Livre, par.
[5, 102]	διοικοῦντος. Ἔφη δ' ἐπανελθὼν μὲν	ἰάσεσθαι	λαμπροῖς τὸ ἁμάρτημα ἔργοις, μέχρι
[5, 70]	αὐτὸν Πομπήιον εὐεργέτην τε ἐν	Ἰβηρίᾳ	γενόμενον καὶ ἑκόντα ἐλθόντα ἐς
[5, 143]	πολὺ καὶ κρύφα λῃστεύων ἐν	Ἰβηρίᾳ,	μέχρι, πολλῶν συνδραμόντων ἐς αὐτὸν
[5, 134]	ἔπεμψεν οὐκ ἀπορῶν μὲν ἐς	Ἰβηρίαν,	εἰ πολεμεῖν ἐγνώκει, διαπλεῦσαι, φίλην
[5, 26]	ἔπεισε πολεμεῖν Καρρίνα τῷ τὴν	Ἰβηρίαν	ἐπιτροπεύοντι τῷ Καίσαρι. Ἀηνόβαρβός τε
[5, 20]	ὑπὸ Καίσαρος πεμπομένοις ἐς τὴν	Ἰβηρίαν	καὶ μὴ κωλύειν αὐτοὺς ἔτι
[5, 51]	τὴν Κελτικὴν ἐπ' αὐτῷ καὶ	Ἰβηρίαν,	καὶ τάσδε οὔσας ὑπὸ Ἀντωνίῳ,
[5, 54]	δὲ ὡς τοιῷδε ἀνδρὶ πᾶσαν	Ἰβηρίαν	καὶ τὸν ἐν αὐτῇ στρατόν,
[5, 27]	κατὰ σπουδὴν ἐκ τῆς ἐς	Ἰβηρίαν	ὁδοῦ μετεκάλει. Τούς τε στρατολογήσοντας
[5, 24]	δὲ ἕτερα Σαλουιδιηνὸς ἦγεν ἐξ	Ἰβηρίας.	Καὶ χρήματα ἦν Λευκίῳ μὲν
[5, 82]	Μενεκράτης τὸν μηρὸν ἀκοντίῳ πολυγλώχινι	Ἰβηρικῷ	ὁλοσιδήρῳ, καὶ οὐκ ἦν ἐξελεῖν
[5, 66]	τοῦ περὶ Ῥοδανὸν στρατοῦ, ἀπόστασιν	ἰδίᾳ	βουλεῦσαι καί οἱ περὶ τοῦδε
[5, 41]	οἱ τοῦ Καίσαρος ἐχθροί, τὴν	ἰδίᾳ	γενομένην ἔντευξιν τοῦ Φουρνίου ὑπονοοῦντες
[5, 40]	προσέτασσεν. Ταῦτα μὲν εἶπεν ἅπασιν	ἰδία	δὲ ἕνα τῶν τριῶν ἀπολαβών,
[5, 118]	ἐς ἣν τριακόσιαι νῆες ἑκατέρων	ἰδίᾳ	παρεσκευάζοντο, βέλη τε παντοῖα φέρουσαι
[5, 46]	αὐτοῦ Καίσαρος, νυκτοφυλακεῖν ἑκατέρους τὰ	ἴδια·	ἅμα δὲ ἡμέρᾳ ὁ μὲν
[5, 17]	ὑπὸ ἀνάγκης αὑτῶν ἐς τὰ	ἴδια	ἐπιδεῖσθαι. Τό τε αὐτομολεῖν, πάλαι
[5, 2]	τάδε πράξας ἀνήγετο ταῖς τε	ἰδίαις	καὶ ταῖς τριάκοντα, Κλώδιος δὲ
[5, 17]	ὑπὸ ἀνάγκῃ νόμων, ἀλλ' ὑποσχέσεσιν	ἰδίαις,	οὐδὲ ἐπὶ πολεμίους κοινούς, ἀλλὰ
[5, 107]	ἐξ ὄρους ἐφορῶν τὰς μὲν	ἰδίας	μικρὰ ἐπωφελούσας καὶ ψιλουμένας τῶν
[5, 23]	καὶ ἐστρατευμένα Ἀντωνίῳ, τῆς τε	ἰδίας	παρασκευῆς αὐτῶν πυθόμενοι καὶ τὴν
[5, 145]	μοι γνώριμα οὔτε συντελοῦντα μῆκος	ἰδίας	συγγραφῆς οὔτε χώραν ἔχοντα ἑτέρωθι
[5, 47]	τὴν βοὴν καταπαύσας εἶπε τοῖς	ἰδίοις.	Ὑμεῖς μέν, ὦ συστρατιῶται, οὕτως
[5, 119]	ὁ δὲ ἅρπαξ ἐποίει τὸ	ἴδιον.	~Ὅτε μὲν οὖν προσπελάσειαν αἱ
[5, 41]	πολεμεῖν μέχρι θανάτου· οὐ γὰρ	ἴδιόν	τινι τὸν πόλεμον, ἀλλὰ κοινὸν
[5, 54]	εἰ τῇ Ἀντωνίου γνώμῃ ὑπομεμενηκὼς	ἴδιον	τὸ ἁμάρτημα ποιοῖτο, ὠνείδιζε δὲ
[5, 55]	ἀνὴρ καὶ στρατοῦ κἀκεῖνος ἡγούμενος	ἰδίου	προσπλέοι, εἴτε ἀπὸ εὐγενεστέρου φρονήματος,
[5, 51]	αὐτῶν παρέλυε τῆς ἀρχῆς καὶ	ἰδίους	ἐπιστήσας ἐς Ῥώμην ἀνέστρεφεν· ~ὁ
[5, 17]	οὐδὲ ἐπὶ πολεμίους κοινούς, ἀλλὰ	ἰδίους	ἐχθρούς, οὐδὲ ἐπὶ ξένους, ἀλλὰ
[5, 67]	ἐς ἐπίκτητον ἀρχήν, ἀλλ' ἐς	ἰδίους	ἐχθροὺς ὑπὲρ οἰκείας δυναστείας, ὑπὲρ
[5, 83]	ἐπανιὼν τάς τε φευγούσας τῶν	ἰδίων	ἐπανήγαγε καὶ τὰς ἐμπιπραμένας ἐκώλυσε.
