Livre, par.
[5, 26]	Φάγγων ἡγούμενος ἐκ προδοσίας τάδε	παθεῖν	αὑτὸν διεχρήσατο. Καὶ Λιβύης μὲν
[5, 86]	πολεμίους, ὡς δέον τι δρῶντας	παθεῖν	μᾶλλον ἢ ἑστῶτας ἀμαχεὶ τοῖς
[5, 42]	Καὶ τάδε λέγω οὐ παραιτούμενος	παθεῖν,	ὅ τι θέλοις (διὰ γάρ
[5, 45]	Συμπέπλεκται γὰρ οἷς ἄξιον ὑμᾶς	παθεῖν,	τὸ προσῆκον ὧν ἐμὲ δίκαιόν
[5, 47]	ὑμῶν σῳζομένων ἐπενόουν πυθέσθαι, τί	παθόντες	ἐξ ἡμῶν ἢ τίνος χάριτος
[5, 59]	τοσόνδε πόλεμον. Τό γε μὴν	πάθος	ἀσθενῶς ἤνεγκεν ὁ Ἀντώνιος, ἡγούμενός
[5, 9]	Ἀντώνιος ἐνήλλακτο ταχέως, καὶ τὸ	πάθος	αὐτῷ τοῦτο ἀρχὴ καὶ τέλος
[5, 46]	οὔτε συμπλεκόμενοι, κοινωνούντων ἑκατέροις τοῦ	πάθους	ἤδη καὶ τῶν νεοστρατεύτων· οὐδὲ
[5, 46]	οἷα προδιδάσκονται πολλάκις, εἴτε ὑπὸ	πάθους	ὡς πρὸς οἰκείους ἄνδρας, ἀκρατεῖς
[5, 19]	Τότε γὰρ δὴ γυναικός τι	παθοῦσα	ἡ Φουλβία τὸν Λεύκιον ἐπέτριβεν
[5, 7]	τῶν πόλεων τὰς μάλιστα δεινὰ	παθούσας,	Λυκίους μὲν ἀτελεῖς φόρων ἀφιεὶς
[5, 143]	ἐς αὐτὸν ἐπιγνωσθέντα εἶναι Πομπηίου	παῖδα,	ἐλῄστευέ τε φανερώτερον, καὶ μετὰ
[5, 8]	δ' ἐς ταύτην καὶ πάλαι,	παῖδα	ἔτι οὖσαν, ἐρέθισμά τι τῆς
[5, 133]	προθύμως στρατηγὸν Ῥωμαῖόν τε καὶ	παῖδα	Μάγνου μάλιστα. Τάς τε ναῦς
[5, 133]	καταχθεὶς διέτριβεν, ἔνθα αὐτὸν ἔτι	παῖδα	μετὰ τῆς μητρὸς ὑπεξέθετο ὁ
[5, 135]	μέγα κλέος, εἰ τὸν Μάγνου	παῖδα	περισῴζοις, πολεμοῦντι δὲ μοῖραν ἱκανὴν
[5, 19]	ἔπεμπεν ἑψομένους αὐτῷ τοὺς Ἀντωνίου	παῖδας	ἅμα τῷ Λευκίῳ, ὡς μηδὲν
[5, 19]	ἐφ' ἑαυτὸν καὶ τοὺς Ἀντωνίου	παῖδας	τόδε τὸ ἱππικὸν ἀπεστάλθαι, διέδραμεν
[5, 61]	ἐχρῆν ἐπὶ μειρακίῳ τῷ Καληνοῦ	παιδὶ	γενέσθαι τοσαύτας ἀφορμάς, ἀπόντος ἔτι
[5, 93]	Παρθυικῶν ἐκδεδόσθαι τὴν θυγατέρα τῷ	παιδὶ	Λεπίδου, καθάπερ ὡμολόγητο. Καὶ τάδε
[5, 14]	τε Φουλβίαν παράγοντες καὶ τὰ	παιδία	τὰ Ἀντωνίου, μάλα ἐπιφθόνως ἱκέτευον
[5, 12]	ἢ αἱ γυναῖκες ἅμα τοῖς	παιδίοις,	ἐς τὴν ἀγορὰν ἢ τὰ
[5, 51]	οὔσας ὑπὸ Ἀντωνίῳ, Φουφίου τοῦ	παιδὸς	Καληνοῦ καταπλαγέντος τε αὐτὸν καὶ
[5, 1]	Πομπήιός τε Σέξστος, ὁ νεώτερος	παῖς	Πομπηίου Μάγνου, λοιπὸς ὢν ἔτι
[5, 143]	Πομπήιος Σέξστος, ὁ λοιπὸς ἔτι	παῖς	Πομπηίου Μάγνου, νεώτερος μὲν ὑπὸ
[5, 128]	στεφάνους μὲν καὶ πορφύραν εἶναι	παισὶν	ἀθύρματα, στρατοῦ δὲ γέρα χωρία
[5, 60]	ἀγορεύοιμεν ἀλλήλους; Ἀντέγραψα δὲ τοῖς	πάλαι	διὰ Καικίνα· καὶ εἰ βούλει,
[5, 8]	λεγόμενος δ' ἐς ταύτην καὶ	πάλαι,	παῖδα ἔτι οὖσαν, ἐρέθισμά τι
[5, 17]	ἴδια ἐπιδεῖσθαι. Τό τε αὐτομολεῖν,	πάλαι	Ῥωμαίοις ἀδιάλλακτον ὄν, τότε καὶ
[5, 49]	καὶ ἀξιώσεως· ὑπὸ γὰρ Τυρρηνῶν	πάλαι	φασὶν αὐτὴν ἐν ταῖς πρώταις
[5, 142]	τινα συγγινώσκων ἐς αὐτὸν ὕβριν	παλαιὰν	πρὸ τῆς εὐεργεσίας. Φουρνίῳ δ'
[5, 117]	ῥύακα. Μετὰ δὲ τοῦτο τὴν	Παλαιστηνῶν	γῆν ἔκειρε, καὶ Λέπιδος αὐτῷ
[5, 7]	καὶ Συρίαν τὴν κοίλην καὶ	Παλαιστίνην	καὶ τὴν Ἰτουραίαν καὶ ὅσα
[5, 96]	δέ, εἴτε τις ὢν φύσει	παλιμπροδότης	εἴτε δείσας τήν ποτε ἀπειλὴν
[5, 29]	Καὶ τούτων οἱ μὲν δὴ	πἅλιν	ἐς τὸ Πραινεστὸν ἐξέτρεχον· καὶ
[5, 9]	ὁ Ἀντώνιος ἔπεμπε τοὺς ἱππέας	Πάλμυρα	πόλιν, οὐ μακρὰν οὖσαν ἀπὸ
[5, 10]	ἐπιβάλλων ἐσφορὰς βαρυτάτας καὶ ἐς	Παλμυρηνοὺς	τάδε ἁμαρτών, οὐδ' ἐπέμεινε συστῆσαι
[5, 9]	δ' ἐπινοῶν τοὺς ἱππέας περιουσιάσαι.	Παλμυρηνῶν	δὲ προμαθόντων καὶ τὰ ἀναγκαῖα
[5, 55]	ναῦν τὸν Ἀηνόβαρβον ἀναδεξάμενος ἐς	Παλόεντα	κατέπλευσεν, ἔνθα ἦν Ἀηνοβάρβῳ καὶ
[5, 89]	ἀλλήλας τινασσόμεναι· βοή τε ἦν	παμμιγὴς	δεδιότων ὁμοῦ καὶ οἰμῳζόντων καὶ
[5, 140]	ἀναπηδῶντας· οἱ δὲ καὶ γυμνοὶ	πάμπαν	αἰσχρῶς ἔφευγον. Καὶ δοκεῖ τότε
[5, 90]	διελύετο καὶ μεθ' ἡλίου ἐπιτολὴν	πάμπαν	ἐμαραίνετο. Καὶ τὸ κῦμα ὅμως
[5, 142]	ἐς τὸν ἐξ Ἀντωνίου τὸ	πᾶν	ἐπιτετραμμένον, διελύθησαν. Καὶ τοῖς μὲν
[5, 76]	καὶ μεθ' Ἑλλήνων ἡ γυμνασία	πανηγύρεις	τε σὺν θυμηδίᾳ μετὰ τῆς
[5, 11]	πόλει, εἴτε τὴν χειμασίαν ὡς	πανήγυριν	ἄγων, ἐπεὶ καὶ φροντίδας ἀπετέθειτο
[5, 19]	μέχρι τὴν Φουλβίαν ὁ Μάνιος	πανούργως	μετεδίδαξεν ὡς εἰρηνευομένης μὲν τῆς
[5, 17]	πολίτας καὶ ὁμοτίμους. Τάδε γὰρ	πάντα	αὐτοῖς τὸν στρατιωτικὸν φόβον ἐξέλυεν,
[5, 75]	περιέπεμπε καὶ τἆλλα ὡς ἐπενόει	πάντα	διεκόσμει. Ἵστη δέ πῃ καὶ
[5, 36]	τολὺν καὶ κλίμακας ἐς εἴδη	πάντα	διεσκευασμένας. Ἐφέρετο δὲ καὶ τάφρων
[5, 90]	ὁ τοῦ βυθοῦ σπασμὸς ἐπὶ	πάντα	εἱλούμενος οὔτε μένειν οὔτε φεύγειν
[5, 19]	ὅτι αὑτῷ μὲν καὶ Ἀντωνίῳ	πάντα	εἶναι φίλια καὶ κοινά, Λεύκιον
[5, 123]	μὴ προσίεσθαι καὶ τὰ στενὰ	πάντα	ἐκρατύνετο. Ὁ δὲ Καῖσαρ ἦλθε
[5, 71]	αὐτοὺς ἀγαπῆσειν. Οἱ δὲ ἐδέχοντο	πάντα,	ἐπεὶ καὶ Πομπήιον αὐτὸν ἐδεδοίκεσαν
[5, 125]	γὰρ ὁ Λέπιδος περιέπεμπεν ἐς	πάντα	ἐπικούρους· καὶ αὐτῶν δὲ τῶν
[5, 119]	καὶ στρατηγῶν παρακελεύσεις καὶ μηχανήματα	πάντα.	Εὐδοκίμει δὲ μάλιστα ὁ ἅρπαξ,
[5, 90]	τῇ γῇ παρακαλούντων. Ἀμήχανα δὲ	πάντα	ἦν ἑκατέροις· καὶ οὐχ ἡ
[5, 36]	πολλὰ διαιρουμένοις τοῖς πολεμίοις ἀσθενέστερα	πάντα	ἦν. ~Ἐκταθεισῶν δέ που τῶν
[5, 17]	ὅμοια μεταβολήν. Ὅμοια γὰρ δὴ	πάντα	ἦν, καὶ οὐδὲ ἕτερα αὐτῶν
[5, 47]	ἑαυτοῖς; ἃ γὰρ ἔκαμνον ἐγώ,	πάντα	ἦν ὑπὲρ τῆς κληρουχίας, ἧς
[5, 139]	καὶ ἐς μεγάλα ταχέως αὐτῷ	πάντα	ηὔξετο παρ' ἐλπίδα. Φουρνίῳ δὲ
[5, 18]	~Οὕτω μὲν ἐς στάσεις τότε	πάντα,	καὶ ἐς δυσαρχίαν τοῖς στασιάρχοις
[5, 89]	δὲ τοῦ πνεύματος γενομένου συνεκέχυτο	πάντα	καὶ συνετρίβοντο αἱ νῆες, τὰς
[5, 67]	αὐτοὺς ἑκατέρωθεν ναυκρατοῦντας. Ἐπετίμητο δὴ	πάντα,	καὶ τῶνδε τὴν αἰτίαν ἐς
[5, 62]	Καὶ ὁ Κοκκήιος τὰ ἀμφίλογα	πάντα	κατιδὼν ἐπῆγε τὸν Φουλβίας θάνατον
[5, 111]	τούτοις. ~Τὰ μὲν οὖν πεζὰ	πάντα	Κορνιφικίῳ παραδοὺς ὁ Καῖσαρ ἐκέλευσε
[5, 106]	κατὰ σπουδήν· ἐσκεύαστο δ' ἀμφοτέροις	πάντα	λαμπρῶς, καὶ πύργους ἐπὶ τῶν
[5, 101]	ἀνεδεῖτο ἢ ἐνεπίμπρη. Θορύβου δὲ	πάντα	μεστὰ διὰ Μηνόδωρον ἦν, Καίσαρος
[5, 76]	ἡγεμόνων καὶ δορυφόρων, καὶ φόβου	πάντα	μεστὰ καὶ καταπλήξεως· πρεσβεῖαί τ'
[5, 101]	~Ἐπινοῶν δὲ πρότερον, ὡς ἐς	πάντα	οἱ συνοῖσον, ἀνδραγαθίσασθαι, διέδωκε τοῖς
[5, 118]	δὲ ὠρρώδει μὲν τὰ ἐνάλια	πάντα,	οὐ σὺν τύχῃ μέχρι δεῦρο
[5, 54]	τῆς ἐνέδρας ἐκεῖνά τε ἐμαυτοῦ	πάντα	ποιοῦμαι καὶ σοὶ πρὸς τὸν
[5, 131]	ἠνείχετο. Ἐς δὲ τὰ στρατόπεδα	πάντα	σεσημασμένας ἔπεμψεν ἐπιστολάς, ἐντελλόμενος ἡμέρᾳ
[5, 65]	ἔχειν τὰ μὲν πρὸς ἕω	πάντα	τὸν Ἀντώνιον ἔθνη τε καὶ
[5, 44]	τύχης, ἀλλ' εἰς ἐμὲ συναγαγεῖν	πάντα,	τὸν πάντων αἴτιον. Ἀφ' ἧς
[5, 34]	ἔκτεινον συμπλεκόμενοι. ~Ὡς δὲ ἐξείργαστο	πάντα	τῷ Καίσαρι, λιμὸς ἥπτετο τοῦ
[5, 116]	καὶ Πελωριάδα καὶ τὰ παράλια	πάντα	φρουραὶ Πομπηίου κατεῖχον, αἳ φόβῳ
[5, 24]	πολεμουμένων, Καίσαρι δέ, ἃ εἰλήχει,	πάντα	χωρὶς Σαρδοῦς ἐπολεμεῖτο, ὅθεν ἐκ
[5, 120]	λέγοντας αὐτὰ ἐπεγίγνετο, ἀγνωσία τε	πάντας	ἀλλήλων ἐπεῖχεν ὡς ἐν πολέμῳ
[5, 131]	ἔπεμψεν ἐπιστολάς, ἐντελλόμενος ἡμέρᾳ μιᾷ	πάντας	ἀνειλήσαντας αὐτὰς ἐπιχειρεῖν τοῖς κεκελευσμένοις.
[5, 59]	εἰ πολεμήσοντες ἥκοιεν Ἀντωνίῳ τῷ	πάντας	αὐτοὺς περισώσαντι ἐν Φιλίπποις. Τῶν
[5, 112]	περιέπεμπεν, ὅτι σῴζοιτο, Κορνιφικίῳ τε	πάντας	ἐπικουρεῖν ἐκέλευε καὶ αὐτὸς ἔγραφεν
[5, 75]	ἐκέλευεν, ὡς ἂν ἐν κύκλῳ	πάντας	ἔχῃ, μέλλων αὐτὸς ἐν Ἀθήναις
[5, 111]	δὲ αὐτὸς ἐπέβαινε καὶ περιέπλει	πάντας	παρακαλῶν· ἐπὶ δὲ τῇ παρακλήσει
[5, 7]	ἐπύθοντο, ἱκέται προσῄεσαν. Καὶ ἀπέλυε	πάντας,	πλὴν τοὺς συνεγνωκότας ἐπὶ φόνῳ
[5, 48]	τὴν καταδικάζουσαν ἤνεγκε φανερῶς καὶ	πάντας	φέρειν ἐκέλευεν ὡς ἐκλυομένους μύσος.
[5, 75]	τε καὶ πράξει, αὖθις στρατηγοὺς	πανταχῇ	περιέπεμπε καὶ τἆλλα ὡς ἐπενόει
[5, 87]	ταράχῳ διερριμμένων. Περιπέμψας δ' εὐθὺς	πανταχῇ	τοὺς ἐξαγγελοῦντας, ὅτι σῴζοιτο, πυνθάνεται
[5, 35]	αὐτὸν ἅπαντες, βιαζόμενοι τοὺς Καίσαρος	πανταχόθεν	αὐτοὺς περικειμένους καὶ ἐνοχλοῦντας. Ὑπαντώντων
[5, 32]	ἄλλον στρατὸν ὁ Καῖσαρ ἐκάλει	πανταχόθεν	κατὰ σπουδὴν ὡς ἐπὶ τοῦτο
[5, 22]	πρασσόμενον ὑπὸ ἀλλήλων εἶναι κύριον.	Πανταχόθεν	οὖν ὁ Καῖσαρ ἑώρα πολεμησείοντας
[5, 112]	τε Κορνιφίκιον ἔστελλε λιβυρνίδα καὶ	πανταχοῦ	διὰ τῶν ὀρῶν περιέπεμπεν, ὅτι
[5, 72]	καὶ τὰς ἐμπορίας ἀκωλύτους εἶναι	πανταχοῦ,	Πομπήιον δὲ τὰς φρουρὰς ἐξαγαγεῖν,
[5, 25]	διαφέρειν, ὑφ' ὅτῳ στρατεύσονται, Ῥωμαίοις	πανταχοῦ	συστρατευόμενοι, μᾶλλον ἐς τὸν Πομπήιον
[5, 17]	ἐποίει πρὸς τὴν μεταβολὴν ὡς	πανταχοῦ	τῇ πατρίδι βοηθοῦντας. Ἃ καὶ
[5, 57]	~Ὁ δὲ Καῖσαρ, ὀξείας καὶ	πανταχοῦ	τῆς ἐπιχειρήσεως γενομένης, ἐς μὲν
[5, 114]	τὴν πηγὴν κατεῖχον πολέμιοι, καὶ	παντελὴς	ἤδη τοὺς τοῦ Κορνιφικίου κατεῖχον
[5, 98]	γενομένης δὲ τῆς νουμηνίας ἀνήγοντο	πάντες	ἅμα ἠοῖ, Λέπιδος μὲν ἐκ
[5, 107]	τῶν ἐρετῶν οἱ μὲν θαλαμίαι	πάντες	ἀπελήφθησαν, οἱ δ' ἕτεροι τὸ
[5, 116]	ἱππέας διεβίβαζεν. Ἐγένοντό τε αὐτῷ	πάντες	ἐν Σικελίᾳ ὁπλιτῶν μὲν ἐς
[5, 83]	ἐκώλυσε. Καὶ νυκτὸς ἐπιλαβούσης ηὐλίσαντο	πάντες,	ἔνθα καὶ τῆς προτέρας. Ἡ
[5, 23]	ἡγεμόσι τοῦδε τοῦ στρατοῦ, κοινῇ	πάντες	ἐς Λεύκιον ἐπρέσβευον, ἀξιοῦντες αὐτὸν
[5, 48]	δὲ οἱ λοχαγοὶ διέλαβον, προδεδιδαγμένοι	πάντες	ἐς τιμὴν ἀπάγειν ἅμα καὶ
[5, 48]	τῶν καλουμένων ἱππέων, ἐν ὄψει	πάντες	οἰκτρᾷ καὶ ὀξείᾳ μεταβολῇ. Ἅμα
[5, 70]	~Πομπήιον δὲ οἱ μὲν ἄλλοι	πάντες	ὁμαλῶς ἔπειθον ἐς τὴν εἰρήνην,
[5, 57]	μὲν Κανυσίῳ τινὰς ἡμέρας ἐνοσηλεύετο,	παντὶ	δὲ ὢν ἔτι κρείσσων Ἀντωνίου
[5, 55]	Καθορωμένου δὲ ἤδη τοῦ Ἀηνοβάρβου	παντί	τε τῷ στρατῷ καὶ παντὶ
[5, 105]	πέντε νήσων ἐστὶ τῶν Αἰόλου,	παντὶ	τῷ στόλῳ διέπλευσεν ἐξ Ἱππωνείου,
[5, 55]	παντί τε τῷ στρατῷ καὶ	παντὶ	τῷ στόλῳ μετ' ὀξείας εἰρεσίας
[5, 37]	σανίσι μαχομένων, καὶ βέλη πλάγια	πάντοθεν	ἦν ἐς αὐτοὺς καὶ ἀκόντια.
[5, 36]	τὰ τείχη μεθιέντες, καὶ βέλη	παντοῖα	καὶ λίθοι, καὶ γέρρα τοῖς
[5, 118]	ἑκατέρων ἰδίᾳ παρεσκευάζοντο, βέλη τε	παντοῖα	φέρουσαι καὶ πύργους καὶ μηχανάς,
[5, 120]	οὖν προσπελάσειαν αἱ νῆες, ἐμάχοντο	παντοίως	καὶ ἐς ἀλλήλους μεθήλλοντο. Καὶ
[5, 44]	τῶν φίλων καὶ τοῦ στρατοῦ	παντός,	εἰ μὲν οὐχ ὑποπτεύσεισ' με
[5, 77]	τῷ στρατῷ ποτε ἐδημηγόρησε χρῆναι	παντὸς	οὕνεκα παρασκευάζεσθαι. Λῃστήριά τε αὖθις
[5, 44]	εἰς ἐμὲ συναγαγεῖν πάντα, τὸν	πάντων	αἴτιον. Ἀφ' ἧς δὴ γνώμης
[5, 126]	δὲ ἀπεῖπεν. Οὕτω Λέπιδος, ἀδοκήτῳ	πάντων	ἀπιστίᾳ συμπεσών, ἔρημος ἐκ τύχης
[5, 87]	οὕτως ἄσιτοι καὶ ἀθεράπευτοι καὶ	πάντων	ἐνδεεῖς. Καὶ αὐτοὺς ὁ Καῖσαρ,
[5, 66]	μὲν τόδε ἐξεῖπεν· οὐ πρὸς	πάντων	ἐπαινούμενον, εὐφυὴς ὢν ἄρα καὶ
[5, 52]	ἐμέμφετο καὶ Φουλβίαν καὶ μάλιστα	πάντων	Μάνιον. Φουλβίαν μὲν οὖν εὗρεν
[5, 39]	καὶ δεήσομαι ἐμοὶ μὲν ἀντὶ	πάντων	ὑμῶν εἰς ὃ θέλει καταχρήσασθαι
[5, 63]	συγγενὴς οὖσα καὶ προτιμηθεῖσα ἐκ	πάντων	ὑφ' αὑτοῦ, φύγοι τὴν Ἰταλίαν
[5, 63]	τὴν Ἰταλίαν καθάπερ οὐ τευξομένη	πάντων	ὡς παρ' υἱοῦ. Ὧδε μὲν
[5, 90]	ἐς αὐτὸ ἔνιοι ὡς ἀπολούμενοι	πάντως.	Γενόμενον γὰρ τὸ κακὸν κρεῖσσον
[5, 109]	στρατῷ περαιοῦσθαι· καὶ γὰρ ἔτι	πάντως	ἡγεῖτο Πομπήιον Ἀγρίππᾳ παραμένειν. Κατασκεψάμενος
[5, 36]	τῶν τειχῶν, ὡς διακόψοντες αὐτὰ	πάντως.	Ὁ δὲ τὴν ὁρμὴν ἀποδεξάμενος,
[5, 142]	ἐπὶ Τιτίῳ γενέσθαι, οὐκ ἐπιφανεῖ	πάνυ	ἀνδρί, καὶ ὑπώπτευεν αὐτὸν ὡς
[5, 68]	εὐθὺς ὀφθέντα ἔβαλλόν τε ἀφειδῶς	πάνυ	καὶ οὐδ' ὑπομένοντα καὶ ἑαυτὸν
[5, 67]	σφαγὰς καὶ λιμὸν ἐκ τῶνδε	πανώδυνον	γεγονέναι, ἔτι καὶ τὰ λοιπὰ
[5, 143]	ἐν ταῖς προγραφαῖς τῇ πόλει	πανώλεθρα	πασχούσῃ γενόμενος περιέσωσεν ἄνδρας ἀρίστους
[5, 106]	ταῖς ἡμίσεσι τῶν νεῶν ὡς	Παπίᾳ	μόνῳ ναυμαχήσων. Ἐπεὶ δὲ καὶ
[5, 104]	αὐτίκα, οἱ δ' ὕστερον. Καὶ	Παπίας	ἀπέπλευσε πρὸς Πομπήιον. ~Ὁ δὲ
[5, 107]	ἕτεροι τὸ κατάστρωμα ἀναρρήξαντες ἐξενήχοντο.	Παπίας	δὲ ἐς τὴν παρορμοῦσαν ἀναληφθεὶς
[5, 104]	αὐταῖς ὑπήντα πελάγιος ἐκ Πομπηίου	Παπίας	καὶ διέφθειρεν ὡς φιλίους δεχομένας·
[5, 107]	Ἀγρίππας ἵετο μάλιστα εὐθὺ τοῦ	Παπίου	καὶ αὐτῷ κατὰ τὴν ἐπωτίδα
[5, 96]	πολεμοποιόν, εἴτε ἐλασσόνων ἀξιοῦσθαι νομίζων	παρ'	ἃ προσεδόκησεν, εἴτε τῶν ἄλλων
[5, 13]	ἀσφαλὲς ἡ χρεία συνῆγεν ἀμφοτέροις	παρ'	ἀλλήλων, τοῖς μὲν ἡγεμόσιν ἐς
[5, 95]	καὶ Ὀκταουία τὸν ἀδελφόν, αἰτήσασα	παρ'	Ἀντωνίου, δέκα φασήλοις τριηριτικοῖς, ἐπιμίκτοις
[5, 94]	αὐτῷ. Τὰ δ' ὅμοια καὶ	παρ'	Ἀντωνίου τῆς ἐπιούσης ἐπεδείκνυτο. Οὕτως
[5, 32]	ἐν τοῖς στενοῖς. ~Ἐκφανείσης δὲ	παρ'	αὐτὰ τῆς ἐπιβουλῆς ὁ Λεύκιος
[5, 32]	Περνσίαν παρῆλθεν, ἐχυρὰν πόλιν, καὶ	παρ'	αὐτὴν ἐστρατοπέδευσε, τοὺς περὶ τὸν
[5, 138]	δ' ἀπορῶν ὁ Πομπήιος, καὶ	παρ'	αὐτὸ βλαπτόμενος ἐν ταῖς προνομαῖς,
[5, 106]	δὲ μείζω καὶ βαρύτερα καὶ	παρ'	αὐτὸ καὶ βραδύτερα, βιαιότερα δὲ
[5, 38]	στρατιάν, ὅση τοῖς γιγνομένοις ἐφήδρευε,	παρ'	αὐτὸ τὸ τεῖχος ἵδρυσε καὶ
[5, 63]	ἐκείνην τε τὴν ἡμέραν ἐξενίζετο	παρ'	αὐτῷ καὶ ἐδεῖτο ἐπιστεῖλαί τι
[5, 125]	οἱ Πομπηιανοί, ὅσοι ἔτι ἦσαν	παρ'	αὐτῷ, μετεπήδων κατὰ μέρη· Λεπίδου
[5, 94]	νύκτα ὁμοίως ἀνεπαύετο χωρὶς δορυφόρων	παρ'	αὐτῷ. Τὰ δ' ὅμοια καὶ
[5, 21]	προυτίθει. Καὶ τάδε μὲν ἐγράφετο	παρ'	ἑκατέρων Ἀντωνίῳ, καὶ φίλοι μετὰ
[5, 137]	ἐς Ἀντώνιον ἀπεσταλκότα καὶ τὰ	παρ'	ἐκείνου περιμένοντα. Καὶ ταῦτα λέγων
[5, 139]	μεγάλα ταχέως αὐτῷ πάντα ηὔξετο	παρ'	ἐλπίδα. Φουρνίῳ δὲ οὐ μακρὰν
[5, 42]	τῆς αἰσχύνης εἶχον ἀπαλλαγὴν εὔκολον	παρ'	ἐμαυτοῦ. Ἐπεὶ δὲ πολίτῃ διηνέχθην
[5, 39]	πιστεύσειν, ὁρῶντα τοὺς οἰκιστὰς καὶ	παρ'	ἐμοῦ δεδομένους, οἳ μεριεῖν ἔμελλον
[5, 47]	μοι προσενήνεχθε ὡς μηδενὸς ἀτυχῆσαι	παρ'	ἐμοῦ δύνασθαι· ἐγὼ δὲ τοὺς
[5, 47]	οὐκ ἀξιωθέντες ἢ τί μεῖζον	παρ'	ἑτέρου προσδοκῶντες ἐναντία ὅπλα ἤραντο
[5, 4]	ὑμῖν, μέχρι δημοκόπων ἀνδρῶν καὶ	παρ'	ἡμῖν γενομένων ἐδέησε φόρων. Ἐπεὶ
[5, 141]	Ἀντωνίου· καὶ πίστιν, ἣν αἰτεῖς	παρ'	ἡμῶν, ἔνι σοι καὶ Τίτιον
[5, 63]	καθάπερ οὐ τευξομένη πάντων ὡς	παρ'	υἱοῦ. Ὧδε μὲν καὶ ὁ
[5, 28]	δειλίαν οὖσαν, ὑμᾶς δὲ καὶ	παρ'	ὑμῖν αὐτοῖς καὶ πρὸς Ἀντώνιον
[5, 16]	συνειδότι σφῶν μόνῳ καὶ τῇ	παρ'	ὑμῶν καταγνώσει. Οἱ δὲ συγγνώμης
[5, 2]	Σέξστῳ συνῆψαν, οἱ δὲ κατέμειναν	παρὰ	Ἀηνοβάρβῳ καί τιν' αἵρεσιν ἐφ'
[5, 120]	μάλιστα ἐνέδραι πολλαὶ καὶ ποικίλαι	παρὰ	ἀμφοῖν, καὶ ἀπιστία πρὸς τοὺς
[5, 20]	τῷ Καίσαρι δύο συμμαχεῖν τέλη	παρὰ	Ἀντωνίου, ἀνεῷχθαι δὲ τὰς Ἄλπεις
[5, 60]	Καικίνα, ἐπανιόντος δὲ τοῦ Καικίνα	παρὰ	Ἀντωνίῳ κατέμενεν. Οὗτος τότε ὁ
[5, 16]	τῶν οὐκ ἀξίων ἐνίοις ἐδίδου	παρὰ	γνώμην, μέχρι τὸ πλῆθος ἐκπλαγὲν
[5, 10]	καὶ Βύβλον ἐπὶ τῷ Κράσσῳ.	Παρὰ	δὲ τὴν Γαΐου Καίσαρος ἄρα
[5, 81]	βούλοιντο, καὶ σκαφῶν ἑτέρων ἀλλαγὴ	παρὰ	μέρος· οἱ δὲ ἔκαμνον ἔκ
[5, 102]	πίστιν αὑτῷ κομίσειεν ὁ Μίνδιος	παρὰ	Μεσσάλα τοῦ τὴν ἀποδημίαν Ἀγρίππᾳ
[5, 8]	καταλογιζομένης αὐτοῖς, ὅτι καὶ τὰ	παρὰ	οἷ τέσσαρα τέλη πρὸς Δολοβέλλαν
[5, 83]	προῦχεν ἐν αὐτῇ τὰ Πομπηίου	παρὰ	πολύ· Δημοχάρης δὲ βαρυθυμῶν ἐπὶ
[5, 27]	τῶν Ἰταλῶν ἐς τὸν Λεύκιον	παρὰ	πολὺ ἐποίει, ὡς ὑπὲρ σφῶν
[5, 78]	Φιλαδέλφου εἴτε τῶν ἐς Μηνόδωρον	παρὰ	Πομπηίου διαβολῶν, ὁ Καῖσαρ οὐκ
[5, 6]	τῶν χρημάτων, τοὺς δὲ αὐτὰ	παρὰ	σφίσιν ἐς νόμισμα χαλκεῦσαι. Καὶ
[5, 14]	τῶν Ἀντωνίου τελῶν ἠξίουν Καίσαρα	παρὰ	σφῶν λαβεῖν, τῆς μὲν συνθήκης
[5, 131]	οὐκ ἦν ὁ ληψόμενος, ἔκτεινε	παρὰ	ταῖς πόλεσιν αὐταῖς, ὧν ἀπέδρασεν.
[5, 99]	πληρώματα τῶν διεφθαρμένων ἐς τὰς	παρὰ	Ταύρῳ ναῦς κενὰς ἐξέπεμπεν. Ὡς
[5, 85]	τοῦ Καλουισίου· γνώμῃ δὲ αὐτοῦ	παρά	τε τὴν γῆν ὑπεχώρουν ἅπασαι
[5, 81]	μὲν τὸν κόλπον ἐν χρῷ	παρὰ	τὴν γῆν αὐτὴν μηνοειδεῖ στόλῳ
[5, 131]	ἐπεσταλμένα περὶ τῶν θεραπόντων, ὅσοι	παρὰ	τὴν στάσιν ἀποδράντες ἐστρατεύοντο, καὶ
[5, 4]	κοινωνῶμεν ὑμῖν. Τῶν δὲ ταῦτα	παρὰ	τῆς βουλῆς μισθουμένων ἐνυβριζόντων ὑμῖν
[5, 14]	καὶ παρὰ τῷ στρατῷ καὶ	παρὰ	τοῖς ἅλλοις ἅπασι· τὸ γὰρ
[5, 21]	τοῖς ἡγεμόσι τοῦ στρατοῦ καὶ	παρὰ	τοῖς Ῥωμαίων ἀρίστοις ἐπεμέμφετο. Οἱ
[5, 123]	τὰ φρούρια αὐτίκα περιέπεμπε τοὺς	παρὰ	τοῦ Καίσαρος ἐλευσομένους μὴ προσίεσθαι
[5, 46]	τὸ σύνθημα τῷ στρατῷ ληψομένους	παρὰ	τοῦ Καίσαρος· οἱ δὲ ἔφερον
[5, 64]	καὶ ἠσπάζοντο ἀλλήλους, καὶ βοαὶ	παρὰ	τοῦ στρατοῦ καὶ εὐφημίαι πρὸς
[5, 13]	μὲν ἡγεμόσιν ἐς τὴν ἀρχὴν	παρὰ	τοῦ στρατοῦ, τῷ στρατῷ δὲ
[5, 95]	τὴν Συρίαν ἠπείγετο, τὴν Ὀκταουίαν	παρὰ	τῷ ἀδελφῷ καταλιπὼν μετὰ θυγατρὸς
[5, 78]	δὲ τῶν ἐπιφανῶν ἦσαν ἔτι	παρὰ	τῷ Πομπηίῳ, ὁρῶντες αὐτὸν αἰεὶ
[5, 14]	τὸ κλέος τὸ Ἀντωνίου καὶ	παρὰ	τῷ στρατῷ καὶ παρὰ τοῖς
[5, 26]	Λιβύων πλῆθος ἄλλο καὶ ἑτέρους	παρὰ	τῶν βασιλέων. Ἡττηθέντων δὲ τῶν
[5, 4]	γὰρ τοὺς φόρους ἐπέτρεψεν ἀγείρειν	παρὰ	τῶν γεωργούντων. Καὶ τόνδε τοιόνδε
[5, 71]	τέταρτον μόλις ἐνεδίδουν ὡς ὠνησόμενοι	παρὰ	τῶν ἐχόντων· καὶ τοῖς προγεγραμμένοις
[5, 50]	μετὰ τρισχιλίων ἱππέων οἳ αὐτῇ	παρὰ	τῶν στρατηγῶν πομποὶ ἀπεστάλησαν. Ἐν
[5, 114]	τοὺς αὐχένας οἱ δυνάμενοι τόλμῃ	παραβόλῳ	καὶ ἐβιάζοντο τοὺς πολεμίους, ἐς
[5, 86]	τοῖς ἐπιχειροῦσι προκεῖσθαι. Τόλμῃ τε	παραβόλῳ	πρῶτον ὁ Κορνιφίκιος τὴν ναυαρχίδα
[5, 111]	ἀπέπλεον ἐς τὴν Ἰταλίαν, τῶν	παραγγελμάτων	καταφρονοῦσαι· καὶ αὐτὰς ἐπ' ὀλίγον
[5, 132]	ἐντελῆ πολιτείαν ἔλεγεν ἀποδώσειν, εἰ	παραγένοιτο	ἐκ Παρθυαίων Ἀντώνιος· πείθεσθαι γὰρ
[5, 14]	στρατὸν αὐτοὶ τήν τε Φουλβίαν	παράγοντες	καὶ τὰ παιδία τὰ Ἀντωνίου,
[5, 113]	τὸν στόλον ἐπὶ σπονδαῖς Ἀντωνίῳ	παραδεδώκει.	Καί μοι τοῦτο ἀναμνῆσαι νῦν
[5, 36]	ἀνάγκης ἠγωνισάμεθα, καὶ νῦν ἢ	παραδιδόναι	σφᾶς ἢ τοῦτο χεῖρον ἡγουμένους
[5, 121]	καὶ τούσδε ὁ Καῖσαρ Τισιηνοῦ	παραδιδόντος	ὑποσπόνδους ἐδέχετο καὶ τοὺς ἱππέας
[5, 121]	ἱππέας ἐπ' αὐτοῖς, τῶν ἱππάρχων	παραδιδόντων.	Κατέδυσαν δὲ ἐν τῷ πόνῳ
[5, 51]	Καληνοῦ καταπλαγέντος τε αὐτὸν καὶ	παραδόντος	ἅπαντα ἀμαχεί. Ὁ μὲν δὴ
[5, 117]	λεγομένων, οὐκ ἀπιστεῖν ἐν τοσοῖσδε	παραδόξοις	ἐμπεσεῖσθαι σφίσι καὶ τὸν ῥύακα.
[5, 42]	ἡγούμην καὶ αἰσχίονα ἔτι τὴν	παράδοσιν·	καὶ τῆσδε τῆς αἰσχύνης εἶχον
[5, 111]	μὲν οὖν πεζὰ πάντα Κορνιφικίῳ	παραδοὺς	ὁ Καῖσαρ ἐκέλευσε τοὺς κατὰ
[5, 124]	πυνθανόμενος περιέπεμπε τοὺς τὰ συμφέροντα	παραινέσοντας	κρύφα ἑκάστοις. Ὡς δὲ αὐτῷ
[5, 108]	δέοι. Τῶν φίλων δ' αὐτῷ	παραινούντων	μὴ ἀλόγῳ θυμῷ συμφέρεσθαι μηδὲ
[5, 7]	φόρων ἀφιεὶς καὶ Ξάνθον οἰκίζειν	παραινῶν,	Ῥοδίοις δὲ διδοὺς Ἄνδρον τε
[5, 42]	ἡσσῆσθαι. Καὶ τάδε λέγω οὐ	παραιτούμενος	παθεῖν, ὅ τι θέλοις (διὰ
[5, 122]	Ἀγρίππαν δ' ἐκέλευσε τῇ Μεσσήνῃ	παρακαθέζεσθαι·	καὶ παρεκάθητο σὺν Λεπίδῳ. Πλενίου
[5, 44]	πᾶσα συμβουλή, οὐκ ὀκνῶ καὶ	παρακαλεῖν	σε μὴ τοὺς φιλοὺς τίνυσθαι
[5, 86]	ὅσοι ἄλλοι στρατηγοὶ ἦσαν αὐτοῦ,	παρακαλέσαντες	ἀλλήλους, ἄνευ προστάγματος ἀπέρρηξαν τὰ
[5, 48]	δὲ Περυσίους ἀπὸ τοῦ τείχους	παρακαλοῦντας	ἐκέλευσεν ἥκειν, ἄνευ τῆς βουλῆς
[5, 6]	ἐς νόμισμα χαλκεῦσαι. Καὶ τέλος	παρακαλοῦντες	ἔτυχον ἐννέα ἐτῶν φόρους ἐσενεγκεῖν
[5, 90]	βοήθειαν τοὺς ἐν τῇ γῇ	παρακαλούντων.	Ἀμήχανα δὲ πάντα ἦν ἑκατέροις·
[5, 96]	ὀνειδιζόντων ἐς ἀπιστίαν δεσπότου καὶ	παρακαλούντων	ἐπανελθεῖν Μενεκράτους ἀποθανόντος, πίστιν αἰτήσας
[5, 47]	Οὐκ ἐπιτρεπόντων δέ, ἀλλὰ ἀπαύστως	παρακαλούντων,	Συγχωρῶ ὑμῖν, ὅσα βούλεσθε, ἔφη,
[5, 63]	πέμπειν, ἕως αἱ συνθῆκαι γένοιντο.	Παρακαλούσης	δὲ καὶ τῆς μητρὸς ἐς
[5, 28]	ὑμᾶς αὐτοὺς καὶ συναλλάξαι μοι	παρακαλῶ.	Καὶ εἰ μὴ πείθοιντο μηδὲ
[5, 141]	Ἀντωνίου γνώμην φθάνετε, μαρτύρομαι καὶ	παρακαλῶ	περιμεῖναι τὴν πρεσβείαν μου τὴν
[5, 111]	αὐτὸς ἐπέβαινε καὶ περιέπλει πάντας	παρακαλῶν·	ἐπὶ δὲ τῇ παρακλήσει τὰ
[5, 89]	δεδιότων ὁμοῦ καὶ οἰμῳζόντων καὶ	παρακελευόντων	ἀλλήλοις ἐς ἀνήκοον· οὐ γὰρ
[5, 119]	κυβερνητῶν καὶ βοαὶ καὶ στρατηγῶν	παρακελεύσεις	καὶ μηχανήματα πάντα. Εὐδοκίμει δὲ
[5, 106]	Ὡς δὲ αὐτοῖς αἵ τε	παρακελεύσεις,	οἵας εἰκὸς ἦν, ἐγεγένηντο καὶ
[5, 112]	διὰ τοὺς νεωτερίζοντας· καί τινες	παρακινοῦντες	ἐκολάσθησαν. Καὶ Μεσσάλαν ἐς Δικαιάρχειαν
[5, 111]	πάντας παρακαλῶν· ἐπὶ δὲ τῇ	παρακλήσει	τὰ στρατηγικὰ σημεῖα, ὡς ἐν
[5, 77]	δόντα ἢ αὐτὸν ἀναδεξάμενον ἀποδώσειν	παραλαβεῖν	ἢ περιμεῖναι τὴν πρᾶξιν αὐτῶν.
[5, 79]	προσώπου μόνου, καθάπερ ἐς ἐπίδειξιν	παραλελειμμένου,	οὔτε τι βοήσας οὔτε τινὸς
[5, 80]	ἐς Σαρδόνα καὶ Κύρνον τοὺς	παραληψομένους,	ἃ Μηνόδωρος ἐνεχείριζεν, ἐκρατύνετο δὲ
[5, 116]	Ναυλόχους καὶ Πελωριάδα καὶ τὰ	παράλια	πάντα φρουραὶ Πομπηίου κατεῖχον, αἳ
[5, 56]	ἐν αὐτῷ. Ἔς τε τὰ	παράλια	τῆς Ἰταλίας περιέπεμπεν, οἷς εἴρητο
[5, 80]	Μηνόδωρος ἐνεχείριζεν, ἐκρατύνετο δὲ τὰ	παράλια	τῆς Ἰταλίας φρουρίοις πολλοῖς, μὴ
[5, 62]	νῦν Ἀντωνίῳ θαρρῶν ἐπιβέβηκε τῆς	παραλίου.	Καὶ ὁ Κοκκήιος Οὐκ Ἀντωνίῳ
[5, 90]	ἐπινοίας καὶ τὴν ἐκ τῶν	παραλόγων	αὐτοὺς ἐλπίδα ἀφῃρεῖτο, μέχρι ποτὲ
[5, 132]	περιήγαγε. Καὶ ἐξ ἐκεινου φασὶ	παραμεῖναι	τὸ τῆς στρατιᾶς τῶν νυκτοφυλάκων
[5, 109]	ἔτι πάντως ἡγεῖτο Πομπήιον Ἀγρίππᾳ	παραμένειν.	Κατασκεψάμενος οὖν ἡμέρας τὸ πέλαγος
[5, 13]	ἔλαβον, ἡ τῶν δεδωκότων ἀρχὴ	παραμένουσα.	Ὡς γὰρ αὐτῶν οὐ βεβαίως
[5, 43]	ὅτε συνίστασθε αὐτήν, ὁμολογοῦντες εἶναι	παράνομον,	ὡς ἀναγκαίαν καὶ πρόσκαιρον ἐτίθεσθε,
[5, 30]	καὶ ὑπατείαν ἀλλάξεσθαι, νομιμωτέραν ἀρχὴν	παρανόμου	καὶ πάτριον ἀντὶ τῆς τυραννικῆς.
[5, 136]	φρονοίη Πομπήιος, ἥξειν αὐτὸν ἔφασκεν	παραπεμπόμενον	ὑπὸ Τιτίου. Ἅμα δὲ ταῦτα
[5, 112]	ὀλίγον ἐς Στυλίδα νυκτὸς ἐξῄει,	παραπεμπόμενος	ὑπὸ τοῦ Μεσσάλα, πρὸς Καρρίναν
[5, 23]	ὑπὸ τῶν ἡγεμόνων τοῦ στρατοῦ,	παραπέμψειν	αὐτὸν ὑπισχνουμένων, οὐκέτι ἐπείθετο. ~Οὕτω
[5, 85]	τὸ πλέον καὶ Στυλίδα ἤδη	παραπλέοντι	καὶ ἐς τὸ Σκύλλαιον ἐπικάμπτοντι,
[5, 101]	τὸν σῖτον ἔφερον, ὁρμούσας ἢ	παραπλεούσας	κατέδυεν ἢ ἀνεδεῖτο ἢ ἐνεπίμπρη.
