖλα ἀνέρρηξεν· ἡ δὲ τούς	τε	ἐν τοῖς πύργοις ἀπεσείσατο καὶ
[5, 85]	ἀρασσόμεναι καὶ πρὸς ἀλλήλας, θαλάσσης	τε	ἐνεπίμπλαντο· καὶ διεφθείροντο μετὰ ἀργίας
[5, 71]	ἄδολον, τοῖς δὲ λοιποῖς κάθοδόν	τε	ἔντιμον καὶ τὰς οὐσίας, ἃς
[5, 2]	τῶν ὑπηρεσιῶν, καὶ αὐτὸ ὁπλίταις	τε	ἐξ ὧν ἐδύναντο ἀνεπλήρουν καὶ
[5, 113]	οἳ Νομάδες Λίβυες ὄντες ἠκόντιζόν	τε	ἐπὶ πλεῖστον καὶ τοὺς ἐπεκθέοντας
[5, 103]	Πομπήιος, ὥς μοι προείρηται, τάς	τε	ἐς τὴν νῆσον ἀποβάσεις ἐφύλασσεν
[5, 47]	ἕως ὁ Καῖσαρ αὐτοῖς πόλεις	τε	ἐς χειμασίαν καὶ τοὺς ἀπάξοντας
[5, 76]	χειμῶνος, ὥσπερ ἑτέρῳ γενομένῳ, ἥ	τε	ἐσθὴς αὖθις καὶ μετὰ τῆς
[5, 122]	μεταγνώμης τοῦ πεζοῦ πυθόμενος τήν	τε	ἐσθῆτα ἤλλαξεν ἐς ἰδιώτην ἀπ'
[5, 90]	μὴ ἐπακούσειαν, ὡς ἀπολωλότας· ἔμπαλίν	τε	ἑτέρων ἀνὰ τὸ πέλαγος ὑπερκυπτόντων
[5, 45]	δὲ Λεύκιος τὸν Καίσαρα τοῦ	τε	ἤθους καὶ βραχυλογίας. Οἱ λοιποὶ
[5, 89]	ἢ ἐπ' ἀλλήλας τινασσόμεναι· βοή	τε	ἦν παμμιγὴς δεδιότων ὁμοῦ καὶ
[5, 55]	σῴζεσθαι δειλὸς ὀφθείς, ἔπλει. Πλησίον	τε	ἦσαν ἀλλήλων ἤδη, καὶ αἱ
[5, 11]	Ἀλεξανδρέων, καὶ καλοῦσι φαικάσιον. Ἔξοδοί	τε	ἦσαν αὐτῷ ἐς ἱερὰ ἢ
[5, 33]	χιλίους καὶ πεντακοσίους· καὶ ἐπάλξεις	τε	ἦσαν αὐτῷ πυκναὶ καὶ ἡ
[5, 125]	σκηνῆς ἐπὶ τὰ ὅπλα. Βολαί	τε	ἦσαν ἤδη, καὶ τῶν ὁπλοφόρων
[5, 23]	ἐς δίκην Καίσαρι συνελθεῖν· δῆλοί	τε	ἦσαν, ὃ πράξειν ἔμελλον, εἰ
[5, 76]	Ἀττικὸν καὶ θύρας ἠρεμούσας. Ἔξοδοί	τε	ἦσαν ὁμοίως ἄνευ σημείων αὐτῷ,
[5, 141]	ὁ μὲν οὕτως εἶπεν, Ἀντωνίῳ	τε	θαρρῶν ὡς ἀγαθῷ τὴν φύσιν
[5, 133]	δὲ τὰ Ἀντωνίου κατασκεπτόμενος. Ἔς	τε	Θρᾴκην καὶ ἐς τὸν Πόντον
[5, 2]	μὲν τάδε πράξας ἀνήγετο ταῖς	τε	ἰδίαις καὶ ταῖς τριάκοντα, Κλώδιος
[5, 23]	πατρῷα καὶ ἐστρατευμένα Ἀντωνίῳ, τῆς	τε	ἰδίας παρασκευῆς αὐτῶν πυθόμενοι καὶ
[5, 130]	ἐψηφισμένων τιμῶν ἐδέχετο πομπήν, ἐτήσιόν	τε	ἱερομηνίαν εἶναι, καθ' ἃς ἡμέρας
[5, 31]	ᾔει, ἐνοχλούντων αὐτὸν ἑκατέρωθεν Σαλουιδιηνοῦ	τε	καὶ Ἀγρίππου καὶ φυλασσόντων, ὅτε
[5, 35]	Πλάγκος δὲ ἔσεσθαι μέσους Καίσαρός	τε	καὶ Ἀγρίππου, χρῆναι δ' ἔτι
[5, 119]	Ἄλλαι δὲ ἀλλήλας διεξέπλεον βάλλουσαί	τε	καὶ ἀκοντίζουσαι· καὶ τὰ ὑπηρετικὰ
[5, 107]	σὺν κόσμῳ. Καὶ ἀνεχώρουν ἐπιόντες	τε	καὶ ἀναστρέφοντες ἀεὶ κατ' ὀλίγον.
[5, 65]	μὲν ἦσαν αἱ τελευταῖαι Καίσαρί	τε	καὶ Ἀντωνίῳ γενόμεναι συμβάσεις. Καὶ
[5, 72]	δοθῆναι γέρα τοῖς ἐστρατευμένοις Καίσαρί	τε	καὶ Ἀντωνίῳ. ~Ἐς ταῦτα συνέβησαν
[5, 58]	Ὑρίαν καὶ ἐκπλήξας ἀμαχεὶ παρέλαβέ	τε	καὶ αὐτῆς ἡμέρας ἐς τὸ
[5, 1]	γὰρ δὴ καὶ μετὰ Κάσσιόν	τε	καὶ Βροῦτον ἕτερα ἐμφύλια ὅμοια,
[5, 67]	ἐς τὸν πόλεμον τὸν Κασσίου	τε	καὶ Βρούτου, ἐσφέρειν δὲ καὶ
[5, 3]	τῶν λειψάνων τῆς παρασκευῆς Κασσίου	τε	καὶ Βρούτου πρῶτα συνίστατο, ὁ
[5, 49]	οἱ μάλιστα Καίσαρος ἐχθροί, Καννούτιός	τε	καὶ Γάιος Φλάυιος καὶ Κλώδιος
[5, 114]	κατεῖχον πολέμιοι, ἀμελήσαντες τῶν ἀσθενεστέρων	τε	καὶ γυμνῶν ἀνεπήδων ἐς τοὺς
[5, 39]	μεταβάλλειν ἐς τὴν ἄνωθεν ἐλευθερίαν	τε	καὶ δημοκρατίαν ἐπινοῶν ἠξίουν τῶν
[5, 56]	ἠπείρου προσελθεῖν ἀνάντει λόφῳ, διατετμημένῳ	τε	καὶ διατετειχισμένῳ. Ὁ δὲ Ἀντώνιος
[5, 135]	ἄκακον καὶ μεγαλόφρονα ἀντὶ ὑπούλου	τε	καὶ δολεροῦ καὶ φιλοτέχνου. Οὐδὲ
[5, 16]	ἑκατέρωθεν τοῦ διερεθίσματος γενομένου ἐλοιδόρουν	τε	καὶ ἔβαλλον καὶ φεύγοντα ἐδίωκον
[5, 130]	Τῆς δ' ἐπιούσης αὐτὸς ἐβουληγόρησέ	τε	καὶ ἐδημηγόρησε, τὰ ἔργα καὶ
[5, 132]	τῆς στρατιᾶς τῶν νυκτοφυλάκων ἔθος	τε	καὶ εἶδος. Θαυμαζόμενος δὲ ὁ
[5, 85]	ὥσπερ αἱ περὶ Κύμην, ὁρμοῦσαί	τε	καὶ ἐμβαλλόμεναι πρὸς ἐχθρῶν ἐπιπλεόντων
[5, 9]	τὸ πέραν τοῦ ποταμοῦ μετενεγκάντων	τε	καὶ ἐπὶ τῆς ὄχθης, εἴ
[5, 100]	τὸν Καίσαρα, ὡς ἐπύθετο ναυπηγούμενόν	τε	καὶ ἐπιπλευσούμενον αὖθις αὐτοῦ θέρους,
[5, 12]	Ἰταλιῶται δὲ ὄντες ἀνίστασθαι γῆς	τε	καὶ ἑστίας οἷα δορίληπτοι. Ἐφ'
[5, 81]	δὲ Μενεκράτης αὐτοῖς αὖθις ἐπιφαίνεταί	τε	καὶ εὐθὺς ἐπλησίαζεν ὑπὸ ῥύμης
[5, 81]	μὲν ἐς τὸ πέλαγος ἀναχώρησίς	τε	καὶ ἐφόρμησις, ὅτε βούλοιντο, καὶ
[5, 76]	ἀμφὶ τὰς θύρας αὐτίκα σημείων	τε	καὶ ἡγεμόνων καὶ δορυφόρων, καὶ
[5, 88]	θάλασσαν ἐφορῶν ἐθεᾶτο ναῦς ἐμπεπρησμένας	τε	καὶ ἡμιφλέκτους ἔτι καὶ ἡμικαύστους
[5, 72]	ὅσον ἄρχοιεν τῶν ἑτέρων Ἀντώνιός	τε	καὶ Καῖσαρ, πέμποντα Ῥωμαίοις τὸν
[5, 73]	χῶμα, ταῖς δὲ ἑξῆς Ἀντώνιός	τε	καὶ Καῖσαρ, σκηνοποιησάμενοι καὶ οἵδε
[5, 1]	περιῆλθεν ἐς δύο μόνον, Ἀντώνιόν	τε	καὶ Καίσαρα. Ἐγίνετο δὲ αὐτῶν
[5, 73]	καὶ Σόσιον, εἶτ' αὖθις Ἀντώνιόν	τε	καὶ Καίσαρα, τρίτον δὴ τότε
[5, 7]	Γαλάτας τοὺς ἐν Ἀσίᾳ Καππαδοκίαν	τε	καὶ Κιλικίαν καὶ Συρίαν τὴν
[5, 97]	ἐφρούρει, καὶ νήσους μάλιστα Λιπάραν	τε	καὶ Κοσσύραν, ἵνα μήτε Κοσσύρα
[5, 113]	τοῖς τραχέσιν ὑπὸ τῶν ψιλῶν	τε	καὶ κούφων, οἳ Νομάδες Λίβυες
[5, 41]	ἐλεύθερον εἴη τῷ Λευκίῳ βουλεύεσθαί	τε	καὶ κρίνειν ἔτι περὶ αὑτοῦ.
