Livre, par. |
[5, 4] |
συναγαγὼν
ἔλεξεν
ὧδε·
ὑμᾶς
ἡμῖν,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἕλληνες,
Ἄτταλος
ὁ
βασιλεὺς |
[5, 42] |
εἰ
μὲν
ξένος
ὢν
ἐπολέμησα,
|
ὦ |
Καῖσαρ,
αἰσχρὰν
ἂν
τὴν
τοιαύτην |
[5, 45] |
δι'
ἐμαυτὸν
καὶ
διὰ
σέ,
|
ὦ |
Λεύκιε,
καὶ
οὐ
ψεύσω
σε |
[5, 45] |
σε
κατιόντα
πρὸς
ἐμὲ
ὁρῶν,
|
ὦ |
Λεύκιε,
ὑπήντησα
τῶν
ἐμῶν
ἐρυμάτων |
[5, 47] |
εἶπε
τοῖς
ἰδίοις.
Ὑμεῖς
μέν,
|
ὦ |
συστρατιῶται,
οὕτως
ἀεί
μοι
προσενήνεχθε |
[5, 39] |
τὴν
πάτριον
ὑμῖν
ἀποδοῦναι
πολιτείαν,
|
ὦ |
συστρατιῶται,
τυρραννίδα
τὴν
τῶν
τριῶν |
[5, 39] |
τῶν
πολεμίων,
ἀλλὰ
τοῦ
λιμοῦ,
|
ᾧ |
δὴ
καὶ
πρὸς
τῶν
ἡμετέρων |
[5, 32] |
δὴ
κεφάλαιον
τοῦ
πολέμου,
ἐν
|
ᾧ |
Λεύκιον
εἶχε
περιειλημμένον.
Προύπεμπε
δὲ |
[5, 91] |
οὐχ
ὑφιστάμενος
τὴν
συμφοράν,
ἐν
|
ᾧ |
μηδὲν
εἶχεν
ἐπικουρεῖν.
Καὶ
φίλοις |
[5, 82] |
κεφάλαιον
τοῦ
πολέμου
τιθέμενοι,
ἐν
|
ᾧ |
τις
αὐτῶν
κρατήσειν
ἔμελλεν.
Αἱ |
[5, 96] |
ναύαρχον
τοῦ
Καίσαρος
διαλαθών.
Ἐφ'
|
ᾧ |
τὸν
Καλουίσιον
ὁ
Καῖσαρ
ἀπέλυσε |
[5, 53] |
Πομπηίον
Καίσαρι
συναλλάξαι.
~Ὁ
μὲν
|
ὧδε |
ἀπεκρίνατο,
ὁ
δὲ
Καῖσαρ
ἐς |
[5, 3] |
καὶ
ἐς
τὰς
ἀποικίας
καταλέξων
|
ὧδε |
γὰρ
αὐτὸς
εἵλετο
διὰ
τὴν |
[5, 39] |
ἀηδοῦς,
τὸν
στρατὸν
συναγαγὼν
ἔλεξεν
|
ὧδε· |
Γνώμη
μὲν
ἦν
μοι
τὴν |
[5, 115] |
Κορνιφικίου
κατεῖχον
ἀθυμία,
καὶ
παρίεντο.
|
~Ὧδε |
δὲ
αὐτοῖς
ἔχουσι
Λαρώνιος
ἐπιφαίνεται |
[5, 140] |
ὡς
ἐν
ἑσπέρᾳ
καὶ
κόπῳ.
|
Ὧδε |
δὲ
αὐτοῖς
ἔχουσιν
ὁ
Πομπήιος |
[5, 37] |
τοῖς
γυμνικοῖς
ἀγῶσιν
οἱ
διαναπαυόμενοι.
|
Ὧδε |
δὲ
αὐτοὺς
ἔχοντας
ἐλεῶν
ὁ |
[5, 133] |
πρὸ
πολλοῦ
τὴν
Ἀσίαν
ἐπιδραμών.
|
Ὧδε |
δὲ
ἔχοντι
ἀγγέλλεται
Ἀντώνιος
εἰς |
[5, 88] |
εἴτε
αὖθις
ἀναγομένοις
ἐπιθέσθαι
διεγνωκότων.
|
Ὧδε |
δὲ
ἐχόντων
ἑκατέρων,
ἐκ
μέσης |
[5, 49] |
Λευκίου
πολιορκίας,
καὶ
ὁ
πόλεμος
|
ὧδε |
ἐξελέλυτο,
χαλεπώτατός
τε
καὶ
χρόνιος |
[5, 87] |
αὐτοκράτορα
σφῶν
καὶ
τοὺς
συμφυγόντας
|
ὧδε |
ἔχοντας
καμάτου
καὶ
τροφῶν
ἀπορίας |
[5, 103] |
τὴν
θάλασσαν.
Καὶ
ὁ
Καῖσαρ
|
ὧδε |
ἔχοντι
ἐξ
Ἱππωνείου
ἐπιδραμὼν
ἐπιφαίνεται |
[5, 28] |
τοὺς
καλουμένους
ἱππέας
συναγαγὼν
ἔλεγεν
|
ὧδε· |
καταγινώσκομαι
μέν,
εὖ
οἶδα,
ὑπὸ |
[5, 63] |
τευξομένη
πάντων
ὡς
παρ'
υἱοῦ.
|
Ὧδε |
μὲν
καὶ
ὁ
Καῖσαρ
ἐτέχναζε |
[5, 54] |
προθήσω
καὶ
χάριτος
καὶ
γένους.
|
Ὧδε |
μὲν
ὁ
Λεύκιος
εἶπεν,
ὁ |
[5, 96] |
στόλος,
ἐκάθαιρεν
αὐτὸν
ὁ
Καῖσαρ
|
ὧδε. |
Οἱ
μὲν
βωμοὶ
ψαύουσι
τῆς |
[5, 46] |
καὶ
φοβῆσαι.
Προέγνωστο
δὲ
μέλλων
|
ὧδε |
ποιήσειν,
καὶ
ὁ
στρατὸς
ὁ |
[5, 22] |
ὃν
οὐδέ
πω
παρατάττεται
λιμωττούσης
|
ὧδε |
τῆς
πόλεως,
διαιροῦντα
δὲ
τοῖς |
[5, 4] |
συνθέσει
καὶ
μετακεκλημένους
συναγαγὼν
ἔλεξεν
|
ὧδε· |
ὑμᾶς
ἡμῖν,
ὦ
ἄνδρες
Ἕλληνες, |
[5, 52] |
ἐκ
μὲν
Ἀλεξανδρείας
ἐς
Τύρον
|
ὥδευεν, |
ἐκ
δὲ
Τύρου
διαπλέων
ἐπὶ |
[5, 113] |
δ'
αὐτοὺς
τῷ
λιμῷ
προσδοκῶντος,
|
ὥδευεν |
ὁ
Κορνιφίκιος,
ἐν
μέσῳ
τοὺς |
[5, 74] |
ἔπλει,
Καῖσαρ
δὲ
καὶ
Ἀντώνιος
|
ὥδευον |
ἐς
Ῥώμην.
Πυθόμεναι
δὲ
ἥ |
[5, 71] |
ἐπὶ
κοινωνίᾳ
τῆς
ἀρχῆς
ἥκειν
|
ᾤετο |
ἀντὶ
Λεπίδου,
οἱ
δὲ
ὡς |
[5, 110] |
ἐπέπλει
στόλῳ
πολλῷ,
θαῦμα
ἀδόκητον·
|
ᾤετο |
γὰρ
αὐτον
ἐκπεπολεμῆσθαι
πρὸς
Ἀγρίππα. |
[5, 65] |
ἐς
δύσιν
τὸν
Καίσαρα
μέχρι
|
ὠκεανοῦ. |
Λιβύης
δὲ
Λέπιδον
ἄρχειν,
καθὰ |
[5, 23] |
τέλη
τὰ
ἐς
Ἀγκῶνα
πόλιν
|
ᾠκισμένα, |
Καίσαρί
τε
ὄντα
πατρῷα
καὶ |
[5, 32] |
δὲ
καὶ
αὐτοὶ
διὰ
σφῶν
|
ὤκνουν |
ἐπείγεσθαι,
τόν
τε
πόλεμον
ἀποδοκιμάζοντες |
[5, 110] |
τῆς
νεὼς
ἐκβαίνων
ὁ
Καῖσαρ
|
ὤλισθε |
καὶ
ἔπεσε
καὶ
ἀνέδραμε
δι' |
[5, 43] |
δὲ
δή
σε
οὐκ
ἔπειθον,
|
ᾤμην |
ἐλθὼν
ἐπὶ
Ῥώμην
καὶ
ἀναγκάσαι, |
[5, 52] |
δ'
ἐμμένοι
τοῖς
πρὸς
αὑτὸν
|
ὡμολογημένοις |
ὁ
Καῖσαρ,
πειράσεσθαι
καὶ
Πομπηίον |
[5, 93] |
θυγατέρα
τῷ
παιδὶ
Λεπίδου,
καθάπερ
|
ὡμολόγητο. |
Καὶ
τάδε
μὲν
ἡ
Ὀκταουία, |
[5, 21] |
τὴν
ἀρχὴν
δορυφορούμενον,
αὐτὸς
ἀφρούρητος
|
ὤν. |
Ἀνεχώρει
δὲ
καὶ
Φουλβία
πρὸς |
[5, 111] |
σημεῖα,
ὡς
ἐν
κινδύνῳ
μάλιστα
|
ὤν, |
ἀπέθετο.