[5, 103]	Καῖσαρ ἀνήγετο καὶ ἐς Ἱππώνειον	παραπλεύσας	δύο μὲν τέλη πεζῶν Μεσσάλαν
[5, 133]	δεδιέναι Καίσαρα ἢ Ἀντωνίῳ τάδε	παρασκευάζειν.	~Ὁ δὲ Ἀντώνιος πυθόμενος μὲν
[5, 77]	ποτε ἐδημηγόρησε χρῆναι παντὸς οὕνεκα	παρασκευάζεσθαι.	Λῃστήριά τε αὖθις ἀφανῆ τὴν
[5, 33]	αὐτῷ πυκναὶ καὶ ἡ ἄλλη	παρασκευὴ	πᾶσα διμέτωπος, ἔς τε τοὺς
[5, 76]	νῆες καθείλκοντο, καὶ ἡ ἄλλη	παρασκευὴ	πᾶσα συνεκινεῖτο. ~Καὶ Ἀντώνιος μὲν
[5, 100]	μὲν ὡς ἀμάχῳ γνώμῃ καὶ	παρασκευῇ	πολεμῶν, Μηνόδωρον δὲ μετὰ νεῶν
[5, 98]	ἱππεῦσι Νομάσι πεντακισχιλίοις καὶ ἑτέρᾳ	παρασκευῇ	πολλῇ, Ταῦρος δ' ἐκ Τάραντος
[5, 78]	στρατὸν ἐκ τῆς Κελτικῆς καὶ	παρασκευὴν	ἄλλην ἐς τὸ Βρεντέσιον καὶ
[5, 80]	ἐμέμφετο, τὴν δ' οὖσαν ἤδη	παρασκευὴν	ἐκέλευε Κορνιφίκιον ἐκ Ῥαβέννης μεταγαγεῖν
[5, 80]	δὴ καθιστάμενος ὁ Καῖσαρ καὶ	παρασκευὴν	ἔτι πλέονα συνάγων ἐβράδυνε καὶ
[5, 79]	ὡς παράσπονδον εἴτε τὴν Καίσαρος	παρασκευὴν	ἰδὼν πολλὴν οὖσαν (οὐ γάρ
[5, 23]	ἐστρατευμένα Ἀντωνίῳ, τῆς τε ἰδίας	παρασκευῆς	αὐτῶν πυθόμενοι καὶ τὴν εἰς
[5, 8]	τὸν στόλον ἔχουσα πλεύσειε μετὰ	παρασκευῆς	βαρυτάτης, οὔτε δείσασα Κάσσιον οὔτε
[5, 98]	ὅπῃ δεήσειεν. ~Οὕτω μὲν ἑκάτεροι	παρασκευῆς	εἶχον, γενομένης δὲ τῆς νουμηνίας
[5, 104]	~Καὶ οἱ μὲν ἐν τούτῳ	παρασκευῆς	ἦσαν, Λεπίδῳ δὲ αὖθις ἐκ
[5, 3]	μὲν ἐκ τῶν λειψάνων τῆς	παρασκευῆς	Κασσίου τε καὶ Βρούτου πρῶτα
[5, 92]	ἀνίη καὶ λαμπροτέραν τῆς προτέρας	παρασκευῆς	συνεπήγνυτο· ~ἀρχομένου δ' ἦρος ὁ
[5, 65]	Ἀντώνιον, ἀμυνόμενον τῆς ἐς Κράσσον	παρασπονδήσεως.	Ἀηνοβάρβῳ δ' εἶναι πρὸς Καίσαρα
[5, 79]	γνώμην τοῦ πολέμου μεμψάμενος ὡς	παράσπονδον	εἴτε τὴν Καίσαρος παρασκευὴν ἰδὼν
[5, 92]	καὶ τὸν πόλεμον ἐπιτωθάσαντος ως	παράσπονδον.	Χρημάτων τ' ἔχρῃζε καὶ ἠπόρει,
[5, 55]	ἄνδρα. Ὁ δὲ εἰπὼν αἱρεῖσθαι	παρασπονδούμενος	ἀποθανεῖν μᾶλλον ἢ σῴζεσθαι δειλὸς
[5, 80]	Ἐπιπολαζούσης δὲ ὑπονοίας ἔτι, ὡς	παρασπόνδως	ὁ πόλεμος ὅδε γίγνοιτο, τὴν
[5, 113]	τῇ μάχῃ τὴν ἐλπίδα ἔχουσιν,	παραστήσεσθαι	δ' αὐτοὺς τῷ λιμῷ προσδοκῶντος,
[5, 139]	ἐλπίδα. Φουρνίῳ δὲ οὐ μακρὰν	παραστρατοπεδεύοντι	πρῶται μὲν ἧκον ἐκ Σικελίας,
[5, 138]	μὲν χειρῶν, ἀεὶ δ' αὐτῷ	παραστρατοπεδεύοντος	σὺν ἱππεῦσι πολλοῖς καὶ σιτολογεῖν
[5, 22]	Πομπήιον, ἐφ' ὃν οὐδέ πω	παρατάττεται	λιμωττούσης ὧδε τῆς πόλεως, διαιροῦντα
[5, 89]	πρὸς τόδε ἐνίστατο καρτερᾷ μὴ	παραφέρεσθαι,	καί τινες αὐτὸν ἐμιμοῦντο ἕτεροι.
[5, 26]	δὲ Λιβύῃ Σέξστιος, ὕπαρχος Ἀντωνίου,	παρεδεδώκει	μὲν ἄρτι τὸν στρατόν, ὑπὸ
[5, 121]	τὰ περὶ αὐτὰς γιγνόμενα κατιδοῦσαι	παρεδίδοσαν	ἑαυτὰς τοῖς πολεμίοις. Καὶ ὁ
[5, 48]	δὲ βουλευταὶ τότε μὲν φύλαξι	παρεδόθησαν,	μετ' οὐ πολὺ δὲ ἀνῃρέθησαν,
[5, 95]	ἃς αὐτίκα πέμψας εἰς Τάραντα	παρέδωκεν,	Ἀντωνίῳ δὲ ὁ Καῖσαρ δισμυρίους
[5, 109]	ἵνα αὐτὸν ὁ Ἀγρίππας ἔτι	παρεῖναι	νομίζοι. Ἀγρίππας μὲν δὴ διαναπαύσας
[5, 105]	Μύλαις καὶ Τυνδαρίδι, εἴκασεν αὐτὸν	παρεῖναι	Πομπήιον καὶ τὰ μὲν ἐνθάδε
[5, 122]	ἐκέλευσε τῇ Μεσσήνῃ παρακαθέζεσθαι· καὶ	παρεκάθητο	σὺν Λεπίδῳ. Πλενίου δὲ πρεσβευομένου
[5, 87]	αὐτοὺς ὁ Καῖσαρ, ὁμοίως ἔχων,	παρεκάλει	περιθέων ἐς τὴν ἕω κακοπαθῆσαι.
[5, 78]	τὸ Βρεντέσιον ἐς ἡμέραν ῥητὴν	παρεκάλει,	συμβουλευσόμενος αὐτῷ περὶ τοῦδε τοῦ
[5, 69]	ὁ δῆμος αὖθις ἠθροίζετο καὶ	παρεκάλει	σὺν ὀλοφύρσει τὸν Καίσαρα πέμψαι
[5, 142]	αὖθις ἑαυτὸν ἐπέτρεπε καὶ δέξασθαι	παρεκάλει.	Ὡς δ' οὐκ ἔπειθεν, ὁ
[5, 46]	καὶ τὸν Καίσαρα ὑπὲρ αὐτῶν	παρεκάλουν	καὶ οὔτε βοῶντες ἔτι ἐπαύοντο
[5, 124]	ὅσοι διεφθάρατο, καὶ συγγνῶναι σφίσι	παρεκάλουν.	Ὁ δ' ἔλεγε θαυμάζειν, εἰ
[5, 21]	ἐξέθεον ἐς τὸν Λεύκιον καὶ	παρεκάλουν	οἰκτεῖραι μὲν ἐπὶ τοῖς ἐμφυλίοις
[5, 71]	καὶ προσιόντες τῷ Πομπηίῳ συνθέσθαι	παρεκάλουν,	ὅτε καὶ τὴν ἐσθῆτα κατερρήξατο
[5, 36]	ἀχθόμενοι τοῖς γιγνομένοις οἱ ὁπλῖται	παρεκάλουν	τὸν Λεύκιον αὖθις ἀποπειρᾶσαι τῶν
[5, 58]	πόλιν Ὑρίαν καὶ ἐκπλήξας ἀμαχεὶ	παρέλαβέ	τε καὶ αὐτῆς ἡμέρας ἐς
[5, 51]	ἀμφότερα πρόφασιν εὑρών, ᾔει καὶ	παρελάμβανε	τόν τε στρατὸν καὶ τὴν
[5, 41]	καὶ σπεύδοντα εἶδε τὸν Λεύκιον	παρελθεῖν	ἐς τὸ Καίσαρος χαράκωμα, ἵνα
[5, 66]	αὐτῷ Πομπήιον. Ἐς δὲ Ῥώμην	παρελθόντες	ἐτέλουν τοὺς γάμους. Καὶ ὁ
[5, 51]	τοσάσδε λαβὼν τοὺς ἡγεμόνας αὐτῶν	παρέλυε	τῆς ἀρχῆς καὶ ἰδίους ἐπιστήσας
[5, 84]	μὲν ἐπιπλευσεῖσθαι τὸν Δημοχάρην προσεδόκα,	παρέμενεν,	ἔνθαπερ ὥρμιστο, ναυμαχεῖν οὐ δυνάμενος·
[5, 37]	συνεκέκοπτο, καὶ βοὴ σφᾶς ἐπελελοίπει,	παρέμενον	δ' ὅμως τῇ προθυμίᾳ. Ὡς
[5, 105]	καὶ τὰς ἐμβολὰς αὐτῷ διχόθεν	παρέξων.	Ἀγρίππας μὲν οὖν ἀπὸ Στρογγύλης
[5, 86]	καὶ ἐς τὸ ὄρος ἄνω	παρέπεμπε·	Κορνιφίκιος δὲ καὶ ὅσοι ἄλλοι
[5, 52]	Σικελίας ἐπὶ νεῶν μακρῶν, καὶ	παρέπεμπον	αὐτὴν οἱ τῶν ἀμφὶ τὸν
[5, 130]	ἱερῶν ἐς τὴν οἰκίαν ἀπιόντα	παρέπεμπον.	Τῆς δ' ἐπιούσης αὐτὸς ἐβουληγόρησέ
[5, 84]	Σικελίαν, ἐπεσκεύαζε τὰς ναῦς καὶ	παρέπλει	τὴν γῆν, τοὺς κόλπους ἐξελίσσων.
[5, 109]	οὐ δεξαμένων δὲ τῶν φρουρῶν	παρέπλει	τὸν ποταμὸν τὸν Ὀνοβάλαν καὶ
[5, 81]	τὴν γῆν αὐτὴν μηνοειδεῖ στόλῳ	παρέπλεον,	ἵνα μὴ αὐτοὺς διεκπλέοιεν οἱ
[5, 108]	οἱ Πομπηιανοὶ ἐς τοὺς λιμένας	παρέπλεον,	τριάκοντα μὲν τῶν σφετέρων νεῶν
[5, 71]	Καὶ Δικαιάρχειαν μὲν οὕτω σοβαρῶς	παρέπλευσε	περὶ ἑσπέραν, ἐφορώντων τῶν πολεμίων·
[5, 22]	Καῖσαρ ἑώρα πολεμησείοντας αὐτούς, καὶ	παρεσκευάζοντο	αὐτῶν ἑκάτεροι. ~Δύο δὲ στρατοῦ
[5, 118]	ἣν τριακόσιαι νῆες ἑκατέρων ἰδίᾳ	παρεσκευάζοντο,	βέλη τε παντοῖα φέρουσαι καὶ
[5, 122]	τὰς ναῦς ἐντίθεσθαι τὰ δυνατά·	παρεσκεύαστο	δὲ ἅπαντα ἐκ πολλοῦ. Πλένιόν
[5, 48]	Λεύκιον μὲν ὁ Καῖσαρ ἑαυτῷ	παρεστήσατο,	τῶν δὲ ἄλλων τοὺς μὲν
[5, 84]	τὸ λοιπὸν ἐκείνῳ ναυτικὸν οὐ	πάρεστιν.	Ὁ δ' οὐκ ἐπείθετο, Καλουίσιον
[5, 57]	ἀποτετειχισμένον καὶ οὐδὲν ἄλλ' ἢ	παρεστρατοπέδευε	καὶ τοῖς γιγνόμενοις ἐφήδρευεν. ~Ὁ
[5, 117]	αὐτῷ συνήντετο σιτολογῶν, καὶ Μεσσήνῃ	παρεστρατοπέδευον	ἀμφότεροι. ~Γιγνομένων δ' ἀν' ὅλην
[5, 55]	προσπλέοντος, ἔδεισεν ὁ Πλάγκος Ἀντωνίῳ	παρεστὼς	καὶ ἐπισχεῖν αὐτὸν ἠξίου τὸν
[5, 134]	Καίσαρι τὰς ναῦς κατ' αὐτοῦ	παρέσχες)	οὔτ' ἂν σὺ ἥττησο ἐν
[5, 143]	πολεμίοις, πολλὰ τῆς τύχης εὔκαιρα	παρεχούσης,	ἀλλ' ἠμύνετο μόνον. ~Καὶ Πομπήιος
[5, 7]	γὰρ δὴ μόνοις ἀδιάλλακτος ἦν.	Παρηγόρει	δὲ καὶ τῶν πόλεων τὰς
[5, 99]	Ἱππώνειον ἦλθε καὶ τὰ πεζὰ	παρηγόρησε	καὶ τὴν τῶν νεῶν ἐπισκευὴν
[5, 110]	γὰρ αὐτον ἐκπεπολεμῆσθαι πρὸς Ἀγρίππα.	Παρήλαυνε	δὲ τῷ Πομπηίῳ καὶ ἡ
[5, 122]	οὐ καταλαβὼν ἐς τὴν Μεσσήνην	παρῆλθε	καὶ κατεῖχε τῆς πόλεως. Ὁ
[5, 68]	Καὶ ὁ Ἀντώνιος μόλις τε	παρῆλθε,	καὶ τοῦ κινδύνου τὸν Καίσαρα
[5, 109]	ἐς Τυνδαρίδα ἐνδιδομένην ἔπλει· καὶ	παρῆλθε	μὲν εἴσω, μαχομένων δὲ λαμπρῶς
[5, 94]	Τάραντι ἐς τὴν καταγωγὴν αὐτοῦ	παρῆλθέ	τε ἀφύλακτος καὶ τὴν νύκτα
[5, 32]	Καίσαρος, ἵνα ἀνασταίη. Αὐτὸς δὲ	παρῆλθεν	ἐς τὴν Περυσίαν ὡς ἐν
[5, 15]	αὐτοῦ, στρατιώτης ἀπορῶν οἰκείας ἕδρας	παρῆλθεν	ἐς τοὺς καλουμένους ἱππέας· καὶ
[5, 32]	ἐς χεῖρας ἰέναι ἐς Περνσίαν	παρῆλθεν,	ἐχυρὰν πόλιν, καὶ παρ' αὐτὴν
[5, 81]	ἀνεπαύοντο, καὶ Μενεκράτης ἐς Αἰναρίαν	παρῆλθεν·	ἠοῦς δὲ ἀρχομένης οἱ μὲν
[5, 71]	μὲν Καῖσαρ καὶ ὁ Ἀντώνιος	παρῆλθον	ἐς τὸ πρὸς τῇ γῇ
[5, 112]	θεὸς ἐς τὸν βάλαν λιμένα	παρήνεγκε	μεθ' ἑνὸς ὁπλοφόρου, χωρὶς φίλων
[5, 16]	ἐς τὸ μέλλον ἀλλήλων φείδεσθαι	παρῄνει	καὶ τὴν γῆν διένεμε, καὶ
[5, 16]	μὲν δὴ φίλοι τῷ Καίσαρι	παρῄνουν	μηδὲ ἐπελθεῖν ἐς αὐτούς, ἀλλ'
[5, 84]	ἔχοντα τεσσαράκοντα μόνας, ὥστε αὐτῷ	παρῄνουν	οἱ φίλοι, ὡς ἐν καιρῷ
[5, 139]	τῶν ἀξιολόγων ἔτι τῷ Πομπηίῳ	παρῆσαν	φίλοι, καὶ ὁ τιμιώτατος αὐτῷ
[5, 136]	ὑπεδείκνυεν. Οἱ δὲ καὶ ὣς	παρῃτοῦντο	νέον ἄνδρα ἐν συμφοραῖς ἐσχάταις
[5, 73]	καὶ ἐσημήναντο καὶ ταῖς ἱεραῖς	παρθένοις	φυλάσσειν ἔπεμψαν ἐς Ῥώμην. Ἐξένιζον
[5, 53]	(ἐλέλεκτο δὲ αὐτῷ περὶ πολλῶν	παρθένων	ἐς γάμον) ἐπέστελλε Μαικήνᾳ συνθέσθαι
[5, 75]	γυμάσαι, τοὺς μὲν αὐτῶν ἐπὶ	Παρθηνοὺς	ἔπεμπεν, Ἰλλυρικὸν ἔθνος Ἐπιδάμνῳ πάροικον,
[5, 65]	μὲν δὴ Λαβιηνός τε καὶ	Παρθυαῖοι	δράσαντες ἔπαθον, ἡ Παρθυικὴ δηλώσει
[5, 10]	καὶ ἐς τὴν Συρίαν οἱ	Παρθυαῖοι	μετὰ τὴν Κράσσου συμφορὰν καὶ
[5, 10]	δὲ Γαβινίῳ Κράσσον τὸν ἐν	Παρθυαίοις	ἀποθανόντα καὶ Βύβλον ἐπὶ τῷ
[5, 133]	ἐν Μηδίᾳ Μήδοις τε καὶ	Παρθυαίοις,	γνώμην ὁ Πομπήιος ἐποιεῖτο ἑαυτὸν
[5, 65]	Καίσαρα, εἰ μή τι συμβαίνοι,	Παρθυαίοις	δὲ Ἀντώνιον, ἀμυνόμενον τῆς ἐς
[5, 134]	οὔτ' ἂν σὺ ἥττησο ἐν	Παρθυαίοις,	Καίσαρός σοι τὸν στρατὸν οὐ
[5, 135]	ὑπ' ἀνάγκης, ἀντιλαβεῖν στρατὸν ἐς	Παρθυαίους	δεόμενος, ἀλλ' ὑπομιμνήσκει, τὸν οὐ
[5, 133]	Ἀρμενίαν. Ἔπεμπε δὲ καὶ ἐς	Παρθυαίους,	ἐλπίσας ἐς τὰ λοιπὰ τοῦ
[5, 93]	κάμνων καὶ στρατοῦ χρῄζων ἐπὶ	Παρθυαίους	Ἰταλοῦ, Καίσαρι τὰς ναῦς ἐπενόει
[5, 75]	Σεξστίῳ τέλη τέσσαρα ἄξοντα ἐπὶ	Παρθυαίους·	οὐ γάρ πω πέπυστο αὐτὰ
[5, 95]	ὁ δ' Ἀντώνιος ἐπιμένειν διὰ	Παρθυαίους	οὐ δυνάμενος, ἀντέδοσαν ὅμως ἀλλήλοις,
[5, 65]	ἐς τὴν Ἀσίαν Ἀντώνιος. Ἀναστέλλειν	Παρθυαίους	τε καὶ Λαβιηνὸν τὸν Λαβιηνοῦ,
[5, 136]	ἐγίγνετο, καὶ οἱ πεμφθέντες ἐς	Παρθυαίους	ὑπὸ τοῦ Πομπηίου ἐλήφθησαν ὑπὸ
[5, 132]	ἔλεγεν ἀποδώσειν, εἰ παραγένοιτο ἐκ	Παρθυαίων	Ἀντώνιος· πείθεσθαι γὰρ κἀκεῖνον ἐθέλειν
[5, 65]	Λαβιηνὸν τὸν Λαβιηνοῦ, μετὰ τῶν	Παρθυαίων	ἐν ταῖσδε ταῖς ἀσχολίαις Συρίαν
[5, 10]	εἴχετο, συλλαμβανόντων τοῖς τυράννοις τῶν	Παρθυαίων·	ἐσέβαλον γὰρ δὴ καὶ ἐς
[5, 75]	Ἀντώνιος ἐπὶ τὸν πόλεμον τῶν	Παρθυαίων.	Καὶ αὐτῷ τῆς βουλῆς ψηφισαμένης
[5, 9]	ἐπικαλῶν αὐτοῖς, ὅτι Ῥωμαίων καὶ	Παρθυαίων	ὄντες ἐφόριοι ἐς ἑκατέρους ἐπιδεξίως
[5, 10]	Ἀντώνιος ἐξελαύνων ὑποφεύγοντας ἐς τὴν	Παρθυηνὴν	καὶ τοῖς πλήθεσιν ἐπιβάλλων ἐσφορὰς
[5, 65]	καὶ Παρθυαῖοι δράσαντες ἔπαθον, ἡ	Παρθυικὴ	δηλώσει γραφή· ~Ἕλενον δὲ στρατηγὸν
[5, 10]	Ἀντωνίῳ τὸν μετ' οὐ πολὺ	Παρθυικὸν	πόλεμον ἐξάψαι, πολλῶν ἐκ Συρίας
[5, 93]	βουληθῆναι γὰρ Ἀντώνιον πρὸ τῶν	Παρθυικῶν	ἐκδεδόσθαι τὴν θυγατέρα τῷ παιδὶ
[5, 90]	βοῶντες, οἱ δ' ἐφ' ἡσυχίας	παριέμενοι	καὶ τὸ δεινὸν ἐκδεχόμενοι καὶ
[5, 32]	τὴν ἡγεμονίαν τῆς στρατιᾶς οὐ	παριέντες	ἀλλήλοις κατ' ἀξίωσιν οὐδέτερος. Ὁ
[5, 114]	τοῦ Κορνιφικίου κατεῖχον ἀθυμία, καὶ	παρίεντο.	~Ὧδε δὲ αὐτοῖς ἔχουσι Λαρώνιος
[5, 68]	τοῦ τείχους, ἐκάλει. Καὶ οὐ	παριέντων	οὐδ' ὣς αὐτόν, οἱ μὲν
[5, 43]	δὲ τούτῳ καὶ τῆς πενταετίας	παριούσης,	ἀνακῦψαι τὰς ἀρχὰς ἐπὶ τὰ
[5, 126]	ἐνίοις τῶν προγραφέντων ἄρχουσιν ὕστερον	παριστάμενος	διεβίωσε. ~Πομπήιον δὲ ὁ μὲν
[5, 124]	καταλιπὼν ἐσῄει μετ' ὀλίγων, καὶ	παριὼν	ἐπεμαρτύρετο ἑκάστοις ἄκων ἐς πόλεμον
[5, 2]	ὁπλιτῶν τρισχιλίων, καὶ ἐς τὸν	Παρμήσιον	ἐχώρει. Ἀφίκετο δὲ αὐτοῖς καὶ
[5, 2]	αὐτῶν ἕκαστα οὕτως. ~Κάσσιος ὁ	Παρμήσιος	ἐπίκλην ὑπελέλειπτο μὲν ὑπὸ Κασσίου
[5, 139]	γῆν συνοισόμενος. Κάσσιος δὲ ὁ	Παρμήσιος	καὶ Νασίδιος καὶ Σατορνῖνος καὶ
[5, 15]	Πολὺ δ' ἦν καὶ τὸ	παροδεύειν	σφίσιν ἤδη τὴν τῆς ἀρχῆς
[5, 74]	πιέσαντος αὐτοὺς ἐς ἔσχατον, ὥστε	παροδεύουσιν	αὐτοῖς οἷα σωτῆρσιν ἐγίγνοντο θυσίαι·
[5, 16]	ἐξειρύσαντες ἔκανον καὶ ἔρριψαν, ἔνθα	παροδεύσειν	ὁ Καῖσαρ ἔμελλεν. Οἱ μὲν
[5, 23]	ἐλθὼν ἱππέας ἔπεμψεν ἐς τὴν	πάροδον	τοῦ Λευκίου, ἐρευνησομένους ἄρα, μή
[5, 74]	σφίσι τοὺς γεωμόρους ἀδιαλλάκτους ἐχθροὺς	παροικήσειν	καί, εἴ ποτε δυνηθεῖεν, ἐπιθήσεσθαι.
[5, 75]	Παρθηνοὺς ἔπεμπεν, Ἰλλυρικὸν ἔθνος Ἐπιδάμνῳ	πάροικον,	προθυμοτάτους γενομένους Βρούτῳ, τοὺς δ'
[5, 91]	ἀκτὴν ἅπασαν τῆς Ἰταλίας τὰ	παρόντα	πεζά, μὴ ἐπιτολμήσειε καὶ τῇ
[5, 135]	τὸν ἐσόμενον πόλεμον, ὅσον οὔπω	παρόντα.	~Τοιαῦτα τῶν πρέσβεων εἰπόντων, ὁ
[5, 129]	τῆς στρατείας ἀπολυθέντας, τοὺς δὲ	παρόντας	ἐπῄνει καὶ ἐπήλπιζεν ἀπολύσειν μὲν
[5, 4]	Ἀσίαν νέμονται, κατά τε πρεσβείας	παρόντας	ἐπὶ συνθέσει καὶ μετακεκλημένους συναγαγὼν
[5, 14]	διδούσης, ἐπιμεμφόμενοι δὲ ὡς οὐ	παρόντι	τῷ Ἀντωνίῳ. Καὶ ἐς τὸν
[5, 15]	Ἔν γέ τοι τῷ θεάτρῳ,	παρόντος	αὐτοῦ, στρατιώτης ἀπορῶν οἰκείας ἕδρας
[5, 46]	βιβλίον ἐφήμερον τοῦ ἀριθμοῦ τοῦ	παρόντος.	Οἱ μὲν δὴ τὸ σύνθημα
[5, 139]	ὡς εἶδον αὐτὸν οὐδὲ Τιτίου	παρόντος,	ὅτῳ τὰ περὶ αὐτὸν Ἀντώνιος
[5, 142]	ὁ Πομπήιος ἐξ ἀπορίας τῶν	παρόντων	ἑαυτὸν ἐς τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν
[5, 87]	οὐδενὸς τῶν οἰκετῶν αὐτῷ θεραπευτήρων	παρόντων,	ὡς ἐν νυκτὶ καὶ τοσῷδε
[5, 94]	ἀπήνης καταθορὼν ἔς τι τῶν	παρορμούντων	σκαφῶν ἐσήλατο μόνος καὶ ἐπέρα
[5, 107]	ἐξενήχοντο. Παπίας δὲ ἐς τὴν	παρορμοῦσαν	ἀναληφθεὶς αὖθις ἐπῄει τοῖς πολεμίοις.
[5, 36]	οὐκ ἀξίως, ἔφη, πρῴην τῆς	παρούσης	ἀνάγκης ἠγωνισάμεθα, καὶ νῦν ἢ
[5, 137]	προδοσίας, Κούριος μὲν ἐν τοῖς	παροῦσι	Ῥωμαίων ἐλεγχθεὶς ἀπέθανε, Πομπήιος δὲ
[5, 91]	οὔτε τοῖς λειψάνοις τοῦ ναυαγίου	παροῦσιν	ἢ ἀπιοῦσι καταστάντος τοῦ κλύδωνος
[5, 16]	δὲ λοχαγὸς ἐπέπλησσεν αὐτοῖς σὺν	παρρησίᾳ,	τό τε πρέπον τοῖς ἀρχομένοις
[5, 42]	Μὴ νομίσῃς δὲ ἐλεγχθήσεσθαι μετὰ	παρρησίας	(ἄκαιρον γάρ) ἀλλὰ μετὰ ἀληθείας,
[5, 13]	Καὶ γὰρ αὐτοῖς ἡ πενταετία	παρώδευε,	καὶ τὸ ἀσφαλὲς ἡ χρεία
[5, 12]	μηδ' αὖθις ἀνακῦψαι τὴν δημοκρατίαν,	παρῳκισμένων	τοῖς ἄρχουσι μισθοφόρων ἑτοίμων, ἐς
[5, 103]	εἰρεσίαν· καὶ τὰ πεζὰ αὐτῷ	παρωμάρτει,	προερευνώντων τήν τε γῆν ἱππέων
[5, 73]	ἀλλ' αἵ τε νῆες αὐτοῖς	παρώρμουν,	καὶ οἱ φύλακες περιειστήκεσαν, καὶ
[5, 33]	πυκναὶ καὶ ἡ ἄλλη παρασκευὴ	πᾶσα	διμέτωπος, ἔς τε τοὺς πολιορκουμένους
[5, 1]	ἡγεμονίας καὶ ἡ Ῥωμαίων ἀρχὴ	πᾶσα	περιῆλθεν ἐς δύο μόνον, Ἀντώνιόν
[5, 44]	δὲ ὕποπτος ἢ ἄπιστος ἐχθροῦ	πᾶσα	συμβουλή, οὐκ ὀκνῶ καὶ παρακαλεῖν
[5, 76]	καθείλκοντο, καὶ ἡ ἄλλη παρασκευὴ	πᾶσα	συνεκινεῖτο. ~Καὶ Ἀντώνιος μὲν ἀμφὶ
[5, 85]	καὶ τὰς πρόπλους ἐδίωκε καὶ	πάσαις	ἐνέβαλλε καὶ ἐς μάχην προυκαλεῖτο.
[5, 117]	τῶν ὁπλοφόρων τινὲς τὴν νύκτα	πᾶσαν	ἀσπίδα Κελτικὴν ὑπερέσχον αὐτοῦ. Ἐγένοντο
[5, 97]	καὶ δύσιν ἀκτὴν τῆς Σικελίας	πᾶσαν	ἐφρούρει, καὶ νήσους μάλιστα Λιπάραν
[5, 90]	~Οἰμωγαί τε ἀνὰ τὴν νύκτα	πᾶσαν	ἦσαν καὶ τῶν οἰκείων μετακλήσεις
[5, 54]	πιστεύσειν δὲ ὡς τοιῷδε ἀνδρὶ	πᾶσαν	Ἰβηρίαν καὶ τὸν ἐν αὐτῇ
[5, 64]	ἡμέρας καὶ ἀνὰ τὴν νύκτα	πᾶσαν.	~Ὁ δὲ Καῖσαρ καὶ ὁ
[5, 45]	καὶ τὸν στρατόν, ἀφαιρῇ μὲν	πᾶσαν	ὀργήν, ἀφαιρῇ δὲ καὶ τὴν
[5, 130]	ὧν αὐτὸν ἐποίουν κριτήν, ἢ	πάσας	λαβεῖν ἢ ὅσας δοκιμάσειε· καὶ
[5, 91]	Καὶ φίλοις καὶ στρατηγοῖς ἐπέστελλε	πᾶσι	διὰ χειρὸς εἶναι, μή τις
[5, 97]	τοῦ Καίσαρος ἡ ἡμέρα προείρητο	πᾶσι,	καὶ ἦν δεκάτη τροπῶν θερινῶν,
[5, 139]	ἐρέτας ὥπλισεν, ὡς ἄμεινον ὁμοῦ	πᾶσι	κατὰ τὴν γῆν συνοισόμενος. Κάσσιος
[5, 38]	φιλανθρώπως ἐκδεχόμενος καὶ πλείων ὁρμὴ	πᾶσιν	ἐς τὰς διαλύσεις ἐγίγνετο, δέος
[5, 1]	στρατηγοῦ μὲν οὐδενὸς ὄντος ἐπὶ	πᾶσιν	ὥσπερ ἐκείνοις, κατὰ μέρος δὲ
[5, 143]	ταῖς προγραφαῖς τῇ πόλει πανώλεθρα	πασχούσῃ	γενόμενος περιέσωσεν ἄνδρας ἀρίστους τε
[5, 37]	ἐπὶ τῷδε καὶ τὰ ὅπλα	παταγησάντων	οἷον ἐπὶ νίκῃ, ἐρεθισθέντες οἱ
[5, 73]	τίσασθαι μὲν τῆς ἐς τὸν	πατέρα	καὶ τὸν ἀδελφὸν ἁμαρτίας, ἀναλαβεῖν
[5, 144]	ἔχουσαν τῷ Πομπηίῳ διὰ τὸν	πατέρα	Μάγνον, οἱ δὲ αὑτὸν ἐφ'
[5, 97]	ἡμέραν, αἰσιούμενος ἴσως διὰ τὸν	πατέρα	νικηφόρον αἰεὶ γενόμενον· ὁ δὲ
[5, 62]	ἢ αὐτὸς σὺ τὸν σὸν	πατέρα	τιμῶν. Ἀηνόβαρβος δὲ οὐκ ἔστι
[5, 133]	μετὰ τῆς μητρὸς ὑπεξέθετο ὁ	πατήρ,	Γαΐῳ Καίσαρι πολεμῶν, καὶ ἡττηθεὶς
[5, 20]	τοῖσδε, τοὺς μὲν ὑπάτους τὰ	πάτρια	διοικεῖν μὴ κωλυομένους ὑπὸ τῶν
[5, 43]	ἀνακῦψαι τὰς ἀρχὰς ἐπὶ τὰ	πάτρια	ἠξίουν, οὐ προτιμῶν οὐδὲ τὸν
[5, 132]	ἐτησίοις ἄρχουσι διοικεῖν κατὰ τὰ	πάτρια,	καὶ γραμματεῖα, ὅσα τῆς στάσεως
[5, 39]	ἑαυτοῦ γνώμην διῴκει, τὰ δὲ	πάτρια	Ῥωμαίοις πρόσχημα μόνον ἦν καὶ
[5, 17]	τὴν μεταβολὴν ὡς πανταχοῦ τῇ	πατρίδι	βοηθοῦντας. Ἃ καὶ οἱ στρατηγοὶ
[5, 17]	ἁπάντων ἐς τὰ συμφέροντα τῇ	πατρίδι	βοηθούντων, εὐχερεστέρους ἐποίει πρὸς τὴν
[5, 43]	ἵνα τὴν ἀριστοκρατίαν ἀναλάβω τῇ	πατρίδι,	λελυμένην ὑπὸ τῆς τῶν τριῶν
[5, 143]	δι' αὐτὸν ἦσαν ἐν τῇ	πατρίδι.	Ὑπὸ δὲ θεοβλαβείας αὐτὸς οὔ
[5, 54]	μοναρχίαν καθίστασθαι· τὸ γὰρ τῆς	πατρίδος	αἰεὶ προθήσω καὶ χάριτος καὶ
[5, 43]	προτιμῶν οὐδὲ τὸν ἀδελφὸν τῆς	πατρίδος,	ἀλλ' ἐλπίζων μὲν ἐπανελθόντα πείσειν
[5, 41]	πόλεμον, ἀλλὰ κοινὸν ὑπὲρ τῆς	πατρίδος	γεγονέναι. Καὶ ὁ Λεύκιος ἐπῄνει
[5, 39]	τοῦ τελευταίου δαίμονος ὑπὲρ τῆς	πατρίδος·	καλὸν γάρ μοι τὸν ἔπαινον
[5, 43]	εἰ μὲν ἐχθρὸς εἶ τῆς	πατρίδος,	κἀμὲ ἡγεῖσθαι πολέμιον, ἃ ἔδοξα
[5, 17]	συνήγοντο οὐδ' ἐπὶ χρείᾳ τῆς	πατρίδος,	οὐδὲ τῷ δημοσίῳ στρατευόμενοι μᾶλλον
[5, 42]	καὶ ὁμοτίμῳ καὶ ὑπὲρ τῆς	πατρίδος,	οὐκ αἰσχρὸν ἡγοῦμαι μετὰ τοιᾶσδε
[5, 54]	αὐτόν, ἀγωνιούμενος αὖθις ὑπὲρ τῆς	πατρίδος	πρὸς σέ, καίπερ ἤδη μοι
[5, 17]	οἱ στρατοὶ αὐτῶν οὐ τοῖς	πατρίοις	ἔθεσιν ἐκ καταλόγου συνήγοντο οὐδ'
[5, 49]	Ἥφαιστον σφίσιν ἔθεντο θεὸν εἶναι	πάτριον	ἀντὶ τῆς Ἥρας. Τῆς δ'
[5, 30]	ἀλλάξεσθαι, νομιμωτέραν ἀρχὴν παρανόμου καὶ	πάτριον	ἀντὶ τῆς τυραννικῆς. ~Καὶ ὁ
[5, 39]	Γνώμη μὲν ἦν μοι τὴν	πάτριον	ὑμῖν ἀποδοῦναι πολιτείαν, ὦ συστρατιῶται,
[5, 11]	εἶχε τετράγωνον Ἑλληνικὴν ἀντὶ τῆς	πατρίου,	καὶ ὑπόδημα ἦν αὐτῷ λευκὸν
[5, 128]	ἐσθῆτας καὶ βουλευτικὴν ἐν ταῖς	πατρίσιν	ἀξίωσιν. Ἔτι δὲ αὐτοῦ τοιάδε
[5, 128]	ἀστρατείας ὑπεμίμνησκε σὺν ἀπειλῇ τῶν	πατρίων	νόμων τε καὶ ὅρκων καὶ
[5, 134]	ἐγνώκει, διαπλεῦσαι, φίλην οὖσαν αὐτῷ	πατρόθεν	καὶ συλλαβοῦσαν ἔτι ὄντι νεωτέρῳ
[5, 127]	Καῖσαρ, ὅτι μὴ γένοιτο τοῦ	πατρὸς	ἀνδροφόνος ὁ Πομπήιος. Τὴν δὲ
[5, 143]	Μάγνου, νεώτερος μὲν ὑπὸ τοῦ	πατρὸς	ἀπολειφθεὶς καὶ ὑπὸ τοῦ ἀδελφοῦ
[5, 61]	δὲ Ἀηνόβαρβον φονέα τοῦ ἐμοῦ	πατρός,	ψήφῳ καὶ κρίσει καὶ προγραφῇ
[5, 23]	πόλιν ᾠκισμένα, Καίσαρί τε ὄντα	πατρῷα	καὶ ἐστρατευμένα Ἀντωνίῳ, τῆς τε
[5, 73]	ἀναλαβεῖν δὲ τὴν ἀρχὴν τὴν	πατρῴαν	δι' ὀξυτάτης ἀφορμῆς· ἐπιμελήσεσθαι γὰρ
[5, 98]	θαλάσσῃ, συλλήπτορας αὑτῷ κατὰ ἐχθρῶν	πατρῴων	γενέσθαι. Πρόπλοι δ' αὐτῷ τινες
[5, 139]	τὰ περὶ αὐτὸν Ἀντώνιος ἐπέτρεπε,	παυόμενον	τοῦ πρὸς τὸν ἀμείνονα πολέμου,
[5, 72]	εἶναι, τοῖς δ' ἐλευθέροις, ὅτε	παύσαιντο	τῆς στρατείας, τὰ αὐτὰ δοθῆναι
[5, 35]	εἴκασαν καὶ τούσδε ἐνοχλεῖσθαι καὶ	παυσαμένου	τοῦ πυρὸς διεφθάρθαι. Ὁ δὲ
[5, 19]	ἀρχῇ, οὐδὲ ἐπὶ τῷ χρόνῳ	παύσεσθαι	νομιζομένῃ, προσκρούσματα ἐς τὸν Καίσαρα
[5, 113]	καὶ χαλεπῶς, ἐν μὲν τοῖς	πεδινοῖς	ὑπὸ τῶν ἱππέων, ἐν δὲ
[5, 16]	νέμησιν τότε γῆς ἐς τὸ	πεδίον	τὸ Ἄρειον ὑπὸ σπουδῆς ἔτι
[5, 138]	πολλούς· καὶ γὰρ ἦν τὸ	πεδίον	ὑγρὸν ἐξ ὄμβρων. Οἱ δὲ
[5, 138]	φεύγοντας αὐτοὺς διὰ τοῦ Σκαμανδρίου	πεδίου	διώκων ὁ Πομπήιος ἔκτεινε πολλούς·
[5, 74]	καὶ θεραπόντων αὐτομολίας καὶ λεηλασίας	πεδίων	καὶ γεωργίας ἀργίας, ὑπὲρ ἅπαντα
[5, 54]	αὐτῷ τῶν νῦν ἡγουμένων αὐτῆς	Πεδουκαίου	τε καὶ Λευκίου. Οὕτω μὲν
[5, 103]	ὁμοῦ καὶ εἰρεσίαν· καὶ τὰ	πεζὰ	αὐτῷ παρωμάρτει, προερευνώντων τήν τε
[5, 110]	διερίζουσα τῷ ναυτικῷ, καὶ τὰ	πεζὰ	ἑτέρωθεν ἐφαίνετο, ὥστε δεῖσαι μὲν
[5, 116]	ὁ Καῖσαρ ἐς αὐτὸ τὰ	πεζὰ	καὶ τοὺς ἱππέας διεβίβαζεν. Ἐγένοντό
[5, 50]	καὶ οὐκ ἐθέλουσιν ἐνοχλούντων τὰ	πεζὰ	μάλιστα· ὧν δὴ καὶ μόνων
[5, 91]	ἅπασαν τῆς Ἰταλίας τὰ παρόντα	πεζά,	μὴ ἐπιτολμήσειε καὶ τῇ γῇ
[5, 111]	ἐπὶ τούτοις. ~Τὰ μὲν οὖν	πεζὰ	πάντα Κορνιφικίῳ παραδοὺς ὁ Καῖσαρ
[5, 99]	ἐς Ἱππώνειον ἦλθε καὶ τὰ	πεζὰ	παρηγόρησε καὶ τὴν τῶν νεῶν
[5, 118]	περὶ ἁπάντων. Τὰ μὲν δὴ	πεζὰ	τοῦ Καίσαρος ἐδεδίει, ταῖς δὲ
[5, 33]	ὁμοίοις χαρακώμασι καὶ τάφροις τὴν	πέζαν	ὀχυρούμενος τοῦ λόφου. Καὶ Φουλβία
[5, 110]	ἐς Κόκκυνον ἄκραν ὡρμίσαντο, οἱ	πεζοὶ	δ' οὐκ ἀξιοῦντες ἀγχοῦ τῶν
[5, 110]	δὲ ἐπὶ τοῖς ἱππεῦσιν οἱ	πεζοὶ	καὶ τὸ ναυτικὸν ἐφώρμησε, τάχα
[5, 81]	ὑπὸ τῆς ἀκινησίας τῶν νεῶν·	πεζομαχεῖν	γὰρ πρὸς ναυμαχοῦντας ἐῴκεσαν, οὔτε
[5, 81]	Τυρρηνίας· περιῄει δὲ καὶ τὸ	πεζὸν	ἐς Ῥήγιον, καὶ μετὰ σπουδῆς
[5, 55]	ἔνθα ἦν Ἀηνοβάρβῳ καὶ τὸ	πεζόν.	Καὶ ὁ Ἀηνόβαρβος τῆς σκηνῆς
[5, 121]	ἐν τῇ θαλάσσῃ, καὶ ὁ	πεζὸς	ἀντεβόησεν ἐπὶ τῆς γῆς. Οἱ
[5, 120]	διὰ τὰς συμπλοκάς. Ὁ δὲ	πεζὸς	ἑκατέρων στρατὸς ἀπὸ τῆς γῆς
[5, 122]	ὁδῷ περὶ τῆς μεταγνώμης τοῦ	πεζοῦ	πυθόμενος τήν τε ἐσθῆτα ἤλλαξεν
[5, 137]	ἔχων ἱππέας τε διακοσίους καὶ	πεζοὺς	τρία τέλη, ἐπεχείρησε Κυζίκῳ κατά
[5, 3]	τοῖς μεταθεμένοις ἀπὸ Βρούτου, τέλη	πεζῶν	ἕνδεκα καὶ ἱππέες μύριοις καὶ
[5, 123]	ἔχων δύο καὶ εἴκοσι τέλη	πεζῶν	καὶ ἱππέας πολλοὺς ἐπῆρτο καὶ
[5, 111]	ἐδόκει κινεῖν φάλαγγα δύσθυμον ἀντικαθημένων	πεζῶν	μεγαλοφρονουμένων, ὡς εἰκὸς ἦν, ἐπὶ
[5, 103]	Ἱππώνειον παραπλεύσας δύο μὲν τέλη	πεζῶν	Μεσσάλαν ἔχοντα περᾶν ἐκέλευσεν ἐς
[5, 121]	οὐδὲν ὑπὸ ἐκπλήξεως περὶ τῶν	πεζῶν	οὐδ' ἐπισκήψας· ὅθεν καὶ τούσδε
[5, 6]	ἐς ὀκτὼ καὶ εἴκοσι τέλη	πεζῶν	τὴν χάριν περιφέρων, ὅτι, οἶμαι,
[5, 132]	εἰ παραγένοιτο ἐκ Παρθυαίων Ἀντώνιος·	πείθεσθαι	γὰρ κἀκεῖνον ἐθέλειν ἀποθέσθαι τὴν
[5, 28]	μοι παρακαλῶ. Καὶ εἰ μὴ	πείθοιντο	μηδὲ νῦν, ἐκείνοις μὲν αὐτίκα
[5, 78]	τῷ Πομπηίῳ, ὁρῶντες αὐτὸν αἰεὶ	πειθόμενον	τοῖς ἀπελευθέροις, διέφθειραν ἐνίους τῶν
[5, 68]	ἀναχωρεῖν δὲ ἐκέλευον· καὶ οὐ	πειθόμενον,	τότε ἔβαλλον. Ὁ δὲ ὁπλίτας
[5, 100]	καὶ υἱὸς αὐτῶν ὑφίστατο καλεῖσθαι,	πειθόμενος	οὐκ ἄνευ θεοῦ δὶς οὕτω
[5, 27]	Καῖσαρ καὶ ὁ Λεύκιος περιέπεμπον·	πεῖραί	τε τούτων τῶν ξεναγῶν ἦσαν
[5, 33]	ἐπίοι. Ἐγίγνετο δὲ ταῦτα σὺν	πείραις	πολλαῖς καὶ μάχαις, ἀκοντισαι μὲν
[5, 120]	καὶ ναυαγίων. Οὐ γάρ τινα	πεῖραν	ἔλιπον, ὅτι μὴ μόνον τὸ
[5, 55]	πλοῦν καὶ προπέμψαι τινὰς ἐς	πεῖραν	ὡς πρὸς ἀμφίβολον ἄνδρα. Ὁ
[5, 66]	ὁ Καῖσαρ οὐκ ἐδέχετο τὰς	πείρας	Ἀντωνίου συνάγοντος αὐτῷ Πομπήιον. Ἐς
[5, 136]	μάθοι τὰ Ἀντωνίου, μηδὲν ἔτι	πείρας	ἢ μηχανῆς δεόμενον. Οἷς ὁ
[5, 39]	~Γενομένης οὖν τινος ἐς τοῦτο	πείρας	καὶ ἐλπίδος οὐκ ἀηδοῦς, τὸν
[5, 125]	Καίσαρα, οἱ μὲν ἄνευ τινὸς	πείρας,	οἱ δὲ καὶ ἐς ὑπόκρισιν
[5, 52]	πρὸς αὑτὸν ὡμολογημένοις ὁ Καῖσαρ,	πειράσεσθαι	καὶ Πομπηίον Καίσαρι συναλλάξαι. ~Ὁ
[5, 60]	Συγχωροῦντος δ' ἀπιέναι τοῦ Ἀντωνίου	πειρώμενος	ἤρετο, εἴ τι καὶ αὐτὸς
[5, 54]	Ὁ μὲν οὕτως εἶπεν, εἴτε	πειρώμενος	τοῦ Λευκίου, εἴτε τὸ λεχθὲν
[5, 92]	συμμαχίαν ὑπαξόμενον. Εἰ δὲ μὴ	πείσειεν,	ἐπενόει τοὺς ὁπλίτας ὁλκάσιν ἐπιβήσας
[5, 43]	πατρίδος, ἀλλ' ἐλπίζων μὲν ἐπανελθόντα	πείσειν	ἑκόντα, ἐπειγόμενος δὲ ἐπὶ τῆς
[5, 104]	τέλη τέσσαρα. Καὶ αὐταῖς ὑπήντα	πελάγιος	ἐκ Πομπηίου Παπίας καὶ διέφθειρεν
[5, 108]	ναυσὶν ἐς ὀλίγον ὕδωρ ἐπιπλεῖν,	πελάγιος	ἐπ' ἀγκυρῶν ἐσάλευεν ὡς ἐφορμιούμενος
[5, 81]	τοῖς πολεμίοις περὶ δείλην ἑσπέραν	πελάγιος.	Καὶ οἱ μὲν ἐς τὸν
[5, 86]	ἀπὸ γῆς οὔτε ἐκ θαλάσσης,	πελαγιώτεροι	δὲ ὄντες οἱ τοῦ Πομπηίου
[5, 89]	δεινὸν ἐλπίσας πλεονάσειν, ἐς τὸ	πελαγιώτερον	ἀνήχθη καὶ ἐπ' ἀγκυρῶν διεσάλευεν·
[5, 71]	καὶ ὁ Λίβων ἐς τὸ	πελαγιώτερον,	ὀλίγου ῥεύματος αὐτοὺς διείργοντος μὴ
[5, 81]	δὲ τοῖς μὲν ἐς τὸ	πέλαγος	ἀναχώρησίς τε καὶ ἐφόρμησις, ὅτε
[5, 98]	τῆς ναυαρχίδος νεὼς ἐς τὸ	πέλαγος	ἀνέμοις εὐδίοις καὶ Ἀσφαλείῳ Ποσειδῶνι
[5, 83]	νεῶν καὶ ἐκφυγούσας εἰς τὸ	πέλαγος	ἐδίωκε, Δημοχάρης δ' ὁ τοῦ
[5, 109]	παραμένειν. Κατασκεψάμενος οὖν ἡμέρας τὸ	πέλαγος	ἐκ τῶν ὀρῶν, ἐπεὶ καθαρὸν
[5, 121]	ὅσαι δὲ ἔτι κατὰ τὸ	πέλαγος	ἐμάχοντο, τὰ περὶ αὐτὰς γιγνόμενα
[5, 106]	ὅτε βιασθεῖεν, ἐξήλλοντο ἐς τὸ	πέλαγος.	Καὶ τούσδε μὲν τὰ ὑπηρετικὰ
[5, 88]	πηδαλίων καὶ σκευῶν ἔμπλεων τὸ	πέλαγος	καὶ τῶν ἔτι σῳζομένων τὰ
[5, 111]	πρὸ ἡμέρας ἀνήγετο ἐς τὸ	πέλαγος,	μὴ καὶ τοῦδε αὐτὸν ἀποκλείσαιεν
[5, 81]	δὲ οὐκ ἀναγομένους ἐς τὸ	πέλαγος	οὐδὲν μέγα ἔχων, ἐς τὴν
[5, 90]	ἐκφυγεῖν αὐτὴν ἔχοντες ἐς τὸ	πέλαγος	οὔτε ὅσον ἀλλήλων διαστῆναι· ἡ
[5, 90]	ἔμπαλίν τε ἑτέρων ἀνὰ τὸ	πέλαγος	ὑπερκυπτόντων τὸ κῦμα καὶ ἐς
[5, 82]	νεὼς ἐς τὸν βυθὸν τοῦ	πελάγους	ἑαυτὸν ἔρριψεν. Καὶ τὴν μὲν
[5, 89]	ἑκατέρωθεν ἀγκύραις ἔκ τε τοῦ	πελάγους	καὶ ἀπὸ τῆς γῆς διεκράτουν
[5, 77]	κελεύων, ὅσα ἔτι ὤφειλον αὑτῷ	Πελοποννήσιοι	δόντα ἢ αὐτὸν ἀναδεξάμενον ἀποδώσειν
[5, 77]	τοῦ Καίσαρος ἐκφερόμεναι αἵδε ἦσαν.	Πελοπόννησον	Ἀντώνιος μὲν ἐδίδου Πομπηίῳ, κελεύων,
[5, 72]	φέρειν σῖτον, ἐπιλαβεῖν δὲ καὶ	Πελοπόννησον	ἐπὶ ταύταις, ὑπατεῦσαι δ' ἀπόντα,
[5, 80]	καὶ Ἀντώνιος καὶ διὰ τοῦτο	Πελοπόννησον	οὐ δοίη. ~Ὡς δὲ αὐτῷ
[5, 77]	μὲν ὑπὲρ τούτων, ἀντενεκάλει δὲ	Πελοποννήσου	χάριν. ~Ὅσοι δὲ τῶν ἐπιφανῶν
[5, 140]	ἔχουσιν ὁ Πομπήιος νυκτὸς ἐπέθετο	πελτασταῖς	τρισχιλίοις καὶ πολλοὺς ἔκτεινεν εὐναζομένους
[5, 116]	Μυλῶν ἐπί τε Ναυλόχους καὶ	Πελωριάδα	καὶ τὰ παράλια πάντα φρουραὶ
[5, 116]	Ἀγρίππου δὲ νομισθέντος ἐπελεῖν ἐς	Πελωριάδα	μετεπήδησεν, ἐκλιπὼν τὰ στενὰ περὶ
[5, 105]	Σικελίας πλέονα ἰδὼν ἔν τε	Πελωριάδι	καὶ Μύλαις καὶ Τυνδαρίδι, εἴκασεν
[5, 141]	μέν σε κατακανεῖν, ἐγχειρίζοντα δὲ	πέμπειν	ἐς αὐτὸν ἐντίμως. ~Ὁ δὲ
[5, 63]	ἐπόρθει μετακαλεῖν, Ἀηνόβαρβον δέ ποι	πέμπειν,	ἕως αἱ συνθῆκαι γένοιντο. Παρακαλούσης
[5, 112]	δὲ γράφων ἠξίου κινδυνεύοντι Κορνιφικίῳ	πέμπειν	Λαρώνιον μετὰ στρατιᾶς ὀξέως. Μαικήναν
[5, 20]	τὰς Ἄλπεις τοῖς ὑπὸ Καίσαρος	πεμπομένοις	ἐς τὴν Ἰβηρίαν καὶ μὴ
[5, 72]	ἑτέρων Ἀντώνιός τε καὶ Καῖσαρ,	πέμποντα	Ῥωμαίοις τὸν ἐκ πολλοῦ τεταγμένον
[5, 118]	ταῖς δὲ ναυσὶν ἐπαιρόμενος ἤρετο	πέμπων,	εἰ δέχοιτο ναυμαχίᾳ κριθῆναι. Ὁ
[5, 2]	τριάκοντα, Κλώδιος δὲ ἐκ Βρούτου	πεμφθεὶς	ἐς Ῥόδον ἐπὶ νεῶν τρισκαίδεκα,
[5, 62]	θαρρῶν, εἶπεν, ἀλλὰ ὑπ' Ἀντωνίου	πεμφθείς.	Οὐ γὰρ ἐπικρύψω σε, ὅτι
[5, 115]	ὑπὸ Ἀγρίππου σὺν τρισὶ τέλεσι	πεμφθείς,	οὔπω μὲν ἔνδηλος ὤν, ὅτι
[5, 135]	δεόμενος, ἀλλ' ὑπομιμνήσκει, τὸν οὐ	πεμφθέντα	στρατὸν προφέρων. Συνελόντι δὲ εἰπεῖν,
[5, 136]	δὲ ταῦτα ἐγίγνετο, καὶ οἱ	πεμφθέντες	ἐς Παρθυαίους ὑπὸ τοῦ Πομπηίου
[5, 69]	παρεκάλει σὺν ὀλοφύρσει τὸν Καίσαρα	πέμψαι	Λίβωνι πίστιν, πρεσβεύειν ἐθέλοντι πρὸς
[5, 73]	ἐν τῇ νηὶ τῶν ἀνδρῶν	πέμψαι	Πομπηίῳ, προτρέπων αὐτὸν ἐπιθέσθαι τοῖς
[5, 134]	Καίσαρός σοι τὸν στρατὸν οὐ	πέμψαντος,	ὃν συνέθετο· ἐκράτεις δ' ἂν
[5, 95]	ναῦς ἑκατὸν εἴκοσιν, ἃς αὐτίκα	πέμψας	εἰς Τάραντα παρέδωκεν, Ἀντωνίῳ δὲ
[5, 29]	ὁ Καῖσαρ ὑποκρίνεται, τέλος ἄρτι	πέμψας	ἐς τὸ Βρεντέσιον κωλύειν Ἀντώνιον
[5, 9]	ἐν Μιλήτῳ τῆς Λευκοφρυηνῆς Ἀρτέμιδος,	πέμψας	ὁ Ἀντώνιος ἀνεῖλε, καὶ Σεραπίωνα,
[5, 8]	τέσσαρα τέλη πρὸς Δολοβέλλαν αὐτίκα	πέμψειε,	καὶ στόλον ἄλλον ἕτοιμον ἔχουσα
[5, 112]	ἐκέλευε καὶ αὐτὸς ἔγραφεν αὐτίκα	πέμψειν	βοήθειαν. Θεραπεύσας δὲ τὸ σῶμα
[5, 41]	μὲν ἐλεῶν ἄνδρας ὁμοτίμους καὶ	πέμψειν	ἔλεγεν ἑτέρους, οὐδένα δὲ εἰπὼν
[5, 39]	οὓς τῆς ἐμῆς προτίθημι εὐκλείας.	Πέμψω	δὴ πρὸς τὸν κεκρατηκότα καὶ
[5, 68]	τὸν ποταμὸν ἀπερριπτεῖτο· καὶ ἕτερον	πένθος	ἦν ὁρωμένων ἀνὰ τὸ ῥεῦμα,
[5, 138]	τῆς Προποντίδος καὶ ἑτέρωθεν, οἳ	πενόμενοι	διὰ τὰς συνεχεῖς εἰσφορὰς ἐμισθοφόρουν
[5, 13]	κατεφρόνουν. Καὶ γὰρ αὐτοῖς ἡ	πενταετία	παρώδευε, καὶ τὸ ἀσφαλὲς ἡ
[5, 15]	σφίσιν ἤδη τὴν τῆς ἀρχῆς	πενταετίαν	καὶ χρῄζειν αὖθις εὐνοίας στρατοῦ·
[5, 95]	ἐψήφιστο ἀνδράσιν, ἑτέραν ἑαυτοῖς ὥριζον	πενταετίαν,	οὐδὲν ἔτι τοῦ δήμου δεηθέντες.
