HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

APPIEN d'Alexandrie, Histoire romaine - Les guerres civiles, livre V

Liste des contextes (ordre alphabétique)

υ = 161 formes différentes pour 364 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, par.

[5, 13]   καὶ τοῖς γείτοσιν ἐπέβαινε σὺν ὕβρει, πλέονά τε τῶν διδομένων σφίσι

[5, 4]   ὧν ἐκείνοις ἐφέρετε, τὰς δ' ὕβρεις ἔπαυσεν· ὑμῖν γὰρ τοὺς φόρους

[5, 15]   στρατοῦ· διόπερ αὐτῶν καὶ τῆς ὕβρεως ἢ καταφρονήσεως ἐν τῷ τότε

[5, 144]   αὑτοῦ, μηνίων ἄρα τῆς ποτὲ ὕβρεως καὶ ἀχάριστος ἐς τὴν ἔπειτα

[5, 74]   καὶ ξεναγήσεως υἱῶν καὶ φρουρῶν ὕβρεως καὶ θεραπόντων αὐτομολίας καὶ λεηλασίας

[5, 102]   ἑτέρου, φυγεῖν μὲν ἐς Πομπήιον ὑβριζόμενος ὑπὸ τοῦ τότε ναυάρχου Καλουισίου,

[5, 13]   τῶν ἀφαιρουμένων, φέροντι δὲ τὴν ὕβριν ἐς χάριν τοῦ στρατοῦ. ~Ταῦτα

[5, 142]   οὐδ' Ἀμύνταν ἂν δέξασθαι τόδε ὕβριν ἔχον ἐς τὸν ἐξ Ἀντωνίου

[5, 37]   ἀνῃρημένων ἐσκυλευμένα κάτω διερριπτεῖτο, τὴν ὕβριν οὐκ ἔφερον, ἀλλὰ ἀνετρέποντο ὑπὸ

[5, 142]   καί τινα συγγινώσκων ἐς αὐτὸν ὕβριν παλαιὰν πρὸ τῆς εὐεργεσίας. Φουρνίῳ

[5, 138]   καὶ γὰρ ἦν τὸ πεδίον ὑγρὸν ἐξ ὄμβρων. Οἱ δὲ περισωθέντες

[5, 8]   ἔτη τεσσαράκοντα γεγονώς, λεγόμενος μὲν ὑγρότατος ἐς ταῦτα ἀεὶ φῦναι, λεγόμενος

[5, 115]   καὶ τοὺς πολεμίους εἶδον τὸ ὕδωρ ἀπολιπόντας, ἵνα μὴ γένοιντο ἐχθρῶν

[5, 108]   κυβερνητῶν μεγάλαις ναυσὶν ἐς ὀλίγον ὕδωρ ἐπιπλεῖν, πελάγιος ἐπ' ἀγκυρῶν ἐσάλευεν

[5, 10]   Εὐσεβῆ καὶ τὸν τοῦ Εὐσεβοῦς υἱὸν Ἀντίοχον ὑπὸ τοῖς ἐκ Σελεύκου

[5, 100]   μόνον θαλάσσῃ καὶ Ποσειδῶνι καὶ υἱὸς αὐτῶν ὑφίστατο καλεῖσθαι, πειθόμενος οὐκ

[5, 63]   οὐ τευξομένη πάντων ὡς παρ' υἱοῦ. Ὧδε μὲν καὶ ὁ Καῖσαρ

[5, 74]   τε ἀπαλλαγέντες ἐπιχωρίου καὶ ξεναγήσεως υἱῶν καὶ φρουρῶν ὕβρεως καὶ θεραπόντων

[5, 101]   Ἀγρίππα· καὶ γὰρ οὗτος ἐπὶ ὕλην ἐπεπόρευτο. Γαυρούμενος δὲ ὁ Μηνόδωρος

[5, 5]   καὶ βραχύτατον, ὃ καὶ πυθομένους ὑμᾶς ἀγαπήσειν οἴομαι. Ἃ γὰρ ἔδοτε

[5, 28]   ἀμφὶ τὸν Λεύκιον τάδε δι' ὑμᾶς αὐτοὺς καὶ συναλλάξαι μοι παρακαλῶ.

[5, 5]   ἔργον εἰπεῖν, ἀναστήσων τὴν Ἰταλίαν. Ὑμᾶς δ' ἵνα μὴ γῆς καὶ

[5, 28]   Ἀντώνιον μηδὲ ἀδικεῖσθαι πρὸς Ἀντωνίου· ὑμᾶς δὲ ἐλέγξαι τοὺς ἀμφὶ τὸν

[5, 28]   νῦν εὐβουλίαν, οὐ δειλίαν οὖσαν, ὑμᾶς δὲ καὶ παρ' ὑμῖν αὐτοῖς

[5, 43]   οὐ τῇ πολιτείᾳ πολεμούντων, ἀλλὰ ὑμᾶς δεδιότων, ἐπὶ δὲ τούτῳ καὶ

[5, 4]   καὶ μετακεκλημένους συναγαγὼν ἔλεξεν ὧδε· ὑμᾶς ἡμῖν, ὦ ἄνδρες Ἕλληνες, Ἄτταλος

[5, 5]   ἔδει, ἐπεὶ δὲ ἑκόντες πιστεύομεν ὑμᾶς κατὰ ἀνάγκην τάδε πεποιηκέναι, τῶν

[5, 39]   ἐποίει· οὐχ ὑφίσταμαι δὲ δι' ὑμᾶς, οὓς τῆς ἐμῆς προτίθημι εὐκλείας.

[5, 45]   ἀνάγκης. Συμπέπλεκται γὰρ οἷς ἄξιον ὑμᾶς παθεῖν, τὸ προσῆκον ὧν ἐμὲ

[5, 4]   ἡμετέρων πολιτῶν τύραννον ἐκάλουν, καὶ ὑμεῖς αὐτοῖς συνετελεῖτε χρήματα πολλά, σφαγεῦσί

[5, 141]   ἀμελούμενος ὑπὸ αὐτῶν, τάδε ἐργάσαιτο. Ὑμεῖς δὲ εἰ μὲν Ἀντωνίου γνώμῃ

[5, 47]   βοὴν καταπαύσας εἶπε τοῖς ἰδίοις. Ὑμεῖς μέν, ὦ συστρατιῶται, οὕτως ἀεί

[5, 62]   οὐκ ἔχουσαν, εἰ μὴ διαλύσεσθε ὑμεῖς. Ὁ δὲ Καῖσαρ (οὐ γὰρ

[5, 4]   πολλά, σφαγεῦσί τε οὖσι τοῦ ὑμετέρου εὐεργέτου, καὶ καθ' ἡμῶν τῶν

[5, 4]   τῶν μὲν χρημάτων τὰ τρίτα ὑμῖν ἀνῆκεν ὧν ἐκείνοις ἐφέρετε, τὰς

[5, 39]   μὲν ἦν μοι τὴν πάτριον ὑμῖν ἀποδοῦναι πολιτείαν, ὦ συστρατιῶται, τυρραννίδα

[5, 28]   οὖσαν, ὑμᾶς δὲ καὶ παρ' ὑμῖν αὐτοῖς καὶ πρὸς Ἀντώνιον ἀξιῶ

[5, 4]   ἐφέρετε, τὰς δ' ὕβρεις ἔπαυσεν· ὑμῖν γὰρ τοὺς φόρους ἐπέτρεψεν ἀγείρειν

[5, 39]   δ' εἴσονται στρατευσάμενοι καθ' αὑτῶν. Ὑμῖν δ' ἐγὼ μαρτυρῶ μὲν ἑλομένοις

[5, 39]   εἰς ὃ θέλει καταχρήσασθαι μόνῳ, ὑμῖν δὲ ἀντ' ἐμοῦ ἀμνηστίαν δοῦναι,

[5, 5]   τῶν πολεμίων ἔδει χρῆσθαι, κολάσεως ὑμῖν ἔδει, ἐπεὶ δὲ ἑκόντες πιστεύομεν

[5, 62]   ἐκποδὼν δὲ κἀκείνης γενομένης, οὐδενὸς ὑμῖν ἐνδεῖν ἔτι ἔφη πρὸς ἀλλήλους

[5, 4]   ἐδέησεν, οὐ πρὸς τὰ τιμήματα ὑμῖν ἐπεθήκαμεν, ὡς ἂν ἡμεῖς ἀκίνδυνον

[5, 28]   τοῦ ἐμφυλίου οὐκ ἐκ Μακεδονίας ὑμῖν ἢ Θράκης ἀκουσθησομένου, ἀλλ' ἐν

[5, 4]   διαθήκαις ἀπέλιπε, καὶ εὐθὺς ἀμείνονες ὑμῖν ἦμεν Ἀττάλου· οὓς γὰρ ἐτελεῖτε

[5, 47]   ὅπλα ἤραντο καὶ ἐμοὶ καὶ ὑμῖν καὶ ἑαυτοῖς; ἃ γὰρ ἔκαμνον

[5, 47]   δὲ τῶν συνεστρατευμένων τε πολλάκις ὑμῖν καὶ νῦν ὑφ' ὑμῶν σῳζομένων

[5, 4]   παρὰ τῆς βουλῆς μισθουμένων ἐνυβριζόντων ὑμῖν καὶ πολὺ πλείονα αἰτούντων, Γάιος

[5, 4]   γὰρ ἐτελεῖτε φόρους Ἀττάλῳ, μεθήκαμεν ὑμῖν, μέχρι δημοκόπων ἀνδρῶν καὶ παρ'

[5, 47]   ἡμαρτημένων, ἂν ἐς τὸ μέλλον ὑμῖν ὅμοια φρονῶσιν. Ὑπισχνουμένων δ' ἑκατέρων

[5, 47]   δέ, ἀλλὰ ἀπαύστως παρακαλούντων, Συγχωρῶ ὑμῖν, ὅσα βούλεσθε, ἔφη, καὶ ἀφείσθωσαν

[5, 39]   ἐμοῦ δεδομένους, οἳ μεριεῖν ἔμελλον ὑμῖν τὰς κληρουχίας. Ἀλλὰ ἐδημαγώγησε γάρ

[5, 5]   χρεῖαι. Συνεῖσι δὲ τῆς χάριτος ὑμῖν τοσοῦτον ἂν ἐπείποιμι, ὅτι μηδενὸς

[5, 4]   ἵνα καὶ τῶν ἐναντίων κοινωνῶμεν ὑμῖν. Τῶν δὲ ταῦτα παρὰ τῆς

[5, 39]   καὶ πρὸς ἐκεῖνον ᾤχοντο πολεμήσοντες ὑμῖν, ὡς νομίζουσι, σὺν χρόνῳ δ'

[5, 39]   δεήσομαι ἐμοὶ μὲν ἀντὶ πάντων ὑμῶν εἰς ὃ θέλει καταχρήσασθαι μόνῳ,

[5, 43]   καὶ Βρούτου περιόντων ἔτι καὶ ὑμῶν ἐκείνοις οὐ δυναμένων συναλλαγῆναι. Ἀποθανόντων

[5, 28]   καταγνώσονται διὰ τήνδε τὴν σύνοδον ὑμῶν· ἐμοὶ δὲ ἔρρωται μὲν ὁ

[5, 4]   ἄνδρες Ἕλληνες, Ἄτταλος ὁ βασιλεὺς ὑμῶν ἐν διαθήκαις ἀπέλιπε, καὶ εὐθὺς

[5, 54]   ἀδελφοῦ στρατοῖς ἐς τὴν ἁπάντων ὑμῶν καθαίρεσιν. Καὶ νῦν, εἰ μὲν

[5, 16]   σφῶν μόνῳ καὶ τῇ παρ' ὑμῶν καταγνώσει. Οἱ δὲ συγγνώμης τε

[5, 47]   πολλάκις ὑμῖν καὶ νῦν ὑφ' ὑμῶν σῳζομένων ἐπενόουν πυθέσθαι, τί παθόντες

[5, 110]   δὲ ἀπείρως τε πολέμου, καὶ ὑπ' ἀγνοίας τοῦ θορύβου τῶν Καίσαρος,

[5, 135]   ἃς ἐπ' αὐτὸν Καίσαρι ἔδωκας ὑπ' ἀνάγκης, ἀντιλαβεῖν στρατὸν ἐς Παρθυαίους

[5, 47]   ἐγὼ δὲ τοὺς μὲν νεοστρατεύτους ὑπ' ἀνάγκης ἐστρατεῦσθαι Λευκίῳ νομίζω, τουτωνὶ

[5, 45]   ἐξουσίαν, ἣν σπενδόμενος ἂν ἔδωκας ὑπ' ἀνάγκης. Συμπέπλεκται γὰρ οἷς ἄξιον

[5, 62]   Οὐκ Ἀντωνίῳ θαρρῶν, εἶπεν, ἀλλὰ ὑπ' Ἀντωνίου πεμφθείς. Οὐ γὰρ ἐπικρύψω

[5, 128]   τὰ ἄξια δώσειν σὺν τοῖς ὑπ' Ἀντωνίῳ στρατευομένοις, ὅτε κἀκεῖνος ἀφίκηται.

[5, 40]   κληρούχους γεγυμνασμένους ἔφη τεχνάζων τοῖς ὑπ' Ἀντωνίῳ στρατευσαμένοις διδόναι τὴν ἀμνηστίαν,

[5, 54]   τελευτήσαντος τά τε ἔθνη τὰ ὑπ' αὐτῷ καὶ τὸν στρατόν, ἵνα

[5, 66]   ἐλθόντα ἔκτεινε διελέγξας καὶ τὸν ὑπ' αὐτῷ στρατὸν ὡς ὕποπτον ὄντα

[5, 43]   κεκράτηκας· ἀνεπείσθησαν γὰρ πολεμεῖσθαί τε ὑπ' ἐμοῦ καὶ ἀμύνεσθαί με ἀδικοῦντα.

[5, 145]   Ἰταλίαν ἐλῄστευον, οἱ μὲν οὐχ ὑπακούσαντές πω Ῥωμαίων, οἱ δ' ἐν

[5, 126]   τῶν ὁρώντων. Ὁ δὲ Καῖσαρ ὑπανέστη τε αὐτῷ προσθέοντι καὶ προσπεσεῖν

[5, 85]   Κύμῃ πυθόμενος ἐξέπλει τὸν πορθμόν, ὑπαντήσων τῷ Καλουισίῳ. Ἀνύσαντι δ' αὐτῷ

[5, 35]   πανταχόθεν αὐτοὺς περικειμένους καὶ ἐνοχλοῦντας. Ὑπαντώντων δ' αὐτοῖς Ἀγρίππου τε καὶ

[5, 55]   ὡς ὑπηκόοις ἢ ἐλάσσοσιν ἀνδράσιν ὑπαντῶσι, προσέταξε καθελεῖν τὸ σημεῖον. Οἱ

[5, 92]   ἐπεμέμφοντο ἀλλήλοις, καὶ ἐς συμμαχίαν ὑπαξόμενον. Εἰ δὲ μὴ πείσειεν, ἐπενόει

[5, 109]   τὸ Ταυρομένιον προσέπεμψε μὲν ὡς ὑπαξόμενος αὐτό, οὐ δεξαμένων δὲ τῶν

[5, 26]   ἐγένετο· ἐν δὲ Λιβύῃ Σέξστιος, ὕπαρχος Ἀντωνίου, παρεδεδώκει μὲν ἄρτι τὸν

[5, 68]   σὺν τοῖς φίλοις καὶ ὀλίγοις ὑπασπισταῖς ἐς μέσους ἦλθεν, ἐντυχεῖν τε

[5, 112]   ὁπλοφόρου, χωρὶς φίλων τε καὶ ὑπασπιστῶν καὶ θεραπόντων. Καί τινες ἐκ

[5, 30]   ἀδελφὸν αὐτὴν ἑκόντα ἀποθήσεσθαι καὶ ὑπατείαν ἀλλάξεσθαι, νομιμωτέραν ἀρχὴν παρανόμου καὶ

[5, 24]   τέλη, ὅσα αὐτὸς ἐς τὴν ὑπατείαν ἐλθὼν ἐστράτευσε, καὶ τὰ Ἀντωνίου

[5, 72]   δὲ καὶ Πελοπόννησον ἐπὶ ταύταις, ὑπατεῦσαι δ' ἀπόντα, δι' ὅτου κρίνοι

[5, 73]   Καίσαρα, τρίτον δὴ τότε μέλλοντας ὑπατεύσειν καὶ ἐλπιζομένους τότε καὶ ἀποδώσειν

[5, 14]   ὁ τοῦ Ἀντωνίου Λεύκιος Ἀντώνιος, ὑπατεύων τότε, καὶ ἡ γυνὴ τοῦ

[5, 43]   τε ὢν καὶ γνώριμος καὶ ὕπατος. Αἱ μὲν αἰτίαι, δι' ἃς

[5, 73]   Καίσαρος. Ἀπέφηναν δὲ τῆς ἐπιούσης ὑπάτους ἐς τετραετὲς Ἀντώνιον μὲν καὶ

[5, 20]   συνήλλαξαν ἐπὶ τοῖσδε, τοὺς μὲν ὑπάτους τὰ πάτρια διοικεῖν μὴ κωλυομένους

[5, 136]   πρέσβεις καὶ τοὺς ληφθέντας αὐτοῖς ὑπεδείκνυεν. Οἱ δὲ καὶ ὣς παρῃτοῦντο

[5, 19]   γιγνομένους τῶν δυνατῶν ἑκάστου μόνος ὑπεδέχετο καὶ βοηθήσειν ὑπισχνεῖτο, κἀκείνων ὑπισχνουμένων

[5, 73]   τὸ δεῖπνον αὐτὸ ἀφανῶς εἶχον ὑπεζωσμένα ξιφίδια. Λέγεται δὲ Μηνόδωρος ἑστιωμένων

[5, 114]   ὡς ἐν θέρει καὶ καύματι ὑπεκαίοντο, μάλιστα οἱ γυμνοί. Βραδύνειν τε

[5, 60]   Κοκκήιος, τὸν καιρὸν οὐ μεθείς, ὑπεκρίνατο μεταπεμφθῆναι πρὸς Καίσαρος ἀσπασόμενος αὐτόν.

