Livre, par.
[5, 88]	δύο χρηστοῖς καὶ ἀδοκήτοις ἀνεπαύετο.	~Χ.	Ἅμα δ' ἡμέρᾳ τὴν θάλασσαν
[5, 62]	ἐπισχὼν ὀλίγον εἶπεν· Ἀλλ' οὐ	χαιρήσει	Πομπήιος, κακὸς κακῶς καὶ νῦν
[5, 31]	ἐπανιών, ἔλεγε πυνθανομένοις τὸν Ἀντώνιον	χαλεπαίνειν	τοῖς πολεμοῦσι τῷ Καίσαρι κατὰ
[5, 62]	ἂν φθάνοιμεν ὀλίγου δεῖν ἅπασι	χαλεπαίνοντες;	Πομπηίῳ δὲ οὐ συνέθετο μὲν
[5, 93]	τὴν εὐπορίαν τὴν οἰκείαν ὑπερορῶν.	Χαλεπαίνων	δ' ὁ Ἀντώνιος ἐπέμενεν ὅμως
[5, 123]	Λιβύην καὶ Σικελίαν ὑπὲρ ἐκείνης.	Χαλεπαίνων	δ' ὁ Καῖσαρ ἦλθε μὲν
[5, 77]	αὑτῷ σὺν τοῖς ὀφλήμασι δεδόσθαι·	χαλεπαίνων	δέ, ὡς ὁ Καῖσαρ ἔλεγεν,
[5, 66]	ὁ Πομπηίου, καὶ τῷδε μάλιστα	χαλεπαίνων	ὁ Καῖσαρ οὐκ ἐδέχετο τὰς
[5, 113]	ἀνόπλους ἔχων βαλλόμενός τε καὶ	χαλεπῶς,	ἐν μὲν τοῖς πεδινοῖς ὑπὸ
[5, 49]	καὶ ὁ πόλεμος ὧδε ἐξελέλυτο,	χαλεπώτατός	τε καὶ χρόνιος ἐλπισθεὶς ἔσεσθαι
[5, 89]	Καὶ τὸ πνεῦμα ἐς νύκτα	χαλεπώτερον	ἐγίγνετο, ὥστε μηδὲ κατὰ φῶς
[5, 6]	αὐτὰ παρὰ σφίσιν ἐς νόμισμα	χαλκεῦσαι.	Καὶ τέλος παρακαλοῦντες ἔτυχον ἐννέα
[5, 110]	δὲ τοῦ Καίσαρος τὸν μὲν	χάρακα	ἐτέλουν, ὑπὸ δὲ κόπου καὶ
[5, 109]	Ἀρχηγέτην, Ναξίων τὸν θεόν, ὡς	χάρακα	θησόμενος ἐνταῦθα καὶ ἀποπειράσων τοῦ
[5, 33]	τῷ στρατῷ τὴν Περυσίαν ἀπετείχιζε	χάρακι	καὶ τάφρῳ, πεντήκοντα καὶ ἓξ
[5, 59]	τῆς δόξης ἐπαιρόμεναι, προσεπέλαζον τῷ	χάρακι	τῷ Καίσαρος κατὰ μέρη καὶ
[5, 110]	ἱππέες εὐθὺς ἠνώχλουν οἱ Πομπηίου	χαρακοποιουμένους	ἔτι τοὺς τοῦ Καίσαρος· εἰ
[5, 113]	δὲ ἀποτρέψασθαι μὲν ἐκ τοῦ	χάρακος	εὐμαρῶς εἶχε τοὺς πολεμίους, κινδυνεύων
[5, 124]	ἱππεῦσι πολλοῖς, οὓς πρὸ τοῦ	χάρακος	καταλιπὼν ἐσῄει μετ' ὀλίγων, καὶ
[5, 140]	λόφῳ τινί, ἄνευ τάφρου καὶ	χάρακος,	ὡς ἐν ἑσπέρᾳ καὶ κόπῳ.