Ἐπαναχθέντος
δὲ
τοῦ
Πομπηίου |
[5, 142] |
τῇ
ὀργῇ
καὶ
ἠδόξει,
Πομπήιος
|
ὤν, |
ἐπὶ
Τιτίῳ
γενέσθαι,
οὐκ
ἐπιφανεῖ |
[5, 115] |
τέλεσι
πεμφθείς,
οὔπω
μὲν
ἔνδηλος
|
ὤν, |
ὅτι
φίλος
εἴη·
ὑπὸ
δὲ |
[5, 92] |
ἐώντων,
οὓς
ἐπινοήσειε.
Δεινὸς
δὲ
|
ὢν |
ἀεὶ
τὸ
συμφέρον
συνιδεῖν
ἔπεμπε |
[5, 66] |
οὐ
πρὸς
πάντων
ἐπαινούμενον,
εὐφυὴς
|
ὢν |
ἄρα
καὶ
ταχὺς
ἐς
εὔνοιαν· |
[5, 42] |
Λεύκιος
ἔφη·
εἰ
μὲν
ξένος
|
ὢν |
ἐπολέμησα,
ὦ
Καῖσαρ,
αἰσχρὰν
ἂν |
[5, 76] |
καὶ
ἐς
τήνδε
ἐρρύη,
ταχὺς
|
ὢν |
ἐς
ἔρωτας
γυναικῶν.
Λήγοντος
δὲ |
[5, 57] |
τινὰς
ἡμέρας
ἐνοσηλεύετο,
παντὶ
δὲ
|
ὢν |
ἔτι
κρείσσων
Ἀντωνίου
κατὰ
τὸ |
[5, 1] |
νεώτερος
παῖς
Πομπηίου
Μάγνου,
λοιπὸς
|
ὢν |
ἔτι
τῆσδε
τῆς
στάσεως,
τοῖς |
[5, 140] |
Ἀντώνιον
μετῆλθον.
~Ὁ
δ'
ἔρημος
|
ὢν |
ἤδη
φίλων
ἐς
τὰ
μεσόγαια |
[5, 43] |
Ῥώμην
καὶ
ἀναγκάσαι,
πολίτης
τε
|
ὢν |
καὶ
γνώριμος
καὶ
ὕπατος.
Αἱ |
[5, 91] |
καὶ
ἑτέρωθι,
ἐπιχειρεῖν
ὅλως
μαλακὸς
|
ὢν |
καὶ
μόνον
ἐγνωκὼς
ἀμύνεσθαι
τοὺς |
[5, 136] |
δεόμενον.
Οἷς
ὁ
Ἀντώνιος
ἐπίστευσεν,
|
ὢν |
καὶ
τὰ
ἄλλα
αἰεὶ
τὸ |
[5, 73] |
γὰρ
αὐτὸς
ἐν
ταῖς
ναυσὶν
|
ὢν |
μηδένα
διαφυγεῖν.
Ὁ
δ'
ἀποκρίνασθαι |
[5, 91] |
ἀρκεῖν
οἱ
νομίζων
εἴτ'
ἄπειρος
|
ὢν |
νίκην
ἐπεξελθεῖν
εἴθ'
ὥσπερ
εἴρηταί |
[5, 137] |
ἀτρεμοῦντα
ἐδέχετο,
οὔτε
κωλύειν
ἀξιόμαχος
|
ὢν |
οὔτε
πω
τὴν
γνώμην
εἰδὼς |
[5, 45] |
κατὰ
σπουδήν,
ἵνα
ἔτι
κύριος
|
ὢν |
σεαυτοῦ
βουλεύοιο
καὶ
λέγοις
καὶ |
[5, 96] |
αὐτοῖς.
~Μηνόδωρος
δέ,
εἴτε
τις
|
ὢν |
φύσει
παλιμπροδότης
εἴτε
δείσας
τήν |
[5, 139] |
νῆες
ἑβδομήκοντα,
ὅσαι
περιεσώθησαν
ἐξ
|
ὧν |
Ἀντώνιος
ἐκεχρήκει
κατὰ
Πομπηίου
Καίσαρι |
[5, 131] |
ἔκτεινε
παρὰ
ταῖς
πόλεσιν
αὐταῖς,
|
ὧν |
ἀπέδρασεν.
~Τοῦτο
μὲν
δὴ
τῶν |
[5, 53] |
κατάγοντα
μετὰ
τῶν
γεωργῶν
Πομπήιον,
|
ὧν |
αὐτοὶ
τὰ
χωρία
ἔχουσιν·
ἐς |
[5, 130] |
τε
βουλὴ
τιμὰς
ἐψηφίσατο
ἀμέτρους,
|
ὧν |
αὐτὸν
ἐποίουν
κριτήν,
ἢ
πάσας |
[5, 80] |
εὐθὺς
ἀπέφηνεν
ἐξ
ἀπελευθέρου
καὶ
|
ὧν |
αὐτὸς
ἤγαγε
νεῶν,
ἐπέτρεπεν
ἡγεῖσθαι, |
[5, 50] |
ἐθέλουσιν
ἐνοχλούντων
τὰ
πεζὰ
μάλιστα·
|
ὧν |
δὴ
καὶ
μόνων
Ἀγρίππας
ἔπεισε |
[5, 2] |
καὶ
αὐτὸ
ὁπλίταις
τε
ἐξ
|
ὧν |
ἐδύναντο
ἀνεπλήρουν
καὶ
ἐρέταις
ἐκ |
[5, 122] |
Πλένιόν
τε
ἐκ
Λιλυβαίου,
μεθ'
|
ὧν |
εἶχεν
ὀκτὼ
τελῶν,
ἐκάλει
κατὰ |
[5, 4] |
χρημάτων
τὰ
τρίτα
ὑμῖν
ἀνῆκεν
|
ὧν |
ἐκείνοις
ἐφέρετε,
τὰς
δ'
ὕβρεις |
[5, 13] |
στρατῷ
δὲ
ἐς
τὴν
ἐπικράτησιν
|
ὧν |
ἔλαβον,
ἡ
τῶν
δεδωκότων
ἀρχὴ |
[5, 45] |
ἄξιον
ὑμᾶς
παθεῖν,
τὸ
προσῆκον
|
ὧν |
ἐμὲ
δίκαιόν
ἐστι
ποιεῖν·
ὃ |
[5, 92] |
Μαικήναν
ἐς
Ἀντώνιον,
μεταδιδάξοντα
περὶ
|
ὧν |
ἔναγχος
ἐπεμέμφοντο
ἀλλήλοις,
καὶ
ἐς |
[5, 53] |
Ἰταλίαν
περιπλέοντες
ἐς
λιμὸν
περιενέγκαιεν.
|
Ὧν |
ἐνθυμούμενος
(ἐλέλεκτο
δὲ
αὐτῷ
περὶ |
[5, 31] |
ἅπαντα·
ὁ
δὲ
Λεύκιος
ἀποτυχὼν
|
ὧν |
ἐπενόει,
πρὸς
Ἀσίνιον
καὶ
Οὐεντίδιον |
[5, 63] |
Πομπήιον
μὲν
ἐς
Σικελίαν
ἐξ
|
ὧν |
ἐπόρθει
μετακαλεῖν,
Ἀηνόβαρβον
δέ
ποι |
[5, 24] |
καὶ
τὰ
Ἀντωνίου
ἕνδεκα
ἕτερα,
|
ὧν |
ἐστρατήγει
Καληνός,
σύμπαντα
ταῦτα
ἀνὰ |
[5, 130] |
καὶ
τοὺς
τὰ
μισθώματα
ἔχοντας
|
ὧν |
ἔτι
ὀφείλοιεν.