[5, 65]	τὴν Ἀσίαν Ἀντώνιος. Ἀναστέλλειν Παρθυαίους	τε	καὶ Λαβιηνὸν τὸν Λαβιηνοῦ, μετὰ
[5, 54]	τῶν νῦν ἡγουμένων αὐτῆς Πεδουκαίου	τε	καὶ Λευκίου. Οὕτω μὲν δὴ
[5, 30]	ἐπειγομένων δὲ ἐς αὐτὰ Καίσαρός	τε	καὶ Λευκίου, φθάσας τὸν Καίσαρα
[5, 83]	τῷ Πομπηίῳ θαλάσσης ἐργάται, Μενεκράτης	τε	καὶ Μηνόδωρος) ἅπαντα μεθεὶς ἐκ
[5, 86]	ἐκ πόντου προσπλέοντες ἤδη Καλουίσιός	τε	καὶ Μηνόδωρος. Καὶ αὐτοὺς οἱ
[5, 68]	ταῦτα μὲν ἐπαύετο σὺν φόβῳ	τε	καὶ μίσει τῶν ἡγουμένων, ὁ
[5, 7]	καὶ Πεπάρηθον. Ἐπιπαριὼν δὲ Φρυγίαν	τε	καὶ Μυσίαν καὶ Γαλάτας τοὺς
[5, 65]	ἕω πάντα τὸν Ἀντώνιον ἔθνη	τε	καὶ νήσους ἕως ἐπὶ ποταμὸν
[5, 139]	διένειμεν· ~ὁ δὲ Πομπήιος Νίκαιάν	τε	καὶ Νικομήδειαν καταλαβὼν ἐχρηματίζετο λαμπρῶς,
[5, 90]	ἐμνημονεύετο γενέσθαι· γενόμενον δὲ ἔθους	τε	καὶ νόμου κρεῖσσον διέφθειρε τῶν
[5, 71]	δ' ὁ Πομπήιος τῶν προγεγραμμένων	τε	καὶ οἷ συνόντων τοῖς μὲν
[5, 120]	πολέμῳ καὶ θαλάσσῃ γεμούσῃ φόνων	τε	καὶ ὅπλων καὶ ναυαγίων. Οὐ
[5, 128]	σὺν ἀπειλῇ τῶν πατρίων νόμων	τε	καὶ ὅρκων καὶ κολάσεων. Οὐκ
[5, 31]	Καὶ εἵποντο τῷ Σαλουιδιηνῷ Ἀσίνιός	τε	καὶ Οὐεντίδιος, Ἀντωνίου στρατηγοὶ καὶ
[5, 1]	τῆσδε τῆς βίβλου μέρος, ὀλίγον	τε	καὶ οὐκ ἄξιον ἐπιγραφῆς πω,
[5, 133]	αὐτοὺς δέξεσθαι προθύμως στρατηγὸν Ῥωμαῖόν	τε	καὶ παῖδα Μάγνου μάλιστα. Τάς
[5, 65]	ἐπιδραμόντα. Ἃ μὲν δὴ Λαβιηνός	τε	καὶ Παρθυαῖοι δράσαντες ἔπαθον, ἡ
[5, 133]	δὲ πολεμοῦντος ἐν Μηδίᾳ Μήδοις	τε	καὶ Παρθυαίοις, γνώμην ὁ Πομπήιος
[5, 106]	καὶ ὀξέα ἐς τὰς ἐφορμήσεις	τε	καὶ περίπλους, καίσαρι δὲ μείζω
[5, 14]	πόλεων, αἳ ταῖς νενεμημέναις γειτονεύουσαί	τε	καὶ πολλὰ πρὸς τῶν στρατιωτῶν
[5, 143]	πασχούσῃ γενόμενος περιέσωσεν ἄνδρας ἀρίστους	τε	καὶ πολλούς, οἳ τότε δι'
[5, 73]	βούλοιτο, ἐπὶ δ' ἐκείνοις Καίσαρά	τε	καὶ Πομπήιον, εἶτα Ἀηνόβαρβον καὶ
[5, 23]	Γάβιοι πόλις ἐν μέσῳ Ῥώμης	τε	καὶ Πραινεστοῦ, καὶ συνέδριον τοῖς
[5, 75]	ψηφισαμένης εἶναι κύρια, ὅσα ἔπραξέ	τε	καὶ πράξει, αὖθις στρατηγοὺς πανταχῇ
[5, 35]	ἐνοχλοῦντας. Ὑπαντώντων δ' αὐτοῖς Ἀγρίππου	τε	καὶ Σαλουιδιηνοῦ μετὰ δυνάμεως ἔτι
[5, 7]	βασιλεῦσιν, ἐν μὲν Καππαδοκίᾳ Ἀριαράθῃ	τε	καὶ Σισίνῃ, ὧν τῷ Σισίνῃ
[5, 2]	ἦν καὶ σύνταξις ἀξιόχρεως ἡγεμόνων	τε	καὶ στρατοῦ καὶ νεῶν. Προσλαβόντες
[5, 58]	ἑσπέρας ἀφανῶς ἀνάγεσθαι ναῦς μακράς	τε	καὶ στρογγύλας ἰδιωτικοῦ πλήθους, οἳ
[5, 15]	τοῦ δεσμωτηρίου νῦν προαχθῆναι ἀρνούμενόν	τε	καὶ τὰ γεγονότα διηγούμενον ψεύδεσθαι
[5, 65]	ἐν ταῖσδε ταῖς ἀσχολίαις Συρίαν	τε	καὶ τὰ μέχρι τῆς Ἰωνίας
[5, 55]	τὸ σημεῖον. Οἱ δὲ καθῄρουν	τε	καὶ τὴν ναῦν ἐς τὰ
[5, 32]	Οὐεντίδιον περιμένων. Ὁμοῦ δ' αὐτόν	τε	καὶ τὴν Περυσίαν ὁ Ἀγρίππας
[5, 7]	παραινῶν, Ῥοδίοις δὲ διδοὺς Ἄνδρον	τε	καὶ Τῆνον καὶ Νάξον καὶ
[5, 127]	διδούς, τά δὲ ὑπισχνούμενος, στεφάνους	τε	καὶ τιμὰς ἅπασιν ἔνεμεν καὶ
[5, 128]	πρὶν τῶν προτέρων λαβεῖν γέρα	τε	καὶ τιμάς. Ὁ δὲ οὐκ
[5, 128]	ἀμφὶ τὸν χιλίαρχον ἦσαν ἐπαινοῦντές	τε	καὶ τοῖς οὐ συνισταμένοις αὐτῷ
[5, 42]	τοῖς ἄλλοις αἰτήσω συγγνώμην δικαίαν	τε	καὶ τοῖς σοῖς πράγμασι συμφέρουσαν.
[5, 61]	τοὺς δὲ φίλους ἐχθροὺς ἀποκαλεῖς	τε	καὶ τὸν στρατὸν ἀφαιρῇ καὶ
[5, 30]	τοῦ φύλακος τῶν πυλῶν δεξαμένου	τε	καὶ τὸν ὑφ' αὑτῷ στρατὸν
[5, 130]	ὀφείλοντας ἀπέλυε καὶ φόρων τελώνας	τε	καὶ τοὺς τὰ μισθώματα ἔχοντας
[5, 45]	καὶ νενικηκότος· ἄσπονδον δὲ σαυτόν	τε	καὶ τοὺς φίλους ἐπιτρεπων ἡμῖν
[5, 22]	πόλεων τοῖς ἐστρατευμένοις καταγράφειν, τέσσαρσί	τε	καὶ τριάκοντα τέλεσιν ἀντὶ ὀκτὼ
[5, 134]	πολλάκις ὑπὸ Καίσαρος ἐνεδρευθῆναι λόγοις	τε	καὶ τῷ γενομένῳ κήδει, μνημονεύοντα,
[5, 112]	μεθ' ἑνὸς ὁπλοφόρου, χωρὶς φίλων	τε	καὶ ὑπασπιστῶν καὶ θεραπόντων. Καί
[5, 83]	δ' ὁ τοῦ Μενεκράτους συνεξελεύθερός	τε	καὶ ὑποστράτηγος, ταῖς λοιπαῖς τοῦ
[5, 101]	δὲ ἱκανῶς ἐπεδέδεικτο, οἷος ἐχθρός	τε	καὶ φίλος εἴη, Ῥέβιλον μὲν
[5, 122]	αὐτόν, αὐτομολούντων δὲ ἑτέρων, φίλων	τε	καὶ φρουρίων καὶ στρατῶν, καὶ
[5, 113]	νεῶν διαφυγόντας ἀνόπλους ἔχων βαλλόμενός	τε	καὶ χαλεπῶς, ἐν μὲν τοῖς
[5, 47]	φρονῶσιν. Ὑπισχνουμένων δ' ἑκατέρων βοαί	τε	καὶ χάριτες ἦσαν ἐς τὸν
[5, 49]	ὁ πόλεμος ὧδε ἐξελέλυτο, χαλεπώτατός	τε	καὶ χρόνιος ἐλπισθεὶς ἔσεσθαι τῇ
[5, 82]	οὔσης τῆς Μηνοδώρου νεώς, οἵ	τε	καταρράκται τοῖς τολμῶσιν ἦσαν εὐεπιβατώτεροι
[5, 116]	Μύλας· καὶ ὁ Καῖσαρ αὐτῶν	τε	κατέσχε καὶ Μυλῶν καὶ Ἀρτεμισίου,
[5, 134]	γενομένῳ κήδει, μνημονεύοντα, ὅτι Πομπηίῳ	τε	κηδεύων μετὰ συνθήκας ἐπολέμησεν ἄνευ
[5, 46]	ὁ Καῖσαρ, ἐφ' ἑαυτῶν, οἵ	τε	κληροῦχοι καὶ οἱ νεοστράτευτοι κεχωρισμένοι.
[5, 112]	δ' εὐθύς, ἔτι ἀθεράπευτος, ἔς	τε	Κορνιφίκιον ἔστελλε λιβυρνίδα καὶ πανταχοῦ
[5, 3]	νίκῃ τῇ περὶ Φιλίππους ἔθυόν	τε	λαμπρῶς καὶ τὸν στρατὸν ἐπῄνουν.