[5, 41]	Λεύκιον παρελθεῖν ἐς τὸ Καίσαρος	χαράκωμα,	ἵνα καὶ τῷδε φαίνοιτο ἑαυτὸν
[5, 41]	προλαβὼν ὁ Καῖσαρ ἐξῆλθε τοῦ	χαρακώμακος,	ἵνα ἐλεύθερον εἴη τῷ Λευκίῳ
[5, 33]	καὶ ὁ Λεύκιος, ἑτέροις ὁμοίοις	χαρακώμασι	καὶ τάφροις τὴν πέζαν ὀχυρούμενος
[5, 59]	καὶ αὐτοὶ προσπελάζοντες τοῖς Ἀντωνίου	χαρακώμασι	προύλεγον. Γιγνομένων δὲ τούτων ἀγγέλλεται
[5, 14]	τὰ συγκείμενα, εἶξε δὲ ἐς	χάριν	Ἀντωνίου. Καὶ οἱ μὲν τοὺς
[5, 14]	εἶναι μηδὲ μόνος αὐτοῦ τὴν	χάριν	ἀποφέροιτο μηδ' ἔρημος ὁ Ἀντώνιος
[5, 40]	στρατευσαμένοις διδόναι τὴν ἀμνηστίαν, ὡς	χάριν	ἐκείνῳ φέρων, τοὺς δ' ἄλλους
[5, 78]	ἀπὸ σφῶν αὐτῶν εἴτε ἐς	χάριν	Καίσαρος, ἐξοτρύνειν ἐπὶ Μηνοδώρῳ, Κύρνου
[5, 52]	Πομπήιον. Ὁ δὲ αὐτοῖς ἀπεκρίνατο	χάριν	μὲν ἐπὶ τῇ μητρὶ γιγνώσκειν
[5, 40]	πληθὺς ἀνῴμωζον, οἱ μὲν ἑαυτῶν	χάριν,	οἱ δὲ τοῦ στρατηγοῦ, γνώμῃ
[5, 77]	ὑπὲρ τούτων, ἀντενεκάλει δὲ Πελοποννήσου	χάριν.	~Ὅσοι δὲ τῶν ἐπιφανῶν ἦσαν
[5, 8]	ἐς νόσον ἐνέβαλεν, ἧς δὴ	χάριν	οὐδ' ὕστερον ἐπαναχθῆναι νενικηκότων ἤδη,
[5, 6]	καὶ εἴκοσι τέλη πεζῶν τὴν	χάριν	περιφέρων, ὅτι, οἶμαι, τρία καὶ
[5, 13]	φέροντι δὲ τὴν ὕβριν ἐς	χάριν	τοῦ στρατοῦ. ~Ταῦτα δὲ ὁρῶν
[5, 13]	αὐτὸν ἐπέστρεφε, καὶ πλείων ὑπήντα	χάρις	ὡς γῆν ἅμα καὶ πόλεις
[5, 123]	ὀργῆς, ὀνειδιῶν τὸν Λέπιδον ἐς	χαριστίαν,	διαπειλησάμενοι δὲ ἀλλήλοις διέστησαν, καὶ
[5, 47]	δ' ἑκατέρων βοαί τε καὶ	χάριτες	ἦσαν ἐς τὸν Καίσαρα· καί
[5, 24]	ἐκ τῶν ἱερῶν ἐδανείζετο, σὺν	χάριτι	ἀποδώσειν ὑπισχνούμενος, ἀπό τε Ῥώμης
[5, 17]	νομίζουσι μᾶλλον ἢ βοηθεῖν οἰκείᾳ	χάριτι	καὶ γνώμῃ, καὶ τοὺς ἄρχοντας
[5, 54]	τῆς πατρίδος αἰεὶ προθήσω καὶ	χάριτος	καὶ γένους. Ὧδε μὲν ὁ
[5, 47]	παθόντες ἐξ ἡμῶν ἢ τίνος	χάριτος	οὐκ ἀξιωθέντες ἢ τί μεῖζον
[5, 14]	περιιδεῖν Ἀντώνιον ἢ δόξης ἢ	χάριτος	τῆς ἐς αὐτοὺς ὑπηρεσίας ἀφαιρούμενον.
[5, 5]	αἱ χρεῖαι. Συνεῖσι δὲ τῆς	χάριτος	ὑμῖν τοσοῦτον ἂν ἐπείποιμι, ὅτι
[5, 100]	Φασὶ δ' αὐτόν, ὑπὸ τῶνδε	χαυνούμενον,	καὶ τὴν συνήθη τοῖς αὐτοκράτορσι
[5, 75]	ἔχῃ, μέλλων αὐτὸς ἐν Ἀθήναις	χειμάσειν.	Ἔπεμπε δὲ καὶ Φούρνιον ἐς
[5, 47]	Καῖσαρ αὐτοῖς πόλεις τε ἐς	χειμασίαν	καὶ τοὺς ἀπάξοντας ἐς τὰς
[5, 11]	καὶ βασιλευούσῃ πόλει, εἴτε τὴν	χειμασίαν	ὡς πανήγυριν ἄγων, ἐπεὶ καὶ
[5, 10]	στρατὸν ἐς τὰ ἔθνη διελὼν	χειμάσοντα	αὐτὸς ἐς Αἴγυπτον ᾔει πρὸς
[5, 32]	Περυσίαν ὡς ἐν ὀχυρᾷ πόλει	χειμάσων,	εἰ δέοι, μέχρι τοὺς περὶ