[5, 43]	ἐπὶ δὲ τούτῳ καὶ τῆς	πενταετίας	παριούσης, ἀνακῦψαι τὰς ἀρχὰς ἐπὶ
[5, 127]	τεσσαράκοντα καὶ ἱππέες δισμύριοι καὶ	πεντακισχίλιοι,	κοῦφοι δὲ τῶν ἱππέων ὑπὲρ
[5, 98]	στρατοῦ δυώδεκα καὶ ἱππεῦσι Νομάσι	πεντακισχιλίοις	καὶ ἑτέρᾳ παρασκευῇ πολλῇ, Ταῦρος
[5, 116]	δισμύριοι καὶ κοῦφοι πλείους τῶν	πεντακισχιλίων.	Μύλας δ' ἔτι καὶ τὰ
[5, 129]	ἀπολύων καὶ νῦν ἐπιδιδόναι δραχμὰς	πεντακοσίας	ἑκάστῳ. Τοιάδε εἰπὼν Σικελίᾳ μὲν
[5, 53]	ναυπηγίαν ὠρρώδει, ναῦς ἐκείνων ἐχόντων	πεντακοσίας,	μὴ τὴν Ἰταλίαν περιπλέοντες ἐς
[5, 110]	τρία καὶ ἱππέες χωρὶς ἵππων	πεντακόσιοι	καὶ κοῦφοι χίλιοι καὶ κληροῦχοι
[5, 58]	ἐπειχθεὶς ἐπέπεσε τοῖς χιλίοις καὶ	πεντακοσίοις	εὐναζομένοις ἔτι περὶ πόλιν Ὑρίαν
[5, 50]	γεγυμνασμένα καὶ ἱππέας ἑξακισχιλίους ἐπὶ	πεντακοσίοις,	ἡγούμενοι τὸ κεφάλαιον τοῦ πολέμου
[5, 142]	ᾔδει. Τότε δὴ χιλίοις καὶ	πεντακοσίοις	ἱππεῦσιν Ἀμύντας ἐδίωκε τὸν Πομπήιον
[5, 101]	καὶ διέπλευσεν εἰρεσίᾳ τρισὶν ἡμέραις	πεντακοσίους	ἐπὶ χιλίοις σταδίους καὶ τοῖς
[5, 33]	ἑξήκοντα ποδῶν ἵστη χιλίους καὶ	πεντακοσίους·	καὶ ἐπάλξεις τε ἦσαν αὐτῷ
[5, 25]	ἄγων στρατοῦ τέλη καὶ τοξότας	πεντακοσίους	καὶ χρήματα πολλὰ καὶ ναῦς
[5, 58]	τῷ Καίσαρι μετὰ χιλίων καὶ	πεντακοσίων	ἱππέων, οὐ κατασχὼν τῆς ὁρμῆς
[5, 118]	καλούμενον ἅρπαγα ὁ Ἀγρίππας, ξύλον	πεντάπηχυ	σιδήρῳ περιβεβλημένον, κρίκους ἔχον περὶ
[5, 108]	μὲν τῶν σφετέρων νεῶν ἀποβαλόντες,	πέντε	δὲ καταδύσαντες τῶν πολεμίων καὶ
[5, 67]	ὑπὲρ ἑκάστου τὸ ἥμισυ τῶν	πέντε	καὶ εἴκοσι δραχμῶν ὡρισμένων ἐς
[5, 105]	ἔπεμπε τῷ Δημοχάρει ναῦς ἄλλας	πέντε	καὶ τεσσαράκοντα ἀπὸ Μεσσήνης. Ἐξελεύθερον
[5, 127]	ἐγένετο αὐτῷ τέλη μὲν ὁπλιτῶν	πέντε	καὶ τεσσαράκοντα καὶ ἱππέες δισμύριοι
[5, 3]	Καῖσαρ ἱππέας τετρακισχιλίους καὶ τέλη	πέντε·	καὶ τῶνδε δὲ αὐτῶν Ἀντωνίῳ
[5, 56]	ἐπὶ Βρεντεσίου διέπλεον, φυλασσομένου πρὸς	πέντε	Καίσαρος τάξεων, καὶ οἱ Βρεντέσιοι
[5, 50]	Ἐν δὲ τῷ Βρεντεσίῳ νεῶν	πέντε	μακρῶν ἐκ Μακεδονίας οἱ μεταπέμπτων
[5, 55]	καὶ Καίσαρι πεπολεμηκότων) ὅμως ἔπλει,	πέντε	ναυσὶν ἐπιβὰς ταῖς ἀρίσταις, ἵνα
[5, 105]	ἐς μὲν Στρογγύλην, ἣ τῶν	πέντε	νήσων ἐστὶ τῶν Αἰόλου, παντὶ
[5, 33]	Περυσίαν ἀπετείχιζε χάρακι καὶ τάφρῳ,	πεντήκοντα	καὶ ἓξ σταδίους περιιὼν διὰ
[5, 7]	καὶ Κέω καὶ Σκίαθον καὶ	Πεπάρηθον.	Ἐπιπαριὼν δὲ Φρυγίαν τε καὶ
[5, 128]	νῦν οὐκ ἐπ' ἐμφύλια ἔτι,	πεπαυμένα	σὺν τύχῃ χρηστῇ, ἐπὶ δ'
[5, 141]	τὰς ἀποκρίσεις, πολεμοῦντος δέ, ἃ	πεποίηκας	ἅπαντα· τί γὰρ αὐτὰ δεῖ
[5, 5]	πιστεύομεν ὑμᾶς κατὰ ἀνάγκην τάδε	πεποιηκέναι,	τῶν μὲν μειζόνων ἀφίεμεν, χρημάτων
[5, 107]	τῆς θαλάσσης οἱ ποταμοὶ τεναγώδη	πεποιήκεσαν.	~Καὶ Ἀγριππας, κωλυόντων αὐτὸν τῶν
[5, 71]	ἐς τὸ πρὸς τῇ γῇ	πεποιημένον,	ὁ δὲ Πομπήιος καὶ ὁ
[5, 55]	δὲ διακοσίαις, ἃς ἐν Ἀσίᾳ	πεποίητο.	Πυθόμενος δὲ Ἀηνόβαρβον ἀπαντᾶν αὑτῷ
[5, 55]	ἐν Φιλίπποις Ἀντωνίῳ καὶ Καίσαρι	πεπολεμηκότων)	ὅμως ἔπλει, πέντε ναυσὶν ἐπιβὰς
[5, 43]	ἡ κληρουχία τῶν ἐν Φιλίπποις	πεπολεμηκότων	οὔτε ἔλεος τῶν γεωργῶν τὰ
[5, 49]	τις αὐτῶν ὑπομαργότερος, ἐν Μακεδονίᾳ	πεπολεμηκὼς	καὶ ἐκ τοῦδε Μακεδονικὸν αὑτὸν
[5, 92]	νεῶν περιεσώθη, καὶ τοῦτο σφόδρα	πεπονηκός.	Καταλιπὼν δ' ὅμως αὐτοῦ τινας
[5, 88]	τῶν ἔτι σῳζομένων τὰ πολλὰ	πεπονηκότα.	Προστησάμενος οὖν τὸν Καλουισίου στόλον,
[5, 7]	ἀτελεῖς φόρων· καὶ Ταρσέων τοὺς	πεπραμένους	ἀπέλυε τῆς δουλείας διατάγματι. Ἀθηναίοις
[5, 75]	ἐπὶ Παρθυαίους· οὐ γάρ πω	πέπυστο	αὐτὰ Λέπιδον ἀφῃρῆσθαι Σεξστίου. ~Ταῦτα
[5, 47]	δὲ πλῆθος ἐκέλευε σκηνοῦν, ἔνθα	περ	εἱστήκεσαν, ἄπωθεν, ἕως ὁ Καῖσαρ
[5, 67]	τῶν Πομπηίου, οὔτ' ἐκ τῆς	περαίας	Λιβύης διὰ τοὺς αὐτοὺς ἑκατέρωθεν
[5, 92]	ὁπλίτας ὁλκάσιν ἐπιβήσας ἐς Σικελίαν	περαιοῦν	καὶ τὴν θάλασσαν μεθεὶς κατὰ
[5, 109]	κατὰ φῶς θαρροῦντι τῷ στρατῷ	περαιοῦσθαι·	καὶ γὰρ ἔτι πάντως ἡγεῖτο
[5, 3]	ὁ δὲ Ἀντώνιος ἐς τὰ	πέραν	ἔθνη, συλλέξων τὰ χρήματα, ὅσα
[5, 103]	μὲν τέλη πεζῶν Μεσσάλαν ἔχοντα	περᾶν	ἐκέλευσεν ἐς Σικελίαν ἐπὶ τὸ
[5, 112]	μὲν ἐκέλευσε διαπλεῖν ἐς τὸ	πέραν,	ἔνθα καὶ αὐτὸς ἔμελλε διαπλευσεῖσθαι,
[5, 103]	ἐς τὸ Σκυλάκιον ὄρος, ὃ	πέραν	ἐστὶ Ταυρομενίου, περιπλεῖν ἐκ Τάραντος
[5, 9]	καὶ τὰ ἀναγκαῖα ἐς τὸ	πέραν	τοῦ ποταμοῦ μετενεγκάντων τε καὶ
[5, 109]	ἐκ δὲ Λευκοπέτρας ἔμελλε νυκτὸς	περᾶν	ὑπὲρ τὸν πορθμὸν ἐς τὸ
[5, 4]	ἄλλα ἔθνη τὴν ἀμφὶ τὸ	Πέργαμον	Ἀσίαν νέμονται, κατά τε πρεσβείας
[5, 30]	Λευκίου μὲν δὴ δύο τέλη	περὶ	Ἄλβην ἐστασίασε καὶ τοὺς ἄρχοντας
[5, 51]	~Ἄλλῳ δ' Ἀντωνίου στρατῷ πολλῷ	περὶ	Ἄλπεις, οὗ Φούφιος Καληνὸς ἡγεῖτο,
[5, 70]	ἐπὶ Βιθυνικῷ τόδε μύσος ἐργασάμενος,	περὶ	ἄνδρα καὶ τὰ πολέμια λαμπρὸν
[5, 12]	ἐπιδημίαν ἀνετίθει. ~Καὶ τὰ μὲν	περὶ	Ἀντώνιον ἦν τοιάδε· Καίσαρι δὲ
[5, 54]	τυχὼν αὑτοῦ μηδὲ νῦν ὁμολογοίη	περὶ	Ἀντωνίου, σαφῶς ἤδη καὶ Πομπηίῳ
[5, 35]	ἐκ πρώτης φυλακῆς ἐς ἕω	περὶ	ἅπαν τὸ περιτείχισμα· καὶ οὐ
[5, 9]	~Εὐθὺς οὖν Ἀντωνίῳ μὲν ἡ	περὶ	ἅπαντα τέως ἐπιμέλεια ἀθρόα ἠμβλύνετο,
[5, 118]	Πομπήιος ἔκρινε μάχῃ μείζονι κριθῆναι	περὶ	ἁπάντων. Τὰ μὲν δὴ πεζὰ
[5, 121]	κατὰ τὸ πέλαγος ἐμάχοντο, τὰ	περὶ	αὐτὰς γιγνόμενα κατιδοῦσαι παρεδίδοσαν ἑαυτὰς
[5, 78]	πιστότατος τῷ Μηνοδώρῳ πρὸς Καίσαρα	περὶ	αὐτομολίας τοῦ Μηνοδώρου· ὑπισχνεῖτο δὲ
[5, 24]	Καπύῃ τέσσαρα ἦν τέλη, καὶ	περὶ	αὐτὸν αἱ στρατηγίδες, ἓξ δὲ
[5, 139]	οὐδὲ Τιτίου παρόντος, ὅτῳ τὰ	περὶ	αὐτὸν Ἀντώνιος ἐπέτρεπε, παυόμενον τοῦ
[5, 41]	βουλεύεσθαί τε καὶ κρίνειν ἔτι	περὶ	αὑτοῦ. Τοιάδε ἀλλήλοις προσιόντες ἀπό
[5, 63]	ἔσεσθαι καὶ Κοκκηίου ἰσχυριζομένου τε	περὶ	αὐτῶν καὶ ἐλπιζομένου τι πλέον
[5, 93]	Καίσαρος, ἡ δὲ συνειδέναι Καλλίαν	περὶ	γάμων ἀπεσταλμένον· βουληθῆναι γὰρ Ἀντώνιον
[5, 58]	Καίσαρος, ὅτι μὴ εἶχεν ἐπαμύνειν.	Περὶ	δὲ ἑσπέραν ἑκατέροις ἀγγέλλεται Σιποῦντα
[5, 128]	Ἀντωνίῳ στρατευομένοις, ὅτε κἀκεῖνος ἀφίκηται.	Περὶ	δὲ τῆς ἀστρατείας ὑπεμίμνησκε σὺν
[5, 44]	Καὶ περὶ μὲν ἐμοῦ τοσαῦτα·	περὶ	δὲ τῶν φίλων καὶ τοῦ
[5, 110]	Καίσαρος, καὶ ὄκνου, μὴ μάχης	περὶ	δείλην ἑσπέραν ἄρχειν, οἱ μὲν
[5, 81]	ὁ Μενεκράτης ἐπιφαίνεται τοῖς πολεμίοις	περὶ	δείλην ἑσπέραν πελάγιος. Καὶ οἱ
[5, 85]	Δημοχάρους δ' ἐπιστήσαντος δύο ναῦς	περὶ	ἑκάστην ἐθορυβοῦντο ἤδη, πρός τε
[5, 21]	αὐτὸν ἐπέμποντο, οἳ διδάξειν ἔμελλον	περὶ	ἑκάστων. Καὶ οὐχ εὗρον ἐρευνώμενος,
[5, 45]	σε τῆς προσδοκίας, ἣν ἔχων	περὶ	ἐμαυτοῦ κατελήλυθας. Ταῦτα μὲν ἔλεξαν
[5, 71]	Δικαιάρχειαν μὲν οὕτω σοβαρῶς παρέπλευσε	περὶ	ἑσπέραν, ἐφορώντων τῶν πολεμίων· ἅμα
[5, 140]	ἐκείνοις Ἀμύντας. Συντόνῳ δὲ δρόμῳ	περὶ	ἑσπέραν καταλαβόντες ἐστρατοπέδευσαν ἕκαστος ἐφ'
[5, 118]	πεντάπηχυ σιδήρῳ περιβεβλημένον, κρίκους ἔχον	περὶ	κεραίας ἑκατέρας· τῶν δὲ κρίκων
[5, 85]	ἀργίας καὶ αἵδε ὥσπερ αἱ	περὶ	Κύμην, ὁρμοῦσαί τε καὶ ἐμβαλλόμεναι
[5, 40]	ἐς μείζονα φιλανθρωπίαν ἐπήλπισε τοὺς	περὶ	Λεύκιον καὶ τοὺς ἄλλους χωρὶς
[5, 21]	συναναγκάσειν, ἐκάλουν ἐπὶ ταῦτα τοὺς	περὶ	Λεύκιον. Οὐ δεξαμένων δ' ἐκείνων,
[5, 28]	μέν, εὖ οἶδα, ὑπὸ τῶν	περὶ	Λεύκιον, οὐκ ἀμυνόμενος αὐτούς, εἰς
[5, 140]	καταλαβόντες ἐστρατοπέδευσαν ἕκαστος ἐφ' ἑαυτοῦ	περὶ	λόφῳ τινί, ἄνευ τάφρου καὶ
[5, 44]	φρονῶν ἔτι μόνος ἀφικόμην. Καὶ	περὶ	μὲν ἐμοῦ τοσαῦτα· περὶ δὲ
[5, 84]	καὶ στρατῷ πολλῷ καὶ Πομπήιον	περὶ	Μεσσήνην κατειλήφει ναῦς ἔχοντα τεσσαράκοντα
[5, 116]	Πελωριάδα μετεπήδησεν, ἐκλιπὼν τὰ στενὰ	περὶ	Μύλας· καὶ ὁ Καῖσαρ αὐτῶν
[5, 116]	Ἀμφὶ δὲ τὸ Ταυρομένιον καὶ	περὶ	Μύλας τὰς περιόδους τῶν ὀρῶν
[5, 122]	αὐτὸς μὲν ἔμεινεν ἐν τῷ	περὶ	Ναυλόχους στρατοπέδῳ, Ἀγρίππαν δ' ἐκέλευσε
[5, 117]	ὑπήντα καὶ διημάρτανε τῆς ὁδοῦ	περὶ	ὄρος τὸ Μυκόνιον, ἔνθα ἄσκηνος
[5, 58]	χιλίοις καὶ πεντακοσίοις εὐναζομένοις ἔτι	περὶ	πόλιν Ὑρίαν καὶ ἐκπλήξας ἀμαχεὶ
[5, 53]	Ὧν ἐνθυμούμενος (ἐλέλεκτο δὲ αὐτῷ	περὶ	πολλῶν παρθένων ἐς γάμον) ἐπέστελλε
[5, 66]	τὸν ἡγούμενον τῷ Καίσαρι τοῦ	περὶ	Ῥοδανὸν στρατοῦ, ἀπόστασιν ἰδίᾳ βουλεῦσαι
[5, 141]	ἐπιτρέπειν· Τιτίῳ γὰρ ἐπιτέτραπται τὰ	περὶ	σὲ ὑπὸ Ἀντωνίου· καὶ πίστιν,
[5, 44]	καὶ πρότερον καὶ νῦν ἐφρόνησα	περὶ	σοῦ καὶ φρονῶν ἔτι μόνος
[5, 122]	σὺν Λεπίδῳ. Πλενίου δὲ πρεσβευομένου	περὶ	σπονδῶν Ἀγρίππας μὲν ἠξίου περιμένειν
[5, 92]	τοῦ λιμοῦ καὶ τοῦ δήμου	περὶ	συμβάσεων αὖθις ἐνοχλήσαντος καὶ τὸν
[5, 10]	τοῦ Νικάτορος ἐβασιλεύετο, ὥς μοι	περὶ	Σύρων λέγοντι εἴρηται· Πομπηίου δ'
[5, 25]	καὶ δυνάμεως ἦρτο. Οἱ γὰρ	περὶ	σφῶν δεδιότες ἢ τὰ ὄντα
[5, 38]	ἀπολλυμένου, ἐχθρῶν δέ τινων Καίσαρος	περὶ	σφῶν δεδιότων ἔτι ἐπεῖχεν. Ὡς
[5, 87]	νεῶν τι χρηστὸν ἐγίγνετο, ἀσχολουμένων	περὶ	τὰ ναυάγια· ὑπὸ δὲ ἑτέρου
[5, 87]	ἕω κακοπαθῆσαι. Ταλαιπωρουμένῳ δὲ αὐτῷ	περὶ	ταῦτα Καλουίσιος μὲν οὐδ' ὣς
[5, 98]	συμπεφεύγει, χωρὶς ἑξήρους μιᾶς, ἣ	περὶ	τῇ ἄκρᾳ διελύθη· λιβὸς δὲ
[5, 2]	μὲν ὑπὸ Κασσίου καὶ Βρούτου	περὶ	τὴν Ἀσίαν ἐπὶ νεῶν καὶ
[5, 20]	καὶ τὸν στρατὸν Ἀντωνίου τὸν	περὶ	τὴν Ἰταλίαν ἐπ' ἴσης διανέμεσθαι
[5, 117]	δέους, τοὺς δέ, ἀκοῇ τῶν	περὶ	τῆς Αἴτνης λεγομένων, οὐκ ἀπιστεῖν
[5, 132]	τήνδε, Ἀντωνίῳ δὲ ἐφ' ἑαυτοῦ	περὶ	τῆς ἀρχῆς ἐπέστελλεν. Ὁ δὲ
[5, 91]	ὁ Πομπήιος. Ὁ δὲ οὔτε	περὶ	τῆς γῆς ἐνενόησεν οὔτε τοῖς
[5, 122]	~Καὶ ὁ Πομπήιος ἐν ὁδῷ	περὶ	τῆς μεταγνώμης τοῦ πεζοῦ πυθόμενος
[5, 109]	ἐς τὸ Ταυρομένιον. Πυθόμενος δὲ	περὶ	τῆς ναυμαχίας μετέγνω μὴ κλέπτειν
[5, 87]	πυθόμενοι τοὺς κρημνούς, τῷ πυρὶ	περὶ	τῆς ὁδοῦ τεκμαιρόμενοι, διέδραμον καὶ
[5, 120]	ὡς ἐν τῇδε καὶ αὐτοὶ	περὶ	τῆς σφῶν σωτηρίας τὴν ἐλπίδα
[5, 73]	Ῥώμην. Ἐξένιζον δ' ἀλλήλους αὐτίκα,	περὶ	τῆς τάξεως διαλαχόντες, πρῶτος μὲν
[5, 73]	οἱ φύλακες περιειστήκεσαν, καὶ οἱ	περὶ	τὸ δεῖπνον αὐτὸ ἀφανῶς εἶχον
[5, 21]	Φουλβία πρὸς Λέπιδον, ἤδη λέγουσα	περὶ	τοῖς τέκνοις δεδιέναι· τοῦτον γὰρ
[5, 32]	χειμάσων, εἰ δέοι, μέχρι τοὺς	περὶ	τὸν Οὐεντίδιον ἀφικέσθαι. ~Καὶ ὁ
[5, 32]	καὶ παρ' αὐτὴν ἐστρατοπέδευσε, τοὺς	περὶ	τὸν Οὐεντίδιον περιμένων. Ὁμοῦ δ'
[5, 87]	ἐπλησίαζε διὰ τῶν ὀρῶν καὶ	περὶ	τοῦ κακοῦ πυθόμενοι τοὺς κρημνούς,
[5, 29]	Ἀντωνίου, καὶ προκαλουμένων ἐς δίκην	περὶ	τοῦδε, ἕτερα αὖ πολλὰ ἐσοφίζετο
[5, 66]	ἀπόστασιν ἰδίᾳ βουλεῦσαι καί οἱ	περὶ	τοῦδε προσπέμψαι περικαθημένῳ τὸ Βρεντέσιον.
[5, 61]	Καῖσαρ οὐδὲν μὲν αὐτὸς ἔφη	περὶ	τοῦδε προστάξαι (οὐδὲ γὰρ προμαθεῖν
[5, 78]	ἡμέραν ῥητὴν παρεκάλει, συμβουλευσόμενος αὐτῷ	περὶ	τοῦδε τοῦ πολέμου· ναῦς τε
[5, 71]	ἐχόντων· καὶ τοῖς προγεγραμμένοις αὐτοῖς	περὶ	τούτων ἐπέστελλον, ἐλπίζοντες αὐτοῖς αὐτοὺς
[5, 88]	δὲ τοῦ Καίσαρος νῆες αὖθις	περὶ	τραχεῖαν ἀκτὴν καὶ δύσορμον ἀρασσόμεναι
[5, 131]	κεκελευσμένοις. Καὶ ἦν τὰ ἐπεσταλμένα	περὶ	τῶν θεραπόντων, ὅσοι παρὰ τὴν
[5, 9]	προστάξειεν, ἐγίγνετο, οὐ διακριδὸν ἔτι	περὶ	τῶν ὁσίων ἢ δικαίων, ἐπεὶ
[5, 121]	Μεσσήνην ἠπείγετο, οὐδὲν ὑπὸ ἐκπλήξεως	περὶ	τῶν πεζῶν οὐδ' ἐπισκήψας· ὅθεν
[5, 85]	καὶ Μενεκράτους· ~ὁ δὲ Καῖσαρ	περὶ	τῶν συμβεβηκότων ἀμφὶ τῇ Κύμῃ
[5, 3]	Ἀντώνιος ἐπὶ τῇ νίκῃ τῇ	περὶ	Φιλίππους ἔθυόν τε λαμπρῶς καὶ
[5, 92]	ἔπεμπε Μαικήναν ἐς Ἀντώνιον, μεταδιδάξοντα	περὶ	ὧν ἔναγχος ἐπεμέμφοντο ἀλλήλοις, καὶ
[5, 62]	ἔφη πρὸς ἀλλήλους πλὴν ἀληθεῦσαι,	περὶ	ὧν ὑπενοήσατε. ~Οὕτω καθομιλῶν τὸν
[5, 118]	ὁ Ἀγρίππας, ξύλον πεντάπηχυ σιδήρῳ	περιβεβλημένον,	κρίκους ἔχον περὶ κεραίας ἑκατέρας·
[5, 67]	γεγονέναι, ἔτι καὶ τὰ λοιπὰ	περιδύοιεν	αὑτούς. ~Συνιστάμενοί τε ἐβόων καὶ
[5, 68]	ὁρωμένων ἀνὰ τὸ ῥεῦμα, καὶ	περιδυόντων	αὐτὰ τῶν στρατιωτῶν καὶ ὅσοι
[5, 32]	πολέμου, ἐν ᾧ Λεύκιον εἶχε	περιειλημμένον.	Προύπεμπε δὲ καὶ ἑτέρους, ἐμποδὼν
[5, 73]	αὐτοῖς παρώρμουν, καὶ οἱ φύλακες	περιειστήκεσαν,	καὶ οἱ περὶ τὸ δεῖπνον
[5, 79]	Καίσαρα δὲ οὐχ εὑρὼν οὐ	περιέμεινεν,	εἴτε τὴν γνώμην τοῦ πολέμου
[5, 53]	τὴν Ἰταλίαν περιπλέοντες ἐς λιμὸν	περιενέγκαιεν.	Ὧν ἐνθυμούμενος (ἐλέλεκτο δὲ αὐτῷ
[5, 91]	ὡς ἐν κακοπραγίᾳ γένοιτο ἐπιβουλή.	Περιέπεμπε	δὲ καὶ ἐς τὴν ἀκτὴν
[5, 75]	καὶ πράξει, αὖθις στρατηγοὺς πανταχῇ	περιέπεμπε	καὶ τἆλλα ὡς ἐπενόει πάντα
[5, 123]	ἔς τε τὰ φρούρια αὐτίκα	περιέπεμπε	τοὺς παρὰ τοῦ Καίσαρος ἐλευσομένους
[5, 124]	καταστάντες. Ὧν ὁ Καῖσαρ πυνθανόμενος	περιέπεμπε	τοὺς τὰ συμφέροντα παραινέσοντας κρύφα
[5, 125]	ἀπεκρούοντο· καὶ γὰρ ὁ Λέπιδος	περιέπεμπεν	ἐς πάντα ἐπικούρους· καὶ αὐτῶν
[5, 56]	τε τὰ παράλια τῆς Ἰταλίας	περιέπεμπεν,	οἷς εἴρητο τὰ εὔκαιρα καταλαμβάνειν.
[5, 112]	καὶ πανταχοῦ διὰ τῶν ὀρῶν	περιέπεμπεν,	ὅτι σῴζοιτο, Κορνιφικίῳ τε πάντας
[5, 65]	ἐπείγοντα τοὺς φίλους ἑκάτερος αὐτῶν	περιέπεμπεν,	Οὐεντίδιον μὲν ἐς τὴν Ἀσίαν
[5, 78]	Βρεντέσιον καὶ ἐς Δικαιάρχειαν ὀξέως	περιέπεμπεν,	ὡς ἑκατέρωθεν ἐπιπλευσούμενος τῇ Σικελίᾳ,
[5, 27]	ὁ Καῖσαρ καὶ ὁ Λεύκιος	περιέπεμπον·	πεῖραί τε τούτων τῶν ξεναγῶν
[5, 103]	Τάραντος ἐκέλευε. Καὶ ὁ μὲν	περιέπλει	διεσκευασμένος ἐς μάχην ὁμοῦ καὶ
[5, 109]	μετὰ δεῖπνον εὐθὺς ἐς Μεσσήνην	περιέπλει,	μέρος ἐν ταῖς Μύλαις ὑπολιπών,
[5, 111]	λιβυρνίδος δὲ αὐτὸς ἐπέβαινε καὶ	περιέπλει	πάντας παρακαλῶν· ἐπὶ δὲ τῇ
[5, 108]	διὰ τὸν ῥοῦν κουφοτέρους ὄντας	περιέσεσθαι	καὶ αὐτὸς ἔφη τι προσθήσειν
[5, 56]	τὰ ἐν αὐτῇ δύο τέλη	περιέσπασε	τὴν συμφροσύνην Ἀντωνίου καταπλαγέντας. Τῆς
[5, 48]	Περυσίας, καὶ φρουρὰ τὴν πόλιν	περιέστη.	Ἐπεὶ δὲ ἀφίκοντο, Λεύκιον μὲν
[5, 96]	θαλάσσης, καὶ ἡ πληθὺς αὐτοὺς	περιέστηκε	κατὰ ναῦν μετὰ σιωπῆς βαθυτάτης·
[5, 55]	τὰ πλάγια τῆς Ἀντωνίου νεὼς	περιέστρεφον.	Ὡς δὲ καὶ συνιδόντες ἀλλήλους
[5, 113]	προγράψαντα, ἐθεράπευεν ὡς αὐτοκράτορα καὶ	περιέσῳζε.	Κορνιφίκιος δὲ ἀποτρέψασθαι μὲν ἐκ
[5, 92]	οὐδ' ἐς ἥμισυ τῶν νεῶν	περιεσώθη,	καὶ τοῦτο σφόδρα πεπονηκός. Καταλιπὼν
[5, 115]	τοῦ στρατοῦ τὸ φθάσαν μέρος	περιεσώθη	πρὸς Ἀγρίππαν ἐς Μύλας· ~ἄρτι
[5, 139]	ἦρος ἀρχομένου, νῆες ἑβδομήκοντα, ὅσαι	περιεσώθησαν	ἐξ ὧν Ἀντώνιος ἐκεχρήκει κατὰ
[5, 61]	ἀδελφόν, ἵν' ἐχθρὸς ᾖς μοι,	περιέσωσα.	Ὁ δέ πῶς, ἔφη, τοὺς
[5, 68]	ἐξείλετο καὶ ἐς τὴν οἰκίαν	περιέσωσε.	Διαφυγόντος δέ ποτε τοῦ πλήθους
[5, 143]	τῇ πόλει πανώλεθρα πασχούσῃ γενόμενος	περιέσωσεν	ἄνδρας ἀρίστους τε καὶ πολλούς,
[5, 56]	λιμένα μέγαν ὄντα φρουρίοις πυκνοῖς	περιεφράξατο	καὶ τὰς νήσους τὰς ἐν
[5, 119]	ἦν εὔπορος διὰ σίδηρον τὸν	περιέχοντα,	καὶ τὸ μῆκος αὐτοῦ δυσεφικτότατα
[5, 132]	ὅμως εἰς εἰρήνην ἀφύλακτον ἅπαντα	περιήγαγε.	Καὶ ἐξ ἐκεινου φασὶ παραμεῖναι
[5, 81]	Σαβῖνος καὶ Μηνόδωρος ἀπὸ Τυρρηνίας·	περιῄει	δὲ καὶ τὸ πεζὸν ἐς
[5, 1]	καὶ ἡ Ῥωμαίων ἀρχὴ πᾶσα	περιῆλθεν	ἐς δύο μόνον, Ἀντώνιόν τε
[5, 49]	καὶ ἄνεμοι τὴν φλόγα ὑπολαβόντες	περιήνεγκαν	ἐκ ὅλην Περυσίαν, καὶ ἐνεπρήσθη
[5, 143]	θαλάσσης ἐγένετο, καὶ τὴν Ἰταλίαν	περιήνεγκεν	ἐς λιμὸν καὶ τοὺς ἐχθροὺς
[5, 119]	πω προέγνωστο, ὡς δρέπανα δόρασι	περιθέσθαι·	ἓν δ' ἐπενόουν ὡς ἐν
[5, 37]	ἔτι βλάπτοντες· οὐ γὰρ ἐδύναντο.	Περιθέων	δ' αὐτοὺς ὁ Λεύκιος ἐδεῖτο
[5, 87]	ὁ Καῖσαρ, ὁμοίως ἔχων, παρεκάλει	περιθέων	ἐς τὴν ἕω κακοπαθῆσαι. Ταλαιπωρουμένῳ
[5, 14]	Ἀντωνίου, μάλα ἐπιφθόνως ἱκέτευον μὴ	περιιδεῖν	Ἀντώνιον ἢ δόξης ἢ χάριτος
[5, 7]	ἐς τὴν ἑκάστων δύναμιν ἐπετάχθη.	~Περιιόντι	δ' αὐτῷ τὰ ἔθνη Λεύκιός
[5, 33]	τάφρῳ, πεντήκοντα καὶ ἓξ σταδίους	περιιὼν	διὰ τὸ τῆς πόλεως λοφῶδες
[5, 32]	οὔτ' ἐς μάχην ᾔει τοῖς	περικαθημένοις,	ἀμείνοσι καὶ πλέοσιν οὖσι καὶ
[5, 58]	μὲν ἀπεωσμένος, Κωνσεντίαν δ' ἔτι	περικαθήμενος,	ἐφ' οἷς ὁ Ἀντώνιος ἐδυσχέραινεν.
