Livre, Chap.
[4, 31]	παροῦσαν· ὃς δ' ἂν μὴ	φαίνηται	ταῦτα ποιῶν, ἐν τοῖς προγεγραμμένοις
[4, 111]	πεδίον οὐκ ἔκρινεν, μὴ τὴν	φάλαγγα	ἀνελίσσων ταράξειεν, ὡς ἀρξάμενος δ'
[4, 128]	ἦσαν οὐδὲ οἱ Βρούτειοἰ, τὴν	φάλαγγα	τῶν ἐχθρῶν ἐκίνουν, ὥσπερ τι
[4, 111]	χαλεπῶς, μέχρι βιαζόμενος ἐνέκυρσε τῇ	φάλαγγι	τῇ Κασσίου, τὴν τάξιν τὴν
[4, 113]	ἐς ἐχθροὺς ἐμπεσεῖν Τιτίνιον τοῦτο	φάναι·	Περιεμένομεν φίλον ἁρπαζόμενον ἰδεῖν, καὶ
[4, 89]	πλήθους ἀλλήλων ἑκάτεροι, ἰσχυροτάτῃ σφίσι	φανείσῃ·	καὶ θάρσος ἦν ἀμφοτέροις αὐτίκα
[4, 73]	ἐπιλέκτου στρατοῦ, βίας μὲν οὐδεμιᾶς	φανείσης	οὐδὲ κλιμάκων ἔργου. Εἴκαζον δὲ
[4, 21]	υἱόν, ἵνα μὴ βαδίζοντες ὁμοῦ	φανεροὶ	γένοιντο, προύπεμψεν ἐς φυγὴν ἐπὶ
[4, 26]	ἐπὶ τὴν σφαγήν. Ἄλλος ἐν	φανερῷ	καθῆστο ἑκὼν καὶ βραδυνόντων τῶν
[4, 40]	καὶ θεράπουσι καὶ θεραπαίναις ὁδεύοντι	φανερῶς.	Ἄντιον δὲ ἡ γυνὴ στρωματοδέσμῳ
[4, 27]	φερόντων, μόνος τὴν ἀπολύουσαν ἤνεγκε	φανερῶς,	ἐκλαθόμενος τῆς μεγαλόφρονος ἐλευθεριότητος, νεκρὸν
[4, 45]	Ἀντώνιον, μόνος τὴν ἀπολύουσαν ἔφερε	φανερῶς.	Καὶ οἵδε μὲν οὕτως ἐσῴζοντο,
[4, 123]	πραυυτητα. Τέλος δὲ τοῦ στρατοῦ	φανερώτερον	ἤδη κατὰ ἴλας καὶ κατὰ
[4, 11]	σώσας ἢ ἐπικουρήσας ἢ συνειδὼς	φανῇ,	τοῦτον ἡμεῖς, οὐδεμίαν ὑπολογισάμενοι πρόφασιν
[4, 113]	Πινδάρου καὶ τὸν Πίνδαρον οὐκέτι	φανῆναι.	Διὸ καὶ νομίζουσί τινες οὔπω
[4, 127]	πᾶσιν ἦν αἰδὼς ἀξίοις τε	φανῆναι	τῶν στρατηγῶν καὶ τὴν ἀπορίαν
[4, 72]	ἀπεμάχοντο ὁμοῦ τοὺς περὶ τὸν	Φάννιον	ἀπὸ τῆς γῆς ἐνοχλοῦντας καὶ
[4, 72]	Ῥοδίων οἱ συνετώτεροι καθεώρων, καὶ	Φάννιος	αὐτοῖς καὶ Λέντλος διελέγοντο. ~Γιγνομένων
[4, 84]	ἐκ Ῥώμης Ἵρτιός τε καὶ	Φάννιος	ἔπεισαν ἐκστῆναι Πομπηίῳ Βιθυνικὸν Σικελίας.
[4, 72]	Ῥόδον διεβίβαζεν ἐπὶ ὁλκάδων ὑπὸ	Φαννίῳ	τε καὶ Λέντλῳ. Αὐτὸς δὲ
[4, 47]	τάφῳ κρύπτων ἀπελεύθερος, οὐ φέροντα	φαντασίαν	τάφου, μετήγαγεν ἐς φαῦλον οἴκημα
[4, 102]	ὡς προσεδόκησαν· ὑπὸ γὰρ τῆς	φαντασίας	τῶν νεῶν Νωρβανὸς ἐπὶ τῶν
[4, 96]	τρεῖς ἡμᾶς ἐναγεῖς λέγουσι, καί	φασι	μὲν ἀμύνειν Καίσαρι, προγράφουσι δὲ
[4, 134]	Βροῦτον δὲ ἐν Σάμῳ γενεθλιάζοντά	φασι	παρὰ τὸν πότον, οὐδὲ εὐχερῆ
[4, 105]	καὶ τὸ πάθος τῇ Κόρῃ	φασὶν	ἀνθιζομένῃ γενέσθαι, καὶ ποταμὸς ἔστι
[4, 130]	διενυκτέρευεν ἔνοπλος μετὰ πάντων. Καί	φασιν	αὐτὸν ἐς τοὺς ἀστέρας ἀναβλέποντα
[4, 134]	καὶ ἐν Φιλίπποις. καὶ ὀφθῆναί	φασιν	αὐτῷ πρὸ τῆς τελευταίας μάχης.
[4, 80]	καὶ ἐπὶ Ἀλεξάνδρου τοῦ Φιλίππου	φασὶν	ὅμοια παθεῖν, οὐχ ὑποστάντας οὐδὲ
[4, 130]	Ἀντώνιον. Ὃ καὶ αὐτὸν Ἀντώνιόν	φασιν	ὕστερον ἐν τοῖς ἰδίοις κινδύνοις
[4, 134]	ἢ θεῶν εἴη, τὸ δὲ	φάσμα	εἰπεῖν· Ὁ σός, ὦ Βροῦτε,
[4, 33]	τυραννήσας τῆς πατρίδος· ὑμεῖς δέ	φατε	καὶ καθίστασθαι τὴν πολιτείαν. ~Τοιαῦτα
[4, 33]	ἤδη κακοῦ περιμαχήτου, μετέχουσαι; Ὅτι	φατὲ	πόλεμον εἶναι; Καὶ πότε οὐ
[4, 32]	οἷον ὑπὸ τῶν ἀνδρῶν, ἠδικῆσθαί	φατε,	προγράψατε καὶ ἡμᾶς ὡς ἐκείνους.