[5, 138]	ἐς Ἀντώνιον χωρεῖν, ὑπὸ Ὀκταουίας	χειμεριζούσης	ἐν Ἀθήναις ἀπεσταλμένην· καὶ εὐθὺς
[5, 80]	ἐς Τάραντα. Κορνιφικίῳ μὲν δὴ	χειμὼν	περιπλέοντι ἐπιγίγνεται, καὶ μόνη τῶν
[5, 8]	οὔτε φυλαξαμένη Μοῦρκον ναυλοχοῦντα, μέχρι	χειμὼν	τά τε ἄλλα διελυμήνατο καὶ
[5, 90]	ἐπὶ τὰς πέτρας. Ἐμόχθουν τε	χειμῶνι	τῶν πώποτε μάλιστα καινοτρόπῳ, γῆς
[5, 98]	δὲ Καῖσαρ ἀρχομένου μὲν τοῦ	χειμῶνος	ἐς τὸν Ἐλεάτην κόλπον ἐρυμνὸν
[5, 98]	ἐπεὶ τῶν λοιπῶν οἱ ἐρέται	χειμῶνος	ἐτεθνήκεσαν, ὁ δὲ Καῖσαρ ἐκ
[5, 52]	Ῥώμην ἀνέστρεφεν· ~ὁ δὲ Ἀντώνιος	χειμῶνος	μὲν ἔτι τοὺς πρέσβεις κατεῖχε
[5, 76]	ἔρωτας γυναικῶν. Λήγοντος δὲ τοῦ	χειμῶνος,	ὥσπερ ἑτέρῳ γενομένῳ, ἥ τε
[5, 9]	κενὴν καταλαβόντες ὑπέστρεψαν, οὔτε ἐς	χεῖρας	ἐλθόντες οὔτε τι λαβόντες. ~Καὶ
[5, 32]	θαρρῶν ἀμφοτέροις ἑκατέρωθεν οὖσιν ἐς	χεῖρας	ἰέναι ἐς Περνσίαν παρῆλθεν, ἐχυρὰν
[5, 106]	ἀφ' ὑψηλοῦ καὶ κόρακας ἢ	χεῖρας	σιδηρᾶς εὐκολώτερον ἐπερρίπτουν. Οἱ δὲ
[5, 82]	Μενεκράτους· ἐπεὶ δὲ αὐταῖς ἑκατέρωθεν	χεῖρες	ἐπεβλήθησαν σιδηραῖ, τῶν μὲν νεῶν
[5, 36]	ἢ παραδιδόναι σφᾶς ἢ τοῦτο	χεῖρον	ἡγουμένους θανάτου μάχεσθαι μέχρι θανάτου.
[5, 91]	καὶ στρατηγοῖς ἐπέστελλε πᾶσι διὰ	χειρὸς	εἶναι, μή τις αὐτῷ καὶ
[5, 27]	ἀναιροῦντες, τὰ τείχη σφῶν διὰ	χειρὸς	εἶχον καὶ πρὸς τὸν Λεύκιον
[5, 46]	λαβόντες τὰς φυλακὰς ἔτι διὰ	χειρὸς	εἶχον, οὕτω κελεύσαντος αὐτοῦ Καίσαρος,
[5, 138]	~Φουρνίου δὲ οὐκ ἄρχοντος μὲν	χειρῶν,	ἀεὶ δ' αὐτῷ παραστρατοπεδεύοντος σὺν
[5, 83]	καὶ Μηνόδωρος) ἅπαντα μεθεὶς ἐκ	χειρῶν	εὐθὺς ἐς Σικελίαν ἔπλει, καθάπερ
[5, 119]	τοὺς ἐκπίπτοντας ἀνελάμβανεν. Ἔργα τε	χειρῶν	ἦν καὶ βία ναυτῶν καὶ
[5, 119]	ἐκ μηχανῆς, τὰ δ' ἀπὸ	χειρῶν,	ὅσα λίθοι καὶ πυρφόρα καὶ
[5, 56]	ἀπετείχιζεν. Ἔστι δ' ἡ πόλις	χερρόνησος	ἐν μηνοειδεῖ λιμένι, καὶ οὐκ
[5, 81]	~Ὡς δὲ αὐτῷ τὰ ἐν	χερσὶν	ἕτοιμα γεγένητο, ἐπέπλει τῇ Σικελίᾳ,
[5, 135]	ἤδη γάρ σοι καὶ ἐν	χερσὶν	ἦν, εἰ μὴ Πομπήιος ἔτι
[5, 109]	ἐς τὸ τῶν νεῶν ὕψος.	~ΧΙΙ.	τὸν δὲ Καίσαρα ὁ Πομπήιος,
[5, 46]	~Καὶ ὁ Λεύκιος ἔπεμπε τοὺς	χιλάρχους	τὸ σύνθημα τῷ στρατῷ ληψομένους
[5, 129]	εἰπὼν Σικελίᾳ μὲν ἐπέβαλλεν ἐσφορὰν	χίλια	τάλαντα καὶ ἑξακόσια, στρατηγοὺς δ'
[5, 98]	ἠοῖ, Λέπιδος μὲν ἐκ Λιβύης	χιλίαις	ὁλκάσι καὶ μακραῖς ἑβδομήκοντα καὶ
[5, 128]	τέλεσιν ἄλλους καὶ λοχαγοῖς καὶ	χιλιάρχοις	περιπορφύρους ἐσθῆτας καὶ βουλευτικὴν ἐν
