Livre, par.
[5, 81]	μὲν ἐκ Τάραντος, Καλουίσιος δὲ	Σαβῖνος	καὶ Μηνόδωρος ἀπὸ Τυρρηνίας· περιῄει
[5, 132]	ἢ λῃστείᾳ λανθανούσῃ μᾶλλον ἐοικότων,	Σαβῖνος	ὑπὸ Καίσαρος αἱρεθεὶς εἰς διόρθωσιν
[5, 128]	Ἰλλυριοὺς καὶ ἕτερα ἔθνη βάρβαρα,	σαλεύοντα	τὴν μόλις κτηθεῖσαν εἰρήνην, ὅθεν
[5, 31]	ἐφ' ἑαυτὸν καὶ οἷ τὸν	Σαλουιδιηνὸν	βοηθήσειν, κατόπιν τοῦ Λευκίου γενόμενον.
[5, 66]	ὁ δὲ Καῖσαρ αὐτίκα τὸν	Σαλουιδιηνὸν	ἐκάλει κατὰ σπουδήν, ὡς ἐπὶ
[5, 27]	Βρεντέσιον στρατιωτῶν τέλος ἔπεμπε καὶ	Σαλουιδιηνὸν	κατὰ σπουδὴν ἐκ τῆς ἐς
[5, 66]	αἴτιον γενόμενον, Καίσαρι δὲ ἐνέφηνε	Σαλουιδιηνόν,	τὸν ἡγούμενον τῷ Καίσαρι τοῦ
[5, 20]	δύο μόνα τὰ τελευταῖα· καὶ	Σαλουιδιηνὸς	ἄκων αὐτῷ συμπεριῆλθε τὰς Ἄλπεις.
[5, 24]	αἱ στρατηγίδες, ἓξ δὲ ἕτερα	Σαλουιδιηνὸς	ἦγεν ἐξ Ἰβηρίας. Καὶ χρήματα
[5, 32]	Περυσίαν ὁ Ἀγρίππας καὶ ὁ	Σαλουιδιηνὸς	καὶ ὁ Καῖσαρ ἐπελθὼν τρισὶ
[5, 35]	δ' αὐτοῖς Ἀγρίππου τε καὶ	Σαλουιδιηνοῦ	μετὰ δυνάμεως ἔτι πλείονος, ἔδεισαν,
[5, 31]	νομίσας τὸν Λεύκιον ἀπὸ τοῦ	Σαλουιδιηνοῦ	περισπάσειν ἐφ' ἑαυτὸν καὶ οἷ
[5, 31]	Οὐεντίδιον ᾔει, ἐνοχλούντων αὐτὸν ἑκατέρωθεν	Σαλουιδιηνοῦ	τε καὶ Ἀγρίππου καὶ φυλασσόντων,
[5, 31]	Κελτῶν ἐπανιόντι. Καὶ εἵποντο τῷ	Σαλουιδιηνῷ	Ἀσίνιός τε καὶ Οὐεντίδιος, Ἀντωνίου
[5, 31]	μετετίθεντο· ὁ δὲ Λεύκιος ὑπήντα	Σαλουιδιηνῷ	μετὰ στρατοὺ πολλοῦ πρὸς Καίσαρα
[5, 31]	φίλτατος Καίσαρι, δείσας ἐπὶ τῷ	Σαλουιδιηνῷ	μὴ κυκλωθείη, Σούτριον κατέλαβε, χωρίον
[5, 37]	ἐλεῶν ὁ Λεύκιος ἐκάλει τῇ	σάλπιγγι	ἀναχωρεῖν. Ἡσθέντων δὲ τῶν Καίσαρος
[5, 38]	τεῖχος ἄλλους ἀλλαχοῦ κατὰ σύνθημα	σάλπιγγος·	συνεχῶς τε ἀπεπήδων οὐδενὸς ἐπείγοντος,
[5, 142]	πυρὰ καίεσθαι καταλιπὼν καὶ τοὺς	σαλπιγκτὰς	σημαίνειν τὰ διαστήματα τῆς νυκτός,
[5, 75]	τοῦ Μιθριδάτου, Ἰδουμαίων δὲ καὶ	Σαμαρέων	Ἡρῴδην, Ἀμύνταν δὲ Πισιδῶν καὶ
[5, 36]	ἐγχωστήρια ὄργανα καὶ πύργοι πτυκτοί,	σανίδας	ἐς τὰ τείχη μεθιέντες, καὶ
[5, 71]	ὀλίγου διαστήματος ἐν τῇ θαλάσσῃ,	σανίδες	τοῖς σταυροῖς ἐπετέθησαν, καὶ διὰ
[5, 37]	ἦν. ~Ἐκταθεισῶν δέ που τῶν	σανίδων	ἐς τὸ τεῖχος, βία τότε
[5, 37]	ἦν τῶν Λευκιανῶν ἐπὶ ταῖς	σανίσι	μαχομένων, καὶ βέλη πλάγια πάντοθεν
[5, 80]	~Ὁ δὲ Καῖσαρ ἔπεμπεν ἐς	Σαρδόνα	καὶ Κύρνον τοὺς παραληψομένους, ἃ
[5, 66]	στρατηγὸν Καίσαρος, σὺν ὁρμῇ κατασχόντα	Σαρδοῦς,	αὖθις ἐξέβαλε τῆς Σαρδοῦς Μηνόδωρος
[5, 70]	τὴν εἰρήνην, Μηνόδωρος δὲ ἀπὸ	Σαρδοῦς	ἐπέστελλεν ἢ πολεμεῖν ἐγκρατῶς ἢ
[5, 24]	δέ, ἃ εἰλήχει, πάντα χωρὶς	Σαρδοῦς	ἐπολεμεῖτο, ὅθεν ἐκ τῶν ἱερῶν
[5, 78]	ἐξοτρύνειν ἐπὶ Μηνοδώρῳ, Κύρνου καὶ	Σαρδοῦς	ἔτι ἄρχοντι, τὸν δεσπότην. Οἱ
[5, 72]	ἀκτὴν τῆς Ἰταλίας, ἄρχειν δὲ	Σαρδοῦς	καὶ Σικελίας καὶ Κύρνου καὶ
[5, 66]	κατασχόντα Σαρδοῦς, αὖθις ἐξέβαλε τῆς	Σαρδοῦς	Μηνόδωρος ὁ Πομπηίου, καὶ τῷδε
[5, 67]	οὔτε τῶν ἐκ δύσεως διὰ	Σαρδὼ	καὶ Κύρνον ἐχομένας ὑπὸ τῶν
[5, 78]	τοῦ Μηνοδώρου· ὑπισχνεῖτο δὲ ἐγχειριεῖν	Σαρδὼ	καὶ Κύρνον καὶ τρία τέλη
[5, 56]	καὶ στρατοῦ τέσσαρσι τέλεσιν ἐκπέμψας	Σαρδὼ	Καίσαρος οὖσαν καὶ τὰ ἐν
[5, 139]	ὁ Παρμήσιος καὶ Νασίδιος καὶ	Σατορνῖνος	καὶ Θέρμος καὶ Ἀντίστιος ὅσοι
[5, 52]	ὁ κηδεστὴς τοῦ Πομπηίου, καὶ	Σατουρνῖνος	καὶ ἕτεροι, ὅσοι χρῄζοντες τῆς
[5, 141]	στρατηγοὺς ἐς ἀλλήλους, Τιτίῳ δὲ	σαυτὸν	ἐπιτρέπειν· Τιτίῳ γὰρ ἐπιτέτραπται τὰ
[5, 45]	ὅπερ ἐστὶ τῶν ἀδικεῖν ὁμολογούντων,	σαυτὸν	ἡμῖν ἐπιτρέπεις, οὐδὲν ἔτι δέομαι
[5, 45]	ἠδικημένου καὶ νενικηκότος· ἄσπονδον δὲ	σαυτόν	τε καὶ τοὺς φίλους ἐπιτρεπων
[5, 43]	μεταφέρων ἐπὶ τὴν κληρουχίαν ἀπὸ	σαυτοῦ,	καὶ τῷδε μάλιστα αὐτοὺς ἑλὼν
[5, 21]	οὐχ εὗρον ἐρευνώμενος, ὅ τι	σαφῶς	ἀντεγράφετο αὐτοῖς. Οἱ δὲ τῶν
[5, 54]	μηδὲ νῦν ὁμολογοίη περὶ Ἀντωνίου,	σαφῶς	ἤδη καὶ Πομπηίῳ συνθέσθαι λεγομένου.
[5, 114]	μέχρι θαλάσσης κατιοῦσαν, ἐπικλύσαι καὶ	σβέσαι	τὰ ἐν αὐτῇ νάματα. Καὶ
[5, 43]	με ἀδικοῦντα. Τεχνάζειν μὲν δή	σε	ἔδει πολεμοῦντα· νικήσαντα δέ, εἰ
[5, 43]	σὲ πόλεμον ἠράμην, οὐχ ἵνα	σε	καθελὼν διαδέξωμαι τὴν ἡγεμονίαν, ἀλλ'
[5, 54]	αὖθις ὑπὲρ τῆς πατρίδος πρὸς	σέ,	καίπερ ἤδη μοι γενόμενον εὐεργέτην.
[5, 141]	δ' ὑπὸ Ἀντωνίου πολεμοῦντα μέν	σε	κατακανεῖν, ἐγχειρίζοντα δὲ πέμπειν ἐς
[5, 45]	ὁ Καῖσαρ ἔλεξεν· ἄσπονδον μέν	σε	κατιόντα πρὸς ἐμὲ ὁρῶν, ὦ
[5, 44]	συμβουλή, οὐκ ὀκνῶ καὶ παρακαλεῖν	σε	μὴ τοὺς φιλοὺς τίνυσθαι τῆς
[5, 54]	αὐτόν, ἕως ἂν ἡγῶμαι μηδὲ	σὲ	μοναρχίαν καθίστασθαι· τὸ γὰρ τῆς
[5, 62]	Ἀντωνίου πεμφθείς. Οὐ γὰρ ἐπικρύψω	σε,	ὅτι καὶ τὴν ἄλλην Ἰταλίαν
[5, 43]	δόξαν εἶχες. Ἐπεὶ δὲ δή	σε	οὐκ ἔπειθον, ᾤμην ἐλθὼν ἐπὶ
[5, 43]	χωρὶς εἰπεῖν. ~Ἐγὼ τὸν πρὸς	σὲ	πόλεμον ἠράμην, οὐχ ἵνα σε
[5, 135]	Καὶ τάδε εἰκὸς μὲν καὶ	σὲ	προορᾶν ἐπὶ σεαυτοῦ, προφέρει δέ
[5, 134]	τῆς Ἰταλίας. Οὐ δεξάμενον δέ	σε	ταῦτα, ἐν καιρῷ τότε μάλιστ'
[5, 45]	ὦ Λεύκιε, καὶ οὐ ψεύσω	σε	τῆς προσδοκίας, ἣν ἔχων περὶ
[5, 141]	Τιτίῳ γὰρ ἐπιτέτραπται τὰ περὶ	σὲ	ὑπὸ Ἀντωνίου· καὶ πίστιν, ἣν
[5, 45]	καὶ δι' ἐμαυτὸν καὶ διὰ	σέ,	ὦ Λεύκιε, καὶ οὐ ψεύσω
[5, 45]	σπουδήν, ἵνα ἔτι κύριος ὢν	σεαυτοῦ	βουλεύοιο καὶ λέγοις καὶ πράττοις,
[5, 135]	μὲν καὶ σὲ προορᾶν ἐπὶ	σεαυτοῦ,	προφέρει δέ σοι καὶ Πομπήιος
[5, 117]	σκληροὶ καὶ μυκήματα μακρὰ καὶ	σέλα	περιλάμποντα τὴν στρατιάν, ὥστε τοὺς
[5, 10]	υἱὸν Ἀντίοχον ὑπὸ τοῖς ἐκ	Σελεύκου	τοῦ Νικάτορος ἐβασιλεύετο, ὥς μοι
[5, 30]	νυκτὸς ἐς ὁμογνώμονα πόλιν ἐπειγομένῳ	Σεντίαν,	νυκτὸς μὲν οὐχ ἕσπετο ὁ
[5, 30]	ὑποπτεύων, ἡμέρας δὲ τήν τε	Σεντίαν	ὁμοῦ καὶ τὸ τοῦ Φουρνίου
[5, 26]	Καὶ Λιβύης μὲν αὖθις ὁ	Σέξστιος	ἑκατέρας ἐκράτει· Βόκχον δὲ τὸν
[5, 26]	ἥσσων ἐγένετο· ἐν δὲ Λιβύῃ	Σέξστιος,	ὕπαρχος Ἀντωνίου, παρεδεδώκει μὲν ἄρτι
[5, 75]	πω πέπυστο αὐτὰ Λέπιδον ἀφῃρῆσθαι	Σεξστίου.	~Ταῦτα διαθέμενος ἐχείμαζεν ἐν ταῖς
[5, 12]	Καίσαρι καὶ ἐς Λιβύην ἐπέστελλον	Σεξστίῳ	Λιβύης καὶ αὐτὸν Καίσαρι ἀποστῆναι.
[5, 75]	Φούρνιον ἐς Λιβύην, τὰ ὑπὸ	Σεξστίῳ	τέλη τέσσαρα ἄξοντα ἐπὶ Παρθυαίους·
[5, 143]	ἀδοξήσας. ~Οὕτω μὲν ἑάλω Πομπήιος	Σέξστος,	ὁ λοιπὸς ἔτι παῖς Πομπηίου
[5, 1]	δὲ ἑτέρων, μέχρι Πομπήιός τε	Σέξστος,	ὁ νεώτερος παῖς Πομπηίου Μάγνου,
[5, 2]	Σικελίαν καὶ τὴν ἰσχὺν Πομπηίῳ	Σέξστῳ	συνῆψαν, οἱ δὲ κατέμειναν παρὰ
[5, 9]	πέμψας ὁ Ἀντώνιος ἀνεῖλε, καὶ	Σεραπίωνα,	τὸν ἐν Κύπρῳ στρατηγὸν αὐτῆς,
[5, 58]	Ἀντώνιος ἐδυσχέραινεν. Ὡς δὲ καὶ	Σερουίλιος	ἀπηγγέλθη προσιὼν τῷ Καίσαρι μετὰ
[5, 131]	Ἐς δὲ τὰ στρατόπεδα πάντα	σεσημασμένας	ἔπεμψεν ἐπιστολάς, ἐντελλόμενος ἡμέρᾳ μιᾷ
[5, 67]	ταμιεῖα κεκενωκότες καὶ τὰ ἔθνη	σεσυληκότες	καὶ τὴν Ἰταλίαν αὐτὴν ἐσφοραῖς
[5, 142]	καίεσθαι καταλιπὼν καὶ τοὺς σαλπιγκτὰς	σημαίνειν	τὰ διαστήματα τῆς νυκτός, ὥσπερ
[5, 124]	δὲ συνέντες αὐτίκα ἥρπαζον τὰ	σημεῖα	καὶ ἐς τὸν Καίσαρα μετέφερον,
[5, 125]	ἄλλων ὁπλισάμενοι τὰ ἑαυτῶν ἐπήγοντο	σημεῖα	καὶ σὺν τοῖς ἑτέροις ἐχώρουν
[5, 106]	εἰκὸς ἦν, ἐγεγένηντο καὶ τὰ	σημεῖα	κατὰ ναῦν ἦρτο, ἐξώρμων ἐπ'
[5, 111]	δὲ τῇ παρακλήσει τὰ στρατηγικὰ	σημεῖα,	ὡς ἐν κινδύνῳ μάλιστα ὤν,
[5, 79]	τῆς μοναρχίας ἐπιθυμία) εἴτε τι	σημεῖον	δειδισάμενος. Τῶν γὰρ περικοιμωμένων αὐτοῦ
[5, 55]	ἀνδράσιν ὑπαντῶσι, προσέταξε καθελεῖν τὸ	σημεῖον.	Οἱ δὲ καθῄρουν τε καὶ
[5, 76]	Ἔξοδοί τε ἦσαν ὁμοίως ἄνευ	σημείων	αὐτῷ, σὺν δύο φίλοις καὶ
[5, 125]	ἠπείλει καὶ ἐδεῖτο καὶ τῶν	σημείων	εἴχετο καὶ οὐ μεθήσειν ἔλεγε,
[5, 55]	καὶ αἱ ναυαρχίδες ἐκ τῶν	σημείων	ἐφαίνοντο καὶ ἀλλήλαις προσέπλεον· καὶ
[5, 11]	ὁ μὲν ἐχείμαζεν ἐνταῦθα, ἄνευ	σημείων	ἡγεμονίας, ἰδιώτου σχῆμα καὶ βίον
[5, 41]	καὶ περιφανεῖς ἦσαν ἀπὸ τῶν	σημείων	καὶ τῆς στολῆς οὔσης ἑκατέρῳ
[5, 76]	ἦν ἀμφὶ τὰς θύρας αὐτίκα	σημείων	τε καὶ ἡγεμόνων καὶ δορυφόρων,
[5, 80]	ἔδοξε τοῦτ' ἐς τὰ μέλλοντα	σημῆναι.	Ἐπιπολαζούσης δὲ ὑπονοίας ἔτι, ὡς
[5, 134]	Ἰταλίαν πορθῶν, ὅτε σοι τὴν	σὴν	μητέρα περισώσας ἔπεμπε, προύτεινε. Καὶ
[5, 44]	ἐργάσασθαι διὰ τὴν ἐμὴν καὶ	σὴν	φιλονικίαν, μηδὲ ἄνθρωπον ὄντα καὶ
[5, 35]	ἐπίδηλον τοῖς ἐχθροῖς γένοιτο, μήτε	σηπομένων	ἀτμὸς καὶ νόσος. ~Ἐπεὶ δὲ
[5, 106]	τῶν Καίσαρος ἦσαν, οἱ δὲ	σθεναρώτεροι·	καὶ κατὰ λόγον οἱ μὲν
[5, 82]	δὲ αὐταῖς ἑκατέρωθεν χεῖρες ἐπεβλήθησαν	σιδηραῖ,	τῶν μὲν νεῶν οὐδὲν ἔτι
[5, 106]	ὑψηλοῦ καὶ κόρακας ἢ χεῖρας	σιδηρᾶς	εὐκολώτερον ἐπερρίπτουν. Οἱ δὲ ὅτε
[5, 118]	εἴχετο τοῦ μὲν ὁ ἅρπαξ,	σιδήριον	καμπύλον, τοῦ δὲ καλῴδια πολλά,
[5, 36]	ὁ Λεύκιος ἦγε πρὸ ἡμέρας.	Σίδηρόν	τε τειχομάχον εἶχον τολὺν καὶ
[5, 119]	βλαπτομένων οὐκ ἦν εὔπορος διὰ	σίδηρον	τὸν περιέχοντα, καὶ τὸ μῆκος
[5, 118]	ἅρπαγα ὁ Ἀγρίππας, ξύλον πεντάπηχυ	σιδήρῳ	περιβεβλημένον, κρίκους ἔχον περὶ κεραίας
[5, 81]	χερσὶν ἕτοιμα γεγένητο, ἐπέπλει τῇ	Σικελίᾳ,	αὐτὸς μὲν ἐκ Τάραντος, Καλουίσιος
[5, 78]	περιέπεμπεν, ὡς ἑκατέρωθεν ἐπιπλευσούμενος τῇ	Σικελίᾳ,	ἢν Ἀντωνίῳ συνδοκῇ. ~Ὁ δὲ
[5, 129]	δραχμὰς πεντακοσίας ἑκάστῳ. Τοιάδε εἰπὼν	Σικελίᾳ	μὲν ἐπέβαλλεν ἐσφορὰν χίλια τάλαντα
[5, 116]	Ἐγένοντό τε αὐτῷ πάντες ἐν	Σικελίᾳ	ὁπλιτῶν μὲν ἐς εἴκοσι καὶ
[5, 97]	ναύσταθμα γένοιτο εὔκαιρα ἐπὶ τῇ	Σικελίᾳ.	Τὸ δ' ἄριστον τοῦ ναυτικοῦ
[5, 97]	δ' ἐκ Τάραντος ἐπιπλευσεῖσθαι τῇ	Σικελίᾳ,	ὡς ἂν αὐτὴν ἐξ ἠοῦς
[5, 109]	πρῶτον ἐστήσαντο Ναξίων οἱ εἰς	Σικελίαν	ἀπῳκισμένοι. ~Ἐνταῦθα τῆς νεὼς ἐκβαίνων
[5, 118]	~Γιγνομένων δ' ἀν' ὅλην τὴν	Σικελίαν	ἁψιμαχιῶν πολλῶν, ἔργου δὲ μείζονος
[5, 63]	Συνεβούλευεν οὖν Πομπήιον μὲν ἐς	Σικελίαν	ἐξ ὧν ἐπόρθει μετακαλεῖν, Ἀηνόβαρβον
[5, 84]	ἐπεὶ δὲ ἔμαθεν οἰχόμενον ἐς	Σικελίαν,	ἐπεσκεύαζε τὰς ναῦς καὶ παρέπλει
[5, 103]	Μεσσάλαν ἔχοντα περᾶν ἐκέλευσεν ἐς	Σικελίαν	ἐπὶ τὸ Λεπίδου στρατόπεδον καὶ
[5, 99]	ἤδη καὶ ὁ δεύτερος ἐς	Σικελίαν	ἐπίπλους. ~Ὁ δὲ Πομπήιος οὐδ'
[5, 83]	μεθεὶς ἐκ χειρῶν εὐθὺς ἐς	Σικελίαν	ἔπλει, καθάπερ οὐ τὸ Μενεκράτους
[5, 74]	διακριθέντες ἀλλήλων ὁ μὲν ἐς	Σικελίαν	ἔπλει, Καῖσαρ δὲ καὶ Ἀντώνιος
[5, 61]	γοῦν ἱππέες αὐτῶν διέπλευσαν ἐς	Σικελίαν.	Καὶ ὁ Κοκκήιος Ἑτέρως, ἔφη,
[5, 98]	πολλάς, ὡρμίσθη δὲ ὅμως ἐς	Σικελίαν	καί, Πλένιον ἐν Λιλυβαίῳ πολιορκῶν,
[5, 2]	ἅμα τῷ Μούρκῳ διέπλευσαν ἐς	Σικελίαν	καὶ τὴν ἰσχὺν Πομπηίῳ Σέξστῳ
[5, 70]	γενόμενον καὶ ἑκόντα ἐλθόντα ἐς	Σικελίαν.	~Μοῦρκος μὲν δὴ τεθνήκει, τῶν
[5, 123]	αὐτὸν ἔφασκον ἐλθεῖν Καίσαρι ἐς	Σικελίαν,	οὐχ ἑαυτῷ κατακτησόμενον αὐτὴν· ὁ
[5, 92]	τοὺς ὁπλίτας ὁλκάσιν ἐπιβήσας ἐς	Σικελίαν	περαιοῦν καὶ τὴν θάλασσαν μεθεὶς
[5, 123]	τε νῦν ἀντιδιδόναι Λιβύην καὶ	Σικελίαν	ὑπὲρ ἐκείνης. Χαλεπαίνων δ' ὁ
[5, 63]	τὸν Πομπήιον ἀναχωρεῖν ἐκέλευεν ἐς	Σικελίαν,	ὡς ἐπιμελησόμενος τῶν συγκειμένων, καὶ
[5, 133]	συστρατεύειν. ~Πομπήιος δ' ἐκ μὲν	Σικελίας	ἄκρᾳ Λακινίᾳ προσέσχε καὶ τὸ
[5, 52]	ἐς αὐτὸν διαφυγοῦσαν, ἔπεμπεν ἐκ	Σικελίας	ἐπὶ νεῶν μακρῶν, καὶ παρέπεμπον
[5, 69]	Λίβωνος οἰκείους Λίβωνα καλεῖν ἐκ	Σικελίας	ἐπὶ συνησθήσει τοῦ κήδους, ἐργασόμενόν
[5, 139]	παραστρατοπεδεύοντι πρῶται μὲν ἧκον ἐκ	Σικελίας,	ἦρος ἀρχομένου, νῆες ἑβδομήκοντα, ὅσαι
[5, 72]	Ἰταλίας, ἄρχειν δὲ Σαρδοῦς καὶ	Σικελίας	καὶ Κύρνου καὶ ὅσων ἄλλων
[5, 129]	στρατηγοὺς δ' ἀπέφαινε Λιβύης καὶ	Σικελίας	καὶ στρατὸν ἐς ἑκατέραν διῄρει
[5, 134]	νῦν πρῶτον, ἀλλ' ἔτι κρατῶν	Σικελίας	καὶ τὴν Ἰταλίαν πορθῶν, ὅτε
[5, 134]	οὔτ' ἂν ὁ Πομπήιος ἐξέπεσε	Σικελίας	(οὐ γὰρ ἂν Καίσαρι τὰς
[5, 67]	ἐμπόρων ἐπιπλεόντων δέει Πομπηίου καὶ	Σικελίας,	οὔτε τῶν ἐκ δύσεως διὰ
[5, 97]	ἕω καὶ δύσιν ἀκτὴν τῆς	Σικελίας	πᾶσαν ἐφρούρει, καὶ νήσους μάλιστα
[5, 105]	στρατὸν δὲ ἐπὶ μετώπου τῆς	Σικελίας	πλέονα ἰδὼν ἔν τε Πελωριάδι
[5, 123]	πολλοὺς ἐπῆρτο καὶ κρατήσειν ἐδόκει	Σικελίας,	πρόφασιν ἔχων, ὅτι πρῶτος ἐπιβαίη
[5, 139]	Πομπηίου Καίσαρι (μετὰ γὰρ τὸ	Σικελικὸν	ἔργον αὐτὰς ὁ Καῖσαρ ἀπέλυσε)
[5, 131]	διαδόχοις αὐτῶν, ἀπέδωκε δὲ καὶ	Σικελιώταις.	Ὅσους δ' οὐκ ἦν ὁ
[5, 55]	~Ἀντώνιος δὲ Φουλβίαν μὲν ἐν	Σικυῶνι	νοσηλευομένην ἀπέλιπεν, ἀπὸ δὲ Κερκύρας
[5, 58]	Περὶ δὲ ἑσπέραν ἑκατέροις ἀγγέλλεται	Σιποῦντα	μὲν Ἀγρίππας ἀναλαβών, Πομπήιος δὲ
[5, 56]	Ἀντωνίου καταπλαγέντας. Τῆς δὲ Ἰταλίας	Σιποῦντα	μὲν τῆς Αὐσονίας οἱ τοῦ
[5, 7]	τε καὶ Σισίνῃ, ὧν τῷ	Σισίνῃ	συνέπραξεν ἐς τὴν βασιλείαν, καλῆς
[5, 7]	μὲν Καππαδοκίᾳ Ἀριαράθῃ τε καὶ	Σισίνῃ,	ὧν τῷ Σισίνῃ συνέπραξεν ἐς
[5, 7]	οἱ φανείσης τῆς μητρὸς τοῦ	Σισίνου	Γλαφύρας· ἐν δὲ Συρίᾳ τοὺς
[5, 138]	παραστρατοπεδεύοντος σὺν ἱππεῦσι πολλοῖς καὶ	σιτολογεῖν	οὐκ ἐῶντος οὐδὲ προσποιεῖσθαι τὰς
[5, 140]	οἱ δ' ἁλισθέντες εἵποντο καὶ	σιτολογοῦντα	ἠνώχλουν, ἕως κινδυνεύων ὑπὸ τῆς
[5, 117]	ἔκειρε, καὶ Λέπιδος αὐτῷ συνήντετο	σιτολογῶν,	καὶ Μεσσήνῃ παρεστρατοπέδευον ἀμφότεροι. ~Γιγνομένων
[5, 72]	ἐκ πολλοῦ τεταγμένον αὐταῖς φέρειν	σῖτον,	ἐπιλαβεῖν δὲ καὶ Πελοπόννησον ἐπὶ
[5, 101]	καὶ τὰς ὁλκάδας, αἳ τὸν	σῖτον	ἔφερον, ὁρμούσας ἢ παραπλεούσας κατέδυεν
[5, 78]	ἀπελεύθερος, πρὸς τὸν Μηνόδωρον διέπλευσε	σίτου	κομιδῆς οὕνεκα καὶ Μικυλίων ὁ
[5, 34]	τὰς οἰκίας ἐστρέχοντες ἐπὶ ἐρεύνῃ	σίτου,	ὅσα εὕροιεν, ἥρπαζον. ~Οἱ δ'
[5, 34]	αὐτῶν ἡμερῶν ἐν Ῥώμῃ, τοῦ	σίτου	τοῖς στρατευομένοις φυλασσομένου, τὸ πλῆθος
[5, 96]	αὐτοὺς περιέστηκε κατὰ ναῦν μετὰ	σιωπῆς	βαθυτάτης· οἱ δὲ ἱερουργοὶ θύουσι
[5, 45]	δὲ εἰπόντος τοῦ Λευκίου καὶ	σιωπήσαντος	ὁ Καῖσαρ ἔλεξεν· ἄσπονδον μέν
[5, 138]	Καὶ φεύγοντας αὐτοὺς διὰ τοῦ	Σκαμανδρίου	πεδίου διώκων ὁ Πομπήιος ἔκτεινε
[5, 10]	Ῥωμαίοις προσλαβόντος καὶ στρατηγὸν αὐτῇ	Σκαῦρον	ἀποδείξαντος, ἡ βουλὴ μετὰ Σκαῦρον
[5, 10]	Σκαῦρον ἀποδείξαντος, ἡ βουλὴ μετὰ	Σκαῦρον	ἔπεμψεν ἑτέρους καὶ Γαβίνιον τὸν
[5, 142]	τάχα ἂν ἔδρασεν, εἰ μὴ	Σκαῦρος	αὐτομολήσας ἀπ' αὐτοῦ τὴν μὲν
[5, 91]	ἐκ τῶν δυνατῶν διαζωννυμένους τὰ	σκάφη	καὶ ἀνέμῳ διαπλέοντας ἐς τὸ
[5, 106]	ἀνέκοπτον ἢ ἀπεχώριζον ὅλως τὰ	σκάφη	καὶ ἔβλαπτον ἐμβολῆς οὐχ ἥσσονα·
[5, 83]	τῶν ἀνδρῶν ἐξαλομένων ἐνεπίμπρα τὰ	σκάφη,	μέχρι Καλουίσιος ἐκ τῆς διώξεως
[5, 106]	ποικίλῃ. Ἦν δὲ καὶ τὰ	σκάφη	Πομπηίῳ μὲν βραχύτερα καὶ κοῦφα
[5, 89]	καὶ τόδε ἐξέπλησσε, τὰ δὲ	σκάφη	τότε μάλιστα περιφερόμενα συνέπιπτεν ἀλλήλοις.