[5, 40]	καὶ τοὺς ἄλλους χωρὶς τῶν	ἰδίων	ἐχθρῶν ἑαυτοῦ. ~Οἵδε οὖν οἱ
[5, 126]	προγράψας ἐπὶ θανάτῳ τοσούσδε ὁμοτίμους,	ἰδιωτεύων	καὶ ἐνίοις τῶν προγραφέντων ἄρχουσιν
[5, 122]	τήν τε ἐσθῆτα ἤλλαξεν ἐς	ἰδιώτην	ἀπ' αὐτοκράτορος καὶ προύπεμψεν ἐς
[5, 126]	Ῥώμην, ἐφ' οὗπερ ἦν σχήματος,	ἰδιώτην	ἀπ' αὐτοκράτορος, οὐδὲν ἔτι πλὴν
[5, 76]	ἐπιστελλόμενα ἐφορῶν μόνα, ἀφέλειαν δὲ	ἰδιωτικὴν	αὖθις ἐξ ἡγεμονίας καὶ σχῆμα
[5, 58]	ναῦς μακράς τε καὶ στρογγύλας	ἰδιωτικοῦ	πλήθους, οἳ μεθ' ἡμέραν ἄλλοι
[5, 89]	ἔτι τῶν λεγομένων, οὐδὲ κυβερνήτης	ἰδιώτου	διέφερεν οὔτε κατ' ἐπιστήμην οὔτε
[5, 11]	ἐχείμαζεν ἐνταῦθα, ἄνευ σημείων ἡγεμονίας,	ἰδιώτου	σχῆμα καὶ βίον ἔχων, εἴθ'
[5, 86]	οἱ τοῦ Πομπηίου κατεῖδον καὶ	ἰδόντες	ἀνεχώρουν· συνεσκόταζε γὰρ ἤδη, καὶ
[5, 35]	τῇ Περυσίᾳ τὰ μὲν πυρὰ	ἰδόντες	ἥδοντο, τῶν δ' ἀνδρῶν βραδυνόντων
[5, 62]	ἐπιτρίψειεν ὑπὸ τῆς δυσθυμίας, οὐκ	ἰδόντος	αὐτὴν οὐδὲ νοσοῦσαν Ἀντωνίου, ὡς
[5, 75]	Δαρεῖον τὸν Φαρνάκους τοῦ Μιθριδάτου,	Ἰδουμαίων	δὲ καὶ Σαμαρέων Ἡρῴδην, Ἀμύνταν
[5, 38]	ἐφήδρευε, παρ' αὐτὸ τὸ τεῖχος	ἵδρυσε	καὶ ἐδίδαξεν ἀναπηδᾶν ἐς τὸ
[5, 94]	ὡς φίλῳ. Καὶ ὁ Καῖσαρ	ἰδὼν	ἀντεμιμεῖτο, καὶ ξυμβάλλουσιν ἀλλήλοις κατὰ
[5, 61]	τὸν Καίσαρα. ~Ὁ δὲ αὐτὸν	ἰδὼν	ἐν θαύματι ἐποιεῖτο, ὅτι μὴ
[5, 105]	ἐπὶ μετώπου τῆς Σικελίας πλέονα	ἰδὼν	ἔν τε Πελωριάδι καὶ Μύλαις
[5, 16]	μὴ ἀφίκοιτο, καὶ τὸν Νώνιον	ἰδὼν	ἐξέκλινεν, ὡς δὲ ὀλίγων ταῦτα
[5, 79]	παράσπονδον εἴτε τὴν Καίσαρος παρασκευὴν	ἰδὼν	πολλὴν οὖσαν (οὐ γάρ ποτε
[5, 70]	ἐς Συρακούσας ὑπεχώρει καί τινας	ἰδὼν	φύλακας ἑπομένους ἐκ Πομπηίου, φανερῶς
[5, 42]	στρατόπεδον τὸ σὸν ἄνευ σπονδῶν	ἱέμην)	ἀλλ' ἵνα τοῖς ἄλλοις αἰτήσω
[5, 31]	κωλύοντες αὐτὸν ἐς τὸ πρόσθεν	ἰέναι.	Ἀγρίππας δέ, φίλτατος Καίσαρι, δείσας
[5, 114]	νυκτὸς ἐθάρρουν, ἐν ἀσελήνῳ μάλιστα,	ἰέναι	διὰ ἀπειρίαν ὁδῶν καὶ ἐνέδρας,
[5, 32]	ἀμφοτέροις ἑκατέρωθεν οὖσιν ἐς χεῖρας	ἰέναι	ἐς Περνσίαν παρῆλθεν, ἐχυρὰν πόλιν,
[5, 12]	ἐς τὴν ἀγορὰν ἢ τὰ	ἱερά,	ἐθρήνουν, οὐδὲν μὲν ἀδικῆσαι λέγοντες,
[5, 11]	Ἔξοδοί τε ἦσαν αὐτῷ ἐς	ἱερὰ	ἢ γυμνάσια ἢ φιλολόγων διατριβὰς
[5, 130]	δῆμος ἐστεφανωμένοι ἔς τε τὰ	ἱερὰ	καὶ ἐκ τῶν ἱερῶν ἐς
[5, 73]	συνεγράψαντο καὶ ἐσημήναντο καὶ ταῖς	ἱεραῖς	παρθένοις φυλάσσειν ἔπεμψαν ἐς Ῥώμην.
[5, 105]	μὲν οὖν ἀπὸ Στρογγύλης εἰς	Ἱερὰν	διέπλει καὶ τῶν Πομπηίου φρουρῶν
[5, 105]	αὐτὸν οὐχ ὑποστάντων εἷλε τὴν	Ἱερὰν	καὶ τῆς ἐπιούσης ἔμελλεν ἐπιχειρήσειν
[5, 109]	ἐδέξαντο· καὶ αὐτὸς ἐπανῆλθεν ἐς	Ἱεράν.	Ὁ δὲ Καῖσαρ ἤδη μὲν
[5, 68]	δὲ καὶ τόνδε, κατιόντα τὴν	ἱερὰν	ὁδόν, οὐκ ἔβαλλον μὲν ὡς
[5, 106]	~Ἀγρίππας δ' ἔτι νυκτὸς ἐξ	Ἱερᾶς	ἀνήγετο ταῖς ἡμίσεσι τῶν νεῶν
[5, 106]	καὶ τὸν ἄλλον στόλον ἐξ	Ἱερᾶς	ἐκάλει κατὰ σπουδήν· ἐσκεύαστο δ'
[5, 2]	τὰς λοιπὰς διέπρησε χωρὶς τῆς	ἱερᾶς,	ἵνα μὴ δύναιντο νεωτερίσαι. Καὶ
[5, 107]	δὲ τὸν ἕτερον στόλον ἐξ	Ἱερᾶς	προσπλέοντα, ἀναχωρεῖν ἐσήμηνε σὺν κόσμῳ.
[5, 126]	ἀπ' αὐτοκράτορος, οὐδὲν ἔτι πλὴν	ἱερέα	ἧς εἶχεν ἱερωσύνης. Ὁ μὲν
[5, 9]	ἐν Ἐφέσῳ δὲ τῆς Ἀρτέμιδος	ἱερέα,	ὃν Μεγάβυζον ἡγοῦνται, ὑποδεξάμενόν ποτε
[5, 72]	τῆς μεγίστης ἱερωσύνης ἐς τοὺς	ἱερέας	ἐγγραφῆναι. Καὶ τάδε μὲν εἶναι
[5, 11]	Ἀττικόν, ὃ καὶ Ἀθηναίων ἔχουσιν	ἱερεῖς	καὶ Ἀλεξανδρέων, καὶ καλοῦσι φαικάσιον.