[5, 46]	ἐστὶ τὸν αἰτοῦντα τὸ σύνθημα	χιλίαρχον	ἐπιδιδόναι τῷ βασιλεῖ βιβλίον ἐφήμερον
[5, 128]	δυσχεραίνων. Οἱ δὲ ἀμφὶ τὸν	χιλίαρχον	ἦσαν ἐπαινοῦντές τε καὶ τοῖς
[5, 70]	τοῖς φύλαξιν ἐλοιδόρει. Ὁ δὲ	χιλίαρχον	καὶ λοχαγὸν αὐτοῦ Μούρκου διαφθείρας
[5, 128]	αὐτοῦ τοιάδε προστιθέντος ἕτερα, ὑπεφώνησε	χιλίαρχος	Ὀφίλλιος στεφάνους μὲν καὶ πορφύραν
[5, 110]	χωρὶς ἵππων πεντακόσιοι καὶ κοῦφοι	χίλιοι	καὶ κληροῦχοι σύμμαχοι χωρὶς καταλόγου
[5, 58]	μάλα θρασέως ἐπειχθεὶς ἐπέπεσε τοῖς	χιλίοις	καὶ πεντακοσίοις εὐναζομένοις ἔτι περὶ
[5, 142]	ἐτίνοιαν οὐκ ᾔδει. Τότε δὴ	χιλίοις	καὶ πεντακοσίοις ἱππεῦσιν Ἀμύντας ἐδίωκε
[5, 95]	καὶ τὴν Ὀκταουίαν ὁ Καῖσαρ	χιλίοις	λογάσι σωματοφύλαξιν, οὓς ἐπιλέξαιτο Ἀντώνιος.
[5, 101]	εἰρεσίᾳ τρισὶν ἡμέραις πεντακοσίους ἐπὶ	χιλίοις	σταδίους καὶ τοῖς προφύλαξι τῶν
[5, 33]	ξυλίνους δι' ἑξήκοντα ποδῶν ἵστη	χιλίους	καὶ πεντακοσίους· καὶ ἐπάλξεις τε
[5, 58]	ἀπηγγέλθη προσιὼν τῷ Καίσαρι μετὰ	χιλίων	καὶ πεντακοσίων ἱππέων, οὐ κατασχὼν
[5, 100]	καὶ τὴν συνήθη τοῖς αὐτοκράτορσι	χλαμύδα	ἐκ φοινικῆς ἐς κυανῆν μεταλλάξαι,
[5, 35]	εἴ τινα εὕροιεν ἢ φυλλάδα	χλωράν,	νεμόμενοι. Καὶ τοὺς ἀποψύχοντας ὁ
[5, 93]	αὐτὸν ἐκάλει· τῇ τε γὰρ	χορηγίᾳ	τοῦ ναυτικοῦ κάμνων καὶ στρατοῦ
[5, 118]	περικόπτειν καὶ τὰς πόλεις τὰς	χορηγούσας	προκαταλαμβάνειν. Καὶ τῷδε μάλιστα κάμνων
[5, 13]	παρώδευε, καὶ τὸ ἀσφαλὲς ἡ	χρεία	συνῆγεν ἀμφοτέροις παρ' ἀλλήλων, τοῖς
[5, 17]	ἐκ καταλόγου συνήγοντο οὐδ' ἐπὶ	χρείᾳ	τῆς πατρίδος, οὐδὲ τῷ δημοσίῳ
[5, 5]	ἑνὶ ἔτει· ἐπείγουσι γὰρ αἱ	χρεῖαι.	Συνεῖσι δὲ τῆς χάριτος ὑμῖν
[5, 44]	τοὺς κινδυνεύειν ἐν τύχαις ἢ	χρείαις	ἐθελήσοντάς ποτε ὑπὲρ σοῦ, μαθόντας
[5, 73]	τοῦ γένους ἅμα καὶ τῆς	χρείας	ἀξίως· εἴθε Μηνόδωρον ἦν ἐργάσασθαι
[5, 5]	τῶν ἀνδρῶν τὸ πλῆθος τῆς	χρείας	συνορᾶν δύνασθε. Τὴν δὲ γῆν
[5, 94]	καὶ ἐς τὰς πίστεις ὑπὸ	χρείας.	~Τὸν μὲν οὖν ἐπίπλουν τὸν
[5, 5]	ἄπεισιν ἐς τὴν Ἰταλίαν, εἰ	χρὴ	τῷ λόγῳ τὸ ἔργον εἰπεῖν,
[5, 28]	τῇ Ἰταλίᾳ γενησομένου, ἣν πόσα	χρὴ	χωρὶς τῶν ἀπολλυμένων ἀνδρῶν κακοπαθῆσαι,
[5, 15]	τὴν τῆς ἀρχῆς πενταετίαν καὶ	χρῄζειν	αὖθις εὐνοίας στρατοῦ· διόπερ αὐτῶν
[5, 12]	μισθοφόρων ἑτοίμων, ἐς ὅ τι	χρῄζοιεν.	~Ὁ δὲ Καῖσαρ ταῖς πόλεσιν
[5, 18]	ὡς οὔτε ἀρχῶν οὔτε τεχνῶν	χρῄζοντες	ἐν ἀπορούσῃ καὶ λῃστευομένῃ πόλει.