[5, 94]	καταθορὼν ἔς τι τῶν παρορμούντων	σκαφῶν	ἐσήλατο μόνος καὶ ἐπέρα πρὸς
[5, 81]	καὶ ἐφόρμησις, ὅτε βούλοιντο, καὶ	σκαφῶν	ἑτέρων ἀλλαγὴ παρὰ μέρος· οἱ
[5, 96]	τῇ θαλάσσῃ καὶ τρὶς ἐπὶ	σκαφῶν	περιφέρουσιν ἀνὰ τὸν στόλον τὰ
[5, 88]	στόλον, ἐπεσκεύαζε τὰ ἐπείγοντα· τῶν	σκαφῶν	πλαγιάσας, ἠρεμούντων καὶ τῶν πολεμίων,
[5, 33]	τὸ τῆς πόλεως λοφῶδες καὶ	σκέλη	μακρὰ ἐπὶ τὸν Τίβεριν ἐκτείνων,
[5, 9]	τῆς ὄχθης, εἴ τις ἐπιχειροίη	σκευασαμένων	τόξοις, πρὸς ἃ πεφύκασιν ἐξαιρέτως,
[5, 6]	χρήματα μόνον, ἀλλὰ καὶ τὰ	σκεύη	καὶ τοὺς κόσμους ἐσενεγκεῖν ἀντὶ
[5, 88]	τε ὁμοῦ καὶ πηδαλίων καὶ	σκευῶν	ἔμπλεων τὸ πέλαγος καὶ τῶν
[5, 124]	ἐς τὸν Καίσαρα μετέφερον, καὶ	σκηνὰς	ἔλυον ἕτεροι. ~Καὶ τοῦ θορύβου
[5, 79]	Τῶν γὰρ περικοιμωμένων αὐτοῦ τῇ	σκηνῇ	πρὸς θηρίων τις εὑρέθη δεδαπανημένος,
[5, 87]	ταξίαρχοι τὸν αὐτοκράτορα ἐς αὐτοσχέδιον	σκηνὴν	ἐσαγαγόντες, οὐδενὸς τῶν οἰκετῶν αὐτῷ
[5, 55]	πεζόν. Καὶ ὁ Ἀηνόβαρβος τῆς	σκηνῆς	ἐξίστατο Ἀντωνίῳ. ~Ἐντεῦθεν ἐπὶ Βρεντεσίου
[5, 125]	θορύβου Λέπιδος αἰσθόμενος ἐξέθορε τῆς	σκηνῆς	ἐπὶ τὰ ὅπλα. Βολαί τε
[5, 73]	ἑξῆς Ἀντώνιός τε καὶ Καῖσαρ,	σκηνοποιησάμενοι	καὶ οἵδε ἐπὶ τοῦ χώματος,
[5, 47]	ὑποδέξασθαι, τὸ δὲ πλῆθος ἐκέλευε	σκηνοῦν,	ἔνθα περ εἱστήκεσαν, ἄπωθεν, ἕως
[5, 79]	Βρεντέσιοι πρὸ ἕω φανῆναι τῶν	σκηνωμάτων	ἐκθέοντα. Ἔγραφέ γε μὴν τῷ
[5, 101]	τῶν ναυπηγουμένων Καίσαρι νεῶν οἷα	σκηπτὸς	ἀφανῶς ἐμπίπτων καὶ ἐς ἀφανὲς
[5, 7]	καὶ Ἴκον καὶ Κέω καὶ	Σκίαθον	καὶ Πεπάρηθον. Ἐπιπαριὼν δὲ Φρυγίαν
[5, 117]	δὲ καὶ βρόμοι τῆς Αἴτνης	σκληροὶ	καὶ μυκήματα μακρὰ καὶ σέλα
[5, 7]	οὐ πολὺ ὕστερον ἀφῃρέθησαν ὡς	σκληρότερον	ἄρχοντες. Λαοδικέας δὲ καὶ Ταρσέας
[5, 65]	ἅπασαν, ὅρον μὲν εἶναι σφίσι	Σκόδραν	πόλιν τῆς Ἰλλυρίδος, ἐν μέσῳ
[5, 36]	καὶ λίθοι, καὶ γέρρα τοῖς	σκόλοψιν	ἐπιρριπτεῖσθαι. Προσπεσόντες δὲ μεθ' ὁρμῆς
[5, 90]	οὔτε φεύγειν ἐπέτρεπε· τό τε	σκότος	ἠνώχλει νυκτὸς μάλιστα μελαίνης· ὅθεν
[5, 89]	κατὰ φῶς ἔτι, ἀλλ' ἐν	σκότῳ	διόλλυσθαι. ~Οἰμωγαί τε ἀνὰ τὴν
[5, 53]	ἐς γάμον) ἐπέστελλε Μαικήνᾳ συνθέσθαι	Σκριβωνίᾳ,	τῇ Λίβωνος ἀδελφῇ, τοῦ κηδεύοντος
[5, 103]	Ἱππωνείου ἐπιδραμὼν ἐπιφαίνεται κατὰ τὸ	Σκυλάκιον,	καὶ τὴν εὐταξίαν ἀποδεξάμενος ἐπανῆλθεν
[5, 103]	ἐσομένοις· Ταῦρον δ' ἐς τὸ	Σκυλάκιον	ὄρος, ὃ πέραν ἐστὶ Ταυρομενίου,
[5, 109]	μὲν ἐς Λευκόπετραν ἐκ τοῦ	Σκυλακίου	διεπεπλεύκει, μαθὼν ἔτι ἀκριβέστερον, ὅτι
[5, 85]	ἤδη παραπλέοντι καὶ ἐς τὸ	Σκύλλαιον	ἐπικάμπτοντι, ἐκθορὼν ἐκ τῆς Μεσσήνης
[5, 71]	ἐπιβεβηκώς. Καὶ Δικαιάρχειαν μὲν οὕτω	σοβαρῶς	παρέπλευσε περὶ ἑσπέραν, ἐφορώντων τῶν
[5, 134]	ἐν καιρῷ τότε μάλιστ' ἄν	σοι	γενόμενα, ἀξιοῖ καὶ νῦν μὴ
[5, 44]	ταῦτα ἐγὼ ἐγχειρίζων μὲν ἐμαυτόν	σοι,	καθάπερ εἶπον, εἰς ὅ τι
[5, 135]	σὺ νῦν ὑπολείπῃ· ἤδη γάρ	σοι	καὶ ἐν χερσὶν ἦν, εἰ
[5, 134]	αἱρούμενος δὲ εἰρηνεύειν τε σὺν	σοὶ	καὶ πολεμεῖν, εἰ δεήσειεν, ὑπὸ
[5, 135]	προορᾶν ἐπὶ σεαυτοῦ, προφέρει δέ	σοι	καὶ Πομπήιος ὑπὸ εὐνοίας, αἱρούμενος
[5, 134]	καὶ πολεμεῖν, εἰ δεήσειεν, ὑπὸ	σοί.	Καὶ τάδε οὐ νῦν πρῶτον,
[5, 141]	ἣν αἰτεῖς παρ' ἡμῶν, ἔνι	σοι	καὶ Τίτιον αἰτεῖν. Κεκέλευσται δ'
[5, 134]	ἀφείλετο καὶ οὐδέτερα αὐτῶν ἐνείματό	σοι.	~Λοιπὸς δ' ἐς τὴν περιπόθητον
[5, 44]	ὑποπτεύσεισ' με λέγοντα, συμβουλεύσω τὰ	σοὶ	μάλιστα ὠφελιμώτατα, μηδὲν δεινὸν αὐτοὺς
[5, 135]	δὲ εἰπεῖν, Πομπήιος ἑαυτὸν ἐπιτρέπει	σοι	μετὰ τῶν νεῶν, ἃς ἔτι
[5, 141]	αὐτόν. Ἐπιτρέψω δ' ἐμαυτὸν ἐγὼ	σοὶ	μόνῳ, Φούρνιε, τοσοῦτον ἐς πίστιν
[5, 54]	Πομπηίῳ συνθέσθαι λεγομένου. Ἐγὼ δέ	σοι	πιστεύων, ἔφη, Καληνοῦ τελευτήσαντος τά
[5, 54]	τοὺς συμμοναρχήσοντας αὑτῷ, πολεμήσω σὺν	σοὶ	πρὸς αὐτόν, ἕως ἂν ἡγῶμαι
[5, 54]	τε ἐμαυτοῦ πάντα ποιοῦμαι καὶ	σοὶ	πρὸς τὸν ἀδελφὸν ἀπιέναι θέλοντι
[5, 62]	σοῦ προσλήψεσθαι σύμμαχον ἢ καὶ	σοὶ	συναλλάξειν, οὐδὲν ἀνήκεστον οὐδ' ἐκεῖνον
[5, 45]	λέγοις καὶ πράττοις, ἃ νομίζεις	σοι	συνοίσειν. Ἐπεὶ δ' ὅπερ ἐστὶ
[5, 44]	αὐτοὺς ὑπελιπόμην, ἵνα μὴ δόξαιμι,	σοὶ	τάδε λέγων ἐκείνων ἀκουόντων, ὑπὲρ
[5, 134]	καὶ τὴν Ἰταλίαν πορθῶν, ὅτε	σοι	τὴν σὴν μητέρα περισώσας ἔπεμπε,
[5, 135]	δολεροῦ καὶ φιλοτέχνου. Οὐδὲ ἐπιμέμφεταί	σοι	τῆς δόσεως τῶν νεῶν, ἃς
[5, 134]	σὺ ἥττησο ἐν Παρθυαίοις, Καίσαρός	σοι	τὸν στρατὸν οὐ πέμψαντος, ὃν
[5, 42]	ὅ τι θέλοις (διὰ γάρ	σοι	τοῦτο ἐς τὸ στρατόπεδον τὸ
[5, 42]	συγγνώμην δικαίαν τε καὶ τοῖς	σοῖς	πράγμασι συμφέρουσαν. Δεῖ δέ με
[5, 61]	Οὐ γάρ, ἔφη, καὶ τὸν	σὸν	ἀδελφόν, ἵν' ἐχθρὸς ᾖς μοι,
[5, 42]	τοῦτο ἐς τὸ στρατόπεδον τὸ	σὸν	ἄνευ σπονδῶν ἱέμην) ἀλλ' ἵνα
[5, 62]	ἔλασσον ἢ αὐτὸς σὺ τὸν	σὸν	πατέρα τιμῶν. Ἀηνόβαρβος δὲ οὐκ
[5, 73]	καὶ Πομπήιον, εἶτα Ἀηνόβαρβον καὶ	Σόσιον,	εἶτ' αὖθις Ἀντώνιόν τε καὶ
[5, 44]	πρότερον καὶ νῦν ἐφρόνησα περὶ	σοῦ	καὶ φρονῶν ἔτι μόνος ἀφικόμην.
[5, 44]	ἢ χρείαις ἐθελήσοντάς ποτε ὑπὲρ	σοῦ,	μαθόντας ἐκ τοῦδε τοῦ σοῦ
[5, 44]	σοῦ, μαθόντας ἐκ τοῦδε τοῦ	σοῦ	νόμου δυσέλπιστον σῴζεσθαι μὴ κατορθοῦσιν.
[5, 62]	ὁ Ἀντώνιος, πολεμούμενος δ' ὑπὸ	σοῦ	προσλήψεσθαι σύμμαχον ἢ καὶ σοὶ
[5, 31]	ἐπὶ τῷ Σαλουιδιηνῷ μὴ κυκλωθείη,	Σούτριον	κατέλαβε, χωρίον τι χρήσιμον τῷ
[5, 89]	κύματος. Ὡς δὲ καὶ τὸ	σπάσμα	τὴν θάλασσαν ἐλάμβανεν, ὃ συνήθως
[5, 90]	περικλώμενον, καὶ ὁ τοῦ βυθοῦ	σπασμὸς	ἐπὶ πάντα εἱλούμενος οὔτε μένειν
[5, 34]	Καίσαρος αὐτοῦ σὺν ταῖς στρατηγίσι	σπείραις	ἐπιδραμόντων, ὁ Λεύκιος μάλα προθύμως
[5, 62]	τὴν Ἰταλίαν λεηλατήσαντα. ~Ὁ δέ	Σπένδεσθαι	μέν, ἔφη, συνεχωρήσατε ἀλλήλοις, πρὸς
[5, 45]	δὲ καὶ τὴν ἐξουσίαν, ἣν	σπενδόμενος	ἂν ἔδωκας ὑπ' ἀνάγκης. Συμπέπλεκται
[5, 98]	ἐκ Δικαιαρχείας, θύων ἅμα καὶ	σπένδων	ἀπὸ τῆς ναυαρχίδος νεὼς ἐς
[5, 41]	εὐνοίας ἐσομένης· ὡς δὲ καὶ	σπεύδοντα	εἶδε τὸν Λεύκιον παρελθεῖν ἐς
[5, 114]	οὖσαν ἀπ' ἐκείνου καὶ κονιορτοῦ	σποδώδους	γέμουσαν, οἱ δ' ἀμφὶ τὸν
[5, 77]	καὶ Πομπηίῳ διελύθησαν αἱ γενόμεναι	σπονδαί,	κατὰ μὲν αἰτίας, ὡς ὑπενοεῖτο,
[5, 113]	ἀποθανόντων ἐκείνων, τὸν στόλον ἐπὶ	σπονδαῖς	Ἀντωνίῳ παραδεδώκει. Καί μοι τοῦτο
[5, 55]	τισιν οὐδ' ἐπὶ ταῖς διαπεμφθείσαις	σπονδαῖς	εἶναι βέβαιον (ἦν γὰρ Ἀηνόβαρβος
[5, 41]	καὶ τὸν Λεύκιον ἠξίουν ἢ	σπονδὰς	αὖθις αἰτεῖν ὁμοίας ἅπασιν ἢ
[5, 124]	διὰ δέος τοῦ μήπω τὰς	σπονδὰς	βεβαίους σφίσιν, εἰ μὴ συνθοῖτο
[5, 45]	βλάψειν ἑλόμενος καὶ νῦν ἔβλαψας.	Σπονδὰς	γάρ μοι τιθέμενος ἔτυχες ἂν
[5, 77]	ἀλλ' ἐπίληψιν τετάρτου τυράννου κατὰ	σπονδὰς	γεγονέναι. Καὶ ὁ Καῖσάρ τινα
[5, 77]	αὐτὸν ἀνοχὰς μᾶλλον ἢ βεβαίους	σπονδὰς	εἶναι νομίζειν, ναῦς ἄλλας ἐποιεῖτο
[5, 102]	αὐτῷ συνεγίνως κε διὰ τὰς	σπονδὰς	καὶ ἀφανῶς ἐφυλάσσετο, τοῦς δὲ
[5, 122]	ἕω, Λέπιδος δὲ ἐδίδου τὰς	σπονδὰς	καὶ τὸν τοῦ Πλενίου στρατὸν
[5, 80]	στρατὸν αὐτὸς ἐδίδασκεν, ὅτι τὰς	σπονδὰς	ὁ Πομπήιος λῃστεύων τὴν θάλασσαν
[5, 50]	αὐτοὺς τῶν Καίσαρος φίλων καὶ	σπονδὰς	προτεινόντων καὶ οὐκ ἐθέλουσιν ἐνοχλούντων
[5, 122]	Λεπίδῳ. Πλενίου δὲ πρεσβευομένου περὶ	σπονδῶν	Ἀγρίππας μὲν ἠξίου περιμένειν Καίσαρα
[5, 142]	ἐνεχείρισεν Ἀμύντᾳ, ὁ Τιτίῳ μετὰ	σπονδῶν	ἀδοξήσας. ~Οὕτω μὲν ἑάλω Πομπήιος
[5, 142]	ἤδη τὰ οἰκεῖα, ἑαυτὸν ἄνευ	σπονδῶν	ἐνεχείρισεν Ἀμύντᾳ, ὁ Τιτίῳ μετὰ
[5, 42]	τὸ στρατόπεδον τὸ σὸν ἄνευ	σπονδῶν	ἱέμην) ἀλλ' ἵνα τοῖς ἄλλοις
[5, 27]	τέλος ἔπεμπε καὶ Σαλουιδιηνὸν κατὰ	σπουδὴν	ἐκ τῆς ἐς Ἰβηρίαν ὁδοῦ
[5, 106]	στόλον ἐξ Ἱερᾶς ἐκάλει κατὰ	σπουδήν·	ἐσκεύαστο δ' ἀμφοτέροις πάντα λαμπρῶς,
[5, 45]	ἐρυμάτων ἔτι ἐκτὸς ὄντι κατὰ	σπουδήν,	ἵνα ἔτι κύριος ὢν σεαυτοῦ
[5, 58]	τὸν στρατὸν ἐκ Μακεδονίας κατὰ	σπουδὴν	καὶ ἐτέχναζεν ἑσπέρας ἀφανῶς ἀνάγεσθαι
[5, 61]	καὶ τὰ Πλάγκου τέλη κατὰ	σπουδὴν	κατέλαβον, ἵνα μὴ οἴχοιτο πρὸς
[5, 68]	δ' ὁ Ἀντώνιος ἐβοήθει κατὰ	σπουδήν.	Οἱ δὲ καὶ τόνδε, κατιόντα
[5, 91]	τῶν νυκτὸς αὐτῆς ἐκείνης κατὰ	σπουδήν,	οὐχ ὑφιστάμενος τὴν συμφοράν, ἐν
[5, 137]	καὶ Ἀμύνταν ἑτέρωθεν ἐκάλει κατὰ	σπουδήν.	Συνελθόντων δ' ὀξέως, ὁ Πομπήιος
[5, 66]	αὐτίκα τὸν Σαλουιδιηνὸν ἐκάλει κατὰ	σπουδήν,	ὡς ἐπὶ δή τι μόνου
[5, 32]	ὁ Καῖσαρ ἐκάλει πανταχόθεν κατὰ	σπουδὴν	ὡς ἐπὶ τοῦτο δὴ κεφάλαιον
[5, 122]	εἶχεν ὀκτὼ τελῶν, ἐκάλει κατὰ	σπουδὴν	ὡς μετὰ τῶνδε φευξόμενος. Καὶ
[5, 33]	~Καὶ ὁ Καῖσαρ αὐτίκα μετὰ	σπουδῆς	ἅπαντι τῷ στρατῷ τὴν Περυσίαν
[5, 120]	τῆς γῆς μετὰ φόβου καὶ	σπουδῆς	ἐς τὴν θάλασσαν ἀφεώρων, ὡς
[5, 81]	πεζὸν ἐς Ῥήγιον, καὶ μετὰ	σπουδῆς	ἐταχύνετο ἅπαντα. Ὁ δὲ Πομπήιος
[5, 16]	τὸ πεδίον τὸ Ἄρειον ὑπὸ	σπουδῆς	ἔτι νυκτὸς ἀφίκοντο, καὶ βραδύτερον
[5, 33]	τὴν Περυσίαν ἐπανῆλθε καὶ μετὰ	σπουδῆς	τὰς τάφρους προσεσταύρου καὶ ἐδιπλασίαζε
[5, 33]	Ἀρίμινον, ὁ δὲ Πλάγκος ἐς	Σπωλήτιον	συνέφυγον. Καὶ ὁ Καῖσαρ αὐτῶν
[5, 28]	τῶν ἀπολλυμένων ἀνδρῶν κακοπαθῆσαι, γιγνομένην	στάδιον	ἡμῖν. Ἐγὼ μὲν δὴ διὰ
[5, 101]	τρισὶν ἡμέραις πεντακοσίους ἐπὶ χιλίοις	σταδίους	καὶ τοῖς προφύλαξι τῶν ναυπηγουμένων
[5, 33]	καὶ τάφρῳ, πεντήκοντα καὶ ἓξ	σταδίους	περιιὼν διὰ τὸ τῆς πόλεως
[5, 35]	χωρίον ἐξέκλιναν, ἑξήκοντα καὶ ἑκατὸν	σταδίους	τῆς Περυσίας διεστηκός· ἔνθα αὐτοὺς
[5, 103]	ἐπὶ τὸ Λεπίδου στρατόπεδον καὶ	σταθμεύειν	ἐς τὸν κόλπον διελθόντα τὸν
[5, 124]	οὔ ποτε σφᾶς ἐπιλείψουσιν αἱ	στάσεις.	Οὐ μὴν ἐν ὁμοίῳ Καίσαρα
[5, 18]	ταῖς δωρεαῖς. ~Οὕτω μὲν ἐς	στάσεις	τότε πάντα, καὶ ἐς δυσαρχίαν
[5, 132]	~Τοῦτο μὲν δὴ τῶν τότε	στάσεων	ἐδόκει τέλος εἶναι. Καὶ ἦν
[5, 25]	κρατῆσαι, ὑπό τε λιμοῦ καὶ	στάσεως	διεφθαρμένης καὶ ἐς αὐτὸν ἀφορώσης.