[4, 134]	καὶ τόνδε μὲν ὡς οἰώνισμα	φαῦλον	ὁ στρατὸς αὐτίκα συνέκοψε, δαιμόνια
[4, 47]	φέροντα φαντασίαν τάφου, μετήγαγεν ἐς	φαῦλον	οἴκημα μισθωτόν. Στρατιώτου δ' αὐτῷ
[4, 10]	εἶναι. Ἀλλὰ μόνους δὴ τοὺς	φαυλοτάτους	τε καὶ πάντων αἰτιωτάτους ἀμυνούμεθα.
[4, 40]	ὁδῷ χρώμενος ἠξίου τὸν ὁπλίτην	φείδεσθαι	γυναικῶν. Ὁ δὲ αὐτὸν ὡς
[4, 68]	οὐ παρὰ φίλοις καὶ τροφεῦσιν;	Φείδου	δὲ ἐπὶ τοῖς θεοῖς καὶ
[4, 135]	ὧν ἐβούλετο, καὶ τὰ γράμματα	φέρειν	ἔδωκε τοῖς οἰκέταις· τοῦ δὲ
[4, 66]	δὲ συνθήκας κελεύειν ὅπλα μὴ	φέρειν	ἐπ' ἀλλήλους, καὶ ἐπενηνοχέναι Ῥοδίους
[4, 66]	εἰσὶ καὶ Ῥωμαίοις, ὅπλα μὴ	φέρειν	ἐπὶ ἀλλήλους· εἰ δέ τι
[4, 62]	σωματοφύλακι αὑτοῦ καὶ τεμόντα προσέταξε	φέρειν	Κασσίῳ σῶστρον ἴδιον· ὁ δὲ
[4, 7]	τρεῖς ἄνδρας ἐπὶ ῥητῷ κέρδει	φέρεσθαι·	καὶ ἦν τὸ κέρδος ἐλευθέρῳ
[4, 100]	τάδε χρὴ κατὰ γῆν αὐτοῖς	φέρεσθαι	κακοπαθοῦσιν. Εἰ δ' ἐκ Λιβύης
[4, 28]	τὸν μισθὸν ἀντὶ τούτων ὑμεῖς	φέρησθε.	~Ὁ μὲν δὴ ταύτην ἔδωκεν
[4, 23]	εἵπετο τῇ κεφαλῇ τοῦ ἀνδρὸς	φερομένῃ	βοῶσα· Ἐγὼ τοῦτον ὑπεδεξάμην, τὰ
[4, 40]	ἐκ βραχέος διαστήματος ἡγεῖτο φορείῳ	φερομένη.	Τῶν δὲ ἀμφὶ τὰς πύλας
[4, 44]	ᾖει πρὸς τὴν γυναῖκα, φορείῳ	φερόμενος	ὑπὸ τῶν οἰκετῶν οἷά τις
[4, 81]	ἀμφοτέρους ἀπαθεῖς ἀπιέναι τὸ χρυσίον	φερομένους,	τὸν δὲ οἰκέτην ὡς πέρα
[4, 40]	ἀνθρακέα ἐσκεύασε καὶ ὄνον ἄνθρακας	φέροντα	ἐλαύνειν ἔδωκεν· αὐτὴ δὲ ἐκ
[4, 41]	γράφουσιν αἰδέσιμον τοῖς πολεμίοις γενέσθαι	φέροντα	τὸν πατέρα. Καὶ τὸν νεανίαν
[4, 47]	ἐν τάφῳ κρύπτων ἀπελεύθερος, οὐ	φέροντα	φαντασίαν τάφου, μετήγαγεν ἐς φαῦλον
[4, 100]	Ἡμῖν δὲ καὶ εἰσὶ καὶ	φέρονται	καθ' ἑκάστην ἡμέραν ἀπόνως διὰ
[4, 80]	περιέπεμπεν. Οἱ δὲ καὶ τοὺς	φέροντας	ἔβαλλον καὶ τὰ σφέτερα πάντα
[4, 27]	ἑνὶ ἀνδρί, καὶ τοὺς μὲν	φέροντας	οὐχ ὑπονοούντων, τὸ δὲ λέχος
[4, 18]	οἱ τὰ σημεῖα τῆς ἀρχῆς	φέροντες	ἀπεδίδρασκον, πυθόμενοι προσγεγράφθαι τοῖς πίναξι
[4, 27]	ἄλλων δικαστῶν κρύφα τὴν καταδικάζουσαν	φερόντων,	μόνος τὴν ἀπολύουσαν ἤνεγκε φανερῶς,
[4, 44]	τὴν πόλιν. Ἑνὸς δὲ τῶν	φερόντων	τὸ σκέλος συντρίβεντος τῷ ἑτέρῳ
[4, 75]	ἔτι ὄντι μειρακίῳ, ἧκεν αὐτὸν	φέρουσα	καὶ ἐνεχείρισε Βρούτῳ, ἐνεχείρισε δὲ
[4, 48]	μοι τὸ γύναιον, ἔφη, ναῦν	φέρουσα	χρημάτων συνετάξατο. Καὶ αὐτῷ καὶ
[4, 40]	κατείλησε καὶ ἐπέθηκε τοῖς μισθοῦ	φέρουσι	καὶ διήνεγκεν ἀπὸ τῆς οἰκίας
[4, 27]	νεκρὸν σῶμα ἐκκομιζόμενον ὑποστὰς τοῖς	φέρουσι	συνεβάσταζε τὸ λέχος. Ἰδόντων δὲ
[4, 41]	λοιπὸν μέχρι Σικελίας ἄγων ἢ	φέρων	ἐκόμισεν, οὐδενὸς ἄρα τὸ σχῆμα
[4, 110]	ἕλους καὶ τοῦ στρατοπέδου, σιδήρια	φέρων	καὶ κλίμακας, ὡς ἐξελῶν αὐτὸ
[4, 47]	δ' αὐτῷ παρακατοικισθέντος, οὐδὲ τοῦτον	φέρων	τὸν φόβον ἐς θαυμαστὴν τόλμαν
[4, 27]	πενθερός, φεύγων διὰ θαλάσσης, οὐ	φέρων	τοῦ χειμῶνος τὴν ἀηδίαν ἔρριψεν
[4, 95]	πανταχῇ, τῶν νόμων τὸν ἐθέλοντα	φεύγειν	ἐώντων. Ἐς δὲ τὴν ἀγοράν,