[5, 101]   γῆς ἁπαλὸν σὺν καταφρονήσει καὶ ὑπεκρίνετο αὐτὴν ὑπὸ τοῦ πηλοῦ κατέχεσθαι,

[5, 2]   οὕτως. ~Κάσσιος ὁ Παρμήσιος ἐπίκλην ὑπελέλειπτο μὲν ὑπὸ Κασσίου καὶ Βρούτου

[5, 44]   Ἀφ' ἧς δὴ γνώμης αὐτοὺς ὑπελιπόμην, ἵνα μὴ δόξαιμι, σοὶ τάδε

[5, 81]   τὸν ἑκατέρωθεν ἐπίπλουν αὐτὸς μὲν ὑπέμεινεν ἐν Μεσσήνῃ τὸν Καίσαρα, Καλουισίῳ

[5, 114]   ὁδῶν καὶ ἐνέδρας, οὔτε ἡμέρας ὑπέμενον, ἀλλ' ἀπεπνίγοντο καὶ τὰς βάσεις

[5, 125]   δ' οἳ τὰς προσβολὰς ἔτι ὑπέμενον καὶ ἀπεκρούοντο· καὶ γὰρ ὁ

[5, 128]   ἀφίκηται. Περὶ δὲ τῆς ἀστρατείας ὑπεμίμνησκε σὺν ἀπειλῇ τῶν πατρίων νόμων

[5, 6]   δὲ πόλεμος αὐτὰ ἐς τοσοῦτον ὑπενηνόχει· οἱ δὲ Ἕλληνες ἔτι λέγοντος

[5, 77]   σπονδαί, κατὰ μὲν αἰτίας, ὡς ὑπενοεῖτο, ἑτέρας, αἱ δὲ ἐς τὸ

[5, 62]   ἀλλήλους πλὴν ἀληθεῦσαι, περὶ ὧν ὑπενοήσατε. ~Οὕτω καθομιλῶν τὸν Καίσαρα ὁ

[5, 133]   ἔτι παῖδα μετὰ τῆς μητρὸς ὑπεξέθετο ὁ πατήρ, Γαΐῳ Καίσαρι πολεμῶν,

[5, 142]   ἔθος, ἔλαθε μετὰ τῶν εὐζώνων ὑπεξελθὼν τοῦ στρατοπέδου, οἷς οὐδὲ αὐτοῖς

[5, 74]   λεηλασίας πεδίων καὶ γεωργίας ἀργίας, ὑπὲρ ἅπαντα δὲ τοῦ λιμοῦ, πιέσαντος

[5, 46]   καὶ συνέκλαιον καὶ τὸν Καίσαρα ὑπὲρ αὐτῶν παρεκάλουν καὶ οὔτε βοῶντες

[5, 39]   μὲν ἑλομένοις τὰ ἀμείνονα καὶ ὑπὲρ δύναμιν κακοπαθήσασιν, ἡττήμεθα δὲ οὐχ

[5, 141]   πολεμεῖτέ μοι, κακῶς ὁ Ἀντώνιος ὑπὲρ ἑαυτοῦ βουλεύεται, τὸν ἐπιόντα πόλεμον

[5, 139]   πολέμου, ἀπέγνωσαν αὐτοῦ καὶ πράξαντες ὑπὲρ ἑαυτῶν πίστιν ἐς Ἀντώνιον μετῆλθον.

[5, 69]   πίστιν, πρεσβεύειν ἐθέλοντι πρὸς αὐτὸν ὑπὲρ εἰρήνης. Καὶ ὁ μὲν ἄκων

[5, 67]   μὲν τοῖς θεράπουσι τοὺς κεκτημένους ὑπὲρ ἑκάστου τὸ ἥμισυ τῶν πέντε

[5, 123]   νῦν ἀντιδιδόναι Λιβύην καὶ Σικελίαν ὑπὲρ ἐκείνης. Χαλεπαίνων δ' ὁ Καῖσαρ

[5, 42]   λόγον ὑπὲρ τε ἐκείνων καὶ ὑπὲρ ἐμαυτοῦ, ἵνα μόνον ἐμὲ τῶν

[5, 44]   σοὶ τάδε λέγων ἐκείνων ἀκουόντων, ὑπὲρ ἐμαυτοῦ τεχνάζων εἰπεῖν. ~Τοιαῦτα δὲ

[5, 5]   τῶν συντασσομένων εἰσὶ μυριάδες ἀνδρῶν ὑπὲρ ἑπτακαίδεκα, καὶ τούτων ἄνευθεν οἱ

[5, 127]   πεντακισχίλιοι, κοῦφοι δὲ τῶν ἱππέων ὑπὲρ ἡμιολίους μακραί τε νῆες ἑξακόσιαι·

[5, 67]   ἰδίους ἐχθροὺς ὑπὲρ οἰκείας δυναστείας, ὑπὲρ ἧς δὴ καὶ προγραφὰς καὶ

[5, 81]   μὲν ἐς τὸν κόλπον τὸν ὑπὲρ Κύμης συνέφυγον καὶ τὴν νύκτα

[5, 67]   ἀρχήν, ἀλλ' ἐς ἰδίους ἐχθροὺς ὑπὲρ οἰκείας δυναστείας, ὑπὲρ ἧς δὴ

[5, 44]   τύχαις ἢ χρείαις ἐθελήσοντάς ποτε ὑπὲρ σοῦ, μαθόντας ἐκ τοῦδε τοῦ

[5, 27]   ὡς ἐς οἰκεῖον ἤδη πόλεμον ὑπὲρ σφῶν ἑκάτεροι διαρούμενοι. ~Καὶ τῶνδε

[5, 27]   Λεύκιον παρὰ πολὺ ἐποίει, ὡς ὑπὲρ σφῶν τοῖς κληρουχουμένοις πολεμοῦντα. Καὶ

[5, 42]   τοῦτο ἐπιδεικνύντα διελεῖν τὸν λόγον ὑπὲρ τε ἐκείνων καὶ ὑπὲρ ἐμαυτοῦ,

[5, 47]   γὰρ ἔκαμνον ἐγώ, πάντα ἦν ὑπὲρ τῆς κληρουχίας, ἧς τοῦ μέρους

[5, 41]   τινι τὸν πόλεμον, ἀλλὰ κοινὸν ὑπὲρ τῆς πατρίδος γεγονέναι. Καὶ ὁ

[5, 39]   ἀγωνίσασθαι μέχρι τοῦ τελευταίου δαίμονος ὑπὲρ τῆς πατρίδος· καλὸν γάρ μοι

[5, 42]   πολίτῃ διηνέχθην καὶ ὁμοτίμῳ καὶ ὑπὲρ τῆς πατρίδος, οὐκ αἰσχρὸν ἡγοῦμαι

[5, 54]   οἰχήσομαι πρὸς αὐτόν, ἀγωνιούμενος αὖθις ὑπὲρ τῆς πατρίδος πρὸς σέ, καίπερ

[5, 12]   καὶ μάλιστα, ὅτε ἐνθυμηθεῖεν οὐχ ὑπὲρ τῆς πόλεως, ἀλλ' ἐπὶ σφίσιν

[5, 109]   δὲ Λευκοπέτρας ἔμελλε νυκτὸς περᾶν ὑπὲρ τὸν πορθμὸν ἐς τὸ Ταυρομένιον.

[5, 20]   τριῶν ἀνδρῶν, μηδενὶ δὲ γῆν ὑπὲρ τοὺς στρατευσαμένους ἐν Φιλίπποις ἐπινέμεσθαι,

[5, 77]   Πομπηίῳ. Ὁ δὲ ἐξελογεῖτο μὲν ὑπὲρ τούτων, ἀντενεκάλει δὲ Πελοποννήσου χάριν.

[5, 36]   τάφρον ἐνέχωσαν καὶ τοὺς σταυροὺς ὑπερέβησαν καὶ τοῖς τείχεσι προσελθόντες οἱ

[5, 140]   μὲν καὶ ταῦτα θεοῦ βλάπτοντος ὑπερεῖδε καὶ οὐδὲν ἐπ' ἔργῳ τοιῷδε

[5, 91]   καταστάντος τοῦ κλύδωνος ἐπεχείρησεν, ἀλλ' ὑπερεῖδεν ἐκ τῶν δυνατῶν διαζωννυμένους τὰ

[5, 13]   μὴ βεβαίως ἄρχοιεν οἱ δόντες, ὑπερεμάχουν ἀπ' εὐνοίας ἀναγκαίου. Πολλὰ δὲ

[5, 117]   τὴν νύκτα πᾶσαν ἀσπίδα Κελτικὴν ὑπερέσχον αὐτοῦ. Ἐγένοντο δὲ καὶ βρόμοι

[5, 15]   καταφρονήσεως ἐν τῷ τότε ἑκὼν ὑπερεώρα. Ἔν γέ τοι τῷ θεάτρῳ,

[5, 90]   τε ἑτέρων ἀνὰ τὸ πέλαγος ὑπερκυπτόντων τὸ κῦμα καὶ ἐς βοήθειαν

[5, 53]   καὶ Ἀηνοβάρβου κατὰ πλῆθος ὁπλιτῶν ὑπεροίσειν ἐνόμιζεν ἦρχε γὰρ τελῶν ἐς

[5, 93]   διὰ τὴν εὐπορίαν τὴν οἰκείαν ὑπερορῶν. Χαλεπαίνων δ' ὁ Ἀντώνιος ἐπέμενεν

[5, 28]   μοι καὶ συνίστασθαι διὰ τὴν ὑπεροψίαν Λευκίου. ~Ταῦτ' εἶπεν ὁ Καῖσαρ.

[5, 16]   καὶ τὴν Καίσαρος ἀσθένειαν, οὐχ ὑπεροψίαν. Οἱ δὲ αὐτὸν τὰ μὲν

[5, 9]   ἱππέες τὴν πόλιν κενὴν καταλαβόντες ὑπέστρεψαν, οὔτε ἐς χεῖρας ἐλθόντες οὔτε

[5, 129]   ὅτι σφίσιν ἀποδώσει τὰ τότε ὑπεσχημένα καίπερ οὕτως ἀπολυθεῖσιν. Ἐς δὲ

[5, 3]   συλλέξων τὰ χρήματα, ὅσα αὐτοῖς ὑπέσχηντο. Διενείμαντο δὲ αὖθις ὅσα καὶ

[5, 93]   τριακοσίαις, τῷ Καίσαρι συμμαχήσων, ὡς ὑπέσχητο, ὁ δ' ἐνήλλακτο τὴν γνώμην

[5, 113]   ἐπὶ πλεῖστον καὶ τοὺς ἐπεκθέοντας ὑπέφευγον. ~Τετάρτῃ δ' ἡμέρᾳ μόλις ἐπὶ

[5, 128]   δὲ αὐτοῦ τοιάδε προστιθέντος ἕτερα, ὑπεφώνησε χιλίαρχος Ὀφίλλιος στεφάνους μὲν καὶ

[5, 70]   μὲν Μοῦρκος ἀχθόμενος ἐς Συρακούσας ὑπεχώρει καί τινας ἰδὼν φύλακας ἑπομένους

[5, 85]   αὐτοῦ παρά τε τὴν γῆν ὑπεχώρουν ἅπασαι καὶ ἐπ' ἀγκυρῶν ἐσάλευον

[5, 138]   Οἱ δὲ περισωθέντες τότε μὲν ὑπεχώρουν, οὐκ ὄντες ἀξιόμαχοι. Προσδεχομένων δὲ

[5, 98]   Λιλυβαίῳ πολιορκῶν, τινὰς τῶν πόλεων ὑπήγετο καὶ ἑτέρας ἐβιάζετο· Ταῦρος δὲ

[5, 78]   Καὶ Πομπήιος μὲν ἐς ἀλλοτρίωσιν ὑπήγετο τοῦ Μηνοδώρου, τῶν δ' αὐτῶν

[5, 26]   ἐπόρθει τὰ τοῖς τρισὶν ἀνδράσιν ὑπήκοα, ἔς τε τὸ Βρεντέσιον ἐπιπλεύσας

[5, 55]   εἴτε ἀπὸ εὐγενεστέρου φρονήματος, ὡς ὑπηκόοις ἢ ἐλάσσοσιν ἀνδράσιν ὑπαντῶσι, προσέταξε

[5, 137]   ὁρῶν κατέλεγέ τινας ἐκ τῶν ὑπηκόων καὶ Ἀηνόβαρβον ἄρχοντα γείτονος στρατοῦ

[5, 41]   κατιέναι Λεύκιον. Ὁ δὲ αὐτίκα ὑπήντα. Ἑωρῶντο οὖν ἀλλήλοις ἤδη μετὰ

[5, 117]   στρατοῦ. Τισιηνῷ δ' ὁ Καῖσαρ ὑπήντα καὶ διημάρτανε τῆς ὁδοῦ περὶ

[5, 104]   στρατοῦ τέλη τέσσαρα. Καὶ αὐταῖς ὑπήντα πελάγιος ἐκ Πομπηίου Παπίας καὶ

[5, 31]   Λευκίου μετετίθεντο· ὁ δὲ Λεύκιος ὑπήντα Σαλουιδιηνῷ μετὰ στρατοὺ πολλοῦ πρὸς

[5, 33]   τοὺς ἀποκλείοντας βιαζομένων, ὁ Καῖσαρ ὑπήντα σὺν Ἀγρίππᾳ, φυλακὴν τῆς Περυσίας

[5, 13]   ἐς αὐτὸν ἐπέστρεφε, καὶ πλείων ὑπήντα χάρις ὡς γῆν ἅμα καὶ

[5, 45]   πρὸς ἐμὲ ὁρῶν, ὦ Λεύκιε, ὑπήντησα τῶν ἐμῶν ἐρυμάτων ἔτι ἐκτὸς

[5, 130]   λαβεῖν ἢ ὅσας δοκιμάσειε· καὶ ὑπήντων ὅτι πορρωτάτω καὶ αὐτοὶ καὶ

[5, 14]   ἢ χάριτος τῆς ἐς αὐτοὺς ὑπηρεσίας ἀφαιρούμενον. Ἤκμαζε δὲ ἐν τῷ

[5, 2]   μέρη τῆς Ἀσίας ἐπὶ τῶν ὑπηρεσιῶν, καὶ αὐτὸ ὁπλίταις τε ἐξ

[5, 106]   πέλαγος. Καὶ τούσδε μὲν τὰ ὑπηρετικὰ τοῦ Πομπηίου περιπλέοντα ἀνελάμβανεν, ~ὁ

[5, 119]   τε καὶ ἀκοντίζουσαι· καὶ τὰ ὑπηρετικὰ τοὺς ἐκπίπτοντας ἀνελάμβανεν. Ἔργα τε

[5, 112]   νίκῃ. ~Καίσαρα δ' ἐν τοῖς ὑπηρετικοῖς ἐς πολὺ τῆς νυκτὸς ἀνακωχεύοντα

[5, 128]   ὅμοιον ἐκείνῳ τόνδε τὸν ἀγῶνα, ὑπισχνεῖτο δ' ὅμως τὰ ἄξια δώσειν

[5, 78]   Καίσαρα περὶ αὐτομολίας τοῦ Μηνοδώρου· ὑπισχνεῖτο δὲ ἐγχειριεῖν Σαρδὼ καὶ Κύρνον

[5, 95]   δισμυρίους Ἰταλοὺς ὁπλίτας, οὓς ἐπιπέμψειν ὑπισχνεῖτο· ἐδωρήσατο δὲ καὶ Ὀκταουία τὸν

[5, 19]   ἑκάστου μόνος ὑπεδέχετο καὶ βοηθήσειν ὑπισχνεῖτο, κἀκείνων ὑπισχνουμένων ἀμυνεῖν, ἐς ὃ

[5, 24]   ἱερῶν ἐδανείζετο, σὺν χάριτι ἀποδώσειν ὑπισχνούμενος, ἀπό τε Ῥώμης ἐκ τοῦ

[5, 127]   μὲν ἤδη διδούς, τά δὲ ὑπισχνούμενος, στεφάνους τε καὶ τιμὰς ἅπασιν

[5, 19]   ὑπεδέχετο καὶ βοηθήσειν ὑπισχνεῖτο, κἀκείνων ὑπισχνουμένων ἀμυνεῖν, ἐς ὃ κελεύοι. Ὅθεν

[5, 47]   τὸ μέλλον ὑμῖν ὅμοια φρονῶσιν. Ὑπισχνουμένων δ' ἑκατέρων βοαί τε καὶ

[5, 23]   ἡγεμόνων τοῦ στρατοῦ, παραπέμψειν αὐτὸν ὑπισχνουμένων, οὐκέτι ἐπείθετο. ~Οὕτω μὲν ἦσαν