[5, 43]	δὲ ἐκείνων, οἳ τὸ τῆς	στάσεως	κεφάλαιον ἦσαν, καὶ τῶν ὑπολοίπων
[5, 132]	πάτρια, καὶ γραμματεῖα, ὅσα τῆς	στάσεως	σύμβολα, ἔκαιε, καὶ τὴν ἐντελῆ
[5, 1]	λοιπὸς ὢν ἔτι τῆσδε τῆς	στάσεως,	τοῖς ἀμφὶ τὸν Βροῦτον ἐπανῃρέθη,
[5, 18]	πάντα, καὶ ἐς δυσαρχίαν τοῖς	στασιάρχοις	τὰ στρατόπεδα ἐτέτραπτο, τὴν δὲ
[5, 131]	τῶν θεραπόντων, ὅσοι παρὰ τὴν	στάσιν	ἀποδράντες ἐστρατεύοντο, καὶ αὐτοῖς τὴν
[5, 10]	Γαΐου Καίσαρος ἄρα τελευτὴν καὶ	στάσιν	ἐπ' αὐτῇ κατὰ πόλεις ὑπὸ
[5, 71]	ἐν τῇ θαλάσσῃ, σανίδες τοῖς	σταυροῖς	ἐπετέθησαν, καὶ διὰ τῶνδε τῶν
[5, 36]	τὴν τάφρον ἐνέχωσαν καὶ τοὺς	σταυροὺς	ὑπερέβησαν καὶ τοῖς τείχεσι προσελθόντες
[5, 71]	πολεμίων· ἅμα δὲ ἕῳ, καταπηχθέντων	σταυρῶν	ἐξ ὀλίγου διαστήματος ἐν τῇ
[5, 123]	ἐλευσομένους μὴ προσίεσθαι καὶ τὰ	στενὰ	πάντα ἐκρατύνετο. Ὁ δὲ Καῖσαρ
[5, 116]	ἐς Πελωριάδα μετεπήδησεν, ἐκλιπὼν τὰ	στενὰ	περὶ Μύλας· καὶ ὁ Καῖσαρ
[5, 31]	ὅτε μάλιστα περιλάβοιεν ἐν τοῖς	στενοῖς.	~Ἐκφανείσης δὲ παρ' αὐτὰ τῆς
[5, 90]	ὅσον ἀλλήλων διαστῆναι· ἡ γὰρ	στενότης	ἡ τοῦ χωρίου καὶ τὸ
[5, 85]	οὐκ ἐῶντος, εἴτε δείσαντος ἐν	στενῷ	ναυμαχεῖν εἴτ' ἐπιμένοντος οἷς ἀπ'
[5, 88]	κῦμα βίαιον ἐν ῥοώδει καὶ	στενῷ	χωρίῳ. Πομπήιος μὲν οὖν ἐν
[5, 117]	φανείσης, ὁ Πομπήιος ἡσθεὶς τῶν	στενῶν	ἀφῃρημένος καὶ Τισιηνὸν ἐκάλει μετὰ
[5, 116]	ἐπιπλέοντας. Ἐκράτει δὲ καὶ τῶν	στενῶν	ἑκατέρων ὁ Πομπήιος. Ἀμφὶ δὲ
[5, 68]	τῆς ἀγορᾶς ἐπεχείρουν ἐκ τῶν	στενωπῶν	καὶ τὸν ἐντυχόντα ἀνῄρουν· οἱ
[5, 128]	ἀνατίθεσθαι, πολλὰς δὲ δοὺς προστιθέναι	στεφάνους	ἔτι τοῖς τέλεσιν ἄλλους καὶ
[5, 128]	προστιθέντος ἕτερα, ὑπεφώνησε χιλίαρχος Ὀφίλλιος	στεφάνους	μὲν καὶ πορφύραν εἶναι παισὶν
[5, 127]	ἤδη διδούς, τά δὲ ὑπισχνούμενος,	στεφάνους	τε καὶ τιμὰς ἅπασιν ἔνεμεν
[5, 46]	δὲ Καῖσαρ ἐκτελεσθείσης τῆς θυσίας	στεψάμενος	δάφνῃ, συμβόλῳ νίκης, προυκάθητο ἐπὶ
[5, 11]	ἀπετέθειτο καὶ ἡγεμόνων θεραπείαν, καὶ	στολὴν	εἶχε τετράγωνον Ἑλληνικὴν ἀντὶ τῆς
[5, 41]	ἀλλήλοις προσιόντες ἀπό τε τῆς	στολῆς	καὶ τῶν σχημάτων προαπεδείκνυντο. ~Ὡς
[5, 41]	ἀπὸ τῶν σημείων καὶ τῆς	στολῆς	οὔσης ἑκατέρῳ στρατηγικῆς. Καὶ ὁ
[5, 8]	πρὸς Δολοβέλλαν αὐτίκα πέμψειε, καὶ	στόλον	ἄλλον ἕτοιμον ἔχουσα κωλυθείη ὑπό
[5, 99]	ὥπλιζεν ἑτέροις ὅπλοις, καὶ τὸν	στόλον	ἅπαντα ἐκ τῶν ἐνόντων ἀνελάμβανε.
[5, 106]	κατὰ μέσον καὶ τὸν ἄλλον	στόλον	ἐξ Ἱερᾶς ἐκάλει κατὰ σπουδήν·
[5, 107]	συμπλακεῖεν, Ἀγρίππᾳ δὲ τὸν ἕτερον	στόλον	ἐξ Ἱερᾶς προσπλέοντα, ἀναχωρεῖν ἐσήμηνε
[5, 88]	πεπονηκότα. Προστησάμενος οὖν τὸν Καλουισίου	στόλον,	ἐπεσκεύαζε τὰ ἐπείγοντα· τῶν σκαφῶν
[5, 113]	Βροῦτον φυγών, ἀποθανόντων ἐκείνων, τὸν	στόλον	ἐπὶ σπονδαῖς Ἀντωνίῳ παραδεδώκει. Καί
[5, 8]	ἐς τὸν Ἰόνιον αὐτὴ τὸν	στόλον	ἔχουσα πλεύσειε μετὰ παρασκευῆς βαρυτάτης,
[5, 83]	καὶ ναῦν μίαν, ἀλλὰ τὸν	στόλον	ὅλον ἀποβαλών. ~Ὁ δὲ Καλουίσιος
[5, 96]	ἐπὶ σκαφῶν περιφέρουσιν ἀνὰ τὸν	στόλον	τὰ καθάρσια, συμπεριπλεόντων αὐτοῖς τῶν
[5, 96]	Ἐπεὶ δ' ἕτοιμος ἦν ὁ	στόλος,	ἐκάθαιρεν αὐτὸν ὁ Καῖσαρ ὧδε.
[5, 103]	ὅποι θέλοιεν. ~Ἑτοίμου δὲ τοῦ	στόλου	γενομένου, αὖθις ὁ Καῖσαρ ἀνήγετο
[5, 84]	ἐπιθέσθαι τῷ Πομπηίῳ μετὰ τοσοῦδε	στόλου,	ναῦς ἔχοντι ὀλίγας, μέχρι τὸ
[5, 81]	ἑαυτοῦ Μενεκράτη προσετασσεν ἀπαντᾶν ἐπὶ	στολου	πολλοῦ. Ὅδε οὖν ὁ Μενεκράτης
[5, 96]	τάδε τὰ καθάρσια, ἀντὶ τοῦ	στόλου,	τὰ ἀπαίσια τραπῆναι. Νείμαντες δὲ
[5, 105]	ἐστὶ τῶν Αἰόλου, παντὶ τῷ	στόλῳ	διέπλευσεν ἐξ Ἱππωνείου, προερευνωμένης αὐτῷ
[5, 55]	τῷ στρατῷ καὶ παντὶ τῷ	στόλῳ	μετ' ὀξείας εἰρεσίας προσπλέοντος, ἔδεισεν
[5, 81]	παρὰ τὴν γῆν αὐτὴν μηνοειδεῖ	στόλῳ	παρέπλεον, ἵνα μὴ αὐτοὺς διεκπλέοιεν
[5, 110]	ἔτι τὸ στρατόπεδον Πομπήιος ἐπέπλει	στόλῳ	πολλῷ, θαῦμα ἀδόκητον· ᾤετο γὰρ
[5, 129]	κατὰ γνώμην τοῦ αὐτοκράτορος τῆς	στρατείας	ἀπολυθέντας, τοὺς δὲ παρόντας ἐπῄνει
[5, 128]	αὐτοῦ μάλιστα, ἀπολυθῆναί τε τῆς	στρατείας	ἐπειγόμενοι καὶ γέρα λαβεῖν ὅμοια
[5, 72]	δ' ἐλευθέροις, ὅτε παύσαιντο τῆς	στρατείας,	τὰ αὐτὰ δοθῆναι γέρα τοῖς
[5, 3]	Λεπίδῳ. Ἀφίεσαν δὲ καὶ τῆς	στρατείας	τοὺς ἐντελῆ χρόνον ἐστρατευμένους χωρὶς
[5, 129]	ἀνὰ μέρη συνιστάμενοι, ἀφεθῆναι τῶν	στρατειῶν.	Ὁ δὲ Καῖσαρ αὐτῶν τοὺς
[5, 40]	στρατῶν ἑνὸς ἑκατέροις ὄντος καὶ	στρατειῶν	ὁμοῦ γενομένων καὶ φιλίας τῶν
[5, 25]	καὶ ἡ ἄλλη νεότης ὡρμημένη	στρατεύεσθαι	διὰ τὰ κέρδη καὶ οὐδὲν
[5, 17]	τὸν στρατιωτικὸν φόβον ἐξέλυεν, οὔτε	στρατεύεσθαι	νομίζουσι μᾶλλον ἢ βοηθεῖν οἰκείᾳ
[5, 3]	χωρὶς ὀκτακισχιλίων, οὓς δεηθέντας ἔτι	στρατεύεσθαι	σφίσιν ἀποδεξάμενοι διείλοντο καὶ συνελόχισαν
[5, 124]	ἐτίθεντο, οὐδὲ οἱ τῷ Λεπίδῳ	στρατευόμενοι,	ἀλλὰ καὶ τῆς ἀρετῆς τὸν
[5, 17]	τῆς πατρίδος, οὐδὲ τῷ δημοσίῳ	στρατευόμενοι	μᾶλλον ἢ τοῖς συνάγουσιν αὐτοὺς
[5, 19]	τριῶν ἀρχῇ, δι' ἣν οἱ	στρατευόμενοι	τὰς ἀποικίας ἔχουσι βεβαίους· καὶ
[5, 128]	δώσειν σὺν τοῖς ὑπ' Ἀντωνίῳ	στρατευομένοις,	ὅτε κἀκεῖνος ἀφίκηται. Περὶ δὲ
[5, 34]	ἐν Ῥώμῃ, τοῦ σίτου τοῖς	στρατευομένοις	φυλασσομένου, τὸ πλῆθος τῷ πολέμῳ
[5, 20]	ἔτι καταλέγειν ἐκ τῆς Ἰταλίας,	στρατεύοντι	δὲ ἐπὶ Πομπήιον τῷ Καίσαρι
[5, 8]	ὅτε ἐπὶ τὴν Ἀλεξάνδρειαν Γαβινίῳ	στρατεύοντι	νέος ἱππαρχῶν εἵπετο. ~Εὐθὺς οὖν
[5, 39]	νομίζουσι, σὺν χρόνῳ δ' εἴσονται	στρατευσάμενοι	καθ' αὑτῶν. Ὑμῖν δ' ἐγὼ
[5, 40]	ἔφη τεχνάζων τοῖς ὑπ' Ἀντωνίῳ	στρατευσαμένοις	διδόναι τὴν ἀμνηστίαν, ὡς χάριν
[5, 43]	τὰ τῶν γεωργῶν ἀφαιρούμενοι τοῖς	στρατευσαμένοις	διένεμον. Ἀλλά με σὺ τήνδε
[5, 20]	μηδενὶ δὲ γῆν ὑπὲρ τοὺς	στρατευσαμένους	ἐν Φιλίπποις ἐπινέμεσθαι, τά τε
[5, 129]	δ' ἐν Φιλίπποις καὶ Μουτίνῃ	στρατευσαμένων,	ὡς χρονιωτέρων ἄρα ὄντων, ἐδίδου
[5, 128]	Οἱ δ' οὐκ ἔφασαν αὖθις	στρατεύσεσθαι,	πρὶν τῶν προτέρων λαβεῖν γέρα
[5, 25]	οὐδὲν ἡγούμενοι διαφέρειν, ὑφ' ὅτῳ	στρατεύσονται,	Ῥωμαίοις πανταχοῦ συστρατευόμενοι, μᾶλλον ἐς
[5, 3]	ἀποδεξάμενοι διείλοντο καὶ συνελόχισαν ἐς	στρατηγίδας	τάξεις. Ὁ δὲ λοιπὸς αὐτοῖς
[5, 59]	δόξης ἔτι κατεπεπλήγεσαν. ~Αἵ τε	στρατηγίδες	αὐτοῦ τάξεις, ὑπὸ τῆσδε τῆς
[5, 24]	τέλη, καὶ περὶ αὐτὸν αἱ	στρατηγίδες,	ἓξ δὲ ἕτερα Σαλουιδιηνὸς ἦγεν
[5, 111]	ἐπὶ δὲ τῇ παρακλήσει τὰ	στρατηγικὰ	σημεῖα, ὡς ἐν κινδύνῳ μάλιστα
[5, 41]	καὶ τῆς στολῆς οὔσης ἑκατέρῳ	στρατηγικῆς.	Καὶ ὁ Λεύκιος ἀποθέμενος τοὺς
[5, 71]	καὶ θαμινὰ τὸν Μηνόδωρον ὡς	στρατηγικὸν	καὶ μόνον εὔνουν ἀνεκάλει. ~Μουκίας
[5, 34]	τοῦ Καίσαρος αὐτοῦ σὺν ταῖς	στρατηγίσι	σπείραις ἐπιδραμόντων, ὁ Λεύκιος μάλα
[5, 17]	δ' ἦν, ὅτι καὶ οἱ	στρατηγοὶ	ἀχειροτόνητοι ἦσαν οἱ πλείους ὡς
[5, 86]	Κορνιφίκιος δὲ καὶ ὅσοι ἄλλοι	στρατηγοὶ	ἦσαν αὐτοῦ, παρακαλέσαντες ἀλλήλους, ἄνευ
[5, 31]	Ἀσίνιός τε καὶ Οὐεντίδιος, Ἀντωνίου	στρατηγοὶ	καὶ οἵδε, κωλύοντες αὐτὸν ἐς
[5, 17]	πατρίδι βοηθοῦντας. Ἃ καὶ οἱ	στρατηγοὶ	συνιέντες ἔφερον, ὡς οὐ νόμῳ
[5, 91]	εἶχεν ἐπικουρεῖν. Καὶ φίλοις καὶ	στρατηγοῖς	ἐπέστελλε πᾶσι διὰ χειρὸς εἶναι,
[5, 10]	δ' αὐτὴν Ῥωμαίοις προσλαβόντος καὶ	στρατηγὸν	αὐτῇ Σκαῦρον ἀποδείξαντος, ἡ βουλὴ
[5, 9]	καὶ Σεραπίωνα, τὸν ἐν Κύπρῳ	στρατηγὸν	αὐτῆς, συμμαχήσαντα Κασσίῳ, Τυρίων ὄντα
[5, 134]	μὲν εὐθὺς ἀμφὶ τοῦ Πομπηίου,	στρατηγὸν	ἐπ' αὐτῷ Τίτιον ᾕρητο καὶ
[5, 66]	Παρθυικὴ δηλώσει γραφή· ~Ἕλενον δὲ	στρατηγὸν	Καίσαρος, σὺν ὁρμῇ κατασχόντα Σαρδοῦς,
[5, 133]	πρὸς Ἀντώνιον αὐτοὺς δέξεσθαι προθύμως	στρατηγὸν	Ῥωμαῖόν τε καὶ παῖδα Μάγνου
[5, 104]	τούσδε Τισιηνὸς ὁ τοῦ Πομπηίου	στρατηγὸς	ἐκνέοντας ἐπὶ τὴν γῆν διέφθειρεν·
[5, 40]	ἑαυτῶν χάριν, οἱ δὲ τοῦ	στρατηγοῦ,	γνώμῃ μὲν ὁμοῦ σφισιν ἀρίστου
[5, 1]	καὶ Βροῦτον ἕτερα ἐμφύλια ὅμοια,	στρατηγοῦ	μὲν οὐδενὸς ὄντος ἐπὶ πᾶσιν
[5, 129]	ἐσφορὰν χίλια τάλαντα καὶ ἑξακόσια,	στρατηγοὺς	δ' ἀπέφαινε Λιβύης καὶ Σικελίας
[5, 141]	μὴ συγκρούειν μὲν ἡμᾶς τοὺς	στρατηγοὺς	ἐς ἀλλήλους, Τιτίῳ δὲ σαυτὸν
[5, 75]	ἔπραξέ τε καὶ πράξει, αὖθις	στρατηγοὺς	πανταχῇ περιέπεμπε καὶ τἆλλα ὡς
[5, 39]	δὴ καὶ πρὸς τῶν ἡμετέρων	στρατηγῶν	ἐγκαταλελείμμεθα. Ἐμοὶ μὲν δὴ καλῶς
[5, 96]	τὰ καθάρσια, συμπεριπλεόντων αὐτοῖς τῶν	στρατηγῶν	καὶ ἐπαρωμένων ἐς τάδε τὰ
[5, 136]	Πομπηίου ἐλήφθησαν ὑπὸ τῶν Ἀντωνίου	στρατηγῶν	καὶ ἐς Ἀλεξάνδρειαν ἤχθησαν. Καὶ
[5, 119]	τέχνη κυβερνητῶν καὶ βοαὶ καὶ	στρατηγῶν	παρακελεύσεις καὶ μηχανήματα πάντα. Εὐδοκίμει
[5, 50]	ἱππέων οἳ αὐτῇ παρὰ τῶν	στρατηγῶν	πομποὶ ἀπεστάλησαν. Ἐν δὲ τῷ
[5, 17]	Ῥωμαίοις ἀπεκέκριτο· ἥ τε τῶν	στρατηγῶν	ὑπόκρισις μία, ὡς ἁπάντων ἐς
[5, 125]	μεθισταμένων ἡ λοιπὴ τοῦ Λεπίδου	στρατιά,	καὶ εἴ τις εὔνους ἔτι
[5, 34]	αὐτῶν ὡς διεκπαίσων αὐτοὺς καὶ	στρατιὰν	ἐπαξόμενος ἑτέραν· πολλὴ γὰρ ἦν
[5, 22]	τὸν δὲ Καίσαρα καὶ τὴν	στρατιὰν	καὶ τὰ ἐπίκαιρα τῆς Ἰταλίας
[5, 38]	οἱ πολέμιοι τοῖς τείχεσι, τὴν	στρατιάν,	ὅση τοῖς γιγνομένοις ἐφήδρευε, παρ'
[5, 127]	ἀνδροφόνος ὁ Πομπήιος. Τὴν δὲ	στρατιὰν	συνῆγε, καὶ ἐγένετο αὐτῷ τέλη
[5, 117]	μακρὰ καὶ σέλα περιλάμποντα τὴν	στρατιάν,	ὥστε τοὺς μὲν Γερμανοὺς ἐξ
[5, 112]	κινδυνεύοντι Κορνιφικίῳ πέμπειν Λαρώνιον μετὰ	στρατιᾶς	ὀξέως. Μαικήναν δ' αὖθις ἐς
[5, 32]	ἐπιστάμενοι καὶ τὴν ἡγεμονίαν τῆς	στρατιᾶς	οὐ παριέντες ἀλλήλοις κατ' ἀξίωσιν
[5, 132]	ἐκεινου φασὶ παραμεῖναι τὸ τῆς	στρατιᾶς	τῶν νυκτοφυλάκων ἔθος τε καὶ
[5, 12]	δυσεργὲς ἦν. Οἵ τε γὰρ	στρατιῶται	τὰς πόλεις ᾔτουν, αἳ αὐτοῖς
[5, 14]	ἀπέφαινον, οἱ δὲ οἰκισταὶ τοῖς	στρατιώταις,	ἵνα τι καὶ δοκοῖεν εὐνούστεροι
[5, 39]	πολίταις τε οὖσιν αὐτοῦ καὶ	στρατιώταις	ποτὲ γενομένοις καὶ οὐδὲ νῦν
[5, 18]	καὶ ἡ δόξα ἐς τοὺς	στρατιώτας	ἐφέρετο. Ὁ δὲ λεὼς ἀπέκλειε
[5, 15]	ἐπεσημήνατο, καὶ ὁ Καῖσαρ τὸν	στρατιώτην	ἀνέστησεν, ὁ δὲ στρατὸς ἠγανάκτησε
[5, 15]	αὐτὸν ἀποχωροῦντα τοῦ θεάτρου τὸν	στρατιώτην	ἀπῄτουν, οὐχ ὁρώμενον ἡγούμενοι διεφθάρθαι.