[5, 130]	τιμῶν ἐδέχετο πομπήν, ἐτήσιόν τε	ἱερομηνίαν	εἶναι, καθ' ἃς ἡμέρας ἐνίκα,
[5, 4]	καὶ Κασσίου συμφορᾶς ἐς τὸ	ἱερὸν	ἱκέτας ἀπέλυε, χωρὶς Πετρωνίου, συνεγνωκότος
[5, 133]	ἄκρᾳ Λακινίᾳ προσέσχε καὶ τὸ	ἱερὸν	τῆς Ἥρας πλουτοῦν ἀναθήμασιν ἐσύλησε,
[5, 109]	ποταμὸν τὸν Ὀνοβάλαν καὶ τὸ	ἱερὸν	τὸ Ἀφροδίσιον καὶ ὡρμίσατο ἐς
[5, 96]	μετὰ σιωπῆς βαθυτάτης· οἱ δὲ	ἱερουργοὶ	θύουσι μὲν ἑστῶτες ἐπὶ τῇ
[5, 24]	καὶ νῦν εἰσι θησαυροὶ χρημάτων	ἱερῶν	δαψιλεῖς. ~Τετάρακτο δὲ αὐτῷ καὶ
[5, 24]	Σαρδοῦς ἐπολεμεῖτο, ὅθεν ἐκ τῶν	ἱερῶν	ἐδανείζετο, σὺν χάριτι ἀποδώσειν ὑπισχνούμενος,
[5, 130]	τὰ ἱερὰ καὶ ἐκ τῶν	ἱερῶν	ἐς τὴν οἰκίαν ἀπιόντα παρέπεμπον.
[5, 5]	καὶ πόλσων καὶ οἰκιῶν καὶ	ἱερῶν	καὶ τάφων ἀνίστησθε, ἐς τὰ
[5, 13]	αὐτῶν ἐδωρεῖτο, δανειζόμενος ἐκ τῶν	ἱερῶν,	ὁ Καῖσαρ. Ὅθεν τὴν γνώμην
[5, 22]	ἀλλὰ καὶ τὰ ἐκ τῶν	ἱερῶν	χρήματα, συλλέγοντα μὲν ὡς ἐπὶ
[5, 27]	τῷ Καίσαρι κιχραμένους ἐκ τῶν	ἱερῶν	χρημάτων ἐκβάλλοντες ἐκ τῶν πόλεων
[5, 131]	~Τοῦ δὲ δήμου τὴν μεγίστην	ἱερωσύνην	ἐς αὐτὸν ἐκ Λεπίδου μεταφέροντος,
[5, 72]	τῶν φίλων, καὶ τῆς μεγίστης	ἱερωσύνης	ἐς τοὺς ἱερέας ἐγγραφῆναι. Καὶ
[5, 126]	ἔτι πλὴν ἱερέα ἧς εἶχεν	ἱερωσύνης.	Ὁ μὲν δὴ καὶ αὐτοκράτωρ
[5, 107]	περιπλέοντα ἀνελάμβανεν, ~ὁ δὲ Ἀγρίππας	ἵετο	μάλιστα εὐθὺ τοῦ Παπίου καὶ
[5, 108]	τῶν πολεμίων καὶ βλάψαντες ἄλλα	ἱκανὰ	καὶ βλαβέντες ὅμοια. Καὶ αὐτοὺς
[5, 135]	παῖδα περισῴζοις, πολεμοῦντι δὲ μοῖραν	ἱκανὴν	ἐς τὸν ἐσόμενον πόλεμον, ὅσον
[5, 101]	ᾤχετο σὺν θαύματι. Ὡς δὲ	ἱκανῶς	ἐπεδέδεικτο, οἷος ἐχθρός τε καὶ
[5, 7]	τῆς ἐν Ἐφέσῳ συγγνώμης ἐπύθοντο,	ἱκέται	προσῄεσαν. Καὶ ἀπέλυε πάντας, πλὴν
[5, 4]	Κασσίου συμφορᾶς ἐς τὸ ἱερὸν	ἱκέτας	ἀπέλυε, χωρὶς Πετρωνίου, συνεγνωκότος ἐπὶ
[5, 19]	γεωργούς, ὅσοι τῆς γῆς ἀφῃροῦντο,	ἱκέτας	γιγνομένους τῶν δυνατῶν ἑκάστου μόνος
[5, 14]	παιδία τὰ Ἀντωνίου, μάλα ἐπιφθόνως	ἱκέτευον	μὴ περιιδεῖν Ἀντώνιον ἢ δόξης
[5, 9]	ἐκέλευσεν, Ἐφεσίων δ' αὐτὴν Κλεοπάτραν	ἱκετευσάντων	μεθῆκεν. Οὕτω μὲν ὁ Ἀντώνιος
[5, 9]	αὐτῆς, συμμαχήσαντα Κασσίῳ, Τυρίων ὄντα	ἱκέτην,	ἐκέλευσε τοὺς Τυρίους ἐκδοῦναι τῇ
[5, 9]	ἐκδοῦναι δὲ καὶ Ἀραδίους ἕτερον	ἱκέτην,	ὅν τινα, Πτολεμαίου τοῦ ἀδελφοῦ
[5, 9]	καὶ τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς Ἀρσινόην,	ἱκέτιν	οὖσαν ἐν Μιλήτῳ τῆς Λευκοφρυηνῆς
[5, 7]	μετὰ Τῆνον Αἴγιναν ἔδωκε καὶ	Ἴκον	καὶ Κέω καὶ Σκίαθον καὶ
[5, 138]	βλαπτόμενος ἐν ταῖς προνομαῖς, ἐπύθετο	ἴλην	ἱππέων Ἰταλικὴν ἐς Ἀντώνιον χωρεῖν,
[5, 138]	ἔπεμπέ τινας ἐς διαφθορὰν τῆς	ἴλης	μετὰ χρυσίου. Ἀλλὰ τούσδε μὲν
[5, 65]	εἶναι σφίσι Σκόδραν πόλιν τῆς	Ἰλλυρίδος,	ἐν μέσῳ τοῦ Ἰονίου μυχοῦ
[5, 80]	καὶ στρατὸν πολὺν ἐκ τῆς	Ἰλλυρίδος	μετεπέμπετο· Μηνόδωρόν τε ἐλθόντα ἐλεύθερον
[5, 145]	ἀποστάντες. Καί μοι ἔδοξε τὰ	Ἰλλυρικά,	οὔτε ἀκριβῶς γενόμενά μοι γνώριμα
[5, 75]	μὲν αὐτῶν ἐπὶ Παρθηνοὺς ἔπεμπεν,	Ἰλλυρικὸν	ἔθνος Ἐπιδάμνῳ πάροικον, προθυμοτάτους γενομένους
[5, 132]	αὐτὸς ὁμοίως ἔπεμπε καὶ ἐς	Ἰλλυριοὺς	ἐπενόει συστρατεύειν. ~Πομπήιος δ' ἐκ
[5, 128]	σὺν τύχῃ χρηστῇ, ἐπὶ δ'	Ἰλλυριοὺς	καὶ ἕτερα ἔθνη βάρβαρα, σαλεύοντα
[5, 145]	ἐστράτευε, καὶ ὁ Καῖσαρ ἐπὶ	Ἰλλυριούς,	οἳ τὴν Ἰταλίαν ἐλῄστευον, οἱ
[5, 75]	τοὺς δ' ἐπὶ Δαρδανέας, ἕτερον	Ἰλλυριῶν	γένος, αἰεὶ Μακεδονίαν ἐπιτρέχοντας· τοὺς
[5, 61]	ἔφη, καὶ τὸν σὸν ἀδελφόν,	ἵν'	ἐχθρὸς ᾖς μοι, περιέσωσα. Ὁ
[5, 53]	Λίβωνος ἀδελφῇ, τοῦ κηδεύοντος Πομπηίῳ,	ἵν'	ἔχοι καὶ τήνδε ἀφορμὴν ἐς
[5, 32]	τετρακισχιλίων ἱππέων, λεηλατεῖν τὰ Καίσαρος,	ἵνα	ἀνασταίη. Αὐτὸς δὲ παρῆλθεν ἐς
[5, 109]	μέρος ἐν ταῖς Μύλαις ὑπολιπών,	ἵνα	αὐτὸν ὁ Ἀγρίππας ἔτι παρεῖναι
[5, 112]	ἐς ἀκάτιον ἐξ ἀκατίου μεταφέροντες,	ἵνα	διαλάθοι, μετεκόμισαν ἐς Μεσσάλαν οὐ
[5, 38]	συνεχῶς τε ἀπεπήδων οὐδενὸς ἐπείγοντος,	ἵνα	διδαχή τε σφίσι καὶ φόβος
[5, 63]	τόδε αὐτὸ τῷ Ἀντωνίῳ μετέφερεν,	ἵνα	εἰδείη πολεμήσοντας οὐ συντιθεμένῳ. Συνεβούλευεν
[5, 41]	ὁ Καῖσαρ ἐξῆλθε τοῦ χαρακώμακος,	ἵνα	ἐλεύθερον εἴη τῷ Λευκίῳ βουλεύεσθαί
[5, 45]	ἔτι ἐκτὸς ὄντι κατὰ σπουδήν,	ἵνα	ἔτι κύριος ὢν σεαυτοῦ βουλεύοιο
[5, 41]	παρελθεῖν ἐς τὸ Καίσαρος χαράκωμα,	ἵνα	καὶ τῷδε φαίνοιτο ἑαυτὸν ἐπιτρέπων
[5, 4]	φέρειν τῶν ἑκάστοτε καρπῶν ἐπετάξαμεν,	ἵνα	καὶ τῶν ἐναντίων κοινωνῶμεν ὑμῖν.
