Livre, Par.
[3, 90]	μηδὲ ἐθίσαι τοὺς ἀρχῆς ἐφιεμένους	ἐκ	βίας τυγχάνειν, μηδὲ τοὺς στρατευομένους
[3, 18]	πω Ῥωμαῖοι τὴν ἡγεμονίαν ἔδοσαν	ἐκ	διαδοχῆς, οὐδὲ τῶν βασιλέων, οὓς
[3, 26]	Ἔφεσον εὐθὺς ἀπιόντι τοὺς ἐφεψομένους	ἐκ	διαστήματος ἔπεμπεν, οἳ νυκτὸς ἐπιγενομένης
[3, 83]	Ἄλπεις ὑπερέβαλε, Κουλλεῶνα πείσας τὸν	ἐκ	Λεπίδου φύλακα αὐτῶν, ἐπί τε
[3, 85]	ἐς ὃ δύναιντο, μετεκάλει δὲ	ἐκ	Λιβύης ἀπὸ τριῶν τῶν ὑπὸ
[3, 91]	τὰ δύο τέλη τάδε, τὰ	ἐκ	Λιβύης, καὶ οἱ σὺν αὐτοῖς
[3, 91]	καὶ τὰ δύο τέλη τὰ	ἐκ	Λιβύης μετάπεμπτα ἐς τὸν λιμένα
[3, 81]	ὁ ἀρχαῖος στρατὸς ἐνόσει πιμπλάμενος	ἐκ	λιμοῦ καὶ τὰς γαστέρας κατερρήγνυντο,
[3, 9]	τῇ Ἀπολλωνίᾳ ἱππέων ἶλαι παραλλὰξ	ἐκ	Μακεδονίας ἐπιοῦσαι συνεγύμναζον καὶ τῶν
[3, 46]	τῶν νεολέκτων, τρία τέλη τὰ	ἐκ	Μακεδονίας μετάπεμπτα (ἤδη γὰρ αὐτῷ
[3, 42]	ἢ τρισχιλίους τάδε λέγων ἐπέκλασεν	ἐκ	μυρίων οἱ παραμεῖναι ιδιαφέρονται γὰρ
[3, 34]	βουλευτηρίῳ σφαγέντος ἄφνω, δέος ἐπέσχεν	ἐκ	πάντων δὴ μάλιστα πλεῖστον ἐμὲ
[3, 13]	Ἀχιλλεῖ μὲν ἔφη κόσμον ἀθάνατον	ἐκ	πάντων εἶναι τοῦτο τὸ ἔπος,
[3, 19]	ἐς τὰ πλεῖστα καὶ ἀξιοτιμότατον	ἐκ	πάντων ἐμοὶ γενόμενον. Τοῖς δ'
[3, 33]	πρὸς Καίσαρα περιόντα ἐχρώμην, φιλοκινδυνότατος	ἐκ	πάντων ἐς τὰς ἐκείνου χρείας
[3, 28]	καὶ μάλιστα μῖσος ἤδη σαφὲς	ἐκ	πάντων ἐς τὸν Ἀντώνιον ἐγίγνετο,
[3, 13]	ἀλλὰ καὶ θνῄσκειν, εἰ προκριθεὶς	ἐκ	πάντων ἐς τοσαῦτα ὑπὸ τοῦ
[3, 54]	ἐγκλήματά τινα εἶπεν ὡς μέγιστα	ἐκ	πάντων καὶ ἀναμφίλογα ὄντα, παρῆλθον
[3, 32]	ὄντι καὶ ἡγεμονικωτάτῳ μετ' ἐκεῖνον	ἐκ	πάντων καὶ ἄρχοντι νῦν ἡμῶν
[3, 34]	εὐμήχανον. Τὸ μὲν δὴ πρῶτον	ἐκ	πάντων καὶ τὰ λοιπὰ συνέχον
[3, 45]	ἐπὶ Ἀριμίνου. ~Αὐτὸς δ' ἐπιλεξάμενος	ἐκ	πάντων στρατηγίδα σπεῖραν ἀνδρῶν ἀρίστων
[3, 78]	ὀκτώ. Ὧδε μὲν δὴ Κάσσιος	ἐκ	παραδόξου δυώδεκα τελῶν ἀθρόως ἐκράτει