[4, 28]	δ' ὅτι μὴ ζητούμενος ἁλοίη,	φεύγειν	μεθῆκαν ἀνὰ τὴν ὕλην. Ὁ
[4, 57]	μὴ τὸ ἐν μέσῳ διάστημα	φεύγειν	νομίζοιντο. Οἰχομένων δὲ αὐτῶν Συρία
[4, 43]	διέπλευσε. Ῥεστίωνι δὲ οἰομένῳ μόνῳ	φεύγειν	οἰκέτης εἵπετο λανθάνων, ἀνάθρεπτος μὲν
[4, 21]	Ἀρρούντιος τὸν υἱόν, οὐχ ὑφιστάμενον	φεύγειν	χωρὶς αὐτοῦ, μόλις ἔπεισεν ὡς
[4, 40]	γυνὴ καταμηνύσειν αὐτόν, εἰ μόνος	φεύγοι·	καὶ ὁ μὲν ἄκων αὐτὴν
[4, 25]	κρατοῦντά τε αὐτῆς καὶ τοὺς	φεύγοντας	ὑποδεχόμενον, ἐπέρασεν. Εἶτα ἐπολέμει καρτερῶς,
[4, 85]	πρότερον εἶχε καὶ ὅσον οἱ	φεύγοντες	ἐκ Ῥώμης ἐλεύθερον ἢ δοῦλον
[4, 55]	τοῦ Οὐεντιδίου καὶ τοῦ στρατοῦ	φεύγοντος	ὑπ' ἀναρχίας, εἵπετο κτείνων τε
[4, 69]	ἀπὸ τῆς βουλῆς ἀρίστων ἀνδρῶν	φευγόντων	τυραννίδα καὶ τὴν πατρίδα ἐλευθερούντων,
[4, 66]	τὰ περὶ τῆς Ῥωμαίων βουλῆς,	φευγούσης	καὶ ἁλωμένης ἐν τῷ παρόντι
[4, 129]	καὶ πᾶσιν ἐνέπιπτε, τοῖς τε	φεύγουσι	καὶ τοῖς ἔτι συνεστῶσι καὶ
[4, 70]	ψηφίσμασι καὶ οἵδε πάντες, ὅσοι	φεύγουσιν	ἀπὸ τῆς βουλῆς, οἱ μὲν
[4, 27]	Ἀσινίου τοῦ ὑπατεύοντος τότε πενθερός,	φεύγων	διὰ θαλάσσης, οὐ φέρων τοῦ
[4, 48]	δέ, οἷόν τι καὶ Θεμιστοκλῆς	φεύγων	ἐποίησεν, ἀντηπείλει μηνύσειν, ὅτι αὑτὸν
[4, 67]	ὑπὲρ ἧς δὴ καὶ σὺ	φὴὴς	τάδε κάμνειν· ἐν Ῥώμῃ δέ,
[4, 70]	ἀνὴρ καὶ Ῥωμαίων στρατηγός, ὥς	φησι	τὸ ψήφισμα τῆς βουλῆς, ἐν
[4, 28]	ἤδη τοῦτο ὡς ἀπρεπέστερον, Ἀπαγορεύω,	φησίν,	ὑμῖν, ὦ Μιντουρναῖοι, ὕπατόν με
[4, 58]	Βροῦτος. Ἐπὶ δὲ τούτοις Κάσσιος	φθάνει	Δολοβέλλαν ἐς τὴν Συρίαν ἐμβαλὼν
[4, 10]	συναπώλλυον, οὔτε θεῶν νέμεσιν οὔτε	φθόνον	ἀνθρώπων ὑφορώμενοι· ἡμεῖς δὲ πλήθει
[4, 77]	δέους, μὴ συνεσπέσοιεν οἱ πολέμιοι,	φθόρος	ἦν Ξανθίων πολὺς ἀμφὶ ταῖς
[4, 60]	διὰ δὲ τῆς θαλάσσης ὁ	Φίγλος.	Πυθόμενος δὲ τῆς Κασσίου στρατιᾶς
[4, 60]	ἀγείρων ἐπὶ μισθῷ διὰ Λευκίου	Φίγλου	παρά τε Ῥοδίων καὶ Λυκίων
[4, 36]	ἄστει, σὺν ἐπινοίαις οἰκτραῖς διεγένοντο.	Φιλανδρίαι	τε παράδοξοι γυναικῶν ὤφθησαν καὶ
[4, 23]	εαυτῆς, κἀκείνων αὐτὴν διὰ τὴν	φιλανδρίαν	ὑπεριδόντων, ἑαυτὴν ἀπέκτεινε λιμῷ. Καὶ
[4, 23]	ἑαυτήν· ὅσαι δὲ ἐπέτυχον τῆς	φιλανδρίας,	ἐν τοῖς περισωθεῖσι τῶν ἀνδρῶν
[4, 39]	ἀντιδώσουσιν. Οὐ μὴν ἐψεύσθη τῆς	φιλανδρίας·	οἱ γὰρ ὁπλῖται καὶ ναῦν
[4, 8]	ἀτιθάσευτον ὁρῶντες τὴν κακίαν ὑπὸ	φιλανθρωπίας,	προλαβεῖν τοὺς ἐχθροὺς ἢ παθεῖν
[4, 29]	δὴ ταύτην ἔδωκεν ἀμοιβὴν ἀποθνῄσκων	φιλανθρωπίας,	Ῥοῦφος δὲ ἔχων συνοικίαν περικαλλῆ,
[4, 69]	τὴν πατρίδα ἐλευθερούντων, ὦ Ῥόδιοι	φιλελεύθεροι,	Δολοβέλλα δὲ αὐτὴν καταδουλοῦντος ἑτέροις,
[4, 80]	τὸ γιγνόμενον, ᾤκτειρεν ἀνδρῶν φρόνημα	φιλελεύθερον	καὶ σπονδὰς περιέπεμπεν. Οἱ δὲ
[4, 67]	Ἑλληνίδα φιλέλλην ἀνήρ, μὴ Ῥόδον	φιλελεύθερος	ἀνήρ· μηδὲ αἰσχύνῃς ἀξίωμα Δώριον,
[4, 67]	γνωρίμου. Μὴ πόλιν ἀναστήσῃς Ἑλληνίδα	φιλέλλην	ἀνήρ, μὴ Ῥόδον φιλελεύθερος ἀνήρ·
[4, 133]	γίγνοιτο, καὶ φιλοθεάμων ἦν καὶ	φιλήκοος,	ἅτε καὶ φιλοσοφήσας οὐκ ἀγεννῶς.