[5, 54]	ὑπ' αὐτῷ καὶ τὸν στρατόν,	ἵνα	μὴ ἄναρχος εἴη, διὰ τῶν
[5, 38]	τοῦτο ἐτελεύτα· ὁ δὲ Καῖσαρ,	ἵνα	μὴ αὖθις ἐπιτολμήσειαν οἱ πολέμιοι
[5, 81]	γῆν αὐτὴν μηνοειδεῖ στόλῳ παρέπλεον,	ἵνα	μὴ αὐτοὺς διεκπλέοιεν οἱ πολέμιοι,
[5, 115]	πολεμίους εἶδον τὸ ὕδωρ ἀπολιπόντας,	ἵνα	μὴ γένοιντο ἐχθρῶν ἐν μέσῳ,
[5, 5]	ἀναστήσων τὴν Ἰταλίαν. Ὑμᾶς δ'	ἵνα	μὴ γῆς καὶ πόλσων καὶ
[5, 35]	καὶ ἐφύλασσεν αὐτοὺς μηδ' ἐκφυγεῖν,	ἵνα	μὴ γνωριμώτερον γένοιτο τοῖς πολεμίοις
[5, 44]	ἧς δὴ γνώμης αὐτοὺς ὑπελιπόμην,	ἵνα	μὴ δόξαιμι, σοὶ τάδε λέγων
[5, 2]	λοιπὰς διέπρησε χωρὶς τῆς ἱερᾶς,	ἵνα	μὴ δύναιντο νεωτερίσαι. Καὶ ὁ
[5, 68]	ποτε τοῦ πλήθους τὰ νεκρά,	ἵνα	μὴ ἐνοχλοίη θεωρούμενα, ἐς τὸν
[5, 14]	ἀποδημίας ἐπιτροπεύων τῷ Ἀντωνίῳ Μάνιος,	ἵνα	μὴ Καίσαρος δόξειε τὸ ἔργον
[5, 61]	Πλάγκου τέλη κατὰ σπουδὴν κατέλαβον,	ἵνα	μὴ οἴχοιτο πρὸς Πομπήιον· οἱ
[5, 33]	Καῖσαρ αὐτῶν ἑκάστῳ στρατὸν ἐπιστήσας,	ἵνα	μὴ πρὸς ἀλλήλους συνέλθοιεν, ἐς
[5, 128]	δὲ ἀκροωμένων ὑφῆκε τῆς ἀπειλῆς,	ἵνα	μή τις ἐκ τῶν νεολήπτων
[5, 36]	Δεξαμένων δὲ προθύμως ἁπάντων καὶ,	ἵνα	μή τις ὡς ἐν νυκτὶ
[5, 35]	Λεύκιος ἐς τάφρους ἐπιμήκεις κατώρυσσεν,	ἵνα	μήτε καιομένων ἐπίδηλον τοῖς ἐχθροῖς
[5, 97]	μάλιστα Λιπάραν τε καὶ Κοσσύραν,	ἵνα	μήτε Κοσσύρα Λεπίδῳ μήτε Λιπάρα
[5, 42]	τε ἐκείνων καὶ ὑπὲρ ἐμαυτοῦ,	ἵνα	μόνον ἐμὲ τῶν γεγονότων αἴτιον
[5, 43]	πρὸς σὲ πόλεμον ἠράμην, οὐχ	ἵνα	σε καθελὼν διαδέξωμαι τὴν ἡγεμονίαν,
[5, 43]	καθελὼν διαδέξωμαι τὴν ἡγεμονίαν, ἀλλ'	ἵνα	τὴν ἀριστοκρατίαν ἀναλάβω τῇ πατρίδι,
[5, 33]	μακρὰ ἐπὶ τὸν Τίβεριν ἐκτείνων,	ἵνα	τι ἐς τὴν Περυσίαν μὴ
[5, 14]	οἱ δὲ οἰκισταὶ τοῖς στρατιώταις,	ἵνα	τι καὶ δοκοῖεν εὐνούστεροι τοῦ
[5, 42]	σὸν ἄνευ σπονδῶν ἱέμην) ἀλλ'	ἵνα	τοῖς ἄλλοις αἰτήσω συγγνώμην δικαίαν
[5, 55]	πέντε ναυσὶν ἐπιβὰς ταῖς ἀρίσταις,	ἵνα	φαίνοιτο πιστεύων, καὶ τὰς λοιπὰς
[5, 9]	κομίζουσι μὲν ἐκ Περσῶν τὰ	Ἰνδικὰ	ἢ Ἀράβια, διατίθενται δ' ἐν
[5, 8]	σφίσιν ἐκείνοις πολεμοῦσιν ἐς τὸν	Ἰόνιον	αὐτὴ τὸν στόλον ἔχουσα πλεύσειε
[5, 2]	μεγάλης δυνάμεως ὄντας ἐς τὸν	Ἰόνιον	διέπλεον. Καὶ αὐτῶν οἱ μὲν
[5, 61]	Φιλίππους, πολιορκοῦντα δὲ ἔτι τὸν	Ἰόνιον	ἐν κύκλῳ, ἐμπρήσαντα δὲ τὰς
[5, 55]	ἀπὸ δὲ Κερκύρας ἐς τὸν	Ἰόνιον	ἔπλει, στρατῷ μὲν οὐ πολλῷ
[5, 26]	ψιλοῖς καὶ μονομάχοις περιπλέων τὸν	Ἰόνιον	ἐπόρθει τὰ τοῖς τρισὶν ἀνδράσιν
[5, 4]	μὲν δὴ Καῖσαρ ἐπὶ τὸν	Ἰόνιον	ᾔει, ὁ δὲ Ἀντώνιος ἐν
[5, 65]	τῆς Ἰλλυρίδος, ἐν μέσῳ τοῦ	Ἰονίου	μυχοῦ μάλιστα δοκοῦσαν εἶναι, ταύτης
[5, 116]	ἐκ Τυνδαρίδος ἐς τὸ πρόσθεν	ἰόντα	ἠνώχλει, μὴ συμπλεκόμενον. Ἀγρίππου δὲ