[5, 52]	καὶ Σατουρνῖνος καὶ ἕτεροι, ὅσοι	χρῄζοντες	τῆς Ἀντωνίου μεγαλοπραγίας ἠξίουν αὐτὸν
[5, 93]	τοῦ ναυτικοῦ κάμνων καὶ στρατοῦ	χρῄζων	ἐπὶ Παρθυαίους Ἰταλοῦ, Καίσαρι τὰς
[5, 66]	ὡς ἐπὶ δή τι μόνου	χρῄζων	καὶ εὐθὺς ἐκπέμψων αὖθις ἐς
[5, 30]	Καίσαρα ὁ Λεύκιος ἀνεσώσατο αὐτὰ	χρήμασί	τε πολλοῖς καὶ ὑποσχέσεσι μεγάλαις.
[5, 2]	Ἀσίαν ἐπὶ νεῶν καὶ στρατοῦ,	χρήματα	ἐκλέγειν. Κασσίου δὲ ἀποθανόντος οὐδὲν
[5, 5]	καὶ τάφων ἀνίστησθε, ἐς τὰ	χρήματα	ἐλογισάμεθα, οὐδὲ ἐς ἅπαντα (οὐδὲ
[5, 24]	Σαλουιδιηνὸς ἦγεν ἐξ Ἰβηρίας. Καὶ	χρήματα	ἦν Λευκίῳ μὲν ἐξ ἐθνῶν
[5, 143]	ἤγειρε πολὺν καὶ ναῦς καὶ	χρήματα,	καὶ νήσους εἷλε, καὶ θαλασσοκράτωρ
[5, 13]	γῆν ἅμα καὶ πόλεις καὶ	χρήματα	καὶ οἰκήματα δωρουμένῳ καὶ καταβοωμένῳ
[5, 128]	στρατοῦ δὲ γέρα χωρία καὶ	χρήματα·	καὶ τοῦ πλήθους ἐπιβοήσαντος, ὅτι
[5, 22]	μὲν Ἀντώνιον οὐδὲν ἀλλ' ἢ	χρήματα	μόνα ἀγείρειν ἐν ξένοις ἀνδράσι,
[5, 6]	τοὺς πολεμίους, οἷς οὐ τὰ	χρήματα	μόνον, ἀλλὰ καὶ τὰ σκεύη
[5, 3]	τὰ πέραν ἔθνη, συλλέξων τὰ	χρήματα,	ὅσα αὐτοῖς ὑπέσχηντο. Διενείμαντο δὲ
[5, 2]	ἑτέρας ναῦς ἔχων πολλὰς καὶ	χρήματα,	ὅσα προεξείλεκτο ἀπὸ τῆς Ῥόδου.
[5, 25]	τέλη καὶ τοξότας πεντακοσίους καὶ	χρήματα	πολλὰ καὶ ναῦς ὀγσοήκοντα· καὶ
[5, 4]	ἐκάλουν, καὶ ὑμεῖς αὐτοῖς συνετελεῖτε	χρήματα	πολλά, σφαγεῦσί τε οὖσι τοῦ
[5, 22]	καὶ τὰ ἐκ τῶν ἱερῶν	χρήματα,	συλλέγοντα μὲν ὡς ἐπὶ Πομπήιον,
[5, 39]	ἀρχῆς ἀφῃρημένου καὶ Ἀντωνίου πορρωτάτω	χρήματα	συλλέγοντος, εἷς οὗτος ἅπαντα πρὸς
[5, 113]	θανάτῳ προγεγράφεσαν ἐν Ῥώμῃ, καὶ	χρήματα	τῷ κτείναντι καὶ ἐλευθερίαν ἐπικεκηρύχεσαν·
[5, 20]	ἐν Φιλίπποις ἐπινέμεσθαι, τά τε	χρήματα	τῶν δεδημευμένων καὶ τιμὰς τῶν
[5, 67]	τὸν πόλεμον διὰ τὴν ἀπορίαν.	Χρημάτων	δ' ἐς αὐτὸν οὐκ ὄντων
[5, 5]	πεποιηκέναι, τῶν μὲν μειζόνων ἀφίεμεν,	χρημάτων	δὲ ἡμῖν δεῖ καὶ γῆς
[5, 27]	Καίσαρι κιχραμένους ἐκ τῶν ἱερῶν	χρημάτων	ἐκβάλλοντες ἐκ τῶν πόλεων ἢ
[5, 24]	πόλεσι καὶ νῦν εἰσι θησαυροὶ	χρημάτων	ἱερῶν δαψιλεῖς. ~Τετάρακτο δὲ αὐτῷ