[4, 44]	Οὐίνιον δὲ ἀπελεύθερος αὐτοῦ Οὐινίου,	Φιλήμων,	οἰκίαν κεκτημένος λαμπράν, ἐν τῷ
[4, 2]	~Καῖσαρ μὲν καὶ Ἀντώνιος ἐς	φιλίαν	ἀπ' ἔχθρας συνῄεσαν ἀμφὶ Μουτίνην
[4, 59]	τέλη καὶ Μαρκίου, κατά τε	φιλίαν	αὐτῷ παραδιδόντων καὶ κατὰ τὸ
[4, 69]	καταλείπετε οἱ παρακαλοῦντες ὑπὲρ αὐτονομίας·	φιλίαν	τε Ῥωμαίοις προφέροντες οὐκ ἐλεεῖτε
[4, 5]	οἱ δὲ μόνου προσκρούματος ἢ	φιλίας	ἐχθρῶν ἢ φίλων ἔχθρας ἢ
[4, 20]	συγγράφων, ἐς μίμημα τῶν Δημοσθένους,	Φιλιππικοὺς	ἐπέγραφεν. Ἔθεον δὲ οἱ μὲν
[4, 105]	ὁ στρατὸς συνεληλύθει. Οἱ δὲ	Φίλιπποι	πόλις ἐστίν, ἣ Δάτος ὠνομάζετο
[4, 103]	ὅθεν ἡμέρας ἔτι μιᾶς ἐν	Φιλίπποις	ἔσεσθαι, τοὺς πολεμίους περιλαβόντας, ὡς
[4, 134]	ὀφθήσομαι δέ σοι καὶ ἐν	Φιλίπποις.	καὶ ὀφθῆναί φασιν αὐτῷ πρὸ
[4, 115]	δὲ ἡμέρᾳ τὴν μάχην ἐν	Φιλίπποις	συνέβαινεν εἶναι, καὶ ἐν τῷ
[4, 105]	περὶ τῷ λόφῳ ναμάτων πολλαί.	Φίλιππος	δὲ ὡς εὐφυὲς ἐπὶ Θρᾴκης
[4, 102]	τὴν τῶν ὡραίων ἄμειψιν, μέχρι	Φίλιππος	ὁ Ἀμύντου τούς τε ἄλλους
[4, 80]	ἐγένετο· καὶ ἐπὶ Ἀλεξάνδρου τοῦ	Φιλίππου	φασὶν ὅμοια παθεῖν, οὐχ ὑποστάντας
[4, 116]	τῆς αὐτῆς ἡμέρας τῇ περὶ	Φιλίππους	μάχῃ κατὰ τὸν Ἰόνιον ἐπεγίγνετο,
[4, 105]	Βροῦτον ἐκ παραλόγου τόλμης ἐς	Φιλίππους	παρῆλθον, ἔνθα αὐτοῖς καὶ ὁ
[4, 105]	ὠχύρωσέ τε καὶ ἀφ' ἑαυτοῦ	Φιλίππους	προσεῖπεν. Ἔστι δὲ ἡ πόλις
[4, 87]	πεντακοσίους σταδίους, μέχρι πόλιν ὑπερβάντες	Φιλίππους	τὰ στενὰ Κορπίλων καὶ Σαπαίων,
[4, 105]	τοῖς ἄνωθεν ὁρμῶσιν ἐκ τῶν	Φιλίππων,	ἄναντες δὲ τοῖς ἐξ Ἀμφιπόλεως
[4, 113]	τὸ στρατόπεδον, ἀνέδραμεν ἐς τὸν	Φιλίππων	λόφον καὶ τὰ γιγνόμενα ἐφεώρα.
[4, 106]	προελθόντι δύο εἰσὶν ἄλλοι λόφοι,	Φιλίππων	μὲν αὐτῶν ὅσον ὀκτωκαίδεκα σταδίους
[4, 106]	δὲ τοῖς ἐξ Ἀμφιπόλεως βιαζομένοις.	~Φιλίππων	μὲν οὖν ἐστιν ἕτερος λόφος
[4, 26]	ἀποκτείνας ἑαυτὸν τοῖς σφαγεῦσιν ὑπέσχε.	Φιλοδέσποτος	δὲ οἰκέτης τὸν κεκτημένον ἐπὶ
[4, 133]	δὲ Βροῦτος, ὅπῃ γίγνοιτο, καὶ	φιλοθεάμων	ἦν καὶ φιλήκοος, ἅτε καὶ
[4, 91]	στρατηγοῦντες ἐπὶ μέγα ᾖρομεν καὶ	φίλοι	διετελοῦμεν ὄντες, ὡς μὴ δοκεῖν
[4, 30]	ἐγγραφέντος αὐτοῦ τοῖς πίναξιν οἱ	φίλοι	καὶ οἱ θεράποντες διεδίδρασκον. Ὁ
[4, 18]	ψηφιουμένους παρακαλοῦντα, οἵ τε συνόντες	φίλοι	καὶ οἱ τὰ σημεῖα τῆς
[4, 132]	πολεμίοιν ἐποιήσατο φίλω, ἐκ δὲ	φίλοιν	ἦγεν ὡς υἱώ. Καὶ ἡ
[4, 114]	Παραδοὺς δὲ τὸ σῶμα τοῖς	φίλοις,	ἔνθα λαθραίως θάψειαν, ἵνα μὴ
[4, 91]	ἐπίμεμπτος ἦν, οὐχ ἡμῖν τοῖς	φίλοις,	ἐπεὶ κἀν τούτοις προετιμώμεθα, ἀλλὰ
[4, 68]	ἀπίστους ἐς ἅπαντα ποιεῖ καὶ	φίλοις	καὶ πολεμίοις. ~Ταῦτ' εἰπὼν ὁ
[4, 68]	παρὰ πολεμίοις ἰσχύουσιν, οὐ παρὰ	φίλοις	καὶ τροφεῦσιν; Φείδου δὲ ἐπὶ
[4, 114]	δὲ Βροῦτος ἐπιτωθάσας ἔφη τοῖς	φίλοις·	Οἱ μὲν δὴ προκαλούμενοι ἡμᾶς
[4, 19]	οἰκείοις τε καὶ στασιώταις καὶ	φίλοις·	φυγὼν δὲ ἐπὶ σκάφους οὐκ
[4, 113]	ἐμπεσεῖν Τιτίνιον τοῦτο φάναι· Περιεμένομεν	φίλον	ἁρπαζόμενον ἰδεῖν, καὶ ἔς τινα
[4, 131]	ἐκάλει Στράτωνα τὸν Ἠπειρώτην, ὄντα	φίλον	ἑαυτῷ, καὶ ἐγχειρεῖν ἐκέλευε τῷ
