Livre, Chap.
[4, 6]	προγράψειν ἔμελλον, δυώδεκα δὲ ἄνδρας,	ἤ,	ὡς ἕτεροι λέγουσιν, ἑπτακαίδεκα, τοὺς
[4, 101]	ἀπ' ἀργύρου πεποιημένους, ἐκόλαπτον αὐτοὺς	ἤ,	ὡς ἑτέροις δοκεῖ, περιέσκεπον· καὶ
[4, 10]	ἐφόδου συλλαβεῖν, αἱρούμεθα προγράψαι μᾶλλον	ἢ	ἀγνοοῦντας ἔτι συλλαβεῖν· καὶ τόδε
[4, 82]	τὴν ὑπόλοιπον τῶν πολεμίων στρατιὰν	ἢ	ἀγορὰν ἐς Μακεδονίαν περαιοῦσθαι. Καὶ
[4, 35]	αὐτοὺς ᾐτοῦντο τῶν δεδημευμένων οἰκίαν	ἢ	ἀγρὸν ἢ ἔπαυλιν ἢ ὅλον
[4, 85]	Ῥώμης ἐλεύθερον ἢ δοῦλον ἦγον	ἢ	αἱ πόλεις ἐξ Ἰταλίας ἔπεμπον
[4, 78]	καὶ οὐδὲν ἔχοντες αὐτοὶ τόξον	ἢ	ἀκόντιον, παρὰ τὸ Σαρπηδόνειον, ἵνα
[4, 128]	Τοξευμάτων μὲν δὴ καὶ λίθων	ἢ	ἀκοντισμάτων ὀλίγον αὐτοῖς ἐδέησε πολέμου
[4, 20]	ἐδημηγόρει· καὶ πλείους ὀψόμενοι συνέθεον	ἢ	ἀκροώμενοι. Λέγεται δὲ καὶ ἐπὶ
[4, 116]	ἢ σανίδων ἐχόμενοι ἐς πέτρας	ἢ	ἀκτὰς ἐξεφέροντο ἐρήμους. Καὶ εἰσὶν
[4, 8]	τὸ ἔργον ἄδικον ἢ ὠμὸν	ἢ	ἄμετρον ἡγείσθω, ἔς τε Γάιον
[4, 135]	ἵνα ἢ γνώριμος ἢ εὔβλητος	ἢ	ἀμφότερα εἴη. Λαβεὼν δέ, ἐπὶ
[4, 64]	κοινοῖς, ὅσα εἶχον ἐς πομπὰς	ἢ	ἀναθήματα, ἔκοπτον. Οὐδενὸς δὲ μέρους
[4, 133]	ἀνέμειναν ἐρχομένους, ἵνα μὴ βάρβαρον	ἢ	ἀντίπαλον ἔθνος ἐθίσειαν ἐπὶ Ῥωμαίοις.
[4, 133]	Καίσαρος υἱὸν ἕσποντο αὐτοῖς πιστότερον	ἢ	Ἀντωνίῳ τῷ Καίσαρος συναγωνιστῇ τε
[4, 125]	ἐθρασύνοντο, μηδὲ προπετείας ὑπευθύνοις μᾶλλον	ἢ	ἀξιεπαίνοις εὐβουλίας. Ἃ καὶ ὁ
[4, 10]	ἐκ πλούτου πάντως ἢ περιουσίας	ἢ	ἀξιώσεως οὐδ' ὅσους ἕτερος πρὸ
[4, 31]	νομίζοντες οὐδὲ ἀσφαλὲς ὅλως χρυσίον	ἢ	ἀργύριον ἔχοντας ὁρᾶσθαι οὐδὲ τὰς
[4, 73]	δὲ ὅσα ἦν ἢ χρυσὸς	ἢ	ἄργυρος ἐν ἱεροῖς τε καὶ
[4, 32]	στρατὸν διεφθείραμεν ἢ ἐπηγάγομεν ἕτερον	ἢ	ἀρχῆς ἢ τιμῆς τυχεῖν ἐκωλύσαμεν,
[4, 137]	τε σφᾶς καὶ οὐκ ἀλλόφυλα	ἢ	βάρβαρα ἔθνη τρεπομένων. Ἀλλὰ καὶ
[4, 33]	ἢ κατηγόροις οὐδὲ πρὸς ἀνάγκην	ἢ	βίαν, ἀλλ' ὅσον ἐβούλοντο αὐταί.
[4, 73]	θάνατον ἐπικηρύξας, εἴ τις ἁρπάσειεν	ἢ	βιάσαιτό τι, αὐτὸς ἐξ ὀνόματος
[4, 44]	ἃς ἀπὸ σιδήρου ἐς χρημάτων	ἢ	βιβλίων ἔχουσι φυλακήν· καὶ νυκτὸς
[4, 36]	τοῖς δυναμένοις ἦσαν ἐς Κάσσιον	ἢ	Βροῦτον ἢ ἐς Λιβύην ἐπὶ
[4, 58]	ἐς ὅ τι κελεύοι Κάσσιος	ἢ	Βροῦτος. Ἐπὶ δὲ τούτοις Κάσσιος
[4, 96]	πλέονες, οὓς ὁρᾶτε, διὰ πλοῦτον	ἢ	γένος ἢ γνώμην δημοκρατικῆς διανοίας
[4, 96]	ὁρᾶτε, διὰ πλοῦτον ἢ γένος	ἢ	γνώμην δημοκρατικῆς διανοίας προγεγραμμένοι. λόγῳ
[4, 135]	ὑποχωρούντων ἀναλύσας τὸ κράνος, ἵνα	ἢ	γνώριμος ἢ εὔβλητος ἢ ἀμφότερα
[4, 13]	βουλευτῶν ἀνδρῶν, ὑπάτων ἢ στρατηγῶν	ἢ	δημάρχων, ἔτι τάσδε τὰς ἀρχὰς
[4, 94]	διὰ γέρα τῇ πόλει μᾶλλον	ἢ	δι' αὐτὴν τὴν πατρίδα βοηθεῖν,
[4, 42]	τὸν πατέρα σῴζειν δι' ἐμὲ	ἢ	δι' ἐκεῖνον ἐμὲ συγκατακανεῖν. οἴκτου
[4, 14]	αὐτίκα γιγνομένους ἐξ οἰκείων πολεμίους,	ἢ	δι' ὕπουλον ἔχθραν ἢ ὑπὸ
[4, 14]	ὑπὸ τῶν ἐπικεκηρυγμένων σφίσι γερῶν	ἢ	διὰ τὸν ἐν ταῖς οἰκίαις
[4, 121]	παρ' αὐτὴν ἄρα τὴν θάλασσαν	ἢ	διὰ τῶν ἑλῶν ἢ ὅν
[4, 15]	δὲ κρυπτόμενοι καὶ λιπαροῦντες ἀπρεπῶς	ἢ	διωθούμενοι τὸ κακὸν ἢ ὠνούμενοι.
[4, 85]	οἱ φεύγοντες ἐκ Ῥώμης ἐλεύθερον	ἢ	δοῦλον ἦγον ἢ αἱ πόλεις
[4, 12]	λιμένες ἢ ἕλη καὶ τέλματα	ἢ	εἴ τι ἄλλο ἐς φυγὴν
[4, 9]	τούσδε ἐν ἐπείξει τοσῇδε μᾶλλον	ἢ	ἐκποδὼν αὐτοὺς ἀθρόως ποιήσασθαι, ἄρξαντάς
[4, 12]	πόλεως ἔξοδοί τε καὶ λιμένες	ἢ	ἕλη καὶ τέλματα ἢ εἴ
[4, 13]	ἔτι τάσδε τὰς ἀρχὰς μετιόντων	ἢ	ἐν αὐταῖς γεγονότων, ἐς πόδας
[4, 10]	ἀνάγκης οὔσης τρισὶ πλέονας ἐχθροὺς	ἢ	ἑνὶ εἶναι. Ἀλλὰ μόνους δὴ
[4, 41]	οὐδενὸς ἄρα τὸ σχῆμα ὑπονοήσαντος	ἢ	ἐνυβρίσαντος, οἷόν που καὶ τὸν
[4, 16]	ἀνδρῶν τισι συγγνόντων ὕστερον ἐπάνοδος	ἢ	ἐπανελθόντων ἀφανὴς καταβίωσις) ἀλλ' ὅσα
[4, 35]	τῶν δεδημευμένων οἰκίαν ἢ ἀγρὸν	ἢ	ἔπαυλιν ἢ ὅλον κλῆρον, οἱ
[4, 10]	ἐπιλεξόμεθα πάντας, ὅσοι διηνέχθησαν ἡμῖν	ἢ	ἐπεβούλευσαν, οὐδὲ ἐκ πλούτου πάντως
[4, 32]	καθείλομεν οἰκίαν ἢ στρατὸν διεφθείραμεν	ἢ	ἐπηγάγομεν ἕτερον ἢ ἀρχῆς ἢ
[4, 11]	Ὃς δ' ἂν ἢ σώσας	ἢ	ἐπικουρήσας ἢ συνειδὼς φανῇ, τοῦτον
[4, 12]	οἵδε τῶν ἄλλων προύκειντο μᾶλλον	ἢ	ἐς θάμβος καὶ δυσελπιστίαν, μηδένα
[4, 12]	ἄλλο ἐς φυγὴν ὕποπτον ἦν	ἢ	ἐς λαθραίους καταφυγάς· τήν τε
[4, 36]	ἦσαν ἐς Κάσσιον ἢ Βροῦτον	ἢ	ἐς Λιβύην ἐπὶ Κορνιφίκιον, καὶ
[4, 15]	ἢ ῥιπτοῦντες ἀπὸ τῶν τεγῶν	ἢ	ἐς πῦρ ἐναλλόμενοι ἢ τοῖς
[4, 123]	καὶ ἄλλου παντὸς ἀνέχεσθαι, μᾶλλον	ἢ	ἐς χεῖρας ἰέναι ἀνδράσιν ἐπειγομένοις
[4, 135]	τὸ κράνος, ἵνα ἢ γνώριμος	ἢ	εὔβλητος ἢ ἀμφότερα εἴη. Λαβεὼν
[4, 126]	ἁπάντων διακριθῆναι μέχρι νίκης ἐντελοῦς	ἢ	εὐγενοῦς θανάτου. Νικῶσι δ' ἔστι
[4, 14]	ἐλέου προυτίθει· ὁ δὲ πιστὸς	ἢ	εὔνους ἐδεδίει βοηθεῖν ἢ κρύπτειν
[4, 134]	μὲν εὐθαρσῶς, ὅς τις ἀνθρώπων	ἢ	θεῶν εἴη, τὸ δὲ φάσμα
[4, 100]	ἐκ Λιβύης ἐπάγοιντο ἢ Λευκανίας	ἢ	Ἰαπυγίας, διακλείσουσι πάντα Πομπήιός τε
[4, 117]	Σικελίας ἢ Σαρδόνος ἢ Λιβύης	ἢ	Ἰβηρίας ἔστιν αὐτοῖς λαβεῖν διὰ
[4, 116]	διήρκεσαν ἡμέρας, λιχμώμενοι τὴν πίσσαν	ἢ	ἱστίων ἢ κάλων διαμασώμενοι, μέχρι
[4, 15]	ἐναλλόμενοι ἢ τοῖς σφαγεῦσιν ὑπίσχοντες	ἢ	καὶ μεταπεμπόμενοι βραδύνοντας, ἕτεροι δὲ
[4, 116]	λιχμώμενοι τὴν πίσσαν ἢ ἱστίων	ἢ	κάλων διαμασώμενοι, μέχρι σφᾶς ὁ
[4, 68]	θάτερον, ἢ Ῥοδίους ἀποθανεῖν πάντως	ἢ	Κάσσιον ἡσσᾶσθαι. Συμβουλεύω δὲ ἐπὶ
[4, 133]	οὐ γάρ τις αὐτῶν Βροῦτον	ἢ	Κάσσιον οὐδὲ ἡσσωμένους ἀπέλιπεν, οἱ
[4, 15]	τῶν τριῶν ἀνδρῶν, ὑπ' ἀγνοίας	ἢ	κατ' ἐπιβουλήν, ἀπώλλυντο. Καὶ δῆλος
[4, 130]	νυκτὸς ἐς τὸ στρατόπεδον ὑποστρέψων	ἢ	καταβησόμενος ἐπὶ τὴν θάλασσαν· ἐπεὶ
[4, 70]	ἔτι, ἀλλὰ φυγάδας ἢ ξένους	ἢ	κατακρίτους, ὡς οἱ προγράψαντες λέγουσιν,
[4, 8]	τὰς μὲν οὐ πείθοντες ἐνέπρησαν	ἢ	κατέσκαψαν ἢ κατήρειψαν, τὰς δὲ
[4, 33]	τούτων τιμωμένων οὐδὲ ὑπὸ μηνυταῖς	ἢ	κατηγόροις οὐδὲ πρὸς ἀνάγκην ἢ
[4, 8]	οὐ πείθοντες ἐνέπρησαν ἢ κατέσκαψαν	ἢ	κατήρειψαν, τὰς δὲ καταπλήξαντες ἐπάγουσι
[4, 33]	τῆς πατρίδος φόβος; Ἴτω τοίνυν	ἢ	Κελτῶν πόλεμος ἢ Παρθυαίων, καὶ
[4, 26]	λοχαγῶν δ' αἰεὶ σὺν ὅπλοις	ἢ	κεφαλαῖς διαθεόντων οὐκ ἔφερε τὸ
[4, 14]	πιστὸς ἢ εὔνους ἐδεδίει βοηθεῖν	ἢ	κρύπτειν ἢ συνειδέναι δι' ὁμοιότητα
[4, 36]	προσελάμβανεν· ἕτεροι δὲ ἑτέρως φυγόντες	ἢ	κρυπτόμενοι μέχρι τῶν σπονδῶν, οἱ
[4, 7]	τὰ ἴδια. Καὶ τὸν ὑποδεξάμενον	ἢ	κρύψαντα ἢ τὴν ἔρευναν οὐ
[4, 117]	τὸ ἔργον, ἁρπάσαι μᾶλλον εἵλεσθε	ἢ	κτείνειν τοὺς ἡσσωμένους· οἱ γὰρ
[4, 100]	Εἰ δ' ἐκ Λιβύης ἐπάγοιντο	ἢ	Λευκανίας ἢ Ἰαπυγίας, διακλείσουσι πάντα
[4, 108]	χώρας δεδαπανημένης, οὔτε ἐξ Ἰβηρίας	ἢ	Λιβύης διὰ Πομπήιον οὔτε ἐκ
[4, 117]	γὰρ ἐκ Σικελίας ἢ Σαρδόνος	ἢ	Λιβύης ἢ Ἰβηρίας ἔστιν αὐτοῖς
[4, 72]	τάχιστα τὴν πόλιν ἢ χερσὶν	ἢ	λιμῷ· καὶ τάδε Ῥοδίων οἱ
[4, 94]	γνώμην αὐτῆς πάντα πεπρᾶχθαι, πλὴν	ἢ	λόγῳ μόνον ὑμῖν ἔτι ὁμολογῆσαι;
[4, 92]	αὐτοὶ καὶ ψηφιζόμενοι κατὰ φυλὰς	ἢ	λόχους καὶ ἀποφαίνοντες ὑπάτους τε
[4, 122]	ἐγνωκότες οὐ πολιορκίας τρόπῳ μᾶλλον	ἢ	μανιώδει φορᾷ μὴ βουλομένῳ συμπλέκεσθαι.