[5, 92]   τῶν πόλεών τινες αὐτῷ ναῦς ὑπισχνοῦντο καὶ ἐποίουν. Ὁ μὲν δὴ

[5, 6]   Μουτίνῃ συνηλλάσσοντο ἀλλήλοις καὶ τάδε ὑπισχνοῦντο, ὁ δὲ πόλεμος αὐτὰ ἐς

[5, 116]   Ἡλίου βοῦς γενέσθαι καὶ τὸν ὕπνον Ὀδυσσεῖ ~Ψευδοῦς δὲ τῆς Ἀγρίππου

[5, 115]   αὐτοῖς ἔχουσι Λαρώνιος ἐπιφαίνεται μακρόθεν, ὑπὸ Ἀγρίππου σὺν τρισὶ τέλεσι πεμφθείς,

[5, 29]   εἴτε δι' ἑτέραν γνώμην εἴτε ὑπὸ αἰδοῦς· ὁ δὲ πόλεμος ἀνέῳκτο,

[5, 22]   αὐτοκράτορα εἶναι καὶ τὸ πρασσόμενον ὑπὸ ἀλλήλων εἶναι κύριον. Πανταχόθεν οὖν

[5, 17]   συνάγουσιν αὐτοὺς μόνοις, οὐδὲ τούτοις ὑπὸ ἀνάγκῃ νόμων, ἀλλ' ὑποσχέσεσιν ἰδίαις,

[5, 17]   γνώμῃ, καὶ τοὺς ἄρχοντας ἡγουμένοις ὑπὸ ἀνάγκης αὑτῶν ἐς τὰ ἴδια

[5, 141]   γὰρ ἐπιτέτραπται τὰ περὶ σὲ ὑπὸ Ἀντωνίου· καὶ πίστιν, ἣν αἰτεῖς

[5, 141]   καὶ Τίτιον αἰτεῖν. Κεκέλευσται δ' ὑπὸ Ἀντωνίου πολεμοῦντα μέν σε κατακανεῖν,

[5, 51]   καὶ Ἰβηρίαν, καὶ τάσδε οὔσας ὑπὸ Ἀντωνίῳ, Φουφίου τοῦ παιδὸς Καληνοῦ

[5, 141]   ἐν τοσούτῳ δεόμενος καὶ ἀμελούμενος ὑπὸ αὐτῶν, τάδε ἐργάσαιτο. Ὑμεῖς δὲ

[5, 26]   αὐτὸν ἀφορώσης. ~Ἀλλὰ Πομπηίῳ μὲν ὑπὸ ἀφροσύνης οὐκ ἐπιχειρεῖν, ἀλλὰ ἀμύνεσθαι

[5, 49]   δόξαν ἀρχαιότητος ἐχούσῃ καὶ ἀξιώσεως· ὑπὸ γὰρ Τυρρηνῶν πάλαι φασὶν αὐτὴν

[5, 40]   σφισιν ἀρίστου καὶ δημοκρατικοῦ φανέντος, ὑπὸ δ' ἐσχάτης ἀνάγκης ἡττημένου. Οἱ

[5, 115]   ἔνδηλος ὤν, ὅτι φίλος εἴη· ὑπὸ δὲ ἐλπίδος ἀεὶ τοιοῦτον ἔσεσθαι

[5, 87]   ἐγίγνετο, ἀσχολουμένων περὶ τὰ ναυάγια· ὑπὸ δὲ ἑτέρου δαίμονος ἀγαθοῦ τὸ

[5, 143]   αὐτὸν ἦσαν ἐν τῇ πατρίδι. Ὑπὸ δὲ θεοβλαβείας αὐτὸς οὔ ποτε

[5, 110]   Καίσαρος τὸν μὲν χάρακα ἐτέλουν, ὑπὸ δὲ κόπου καὶ ἀγρυπνίας ἐς

[5, 50]   ἔτι λοιπὸν αὑτοῦ στρατὸν ἐκλιπὼν ὑπὸ δειλίας. Οἱ δὲ Οὐεντίδιον σφῶν

[5, 136]   νέον ἄνδρα ἐν συμφοραῖς ἐσχάταις ὑπὸ δέους, εἰ ἄρα μὴ προσοῖτο

[5, 129]   ~ὁ δὲ στρατὸς οὐκέτι μέν, ὑπὸ δέους, οὐδεὶς καθ' ἕνα ἐφθέγγετο,

[5, 117]   μὲν Γερμανοὺς ἐξ εὐνίων ἀναπηδᾶν ὑπὸ δέους, τοὺς δέ, ἀκοῇ τῶν

[5, 114]   ἀπεγίνωσκον αὑτῶν ἤδη καὶ μεθεῖντο ὑπὸ δίψης καὶ θέρους καὶ κόπου.

[5, 121]   ἐς τὴν Μεσσήνην ἠπείγετο, οὐδὲν ὑπὸ ἐκπλήξεως περὶ τῶν πεζῶν οὐδ'

[5, 135]   προφέρει δέ σοι καὶ Πομπήιος ὑπὸ εὐνοίας, αἱρούμενος ἄνδρα ἄκακον καὶ

[5, 77]   εἴτε κατὰ γνώμην ἄπιστον εἴθ' ὑπὸ ζήλου τῶν ἑτέρων μεγάλους στρατοὺς

[5, 115]   ἐχθρῶν ἐν μέσῳ, ἀνέκραγον μὲν ὑπὸ ἡδονῆς, ὅσον ἔσθενον, ἀντιβοήσαντος δ'

[5, 70]   ἔπεμψεν ἀνελεῖν αὐτὸν καὶ φάσκειν ὑπὸ θεραπόντων ἀνῃρῆσθαι· ἔς τε πίστιν

[5, 125]   οἱ δὲ καὶ ἐς ὑπόκρισιν ὑπὸ ἱππέων μικρὰ ἐνοχληθέντες. Εἰσὶ δ'

[5, 132]   λῃστείᾳ λανθανούσῃ μᾶλλον ἐοικότων, Σαβῖνος ὑπὸ Καίσαρος αἱρεθεὶς εἰς διόρθωσιν πολὺν

[5, 134]   ἀξιοῖ καὶ νῦν μὴ πολλάκις ὑπὸ Καίσαρος ἐνεδρευθῆναι λόγοις τε καὶ

[5, 60]   ἦν Κοκκήιος ἑκατέρῳ φίλος καὶ ὑπὸ Καίσαρος ἐς Φοινίκην τοῦ προτέρου

[5, 20]   ἀνεῷχθαι δὲ τὰς Ἄλπεις τοῖς ὑπὸ Καίσαρος πεμπομένοις ἐς τὴν Ἰβηρίαν

[5, 3]   δύο ἔδωκεν, ἀντιληψόμενος ἐκ τῶν ὑπὸ Καληνῷ τοῦ Ἀντωνίου κατὰ τὴν

[5, 2]   ὁ Παρμήσιος ἐπίκλην ὑπελέλειπτο μὲν ὑπὸ Κασσίου καὶ Βρούτου περὶ τὴν

[5, 11]   μόναι καὶ δίαιτα μεθ' Ἑλλήνων ὑπὸ Κλεοπάτρᾳ, ᾗ δὴ καὶ μάλιστα

[5, 28]   μοι συναδικεῖται τὴν κληρουχίαν ἀφαιρούμενος ὑπὸ Λευκίου καὶ ὁ ἄλλος, ὃν

[5, 26]   παρεδεδώκει μὲν ἄρτι τὸν στρατόν, ὑπὸ Λευκίου κεκελευσμένος, Φάγγωνι τῷ Καίσαρος,

[5, 23]   εἰπόντος οὐκ Ἀντωνίῳ πολεμεῖν, ἀλλ' ὑπὸ Λευκίου πολεμεῖσθαι, συμβαλόντες οἱ πρέσβεις

[5, 115]   δρόμῳ τὴν πηγὴν κατέλαβον. Καὶ ὑπὸ μὲν τῶν ἡγεμόνων ἐκωλύοντο πίνειν

[5, 138]   ἱππέων Ἰταλικὴν ἐς Ἀντώνιον χωρεῖν, ὑπὸ Ὀκταουίας χειμεριζούσης ἐν Ἀθήναις ἀπεσταλμένην·

[5, 123]   Καῖσαρ ἦλθε μὲν καὶ αὐτὸς ὑπὸ ὀργῆς, ὀνειδιῶν τὸν Λέπιδον ἐς

[5, 125]   καὶ οὐκ ἀνέσχεν ὁ Καῖσαρ ὑπὸ ὀργῆς, πρὶν ἐξελεῖν αὐτὸ σὺν

[5, 121]   γῆν διωκόμεναι, καὶ συνεξώκελλον αὐταῖς ὑπὸ ὁρμῆς οἱ διώκοντες ἢ ὁρμιζομένας

[5, 46]   ἐξεπίτηδες, οἷα προδιδάσκονται πολλάκις, εἴτε ὑπὸ πάθους ὡς πρὸς οἰκείους ἄνδρας,

[5, 68]   οὐδὲ φυγεῖν ἐδύναντο, βεβυσμένοι τε ὑπὸ πλήθους καὶ διαδρομὴν οὐκέτι ἔχοντες,

[5, 19]   ἐπὶ τὴν Βρεττίων ἠιόνα, πορθουμένην ὑπὸ Πομπηίου, δόξας ὁ Λεύκιος ἢ

[5, 98]   αἱ δ' ἐς τέλματα ἐξώκελλον ὑπὸ ῥύμης, αἱ δὲ καὶ διερρίφησαν

[5, 82]   Αἱ μὲν δὴ νῆες ἀλλήλαις ὑπὸ ῥύμης ἐνέπεσον καὶ συνέτριψαν ἡ

[5, 81]   ἐπιφαίνεταί τε καὶ εὐθὺς ἐπλησίαζεν ὑπὸ ῥύμης καὶ τάχους· δρᾶν δὲ

[5, 75]   καὶ Φούρνιον ἐς Λιβύην, τὰ ὑπὸ Σεξστίῳ τέλη τέσσαρα ἄξοντα ἐπὶ

[5, 134]   σοὶ καὶ πολεμεῖν, εἰ δεήσειεν, ὑπὸ σοί. Καὶ τάδε οὐ νῦν

[5, 62]   συμμαχήσειν ὁ Ἀντώνιος, πολεμούμενος δ' ὑπὸ σοῦ προσλήψεσθαι σύμμαχον ἢ καὶ

[5, 16]   ἐς τὸ πεδίον τὸ Ἄρειον ὑπὸ σπουδῆς ἔτι νυκτὸς ἀφίκοντο, καὶ

[5, 99]   καὶ τὸ ναυτικὸν εἶδε τὸ ὑπὸ Ταύρῳ, καὶ ἐς Ἱππώνειον ἦλθε

[5, 8]   στόλον ἄλλον ἕτοιμον ἔχουσα κωλυθείη ὑπό τε ἀνέμου καὶ αὐτοῦ Δολοβέλλα,

[5, 25]   εὐμαρῶς ἂν τῆς Ἰταλίας κρατῆσαι, ὑπό τε λιμοῦ καὶ στάσεως διεφθαρμένης

[5, 71]   Ἐπειγόμενοι δὲ ἐς τὰς συμβάσεις ὑπό τε τοῦ λιμοῦ καὶ ὑπὸ

[5, 81]   πετρῶν, ἐφ' ἃς ἐπώκελλον, καὶ ὑπὸ τῆς ἀκινησίας τῶν νεῶν· πεζομαχεῖν

[5, 140]   καὶ σιτολογοῦντα ἠνώχλουν, ἕως κινδυνεύων ὑπὸ τῆς ἀπορίας ἠξίωσεν ἐς λόγους

[5, 62]   νοσήσειε καὶ τὴν νόσον ἐπιτρίψειεν ὑπὸ τῆς δυσθυμίας, οὐκ ἰδόντος αὐτὴν

[5, 37]   ὕβριν οὐκ ἔφερον, ἀλλὰ ἀνετρέποντο ὑπὸ τῆς ὄψεως, καὶ μικρὸν ἔστησαν

[5, 43]   ἀριστοκρατίαν ἀναλάβω τῇ πατρίδι, λελυμένην ὑπὸ τῆς τῶν τριῶν ἀρχῆς, ὡς

[5, 59]   ~Αἵ τε στρατηγίδες αὐτοῦ τάξεις, ὑπὸ τῆσδε τῆς δόξης ἐπαιρόμεναι, προσεπέλαζον

[5, 136]   Πομπήιος, ἥξειν αὐτὸν ἔφασκεν παραπεμπόμενον ὑπὸ Τιτίου. Ἅμα δὲ ταῦτα ἐγίγνετο,

[5, 42]   αἰσχρὸν ἡγοῦμαι μετὰ τοιᾶσδε προφάσεως ὑπὸ τοιοῦδε ἡσσῆσθαι. Καὶ τάδε λέγω

[5, 10]   τὸν τοῦ Εὐσεβοῦς υἱὸν Ἀντίοχον ὑπὸ τοῖς ἐκ Σελεύκου τοῦ Νικάτορος

[5, 24]   Λευκίῳ μὲν ἐξ ἐθνῶν τῶν ὑπὸ τὸν Ἀντώνιον οὐ πολεμουμένων, Καίσαρι

[5, 143]   ὑπὸ τοῦ πατρὸς ἀπολειφθεὶς καὶ ὑπὸ τοῦ ἀδελφοῦ μειράκιον ἤδη, λαθὼν

[5, 71]   ὑπό τε τοῦ λιμοῦ καὶ ὑπὸ τοῦ δήμου, ἐς τὸ τέταρτον

[5, 31]   τὴν τῶν τριῶν ἀρχήν, αὐτοκράτωρ ὑπὸ τοῦ δήμου προσαγορευθεὶς ἐπὶ τὸν

[5, 77]   αἱ δὲ ἐς τὸ φανερὸν ὑπὸ τοῦ Καίσαρος ἐκφερόμεναι αἵδε ἦσαν.

[5, 89]   καὶ οἵδε ἐπὶ τὰς πέτρας ὑπὸ τοῦ κύματος. Ὡς δὲ καὶ

[5, 104]   συναντᾶν. Αἱ δὲ βραδέως τε ὑπὸ τοῦ Λεπίδου καθείλκοντο, καὶ ὕστερον

[5, 92]   οὔτε χρόνον ἐς ναυπηγίαν, ἐπειγόμενος ὑπὸ τοῦ λιμοῦ καὶ τοῦ δήμου

[5, 112]   ἐς Στυλίδα νυκτὸς ἐξῄει, παραπεμπόμενος ὑπὸ τοῦ Μεσσάλα, πρὸς Καρρίναν τρία

[5, 143]   παῖς Πομπηίου Μάγνου, νεώτερος μὲν ὑπὸ τοῦ πατρὸς ἀπολειφθεὶς καὶ ὑπὸ

[5, 101]   σὺν καταφρονήσει καὶ ὑπεκρίνετο αὐτὴν ὑπὸ τοῦ πηλοῦ κατέχεσθαι, μέχρι, τῶν

[5, 136]   καὶ οἱ πεμφθέντες ἐς Παρθυαίους ὑπὸ τοῦ Πομπηίου ἐλήφθησαν ὑπὸ τῶν

[5, 102]   φυγεῖν μὲν ἐς Πομπήιον ὑβριζόμενος ὑπὸ τοῦ τότε ναυάρχου Καλουισίου, τὴν

[5, 10]   στάσιν ἐπ' αὐτῇ κατὰ πόλεις ὑπὸ τυράννων εἴχετο, συλλαμβανόντων τοῖς τυράννοις

[5, 136]   Παρθυαίους ὑπὸ τοῦ Πομπηίου ἐλήφθησαν ὑπὸ τῶν Ἀντωνίου στρατηγῶν καὶ ἐς

[5, 13]   δωρουμένῳ καὶ καταβοωμένῳ μὲν ἐπιφθόνως ὑπὸ τῶν ἀφαιρουμένων, φέροντι δὲ τὴν

[5, 119]   καλῳδίων ἐφέλκοιτο ὀπίσω· κοπῆναί τε ὑπὸ τῶν βλαπτομένων οὐκ ἦν εὔπορος

[5, 90]   ἐτραχύνετο. Καὶ τὸ δεινὸν οὐδ' ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων ποτὲ τηλικοῦτον ἐμνημονεύετο

[5, 23]   ὡς ἔλεγεν, ἐπιβουλήν· καλούμενός τε ὑπὸ τῶν ἡγεμόνων τοῦ στρατοῦ, παραπέμψειν

[5, 113]   χαλεπῶς, ἐν μὲν τοῖς πεδινοῖς ὑπὸ τῶν ἱππέων, ἐν δὲ τοῖς

[5, 119]   ἐμπίπτων καὶ ἐμπηγνύμενος, ὅτε μάλιστα ὑπὸ τῶν καλῳδίων ἐφέλκοιτο ὀπίσω· κοπῆναί

[5, 138]   Φούρνιος ἐς τὸν Πομπήιον ἐπεστραμμένος ὑπὸ τῶν ὄπισθεν ἐξεβλήθη τοῦ στρατοπέδου.

