Livre, Par.
[3, 32]	διαπραχθῇ τοῖς ἐχθροῖς καθ' ἡμῶν,	ἃ	βούλονται. Ὧν ἐνθυμηθέντα σε ἀξιοῦμεν,
[3, 38]	τὴν Κελτικὴν ἤδη δεδομένην. Ἴστε,	ἃ	γράφουσι Δέκμῳ καὶ ὅσα τοὺς
[3, 25]	αὐτοκράτωρ. Καὶ ὁ μὲν ἔχων,	ἃ	ἐβούλετο, Γάιον τὸν ἀδελφὸν αὐτίκα
[3, 71]	τῆς ἄλλης στρατιᾶς χωρούσης, ἐφ'	ἃ	ἐβούλοντο, δείσας ὁ Ἀντώνιος περὶ
[3, 42]	Καίσαρος καὶ εὐπειθείας αὐτοῦ, πρὸς	ἃ	ἐβούλοντο, καὶ χαρίτων, ὧν τε
[3, 88]	τὴν ἡλικίαν, ἔλεγον οἱ λοχαγοὶ	ἃ	ἐδιδάχθησαν, ὅτι καὶ πάλαι Κορουῖνός
[3, 57]	θέλοντος ἀποθνῄσκειν; Ταῦτα γάρ ἐστιν,	ἃ	ἐπολιτεύσατο ἡμῖν Ἀντώνιος ἐν δύο
[3, 88]	Μέρους τε τῶν χρημάτων ὑπαντῶντος,	ἃ	ἐς τὰ γέρα τοῖς στρατιώταις
[3, 4]	ἐπάξεσθαι, τῆς μοίρας σφῶν ἀνισχούσης.	Ἃ	καὶ Κικέρων συνεχῶς ἐπῄνει τὸν
[3, 49]	ἀνδρῶν ἔτι ἀπείρων, δύο δέ,	ἃ	καὶ πρότερον ὑπεστρατευμένα αὐτῷ πιστότατα
[3, 41]	αὐτὸς ὑπὸ Ἀντωνίου πάθοι, δι'	ἃ	καὶ τόνδε τὸν στρατὸν ἐς
[3, 52]	δ' ὁ Κικέρων ἐβουληγόρησεν ὧδε.	~Ἃ	μὲν ἔδει γνῶναι περὶ Ἀντωνίου,
[3, 31]	τοῦ πατρὸς ἀποικίδας πόλεις ἐξαγγέλλειν,	ἃ	πάσχοι, καὶ τὴν ἑκάστων γνώμην
[3, 35]	γέ τοι τῆς βουλῆς ἐς	ἃ	πρῶτα ἔχρῃζον ἐκράτησα καὶ οἱ
[3, 56]	τὰ μεταστάντα αὐτοῦ δύο τέλη,	ἃ	ὑμεῖς μὲν ἐψηφίσασθε Ἀντωνίῳ στρατεύειν,
[3, 23]	διά τε δίκας ἀμφίβολα ἢ	ἐπίφοβα	ἔτι ὄντα καὶ διὰ τὴν
[3, 84]	Οὕτω μὲν ὁ Ἀντώνιος ἐς	μέγα	δυνάμεως αὖθις ἐπῆρτο, καὶ τοῖς
[3, 3]	τὸ μὲν ἔργον ἐθαύμαζεν ὡς	μέγα	καὶ παράνομον, τὴν δὲ χρείαν
[3, 35]	βίῳ ἀντὶ ἐπονειδίστου. ~Ἆρ' ὑμῖν	ὀλίγα	ἢ σμικρὰ τῆς ἀμνηστίας τὴν
[3, 57]	δὴ μέγιστα, ὦ Ῥωμαῖοι, καὶ	ἀναμφίλογα	Κικέρωνος ἐς τὸν Ἀντώνιον ἐγκλήματα
[3, 54]	ὡς μέγιστα ἐκ πάντων καὶ	ἀναμφίλογα	ὄντα, παρῆλθον ἐγὼ δείξων αὐτὰ
[3, 35]	θεόν. Τάδε γάρ μου τὰ	ἔργα	καὶ ῥήματα ἠρέθισε τὸν δῆμον,
[3, 70]	καὶ πολλὰ καὶ πρὸς τούσδε	ἔργα	λαμπρὰ ἐπεδείξαντο· οἷα δὲ ἀκμήτων
[3, 48]	ἐς ἀλλήλους καὶ δρώντων ἀφειδῶς	ἔργα	πολέμου πάντα πλὴν ἐς μόνον
[3, 68]	ἦν τοῖς νεήλυσιν ἐπελθοῦσι, τοιάδε	ἔργα	σὺν εὐταξίᾳ καὶ σιωπῇ γιγνόμενα
[3, 76]	δαιμονίᾳ μοίρᾳ γενόμενος, ὡς τὰ	ἔργα	ὑποδείκνυσι, τά τε σαυτῷ συμφέροντα
[3, 85]	Πάνσαν, ὡς ἐπὶ θέας εἰς	Ἑλλάδα	ἐξιόντας, ἀμύνειν αὑτοῖς ἐς ὃ
[3, 31]	δὲ καὶ ἐς τὰ Ἀντωνίου	στρατόπεδα	ἐπιμίγνυσθαί τινας ἀγορὰν φέροντας καὶ
[3, 71]	ἐς τὰ ἐν τῇ Μουτίνῃ	στρατόπεδα	πάντες. Γνώμη δὲ ἦν Ἀντωνίῳ
[3, 39]	εἴτε περὶ τῶν εἰς τὰ	στρατόπεδα	περιπεμφθέντων πυθόμενος καὶ τὴν ἐς
[3, 64]	ἐς τὰ μέγιστα ἔθνη διαλλάξαι	στρατόπεδά	τε δοῦναι πολλὰ ἀθρόως καὶ
[3, 34]	κύρια εἶναι καὶ τὸν ἐκείνου	παῖδα	καὶ τοὺς φίλους ἡμᾶς, καὶ
[3, 18]	Οὐ διαθήκας εἶχεν ἄν, οὐ	παῖδα,	οὐκ οὐσίαν, οὐκ αὐτὸ τὸ
[3, 67]	στρατηγίδι δὲ Ἀντωνίου τὴν Καίσαρος	στρατηγίδα	ἀντέταξαν· αὐτοὶ δὲ ἐς δύο
[3, 71]	τοῦ Ἀντωνίου καὶ περὶ τὴν	στρατηγίδα	σκηνὴν μαχόμενος ἔπεσε. Καὶ αὐτοῦ
[3, 45]	~Αὐτὸς δ' ἐπιλεξάμενος ἐκ πάντων	στρατηγίδα	σπεῖραν ἀνδρῶν ἀρίστων τά τε
[3, 66]	αὐτῷ προσέπεμπον ἄγοντα τὴν Καίσαρος	στρατηγίδα	τάξιν καὶ τὸ Ἄρειον τέλος
[3, 90]	ἀνάνδρως καταπεπλῆχθαι, μηδὲ ἑτέραν ἐνδέξασθαι	τυραννίδα	ἀναιμωτί, μηδὲ ἐθίσαι τοὺς ἀρχῆς
[3, 56]	ἡ ἔχθρα· κατηγορεῖ γὰρ Ἀντωνίου	τυραννίδα	καὶ κόλασιν στρατιωτῶν, ἀεὶ τῶν
[3, 15]	ἐγκρατῶς· καὶ τοῦδέ σοι χάριν	οἶδα	λαμπράν, εἰ καὶ τοὺς ἄνδρας
[3, 22]	τε καὶ οὐκ ἰδιωτικὸν παρ'	ἐλπίδα	λαβόντος καὶ οὐκ ἐπιδεξίως, ἀλλ'
[3, 93]	ὡς δι' ἐνέδρας ἐπὶ τὴν	πατρίδα	ἐπαχθέντα, οἱ στρατηγοὶ καὶ ἡ
[3, 93]	Μάνιον Ἀκύλιον Κράσσον ἐς τὴν	Πικηνίτιδα	ἐξέπεμπον στρατὸν ἀθροίζειν, καὶ τῶν
[3, 66]	τε καὶ Ἱρτίου ἐς τὴν	Πικηνίτιδα	παρῆλθε καὶ τέλος ἄλλο συλλογίσας
[3, 69]	οἱ κατ' αὐτὸν ἀνεχώρουν, ἐπὶ	πόδα	πρῶτον, εἶτα μεταβαλόντες ὀξύτερον ὡς
[3, 48]	μόνον θάνατον. Ἡσθεὶς οὖν τῇ	θέᾳ	καὶ τῆς προφάσεως ἐπιβαίνων ἄσμενος,
[3, 23]	δαψιλὴς καὶ ἐλπὶς ἐν τῇ	θέᾳ	τὸν δῆμον ἐπικλασθέντα καλέσειν τοὺς
[3, 62]	τὴν ἀρχὴν ἡγοῦνται τύραννον ἢ	βασιλέα,	Κικέρωνα δὲ οὐ νομίζουσιν, ὃν
[3, 7]	τε ὄντα καὶ τῶν σημείων	ἱερέα	καὶ διάφορον ἔτι νομιζόμενον εἶναι
[3, 44]	οὐδέν τι ἔτι προσθεὶς τῇ	δωρεᾷ	τοῦ μὴ δοκεῖν ὁ στρατηγὸς
[3, 5]	ὁ Ἀντώνιος ἔχων καὶ τὸν	γραμματέα	τοῦ Καίσαρος Φαβέριον ἐς πάντα
[3, 80]	τὰς ἐς αὐτὸν συμβάσεις ἐπόθει,	καθὰ	καὶ Πάνσας αὐτῷ διεσήμαινεν ἀποθνῄσκων.
[3, 76]	Καὶ τούσδε μὲν ὁ ταμίας,	καθὰ	προσέτασσεν ἡ βουλή, Δέκμῳ παρεδίδου,
[3, 32]	στρατευσάμενοι τήν τε ἡγεμονίαν αὐτῷ	συνεστησάμεθα	καὶ ἐς τὰ καθ' ἡμέραν
[3, 55]	τὴν δὲ Κελτικὴν ἡγεμονίαν οὐκ	ἐψηφισάμεθα	μὲν ἡμεῖς Ἀντωνίῳ, ἔδωκε δὲ
[3, 59]	γὰρ πέντε τελῶν ἡμῖν ὑπαρχόντων	ψηφιζοίμεθα	ἄν, ὅ τι δοκιμάζοιμεν, ἐγκρατῶς,
[3, 53]	κελεύει. Πότερον οὖν ἡμεῖς Ἀντώνιον	ψηφιζόμεθα	εἶναι πολέμιον, ἢ Ἀντώνιος ἡμᾶς
[3, 52]	αὐτοῦ τοὺς ἐχθροὺς ἐτιμῶμεν, τούτοις	ἐψηφιζόμεθα	εἶναι πολέμιον. Σάλουιον δὲ τὸν
[3, 37]	ἐπείγοντα. Καὶ σὺν θεοῖς εἰπεῖν,	χρησόμεθα,	ὡς ἂν αἱ χρεῖαι καλῶσιν.
[3, 62]	ἡγεῖται πολεμίους, ὅτι τῶν δεδομένων	ἐχόμεθα.	Ἥδε γάρ ἐστιν ἡ ἀληθὴς
[3, 15]	σε βεβουλευμένους, οὐχ, ὡς ἡμεῖς	ἡγούμεθα,	τιμωρὸν ἐσόμενον Καίσαρι, ἀλλ' ὡς
[3, 20]	Καίσαρος περιουσίᾳ, ὅταν αὐτὰ ζητεῖν	ψηφισώμεθα.	Ἄδικον γὰρ οὐδὲν τοῦτο ἐς
[3, 35]	μὴ πρὸς ἐνόπλους τοσούσδε ἄνοπλοι	καθιστώμεθα.	Καὶ ὁ σύναρχος ὕποπτος ἦν,
[3, 14]	ἐς τὴν ἀγορὰν μετὰ πλήθους.	Ἔνθα	Γάιον Ἀντώνιον τὸν ἀδελφὸν Ἀντωνίου,
[3, 34]	ἔνθα μὲν ἔδει τόλμης, θρασύτατον,	ἔνθα	δὲ ὑποκρίσεως, εὐμήχανον. Τὸ μὲν
[3, 83]	αὐτῶν, ἐπί τε ποταμὸν ἦλθεν,	ἔνθα	ἐστρατοπεδευμένος ἦν ὁ Λέπιδος, καὶ
[3, 91]	τὸν λόφον τὸν καλούμενον Ἰάνουκλον,	ἔνθα	καὶ τὰ χρήματα ἐσώρευσαν, ἐφρούρουν,
[3, 34]	παράδοξον οὐδὲ ἀπορῆσαι, σκοποῦντες εὑρήσετε,	ἔνθα	μὲν ἔδει τόλμης, θρασύτατον, ἔνθα
[3, 26]	προσέταξεν ἐπὶ τοῦ στρατηγικοῦ βήματος,	ἔνθα	ὁ Τρεβώνιος ἐχρημάτιζε, προτεθῆναι· ἡ
[3, 3]	αὐτοῖς ἔφη καὶ τὸ ἐργαστήριον,	ἔνθα	οἱ ἀνδριάντες ἀνεσκευάζοντο, δείξειν, εὐθὺς
[3, 86]	μόνῃ, χωρεῖν δὲ πρὸς Δέκμον,	ἔνθα	σφίσι τὰ χρήματα ἀπαντήσειν. Ταῦτ'
[3, 50]	αὐτῶν ἐς τὸ βουλευτήριον συνελέγοντο·	ἔνθα	τῶν Κικερωνείων ἐπιβαρούντων ἐψήφιστο ἂν
[3, 17]	Καὶ τάδε μὲν ἀμφὶ τούτων·	οἶσθα	δ' ὅπως ἔχει μοι καὶ
[3, 10]	οὖσαν ὁδοῦ, ᾗ ὄνομα Λουπίαι.	Ἐνταῦθα	οὖν ἐνηυλίσατο διατρίβων. ~Ὡς δέ
[3, 28]	αὐτῷ Καίσαρι μενεῖ τὰ ἐψηφισμένα	βέβαια.	Ἀντωνίου τε πανταχοῦ τῆς πόλεως
[3, 87]	τοῦ πατρὸς ὑμῖν δοθέντα πάντα	βέβαια	ἔσται, ἀποικίαι τε προσέσονται αἱ
[3, 96]	τῶν ὑπ' αὐτοῖς στρατῶν κατελύετο,	εἰρηναῖα	δὲ ἕτερα αὐτοῖς ἐπέμπετο. Καὶ
[3, 89]	ἄπλετος, διαθεόντων τε ἀκόσμως καὶ	γύναιά	τινων ἢ παῖδας ἢ ὅσα
[3, 90]	δουλείαν ἄνωθεν ἀδιόρθωτον· τά τε	ἀρχαῖα	Ῥωμαίων ἐπὶ ἐλευθερίᾳ φρονήματα καὶ
[3, 42]	δ' αὐτῶν πειθοῖ μᾶλλον ἢ	βίᾳ	περιέσεσθαι, συνεχώρει ταῖς προφάσεσι καὶ
[3, 21]	καὶ τῆς νῦν ἐπὶ τῇ	χορηγίᾳ	δημοκοπίας καὶ περιουσίας, ἣ δὴ
[3, 49]	Μουτιναίων ἐς τὰς τροφὰς συνέφερεν,	ὑποζύγιά	τε ὅσα ἦν κατέθυε καὶ
[3, 52]	χρῄζει τὰς αἰτίας μαθεῖν, λελέξεται	διὰ	βραχέος, ὡς ἐν ἀναμνήσει, τὰ
[3, 71]	μεγάλῃ μάχῃ μηδ' ἐπιόντων ἀμύνεσθαι,	διὰ	δὲ τῶν ἱππέων τὰ ἐφήμερα
[3, 62]	ἀμνηστίαν ἔδωκεν, ᾗ κἀγὼ συνεθέμην	διὰ	δύο ἄνδρας αἰδεσίμους· Ἀντώνιον δὲ
[3, 71]	θάτερα τῆς Μουτίνης ἀφυλακτότερα ὄντα	διὰ	δυσχέρειαν ἐχώρουν ὡς βιασόμενοι βαρεῖ
[3, 91]	εὐτρέπιζον, εἰ δεήσειεν ἡττωμένους φυγεῖν	διὰ	θαλάσσης. Καὶ τάδε σὺν εὐθαρσείᾳ
[3, 70]	καλῶς ἀγωνισαμένῳ διέφθαρτο ἡ ἰσχὺς	διὰ	Ἵρτιον ἐπελθόντα. Καὶ ηὐλίσατο ἐν
[3, 63]	ποτὲ τοῦ μύσους, ἐμπιπλαμένη νῦν	διὰ	Κικέρωνα Δέκμῳ βοηθοῦντα. Τάδε μὲν
[3, 26]	καὶ αὐτὴν ἀφύλακτον εὑρὼν εἷλε	διὰ	κλιμάκων. Τρεβώνιος δὲ τοῖς συλλαμβάνουσιν
[3, 2]	γὰρ ὑπεκρίνετο υἱωνὸς εἶναι καὶ	διὰ	Μάριον ὑπερήρεσκε τῷ δήμῳ. Γιγνόμενος
[3, 16]	βουλῆς, ᾧ μάλιστα πάντων ἥρμοζε	διὰ	σαυτὸν ἀντειπεῖν· τὸ γὰρ ἀμνηστίαν
[3, 17]	παρὰ σοῦ ἂν ἴσως ἢ	διὰ	σοῦ δανεισαίμην ἐκ τῶν δημοσίων
[3, 4]	καὶ ἡ βουλὴ συγγινώσκουσα αὐτῷ	διὰ	σφᾶς ἐπιβουλεύοντα τὸν δῆμον ἔδωκε
[3, 29]	ὕβριν αὐτὸν ἐπισχεῖν ἠξίουν καὶ	διὰ	σφᾶς καὶ δι' ἑαυτόν, ὑπὸ
[3, 40]	Ἀντώνιος ἐς τὸ Βρεντέσιον ἐξῄει	διὰ	τάδε. Δείσας δὲ ὁ Καῖσαρ,
[3, 23]	οὐδ' ἐς τοῦτο μόνον ἀρκούσης	διὰ	τὰς ἐπηρείας, ὁ δῆμος οὐκέτι
[3, 23]	δύναιντο πάντα τοὺς πιπράσκοντας ὀλιγίστου,	διά	τε δίκας ἀμφίβολα ἢ ἐπίφοβα
[3, 52]	τε καὶ τὸν ἀριθμὸν ὄντες	διά	τε ἡλικίαν καὶ ἐμπειρίαν ὑπὲρ
[3, 49]	δῆμον εἴκειν οἷ πρέπον ἢ	διὰ	τὴν βουλὴν Ἀντωνίῳ μᾶλλον. Ἀντωνίου
[3, 36]	Μακεδονίαν ἔδοσαν, οὐδ' ἐπὶ Δολοβέλλᾳ,	διὰ	τὴν ἐν αὐτῇ στρατιάν, εἰ
[3, 10]	ἐπείγεσθαι φυλασσόμενον. Οἷς Ὀκτάουιος ἐνδοὺς	διὰ	τὴν ἔτι ἄγνοιαν τῶν ἐπὶ
[3, 81]	ἀλλ' ἀθρόους ἐν ἀλλοτρίᾳ συνοικίζεσθαι	διὰ	τὴν ἰσχὺν μᾶλλον ἐθέλοντας ἢ
[3, 23]	ἢ ἐπίφοβα ἔτι ὄντα καὶ	διὰ	τὴν Καίσαρος σπουδήν. Ἅπερ αὐτῷ
[3, 97]	ἀλλὰ ἐπὶ Ἀκυληίας, λήσεσθαι νομίζων	διὰ	τὴν ὀλιγότητα. ~Ἁλοὺς δὲ ὑπὸ
[3, 57]	ἐνυκτοφυλάκει τὴν πόλιν; Οὐκ ἐνυκτοφυλακεῖτο	διὰ	τὴν τῶν ἐχθρῶν ἐπιβουλήν; Οὐ
[3, 80]	ἡγεμόνων Ἀντωνίου, περὶ Μουτίνην ληφθέντα	διὰ	τιμῆς ἄγων μεθῆκεν, εἰ θέλοι,
[3, 31]	οἰόμενος αὐτὸν ἐπιθυμοῦντα τῆς ἀρχῆς	διὰ	τὸ νεώτερον τῆς ἡλικίας οὐ
[3, 66]	οὐκ ἔχων τοῖς ἱππεῦσιν ἐλλαμπρύνασθαι	διὰ	τὸ πεδίον ἑλωδέστερον ὂν καὶ
[3, 12]	φανερᾶς μὲν ἐπιβουλῆς ὢν ἀμείνων	διὰ	τὸ πλῆθος, ἐνέδρας δὲ δι'
[3, 94]	πολλοί τε καὶ πλούσιοι, καὶ	διὰ	τόδ' ἴσως μάλιστα ὁ Καῖσαρ
[3, 49]	οἱ κεκομισμένα γράμματα, ὡς οὐχὶ	διὰ	τὸν δῆμον εἴκειν οἷ πρέπον
[3, 29]	τι καὶ τοῦ Καίσαρος αὐτοῦ	διὰ	τὸν δῆμον ἐς τὴν ἀλλαγὴν
[3, 30]	ἀχθόμενος τῷ Ἀντωνίῳ, συνέπρασσεν ὅμως	διὰ	τὸν Καίσαρα ἐφεστῶτα τοῖς περισχοινίσμασι
[3, 6]	ἐπεὶ καὶ τοῖς ἄλλοις σφαγεῦσι	διὰ	τούσδε μάλιστα συνελάμβανον· ~ἐξελθόντων δὲ
[3, 71]	τετρυμένος, Ἱρτίῳ δὲ καὶ Καίσαρι	διὰ	τοῦτο μάλιστα τὰ ἐς τὴν
[3, 34]	τύραννος, ἀνδροφονίας αὐτοὺς ἁλώσεσθαι, καὶ	διὰ	τοῦτο φιλονικούντων, εἶξα τῆς ἀμνηστίας
[3, 92]	τε τῶν σπονδῶν πυθόμενος ἔπραξε	διὰ	τῶν Καίσαρος φίλων ἐντυχεῖν αὐτῷ,
[3, 51]	διελύθησαν, ὡς τὸν Ἀντώνιον ἔργῳ	διὰ	τῶνδε εἰδέναι πολέμιον ἐψηφισμένον καὶ
[3, 82]	Κικέρων μὲν δὴ τούτοις ἐπαρθεὶς	διὰ	φιλαρχίαν, ἔλεγεν αἰσθέσθαι σπονδῶν ἐν
[3, 65]	τοῦ πεδίου δὲ ἡ δυσχέρεια,	διὰ	χειμάρρους ἐκτεταφρευμένου, τὴν πλεονεξίαν τὸ
[3, 70]	Μουτίνῃ τῆς μάχης πυθόμενος, ἑξήκοντα	στάδια	ἀπεχούσης, ἵετο δρόμῳ μετὰ τοῦ
[3, 87]	πατρὶ ἐπικουροῦντἀ, ὑπὲρ δὲ ὑμῶν	δέδια	τοιῶνδε καὶ τοσῶνδε, κινδυνευόντων ἐς
[3, 82]	πέμπων, ἀλλ' ἐς τὸν Κικέρωνα	ἰδίᾳ,	καὶ αὐτὸν παρεκάλει καὶ συνάρξαι,
[3, 27]	τὴν Μακεδονίαν δόντες αὐτῷ μετενόουν.	Ἰδίᾳ	τε αὐτῶν οἱ δυνατοὶ ἐπέστελλον
[3, 41]	τὸν νεὼν περιέστησαν οἱ στρατευόμενοι	ξιφίδια	ἀφανῶς περιεζωσμένοι, Καννούτιος δὲ πρότερον
[3, 54]	διεφόρησε καὶ κενὰ καταλέλοιπε τὰ	ταμιεῖα,	Ἀντωνίου δὲ μετ' οὐ πολὺ
[3, 20]	τοῦ πατρὸς ἀπολελεῖφθαι τὰ κοινὰ	ταμιεῖα,	τῶν προσόδων, ἐξ οὗ παρῆλθεν
[3, 15]	δὲ καὶ ὅμηρα τῆς ἀδείας,	οἰκεῖα	αὐτοῦ σοῦ, τοῖς ἀνδροφόνοις ἔπεμψας
[3, 42]	τοὺς δὲ ἁπλῶς ἐς τὰ	οἰκεῖα.	Πάντας δ' ἐπικρύπτων τὴν ἀχθηδόνα,
[3, 97]	τοῖς ἐθέλουσιν ἐπιτρέψας ἐς τὰ	οἰκεῖα	σφῶν ἀφίστασθαι καὶ διαδοὺς ἐκ
[3, 42]	αὐτῶν ἐπανελθεῖν ᾖτουν εἰς τὰ	οἰκεῖα	ὡς ὁπλιούμενοι· οὐ γὰρ ἄλλων
[3, 38]	γάρ, ὅση μὲν αὐτοῖς ἐστι	μεταμέλεια	τῶν ἐψηφισμένων, ὅσος δὲ ἀγὼν
[3, 48]	πεντακισχιλίας. Ὧδε μὲν ὁ Καῖσαρ	δαψιλείᾳ	δωρεῶν τοὺς μισθοφόρους ἐκρατύνετο. ~Καὶ
[3, 33]	τῆς ἐμῆς σωτηρίας ἔπεισεν, ἀλλ'	εὐπρεπείᾳ	τῆς τυραννοκτονίας, ὡς μὴ δοκῶσι
[3, 65]	Ἀντωνίου· τοῦ πεδίου δὲ ἡ	δυσχέρεια,	διὰ χειμάρρους ἐκτεταφρευμένου, τὴν πλεονεξίαν
[3, 69]	ἔτι τῆς μάχης, ὑπονοήσας ἐν	χρείᾳ	γενήσεσθαι. Οἱ μὲν δὴ νεήλυδες
[3, 48]	ἐπεδίδου καί, εἴ τις πολέμου	χρεία	γένοιτο, νικήσασιν ἐπηγγέλλετο πεντακισχιλίας. Ὧδε
[3, 14]	ἔδει περὶ ὧν ἦσαν ἐν	χρείᾳ,	ὁ Καῖσαρ εἶπεν· ~Ἐγὼ δέ,
[3, 91]	διὰ θαλάσσης. Καὶ τάδε σὺν	εὐθαρσείᾳ	πράσσοντες οὕτως ὀξέως ἤλπιζον ἀντικαταπλήξειν
[3, 52]	τάδε πράσσειν ἢ τῶν ἐνεστώτων	ἀμαθίᾳ.	Ὧν τὸ μὲν αἴσχιστόν ἐστιν
[3, 14]	γε μὴν ἔτι τέχνῃ καὶ	ἀνεξικακίᾳ	μᾶλλον ἢ φανερᾷ θρασύτητί πω
[3, 91]	αὐτοῖς ἐπιφανέντος· ἥ τε στρατεύσιμος	ἡλικία	προεγράφετο πᾶσα, καὶ τὰ δύο
[3, 49]	ἐταρίχευε δέει, μὴ χρόνιος ἡ	πολιορκία	γένοιτο, καὶ τὸν Ἀντώνιον ὑπέμενε.