[5, 66]	καί οἱ περὶ τοῦδε προσπέμψαι	περικαθημένῳ	τὸ Βρεντέσιον. Καὶ ὁ μὲν
[5, 35]	αὐτοὺς τῶν ἀμφὶ τὸν Ἀγρίππαν	περικαθημένων	πυρὰ πολλὰ ἤγειραν, σύμβολα τῷ
[5, 35]	βιαζόμενοι τοὺς Καίσαρος πανταχόθεν αὐτοὺς	περικειμένους	καὶ ἐνοχλοῦντας. Ὑπαντώντων δ' αὐτοῖς
[5, 90]	καὶ τὸ πνεῦμα, ὑπὸ τῶν	περικειμένων	ὀρῶν ἐς θυέλλας περικλώμενον, καὶ
[5, 130]	μετὰ σχήματος οὗπερ ἔχων εἰσῆλθε,	περικειμένων	τῷ κίονι νεῶν ἐμβόλων. Καὶ
[5, 90]	τῶν περικειμένων ὀρῶν ἐς θυέλλας	περικλώμενον,	καὶ ὁ τοῦ βυθοῦ σπασμὸς
[5, 79]	τι σημεῖον δειδισάμενος. Τῶν γὰρ	περικοιμωμένων	αὐτοῦ τῇ σκηνῇ πρὸς θηρίων
[5, 118]	ἔπεμψε τὰς ἀγορὰς τοῦ Πομπηίου	περικόπτειν	καὶ τὰς πόλεις τὰς χορηγούσας
[5, 70]	ὑποβλέπειν ἐκέλευεν ὡς ἀρχὴν αὑτῷ	περικτώμενον.	Ὁ δὲ καὶ τέως τὸν
[5, 106]	κατὰ μέτωπον, οἱ δ' ἐς	περικύκλωσιν,	σύν τε βοῇ καὶ ῥοθίῳ
[5, 31]	Ἀγρίππου καὶ φυλασσόντων, ὅτε μάλιστα	περιλάβοιεν	ἐν τοῖς στενοῖς. ~Ἐκφανείσης δὲ
[5, 97]	ὁμοῦ καὶ δύσεως καὶ μεσημβρίας	περιλάβοιεν.	Καὶ τῆς ἀναγωγῆς τοῦ Καίσαρος
[5, 117]	καὶ μυκήματα μακρὰ καὶ σέλα	περιλάμποντα	τὴν στρατιάν, ὥστε τοὺς μὲν
[5, 77]	αὐτὸν ἀναδεξάμενον ἀποδώσειν παραλαβεῖν ἢ	περιμεῖναι	τὴν πρᾶξιν αὐτῶν. Ὁ δὲ
[5, 141]	γνώμην φθάνετε, μαρτύρομαι καὶ παρακαλῶ	περιμεῖναι	τὴν πρεσβείαν μου τὴν ἐς
[5, 80]	ἐβράδυνε καὶ τὸν Ἀντώνιον οὐ	περιμείναντα	ἐμέμφετο, τὴν δ' οὖσαν ἤδη
[5, 141]	ἐς αὐτὸν ἐξ ἀρχῆς ἢ	περιμένειν	ἀτρεμοῦντα ἐν Μιτυλήνῃ τὰς ἀποκρίσεις,
[5, 122]	περὶ σπονδῶν Ἀγρίππας μὲν ἠξίου	περιμένειν	Καίσαρα ἐς ἕω, Λέπιδος δὲ
[5, 137]	ἀπεσταλκότα καὶ τὰ παρ' ἐκείνου	περιμένοντα.	Καὶ ταῦτα λέγων Ἀηνόβαρβον ὅμως
[5, 84]	Ὁ δ' οὐκ ἐπείθετο, Καλουίσιον	περιμένων	καὶ λέγων οὐκ εὔβουλον εἶναι
[5, 32]	ἐστρατοπέδευσε, τοὺς περὶ τὸν Οὐεντίδιον	περιμένων.	Ὁμοῦ δ' αὐτόν τε καὶ
[5, 106]	μὲν οὐκ ἐμβολαῖς, ἀλλὰ μόναις	περιόδοις	ἐπλεονέκτουν, καὶ ταρσοὺς τῶν μειζόνων
[5, 138]	κατὰ μέτωπον καὶ κατόπιν ἐκ	περιόδου	λαθών. Ὅθεν ὁ Φούρνιος ἐς
[5, 116]	Ταυρομένιον καὶ περὶ Μύλας τὰς	περιόδους	τῶν ὀρῶν ἀπετείχιζε καὶ τὸν
[5, 43]	πρόσκαιρον ἐτίθεσθε, Κασσίου καὶ Βρούτου	περιόντων	ἔτι καὶ ὑμῶν ἐκείνοις οὐ
[5, 35]	Οὐεντίδιον αἰδούμενοι λιμῷ κάμνοντα Λεύκιον	περιορᾶν,	ἐχώρουν ἐς αὐτὸν ἅπαντες, βιαζόμενοι
[5, 72]	ἐς τὸ ἀμφίκλυστον Δικαιαρχέων χῶμα,	περιορμουσῶν	τῶν φυλακίδων νεῶν, καὶ συνέβησαν
[5, 51]	ἔτι αὐτοῦ καὶ τὸ εὐπρεπὲς	περιορωμένου,	ὁ Καληνὸς ἐτελεύτησε· καὶ ὁ
[5, 79]	Μάγνου, τὴν δὲ τοῦ Μάγνου	περιουσίαν	ὁ Ἀντώνιος ἐώνητο νόμῳ πιπρασκομένην
[5, 72]	καὶ κρίσει κατέγνωσται· καὶ τῆς	περιουσίας	τοῖς μὲν ἄλλοις, ὅσοι κατὰ
[5, 9]	ἔργῳ δ' ἐπινοῶν τοὺς ἱππέας	περιουσιάσαι.	Παλμυρηνῶν δὲ προμαθόντων καὶ τὰ
[5, 75]	στρατόν, ὅσος ἔμελλεν αὐτῷ συγχειμάσειν,	περιουσιάσαι	τε βουλόμενος καὶ γυμάσαι, τοὺς
[5, 87]	νυκτὶ καὶ τοσῷδε ταράχῳ διερριμμένων.	Περιπέμψας	δ' εὐθὺς πανταχῇ τοὺς ἐξαγγελοῦντας,
[5, 103]	ὄρος, ὃ πέραν ἐστὶ Ταυρομενίου,	περιπλεῖν	ἐκ Τάραντος ἐκέλευε. Καὶ ὁ
[5, 106]	μὲν τὰ ὑπηρετικὰ τοῦ Πομπηίου	περιπλέοντα	ἀνελάμβανεν, ~ὁ δὲ Ἀγρίππας ἵετο
[5, 53]	ἐχόντων πεντακοσίας, μὴ τὴν Ἰταλίαν	περιπλέοντες	ἐς λιμὸν περιενέγκαιεν. Ὧν ἐνθυμούμενος
[5, 80]	Τάραντα. Κορνιφικίῳ μὲν δὴ χειμὼν	περιπλέοντι	ἐπιγίγνεται, καὶ μόνη τῶν νεῶν
[5, 98]	δ' ἄρτι τὸ Ἀθηναῖον ἄκρον	περιπλέοντος	αἱ μὲν συνετρίβοντο τῶν νεῶν
[5, 26]	τισὶ καὶ ψιλοῖς καὶ μονομάχοις	περιπλέων	τὸν Ἰόνιον ἐπόρθει τὰ τοῖς
[5, 106]	ἐς τὰς ἐφορμήσεις τε καὶ	περίπλους,	καίσαρι δὲ μείζω καὶ βαρύτερα
[5, 135]	σοι. ~Λοιπὸς δ' ἐς τὴν	περιπόθητον	αὐτῷ μοναρχίαν σὺ νῦν ὑπολείπῃ·
[5, 128]	ἄλλους καὶ λοχαγοῖς καὶ χιλιάρχοις	περιπορφύρους	ἐσθῆτας καὶ βουλευτικὴν ἐν ταῖς
[5, 142]	αὐτόν· ἁλόντα γὰρ αὐτὸν αἰχμάλωτον	περισεσώκει.	Ἐπὶ δὲ τῇ ὀργῇ καὶ
[5, 122]	ἐξ ὁμοίων αὐτῷ τὴν μητέρα	περισεσωκώς.	Καὶ ὁ Πλένιος αὐτὸν οὐ
[5, 74]	τοσῶνδε οὕτως ἐπιφανῶν ἐξ ἀέλπτου	περισεσωσμένων.	~Ἐπὶ δὲ τούτοις ὁ μὲν
[5, 120]	οὐδέν, οὐδ' ἐδύναντο, καὶ μάλιστα	περισκοποῦντες,	οἷα νεῶν ἑξακοσίων ἐπὶ μήκιστον
[5, 31]	τὸν Λεύκιον ἀπὸ τοῦ Σαλουιδιηνοῦ	περισπάσειν	ἐφ' ἑαυτὸν καὶ οἷ τὸν
[5, 13]	πλέονά τε τῶν διδομένων σφίσι	περισπώμενοι	καὶ τὸ ἄμεινον ἐκλεγόμενοι. Οὐδὲ
[5, 15]	ὁ δὲ στρατὸς ἠγανάκτησε καὶ	περιστάντες	αὐτὸν ἀποχωροῦντα τοῦ θεάτρου τὸν
[5, 60]	μόνοις· οὐδὲ τοὺς φίλους ἐμοὶ	περισῴζειν	ἔοικεν, ἀλλὰ ταῖς εὐεργεσίαις ἐχθροποιεῖν.
[5, 135]	κλέος, εἰ τὸν Μάγνου παῖδα	περισῴζοις,	πολεμοῦντι δὲ μοῖραν ἱκανὴν ἐς
[5, 138]	ὑγρὸν ἐξ ὄμβρων. Οἱ δὲ	περισωθέντες	τότε μὲν ὑπεχώρουν, οὐκ ὄντες
[5, 59]	ἥκοιεν Ἀντωνίῳ τῷ πάντας αὐτοὺς	περισώσαντι	ἐν Φιλίπποις. Τῶν δὲ ἀντεπικαλούντων,
[5, 134]	ὅτε σοι τὴν σὴν μητέρα	περισώσας	ἔπεμπε, προύτεινε. Καὶ εἰ ἐδέξω,
[5, 35]	ἐς ἕω περὶ ἅπαν τὸ	περιτείχισμα·	καὶ οὐ δυνηθεὶς ἀνέθορεν αὖθις
[5, 33]	πόδας ἀμφότερα εἶναι, τό τε	περιτείχισμα	ὕψου καὶ πύργους ἐπ' αὐτοῦ
[5, 41]	ἤδη μετὰ τῶν φίλων καὶ	περιφανεῖς	ἦσαν ἀπὸ τῶν σημείων καὶ
[5, 68]	καὶ τοῦ κινδύνου τὸν Καίσαρα	περιφανῶς	δὴ τότε μάλιστα οὗτος ἐξείλετο
[5, 74]	καὶ τὸ ἄστυ ἔμελλεν ὑποδέξεσθαι	περιφανῶς,	εἰ μὴ νυκτός, ἐκκλίνοντες τὸ
[5, 132]	Ῥώμης αὐτῆς καὶ τῆς Ἰταλίας	περιφανῶς	καὶ τῶν γιγνομένων ἁρπαγῇ μετὰ
[5, 89]	τὰ δὲ σκάφη τότε μάλιστα	περιφερόμενα	συνέπιπτεν ἀλλήλοις. Καὶ τὸ πνεῦμα
[5, 96]	θαλάσσῃ καὶ τρὶς ἐπὶ σκαφῶν	περιφέρουσιν	ἀνὰ τὸν στόλον τὰ καθάρσια,
[5, 6]	εἴκοσι τέλη πεζῶν τὴν χάριν	περιφέρων,	ὅτι, οἶμαι, τρία καὶ τεσσαράκοντα
[5, 46]	τοῖς Λευκιανοῖς οἷα συνεστρατευμένοις ποτὲ	περιχυθέντες	ἠσπάζοντο καὶ συνέκλαιον καὶ τὸν
[5, 73]	πρῶτος μὲν ἐπὶ ἑξήρους Πομπήιος	περιωρμις	μένης ἐς τὸ χῶμα, ταῖς
[5, 32]	οὖσιν ἐς χεῖρας ἰέναι ἐς	Περνσίαν	παρῆλθεν, ἐχυρὰν πόλιν, καὶ παρ'
[5, 9]	γὰρ ὄντες κομίζουσι μὲν ἐκ	Περσῶν	τὰ Ἰνδικὰ ἢ Ἀράβια, διατίθενται
[5, 52]	Ἀσίας ᾔσθετο τῶν ἐν τῇ	Περυσίᾳ	γεγονότων καὶ τὸν ἀδελφὸν ἐμέμφετο
[5, 49]	δὴ τέλος ἦν τῆς ἐν	Περυσίᾳ	Λευκίου πολιορκίας, καὶ ὁ πόλεμος
[5, 35]	Πλάγκος. Οἱ δ' ἐν τῇ	Περυσίᾳ	τὰ μὲν πυρὰ ἰδόντες ἥδοντο,
[5, 49]	μόνου. Τόδε μὲν δὴ τῇ	Περυσίᾳ	τέλος ἦν, δόξαν ἀρχαιότητος ἐχούσῃ
[5, 33]	σπουδῆς ἅπαντι τῷ στρατῷ τὴν	Περυσίαν	ἀπετείχιζε χάρακι καὶ τάφρῳ, πεντήκοντα
[5, 49]	ὡς ἐκλυομένους μύσος. ~Τὴν δὲ	Περυσίαν	αὐτὴν ἐγνώκει μὲν ὁ Καῖσαρ
[5, 33]	πρὸς ἀλλήλους συνέλθοιεν, ἐς τὴν	Περυσίαν	ἐπανῆλθε καὶ μετὰ σπουδῆς τὰς
[5, 49]	φλόγα ὑπολαβόντες περιήνεγκαν ἐκ ὅλην	Περυσίαν,	καὶ ἐνεπρήσθη χωρὶς τοῦ Ἡφαιστείου
[5, 35]	δυνηθεὶς ἀνέθορεν αὖθις ἐς τὴν	Περυσίαν	καὶ τὰς ὑπολοίπους συλλογισάμενος τροφὰς
[5, 33]	ἐκτείνων, ἵνα τι ἐς τὴν	Περυσίαν	μὴ ἐσφέροιτο. Ἀντεπονεῖτό γε μὴν
[5, 32]	δ' αὐτόν τε καὶ τὴν	Περυσίαν	ὁ Ἀγρίππας καὶ ὁ Σαλουιδιηνὸς
[5, 32]	Αὐτὸς δὲ παρῆλθεν ἐς τὴν	Περυσίαν	ὡς ἐν ὀχυρᾷ πόλει χειμάσων,
[5, 35]	ἑξήκοντα καὶ ἑκατὸν σταδίους τῆς	Περυσίας	διεστηκός· ἔνθα αὐτοὺς τῶν ἀμφὶ
[5, 48]	Ἅμα δὲ ἐξῄεσαν οὗτοι τῆς	Περυσίας,	καὶ φρουρὰ τὴν πόλιν περιέστη.
[5, 33]	ὑπήντα σὺν Ἀγρίππᾳ, φυλακὴν τῆς	Περυσίας	καταλιπών. Οἱ δὲ οὔτε τω
[5, 48]	ἐκάλει τὸν Λεύκιον ἐκ τῆς	Περυσίας	μετὰ τῶν ἐν τέλει Ῥωμαίων.
[5, 48]	καὶ φυλακὴν ἄσημον. Τοὺς δὲ	Περυσίους	ἀπὸ τοῦ τείχους παρακαλοῦντας ἐκέλευσεν
[5, 98]	συνετρίβοντο τῶν νεῶν ἀμφὶ ταῖς	πέτραις,	αἱ δ' ἐς τέλματα ἐξώκελλον
[5, 88]	καὶ δύσορμον ἀρασσόμεναι ταῖς τε	πέτραις	καὶ ἀλλήλαις ἐπεφέροντο, οὐδὲ τῶν
[5, 85]	ἐθορυβοῦντο ἤδη, πρός τε τὰς	πέτρας	ἀρασσόμεναι καὶ πρὸς ἀλλήλας, θαλάσσης
[5, 90]	τὸ κῦμα συναράξειεν ἐπὶ τὰς	πέτρας.	Ἐμόχθουν τε χειμῶνι τῶν πώποτε
[5, 98]	ἐς ἀλλήλας ἢ ἐς τὰς	πέτρας	ἐνηράσσοντο αἱ νῆες. Καὶ νυκτὸς
[5, 86]	ἐξήλατο τῆς νεὼς ἐπὶ τὰς	πέτρας	καὶ τοὺς ἐκνέοντας ἐκ τῆς
[5, 83]	φυγὴν ἐτρέπετο, τὰς δὲ ἐς	πέτρας	συνήραξε, καὶ τῶν ἀνδρῶν ἐξαλομένων
[5, 89]	συνηράσσοντο καὶ οἵδε ἐπὶ τὰς	πέτρας	ὑπὸ τοῦ κύματος. Ὡς δὲ
[5, 81]	δὲ ἔκαμνον ἔκ τε τῶν	πετρῶν,	ἐφ' ἃς ἐπώκελλον, καὶ ὑπὸ
[5, 4]	τὸ ἱερὸν ἱκέτας ἀπέλυε, χωρὶς	Πετρωνίου,	συνεγνωκότος ἐπὶ τῷ φόνῳ Καίσαρος,
[5, 47]	εἰ συγχωρεῖτέ μοι, καὶ νῦν	πεύσομαι.	Οὐκ ἐπιτρεπόντων δέ, ἀλλὰ ἀπαύστως
[5, 126]	ἱππέες τελευταῖοι χωροῦντες ἔπεμψάν τινα	πευσόμενοι	τοῦ Καίσαρος, εἰ κτείνωσι Λέπιδον,
[5, 9]	ἐπιχειροίη σκευασαμένων τόξοις, πρὸς ἃ	πεφύκασιν	ἐξαιρέτως, οἱ ἱππέες τὴν πόλιν
[5, 75]	ἐπενόει πάντα διεκόσμει. Ἵστη δέ	πῃ	καὶ βασιλέας, οὓς δοκιμάσειεν, ἐπὶ
[5, 114]	σφῶν ἀπολλύντες, ἕτεροι δὲ τὴν	πηγὴν	κατεῖχον πολέμιοι, καὶ παντελὴς ἤδη
[5, 115]	αὐτοῖς τοῦ Λαρωνίου δρόμῳ τὴν	πηγὴν	κατέλαβον. Καὶ ὑπὸ μὲν τῶν
[5, 114]	δὲ αὐτοὺς τοῦ Κορνιφικίου καὶ	πηγὴν	πλησίον οὖσαν ἐπιδεικνύοντος, οἱ μὲν
[5, 106]	καὶ ταρσοὺς τῶν μειζόνων ἢ	πηδάλια	ἀνέκλων ἢ κώπας ἀνέκοπτον ἢ
[5, 88]	λελυμασμένας ἱστίων τε ὁμοῦ καὶ	πηδαλίων	καὶ σκευῶν ἔμπλεων τὸ πέλαγος
[5, 101]	καὶ ὑπεκρίνετο αὐτὴν ὑπὸ τοῦ	πηλοῦ	κατέχεσθαι, μέχρι, τῶν πολεμίων ἐκ
[5, 35]	Ὁ δὲ Λεύκιος τοῦ λιμοῦ	πιέζοντος	ἐνυκτομάχησεν αὖθις ἐκ πρώτης φυλακῆς
[5, 74]	ὑπὲρ ἅπαντα δὲ τοῦ λιμοῦ,	πιέσαντος	αὐτοὺς ἐς ἔσχατον, ὥστε παροδεύουσιν
[5, 53]	πλέονες τῶν γεωργῶν ἐπεφεύγεσαν. Καὶ	πιθανοῦ	τοῦ διερεθίσματος ὄντος, οὐδ' ὣς
[5, 69]	Λίβων ἐς νῆσον ὡρμίσθη τὰς	Πιθηκούσας,	ἣ νῦν ἐστιν Αἰναρία. Καὶ
[5, 24]	πολεμεῖν ἐγνώκεσαν καὶ διαγράμμασιν ἤδη	πικροῖς	κατ' ἀλλήλων ἐχρῶντο. Στρατὸς δὲ
[5, 111]	νύκτα ἐτελεύτησεν. Ἁλισκομένων δὲ καὶ	πιμπραμένων	τῶν Καίσαρος νεῶν, αἱ μὲν
[5, 115]	ὑπὸ μὲν τῶν ἡγεμόνων ἐκωλύοντο	πίνειν	ἀθρόως· ὅσοι δὲ ἠμέλησαν, ἔπινον
[5, 79]	περιουσίαν ὁ Ἀντώνιος ἐώνητο νόμῳ	πιπρασκομένην	ὡς πολεμίου. ~Ὁ δὲ Καῖσαρ
[5, 20]	δεδημευμένων καὶ τιμὰς τῶν ἔτι	πιπρασκομένων	καὶ τὸν στρατὸν Ἀντωνίου τὸν
[5, 22]	Ἀντωνίου καὶ τὰ δεδημευμένα οὐ	πιπράσκοντα	μᾶλλον ἢ δωρούμενον αὐτοῖς. Χρῆναι
[5, 75]	καὶ Σαμαρέων Ἡρῴδην, Ἀμύνταν δὲ	Πισιδῶν	καὶ Πολέμωνα μέρους Κιλικίας καὶ
[5, 94]	διὰ φιλαρχίαν καὶ ἐς τὰς	πίστεις	ὑπὸ χρείας. ~Τὸν μὲν οὖν
[5, 108]	ἐκτρύχειν ἀγρυπνίᾳ καὶ πόνῳ μηδὲ	πιστεύειν	πολυχείμωνι θαλάσσῃ, μόλις ἑσπέρας ἀνεζεύγνυε.
[5, 5]	ὑμῖν ἔδει, ἐπεὶ δὲ ἑκόντες	πιστεύομεν	ὑμᾶς κατὰ ἀνάγκην τάδε πεποιηκέναι,
[5, 94]	καὶ ἐπέρα πρὸς τὸν Καίσαρα,	πιστεύον	ὡς φίλῳ. Καὶ ὁ Καῖσαρ
[5, 54]	οὐδὲ βουλόμενον ἐπάξεσθαι κατὰ ἀδελφοῦ,	πιστεύσειν	δὲ ὡς τοιῷδε ἀνδρὶ πᾶσαν
[5, 39]	Ἀλλ' οὐδὲ ἐπιγνοὺς ἐπίστευσά τινα	πιστεύσειν,	ὁρῶντα τοὺς οἰκιστὰς καὶ παρ'
[5, 54]	συνθέσθαι λεγομένου. Ἐγὼ δέ σοι	πιστεύων,	ἔφη, Καληνοῦ τελευτήσαντος τά τε
[5, 55]	ἐπιβὰς ταῖς ἀρίσταις, ἵνα φαίνοιτο	πιστεύων,	καὶ τὰς λοιπὰς ἐκ διαστήματος
[5, 102]	ἁμάρτημα ἔργοις, μέχρι δὲ τῶν	πίστεων	λυμανεῖσθαί τινα τῶν Καίσαρος ὁμοίως
[5, 96]	καὶ παρακαλούντων ἐπανελθεῖν Μενεκράτους ἀποθανόντος,	πίστιν	αἰτήσας καὶ λαβὼν ηὐτομόλησε πρὸς
[5, 141]	σοὶ μόνῳ, Φούρνιε, τοσοῦτον ἐς	πίστιν	αἰτήσας, ὅτι με σῶον ἄξεις
[5, 102]	πρὸς Καίσαρα οὐδὲν ἀδικοῦντα, εἰ	πίστιν	αὑτῷ κομίσειεν ὁ Μίνδιος παρὰ
[5, 139]	αὐτοῦ καὶ πράξαντες ὑπὲρ ἑαυτῶν	πίστιν	ἐς Ἀντώνιον μετῆλθον. ~Ὁ δ'
[5, 141]	περὶ σὲ ὑπὸ Ἀντωνίου· καὶ	πίστιν,	ἣν αἰτεῖς παρ' ἡμῶν, ἔνι
[5, 69]	ὀλοφύρσει τὸν Καίσαρα πέμψαι Λίβωνι	πίστιν,	πρεσβεύειν ἐθέλοντι πρὸς αὐτὸν ὑπὲρ
[5, 70]	ὑπὸ θεραπόντων ἀνῃρῆσθαι· ἔς τε	πίστιν	τῆς ὑποκρίσεως τοὺς θεράποντας ἐσταύρου.
[5, 78]	κομιδῆς οὕνεκα καὶ Μικυλίων ὁ	πιστότατος	τῷ Μηνοδώρῳ πρὸς Καίσαρα περὶ
[5, 135]	ἔτι ἔχει, καὶ τοῦ στρατοῦ,	πιστοτάτου	γε ὄντος αὐτῷ καὶ οὐδ'
[5, 119]	ἀλλήλαις, αἱ μὲν εἰς τὰ	πλάγια,	αἱ δὲ κατ' ἐπωτίδας, αἱ
[5, 37]	ταῖς σανίσι μαχομένων, καὶ βέλη	πλάγια	πάντοθεν ἦν ἐς αὐτοὺς καὶ
[5, 55]	καὶ τὴν ναῦν ἐς τὰ	πλάγια	τῆς Ἀντωνίου νεὼς περιέστρεφον. Ὡς
[5, 68]	μὲν ὁπλῖται διαιρεθέντες ἐς τὰ	πλάγια	τῆς ὁδοῦ καὶ τῆς ἀγορᾶς
[5, 88]	ἐπεσκεύαζε τὰ ἐπείγοντα· τῶν σκαφῶν	πλαγιάσας,	ἠρεμούντων καὶ τῶν πολεμίων, εἴτε
[5, 144]	καὶ τῇ σφραγῖδι χρῆσθαι. Καὶ	Πλάγκον	δὲ γράψαι νομίζουσιν οἱ μὲν
[5, 33]	Λευκίῳ καὶ στρατὸν ἄλλον ἀγείρασα	Πλάγκον	ἔπεμπεν ἄγειν Λευκίῳ. Πλάγκος μὲν
[5, 144]	ἐπιστείλαντος Ἀντωνίου. Εἰσὶ δ' οἱ	Πλάγκον,	οὐκ Ἀντώνιον λέγοντες ἐπιστεῖλαι, καὶ
[5, 144]	οἱ δὲ αὑτὸν ἐφ' ἑαυτοῦ	Πλάγκον,	τάδε αὐτὰ συνιδόντα καὶ φυλαξάμενον,
[5, 55]	Ἀντώνιον ἡγεμόνα προσεῖπεν, ὁ μὲν	Πλάγκος	ἀνεθάρρει μόλις, ὁ δὲ Ἀντώνιος
[5, 55]	ὀξείας εἰρεσίας προσπλέοντος, ἔδεισεν ὁ	Πλάγκος	Ἀντωνίῳ παρεστὼς καὶ ἐπισχεῖν αὐτὸν
[5, 35]	Ἀσίνιος βαδίζειν καὶ ὣς μαχούμενοι,	Πλάγκος	δὲ ἔσεσθαι μέσους Καίσαρός τε
[5, 33]	δ' ἐς Ἀρίμινον, ὁ δὲ	Πλάγκος	ἐς Σπωλήτιον συνέφυγον. Καὶ ὁ
[5, 50]	~Καὶ γὰρ Ἀσίνιος αὐτίκα καὶ	Πλάγκος	καὶ Οὐεντίδιος καὶ Κράσσος καὶ
[5, 33]	ἀγείρασα Πλάγκον ἔπεμπεν ἄγειν Λευκίῳ.	Πλάγκος	μὲν δὴ τέλος τοῦ Καίσαρος
[5, 35]	γιγνόμενα· καὶ ἐκράτει λέγων ὁ	Πλάγκος.	Οἱ δ' ἐν τῇ Περυσίᾳ
[5, 50]	γενομένων ἐπιβᾶσα ἀνήγετο· καὶ αὐτῇ	Πλάγκος	συνέπλει, τὸν ἔτι λοιπὸν αὑτοῦ
[5, 50]	Ἀγρίππας ἔπεισε μεταθέσθαι δύο τέλη	Πλάγκου,	ἀποληφθέντα ἐν Καμερίᾳ. Ἔφευγε δὲ
[5, 61]	καθ' ἡμῶν. Ἐπεὶ καὶ τὰ	Πλάγκου	τέλη κατὰ σπουδὴν κατέλαβον, ἵνα
[5, 29]	ἐπιστολὴν ἐδείκνυε τοῦ Ἀντωνίου, εἴτε	πλασάμενος	εἴτε ἀληθῆ, πολεμεῖν, ἐάν τις
[5, 33]	καὶ ἐδιπλασίαζε τὸ βάθος καὶ	πλάτος	ὡς τριάκοντα πόδας ἀμφότερα εἶναι,
[5, 4]	μισθουμένων ἐνυβριζόντων ὑμῖν καὶ πολὺ	πλείονα	αἰτούντων, Γάιος Καῖσαρ τῶν μὲν
[5, 35]	καὶ Σαλουιδιηνοῦ μετὰ δυνάμεως ἔτι	πλείονος,	ἔδεισαν, μὴ κυκλωθεῖεν, καὶ ἐς
[5, 1]	δὴ καὶ τοῖς ἐμφυλίοις πολὺ	πλείοσιν	οὖσιν ἐπίμικτον. Ἐγίγνετο γὰρ δὴ
[5, 74]	φυγάδες αὐτίκα, χωρὶς ὀλίγων, οἱ	πλείους	ἐν τῇ Δικαιαρχείᾳ τὸν Πομπήιον
[5, 99]	καὶ εἴκοσι, λιβυρνίδες δὲ ἔτι	πλείους.	Καὶ ἐς τάδε διορθούμενα τριάκοντα
[5, 116]	Ἱππέες δὲ δισμύριοι καὶ κοῦφοι	πλείους	τῶν πεντακισχιλίων. Μύλας δ' ἔτι
[5, 17]	οἱ στρατηγοὶ ἀχειροτόνητοι ἦσαν οἱ	πλείους	ὡς ἐν ἐμφυλίοις καὶ οἱ
[5, 39]	διαβολὴν ἐγὼ τήνδε ἠγνόησα ἐπὶ	πλεῖστον.	Ἀλλ' οὐδὲ ἐπιγνοὺς ἐπίστευσά τινα
[5, 113]	Λίβυες ὄντες ἠκόντιζόν τε ἐπὶ	πλεῖστον	καὶ τοὺς ἐπεκθέοντας ὑπέφευγον. ~Τετάρτῃ
[5, 38]	τοὺς αὐτομόλους φιλανθρώπως ἐκδεχόμενος καὶ	πλείων	ὁρμὴ πᾶσιν ἐς τὰς διαλύσεις
[5, 13]	στρατὸς ἐς αὐτὸν ἐπέστρεφε, καὶ	πλείων	ὑπήντα χάρις ὡς γῆν ἅμα
[5, 97]	δὲ Πομπήιος Λεπίδῳ μὲν ἀντέταττε	Πλένιον	ἐι Λιλυβαίῳ, τέλος ὁπλιτῶν ἔχοντα
[5, 98]	δὲ ὅμως ἐς Σικελίαν καί,	Πλένιον	ἐν Λιλυβαίῳ πολιορκῶν, τινὰς τῶν
[5, 122]	πορθμὸν ἐσπλεόντων, οὐκ ἀναμείνας οὐδὲ	Πλένιον	ὁ Πομπήιος ἐν πόλει καλῶς
[5, 122]	παρεσκεύαστο δὲ ἅπαντα ἐκ πολλοῦ.	Πλένιόν	τε ἐκ Λιλυβαίου, μεθ' ὧν
[5, 122]	τὴν μητέρα περισεσωκώς. Καὶ ὁ	Πλένιος	αὐτὸν οὐ καταλαβὼν ἐς τὴν
[5, 122]	ὡς μετὰ τῶνδε φευξόμενος. Καὶ	Πλένιος	μὲν ἠπείγετο πρὸς αὐτόν, αὐτομολούντων
[5, 122]	παρακαθέζεσθαι· καὶ παρεκάθητο σὺν Λεπίδῳ.	Πλενίου	δὲ πρεσβευομένου περὶ σπονδῶν Ἀγρίππας
[5, 122]	τὰς σπονδὰς καὶ τὸν τοῦ	Πλενίου	στρατὸν οἰκειούμενος ἑαυτῷ συνεχώρει διαρπάσαι
[5, 14]	ἐς αὐτοὺς εἶναι, συνεχώρουν ἔτι	πλέον	ἀδικεῖν. Ἄλλο δὴ πλῆθος ἦν
[5, 63]	περὶ αὐτῶν καὶ ἐλπιζομένου τι	πλέον	εἰδέναι, ὁ Ἀντώνιος ἐνεδίδου καὶ
[5, 19]	ὁ Καῖσαρ ἐν τῷ στρατῷ	πλέον	ἔχοι. Ἱππέων δὲ Καίσαρος ἐκτρεχόντων
[5, 140]	καὶ οὐδὲν ἐπ' ἔργῳ τοιῷδε	πλέον	ἢ αὖθις ἐς τὸ μεσόγαιον
[5, 85]	δ' αὐτῷ τοῦ πόρου τὸ	πλέον	καὶ Στυλίδα ἤδη παραπλέοντι καὶ
[5, 90]	Καίσαρος νεῶν καὶ ἀνδρῶν τὸ	πλέον.	~Ὁ δὲ καὶ τῆς προτεραίας
[5, 32]	καὶ γεγυμνασμένοις, νεοστράτευτον ἔχων τὸ	πλέον,	οὔτε ἐς ὁδοιπορίαν, ἐνοχλησόντων αὐτὸν
[5, 105]	δὲ ἐπὶ μετώπου τῆς Σικελίας	πλέονα	ἰδὼν ἔν τε Πελωριάδι καὶ
[5, 80]	ὁ Καῖσαρ καὶ παρασκευὴν ἔτι	πλέονα	συνάγων ἐβράδυνε καὶ τὸν Ἀντώνιον
[5, 13]	τοῖς γείτοσιν ἐπέβαινε σὺν ὕβρει,	πλέονά	τε τῶν διδομένων σφίσι περισπώμενοι
[5, 121]	διέφερον ἀλλήλων, ὁ Ἀγρίππας συνεὶς	πλέονας	ἀπολωλέναι τοῦ Πομπηίου ναῦς ἐθάρρυνε
[5, 68]	τότε ἔβαλλον. Ὁ δὲ ὁπλίτας	πλέονας,	οἳ ἦσαν ἔξω τοῦ τείχους,
[5, 123]	πρῶτος ἐπιβαίη τῆς νήσου καὶ	πλέονας	πόλεις ἐπαγάγοιτο· ἔς τε τὰ
[5, 89]	οὖν, ἀρχόμενον τὸ δεινὸν ἐλπίσας	πλεονάσειν,	ἐς τὸ πελαγιώτερον ἀνήχθη καὶ
[5, 53]	ἐς γὰρ δὴ Πομπήιον οἱ	πλέονες	τῶν γεωργῶν ἐπεφεύγεσαν. Καὶ πιθανοῦ
[5, 106]	τῶν Μυλῶν εἶναι σὺν τῷ	πλέονι	ναυτικῷ, τὰς δὲ βαρείας αὐτὸς
[5, 16]	μὲν πρῶτα ἔσκωπτον ὡς κόλακα,	πλέονος	δὲ ἑκατέρωθεν τοῦ διερεθίσματος γενομένου
[5, 17]	~Καὶ δύο μὲν εἰκόνες ἐκ	πλεόνων	αἵδε ἔστων τῆς τότε δυσαρχίας·
[5, 53]	γὰρ τελῶν ἐς τότε τεσσαράκοντα	πλεόνων̓	ναῦν δὲ οὐδεμίαν ἔχων οὐδὲ
[5, 32]	ᾔει τοῖς περικαθημένοις, ἀμείνοσι καὶ	πλέοσιν	οὖσι καὶ γεγυμνασμένοις, νεοστράτευτον ἔχων
[5, 8]	Ἰόνιον αὐτὴ τὸν στόλον ἔχουσα	πλεύσειε	μετὰ παρασκευῆς βαρυτάτης, οὔτε δείσασα
[5, 119]	ἐμβόλους, ἔνθα μάλιστά εἰσιν αἱ	πληγαὶ	βίαιοι τινάξαι τε τοὺς ἐπιβάτας
[5, 10]	ἐς τὴν Παρθυηνὴν καὶ τοῖς	πλήθεσιν	ἐπιβάλλων ἐσφορὰς βαρυτάτας καὶ ἐς
[5, 26]	τινας τῶν ἀπεστρατευμένων καὶ Λιβύων	πλῆθος	ἄλλο καὶ ἑτέρους παρὰ τῶν
[5, 68]	καὶ καταπρήσειν, ἕως τὸ μὲν	πλῆθος	ἅπαν ἠρέθιστο, ὁ δὲ Καῖσαρ
[5, 47]	τινας καὶ ὑποδέξασθαι, τὸ δὲ	πλῆθος	ἐκέλευε σκηνοῦν, ἔνθα περ εἱστήκεσαν,
[5, 16]	ἐδίδου παρὰ γνώμην, μέχρι τὸ	πλῆθος	ἐκπλαγὲν αὑτοῦ τῆς βαρύτητος μετενόει
[5, 129]	ἀπολυθεῖσιν. Ἐς δὲ τὸ ἄλλο	πλῆθος	ἐπελθὼν τοὺς μὲν ἀποστάντας ἐμαρτύρετο
[5, 97]	τέλος ὁπλιτῶν ἔχοντα καὶ ἄλλο	πλῆθος	ἐσκευασμένον κούφως, τὴν δὲ πρὸς
[5, 78]	τρία τέλη στρατοῦ καὶ ψιλῶν	πλῆθος	ἕτερον. Καὶ τόδε ὂν ἔργον
[5, 57]	ἔτι κρείσσων Ἀντωνίου κατὰ τὸ	πλῆθος,	εὗρε τὸ Βρεντέσιον ἀποτετειχισμένον καὶ
[5, 76]	ἐσθῆτος ἡ ὄψις ἐνηλλάσσετο, καὶ	πλῆθος	ἦν ἀμφὶ τὰς θύρας αὐτίκα
[5, 14]	ἔτι πλέον ἀδικεῖν. Ἄλλο δὴ	πλῆθος	ἦν ἑτέρων πόλεων, αἳ ταῖς
[5, 2]	Τῆς Θάσου διεπεφεύγεσαν. Καὶ ταχὺ	πλῆθος	ἦν καὶ σύνταξις ἀξιόχρεως ἡγεμόνων
[5, 35]	Ἠλῶντο οὖν οἱ θεράποντες κατὰ	πλῆθος	καὶ κατέπιπτον ἔν τε αὐτῇ
[5, 17]	αὐτὸ οἵ τε στρατοὶ κατὰ	πλῆθος	καὶ τῶν ἐπιφανῶν ἀνδρῶν ἔνιοι,
[5, 127]	ἑξακόσιαι· τὸ δὲ τῶν φορτίδων	πλῆθος,	καίπερ ὂν ἄπειρον, τοῖς δεσπόταις
[5, 89]	ἐμιμοῦντο ἕτεροι. Τὸ δὲ λοιπὸν	πλῆθος,	οἰόμενοι ταχέως τὸ πνεῦμα ἐνδώσειν
[5, 53]	καὶ Πομπηίου καὶ Ἀηνοβάρβου κατὰ	πλῆθος	ὁπλιτῶν ὑπεροίσειν ἐνόμιζεν ἦρχε γὰρ
[5, 5]	τοῦ πλήθους τῶν ἀνδρῶν τὸ	πλῆθος	τῆς χρείας συνορᾶν δύνασθε. Τὴν
[5, 34]	σίτου τοῖς στρατευομένοις φυλασσομένου, τὸ	πλῆθος	τῷ πολέμῳ καὶ τῇ νίκῃ
[5, 38]	ἤδη πρὸς διαλύσεις ἐλέῳ τοσοῦδε	πλήθους	ἀπολλυμένου, ἐχθρῶν δέ τινων Καίσαρος
[5, 128]	χωρία καὶ χρήματα· καὶ τοῦ	πλήθους	ἐπιβοήσαντος, ὅτι ὀρθῶς λέγοι, ὁ
[5, 74]	τὴν Ῥώμην. Καὶ ἑτέρα τοῦ	πλήθους	ἦν ἡδονὴ καὶ βοαὶ ποικίλαι,
[5, 68]	φυγεῖν ἐδύναντο, βεβυσμένοι τε ὑπὸ	πλήθους	καὶ διαδρομὴν οὐκέτι ἔχοντες, ἀλλὰ
[5, 98]	θαλάσσης διηρεύνων, καὶ Ἄππιος μετὰ	πλήθους	νεῶν ὀπισθοφυλακῶν εἵπετο. Τρίτῃ δὲ
[5, 58]	μακράς τε καὶ στρογγύλας ἰδιωτικοῦ	πλήθους,	οἳ μεθ' ἡμέραν ἄλλοι μετ'
[5, 68]	περιέσωσε. Διαφυγόντος δέ ποτε τοῦ	πλήθους	τὰ νεκρά, ἵνα μὴ ἐνοχλοίη
[5, 5]	στρατοῦ. Ἐκ μὲν δὴ τοῦ	πλήθους	τῶν ἀνδρῶν τὸ πλῆθος τῆς
[5, 40]	ἐκ τῶν ἀρίστων· ἡ δὲ	πληθὺς	ἀνῴμωζον, οἱ μὲν ἑαυτῶν χάριν,
[5, 96]	ψαύουσι τῆς θαλάσσης, καὶ ἡ	πληθὺς	αὐτοὺς περιέστηκε κατὰ ναῦν μετὰ
[5, 62]	ἐνδεῖν ἔτι ἔφη πρὸς ἀλλήλους	πλὴν	ἀληθεῦσαι, περὶ ὧν ὑπενοήσατε. ~Οὕτω
[5, 72]	τοῖς ἔτι φεύγουσι τῶν ἐπιφανῶν,	πλὴν	εἴ τις ἐπὶ τῷ φόνῳ
[5, 126]	ἰδιώτην ἀπ' αὐτοκράτορος, οὐδὲν ἔτι	πλὴν	ἱερέα ἧς εἶχεν ἱερωσύνης. Ὁ
[5, 28]	ἔρρωται δὲ καὶ τὰ λοιπὰ	πλὴν	τῆς γνώμης μόνης. Οὐ γὰρ
[5, 7]	ἱκέται προσῄεσαν. Καὶ ἀπέλυε πάντας,	πλὴν	τοὺς συνεγνωκότας ἐπὶ φόνῳ Καίσαρος·
[5, 25]	καὶ ναῦς εἶχε πολλὰς καὶ	πληρώματα	ἐντελῆ. Μοῦρκός τε ἀφῖκτο αὐτῷ
[5, 99]	ἀνέλκων μετὰ ἐπείξεως καὶ τὰ	πληρώματα	τῶν διεφθαρμένων ἐς τὰς παρὰ
[5, 88]	καὶ ἀλλήλαις ἐπεφέροντο, οὐδὲ τῶν	πληρωμάτων	σφίσιν ὥστε διακρατεῖν ἐντελῶν ὄντων.
[5, 2]	ἐπελέξατο νῆας τριάκοντα, ὅσας ἐνόμιζε	πληρώσειν,	καὶ τὰς λοιπὰς διέπρησε χωρὶς
[5, 142]	τὸν Ἀμύνταν οἱ τοῦ Πομπηίου	πλησιάσαντα	μετεχώρουν, οἱ μὲν ἀποδιδράσκοντες, οἱ
[5, 34]	αὐτῷ πολλαχοῦ. Ταχὺ δὲ τοῦ	πλησίον	ἐφεδρεύοντος τέλους καὶ τοῦ Καίσαρος
[5, 99]	τῶν νεῶν ἐπισκευὴν ἐπέσπερχεν. Καὶ	πλησίον	ἦν ἤδη καὶ ὁ δεύτερος
[5, 114]	αὐτοὺς τοῦ Κορνιφικίου καὶ πηγὴν	πλησίον	οὖσαν ἐπιδεικνύοντος, οἱ μὲν αὖθις
[5, 55]	ἢ σῴζεσθαι δειλὸς ὀφθείς, ἔπλει.	Πλησίον	τε ἦσαν ἀλλήλων ἤδη, καὶ
[5, 55]	καὶ ἐπισχεῖν αὐτὸν ἠξίου τὸν	πλοῦν	καὶ προπέμψαι τινὰς ἐς πεῖραν
[5, 25]	ὡς δικαιότερα αἱρούμενον. Γεγένητό τε	πλούσιος	ἐκ τῆς θαλασσίου λείας καὶ
[5, 133]	καὶ τὸ ἱερὸν τῆς Ἥρας	πλουτοῦν	ἀναθήμασιν ἐσύλησε, φεύγων ἐς Ἀντώνιον·
[5, 89]	λοιπὸν πλῆθος, οἰόμενοι ταχέως τὸ	πνεῦμα	ἐνδώσειν ὡς ἐν ἔαρι, τὰς
[5, 89]	περιφερόμενα συνέπιπτεν ἀλλήλοις. Καὶ τὸ	πνεῦμα	ἐς νύκτα χαλεπώτερον ἐγίγνετο, ὥστε
[5, 98]	πρὸς ἐναντίον τοῦ κόλπου τὸ	πνεῦμα,	οὔτε κῶπαι κατεῖχον οὔτε ἄγκυραι,
[5, 90]	ἀφῃρεῖτο, μέχρι ποτὲ ἄφνω τὸ	πνεῦμα	προσιούσης ἡμέρας διελύετο καὶ μεθ'
[5, 90]	καὶ κλύδων ἐπιπεσὼν καὶ τὸ	πνεῦμα,	ὑπὸ τῶν περικειμένων ὀρῶν ἐς
[5, 89]	ἀπ' ἀλλήλων. Τραχυτέρου δὲ τοῦ	πνεύματος	γενομένου συνεκέχυτο πάντα καὶ συνετρίβοντο
[5, 90]	κῦμα ὅμως καὶ τότε, τοῦ	πνεύματος	ἐκλυθέντος, ἐπὶ πολὺ ἐτραχύνετο. Καὶ
[5, 98]	ἐβιάζετο· Ταῦρος δὲ ἀρχομένου τοῦ	πνεύματος	ἐς Τάραντα ἐπαλινδρόμει. Ἀππίου δ'
[5, 114]	μὲν ἐπιχώριοι μόνης ὁδεύουσι νυκτός,	πνιγώδη	τε οὖσαν ἀπ' ἐκείνου καὶ
[5, 35]	καὶ μέχρι τοῦ σφετέρου διατειχίσματος,	πόαν	εἴ τινα εὕροιεν ἢ φυλλάδα
[5, 33]	βάθος καὶ πλάτος ὡς τριάκοντα	πόδας	ἀμφότερα εἶναι, τό τε περιτείχισμα
[5, 33]	ἐπ' αὐτοῦ ξυλίνους δι' ἑξήκοντα	ποδῶν	ἵστη χιλίους καὶ πεντακοσίους· καὶ
[5, 23]	Λευκίου, ἐρευνησομένους ἄρα, μή τίς	ποθεν	ὁρῷτο ἐνέδρα. Καὶ οἱ ἱππέες
[5, 63]	ὧν ἐπόρθει μετακαλεῖν, Ἀηνόβαρβον δέ	ποι	πέμπειν, ἕως αἱ συνθῆκαι γένοιντο.