[5, 92]	τὸν πόλεμον ἐπιτωθάσαντος ως παράσπονδον.	Χρημάτων	τ' ἔχρῃζε καὶ ἠπόρει, Ῥωμαίων
[5, 4]	αἰτούντων, Γάιος Καῖσαρ τῶν μὲν	χρημάτων	τὰ τρίτα ὑμῖν ἀνῆκεν ὧν
[5, 6]	τοὺς κόσμους ἐσενεγκεῖν ἀντὶ τῶν	χρημάτων,	τοὺς δὲ αὐτὰ παρὰ σφίσιν
[5, 35]	μέσους Καίσαρός τε καὶ Ἀγρίππου,	χρῆναι	δ' ἔτι καραδοκεῖν τὰ γιγνόμενα·
[5, 22]	πιπράσκοντα μᾶλλον ἢ δωρούμενον αὐτοῖς.	Χρῆναι	δέ, εἰ τῷ ὄντι εἰρηνεύειν
[5, 77]	καὶ τῷ στρατῷ ποτε ἐδημηγόρησε	χρῆναι	παντὸς οὕνεκα παρασκευάζεσθαι. Λῃστήριά τε
[5, 52]	δέ, εἰ μὲν πολεμοίη Καίσαρι,	χρήσεσθαι	Πομπηίῳ συμμάχῳ, εἰ δ' ἐμμένοι
[5, 144]	τὸν Ἀντώνιον καὶ τῇ σφραγῖδι	χρῆσθαι.	Καὶ Πλάγκον δὲ γράψαι νομίζουσιν
[5, 5]	ὡς συναγωνισταῖς τῶν πολεμίων ἔδει	χρῆσθαι,	κολάσεως ὑμῖν ἔδει, ἐπεὶ δὲ
[5, 31]	κυκλωθείη, Σούτριον κατέλαβε, χωρίον τι	χρήσιμον	τῷ Λευκίῳ, νομίσας τὸν Λεύκιον
[5, 128]	ἐμφύλια ἔτι, πεπαυμένα σὺν τύχῃ	χρηστῇ,	ἐπὶ δ' Ἰλλυριοὺς καὶ ἕτερα
[5, 4]	Καὶ τόνδε τοιόνδε ὄντα οἱ	χρηστοὶ	τῶν ἡμετέρων πολιτῶν τύραννον ἐκάλουν,
[5, 87]	καταπλέοντα καὶ ὡς ἐπὶ δύο	χρηστοῖς	καὶ ἀδοκήτοις ἀνεπαύετο. ~Χ. Ἅμα
[5, 87]	οὐδὲ ἀπὸ τῶν νεῶν τι	χρηστὸν	ἐγίγνετο, ἀσχολουμένων περὶ τὰ ναυάγια·
[5, 86]	ὑπολοίποις ἐκ τοῦ τέως ἀχρείου	χρηστὸν	ἐπιγίγνεται· ~νυκτὸς δὲ ἐπιλαβούσης οἱ
[5, 121]	ἑκατέρωθεν. ~Μόλις δέ ποτε ταῖς	χροιαῖς	τῶν πύργων, αἷς δὴ μόναις
[5, 49]	ὧδε ἐξελέλυτο, χαλεπώτατός τε καὶ	χρόνιος	ἐλπισθεὶς ἔσεσθαι τῇ Ἰταλίᾳ. ~Καὶ
[5, 129]	Φιλίπποις καὶ Μουτίνῃ στρατευσαμένων, ὡς	χρονιωτέρων	ἄρα ὄντων, ἐδίδου τοῖς θέλουσιν
[5, 92]	ναῦς εἶχεν, δεόμενος πολλῶν, οὔτε	χρόνον	ἐς ναυπηγίαν, ἐπειγόμενος ὑπὸ τοῦ
[5, 3]	καὶ τῆς στρατείας τοὺς ἐντελῆ	χρόνον	ἐστρατευμένους χωρὶς ὀκτακισχιλίων, οὓς δεηθέντας
[5, 95]	ἐπιλέξαιτο Ἀντώνιος. Ἐπεὶ δὲ ὁ	χρόνος	αὐτοῖς ἔληγε τῆς ἀρχῆς, ἣ
[5, 145]	χώραν ἔχοντα ἑτέρωθι λεχθῆναι, τοῦ	χρόνου,	καθ' ὃν ἐλήφθησαν, συνάγοντος αὐτὰ
[5, 52]	γιγνώσκειν Πομπηίῳ καὶ ἀποτίσειν ἐν	χρόνῳ,	αὐτὸς δέ, εἰ μὲν πολεμοίη
[5, 39]	πολεμήσοντες ὑμῖν, ὡς νομίζουσι, σὺν	χρόνῳ	δ' εἴσονται στρατευσάμενοι καθ' αὑτῶν.