[4, 50]	γυναῖκα ἀπαντήσειν ἐς Καίσαρα ἐγγυωμένῳ	ἢ	μετ' ἐκείνης ἀπελθεῖν δεομένῳ. Ταῦτα
[4, 43]	τῶν παρόντων στιγμάτων αἰσθάνεσθαι μᾶλλον	ἢ	μνημονεύειν τῶν πρότερον εὐεργετημάτων. Καὶ
[4, 97]	ἤδη, ἡμῶν δὲ οὐδέν, ἀλλ'	ἢ	μόνον ἵνα τῆς πατρίδος ἐλευθερωθείσης
[4, 47]	μένειν. Σίττιος μὲν δὴ πρῶτος	ἢ	μόνος ἀνδρῶν ὅδε τῆς ξένης
[4, 36]	δὲ ἀξίοις καὶ ἐς στρατηγίας	ἢ	ναυαρχίας ἐχρῆτο. Σπονδῶν τέ οἱ
[4, 128]	οἱ μὲν περὶ σωτηρίας μᾶλλον	ἢ	νίκης, οἱ δὲ περὶ νίκης
[4, 70]	οὔτε Ῥωμαίους ἔτι, ἀλλὰ φυγάδας	ἢ	ξένους ἢ κατακρίτους, ὡς οἱ
[4, 131]	εἶπεν, ὦ Βροῦτε, φίλου μᾶλλον	ἢ	οἰκετῶν ἐς τὰ ὕστατα προστάγματα,
[4, 33]	γῆς ἢ χωρίων ἢ προικὸς	ἢ	οἰκιῶν, ὧν χωρὶς ἀβίωτόν ἐστιν
[4, 35]	οἰκίαν ἢ ἀγρὸν ἢ ἔπαυλιν	ἢ	ὅλον κλῆρον, οἱ δ' αὖ
[4, 89]	μή τις ἐς τὴν ὄψιν	ἢ	ὁμωνυμίαν τοῦ νέου Καίσαρος νεωτερίσειεν
[4, 121]	θάλασσαν ἢ διὰ τῶν ἑλῶν	ἢ	ὅν τινα τρόπον ἄλλον ἐπενόουν,
[4, 76]	Ὅθεν αὐτῷ τὸ ἔργον ἐλπισθὲν	ἢ	οὐκ ἔσεσθαι κωλυόντων τῶν πολεμίων
[4, 8]	ὑπὸ φιλανθρωπίας, προλαβεῖν τοὺς ἐχθροὺς	ἢ	παθεῖν αἱρούμεθα. Μὴ δή τις
[4, 13]	τῶν σφαγέων οἱ μὲν γυναῖκας	ἢ	παῖδας οὐκ εὐμενῶς σφίσιν ἔχοντας,
[4, 50]	μαρτυροῦσιν ἐπιείκειαν, οὐδὲ γυναικί με	ἢ	παιδὶ συγγνῶναι λέγοντες· σὲ δὲ
[4, 121]	τρόπῳ προελευσόμενοι μέχρι θαλάσσης καὶ	ἢ	παρ' αὐτὴν ἄρα τὴν θάλασσαν
[4, 33]	Ἴτω τοίνυν ἢ Κελτῶν πόλεμος	ἢ	Παρθυαίων, καὶ οὐ χείρους ἐς
[4, 33]	ἐστιν ὑμῖν περὶ τῆς ἀρχῆς	ἢ	περὶ τῆς πατρίδος φόβος; Ἴτω
[4, 10]	ἐπεβούλευσαν, οὐδὲ ἐκ πλούτου πάντως	ἢ	περιουσίας ἢ ἀξιώσεως οὐδ' ὅσους
[4, 5]	φιλίας ἐχθρῶν ἢ φίλων ἔχθρας	ἢ	πλούτου διαφέροντος. Ἐδέοντο γὰρ ἐς
[4, 14]	ἐν ἐκείνοις, τὸν μὲν ἀντιστασιώτην	ἢ	πολέμιον ἐδεδοίκεσαν, τοῖς δ' οἰκείοις
[4, 126]	τε καὶ ἐπώδυνον, ἕληται μᾶλλον	ἢ	πολεμίων τείχη καὶ σώματα, ἃ
[4, 1]	οὔτε ἐπὶ Ἑλλήνων ἐν στάσεσιν	ἢ	πολέμοις οὔτ' ἐπὶ Ῥωμαίων αὐτῶν
[4, 14]	ἦν, οὐχ ὡς ἐν στάσεσιν	ἢ	πολέμου καταλήψεσιν· οὐ γάρ, ὡς
[4, 138]	ἐγίγνετο οὔτε ταῖς τῶν ἀνδρῶν	ἢ	πόλεων ἢ στρατῶν ἐς τοὺς
[4, 76]	οὐκ ἔσεσθαι κωλυόντων τῶν πολεμίων	ἢ	πολλοῖς μησὶ μόλις ἔσεσθαι, ὀλίγαις
[4, 33]	ἀλλήλων. Οὐδὲ γὰρ ἐπὶ Καίσαρος	ἢ	Πομπηίου συνεφέρομεν, οὐδὲ Μάριος ἡμᾶς
[4, 33]	οὐκ ἀπὸ γῆς ἢ χωρίων	ἢ	προικὸς ἢ οἰκιῶν, ὧν χωρὶς
[4, 78]	ῥῆξαι σιδήρῳ περιβεβλημένας, οὔτε κλιμάκων	ἢ	πύργων ἐμπεπρησμένων εὐποροῦντες. Ἀλλ' οἱ
[4, 15]	χρώμενοι καὶ τὰ σώματα καταποντοῦντες	ἢ	ῥιπτοῦντες ἀπὸ τῶν τεγῶν ἢ
[4, 68]	γένηται δυοῖν ὑπ' ἀνάγκης θάτερον,	ἢ	Ῥοδίους ἀποθανεῖν πάντως ἢ Κάσσιον
[4, 98]	Κασσίου στρατὸς οὐδὲ Βρούτου μᾶλλον	ἢ	Ῥωμαίων· ἡμεῖς δ' ἐσμὲν ὑμῖν
[4, 116]	δαπανωμένους· οἱ δὲ καὶ ἱστῶν	ἢ	σανίδων ἐχόμενοι ἐς πέτρας ἢ
[4, 117]	ἐπιλείψεως. Οὔτε γὰρ ἐκ Σικελίας	ἢ	Σαρδόνος ἢ Λιβύης ἢ Ἰβηρίας
[4, 124]	πολεμήσειν, οὐ στρατηγοῦντες ἔτι μᾶλλον	ἢ	στρατηγούμενοι. Καί μοι δοκεῖ τόδε
[4, 13]	ἀθέμιστος μεταβολὴ βουλευτῶν ἀνδρῶν, ὑπάτων	ἢ	στρατηγῶν ἢ δημάρχων, ἔτι τάσδε
[4, 112]	δὲ ἐπανῄεσαν, ἀχθοφόροις ἐοικότες μᾶλλον	ἢ	στρατιώταις· καὶ οὐδὲ τότε ἀλλήλων
[4, 32]	πολέμιον ἐψηφισάμεθα οὔτε καθείλομεν οἰκίαν	ἢ	στρατὸν διεφθείραμεν ἢ ἐπηγάγομεν ἕτερον
[4, 58]	ἐκέλευσαν, ὅσοι Ῥωμαίοις ἡγεμονεύουσιν ἐθνῶν	ἢ	στρατοπέδων ἀπὸ τοῦ Ἰονίου μέχρι
[4, 138]	ταῖς τῶν ἀνδρῶν ἢ πόλεων	ἢ	στρατῶν ἐς τοὺς ἡγεμόνας ὁρμαῖς·
[4, 11]	τοῦτον ἡμεῖς, οὐδεμίαν ὑπολογισάμενοι πρόφασιν	ἢ	συγγνώμην, ἐν τοῖς προγεγραμμένοις τιθέμεθα.
[4, 94]	πλέον ἔργον ἔτι τῆς βουλῆς	ἢ	σύμβολον ἐπιζητεῖτε τοῦ κατὰ γνώμην
[4, 14]	εὔνους ἐδεδίει βοηθεῖν ἢ κρύπτειν	ἢ	συνειδέναι δι' ὁμοιότητα τῶν ἐπιτιμίων.
[4, 11]	ἂν ἢ σώσας ἢ ἐπικουρήσας	ἢ	συνειδὼς φανῇ, τοῦτον ἡμεῖς, οὐδεμίαν
[4, 48]	περιμένειν, ἔστε μετακληθείη τὸ γύναιον,	ἢ	συνελθεῖν οἱ πρὸς αὐτὴν ἐπὶ
[4, 123]	μάθοιεν, Βρούτῳ δὲ οὐδὲν ἄλλ'	ἢ	συστρατηγεῖν ἠξίουν διὰ πραυυτητα. Τέλος
[4, 11]	πειθέσθω χρήμασι. Ὃς δ' ἂν	ἢ	σώσας ἢ ἐπικουρήσας ἢ συνειδὼς
[4, 126]	πυλῶν, ἐς δὲ τοὺς κρημνοὺς	ἢ	τὰ πεδία περιωθῶμεν, ἵνα μὴ
[4, 81]	στρατὸν ἐκέλευσεν ἐς πάντα ὑπακούειν	ἢ	τὰς Ξανθίων συμφορὰς προσδέχεσθαι· προσήγοντό
[4, 36]	σπονδῶν, οἱ μὲν ἐν χωρίοις	ἢ	τάφοις, οἱ δὲ ἐν αὐτῷ
[4, 118]	βραδυτῆτά τις ἡγείσθω τὴν ἐμπειρίαν	ἢ	ταχυτῆτα, ἐς τὴν ὀπίσω θάλασσαν
[4, 7]	Καὶ τὸν ὑποδεξάμενον ἢ κρύψαντα	ἢ	τὴν ἔρευναν οὐ παρασχόντα τοῖς
[4, 92]	κολάζοντες ἢ τιμῶντες, ὅτε κολάσεως	ἢ	τιμῆς ἀξίως ἄρξαιμεν ὑμῶν. Ἡ
[4, 32]	ἢ ἐπηγάγομεν ἕτερον ἢ ἀρχῆς	ἢ	τιμῆς τυχεῖν ἐκωλύσαμεν, τί κοινωνοῦμεν
[4, 32]	ταῖς ἀποκρυψαμέναις τι τῶν ὄντων,	ἢ	τιμησαμέναις κακῶς ἐπιτίμια καὶ τοῖς
[4, 92]	καὶ τὰ μέγιστα δικάζετε, κολάζοντες	ἢ	τιμῶντες, ὅτε κολάσεως ἢ τιμῆς
[4, 113]	κονιορτὸν οὐδὲ πάντα ὁρῶν, ἀλλ'	ἢ	τὸ στρατόπεδον ἑαυτοῦ μόνον εἰλημμένον,
[4, 137]	ἐκείνου. Οὔτε γὰρ στρατὸς τοσοῦτος	ἢ	τοιοῦτος ἐς χεῖρας πρότερον ἦλθε
[4, 5]	ἡγεμόνων, ὅσοι τι τοῖς ἄρχουσιν	ἢ	τοῖς ἡγεμόσι προσεκεκρούκεσαν. ~Τὸ μὲν
[4, 99]	πλέονα καὶ ἀμείνονά ἐστιν ἡμῖν	ἢ	τοῖς πολεμίοις, μάθετε οὕτως. Τέλη
[4, 15]	τεγῶν ἢ ἐς πῦρ ἐναλλόμενοι	ἢ	τοῖς σφαγεῦσιν ὑπίσχοντες ἢ καὶ
[4, 86]	αὐτοῖς διαπλεούσας παρασκευὰς ἢ τροφὰς	ἢ	τὸν ἐπισυλλεγόμενον στρατὸν βλάπτων, ὅσα
[4, 83]	Καὶ αὐτίκα, ὅσοι τοῦ πατρὸς	ἢ	τοῦ ἀδελφοῦ στρατιῶται γεγονότες ἠλῶντο,
[4, 86]	τῆς Ἰταλίας αὐτοῖς διαπλεούσας παρασκευὰς	ἢ	τροφὰς ἢ τὸν ἐπισυλλεγόμενον στρατὸν
[4, 134]	παθεῖν ὑπὸ τῶν οἰκείων μᾶλλον	ἢ	τῶν πολεμίων, καὶ μὴν πολλάκις
[4, 7]	τοῖς πίναξιν αἰεὶ τῶν προσκαταγινωσκομένων	ἢ	τῶν προανῃρημένων ὑπ' ἀγνοίας, ἐς
[4, 13]	οἱ δὲ ἐς καπνώδεις ὑπωροφίας	ἢ	τῶν τεγῶν ταῖς κεραμίσι βυομέναις
[4, 16]	ἀξιαφήγητον ἀναίρεσις ἁπλῆ καὶ φυγὴ	ἢ	τῶν τριῶν ἀνδρῶν τισι συγγνόντων
[4, 127]	εἰ δέοι, τὶ παθεῖν μᾶλλον	ἢ	ὑπὸ ἀμηχάνου κακοῦ δαπανώμενοι. Ὧδε
[4, 59]	Πομπηίου τε καὶ Κράσσου διαρριφέντων	ἢ	ὑπὸ Καίσαρος Κλεοπάτρᾳ καταλελειμμένων· καὶ
[4, 14]	πολεμίους, ἢ δι' ὕπουλον ἔχθραν	ἢ	ὑπὸ τῶν ἐπικεκηρυγμένων σφίσι γερῶν
[4, 41]	τὸ λοιπὸν μέχρι Σικελίας ἄγων	ἢ	φέρων ἐκόμισεν, οὐδενὸς ἄρα τὸ
[4, 5]	ἔχθρας, οἱ δὲ μόνου προσκρούματος	ἢ	φιλίας ἐχθρῶν ἢ φίλων ἔχθρας
[4, 5]	καταλέγοντες, οἰκείους τε σφῶν αὐτῶν	ἢ	φίλους ἐς τὴν ἀναίρεσιν ἀντιδιδόντες
[4, 5]	μόνου προσκρούματος ἢ φιλίας ἐχθρῶν	ἢ	φίλων ἔχθρας ἢ πλούτου διαφέροντος.
[4, 95]	ἀνῃρημένοις οὐδὲ πολεμοῦσιν ἔτι λαθεῖν	ἢ	φυγεῖν ἐφθόνουν. Οὐδ' αὐτοί πω
[4, 72]	εὔδηλον ἁλώσεσθαι τάχιστα τὴν πόλιν	ἢ	χερσὶν ἢ λιμῷ· καὶ τάδε
[4, 73]	ἐπέταττεν. Χρήματα δὲ ὅσα ἦν	ἢ	χρυσὸς ἢ ἄργυρος ἐν ἱεροῖς
[4, 13]	οἱ δὲ καὶ δανεισμάτων χρήστας	ἢ	χωρίων γείτονας ἐπιθυμίᾳ τῶν χωρίων.
[4, 33]	ἑκοῦσαι, καὶ οὐκ ἀπὸ γῆς	ἢ	χωρίων ἢ προικὸς ἢ οἰκιῶν,
[4, 8]	δή τις τὸ ἔργον ἄδικον	ἢ	ὠμὸν ἢ ἄμετρον ἡγείσθω, ἔς
[4, 15]	ἀπρεπῶς ἢ διωθούμενοι τὸ κακὸν	ἢ	ὠνούμενοι. Οἱ δὲ καὶ παρὰ
[4, 94]	Συρίας, πότερον ὡς ἐναγεῖς κολάζοντες	ἢ	ὡς ἀνδροφόνους πορφύρᾳ τε ἱερᾷ
[4, 10]	ἵνα μὴ ἐπὶ τοῖς ὁπλίταις	ᾖ	διωργισμένοις πλεονάζειν ἐς τοὺς ἀνευθύνους,
[4, 11]	ὑπομνήμασιν ἡμῶν, ἵνα μὴ κατάδηλος	ᾖ	Ὧδε μὲν εἶχεν ἡ προγραφὴ
[4, 37]	Λεύκιον δέ, τὸν Ἀντωνίου θεῖον,	ἡ	Ἀντωνίου μήτηρ ἀδελφὸν ὄντα εἶχεν
[4, 17]	δημαρχῶν Σάλουιος. Ἱερὰ δέ ἐστιν	ἡ	ἀρχὴ καὶ ἄσυλος ἐκ τῶν
[4, 61]	ἔπεμψαν αὐτῷ ναῦς, ὅσας εἶχον·	ἡ	βασιλὶς δὲ Κασσίῳ μὲν προύφερε
[4, 104]	λαμπρᾶς ἐπὶ τῇ χαρᾷ γενομένης,	ἡ	βοή, μεταλαμβανόντων αὐτὴν τῶν κατόπιν
[4, 93]	Ὃ καὶ μάλιστα ἐπαχθῶς ἤνεγκεν	ἡ	βουλὴ δι' ὑμᾶς· ὑμετέρα γὰρ
[4, 58]	Ἀντωνίου πολιορκοῦντος ἐν Κελτοῖς, χαλεπαίνουσα	ἡ	βουλὴ Δολοβέλλαν μὲν καὶ Ἀντώνιον
[4, 94]	τὸ πλῆθος ἐφ' ἡμῖν δημοκοπήσαντος,	ἡ	βουλὴ καὶ ἀρχὰς ἐθνῶν τῶν
[4, 84]	τε Γάιος Καῖσαρ ἀνῃρέθη καὶ	ἡ	βουλὴ κατεκάλει Πομπήιον. Ὁ δὲ
[4, 138]	αὐτοῖς τῶν ἐπιφανῶν ἔτι οὐδ'	ἡ	βουλὴ οὐδὲ ἡ δόξα αὕτη,
[4, 132]	φίλοιν ἦγεν ὡς υἱώ. Καὶ	ἡ	βουλὴ περιποθήτω τε εἶχεν αἰεὶ
[4, 57]	στρατηγοῦντες· καὶ αὐτοῖς ἐς εὐπρέπειαν	ἡ	βουλὴ σίτου φροντίσαι προσέταξεν, ἵνα
[4, 94]	ὀλίγων. Ἐπεὶ δὲ ἐγένετο, αὐτίκα	ἡ	βουλὴ τὴν κοινὴν γνώμην ἐξέφηνε,
[4, 136]	περισῴζοι τὸν ἡσσώμενον. Πορκία δ'	ἡ	Βρούτου μὲν γυνή, Κάτωνος δὲ
[4, 48]	πεισθέντες κατῄεσαν ἐπὶ τὴν θάλασσαν·	ἡ	γυνὴ δὲ ἀφῖκτο μὲν ἐπὶ
[4, 40]	τῆς γυναικός. ~Ἀπουληίῳ δὲ ἠπείλησεν	ἡ	γυνὴ καταμηνύσειν αὐτόν, εἰ μόνος
[4, 23]	καὶ ἀδελφῶν δείγματα· Λιγάριον δὲ	ἡ	γυνὴ κρύπτουσα μίαν ἐς τὸ
[4, 40]	ἔφυγεν ἐς Σικελίαν. Ῥηγῖνον δὲ	ἡ	γυνὴ νυκτὸς ἐς ὑπόνομον λυμάτων
[4, 40]	θεραπαίναις ὁδεύοντι φανερῶς. Ἄντιον δὲ	ἡ	γυνὴ στρωματοδέσμῳ κατείλησε καὶ ἐπέθηκε
[4, 39]	ἐσήμηνεν, ὅτι σῴζοιτο καὶ στρατηγοίη.	Ἡ	δ' ὅποι γῆς ἐστιν ὁ
[4, 69]	οὐδὲ ἀμύνειν ἑαυτῇ πω δυναμένης.	Ἡ	δ' ὑμῖν ἤδη προαπεκρίνατο, ἐν
[4, 24]	προσέταξεν ἐκ τῆς ἐκείνης οἰκίας.	Ἡ	δ' ὑποκριναμένη μὲν ἐλθεῖν ἐπείγεσθαι,
[4, 29]	εἰπὼν ἔπεμψεν ἐς τὴν γυναῖκα,	ἡ	δὲ ἀντὶ τῆς ἀγορᾶς ἐκέλευσεν
[4, 92]	ἢ τιμῆς ἀξίως ἄρξαιμεν ὑμῶν.	Ἡ	δὲ ἀντίδοσις ἥδε τήν τε
[4, 23]	ἡμέρας οἱ μὲν ἐκεῖνον ἀνῄρουν,	ἡ	δὲ ἔθυε γάμους. ~Σάλασσος δὲ
[4, 81]	ἁπάντων ὁ μὲν δεσπότης ἐσιώπα,	ἡ	δὲ ἐκείνου μήτηρ περισῴζουσα τὸν
[4, 39]	μετὰ συμβόλων ὧν αὐτὸς ἐδίδου.	Ἡ	δὲ τοῖς ἐλθοῦσιν τὸν κόσμον
[4, 23]	ἀγνοίας τῶν οἴκοι κακῶν ἔφευγεν.	Ἡ	δὲ ὡς φιλοφρονουμένη τὰς θύρας
[4, 138]	ἔτι οὐδ' ἡ βουλὴ οὐδὲ	ἡ	δόξα αὕτη, ὡς ἐς Κάσσιόν
[4, 123]	ἑτέρους δεσπότας, ἐλπὶς ἐς σωτηρίαν	ἡ	ἐς τὸ ἀντίπαλον μεταβολή. ~Ἐνοχλούντων
[4, 85]	πορθμοῦ κλύδων ἐπεγίγνετο καὶ διεσπᾶτο	ἡ	θάλασσα ἐφ' ἑκάτερα ὑπὸ τοῦ
[4, 20]	καὶ πολεμιώτατόν οἱ γενόμενον ἀνελόντα.	Ἡ	κεφαλὴ δὲ τοῦ Κικέρωνος καὶ
[4, 15]	προγραφεὶς νέκυς, ὅτε οἱ προσκέοιτο	ἡ	κεφαλή· τῶν γὰρ δὴ προγεγραμμένων
[4, 4]	καὶ ἀγάλματα ἔπιπτον. Ἐφ' οἷς	ἡ	μὲν βουλὴ θύτας καὶ μάντεις
[4, 71]	ἐκ τοῦ μετώπου καὶ ἀναχωροῦσιν	ἡ	μὲν ἐμπειρία διέφθαρτο ὑπὸ τῆς
[4, 24]	ἥξειν ἔφη. Καὶ γενομένης ἡμέρας	ἡ	μὲν τοὺς σφαγέας μετῄει, καὶ
[4, 33]	Καὶ πότε γυναῖκες συνεισήνεγκαν; Ἃς	ἡ	μὲν φύσις ἀπολύει παρὰ ἅπασιν
[4, 21]	περισῴζειν ἑαυτόν. Καὶ τόνδε μὲν	ἡ	μήτηρ ἐπὶ τὰς πύλας προύπεμψε
[4, 14]	στάσεις τῶν ἀρχόντων προαπώλεσαν καὶ	ἡ	ὁμόνοια τοιάδε ἐργάζεται. ~Ἔθνῃσκον δὲ
[4, 127]	καὶ γένους ἐχθροῖς ἐπηπείλουν. Οὕτως	ἡ	παραυτίκα ὀργὴ τὸν λογισμὸν αὐτοῖς
[4, 132]	εὑρήσειν ὧν ἐκεῖνος ἐνόησεν. Ἀλλ'	ἡ	περὶ τώδε τὼ ἄνδρε σπουδὴ
[4, 95]	ποτε πρὸς τῶν ἀγριωτάτων βαρβάρων	ἡ	πόλις ἁλῶναι· καὶ οὐδενὸς ἀπέτεμνον
[4, 80]	δουλοσύνης διέφθειραν, καὶ τάφος Ξανθίοις	ἡ	πόλις ἀνειληθεῖσιν ὑπὸ Ἁρπάγου τότε
[4, 81]	χρυσὸν δὲ καὶ ἄργυρον, ὅσον	ἡ	πόλις εἶχε, συνενεγκὼν ἐκέλευε καὶ
[4, 105]	ἑαυτοῦ Φιλίππους προσεῖπεν. Ἔστι δὲ	ἡ	πόλις ἐπὶ λόφου περικρήμνου, τοσαύτη
[4, 95]	τοσοῦτον ἤδη καὶ τοὺς τρόπους	ἡ	πόλις ἐπιτέτριπται. Καὶ τῶνδε τοῖς
[4, 7]	Ὡς δὲ ἐσῆλθον, αὐτίκα μὲν	ἡ	πόλις ἦν πλήρης ὅπλων τε
[4, 138]	ἐπεμαντεύσαντο Ῥωμαίοις· ἐκρίθη γὰρ αὐτῶν	ἡ	πολιτεία παρ' ἐκεῖνο τὸ ἔργον
[4, 8]	ἴσοις κέρδεσι. ~Καὶ εἶχεν οὕτως	ἡ	προγραφή· Μᾶρκος Λέπιδος, Μᾶρκος Ἀντώνιος,
[4, 11]	κατάδηλος ᾖ Ὧδε μὲν εἶχεν	ἡ	προγραφὴ τῶν τριῶν ἀνδρῶν, ὅσον
[4, 136]	σφαγὴν ὑπέσχε. ~Καὶ τῷδε μὲν	ἡ	σκηνὴ τάφος ἐγένετο, Ῥάσκος δὲ
[4, 58]	γενομένων οὐκ ἐνεγκοῦσα τὴν ὄψιν	ἡ	στρατιὰ τὸν Ἰούλιον συνηκόντισε. Καὶ
[4, 128]	φρονήματος· ὡς δὲ αὐτοῖς καὶ	ἡ	σύνταξις ἤδη παρελέλυτο, ὀξύτερον ὑπεχώρουν
[4, 49]	Βαρβούλαν ἀμείψασθαι. Τοῖσδε μὲν οὖν	ἡ	συντυχία τῶν ὁμοίων καὶ ἐς
[4, 1]	καὶ νῆες ὁμοῦ καὶ χρήματα,	ἡ	τετάρτη τῶν ἐμφυλίων ἥδε ὑποδείκνυσιν.
