HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

APPIEN d'Alexandrie, Histoire romaine - Les guerres civiles, livre V

Liste des contextes (ordre alphabétique)

γ = 126 formes différentes pour 398 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, par.

[5, 10]   μετὰ Σκαῦρον ἔπεμψεν ἑτέρους καὶ Γαβίνιον τὸν Ἀλεξανδρεῦσι πολεμήσαντα, ἐπὶ δὲ

[5, 10]   τὸν Ἀλεξανδρεῦσι πολεμήσαντα, ἐπὶ δὲ Γαβινίῳ Κράσσον τὸν ἐν Παρθυαίοις ἀποθανόντα

[5, 8]   λαβεῖν, ὅτε ἐπὶ τὴν Ἀλεξάνδρειαν Γαβινίῳ στρατεύοντι νέος ἱππαρχῶν εἵπετο. ~Εὐθὺς

[5, 23]   χωρίον τε ὥριστο τῇ δίκῃ Γάβιοι πόλις ἐν μέσῳ Ῥώμης τε

[5, 143]   ἐλῄστευέ τε φανερώτερον, καὶ μετὰ Γάιον Καίσαρα ἐπολέμησεν ἐγκρατῶς καὶ στρατὸν

[5, 4]   ὑμῖν καὶ πολὺ πλείονα αἰτούντων, Γάιος Καῖσαρ τῶν μὲν χρημάτων τὰ

[5, 49]   Καίσαρος ἐχθροί, Καννούτιός τε καὶ Γάιος Φλάυιος καὶ Κλώδιος ὁ Βιθυνικὸς

[5, 10]   τῷ Κράσσῳ. Παρὰ δὲ τὴν Γαΐου Καίσαρος ἄρα τελευτὴν καὶ στάσιν

[5, 137]   πολλοὺς εἶχεν Ἰταλοὺς ἐξ ἐποικίσεως Γαΐου Καίσαρος, καὶ μισθοῖς μεγάλοις εὐθὺς

[5, 59]   τὸ συνθέσθαι μὲν Ἀηνοβάρβῳ σφαγεῖ Γαΐου Καίσαρος, συνθέσθαι δὲ Πομπηίῳ κοινῷ

[5, 48]   Ῥώμῃ δικάζων ἐπὶ τῷ φόνῳ Γαΐου Καίσαρος τὴν καταδικάζουσαν ἤνεγκε φανερῶς

[5, 71]   οἷ συνόντων τοῖς μὲν ἀνδροφόνοις Γαΐου Καίσαρος φυγὴν ἄδολον, τοῖς δὲ

[5, 72]   εἴ τις ἐπὶ τῷ φόνῳ Γαΐου Καίσαρος ψήφῳ καὶ κρίσει κατέγνωσται·

[5, 133]   τῆς μητρὸς ὑπεξέθετο ὁ πατήρ, Γαΐῳ Καίσαρι πολεμῶν, καὶ ἡττηθεὶς ἀνέλαβεν.

[5, 55]   κατεγνωσμένων τε ἐκ δίκης ἐπὶ Γαΐῳ Καίσαρι φόνου καὶ προγεγραμμένων ἐπὶ

[5, 7]   Φρυγίαν τε καὶ Μυσίαν καὶ Γαλάτας τοὺς ἐν Ἀσίᾳ Καππαδοκίαν τε

[5, 53]   αὐτῷ περὶ πολλῶν παρθένων ἐς γάμον) ἐπέστελλε Μαικήνᾳ συνθέσθαι Σκριβωνίᾳ, τῇ

[5, 66]   δὲ Ῥώμην παρελθόντες ἐτέλουν τοὺς γάμους. Καὶ ὁ Ἀντώνιος Μάνιον μὲν

[5, 93]   ἡ δὲ συνειδέναι Καλλίαν περὶ γάμων ἀπεσταλμένον· βουληθῆναι γὰρ Ἀντώνιον πρὸ

[5, 55]   διαπεμφθείσαις σπονδαῖς εἶναι βέβαιον (ἦν γὰρ Ἀηνόβαρβος τῶν κατεγνωσμένων τε ἐκ

[5, 5]   μόνα, ἀλλ' ἑνὶ ἔτει· ἐπείγουσι γὰρ αἱ χρεῖαι. Συνεῖσι δὲ τῆς

[5, 42]   δὲ ἐλεγχθήσεσθαι μετὰ παρρησίας (ἄκαιρον γάρ) ἀλλὰ μετὰ ἀληθείας, ἧς οὐκ

[5, 92]   ἐπὶ Καμπανίαν ᾔει δυσφορῶν· οὔτε γὰρ ἄλλας ναῦς εἶχεν, δεόμενος πολλῶν,

[5, 62]   ὑμεῖς. Ὁ δὲ Καῖσαρ (οὐ γὰρ ἀμελῶς ἤκουσε τοῦ τεχνάσματος) ἐπισχὼν

[5, 5]   ἐλογισάμεθα, οὐδὲ ἐς ἅπαντα (οὐδὲ γὰρ ἂν δύναισθε) ἀλλὰ μέρος αὐτῶν

[5, 134]   ὁ Πομπήιος ἐξέπεσε Σικελίας (οὐ γὰρ ἂν Καίσαρι τὰς ναῦς κατ'

[5, 21]   περὶ τοῖς τέκνοις δεδιέναι· τοῦτον γὰρ ἀντὶ τοῦ Καίσαρος προυτίθει. Καὶ

[5, 93]   Καλλίαν περὶ γάμων ἀπεσταλμένον· βουληθῆναι γὰρ Ἀντώνιον πρὸ τῶν Παρθυικῶν ἐκδεδόσθαι

[5, 127]   εἰ μὴ δίκαια γίγνοιτο (οὐ γὰρ ἀνύποπτοί γε ἦσαν ἐκ πολλοῦ

[5, 15]   Ἀμήχανα δ' ἦν αὐτῷ· οὔτε γὰρ ἀργύριον ἦν ἐς τιμὴν τῆς

[5, 73]   ἐργάσασθαι ταῦτα χωρὶς ἐμοῦ· Μηνοδώρῳ γὰρ ἁρμόζειν ἐπιορκεῖν, οὐ Πομπηίῳ. Ἥρμοσαν

[5, 50]   ἐλπισθεὶς ἔσεσθαι τῇ Ἰταλίᾳ. ~Καὶ γὰρ Ἀσίνιος αὐτίκα καὶ Πλάγκος καὶ

[5, 141]   δέ, ἃ πεποίηκας ἅπαντα· τί γὰρ αὐτὰ δεῖ πρὸς εἰδότα λέγειν;

[5, 123]   νῆες ὥρμουν ἐπ' ἀγκυρῶν· ἐλέχθη γὰρ αὐτὰς ἐπινοεῖν ὁ Λέπιδος ἐμπρῆσαι.

[5, 59]   τὴν ὀργὴν Ἀντωνίου· νοσοῦσάν τε γὰρ αὐτὴν ἀπολελοίπει καὶ οὐδὲ ἀπολείπων

[5, 13]   ἐγκρατὲς τῆς ἀρχῆς, κατεφρόνουν. Καὶ γὰρ αὐτοῖς ἡ πενταετία παρώδευε, καὶ

[5, 142]   ὑποδεξαμέμῳ πολεμήσειν πρὸς αὐτόν· ἁλόντα γὰρ αὐτὸν αἰχμάλωτον περισεσώκει. Ἐπὶ δὲ

[5, 110]   στόλῳ πολλῷ, θαῦμα ἀδόκητον· ᾤετο γὰρ αὐτον ἐκπεπολεμῆσθαι πρὸς Ἀγρίππα. Παρήλαυνε

[5, 3]   ἐς τὰς ἀποικίας καταλέξων ὧδε γὰρ αὐτὸς εἵλετο διὰ τὴν ἀρρωστίαν̓

[5, 73]   πατρῴαν δι' ὀξυτάτης ἀφορμῆς· ἐπιμελήσεσθαι γὰρ αὐτὸς ἐν ταῖς ναυσὶν ὢν

[5, 99]   τὴν μνήμην Πομπηίου Μάγνου· οὐ γὰρ αὐτοὺς ἐξέλιπεν ἡ δόξα τοῦ

[5, 13]   τῶν δεδωκότων ἀρχὴ παραμένουσα. Ὡς γὰρ αὐτῶν οὐ βεβαίως ἐπικρατήσοντες, εἰ

[5, 19]   δ' ἀφίξεσθαι κατὰ τάχος. Τότε γὰρ δὴ γυναικός τι παθοῦσα ἡ

[5, 10]   τοῖς τυράννοις τῶν Παρθυαίων· ἐσέβαλον γὰρ δὴ καὶ ἐς τὴν Συρίαν

[5, 1]   πολὺ πλείοσιν οὖσιν ἐπίμικτον. Ἐγίγνετο γὰρ δὴ καὶ μετὰ Κάσσιόν τε

[5, 7]   συνεγνωκότας ἐπὶ φόνῳ Καίσαρος· τούτοις γὰρ δὴ μόνοις ἀδιάλλακτος ἦν. Παρηγόρει

[5, 17]   ἐς τὰ ὅμοια μεταβολήν. Ὅμοια γὰρ δὴ πάντα ἦν, καὶ οὐδὲ

[5, 53]   αὐτοὶ τὰ χωρία ἔχουσιν· ἐς γὰρ δὴ Πομπήιον οἱ πλέονες τῶν

[5, 37]   ἐφεδρειῶν ἀκμῆτες ἐπήγοντο κεκμηκόσι. Τότε γὰρ δὴ τῶν τειχῶν αὐτοὺς κατήρειψαν

[5, 5]   πυθομένους ὑμᾶς ἀγαπήσειν οἴομαι. Ἃ γὰρ ἔδοτε τοῖς ἡμετέροις ἐχθροῖς ἐν

[5, 37]   ἀπονοίας, οὐδὲν ἔτι βλάπτοντες· οὐ γὰρ ἐδύναντο. Περιθέων δ' αὐτοὺς ὁ

[5, 25]   τὰ τῆς Ἰταλίας ἔξω. Πομπήιος γὰρ ἐκ τῶν προγραφῶν καὶ κατοικίσεων

[5, 47]   καὶ ὑμῖν καὶ ἑαυτοῖς; ἃ γὰρ ἔκαμνον ἐγώ, πάντα ἦν ὑπὲρ

[5, 63]   ἔτι οὐκ ἔφη γράψειν· οὐδὲ γὰρ ἐκεῖνον· μέμψεσθαι δ' αὐτοῦ τῇ

[5, 14]   ἀποικίσεις τῶν προγραφῶν· τὰς μὲν γὰρ ἐπὶ ἐχθροῖς, τὰς δὲ ἐπὶ

[5, 62]   ἀλλὰ ὑπ' Ἀντωνίου πεμφθείς. Οὐ γὰρ ἐπικρύψω σε, ὅτι καὶ τὴν

[5, 141]   Τιτίῳ δὲ σαυτὸν ἐπιτρέπειν· Τιτίῳ γὰρ ἐπιτέτραπται τὰ περὶ σὲ ὑπὸ

[5, 14]   παρὰ τοῖς ἅλλοις ἅπασι· τὸ γὰρ ἔργον τὸ ἐν Φιλίπποις διὰ

[5, 4]   ἀμείνονες ὑμῖν ἦμεν Ἀττάλου· οὓς γὰρ ἐτελεῖτε φόρους Ἀττάλῳ, μεθήκαμεν ὑμῖν,

[5, 109]   θαρροῦντι τῷ στρατῷ περαιοῦσθαι· καὶ γὰρ ἔτι πάντως ἡγεῖτο Πομπήιον Ἀγρίππᾳ

[5, 37]   τὰς κλίμακας αὖθις ἁρπάσαντες (οὐ γὰρ ἔτι πύργους εἶχον) ἔφερον ἐς

[5, 111]   τοὺς κούφους ἐκπέμπων μόνους· οὐ γὰρ εὔκαιρον ἐδόκει κινεῖν φάλαγγα δύσθυμον

[5, 61]   ὅτι μὴ θᾶσσον ἔλθοι· Οὐ γάρ, ἔφη, καὶ τὸν σὸν ἀδελφόν,

[5, 61]   ἔθνη; Καὶ ὁ Καῖσαρ Οὐ γάρ, ἔφη, Καληνοῦ τελευτήσαντος ἐχρῆν ἐπὶ

[5, 89]   παρακελευόντων ἀλλήλοις ἐς ἀνήκοον· οὐ γὰρ ἐφικνοῦντο ἔτι τῶν λεγομένων, οὐδὲ

[5, 89]   κλύδωνι καὶ ξύλοις ἀρασσομένων· ἔγεμεν γὰρ ἡ θάλασσα ἱστίων καὶ ξύλων

[5, 86]   κατεῖδον καὶ ἰδόντες ἀνεχώρουν· συνεσκόταζε γὰρ ἤδη, καὶ κεκμηκότες ἀκμῆσιν οὐκ

[5, 2]   τοὺς Ῥοδίους νεωτερίζοντας εὑρών (ἐτεθνήκει γὰρ ἤδη καὶ ὁ Βροῦτος) ἐξήγαγε

[5, 28]   πλὴν τῆς γνώμης μόνης. Οὐ γὰρ ἡδύ μοι πολεμεῖν ἐμφυλίους πολέμους

[5, 82]   ἀρετῆς οὐδὲν ἀπέλειπον. Ἀκόντιά τε γὰρ ἦν ἀθρόα καὶ λίθοι καὶ

[5, 34]   καὶ στρατιὰν ἐπαξόμενος ἑτέραν· πολλὴ γὰρ ἦν αὐτῷ πολλαχοῦ. Ταχὺ δὲ

[5, 63]   ἐς ταῦτα τὸν Ἀντώνιον (γένει γὰρ ἦν ἐκ τῶν Ἰουλίων) ᾐσχύνετο

[5, 138]   ὁ Πομπήιος ἔκτεινε πολλούς· καὶ γὰρ ἦν τὸ πεδίον ὑγρὸν ἐξ

[5, 41]   ἢ πολεμεῖν μέχρι θανάτου· οὐ γὰρ ἴδιόν τινι τὸν πόλεμον, ἀλλὰ

[5, 76]   θυμηδίᾳ μετὰ τῆς Ὀκταουίας· πολὺς γὰρ καὶ ἐς τήνδε ἐρρύη, ταχὺς

[5, 132]   παραγένοιτο ἐκ Παρθυαίων Ἀντώνιος· πείθεσθαι γὰρ κἀκεῖνον ἐθέλειν ἀποθέσθαι τὴν ἀρχήν,

[5, 22]   ταῖς θεραπείας προκαταλαμβάνειν· τήν τε γὰρ Κελτικὴν Ἀντωνίῳ πρότερον δεδομένην ἐλευθεροῦν

[5, 3]   ἐπελάμβανον τὰ Λεπίδου· τήν τε γὰρ Κελτικὴν τὴν ἐντὸς Ἄλπεων ἐδόκει

[5, 84]   ναυμαχεῖν οὐ δυνάμενος· αἵ τε γὰρ κράτισται τῶν νεῶν αὐτῷ διωλώλεσαν,

[5, 45]   ἑλόμενος καὶ νῦν ἔβλαψας. Σπονδὰς γάρ μοι τιθέμενος ἔτυχες ἂν ἠδικημένου

[5, 39]   δαίμονος ὑπὲρ τῆς πατρίδος· καλὸν γάρ μοι τὸν ἔπαινον ἐπὶ τῇ

[5, 125]   ἔτι ὑπέμενον καὶ ἀπεκρούοντο· καὶ γὰρ ὁ Λέπιδος περιέπεμπεν ἐς πάντα

[5, 83]   ὡς ἐπὶ ἥττῃ μεγίστῃ (δύο γὰρ οἵδε ἦσαν μάλιστα τῷ Πομπηίῳ

[5, 45]   ἂν ἔδωκας ὑπ' ἀνάγκης. Συμπέπλεκται γὰρ οἷς ἄξιον ὑμᾶς παθεῖν, τὸ

[5, 9]   ἐς ἑκατέρους ἐπιδεξίως εἶχον (ἔμποροι γὰρ ὄντες κομίζουσι μὲν ἐκ Περσῶν

[5, 43]   ἂν αὐτὸς ἀι τείποις· καὶ γὰρ ὅτε συνίστασθε αὐτήν, ὁμολογοῦντες εἶναι

[5, 73]   δ' ἐς ἀσφάλειαν ἀνύποπτον. Οὐδὲ γὰρ οὐδ' ὣς εἶχον ἀμελῶς, ἀλλ'

[5, 62]   τῶνδε τὴν αἰτίαν ἔχεις· εἰ γὰρ οὐκ ἐπολεμήθη κατὰ τὴν Ἰταλίαν,

[5, 101]   ἀπόντος ἔτι καὶ Ἀγρίππα· καὶ γὰρ οὗτος ἐπὶ ὕλην ἐπεπόρευτο. Γαυρούμενος

[5, 17]   ἀλλὰ πολίτας καὶ ὁμοτίμους. Τάδε γὰρ πάντα αὐτοῖς τὸν στρατιωτικὸν φόβον

[5, 25]   δόξης καὶ δυνάμεως ἦρτο. Οἱ γὰρ περὶ σφῶν δεδιότες ἢ τὰ

[5, 79]   εἴτε τι σημεῖον δειδισάμενος. Τῶν γὰρ περικοιμωμένων αὐτοῦ τῇ σκηνῇ πρὸς

[5, 43]   αὐτοὺς ἑλὼν ἐμοῦ κεκράτηκας· ἀνεπείσθησαν γὰρ πολεμεῖσθαί τε ὑπ' ἐμοῦ καὶ

[5, 79]   ἀπάξειν ὡς ἑαυτοῦ δραπέτην· γεγένητο γὰρ Πομπηίου Μάγνου, τὴν δὲ τοῦ

[5, 79]   παρασκευὴν ἰδὼν πολλὴν οὖσαν (οὐ γάρ ποτε αὐτοὺς ἀνέπαυε φόβων ἡ

[5, 61]   ἔφη περὶ τοῦδε προστάξαι (οὐδὲ γὰρ προμαθεῖν προσπλέοντα οὐδ' ἀφικέσθαι μετὰ

[5, 81]   τῆς ἀκινησίας τῶν νεῶν· πεζομαχεῖν γὰρ πρὸς ναυμαχοῦντας ἐῴκεσαν, οὔτε διώκειν

[5, 75]   τέσσαρα ἄξοντα ἐπὶ Παρθυαίους· οὐ γάρ πω πέπυστο αὐτὰ Λέπιδον ἀφῃρῆσθαι

[5, 135]   μοναρχίαν σὺ νῦν ὑπολείπῃ· ἤδη γάρ σοι καὶ ἐν χερσὶν ἦν,

[5, 42]   παθεῖν, ὅ τι θέλοις (διὰ γάρ σοι τοῦτο ἐς τὸ στρατόπεδον

[5, 90]   οὔτε ὅσον ἀλλήλων διαστῆναι· ἡ γὰρ στενότης ἡ τοῦ χωρίου καὶ

[5, 12]   ἐπινέμοντι δυσεργὲς ἦν. Οἵ τε γὰρ στρατιῶται τὰς πόλεις ᾔτουν, αἳ

[5, 10]   τυράννων ἐς αὐτοὺς συμφυγόντων. Ἡ γὰρ Συρία μέχρι μὲν ἐπ' Ἀντίοχον

[5, 104]   διέφθειρεν ὡς φιλίους δεχομένας· ᾤοντο γὰρ σφίσι τὰς Λεπίδου συναντᾶν. Αἱ

[5, 53]   πλῆθος ὁπλιτῶν ὑπεροίσειν ἐνόμιζεν ἦρχε γὰρ τελῶν ἐς τότε τεσσαράκοντα πλεόνων̓

[5, 62]   αὐτῷ κατ' ὀργὴν ἐπῆκται· οὐδὲ γὰρ τῆς βουλῆς πω τότε μετεῖχεν.