[5, 45]	προσῆκον ὧν ἐμὲ δίκαιόν ἐστι	ποιεῖν·	ὃ δὴ προτιμήσω διά τε
[5, 61]	ἔφη, τοὺς μὲν ἐχθροὺς φίλους	ποιῇ,	τοὺς δὲ φίλους ἐχθροὺς ἀποκαλεῖς
[5, 46]	φοβῆσαι. Προέγνωστο δὲ μέλλων ὧδε	ποιήσειν,	καὶ ὁ στρατὸς ὁ τοῦ
[5, 120]	τοῦδε μάλιστα ἐνέδραι πολλαὶ καὶ	ποικίλαι	παρὰ ἀμφοῖν, καὶ ἀπιστία πρὸς
[5, 74]	πλήθους ἦν ἡδονὴ καὶ βοαὶ	ποικίλαι,	τοσῶνδε οὕτως ἐπιφανῶν ἐξ ἀέλπτου
[5, 71]	συχναὶ τῶν φίλων ἦσαν ἐπὶ	ποικίλαις	ἑκατέρων προκλήσεσιν. τει δ' ὁ
[5, 106]	καὶ ῥοθίῳ νεῶν καὶ καταπλήξει	ποικίλῃ.	Ἦν δὲ καὶ τὰ σκάφη
[5, 129]	αὐτῶν τοὺς μὲν ἄρχοντας ἐξωμίλει	ποικίλως,	τῶν δ' ἐν Φιλίπποις καὶ
[5, 54]	γνώμῃ ὑπομεμενηκὼς ἴδιον τὸ ἁμάρτημα	ποιοῖτο,	ὠνείδιζε δὲ ἐς ἀχαριστίαν, εἰ
[5, 54]	ἐνέδρας ἐκεῖνά τε ἐμαυτοῦ πάντα	ποιοῦμαι	καὶ σοὶ πρὸς τὸν ἀδελφὸν
[5, 57]	αἰδουμένους καὶ γνώμην ἐν ἀπορρήτῳ	ποιουμένους	Ἀντώνιον καὶ Καίσαρα συναλλάσσειν, εἰ
[5, 119]	πρύμναν ἀντισπᾶν. Τὸ δ' αὐτὸ	ποιούντων	καὶ τῶν πολεμίων ἴση μὲν
[5, 11]	ἀλλοτρίᾳ τε ἀρχῇ καὶ βασιλευούσῃ	πόλει,	εἴτε τὴν χειμασίαν ὡς πανήγυριν
[5, 18]	οἱ πολλοὶ νυκτὸς ἐν τῇ	πόλει	καὶ κλοπῆς ἔτι βιαιότερον ἠνώχλουν,
[5, 35]	κατέπιπτον ἔν τε αὐτῇ τῇ	πόλει	καὶ μέχρι τοῦ σφετέρου διατειχίσματος,
[5, 80]	ὁ Καῖσαρ ἐκλύων ἐπέστελλε τῇ	πόλει	καὶ τὸν στρατὸν αὐτὸς ἐδίδασκεν,
[5, 122]	οὐδὲ Πλένιον ὁ Πομπήιος ἐν	πόλει	καλῶς τετειχισμένῃ, ἔφευγεν ἐκ τῆς
[5, 18]	χρῄζοντες ἐν ἀπορούσῃ καὶ λῃστευομένῃ	πόλει.	~Λευκίῳ δὲ ὄντι δημοτικῷ καὶ
[5, 143]	ἐπίκουρος ἐν ταῖς προγραφαῖς τῇ	πόλει	πανώλεθρα πασχούσῃ γενόμενος περιέσωσεν ἄνδρας
[5, 32]	τὴν Περυσίαν ὡς ἐν ὀχυρᾷ	πόλει	χειμάσων, εἰ δέοι, μέχρι τοὺς
[5, 5]	Τὴν δὲ γῆν καὶ τὰς	πόλεις	αὐτοῖς διαδώσων ὁ Καῖσαρ ἄπεισιν
[5, 109]	φρουρῶν ἐξεώσθη. Προσεχώρησαν δ' ἕτεραι	πόλεις	αὐτῷ καὶ φρουρὰς ἐδέξαντο· καὶ
[5, 47]	καὶ τοὺς ἀπάξοντας ἐς τὰς	πόλεις	δοίη. ~Καθεζόμενος δ' ἐπὶ τοῦ
[5, 7]	ἐν δὲ Συρίᾳ τοὺς κατὰ	πόλεις	ἐξῄρει τυράννους. ~Καὶ ἐν Κιλικίᾳ
[5, 123]	ἐπιβαίη τῆς νήσου καὶ πλέονας	πόλεις	ἐπαγάγοιτο· ἔς τε τὰ φρούρια
[5, 27]	οὐχ αἱ καταγραφόμεναι τῷ στρατῷ	πόλεις	ἔτι μόναι, ἀλλ' ἡ Ἰταλία
[5, 12]	πρὸ τοῦ πολέμου, καὶ αἱ	πόλεις	ἠξίουν τὴν Ἰταλίαν ἅπασαν ἐπινείμασθαι
[5, 12]	Οἵ τε γὰρ στρατιῶται τὰς	πόλεις	ᾔτουν, αἳ αὐτοῖς ἀριστίνδην ἦσαν
[5, 13]	χάρις ὡς γῆν ἅμα καὶ	πόλεις	καὶ χρήματα καὶ οἰκήματα δωρουμένῳ
[5, 138]	οὐκ ἐῶντος οὐδὲ προσποιεῖσθαι τὰς	πόλεις,	ὁ Πομπήιος ἱππέας οὐκ ἔχων
[5, 118]	τοῦ Πομπηίου περικόπτειν καὶ τὰς	πόλεις	τὰς χορηγούσας προκαταλαμβάνειν. Καὶ τῷδε
[5, 47]	ἄπωθεν, ἕως ὁ Καῖσαρ αὐτοῖς	πόλεις	τε ἐς χειμασίαν καὶ τοὺς
[5, 132]	καὶ εἴκοσι, καὶ αὐτὸν αἱ	πόλεις	τοῖς σφετέροις θεοῖς συνίδρυον. Λῃστευομένης
[5, 10]	καὶ στάσιν ἐπ' αὐτῇ κατὰ	πόλεις	ὑπὸ τυράννων εἴχετο, συλλαμβανόντων τοῖς
[5, 23]	δ' αὐτοῖς εἰπόντος οὐκ Ἀντωνίῳ	πολεμεῖν,	ἀλλ' ὑπὸ Λευκίου πολεμεῖσθαι, συμβαλόντες
[5, 65]	Λέπιδον ἄρχειν, καθὰ Καῖσαρ ἐδεδώκει.	Πολεμεῖν	δὲ Πομπηίῳ μὲν Καίσαρα, εἰ
[5, 29]	Ἀντωνίου, εἴτε πλασάμενος εἴτε ἀληθῆ,	πολεμεῖν,	ἐάν τις αὑτοῦ τὴν ἀξίωσιν
[5, 70]	δὲ ἀπὸ Σαρδοῦς ἐπέστελλεν ἢ	πολεμεῖν	ἐγκρατῶς ἢ βραδύνειν ἔτι, ὡς
[5, 134]	ἀπορῶν μὲν ἐς Ἰβηρίαν, εἰ	πολεμεῖν	ἐγνώκει, διαπλεῦσαι, φίλην οὖσαν αὐτῷ
[5, 24]	ἦσαν αἱ διαλύσεις ἄπρακτοι, καὶ	πολεμεῖν	ἐγνώκεσαν καὶ διαγράμμασιν ἤδη πικροῖς
[5, 134]	εἰρηνεύειν τε σὺν σοὶ καὶ	πολεμεῖν,	εἰ δεήσειεν, ὑπὸ σοί. Καὶ
[5, 28]	μόνης. Οὐ γὰρ ἡδύ μοι	πολεμεῖν	ἐμφυλίους πολέμους χωρὶς ἀνάγκης βαρείας,
[5, 26]	τὸν Μαυρουσίων βασιλέα Λεύκιος ἔπεισε	πολεμεῖν	Καρρίνα τῷ τὴν Ἰβηρίαν ἐπιτροπεύοντι
[5, 134]	ἐκέλευε πολεμοῦντι μὲν τῷ Πομπηίῳ	πολεμεῖν	κατὰ κράτος, ἐπιτρέποντα δὲ αὑτὸν
[5, 41]	αὖθις αἰτεῖν ὁμοίας ἅπασιν ἢ	πολεμεῖν	μέχρι θανάτου· οὐ γὰρ ἴδιόν
[5, 23]	Ἀντωνίῳ πολεμεῖν, ἀλλ' ὑπὸ Λευκίου	πολεμεῖσθαι,	συμβαλόντες οἱ πρέσβεις τοῖς ἡγεμόσι
[5, 43]	ἑλὼν ἐμοῦ κεκράτηκας· ἀνεπείσθησαν γὰρ	πολεμεῖσθαί	τε ὑπ' ἐμοῦ καὶ ἀμύνεσθαί
[5, 141]	δὲ εἰ μὲν Ἀντωνίου γνώμῃ	πολεμεῖτέ	μοι, κακῶς ὁ Ἀντώνιος ὑπὲρ
[5, 10]	ἑτέρους καὶ Γαβίνιον τὸν Ἀλεξανδρεῦσι	πολεμήσαντα,	ἐπὶ δὲ Γαβινίῳ Κράσσον τὸν
[5, 39]	καὶ οὐδὲ νῦν ἀδικοῦσιν οὐδὲ	πολεμήσασιν	ἄνευ καλῆς αἰτίας οὐδὲ ἡσσημένοις
[5, 142]	ὠργίζετο, τὸν πόλεμον τόνδε ὑποδεξαμέμῳ	πολεμήσειν	πρὸς αὐτόν· ἁλόντα γὰρ αὐτὸν
[5, 22]	Πανταχόθεν οὖν ὁ Καῖσαρ ἑώρα	πολεμησείοντας	αὐτούς, καὶ παρεσκευάζοντο αὐτῶν ἑκάτεροι.
[5, 63]	τῷ Ἀντωνίῳ μετέφερεν, ἵνα εἰδείη	πολεμήσοντας	οὐ συντιθεμένῳ. Συνεβούλευεν οὖν Πομπήιον
[5, 59]	τοὺς συνεστρατευμένους σφίσιν ὠνείδιζον, εἰ	πολεμήσοντες	ἥκοιεν Ἀντωνίῳ τῷ πάντας αὐτοὺς
[5, 59]	ἀντεπικαλούντων, ὅτι αὐτοὶ σφίσιν ἥκουσι	πολεμήσοντες,	λόγοι συνισταμένων ἐγίγνοντο, καὶ τὰ
[5, 39]	διαβολή, καὶ πρὸς ἐκεῖνον ᾤχοντο	πολεμήσοντες	ὑμῖν, ὡς νομίζουσι, σὺν χρόνῳ
[5, 124]	~Ὁ δὲ στρατὸς ἤχθετο, εἰ	πολεμήσουσιν	αὖθις ἐμφύλιον πόλεμον ἕτερον καὶ
[5, 54]	καὶ διακρίνοι τοὺς συμμοναρχήσοντας αὑτῷ,	πολεμήσω	σὺν σοὶ πρὸς αὐτόν, ἕως
[5, 70]	ἐργασάμενος, περὶ ἄνδρα καὶ τὰ	πολέμια	λαμπρὸν καὶ τῆς αἱρέσεως ἐγκρατῆ
[5, 104]	ὁλκάδες ὡς καὶ τάσδε ἄλλας	πολεμίας	ἐξέκλιναν, ἕως αἱ μὲν ἐκαύθησαν,
[5, 118]	ἐπισπώμενα τὸν ἅρπαγα, ὅτε τῆς	πολεμίας	νεὼς ἐκ καταπέλτου λάβοιτο. ~Ἐλθούσης
[5, 114]	ἐξόδους τῆς διακεκαυμένης ἕτεροι κατεῖχον	πολέμιοι,	ἀμελήσαντες τῶν ἀσθενεστέρων τε καὶ
[5, 114]	ἕτεροι δὲ τὴν πηγὴν κατεῖχον	πολέμιοι,	καὶ παντελὴς ἤδη τοὺς τοῦ
[5, 111]	καὶ τοῦδε αὐτὸν ἀποκλείσαιεν οἱ	πολέμιοι.	Καὶ τὸ μὲν δεξιὸν ἐπέτρεπε
[5, 81]	ἵνα μὴ αὐτοὺς διεκπλέοιεν οἱ	πολέμιοι,	ὁ δὲ Μενεκράτης αὐτοῖς αὖθις
[5, 38]	ἵνα μὴ αὖθις ἐπιτολμήσειαν οἱ	πολέμιοι	τοῖς τείχεσι, τὴν στρατιάν, ὅση
[5, 38]	σφίσι καὶ φόβος εἴη τοῖς	πολεμίοις.	Ἀθυμία δὲ ἐπεῖχε τοὺς τοῦ
[5, 34]	τὴν ἑορτὴν ὡς ἀμελείας τοῖς	πολεμίοις	αἰτίαν ἐξέθορε νυκτὸς ἐπὶ τὰς
[5, 36]	τινας ἐς πολλὰ διαιρουμένοις τοῖς	πολεμίοις	ἀσθενέστερα πάντα ἦν. ~Ἐκταθεισῶν δέ
[5, 121]	ὡς ἤδη κατορθοῦντας· καὶ τοῖς	πολεμίοις	αὖθις ἐμπεσὼν ἐπέκειτο ἀπαύστως, μέχρι
[5, 108]	ἀγκυρῶν ἐσάλευεν ὡς ἐφορμιούμενος τοῖς	πολεμίοις	καὶ νυκτομαχήσων, εἰ δέοι. Τῶν
[5, 107]	παρορμοῦσαν ἀναληφθεὶς αὖθις ἐπῄει τοῖς	πολεμίοις.	Καὶ ὁ Πομπήιος ἐξ ὄρους
[5, 121]	γιγνόμενα κατιδοῦσαι παρεδίδοσαν ἑαυτὰς τοῖς	πολεμίοις.	Καὶ ὁ τοῦ Καίσαρος στρατὸς
[5, 81]	οὖν ὁ Μενεκράτης ἐπιφαίνεται τοῖς	πολεμίοις	περὶ δείλην ἑσπέραν πελάγιος. Καὶ
[5, 143]	αὐτὸς οὔ ποτε ἐπεχείρησε τοῖς	πολεμίοις,	πολλὰ τῆς τύχης εὔκαιρα παρεχούσης,
[5, 102]	αὐτομολίαν καὶ προδοσίαν, τοῖς δὲ	πολεμίοις	προσπελάσας ἠξίου Μίνδιον αὑτῷ συνελθεῖν
[5, 35]	ἵνα μὴ γνωριμώτερον γένοιτο τοῖς	πολεμίοις	τὸ δεινόν. Ἠλῶντο οὖν οἱ
[5, 43]	εἶ τῆς πατρίδος, κἀμὲ ἡγεῖσθαι	πολέμιον,	ἃ ἔδοξα συνοίσειν αὐτῇ, βουληθέντα
[5, 56]	πολλοῦ πολεμίῳ, Ἀντωνίῳ δὲ ὡς	πολέμιον	ἐπάγοντι. Ὁ δὲ ἀγανακτῶν καὶ
[5, 137]	ὀξέως, ὁ Πομπήιος ἐμέμφετο, εἰ	πολέμιον	ἡγοῦνται τὸν πρέσβεις ἐς Ἀντώνιον
[5, 131]	καὶ κτείνειν τὸν Λέπιδον ὡς	πολέμιον	κελευόντων οὐκ ἠνείχετο. Ἐς δὲ
[5, 120]	ἀλλήλους μεθήλλοντο. Καὶ διαγνῶναι τὸν	πολέμιον	οὐκ ἦν ἔτι ὁμοίως εὔπορον·
[5, 61]	ἕως ἀπεκλείσθη τοῦ Βρεντεσίου καθάπερ	πολέμιος.	Καὶ ὁ Καῖσαρ οὐδὲν μὲν
[5, 79]	Ἀντώνιος ἐώνητο νόμῳ πιπρασκομένην ὡς	πολεμίου.	~Ὁ δὲ Καῖσαρ ἔπεμπεν ἐς
[5, 111]	ἐκέλευσε τοὺς κατὰ τὴν γῆν	πολεμίους	ἀπομάχεσθαι καὶ πράσσειν, ὅ τι
[5, 115]	αὑτῶν. Ὡς δὲ καὶ τοὺς	πολεμίους	εἶδον τὸ ὕδωρ ἀπολιπόντας, ἵνα
[5, 114]	τόλμῃ παραβόλῳ καὶ ἐβιάζοντο τοὺς	πολεμίους,	ἐς ὅσον εἶχον δυνάμεως. Κατεχομένων
[5, 113]	τοῦ χάρακος εὐμαρῶς εἶχε τοὺς	πολεμίους,	κινδυνεύων δ' ἐξ ἀπορίας ἐς
[5, 17]	ἀλλ' ὑποσχέσεσιν ἰδίαις, οὐδὲ ἐπὶ	πολεμίους	κοινούς, ἀλλὰ ἰδίους ἐχθρούς, οὐδὲ
[5, 6]	εὐεργέταις ἑκόντες ἀπορεῖν διὰ τοὺς	πολεμίους,	οἷς οὐ τὰ χρήματα μόνον,
[5, 100]	δὶς οὕτω θέρους πταῖσαι τοὺς	πολεμίους.	Φασὶ δ' αὐτόν, ὑπὸ τῶνδε
[5, 86]	ἀγκύρια καὶ ἀνήχθησαν ἐπὶ τοὺς	πολεμίους,	ὡς δέον τι δρῶντας παθεῖν
[5, 56]	Ἀηνοβάρβῳ μὲν ὡς ἐκ πολλοῦ	πολεμίῳ,	Ἀντωνίῳ δὲ ὡς πολέμιον ἐπάγοντι.
[5, 59]	Καίσαρος, συνθέσθαι δὲ Πομπηίῳ κοινῷ	πολεμίῳ.	Καὶ τέλος οἱ τοῦ Καίσαρος
[5, 39]	ἡττήμεθα δὲ οὐχ ὑπὸ τῶν	πολεμίων,	ἀλλὰ τοῦ λιμοῦ, ᾧ δὴ
[5, 71]	παρέπλευσε περὶ ἑσπέραν, ἐφορώντων τῶν	πολεμίων·	ἅμα δὲ ἕῳ, καταπηχθέντων σταυρῶν
[5, 110]	ἅπαντας, ἐν μέσῳ τριῶν στρατῶν	πολεμίων	γενομένους, δεῖσαι δὲ τὸν Καίσαρα,
[5, 5]	εἰ μὲν ὡς συναγωνισταῖς τῶν	πολεμίων	ἔδει χρῆσθαι, κολάσεως ὑμῖν ἔδει,
[5, 88]	σκαφῶν πλαγιάσας, ἠρεμούντων καὶ τῶν	πολεμίων,	εἴτε διὰ Καλουίσιον εἴτε αὖθις
[5, 101]	τοῦ πηλοῦ κατέχεσθαι, μέχρι, τῶν	πολεμίων	ἐκ τῶν ὀρῶν καταθορόντων ὡς
[5, 109]	τῶν ὀρῶν, ἐπεὶ καθαρὸν ἔγνω	πολεμίων,	ἔπλει στρατὸν ἔχων, ὅσον αἱ
[5, 122]	φρουρίων καὶ στρατῶν, καὶ τῶν	πολεμίων	ἐς τὸν πορθμὸν ἐσπλεόντων, οὐκ
[5, 119]	δ' αὐτὸ ποιούντων καὶ τῶν	πολεμίων	ἴση μὲν ἦν ἡ βία
[5, 108]	ἀποβαλόντες, πέντε δὲ καταδύσαντες τῶν	πολεμίων	καὶ βλάψαντες ἄλλα ἱκανὰ καὶ
[5, 61]	προμαθεῖν προσπλέοντα οὐδ' ἀφικέσθαι μετὰ	πολεμίων	προσδοκῆσαι) Βρεντεσίους δὲ αὐτοὺς καὶ
[5, 110]	δ' οὐκ ἀξιοῦντες ἀγχοῦ τῶν	πολεμίων	στρατοπεδεύειν ἐς Φοίνικα πόλιν ἀνεχώρουν.
[5, 40]	Ὁ δὲ Καῖσαρ εἰδὼς τῶν	πολεμίων	τοὺς μὲν ἀπειροπολέμους ἔτι, τοὺς
[5, 57]	εἰ δ' ὁ Ἀντώνιος ἀπειθῶν	πολεμοίη,	Καίσαρι ἀμύνειν. Ὁ δὲ Καῖσαρ
[5, 52]	χρόνῳ, αὐτὸς δέ, εἰ μὲν	πολεμοίη	Καίσαρι, χρήσεσθαι Πομπηίῳ συμμάχῳ, εἰ
[5, 41]	οὐ γὰρ ἴδιόν τινι τὸν	πόλεμον,	ἀλλὰ κοινὸν ὑπὲρ τῆς πατρίδος
[5, 32]	σφῶν ὤκνουν ἐπείγεσθαι, τόν τε	πόλεμον	ἀποδοκιμάζοντες ὅλως καὶ τὴν Ἀντωνίου
[5, 72]	ἐπὶ τοῖσδε· λελύσθαι μὲν τὸν	πόλεμον	αὐτοῖς καὶ κατὰ γῆν καὶ
[5, 12]	μεταβολῇ τῆς πολιτείας τόν τε	πόλεμον	γεγονότα καὶ τὰ ἐπινίκια διδόμενα
[5, 67]	αὐτὸν ἠξίου ταχύνειν γε τὸν	πόλεμον	διὰ τὴν ἀπορίαν. Χρημάτων δ'
[5, 5]	ὡς ἦν ἄξιον, κρινάσης τὸν	πόλεμον,	εἰ μὲν ὡς συναγωνισταῖς τῶν
[5, 116]	μεστὸν χωρίον καὶ εὐφυῶς ἐς	πόλεμον	ἐκ τῆς θαλάσσης ἔχον, καὶ
[5, 10]	τὸν μετ' οὐ πολὺ Παρθυικὸν	πόλεμον	ἐξάψαι, πολλῶν ἐκ Συρίας τυράννων
[5, 92]	συμβάσεων αὖθις ἐνοχλήσαντος καὶ τὸν	πόλεμον	ἐπιτωθάσαντος ως παράσπονδον. Χρημάτων τ'
[5, 99]	ὅθεν ἦν ἄριστον αὐτῷ τὸν	πόλεμον	ἐς τὸ μέλλον θέρος ἀναβαλέσθαι.
[5, 124]	ἤχθετο, εἰ πολεμήσουσιν αὖθις ἐμφύλιον	πόλεμον	ἕτερον καὶ οὔ ποτε σφᾶς
[5, 43]	εἰπεῖν. ~Ἐγὼ τὸν πρὸς σὲ	πόλεμον	ἠράμην, οὐχ ἵνα σε καθελὼν
[5, 124]	παριὼν ἐπεμαρτύρετο ἑκάστοις ἄκων ἐς	πόλεμον	καθίστασθαι. Ἀσπαζομένων δὲ αὐτὸν ὡς
[5, 135]	μοῖραν ἱκανὴν ἐς τὸν ἐσόμενον	πόλεμον,	ὅσον οὔπω παρόντα. ~Τοιαῦτα τῶν
[5, 141]	ὑπὲρ ἑαυτοῦ βουλεύεται, τὸν ἐπιόντα	πόλεμον	οὐ προορῶν· εἰ δὲ τὴν
[5, 92]	τὴν θάλασσαν μεθεὶς κατὰ γῆν	πόλεμον	συνίστασθαι. Οὕτω δ' ἀθύμως ἔχοντι
[5, 59]	τὸν Κλεοπάτρας ζῆλον ἐξερρίπισε τοσόνδε	πόλεμον.	Τό γε μὴν πάθος ἀσθενῶς
[5, 67]	εἴκοσι δραχμῶν ὡρισμένων ἐς τὸν	πόλεμον	τὸν Κασσίου τε καὶ Βρούτου,
[5, 142]	Τιτίῳ μὲν ἀχαριστίας ὠργίζετο, τὸν	πόλεμον	τόνδε ὑποδεξαμέμῳ πολεμήσειν πρὸς αὐτόν·
[5, 75]	ὁ δὲ Ἀντώνιος ἐπὶ τὸν	πόλεμον	τῶν Παρθυαίων. Καὶ αὐτῷ τῆς
[5, 27]	Καίσαρα, ὡς ἐς οἰκεῖον ἤδη	πόλεμον	ὑπὲρ σφῶν ἑκάτεροι διαρούμενοι. ~Καὶ
[5, 19]	δὲ ὑφ' ἑτέρας γνώμης αὐτοὺς	πολεμοποιεῖν	ἐς ἀλλήλους ἀντιπράσσοντα τῇ τῶν
[5, 96]	ἀπάξειν αὐτὸν εἰπόντος ὡς ἀνδράποδον	πολεμοποιόν,	εἴτε ἐλασσόνων ἀξιοῦσθαι νομίζων παρ'
[5, 19]	ἀντιπράσσοντα Ἀντωνίῳ, καὶ Φουλβία ὡς	πολεμοποιοῦντα	ἐν ἀκαίρῳ, μέχρι τὴν Φουλβίαν
[5, 29]	εἴτε ὑπὸ αἰδοῦς· ὁ δὲ	πόλεμος	ἀνέῳκτο, καὶ ὁ Καῖσαρ ἐπ'
[5, 6]	καὶ τάδε ὑπισχνοῦντο, ὁ δὲ	πόλεμος	αὐτὰ ἐς τοσοῦτον ὑπενηνόχει· οἱ
[5, 80]	ὑπονοίας ἔτι, ὡς παρασπόνδως ὁ	πόλεμος	ὅδε γίγνοιτο, τὴν ὑπόνοιαν ὁ
[5, 49]	Περυσίᾳ Λευκίου πολιορκίας, καὶ ὁ	πόλεμος	ὧδε ἐξελέλυτο, χαλεπώτατός τε καὶ
[5, 139]	παυόμενον τοῦ πρὸς τὸν ἀμείνονα	πολέμου,	ἀπέγνωσαν αὐτοῦ καὶ πράξαντες ὑπὲρ
[5, 32]	ἐπὶ τοῦτο δὴ κεφάλαιον τοῦ	πολέμου,	ἐν ᾧ Λεύκιον εἶχε περιειλημμένον.
[5, 12]	ἀριστίνδην ἦσαν ἐπειλεγμέναι πρὸ τοῦ	πολέμου,	καὶ αἱ πόλεις ἠξίουν τὴν
[5, 110]	Πομπηίῳ. Νῦν δὲ ἀπείρως τε	πολέμου,	καὶ ὑπ' ἀγνοίας τοῦ θορύβου
[5, 50]	πεντακοσίοις, ἡγούμενοι τὸ κεφάλαιον τοῦ	πολέμου	Λεύκιον γενονέναι ἐπὶ θάλασσαν ᾔεσαν,
[5, 79]	περιέμεινεν, εἴτε τὴν γνώμην τοῦ	πολέμου	μεμψάμενος ὡς παράσπονδον εἴτε τὴν
[5, 43]	αὐτοῖς διέβαλλες, τὴν αἰτίαν τοῦ	πολέμου	μεταφέρων ἐπὶ τὴν κληρουχίαν ἀπὸ
[5, 78]	συμβουλευσόμενος αὐτῷ περὶ τοῦδε τοῦ	πολέμου·	ναῦς τε μακρὰς ἐκ Ῥαβέννης
[5, 102]	αἰσχρῷ, ἐνέδωκε δ' ὅμως, εἴτε	πολέμου	ταῦτ' εἶναι νομίζων ἀνάγκας εἴτε
[5, 74]	αὐτίκα ἅπαντες ὡς ἐπὶ εἰρήνῃ,	πολέμου	τε ἀπαλλαγέντες ἐπιχωρίου καὶ ξεναγήσεως
[5, 82]	νίκην καὶ τὸ κεφάλαιον τοῦ	πολέμου	τιθέμενοι, ἐν ᾧ τις αὐτῶν
[5, 30]	~Καὶ ἦν τὰ κεφαλαια τοῦ	πολέμου	τοιάδε. Λευκίου μὲν δὴ δύο
[5, 133]	ἐλπίσας ἐς τὰ λοιπὰ τοῦ	πολέμου	τοῦ πρὸς Ἀντώνιον αὐτοὺς δέξεσθαι
[5, 19]	τῆς Ἰταλίας ἐπιμενεῖν Ἀντώνιον Κλεοπάτρᾳ,	πολεμουμένης	δ' ἀφίξεσθαι κατὰ τάχος. Τότε
[5, 62]	συνέθετο μὲν συμμαχήσειν ὁ Ἀντώνιος,	πολεμούμενος	δ' ὑπὸ σοῦ προσλήψεσθαι σύμμαχον
[5, 24]	τῶν ὑπὸ τὸν Ἀντώνιον οὐ	πολεμουμένων,	Καίσαρι δέ, ἃ εἰλήχει, πάντα
[5, 59]	ἀμφοτέροις ἢ Ἀντώνιον ἀπειθοῦντα καὶ	πολεμοῦντα	ἀμυνούμενοι. Καὶ τάδε καὶ αὐτοὶ
[5, 27]	ὡς ὑπὲρ σφῶν τοῖς κληρουχουμένοις	πολεμοῦντα.	Καὶ οὐχ αἱ καταγραφόμεναι τῷ
[5, 141]	αἰτεῖν. Κεκέλευσται δ' ὑπὸ Ἀντωνίου	πολεμοῦντα	μέν σε κατακανεῖν, ἐγχειρίζοντα δὲ
[5, 43]	Τεχνάζειν μὲν δή σε ἔδει	πολεμοῦντα·	νικήσαντα δέ, εἰ μὲν ἐχθρὸς
[5, 135]	εἰ τὸν Μάγνου παῖδα περισῴζοις,	πολεμοῦντι	δὲ μοῖραν ἱκανὴν ἐς τὸν
[5, 63]	νεώτερον ὄντα πρεσβυτέρῳ. Ὁ δὲ	πολεμοῦντι	μὲν ἔτι οὐκ ἔφη γράψειν·
[5, 134]	στρατὸν ἐκ Συρίας λαβόντα ἐκέλευε	πολεμοῦντι	μὲν τῷ Πομπηίῳ πολεμεῖν κατὰ
[5, 141]	ἀτρεμοῦντα ἐν Μιτυλήνῃ τὰς ἀποκρίσεις,	πολεμοῦντος	δέ, ἃ πεποίηκας ἅπαντα· τί
[5, 133]	καὶ ἡττηθεὶς ἀνέλαβεν. Ἀντωνίου δὲ	πολεμοῦντος	ἐν Μηδίᾳ Μήδοις τε καὶ
[5, 51]	φίλῳ ἔτι ὄντι φυλάξειν ἢ	πολεμοῦντος	μεγάλην ἰσχὺν προσλήψεσθαι. Διαμέλλοντος δὲ
[5, 43]	λείψανα ἔστιν, οὐ τῇ πολιτείᾳ	πολεμούντων,	ἀλλὰ ὑμᾶς δεδιότων, ἐπὶ δὲ
[5, 18]	οὔτε τῆς Ἰταλίας διὰ τοὺς	πολέμους	γεωργουμένης. Ὃ δὲ καὶ γένοιτο,
[5, 67]	καὶ δημεύσεσι καταβαρήσαντες οὐκ ἐς	πολέμους	οὐδ' ἐς ἐπίκτητον ἀρχήν, ἀλλ'
[5, 15]	τὰ ἐπινίκια διὰ τοὺς ἔτι	πολέμους,	Πομπηίου μὲν ἐν τῇ θαλάσσῃ
[5, 28]	γὰρ ἡδύ μοι πολεμεῖν ἐμφυλίους	πολέμους	χωρὶς ἀνάγκης βαρείας, οὐδὲ καταχρῆσθαι
[5, 31]	πυνθανομένοις τὸν Ἀντώνιον χαλεπαίνειν τοῖς	πολεμοῦσι	τῷ Καίσαρι κατὰ τῆς κοινῆς
[5, 8]	μὴ συμμαχήσειε καὶ σφίσιν ἐκείνοις	πολεμοῦσιν	ἐς τὸν Ἰόνιον αὐτὴ τὸν
[5, 91]	τῆς προτεραίας ἡμέρας πολλὰ τῷ	πολέμῳ	βλαβεὶς καὶ δύο τοῖσδε συμπτώμασιν
[5, 120]	πάντας ἀλλήλων ἐπεῖχεν ὡς ἐν	πολέμῳ	καὶ θαλάσσῃ γεμούσῃ φόνων τε
[5, 34]	στρατευομένοις φυλασσομένου, τὸ πλῆθος τῷ	πολέμῳ	καὶ τῇ νίκῃ φανερῶς ἐπηρῶντο
[5, 39]	ἄνευ καλῆς αἰτίας οὐδὲ ἡσσημένοις	πολέμῳ	μᾶλλον ἢ λιμῷ. ~Ὁ μὲν
[5, 133]	ὑπεξέθετο ὁ πατήρ, Γαΐῳ Καίσαρι	πολεμῶν,	καὶ ἡττηθεὶς ἀνέλαβεν. Ἀντωνίου δὲ
[5, 100]	ὡς ἀμάχῳ γνώμῃ καὶ παρασκευῇ	πολεμῶν,	Μηνόδωρον δὲ μετὰ νεῶν ἑπτὰ
[5, 75]	Ἡρῴδην, Ἀμύνταν δὲ Πισιδῶν καὶ	Πολέμωνα	μέρους Κιλικίας καὶ ἑτέρους ἐς
[5, 7]	ἐσφορὰς ἐπέβαλλε βαρείας καὶ διῄτα	πόλεσι	καὶ βασιλεῦσιν, ἐν μὲν Καππαδοκίᾳ
[5, 24]	καὶ Τίβυρος, ἐν αἷς μάλιστα	πόλεσι	καὶ νῦν εἰσι θησαυροὶ χρημάτων
[5, 131]	ὁ ληψόμενος, ἔκτεινε παρὰ ταῖς	πόλεσιν	αὐταῖς, ὧν ἀπέδρασεν. ~Τοῦτο μὲν
[5, 6]	Βασιλεῦσι δὲ καὶ δυνάσταις καὶ	πόλεσιν	ἐλευθέραις ἄλλα ἐς τὴν ἑκάστων
[5, 49]	αὐτὴν ἐν ταῖς πρώταις δυώδεκα	πόλεσιν	ἐν Ἰταλίᾳ γενέθαι. Διὸ καὶ
[5, 13]	χρῄζοιεν. ~Ὁ δὲ Καῖσαρ ταῖς	πόλεσιν	ἐξελογεῖτο τὴν ἀνάγκην, καὶ ἐδόκουν
[5, 14]	Ἄλλο δὴ πλῆθος ἦν ἑτέρων	πόλεων,	αἳ ταῖς νενεμημέναις γειτονεύουσαί τε
[5, 5]	ἡμῖν δεῖ καὶ γῆς καὶ	πόλεων	ἐς τὰ νικητήρια τοῦ στρατοῦ,
[5, 27]	ἱερῶν χρημάτων ἐκβάλλοντες ἐκ τῶν	πόλεων	ἢ ἀναιροῦντες, τὰ τείχη σφῶν
[5, 31]	ἄλλον ἐκ τῶν ἀποικίδων Ἀντωνίου	πόλεων	καὶ αὐτὰς ἐκρατύνατο. Αἱ δὲ
[5, 7]	ἦν. Παρηγόρει δὲ καὶ τῶν	πόλεων	τὰς μάλιστα δεινὰ παθούσας, Λυκίους
[5, 92]	Οἵ τε φίλοι καὶ τῶν	πόλεών	τινες αὐτῷ ναῦς ὑπισχνοῦντο καὶ
[5, 22]	σχεδὸν ἅπασαν ἀντὶ μόνων ὀκτωκαίδεκα	πόλεων	τοῖς ἐστρατευμένοις καταγράφειν, τέσσαρσί τε
[5, 98]	ἐν Λιλυβαίῳ πολιορκῶν, τινὰς τῶν	πόλεων	ὑπήγετο καὶ ἑτέρας ἐβιάζετο· Ταῦρος
[5, 12]	ὅτε ἐνθυμηθεῖεν οὐχ ὑπὲρ τῆς	πόλεως,	ἀλλ' ἐπὶ σφίσιν αὐτοῖς καὶ
[5, 22]	πω παρατάττεται λιμωττούσης ὧδε τῆς	πόλεως,	διαιροῦντα δὲ τοῖς στρατοῖς ἐς
[5, 49]	δὲ ὅσοι τὰ λείψανα τῆς	πόλεως	διέλαχον, τὸν Ἥφαιστον σφίσιν ἔθεντο
[5, 33]	σταδίους περιιὼν διὰ τὸ τῆς	πόλεως	λοφῶδες καὶ σκέλη μακρὰ ἐπὶ
[5, 122]	Μεσσήνην παρῆλθε καὶ κατεῖχε τῆς	πόλεως.	Ὁ δὲ Καῖσαρ αὐτὸς μὲν
[5, 34]	ἅτε μηδὲν αὐτοῦ μηδὲ τῆς	πόλεως	προπαρεσκευασμένης. Ὧν ὁ Καῖσαρ αἰσθόμενος
[5, 56]	φρουρῶν γνώμῃ Καίσαρος, διετάφρευε τῆς	πόλεως	τὸν ἰσθμὸν καὶ ἀπετείχιζεν. Ἔστι
[5, 110]	τῶν πολεμίων στρατοπεδεύειν ἐς Φοίνικα	πόλιν	ἀνεχώρουν. Καὶ νυκτὸς οἱ μὲν
[5, 30]	Φουρνίῳ καὶ νυκτὸς ἐς ὁμογνώμονα	πόλιν	ἐπειγομένῳ Σεντίαν, νυκτὸς μὲν οὐχ
[5, 30]	αἳ νυκτὸς ἔλαθον ἐς τὴν	πόλιν	ἐσδραμοῦσαι, αὐτὸς δὲ σὺν πολλῷ
[5, 32]	ἰέναι ἐς Περνσίαν παρῆλθεν, ἐχυρὰν	πόλιν,	καὶ παρ' αὐτὴν ἐστρατοπέδευσε, τοὺς
[5, 21]	μὲν ἐπὶ τοῖς ἐμφυλίοις τὴν	πόλιν	καὶ τὴν Ἰταλίαν, δέξασθαι δὲ
[5, 12]	Ῥαΐσας δ' ἐσῆλθεν ἐς τὴν	πόλιν	καὶ τοῖς Ἀντωνίου τὰ γράμματα
[5, 9]	πεφύκασιν ἐξαιρέτως, οἱ ἱππέες τὴν	πόλιν	κενὴν καταλαβόντες ὑπέστρεψαν, οὔτε ἐς
[5, 15]	τῇ θαλάσσῃ κρατοῦντος καὶ τὴν	πόλιν	κλείοντος ἐς λιμόν, Ἀηνοβάρβου δὲ
[5, 122]	οἰκειούμενος ἑαυτῷ συνεχώρει διαρπάσαι τὴν	πόλιν	μετὰ τοῦ ἄλλου στρατοῦ. ~Ὁ
[5, 9]	Ἀντώνιος ἔπεμπε τοὺς ἱππέας Πάλμυρα	πόλιν,	οὐ μακρὰν οὖσαν ἀπὸ Εὐφράτου,
[5, 48]	τῆς Περυσίας, καὶ φρουρὰ τὴν	πόλιν	περιέστη. Ἐπεὶ δὲ ἀφίκοντο, Λεύκιον
[5, 65]	ὅρον μὲν εἶναι σφίσι Σκόδραν	πόλιν	τῆς Ἰλλυρίδος, ἐν μέσῳ τοῦ
[5, 58]	καὶ πεντακοσίοις εὐναζομένοις ἔτι περὶ	πόλιν	Ὑρίαν καὶ ἐκπλήξας ἀμαχεὶ παρέλαβέ
[5, 23]	στρατοῦ τέλη τὰ ἐς Ἀγκῶνα	πόλιν	ᾠκισμένα, Καίσαρί τε ὄντα πατρῷα
[5, 61]	κρίσει καὶ προγραφῇ κατεγνωσμένον καὶ	πολιορκήσαντα	μὲν τὸ Βρεντέσιον μετὰ Φιλίππους,
[5, 59]	τὴν ἀποτείχισιν τοῦ Βρεντεσίου καὶ	πολιορκίαν	καὶ τὴν τῆς Αὐσονίδος καταδρομὴν
[5, 49]	ἦν τῆς ἐν Περυσίᾳ Λευκίου	πολιορκίας,	καὶ ὁ πόλεμος ὧδε ἐξελέλυτο,
[5, 33]	πᾶσα διμέτωπος, ἔς τε τοὺς	πολιορκουμένους	καὶ εἴ τις ἔξωθεν ἐπίοι.
[5, 32]	Ἀσίνιον ἔπεμπεν, ἐπείγειν αὐτοὺς βοηθεῖν	πολιορκουμένῳ	Λευκίῳ, καὶ Τισιηνὸν μετὰ τετρακισχιλίων
[5, 61]	μὲν τὸ Βρεντέσιον μετὰ Φιλίππους,	πολιορκοῦντα	δὲ ἔτι τὸν Ἰόνιον ἐν
[5, 98]	Σικελίαν καί, Πλένιον ἐν Λιλυβαίῳ	πολιορκῶν,	τινὰς τῶν πόλεων ὑπήγετο καὶ
[5, 23]	τε ὥριστο τῇ δίκῃ Γάβιοι	πόλις	ἐν μέσῳ Ῥώμης τε καὶ
[5, 74]	Ῥώμην. Πυθόμεναι δὲ ἥ τε	πόλις	καὶ ἡ Ἰταλία, ἐπαιάνιζον αὐτίκα
[5, 56]	καὶ ἀπετείχιζεν. Ἔστι δ' ἡ	πόλις	χερρόνησος ἐν μηνοειδεῖ λιμένι, καὶ
[5, 39]	δὲ ἀντ' ἐμοῦ ἀμνηστίαν δοῦναι,	πολίταις	τε οὖσιν αὐτοῦ καὶ στρατιώταις
[5, 17]	ἐχθρούς, οὐδὲ ἐπὶ ξένους, ἀλλὰ	πολίτας	καὶ ὁμοτίμους. Τάδε γὰρ πάντα
[5, 43]	τινα λείψανα ἔστιν, οὐ τῇ	πολιτείᾳ	πολεμούντων, ἀλλὰ ὑμᾶς δεδιότων, ἐπὶ
[5, 130]	ἐδημηγόρησε, τὰ ἔργα καὶ τὴν	πολιτείαν	ἑαυτοῦ τὴν ἀπ' ἀρχῆς ἐς
[5, 132]	σύμβολα, ἔκαιε, καὶ τὴν ἐντελῆ	πολιτείαν	ἔλεγεν ἀποδώσειν, εἰ παραγένοιτο ἐκ
[5, 25]	τὰ ὄντα ἀφαιρούμενοι ἢ τὴν	πολιτείαν	ὅλως ἀποστρεφόμενοι ἐς αὐτὸν ἐχώρουν
[5, 73]	καὶ ἀποδώσειν τῷ δήμῳ τὴν	πολιτείαν.	~Τάδε μὲν ἔπραξαν, καὶ διακριθέντες
[5, 39]	μοι τὴν πάτριον ὑμῖν ἀποδοῦναι	πολιτείαν,	ὦ συστρατιῶται, τυρραννίδα τὴν τῶν
[5, 132]	ἐξ ἀδοκήτου διωρθωμένῳ πολλὰ τῆς	πολιτείας	ἐφίει τοῖς ἐτησίοις ἄρχουσι διοικεῖν
[5, 12]	αὐτοῖς καὶ τῇ μεταβολῇ τῆς	πολιτείας	τόν τε πόλεμον γεγονότα καὶ
[5, 20]	τὴν φρουρὰν τοῦ σώματος καὶ	πολιτεύειν	ἀδεῶς. Τάδε μὲν ἦν, ἃ
[5, 42]	εὔκολον παρ' ἐμαυτοῦ. Ἐπεὶ δὲ	πολίτῃ	διηνέχθην καὶ ὁμοτίμῳ καὶ ὑπὲρ
[5, 43]	ἐλθὼν ἐπὶ Ῥώμην καὶ ἀναγκάσαι,	πολίτης	τε ὢν καὶ γνώριμος καὶ
[5, 28]	ἀνάγκης βαρείας, οὐδὲ καταχρῆσθαι τῶν	πολιτῶν	τοῖς ἔτι λοιποῖς κατ' ἀλλήλων,
[5, 4]	ὄντα οἱ χρηστοὶ τῶν ἡμετέρων	πολιτῶν	τύραννον ἐκάλουν, καὶ ὑμεῖς αὐτοῖς
[5, 116]	κατέσχε καὶ Μυλῶν καὶ Ἀρτεμισίου,	πολίχνης	βραχυτάτης, ἐν ᾗ φασι τὰς
[5, 13]	Οὐδὲ ἐπιπλήσσοντος αὐτοῖς καὶ δωρουμένου	πολλὰ	ἄλλα τοῦ Καίσαρος ἐπαύοντο, ἐπεὶ
[5, 13]	δόντες, ὑπερεμάχουν ἀπ' εὐνοίας ἀναγκαίου.	Πολλὰ	δὲ καὶ ἄλλα τοῖς ἀπορουμένοις
[5, 36]	πολλά· ἐπειδὴ δέ τινας ἐς	πολλὰ	διαιρουμένοις τοῖς πολεμίοις ἀσθενέστερα πάντα
[5, 37]	ἀπονοίας, εἰ μή, γνωσθέντος οὐ	πολλὰ	εἶναι τὰ τοιαῦτα μηχανήματα, οἱ
[5, 87]	τὰ ὄρη συνέφευγον καὶ πυρὰ	πολλὰ	ἔκαιον σύμβολα τοῖς ἔτι οὖσιν
[5, 36]	Καὶ τάδε ἐγίγνετο κατὰ μέρη	πολλά·	ἐπειδὴ δέ τινας ἐς πολλὰ
[5, 29]	δίκην περὶ τοῦδε, ἕτερα αὖ	πολλὰ	ἐσοφίζετο ὁ Μάνιος, ἕως οἱ
[5, 35]	ἀμφὶ τὸν Ἀγρίππαν περικαθημένων πυρὰ	πολλὰ	ἤγειραν, σύμβολα τῷ Λευκίῳ. Καὶ
[5, 25]	καὶ τοξότας πεντακοσίους καὶ χρήματα	πολλὰ	καὶ ναῦς ὀγσοήκοντα· καὶ τὸν
[5, 118]	σιδήριον καμπύλον, τοῦ δὲ καλῴδια	πολλά,	μηχαναῖς ἐπισπώμενα τὸν ἅρπαγα, ὅτε
[5, 88]	καὶ τῶν ἔτι σῳζομένων τὰ	πολλὰ	πεπονηκότα. Προστησάμενος οὖν τὸν Καλουισίου
[5, 14]	ταῖς νενεμημέναις γειτονεύουσαί τε καὶ	πολλὰ	πρὸς τῶν στρατιωτῶν ἀδικούμενοι κατεβόων
[5, 59]	ἑωράκει. Ἐδόκει δ' ἀμφοτέροις ἐς	πολλὰ	συνοίσειν ὁ θάνατος, γυναίου φιλοπράγμονος
[5, 4]	καὶ ὑμεῖς αὐτοῖς συνετελεῖτε χρήματα	πολλά,	σφαγεῦσί τε οὖσι τοῦ ὑμετέρου
[5, 132]	ὀξέως οὕτως ἐξ ἀδοκήτου διωρθωμένῳ	πολλὰ	τῆς πολιτείας ἐφίει τοῖς ἐτησίοις
[5, 143]	οὔ ποτε ἐπεχείρησε τοῖς πολεμίοις,	πολλὰ	τῆς τύχης εὔκαιρα παρεχούσης, ἀλλ'
[5, 120]	ὅπλοις τε γὰρ ὡς τὰ	πολλὰ	τοῖς αὐτοῖς ἐχρῶντο καὶ φωνῇ
[5, 91]	δὲ καὶ τῆς προτεραίας ἡμέρας	πολλὰ	τῷ πολέμῳ βλαβεὶς καὶ δύο
[5, 120]	καὶ ἐκ τοῦδε μάλιστα ἐνέδραι	πολλαὶ	καὶ ποικίλαι παρὰ ἀμφοῖν, καὶ
[5, 71]	ἐς τὴν Αἰναρίαν διέπλει ναυσὶ	πολλαῖς	ἀρίσταις, ἑξήρους λαμπρᾶς ἐπιβεβηκώς. Καὶ
[5, 33]	Ἐγίγνετο δὲ ταῦτα σὺν πείραις	πολλαῖς	καὶ μάχαις, ἀκοντισαι μὲν ἀμεινόνων
[5, 56]	ἄσμενος αὐτίκα Μηνόδωρον σὺν ναυσὶ	πολλαῖς	καὶ στρατοῦ τέσσαρσι τέλεσιν ἐκπέμψας
[5, 84]	ἐς τὸ Ῥήγιον διεπεπλεύκει ναυσὶ	πολλαῖς	καὶ στρατῷ πολλῷ καὶ Πομπήιον
[5, 46]	Καίσαρος, εἴτε ἐξεπίτηδες, οἷα προδιδάσκονται	πολλάκις,	εἴτε ὑπὸ πάθους ὡς πρὸς
[5, 27]	βραχύτεραι καὶ μείζους καὶ ἐνέδραι	πολλάκις.	Ἡ δὲ εὔνοια τῶν Ἰταλῶν
[5, 126]	Ὁ μὲν δὴ καὶ αὐτοκράτωρ	πολλάκις	καὶ τῶν τριῶν ἀνδρῶν γενόμενος
[5, 47]	τουτωνὶ δὲ τῶν συνεστρατευμένων τε	πολλάκις	ὑμῖν καὶ νῦν ὑφ' ὑμῶν
[5, 134]	γενόμενα, ἀξιοῖ καὶ νῦν μὴ	πολλάκις	ὑπὸ Καίσαρος ἐνεδρευθῆναι λόγοις τε
[5, 128]	τὰς τιμὰς οὐδὲ νῦν ἀνατίθεσθαι,	πολλὰς	δὲ δοὺς προστιθέναι στεφάνους ἔτι
[5, 25]	θαλασσίου λείας καὶ ναῦς εἶχε	πολλὰς	καὶ πληρώματα ἐντελῆ. Μοῦρκός τε
[5, 2]	καὶ Τουρούλιος, ἑτέρας ναῦς ἔχων	πολλὰς	καὶ χρήματα, ὅσα προεξείλεκτο ἀπὸ
[5, 98]	ἐμπεσὼν Λεπίδου μὲν ὁλκάδας ἀνέτρεψε	πολλάς,	ὡρμίσθη δὲ ὅμως ἐς Σικελίαν
[5, 34]	ἑτέραν· πολλὴ γὰρ ἦν αὐτῷ	πολλαχοῦ.	Ταχὺ δὲ τοῦ πλησίον ἐφεδρεύοντος
[5, 34]	αὐτοὺς καὶ στρατιὰν ἐπαξόμενος ἑτέραν·	πολλὴ	γὰρ ἦν αὐτῷ πολλαχοῦ. Ταχὺ
[5, 36]	καὶ τοξεύμασι καὶ μολυβδαίναις σὺν	πολλῇ	θανάτου καταφρονήσει. Καὶ τάδε ἐγίγνετο
[5, 98]	Νομάσι πεντακισχιλίοις καὶ ἑτέρᾳ παρασκευῇ	πολλῇ,	Ταῦρος δ' ἐκ Τάραντος ταῖς
[5, 79]	εἴτε τὴν Καίσαρος παρασκευὴν ἰδὼν	πολλὴν	οὖσαν (οὐ γάρ ποτε αὐτοὺς
[5, 64]	ἀμφοῖν, ἐκ δὲ τῶν Ἀντωνίου	Πολλίωνα	καὶ Μαικήναν ἐκ τῶν Καίσαρος,
[5, 20]	μὴ κωλύειν αὐτοὺς ἔτι Ἀσίνιον	Πολλίωνα,	Λεύκιον δὲ ἐπὶ τοῖσδε συνηλλαγμένον
[5, 48]	πολλοὶ μὲν ἀπὸ τῆς βουλῆς,	πολλοὶ	δὲ ἀπὸ τῶν καλουμένων ἱππέων,
[5, 124]	ἑκάστοις. Ὡς δὲ αὐτῷ διεφθάρατο	πολλοί,	καὶ μάλιστα οἱ γενόμενοι τοῦ
[5, 48]	ἐν τέλει Ῥωμαίων. Καὶ κατῄεσαν	πολλοὶ	μὲν ἀπὸ τῆς βουλῆς, πολλοὶ
[5, 18]	στρατοὺς ἐδαπανᾶτο. Ἐκλώπευόν τε οἱ	πολλοὶ	νυκτὸς ἐν τῇ πόλει καὶ
[5, 29]	δύο τέλεσι καταλιπών. Οἱ δὲ	πολλοὶ	τῶν ἐπιφανῶν τότε μάλιστα ἐπεδείκνυον
[5, 63]	δὲ τοῦ στρατοπέδου τῷ Κοκκηίῳ	πολλοὶ	τῶν ταξιάρχων τὴν γνώμην ἐξέφερον
[5, 138]	δ' αὐτῷ παραστρατοπεδεύοντος σὺν ἱππεῦσι	πολλοῖς	καὶ σιτολογεῖν οὐκ ἐῶντος οὐδὲ
[5, 30]	Λεύκιος ἀνεσώσατο αὐτὰ χρήμασί τε	πολλοῖς	καὶ ὑποσχέσεσι μεγάλαις. Φουρνίου δ'
[5, 80]	τὰ παράλια τῆς Ἰταλίας φρουρίοις	πολλοῖς,	μὴ αὖθις αὐτὰ ὁ Πομπήιος
[5, 124]	τὸ στρατόπεδον αὐτοῦ σὺν ἱππεῦσι	πολλοῖς,	οὓς πρὸ τοῦ χάρακος καταλιπὼν
[5, 127]	γὰρ ἀνύποπτοί γε ἦσαν ἐκ	πολλοῦ	διὰ φιλαρχίαν, ὅτε τοὺς ἄλλους
[5, 117]	ἔνθα ἄσκηνος ἐνυκτέρευσεν· ὄμβρου τε	πολλοῦ	καταρραγέντος, οἷος ἐν φθινοπώρῳ γίγνεται,
[5, 81]	Μενεκράτη προσετασσεν ἀπαντᾶν ἐπὶ στολου	πολλοῦ.	Ὅδε οὖν ὁ Μενεκράτης ἐπιφαίνεται
[5, 122]	δυνατά· παρεσκεύαστο δὲ ἅπαντα ἐκ	πολλοῦ.	Πλένιόν τε ἐκ Λιλυβαίου, μεθ'
[5, 56]	ἀπέκλειον, Ἀηνοβάρβῳ μὲν ὡς ἐκ	πολλοῦ	πολεμίῳ, Ἀντωνίῳ δὲ ὡς πολέμιον
[5, 31]	Λεύκιος ὑπήντα Σαλουιδιηνῷ μετὰ στρατοὺ	πολλοῦ	πρὸς Καίσαρα ἐκ Κελτῶν ἐπανιόντι.