[3, 43]	οὐ κατέσχεν, ἀλλ' ὠνείδιζεν ἀχαριστίαν	ἐκ	Παρθυαίων ὑπὸ οὗ μετενεχθεῖσιν ἐς
[3, 43]	ἀφῖκτο μέσον ἐς τὸ Βρεντέσιον	ἐκ	πέντε τῶν ἐν Μακεδονίᾳ τελῶν
[3, 63]	ὅσα ἐν Δημητριάδι Γαΐῳ Καίσαρι	ἐκ	πολλοῦ γιγνόμενα εὗρεν· οἷς ἅπασιν
[3, 38]	ἂν αἱ χρεῖαι καλῶσιν. ~Οὕτως	ἐκ	πολλοῦ δέους τοῦ πρὶν ἡμᾶς
[3, 22]	τὸ κοινὸν ἐπὶ τοῖς πλείστοις,	ἐκ	προγραφῆς εἶναι τῶν δημευθέντων ἢ
[3, 73]	θρασύτητα αὐξανόμενον, δυνηθεὶς δ' ἂν	ἐκ	προστάγματος ἑλεῖν ἐφείδετο ἔτι καὶ
[3, 10]	συνήδοιτο. ~Ἐφ' οἷς οἱ φίλοι	ἐκ	Ῥώμης ὑπετίθεντο ταῦτα, ὥστε οἱ
[3, 14]	τῶν δημοσίων τὸ ῥῆμα, εὐθὺς	ἐκ	τῆν ἀγορᾶς ἐς τὸν Ἀντώνιον
[3, 3]	αὐτοῦ Καίσαρι πρώτους. Ἐξελαυνόμενοι δ'	ἐκ	τῆς ἀγορᾶς ὑπὸ στρατιωτῶν ἐπιπεμφθέντων
[3, 78]	τελῶν ἀθρόως ἐκράτει καὶ Δολοβέλλαν	ἐκ	τῆς Ἀσίας σὺν δύο τέλεσιν
[3, 86]	τε ὑβρίσματα, ὅσα ἐς αὐτὸν	ἐκ	τῆς βουλῆς γεγένητο, κατέλεξε, καὶ
[3, 84]	~Ὧν αἰσθανόμενος Λατερήσιος, τῶν τις	ἐκ	τῆς βουλῆς ἐπιφανῶν, προηγόρευε τῷ
[3, 80]	ἀποθνῄσκων. Τούς τε οὖν ἀλωμένους	ἐκ	τῆς ἐκείνου στρατιᾶς ἡγεμόνας ἢ
[3, 79]	τὴν πεῖραν ἐνδεξαμένων, μεθῆκεν ἀπαθεῖς	ἐκ	τῆς ἐνέδρας ἀπιέναι. Κατὰ δὲ
[3, 84]	μὲν δὴ Λέπιδος, ὡς εἶχεν,	ἐκ	τῆς εὐνῆς ἄζωστος ἐς αὐτοὺς
[3, 78]	ἐξ αὐτῆς τέσσαρα τέλη τῶν	ἐκ	τῆς ἥσσης Πομπηίου τε καὶ
[3, 88]	Περάσας δὲ τὸν Ῥουβίκωνα ποταμὸν	ἐκ	τῆς Κελτικῆς ἐς τὴν Ἰταλίαν,
[3, 27]	ἐς τὴν Ἰταλίαν τὸν στρατὸν	ἐκ	τῆς Μακεδονίας διενεγκεῖν ἐπενόει, καὶ
[3, 88]	πρότερος καὶ ὁ δεύτερος, καὶ	ἐκ	τῆς νεότητος ἑκάστου πολλὰ ὄναιτο
[3, 85]	ἦν αὖθις μεταβολή, τῶν μὲν	ἐκ	τῆς οὐ πρὸ πολλοῦ καταφρονήσεως
[3, 72]	αὐτίκα προσέσται, τρία τέλη φέρων	ἐκ	τῆς Πικηνίτιδος, καὶ Λέπιδος καὶ
[3, 2]	ὧν οἱ μὲν ἄλλοι διεπεφεύγεσαν	ἐκ	τῆς πόλεως καὶ ὅσοι παρ'
[3, 23]	ἀντιθεραπεύων τὸ πλῆθος, ὅσον ἀργύριον	ἐκ	τῆς πράσεως ἐγίγνετο, αἰεὶ κατὰ
