Livre, par. |
[5, 10] |
μετὰ
Σκαῦρον
ἔπεμψεν
ἑτέρους
καὶ
|
Γαβίνιον |
τὸν
Ἀλεξανδρεῦσι
πολεμήσαντα,
ἐπὶ
δὲ |
[5, 10] |
τὸν
Ἀλεξανδρεῦσι
πολεμήσαντα,
ἐπὶ
δὲ
|
Γαβινίῳ |
Κράσσον
τὸν
ἐν
Παρθυαίοις
ἀποθανόντα |
[5, 8] |
λαβεῖν,
ὅτε
ἐπὶ
τὴν
Ἀλεξάνδρειαν
|
Γαβινίῳ |
στρατεύοντι
νέος
ἱππαρχῶν
εἵπετο.
~Εὐθὺς |
[5, 23] |
χωρίον
τε
ὥριστο
τῇ
δίκῃ
|
Γάβιοι |
πόλις
ἐν
μέσῳ
Ῥώμης
τε |
[5, 143] |
ἐλῄστευέ
τε
φανερώτερον,
καὶ
μετὰ
|
Γάιον |
Καίσαρα
ἐπολέμησεν
ἐγκρατῶς
καὶ
στρατὸν |
[5, 4] |
ὑμῖν
καὶ
πολὺ
πλείονα
αἰτούντων,
|
Γάιος |
Καῖσαρ
τῶν
μὲν
χρημάτων
τὰ |
[5, 49] |
Καίσαρος
ἐχθροί,
Καννούτιός
τε
καὶ
|
Γάιος |
Φλάυιος
καὶ
Κλώδιος
ὁ
Βιθυνικὸς |
[5, 10] |
τῷ
Κράσσῳ.
Παρὰ
δὲ
τὴν
|
Γαΐου |
Καίσαρος
ἄρα
τελευτὴν
καὶ
στάσιν |
[5, 137] |
πολλοὺς
εἶχεν
Ἰταλοὺς
ἐξ
ἐποικίσεως
|
Γαΐου |
Καίσαρος,
καὶ
μισθοῖς
μεγάλοις
εὐθὺς |
[5, 59] |
τὸ
συνθέσθαι
μὲν
Ἀηνοβάρβῳ
σφαγεῖ
|
Γαΐου |
Καίσαρος,
συνθέσθαι
δὲ
Πομπηίῳ
κοινῷ |
[5, 48] |
Ῥώμῃ
δικάζων
ἐπὶ
τῷ
φόνῳ
|
Γαΐου |
Καίσαρος
τὴν
καταδικάζουσαν
ἤνεγκε
φανερῶς |
[5, 71] |
οἷ
συνόντων
τοῖς
μὲν
ἀνδροφόνοις
|
Γαΐου |
Καίσαρος
φυγὴν
ἄδολον,
τοῖς
δὲ |
[5, 72] |
εἴ
τις
ἐπὶ
τῷ
φόνῳ
|
Γαΐου |
Καίσαρος
ψήφῳ
καὶ
κρίσει
κατέγνωσται· |
[5, 133] |
τῆς
μητρὸς
ὑπεξέθετο
ὁ
πατήρ,
|
Γαΐῳ |
Καίσαρι
πολεμῶν,
καὶ
ἡττηθεὶς
ἀνέλαβεν. |
[5, 55] |
κατεγνωσμένων
τε
ἐκ
δίκης
ἐπὶ
|
Γαΐῳ |
Καίσαρι
φόνου
καὶ
προγεγραμμένων
ἐπὶ |
[5, 7] |
Φρυγίαν
τε
καὶ
Μυσίαν
καὶ
|
Γαλάτας |
τοὺς
ἐν
Ἀσίᾳ
Καππαδοκίαν
τε |
[5, 53] |
αὐτῷ
περὶ
πολλῶν
παρθένων
ἐς
|
γάμον) |
ἐπέστελλε
Μαικήνᾳ
συνθέσθαι
Σκριβωνίᾳ,
τῇ |
[5, 66] |
δὲ
Ῥώμην
παρελθόντες
ἐτέλουν
τοὺς
|
γάμους. |
Καὶ
ὁ
Ἀντώνιος
Μάνιον
μὲν |
[5, 93] |
ἡ
δὲ
συνειδέναι
Καλλίαν
περὶ
|
γάμων |
ἀπεσταλμένον·
βουληθῆναι
γὰρ
Ἀντώνιον
πρὸ |
[5, 55] |
διαπεμφθείσαις
σπονδαῖς
εἶναι
βέβαιον
(ἦν
|
γὰρ |
Ἀηνόβαρβος
τῶν
κατεγνωσμένων
τε
ἐκ |
[5, 5] |
μόνα,
ἀλλ'
ἑνὶ
ἔτει·
ἐπείγουσι
|
γὰρ |
αἱ
χρεῖαι.
Συνεῖσι
δὲ
τῆς |
[5, 42] |
δὲ
ἐλεγχθήσεσθαι
μετὰ
παρρησίας
(ἄκαιρον
|
γάρ) |
ἀλλὰ
μετὰ
ἀληθείας,
ἧς
οὐκ |
[5, 92] |
ἐπὶ
Καμπανίαν
ᾔει
δυσφορῶν·
οὔτε
|
γὰρ |
ἄλλας
ναῦς
εἶχεν,
δεόμενος
πολλῶν, |
[5, 62] |
ὑμεῖς.
Ὁ
δὲ
Καῖσαρ
(οὐ
|
γὰρ |
ἀμελῶς
ἤκουσε
τοῦ
τεχνάσματος)
ἐπισχὼν |
[5, 5] |
ἐλογισάμεθα,
οὐδὲ
ἐς
ἅπαντα
(οὐδὲ
|
γὰρ |
ἂν
δύναισθε)
ἀλλὰ
μέρος
αὐτῶν |
[5, 134] |
ὁ
Πομπήιος
ἐξέπεσε
Σικελίας
(οὐ
|
γὰρ |
ἂν
Καίσαρι
τὰς
ναῦς
κατ' |
[5, 21] |
περὶ
τοῖς
τέκνοις
δεδιέναι·
τοῦτον
|
γὰρ |
ἀντὶ
τοῦ
Καίσαρος
προυτίθει.
Καὶ |
[5, 93] |
Καλλίαν
περὶ
γάμων
ἀπεσταλμένον·
βουληθῆναι
|
γὰρ |
Ἀντώνιον
πρὸ
τῶν
Παρθυικῶν
ἐκδεδόσθαι |
[5, 127] |
εἰ
μὴ
δίκαια
γίγνοιτο
(οὐ
|
γὰρ |
ἀνύποπτοί
γε
ἦσαν
ἐκ
πολλοῦ |
[5, 15] |
Ἀμήχανα
δ'
ἦν
αὐτῷ·
οὔτε
|
γὰρ |
ἀργύριον
ἦν
ἐς
τιμὴν
τῆς |
[5, 73] |
ἐργάσασθαι
ταῦτα
χωρὶς
ἐμοῦ·
Μηνοδώρῳ
|
γὰρ |
ἁρμόζειν
ἐπιορκεῖν,
οὐ
Πομπηίῳ.
Ἥρμοσαν |
[5, 50] |
ἐλπισθεὶς
ἔσεσθαι
τῇ
Ἰταλίᾳ.
~Καὶ
|
γὰρ |
Ἀσίνιος
αὐτίκα
καὶ
Πλάγκος
καὶ |
[5, 141] |
δέ,
ἃ
πεποίηκας
ἅπαντα·
τί
|
γὰρ |
αὐτὰ
δεῖ
πρὸς
εἰδότα
λέγειν; |
[5, 123] |
νῆες
ὥρμουν
ἐπ'
ἀγκυρῶν·
ἐλέχθη
|
γὰρ |
αὐτὰς
ἐπινοεῖν
ὁ
Λέπιδος
ἐμπρῆσαι. |
[5, 59] |
τὴν
ὀργὴν
Ἀντωνίου·
νοσοῦσάν
τε
|
γὰρ |
αὐτὴν
ἀπολελοίπει
καὶ
οὐδὲ
ἀπολείπων |
[5, 13] |
ἐγκρατὲς
τῆς
ἀρχῆς,
κατεφρόνουν.
Καὶ
|
γὰρ |
αὐτοῖς
ἡ
πενταετία
παρώδευε,
καὶ |
[5, 142] |
ὑποδεξαμέμῳ
πολεμήσειν
πρὸς
αὐτόν·
ἁλόντα
|
γὰρ |
αὐτὸν
αἰχμάλωτον
περισεσώκει.
Ἐπὶ
δὲ |
[5, 110] |
στόλῳ
πολλῷ,
θαῦμα
ἀδόκητον·
ᾤετο
|
γὰρ |
αὐτον
ἐκπεπολεμῆσθαι
πρὸς
Ἀγρίππα.
Παρήλαυνε |
[5, 3] |
ἐς
τὰς
ἀποικίας
καταλέξων
ὧδε
|
γὰρ |
αὐτὸς
εἵλετο
διὰ
τὴν
ἀρρωστίαν̓ |
[5, 73] |
πατρῴαν
δι'
ὀξυτάτης
ἀφορμῆς·
ἐπιμελήσεσθαι
|
γὰρ |
αὐτὸς
ἐν
ταῖς
ναυσὶν
ὢν |
[5, 99] |
τὴν
μνήμην
Πομπηίου
Μάγνου·
οὐ
|
γὰρ |
αὐτοὺς
ἐξέλιπεν
ἡ
δόξα
τοῦ |
[5, 13] |
τῶν
δεδωκότων
ἀρχὴ
παραμένουσα.
Ὡς
|
γὰρ |
αὐτῶν
οὐ
βεβαίως
ἐπικρατήσοντες,
εἰ |
[5, 19] |
δ'
ἀφίξεσθαι
κατὰ
τάχος.
Τότε
|
γὰρ |
δὴ
γυναικός
τι
παθοῦσα
ἡ |
[5, 10] |
τοῖς
τυράννοις
τῶν
Παρθυαίων·
ἐσέβαλον
|
γὰρ |
δὴ
καὶ
ἐς
τὴν
Συρίαν |
[5, 1] |
πολὺ
πλείοσιν
οὖσιν
ἐπίμικτον.
Ἐγίγνετο
|
γὰρ |
δὴ
καὶ
μετὰ
Κάσσιόν
τε |
[5, 7] |
συνεγνωκότας
ἐπὶ
φόνῳ
Καίσαρος·
τούτοις
|
γὰρ |
δὴ
μόνοις
ἀδιάλλακτος
ἦν.
Παρηγόρει |
[5, 17] |
ἐς
τὰ
ὅμοια
μεταβολήν.
Ὅμοια
|
γὰρ |
δὴ
πάντα
ἦν,
καὶ
οὐδὲ |
[5, 53] |
αὐτοὶ
τὰ
χωρία
ἔχουσιν·
ἐς
|
γὰρ |
δὴ
Πομπήιον
οἱ
πλέονες
τῶν |
[5, 37] |
ἐφεδρειῶν
ἀκμῆτες
ἐπήγοντο
κεκμηκόσι.