[5, 22]	~Αἰδουμένου δὲ τοῦ Λευκίου τά	τε	λεγόμενα καὶ τοὺς λέγοντας, ὁ
[5, 88]	ἡμιφλέκτους ἔτι καὶ ἡμικαύστους ἄλλας	τε	λελυμασμένας ἱστίων τε ὁμοῦ καὶ
[5, 3]	γνώμῃ τοῦ προτέρου Καίσαρος, ὅ	τε	Λέπιδος διεβάλλετο τὰ πράγματα Πομπηίῳ
[5, 60]	τὸν Καίσαρα καλεῖν ἐχθρόν, ἔς	τε	Λεύκιον καὶ τοὺς ἄλλους Ἀντωνίου
[5, 52]	ἀμφὶ τὸν Πομπήιον ἄριστοι, Λεύκιός	τε	Λίβων, ὁ κηδεστὴς τοῦ Πομπηίου,
[5, 25]	ἂν τῆς Ἰταλίας κρατῆσαι, ὑπό	τε	λιμοῦ καὶ στάσεως διεφθαρμένης καὶ
[5, 140]	ἐς λόγους ἐλθεῖν Φουρνίῳ, φίλῳ	τε	Μάγνου γεγενομένῳ καὶ ἀξιώσει προύχοντι
[5, 78]	περὶ τοῦδε τοῦ πολέμου· ναῦς	τε	μακρὰς ἐκ Ῥαβέννης καὶ στρατὸν
[5, 28]	ἔρρωται μὲν ὁ στρατός, ὅσος	τέ	μοι συναδικεῖται τὴν κληρουχίαν ἀφαιρούμενος
[5, 138]	ὄντες ἀξιόμαχοι. Προσδεχομένων δὲ ἀπό	τε	Μυσίας καὶ τῆς Προποντίδος καὶ
[5, 116]	καὶ τὰ ἐκ Μυλῶν ἐπί	τε	Ναυλόχους καὶ Πελωριάδα καὶ τὰ
[5, 133]	καὶ παῖδα Μάγνου μάλιστα. Τάς	τε	ναῦς ἐπεσκεύαζε καὶ τὸν ἐν
[5, 12]	μέρος ἐς τὴν Ῥώμην οἵ	τε	νέοι καὶ γέροντες ἢ αἱ
[5, 73]	ὣς εἶχον ἀμελῶς, ἀλλ' αἵ	τε	νῆες αὐτοῖς παρώρμουν, καὶ οἱ
[5, 127]	τῶν ἱππέων ὑπὲρ ἡμιολίους μακραί	τε	νῆες ἑξακόσιαι· τὸ δὲ τῶν
[5, 62]	πρὸς τὴν ὀργὴν Ἀντωτίου δυσχεράνασά	τε	νοσήσειε καὶ τὴν νόσον ἐπιτρίψειεν
[5, 12]	ἐς τὴν Ῥώμην ἐπανιόντι ἥ	τε	νόσος αὖθις ἤκμαζεν ἐν Βρεντεσίῳ
[5, 123]	μόνον ἔχειν αὐτὴν Καίσαρα βουλομένῳ	τε	νῦν ἀντιδιδόναι Λιβύην καὶ Σικελίαν
[5, 7]	δ' αὐτῷ τὰ ἔθνη Λεύκιός	τε	ὁ Κασσίου ἀδελφὸς καὶ ὅσοι
[5, 38]	τῶν ἡγεμονικῶν τινες ἔδρων. Ἐνεδίδου	τε	ὁ Λεύκιος ἤδη πρὸς διαλύσεις
[5, 18]	ἐς τοὺς στρατοὺς ἐδαπανᾶτο. Ἐκλώπευόν	τε	οἱ πολλοὶ νυκτὸς ἐν τῇ
[5, 133]	τέθνηκεν, ἢ μεριούμενος ἐπανελθόντι· ἐνθύμιός	τέ	οἱ συνεχὲς ἦν Λαβιηνὸς οὐ
[5, 36]	οἱ δὲ τοὺς πύργους· ἐνεχείρουν	τε	ὁμοῦ καὶ ἠμύνοντο λίθοις καὶ
[5, 88]	ἡμικαύστους ἄλλας τε λελυμασμένας ἱστίων	τε	ὁμοῦ καὶ πηδαλίων καὶ σκευῶν
[5, 81]	ἐγχρίμπτων ἐξεώθει. Οἱ δὲ ἐξώκελλόν	τε	ὁμοῦ καὶ τὰς ἐμβολὰς ἀπεμάχοντο.
[5, 16]	ὑμῶν καταγνώσει. Οἱ δὲ συγγνώμης	τε	ὁμοῦ καὶ τιμῆς καὶ δωρεῶν
[5, 23]	ἐς Ἀγκῶνα πόλιν ᾠκισμένα, Καίσαρί	τε	ὄντα πατρῷα καὶ ἐστρατευμένα Ἀντωνίῳ,
[5, 114]	ὑπεκαίοντο, μάλιστα οἱ γυμνοί. Βραδύνειν	τε	οὐ δυνάμενοι διὰ τὴν δίψαν
[5, 114]	ἐπιχώριοι μόνης ὁδεύουσι νυκτός, πνιγώδη	τε	οὖσαν ἀπ' ἐκείνου καὶ κονιορτοῦ
[5, 4]	αὐτοῖς συνετελεῖτε χρήματα πολλά, σφαγεῦσί	τε	οὖσι τοῦ ὑμετέρου εὐεργέτου, καὶ
[5, 39]	ἀντ' ἐμοῦ ἀμνηστίαν δοῦναι, πολίταις	τε	οὖσιν αὐτοῦ καὶ στρατιώταις ποτὲ
[5, 120]	τοὺς λέγοντας αὐτὰ ἐπεγίγνετο, ἀγνωσία	τε	πάντας ἀλλήλων ἐπεῖχεν ὡς ἐν
[5, 112]	ὀρῶν περιέπεμπεν, ὅτι σῴζοιτο, Κορνιφικίῳ	τε	πάντας ἐπικουρεῖν ἐκέλευε καὶ αὐτὸς
[5, 118]	νῆες ἑκατέρων ἰδίᾳ παρεσκευάζοντο, βέλη	τε	παντοῖα φέρουσαι καὶ πύργους καὶ
[5, 86]	ἀμαχεὶ τοῖς ἐπιχειροῦσι προκεῖσθαι. Τόλμῃ	τε	παραβόλῳ πρῶτον ὁ Κορνιφίκιος τὴν
[5, 106]	πρύμναν. Ὡς δὲ αὐτοῖς αἵ	τε	παρακελεύσεις, οἵας εἰκὸς ἦν, ἐγεγένηντο
[5, 68]	βοαί. Καὶ ὁ Ἀντώνιος μόλις	τε	παρῆλθε, καὶ τοῦ κινδύνου τὸν
[5, 105]	τῆς Σικελίας πλέονα ἰδὼν ἔν	τε	Πελωριάδι καὶ Μύλαις καὶ Τυνδαρίδι,
[5, 63]	αὐτὰς ἔσεσθαι καὶ Κοκκηίου ἰσχυριζομένου	τε	περὶ αὐτῶν καὶ ἐλπιζομένου τι
[5, 33]	τριάκοντα πόδας ἀμφότερα εἶναι, τό	τε	περιτείχισμα ὕψου καὶ πύργους ἐπ'
[5, 88]	ἀκτὴν καὶ δύσορμον ἀρασσόμεναι ταῖς	τε	πέτραις καὶ ἀλλήλαις ἐπεφέροντο, οὐδὲ
[5, 70]	φάσκειν ὑπὸ θεραπόντων ἀνῃρῆσθαι· ἔς	τε	πίστιν τῆς ὑποκρίσεως τοὺς θεράποντας
[5, 25]	ἐχώρουν ὡς δικαιότερα αἱρούμενον. Γεγένητό	τε	πλούσιος ἐκ τῆς θαλασσίου λείας
[5, 32]	διὰ σφῶν ὤκνουν ἐπείγεσθαι, τόν	τε	πόλεμον ἀποδοκιμάζοντες ὅλως καὶ τὴν
[5, 12]	τῇ μεταβολῇ τῆς πολιτείας τόν	τε	πόλεμον γεγονότα καὶ τὰ ἐπινίκια
[5, 110]	τῷ Πομπηίῳ. Νῦν δὲ ἀπείρως	τε	πολέμου, καὶ ὑπ' ἀγνοίας τοῦ
[5, 74]	ἐς Ῥώμην. Πυθόμεναι δὲ ἥ	τε	πόλις καὶ ἡ Ἰταλία, ἐπαιάνιζον
[5, 47]	νομίζω, τουτωνὶ δὲ τῶν συνεστρατευμένων	τε	πολλάκις ὑμῖν καὶ νῦν ὑφ'
[5, 30]	ὁ Λεύκιος ἀνεσώσατο αὐτὰ χρήμασί	τε	πολλοῖς καὶ ὑποσχέσεσι μεγάλαις. Φουρνίου
[5, 117]	Μυκόνιον, ἔνθα ἄσκηνος ἐνυκτέρευσεν· ὄμβρου	τε	πολλοῦ καταρραγέντος, οἷος ἐν φθινοπώρῳ
[5, 119]	δὲ μάλιστα ὁ ἅρπαξ, ἔκ	τε	πολλοῦ ταῖς ναυσὶ διὰ κουφότητα
[5, 16]	ἐπέπλησσεν αὐτοῖς σὺν παρρησίᾳ, τό	τε	πρέπον τοῖς ἀρχομένοις ἐς τὸν
[5, 4]	τὸ Πέργαμον Ἀσίαν νέμονται, κατά	τε	πρεσβείας παρόντας ἐπὶ συνθέσει καὶ
[5, 12]	τὰ Ἀντωνίου. Οἱ δὲ Καληνόν	τε	προσέτασσον ἀποδοῦναι τὰ δύο τέλη
[5, 106]	ἐπὶ τῶν νεῶν εἶχον κατά	τε	πρῷραν καὶ κατὰ πρύμναν. Ὡς
[5, 121]	μάλιστα κατ' αὐτὸν ἦσαν, τούς	τε	πύργους κατέρριψαν καὶ τὰς ναῦς
[5, 131]	Ῥώμην ὁ Καῖσαρ ἀπέδωκεν αὐτῶν	τε	Ῥωμαίων καὶ Ἰταλῶν τοῖς δεσπόταις
[5, 132]	Λῃστευομένης δὲ κατὰ συστάσεις τῆς	τε	Ῥώμης αὐτῆς καὶ τῆς Ἰταλίας
[5, 24]	σὺν χάριτι ἀποδώσειν ὑπισχνούμενος, ἀπό	τε	Ῥώμης ἐκ τοῦ Καπιτωλίου καὶ