[5, 28]   ὧδε· καταγινώσκομαι μέν, εὖ οἶδα, ὑπὸ τῶν περὶ Λεύκιον, οὐκ ἀμυνόμενος

[5, 90]   κλύδων ἐπιπεσὼν καὶ τὸ πνεῦμα, ὑπὸ τῶν περικειμένων ὀρῶν ἐς θυέλλας

[5, 39]   δύναμιν κακοπαθήσασιν, ἡττήμεθα δὲ οὐχ ὑπὸ τῶν πολεμίων, ἀλλὰ τοῦ λιμοῦ,

[5, 67]   διὰ Σαρδὼ καὶ Κύρνον ἐχομένας ὑπὸ τῶν Πομπηίου, οὔτ' ἐκ τῆς

[5, 20]   τὰ πάτρια διοικεῖν μὴ κωλυομένους ὑπὸ τῶν τριῶν ἀνδρῶν, μηδενὶ δὲ

[5, 113]   ἱππέων, ἐν δὲ τοῖς τραχέσιν ὑπὸ τῶν ψιλῶν τε καὶ κούφων,

[5, 100]   τοὺς πολεμίους. Φασὶ δ' αὐτόν, ὑπὸ τῶνδε χαυνούμενον, καὶ τὴν συνήθη

[5, 94]   φιλαρχίαν καὶ ἐς τὰς πίστεις ὑπὸ χρείας. ~Τὸν μὲν οὖν ἐπίπλουν

[5, 70]   ἐσομένων· Μοῦρκόν τε τούτοις ἐνιστάμενον ὑποβλέπειν ἐκέλευεν ὡς ἀρχὴν αὑτῷ περικτώμενον.

[5, 64]   καὶ φιλίαν ἐς τὸ μέλλον. Ὑπογύως δὲ Μαρκέλλου τεθνεῶτος, ὃς τὴν

[5, 44]   εἶπον, εἰς ὅ τι θέλοις, ὑποδεικνὺς δέ, οἷα καὶ πρότερον καὶ

[5, 142]   ἀχαριστίας ὠργίζετο, τὸν πόλεμον τόνδε ὑποδεξαμέμῳ πολεμήσειν πρὸς αὐτόν· ἁλόντα γὰρ

[5, 9]   Ἀρτέμιδος ἱερέα, ὃν Μεγάβυζον ἡγοῦνται, ὑποδεξάμενόν ποτε τὴν Ἀρσινόην ὡς βασιλίδα

[5, 47]   τισιν αὐτῶν ἐπέτρεψέ τινας καὶ ὑποδέξασθαι, τὸ δὲ πλῆθος ἐκέλευε σκηνοῦν,

[5, 74]   θυσίαι· καὶ τὸ ἄστυ ἔμελλεν ὑποδέξεσθαι περιφανῶς, εἰ μὴ νυκτός, ἐκκλίνοντες

[5, 72]   καὶ μηκέτι τοὺς ἀποδιδράσκοντας οἰκέτας ὑποδέχεσθαι μηδ' ἐφορμεῖν ναυσὶ τὴν ἀκτὴν

[5, 23]   ἔμελλον, εἰ μὴ τὴν κρίσιν ὑποδέχοιτο. Δεξαμένων δὲ τῶν ἀμφὶ τὸν

[5, 76]   καὶ σχῆμα τετράγωνον ἔχων καὶ ὑπόδημα Ἀττικὸν καὶ θύρας ἠρεμούσας. Ἔξοδοί

[5, 11]   Ἑλληνικὴν ἀντὶ τῆς πατρίου, καὶ ὑπόδημα ἦν αὐτῷ λευκὸν Ἀττικόν, ὃ

[5, 145]   αὐτὰ ἐς τέλος, προαναγράψαι καὶ ὑποθεῖναι αὐτὰ τῇ ὁμόρῳ Μακεδονικῇ.

[5, 19]   Πομπηίου, δόξας ὁ Λεύκιος ἢ ὑποκρινάμενος ἐφ' ἑαυτὸν καὶ τοὺς Ἀντωνίου

[5, 29]   προειλήφασιν ἀμφότεροι καὶ ὁ Καῖσαρ ὑποκρίνεται, τέλος ἄρτι πέμψας ἐς τὸ

[5, 133]   τὸν ἐν αὐταῖς στρατὸν ἐγύμναζεν, ὑποκρινόμενος ἢ δεδιέναι Καίσαρα ἢ Ἀντωνίῳ

[5, 70]   ἀνῃρῆσθαι· ἔς τε πίστιν τῆς ὑποκρίσεως τοὺς θεράποντας ἐσταύρου. Οὐ μὴν

[5, 125]   πείρας, οἱ δὲ καὶ ἐς ὑπόκρισιν ὑπὸ ἱππέων μικρὰ ἐνοχληθέντες. Εἰσὶ

[5, 17]   ἀπεκέκριτο· ἥ τε τῶν στρατηγῶν ὑπόκρισις μία, ὡς ἁπάντων ἐς τὰ

[5, 49]   ἐνέβαλε, καὶ ἄνεμοι τὴν φλόγα ὑπολαβόντες περιήνεγκαν ἐκ ὅλην Περυσίαν, καὶ

[5, 109]   Καίσαρα ὁ Πομπήιος, ὥσπερ ἦν, ὑπολαβὼν ἐς τὸ Ταύρου στρατόπεδον οἴχεσθαι

[5, 135]   περιπόθητον αὐτῷ μοναρχίαν σὺ νῦν ὑπολείπῃ· ἤδη γάρ σοι καὶ ἐν

[5, 61]   Βρεντεσίους δὲ αὐτοὺς καὶ τὸν ὑπολελειμμένον αὐτοῖς διὰ τὰς Ἀηνοβάρβου καταδρομὰς

[5, 3]   τοῦ Ἀντωνίου κατὰ τὴν Ἰταλίαν ὑπολελειμμένων. ~Ὁ μὲν δὴ Καῖσαρ ἐπὶ

[5, 109]   περιέπλει, μέρος ἐν ταῖς Μύλαις ὑπολιπών, ἵνα αὐτὸν ὁ Ἀγρίππας ἔτι

[5, 86]   Τοῦτο μὲν δὴ συγκύρημα τοῖς ὑπολοίποις ἐκ τοῦ τέως ἀχρείου χρηστὸν

[5, 111]   τοῦ Πομπηίου διώξαντες ἐπὶ τὰς ὑπολοίπους ἀνέστρεψαν, καὶ τῶνδε τὰς μὲν

[5, 35]   ἐς τὴν Περυσίαν καὶ τὰς ὑπολοίπους συλλογισάμενος τροφὰς ἀπεῖπε δίδοσθαι τοῖς

[5, 43]   στάσεως κεφάλαιον ἦσαν, καὶ τῶν ὑπολοίπων εἴ τινα λείψανα ἔστιν, οὐ

[5, 82]   δ' ἤδη πολλῶν καὶ τῶν ὑπολοίπων κατατετρωμένων, ὁ μὲν Μηνόδωρος ὀβελῷ

[5, 49]   στρατῷ, Κέστιος δέ τις αὐτῶν ὑπομαργότερος, ἐν Μακεδονίᾳ πεπολεμηκὼς καὶ ἐκ

[5, 54]   φιλαδελφίαν, εἰ τῇ Ἀντωνίου γνώμῃ ὑπομεμενηκὼς ἴδιον τὸ ἁμάρτημα ποιοῖτο, ὠνείδιζε

[5, 68]   τε ἀφειδῶς πάνυ καὶ οὐδ' ὑπομένοντα καὶ ἑαυτὸν ἐμπαρέχοντα καὶ τιτρωσκόμενον

[5, 135]   στρατὸν ἐς Παρθυαίους δεόμενος, ἀλλ' ὑπομιμνήσκει, τὸν οὐ πεμφθέντα στρατὸν προφέρων.

[5, 45]   ἔλεξαν ἀλλήλοις, ὡς ἐκ τῶν ὑπομνημάτων ἦν ἐς τὸ δυνατὸν τῆσδε

[5, 80]   ὁ πόλεμος ὅδε γίγνοιτο, τὴν ὑπόνοιαν ὁ Καῖσαρ ἐκλύων ἐπέστελλε τῇ

[5, 94]   ἡ μεταβολή, πρός τε τὰς ὑπονοίας διὰ φιλαρχίαν καὶ ἐς τὰς

[5, 80]   τὰ μέλλοντα σημῆναι. Ἐπιπολαζούσης δὲ ὑπονοίας ἔτι, ὡς παρασπόνδως ὁ πόλεμος

[5, 41]   ἰδίᾳ γενομένην ἔντευξιν τοῦ Φουρνίου ὑπονοοῦντες ἐπὶ σφίσι γενέσθαι, αὐτόν τε

[5, 51]   ἐπεβούλευεν, ἤδη μὲν τὸν Ἀντώνιον ὑπονοῶν, ἐλπίζων δὲ ἢ φίλῳ ἔτι

[5, 142]   βέβαιον ἔς τε τὸν τρόπον ὑπονοῶν καί τινα συγγινώσκων ἐς αὐτὸν

[5, 44]   στρατοῦ παντός, εἰ μὲν οὐχ ὑποπτεύσεισ' με λέγοντα, συμβουλεύσω τὰ σοὶ

[5, 30]   οὐχ ἕσπετο ὁ Καῖσαρ ἐνέδραν ὑποπτεύων, ἡμέρας δὲ τήν τε Σεντίαν

[5, 66]   τὸν ὑπ' αὐτῷ στρατὸν ὡς ὕποπτον ὄντα ἔχειν ἔδωκεν Ἀντωνίῳ. ~Ῥωμαίους

[5, 44]   σῴζεσθαι μὴ κατορθοῦσιν. Εἰ δὲ ὕποπτος ἢ ἄπιστος ἐχθροῦ πᾶσα συμβουλή,

[5, 53]   ἄγοντα τῶν Ἀντωνίου τελῶν τὰ ὑποπτότατα ἕξ. ~Λεύκιον δὲ καλέσας ἐπῄνει

[5, 121]   τούσδε ὁ Καῖσαρ Τισιηνοῦ παραδιδόντος ὑποσπόνδους ἐδέχετο καὶ τοὺς ἱππέας ἐπ'

[5, 105]   τῶν Πομπηίου φρουρῶν αὐτὸν οὐχ ὑποστάντων εἷλε τὴν Ἱερὰν καὶ τῆς

[5, 83]   τοῦ Μενεκράτους συνεξελεύθερός τε καὶ ὑποστράτηγος, ταῖς λοιπαῖς τοῦ Καλουισίου συμπεσών,

[5, 80]   αὐτὸς ἤγαγε νεῶν, ἐπέτρεπεν ἡγεῖσθαι, ὑποστρατηγοῦντα τῷ ναυάρχῳ Καλουισίῳ. Ταῦτα μὲν

[5, 54]   καὶ τὸν ἐν αὐτῇ στρατόν, ὑποστρατηγούντων αὐτῷ τῶν νῦν ἡγουμένων αὐτῆς

[5, 54]   σὺν τιμῇ καὶ διὰ τῶν ὑποστρατήγων ἐφύλασσεν ἀφανῶς· ~Ἀντώνιος δὲ Φουλβίαν

[5, 22]   ἐθέλοι, τῶν μὲν ἤδη διῳκημένων ὑποσχεῖν λόγον, ἐς δὲ τὸ μέλλον,

[5, 30]   αὐτὰ χρήμασί τε πολλοῖς καὶ ὑποσχέσεσι μεγάλαις. Φουρνίου δ' ἄλλον στρατὸν

[5, 17]   τούτοις ὑπὸ ἀνάγκῃ νόμων, ἀλλ' ὑποσχέσεσιν ἰδίαις, οὐδὲ ἐπὶ πολεμίους κοινούς,

[5, 135]   ἄνδρα ἄκακον καὶ μεγαλόφρονα ἀντὶ ὑπούλου τε καὶ δολεροῦ καὶ φιλοτέχνου.

[5, 10]   τυράννοις. Οὓς ὁ Ἀντώνιος ἐξελαύνων ὑποφεύγοντας ἐς τὴν Παρθυηνὴν καὶ τοῖς

[5, 100]   καὶ τότε αἰσθόμενος, ὅτι σὺν ὑποψίᾳ μόνων ἠξίωτο ὧν ἤγαγε νεῶν,

[5, 53]   Ἀντωνίου φίλων καὶ στρατῶν ὅσους ὑπώπτευε, διέπεμπεν ἐπὶ προφάσεων ἄλλους ἀλλαχοῦ

[5, 142]   οὐκ ἐπιφανεῖ πάνυ ἀνδρί, καὶ ὑπώπτευεν αὐτὸν ὡς οὐ βέβαιον ἔς

[5, 36]   τοῖς τείχεσι προσελθόντες οἱ μὲν ὑπώρυσσον, οἱ δὲ τὰς κλίμακας ἐπῆγον,

[5, 58]   πεντακοσίοις εὐναζομένοις ἔτι περὶ πόλιν Ὑρίαν καὶ ἐκπλήξας ἀμαχεὶ παρέλαβέ τε

[5, 85]   Μεσσήνης ὁ Πομπήιος ἐξήπτετο τῶν ὑστάτων καὶ τὰς πρόπλους ἐδίωκε καὶ

[5, 104]   ὑπὸ τοῦ Λεπίδου καθείλκοντο, καὶ ὕστερον αὐτὰς προσιούσας αἱ ὁλκάδες ὡς

[5, 7]   καὶ Μύνδον, ἃς οὐ πολὺ ὕστερον ἀφῃρέθησαν ὡς σκληρότερον ἄρχοντες. Λαοδικέας

[5, 8]   ἐνέβαλεν, ἧς δὴ χάριν οὐδ' ὕστερον ἐπαναχθῆναι νενικηκότων ἤδη, ὁ Ἀντώνιος

[5, 104]   οἱ μὲν αὐτίκα, οἱ δ' ὕστερον. Καὶ Παπίας ἀπέπλευσε πρὸς Πομπήιον.

[5, 127]   διερίσει) εἴθ' ὡς αὐτὸς ἔλεγεν ὕστερον ὁ Καῖσαρ, ὅτι μὴ γένοιτο

[5, 126]   καὶ ἐνίοις τῶν προγραφέντων ἄρχουσιν ὕστερον παριστάμενος διεβίωσε. ~Πομπήιον δὲ ὁ

[5, 63]   οὖσα καὶ προτιμηθεῖσα ἐκ πάντων ὑφ' αὑτοῦ, φύγοι τὴν Ἰταλίαν καθάπερ

[5, 30]   πυλῶν δεξαμένου τε καὶ τὸν ὑφ' αὑτῷ στρατὸν ἐγχειρίσαντος, ὁ μὲν

[5, 57]   ἐνετύγχανε καὶ μετεδίδασκε καὶ τοὺς ὑφ' ἑαυτοῦ συνῳκισμένους ἦγεν, αἰδουμένους καὶ

[5, 19]   φίλια καὶ κοινά, Λεύκιον δὲ ὑφ' ἑτέρας γνώμης αὐτοὺς πολεμοποιεῖν ἐς

[5, 25]   κέρδη καὶ οὐδὲν ἡγούμενοι διαφέρειν, ὑφ' ὅτῳ στρατεύσονται, Ῥωμαίοις πανταχοῦ συστρατευόμενοι,

[5, 47]   τε πολλάκις ὑμῖν καὶ νῦν ὑφ' ὑμῶν σῳζομένων ἐπενόουν πυθέσθαι, τί

[5, 128]   κολάσεων. Οὐκ εὐπειθῶς δὲ ἀκροωμένων ὑφῆκε τῆς ἀπειλῆς, ἵνα μή τις

[5, 39]   καὶ τὸ τέλος ἐποίει· οὐχ ὑφίσταμαι δὲ δι' ὑμᾶς, οὓς τῆς

[5, 91]   αὐτῆς ἐκείνης κατὰ σπουδήν, οὐχ ὑφιστάμενος τὴν συμφοράν, ἐν ᾧ μηδὲν

[5, 100]   καὶ Ποσειδῶνι καὶ υἱὸς αὐτῶν ὑφίστατο καλεῖσθαι, πειθόμενος οὐκ ἄνευ θεοῦ