Τότε
|
γὰρ |
δὴ
τῶν
τειχῶν
αὐτοὺς
κατήρειψαν |
[5, 5] |
πυθομένους
ὑμᾶς
ἀγαπήσειν
οἴομαι.
Ἃ
|
γὰρ |
ἔδοτε
τοῖς
ἡμετέροις
ἐχθροῖς
ἐν |
[5, 37] |
ἀπονοίας,
οὐδὲν
ἔτι
βλάπτοντες·
οὐ
|
γὰρ |
ἐδύναντο.
Περιθέων
δ'
αὐτοὺς
ὁ |
[5, 25] |
τὰ
τῆς
Ἰταλίας
ἔξω.
Πομπήιος
|
γὰρ |
ἐκ
τῶν
προγραφῶν
καὶ
κατοικίσεων |
[5, 47] |
καὶ
ὑμῖν
καὶ
ἑαυτοῖς;
ἃ
|
γὰρ |
ἔκαμνον
ἐγώ,
πάντα
ἦν
ὑπὲρ |
[5, 63] |
ἔτι
οὐκ
ἔφη
γράψειν·
οὐδὲ
|
γὰρ |
ἐκεῖνον·
μέμψεσθαι
δ'
αὐτοῦ
τῇ |
[5, 14] |
ἀποικίσεις
τῶν
προγραφῶν·
τὰς
μὲν
|
γὰρ |
ἐπὶ
ἐχθροῖς,
τὰς
δὲ
ἐπὶ |
[5, 62] |
ἀλλὰ
ὑπ'
Ἀντωνίου
πεμφθείς.
Οὐ
|
γὰρ |
ἐπικρύψω
σε,
ὅτι
καὶ
τὴν |
[5, 141] |
Τιτίῳ
δὲ
σαυτὸν
ἐπιτρέπειν·
Τιτίῳ
|
γὰρ |
ἐπιτέτραπται
τὰ
περὶ
σὲ
ὑπὸ |
[5, 14] |
παρὰ
τοῖς
ἅλλοις
ἅπασι·
τὸ
|
γὰρ |
ἔργον
τὸ
ἐν
Φιλίπποις
διὰ |
[5, 4] |
ἀμείνονες
ὑμῖν
ἦμεν
Ἀττάλου·
οὓς
|
γὰρ |
ἐτελεῖτε
φόρους
Ἀττάλῳ,
μεθήκαμεν
ὑμῖν, |
[5, 109] |
θαρροῦντι
τῷ
στρατῷ
περαιοῦσθαι·
καὶ
|
γὰρ |
ἔτι
πάντως
ἡγεῖτο
Πομπήιον
Ἀγρίππᾳ |
[5, 37] |
τὰς
κλίμακας
αὖθις
ἁρπάσαντες
(οὐ
|
γὰρ |
ἔτι
πύργους
εἶχον)
ἔφερον
ἐς |
[5, 111] |
τοὺς
κούφους
ἐκπέμπων
μόνους·
οὐ
|
γὰρ |
εὔκαιρον
ἐδόκει
κινεῖν
φάλαγγα
δύσθυμον |
[5, 61] |
ὅτι
μὴ
θᾶσσον
ἔλθοι·
Οὐ
|
γάρ, |
ἔφη,
καὶ
τὸν
σὸν
ἀδελφόν, |
[5, 61] |
ἔθνη;
Καὶ
ὁ
Καῖσαρ
Οὐ
|
γάρ, |
ἔφη,
Καληνοῦ
τελευτήσαντος
ἐχρῆν
ἐπὶ |
[5, 89] |
παρακελευόντων
ἀλλήλοις
ἐς
ἀνήκοον·
οὐ
|
γὰρ |
ἐφικνοῦντο
ἔτι
τῶν
λεγομένων,
οὐδὲ |
[5, 89] |
κλύδωνι
καὶ
ξύλοις
ἀρασσομένων·
ἔγεμεν
|
γὰρ |
ἡ
θάλασσα
ἱστίων
καὶ
ξύλων |
[5, 86] |
κατεῖδον
καὶ
ἰδόντες
ἀνεχώρουν·
συνεσκόταζε
|
γὰρ |
ἤδη,
καὶ
κεκμηκότες
ἀκμῆσιν
οὐκ |
[5, 2] |
τοὺς
Ῥοδίους
νεωτερίζοντας
εὑρών
(ἐτεθνήκει
|
γὰρ |
ἤδη
καὶ
ὁ
Βροῦτος)
ἐξήγαγε |
[5, 28] |
πλὴν
τῆς
γνώμης
μόνης.
Οὐ
|
γὰρ |
ἡδύ
μοι
πολεμεῖν
ἐμφυλίους
πολέμους |
[5, 82] |
ἀρετῆς
οὐδὲν
ἀπέλειπον.
Ἀκόντιά
τε
|
γὰρ |
ἦν
ἀθρόα
καὶ
λίθοι
καὶ |
[5, 34] |
καὶ
στρατιὰν
ἐπαξόμενος
ἑτέραν·
πολλὴ
|
γὰρ |
ἦν
αὐτῷ
πολλαχοῦ.
Ταχὺ
δὲ |
[5, 63] |
ἐς
ταῦτα
τὸν
Ἀντώνιον
(γένει
|
γὰρ |
ἦν
ἐκ
τῶν
Ἰουλίων)
ᾐσχύνετο |
[5, 138] |
ὁ
Πομπήιος
ἔκτεινε
πολλούς·
καὶ
|
γὰρ |
ἦν
τὸ
πεδίον
ὑγρὸν
ἐξ |
[5, 41] |
ἢ
πολεμεῖν
μέχρι
θανάτου·
οὐ
|
γὰρ |
ἴδιόν
τινι
τὸν
πόλεμον,
ἀλλὰ |
[5, 76] |
θυμηδίᾳ
μετὰ
τῆς
Ὀκταουίας·
πολὺς
|
γὰρ |
καὶ
ἐς
τήνδε
ἐρρύη,
ταχὺς |
[5, 132] |
παραγένοιτο
ἐκ
Παρθυαίων
Ἀντώνιος·
πείθεσθαι
|
γὰρ |
κἀκεῖνον
ἐθέλειν
ἀποθέσθαι
τὴν
ἀρχήν, |
[5, 22] |
ταῖς
θεραπείας
προκαταλαμβάνειν·
τήν
τε
|
γὰρ |
Κελτικὴν
Ἀντωνίῳ
πρότερον
δεδομένην
ἐλευθεροῦν |
[5, 3] |
ἐπελάμβανον
τὰ
Λεπίδου·
τήν
τε
|
γὰρ |
Κελτικὴν
τὴν
ἐντὸς
Ἄλπεων
ἐδόκει |
[5, 84] |
ναυμαχεῖν
οὐ
δυνάμενος·
αἵ
τε
|
γὰρ |
κράτισται
τῶν
νεῶν
αὐτῷ
διωλώλεσαν, |
[5, 45] |
ἑλόμενος
καὶ
νῦν
ἔβλαψας.
Σπονδὰς
|
γάρ |
μοι
τιθέμενος
ἔτυχες
ἂν
ἠδικημένου |
[5, 39] |
δαίμονος
ὑπὲρ
τῆς
πατρίδος·
καλὸν
|
γάρ |
μοι
τὸν
ἔπαινον
ἐπὶ
τῇ |
[5, 125] |
ἔτι
ὑπέμενον
καὶ
ἀπεκρούοντο·
καὶ
|
γὰρ |
ὁ
Λέπιδος
περιέπεμπεν
ἐς
πάντα |
[5, 83] |
ὡς
ἐπὶ
ἥττῃ
μεγίστῃ
(δύο
|
γὰρ |
οἵδε
ἦσαν
μάλιστα
τῷ
Πομπηίῳ |
[5, 45] |
ἂν
ἔδωκας
ὑπ'
ἀνάγκης.
Συμπέπλεκται
|
γὰρ |
οἷς
ἄξιον
ὑμᾶς
παθεῖν,
τὸ |
[5, 9] |
ἐς
ἑκατέρους
ἐπιδεξίως
εἶχον
(ἔμποροι
|
γὰρ |
ὄντες
κομίζουσι
μὲν
ἐκ
Περσῶν |
[5, 43] |
ἂν
αὐτὸς
ἀι
τείποις·
καὶ
|
γὰρ |
ὅτε
συνίστασθε
αὐτήν,
ὁμολογοῦντες
εἶναι |
[5, 73] |
δ'
ἐς
ἀσφάλειαν
ἀνύποπτον.
Οὐδὲ
|
γὰρ |
οὐδ'
ὣς
εἶχον
ἀμελῶς,
ἀλλ' |
[5, 62] |
τῶνδε
τὴν
αἰτίαν
ἔχεις·
εἰ
|
γὰρ |
οὐκ
ἐπολεμήθη
κατὰ
τὴν
Ἰταλίαν, |
[5, 101] |
ἀπόντος
ἔτι
καὶ
Ἀγρίππα·
καὶ
|
γὰρ |
οὗτος
ἐπὶ
ὕλην
ἐπεπόρευτο.
Γαυρούμενος |
[5, 17] |
ἀλλὰ
πολίτας
καὶ
ὁμοτίμους.
Τάδε
|
γὰρ |
πάντα
αὐτοῖς
τὸν
στρατιωτικὸν
φόβον |
[5, 25] |
δόξης
καὶ
δυνάμεως
ἦρτο.
Οἱ
|
γὰρ |
περὶ
σφῶν
δεδιότες
ἢ
τὰ |
[5, 79] |
εἴτε
τι
σημεῖον
δειδισάμενος.
Τῶν
|
γὰρ |
περικοιμωμένων
αὐτοῦ
τῇ
σκηνῇ
πρὸς |
[5, 43] |
αὐτοὺς
ἑλὼν
ἐμοῦ
κεκράτηκας·
ἀνεπείσθησαν
|
γὰρ |
πολεμεῖσθαί
τε
ὑπ'
ἐμοῦ
καὶ |
[5, 79] |
ἀπάξειν
ὡς
ἑαυτοῦ
δραπέτην·
γεγένητο
|
γὰρ |
Πομπηίου
Μάγνου,
τὴν
δὲ
τοῦ |
[5, 79] |
παρασκευὴν
ἰδὼν
πολλὴν
οὖσαν
(οὐ
|
γάρ |
ποτε
αὐτοὺς
ἀνέπαυε
φόβων
ἡ |
[5, 61] |
ἔφη
περὶ
τοῦδε
προστάξαι
(οὐδὲ
|
γὰρ |
προμαθεῖν
προσπλέοντα
οὐδ'
ἀφικέσθαι
μετὰ |
[5, 81] |
τῆς
ἀκινησίας
τῶν
νεῶν·
πεζομαχεῖν
|
γὰρ |
πρὸς
ναυμαχοῦντας
ἐῴκεσαν,
οὔτε
διώκειν |
[5, 75] |
τέσσαρα
ἄξοντα
ἐπὶ
Παρθυαίους·
οὐ
|
γάρ |
πω
πέπυστο
αὐτὰ
Λέπιδον
ἀφῃρῆσθαι |
[5, 135] |
μοναρχίαν
σὺ
νῦν
ὑπολείπῃ·
ἤδη
|
γάρ |
σοι
καὶ
ἐν
χερσὶν
ἦν, |
[5, 42] |
παθεῖν,
ὅ
τι
θέλοις
(διὰ
|
γάρ |
σοι
τοῦτο
ἐς
τὸ
στρατόπεδον |
[5, 90] |
οὔτε
ὅσον
ἀλλήλων
διαστῆναι·
ἡ
|
γὰρ |
στενότης
ἡ
τοῦ
χωρίου
καὶ |
[5, 12] |
ἐπινέμοντι
δυσεργὲς
ἦν.