Ἐκ
δὲ
τῶν |
[5, 58] |
εὐθὺς
ἀπὸ
τοῦ
δείπνου,
μεθ'
|
ὧν |
εὗρεν
ἑτοίμων
φίλων
καὶ
ἱππέων |
[5, 100] |
ὅτι
σὺν
ὑποψίᾳ
μόνων
ἠξίωτο
|
ὧν |
ἤγαγε
νεῶν,
ἐπεβούλευεν
αὖθις
αὐτομολίαν. |
[5, 100] |
Μηνόδωρον
δὲ
μετὰ
νεῶν
ἑπτὰ
|
ὧν |
ἤγαγεν
ἔπεμπε
κατασκεψόμενον
τὰ
νεώλκια |
[5, 34] |
αὐτοῦ
μηδὲ
τῆς
πόλεως
προπαρεσκευασμένης.
|
Ὧν |
ὁ
Καῖσαρ
αἰσθόμενος
ἀκριβεστέρας
τὰς |
[5, 124] |
τὸ
ἴσον
τοῖς
ἡσσημένοις
καταστάντες.
|
Ὧν |
ὁ
Καῖσαρ
πυνθανόμενος
περιέπεμπε
τοὺς |
[5, 64] |
καὶ
Ἀηνόβαρβον
ἔπεμπεν
ἡγεῖσθαι
Βιθυνίας.
|
~Ὧν |
ὁ
στρατὸς
ὁ
τοῦ
Καίσαρος |
[5, 20] |
ἐν
Βρεττίοις
τὰ
ἐντεταλμένα
φυλάσσοντας.
|
~Ὧν |
οἱ
ἡγεμόνες
τοῦ
στρατοῦ
πυνθανόμενοι |
[5, 71] |
ὡς
καὶ
τῶνδε
προδιδόντων
αὑτόν,
|
ὧν |
προμάχεται,
καὶ
θαμινὰ
τὸν
Μηνόδωρον |
[5, 7] |
Καππαδοκίᾳ
Ἀριαράθῃ
τε
καὶ
Σισίνῃ,
|
ὧν |
τῷ
Σισίνῃ
συνέπραξεν
ἐς
τὴν |
[5, 62] |
πρὸς
ἀλλήλους
πλὴν
ἀληθεῦσαι,
περὶ
|
ὧν |
ὑπενοήσατε.
~Οὕτω
καθομιλῶν
τὸν
Καίσαρα |
[5, 54] |
ὑπομεμενηκὼς
ἴδιον
τὸ
ἁμάρτημα
ποιοῖτο,
|
ὠνείδιζε |
δὲ
ἐς
ἀχαριστίαν,
εἰ
τοιούτου |
[5, 59] |
μέρη
καὶ
τοὺς
συνεστρατευμένους
σφίσιν
|
ὠνείδιζον, |
εἰ
πολεμήσοντες
ἥκοιεν
Ἀντωνίῳ
τῷ |
[5, 71] |
τὸ
τέταρτον
μόλις
ἐνεδίδουν
ὡς
|
ὠνησόμενοι |
παρὰ
τῶν
ἐχόντων·
καὶ
τοῖς |
[5, 104] |
καὶ
διέφθειρεν
ὡς
φιλίους
δεχομένας·
|
ᾤοντο |
γὰρ
σφίσι
τὰς
Λεπίδου
συναντᾶν. |
[5, 99] |
καὶ
τοὺς
ἐκνέοντας
ἐνέδυε,
καὶ
|
ὥπλιζεν |
ἑτέροις
ὅπλοις,
καὶ
τὸν
στόλον |
[5, 139] |
ναῦς
ἐνέπρησε
καὶ
τοὺς
ἐρέτας
|
ὥπλισεν, |
ὡς
ἄμεινον
ὁμοῦ
πᾶσι
κατὰ |
[5, 58] |
ἡμέραν
ἄλλοι
μετ'
ἄλλους
κατέπλεον
|
ὡπλισμένοι |
καθάπερ
ἐκ
Μακεδονίας
ἐπιόντες,
ἐφορῶντος |
[5, 142] |
δὲ
Πομπήιος
Τιτίῳ
μὲν
ἀχαριστίας
|
ὠργίζετο, |
τὸν
πόλεμον
τόνδε
ὑποδεξαμέμῳ
πολεμήσειν |
[5, 118] |
δὲ
νομίσας
ἀντειπεῖν
ἐδέχετο.
Καὶ
|
ὡρίζετο |
αὐτοῖς
ἡμέρα,
ἐς
ἣν
τριακόσιαι |
[5, 95] |
τρισὶν
ἐψήφιστο
ἀνδράσιν,
ἑτέραν
ἑαυτοῖς
|
ὥριζον |
πενταετίαν,
οὐδὲν
ἔτι
τοῦ
δήμου |
[5, 97] |
καλοῦσι.
Τήνδε
μὲν
ὁ
Καῖσαρ
|
ὥρισε |
τὴν
ἡμέραν,
αἰσιούμενος
ἴσως
διὰ |
[5, 22] |
μήτε
τὴν
Ἀντωνίου
συνθήκην
βέβαιον,
|
ὡρισμένου |
τῶν
ἐγκεχειρισμένων
ἑκάτερον
αὐτοκράτορα
εἶναι |
[5, 67] |
τῶν
πέντε
καὶ
εἴκοσι
δραχμῶν
|
ὡρισμένων |
ἐς
τὸν
πόλεμον
τὸν
Κασσίου |
[5, 3] |
τὰ
πράγματα
Πομπηίῳ
προδιδόναι·
καὶ
|
ὥριστο, |
εἰ
Καίσαρι
ψευδὴς
ἡ
διαβολὴ |
[5, 23] |
ἀμφὶ
τὸν
Λεύκιον,
χωρίον
τε
|
ὥριστο |
τῇ
δίκῃ
Γάβιοι
πόλις
ἐν |
[5, 25] |
μάλιστα·
καὶ
ἡ
ἄλλη
νεότης
|
ὡρμημένη |
στρατεύεσθαι
διὰ
τὰ
κέρδη
καὶ |
[5, 110] |
μὲν
αὐτῶν
ἐς
Κόκκυνον
ἄκραν
|
ὡρμίσαντο, |
οἱ
πεζοὶ
δ'
οὐκ
ἀξιοῦντες |
[5, 109] |
τὸ
ἱερὸν
τὸ
Ἀφροδίσιον
καὶ
|
ὡρμίσατο |
ἐς
τὸν
Ἀρχηγέτην,
Ναξίων
τὸν |
[5, 98] |
Λεπίδου
μὲν
ὁλκάδας
ἀνέτρεψε
πολλάς,
|
ὡρμίσθη |
δὲ
ὅμως
ἐς
Σικελίαν
καί, |
[5, 69] |
δὲ
ὁ
Λίβων
ἐς
νῆσον
|
ὡρμίσθη |
τὰς
Πιθηκούσας,
ἣ
νῦν
ἐστιν |
[5, 84] |
τὸν
Δημοχάρην
προσεδόκα,
παρέμενεν,
ἔνθαπερ
|
ὥρμιστο, |
ναυμαχεῖν
οὐ
δυνάμενος·
αἵ
τε |
[5, 123] |
φυλακαὶ
διεκρίθησαν
καὶ
αἱ
νῆες
|
ὥρμουν |
ἐπ'
ἀγκυρῶν·
ἐλέχθη
γὰρ
αὐτὰς |
[5, 118] |
δέχοιτο
ναυμαχίᾳ
κριθῆναι.
Ὁ
δὲ
|
ὠρρώδει |
μὲν
τὰ
ἐνάλια
πάντα,
οὐ |
[5, 53] |
ἔχων
οὐδὲ
καιρὸν
ἐς
ναυπηγίαν
|
ὠρρώδει, |
ναῦς
ἐκείνων
ἐχόντων
πεντακοσίας,
μὴ |
[5, 92] |
ἐνοχλήσαντος
καὶ
τὸν
πόλεμον
ἐπιτωθάσαντος
|
ως |
παράσπονδον.
Χρημάτων
τ'
ἔχρῃζε
καὶ |
[5, 141] |
οὕτως
εἶπεν,
Ἀντωνίῳ
τε
θαρρῶν
|
ὡς |
ἀγαθῷ
τὴν
φύσιν
καὶ
μόνα |
[5, 62] |
ἰδόντος
αὐτὴν
οὐδὲ
νοσοῦσαν
Ἀντωνίου,
|
ὡς |
αἴτιον
τῇ
γυναικὶ
θανάτου
γενόμενον· |
[5, 69] |
ἠξίου
τοὺς
ἡγεμόνας
αὐτοὺς
συνελθεῖν
|
ὡς |
ἀλλήλοις
ἐνδώσοντας,
ὅ
τι
ἂν |
[5, 58] |
Βρεντέσιον
ἐπανήγαγεν.