[3, 74]	οἶστρος αὐτῷ κατὰ Ἀντωνίου καὶ	ἀπειροκαλία.	Ἐβεβαίου τε αὖθις τοῖς δύο
[3, 24]	Ἰόνιον περάσαντα εὐθὺς ἐν τῇ	Ἰταλίᾳ	εἶναι. ~Ἄφνω δὴ φήμη κατέσκηψε,
[3, 80]	Μακεδονίαν ἦν· ἐν δὲ τῇ	Ἰταλίᾳ	ὁ Καῖσαρ ἐν ὕβρει θέμενος
[3, 31]	ἐς τὸ πλῆθος διαρριπτεῖν ἀφανῶς	βιβλία.	~Καὶ ὁ μὲν ἀμφὶ ταῦτα
[3, 44]	Καῖσαρ ἐπὶ διαφθορᾷ τῶνδε προπεπόμφει,	βιβλία	πολλὰ τότε μάλιστα διερρίπτουν ἐς
[3, 17]	ἐπικινδύνου τότε οἰκίας, τὰ μὲν	κειμήλια	αὐτῶν καὶ τὸν ἄλλον ἅπαντα
[3, 26]	καὶ κτεινομένου τὸν Ἀντώνιον ἐν	ὁμιλίᾳ	περὶ θύρας τοῦ βουλευτηρίου περιεσπάκει,
[3, 55]	πρότερον ἦν, τὸ κρίνειν τὰ	φίλια	καὶ πολέμια. Μόνος γὰρ ἐκ
[3, 52]	πάντων εἶναι χρὴ συνετώτερον ἢ	φιλίᾳ	τάδε πράσσειν ἢ τῶν ἐνεστώτων
[3, 34]	πάντων δὴ μάλιστα πλεῖστον ἐμὲ	φιλίᾳ	τε αὐτοῦ Καίσαρος καὶ ἀγνοίᾳ
[3, 78]	τὰ τῶν πολιορκούντων αὐτὸν ἕξ,	φιλίᾳ	τε παραδόντων καὶ ὡς ἀνθυπάτῳ
[3, 76]	συναλλάσσειν ἐπενοοῦμεν, ὡς τῇ Καίσαρος	φιλίᾳ	τόδε χαριστήριον ἔχοντες ἀποδοῦναι καὶ
[3, 63]	καὶ χρημάτων ἐς μύρια καὶ	ἑξακισχίλια	τάλαντα καὶ ὅπλα πολλά, ὅσα
[3, 1]	ἐπιλαμβάνουσαι καὶ ὅσα ἄλλα Ῥωμαίοις	ἐμφύλια	ἐς ἀλλήλους ἐγίγνετο ὁμοῦ. ~Ἀντώνιον
[3, 76]	Τορκουᾶτος. Ταῦτα εἰπὼν καὶ τῷ	ταμίᾳ	τοὺς νεήλυδας ἐγχειρίσας ἀπέθανε. Καὶ
[3, 68]	ἐν πάλῃ συνεπλέκοντο. Πληγή τε	οὐδεμία	ἦν ἀργός, ἀλλὰ τραύματα καὶ
[3, 96]	συνετίθεντο ὑπ' ἀνάγκης. Καὶ τὰ	πολέμια	δόγματα Ἀντωνίου τε καὶ Λεπίδου
[3, 9]	παιδεύεσθαί τε καὶ ἀσκεῖσθαι τὰ	πολέμια	ἐπέμπετο ὑπὸ τοῦ Καίσαρος ὡς
[3, 55]	τὸ κρίνειν τὰ φίλια καὶ	πολέμια.	Μόνος γὰρ ἐκ τῶν πάλαι
[3, 67]	δι' ἑνὸς ἡσσᾶσθαι, τοῖς δὲ	φιλοτιμία	μόνοις τῶν δύο κρατῆσαι. ~Οὕτω
[3, 23]	πάσχειν. Ὡς δ' ἐπὶ τῇ	κληρονομίᾳ	καὶ τὴν ἴδιον αὑτοῦ περιουσίαν
[3, 66]	πλέον ἢ κωλύσων ἐν αὐτοῖς,	ἐπιθυμίᾳ	δὲ ἀγῶνος, οὐκ ἔχων τοῖς
[3, 25]	τέλος δώσειν, ἡἡρέθη τῆς ἐν	Μακεδονίᾳ	δυνάμεως εἶναι στρατηγὸς αὐτοκράτωρ. Καὶ
[3, 25]	Γέτας ἔλεγον οὐκ ἰδεῖν ἐν	Μακεδονίᾳ,	προσέθεσαν δέ, εἴτε ἀληθὲς εἴτε
[3, 24]	οἱ δεήσειν δυνάμεως, τὴν ἐν	Μακεδονίᾳ	στρατιάν, ἀρετῇ τε οὖσαν ἀρίστην
[3, 10]	αὐτὸν ἠξίουν ἐπὶ τὸν ἐν	Μακεδονίᾳ	στρατὸν καταφυγεῖν καί, ὅτε μάθοι
[3, 43]	Βρεντέσιον ἐκ πέντε τῶν ἐν	Μακεδονίᾳ	τελῶν τέσσαρα· ἐπιμεμφόμενοι δ' αὐτὸν
[3, 76]	χάριν ἀποθανόντι, ἀλλ' ἵνα σὺν	δαιμονίᾳ	μοίρᾳ γενόμενος, ὡς τὰ ἔργα
[3, 83]	ὑπατεύων· ὑπερθέσεων δὲ ἐπὶ τῇ	χειροτονίᾳ	γιγνομένων ἐννόμων κατὰ ποικίλας αἰτίας,
[3, 88]	ὡς αὐτοὶ χειροτονήσοντες αὐτὸν ἐξαιρέτῳ	χειροτονίᾳ,	Καίσαρος υἱὸν ὄντα, πολλά τε
[3, 7]	τινὰ Ἀσπρήναν ἔπεισαν ἐν τῇ	χειροτονίᾳ	ψεύσασθαι περὶ διοσημείας, ἐλπίσαντές τι
[3, 8]	δοκεῖ, τάδε μὲν ἀμφότερα Κασσίῳ,	Βιθυνία	δὲ Βρούτῳ. ~Τὰ μὲν δὴ
[3, 9]	δ' ἔχοντι μῆνα ἐν τῇ	Ἀπολλωνίᾳ	ἀγγέλλεται περὶ ἑσπέραν ὁ Καῖσαρ
[3, 9]	αὐτῷ. Καὶ αὐτὸν ἐν τῇ	Ἀπολλωνίᾳ	ἱππέων ἶλαι παραλλὰξ ἐκ Μακεδονίας
[3, 68]	νεήλυσιν ἐπελθοῦσι, τοιάδε ἔργα σὺν	εὐταξίᾳ	καὶ σιωπῇ γιγνόμενα ἐφορῶσι. ~Πονουμένων
[3, 36]	ἔθνη. Δεῆσαν οὖν ἀντιδοῦναι θεάσασθε,	οἷα	ἀνθ' οἵων καὶ ὡς στρατοῦ
[3, 70]	πρὸς τούσδε ἔργα λαμπρὰ ἐπεδείξαντο·	οἷα	δὲ ἀκμήτων ἡσσῶντο κεκμηκότες, καὶ
[3, 39]	συνετώτεροι· τὸ δὲ πλέον, ὁρῶντες,	οἷα	καθ' ἑκάστην ἡμέραν ὁ Καίσαρ
[3, 37]	ἐνέδραν ἤδη καθορώσης καὶ ἴστε	οἷα	καὶ ὅσα Δέκμῳ πολλῶν γραφόντων
[3, 10]	ἐπαίρεσθαι μήτε θαρρεῖν πω μεμνημένον,	οἷα	Καῖσαρ ὁ παντὸς ἐχθροῦ κρατήσας
[3, 11]	αὐτῷ καὶ ὁ ἐνθάδε στρατὸς	οἷα	Καίσαρος υἱὸν δεξιούμενος ἀπήντα, θαρρήσας
[3, 75]	προσεποιοῦντο εὐπρεπέσι καὶ ἀσθενέσι τιμαῖς	οἷα	μειράκιον. Σοβαρωτέρου δέ σου καὶ
[3, 13]	ἀπαντήσειν ἐς τὸν Ἀντώνιον εἰπὼν	οἷα	νεώτερος ἐς πρεσβύτερον καὶ ἰδιώτης
[3, 83]	τοῖς Ἀντωνίου λανθάνοντες, εἶτα φανερῶς	οἷα	πολίταις τε καὶ συστρατιώταις γενομένοις,
[3, 67]	τοὺς Ἀρείους ἀμύνασθαι τῆς αὐτομολίας	οἷα	προδότας σφῶν γενομένους, τοῖς δ'
[3, 2]	στρατηγοὶ Ὑπ' ἀνάγκης καὶ διατάγμασιν	οἷα	στρατηγοὶ τοὺς κληρούχους ἐθεράπευον, ὅσοις
[3, 26]	ποικίλως ἐνύβριζον καὶ τὴν κεφαλὴν	οἷα	σφαῖραν ἐν λιθοστρώτῳ πόλει διαβάλλοντες
[3, 87]	οἷς ὁ Ἀντώνιος ἔναγχος ἡττήθη	οἷά	τε τοὺς Πομπηιανοὺς ἐπύθεσθε ἐν
[3, 97]	φωνήν, καὶ διεδίδρασκε σὺν ἐκείνοις	οἷά	τις Κελτός, οὐ τὴν μακροτέραν
[3, 3]	τῆς ἐνέδρας ὁ Ἀντώνιος ἐπιβαίνων	οἷα	ὕπατος συλλαμβάνει καὶ κτείνει τὸν
[3, 28]	τε ὁ Καῖσαρ μετὰ πλήθους	οἷα	φρουρᾶς τὸν δῆμον καὶ τοὺς
[3, 12]	πλήθει, αὐξομένῳ μᾶλλον ἑκάστης ἡμέρας	οἷα	χειμάρρῳ, φανερᾶς μὲν ἐπιβουλῆς ὢν
[3, 81]	καθ' ἕνα τῶν Καίσαρος ἕκαστος	ὅμοια	Ἀντωνίῳ πάθοι, κἀκείνῳ δι' ἀφροσύνην
[3, 15]	περιέσῳζες ἂν αὐτὸν ἢ συνεκινδύνευες	ὅμοια	παθεῖν· ὧν εἰ θάτερον ἔμελλεν
[3, 83]	καὶ διδάσκοντος, ὅτι μεθ' αὑτὸν	ὅμοια	πείσονται καθ' ἕνα πάντες, οἳ
[3, 91]	ἐλευθερίαν ἐποτρύνειν. Ἡ μὲν δὴ	μετάνοια	ἐκεκύρωτο, καὶ μετεψηφίζετο ἅπαντα, Κικέρωνος
[3, 39]	τις αὐτοῖς τῆς πρὶν δόξης	μετάνοια	ἐνεγίγνετο. Εἰσὶ δὲ οἳ καὶ
[3, 90]	Ὧν ἄρτι τῆς πόλεως ἐκδραμόντων	μετάνοια	ἐνέπιπτε τῇ βουλῇ, μὴ δεῖν
[3, 77]	Ἰούλιον κατηκόντισε. Καὶ εὐθὺς ἦν	μετάνοια	καὶ δέος ἐκ τοῦ Καίσαρος.
[3, 34]	φιλίᾳ τε αὐτοῦ Καίσαρος καὶ	ἀγνοίᾳ	τοῦ ἀκριβοῦς· οὐ γάρ πω
[3, 9]	πω δέος αὐτὸν ἐπεῖχε καὶ	ἄγνοια,	εἴτε κοινὸν εἴη τῆς βουλῆς
[3, 5]	αὐτῶν καὶ τὴν ἐπίλεξιν ἐν	ὑπονοίᾳ	τιθέμενοι συνεβούλευον τὴν φρουρὰν ὡς
[3, 12]	καὶ τῇ πάντων εἰς ἐκεῖνον	εὐνοία	θαρρῶν ὥδευεν ἐς Ῥώμην σὺν
[3, 33]	Ἀντώνιος ὧδε ἠμείψατο· Ὅσῃ μὲν	εὐνοίᾳ	καὶ σπουδῇ πρὸς Καίσαρα περιόντα
[3, 48]	ἐξελογεῖτο αὐτοῖς τὴν βουλὴν οὐκ	εὐνοίᾳ	πρὸς αὑτὸν ἀποκλίνειν μᾶλλον ἢ
[3, 33]	αὐτοὺς μετέπεισε τῆς γνώμης, οὐκ	εὐνοίᾳ	τῆς ἐμῆς σωτηρίας ἔπεισεν, ἀλλ'
[3, 9]	τε ἐκ τούτων αὐτῷ καὶ	εὔνοια	παρὰ τοῦ στρατοῦ τις ἐνεγίγνετο,
[3, 35]	νοὐ γὰρ ἦνν, ἀλλ' ἀσήμῳ	δημοκοπίᾳ,	τὸ σῶμα τοῦ Καίσαρος ἐπὶ
[3, 90]	τά τε ἀρχαῖα Ῥωμαίων ἐπὶ	ἐλευθερίᾳ	φρονήματα καὶ πάθη, πρὸς οὐδὲν
[3, 46]	νεόλεκτα. Λέπιδός τε ἔχων ἐν	Ἰβηρίᾳ	τέσσαρα τέλη καὶ Ἀσίνιος Πολλίων
[3, 23]	φθάνουσι λαβεῖν· καὶ ἐς τὰ	πωλητήρια	περιιὼν ἀποκηρύσσειν ἔλεγεν ὅσου δύναιντο
[3, 95]	ἐρήμην ἅπαντες ἑάλωσαν, ἐφορῶντος τὰ	δικαστήρια	τοῦ Καίσαρος καὶ τῶν δικαστῶν
[3, 34]	καὶ στρατιώτας, ἐν ἀσφαλεῖ γενέσθαι	σωτηρίᾳ	καὶ ἐνδόξῳ βίῳ ἀντὶ ἐπονειδίστου.
[3, 48]	ἢ Ἀντωνίου δέει καὶ στρατιᾶς	ἀπορίᾳ,	μέχρι καθέλωμεν ἡμεῖς Ἀντώνιον καὶ
[3, 85]	ἐκείνου πάντα ὑπονοοῦντες· ἡ δὲ	ἀπορία	σφᾶς ὧδε ἤπειγεν, ἐπεὶ καὶ
[3, 84]	πίστεως. Καὶ ὁ Λέπιδος ἐς	τρία	διελών, ἐκέλευε νυκτὸς ἐξορμᾶν ἐς
[3, 46]	Πλάγκος ἐν τῇ ἑτέρᾳ Κελτικῇ	τρία	ἐδόκουν αἱρήσεσθαι τὰ Ἀντωνίου. ~Καίσαρι
[3, 84]	καὶ σὺν αὐτῷ λαμπρότατον ἱππικόν,	τρία	τε αὐτῷ τέλη κατὰ τὴν
[3, 6]	μάλιστα ἐπεποίθεσαν, ἔχοντι ἐν πλευραῖς	τρία	τέλη στρατοῦ, καὶ πρὸς Τρεβώνιον
[3, 46]	αὐτῷ, χωρίς γε τῶν νεολέκτων,	τρία	τέλη τὰ ἐκ Μακεδονίας μετάπεμπτα
[3, 92]	ἱερῶν παρθένων ἠσπάσαντο. Καὶ τὰ	τρία	τέλη, τῶν στρατηγῶν ὑπεριδόντα, πρὸς
[3, 72]	Οὐεντίδιός τε ἡμῖν αὐτίκα προσέσται,	τρία	τέλη φέρων ἐκ τῆς Πικηνίτιδος,
[3, 49]	μονομάχων τε πλῆθος καὶ ὁπλιτῶν	τρία	τέλη, ὧν ἓν μὲν ἦν
[3, 81]	εἶεν εὐεπίθετοι, ἀλλ' ἀθρόους ἐν	ἀλλοτρίᾳ	συνοικίζεσθαι διὰ τὴν ἰσχὺν μᾶλλον
[3, 34]	θέσιν, ἐφ' ᾗ νῦν οὗτος	γαυριᾷ,	διαλελύσθαι μήτε τὰς διαθήκας ἀκύρους
[3, 34]	διαμένειν καὶ τὰ πεπραγμένα πάντα	κύρια	εἶναι καὶ τὸν ἐκείνου παῖδα
[3, 5]	τὸ ταραχῶδες. Ἐψηφισμένον δ' εἶναι	κύρια,	ὅσα Καίσαρι πέπρακτό τε καὶ
[3, 63]	καὶ ὁλκάδας καὶ χρημάτων ἐς	μύρια	καὶ ἑξακισχίλια τάλαντα καὶ ὅπλα
[3, 98]	ἀνῃρέθη, εὐνουχίζων τινὰς αὐτῶν ἐπὶ	τιμωρίᾳ.