[4, 24]	καὶ προῖκα ἐς γάμον ἐπιλαβούσης,	ἡ	τοσάδε εὖ παθοῦσα προύδωκε ζηλοτυπίᾳ
[4, 30]	δὲ καὶ ὀρφανῶν διὰ πλοῦτον	ἡ	τότε τύχη. Καὶ ὁ μὲν
[4, 51]	ἐπὶ τοῦ βήματος, ἔνθα πρότερον	ἡ	τοῦ πατρὸς αὐτοῦ προύκειτο κεφαλή.
[4, 49]	δὲ καὶ Ἀντωνίῳ Βαρβούλας, καὶ	ἡ	τύχη περιῆλθεν ἐς τὸ ὅμοιον
[4, 93]	καὶ οὐ τῆς βουλῆς ἐστιν	ἡ	τῶν δημάρχων ἀρχή. Ἐπιμέμψασθαι δὲ
[4, 107]	πολεμίων. Καὶ εὐθὺς ἦν κατάδηλος	ἡ	τῶν στρατοπέδων ἐλάττωσίς τε καὶ
[4, 20]	κεφαλὴ δὲ τοῦ Κικέρωνος καὶ	ἡ	χεὶρ ἐν ἀγορᾷ τοῦ βήματος
[4, 125]	προύχειν τοὺ λόφου, ἵνα αὐτοῖς	ἥ	τε ἀναχώρησις, εἰ δεήσειεν, εὐχερὴς
[4, 28]	ζητήσει λῃστηρίου τὸ ἕλος περιθεόντων,	ἥ	τε κόμη τοῦ δόνακος σαλευθεῖσα
[4, 90]	προθυμίαν τε καὶ ὁμόνοιαν, οὓς	ἥ	τε παρασκευὴ καὶ τὰ ἔργα
[4, 105]	Οἱ δὲ Φίλιπποι πόλις ἐστίν,	ἣ	Δάτος ὠνομάζετο πάλαι καὶ Κρηνίδες
[4, 117]	ἐκ μόνης ἄρτι Θεσσαλίας ἔχουσιν,	ἣ	ἐς πόσον αὐτοῖς ἔτι ἀρκέσει;
[4, 90]	νῦν ἐπεξελθεῖν ἔτι τὴν αἰτίαν,	ἣ	μάλιστα ἐπιδείκνυσι τοῦ πολέμου καλλίστην
[4, 63]	αὐτῶν ἔστελλε περὶ μείζονος συμμαχίας,	ἣ	μετὰ τὸ ἔργον ἀφικνουμένη Συρίαν
[4, 102]	τινων τὴν ἀκτὴν περιπλεῖν ἔπεμπον,	ἣ	πάλαι μὲν ἦν ἐρημοτάτη, καίπερ
[4, 79]	τεῖχος ὑπερβάντες καὶ πυλίδα ἀνέῳξαν,	ἣ	προεσταύρωτο πυκνοτάτοις σταυροῖς, καὶ τοὺς
[4, 23]	τοῖς ἀνδράσιν. Καὶ αὐτῶν ἐστιν,	ἣ	Σεπτιμίῳ μὲν ἐγεγάμητο, ὑπὸ δέ
[4, 118]	ἐς τὴν ὀπίσω θάλασσαν ἀφορῶν,	ἣ	τοσαύτας ἡμῖν ὑπηρεσίας καὶ τροφὰς
[4, 106]	λέγουσι, καὶ θάλασσα ὄπισθεν, ἐν	ᾗ	καὶ τὰ ταμιεῖα καὶ ἐνορμίσματα
[4, 119]	διὰ τὴν ἐχθὲς ἧσσαν· ἐφ'	ᾗ	καὶ τῶν στρατηγῶν ὁ πρεσβύτερός
[4, 87]	τῆς Ῥασκουπόλιδος ὄντα ἀρχῆς, κατέλαβον,	ᾗ	μόνῃ διελθεῖν ἔστιν ἐς τὴν
[4, 20]	ἀπέτεμε δὲ καὶ τὴν χεῖρα,	ᾗ	τοὺς κατὰ Ἀντωνίου λόγους οἷα
[4, 105]	δρυμούς, δι' ὧν ὁ Ῥασκούπολις	ἤγαγε	τοὺς ἀμφὶ τὸν Βροῦτον· πρὸς
[4, 29]	εἵποντο κλαίοντες, ἕως ὁ δῆμος	ἠγανάκτησε,	καὶ οἱ τρεῖς αὐτόν, ὡς
[4, 34]	τῆς Ὁρτησίας λεγούσης, οἱ τρεῖς	ἠγανάκτουν,	εἰ γυναῖκες ἀνδρῶν ἡσυχαζόντων θρασυνοῦνταί
[4, 115]	ἐπὶ τιμῇ τῆς ἀλκῆς ὠνόμαζον.	Ἦγε	δὲ καὶ στρατηγίδα σπεῖραν, ἐς
[4, 82]	ἔνθα καὶ τὸ πεζὸν αὐτὸς	ἦγε	καὶ Κάσσιον ἐξ Ἰωνίας ἀνέμενεν,
[4, 107]	σὺν καταφρονήσει παραστρατοπεδεύσαντος. Φρούριά τε	ἤγειρε	πολλὰ καὶ πάντα κατὰ σπουδὴν
[4, 119]	γὰρ ἐς τοῦτό όγε στρατὸν	ἤγειρον	τοσόνδε, ἵνα τῶν Θρᾳκῶν ἐρημίαν
[4, 57]	βραχυτέρων ἐκεῖνοι στρατὸν καὶ χρήματα	ἤγειρον	ὡς ἐς Συρίαν καὶ Μακεδονίαν
[4, 94]	ἔδοσαν ἡμῖν καὶ γῆς ἀπέφηναν	ἡγεῖσθαι	πάσης ἀπὸ τοῦ Ἰονίου μέχρι
[4, 57]	καὶ οἵδε ὑπὸ Γαΐου Καίσαρος	ἡγεῖσθαι	Συρίας μὲν ὁ Κάσσιος, Μακεδονίας
[4, 118]	εἰς μάχην μάλιστα ἴδητε, τότε	ἡγεῖσθε	διωκομένους ὑπὸ λιμοῦ τὸν ἐν
[4, 70]	κατακρίτους, ὡς οἱ προγράψαντες λέγουσιν,	ἡγεῖσθε,	οὐ πρὸς ἡμᾶς ἐστιν ὑμῖν
[4, 8]	ἄδικον ἢ ὠμὸν ἢ ἄμετρον	ἡγείσθω,	ἔς τε Γάιον καὶ ἐς
[4, 118]	παρὰ καιρόν, μηδὲ βραδυτῆτά τις	ἡγείσθω	τὴν ἐμπειρίαν ἢ ταχυτῆτα, ἐς
[4, 107]	μεθ' ἑνὸς τέλους, οὗ Πινάριος	ἡγεῖτο,	αὐτὸς δὲ μάλα θρασέως πολὺ
[4, 47]	ἐκ δειλίας μετέβαλε καὶ κειράμενος	ἡγεῖτο	ἐν αὐτῇ Ῥώμῃ διδασκαλείου μέχρι
[4, 6]	τῶν προκατεγνωσμένων, πᾶς τις αὐτὸς	ἡγεῖτο	ζητεῖσθαι πρὸς τῶν περιθεόντων. Οὕτω
[4, 40]	αὐτὴ δὲ ἐκ βραχέος διαστήματος	ἡγεῖτο	φορείῳ φερομένη. Τῶν δὲ ἀμφὶ
[4, 70]	Γάιον Καίσαρα, τῆσδε τῆς μοναρχίας	ἡγεμόνα·	λέγουσι δ' ὅμως αἱ συνθῆκαι
[4, 83]	γεγονότες ἠλῶντο, ὡς ἐς οἰκεῖον	ἡγεμόνα	συνέτρεχον, καὶ Ἀραβίων ἐκ Λιβύης
[4, 68]	Ῥωμαίων πολιτείας ἁπτόμενον ἔργων θεοὺς	ἡγεμόνας	αἰεὶ ποιεῖσθαι παντὸς ἔργου. Θεοὺς
[4, 138]	πόλεων ἢ στρατῶν ἐς τοὺς	ἡγεμόνας	ὁρμαῖς· οὐ γάρ τις αὐτοῖς
[4, 123]	κατακεκλεισμένοι. Ἐδυσχέραινον δὲ καὶ οἱ	ἡγεμόνες	αὐτῶν, ἐπαινοῦντες μὲν τὸ ἐνθύμημα
[4, 95]	ἐπιτέτριπται. Καὶ τῶνδε τοῖς πονηροῖς	ἡγεμόνες	εἰσὶν οἱ τρεῖς ἄνδρες, αὐτοὶ
[4, 3]	τὰς ἐν αὐτῇ χρείας ὑπομένειν,	ἡγεμονεύοντα	τῆς Ἰβηρίας δι' ἑτέρων· τοῦ
[4, 58]	ἄλλοις πᾶσιν ἐκέλευσαν, ὅσοι Ῥωμαίοις	ἡγεμονεύουσιν	ἐθνῶν ἢ στρατοπέδων ἀπὸ τοῦ
[4, 134]	τῇ τε πατρίδι καὶ τῇ	ἡγεμονίᾳ	γενόμενον. Ἃ καὶ τὸ δαιμόνιον
[4, 3]	ἐνταῦθα. ~Ὧδε μὲν τὴν Ῥωμαίων	ἡγεμονίαν	οἱ τρεῖς ἐνείμαντο ἐφ' ἑαυτοῖς,
[4, 92]	δὲ ἀντίδοσις ἥδε τήν τε	ἡγεμονίαν,	ὦ πολῖται, ἐς εὐδαιμονίαν ἄκραν
[4, 58]	Συρίαν ἐμβαλὼν καὶ σημεῖα τῆς	ἡγεμονίας	ἀνέσχε καὶ δυώδεκα τέλη στρατοῦ
[4, 94]	ἀρχὰς ἐθνῶν τῶν μεγίστων καὶ	ἡγεμονίας	ἔδοσαν ἡμῖν καὶ γῆς ἀπέφηναν
[4, 91]	ἀρχῶν ἀπὸ τοῦ δήμου καὶ	ἡγεμονίας	ἐθνῶν ἀπὸ τῆς βουλῆς ἐς
[4, 8]	ἀντὶ κολάσεων ἐπὶ ἀρχὰς καὶ	ἡγεμονίας	ἐξέπεμψαν, αἷς ἐκεῖνοι χρώμενοι τά
[4, 58]	καὶ Κάσσιον ἐς τὰς προτέρας	ἡγεμονίας	ἐπανήγαγον καὶ Βρούτῳ τὴν Ἰλλυρίδα
[4, 132]	ἀθάνατα εἶναι ἀρχάς τε καὶ	ἡγεμονίας	ἐς πολὺ ἐκ τῶν ὑπογραφῶν
[4, 132]	ἐτίθετο καὶ φυγόντοιν αὐτοῖν ἔπεμψεν	ἡγεμονίας,	ἵνα μὴ φυγάδες εἶεν, οὐκ
[4, 93]	χάριν ὤφειλεν, οὐκ ἀρχῆς, οὐχ	ἡγεμονίας,	οὐκ εὐθυνῶν, οὐ δίκης. Ὃ
[4, 2]	ἐπὶ τὴν πενταετίαν, τὰς δὲ	ἡγεμονίας	τῶν ἐθνῶν νειμαμένους, ἔχειν Ἀντώνιον
[4, 16]	ἐθνῶν καὶ γῆς καὶ θαλάσσης	ἡγεμονίδα	διέσειεν ὁ θεός, ἐκ πολλοῦ
[4, 95]	νῦν οὐκ ἰδιῶτις πόλις, ἀλλ'	ἡγεμονὶς	ἀδικεῖται πρὸς τῶν αὐτὴν ἁρμόσαι
[4, 110]	αὐτοκέλευστοι πρό τινος ἐκ τῶν	ἡγεμόνων	ἐπιτάγματος καὶ ἔκτεινον οἷα πλαγίους
[4, 124]	~Ἐνοχλούντων δὲ αὐτῷ καὶ τῶν	ἡγεμόνων	καὶ κελευόντων νῦν μὲν ἀποχρήσασθαι
[4, 5]	προγραφόντων, καὶ τῶν ὑπ' αὐτοῖς	ἡγεμόνων,	ὅσοι τι τοῖς ἄρχουσιν ἢ
[4, 129]	ἐβιάζετο ὁμοῦ. Καὶ περὶ τοῖς	ἡγεμόσι	δείσας, μὴ αὑτὸν διαφυγόντες αὖθις
[4, 85]	Ἰβηρίας, ἔμπειροι θαλάσσης, ὥστε καὶ	ἡγεμόσι	καὶ ναυσὶ καὶ πεζῷ καὶ
[4, 5]	τι τοῖς ἄρχουσιν ἢ τοῖς	ἡγεμόσι	προσεκεκρούκεσαν. ~Τὸ μὲν δὴ πλῆθος
[4, 124]	χαλεπήνας ὁ Βροῦτος τοῖσδε μάλιστα	ἡγεμόσιν	οὖσι καὶ περιαλγήσας, ὅτι τὸν
[4, 118]	στρατιώτῃ δραχμὰς ἐπιδίδωμι καὶ τοῖς	ἡγεμόσιν	ὑμῶν ἀνὰ λόγον. Ὁ μὲν
[4, 110]	τὸν ἴδιον, ἐπὶ θάτερα τεταγμένον,	ἦγεν	ἐπιστρέφων εἰς τὸ διατείχισμα τοῦ
[4, 115]	μέγα. Δομίτιος Καλουῖνος ἐπὶ ὁλκάδων	ἦγεν	ὁπλιτῶν δύο τέλη Καίσαρι, καὶ
[4, 132]	ἐποιήσατο φίλω, ἐκ δὲ φίλοιν	ἦγεν	ὡς υἱώ. Καὶ ἡ βουλὴ
[4, 128]	τε παρὰ τῶν πολεμίων ὀξεῖα	ἠγέρθη	καὶ τὰ σημεῖα ἑκατέρωθεν ἐπῇρτο,
[4, 7]	αὐτίκα δὲ ἐν μέσῳ τούτων	ἤγετο	ἐκκλησία, καὶ δήμαρχος Πούπλιος Τίτιος
[4, 42]	παῖς συνήδρευεν, ὁ δὲ πρεσβύτης	ἤγετο	κόμης τε ἔμπλεως καὶ δύης
[4, 42]	περὶ Ἄκτιον αἰχμάλωτος ἑάλω καὶ	ἠγνοεῖτο,	ὁ δὲ υἱὸς τῷ Καίσαρι
[4, 112]	τε καὶ κονιορτοῦ τὰ ἀλλήλων	ἠγνόουν,	μέχρι ποτὲ ἐπύθοντο καὶ τοὺς
[4, 19]	Κικέρωνα αὖθις ἐπὶ τὴν θάλασσαν	ἦγον	διὰ λόχμης βαθείας λανθάνοντες. Πολλῶν
[4, 85]	ἐκ Ῥώμης ἐλεύθερον ἢ δοῦλον	ἦγον	ἢ αἱ πόλεις ἐξ Ἰταλίας
[4, 132]	ὑπογραφῶν ἐποίει τῶν Καίσαρος, οὐδὲν	ἡγουμένη	κρεῖσσον εὑρήσειν ὧν ἐκεῖνος ἐνόησεν.