[5, 15]	τοι τῷ θεάτρῳ, παρόντος αὐτοῦ,	στρατιώτης	ἀπορῶν οἰκείας ἕδρας παρῆλθεν ἐς
[5, 17]	Τάδε γὰρ πάντα αὐτοῖς τὸν	στρατιωτικὸν	φόβον ἐξέλυεν, οὔτε στρατεύεσθαι νομίζουσι
[5, 14]	τε καὶ πολλὰ πρὸς τῶν	στρατιωτῶν	ἀδικούμενοι κατεβόων τοῦ Καίσαρος, ἀδικωτέρας
[5, 14]	μηδ' ἔρημος ὁ Ἀντώνιος εὐνοίας	στρατιωτῶν	γένοιτο, τὰς κατοικίσεις ἐτέχναζον ἐς
[5, 15]	ἐς τὰ ἐσόμενα ὄντων τῶν	στρατιωτῶν,	εἰ μὴ τὰ πρότερα ἐπινίκια
[5, 27]	δὲ καὶ οἱ κατοικιζόμενοι τῶν	στρατιωτῶν	ἐς τὸν Καίσαρα, ὡς ἐς
[5, 68]	ῥεῦμα, καὶ περιδυόντων αὐτὰ τῶν	στρατιωτῶν	καὶ ὅσοι μετ' αὐτῶν κακοῦργοι
[5, 27]	δὲ Καῖσαρ ἐς τὸ Βρεντέσιον	στρατιωτῶν	τέλος ἔπεμπε καὶ Σαλουιδιηνὸν κατὰ
[5, 17]	ὡς ἐν ἐμφυλίοις καὶ οἱ	στρατοὶ	αὐτῶν οὐ τοῖς πατρίοις ἔθεσιν
[5, 17]	καὶ ἔπρασσον αὐτὸ οἵ τε	στρατοὶ	κατὰ πλῆθος καὶ τῶν ἐπιφανῶν
[5, 22]	τῆς πόλεως, διαιροῦντα δὲ τοῖς	στρατοῖς	ἐς θεραπείαν κατὰ Ἀντωνίου καὶ
[5, 54]	δὲ συνεχρώμην τοῖς τοῦ ἀδελφοῦ	στρατοῖς	ἐς τὴν ἁπάντων ὑμῶν καθαίρεσιν.
[5, 27]	Ἰβηρίαν ὁδοῦ μετεκάλει. Τούς τε	στρατολογήσοντας	σφίσιν ἀνὰ τὴν Ἰταλίαν ὁ
[5, 30]	ὑποσχέσεσι μεγάλαις. Φουρνίου δ' ἄλλον	στρατὸν	ἄγοντος τῷ Λευκίῳ, ὁ Καῖσαρ
[5, 33]	Κελτικὴς ἤπειγε βοηθεῖν Λευκίῳ καὶ	στρατὸν	ἄλλον ἀγείρασα Πλάγκον ἔπεμπεν ἄγειν
[5, 20]	τῶν ἔτι πιπρασκομένων καὶ τὸν	στρατὸν	Ἀντωνίου τὸν περὶ τὴν Ἰταλίαν
[5, 14]	τῷ Ἀντωνίῳ. Καὶ ἐς τὸν	στρατὸν	αὐτοὶ τήν τε Φουλβίαν παράγοντες
[5, 80]	ἐπέστελλε τῇ πόλει καὶ τὸν	στρατὸν	αὐτὸς ἐδίδασκεν, ὅτι τὰς σπονδὰς
[5, 144]	ἑαλώκει, Τίτιος δὲ τὸν μὲν	στρατὸν	αὐτοῦ μετεστράτευσεν Ἀντωνίῳ, αὐτὸν δὲ
[5, 61]	ἐχθροὺς ἀποκαλεῖς τε καὶ τὸν	στρατὸν	ἀφαιρῇ καὶ τὰ ἔθνη; Καὶ
[5, 45]	φίλους ἐπιτρεπων ἡμῖν καὶ τὸν	στρατόν,	ἀφαιρῇ μὲν πᾶσαν ὀργήν, ἀφαιρῇ
[5, 60]	ἐμὰ ἔθνη καὶ τὸν Καληνοῦ	στρατὸν	ἀφαιρούμενος ἔτι τοῖς φίλοις ἐστὶν
[5, 65]	συμβάσεις τὰς πρὸς Ἀντώνιον γενομένας.	στρατὸν	δὲ ἐκ τῆς Ἰταλίας προσκαταλέγειν
[5, 105]	Ἱππωνείου, προερευνωμένης αὐτῷ τῆς θαλάσσης·	στρατὸν	δὲ ἐπὶ μετώπου τῆς Σικελίας
[5, 133]	ἐπεσκεύαζε καὶ τὸν ἐν αὐταῖς	στρατὸν	ἐγύμναζεν, ὑποκρινόμενος ἢ δεδιέναι Καίσαρα
[5, 30]	τε καὶ τὸν ὑφ' αὑτῷ	στρατὸν	ἐγχειρίσαντος, ὁ μὲν Λέπιδος ἐς
[5, 50]	τῆσδε τῆς γνώμης ὄντες ἕτεροι	στρατὸν	εἶχον οὐκ εὐκαταφρόνητον, ἀλλ' εἰς
[5, 25]	ναῦς ὀγσοήκοντα· καὶ τὸν ἄλλον	στρατὸν	ἐκ Κεφαληνίας μετεπέμπετο. Ὅθεν τισὶ
[5, 58]	ἀσφαλῶς ἀπομάχεσθαι, ἐκάλει δὲ τὸν	στρατὸν	ἐκ Μακεδονίας κατὰ σπουδὴν καὶ
[5, 134]	Τίτιον ᾕρητο καὶ ναῦς καὶ	στρατὸν	ἐκ Συρίας λαβόντα ἐκέλευε πολεμοῦντι
[5, 78]	τε μακρὰς ἐκ Ῥαβέννης καὶ	στρατὸν	ἐκ τῆς Κελτικῆς καὶ παρασκευὴν
[5, 50]	συνέπλει, τὸν ἔτι λοιπὸν αὑτοῦ	στρατὸν	ἐκλιπὼν ὑπὸ δειλίας. Οἱ δὲ
[5, 108]	ἀλόγῳ θυμῷ συμφέρεσθαι μηδὲ τὸν	στρατὸν	ἐκτρύχειν ἀγρυπνίᾳ καὶ πόνῳ μηδὲ
[5, 14]	δυνατοῦ δὲ φαινομένου διὰ τὸν	στρατὸν	ἐπείγοντα, τοὺς οἰκιστὰς τῶν Ἀντωνίου
[5, 46]	ὁ δὲ Λεύκιος αὐτῷ τὸν	στρατὸν	ἔπεμπε, τὰ μὲν ὅπλα φέροντα,
[5, 3]	ἔθυόν τε λαμπρῶς καὶ τὸν	στρατὸν	ἐπῄνουν. Καὶ ἐς τὴν δόσιν
[5, 127]	τοῖς δεσπόταις διέπεμπε. Καὶ τὸν	στρατὸν	ἐπινικίοις ἐδωρεῖτο, τὰ μὲν ἤδη
[5, 33]	Καὶ ὁ Καῖσαρ αὐτῶν ἑκάστῳ	στρατὸν	ἐπιστήσας, ἵνα μὴ πρὸς ἀλλήλους
[5, 129]	ἀπέφαινε Λιβύης καὶ Σικελίας καὶ	στρατὸν	ἐς ἑκατέραν διῄρει καὶ τὰς
[5, 109]	Ἀγρίππας μὲν δὴ διαναπαύσας τὸν	στρατόν,	ἐς ὅσον ἤπειγεν, ἐς Τυνδαρίδα
[5, 135]	Καίσαρι ἔδωκας ὑπ' ἀνάγκης, ἀντιλαβεῖν	στρατὸν	ἐς Παρθυαίους δεόμενος, ἀλλ' ὑπομιμνήσκει,
[5, 10]	τὴν χώραν θορυβουμένην, ἀλλὰ τὸν	στρατὸν	ἐς τὰ ἔθνη διελὼν χειμάσοντα
[5, 12]	διεπίπρασκε. Καταλέγοντι δ' αὐτῷ τὸν	στρατὸν	ἐς τὰς ἀποικίας καὶ τὴν
[5, 109]	ἐπεὶ καθαρὸν ἔγνω πολεμίων, ἔπλει	στρατὸν	ἔχων, ὅσον αἱ νῆες ἐδέχοντο,
[5, 143]	Γάιον Καίσαρα ἐπολέμησεν ἐγκρατῶς καὶ	στρατὸν	ἤγειρε πολὺν καὶ ναῦς καὶ
[5, 31]	ἐπὶ τὸν Καίσαρα ἐχώρει καὶ	στρατὸν	ἤθροιζεν ἄλλον ἐκ τῶν ἀποικίδων
[5, 54]	τὰ ὑπ' αὐτῷ καὶ τὸν	στρατόν,	ἵνα μὴ ἄναρχος εἴη, διὰ
[5, 66]	εὐθὺς ἐκπέμψων αὖθις ἐς τὸν	στρατόν,	καὶ ἐλθόντα ἔκτεινε διελέγξας καὶ
[5, 15]	λιμόν, Ἀηνοβάρβου δὲ καὶ Μούρκου	στρατὸν	καὶ ναῦς ἄλλας ἀγειρόντων ἀθυμοτέρων
[5, 51]	ᾔει καὶ παρελάμβανε τόν τε	στρατὸν	καὶ τὴν Κελτικὴν ἐπ' αὐτῷ
[5, 32]	στρατοπέδοις ἐκυκλώσαντο· καὶ τὸν ἄλλον	στρατὸν	ὁ Καῖσαρ ἐκάλει πανταχόθεν κατὰ
[5, 122]	σπονδὰς καὶ τὸν τοῦ Πλενίου	στρατὸν	οἰκειούμενος ἑαυτῷ συνεχώρει διαρπάσαι τὴν
[5, 137]	τὴν Ἀντωνίου· γυμνάζοντα δὲ τὸν	στρατὸν	ὁρῶν κατέλεγέ τινας ἐκ τῶν
[5, 75]	ἐς ἕτερα ἔθνη. Τὸν δὲ	στρατόν,	ὅσος ἔμελλεν αὐτῷ συγχειμάσειν, περιουσιάσαι
[5, 134]	ἐν Παρθυαίοις, Καίσαρός σοι τὸν	στρατὸν	οὐ πέμψαντος, ὃν συνέθετο· ἐκράτεις
[5, 80]	ἐν Ῥαβέννῃ προσέτασσε γίγνεσθαι καὶ	στρατὸν	πολὺν ἐκ τῆς Ἰλλυρίδος μετεπέμπετο·
[5, 135]	ἀλλ' ὑπομιμνήσκει, τὸν οὐ πεμφθέντα	στρατὸν	προφέρων. Συνελόντι δὲ εἰπεῖν, Πομπήιος
[5, 39]	καὶ ἐλπίδος οὐκ ἀηδοῦς, τὸν	στρατὸν	συναγαγὼν ἔλεξεν ὧδε· Γνώμη μὲν
[5, 26]	Ἀντωνίου, παρεδεδώκει μὲν ἄρτι τὸν	στρατόν,	ὑπὸ Λευκίου κεκελευσμένος, Φάγγωνι τῷ
[5, 54]	Ἰβηρίαν καὶ τὸν ἐν αὐτῇ	στρατόν,	ὑποστρατηγούντων αὐτῷ τῶν νῦν ἡγουμένων
[5, 66]	διελέγξας καὶ τὸν ὑπ' αὐτῷ	στρατὸν	ὡς ὕποπτον ὄντα ἔχειν ἔδωκεν
[5, 18]	ἐς δυσαρχίαν τοῖς στασιάρχοις τὰ	στρατόπεδα	ἐτέτραπτο, τὴν δὲ Ῥώμην λιμὸς
[5, 131]	οὐκ ἠνείχετο. Ἐς δὲ τὰ	στρατόπεδα	πάντα σεσημασμένας ἔπεμψεν ἐπιστολάς, ἐντελλόμενος
[5, 110]	οὐκ ἀξιοῦντες ἀγχοῦ τῶν πολεμίων	στρατοπεδεύειν	ἐς Φοίνικα πόλιν ἀνεχώρουν. Καὶ
[5, 32]	καὶ ὁ Καῖσαρ ἐπελθὼν τρισὶ	στρατοπέδοις	ἐκυκλώσαντο· καὶ τὸν ἄλλον στρατὸν
[5, 111]	δ' ἐς τὸ τοῦ Κορνιφικίου	στρατόπεδον	ἀνεπήδων, καὶ αὐτοῖς ὁ Κορνιφίκιος
[5, 124]	ὁ Καῖσαρ ἐπῆλθεν ἐπὶ τὸ	στρατόπεδον	αὐτοῦ σὺν ἱππεῦσι πολλοῖς, οὓς
[5, 105]	ἀπέπλει καὶ ἐς τὸ Ταύρου	στρατόπεδον	ἐξ Ἱππωνείου σὺν τρισὶ τέλεσι
[5, 30]	ὁμοῦ καὶ τὸ τοῦ Φουρνίου	στρατόπεδον	ἐπολιόρκει. Λεύκιος δὲ ἐς Ῥώμην
[5, 103]	ἐς Σικελίαν ἐπὶ τὸ Λεπίδου	στρατόπεδον	καὶ σταθμεύειν ἐς τὸν κόλπον
[5, 109]	ἦν, ὑπολαβὼν ἐς τὸ Ταύρου	στρατόπεδον	οἴχεσθαι καὶ ἐπιχειρήσειν τῷ Ταυρομενίῳ,
[5, 110]	Καὶ αὐτῷ καθισταμένῳ ἔτι τὸ	στρατόπεδον	Πομπήιος ἐπέπλει στόλῳ πολλῷ, θαῦμα
[5, 42]	γάρ σοι τοῦτο ἐς τὸ	στρατόπεδον	τὸ σὸν ἄνευ σπονδῶν ἱέμην)
[5, 138]	ὑπὸ τῶν ὄπισθεν ἐξεβλήθη τοῦ	στρατοπέδου.	Καὶ φεύγοντας αὐτοὺς διὰ τοῦ
[5, 142]	μετὰ τῶν εὐζώνων ὑπεξελθὼν τοῦ	στρατοπέδου,	οἷς οὐδὲ αὐτοῖς προεῖπεν, οἷ
[5, 63]	τῇ Ἰουλίᾳ. Ἐξιόντι δὲ τοῦ	στρατοπέδου	τῷ Κοκκηίῳ πολλοὶ τῶν ταξιάρχων
[5, 122]	ἔμεινεν ἐν τῷ περὶ Ναυλόχους	στρατοπέδῳ,	Ἀγρίππαν δ' ἐκέλευσε τῇ Μεσσήνῃ
[5, 138]	ἔχων ἐπεχείρησε τῷ τοῦ Φουρνίου	στρατοπέδῳ	κατὰ μέτωπον καὶ κατόπιν ἐκ
[5, 76]	Κλεοπάτρας, τὰ μὲν ἐκ τῶν	στρατοπέδων	ἐπιστελλόμενα ἐφορῶν μόνα, ἀφέλειαν δὲ
[5, 26]	κερῶν ἑκατέρων καὶ ληφθέντων τῶν	στρατοπέδων,	ὁ Φάγγων ἡγούμενος ἐκ προδοσίας
[5, 120]	συμπλοκάς. Ὁ δὲ πεζὸς ἑκατέρων	στρατὸς	ἀπὸ τῆς γῆς μετὰ φόβου
[5, 24]	ἤδη πικροῖς κατ' ἀλλήλων ἐχρῶντο.	Στρατὸς	δὲ ἦν Λευκίῳ μὲν ὁπλιτῶν
[5, 3]	τάξεις. Ὁ δὲ λοιπὸς αὐτοῖς	στρατὸς	ἐγένετο, σὺν τοῖς μεταθεμένοις ἀπὸ
[5, 121]	πολεμίοις. Καὶ ὁ τοῦ Καίσαρος	στρατὸς	ἐπινίκιον ἠλάλαξεν ἐν τῇ θαλάσσῃ,
[5, 13]	Καῖσαρ. Ὅθεν τὴν γνώμην ὁ	στρατὸς	ἐς αὐτὸν ἐπέστρεφε, καὶ πλείων
[5, 128]	ἐνεμέσησε τοῦ ζήλου, καὶ ὁ	στρατὸς	ἐστασίασεν, ὁ οἰκεῖος αὐτοῦ μάλιστα,
[5, 15]	τὸν στρατιώτην ἀνέστησεν, ὁ δὲ	στρατὸς	ἠγανάκτησε καὶ περιστάντες αὐτὸν ἀποχωροῦντα
[5, 124]	ὁ Λέπιδος ἐμπρῆσαι. ~Ὁ δὲ	στρατὸς	ἤχθετο, εἰ πολεμήσουσιν αὖθις ἐμφύλιον
[5, 13]	ἀρκέσειν. Οὐδ' ἤρκουν, ἀλλὰ ὁ	στρατὸς	καὶ τοῖς γείτοσιν ἐπέβαινε σὺν
[5, 19]	ὃ κελεύοι. Ὅθεν αὐτὸν ὁ	στρατὸς	ὁ Ἀντωνίου κατεμέμφετο καὶ ὁ
[5, 55]	συνιδόντες ἀλλήλους ἠσπάσαντο καὶ ὁ	στρατὸς	ὁ τοῦ Ἀηνοβάρβου τὸν Ἀντώνιον
[5, 64]	ἔπεμπεν ἡγεῖσθαι Βιθυνίας. ~Ὧν ὁ	στρατὸς	ὁ τοῦ Καίσαρος αἰσθανόμενοι πρέσβεις
[5, 46]	μέλλων ὧδε ποιήσειν, καὶ ὁ	στρατὸς	ὁ τοῦ Καίσαρος, εἴτε ἐξεπίτηδες,
[5, 28]	ἐμοὶ δὲ ἔρρωται μὲν ὁ	στρατός,	ὅσος τέ μοι συναδικεῖται τὴν
[5, 137]	τις ἦν ἐν τῇ Κυζίκῳ	στρατὸς	οὐ πολὺς Ἀντωνίῳ, φύλακες τῶν
[5, 49]	Καῖσαρ ἐσπένδετο ἅπασιν, ὁ δὲ	στρατὸς	οὐκ ἐπαύετο ἐπί τισι θορυβῶν,
[5, 129]	τι γένοιτο, ἐγινώσκετο· ~ὁ δὲ	στρατὸς	οὐκέτι μέν, ὑπὸ δέους, οὐδεὶς
[5, 66]	τῷ Καίσαρι τοῦ περὶ Ῥοδανὸν	στρατοῦ,	ἀπόστασιν ἰδίᾳ βουλεῦσαι καί οἱ
[5, 128]	καὶ πορφύραν εἶναι παισὶν ἀθύρματα,	στρατοῦ	δὲ γέρα χωρία καὶ χρήματα·
[5, 15]	πενταετίαν καὶ χρῄζειν αὖθις εὐνοίας	στρατοῦ·	διόπερ αὐτῶν καὶ τῆς ὕβρεως
[5, 104]	ἐς Λιβύην ἀνέπλευσαν. Τοῦ δὲ	στρατοῦ	δύο μὲν τέλη διώλετο ἐν
[5, 26]	Ἀηνόβαρβός τε ἑβδομήκοντα ναυσὶ καὶ	στρατοῦ	δύο τέλεσι καὶ τοξόταις καὶ
[5, 98]	καὶ μακραῖς ἑβδομήκοντα καὶ τέλεσι	στρατοῦ	δυώδεκα καὶ ἱππεῦσι Νομάσι πεντακισχιλίοις
[5, 5]	ἱππέες καὶ ἕτερος ὅμιλος ἑτέρου	στρατοῦ.	Ἐκ μὲν δὴ τοῦ πλήθους
[5, 20]	ἀλλήλοις διὰ τῶν ἡγεμόνων τοῦ	στρατοῦ,	ἐπράχθη γε μὴν αὐτῶν δύο
[5, 46]	ἔφερον αὐτῷ τὸν ἀριθμὸν τοῦ	στρατοῦ,	καθὰ καὶ νῦν ἔθος ἐστὶ
[5, 137]	ὑπηκόων καὶ Ἀηνόβαρβον ἄρχοντα γείτονος	στρατοῦ	καὶ Ἀμύνταν ἑτέρωθεν ἐκάλει κατὰ
[5, 64]	ἀλλήλους, καὶ βοαὶ παρὰ τοῦ	στρατοῦ	καὶ εὐφημίαι πρὸς ἑκάτερον αὐτῶν
[5, 2]	σύνταξις ἀξιόχρεως ἡγεμόνων τε καὶ	στρατοῦ	καὶ νεῶν. Προσλαβόντες δὲ καὶ
[5, 21]	ἔν τε τοῖς ἡγεμόσι τοῦ	στρατοῦ	καὶ παρὰ τοῖς Ῥωμαίων ἀρίστοις
[5, 25]	τῶν προγραφῶν καὶ κατοικίσεων τοῦ	στρατοῦ	καὶ τῆσδε τῆς Λευκίου διαφορᾶς
[5, 71]	μᾶλλον ἢ ὅπως αὐτὸς ἄρχοι	στρατοῦ	καὶ χώρας ἐνιστάμενον, ἐνδοὺς ὁ
[5, 51]	ἑνὶ τῷδε ἔργῳ ἕνδεκα τέλη	στρατοῦ	καὶ χώρας τοσάσδε λαβὼν τοὺς
[5, 78]	καὶ Κύρνον καὶ τρία τέλη	στρατοῦ	καὶ ψιλῶν πλῆθος ἕτερον. Καὶ
[5, 55]	ἐκλαθόμενος, ὅτι ἀμφίβολος ἀνὴρ καὶ	στρατοῦ	κἀκεῖνος ἡγούμενος ἰδίου προσπλέοι, εἴτε
[5, 23]	πρέσβεις τοῖς ἡγεμόσι τοῦδε τοῦ	στρατοῦ,	κοινῇ πάντες ἐς Λεύκιον ἐπρέσβευον,
[5, 63]	ταξιάρχων τὴν γνώμην ἐξέφερον τοῦ	στρατοῦ.	Ὁ δὲ καὶ τἆλλα καὶ
[5, 122]	τὴν πόλιν μετὰ τοῦ ἄλλου	στρατοῦ.	~Ὁ δὲ σὺν τούτοις ἔχων
[5, 59]	καὶ τὴν ἀφαίρεσιν τοῦ Καληνοῦ	στρατοῦ,	οἱ δὲ τὴν ἀποτείχισιν τοῦ
[5, 44]	δὲ τῶν φίλων καὶ τοῦ	στρατοῦ	παντός, εἰ μὲν οὐχ ὑποπτεύσεισ'
[5, 23]	τε ὑπὸ τῶν ἡγεμόνων τοῦ	στρατοῦ,	παραπέμψειν αὐτὸν ὑπισχνουμένων, οὐκέτι ἐπείθετο.