Οἵ
τε
|
γὰρ |
στρατιῶται
τὰς
πόλεις
ᾔτουν,
αἳ |
[5, 10] |
τυράννων
ἐς
αὐτοὺς
συμφυγόντων.
Ἡ
|
γὰρ |
Συρία
μέχρι
μὲν
ἐπ'
Ἀντίοχον |
[5, 104] |
διέφθειρεν
ὡς
φιλίους
δεχομένας·
ᾤοντο
|
γὰρ |
σφίσι
τὰς
Λεπίδου
συναντᾶν.
Αἱ |
[5, 53] |
πλῆθος
ὁπλιτῶν
ὑπεροίσειν
ἐνόμιζεν
ἦρχε
|
γὰρ |
τελῶν
ἐς
τότε
τεσσαράκοντα
πλεόνων̓ |
[5, 62] |
αὐτῷ
κατ'
ὀργὴν
ἐπῆκται·
οὐδὲ
|
γὰρ |
τῆς
βουλῆς
πω
τότε
μετεῖχεν. |
[5, 54] |
μηδὲ
σὲ
μοναρχίαν
καθίστασθαι·
τὸ
|
γὰρ |
τῆς
πατρίδος
αἰεὶ
προθήσω
καὶ |
[5, 120] |
καὶ
ὅπλων
καὶ
ναυαγίων.
Οὐ
|
γάρ |
τινα
πεῖραν
ἔλιπον,
ὅτι
μὴ |
[5, 39] |
ὑμῖν
τὰς
κληρουχίας.
Ἀλλὰ
ἐδημαγώγησε
|
γάρ |
τινας
ἡ
διαβολή,
καὶ
πρὸς |
[5, 137] |
δὲ
αὐτὸν
ἑκατέρωθεν
ἀπεκρούσαντο·
καὶ
|
γάρ |
τις
ἦν
ἐν
τῇ
Κυζίκῳ |
[5, 90] |
ἔνιοι
ὡς
ἀπολούμενοι
πάντως.
Γενόμενον
|
γὰρ |
τὸ
κακὸν
κρεῖσσον
ἐπινοίας
καὶ |
[5, 39] |
καὶ
Βρούτου
τεθνεώτων
διαλυθεῖσαν.
Λεπίδου
|
γὰρ |
τὸ
μέρος
τῆς
ἀρχῆς
ἀφῃρημένου |
[5, 139] |
ἐκεχρήκει
κατὰ
Πομπηίου
Καίσαρι
(μετὰ
|
γὰρ |
τὸ
Σικελικὸν
ἔργον
αὐτὰς
ὁ |
[5, 29] |
τῇ
τῶν
τριῶν
ἀρχῇ·
ἐς
|
γὰρ |
τὸν
Λεύκιον
ἐχώρουν.
~Καὶ
ἦν |
[5, 4] |
τὰς
δ'
ὕβρεις
ἔπαυσεν·
ὑμῖν
|
γὰρ |
τοὺς
φόρους
ἐπέτρεψεν
ἀγείρειν
παρὰ |
[5, 49] |
ἀρχαιότητος
ἐχούσῃ
καὶ
ἀξιώσεως·
ὑπὸ
|
γὰρ |
Τυρρηνῶν
πάλαι
φασὶν
αὐτὴν
ἐν |
[5, 93] |
αὖθις
αὐτὸν
ἐκάλει·
τῇ
τε
|
γὰρ |
χορηγίᾳ
τοῦ
ναυτικοῦ
κάμνων
καὶ |
[5, 120] |
ἔτι
ὁμοίως
εὔπορον·
ὅπλοις
τε
|
γὰρ |
ὡς
τὰ
πολλὰ
τοῖς
αὐτοῖς |
[5, 101] |
γὰρ
οὗτος
ἐπὶ
ὕλην
ἐπεπόρευτο.
|
Γαυρούμενος |
δὲ
ὁ
Μηνόδωρος
ἐξώκειλέ
ποτε |
[5, 127] |
δίκαια
γίγνοιτο
(οὐ
γὰρ
ἀνύποπτοί
|
γε |
ἦσαν
ἐκ
πολλοῦ
διὰ
φιλαρχίαν, |
[5, 20] |
τῶν
ἡγεμόνων
τοῦ
στρατοῦ,
ἐπράχθη
|
γε |
μὴν
αὐτῶν
δύο
μόνα
τὰ |
[5, 33] |
τὴν
Περυσίαν
μὴ
ἐσφέροιτο.
Ἀντεπονεῖτό
|
γε |
μὴν
καὶ
ὁ
Λεύκιος,
ἑτέροις |
[5, 120] |
σωτηρίας
τὴν
ἐλπίδα
ἔχοντες.
Διέκρινόν
|
γε |
μὴν
οὐδέν,
οὐδ'
ἐδύναντο,
καὶ |
[5, 59] |
ζῆλον
ἐξερρίπισε
τοσόνδε
πόλεμον.
Τό
|
γε |
μὴν
πάθος
ἀσθενῶς
ἤνεγκεν
ὁ |
[5, 79] |
φανῆναι
τῶν
σκηνωμάτων
ἐκθέοντα.
Ἔγραφέ
|
γε |
μὴν
τῷ
Καίσαρι
μὴ
λύειν |
[5, 135] |
ἔχει,
καὶ
τοῦ
στρατοῦ,
πιστοτάτου
|
γε |
ὄντος
αὐτῷ
καὶ
οὐδ'
ἐν |
[5, 15] |
τῷ
τότε
ἑκὼν
ὑπερεώρα.
Ἔν
|
γέ |
τοι
τῷ
θεάτρῳ,
παρόντος
αὐτοῦ, |
[5, 67] |
ὁ
Ἀντώνιος
αὐτὸν
ἠξίου
ταχύνειν
|
γε |
τὸν
πόλεμον
διὰ
τὴν
ἀπορίαν. |
[5, 140] |
στρατῷ
νυκτὸς
ἐπελθὼν
ἢ
τῆς
|
γε |
τροπῆς
γενομένης
ἐπαγαγὼν
τάχ'
ἂν |
[5, 60] |
τοὺς
ἄλλους
Ἀντωνίου
φίλους
τοιόνδε
|
γεγενημένον. |
Ὁ
δέ
Ἐκ
Βρεντεσίου
με, |
[5, 79] |
Μηνόδωρον
ἀπάξειν
ὡς
ἑαυτοῦ
δραπέτην·
|
γεγένητο |
γὰρ
Πομπηίου
Μάγνου,
τὴν
δὲ |
[5, 81] |
αὐτῷ
τὰ
ἐν
χερσὶν
ἕτοιμα
|
γεγένητο, |
ἐπέπλει
τῇ
Σικελίᾳ,
αὐτὸς
μὲν |
[5, 58] |
δ'
αὐτῷ
καὶ
τὰ
μηχανήματα
|
γεγένητο, |
καὶ
ἐπιχειρήσειν
ἔμελλε
τοῖς
Βρεντεσίοις, |
[5, 77] |
ἢ
οὐδὲν
ἄκος
τοῦ
λιμοῦ
|
γεγένητο |
Ῥωμαίοις,
ὥστε
ἐβόων
οὐκ
ἀπαλλαγὴν |
[5, 25] |
Πομπήιον
ἐχώρουν
ὡς
δικαιότερα
αἱρούμενον.
|
Γεγένητό |
τε
πλούσιος
ἐκ
τῆς
θαλασσίου |
[5, 140] |
ἐλθεῖν
Φουρνίῳ,
φίλῳ
τε
Μάγνου
|
γεγενομένῳ |
καὶ
ἀξιώσει
προύχοντι
τῶν
ἄλλων |
[5, 67] |
καὶ
λιμὸν
ἐκ
τῶνδε
πανώδυνον
|
γεγονέναι, |
ἔτι
καὶ
τὰ
λοιπὰ
περιδύοιεν |
[5, 77] |
ἐπίληψιν
τετάρτου
τυράννου
κατὰ
σπονδὰς
|
γεγονέναι. |
Καὶ
ὁ
Καῖσάρ
τινα
λῃστήρια |
[5, 41] |
ἀλλὰ
κοινὸν
ὑπὲρ
τῆς
πατρίδος
|
γεγονέναι. |
Καὶ
ὁ
Λεύκιος
ἐπῄνει
μὲν |
[5, 59] |
Ἀντώνιος,
ἡγούμενός
τι
καὶ
αἴτιος
|
γεγονέναι. |
~Λεύκιος
δὲ
ἦν
Κοκκήιος
ἑκατέρῳ |
[5, 14] |
Καίσαρος
ἀρρωστίαν
ἅπαν
ἡγοῦντο
Ἀντωνίου
|
γεγονέναι. |
Ὁ
δὲ
Καῖσαρ
οὐκ
ἠγνόει |
[5, 15] |
προαχθῆναι
ἀρνούμενόν
τε
καὶ
τὰ
|
γεγονότα |
διηγούμενον
ψεύδεσθαι
διδαχθέντα
ἔλεγον
καὶ |
[5, 12] |
τῆς
πολιτείας
τόν
τε
πόλεμον
|
γεγονότα |
καὶ
τὰ
ἐπινίκια
διδόμενα
καὶ |
[5, 42] |
ἐμαυτοῦ,
ἵνα
μόνον
ἐμὲ
τῶν
|
γεγονότων |
αἴτιον
ἐπιγνοὺς
εἰς
ἐμὲ
τὴν |
[5, 99] |
καὶ
ἐκ
τοῦ
φόβου
τῶν
|
γεγονότων |
ἀνελάμβανε.
Διέδραμε
δὲ
καὶ
ἐς |
[5, 53] |
ἡ
δόξα
τῶν
ἐν
Φιλίπποις
|
γεγονότων |
ἐδημαγώγει
τὸν
Ἀντώνιον.