[4, 24]	ἀλλὰ τὴν γυναῖκα τοῖς σφαγεῦσιν	ἡγουμένην	ἔρριψεν ἑαυτὸν ἀπὸ τοῦ τέγους.
[4, 104]	τοῖς προπεμφθεῖσι τὸν ποταμὸν ἰδεῖν,	ἡγούμενοι	δὲ ἑτέραν ἄγεσθαι. Καὶ ἀθύμουν
[4, 119]	αὖθις, ὥσπερ ἐχθὲς ἠναγκάσατε, αἰσχρὸν	ἡγούμενοι	δεδιότων ἐλασσοῦσθαι καὶ ὀκνούντων ἀπέχεσθαι
[4, 71]	δὲ καὶ Μνασέας, οἱ Ῥοδίων	ἡγούμενοι,	ταῖς τριάκοντα καὶ τρισὶ ναυσὶν
[4, 83]	χεῖρας οὐχ ὑπομένοντος ἐλθεῖν τοῖς	ἡγουμένοις	αὐτῆς ὑπὸ Γαΐῳ Καίσαρι. Ὧν
[4, 113]	καὶ ἀλαλαξάντων μέγα, τὸν Κάσσιον	ἡγούμενον	ἐς ἐχθροὺς ἐμπεσεῖν Τιτίνιον τοῦτο
[4, 53]	οὖν ὑπὸ Καίσαρι τῆς νέας	ἡγούμενος	ᾖτει Κορνιφίκιον ἐκστῆναί οἱ τῆς
[4, 131]	ἐπ' αὐτοὺς ἐφυλάξατο, τοὺς δὲ	ἡγουμένους	αὐτῶν, αἰδουμένους τε τὸ ἁμάρτημα
[4, 39]	τὴν μητέρα φυλάσσουσαν ἐξέφυγε καὶ	ἥδε	σὺν θεράπουσι δύο· μεθ' ὧν
[4, 92]	ἄρξαιμεν ὑμῶν. Ἡ δὲ ἀντίδοσις	ἥδε	τήν τε ἡγεμονίαν, ὦ πολῖται,
[4, 1]	χρήματα, ἡ τετάρτη τῶν ἐμφυλίων	ἥδε	ὑποδείκνυσιν. Ἅμα δὲ τούτοις ἐγίγνοντο
[4, 32]	Ὑμεῖς δ' ἡμᾶς ἀφείλεσθε μὲν	ἤδη	γονέας τε καὶ παῖδας καὶ
[4, 112]	αὐτῶν εὐμαρῶς ἐκράτησεν ὁ Ἀντώνιος.	Ἤδη	δὲ καὶ ἔξω τοῦ Κασσίου
[4, 128]	Ῥωμαίων πράγματα κρινεῖν. Καὶ ἐκρίθη.	~Ἤδη	δὲ τῆς ἡμέρας ἀμφὶ τήνδε
[4, 5]	τέλη πράσεων καὶ μισθώσεων ἐπενόησαν.	Ἤδη	δέ τις καὶ διὰ κάλλος
[4, 58]	Συρίᾳ καταλελοίπει, τὰ ἐς Παρθυαίους	ἤδη	διανοούμενος, τὴν δὲ ἐπιμέλειαν αὐτοῦ
[4, 97]	ἣν ἐν ταῖς προγραφαῖς ἐπέδειξαν	ἤδη,	ἡμῶν δὲ οὐδέν, ἀλλ' ἢ
[4, 25]	Ῥωμαίων βουλευτήριον ἀνακεκλημένος, ὀγδοηκοντούτης ὢν	ἤδη	καὶ διὰ πλοῦτον προγεγραμμένος, ἀνεπέτασε
[4, 117]	τὸ πέλαγος· Μακεδονίαν τε ἐξαναλώκασιν	ἤδη	καὶ ἐκ μόνης ἄρτι Θεσσαλίας
[4, 62]	χώματος ἔκοπτεν αὐτοῦ τὸ τεῖχος	ἤδη	καὶ ἐσάλευεν. Τόν τε νυκτοφύλακα
[4, 46]	ἑκατέρῳ γενομένης σημεῖά τε ἦν	ἤδη	καὶ ὅπλα καὶ ὄψις στρατοῦ.
[4, 48]	κατελείφθη. Οἱ δὲ ἐπίστευον ἅπασιν	ἤδη,	καὶ τὸν Οὐεργίνιον ἀξιοῦντα σφᾶς
[4, 95]	ἀπελευθέρων καὶ οἰκετῶν. Ἐς τοσοῦτον	ἤδη	καὶ τοὺς τρόπους ἡ πόλις
[4, 63]	Βροῦτος ἐκάλει κατὰ σπουδήν, ὡς	ἤδη	Καίσαρος καὶ Ἀντωνίου τὸν Ἰόνιον
[4, 33]	ὅλως, τῆς ὑμῖν ἐς τοσοῦτον	ἤδη	κακοῦ περιμαχήτου, μετέχουσαι; Ὅτι φατὲ
[4, 83]	αὐτῷ συνιόντων χείρ τε ἦν	ἤδη	καρτερὰ καὶ ἐξεφαίνετο Πομπήιος ὤν.
[4, 58]	ἐπολιόρκουν ὁμοῦ πάντες ἓξ τέλεσιν	ἤδη.	~Κάσσιος οὖν τήνδε τὴν πολιορκίαν
[4, 123]	Τέλος δὲ τοῦ στρατοῦ φανερώτερον	ἤδη	κατὰ ἴλας καὶ κατὰ συστάσεις
[4, 131]	ἐς τὰ ὕστατα προστάγματα, εἰ	ἤδη	κέκριται. Καὶ εἰπὼν ἐνήρεισε ταῖς
[4, 83]	πλήθους γενομένου, ἔργα τε ἦν	ἤδη	λῃστηρίου δυνατώτερα καὶ ὄνομα τοῦ
[4, 122]	Ἰόνιον συμφορᾶς ἐξηγγελμένης ἐς ἑκατέρους	ἤδη,	μᾶλλον ἐδεδοίκεσαν αὐτά τε καὶ
[4, 26]	εἶδε τὸν δεσπότην καὶ ἀποψύχοντος	ἤδη	μέγα βοῶν Ἐπίμεινον ἐς βραχύ,
[4, 128]	δὲ αὐτοῖς καὶ ἡ σύνταξις	ἤδη	παρελέλυτο, ὀξύτερον ὑπεχώρουν καί, τῶν
[4, 85]	ἐπικειμένην τῇ Ἰταλίᾳ καὶ στρατὸν	ἤδη	πολύν, ὅσον τε πρότερον εἶχε
[4, 69]	πω δυναμένης. Ἡ δ' ὑμῖν	ἤδη	προαπεκρίνατο, ἐν οἷς ἐψηφίσατο τοὺς
[4, 122]	τὸν Καίσαρα, καὶ λιμὸς ἦν	ἤδη	σαφής, ἔς τε μέγεθος καὶ
[4, 117]	κομιδῆς κακοπαθοῦς καὶ παρ' ὀλίγον	ἤδη	σαφοῦς ἐπιλείψεως. Οὔτε γὰρ ἐκ
[4, 128]	ἀπαύστως αὐτοῖς ἐπικειμένων, ἕως ἔφευγον	ἤδη	σαφῶς. Καὶ οἱ τοῦ Καίσαρος
[4, 19]	ἐλέῳ πλεῖν αὐτὸν ἐξαναχθέντα ἔλεγον	ἤδη,	σκυτοτόμος δὲ πελάτης Κλωδίου, πικροτάτου
[4, 100]	προθυμίαν, ἰοῦσιν ἐπὶ τὸ ἔργον	ἤδη,	συνόδου τῆσδε καὶ λόγων τῶνδε
[4, 9]	~Ἡμεῖς δὲ αὐτῶν τοὺς μὲν	ἤδη	τετιμωρήμεθα, τοὺς δὲ λοιποὺς θεοῦ
[4, 104]	τε κόπου καὶ δίψους, ἐπιλιπόντος	ἤδη	τι καὶ τοῦ ὕδατος, ὃ
[4, 83]	καὶ ἀφιπτάμενος ἠνώχλει καὶ πόλεις	ἤδη	τινὰς ᾕρει βραχυτέρας τε καὶ
[4, 111]	ἕλος ἐργαζομένοις ἐπιβοηθοῦσιν ὑπήντων ἑλόντες	ἤδη	τὸ διατείχισμα. Τρεψάμενοι δὲ καὶ
[4, 25]	αὐτὸς δέ, ὡς εἶδε πορθμευόμενον	ἤδη	τὸ σκάφος, ἐμπεσὼν τοῖς πολεμίοις
[4, 111]	ἕλος κατώσαντες ἐπανῄεσαν ἐς αὐτὸ	ἤδη	τὸ στρατόπεδον τοῦ Κασσίου, μόνοι
[4, 65]	ἐς Μακεδονίαν· τέλη τε γὰρ	ἤδη	τοῖς πολεμίοις ἐς τεσσαράκοντα εἶναι
[4, 55]	ἐπαιρόμενος τοῖς γεγονόσιν ἐπ' αὐτὸν	ἤδη	τὸν Κορνιφίκιον ἐς Ἰτύκην ᾖει
[4, 3]	ἑκάτερος εἴκοσιν ἄγοι. Ἐπελπίσαι δὲ	ἤδη	τὸν στρατὸν ἐς τὰ νικητήρια
[4, 67]	διδάσκαλος γεγένητο τῷ Κασσίῳ, δεησόμενον	ἤδη	τόνδε τοῦ Κασσίου λιπαρέστερον· καὶ
[4, 85]	ὥστε κλίνοντος ἐς δείλην ἑσπέραν	ἤδη	τοῦ θεοῦ πρότερος ὁ Σαλουιδιηνὸς
[4, 131]	μέχρι πλείστου γενόμενοι, τότε, βλάπτοντος	ἤδη	τοῦ θεοῦ, τῷ στρατηγῷ σφῶν
[4, 28]	ἐς τοὺς συνεγνωκότας, οὐκ ἐνεγκὼν	ἤδη	τοῦτο ὡς ἀπρεπέστερον, Ἀπαγορεύω, φησίν,
[4, 69]	μὴ ἀδικεῖν με, σύ με	ἠδίκεις·	εἰ δὲ διδάσκων οὐκ ἔπεισας,
[4, 32]	ἡμῶν, οἷον ὑπὸ τῶν ἀνδρῶν,	ἠδικῆσθαί	φατε, προγράψατε καὶ ἡμᾶς ὡς
[4, 32]	ἀδελφοὺς ἐπικαλοῦντες, ὅτι πρὸς αὐτῶν	ἠδίκησθε·	εἰ δὲ καὶ τὰ χρήματα
[4, 69]	διδάσκων οὐκ ἔπεισας, ἀμυνῶ σοι.	Ἠδικούμην	δὲ δή που σαφῶς τὸ
[4, 36]	ἐς ἀξίωσιν ὕστερον, ἐμοί τε	ἥδιον	εἰπεῖν καὶ τοῖς ἀκούουσιν ὠφελιμώτερον
[4, 74]	φρουρᾶς ὑπελέλειπτο· ὁ δὲ Κάσσιος	ἡδόμενος	τῇ ταχυεργίᾳ τῆς ἁλώσεως καὶ
[4, 113]	Κασσίου φίλον περισχόντων τε σὺν	ἡδονῇ	καὶ ἐπὶ τῷδε καὶ ἀλαλαξάντων
[4, 89]	ἴδιος καὶ συμμαχικός, κάτω περιστάντες,	ἥδοντο	εὐθὺς ἐπὶ τῇ ὄψει τοῦ
[4, 26]	τότε συλλαβών τε καὶ κτείνας	ἠδόξησεν	ἄρα, εἰ μὴ τὰ ὅμοια
[4, 48]	οὔτε Καληνοῦ. ~Οὐεργίνιος δέ, ἀνὴρ	ἡδὺς	εἰπεῖν, τοὺς οἰκέτας ἐδίδασκεν, ὅτι
[4, 36]	ὁ δὲ πολὺς ἐς Σικελίαν	ᾖει,	γειτονεύουσαν τῆς Ἰταλίας, καὶ Πομπηίου
[4, 85]	ἔργον ἐξελεῖν παραπλέοντα· καὶ αὐτὸς	ᾖει	διὰ τῆς Ἰταλίας ὡς αὐτῷ
[4, 26]	ἀπελευθέροις χρυσίον δοὺς ἐπὶ θάλασσαν	ᾖει,	διαδράντων δὲ ἐκείνων ὑπέστρεψε καταγινώσκων
[4, 55]	ἤδη τὸν Κορνιφίκιον ἐς Ἰτύκην	ᾖει	καὶ ἀντεστρατοπέδευε μετὰ πλειόνων ὄντι.