[3, 4]	τε Κάσσιος καὶ ὁ Βροῦτος,	ἐκ	τῆς στάσεως ὄντε τῆς Μάγνου
[3, 5]	καὶ ἐμπειροπολέμους καί οἱ γνωρίμους	ἐκ	τῆς στρατείας τῆς ὑπὸ Καίσαρι·
[3, 27]	μέν, ὅτι καὶ ὁ Καῖσαρ	ἐκ	τῆσδε τῆς Κελτικῆς ὁρμώμενος ἐκράτησε
[3, 21]	προτρέπων ἐπικουρεῖν οἱ τὸν δῆμον	ἐκ	τῆσδε τῆς σπουδῆς· φανερᾶς δὲ
[3, 52]	καὶ ἐνυκτοφυλάκουν ὑπὸ συνθήματι. Ἦγεν	ἐκ	τοῦ Βρεντεσίου καὶ τὸν ἄλλον
[3, 14]	αὐτὸν ἡ μήτηρ, ἐς ἡδονὴν	ἐκ	τοῦ δέους ὑπαχθεῖσα, ἠσπάζετο ὡς
[3, 22]	τά τε ὠνήματα τῷ πατρὶ	ἐκ	τοῦ δημοσίου γενόμενα ἐπιδεικνὺς καὶ
[3, 77]	εὐθὺς ἦν μετάνοια καὶ δέος	ἐκ	τοῦ Καίσαρος. Συνομόσαντες οὖν, εἰ
[3, 67]	Ἀντωνίου τάξις αὐτοῖς αἰφνίδιον ἐπεφαίνετο	ἐκ	τοῦ μετώπου. Οἱ δ' Ἄρειοι
[3, 97]	οἰκεῖα σφῶν ἀφίστασθαι καὶ διαδοὺς	ἐκ	τοῦ παρόντος ἔτι χρυσίου, μετὰ
[3, 28]	αὐτὸς ὁ Καῖσαρ ἐτέλει, ἀνακειμένας	ἐκ	τοῦ πατρὸς Ἀφροδίτῃ Γενετείρᾳ, ὅτε
[3, 75]	τὰ ἐν Ῥώμῃ, Πάνσας δ'	ἐκ	τοῦ τραύματος ἀποθνῄσκων Καίσαρά οἱ
[3, 9]	Καίσαρος θαμινὰ ἐπεφοίτων. Γνῶσίς τε	ἐκ	τούτων αὐτῷ καὶ εὔνοια παρὰ
[3, 71]	Ἄλλα δὲ Ἀντωνίου τέλη καλοῦντος	ἐκ	τῶν ἄλλων στρατοπέδων, ὧν βραδέως
[3, 12]	καὶ ἐς κληρουχίας διῃρημένοι συνέτρεχον	ἐκ	τῶν ἀποικιῶν ἐπὶ χάριτι τοῦ
[3, 5]	προστιθεὶς μέχρι ἐς ἑξακισχιλίους, οὐκ	ἐκ	τῶν γινομένων ὁπλιτῶν, οὓς εὐμαρῶς
[3, 57]	ὑμετέρου κατεκάλει καὶ τὴν πατρῴαν	ἐκ	τῶν δημοσίων αὐτῷ διέλυε περιουσίαν;
[3, 20]	σῶν χρειῶν, ἐθέλοντα μέν σε	ἐκ	τῶν δημοσίων δανείσασθαι ἡγούμην ἂν
[3, 17]	ἴσως ἢ διὰ σοῦ δανεισαίμην	ἐκ	τῶν δημοσίων χρημάτων, ἂν διδῷς·
[3, 90]	ἄρχειν τῆς πατρίδος, ὁπλισαμένους δὲ	ἐκ	τῶν ἐνόντων τοὺς νόμους τοῖς
[3, 4]	φρουρὰν περιστήσασθαι περὶ τὸ σῶμα,	ἐκ	τῶν ἐστρατευμένων καὶ ἐπιδημούντων ἑαυτῷ
[3, 22]	καὶ Πινάριον (οὗτοι γὰρ τὴν	ἐκ	τῶν Καίσαρος διαθηκῶν τοῦ κλήρου
[3, 82]	ἢ πάνυ σμικρά, πάντα δὲ	ἐκ	τῶν Καίσαρος ὑπομνημάτων διῳκήκει, καὶ