[5, 30]	ἐνέδραν ὑποπτεύων, ἡμέρας δὲ τήν	τε	Σεντίαν ὁμοῦ καὶ τὸ τοῦ
[5, 1]	μέρος δὲ ἑτέρων, μέχρι Πομπήιός	τε	Σέξστος, ὁ νεώτερος παῖς Πομπηίου
[5, 90]	μένειν οὔτε φεύγειν ἐπέτρεπε· τό	τε	σκότος ἠνώχλει νυκτὸς μάλιστα μελαίνης·
[5, 59]	Φιλίπποις δόξης ἔτι κατεπεπλήγεσαν. ~Αἵ	τε	στρατηγίδες αὐτοῦ τάξεις, ὑπὸ τῆσδε
[5, 17]	ἠξιοῦτο· καὶ ἔπρασσον αὐτὸ οἵ	τε	στρατοὶ κατὰ πλῆθος καὶ τῶν
[5, 27]	ἐς Ἰβηρίαν ὁδοῦ μετεκάλει. Τούς	τε	στρατολογήσοντας σφίσιν ἀνὰ τὴν Ἰταλίαν
[5, 51]	εὑρών, ᾔει καὶ παρελάμβανε τόν	τε	στρατὸν καὶ τὴν Κελτικὴν ἐπ'
[5, 76]	μεθ' Ἑλλήνων ἡ γυμνασία πανηγύρεις	τε	σὺν θυμηδίᾳ μετὰ τῆς Ὀκταουίας·
[5, 134]	καὶ νῦν, αἱρούμενος δὲ εἰρηνεύειν	τε	σὺν σοὶ καὶ πολεμεῖν, εἰ
[5, 120]	φωνῇ σχεδὸν ἅπαντες Ἰταλῇ, τά	τε	συνθήματα μιγνυμένων ἐς ἀμφοτέρους ἐξενήνεκτο,
[5, 38]	ἀπεπήδων οὐδενὸς ἐπείγοντος, ἵνα διδαχή	τε	σφίσι καὶ φόβος εἴη τοῖς
[5, 112]	γεγονότων καταθέοντες εὗρον αὐτὸν τό	τε	σῶμα καὶ τὴν ψυχὴν ἐσταλμένον,
[5, 130]	καὶ ὁ δῆμος ἐστεφανωμένοι ἔς	τε	τὰ ἱερὰ καὶ ἐκ τῶν
[5, 56]	νήσους τὰς ἐν αὐτῷ. Ἔς	τε	τὰ παράλια τῆς Ἰταλίας περιέπεμπεν,
[5, 123]	καὶ πλέονας πόλεις ἐπαγάγοιτο· ἔς	τε	τὰ φρούρια αὐτίκα περιέπεμπε τοὺς
[5, 89]	ὁ φθόρος ἦν ὅμοιος ἔν	τε	ταῖς ναυσὶν αὐταῖς καί, ὅτε
[5, 85]	περὶ ἑκάστην ἐθορυβοῦντο ἤδη, πρός	τε	τὰς πέτρας ἀρασσόμεναι καὶ πρὸς
[5, 94]	ἦν συνεχὴς ἡ μεταβολή, πρός	τε	τὰς ὑπονοίας διὰ φιλαρχίαν καὶ
[5, 36]	Λεύκιος ἦγε πρὸ ἡμέρας. Σίδηρόν	τε	τειχομάχον εἶχον τολὺν καὶ κλίμακας
[5, 90]	καὶ τῶν οἰκείων μετακλήσεις ἀνά	τε	τὴν γῆν διαθεόντων καὶ τοὺς
[5, 85]	Καλουισίου· γνώμῃ δὲ αὐτοῦ παρά	τε	τὴν γῆν ὑπεχώρουν ἅπασαι καὶ
[5, 63]	τὸν Καίσαρα ὁ Κοκκήιος ἐκείνην	τε	τὴν ἡμέραν ἐξενίζετο παρ' αὐτῷ
[5, 94]	Ὀκταουίαν ἥξων ἐς Τάραντα, ἐπί	τε	τῆς ἀπήνης Ἀντωνίου συνήδρευεν αὐτῷ
[5, 64]	αὐτῶν ἦσαν ἄπαυστοι δι' ὅλης	τε	τῆς ἡμέρας καὶ ἀνὰ τὴν
[5, 41]	αὑτοῦ. Τοιάδε ἀλλήλοις προσιόντες ἀπό	τε	τῆς στολῆς καὶ τῶν σχημάτων
[5, 128]	ὁ οἰκεῖος αὐτοῦ μάλιστα, ἀπολυθῆναί	τε	τῆς στρατείας ἐπειγόμενοι καὶ γέρα
[5, 26]	τοῖς τρισὶν ἀνδράσιν ὑπήκοα, ἔς	τε	τὸ Βρεντέσιον ἐπιπλεύσας τῶν Καίσαρος
[5, 21]	ὁ Καῖσαρ ἐπιφθόνως αὐτοὺς ἔν	τε	τοῖς ἡγεμόσι τοῦ στρατοῦ καὶ
[5, 16]	ἔβαλλον καὶ φεύγοντα ἐδίωκον ἔς	τε	τὸν ποταμὸν ἐξαλόμενον ἐξειρύσαντες ἔκανον
[5, 142]	αὐτὸν ὡς οὐ βέβαιον ἔς	τε	τὸν τρόπον ὑπονοῶν καί τινα
[5, 41]	ὑπονοοῦντες ἐπὶ σφίσι γενέσθαι, αὐτόν	τε	τὸν Φούρνιον ἐλοιδόρουν ἐπανελθόντα καὶ
[5, 71]	δὲ ἐς τὰς συμβάσεις ὑπό	τε	τοῦ λιμοῦ καὶ ὑπὸ τοῦ
[5, 89]	τὰς ναῦς ἑκατέρωθεν ἀγκύραις ἔκ	τε	τοῦ πελάγους καὶ ἀπὸ τῆς
[5, 119]	εἰσιν αἱ πληγαὶ βίαιοι τινάξαι	τε	τοὺς ἐπιβάτας καὶ τὴν ναῦν
[5, 45]	ποιεῖν· ὃ δὴ προτιμήσω διά	τε	τοὺς θεοὺς καὶ δι' ἐμαυτὸν
[5, 33]	ἄλλη παρασκευὴ πᾶσα διμέτωπος, ἔς	τε	τοὺς πολιορκουμένους καὶ εἴ τις
[5, 70]	εἰ καραδοκοίη, κρεισσόνων ἐσομένων· Μοῦρκόν	τε	τούτοις ἐνιστάμενον ὑποβλέπειν ἐκέλευεν ὡς
[5, 27]	καὶ ὁ Λεύκιος περιέπεμπον· πεῖραί	τε	τούτων τῶν ξεναγῶν ἦσαν ἐς
[5, 27]	ἀνίστατο, φοβουμένη τὰ ὅμοια· τούς	τε	τῷ Καίσαρι κιχραμένους ἐκ τῶν
[5, 55]	δὲ ἤδη τοῦ Ἀηνοβάρβου παντί	τε	τῷ στρατῷ καὶ παντὶ τῷ
[5, 13]	γείτοσιν ἐπέβαινε σὺν ὕβρει, πλέονά	τε	τῶν διδομένων σφίσι περισπώμενοι καὶ
[5, 81]	μέρος· οἱ δὲ ἔκαμνον ἔκ	τε	τῶν πετρῶν, ἐφ' ἃς ἐπώκελλον,
[5, 17]	ἔχθραν κοινὴν Ῥωμαίοις ἀπεκέκριτο· ἥ	τε	τῶν στρατηγῶν ὑπόκρισις μία, ὡς
[5, 43]	ἐμοῦ κεκράτηκας· ἀνεπείσθησαν γὰρ πολεμεῖσθαί	τε	ὑπ' ἐμοῦ καὶ ἀμύνεσθαί με
[5, 68]	εὐμαρῶς οὐδὲ φυγεῖν ἐδύναντο, βεβυσμένοι	τε	ὑπὸ πλήθους καὶ διαδρομὴν οὐκέτι
[5, 104]	Λεπίδου συναντᾶν. Αἱ δὲ βραδέως	τε	ὑπὸ τοῦ Λεπίδου καθείλκοντο, καὶ
[5, 119]	τῶν καλῳδίων ἐφέλκοιτο ὀπίσω· κοπῆναί	τε	ὑπὸ τῶν βλαπτομένων οὐκ ἦν
[5, 23]	Λεύκιος, ὡς ἔλεγεν, ἐπιβουλήν· καλούμενός	τε	ὑπὸ τῶν ἡγεμόνων τοῦ στρατοῦ,
[5, 143]	ἐπιγνωσθέντα εἶναι Πομπηίου παῖδα, ἐλῄστευέ	τε	φανερώτερον, καὶ μετὰ Γάιον Καίσαρα
[5, 83]	ἐκ τῆς διώξεως ἐπανιὼν τάς	τε	φευγούσας τῶν ἰδίων ἐπανήγαγε καὶ
[5, 92]	ἣν Ἀγρίππας ἄγων ἐφάνη. Οἵ	τε	φίλοι καὶ τῶν πόλεών τινες
[5, 95]	δέκα φασήλοις τριηριτικοῖς, ἐπιμίκτοις ἔκ	τε	φορτίδων νεῶν καὶ μακρῶν, καὶ
[5, 66]	Μάνιον μὲν ἔκτεινεν ὡς ἐρεθίσαντά	τε	Φουλβίαν ἐπὶ διαβολῇ Κλεοπάτρας καὶ
[5, 14]	ἐς τὸν στρατὸν αὐτοὶ τήν	τε	Φουλβίαν παράγοντες καὶ τὰ παιδία
[5, 140]	νυκτὸς ἀναζεύξαντα ἀφανῶς, ἐδίωκεν ὅ	τε	Φούρνιος καὶ ὁ Τίτιος, καὶ
[5, 123]	ἀλλήλοις διέστησαν, καὶ αὐτίκα αἵ	τε	φυλακαὶ διεκρίθησαν καὶ αἱ νῆες
[5, 90]	συναράξειεν ἐπὶ τὰς πέτρας. Ἐμόχθουν	τε	χειμῶνι τῶν πώποτε μάλιστα καινοτρόπῳ,
[5, 119]	ὑπηρετικὰ τοὺς ἐκπίπτοντας ἀνελάμβανεν. Ἔργα	τε	χειρῶν ἦν καὶ βία ναυτῶν
[5, 20]	στρατευσαμένους ἐν Φιλίπποις ἐπινέμεσθαι, τά	τε	χρήματα τῶν δεδημευμένων καὶ τιμὰς
[5, 43]	ἐπὶ Ῥώμην καὶ ἀναγκάσαι, πολίτης	τε	ὢν καὶ γνώριμος καὶ ὕπατος.