[5, 130]	ὅτι τὴν εἰρήνην ἐστασιασμένην ἐκ	πολλοῦ	συνέστησε κατά τε γῆν καὶ
[5, 119]	μάλιστα ὁ ἅρπαξ, ἔκ τε	πολλοῦ	ταῖς ναυσὶ διὰ κουφότητα ἐμπίπτων
[5, 72]	Καῖσαρ, πέμποντα Ῥωμαίοις τὸν ἐκ	πολλοῦ	τεταγμένον αὐταῖς φέρειν σῖτον, ἐπιλαβεῖν
[5, 133]	συνεχὲς ἦν Λαβιηνὸς οὐ πρὸ	πολλοῦ	τὴν Ἀσίαν ἐπιδραμών. Ὧδε δὲ
[5, 114]	ἐπιδεικνύοντος, οἱ μὲν αὖθις ἐβιάζοντο,	πολλοὺς	ἀπὸ σφῶν ἀπολλύντες, ἕτεροι δὲ
[5, 137]	Λάμψακον ἐκ προδοσίας κατέλαβεν, ἣ	πολλοὺς	εἶχεν Ἰταλοὺς ἐξ ἐποικίσεως Γαΐου
[5, 140]	νυκτὸς ἐπέθετο πελτασταῖς τρισχιλίοις καὶ	πολλοὺς	ἔκτεινεν εὐναζομένους ἔτι καὶ ἀναπηδῶντας·
[5, 33]	δὲ τῶν Λευκίου μονομάχων· καὶ	πολλοὺς	ἔκτεινον συμπλεκόμενοι. ~Ὡς δὲ ἐξείργαστο
[5, 123]	εἴκοσι τέλη πεζῶν καὶ ἱππέας	πολλοὺς	ἐπῆρτο καὶ κρατήσειν ἐδόκει Σικελίας,
[5, 138]	πεδίου διώκων ὁ Πομπήιος ἔκτεινε	πολλούς·	καὶ γὰρ ἦν τὸ πεδίον
[5, 143]	περιέσωσεν ἄνδρας ἀρίστους τε καὶ	πολλούς,	οἳ τότε δι' αὐτὸν ἦσαν
[5, 110]	τὸ στρατόπεδον Πομπήιος ἐπέπλει στόλῳ	πολλῷ,	θαῦμα ἀδόκητον· ᾤετο γὰρ αὐτον
[5, 139]	ἑκατὸν εἴκοσι ναυσὶ καὶ στρατῷ	πολλῷ,	καὶ κατῆραν ἅπαντες ἐς Προκόννησον.
[5, 84]	διεπεπλεύκει ναυσὶ πολλαῖς καὶ στρατῷ	πολλῷ	καὶ Πομπήιον περὶ Μεσσήνην κατειλήφει
[5, 55]	Ἰόνιον ἔπλει, στρατῷ μὲν οὐ	πολλῷ	ναυσὶ δὲ διακοσίαις, ἃς ἐν
[5, 62]	τὴν ἄλλην Ἰταλίαν ἐπιδραμεῖται ναυτικῷ	πολλῷ	ναυτικὸν οὐκ ἔχουσαν, εἰ μὴ
[5, 55]	ἀπαντᾶν αὑτῷ ναυσὶ καὶ στρατῷ	πολλῷ,	οὐ δοκοῦντά τισιν οὐδ' ἐπὶ
[5, 51]	Ἰταλίαν. ~Ἄλλῳ δ' Ἀντωνίου στρατῷ	πολλῷ	περὶ Ἄλπεις, οὗ Φούφιος Καληνὸς
[5, 30]	πόλιν ἐσδραμοῦσαι, αὐτὸς δὲ σὺν	πολλῷ	στρατῷ καὶ ἱππεῦσι καὶ μονομάχοις
[5, 38]	ἐκ δὲ τῆς ἀμελείας αὐτομολίαι	πολλῶν	ἐγίγνοντο, καὶ οὐχ οἱ ἀφανέστεροι
[5, 10]	οὐ πολὺ Παρθυικὸν πόλεμον ἐξάψαι,	πολλῶν	ἐκ Συρίας τυράννων ἐς αὐτοὺς
[5, 118]	ἀν' ὅλην τὴν Σικελίαν ἁψιμαχιῶν	πολλῶν,	ἔργου δὲ μείζονος οὐδενός, Ταῦρον
[5, 82]	ὑψηλοῦ βιαιότερα. Τεθνεώτων δ' ἤδη	πολλῶν	καὶ τῶν ὑπολοίπων κατατετρωμένων, ὁ
[5, 92]	γὰρ ἄλλας ναῦς εἶχεν, δεόμενος	πολλῶν,	οὔτε χρόνον ἐς ναυπηγίαν, ἐπειγόμενος
[5, 53]	ἐνθυμούμενος (ἐλέλεκτο δὲ αὐτῷ περὶ	πολλῶν	παρθένων ἐς γάμον) ἐπέστελλε Μαικήνᾳ
[5, 143]	κρύφα λῃστεύων ἐν Ἰβηρίᾳ, μέχρι,	πολλῶν	συνδραμόντων ἐς αὐτὸν ἐπιγνωσθέντα εἶναι
[5, 5]	δ' ἵνα μὴ γῆς καὶ	πόλσων	καὶ οἰκιῶν καὶ ἱερῶν καὶ
[5, 15]	μὴ τὰ πρότερα ἐπινίκια λάβοιεν.	Πολὺ	δ' ἦν καὶ τὸ παροδεύειν
[5, 48]	μὲν φύλαξι παρεδόθησαν, μετ' οὐ	πολὺ	δὲ ἀνῃρέθησαν, χωρὶς Αἰμιλίου Λευκίου,
[5, 83]	ἐν αὐτῇ τὰ Πομπηίου παρὰ	πολύ·	Δημοχάρης δὲ βαρυθυμῶν ἐπὶ τῷ
[5, 27]	Ἰταλῶν ἐς τὸν Λεύκιον παρὰ	πολὺ	ἐποίει, ὡς ὑπὲρ σφῶν τοῖς
[5, 90]	τότε, τοῦ πνεύματος ἐκλυθέντος, ἐπὶ	πολὺ	ἐτραχύνετο. Καὶ τὸ δεινὸν οὐδ'
[5, 143]	λαθὼν δ' ἐπ' ἐκείνοις ἐς	πολὺ	καὶ κρύφα λῃστεύων ἐν Ἰβηρίᾳ,
[5, 58]	ἐκράτει μὲν τοῖς ὀχυρώμασιν ὡς	πολὺ	μείονας ἔχων ἀσφαλῶς ἀπομάχεσθαι, ἐκάλει
[5, 10]	ἔργον Ἀντωνίῳ τὸν μετ' οὐ	πολὺ	Παρθυικὸν πόλεμον ἐξάψαι, πολλῶν ἐκ
[5, 4]	βουλῆς μισθουμένων ἐνυβριζόντων ὑμῖν καὶ	πολὺ	πλείονα αἰτούντων, Γάιος Καῖσαρ τῶν
[5, 1]	διὸ δὴ καὶ τοῖς ἐμφυλίοις	πολὺ	πλείοσιν οὖσιν ἐπίμικτον. Ἐγίγνετο γὰρ
[5, 112]	δ' ἐν τοῖς ὑπηρετικοῖς ἐς	πολὺ	τῆς νυκτὸς ἀνακωχεύοντα καὶ βουλευόμενον,
[5, 7]	Νάξον καὶ Μύνδον, ἃς οὐ	πολὺ	ὕστερον ἀφῃρέθησαν ὡς σκληρότερον ἄρχοντες.
[5, 82]	δὲ Μενεκράτης τὸν μηρὸν ἀκοντίῳ	πολυγλώχινι	Ἰβηρικῷ ὁλοσιδήρῳ, καὶ οὐκ ἦν
[5, 80]	Ῥαβέννῃ προσέτασσε γίγνεσθαι καὶ στρατὸν	πολὺν	ἐκ τῆς Ἰλλυρίδος μετεπέμπετο· Μηνόδωρόν
[5, 143]	ἐπολέμησεν ἐγκρατῶς καὶ στρατὸν ἤγειρε	πολὺν	καὶ ναῦς καὶ χρήματα, καὶ
[5, 132]	ὑπὸ Καίσαρος αἱρεθεὶς εἰς διόρθωσιν	πολὺν	μὲν εἰργάσατο φθόρον τῶν ἁλισκομένων,
[5, 137]	ἐν τῇ Κυζίκῳ στρατὸς οὐ	πολὺς	Ἀντωνίῳ, φύλακες τῶν ἐκεῖ τρεφομένων
[5, 76]	σὺν θυμηδίᾳ μετὰ τῆς Ὀκταουίας·	πολὺς	γὰρ καὶ ἐς τήνδε ἐρρύη,
[5, 108]	ἀγρυπνίᾳ καὶ πόνῳ μηδὲ πιστεύειν	πολυχείμωνι	θαλάσσῃ, μόλις ἑσπέρας ἀνεζεύγνυε. Καὶ
[5, 108]	μόλις ἑσπέρας ἀνεζεύγνυε. Καὶ οἱ	Πομπηιανοὶ	ἐς τοὺς λιμένας παρέπλεον, τριάκοντα
[5, 125]	Καὶ πρῶτοι μὲν αὖθις οἱ	Πομπηιανοί,	ὅσοι ἔτι ἦσαν παρ' αὐτῷ,
[5, 124]	ὡς αὐτοκράτορα τῶν ὁρώντων, οἱ	Πομπηιανοὶ	πρῶτοι συνέθεον, ὅσοι διεφθάρατο, καὶ
[5, 109]	καὶ γὰρ ἔτι πάντως ἡγεῖτο	Πομπήιον	Ἀγρίππᾳ παραμένειν. Κατασκεψάμενος οὖν ἡμέρας
[5, 63]	ὁ Ἀντώνιος ἐνεδίδου καὶ τὸν	Πομπήιον	ἀναχωρεῖν ἐκέλευεν ἐς Σικελίαν, ὡς
[5, 52]	αὐτὴν οἱ τῶν ἀμφὶ τὸν	Πομπήιον	ἄριστοι, Λεύκιός τε Λίβων, ὁ
[5, 74]	πλείους ἐν τῇ Δικαιαρχείᾳ τὸν	Πομπήιον	ἀσπασάμενοι κατέπλεον ἐς τὴν Ῥώμην.
[5, 63]	μὴ γενομένων τῶν συμβάσεων τὸν	Πομπήιον	αὖθις ἐς συμμαχίαν καλοίη. Τῆς
[5, 71]	δὲ ἐδέχοντο πάντα, ἐπεὶ καὶ	Πομπήιον	αὐτὸν ἐδεδοίκεσαν ἤδη διὰ τὸ
[5, 127]	προγραφέντων ἄρχουσιν ὕστερον παριστάμενος διεβίωσε.	~Πομπήιον	δὲ ὁ μὲν Καῖσαρ οὐκ
[5, 70]	ὁ Καῖσαρ καὶ ὁ Ἀντώνιος.	~Πομπήιον	δὲ οἱ μὲν ἄλλοι πάντες
[5, 72]	τὰς ἐμπορίας ἀκωλύτους εἶναι πανταχοῦ,	Πομπήιον	δὲ τὰς φρουρὰς ἐξαγαγεῖν, ὅσαι
[5, 73]	δ' ἐκείνοις Καίσαρά τε καὶ	Πομπήιον,	εἶτα Ἀηνόβαρβον καὶ Σόσιον, εἶτ'
[5, 137]	τῆς Ἀσίας ἡγούμενος Ἀντωνίῳ, τὸν	Πομπήιον	ἐλθόντα μὲν καὶ ἀτρεμοῦντα ἐδέχετο,
[5, 67]	αὐτοὺς καὶ ἐς διαλύσεις πρὸς	Πομπήιον	ἐπέσπερχον. Οὐκ ἐνδιδόντος δὲ τοῦ
[5, 138]	Ὅθεν ὁ Φούρνιος ἐς τὸν	Πομπήιον	ἐπεστραμμένος ὑπὸ τῶν ὄπισθεν ἐξεβλήθη
[5, 106]	ἑτέρωθι, Καίσαρι μὲν αὐτίκα ἐδήλου	Πομπήιον	ἐπὶ τῶν Μυλῶν εἶναι σὺν
[5, 56]	εὔκαιρα καταλαμβάνειν. Ἐκέλευε δὲ καὶ	Πομπήιον	ἐπιπλεῖν τῇ Ἰταλίᾳ καὶ δρᾶν,
[5, 66]	τὰς πείρας Ἀντωνίου συνάγοντος αὐτῷ	Πομπήιον.	Ἐς δὲ Ῥώμην παρελθόντες ἐτέλουν
[5, 71]	τεθνήκει, τῶν δ' ἄλλων τὸν	Πομπήιον	ἐς τὰς διαλύσεις ἐπειγόντων καὶ
[5, 70]	ἀπ' ἀρχῆς καὶ ἐς αὐτὸν	Πομπήιον	εὐεργέτην τε ἐν Ἰβηρίᾳ γενόμενον
[5, 22]	χρήματα, συλλέγοντα μὲν ὡς ἐπὶ	Πομπήιον,	ἐφ' ὃν οὐδέ πω παρατάττεται
[5, 25]	πανταχοῦ συστρατευόμενοι, μᾶλλον ἐς τὸν	Πομπήιον	ἐχώρουν ὡς δικαιότερα αἱρούμενον. Γεγένητό
[5, 57]	ἐκ διαστήματος ἑπομένους ὡς ἐπὶ	Πομπήιον	ἰόντας· μαθόντες δὲ Ἀντωνίου γνώμῃ
[5, 142]	πεντακοσίοις ἱππεῦσιν Ἀμύντας ἐδίωκε τὸν	Πομπήιον	ἱππέας οὐκ ἔχοντα. Καὶ ἐς
[5, 105]	καὶ Τυνδαρίδι, εἴκασεν αὐτὸν παρεῖναι	Πομπήιον	καὶ τὰ μὲν ἐνθάδε Ἀγρίππᾳ
[5, 52]	ὡμολογημένοις ὁ Καῖσαρ, πειράσεσθαι καὶ	Πομπηίον	Καίσαρι συναλλάξαι. ~Ὁ μὲν ὧδε
[5, 63]	πολεμήσοντας οὐ συντιθεμένῳ. Συνεβούλευεν οὖν	Πομπήιον	μὲν ἐς Σικελίαν ἐξ ὧν
[5, 52]	Πομπηίῳ σύμμαχον ἐπὶ Καίσαρι λαβεῖν	Πομπήιον.	Ὁ δὲ αὐτοῖς ἀπεκρίνατο χάριν
[5, 104]	ὕστερον. Καὶ Παπίας ἀπέπλευσε πρὸς	Πομπήιον.	~Ὁ δὲ Καῖσαρ ἐς μὲν
[5, 95]	μὲν οὖν ἐπίπλουν τὸν ἐπὶ	Πομπήιον	ὁ Καῖσαρ ἐς νέωτα ἀνεβάλλετο·
[5, 61]	κατέλαβον, ἵνα μὴ οἴχοιτο πρὸς	Πομπήιον·	οἱ γοῦν ἱππέες αὐτῶν διέπλευσαν
[5, 53]	χωρία ἔχουσιν· ἐς γὰρ δὴ	Πομπήιον	οἱ πλέονες τῶν γεωργῶν ἐπεφεύγεσαν.
[5, 18]	θαλάσσης τι αὐτοῖς φερούσης διὰ	Πομπήιον,	οὔτε τῆς Ἰταλίας διὰ τοὺς
[5, 84]	πολλαῖς καὶ στρατῷ πολλῷ καὶ	Πομπήιον	περὶ Μεσσήνην κατειλήφει ναῦς ἔχοντα
[5, 96]	αἰτήσας καὶ λαβὼν ηὐτομόλησε πρὸς	Πομπήιον	σὺν ἑπτὰ ναυσί, Καλουίσιον τὸν
[5, 77]	τινα λῃστήρια συλλαβὼν ἐβασάνιζεν, οἳ	Πομπήιον	σφᾶς ἔλεγον ἐπιπέμψαι· καὶ τάδε
[5, 144]	αὐτοῦ μετεστράτευσεν Ἀντωνίῳ, αὐτὸν δὲ	Πομπήιον,	τεσσαρακοστὸν ἔτος βιοῦντα, ἐν Μιλήτῳ
[5, 20]	τῆς Ἰταλίας, στρατεύοντι δὲ ἐπὶ	Πομπήιον	τῷ Καίσαρι δύο συμμαχεῖν τέλη
[5, 102]	ἀκούοντος ἑτέρου, φυγεῖν μὲν ἐς	Πομπήιον	ὑβριζόμενος ὑπὸ τοῦ τότε ναυάρχου
[5, 74]	ἐπιθήσεσθαι. Οἱ δ' ἀμφὶ τὸν	Πομπήιον	φυγάδες αὐτίκα, χωρὶς ὀλίγων, οἱ
[5, 53]	ὡς κατάγοντα μετὰ τῶν γεωργῶν	Πομπήιον,	ὧν αὐτοὶ τὰ χωρία ἔχουσιν·
[5, 116]	καὶ τῶν στενῶν ἑκατέρων ὁ	Πομπήιος.	Ἀμφὶ δὲ τὸ Ταυρομένιον καὶ
[5, 140]	ἔφευγον. Καὶ δοκεῖ τότε ὁ	Πομπήιος	ἅπαντι τῷ στρατῷ νυκτὸς ἐπελθὼν
[5, 84]	ἐς Μεσσήνην κατέπλευσεν, ὁ μὲν	Πομπήιος	αὐτόν τε Δημοχάρην καὶ Ἀπολλοφάνην,
[5, 25]	καὶ τὰ τῆς Ἰταλίας ἔξω.	Πομπήιος	γὰρ ἐκ τῶν προγραφῶν καὶ
[5, 133]	καὶ ἐς Ἰλλυριοὺς ἐπενόει συστρατεύειν.	~Πομπήιος	δ' ἐκ μὲν Σικελίας ἄκρᾳ
[5, 137]	τοῖς παροῦσι Ῥωμαίων ἐλεγχθεὶς ἀπέθανε,	Πομπήιος	δὲ Θεόδωρον ἐξελεύθερον, ὃς μόνος
[5, 58]	ἀγγέλλεται Σιποῦντα μὲν Ἀγρίππας ἀναλαβών,	Πομπήιος	δὲ Θουρίων μὲν ἀπεωσμένος, Κωνσεντίαν
[5, 135]	στρατὸν προφέρων. Συνελόντι δὲ εἰπεῖν,	Πομπήιος	ἑαυτὸν ἐπιτρέπει σοι μετὰ τῶν
[5, 109]	μαθὼν ἔτι ἀκριβέστερον, ὅτι ὁ	Πομπήιος	ἐκ Μεσσήνης ἐς Μύλας οἴχοιτο
[5, 118]	Καὶ τῷδε μάλιστα κάμνων ὁ	Πομπήιος	ἔκρινε μάχῃ μείζονι κριθῆναι περὶ
[5, 138]	τοῦ Σκαμανδρίου πεδίου διώκων ὁ	Πομπήιος	ἔκτεινε πολλούς· καὶ γὰρ ἦν
[5, 137]	σπουδήν. Συνελθόντων δ' ὀξέως, ὁ	Πομπήιος	ἐμέμφετο, εἰ πολέμιον ἡγοῦνται τὸν
[5, 122]	ἑπτακαίδεκα μόναι διέφυγον. ~Καὶ ὁ	Πομπήιος	ἐν ὁδῷ περὶ τῆς μεταγνώμης
[5, 122]	οὐκ ἀναμείνας οὐδὲ Πλένιον ὁ	Πομπήιος	ἐν πόλει καλῶς τετειχισμένῃ, ἔφευγεν
[5, 142]	Φούρνιον δόξα ἦν, ὅτι ὁ	Πομπήιος	ἐξ ἀπορίας τῶν παρόντων ἑαυτὸν
[5, 107]	ἐπῄει τοῖς πολεμίοις. Καὶ ὁ	Πομπήιος	ἐξ ὄρους ἐφορῶν τὰς μὲν
[5, 134]	εἰ ἐδέξω, οὔτ' ἂν ὁ	Πομπήιος	ἐξέπεσε Σικελίας (οὐ γὰρ ἂν
[5, 85]	ἐκθορὼν ἐκ τῆς Μεσσήνης ὁ	Πομπήιος	ἐξήπτετο τῶν ὑστάτων καὶ τὰς
[5, 108]	βλαβέντες ὅμοια. Καὶ αὐτοὺς ὁ	Πομπήιος	ἐπαινῶν, ὅτι τηλικαύταις ναυσὶν ἀντέσχον,
[5, 25]	Ὅθεν τισὶ δοκεῖ τότε ὁ	Πομπήιος	ἐπελθὼν εὐμαρῶς ἂν τῆς Ἰταλίας
[5, 134]	πρέσβεσιν ἐχρημάτιζεν, ἀγγέλλουσιν οὕτως· ἡμᾶς	Πομπήιος	ἔπεμψεν οὐκ ἀπορῶν μὲν ἐς
[5, 110]	αὐτῷ καθισταμένῳ ἔτι τὸ στρατόπεδον	Πομπήιος	ἐπέπλει στόλῳ πολλῷ, θαῦμα ἀδόκητον·
[5, 71]	ἀκούειν. Ἐπεὶ δὲ ὁ μὲν	Πομπήιος	ἐπὶ κοινωνίᾳ τῆς ἀρχῆς ἥκειν
[5, 80]	πολλοῖς, μὴ αὖθις αὐτὰ ὁ	Πομπήιος	ἐπιδράμοι. Τριήρεις δὲ ἑτέρας ἐν
[5, 133]	τε καὶ Παρθυαίοις, γνώμην ὁ	Πομπήιος	ἐποιεῖτο ἑαυτὸν ἐπανελθόντι ἐπιτρέψαι. Ἐπεὶ
[5, 56]	κατέλαβον, Θουρίους δὲ καὶ Κωνσεντίαν	Πομπήιος	ἐπολιόρκει καὶ τὴν χώραν ἐπενέμετο
[5, 52]	Ἰουλίαν δ' αὐτῷ τὴν μητέρα	Πομπήιος,	ἐς αὐτὸν διαφυγοῦσαν, ἔπεμπεν ἐκ
[5, 71]	καὶ χώρας ἐνιστάμενον, ἐνδοὺς ὁ	Πομπήιος	ἐς τὴν Αἰναρίαν διέπλει ναυσὶ
[5, 135]	ἐν χερσὶν ἦν, εἰ μὴ	Πομπήιος	ἔτι ἦν ἐν μέσῳ. Καὶ
[5, 136]	εἰ τῷ ὄντι ταῦτα φρονοίη	Πομπήιος,	ἥξειν αὐτὸν ἔφασκεν παραπεμπόμενον ὑπὸ
[5, 117]	τῆς Ἀγρίππου δόξης φανείσης, ὁ	Πομπήιος	ἡσθεὶς τῶν στενῶν ἀφῃρημένος καὶ
[5, 138]	οὐδὲ προσποιεῖσθαι τὰς πόλεις, ὁ	Πομπήιος	ἱππέας οὐκ ἔχων ἐπεχείρησε τῷ
[5, 142]	καὶ φανερῶς. Μονούμενος οὖν ὁ	Πομπήιος	καὶ δεδιὼς ἤδη τὰ οἰκεῖα,
[5, 131]	καὶ αὐτοῖς τὴν ἐλευθερίαν ᾐτήκει	Πομπήιος,	καὶ ἡ βουλὴ καὶ αἱ
[5, 144]	καὶ Καίσαρος ἐς ἀλλήλους αἰδῶ	Πομπήιος	καὶ Κλεοπάτρα Πομπηίῳ συνεργοῦσα ἀνατράψαιεν.
[5, 71]	τῇ γῇ πεποιημένον, ὁ δὲ	Πομπήιος	καὶ ὁ Λίβων ἐς τὸ
[5, 138]	νίκης, ἱππικοῦ δ' ἀπορῶν ὁ	Πομπήιος,	καὶ παρ' αὐτὸ βλαπτόμενος ἐν
[5, 62]	ὀλίγον εἶπεν· Ἀλλ' οὐ χαιρήσει	Πομπήιος,	κακὸς κακῶς καὶ νῦν ἐκ
[5, 97]	νικηφόρον αἰεὶ γενόμενον· ὁ δὲ	Πομπήιος	Λεπίδῳ μὲν ἀντέταττε Πλένιον ἐι
[5, 80]	ἐδίδασκεν, ὅτι τὰς σπονδὰς ὁ	Πομπήιος	λῃστεύων τὴν θάλασσαν ἀναλύσειε καὶ
[5, 78]	Μηνοδώρου δυνάμεως ἑκόντες ἐποίουν. Καὶ	Πομπήιος	μὲν ἐς ἀλλοτρίωσιν ὑπήγετο τοῦ
[5, 145]	Κλεοπάτρα Πομπηίῳ συνεργοῦσα ἀνατράψαιεν. ~Ἀλλὰ	Πομπήιος	μὲν ἐτεθνήκει, Ἀντώνιος δὲ αὖθις
[5, 88]	ἐν ῥοώδει καὶ στενῷ χωρίῳ.	Πομπήιος	μὲν οὖν ἐν Μεσσήνῃ λιμένων
[5, 144]	παρεχούσης, ἀλλ' ἠμύνετο μόνον. ~Καὶ	Πομπήιος	μὲν τοιόσδε γενόμενος ἑαλώκει, Τίτιος
[5, 139]	τοῖς ἱππεῦσι διένειμεν· ~ὁ δὲ	Πομπήιος	Νίκαιάν τε καὶ Νικομήδειαν καταλαβὼν
[5, 140]	Ὧδε δὲ αὐτοῖς ἔχουσιν ὁ	Πομπήιος	νυκτὸς ἐπέθετο πελτασταῖς τρισχιλίοις καὶ
[5, 91]	γῇ διὰ τὴν εὐτυχίαν ὁ	Πομπήιος.	Ὁ δὲ οὔτε περὶ τῆς
[5, 62]	καὶ Αεύκιος ἐπολέμουν· ὁ δὲ	Πομπήιος	οὐ πρότερον, ἀλλὰ νῦν Ἀντωνίῳ
[5, 100]	ἐς Σικελίαν ἐπίπλους. ~Ὁ δὲ	Πομπήιος	οὐδ' ἐπὶ τοιᾷδε εὐκαιρίᾳ τοσοῖσδε
[5, 73]	διαλαχόντες, πρῶτος μὲν ἐπὶ ἑξήρους	Πομπήιος	περιωρμις μένης ἐς τὸ χῶμα,
[5, 143]	σπονδῶν ἀδοξήσας. ~Οὕτω μὲν ἑάλω	Πομπήιος	Σέξστος, ὁ λοιπὸς ἔτι παῖς
[5, 139]	ἐς Προκόννησον. Δείσας οὖν ὁ	Πομπήιος	τὰς ναῦς ἐνέπρησε καὶ τοὺς
[5, 1]	κατὰ μέρος δὲ ἑτέρων, μέχρι	Πομπήιός	τε Σέξστος, ὁ νεώτερος παῖς
[5, 127]	γένοιτο τοῦ πατρὸς ἀνδροφόνος ὁ	Πομπήιος.	Τὴν δὲ στρατιὰν συνῆγε, καὶ
[5, 81]	σπουδῆς ἐταχύνετο ἅπαντα. Ὁ δὲ	Πομπήιος	τῆς μὲν αὐτομολίας τοῦ Μηνοδώρου
[5, 142]	ἐς αὐτὸν ἐντίμως. ~Ὁ δὲ	Πομπήιος	Τιτίῳ μὲν ἀχαριστίας ὠργίζετο, τὸν
[5, 105]	τεσσαράκοντα ναῦς ἔχοντι· ὁ δὲ	Πομπήιος,	τὸ βίαιον ὑφορώμενος τοῦ Ἀγρίππα,
[5, 69]	δὴ ταχέως ἐπέστελλον, καὶ ὁ	Πομπήιος	τῷ Λίβωνι συνεχώρει. Ἀφικόμενος δὲ
[5, 71]	ἑκατέρων προκλήσεσιν. τει δ' ὁ	Πομπήιος	τῶν προγεγραμμένων τε καὶ οἷ
[5, 135]	σεαυτοῦ, προφέρει δέ σοι καὶ	Πομπήιος	ὑπὸ εὐνοίας, αἱρούμενος ἄνδρα ἄκακον
[5, 142]	δὲ τῇ ὀργῇ καὶ ἠδόξει,	Πομπήιος	ὤν, ἐπὶ Τιτίῳ γενέσθαι, οὐκ
[5, 71]	καὶ τὴν ἐσθῆτα κατερρήξατο ὁ	Πομπήιος	ὡς καὶ τῶνδε προδιδόντων αὑτόν,
[5, 103]	ἐς τὸ Ἱππώνειον. Ὁ δὲ	Πομπήιος,	ὥς μοι προείρηται, τάς τε
[5, 109]	~ΧΙΙ. τὸν δὲ Καίσαρα ὁ	Πομπήιος,	ὥσπερ ἦν, ὑπολαβὼν ἐς τὸ
[5, 121]	ἀντεβόησεν ἐπὶ τῆς γῆς. Οἱ	Πομπηίου	δ' ἀνῴμωξαν, καὶ αὐτὸς ἐκ
[5, 10]	μοι περὶ Σύρων λέγοντι εἴρηται·	Πομπηίου	δ' αὐτὴν Ῥωμαίοις προσλαβόντος καὶ
[5, 121]	πόνῳ νῆες Καίσαρος μὲν τρεῖς,	Πομπηίου	δὲ ὀκτὼ καὶ εἴκοσι, καὶ
[5, 113]	ἐς μάχην ἐξέτασσε καὶ προυκαλεῖτο.	Πομπηίου	δὲ οὐ συμπλεκομένου μὲν ἀνδράσιν
[5, 124]	καὶ μάλιστα οἱ γενόμενοι τοῦ	Πομπηίου	διὰ δέος τοῦ μήπω τὰς
[5, 78]	εἴτε τῶν ἐς Μηνόδωρον παρὰ	Πομπηίου	διαβολῶν, ὁ Καῖσαρ οὐκ εὐθὺς
[5, 68]	μὲν ὡς ἕτοιμον ἐς τὰς	Πομπηίου	διαλύσεις, ἀναχωρεῖν δὲ ἐκέλευον· καὶ
[5, 111]	μὲν οἱ ἱππέες οἱ τοῦ	Πομπηίου	διέφθειρον ἢ συνελάμβανον, οἱ δ'
[5, 111]	ὤν, ἀπέθετο. Ἐπαναχθέντος δὲ τοῦ	Πομπηίου	δὶς μὲν ἐπεχείρησαν ἀλλήλοις, καὶ
[5, 111]	αὐτὰς ἐπ' ὀλίγον οἱ τοῦ	Πομπηίου	διώξαντες ἐπὶ τὰς ὑπολοίπους ἀνέστρεψαν,
[5, 19]	τὴν Βρεττίων ἠιόνα, πορθουμένην ὑπὸ	Πομπηίου,	δόξας ὁ Λεύκιος ἢ ὑποκρινάμενος
[5, 136]	πεμφθέντες ἐς Παρθυαίους ὑπὸ τοῦ	Πομπηίου	ἐλήφθησαν ὑπὸ τῶν Ἀντωνίου στρατηγῶν
[5, 127]	συγγνώμην τοῖς ἡγεμόσιν ἐδίδου τοῦ	Πομπηίου.	~Ζήλου δὲ αὐτῷ γέμοντι ἐπὶ
[5, 73]	ἐν τῷδε τῷ δείπνῳ τὴν	Πομπηίου	θυγατέρα, Λίβωνος οὖσαν θυγατριδῆν, Μαρκέλλῳ
[5, 53]	δὲ Καῖσαρ Ἀντωνίου μὲν καὶ	Πομπηίου	καὶ Ἀηνοβάρβου κατὰ πλῆθος ὁπλιτῶν
[5, 144]	αἰδουμένου γράψαι διὰ ὄνομα τοῦ	Πομπηίου	καὶ διὰ Κλεοπάτραν, εὔνως ἔχουσαν
[5, 52]	τε Λίβων, ὁ κηδεστὴς τοῦ	Πομπηίου,	καὶ Σατουρνῖνος καὶ ἕτεροι, ὅσοι
[5, 67]	τῶν ἑῴων ἐμπόρων ἐπιπλεόντων δέει	Πομπηίου	καὶ Σικελίας, οὔτε τῶν ἐκ
[5, 105]	Ταυρομένιον αἱρήσων ἀπόντος ἔτι τοῦ	Πομπηίου	καὶ τὰς ἐμβολὰς αὐτῷ διχόθεν
[5, 66]	ἐξέβαλε τῆς Σαρδοῦς Μηνόδωρος ὁ	Πομπηίου,	καὶ τῷδε μάλιστα χαλεπαίνων ὁ
[5, 139]	ἐξ ὧν Ἀντώνιος ἐκεχρήκει κατὰ	Πομπηίου	Καίσαρι (μετὰ γὰρ τὸ Σικελικὸν
[5, 69]	καὶ Μουκίαν, τὴν μητέρα τοῦ	Πομπηίου,	καταπρήσειν ἀπειλοῦντες, ἐξέπεμπον ἐργασομένην διαλύσεις.
[5, 86]	πελαγιώτεροι δὲ ὄντες οἱ τοῦ	Πομπηίου	κατεῖδον καὶ ἰδόντες ἀνεχώρουν· συνεσκόταζε
[5, 116]	καὶ τὰ παράλια πάντα φρουραὶ	Πομπηίου	κατεῖχον, αἳ φόβῳ μάλιστα Ἀγρίππου
[5, 139]	Φάννιος καὶ ὁ κηδεστὴς αὐτοῦ	Πομπηίου	Λίβων ὡς εἶδον αὐτὸν οὐδὲ
[5, 1]	τε Σέξστος, ὁ νεώτερος παῖς	Πομπηίου	Μάγνου, λοιπὸς ὢν ἔτι τῆσδε
[5, 143]	Σέξστος, ὁ λοιπὸς ἔτι παῖς	Πομπηίου	Μάγνου, νεώτερος μὲν ὑπὸ τοῦ
[5, 99]	ἐπτοημένους ἔτι πρὸς τὴν μνήμην	Πομπηίου	Μάγνου· οὐ γὰρ αὐτοὺς ἐξέλιπεν
[5, 79]	ὡς ἑαυτοῦ δραπέτην· γεγένητο γὰρ	Πομπηίου	Μάγνου, τὴν δὲ τοῦ Μάγνου
[5, 15]	ἐπινίκια διὰ τοὺς ἔτι πολέμους,	Πομπηίου	μὲν ἐν τῇ θαλάσσῃ κρατοῦντος
[5, 121]	Ἀγρίππας συνεὶς πλέονας ἀπολωλέναι τοῦ	Πομπηίου	ναῦς ἐθάρρυνε τοὺς συνόντας ὡς
[5, 67]	καὶ Κύρνον ἐχομένας ὑπὸ τῶν	Πομπηίου,	οὔτ' ἐκ τῆς περαίας Λιβύης
[5, 143]	συνδραμόντων ἐς αὐτὸν ἐπιγνωσθέντα εἶναι	Πομπηίου	παῖδα, ἐλῄστευέ τε φανερώτερον, καὶ
[5, 104]	Καὶ αὐταῖς ὑπήντα πελάγιος ἐκ	Πομπηίου	Παπίας καὶ διέφθειρεν ὡς φιλίους
[5, 83]	καὶ προῦχεν ἐν αὐτῇ τὰ	Πομπηίου	παρὰ πολύ· Δημοχάρης δὲ βαρυθυμῶν
[5, 118]	Καῖσαρ ἔπεμψε τὰς ἀγορὰς τοῦ	Πομπηίου	περικόπτειν καὶ τὰς πόλεις τὰς
[5, 106]	τούσδε μὲν τὰ ὑπηρετικὰ τοῦ	Πομπηίου	περιπλέοντα ἀνελάμβανεν, ~ὁ δὲ Ἀγρίππας
[5, 142]	ἐς τὸν Ἀμύνταν οἱ τοῦ	Πομπηίου	πλησιάσαντα μετεχώρουν, οἱ μὲν ἀποδιδράσκοντες,
[5, 136]	ἕκαστα μαθὼν ἐκάλει τοὺς τοῦ	Πομπηίου	πρέσβεις καὶ τοὺς ληφθέντας αὐτοῖς
[5, 134]	πυθόμενος μὲν εὐθὺς ἀμφὶ τοῦ	Πομπηίου,	στρατηγὸν ἐπ' αὐτῷ Τίτιον ᾕρητο
[5, 104]	καὶ τούσδε Τισιηνὸς ὁ τοῦ	Πομπηίου	στρατηγὸς ἐκνέοντας ἐπὶ τὴν γῆν
[5, 96]	τῶν ἄλλων αὐτὸν ἐξελευθέρων τοῦ	Πομπηίου	συνεχῶς ὀνειδιζόντων ἐς ἀπιστίαν δεσπότου
[5, 105]	ἐπιχειρήσειν ἐς Μύλας Δημοχάρει τῷ	Πομπηίου,	τεσσαράκοντα ναῦς ἔχοντι· ὁ δὲ
[5, 70]	τινας ἰδὼν φύλακας ἑπομένους ἐκ	Πομπηίου,	φανερῶς αὐτὸν ἐν τοῖς φύλαξιν
[5, 105]	εἰς Ἱερὰν διέπλει καὶ τῶν	Πομπηίου	φρουρῶν αὐτὸν οὐχ ὑποστάντων εἷλε
[5, 110]	οὖν ἱππέες εὐθὺς ἠνώχλουν οἱ	Πομπηίου	χαρακοποιουμένους ἔτι τοὺς τοῦ Καίσαρος·
[5, 62]	φθάνοιμεν ὀλίγου δεῖν ἅπασι χαλεπαίνοντες;	Πομπηίῳ	δὲ οὐ συνέθετο μὲν συμμαχήσειν
[5, 144]	διὰ Κλεοπάτραν, εὔνως ἔχουσαν τῷ	Πομπηίῳ	διὰ τὸν πατέρα Μάγνον, οἱ
[5, 77]	ταῦτα ἦν, Καίσαρι δὲ καὶ	Πομπηίῳ	διελύθησαν αἱ γενόμεναι σπονδαί, κατὰ
[5, 61]	Ἀντώνιον, συνθέμενον μὲν ἐχθρῷ κοινῷ	Πομπηίῳ,	ἐπαγαγόντα δὲ Ἀηνόβαρβον φονέα τοῦ
[5, 73]	Μηνοδώρῳ γὰρ ἁρμόζειν ἐπιορκεῖν, οὐ	Πομπηίῳ.	Ἥρμοσαν δ' ἐν τῷδε τῷ
[5, 83]	γὰρ οἵδε ἦσαν μάλιστα τῷ	Πομπηίῳ	θαλάσσης ἐργάται, Μενεκράτης τε καὶ
[5, 53]	τῇ Λίβωνος ἀδελφῇ, τοῦ κηδεύοντος	Πομπηίῳ,	ἵν' ἔχοι καὶ τήνδε ἀφορμὴν
[5, 72]	ἐγγραφῆναι. Καὶ τάδε μὲν εἶναι	Πομπηίῳ,	κάθοδον δὲ τοῖς ἔτι φεύγουσι
[5, 52]	μὲν ἐπὶ τῇ μητρὶ γιγνώσκειν	Πομπηίῳ	καὶ ἀποτίσειν ἐν χρόνῳ, αὐτὸς
[5, 110]	πρὸς Ἀγρίππα. Παρήλαυνε δὲ τῷ	Πομπηίῳ	καὶ ἡ ἵππος, ἐς τάχος
[5, 138]	συνεχεῖς εἰσφορὰς ἐμισθοφόρουν ἀσμένως τῷ	Πομπηίῳ	κατὰ δόξαν μάλιστα τῆς ἐν
[5, 77]	ἦσαν. Πελοπόννησον Ἀντώνιος μὲν ἐδίδου	Πομπηίῳ,	κελεύων, ὅσα ἔτι ὤφειλον αὑτῷ
[5, 59]	σφαγεῖ Γαΐου Καίσαρος, συνθέσθαι δὲ	Πομπηίῳ	κοινῷ πολεμίῳ. Καὶ τέλος οἱ
[5, 106]	Ἦν δὲ καὶ τὰ σκάφη	Πομπηίῳ	μὲν βραχύτερα καὶ κοῦφα καὶ
[5, 65]	καθὰ Καῖσαρ ἐδεδώκει. Πολεμεῖν δὲ	Πομπηίῳ	μὲν Καίσαρα, εἰ μή τι
[5, 26]	καὶ ἐς αὐτὸν ἀφορώσης. ~Ἀλλὰ	Πομπηίῳ	μὲν ὑπὸ ἀφροσύνης οὐκ ἐπιχειρεῖν,
[5, 84]	ἐν καιρῷ μάλιστα, ἐπιθέσθαι τῷ	Πομπηίῳ	μετὰ τοσοῦδε στόλου, ναῦς ἔχοντι
[5, 110]	ἄν τι μεῖζον ἐξήνυστο τῷ	Πομπηίῳ.	Νῦν δὲ ἀπείρως τε πολέμου,
[5, 77]	δήμῳ προσέφερε καὶ ἐπέστελλεν αὐτῷ	Πομπηίῳ.	Ὁ δὲ ἐξελογεῖτο μὲν ὑπὲρ
[5, 78]	ἐπιφανῶν ἦσαν ἔτι παρὰ τῷ	Πομπηίῳ,	ὁρῶντες αὐτὸν αἰεὶ πειθόμενον τοῖς
[5, 139]	ἄλλοι τῶν ἀξιολόγων ἔτι τῷ	Πομπηίῳ	παρῆσαν φίλοι, καὶ ὁ τιμιώτατος
[5, 134]	λαβόντα ἐκέλευε πολεμοῦντι μὲν τῷ	Πομπηίῳ	πολεμεῖν κατὰ κράτος, ἐπιτρέποντα δὲ
[5, 3]	τε Λέπιδος διεβάλλετο τὰ πράγματα	Πομπηίῳ	προδιδόναι· καὶ ὥριστο, εἰ Καίσαρι
[5, 73]	τῇ νηὶ τῶν ἀνδρῶν πέμψαι	Πομπηίῳ,	προτρέπων αὐτὸν ἐπιθέσθαι τοῖς ἀνδράσι
[5, 2]	ἐς Σικελίαν καὶ τὴν ἰσχὺν	Πομπηίῳ	Σέξστῳ συνῆψαν, οἱ δὲ κατέμειναν
[5, 52]	Ἀντωνίου μεγαλοπραγίας ἠξίουν αὐτὸν συναλλαγέντα	Πομπηίῳ	σύμμαχον ἐπὶ Καίσαρι λαβεῖν Πομπήιον.