[5, 19]	τριῶν ἀρχῇ, οὐδὲ ἐπὶ τῷ	χρόνῳ	παύσεσθαι νομιζομένῃ, προσκρούσματα ἐς τὸν
[5, 130]	καὶ ἐπὶ κίονος ἐν ἀγορᾷ	χρύσεος	ἑστάναι μετὰ σχήματος οὗπερ ἔχων
[5, 101]	διέδωκε τοῖς συμπλέουσιν, ὅσον εἶχε	χρυσίον,	καὶ διέπλευσεν εἰρεσίᾳ τρισὶν ἡμέραις
[5, 138]	ἡγούμενος Ἀντωνίῳ συνέλαβε καὶ τὸ	χρυσίον	τοῖς ἱππεῦσι διένειμεν· ~ὁ δὲ
[5, 138]	ἐς διαφθορὰν τῆς ἴλης μετὰ	χρυσίου.	Ἀλλὰ τούσδε μὲν ὁ τῆς
[5, 81]	οἱ μὲν τὸν κόλπον ἐν	χρῷ	παρὰ τὴν γῆν αὐτὴν μηνοειδεῖ
[5, 44]	μηδὲ ἄνθρωπον ὄντα καὶ τύχῃ	χρώμενον,	οὐ βεβαίῳ πράγματι, κωλῦσαι τοὺς
[5, 125]	βέλος οὐκ ἐξίκετο ἐπὶ τὸν	χρῶτα,	ἀλλὰ δρόμῳ διέφυγεν ἐπὶ τοὺς
[5, 72]	συνῆλθον ἐς τὸ ἀμφίκλυστον Δικαιαρχέων	χῶμα,	περιορμουσῶν τῶν φυλακίδων νεῶν, καὶ
[5, 73]	Πομπήιος περιωρμις μένης ἐς τὸ	χῶμα,	ταῖς δὲ ἑξῆς Ἀντώνιός τε
[5, 73]	σκηνοποιησάμενοι καὶ οἵδε ἐπὶ τοῦ	χώματος,	πρόφασιν μὲν ὡς ἅπαντες ἐπὶ
[5, 56]	Κωνσεντίαν Πομπήιος ἐπολιόρκει καὶ τὴν	χώραν	ἐπενέμετο τοῖς ἱππεῦσιν. ~Ὁ δὲ
[5, 145]	συντελοῦντα μῆκος ἰδίας συγγραφῆς οὔτε	χώραν	ἔχοντα ἑτέρωθι λεχθῆναι, τοῦ χρόνου,
[5, 77]	ἐδέχετο μὲν ἐπὶ τοῖσδε τὴν	χώραν,	ἡγούμενος αὑτῷ σὺν τοῖς ὀφλήμασι
[5, 10]	ἁμαρτών, οὐδ' ἐπέμεινε συστῆσαι τὴν	χώραν	θορυβουμένην, ἀλλὰ τὸν στρατὸν ἐς
[5, 26]	τὰ τείχη κατέκλεισε καὶ τὴν	χώραν	προυνόμευεν. ~Ὁ δὲ Καῖσαρ ἐς
[5, 71]	ὅπως αὐτὸς ἄρχοι στρατοῦ καὶ	χώρας	ἐνιστάμενον, ἐνδοὺς ὁ Πομπήιος ἐς
[5, 51]	ἔργῳ ἕνδεκα τέλη στρατοῦ καὶ	χώρας	τοσάσδε λαβὼν τοὺς ἡγεμόνας αὐτῶν
[5, 141]	Ἐπιτρέποντος μὲν ἦν ἑαυτὸν Ἀντωνίῳ	χωρεῖν	ἐς αὐτὸν ἐξ ἀρχῆς ἢ
[5, 138]	ἴλην ἱππέων Ἰταλικὴν ἐς Ἀντώνιον	χωρεῖν,	ὑπὸ Ὀκταουίας χειμεριζούσης ἐν Ἀθήναις
[5, 142]	οἷς οὐδὲ αὐτοῖς προεῖπεν, οἷ	χωρήσειν	ἔμελλεν. Ἐπενόει δ' ἐπὶ θάλασσαν
[5, 53]	γεωργῶν Πομπήιον, ὧν αὐτοὶ τὰ	χωρία	ἔχουσιν· ἐς γὰρ δὴ Πομπήιον
[5, 128]	παισὶν ἀθύρματα, στρατοῦ δὲ γέρα	χωρία	καὶ χρήματα· καὶ τοῦ πλήθους
[5, 74]	τὰ τῶν ἐλευσομένων σὺν Πομπηίῳ	χωρία	κεκληρουχήκεσαν, ἡγούμεναι σφίσι τοὺς γεωμόρους
[5, 35]	κυκλωθεῖεν, καὶ ἐς Φουλκίνιόν τι	χωρίον	ἐξέκλιναν, ἑξήκοντα καὶ ἑκατὸν σταδίους
[5, 116]	Ἀγρίππας Τυνδαρίδα εἰλήφει, τροφῶν μεστὸν	χωρίον	καὶ εὐφυῶς ἐς πόλεμον ἐκ