[5, 23]	τῶν ἀμφὶ τὸν Λεύκιον, χωρίον	τε	ὥριστο τῇ δίκῃ Γάβιοι πόλις
[5, 106]	διερρήγνυον καί, ὅτε συμπλακεῖεν, ἔβαλλόν	τε	ὡς ταπεινοτέρας ἀφ' ὑψηλοῦ καὶ
[5, 34]	καὶ τὸ κακὸν ἤκμαζεν ἀγρίως	ἅτε	μηδὲν αὐτοῦ μηδὲ τῆς πόλεως
[5, 62]	ἀλλήλους πλὴν ἀληθεῦσαι, περὶ ὧν	ὑπενοήσατε.	~Οὕτω καθομιλῶν τὸν Καίσαρα ὁ
[5, 62]	~Ὁ δέ Σπένδεσθαι μέν, ἔφη,	συνεχωρήσατε	ἀλλήλοις, πρὸς οὓς ἂν ἐθέλητε·
[5, 141]	εἰ δὲ τὴν Ἀντωνίου γνώμην	φθάνετε,	μαρτύρομαι καὶ παρακαλῶ περιμεῖναι τὴν
[5, 4]	τρίτα ὑμῖν ἀνῆκεν ὧν ἐκείνοις	ἐφέρετε,	τὰς δ' ὕβρεις ἔπαυσεν· ὑμῖν
[5, 62]	συνεχωρήσατε ἀλλήλοις, πρὸς οὓς ἂν	ἐθέλητε·	καὶ οὐδενὶ τῶν ἀνδροφόνων Ἀντώνιος
[5, 35]	ἐς τάφρους ἐπιμήκεις κατώρυσσεν, ἵνα	μήτε	καιομένων ἐπίδηλον τοῖς ἐχθροῖς γένοιτο,
[5, 97]	Λιπάραν τε καὶ Κοσσύραν, ἵνα	μήτε	Κοσσύρα Λεπίδῳ μήτε Λιπάρα Καίσαρι
[5, 97]	Κοσσύραν, ἵνα μήτε Κοσσύρα Λεπίδῳ	μήτε	Λιπάρα Καίσαρι ἐνορμίσματα ἢ ναύσταθμα
[5, 35]	καιομένων ἐπίδηλον τοῖς ἐχθροῖς γένοιτο,	μήτε	σηπομένων ἀτμὸς καὶ νόσος. ~Ἐπεὶ
[5, 22]	Καίσαρά τινος εἶναι κύριον ἔργου	μήτε	τὴν Ἀντωνίου συνθήκην βέβαιον, ὡρισμένου
[5, 22]	μὲν θρασέως ὁ Μάνιος ἠξίου	μήτε	τὸν Καίσαρά τινος εἶναι κύριον
[5, 29]	ἐδείκνυε τοῦ Ἀντωνίου, εἴτε πλασάμενος	εἴτε	ἀληθῆ, πολεμεῖν, ἐάν τις αὑτοῦ
[5, 55]	στρατοῦ κἀκεῖνος ἡγούμενος ἰδίου προσπλέοι,	εἴτε	ἀπὸ εὐγενεστέρου φρονήματος, ὡς ὑπηκόοις
[5, 78]	ἀπελευθέροις, διέφθειραν ἐνίους τῶν ἀπελευθέρων,	εἴτε	ἀπὸ σφῶν αὐτῶν εἴτε ἐς
[5, 88]	τῶν πολεμίων, εἴτε διὰ Καλουίσιον	εἴτε	αὖθις ἀναγομένοις ἐπιθέσθαι διεγνωκότων. Ὧδε
[5, 85]	οὐκ ἐπέστρεφον, Καίσαρος οὐκ ἐῶντος,	εἴτε	δείσαντος ἐν στενῷ ναυμαχεῖν εἴτ'
[5, 96]	εἴτε τις ὢν φύσει παλιμπροδότης	εἴτε	δείσας τήν ποτε ἀπειλὴν Ἀντωνίου,
[5, 144]	ἔτος βιοῦντα, ἐν Μιλήτῳ κατέκανεν,	εἴτε	δι' αὑτοῦ, μηνίων ἄρα τῆς
[5, 29]	εἴτε καθ' ἑαυτὸν ἀπαγγείλας ἕκαστος	εἴτε	δι' ἑτέραν γνώμην εἴτε ὑπὸ
[5, 88]	πλαγιάσας, ἠρεμούντων καὶ τῶν πολεμίων,	εἴτε	διὰ Καλουίσιον εἴτε αὖθις ἀναγομένοις
[5, 96]	αὐτὸν εἰπόντος ὡς ἀνδράποδον πολεμοποιόν,	εἴτε	ἐλασσόνων ἀξιοῦσθαι νομίζων παρ' ἃ
[5, 46]	ὁ στρατὸς ὁ τοῦ Καίσαρος,	εἴτε	ἐξεπίτηδες, οἷα προδιδάσκονται πολλάκις, εἴτε
[5, 77]	δέ, ὡς ὁ Καῖσαρ ἔλεγεν,	εἴτε	ἐπὶ τούτοις εἴτε κατὰ γνώμην
[5, 112]	τῆς νυκτὸς ἀνακωχεύοντα καὶ βουλευόμενον,	εἴτε	ἐς Κορνιφίκιον ἐπανέλθοι διὰ μέσων
[5, 112]	ἐπανέλθοι διὰ μέσων τοσῶνδε ναυαγίων	εἴτε	ἐς Μεσσάλαν διαφύγοι, θεὸς ἐς
[5, 78]	ἀπελευθέρων, εἴτε ἀπὸ σφῶν αὐτῶν	εἴτε	ἐς χάριν Καίσαρος, ἐξοτρύνειν ἐπὶ
[5, 29]	ἐς τὴν ἀπόκρισιν τῷ Καίσαρι,	εἴτε	καθ' ἑαυτὸν ἀπαγγείλας ἕκαστος εἴτε
[5, 144]	ἐς τὴν ἔπειτα εὐεργεσίαν γενόμενος,	εἴτε	καὶ ἐπιστείλαντος Ἀντωνίου. Εἰσὶ δ'
[5, 102]	πολέμου ταῦτ' εἶναι νομίζων ἀνάγκας	εἴτε	καὶ τῆς Καίσαρος γνώμης τι
[5, 127]	ἀρχὴν τὴν Ἀντωνίου φυλασσόμενος ἐμβαλεῖν,	εἴτε	καραδοκῶν τὸ μέλλον καὶ τὰ
[5, 77]	Καῖσαρ ἔλεγεν, εἴτε ἐπὶ τούτοις	εἴτε	κατὰ γνώμην ἄπιστον εἴθ' ὑπὸ
[5, 77]	τῶν ἑτέρων μεγάλους στρατοὺς ἐχόντων	εἴτε	Μηνοδώρου διερεθίζοντος αὐτὸν ἀνοχὰς μᾶλλον
[5, 54]	ἀδείας. Ὁ μὲν οὕτως εἶπεν,	εἴτε	πειρώμενος τοῦ Λευκίου, εἴτε τὸ
[5, 29]	καὶ ἐπιστολὴν ἐδείκνυε τοῦ Ἀντωνίου,	εἴτε	πλασάμενος εἴτε ἀληθῆ, πολεμεῖν, ἐάν
[5, 102]	ἐπὶ αἰσχρῷ, ἐνέδωκε δ' ὅμως,	εἴτε	πολέμου ταῦτ' εἶναι νομίζων ἀνάγκας
[5, 79]	δὲ οὐχ εὑρὼν οὐ περιέμεινεν,	εἴτε	τὴν γνώμην τοῦ πολέμου μεμψάμενος
[5, 79]	τοῦ πολέμου μεμψάμενος ὡς παράσπονδον	εἴτε	τὴν Καίσαρος παρασκευὴν ἰδὼν πολλὴν
[5, 91]	ἀνέμῳ διαπλέοντας ἐς τὸ Ἱππώνειον,	εἴτε	τὴν συμφορὰν ἀρκεῖν οἱ νομίζων
[5, 11]	τε ἀρχῇ καὶ βασιλευούσῃ πόλει,	εἴτε	τὴν χειμασίαν ὡς πανήγυριν ἄγων,
[5, 79]	φόβων ἡ τῆς μοναρχίας ἐπιθυμία)	εἴτε	τι σημεῖον δειδισάμενος. Τῶν γὰρ
[5, 96]	ἤδη γενομένης αὐτοῖς. ~Μηνόδωρος δέ,	εἴτε	τις ὢν φύσει παλιμπροδότης εἴτε
[5, 54]	εἶπεν, εἴτε πειρώμενος τοῦ Λευκίου,	εἴτε	τὸ λεχθὲν ἐκπεσεῖν ἐθέλων ἐς
[5, 96]	ἀξιοῦσθαι νομίζων παρ' ἃ προσεδόκησεν,	εἴτε	τῶν ἄλλων αὐτὸν ἐξελευθέρων τοῦ
[5, 78]	τόδε ὂν ἔργον εἴτε Φιλαδέλφου	εἴτε	τῶν ἐς Μηνόδωρον παρὰ Πομπηίου
[5, 29]	ἕκαστος εἴτε δι' ἑτέραν γνώμην	εἴτε	ὑπὸ αἰδοῦς· ὁ δὲ πόλεμος
[5, 46]	εἴτε ἐξεπίτηδες, οἷα προδιδάσκονται πολλάκις,	εἴτε	ὑπὸ πάθους ὡς πρὸς οἰκείους
[5, 78]	ἕτερον. Καὶ τόδε ὂν ἔργον	εἴτε	Φιλαδέλφου εἴτε τῶν ἐς Μηνόδωρον
[5, 127]	ἐδίωκεν οὐδ' ἑτέροις ἐπέτρεπε διώκειν,	εἴτε	ὡς ἐς ἀλλοτρίαν ἀρχὴν τὴν
[5, 4]	ὑμῖν ἦμεν Ἀττάλου· οὓς γὰρ	ἐτελεῖτε	φόρους Ἀττάλῳ, μεθήκαμεν ὑμῖν, μέχρι
[5, 4]	τύραννον ἐκάλουν, καὶ ὑμεῖς αὐτοῖς	συνετελεῖτε	χρήματα πολλά, σφαγεῦσί τε οὖσι
[5, 141]	δὲ εἰ μὲν Ἀντωνίου γνώμῃ	πολεμεῖτέ	μοι, κακῶς ὁ Ἀντώνιος ὑπὲρ
[5, 47]	καὶ τούτοις μετῆν. Καὶ εἰ	συγχωρεῖτέ	μοι, καὶ νῦν πεύσομαι. Οὐκ
[5, 108]	μὲν τῶν σφετέρων νεῶν ἀποβαλόντες,	πέντε	δὲ καταδύσαντες τῶν πολεμίων καὶ
[5, 67]	ὑπὲρ ἑκάστου τὸ ἥμισυ τῶν	πέντε	καὶ εἴκοσι δραχμῶν ὡρισμένων ἐς
[5, 105]	ἔπεμπε τῷ Δημοχάρει ναῦς ἄλλας	πέντε	καὶ τεσσαράκοντα ἀπὸ Μεσσήνης. Ἐξελεύθερον
[5, 127]	ἐγένετο αὐτῷ τέλη μὲν ὁπλιτῶν	πέντε	καὶ τεσσαράκοντα καὶ ἱππέες δισμύριοι
[5, 3]	Καῖσαρ ἱππέας τετρακισχιλίους καὶ τέλη	πέντε·	καὶ τῶνδε δὲ αὐτῶν Ἀντωνίῳ
[5, 56]	ἐπὶ Βρεντεσίου διέπλεον, φυλασσομένου πρὸς	πέντε	Καίσαρος τάξεων, καὶ οἱ Βρεντέσιοι
[5, 50]	Ἐν δὲ τῷ Βρεντεσίῳ νεῶν	πέντε	μακρῶν ἐκ Μακεδονίας οἱ μεταπέμπτων
[5, 55]	καὶ Καίσαρι πεπολεμηκότων) ὅμως ἔπλει,	πέντε	ναυσὶν ἐπιβὰς ταῖς ἀρίσταις, ἵνα
[5, 105]	ἐς μὲν Στρογγύλην, ἣ τῶν	πέντε	νήσων ἐστὶ τῶν Αἰόλου, παντὶ
[5, 106]	σιδηρᾶς εὐκολώτερον ἐπερρίπτουν. Οἱ δὲ	ὅτε	βιασθεῖεν, ἐξήλλοντο ἐς τὸ πέλαγος.
[5, 81]	πέλαγος ἀναχώρησίς τε καὶ ἐφόρμησις,	ὅτε	βούλοιντο, καὶ σκαφῶν ἑτέρων ἀλλαγὴ
[5, 6]	τρία καὶ τεσσαράκοντα ἦν αὐτοῖς,	ὅτε	ἐν Μουτίνῃ συνηλλάσσοντο ἀλλήλοις καὶ
[5, 12]	συνήχθοντο καὶ ἐπεδάκρυον, καὶ μάλιστα,	ὅτε	ἐνθυμηθεῖεν οὐχ ὑπὲρ τῆς πόλεως,
[5, 8]	ἐρέθισμά τι τῆς ὄψεως λαβεῖν,	ὅτε	ἐπὶ τὴν Ἀλεξάνδρειαν Γαβινίῳ στρατεύοντι
[5, 71]	προσιόντες τῷ Πομπηίῳ συνθέσθαι παρεκάλουν,	ὅτε	καὶ τὴν ἐσθῆτα κατερρήξατο ὁ
[5, 128]	σὺν τοῖς ὑπ' Ἀντωνίῳ στρατευομένοις,	ὅτε	κἀκεῖνος ἀφίκηται. Περὶ δὲ τῆς
[5, 136]	ἀποπειρᾶσαι· δηλώσειν τ' αὐτὸν αὐτίκα,	ὅτε	μάθοι τὰ Ἀντωνίου, μηδὲν ἔτι
[5, 31]	τε καὶ Ἀγρίππου καὶ φυλασσόντων,	ὅτε	μάλιστα περιλάβοιεν ἐν τοῖς στενοῖς.