[3, 48]	ὑμῶν λάβοιμι. Τοιάδε εἰπὼν ἐθεᾶτο	γυμνάσια	τῶν δύο τελῶν τῶν αὐτομολησάντων
[3, 88]	Ταῦτα τῶν λοχαγῶν σὺν πλέονι	παρρησίᾳ	λεγόντων, οὐκ ἀνασχόμενοί τινες τῶν
[3, 17]	διαπεπράσεται δὲ αὐτίκα καὶ ἡ	οὐσία.	~Τοιαῦτα τοῦ Καίσαρος εἰπόντος ο
[3, 20]	εὑρεθησομένων αὐτίκα ἐν τῇ Καίσαρος	περιουσίᾳ,	ὅταν αὐτὰ ζητεῖν ψηφισώμεθα. Ἄδικον
[3, 49]	γένοιτο, καὶ τὸν Ἀντώνιον ὑπέμενε.	Στρατιὰ	δ' ἦν αὐτῷ μονομάχων τε
[3, 26]	ὁ Τρεβώνιος ἐχρημάτιζε, προτεθῆναι· ἡ	στρατιὰ	δὲ σὺν ὀργῇ καὶ ὁ
[3, 88]	πολέμους. ~Ὧν λεγομένων ἥ τε	στρατιὰ	προθύμως ἐπεβόησε, καὶ τοὺς λοχαγοὺς
[3, 77]	δὲ καὶ πληγῶν γενομένων ἡ	στρατιὰ	τὴν ὕβριν οὐ φέρουσα τὸν
[3, 62]	Ἥδε γάρ ἐστιν ἡ ἀληθὴς	αἰτία·	κἂν ἀποστῶ τῆς Κελτικῆς, οὔτε
[3, 57]	ἀμείνονα εἶχεν; Ἀλλ' ἐς τὰ	ἐναντία·	οὐκ ἦρχε. Πῶς; Οὐ μόνος
[3, 55]	Δέκμον μὲν οὐχ ἡγεῖται πολέμιον,	ἐναντία	τῷ νόμῳ τιθέμενον ὅπλα, Ἀντώνιον
[3, 15]	ἀκρόπολιν ἐχθροί. Πόθεν οὖν αὐτοῖς	ἀμνηστία	καὶ τὸ ἀνεύθυνον τοῦ φόνου,
[3, 33]	ὁ νέος; Πόθεν οὖν αὐτοῖς	ἀμνηστία	τοῦ φόνου καὶ ἡγεμονίαι; Ταῦτα
[3, 82]	ὑπομνημάτων διῳκήκει, καὶ τόδε σαφῶς	εἰδυῖα	ἡ βουλὴ τὰ μέν τινα
[3, 6]	δ' αὐτοῖς ἔχουσιν ἡ βουλὴ	συνειδυῖα	τὴν γνώμην ἔδωκε σίτου τῇ
[3, 85]	τε βουλὴ πάμπαν ἀποροῦσα, καὶ	δεδιυῖα,	μὴ συνθοῖντο ἀλλήλοις ὅ τε
[3, 79]	δόξης ἄξιον ἧς εἶχεν ἐπὶ	σοφίᾳ	τε καὶ πραότητι, ἠγάσαντο καὶ
[3, 70]	Ἀντωνίου μεταστάντων. Ἤδη τε ἦν	ὀψία	δείλη, καὶ οἱ νικήσαντες τῶν
[3, 76]	μέχρι συστεῖλαι τὸν Ἀντώνιον ἐπιπολάζοντα	ὑπεροψίᾳ·	ἡττηθέντα δὲ σοὶ συναλλάσσειν ἐπενοοῦμεν,
[3, 83]	Κουλλεῶνα πείσας τὸν ἐκ Λεπίδου	φύλακα	αὐτῶν, ἐπί τε ποταμὸν ἦλθεν,
[3, 83]	ἦν ὁ Λέπιδος, καὶ οὔτε	χάρακα	περιεβάλετο οὔτε τάφρον ὡς δὴ
[3, 86]	τὸ ἥμισυ τῆς δωρεᾶς καὶ	δέκα	ἄνδρας ἐς τὴν διανέμησιν ἐχειροτόνουν,
[3, 90]	Καίσαρά τε αὐτοῖς ἀντὶ τῶν	δέκα	ἀνδρῶν διανέμειν καὶ ἐς τὴν
[3, 82]	καθ' ἕνα ἦσαν καὶ χειροτονίαι	δέκα	ἀνδρῶν ἐς εὔθυναν τῆς ἀρχῆς
[3, 85]	μεθισταμένων. Αἵ τε προγραφαὶ τῶν	δέκα	ἀνδρῶν κατεσπῶντο σὺν ὕβρει, καὶ
[3, 51]	μετιέναι τοῦ νόμου θᾶσσον ἔτεσι	δέκα,	ἔκ τε τοῦ δημοσίου δοθῆναι
[3, 97]	ἀπελείφθη καὶ ὑπὸ τῶνδε πλὴν	δέκα	μόνων. Ἤλλαξε δὲ τὴν ἐσθῆτα
[3, 82]	ἤλπιζε διαλύσειν. Οἱ μὲν δὴ	δέκα	προύγραφον, ὅ τι τις λάβοι
[3, 88]	τὴν ἀρχὴν μετιέναι θᾶσσον ἐτῶν	δέκα.	Ταῦτα τῶν λοχαγῶν σὺν πλέονι
[3, 97]	Ἀντώνιος· Δέκμῳ δὲ ἦν τέλη	δέκα,	ὧν τέσσαρα μὲν τὰ ἐμπειροπολεμώτατα
[3, 41]	πρὸ τοῦ ἄστεος ἀπὸ σταδίων	πεντεκαίδεκα	ἐν τῷ τοῦ Ἄρεως ἱερῷ.
[3, 94]	ὡς ὕπατος ἐσῄει, καὶ ἔθυε,	δώδεκά	οἱ γυπῶν φανέντων, ὅσους φασὶ
[3, 78]	μὲν δὴ Κάσσιος ἐκ παραδόξου	δυώδεκα	τελῶν ἀθρόως ἐκράτει καὶ Δολοβέλλαν
[3, 18]	Εἰ γὰρ τοῦ κατ' ἐμαυτὸν	ἕνεκα	ἀδεοῦς καὶ ἀνεπιφθόνου περιεῖδον ἐγὼ
[3, 29]	σφῶν δὲ τῶν ταῦτα ἀξιούντων	ἕνεκα	αὐτὸς καθέξειν τῆς ὀργῆς καὶ
[3, 22]	ταῖς δίκαις προσαπόλοιτο, οὐ σφῶν	ἕνεκα	αὐτῶν, ἀλλὰ καὶ τόδε τοῦ
[3, 82]	εὐπρεπῆ, οὗ δὴ καὶ πρῴην	ἕνεκα	τὸν θρίαμβον αἰτῆσαι. Κικέρων μὲν
[3, 32]	ἡμῶν αὐτοῦ σοῦ τῶν συμφερόντων	οὕνεκα,	ἕως ἔτι δύνασαι, Καίσαρι μέν,
[3, 21]	στρατιώτας καὶ τὸν δῆμον εὐνοίας	οὕνεκα	καὶ τῆς νῦν ἐπὶ τῇ
[3, 36]	στρατιάν, εἰ μὴ τὴν στρατιὰν	προμεθῆκα	τῷ Δολοβέλλᾳ ὡς Συρίαν καὶ
[3, 58]	βουλευτηρίου κατέλιπεν ἡμῖν; Μητέρα καὶ	γυναῖκα	καὶ μειράκιον υἱόν; Οἳ κλαίουσι
[3, 22]	καὶ περὶ τοῦ Καίσαρος ὡς	ἄδικα	πασχόντων παρὰ τὸ ψήφισμα τῆς
[3, 34]	Τὰ δὲ ἦν πόσα καὶ	πηλίκα;	Μήτε τὴν ἐπωνυμίαν τοῦ Καίσαρος
[3, 84]	αὐτῷ σύμμαχος ἐγίγνετο ἑπτὰ ἔχων	ὁπλιτικὰ	τέλη καὶ πολὺν ὅμιλον ἄλλον
[3, 82]	παρὰ τὴν ἀρχὴν Ἀντωνίου, πάντας	αὐτίκα	ἀπογράφεσθαι καὶ διδάσκειν· ἀπειλαί τε
[3, 42]	τότε μὲν ἐξῄεσαν, ἀνεμιμνήσκοντο δ'	αὐτίκα	γεωργίας τε πόνων καὶ κερδῶν
[3, 21]	πλούτου τῇ ζητήσει τῶν χρημάτων	αὐτίκα	διαλυθησομένου καὶ σφίσι τοῦ ταμιείου
[3, 32]	τοὺς φονέας τιμωρουμένῳ, σὲ δὲ	αὐτίκα	δυναστεύειν, ἐν ἀμερίμνῳ γενόμενόν τε
[3, 35]	καὶ λυπουμένης τῆς βουλῆς ἐγένετο,	αὐτίκα	ἔδειξαν, ἐμὲ μὲν αἰτιώμενοι τῆς
[3, 20]	τοῦ ταμιείου συμφερομένων καὶ εὑρεθησομένων	αὐτίκα	ἐν τῇ Καίσαρος περιουσίᾳ, ὅταν
[3, 88]	προθύμως ἐπεβόησε, καὶ τοὺς λοχαγοὺς	αὐτίκα	ἔπεμπον αἰτήσοντας τὴν ἀρχὴν τῷ
[3, 63]	ἀντέγραψε, καὶ ἡ βουλὴ αὐτὸν	αὐτίκα	ἐψηφίζετο εἶναι πολέμιον καὶ τὸν
[3, 39]	σῶμα. Ὅ τε λόγος ἐκδραμὼν	αὐτίκα	θόρυβον ἤγειρε πάνδημον, καὶ ἀγανάκτησις
[3, 17]	χρημάτων, ἂν διδῷς· διαπεπράσεται δὲ	αὐτίκα	καὶ ἡ οὐσία. ~Τοιαῦτα τοῦ
[3, 27]	ἐκέλευε Γαΐῳ τὸν Ἰόνιον περᾶν	αὐτίκα.	~Καὶ ὁ μὲν ἔμελλε ποιήσειν,
[3, 78]	τοῦ Βάσσου δύο τέλη παρελάμβανεν	αὐτίκα	καὶ τὰ τῶν πολιορκούντων αὐτὸν
[3, 74]	γραφομένοις, οὐδὲ τοὔνομα ὅλως· οὕτως	αὐτίκα	κατεφρονεῖτο ὡς Ἀντωνίου καθῃρημένου. Ἔγραφον
[3, 16]	χάριν ᾖδειν ἄν, εἰ μὴ	αὐτίκα	Κυρήνην καὶ Κρήτην αὐτοῖς ἐψηφίσασθε
[3, 30]	ὁ περὶ τῆς Κελτικῆς προυγράφετο	αὐτίκα,	ὀρρωδούσης πάνυ τῆς βουλῆς καὶ
[3, 72]	Μουτίνης ἐξανασταῖμεν, Οὐεντίδιός τε ἡμῖν	αὐτίκα	προσέσται, τρία τέλη φέρων ἐκ
[3, 21]	καὶ τὴν οὐσίαν ἐς πρᾶσιν	αὐτίκα	προυτίθει πᾶσαν, ὅση κατὰ τὸν
[3, 7]	νόμῳ. Καὶ ὁ μὲν ἡσθεὶς	αὐτίκα	προυτίθει τὸν νόμον, καὶ τῆς
[3, 25]	ἃ ἐβούλετο, Γάιον τὸν ἀδελφὸν	αὐτίκα	σὺν ἐπείξει τὸ δόγμα φέροντα
[3, 4]	αὐτοῦ, καὶ ταῖς Ῥωμαίων ναυσὶν	αὐτίκα	ταῖς πανταχοῦ χρῆσθαι εἰς τὰ
[3, 13]	ἐς τὴν Θέτιν ἐπιστρεφόμενος ἔλεγεν·	Αὐτίκα	τεθναίην, ἐπεὶ οὐκ ἄρ' ἔμελλον
[3, 14]	ἐπαινέσας καὶ πράξειν ὑποσχόμενος οὕτως,	αὐτίκα	τῆς ἑσπέρας ἐς τοὺς φίλους
[3, 62]	μᾶλλον ἀλλὰ τῇ πόλει τὰ	στρατιωτικά.	Καὶ τοῖς μὲν ἀνδροφόνοις ἀμνηστίαν
[3, 30]	καὶ ἐς χάριν Ἀντωνίου συνηλλαγμένου.	Προσεδόκα	δὲ ἄρα τι καὶ αὐτὸς
[3, 85]	Ἀντωνίῳ, στρατηγὸν αὖθις ἐπὶ Ἀντωνίῳ	μάλα	ἀπρεπῶς ἐχειροτόνουν ἅμα Δέκμῳ. ~Ὁ
[3, 3]	κτείνει τὸν Ἀμάτιον χωρὶς δίκης,	μάλα	θρασέως· καὶ ἡ βουλὴ τὸ
[3, 51]	μὲν δὴ Κικερώνειοι καὶ τούτῳ	μάλα	φορτικῶς ὠνείδιζόν τε καὶ ἐνύβριζον
[3, 12]	οὐ πάντῃ πρὸς αὐτὸν ἦν	ὁμαλά·	οἱ δὲ τῷ Καίσαρι στρατευσάμενοί
[3, 28]	πανταχοῦ τῆς πόλεως ἐς τὰ	ὑψηλὰ	ἀναπηδῶν κατεβόα· Καίσαρι μὲν δι'
[3, 89]	ἐπιγράψαντες· οἱ δὲ αὐτὰ τὰ	ἆθλα,	οὔτε ὀξέως οὔτε ἐντελῆ διδόμενα,
[3, 32]	οὐ πάντῃ τὰ Καίσαρος ὁρῶντες	ἄφιλα	οὐδὲ ἀμνήμονα οὐδὲ ἀχάριστα. Τὴν
[3, 79]	ἀντενήδρευσε καὶ οὐδὲν εἰργάσατο ἀποληφθέντας,	ἀλλὰ	ἀσπάσασθαι τῷ ἰδίῳ στρατῷ τοὺς
[3, 97]	οὐ τὴν μακροτέραν ἔτι περιιών,	ἀλλὰ	ἐπὶ Ἀκυληίας, λήσεσθαι νομίζων διὰ
[3, 6]	τὴν δημοκρατίαν βεβαιουμένην ἔργοις ὁρῶντες,	ἀλλὰ	καὶ ἐς τοῦτο ὑφορώμενοι τὸν
[3, 15]	πλεόνων ὁρᾶν ἐχρῆν, ὕπατον ὄντα.	Ἀλλὰ	καὶ θάτερα βουλομένῳ σοι ἡ
[3, 13]	κινδυνεύειν οἱ καλὸν εἴη μόνον,	ἀλλὰ	καὶ θνῄσκειν, εἰ προκριθεὶς ἐκ
[3, 16]	ὁμοίως αὐθέντην τοὐμοῦ πατρὸς γενόμενον.	Ἀλλὰ	καὶ τάδε τὴν βουλὴν ἐρεῖ
[3, 19]	σου τῷ πατρὶ τῆς ἀρχῆς.	Ἀλλὰ	καὶ ταῦτα κινδυνεύειν καὶ παθεῖν
[3, 11]	ἐπιλαμβάνειν. Ὁ δὲ οὐκ ἐπέλαβεν,	ἀλλὰ	καὶ τὸ αὑτοῦ καὶ τὸ
[3, 22]	προσαπόλοιτο, οὐ σφῶν ἕνεκα αὐτῶν,	ἀλλὰ	καὶ τόδε τοῦ Καίσαρος· ἔμελλον
[3, 69]	τῶν κατὰ σφᾶς, οὐκ αἰσχρῶς,	ἀλλὰ	κατ' ὀλίγον ἐνδιδόντων, οἱ δὲ
[3, 55]	τὴν Κελτικὴν ἐπὶ τὸν ἀντιλέγοντα.	Ἀλλὰ	Κικέρων Δέκμον μὲν οὐχ ἡγεῖται
[3, 56]	Οὐδὲ τῶν νῦν συγγενὴς οὐδείς,	ἀλλὰ	Κικέρων ἐπιμέμφεται καὶ φόνου κατηγορῶν
[3, 83]	τῆς ἐκείνου νεότητος ἐγκρατῆ παιδαγωγόν.	~Ἀλλὰ	Κικέρωνα μὲν ἥ τε βουλὴ
[3, 16]	Καίσαρι καὶ ὕπατος καὶ Ἀντώνιος;	~Ἀλλὰ	Μάριος μὲν ἐξ ἐπιτάγματος ἀνῃρέθη
[3, 94]	εἶχε ληφθεὶς ἐν σχήματι οἰκέτου,	ἀλλὰ	μεθῆκεν ἅπαντας ἐς δόξαν φιλανθρωπίας.