[5, 135]	ἃς ἔτι ἔχει, καὶ τοῦ	στρατοῦ,	πιστοτάτου γε ὄντος αὐτῷ καὶ
[5, 31]	δὲ Λεύκιος ὑπήντα Σαλουιδιηνῷ μετὰ	στρατοὺ	πολλοῦ πρὸς Καίσαρα ἐκ Κελτῶν
[5, 20]	φυλάσσοντας. ~Ὧν οἱ ἡγεμόνες τοῦ	στρατοῦ	πυνθανόμενοι διῄτησαν αὐτοῖς ἐν Τεανῷ
[5, 13]	τὴν ὕβριν ἐς χάριν τοῦ	στρατοῦ.	~Ταῦτα δὲ ὁρῶν ὅ τε
[5, 5]	πόλεων ἐς τὰ νικητήρια τοῦ	στρατοῦ,	τέλη δέ ἐστιν ὀκτὼ καὶ
[5, 25]	τε ἀφῖκτο αὐτῷ δύο ἄγων	στρατοῦ	τέλη καὶ τοξότας πεντακοσίους καὶ
[5, 23]	παρεσκευάζοντο αὐτῶν ἑκάτεροι. ~Δύο δὲ	στρατοῦ	τέλη τὰ ἐς Ἀγκῶνα πόλιν
[5, 104]	αἱ ὁλκάδες τὰ λοιπὰ τοῦ	στρατοῦ	τέλη τέσσαρα. Καὶ αὐταῖς ὑπήντα
[5, 56]	Μηνόδωρον σὺν ναυσὶ πολλαῖς καὶ	στρατοῦ	τέσσαρσι τέλεσιν ἐκπέμψας Σαρδὼ Καίσαρος
[5, 117]	καὶ Τισιηνὸν ἐκάλει μετὰ τοῦ	στρατοῦ.	Τισιηνῷ δ' ὁ Καῖσαρ ὑπήντα
[5, 115]	ἐξ ἀέλπτου Κορνιφίκιος καὶ τοῦ	στρατοῦ	τὸ φθάσαν μέρος περιεσώθη πρὸς
[5, 57]	τὸ Βρεντέσιον αὐτὸς μεθ' ἑτέρου	στρατοῦ,	τοῖς κληρούχοις αὖθις ἐνετύγχανε καὶ
[5, 129]	ἐς Τάραντα καὶ τοῦ λοιποῦ	στρατοῦ	τὸν μὲν προύπεμπεν ἐς τὴν
[5, 126]	ἔρημος ἐκ τύχης τοσῆσδε καὶ	στρατοῦ	τοσοῦδε ἐγίγνετο ἐν βραχεῖ. Καὶ
[5, 13]	ἐς τὴν ἀρχὴν παρὰ τοῦ	στρατοῦ,	τῷ στρατῷ δὲ ἐς τὴν
[5, 93]	χορηγίᾳ τοῦ ναυτικοῦ κάμνων καὶ	στρατοῦ	χρῄζων ἐπὶ Παρθυαίους Ἰταλοῦ, Καίσαρι
[5, 2]	τὴν Ἀσίαν ἐπὶ νεῶν καὶ	στρατοῦ,	χρήματα ἐκλέγειν. Κασσίου δὲ ἀποθανόντος
[5, 18]	δὲ καὶ γένοιτο, ἐς τοὺς	στρατοὺς	ἐδαπανᾶτο. Ἐκλώπευόν τε οἱ πολλοὶ
[5, 77]	ὑπὸ ζήλου τῶν ἑτέρων μεγάλους	στρατοὺς	ἐχόντων εἴτε Μηνοδώρου διερεθίζοντος αὐτὸν
[5, 13]	ἀρχὴν παρὰ τοῦ στρατοῦ, τῷ	στρατῷ	δὲ ἐς τὴν ἐπικράτησιν ὧν
[5, 39]	καταναγκάσαι. Ὁ δέ με τῷ	στρατῷ	διέβαλλε, κωλύειν τὰς κληρουχίας ἐλέῳ
[5, 19]	σώματι, καὶ τὸν Καίσαρα τῷ	στρατῷ	διέβαλλεν ἐς ἀπιστίαν πρὸς Ἀντώνιον.
[5, 30]	ἐσδραμοῦσαι, αὐτὸς δὲ σὺν πολλῷ	στρατῷ	καὶ ἱππεῦσι καὶ μονομάχοις εἵπετο.
[5, 55]	τοῦ Ἀηνοβάρβου παντί τε τῷ	στρατῷ	καὶ παντὶ τῷ στόλῳ μετ'
[5, 14]	τὸ Ἀντωνίου καὶ παρὰ τῷ	στρατῷ	καὶ παρὰ τοῖς ἅλλοις ἅπασι·
[5, 49]	Καῖσαρ ἐς διαρπαγὴν ἐπιτρέψαι τῷ	στρατῷ,	Κέστιος δέ τις αὐτῶν ὑπομαργότερος,
[5, 46]	τοὺς χιλάρχους τὸ σύνθημα τῷ	στρατῷ	ληψομένους παρὰ τοῦ Καίσαρος· οἱ
[5, 55]	Κερκύρας ἐς τὸν Ἰόνιον ἔπλει,	στρατῷ	μὲν οὐ πολλῷ ναυσὶ δὲ
[5, 140]	τότε ὁ Πομπήιος ἅπαντι τῷ	στρατῷ	νυκτὸς ἐπελθὼν ἢ τῆς γε
[5, 109]	ἀλλὰ κατὰ φῶς θαρροῦντι τῷ	στρατῷ	περαιοῦσθαι· καὶ γὰρ ἔτι πάντως
[5, 19]	ὄψεως ὁ Καῖσαρ ἐν τῷ	στρατῷ	πλέον ἔχοι. Ἱππέων δὲ Καίσαρος
[5, 27]	Καὶ οὐχ αἱ καταγραφόμεναι τῷ	στρατῷ	πόλεις ἔτι μόναι, ἀλλ' ἡ
[5, 139]	ἑτέραις ἑκατὸν εἴκοσι ναυσὶ καὶ	στρατῷ	πολλῷ, καὶ κατῆραν ἅπαντες ἐς
[5, 84]	Ῥήγιον διεπεπλεύκει ναυσὶ πολλαῖς καὶ	στρατῷ	πολλῷ καὶ Πομπήιον περὶ Μεσσήνην
[5, 55]	Ἀηνόβαρβον ἀπαντᾶν αὑτῷ ναυσὶ καὶ	στρατῷ	πολλῷ, οὐ δοκοῦντά τισιν οὐδ'
[5, 51]	τὴν Ἰταλίαν. ~Ἄλλῳ δ' Ἀντωνίου	στρατῷ	πολλῷ περὶ Ἄλπεις, οὗ Φούφιος
[5, 77]	καὶ ἐρέτας συνέλεγε καὶ τῷ	στρατῷ	ποτε ἐδημηγόρησε χρῆναι παντὸς οὕνεκα
[5, 33]	αὐτίκα μετὰ σπουδῆς ἅπαντι τῷ	στρατῷ	τὴν Περυσίαν ἀπετείχιζε χάρακι καὶ
[5, 40]	Καίσαρι ἀνεμίμνῃσκον τοῦ γένους τῶν	στρατῶν	ἑνὸς ἑκατέροις ὄντος καὶ στρατειῶν
[5, 128]	μή τις ἐκ τῶν νεολήπτων	στρατῶν	ἐπιγένοιτο θόρυβος, καὶ ἔλεγεν ἐν
[5, 21]	ἀντεγράφετο αὐτοῖς. Οἱ δὲ τῶν	στρατῶν	ἡγεμόνες συνομόσαντες κρινεῖν τοῖς ἄρχουσιν
[5, 122]	φίλων τε καὶ φρουρίων καὶ	στρατῶν,	καὶ τῶν πολεμίων ἐς τὸν
[5, 53]	Καῖσαρ τῶν Ἀντωνίου φίλων καὶ	στρατῶν	ὅσους ὑπώπτευε, διέπεμπεν ἐπὶ προφάσεων
[5, 110]	μὲν ἅπαντας, ἐν μέσῳ τριῶν	στρατῶν	πολεμίων γενομένους, δεῖσαι δὲ τὸν
[5, 58]	ἀνάγεσθαι ναῦς μακράς τε καὶ	στρογγύλας	ἰδιωτικοῦ πλήθους, οἳ μεθ' ἡμέραν
[5, 105]	~Ὁ δὲ Καῖσαρ ἐς μὲν	Στρογγύλην,	ἣ τῶν πέντε νήσων ἐστὶ
[5, 105]	παρέξων. Ἀγρίππας μὲν οὖν ἀπὸ	Στρογγύλης	εἰς Ἱερὰν διέπλει καὶ τῶν
[5, 85]	τοῦ πόρου τὸ πλέον καὶ	Στυλίδα	ἤδη παραπλέοντι καὶ ἐς τὸ
[5, 103]	Ταυρομενίου, τρία δ' ἔπεμπεν ἐπὶ	Στυλίδα	καὶ πορθμὸν ἄκρον ἐφεδρεύειν τοῖς
[5, 112]	σῶμα καὶ ἀναπαυσάμενος ὀλίγον ἐς	Στυλίδα	νυκτὸς ἐξῄει, παραπεμπόμενος ὑπὸ τοῦ
[5, 62]	οὐδὲν ἀνήκεστον οὐδ' ἐκεῖνον εἰργασμένον.	Σὺ	δὲ καὶ τῶνδε τὴν αἰτίαν
[5, 134]	κατ' αὐτοῦ παρέσχες) οὔτ' ἂν	σὺ	ἥττησο ἐν Παρθυαίοις, Καίσαρός σοι
[5, 43]	ἀρχῆς γενέσθαι. Καὶ εἰ κατῆρξας	σύ,	μόνος ἂν καὶ τὴν δόξαν
[5, 135]	ἐς τὴν περιπόθητον αὐτῷ μοναρχίαν	σὺ	νῦν ὑπολείπῃ· ἤδη γάρ σοι
[5, 43]	τοῖς στρατευσαμένοις διένεμον. Ἀλλά με	σὺ	τήνδε τὴν διαβολὴν αὐτοῖς διέβαλλες,
[5, 62]	ἐσπείσατο, οὐδὲν ἔλασσον ἢ αὐτὸς	σὺ	τὸν σὸν πατέρα τιμῶν. Ἀηνόβαρβος
[5, 63]	δ' αὐτοῦ τῇ μητρί, ὅτι	συγγενὴς	οὖσα καὶ προτιμηθεῖσα ἐκ πάντων
[5, 142]	τὸν τρόπον ὑπονοῶν καί τινα	συγγινώσκων	ἐς αὐτὸν ὕβριν παλαιὰν πρὸ
[5, 124]	Ὁ δ' ἔλεγε θαυμάζειν, εἰ	συγγνώμην	αἰτοῦντες οὐ πράσσουσιν οὔπω τὰ
[5, 42]	ἀλλ' ἵνα τοῖς ἄλλοις αἰτήσω	συγγνώμην	δικαίαν τε καὶ τοῖς σοῖς
[5, 127]	καὶ τιμὰς ἅπασιν ἔνεμεν καὶ	συγγνώμην	τοῖς ἡγεμόσιν ἐδίδου τοῦ Πομπηίου.
[5, 7]	δεδιότων ἐπεὶ τῆς ἐν Ἐφέσῳ	συγγνώμης	ἐπύθοντο, ἱκέται προσῄεσαν. Καὶ ἀπέλυε
[5, 16]	παρ' ὑμῶν καταγνώσει. Οἱ δὲ	συγγνώμης	τε ὁμοῦ καὶ τιμῆς καὶ
[5, 62]	δ' ὡς φίλῳ Βρούτου μὴ	συγγνῶναι	νομίζοιμεν, οὐκ ἂν φθάνοιμεν ὀλίγου
[5, 124]	πρῶτοι συνέθεον, ὅσοι διεφθάρατο, καὶ	συγγνῶναι	σφίσι παρεκάλουν. Ὁ δ' ἔλεγε
[5, 102]	τὸν Καίσαρα ἐλθόντα προσπίπτων ἠξίου	συγγνῶναν	μὴ λέγοντι τὰς αἰτίας τῆς
[5, 145]	γνώριμα οὔτε συντελοῦντα μῆκος ἰδίας	συγγραφῆς	οὔτε χώραν ἔχοντα ἑτέρωθι λεχθῆναι,
[5, 130]	τότε καταλέγων· καὶ τὰ εἰρημένα	συγγράψας	τὸ βιβλίον ἐξέδωκε. Κατήγγελλέ τε
[5, 14]	ἠγνόει μὲν ἀδικούμενος ἐς τὰ	συγκείμενα,	εἶξε δὲ ἐς χάριν Ἀντωνίου.
[5, 79]	τῷ Καίσαρι μὴ λύειν τὰ	συγκείμενα	καὶ ἠπείλει Μηνόδωρον ἀπάξειν ὡς
[5, 63]	ἐς Σικελίαν, ὡς ἐπιμελησόμενος τῶν	συγκειμένων,	καὶ Ἀηνόβαρβον ἔπεμπεν ἡγεῖσθαι Βιθυνίας.
[5, 141]	εἰ δὲ νῦν μετέγνωκας, μὴ	συγκρούειν	μὲν ἡμᾶς τοὺς στρατηγοὺς ἐς
[5, 86]	ἐθάρρουν συμπλέκεσθαι. Τοῦτο μὲν δὴ	συγκύρημα	τοῖς ὑπολοίποις ἐκ τοῦ τέως
[5, 75]	δὲ στρατόν, ὅσος ἔμελλεν αὐτῷ	συγχειμάσειν,	περιουσιάσαι τε βουλόμενος καὶ γυμάσαι,
[5, 47]	καὶ τούτοις μετῆν. Καὶ εἰ	συγχωρεῖτέ	μοι, καὶ νῦν πεύσομαι. Οὐκ
[5, 60]	μεταπεμφθῆναι πρὸς Καίσαρος ἀσπασόμενος αὐτόν.	Συγχωροῦντος	δ' ἀπιέναι τοῦ Ἀντωνίου πειρώμενος
[5, 54]	πρὸς τὸν ἀδελφὸν ἀπιέναι θέλοντι	συγχωρῶ	μετὰ ἀδείας. Ὁ μὲν οὕτως
[5, 47]	ἐπιτρεπόντων δέ, ἀλλὰ ἀπαύστως παρακαλούντων,	Συγχωρῶ	ὑμῖν, ὅσα βούλεσθε, ἔφη, καὶ
[5, 137]	ταῦτα λέγων Ἀηνόβαρβον ὅμως ἐπενόει	συλλαβεῖν	ἐκ προδοσίας Κουρίου τινὸς τῶν
[5, 134]	φίλην οὖσαν αὐτῷ πατρόθεν καὶ	συλλαβοῦσαν	ἔτι ὄντι νεωτέρῳ καὶ καλοῦσαν
[5, 77]	Καὶ ὁ Καῖσάρ τινα λῃστήρια	συλλαβὼν	ἐβασάνιζεν, οἳ Πομπήιον σφᾶς ἔλεγον
[5, 10]	κατὰ πόλεις ὑπὸ τυράννων εἴχετο,	συλλαμβανόντων	τοῖς τυράννοις τῶν Παρθυαίων· ἐσέβαλον
[5, 19]	διέδραμεν ἐς τὰς Ἀντωνίου κατοικίας,	συλλεγόμενος	φρουρὰν τῷ σώματι, καὶ τὸν
[5, 22]	τὰ ἐκ τῶν ἱερῶν χρήματα,	συλλέγοντα	μὲν ὡς ἐπὶ Πομπήιον, ἐφ'
[5, 39]	ἀφῃρημένου καὶ Ἀντωνίου πορρωτάτω χρήματα	συλλέγοντος,	εἷς οὗτος ἅπαντα πρὸς τὴν
[5, 3]	Ἀντώνιος ἐς τὰ πέραν ἔθνη,	συλλέξων	τὰ χρήματα, ὅσα αὐτοῖς ὑπέσχηντο.
[5, 98]	Ἀσφαλείῳ Ποσειδῶνι καὶ ἀκύμονι θαλάσσῃ,	συλλήπτορας	αὑτῷ κατὰ ἐχθρῶν πατρῴων γενέσθαι.
[5, 35]	τὴν Περυσίαν καὶ τὰς ὑπολοίπους	συλλογισάμενος	τροφὰς ἀπεῖπε δίδοσθαι τοῖς θεράπουσι
[5, 65]	μὲν Καίσαρα, εἰ μή τι	συμβαίνοι,	Παρθυαίοις δὲ Ἀντώνιον, ἀμυνόμενον τῆς
[5, 1]	ἐς τὴν Ἀσίαν, ἔνθα αὐτῷ	συμβάλλει	Κλεοπάτρα βασιλὶς Αἰγύπτου, καὶ εὐθὺς
[5, 33]	καταλιπών. Οἱ δὲ οὔτε τω	συμβαλόντες	ἀλλήλοις οὔτε σὺν προθυμίᾳ χωροῦντες,
[5, 23]	ἄρα ἢ καὶ τοῖσδε κατασκόποις,	συμβαλόντες	ἔκτεινάν τινας αὐτῶν. Καὶ ἀνεχώρησε
[5, 23]	πολεμεῖν, ἀλλ' ὑπὸ Λευκίου πολεμεῖσθαι,	συμβαλόντες	οἱ πρέσβεις τοῖς ἡγεμόσι τοῦδε
[5, 133]	ἐπύθετο ἡσσῆσθαι Ἀντώνιον καὶ τὸ	συμβὰν	ἡ φήμη μειζόνως μετέφερεν, αὖθις
[5, 143]	λιμὸν καὶ τοὺς ἐχθροὺς ἐς	συμβάσεις,	ἃς ἤθελε. Τὸ δὲ μέγιστον,
[5, 65]	Καίσαρί τε καὶ Ἀντωνίῳ γενόμεναι	συμβάσεις.	Καὶ εὐθὺς ἐς τὰ ἐπείγοντα
[5, 65]	Ἀηνοβάρβῳ δ' εἶναι πρὸς Καίσαρα	συμβάσεις	τὰς πρὸς Ἀντώνιον γενομένας. στρατὸν
[5, 71]	ἀναλώκεσαν. Ἐπειγόμενοι δὲ ἐς τὰς	συμβάσεις	ὑπό τε τοῦ λιμοῦ καὶ
[5, 92]	λιμοῦ καὶ τοῦ δήμου περὶ	συμβάσεων	αὖθις ἐνοχλήσαντος καὶ τὸν πόλεμον
[5, 70]	λιμοῦ σφῶν προπολεμοῦντος καὶ τῶν	συμβάσεων,	εἰ καραδοκοίη, κρεισσόνων ἐσομένων· Μοῦρκόν
[5, 63]	Ἀντώνιος, εἰ μὴ γενομένων τῶν	συμβάσεων	τὸν Πομπήιον αὖθις ἐς συμμαχίαν
[5, 85]	~ὁ δὲ Καῖσαρ περὶ τῶν	συμβεβηκότων	ἀμφὶ τῇ Κύμῃ πυθόμενος ἐξέπλει
[5, 132]	καὶ γραμματεῖα, ὅσα τῆς στάσεως	σύμβολα,	ἔκαιε, καὶ τὴν ἐντελῆ πολιτείαν
[5, 87]	συνέφευγον καὶ πυρὰ πολλὰ ἔκαιον	σύμβολα	τοῖς ἔτι οὖσιν ἐν τῇ
[5, 35]	Ἀγρίππαν περικαθημένων πυρὰ πολλὰ ἤγειραν,	σύμβολα	τῷ Λευκίῳ. Καὶ γνώμην ἐποιοῦντο
[5, 46]	ἐκτελεσθείσης τῆς θυσίας στεψάμενος δάφνῃ,	συμβόλῳ	νίκης, προυκάθητο ἐπὶ βήματος καὶ
[5, 78]	Βρεντέσιον ἐς ἡμέραν ῥητὴν παρεκάλει,	συμβουλευσόμενος	αὐτῷ περὶ τοῦδε τοῦ πολέμου·
[5, 44]	μὲν οὐχ ὑποπτεύσεισ' με λέγοντα,	συμβουλεύσω	τὰ σοὶ μάλιστα ὠφελιμώτατα, μηδὲν
[5, 44]	ὕποπτος ἢ ἄπιστος ἐχθροῦ πᾶσα	συμβουλή,	οὐκ ὀκνῶ καὶ παρακαλεῖν σε
[5, 20]	ἐπὶ Πομπήιον τῷ Καίσαρι δύο	συμμαχεῖν	τέλη παρὰ Ἀντωνίου, ἀνεῷχθαι δὲ
[5, 9]	τὸν ἐν Κύπρῳ στρατηγὸν αὐτῆς,	συμμαχήσαντα	Κασσίῳ, Τυρίων ὄντα ἱκέτην, ἐκέλευσε
[5, 22]	ἀντὶ ὀκτὼ καὶ εἴκοσι τῶν	συμμαχησάντων	ἐπινέμειν οὐ γῆν μόνην, ἀλλὰ
[5, 8]	Κασσίῳ τε δὶς ἀπειλοῦντι μὴ	συμμαχήσειε	καὶ σφίσιν ἐκείνοις πολεμοῦσιν ἐς
[5, 92]	αὐτῷ ἀγγέλλεται ὁ Ἀντώνιος συνθέμενος	συμμαχήσειν	καὶ νίκη κατὰ Κελτῶν τῶν
[5, 62]	Πομπηίῳ δὲ οὐ συνέθετο μὲν	συμμαχήσειν	ὁ Ἀντώνιος, πολεμούμενος δ' ὑπὸ
[5, 93]	διέπλει ναυσὶ τριακοσίαις, τῷ Καίσαρι	συμμαχήσων,	ὡς ὑπέσχητο, ὁ δ' ἐνήλλακτο
[5, 84]	εὔβουλον εἶναι τὸ ῥιψοκίνδυνον, ἔνθα	συμμαχίαν	ἄλλην προσδοκῴη. Ὡς δὲ Δημοχάρης
[5, 63]	συμβάσεων τὸν Πομπήιον αὖθις ἐς	συμμαχίαν	καλοίη. Τῆς δὲ μητρὸς οὐκ
[5, 92]	ἔναγχος ἐπεμέμφοντο ἀλλήλοις, καὶ ἐς	συμμαχίαν	ὑπαξόμενον. Εἰ δὲ μὴ πείσειεν,
[5, 93]	τι τῷ Ἀντωνίῳ ἢ τῆς	συμμαχίας	διὰ τὴν εὐπορίαν τὴν οἰκείαν
[5, 110]	καὶ κοῦφοι χίλιοι καὶ κληροῦχοι	σύμμαχοι	χωρὶς καταλόγου δισχίλιοι καὶ ναυτικὴ
[5, 123]	Λεπίδῳ διὰ τῶν φίλων, οἳ	σύμμαχον	αὐτὸν ἔφασκον ἐλθεῖν Καίσαρι ἐς
[5, 52]	μεγαλοπραγίας ἠξίουν αὐτὸν συναλλαγέντα Πομπηίῳ	σύμμαχον	ἐπὶ Καίσαρι λαβεῖν Πομπήιον. Ὁ
[5, 133]	καὶ φίλον εἶναι διδοὺς καὶ	σύμμαχον,	ἔργῳ δὲ τὰ Ἀντωνίου κατασκεπτόμενος.