Ὁ
δὲ |
[5, 52] |
ᾔσθετο
τῶν
ἐν
τῇ
Περυσίᾳ
|
γεγονότων |
καὶ
τὸν
ἀδελφὸν
ἐμέμφετο
καὶ |
[5, 64] |
πρὸς
ἀλλήλους
ἀμνηστίαν
εἶναι
τῶν
|
γεγονότων |
καὶ
φιλίαν
ἐς
τὸ
μέλλον. |
[5, 112] |
τῶν
ὀρῶν
ἐς
πύστιν
τῶν
|
γεγονότων |
καταθέοντες
εὗρον
αὐτὸν
τό
τε |
[5, 102] |
Καίσαρος,
φίλος
ἐν
τῇ
προτέρᾳ
|
γεγονὼς |
αὐτομολίᾳ,
τοῖς
μὲν
ἀμφ'
αὑτὸν |
[5, 8] |
μειρακιωδῶς
ἑαλώκει,
καίπερ
ἔτη
τεσσαράκοντα
|
γεγονώς, |
λεγόμενος
μὲν
ὑγρότατος
ἐς
ταῦτα |
[5, 50] |
εὐκαταφρόνητον,
ἀλλ'
εἰς
τρισκαίδεκα
τέλη
|
γεγυμνασμένα |
καὶ
ἱππέας
ἑξακισχιλίους
ἐπὶ
πεντακοσίοις, |
[5, 32] |
ἀμείνοσι
καὶ
πλέοσιν
οὖσι
καὶ
|
γεγυμνασμένοις, |
νεοστράτευτον
ἔχων
τὸ
πλέον,
οὔτε |
[5, 40] |
ἀπειροπολέμους
ἔτι,
τοὺς
δὲ
κληρούχους
|
γεγυμνασμένους |
ἔφη
τεχνάζων
τοῖς
ὑπ'
Ἀντωνίῳ |
[5, 61] |
ἐμάνη,
καὶ
Ἀσίνιος
καὶ
Ἀηνόβαρβος
|
γειτονεύοντες |
ἐχρῶντο
καθ'
ἡμῶν.
Ἐπεὶ
καὶ |
[5, 14] |
ἑτέρων
πόλεων,
αἳ
ταῖς
νενεμημέναις
|
γειτονεύουσαί |
τε
καὶ
πολλὰ
πρὸς
τῶν |
[5, 137] |
τῶν
ὑπηκόων
καὶ
Ἀηνόβαρβον
ἄρχοντα
|
γείτονος |
στρατοῦ
καὶ
Ἀμύνταν
ἑτέρωθεν
ἐκάλει |
[5, 13] |
ἀλλὰ
ὁ
στρατὸς
καὶ
τοῖς
|
γείτοσιν |
ἐπέβαινε
σὺν
ὕβρει,
πλέονά
τε |
[5, 39] |
Ῥωμαίοις
πρόσχημα
μόνον
ἦν
καὶ
|
γέλως. |
Ἅπερ
ἐγὼ
μεταβάλλειν
ἐς
τὴν |
[5, 128] |
τοῦ
Πομπηίου.
~Ζήλου
δὲ
αὐτῷ
|
γέμοντι |
ἐπὶ
τούτοις
τὸ
δαιμόνιον
ἐνεμέσησε |
[5, 114] |
ἀπ'
ἐκείνου
καὶ
κονιορτοῦ
σποδώδους
|
γέμουσαν, |
οἱ
δ'
ἀμφὶ
τὸν
Κορνιφίκιον |
[5, 120] |
ὡς
ἐν
πολέμῳ
καὶ
θαλάσσῃ
|
γεμούσῃ |
φόνων
τε
καὶ
ὅπλων
καὶ |
[5, 49] |
πρώταις
δυώδεκα
πόλεσιν
ἐν
Ἰταλίᾳ
|
γενέθαι. |
Διὸ
καὶ
τὴν
Ἥραν
ἔσεβον, |
[5, 63] |
μητρὸς
ἐς
ταῦτα
τὸν
Ἀντώνιον
|
(γένει |
γὰρ
ἦν
ἐκ
τῶν
Ἰουλίων) |
[5, 21] |
σφῶν
ἢ
ἐπὶ
τῶν
ἡγεμόνων
|
γενέσθαι. |
~Αἰδουμένου
δὲ
τοῦ
Λευκίου
τά |
[5, 41] |
τοῦ
Φουρνίου
ὑπονοοῦντες
ἐπὶ
σφίσι
|
γενέσθαι, |
αὐτόν
τε
τὸν
Φούρνιον
ἐλοιδόρουν |
[5, 90] |
τῶν
ἐγχωρίων
ποτὲ
τηλικοῦτον
ἐμνημονεύετο
|
γενέσθαι· |
γενόμενον
δὲ
ἔθους
τε
καὶ |
[5, 43] |
δὲ
ἐπὶ
τῆς
ἐμῆς
ἀρχῆς
|
γενέσθαι. |
Καὶ
εἰ
κατῆρξας
σύ,
μόνος |
[5, 116] |
ᾗ
φασι
τὰς
Ἡλίου
βοῦς
|
γενέσθαι |
καὶ
τὸν
ὕπνον
Ὀδυσσεῖ
~Ψευδοῦς |
[5, 142] |
ἠδόξει,
Πομπήιος
ὤν,
ἐπὶ
Τιτίῳ
|
γενέσθαι, |
οὐκ
ἐπιφανεῖ
πάνυ
ἀνδρί,
καὶ |
[5, 98] |
συλλήπτορας
αὑτῷ
κατὰ
ἐχθρῶν
πατρῴων
|
γενέσθαι. |
Πρόπλοι
δ'
αὐτῷ
τινες
τοὺς |
[5, 61] |
ἐπὶ
μειρακίῳ
τῷ
Καληνοῦ
παιδὶ
|
γενέσθαι |
τοσαύτας
ἀφορμάς,
ἀπόντος
ἔτι
Ἀντωνίου· |
[5, 7] |
τὴν
Ἰτουραίαν
καὶ
ὅσα
ἄλλα
|
γένη |
Σύρων,
ἅπασιν
ἐσφορὰς
ἐπέβαλλε
βαρείας |
[5, 28] |
ἀλλ'
ἐν
αὐτῇ
τῇ
Ἰταλίᾳ
|
γενησομένου, |
ἣν
πόσα
χρὴ
χωρὶς
τῶν |
[5, 115] |
τὸ
ὕδωρ
ἀπολιπόντας,
ἵνα
μὴ
|
γένοιντο |
ἐχθρῶν
ἐν
μέσῳ,
ἀνέκραγον
μὲν |
[5, 63] |
ποι
πέμπειν,
ἕως
αἱ
συνθῆκαι
|
γένοιντο. |
Παρακαλούσης
δὲ
καὶ
τῆς
μητρὸς |
[5, 128] |
ἦν,
καὶ
οὐδ'
ὅ
τι
|
γένοιτο, |
ἐγινώσκετο·
~ὁ
δὲ
στρατὸς
οὐκέτι |
[5, 91] |
καὶ
ἑτέρωθεν
ὡς
ἐν
κακοπραγίᾳ
|
γένοιτο |
ἐπιβουλή.
Περιέπεμπε
δὲ
καὶ
ἐς |
[5, 18] |
πολέμους
γεωργουμένης.
Ὃ
δὲ
καὶ
|
γένοιτο, |
ἐς
τοὺς
στρατοὺς
ἐδαπανᾶτο.
Ἐκλώπευόν |
[5, 97] |
Λιπάρα
Καίσαρι
ἐνορμίσματα
ἢ
ναύσταθμα
|
γένοιτο |
εὔκαιρα
ἐπὶ
τῇ
Σικελίᾳ.
Τὸ |
[5, 36] |
τις
ὡς
ἐν
νυκτὶ
πρόφασις
|
γένοιτο, |
κατὰ
φῶς
ἄγειν
σφᾶς
κελευόντων, |
[5, 35] |
μήτε
καιομένων
ἐπίδηλον
τοῖς
ἐχθροῖς
|
γένοιτο, |
μήτε
σηπομένων
ἀτμὸς
καὶ
νόσος. |
[5, 14] |
ἔρημος
ὁ
Ἀντώνιος
εὐνοίας
στρατιωτῶν
|
γένοιτο, |
τὰς
κατοικίσεις
ἐτέχναζον
ἐς
τὴν |
[5, 35] |
μηδ'
ἐκφυγεῖν,
ἵνα
μὴ
γνωριμώτερον
|
γένοιτο |
τοῖς
πολεμίοις
τὸ
δεινόν.
Ἠλῶντο |
[5, 127] |
ὕστερον
ὁ
Καῖσαρ,
ὅτι
μὴ
|
γένοιτο |
τοῦ
πατρὸς
ἀνδροφόνος
ὁ
Πομπήιος. |
[5, 134] |
καιρῷ
τότε
μάλιστ'
ἄν
σοι
|
γενόμενα, |
ἀξιοῖ
καὶ
νῦν
μὴ
πολλάκις |
[5, 145] |
ἔδοξε
τὰ
Ἰλλυρικά,
οὔτε
ἀκριβῶς
|
γενόμενά |
μοι
γνώριμα
οὔτε
συντελοῦντα
μῆκος |
[5, 77] |
δὲ
καὶ
Πομπηίῳ
διελύθησαν
αἱ
|
γενόμεναι |
σπονδαί,
κατὰ
μὲν
αἰτίας,
ὡς |
[5, 65] |
τελευταῖαι
Καίσαρί
τε
καὶ
Ἀντωνίῳ
|
γενόμεναι |
συμβάσεις.
Καὶ
εὐθὺς
ἐς
τὰ |
[5, 6] |
αὑτοὺς
ἐκ
Βρούτου
καὶ
Κασσίου
|
γενομένας |
ἐπιλέγοντες
οὐκ
ἐπιτιμίων
ἀξίας
εἶναι, |
[5, 65] |
Καίσαρα
συμβάσεις
τὰς
πρὸς
Ἀντώνιον
|
γενομένας. |
στρατὸν
δὲ
ἐκ
τῆς
Ἰταλίας |
[5, 80] |
τῶν
νεῶν
ἡ
ναυαρχὶς
ἡ
|
γενομένη |
Καίσαρι
διεφθάρη·
καὶ
ἔδοξε
τοῦτ' |
[5, 41] |
τοῦ
Καίσαρος
ἐχθροί,
τὴν
ἰδίᾳ
|
γενομένην |
ἔντευξιν
τοῦ
Φουρνίου
ὑπονοοῦντες
ἐπὶ |
[5, 95] |
ἀδελφῷ
καταλιπὼν
μετὰ
θυγατρὸς
ἤδη
|
γενομένης |
αὐτοῖς.