Οὕτω
τὸν
Ἀντώνιον
|
ὡς |
ἄμαχον
ἐκ
τῆς
ἐν
Φιλίπποις |
[5, 100] |
αὖθις
αὐτοῦ
θέρους,
ἐξεπλήσσετο
μὲν
|
ὡς |
ἀμάχῳ
γνώμῃ
καὶ
παρασκευῇ
πολεμῶν, |
[5, 139] |
ἐνέπρησε
καὶ
τοὺς
ἐρέτας
ὥπλισεν,
|
ὡς |
ἄμεινον
ὁμοῦ
πᾶσι
κατὰ
τὴν |
[5, 34] |
φυλάξας
ὁ
Λεύκιος
τὴν
ἑορτὴν
|
ὡς |
ἀμελείας
τοῖς
πολεμίοις
αἰτίαν
ἐξέθορε |
[5, 97] |
ἐκ
Τάραντος
ἐπιπλευσεῖσθαι
τῇ
Σικελίᾳ,
|
ὡς |
ἂν
αὐτὴν
ἐξ
ἠοῦς
ὁμοῦ |
[5, 75] |
δ'
ἐν
Ἠπείρῳ
μένειν
ἐκέλευεν,
|
ὡς |
ἂν
ἐν
κύκλῳ
πάντας
ἔχῃ, |
[5, 4] |
πρὸς
τὰ
τιμήματα
ὑμῖν
ἐπεθήκαμεν,
|
ὡς |
ἂν
ἡμεῖς
ἀκίνδυνον
φόρον
ἐκλέγοιμεν, |
[5, 43] |
συνίστασθε
αὐτήν,
ὁμολογοῦντες
εἶναι
παράνομον,
|
ὡς |
ἀναγκαίαν
καὶ
πρόσκαιρον
ἐτίθεσθε,
Κασσίου |
[5, 96] |
ἀπειλὴν
Ἀντωνίου,
ἀπάξειν
αὐτὸν
εἰπόντος
|
ὡς |
ἀνδράποδον
πολεμοποιόν,
εἴτε
ἐλασσόνων
ἀξιοῦσθαι |
[5, 19] |
Ἀντωνίου
κατεμέμφετο
καὶ
ὁ
Καῖσαρ
|
ὡς |
ἀντιπράσσοντα
Ἀντωνίῳ,
καὶ
Φουλβία
ὡς |
[5, 73] |
ἐπὶ
τοῦ
χώματος,
πρόφασιν
μὲν
|
ὡς |
ἅπαντες
ἐπὶ
ἀκτῆς
ἑστιῷντο,
τάχα |
[5, 17] |
τε
τῶν
στρατηγῶν
ὑπόκρισις
μία,
|
ὡς |
ἁπάντων
ἐς
τὰ
συμφέροντα
τῇ |
[5, 90] |
καὶ
συνεργοῦντες
ἐς
αὐτὸ
ἔνιοι
|
ὡς |
ἀπολούμενοι
πάντως.
Γενόμενον
γὰρ
τὸ |
[5, 90] |
καὶ
θρηνούντων,
ὅτε
μὴ
ἐπακούσειαν,
|
ὡς |
ἀπολωλότας·
ἔμπαλίν
τε
ἑτέρων
ἀνὰ |
[5, 70] |
τε
τούτοις
ἐνιστάμενον
ὑποβλέπειν
ἐκέλευεν
|
ὡς |
ἀρχὴν
αὑτῷ
περικτώμενον.
Ὁ
δὲ |
[5, 50] |
καὶ
ἀποβάσεις
αὐτῷ
καὶ
ἀγορὰν
|
ὡς |
αὐτίκα
ἥξοντι
εὐτρέπιζον
ἀνὰ
τὴν |
[5, 46] |
Οἱ
δὲ
τὸν
Καίσαρα
πόρρωθεν
|
ὡς |
αὐτοκράτορα
ἠσπάσαντο
καὶ
ἔστησαν
ἐν |
[5, 113] |
τοσῇδε
συμφορᾷ
τὸν
προγράψαντα,
ἐθεράπευεν
|
ὡς |
αὐτοκράτορα
καὶ
περιέσῳζε.
Κορνιφίκιος
δὲ |
[5, 124] |
πόλεμον
καθίστασθαι.
Ἀσπαζομένων
δὲ
αὐτὸν
|
ὡς |
αὐτοκράτορα
τῶν
ὁρώντων,
οἱ
Πομπηιανοὶ |
[5, 127] |
ἄλλους
ἐξέλοιεν,
ἀλλήλοις
διερίσει)
εἴθ'
|
ὡς |
αὐτὸς
ἔλεγεν
ὕστερον
ὁ
Καῖσαρ, |
[5, 82] |
ἦσαν
εὐεπιβατώτεροι
καὶ
τὰ
βαλλόμενα
|
ὡς |
ἀφ'
ὑψηλοῦ
βιαιότερα.
Τεθνεώτων
δ' |
[5, 9] |
ἡγοῦνται,
ὑποδεξάμενόν
ποτε
τὴν
Ἀρσινόην
|
ὡς |
βασιλίδα
ἀχθῆναι
μὲν
ἐκέλευσεν,
Ἐφεσίων |
[5, 103] |
τὰς
ναῦς
ἐν
Μεσσήνῃ
συνεῖχεν
|
ὡς |
βοηθήσων,
ὅποι
δεήσειεν.
~Καὶ
οἱ |
[5, 106] |
δὲ
τοῦ
Καίσαρος
αὐτὰς
ἐμβολαῖς
|
ὡς |
βραχυτέρας
ἀνέκοπτον
ἢ
κατέσειον
ἢ |
[5, 13] |
ἡ
τῶν
δεδωκότων
ἀρχὴ
παραμένουσα.
|
Ὡς |
γὰρ
αὐτῶν
οὐ
βεβαίως
ἐπικρατήσοντες, |
[5, 13] |
ἐπέστρεφε,
καὶ
πλείων
ὑπήντα
χάρις
|
ὡς |
γῆν
ἅμα
καὶ
πόλεις
καὶ |
[5, 142] |
ἑαυτὸν
ἐπέτρεπε
καὶ
δέξασθαι
παρεκάλει.
|
Ὡς |
δ'
οὐκ
ἔπειθεν,
ὁ
δὲ |
[5, 106] |
τε
πρῷραν
καὶ
κατὰ
πρύμναν.
|
Ὡς |
δὲ
αὐτοῖς
αἵ
τε
παρακελεύσεις, |
[5, 124] |
τὰ
συμφέροντα
παραινέσοντας
κρύφα
ἑκάστοις.
|
Ὡς |
δὲ
αὐτῷ
διεφθάρατο
πολλοί,
καὶ |
[5, 81] |
διὰ
τοῦτο
Πελοπόννησον
οὐ
δοίη.
|
~Ὡς |
δὲ
αὐτῷ
τὰ
ἐν
χερσὶν |
[5, 84] |
ῥιψοκίνδυνον,
ἔνθα
συμμαχίαν
ἄλλην
προσδοκῴη.
|
Ὡς |
δὲ
Δημοχάρης
ἐς
Μεσσήνην
κατέπλευσεν, |
[5, 34] |
μονομάχων·
καὶ
πολλοὺς
ἔκτεινον
συμπλεκόμενοι.
|
~Ὡς |
δὲ
ἐξείργαστο
πάντα
τῷ
Καίσαρι, |
[5, 99] |
παρὰ
Ταύρῳ
ναῦς
κενὰς
ἐξέπεμπεν.
|
Ὡς |
δὲ
ἐπὶ
συμφορᾷ
μείζονι,
Μαικήναν |
[5, 42] |
στολῆς
καὶ
τῶν
σχημάτων
προαπεδείκνυντο.
|
~Ὡς |
δὲ
ἐπὶ
τὴν
τάφρον
ἀφίκοντο, |
[5, 101] |
ἕτοιμον,
ἀνακρουσάμενος
ᾤχετο
σὺν
θαύματι.
|
Ὡς |
δὲ
ἱκανῶς
ἐπεδέδεικτο,
οἷος
ἐχθρός |
[5, 58] |
ἐφ'
οἷς
ὁ
Ἀντώνιος
ἐδυσχέραινεν.
|
Ὡς |
δὲ
καὶ
Σερουίλιος
ἀπηγγέλθη
προσιὼν |
[5, 41] |
εἰς
τὸν
Λεύκιον
εὐνοίας
ἐσομένης·
|
ὡς |
δὲ
καὶ
σπεύδοντα
εἶδε
τὸν |
[5, 55] |
πλάγια
τῆς
Ἀντωνίου
νεὼς
περιέστρεφον.
|
Ὡς |
δὲ
καὶ
συνιδόντες
ἀλλήλους
ἠσπάσαντο |
[5, 37] |
παρέμενον
δ'
ὅμως
τῇ
προθυμίᾳ.
|
Ὡς |
δὲ
καὶ
τὰ
νεκρὰ
τῶν |
[5, 89] |
τὰς
πέτρας
ὑπὸ
τοῦ
κύματος.
|
Ὡς |
δὲ
καὶ
τὸ
σπάσμα
τὴν |
[5, 115] |
ἔσεσθαι
προσδοκῶντες
ἀνέφερον
αὖθις
αὑτῶν.
|
Ὡς |
δὲ
καὶ
τοὺς
πολεμίους
εἶδον |
[5, 38] |
περὶ
σφῶν
δεδιότων
ἔτι
ἐπεῖχεν.
|
Ὡς |
δὲ
ὁ
Καῖσαρ
ὤφθη
τοὺς |
[5, 16] |
καὶ
τὸν
Νώνιον
ἰδὼν
ἐξέκλινεν,
|
ὡς |
δὲ
ὀλίγων
ταῦτα
δρασάντων
ἐπεμέμφετο |
[5, 13] |
ἐπαύοντο,
ἐπεὶ
καὶ
τῶν
ἀρχόντων,
|
ὡς |
δεομένων
σφῶν
ἐς
τὸ
ἐγκρατὲς |
[5, 86] |
καὶ
ἀνήχθησαν
ἐπὶ
τοὺς
πολεμίους,
|
ὡς |
δέον
τι
δρῶντας
παθεῖν
μᾶλλον |
[5, 36] |
Λεύκιον
αὖθις
ἀποπειρᾶσαι
τῶν
τειχῶν,
|
ὡς |
διακόψοντες
αὐτὰ
πάντως.