[3, 4]	τε τῆς πατρῴας οὐσίας δεδημευμένης	ἐκ	τῶν κοινῶν αὐτῷ δοθῆναι μυριάδας
[3, 56]	ὁ Κικέρων ὅμως ἐπῄνεσε καὶ	ἐκ	τῶν κοινῶν ἐχθὲς ἐμισθοδότησε· καὶ
[3, 55]	φίλια καὶ πολέμια. Μόνος γὰρ	ἐκ	τῶν πάλαι νόμων ὁ δῆμος
[3, 46]	παρόντας οἱ στρατιώτας καὶ τοὺς	ἐκ	τῶν πάλαι στρατευσαμένων συνδραμόντας (πολὺ
[3, 47]	ἓν δὲ νεοσυλλόγων, δύο δὲ	ἐκ	τῶν πρότερον ἐστρατευμένων, οὐκ ἐντελῆ
[3, 11]	προπέμψας καὶ διερευνησάμενος, μή τις	ἐκ	τῶν φονέων ἐγκαθέζοιτο ἐνέδρα. Ὡς
[3, 25]	μήτε λαβεῖν διδομένην, ἢ τὸν	ἐκ	τῶνδέ τινος ὑπεριδόντα νηποινεὶ πρὸς
[3, 11]	πλῆθος ἀνθρώπων συνέθεον, οἱ μὲν	ἐκ	φιλίας Καίσαρος, οἱ δὲ ἐξελεύθεροι
[3, 51]	τοῦ νόμου θᾶσσον ἔτεσι δέκα,	ἔκ	τε τοῦ δημοσίου δοθῆναι τοῖς
[3, 62]	Ταῦτα μέντοι μαρτύρομαι λύσειν τὴν	οὐκ	ἀγαπωμένην ἀμνηστίαν. ~Τοιάδε πολλὰ εἰπὼν
[3, 51]	αὐτὸν προκατεχρῶντο· καὶ ὁ Καῖσαρ	οὐκ	ἀγνοῶν ᾑρεῖτο καὶ αὐτὸς ὅμως
[3, 20]	σοι καθ' ἕνα τῆς οὐσίας	οὐκ	ἀδήριτον αὐτὴν ἔχων γνώσῃ. Τῶν
[3, 89]	τῆς ἐς τὸν θρίαμβον ὑπεροψίας,	οὐκ	ἄδικον ὄντα, οἱ δὲ τοῦ
[3, 69]	μᾶλλον ἐκράτουν τῶν κατὰ σφᾶς,	οὐκ	αἰσχρῶς, ἀλλὰ κατ' ὀλίγον ἐνδιδόντων,
[3, 19]	τε δόξης καὶ δημοσίας ταφῆς,	οὐκ	ἀκινδύνως οὐδ' ἀνεπιφθόνως ἐμαυτῷ, τυχεῖν,
[3, 20]	ἔσται, τεθνεῶτά τε ἤδη καὶ	οὐκ	ἂν εἰπόντα ἄδικον εἶναι, εἰ
[3, 4]	Ἡ βουλὴ δ' ἔχαιρον ὡς	οὐκ	ἂν ἑτέρως ἐν ἀδεεῖ περὶ
[3, 88]	λοχαγῶν σὺν πλέονι παρρησίᾳ λεγόντων,	οὐκ	ἀνασχόμενοί τινες τῶν βουλευτῶν λοχαγοὺς
[3, 86]	Καίσαρα. Οἱ μὲν δὴ πρέσβεις,	οὐκ	ἀνασχομένων τῶν δύο τελῶν ἐντυχεῖν
[3, 28]	προτίθεσθαι. Τοῦ Κριτωνίου δὲ εἰπόντος	οὐκ	ἀνέξεσθαι τιμωμένου Καίσαρος ἐν ταῖς
[3, 79]	τοὺς ἐναντίους προσέταξε· τῶν δὲ	οὐκ	ἀντασπασαμένων οὐδὲ τὴν πεῖραν ἐνδεξαμένων,
[3, 7]	καὶ αὐτὸς δὲ αἰδεῖσθαι Συρίας	οὐκ	ἀξιούμενος, Δολοβέλλας ὤν, πρὸ Κασσίου.