~Μηνόδωρος
δέ,
εἴτε
τις |
[5, 98] |
~Οὕτω
μὲν
ἑκάτεροι
παρασκευῆς
εἶχον,
|
γενομένης |
δὲ
τῆς
νουμηνίας
ἀνήγοντο
πάντες |
[5, 140] |
ἐπελθὼν
ἢ
τῆς
γε
τροπῆς
|
γενομένης |
ἐπαγαγὼν
τάχ'
ἂν
αὐτῶν
ἐντελῶς |
[5, 57] |
ὀξείας
καὶ
πανταχοῦ
τῆς
ἐπιχειρήσεως
|
γενομένης, |
ἐς
μὲν
τὴν
Αὐσονίδα
ἔπεμπεν |
[5, 38] |
τέλος
τῆσδε
τῆς
τειχομαχίας,
ἐκθυμοτάτης
|
γενομένης, |
ἐς
τοῦτο
ἐτελεύτα·
ὁ
δὲ |
[5, 138] |
μάλιστα
τῆς
ἐν
Ἀχαιῶν
λιμένι
|
γενομένης |
νίκης,
ἱππικοῦ
δ'
ἀπορῶν
ὁ |
[5, 62] |
θανάτου
γενόμενον·
ἐκποδὼν
δὲ
κἀκείνης
|
γενομένης, |
οὐδενὸς
ὑμῖν
ἐνδεῖν
ἔτι
ἔφη |
[5, 39] |
τοῦ
Λευκίου,
μὴ
ἀντιλέγων
ἐκδοθείη.
|
~Γενομένης |
οὖν
τινος
ἐς
τοῦτο
πείρας |
[5, 46] |
ἀκρατεῖς
τῆς
δεδομένης
σφίσι
τάξεως
|
γενόμενοι, |
προσιοῦσι
τοῖς
Λευκιανοῖς
οἷα
συνεστρατευμένοις |
[5, 124] |
διεφθάρατο
πολλοί,
καὶ
μάλιστα
οἱ
|
γενόμενοι |
τοῦ
Πομπηίου
διὰ
δέος
τοῦ |
[5, 39] |
οὖσιν
αὐτοῦ
καὶ
στρατιώταις
ποτὲ
|
γενομένοις |
καὶ
οὐδὲ
νῦν
ἀδικοῦσιν
οὐδὲ |
[5, 90] |
αὐτὸ
ἔνιοι
ὡς
ἀπολούμενοι
πάντως.
|
Γενόμενον |
γὰρ
τὸ
κακὸν
κρεῖσσον
ἐπινοίας |
[5, 90] |
ἐγχωρίων
ποτὲ
τηλικοῦτον
ἐμνημονεύετο
γενέσθαι·
|
γενόμενον |
δὲ
ἔθους
τε
καὶ
νόμου |
[5, 62] |
ὡς
αἴτιον
τῇ
γυναικὶ
θανάτου
|
γενόμενον· |
ἐκποδὼν
δὲ
κἀκείνης
γενομένης,
οὐδενὸς |
[5, 54] |
πρὸς
σέ,
καίπερ
ἤδη
μοι
|
γενόμενον |
εὐεργέτην.
Εἰ
δ'
ἐπιλέγοιτο
κἀκεῖνος |
[5, 70] |
Πομπήιον
εὐεργέτην
τε
ἐν
Ἰβηρίᾳ
|
γενόμενον |
καὶ
ἑκόντα
ἐλθόντα
ἐς
Σικελίαν. |
[5, 31] |
Σαλουιδιηνὸν
βοηθήσειν,
κατόπιν
τοῦ
Λευκίου
|
γενόμενον. |
Καὶ
τάδε
μέν,
ὡς
προσεδόκησεν |
[5, 66] |
διαβολῇ
Κλεοπάτρας
καὶ
τοσῶνδε
αἴτιον
|
γενόμενον, |
Καίσαρι
δὲ
ἐνέφηνε
Σαλουιδιηνόν,
τὸν |
[5, 97] |
διὰ
τὸν
πατέρα
νικηφόρον
αἰεὶ
|
γενόμενον· |
ὁ
δὲ
Πομπήιος
Λεπίδῳ
μὲν |
[5, 15] |
τὸ
μὲν
ἐν
τῷ
θεάτρῳ
|
γενόμενον |
τοιόνδε
ἦν.
~Κεκλημένοι
δ'
ἐπὶ |
[5, 126] |
πολλάκις
καὶ
τῶν
τριῶν
ἀνδρῶν
|
γενόμενος |
ἄρχοντάς
τε
ἀποφήνας
καὶ
προγράψας |
[5, 144] |
μόνον.
~Καὶ
Πομπήιος
μὲν
τοιόσδε
|
γενόμενος |
ἑαλώκει,
Τίτιος
δὲ
τὸν
μὲν |
[5, 144] |
ἀχάριστος
ἐς
τὴν
ἔπειτα
εὐεργεσίαν
|
γενόμενος, |
εἴτε
καὶ
ἐπιστείλαντος
Ἀντωνίου.
Εἰσὶ |
[5, 82] |
οὖν
ὁ
Μενεκράτης
ἐς
μάχην
|
γενόμενος |
ἐπέμενε
καὶ
ὥς,
τοὺς
ἄλλους |
[5, 143] |
προγραφαῖς
τῇ
πόλει
πανώλεθρα
πασχούσῃ
|
γενόμενος |
περιέσωσεν
ἄνδρας
ἀρίστους
τε
καὶ |
[5, 4] |
ὁ
δὲ
Ἀντώνιος
ἐν
Ἐφέσῳ
|
γενόμενος |
τῇ
θεῷ
μεγαλοπρεπῶς
ἔθυε
καὶ |
[5, 103] |
θέλοιεν.
~Ἑτοίμου
δὲ
τοῦ
στόλου
|
γενομένου, |
αὖθις
ὁ
Καῖσαρ
ἀνήγετο
καὶ |
[5, 16] |
πλέονος
δὲ
ἑκατέρωθεν
τοῦ
διερεθίσματος
|
γενομένου |
ἐλοιδόρουν
τε
καὶ
ἔβαλλον
καὶ |
[5, 9] |
Καίσαρα
κατὰ
τὸν
Νεῖλον
ναυμαχίᾳ
|
γενομένου, |
οἱ
Ἀράδιοι
εἶχον
λέγοντα
Πτολεμαῖον |
[5, 89] |
ἀλλήλων.
Τραχυτέρου
δὲ
τοῦ
πνεύματος
|
γενομένου |
συνεκέχυτο
πάντα
καὶ
συνετρίβοντο
αἱ |
[5, 75] |
Ἰλλυρικὸν
ἔθνος
Ἐπιδάμνῳ
πάροικον,
προθυμοτάτους
|
γενομένους |
Βρούτῳ,
τοὺς
δ'
ἐπὶ
Δαρδανέας, |
[5, 110] |
ἐν
μέσῳ
τριῶν
στρατῶν
πολεμίων
|
γενομένους, |
δεῖσαι
δὲ
τὸν
Καίσαρα,
Μεσσάλαν |
[5, 129] |
ἐδίδου
τοῖς
θέλουσιν
ἀποστρατεύεσθαι.
Καὶ
|
γενομένους |
ἐς
δισμυρίους
εὐθὺς
ἀπέλυε
καὶ |
[5, 76] |
δὲ
τοῦ
χειμῶνος,
ὥσπερ
ἑτέρῳ
|
γενομένῳ, |
ἥ
τε
ἐσθὴς
αὖθις
καὶ |
[5, 134] |
ἐνεδρευθῆναι
λόγοις
τε
καὶ
τῷ
|
γενομένῳ |
κήδει,
μνημονεύοντα,
ὅτι
Πομπηίῳ
τε |
[5, 4] |
δημοκόπων
ἀνδρῶν
καὶ
παρ'
ἡμῖν
|
γενομένων |
ἐδέησε
φόρων.
Ἐπεὶ
δὲ
ἐδέησεν, |
[5, 50] |
μακρῶν
ἐκ
Μακεδονίας
οἱ
μεταπέμπτων
|
γενομένων |
ἐπιβᾶσα
ἀνήγετο·
καὶ
αὐτῇ
Πλάγκος |
[5, 40] |
ἑκατέροις
ὄντος
καὶ
στρατειῶν
ὁμοῦ
|
γενομένων |
καὶ
φιλίας
τῶν
ἐπιφανῶν
καὶ |
[5, 63] |
Ἰουλίων)
ᾐσχύνετο
Ἀντώνιος,
εἰ
μὴ
|
γενομένων |
τῶν
συμβάσεων
τὸν
Πομπήιον
αὖθις |
[5, 50] |
τὸ
κεφάλαιον
τοῦ
πολέμου
Λεύκιον
|
γενονέναι |
ἐπὶ
θάλασσαν
ᾔεσαν,
ἕτερος
ἑτέρας |
[5, 75] |
δ'
ἐπὶ
Δαρδανέας,
ἕτερον
Ἰλλυριῶν
|
γένος, |
αἰεὶ
Μακεδονίαν
ἐπιτρέχοντας·
τοὺς
δ' |
[5, 73] |
διαφυγεῖν.
Ὁ
δ'
ἀποκρίνασθαι
τοῦ
|
γένους |
ἅμα
καὶ
τῆς
χρείας
ἀξίως· |
[5, 40] |
ἐντυχόντες
τῷ
Καίσαρι
ἀνεμίμνῃσκον
τοῦ
|
γένους |
τῶν
στρατῶν
ἑνὸς
ἑκατέροις
ὄντος |
[5, 54] |
αἰεὶ
προθήσω
καὶ
χάριτος
καὶ
|
γένους. |
Ὧδε
μὲν
ὁ
Λεύκιος
εἶπεν, |
[5, 128] |
τε
τῆς
στρατείας
ἐπειγόμενοι
καὶ
|
γέρα |
λαβεῖν
ὅμοια
τοῖς
ἐν
Φιλίπποις |
[5, 128] |
στρατεύσεσθαι,
πρὶν
τῶν
προτέρων
λαβεῖν
|
γέρα |
τε
καὶ
τιμάς.
Ὁ
δὲ |
[5, 72] |
τῆς
στρατείας,
τὰ
αὐτὰ
δοθῆναι
|
γέρα |
τοῖς
ἐστρατευμένοις
Καίσαρί
τε
καὶ |
[5, 128] |
εἶναι
παισὶν
ἀθύρματα,
στρατοῦ
δὲ
|
γέρα |
χωρία
καὶ
χρήματα·
καὶ
τοῦ |
[5, 117] |
τὴν
στρατιάν,
ὥστε
τοὺς
μὲν
|
Γερμανοὺς |
ἐξ
εὐνίων
ἀναπηδᾶν
ὑπὸ
δέους, |
[5, 12] |
Ῥώμην
οἵ
τε
νέοι
καὶ
|
γέροντες |
ἢ
αἱ
γυναῖκες
ἅμα
τοῖς |
[5, 36] |
βέλη
παντοῖα
καὶ
λίθοι,
καὶ
|
γέρρα |
τοῖς
σκόλοψιν
ἐπιρριπτεῖσθαι.