[5, 54]   μηδὲ σὲ μοναρχίαν καθίστασθαι· τὸ γὰρ τῆς πατρίδος αἰεὶ προθήσω καὶ

[5, 120]   καὶ ὅπλων καὶ ναυαγίων. Οὐ γάρ τινα πεῖραν ἔλιπον, ὅτι μὴ

[5, 39]   ὑμῖν τὰς κληρουχίας. Ἀλλὰ ἐδημαγώγησε γάρ τινας ἡ διαβολή, καὶ πρὸς

[5, 137]   δὲ αὐτὸν ἑκατέρωθεν ἀπεκρούσαντο· καὶ γάρ τις ἦν ἐν τῇ Κυζίκῳ

[5, 90]   ἔνιοι ὡς ἀπολούμενοι πάντως. Γενόμενον γὰρ τὸ κακὸν κρεῖσσον ἐπινοίας καὶ

[5, 39]   καὶ Βρούτου τεθνεώτων διαλυθεῖσαν. Λεπίδου γὰρ τὸ μέρος τῆς ἀρχῆς ἀφῃρημένου

[5, 139]   ἐκεχρήκει κατὰ Πομπηίου Καίσαρι (μετὰ γὰρ τὸ Σικελικὸν ἔργον αὐτὰς ὁ

[5, 29]   τῇ τῶν τριῶν ἀρχῇ· ἐς γὰρ τὸν Λεύκιον ἐχώρουν. ~Καὶ ἦν

[5, 4]   τὰς δ' ὕβρεις ἔπαυσεν· ὑμῖν γὰρ τοὺς φόρους ἐπέτρεψεν ἀγείρειν παρὰ

[5, 49]   ἀρχαιότητος ἐχούσῃ καὶ ἀξιώσεως· ὑπὸ γὰρ Τυρρηνῶν πάλαι φασὶν αὐτὴν ἐν

[5, 93]   αὖθις αὐτὸν ἐκάλει· τῇ τε γὰρ χορηγίᾳ τοῦ ναυτικοῦ κάμνων καὶ

[5, 120]   ἔτι ὁμοίως εὔπορον· ὅπλοις τε γὰρ ὡς τὰ πολλὰ τοῖς αὐτοῖς

[5, 101]   γὰρ οὗτος ἐπὶ ὕλην ἐπεπόρευτο. Γαυρούμενος δὲ ὁ Μηνόδωρος ἐξώκειλέ ποτε

[5, 127]   δίκαια γίγνοιτο (οὐ γὰρ ἀνύποπτοί γε ἦσαν ἐκ πολλοῦ διὰ φιλαρχίαν,

[5, 20]   τῶν ἡγεμόνων τοῦ στρατοῦ, ἐπράχθη γε μὴν αὐτῶν δύο μόνα τὰ

[5, 33]   τὴν Περυσίαν μὴ ἐσφέροιτο. Ἀντεπονεῖτό γε μὴν καὶ ὁ Λεύκιος, ἑτέροις

[5, 120]   σωτηρίας τὴν ἐλπίδα ἔχοντες. Διέκρινόν γε μὴν οὐδέν, οὐδ' ἐδύναντο, καὶ

[5, 59]   ζῆλον ἐξερρίπισε τοσόνδε πόλεμον. Τό γε μὴν πάθος ἀσθενῶς ἤνεγκεν ὁ

[5, 79]   φανῆναι τῶν σκηνωμάτων ἐκθέοντα. Ἔγραφέ γε μὴν τῷ Καίσαρι μὴ λύειν

[5, 135]   ἔχει, καὶ τοῦ στρατοῦ, πιστοτάτου γε ὄντος αὐτῷ καὶ οὐδ' ἐν

[5, 15]   τῷ τότε ἑκὼν ὑπερεώρα. Ἔν γέ τοι τῷ θεάτρῳ, παρόντος αὐτοῦ,

[5, 67]   ὁ Ἀντώνιος αὐτὸν ἠξίου ταχύνειν γε τὸν πόλεμον διὰ τὴν ἀπορίαν.

[5, 140]   στρατῷ νυκτὸς ἐπελθὼν ἢ τῆς γε τροπῆς γενομένης ἐπαγαγὼν τάχ' ἂν

[5, 60]   τοὺς ἄλλους Ἀντωνίου φίλους τοιόνδε γεγενημένον. Ὁ δέ Ἐκ Βρεντεσίου με,

[5, 79]   Μηνόδωρον ἀπάξειν ὡς ἑαυτοῦ δραπέτην· γεγένητο γὰρ Πομπηίου Μάγνου, τὴν δὲ

[5, 81]   αὐτῷ τὰ ἐν χερσὶν ἕτοιμα γεγένητο, ἐπέπλει τῇ Σικελίᾳ, αὐτὸς μὲν

[5, 58]   δ' αὐτῷ καὶ τὰ μηχανήματα γεγένητο, καὶ ἐπιχειρήσειν ἔμελλε τοῖς Βρεντεσίοις,

[5, 77]   ἢ οὐδὲν ἄκος τοῦ λιμοῦ γεγένητο Ῥωμαίοις, ὥστε ἐβόων οὐκ ἀπαλλαγὴν

[5, 25]   Πομπήιον ἐχώρουν ὡς δικαιότερα αἱρούμενον. Γεγένητό τε πλούσιος ἐκ τῆς θαλασσίου

[5, 140]   ἐλθεῖν Φουρνίῳ, φίλῳ τε Μάγνου γεγενομένῳ καὶ ἀξιώσει προύχοντι τῶν ἄλλων

[5, 67]   καὶ λιμὸν ἐκ τῶνδε πανώδυνον γεγονέναι, ἔτι καὶ τὰ λοιπὰ περιδύοιεν

[5, 77]   ἐπίληψιν τετάρτου τυράννου κατὰ σπονδὰς γεγονέναι. Καὶ ὁ Καῖσάρ τινα λῃστήρια

[5, 41]   ἀλλὰ κοινὸν ὑπὲρ τῆς πατρίδος γεγονέναι. Καὶ ὁ Λεύκιος ἐπῄνει μὲν

[5, 59]   Ἀντώνιος, ἡγούμενός τι καὶ αἴτιος γεγονέναι. ~Λεύκιος δὲ ἦν Κοκκήιος ἑκατέρῳ

[5, 14]   Καίσαρος ἀρρωστίαν ἅπαν ἡγοῦντο Ἀντωνίου γεγονέναι. Ὁ δὲ Καῖσαρ οὐκ ἠγνόει

[5, 15]   προαχθῆναι ἀρνούμενόν τε καὶ τὰ γεγονότα διηγούμενον ψεύδεσθαι διδαχθέντα ἔλεγον καὶ

[5, 12]   τῆς πολιτείας τόν τε πόλεμον γεγονότα καὶ τὰ ἐπινίκια διδόμενα καὶ

[5, 42]   ἐμαυτοῦ, ἵνα μόνον ἐμὲ τῶν γεγονότων αἴτιον ἐπιγνοὺς εἰς ἐμὲ τὴν

[5, 99]   καὶ ἐκ τοῦ φόβου τῶν γεγονότων ἀνελάμβανε. Διέδραμε δὲ καὶ ἐς

[5, 53]   ἡ δόξα τῶν ἐν Φιλίπποις γεγονότων ἐδημαγώγει τὸν Ἀντώνιον. Ὁ δὲ

[5, 52]   ᾔσθετο τῶν ἐν τῇ Περυσίᾳ γεγονότων καὶ τὸν ἀδελφὸν ἐμέμφετο καὶ

[5, 64]   πρὸς ἀλλήλους ἀμνηστίαν εἶναι τῶν γεγονότων καὶ φιλίαν ἐς τὸ μέλλον.

[5, 112]   τῶν ὀρῶν ἐς πύστιν τῶν γεγονότων καταθέοντες εὗρον αὐτὸν τό τε

[5, 102]   Καίσαρος, φίλος ἐν τῇ προτέρᾳ γεγονὼς αὐτομολίᾳ, τοῖς μὲν ἀμφ' αὑτὸν

[5, 8]   μειρακιωδῶς ἑαλώκει, καίπερ ἔτη τεσσαράκοντα γεγονώς, λεγόμενος μὲν ὑγρότατος ἐς ταῦτα

[5, 50]   εὐκαταφρόνητον, ἀλλ' εἰς τρισκαίδεκα τέλη γεγυμνασμένα καὶ ἱππέας ἑξακισχιλίους ἐπὶ πεντακοσίοις,

[5, 32]   ἀμείνοσι καὶ πλέοσιν οὖσι καὶ γεγυμνασμένοις, νεοστράτευτον ἔχων τὸ πλέον, οὔτε

[5, 40]   ἀπειροπολέμους ἔτι, τοὺς δὲ κληρούχους γεγυμνασμένους ἔφη τεχνάζων τοῖς ὑπ' Ἀντωνίῳ

[5, 61]   ἐμάνη, καὶ Ἀσίνιος καὶ Ἀηνόβαρβος γειτονεύοντες ἐχρῶντο καθ' ἡμῶν. Ἐπεὶ καὶ

[5, 14]   ἑτέρων πόλεων, αἳ ταῖς νενεμημέναις γειτονεύουσαί τε καὶ πολλὰ πρὸς τῶν

[5, 137]   τῶν ὑπηκόων καὶ Ἀηνόβαρβον ἄρχοντα γείτονος στρατοῦ καὶ Ἀμύνταν ἑτέρωθεν ἐκάλει

[5, 13]   ἀλλὰ ὁ στρατὸς καὶ τοῖς γείτοσιν ἐπέβαινε σὺν ὕβρει, πλέονά τε

[5, 39]   Ῥωμαίοις πρόσχημα μόνον ἦν καὶ γέλως. Ἅπερ ἐγὼ μεταβάλλειν ἐς τὴν

[5, 128]   τοῦ Πομπηίου. ~Ζήλου δὲ αὐτῷ γέμοντι ἐπὶ τούτοις τὸ δαιμόνιον ἐνεμέσησε

[5, 114]   ἀπ' ἐκείνου καὶ κονιορτοῦ σποδώδους γέμουσαν, οἱ δ' ἀμφὶ τὸν Κορνιφίκιον

[5, 120]   ὡς ἐν πολέμῳ καὶ θαλάσσῃ γεμούσῃ φόνων τε καὶ ὅπλων καὶ

[5, 49]   πρώταις δυώδεκα πόλεσιν ἐν Ἰταλίᾳ γενέθαι. Διὸ καὶ τὴν Ἥραν ἔσεβον,

[5, 63]   μητρὸς ἐς ταῦτα τὸν Ἀντώνιον (γένει γὰρ ἦν ἐκ τῶν Ἰουλίων)

[5, 21]   σφῶν ἢ ἐπὶ τῶν ἡγεμόνων γενέσθαι. ~Αἰδουμένου δὲ τοῦ Λευκίου τά

[5, 41]   τοῦ Φουρνίου ὑπονοοῦντες ἐπὶ σφίσι γενέσθαι, αὐτόν τε τὸν Φούρνιον ἐλοιδόρουν

[5, 90]   τῶν ἐγχωρίων ποτὲ τηλικοῦτον ἐμνημονεύετο γενέσθαι· γενόμενον δὲ ἔθους τε καὶ

[5, 43]   δὲ ἐπὶ τῆς ἐμῆς ἀρχῆς γενέσθαι. Καὶ εἰ κατῆρξας σύ, μόνος

[5, 116]   ᾗ φασι τὰς Ἡλίου βοῦς γενέσθαι καὶ τὸν ὕπνον Ὀδυσσεῖ ~Ψευδοῦς

[5, 142]   ἠδόξει, Πομπήιος ὤν, ἐπὶ Τιτίῳ γενέσθαι, οὐκ ἐπιφανεῖ πάνυ ἀνδρί, καὶ

[5, 98]   συλλήπτορας αὑτῷ κατὰ ἐχθρῶν πατρῴων γενέσθαι. Πρόπλοι δ' αὐτῷ τινες τοὺς

[5, 61]   ἐπὶ μειρακίῳ τῷ Καληνοῦ παιδὶ γενέσθαι τοσαύτας ἀφορμάς, ἀπόντος ἔτι Ἀντωνίου·

[5, 7]   τὴν Ἰτουραίαν καὶ ὅσα ἄλλα γένη Σύρων, ἅπασιν ἐσφορὰς ἐπέβαλλε βαρείας

[5, 28]   ἀλλ' ἐν αὐτῇ τῇ Ἰταλίᾳ γενησομένου, ἣν πόσα χρὴ χωρὶς τῶν

[5, 115]   τὸ ὕδωρ ἀπολιπόντας, ἵνα μὴ γένοιντο ἐχθρῶν ἐν μέσῳ, ἀνέκραγον μὲν

[5, 63]   ποι πέμπειν, ἕως αἱ συνθῆκαι γένοιντο. Παρακαλούσης δὲ καὶ τῆς μητρὸς

[5, 128]   ἦν, καὶ οὐδ' ὅ τι γένοιτο, ἐγινώσκετο· ~ὁ δὲ στρατὸς οὐκέτι

[5, 91]   καὶ ἑτέρωθεν ὡς ἐν κακοπραγίᾳ γένοιτο ἐπιβουλή. Περιέπεμπε δὲ καὶ ἐς

[5, 18]   πολέμους γεωργουμένης. Ὃ δὲ καὶ γένοιτο, ἐς τοὺς στρατοὺς ἐδαπανᾶτο. Ἐκλώπευόν

[5, 97]   Λιπάρα Καίσαρι ἐνορμίσματα ἢ ναύσταθμα γένοιτο εὔκαιρα ἐπὶ τῇ Σικελίᾳ. Τὸ

[5, 36]   τις ὡς ἐν νυκτὶ πρόφασις γένοιτο, κατὰ φῶς ἄγειν σφᾶς κελευόντων,

[5, 35]   μήτε καιομένων ἐπίδηλον τοῖς ἐχθροῖς γένοιτο, μήτε σηπομένων ἀτμὸς καὶ νόσος.

[5, 14]   ἔρημος ὁ Ἀντώνιος εὐνοίας στρατιωτῶν γένοιτο, τὰς κατοικίσεις ἐτέχναζον ἐς τὴν

[5, 35]   μηδ' ἐκφυγεῖν, ἵνα μὴ γνωριμώτερον γένοιτο τοῖς πολεμίοις τὸ δεινόν. Ἠλῶντο

[5, 127]   ὕστερον ὁ Καῖσαρ, ὅτι μὴ γένοιτο τοῦ πατρὸς ἀνδροφόνος ὁ Πομπήιος.

[5, 134]   καιρῷ τότε μάλιστ' ἄν σοι γενόμενα, ἀξιοῖ καὶ νῦν μὴ πολλάκις

[5, 145]   ἔδοξε τὰ Ἰλλυρικά, οὔτε ἀκριβῶς γενόμενά μοι γνώριμα οὔτε συντελοῦντα μῆκος

[5, 77]   δὲ καὶ Πομπηίῳ διελύθησαν αἱ γενόμεναι σπονδαί, κατὰ μὲν αἰτίας, ὡς

[5, 65]   τελευταῖαι Καίσαρί τε καὶ Ἀντωνίῳ γενόμεναι συμβάσεις. Καὶ εὐθὺς ἐς τὰ

[5, 6]   αὑτοὺς ἐκ Βρούτου καὶ Κασσίου γενομένας ἐπιλέγοντες οὐκ ἐπιτιμίων ἀξίας εἶναι,

[5, 65]   Καίσαρα συμβάσεις τὰς πρὸς Ἀντώνιον γενομένας. στρατὸν δὲ ἐκ τῆς Ἰταλίας

[5, 80]   τῶν νεῶν ἡ ναυαρχὶς ἡ γενομένη Καίσαρι διεφθάρη· καὶ ἔδοξε τοῦτ'

[5, 41]   τοῦ Καίσαρος ἐχθροί, τὴν ἰδίᾳ γενομένην ἔντευξιν τοῦ Φουρνίου ὑπονοοῦντες ἐπὶ

[5, 95]   ἀδελφῷ καταλιπὼν μετὰ θυγατρὸς ἤδη γενομένης αὐτοῖς. ~Μηνόδωρος δέ, εἴτε τις

[5, 98]   ~Οὕτω μὲν ἑκάτεροι παρασκευῆς εἶχον, γενομένης δὲ τῆς νουμηνίας ἀνήγοντο πάντες

[5, 140]   ἐπελθὼν ἢ τῆς γε τροπῆς γενομένης ἐπαγαγὼν τάχ' ἂν αὐτῶν ἐντελῶς

[5, 57]   ὀξείας καὶ πανταχοῦ τῆς ἐπιχειρήσεως γενομένης, ἐς μὲν τὴν Αὐσονίδα ἔπεμπεν

[5, 38]   τέλος τῆσδε τῆς τειχομαχίας, ἐκθυμοτάτης γενομένης, ἐς τοῦτο ἐτελεύτα· ὁ δὲ

[5, 138]   μάλιστα τῆς ἐν Ἀχαιῶν λιμένι γενομένης νίκης, ἱππικοῦ δ' ἀπορῶν ὁ

[5, 62]   θανάτου γενόμενον· ἐκποδὼν δὲ κἀκείνης γενομένης, οὐδενὸς ὑμῖν ἐνδεῖν ἔτι ἔφη

[5, 39]   τοῦ Λευκίου, μὴ ἀντιλέγων ἐκδοθείη. ~Γενομένης οὖν τινος ἐς τοῦτο πείρας

[5, 46]   ἀκρατεῖς τῆς δεδομένης σφίσι τάξεως γενόμενοι, προσιοῦσι τοῖς Λευκιανοῖς οἷα συνεστρατευμένοις

[5, 124]   διεφθάρατο πολλοί, καὶ μάλιστα οἱ γενόμενοι τοῦ Πομπηίου διὰ δέος τοῦ

[5, 39]   οὖσιν αὐτοῦ καὶ στρατιώταις ποτὲ γενομένοις καὶ οὐδὲ νῦν ἀδικοῦσιν οὐδὲ

[5, 90]   αὐτὸ ἔνιοι ὡς ἀπολούμενοι πάντως. Γενόμενον γὰρ τὸ κακὸν κρεῖσσον ἐπινοίας

[5, 90]   ἐγχωρίων ποτὲ τηλικοῦτον ἐμνημονεύετο γενέσθαι· γενόμενον δὲ ἔθους τε καὶ νόμου

[5, 62]   ὡς αἴτιον τῇ γυναικὶ θανάτου γενόμενον· ἐκποδὼν δὲ κἀκείνης γενομένης, οὐδενὸς

[5, 54]   πρὸς σέ, καίπερ ἤδη μοι γενόμενον εὐεργέτην. Εἰ δ' ἐπιλέγοιτο κἀκεῖνος

[5, 70]   Πομπήιον εὐεργέτην τε ἐν Ἰβηρίᾳ γενόμενον καὶ ἑκόντα ἐλθόντα ἐς Σικελίαν.