[3, 19]	με ἐπιθυμεῖν, οὐκ ἐπιθυμοῦντα μέν,	οὐκ	ἀπάξιον δὲ ἡγούμενον εἶναι, καὶ
[3, 62]	Καῖσαρ μὲν εἷλε πολέμῳ καὶ	οὐκ	ἀπέκτεινε, Κικέρων δὲ τοὺς ἐκείνου
[3, 30]	ἀπέκτεινεν, αὑτῷ δ' ἀπιστοῦσιν, ὅτι	οὐκ	ἀπέκτεινε τὸν καταστρεψάμενον αὐτὴν καὶ
[3, 39]	ὑβριζόμενός τε καὶ ζημιούμενος πάσχοι,	οὐκ	ἄπιστον ἐτίθεντο τὴν διαβολὴν οὐδὲ
[3, 13]	ἐπιστρεφόμενος ἔλεγεν· Αὐτίκα τεθναίην, ἐπεὶ	οὐκ	ἄρ' ἔμελλον ἑταίρῳ κτεινομένῳ ἐπαμύνειν.
[3, 36]	ὧν καὶ οἱ ἐχθροὶ καταφρονοῦσιν	οὐκ	ἀσφαλῶν σφίσιν ὄντων καὶ ἐς
[3, 72]	ἐρρωμένως οἱ συμμαχήσουσι. Ταῦτα ἔλεγεν,	οὐκ	ἄτολμος ἐν τοῖς κινδύνοις ἀνήρ,
[3, 18]	ἄν, οὐ παῖδα, οὐκ οὐσίαν,	οὐκ	αὐτὸ τὸ σῶμα ταφῆς ἀξιούμενον,
[3, 43]	ἄνδρας ἐπιπεμπομένους σφίσιν εἰς διαφθορὰν	οὐκ	αὐτοὶ προσάγουσιν αὑτῷ. Ἀλλὰ τούσδε
[3, 58]	δ' εἴπερ ἤθελεν ὁ Ἀντώνιος,	οὐκ	ἀφίκετο; Ἢ τρισμυρίους ἔχων συντεταγμένους
[3, 75]	ὑπὸ τοῦ στρατοῦ σοι δεδομένην	οὐκ	ἐδέξω, διεταράχθησαν καὶ συστρατηγεῖν σε
[3, 68]	ἀντικαθίστατο. Παραινέσεων δὲ ἢ ἐπικελεύσεων	οὐκ	ἐδέοντο, δι' ἐμπειρίαν ἕκαστος ἑαυτοῦ
[3, 26]	αὐτοῖς ἐτείχιζε καὶ Δολοβέλλαν ἐλθόντα	οὐκ	ἐδέχετο οὔτε Περγάμῳ οὔτε Σμύρνῃ,
[3, 87]	μοι διδόντων ὑμῶν ὑπὸ σημείοις	οὐκ	ἐδεχόμην· ἓν δὲ μόνον ὁρῶ
[3, 21]	δὴ πάνυ αὐτῷ πολλὴ προσελθοῦσα	οὐκ	ἐδόκει τοῖς πλείοσιν αὐτὸν ἐν
[3, 75]	ἦν ὡς ἐμαυτῷ, ἀναιρεθέντι δὲ	οὐκ	εἶχον ἐπαμύνειν οὐδὲ τοῖς πλείοσι
[3, 5]	αἰεὶ προστιθεὶς μέχρι ἐς ἑξακισχιλίους,	οὐκ	ἐκ τῶν γινομένων ὁπλιτῶν, οὓς
[3, 46]	καὶ τοῦτο ἦν) συνώμνυον ἑκόντες	οὐκ	ἐκλείψειν τὴν ἐς Ἀντώνιον εὔνοιάν
[3, 68]	δὲ ἐμπειρίας οὔτε ἠλάλαξαν ὡς	οὐκ	ἐκπλήξοντες ἀλλήλους, οὔτε ἐν τῷ
[3, 51]	ἐψηφίσαντο ὅμως Δέκμον τε ἐπαινέσαι	οὐκ	ἐκστάντα Ἀντωνίῳ τῆς Κελτικῆς, καὶ