[4, 134]	ἐν ὀλίγῳ· καὶ γὰρ ἐς	φίλον	ἐγίγνετο παραλόγως καὶ ἐς εὐεργέτην
[4, 47]	Οὐολούσιος δὲ ἀγορανομῶν προεγράφη καὶ	φίλον	ὀργιαστὴν τῆς Ἴσιδος ἔχων ᾖτησε
[4, 113]	δὲ τῶν ἱππέων ὡς Κασσίου	φίλον	περισχόντων τε σὺν ἡδονῇ καὶ
[4, 48]	σκάφος παρέπεμπον ἐς Σικελίαν, ἐρέσσοντες	φιλοπόνως·	ἐκεῖ δὲ ἔτυχόν τε τῶν
[4, 51]	προεγράφη. Καὶ κατήχθη καὶ Καίσαρι	φίλος	ἐγίγνετο καὶ ἐπιόντι ποτὲ τῷ
[4, 49]	τῆς προγραφῆς ὁ Μᾶρκος, καὶ	φίλος	ἐγίγνετο Καίσαρι καὶ μετ' οὐ
[4, 91]	περιιδεῖν ἕνα ἄνδρα, εἰ καὶ	φίλος	ἦν ἡμῖν καὶ χρήσιμος, τά
[4, 129]	ἐνομίζετε ἐθηρεύσατε, ὅσῳ κρείττων ἐχθροῦ	φίλος.	Καὶ τὸν Λουκίλιον τότε μέν
[4, 133]	ἦν καὶ φιλήκοος, ἅτε καὶ	φιλοσοφήσας	οὐκ ἀγεννῶς. ~Ἀλλὰ καὶ τοιοῖσδε
[4, 47]	τῇ πατρίδι, Οὐάρρων δὲ ἦν	φιλόσοφός	τε καὶ ἱστορίας συγγραφεύς, ἐστρατευμένος
[4, 19]	τῶν ἐρευνωμένων (τοῦτον γὰρ δὴ	φιλοτιμότατα	πάντων Ἀντώνιός τε ἐζήτει καὶ
[4, 47]	ταῦτα ὡς ἐχθρὸς μοναρχίας προυγράφη.	Φιλοτιμουμένων	δὲ αὐτὸν ὑποδέξασθαι τῶν γνωρίμων
[4, 23]	ἐγεγάμητο, ὑπὸ δέ τινος Ἀντωνίῳ	φίλου	διεφθείρετο· ἐπειγομένη δὲ ἐκ μοιχείας
[4, 131]	οὐκ ἀπορήσεις, εἶπεν, ὦ Βροῦτε,	φίλου	μᾶλλον ἢ οἰκετῶν ἐς τὰ
[4, 131]	Καὶ ὁ Βροῦτος ἐς τοὺς	φίλους	εἰπών· Οὐδὲν οὖν ἔτι εἰμὶ
[4, 5]	οἰκείους τε σφῶν αὐτῶν ἢ	φίλους	ἐς τὴν ἀναίρεσιν ἀντιδιδόντες ἀλλήλοις
[4, 8]	δορὶ λαβὼν ἔσωσεν ἐλέῳ καὶ	φίλους	θέμενος ἐπὶ ἀρχὰς καὶ τιμὰς
[4, 123]	αὐτὸ τὸ Βροῦτον ἐπιεικῆ καὶ	φιλόφρονα	ἐς ἅπαντας εἶναι καὶ ἀνόμοιον
[4, 23]	κακῶν ἔφευγεν. Ἡ δὲ ὡς	φιλοφρονουμένη	τὰς θύρας ἐπέκλεισε καὶ ἐτήρει
[4, 80]	τὰς οἰκίας συνέτρεχον καὶ τὰ	φίλτατα	σφῶν κατέκαινον, ἑκόντα τὴν σφαγὴν
[4, 132]	μὲν ἐχθροῖν καὶ πολεμίοιν ἐποιήσατο	φίλω,	ἐκ δὲ φίλοιν ἦγεν ὡς
[4, 2]	γεφυρῶν τοὺς τριακοσίους μετὰ τῶν	φίλων	ἀπολιπόντες ἐς τὸ μέσον ᾖεσαν
[4, 49]	τὰς πύλας τῶν ὑπαντώντων τις	φίλων	Βαρβούλα, θεασάμενος τὸν Μᾶρκον ὡς
[4, 129]	Λουκίλιον τότε μέν τινι τῶν	φίλων	ἔδωκε θεραπεύειν, ὕστερον δὲ αὐτὸς
[4, 30]	ὡς ἔθος ἐστί, σὺν πομπῇ	φίλων	ἐπὶ θυσίας ἐς τὰ ἱερά,
[4, 5]	προσκρούματος ἢ φιλίας ἐχθρῶν ἢ	φίλων	ἔχθρας ἢ πλούτου διαφέροντος. Ἐδέοντο
[4, 138]	τῶν διαφυγόντων Κασσίου καὶ Βρούτου	φίλων,	λείψανα τοσῆσδε παρασκευῆς μεγάλα ἐχόντων,
[4, 4]	σημεῖα ἐν Ῥώμῃ πολλὰ καὶ	φοβερὰ	ἦν. Κύνες τε γὰρ ὠρύοντο
[4, 8]	καὶ ἄρχοντα ἱερῶν, καὶ τὰ	φοβερώτατα	Ῥωμαίοις καθελόντα τε ἔθνη καὶ
[4, 72]	ὀγδοήκοντα ναυσὶν ἐσκευασμέναις ἐς τὸ	φοβερώτατον	καὶ περιστήσας τῇ Ῥόδῳ τὸ
[4, 47]	παρακατοικισθέντος, οὐδὲ τοῦτον φέρων τὸν	φόβον	ἐς θαυμαστὴν τόλμαν ἐκ δειλίας
[4, 74]	ᾑρεῖτο διὰ τὸν ἐκ Κασσίου	φόβον.	Ὁ δὲ Μοῦρκον μετά τε
[4, 57]	δυνάμενοι οὔτε τὸν ἐν ἄστει	φόβον	ὑπομένοντες ἐξῄεσαν ἔτι στρατηγοῦντες· καὶ
[4, 33]	ἀρχῆς ἢ περὶ τῆς πατρίδος	φόβος;	Ἴτω τοίνυν ἢ Κελτῶν πόλεμος
[4, 26]	οὐκ ἔφερε τὸ μῆκος τοῦ	φόβου,	ἀλλ' ἔπεισε τοὺς θεράποντας ἅψαι
[4, 123]	τρόπον ἔνδον μετὰ ἀπραξίας καὶ	φόβου	κατακεκλεισμένοι. Ἐδυσχέραινον δὲ καὶ οἱ