[3, 43]	καὶ οὐ τὸ δέκατον ἅπαν,	ἀλλὰ	μέρος ἔκτεινε τοῦ δεκάτου, νομίζων
[3, 26]	ἐδέχετο οὔτε Περγάμῳ οὔτε Σμύρνῃ,	ἀλλὰ	μόνην ἀγορὰν ἔξω τείχους ὡς
[3, 5]	χρείαις ᾤετο ἕξειν καὶ ἑτέρωθεν,	ἀλλὰ	πάντας λοχαγοὺς ὡς ἡγεμονικούς τε
[3, 69]	τὸ χαράκωμα αὐτοὶ ὑπὸ ἀδοξίας,	ἀλλὰ	παρ' αὐτὸ ἔστησαν· κατάκοποι δὲ
[3, 7]	τῆς βουλῆς οὐ γὰρ ἐξῆν,	ἀλλὰ	παρὰ τοῦ δήμου νόμῳ. Καὶ
[3, 36]	Δολοβέλλαν, οὐ παρὰ τῆς βουλῆς,	ἀλλὰ	παρὰ τοῦ δήμου νόμῳ, καὶ
[3, 23]	οὐκέτι παρὰ τοῦ πρώτου Καίσαρος,	ἀλλὰ	παρὰ τοῦδε αὐτοῦ τὴν ἐπίδοσιν
[3, 13]	ἀνεκάλει τὸν Καίσαρα οὐχ ἑταῖρον,	ἀλλὰ	πατέρα, οὐδὲ συστρατιώτην, ἀλλ' αὐτοκράτορα,
[3, 38]	πείθουσι περὶ τῆς Κελτικῆς μεταψηφίσασθαι.	Ἀλλὰ	σὺν θεοῖς τε πατρῴοις καὶ
[3, 62]	οὔ, διαφθείρων οὐκ ἐμοὶ μᾶλλον	ἀλλὰ	τῇ πόλει τὰ στρατιωτικά. Καὶ
[3, 26]	καταλιπών· ἡμῖν γὰρ οὐ σέ,	ἀλλὰ	τὴν κεφαλὴν ἄγειν προστέτακται. καὶ
[3, 58]	νῦν οὐ τὴν Ἀντωνίου πολιτείαν,	ἀλλὰ	τὴν τῶν ἐχθρῶν δυναστείαν. ~Ταῦτα
[3, 44]	τοῦτό γε τῆς Ἀντωνίου τύχης)	ἀλλὰ	τῆς πρώτης ἐς ὑμᾶς ἐντεύξεως
[3, 37]	τοῖς φανεροῖς, ὡς οἴεται Καῖσαρ,	ἀλλὰ	τοῖς πλέοσί τε καὶ δυνατωτέροις
[3, 18]	Ἐπράσσετο γὰρ οὐ σοῦ χάριν,	ἀλλὰ	τοῦ δήμου, πλὴν ἑνὸς τοῦ
[3, 43]	διαφθορὰν οὐκ αὐτοὶ προσάγουσιν αὑτῷ.	Ἀλλὰ	τούσδε μὲν αὐτὸς εὑρήσειν, τὸν
[3, 68]	Πληγή τε οὐδεμία ἦν ἀργός,	ἀλλὰ	τραύματα καὶ φόνοι καὶ στόνοι
[3, 53]	καὶ θάνατον οὐ τῶν ἐλεγχθέντων,	ἀλλὰ	τῶν διαλαχόντων. Τοιγαροῦν οἱ μὲν
[3, 54]	τὸν κλέπτην οὐ πολέμιον ἀποφαίνοντος,	ἀλλὰ	ὡρισμένῃ δίκῃ ζημιοῦντος, Βρούτου δὲ
[3, 71]	δὲ ἡσθέντες ἐπέστρεφον καὶ ἐμάχοντο.	Ἄλλα	δὲ Ἀντωνίου τέλη καλοῦντος ἐκ
[3, 22]	ὕβριν ἐκλύειν δεῖν μόνον, τὰ	ἄλλα	δὲ πάντα κυροῦν, ὅσα τῷ
[3, 89]	ἢ παῖδας ἢ ὅσα τιμιώτατα	ἄλλα	ἐς ἀγροὺς ἢ τὰ ἐρυμνὰ
[3, 94]	Γαΐῳ δ' ἦν τά τε	ἄλλα	λαμπρὰ καὶ ἐξελεύθεροι πολλοί τε
[3, 17]	σε καὶ ὅσα ἂν ἐθέλῃς	ἄλλα	παρ' ἡμῶν ἐπιλαβεῖν, ἐς δὲ
[3, 1]	τήνδε ἐπιδείξουσιν, ἐπιλαμβάνουσαι καὶ ὅσα	ἄλλα	Ῥωμαίοις ἐμφύλια ἐς ἀλλήλους ἐγίγνετο
[3, 94]	τῷ Ἰανούκλῳ ἢ ἑτέρωθι καὶ	ἄλλα	συνενεχθῆναι κελεύσας, ὁπόσα Κικέρωνος ἐσηγουμένου
[3, 22]	περὶ χωρίων, ἕτερος ἑτέρῳ ἐπιλέγοντες	ἄλλα	τε ἕκαστοι καὶ τὸ κοινὸν
[3, 5]	τὸ βουλευτήριον πολλοὺς κατέλεγε καὶ	ἄλλα	τῇ βουλῇ δι' ἀρεσκείας ἔπρασσεν,
[3, 88]	καὶ ἵππον ἱκανὴν καὶ ὅσα	ἄλλα	τοῖς τέλεσι συνετάσσετο. Περάσας δὲ
[3, 44]	ἐνήλλασσε, τοὺς δὲ λοιποὺς καὶ	τἆλλα	ἐν ταῖς χρείαις ἐδεξιοῦτο καὶ
[3, 50]	ὅπλοις καὶ συνθήμασι κεχρημένου καὶ	τἆλλα	σοβαρωτέρου σφίσι φανέντος ἢ κατὰ
[3, 23]	Ἀντώνιος ὁ ἀδελφὸς Ἀντωνίου, καὶ	τἆλλα	τοῦ Βρούτου τῆς στρατηγίας ἐπιτροπεύων
[3, 8]	ὅτι αἰδέσονται, μετὰ Συρίαν δοθεῖσαν	Δολοβέλλᾳ,	ἀντειπεῖν περὶ Μακεδονίας Ἀντωνίῳ, καὶ
[3, 8]	τότε πρῶτον ἔγνωστο συμπράσσων τῷ	Δολοβέλλᾳ.	Γεγενημένων δὲ τῶνδε ἐν τῷ
[3, 36]	μοι Μακεδονίαν ἔδοσαν, οὐδ' ἐπὶ	Δολοβέλλᾳ,	διὰ τὴν ἐν αὐτῇ στρατιάν,
[3, 8]	στρατὸν προμεθῆκεν ὁ Ἀντώνιος τῷ	Δολοβέλλᾳ,	ἠγάπων δὲ ὅμως Δολοβέλλαν ἔχειν
[3, 7]	φυλὰς ἐκέλευε χειροτονεῖν περὶ τοῦ	Δολοβέλλα.	~Καὶ γίνεται μὲν οὕτω Συρίας
[3, 20]	ἐν ἀρχαῖς καὶ δυνάμει, πλὴν	Δολοβέλλα	καὶ τῶν ἐμῶν ἀδελφῶν νειμαμένων
[3, 7]	διάφορον ἔτι νομιζόμενον εἶναι τῷ	Δολοβέλλᾳ·	ὁ δ' Ἀντώνιος, ἐπεὶ τῆς
[3, 57]	μόνος ἦρχεν ἀποδημήσαντος ἐπὶ Συρίας	Δολοβέλλα;	Οὐ στρατὸν εἶχεν ἕτοιμον ἐν
[3, 78]	Ἄρτι δὲ καὶ Ἀλλιηνός, ὑπὸ	Δολοβέλλα	πεμφθεὶς ἐς Αἴγυπτον, ἐπανῆγεν ἐξ
[3, 25]	τοὺς ἀκούοντας καὶ τοῖς ὑπὲρ	Δολοβέλλα	πράττουσι συνθέμενος ἓν τέλος δώσειν,
[3, 24]	κατὰ λόγον ἐντελής δοκοῦντα προσήκειν	Δολοβέλλᾳ,	Συρίαν καὶ τὰ ἐς Παρθυαίους
[3, 24]	Μακεδονίαν, ὡς πρὸ Ἀντωνίου καὶ	Δολοβέλλα	σφίσιν ἐψηφισμένας, χωρεῖν καὶ βιάζεσθαι.
[3, 63]	ἄρχειν τε Συρίας καὶ πολεμεῖν	Δολοβέλλᾳ·	τούς τε ἄλλους, ὅσοι τινὸς
[3, 36]	μὴ τὴν στρατιὰν προμεθῆκα τῷ	Δολοβέλλᾳ	ὡς Συρίαν καὶ τὰ ἐς
[3, 64]	ἔθνη διαλλάξαι στρατόπεδά τε δοῦναι	πολλὰ	ἀθρόως καὶ χρήματα καὶ ἡγεμόνας
[3, 12]	βουλὴν ἐγγραφαί τινων καὶ ἕτερα	πολλὰ	γιγνόμενα. ~Ὡς δ' ἐς τὴν
[3, 84]	ἀπιστοῦντα ἐκέλευε τὴν στρατιὰν ἐς	πολλὰ	διελόντα ἐκπέμψαι κατὰ δή τινας
[3, 63]	τὴν οὐκ ἀγαπωμένην ἀμνηστίαν. ~Τοιάδε	πολλὰ	εἰπὼν ὁ Ἀντώνιος ἀντέγραφε τῷ
[3, 5]	ἐς τὸν Ἀντώνιον ἐξιὼν ἀνετίθετο,	πολλὰ	ἐς πολλῶν χάριν προσετίθει καὶ
[3, 62]	Καὶ ὁ Ἀντώνιος σὺν ὀργῇ	πολλὰ	ἔς τε τὴν βουλὴν καὶ
[3, 80]	τῆς ἐς τὸν Ἀντώνιον γνώμης	πολλὰ	ἔφη σύμβολα τοῖς εὖ φρονοῦσιν
[3, 70]	μὲν αὖθις ὑπ' ἀνάγκης, καὶ	πολλὰ	καὶ πρὸς τούσδε ἔργα λαμπρὰ
[3, 22]	ἑτέρας ἀρχῆς ἐδικάζετο, πανταχοῦ τὰ	πολλὰ	ὁμοίως ὁ Καῖσαρ εἰς χάριν
[3, 88]	καὶ ἐκ τῆς νεότητος ἑκάστου	πολλὰ	ὄναιτο ἡ πατρίς. Τά τε
[3, 63]	καὶ ἑξακισχίλια τάλαντα καὶ ὅπλα	πολλά,	ὅσα ἐν Δημητριάδι Γαΐῳ Καίσαρι
[3, 98]	εἴη, μαθὼν δ' ὅτι Καμίλου,	πολλὰ	πεποιηκὼς εὖ τὸν Κάμιλον, ἄγειν
[3, 88]	ἐξαιρέτῳ χειροτονίᾳ, Καίσαρος υἱὸν ὄντα,	πολλά	τε τὸν πρότερον Καίσαρα ἀπαύστως
[3, 44]	ἐπὶ διαφθορᾷ τῶνδε προπεπόμφει, βιβλία	πολλὰ	τότε μάλιστα διερρίπτουν ἐς τὸ
[3, 21]	ἐξ αὐτῆς ἐσομένου· τὰ γὰρ	πολλὰ	τῶν κοινῶν εὑρήσειν παρὰ Καίσαρι.
[3, 23]	πιπράσκοντας ὀλιγίστου, διά τε δίκας	ἀμφίβολα	ἢ ἐπίφοβα ἔτι ὄντα καὶ
[3, 80]	τὸν Ἀντώνιον γνώμης πολλὰ ἔφη	σύμβολα	τοῖς εὖ φρονοῦσιν ἐξενηνοχέναι, τοῖς
[3, 55]	πολέμιον, ἐναντία τῷ νόμῳ τιθέμενον	ὅπλα,	Ἀντώνιον δὲ πολέμιον, τῷ νόμῳ
[3, 42]	καὶ τοὺς μὲν ἐπὶ τὰ	ὅπλα	ἔπεμπε, τοὺς δὲ ἁπλῶς ἐς
[3, 36]	ἐς ἡμᾶς ἀντ' ἐκείνων τὰ	ὅπλα	μετενεγκεῖν, Ἀμάτιον ἔκτεινα καὶ κατεκάλεσα
[3, 63]	μύρια καὶ ἑξακισχίλια τάλαντα καὶ	ὅπλα	πολλά, ὅσα ἐν Δημητριάδι Γαΐῳ
[3, 15]	ἐς τὴν ἐπιοῦσαν ἥξειν ἐπὶ	ὅπλα	συνέθεντο, πῶς οὐχὶ τῷ δήμῳ
[3, 66]	δημοκοπίας· καὶ συνεχεῖς ἦσαν ἐκκλησίαι,	ὅπλα	τε εἰργάζετο συναγαγὼν τοὺς δημιουργοὺς
[3, 90]	γὰρ οὐδὲ ἐκείνους νόμων προτεινομένων	ὅπλα	τῇ πατρίδι ἐποίσειν· εἰ δὲ
[3, 28]	ὁ πατὴρ τὸν ἐν ἀγορᾷ	ἅμα	αὐτῇ ἀγορᾷ ἀνετίθει. Τότε δὴ
[3, 50]	ταῖς γνώμαις ἐς νύκτα περιῆλθον,	ἅμα	δ' ἕῳ περὶ τῶν αὐτῶν
[3, 67]	Πάνσα τὰ στενὰ νυκτὸς διαδραμόντων,	ἅμα	δ' ἡμέρᾳ μόνοις τοῖς Ἀρείοις
[3, 15]	αὐτοὶ λέγουσι, τῆς τυραννίδος διάδοχον.	Ἅμα	δ' οὐκ ἦσαν ἐκεῖνοι τυραννοκτόνοι,
[3, 26]	εἰπὼν εὐθὺς ἀπέτεμε τὴν κεφαλήν.	Ἅμα	δὲ ἡμέρᾳ Δολοβέλλας μὲν αὐτὴν
[3, 85]	ἐπὶ Ἀντωνίῳ μάλα ἀπρεπῶς ἐχειροτόνουν	ἅμα	Δέκμῳ. ~Ὁ δὲ Καῖσαρ ἤδη
[3, 31]	ἐς τὸν Καίσαρα καὶ ὑβριστικῆς	ἅμα	ἐς αὐτὸν καὶ τὸν δῆμον
[3, 6]	δοκοῖεν· τοσήδε αὐτῶν φροντὶς ἦν	ἅμα	καὶ αἰδώς, ἐπεὶ καὶ τοῖς
[3, 97]	ἐσθῆτα ἐς τὸ Κελτικόν, ἐξεπιστάμενος	ἅμα	καὶ τὴν φωνήν, καὶ διεδίδρασκε
[3, 11]	καὶ κληρονόμον ὄντα, καὶ παρῄνουν	ἅμα	τῷ κλήρῳ τὴν θέσιν ἀπείπασθαι·
[3, 59]	μὲν δὴ πρὸς ὑμᾶς ἐξενήνοχα	δεῖγμα	τῆς Ἀντωνίου τε ἀπολογίας καὶ
[3, 56]	μή ποτε ὑμᾶς λυπήσειε τὸ	παράδειγμα.	Κικέρωνα δὲ καὶ ἐς ἀνωμαλίαν
[3, 13]	θεραπεύσειν τὰ εἰκότα. Καὶ τὸ	δόγμα	ἔφη γενέσθαι μηδενός πω τοὺς
[3, 13]	τὸν Καίσαρα ἀλλοτρίωσιν καὶ τὸ	δόγμα,	μὴ εἶναι δίκας ἐπὶ Καίσαρι
[3, 28]	θρόνον, ἕως ἂν ᾖ τὸ	δόγμα,	προθήσω. καὶ ὁ Ἀντώνιος χαλεπήνας
[3, 25]	ἀδελφὸν αὐτίκα σὺν ἐπείξει τὸ	δόγμα	φέροντα τῷ στρατῷ διεπέμπετο· οἱ
[3, 43]	Καίσαρος, χωρὶς εὐφημίας ἐς τὸ	βῆμα	παρέπεμπον ὡς περὶ τοῦδε σφίσιν
[3, 14]	Ἀπογραψαμένων δὲ τῶν δημοσίων τὸ	ῥῆμα,	εὐθὺς ἐκ τῆν ἀγορᾶς ἐς
[3, 6]	ὑπὸ ἀνάγκης τὸ ἐν μέσῳ	διάστημα	διατρῖψαί ποι μᾶλλον ἰδιωτεύοντες ἢ
[3, 82]	εὔθυναν τῆς ἀρχῆς τῆς Ἀντωνίου.	Πρόσχημα	δὲ τοῦτο ἦν ἐς ἀκύρωσιν
[3, 19]	λαμπρὰ τῶν Καίσαρος ἔχεις, γένος,	ὄνομα,	ἀξίωμα, περιουσίαν. Ὧν σε δικαιότερον
[3, 10]	πόλιν, ἐκτὸς οὖσαν ὁδοῦ, ᾗ	ὄνομα	Λουπίαι. Ἐνταῦθα οὖν ἐνηυλίσατο διατρίβων.
[3, 74]	ἦν ἐν τοῖς γραφομένοις, οὐδὲ	τοὔνομα	ὅλως· οὕτως αὐτίκα κατεφρονεῖτο ὡς
[3, 22]	ὡς ἄδικα πασχόντων παρὰ τὸ	ψήφισμα	τῆς βουλῆς. οντό τε αὐτὸν
[3, 22]	γενόμενα ἐπιδεικνὺς καὶ τὸ τελευταῖον	ψήφισμα	τὸ βεβαιοῦν τὰ Καίσαρι πεπραγμένα
[3, 50]	Κελτικὴν ἀκούσης τῆς βουλῆς ἐς	ἐπιτείχισμα	τῆς πατρίδος βιαζόμενον ὅπλοις καὶ
[3, 20]	ἔμαθες, ἀστάθμητον ὥσπερ ἐν θαλάσσῃ	κῦμα	κινούμενον· ὁ μὲν ἦλθεν, ὁ
[3, 83]	ὁ τοῦ Λεπίδου τό τε	ἀξίωμα	αἰδούμενοι τὸ Ἀντωνίου καὶ τῶν
[3, 77]	Καικίλιος Βάσσος εἶχε, τὸ δὲ	ἀξίωμα	Ἰούλιος Σέξστος, μειράκιον αὐτοῦ Καίσαρος
[3, 19]	τῶν Καίσαρος ἔχεις, γένος, ὄνομα,	ἀξίωμα,	περιουσίαν. Ὧν σε δικαιότερον ἦν
[3, 69]	οὐκ ἐσῆλθον μὲν ἐς τὸ	χαράκωμα	αὐτοὶ ὑπὸ ἀδοξίας, ἀλλὰ παρ'
[3, 69]	καὶ μετὰ βοῆς ἐς τὸ	χαράκωμα,	ὅπερ αὐτοῖς ἐξείργαστο ὁ ταμίας
[3, 26]	περιεσπάκει, εἰς τε τὸ ἄλλο	σῶμα	αὐτοῦ ποικίλως ἐνύβριζον καὶ τὴν
[3, 4]	ἔδωκε φρουρὰν περιστήσασθαι περὶ τὸ	σῶμα,	ἐκ τῶν ἐστρατευμένων καὶ ἐπιδημούντων
[3, 39]	ἐνόμιζον Ἀντώνιον ὑπατεύοντα ἐς τὸ	σῶμα	ἐπιβεβουλεῦσθαι. Ὁ δὲ Καῖσαρ καὶ
[3, 71]	ἔπεσε. Καὶ αὐτοῦ τό τε	σῶμα	ὁ Καῖσαρ ἐσδραμὼν ἀνείλετο καὶ
[3, 39]	ἔργον ἐπιβουλὴν μεταφέρωι ἐς τὸ	σῶμα.	Ὅ τε λόγος ἐκδραμὼν αὐτίκα
[3, 18]	οὐκ οὐσίαν, οὐκ αὐτὸ τὸ	σῶμα	ταφῆς ἀξιούμενον, οὐδὲ ἰδιώτου· ἄταφα
[3, 34]	διαθήκας ἀκύρους γενέσθαι τό τε	σῶμα	τεθάφθαι βασιλικῶς καὶ τιμὰς αὐτῷ
[3, 35]	ἦνν, ἀλλ' ἀσήμῳ δημοκοπίᾳ, τὸ	σῶμα	τοῦ Καίσαρος ἐπὶ προφάσει τῆς
[3, 57]	εἶχεν οἰκείαν, ἐπιβεβουλευμένος ἐς τὸ	σῶμα	ὑπὸ τῶν ἀνδρῶν; Ὧν ἔκτεινε
[3, 94]	ἐσηγουμένου πρότερον αὐτοῖς ἐπεγέγραπτο, διένειμεν	ἀνὰ	δισχιλίας καὶ πεντακοσίας δραχμὰς τῷ
[3, 44]	ταῖς χρείαις ἐδεξιοῦτο καὶ προύπεμπεν	ἀνὰ	μέρος τὴν παραθαλάσσιον ὁδεύειν ἐπὶ
[3, 45]	καὶ τοῖς ἄλλοις τέλεσι προσέπεμπεν	ἀνὰ	πεντακοσίας δραχμὰς ἑκάστῳ, καὶ σὺν
[3, 49]	ἐκρατύνετο. ~Καὶ τάδε μὲν ἦν	ἀνὰ	τὴν Ἰταλίαν, ἐν δὲ τῇ
[3, 65]	τῶν δὲ ὑπάτων Πάνσας μὲν	ἀνὰ	τὴν Ἰταλίαν ἐξενάγει, Ἵρτιος δὲ
[3, 43]	τοῖς Ῥωμαίων στρατοῖς αἰεὶ καθ'	ἕνα	ἄνδρα ὁ τρόπος) διεκλήρωσε τῷ
[3, 33]	δοκῶσι πολλοὺς ὥσπερ ἐχθρούς, ἀλλ'	ἕνα	ἀνελεῖν ὡς τύραννον. Τίς ἂν
[3, 82]	ἐλευθερίαν ἀπειληφέναι, καὶ θυσίαι καθ'	ἕνα	ἦσαν καὶ χειροτονίαι δέκα ἀνδρῶν
[3, 86]	τοὺς Γαΐου Καίσαρος ἐπιβουλήν, καθ'	ἕνα	καθαιρουμένους, δεδιέναι τε αὐτοῖς περὶ
[3, 57]	δὲ ὑμῖν διέβαλεν; Ἢ καθ'	ἕνα	μὲν τοιόσδε ἦν, ἐπεβούλευε δὲ
[3, 83]	μεθ' αὑτὸν ὅμοια πείσονται καθ'	ἕνα	πάντες, οἳ τῆς Καίσαρος ἐγένοντο
[3, 20]	ἰδιωτῶν πολλοῖς ἀμφισβητοῦσί σοι καθ'	ἕνα	τῆς οὐσίας οὐκ ἀδήριτον αὐτὴν
[3, 64]	καὶ Δολοβέλλαν πολέμιον ψηφίσασθαι δι'	ἕνα	τῶν ἀνδροφόνων ἀναιρεθέντα καὶ Βρούτῳ
[3, 81]	χάριν τῆς Πομπηιανῆς ἑταιρείας καθ'	ἕνα	τῶν Καίσαρος ἕκαστος ὅμοια Ἀντωνίῳ
[3, 81]	ἰσχὺν μᾶλλον ἐθέλοντας ἢ καθ'	ἕνα	τῶν πατρίδων ἀπολαύειν. Τάδε μὲν
[3, 57]	ἐκύρου τῶν γεγονότων; Ἢ ὅτε	μηδένα	διώκεσθαι φόνου; Ἢ ὅτε ζήτησιν
[3, 57]	ἐψηφίζετο μὴ εἰσηγεῖσθαι περὶ δικτάτορος	μηδένα	μήτε ἐπιψηφίζειν, ἢ νηποινεὶ πρὸς
[3, 44]	καὶ ἀπειλαῖς, εἴ τις ἐπικρύπτοι.	Οὐδένα	δὲ συλλαβὼν ἐχαλέπηνεν ὡς τοῦ
[3, 94]	τῶν δὲ στρατηγῶν τότε μὲν	οὐδένα	ἠμύνατο, οὐδὲ Κράσσον τὸν ἐς
[3, 35]	οὐκ ἔχοντά πω στρατὸν ἴδιον	οὐδένα,	μὴ πρὸς ἐνόπλους τοσούσδε ἄνοπλοι
[3, 47]	αὐτοῖς κατὰ Ἀντωνίου· στρατὸν δὲ	οὐδένα	πω ἔχοντες ἴδιον οὐδὲ καταλέξαι
[3, 57]	Ὧν ἔκτεινε μὲν ἢ ἐφυγάδευσεν	οὐδένα,	συνέγνω δέ, ὅσον εἶχε μέτρου
[3, 54]	Καῖσαρ τὰ χρήματα διεφόρησε καὶ	κενὰ	καταλέλοιπε τὰ ταμιεῖα, Ἀντωνίου δὲ
[3, 20]	πιθανὸν ἦν ἔτι ἀγνοεῖν σε	κενὰ	πρὸς τοῦ πατρὸς ἀπολελεῖφθαι τὰ
[3, 34]	δεδομένας ἀθανάτους διαμένειν καὶ τὰ	πεπραγμένα	πάντα κύρια εἶναι καὶ τὸν
[3, 22]	ψήφισμα τὸ βεβαιοῦν τὰ Καίσαρι	πεπραγμένα	πάντα. Ὕβρεις τε πολλαὶ παρὰ
[3, 36]	σφίσιν ὄντων καὶ ἐς τὰ	ἀφῃρημένα	βιάζονται. Οὕτω μὲν δὴ καὶ
[3, 91]	ἐκ Λιβύης μετάπεμπτα ἐς τὸν	λιμένα	αὐτῆς ἡμέρας ἀφίκετο, τοὺς θεοὺς
[3, 89]	ἆθλα, οὔτε ὀξέως οὔτε ἐντελῆ	διδόμενα,	τὴν στρατιὰν σφίσιν ἔλεγον ἐκπολεμῶσαι.