[5, 105]   ὁ δὲ Πομπήιος, τὸ βίαιον ὑφορώμενος τοῦ Ἀγρίππα, ἔπεμπε τῷ Δημοχάρει

[5, 82]   ἐς τὸ ἐπιέναι δι' αὐτῶν. Ὑψηλοτέρας δ' οὔσης τῆς Μηνοδώρου νεώς,

[5, 82]   καὶ τὰ βαλλόμενα ὡς ἀφ' ὑψηλοῦ βιαιότερα. Τεθνεώτων δ' ἤδη πολλῶν

[5, 106]   ἔβαλλόν τε ὡς ταπεινοτέρας ἀφ' ὑψηλοῦ καὶ κόρακας ἢ χεῖρας σιδηρᾶς

[5, 108]   προσθήσειν ἐς τὸ τῶν νεῶν ὕψος. ~ΧΙΙ. τὸν δὲ Καίσαρα ὁ

[5, 33]   ἀμφότερα εἶναι, τό τε περιτείχισμα ὕψου καὶ πύργους ἐπ' αὐτοῦ ξυλίνους

Livre, par.
[5, 13]	καὶ τοῖς γείτοσιν ἐπέβαινε σὺν	ὕβρει,	πλέονά τε τῶν διδομένων σφίσι
[5, 4]	ὧν ἐκείνοις ἐφέρετε, τὰς δ'	ὕβρεις	ἔπαυσεν· ὑμῖν γὰρ τοὺς φόρους
[5, 15]	στρατοῦ· διόπερ αὐτῶν καὶ τῆς	ὕβρεως	ἢ καταφρονήσεως ἐν τῷ τότε
[5, 144]	αὑτοῦ, μηνίων ἄρα τῆς ποτὲ	ὕβρεως	καὶ ἀχάριστος ἐς τὴν ἔπειτα
[5, 74]	καὶ ξεναγήσεως υἱῶν καὶ φρουρῶν	ὕβρεως	καὶ θεραπόντων αὐτομολίας καὶ λεηλασίας
[5, 102]	ἑτέρου, φυγεῖν μὲν ἐς Πομπήιον	ὑβριζόμενος	ὑπὸ τοῦ τότε ναυάρχου Καλουισίου,
[5, 13]	τῶν ἀφαιρουμένων, φέροντι δὲ τὴν	ὕβριν	ἐς χάριν τοῦ στρατοῦ. ~Ταῦτα
[5, 142]	οὐδ' Ἀμύνταν ἂν δέξασθαι τόδε	ὕβριν	ἔχον ἐς τὸν ἐξ Ἀντωνίου
[5, 37]	ἀνῃρημένων ἐσκυλευμένα κάτω διερριπτεῖτο, τὴν	ὕβριν	οὐκ ἔφερον, ἀλλὰ ἀνετρέποντο ὑπὸ
[5, 142]	καί τινα συγγινώσκων ἐς αὐτὸν	ὕβριν	παλαιὰν πρὸ τῆς εὐεργεσίας. Φουρνίῳ
[5, 138]	καὶ γὰρ ἦν τὸ πεδίον	ὑγρὸν	ἐξ ὄμβρων. Οἱ δὲ περισωθέντες
[5, 8]	ἔτη τεσσαράκοντα γεγονώς, λεγόμενος μὲν	ὑγρότατος	ἐς ταῦτα ἀεὶ φῦναι, λεγόμενος
[5, 115]	καὶ τοὺς πολεμίους εἶδον τὸ	ὕδωρ	ἀπολιπόντας, ἵνα μὴ γένοιντο ἐχθρῶν
[5, 108]	κυβερνητῶν μεγάλαις ναυσὶν ἐς ὀλίγον	ὕδωρ	ἐπιπλεῖν, πελάγιος ἐπ' ἀγκυρῶν ἐσάλευεν
[5, 10]	Εὐσεβῆ καὶ τὸν τοῦ Εὐσεβοῦς	υἱὸν	Ἀντίοχον ὑπὸ τοῖς ἐκ Σελεύκου
[5, 100]	μόνον θαλάσσῃ καὶ Ποσειδῶνι καὶ	υἱὸς	αὐτῶν ὑφίστατο καλεῖσθαι, πειθόμενος οὐκ
[5, 63]	οὐ τευξομένη πάντων ὡς παρ'	υἱοῦ.	Ὧδε μὲν καὶ ὁ Καῖσαρ
[5, 74]	τε ἀπαλλαγέντες ἐπιχωρίου καὶ ξεναγήσεως	υἱῶν	καὶ φρουρῶν ὕβρεως καὶ θεραπόντων
[5, 101]	Ἀγρίππα· καὶ γὰρ οὗτος ἐπὶ	ὕλην	ἐπεπόρευτο. Γαυρούμενος δὲ ὁ Μηνόδωρος
[5, 5]	καὶ βραχύτατον, ὃ καὶ πυθομένους	ὑμᾶς	ἀγαπήσειν οἴομαι. Ἃ γὰρ ἔδοτε
[5, 28]	ἀμφὶ τὸν Λεύκιον τάδε δι'	ὑμᾶς	αὐτοὺς καὶ συναλλάξαι μοι παρακαλῶ.
[5, 5]	ἔργον εἰπεῖν, ἀναστήσων τὴν Ἰταλίαν.	Ὑμᾶς	δ' ἵνα μὴ γῆς καὶ
[5, 28]	Ἀντώνιον μηδὲ ἀδικεῖσθαι πρὸς Ἀντωνίου·	ὑμᾶς	δὲ ἐλέγξαι τοὺς ἀμφὶ τὸν
[5, 28]	νῦν εὐβουλίαν, οὐ δειλίαν οὖσαν,	ὑμᾶς	δὲ καὶ παρ' ὑμῖν αὐτοῖς
[5, 43]	οὐ τῇ πολιτείᾳ πολεμούντων, ἀλλὰ	ὑμᾶς	δεδιότων, ἐπὶ δὲ τούτῳ καὶ
[5, 4]	καὶ μετακεκλημένους συναγαγὼν ἔλεξεν ὧδε·	ὑμᾶς	ἡμῖν, ὦ ἄνδρες Ἕλληνες, Ἄτταλος
[5, 5]	ἔδει, ἐπεὶ δὲ ἑκόντες πιστεύομεν	ὑμᾶς	κατὰ ἀνάγκην τάδε πεποιηκέναι, τῶν
[5, 39]	ἐποίει· οὐχ ὑφίσταμαι δὲ δι'	ὑμᾶς,	οὓς τῆς ἐμῆς προτίθημι εὐκλείας.
[5, 45]	ἀνάγκης. Συμπέπλεκται γὰρ οἷς ἄξιον	ὑμᾶς	παθεῖν, τὸ προσῆκον ὧν ἐμὲ
[5, 4]	ἡμετέρων πολιτῶν τύραννον ἐκάλουν, καὶ	ὑμεῖς	αὐτοῖς συνετελεῖτε χρήματα πολλά, σφαγεῦσί
[5, 141]	ἀμελούμενος ὑπὸ αὐτῶν, τάδε ἐργάσαιτο.	Ὑμεῖς	δὲ εἰ μὲν Ἀντωνίου γνώμῃ
[5, 47]	βοὴν καταπαύσας εἶπε τοῖς ἰδίοις.	Ὑμεῖς	μέν, ὦ συστρατιῶται, οὕτως ἀεί
[5, 62]	οὐκ ἔχουσαν, εἰ μὴ διαλύσεσθε	ὑμεῖς.	Ὁ δὲ Καῖσαρ (οὐ γὰρ
[5, 4]	πολλά, σφαγεῦσί τε οὖσι τοῦ	ὑμετέρου	εὐεργέτου, καὶ καθ' ἡμῶν τῶν
[5, 4]	τῶν μὲν χρημάτων τὰ τρίτα	ὑμῖν	ἀνῆκεν ὧν ἐκείνοις ἐφέρετε, τὰς
[5, 39]	μὲν ἦν μοι τὴν πάτριον	ὑμῖν	ἀποδοῦναι πολιτείαν, ὦ συστρατιῶται, τυρραννίδα
[5, 28]	οὖσαν, ὑμᾶς δὲ καὶ παρ'	ὑμῖν	αὐτοῖς καὶ πρὸς Ἀντώνιον ἀξιῶ
[5, 4]	ἐφέρετε, τὰς δ' ὕβρεις ἔπαυσεν·	ὑμῖν	γὰρ τοὺς φόρους ἐπέτρεψεν ἀγείρειν
[5, 39]	δ' εἴσονται στρατευσάμενοι καθ' αὑτῶν.	Ὑμῖν	δ' ἐγὼ μαρτυρῶ μὲν ἑλομένοις
[5, 39]	εἰς ὃ θέλει καταχρήσασθαι μόνῳ,	ὑμῖν	δὲ ἀντ' ἐμοῦ ἀμνηστίαν δοῦναι,
[5, 5]	τῶν πολεμίων ἔδει χρῆσθαι, κολάσεως	ὑμῖν	ἔδει, ἐπεὶ δὲ ἑκόντες πιστεύομεν
[5, 62]	ἐκποδὼν δὲ κἀκείνης γενομένης, οὐδενὸς	ὑμῖν	ἐνδεῖν ἔτι ἔφη πρὸς ἀλλήλους
[5, 4]	ἐδέησεν, οὐ πρὸς τὰ τιμήματα	ὑμῖν	ἐπεθήκαμεν, ὡς ἂν ἡμεῖς ἀκίνδυνον
[5, 28]	τοῦ ἐμφυλίου οὐκ ἐκ Μακεδονίας	ὑμῖν	ἢ Θράκης ἀκουσθησομένου, ἀλλ' ἐν
[5, 4]	διαθήκαις ἀπέλιπε, καὶ εὐθὺς ἀμείνονες	ὑμῖν	ἦμεν Ἀττάλου· οὓς γὰρ ἐτελεῖτε
[5, 47]	ὅπλα ἤραντο καὶ ἐμοὶ καὶ	ὑμῖν	καὶ ἑαυτοῖς; ἃ γὰρ ἔκαμνον
[5, 47]	δὲ τῶν συνεστρατευμένων τε πολλάκις	ὑμῖν	καὶ νῦν ὑφ' ὑμῶν σῳζομένων
[5, 4]	παρὰ τῆς βουλῆς μισθουμένων ἐνυβριζόντων	ὑμῖν	καὶ πολὺ πλείονα αἰτούντων, Γάιος
[5, 4]	γὰρ ἐτελεῖτε φόρους Ἀττάλῳ, μεθήκαμεν	ὑμῖν,	μέχρι δημοκόπων ἀνδρῶν καὶ παρ'
[5, 47]	ἡμαρτημένων, ἂν ἐς τὸ μέλλον	ὑμῖν	ὅμοια φρονῶσιν. Ὑπισχνουμένων δ' ἑκατέρων
[5, 47]	δέ, ἀλλὰ ἀπαύστως παρακαλούντων, Συγχωρῶ	ὑμῖν,	ὅσα βούλεσθε, ἔφη, καὶ ἀφείσθωσαν
[5, 39]	ἐμοῦ δεδομένους, οἳ μεριεῖν ἔμελλον	ὑμῖν	τὰς κληρουχίας. Ἀλλὰ ἐδημαγώγησε γάρ
[5, 5]	χρεῖαι. Συνεῖσι δὲ τῆς χάριτος	ὑμῖν	τοσοῦτον ἂν ἐπείποιμι, ὅτι μηδενὸς
[5, 4]	ἵνα καὶ τῶν ἐναντίων κοινωνῶμεν	ὑμῖν.	Τῶν δὲ ταῦτα παρὰ τῆς
[5, 39]	καὶ πρὸς ἐκεῖνον ᾤχοντο πολεμήσοντες	ὑμῖν,	ὡς νομίζουσι, σὺν χρόνῳ δ'
[5, 39]	δεήσομαι ἐμοὶ μὲν ἀντὶ πάντων	ὑμῶν	εἰς ὃ θέλει καταχρήσασθαι μόνῳ,
[5, 43]	καὶ Βρούτου περιόντων ἔτι καὶ	ὑμῶν	ἐκείνοις οὐ δυναμένων συναλλαγῆναι. Ἀποθανόντων
[5, 28]	καταγνώσονται διὰ τήνδε τὴν σύνοδον	ὑμῶν·	ἐμοὶ δὲ ἔρρωται μὲν ὁ
[5, 4]	ἄνδρες Ἕλληνες, Ἄτταλος ὁ βασιλεὺς	ὑμῶν	ἐν διαθήκαις ἀπέλιπε, καὶ εὐθὺς
[5, 54]	ἀδελφοῦ στρατοῖς ἐς τὴν ἁπάντων	ὑμῶν	καθαίρεσιν. Καὶ νῦν, εἰ μὲν
[5, 16]	σφῶν μόνῳ καὶ τῇ παρ'	ὑμῶν	καταγνώσει. Οἱ δὲ συγγνώμης τε
[5, 47]	πολλάκις ὑμῖν καὶ νῦν ὑφ'	ὑμῶν	σῳζομένων ἐπενόουν πυθέσθαι, τί παθόντες
[5, 110]	δὲ ἀπείρως τε πολέμου, καὶ	ὑπ'	ἀγνοίας τοῦ θορύβου τῶν Καίσαρος,
[5, 135]	ἃς ἐπ' αὐτὸν Καίσαρι ἔδωκας	ὑπ'	ἀνάγκης, ἀντιλαβεῖν στρατὸν ἐς Παρθυαίους
[5, 47]	ἐγὼ δὲ τοὺς μὲν νεοστρατεύτους	ὑπ'	ἀνάγκης ἐστρατεῦσθαι Λευκίῳ νομίζω, τουτωνὶ
[5, 45]	ἐξουσίαν, ἣν σπενδόμενος ἂν ἔδωκας	ὑπ'	ἀνάγκης. Συμπέπλεκται γὰρ οἷς ἄξιον
[5, 62]	Οὐκ Ἀντωνίῳ θαρρῶν, εἶπεν, ἀλλὰ	ὑπ'	Ἀντωνίου πεμφθείς. Οὐ γὰρ ἐπικρύψω
[5, 128]	τὰ ἄξια δώσειν σὺν τοῖς	ὑπ'	Ἀντωνίῳ στρατευομένοις, ὅτε κἀκεῖνος ἀφίκηται.
[5, 40]	κληρούχους γεγυμνασμένους ἔφη τεχνάζων τοῖς	ὑπ'	Ἀντωνίῳ στρατευσαμένοις διδόναι τὴν ἀμνηστίαν,
[5, 54]	τελευτήσαντος τά τε ἔθνη τὰ	ὑπ'	αὐτῷ καὶ τὸν στρατόν, ἵνα
[5, 66]	ἐλθόντα ἔκτεινε διελέγξας καὶ τὸν	ὑπ'	αὐτῷ στρατὸν ὡς ὕποπτον ὄντα
[5, 43]	κεκράτηκας· ἀνεπείσθησαν γὰρ πολεμεῖσθαί τε	ὑπ'	ἐμοῦ καὶ ἀμύνεσθαί με ἀδικοῦντα.
[5, 145]	Ἰταλίαν ἐλῄστευον, οἱ μὲν οὐχ	ὑπακούσαντές	πω Ῥωμαίων, οἱ δ' ἐν
[5, 126]	τῶν ὁρώντων. Ὁ δὲ Καῖσαρ	ὑπανέστη	τε αὐτῷ προσθέοντι καὶ προσπεσεῖν
[5, 85]	Κύμῃ πυθόμενος ἐξέπλει τὸν πορθμόν,	ὑπαντήσων	τῷ Καλουισίῳ. Ἀνύσαντι δ' αὐτῷ
[5, 35]	πανταχόθεν αὐτοὺς περικειμένους καὶ ἐνοχλοῦντας.	Ὑπαντώντων	δ' αὐτοῖς Ἀγρίππου τε καὶ
[5, 55]	ὡς ὑπηκόοις ἢ ἐλάσσοσιν ἀνδράσιν	ὑπαντῶσι,	προσέταξε καθελεῖν τὸ σημεῖον. Οἱ
[5, 92]	ἐπεμέμφοντο ἀλλήλοις, καὶ ἐς συμμαχίαν	ὑπαξόμενον.	Εἰ δὲ μὴ πείσειεν, ἐπενόει
[5, 109]	τὸ Ταυρομένιον προσέπεμψε μὲν ὡς	ὑπαξόμενος	αὐτό, οὐ δεξαμένων δὲ τῶν
[5, 26]	ἐγένετο· ἐν δὲ Λιβύῃ Σέξστιος,	ὕπαρχος	Ἀντωνίου, παρεδεδώκει μὲν ἄρτι τὸν
[5, 68]	σὺν τοῖς φίλοις καὶ ὀλίγοις	ὑπασπισταῖς	ἐς μέσους ἦλθεν, ἐντυχεῖν τε
[5, 112]	ὁπλοφόρου, χωρὶς φίλων τε καὶ	ὑπασπιστῶν	καὶ θεραπόντων. Καί τινες ἐκ
[5, 30]	ἀδελφὸν αὐτὴν ἑκόντα ἀποθήσεσθαι καὶ	ὑπατείαν	ἀλλάξεσθαι, νομιμωτέραν ἀρχὴν παρανόμου καὶ
[5, 24]	τέλη, ὅσα αὐτὸς ἐς τὴν	ὑπατείαν	ἐλθὼν ἐστράτευσε, καὶ τὰ Ἀντωνίου
[5, 72]	δὲ καὶ Πελοπόννησον ἐπὶ ταύταις,	ὑπατεῦσαι	δ' ἀπόντα, δι' ὅτου κρίνοι
[5, 73]	Καίσαρα, τρίτον δὴ τότε μέλλοντας	ὑπατεύσειν	καὶ ἐλπιζομένους τότε καὶ ἀποδώσειν
[5, 14]	ὁ τοῦ Ἀντωνίου Λεύκιος Ἀντώνιος,	ὑπατεύων	τότε, καὶ ἡ γυνὴ τοῦ