[4, 30]	τὴν τῶν τελείων περιθέμενος στολὴν	ᾖει	μέν, ὡς ἔθος ἐστί, σὺν
[4, 55]	Λαιλίῳ κατὰ μέτωπον καὶ αὐτὸς	ᾖει	μετὰ τῶν εὐζώνων ἐς τὰ
[4, 26]	ἐκάθισε καὶ αὐτὸς ἐπὶ θάλασσαν	ᾖει	μισθωσόμενος αὐτῷ σκάφος. Ἐπανιὼν δὲ
[4, 44]	τῷ ἑτέρῳ τὴν χεῖρα ἐπιθεὶς	ᾖει.	Παρὰ δὲ ταῖς πύλαις γενόμενος,
[4, 44]	ἀγαθοῖς ὑπὸ ἀπορίας τῶν τροφῶν	ᾖει	πρὸς τὴν γυναῖκα, φορείῳ φερόμενος
[4, 2]	φίλων ἀπολιπόντες ἐς τὸ μέσον	ᾖεσαν	ἐν περιόπτῳ, καὶ συνήδρευον οἱ
[4, 125]	ὅσων ὁ καιρὸς ἐδίδου· Ὑμεῖς	ἠθελήσατε	μάχεσθαι, ὑμεῖς με ἑτέρως ἔχοντα
[4, 25]	πολλοὺς ἀποκτείνας. Οὐετουλῖνος δὲ χεῖρα	ἤθροισε	πολλὴν ἀμφὶ τὸ Ῥήγιον αὐτῶν
[4, 115]	ἡμᾶς ὡς κεκμηκότας οὐδὲ ἀπεπείρασαν.	~Ἧι	δὲ ἡμέρᾳ τὴν μάχην ἐν
[4, 48]	δὲ ἀφῖκτο μὲν ἐπὶ τὴν	ἠιόνα	κατὰ τὸ συγκείμενον, βραδύνοντος δὲ
[4, 48]	ἀνήγετο, θεράποντα ὅμως ἐπὶ τῆς	ἠιόνος	ἐξαγγέλλειν ὑπολιποῦσα. Καὶ ὁ θεράπων
[4, 24]	δὲ ἐκφυγών τε καὶ ἀπορούμενος	ἧκε	μὲν ἐς πόλιν νυκτός, ὅτε
[4, 44]	καὶ τῆς ἑαυτοῦ μερισάμενος ἐσθῆτος,	ἧκε	πρὸς τὴν γυναῖκα καὶ ὑπ'
[4, 2]	νῆσον καὶ τῇ χλαμύδι κατέσειεν	ἥκειν	ἑκάτερον. Οἱ δὲ ἐπὶ τῶν
[4, 75]	τῷ παιδὶ ἔτι ὄντι μειρακίῳ,	ἧκεν	αὐτὸν φέρουσα καὶ ἐνεχείρισε Βρούτῳ,
[4, 58]	ἐπιπεμφθέντα, γενναίως ἀπεμάχοντο. Μούρκῳ δ'	ἧκεν	ἐπίκουρος Μάρκιος Κρίσπος ἐκ Βιθυνίας
[4, 76]	βάθους, ὥστε παρ' αὐτὴν ἑστῶτες	ἠκόντιζόν	τε καὶ ἐτόξευον ὥσπερ ἐν
[4, 4]	καὶ δρόμος ἵππων οὐχ ὁρωμένων	ἠκούετο.	Ἀμφί τε τὸν ἥλιον ἀηδῆ
[4, 114]	ἐς μάχην, ἵνα μὴ δοκοῖεν	ἠλασσῶσθαι,	συνεὶς τοῦ ἐνθυμήματος, Ὁπλισώμεθα, ἔφη,
[4, 83]	νεότητα καὶ ἀπειρίαν ἐργασόμενος, καὶ	ἠλᾶτο	περὶ τὸν ὠκεανὸν λῃστεύων σὺν
[4, 81]	οἰκέτης, οὐδὲ ἀνερωτώμενος, τὴν μὲν	ἤλεγχε	ψευδομένην, τὸν δὲ κρύψαντα. Καὶ
[4, 27]	ὑποκρίνοιτο, οἱ νεκροφόροι τὸν Ἰκέλιον	ἤλεγχον	οὐχ ὁμότεχνον σφίσιν ὄντα, ἐπιγνωσθέντα
[4, 23]	μηνύοντος, αὐτάγγελος ἐς τοὺς ἄρχοντας	ἦλθε	καθ' εαυτῆς, κἀκείνων αὐτὴν διὰ
[4, 137]	ἢ τοιοῦτος ἐς χεῖρας πρότερον	ἦλθε	Ῥωμαίων ἑκατέρωθεν, οὐχ ὑπὸ συντάξει
[4, 76]	καὶ νόμισμα ἐποίει· ὡς δὲ	ἦλθέ	τε ὁ Κάσσιος καὶ ἔδοξε
[4, 119]	ὄντες ἀσθενέστεροι γενέσθαι. Οὐ γὰρ	ἤλθομέν	γε καὶ ἡμεῖς ἐν πεδίῳ
[4, 89]	ποτὲ ὁ Κάσσιος (προῦχε γὰρ	ἡλικίᾳ)	προελθὼν μικρὸν ἐκ τῆς τάξεως
[4, 4]	ὁρωμένων ἠκούετο. Ἀμφί τε τὸν	ἥλιον	ἀηδῆ σημεῖα πολλά, καὶ λιθώδεις
[4, 115]	γαλήνῃ σταθερᾷ κατὰ τὸ πέλαγος	ἠλῶντο,	ὑπό του θεῶν ἐκδεδομέναι τοῖς
[4, 83]	ἢ τοῦ ἀδελφοῦ στρατιῶται γεγονότες	ἠλῶντο,	ὡς ἐς οἰκεῖον ἡγεμόνα συνέτρεχον,
[4, 123]	ἡμῶν ὁ στρατηγός; Τί ἔναγχος	ἡμάρτομεν	οἱ νικήσαντες, οἱ διώξαντες, οἱ
[4, 32]	συνεώσμεθα ὑπ' αὐτῆς. Ὑμεῖς δ'	ἡμᾶς	ἀφείλεσθε μὲν ἤδη γονέας τε
[4, 97]	ἐκεῖνοι τοῖς ἀναιροῦσιν· οὐδὲ ὁρῶσιν	ἡμᾶς	Γάιον μέν, ὅτι ἠξίου μόνος
[4, 90]	συνάγει; Περὶ δὲ ὧν διαβάλλουσιν	ἡμᾶς	δύο ἄνδρες ἐχθροί, ἴστε μὲν
[4, 96]	ὦ πολῖται, πράσσοντες οἱ τρεῖς	ἡμᾶς	ἐναγεῖς λέγουσι, καί φασι μὲν
[4, 70]	προγράψαντες λέγουσιν, ἡγεῖσθε, οὐ πρὸς	ἡμᾶς	ἐστιν ὑμῖν ἔτι, ἀλλὰ πρὸς
[4, 11]	τὰς κεφαλὰς οἱ κτείναντες ἐφ'	ἡμᾶς,	ὁ μὲν ἐλεύθερος ἐπὶ δισμυρίαις
[4, 8]	ἔς τε Γάιον καὶ ἐς	ἡμᾶς	οἷα πεπόνθαμεν ὁρῶν. Γάιον μὲν
[4, 37]	ἔτι καὶ ἕξειν, ἕως ἂν	ἡμᾶς	ὁμοῦ κατακάνῃς· τὰ γὰρ ὅμοια
[4, 33]	ἢ Πομπηίου συνεφέρομεν, οὐδὲ Μάριος	ἡμᾶς	οὐδὲ Κίννας ἠνάγκασεν οὐδὲ Σύλλας,
[4, 70]	χρῄζωσιν. Εἰ δὲ οὔτε στρατηγοὺς	ἡμᾶς	οὔτε Ῥωμαίους ἔτι, ἀλλὰ φυγάδας
[4, 123]	οἱ διώξαντες, οἱ τοὺς καθ'	ἡμᾶς	πολεμίους κατακανόντες, οἱ τὸ στρατόπεδον
[4, 9]	καθ' ἡμῶν πολέμου, ὅτε πολεμίους	ἡμᾶς	τε καὶ τοὺς ὑφ' ἡμῖν
[4, 90]	ὧδε· ~Ὁ μὲν ἀγὼν πρῶτον	ἡμᾶς,	ὦ συστρατιῶται, κοινὸς ὢν ἐς
[4, 8]	τοῖς ἐνυβρίσασι καὶ πολεμίους ἀναγράψασιν	ἡμᾶς	ὧδε ἀθρόως ἠναγκαζόμεθα χρῆσθαι. Νῦν
[4, 32]	ἀνδρῶν, ἠδικῆσθαί φατε, προγράψατε καὶ	ἡμᾶς	ὡς ἐκείνους. Εἰ δὲ οὐδένα
[4, 97]	καὶ ἐπαινουμένους, ὁρᾶτε δὲ πρὸς	ἡμᾶς	ὡς εὐαγεῖς καὶ δημοκρατικοὺς καταπεφευγότας
[4, 114]	φίλοις· Οἱ μὲν δὴ προκαλούμενοι	ἡμᾶς	ὡς κεκμηκότας οὐδὲ ἀπεπείρασαν. ~Ἧι
[4, 91]	ἡμῖν καὶ δικαιοτάτην τὴν πρόφασιν.	~Ἡμεῖς	γὰρ Καίσαρα ἐν μὲν τοῖς
[4, 97]	καὶ συναιρομένους. Πολὺ γὰρ δικαιότερα	ἡμεῖς	γέρα τοῖς περισώσασιν αὐτοὺς ἐκηρύξαμεν
[4, 118]	τὸν ἐν χερσὶ θάνατον αἱρεῖσθαι.	Ἡμεῖς	δ' ἀντιμηχανησώμεθα αὐτοῖς τὸν λιμὸν
[4, 99]	ἐκ μετώπου μόνον εἰσὶ πολέμιοι,	ἡμεῖς	δ' αὐτῶν καὶ κατὰ νώτου
[4, 98]	οὐδὲ Βρούτου μᾶλλον ἢ Ῥωμαίων·	ἡμεῖς	δ' ἐσμὲν ὑμῖν συστρατιῶται, Ῥωμαίων
[4, 100]	ὑμῶν καὶ παρὰ τῶν θεῶν.	Ἡμεῖς	δ' ὑμῖν ἐπὶ τοῖς προτέροις
[4, 9]	ἐπάγουσι τῇ πατρίδι καθ' ἡμῶν.	~Ἡμεῖς	δὲ αὐτῶν τοὺς μὲν ἤδη
[4, 117]	ἡμετέρων στρατοπέδων ὄντων τὸ ἕτερον,	ἡμεῖς	δὲ ἐκείνων ἅπαντα ἔχομεν, ὡς
[4, 70]	Ῥωμαίους, ὦ Ῥόδιοι, τὰ συγκείμενα·	ἡμεῖς	δὲ ξένοι καὶ ἀλλότριοι τῶν
[4, 96]	τοῖς στρατευομένοις σφίσι τὰς δωρεάς.	Ἡμεῖς	δέ, οἷς ἀσεβὲς οὐδὲν εἴργασται,
[4, 10]	νέμεσιν οὔτε φθόνον ἀνθρώπων ὑφορώμενοι·	ἡμεῖς	δὲ πλήθει μὲν οὐδενὶ χαλεπανοῦμεν
[4, 69]	δὲ ἐμφύλια μέν, εἰ καὶ	ἡμεῖς	δυναστείας ὠρεγόμεθα, πόλεμος δὲ σαφὴς
[4, 96]	μὲν ὢν περὶ Ἰβηρίαν, ὅτε	ἡμεῖς	ἐδρῶμεν· ὅτι δέ ἐστι δημοκρατικοῦ
[4, 119]	Οὐ γὰρ ἤλθομέν γε καὶ	ἡμεῖς	ἐν πεδίῳ βιώσοντες, οὐδ' ἔστι
[4, 114]	τοῦ ἐνθυμήματος, Ὁπλισώμεθα, ἔφη, καὶ	ἡμεῖς	καὶ ἀνθυποκριθῶμεν ἐλάσσονα παθεῖν. Ὡς
[4, 120]	τὰ ἐς τοῦτον ἔργα ἐπιμηχανησόμεθα	ἡμεῖς,	οὐ μεμπτοὶ καὶ τῆς ἐχθὲς
[4, 11]	ἐπικουρήσας ἢ συνειδὼς φανῇ, τοῦτον	ἡμεῖς,	οὐδεμίαν ὑπολογισάμενοι πρόφασιν ἢ συγγνώμην,
[4, 8]	δωρεὰς προήγαγεν ἀθρόως, οὔτ' ἂν	ἡμεῖς	τοῖς ἐνυβρίσασι καὶ πολεμίους ἀναγράψασιν
[4, 66]	Ὧδε μὲν ὁ Κάσσιος αὐτοὺς	ἠμείψατο,	καὶ οἱ εὖ φρονοῦντες Ῥοδίων
[4, 123]	στρατόπεδον αὐτῶν ἑλόντες; Βροῦτος ἑκὼν	ἠμέλει	καὶ ἐς ἐκκλησίαν οὐ συνῆγε,
[4, 98]	ἴτω· οὐ γὰρ ἐκείνου γε	ἦμεν	οὐδὲ τότε, ἀλλὰ τῆς πατρίδος,
[4, 116]	νεὼς ἐπανῆλθεν ἐς τὸ Βρεντέσιον	ἡμέρᾳ	πέμπτῃ, δόξας ἀπολωλέναι. Τοιοῦτο μὲν
[4, 81]	σκέψιν καὶ ἀνεχώρει. Ἅμα δὲ	ἡμέρᾳ	προσῆγεν. Οἱ δὲ ἀπό τε
[4, 115]	κεκμηκότας οὐδὲ ἀπεπείρασαν. ~Ἧι δὲ	ἡμέρᾳ	τὴν μάχην ἐν Φιλίπποις συνέβαινεν
[4, 114]	Κασσίου στρατόπεδον καθίστατο. Ἅμα δ'	ἡμέρᾳ	τῶν πολεμίων τὸν στρατὸν παρατασσόντων
[4, 7]	ἐσῄεσαν δ' οἱ τρεῖς τρισὶν	ἡμέραις,	ἀνὰ μέρος ἕκαστος αὐτῶν, ὁ
[4, 76]	πολλοῖς μησὶ μόλις ἔσεσθαι, ὀλίγαις	ἡμέραις	ἐξείργαστο, καὶ οἱ Ξάνθιοι κατακλεισθέντες
[4, 2]	τὴν ἀρχὴν προκαθίσαντος. Δύο δὲ	ἡμέραις	ἕωθεν ἐς ἑσπέραν συνιόντες τάδε
[4, 101]	μάχης ἡμέρας ἀπέπτησαν. Δύο δ'	ἡμέραις	τὸν Μέλανα κόλπον περιοδεύσαντες ἐς
[4, 126]	ὡς μηδὲν ἐς τὴν ἐπιοῦσαν	ἡμέραν	ἀνατίθεσθαι, ἀλλὰ σήμερον περὶ ἁπάντων
[4, 100]	εἰσὶ καὶ φέρονται καθ' ἑκάστην	ἡμέραν	ἀπόνως διὰ θαλάττης ἔκ τε
[4, 127]	δὲ ὁμαλῶς ἑκάτεροι τήνδε τὴν	ἡμέραν	ἐν τῷδε τῷ ἔργῳ πάντα
[4, 88]	ὥσπερ πύλαι, μετὰ δὲ ἄλλην	ἡμέραν	ἐς τὸν Μέλανα κόλπον ἀφίκοντο.
[4, 62]	καὶ ἀναπαυομένου τοῦ Μάρσου μεθ'	ἡμέραν	ἐσῆλθεν, ὑπανοιχθεισῶν αὐτῷ πυλίδων κατὰ
[4, 24]	καὶ θεραπαίναις τὸ ὕποπτον, μεθ'	ἡμέραν	ἥξειν ἔφη. Καὶ γενομένης ἡμέρας
[4, 71]	ἐπίδειξιν χρώμενοι τήν τε πρώτην	ἡμέραν	ηὐλίσαντο ἐν Κνίδῳ καὶ τῆς
[4, 76]	προυτίθει καὶ τὸν στρατὸν ἐς	ἡμέραν	καὶ νύκτα ἐμέριζε, καὶ τὴν
[4, 73]	ἰδιωτικὸν ἐκφέρειν τοὺς κεκτημένους εἰς	ἡμέραν	ῥητήν· καὶ ἐπεκήρυξε τοῖς μὲν
[4, 31]	πάσαις θύειν καὶ εὐωχεῖσθαι τὴν	ἡμέραν	τὴν παροῦσαν· ὃς δ' ἂν
[4, 114]	κατὰ τὴν αὐτοῦ Κασσίου γενέθλιον	ἡμέραν,	ὧδε τῆς μάχης γενέσθαι συμπεσούσης,
[4, 110]	οὐκ ὄντος, ἀλλὰ φυλαξαμένου τὴν	ἡμέραν,	ὡς αὐτὸς ἐν τοῖς ὑπομνήμασιν
[4, 128]	Καὶ ἐκρίθη. ~Ἤδη δὲ τῆς	ἡμέρας	ἀμφὶ τήνδε τὴν παρασκευὴν ἐς
[4, 101]	μέχρι πρὸ μιᾶς τῆς μάχης	ἡμέρας	ἀπέπτησαν. Δύο δ' ἡμέραις τὸν
[4, 109]	μέρει τινὶ νυκτός τε καὶ	ἡμέρας	ἔκοπτεν ἐν τῷ ἕλει δίοδον
[4, 122]	τε μέγεθος καὶ δέος ἑκάστης	ἡμέρας	ἐπεγίνετο. Οὔτε γὰρ ἐκ Θεσσαλίας
[4, 109]	ἀμφὶ τῇ διόδῳ. Δέκα δ'	ἡμέρας	ἐργασάμενος ὧδε ἐσέπεμψε λόχους ὀρθίους
[4, 81]	ἐδίδου τὸ λοιπὸν αὐτοῖς τῆς	ἡμέρας	ἐς σκέψιν καὶ ἀνεχώρει. Ἅμα
[4, 103]	ἐκπίπτοντα ἐς τὸν Ἕρμον, ὅθεν	ἡμέρας	ἔτι μιᾶς ἐν Φιλίπποις ἔσεσθαι,
[4, 22]	τὸ σῶμα ἀνεζήτει μέχρι πέμπτης	ἡμέρας,	εὑρὼν δὲ ἔτι γνωρίζεσθαι δυναμένου,
[4, 24]	ἡμέραν ἥξειν ἔφη. Καὶ γενομένης	ἡμέρας	ἡ μὲν τοὺς σφαγέας μετῄει,
[4, 138]	στρατηγῶν λόγον ἐπηλήθευσαν, διὰ μιᾶς	ἡμέρας	καὶ δι' ἑνὸς ἔργου κίνδυνον
[4, 126]	δ' ἔστι λαβεῖν διὰ μιᾶς	ἡμέρας	καὶ δι' ἑνὸς ἔργου τροφὰς
[4, 116]	δὲ καὶ ἐς πέντε διήρκεσαν	ἡμέρας,	λιχμώμενοι τὴν πίσσαν ἢ ἱστίων
[4, 23]	σφαγεῖς παρεγένοντο· καὶ τῆς αὐτῆς	ἡμέρας	οἱ μὲν ἐκεῖνον ἀνῄρουν, ἡ
[4, 108]	ὀφθῆναι, ἄπρακτον δὲ ἐς πολλὰς	ἡμέρας,	οὐκ ἐθελόντων συμπλέκεσθαι τῶν ἀμφὶ
[4, 40]	ὑπόνομον λυμάτων καθῆκεν, ἐς ὃν	ἡμέρας	οὐχ ὑποστάντων ἐμβῆναι τῶν ὁπλιτῶν
[4, 7]	οὔτε κυρίας ἐς τὴν χειροτονίαν	ἡμέρας	προτεθείσης· ἀλλ' αὐτίκα ἐκυροῦτο ὁ
[4, 116]	μὲν δὴ πάθος τῆς αὐτῆς	ἡμέρας	τῇ περὶ Φιλίππους μάχῃ κατὰ
[4, 62]	οὐ δυνηθεὶς διαφθεῖραι διέφθειρε τοὺς	ἡμεροφυλακοῦντας	αὐτῷ λοχαγοὺς καὶ ἀναπαυομένου τοῦ
[4, 103]	αὐτὸ τὸ τῶν Σαπαίων ὄρος	ἡμερῶν	τριῶν, ἄβατον μὲν ἀνθρώποις ἐς
[4, 97]	καὶ δημοκρατικοὺς καταπεφευγότας καὶ τὰ	ἡμέτερα	ᾕρημένους καὶ συνευχομένους ἡμῖν ἐς
[4, 97]	πρὸ τούτων οἱ θεοὶ τὰ	ἡμέτερα	κρίνουσι. Μεγίστη δὲ ἐλπὶς ἐν
[4, 9]	οὐκ ἀσφαλὲς οὔτε ἐς τὰ	ἡμέτερα	οὔτε ἐς τὰ ὑμέτερα εἶναι
[4, 120]	δέ τι καὶ δαψιλὲς ἦν,	ἡμέτερον	ἦν τῶν στρατηγῶν, οἳ πάντα
[4, 120]	ἐχθὲς ἀντειλήφαμεν αὐτῶν καὶ τῶν	ἡμετέρων	ἴσως ἱκανώτερα· οἱ μὲν γὰρ
[4, 117]	οἱ μὲν διήρπασαν δύο τῶν	ἡμετέρων	στρατοπέδων ὄντων τὸ ἕτερον, ἡμεῖς
[4, 92]	τόδε ἐν τοῖς εἰρηνικοῖς ἐφ'	ἡμῖν	ἀντιλαμβάνετε αὐτοί, προβουλευούσης μὲν τῆς
[4, 120]	πολέμια αὐτὰ ἐπ' ἐκείνοις κρατοῦσιν	ἡμῖν	ἀποδώσει. Καὶ εἰ ἐπειγόμεθα αὐτὰ
[4, 99]	ἐσφοραῖς καὶ προγραφαῖς τῆς Ἰταλίας.	Ἡμῖν	δὲ ἐκ πολλῆς φροντίδος καὶ
[4, 100]	τε καὶ Μοῦρκος καὶ Δομίτιος.	Ἡμῖν	δὲ καὶ εἰσὶ καὶ φέρονται
[4, 94]	μικρόν, Ἀντωνίου τὸ πλῆθος ἐφ'	ἡμῖν	δημοκοπήσαντος, ἡ βουλὴ καὶ ἀρχὰς
[4, 68]	ἔργου. Θεοὺς δ' ὠμόσατε, ὅτε	ἡμῖν	ἔναγχος διὰ Γαΐου Καίσαρος συνετίθεσθε
[4, 126]	σιδήρῳ καὶ ἀπονοία. Ἔχει δὲ	ἡμῖν	ἐπείξεως ὧδε τὰ παρόντα, ὡς
[4, 70]	εἰκὸς ἦν, εἰ καὶ μηδὲν	ἡμῖν	ἐς ἀλλήλους ὑπῆρχεν, ἀλλὰ νῦν
[4, 97]	τὰ ἡμέτερα ᾕρημένους καὶ συνευχομένους	ἡμῖν	ἐς τὰ λοιπὰ καὶ συναιρομένους.