[5, 31]   Σαλουιδιηνὸν βοηθήσειν, κατόπιν τοῦ Λευκίου γενόμενον. Καὶ τάδε μέν, ὡς προσεδόκησεν

[5, 66]   διαβολῇ Κλεοπάτρας καὶ τοσῶνδε αἴτιον γενόμενον, Καίσαρι δὲ ἐνέφηνε Σαλουιδιηνόν, τὸν

[5, 97]   διὰ τὸν πατέρα νικηφόρον αἰεὶ γενόμενον· ὁ δὲ Πομπήιος Λεπίδῳ μὲν

[5, 15]   τὸ μὲν ἐν τῷ θεάτρῳ γενόμενον τοιόνδε ἦν. ~Κεκλημένοι δ' ἐπὶ

[5, 126]   πολλάκις καὶ τῶν τριῶν ἀνδρῶν γενόμενος ἄρχοντάς τε ἀποφήνας καὶ προγράψας

[5, 144]   μόνον. ~Καὶ Πομπήιος μὲν τοιόσδε γενόμενος ἑαλώκει, Τίτιος δὲ τὸν μὲν

[5, 144]   ἀχάριστος ἐς τὴν ἔπειτα εὐεργεσίαν γενόμενος, εἴτε καὶ ἐπιστείλαντος Ἀντωνίου. Εἰσὶ

[5, 82]   οὖν ὁ Μενεκράτης ἐς μάχην γενόμενος ἐπέμενε καὶ ὥς, τοὺς ἄλλους

[5, 143]   προγραφαῖς τῇ πόλει πανώλεθρα πασχούσῃ γενόμενος περιέσωσεν ἄνδρας ἀρίστους τε καὶ

[5, 4]   ὁ δὲ Ἀντώνιος ἐν Ἐφέσῳ γενόμενος τῇ θεῷ μεγαλοπρεπῶς ἔθυε καὶ

[5, 103]   θέλοιεν. ~Ἑτοίμου δὲ τοῦ στόλου γενομένου, αὖθις ὁ Καῖσαρ ἀνήγετο καὶ

[5, 16]   πλέονος δὲ ἑκατέρωθεν τοῦ διερεθίσματος γενομένου ἐλοιδόρουν τε καὶ ἔβαλλον καὶ

[5, 9]   Καίσαρα κατὰ τὸν Νεῖλον ναυμαχίᾳ γενομένου, οἱ Ἀράδιοι εἶχον λέγοντα Πτολεμαῖον

[5, 89]   ἀλλήλων. Τραχυτέρου δὲ τοῦ πνεύματος γενομένου συνεκέχυτο πάντα καὶ συνετρίβοντο αἱ

[5, 75]   Ἰλλυρικὸν ἔθνος Ἐπιδάμνῳ πάροικον, προθυμοτάτους γενομένους Βρούτῳ, τοὺς δ' ἐπὶ Δαρδανέας,

[5, 110]   ἐν μέσῳ τριῶν στρατῶν πολεμίων γενομένους, δεῖσαι δὲ τὸν Καίσαρα, Μεσσάλαν

[5, 129]   ἐδίδου τοῖς θέλουσιν ἀποστρατεύεσθαι. Καὶ γενομένους ἐς δισμυρίους εὐθὺς ἀπέλυε καὶ

[5, 76]   δὲ τοῦ χειμῶνος, ὥσπερ ἑτέρῳ γενομένῳ, ἥ τε ἐσθὴς αὖθις καὶ

[5, 134]   ἐνεδρευθῆναι λόγοις τε καὶ τῷ γενομένῳ κήδει, μνημονεύοντα, ὅτι Πομπηίῳ τε

[5, 4]   δημοκόπων ἀνδρῶν καὶ παρ' ἡμῖν γενομένων ἐδέησε φόρων. Ἐπεὶ δὲ ἐδέησεν,

[5, 50]   μακρῶν ἐκ Μακεδονίας οἱ μεταπέμπτων γενομένων ἐπιβᾶσα ἀνήγετο· καὶ αὐτῇ Πλάγκος

[5, 40]   ἑκατέροις ὄντος καὶ στρατειῶν ὁμοῦ γενομένων καὶ φιλίας τῶν ἐπιφανῶν καὶ

[5, 63]   Ἰουλίων) ᾐσχύνετο Ἀντώνιος, εἰ μὴ γενομένων τῶν συμβάσεων τὸν Πομπήιον αὖθις

[5, 50]   τὸ κεφάλαιον τοῦ πολέμου Λεύκιον γενονέναι ἐπὶ θάλασσαν ᾔεσαν, ἕτερος ἑτέρας

[5, 75]   δ' ἐπὶ Δαρδανέας, ἕτερον Ἰλλυριῶν γένος, αἰεὶ Μακεδονίαν ἐπιτρέχοντας· τοὺς δ'

[5, 73]   διαφυγεῖν. Ὁ δ' ἀποκρίνασθαι τοῦ γένους ἅμα καὶ τῆς χρείας ἀξίως·

[5, 40]   ἐντυχόντες τῷ Καίσαρι ἀνεμίμνῃσκον τοῦ γένους τῶν στρατῶν ἑνὸς ἑκατέροις ὄντος

[5, 54]   αἰεὶ προθήσω καὶ χάριτος καὶ γένους. Ὧδε μὲν ὁ Λεύκιος εἶπεν,

[5, 128]   τε τῆς στρατείας ἐπειγόμενοι καὶ γέρα λαβεῖν ὅμοια τοῖς ἐν Φιλίπποις

[5, 128]   στρατεύσεσθαι, πρὶν τῶν προτέρων λαβεῖν γέρα τε καὶ τιμάς. Ὁ δὲ

[5, 72]   τῆς στρατείας, τὰ αὐτὰ δοθῆναι γέρα τοῖς ἐστρατευμένοις Καίσαρί τε καὶ

[5, 128]   εἶναι παισὶν ἀθύρματα, στρατοῦ δὲ γέρα χωρία καὶ χρήματα· καὶ τοῦ

[5, 117]   τὴν στρατιάν, ὥστε τοὺς μὲν Γερμανοὺς ἐξ εὐνίων ἀναπηδᾶν ὑπὸ δέους,

[5, 12]   Ῥώμην οἵ τε νέοι καὶ γέροντες ἢ αἱ γυναῖκες ἅμα τοῖς

[5, 36]   βέλη παντοῖα καὶ λίθοι, καὶ γέρρα τοῖς σκόλοψιν ἐπιρριπτεῖσθαι. Προσπεσόντες δὲ

[5, 74]   χωρία κεκληρουχήκεσαν, ἡγούμεναι σφίσι τοὺς γεωμόρους ἀδιαλλάκτους ἐχθροὺς παροικήσειν καί, εἴ

[5, 74]   αὐτομολίας καὶ λεηλασίας πεδίων καὶ γεωργίας ἀργίας, ὑπὲρ ἅπαντα δὲ τοῦ

[5, 15]   τιμὴν τῆς γῆς δίδοσθαι τοῖς γεωργοῖς, οὔτε ἀναβάλλεσθαι τὰ ἐπινίκια διὰ

[5, 18]   τῆς Ἰταλίας διὰ τοὺς πολέμους γεωργουμένης. Ὃ δὲ καὶ γένοιτο, ἐς

[5, 4]   φόρους ἐπέτρεψεν ἀγείρειν παρὰ τῶν γεωργούντων. Καὶ τόνδε τοιόνδε ὄντα οἱ

[5, 19]   καὶ διαφοραὶ μείζους· τούς τε γεωργούς, ὅσοι τῆς γῆς ἀφῃροῦντο, ἱκέτας

[5, 43]   οἰκιστὰς ἔδωκα, οἱ τὰ τῶν γεωργῶν ἀφαιρούμενοι τοῖς στρατευσαμένοις διένεμον. Ἀλλά

[5, 53]   δὴ Πομπήιον οἱ πλέονες τῶν γεωργῶν ἐπεφεύγεσαν. Καὶ πιθανοῦ τοῦ διερεθίσματος

[5, 39]   κωλύειν τὰς κληρουχίας ἐλέῳ τῶν γεωργῶν· καὶ τὴν διαβολὴν ἐγὼ τήνδε

[5, 53]   Ἀντώνιον ὡς κατάγοντα μετὰ τῶν γεωργῶν Πομπήιον, ὧν αὐτοὶ τὰ χωρία

[5, 43]   Φιλίπποις πεπολεμηκότων οὔτε ἔλεος τῶν γεωργῶν τὰ κλήματα ἀφαιρουμένων, ἐπεὶ κἀγὼ

[5, 91]   πεζά, μὴ ἐπιτολμήσειε καὶ τῇ γῇ διὰ τὴν εὐτυχίαν ὁ Πομπήιος.

[5, 90]   ἐς βοήθειαν τοὺς ἐν τῇ γῇ παρακαλούντων. Ἀμήχανα δὲ πάντα ἦν

[5, 71]   παρῆλθον ἐς τὸ πρὸς τῇ γῇ πεποιημένον, ὁ δὲ Πομπήιος καὶ

[5, 82]   οἱ δὲ ἄνδρες ὥσπερ ἐν γῇ πόνου καὶ ἀρετῆς οὐδὲν ἀπέλειπον.

[5, 90]   ἐπεβεβήκεσαν ἔτι, ἀλλὰ καὶ ἡ γῆ τοῦ κλύδωνος οὐχ ἧσσον ἦν

[5, 13]   καὶ πλείων ὑπήντα χάρις ὡς γῆν ἅμα καὶ πόλεις καὶ χρήματα

[5, 99]   ἐπεσκεύαζε τὰς ναῦς ἐς τὴν γῆν ἀνέλκων μετὰ ἐπείξεως καὶ τὰ

[5, 82]   Μηνόδωρος ἀνεδήσατο καὶ ἐς τὴν γῆν ἀπέπλευσεν, οὐδὲν ἔτι δρᾶν οὐδὲ

[5, 81]   κόλπον ἐν χρῷ παρὰ τὴν γῆν αὐτὴν μηνοειδεῖ στόλῳ παρέπλεον, ἵνα

[5, 3]   τὴν Ἰταλίαν ἐχώρει, τήν τε γῆν αὐτοῖς διανεμήσων καὶ ἐς τὰς

[5, 114]   ἡμέρᾳ μόλις ἐπὶ τὴν ἄνυδρον γῆν ἀφίκοντο, ἣν ῥύακα πυρὸς λέγουσι,

[5, 90]   γῆς ὄντες ἀγχοτάτω καὶ τὴν γῆν δεδιότες καὶ οὔτε ἐκφυγεῖν αὐτὴν

[5, 90]   οἰκείων μετακλήσεις ἀνά τε τὴν γῆν διαθεόντων καὶ τοὺς ἐν τῇ

[5, 16]   ἀλλήλων φείδεσθαι παρῄνει καὶ τὴν γῆν διένεμε, καὶ δωρεὰς αἰτεῖν τοῖς

[5, 104]   Πομπηίου στρατηγὸς ἐκνέοντας ἐπὶ τὴν γῆν διέφθειρεν· οἱ δὲ λοιποὶ πρὸς

[5, 121]   αἱ μὲν ἐξώκελλον ἐς τὴν γῆν διωκόμεναι, καὶ συνεξώκελλον αὐταῖς ὑπὸ

[5, 81]   οὐδὲν μέγα ἔχων, ἐς τὴν γῆν ἐγχρίμπτων ἐξεώθει. Οἱ δὲ ἐξώκελλόν

[5, 117]   Μετὰ δὲ τοῦτο τὴν Παλαιστηνῶν γῆν ἔκειρε, καὶ Λέπιδος αὐτῷ συνήντετο

[5, 12]   ἐς τὰς ἀποικίας καὶ τὴν γῆν ἐπινέμοντι δυσεργὲς ἦν. Οἵ τε

[5, 111]   δ' ἐξ αὐτῶν ἐς τὴν γῆν ἐσενήχοντο, τοὺς μὲν οἱ ἱππέες

[5, 89]   ἀγκύρας ἀπορρηγνύουσαι καὶ ἐς τὴν γῆν ἢ ἐπ' ἀλλήλας τινασσόμεναι· βοή

[5, 103]   αὐτῷ παρωμάρτει, προερευνώντων τήν τε γῆν ἱππέων καὶ λιβυρνίδων τὴν θάλασσαν.

[5, 137]   τέλη, ἐπεχείρησε Κυζίκῳ κατά τε γῆν καὶ διὰ θαλάσσης. Οἱ δὲ

[5, 130]   ἐκ πολλοῦ συνέστησε κατά τε γῆν καὶ θάλασσαν ~Τοῦ δὲ δήμου

[5, 72]   τὸν πόλεμον αὐτοῖς καὶ κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλασσαν καὶ τὰς

[5, 5]   χρείας συνορᾶν δύνασθε. Τὴν δὲ γῆν καὶ τὰς πόλεις αὐτοῖς διαδώσων

[5, 22]   εἴκοσι τῶν συμμαχησάντων ἐπινέμειν οὐ γῆν μόνην, ἀλλὰ καὶ τὰ ἐκ

[5, 121]   ἢ ἐλήφθησαν ἢ ἐς τὴν γῆν ὀκέλλουσαι συνετρίβησαν· αἱ δὲ ἑπτακαίδεκα

[5, 111]   Καῖσαρ ἐκέλευσε τοὺς κατὰ τὴν γῆν πολεμίους ἀπομάχεσθαι καὶ πράσσειν, ὅ

[5, 92]   καὶ τὴν θάλασσαν μεθεὶς κατὰ γῆν πόλεμον συνίστασθαι. Οὕτω δ' ἀθύμως

[5, 89]   τάδε διαφυγὼν ἐκνήχοιτο ἐπὶ τὴν γῆν, συνηράσσοντο καὶ οἵδε ἐπὶ τὰς

[5, 139]   ἄμεινον ὁμοῦ πᾶσι κατὰ τὴν γῆν συνοισόμενος. Κάσσιος δὲ ὁ Παρμήσιος

[5, 84]   τὰς ναῦς καὶ παρέπλει τὴν γῆν, τοὺς κόλπους ἐξελίσσων. Ὁ δὲ

[5, 20]   τῶν τριῶν ἀνδρῶν, μηδενὶ δὲ γῆν ὑπὲρ τοὺς στρατευσαμένους ἐν Φιλίπποις

[5, 85]   δὲ αὐτοῦ παρά τε τὴν γῆν ὑπεχώρουν ἅπασαι καὶ ἐπ' ἀγκυρῶν

[5, 101]   τὴν ναῦν ἑκὼν ἐς ἕρμα γῆς ἁπαλὸν σὺν καταφρονήσει καὶ ὑπεκρίνετο

[5, 19]   τούς τε γεωργούς, ὅσοι τῆς γῆς ἀφῃροῦντο, ἱκέτας γιγνομένους τῶν δυνατῶν

[5, 15]   ἀργύριον ἦν ἐς τιμὴν τῆς γῆς δίδοσθαι τοῖς γεωργοῖς, οὔτε ἀναβάλλεσθαι

[5, 89]   τοῦ πελάγους καὶ ἀπὸ τῆς γῆς διεκράτουν καὶ κοντοῖς ἐξεώθουν ἀπ'

[5, 91]   Ὁ δὲ οὔτε περὶ τῆς γῆς ἐνενόησεν οὔτε τοῖς λειψάνοις τοῦ

[5, 16]   ~Κεκλημένοι δ' ἐπὶ νέμησιν τότε γῆς ἐς τὸ πεδίον τὸ Ἄρειον

[5, 5]   χρημάτων δὲ ἡμῖν δεῖ καὶ γῆς καὶ πόλεων ἐς τὰ νικητήρια

[5, 5]   Ἰταλίαν. Ὑμᾶς δ' ἵνα μὴ γῆς καὶ πόλσων καὶ οἰκιῶν καὶ

[5, 120]   πεζὸς ἑκατέρων στρατὸς ἀπὸ τῆς γῆς μετὰ φόβου καὶ σπουδῆς ἐς

[5, 121]   ὁ πεζὸς ἀντεβόησεν ἐπὶ τῆς γῆς. Οἱ Πομπηίου δ' ἀνῴμωξαν, καὶ

[5, 90]   χειμῶνι τῶν πώποτε μάλιστα καινοτρόπῳ, γῆς ὄντες ἀγχοτάτω καὶ τὴν γῆν

[5, 86]   Καίσαρος οὐχ ἑώρων οὔτε ἀπὸ γῆς οὔτε ἐκ θαλάσσης, πελαγιώτεροι δὲ

[5, 12]   λέγοντες, Ἰταλιῶται δὲ ὄντες ἀνίστασθαι γῆς τε καὶ ἑστίας οἷα δορίληπτοι.