[5, 43]	τε ὢν καὶ γνώριμος καὶ	ὕπατος.	Αἱ μὲν αἰτίαι, δι' ἃς
[5, 73]	Καίσαρος. Ἀπέφηναν δὲ τῆς ἐπιούσης	ὑπάτους	ἐς τετραετὲς Ἀντώνιον μὲν καὶ
[5, 20]	συνήλλαξαν ἐπὶ τοῖσδε, τοὺς μὲν	ὑπάτους	τὰ πάτρια διοικεῖν μὴ κωλυομένους
[5, 136]	πρέσβεις καὶ τοὺς ληφθέντας αὐτοῖς	ὑπεδείκνυεν.	Οἱ δὲ καὶ ὣς παρῃτοῦντο
[5, 19]	γιγνομένους τῶν δυνατῶν ἑκάστου μόνος	ὑπεδέχετο	καὶ βοηθήσειν ὑπισχνεῖτο, κἀκείνων ὑπισχνουμένων
[5, 73]	τὸ δεῖπνον αὐτὸ ἀφανῶς εἶχον	ὑπεζωσμένα	ξιφίδια. Λέγεται δὲ Μηνόδωρος ἑστιωμένων
[5, 114]	ὡς ἐν θέρει καὶ καύματι	ὑπεκαίοντο,	μάλιστα οἱ γυμνοί. Βραδύνειν τε
[5, 60]	Κοκκήιος, τὸν καιρὸν οὐ μεθείς,	ὑπεκρίνατο	μεταπεμφθῆναι πρὸς Καίσαρος ἀσπασόμενος αὐτόν.
[5, 101]	γῆς ἁπαλὸν σὺν καταφρονήσει καὶ	ὑπεκρίνετο	αὐτὴν ὑπὸ τοῦ πηλοῦ κατέχεσθαι,
[5, 2]	οὕτως. ~Κάσσιος ὁ Παρμήσιος ἐπίκλην	ὑπελέλειπτο	μὲν ὑπὸ Κασσίου καὶ Βρούτου
[5, 44]	Ἀφ' ἧς δὴ γνώμης αὐτοὺς	ὑπελιπόμην,	ἵνα μὴ δόξαιμι, σοὶ τάδε
[5, 81]	τὸν ἑκατέρωθεν ἐπίπλουν αὐτὸς μὲν	ὑπέμεινεν	ἐν Μεσσήνῃ τὸν Καίσαρα, Καλουισίῳ
[5, 114]	ὁδῶν καὶ ἐνέδρας, οὔτε ἡμέρας	ὑπέμενον,	ἀλλ' ἀπεπνίγοντο καὶ τὰς βάσεις
[5, 125]	δ' οἳ τὰς προσβολὰς ἔτι	ὑπέμενον	καὶ ἀπεκρούοντο· καὶ γὰρ ὁ
[5, 128]	ἀφίκηται. Περὶ δὲ τῆς ἀστρατείας	ὑπεμίμνησκε	σὺν ἀπειλῇ τῶν πατρίων νόμων
[5, 6]	δὲ πόλεμος αὐτὰ ἐς τοσοῦτον	ὑπενηνόχει·	οἱ δὲ Ἕλληνες ἔτι λέγοντος
[5, 77]	σπονδαί, κατὰ μὲν αἰτίας, ὡς	ὑπενοεῖτο,	ἑτέρας, αἱ δὲ ἐς τὸ
[5, 62]	ἀλλήλους πλὴν ἀληθεῦσαι, περὶ ὧν	ὑπενοήσατε.	~Οὕτω καθομιλῶν τὸν Καίσαρα ὁ
[5, 133]	ἔτι παῖδα μετὰ τῆς μητρὸς	ὑπεξέθετο	ὁ πατήρ, Γαΐῳ Καίσαρι πολεμῶν,
[5, 142]	ἔθος, ἔλαθε μετὰ τῶν εὐζώνων	ὑπεξελθὼν	τοῦ στρατοπέδου, οἷς οὐδὲ αὐτοῖς
[5, 74]	λεηλασίας πεδίων καὶ γεωργίας ἀργίας,	ὑπὲρ	ἅπαντα δὲ τοῦ λιμοῦ, πιέσαντος
[5, 46]	καὶ συνέκλαιον καὶ τὸν Καίσαρα	ὑπὲρ	αὐτῶν παρεκάλουν καὶ οὔτε βοῶντες
[5, 39]	μὲν ἑλομένοις τὰ ἀμείνονα καὶ	ὑπὲρ	δύναμιν κακοπαθήσασιν, ἡττήμεθα δὲ οὐχ
[5, 141]	πολεμεῖτέ μοι, κακῶς ὁ Ἀντώνιος	ὑπὲρ	ἑαυτοῦ βουλεύεται, τὸν ἐπιόντα πόλεμον
[5, 139]	πολέμου, ἀπέγνωσαν αὐτοῦ καὶ πράξαντες	ὑπὲρ	ἑαυτῶν πίστιν ἐς Ἀντώνιον μετῆλθον.
[5, 69]	πίστιν, πρεσβεύειν ἐθέλοντι πρὸς αὐτὸν	ὑπὲρ	εἰρήνης. Καὶ ὁ μὲν ἄκων
[5, 67]	μὲν τοῖς θεράπουσι τοὺς κεκτημένους	ὑπὲρ	ἑκάστου τὸ ἥμισυ τῶν πέντε
[5, 123]	νῦν ἀντιδιδόναι Λιβύην καὶ Σικελίαν	ὑπὲρ	ἐκείνης. Χαλεπαίνων δ' ὁ Καῖσαρ
[5, 42]	λόγον ὑπὲρ τε ἐκείνων καὶ	ὑπὲρ	ἐμαυτοῦ, ἵνα μόνον ἐμὲ τῶν
[5, 44]	σοὶ τάδε λέγων ἐκείνων ἀκουόντων,	ὑπὲρ	ἐμαυτοῦ τεχνάζων εἰπεῖν. ~Τοιαῦτα δὲ
[5, 5]	τῶν συντασσομένων εἰσὶ μυριάδες ἀνδρῶν	ὑπὲρ	ἑπτακαίδεκα, καὶ τούτων ἄνευθεν οἱ
[5, 127]	πεντακισχίλιοι, κοῦφοι δὲ τῶν ἱππέων	ὑπὲρ	ἡμιολίους μακραί τε νῆες ἑξακόσιαι·
[5, 67]	ἰδίους ἐχθροὺς ὑπὲρ οἰκείας δυναστείας,	ὑπὲρ	ἧς δὴ καὶ προγραφὰς καὶ
[5, 81]	μὲν ἐς τὸν κόλπον τὸν	ὑπὲρ	Κύμης συνέφυγον καὶ τὴν νύκτα
[5, 67]	ἀρχήν, ἀλλ' ἐς ἰδίους ἐχθροὺς	ὑπὲρ	οἰκείας δυναστείας, ὑπὲρ ἧς δὴ
[5, 44]	τύχαις ἢ χρείαις ἐθελήσοντάς ποτε	ὑπὲρ	σοῦ, μαθόντας ἐκ τοῦδε τοῦ
[5, 27]	ὡς ἐς οἰκεῖον ἤδη πόλεμον	ὑπὲρ	σφῶν ἑκάτεροι διαρούμενοι. ~Καὶ τῶνδε
[5, 27]	Λεύκιον παρὰ πολὺ ἐποίει, ὡς	ὑπὲρ	σφῶν τοῖς κληρουχουμένοις πολεμοῦντα. Καὶ
[5, 42]	τοῦτο ἐπιδεικνύντα διελεῖν τὸν λόγον	ὑπὲρ	τε ἐκείνων καὶ ὑπὲρ ἐμαυτοῦ,
[5, 47]	γὰρ ἔκαμνον ἐγώ, πάντα ἦν	ὑπὲρ	τῆς κληρουχίας, ἧς τοῦ μέρους
[5, 41]	τινι τὸν πόλεμον, ἀλλὰ κοινὸν	ὑπὲρ	τῆς πατρίδος γεγονέναι. Καὶ ὁ
[5, 39]	ἀγωνίσασθαι μέχρι τοῦ τελευταίου δαίμονος	ὑπὲρ	τῆς πατρίδος· καλὸν γάρ μοι
[5, 42]	πολίτῃ διηνέχθην καὶ ὁμοτίμῳ καὶ	ὑπὲρ	τῆς πατρίδος, οὐκ αἰσχρὸν ἡγοῦμαι
[5, 54]	οἰχήσομαι πρὸς αὐτόν, ἀγωνιούμενος αὖθις	ὑπὲρ	τῆς πατρίδος πρὸς σέ, καίπερ
[5, 12]	καὶ μάλιστα, ὅτε ἐνθυμηθεῖεν οὐχ	ὑπὲρ	τῆς πόλεως, ἀλλ' ἐπὶ σφίσιν
[5, 109]	δὲ Λευκοπέτρας ἔμελλε νυκτὸς περᾶν	ὑπὲρ	τὸν πορθμὸν ἐς τὸ Ταυρομένιον.
[5, 20]	τριῶν ἀνδρῶν, μηδενὶ δὲ γῆν	ὑπὲρ	τοὺς στρατευσαμένους ἐν Φιλίπποις ἐπινέμεσθαι,
[5, 77]	Πομπηίῳ. Ὁ δὲ ἐξελογεῖτο μὲν	ὑπὲρ	τούτων, ἀντενεκάλει δὲ Πελοποννήσου χάριν.
[5, 36]	τάφρον ἐνέχωσαν καὶ τοὺς σταυροὺς	ὑπερέβησαν	καὶ τοῖς τείχεσι προσελθόντες οἱ
[5, 140]	μὲν καὶ ταῦτα θεοῦ βλάπτοντος	ὑπερεῖδε	καὶ οὐδὲν ἐπ' ἔργῳ τοιῷδε
[5, 91]	καταστάντος τοῦ κλύδωνος ἐπεχείρησεν, ἀλλ'	ὑπερεῖδεν	ἐκ τῶν δυνατῶν διαζωννυμένους τὰ
[5, 13]	μὴ βεβαίως ἄρχοιεν οἱ δόντες,	ὑπερεμάχουν	ἀπ' εὐνοίας ἀναγκαίου. Πολλὰ δὲ
[5, 117]	τὴν νύκτα πᾶσαν ἀσπίδα Κελτικὴν	ὑπερέσχον	αὐτοῦ. Ἐγένοντο δὲ καὶ βρόμοι
[5, 15]	καταφρονήσεως ἐν τῷ τότε ἑκὼν	ὑπερεώρα.	Ἔν γέ τοι τῷ θεάτρῳ,
[5, 90]	τε ἑτέρων ἀνὰ τὸ πέλαγος	ὑπερκυπτόντων	τὸ κῦμα καὶ ἐς βοήθειαν
[5, 53]	καὶ Ἀηνοβάρβου κατὰ πλῆθος ὁπλιτῶν	ὑπεροίσειν	ἐνόμιζεν ἦρχε γὰρ τελῶν ἐς
[5, 93]	διὰ τὴν εὐπορίαν τὴν οἰκείαν	ὑπερορῶν.	Χαλεπαίνων δ' ὁ Ἀντώνιος ἐπέμενεν
[5, 28]	μοι καὶ συνίστασθαι διὰ τὴν	ὑπεροψίαν	Λευκίου. ~Ταῦτ' εἶπεν ὁ Καῖσαρ.
[5, 16]	καὶ τὴν Καίσαρος ἀσθένειαν, οὐχ	ὑπεροψίαν.	Οἱ δὲ αὐτὸν τὰ μὲν
[5, 9]	ἱππέες τὴν πόλιν κενὴν καταλαβόντες	ὑπέστρεψαν,	οὔτε ἐς χεῖρας ἐλθόντες οὔτε
[5, 129]	ὅτι σφίσιν ἀποδώσει τὰ τότε	ὑπεσχημένα	καίπερ οὕτως ἀπολυθεῖσιν. Ἐς δὲ
[5, 3]	συλλέξων τὰ χρήματα, ὅσα αὐτοῖς	ὑπέσχηντο.	Διενείμαντο δὲ αὖθις ὅσα καὶ
[5, 93]	τριακοσίαις, τῷ Καίσαρι συμμαχήσων, ὡς	ὑπέσχητο,	ὁ δ' ἐνήλλακτο τὴν γνώμην
[5, 113]	ἐπὶ πλεῖστον καὶ τοὺς ἐπεκθέοντας	ὑπέφευγον.	~Τετάρτῃ δ' ἡμέρᾳ μόλις ἐπὶ
[5, 128]	δὲ αὐτοῦ τοιάδε προστιθέντος ἕτερα,	ὑπεφώνησε	χιλίαρχος Ὀφίλλιος στεφάνους μὲν καὶ
[5, 70]	μὲν Μοῦρκος ἀχθόμενος ἐς Συρακούσας	ὑπεχώρει	καί τινας ἰδὼν φύλακας ἑπομένους
[5, 85]	αὐτοῦ παρά τε τὴν γῆν	ὑπεχώρουν	ἅπασαι καὶ ἐπ' ἀγκυρῶν ἐσάλευον
[5, 138]	Οἱ δὲ περισωθέντες τότε μὲν	ὑπεχώρουν,	οὐκ ὄντες ἀξιόμαχοι. Προσδεχομένων δὲ
[5, 98]	Λιλυβαίῳ πολιορκῶν, τινὰς τῶν πόλεων	ὑπήγετο	καὶ ἑτέρας ἐβιάζετο· Ταῦρος δὲ
[5, 78]	Καὶ Πομπήιος μὲν ἐς ἀλλοτρίωσιν	ὑπήγετο	τοῦ Μηνοδώρου, τῶν δ' αὐτῶν
[5, 26]	ἐπόρθει τὰ τοῖς τρισὶν ἀνδράσιν	ὑπήκοα,	ἔς τε τὸ Βρεντέσιον ἐπιπλεύσας
[5, 55]	εἴτε ἀπὸ εὐγενεστέρου φρονήματος, ὡς	ὑπηκόοις	ἢ ἐλάσσοσιν ἀνδράσιν ὑπαντῶσι, προσέταξε
[5, 137]	ὁρῶν κατέλεγέ τινας ἐκ τῶν	ὑπηκόων	καὶ Ἀηνόβαρβον ἄρχοντα γείτονος στρατοῦ
[5, 41]	κατιέναι Λεύκιον. Ὁ δὲ αὐτίκα	ὑπήντα.	Ἑωρῶντο οὖν ἀλλήλοις ἤδη μετὰ
[5, 117]	στρατοῦ. Τισιηνῷ δ' ὁ Καῖσαρ	ὑπήντα	καὶ διημάρτανε τῆς ὁδοῦ περὶ
[5, 104]	στρατοῦ τέλη τέσσαρα. Καὶ αὐταῖς	ὑπήντα	πελάγιος ἐκ Πομπηίου Παπίας καὶ
[5, 31]	Λευκίου μετετίθεντο· ὁ δὲ Λεύκιος	ὑπήντα	Σαλουιδιηνῷ μετὰ στρατοὺ πολλοῦ πρὸς
[5, 33]	τοὺς ἀποκλείοντας βιαζομένων, ὁ Καῖσαρ	ὑπήντα	σὺν Ἀγρίππᾳ, φυλακὴν τῆς Περυσίας
[5, 13]	ἐς αὐτὸν ἐπέστρεφε, καὶ πλείων	ὑπήντα	χάρις ὡς γῆν ἅμα καὶ
[5, 45]	πρὸς ἐμὲ ὁρῶν, ὦ Λεύκιε,	ὑπήντησα	τῶν ἐμῶν ἐρυμάτων ἔτι ἐκτὸς
[5, 130]	λαβεῖν ἢ ὅσας δοκιμάσειε· καὶ	ὑπήντων	ὅτι πορρωτάτω καὶ αὐτοὶ καὶ
[5, 14]	ἢ χάριτος τῆς ἐς αὐτοὺς	ὑπηρεσίας	ἀφαιρούμενον. Ἤκμαζε δὲ ἐν τῷ
[5, 2]	μέρη τῆς Ἀσίας ἐπὶ τῶν	ὑπηρεσιῶν,	καὶ αὐτὸ ὁπλίταις τε ἐξ
[5, 106]	πέλαγος. Καὶ τούσδε μὲν τὰ	ὑπηρετικὰ	τοῦ Πομπηίου περιπλέοντα ἀνελάμβανεν, ~ὁ
[5, 119]	τε καὶ ἀκοντίζουσαι· καὶ τὰ	ὑπηρετικὰ	τοὺς ἐκπίπτοντας ἀνελάμβανεν. Ἔργα τε
[5, 112]	νίκῃ. ~Καίσαρα δ' ἐν τοῖς	ὑπηρετικοῖς	ἐς πολὺ τῆς νυκτὸς ἀνακωχεύοντα
[5, 128]	ὅμοιον ἐκείνῳ τόνδε τὸν ἀγῶνα,	ὑπισχνεῖτο	δ' ὅμως τὰ ἄξια δώσειν
[5, 78]	Καίσαρα περὶ αὐτομολίας τοῦ Μηνοδώρου·	ὑπισχνεῖτο	δὲ ἐγχειριεῖν Σαρδὼ καὶ Κύρνον
[5, 95]	δισμυρίους Ἰταλοὺς ὁπλίτας, οὓς ἐπιπέμψειν	ὑπισχνεῖτο·	ἐδωρήσατο δὲ καὶ Ὀκταουία τὸν
[5, 19]	ἑκάστου μόνος ὑπεδέχετο καὶ βοηθήσειν	ὑπισχνεῖτο,	κἀκείνων ὑπισχνουμένων ἀμυνεῖν, ἐς ὃ
[5, 24]	ἱερῶν ἐδανείζετο, σὺν χάριτι ἀποδώσειν	ὑπισχνούμενος,	ἀπό τε Ῥώμης ἐκ τοῦ
[5, 127]	μὲν ἤδη διδούς, τά δὲ	ὑπισχνούμενος,	στεφάνους τε καὶ τιμὰς ἅπασιν