[4, 70]	ἀντικεκόμισθέ που, καταλογίζῃ, ὅτι δὲ	ἡμῖν	ἐς τὴν ἐλευθερίαν καὶ σωτηρίαν
[4, 100]	ὄντος ὄπισθεν ἐχθροῦ· ὥστ' ἐφ'	ἡμῖν	ἔσται καὶ ταχύνειν τὸ ἔργον
[4, 70]	βουλῆς, ἐν ᾧ πάντας ὑπακούειν	ἡμῖν	ἔταξε τοὺς τοῦ Ἰονίου πέραν.
[4, 90]	ἀκριβέστατα, καὶ δι' αὐτὸ συστρατεύεσθε	ἡμῖν	ἑτοίμως, δοκεῖ δὲ καὶ νῦν
[4, 98]	εἰ τόδε καὶ οἱ πολεμοῦντες	ἡμῖν	ἐφρόνουν, ἐνῆν ἀκινδύνως ἅπασι τὰ
[4, 99]	κατὰ νώτου Πομπήιόν τε ὁμογνώμονα	ἡμῖν	ἔχομεν ἐν Σικελίᾳ, καὶ Μοῦρκος
[4, 10]	ἐχθροὺς ἐπιλεξόμεθα πάντας, ὅσοι διηνέχθησαν	ἡμῖν	ἢ ἐπεβούλευσαν, οὐδὲ ἐκ πλούτου
[4, 99]	καὶ πλέονα καὶ ἀμείνονά ἐστιν	ἡμῖν	ἢ τοῖς πολεμίοις, μάθετε οὕτως.
[4, 9]	διδόντας ὄψεσθε. Τῶν δὲ μεγίστων	ἡμῖν	ἠνυσμένων καὶ ὑπὸ χερσὶν ὄντων,
[4, 94]	τῶν μεγίστων καὶ ἡγεμονίας ἔδοσαν	ἡμῖν	καὶ γῆς ἀπέφηναν ἡγεῖσθαι πάσης
[4, 90]	τοῦ πολέμου καλλίστην τε οὖσαν	ἡμῖν	καὶ δικαιοτάτην τὴν πρόφασιν. ~Ἡμεῖς
[4, 118]	μὴ ἀδοξῆτε, εἰ προσπαίξονταί τε	ἡμῖν	καὶ προκαλοῦνται, οὐκ ἀμείνονες ὄντες,
[4, 96]	ἔχομεν ἐς ἀμοιβὰς μείζονας. Οὕτως	ἡμῖν	καὶ τὸ δαιμόνιον, ὡς δίκαια
[4, 91]	ἄνδρα, εἰ καὶ φίλος ἦν	ἡμῖν	καὶ χρήσιμος, τά τε κοινὰ
[4, 99]	μέχρι Μήδων καὶ Παρθυαίων. Καὶ	ἡμῖν	μὲν ἐκ μετώπου μόνον εἰσὶ
[4, 38]	προύγραψαν οὕτως· Ἐπεὶ Μεσσάλαν ἀπέφηναν	ἡμῖν	οἱ προσήκοντες αὐτῷ μηδὲ ἐπιδημεῖν,
[4, 100]	Εὐφράτην, καὶ τάδε ἀκωλύτως, οὐδενὸς	ἡμῖν	ὄντος ὄπισθεν ἐχθροῦ· ὥστ' ἐφ'
[4, 70]	~Σὺ δέ, εἰ μέν ποτε	ἡμῖν	περικτωμένοις τι συνεπράξατε, ὧν εὐεργεσίας
[4, 70]	τοιούτων ἔργων καὶ λογισμῶν συνθήκας	ἡμῖν	προφέρετε, γενομένας μὲν ὑμῖν καὶ
[4, 9]	ἡμᾶς τε καὶ τοὺς ὑφ'	ἡμῖν	στρατοὺς ἐψηφίζοντο εἶναι. ~Κἀκεῖνοι μὲν
[4, 10]	~Κἀκεῖνοι μὲν τοσάσδε πολιτῶν μυριάδας	ἡμῖν	συναπώλλυον, οὔτε θεῶν νέμεσιν οὔτε
[4, 99]	διαπλέοντες ἐνοχλοῦσι πολλά, καθαρευούσης πολεμίων	ἡμῖν	τῆς ὄπισθεν γῆς καὶ θαλάσσης.
[4, 91]	τὴν εἰρήνην ἐπίμεμπτος ἦν, οὐχ	ἡμῖν	τοῖς φίλοις, ἐπεὶ κἀν τούτοις
[4, 92]	ἔτος ἕκαστον, οὓς ἐβούλεσθε, διοισομένους	ἡμῖν	ὑπὲρ ὑμῶν, εἰ δέοι. Καὶ
[4, 118]	ὀπίσω θάλασσαν ἀφορῶν, ἣ τοσαύτας	ἡμῖν	ὑπηρεσίας καὶ τροφὰς ἐπιπέμπουσα δίδωσιν
[4, 116]	τὰ δὲ ἔπασχον. Νῆές τε	ἡμίφλεκτοι	μέχρι πολλοῦ περιέπλεον, ἄνδρας ἔχουσαι
[4, 57]	περιθέων. Οἱ δὲ τότε μὲν	ἠμύνοντο	αὐτοὺς ἀπὸ τῶν τεγῶν, εὐθὺς
[4, 10]	τόδε δι' ὑμᾶς οὐχ ἧσσον	ἡμῶν·	ἀνάγκη μὲν γὰρ ἡμῶν διαφερομένων
[4, 67]	μεγάλου συνεμαχήσαμεν, ὧν εἰσὶν ὑπὲρ	ἡμῶν	ἀνάγραπτοι στῆλαι παρ' ὑμῖν. ~Τάδε
[4, 94]	καθ' ὑπόκρισιν ἀταξίας καὶ οὐδ'	ἡμῶν	ἀξιούντων διὰ γέρα τῇ πόλει
[4, 10]	ἀξιώσεως οὐδ' ὅσους ἕτερος πρὸ	ἡμῶν	αὐτοκράτωρ ἔκτεινε, τὴν πόλιν κἀκεῖνος
[4, 119]	συμφορῶν ἐστιν ἀπόδειξις. Ὅταν οὖν	ἡμῶν	αὐτοὺς προκαλουμένων μὴ δέχωνται μηδὲ
[4, 97]	ἐν ταῖς προγραφαῖς ἐπέδειξαν ἤδη,	ἡμῶν	δὲ οὐδέν, ἀλλ' ἢ μόνον
[4, 10]	ἧσσον ἡμῶν· ἀνάγκη μὲν γὰρ	ἡμῶν	διαφερομένων ὑμᾶς πάντας ἐν μέσῳ
[4, 117]	τῆς ἐπὶ τοῦ λαιοῦ βλάβης	ἡμῶν.	Δυνηθέντες δ' ἂν ὅλον ἐργάσασθαι
[4, 91]	δοκεῖν αὐτὸν δι' ἔχθραν ὑφ'	ἡμῶν	ἐπιβεβουλεῦσθαι. Τὰ δὲ ἐς τὴν
[4, 126]	στρατόπεδα καὶ τὰ νικητήρια παρ'	ἡμῶν.	Ἔσται δὲ ταῦτα, ἢν πρῶτον
[4, 69]	ἔχοντες ὑποκρίνεσθε ἐξίστασθαι τοῖς ἐμφυλίοις	ἡμῶν.	Ἔστι δὲ ἐμφύλια μέν, εἰ
[4, 8]	καταπλήξαντες ἐπάγουσι τῇ πατρίδι καθ'	ἡμῶν.	~Ἡμεῖς δὲ αὐτῶν τοὺς μὲν
[4, 91]	ἦν· ἅπερ ἅπαντα οἱ πατέρες	ἡμῶν	ἥρμοσαν, ὅτε τοὺς βασιλέας ἐκβαλόντες
[4, 11]	λαμβανόντων οὐδεὶς ἐγγεγράψεται τοῖς ὑπομνήμασιν	ἡμῶν,	ἵνα μὴ κατάδηλος ᾖ Ὧδε
[4, 8]	στρατὸν ἐξ αὐτῶν ἀγείρουσι καθ'	ἡμῶν	καὶ ἕτερον αἰτοῦσι παρὰ βαρβάρων
[4, 9]	ὀπίσω καταλιπεῖν, ἐπιβησομένους ταῖς ἀπουσίαις	ἡμῶν	καὶ τὰ συμβαίνοντα τοῦ πολέμου
[4, 119]	πολέμιοι μερίζονται, ὡς διώξαντές τινας	ἡμῶν	καὶ τὸ στρατόπεδον διαρπάσαντες, ἔργῳ
[4, 68]	καὶ γένους ἕνεκα καὶ ἀξιώσεως	ἡμῶν	καὶ τύχης ἐς τὸ νῦν
[4, 123]	κατὰ συστάσεις διαπυνθανομένου· τί κατέγνωκεν	ἡμῶν	ὁ στρατηγός; Τί ἔναγχος ἡμάρτομεν
[4, 32]	μὲν δή τι καὶ πρὸς	ἡμῶν,	οἷον ὑπὸ τῶν ἀνδρῶν, ἠδικῆσθαί
[4, 90]	ὑμῶν τε τῶν στρατευομένων καὶ	ἡμῶν,	οὓς ἐπὶ τοῦ βήματος τοῦδε
[4, 9]	ποιήσασθαι, ἄρξαντάς γε τοῦ καθ'	ἡμῶν	πολέμου, ὅτε πολεμίους ἡμᾶς τε
[4, 96]	προγεγραμμένοι. λόγῳ καὶ Πομπήιος μεθ'	ἡμῶν	προεγράφη, πόρρω μὲν ὢν περὶ
[4, 118]	δ' ἀντιμηχανησώμεθα αὐτοῖς τὸν λιμὸν	ἡμῶν	προπολεμεῖν, ἵν' ἀσθενεστέροις καὶ τετρυμένοις
[4, 33]	ἅπασιν ἀνθρώποις, αἱ δὲ μητέρες	ἡμῶν	ὑπὲρ τὴν φύσιν ἐσήνεγκάν ποτε
[4, 124]	προθυμίᾳ, τάχα τι λαμπρὸν ἐργασομένου,	ἢν	δ' ἀντιπίπτῃ τι παρὰ τὴν
[4, 103]	καὶ ἀνυδρίας καὶ ὕλης πυκνῆς·	ἢν	δὲ ἐθέλωσιν ὕδωρ τε ἐπάγεσθαι
[4, 70]	τῶν συνθηκῶν ὄντες πολεμήσομεν ὑμῖν,	ἢν	μὴ ἐς πάντα κατακούητε. ~Τοιαῦτα
[4, 66]	καὶ Ῥόδιοι τὰ ἐκείνων προτιμῶντες,	ἢν	μὴ θᾶσσον ἀνέχωνται τῶν κελευομένων.
[4, 126]	παρ' ἡμῶν. Ἔσται δὲ ταῦτα,	ἢν	πρῶτον μὲν ἐμβάλλοντες αὐτοῖς μνημονεύωμεν
[4, 118]	ἐπιπέμπουσα δίδωσιν ἀκινδύνου νίκης ἐπιτυχεῖν,	ἢν	ὑπομένητε καὶ μὴ ἀδοξῆτε, εἰ
[4, 121]	τῶν ἀναγκαίων διελάμβανε. Λόφος δὲ	ἦν	ἀγχοτάτω τοῦ Κασσίου στρατοπέδου, δυσχερὴς
[4, 13]	δὴ πάντων, ὅσα τέως ὕπουλα	ἦν,	ἀθρόα τότε ἐγίγνετο καὶ ἀθέμιστος
[4, 127]	ἐφ' οὓς παραγένοιντο. Καὶ πᾶσιν	ἦν	αἰδὼς ἀξίοις τε φανῆναι τῶν
[4, 89]	ἰσχυροτάτῃ σφίσι φανείσῃ· καὶ θάρσος	ἦν	ἀμφοτέροις αὐτίκα καὶ ἐλπὶς ἰσχυρά,
[4, 13]	ἐγίγνετο πάντα ὁμοῦ. ~Εὐθὺς οὖν	ἦν	ἀνά τε τὴν χώραν καὶ
[4, 110]	τὸ στρατόπεδον ἐξεῖλον, ὃ κοινὸν	ἦν	Ἀντωνίῳ τε καὶ Καίσαρι, Καίσαρος
[4, 91]	ἀριστοκρατικὸς κύριος οὔτε δημοτικὸς ἔτι	ἦν·	ἅπερ ἅπαντα οἱ πατέρες ἡμῶν
[4, 103]	Σαπαίων κατεῖχον ἰσχυρῶς. Καὶ πάλιν	ἦν	ἄπορα τοῖς ἀμφὶ τὸν Βροῦτον,
[4, 54]	τὸ κράτιστον αὐτῆς. Μασανάσσης δ'	ἦν	Ἀραβίωνος τοῦδε πατήρ, Ἰόβα σύμμαχος,
[4, 123]	προθύμου στρατοῦ. Αἴτιον δὲ τούτων	ἦν	αὐτὸ τὸ Βροῦτον ἐπιεικῆ καὶ
[4, 134]	στρατὸς αὐτίκα συνέκοψε, δαιμόνια δ'	ἦν	αὐτοῖς ἄρα καὶ τάδε, Κάσσιον
[4, 14]	ἐπιεικεῖς ἐτεθήπεσαν ὑπὸ ἐκπλήξεως, καὶ	ἦν	αὐτοῖς παραλογώτερον, ὅτε μάλιστα ἐνθυμηθεῖεν,
[4, 1]	ἐπὶ Μακεδονίαν ἁπάσης, καὶ στρατὸς	ἦν	αὐτοῖς πολύς, ἱππικός τε καὶ
[4, 115]	τέλη Καίσαρι, καὶ τὸ διώνυμον	ἦν	αὐτῶν, τὸ Ἄρειον, ὃ ἐπὶ
[4, 52]	καὶ ἄλλα παραλιπόντι τοιάδε μάλιστα	ἦν·	γιγνομένων δὲ τούτων ἐν Ῥώμῃ,
[4, 125]	ἐς τοὺς πολεμίους ἀφιέμενα ἐπιδέξια.	Ἦν	δὲ ἑκατέρωθεν παρακέλευσίς τε πάντων
[4, 12]	δυσελπιστίαν, μηδένα ῥύσεσθαί τινα προσδοκᾶν.	Ἦν	δὲ καὶ Θωράνιος ἐν τοῖς
[4, 106]	ἓν εἶναι τὰ δύο στρατόπεδα.	Ἦν	δὲ καὶ παρ' αὐτὸ ποταμός,
[4, 108]	ἀγοραῖς ἐλπίζοντες ἐκτρύσειν τοὺς πολεμίους.	Ἦν	δὲ τὰ μὲν πεζὰ ἑκατέροις
[4, 70]	οὐ συμμαχεῖτε, ἐπιλανθάνῃ· οὓς εἰκὸς	ἦν,	εἰ καὶ μηδὲν ἡμῖν ἐς
[4, 71]	θαυμάσαντες ἀντανήγοντο, καὶ τὸ ἔργον	ἦν	ἑκατέρωθεν ἰσχύος τε καὶ δυνάμεως·
[4, 112]	τὸ στρατόπεδον ἐπόρθει. Φόνος τε	ἦν	ἑκατέρων ποικίλος· ὑπὸ δὲ μεγέθους
[4, 15]	καὶ θριάμβους. Οὕτως ὁ καιρὸς	ἦν	ἐκεῖνος ἐπίδειξις παραδοξολογίας. ~Καὶ τάδε
[4, 106]	γὰρ ἑκατέρωθεν αὐτῶν, τῇ μὲν	ἦν	ἕλη καὶ λίμναι μέχρι τοῦ
[4, 122]	τὰ ἀρκοῦντα ἐκομίζετο, οὔτε τις	ἦν	ἐλπὶς ἐκ θαλάσσης, ναυκρατούντων πανταχῇ
[4, 29]	καὶ σύσκιον, ἄντρον τε καλὸν	ἦν	ἐν αὐτῇ καὶ βαθύ, καὶ
[4, 136]	ἐς τὴν Θάσον παρέδοσαν, ὅσα	ἦν	ἐν Θάσῳ χρήματά τε καὶ
[4, 73]	δ' ἔτι τούτων ἄφνω Κάσσιος	ἦν	ἐν μέσῃ τῇ πόλει μετ'
[4, 12]	ἀπὸ Λατίνης μεταβαλεῖν. ~Πρῶτος δ'	ἦν	ἐν τοῖς προγράφουσι Λέπιδος, καὶ
[4, 106]	ἐν Ἐπιδάμνῳ, καὶ τὸ πεδίον	ἦν	ἐναγωνίσασθαι καλὸν καὶ οἱ κρημνοὶ
[4, 112]	διεσκίδνατο ἀκόσμως. Καὶ τὸ ἔργον	ἦν	ἐντελὲς ἑκατέροις καὶ ὅμοιον· Βροῦτός
[4, 60]	ὡς δέ οἱ τάδε ἕτοιμα	ἦν·	ἐπῄει τῇ Συρίᾳ, κατὰ μὲν
[4, 49]	μετ' οὐ πολὺ καὶ στρατηγὸς	ἦν	ἐπὶ Ἀντωνίῳ περὶ Ἄκτιον. Ἐστρατήγει
[4, 102]	περιπλεῖν ἔπεμπον, ἣ πάλαι μὲν	ἦν	ἐρημοτάτη, καίπερ εὔγεως οὖσα, τῶν
[4, 106]	λόφων, τὰ ὀκτὼ στάδια, δίοδος	ἦν	ἐς τὴν Ἀσίαν τε καὶ
[4, 15]	ἀντιλαβεῖν τὰ ἀγαθά. Ἴση δ'	ἦν	ἑτέρων σπουδὴ καὶ ἀρετή, γυναικῶν
[4, 72]	παρεσκεύαστο αὐτοῖς ἐς πολιορκίαν. Ὅθεν	ἦν	εὔδηλον ἁλώσεσθαι τάχιστα τὴν πόλιν
[4, 12]	τι ἄλλο ἐς φυγὴν ὕποπτον	ἦν	ἢ ἐς λαθραίους καταφυγάς· τήν