[5, 12]   ἐν ἀλλήλαις διαλαχεῖν τῆς τε γῆς τὴν τιμὴν τοὺς δωρουμένους ᾔτουν,

[5, 80]   Ῥώμῃ καὶ ἐν Ῥαβέννῃ προσέτασσε γίγνεσθαι καὶ στρατὸν πολὺν ἐκ τῆς

[5, 14]   τὰς δὲ ἐπὶ μηδὲν ἀδικοῦσι γίγνεσθαι. ~Ὁ δὲ Καῖσαρ οὐκ ἠγνόει

[5, 38]   ὅπερ ἐν τοῖς τοιούτοις εἴωθε γίγνεσθαι, τῆς φυλακῆς οἱ φύλακες ἠμέλουν·

[5, 117]   πολλοῦ καταρραγέντος, οἷος ἐν φθινοπώρῳ γίγνεται, τῶν ὁπλοφόρων τινὲς τὴν νύκτα

[5, 127]   ἕξων διαφορᾶς, εἰ μὴ δίκαια γίγνοιτο (οὐ γὰρ ἀνύποπτοί γε ἦσαν

[5, 80]   ὡς παρασπόνδως ὁ πόλεμος ὅδε γίγνοιτο, τὴν ὑπόνοιαν ὁ Καῖσαρ ἐκλύων

[5, 57]   μαθόντες δὲ Ἀντωνίου γνώμῃ τὰ γιγνόμενα εἶναι, ἀνέστρεφον αὐτίκα διαλανθάνοντες. Καὶ

[5, 35]   χρῆναι δ' ἔτι καραδοκεῖν τὰ γιγνόμενα· καὶ ἐκράτει λέγων ὁ Πλάγκος.

[5, 121]   πέλαγος ἐμάχοντο, τὰ περὶ αὐτὰς γιγνόμενα κατιδοῦσαι παρεδίδοσαν ἑαυτὰς τοῖς πολεμίοις.

[5, 28]   χωρὶς τῶν ἀπολλυμένων ἀνδρῶν κακοπαθῆσαι, γιγνομένην στάδιον ἡμῖν. Ἐγὼ μὲν δὴ

[5, 38]   τείχεσι, τὴν στρατιάν, ὅση τοῖς γιγνομένοις ἐφήδρευε, παρ' αὐτὸ τὸ τεῖχος

[5, 57]   ἄλλ' ἢ παρεστρατοπέδευε καὶ τοῖς γιγνόμενοις ἐφήδρευεν. ~Ὁ δ' Ἀντώνιος ἐκράτει

[5, 36]   οὔτε τῶν θανάτων, ἀχθόμενοι τοῖς γιγνομένοις οἱ ὁπλῖται παρεκάλουν τὸν Λεύκιον

[5, 19]   ὅσοι τῆς γῆς ἀφῃροῦντο, ἱκέτας γιγνομένους τῶν δυνατῶν ἑκάστου μόνος ὑπεδέχετο

[5, 132]   τῆς Ἰταλίας περιφανῶς καὶ τῶν γιγνομένων ἁρπαγῇ μετὰ τόλμης ἢ λῃστείᾳ

[5, 118]   σιτολογῶν, καὶ Μεσσήνῃ παρεστρατοπέδευον ἀμφότεροι. ~Γιγνομένων δ' ἀν' ὅλην τὴν Σικελίαν

[5, 59]   προσπελάζοντες τοῖς Ἀντωνίου χαρακώμασι προύλεγον. Γιγνομένων δὲ τούτων ἀγγέλλεται Φουλβία τεθνεῶσα,

[5, 21]   αὐτῷ συμπεριῆλθε τὰς Ἄλπεις. ~Οὐ γιγνομένων δὲ τῶν ἄλλων ἢ βραδυνόντων,

[5, 28]   σφῶν ἑκάτεροι διαρούμενοι. ~Καὶ τῶνδε γιγνομένων ὁ Καῖσαρ ὅμως ἔτι τήν

[5, 52]   χάριν μὲν ἐπὶ τῇ μητρὶ γιγνώσκειν Πομπηίῳ καὶ ἀποτίσειν ἐν χρόνῳ,

[5, 93]   γνώμην καὶ ἐς τὰς ἔτι γινομένας αὑτῷ ναῦς ἀνεβάλλετο. Καλούμενος δὲ

[5, 16]   ἀνευρόντα κολάσαι. Ὁ δὲ καὶ γινώσκειν αὐτοὺς ἔφη καὶ κολάσειν αὐτῷ

[5, 7]   φανείσης τῆς μητρὸς τοῦ Σισίνου Γλαφύρας· ἐν δὲ Συρίᾳ τοὺς κατὰ

[5, 85]   μὴ ναυμαχεῖν δίχα τοῦ Καλουισίου· γνώμῃ δὲ αὐτοῦ παρά τε τὴν

[5, 100]   θέρους, ἐξεπλήσσετο μὲν ὡς ἀμάχῳ γνώμῃ καὶ παρασκευῇ πολεμῶν, Μηνόδωρον δὲ

[5, 125]   εὔνους ἔτι ἦν, ἐτρέπετο τῇ γνώμῃ. Καὶ πρῶτοι μὲν αὖθις οἱ

[5, 39]   μοι τὸν ἔπαινον ἐπὶ τῇ γνώμῃ καὶ τὸ τέλος ἐποίει· οὐχ

[5, 17]   ἢ βοηθεῖν οἰκείᾳ χάριτι καὶ γνώμῃ, καὶ τοὺς ἄρχοντας ἡγουμένοις ὑπὸ

[5, 56]   ἀποκλείεσθαι πρὸς τῶν Καίσαρος φρουρῶν γνώμῃ Καίσαρος, διετάφρευε τῆς πόλεως τὸν

[5, 39]   τὸν στρατὸν συναγαγὼν ἔλεξεν ὧδε· Γνώμη μὲν ἦν μοι τὴν πάτριον

[5, 40]   χάριν, οἱ δὲ τοῦ στρατηγοῦ, γνώμῃ μὲν ὁμοῦ σφισιν ἀρίστου καὶ

[5, 141]   Ὑμεῖς δὲ εἰ μὲν Ἀντωνίου γνώμῃ πολεμεῖτέ μοι, κακῶς ὁ Ἀντώνιος

[5, 57]   Πομπήιον ἰόντας· μαθόντες δὲ Ἀντωνίου γνώμῃ τὰ γιγνόμενα εἶναι, ἀνέστρεφον αὐτίκα

[5, 3]   ἐδόκει Καίσαρος ἀξιοῦντος αὐτόνομον ἀφιέναι γνώμῃ τοῦ προτέρου Καίσαρος, ὅ τε

[5, 54]   ἐς φιλαδελφίαν, εἰ τῇ Ἀντωνίου γνώμῃ ὑπομεμενηκὼς ἴδιον τὸ ἁμάρτημα ποιοῖτο,

[5, 77]   εἴτε ἐπὶ τούτοις εἴτε κατὰ γνώμην ἄπιστον εἴθ' ὑπὸ ζήλου τῶν

[5, 41]   ῥαβδούχοις μόνοις, ἐπιδεικνὺς ἅμα τὴν γνώμην ἀπὸ τοῦ σχήματος· καὶ ὁ

[5, 39]   οὗτος ἅπαντα πρὸς τὴν ἑαυτοῦ γνώμην διῴκει, τὰ δὲ πάτρια Ῥωμαίοις

[5, 70]   Μοῦρκον διά τε ἀξίωμα καὶ γνώμην ἐγκρατῆ βαρυνόμενος ἔτι μᾶλλον ἐκ

[5, 137]   ἀξιόμαχος ὢν οὔτε πω τὴν γνώμην εἰδὼς τὴν Ἀντωνίου· γυμνάζοντα δὲ

[5, 29]   ἀπαγγείλας ἕκαστος εἴτε δι' ἑτέραν γνώμην εἴτε ὑπὸ αἰδοῦς· ὁ δὲ

[5, 57]   ἑαυτοῦ συνῳκισμένους ἦγεν, αἰδουμένους καὶ γνώμην ἐν ἀπορρήτῳ ποιουμένους Ἀντώνιον καὶ

[5, 63]   Κοκκηίῳ πολλοὶ τῶν ταξιάρχων τὴν γνώμην ἐξέφερον τοῦ στρατοῦ. Ὁ δὲ

[5, 35]   ἤγειραν, σύμβολα τῷ Λευκίῳ. Καὶ γνώμην ἐποιοῦντο Οὐεντίδιος μὲν καὶ Ἀσίνιος

[5, 93]   ὑπέσχητο, ὁ δ' ἐνήλλακτο τὴν γνώμην καὶ ἐς τὰς ἔτι γινομένας

[5, 80]   δὲ καὶ Μηνόδωρος τὴν ὅλην γνώμην, μάθοι δὲ καὶ Ἀντώνιος καὶ

[5, 16]   οὐκ ἀξίων ἐνίοις ἐδίδου παρὰ γνώμην, μέχρι τὸ πλῆθος ἐκπλαγὲν αὑτοῦ

[5, 133]   Μηδίᾳ Μήδοις τε καὶ Παρθυαίοις, γνώμην ὁ Πομπήιος ἐποιεῖτο ἑαυτὸν ἐπανελθόντι

[5, 13]   ἱερῶν, ὁ Καῖσαρ. Ὅθεν τὴν γνώμην ὁ στρατὸς ἐς αὐτὸν ἐπέστρεφε,

[5, 32]   ἀποδοκιμάζοντες ὅλως καὶ τὴν Ἀντωνίου γνώμην οὐκ ἐπιστάμενοι καὶ τὴν ἡγεμονίαν

[5, 59]   τέλος οἱ τοῦ Καίσαρος τὴν γνώμην σφῶν τοῖς ἑτέροις ἀνεκάλυπτον, ὅτι

[5, 129]   ἐμαρτύρετο τῆς ἐπιορκίας, οὐ κατὰ γνώμην τοῦ αὐτοκράτορος τῆς στρατείας ἀπολυθέντας,

[5, 79]   εὑρὼν οὐ περιέμεινεν, εἴτε τὴν γνώμην τοῦ πολέμου μεμψάμενος ὡς παράσπονδον

[5, 141]   προορῶν· εἰ δὲ τὴν Ἀντωνίου γνώμην φθάνετε, μαρτύρομαι καὶ παρακαλῶ περιμεῖναι

[5, 19]   κοινά, Λεύκιον δὲ ὑφ' ἑτέρας γνώμης αὐτοὺς πολεμοποιεῖν ἐς ἀλλήλους ἀντιπράσσοντα

[5, 44]   πάντων αἴτιον. Ἀφ' ἧς δὴ γνώμης αὐτοὺς ὑπελιπόμην, ἵνα μὴ δόξαιμι,

[5, 33]   ὄκνῳ καὶ διχονοίᾳ τῆς Ἀντωνίου γνώμης, διὰ δὲ Φουλβίαν ὅμως καὶ

[5, 47]   οὐδὲ ὁ Καῖσαρ ἔτι τῆς γνώμης ἐκράτει, ἀλλὰ μόλις τὴν βοὴν

[5, 28]   καὶ τὰ λοιπὰ πλὴν τῆς γνώμης μόνης. Οὐ γὰρ ἡδύ μοι

[5, 50]   Ἀτήιος καὶ ὅσοι τῆσδε τῆς γνώμης ὄντες ἕτεροι στρατὸν εἶχον οὐκ

[5, 102]   ἀνάγκας εἴτε καὶ τῆς Καίσαρος γνώμης τι προμαθὼν ἢ τεκμηράμενος. Καὶ

[5, 45]   τῆς φωνῆς μεταβαλεῖν τεκμαιρομένῳ τῆς γνώμης τῶν λελεγμένων. Καὶ διεκρίθησαν, ὁ

[5, 145]   Ἰλλυρικά, οὔτε ἀκριβῶς γενόμενά μοι γνώριμα οὔτε συντελοῦντα μῆκος ἰδίας συγγραφῆς

[5, 43]   ἀναγκάσαι, πολίτης τε ὢν καὶ γνώριμος καὶ ὕπατος. Αἱ μὲν αἰτίαι,

[5, 35]   αὐτοὺς μηδ' ἐκφυγεῖν, ἵνα μὴ γνωριμώτερον γένοιτο τοῖς πολεμίοις τὸ δεινόν.

[5, 137]   αὑτοῦ μεγάλην ἕξειν μοῖραν Ἀηνόβαρβον. Γνωσθείσης δ' οὖν τῆς προδοσίας, Κούριος

[5, 37]   αὐτοῖς μετὰ ἀπονοίας, εἰ μή, γνωσθέντος οὐ πολλὰ εἶναι τὰ τοιαῦτα

[5, 61]   μὴ οἴχοιτο πρὸς Πομπήιον· οἱ γοῦν ἱππέες αὐτῶν διέπλευσαν ἐς Σικελίαν.

[5, 67]   διαθήκης τι καρπουμένους. Τοῦτο τὸ γράμμα σὺν ὁρμῇ μανιώδει καθεῖλεν ὁ

[5, 12]   πόλιν καὶ τοῖς Ἀντωνίου τὰ γράμματα ἐδείκνυε τὰ Ἀντωνίου. Οἱ δὲ

[5, 60]   Καίσαρι, κεκομισμένος δι' αὐτοῦ Κοκκηίου γράμματα. Καὶ ὁ Ἀντώνιος Νῦν μέν,

[5, 132]   διοικεῖν κατὰ τὰ πάτρια, καὶ γραμματεῖα, ὅσα τῆς στάσεως σύμβολα, ἔκαιε,

[5, 21]   Ἀντωνίῳ, καὶ φίλοι μετὰ τῶν γραμμάτων ἐς αὐτὸν ἐπέμποντο, οἳ διδάξειν

[5, 65]   δράσαντες ἔπαθον, ἡ Παρθυικὴ δηλώσει γραφή· ~Ἕλενον δὲ στρατηγὸν Καίσαρος, σὺν

[5, 60]   μέν, ἔφη, τί ἂν ἀλλήλοις γράφοιμεν, ὄντες ἐχθροί, εἰ μὴ κακῶς

[5, 112]   αὐτὸς ἔμελλε διαπλευσεῖσθαι, Ἀγρίππαν δὲ γράφων ἠξίου κινδυνεύοντι Κορνιφικίῳ πέμπειν Λαρώνιον

[5, 144]   μὲν συνειδότος Ἀντωνίου καὶ αἰδουμένου γράψαι διὰ ὄνομα τοῦ Πομπηίου καὶ

[5, 144]   σφραγῖδι χρῆσθαι. Καὶ Πλάγκον δὲ γράψαι νομίζουσιν οἱ μὲν συνειδότος Ἀντωνίου

[5, 63]   πολεμοῦντι μὲν ἔτι οὐκ ἔφη γράψειν· οὐδὲ γὰρ ἐκεῖνον· μέμψεσθαι δ'

[5, 75]   συγχειμάσειν, περιουσιάσαι τε βουλόμενος καὶ γυμάσαι, τοὺς μὲν αὐτῶν ἐπὶ Παρθηνοὺς

[5, 137]   τὴν γνώμην εἰδὼς τὴν Ἀντωνίου· γυμνάζοντα δὲ τὸν στρατὸν ὁρῶν κατέλεγέ

[5, 11]   ἦσαν αὐτῷ ἐς ἱερὰ ἢ γυμνάσια ἢ φιλολόγων διατριβὰς μόναι καὶ

[5, 76]   Ἑλληνικὸν καὶ μεθ' Ἑλλήνων ἡ γυμνασία πανηγύρεις τε σὺν θυμηδίᾳ μετὰ

[5, 37]   ἔστησαν ἀποροῦντες ὥσπερ ἐν τοῖς γυμνικοῖς ἀγῶσιν οἱ διαναπαυόμενοι. Ὧδε δὲ

[5, 114]   καὶ καύματι ὑπεκαίοντο, μάλιστα οἱ γυμνοί. Βραδύνειν τε οὐ δυνάμενοι διὰ

[5, 140]   καὶ ἀναπηδῶντας· οἱ δὲ καὶ γυμνοὶ πάμπαν αἰσχρῶς ἔφευγον. Καὶ δοκεῖ

[5, 114]   ἀμελήσαντες τῶν ἀσθενεστέρων τε καὶ γυμνῶν ἀνεπήδων ἐς τοὺς αὐχένας οἱ

[5, 12]   νέοι καὶ γέροντες ἢ αἱ γυναῖκες ἅμα τοῖς παιδίοις, ἐς τὴν

[5, 62]   νοσοῦσαν Ἀντωνίου, ὡς αἴτιον τῇ γυναικὶ θανάτου γενόμενον· ἐκποδὼν δὲ κἀκείνης

[5, 72]   τῆς μητρὸς καὶ Ἰουλίας τῆς γυναικὸς ἐναγουσῶν, αὖθις οἱ τρεῖς συνῆλθον

[5, 19]   κατὰ τάχος. Τότε γὰρ δὴ γυναικός τι παθοῦσα ἡ Φουλβία τὸν

[5, 76]   ἐρρύη, ταχὺς ὢν ἐς ἔρωτας γυναικῶν. Λήγοντος δὲ τοῦ χειμῶνος, ὥσπερ

[5, 59]   ἐς πολλὰ συνοίσειν ὁ θάνατος, γυναίου φιλοπράγμονος ἀπηλλαγμένοις, ἣ διὰ τὸν