[5, 19]	ὑπεδέχετο καὶ βοηθήσειν ὑπισχνεῖτο, κἀκείνων	ὑπισχνουμένων	ἀμυνεῖν, ἐς ὃ κελεύοι. Ὅθεν
[5, 47]	τὸ μέλλον ὑμῖν ὅμοια φρονῶσιν.	Ὑπισχνουμένων	δ' ἑκατέρων βοαί τε καὶ
[5, 23]	ἡγεμόνων τοῦ στρατοῦ, παραπέμψειν αὐτὸν	ὑπισχνουμένων,	οὐκέτι ἐπείθετο. ~Οὕτω μὲν ἦσαν
[5, 92]	τῶν πόλεών τινες αὐτῷ ναῦς	ὑπισχνοῦντο	καὶ ἐποίουν. Ὁ μὲν δὴ
[5, 6]	Μουτίνῃ συνηλλάσσοντο ἀλλήλοις καὶ τάδε	ὑπισχνοῦντο,	ὁ δὲ πόλεμος αὐτὰ ἐς
[5, 116]	Ἡλίου βοῦς γενέσθαι καὶ τὸν	ὕπνον	Ὀδυσσεῖ ~Ψευδοῦς δὲ τῆς Ἀγρίππου
[5, 115]	αὐτοῖς ἔχουσι Λαρώνιος ἐπιφαίνεται μακρόθεν,	ὑπὸ	Ἀγρίππου σὺν τρισὶ τέλεσι πεμφθείς,
[5, 29]	εἴτε δι' ἑτέραν γνώμην εἴτε	ὑπὸ	αἰδοῦς· ὁ δὲ πόλεμος ἀνέῳκτο,
[5, 22]	αὐτοκράτορα εἶναι καὶ τὸ πρασσόμενον	ὑπὸ	ἀλλήλων εἶναι κύριον. Πανταχόθεν οὖν
[5, 17]	συνάγουσιν αὐτοὺς μόνοις, οὐδὲ τούτοις	ὑπὸ	ἀνάγκῃ νόμων, ἀλλ' ὑποσχέσεσιν ἰδίαις,
[5, 17]	γνώμῃ, καὶ τοὺς ἄρχοντας ἡγουμένοις	ὑπὸ	ἀνάγκης αὑτῶν ἐς τὰ ἴδια
[5, 141]	γὰρ ἐπιτέτραπται τὰ περὶ σὲ	ὑπὸ	Ἀντωνίου· καὶ πίστιν, ἣν αἰτεῖς
[5, 141]	καὶ Τίτιον αἰτεῖν. Κεκέλευσται δ'	ὑπὸ	Ἀντωνίου πολεμοῦντα μέν σε κατακανεῖν,
[5, 51]	καὶ Ἰβηρίαν, καὶ τάσδε οὔσας	ὑπὸ	Ἀντωνίῳ, Φουφίου τοῦ παιδὸς Καληνοῦ
[5, 141]	ἐν τοσούτῳ δεόμενος καὶ ἀμελούμενος	ὑπὸ	αὐτῶν, τάδε ἐργάσαιτο. Ὑμεῖς δὲ
[5, 26]	αὐτὸν ἀφορώσης. ~Ἀλλὰ Πομπηίῳ μὲν	ὑπὸ	ἀφροσύνης οὐκ ἐπιχειρεῖν, ἀλλὰ ἀμύνεσθαι
[5, 49]	δόξαν ἀρχαιότητος ἐχούσῃ καὶ ἀξιώσεως·	ὑπὸ	γὰρ Τυρρηνῶν πάλαι φασὶν αὐτὴν
[5, 40]	σφισιν ἀρίστου καὶ δημοκρατικοῦ φανέντος,	ὑπὸ	δ' ἐσχάτης ἀνάγκης ἡττημένου. Οἱ
[5, 115]	ἔνδηλος ὤν, ὅτι φίλος εἴη·	ὑπὸ	δὲ ἐλπίδος ἀεὶ τοιοῦτον ἔσεσθαι
[5, 87]	ἐγίγνετο, ἀσχολουμένων περὶ τὰ ναυάγια·	ὑπὸ	δὲ ἑτέρου δαίμονος ἀγαθοῦ τὸ
[5, 143]	αὐτὸν ἦσαν ἐν τῇ πατρίδι.	Ὑπὸ	δὲ θεοβλαβείας αὐτὸς οὔ ποτε
[5, 110]	Καίσαρος τὸν μὲν χάρακα ἐτέλουν,	ὑπὸ	δὲ κόπου καὶ ἀγρυπνίας ἐς
[5, 50]	ἔτι λοιπὸν αὑτοῦ στρατὸν ἐκλιπὼν	ὑπὸ	δειλίας. Οἱ δὲ Οὐεντίδιον σφῶν
[5, 136]	νέον ἄνδρα ἐν συμφοραῖς ἐσχάταις	ὑπὸ	δέους, εἰ ἄρα μὴ προσοῖτο
[5, 129]	~ὁ δὲ στρατὸς οὐκέτι μέν,	ὑπὸ	δέους, οὐδεὶς καθ' ἕνα ἐφθέγγετο,
[5, 117]	μὲν Γερμανοὺς ἐξ εὐνίων ἀναπηδᾶν	ὑπὸ	δέους, τοὺς δέ, ἀκοῇ τῶν
[5, 114]	ἀπεγίνωσκον αὑτῶν ἤδη καὶ μεθεῖντο	ὑπὸ	δίψης καὶ θέρους καὶ κόπου.
[5, 121]	ἐς τὴν Μεσσήνην ἠπείγετο, οὐδὲν	ὑπὸ	ἐκπλήξεως περὶ τῶν πεζῶν οὐδ'
[5, 135]	προφέρει δέ σοι καὶ Πομπήιος	ὑπὸ	εὐνοίας, αἱρούμενος ἄνδρα ἄκακον καὶ
[5, 77]	εἴτε κατὰ γνώμην ἄπιστον εἴθ'	ὑπὸ	ζήλου τῶν ἑτέρων μεγάλους στρατοὺς
[5, 115]	ἐχθρῶν ἐν μέσῳ, ἀνέκραγον μὲν	ὑπὸ	ἡδονῆς, ὅσον ἔσθενον, ἀντιβοήσαντος δ'
[5, 70]	ἔπεμψεν ἀνελεῖν αὐτὸν καὶ φάσκειν	ὑπὸ	θεραπόντων ἀνῃρῆσθαι· ἔς τε πίστιν
[5, 125]	οἱ δὲ καὶ ἐς ὑπόκρισιν	ὑπὸ	ἱππέων μικρὰ ἐνοχληθέντες. Εἰσὶ δ'
[5, 132]	λῃστείᾳ λανθανούσῃ μᾶλλον ἐοικότων, Σαβῖνος	ὑπὸ	Καίσαρος αἱρεθεὶς εἰς διόρθωσιν πολὺν
[5, 134]	ἀξιοῖ καὶ νῦν μὴ πολλάκις	ὑπὸ	Καίσαρος ἐνεδρευθῆναι λόγοις τε καὶ
[5, 60]	ἦν Κοκκήιος ἑκατέρῳ φίλος καὶ	ὑπὸ	Καίσαρος ἐς Φοινίκην τοῦ προτέρου
[5, 20]	ἀνεῷχθαι δὲ τὰς Ἄλπεις τοῖς	ὑπὸ	Καίσαρος πεμπομένοις ἐς τὴν Ἰβηρίαν
[5, 3]	δύο ἔδωκεν, ἀντιληψόμενος ἐκ τῶν	ὑπὸ	Καληνῷ τοῦ Ἀντωνίου κατὰ τὴν
[5, 2]	ὁ Παρμήσιος ἐπίκλην ὑπελέλειπτο μὲν	ὑπὸ	Κασσίου καὶ Βρούτου περὶ τὴν
[5, 11]	μόναι καὶ δίαιτα μεθ' Ἑλλήνων	ὑπὸ	Κλεοπάτρᾳ, ᾗ δὴ καὶ μάλιστα
[5, 28]	μοι συναδικεῖται τὴν κληρουχίαν ἀφαιρούμενος	ὑπὸ	Λευκίου καὶ ὁ ἄλλος, ὃν
[5, 26]	παρεδεδώκει μὲν ἄρτι τὸν στρατόν,	ὑπὸ	Λευκίου κεκελευσμένος, Φάγγωνι τῷ Καίσαρος,
[5, 23]	εἰπόντος οὐκ Ἀντωνίῳ πολεμεῖν, ἀλλ'	ὑπὸ	Λευκίου πολεμεῖσθαι, συμβαλόντες οἱ πρέσβεις
[5, 115]	δρόμῳ τὴν πηγὴν κατέλαβον. Καὶ	ὑπὸ	μὲν τῶν ἡγεμόνων ἐκωλύοντο πίνειν
[5, 138]	ἱππέων Ἰταλικὴν ἐς Ἀντώνιον χωρεῖν,	ὑπὸ	Ὀκταουίας χειμεριζούσης ἐν Ἀθήναις ἀπεσταλμένην·
[5, 123]	Καῖσαρ ἦλθε μὲν καὶ αὐτὸς	ὑπὸ	ὀργῆς, ὀνειδιῶν τὸν Λέπιδον ἐς
[5, 125]	καὶ οὐκ ἀνέσχεν ὁ Καῖσαρ	ὑπὸ	ὀργῆς, πρὶν ἐξελεῖν αὐτὸ σὺν
[5, 121]	γῆν διωκόμεναι, καὶ συνεξώκελλον αὐταῖς	ὑπὸ	ὁρμῆς οἱ διώκοντες ἢ ὁρμιζομένας
[5, 46]	ἐξεπίτηδες, οἷα προδιδάσκονται πολλάκις, εἴτε	ὑπὸ	πάθους ὡς πρὸς οἰκείους ἄνδρας,
[5, 68]	οὐδὲ φυγεῖν ἐδύναντο, βεβυσμένοι τε	ὑπὸ	πλήθους καὶ διαδρομὴν οὐκέτι ἔχοντες,
[5, 19]	ἐπὶ τὴν Βρεττίων ἠιόνα, πορθουμένην	ὑπὸ	Πομπηίου, δόξας ὁ Λεύκιος ἢ
[5, 98]	αἱ δ' ἐς τέλματα ἐξώκελλον	ὑπὸ	ῥύμης, αἱ δὲ καὶ διερρίφησαν
[5, 82]	Αἱ μὲν δὴ νῆες ἀλλήλαις	ὑπὸ	ῥύμης ἐνέπεσον καὶ συνέτριψαν ἡ
[5, 81]	ἐπιφαίνεταί τε καὶ εὐθὺς ἐπλησίαζεν	ὑπὸ	ῥύμης καὶ τάχους· δρᾶν δὲ
[5, 75]	καὶ Φούρνιον ἐς Λιβύην, τὰ	ὑπὸ	Σεξστίῳ τέλη τέσσαρα ἄξοντα ἐπὶ
[5, 134]	σοὶ καὶ πολεμεῖν, εἰ δεήσειεν,	ὑπὸ	σοί. Καὶ τάδε οὐ νῦν
[5, 62]	συμμαχήσειν ὁ Ἀντώνιος, πολεμούμενος δ'	ὑπὸ	σοῦ προσλήψεσθαι σύμμαχον ἢ καὶ
[5, 16]	ἐς τὸ πεδίον τὸ Ἄρειον	ὑπὸ	σπουδῆς ἔτι νυκτὸς ἀφίκοντο, καὶ
[5, 99]	καὶ τὸ ναυτικὸν εἶδε τὸ	ὑπὸ	Ταύρῳ, καὶ ἐς Ἱππώνειον ἦλθε
[5, 8]	στόλον ἄλλον ἕτοιμον ἔχουσα κωλυθείη	ὑπό	τε ἀνέμου καὶ αὐτοῦ Δολοβέλλα,
[5, 25]	εὐμαρῶς ἂν τῆς Ἰταλίας κρατῆσαι,	ὑπό	τε λιμοῦ καὶ στάσεως διεφθαρμένης
[5, 71]	Ἐπειγόμενοι δὲ ἐς τὰς συμβάσεις	ὑπό	τε τοῦ λιμοῦ καὶ ὑπὸ
[5, 81]	πετρῶν, ἐφ' ἃς ἐπώκελλον, καὶ	ὑπὸ	τῆς ἀκινησίας τῶν νεῶν· πεζομαχεῖν
[5, 140]	καὶ σιτολογοῦντα ἠνώχλουν, ἕως κινδυνεύων	ὑπὸ	τῆς ἀπορίας ἠξίωσεν ἐς λόγους
[5, 62]	νοσήσειε καὶ τὴν νόσον ἐπιτρίψειεν	ὑπὸ	τῆς δυσθυμίας, οὐκ ἰδόντος αὐτὴν
[5, 37]	ὕβριν οὐκ ἔφερον, ἀλλὰ ἀνετρέποντο	ὑπὸ	τῆς ὄψεως, καὶ μικρὸν ἔστησαν
[5, 43]	ἀριστοκρατίαν ἀναλάβω τῇ πατρίδι, λελυμένην	ὑπὸ	τῆς τῶν τριῶν ἀρχῆς, ὡς
[5, 59]	~Αἵ τε στρατηγίδες αὐτοῦ τάξεις,	ὑπὸ	τῆσδε τῆς δόξης ἐπαιρόμεναι, προσεπέλαζον
[5, 136]	Πομπήιος, ἥξειν αὐτὸν ἔφασκεν παραπεμπόμενον	ὑπὸ	Τιτίου. Ἅμα δὲ ταῦτα ἐγίγνετο,
[5, 42]	αἰσχρὸν ἡγοῦμαι μετὰ τοιᾶσδε προφάσεως	ὑπὸ	τοιοῦδε ἡσσῆσθαι. Καὶ τάδε λέγω
[5, 10]	τὸν τοῦ Εὐσεβοῦς υἱὸν Ἀντίοχον	ὑπὸ	τοῖς ἐκ Σελεύκου τοῦ Νικάτορος
[5, 24]	Λευκίῳ μὲν ἐξ ἐθνῶν τῶν	ὑπὸ	τὸν Ἀντώνιον οὐ πολεμουμένων, Καίσαρι
[5, 143]	ὑπὸ τοῦ πατρὸς ἀπολειφθεὶς καὶ	ὑπὸ	τοῦ ἀδελφοῦ μειράκιον ἤδη, λαθὼν
[5, 71]	ὑπό τε τοῦ λιμοῦ καὶ	ὑπὸ	τοῦ δήμου, ἐς τὸ τέταρτον
[5, 31]	τὴν τῶν τριῶν ἀρχήν, αὐτοκράτωρ	ὑπὸ	τοῦ δήμου προσαγορευθεὶς ἐπὶ τὸν
[5, 77]	αἱ δὲ ἐς τὸ φανερὸν	ὑπὸ	τοῦ Καίσαρος ἐκφερόμεναι αἵδε ἦσαν.
[5, 89]	καὶ οἵδε ἐπὶ τὰς πέτρας	ὑπὸ	τοῦ κύματος. Ὡς δὲ καὶ
[5, 104]	συναντᾶν. Αἱ δὲ βραδέως τε	ὑπὸ	τοῦ Λεπίδου καθείλκοντο, καὶ ὕστερον
[5, 92]	οὔτε χρόνον ἐς ναυπηγίαν, ἐπειγόμενος	ὑπὸ	τοῦ λιμοῦ καὶ τοῦ δήμου
[5, 112]	ἐς Στυλίδα νυκτὸς ἐξῄει, παραπεμπόμενος	ὑπὸ	τοῦ Μεσσάλα, πρὸς Καρρίναν τρία
[5, 143]	παῖς Πομπηίου Μάγνου, νεώτερος μὲν	ὑπὸ	τοῦ πατρὸς ἀπολειφθεὶς καὶ ὑπὸ
[5, 101]	σὺν καταφρονήσει καὶ ὑπεκρίνετο αὐτὴν	ὑπὸ	τοῦ πηλοῦ κατέχεσθαι, μέχρι, τῶν
[5, 136]	καὶ οἱ πεμφθέντες ἐς Παρθυαίους	ὑπὸ	τοῦ Πομπηίου ἐλήφθησαν ὑπὸ τῶν
[5, 102]	φυγεῖν μὲν ἐς Πομπήιον ὑβριζόμενος	ὑπὸ	τοῦ τότε ναυάρχου Καλουισίου, τὴν
[5, 10]	στάσιν ἐπ' αὐτῇ κατὰ πόλεις	ὑπὸ	τυράννων εἴχετο, συλλαμβανόντων τοῖς τυράννοις
[5, 136]	Παρθυαίους ὑπὸ τοῦ Πομπηίου ἐλήφθησαν	ὑπὸ	τῶν Ἀντωνίου στρατηγῶν καὶ ἐς
[5, 13]	δωρουμένῳ καὶ καταβοωμένῳ μὲν ἐπιφθόνως	ὑπὸ	τῶν ἀφαιρουμένων, φέροντι δὲ τὴν
[5, 119]	καλῳδίων ἐφέλκοιτο ὀπίσω· κοπῆναί τε	ὑπὸ	τῶν βλαπτομένων οὐκ ἦν εὔπορος
[5, 90]	ἐτραχύνετο. Καὶ τὸ δεινὸν οὐδ'	ὑπὸ	τῶν ἐγχωρίων ποτὲ τηλικοῦτον ἐμνημονεύετο
[5, 23]	ὡς ἔλεγεν, ἐπιβουλήν· καλούμενός τε	ὑπὸ	τῶν ἡγεμόνων τοῦ στρατοῦ, παραπέμψειν
[5, 113]	χαλεπῶς, ἐν μὲν τοῖς πεδινοῖς	ὑπὸ	τῶν ἱππέων, ἐν δὲ τοῖς
[5, 119]	ἐμπίπτων καὶ ἐμπηγνύμενος, ὅτε μάλιστα	ὑπὸ	τῶν καλῳδίων ἐφέλκοιτο ὀπίσω· κοπῆναί
[5, 138]	Φούρνιος ἐς τὸν Πομπήιον ἐπεστραμμένος	ὑπὸ	τῶν ὄπισθεν ἐξεβλήθη τοῦ στρατοπέδου.