[4, 73]	φυγὴν ἐπέταττεν. Χρήματα δὲ ὅσα	ἦν	ἢ χρυσὸς ἢ ἄργυρος ἐν
[4, 46]	ἱκανῆς ἑκατέρῳ γενομένης σημεῖά τε	ἦν	ἤδη καὶ ὅπλα καὶ ὄψις
[4, 83]	λῃστεύειν αὐτῷ συνιόντων χείρ τε	ἦν	ἤδη καρτερὰ καὶ ἐξεφαίνετο Πομπήιος
[4, 83]	αὐτῷ πλήθους γενομένου, ἔργα τε	ἦν	ἤδη λῃστηρίου δυνατώτερα καὶ ὄνομα
[4, 122]	ἀμφὶ τὸν Καίσαρα, καὶ λιμὸς	ἦν	ἤδη σαφής, ἔς τε μέγεθος
[4, 120]	Εἰ δέ τι καὶ δαψιλὲς	ἦν,	ἡμέτερον ἦν τῶν στρατηγῶν, οἳ
[4, 91]	ἕνα ἄνδρα, εἰ καὶ φίλος	ἦν	ἡμῖν καὶ χρήσιμος, τά τε
[4, 72]	τε καὶ Ῥοδίων ναυμαχίας τέλος	ἦν,	καὶ αὐτὴν γιγνομένην ὁ Κάσσιος
[4, 6]	θόρυβος ἀνὰ τὴν νύκτα πᾶσαν	ἦν	καὶ βοαὶ καὶ διαδρομαὶ μετ'
[4, 6]	τοὺς μάλιστα δυνατούς, ἐν οἷς	ἦν	καὶ Κικέρων, ἔδοξε προανελεῖν ἐπιπέμψαντας
[4, 129]	στρατόπεδον· ὁ δὲ Ἀντώνιος πάντα	ἦν	καὶ πᾶσιν ἐνέπιπτε, τοῖς τε
[4, 128]	παρηγορίας στρατηγοῦ βεβιασμένου. Φόνος δὲ	ἦν	καὶ στόνος πολύς, καὶ τὰ
[4, 133]	Βροῦτος, ὅπῃ γίγνοιτο, καὶ φιλοθεάμων	ἦν	καὶ φιλήκοος, ἅτε καὶ φιλοσοφήσας
[4, 107]	ἀπὸ τῶν πολεμίων. Καὶ εὐθὺς	ἦν	κατάδηλος ἡ τῶν στρατοπέδων ἐλάττωσίς
[4, 4]	ἐν Ῥώμῃ πολλὰ καὶ φοβερὰ	ἦν.	Κύνες τε γὰρ ὠρύοντο ὁμαλῶς
[4, 135]	ἐξεπίτηδες ἐμαχέσαντο μέχρι θανάτου· ὧν	ἦν	Λεύκιός τε Κάσσιος, ὁ ἀδελφιδοῦς
[4, 52]	ἐν κεφαλαίῳ συναγαγόντι φράσαι, τοιάδε	ἦν.	~Λιβύης Ῥωμαῖοι τὴν μὲν ἔτι
[4, 22]	δύο ὁμοῦ προγραφέντες, οἷς ὄνομα	ἦν	Λιγάριοι, ἐκρύπτοντο ὑπὸ ἰπνῷ, μέχρι
[4, 58]	τὸν Ἰούλιον συνηκόντισε. Καὶ εὐθὺς	ἦν	μετάνοια καὶ δέος ἐκ τοῦ
[4, 77]	μὴ συνεσπέσοιεν οἱ πολέμιοι, φθόρος	ἦν	Ξανθίων πολὺς ἀμφὶ ταῖς πύλαις
[4, 15]	κατ' ἐπιβουλήν, ἀπώλλυντο. Καὶ δῆλος	ἦν	ὁ μὴ προγραφεὶς νέκυς, ὅτε
[4, 133]	δὲ δὴ μάλιστα πάντων ἀδοκητότατον	ἦν,	ὁ στρατὸς ὁ πλείων ὅδε
[4, 31]	οἰκίαις διεφορεῖτο, καὶ οὐ πολὺς	ἦν	ὁ τὰ χωρία ὠνούμενος, οἱ
[4, 116]	ἐπὶ τὴν γῆν. Πολὺ δ'	ἦν,	ὃ καὶ τοῖς πολεμίοις ἑαυτὸ
[4, 17]	ἐς τὰς φυλακὰς ἐμβαλεῖν. Καὶ	ἦν	ὅδε ὁ δήμαρχος ὁ τὸν
[4, 36]	τοῖς προγεγραμμένοις ἀπαντῶντα τοιάδε μάλιστα	ἦν·	ὅσα δὲ ἐκ παραλόγου τισὶν
[4, 13]	τὸν οἰκέτην τιθεμένων. Οἴκτιστον δὲ	ἦν,	ὅτε καὶ ταῦτα ὑποστάντες οὐκ
[4, 134]	Ὅ γε οὐδὲ ἁπλοῦν ἄγος	ἦν	οὐδὲ ἐν ὀλίγῳ· καὶ γὰρ
[4, 91]	δὲ ἐς τὴν εἰρήνην ἐπίμεμπτος	ἦν,	οὐχ ἡμῖν τοῖς φίλοις, ἐπεὶ
[4, 14]	ἐλεηθεῖεν. ~Ἰδέα τε πᾶσα κακῶν	ἦν,	οὐχ ὡς ἐν στάσεσιν ἢ
[4, 64]	τὰ ἐλεύθερα· καὶ πρῶτα μὲν	ἦν	παρθένοι τε καὶ παῖδες, ἐπὶ
[4, 7]	ἐσῆλθον, αὐτίκα μὲν ἡ πόλις	ἦν	πλήρης ὅπλων τε καὶ σημείων
[4, 128]	μεταίχμιον συμπεσόντες ἀλλήλοις ἐπολέμουν· καὶ	ἦν	σιγὴ βαθυτάτη. Φυγόντος δὲ τοῦ
[4, 128]	σημεῖα ἑκατέρωθεν ἐπῇρτο, καὶ ἔφοδος	ἦν	σοβαρά τε καὶ ἀπηνής. Τοξευμάτων
[4, 133]	Βρεντέσιον καὶ πρὸ πείρας ἀπολιπόντες·	ἦν	τε πρόφασις αὐτοῖς τῶν πόνων,
[4, 18]	φυγών, ᾧ βραχὺ καὶ εὐτελὲς	ἦν	τέγος ἐν προαστείῳ καὶ διὰ
[4, 128]	τοῖς ἐπὶ τοῦ μετώπου καινὸς	ἦν.	Τέλος δὲ οἱ τοῦ Καίσαρος,
[4, 134]	οὖσιν αὐτοῖς ἀντίθετον ἐς ἅπαντα	ἦν	τὸ ἄγος τὸ ἐς Καίσαρα.
[4, 7]	ἐπὶ ῥητῷ κέρδει φέρεσθαι· καὶ	ἦν	τὸ κέρδος ἐλευθέρῳ μὲν ἀργύριον,
[4, 57]	τῶν εἰρημένων ἀναλαβόντι ἐς ὑπόμνημα,	ἦν	τοιάδε. Ἐπειδὴ Γάιος Καῖσαρ ἀνῄρητο,
[4, 75]	τοῦτον ἐς ὑπόμνησιν ἀναλαβόντι ἄνωθεν,	ἦν	τοιάδε. Ἐπειδὴ παρὰ Ἀπουληίου στρατιάν
[4, 114]	ἐργάσασθαι. ~Κασσίῳ μὲν δὴ τέλος	ἦν	τοῦ βίου κατὰ τὴν αὐτοῦ
[4, 57]	ἁπάσαις. ~Τοῦτο μὲν δὴ τέλος	ἦν	τῷ περὶ Λιβύην Σεξστίου καὶ
[4, 12]	ἐψηφίσαντο. Τρίτος δὲ καὶ τέταρτος	ἦν	τῶν ἐν ἑτέρῳ πίνακι προκειμένων
[4, 115]	τὴν ὀλιγότητα κυκλούμεναι. Ἔργα δ'	ἦν	τῶν κινδυνευοντων πολλὰ καὶ ποικίλα,
[4, 12]	ὁ Λεπίδου Παῦλος, καὶ δεύτερος	ἦν	τῶν προγραφόντων Ἀντώνιος καὶ δεύτερος
[4, 120]	τι καὶ δαψιλὲς ἦν, ἡμέτερον	ἦν	τῶν στρατηγῶν, οἳ πάντα ἐσμὲν
[4, 101]	καὶ περὶ σφῶν, ὅσα εἰκὸς	ἦν,	ὑπισχνοῦντο. Οἱ δὲ αὐτοῖς τὴν
[4, 95]	τίς ἐστι πάντων, ὅσα τέως	ἦν	ὕπουλα, καὶ ἀνδρολήψια αἰφνίδια καὶ
[4, 47]	ἐν τῇ πατρίδι, Οὐάρρων δὲ	ἦν	φιλόσοφός τε καὶ ἱστορίας συγγραφεύς,
[4, 93]	ἐπικουρῆσαι τοῖς δημάρχοις ὑμῶν ὑβριζομένοις,	ἥν	τινα ἀΐδιον ὑμῶν αὐτῶν ἀρχὴν
[4, 7]	καὶ Καίσαρος, ἴσον ἰσχύουσαν ὑπάτοις,	ἣν	ἄν τις Ἑλλήνων ἁρμοστὰς ὀνομάσειεν,
[4, 53]	καλοῦσι παλαιάν, ὅσην Καρχηδονίους ἀφείλοντο·	ἣν	δὲ Ἰόβας εἶχεν, ὕστερόν τε
[4, 97]	μὲν ὑπὲρ δυναστείας καὶ τυραννίδος,	ἣν	ἐν ταῖς προγραφαῖς ἐπέδειξαν ἤδη,
[4, 2]	τε καὶ Ἀντωνίῳ καὶ Καίσαρι,	ἣν	ἐπὶ πενταετὲς αὐτοὺς ἄρχειν, ἴσον
[4, 104]	ὁδὸν ἄνυδρον ἐλθόντος στρατοῦ τοσοῦδε,	ἣν	οὐδὲ θηρίον ᾤετο ὁδεύσειν διὰ
[4, 95]	Ἐς δὲ τὴν ἀγοράν, ἐς	ἣν	οὐδενὸς πολεμίου κεφαλήν, ἀλλὰ ὅπλα
[4, 2]	τῆς συναφοῦς τοῖς Πυρηναίοις ὄρεσιν,	ἣν	παλαιὰν ἐκάλουν Κελτικήν· ταύτης δὲ
[4, 68]	παίδευσιν καὶ διατριβὴν καὶ ἑστίαν,	ἣν	ᾤκησας, καὶ τοὐμὸν διδασκαλεῖον αὐτὸ
[4, 8]	πολεμίους ἀναγράψασιν ἡμᾶς ὧδε ἀθρόως	ἠναγκαζόμεθα	χρῆσθαι. Νῦν δέ, ἐξ ὧν
[4, 119]	συναναγκάσατε αὐτοὺς αὖθις, ὥσπερ ἐχθὲς	ἠναγκάσατε,	αἰσχρὸν ἡγούμενοι δεδιότων ἐλασσοῦσθαι καὶ
[4, 59]	προπεπυσμένον, ἄφνω περιέλαβέ τε καὶ	ἠνάγκασε	προσθέσθαι οἱ καὶ παραδοῦναι τὸν
[4, 33]	οὐδὲ Μάριος ἡμᾶς οὐδὲ Κίννας	ἠνάγκασεν	οὐδὲ Σύλλας, ὁ τυραννήσας τῆς
[4, 32]	θυρῶν ἀπωθούμεναι χαλεπῶς τὴν ὕβριν	ἤνεγκαν,	καὶ ἐς τὴν ἀγορὰν ἐπὶ
[4, 26]	δὲ ἀσφαλῶς ἑαυτὸν ἐπικρύψας οὐκ	ἤνεγκε	τὴν πονηρίαν τῆς διαίτης, ἀλλὰ
[4, 27]	καταδικάζουσαν φερόντων, μόνος τὴν ἀπολύουσαν	ἤνεγκε	φανερῶς, ἐκλαθόμενος τῆς μεγαλόφρονος ἐλευθεριότητος,
[4, 93]	προσαγορεῦσαι. Ὃ καὶ μάλιστα ἐπαχθῶς	ἤνεγκεν	ἡ βουλὴ δι' ὑμᾶς· ὑμετέρα
[4, 28]	καὶ ἐπὶ τῷδε θανάτῳ καταδικαζόμενος	ἠνείχετο.	Ὡς δὲ αὐτὸν ἔμελλον καὶ
[4, 102]	Χαλκιδέων καταλαβόντων καὶ θαλάσσῃ χρωμένων,	ἤνθει	ταῖς ἐμπορίαις καὶ γεωργίαις, χαιρόντων
[4, 103]	νῦν ἄρχεσθαι καὶ ἀνακυκλεύειν τὰ	ἠνυσμένα,	ὀψὲ καὶ τοῦ χρόνου καὶ
[4, 9]	ὄψεσθε. Τῶν δὲ μεγίστων ἡμῖν	ἠνυσμένων	καὶ ὑπὸ χερσὶν ὄντων, Ἰβηρίας
[4, 137]	καὶ δυοῖν πεζομαχίαιν τηλικοῦτον ἔργον	ἤνυστο,	οἷον οὐχ ἕτερον ἐγένετο πρὸ
[4, 83]	ὤν, ἐπεφαίνετο ἄφνω καὶ ἀφιπτάμενος	ἠνώχλει	καὶ πόλεις ἤδη τινὰς ᾕρει
[4, 94]	καὶ ὅτι μικρὰ τὴν τυραννίδα	ἠνώχλει	λανθάνων περὶ Ἰβηρίαν, κατεκάλεσέ τε
[4, 87]	πλέοσι καὶ στρατῷ πολλῷ διαπλέοντες	ἠνώχλουν,	Δεκίδιος δὲ καὶ Νωρβανός οὓς
[4, 103]	τετάρτῃ δὲ ἐπὶ Ἁρπησσὸν ποταμὸν	ἥξειν,	ἐκπίπτοντα ἐς τὸν Ἕρμον, ὅθεν
[4, 24]	θεραπαίναις τὸ ὕποπτον, μεθ' ἡμέραν	ἥξειν	ἔφη. Καὶ γενομένης ἡμέρας ἡ
[4, 119]	ἐπιούσαις ἑκόντας αὐτοὺς ἐς μάχην	ἥξειν.	Ὃ σαφεστάτη πίστις ἐστὶ τῆς
[4, 97]	ὁρῶσιν ἡμᾶς Γάιον μέν, ὅτι	ἠξίου	μόνος ἄρχειν, ἀνῃρηκότας, τοὺς δὲ
[4, 129]	ὑπέστη καὶ ὡς Βροῦτος ὢν	ἠξίου	πρὸς Ἀντώνιον ἀντὶ τοῦ Καίσαρος
[4, 18]	δὲ παρ' Ἀντωνίῳ, τοὺς λοχαγοὺς	ἠξίου	τὴν σφαγὴν ἐπισχεῖν οἱ πρὸς
[4, 40]	ἐπέδραμε καὶ ὡς ὁδῷ χρώμενος	ἠξίου	τὸν ὁπλίτην φείδεσθαι γυναικῶν. Ὁ
[4, 123]	δὲ οὐδὲν ἄλλ' ἢ συστρατηγεῖν	ἠξίουν	διὰ πραυυτητα. Τέλος δὲ τοῦ
[4, 66]	Μύνδον ὅμως, οἳ τὸν Κάσσιον	ἠξίουν	μήτε Ῥόδου καταφρονεῖν, πόλεως ἀμυναμένης
[4, 101]	τε τροφῆς ὑπὸ τῶν στρατηγῶν	ἠξιοῦντο,	μέχρι πρὸ μιᾶς τῆς μάχης
[4, 51]	τιμῆς παρ' ἑκατέρῳ καὶ στρατηγίας	ἠξιοῦτο.	Ἐπὶ δὲ ἐκείνοις αὐτὸν ὁ
[4, 37]	εἰρήνης ὕστερον γενομένης καλούμενος ἐπανελθεῖν	ἠξίωσε.	Λεύκιον δέ, τὸν Ἀντωνίου θεῖον,
[4, 122]	ἐκείνων στρατοπέδοις. ~Τὸ δὲ ἔργον	ἤπειγε	τοὺς ἀμφὶ τὸν Καίσαρα, καὶ
[4, 43]	αὐτὸν ἀφελόμενοι διὰ τὸ γέρας,	ἠπείγοντο	μάτην ἐς τὸ ἄστυ, ὁ
[4, 40]	πόθῳ τῆς γυναικός. ~Ἀπουληίῳ δὲ	ἠπείλησεν	ἡ γυνὴ καταμηνύσειν αὐτόν, εἰ
[4, 100]	θαλάττης ἔκ τε νήσων καὶ	ἠπείρων	ἁπασῶν, ὅσαι ἀπὸ Θρᾴκης ἐπὶ
[4, 131]	τούτων ἐχόντων, ἐκάλει Στράτωνα τὸν	Ἠπειρώτην,	ὄντα φίλον ἑαυτῷ, καὶ ἐγχειρεῖν
[4, 67]	ἐκ τούτων εἵλοντο σφίσι πρυτανεύειν,	ἥπερ	ἐστὶν ἀρχὴ παρ' αὐτοῖς μάλιστα
[4, 8]	καὶ πρῶτον ἀνδρῶν ὑπὲρ τοὺς	Ἡρακλείους	ὅρους ἀπλώτου θαλάσσης ἀποπειράσαντα, καὶ
[4, 18]	τοῦ πατρὸς καὶ ἐς ἀγορανομίαν	ᾑρέθη.	Ἀναλύοντα δὲ αὐτὸν ἐκ μέθης
[4, 83]	ἠνώχλει καὶ πόλεις ἤδη τινὰς	ᾕρει	βραχυτέρας τε καὶ μείζους. ~Καὶ
[4, 74]	τὸν πρότερον Καίσαρα, τότε μᾶλλον	ᾑρεῖτο	διὰ τὸν ἐκ Κασσίου φόβον.