[3, 62]	τοῖς δὲ παραμείνασιν οὔ, διαφθείρων	οὐκ	ἐμοὶ μᾶλλον ἀλλὰ τῇ πόλει
[3, 47]	δὲ ἐκ τῶν πρότερον ἐστρατευμένων,	οὐκ	ἐντελῆ μὲν ταῦτα τοῖς ἀριθμοῖς
[3, 57]	τὸν ὑφ' ἡμῶν αὐτῷ δεδομένον;	Οὐκ	ἐνυκτοφυλάκει τὴν πόλιν; Οὐκ ἐνυκτοφυλακεῖτο
[3, 57]	δεδομένον; Οὐκ ἐνυκτοφυλάκει τὴν πόλιν;	Οὐκ	ἐνυκτοφυλακεῖτο διὰ τὴν τῶν ἐχθρῶν
[3, 11]	θεμένων ὀνόματα ἐπιλαμβάνειν. Ὁ δὲ	οὐκ	ἐπέλαβεν, ἀλλὰ καὶ τὸ αὑτοῦ
[3, 43]	τελῶν τέσσαρα· ἐπιμεμφόμενοι δ' αὐτὸν	οὐκ	ἐπεξελθόντα τῷ φόνῳ Καίσαρος, χωρὶς
[3, 71]	δ' ἐκτάσσουσιν αὐτοῖς ὁ Ἀντώνιος	οὐκ	ἐπεξῆγεν, ἐς τὰ ἐπὶ θάτερα
[3, 12]	ὠλοφύροντο καὶ τὸν Ἀντώνιον ἐβλασφήμουν	οὐκ	ἐπεξιόντα τηλικούτῳ μύσει καὶ σφᾶς
[3, 72]	πολιορκοῦντα Μουτίνην καὶ ἐς μάχην	οὐκ	ἐπεξιόντα· τό τε γὰρ πάθος
[3, 79]	ἐν ἀποκρήμνοις κατέστησε καὶ πάλιν	οὐκ	ἐπεχείρησεν, ἀλλ' ἠσπάσατο. Οἱ δέ,
[3, 97]	Βροῦτον ἐς Μακεδονίαν. Ἔφευγε δ'	οὐκ	ἐπὶ τάδε τῶν Ἄλπεων, ἀλλ'
[3, 22]	ἰδιωτικὸν παρ' ἐλπίδα λαβόντος καὶ	οὐκ	ἐπιδεξίως, ἀλλ' ἐς θρασύτητα τῇ
[3, 19]	καὶ τῆς ἡγεμονίας με ἐπιθυμεῖν,	οὐκ	ἐπιθυμοῦντα μέν, οὐκ ἀπάξιον δὲ
[3, 43]	μετενεχθεῖσιν ἐς τὴν Ἰταλίαν καὶ	οὐκ	ἐπιμαρτυροῦσι τοιᾶσδε χάριτος· ἐμέμφετο δὲ
[3, 23]	ὧδε φιλοτιμούμενον δῆλοί τε ἦσαν	οὐκ	ἐς πολὺ τὴν ἐς αὐτὸν
[3, 47]	Ἀντώνιον· ἤχθοντο δὲ τοῖς τέλεσιν	οὐκ	ἐς τὴν βουλήν, ἀλλ' ἐς
[3, 82]	μετῄει δὲ καὶ ὁ Καῖσαρ,	οὐκ	ἐς τὴν βουλὴν ἔτι πέμπων,
[3, 27]	ὡς δὲ τὸν στρατὸν δόξων	οὐκ	ἐς τὴν Ἰταλίαν, ἀλλ' ἐς
[3, 10]	στρατοῦ δεξιωσάμενος διέπλει τὸν Ἰόνιον,	οὐκ	ἐς τὸ Βρεντέσιον νοὔπω γάρ
[3, 28]	ἐς τὸν Ἀντώνιον ἐγίγνετο, ὡς	οὐκ	ἐς τὸν νῦν Καίσαρα φιλονικοῦντα
[3, 43]	καταπλήξειν δι' ὀλίγου. Οἱ δὲ	οὐκ	ἐς φόβον μᾶλλον ἢ ἐς