[5, 28]	ὧδε· καταγινώσκομαι μέν, εὖ οἶδα,	ὑπὸ	τῶν περὶ Λεύκιον, οὐκ ἀμυνόμενος
[5, 90]	κλύδων ἐπιπεσὼν καὶ τὸ πνεῦμα,	ὑπὸ	τῶν περικειμένων ὀρῶν ἐς θυέλλας
[5, 39]	δύναμιν κακοπαθήσασιν, ἡττήμεθα δὲ οὐχ	ὑπὸ	τῶν πολεμίων, ἀλλὰ τοῦ λιμοῦ,
[5, 67]	διὰ Σαρδὼ καὶ Κύρνον ἐχομένας	ὑπὸ	τῶν Πομπηίου, οὔτ' ἐκ τῆς
[5, 20]	τὰ πάτρια διοικεῖν μὴ κωλυομένους	ὑπὸ	τῶν τριῶν ἀνδρῶν, μηδενὶ δὲ
[5, 113]	ἱππέων, ἐν δὲ τοῖς τραχέσιν	ὑπὸ	τῶν ψιλῶν τε καὶ κούφων,
[5, 100]	τοὺς πολεμίους. Φασὶ δ' αὐτόν,	ὑπὸ	τῶνδε χαυνούμενον, καὶ τὴν συνήθη
[5, 94]	φιλαρχίαν καὶ ἐς τὰς πίστεις	ὑπὸ	χρείας. ~Τὸν μὲν οὖν ἐπίπλουν
[5, 70]	ἐσομένων· Μοῦρκόν τε τούτοις ἐνιστάμενον	ὑποβλέπειν	ἐκέλευεν ὡς ἀρχὴν αὑτῷ περικτώμενον.
[5, 64]	καὶ φιλίαν ἐς τὸ μέλλον.	Ὑπογύως	δὲ Μαρκέλλου τεθνεῶτος, ὃς τὴν
[5, 44]	εἶπον, εἰς ὅ τι θέλοις,	ὑποδεικνὺς	δέ, οἷα καὶ πρότερον καὶ
[5, 142]	ἀχαριστίας ὠργίζετο, τὸν πόλεμον τόνδε	ὑποδεξαμέμῳ	πολεμήσειν πρὸς αὐτόν· ἁλόντα γὰρ
[5, 9]	Ἀρτέμιδος ἱερέα, ὃν Μεγάβυζον ἡγοῦνται,	ὑποδεξάμενόν	ποτε τὴν Ἀρσινόην ὡς βασιλίδα
[5, 47]	τισιν αὐτῶν ἐπέτρεψέ τινας καὶ	ὑποδέξασθαι,	τὸ δὲ πλῆθος ἐκέλευε σκηνοῦν,
[5, 74]	θυσίαι· καὶ τὸ ἄστυ ἔμελλεν	ὑποδέξεσθαι	περιφανῶς, εἰ μὴ νυκτός, ἐκκλίνοντες
[5, 72]	καὶ μηκέτι τοὺς ἀποδιδράσκοντας οἰκέτας	ὑποδέχεσθαι	μηδ' ἐφορμεῖν ναυσὶ τὴν ἀκτὴν
[5, 23]	ἔμελλον, εἰ μὴ τὴν κρίσιν	ὑποδέχοιτο.	Δεξαμένων δὲ τῶν ἀμφὶ τὸν
[5, 76]	καὶ σχῆμα τετράγωνον ἔχων καὶ	ὑπόδημα	Ἀττικὸν καὶ θύρας ἠρεμούσας. Ἔξοδοί
[5, 11]	Ἑλληνικὴν ἀντὶ τῆς πατρίου, καὶ	ὑπόδημα	ἦν αὐτῷ λευκὸν Ἀττικόν, ὃ
[5, 145]	αὐτὰ ἐς τέλος, προαναγράψαι καὶ	ὑποθεῖναι	αὐτὰ τῇ ὁμόρῳ Μακεδονικῇ.
[5, 19]	Πομπηίου, δόξας ὁ Λεύκιος ἢ	ὑποκρινάμενος	ἐφ' ἑαυτὸν καὶ τοὺς Ἀντωνίου
[5, 29]	προειλήφασιν ἀμφότεροι καὶ ὁ Καῖσαρ	ὑποκρίνεται,	τέλος ἄρτι πέμψας ἐς τὸ
[5, 133]	τὸν ἐν αὐταῖς στρατὸν ἐγύμναζεν,	ὑποκρινόμενος	ἢ δεδιέναι Καίσαρα ἢ Ἀντωνίῳ
[5, 70]	ἀνῃρῆσθαι· ἔς τε πίστιν τῆς	ὑποκρίσεως	τοὺς θεράποντας ἐσταύρου. Οὐ μὴν
[5, 125]	πείρας, οἱ δὲ καὶ ἐς	ὑπόκρισιν	ὑπὸ ἱππέων μικρὰ ἐνοχληθέντες. Εἰσὶ
[5, 17]	ἀπεκέκριτο· ἥ τε τῶν στρατηγῶν	ὑπόκρισις	μία, ὡς ἁπάντων ἐς τὰ
[5, 49]	ἐνέβαλε, καὶ ἄνεμοι τὴν φλόγα	ὑπολαβόντες	περιήνεγκαν ἐκ ὅλην Περυσίαν, καὶ
[5, 109]	Καίσαρα ὁ Πομπήιος, ὥσπερ ἦν,	ὑπολαβὼν	ἐς τὸ Ταύρου στρατόπεδον οἴχεσθαι
[5, 135]	περιπόθητον αὐτῷ μοναρχίαν σὺ νῦν	ὑπολείπῃ·	ἤδη γάρ σοι καὶ ἐν
[5, 61]	Βρεντεσίους δὲ αὐτοὺς καὶ τὸν	ὑπολελειμμένον	αὐτοῖς διὰ τὰς Ἀηνοβάρβου καταδρομὰς
[5, 3]	τοῦ Ἀντωνίου κατὰ τὴν Ἰταλίαν	ὑπολελειμμένων.	~Ὁ μὲν δὴ Καῖσαρ ἐπὶ
[5, 109]	περιέπλει, μέρος ἐν ταῖς Μύλαις	ὑπολιπών,	ἵνα αὐτὸν ὁ Ἀγρίππας ἔτι
[5, 86]	Τοῦτο μὲν δὴ συγκύρημα τοῖς	ὑπολοίποις	ἐκ τοῦ τέως ἀχρείου χρηστὸν
[5, 111]	τοῦ Πομπηίου διώξαντες ἐπὶ τὰς	ὑπολοίπους	ἀνέστρεψαν, καὶ τῶνδε τὰς μὲν
[5, 35]	ἐς τὴν Περυσίαν καὶ τὰς	ὑπολοίπους	συλλογισάμενος τροφὰς ἀπεῖπε δίδοσθαι τοῖς
[5, 43]	στάσεως κεφάλαιον ἦσαν, καὶ τῶν	ὑπολοίπων	εἴ τινα λείψανα ἔστιν, οὐ
[5, 82]	δ' ἤδη πολλῶν καὶ τῶν	ὑπολοίπων	κατατετρωμένων, ὁ μὲν Μηνόδωρος ὀβελῷ
[5, 49]	στρατῷ, Κέστιος δέ τις αὐτῶν	ὑπομαργότερος,	ἐν Μακεδονίᾳ πεπολεμηκὼς καὶ ἐκ
[5, 54]	φιλαδελφίαν, εἰ τῇ Ἀντωνίου γνώμῃ	ὑπομεμενηκὼς	ἴδιον τὸ ἁμάρτημα ποιοῖτο, ὠνείδιζε
[5, 68]	τε ἀφειδῶς πάνυ καὶ οὐδ'	ὑπομένοντα	καὶ ἑαυτὸν ἐμπαρέχοντα καὶ τιτρωσκόμενον
[5, 135]	στρατὸν ἐς Παρθυαίους δεόμενος, ἀλλ'	ὑπομιμνήσκει,	τὸν οὐ πεμφθέντα στρατὸν προφέρων.
[5, 45]	ἔλεξαν ἀλλήλοις, ὡς ἐκ τῶν	ὑπομνημάτων	ἦν ἐς τὸ δυνατὸν τῆσδε
[5, 80]	ὁ πόλεμος ὅδε γίγνοιτο, τὴν	ὑπόνοιαν	ὁ Καῖσαρ ἐκλύων ἐπέστελλε τῇ
[5, 94]	ἡ μεταβολή, πρός τε τὰς	ὑπονοίας	διὰ φιλαρχίαν καὶ ἐς τὰς
[5, 80]	τὰ μέλλοντα σημῆναι. Ἐπιπολαζούσης δὲ	ὑπονοίας	ἔτι, ὡς παρασπόνδως ὁ πόλεμος
[5, 41]	ἰδίᾳ γενομένην ἔντευξιν τοῦ Φουρνίου	ὑπονοοῦντες	ἐπὶ σφίσι γενέσθαι, αὐτόν τε
[5, 51]	ἐπεβούλευεν, ἤδη μὲν τὸν Ἀντώνιον	ὑπονοῶν,	ἐλπίζων δὲ ἢ φίλῳ ἔτι
[5, 142]	βέβαιον ἔς τε τὸν τρόπον	ὑπονοῶν	καί τινα συγγινώσκων ἐς αὐτὸν
[5, 44]	στρατοῦ παντός, εἰ μὲν οὐχ	ὑποπτεύσεισ'	με λέγοντα, συμβουλεύσω τὰ σοὶ
[5, 30]	οὐχ ἕσπετο ὁ Καῖσαρ ἐνέδραν	ὑποπτεύων,	ἡμέρας δὲ τήν τε Σεντίαν
[5, 66]	τὸν ὑπ' αὐτῷ στρατὸν ὡς	ὕποπτον	ὄντα ἔχειν ἔδωκεν Ἀντωνίῳ. ~Ῥωμαίους
[5, 44]	σῴζεσθαι μὴ κατορθοῦσιν. Εἰ δὲ	ὕποπτος	ἢ ἄπιστος ἐχθροῦ πᾶσα συμβουλή,
[5, 53]	ἄγοντα τῶν Ἀντωνίου τελῶν τὰ	ὑποπτότατα	ἕξ. ~Λεύκιον δὲ καλέσας ἐπῄνει
[5, 121]	τούσδε ὁ Καῖσαρ Τισιηνοῦ παραδιδόντος	ὑποσπόνδους	ἐδέχετο καὶ τοὺς ἱππέας ἐπ'
[5, 105]	τῶν Πομπηίου φρουρῶν αὐτὸν οὐχ	ὑποστάντων	εἷλε τὴν Ἱερὰν καὶ τῆς
[5, 83]	τοῦ Μενεκράτους συνεξελεύθερός τε καὶ	ὑποστράτηγος,	ταῖς λοιπαῖς τοῦ Καλουισίου συμπεσών,
[5, 80]	αὐτὸς ἤγαγε νεῶν, ἐπέτρεπεν ἡγεῖσθαι,	ὑποστρατηγοῦντα	τῷ ναυάρχῳ Καλουισίῳ. Ταῦτα μὲν
[5, 54]	καὶ τὸν ἐν αὐτῇ στρατόν,	ὑποστρατηγούντων	αὐτῷ τῶν νῦν ἡγουμένων αὐτῆς
[5, 54]	σὺν τιμῇ καὶ διὰ τῶν	ὑποστρατήγων	ἐφύλασσεν ἀφανῶς· ~Ἀντώνιος δὲ Φουλβίαν
[5, 22]	ἐθέλοι, τῶν μὲν ἤδη διῳκημένων	ὑποσχεῖν	λόγον, ἐς δὲ τὸ μέλλον,
[5, 30]	αὐτὰ χρήμασί τε πολλοῖς καὶ	ὑποσχέσεσι	μεγάλαις. Φουρνίου δ' ἄλλον στρατὸν
[5, 17]	τούτοις ὑπὸ ἀνάγκῃ νόμων, ἀλλ'	ὑποσχέσεσιν	ἰδίαις, οὐδὲ ἐπὶ πολεμίους κοινούς,
[5, 135]	ἄνδρα ἄκακον καὶ μεγαλόφρονα ἀντὶ	ὑπούλου	τε καὶ δολεροῦ καὶ φιλοτέχνου.
[5, 10]	τυράννοις. Οὓς ὁ Ἀντώνιος ἐξελαύνων	ὑποφεύγοντας	ἐς τὴν Παρθυηνὴν καὶ τοῖς
[5, 100]	καὶ τότε αἰσθόμενος, ὅτι σὺν	ὑποψίᾳ	μόνων ἠξίωτο ὧν ἤγαγε νεῶν,
[5, 53]	Ἀντωνίου φίλων καὶ στρατῶν ὅσους	ὑπώπτευε,	διέπεμπεν ἐπὶ προφάσεων ἄλλους ἀλλαχοῦ
[5, 142]	οὐκ ἐπιφανεῖ πάνυ ἀνδρί, καὶ	ὑπώπτευεν	αὐτὸν ὡς οὐ βέβαιον ἔς
[5, 36]	τοῖς τείχεσι προσελθόντες οἱ μὲν	ὑπώρυσσον,	οἱ δὲ τὰς κλίμακας ἐπῆγον,
[5, 58]	πεντακοσίοις εὐναζομένοις ἔτι περὶ πόλιν	Ὑρίαν	καὶ ἐκπλήξας ἀμαχεὶ παρέλαβέ τε
[5, 85]	Μεσσήνης ὁ Πομπήιος ἐξήπτετο τῶν	ὑστάτων	καὶ τὰς πρόπλους ἐδίωκε καὶ
[5, 104]	ὑπὸ τοῦ Λεπίδου καθείλκοντο, καὶ	ὕστερον	αὐτὰς προσιούσας αἱ ὁλκάδες ὡς
[5, 7]	καὶ Μύνδον, ἃς οὐ πολὺ	ὕστερον	ἀφῃρέθησαν ὡς σκληρότερον ἄρχοντες. Λαοδικέας
[5, 8]	ἐνέβαλεν, ἧς δὴ χάριν οὐδ'	ὕστερον	ἐπαναχθῆναι νενικηκότων ἤδη, ὁ Ἀντώνιος
[5, 104]	οἱ μὲν αὐτίκα, οἱ δ'	ὕστερον.	Καὶ Παπίας ἀπέπλευσε πρὸς Πομπήιον.
[5, 127]	διερίσει) εἴθ' ὡς αὐτὸς ἔλεγεν	ὕστερον	ὁ Καῖσαρ, ὅτι μὴ γένοιτο
[5, 126]	καὶ ἐνίοις τῶν προγραφέντων ἄρχουσιν	ὕστερον	παριστάμενος διεβίωσε. ~Πομπήιον δὲ ὁ
[5, 63]	οὖσα καὶ προτιμηθεῖσα ἐκ πάντων	ὑφ'	αὑτοῦ, φύγοι τὴν Ἰταλίαν καθάπερ
[5, 30]	πυλῶν δεξαμένου τε καὶ τὸν	ὑφ'	αὑτῷ στρατὸν ἐγχειρίσαντος, ὁ μὲν
[5, 57]	ἐνετύγχανε καὶ μετεδίδασκε καὶ τοὺς	ὑφ'	ἑαυτοῦ συνῳκισμένους ἦγεν, αἰδουμένους καὶ
[5, 19]	φίλια καὶ κοινά, Λεύκιον δὲ	ὑφ'	ἑτέρας γνώμης αὐτοὺς πολεμοποιεῖν ἐς
[5, 25]	κέρδη καὶ οὐδὲν ἡγούμενοι διαφέρειν,	ὑφ'	ὅτῳ στρατεύσονται, Ῥωμαίοις πανταχοῦ συστρατευόμενοι,
[5, 47]	τε πολλάκις ὑμῖν καὶ νῦν	ὑφ'	ὑμῶν σῳζομένων ἐπενόουν πυθέσθαι, τί
[5, 128]	κολάσεων. Οὐκ εὐπειθῶς δὲ ἀκροωμένων	ὑφῆκε	τῆς ἀπειλῆς, ἵνα μή τις
[5, 39]	καὶ τὸ τέλος ἐποίει· οὐχ	ὑφίσταμαι	δὲ δι' ὑμᾶς, οὓς τῆς
[5, 91]	αὐτῆς ἐκείνης κατὰ σπουδήν, οὐχ	ὑφιστάμενος	τὴν συμφοράν, ἐν ᾧ μηδὲν
[5, 100]	καὶ Ποσειδῶνι καὶ υἱὸς αὐτῶν	ὑφίστατο	καλεῖσθαι, πειθόμενος οὐκ ἄνευ θεοῦ
[5, 105]	ὁ δὲ Πομπήιος, τὸ βίαιον	ὑφορώμενος	τοῦ Ἀγρίππα, ἔπεμπε τῷ Δημοχάρει
[5, 82]	ἐς τὸ ἐπιέναι δι' αὐτῶν.	Ὑψηλοτέρας	δ' οὔσης τῆς Μηνοδώρου νεώς,
[5, 82]	καὶ τὰ βαλλόμενα ὡς ἀφ'	ὑψηλοῦ	βιαιότερα. Τεθνεώτων δ' ἤδη πολλῶν
[5, 106]	ἔβαλλόν τε ὡς ταπεινοτέρας ἀφ'	ὑψηλοῦ	καὶ κόρακας ἢ χεῖρας σιδηρᾶς
[5, 108]	προσθήσειν ἐς τὸ τῶν νεῶν	ὕψος.	~ΧΙΙ. τὸν δὲ Καίσαρα ὁ
[5, 33]	ἀμφότερα εἶναι, τό τε περιτείχισμα	ὕψου	καὶ πύργους ἐπ' αὐτοῦ ξυλίνους

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 5/04/2007