[4, 123]	ἐκ τῆς ἀπορίας ἀπόνοιαν· καὶ	ᾑρεῖτο	πολιορκίας καὶ ἄλλου παντὸς ἀνέχεσθαι,
[4, 19]	Καιήτην πόλιν τῆς Ἰταλίας, καταχθεὶς	ἠρέμει.	Πλησιαζόντων δὲ τῶν ἐρευνωμένων (τοῦτον
[4, 17]	δὲ τῶν ὁπλιτῶν λοχαγὸς ἐκέλευεν	ἠρεμεῖν	κατακλιθέντας, τὸν δὲ Σάλουιον, ὡς
[4, 27]	ὅτι προγέγραπται, διωκόμενον ἄλλον ἰδὼν	ἤρετο	τὸν λοχαγὸν τὸν διώκοντα, τίς
[4, 112]	πολεμίων ἐτέτραπτο καὶ τὸ στρατοπεδον	ᾑρήκει,	Ἀντώνιός τε Κασσίου κρατῶν σὺν
[4, 97]	δημοκρατικοὺς καταπεφευγότας καὶ τὰ ἡμέτερα	ᾕρημένους	καὶ συνευχομένους ἡμῖν ἐς τὰ
[4, 57]	ἐστρατήγουν μὲν ἔτι τῆς πόλεως,	ᾕρηντο	δὲ ἐπὶ τῇ στρατηγίᾳ καὶ
[4, 32]	ἐς τοῦτο προκεχειρισμένης· Ὃ μὲν	ἥρμοζε	δεομέναις ὑμῶν γυναιξὶ τοιαῖσδε, ἐπὶ
[4, 32]	ὑμῶν κατεφύγομεν· ὃ δὲ οὐχ	ἥρμοζεν,	ὑπὸ Φουλβίας παθοῦσαι, ἐς τὴν
[4, 91]	ἅπερ ἅπαντα οἱ πατέρες ἡμῶν	ἥρμοσαν,	ὅτε τοὺς βασιλέας ἐκβαλόντες ἐπώμοσαν
[4, 49]	καὶ ἐς τὸ ἔπειτα παρέμεινεν·	ἦρξαν	γὰρ τὴν ἐπώνυμον ἀρχὴν ἐν
[4, 1]	τῆς ἐπιβουλῆς ἐπὶ τῷ Καίσαρι	ἦρξαν,	καὶ γῆς ἐκράτουν ἀπὸ Συρίας
[4, 117]	πολεμίων. Τῆς τε γὰρ μάχης	ἤρξατε	προθύμως, εἰ καὶ χωρὶς παραγγέλματος·
[4, 17]	κεφαλαίου διὰ τὸ μῆκος ἀναγράψω.	~Ἠρξατο	μὲν δὴ τὸ κακὸν ἐκ
[4, 91]	ὑμῶν καὶ στρατηγοῦντες ἐπὶ μέγα	ᾖρομεν	καὶ φίλοι διετελοῦμεν ὄντες, ὡς
[4, 120]	Ἀσίας πάνθ' ὅσα ἐβιάσαντο καὶ	ἥρπασαν,	ἐπήγοντο, ὑμεῖς δ' ὡς ἐκ
[4, 8]	τά τε κοινὰ τῶν χρημάτων	ἥρπασαν,	καὶ στρατὸν ἐξ αὐτῶν ἀγείρουσι
[4, 26]	ἐξελευθέρου, παιδικῶν οἱ γενομένου, προδοθεὶς	ἥρπασε	παρά του τῶν στρατιωτῶν ξίφος
[4, 20]	ἔτι νῦν ἀνήρ, καὶ ὅτε	ἦρχε	τὴν ὕπατον ἀρχήν, ἐς τὰ
[4, 84]	καὶ τῆς θαλάσσης ἄρχειν, καθὰ	ἦρχεν	αὐτοῦ καὶ ὁ πατήρ, ἐς
[4, 67]	Μιθριδάτην, ὑπὲρ ἐλευθερίας ἔπραξαν, ὑπὲρ	ἧς	δὴ καὶ σὺ φὴὴς τάδε
[4, 67]	γεγόναμεν, μηδὲ ἐκλάθῃ καλῆς ἱστορίας	ἧς	ἔμαθες ἐν Ῥόδῳ τε καὶ
[4, 129]	τήνδε ἄγραν, εἶπεν, ἀλλὰ ἀμείνονα	ἧς	ἐνομίζετε ἐθηρεύσατε, ὅσῳ κρείττων ἐχθροῦ
[4, 118]	δέος ἰώμενοι. Τὴν δὲ προθυμίαν,	ἧς	νῦν ὑμᾶς ἀξιῶ κρατεῖν, ἀθρόαν
[4, 103]	τε ἐνέπιπτε, μὴ δέοι σφᾶς	ἧς	ὑπερεωράκεσαν περιόδου νῦν ἄρχεσθαι καὶ
[4, 3]	τῆς πολεμίας δορίληπτοι γενόμεναι. Καὶ	ἦσαν	αἱ πόλεις ἄλλαι τε καὶ
[4, 98]	διδόμενοι μισθοὶ καὶ δωρεαὶ Καίσαρος	ἦσαν,	ἀλλὰ τοῦ κοινοῦ, ἐπεὶ οὐδὲ
[4, 137]	καρτερίας ὁμοίας, δυσκαταγώνιστοι παρ' αὐτὸ	ἦσαν	ἀλλήλοις. Οὐδὲ ὁρμῇ καὶ τόλμῃ
[4, 52]	καὶ τῶν πολέμων οἱ μείζους	ἦσαν	ἀμφί τε Λιβύην Κορνιφικίου πρὸς
[4, 135]	τὰ στρατεύματα αὐτῶν διῃρέθησαν· καὶ	ἦσαν	ἀμφὶ τοὺς μυρίους καὶ τετρακισχιλίους.
[4, 88]	ἀμφὶ τὰς ὀκτώ. Ἱππέες δὲ	ἦσαν	Βρούτῳ μὲν Κελτοὶ καὶ Λυσιτανοὶ
[4, 8]	ἀπιστίαν οἱ πονηροὶ δεόμενοι μὲν	ἦσαν	ἐλεεινοί, τυχόντες δὲ ἐγίγνοντο τῶν
[4, 5]	καλουμένων ἱππέων ἐς δισχιλίους. Καὶ	ἦσαν	ἐν αὐτοῖς ἀδελφοί τε καὶ
[4, 104]	οἱ Θρᾷκες ἄμφω διὰ στόματος	ἦσαν	ἐν τοῖς στρατοῖς, ὁ μὲν
[4, 58]	Μακεδονίαν ἐσβαλοῦντες. ~Καὶ οἱ μὲν	ἦσαν	ἐν τούτοις, Τρεβώνιον δὲ ἐν
[4, 107]	καὶ πλεονεξία. Οἱ μὲν γὰρ	ἦσαν	ἐπὶ κολωνῷ, οἱ δὲ ἐν
[4, 36]	μὲν οὖν φυγαὶ τοῖς δυναμένοις	ἦσαν	ἐς Κάσσιον ἢ Βροῦτον ἢ
[4, 71]	ναῦς ἀσθενεῖς ἐγίγνοντο, Ῥωμαίοις δ'	ἦσαν	ἐς κουφοτέρας εὔτονοι, μέχρι Ῥόδιαι
[4, 74]	μὲν δὴ Ῥοδίων συμφοραὶ τοιαίδε	ἦσαν,	καὶ Λεύκιος Οὐᾶρος αὐτοῖς μετὰ
[4, 108]	δὲ ἅμα τοῖς ἑκατέρων Θρᾳκίοις	ἦσαν	Καίσαρι μὲν καὶ Ἀντωνίῳ μύριοι
[4, 84]	δὲ νῆες ἐν τοῖς λιμέσιν	ἦσαν,	λαβὼν ἐξέπλευσε σὺν αἷς εἶχεν
[4, 128]	εὐτυχίαν νοὐ γὰρ ἐπίμεμπτοί γε	ἦσαν	οὐδὲ οἱ Βρούτειοἰ, τὴν φάλαγγα
[4, 56]	διέφυγεν· καὶ ὅσοι τῶν προγεγραμμένων	ἦσαν	παρὰ τῷ Κορνιφικίῳ, οἱ μὲν
[4, 127]	ἐν τῷ παρόντι ἀλλήλων ὅτι	ἦσαν	πολῖται οὐδὲ ἐπεμέμνηντο, ἀλλ' ὡς
[4, 92]	~Ὧν ἴσως ὑμεῖς οὐκ ἀκριβῶς	ᾐσθάνεσθε,	ἀλλὰ μόνην αὐτοῦ τὴν ἐν
[4, 112]	στρατιώταις· καὶ οὐδὲ τότε ἀλλήλων	ᾐσθάνοντο	οὐδὲ καθεώρων, ἐπεὶ ῥίψαντές γε,
[4, 99]	Ἴωμεν καὶ εὐθὺς ἄγειν ἀξιούντων,	ἡσθεὶς	ὁ Κάσσιος τῇ προθυμίᾳ κατεκήρυξεν
[4, 107]	πρὸς τῶν ἀμφὶ τὸν Νωρβανόν,	ἥσθη	καὶ τὴν παρασκευὴν ἐν αὐτῇ
[4, 20]	μακρόθεν ἀνέσειεν ἐπιδεικνύς. Ὁ δὲ	ἥσθη	μάλιστα καὶ τὸν λοχαγὸν ἐστεφάνωσε
[4, 111]	Ἀντώνιος ὁρῶν τὴν μάχην συνερρωγυῖαν	ἥσθη	μὲν ὡς ἀναγκάσας (πάνυ γὰρ
[4, 75]	Μακεδόνας ἐπαινῶν ἐς τὸν Ἰταλικὸν	ἤσκει	τρόπον. Ἀγείροντι δὲ αὐτῷ στρατὸν
[4, 42]	καὶ μόλις ἐπιγνοὺς τὸν πατέρα	ἠσπάζετο	σὺν οἰμωγῇ· ἐπισχὼν δέ ποτε
[4, 3]	δ' ἀκούσαντες ἐπαιώνισάν τε καὶ	ἠσπάσαντο	ἀλλήλους ἐπὶ διαλλαγῇ. ~Γιγνομένων δὲ
[4, 119]	δὲ ἐνοικοῦσι διὰ τὴν ἐχθὲς	ἧσσαν·	ἐφ' ᾗ καὶ τῶν στρατηγῶν
[4, 68]	Ῥοδίους ἀποθανεῖν πάντως ἢ Κάσσιον	ἡσσᾶσθαι.	Συμβουλεύω δὲ ἐπὶ τῇ παρακλήσει,
[4, 112]	καὶ ἔξω τοῦ Κασσίου στρατὸς	ἡσσᾶτο	καὶ τὴν κατάληψιν ἰδὼν τοῦ
[4, 62]	ἀλλήλων, τῇ δὲ ἑξῆς ναυμαχίᾳ	ἡσσᾶτο	ὁ Δολοβέλλας, καὶ ὁ Κάσσιος
[4, 67]	μηδὲ αἰσχύνῃς ἀξίωμα Δώριον, οὐχ	ἡσσημένον,	ἐξ οὗ γεγόναμεν, μηδὲ ἐκλάθῃ
[4, 55]	ἐθορύβει, μέχρι τὸν Λαίλιον οὐχ	ἡσσημένον	πω δεῖσαι περὶ τῆς ἀναχωρήσεως,
[4, 119]	σαφεστάτη πίστις ἐστὶ τῆς ἐχθὲς	ἥσσης	καὶ φόβου, ὅταν ὥσπερ ἐν
[4, 59]	τέσσαρα τέλη τῶν ἀπὸ τῆς	ἥσσης	Πομπηίου τε καὶ Κράσσου διαρριφέντων
[4, 85]	ὑπὸ τοῦ ῥοῦ, οἱ μὲν	ἧσσον	ἐμόχθουν ὑπὸ ἔθους τοῦ κλύδωνος,
[4, 10]	Καὶ τόδε δι' ὑμᾶς οὐχ	ἧσσον	ἡμῶν· ἀνάγκη μὲν γὰρ ἡμῶν
[4, 13]	σιγῆς βαθυτάτης. Ἐδεδοίκεσαν γὰρ οὐχ	ἧσσον	τῶν σφαγέων οἱ μὲν γυναῖκας
[4, 36]	ἐπὶ τῇ πατρῴᾳ καὶ οὐχ	ἥσσονα	τήνδε ἐκείνης, προσελάμβανεν· ἕτεροι δὲ
[4, 116]	ἑαυτὸ ἐπέτρεπεν, ὑπὸ τῶν συμφορῶν	ἡσσώμενον.	Ἐπέτρεψαν δὲ καὶ τῶν τριήρων
[4, 136]	ἵνα ὁ νικῶν περισῴζοι τὸν	ἡσσώμενον.	Πορκία δ' ἡ Βρούτου μὲν
[4, 22]	ἑαυτὸν ἐς τὸ ῥεῦμα ἐώθει,	ἡσσώμενος	δὲ τῶν ἁλιέων περιεγίγνετο καὶ
[4, 25]	ἐπολέμει καρτερῶς, μέχρι πολλαῖς μάχαις	ἡσσώμενος	τὸν μὲν υἱὸν καὶ ὅσοι
[4, 133]	αὐτῶν Βροῦτον ἢ Κάσσιον οὐδὲ	ἡσσωμένους	ἀπέλιπεν, οἱ Ἀντώνιον ἀμφὶ τὸ
[4, 117]	μᾶλλον εἵλεσθε ἢ κτείνειν τοὺς	ἡσσωμένους·	οἱ γὰρ πλέονες ὑμῶν τοὺς
[4, 87]	ἀντεκεκρούκει. Ῥασκούπολις δὲ καὶ Ῥάσκος	ἤστην	ἀδελφὼ Θρᾳκίω βασιλίσκω, μιᾶς ἄρχοντε
[4, 42]	συνέφυγε καὶ περιέσωσε. ~Μετέλλω δὲ	ἤστην	υἱός τε καὶ πατήρ· καὶ
[4, 28]	ἕλος ἐνέπεσεν, ἔνθα ἑαυτὸν διαναπαύων	ἡσύχαζε.	Τῶν δὲ Μιντουρναίων ἐπὶ ζητήσει
[4, 72]	πεζὸν ὁμοῦ καὶ τὸ ναυτικὸν	ἡσύχαζεν	ὡς ἐνδωσόντων τι τῶν πολεμίων.
[4, 34]	τρεῖς ἠγανάκτουν, εἰ γυναῖκες ἀνδρῶν	ἡσυχαζόντων	θρασυνοῦνταί τε καὶ ἐκκλησιάσουσι, καὶ
[4, 18]	ὁ πρεσβύτης ἕτερον αὐτίκα βραχύτατον	ᾖτει	διάστημα, μέχρις οὗ τὴν θυγατέρα
[4, 53]	ὑπὸ Καίσαρι τῆς νέας ἡγούμενος	ᾖτει	Κορνιφίκιον ἐκστῆναί οἱ τῆς παλαιᾶς,
[4, 50]	μὴ ἄγοιτο οὖσα γυνή, ἐγγύην	ᾖτει	παρὰ τῷ ὑπάτῳ πρὸς Καίσαρα
[4, 48]	ὑποδεξάμενος ὡς διοίσων ἐς Σικελίαν	ᾖτει	χρήματα, μηνύσειν ἀπειλῶν, εἰ μὴ
[4, 40]	σε. Κοπώνιον δὲ τὸ γύναιον	ᾖτησε	παρὰ Ἀντωνίου, σώφρων μὲν οὖσα
[4, 136]	τῶν ὀρῶν πολλούς, καὶ γέρας	ᾖτησέ	τε καὶ ἔλαβε σῴζεσθαι τὸν
[4, 49]	ἐκθέμενος δὲ ἅπαντα τῷ Καίσαρι	ᾖτησέ	τε καὶ ἔτυχε τοῖς ὁμοίοις
[4, 47]	φίλον ὀργιαστὴν τῆς Ἴσιδος ἔχων	ᾖτησε	τὴν στολὴν καὶ τὰς ὀθόνας
[4, 18]	παρ' Ἀντωνίου. Οἱ δ' ἐπιγελάσαντες	ᾖτησεν,	εἶπον, Ἀλλ' ἐπὶ θάτερα. Καὶ
[4, 35]	ἀσφαλὲς ἐχόντων, οἱ μὲν αὐτοὺς	ᾐτοῦντο	τῶν δεδημευμένων οἰκίαν ἢ ἀγρὸν
[4, 49]	ὅμοιον ἀμφοτέροις· Βαρβούλας τε γὰρ	ἡττηθέντος	Ἀντωνίου λαμβανόμενος ὑπεκρίνατο οἰκέτης εἶναι,
[4, 49]	μὲν καὶ ὅδε διὰ τόδε,	ἡττωμένου	δὲ τοῦ Βρούτου συλλαμβανόμενος ὑπεκρίνατο
[4, 31]	ὠνούμενος, οἱ μὲν ἐπιβαρεῖν τοῖς	ἠτυχηκόσιν	αἰδούμενοι καὶ οὐκ ἐν αἰσίῳ
[4, 71]	χρώμενοι τήν τε πρώτην ἡμέραν	ηὐλίσαντο	ἐν Κνίδῳ καὶ τῆς ἐπιούσης
[4, 127]	ἐκφέροντος ἑκάστου, ὁ θυμὸς ἀμφοτέρων	ηὔξετο	μάλιστα καὶ ἐνεπίμπλαντο τόλμης ἀκαταπλήκτου·
[4, 134]	στρατόπεδον αὐτοῦ καθιέμενα κλαγγὴν οὐδεμίαν	ἠφίει,	καὶ μελισσῶν ἐπεκάθηντο συνεχεῖς ἑσμοί.
[4, 26]	θάπτοιεν. Καὶ οἱ μὲν ἐνεδρευθέντες	ἧψαν,	ὁ δὲ ἐσήλατο ἐς αὐτήν.
[4, 30]	δὴ τοὺς ἄνδρας τοιάδε ἐγίγνετο,	ἥψατο	δὲ καὶ ὀρφανῶν διὰ πλοῦτον