[3, 69]	ἀρετῇ διαφέρει. Οἱ δὲ Ἄρειοι	οὐκ	ἐσῆλθον μὲν ἐς τὸ χαράκωμα
[3, 48]	αἰτιωμένων, ἐξελογεῖτο αὐτοῖς τὴν βουλὴν	οὐκ	εὐνοίᾳ πρὸς αὑτὸν ἀποκλίνειν μᾶλλον
[3, 33]	ὅστις αὐτοὺς μετέπεισε τῆς γνώμης,	οὐκ	εὐνοίᾳ τῆς ἐμῆς σωτηρίας ἔπεισεν,
[3, 57]	καλῶς, καὶ διδομένας αὐτοῖς ἡγεμονίας	οὐκ	ἐφθόνησε δοθῆναι. Τὰ μὲν δὴ
[3, 35]	με δέος ἔτι μεῖζον ἐπελάμβανεν,	οὐκ	ἔχοντά πω στρατὸν ἴδιον οὐδένα,
[3, 41]	τυραννίδι τόνδε προσεταιρίσασθαι, στρατὸν ἄλλον	οὐκ	ἔχοντας ἐν τῷ παρόντι. Ταῦτα
[3, 68]	νικῶν οὔτε ἡσσώμενος. Περιόδους δὲ	οὐκ	ἔχοντες οὔτε δρόμους ὡς ἐν
[3, 66]	ἐν αὐτοῖς, ἐπιθυμίᾳ δὲ ἀγῶνος,	οὐκ	ἔχων τοῖς ἱππεῦσιν ἐλλαμπρύνασθαι διὰ
[3, 55]	χρημάτων· τὴν δὲ Κελτικὴν ἡγεμονίαν	οὐκ	ἐψηφισάμεθα μὲν ἡμεῖς Ἀντωνίῳ, ἔδωκε
[3, 7]	καὶ Συρίας μὲν ἐπεθύμει μάλιστα,	οὐκ	ἠγνόει δὲ ὢν δι' ὑπονοίας
[3, 34]	καὶ μερίμνης καὶ δέους, ὅτε	οὐκ	ἦν γνώμης παράδοξον οὐδὲ ἀπορῆσαι,
[3, 76]	ἐς τὰ μέλλοντα. Τοῦτο δ'	οὐκ	ἦν ἐκφέρειν σοι πρότερον, ἡττημένου
[3, 66]	Καίσαρι καὶ Ἀντωνίῳ φίλος ὤν,	οὐκ	ἤνεγκε τὴν βαρύτητα τοῦ Κικέρωνος,
[3, 3]	ἐπεπράχει ὑπὸ τοῦ δήμου τιμώμενος,	οὐκ	ἠξίουν σφῶν καταφρονεῖν· τὴν ἀγορὰν
[3, 57]	εἶχεν; Ἀλλ' ἐς τὰ ἐναντία·	οὐκ	ἦρχε. Πῶς; Οὐ μόνος ἦρχεν
[3, 15]	τῆς τυραννίδος διάδοχον. Ἅμα δ'	οὐκ	ἦσαν ἐκεῖνοι τυραννοκτόνοι, εἰ μὴ
[3, 25]	τῆς φήμης ἐπανελθόντες Γέτας ἔλεγον	οὐκ	ἰδεῖν ἐν Μακεδονίᾳ, προσέθεσαν δέ,
[3, 22]	τοσόνδε πλοῦτον ἀλλότριόν τε καὶ	οὐκ	ἰδιωτικὸν παρ' ἐλπίδα λαβόντος καὶ
[3, 18]	διαθήκας εἶχεν ἄν, οὐ παῖδα,	οὐκ	οὐσίαν, οὐκ αὐτὸ τὸ σῶμα
[3, 56]	θεραπευόντων, οὐ κολαζόντων. Ἐπεὶ δὲ	οὐκ	ὤκνησεν οὐδε τὴν ἄλλην Ἀντωνίου

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 5/10/2006