[5, 119]	διὰ κουφότητα ἐμπίπτων καὶ ἐμπηγνύμενος,	ὅτε	μάλιστα ὑπὸ τῶν καλῳδίων ἐφέλκοιτο
[5, 120]	δὲ ἅρπαξ ἐποίει τὸ ἴδιον.	~Ὅτε	μὲν οὖν προσπελάσειαν αἱ νῆες,
[5, 90]	καλούντων ἐξ ὀνόματος καὶ θρηνούντων,	ὅτε	μὴ ἐπακούσειαν, ὡς ἀπολωλότας· ἔμπαλίν
[5, 129]	καὶ ἐπήλπιζεν ἀπολύσειν μὲν ταχέως,	ὅτε	μηδενὶ μετανοήσει, καταπλουτιεῖν δὲ ἀπολύων
[5, 72]	ἐλευθέρους εἶναι, τοῖς δ' ἐλευθέροις,	ὅτε	παύσαιντο τῆς στρατείας, τὰ αὐτὰ
[5, 134]	Σικελίας καὶ τὴν Ἰταλίαν πορθῶν,	ὅτε	σοι τὴν σὴν μητέρα περισώσας
[5, 107]	ἐπωφελούσας καὶ ψιλουμένας τῶν ἐπιβατῶν,	ὅτε	συμπλακεῖεν, Ἀγρίππᾳ δὲ τὸν ἕτερον
[5, 106]	ἢ κατέσειον ἢ διερρήγνυον καί,	ὅτε	συμπλακεῖεν, ἔβαλλόν τε ὡς ταπεινοτέρας
[5, 43]	αὐτὸς ἀι τείποις· καὶ γὰρ	ὅτε	συνίστασθε αὐτήν, ὁμολογοῦντες εἶναι παράνομον,
[5, 118]	πολλά, μηχαναῖς ἐπισπώμενα τὸν ἅρπαγα,	ὅτε	τῆς πολεμίας νεὼς ἐκ καταπέλτου
[5, 89]	τε ταῖς ναυσὶν αὐταῖς καί,	ὅτε	τις αὐτῶν ἐκπέσοι κύματι καὶ
[5, 127]	ἦσαν ἐκ πολλοῦ διὰ φιλαρχίαν,	ὅτε	τοὺς ἄλλους ἐξέλοιεν, ἀλλήλοις διερίσει)
[5, 5]	ἡμετέροις ἐχθροῖς ἐν ἔτεσι δύο	(ἔδοτε	δὲ φόρους δέκα ἐτῶν) ταῦτα
[5, 5]	ὑμᾶς ἀγαπήσειν οἴομαι. Ἃ γὰρ	ἔδοτε	τοῖς ἡμετέροις ἐχθροῖς ἐν ἔτεσι
[5, 96]	φύσει παλιμπροδότης εἴτε δείσας τήν	ποτε	ἀπειλὴν Ἀντωνίου, ἀπάξειν αὐτὸν εἰπόντος
[5, 79]	ἰδὼν πολλὴν οὖσαν (οὐ γάρ	ποτε	αὐτοὺς ἀνέπαυε φόβων ἡ τῆς
[5, 90]	παραλόγων αὐτοὺς ἐλπίδα ἀφῃρεῖτο, μέχρι	ποτὲ	ἄφνω τὸ πνεῦμα προσιούσης ἡμέρας
[5, 39]	τε οὖσιν αὐτοῦ καὶ στρατιώταις	ποτὲ	γενομένοις καὶ οὐδὲ νῦν ἀδικοῦσιν
[5, 74]	ἀδιαλλάκτους ἐχθροὺς παροικήσειν καί, εἴ	ποτε	δυνηθεῖεν, ἐπιθήσεσθαι. Οἱ δ' ἀμφὶ
[5, 77]	ἐρέτας συνέλεγε καὶ τῷ στρατῷ	ποτε	ἐδημηγόρησε χρῆναι παντὸς οὕνεκα παρασκευάζεσθαι.
[5, 143]	Ὑπὸ δὲ θεοβλαβείας αὐτὸς οὔ	ποτε	ἐπεχείρησε τοῖς πολεμίοις, πολλὰ τῆς
[5, 114]	ἀφίκοντο, ἣν ῥύακα πυρὸς λέγουσι,	ποτὲ	μέχρι θαλάσσης κατιοῦσαν, ἐπικλύσαι καὶ
[5, 46]	προσιοῦσι τοῖς Λευκιανοῖς οἷα συνεστρατευμένοις	ποτὲ	περιχυθέντες ἠσπάζοντο καὶ συνέκλαιον καὶ
[5, 124]	ἐμφύλιον πόλεμον ἕτερον καὶ οὔ	ποτε	σφᾶς ἐπιλείψουσιν αἱ στάσεις. Οὐ
[5, 121]	ἀνὰ μέρος ἑκατέρωθεν. ~Μόλις δέ	ποτε	ταῖς χροιαῖς τῶν πύργων, αἷς
[5, 90]	δεινὸν οὐδ' ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων	ποτὲ	τηλικοῦτον ἐμνημονεύετο γενέσθαι· γενόμενον δὲ
[5, 9]	ἱερέα, ὃν Μεγάβυζον ἡγοῦνται, ὑποδεξάμενόν	ποτε	τὴν Ἀρσινόην ὡς βασιλίδα ἀχθῆναι
[5, 101]	Γαυρούμενος δὲ ὁ Μηνόδωρος ἐξώκειλέ	ποτε	τὴν ναῦν ἑκὼν ἐς ἕρμα
[5, 99]	τὸ δεινὸν ἀτοπώτερον. ~Ἐνδόντος δέ	ποτε	τοῦ κακοῦ τὰ νεκρὰ ἔθαπτεν
[5, 68]	τὴν οἰκίαν περιέσωσε. Διαφυγόντος δέ	ποτε	τοῦ πλήθους τὰ νεκρά, ἵνα
[5, 144]	δι' αὑτοῦ, μηνίων ἄρα τῆς	ποτὲ	ὕβρεως καὶ ἀχάριστος ἐς τὴν
[5, 44]	ἐν τύχαις ἢ χρείαις ἐθελήσοντάς	ποτε	ὑπὲρ σοῦ, μαθόντας ἐκ τοῦδε
[5, 90]	πέτρας. Ἐμόχθουν τε χειμῶνι τῶν	πώποτε	μάλιστα καινοτρόπῳ, γῆς ὄντες ἀγχοτάτω
[5, 100]	ἀποδοθείσης αὐτῷ τῆς ναυαρχίας καὶ	τότε	αἰσθόμενος, ὅτι σὺν ὑποψίᾳ μόνων
[5, 19]	πολεμουμένης δ' ἀφίξεσθαι κατὰ τάχος.	Τότε	γὰρ δὴ γυναικός τι παθοῦσα
[5, 37]	Καίσαρος ἐφεδρειῶν ἀκμῆτες ἐπήγοντο κεκμηκόσι.	Τότε	γὰρ δὴ τῶν τειχῶν αὐτοὺς
[5, 16]	ἦν. ~Κεκλημένοι δ' ἐπὶ νέμησιν	τότε	γῆς ἐς τὸ πεδίον τὸ
[5, 49]	τὴν Ἥραν ἔσεβον, οἷα Τυρρηνοί·	τότε	δὲ ὅσοι τὰ λείψανα τῆς
[5, 142]	τὴν δ' ἐτίνοιαν οὐκ ᾔδει.	Τότε	δὴ χιλίοις καὶ πεντακοσίοις ἱππεῦσιν
[5, 143]	ἀρίστους τε καὶ πολλούς, οἳ	τότε	δι' αὐτὸν ἦσαν ἐν τῇ
[5, 17]	ἐκ πλεόνων αἵδε ἔστων τῆς	τότε	δυσαρχίας· αἴτιον δ' ἦν, ὅτι
[5, 68]	δὲ ἐκέλευον· καὶ οὐ πειθόμενον,	τότε	ἔβαλλον. Ὁ δὲ ὁπλίτας πλέονας,
[5, 15]	ὕβρεως ἢ καταφρονήσεως ἐν τῷ	τότε	ἑκὼν ὑπερεώρα. Ἔν γέ τοι
[5, 73]	τότε μέλλοντας ὑπατεύσειν καὶ ἐλπιζομένους	τότε	καὶ ἀποδώσειν τῷ δήμῳ τὴν
[5, 17]	αὐτομολεῖν, πάλαι Ῥωμαίοις ἀδιάλλακτον ὄν,	τότε	καὶ δωρεῶν ἠξιοῦτο· καὶ ἔπρασσον
[5, 14]	τοῦ Ἀντωνίου Λεύκιος Ἀντώνιος, ὑπατεύων	τότε,	καὶ ἡ γυνὴ τοῦ Ἀντωνίου
[5, 14]	τὸ ἐν Φιλίπποις διὰ τὴν	τότε	Καίσαρος ἀρρωστίαν ἅπαν ἡγοῦντο Ἀντωνίου
[5, 130]	ἑαυτοῦ τὴν ἀπ' ἀρχῆς ἐς	τότε	καταλέγων· καὶ τὰ εἰρημένα συγγράψας
[5, 134]	δέ σε ταῦτα, ἐν καιρῷ	τότε	μάλιστ' ἄν σοι γενόμενα, ἀξιοῖ
[5, 29]	Οἱ δὲ πολλοὶ τῶν ἐπιφανῶν	τότε	μάλιστα ἐπεδείκνυον οὐκ ἀρέσκεσθαι τῇ
[5, 37]	σανίδων ἐς τὸ τεῖχος, βία	τότε	μάλιστα ἐπικίνδυνος ἦν τῶν Λευκιανῶν
[5, 68]	κινδύνου τὸν Καίσαρα περιφανῶς δὴ	τότε	μάλιστα οὗτος ἐξείλετο καὶ ἐς
[5, 89]	τόδε ἐξέπλησσε, τὰ δὲ σκάφη	τότε	μάλιστα περιφερόμενα συνέπιπτεν ἀλλήλοις. Καὶ
[5, 14]	ἀφαιρούμενον. Ἤκμαζε δὲ ἐν τῷ	τότε	μάλιστα τὸ κλέος τὸ Ἀντωνίου
[5, 73]	τε καὶ Καίσαρα, τρίτον δὴ	τότε	μέλλοντας ὑπατεύσειν καὶ ἐλπιζομένους τότε
[5, 71]	ὡς κάθοδον αὐτῷ δώσοντες μόνην,	τότε	μὲν ἐπ' οὐδενὶ ἔργῳ διεκρίθησαν,
[5, 138]	ἐξ ὄμβρων. Οἱ δὲ περισωθέντες	τότε	μὲν ὑπεχώρουν, οὐκ ὄντες ἀξιόμαχοι.