[5, 57]	διαστήματος ἑπομένους ὡς ἐπὶ Πομπήιον	ἰόντας·	μαθόντες δὲ Ἀντωνίου γνώμῃ τὰ
[5, 33]	διὰ Μάνιον ἐς τὸν Λεύκιον	ἰόντων	καὶ τοὺς ἀποκλείοντας βιαζομένων, ὁ
[5, 63]	Καῖσαρ ἐτέχναζε καὶ ἐπέστελλε τῇ	Ἰουλίᾳ.	Ἐξιόντι δὲ τοῦ στρατοπέδου τῷ
[5, 52]	ἐν Ἀθήναις, ἐκ Βρεντεσίου φυγοῦσαν·	Ἰουλίαν	δ' αὐτῷ τὴν μητέρα Πομπήιος,
[5, 72]	δὲ αὐτὸν τῆς μητρὸς καὶ	Ἰουλίας	τῆς γυναικὸς ἐναγουσῶν, αὖθις οἱ
[5, 97]	τιμῇ τοῦ Καίσαρος τοῦ προτέρου	Ἰούλιου	ἀντὶ Κυιντιλίου καλοῦσι. Τήνδε μὲν
[5, 63]	(γένει γὰρ ἦν ἐκ τῶν	Ἰουλίων)	ᾐσχύνετο Ἀντώνιος, εἰ μὴ γενομένων
[5, 8]	τὴν Ἀλεξάνδρειαν Γαβινίῳ στρατεύοντι νέος	ἱππαρχῶν	εἵπετο. ~Εὐθὺς οὖν Ἀντωνίῳ μὲν
[5, 121]	τοὺς ἱππέας ἐπ' αὐτοῖς, τῶν	ἱππάρχων	παραδιδόντων. Κατέδυσαν δὲ ἐν τῷ
[5, 116]	αὐτὸ τὰ πεζὰ καὶ τοὺς	ἱππέας	διεβίβαζεν. Ἐγένοντό τε αὐτῷ πάντες
[5, 19]	ἀποικίας ἔχουσι βεβαίους· καὶ τοὺς	ἱππέας	εἶναι καὶ νῦν ἐν Βρεττίοις
[5, 50]	εἰς τρισκαίδεκα τέλη γεγυμνασμένα καὶ	ἱππέας	ἑξακισχιλίους ἐπὶ πεντακοσίοις, ἡγούμενοι τὸ
[5, 121]	παραδιδόντος ὑποσπόνδους ἐδέχετο καὶ τοὺς	ἱππέας	ἐπ' αὐτοῖς, τῶν ἱππάρχων παραδιδόντων.
[5, 23]	Πρότερος δ' ὁ Καῖσαρ ἐλθὼν	ἱππέας	ἔπεμψεν ἐς τὴν πάροδον τοῦ
[5, 15]	ἕδρας παρῆλθεν ἐς τοὺς καλουμένους	ἱππέας·	καὶ ὁ μὲν δῆμος ἐπεσημήνατο,
[5, 125]	ἀλλὰ δρόμῳ διέφυγεν ἐπὶ τοὺς	ἱππέας.	Λεπίδου δέ τι φρούριον ἐπετώθασε
[5, 3]	τὴν ἀποδημίαν ἓξ τέλη καὶ	ἱππέας	μυρίους, ὁ δὲ Καῖσαρ ἱππέας
[5, 142]	ἱππεῦσιν Ἀμύντας ἐδίωκε τὸν Πομπήιον	ἱππέας	οὐκ ἔχοντα. Καὶ ἐς τὸν
[5, 138]	προσποιεῖσθαι τὰς πόλεις, ὁ Πομπήιος	ἱππέας	οὐκ ἔχων ἐπεχείρησε τῷ τοῦ
[5, 9]	οἰκεῖα, ὁ Ἀντώνιος ἔπεμπε τοὺς	ἱππέας	Πάλμυρα πόλιν, οὐ μακρὰν οὖσαν
[5, 9]	Ῥωμαίων) ἔργῳ δ' ἐπινοῶν τοὺς	ἱππέας	περιουσιάσαι. Παλμυρηνῶν δὲ προμαθόντων καὶ
[5, 123]	καὶ εἴκοσι τέλη πεζῶν καὶ	ἱππέας	πολλοὺς ἐπῆρτο καὶ κρατήσειν ἐδόκει
[5, 28]	τε βουλὴν καὶ τοὺς καλουμένους	ἱππέας	συναγαγὼν ἔλεγεν ὧδε· καταγινώσκομαι μέν,
[5, 137]	τοὺς Ἰταλούς. Ἤδη δὲ ἔχων	ἱππέας	τε διακοσίους καὶ πεζοὺς τρία
[5, 3]	ἱππέας μυρίους, ὁ δὲ Καῖσαρ	ἱππέας	τετρακισχιλίους καὶ τέλη πέντε· καὶ
[5, 61]	οἴχοιτο πρὸς Πομπήιον· οἱ γοῦν	ἱππέες	αὐτῶν διέπλευσαν ἐς Σικελίαν. Καὶ
[5, 116]	ἐς εἴκοσι καὶ ἓν τέλος.	Ἱππέες	δὲ δισμύριοι καὶ κοῦφοι πλείους
[5, 127]	ὁπλιτῶν πέντε καὶ τεσσαράκοντα καὶ	ἱππέες	δισμύριοι καὶ πεντακισχίλιοι, κοῦφοι δὲ
[5, 110]	ἔχοντα μεταπέμψασθαι. Οἱ μὲν οὖν	ἱππέες	εὐθὺς ἠνώχλουν οἱ Πομπηίου χαρακοποιουμένους
[5, 5]	ἑπτακαίδεκα, καὶ τούτων ἄνευθεν οἱ	ἱππέες	καὶ ἕτερος ὅμιλος ἑτέρου στρατοῦ.