Προσπεσόντες
δὲ |
[5, 74] |
χωρία
κεκληρουχήκεσαν,
ἡγούμεναι
σφίσι
τοὺς
|
γεωμόρους |
ἀδιαλλάκτους
ἐχθροὺς
παροικήσειν
καί,
εἴ |
[5, 74] |
αὐτομολίας
καὶ
λεηλασίας
πεδίων
καὶ
|
γεωργίας |
ἀργίας,
ὑπὲρ
ἅπαντα
δὲ
τοῦ |
[5, 15] |
τιμὴν
τῆς
γῆς
δίδοσθαι
τοῖς
|
γεωργοῖς, |
οὔτε
ἀναβάλλεσθαι
τὰ
ἐπινίκια
διὰ |
[5, 18] |
τῆς
Ἰταλίας
διὰ
τοὺς
πολέμους
|
γεωργουμένης. |
Ὃ
δὲ
καὶ
γένοιτο,
ἐς |
[5, 4] |
φόρους
ἐπέτρεψεν
ἀγείρειν
παρὰ
τῶν
|
γεωργούντων. |
Καὶ
τόνδε
τοιόνδε
ὄντα
οἱ |
[5, 19] |
καὶ
διαφοραὶ
μείζους·
τούς
τε
|
γεωργούς, |
ὅσοι
τῆς
γῆς
ἀφῃροῦντο,
ἱκέτας |
[5, 43] |
οἰκιστὰς
ἔδωκα,
οἱ
τὰ
τῶν
|
γεωργῶν |
ἀφαιρούμενοι
τοῖς
στρατευσαμένοις
διένεμον.
Ἀλλά |
[5, 53] |
δὴ
Πομπήιον
οἱ
πλέονες
τῶν
|
γεωργῶν |
ἐπεφεύγεσαν.
Καὶ
πιθανοῦ
τοῦ
διερεθίσματος |
[5, 39] |
κωλύειν
τὰς
κληρουχίας
ἐλέῳ
τῶν
|
γεωργῶν· |
καὶ
τὴν
διαβολὴν
ἐγὼ
τήνδε |
[5, 53] |
Ἀντώνιον
ὡς
κατάγοντα
μετὰ
τῶν
|
γεωργῶν |
Πομπήιον,
ὧν
αὐτοὶ
τὰ
χωρία |
[5, 43] |
Φιλίπποις
πεπολεμηκότων
οὔτε
ἔλεος
τῶν
|
γεωργῶν |
τὰ
κλήματα
ἀφαιρουμένων,
ἐπεὶ
κἀγὼ |
[5, 91] |
πεζά,
μὴ
ἐπιτολμήσειε
καὶ
τῇ
|
γῇ |
διὰ
τὴν
εὐτυχίαν
ὁ
Πομπήιος. |
[5, 90] |
ἐς
βοήθειαν
τοὺς
ἐν
τῇ
|
γῇ |
παρακαλούντων.
Ἀμήχανα
δὲ
πάντα
ἦν |
[5, 71] |
παρῆλθον
ἐς
τὸ
πρὸς
τῇ
|
γῇ |
πεποιημένον,
ὁ
δὲ
Πομπήιος
καὶ |
[5, 82] |
οἱ
δὲ
ἄνδρες
ὥσπερ
ἐν
|
γῇ |
πόνου
καὶ
ἀρετῆς
οὐδὲν
ἀπέλειπον. |
[5, 90] |
ἐπεβεβήκεσαν
ἔτι,
ἀλλὰ
καὶ
ἡ
|
γῆ |
τοῦ
κλύδωνος
οὐχ
ἧσσον
ἦν |
[5, 13] |
καὶ
πλείων
ὑπήντα
χάρις
ὡς
|
γῆν |
ἅμα
καὶ
πόλεις
καὶ
χρήματα |
[5, 99] |
ἐπεσκεύαζε
τὰς
ναῦς
ἐς
τὴν
|
γῆν |
ἀνέλκων
μετὰ
ἐπείξεως
καὶ
τὰ |
[5, 82] |
Μηνόδωρος
ἀνεδήσατο
καὶ
ἐς
τὴν
|
γῆν |
ἀπέπλευσεν,
οὐδὲν
ἔτι
δρᾶν
οὐδὲ |
[5, 81] |
κόλπον
ἐν
χρῷ
παρὰ
τὴν
|
γῆν |
αὐτὴν
μηνοειδεῖ
στόλῳ
παρέπλεον,
ἵνα |
[5, 3] |
τὴν
Ἰταλίαν
ἐχώρει,
τήν
τε
|
γῆν |
αὐτοῖς
διανεμήσων
καὶ
ἐς
τὰς |
[5, 114] |
ἡμέρᾳ
μόλις
ἐπὶ
τὴν
ἄνυδρον
|
γῆν |
ἀφίκοντο,
ἣν
ῥύακα
πυρὸς
λέγουσι, |
[5, 90] |
γῆς
ὄντες
ἀγχοτάτω
καὶ
τὴν
|
γῆν |
δεδιότες
καὶ
οὔτε
ἐκφυγεῖν
αὐτὴν |
[5, 90] |
οἰκείων
μετακλήσεις
ἀνά
τε
τὴν
|
γῆν |
διαθεόντων
καὶ
τοὺς
ἐν
τῇ |
[5, 16] |
ἀλλήλων
φείδεσθαι
παρῄνει
καὶ
τὴν
|
γῆν |
διένεμε,
καὶ
δωρεὰς
αἰτεῖν
τοῖς |
[5, 104] |
Πομπηίου
στρατηγὸς
ἐκνέοντας
ἐπὶ
τὴν
|
γῆν |
διέφθειρεν·
οἱ
δὲ
λοιποὶ
πρὸς |
[5, 121] |
αἱ
μὲν
ἐξώκελλον
ἐς
τὴν
|
γῆν |
διωκόμεναι,
καὶ
συνεξώκελλον
αὐταῖς
ὑπὸ |
[5, 81] |
οὐδὲν
μέγα
ἔχων,
ἐς
τὴν
|
γῆν |
ἐγχρίμπτων
ἐξεώθει.
Οἱ
δὲ
ἐξώκελλόν |
[5, 117] |
Μετὰ
δὲ
τοῦτο
τὴν
Παλαιστηνῶν
|
γῆν |
ἔκειρε,
καὶ
Λέπιδος
αὐτῷ
συνήντετο |
[5, 12] |
ἐς
τὰς
ἀποικίας
καὶ
τὴν
|
γῆν |
ἐπινέμοντι
δυσεργὲς
ἦν.
Οἵ
τε |
[5, 111] |
δ'
ἐξ
αὐτῶν
ἐς
τὴν
|
γῆν |
ἐσενήχοντο,
τοὺς
μὲν
οἱ
ἱππέες |
[5, 89] |
ἀγκύρας
ἀπορρηγνύουσαι
καὶ
ἐς
τὴν
|
γῆν |
ἢ
ἐπ'
ἀλλήλας
τινασσόμεναι·
βοή |
[5, 103] |
αὐτῷ
παρωμάρτει,
προερευνώντων
τήν
τε
|
γῆν |
ἱππέων
καὶ
λιβυρνίδων
τὴν
θάλασσαν. |
[5, 137] |
τέλη,
ἐπεχείρησε
Κυζίκῳ
κατά
τε
|
γῆν |
καὶ
διὰ
θαλάσσης.
Οἱ
δὲ |
[5, 130] |
ἐκ
πολλοῦ
συνέστησε
κατά
τε
|
γῆν |
καὶ
θάλασσαν
~Τοῦ
δὲ
δήμου |
[5, 72] |
τὸν
πόλεμον
αὐτοῖς
καὶ
κατὰ
|
γῆν |
καὶ
κατὰ
θάλασσαν
καὶ
τὰς |
[5, 5] |
χρείας
συνορᾶν
δύνασθε.
Τὴν
δὲ
|
γῆν |
καὶ
τὰς
πόλεις
αὐτοῖς
διαδώσων |
[5, 22] |
εἴκοσι
τῶν
συμμαχησάντων
ἐπινέμειν
οὐ
|
γῆν |
μόνην,
ἀλλὰ
καὶ
τὰ
ἐκ |
[5, 121] |
ἢ
ἐλήφθησαν
ἢ
ἐς
τὴν
|
γῆν |
ὀκέλλουσαι
συνετρίβησαν·
αἱ
δὲ
ἑπτακαίδεκα |
[5, 111] |
Καῖσαρ
ἐκέλευσε
τοὺς
κατὰ
τὴν
|
γῆν |
πολεμίους
ἀπομάχεσθαι
καὶ
πράσσειν,
ὅ |
[5, 92] |
καὶ
τὴν
θάλασσαν
μεθεὶς
κατὰ
|
γῆν |
πόλεμον
συνίστασθαι.
Οὕτω
δ'
ἀθύμως |
[5, 89] |
τάδε
διαφυγὼν
ἐκνήχοιτο
ἐπὶ
τὴν
|
γῆν, |
συνηράσσοντο
καὶ
οἵδε
ἐπὶ
τὰς |
[5, 139] |
ἄμεινον
ὁμοῦ
πᾶσι
κατὰ
τὴν
|
γῆν |
συνοισόμενος.
Κάσσιος
δὲ
ὁ
Παρμήσιος |
[5, 84] |
τὰς
ναῦς
καὶ
παρέπλει
τὴν
|
γῆν, |
τοὺς
κόλπους
ἐξελίσσων.
Ὁ
δὲ |
[5, 20] |
τῶν
τριῶν
ἀνδρῶν,
μηδενὶ
δὲ
|
γῆν |
ὑπὲρ
τοὺς
στρατευσαμένους
ἐν
Φιλίπποις |
[5, 85] |
δὲ
αὐτοῦ
παρά
τε
τὴν
|
γῆν |
ὑπεχώρουν
ἅπασαι
καὶ
ἐπ'
ἀγκυρῶν |
[5, 101] |
τὴν
ναῦν
ἑκὼν
ἐς
ἕρμα
|
γῆς |
ἁπαλὸν
σὺν
καταφρονήσει
καὶ
ὑπεκρίνετο |
[5, 19] |
τούς
τε
γεωργούς,
ὅσοι
τῆς
|
γῆς |
ἀφῃροῦντο,
ἱκέτας
γιγνομένους
τῶν
δυνατῶν |
[5, 15] |
ἀργύριον
ἦν
ἐς
τιμὴν
τῆς
|
γῆς |
δίδοσθαι
τοῖς
γεωργοῖς,
οὔτε
ἀναβάλλεσθαι |
[5, 89] |
τοῦ
πελάγους
καὶ
ἀπὸ
τῆς
|
γῆς |
διεκράτουν
καὶ
κοντοῖς
ἐξεώθουν
ἀπ' |
[5, 91] |
Ὁ
δὲ
οὔτε
περὶ
τῆς
|
γῆς |
ἐνενόησεν
οὔτε
τοῖς
λειψάνοις
τοῦ |
[5, 16] |
~Κεκλημένοι
δ'
ἐπὶ
νέμησιν
τότε
|
γῆς |
ἐς
τὸ
πεδίον
τὸ
Ἄρειον |
[5, 5] |
χρημάτων
δὲ
ἡμῖν
δεῖ
καὶ
|
γῆς |
καὶ
πόλεων
ἐς
τὰ
νικητήρια |
[5, 5] |
Ἰταλίαν.