[4, 119]	ἐστὶ τῆς ἐχθὲς ἥσσης καὶ	φόβου,	ὅταν ὥσπερ ἐν τοῖς γυμνικοῖς
[4, 34]	ἀφιεμένου, καὶ τούσδε μεθ' ὁμοίου	φόβου	τῶν ἐπιτιμίων καὶ ὑπὸ μηνύμασιν
[4, 104]	ἄνυδρον ἐλέγετο εἶναι, καὶ ἐν	φόβῳ	πανικῷ περὶ ἐνέδρας ἐγίγνοντο, οὐκ
[4, 48]	ἀσφαλῆ μύσους τε πίμπλανται καὶ	φόβων	ἐς ὕστερον μεγάλων, περισώσαντες δὲ
[4, 60]	ἐπὶ ναῦς περιέπεμπεν ἔς τε	Φοινίκην	καὶ Λυκίαν καὶ Ῥόδον. ~Ὑπερορώμενος
[4, 135]	ἀνευρὼν περιέβαλέ τε τῇ ἀρίστῃ	φοινικίδι	εὐθὺς καὶ καύσας τὰ λείψανα
[4, 30]	Καὶ ὁ μὲν ἐς διδασκάλου	φοιτῶν	αὐτῷ παιδαγωγῷ συνανῃρέθη, τὸν παῖδα
[4, 57]	οἴκτῳ Καίσαρος γενόμενος ἐζήτει τοὺς	φονέας	περιθέων. Οἱ δὲ τότε μὲν
[4, 20]	διαλαβόντες ἕτερον ἕτεροι κατὰ σύνθημα	φονεῖς	ἀνεῖλον ὁμοῦ. ~Ἐγνάτιοι δέ, πατὴρ
[4, 1]	~Δύο μὲν δὴ Γαΐου Καίσαρος	φονεῖς	οὕτω δίκην, ἐν ταῖς σφετέραις
[4, 128]	νίκης καὶ παρηγορίας στρατηγοῦ βεβιασμένου.	Φόνος	δὲ ἦν καὶ στόνος πολύς,
[4, 112]	ἀμηχάνῳ τόλμῃ τὸ στρατόπεδον ἐπόρθει.	Φόνος	τε ἦν ἑκατέρων ποικίλος· ὑπὸ
[4, 94]	ἐψηφίσαντο εἶναι καὶ σαφέστερον ἔτι,	φόνου	μὴ εἶναι δίκας. Καὶ μετὰ
[4, 13]	αἰφνίδια πολλὰ καὶ τρόποι τῶν	φόνων	ποικίλοι τῶν τε κεφαλῶν ἀποτομαὶ
[4, 122]	πολιορκίας τρόπῳ μᾶλλον ἢ μανιώδει	φορᾷ	μὴ βουλομένῳ συμπλέκεσθαι. ~Τῷ δὲ
[4, 44]	θεράπων ἐς τὸ τοῦ δεσπότου	φορεῖον	ἐνέβη καὶ ὑπὸ τῶν ὁμοδούλων
[4, 19]	σύμβολον ἔκ του θεῶν, ἐς	φορεῖον	ἐσθέμενοι τὸν Κικέρωνα αὖθις ἐπὶ
[4, 40]	τὰς πύλας ὁπλιτῶν τινος τὸ	φορεῖον	ὑπονοήσαντός τε καὶ ἐρευνωμένου, δείσας
[4, 20]	Κικέρωνός ποτε κατωρθωκώς, ἐκ τοῦ	φορείου	τὴν κεφαλὴν ἐπισπάσας ἀπέτεμνεν, ἐς
[4, 108]	οὔπω μὲν ἐρρωμένος ἐς μάχην,	φορείῳ	δὲ ἐπὶ τὰς συντάξεις τοῦ
[4, 40]	δὲ ἐκ βραχέος διαστήματος ἡγεῖτο	φορείῳ	φερομένη. Τῶν δὲ ἀμφὶ τὰς
[4, 44]	τροφῶν ᾖει πρὸς τὴν γυναῖκα,	φορείῳ	φερόμενος ὑπὸ τῶν οἰκετῶν οἷά
[4, 34]	αὐτίκα δανείσαιεν αὑτοῖς, ἐνιαυτοῦ δὲ	φόρον	ἐς τὸν πόλεμον ἐσενέγκαιεν. ~Ἐκ
[4, 74]	ἄλλοις ἔθνεσι τῆς Ἀσίας ἅπασι	φόρους	ἐτῶν δέκα συμφέρειν. Καὶ οἱ
[4, 5]	Κασσίῳ τῶν ἀπὸ τῆς Ἀσίας	φόρων	δεδομένων τε καὶ προσοδευομένων ἔτι
[4, 75]	μύρια τάλαντα, ὅσα ἐκ τῶν	φόρων	τῆς Ἀσίας συνείλεκτο, παρῆλθεν ἐς
[4, 29]	Ἀντωνίου, πάλαι μὲν ἀξιούσῃ τῇ	Φουλβίᾳ	πρίασθαι τὴν οἰκίαν οὐ συνεχώρει,
[4, 32]	ἀπετύγχανον, οὐδὲ τῆς μητρὸς Ἀντωνίου·	Φουλβίας	δέ, τῆς γυναικὸς Ἀντωνίου, τῶν
[4, 32]	ὃ δὲ οὐχ ἥρμοζεν, ὑπὸ	Φουλβίας	παθοῦσαι, ἐς τὴν ἀγορὰν συνεώσμεθα
[4, 29]	δὲ ἔχων συνοικίαν περικαλλῆ, γείτονα	Φουλβίας	τῆς γυναικὸς Ἀντωνίου, πάλαι μὲν
[4, 24]	ἔρριψεν ἑαυτὸν ἀπὸ τοῦ τέγους.	Φούλβιον	δὲ ἐς θεραπαίνης φυγόντα παλλακευθείσης
[4, 24]	ζηλοτυπίᾳ τῆς μεθ' ἑαυτὴν τῷ	Φουλβίῳ	γεγαμημένης. ~Τοσάδε μὲν δὴ καὶ
[4, 52]	ἕκαστα, ὡς ἐν κεφαλαίῳ συναγαγόντι	φράσαι,	τοιάδε ἦν. ~Λιβύης Ῥωμαῖοι τὴν
[4, 13]	Κατέδυνον γὰρ οἱ μὲν ἐς	φρέατα,	οἱ δὲ ἐς τὰς ὑπονόμους
[4, 73]	γῆς ἀνώρυσσον, οἱ δὲ ἐκ	φρεάτων	ἀνίμων, οἱ δὲ ἐξέφερον ἐκ