Ὁ
δὲ |
[5, 34] |
νυκτὸς
ἐπὶ
τὰς
πύλας
αὐτῶν
|
ὡς |
διεκπαίσων
αὐτοὺς
καὶ
στρατιὰν
ἐπαξόμενος |
[5, 25] |
μᾶλλον
ἐς
τὸν
Πομπήιον
ἐχώρουν
|
ὡς |
δικαιότερα
αἱρούμενον.
Γεγένητό
τε
πλούσιος |
[5, 119] |
οὐδὲ
τὸ
μηχάνημά
πω
προέγνωστο,
|
ὡς |
δρέπανα
δόρασι
περιθέσθαι·
ἓν
δ' |
[5, 79] |
συγκείμενα
καὶ
ἠπείλει
Μηνόδωρον
ἀπάξειν
|
ὡς |
ἑαυτοῦ
δραπέτην·
γεγένητο
γὰρ
Πομπηίου |
[5, 5] |
~Τῆς
δὲ
δικαίας
τύχης
οὐχ,
|
ὡς |
ἐβούλεσθε,
ἀλλ'
ὡς
ἦν
ἄξιον, |
[5, 139] |
ὁ
κηδεστὴς
αὐτοῦ
Πομπηίου
Λίβων
|
ὡς |
εἶδον
αὐτὸν
οὐδὲ
Τιτίου
παρόντος, |
[5, 111] |
φάλαγγα
δύσθυμον
ἀντικαθημένων
πεζῶν
μεγαλοφρονουμένων,
|
ὡς |
εἰκὸς
ἦν,
ἐπὶ
νίκῃ.
~Καίσαρα |
[5, 19] |
Φουλβίαν
ὁ
Μάνιος
πανούργως
μετεδίδαξεν
|
ὡς |
εἰρηνευομένης
μὲν
τῆς
Ἰταλίας
ἐπιμενεῖν |
[5, 56] |
τὰς
πύλας
ἀπέκλειον,
Ἀηνοβάρβῳ
μὲν
|
ὡς |
ἐκ
πολλοῦ
πολεμίῳ,
Ἀντωνίῳ
δὲ |
[5, 45] |
κατελήλυθας.
Ταῦτα
μὲν
ἔλεξαν
ἀλλήλοις,
|
ὡς |
ἐκ
τῶν
ὑπομνημάτων
ἦν
ἐς |
[5, 78] |
καὶ
ἐς
Δικαιάρχειαν
ὀξέως
περιέπεμπεν,
|
ὡς |
ἑκατέρωθεν
ἐπιπλευσούμενος
τῇ
Σικελίᾳ,
ἢν |
[5, 48] |
φανερῶς
καὶ
πάντας
φέρειν
ἐκέλευεν
|
ὡς |
ἐκλυομένους
μύσος.
~Τὴν
δὲ
Περυσίαν |
[5, 23] |
Καὶ
ἀνεχώρησε
δείσας
ὁ
Λεύκιος,
|
ὡς |
ἔλεγεν,
ἐπιβουλήν·
καλούμενός
τε
ὑπὸ |
[5, 116] |
μάλιστα
Ἀγρίππου
πῦρ
διηνεκὲς
ἔκαιον
|
ὡς |
ἐμπρήσοντες
τοὺς
ἐπιπλέοντας.
Ἐκράτει
δὲ |
[5, 119] |
δόρασι
περιθέσθαι·
ἓν
δ'
ἐπενόουν
|
ὡς |
ἐν
ἀδοκήτῳ,
τὴν
ναῦν
κρούοντες |
[5, 11] |
σχῆμα
καὶ
βίον
ἔχων,
εἴθ'
|
ὡς |
ἐν
ἀλλοτρίᾳ
τε
ἀρχῇ
καὶ |
[5, 23] |
ἐν
μέσῳ
δύο
τοῖς
ἐροῦσιν
|
ὡς |
ἐν
δίκῃ.
Πρότερος
δ'
ὁ |
[5, 89] |
οἰόμενοι
ταχέως
τὸ
πνεῦμα
ἐνδώσειν
|
ὡς |
ἐν
ἔαρι,
τὰς
ναῦς
ἑκατέρωθεν |
[5, 17] |
στρατηγοὶ
ἀχειροτόνητοι
ἦσαν
οἱ
πλείους
|
ὡς |
ἐν
ἐμφυλίοις
καὶ
οἱ
στρατοὶ |
[5, 140] |
τινί,
ἄνευ
τάφρου
καὶ
χάρακος,
|
ὡς |
ἐν
ἑσπέρᾳ
καὶ
κόπῳ.
Ὧδε |
[5, 114] |
ἀλλ'
ἀπεπνίγοντο
καὶ
τὰς
βάσεις
|
ὡς |
ἐν
θέρει
καὶ
καύματι
ὑπεκαίοντο, |
[5, 84] |
ὥστε
αὐτῷ
παρῄνουν
οἱ
φίλοι,
|
ὡς |
ἐν
καιρῷ
μάλιστα,
ἐπιθέσθαι
τῷ |
[5, 91] |
μή
τις
αὐτῷ
καὶ
ἑτέρωθεν
|
ὡς |
ἐν
κακοπραγίᾳ
γένοιτο
ἐπιβουλή.
Περιέπεμπε |
[5, 111] |
τῇ
παρακλήσει
τὰ
στρατηγικὰ
σημεῖα,
|
ὡς |
ἐν
κινδύνῳ
μάλιστα
ὤν,
ἀπέθετο. |
[5, 87] |
τῶν
οἰκετῶν
αὐτῷ
θεραπευτήρων
παρόντων,
|
ὡς |
ἐν
νυκτὶ
καὶ
τοσῷδε
ταράχῳ |
[5, 36] |
ἁπάντων
καὶ,
ἵνα
μή
τις
|
ὡς |
ἐν
νυκτὶ
πρόφασις
γένοιτο,
κατὰ |
[5, 46] |
μὲν
ὅπλα
φέροντα,
ἐσκευασμένον
δ'
|
ὡς |
ἐν
ὁδοιπορίᾳ.
Οἱ
δὲ
τὸν |
[5, 32] |
δὲ
παρῆλθεν
ἐς
τὴν
Περυσίαν
|
ὡς |
ἐν
ὀχυρᾷ
πόλει
χειμάσων,
εἰ |
[5, 120] |
ἀγνωσία
τε
πάντας
ἀλλήλων
ἐπεῖχεν
|
ὡς |
ἐν
πολέμῳ
καὶ
θαλάσσῃ
γεμούσῃ |
[5, 45] |
θαύματι
τὸν
Λεύκιον
ἔχων,
οὐδὲν
|
ὡς |
ἐν
συμφοραῖς
ἀγεννὲς
οὐδ'
ἀσύνετον |
[5, 120] |
σπουδῆς
ἐς
τὴν
θάλασσαν
ἀφεώρων,
|
ὡς |
ἐν
τῇδε
καὶ
αὐτοὶ
περὶ |
[5, 122] |
τῶν
ἑπτακαίδεκα
νεῶν
ἐς
Ἀντώνιον,
|
ὡς |
ἐξ
ὁμοίων
αὐτῷ
τὴν
μητέρα |
[5, 137] |
μόνος
οἱ
συνῄδει
τὸ
βούλευμα,
|
ὡς |
ἐξειπόντα
ἔκτεινεν.
Οὐκέτι
δὲ
τοὺς |
[5, 75] |
στρατηγοὺς
πανταχῇ
περιέπεμπε
καὶ
τἆλλα
|
ὡς |
ἐπενόει
πάντα
διεκόσμει.