[5, 62]	πολεμούμενος δ' ὑπὸ σοῦ προσλήψεσθαι	σύμμαχον	ἢ καὶ σοὶ συναλλάξειν, οὐδὲν
[5, 52]	μὲν πολεμοίη Καίσαρι, χρήσεσθαι Πομπηίῳ	συμμάχῳ,	εἰ δ' ἐμμένοι τοῖς πρὸς
[5, 93]	μέν, ἀφίξεσθαι δὲ ἔφη καὶ	συμμίξειν	Ἀντωνίῳ μεταξὺ Μεταποντίου καὶ Τάραντος,
[5, 54]	ἐπιλέγοιτο κἀκεῖνος καὶ διακρίνοι τοὺς	συμμοναρχήσοντας	αὑτῷ, πολεμήσω σὺν σοὶ πρὸς
[5, 24]	ἕνδεκα ἕτερα, ὧν ἐστρατήγει Καληνός,	σύμπαντα	ταῦτα ἀνὰ τὴν Ἰταλίαν· Καίσαρι
[5, 45]	σπενδόμενος ἂν ἔδωκας ὑπ' ἀνάγκης.	Συμπέπλεκται	γὰρ οἷς ἄξιον ὑμᾶς παθεῖν,
[5, 20]	τελευταῖα· καὶ Σαλουιδιηνὸς ἄκων αὐτῷ	συμπεριῆλθε	τὰς Ἄλπεις. ~Οὐ γιγνομένων δὲ
[5, 96]	ἀνὰ τὸν στόλον τὰ καθάρσια,	συμπεριπλεόντων	αὐτοῖς τῶν στρατηγῶν καὶ ἐπαρωμένων
[5, 126]	Οὕτω Λέπιδος, ἀδοκήτῳ πάντων ἀπιστίᾳ	συμπεσών,	ἔρημος ἐκ τύχης τοσῆσδε καὶ
[5, 83]	ὑποστράτηγος, ταῖς λοιπαῖς τοῦ Καλουισίου	συμπεσών,	τὰς μὲν ἐς φυγὴν ἐτρέπετο,
[5, 98]	τὸν Ἐλεάτην κόλπον ἐρυμνὸν ὄντα	συμπεφεύγει,	χωρὶς ἑξήρους μιᾶς, ἣ περὶ
[5, 107]	καὶ ψιλουμένας τῶν ἐπιβατῶν, ὅτε	συμπλακεῖεν,	Ἀγρίππᾳ δὲ τὸν ἕτερον στόλον
[5, 106]	κατέσειον ἢ διερρήγνυον καί, ὅτε	συμπλακεῖεν,	ἔβαλλόν τε ὡς ταπεινοτέρας ἀφ'
[5, 33]	μὲν ἀμεινόνων ὄντων τῶν Καίσαρος,	συμπλέκεσθαι	δὲ τῶν Λευκίου μονομάχων· καὶ
[5, 86]	καὶ κεκμηκότες ἀκμῆσιν οὐκ ἐθάρρουν	συμπλέκεσθαι.	Τοῦτο μὲν δὴ συγκύρημα τοῖς
[5, 46]	οὔτε βοῶντες ἔτι ἐπαύοντο οὔτε	συμπλεκόμενοι,	κοινωνούντων ἑκατέροις τοῦ πάθους ἤδη
[5, 33]	Λευκίου μονομάχων· καὶ πολλοὺς ἔκτεινον	συμπλεκόμενοι.	~Ὡς δὲ ἐξείργαστο πάντα τῷ
[5, 116]	τὸ πρόσθεν ἰόντα ἠνώχλει, μὴ	συμπλεκόμενον.	Ἀγρίππου δὲ νομισθέντος ἐπελεῖν ἐς
[5, 113]	καὶ προυκαλεῖτο. Πομπηίου δὲ οὐ	συμπλεκομένου	μὲν ἀνδράσιν ἐν μόνῃ τῇ
[5, 101]	οἱ συνοῖσον, ἀνδραγαθίσασθαι, διέδωκε τοῖς	συμπλέουσιν,	ὅσον εἶχε χρυσίον, καὶ διέπλευσεν
[5, 120]	πρώτους ἐπίπλους ἐφείσαντο διὰ τὰς	συμπλοκάς.	Ὁ δὲ πεζὸς ἑκατέρων στρατὸς
[5, 91]	πολέμῳ βλαβεὶς καὶ δύο τοῖσδε	συμπτώμασιν	ὁμοῦ συνενεχθεὶς ἐπὶ τὸ Ἱππώνειον
[5, 108]	αὐτῷ παραινούντων μὴ ἀλόγῳ θυμῷ	συμφέρεσθαι	μηδὲ τὸν στρατὸν ἐκτρύχειν ἀγρυπνίᾳ
[5, 92]	Δεινὸς δὲ ὢν ἀεὶ τὸ	συμφέρον	συνιδεῖν ἔπεμπε Μαικήναν ἐς Ἀντώνιον,
[5, 124]	Καῖσαρ πυνθανόμενος περιέπεμπε τοὺς τὰ	συμφέροντα	παραινέσοντας κρύφα ἑκάστοις. Ὡς δὲ
[5, 17]	μία, ὡς ἁπάντων ἐς τὰ	συμφέροντα	τῇ πατρίδι βοηθούντων, εὐχερεστέρους ἐποίει
[5, 42]	τε καὶ τοῖς σοῖς πράγμασι	συμφέρουσαν.	Δεῖ δέ με τοῦτο ἐπιδεικνύντα
[5, 99]	κενὰς ἐξέπεμπεν. Ὡς δὲ ἐπὶ	συμφορᾷ	μείζονι, Μαικήναν μὲν ἐς Ῥώμην
[5, 113]	Μεσσάλας, μόνον ἔχων ἐν τοσῇδε	συμφορᾷ	τὸν προγράψαντα, ἐθεράπευεν ὡς αὐτοκράτορα
[5, 45]	Λεύκιον ἔχων, οὐδὲν ὡς ἐν	συμφοραῖς	ἀγεννὲς οὐδ' ἀσύνετον εἰπόντα, ὁ
[5, 136]	ὣς παρῃτοῦντο νέον ἄνδρα ἐν	συμφοραῖς	ἐσχάταις ὑπὸ δέους, εἰ ἄρα
[5, 91]	ἐς τὸ Ἱππώνειον, εἴτε τὴν	συμφορὰν	ἀρκεῖν οἱ νομίζων εἴτ' ἄπειρος
[5, 91]	κατὰ σπουδήν, οὐχ ὑφιστάμενος τὴν	συμφοράν,	ἐν ᾧ μηδὲν εἶχεν ἐπικουρεῖν.
[5, 10]	οἱ Παρθυαῖοι μετὰ τὴν Κράσσου	συμφορὰν	καὶ συνέπραξαν τοῖς τυράννοις. Οὓς
[5, 4]	ἐκ τῆς Βρούτου καὶ Κασσίου	συμφορᾶς	ἐς τὸ ἱερὸν ἱκέτας ἀπέλυε,
[5, 56]	αὐτῇ δύο τέλη περιέσπασε τὴν	συμφροσύνην	Ἀντωνίου καταπλαγέντας. Τῆς δὲ Ἰταλίας
[5, 87]	τὸν αὐτοκράτορα σφῶν καὶ τοὺς	συμφυγόντας	ὧδε ἔχοντας καμάτου καὶ τροφῶν
[5, 10]	ἐκ Συρίας τυράννων ἐς αὐτοὺς	συμφυγόντων.	Ἡ γὰρ Συρία μέχρι μὲν
[5, 33]	ἀποκλείοντας βιαζομένων, ὁ Καῖσαρ ὑπήντα	σὺν	Ἀγρίππᾳ, φυλακὴν τῆς Περυσίας καταλιπών.
[5, 76]	αὐτῷ, σὺν δύο φίλοις καὶ	σὺν	ἀκολούθοις δύο, ἐς διδασκάλων διατριβὰς
[5, 128]	ἔλεγεν ἐν καιρῷ τε ἀπολύσειν	σὺν	Ἀντωνίῳ, καὶ ἄξειν νῦν οὐκ
[5, 128]	Περὶ δὲ τῆς ἀστρατείας ὑπεμίμνησκε	σὺν	ἀπειλῇ τῶν πατρίων νόμων τε
[5, 62]	Τὴν μὲν Ἰταλίαν, ἔφη, κἀμὲ	σὺν	αὐτῇ, Μανιος καὶ Φουλβία καὶ
[5, 41]	Λεύκιος ἀποθέμενος τοὺς φίλους ᾔει	σὺν	δύο ῥαβδούχοις μόνοις, ἐπιδεικνὺς ἅμα
[5, 29]	ἐξῄει, φύλακα τῆς Ῥώμης Λέπιδον	σὺν	δύο τέλεσι καταλιπών. Οἱ δὲ
[5, 76]	ἦσαν ὁμοίως ἄνευ σημείων αὐτῷ,	σὺν	δύο φίλοις καὶ σὺν ἀκολούθοις
[5, 82]	καὶ οὐκ ἦν ἐξελεῖν αὐτὸ	σὺν	ἐπείξει. Ἀχρεῖος οὖν ὁ Μενεκράτης
[5, 96]	καὶ λαβὼν ηὐτομόλησε πρὸς Πομπήιον	σὺν	ἑπτὰ ναυσί, Καλουίσιον τὸν ναύαρχον
[5, 101]	Μηνοδώρου θήραν ἕτοιμον, ἀνακρουσάμενος ᾤχετο	σὺν	θαύματι. Ὡς δὲ ἱκανῶς ἐπεδέδεικτο,
[5, 76]	Ἑλλήνων ἡ γυμνασία πανηγύρεις τε	σὺν	θυμηδίᾳ μετὰ τῆς Ὀκταουίας· πολὺς
[5, 138]	χειρῶν, ἀεὶ δ' αὐτῷ παραστρατοπεδεύοντος	σὺν	ἱππεῦσι πολλοῖς καὶ σιτολογεῖν οὐκ
[5, 124]	ἐπῆλθεν ἐπὶ τὸ στρατόπεδον αὐτοῦ	σὺν	ἱππεῦσι πολλοῖς, οὓς πρὸ τοῦ
[5, 101]	ἑκὼν ἐς ἕρμα γῆς ἁπαλὸν	σὺν	καταφρονήσει καὶ ὑπεκρίνετο αὐτὴν ὑπὸ
[5, 37]	συνέτριψαν καὶ ἔβαλλον ἄνωθεν ἤδη	σὺν	καταφρονήσει. Τοῖς δὲ τὰ μὲν
[5, 107]	ἐξ Ἱερᾶς προσπλέοντα, ἀναχωρεῖν ἐσήμηνε	σὺν	κόσμῳ. Καὶ ἀνεχώρουν ἐπιόντες τε
[5, 122]	τῇ Μεσσήνῃ παρακαθέζεσθαι· καὶ παρεκάθητο	σὺν	Λεπίδῳ. Πλενίου δὲ πρεσβευομένου περὶ
[5, 33]	διέφθειρεν· Ἀσινίου δὲ καὶ Οὐεντιδίου	σὺν	μὲν ὄκνῳ καὶ διχονοίᾳ τῆς
[5, 56]	Ὁ δὲ ἄσμενος αὐτίκα Μηνόδωρον	σὺν	ναυσὶ πολλαῖς καὶ στρατοῦ τέσσαρσι
[5, 79]	μὲν ἐς τὴν τεταγμένην ἡμέραν	σὺν	ὀλίγοις, Καίσαρα δὲ οὐχ εὑρὼν
[5, 69]	δῆμος αὖθις ἠθροίζετο καὶ παρεκάλει	σὺν	ὀλοφύρσει τὸν Καίσαρα πέμψαι Λίβωνι
[5, 66]	γραφή· ~Ἕλενον δὲ στρατηγὸν Καίσαρος,	σὺν	ὁρμῇ κατασχόντα Σαρδοῦς, αὖθις ἐξέβαλε
[5, 67]	τι καρπουμένους. Τοῦτο τὸ γράμμα	σὺν	ὁρμῇ μανιώδει καθεῖλεν ὁ δῆμος
[5, 16]	Νώνιος δὲ λοχαγὸς ἐπέπλησσεν αὐτοῖς	σὺν	παρρησίᾳ, τό τε πρέπον τοῖς
[5, 33]	ἔξωθεν ἐπίοι. Ἐγίγνετο δὲ ταῦτα	σὺν	πείραις πολλαῖς καὶ μάχαις, ἀκοντισαι
[5, 36]	λίθοις καὶ τοξεύμασι καὶ μολυβδαίναις	σὺν	πολλῇ θανάτου καταφρονήσει. Καὶ τάδε
[5, 30]	τὴν πόλιν ἐσδραμοῦσαι, αὐτὸς δὲ	σὺν	πολλῷ στρατῷ καὶ ἱππεῦσι καὶ
[5, 74]	ἤχθοντο, ὅσοι τὰ τῶν ἐλευσομένων	σὺν	Πομπηίῳ χωρία κεκληρουχήκεσαν, ἡγούμεναι σφίσι
[5, 33]	οὔτε τω συμβαλόντες ἀλλήλοις οὔτε	σὺν	προθυμίᾳ χωροῦντες, ὁ μὲν αὐτῶν
[5, 134]	νῦν, αἱρούμενος δὲ εἰρηνεύειν τε	σὺν	σοὶ καὶ πολεμεῖν, εἰ δεήσειεν,
[5, 54]	διακρίνοι τοὺς συμμοναρχήσοντας αὑτῷ, πολεμήσω	σὺν	σοὶ πρὸς αὐτόν, ἕως ἂν
[5, 87]	ἐξαγγελοῦντας, ὅτι σῴζοιτο, πυνθάνεται Καλουίσιον	σὺν	ταῖς πρόπλοις καταπλέοντα καὶ ὡς
[5, 34]	τέλους καὶ τοῦ Καίσαρος αὐτοῦ	σὺν	ταῖς στρατηγίσι σπείραις ἐπιδραμόντων, ὁ
[5, 106]	μέτωπον, οἱ δ' ἐς περικύκλωσιν,	σύν	τε βοῇ καὶ ῥοθίῳ νεῶν
[5, 45]	οὐδὲν ἔτι δέομαι διελέγχειν, ὅσα	σὺν	τέχνῃ μου κατεψεύσω. Ἐξ ἀρχῆς
[5, 54]	καὶ Λεύκιον ὁ Καῖσαρ ἀπέπεμπε	σὺν	τιμῇ καὶ διὰ τῶν ὑποστρατήγων
[5, 125]	τὰ ἑαυτῶν ἐπήγοντο σημεῖα καὶ	σὺν	τοῖς ἑτέροις ἐχώρουν πρὸς τὸν
[5, 125]	ὑπὸ ὀργῆς, πρὶν ἐξελεῖν αὐτὸ	σὺν	τοῖς ἱππεῦσι καὶ καθελεῖν. Ἑτέρων
[5, 3]	δὲ λοιπὸς αὐτοῖς στρατὸς ἐγένετο,	σὺν	τοῖς μεταθεμένοις ἀπὸ Βρούτου, τέλη
[5, 77]	τοῖσδε τὴν χώραν, ἡγούμενος αὑτῷ	σὺν	τοῖς ὀφλήμασι δεδόσθαι· χαλεπαίνων δέ,
[5, 128]	δ' ὅμως τὰ ἄξια δώσειν	σὺν	τοῖς ὑπ' Ἀντωνίῳ στρατευομένοις, ὅτε
[5, 68]	ἅπαν ἠρέθιστο, ὁ δὲ Καῖσαρ	σὺν	τοῖς φίλοις καὶ ὀλίγοις ὑπασπισταῖς
[5, 123]	τοῦ ἄλλου στρατοῦ. ~Ὁ δὲ	σὺν	τούτοις ἔχων δύο καὶ εἴκοσι
[5, 105]	τὸ Ταύρου στρατόπεδον ἐξ Ἱππωνείου	σὺν	τρισὶ τέλεσι μετὰ Μεσσάλα διετρόχαζεν,
[5, 115]	Λαρώνιος ἐπιφαίνεται μακρόθεν, ὑπὸ Ἀγρίππου	σὺν	τρισὶ τέλεσι πεμφθείς, οὔπω μὲν
[5, 118]	μὲν τὰ ἐνάλια πάντα, οὐ	σὺν	τύχῃ μέχρι δεῦρο κεχρημένος αὐτοῖς,
[5, 128]	οὐκ ἐπ' ἐμφύλια ἔτι, πεπαυμένα	σὺν	τύχῃ χρηστῇ, ἐπὶ δ' Ἰλλυριοὺς
[5, 106]	Πομπήιον ἐπὶ τῶν Μυλῶν εἶναι	σὺν	τῷ πλέονι ναυτικῷ, τὰς δὲ
[5, 13]	στρατὸς καὶ τοῖς γείτοσιν ἐπέβαινε	σὺν	ὕβρει, πλέονά τε τῶν διδομένων
[5, 100]	ναυαρχίας καὶ τότε αἰσθόμενος, ὅτι	σὺν	ὑποψίᾳ μόνων ἠξίωτο ὧν ἤγαγε
[5, 68]	ἔφερον. Ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἐπαύετο	σὺν	φόβῳ τε καὶ μίσει τῶν
[5, 24]	ὅθεν ἐκ τῶν ἱερῶν ἐδανείζετο,	σὺν	χάριτι ἀποδώσειν ὑπισχνούμενος, ἀπό τε
[5, 39]	ᾤχοντο πολεμήσοντες ὑμῖν, ὡς νομίζουσι,	σὺν	χρόνῳ δ' εἴσονται στρατευσάμενοι καθ'
[5, 44]	καὶ τύχης, ἀλλ' εἰς ἐμὲ	συναγαγεῖν	πάντα, τὸν πάντων αἴτιον. Ἀφ'
[5, 42]	ἐπιγνοὺς εἰς ἐμὲ τὴν ὀργὴν	συναγάγῃς.	Μὴ νομίσῃς δὲ ἐλεγχθήσεσθαι μετὰ
[5, 28]	βουλὴν καὶ τοὺς καλουμένους ἱππέας	συναγαγὼν	ἔλεγεν ὧδε· καταγινώσκομαι μέν, εὖ
[5, 39]	ἐλπίδος οὐκ ἀηδοῦς, τὸν στρατὸν	συναγαγὼν	ἔλεξεν ὧδε· Γνώμη μὲν ἦν
[5, 4]	παρόντας ἐπὶ συνθέσει καὶ μετακεκλημένους	συναγαγὼν	ἔλεξεν ὧδε· ὑμᾶς ἡμῖν, ὦ
[5, 26]	οὐκ ἀποδιδόντι τῷ Φάγγωνι ἐπολέμει,	συναγαγών	τινας τῶν ἀπεστρατευμένων καὶ Λιβύων
[5, 145]	τοῦ χρόνου, καθ' ὃν ἐλήφθησαν,	συνάγοντος	αὐτὰ ἐς τέλος, προαναγράψαι καὶ
[5, 66]	οὐκ ἐδέχετο τὰς πείρας Ἀντωνίου	συνάγοντος	αὐτῷ Πομπήιον. Ἐς δὲ Ῥώμην
[5, 17]	δημοσίῳ στρατευόμενοι μᾶλλον ἢ τοῖς	συνάγουσιν	αὐτοὺς μόνοις, οὐδὲ τούτοις ὑπὸ
[5, 80]	Καῖσαρ καὶ παρασκευὴν ἔτι πλέονα	συνάγων	ἐβράδυνε καὶ τὸν Ἀντώνιον οὐ
[5, 5]	τὸν πόλεμον, εἰ μὲν ὡς	συναγωνισταῖς	τῶν πολεμίων ἔδει χρῆσθαι, κολάσεως
[5, 28]	ὁ στρατός, ὅσος τέ μοι	συναδικεῖται	τὴν κληρουχίαν ἀφαιρούμενος ὑπὸ Λευκίου
[5, 52]	τῆς Ἀντωνίου μεγαλοπραγίας ἠξίουν αὐτὸν	συναλλαγέντα	Πομπηίῳ σύμμαχον ἐπὶ Καίσαρι λαβεῖν
[5, 43]	καὶ ὑμῶν ἐκείνοις οὐ δυναμένων	συναλλαγῆναι.	Ἀποθανόντων δὲ ἐκείνων, οἳ τὸ
[5, 28]	τάδε δι' ὑμᾶς αὐτοὺς καὶ	συναλλάξαι	μοι παρακαλῶ. Καὶ εἰ μὴ
[5, 52]	Καῖσαρ, πειράσεσθαι καὶ Πομπηίον Καίσαρι	συναλλάξαι.	~Ὁ μὲν ὧδε ἀπεκρίνατο, ὁ
[5, 62]	προσλήψεσθαι σύμμαχον ἢ καὶ σοὶ	συναλλάξειν,	οὐδὲν ἀνήκεστον οὐδ' ἐκεῖνον εἰργασμένον.