[3, 34]	ἦν ἀναιρεθῆναι τὰ γέρα τὰ	ψηφιζόμενα	τοῖς ἀνδράσιν· ὅπερ, ἀντιτάξας ἐμαυτὸν
[3, 39]	καί τινες ὑπόκρισιν ἀμφοῖν τὰ	γιγνόμενα	διέβαλλον εἶναι, συνθεμένων μὲν ἄρτι
[3, 63]	Δημητριάδι Γαΐῳ Καίσαρι ἐκ πολλοῦ	γιγνόμενα	εὗρεν· οἷς ἅπασιν αὐτὸν ἡ
[3, 68]	ἔργα σὺν εὐταξίᾳ καὶ σιωπῇ	γιγνόμενα	ἐφορῶσι. ~Πονουμένων δὲ ὧδε πάντων
[3, 40]	ἑωρακότες ὑπόκρισιν ἐνόμιζον εἶναι τὰ	γιγνόμενα	καὶ ἀντίδοσιν Ἀντωνίῳ μὲν δυναστείας,
[3, 38]	τῇ γνώμῃ βοηθοῦντες. Ταῦτά μοι	γιγνόμενα	μέν, ὦ συστρατιῶται, ἔτι ἔχρῃζον
[3, 12]	ἐγγραφαί τινων καὶ ἕτερα πολλὰ	γιγνόμενα.	~Ὡς δ' ἐς τὴν πόλιν
[3, 38]	συστρατιῶται, ἔτι ἔχρῃζον ἀπόρρητα εἶναι,	γενόμενα	δὲ ἐξενήνεκται πρὸς ὑμᾶς, οὓς
[3, 22]	τῷ πατρὶ ἐκ τοῦ δημοσίου	γενόμενα	ἐπιδεικνὺς καὶ τὸ τελευταῖον ψήφισμα
[3, 9]	δὲ Βρούτῳ. ~Τὰ μὲν δὴ	γινόμενα	ἐν Ῥώμῃ τοιάδε ἦν· Ὀκτάουιος
[3, 22]	Ὁ δὲ ὡμολόγει μὲν τὰ	πρασσόμενα	ἴσως ἐναντίον ἔχειν τι τοῖς
[3, 49]	τὰ παρὰ τῆς βουλῆς οἱ	κεκομισμένα	γράμματα, ὡς οὐχὶ διὰ τὸν
[3, 28]	μηδὲ αὐτῷ Καίσαρι μενεῖ τὰ	ἐψηφισμένα	βέβαια. Ἀντωνίου τε πανταχοῦ τῆς
[3, 22]	τι τοῖς συνεψηφισμένοις, καὶ τὰ	ἐψηφισμένα	δ' ἔφη τοῖς τότε δόξασιν
[3, 64]	τοῖς ἀπὸ Ἀντωνίου μόνοις μεταστᾶσιν	ἐψηφισμένα	τοὺς αὑτῷ στρατευομένους ἀτιμοῦν· καὶ
[3, 92]	ἔτι τῶν πρέσβεων ἐντυγχανόντων τὰ	μετεψηφισμένα	ἀγγέλλεται· καὶ αὐτὸν οἱ πρέσβεις
[3, 14]	ἔτι ἐπισχοῦσα ἐπέσπερχεν ἐς τὰ	ἐγνωσμένα	σὺν τῇ τύχῃ. Παρῄνει γε
[3, 49]	δύο δέ, ἃ καὶ πρότερον	ὑπεστρατευμένα	αὐτῷ πιστότατα ἦν. Ὁ δ'
[3, 47]	δὲ τῶν νεοσυλλόγων καὶ ταῦτα	ἀναπληρούμενα.	Συναγαγὼν δ' ἅπαντας ἐς Ἄλβην
[3, 67]	~Καρσουληίου δὲ καὶ Πάνσα τὰ	στενὰ	νυκτὸς διαδραμόντων, ἅμα δ' ἡμέρᾳ
[3, 9]	δεξιουμένῳ πάντας. Ἕκτον δ' ἔχοντι	μῆνα	ἐν τῇ Ἀπολλωνίᾳ ἀγγέλλεται περὶ
[3, 7]	τοῦτο πέμπεσθαι, πάνυ χαλεψάμενος τῷ	Ἀσπρήνᾳ	τοῦ ψεύσματος τὰς φυλὰς ἐκέλευε
[3, 63]	δίκας ἀπαιτήσω μόνον ὑπὲρ ἁπάντων,	ἵνα	καὶ ἡ βουλὴ καθαρεύσῃ ποτὲ
[3, 17]	δοθῆναι, καὶ ἐπείξεως ἐς αὐτήν,	ἵνα	μὴ βραδύνων ἀχάριστος εἶναι δοκοίην
[3, 30]	δεόμενον. Ἐδεῖτο δὲ μάλιστα μέν,	ἵνα	μὴ Δέκμος ἄρχοι χώρας τε
[3, 22]	Πινάριον ἀπεκρίνατο. Καὶ εὐθὺς ἐνέμοντο,	ἵνα	μὴ καὶ τὸ μέρος ἐν
[3, 6]	Καὶ ἡ μὲν οὕτως ἔπραξεν,	ἵνα	μή ποτε Βροῦτος ἢ Κάσσιος
[3, 81]	οὐδ' ὅτε παύσαιντο τῶν στρατειῶν,	ἵνα	μὴ τοῖς ἐχθροῖς εἶεν εὐεπίθετοι,
[3, 5]	τῇ βουλῇ δι' ἀρεσκείας ἔπρασσεν,	ἵνα	μὴ φθονοῖεν ἔτι τῆς φρουρᾶς.
[3, 76]	ἀπάγοντος, ἐν καιρῷ λέλεκται, οὐχ	ἵνα	μοι γινώσκῃς χάριν ἀποθανόντι, ἀλλ'
[3, 53]	~Τὴν στρατιὰν ἐπὶ τοῖσδε καταπλησσόμενος,	ἵνα	πρὸς μηθὲν αὐτῷ παρανομοῦντι κατοκνῇ,
[3, 75]	καὶ συστρατηγεῖν σε ἡμῖν ἀπέφηναν,	ἵνα	σου τὰ δύο τέλη τὰ
[3, 76]	μοι γινώσκῃς χάριν ἀποθανόντι, ἀλλ'	ἵνα	σὺν δαιμονίᾳ μοίρᾳ γενόμενος, ὡς
[3, 36]	δήμου νόμῳ, καὶ συνέπραξα αἰτοῦντι,	ἵνα	τοῖς τε σφαγεῦσι Δολοβέλλας ἐχθρὸς
[3, 36]	Ἀμάτιον ἔκτεινα καὶ κατεκάλεσα Πομπήιον,	ἵνα	τοῖσδε αὖθις ἁλοῦσα ἡ βουλὴ
[3, 36]	ἐκείνων τὰ ὅπλα μετενεγκεῖν, Ἀμάτιον	ἔκτεινα	καὶ κατεκάλεσα Πομπήιον, ἵνα τοῖσδε
[3, 21]	εἰρημένοις ἀπεχώρει, τὸν πατέρα ἀνακαλῶν	θαμινὰ	ἐξ ὀνόματος, καὶ τὴν οὐσίαν
[3, 9]	στρατοῦ τινες ὡς συγγενεῖ Καίσαρος	θαμινὰ	ἐπεφοίτων. Γνῶσίς τε ἐκ τούτων
[3, 61]	ὡς ἔοικε, τοῦ δαιμονίου τὰ	κοινὰ	ἐς μεταβολὴν ἐνοχλοῦντος καὶ αὐτῷ
[3, 94]	Τὰ χρήματα δέ, ὅσα τε	κοινὰ	ἦν ἐν τῷ Ἰανούκλῳ ἢ
[3, 54]	Τὰ χρήματά φησιν Ἀντώνιον τὰ	κοινὰ	μετὰ τὴν Καίσαρος τελευτὴν σφετερίσασθαι,
[3, 63]	Βροῦτον ἄρχειν, μέχρι κατασταίη τὰ	κοινά.	Ὁ δὲ ἴδιόν τε εἶχεν
[3, 20]	πρὸς τοῦ πατρὸς ἀπολελεῖφθαι τὰ	κοινὰ	ταμιεῖα, τῶν προσόδων, ἐξ οὗ
[3, 7]	Οἱ μὲν δὴ τῶν δημάρχων	τινὰ	Ἀσπρήναν ἔπεισαν ἐν τῇ χειροτονίᾳ
[3, 88]	Κελτικῆς ἐς τὴν Ἰταλίαν, ὅν	τινα	αὐτοῦ καὶ ὁ πατὴρ ὁμοίως
[3, 82]	εἰδυῖα ἡ βουλὴ τὰ μέν	τινα	αὐτῶν ἐπὶ προφάσεσι διέλυεν, ἀθρόα
[3, 49]	Δέκμος, μὴ οὐδ' ἐσελθεῖν ἔς	τινα	αὐτῶν ἔτι δύνηται, πλάσσεται γράμματα
[3, 57]	ἄκριτον ὁ νῦν κινδυνεύων ἀκρίτως;	Τίνα	δ' ἐξέβαλε τῆς πόλεως; Τίνα
[3, 57]	Τίνα δ' ἐξέβαλε τῆς πόλεως;	Τίνα	δὲ ὑμῖν διέβαλεν; Ἢ καθ'
[3, 93]	ἐξέπεμπον στρατὸν ἀθροίζειν, καὶ τῶν	τινα	δημάρχων Ἀπουλήιον ἐς τὸν δῆμον
[3, 54]	Ἀντωνίου κατηγορεῖν, ἀπόντος δ' ἐγκλήματά	τινα	εἶπεν ὡς μέγιστα ἐκ πάντων
[3, 57]	φέρε πύθωμαι καθ' ἕκαστον ὧδε.	~Τίνα	ἔκτεινεν ὡς τύραννος ἄκριτον ὁ
[3, 80]	Ὁ δὲ Καῖσαρ Δέκιον, τῶν	τινα	ἡγεμόνων Ἀντωνίου, περὶ Μουτίνην ληφθέντα
[3, 57]	δεδιότων ἐπὶ τοῖς ἐσομένοις· οὗ	τίνα	καιρόν, εἰ πονηρὸς ἦν, ἀμείνονα
[3, 82]	συμφέρον, ἐκέλευεν αὐτῷ συνελέσθαι τῶν	τινα	πρεσβυτέρων ἔμφρονα, τῆς ἐκείνου νεότητος
[3, 63]	ἤδη στρατὸν καὶ παρὰ Ἀπουληίου	τινὰ	προσειλήφει καὶ ναῦς εἶχε μακράς
[3, 10]	ἐς τὸ Βρεντέσιον νοὔπω γάρ	τινα	τοῦ ἐκεῖθι στρατοῦ πεῖραν εἰληφὼς
[3, 66]	θόρυβός τε ἦν ἄπλετος, καὶ	τέκνα	καὶ γυναῖκας ὑπεξέφερον οἱ πλείους
[3, 36]	ἀνθ' οἵων καὶ ὡς στρατοῦ	γυμνὰ	ἐδόθη, Κυρήνη τε καὶ Κρήτη·
[3, 89]	ἄλλα ἐς ἀγροὺς ἢ τὰ	ἐρυμνὰ	τῆς πόλεως μεταφερόντων· οὐ γάρ
[3, 84]	ἐς τὴν ἔξοδον ὁπλισάμενοι, τὰ	ἐρυμνὰ	τοῦ στρατοπέδου κατέλαβον καὶ τὰς
[3, 69]	ἑκάτεροι, μέχρι Πάνσας ὀβελῷ τὴν	λαγόνα	τρωθεὶς ἐς Βονωνίαν ἐξεφέρετο. Τότε
[3, 42]	οἰκεῖα. Πάντας δ' ἐπικρύπτων τὴν	ἀχθηδόνα,	ἐπῄνει τῆς συνόδου καὶ ἐδωρεῖτο
[3, 80]	τοῖς δ' ἄφροσιν οὐδὲ τὰ	πλείονα	ἀρκέσειν. ~Ἀντωνίῳ μὲν δὴ τάδε
[3, 64]	ἐς αὑτὸν ὡς μειράκιον τέχνης,	εἰκόνα	μὲν αὑτῷ καὶ προεδρίαν παρασχόντων
[3, 51]	ἔχει στρατοῦ, ἐπίχρυσόν τε αὐτοῦ	εἰκόνα	τεθῆναι καὶ γνώμην αὐτὸν ἐσφέρειν
[3, 71]	δὲ τῶν ἱππέων τὰ ἐφήμερα	μόνα	αὐτοὺς ἐνοχλεῖν, μέχρι παραδῴη Δέκμος
[3, 32]	τὰ Καίσαρος ὁρῶντες ἄφιλα οὐδὲ	ἀμνήμονα	οὐδὲ ἀχάριστα. Τὴν δ' ἐς
[3, 43]	ἐπὶ τὴν ἐψηφισμένην οἱ χώραν	εὐδαίμονα	Κελτικήν, καὶ τοῖς παροῦσιν ἑκάστῳ
[3, 49]	πάντων, μέχρι Μουτίνην παροδεύων, πόλιν	εὐδαίμονα,	τάς τε πύλας ἀπέκλειε καὶ
[3, 57]	τίνα καιρόν, εἰ πονηρὸς ἦν,	ἀμείνονα	εἶχεν; Ἀλλ' ἐς τὰ ἐναντία·
[3, 82]	αὐτῷ συνελέσθαι τῶν τινα πρεσβυτέρων	ἔμφρονα,	τῆς ἐκείνου νεότητος ἐγκρατῆ παιδαγωγόν.
[3, 83]	τῷ τέως τὰς Ἄλπεις ὑπερέβαλε,	Κουλλεῶνα	πείσας τὸν ἐκ Λεπίδου φύλακα
[3, 88]	τέλεσι συνετάσσετο. Περάσας δὲ τὸν	Ῥουβίκωνα	ποταμὸν ἐκ τῆς Κελτικῆς ἐς
[3, 62]	τε τὴν βουλὴν καὶ τὸν	Κικέρωνα	ἀπερρίπτει, θαυμάζων, ὅτι Καίσαρα μὲν
[3, 56]	ποτε ὑμᾶς λυπήσειε τὸ παράδειγμα.	Κικέρωνα	δὲ καὶ ἐς ἀνωμαλίαν ἐξέστησεν
[3, 62]	ἀρχὴν ἡγοῦνται τύραννον ἢ βασιλέα,	Κικέρωνα	δὲ οὐ νομίζουσιν, ὃν Καῖσαρ
[3, 63]	τοῦ μύσους, ἐμπιπλαμένη νῦν διὰ	Κικέρωνα	Δέκμῳ βοηθοῦντα. Τάδε μὲν ὁ
[3, 54]	κρίνεσθαι· καὶ τὸν δεινότατον εἰπεῖν	Κικέρωνα	ἐς ταῦτα προκαλοῦμαι. Ἐπεὶ δὲ
[3, 66]	καὶ ἐς τὴν Ῥώμην συλλαβεῖν	Κικέρωνα	ἠπείγετο. Τότε μὲν δὴ θόρυβός
[3, 82]	ἔτι πέμπων, ἀλλ' ἐς τὸν	Κικέρωνα	ἰδίᾳ, καὶ αὐτὸν παρεκάλει καὶ
[3, 83]	ἐκείνου νεότητος ἐγκρατῆ παιδαγωγόν. ~Ἀλλὰ	Κικέρωνα	μὲν ἥ τε βουλὴ τῆς
[3, 82]	αὐτὸν παρεκάλει καὶ συνάρξαι, ὡς	Κικέρωνα	μὲν τὴν ἀρχὴν διοικήσοντα πρεσβύτερόν
[3, 61]	ἐντολάς, εἴτε λαθόντες εἴτ' ἐξεπίτηδες,	Κικέρωνα	συγγράψαι τε καὶ δοῦναι τοῖς
[3, 36]	παρὰ τοῦ δήμου νόμῳ, καὶ	συνέπραξα	αἰτοῦντι, ἵνα τοῖς τε σφαγεῦσι
[3, 34]	ἁλώσεσθαι, καὶ διὰ τοῦτο φιλονικούντων,	εἶξα	τῆς ἀμνηστίας διδομένης ἀντὶ τῶν
[3, 39]	ἐξέτρεχε σὺν ὀργῇ μανιώδει καὶ	ἐβόα	αὐτὸς ἐπιβουλεύεσθαι πρὸς Ἀντωνίου ἐς
[3, 39]	τοῦ Ἀντωνίου δραμὼν τὰ αὐτὰ	ἐβόα	καὶ θεοὺς ἐμαρτύρετο καὶ ἀρὰς
[3, 28]	πόλεως ἐς τὰ ὑψηλὰ ἀναπηδῶν	κατεβόα·	Καίσαρι μὲν δι' ἐμὲ μήτε
[3, 82]	τινα αὐτῶν ἐπὶ προφάσεσι διέλυεν,	ἀθρόα	δὲ οὕτως ἤλπιζε διαλύσειν. Οἱ
[3, 90]	τέως αὐτοῖς ἐπεπόλαζεν, οὐδὲ ἐφαίνετο.	~Ἀθρόα	δὴ πάντων ἐς πάντα ἦν
[3, 62]	ἐμίσει, ἀνδροφόνον δὲ αὐτοῦ γενόμενον	ἀγαπᾷ,	καὶ τῷ μὲν παρ' οὐδενὸς
[3, 28]	κομίσασθαι τὴν διανέμησιν καὶ τὰ	λοιπὰ	πάντα ἔχειν· ἀρκέσειν γὰρ ἐμοὶ
[3, 34]	πρῶτον ἐκ πάντων καὶ τὰ	λοιπὰ	συνέχον ἦν ἀναιρεθῆναι τὰ γέρα
[3, 17]	μυριάδας ἀνδρῶν μεριζόμενον. Τὰ δὲ	λοιπὰ	τῆς δαπάνης, εἰ μὲν θαρρήσαιμί
[3, 93]	αὐτοῖς οὖσιν ἀρίστοις πρὸς τὰ	λοιπὰ	τοῦ Καίσαρος, μέχρι τις ἑτέρωθεν
[3, 17]	εἰ δὲ μή, τά γε	λοιπὰ	τοὺς φονέας ἀμυνομένῳ μοι μετὰ
[3, 20]	ἐψηφισμένων, ἐπεὶ καὶ σὺ τὰ	λοιπὰ	φέρων οἴσεις ἀντὶ τοῦ δήμου
[3, 53]	δήμαρχος ἡμῶν ἔτι ἀγνοεῖ, μέχρι	ἄρα	Δέκμου πεσόντος ἥ τε χώρα
[3, 30]	χάριν Ἀντωνίου συνηλλαγμένου. Προσεδόκα δὲ	ἄρα	τι καὶ αὐτὸς ἀντιλήψεσθαι παρὰ
[3, 69]	τοῖς Ἀρείοις· ἡ δὲ ἄσκησις	ἄρα	τοῦ γένους ἐς τοσοῦτον ἀρετῇ
[3, 30]	ἄρα τι καὶ αὐτὸς ἀντιλήψεσθαι	παρὰ	Ἀντωνίου. Διαφθαρέντων δὲ χρήμασι τῶν
[3, 32]	ἦν· οἱ ταξίαρχοι δὲ αὖθις	παρὰ	Ἀντωνίου καιρὸν αἰτήσαντες ἔλεγον· Ἡμεῖς,
[3, 65]	ᾖτει τὰ δύο τέλη τὰ	παρὰ	Ἀντωνίου μεταστάντα, εἰδὼς τάδε ὄντα
[3, 63]	τε εἶχεν ἤδη στρατὸν καὶ	παρὰ	Ἀπουληίου τινὰ προσειλήφει καὶ ναῦς
[3, 79]	ἑαυτὸν καὶ ἦν ἐν τιμῇ	παρὰ	Βρούτῳ, μέχρι τὸν στρατὸν πολλάκις
[3, 18]	τε παρρησίας καὶ τῆς εὐτολμίας	παρὰ	δόξαν οἱ πολλῆς καὶ παρ'
[3, 51]	καὶ ὀλολυγαῖς καὶ μελαίνῃ στολῇ	παρὰ	θύραις ἐκβοῶντες. Οἱ δὲ ὑπό
[3, 21]	γὰρ πολλὰ τῶν κοινῶν εὑρήσειν	παρὰ	Καίσαρι. ~Πολλοί τε αὐτῶν ἐς
[3, 28]	οὐδὲν ἕξουσι βέβαιον ὧν εἰλήφασι	παρὰ	Καίσαρος, εἰ μηδὲ αὐτῷ Καίσαρι
[3, 87]	πεποιηκέναι κατὰ τῶν τινας δωρεὰς	παρὰ	Καίσαρος εἰληφότων. Τί δὴ πιστὸν
[3, 95]	τὴν πολιτικὴν στρατηγίαν ἄρχων, αἰτῆσαι	παρὰ	Καίσαρος τὴν στρατηγίαν τῆς Λιβύης,
[3, 43]	χάριτος· ἐμέμφετο δὲ καὶ ὅτι	παρὰ	μειρακίου προπετοῦς, ὧδε τὸν Καίσαρα
[3, 45]	αὐτοῖς ἐδίδοτο, καὶ αἱ φυλακαὶ	παρὰ	μέρος ἦσαν ὡς ἐν στρατοπέδῳ.