Ὑμᾶς
δ'
ἵνα
μὴ
|
γῆς |
καὶ
πόλσων
καὶ
οἰκιῶν
καὶ |
[5, 120] |
πεζὸς
ἑκατέρων
στρατὸς
ἀπὸ
τῆς
|
γῆς |
μετὰ
φόβου
καὶ
σπουδῆς
ἐς |
[5, 121] |
ὁ
πεζὸς
ἀντεβόησεν
ἐπὶ
τῆς
|
γῆς. |
Οἱ
Πομπηίου
δ'
ἀνῴμωξαν,
καὶ |
[5, 90] |
χειμῶνι
τῶν
πώποτε
μάλιστα
καινοτρόπῳ,
|
γῆς |
ὄντες
ἀγχοτάτω
καὶ
τὴν
γῆν |
[5, 86] |
Καίσαρος
οὐχ
ἑώρων
οὔτε
ἀπὸ
|
γῆς |
οὔτε
ἐκ
θαλάσσης,
πελαγιώτεροι
δὲ |
[5, 12] |
λέγοντες,
Ἰταλιῶται
δὲ
ὄντες
ἀνίστασθαι
|
γῆς |
τε
καὶ
ἑστίας
οἷα
δορίληπτοι. |
[5, 12] |
ἐν
ἀλλήλαις
διαλαχεῖν
τῆς
τε
|
γῆς |
τὴν
τιμὴν
τοὺς
δωρουμένους
ᾔτουν, |
[5, 80] |
Ῥώμῃ
καὶ
ἐν
Ῥαβέννῃ
προσέτασσε
|
γίγνεσθαι |
καὶ
στρατὸν
πολὺν
ἐκ
τῆς |
[5, 14] |
τὰς
δὲ
ἐπὶ
μηδὲν
ἀδικοῦσι
|
γίγνεσθαι. |
~Ὁ
δὲ
Καῖσαρ
οὐκ
ἠγνόει |
[5, 38] |
ὅπερ
ἐν
τοῖς
τοιούτοις
εἴωθε
|
γίγνεσθαι, |
τῆς
φυλακῆς
οἱ
φύλακες
ἠμέλουν· |
[5, 117] |
πολλοῦ
καταρραγέντος,
οἷος
ἐν
φθινοπώρῳ
|
γίγνεται, |
τῶν
ὁπλοφόρων
τινὲς
τὴν
νύκτα |
[5, 127] |
ἕξων
διαφορᾶς,
εἰ
μὴ
δίκαια
|
γίγνοιτο |
(οὐ
γὰρ
ἀνύποπτοί
γε
ἦσαν |
[5, 80] |
ὡς
παρασπόνδως
ὁ
πόλεμος
ὅδε
|
γίγνοιτο, |
τὴν
ὑπόνοιαν
ὁ
Καῖσαρ
ἐκλύων |
[5, 57] |
μαθόντες
δὲ
Ἀντωνίου
γνώμῃ
τὰ
|
γιγνόμενα |
εἶναι,
ἀνέστρεφον
αὐτίκα
διαλανθάνοντες.
Καὶ |
[5, 35] |
χρῆναι
δ'
ἔτι
καραδοκεῖν
τὰ
|
γιγνόμενα· |
καὶ
ἐκράτει
λέγων
ὁ
Πλάγκος. |
[5, 121] |
πέλαγος
ἐμάχοντο,
τὰ
περὶ
αὐτὰς
|
γιγνόμενα |
κατιδοῦσαι
παρεδίδοσαν
ἑαυτὰς
τοῖς
πολεμίοις. |
[5, 28] |
χωρὶς
τῶν
ἀπολλυμένων
ἀνδρῶν
κακοπαθῆσαι,
|
γιγνομένην |
στάδιον
ἡμῖν.
Ἐγὼ
μὲν
δὴ |
[5, 38] |
τείχεσι,
τὴν
στρατιάν,
ὅση
τοῖς
|
γιγνομένοις |
ἐφήδρευε,
παρ'
αὐτὸ
τὸ
τεῖχος |
[5, 57] |
ἄλλ'
ἢ
παρεστρατοπέδευε
καὶ
τοῖς
|
γιγνόμενοις |
ἐφήδρευεν.
~Ὁ
δ'
Ἀντώνιος
ἐκράτει |
[5, 36] |
οὔτε
τῶν
θανάτων,
ἀχθόμενοι
τοῖς
|
γιγνομένοις |
οἱ
ὁπλῖται
παρεκάλουν
τὸν
Λεύκιον |
[5, 19] |
ὅσοι
τῆς
γῆς
ἀφῃροῦντο,
ἱκέτας
|
γιγνομένους |
τῶν
δυνατῶν
ἑκάστου
μόνος
ὑπεδέχετο |
[5, 132] |
τῆς
Ἰταλίας
περιφανῶς
καὶ
τῶν
|
γιγνομένων |
ἁρπαγῇ
μετὰ
τόλμης
ἢ
λῃστείᾳ |
[5, 118] |
σιτολογῶν,
καὶ
Μεσσήνῃ
παρεστρατοπέδευον
ἀμφότεροι.
|
~Γιγνομένων |
δ'
ἀν'
ὅλην
τὴν
Σικελίαν |
[5, 59] |
προσπελάζοντες
τοῖς
Ἀντωνίου
χαρακώμασι
προύλεγον.
|
Γιγνομένων |
δὲ
τούτων
ἀγγέλλεται
Φουλβία
τεθνεῶσα, |
[5, 21] |
αὐτῷ
συμπεριῆλθε
τὰς
Ἄλπεις.
~Οὐ
|
γιγνομένων |
δὲ
τῶν
ἄλλων
ἢ
βραδυνόντων, |
[5, 28] |
σφῶν
ἑκάτεροι
διαρούμενοι.
~Καὶ
τῶνδε
|
γιγνομένων |
ὁ
Καῖσαρ
ὅμως
ἔτι
τήν |
[5, 52] |
χάριν
μὲν
ἐπὶ
τῇ
μητρὶ
|
γιγνώσκειν |
Πομπηίῳ
καὶ
ἀποτίσειν
ἐν
χρόνῳ, |
[5, 93] |
γνώμην
καὶ
ἐς
τὰς
ἔτι
|
γινομένας |
αὑτῷ
ναῦς
ἀνεβάλλετο.
Καλούμενος
δὲ |
[5, 16] |
ἀνευρόντα
κολάσαι.
Ὁ
δὲ
καὶ
|
γινώσκειν |
αὐτοὺς
ἔφη
καὶ
κολάσειν
αὐτῷ |
[5, 7] |
φανείσης
τῆς
μητρὸς
τοῦ
Σισίνου
|
Γλαφύρας· |
ἐν
δὲ
Συρίᾳ
τοὺς
κατὰ |
[5, 85] |
μὴ
ναυμαχεῖν
δίχα
τοῦ
Καλουισίου·
|
γνώμῃ |
δὲ
αὐτοῦ
παρά
τε
τὴν |
[5, 100] |
θέρους,
ἐξεπλήσσετο
μὲν
ὡς
ἀμάχῳ
|
γνώμῃ |
καὶ
παρασκευῇ
πολεμῶν,
Μηνόδωρον
δὲ |
[5, 125] |
εὔνους
ἔτι
ἦν,
ἐτρέπετο
τῇ
|
γνώμῃ. |
Καὶ
πρῶτοι
μὲν
αὖθις
οἱ |
[5, 39] |
μοι
τὸν
ἔπαινον
ἐπὶ
τῇ
|
γνώμῃ |
καὶ
τὸ
τέλος
ἐποίει·
οὐχ |
[5, 17] |
ἢ
βοηθεῖν
οἰκείᾳ
χάριτι
καὶ
|
γνώμῃ, |
καὶ
τοὺς
ἄρχοντας
ἡγουμένοις
ὑπὸ |
[5, 56] |
ἀποκλείεσθαι
πρὸς
τῶν
Καίσαρος
φρουρῶν
|
γνώμῃ |
Καίσαρος,
διετάφρευε
τῆς
πόλεως
τὸν |
[5, 39] |
τὸν
στρατὸν
συναγαγὼν
ἔλεξεν
ὧδε·
|
Γνώμη |
μὲν
ἦν
μοι
τὴν
πάτριον |
[5, 40] |
χάριν,
οἱ
δὲ
τοῦ
στρατηγοῦ,
|
γνώμῃ |
μὲν
ὁμοῦ
σφισιν
ἀρίστου
καὶ |
[5, 141] |
Ὑμεῖς
δὲ
εἰ
μὲν
Ἀντωνίου
|
γνώμῃ |
πολεμεῖτέ
μοι,
κακῶς
ὁ
Ἀντώνιος |
[5, 57] |
Πομπήιον
ἰόντας·
μαθόντες
δὲ
Ἀντωνίου
|
γνώμῃ |
τὰ
γιγνόμενα
εἶναι,
ἀνέστρεφον
αὐτίκα |
[5, 3] |
ἐδόκει
Καίσαρος
ἀξιοῦντος
αὐτόνομον
ἀφιέναι
|
γνώμῃ |
τοῦ
προτέρου
Καίσαρος,
ὅ
τε |
[5, 54] |
ἐς
φιλαδελφίαν,
εἰ
τῇ
Ἀντωνίου
|
γνώμῃ |
ὑπομεμενηκὼς
ἴδιον
τὸ
ἁμάρτημα
ποιοῖτο, |
[5, 77] |
εἴτε
ἐπὶ
τούτοις
εἴτε
κατὰ
|
γνώμην |
ἄπιστον
εἴθ'
ὑπὸ
ζήλου
τῶν |
[5, 41] |
ῥαβδούχοις
μόνοις,
ἐπιδεικνὺς
ἅμα
τὴν
|
γνώμην |
ἀπὸ
τοῦ
σχήματος·
καὶ
ὁ |
[5, 39] |
οὗτος
ἅπαντα
πρὸς
τὴν
ἑαυτοῦ
|
γνώμην |
διῴκει,
τὰ
δὲ
πάτρια
Ῥωμαίοις |
[5, 70] |
Μοῦρκον
διά
τε
ἀξίωμα
καὶ
|
γνώμην |
ἐγκρατῆ
βαρυνόμενος
ἔτι
μᾶλλον
ἐκ |
[5, 137] |
ἀξιόμαχος
ὢν
οὔτε
πω
τὴν
|
γνώμην |
εἰδὼς
τὴν
Ἀντωνίου·
γυμνάζοντα
δὲ |
[5, 29] |
ἀπαγγείλας
ἕκαστος
εἴτε
δι'
ἑτέραν
|
γνώμην |
εἴτε
ὑπὸ
αἰδοῦς·
ὁ
δὲ |
[5, 57] |
ἑαυτοῦ
συνῳκισμένους
ἦγεν,
αἰδουμένους
καὶ
|
γνώμην |
ἐν
ἀπορρήτῳ
ποιουμένους
Ἀντώνιον
καὶ |
[5, 63] |
Κοκκηίῳ
πολλοὶ
τῶν
ταξιάρχων
τὴν
|
γνώμην |
ἐξέφερον
τοῦ
στρατοῦ.
Ὁ
δὲ |
[5, 35] |
ἤγειραν,
σύμβολα
τῷ
Λευκίῳ.