[5, 57]	ἀπορρήτῳ ποιουμένους Ἀντώνιον καὶ Καίσαρα	συναλλάσσειν,	εἰ δ' ὁ Ἀντώνιος ἀπειθῶν
[5, 21]	καὶ τοὺς ἀπειθοῦντας ἐς αὐτὸ	συναναγκάσειν,	ἐκάλουν ἐπὶ ταῦτα τοὺς περὶ
[5, 79]	τι βοήσας οὔτε τινὸς τῶν	συναναπαυομένων	ᾐσθημένου· καὶ λύκον ἔλεγον οἱ
[5, 104]	ᾤοντο γὰρ σφίσι τὰς Λεπίδου	συναντᾶν.	Αἱ δὲ βραδέως τε ὑπὸ
[5, 90]	ἀπορωτέρα, μὴ σφᾶς τὸ κῦμα	συναράξειεν	ἐπὶ τὰς πέτρας. Ἐμόχθουν τε
[5, 78]	ἐπιπλευσούμενος τῇ Σικελίᾳ, ἢν Ἀντωνίῳ	συνδοκῇ.	~Ὁ δὲ ἦλθε μὲν ἐς
[5, 143]	λῃστεύων ἐν Ἰβηρίᾳ, μέχρι, πολλῶν	συνδραμόντων	ἐς αὐτὸν ἐπιγνωσθέντα εἶναι Πομπηίου
[5, 72]	περιορμουσῶν τῶν φυλακίδων νεῶν, καὶ	συνέβησαν	ἐπὶ τοῖσδε· λελύσθαι μὲν τὸν
[5, 73]	τε καὶ Ἀντωνίῳ. ~Ἐς ταῦτα	συνέβησαν	καὶ ταῦτα συνεγράψαντο καὶ ἐσημήναντο
[5, 63]	ἵνα εἰδείη πολεμήσοντας οὐ συντιθεμένῳ.	Συνεβούλευεν	οὖν Πομπήιον μὲν ἐς Σικελίαν
[5, 102]	δὲ ἐς μὲν σωτηρίαν αὐτῷ	συνεγίνως	κε διὰ τὰς σπονδὰς καὶ
[5, 48]	τῆς βουλῆς μόνης· καὶ ἐλθοῦσι	συνέγνω.	Οἱ δὲ βουλευταὶ τότε μὲν
[5, 7]	Καὶ ἀπέλυε πάντας, πλὴν τοὺς	συνεγνωκότας	ἐπὶ φόνῳ Καίσαρος· τούτοις γὰρ
[5, 4]	ἱερὸν ἱκέτας ἀπέλυε, χωρὶς Πετρωνίου,	συνεγνωκότος	ἐπὶ τῷ φόνῳ Καίσαρος, καὶ
[5, 73]	~Ἐς ταῦτα συνέβησαν καὶ ταῦτα	συνεγράψαντο	καὶ ἐσημήναντο καὶ ταῖς ἱεραῖς
[5, 23]	Ῥώμης τε καὶ Πραινεστοῦ, καὶ	συνέδριον	τοῖς κρίνουσιν ἐγίνετο καὶ βήματα
[5, 20]	ἀδεῶς. Τάδε μὲν ἦν, ἃ	συνέθεντο	ἀλλήλοις διὰ τῶν ἡγεμόνων τοῦ
[5, 124]	τῶν ὁρώντων, οἱ Πομπηιανοὶ πρῶτοι	συνέθεον,	ὅσοι διεφθάρατο, καὶ συγγνῶναι σφίσι
[5, 2]	ὡς ἐς ἤδη τινὰ ἰσχὺν	συνέθεον,	ὅσοι ἦσαν κατὰ μέρη τῆς
[5, 134]	τὸν στρατὸν οὐ πέμψαντος, ὃν	συνέθετο·	ἐκράτεις δ' ἂν ἤδη πρὸς
[5, 62]	ἅπασι χαλεπαίνοντες; Πομπηίῳ δὲ οὐ	συνέθετο	μὲν συμμαχήσειν ὁ Ἀντώνιος, πολεμούμενος
[5, 93]	Λεπίδῳ κατὰ Καίσαρος, ἡ δὲ	συνειδέναι	Καλλίαν περὶ γάμων ἀπεσταλμένον· βουληθῆναι
[5, 16]	ἔφη καὶ κολάσειν αὐτῷ τῷ	συνειδότι	σφῶν μόνῳ καὶ τῇ παρ'
[5, 144]	δὲ γράψαι νομίζουσιν οἱ μὲν	συνειδότος	Ἀντωνίου καὶ αἰδουμένου γράψαι διὰ
[5, 41]	τοῦ σχήματος· καὶ ὁ Καῖσαρ	συνεὶς	ἀντεμιμεῖτο ἐς δεῖγμα καὶ ὅδε
[5, 121]	μόναις διέφερον ἀλλήλων, ὁ Ἀγρίππας	συνεὶς	πλέονας ἀπολωλέναι τοῦ Πομπηίου ναῦς
[5, 69]	ἐργασομένην διαλύσεις. Λίβων μὲν δὴ	συνεὶς	τῶν ἐχθρῶν ἐνδιδόντων ἠξίου τοὺς
[5, 5]	ἔτει· ἐπείγουσι γὰρ αἱ χρεῖαι.	Συνεῖσι	δὲ τῆς χάριτος ὑμῖν τοσοῦτον
[5, 97]	ἄριστον τοῦ ναυτικοῦ ἐν Μεσσήνῃ	συνεῖχεν	ἐπεδρεῦον ὅπῃ δεήσειεν. ~Οὕτω μὲν
[5, 103]	καὶ τὰς ναῦς ἐν Μεσσήνῃ	συνεῖχεν	ὡς βοηθήσων, ὅποι δεήσειεν. ~Καὶ
[5, 37]	ὅπλα καὶ τὰ σώματα ὅλα	συνεκέκοπτο,	καὶ βοὴ σφᾶς ἐπελελοίπει, παρέμενον
[5, 89]	Τραχυτέρου δὲ τοῦ πνεύματος γενομένου	συνεκέχυτο	πάντα καὶ συνετρίβοντο αἱ νῆες,
[5, 76]	καὶ ἡ ἄλλη παρασκευὴ πᾶσα	συνεκινεῖτο.	~Καὶ Ἀντώνιος μὲν ἀμφὶ ταῦτα
[5, 46]	συνεστρατευμένοις ποτὲ περιχυθέντες ἠσπάζοντο καὶ	συνέκλαιον	καὶ τὸν Καίσαρα ὑπὲρ αὐτῶν
[5, 138]	ὁ τῆς Μακεδονίας ἡγούμενος Ἀντωνίῳ	συνέλαβε	καὶ τὸ χρυσίον τοῖς ἱππεῦσι
[5, 111]	οἱ τοῦ Πομπηίου διέφθειρον ἢ	συνελάμβανον,	οἱ δ' ἐς τὸ τοῦ
[5, 131]	δεδώκεσαν. Οἱ δὲ μιᾶς ἡμέρας	συνελαμβάνοντο.	Καὶ ἀχθέντας αὐτοὺς ἐς Ῥώμην
[5, 77]	ναῦς ἄλλας ἐποιεῖτο καὶ ἐρέτας	συνέλεγε	καὶ τῷ στρατῷ ποτε ἐδημηγόρησε
[5, 23]	ἀξιοῦντες αὐτὸν ἐς δίκην Καίσαρι	συνελθεῖν·	δῆλοί τε ἦσαν, ὃ πράξειν
[5, 102]	πολεμίοις προσπελάσας ἠξίου Μίνδιον αὑτῷ	συνελθεῖν	ἔς τινα νησῖδα ἐπὶ λόγοις
[5, 69]	ἐνδιδόντων ἠξίου τοὺς ἡγεμόνας αὐτοὺς	συνελθεῖν	ὡς ἀλλήλοις ἐνδώσοντας, ὅ τι
[5, 33]	ἐπιστήσας, ἵνα μὴ πρὸς ἀλλήλους	συνέλθοιεν,	ἐς τὴν Περυσίαν ἐπανῆλθε καὶ
[5, 59]	τοῖς ἑτέροις ἀνεκάλυπτον, ὅτι Καίσαρι	συνέλθοιεν	οὐκ ἀμνημονοῦντες Ἀντωνίου τῆς ἀρετῆς,
[5, 102]	νησῖδα ἐπὶ λόγοις συνοίσουσι. Καὶ	συνελθόντι	ἔλεγεν, οὐδενὸς ἀκούοντος ἑτέρου, φυγεῖν
[5, 137]	Ἀμύνταν ἑτέρωθεν ἐκάλει κατὰ σπουδήν.	Συνελθόντων	δ' ὀξέως, ὁ Πομπήιος ἐμέμφετο,
[5, 135]	τὸν οὐ πεμφθέντα στρατὸν προφέρων.	Συνελόντι	δὲ εἰπεῖν, Πομπήιος ἑαυτὸν ἐπιτρέπει
[5, 3]	στρατεύεσθαι σφίσιν ἀποδεξάμενοι διείλοντο καὶ	συνελόχισαν	ἐς στρατηγίδας τάξεις. Ὁ δὲ
[5, 91]	καὶ δύο τοῖσδε συμπτώμασιν ὁμοῦ	συνενεχθεὶς	ἐπὶ τὸ Ἱππώνειον εὐθὺς ᾔει
[5, 124]	σφίσιν αὐτοῖς συνοίσοντα. Οἱ δὲ	συνέντες	αὐτίκα ἥρπαζον τὰ σημεῖα καὶ
[5, 83]	Δημοχάρης δ' ὁ τοῦ Μενεκράτους	συνεξελεύθερός	τε καὶ ὑποστράτηγος, ταῖς λοιπαῖς
[5, 121]	ἐς τὴν γῆν διωκόμεναι, καὶ	συνεξώκελλον	αὐταῖς ὑπὸ ὁρμῆς οἱ διώκοντες
[5, 92]	καὶ λαμπροτέραν τῆς προτέρας παρασκευῆς	συνεπήγνυτο·	~ἀρχομένου δ' ἦρος ὁ μὲν
[5, 89]	δὲ σκάφη τότε μάλιστα περιφερόμενα	συνέπιπτεν	ἀλλήλοις. Καὶ τὸ πνεῦμα ἐς
[5, 50]	ἐπιβᾶσα ἀνήγετο· καὶ αὐτῇ Πλάγκος	συνέπλει,	τὸν ἔτι λοιπὸν αὑτοῦ στρατὸν
[5, 10]	μετὰ τὴν Κράσσου συμφορὰν καὶ	συνέπραξαν	τοῖς τυράννοις. Οὓς ὁ Ἀντώνιος
[5, 7]	καὶ Σισίνῃ, ὧν τῷ Σισίνῃ	συνέπραξεν	ἐς τὴν βασιλείαν, καλῆς οἱ
[5, 90]	καὶ τὸ δεινὸν ἐκδεχόμενοι καὶ	συνεργοῦντες	ἐς αὐτὸ ἔνιοι ὡς ἀπολούμενοι
[5, 144]	αἰδῶ Πομπήιος καὶ Κλεοπάτρα Πομπηίῳ	συνεργοῦσα	ἀνατράψαιεν. ~Ἀλλὰ Πομπήιος μὲν ἐτεθνήκει,
[5, 119]	Μετὰ δὲ αἱ νῆες αὐταὶ	συνερρήγνυντο	ἀλλήλαις, αἱ μὲν εἰς τὰ
[5, 8]	Ἀντώνιος ἐπὶ τῇ ὄψει τὴν	σύνεσιν	καταπλαγεὶς εὐθὺς αὐτῆς μειρακιωδῶς ἑαλώκει,
[5, 86]	Πομπηίου κατεῖδον καὶ ἰδόντες ἀνεχώρουν·	συνεσκόταζε	γὰρ ἤδη, καὶ κεκμηκότες ἀκμῆσιν
[5, 39]	ἀρχὴν καὶ οὐδ' ἐφ' ᾗ	συνέστη	προφάσει, Κασσίου καὶ Βρούτου τεθνεώτων
[5, 82]	νεῶν οὐδὲν ἔτι ἔργον ἦν,	συνεστηκυίας	ἑκατέρας, οἱ δὲ ἄνδρες ὥσπερ
[5, 130]	τὴν εἰρήνην ἐστασιασμένην ἐκ πολλοῦ	συνέστησε	κατά τε γῆν καὶ θάλασσαν
[5, 46]	γενόμενοι, προσιοῦσι τοῖς Λευκιανοῖς οἷα	συνεστρατευμένοις	ποτὲ περιχυθέντες ἠσπάζοντο καὶ συνέκλαιον
[5, 59]	Καίσαρος κατὰ μέρη καὶ τοὺς	συνεστρατευμένους	σφίσιν ὠνείδιζον, εἰ πολεμήσοντες ἥκοιεν
[5, 47]	Λευκίῳ νομίζω, τουτωνὶ δὲ τῶν	συνεστρατευμένων	τε πολλάκις ὑμῖν καὶ νῦν
[5, 4]	τύραννον ἐκάλουν, καὶ ὑμεῖς αὐτοῖς	συνετελεῖτε	χρήματα πολλά, σφαγεῦσί τε οὖσι
[5, 50]	εἵλοντο ἄρχειν. Ἀσίνιος δὲ Ἀηνοβάρβῳ	συνετίθετο	φιλίαν εἶναι πρὸς Ἀντώνιον· καὶ
[5, 121]	ἢ ἐς τὴν γῆν ὀκέλλουσαι	συνετρίβησαν·	αἱ δὲ ἑπτακαίδεκα μόναι διέφυγον.
[5, 89]	πνεύματος γενομένου συνεκέχυτο πάντα καὶ	συνετρίβοντο	αἱ νῆες, τὰς ἀγκύρας ἀπορρηγνύουσαι
[5, 98]	Ἀθηναῖον ἄκρον περιπλέοντος αἱ μὲν	συνετρίβοντο	τῶν νεῶν ἀμφὶ ταῖς πέτραις,
[5, 82]	ἀλλήλαις ὑπὸ ῥύμης ἐνέπεσον καὶ	συνέτριψαν	ἡ μὲν τὸν ἔμβολον τῆς
[5, 37]	αὐτοὺς κατήρειψαν καὶ τὰ μηχανήματα	συνέτριψαν	καὶ ἔβαλλον ἄνωθεν ἤδη σὺν
[5, 87]	νεῶν ἐκπεσόντες ἐς τὰ ὄρη	συνέφευγον	καὶ πυρὰ πολλὰ ἔκαιον σύμβολα
[5, 33]	ὁ δὲ Πλάγκος ἐς Σπωλήτιον	συνέφυγον.	Καὶ ὁ Καῖσαρ αὐτῶν ἑκάστῳ
[5, 81]	τὸν κόλπον τὸν ὑπὲρ Κύμης	συνέφυγον	καὶ τὴν νύκτα ἀνεπαύοντο, καὶ
[5, 138]	ἑτέρωθεν, οἳ πενόμενοι διὰ τὰς	συνεχεῖς	εἰσφορὰς ἐμισθοφόρουν ἀσμένως τῷ Πομπηίῳ
[5, 133]	μεριούμενος ἐπανελθόντι· ἐνθύμιός τέ οἱ	συνεχὲς	ἦν Λαβιηνὸς οὐ πρὸ πολλοῦ
[5, 94]	ἐπιούσης ἐπεδείκνυτο. Οὕτως αὐτοῖς ἦν	συνεχὴς	ἡ μεταβολή, πρός τε τὰς
[5, 54]	ᾐσθόμην οὔσης μοναρχικῆς, ἐγὼ δὲ	συνεχρώμην	τοῖς τοῦ ἀδελφοῦ στρατοῖς ἐς
[5, 69]	καὶ ὁ Πομπήιος τῷ Λίβωνι	συνεχώρει.	Ἀφικόμενος δὲ ὁ Λίβων ἐς
[5, 122]	τοῦ Πλενίου στρατὸν οἰκειούμενος ἑαυτῷ	συνεχώρει	διαρπάσαι τὴν πόλιν μετὰ τοῦ
[5, 62]	~Ὁ δέ Σπένδεσθαι μέν, ἔφη,	συνεχωρήσατε	ἀλλήλοις, πρὸς οὓς ἂν ἐθέλητε·
[5, 14]	τοῦ Καίσαρος ἐς αὐτοὺς εἶναι,	συνεχώρουν	ἔτι πλέον ἀδικεῖν. Ἄλλο δὴ
[5, 96]	ἄλλων αὐτὸν ἐξελευθέρων τοῦ Πομπηίου	συνεχῶς	ὀνειδιζόντων ἐς ἀπιστίαν δεσπότου καὶ
[5, 38]	ἄλλους ἀλλαχοῦ κατὰ σύνθημα σάλπιγγος·	συνεχῶς	τε ἀπεπήδων οὐδενὸς ἐπείγοντος, ἵνα
[5, 127]	ὁ Πομπήιος. Τὴν δὲ στρατιὰν	συνῆγε,	καὶ ἐγένετο αὐτῷ τέλη μὲν
[5, 13]	καὶ τὸ ἀσφαλὲς ἡ χρεία	συνῆγεν	ἀμφοτέροις παρ' ἀλλήλων, τοῖς μὲν
[5, 17]	τοῖς πατρίοις ἔθεσιν ἐκ καταλόγου	συνήγοντο	οὐδ' ἐπὶ χρείᾳ τῆς πατρίδος,
[5, 137]	Θεόδωρον ἐξελεύθερον, ὃς μόνος οἱ	συνῄδει	τὸ βούλευμα, ὡς ἐξειπόντα ἔκτεινεν.
[5, 124]	Καίσαρα ἐθαύμαζον καὶ τὴν ἀργίαν	συνῄδεσαν	Λεπίδῳ, καὶ τῆς ἁρπαγῆς αὐτὸν
[5, 94]	ἐπί τε τῆς ἀπήνης Ἀντωνίου	συνήδρευεν	αὐτῷ καὶ ἐν Τάραντι ἐς
[5, 142]	Τιτίῳ· ὁ δὲ νυκτὸς τὰ	συνήθη	πυρὰ καίεσθαι καταλιπὼν καὶ τοὺς
[5, 100]	ὑπὸ τῶνδε χαυνούμενον, καὶ τὴν	συνήθη	τοῖς αὐτοκράτορσι χλαμύδα ἐκ φοινικῆς
[5, 89]	σπάσμα τὴν θάλασσαν ἐλάμβανεν, ὃ	συνήθως	ἐπιγίγνεται τῷδε τῷ πορθμῷ, τοὺς
[5, 29]	μὲν ἀπῆλθον ἄπρακτοι, καὶ οὐ	συνῆλθον	ἐς τὴν ἀπόκρισιν τῷ Καίσαρι,
[5, 72]	γυναικὸς ἐναγουσῶν, αὖθις οἱ τρεῖς	συνῆλθον	ἐς τὸ ἀμφίκλυστον Δικαιαρχέων χῶμα,
[5, 20]	Πολλίωνα, Λεύκιον δὲ ἐπὶ τοῖσδε	συνηλλαγμένον	ἀποθέσθαι τὴν φρουρὰν τοῦ σώματος
[5, 20]	διῄτησαν αὐτοῖς ἐν Τεανῷ καὶ	συνήλλαξαν	ἐπὶ τοῖσδε, τοὺς μὲν ὑπάτους
[5, 6]	ἦν αὐτοῖς, ὅτε ἐν Μουτίνῃ	συνηλλάσσοντο	ἀλλήλοις καὶ τάδε ὑπισχνοῦντο, ὁ
[5, 117]	γῆν ἔκειρε, καὶ Λέπιδος αὐτῷ	συνήντετο	σιτολογῶν, καὶ Μεσσήνῃ παρεστρατοπέδευον ἀμφότεροι.
[5, 83]	ἐτρέπετο, τὰς δὲ ἐς πέτρας	συνήραξε,	καὶ τῶν ἀνδρῶν ἐξαλομένων ἐνεπίμπρα
[5, 89]	διαφυγὼν ἐκνήχοιτο ἐπὶ τὴν γῆν,	συνηράσσοντο	καὶ οἵδε ἐπὶ τὰς πέτρας
[5, 69]	Λίβωνα καλεῖν ἐκ Σικελίας ἐπὶ	συνησθήσει	τοῦ κήδους, ἐργασόμενόν τι καὶ
[5, 12]	δορίληπτοι. Ἐφ' οἷς οἱ Ῥωμαῖοι	συνήχθοντο	καὶ ἐπεδάκρυον, καὶ μάλιστα, ὅτε
[5, 2]	καὶ τὴν ἰσχὺν Πομπηίῳ Σέξστῳ	συνῆψαν,	οἱ δὲ κατέμειναν παρὰ Ἀηνοβάρβῳ
[5, 61]	ταξίαρχον αὐτοκελεύστους ἀποκλεῖσαι τὸν Ἀντώνιον,	συνθέμενον	μὲν ἐχθρῷ κοινῷ Πομπηίῳ, ἐπαγαγόντα
[5, 92]	ἔχοντι αὐτῷ ἀγγέλλεται ὁ Ἀντώνιος	συνθέμενος	συμμαχήσειν καὶ νίκη κατὰ Κελτῶν
[5, 4]	κατά τε πρεσβείας παρόντας ἐπὶ	συνθέσει	καὶ μετακεκλημένους συναγαγὼν ἔλεξεν ὧδε·
[5, 59]	μὲν Ἀηνοβάρβῳ σφαγεῖ Γαΐου Καίσαρος,	συνθέσθαι	δὲ Πομπηίῳ κοινῷ πολεμίῳ. Καὶ
[5, 54]	Ἀντωνίου, σαφῶς ἤδη καὶ Πομπηίῳ	συνθέσθαι	λεγομένου. Ἐγὼ δέ σοι πιστεύων,
[5, 59]	τῆς Αὐσονίδος καταδρομὴν καὶ τὸ	συνθέσθαι	μὲν Ἀηνοβάρβῳ σφαγεῖ Γαΐου Καίσαρος,
[5, 71]	μύσος· καὶ προσιόντες τῷ Πομπηίῳ	συνθέσθαι	παρεκάλουν, ὅτε καὶ τὴν ἐσθῆτα
[5, 53]	παρθένων ἐς γάμον) ἐπέστελλε Μαικήνᾳ	συνθέσθαι	Σκριβωνίᾳ, τῇ Λίβωνος ἀδελφῇ, τοῦ
[5, 63]	δέ ποι πέμπειν, ἕως αἱ	συνθῆκαι	γένοιντο. Παρακαλούσης δὲ καὶ τῆς
[5, 131]	καὶ ἡ βουλὴ καὶ αἱ	συνθῆκαι	δεδώκεσαν. Οἱ δὲ μιᾶς ἡμέρας
[5, 93]	διαλλάξαι, εἰρημένον μὲν ἐν ταῖς	συνθήκαις	ἑκάτερον ξενολογεῖν ἐκ τῆς Ἰταλίας,
[5, 134]	ὅτι Πομπηίῳ τε κηδεύων μετὰ	συνθήκας	ἐπολέμησεν ἄνευ προφάσεως, καὶ Λέπιδον
[5, 22]	κύριον ἔργου μήτε τὴν Ἀντωνίου	συνθήκην	βέβαιον, ὡρισμένου τῶν ἐγκεχειρισμένων ἑκάτερον
[5, 14]	παρὰ σφῶν λαβεῖν, τῆς μὲν	συνθήκης	Ἀντωνίου μόνῳ Καίσαρι διδούσης, ἐπιμεμφόμενοι
[5, 46]	παρόντος. Οἱ μὲν δὴ τὸ	σύνθημα	λαβόντες τὰς φυλακὰς ἔτι διὰ
[5, 38]	τὸ τεῖχος ἄλλους ἀλλαχοῦ κατὰ	σύνθημα	σάλπιγγος· συνεχῶς τε ἀπεπήδων οὐδενὸς
[5, 46]	Λεύκιος ἔπεμπε τοὺς χιλάρχους τὸ	σύνθημα	τῷ στρατῷ ληψομένους παρὰ τοῦ
[5, 46]	ἔθος ἐστὶ τὸν αἰτοῦντα τὸ	σύνθημα	χιλίαρχον ἐπιδιδόναι τῷ βασιλεῖ βιβλίον
[5, 120]	σχεδὸν ἅπαντες Ἰταλῇ, τά τε	συνθήματα	μιγνυμένων ἐς ἀμφοτέρους ἐξενήνεκτο, καὶ
[5, 124]	σπονδὰς βεβαίους σφίσιν, εἰ μὴ	συνθοῖτο	ὁ Καῖσαρ, εἶναι, ἀγνοοῦντος ἔτι
[5, 92]	δὲ ὢν ἀεὶ τὸ συμφέρον	συνιδεῖν	ἔπεμπε Μαικήναν ἐς Ἀντώνιον, μεταδιδάξοντα
[5, 144]	ἐφ' ἑαυτοῦ Πλάγκον, τάδε αὐτὰ	συνιδόντα	καὶ φυλαξάμενον, μὴ τὴν αἰσίαν
[5, 55]	νεὼς περιέστρεφον. Ὡς δὲ καὶ	συνιδόντες	ἀλλήλους ἠσπάσαντο καὶ ὁ στρατὸς
[5, 132]	αἱ πόλεις τοῖς σφετέροις θεοῖς	συνίδρυον.	Λῃστευομένης δὲ κατὰ συστάσεις τῆς
[5, 17]	βοηθοῦντας. Ἃ καὶ οἱ στρατηγοὶ	συνιέντες	ἔφερον, ὡς οὐ νόμῳ μᾶλλον
[5, 12]	καὶ ἀργύριον οὐκ ἦν, ἀλλὰ	συνιόντες	ἀνὰ μέρος ἐς τὴν Ῥώμην
[5, 12]	ἐπινίκια διδόμενα καὶ τὰς ἀποικίας	συνισταμένας	τοῦ μηδ' αὖθις ἀνακῦψαι τὴν
[5, 129]	κοινῇ δ' ἐβόων, ἀνὰ μέρη	συνιστάμενοι,	ἀφεθῆναι τῶν στρατειῶν. Ὁ δὲ
[5, 68]	καὶ τὰ λοιπὰ περιδύοιεν αὑτούς.	~Συνιστάμενοί	τε ἐβόων καὶ τοὺς οὐ
[5, 128]	ἐπαινοῦντές τε καὶ τοῖς οὐ	συνισταμένοις	αὐτῷ λοιδορούμενοι. Ὁ δ' ἔφη
[5, 68]	τε ἐβόων καὶ τοὺς οὐ	συνισταμένους	ἔβαλλον καὶ ἠπείλουν διαρπάσειν αὐτῶν
[5, 59]	αὐτοὶ σφίσιν ἥκουσι πολεμήσοντες, λόγοι	συνισταμένων	ἐγίγνοντο, καὶ τὰ ἐγκλήματα ἀλλήλοις
[5, 28]	ἀξιῶ μάρτυρας εἶναί μοι καὶ	συνίστασθαι	διὰ τὴν ὑπεροψίαν Λευκίου. ~Ταῦτ'
[5, 92]	θάλασσαν μεθεὶς κατὰ γῆν πόλεμον	συνίστασθαι.	Οὕτω δ' ἀθύμως ἔχοντι αὐτῷ
[5, 43]	ἀι τείποις· καὶ γὰρ ὅτε	συνίστασθε	αὐτήν, ὁμολογοῦντες εἶναι παράνομον, ὡς
[5, 3]	Κασσίου τε καὶ Βρούτου πρῶτα	συνίστατο,	ὁ δὲ Καῖσαρ καὶ ὁ
[5, 28]	μου καταγνώσονται διὰ τήνδε τὴν	σύνοδον	ὑμῶν· ἐμοὶ δὲ ἔρρωται μὲν
[5, 43]	κἀμὲ ἡγεῖσθαι πολέμιον, ἃ ἔδοξα	συνοίσειν	αὐτῇ, βουληθέντα μέν, οὐ δυνηθέντα
[5, 45]	καὶ πράττοις, ἃ νομίζεις σοι	συνοίσειν.	Ἐπεὶ δ' ὅπερ ἐστὶ τῶν
[5, 59]	Ἐδόκει δ' ἀμφοτέροις ἐς πολλὰ	συνοίσειν	ὁ θάνατος, γυναίου φιλοπράγμονος ἀπηλλαγμένοις,
[5, 139]	ὁμοῦ πᾶσι κατὰ τὴν γῆν	συνοισόμενος.	Κάσσιος δὲ ὁ Παρμήσιος καὶ
[5, 101]	πρότερον, ὡς ἐς πάντα οἱ	συνοῖσον,	ἀνδραγαθίσασθαι, διέδωκε τοῖς συμπλέουσιν, ὅσον
[5, 124]	πράσσουσιν οὔπω τὰ σφίσιν αὐτοῖς	συνοίσοντα.	Οἱ δὲ συνέντες αὐτίκα ἥρπαζον
[5, 102]	ἔς τινα νησῖδα ἐπὶ λόγοις	συνοίσουσι.	Καὶ συνελθόντι ἔλεγεν, οὐδενὸς ἀκούοντος
[5, 21]	Οἱ δὲ τῶν στρατῶν ἡγεμόνες	συνομόσαντες	κρινεῖν τοῖς ἄρχουσιν αὖθις, ὃ
[5, 121]	τοῦ Πομπηίου ναῦς ἐθάρρυνε τοὺς	συνόντας	ὡς ἤδη κατορθοῦντας· καὶ τοῖς
[5, 71]	τῶν προγεγραμμένων τε καὶ οἷ	συνόντων	τοῖς μὲν ἀνδροφόνοις Γαΐου Καίσαρος
[5, 5]	ἀνδρῶν τὸ πλῆθος τῆς χρείας	συνορᾶν	δύνασθε. Τὴν δὲ γῆν καὶ
[5, 2]	Καὶ ταχὺ πλῆθος ἦν καὶ	σύνταξις	ἀξιόχρεως ἡγεμόνων τε καὶ στρατοῦ
[5, 5]	εἴκοσιν ὁπλιτῶν, ἃ μετὰ τῶν	συντασσομένων	εἰσὶ μυριάδες ἀνδρῶν ὑπὲρ ἑπτακαίδεκα,
[5, 145]	ἀκριβῶς γενόμενά μοι γνώριμα οὔτε	συντελοῦντα	μῆκος ἰδίας συγγραφῆς οὔτε χώραν
[5, 93]	Καλλίαν ἀπελεύθερον ἐς Λέπιδον ἐκπέμψαι,	συντιθέμενον	τῷ Λεπίδῳ κατὰ Καίσαρος, ἡ
[5, 63]	μετέφερεν, ἵνα εἰδείη πολεμήσοντας οὐ	συντιθεμένῳ.	Συνεβούλευεν οὖν Πομπήιον μὲν ἐς
[5, 140]	Τίτιος, καὶ ἐπ' ἐκείνοις Ἀμύντας.	Συντόνῳ	δὲ δρόμῳ περὶ ἑσπέραν καταλαβόντες
[5, 126]	ἔθει πρὸς τὸν Καίσαρα δρόμῳ,	συντρεχόντων	ὡς ἐπὶ θέᾳ τῶν ὁρώντων.