[5, 52]	εἰ μὲν πολεμοίη Καίσαρι, χρήσεσθαι	Πομπηίῳ	συμμάχῳ, εἰ δ' ἐμμένοι τοῖς
[5, 144]	ἀλλήλους αἰδῶ Πομπήιος καὶ Κλεοπάτρα	Πομπηίῳ	συνεργοῦσα ἀνατράψαιεν. ~Ἀλλὰ Πομπήιος μὲν
[5, 54]	περὶ Ἀντωνίου, σαφῶς ἤδη καὶ	Πομπηίῳ	συνθέσθαι λεγομένου. Ἐγὼ δέ σοι
[5, 71]	Μούρκου μύσος· καὶ προσιόντες τῷ	Πομπηίῳ	συνθέσθαι παρεκάλουν, ὅτε καὶ τὴν
[5, 134]	τῷ γενομένῳ κήδει, μνημονεύοντα, ὅτι	Πομπηίῳ	τε κηδεύων μετὰ συνθήκας ἐπολέμησεν
[5, 72]	τετάρτην. Καὶ τῶν ἐστρατευμένων τῷ	Πομπηίῳ	τοὺς μὲν οἰκέτας ἐλευθέρους εἶναι,
[5, 74]	ὅσοι τὰ τῶν ἐλευσομένων σὺν	Πομπηίῳ	χωρία κεκληρουχήκεσαν, ἡγούμεναι σφίσι τοὺς
[5, 130]	δὲ τῶν ἐψηφισμένων τιμῶν ἐδέχετο	πομπήν,	ἐτήσιόν τε ἱερομηνίαν εἶναι, καθ'
[5, 50]	οἳ αὐτῇ παρὰ τῶν στρατηγῶν	πομποὶ	ἀπεστάλησαν. Ἐν δὲ τῷ Βρεντεσίῳ
[5, 82]	καθορῶσιν ἀλλήλους καὶ τὸν ἄλλον	πόνον	ἀφέντες αὐτίκα μετ' ὀργῆς καὶ
[5, 82]	δὲ ἄνδρες ὥσπερ ἐν γῇ	πόνου	καὶ ἀρετῆς οὐδὲν ἀπέλειπον. Ἀκόντιά
[5, 86]	ἐξήλατο, τοιούτου δὲ ὄντος τοῦ	πόνου	καὶ τοῦ φθόρου ἐπεφαίνοντο ἐκ
[5, 57]	Αὐσονίδα ἔπεμπεν Ἀγρίππαν ἐπικουρεῖν τοῖς	πονουμένοις.	Καὶ ὁ Ἀγρίππας τοὺς ἐν
[5, 133]	τε Θρᾴκην καὶ ἐς τὸν	Πόντον	ἔπεμπεν ἑτέρους κρύφα πρὸς τοὺς
[5, 75]	δοκιμάσειεν, ἐπὶ φόροις ἄρα τεταγμένοις,	Πόντου	μὲν Δαρεῖον τὸν Φαρνάκους τοῦ
[5, 86]	καὶ τοῦ φθόρου ἐπεφαίνοντο ἐκ	πόντου	προσπλέοντες ἤδη Καλουίσιός τε καὶ
[5, 133]	κρατεῖ τῶν ἐνθυμουμένων, διὰ τοῦ	Πόντου	φυγεῖν ἐς Ἀρμενίαν. Ἔπεμπε δὲ
[5, 108]	τὸν στρατὸν ἐκτρύχειν ἀγρυπνίᾳ καὶ	πόνῳ	μηδὲ πιστεύειν πολυχείμωνι θαλάσσῃ, μόλις
[5, 121]	παραδιδόντων. Κατέδυσαν δὲ ἐν τῷ	πόνῳ	νῆες Καίσαρος μὲν τρεῖς, Πομπηίου
[5, 8]	οὐ μετασχούσης τῶν ἐπὶ Καίσαρι	πόνων·	τῆς δὲ οὐκ ἀπολογουμένης μᾶλλον
[5, 103]	δ' ἔπεμπεν ἐπὶ Στυλίδα καὶ	πορθμὸν	ἄκρον ἐφεδρεύειν τοῖς ἐσομένοις· Ταῦρον
[5, 109]	ἔμελλε νυκτὸς περᾶν ὑπὲρ τὸν	πορθμὸν	ἐς τὸ Ταυρομένιον. Πυθόμενος δὲ
[5, 122]	καὶ τῶν πολεμίων ἐς τὸν	πορθμὸν	ἐσπλεόντων, οὐκ ἀναμείνας οὐδὲ Πλένιον
[5, 121]	τὰς ναῦς ἐπιστρέψαντες ἐς τὸν	πορθμὸν	ἔφευγον. Καὶ ἔφθασαν ἐσδραμεῖν ἑπτακαίδεκα
[5, 85]	τῇ Κύμῃ πυθόμενος ἐξέπλει τὸν	πορθμόν,	ὑπαντήσων τῷ Καλουισίῳ. Ἀνύσαντι δ'
[5, 108]	ἐδωρεῖτο, καὶ ἐπήλπιζεν ἐν τῷ	πορθμῷ	διὰ τὸν ῥοῦν κουφοτέρους ὄντας
[5, 93]	τοῖς κινδύνοις ἔλεγε τοῖς ἐν	πορθμῷ	καταλαβοῦσιν, ἡ δὲ ἐκλελύσθαι τοῦτο
[5, 89]	ὃ συνήθως ἐπιγίγνεται τῷδε τῷ	πορθμῷ,	τοὺς μὲν ἀήθεις καὶ τόδε
[5, 19]	ἐκτρεχόντων ἐπὶ τὴν Βρεττίων ἠιόνα,	πορθουμένην	ὑπὸ Πομπηίου, δόξας ὁ Λεύκιος
[5, 134]	κρατῶν Σικελίας καὶ τὴν Ἰταλίαν	πορθῶν,	ὅτε σοι τὴν σὴν μητέρα
[5, 85]	Καλουισίῳ. Ἀνύσαντι δ' αὐτῷ τοῦ	πόρου	τὸ πλέον καὶ Στυλίδα ἤδη
[5, 92]	Ῥωμαίων οὔτε εἰσφερόντων οὔτε τοὺς	πόρους	ἐώντων, οὓς ἐπινοήσειε. Δεινὸς δὲ
[5, 46]	ὁδοιπορίᾳ. Οἱ δὲ τὸν Καίσαρα	πόρρωθεν	ὡς αὐτοκράτορα ἠσπάσαντο καὶ ἔστησαν
[5, 130]	ὅσας δοκιμάσειε· καὶ ὑπήντων ὅτι	πορρωτάτω	καὶ αὐτοὶ καὶ ὁ δῆμος
[5, 39]	τῆς ἀρχῆς ἀφῃρημένου καὶ Ἀντωνίου	πορρωτάτω	χρήματα συλλέγοντος, εἷς οὗτος ἅπαντα
[5, 128]	χιλίαρχος Ὀφίλλιος στεφάνους μὲν καὶ	πορφύραν	εἶναι παισὶν ἀθύρματα, στρατοῦ δὲ
[5, 28]	αὐτῇ τῇ Ἰταλίᾳ γενησομένου, ἣν	πόσα	χρὴ χωρὶς τῶν ἀπολλυμένων ἀνδρῶν
[5, 100]	μεταλλάξαι, εἰσποιούμενον ἄρα ἑαυτὸν τῷ	Ποσειδῶνι.	Ἐλπίσας δ' ἀναζεύξειν τὸν Καίσαρα,
[5, 98]	πέλαγος ἀνέμοις εὐδίοις καὶ Ἀσφαλείῳ	Ποσειδῶνι	καὶ ἀκύμονι θαλάσσῃ, συλλήπτορας αὑτῷ
[5, 100]	ἀλλ' ἔθυε μόνον θαλάσσῃ καὶ	Ποσειδῶνι	καὶ υἱὸς αὐτῶν ὑφίστατο καλεῖσθαι,
[5, 107]	ἀλλ' ὅσα τῆς θαλάσσης οἱ	ποταμοὶ	τεναγώδη πεποιήκεσαν. ~Καὶ Ἀγριππας, κωλυόντων
[5, 68]	μὴ ἐνοχλοίη θεωρούμενα, ἐς τὸν	ποταμὸν	ἀπερριπτεῖτο· καὶ ἕτερον πένθος ἦν
[5, 141]	ἄλλων καὶ βεβαιοτέρῳ τὸν τρόπον.	~Ποταμὸν	δ' ἐν μέσῳ λαβὼν ἔλεγε
[5, 16]	φεύγοντα ἐδίωκον ἔς τε τὸν	ποταμὸν	ἐξαλόμενον ἐξειρύσαντες ἔκανον καὶ ἔρριψαν,
[5, 65]	τε καὶ νήσους ἕως ἐπὶ	ποταμὸν	Εὐφράτην ἄνω, τὰ δὲ ἐς
[5, 93]	Μεταποντίου καὶ Τάραντος, μέσον ἔχων	ποταμὸν	τὸν ἐπώνυμον. ~Κατὰ δαίμονα δ'
[5, 109]	δὲ τῶν φρουρῶν παρέπλει τὸν	ποταμὸν	τὸν Ὀνοβάλαν καὶ τὸ ἱερὸν
[5, 9]	ἀναγκαῖα ἐς τὸ πέραν τοῦ	ποταμοῦ	μετενεγκάντων τε καὶ ἐπὶ τῆς
[5, 96]	φύσει παλιμπροδότης εἴτε δείσας τήν	ποτε	ἀπειλὴν Ἀντωνίου, ἀπάξειν αὐτὸν εἰπόντος
[5, 79]	ἰδὼν πολλὴν οὖσαν (οὐ γάρ	ποτε	αὐτοὺς ἀνέπαυε φόβων ἡ τῆς
[5, 90]	παραλόγων αὐτοὺς ἐλπίδα ἀφῃρεῖτο, μέχρι	ποτὲ	ἄφνω τὸ πνεῦμα προσιούσης ἡμέρας
[5, 39]	τε οὖσιν αὐτοῦ καὶ στρατιώταις	ποτὲ	γενομένοις καὶ οὐδὲ νῦν ἀδικοῦσιν
[5, 74]	ἀδιαλλάκτους ἐχθροὺς παροικήσειν καί, εἴ	ποτε	δυνηθεῖεν, ἐπιθήσεσθαι. Οἱ δ' ἀμφὶ
[5, 77]	ἐρέτας συνέλεγε καὶ τῷ στρατῷ	ποτε	ἐδημηγόρησε χρῆναι παντὸς οὕνεκα παρασκευάζεσθαι.
[5, 143]	Ὑπὸ δὲ θεοβλαβείας αὐτὸς οὔ	ποτε	ἐπεχείρησε τοῖς πολεμίοις, πολλὰ τῆς
[5, 114]	ἀφίκοντο, ἣν ῥύακα πυρὸς λέγουσι,	ποτὲ	μέχρι θαλάσσης κατιοῦσαν, ἐπικλύσαι καὶ
[5, 46]	προσιοῦσι τοῖς Λευκιανοῖς οἷα συνεστρατευμένοις	ποτὲ	περιχυθέντες ἠσπάζοντο καὶ συνέκλαιον καὶ
[5, 124]	ἐμφύλιον πόλεμον ἕτερον καὶ οὔ	ποτε	σφᾶς ἐπιλείψουσιν αἱ στάσεις. Οὐ
[5, 121]	ἀνὰ μέρος ἑκατέρωθεν. ~Μόλις δέ	ποτε	ταῖς χροιαῖς τῶν πύργων, αἷς
[5, 90]	δεινὸν οὐδ' ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων	ποτὲ	τηλικοῦτον ἐμνημονεύετο γενέσθαι· γενόμενον δὲ
[5, 9]	ἱερέα, ὃν Μεγάβυζον ἡγοῦνται, ὑποδεξάμενόν	ποτε	τὴν Ἀρσινόην ὡς βασιλίδα ἀχθῆναι
[5, 101]	Γαυρούμενος δὲ ὁ Μηνόδωρος ἐξώκειλέ	ποτε	τὴν ναῦν ἑκὼν ἐς ἕρμα
[5, 99]	τὸ δεινὸν ἀτοπώτερον. ~Ἐνδόντος δέ	ποτε	τοῦ κακοῦ τὰ νεκρὰ ἔθαπτεν
[5, 68]	τὴν οἰκίαν περιέσωσε. Διαφυγόντος δέ	ποτε	τοῦ πλήθους τὰ νεκρά, ἵνα
[5, 144]	δι' αὑτοῦ, μηνίων ἄρα τῆς	ποτὲ	ὕβρεως καὶ ἀχάριστος ἐς τὴν
[5, 44]	ἐν τύχαις ἢ χρείαις ἐθελήσοντάς	ποτε	ὑπὲρ σοῦ, μαθόντας ἐκ τοῦδε
[5, 37]	ἀσθενέστερα πάντα ἦν. ~Ἐκταθεισῶν δέ	που	τῶν σανίδων ἐς τὸ τεῖχος,
[5, 42]	δικαίαν τε καὶ τοῖς σοῖς	πράγμασι	συμφέρουσαν. Δεῖ δέ με τοῦτο
[5, 3]	ὅ τε Λέπιδος διεβάλλετο τὰ	πράγματα	Πομπηίῳ προδιδόναι· καὶ ὥριστο, εἰ
[5, 44]	καὶ τύχῃ χρώμενον, οὐ βεβαίῳ	πράγματι,	κωλῦσαι τοὺς κινδυνεύειν ἐν τύχαις
[5, 21]	τῶν ἄλλων ἢ βραδυνόντων, ἐς	Πραινεστὸν	ἀνεχώρει Λεύκιος, δεδιέναι λέγων Καίσαρα
[5, 29]	μὲν δὴ πἅλιν ἐς τὸ	Πραινεστὸν	ἐξέτρεχον· καὶ ὁ Λεύκιος τοσόνδε
[5, 23]	ἐν μέσῳ Ῥώμης τε καὶ	Πραινεστοῦ,	καὶ συνέδριον τοῖς κρίνουσιν ἐγίνετο
[5, 139]	ἀμείνονα πολέμου, ἀπέγνωσαν αὐτοῦ καὶ	πράξαντες	ὑπὲρ ἑαυτῶν πίστιν ἐς Ἀντώνιον
[5, 2]	νεωτερίσαι. Καὶ ὁ μὲν τάδε	πράξας	ἀνήγετο ταῖς τε ἰδίαις καὶ
[5, 75]	κύρια, ὅσα ἔπραξέ τε καὶ	πράξει,	αὖθις στρατηγοὺς πανταχῇ περιέπεμπε καὶ
[5, 23]	συνελθεῖν· δῆλοί τε ἦσαν, ὃ	πράξειν	ἔμελλον, εἰ μὴ τὴν κρίσιν
[5, 77]	ἀποδώσειν παραλαβεῖν ἢ περιμεῖναι τὴν	πρᾶξιν	αὐτῶν. Ὁ δὲ οὐκ ἐδέχετο
[5, 111]	τὴν γῆν πολεμίους ἀπομάχεσθαι καὶ	πράσσειν,	ὅ τι ἐπείγοι· αὐτὸς δὲ
[5, 22]	ἂν κοινῇ βουλευομένοις δοκῇ, μόνα	πράσσειν.	Οὕτω μὲν θρασέως ὁ Μάνιος
[5, 22]	ἑκάτερον αὐτοκράτορα εἶναι καὶ τὸ	πρασσόμενον	ὑπὸ ἀλλήλων εἶναι κύριον. Πανταχόθεν
[5, 124]	θαυμάζειν, εἰ συγγνώμην αἰτοῦντες οὐ	πράσσουσιν	οὔπω τὰ σφίσιν αὐτοῖς συνοίσοντα.
[5, 45]	σεαυτοῦ βουλεύοιο καὶ λέγοις καὶ	πράττοις,	ἃ νομίζεις σοι συνοίσειν. Ἐπεὶ
[5, 16]	αὐτοῖς σὺν παρρησίᾳ, τό τε	πρέπον	τοῖς ἀρχομένοις ἐς τὸν ἄρχοντα
[5, 76]	φόβου πάντα μεστὰ καὶ καταπλήξεως·	πρεσβεῖαί	τ' ἐσεδέχοντο, αἳ τέως ἠρέμουν
[5, 141]	μαρτύρομαι καὶ παρακαλῶ περιμεῖναι τὴν	πρεσβείαν	μου τὴν ἐς Ἀντώνιον ἀπεσταλμένην
[5, 4]	Πέργαμον Ἀσίαν νέμονται, κατά τε	πρεσβείας	παρόντας ἐπὶ συνθέσει καὶ μετακεκλημένους
[5, 64]	στρατὸς ὁ τοῦ Καίσαρος αἰσθανόμενοι	πρέσβεις	εἵλοντο τοὺς αὐτοὺς ἐς ἀμφοτέρους,
[5, 23]	εἰς ἑκάτερον σφῶν οἰκειότητα αἰδούμενοι,	πρέσβεις	ἔπεμψαν ἐς Ῥώμην, οἳ ἔμελλον
[5, 137]	ἐμέμφετο, εἰ πολέμιον ἡγοῦνται τὸν	πρέσβεις	ἐς Ἀντώνιον ἀπεσταλκότα καὶ τὰ
[5, 136]	μαθὼν ἐκάλει τοὺς τοῦ Πομπηίου	πρέσβεις	καὶ τοὺς ληφθέντας αὐτοῖς ὑπεδείκνυεν.
[5, 52]	Ἀντώνιος χειμῶνος μὲν ἔτι τοὺς	πρέσβεις	κατεῖχε τοὺς ἀπὸ τῶν κληρουχιῶν
[5, 23]	ὑπὸ Λευκίου πολεμεῖσθαι, συμβαλόντες οἱ	πρέσβεις	τοῖς ἡγεμόσι τοῦδε τοῦ στρατοῦ,
[5, 134]	τιμῆς ἄγειν. Ἐλθοῦσι δὲ τοῖς	πρέσβεσιν	ἐχρημάτιζεν, ἀγγέλλουσιν οὕτως· ἡμᾶς Πομπήιος
[5, 69]	τὸν Καίσαρα πέμψαι Λίβωνι πίστιν,	πρεσβεύειν	ἐθέλοντι πρὸς αὐτὸν ὑπὲρ εἰρήνης.
[5, 62]	τὴν Ἰταλίαν, οὐδ' ἂν οὗτοι	πρεσβεύεσθαι	ταῦτα πρὸς τὸν Ἀντώνιον ἐθάρρουν.
[5, 122]	παρεκάθητο σὺν Λεπίδῳ. Πλενίου δὲ	πρεσβευομένου	περὶ σπονδῶν Ἀγρίππας μὲν ἠξίου
[5, 141]	μέσῳ λαβὼν ἔλεγε μὲν, ὅτι	πρεσβεύσαιτο	πρὸς Ἀντώνιον, ἐπετίθει δ' ὅτι
[5, 136]	ὅσον οὔπω παρόντα. ~Τοιαῦτα τῶν	πρέσβεων	εἰπόντων, ὁ Ἀντώνιος τὰς ἐντολὰς
[5, 63]	τι τῷ Ἀντωνίῳ, νεώτερον ὄντα	πρεσβυτέρῳ.	Ὁ δὲ πολεμοῦντι μὲν ἔτι
[5, 125]	ἀνέσχεν ὁ Καῖσαρ ὑπὸ ὀργῆς,	πρὶν	ἐξελεῖν αὐτὸ σὺν τοῖς ἱππεῦσι
[5, 128]	δ' οὐκ ἔφασαν αὖθις στρατεύσεσθαι,	πρὶν	τῶν προτέρων λαβεῖν γέρα τε
[5, 79]	καὶ λύκον ἔλεγον οἱ Βρεντέσιοι	πρὸ	ἕω φανῆναι τῶν σκηνωμάτων ἐκθέοντα.
[5, 111]	αὐτὸς δὲ ταῖς ναυσὶν ἔτι	πρὸ	ἡμέρας ἀνήγετο ἐς τὸ πέλαγος,
[5, 36]	σφᾶς κελευόντων, ὁ Λεύκιος ἦγε	πρὸ	ἡμέρας. Σίδηρόν τε τειχομάχον εἶχον
[5, 133]	οἱ συνεχὲς ἦν Λαβιηνὸς οὐ	πρὸ	πολλοῦ τὴν Ἀσίαν ἐπιδραμών. Ὧδε
[5, 142]	συγγινώσκων ἐς αὐτὸν ὕβριν παλαιὰν	πρὸ	τῆς εὐεργεσίας. Φουρνίῳ δ' αὖθις
[5, 12]	αἳ αὐτοῖς ἀριστίνδην ἦσαν ἐπειλεγμέναι	πρὸ	τοῦ πολέμου, καὶ αἱ πόλεις
[5, 124]	αὐτοῦ σὺν ἱππεῦσι πολλοῖς, οὓς	πρὸ	τοῦ χάρακος καταλιπὼν ἐσῄει μετ'
[5, 93]	γάμων ἀπεσταλμένον· βουληθῆναι γὰρ Ἀντώνιον	πρὸ	τῶν Παρθυικῶν ἐκδεδόσθαι τὴν θυγατέρα
[5, 40]	οὐκ ἐς ἀνήκεστον τὰς διαφορὰς	προαγαγόντων·	ὅσα τε εἰκὸς ἦν ἄλλα
[5, 145]	ἐλήφθησαν, συνάγοντος αὐτὰ ἐς τέλος,	προαναγράψαι	καὶ ὑποθεῖναι αὐτὰ τῇ ὁμόρῳ
[5, 41]	τῆς στολῆς καὶ τῶν σχημάτων	προαπεδείκνυντο.	~Ὡς δὲ ἐπὶ τὴν τάφρον
[5, 15]	ἐνόμιζον ἐκ τοῦ δεσμωτηρίου νῦν	προαχθῆναι	ἀρνούμενόν τε καὶ τὰ γεγονότα
[5, 71]	παρὰ τῶν ἐχόντων· καὶ τοῖς	προγεγραμμένοις	αὐτοῖς περὶ τούτων ἐπέστελλον, ἐλπίζοντες
[5, 72]	ἀποδοθῆναι χωρὶς ἐπίπλων, τοῖς δὲ	προγεγραμμένοις	μοῖραν τετάρτην. Καὶ τῶν ἐστρατευμένων
[5, 55]	ἐπὶ Γαΐῳ Καίσαρι φόνου καὶ	προγεγραμμένων	ἐπὶ τῇ καταδίκῃ καὶ ἐν
[5, 71]	τει δ' ὁ Πομπήιος τῶν	προγεγραμμένων	τε καὶ οἷ συνόντων τοῖς
[5, 113]	ὃν οἱ τρεῖς ἐπὶ θανάτῳ	προγεγράφεσαν	ἐν Ῥώμῃ, καὶ χρήματα τῷ
[5, 73]	Λίβωνος οὖσαν θυγατριδῆν, Μαρκέλλῳ τῷ	προγόνῳ	μὲν Ἀντωνίου, ἀδελφιδῷ δὲ Καίσαρος.
[5, 40]	φιλίας τῶν ἐπιφανῶν καὶ ἀρετῆς	προγόνων	οὐκ ἐς ἀνήκεστον τὰς διαφορὰς
[5, 12]	τὰ λοιπὰ τῶν ἐπὶ ταῖς	προγραφαῖς	δεδημευμένων διεπίπρασκε. Καταλέγοντι δ' αὐτῷ
[5, 143]	δὲ μέγιστον, ἐπίκουρος ἐν ταῖς	προγραφαῖς	τῇ πόλει πανώλεθρα πασχούσῃ γενόμενος
[5, 67]	δυναστείας, ὑπὲρ ἧς δὴ καὶ	προγραφὰς	καὶ σφαγὰς καὶ λιμὸν ἐκ
[5, 126]	ὁμοτίμους, ἰδιωτεύων καὶ ἐνίοις τῶν	προγραφέντων	ἄρχουσιν ὕστερον παριστάμενος διεβίωσε. ~Πομπήιον
[5, 61]	πατρός, ψήφῳ καὶ κρίσει καὶ	προγραφῇ	κατεγνωσμένον καὶ πολιορκήσαντα μὲν τὸ
[5, 25]	ἔξω. Πομπήιος γὰρ ἐκ τῶν	προγραφῶν	καὶ κατοικίσεων τοῦ στρατοῦ καὶ
[5, 14]	ἀδικωτέρας εἶναι τὰς ἀποικίσεις τῶν	προγραφῶν·	τὰς μὲν γὰρ ἐπὶ ἐχθροῖς,
[5, 113]	ἔχων ἐν τοσῇδε συμφορᾷ τὸν	προγράψαντα,	ἐθεράπευεν ὡς αὐτοκράτορα καὶ περιέσῳζε.
[5, 126]	γενόμενος ἄρχοντάς τε ἀποφήνας καὶ	προγράψας	ἐπὶ θανάτῳ τοσούσδε ὁμοτίμους, ἰδιωτεύων
[5, 48]	τοὺς δὲ οἱ λοχαγοὶ διέλαβον,	προδεδιδαγμένοι	πάντες ἐς τιμὴν ἀπάγειν ἅμα
[5, 46]	τοῦ Καίσαρος, εἴτε ἐξεπίτηδες, οἷα	προδιδάσκονται	πολλάκις, εἴτε ὑπὸ πάθους ὡς
[5, 3]	Λέπιδος διεβάλλετο τὰ πράγματα Πομπηίῳ	προδιδόναι·	καὶ ὥριστο, εἰ Καίσαρι ψευδὴς
[5, 15]	καὶ ἐλοιδόρουν ὡς τὰ κοινὰ	προδιδόντα·	καὶ τὸ μὲν ἐν τῷ
[5, 71]	ὁ Πομπήιος ὡς καὶ τῶνδε	προδιδόντων	αὑτόν, ὧν προμάχεται, καὶ θαμινὰ
[5, 4]	τῷ φόνῳ Καίσαρος, καὶ Κοΐντου,	προδόντος	ἐν Λαοδικείᾳ Κασσίῳ Δολοβέλλαν. Τοὺς
[5, 102]	τὸν Μίνδιον βουλεύειν αὐτομολίαν καὶ	προδοσίαν,	τοῖς δὲ πολεμίοις προσπελάσας ἠξίου
[5, 137]	Φούρνιον λήσειν ἐλπίσας, Λάμψακον ἐκ	προδοσίας	κατέλαβεν, ἣ πολλοὺς εἶχεν Ἰταλοὺς
[5, 137]	Ἀηνόβαρβον. Γνωσθείσης δ' οὖν τῆς	προδοσίας,	Κούριος μὲν ἐν τοῖς παροῦσι
[5, 137]	Ἀηνόβαρβον ὅμως ἐπενόει συλλαβεῖν ἐκ	προδοσίας	Κουρίου τινὸς τῶν ἀμφὶ τὸν
[5, 26]	στρατοπέδων, ὁ Φάγγων ἡγούμενος ἐκ	προδοσίας	τάδε παθεῖν αὑτὸν διεχρήσατο. Καὶ
[5, 23]	οἵδε ἑτέροις ἱππεῦσι τοῦ Λευκίου,	προδρόμοις	ἄρα ἢ καὶ τοῖσδε κατασκόποις,
[5, 46]	ὀνειδίσαι τῆς ἀχαριστίας καὶ φοβῆσαι.	Προέγνωστο	δὲ μέλλων ὧδε ποιήσειν, καὶ
[5, 119]	ἐποίει· οὐδὲ τὸ μηχάνημά πω	προέγνωστο,	ὡς δρέπανα δόρασι περιθέσθαι· ἓν
[5, 29]	ὅτι καὶ τῶν ἔργων ἤδη	προειλήφασιν	ἀμφότεροι καὶ ὁ Καῖσαρ ὑποκρίνεται,
[5, 142]	τοῦ στρατοπέδου, οἷς οὐδὲ αὐτοῖς	προεῖπεν,	οἷ χωρήσειν ἔμελλεν. Ἐπενόει δ'
[5, 103]	Ὁ δὲ Πομπήιος, ὥς μοι	προείρηται,	τάς τε ἐς τὴν νῆσον
[5, 97]	ἀναγωγῆς τοῦ Καίσαρος ἡ ἡμέρα	προείρητο	πᾶσι, καὶ ἦν δεκάτη τροπῶν
[5, 2]	ἔχων πολλὰς καὶ χρήματα, ὅσα	προεξείλεκτο	ἀπὸ τῆς Ῥόδου. Ἐς δὴ
[5, 105]	τῷ στόλῳ διέπλευσεν ἐξ Ἱππωνείου,	προερευνωμένης	αὐτῷ τῆς θαλάσσης· στρατὸν δὲ
[5, 103]	καὶ τὰ πεζὰ αὐτῷ παρωμάρτει,	προερευνώντων	τήν τε γῆν ἱππέων καὶ
[5, 41]	ἑαυτοῦ, εὐθὺς ἄνευ κήρυκος ᾔει,	προθεόντων	αὐτοῦ δρόμῳ τῶν ἀπαγγελούντων Καίσαρι
[5, 54]	τὸ γὰρ τῆς πατρίδος αἰεὶ	προθήσω	καὶ χάριτος καὶ γένους. Ὧδε
[5, 33]	τω συμβαλόντες ἀλλήλοις οὔτε σὺν	προθυμίᾳ	χωροῦντες, ὁ μὲν αὐτῶν ἐς
[5, 37]	ἐπελελοίπει, παρέμενον δ' ὅμως τῇ	προθυμίᾳ.	Ὡς δὲ καὶ τὰ νεκρὰ
[5, 75]	ἔπεμπεν, Ἰλλυρικὸν ἔθνος Ἐπιδάμνῳ πάροικον,	προθυμοτάτους	γενομένους Βρούτῳ, τοὺς δ' ἐπὶ
[5, 34]	σπείραις ἐπιδραμόντων, ὁ Λεύκιος μάλα	προθύμως	ἀγωνιζόμενος ἀνεώσθη. Τῶν δ' αὐτῶν
[5, 36]	μάχεσθαι μέχρι θανάτου. Δεξαμένων δὲ	προθύμως	ἁπάντων καὶ, ἵνα μή τις
[5, 53]	ὄντος, οὐδ' ὣς οἱ κληροῦχοι	προθύμως	ἐπὶ τὸν Ἀντώνιον ἐστράτευον· οὕτως
[5, 53]	οἰκείοις ἐγγυᾶν αὐτὴν τῷ Καίσαρι	προθύμως.	Ὁ δὲ Καῖσαρ τῶν Ἀντωνίου
[5, 133]	τοῦ πρὸς Ἀντώνιον αὐτοὺς δέξεσθαι	προθύμως	στρατηγὸν Ῥωμαῖόν τε καὶ παῖδα
[5, 29]	τι τῆς ἀξιώσεως Ἀντωνίου, καὶ	προκαλουμένων	ἐς δίκην περὶ τοῦδε, ἕτερα
[5, 118]	καὶ τὰς πόλεις τὰς χορηγούσας	προκαταλαμβάνειν.	Καὶ τῷδε μάλιστα κάμνων ὁ
[5, 22]	ἐπίκαιρα τῆς Ἰταλίας ταῖς θεραπείας	προκαταλαμβάνειν·	τήν τε γὰρ Κελτικὴν Ἀντωνίῳ
[5, 86]	ἢ ἑστῶτας ἀμαχεὶ τοῖς ἐπιχειροῦσι	προκεῖσθαι.	Τόλμῃ τε παραβόλῳ πρῶτον ὁ
[5, 71]	φίλων ἦσαν ἐπὶ ποικίλαις ἑκατέρων	προκλήσεσιν.	τει δ' ὁ Πομπήιος τῶν
[5, 139]	πολλῷ, καὶ κατῆραν ἅπαντες ἐς	Προκόννησον.	Δείσας οὖν ὁ Πομπήιος τὰς
[5, 99]	ἀναλώσειν ἔμελλεν, ἤδη τοῦ θέρους	προκόπτοντος·	ὅθεν ἦν ἄριστον αὐτῷ τὸν
[5, 41]	τῷδε φαίνοιτο ἑαυτὸν ἐπιτρέπων ἤδη,	προλαβὼν	ὁ Καῖσαρ ἐξῆλθε τοῦ χαρακώμακος,
[5, 61]	περὶ τοῦδε προστάξαι (οὐδὲ γὰρ	προμαθεῖν	προσπλέοντα οὐδ' ἀφικέσθαι μετὰ πολεμίων
[5, 9]	τοὺς ἱππέας περιουσιάσαι. Παλμυρηνῶν δὲ	προμαθόντων	καὶ τὰ ἀναγκαῖα ἐς τὸ
[5, 102]	καὶ τῆς Καίσαρος γνώμης τι	προμαθὼν	ἢ τεκμηράμενος. Καὶ Μηνόδωρος μὲν
[5, 71]	καὶ τῶνδε προδιδόντων αὑτόν, ὧν	προμάχεται,	καὶ θαμινὰ τὸν Μηνόδωρον ὡς
[5, 138]	παρ' αὐτὸ βλαπτόμενος ἐν ταῖς	προνομαῖς,	ἐπύθετο ἴλην ἱππέων Ἰταλικὴν ἐς
[5, 135]	τάδε εἰκὸς μὲν καὶ σὲ	προορᾶν	ἐπὶ σεαυτοῦ, προφέρει δέ σοι
[5, 141]	βουλεύεται, τὸν ἐπιόντα πόλεμον οὐ	προορῶν·	εἰ δὲ τὴν Ἀντωνίου γνώμην
[5, 34]	μηδὲν αὐτοῦ μηδὲ τῆς πόλεως	προπαρεσκευασμένης.	Ὧν ὁ Καῖσαρ αἰσθόμενος ἀκριβεστέρας
[5, 55]	αὐτὸν ἠξίου τὸν πλοῦν καὶ	προπέμψαι	τινὰς ἐς πεῖραν ὡς πρὸς
[5, 98]	αὑτῷ κατὰ ἐχθρῶν πατρῴων γενέσθαι.	Πρόπλοι	δ' αὐτῷ τινες τοὺς μυχοὺς
[5, 87]	σῴζοιτο, πυνθάνεται Καλουίσιον σὺν ταῖς	πρόπλοις	καταπλέοντα καὶ ὡς ἐπὶ δύο
[5, 112]	Καρρίναν τρία ἔχοντα ἐπὶ τοῦ	πρόπλου	τέλη· καὶ τῷδε μὲν ἐκέλευσε
[5, 85]	ἐξήπτετο τῶν ὑστάτων καὶ τὰς	πρόπλους	ἐδίωκε καὶ πάσαις ἐνέβαλλε καὶ
[5, 70]	ἔτι, ὡς τοῦ λιμοῦ σφῶν	προπολεμοῦντος	καὶ τῶν συμβάσεων, εἰ καραδοκοίη,
[5, 138]	ἀπό τε Μυσίας καὶ τῆς	Προποντίδος	καὶ ἑτέρωθεν, οἳ πενόμενοι διὰ
[5, 9]	εἴ τις ἐπιχειροίη σκευασαμένων τόξοις,	πρὸς	ἃ πεφύκασιν ἐξαιρέτως, οἱ ἱππέες
[5, 110]	ἀδόκητον· ᾤετο γὰρ αὐτον ἐκπεπολεμῆσθαι	πρὸς	Ἀγρίππα. Παρήλαυνε δὲ τῷ Πομπηίῳ
[5, 115]	στρατοῦ τὸ φθάσαν μέρος περιεσώθη	πρὸς	Ἀγρίππαν ἐς Μύλας· ~ἄρτι δὲ
[5, 85]	τε τὰς πέτρας ἀρασσόμεναι καὶ	πρὸς	ἀλλήλας, θαλάσσης τε ἐνεπίμπλαντο· καὶ
[5, 64]	Καίσαρος, ἔγνωσαν Καίσαρι καὶ Ἀντωνίῳ	πρὸς	ἀλλήλους ἀμνηστίαν εἶναι τῶν γεγονότων
[5, 62]	οὐδενὸς ὑμῖν ἐνδεῖν ἔτι ἔφη	πρὸς	ἀλλήλους πλὴν ἀληθεῦσαι, περὶ ὧν
[5, 33]	ἑκάστῳ στρατὸν ἐπιστήσας, ἵνα μὴ	πρὸς	ἀλλήλους συνέλθοιεν, ἐς τὴν Περυσίαν
[5, 55]	προπέμψαι τινὰς ἐς πεῖραν ὡς	πρὸς	ἀμφίβολον ἄνδρα. Ὁ δὲ εἰπὼν
[5, 28]	καὶ παρ' ὑμῖν αὐτοῖς καὶ	πρὸς	Ἀντώνιον ἀξιῶ μάρτυρας εἶναί μοι
[5, 133]	τὰ λοιπὰ τοῦ πολέμου τοῦ	πρὸς	Ἀντώνιον αὐτοὺς δέξεσθαι προθύμως στρατηγὸν
[5, 65]	εἶναι πρὸς Καίσαρα συμβάσεις τὰς	πρὸς	Ἀντώνιον γενομένας. στρατὸν δὲ ἐκ
[5, 141]	λαβὼν ἔλεγε μὲν, ὅτι πρεσβεύσαιτο	πρὸς	Ἀντώνιον, ἐπετίθει δ' ὅτι τροφῶν
[5, 50]	δὲ Ἀηνοβάρβῳ συνετίθετο φιλίαν εἶναι	πρὸς	Ἀντώνιον· καὶ ἐπέστελλον ἄμφω τάδε
[5, 19]	τῷ στρατῷ διέβαλλεν ἐς ἀπιστίαν	πρὸς	Ἀντώνιον. Ὁ δὲ ἀντεδίδασκεν αὐτούς,
[5, 28]	μηδὲν ἀδικεῖν Ἀντώνιον μηδὲ ἀδικεῖσθαι	πρὸς	Ἀντωνίου· ὑμᾶς δὲ ἐλέγξαι τοὺς
[5, 31]	δὲ Λεύκιος ἀποτυχὼν ὧν ἐπενόει,	πρὸς	Ἀσίνιον καὶ Οὐεντίδιον ᾔει, ἐνοχλούντων
[5, 54]	καὶ φανερῶς καὶ λαθὼν οἰχήσομαι	πρὸς	αὐτόν, ἀγωνιούμενος αὖθις ὑπὲρ τῆς
[5, 142]	τὸν πόλεμον τόνδε ὑποδεξαμέμῳ πολεμήσειν	πρὸς	αὐτόν· ἁλόντα γὰρ αὐτὸν αἰχμάλωτον
[5, 122]	φευξόμενος. Καὶ Πλένιος μὲν ἠπείγετο	πρὸς	αὐτόν, αὐτομολούντων δὲ ἑτέρων, φίλων
[5, 52]	κατεῖχε τοὺς ἀπὸ τῶν κληρουχιῶν	πρὸς	αὐτὸν ἐλθόντας, ἔτι ἐπικρύπτων, ἃ
[5, 8]	ἐξῄρει τυράννους. ~Καὶ ἐν Κιλικίᾳ	πρὸς	αὐτὸν ἐλθούσης Κλεοπάτρας ἐμέμψατο μὲν
[5, 132]	Ὁ δὲ καὶ Βύβλον ἀπιόντα	πρὸς	αὐτὸν ἐντυχεῖν ἐδίδασκεν· ἐς δὲ
[5, 133]	τεχνάζων ἔτι ἐπ' ἀμφότερα διεπρεσβεύετο	πρὸς	αὐτόν, ἐπιτρέπων ἐκείνῳ καὶ φίλον
[5, 141]	ἀπεσταλμένην ἢ λαβόντας ἄγειν ἤδη	πρὸς	αὐτόν. Ἐπιτρέψω δ' ἐμαυτὸν ἐγὼ
[5, 54]	συμμοναρχήσοντας αὑτῷ, πολεμήσω σὺν σοὶ	πρὸς	αὐτόν, ἕως ἂν ἡγῶμαι μηδὲ
[5, 69]	πέμψαι Λίβωνι πίστιν, πρεσβεύειν ἐθέλοντι	πρὸς	αὐτὸν ὑπὲρ εἰρήνης. Καὶ ὁ
[5, 52]	συμμάχῳ, εἰ δ' ἐμμένοι τοῖς	πρὸς	αὑτὸν ὡμολογημένοις ὁ Καῖσαρ, πειράσεσθαι
[5, 81]	Μηνοδώρου ἐπιπλέοντος ἤδη Καίσαρος ᾔσθετο,	πρὸς	δὲ τὸν ἑκατέρωθεν ἐπίπλουν αὐτὸς
[5, 38]	Ἐνεδίδου τε ὁ Λεύκιος ἤδη	πρὸς	διαλύσεις ἐλέῳ τοσοῦδε πλήθους ἀπολλυμένου,
[5, 8]	τὰ παρὰ οἷ τέσσαρα τέλη	πρὸς	Δολοβέλλαν αὐτίκα πέμψειε, καὶ στόλον
[5, 141]	ἅπαντα· τί γὰρ αὐτὰ δεῖ	πρὸς	εἰδότα λέγειν; εἰ δὲ νῦν
[5, 64]	παρὰ τοῦ στρατοῦ καὶ εὐφημίαι	πρὸς	ἑκάτερον αὐτῶν ἦσαν ἄπαυστοι δι'
[5, 39]	γάρ τινας ἡ διαβολή, καὶ	πρὸς	ἐκεῖνον ᾤχοντο πολεμήσοντες ὑμῖν, ὡς
[5, 45]	ἔλεξεν· ἄσπονδον μέν σε κατιόντα	πρὸς	ἐμὲ ὁρῶν, ὦ Λεύκιε, ὑπήντησα
[5, 98]	οὔτε ἐκπλεῦσαι δυνατὸν ἦν ἔτι	πρὸς	ἐναντίον τοῦ κόλπου τὸ πνεῦμα,
[5, 85]	Κύμην, ὁρμοῦσαί τε καὶ ἐμβαλλόμεναι	πρὸς	ἐχθρῶν ἐπιπλεόντων καὶ ἀναχωρούντων. ~Ὁ
[5, 97]	πλῆθος ἐσκευασμένον κούφως, τὴν δὲ	πρὸς	ἕω καὶ δύσιν ἀκτὴν τῆς
[5, 65]	ταύτης δ' ἔχειν τὰ μὲν	πρὸς	ἕω πάντα τὸν Ἀντώνιον ἔθνη
[5, 79]	γὰρ περικοιμωμένων αὐτοῦ τῇ σκηνῇ	πρὸς	θηρίων τις εὑρέθη δεδαπανημένος, ἄνευ
[5, 93]	Ἰταλίαν εἰληχότος. Ὀκταουία οὖν ἐχώρει	πρὸς	Καίσαρα διαιτήσουσα αὐτοῖς. Καὶ ὁ
[5, 31]	ὑπήντα Σαλουιδιηνῷ μετὰ στρατοὺ πολλοῦ	πρὸς	Καίσαρα ἐκ Κελτῶν ἐπανιόντι. Καὶ
[5, 9]	τῆς Κλεοπάτρας ἀφανοῦς ἐν τῇ	πρὸς	Καίσαρα κατὰ τὸν Νεῖλον ναυμαχίᾳ
[5, 125]	δὲ νυκτός, μετετίθεντο ἐκ Λεπίδου	πρὸς	Καίσαρα, οἱ μὲν ἄνευ τινὸς
[5, 102]	δὲ ναυαρχίαν Ἀγρίππου μεταλαβόντος ἐπανελεύσεσθαι	πρὸς	Καίσαρα οὐδὲν ἀδικοῦντα, εἰ πίστιν
[5, 78]	Μικυλίων ὁ πιστότατος τῷ Μηνοδώρῳ	πρὸς	Καίσαρα περὶ αὐτομολίας τοῦ Μηνοδώρου·
[5, 65]	Κράσσον παρασπονδήσεως. Ἀηνοβάρβῳ δ' εἶναι	πρὸς	Καίσαρα συμβάσεις τὰς πρὸς Ἀντώνιον
[5, 60]	καιρὸν οὐ μεθείς, ὑπεκρίνατο μεταπεμφθῆναι	πρὸς	Καίσαρος ἀσπασόμενος αὐτόν. Συγχωροῦντος δ'
[5, 112]	ἐξῄει, παραπεμπόμενος ὑπὸ τοῦ Μεσσάλα,	πρὸς	Καρρίναν τρία ἔχοντα ἐπὶ τοῦ
[5, 113]	καὶ ἐλευθερίαν ἐπικεκηρύχεσαν· ὁ δὲ	πρὸς	Κάσσιον καὶ Βροῦτον φυγών, ἀποθανόντων
[5, 10]	χειμάσοντα αὐτὸς ἐς Αἴγυπτον ᾔει	πρὸς	Κλεοπάτραν. ~Ἡ δὲ αὐτὸν ἐπεδέχετο
[5, 21]	ὤν. Ἀνεχώρει δὲ καὶ Φουλβία	πρὸς	Λέπιδον, ἤδη λέγουσα περὶ τοῖς
[5, 104]	γῆν διέφθειρεν· οἱ δὲ λοιποὶ	πρὸς	Λέπιδον κατήχθησαν, οἱ μὲν αὐτίκα,
[5, 2]	δυνάμεως, ἣ Βρούτῳ καθίστατο Κρήτην,	πρὸς	Μοῦρκον καὶ Δομίτιον Ἀηνόβαρβον ἐπὶ
[5, 84]	αὐτῷ διωλώλεσαν, καὶ αἱ ἕτεραι	πρὸς	ναυμαχίαν εἶχον ἀχρείως· ἐπεὶ δὲ
[5, 81]	ἀκινησίας τῶν νεῶν· πεζομαχεῖν γὰρ	πρὸς	ναυμαχοῦντας ἐῴκεσαν, οὔτε διώκειν οὔτε
[5, 46]	πολλάκις, εἴτε ὑπὸ πάθους ὡς	πρὸς	οἰκείους ἄνδρας, ἀκρατεῖς τῆς δεδομένης
[5, 134]	συνέθετο· ἐκράτεις δ' ἂν ἤδη	πρὸς	οἷς εἶχες καὶ τῆς Ἰταλίας.