[5, 48]	ἐλθοῦσι συνέγνω. Οἱ δὲ βουλευταὶ	τότε	μὲν φύλαξι παρεδόθησαν, μετ' οὐ
[5, 62]	οὐδὲ γὰρ τῆς βουλῆς πω	τότε	μετεῖχεν. Εἰ δ' ὡς φίλῳ
[5, 102]	ἐς Πομπήιον ὑβριζόμενος ὑπὸ τοῦ	τότε	ναυάρχου Καλουισίου, τὴν δὲ ναυαρχίαν
[5, 72]	καὶ ὅσων ἄλλων εἶχεν ἐς	τότε	νήσων, ἐς ὅσον ἄρχοιεν τῶν
[5, 60]	Καικίνα παρὰ Ἀντωνίῳ κατέμενεν. Οὗτος	τότε	ὁ Κοκκήιος, τὸν καιρὸν οὐ
[5, 140]	πάμπαν αἰσχρῶς ἔφευγον. Καὶ δοκεῖ	τότε	ὁ Πομπήιος ἅπαντι τῷ στρατῷ
[5, 25]	Κεφαληνίας μετεπέμπετο. Ὅθεν τισὶ δοκεῖ	τότε	ὁ Πομπήιος ἐπελθὼν εὐμαρῶς ἂν
[5, 132]	ἦν ὁ Καῖσαρ ἐτῶν ἐς	τότε	ὀκτὼ καὶ εἴκοσι, καὶ αὐτὸν
[5, 18]	δωρεαῖς. ~Οὕτω μὲν ἐς στάσεις	τότε	πάντα, καὶ ἐς δυσαρχίαν τοῖς
[5, 132]	ἀπέδρασεν. ~Τοῦτο μὲν δὴ τῶν	τότε	στάσεων ἐδόκει τέλος εἶναι. Καὶ
[5, 53]	ἐνόμιζεν ἦρχε γὰρ τελῶν ἐς	τότε	τεσσαράκοντα πλεόνων̓ ναῦν δὲ οὐδεμίαν
[5, 90]	Καὶ τὸ κῦμα ὅμως καὶ	τότε,	τοῦ πνεύματος ἐκλυθέντος, ἐπὶ πολὺ
[5, 129]	ἐπειπών, ὅτι σφίσιν ἀποδώσει τὰ	τότε	ὑπεσχημένα καίπερ οὕτως ἀπολυθεῖσιν. Ἐς
[5, 4]	ἐκλέγοιμεν, ἀλλὰ μέρη φέρειν τῶν	ἑκάστοτε	καρπῶν ἐπετάξαμεν, ἵνα καὶ τῶν
[5, 125]	τῶν ὁπλοφόρων τις τῶν Καίσαρος	ἔπιπτε,	καὶ αὐτὸς ὁ Καῖσαρ ἐς
[5, 84]	κατειλήφει ναῦς ἔχοντα τεσσαράκοντα μόνας,	ὥστε	αὐτῷ παρῄνουν οἱ φίλοι, ὡς
[5, 110]	καὶ τὰ πεζὰ ἑτέρωθεν ἐφαίνετο,	ὥστε	δεῖσαι μὲν ἅπαντας, ἐν μέσῳ
[5, 88]	ἐπεφέροντο, οὐδὲ τῶν πληρωμάτων σφίσιν	ὥστε	διακρατεῖν ἐντελῶν ὄντων. ~Μηνόδωρος μὲν
[5, 77]	ἄκος τοῦ λιμοῦ γεγένητο Ῥωμαίοις,	ὥστε	ἐβόων οὐκ ἀπαλλαγὴν τῶν κακῶν,
[5, 89]	πνεῦμα ἐς νύκτα χαλεπώτερον ἐγίγνετο,	ὥστε	μηδὲ κατὰ φῶς ἔτι, ἀλλ'
[5, 74]	λιμοῦ, πιέσαντος αὐτοὺς ἐς ἔσχατον,	ὥστε	παροδεύουσιν αὐτοῖς οἷα σωτῆρσιν ἐγίγνοντο
[5, 117]	καὶ σέλα περιλάμποντα τὴν στρατιάν,	ὥστε	τοὺς μὲν Γερμανοὺς ἐξ εὐνίων
[5, 97]	ὁ δὲ Πομπήιος Λεπίδῳ μὲν	ἀντέταττε	Πλένιον ἐι Λιλυβαίῳ, τέλος ὁπλιτῶν
[5, 98]	τὸ πνεῦμα, οὔτε κῶπαι κατεῖχον	οὔτε	ἄγκυραι, ἀλλ' ἐς ἀλλήλας ἢ
[5, 145]	Καί μοι ἔδοξε τὰ Ἰλλυρικά,	οὔτε	ἀκριβῶς γενόμενά μοι γνώριμα οὔτε
[5, 15]	τῆς γῆς δίδοσθαι τοῖς γεωργοῖς,	οὔτε	ἀναβάλλεσθαι τὰ ἐπινίκια διὰ τοὺς
[5, 86]	μὲν τοῦ Καίσαρος οὐχ ἑώρων	οὔτε	ἀπὸ γῆς οὔτε ἐκ θαλάσσης,
[5, 18]	καὶ τὰς ἀρχὰς ἐξανίστη, ὡς	οὔτε	ἀρχῶν οὔτε τεχνῶν χρῄζοντες ἐν
[5, 46]	Καίσαρα ὑπὲρ αὐτῶν παρεκάλουν καὶ	οὔτε	βοῶντες ἔτι ἐπαύοντο οὔτε συμπλεκόμενοι,
[5, 92]	ἐπιμελεῖσθαι, ἐπὶ Καμπανίαν ᾔει δυσφορῶν·	οὔτε	γὰρ ἄλλας ναῦς εἶχεν, δεόμενος
[5, 15]	ἀδικουμένους. Ἀμήχανα δ' ἦν αὐτῷ·	οὔτε	γὰρ ἀργύριον ἦν ἐς τιμὴν
[5, 8]	ἔχουσα πλεύσειε μετὰ παρασκευῆς βαρυτάτης,	οὔτε	δείσασα Κάσσιον οὔτε φυλαξαμένη Μοῦρκον
[5, 81]	πεζομαχεῖν γὰρ πρὸς ναυμαχοῦντας ἐῴκεσαν,	οὔτε	διώκειν οὔτε ἐκκλίνειν ἔχοντες. ~Ἐν
[5, 92]	τ' ἔχρῃζε καὶ ἠπόρει, Ῥωμαίων	οὔτε	εἰσφερόντων οὔτε τοὺς πόρους ἐώντων,
[5, 86]	οὐχ ἑώρων οὔτε ἀπὸ γῆς	οὔτε	ἐκ θαλάσσης, πελαγιώτεροι δὲ ὄντες
[5, 81]	πρὸς ναυμαχοῦντας ἐῴκεσαν, οὔτε διώκειν	οὔτε	ἐκκλίνειν ἔχοντες. ~Ἐν δὲ τούτῳ
[5, 98]	ἐς τὴν ἑσπέραν ἀνεῳγμένος, καὶ	οὔτε	ἐκπλεῦσαι δυνατὸν ἦν ἔτι πρὸς
[5, 90]	καὶ τὴν γῆν δεδιότες καὶ	οὔτε	ἐκφυγεῖν αὐτὴν ἔχοντες ἐς τὸ
[5, 43]	κληρουχία τῶν ἐν Φιλίπποις πεπολεμηκότων	οὔτε	ἔλεος τῶν γεωργῶν τὰ κλήματα
[5, 32]	γεγυμνασμένοις, νεοστράτευτον ἔχων τὸ πλέον,	οὔτε	ἐς ὁδοιπορίαν, ἐνοχλησόντων αὐτὸν ὁμοῦ
[5, 9]	τὴν πόλιν κενὴν καταλαβόντες ὑπέστρεψαν,	οὔτε	ἐς χεῖρας ἐλθόντες οὔτε τι
[5, 43]	ἀδελφὸς οὔτε Μάνιος οὔτε Φουλβία,	οὔτε	ἡ κληρουχία τῶν ἐν Φιλίπποις
[5, 114]	διὰ ἀπειρίαν ὁδῶν καὶ ἐνέδρας,	οὔτε	ἡμέρας ὑπέμενον, ἀλλ' ἀπεπνίγοντο καὶ
[5, 89]	λεγομένων, οὐδὲ κυβερνήτης ἰδιώτου διέφερεν	οὔτε	κατ' ἐπιστήμην οὔτε προστάσσων. Ἀλλ'
[5, 137]	ἐλθόντα μὲν καὶ ἀτρεμοῦντα ἐδέχετο,	οὔτε	κωλύειν ἀξιόμαχος ὢν οὔτε πω
[5, 98]	ἐναντίον τοῦ κόλπου τὸ πνεῦμα,	οὔτε	κῶπαι κατεῖχον οὔτε ἄγκυραι, ἀλλ'
[5, 43]	μόναι, καὶ οὔτε ὁ ἀδελφὸς	οὔτε	Μάνιος οὔτε Φουλβία, οὔτε ἡ
[5, 90]	βυθοῦ σπασμὸς ἐπὶ πάντα εἱλούμενος	οὔτε	μένειν οὔτε φεύγειν ἐπέτρεπε· τό
[5, 114]	οἱ δ' ἀμφὶ τὸν Κορνιφίκιον	οὔτε	νυκτὸς ἐθάρρουν, ἐν ἀσελήνῳ μάλιστα,
[5, 43]	ἃς ἐπολέμησα, αὗται μόναι, καὶ	οὔτε	ὁ ἀδελφὸς οὔτε Μάνιος οὔτε
[5, 90]	αὐτὴν ἔχοντες ἐς τὸ πέλαγος	οὔτε	ὅσον ἀλλήλων διαστῆναι· ἡ γὰρ
[5, 91]	εὐτυχίαν ὁ Πομπήιος. Ὁ δὲ	οὔτε	περὶ τῆς γῆς ἐνενόησεν οὔτε
[5, 89]	ἰδιώτου διέφερεν οὔτε κατ' ἐπιστήμην	οὔτε	προστάσσων. Ἀλλ' ὁ φθόρος ἦν
[5, 137]	ἐδέχετο, οὔτε κωλύειν ἀξιόμαχος ὢν	οὔτε	πω τὴν γνώμην εἰδὼς τὴν
[5, 17]	αὐτοῖς τὸν στρατιωτικὸν φόβον ἐξέλυεν,	οὔτε	στρατεύεσθαι νομίζουσι μᾶλλον ἢ βοηθεῖν
[5, 46]	καὶ οὔτε βοῶντες ἔτι ἐπαύοντο	οὔτε	συμπλεκόμενοι, κοινωνούντων ἑκατέροις τοῦ πάθους
[5, 33]	δὲ οὔτε τω συμβαλόντες ἀλλήλοις	οὔτε	σὺν προθυμίᾳ χωροῦντες, ὁ μὲν
[5, 145]	οὔτε ἀκριβῶς γενόμενά μοι γνώριμα	οὔτε	συντελοῦντα μῆκος ἰδίας συγγραφῆς οὔτε
[5, 18]	ἀρχὰς ἐξανίστη, ὡς οὔτε ἀρχῶν	οὔτε	τεχνῶν χρῄζοντες ἐν ἀπορούσῃ καὶ
[5, 18]	τὴν δὲ Ῥώμην λιμὸς ἐπίεζεν,	οὔτε	τῆς θαλάσσης τι αὐτοῖς φερούσης
[5, 18]	τι αὐτοῖς φερούσης διὰ Πομπήιον,	οὔτε	τῆς Ἰταλίας διὰ τοὺς πολέμους
[5, 79]	μόνου, καθάπερ ἐς ἐπίδειξιν παραλελειμμένου,	οὔτε	τι βοήσας οὔτε τινὸς τῶν
[5, 9]	ὑπέστρεψαν, οὔτε ἐς χεῖρας ἐλθόντες	οὔτε	τι λαβόντες. ~Καὶ δοκεῖ τόδε
[5, 79]	ἐπίδειξιν παραλελειμμένου, οὔτε τι βοήσας	οὔτε	τινὸς τῶν συναναπαυομένων ᾐσθημένου· καὶ
[5, 91]	οὔτε περὶ τῆς γῆς ἐνενόησεν	οὔτε	τοῖς λειψάνοις τοῦ ναυαγίου παροῦσιν
[5, 36]	ἀτμὸς καὶ νόσος. ~Ἐπεὶ δὲ	οὔτε	τοῦ λιμοῦ τι τέλος ἦν
[5, 92]	καὶ ἠπόρει, Ῥωμαίων οὔτε εἰσφερόντων	οὔτε	τοὺς πόρους ἐώντων, οὓς ἐπινοήσειε.