[5, 14]   Ἀντώνιος, ὑπατεύων τότε, καὶ ἡ γυνὴ τοῦ Ἀντωνίου Φουλβία καὶ ὁ

Livre, par.
[5, 10]	μετὰ Σκαῦρον ἔπεμψεν ἑτέρους καὶ	Γαβίνιον	τὸν Ἀλεξανδρεῦσι πολεμήσαντα, ἐπὶ δὲ
[5, 10]	τὸν Ἀλεξανδρεῦσι πολεμήσαντα, ἐπὶ δὲ	Γαβινίῳ	Κράσσον τὸν ἐν Παρθυαίοις ἀποθανόντα
[5, 8]	λαβεῖν, ὅτε ἐπὶ τὴν Ἀλεξάνδρειαν	Γαβινίῳ	στρατεύοντι νέος ἱππαρχῶν εἵπετο. ~Εὐθὺς
[5, 23]	χωρίον τε ὥριστο τῇ δίκῃ	Γάβιοι	πόλις ἐν μέσῳ Ῥώμης τε
[5, 143]	ἐλῄστευέ τε φανερώτερον, καὶ μετὰ	Γάιον	Καίσαρα ἐπολέμησεν ἐγκρατῶς καὶ στρατὸν
[5, 4]	ὑμῖν καὶ πολὺ πλείονα αἰτούντων,	Γάιος	Καῖσαρ τῶν μὲν χρημάτων τὰ
[5, 49]	Καίσαρος ἐχθροί, Καννούτιός τε καὶ	Γάιος	Φλάυιος καὶ Κλώδιος ὁ Βιθυνικὸς
[5, 10]	τῷ Κράσσῳ. Παρὰ δὲ τὴν	Γαΐου	Καίσαρος ἄρα τελευτὴν καὶ στάσιν
[5, 137]	πολλοὺς εἶχεν Ἰταλοὺς ἐξ ἐποικίσεως	Γαΐου	Καίσαρος, καὶ μισθοῖς μεγάλοις εὐθὺς
[5, 59]	τὸ συνθέσθαι μὲν Ἀηνοβάρβῳ σφαγεῖ	Γαΐου	Καίσαρος, συνθέσθαι δὲ Πομπηίῳ κοινῷ
[5, 48]	Ῥώμῃ δικάζων ἐπὶ τῷ φόνῳ	Γαΐου	Καίσαρος τὴν καταδικάζουσαν ἤνεγκε φανερῶς
[5, 71]	οἷ συνόντων τοῖς μὲν ἀνδροφόνοις	Γαΐου	Καίσαρος φυγὴν ἄδολον, τοῖς δὲ
[5, 72]	εἴ τις ἐπὶ τῷ φόνῳ	Γαΐου	Καίσαρος ψήφῳ καὶ κρίσει κατέγνωσται·
[5, 133]	τῆς μητρὸς ὑπεξέθετο ὁ πατήρ,	Γαΐῳ	Καίσαρι πολεμῶν, καὶ ἡττηθεὶς ἀνέλαβεν.
[5, 55]	κατεγνωσμένων τε ἐκ δίκης ἐπὶ	Γαΐῳ	Καίσαρι φόνου καὶ προγεγραμμένων ἐπὶ
[5, 7]	Φρυγίαν τε καὶ Μυσίαν καὶ	Γαλάτας	τοὺς ἐν Ἀσίᾳ Καππαδοκίαν τε
[5, 53]	αὐτῷ περὶ πολλῶν παρθένων ἐς	γάμον)	ἐπέστελλε Μαικήνᾳ συνθέσθαι Σκριβωνίᾳ, τῇ
[5, 66]	δὲ Ῥώμην παρελθόντες ἐτέλουν τοὺς	γάμους.	Καὶ ὁ Ἀντώνιος Μάνιον μὲν
[5, 93]	ἡ δὲ συνειδέναι Καλλίαν περὶ	γάμων	ἀπεσταλμένον· βουληθῆναι γὰρ Ἀντώνιον πρὸ
[5, 55]	διαπεμφθείσαις σπονδαῖς εἶναι βέβαιον (ἦν	γὰρ	Ἀηνόβαρβος τῶν κατεγνωσμένων τε ἐκ
[5, 5]	μόνα, ἀλλ' ἑνὶ ἔτει· ἐπείγουσι	γὰρ	αἱ χρεῖαι. Συνεῖσι δὲ τῆς
[5, 42]	δὲ ἐλεγχθήσεσθαι μετὰ παρρησίας (ἄκαιρον	γάρ)	ἀλλὰ μετὰ ἀληθείας, ἧς οὐκ
[5, 92]	ἐπὶ Καμπανίαν ᾔει δυσφορῶν· οὔτε	γὰρ	ἄλλας ναῦς εἶχεν, δεόμενος πολλῶν,
[5, 62]	ὑμεῖς. Ὁ δὲ Καῖσαρ (οὐ	γὰρ	ἀμελῶς ἤκουσε τοῦ τεχνάσματος) ἐπισχὼν
[5, 5]	ἐλογισάμεθα, οὐδὲ ἐς ἅπαντα (οὐδὲ	γὰρ	ἂν δύναισθε) ἀλλὰ μέρος αὐτῶν
[5, 134]	ὁ Πομπήιος ἐξέπεσε Σικελίας (οὐ	γὰρ	ἂν Καίσαρι τὰς ναῦς κατ'
[5, 21]	περὶ τοῖς τέκνοις δεδιέναι· τοῦτον	γὰρ	ἀντὶ τοῦ Καίσαρος προυτίθει. Καὶ
[5, 93]	Καλλίαν περὶ γάμων ἀπεσταλμένον· βουληθῆναι	γὰρ	Ἀντώνιον πρὸ τῶν Παρθυικῶν ἐκδεδόσθαι
[5, 127]	εἰ μὴ δίκαια γίγνοιτο (οὐ	γὰρ	ἀνύποπτοί γε ἦσαν ἐκ πολλοῦ
[5, 15]	Ἀμήχανα δ' ἦν αὐτῷ· οὔτε	γὰρ	ἀργύριον ἦν ἐς τιμὴν τῆς
[5, 73]	ἐργάσασθαι ταῦτα χωρὶς ἐμοῦ· Μηνοδώρῳ	γὰρ	ἁρμόζειν ἐπιορκεῖν, οὐ Πομπηίῳ. Ἥρμοσαν
[5, 50]	ἐλπισθεὶς ἔσεσθαι τῇ Ἰταλίᾳ. ~Καὶ	γὰρ	Ἀσίνιος αὐτίκα καὶ Πλάγκος καὶ
[5, 141]	δέ, ἃ πεποίηκας ἅπαντα· τί	γὰρ	αὐτὰ δεῖ πρὸς εἰδότα λέγειν;
[5, 123]	νῆες ὥρμουν ἐπ' ἀγκυρῶν· ἐλέχθη	γὰρ	αὐτὰς ἐπινοεῖν ὁ Λέπιδος ἐμπρῆσαι.
[5, 59]	τὴν ὀργὴν Ἀντωνίου· νοσοῦσάν τε	γὰρ	αὐτὴν ἀπολελοίπει καὶ οὐδὲ ἀπολείπων
[5, 13]	ἐγκρατὲς τῆς ἀρχῆς, κατεφρόνουν. Καὶ	γὰρ	αὐτοῖς ἡ πενταετία παρώδευε, καὶ
[5, 142]	ὑποδεξαμέμῳ πολεμήσειν πρὸς αὐτόν· ἁλόντα	γὰρ	αὐτὸν αἰχμάλωτον περισεσώκει. Ἐπὶ δὲ
[5, 110]	στόλῳ πολλῷ, θαῦμα ἀδόκητον· ᾤετο	γὰρ	αὐτον ἐκπεπολεμῆσθαι πρὸς Ἀγρίππα. Παρήλαυνε
[5, 3]	ἐς τὰς ἀποικίας καταλέξων ὧδε	γὰρ	αὐτὸς εἵλετο διὰ τὴν ἀρρωστίαν̓
[5, 73]	πατρῴαν δι' ὀξυτάτης ἀφορμῆς· ἐπιμελήσεσθαι	γὰρ	αὐτὸς ἐν ταῖς ναυσὶν ὢν
[5, 99]	τὴν μνήμην Πομπηίου Μάγνου· οὐ	γὰρ	αὐτοὺς ἐξέλιπεν ἡ δόξα τοῦ
[5, 13]	τῶν δεδωκότων ἀρχὴ παραμένουσα. Ὡς	γὰρ	αὐτῶν οὐ βεβαίως ἐπικρατήσοντες, εἰ
[5, 19]	δ' ἀφίξεσθαι κατὰ τάχος. Τότε	γὰρ	δὴ γυναικός τι παθοῦσα ἡ
[5, 10]	τοῖς τυράννοις τῶν Παρθυαίων· ἐσέβαλον	γὰρ	δὴ καὶ ἐς τὴν Συρίαν
[5, 1]	πολὺ πλείοσιν οὖσιν ἐπίμικτον. Ἐγίγνετο	γὰρ	δὴ καὶ μετὰ Κάσσιόν τε
[5, 7]	συνεγνωκότας ἐπὶ φόνῳ Καίσαρος· τούτοις	γὰρ	δὴ μόνοις ἀδιάλλακτος ἦν. Παρηγόρει
[5, 17]	ἐς τὰ ὅμοια μεταβολήν. Ὅμοια	γὰρ	δὴ πάντα ἦν, καὶ οὐδὲ
[5, 53]	αὐτοὶ τὰ χωρία ἔχουσιν· ἐς	γὰρ	δὴ Πομπήιον οἱ πλέονες τῶν
[5, 37]	ἐφεδρειῶν ἀκμῆτες ἐπήγοντο κεκμηκόσι. Τότε	γὰρ	δὴ τῶν τειχῶν αὐτοὺς κατήρειψαν
[5, 5]	πυθομένους ὑμᾶς ἀγαπήσειν οἴομαι. Ἃ	γὰρ	ἔδοτε τοῖς ἡμετέροις ἐχθροῖς ἐν
[5, 37]	ἀπονοίας, οὐδὲν ἔτι βλάπτοντες· οὐ	γὰρ	ἐδύναντο. Περιθέων δ' αὐτοὺς ὁ
[5, 25]	τὰ τῆς Ἰταλίας ἔξω. Πομπήιος	γὰρ	ἐκ τῶν προγραφῶν καὶ κατοικίσεων
[5, 47]	καὶ ὑμῖν καὶ ἑαυτοῖς; ἃ	γὰρ	ἔκαμνον ἐγώ, πάντα ἦν ὑπὲρ
[5, 63]	ἔτι οὐκ ἔφη γράψειν· οὐδὲ	γὰρ	ἐκεῖνον· μέμψεσθαι δ' αὐτοῦ τῇ
[5, 14]	ἀποικίσεις τῶν προγραφῶν· τὰς μὲν	γὰρ	ἐπὶ ἐχθροῖς, τὰς δὲ ἐπὶ
[5, 62]	ἀλλὰ ὑπ' Ἀντωνίου πεμφθείς. Οὐ	γὰρ	ἐπικρύψω σε, ὅτι καὶ τὴν
[5, 141]	Τιτίῳ δὲ σαυτὸν ἐπιτρέπειν· Τιτίῳ	γὰρ	ἐπιτέτραπται τὰ περὶ σὲ ὑπὸ
[5, 14]	παρὰ τοῖς ἅλλοις ἅπασι· τὸ	γὰρ	ἔργον τὸ ἐν Φιλίπποις διὰ
[5, 4]	ἀμείνονες ὑμῖν ἦμεν Ἀττάλου· οὓς	γὰρ	ἐτελεῖτε φόρους Ἀττάλῳ, μεθήκαμεν ὑμῖν,
[5, 109]	θαρροῦντι τῷ στρατῷ περαιοῦσθαι· καὶ	γὰρ	ἔτι πάντως ἡγεῖτο Πομπήιον Ἀγρίππᾳ
[5, 37]	τὰς κλίμακας αὖθις ἁρπάσαντες (οὐ	γὰρ	ἔτι πύργους εἶχον) ἔφερον ἐς
[5, 111]	τοὺς κούφους ἐκπέμπων μόνους· οὐ	γὰρ	εὔκαιρον ἐδόκει κινεῖν φάλαγγα δύσθυμον
[5, 61]	ὅτι μὴ θᾶσσον ἔλθοι· Οὐ	γάρ,	ἔφη, καὶ τὸν σὸν ἀδελφόν,
[5, 61]	ἔθνη; Καὶ ὁ Καῖσαρ Οὐ	γάρ,	ἔφη, Καληνοῦ τελευτήσαντος ἐχρῆν ἐπὶ
[5, 89]	παρακελευόντων ἀλλήλοις ἐς ἀνήκοον· οὐ	γὰρ	ἐφικνοῦντο ἔτι τῶν λεγομένων, οὐδὲ
[5, 89]	κλύδωνι καὶ ξύλοις ἀρασσομένων· ἔγεμεν	γὰρ	ἡ θάλασσα ἱστίων καὶ ξύλων
[5, 86]	κατεῖδον καὶ ἰδόντες ἀνεχώρουν· συνεσκόταζε	γὰρ	ἤδη, καὶ κεκμηκότες ἀκμῆσιν οὐκ
[5, 2]	τοὺς Ῥοδίους νεωτερίζοντας εὑρών (ἐτεθνήκει	γὰρ	ἤδη καὶ ὁ Βροῦτος) ἐξήγαγε
[5, 28]	πλὴν τῆς γνώμης μόνης. Οὐ	γὰρ	ἡδύ μοι πολεμεῖν ἐμφυλίους πολέμους
[5, 82]	ἀρετῆς οὐδὲν ἀπέλειπον. Ἀκόντιά τε	γὰρ	ἦν ἀθρόα καὶ λίθοι καὶ
[5, 34]	καὶ στρατιὰν ἐπαξόμενος ἑτέραν· πολλὴ	γὰρ	ἦν αὐτῷ πολλαχοῦ. Ταχὺ δὲ
[5, 63]	ἐς ταῦτα τὸν Ἀντώνιον (γένει	γὰρ	ἦν ἐκ τῶν Ἰουλίων) ᾐσχύνετο
[5, 138]	ὁ Πομπήιος ἔκτεινε πολλούς· καὶ	γὰρ	ἦν τὸ πεδίον ὑγρὸν ἐξ
[5, 41]	ἢ πολεμεῖν μέχρι θανάτου· οὐ	γὰρ	ἴδιόν τινι τὸν πόλεμον, ἀλλὰ
[5, 76]	θυμηδίᾳ μετὰ τῆς Ὀκταουίας· πολὺς	γὰρ	καὶ ἐς τήνδε ἐρρύη, ταχὺς
[5, 132]	παραγένοιτο ἐκ Παρθυαίων Ἀντώνιος· πείθεσθαι	γὰρ	κἀκεῖνον ἐθέλειν ἀποθέσθαι τὴν ἀρχήν,
[5, 22]	ταῖς θεραπείας προκαταλαμβάνειν· τήν τε	γὰρ	Κελτικὴν Ἀντωνίῳ πρότερον δεδομένην ἐλευθεροῦν
[5, 3]	ἐπελάμβανον τὰ Λεπίδου· τήν τε	γὰρ	Κελτικὴν τὴν ἐντὸς Ἄλπεων ἐδόκει
[5, 84]	ναυμαχεῖν οὐ δυνάμενος· αἵ τε	γὰρ	κράτισται τῶν νεῶν αὐτῷ διωλώλεσαν,
[5, 45]	ἑλόμενος καὶ νῦν ἔβλαψας. Σπονδὰς	γάρ	μοι τιθέμενος ἔτυχες ἂν ἠδικημένου
[5, 39]	δαίμονος ὑπὲρ τῆς πατρίδος· καλὸν	γάρ	μοι τὸν ἔπαινον ἐπὶ τῇ
[5, 125]	ἔτι ὑπέμενον καὶ ἀπεκρούοντο· καὶ	γὰρ	ὁ Λέπιδος περιέπεμπεν ἐς πάντα
[5, 83]	ὡς ἐπὶ ἥττῃ μεγίστῃ (δύο	γὰρ	οἵδε ἦσαν μάλιστα τῷ Πομπηίῳ
[5, 45]	ἂν ἔδωκας ὑπ' ἀνάγκης. Συμπέπλεκται	γὰρ	οἷς ἄξιον ὑμᾶς παθεῖν, τὸ
[5, 9]	ἐς ἑκατέρους ἐπιδεξίως εἶχον (ἔμποροι	γὰρ	ὄντες κομίζουσι μὲν ἐκ Περσῶν
[5, 43]	ἂν αὐτὸς ἀι τείποις· καὶ	γὰρ	ὅτε συνίστασθε αὐτήν, ὁμολογοῦντες εἶναι
[5, 73]	δ' ἐς ἀσφάλειαν ἀνύποπτον. Οὐδὲ	γὰρ	οὐδ' ὣς εἶχον ἀμελῶς, ἀλλ'
[5, 62]	τῶνδε τὴν αἰτίαν ἔχεις· εἰ	γὰρ	οὐκ ἐπολεμήθη κατὰ τὴν Ἰταλίαν,
[5, 101]	ἀπόντος ἔτι καὶ Ἀγρίππα· καὶ	γὰρ	οὗτος ἐπὶ ὕλην ἐπεπόρευτο. Γαυρούμενος
[5, 17]	ἀλλὰ πολίτας καὶ ὁμοτίμους. Τάδε	γὰρ	πάντα αὐτοῖς τὸν στρατιωτικὸν φόβον
[5, 25]	δόξης καὶ δυνάμεως ἦρτο. Οἱ	γὰρ	περὶ σφῶν δεδιότες ἢ τὰ
[5, 79]	εἴτε τι σημεῖον δειδισάμενος. Τῶν	γὰρ	περικοιμωμένων αὐτοῦ τῇ σκηνῇ πρὸς
[5, 43]	αὐτοὺς ἑλὼν ἐμοῦ κεκράτηκας· ἀνεπείσθησαν	γὰρ	πολεμεῖσθαί τε ὑπ' ἐμοῦ καὶ
[5, 79]	ἀπάξειν ὡς ἑαυτοῦ δραπέτην· γεγένητο	γὰρ	Πομπηίου Μάγνου, τὴν δὲ τοῦ
[5, 79]	παρασκευὴν ἰδὼν πολλὴν οὖσαν (οὐ	γάρ	ποτε αὐτοὺς ἀνέπαυε φόβων ἡ
[5, 61]	ἔφη περὶ τοῦδε προστάξαι (οὐδὲ	γὰρ	προμαθεῖν προσπλέοντα οὐδ' ἀφικέσθαι μετὰ
[5, 81]	τῆς ἀκινησίας τῶν νεῶν· πεζομαχεῖν	γὰρ	πρὸς ναυμαχοῦντας ἐῴκεσαν, οὔτε διώκειν
[5, 75]	τέσσαρα ἄξοντα ἐπὶ Παρθυαίους· οὐ	γάρ	πω πέπυστο αὐτὰ Λέπιδον ἀφῃρῆσθαι
[5, 135]	μοναρχίαν σὺ νῦν ὑπολείπῃ· ἤδη	γάρ	σοι καὶ ἐν χερσὶν ἦν,
[5, 42]	παθεῖν, ὅ τι θέλοις (διὰ	γάρ	σοι τοῦτο ἐς τὸ στρατόπεδον