[5, 62]	Σπένδεσθαι μέν, ἔφη, συνεχωρήσατε ἀλλήλοις,	πρὸς	οὓς ἂν ἐθέλητε· καὶ οὐδενὶ
[5, 66]	ὁ μὲν τόδε ἐξεῖπεν· οὐ	πρὸς	πάντων ἐπαινούμενον, εὐφυὴς ὢν ἄρα
[5, 56]	~Ἐντεῦθεν ἐπὶ Βρεντεσίου διέπλεον, φυλασσομένου	πρὸς	πέντε Καίσαρος τάξεων, καὶ οἱ
[5, 67]	ἐβλασφήμουν αὐτοὺς καὶ ἐς διαλύσεις	πρὸς	Πομπήιον ἐπέσπερχον. Οὐκ ἐνδιδόντος δὲ
[5, 104]	δ' ὕστερον. Καὶ Παπίας ἀπέπλευσε	πρὸς	Πομπήιον. ~Ὁ δὲ Καῖσαρ ἐς
[5, 61]	σπουδὴν κατέλαβον, ἵνα μὴ οἴχοιτο	πρὸς	Πομπήιον· οἱ γοῦν ἱππέες αὐτῶν
[5, 96]	πίστιν αἰτήσας καὶ λαβὼν ηὐτομόλησε	πρὸς	Πομπήιον σὺν ἑπτὰ ναυσί, Καλουίσιον
[5, 54]	ἀγωνιούμενος αὖθις ὑπὲρ τῆς πατρίδος	πρὸς	σέ, καίπερ ἤδη μοι γενόμενον
[5, 43]	μοι χωρὶς εἰπεῖν. ~Ἐγὼ τὸν	πρὸς	σὲ πόλεμον ἠράμην, οὐχ ἵνα
[5, 4]	φόρων. Ἐπεὶ δὲ ἐδέησεν, οὐ	πρὸς	τὰ τιμήματα ὑμῖν ἐπεθήκαμεν, ὡς
[5, 85]	ναῦς περὶ ἑκάστην ἐθορυβοῦντο ἤδη,	πρός	τε τὰς πέτρας ἀρασσόμεναι καὶ
[5, 94]	αὐτοῖς ἦν συνεχὴς ἡ μεταβολή,	πρός	τε τὰς ὑπονοίας διὰ φιλαρχίαν
[5, 71]	ὁ Ἀντώνιος παρῆλθον ἐς τὸ	πρὸς	τῇ γῇ πεποιημένον, ὁ δὲ
[5, 39]	χρήματα συλλέγοντος, εἷς οὗτος ἅπαντα	πρὸς	τὴν ἑαυτοῦ γνώμην διῴκει, τὰ
[5, 17]	τῇ πατρίδι βοηθούντων, εὐχερεστέρους ἐποίει	πρὸς	τὴν μεταβολὴν ὡς πανταχοῦ τῇ
[5, 99]	ἐξέπεμπε διὰ τοὺς ἐπτοημένους ἔτι	πρὸς	τὴν μνήμην Πομπηίου Μάγνου· οὐ
[5, 94]	δὲ ὁ Καῖσαρ, ὡς καὶ	πρὸς	τὴν Ὀκταουίαν ἥξων ἐς Τάραντα,
[5, 62]	θάνατον καὶ τρόπον αὐτοῦ, ὅτι	πρὸς	τὴν ὀργὴν Ἀντωτίου δυσχεράνασά τε
[5, 89]	τὸν βυθόν, εἰρεσίᾳ ὅμως καὶ	πρὸς	τόδε ἐνίστατο καρτερᾷ μὴ παραφέρεσθαι,
[5, 54]	ἐμαυτοῦ πάντα ποιοῦμαι καὶ σοὶ	πρὸς	τὸν ἀδελφὸν ἀπιέναι θέλοντι συγχωρῶ
[5, 139]	αὐτὸν Ἀντώνιος ἐπέτρεπε, παυόμενον τοῦ	πρὸς	τὸν ἀμείνονα πολέμου, ἀπέγνωσαν αὐτοῦ
[5, 60]	ἐς Φοινίκην τοῦ προτέρου θέρους	πρὸς	τὸν Ἀντώνιον ἀπέσταλτο μετὰ Καικίνα,
[5, 62]	οὐδ' ἂν οὗτοι πρεσβεύεσθαι ταῦτα	πρὸς	τὸν Ἀντώνιον ἐθάρρουν. Καὶ ὁ
[5, 126]	Καὶ τὸ σχῆμα ἀλλάξας ἔθει	πρὸς	τὸν Καίσαρα δρόμῳ, συντρεχόντων ὡς
[5, 125]	καὶ σὺν τοῖς ἑτέροις ἐχώρουν	πρὸς	τὸν Καίσαρα. Λέπιδος δ' αὐτοῖς
[5, 60]	ἔτι ὀξυτέραν φύσιν ἐπερεθίσας, ᾤχετο	πρὸς	τὸν Καίσαρα. ~Ὁ δὲ αὐτὸν
[5, 94]	σκαφῶν ἐσήλατο μόνος καὶ ἐπέρα	πρὸς	τὸν Καίσαρα, πιστεύον ὡς φίλῳ.
[5, 39]	ἐμῆς προτίθημι εὐκλείας. Πέμψω δὴ	πρὸς	τὸν κεκρατηκότα καὶ δεήσομαι ἐμοὶ
[5, 27]	σφῶν διὰ χειρὸς εἶχον καὶ	πρὸς	τὸν Λεύκιον ἐχώρουν. Ἐχώρουν δὲ
[5, 78]	ἡμερῶν Φιλάδελφος, ὁ Καίσαρος ἀπελεύθερος,	πρὸς	τὸν Μηνόδωρον διέπλευσε σίτου κομιδῆς
[5, 133]	τὸν Πόντον ἔπεμπεν ἑτέρους κρύφα	πρὸς	τοὺς ἑκατέρων δυνάστας ἐπινοῶν, εἰ
[5, 120]	ποικίλαι παρὰ ἀμφοῖν, καὶ ἀπιστία	πρὸς	τοὺς λέγοντας αὐτὰ ἐπεγίγνετο, ἀγνωσία
[5, 39]	τοῦ λιμοῦ, ᾧ δὴ καὶ	πρὸς	τῶν ἡμετέρων στρατηγῶν ἐγκαταλελείμμεθα. Ἐμοὶ
[5, 56]	καλλωπίσματα, τὸ δ' ἀληθὲς ἀποκλείεσθαι	πρὸς	τῶν Καίσαρος φρουρῶν γνώμῃ Καίσαρος,
[5, 14]	νενεμημέναις γειτονεύουσαί τε καὶ πολλὰ	πρὸς	τῶν στρατιωτῶν ἀδικούμενοι κατεβόων τοῦ
[5, 31]	ἀρχήν, αὐτοκράτωρ ὑπὸ τοῦ δήμου	προσαγορευθεὶς	ἐπὶ τὸν Καίσαρα ἐχώρει καὶ
[5, 125]	ἐνοχληθέντες. Εἰσὶ δ' οἳ τὰς	προσβολὰς	ἔτι ὑπέμενον καὶ ἀπεκρούοντο· καὶ
[5, 138]	μὲν ὑπεχώρουν, οὐκ ὄντες ἀξιόμαχοι.	Προσδεχομένων	δὲ ἀπό τε Μυσίας καὶ
[5, 61]	προσπλέοντα οὐδ' ἀφικέσθαι μετὰ πολεμίων	προσδοκῆσαι)	Βρεντεσίους δὲ αὐτοὺς καὶ τὸν
[5, 45]	καὶ οὐ ψεύσω σε τῆς	προσδοκίας,	ἣν ἔχων περὶ ἐμαυτοῦ κατελήλυθας.
[5, 84]	τὸ ῥιψοκίνδυνον, ἔνθα συμμαχίαν ἄλλην	προσδοκῴη.	Ὡς δὲ Δημοχάρης ἐς Μεσσήνην
[5, 115]	δὲ ἐλπίδος ἀεὶ τοιοῦτον ἔσεσθαι	προσδοκῶντες	ἀνέφερον αὖθις αὑτῶν. Ὡς δὲ
[5, 47]	ἢ τί μεῖζον παρ' ἑτέρου	προσδοκῶντες	ἐναντία ὅπλα ἤραντο καὶ ἐμοὶ
[5, 113]	παραστήσεσθαι δ' αὐτοὺς τῷ λιμῷ	προσδοκῶντος,	ὥδευεν ὁ Κορνιφίκιος, ἐν μέσῳ
[5, 84]	ἕως μὲν ἐπιπλευσεῖσθαι τὸν Δημοχάρην	προσεδόκα,	παρέμενεν, ἔνθαπερ ὥρμιστο, ναυμαχεῖν οὐ
[5, 96]	ἐλασσόνων ἀξιοῦσθαι νομίζων παρ' ἃ	προσεδόκησεν,	εἴτε τῶν ἄλλων αὐτὸν ἐξελευθέρων
[5, 31]	γενόμενον. Καὶ τάδε μέν, ὡς	προσεδόκησεν	ὁ Ἀγρίππας, ἐγίγνετο ἅπαντα· ὁ
[5, 55]	τοῦ Ἀηνοβάρβου τὸν Ἀντώνιον ἡγεμόνα	προσεῖπεν,	ὁ μὲν Πλάγκος ἀνεθάρρει μόλις,
[5, 70]	οὐδὲν ἦν, ὅ τι Μούρκῳ	προσεῖχεν,	ἕως ὁ μὲν Μοῦρκος ἀχθόμενος
[5, 56]	ἦν ἔτι τοῖς ἐξ ἠπείρου	προσελθεῖν	ἀνάντει λόφῳ, διατετμημένῳ τε καὶ
[5, 46]	δὲ τοὺς κληρούχους, ἐκέλευσεν ἐγγυτέρω	προσελθεῖν,	διεγνωκὼς ἄρα ὀνειδίσαι τῆς ἀχαριστίας
[5, 36]	σταυροὺς ὑπερέβησαν καὶ τοῖς τείχεσι	προσελθόντες	οἱ μὲν ὑπώρυσσον, οἱ δὲ
[5, 64]	μόνον ᾑρημένοι, σφίσι δ' αὐτοῖς	προσελόμενοι	Κοκκήιον μὲν ὡς οἰκεῖον ἀμφοῖν,
[5, 47]	ὦ συστρατιῶται, οὕτως ἀεί μοι	προσενήνεχθε	ὡς μηδενὸς ἀτυχῆσαι παρ' ἐμοῦ
[5, 59]	ὑπὸ τῆσδε τῆς δόξης ἐπαιρόμεναι,	προσεπέλαζον	τῷ χάρακι τῷ Καίσαρος κατὰ
[5, 109]	Ἐλθὼν δ' ἐπὶ τὸ Ταυρομένιον	προσέπεμψε	μὲν ὡς ὑπαξόμενος αὐτό, οὐ
[5, 55]	τῶν σημείων ἐφαίνοντο καὶ ἀλλήλαις	προσέπλεον·	καὶ τῶν ῥαβδούχων ὁ ἡγούμενος
[5, 33]	καὶ μετὰ σπουδῆς τὰς τάφρους	προσεσταύρου	καὶ ἐδιπλασίαζε τὸ βάθος καὶ
[5, 133]	ἐκ μὲν Σικελίας ἄκρᾳ Λακινίᾳ	προσέσχε	καὶ τὸ ἱερὸν τῆς Ἥρας
[5, 55]	ὑπηκόοις ἢ ἐλάσσοσιν ἀνδράσιν ὑπαντῶσι,	προσέταξε	καθελεῖν τὸ σημεῖον. Οἱ δὲ
[5, 46]	νίκης, προυκάθητο ἐπὶ βήματος καὶ	προσέταξε	μὲν ἅπασι θέσθαι τὰ ὅπλα,
[5, 46]	ἐν μέρει κατὰ τέλος, οὗ	προσέταξεν	ὁ Καῖσαρ, ἐφ' ἑαυτῶν, οἵ
[5, 80]	ἐν Ῥώμῃ καὶ ἐν Ῥαβέννῃ	προσέτασσε	γίγνεσθαι καὶ στρατὸν πολὺν ἐκ
[5, 81]	μάλιστα τῶν ἐξελευθέρων ἑαυτοῦ Μενεκράτη	προσετασσεν	ἀπαντᾶν ἐπὶ στολου πολλοῦ. Ὅδε
[5, 40]	δ' ἄλλους ἐπιτρέπειν σφᾶς ἑαυτῷ	προσέτασσεν.	Ταῦτα μὲν εἶπεν ἅπασιν ἰδία
[5, 12]	Ἀντωνίου. Οἱ δὲ Καληνόν τε	προσέτασσον	ἀποδοῦναι τὰ δύο τέλη τῷ
[5, 77]	αὐτὰ ὁ Καῖσαρ τῷ δήμῳ	προσέφερε	καὶ ἐπέστελλεν αὐτῷ Πομπηίῳ. Ὁ
[5, 109]	δὲ λαμπρῶς τῶν φρουρῶν ἐξεώσθη.	Προσεχώρησαν	δ' ἕτεραι πόλεις αὐτῷ καὶ
[5, 42]	δὲ ἐπὶ τὴν τάφρον ἀφίκοντο,	προσηγόρευσάν	τε ἀλλήλους καὶ ὁ Λεύκιος
[5, 7]	ἐν Ἐφέσῳ συγγνώμης ἐπύθοντο, ἱκέται	προσῄεσαν.	Καὶ ἀπέλυε πάντας, πλὴν τοὺς
[5, 45]	οἷς ἄξιον ὑμᾶς παθεῖν, τὸ	προσῆκον	ὧν ἐμὲ δίκαιόν ἐστι ποιεῖν·
[5, 31]	οἵδε, κωλύοντες αὐτὸν ἐς τὸ	πρόσθεν	ἰέναι. Ἀγρίππας δέ, φίλτατος Καίσαρι,
[5, 116]	Καίσαρα ἐκ Τυνδαρίδος ἐς τὸ	πρόσθεν	ἰόντα ἠνώχλει, μὴ συμπλεκόμενον. Ἀγρίππου
[5, 126]	δὲ Καῖσαρ ὑπανέστη τε αὐτῷ	προσθέοντι	καὶ προσπεσεῖν ἐθέλοντα κωλύσας ἔπεμψεν
[5, 108]	περιέσεσθαι καὶ αὐτὸς ἔφη τι	προσθήσειν	ἐς τὸ τῶν νεῶν ὕψος.
[5, 123]	παρὰ τοῦ Καίσαρος ἐλευσομένους μὴ	προσίεσθαι	καὶ τὰ στενὰ πάντα ἐκρατύνετο.
[5, 41]	ἔτι περὶ αὑτοῦ. Τοιάδε ἀλλήλοις	προσιόντες	ἀπό τε τῆς στολῆς καὶ
[5, 71]	διὰ τὸ Μούρκου μύσος· καὶ	προσιόντες	τῷ Πομπηίῳ συνθέσθαι παρεκάλουν, ὅτε
[5, 94]	ἐπώνυμον. ~Κατὰ δαίμονα δ' ἀμφοτέρων	προσιόντων	τῷ ῥεύματι, Ἀντώνιος ἐκ τῆς
[5, 104]	Λεπίδου καθείλκοντο, καὶ ὕστερον αὐτὰς	προσιούσας	αἱ ὁλκάδες ὡς καὶ τάσδε
[5, 90]	μέχρι ποτὲ ἄφνω τὸ πνεῦμα	προσιούσης	ἡμέρας διελύετο καὶ μεθ' ἡλίου
[5, 46]	τῆς δεδομένης σφίσι τάξεως γενόμενοι,	προσιοῦσι	τοῖς Λευκιανοῖς οἷα συνεστρατευμένοις ποτὲ
[5, 58]	Ὡς δὲ καὶ Σερουίλιος ἀπηγγέλθη	προσιὼν	τῷ Καίσαρι μετὰ χιλίων καὶ
[5, 43]	εἶναι παράνομον, ὡς ἀναγκαίαν καὶ	πρόσκαιρον	ἐτίθεσθε, Κασσίου καὶ Βρούτου περιόντων
[5, 65]	στρατὸν δὲ ἐκ τῆς Ἰταλίας	προσκαταλέγειν	ἀκωλύτως ἴσον ἑκάτερον. Αἵδε μὲν
[5, 31]	ὁ Ἀντωνίου ταμίας, Ἀντωνίῳ τι	προσκρούσας	καὶ διὰ ταῦτ' ἐπανιών, ἔλεγε
[5, 19]	ἐπὶ τῷ χρόνῳ παύσεσθαι νομιζομένῃ,	προσκρούσματα	ἐς τὸν Καίσαρα ἐγίγνετο καὶ
[5, 2]	τε καὶ στρατοῦ καὶ νεῶν.	Προσλαβόντες	δὲ καὶ Λέπιδον μεθ' ἑτέρας
[5, 10]	εἴρηται· Πομπηίου δ' αὐτὴν Ῥωμαίοις	προσλαβόντος	καὶ στρατηγὸν αὐτῇ Σκαῦρον ἀποδείξαντος,
[5, 51]	φυλάξειν ἢ πολεμοῦντος μεγάλην ἰσχὺν	προσλήψεσθαι.	Διαμέλλοντος δὲ ὅμως ἔτι αὐτοῦ
[5, 62]	Ἀντώνιος, πολεμούμενος δ' ὑπὸ σοῦ	προσλήψεσθαι	σύμμαχον ἢ καὶ σοὶ συναλλάξειν,
[5, 136]	ὑπὸ δέους, εἰ ἄρα μὴ	προσοῖτο	φιλίως αὐτὸν ὁ Ἀντώνιος, ἀναγκασθέντα
[5, 59]	ἀμυνούμενοι. Καὶ τάδε καὶ αὐτοὶ	προσπελάζοντες	τοῖς Ἀντωνίου χαρακώμασι προύλεγον. Γιγνομένων
[5, 102]	καὶ προδοσίαν, τοῖς δὲ πολεμίοις	προσπελάσας	ἠξίου Μίνδιον αὑτῷ συνελθεῖν ἔς
[5, 120]	τὸ ἴδιον. ~Ὅτε μὲν οὖν	προσπελάσειαν	αἱ νῆες, ἐμάχοντο παντοίως καὶ
[5, 66]	βουλεῦσαι καί οἱ περὶ τοῦδε	προσπέμψαι	περικαθημένῳ τὸ Βρεντέσιον. Καὶ ὁ
[5, 126]	ὑπανέστη τε αὐτῷ προσθέοντι καὶ	προσπεσεῖν	ἐθέλοντα κωλύσας ἔπεμψεν ἐς Ῥώμην,
[5, 36]	καὶ γέρρα τοῖς σκόλοψιν ἐπιρριπτεῖσθαι.	Προσπεσόντες	δὲ μεθ' ὁρμῆς βιαίου τὴν
[5, 102]	ηὐτομόλει καὶ τὸν Καίσαρα ἐλθόντα	προσπίπτων	ἠξίου συγγνῶναν μὴ λέγοντι τὰς
[5, 55]	καὶ στρατοῦ κἀκεῖνος ἡγούμενος ἰδίου	προσπλέοι,	εἴτε ἀπὸ εὐγενεστέρου φρονήματος, ὡς
[5, 107]	τὸν ἕτερον στόλον ἐξ Ἱερᾶς	προσπλέοντα,	ἀναχωρεῖν ἐσήμηνε σὺν κόσμῳ. Καὶ
[5, 61]	τοῦδε προστάξαι (οὐδὲ γὰρ προμαθεῖν	προσπλέοντα	οὐδ' ἀφικέσθαι μετὰ πολεμίων προσδοκῆσαι)
[5, 86]	τοῦ φθόρου ἐπεφαίνοντο ἐκ πόντου	προσπλέοντες	ἤδη Καλουίσιός τε καὶ Μηνόδωρος.
[5, 55]	τῷ στόλῳ μετ' ὀξείας εἰρεσίας	προσπλέοντος,	ἔδεισεν ὁ Πλάγκος Ἀντωνίῳ παρεστὼς
[5, 87]	Καλουίσιος μὲν οὐδ' ὣς ἐγιγνώσκετο	προσπλέων,	οὐδὲ ἀπὸ τῶν νεῶν τι
[5, 138]	καὶ σιτολογεῖν οὐκ ἐῶντος οὐδὲ	προσποιεῖσθαι	τὰς πόλεις, ὁ Πομπήιος ἱππέας
[5, 86]	ἦσαν αὐτοῦ, παρακαλέσαντες ἀλλήλους, ἄνευ	προστάγματος	ἀπέρρηξαν τὰ ἀγκύρια καὶ ἀνήχθησαν
[5, 61]	μὲν αὐτὸς ἔφη περὶ τοῦδε	προστάξαι	(οὐδὲ γὰρ προμαθεῖν προσπλέοντα οὐδ'
[5, 9]	ἠμβλύνετο, Κλεοπάτρα δ' ὅ τι	προστάξειεν,	ἐγίγνετο, οὐ διακριδὸν ἔτι περὶ
[5, 89]	διέφερεν οὔτε κατ' ἐπιστήμην οὔτε	προστάσσων.	Ἀλλ' ὁ φθόρος ἦν ὅμοιος
[5, 88]	ἔτι σῳζομένων τὰ πολλὰ πεπονηκότα.	Προστησάμενος	οὖν τὸν Καλουισίου στόλον, ἐπεσκεύαζε
[5, 128]	νῦν ἀνατίθεσθαι, πολλὰς δὲ δοὺς	προστιθέναι	στεφάνους ἔτι τοῖς τέλεσιν ἄλλους
[5, 128]	ἀξίωσιν. Ἔτι δὲ αὐτοῦ τοιάδε	προστιθέντος	ἕτερα, ὑπεφώνησε χιλίαρχος Ὀφίλλιος στεφάνους
[5, 39]	διῴκει, τὰ δὲ πάτρια Ῥωμαίοις	πρόσχημα	μόνον ἦν καὶ γέλως. Ἅπερ
[5, 79]	τις εὑρέθη δεδαπανημένος, ἄνευ τοῦ	προσώπου	μόνου, καθάπερ ἐς ἐπίδειξιν παραλελειμμένου,
[5, 50]	τῶν Καίσαρος φίλων καὶ σπονδὰς	προτεινόντων	καὶ οὐκ ἐθέλουσιν ἐνοχλούντων τὰ
[5, 102]	τῶν Καίσαρος, φίλος ἐν τῇ	προτέρᾳ	γεγονὼς αὐτομολίᾳ, τοῖς μὲν ἀμφ'
[5, 15]	τῶν στρατιωτῶν, εἰ μὴ τὰ	πρότερα	ἐπινίκια λάβοιεν. Πολὺ δ' ἦν
[5, 91]	πλέον. ~Ὁ δὲ καὶ τῆς	προτεραίας	ἡμέρας πολλὰ τῷ πολέμῳ βλαβεὶς
[5, 132]	διηνεκεῖ ἄρα ἀρχῇ προτρέποντες τῆς	προτέρας	ἀποστῆναι. Ὁ δὲ ἐδέξατο μὲν
[5, 83]	ηὐλίσαντο πάντες, ἔνθα καὶ τῆς	προτέρας.	Ἡ μὲν δὴ ναυμαχία ἐς
[5, 92]	λύπης ἀνίη καὶ λαμπροτέραν τῆς	προτέρας	παρασκευῆς συνεπήγνυτο· ~ἀρχομένου δ' ἦρος
[5, 123]	αὐτὴν· ὁ δὲ ἀντενεκάλει τῆς	προτέρας	τάξεως ἀφῃρῆσθαι καὶ μόνον ἔχειν
[5, 62]	ἐπολέμουν· ὁ δὲ Πομπήιος οὐ	πρότερον,	ἀλλὰ νῦν Ἀντωνίῳ θαρρῶν ἐπιβέβηκε
[5, 22]	τήν τε γὰρ Κελτικὴν Ἀντωνίῳ	πρότερον	δεδομένην ἐλευθεροῦν μετ' ἐξαπάτης Ἀντωνίου,
[5, 3]	Διενείμαντο δὲ αὖθις ὅσα καὶ	πρότερον	ἔθνη καὶ ἐπελάμβανον τὰ Λεπίδου·
[5, 54]	Ἀντώνιον· ὁ δὲ οἷα καὶ	πρότερον	εἶπε· Φουλβίας μὲν ᾐσθόμην οὔσης
[5, 44]	θέλοις, ὑποδεικνὺς δέ, οἷα καὶ	πρότερον	καὶ νῦν ἐφρόνησα περὶ σοῦ
[5, 101]	ἐπεβούλευεν αὖθις αὐτομολίαν. ~Ἐπινοῶν δὲ	πρότερον,	ὡς ἐς πάντα οἱ συνοῖσον,
[5, 23]	τοῖς ἐροῦσιν ὡς ἐν δίκῃ.	Πρότερος	δ' ὁ Καῖσαρ ἐλθὼν ἱππέας
[5, 60]	ὑπὸ Καίσαρος ἐς Φοινίκην τοῦ	προτέρου	θέρους πρὸς τὸν Ἀντώνιον ἀπέσταλτο
[5, 97]	ἐπὶ τιμῇ τοῦ Καίσαρος τοῦ	προτέρου	Ἰούλιου ἀντὶ Κυιντιλίου καλοῦσι. Τήνδε
[5, 3]	ἀξιοῦντος αὐτόνομον ἀφιέναι γνώμῃ τοῦ	προτέρου	Καίσαρος, ὅ τε Λέπιδος διεβάλλετο
[5, 12]	δόξαντι Λεπίδῳ Λιβύην ἀντὶ τῶν	προτέρων	ἐθνῶν ἐνήλλασσε καὶ τὰ λοιπὰ
[5, 128]	ἔφασαν αὖθις στρατεύσεσθαι, πρὶν τῶν	προτέρων	λαβεῖν γέρα τε καὶ τιμάς.
[5, 39]	δι' ὑμᾶς, οὓς τῆς ἐμῆς	προτίθημι	εὐκλείας. Πέμψω δὴ πρὸς τὸν
[5, 63]	μητρί, ὅτι συγγενὴς οὖσα καὶ	προτιμηθεῖσα	ἐκ πάντων ὑφ' αὑτοῦ, φύγοι
[5, 45]	δίκαιόν ἐστι ποιεῖν· ὃ δὴ	προτιμήσω	διά τε τοὺς θεοὺς καὶ
[5, 43]	ἐπὶ τὰ πάτρια ἠξίουν, οὐ	προτιμῶν	οὐδὲ τὸν ἀδελφὸν τῆς πατρίδος,
[5, 132]	ἐς ἀεί, διηνεκεῖ ἄρα ἀρχῇ	προτρέποντες	τῆς προτέρας ἀποστῆναι. Ὁ δὲ
[5, 114]	δίψης καὶ θέρους καὶ κόπου.	Προτρέποντος	δὲ αὐτοὺς τοῦ Κορνιφικίου καὶ
[5, 73]	νηὶ τῶν ἀνδρῶν πέμψαι Πομπηίῳ,	προτρέπων	αὐτὸν ἐπιθέσθαι τοῖς ἀνδράσι καὶ
[5, 46]	θυσίας στεψάμενος δάφνῃ, συμβόλῳ νίκης,	προυκάθητο	ἐπὶ βήματος καὶ προσέταξε μὲν
[5, 85]	πάσαις ἐνέβαλλε καὶ ἐς μάχην	προυκαλεῖτο.	Αἱ δὲ καίπερ ἐνοχλούμεναι ἐς
[5, 113]	ἀπορίας ἐς μάχην ἐξέτασσε καὶ	προυκαλεῖτο.	Πομπηίου δὲ οὐ συμπλεκομένου μὲν
[5, 59]	αὐτοὶ προσπελάζοντες τοῖς Ἀντωνίου χαρακώμασι	προύλεγον.	Γιγνομένων δὲ τούτων ἀγγέλλεται Φουλβία
[5, 26]	τείχη κατέκλεισε καὶ τὴν χώραν	προυνόμευεν.	~Ὁ δὲ Καῖσαρ ἐς τὸ
[5, 32]	ἐν ᾧ Λεύκιον εἶχε περιειλημμένον.	Προύπεμπε	δὲ καὶ ἑτέρους, ἐμποδὼν εἶναι
[5, 129]	τοῦ λοιποῦ στρατοῦ τὸν μὲν	προύπεμπεν	ἐς τὴν Ἰταλίαν ἐπὶ νεῶν,
[5, 30]	Ῥώμην ἐπειγόμενος τρεῖς μὲν τάξεις	προύπεμψεν,	αἳ νυκτὸς ἔλαθον ἐς τὴν
[5, 122]	ἐς ἰδιώτην ἀπ' αὐτοκράτορος καὶ	προύπεμψεν	ἐς Μεσσήνην ἐς τὰς ναῦς
[5, 67]	δ' ἐς αὐτὸν οὐκ ὄντων	προυτέθη	διάγραμμα, εἰσφέρειν ἐπὶ μὲν τοῖς
[5, 134]	τὴν σὴν μητέρα περισώσας ἔπεμπε,	προύτεινε.	Καὶ εἰ ἐδέξω, οὔτ' ἂν
[5, 21]	τοῦτον γὰρ ἀντὶ τοῦ Καίσαρος	προυτίθει.	Καὶ τάδε μὲν ἐγράφετο παρ'
[5, 93]	ἀρκοῦντα τὰ Ἀντωνίου, ἑτέρας ἀσχολίας	προύφερε	καὶ δῆλος ἦν ἢ αὖθις
[5, 59]	ἐγίγνοντο, καὶ τὰ ἐγκλήματα ἀλλήλοις	προύφερον,	οἱ μὲν τὴν ἀπόκλεισιν τοῦ
[5, 83]	ναυμαχία ἐς τοῦτο ἐτελεύτα, καὶ	προῦχεν	ἐν αὐτῇ τὰ Πομπηίου παρὰ
[5, 140]	τε Μάγνου γεγενομένῳ καὶ ἀξιώσει	προύχοντι	τῶν ἄλλων καὶ βεβαιοτέρῳ τὸν
[5, 39]	καὶ οὐδ' ἐφ' ᾗ συνέστη	προφάσει,	Κασσίου καὶ Βρούτου τεθνεώτων διαλυθεῖσαν.
[5, 53]	στρατῶν ὅσους ὑπώπτευε, διέπεμπεν ἐπὶ	προφάσεων	ἄλλους ἀλλαχοῦ καὶ Λέπιδον ἐς
[5, 134]	κηδεύων μετὰ συνθήκας ἐπολέμησεν ἄνευ	προφάσεως,	καὶ Λέπιδον κοινωνὸν ὄντα τῆς
[5, 42]	οὐκ αἰσχρὸν ἡγοῦμαι μετὰ τοιᾶσδε	προφάσεως	ὑπὸ τοιοῦδε ἡσσῆσθαι. Καὶ τάδε
[5, 127]	αὐτὸν ἐσόμενα ἐξ Ἀντωνίου καὶ	πρόφασιν	ἕξων διαφορᾶς, εἰ μὴ δίκαια
[5, 51]	ὁ Καῖσαρ, ὡς ἐς ἀμφότερα	πρόφασιν	εὑρών, ᾔει καὶ παρελάμβανε τόν
[5, 123]	ἐπῆρτο καὶ κρατήσειν ἐδόκει Σικελίας,	πρόφασιν	ἔχων, ὅτι πρῶτος ἐπιβαίη τῆς
[5, 73]	καὶ οἵδε ἐπὶ τοῦ χώματος,	πρόφασιν	μὲν ὡς ἅπαντες ἐπὶ ἀκτῆς
[5, 36]	μή τις ὡς ἐν νυκτὶ	πρόφασις	γένοιτο, κατὰ φῶς ἄγειν σφᾶς
[5, 135]	καὶ σὲ προορᾶν ἐπὶ σεαυτοῦ,	προφέρει	δέ σοι καὶ Πομπήιος ὑπὸ
[5, 16]	τοῖς ἀρχομένοις ἐς τὸν ἄρχοντα	προφέρων	καὶ τὴν Καίσαρος ἀσθένειαν, οὐχ
[5, 135]	ὑπομιμνήσκει, τὸν οὐ πεμφθέντα στρατὸν	προφέρων.	Συνελόντι δὲ εἰπεῖν, Πομπήιος ἑαυτὸν
[5, 101]	ἐπὶ χιλίοις σταδίους καὶ τοῖς	προφύλαξι	τῶν ναυπηγουμένων Καίσαρι νεῶν οἷα
[5, 119]	ἀδοκήτῳ, τὴν ναῦν κρούοντες ἐπὶ	πρύμναν	ἀντισπᾶν. Τὸ δ' αὐτὸ ποιούντων
[5, 106]	κατά τε πρῷραν καὶ κατὰ	πρύμναν.	Ὡς δὲ αὐτοῖς αἵ τε
[5, 36]	ὁρμὴν ἀποδεξάμενος, οὐκ ἀξίως, ἔφη,	πρῴην	τῆς παρούσης ἀνάγκης ἠγωνισάμεθα, καὶ
[5, 85]	ἐπ' ἀγκυρῶν ἐσάλευον καὶ κατὰ	πρῷραν	ἀπεμάχοντο τοὺς ἐπιόντας. Δημοχάρους δ'
[5, 106]	τῶν νεῶν εἶχον κατά τε	πρῷραν	καὶ κατὰ πρύμναν. Ὡς δὲ
[5, 55]	ὁ ἡγούμενος Ἀντωνίῳ, κατὰ τὴν	πρῷραν,	ὥσπερ ἔθος ἐστίν, ἑστώς, εἴτ'
[5, 16]	Οἱ δὲ αὐτὸν τὰ μὲν	πρῶτα	ἔσκωπτον ὡς κόλακα, πλέονος δὲ
[5, 119]	λάβοιτο. ~Ἐλθούσης δὲ τῆς ἡμέρας	πρῶτα	μὲν ἦν ἐρετῶν ἅμιλλα καὶ
[5, 3]	παρασκευῆς Κασσίου τε καὶ Βρούτου	πρῶτα	συνίστατο, ὁ δὲ Καῖσαρ καὶ
[5, 139]	Φουρνίῳ δὲ οὐ μακρὰν παραστρατοπεδεύοντι	πρῶται	μὲν ἧκον ἐκ Σικελίας, ἦρος
[5, 49]	πάλαι φασὶν αὐτὴν ἐν ταῖς	πρώταις	δυώδεκα πόλεσιν ἐν Ἰταλίᾳ γενέθαι.
[5, 35]	λιμοῦ πιέζοντος ἐνυκτομάχησεν αὖθις ἐκ	πρώτης	φυλακῆς ἐς ἕω περὶ ἅπαν
[5, 125]	ἦν, ἐτρέπετο τῇ γνώμῃ. Καὶ	πρῶτοι	μὲν αὖθις οἱ Πομπηιανοί, ὅσοι
[5, 124]	αὐτοκράτορα τῶν ὁρώντων, οἱ Πομπηιανοὶ	πρῶτοι	συνέθεον, ὅσοι διεφθάρατο, καὶ συγγνῶναι
[5, 134]	σοί. Καὶ τάδε οὐ νῦν	πρῶτον,	ἀλλ' ἔτι κρατῶν Σικελίας καὶ
[5, 109]	Ἀρχηγέτης Ἀπόλλωνος ἀγαλμάτιόν ἐστιν, ὃ	πρῶτον	ἐστήσαντο Ναξίων οἱ εἰς Σικελίαν
[5, 112]	ἐς Δικαιάρχειαν ἔπεμπεν, ἄγειν τὸ	πρῶτον	καλούμενον τέλος ἐς Ἱππώνειον. ~Μεσσάλας
[5, 86]	ἐπιχειροῦσι προκεῖσθαι. Τόλμῃ τε παραβόλῳ	πρῶτον	ὁ Κορνιφίκιος τὴν ναυαρχίδα τοῦ
[5, 123]	ἐδόκει Σικελίας, πρόφασιν ἔχων, ὅτι	πρῶτος	ἐπιβαίη τῆς νήσου καὶ πλέονας
[5, 73]	αὐτίκα, περὶ τῆς τάξεως διαλαχόντες,	πρῶτος	μὲν ἐπὶ ἑξήρους Πομπήιος περιωρμις
[5, 73]	τετραετὲς Ἀντώνιον μὲν καὶ Λίβωνα	πρώτους,	ἀντικαθιστάντος ὅμως Ἀντωνίου, ὃν ἂν
[5, 120]	πῦρ· τούτου δὲ μετὰ τοὺς	πρώτους	ἐπίπλους ἐφείσαντο διὰ τὰς συμπλοκάς.
[5, 100]	ἄνευ θεοῦ δὶς οὕτω θέρους	πταῖσαι	τοὺς πολεμίους. Φασὶ δ' αὐτόν,
[5, 9]	γενομένου, οἱ Ἀράδιοι εἶχον λέγοντα	Πτολεμαῖον	εἶναι. Καὶ τὸν ἐν Ἐφέσῳ
[5, 9]	Ἀραδίους ἕτερον ἱκέτην, ὅν τινα,	Πτολεμαίου	τοῦ ἀδελφοῦ τῆς Κλεοπάτρας ἀφανοῦς
[5, 36]	τάφρων ἐγχωστήρια ὄργανα καὶ πύργοι	πτυκτοί,	σανίδας ἐς τὰ τείχη μεθιέντες,
[5, 47]	νῦν ὑφ' ὑμῶν σῳζομένων ἐπενόουν	πυθέσθαι,	τί παθόντες ἐξ ἡμῶν ἢ
[5, 74]	καὶ Ἀντώνιος ὥδευον ἐς Ῥώμην.	Πυθόμεναι	δὲ ἥ τε πόλις καὶ
[5, 23]	τῆς τε ἰδίας παρασκευῆς αὐτῶν	πυθόμενοι	καὶ τὴν εἰς ἑκάτερον σφῶν
[5, 87]	ὀρῶν καὶ περὶ τοῦ κακοῦ	πυθόμενοι	τοὺς κρημνούς, τῷ πυρὶ περὶ
[5, 68]	ἑαυτὸν ἐμπαρέχοντα καὶ τιτρωσκόμενον ᾐδοῦντο.	Πυθόμενος	δ' ὁ Ἀντώνιος ἐβοήθει κατὰ
[5, 55]	διακοσίαις, ἃς ἐν Ἀσίᾳ πεποίητο.	Πυθόμενος	δὲ Ἀηνόβαρβον ἀπαντᾶν αὑτῷ ναυσὶ
[5, 109]	τὸν πορθμὸν ἐς τὸ Ταυρομένιον.	Πυθόμενος	δὲ περὶ τῆς ναυμαχίας μετέγνω
[5, 85]	τῶν συμβεβηκότων ἀμφὶ τῇ Κύμῃ	πυθόμενος	ἐξέπλει τὸν πορθμόν, ὑπαντήσων τῷ
[5, 134]	τάδε παρασκευάζειν. ~Ὁ δὲ Ἀντώνιος	πυθόμενος	μὲν εὐθὺς ἀμφὶ τοῦ Πομπηίου,
[5, 53]	ἐς διαλύσεις, εἰ δεήσειεν. Καὶ	πυθόμενος	ὁ Λίβων ἐπέστελλε τοῖς οἰκείοις
[5, 122]	περὶ τῆς μεταγνώμης τοῦ πεζοῦ	πυθόμενος	τήν τε ἐσθῆτα ἤλλαξεν ἐς
[5, 5]	αὐτῶν καὶ βραχύτατον, ὃ καὶ	πυθομένους	ὑμᾶς ἀγαπήσειν οἴομαι. Ἃ γὰρ
[5, 33]	καὶ ἐπάλξεις τε ἦσαν αὐτῷ	πυκναὶ	καὶ ἡ ἄλλη παρασκευὴ πᾶσα
[5, 56]	τὸν λιμένα μέγαν ὄντα φρουρίοις	πυκνοῖς	περιεφράξατο καὶ τὰς νήσους τὰς
[5, 56]	τάξεων, καὶ οἱ Βρεντέσιοι τὰς	πύλας	ἀπέκλειον, Ἀηνοβάρβῳ μὲν ὡς ἐκ
[5, 34]	αἰτίαν ἐξέθορε νυκτὸς ἐπὶ τὰς	πύλας	αὐτῶν ὡς διεκπαίσων αὐτοὺς καὶ
[5, 30]	αὐτὸν Νωνίου τοῦ φύλακος τῶν	πυλῶν	δεξαμένου τε καὶ τὸν ὑφ'
[5, 87]	πανταχῇ τοὺς ἐξαγγελοῦντας, ὅτι σῴζοιτο,	πυνθάνεται	Καλουίσιον σὺν ταῖς πρόπλοις καταπλέοντα
[5, 20]	~Ὧν οἱ ἡγεμόνες τοῦ στρατοῦ	πυνθανόμενοι	διῄτησαν αὐτοῖς ἐν Τεανῷ καὶ
[5, 31]	καὶ διὰ ταῦτ' ἐπανιών, ἔλεγε	πυνθανομένοις	τὸν Ἀντώνιον χαλεπαίνειν τοῖς πολεμοῦσι
[5, 124]	ἡσσημένοις καταστάντες. Ὧν ὁ Καῖσαρ	πυνθανόμενος	περιέπεμπε τοὺς τὰ συμφέροντα παραινέσοντας
[5, 116]	κατεῖχον, αἳ φόβῳ μάλιστα Ἀγρίππου	πῦρ	διηνεκὲς ἔκαιον ὡς ἐμπρήσοντες τοὺς
[5, 49]	οἰκίαν καὶ ἑαυτὸν ἐς τὸ	πῦρ	ἐνέβαλε, καὶ ἄνεμοι τὴν φλόγα
[5, 120]	ἔλιπον, ὅτι μὴ μόνον τὸ	πῦρ·	τούτου δὲ μετὰ τοὺς πρώτους
[5, 35]	ἐν τῇ Περυσίᾳ τὰ μὲν	πυρὰ	ἰδόντες ἥδοντο, τῶν δ' ἀνδρῶν
[5, 142]	ὁ δὲ νυκτὸς τὰ συνήθη	πυρὰ	καίεσθαι καταλιπὼν καὶ τοὺς σαλπιγκτὰς
[5, 87]	ἐς τὰ ὄρη συνέφευγον καὶ	πυρὰ	πολλὰ ἔκαιον σύμβολα τοῖς ἔτι
[5, 35]	τῶν ἀμφὶ τὸν Ἀγρίππαν περικαθημένων	πυρὰ	πολλὰ ἤγειραν, σύμβολα τῷ Λευκίῳ.
[5, 36]	καὶ τάφρων ἐγχωστήρια ὄργανα καὶ	πύργοι	πτυκτοί, σανίδας ἐς τὰ τείχη
[5, 107]	δὲ τούς τε ἐν τοῖς	πύργοις	ἀπεσείσατο καὶ τὴν θάλασσαν ἀθρόως
[5, 37]	αὖθις ἁρπάσαντες (οὐ γὰρ ἔτι	πύργους	εἶχον) ἔφερον ἐς τὰ τείχη
[5, 36]	κλίμακας ἐπῆγον, οἱ δὲ τοὺς	πύργους·	ἐνεχείρουν τε ὁμοῦ καὶ ἠμύνοντο
[5, 33]	τό τε περιτείχισμα ὕψου καὶ	πύργους	ἐπ' αὐτοῦ ξυλίνους δι' ἑξήκοντα
[5, 106]	δ' ἀμφοτέροις πάντα λαμπρῶς, καὶ	πύργους	ἐπὶ τῶν νεῶν εἶχον κατά
[5, 118]	βέλη τε παντοῖα φέρουσαι καὶ	πύργους	καὶ μηχανάς, ὅσας ἐπενόουν. Ἐπενόει
[5, 121]	κατ' αὐτὸν ἦσαν, τούς τε	πύργους	κατέρριψαν καὶ τὰς ναῦς ἐπιστρέψαντες
[5, 121]	δέ ποτε ταῖς χροιαῖς τῶν	πύργων,	αἷς δὴ μόναις διέφερον ἀλλήλων,
[5, 87]	κακοῦ πυθόμενοι τοὺς κρημνούς, τῷ	πυρὶ	περὶ τῆς ὁδοῦ τεκμαιρόμενοι, διέδραμον
[5, 35]	τούσδε ἐνοχλεῖσθαι καὶ παυσαμένου τοῦ	πυρὸς	διεφθάρθαι. Ὁ δὲ Λεύκιος τοῦ
[5, 114]	ἄνυδρον γῆν ἀφίκοντο, ἣν ῥύακα	πυρὸς	λέγουσι, ποτὲ μέχρι θαλάσσης κατιοῦσαν,
[5, 119]	ἀπὸ χειρῶν, ὅσα λίθοι καὶ	πυρφόρα	καὶ τοξεύματα. Μετὰ δὲ αἱ
[5, 112]	τινες ἐκ τῶν ὀρῶν ἐς	πύστιν	τῶν γεγονότων καταθέοντες εὗρον αὐτὸν
[5, 1]	τε καὶ οὐκ ἄξιον ἐπιγραφῆς	πω,	διὸ δὴ καὶ τοῖς ἐμφυλίοις
[5, 22]	ἐπὶ Πομπήιον, ἐφ' ὃν οὐδέ	πω	παρατάττεται λιμωττούσης ὧδε τῆς πόλεως,
[5, 75]	ἄξοντα ἐπὶ Παρθυαίους· οὐ γάρ	πω	πέπυστο αὐτὰ Λέπιδον ἀφῃρῆσθαι Σεξστίου.
[5, 119]	καλῴδια ἐποίει· οὐδὲ τὸ μηχάνημά	πω	προέγνωστο, ὡς δρέπανα δόρασι περιθέσθαι·
[5, 145]	ἐλῄστευον, οἱ μὲν οὐχ ὑπακούσαντές	πω	Ῥωμαίων, οἱ δ' ἐν τοῖς
[5, 137]	οὔτε κωλύειν ἀξιόμαχος ὢν οὔτε	πω	τὴν γνώμην εἰδὼς τὴν Ἀντωνίου·
[5, 62]	ἐπῆκται· οὐδὲ γὰρ τῆς βουλῆς	πω	τότε μετεῖχεν. Εἰ δ' ὡς
[5, 90]	πέτρας. Ἐμόχθουν τε χειμῶνι τῶν	πώποτε	μάλιστα καινοτρόπῳ, γῆς ὄντες ἀγχοτάτω
[5, 61]	ᾖς μοι, περιέσωσα. Ὁ δέ	πῶς,	ἔφη, τοὺς μὲν ἐχθροὺς φίλους