[3, 23]	ἴδιον αὑτοῦ περιουσίαν ὅση τε	παρὰ	Ὀκταουίου τοῦ πατρὸς ἢ ἑτέρωθεν
[3, 29]	ἐάσῃς δοθῆναι. ~Ἐφ' οἷς ἤδη	παρὰ	πάντων συνεχεῖς ἐγίγνοντο καὶ φανεραὶ
[3, 17]	δαπάνης, εἰ μὲν θαρρήσαιμί σοι,	παρὰ	σοῦ ἂν ἴσως ἢ διὰ
[3, 91]	τὸν Καίσαρα, καὶ ἢ μεταπείσειν	παρὰ	σφῶν ἀντὶ τοῦ στρατεύματος αἰτεῖν
[3, 24]	Ἀντωνίου ὕβριν ὑπεροψόμενοι. ~Διέδειξαν δὲ	παρὰ	τὰς Βρούτου θέας, πολυτελεστάτας δὴ
[3, 22]	πεπραγμένα πάντα. Ὕβρεις τε πολλαὶ	παρὰ	τὰς δίκας ἦσαν αὐτῷ, καὶ
[3, 82]	προύγραφον, ὅ τι τις λάβοι	παρὰ	τὴν ἀρχὴν Ἀντωνίου, πάντας αὐτίκα
[3, 46]	τίνες ἦσαν, οἳ πρὸ ὀλίγου	παρὰ	τὴν Καίσαρος ἐκκλησίαν τὸν Ἀντώνιον
[3, 36]	ἔπεισα Συρίαν αἰτεῖν Δολοβέλλαν, οὐ	παρὰ	τῆς βουλῆς, ἀλλὰ παρὰ τοῦ
[3, 65]	στρατὸν ἐμερίζετο καί, ὡς αὐτῷ	παρὰ	τῆς βουλῆς ἐν ἀπορρήτῳ λέλεκτο,
[3, 96]	Ἰόνιον καὶ σχολαίως ἀνεζεύγνυε, τὰ	παρὰ	τῆς βουλῆς ἐπιμένων· Πέδιος γὰρ
[3, 49]	Ὁ δὲ ἀντέπεμπεν αὐτῷ τὰ	παρὰ	τῆς βουλῆς οἱ κεκομισμένα γράμματα,
[3, 7]	τοὺς Παρθυαίους, αἰτεῖν δὲ οὐ	παρὰ	τῆς βουλῆς οὐ γὰρ ἐξῆν,
[3, 16]	με δὴ τὸ πάθος ἐξήνεγκε	παρὰ	τὸ ἁρμόζον ἴσως ἐμοὶ τῆς
[3, 22]	ἢ τῷ ῥήματι χρωμένους μὴ	παρὰ	τὸ εἰκὸς ἀντιπράττειν ἀνδράσι τοσοῖσδε
[3, 70]	ἐπελθόντα. Καὶ ηὐλίσατο ἐν κώμῃ	παρὰ	τὸ πεδίον ἀχαρακώτως· Ἀγορὰ Κελτῶν
[3, 82]	δ' ἄν τι μὴ πράξειε	παρὰ	τὸ τῇ βουλῇ συμφέρον, ἐκέλευεν
[3, 22]	τοῦ Καίσαρος ὡς ἄδικα πασχόντων	παρὰ	τὸ ψήφισμα τῆς βουλῆς. οντό
[3, 37]	ἔθνος, ἀντὶ τῆς βουλῆς, νόμῳ	παρὰ	τοῦ δήμου λαβεῖν ἐπενόησα, τὸν
[3, 62]	τὴν Κελτικὴν προστίθεται, τῷ δὲ	παρὰ	τοῦ δήμου λαβόντι πολεμεῖ. Τῶν
[3, 7]	βουλῆς οὐ γὰρ ἐξῆν, ἀλλὰ	παρὰ	τοῦ δήμου νόμῳ. Καὶ ὁ
[3, 36]	οὐ παρὰ τῆς βουλῆς, ἀλλὰ	παρὰ	τοῦ δήμου νόμῳ, καὶ συνέπραξα
[3, 6]	καὶ ὁ Κάσσιος, οὔτε τινὸς	παρὰ	τοῦ δήμου σφίσιν ἢ παρὰ
[3, 60]	κρίνειν, ὅτι τὴν Κελτικὴν ἔλαβε	παρὰ	τοῦ δήμου. Ὧν τοὺς μὲν
[3, 74]	Ἀντωνίου μεταστᾶσι τὰς ἑκάστῳ προυυπεσχημένας	παρὰ	τοῦ κοινοῦ Ῥωμαίων ἐπινικίους δραχμὰς
[3, 87]	ὕπατος ἀποδειχθείην. Τά τε γὰρ	παρὰ	τοῦ πατρὸς ὑμῖν δοθέντα πάντα
[3, 23]	τὰς ἐπηρείας, ὁ δῆμος οὐκέτι	παρὰ	τοῦ πρώτου Καίσαρος, ἀλλὰ παρὰ
[3, 9]	ἐκ τούτων αὐτῷ καὶ εὔνοια	παρὰ	τοῦ στρατοῦ τις ἐνεγίγνετο, σὺν
[3, 23]	παρὰ τοῦ πρώτου Καίσαρος, ἀλλὰ	παρὰ	τοῦδε αὐτοῦ τὴν ἐπίδοσιν λογιζόμενος
[3, 56]	ἐψηφίσασθε Ἀντωνίῳ στρατεύειν, αὐτομολήσαντα δὲ	παρὰ	τοὺς στρατιωτικοὺς νόμους, οὐ πρὸς
[3, 39]	ἐπιβουλεύεσθαι πρὸς Ἀντωνίου ἐς τὴν	παρὰ	τῷ δήμῳ φιλίαν ἔτι οἱ
[3, 6]	παρὰ τοῦ δήμου σφίσιν ἢ	παρὰ	τῶν ἐξεστρατευμένων εἰρηναίου φανέντος, οὔτε
[3, 43]	εἰπών· Μαθήσεσθε ἄρχεσθαι. Αἰτήσας δὲ	παρὰ	τῶν χιλιάρχων τοὺς στασιώδεις (ἀνάγραπτος
[3, 13]	τε τῆς βουλῆς ἐς τὸν	Καίσαρα	ἀλλοτρίωσιν καὶ τὸ δόγμα, μὴ
[3, 13]	θέσεως ὑπερίδοι, ἔς τε τὸν	Καίσαρα	ἁμαρτήσεσθαι καὶ τὸν δῆμον ἀδικήσειν
[3, 88]	ὄντα, πολλά τε τὸν πρότερον	Καίσαρα	ἀπαύστως εὐφήμουν. Ὧδε δὲ αὐτοὺς
[3, 30]	Δέκμῳ μὲν αὐτὴν πιστεύουσιν, ὅτι	Καίσαρα	ἀπέκτεινεν, αὑτῷ δ' ἀπιστοῦσιν, ὅτι
[3, 73]	καὶ κελητίῳ τινὰς ἐς τὸν	Καίσαρα	ἀποστέλλων ἐμαρτύρει μὲν ὡς αἰτίῳ
[3, 19]	ἄταφον καὶ ἄτιμον γιγνόμενον περιιδεῖν	Καίσαρα,	ἄριστον ἀνδρῶν τῶν ἐφ' ἑαυτοῦ
[3, 57]	μόνοις ἐπέμεινε τῇ πόλει μετὰ	Καίσαρα,	ἄρτι μὲν τοῦ δήμου τοὺς
[3, 56]	οὐδε τὴν ἄλλην Ἀντωνίου μετὰ	Καίσαρα	ἀρχὴν ὡς τυραννικὴν διαβαλεῖν, φέρε
[3, 41]	Ταῦτα δ' εἰπὼν ἐσῆγε τὸν	Καίσαρα,	αὐλισάμενον πρὸ τοῦ ἄστεος ἀπὸ
[3, 85]	ἤπειγεν, ἐπεὶ καὶ τὸν νέον	Καίσαρα,	δεδιότες μὴ συνθοῖτο Ἀντωνίῳ, στρατηγὸν
[3, 31]	γνώμης, προύγραφεν ὡς ὕπατος μηδενὶ	Καίσαρα	ἐγχειρεῖν παρανόμως, ἢ χρήσεσθαι κατ'
[3, 73]	πολιορκίας ὁ φόβος ἐς τὸν	Καίσαρα	ἐνηλλάσσετο· τῶν γὰρ ὑπάτων ἐκποδὼν
[3, 20]	γὰρ οὐδὲν τοῦτο ἐς τὸν	Καίσαρα	ἔσται, τεθνεῶτά τε ἤδη καὶ
[3, 47]	ὅμως αὐτούς τε καὶ τὸν	Καίσαρα,	ἔφασαν ὀλίγον ὕστερον ὅ τι
[3, 30]	Ἀντωνίῳ, συνέπρασσεν ὅμως διὰ τὸν	Καίσαρα	ἐφεστῶτα τοῖς περισχοινίσμασι καὶ δεόμενον.
[3, 97]	μὲν οἱ νεοστράτευτοι καταλιπόντες ἐς	Καίσαρα	ἐχώρουν, ἐπὶ δὲ ἐκείνοις καὶ
[3, 31]	ταῖς χειροτονίαις δήμαρχον ἀποφῆναι τὸν	Καίσαρα.	Ἡ δὲ βουλὴ τῆς αὐξήσεως
[3, 91]	οὕτως ὀξέως ἤλπιζον ἀντικαταπλήξειν τὸν	Καίσαρα,	καὶ ἢ μεταπείσειν παρὰ σφῶν
[3, 18]	δὴ μάλιστα πάντων ἔς τε	Καίσαρα	καὶ σὲ ἔργου. Εἰ γὰρ
[3, 16]	αὖθις ψηφίζεσθαι καὶ γέρα ὑβριζόντων	Καίσαρα	καὶ τὴν σὴν γνώμην ἀκυρούντων.
[3, 31]	ἐξουσίας. Ἀχαρίστου δ' ἐς τὸν	Καίσαρα	καὶ ὑβριστικῆς ἅμα ἐς αὐτὸν
[3, 32]	ὁσίας τε χάριν ἐς τὸν	Καίσαρα	καὶ φειδοῦς ὑπὲρ ἡμῶν οὐδὲν
[3, 41]	ἔχθρας Ἀντωνίου σαφοῦς ἐπιέναι τον	Καίσαρα	καὶ χρῆναι δεδιότας Ἀντώνιον ἐπὶ
[3, 43]	παρὰ μειρακίου προπετοῦς, ὧδε τὸν	Καίσαρα	καλῶν, ἄνδρας ἐπιπεμπομένους σφίσιν εἰς
[3, 54]	δίκῃ ζημιοῦντος, Βρούτου δὲ τοῦ	Καίσαρα	κτείναντος ἐν τῷ δήμῳ καὶ
[3, 62]	τῷ μὲν παρ' οὐδενὸς μετὰ	Καίσαρα	λαβόντι τὴν Κελτικὴν προστίθεται, τῷ
[3, 40]	ἐπανιόντα, ὡς ἐπύθοντο καὶ τὸν	Καίσαρα	μεθ' ἑτέρας προσιέναι, οἱ μὲν
[3, 62]	τὸν Κικέρωνα ἀπερρίπτει, θαυμάζων, ὅτι	Καίσαρα	μὲν τὸν τὰ μέγιστα ὠφελήσαντα
[3, 45]	τέταρτον ὁμοίως τοῖς Ἀρείοις ἐς	Καίσαρα	μετατεθεῖσθαι. Διαταραχθεὶς οὖν εἰσῆλθε μὲν
[3, 45]	Ἄρειον κατὰ τὴν ὁδὸν ἐς	Καίσαρα	μετατεθεῖσθαι. Καὶ αὐτῷ τὴν εἴσοδον
[3, 47]	τὴν βουλήν, ἀλλ' ἐς τὸν	Καίσαρα	μετελθοῦσιν. Ἐπαινέσαντες δ' ὅμως αὐτούς
[3, 21]	δὲ Ἀντωνίῳ μάλιστα, μὴ τὸν	Καίσαρα,	νέον ἄνδρα καὶ ἔνδοξον καὶ
[3, 56]	οὐ πρὸς ὑμᾶς, ἀλλ' ἐς	Καίσαρα,	ὁ Κικέρων ὅμως ἐπῄνεσε καὶ
[3, 86]	οὐδὲ ἑνδέκατον προσετίθεσαν εἶναι τὸν	Καίσαρα.	Οἱ μὲν δὴ πρέσβεις, οὐκ
[3, 75]	δ' ἐκ τοῦ τραύματος ἀποθνῄσκων	Καίσαρά	οἱ παρεστήσατο καὶ εἶπεν· Ἐγὼ
[3, 58]	ἔδεισε τρισχιλίους τοὺς ἀμφὶ τὸν	Καίσαρα	ὄντας ἀνόπλους, ἀσυντάκτους, ἐς μόνας
[3, 13]	μάλιστα· αὐτὸς δ' ἀνεκάλει τὸν	Καίσαρα	οὐχ ἑταῖρον, ἀλλὰ πατέρα, οὐδὲ
[3, 33]	μὲν εὐνοίᾳ καὶ σπουδῇ πρὸς	Καίσαρα	περιόντα ἐχρώμην, φιλοκινδυνότατος ἐκ πάντων
[3, 50]	καὶ τὴν ἄλλην αὐτοῦ μετὰ	Καίσαρα	προαίρεσιν, ἔν τε τῇ πόλει
[3, 73]	ποταμοῦ καὶ καλῶν ὀνομαστὶ τὸν	Καίσαρα,	σὺν βοῇ τὰ γράμματα τῆς
[3, 51]	τοῖς ὑπάτοις Ἱρτίῳ καὶ Πάνσᾳ	Καίσαρα	συστρατηγεῖν οὗ νῦν ἔχει στρατοῦ,
[3, 90]	δύο τελῶν τοῖς ὀκτὼ δοθῆναι,	Καίσαρά	τε αὐτοῖς ἀντὶ τῶν δέκα
[3, 61]	διὸ καὶ στασιάζειν αἰεὶ παρεσκεύαζον	Καίσαρά	τε καὶ Ἀντώνιον. Ἐψηφίσαντο δ'
[3, 66]	ἐσομένοις. Οἱ δὲ ἀμφὶ τὸν	Καίσαρα,	τοῦ Πάνσα μετὰ στρατιᾶς πλησιάζοντος,
[3, 22]	τε αὐτῶν ἐς δίκας τὸν	Καίσαρα	ὑπῆγον περὶ χωρίων, ἕτερος ἑτέρῳ
[3, 31]	τῆς ἄρτι συγκειμένης πρὸς τὸν	Καίσαρα	φιλίας ὑπεριδών, εἴτε ἐς χάριν
[3, 28]	ὡς οὐκ ἐς τὸν νῦν	Καίσαρα	φιλονικοῦντα μᾶλλον ἢ ἐς τὸν
[3, 22]	φείσεσθαι τὸ μέρος νειμαμένων πρὸς	Καίσαρα.	Ὧδε μὲν ὁ Ἀντώνιος τοῖς
[3, 12]	χάριτι τοῦ μειρακίου καὶ τὸν	Καίσαρα	ὠλοφύροντο καὶ τὸν Ἀντώνιον ἐβλασφήμουν
[3, 46]	διπλάσιον εἶναι. Οὕτω μὲν Ἀντωνίῳ	τέσσαρα	ἐγίγνετο τέλη γεγυμνασμένων ἀνδρῶν καὶ
[3, 43]	πέντε τῶν ἐν Μακεδονίᾳ τελῶν	τέσσαρα·	ἐπιμεμφόμενοι δ' αὐτὸν οὐκ ἐπεξελθόντα
[3, 97]	δὲ ἐκείνοις καὶ τὰ ἀρχαιότερα	τέσσαρα	ἐς Ἀντώνιον καὶ ὁ ἄλλος
[3, 97]	δὲ ἦν τέλη δέκα, ὧν	τέσσαρα	μὲν τὰ ἐμπειροπολεμώτατα ὑπὸ λιμοῦ
[3, 46]	Λέπιδός τε ἔχων ἐν Ἰβηρίᾳ	τέσσαρα	τέλη καὶ Ἀσίνιος Πολλίων δύο
[3, 78]	ἐς Αἴγυπτον, ἐπανῆγεν ἐξ αὐτῆς	τέσσαρα	τέλη τῶν ἐκ τῆς ἥσσης
[3, 52]	Ἑκάτερα τούτων αἰτήσας ἡμᾶς ἐπ'	ἐνέδρᾳ	καὶ οὐ λαβὼν ἔπραξε δι'
[3, 11]	τις ἐκ τῶν φονέων ἐγκαθέζοιτο	ἐνέδρα.	Ὡς δὲ αὐτῷ καὶ ὁ
[3, 98]	τῇ μεταβολῇ οὐχ ὑπέστη τὸν	ἄνδρα	ἰδεῖν, ἀλλ' ἐκέλευσε τῷ Καμίλῳ
[3, 21]	μάλιστα, μὴ τὸν Καίσαρα, νέον	ἄνδρα	καὶ ἔνδοξον καὶ πλούσιον, ἑταιρισάμενος
[3, 43]	Ῥωμαίων στρατοῖς αἰεὶ καθ' ἕνα	ἄνδρα	ὁ τρόπος) διεκλήρωσε τῷ στρατιωτικῷ
[3, 82]	ὑπονοουμένων καὶ συνεβούλευε θεραπεῦσαι τὸν	ἄνδρα,	ὑβρισμένον καὶ στρατοῦ ἔτι ἄρχοντα
[3, 15]	τινων αὐτοῖς ὡς ἐπὶ τυράννῳ	γέρα	ἀντεῖπας ἐγκρατῶς· καὶ τοῦδέ σοι
[3, 62]	μοι τελῶν τοῖς μὲν αὐτομολήσασι	γέρα	δίδωσι, τοῖς δὲ παραμείνασιν οὔ,
[3, 87]	προσέσονται αἱ ἔτι ὀφειλόμεναι, καὶ	γέρα	πάντα ἐντελῆ· ἐγώ τε τοὺς
[3, 34]	λοιπὰ συνέχον ἦν ἀναιρεθῆναι τὰ	γέρα	τὰ ψηφιζόμενα τοῖς ἀνδράσιν· ὅπερ,
[3, 34]	ᾗ καὶ νῦν ἐστι φανερώτερον,	γέρα	τε τοῖς ἀνελοῦσιν ὡς τυραννοκτόνοις
[3, 64]	εἶναι τὸν ἀντιστράτηγον· τά τε	γέρα	τοῖς ἀπὸ Ἀντωνίου μόνοις μεταστᾶσιν
[3, 86]	Μουτίνην ἔργου κοινοῦ γεγονότος τὰ	γέρα	τοῖς δύο τέλεσι μόνοις δίδοσθαι,
[3, 88]	χρημάτων ὑπαντῶντος, ἃ ἐς τὰ	γέρα	τοῖς στρατιώταις ἡ βουλὴ πεπόμφει,
[3, 16]	δὲ ἡγεμονίας αὖθις ψηφίζεσθαι καὶ	γέρα	ὑβριζόντων Καίσαρα καὶ τὴν σὴν
[3, 26]	ἀπέτεμε τὴν κεφαλήν. Ἅμα δὲ	ἡμέρᾳ	Δολοβέλλας μὲν αὐτὴν προσέταξεν ἐπὶ
[3, 67]	στενὰ νυκτὸς διαδραμόντων, ἅμα δ'	ἡμέρᾳ	μόνοις τοῖς Ἀρείοις καὶ πέντε
[3, 61]	Ἰταλίαν ὁρίζοντος ἀπὸ τῆς Κελτικῆς,	ἡμέρᾳ	ῥητῇ γενόμενον ἐπιτρέψαι τὰ καθ'
[3, 71]	διὰ δὲ τῶν ἱππέων τὰ	ἐφήμερα	μόνα αὐτοὺς ἐνοχλεῖν, μέχρι παραδῴη
[3, 14]	τέχνῃ καὶ ἀνεξικακίᾳ μᾶλλον ἢ	φανερᾷ	θρασύτητί πω χρῆσθαι. Καὶ ὁ
[3, 30]	αἰτίας εὐπρεποῦς ἤδη τὸν Ἰόνιον	ἐπέρα.	~Τῶν δὲ δημάρχων τινὸς ἀποθανόντος,
[3, 15]	ἐχρῆν, ὕπατον ὄντα. Ἀλλὰ καὶ	θάτερα	βουλομένῳ σοι ἡ ἀρχὴ συνελάμβανε,
[3, 71]	οὐκ ἐπεξῆγεν, ἐς τὰ ἐπὶ	θάτερα	τῆς Μουτίνης ἀφυλακτότερα ὄντα διὰ
[3, 52]	ἐπήγαγεν ἡμῖν ἐς τὴν Ἰταλίαν.	Ἑκάτερα	τούτων αἰτήσας ἡμᾶς ἐπ' ἐνέδρᾳ
[3, 21]	ἐς ὕβριν εἰρημένοις ἀπεχώρει, τὸν	πατέρα	ἀνακαλῶν θαμινὰ ἐξ ὀνόματος, καὶ
[3, 15]	εἶπεν· ~Ἐγὼ δέ, πάτερ Ἀντώνιε	(πατέρα	γὰρ εἶναι σέ μοι δικαιοῦσιν
[3, 13]	τὸν Καίσαρα οὐχ ἑταῖρον, ἀλλὰ	πατέρα,	οὐδὲ συστρατιώτην, ἀλλ' αὐτοκράτορα, οὐδὲ
[3, 12]	Μακεδονίαν καὶ ἐς παρηγορίαν βραχύτερα	ἔτερα	Κυρήνην καὶ Κρήτην ἀντειληφότες, φυγάδων
[3, 92]	κωλύειν ὑποστάντος. Ἦν τε αὖθις	ἑτέρα	θαυμάσιος ἄφνω μεταβολή, θεόντων ἐς
[3, 46]	δύο καὶ Πλάγκος ἐν τῇ	ἑτέρᾳ	Κελτικῇ τρία ἐδόκουν αἱρήσεσθαι τὰ
[3, 96]	αὐτοῖς στρατῶν κατελύετο, εἰρηναῖα δὲ	ἕτερα	αὐτοῖς ἐπέμπετο. Καὶ ὁ Καῖσαρ
[3, 36]	ἀφείλοντο ἂν οὔτε Συρίαν, μὴ	ἕτερα	αὐτοῖς ἐς ἀσφάλειαν ἀντιλαβόντες ἔθνη.