[5, 3]	Βρούτου, τέλη πεζῶν ἕνδεκα καὶ	ἱππέες	μύριοις καὶ τετρακισχίλιοι. Καὶ ἔσχεν
[5, 111]	γῆν ἐσενήχοντο, τοὺς μὲν οἱ	ἱππέες	οἱ τοῦ Πομπηίου διέφθειρον ἢ
[5, 23]	ποθεν ὁρῷτο ἐνέδρα. Καὶ οἱ	ἱππέες	οἵδε ἑτέροις ἱππεῦσι τοῦ Λευκίου,
[5, 126]	καὶ δείσας μεθῆκεν. ~Οἱ δὲ	ἱππέες	τελευταῖοι χωροῦντες ἔπεμψάν τινα πευσόμενοι
[5, 9]	πρὸς ἃ πεφύκασιν ἐξαιρέτως, οἱ	ἱππέες	τὴν πόλιν κενὴν καταλαβόντες ὑπέστρεψαν,
[5, 110]	δ' ἦν αὐτῷ τρία καὶ	ἱππέες	χωρὶς ἵππων πεντακόσιοι καὶ κοῦφοι
[5, 138]	συνέλαβε καὶ τὸ χρυσίον τοῖς	ἱππεῦσι	διένειμεν· ~ὁ δὲ Πομπήιος Νίκαιάν
[5, 125]	πρὶν ἐξελεῖν αὐτὸ σὺν τοῖς	ἱππεῦσι	καὶ καθελεῖν. Ἑτέρων δ' αὖ
[5, 30]	δὲ σὺν πολλῷ στρατῷ καὶ	ἱππεῦσι	καὶ μονομάχοις εἵπετο. Καὶ αὐτὸν
[5, 98]	καὶ τέλεσι στρατοῦ δυώδεκα καὶ	ἱππεῦσι	Νομάσι πεντακισχιλίοις καὶ ἑτέρᾳ παρασκευῇ
[5, 138]	ἀεὶ δ' αὐτῷ παραστρατοπεδεύοντος σὺν	ἱππεῦσι	πολλοῖς καὶ σιτολογεῖν οὐκ ἐῶντος
[5, 124]	ἐπὶ τὸ στρατόπεδον αὐτοῦ σὺν	ἱππεῦσι	πολλοῖς, οὓς πρὸ τοῦ χάρακος
[5, 23]	Καὶ οἱ ἱππέες οἵδε ἑτέροις	ἱππεῦσι	τοῦ Λευκίου, προδρόμοις ἄρα ἢ
[5, 142]	Τότε δὴ χιλίοις καὶ πεντακοσίοις	ἱππεῦσιν	Ἀμύντας ἐδίωκε τὸν Πομπήιον ἱππέας
[5, 56]	καὶ τὴν χώραν ἐπενέμετο τοῖς	ἱππεῦσιν.	~Ὁ δὲ Καῖσαρ, ὀξείας καὶ
[5, 110]	Καίσαρος· εἰ δὲ ἐπὶ τοῖς	ἱππεῦσιν	οἱ πεζοὶ καὶ τὸ ναυτικὸν
[5, 19]	ἐν τῷ στρατῷ πλέον ἔχοι.	Ἱππέων	δὲ Καίσαρος ἐκτρεχόντων ἐπὶ τὴν
[5, 113]	μὲν τοῖς πεδινοῖς ὑπὸ τῶν	ἱππέων,	ἐν δὲ τοῖς τραχέσιν ὑπὸ
[5, 48]	πολλοὶ δὲ ἀπὸ τῶν καλουμένων	ἱππέων,	ἐν ὄψει πάντες οἰκτρᾷ καὶ
[5, 138]	ἐν ταῖς προνομαῖς, ἐπύθετο ἴλην	ἱππέων	Ἰταλικὴν ἐς Ἀντώνιον χωρεῖν, ὑπὸ
[5, 103]	παρωμάρτει, προερευνώντων τήν τε γῆν	ἱππέων	καὶ λιβυρνίδων τὴν θάλασσαν. Καὶ
[5, 32]	Λευκίῳ, καὶ Τισιηνὸν μετὰ τετρακισχιλίων	ἱππέων,	λεηλατεῖν τὰ Καίσαρος, ἵνα ἀνασταίη.
[5, 125]	δὲ καὶ ἐς ὑπόκρισιν ὑπὸ	ἱππέων	μικρὰ ἐνοχληθέντες. Εἰσὶ δ' οἳ
[5, 50]	ἐς τὸ Βρεντέσιον, μετὰ τρισχιλίων	ἱππέων	οἳ αὐτῇ παρὰ τῶν στρατηγῶν
[5, 58]	Καίσαρι μετὰ χιλίων καὶ πεντακοσίων	ἱππέων,	οὐ κατασχὼν τῆς ὁρμῆς ὁ
[5, 58]	ὧν εὗρεν ἑτοίμων φίλων καὶ	ἱππέων	τετρακοσίων, μάλα θρασέως ἐπειχθεὶς ἐπέπεσε
[5, 127]	καὶ πεντακισχίλιοι, κοῦφοι δὲ τῶν	ἱππέων	ὑπὲρ ἡμιολίους μακραί τε νῆες
[5, 19]	τοὺς Ἀντωνίου παῖδας τόδε τὸ	ἱππικὸν	ἀπεστάλθαι, διέδραμεν ἐς τὰς Ἀντωνίου
[5, 138]	ἐν Ἀχαιῶν λιμένι γενομένης νίκης,	ἱππικοῦ	δ' ἀπορῶν ὁ Πομπήιος, καὶ
[5, 110]	δὲ τῷ Πομπηίῳ καὶ ἡ	ἵππος,	ἐς τάχος διερίζουσα τῷ ναυτικῷ,
[5, 110]	αὐτῷ τρία καὶ ἱππέες χωρὶς	ἵππων	πεντακόσιοι καὶ κοῦφοι χίλιοι καὶ
[5, 105]	ἐπέτρεψεν. Αὐτὸς δὲ εἰς τὸ	Ἱππώνειον	αὖθις ἀπέπλει καὶ ἐς τὸ
[5, 91]	καὶ ἀνέμῳ διαπλέοντας ἐς τὸ	Ἱππώνειον,	εἴτε τὴν συμφορὰν ἀρκεῖν οἱ
[5, 91]	συμπτώμασιν ὁμοῦ συνενεχθεὶς ἐπὶ τὸ	Ἱππώνειον	εὐθὺς ᾔει διὰ ὀρῶν τῶν
[5, 99]	τὸ ὑπὸ Ταύρῳ, καὶ ἐς	Ἱππώνειον	ἦλθε καὶ τὰ πεζὰ παρηγόρησε
[5, 112]	τὸ πρῶτον καλούμενον τέλος ἐς	Ἱππώνειον.	~Μεσσάλας δὲ οὗτος ἦν, ὃν
[5, 103]	εὐταξίαν ἀποδεξάμενος ἐπανῆλθεν ἐς τὸ	Ἱππώνειον.	Ὁ δὲ Πομπήιος, ὥς μοι
[5, 103]	ὁ Καῖσαρ ἀνήγετο καὶ ἐς	Ἱππώνειον	παραπλεύσας δύο μὲν τέλη πεζῶν
[5, 103]	ὁ Καῖσαρ ὧδε ἔχοντι ἐξ	Ἱππωνείου	ἐπιδραμὼν ἐπιφαίνεται κατὰ τὸ Σκυλάκιον,