[5, 57]	μετεδίδασκε καὶ τοὺς ὑφ' ἑαυτοῦ	συνῳκισμένους	ἦγεν, αἰδουμένους καὶ γνώμην ἐν
[5, 70]	ὁ μὲν Μοῦρκος ἀχθόμενος ἐς	Συρακούσας	ὑπεχώρει καί τινας ἰδὼν φύλακας
[5, 10]	ἐς αὐτοὺς συμφυγόντων. Ἡ γὰρ	Συρία	μέχρι μὲν ἐπ' Ἀντίοχον τὸν
[5, 7]	τοῦ Σισίνου Γλαφύρας· ἐν δὲ	Συρίᾳ	τοὺς κατὰ πόλεις ἐξῄρει τυράννους.
[5, 95]	ὁ Ἀντώνιος εὐθὺς ἐς τὴν	Συρίαν	ἠπείγετο, τὴν Ὀκταουίαν παρὰ τῷ
[5, 10]	γὰρ δὴ καὶ ἐς τὴν	Συρίαν	οἱ Παρθυαῖοι μετὰ τὴν Κράσσου
[5, 65]	Παρθυαίων ἐν ταῖσδε ταῖς ἀσχολίαις	Συρίαν	τε καὶ τὰ μέχρι τῆς
[5, 7]	Καππαδοκίαν τε καὶ Κιλικίαν καὶ	Συρίαν	τὴν κοίλην καὶ Παλαιστίνην καὶ
[5, 144]	λέγοντες ἐπιστεῖλαι, καὶ νομίζουσιν ἄρχοντα	Συρίας,	καὶ ταῖς ἐπιστολαῖς ἐπιτετραμμένον ἐς
[5, 134]	καὶ ναῦς καὶ στρατὸν ἐκ	Συρίας	λαβόντα ἐκέλευε πολεμοῦντι μὲν τῷ
[5, 139]	ἀπέλυσε) ἧκεν δὲ καὶ ἐκ	Συρίας	Τίτιος ἑτέραις ἑκατὸν εἴκοσι ναυσὶ
[5, 10]	Παρθυικὸν πόλεμον ἐξάψαι, πολλῶν ἐκ	Συρίας	τυράννων ἐς αὐτοὺς συμφυγόντων. Ἡ
[5, 7]	Ἰτουραίαν καὶ ὅσα ἄλλα γένη	Σύρων,	ἅπασιν ἐσφορὰς ἐπέβαλλε βαρείας καὶ
[5, 10]	Νικάτορος ἐβασιλεύετο, ὥς μοι περὶ	Σύρων	λέγοντι εἴρηται· Πομπηίου δ' αὐτὴν
[5, 132]	θεοῖς συνίδρυον. Λῃστευομένης δὲ κατὰ	συστάσεις	τῆς τε Ῥώμης αὐτῆς καὶ
[5, 10]	Παλμυρηνοὺς τάδε ἁμαρτών, οὐδ' ἐπέμεινε	συστῆσαι	τὴν χώραν θορυβουμένην, ἀλλὰ τὸν
[5, 132]	ἔπεμπε καὶ ἐς Ἰλλυριοὺς ἐπενόει	συστρατεύειν.	~Πομπήιος δ' ἐκ μὲν Σικελίας
[5, 25]	ὑφ' ὅτῳ στρατεύσονται, Ῥωμαίοις πανταχοῦ	συστρατευόμενοι,	μᾶλλον ἐς τὸν Πομπήιον ἐχώρουν
[5, 47]	τοῖς ἰδίοις. Ὑμεῖς μέν, ὦ	συστρατιῶται,	οὕτως ἀεί μοι προσενήνεχθε ὡς
[5, 39]	πάτριον ὑμῖν ἀποδοῦναι πολιτείαν, ὦ	συστρατιῶται,	τυρραννίδα τὴν τῶν τριῶν ἀνδρῶν
[5, 71]	οὐδενὶ ἔργῳ διεκρίθησαν, διαπομπαὶ δὲ	συχναὶ	τῶν φίλων ἦσαν ἐπὶ ποικίλαις
[5, 67]	ἧς δὴ καὶ προγραφὰς καὶ	σφαγὰς	καὶ λιμὸν ἐκ τῶνδε πανώδυνον
[5, 59]	καὶ τὸ συνθέσθαι μὲν Ἀηνοβάρβῳ	σφαγεῖ	Γαΐου Καίσαρος, συνθέσθαι δὲ Πομπηίῳ
[5, 4]	ὑμεῖς αὐτοῖς συνετελεῖτε χρήματα πολλά,	σφαγεῦσί	τε οὖσι τοῦ ὑμετέρου εὐεργέτου,
[5, 40]	φέρων, τοὺς δ' ἄλλους ἐπιτρέπειν	σφᾶς	ἑαυτῷ προσέτασσεν. Ταῦτα μὲν εἶπεν
[5, 77]	λῃστήρια συλλαβὼν ἐβασάνιζεν, οἳ Πομπήιον	σφᾶς	ἔλεγον ἐπιπέμψαι· καὶ τάδε αὐτὰ
[5, 37]	σώματα ὅλα συνεκέκοπτο, καὶ βοὴ	σφᾶς	ἐπελελοίπει, παρέμενον δ' ὅμως τῇ
[5, 124]	πόλεμον ἕτερον καὶ οὔ ποτε	σφᾶς	ἐπιλείψουσιν αἱ στάσεις. Οὐ μὴν
[5, 36]	ἠγωνισάμεθα, καὶ νῦν ἢ παραδιδόναι	σφᾶς	ἢ τοῦτο χεῖρον ἡγουμένους θανάτου
[5, 36]	πρόφασις γένοιτο, κατὰ φῶς ἄγειν	σφᾶς	κελευόντων, ὁ Λεύκιος ἦγε πρὸ
[5, 90]	οὐχ ἧσσον ἦν ἀπορωτέρα, μὴ	σφᾶς	τὸ κῦμα συναράξειεν ἐπὶ τὰς
[5, 26]	δύο τέλεσι καὶ τοξόταις καὶ	σφενδονήταις	τισὶ καὶ ψιλοῖς καὶ μονομάχοις
[5, 132]	καὶ αὐτὸν αἱ πόλεις τοῖς	σφετέροις	θεοῖς συνίδρυον. Λῃστευομένης δὲ κατὰ
[5, 35]	τῇ πόλει καὶ μέχρι τοῦ	σφετέρου	διατειχίσματος, πόαν εἴ τινα εὕροιεν
[5, 108]	λιμένας παρέπλεον, τριάκοντα μὲν τῶν	σφετέρων	νεῶν ἀποβαλόντες, πέντε δὲ καταδύσαντες
[5, 41]	ἔντευξιν τοῦ Φουρνίου ὑπονοοῦντες ἐπὶ	σφίσι	γενέσθαι, αὐτόν τε τὸν Φούρνιον
[5, 64]	σφίσιν, ἀλλὰ διαλλάξαι μόνον ᾑρημένοι,	σφίσι	δ' αὐτοῖς προσελόμενοι Κοκκήιον μὲν
[5, 117]	ἀπιστεῖν ἐν τοσοῖσδε παραδόξοις ἐμπεσεῖσθαι	σφίσι	καὶ τὸν ῥύακα. Μετὰ δὲ
[5, 38]	οὐδενὸς ἐπείγοντος, ἵνα διδαχή τε	σφίσι	καὶ φόβος εἴη τοῖς πολεμίοις.
[5, 124]	συνέθεον, ὅσοι διεφθάρατο, καὶ συγγνῶναι	σφίσι	παρεκάλουν. Ὁ δ' ἔλεγε θαυμάζειν,
[5, 13]	ὕβρει, πλέονά τε τῶν διδομένων	σφίσι	περισπώμενοι καὶ τὸ ἄμεινον ἐκλεγόμενοι.
[5, 65]	ἐμερίσαντο ἅπασαν, ὅρον μὲν εἶναι	σφίσι	Σκόδραν πόλιν τῆς Ἰλλυρίδος, ἐν
[5, 46]	οἰκείους ἄνδρας, ἀκρατεῖς τῆς δεδομένης	σφίσι	τάξεως γενόμενοι, προσιοῦσι τοῖς Λευκιανοῖς
[5, 104]	ὡς φιλίους δεχομένας· ᾤοντο γὰρ	σφίσι	τὰς Λεπίδου συναντᾶν. Αἱ δὲ
[5, 74]	σὺν Πομπηίῳ χωρία κεκληρουχήκεσαν, ἡγούμεναι	σφίσι	τοὺς γεωμόρους ἀδιαλλάκτους ἐχθροὺς παροικήσειν
[5, 64]	αὐτῶν ἐπέσχον ὡς οὐ κρῖναι	σφίσιν,	ἀλλὰ διαλλάξαι μόνον ᾑρημένοι, σφίσι
[5, 27]	ὁδοῦ μετεκάλει. Τούς τε στρατολογήσοντας	σφίσιν	ἀνὰ τὴν Ἰταλίαν ὁ Καῖσαρ
[5, 3]	ὀκτακισχιλίων, οὓς δεηθέντας ἔτι στρατεύεσθαι	σφίσιν	ἀποδεξάμενοι διείλοντο καὶ συνελόχισαν ἐς
[5, 129]	ἐκ Μουτίνης μόνοις ἐπειπών, ὅτι	σφίσιν	ἀποδώσει τὰ τότε ὑπεσχημένα καίπερ
[5, 40]	τοῦ στρατηγοῦ, γνώμῃ μὲν ὁμοῦ	σφισιν	ἀρίστου καὶ δημοκρατικοῦ φανέντος, ὑπὸ
[5, 12]	ὑπὲρ τῆς πόλεως, ἀλλ' ἐπὶ	σφίσιν	αὐτοῖς καὶ τῇ μεταβολῇ τῆς
[5, 124]	αἰτοῦντες οὐ πράσσουσιν οὔπω τὰ	σφίσιν	αὐτοῖς συνοίσοντα. Οἱ δὲ συνέντες
[5, 49]	τῆς πόλεως διέλαχον, τὸν Ἥφαιστον	σφίσιν	ἔθεντο θεὸν εἶναι πάτριον ἀντὶ
[5, 124]	τοῦ μήπω τὰς σπονδὰς βεβαίους	σφίσιν,	εἰ μὴ συνθοῖτο ὁ Καῖσαρ,
[5, 8]	δὶς ἀπειλοῦντι μὴ συμμαχήσειε καὶ	σφίσιν	ἐκείνοις πολεμοῦσιν ἐς τὸν Ἰόνιον
[5, 6]	χρημάτων, τοὺς δὲ αὐτὰ παρὰ	σφίσιν	ἐς νόμισμα χαλκεῦσαι. Καὶ τέλος
[5, 15]	δ' ἦν καὶ τὸ παροδεύειν	σφίσιν	ἤδη τὴν τῆς ἀρχῆς πενταετίαν
[5, 59]	Τῶν δὲ ἀντεπικαλούντων, ὅτι αὐτοὶ	σφίσιν	ἥκουσι πολεμήσοντες, λόγοι συνισταμένων ἐγίγνοντο,
[5, 59]	κατὰ μέρη καὶ τοὺς συνεστρατευμένους	σφίσιν	ὠνείδιζον, εἰ πολεμήσοντες ἥκοιεν Ἀντωνίῳ
[5, 88]	ἀλλήλαις ἐπεφέροντο, οὐδὲ τῶν πληρωμάτων	σφίσιν	ὥστε διακρατεῖν ἐντελῶν ὄντων. ~Μηνόδωρος
[5, 92]	τῶν νεῶν περιεσώθη, καὶ τοῦτο	σφόδρα	πεπονηκός. Καταλιπὼν δ' ὅμως αὐτοῦ
[5, 144]	ἐπιγράφειν τὸν Ἀντώνιον καὶ τῇ	σφραγῖδι	χρῆσθαι. Καὶ Πλάγκον δὲ γράψαι
[5, 114]	μὲν αὖθις ἐβιάζοντο, πολλοὺς ἀπὸ	σφῶν	ἀπολλύντες, ἕτεροι δὲ τὴν πηγὴν
[5, 78]	ἐνίους τῶν ἀπελευθέρων, εἴτε ἀπὸ	σφῶν	αὐτῶν εἴτε ἐς χάριν Καίσαρος,
[5, 25]	δυνάμεως ἦρτο. Οἱ γὰρ περὶ	σφῶν	δεδιότες ἢ τὰ ὄντα ἀφαιρούμενοι
[5, 38]	ἐχθρῶν δέ τινων Καίσαρος περὶ	σφῶν	δεδιότων ἔτι ἐπεῖχεν. Ὡς δὲ
[5, 27]	πόλεων ἢ ἀναιροῦντες, τὰ τείχη	σφῶν	διὰ χειρὸς εἶχον καὶ πρὸς
[5, 31]	τῷ Καίσαρι κατὰ τῆς κοινῆς	σφῶν	δυναστείας. Καὶ οἱ μέν, ὅσοι
[5, 50]	ὑπὸ δειλίας. Οἱ δὲ Οὐεντίδιον	σφῶν	εἵλοντο ἄρχειν. Ἀσίνιος δὲ Ἀηνοβάρβῳ
[5, 27]	ἐς οἰκεῖον ἤδη πόλεμον ὑπὲρ	σφῶν	ἑκάτεροι διαρούμενοι. ~Καὶ τῶνδε γιγνομένων
[5, 13]	καὶ τῶν ἀρχόντων, ὡς δεομένων	σφῶν	ἐς τὸ ἐγκρατὲς τῆς ἀρχῆς,
[5, 21]	νόμῳ τὴν κρίσιν ἢ ἐπὶ	σφῶν	ἢ ἐπὶ τῶν ἡγεμόνων γενέσθαι.
[5, 87]	διέδραμον καὶ καταλαβόντες τὸν αὐτοκράτορα	σφῶν	καὶ τοὺς συμφυγόντας ὧδε ἔχοντας
[5, 14]	Ἀντωνίου τελῶν ἠξίουν Καίσαρα παρὰ	σφῶν	λαβεῖν, τῆς μὲν συνθήκης Ἀντωνίου
[5, 16]	καὶ κολάσειν αὐτῷ τῷ συνειδότι	σφῶν	μόνῳ καὶ τῇ παρ' ὑμῶν
[5, 23]	πυθόμενοι καὶ τὴν εἰς ἑκάτερον	σφῶν	οἰκειότητα αἰδούμενοι, πρέσβεις ἔπεμψαν ἐς
[5, 70]	βραδύνειν ἔτι, ὡς τοῦ λιμοῦ	σφῶν	προπολεμοῦντος καὶ τῶν συμβάσεων, εἰ
[5, 120]	τῇδε καὶ αὐτοὶ περὶ τῆς	σφῶν	σωτηρίας τὴν ἐλπίδα ἔχοντες. Διέκρινόν
[5, 59]	οἱ τοῦ Καίσαρος τὴν γνώμην	σφῶν	τοῖς ἑτέροις ἀνεκάλυπτον, ὅτι Καίσαρι
[5, 27]	παρὰ πολὺ ἐποίει, ὡς ὑπὲρ	σφῶν	τοῖς κληρουχουμένοις πολεμοῦντα. Καὶ οὐχ
[5, 32]	Οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ διὰ	σφῶν	ὤκνουν ἐπείγεσθαι, τόν τε πόλεμον
[5, 120]	τοῖς αὐτοῖς ἐχρῶντο καὶ φωνῇ	σχεδὸν	ἅπαντες Ἰταλῇ, τά τε συνθήματα
[5, 27]	ἔτι μόναι, ἀλλ' ἡ Ἰταλία	σχεδὸν	ἅπασα ἀνίστατο, φοβουμένη τὰ ὅμοια·
[5, 22]	ἐξαπάτης Ἀντωνίου, καὶ τὴν Ἰταλίαν	σχεδὸν	ἅπασαν ἀντὶ μόνων ὀκτωκαίδεκα πόλεων
[5, 126]	ἐγίγνετο ἐν βραχεῖ. Καὶ τὸ	σχῆμα	ἀλλάξας ἔθει πρὸς τὸν Καίσαρα
[5, 11]	ἐνταῦθα, ἄνευ σημείων ἡγεμονίας, ἰδιώτου	σχῆμα	καὶ βίον ἔχων, εἴθ' ὡς
[5, 76]	ἰδιωτικὴν αὖθις ἐξ ἡγεμονίας καὶ	σχῆμα	τετράγωνον ἔχων καὶ ὑπόδημα Ἀττικὸν
[5, 126]	ἐς Ῥώμην, ἐφ' οὗπερ ἦν	σχήματος,	ἰδιώτην ἀπ' αὐτοκράτορος, οὐδὲν ἔτι
[5, 41]	ἅμα τὴν γνώμην ἀπὸ τοῦ	σχήματος·	καὶ ὁ Καῖσαρ συνεὶς ἀντεμιμεῖτο
[5, 130]	ἐν ἀγορᾷ χρύσεος ἑστάναι μετὰ	σχήματος	οὗπερ ἔχων εἰσῆλθε, περικειμένων τῷ
[5, 41]	τε τῆς στολῆς καὶ τῶν	σχημάτων	προαπεδείκνυντο. ~Ὡς δὲ ἐπὶ τὴν
[5, 55]	αἱρεῖσθαι παρασπονδούμενος ἀποθανεῖν μᾶλλον ἢ	σῴζεσθαι	δειλὸς ὀφθείς, ἔπλει. Πλησίον τε
[5, 44]	τοῦδε τοῦ σοῦ νόμου δυσέλπιστον	σῴζεσθαι	μὴ κατορθοῦσιν. Εἰ δὲ ὕποπτος
[5, 112]	διὰ τῶν ὀρῶν περιέπεμπεν, ὅτι	σῴζοιτο,	Κορνιφικίῳ τε πάντας ἐπικουρεῖν ἐκέλευε
[5, 87]	εὐθὺς πανταχῇ τοὺς ἐξαγγελοῦντας, ὅτι	σῴζοιτο,	πυνθάνεται Καλουίσιον σὺν ταῖς πρόπλοις
[5, 47]	ὑμῖν καὶ νῦν ὑφ' ὑμῶν	σῳζομένων	ἐπενόουν πυθέσθαι, τί παθόντες ἐξ
[5, 88]	τὸ πέλαγος καὶ τῶν ἔτι	σῳζομένων	τὰ πολλὰ πεπονηκότα. Προστησάμενος οὖν
[5, 112]	πέμψειν βοήθειαν. Θεραπεύσας δὲ τὸ	σῶμα	καὶ ἀναπαυσάμενος ὀλίγον ἐς Στυλίδα
[5, 83]	ἔπλει, καθάπερ οὐ τὸ Μενεκράτους	σῶμα	καὶ ναῦν μίαν, ἀλλὰ τὸν
[5, 112]	καταθέοντες εὗρον αὐτὸν τό τε	σῶμα	καὶ τὴν ψυχὴν ἐσταλμένον, καὶ
[5, 37]	τὰ μὲν ὅπλα καὶ τὰ	σώματα	ὅλα συνεκέκοπτο, καὶ βοὴ σφᾶς
[5, 19]	Ἀντωνίου κατοικίας, συλλεγόμενος φρουρὰν τῷ	σώματι,	καὶ τὸν Καίσαρα τῷ στρατῷ
[5, 20]	συνηλλαγμένον ἀποθέσθαι τὴν φρουρὰν τοῦ	σώματος	καὶ πολιτεύειν ἀδεῶς. Τάδε μὲν
[5, 95]	Ὀκταουίαν ὁ Καῖσαρ χιλίοις λογάσι	σωματοφύλαξιν,	οὓς ἐπιλέξαιτο Ἀντώνιος. Ἐπεὶ δὲ
[5, 141]	ἐς πίστιν αἰτήσας, ὅτι με	σῶον	ἄξεις ἐς Ἀντώνιον· ὁ μὲν
[5, 102]	φυγῆς· ὁ δὲ ἐς μὲν	σωτηρίαν	αὐτῷ συνεγίνως κε διὰ τὰς
[5, 120]	καὶ αὐτοὶ περὶ τῆς σφῶν	σωτηρίας	τὴν ἐλπίδα ἔχοντες. Διέκρινόν γε
[5, 74]	ἔσχατον, ὥστε παροδεύουσιν αὐτοῖς οἷα	σωτῆρσιν	ἐγίγνοντο θυσίαι· καὶ τὸ ἄστυ