[3, 45]	τὸ βουλευτήριον, ὡς δ' ἐφ'	ἕτερα	αὐτοὺς συναγαγὼν μικρὰ διελέχθη καὶ
[3, 8]	τοῖς ἀμφὶ τὸν Κάσσιον ἀντῄτουν	ἕτερα	ἔθνη, καὶ ἐδόθη Κυρήνη τε
[3, 12]	τὴν βουλὴν ἐγγραφαί τινων καὶ	ἕτερα	πολλὰ γιγνόμενα. ~Ὡς δ' ἐς
[3, 55]	αὐτοῦ Κικέρωνος, ᾧ τρόπῳ καὶ	ἕτερα	πολλάκις ἔδωκε καὶ τήνδε τὴν
[3, 11]	ἐς τὴν Μακεδονίαν, οἱ δὲ	ἕτερα	χρήματα καὶ φόρους ἐξ ἐθνῶν
[3, 58]	πρὸ τοῦ βουλευτηρίου κατέλιπεν ἡμῖν;	Μητέρα	καὶ γυναῖκα καὶ μειράκιον υἱόν;
[3, 91]	ἐστὶν ὁ ἀγών. Τὴν δὲ	μητέρα	Καίσαρος καὶ τὴν ἀδελφὴν οὔτε
[3, 13]	τότε ὄντα μάλιστα, ἐς τὴν	μητέρα	ὥσπερ ἐς τὴν Θέτιν ἐπιστρεφόμενος
[3, 97]	ἐπὶ δὲ ἐκείνοις καὶ τὰ	ἀρχαιότερα	τέσσαρα ἐς Ἀντώνιον καὶ ὁ
[3, 10]	ἰδιωτικώτερα ὡς ἐν τοῖς παροῦσιν	ἀκινδυνότερα	αἱρεῖσθαι μᾶλλον καὶ πρὸς σφᾶς
[3, 94]	μάλιστα ὁ Καῖσαρ ἐπὶ τῇ	προτέρᾳ	θέσει, κατὰ διαθήκας οἱ γενομένῃ,
[3, 86]	στρατείαν πεμπομένων, πρὶν ἐπὶ τῇ	προτέρᾳ	λαβεῖν τὰς πεντακις χιλίας δραχμάς,
[3, 71]	τὰ ἐπὶ θάτερα τῆς Μουτίνης	ἀφυλακτότερα	ὄντα διὰ δυσχέρειαν ἐχώρουν ὡς
[3, 8]	δ' ἑτέροις δοκεῖ, τάδε μὲν	ἀμφότερα	Κασσίῳ, Βιθυνία δὲ Βρούτῳ. ~Τὰ
[3, 11]	~Ὡς δέ οἱ τά τε	ἀκριβέστερα	περὶ τοῦ φόνου καὶ τοῦ
[3, 80]	δ' ὑπὸ τῆς βουλῆς ὡς	πρεσβύτερα	τῆς ἡλικίας ἐπινοῶν, ἔδεισε, μὴ
[3, 72]	ὅπλοις ἑκάτεροι. ~Καὶ ὁ Ἀντώνιος	δευτέρᾳ	τῇδε συμπεσὼν πληγῇ συνεβουλεύετο τοῖς
[3, 12]	καὶ Μακεδονίαν καὶ ἐς παρηγορίαν	βραχύτερα	ἔτερα Κυρήνην καὶ Κρήτην ἀντειληφότες,
[3, 97]	τε Ῥῆνον περᾶσαι καὶ τὰ	ἀγριώτερα	τῶν βαρβάρων ὑπερελθεῖν· ὅθεν αὐτὸν
[3, 75]	σου τὰ δύο τέλη τὰ	πρακτικώτερα	ἀποσπάσωμεν, ἐλπίσαντες ἡττηθέντος ὑμῶν τοῦ
[3, 10]	φιλτάτων μάλιστα πάθοι, τὰ δὲ	ἰδιωτικώτερα	ὡς ἐν τοῖς παροῦσιν ἀκινδυνότερα
[3, 15]	πλανωμένους μεταδιδάσκοντι. Σὺ δὲ καὶ	ὅμηρα	τῆς ἀδείας, οἰκεῖα αὐτοῦ σοῦ,
[3, 91]	τὴν ἀδελφὴν οὔτε φανερῶς οὔτε	λάθρᾳ	ζητοῦντες εὕρισκον. Ἐθορυβοῦντο οὖν αὖθις
[3, 56]	καὶ ἐς ἀνωμαλίαν ἐξέστησεν ἡ	ἔχθρα·	κατηγορεῖ γὰρ Ἀντωνίου τυραννίδα καὶ
[3, 97]	ἕξ, ἀταλαίπωρα ἔτι καὶ πόνων	ἄπειρα.	Ἀπογνοὺς οὖν μάχεσθαι, φεύγειν ἔκρινε
[3, 28]	ἀνακειμένας ἐκ τοῦ πατρὸς Ἀφροδίτῃ	Γενετείρᾳ,	ὅτε περ αὐτῇ καὶ τὸν
[3, 2]	βωμὸν ἐπῳκοδόμει τῇ πυρᾷ καὶ	χεῖρα	θρασυτέρων ἀνδρῶν εἶχε καὶ φοβερὸς
[3, 76]	ἀποθανόντι, ἀλλ' ἵνα σὺν δαιμονίᾳ	μοίρᾳ	γενόμενος, ὡς τὰ ἔργα ὑποδείκνυσι,
[3, 76]	ἔχοντες ἀποδοῦναι καὶ μόνον τῇ	μοίρᾳ	χρησιμώτατον ἐσόμενον ἐς τὰ μέλλοντα.
[3, 45]	δ' ἐφ' ἕτερα αὐτοὺς συναγαγὼν	μικρὰ	διελέχθη καὶ εὐθὺς ἐπὶ τὰς
[3, 82]	γὰρ οὐδὲν αὐτὸς ἢ πάνυ	σμικρά,	πάντα δὲ ἐκ τῶν Καίσαρος
[3, 35]	ἐπονειδίστου. ~Ἆρ' ὑμῖν ὀλίγα ἢ	σμικρὰ	τῆς ἀμνηστίας τὴν βουλὴν ἀνταιτῆσαι
[3, 28]	νεὼν ὁ πατὴρ τὸν ἐν	ἀγορᾷ	ἅμα αὐτῇ ἀγορᾷ ἀνετίθει. Τότε
[3, 28]	τὸν ἐν ἀγορᾷ ἅμα αὐτῇ	ἀγορᾷ	ἀνετίθει. Τότε δὴ καὶ μάλιστα
[3, 70]	κώμῃ παρὰ τὸ πεδίον ἀχαρακώτως·	Ἀγορὰ	Κελτῶν ἡ κώμη καλεῖται. Ἔπεσον
[3, 44]	ὁρῶντες οὓς ὁ Καῖσαρ ἐπὶ	διαφθορᾷ	τῶνδε προπεπόμφει, βιβλία πολλὰ τότε
[3, 13]	ἀλλὰ πατέρα, οὐδὲ συστρατιώτην, ἀλλ'	αὐτοκράτορα,	οὐδὲ πολέμου νόμῳ πεσόντα, ἀλλ'
[3, 70]	πολλὰ καὶ πρὸς τούσδε ἔργα	λαμπρὰ	ἐπεδείξαντο· οἷα δὲ ἀκμήτων ἡσσῶντο
[3, 94]	δ' ἦν τά τε ἄλλα	λαμπρὰ	καὶ ἐξελεύθεροι πολλοί τε καὶ
[3, 19]	τὰ νῦν σοι παρόντα πάντα	λαμπρὰ	τῶν Καίσαρος ἔχεις, γένος, ὄνομα,
[3, 78]	Κράσσου διαρριφέντων ἢ ὑπὸ Καίσαρος	Κλεοπάτρᾳ	καταλελειμμένων. Καὶ αὐτὸν ὁ Κάσσιος
[3, 46]	ἕπεται, καὶ ἡ τοῦ σώματος	φρουρὰ	καὶ τὰ νεόλεκτα. Λέπιδός τε
[3, 2]	τεθνεῶτος καὶ βωμὸν ἐπῳκοδόμει τῇ	πυρᾷ	καὶ χεῖρα θρασυτέρων ἀνδρῶν εἶχε
[3, 58]	εἴ τι τοιοῦτον ἐγίγνωσκε, τὰ	ἐνέχυρα	τὰ νῦν ὄντα πρὸ τοῦ
[3, 97]	τὰ νεοστράτευτα δὲ ἦν ἕξ,	ἀταλαίπωρα	ἔτι καὶ πόνων ἄπειρα. Ἀπογνοὺς
[3, 53]	ὅμορος ἡμῖν καὶ ἐπὶ τῇ	χώρᾳ	ὁ Δέκμου στρατὸς ἐς τὰς
[3, 53]	ἄρα Δέκμου πεσόντος ἥ τε	χώρα	τοσήδε οὖσα καὶ ὅμορος ἡμῖν
[3, 91]	ἥ τε στρατεύσιμος ἡλικία προεγράφετο	πᾶσα,	καὶ τὰ δύο τέλη τάδε,
[3, 69]	ἡ μὲν στρατηγὶς ἡ Καίσαρος	ἅπασα	διεφθάρη, τῶν δὲ Ἀρείων οἱ
[3, 70]	καὶ ἡ στρατηγὶς ἡ Καίσαρος	ἅπασα,	Ἱρτίου δὲ ὀλίγοι. ~Τῆς δ'
[3, 46]	ὄντι ἥ τε βουλὴ σχεδὸν	ἅπασα	καὶ τῶν ἱππέων τὸ πλεῖστον
[3, 51]	ἐξέτρεχεν, ἕως ἡ βουλὴ κατέσχε	δείσασα,	μὴ μεταπείσειε τὸν δῆμον ἐς
[3, 36]	ὅπλα μετενεγκεῖν, Ἀμάτιον ἔκτεινα καὶ	κατεκάλεσα	Πομπήιον, ἵνα τοῖσδε αὖθις ἁλοῦσα
[3, 37]	νόμῳ παρὰ τοῦ δήμου λαβεῖν	ἐπενόησα,	τὸν δὲ στρατὸν ἀπὸ τῆς
[3, 35]	σφαγεῖς ὡς ἐν ἀμερίμνῳ μεθεῖντο,	ἀνεθάρρησα	καὶ τὴν ἀμνηστίαν παρέλυον, οὐ
[3, 35]	βουλῆς ἐς ἃ πρῶτα ἔχρῃζον	ἐκράτησα	καὶ οἱ σφαγεῖς ὡς ἐν
[3, 94]	ἀπατόρων· καὶ δύνανται μάλιστα αὐτοὶ	ἴσα	τοῖς γνησίοις παισὶν ἄγειν τοὺς
[3, 14]	ἐς ἡδονὴν ἐκ τοῦ δέους	ὑπαχθεῖσα,	ἠσπάζετο ὡς μόνον ἄξιον Καίσαρος
[3, 36]	Καὶ οὐδ' ὣς αὐτῇ πιστεύων	ἔπεισα	Συρίαν αἰτεῖν Δολοβέλλαν, οὐ παρὰ
[3, 51]	καὶ τοῖς ὑπάτοις Ἱρτίῳ καὶ	Πάνσᾳ	Καίσαρα συστρατηγεῖν οὗ νῦν ἔχει
[3, 66]	δὲ ἀμφὶ τὸν Καίσαρα, τοῦ	Πάνσα	μετὰ στρατιᾶς πλησιάζοντος, Καρσουλήιον αὐτῷ
[3, 82]	μετῄεσαν ἀντὶ Ἱρτίου τε καὶ	Πάνσα·	μετῄει δὲ καὶ ὁ Καῖσαρ,
[3, 74]	ὑπάτων ἐδίδου Δέκμῳ καίπερ ἔτι	Πάνσα	περιόντος (ἤδη γὰρ ἀπεγιγνώσκετο) στρατηγόν
[3, 67]	δόνακι κρύπτων. ~Καρσουληίου δὲ καὶ	Πάνσα	τὰ στενὰ νυκτὸς διαδραμόντων, ἅμα
[3, 69]	ἐνδιδόντων, οἱ δὲ ὑπὸ τῷ	Πάνσᾳ	τὸν αὐτὸν τρόπον ἐβαροῦντο, διεκαρτέρουν
[3, 1]	μετὰ τήνδε ἐπιδείξουσιν, ἐπιλαμβάνουσαι καὶ	ὅσα	ἄλλα Ῥωμαίοις ἐμφύλια ἐς ἀλλήλους
[3, 88]	πεζῶν καὶ ἵππον ἱκανὴν καὶ	ὅσα	ἄλλα τοῖς τέλεσι συνετάσσετο. Περάσας
[3, 17]	κόσμον ἔχειν ἀξιῶ σε καὶ	ὅσα	ἂν ἐθέλῃς ἄλλα παρ' ἡμῶν
[3, 37]	καθορώσης καὶ ἴστε οἷα καὶ	ὅσα	Δέκμῳ πολλῶν γραφόντων καὶ ἐπαλειφόντων
[3, 17]	τῇ πόλει, δι' ἐμὲ τρίβοιντο.	Ὅσα	δὴ τῶν Καίσαρος εὐθέως ἐπὶ
[3, 63]	ἑξακισχίλια τάλαντα καὶ ὅπλα πολλά,	ὅσα	ἐν Δημητριάδι Γαΐῳ Καίσαρι ἐκ
[3, 86]	συνειλεγμένον ἐπελθών, τά τε ὑβρίσματα,	ὅσα	ἐς αὐτὸν ἐκ τῆς βουλῆς
[3, 49]	τὰς τροφὰς συνέφερεν, ὑποζύγιά τε	ὅσα	ἦν κατέθυε καὶ ἐταρίχευε δέει,
[3, 5]	ταραχῶδες. Ἐψηφισμένον δ' εἶναι κύρια,	ὅσα	Καίσαρι πέπρακτό τε καὶ γενέσθαι
[3, 94]	θανάτῳ προυγράφησαν. Τὰ χρήματα δέ,	ὅσα	τε κοινὰ ἦν ἐν τῷ
[3, 89]	γύναιά τινων ἢ παῖδας ἢ	ὅσα	τιμιώτατα ἄλλα ἐς ἀγροὺς ἢ
[3, 38]	Ἴστε, ἃ γράφουσι Δέκμῳ καὶ	ὅσα	τοὺς ὑπάτους τοὺς μετ' ἐμὲ
[3, 22]	τὰ ἄλλα δὲ πάντα κυροῦν,	ὅσα	τῷ Καίσαρι πέπρακται. Ὁ δὲ
[3, 34]	ἔχρῃζον ἀντιλάβοιμι. Τὰ δὲ ἦν	πόσα	καὶ πηλίκα; Μήτε τὴν ἐπωνυμίαν
[3, 94]	ἑτέρωθι καὶ ἄλλα συνενεχθῆναι κελεύσας,	ὁπόσα	Κικέρωνος ἐσηγουμένου πρότερον αὐτοῖς ἐπεγέγραπτο,
[3, 44]	ἐντεύξεως προσαγορευτικὸν μᾶλλον ἢ δωρεὰν	ἐκέλευσα	δοθῆναι, καὶ χρὴ νόμῳ πατρίῳ
[3, 53]	πεσόντος ἥ τε χώρα τοσήδε	οὖσα	καὶ ὅμορος ἡμῖν καὶ ἐπὶ
[3, 4]	πανταχοῦ χρῆσθαι εἰς τὰ ἐπείγοντα,	θαυμάζουσα	ἕκαστα ἡ βουλὴ μετὰ προθυμίας
[3, 78]	περικαθήμενος ἐπολιόρκει. Καὶ ἡ βουλὴ	μαθοῦσα	ἐφήδετο. ~Μακεδονίας δὲ πέρι Γάιος
[3, 21]	ἣ δὴ πάνυ αὐτῷ πολλὴ	προσελθοῦσα	οὐκ ἐδόκει τοῖς πλείοσιν αὐτὸν
[3, 4]	τὸν Ἀντώνιον· καὶ ἡ βουλὴ	συγγινώσκουσα	αὐτῷ διὰ σφᾶς ἐπιβουλεύοντα τὸν
[3, 36]	κατεκάλεσα Πομπήιον, ἵνα τοῖσδε αὖθις	ἁλοῦσα	ἡ βουλὴ πρός με μεταθοῖτο.