[5, 105]	παντὶ τῷ στόλῳ διέπλευσεν ἐξ	Ἱππωνείου,	προερευνωμένης αὐτῷ τῆς θαλάσσης· στρατὸν
[5, 105]	ἐς τὸ Ταύρου στρατόπεδον ἐξ	Ἱππωνείου	σὺν τρισὶ τέλεσι μετὰ Μεσσάλα
[5, 119]	αὐτὸ ποιούντων καὶ τῶν πολεμίων	ἴση	μὲν ἦν ἡ βία τῶν
[5, 20]	τὸν περὶ τὴν Ἰταλίαν ἐπ'	ἴσης	διανέμεσθαι καὶ μηδέτερον αὐτῶν ἔτι
[5, 56]	Καίσαρος, διετάφρευε τῆς πόλεως τὸν	ἰσθμὸν	καὶ ἀπετείχιζεν. Ἔστι δ' ἡ
[5, 65]	ἐκ τῆς Ἰταλίας προσκαταλέγειν ἀκωλύτως	ἴσον	ἑκάτερον. Αἵδε μὲν ἦσαν αἱ
[5, 5]	ἂν ἐπείποιμι, ὅτι μηδενὸς ἁμαρτήματος	ἴσον	ἐπιτίμιον ὁρίζεται. ~Ὁ μὲν οὕτως
[5, 124]	αὐτὸν ἐπεμέμφοντο αὐτῆς, ἐς τὸ	ἴσον	τοῖς ἡσσημένοις καταστάντες. Ὧν ὁ
[5, 75]	τἆλλα ὡς ἐπενόει πάντα διεκόσμει.	Ἵστη	δέ πῃ καὶ βασιλέας, οὓς
[5, 33]	αὐτοῦ ξυλίνους δι' ἑξήκοντα ποδῶν	ἵστη	χιλίους καὶ πεντακοσίους· καὶ ἐπάλξεις
[5, 111]	μὲν ἀράμεναι τὰ βραχέα τῶν	ἱστίων	ἀπέπλεον ἐς τὴν Ἰταλίαν, τῶν
[5, 89]	ἀρασσομένων· ἔγεμεν γὰρ ἡ θάλασσα	ἱστίων	καὶ ξύλων καὶ ἀνδρῶν καὶ
[5, 88]	καὶ ἡμικαύστους ἄλλας τε λελυμασμένας	ἱστίων	τε ὁμοῦ καὶ πηδαλίων καὶ
[5, 2]	διέπλευσαν ἐς Σικελίαν καὶ τὴν	ἰσχὺν	Πομπηίῳ Σέξστῳ συνῆψαν, οἱ δὲ
[5, 51]	ὄντι φυλάξειν ἢ πολεμοῦντος μεγάλην	ἰσχὺν	προσλήψεσθαι. Διαμέλλοντος δὲ ὅμως ἔτι
[5, 2]	τοῦτο ὡς ἐς ἤδη τινὰ	ἰσχὺν	συνέθεον, ὅσοι ἦσαν κατὰ μέρη
[5, 63]	ἀπελπιζούσης αὐτὰς ἔσεσθαι καὶ Κοκκηίου	ἰσχυριζομένου	τε περὶ αὐτῶν καὶ ἐλπιζομένου
[5, 97]	Καῖσαρ ὥρισε τὴν ἡμέραν, αἰσιούμενος	ἴσως	διὰ τὸν πατέρα νικηφόρον αἰεὶ
[5, 120]	ἐχρῶντο καὶ φωνῇ σχεδὸν ἅπαντες	Ἰταλῇ,	τά τε συνθήματα μιγνυμένων ἐς
[5, 49]	ταῖς πρώταις δυώδεκα πόλεσιν ἐν	Ἰταλίᾳ	γενέθαι. Διὸ καὶ τὴν Ἥραν
[5, 28]	ἀκουσθησομένου, ἀλλ' ἐν αὐτῇ τῇ	Ἰταλίᾳ	γενησομένου, ἣν πόσα χρὴ χωρὶς
[5, 74]	ἥ τε πόλις καὶ ἡ	Ἰταλία,	ἐπαιάνιζον αὐτίκα ἅπαντες ὡς ἐπὶ
[5, 49]	καὶ χρόνιος ἐλπισθεὶς ἔσεσθαι τῇ	Ἰταλίᾳ.	~Καὶ γὰρ Ἀσίνιος αὐτίκα καὶ
[5, 56]	δὲ καὶ Πομπήιον ἐπιπλεῖν τῇ	Ἰταλίᾳ	καὶ δρᾶν, ὅ τι δύναιτο.
[5, 27]	πόλεις ἔτι μόναι, ἀλλ' ἡ	Ἰταλία	σχεδὸν ἅπασα ἀνίστατο, φοβουμένη τὰ
[5, 50]	αὐτίκα ἥξοντι εὐτρέπιζον ἀνὰ τὴν	Ἰταλίαν.	~Ἄλλῳ δ' Ἀντωνίου στρατῷ πολλῷ
[5, 12]	καὶ αἱ πόλεις ἠξίουν τὴν	Ἰταλίαν	ἅπασαν ἐπινείμασθαι τὸ ἔργον ἢ
[5, 67]	τὰ ἔθνη σεσυληκότες καὶ τὴν	Ἰταλίαν	αὐτὴν ἐσφοραῖς καὶ τέλεσι καὶ
[5, 21]	ἐμφυλίοις τὴν πόλιν καὶ τὴν	Ἰταλίαν,	δέξασθαι δὲ κοινῷ νόμῳ τὴν
[5, 5]	ὁ Καῖσαρ ἄπεισιν ἐς τὴν	Ἰταλίαν,	εἰ χρὴ τῷ λόγῳ τὸ
[5, 93]	δ' ἐσόμενον αὐτῷ Καίσαρος τὴν	Ἰταλίαν	εἰληχότος. Ὀκταουία οὖν ἐχώρει πρὸς
[5, 72]	φρουρὰς ἐξαγαγεῖν, ὅσαι κατὰ τὴν	Ἰταλίαν	εἰσί, καὶ μηκέτι τοὺς ἀποδιδράσκοντας
[5, 145]	Καῖσαρ ἐπὶ Ἰλλυριούς, οἳ τὴν	Ἰταλίαν	ἐλῄστευον, οἱ μὲν οὐχ ὑπακούσαντές
[5, 20]	στρατὸν Ἀντωνίου τὸν περὶ τὴν	Ἰταλίαν	ἐπ' ἴσης διανέμεσθαι καὶ μηδέτερον
[5, 99]	δὲ κληρούχους αὐτὸς ἀνὰ τὴν	Ἰταλίαν	ἐπέτρεχε καὶ ἐκ τοῦ φόβου
[5, 129]	τὸν μὲν προύπεμπεν ἐς τὴν	Ἰταλίαν	ἐπὶ νεῶν, τὸν δ' ἐπαγόμενος
[5, 62]	σε, ὅτι καὶ τὴν ἄλλην	Ἰταλίαν	ἐπιδραμεῖται ναυτικῷ πολλῷ ναυτικὸν οὐκ
[5, 62]	Καῖσαρ ἔτι ἐπικαλῶν Τὴν μὲν	Ἰταλίαν,	ἔφη, κἀμὲ σὺν αὐτῇ, Μανιος
[5, 3]	ἐπινικίων ὁ μὲν ἐς τὴν	Ἰταλίαν	ἐχώρει, τήν τε γῆν αὐτοῖς