Ἵστη
δέ |
[5, 102] |
ἐλυμαίνετο,
Μεσσάλας
δ'
ἐνεδοίασε
μὲν
|
ὡς |
ἐπὶ
αἰσχρῷ,
ἐνέδωκε
δ'
ὅμως, |
[5, 66] |
τὸν
Σαλουιδιηνὸν
ἐκάλει
κατὰ
σπουδήν,
|
ὡς |
ἐπὶ
δή
τι
μόνου
χρῄζων |
[5, 87] |
σὺν
ταῖς
πρόπλοις
καταπλέοντα
καὶ
|
ὡς |
ἐπὶ
δύο
χρηστοῖς
καὶ
ἀδοκήτοις |
[5, 74] |
ἡ
Ἰταλία,
ἐπαιάνιζον
αὐτίκα
ἅπαντες
|
ὡς |
ἐπὶ
εἰρήνῃ,
πολέμου
τε
ἀπαλλαγέντες |
[5, 93] |
ναῦς
ἀνεβάλλετο.
Καλούμενος
δὲ
αὖθις
|
ὡς |
ἐπὶ
ἕτοιμα
καὶ
ἀρκοῦντα
τὰ |
[5, 83] |
βαρυθυμῶν
ἐπὶ
τῷ
θανάτῳ
Μενεκράτους
|
ὡς |
ἐπὶ
ἥττῃ
μεγίστῃ
(δύο
γὰρ |
[5, 126] |
πρὸς
τὸν
Καίσαρα
δρόμῳ,
συντρεχόντων
|
ὡς |
ἐπὶ
θέᾳ
τῶν
ὁρώντων.
Ὁ |
[5, 101] |
πολεμίων
ἐκ
τῶν
ὀρῶν
καταθορόντων
|
ὡς |
ἐπὶ
Μηνοδώρου
θήραν
ἕτοιμον,
ἀνακρουσάμενος |
[5, 22] |
τῶν
ἱερῶν
χρήματα,
συλλέγοντα
μὲν
|
ὡς |
ἐπὶ
Πομπήιον,
ἐφ'
ὃν
οὐδέ |
[5, 57] |
κληρούχους
ἦγεν,
ἐκ
διαστήματος
ἑπομένους
|
ὡς |
ἐπὶ
Πομπήιον
ἰόντας·
μαθόντες
δὲ |
[5, 32] |
Καῖσαρ
ἐκάλει
πανταχόθεν
κατὰ
σπουδὴν
|
ὡς |
ἐπὶ
τοῦτο
δὴ
κεφάλαιον
τοῦ |
[5, 63] |
Πομπήιον
ἀναχωρεῖν
ἐκέλευεν
ἐς
Σικελίαν,
|
ὡς |
ἐπιμελησόμενος
τῶν
συγκειμένων,
καὶ
Ἀηνόβαρβον |
[5, 100] |
Ἐλπίσας
δ'
ἀναζεύξειν
τὸν
Καίσαρα,
|
ὡς |
ἐπύθετο
ναυπηγούμενόν
τε
καὶ
ἐπιπλευσούμενον |
[5, 66] |
ὁ
Ἀντώνιος
Μάνιον
μὲν
ἔκτεινεν
|
ὡς |
ἐρεθίσαντά
τε
Φουλβίαν
ἐπὶ
διαβολῇ |
[5, 127] |
οὐδ'
ἑτέροις
ἐπέτρεπε
διώκειν,
εἴτε
|
ὡς |
ἐς
ἀλλοτρίαν
ἀρχὴν
τὴν
Ἀντωνίου |
[5, 51] |
Καληνὸς
ἐτελεύτησε·
καὶ
ὁ
Καῖσαρ,
|
ὡς |
ἐς
ἀμφότερα
πρόφασιν
εὑρών,
ᾔει |
[5, 2] |
Ἐς
δὴ
τὸ
ναυτικὸν
τοῦτο
|
ὡς |
ἐς
ἤδη
τινὰ
ἰσχὺν
συνέθεον, |
[5, 27] |
τῶν
στρατιωτῶν
ἐς
τὸν
Καίσαρα,
|
ὡς |
ἐς
οἰκεῖον
ἤδη
πόλεμον
ὑπὲρ |
[5, 101] |
αὖθις
αὐτομολίαν.
~Ἐπινοῶν
δὲ
πρότερον,
|
ὡς |
ἐς
πάντα
οἱ
συνοῖσον,
ἀνδραγαθίσασθαι, |
[5, 68] |
ἱερὰν
ὁδόν,
οὐκ
ἔβαλλον
μὲν
|
ὡς |
ἕτοιμον
ἐς
τὰς
Πομπηίου
διαλύσεις, |
[5, 108] |
ἐπιπλεῖν,
πελάγιος
ἐπ'
ἀγκυρῶν
ἐσάλευεν
|
ὡς |
ἐφορμιούμενος
τοῖς
πολεμίοις
καὶ
νυκτομαχήσων, |
[5, 133] |
μετέφερεν,
αὖθις
ἦν
ἐν
ἐλπίσιν
|
ὡς |
ἢ
διαδεξόμενος
Ἀντώνιον,
εἰ
τέθνηκεν, |
[5, 121] |
Πομπηίου
ναῦς
ἐθάρρυνε
τοὺς
συνόντας
|
ὡς |
ἤδη
κατορθοῦντας·
καὶ
τοῖς
πολεμίοις |
[5, 5] |
τύχης
οὐχ,
ὡς
ἐβούλεσθε,
ἀλλ'
|
ὡς |
ἦν
ἄξιον,
κρινάσης
τὸν
πόλεμον, |
[5, 71] |
ᾤετο
ἀντὶ
Λεπίδου,
οἱ
δὲ
|
ὡς |
κάθοδον
αὐτῷ
δώσοντες
μόνην,
τότε |
[5, 94] |
ἑτέρου.
Ἐνίκα
δὲ
ὁ
Καῖσαρ,
|
ὡς |
καὶ
πρὸς
τὴν
Ὀκταουίαν
ἥξων |
[5, 104] |
ὕστερον
αὐτὰς
προσιούσας
αἱ
ὁλκάδες
|
ὡς |
καὶ
τάσδε
ἄλλας
πολεμίας
ἐξέκλιναν, |
[5, 71] |
τὴν
ἐσθῆτα
κατερρήξατο
ὁ
Πομπήιος
|
ὡς |
καὶ
τῶνδε
προδιδόντων
αὑτόν,
ὧν |
[5, 53] |
τοὺς
κληρούχους
ἐπὶ
τὸν
Ἀντώνιον
|
ὡς |
κατάγοντα
μετὰ
τῶν
γεωργῶν
Πομπήιον, |
[5, 16] |
αὐτὸν
τὰ
μὲν
πρῶτα
ἔσκωπτον
|
ὡς |
κόλακα,
πλέονος
δὲ
ἑκατέρωθεν
τοῦ |
[5, 122] |
ὀκτὼ
τελῶν,
ἐκάλει
κατὰ
σπουδὴν
|
ὡς |
μετὰ
τῶνδε
φευξόμενος.
Καὶ
Πλένιος |
[5, 19] |
Ἀντωνίου
παῖδας
ἅμα
τῷ
Λευκίῳ,
|
ὡς |
μηδὲν
ἐκ
τῆς
ὄψεως
ὁ |
[5, 47] |
συστρατιῶται,
οὕτως
ἀεί
μοι
προσενήνεχθε
|
ὡς |
μηδενὸς
ἀτυχῆσαι
παρ'
ἐμοῦ
δύνασθαι· |
[5, 108] |
μᾶλλον
ἔφασκεν
ἢ
ναυμαχῆσαι
καὶ
|
ὡς |
νενικηκότας
ἐδωρεῖτο,
καὶ
ἐπήλπιζεν
ἐν |
[5, 39] |
πρὸς
ἐκεῖνον
ᾤχοντο
πολεμήσοντες
ὑμῖν,
|
ὡς |
νομίζουσι,
σὺν
χρόνῳ
δ'
εἴσονται |
[5, 77] |
τοῖς
ὀφλήμασι
δεδόσθαι·
χαλεπαίνων
δέ,
|
ὡς |
ὁ
Καῖσαρ
ἔλεγεν,
εἴτε
ἐπὶ |
[5, 68] |
αὐτῶν
κακοῦργοι
τὰ
εὐσχήμονα
μάλιστα
|
ὡς |
οἰκεῖα
ἔφερον.