Καὶ
|
γνώμην |
ἐποιοῦντο
Οὐεντίδιος
μὲν
καὶ
Ἀσίνιος |
[5, 93] |
ὑπέσχητο,
ὁ
δ'
ἐνήλλακτο
τὴν
|
γνώμην |
καὶ
ἐς
τὰς
ἔτι
γινομένας |
[5, 80] |
δὲ
καὶ
Μηνόδωρος
τὴν
ὅλην
|
γνώμην, |
μάθοι
δὲ
καὶ
Ἀντώνιος
καὶ |
[5, 16] |
οὐκ
ἀξίων
ἐνίοις
ἐδίδου
παρὰ
|
γνώμην, |
μέχρι
τὸ
πλῆθος
ἐκπλαγὲν
αὑτοῦ |
[5, 133] |
Μηδίᾳ
Μήδοις
τε
καὶ
Παρθυαίοις,
|
γνώμην |
ὁ
Πομπήιος
ἐποιεῖτο
ἑαυτὸν
ἐπανελθόντι |
[5, 13] |
ἱερῶν,
ὁ
Καῖσαρ.
Ὅθεν
τὴν
|
γνώμην |
ὁ
στρατὸς
ἐς
αὐτὸν
ἐπέστρεφε, |
[5, 32] |
ἀποδοκιμάζοντες
ὅλως
καὶ
τὴν
Ἀντωνίου
|
γνώμην |
οὐκ
ἐπιστάμενοι
καὶ
τὴν
ἡγεμονίαν |
[5, 59] |
τέλος
οἱ
τοῦ
Καίσαρος
τὴν
|
γνώμην |
σφῶν
τοῖς
ἑτέροις
ἀνεκάλυπτον,
ὅτι |
[5, 129] |
ἐμαρτύρετο
τῆς
ἐπιορκίας,
οὐ
κατὰ
|
γνώμην |
τοῦ
αὐτοκράτορος
τῆς
στρατείας
ἀπολυθέντας, |
[5, 79] |
εὑρὼν
οὐ
περιέμεινεν,
εἴτε
τὴν
|
γνώμην |
τοῦ
πολέμου
μεμψάμενος
ὡς
παράσπονδον |
[5, 141] |
προορῶν·
εἰ
δὲ
τὴν
Ἀντωνίου
|
γνώμην |
φθάνετε,
μαρτύρομαι
καὶ
παρακαλῶ
περιμεῖναι |
[5, 19] |
κοινά,
Λεύκιον
δὲ
ὑφ'
ἑτέρας
|
γνώμης |
αὐτοὺς
πολεμοποιεῖν
ἐς
ἀλλήλους
ἀντιπράσσοντα |
[5, 44] |
πάντων
αἴτιον.
Ἀφ'
ἧς
δὴ
|
γνώμης |
αὐτοὺς
ὑπελιπόμην,
ἵνα
μὴ
δόξαιμι, |
[5, 33] |
ὄκνῳ
καὶ
διχονοίᾳ
τῆς
Ἀντωνίου
|
γνώμης, |
διὰ
δὲ
Φουλβίαν
ὅμως
καὶ |
[5, 47] |
οὐδὲ
ὁ
Καῖσαρ
ἔτι
τῆς
|
γνώμης |
ἐκράτει,
ἀλλὰ
μόλις
τὴν
βοὴν |
[5, 28] |
καὶ
τὰ
λοιπὰ
πλὴν
τῆς
|
γνώμης |
μόνης.
Οὐ
γὰρ
ἡδύ
μοι |
[5, 50] |
Ἀτήιος
καὶ
ὅσοι
τῆσδε
τῆς
|
γνώμης |
ὄντες
ἕτεροι
στρατὸν
εἶχον
οὐκ |
[5, 102] |
ἀνάγκας
εἴτε
καὶ
τῆς
Καίσαρος
|
γνώμης |
τι
προμαθὼν
ἢ
τεκμηράμενος.
Καὶ |
[5, 45] |
τῆς
φωνῆς
μεταβαλεῖν
τεκμαιρομένῳ
τῆς
|
γνώμης |
τῶν
λελεγμένων.
Καὶ
διεκρίθησαν,
ὁ |
[5, 145] |
Ἰλλυρικά,
οὔτε
ἀκριβῶς
γενόμενά
μοι
|
γνώριμα |
οὔτε
συντελοῦντα
μῆκος
ἰδίας
συγγραφῆς |
[5, 43] |
ἀναγκάσαι,
πολίτης
τε
ὢν
καὶ
|
γνώριμος |
καὶ
ὕπατος.
Αἱ
μὲν
αἰτίαι, |
[5, 35] |
αὐτοὺς
μηδ'
ἐκφυγεῖν,
ἵνα
μὴ
|
γνωριμώτερον |
γένοιτο
τοῖς
πολεμίοις
τὸ
δεινόν. |
[5, 137] |
αὑτοῦ
μεγάλην
ἕξειν
μοῖραν
Ἀηνόβαρβον.
|
Γνωσθείσης |
δ'
οὖν
τῆς
προδοσίας,
Κούριος |
[5, 37] |
αὐτοῖς
μετὰ
ἀπονοίας,
εἰ
μή,
|
γνωσθέντος |
οὐ
πολλὰ
εἶναι
τὰ
τοιαῦτα |
[5, 61] |
μὴ
οἴχοιτο
πρὸς
Πομπήιον·
οἱ
|
γοῦν |
ἱππέες
αὐτῶν
διέπλευσαν
ἐς
Σικελίαν. |
[5, 67] |
διαθήκης
τι
καρπουμένους.
Τοῦτο
τὸ
|
γράμμα |
σὺν
ὁρμῇ
μανιώδει
καθεῖλεν
ὁ |
[5, 12] |
πόλιν
καὶ
τοῖς
Ἀντωνίου
τὰ
|
γράμματα |
ἐδείκνυε
τὰ
Ἀντωνίου.
Οἱ
δὲ |
[5, 60] |
Καίσαρι,
κεκομισμένος
δι'
αὐτοῦ
Κοκκηίου
|
γράμματα. |
Καὶ
ὁ
Ἀντώνιος
Νῦν
μέν, |
[5, 132] |
διοικεῖν
κατὰ
τὰ
πάτρια,
καὶ
|
γραμματεῖα, |
ὅσα
τῆς
στάσεως
σύμβολα,
ἔκαιε, |
[5, 21] |
Ἀντωνίῳ,
καὶ
φίλοι
μετὰ
τῶν
|
γραμμάτων |
ἐς
αὐτὸν
ἐπέμποντο,
οἳ
διδάξειν |
[5, 65] |
δράσαντες
ἔπαθον,
ἡ
Παρθυικὴ
δηλώσει
|
γραφή· |
~Ἕλενον
δὲ
στρατηγὸν
Καίσαρος,
σὺν |
[5, 60] |
μέν,
ἔφη,
τί
ἂν
ἀλλήλοις
|
γράφοιμεν, |
ὄντες
ἐχθροί,
εἰ
μὴ
κακῶς |
[5, 112] |
αὐτὸς
ἔμελλε
διαπλευσεῖσθαι,
Ἀγρίππαν
δὲ
|
γράφων |
ἠξίου
κινδυνεύοντι
Κορνιφικίῳ
πέμπειν
Λαρώνιον |
[5, 144] |
μὲν
συνειδότος
Ἀντωνίου
καὶ
αἰδουμένου
|
γράψαι |
διὰ
ὄνομα
τοῦ
Πομπηίου
καὶ |
[5, 144] |
σφραγῖδι
χρῆσθαι.
Καὶ
Πλάγκον
δὲ
|
γράψαι |
νομίζουσιν
οἱ
μὲν
συνειδότος
Ἀντωνίου |
[5, 63] |
πολεμοῦντι
μὲν
ἔτι
οὐκ
ἔφη
|
γράψειν· |
οὐδὲ
γὰρ
ἐκεῖνον·
μέμψεσθαι
δ' |
[5, 75] |
συγχειμάσειν,
περιουσιάσαι
τε
βουλόμενος
καὶ
|
γυμάσαι, |
τοὺς
μὲν
αὐτῶν
ἐπὶ
Παρθηνοὺς |
[5, 137] |
τὴν
γνώμην
εἰδὼς
τὴν
Ἀντωνίου·
|
γυμνάζοντα |
δὲ
τὸν
στρατὸν
ὁρῶν
κατέλεγέ |
[5, 11] |
ἦσαν
αὐτῷ
ἐς
ἱερὰ
ἢ
|
γυμνάσια |
ἢ
φιλολόγων
διατριβὰς
μόναι
καὶ |
[5, 76] |
Ἑλληνικὸν
καὶ
μεθ'
Ἑλλήνων
ἡ
|
γυμνασία |
πανηγύρεις
τε
σὺν
θυμηδίᾳ
μετὰ |
[5, 37] |
ἔστησαν
ἀποροῦντες
ὥσπερ
ἐν
τοῖς
|
γυμνικοῖς |
ἀγῶσιν
οἱ
διαναπαυόμενοι.
Ὧδε
δὲ |
[5, 114] |
καὶ
καύματι
ὑπεκαίοντο,
μάλιστα
οἱ
|
γυμνοί. |
Βραδύνειν
τε
οὐ
δυνάμενοι
διὰ |
[5, 140] |
καὶ
ἀναπηδῶντας·
οἱ
δὲ
καὶ
|
γυμνοὶ |
πάμπαν
αἰσχρῶς
ἔφευγον.
Καὶ
δοκεῖ |
[5, 114] |
ἀμελήσαντες
τῶν
ἀσθενεστέρων
τε
καὶ
|
γυμνῶν |
ἀνεπήδων
ἐς
τοὺς
αὐχένας
οἱ |
[5, 12] |
νέοι
καὶ
γέροντες
ἢ
αἱ
|
γυναῖκες |
ἅμα
τοῖς
παιδίοις,
ἐς
τὴν |
[5, 62] |
νοσοῦσαν
Ἀντωνίου,
ὡς
αἴτιον
τῇ
|
γυναικὶ |
θανάτου
γενόμενον·
ἐκποδὼν
δὲ
κἀκείνης |
[5, 72] |
τῆς
μητρὸς
καὶ
Ἰουλίας
τῆς
|
γυναικὸς |
ἐναγουσῶν,
αὖθις
οἱ
τρεῖς
συνῆλθον |
[5, 19] |
κατὰ
τάχος.
Τότε
γὰρ
δὴ
|
γυναικός |
τι
παθοῦσα
ἡ
Φουλβία
τὸν |
[5, 76] |
ἐρρύη,
ταχὺς
ὢν
ἐς
ἔρωτας
|
γυναικῶν. |
Λήγοντος
δὲ
τοῦ
χειμῶνος,
ὥσπερ |
[5, 59] |
ἐς
πολλὰ
συνοίσειν
ὁ
θάνατος,
|
γυναίου |
φιλοπράγμονος
ἀπηλλαγμένοις,
ἣ
διὰ
τὸν |
[5, 14] |
Ἀντώνιος,
ὑπατεύων
τότε,
καὶ
ἡ
|
γυνὴ |
τοῦ
Ἀντωνίου
Φουλβία
καὶ
ὁ |