[5, 90]	οὔτε ὅσον ἀλλήλων διαστῆναι· ἡ	γὰρ	στενότης ἡ τοῦ χωρίου καὶ
[5, 12]	ἐπινέμοντι δυσεργὲς ἦν. Οἵ τε	γὰρ	στρατιῶται τὰς πόλεις ᾔτουν, αἳ
[5, 10]	τυράννων ἐς αὐτοὺς συμφυγόντων. Ἡ	γὰρ	Συρία μέχρι μὲν ἐπ' Ἀντίοχον
[5, 104]	διέφθειρεν ὡς φιλίους δεχομένας· ᾤοντο	γὰρ	σφίσι τὰς Λεπίδου συναντᾶν. Αἱ
[5, 53]	πλῆθος ὁπλιτῶν ὑπεροίσειν ἐνόμιζεν ἦρχε	γὰρ	τελῶν ἐς τότε τεσσαράκοντα πλεόνων̓
[5, 62]	αὐτῷ κατ' ὀργὴν ἐπῆκται· οὐδὲ	γὰρ	τῆς βουλῆς πω τότε μετεῖχεν.
[5, 54]	μηδὲ σὲ μοναρχίαν καθίστασθαι· τὸ	γὰρ	τῆς πατρίδος αἰεὶ προθήσω καὶ
[5, 120]	καὶ ὅπλων καὶ ναυαγίων. Οὐ	γάρ	τινα πεῖραν ἔλιπον, ὅτι μὴ
[5, 39]	ὑμῖν τὰς κληρουχίας. Ἀλλὰ ἐδημαγώγησε	γάρ	τινας ἡ διαβολή, καὶ πρὸς
[5, 137]	δὲ αὐτὸν ἑκατέρωθεν ἀπεκρούσαντο· καὶ	γάρ	τις ἦν ἐν τῇ Κυζίκῳ
[5, 90]	ἔνιοι ὡς ἀπολούμενοι πάντως. Γενόμενον	γὰρ	τὸ κακὸν κρεῖσσον ἐπινοίας καὶ
[5, 39]	καὶ Βρούτου τεθνεώτων διαλυθεῖσαν. Λεπίδου	γὰρ	τὸ μέρος τῆς ἀρχῆς ἀφῃρημένου
[5, 139]	ἐκεχρήκει κατὰ Πομπηίου Καίσαρι (μετὰ	γὰρ	τὸ Σικελικὸν ἔργον αὐτὰς ὁ
[5, 29]	τῇ τῶν τριῶν ἀρχῇ· ἐς	γὰρ	τὸν Λεύκιον ἐχώρουν. ~Καὶ ἦν
[5, 4]	τὰς δ' ὕβρεις ἔπαυσεν· ὑμῖν	γὰρ	τοὺς φόρους ἐπέτρεψεν ἀγείρειν παρὰ
[5, 49]	ἀρχαιότητος ἐχούσῃ καὶ ἀξιώσεως· ὑπὸ	γὰρ	Τυρρηνῶν πάλαι φασὶν αὐτὴν ἐν
[5, 93]	αὖθις αὐτὸν ἐκάλει· τῇ τε	γὰρ	χορηγίᾳ τοῦ ναυτικοῦ κάμνων καὶ
[5, 120]	ἔτι ὁμοίως εὔπορον· ὅπλοις τε	γὰρ	ὡς τὰ πολλὰ τοῖς αὐτοῖς
[5, 101]	γὰρ οὗτος ἐπὶ ὕλην ἐπεπόρευτο.	Γαυρούμενος	δὲ ὁ Μηνόδωρος ἐξώκειλέ ποτε
[5, 127]	δίκαια γίγνοιτο (οὐ γὰρ ἀνύποπτοί	γε	ἦσαν ἐκ πολλοῦ διὰ φιλαρχίαν,
[5, 20]	τῶν ἡγεμόνων τοῦ στρατοῦ, ἐπράχθη	γε	μὴν αὐτῶν δύο μόνα τὰ
[5, 33]	τὴν Περυσίαν μὴ ἐσφέροιτο. Ἀντεπονεῖτό	γε	μὴν καὶ ὁ Λεύκιος, ἑτέροις
[5, 120]	σωτηρίας τὴν ἐλπίδα ἔχοντες. Διέκρινόν	γε	μὴν οὐδέν, οὐδ' ἐδύναντο, καὶ
[5, 59]	ζῆλον ἐξερρίπισε τοσόνδε πόλεμον. Τό	γε	μὴν πάθος ἀσθενῶς ἤνεγκεν ὁ
[5, 79]	φανῆναι τῶν σκηνωμάτων ἐκθέοντα. Ἔγραφέ	γε	μὴν τῷ Καίσαρι μὴ λύειν
[5, 135]	ἔχει, καὶ τοῦ στρατοῦ, πιστοτάτου	γε	ὄντος αὐτῷ καὶ οὐδ' ἐν
[5, 15]	τῷ τότε ἑκὼν ὑπερεώρα. Ἔν	γέ	τοι τῷ θεάτρῳ, παρόντος αὐτοῦ,
[5, 67]	ὁ Ἀντώνιος αὐτὸν ἠξίου ταχύνειν	γε	τὸν πόλεμον διὰ τὴν ἀπορίαν.
[5, 140]	στρατῷ νυκτὸς ἐπελθὼν ἢ τῆς	γε	τροπῆς γενομένης ἐπαγαγὼν τάχ' ἂν
[5, 60]	τοὺς ἄλλους Ἀντωνίου φίλους τοιόνδε	γεγενημένον.	Ὁ δέ Ἐκ Βρεντεσίου με,
[5, 79]	Μηνόδωρον ἀπάξειν ὡς ἑαυτοῦ δραπέτην·	γεγένητο	γὰρ Πομπηίου Μάγνου, τὴν δὲ
[5, 81]	αὐτῷ τὰ ἐν χερσὶν ἕτοιμα	γεγένητο,	ἐπέπλει τῇ Σικελίᾳ, αὐτὸς μὲν
[5, 58]	δ' αὐτῷ καὶ τὰ μηχανήματα	γεγένητο,	καὶ ἐπιχειρήσειν ἔμελλε τοῖς Βρεντεσίοις,
[5, 77]	ἢ οὐδὲν ἄκος τοῦ λιμοῦ	γεγένητο	Ῥωμαίοις, ὥστε ἐβόων οὐκ ἀπαλλαγὴν
[5, 25]	Πομπήιον ἐχώρουν ὡς δικαιότερα αἱρούμενον.	Γεγένητό	τε πλούσιος ἐκ τῆς θαλασσίου
[5, 140]	ἐλθεῖν Φουρνίῳ, φίλῳ τε Μάγνου	γεγενομένῳ	καὶ ἀξιώσει προύχοντι τῶν ἄλλων
[5, 67]	καὶ λιμὸν ἐκ τῶνδε πανώδυνον	γεγονέναι,	ἔτι καὶ τὰ λοιπὰ περιδύοιεν
[5, 77]	ἐπίληψιν τετάρτου τυράννου κατὰ σπονδὰς	γεγονέναι.	Καὶ ὁ Καῖσάρ τινα λῃστήρια
[5, 41]	ἀλλὰ κοινὸν ὑπὲρ τῆς πατρίδος	γεγονέναι.	Καὶ ὁ Λεύκιος ἐπῄνει μὲν
[5, 59]	Ἀντώνιος, ἡγούμενός τι καὶ αἴτιος	γεγονέναι.	~Λεύκιος δὲ ἦν Κοκκήιος ἑκατέρῳ
[5, 14]	Καίσαρος ἀρρωστίαν ἅπαν ἡγοῦντο Ἀντωνίου	γεγονέναι.	Ὁ δὲ Καῖσαρ οὐκ ἠγνόει
[5, 15]	προαχθῆναι ἀρνούμενόν τε καὶ τὰ	γεγονότα	διηγούμενον ψεύδεσθαι διδαχθέντα ἔλεγον καὶ
[5, 12]	τῆς πολιτείας τόν τε πόλεμον	γεγονότα	καὶ τὰ ἐπινίκια διδόμενα καὶ
[5, 42]	ἐμαυτοῦ, ἵνα μόνον ἐμὲ τῶν	γεγονότων	αἴτιον ἐπιγνοὺς εἰς ἐμὲ τὴν
[5, 99]	καὶ ἐκ τοῦ φόβου τῶν	γεγονότων	ἀνελάμβανε. Διέδραμε δὲ καὶ ἐς
[5, 53]	ἡ δόξα τῶν ἐν Φιλίπποις	γεγονότων	ἐδημαγώγει τὸν Ἀντώνιον. Ὁ δὲ
[5, 52]	ᾔσθετο τῶν ἐν τῇ Περυσίᾳ	γεγονότων	καὶ τὸν ἀδελφὸν ἐμέμφετο καὶ
[5, 64]	πρὸς ἀλλήλους ἀμνηστίαν εἶναι τῶν	γεγονότων	καὶ φιλίαν ἐς τὸ μέλλον.
[5, 112]	τῶν ὀρῶν ἐς πύστιν τῶν	γεγονότων	καταθέοντες εὗρον αὐτὸν τό τε
[5, 102]	Καίσαρος, φίλος ἐν τῇ προτέρᾳ	γεγονὼς	αὐτομολίᾳ, τοῖς μὲν ἀμφ' αὑτὸν
[5, 8]	μειρακιωδῶς ἑαλώκει, καίπερ ἔτη τεσσαράκοντα	γεγονώς,	λεγόμενος μὲν ὑγρότατος ἐς ταῦτα
[5, 50]	εὐκαταφρόνητον, ἀλλ' εἰς τρισκαίδεκα τέλη	γεγυμνασμένα	καὶ ἱππέας ἑξακισχιλίους ἐπὶ πεντακοσίοις,
[5, 32]	ἀμείνοσι καὶ πλέοσιν οὖσι καὶ	γεγυμνασμένοις,	νεοστράτευτον ἔχων τὸ πλέον, οὔτε
[5, 40]	ἀπειροπολέμους ἔτι, τοὺς δὲ κληρούχους	γεγυμνασμένους	ἔφη τεχνάζων τοῖς ὑπ' Ἀντωνίῳ
[5, 61]	ἐμάνη, καὶ Ἀσίνιος καὶ Ἀηνόβαρβος	γειτονεύοντες	ἐχρῶντο καθ' ἡμῶν. Ἐπεὶ καὶ
[5, 14]	ἑτέρων πόλεων, αἳ ταῖς νενεμημέναις	γειτονεύουσαί	τε καὶ πολλὰ πρὸς τῶν
[5, 137]	τῶν ὑπηκόων καὶ Ἀηνόβαρβον ἄρχοντα	γείτονος	στρατοῦ καὶ Ἀμύνταν ἑτέρωθεν ἐκάλει
[5, 13]	ἀλλὰ ὁ στρατὸς καὶ τοῖς	γείτοσιν	ἐπέβαινε σὺν ὕβρει, πλέονά τε
[5, 39]	Ῥωμαίοις πρόσχημα μόνον ἦν καὶ	γέλως.	Ἅπερ ἐγὼ μεταβάλλειν ἐς τὴν
[5, 128]	τοῦ Πομπηίου. ~Ζήλου δὲ αὐτῷ	γέμοντι	ἐπὶ τούτοις τὸ δαιμόνιον ἐνεμέσησε
[5, 114]	ἀπ' ἐκείνου καὶ κονιορτοῦ σποδώδους	γέμουσαν,	οἱ δ' ἀμφὶ τὸν Κορνιφίκιον
[5, 120]	ὡς ἐν πολέμῳ καὶ θαλάσσῃ	γεμούσῃ	φόνων τε καὶ ὅπλων καὶ
[5, 49]	πρώταις δυώδεκα πόλεσιν ἐν Ἰταλίᾳ	γενέθαι.	Διὸ καὶ τὴν Ἥραν ἔσεβον,
[5, 63]	μητρὸς ἐς ταῦτα τὸν Ἀντώνιον	(γένει	γὰρ ἦν ἐκ τῶν Ἰουλίων)
[5, 21]	σφῶν ἢ ἐπὶ τῶν ἡγεμόνων	γενέσθαι.	~Αἰδουμένου δὲ τοῦ Λευκίου τά
[5, 41]	τοῦ Φουρνίου ὑπονοοῦντες ἐπὶ σφίσι	γενέσθαι,	αὐτόν τε τὸν Φούρνιον ἐλοιδόρουν
[5, 90]	τῶν ἐγχωρίων ποτὲ τηλικοῦτον ἐμνημονεύετο	γενέσθαι·	γενόμενον δὲ ἔθους τε καὶ
[5, 43]	δὲ ἐπὶ τῆς ἐμῆς ἀρχῆς	γενέσθαι.	Καὶ εἰ κατῆρξας σύ, μόνος
[5, 116]	ᾗ φασι τὰς Ἡλίου βοῦς	γενέσθαι	καὶ τὸν ὕπνον Ὀδυσσεῖ ~Ψευδοῦς
[5, 142]	ἠδόξει, Πομπήιος ὤν, ἐπὶ Τιτίῳ	γενέσθαι,	οὐκ ἐπιφανεῖ πάνυ ἀνδρί, καὶ
[5, 98]	συλλήπτορας αὑτῷ κατὰ ἐχθρῶν πατρῴων	γενέσθαι.	Πρόπλοι δ' αὐτῷ τινες τοὺς
[5, 61]	ἐπὶ μειρακίῳ τῷ Καληνοῦ παιδὶ	γενέσθαι	τοσαύτας ἀφορμάς, ἀπόντος ἔτι Ἀντωνίου·
[5, 7]	τὴν Ἰτουραίαν καὶ ὅσα ἄλλα	γένη	Σύρων, ἅπασιν ἐσφορὰς ἐπέβαλλε βαρείας
[5, 28]	ἀλλ' ἐν αὐτῇ τῇ Ἰταλίᾳ	γενησομένου,	ἣν πόσα χρὴ χωρὶς τῶν
[5, 115]	τὸ ὕδωρ ἀπολιπόντας, ἵνα μὴ	γένοιντο	ἐχθρῶν ἐν μέσῳ, ἀνέκραγον μὲν
[5, 63]	ποι πέμπειν, ἕως αἱ συνθῆκαι	γένοιντο.	Παρακαλούσης δὲ καὶ τῆς μητρὸς
[5, 128]	ἦν, καὶ οὐδ' ὅ τι	γένοιτο,	ἐγινώσκετο· ~ὁ δὲ στρατὸς οὐκέτι
[5, 91]	καὶ ἑτέρωθεν ὡς ἐν κακοπραγίᾳ	γένοιτο	ἐπιβουλή. Περιέπεμπε δὲ καὶ ἐς
[5, 18]	πολέμους γεωργουμένης. Ὃ δὲ καὶ	γένοιτο,	ἐς τοὺς στρατοὺς ἐδαπανᾶτο. Ἐκλώπευόν
[5, 97]	Λιπάρα Καίσαρι ἐνορμίσματα ἢ ναύσταθμα	γένοιτο	εὔκαιρα ἐπὶ τῇ Σικελίᾳ. Τὸ
[5, 36]	τις ὡς ἐν νυκτὶ πρόφασις	γένοιτο,	κατὰ φῶς ἄγειν σφᾶς κελευόντων,
[5, 35]	μήτε καιομένων ἐπίδηλον τοῖς ἐχθροῖς	γένοιτο,	μήτε σηπομένων ἀτμὸς καὶ νόσος.
[5, 14]	ἔρημος ὁ Ἀντώνιος εὐνοίας στρατιωτῶν	γένοιτο,	τὰς κατοικίσεις ἐτέχναζον ἐς τὴν
[5, 35]	μηδ' ἐκφυγεῖν, ἵνα μὴ γνωριμώτερον	γένοιτο	τοῖς πολεμίοις τὸ δεινόν. Ἠλῶντο
[5, 127]	ὕστερον ὁ Καῖσαρ, ὅτι μὴ	γένοιτο	τοῦ πατρὸς ἀνδροφόνος ὁ Πομπήιος.
[5, 134]	καιρῷ τότε μάλιστ' ἄν σοι	γενόμενα,	ἀξιοῖ καὶ νῦν μὴ πολλάκις
[5, 145]	ἔδοξε τὰ Ἰλλυρικά, οὔτε ἀκριβῶς	γενόμενά	μοι γνώριμα οὔτε συντελοῦντα μῆκος
[5, 77]	δὲ καὶ Πομπηίῳ διελύθησαν αἱ	γενόμεναι	σπονδαί, κατὰ μὲν αἰτίας, ὡς
[5, 65]	τελευταῖαι Καίσαρί τε καὶ Ἀντωνίῳ	γενόμεναι	συμβάσεις. Καὶ εὐθὺς ἐς τὰ
[5, 6]	αὑτοὺς ἐκ Βρούτου καὶ Κασσίου	γενομένας	ἐπιλέγοντες οὐκ ἐπιτιμίων ἀξίας εἶναι,
[5, 65]	Καίσαρα συμβάσεις τὰς πρὸς Ἀντώνιον	γενομένας.	στρατὸν δὲ ἐκ τῆς Ἰταλίας
[5, 80]	τῶν νεῶν ἡ ναυαρχὶς ἡ	γενομένη	Καίσαρι διεφθάρη· καὶ ἔδοξε τοῦτ'
[5, 41]	τοῦ Καίσαρος ἐχθροί, τὴν ἰδίᾳ	γενομένην	ἔντευξιν τοῦ Φουρνίου ὑπονοοῦντες ἐπὶ
[5, 95]	ἀδελφῷ καταλιπὼν μετὰ θυγατρὸς ἤδη	γενομένης	αὐτοῖς. ~Μηνόδωρος δέ, εἴτε τις
[5, 98]	~Οὕτω μὲν ἑκάτεροι παρασκευῆς εἶχον,	γενομένης	δὲ τῆς νουμηνίας ἀνήγοντο πάντες
[5, 140]	ἐπελθὼν ἢ τῆς γε τροπῆς	γενομένης	ἐπαγαγὼν τάχ' ἂν αὐτῶν ἐντελῶς
[5, 57]	ὀξείας καὶ πανταχοῦ τῆς ἐπιχειρήσεως	γενομένης,	ἐς μὲν τὴν Αὐσονίδα ἔπεμπεν
[5, 38]	τέλος τῆσδε τῆς τειχομαχίας, ἐκθυμοτάτης	γενομένης,	ἐς τοῦτο ἐτελεύτα· ὁ δὲ
[5, 138]	μάλιστα τῆς ἐν Ἀχαιῶν λιμένι	γενομένης	νίκης, ἱππικοῦ δ' ἀπορῶν ὁ
[5, 62]	θανάτου γενόμενον· ἐκποδὼν δὲ κἀκείνης	γενομένης,	οὐδενὸς ὑμῖν ἐνδεῖν ἔτι ἔφη