[4, 107]	καὶ τὰς πηγὰς τῶν ὀρυσσομένων	φρεάτων	γλυκείας τε καὶ δαψιλοῦς ὕδατος
[4, 107]	ἐκ ποταμοῦ, οἱ δὲ ἐκ	φρεάτων	ὧν αὐτίκα ὠρωρύχεισαν· τήν τε
[4, 125]	τε πάντων ἐς ἀλλήλους καὶ	φρόνημα	ἐπὶ τῷ ἔργῳ μέγα καὶ
[4, 38]	αὐτοῦ δείσαντες οἱ τρεῖς τὸ	φρόνημα	προύγραψαν οὕτως· Ἐπεὶ Μεσσάλαν ἀπέφηναν
[4, 80]	ἔγνω τὸ γιγνόμενον, ᾤκτειρεν ἀνδρῶν	φρόνημα	φιλελεύθερον καὶ σπονδὰς περιέπεμπεν. Οἱ
[4, 128]	ὀπίσω βάδην ἔτι καὶ μετὰ	φρονήματος·	ὡς δὲ αὐτοῖς καὶ ἡ
[4, 66]	αὐτοὺς ἠμείψατο, καὶ οἱ εὖ	φρονοῦντες	Ῥοδίων μᾶλλον ἐδεδοίκεσαν· τὸ δὲ
[4, 119]	αὔταρκες. Ἀλλὰ δεῖ τοῖς εὖ	φρονοῦσι	τοὺς μὲν πολέμους ὀξεῖς, τὴν
[4, 100]	ἐστίν, ὦ συστρατιῶται, παρ' ἀνθρωπίνης	φροντίδος	ἕτοιμα· τὰ δὲ λοιπὰ αὐτοῖς
[4, 99]	Ἰταλίας. Ἡμῖν δὲ ἐκ πολλῆς	φροντίδος	καὶ τὰ παρόντα ἐστὶ δαψιλῆ,
[4, 114]	προπετείας ἐνεκάλει καὶ ἐμακάριζεν ὁμοῦ	φροντίδων	καὶ ἀνίας ἀπηλλαγμένον, αἳ Βροῦτον
[4, 57]	ἐς εὐπρέπειαν ἡ βουλὴ σίτου	φροντίσαι	προσέταξεν, ἵνα μὴ τὸ ἐν
[4, 133]	κατεφρόνησαν ὁμοίως. Ἐν δὲ ταῖς	φροντίσι	καὶ πόνοις ὁ μὲν Κάσσιος
[4, 74]	καὶ Λεύκιος Οὐᾶρος αὐτοῖς μετὰ	φρουρᾶς	ὑπελέλειπτο· ὁ δὲ Κάσσιος ἡδόμενος
[4, 121]	αὐτοῖς ἀντεμηχανᾶτο, ἄλλα τε καὶ	φρούρια	ἀντικαθιστὰς τοῖς ἐκείνων στρατοπέδοις. ~Τὸ
[4, 135]	φρούρια, πολλὰ ὄντα. Τὰ δὲ	φρούρια	αὐτὰ καὶ τὸ στρατόπεδον ἐδόθη
[4, 109]	τῶν ἐντὸς κατέλαβε καὶ ἐχαράκωσε	φρούρια	ὁμοῦ πολλά. Ὁ δὲ Κάσσιος
[4, 135]	ἑαυτοὺς καὶ οἱ κατὰ τὰ	φρούρια,	πολλὰ ὄντα. Τὰ δὲ φρούρια
[4, 107]	ἐξ ἐφόδου σὺν καταφρονήσει παραστρατοπεδεύσαντος.	Φρούριά	τε ἤγειρε πολλὰ καὶ πάντα
[4, 109]	κλοπήν, ἀντεπινοῶν δὲ ἀποτεμέσθαι τὰ	φρούρια	τὸν Ἀντώνιον, διετείχιζε καὶ αὐτὸς
[4, 72]	διέπλευσεν ἐς Λώρυμα, Ῥοδίων τι	φρούριον	ἐν τῇ περαίᾳ, καὶ τὸ
[4, 27]	τὸ λέχος. Ἰδόντων δὲ τῶν	φρουρούντων	τὰς πύλας, ὅτι πλεονάζουσιν οἱ
[4, 70]	ἡμᾶς οὔτε Ῥωμαίους ἔτι, ἀλλὰ	φυγάδας	ἢ ξένους ἢ κατακρίτους, ὡς
[4, 132]	αὐτοῖν ἔπεμψεν ἡγεμονίας, ἵνα μὴ	φυγάδες	εἶεν, οὐκ ἀμελοῦσα μὲν Γαΐου
[4, 13]	τοῦ μισθοῦ χάριν ἐς ἐπίδειξιν	φυγαί	τε ἀπρεπεῖς καὶ σχήματα ἄτοπα
[4, 36]	ἐλπίζειν περιέσεσθαι. Αἱ μὲν οὖν	φυγαὶ	τοῖς δυναμένοις ἦσαν ἐς Κάσσιον
[4, 18]	αἰσχρὰ δαπανῆσαι καὶ κλοπῆς ἁλόντι	φυγεῖν	ἐκ καταδίκης. ~Κικέρων δέ, ὃς
[4, 95]	οὐδὲ πολεμοῦσιν ἔτι λαθεῖν ἢ	φυγεῖν	ἐφθόνουν. Οὐδ' αὐτοί πω πόλιν
[4, 16]	γὰρ ἀξιαφήγητον ἀναίρεσις ἁπλῆ καὶ	φυγὴ	ἢ τῶν τριῶν ἀνδρῶν τισι
[4, 40]	ἐπήγετο, συνήνεγκε δὲ ἐς τὴν	φυγὴν	αὐτῷ τὸ ἀνύποπτον, ἅμα γυναικὶ
[4, 73]	πέντε καὶ εἴκοσιν, οὐχ εὑρεθεῖσι	φυγὴν	ἐπέταττεν. Χρήματα δὲ ὅσα ἦν
[4, 21]	ὁμοῦ φανεροὶ γένοιντο, προύπεμψεν ἐς	φυγὴν	ἐπὶ θάλασσαν καὶ μετ' ὀλίγον
[4, 18]	σφαγέας ὁ υἱὸς αὐτοῦ, τὴν	φυγὴν	ἐς τὸν πελάτην ὑποτοπήσας, ὡδήγησεν
[4, 12]	ἢ εἴ τι ἄλλο ἐς	φυγὴν	ὕποπτον ἦν ἢ ἐς λαθραίους
[4, 43]	ἐξῄει τῆς οἰκίας ὡς ἀπὸ	φυγῆς.	Ἵρτιος δὲ σὺν τοῖς οἰκέταις
[4, 94]	Ἰβηρίαν, κατεκάλεσέ τε ἐκ τῆς	φυγῆς	καὶ τὸ τίμημα αὐτῷ τῶν