[5, 23]	δὲ τῶν ἀμφὶ τὸν Λεύκιον,	χωρίον	τε ὥριστο τῇ δίκῃ Γάβιοι
[5, 31]	Σαλουιδιηνῷ μὴ κυκλωθείη, Σούτριον κατέλαβε,	χωρίον	τι χρήσιμον τῷ Λευκίῳ, νομίσας
[5, 90]	ἡ γὰρ στενότης ἡ τοῦ	χωρίου	καὶ τὸ φύσει δυσέξοδον αὐτοῦ
[5, 48]	μετ' οὐ πολὺ δὲ ἀνῃρέθησαν,	χωρὶς	Αἰμιλίου Λευκίου, ὃς ἐν Ῥώμῃ
[5, 28]	ἡδύ μοι πολεμεῖν ἐμφυλίους πολέμους	χωρὶς	ἀνάγκης βαρείας, οὐδὲ καταχρῆσθαι τῶν
[5, 94]	καὶ τὴν νύκτα ὁμοίως ἀνεπαύετο	χωρὶς	δορυφόρων παρ' αὐτῷ. Τὰ δ'
[5, 42]	ἀληθείας, ἧς οὐκ ἔνι μοι	χωρὶς	εἰπεῖν. ~Ἐγὼ τὸν πρὸς σὲ
[5, 73]	εἴθε Μηνόδωρον ἦν ἐργάσασθαι ταῦτα	χωρὶς	ἐμοῦ· Μηνοδώρῳ γὰρ ἁρμόζειν ἐπιορκεῖν,
[5, 98]	Ἐλεάτην κόλπον ἐρυμνὸν ὄντα συμπεφεύγει,	χωρὶς	ἑξήρους μιᾶς, ἣ περὶ τῇ
[5, 72]	βίας ἀπωλώλει, τὸ ἐντελὲς ἀποδοθῆναι	χωρὶς	ἐπίπλων, τοῖς δὲ προγεγραμμένοις μοῖραν
[5, 110]	ἦν αὐτῷ τρία καὶ ἱππέες	χωρὶς	ἵππων πεντακόσιοι καὶ κοῦφοι χίλιοι
[5, 110]	κοῦφοι χίλιοι καὶ κληροῦχοι σύμμαχοι	χωρὶς	καταλόγου δισχίλιοι καὶ ναυτικὴ δύναμις
[5, 3]	στρατείας τοὺς ἐντελῆ χρόνον ἐστρατευμένους	χωρὶς	ὀκτακισχιλίων, οὓς δεηθέντας ἔτι στρατεύεσθαι
[5, 74]	ἀμφὶ τὸν Πομπήιον φυγάδες αὐτίκα,	χωρὶς	ὀλίγων, οἱ πλείους ἐν τῇ
[5, 4]	ἐς τὸ ἱερὸν ἱκέτας ἀπέλυε,	χωρὶς	Πετρωνίου, συνεγνωκότος ἐπὶ τῷ φόνῳ
[5, 24]	Καίσαρι δέ, ἃ εἰλήχει, πάντα	χωρὶς	Σαρδοῦς ἐπολεμεῖτο, ὅθεν ἐκ τῶν
[5, 2]	πληρώσειν, καὶ τὰς λοιπὰς διέπρησε	χωρὶς	τῆς ἱερᾶς, ἵνα μὴ δύναιντο
[5, 49]	ἐκ ὅλην Περυσίαν, καὶ ἐνεπρήσθη	χωρὶς	τοῦ Ἡφαιστείου μόνου. Τόδε μὲν
[5, 28]	Ἰταλίᾳ γενησομένου, ἣν πόσα χρὴ	χωρὶς	τῶν ἀπολλυμένων ἀνδρῶν κακοπαθῆσαι, γιγνομένην
[5, 40]	περὶ Λεύκιον καὶ τοὺς ἄλλους	χωρὶς	τῶν ἰδίων ἐχθρῶν ἑαυτοῦ. ~Οἵδε
[5, 112]	λιμένα παρήνεγκε μεθ' ἑνὸς ὁπλοφόρου,	χωρὶς	φίλων τε καὶ ὑπασπιστῶν καὶ
[5, 88]	βίαιον ἐν ῥοώδει καὶ στενῷ	χωρίῳ.	Πομπήιος μὲν οὖν ἐν Μεσσήνῃ
[5, 102]	τοῦς δὲ τριηράρχους αὐτοῦ μεθίει	χωροῦντας	ὅποι θέλοιεν. ~Ἑτοίμου δὲ τοῦ
[5, 126]	μεθῆκεν. ~Οἱ δὲ ἱππέες τελευταῖοι	χωροῦντες	ἔπεμψάν τινα πευσόμενοι τοῦ Καίσαρος,
[5, 33]	συμβαλόντες ἀλλήλοις οὔτε σὺν προθυμίᾳ	χωροῦντες,	ὁ μὲν αὐτῶν ἐς Ῥάβενναν,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 5/04/2007