[5, 33]	τῆς Περυσίας καταλιπών. Οἱ δὲ	οὔτε	τω συμβαλόντες ἀλλήλοις οὔτε σὺν
[5, 67]	ἐπιπλεόντων δέει Πομπηίου καὶ Σικελίας,	οὔτε	τῶν ἐκ δύσεως διὰ Σαρδὼ
[5, 67]	~Ῥωμαίους δ' ὁ λιμὸς ἐπίεζεν,	οὔτε	τῶν ἑῴων ἐμπόρων ἐπιπλεόντων δέει
[5, 36]	τοῦ λιμοῦ τι τέλος ἦν	οὔτε	τῶν θανάτων, ἀχθόμενοι τοῖς γιγνομένοις
[5, 90]	ἐπὶ πάντα εἱλούμενος οὔτε μένειν	οὔτε	φεύγειν ἐπέτρεπε· τό τε σκότος
[5, 43]	οὔτε ὁ ἀδελφὸς οὔτε Μάνιος	οὔτε	Φουλβία, οὔτε ἡ κληρουχία τῶν
[5, 8]	παρασκευῆς βαρυτάτης, οὔτε δείσασα Κάσσιον	οὔτε	φυλαξαμένη Μοῦρκον ναυλοχοῦντα, μέχρι χειμὼν
[5, 92]	ἄλλας ναῦς εἶχεν, δεόμενος πολλῶν,	οὔτε	χρόνον ἐς ναυπηγίαν, ἐπειγόμενος ὑπὸ
[5, 145]	οὔτε συντελοῦντα μῆκος ἰδίας συγγραφῆς	οὔτε	χώραν ἔχοντα ἑτέρωθι λεχθῆναι, τοῦ
[5, 79]	οὖσαν (οὐ γάρ ποτε αὐτοὺς	ἀνέπαυε	φόβων ἡ τῆς μοναρχίας ἐπιθυμία)
[5, 99]	τραυματίας ἐθεράπευε, καὶ τοὺς ἐκνέοντας	ἐνέδυε,	καὶ ὥπλιζεν ἑτέροις ὅπλοις, καὶ
[5, 57]	ἀποτετειχισμένον καὶ οὐδὲν ἄλλ' ἢ	παρεστρατοπέδευε	καὶ τοῖς γιγνόμενοις ἐφήδρευεν. ~Ὁ
[5, 13]	Καὶ γὰρ αὐτοῖς ἡ πενταετία	παρώδευε,	καὶ τὸ ἀσφαλὲς ἡ χρεία
[5, 56]	οἷς εἴρητο τὰ εὔκαιρα καταλαμβάνειν.	Ἐκέλευε	δὲ καὶ Πομπήιον ἐπιπλεῖν τῇ
[5, 112]	σῴζοιτο, Κορνιφικίῳ τε πάντας ἐπικουρεῖν	ἐκέλευε	καὶ αὐτὸς ἔγραφεν αὐτίκα πέμψειν
[5, 103]	ἐστὶ Ταυρομενίου, περιπλεῖν ἐκ Τάραντος	ἐκέλευε.	Καὶ ὁ μὲν περιέπλει διεσκευασμένος
[5, 80]	τὴν δ' οὖσαν ἤδη παρασκευὴν	ἐκέλευε	Κορνιφίκιον ἐκ Ῥαβέννης μεταγαγεῖν ἐς
[5, 134]	καὶ στρατὸν ἐκ Συρίας λαβόντα	ἐκέλευε	πολεμοῦντι μὲν τῷ Πομπηίῳ πολεμεῖν
[5, 47]	καὶ ὑποδέξασθαι, τὸ δὲ πλῆθος	ἐκέλευε	σκηνοῦν, ἔνθα περ εἱστήκεσαν, ἄπωθεν,
[5, 99]	ὁ Καῖσαρ, καὶ τοὺς τραυματίας	ἐθεράπευε,	καὶ τοὺς ἐκνέοντας ἐνέδυε, καὶ
[5, 38]	τὴν στρατιάν, ὅση τοῖς γιγνομένοις	ἐφήδρευε,	παρ' αὐτὸ τὸ τεῖχος ἵδρυσε
[5, 56]	τῶν Καίσαρος φρουρῶν γνώμῃ Καίσαρος,	διετάφρευε	τῆς πόλεως τὸν ἰσθμὸν καὶ
[5, 145]	Ἀντώνιος δὲ αὖθις ἐς Ἀρμενίαν	ἐστράτευε,	καὶ ὁ Καῖσαρ ἐπὶ Ἰλλυριούς,
[5, 137]	Καίσαρος, καὶ μισθοῖς μεγάλοις εὐθὺς	ἐστράτευε	τοὺς Ἰταλούς. Ἤδη δὲ ἔχων
[5, 53]	Ἀντωνίου φίλων καὶ στρατῶν ὅσους	ὑπώπτευε,	διέπεμπεν ἐπὶ προφάσεων ἄλλους ἀλλαχοῦ
[5, 143]	αὐτὸν ἐπιγνωσθέντα εἶναι Πομπηίου παῖδα,	ἐλῄστευέ	τε φανερώτερον, καὶ μετὰ Γάιον
[5, 4]	Ἐφέσῳ γενόμενος τῇ θεῷ μεγαλοπρεπῶς	ἔθυε	καὶ τοὺς καταφυγόντας ἐκ τῆς
[5, 100]	τοσοῖσδε ναυαγίοις ἐπιχειρεῖν ἠξίου, ἀλλ'	ἔθυε	μόνον θαλάσσῃ καὶ Ποσειδῶνι καὶ
[5, 129]	Καὶ γενομένους ἐς δισμυρίους εὐθὺς	ἀπέλυε	καὶ ἐξέπεμπε τῆς νήσου, μὴ
[5, 130]	τῶν εἰσφορῶν τοὺς ἔτι ὀφείλοντας	ἀπέλυε	καὶ φόρων τελώνας τε καὶ
[5, 7]	συγγνώμης ἐπύθοντο, ἱκέται προσῄεσαν. Καὶ	ἀπέλυε	πάντας, πλὴν τοὺς συνεγνωκότας ἐπὶ
[5, 7]	φόρων· καὶ Ταρσέων τοὺς πεπραμένους	ἀπέλυε	τῆς δουλείας διατάγματι. Ἀθηναίοις δ'
[5, 4]	συμφορᾶς ἐς τὸ ἱερὸν ἱκέτας	ἀπέλυε,	χωρὶς Πετρωνίου, συνεγνωκότος ἐπὶ τῷ
[5, 51]	τοσάσδε λαβὼν τοὺς ἡγεμόνας αὐτῶν	παρέλυε	τῆς ἀρχῆς καὶ ἰδίους ἐπιστήσας
[5, 108]	πιστεύειν πολυχείμωνι θαλάσσῃ, μόλις ἑσπέρας	ἀνεζεύγνυε.	Καὶ οἱ Πομπηιανοὶ ἐς τοὺς
[5, 12]	καὶ τοῖς Ἀντωνίου τὰ γράμματα	ἐδείκνυε	τὰ Ἀντωνίου. Οἱ δὲ Καληνόν
[5, 29]	Ὁ δὲ Μάνιος καὶ ἐπιστολὴν	ἐδείκνυε	τοῦ Ἀντωνίου, εἴτε πλασάμενος εἴτε
[5, 79]	ἕω φανῆναι τῶν σκηνωμάτων ἐκθέοντα.	Ἔγραφέ	γε μὴν τῷ Καίσαρι μὴ
[5, 13]	γνώμην ὁ στρατὸς ἐς αὐτὸν	ἐπέστρεφε,	καὶ πλείων ὑπήντα χάρις ὡς
[5, 99]	κληρούχους αὐτὸς ἀνὰ τὴν Ἰταλίαν	ἐπέτρεχε	καὶ ἐκ τοῦ φόβου τῶν
[5, 32]	τοῦ πολέμου, ἐν ᾧ Λεύκιον	εἶχε	περιειλημμένον. Προύπεμπε δὲ καὶ ἑτέρους,
[5, 25]	τῆς θαλασσίου λείας καὶ ναῦς	εἶχε	πολλὰς καὶ πληρώματα ἐντελῆ. Μοῦρκός
[5, 11]	καὶ ἡγεμόνων θεραπείαν, καὶ στολὴν	εἶχε	τετράγωνον Ἑλληνικὴν ἀντὶ τῆς πατρίου,
[5, 113]	μὲν ἐκ τοῦ χάρακος εὐμαρῶς	εἶχε	τοὺς πολεμίους, κινδυνεύων δ' ἐξ
[5, 101]	ἀνδραγαθίσασθαι, διέδωκε τοῖς συμπλέουσιν, ὅσον	εἶχε	χρυσίον, καὶ διέπλευσεν εἰρεσίᾳ τρισὶν
[5, 38]	εἴη τοῖς πολεμίοις. Ἀθυμία δὲ	ἐπεῖχε	τοὺς τοῦ Λευκίου, καί, ὅπερ
[5, 122]	ἐς τὴν Μεσσήνην παρῆλθε καὶ	κατεῖχε	τῆς πόλεως. Ὁ δὲ Καῖσαρ
[5, 52]	χειμῶνος μὲν ἔτι τοὺς πρέσβεις	κατεῖχε	τοὺς ἀπὸ τῶν κληρουχιῶν πρὸς
[5, 53]	κατὰ πλῆθος ὁπλιτῶν ὑπεροίσειν ἐνόμιζεν	ἦρχε	γὰρ τελῶν ἐς τότε τεσσαράκοντα
[5, 133]	ἐκ μὲν Σικελίας ἄκρᾳ Λακινίᾳ	προσέσχε	καὶ τὸ ἱερὸν τῆς Ἥρας
[5, 116]	καὶ ὁ Καῖσαρ αὐτῶν τε	κατέσχε	καὶ Μυλῶν καὶ Ἀρτεμισίου, πολίχνης
[5, 98]	νότος ἐμπεσὼν Λεπίδου μὲν ὁλκάδας	ἀνέτρεψε	πολλάς, ὡρμίσθη δὲ ὅμως ἐς
[5, 47]	τὸν Καίσαρα· καί τισιν αὐτῶν	ἐπέτρεψέ	τινας καὶ ὑποδέξασθαι, τὸ δὲ
[5, 118]	μείζονος οὐδενός, Ταῦρον ὁ Καῖσαρ	ἔπεμψε	τὰς ἀγορὰς τοῦ Πομπηίου περικόπτειν
[5, 109]	Ἐλθὼν δ' ἐπὶ τὸ Ταυρομένιον	προσέπεμψε	μὲν ὡς ὑπαξόμενος αὐτό, οὐ