[5, 63]	πάντων ὑφ' αὑτοῦ, φύγοι τὴν	Ἰταλίαν	καθάπερ οὐ τευξομένη πάντων ὡς
[5, 24]	Καληνός, σύμπαντα ταῦτα ἀνὰ τὴν	Ἰταλίαν·	Καίσαρι δὲ ἐν μὲν Καπύῃ
[5, 61]	τὰς ἐμὰς ναῦς καὶ τὴν	Ἰταλίαν	λεηλατήσαντα. ~Ὁ δέ Σπένδεσθαι μέν,
[5, 27]	τε στρατολογήσοντας σφίσιν ἀνὰ τὴν	Ἰταλίαν	ὁ Καῖσαρ καὶ ὁ Λεύκιος
[5, 62]	γὰρ οὐκ ἐπολεμήθη κατὰ τὴν	Ἰταλίαν,	οὐδ' ἂν οὗτοι πρεσβεύεσθαι ταῦτα
[5, 143]	δύσεις θαλάσσης ἐγένετο, καὶ τὴν	Ἰταλίαν	περιήνεγκεν ἐς λιμὸν καὶ τοὺς
[5, 53]	ἐκείνων ἐχόντων πεντακοσίας, μὴ τὴν	Ἰταλίαν	περιπλέοντες ἐς λιμὸν περιενέγκαιεν. Ὧν
[5, 134]	ἔτι κρατῶν Σικελίας καὶ τὴν	Ἰταλίαν	πορθῶν, ὅτε σοι τὴν σὴν
[5, 22]	μετ' ἐξαπάτης Ἀντωνίου, καὶ τὴν	Ἰταλίαν	σχεδὸν ἅπασαν ἀντὶ μόνων ὀκτωκαίδεκα
[5, 111]	τῶν ἱστίων ἀπέπλεον ἐς τὴν	Ἰταλίαν,	τῶν παραγγελμάτων καταφρονοῦσαι· καὶ αὐτὰς
[5, 5]	τὸ ἔργον εἰπεῖν, ἀναστήσων τὴν	Ἰταλίαν.	Ὑμᾶς δ' ἵνα μὴ γῆς
[5, 3]	Καληνῷ τοῦ Ἀντωνίου κατὰ τὴν	Ἰταλίαν	ὑπολελειμμένων. ~Ὁ μὲν δὴ Καῖσαρ
[5, 72]	ἐφορμεῖν ναυσὶ τὴν ἀκτὴν τῆς	Ἰταλίας,	ἄρχειν δὲ Σαρδοῦς καὶ Σικελίας
[5, 18]	φερούσης διὰ Πομπήιον, οὔτε τῆς	Ἰταλίας	διὰ τοὺς πολέμους γεωργουμένης. Ὃ
[5, 93]	συνθήκαις ἑκάτερον ξενολογεῖν ἐκ τῆς	Ἰταλίας,	δυσχερὲς δ' ἐσόμενον αὐτῷ Καίσαρος
[5, 25]	δὲ αὐτῷ καὶ τὰ τῆς	Ἰταλίας	ἔξω. Πομπήιος γὰρ ἐκ τῶν
[5, 19]	μετεδίδαξεν ὡς εἰρηνευομένης μὲν τῆς	Ἰταλίας	ἐπιμενεῖν Ἀντώνιον Κλεοπάτρᾳ, πολεμουμένης δ'
[5, 1]	ὁ μὲν Καῖσαρ ἐπὶ τῆς	Ἰταλίας	ᾔει, ὁ δὲ Ἀντώνιος ἐς
[5, 25]	Πομπήιος ἐπελθὼν εὐμαρῶς ἂν τῆς	Ἰταλίας	κρατῆσαι, ὑπό τε λιμοῦ καὶ
[5, 134]	πρὸς οἷς εἶχες καὶ τῆς	Ἰταλίας.	Οὐ δεξάμενον δέ σε ταῦτα,
[5, 56]	Ἔς τε τὰ παράλια τῆς	Ἰταλίας	περιέπεμπεν, οἷς εἴρητο τὰ εὔκαιρα
[5, 132]	τε Ῥώμης αὐτῆς καὶ τῆς	Ἰταλίας	περιφανῶς καὶ τῶν γιγνομένων ἁρπαγῇ
[5, 65]	γενομένας. στρατὸν δὲ ἐκ τῆς	Ἰταλίας	προσκαταλέγειν ἀκωλύτως ἴσον ἑκάτερον. Αἵδε
[5, 56]	συμφροσύνην Ἀντωνίου καταπλαγέντας. Τῆς δὲ	Ἰταλίας	Σιποῦντα μὲν τῆς Αὐσονίας οἱ
[5, 20]	αὐτῶν ἔτι καταλέγειν ἐκ τῆς	Ἰταλίας,	στρατεύοντι δὲ ἐπὶ Πομπήιον τῷ
[5, 91]	ἐς τὴν ἀκτὴν ἅπασαν τῆς	Ἰταλίας	τὰ παρόντα πεζά, μὴ ἐπιτολμήσειε
[5, 22]	στρατιὰν καὶ τὰ ἐπίκαιρα τῆς	Ἰταλίας	ταῖς θεραπείας προκαταλαμβάνειν· τήν τε
[5, 80]	ἐκρατύνετο δὲ τὰ παράλια τῆς	Ἰταλίας	φρουρίοις πολλοῖς, μὴ αὖθις αὐτὰ
[5, 138]	ταῖς προνομαῖς, ἐπύθετο ἴλην ἱππέων	Ἰταλικὴν	ἐς Ἀντώνιον χωρεῖν, ὑπὸ Ὀκταουίας
[5, 12]	ἐθρήνουν, οὐδὲν μὲν ἀδικῆσαι λέγοντες,	Ἰταλιῶται	δὲ ὄντες ἀνίστασθαι γῆς τε
[5, 93]	καὶ στρατοῦ χρῄζων ἐπὶ Παρθυαίους	Ἰταλοῦ,	Καίσαρι τὰς ναῦς ἐπενόει διαλλάξαι,
[5, 137]	προδοσίας κατέλαβεν, ἣ πολλοὺς εἶχεν	Ἰταλοὺς	ἐξ ἐποικίσεως Γαΐου Καίσαρος, καὶ
[5, 137]	μισθοῖς μεγάλοις εὐθὺς ἐστράτευε τοὺς	Ἰταλούς.	Ἤδη δὲ ἔχων ἱππέας τε
[5, 95]	Ἀντωνίῳ δὲ ὁ Καῖσαρ δισμυρίους	Ἰταλοὺς	ὁπλίτας, οὓς ἐπιπέμψειν ὑπισχνεῖτο· ἐδωρήσατο
[5, 27]	πολλάκις. Ἡ δὲ εὔνοια τῶν	Ἰταλῶν	ἐς τὸν Λεύκιον παρὰ πολὺ
[5, 131]	ἀπέδωκεν αὐτῶν τε Ῥωμαίων καὶ	Ἰταλῶν	τοῖς δεσπόταις ἢ διαδόχοις αὐτῶν,
[5, 7]	κοίλην καὶ Παλαιστίνην καὶ τὴν	Ἰτουραίαν	καὶ ὅσα ἄλλα γένη Σύρων,
[5, 65]	τε καὶ τὰ μέχρι τῆς	Ἰωνίας	ἐπιδραμόντα. Ἃ μὲν δὴ Λαβιηνός

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 5/04/2007