[5, 39]	τοῦ Λευκίου, μὴ ἀντιλέγων ἐκδοθείη.	~Γενομένης	οὖν τινος ἐς τοῦτο πείρας
[5, 46]	ἀκρατεῖς τῆς δεδομένης σφίσι τάξεως	γενόμενοι,	προσιοῦσι τοῖς Λευκιανοῖς οἷα συνεστρατευμένοις
[5, 124]	διεφθάρατο πολλοί, καὶ μάλιστα οἱ	γενόμενοι	τοῦ Πομπηίου διὰ δέος τοῦ
[5, 39]	οὖσιν αὐτοῦ καὶ στρατιώταις ποτὲ	γενομένοις	καὶ οὐδὲ νῦν ἀδικοῦσιν οὐδὲ
[5, 90]	αὐτὸ ἔνιοι ὡς ἀπολούμενοι πάντως.	Γενόμενον	γὰρ τὸ κακὸν κρεῖσσον ἐπινοίας
[5, 90]	ἐγχωρίων ποτὲ τηλικοῦτον ἐμνημονεύετο γενέσθαι·	γενόμενον	δὲ ἔθους τε καὶ νόμου
[5, 62]	ὡς αἴτιον τῇ γυναικὶ θανάτου	γενόμενον·	ἐκποδὼν δὲ κἀκείνης γενομένης, οὐδενὸς
[5, 54]	πρὸς σέ, καίπερ ἤδη μοι	γενόμενον	εὐεργέτην. Εἰ δ' ἐπιλέγοιτο κἀκεῖνος
[5, 70]	Πομπήιον εὐεργέτην τε ἐν Ἰβηρίᾳ	γενόμενον	καὶ ἑκόντα ἐλθόντα ἐς Σικελίαν.
[5, 31]	Σαλουιδιηνὸν βοηθήσειν, κατόπιν τοῦ Λευκίου	γενόμενον.	Καὶ τάδε μέν, ὡς προσεδόκησεν
[5, 66]	διαβολῇ Κλεοπάτρας καὶ τοσῶνδε αἴτιον	γενόμενον,	Καίσαρι δὲ ἐνέφηνε Σαλουιδιηνόν, τὸν
[5, 97]	διὰ τὸν πατέρα νικηφόρον αἰεὶ	γενόμενον·	ὁ δὲ Πομπήιος Λεπίδῳ μὲν
[5, 15]	τὸ μὲν ἐν τῷ θεάτρῳ	γενόμενον	τοιόνδε ἦν. ~Κεκλημένοι δ' ἐπὶ
[5, 126]	πολλάκις καὶ τῶν τριῶν ἀνδρῶν	γενόμενος	ἄρχοντάς τε ἀποφήνας καὶ προγράψας
[5, 144]	μόνον. ~Καὶ Πομπήιος μὲν τοιόσδε	γενόμενος	ἑαλώκει, Τίτιος δὲ τὸν μὲν
[5, 144]	ἀχάριστος ἐς τὴν ἔπειτα εὐεργεσίαν	γενόμενος,	εἴτε καὶ ἐπιστείλαντος Ἀντωνίου. Εἰσὶ
[5, 82]	οὖν ὁ Μενεκράτης ἐς μάχην	γενόμενος	ἐπέμενε καὶ ὥς, τοὺς ἄλλους
[5, 143]	προγραφαῖς τῇ πόλει πανώλεθρα πασχούσῃ	γενόμενος	περιέσωσεν ἄνδρας ἀρίστους τε καὶ
[5, 4]	ὁ δὲ Ἀντώνιος ἐν Ἐφέσῳ	γενόμενος	τῇ θεῷ μεγαλοπρεπῶς ἔθυε καὶ
[5, 103]	θέλοιεν. ~Ἑτοίμου δὲ τοῦ στόλου	γενομένου,	αὖθις ὁ Καῖσαρ ἀνήγετο καὶ
[5, 16]	πλέονος δὲ ἑκατέρωθεν τοῦ διερεθίσματος	γενομένου	ἐλοιδόρουν τε καὶ ἔβαλλον καὶ
[5, 9]	Καίσαρα κατὰ τὸν Νεῖλον ναυμαχίᾳ	γενομένου,	οἱ Ἀράδιοι εἶχον λέγοντα Πτολεμαῖον
[5, 89]	ἀλλήλων. Τραχυτέρου δὲ τοῦ πνεύματος	γενομένου	συνεκέχυτο πάντα καὶ συνετρίβοντο αἱ
[5, 75]	Ἰλλυρικὸν ἔθνος Ἐπιδάμνῳ πάροικον, προθυμοτάτους	γενομένους	Βρούτῳ, τοὺς δ' ἐπὶ Δαρδανέας,
[5, 110]	ἐν μέσῳ τριῶν στρατῶν πολεμίων	γενομένους,	δεῖσαι δὲ τὸν Καίσαρα, Μεσσάλαν
[5, 129]	ἐδίδου τοῖς θέλουσιν ἀποστρατεύεσθαι. Καὶ	γενομένους	ἐς δισμυρίους εὐθὺς ἀπέλυε καὶ
[5, 76]	δὲ τοῦ χειμῶνος, ὥσπερ ἑτέρῳ	γενομένῳ,	ἥ τε ἐσθὴς αὖθις καὶ
[5, 134]	ἐνεδρευθῆναι λόγοις τε καὶ τῷ	γενομένῳ	κήδει, μνημονεύοντα, ὅτι Πομπηίῳ τε
[5, 4]	δημοκόπων ἀνδρῶν καὶ παρ' ἡμῖν	γενομένων	ἐδέησε φόρων. Ἐπεὶ δὲ ἐδέησεν,
[5, 50]	μακρῶν ἐκ Μακεδονίας οἱ μεταπέμπτων	γενομένων	ἐπιβᾶσα ἀνήγετο· καὶ αὐτῇ Πλάγκος
[5, 40]	ἑκατέροις ὄντος καὶ στρατειῶν ὁμοῦ	γενομένων	καὶ φιλίας τῶν ἐπιφανῶν καὶ
[5, 63]	Ἰουλίων) ᾐσχύνετο Ἀντώνιος, εἰ μὴ	γενομένων	τῶν συμβάσεων τὸν Πομπήιον αὖθις
[5, 50]	τὸ κεφάλαιον τοῦ πολέμου Λεύκιον	γενονέναι	ἐπὶ θάλασσαν ᾔεσαν, ἕτερος ἑτέρας
[5, 75]	δ' ἐπὶ Δαρδανέας, ἕτερον Ἰλλυριῶν	γένος,	αἰεὶ Μακεδονίαν ἐπιτρέχοντας· τοὺς δ'
[5, 73]	διαφυγεῖν. Ὁ δ' ἀποκρίνασθαι τοῦ	γένους	ἅμα καὶ τῆς χρείας ἀξίως·
[5, 40]	ἐντυχόντες τῷ Καίσαρι ἀνεμίμνῃσκον τοῦ	γένους	τῶν στρατῶν ἑνὸς ἑκατέροις ὄντος
[5, 54]	αἰεὶ προθήσω καὶ χάριτος καὶ	γένους.	Ὧδε μὲν ὁ Λεύκιος εἶπεν,
[5, 128]	τε τῆς στρατείας ἐπειγόμενοι καὶ	γέρα	λαβεῖν ὅμοια τοῖς ἐν Φιλίπποις
[5, 128]	στρατεύσεσθαι, πρὶν τῶν προτέρων λαβεῖν	γέρα	τε καὶ τιμάς. Ὁ δὲ
[5, 72]	τῆς στρατείας, τὰ αὐτὰ δοθῆναι	γέρα	τοῖς ἐστρατευμένοις Καίσαρί τε καὶ
[5, 128]	εἶναι παισὶν ἀθύρματα, στρατοῦ δὲ	γέρα	χωρία καὶ χρήματα· καὶ τοῦ
[5, 117]	τὴν στρατιάν, ὥστε τοὺς μὲν	Γερμανοὺς	ἐξ εὐνίων ἀναπηδᾶν ὑπὸ δέους,
[5, 12]	Ῥώμην οἵ τε νέοι καὶ	γέροντες	ἢ αἱ γυναῖκες ἅμα τοῖς
[5, 36]	βέλη παντοῖα καὶ λίθοι, καὶ	γέρρα	τοῖς σκόλοψιν ἐπιρριπτεῖσθαι. Προσπεσόντες δὲ
[5, 74]	χωρία κεκληρουχήκεσαν, ἡγούμεναι σφίσι τοὺς	γεωμόρους	ἀδιαλλάκτους ἐχθροὺς παροικήσειν καί, εἴ
[5, 74]	αὐτομολίας καὶ λεηλασίας πεδίων καὶ	γεωργίας	ἀργίας, ὑπὲρ ἅπαντα δὲ τοῦ
[5, 15]	τιμὴν τῆς γῆς δίδοσθαι τοῖς	γεωργοῖς,	οὔτε ἀναβάλλεσθαι τὰ ἐπινίκια διὰ
[5, 18]	τῆς Ἰταλίας διὰ τοὺς πολέμους	γεωργουμένης.	Ὃ δὲ καὶ γένοιτο, ἐς
[5, 4]	φόρους ἐπέτρεψεν ἀγείρειν παρὰ τῶν	γεωργούντων.	Καὶ τόνδε τοιόνδε ὄντα οἱ
[5, 19]	καὶ διαφοραὶ μείζους· τούς τε	γεωργούς,	ὅσοι τῆς γῆς ἀφῃροῦντο, ἱκέτας
[5, 43]	οἰκιστὰς ἔδωκα, οἱ τὰ τῶν	γεωργῶν	ἀφαιρούμενοι τοῖς στρατευσαμένοις διένεμον. Ἀλλά
[5, 53]	δὴ Πομπήιον οἱ πλέονες τῶν	γεωργῶν	ἐπεφεύγεσαν. Καὶ πιθανοῦ τοῦ διερεθίσματος
[5, 39]	κωλύειν τὰς κληρουχίας ἐλέῳ τῶν	γεωργῶν·	καὶ τὴν διαβολὴν ἐγὼ τήνδε
[5, 53]	Ἀντώνιον ὡς κατάγοντα μετὰ τῶν	γεωργῶν	Πομπήιον, ὧν αὐτοὶ τὰ χωρία
[5, 43]	Φιλίπποις πεπολεμηκότων οὔτε ἔλεος τῶν	γεωργῶν	τὰ κλήματα ἀφαιρουμένων, ἐπεὶ κἀγὼ
[5, 91]	πεζά, μὴ ἐπιτολμήσειε καὶ τῇ	γῇ	διὰ τὴν εὐτυχίαν ὁ Πομπήιος.
[5, 90]	ἐς βοήθειαν τοὺς ἐν τῇ	γῇ	παρακαλούντων. Ἀμήχανα δὲ πάντα ἦν
[5, 71]	παρῆλθον ἐς τὸ πρὸς τῇ	γῇ	πεποιημένον, ὁ δὲ Πομπήιος καὶ
[5, 82]	οἱ δὲ ἄνδρες ὥσπερ ἐν	γῇ	πόνου καὶ ἀρετῆς οὐδὲν ἀπέλειπον.
[5, 90]	ἐπεβεβήκεσαν ἔτι, ἀλλὰ καὶ ἡ	γῆ	τοῦ κλύδωνος οὐχ ἧσσον ἦν
[5, 13]	καὶ πλείων ὑπήντα χάρις ὡς	γῆν	ἅμα καὶ πόλεις καὶ χρήματα
[5, 99]	ἐπεσκεύαζε τὰς ναῦς ἐς τὴν	γῆν	ἀνέλκων μετὰ ἐπείξεως καὶ τὰ
[5, 82]	Μηνόδωρος ἀνεδήσατο καὶ ἐς τὴν	γῆν	ἀπέπλευσεν, οὐδὲν ἔτι δρᾶν οὐδὲ
[5, 81]	κόλπον ἐν χρῷ παρὰ τὴν	γῆν	αὐτὴν μηνοειδεῖ στόλῳ παρέπλεον, ἵνα
[5, 3]	τὴν Ἰταλίαν ἐχώρει, τήν τε	γῆν	αὐτοῖς διανεμήσων καὶ ἐς τὰς
[5, 114]	ἡμέρᾳ μόλις ἐπὶ τὴν ἄνυδρον	γῆν	ἀφίκοντο, ἣν ῥύακα πυρὸς λέγουσι,
[5, 90]	γῆς ὄντες ἀγχοτάτω καὶ τὴν	γῆν	δεδιότες καὶ οὔτε ἐκφυγεῖν αὐτὴν
[5, 90]	οἰκείων μετακλήσεις ἀνά τε τὴν	γῆν	διαθεόντων καὶ τοὺς ἐν τῇ
[5, 16]	ἀλλήλων φείδεσθαι παρῄνει καὶ τὴν	γῆν	διένεμε, καὶ δωρεὰς αἰτεῖν τοῖς
[5, 104]	Πομπηίου στρατηγὸς ἐκνέοντας ἐπὶ τὴν	γῆν	διέφθειρεν· οἱ δὲ λοιποὶ πρὸς
[5, 121]	αἱ μὲν ἐξώκελλον ἐς τὴν	γῆν	διωκόμεναι, καὶ συνεξώκελλον αὐταῖς ὑπὸ
[5, 81]	οὐδὲν μέγα ἔχων, ἐς τὴν	γῆν	ἐγχρίμπτων ἐξεώθει. Οἱ δὲ ἐξώκελλόν
[5, 117]	Μετὰ δὲ τοῦτο τὴν Παλαιστηνῶν	γῆν	ἔκειρε, καὶ Λέπιδος αὐτῷ συνήντετο
[5, 12]	ἐς τὰς ἀποικίας καὶ τὴν	γῆν	ἐπινέμοντι δυσεργὲς ἦν. Οἵ τε
[5, 111]	δ' ἐξ αὐτῶν ἐς τὴν	γῆν	ἐσενήχοντο, τοὺς μὲν οἱ ἱππέες
[5, 89]	ἀγκύρας ἀπορρηγνύουσαι καὶ ἐς τὴν	γῆν	ἢ ἐπ' ἀλλήλας τινασσόμεναι· βοή
[5, 103]	αὐτῷ παρωμάρτει, προερευνώντων τήν τε	γῆν	ἱππέων καὶ λιβυρνίδων τὴν θάλασσαν.
[5, 137]	τέλη, ἐπεχείρησε Κυζίκῳ κατά τε	γῆν	καὶ διὰ θαλάσσης. Οἱ δὲ
[5, 130]	ἐκ πολλοῦ συνέστησε κατά τε	γῆν	καὶ θάλασσαν ~Τοῦ δὲ δήμου
[5, 72]	τὸν πόλεμον αὐτοῖς καὶ κατὰ	γῆν	καὶ κατὰ θάλασσαν καὶ τὰς
[5, 5]	χρείας συνορᾶν δύνασθε. Τὴν δὲ	γῆν	καὶ τὰς πόλεις αὐτοῖς διαδώσων
[5, 22]	εἴκοσι τῶν συμμαχησάντων ἐπινέμειν οὐ	γῆν	μόνην, ἀλλὰ καὶ τὰ ἐκ
[5, 121]	ἢ ἐλήφθησαν ἢ ἐς τὴν	γῆν	ὀκέλλουσαι συνετρίβησαν· αἱ δὲ ἑπτακαίδεκα
[5, 111]	Καῖσαρ ἐκέλευσε τοὺς κατὰ τὴν	γῆν	πολεμίους ἀπομάχεσθαι καὶ πράσσειν, ὅ
[5, 92]	καὶ τὴν θάλασσαν μεθεὶς κατὰ	γῆν	πόλεμον συνίστασθαι. Οὕτω δ' ἀθύμως
[5, 89]	τάδε διαφυγὼν ἐκνήχοιτο ἐπὶ τὴν	γῆν,	συνηράσσοντο καὶ οἵδε ἐπὶ τὰς
[5, 139]	ἄμεινον ὁμοῦ πᾶσι κατὰ τὴν	γῆν	συνοισόμενος. Κάσσιος δὲ ὁ Παρμήσιος
[5, 84]	τὰς ναῦς καὶ παρέπλει τὴν	γῆν,	τοὺς κόλπους ἐξελίσσων. Ὁ δὲ
[5, 20]	τῶν τριῶν ἀνδρῶν, μηδενὶ δὲ	γῆν	ὑπὲρ τοὺς στρατευσαμένους ἐν Φιλίπποις
[5, 85]	δὲ αὐτοῦ παρά τε τὴν	γῆν	ὑπεχώρουν ἅπασαι καὶ ἐπ' ἀγκυρῶν
[5, 101]	τὴν ναῦν ἑκὼν ἐς ἕρμα	γῆς	ἁπαλὸν σὺν καταφρονήσει καὶ ὑπεκρίνετο
[5, 19]	τούς τε γεωργούς, ὅσοι τῆς	γῆς	ἀφῃροῦντο, ἱκέτας γιγνομένους τῶν δυνατῶν
[5, 15]	ἀργύριον ἦν ἐς τιμὴν τῆς	γῆς	δίδοσθαι τοῖς γεωργοῖς, οὔτε ἀναβάλλεσθαι
[5, 89]	τοῦ πελάγους καὶ ἀπὸ τῆς	γῆς	διεκράτουν καὶ κοντοῖς ἐξεώθουν ἀπ'
[5, 91]	Ὁ δὲ οὔτε περὶ τῆς	γῆς	ἐνενόησεν οὔτε τοῖς λειψάνοις τοῦ
[5, 16]	~Κεκλημένοι δ' ἐπὶ νέμησιν τότε	γῆς	ἐς τὸ πεδίον τὸ Ἄρειον
[5, 5]	χρημάτων δὲ ἡμῖν δεῖ καὶ	γῆς	καὶ πόλεων ἐς τὰ νικητήρια
[5, 5]	Ἰταλίαν. Ὑμᾶς δ' ἵνα μὴ	γῆς	καὶ πόλσων καὶ οἰκιῶν καὶ
[5, 120]	πεζὸς ἑκατέρων στρατὸς ἀπὸ τῆς	γῆς	μετὰ φόβου καὶ σπουδῆς ἐς
[5, 121]	ὁ πεζὸς ἀντεβόησεν ἐπὶ τῆς	γῆς.	Οἱ Πομπηίου δ' ἀνῴμωξαν, καὶ