Ἀλλὰ
ταῦτα
μὲν |
[5, 64] |
δ'
αὐτοῖς
προσελόμενοι
Κοκκήιον
μὲν
|
ὡς |
οἰκεῖον
ἀμφοῖν,
ἐκ
δὲ
τῶν |
[5, 142] |
πάνυ
ἀνδρί,
καὶ
ὑπώπτευεν
αὐτὸν
|
ὡς |
οὐ
βέβαιον
ἔς
τε
τὸν |
[5, 64] |
τὰ
μὲν
ἐγκλήματα
αὐτῶν
ἐπέσχον
|
ὡς |
οὐ
κρῖναι
σφίσιν,
ἀλλὰ
διαλλάξαι |
[5, 8] |
αὐτὸν
ἐλθούσης
Κλεοπάτρας
ἐμέμψατο
μὲν
|
ὡς |
οὐ
μετασχούσης
τῶν
ἐπὶ
Καίσαρι |
[5, 17] |
καὶ
οἱ
στρατηγοὶ
συνιέντες
ἔφερον,
|
ὡς |
οὐ
νόμῳ
μᾶλλον
αὐτῶν
ἄρχοντες |
[5, 14] |
μόνῳ
Καίσαρι
διδούσης,
ἐπιμεμφόμενοι
δὲ
|
ὡς |
οὐ
παρόντι
τῷ
Ἀντωνίῳ.
Καὶ |
[5, 43] |
ὑπὸ
τῆς
τῶν
τριῶν
ἀρχῆς,
|
ὡς |
οὐδ'
ἂν
αὐτὸς
ἀι
τείποις· |
[5, 71] |
τὸν
Μηνόδωρον
διαβαλλόντων
ἐς
φιλαρχίαν
|
ὡς |
οὐκ
εὐνοίᾳ
τοῦ
δεσπότου
μᾶλλον |
[5, 18] |
ἐργαστήρια
καὶ
τὰς
ἀρχὰς
ἐξανίστη,
|
ὡς |
οὔτε
ἀρχῶν
οὔτε
τεχνῶν
χρῄζοντες |
[5, 11] |
βασιλευούσῃ
πόλει,
εἴτε
τὴν
χειμασίαν
|
ὡς |
πανήγυριν
ἄγων,
ἐπεὶ
καὶ
φροντίδας |
[5, 17] |
εὐχερεστέρους
ἐποίει
πρὸς
τὴν
μεταβολὴν
|
ὡς |
πανταχοῦ
τῇ
πατρίδι
βοηθοῦντας.
Ἃ |
[5, 106] |
ἀνήγετο
ταῖς
ἡμίσεσι
τῶν
νεῶν
|
ὡς |
Παπίᾳ
μόνῳ
ναυμαχήσων.
Ἐπεὶ
δὲ |
[5, 63] |
Ἰταλίαν
καθάπερ
οὐ
τευξομένη
πάντων
|
ὡς |
παρ'
υἱοῦ.
Ὧδε
μὲν
καὶ |
[5, 79] |
τὴν
γνώμην
τοῦ
πολέμου
μεμψάμενος
|
ὡς |
παράσπονδον
εἴτε
τὴν
Καίσαρος
παρασκευὴν |
[5, 80] |
σημῆναι.
Ἐπιπολαζούσης
δὲ
ὑπονοίας
ἔτι,
|
ὡς |
παρασπόνδως
ὁ
πόλεμος
ὅδε
γίγνοιτο, |
[5, 56] |
ἐκ
πολλοῦ
πολεμίῳ,
Ἀντωνίῳ
δὲ
|
ὡς |
πολέμιον
ἐπάγοντι.
Ὁ
δὲ
ἀγανακτῶν |
[5, 131] |
ἐδέχετο
καὶ
κτείνειν
τὸν
Λέπιδον
|
ὡς |
πολέμιον
κελευόντων
οὐκ
ἠνείχετο.
Ἐς |
[5, 79] |
ὁ
Ἀντώνιος
ἐώνητο
νόμῳ
πιπρασκομένην
|
ὡς |
πολεμίου.
~Ὁ
δὲ
Καῖσαρ
ἔπεμπεν |
[5, 19] |
ὡς
ἀντιπράσσοντα
Ἀντωνίῳ,
καὶ
Φουλβία
|
ὡς |
πολεμοποιοῦντα
ἐν
ἀκαίρῳ,
μέχρι
τὴν |
[5, 58] |
Ἀντώνιος
ἐκράτει
μὲν
τοῖς
ὀχυρώμασιν
|
ὡς |
πολὺ
μείονας
ἔχων
ἀσφαλῶς
ἀπομάχεσθαι, |
[5, 55] |
καὶ
προπέμψαι
τινὰς
ἐς
πεῖραν
|
ὡς |
πρὸς
ἀμφίβολον
ἄνδρα.
Ὁ
δὲ |
[5, 46] |
προδιδάσκονται
πολλάκις,
εἴτε
ὑπὸ
πάθους
|
ὡς |
πρὸς
οἰκείους
ἄνδρας,
ἀκρατεῖς
τῆς |
[5, 31] |
Λευκίου
γενόμενον.
Καὶ
τάδε
μέν,
|
ὡς |
προσεδόκησεν
ὁ
Ἀγρίππας,
ἐγίγνετο
ἅπαντα· |
[5, 7] |
ἃς
οὐ
πολὺ
ὕστερον
ἀφῃρέθησαν
|
ὡς |
σκληρότερον
ἄρχοντες.
Λαοδικέας
δὲ
καὶ |
[5, 71] |
προμάχεται,
καὶ
θαμινὰ
τὸν
Μηνόδωρον
|
ὡς |
στρατηγικὸν
καὶ
μόνον
εὔνουν
ἀνεκάλει. |
[5, 5] |
κρινάσης
τὸν
πόλεμον,
εἰ
μὲν
|
ὡς |
συναγωνισταῖς
τῶν
πολεμίων
ἔδει
χρῆσθαι, |
[5, 15] |
ψεύδεσθαι
διδαχθέντα
ἔλεγον
καὶ
ἐλοιδόρουν
|
ὡς |
τὰ
κοινὰ
προδιδόντα·
καὶ
τὸ |
[5, 120] |
ὁμοίως
εὔπορον·
ὅπλοις
τε
γὰρ
|
ὡς |
τὰ
πολλὰ
τοῖς
αὐτοῖς
ἐχρῶντο |
[5, 106] |
καί,
ὅτε
συμπλακεῖεν,
ἔβαλλόν
τε
|
ὡς |
ταπεινοτέρας
ἀφ'
ὑψηλοῦ
καὶ
κόρακας |
[5, 105] |
τρισὶ
τέλεσι
μετὰ
Μεσσάλα
διετρόχαζεν,
|
ὡς |
Ταυρομένιον
αἱρήσων
ἀπόντος
ἔτι
τοῦ |
[5, 54] |
ἐπάξεσθαι
κατὰ
ἀδελφοῦ,
πιστεύσειν
δὲ
|
ὡς |
τοιῷδε
ἀνδρὶ
πᾶσαν
Ἰβηρίαν
καὶ |
[5, 70] |
πολεμεῖν
ἐγκρατῶς
ἢ
βραδύνειν
ἔτι,
|
ὡς |
τοῦ
λιμοῦ
σφῶν
προπολεμοῦντος
καὶ |
[5, 33] |
ἐδιπλασίαζε
τὸ
βάθος
καὶ
πλάτος
|
ὡς |
τριάκοντα
πόδας
ἀμφότερα
εἶναι,
τό |
[5, 109] |
ἐπὶ
τὸ
Ταυρομένιον
προσέπεμψε
μὲν
|
ὡς |
ὑπαξόμενος
αὐτό,
οὐ
δεξαμένων
δὲ |
[5, 77] |
γενόμεναι
σπονδαί,
κατὰ
μὲν
αἰτίας,
|
ὡς |
ὑπενοεῖτο,
ἑτέρας,
αἱ
δὲ
ἐς |
[5, 27] |
τὸν
Λεύκιον
παρὰ
πολὺ
ἐποίει,
|
ὡς |
ὑπὲρ
σφῶν
τοῖς
κληρουχουμένοις
πολεμοῦντα. |
[5, 93] |
ναυσὶ
τριακοσίαις,
τῷ
Καίσαρι
συμμαχήσων,
|
ὡς |
ὑπέσχητο,
ὁ
δ'
ἐνήλλακτο
τὴν |
[5, 55] |
προσπλέοι,
εἴτε
ἀπὸ
εὐγενεστέρου
φρονήματος,
|
ὡς |
ὑπηκόοις
ἢ
ἐλάσσοσιν
ἀνδράσιν
ὑπαντῶσι, |
[5, 66] |
καὶ
τὸν
ὑπ'
αὐτῷ
στρατὸν
|
ὡς |
ὕποπτον
ὄντα
ἔχειν
ἔδωκεν
Ἀντωνίῳ. |
[5, 104] |
ἐκ
Πομπηίου
Παπίας
καὶ
διέφθειρεν
|
ὡς |
φιλίους
δεχομένας·
ᾤοντο
γὰρ
σφίσι |
[5, 62] |
πω
τότε
μετεῖχεν.