[4, 24]	τέγους. Φούλβιον δὲ ἐς θεραπαίνης	φυγόντα	παλλακευθείσης τε αὐτῷ καὶ ἀπηλευθερωμένης
[4, 84]	μέχρι προγραφέντες ἐπὶ θανάτῳ καὶ	φυγόντες	ἐκ Ῥώμης Ἵρτιός τε καὶ
[4, 36]	ἐκείνης, προσελάμβανεν· ἕτεροι δὲ ἑτέρως	φυγόντες	ἢ κρυπτόμενοι μέχρι τῶν σπονδῶν,
[4, 132]	ἕνεκα πᾶσιν ἀμνηστίαν ἐτίθετο καὶ	φυγόντοιν	αὐτοῖν ἔπεμψεν ἡγεμονίας, ἵνα μὴ
[4, 128]	ἐπολέμουν· καὶ ἦν σιγὴ βαθυτάτη.	Φυγόντος	δὲ τοῦ κατὰ Βροῦτον βοή
[4, 132]	τιμίω. Ἐγενέσθην δὲ καὶ τῶν	φυγόντων	τοῖς ἀρίστοις τιμιωτέρω Πομπηίου, πλησιάζοντος
[4, 19]	τε καὶ στασιώταις καὶ φίλοις·	φυγὼν	δὲ ἐπὶ σκάφους οὐκ ἔφερε
[4, 18]	δὲ ἐς πελάτην ἑαυτοῦ τινα	φυγών,	ᾧ βραχὺ καὶ εὐτελὲς ἦν
[4, 130]	θάλασσαν· ἐπεὶ δὲ περιείληπτο πάντα	φυλακαῖς,	διενυκτέρευεν ἔνοπλος μετὰ πάντων. Καί
[4, 17]	τῶν ὑπάτων τινὰς ἐς τὰς	φυλακὰς	ἐμβαλεῖν. Καὶ ἦν ὅδε ὁ
[4, 44]	ἐς χρημάτων ἢ βιβλίων ἔχουσι	φυλακήν·	καὶ νυκτὸς ἔτρεφε μέχρι τῶν
[4, 130]	ὁ Ἀντώνιος ἔνοπλος ἐπὶ τῶν	φυλακτηρίων	ἀντιδιενυκτέρευε τῷ Βρούτῳ, χάρακα περιθέμενος
[4, 77]	ἐς τὰς πύλας· καὶ τῶν	φυλάκων	αὐτὰς προαποκλεισάντων ὑπὸ δέους, μὴ
[4, 56]	λαθών. Καὶ Ῥώσκιος μὲν ὁ	φύλαξ,	τοῦ χάρακος ἁλισκομένου, τῶν ὑπασπιστῶν
[4, 110]	ἐνύπνιον ἔνδον οὐκ ὄντος, ἀλλὰ	φυλαξαμένου	τὴν ἡμέραν, ὡς αὐτὸς ἐν
[4, 92]	δὲ αὐτοὶ καὶ ψηφιζόμενοι κατὰ	φυλὰς	ἢ λόχους καὶ ἀποφαίνοντες ὑπάτους
[4, 130]	ἀνεχώρησε διὰ τὴν νόσον, Νωρβανῷ	φυλάσσειν	παραδοὺς τὸ στρατόπεδον. ~Βροῦτος δὲ
[4, 129]	ἐκ τοῦ στρατοπέδου καὶ αὐτὸ	φυλάσσειν	τὸ στρατόπεδον· ὁ δὲ Ἀντώνιος
[4, 131]	καὶ ἀναλαβεῖν τὰ ἴδια, ἔτι	φυλασσόμενα	ὑπὸ τῶν οἰκείων ὑπολελειμμένων. Οἱ
[4, 136]	ἐπείτε ἀμφοῖν ὧδε ἀποθανόντοιν ἐπύθετο,	φυλασσομένη	πρὸς τῶν οἰκείων πάνυ ἐγκρατῶς,
[4, 39]	ὁ ἀνήρ, ἐπιγνοῦσα τὴν μητέρα	φυλάσσουσαν	ἐξέφυγε καὶ ἥδε σὺν θεράπουσι
[4, 111]	Κασσίου, τὴν τάξιν τὴν δεδομένην	φυλασσούσῃ	καὶ τὸ γιγνόμενον ὡς ἄλογον
[4, 82]	πνεῦμα ἀπὸ τῆς γῆς πολὺ	φυλάσσων,	ἵνα μὴ καταλαμβάνοιντο ὑπὸ τοῦ
[4, 44]	Ἕτερος δὲ ἀπελεύθερος, τάφον δεσπότου	φυλάσσων,	τὸν δεσπόσυνον προγραφέντα ἐφύλασσεν ἐν
[4, 32]	ἀναξίαν γένους καὶ τρόπων καὶ	φύσεως	γυναικείας. Εἰ μὲν δή τι
[4, 127]	οὐδὲ ἐπεμέμνηντο, ἀλλ' ὡς ἐκ	φύσεως	καὶ γένους ἐχθροῖς ἐπηπείλουν. Οὕτως
[4, 36]	πατέρας εὔνοιαι καὶ θεραπόντων ὑπὲρ	φύσιν	ἐς δεσπότας. Καὶ τῶνδε ὅσα
[4, 127]	τὸν λογισμὸν αὐτοῖς καὶ τὴν	φύσιν	ἔσβεσεν. Ἐπεμαντεύοντο δὲ ὁμαλῶς ἑκάτεροι
[4, 33]	δὲ μητέρες ἡμῶν ὑπὲρ τὴν	φύσιν	ἐσήνεγκάν ποτε ἅπαξ, ὅτε ἐκινδυνεύετε
[4, 49]	καὶ συνετὸν ὄντα ὑπὲρ θεράποντος	φύσιν	ὑπενόει καὶ ἐπήλπιζεν, εἰ τῶν
[4, 33]	γυναῖκες συνεισήνεγκαν; Ἃς ἡ μὲν	φύσις	ἀπολύει παρὰ ἅπασιν ἀνθρώποις, αἱ
[4, 4]	ἐν πόλει ζῷον, βοῦς τε	φωνὴν	ἀφῆκεν ἀνθρώπου, καὶ βρέφος ἀρτίτοκον
[4, 134]	στρατῷ, νυκτὸς ἐγρηγορότα, μαραινομένου τοῦ	φωτὸς	ὄψιν ἰδεῖν ἑφεστῶσάν οἱ παράλογον

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 25/01/2007