[5, 90]	χειμῶνι τῶν πώποτε μάλιστα καινοτρόπῳ,	γῆς	ὄντες ἀγχοτάτω καὶ τὴν γῆν
[5, 86]	Καίσαρος οὐχ ἑώρων οὔτε ἀπὸ	γῆς	οὔτε ἐκ θαλάσσης, πελαγιώτεροι δὲ
[5, 12]	λέγοντες, Ἰταλιῶται δὲ ὄντες ἀνίστασθαι	γῆς	τε καὶ ἑστίας οἷα δορίληπτοι.
[5, 12]	ἐν ἀλλήλαις διαλαχεῖν τῆς τε	γῆς	τὴν τιμὴν τοὺς δωρουμένους ᾔτουν,
[5, 80]	Ῥώμῃ καὶ ἐν Ῥαβέννῃ προσέτασσε	γίγνεσθαι	καὶ στρατὸν πολὺν ἐκ τῆς
[5, 14]	τὰς δὲ ἐπὶ μηδὲν ἀδικοῦσι	γίγνεσθαι.	~Ὁ δὲ Καῖσαρ οὐκ ἠγνόει
[5, 38]	ὅπερ ἐν τοῖς τοιούτοις εἴωθε	γίγνεσθαι,	τῆς φυλακῆς οἱ φύλακες ἠμέλουν·
[5, 117]	πολλοῦ καταρραγέντος, οἷος ἐν φθινοπώρῳ	γίγνεται,	τῶν ὁπλοφόρων τινὲς τὴν νύκτα
[5, 127]	ἕξων διαφορᾶς, εἰ μὴ δίκαια	γίγνοιτο	(οὐ γὰρ ἀνύποπτοί γε ἦσαν
[5, 80]	ὡς παρασπόνδως ὁ πόλεμος ὅδε	γίγνοιτο,	τὴν ὑπόνοιαν ὁ Καῖσαρ ἐκλύων
[5, 57]	μαθόντες δὲ Ἀντωνίου γνώμῃ τὰ	γιγνόμενα	εἶναι, ἀνέστρεφον αὐτίκα διαλανθάνοντες. Καὶ
[5, 35]	χρῆναι δ' ἔτι καραδοκεῖν τὰ	γιγνόμενα·	καὶ ἐκράτει λέγων ὁ Πλάγκος.
[5, 121]	πέλαγος ἐμάχοντο, τὰ περὶ αὐτὰς	γιγνόμενα	κατιδοῦσαι παρεδίδοσαν ἑαυτὰς τοῖς πολεμίοις.
[5, 28]	χωρὶς τῶν ἀπολλυμένων ἀνδρῶν κακοπαθῆσαι,	γιγνομένην	στάδιον ἡμῖν. Ἐγὼ μὲν δὴ
[5, 38]	τείχεσι, τὴν στρατιάν, ὅση τοῖς	γιγνομένοις	ἐφήδρευε, παρ' αὐτὸ τὸ τεῖχος
[5, 57]	ἄλλ' ἢ παρεστρατοπέδευε καὶ τοῖς	γιγνόμενοις	ἐφήδρευεν. ~Ὁ δ' Ἀντώνιος ἐκράτει
[5, 36]	οὔτε τῶν θανάτων, ἀχθόμενοι τοῖς	γιγνομένοις	οἱ ὁπλῖται παρεκάλουν τὸν Λεύκιον
[5, 19]	ὅσοι τῆς γῆς ἀφῃροῦντο, ἱκέτας	γιγνομένους	τῶν δυνατῶν ἑκάστου μόνος ὑπεδέχετο
[5, 132]	τῆς Ἰταλίας περιφανῶς καὶ τῶν	γιγνομένων	ἁρπαγῇ μετὰ τόλμης ἢ λῃστείᾳ
[5, 118]	σιτολογῶν, καὶ Μεσσήνῃ παρεστρατοπέδευον ἀμφότεροι.	~Γιγνομένων	δ' ἀν' ὅλην τὴν Σικελίαν
[5, 59]	προσπελάζοντες τοῖς Ἀντωνίου χαρακώμασι προύλεγον.	Γιγνομένων	δὲ τούτων ἀγγέλλεται Φουλβία τεθνεῶσα,
[5, 21]	αὐτῷ συμπεριῆλθε τὰς Ἄλπεις. ~Οὐ	γιγνομένων	δὲ τῶν ἄλλων ἢ βραδυνόντων,
[5, 28]	σφῶν ἑκάτεροι διαρούμενοι. ~Καὶ τῶνδε	γιγνομένων	ὁ Καῖσαρ ὅμως ἔτι τήν
[5, 52]	χάριν μὲν ἐπὶ τῇ μητρὶ	γιγνώσκειν	Πομπηίῳ καὶ ἀποτίσειν ἐν χρόνῳ,
[5, 93]	γνώμην καὶ ἐς τὰς ἔτι	γινομένας	αὑτῷ ναῦς ἀνεβάλλετο. Καλούμενος δὲ
[5, 16]	ἀνευρόντα κολάσαι. Ὁ δὲ καὶ	γινώσκειν	αὐτοὺς ἔφη καὶ κολάσειν αὐτῷ
[5, 7]	φανείσης τῆς μητρὸς τοῦ Σισίνου	Γλαφύρας·	ἐν δὲ Συρίᾳ τοὺς κατὰ
[5, 85]	μὴ ναυμαχεῖν δίχα τοῦ Καλουισίου·	γνώμῃ	δὲ αὐτοῦ παρά τε τὴν
[5, 100]	θέρους, ἐξεπλήσσετο μὲν ὡς ἀμάχῳ	γνώμῃ	καὶ παρασκευῇ πολεμῶν, Μηνόδωρον δὲ
[5, 125]	εὔνους ἔτι ἦν, ἐτρέπετο τῇ	γνώμῃ.	Καὶ πρῶτοι μὲν αὖθις οἱ
[5, 39]	μοι τὸν ἔπαινον ἐπὶ τῇ	γνώμῃ	καὶ τὸ τέλος ἐποίει· οὐχ
[5, 17]	ἢ βοηθεῖν οἰκείᾳ χάριτι καὶ	γνώμῃ,	καὶ τοὺς ἄρχοντας ἡγουμένοις ὑπὸ
[5, 56]	ἀποκλείεσθαι πρὸς τῶν Καίσαρος φρουρῶν	γνώμῃ	Καίσαρος, διετάφρευε τῆς πόλεως τὸν
[5, 39]	τὸν στρατὸν συναγαγὼν ἔλεξεν ὧδε·	Γνώμη	μὲν ἦν μοι τὴν πάτριον
[5, 40]	χάριν, οἱ δὲ τοῦ στρατηγοῦ,	γνώμῃ	μὲν ὁμοῦ σφισιν ἀρίστου καὶ
[5, 141]	Ὑμεῖς δὲ εἰ μὲν Ἀντωνίου	γνώμῃ	πολεμεῖτέ μοι, κακῶς ὁ Ἀντώνιος
[5, 57]	Πομπήιον ἰόντας· μαθόντες δὲ Ἀντωνίου	γνώμῃ	τὰ γιγνόμενα εἶναι, ἀνέστρεφον αὐτίκα
[5, 3]	ἐδόκει Καίσαρος ἀξιοῦντος αὐτόνομον ἀφιέναι	γνώμῃ	τοῦ προτέρου Καίσαρος, ὅ τε
[5, 54]	ἐς φιλαδελφίαν, εἰ τῇ Ἀντωνίου	γνώμῃ	ὑπομεμενηκὼς ἴδιον τὸ ἁμάρτημα ποιοῖτο,
[5, 77]	εἴτε ἐπὶ τούτοις εἴτε κατὰ	γνώμην	ἄπιστον εἴθ' ὑπὸ ζήλου τῶν
[5, 41]	ῥαβδούχοις μόνοις, ἐπιδεικνὺς ἅμα τὴν	γνώμην	ἀπὸ τοῦ σχήματος· καὶ ὁ
[5, 39]	οὗτος ἅπαντα πρὸς τὴν ἑαυτοῦ	γνώμην	διῴκει, τὰ δὲ πάτρια Ῥωμαίοις
[5, 70]	Μοῦρκον διά τε ἀξίωμα καὶ	γνώμην	ἐγκρατῆ βαρυνόμενος ἔτι μᾶλλον ἐκ
[5, 137]	ἀξιόμαχος ὢν οὔτε πω τὴν	γνώμην	εἰδὼς τὴν Ἀντωνίου· γυμνάζοντα δὲ
[5, 29]	ἀπαγγείλας ἕκαστος εἴτε δι' ἑτέραν	γνώμην	εἴτε ὑπὸ αἰδοῦς· ὁ δὲ
[5, 57]	ἑαυτοῦ συνῳκισμένους ἦγεν, αἰδουμένους καὶ	γνώμην	ἐν ἀπορρήτῳ ποιουμένους Ἀντώνιον καὶ
[5, 63]	Κοκκηίῳ πολλοὶ τῶν ταξιάρχων τὴν	γνώμην	ἐξέφερον τοῦ στρατοῦ. Ὁ δὲ
[5, 35]	ἤγειραν, σύμβολα τῷ Λευκίῳ. Καὶ	γνώμην	ἐποιοῦντο Οὐεντίδιος μὲν καὶ Ἀσίνιος
[5, 93]	ὑπέσχητο, ὁ δ' ἐνήλλακτο τὴν	γνώμην	καὶ ἐς τὰς ἔτι γινομένας
[5, 80]	δὲ καὶ Μηνόδωρος τὴν ὅλην	γνώμην,	μάθοι δὲ καὶ Ἀντώνιος καὶ
[5, 16]	οὐκ ἀξίων ἐνίοις ἐδίδου παρὰ	γνώμην,	μέχρι τὸ πλῆθος ἐκπλαγὲν αὑτοῦ
[5, 133]	Μηδίᾳ Μήδοις τε καὶ Παρθυαίοις,	γνώμην	ὁ Πομπήιος ἐποιεῖτο ἑαυτὸν ἐπανελθόντι
[5, 13]	ἱερῶν, ὁ Καῖσαρ. Ὅθεν τὴν	γνώμην	ὁ στρατὸς ἐς αὐτὸν ἐπέστρεφε,
[5, 32]	ἀποδοκιμάζοντες ὅλως καὶ τὴν Ἀντωνίου	γνώμην	οὐκ ἐπιστάμενοι καὶ τὴν ἡγεμονίαν
[5, 59]	τέλος οἱ τοῦ Καίσαρος τὴν	γνώμην	σφῶν τοῖς ἑτέροις ἀνεκάλυπτον, ὅτι
[5, 129]	ἐμαρτύρετο τῆς ἐπιορκίας, οὐ κατὰ	γνώμην	τοῦ αὐτοκράτορος τῆς στρατείας ἀπολυθέντας,
[5, 79]	εὑρὼν οὐ περιέμεινεν, εἴτε τὴν	γνώμην	τοῦ πολέμου μεμψάμενος ὡς παράσπονδον
[5, 141]	προορῶν· εἰ δὲ τὴν Ἀντωνίου	γνώμην	φθάνετε, μαρτύρομαι καὶ παρακαλῶ περιμεῖναι
[5, 19]	κοινά, Λεύκιον δὲ ὑφ' ἑτέρας	γνώμης	αὐτοὺς πολεμοποιεῖν ἐς ἀλλήλους ἀντιπράσσοντα
[5, 44]	πάντων αἴτιον. Ἀφ' ἧς δὴ	γνώμης	αὐτοὺς ὑπελιπόμην, ἵνα μὴ δόξαιμι,
[5, 33]	ὄκνῳ καὶ διχονοίᾳ τῆς Ἀντωνίου	γνώμης,	διὰ δὲ Φουλβίαν ὅμως καὶ
[5, 47]	οὐδὲ ὁ Καῖσαρ ἔτι τῆς	γνώμης	ἐκράτει, ἀλλὰ μόλις τὴν βοὴν
[5, 28]	καὶ τὰ λοιπὰ πλὴν τῆς	γνώμης	μόνης. Οὐ γὰρ ἡδύ μοι
[5, 50]	Ἀτήιος καὶ ὅσοι τῆσδε τῆς	γνώμης	ὄντες ἕτεροι στρατὸν εἶχον οὐκ
[5, 102]	ἀνάγκας εἴτε καὶ τῆς Καίσαρος	γνώμης	τι προμαθὼν ἢ τεκμηράμενος. Καὶ
[5, 45]	τῆς φωνῆς μεταβαλεῖν τεκμαιρομένῳ τῆς	γνώμης	τῶν λελεγμένων. Καὶ διεκρίθησαν, ὁ
[5, 145]	Ἰλλυρικά, οὔτε ἀκριβῶς γενόμενά μοι	γνώριμα	οὔτε συντελοῦντα μῆκος ἰδίας συγγραφῆς
[5, 43]	ἀναγκάσαι, πολίτης τε ὢν καὶ	γνώριμος	καὶ ὕπατος. Αἱ μὲν αἰτίαι,
[5, 35]	αὐτοὺς μηδ' ἐκφυγεῖν, ἵνα μὴ	γνωριμώτερον	γένοιτο τοῖς πολεμίοις τὸ δεινόν.
[5, 137]	αὑτοῦ μεγάλην ἕξειν μοῖραν Ἀηνόβαρβον.	Γνωσθείσης	δ' οὖν τῆς προδοσίας, Κούριος
[5, 37]	αὐτοῖς μετὰ ἀπονοίας, εἰ μή,	γνωσθέντος	οὐ πολλὰ εἶναι τὰ τοιαῦτα
[5, 61]	μὴ οἴχοιτο πρὸς Πομπήιον· οἱ	γοῦν	ἱππέες αὐτῶν διέπλευσαν ἐς Σικελίαν.
[5, 67]	διαθήκης τι καρπουμένους. Τοῦτο τὸ	γράμμα	σὺν ὁρμῇ μανιώδει καθεῖλεν ὁ
[5, 12]	πόλιν καὶ τοῖς Ἀντωνίου τὰ	γράμματα	ἐδείκνυε τὰ Ἀντωνίου. Οἱ δὲ
[5, 60]	Καίσαρι, κεκομισμένος δι' αὐτοῦ Κοκκηίου	γράμματα.	Καὶ ὁ Ἀντώνιος Νῦν μέν,
[5, 132]	διοικεῖν κατὰ τὰ πάτρια, καὶ	γραμματεῖα,	ὅσα τῆς στάσεως σύμβολα, ἔκαιε,
[5, 21]	Ἀντωνίῳ, καὶ φίλοι μετὰ τῶν	γραμμάτων	ἐς αὐτὸν ἐπέμποντο, οἳ διδάξειν
[5, 65]	δράσαντες ἔπαθον, ἡ Παρθυικὴ δηλώσει	γραφή·	~Ἕλενον δὲ στρατηγὸν Καίσαρος, σὺν
[5, 60]	μέν, ἔφη, τί ἂν ἀλλήλοις	γράφοιμεν,	ὄντες ἐχθροί, εἰ μὴ κακῶς
[5, 112]	αὐτὸς ἔμελλε διαπλευσεῖσθαι, Ἀγρίππαν δὲ	γράφων	ἠξίου κινδυνεύοντι Κορνιφικίῳ πέμπειν Λαρώνιον
[5, 144]	μὲν συνειδότος Ἀντωνίου καὶ αἰδουμένου	γράψαι	διὰ ὄνομα τοῦ Πομπηίου καὶ
[5, 144]	σφραγῖδι χρῆσθαι. Καὶ Πλάγκον δὲ	γράψαι	νομίζουσιν οἱ μὲν συνειδότος Ἀντωνίου
[5, 63]	πολεμοῦντι μὲν ἔτι οὐκ ἔφη	γράψειν·	οὐδὲ γὰρ ἐκεῖνον· μέμψεσθαι δ'
[5, 75]	συγχειμάσειν, περιουσιάσαι τε βουλόμενος καὶ	γυμάσαι,	τοὺς μὲν αὐτῶν ἐπὶ Παρθηνοὺς
[5, 137]	τὴν γνώμην εἰδὼς τὴν Ἀντωνίου·	γυμνάζοντα	δὲ τὸν στρατὸν ὁρῶν κατέλεγέ
[5, 11]	ἦσαν αὐτῷ ἐς ἱερὰ ἢ	γυμνάσια	ἢ φιλολόγων διατριβὰς μόναι καὶ
[5, 76]	Ἑλληνικὸν καὶ μεθ' Ἑλλήνων ἡ	γυμνασία	πανηγύρεις τε σὺν θυμηδίᾳ μετὰ
[5, 37]	ἔστησαν ἀποροῦντες ὥσπερ ἐν τοῖς	γυμνικοῖς	ἀγῶσιν οἱ διαναπαυόμενοι. Ὧδε δὲ
[5, 114]	καὶ καύματι ὑπεκαίοντο, μάλιστα οἱ	γυμνοί.	Βραδύνειν τε οὐ δυνάμενοι διὰ
[5, 140]	καὶ ἀναπηδῶντας· οἱ δὲ καὶ	γυμνοὶ	πάμπαν αἰσχρῶς ἔφευγον. Καὶ δοκεῖ
[5, 114]	ἀμελήσαντες τῶν ἀσθενεστέρων τε καὶ	γυμνῶν	ἀνεπήδων ἐς τοὺς αὐχένας οἱ
[5, 12]	νέοι καὶ γέροντες ἢ αἱ	γυναῖκες	ἅμα τοῖς παιδίοις, ἐς τὴν
[5, 62]	νοσοῦσαν Ἀντωνίου, ὡς αἴτιον τῇ	γυναικὶ	θανάτου γενόμενον· ἐκποδὼν δὲ κἀκείνης
[5, 72]	τῆς μητρὸς καὶ Ἰουλίας τῆς	γυναικὸς	ἐναγουσῶν, αὖθις οἱ τρεῖς συνῆλθον
[5, 19]	κατὰ τάχος. Τότε γὰρ δὴ	γυναικός	τι παθοῦσα ἡ Φουλβία τὸν
[5, 76]	ἐρρύη, ταχὺς ὢν ἐς ἔρωτας	γυναικῶν.	Λήγοντος δὲ τοῦ χειμῶνος, ὥσπερ
[5, 59]	ἐς πολλὰ συνοίσειν ὁ θάνατος,	γυναίου	φιλοπράγμονος ἀπηλλαγμένοις, ἣ διὰ τὸν
[5, 14]	Ἀντώνιος, ὑπατεύων τότε, καὶ ἡ	γυνὴ	τοῦ Ἀντωνίου Φουλβία καὶ ὁ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 5/04/2007