Εἰ
δ'
|
ὡς |
φίλῳ
Βρούτου
μὴ
συγγνῶναι
νομίζοιμεν, |
[5, 94] |
ἐπέρα
πρὸς
τὸν
Καίσαρα,
πιστεύον
|
ὡς |
φίλῳ.
Καὶ
ὁ
Καῖσαρ
ἰδὼν |
[5, 109] |
τὸν
Ἀρχηγέτην,
Ναξίων
τὸν
θεόν,
|
ὡς |
χάρακα
θησόμενος
ἐνταῦθα
καὶ
ἀποπειράσων |
[5, 40] |
Ἀντωνίῳ
στρατευσαμένοις
διδόναι
τὴν
ἀμνηστίαν,
|
ὡς |
χάριν
ἐκείνῳ
φέρων,
τοὺς
δ' |
[5, 129] |
ἐν
Φιλίπποις
καὶ
Μουτίνῃ
στρατευσαμένων,
|
ὡς |
χρονιωτέρων
ἄρα
ὄντων,
ἐδίδου
τοῖς |
[5, 71] |
ἐς
τὸ
τέταρτον
μόλις
ἐνεδίδουν
|
ὡς |
ὠνησόμενοι
παρὰ
τῶν
ἐχόντων·
καὶ |
[5, 10] |
ἐκ
Σελεύκου
τοῦ
Νικάτορος
ἐβασιλεύετο,
|
ὥς |
μοι
περὶ
Σύρων
λέγοντι
εἴρηται· |
[5, 103] |
τὸ
Ἱππώνειον.
Ὁ
δὲ
Πομπήιος,
|
ὥς |
μοι
προείρηται,
τάς
τε
ἐς |
[5, 67] |
ἐνδιδόντος
δὲ
τοῦ
Καίσαρος
οὐδ'
|
ὥς, |
ὁ
Ἀντώνιος
αὐτὸν
ἠξίου
ταχύνειν |
[5, 82] |
ἐς
μάχην
γενόμενος
ἐπέμενε
καὶ
|
ὥς, |
τοὺς
ἄλλους
ἐποτρύνων,
μέχρι
λαμβανομένης |
[5, 13] |
τὴν
ἀνάγκην,
καὶ
ἐδόκουν
οὐδ'
|
ὣς |
ἀρκέσειν.
Οὐδ'
ἤρκουν,
ἀλλὰ
ὁ |
[5, 68] |
ἐκάλει.
Καὶ
οὐ
παριέντων
οὐδ'
|
ὣς |
αὐτόν,
οἱ
μὲν
ὁπλῖται
διαιρεθέντες |
[5, 87] |
περὶ
ταῦτα
Καλουίσιος
μὲν
οὐδ'
|
ὣς |
ἐγιγνώσκετο
προσπλέων,
οὐδὲ
ἀπὸ
τῶν |
[5, 73] |
ἀσφάλειαν
ἀνύποπτον.
Οὐδὲ
γὰρ
οὐδ'
|
ὣς |
εἶχον
ἀμελῶς,
ἀλλ'
αἵ
τε |
[5, 35] |
μὲν
καὶ
Ἀσίνιος
βαδίζειν
καὶ
|
ὣς |
μαχούμενοι,
Πλάγκος
δὲ
ἔσεσθαι
μέσους |
[5, 53] |
πιθανοῦ
τοῦ
διερεθίσματος
ὄντος,
οὐδ'
|
ὣς |
οἱ
κληροῦχοι
προθύμως
ἐπὶ
τὸν |
[5, 136] |
αὐτοῖς
ὑπεδείκνυεν.
Οἱ
δὲ
καὶ
|
ὣς |
παρῃτοῦντο
νέον
ἄνδρα
ἐν
συμφοραῖς |
[5, 85] |
διεφθείροντο
μετὰ
ἀργίας
καὶ
αἵδε
|
ὥσπερ |
αἱ
περὶ
Κύμην,
ὁρμοῦσαί
τε |
[5, 55] |
ἡγούμενος
Ἀντωνίῳ,
κατὰ
τὴν
πρῷραν,
|
ὥσπερ |
ἔθος
ἐστίν,
ἑστώς,
εἴτ'
ἐκλαθόμενος, |
[5, 91] |
ἄπειρος
ὢν
νίκην
ἐπεξελθεῖν
εἴθ'
|
ὥσπερ |
εἴρηταί
μοι
καὶ
ἑτέρωθι,
ἐπιχειρεῖν |
[5, 1] |
μὲν
οὐδενὸς
ὄντος
ἐπὶ
πᾶσιν
|
ὥσπερ |
ἐκείνοις,
κατὰ
μέρος
δὲ
ἑτέρων, |
[5, 82] |
συνεστηκυίας
ἑκατέρας,
οἱ
δὲ
ἄνδρες
|
ὥσπερ |
ἐν
γῇ
πόνου
καὶ
ἀρετῆς |
[5, 37] |
ὄψεως,
καὶ
μικρὸν
ἔστησαν
ἀποροῦντες
|
ὥσπερ |
ἐν
τοῖς
γυμνικοῖς
ἀγῶσιν
οἱ |
[5, 76] |
γυναικῶν.
Λήγοντος
δὲ
τοῦ
χειμῶνος,
|
ὥσπερ |
ἑτέρῳ
γενομένῳ,
ἥ
τε
ἐσθὴς |
[5, 142] |
σημαίνειν
τὰ
διαστήματα
τῆς
νυκτός,
|
ὥσπερ |
ἦν
ἔθος,
ἔλαθε
μετὰ
τῶν |
[5, 109] |
τὸν
δὲ
Καίσαρα
ὁ
Πομπήιος,
|
ὥσπερ |
ἦν,
ὑπολαβὼν
ἐς
τὸ
Ταύρου |
[5, 84] |
κατειλήφει
ναῦς
ἔχοντα
τεσσαράκοντα
μόνας,
|
ὥστε |
αὐτῷ
παρῄνουν
οἱ
φίλοι,
ὡς |
[5, 110] |
καὶ
τὰ
πεζὰ
ἑτέρωθεν
ἐφαίνετο,
|
ὥστε |
δεῖσαι
μὲν
ἅπαντας,
ἐν
μέσῳ |
[5, 88] |
ἐπεφέροντο,
οὐδὲ
τῶν
πληρωμάτων
σφίσιν
|
ὥστε |
διακρατεῖν
ἐντελῶν
ὄντων.
~Μηνόδωρος
μὲν |
[5, 77] |
ἄκος
τοῦ
λιμοῦ
γεγένητο
Ῥωμαίοις,
|
ὥστε |
ἐβόων
οὐκ
ἀπαλλαγὴν
τῶν
κακῶν, |
[5, 89] |
πνεῦμα
ἐς
νύκτα
χαλεπώτερον
ἐγίγνετο,
|
ὥστε |
μηδὲ
κατὰ
φῶς
ἔτι,
ἀλλ' |
[5, 74] |
λιμοῦ,
πιέσαντος
αὐτοὺς
ἐς
ἔσχατον,
|
ὥστε |
παροδεύουσιν
αὐτοῖς
οἷα
σωτῆρσιν
ἐγίγνοντο |
[5, 117] |
καὶ
σέλα
περιλάμποντα
τὴν
στρατιάν,
|
ὥστε |
τοὺς
μὲν
Γερμανοὺς
ἐξ
εὐνίων |
[5, 77] |
ἐδίδου
Πομπηίῳ,
κελεύων,
ὅσα
ἔτι
|
ὤφειλον |
αὑτῷ
Πελοποννήσιοι
δόντα
ἢ
αὐτὸν |
[5, 44] |
λέγοντα,
συμβουλεύσω
τὰ
σοὶ
μάλιστα
|
ὠφελιμώτατα, |
μηδὲν
δεινὸν
αὐτοὺς
ἐργάσασθαι
διὰ |
[5, 38] |
ἐπεῖχεν.
Ὡς
δὲ
ὁ
Καῖσαρ
|
ὤφθη |
τοὺς
αὐτομόλους
φιλανθρώπως
ἐκδεχόμενος
καὶ |
[5, 60] |
δὲ
ἔτι
ὀξυτέραν
φύσιν
ἐπερεθίσας,
|
ᾤχετο |
πρὸς
τὸν
Καίσαρα.
~Ὁ
δὲ |
[5, 101] |
ἐπὶ
Μηνοδώρου
θήραν
ἕτοιμον,
ἀνακρουσάμενος
|
ᾤχετο |
σὺν
θαύματι.
Ὡς
δὲ
ἱκανῶς |
[5, 39] |
ἡ
διαβολή,
καὶ
πρὸς
ἐκεῖνον
|
ᾤχοντο |
πολεμήσοντες
ὑμῖν,
ὡς
νομίζουσι,
σὺν |