[3, 77]	ἡ στρατιὰ τὴν ὕβριν οὐ	φέρουσα	τὸν Ἰούλιον κατηκόντισε. Καὶ εὐθὺς
[3, 85]	μᾶλλον· ἥ τε βουλὴ πάμπαν	ἀποροῦσα,	καὶ δεδιυῖα, μὴ συνθοῖντο ἀλλήλοις
[3, 14]	ἄξιον Καίσαρος καὶ λέγειν ἔτι	ἐπισχοῦσα	ἐπέσπερχεν ἐς τὰ ἐγνωσμένα σὺν
[3, 97]	τόν τε Ῥῆνον περᾶσαι καὶ	τὰ	ἀγριώτερα τῶν βαρβάρων ὑπερελθεῖν· ὅθεν
[3, 42]	ἄλλων τήν τε Ῥάβενναν καὶ	τὰ	ἀγχοῦ πάντα περιῄει, στρατεύων ἑτέρους
[3, 89]	ἑνδέκατον ἐπιγράψαντες· οἱ δὲ αὐτὰ	τὰ	ἆθλα, οὔτε ὀξέως οὔτε ἐντελῆ
[3, 22]	ἐς ὕβριν ἐκλύειν δεῖν μόνον,	τὰ	ἄλλα δὲ πάντα κυροῦν, ὅσα
[3, 67]	τῇ διόδῳ εἰργόμενοι μὴ γινώσκειν	τὰ	ἀλλήλων· καὶ κατὰ τὴν δίοδον
[3, 11]	διαθηκῶν καὶ τῶν ἐψηφισμένων ἦλθε	τὰ	ἀντίγραφα, οἱ μὲν ἔτι μᾶλλον
[3, 46]	ἑτέρᾳ Κελτικῇ τρία ἐδόκουν αἱρήσεσθαι	τὰ	Ἀντωνίου. ~Καίσαρι δὲ ἦν δύο
[3, 31]	καταμανθάνειν· ἔπεμπε δὲ καὶ ἐς	τὰ	Ἀντωνίου στρατόπεδα ἐπιμίγνυσθαί τινας ἀγορὰν
[3, 59]	τέλη κατασχόντες. Εἰ δὲ καὶ	τὰ	ἀπ' Ἀντωνίου μεταστάντα δύο πρὸς
[3, 66]	καὶ τεταφρευμένον, δύο ἐνήδρευσε τέλη	τὰ	ἄριστα ἐν τῷ ἕλει, τῆς
[3, 72]	ἤρεσκε τοῖς φίλοις, καὶ ἦν	τὰ	ἄριστα· ὁ δὲ Ἀντώνιος, ἤδη
[3, 97]	ἐχώρουν, ἐπὶ δὲ ἐκείνοις καὶ	τὰ	ἀρχαιότερα τέσσαρα ἐς Ἀντώνιον καὶ
[3, 39]	τὰς θύρας τοῦ Ἀντωνίου δραμὼν	τὰ	αὐτὰ ἐβόα καὶ θεοὺς ἐμαρτύρετο
[3, 36]	ἀσφαλῶν σφίσιν ὄντων καὶ ἐς	τὰ	ἀφῃρημένα βιάζονται. Οὕτω μὲν δὴ
[3, 21]	περιουσίας πλήρους ἐξ αὐτῆς ἐσομένου·	τὰ	γὰρ πολλὰ τῶν κοινῶν εὑρήσειν
[3, 17]	εἰ θέλεις· εἰ δὲ μή,	τά	γε λοιπὰ τοὺς φονέας ἀμυνομένῳ
[3, 34]	τὰ λοιπὰ συνέχον ἦν ἀναιρεθῆναι	τὰ	γέρα τὰ ψηφιζόμενα τοῖς ἀνδράσιν·
[3, 86]	περὶ Μουτίνην ἔργου κοινοῦ γεγονότος	τὰ	γέρα τοῖς δύο τέλεσι μόνοις
[3, 88]	τῶν χρημάτων ὑπαντῶντος, ἃ ἐς	τὰ	γέρα τοῖς στρατιώταις ἡ βουλὴ
[3, 39]	νέμειν, καί τινες ὑπόκρισιν ἀμφοῖν	τὰ	γιγνόμενα διέβαλλον εἶναι, συνθεμένων μὲν
[3, 40]	διαλλαγὰς ἑωρακότες ὑπόκρισιν ἐνόμιζον εἶναι	τὰ	γιγνόμενα καὶ ἀντίδοσιν Ἀντωνίῳ μὲν
[3, 73]	ὀνομαστὶ τὸν Καίσαρα, σὺν βοῇ	τὰ	γράμματα τῆς βουλῆς ἀνεγίνωσκε, διδούσης
[3, 66]	μὲν ἦν ἀμφὶ τῇ Μουτίνῃ,	τὰ	δ' ἐν Ῥώμῃ τῶν ὑπάτων
[3, 15]	ἐπαινῶ καὶ χάριν αὐτῶν ὀφλήσω,	τὰ	δ' ἐπιμέμφομαι, καὶ λελέξεται μετὰ
[3, 34]	γερῶν, ἵν' ὅσων ἔχρῃζον ἀντιλάβοιμι.	Τὰ	δὲ ἦν πόσα καὶ πηλίκα;
[3, 10]	ὑπὸ τῶν φιλτάτων μάλιστα πάθοι,	τὰ	δὲ ἰδιωτικώτερα ὡς ἐν τοῖς
[3, 17]	ἐς τριάκοντα μυριάδας ἀνδρῶν μεριζόμενον.	Τὰ	δὲ λοιπὰ τῆς δαπάνης, εἰ
[3, 74]	τὸν δῆμον ἀνεγίγνωσκεν ὡς ὑπάτου,	τὰ	δὲ τοῦ Καίσαρος τῇ βουλῇ
[3, 12]	τῶν συνόντων σχεδὸν ὄντων ἁπάντων.	Τὰ	δὲ τῶν πόλεων τῶν μὲν
[3, 95]	κρίσιν, ἐρήμην ἅπαντες ἑάλωσαν, ἐφορῶντος	τὰ	δικαστήρια τοῦ Καίσαρος καὶ τῶν
[3, 7]	τῆς βουλῆς αἰτιωμένης αὐτὸν παραλύειν	τὰ	δόξαντα τῷ Καίσαρι τὸν μὲν
[3, 91]	ἀνελέγοντο. ~Ἐπεὶ δὲ αὐτοῖς καὶ	τὰ	δύο τέλη τὰ ἐκ Λιβύης
[3, 65]	λέλεκτο, ἐς τὸ μέρος ᾖτει	τὰ	δύο τέλη τὰ παρὰ Ἀντωνίου
[3, 75]	σε ἡμῖν ἀπέφηναν, ἵνα σου	τὰ	δύο τέλη τὰ πρακτικώτερα ἀποσπάσωμεν,
[3, 91]	στρατεύσιμος ἡλικία προεγράφετο πᾶσα, καὶ	τὰ	δύο τέλη τάδε, τὰ ἐκ
[3, 14]	λέγειν ἔτι ἐπισχοῦσα ἐπέσπερχεν ἐς	τὰ	ἐγνωσμένα σὺν τῇ τύχῃ. Παρῄνει
[3, 6]	στρατηγεῖν, οὔτε ἀφόβως ἔχοντες οὔτε	τὰ	εἰκότα ἐφ' οἷς ὑπὲρ τῆς
[3, 13]	ὕπατον καὶ τὴν βουλὴν θεραπεύσειν	τὰ	εἰκότα. Καὶ τὸ δόγμα ἔφη
[3, 91]	καὶ τὰ δύο τέλη τάδε,	τὰ	ἐκ Λιβύης, καὶ οἱ σὺν
[3, 91]	αὐτοῖς καὶ τὰ δύο τέλη	τὰ	ἐκ Λιβύης μετάπεμπτα ἐς τὸν
[3, 46]	γε τῶν νεολέκτων, τρία τέλη	τὰ	ἐκ Μακεδονίας μετάπεμπτα (ἤδη γὰρ
[3, 85]	τούσδε Γαΐῳ Καίσαρι ἐστρατευμένους καὶ	τὰ	ἐκείνου πάντα ὑπονοοῦντες· ἡ δὲ
[3, 19]	ἐμοὶ χάριν εἰδέναι μᾶλλον ἢ	τὰ	ἐκλειφθέντα εἰς τὴν τῆς βουλῆς
[3, 97]	τέλη δέκα, ὧν τέσσαρα μὲν	τὰ	ἐμπειροπολεμώτατα ὑπὸ λιμοῦ διέφθαρτο καὶ
[3, 26]	Μακεδονίαν ἐπιδράμοιεν. ~Ὧδε μὲν εἶχε	τὰ	ἐν Ῥώμῃ, Κάσσιος δὲ καὶ
[3, 75]	Ἀντωνίῳ. ~Καὶ τάδε μὲν ἦν	τὰ	ἐν Ῥώμῃ, Πάνσας δ' ἐκ
[3, 71]	~Τῆς δ' ἐπιούσης ἀνεζεύγνυον ἐς	τὰ	ἐν τῇ Μουτίνῃ στρατόπεδα πάντες.
[3, 91]	τὴν πόλιν· ἄλλοι δὲ αὐτοῖς	τὰ	ἐν τῷ λιμένι σκάφη καὶ
[3, 60]	Μαρκίου τε τοῦ Κοριολανοῦ καὶ	τὰ	ἔναγχος δὴ ταῦτα Καίσαρος, ὃν
[3, 57]	ἦν, ἀμείνονα εἶχεν; Ἀλλ' ἐς	τὰ	ἐναντία· οὐκ ἦρχε. Πῶς; Οὐ
[3, 83]	τέλος, ἐξεναγημένον ὑπὸ Ἀντωνίου πάλαι,	τὰ	ἔνδον αὐτῷ παρεσκεύαζεν. ~Ὧν αἰσθανόμενος
[3, 58]	Ἀντώνιος, εἴ τι τοιοῦτον ἐγίγνωσκε,	τὰ	ἐνέχυρα τὰ νῦν ὄντα πρὸ
[3, 4]	αὐτίκα ταῖς πανταχοῦ χρῆσθαι εἰς	τὰ	ἐπείγοντα, θαυμάζουσα ἕκαστα ἡ βουλὴ
[3, 37]	ἐπέρων ὡς χρησόμενος δὴ ἐς	τὰ	ἐπείγοντα. Καὶ σὺν θεοῖς εἰπεῖν,
[3, 42]	ἀμείψεσθαι ἔλεγεν, αἰεὶ χρώμενος ἐς	τὰ	ἐπείγοντα ὡς πατρικοῖς φίλοις μᾶλλον
[3, 71]	ὁ Ἀντώνιος οὐκ ἐπεξῆγεν, ἐς	τὰ	ἐπὶ θάτερα τῆς Μουτίνης ἀφυλακτότερα
[3, 35]	ὡς θεόν. Τάδε γάρ μου	τὰ	ἔργα καὶ ῥήματα ἠρέθισε τὸν
[3, 76]	σὺν δαιμονίᾳ μοίρᾳ γενόμενος, ὡς	τὰ	ἔργα ὑποδείκνυσι, τά τε σαυτῷ
[3, 89]	τιμιώτατα ἄλλα ἐς ἀγροὺς ἢ	τὰ	ἐρυμνὰ τῆς πόλεως μεταφερόντων· οὐ
[3, 84]	ὡς ἐς τὴν ἔξοδον ὁπλισάμενοι,	τὰ	ἐρυμνὰ τοῦ στρατοπέδου κατέλαβον καὶ
[3, 96]	αὐτὴν ἀποστάντος τοῦ Καίσαρος ἔπειθε	τὰ	ἐς ἀλλήλους μὴ δυσίατα ποιουμένους
[3, 47]	δὲ ἦν δύο ὁμοίως ἀξιολογώτατα,	τὰ	ἐς αὐτὸν ἀπὸ τοῦ Ἀντωνίου
[3, 36]	τῷ Δολοβέλλᾳ ὡς Συρίαν καὶ	τὰ	ἐς Πάρθους διαλαχόντι. Τοὺς δ'
[3, 24]	δοκοῦντα προσήκειν Δολοβέλλᾳ, Συρίαν καὶ	τὰ	ἐς Παρθυαίους ἐπιτετραμμένῳ, διότι καὶ
[3, 77]	διώδευε, τέλος ἐν αὐτῇ καταλελοίπει	τὰ	ἐς Παρθυαίους ἤδη διανοούμενος. Τούτου
[3, 71]	καὶ Καίσαρι διὰ τοῦτο μάλιστα	τὰ	ἐς τὴν μάχην ἐπείγεσθαι. Ἐπεὶ
[3, 22]	τῆς βουλῆς. οντό τε αὐτὸν	τὰ	ἐς ὕβριν ἐκλύειν δεῖν μόνον,
[3, 71]	ἀμύνεσθαι, διὰ δὲ τῶν ἱππέων	τὰ	ἐφήμερα μόνα αὐτοὺς ἐνοχλεῖν, μέχρι
[3, 28]	εἰ μηδὲ αὐτῷ Καίσαρι μενεῖ	τὰ	ἐψηφισμένα βέβαια. Ἀντωνίου τε πανταχοῦ
[3, 22]	ἔχειν τι τοῖς συνεψηφισμένοις, καὶ	τὰ	ἐψηφισμένα δ' ἔφη τοῖς τότε
[3, 61]	Κελτικῆς, ἡμέρᾳ ῥητῇ γενόμενον ἐπιτρέψαι	τὰ	καθ' ἑαυτὸν ἅπαντα τῇ βουλῇ.
[3, 32]	ἡγεμονίαν αὐτῷ συνεστησάμεθα καὶ ἐς	τὰ	καθ' ἡμέραν αὐτῆς ὑπηρέται γιγνόμενοι
[3, 22]	τὸ τελευταῖον ψήφισμα τὸ βεβαιοῦν	τὰ	Καίσαρι πεπραγμένα πάντα. Ὕβρεις τε
[3, 32]	ἐξελάσαντος αὐτοὺς ἀνεθαρρήσαμεν, οὐ πάντῃ	τὰ	Καίσαρος ὁρῶντες ἄφιλα οὐδὲ ἀμνήμονα
[3, 5]	φρουροῖς· καὶ ἐπεγράφετο μὲν πᾶσι	τὰ	Καίσαρος ὑπομνήματα, τὴν δὲ χάριν
[3, 51]	πρώτῳ μετὰ τὴν ἀμνηστίαν ἀνακινήσαντι	τὰ	κατ' αὐτούς. Διὸ καὶ τῷ
[3, 3]	ποτὲ χωρὶς τοιᾶσδε τόλμης ἀσφαλῆ	τὰ	κατὰ Βροῦτον καὶ Κάσσιον ἔσεσθαι.
[3, 2]	ὅσοις τε ἄλλοις ἐπενόουν, καὶ	τὰ	κληρουχήματα συγχωροῦντες αὐτοῖς πιπράσκειν, τοῦ
[3, 7]	Καίσαρος πρότερον ἀλλάξαι, δόντα πωλεῖν	τὰ	κληρουχήματα τοῖς λαβοῦσι πρὸ τῶν
[3, 61]	ἀλλ' ὡς ἔοικε, τοῦ δαιμονίου	τὰ	κοινὰ ἐς μεταβολὴν ἐνοχλοῦντος καὶ
[3, 54]	ἀποκρισεσι. Τὰ χρήματά φησιν Ἀντώνιον	τὰ	κοινὰ μετὰ τὴν Καίσαρος τελευτὴν
[3, 63]	Μᾶρκον Βροῦτον ἄρχειν, μέχρι κατασταίη	τὰ	κοινά. Ὁ δὲ ἴδιόν τε
[3, 20]	κενὰ πρὸς τοῦ πατρὸς ἀπολελεῖφθαι	τὰ	κοινὰ ταμιεῖα, τῶν προσόδων, ἐξ
[3, 28]	πολίτας κομίσασθαι τὴν διανέμησιν καὶ	τὰ	λοιπὰ πάντα ἔχειν· ἀρκέσειν γὰρ
[3, 34]	δὴ πρῶτον ἐκ πάντων καὶ	τὰ	λοιπὰ συνέχον ἦν ἀναιρεθῆναι τὰ
[3, 93]	ἀνθέξειν αὐτοῖς οὖσιν ἀρίστοις πρὸς	τὰ	λοιπὰ τοῦ Καίσαρος, μέχρι τις
[3, 20]	Καίσαρος ἐψηφισμένων, ἐπεὶ καὶ σὺ	τὰ	λοιπὰ φέρων οἴσεις ἀντὶ τοῦ
[3, 28]	σοῦ μάλιστα, ὦ Ἀντώνιε, ἐς	τὰ	μάλιστα γεγενημένῳ· ἐμοὶ δὲ τῶν
[3, 32]	ἄρχοντι νῦν ἡμῶν καὶ ἐς	τὰ	μάλιστα ἐπιτηδείῳ. Ἀναφυομένων δὲ τῶν
[3, 52]	διὰ βραχέος, ὡς ἐν ἀναμνήσει,	τὰ	μέγιστα αὐτῶν. Τὰ χρήματα ἡμῶν
[3, 64]	καὶ Κασσίῳ τὰς ἡγεμονίας ἐς	τὰ	μέγιστα ἔθνη διαλλάξαι στρατόπεδά τε
[3, 29]	Καίσαρι τῷ προτέρῳ καὶ ἐς	τὰ	μέγιστα ὑπ' Ἀντωνίου τότε προτιμώμενοι,
[3, 62]	θαυμάζων, ὅτι Καίσαρα μὲν τὸν	τὰ	μέγιστα ὠφελήσαντα τὴν ἀρχὴν ἡγοῦνται
[3, 24]	Ὁ δ' Ἀντώνιος ἡγούμενος ἐς	τὰ	μέλλοντά οἱ δεήσειν δυνάμεως, τὴν
[3, 76]	τῇ μοίρᾳ χρησιμώτατον ἐσόμενον ἐς	τὰ	μέλλοντα. Τοῦτο δ' οὐκ ἦν
[3, 9]	ἀμφότερα Κασσίῳ, Βιθυνία δὲ Βρούτῳ.	~Τὰ	μὲν δὴ γινόμενα ἐν Ῥώμῃ
[3, 57]	αὐτοῖς ἡγεμονίας οὐκ ἐφθόνησε δοθῆναι.	Τὰ	μὲν δὴ μέγιστα, ὦ Ῥωμαῖοι,
[3, 15]	τῶν σοι πεπραγμένων ἐπ' ἐκείνῳ	τὰ	μὲν ἐπαινῶ καὶ χάριν αὐτῶν
[3, 74]	Πάνσας. ~Καὶ Κικέρων ἐν Ῥώμῃ	τὰ	μὲν ἐς τὸν δῆμον ἀνεγίγνωσκεν
[3, 17]	ἀσφαλὲς ἐξ ἐπικινδύνου τότε οἰκίας,	τὰ	μὲν κειμήλια αὐτῶν καὶ τὸν
[3, 82]	τόδε σαφῶς εἰδυῖα ἡ βουλὴ	τὰ	μέν τινα αὐτῶν ἐπὶ προφάσεσι
[3, 56]	καὶ ὅπως κατεφρόνει, δηλοῖ καὶ	τὰ	μεταστάντα αὐτοῦ δύο τέλη, ἃ
[3, 92]	δὲ ἔτι τῶν πρέσβεων ἐντυγχανόντων	τὰ	μετεψηφισμένα ἀγγέλλεται· καὶ αὐτὸν οἱ
[3, 46]	ἡ τοῦ σώματος φρουρὰ καὶ	τὰ	νεόλεκτα. Λέπιδός τε ἔχων ἐν
[3, 97]	λιμοῦ διέφθαρτο καὶ ἐνόσει ἔτι,	τὰ	νεοστράτευτα δὲ ἦν ἕξ, ἀταλαίπωρα
[3, 58]	τι τοιοῦτον ἐγίγνωσκε, τὰ ἐνέχυρα	τὰ	νῦν ὄντα πρὸ τοῦ βουλευτηρίου
[3, 41]	καὶ κατήκοος ἔσεσθαι καὶ ἐς	τὰ	νὺν πρὸς Ἀντώνιον ἕτοιμος. ~Ὧδε
[3, 19]	μου τοῖσδε κινδύνοις καὶ σὺ	τὰ	νῦν σοι παρόντα πάντα λαμπρὰ
[3, 42]	ἔπεμπε, τοὺς δὲ ἁπλῶς ἐς	τὰ	οἰκεῖα. Πάντας δ' ἐπικρύπτων τὴν
[3, 97]	τούτων τοῖς ἐθέλουσιν ἐπιτρέψας ἐς	τὰ	οἰκεῖα σφῶν ἀφίστασθαι καὶ διαδοὺς
[3, 42]	μὲν αὐτῶν ἐπανελθεῖν ᾖτουν εἰς	τὰ	οἰκεῖα ὡς ὁπλιούμενοι· οὐ γὰρ
[3, 17]	δ' ὅπως ἔχει μοι καὶ	τὰ	οἴκοι, δαπάνης τε ἐς τὴν
[3, 42]	προφάσεσι καὶ τοὺς μὲν ἐπὶ	τὰ	ὅπλα ἔπεμπε, τοὺς δὲ ἁπλῶς
[3, 36]	καὶ ἐς ἡμᾶς ἀντ' ἐκείνων	τὰ	ὅπλα μετενεγκεῖν, Ἀμάτιον ἔκτεινα καὶ
[3, 84]	τέλη κατὰ τὴν ὁδὸν προσγεγένητο	τὰ	Οὐεντιδίου, καὶ Λέπιδος αὐτῷ σύμμαχος
[3, 65]	μέρος ᾖτει τὰ δύο τέλη	τὰ	παρὰ Ἀντωνίου μεταστάντα, εἰδὼς τάδε
[3, 96]	τὸν Ἰόνιον καὶ σχολαίως ἀνεζεύγνυε,	τὰ	παρὰ τῆς βουλῆς ἐπιμένων· Πέδιος
[3, 49]	ἑαυτοῦ. Ὁ δὲ ἀντέπεμπεν αὐτῷ	τὰ	παρὰ τῆς βουλῆς οἱ κεκομισμένα
[3, 25]	πρὸ Παρθυαίων Καίσαρι παρεσκευάσθαι καὶ	τὰ	Παρθυαίων ἠρεμεῖν ἐν τῷ παρόντι.
[3, 34]	πάλαι δεδομένας ἀθανάτους διαμένειν καὶ	τὰ	πεπραγμένα πάντα κύρια εἶναι καὶ
[3, 92]	ἀτρεμεῖν ἐπικελεύων, καὶ τεθηπότων πάντων	τὰ	πέραν τοῦ Κυριναλίου λόφου κατέλαβεν,
[3, 80]	ἐγυμνάζετο. ~Τοιαῦτα μὲν δὴ καὶ	τὰ	περὶ Συρίαν καὶ Μακεδονίαν ἦν·
[3, 80]	ἐξενηνοχέναι, τοῖς δ' ἄφροσιν οὐδὲ	τὰ	πλείονα ἀρκέσειν. ~Ἀντωνίῳ μὲν δὴ
[3, 19]	ἐφ' ἑαυτοῦ καὶ εὐτυχέστατον ἐς	τὰ	πλεῖστα καὶ ἀξιοτιμότατον ἐκ πάντων
[3, 96]	καὶ συνετίθεντο ὑπ' ἀνάγκης. Καὶ	τὰ	πολέμια δόγματα Ἀντωνίου τε καὶ
[3, 9]	Ἰονίου παιδεύεσθαί τε καὶ ἀσκεῖσθαι	τὰ	πολέμια ἐπέμπετο ὑπὸ τοῦ Καίσαρος
[3, 22]	ἐφ' ἑτέρας ἀρχῆς ἐδικάζετο, πανταχοῦ	τὰ	πολλὰ ὁμοίως ὁ Καῖσαρ εἰς
[3, 47]	αὐτοῖς αἱ νέαι ἀρχαὶ ἐς	τὰ	πράγματα παρέλθωσιν. Ἦν δὲ σαφές,
[3, 75]	ἵνα σου τὰ δύο τέλη	τὰ	πρακτικώτερα ἀποσπάσωμεν, ἐλπίσαντες ἡττηθέντος ὑμῶν
[3, 22]	πέπρακται. Ὁ δὲ ὡμολόγει μὲν	τὰ	πρασσόμενα ἴσως ἐναντίον ἔχειν τι
[3, 23]	τοῖς φθάνουσι λαβεῖν· καὶ ἐς	τὰ	πωλητήρια περιιὼν ἀποκηρύσσειν ἔλεγεν ὅσου
[3, 67]	κρύπτων. ~Καρσουληίου δὲ καὶ Πάνσα	τὰ	στενὰ νυκτὸς διαδραμόντων, ἅμα δ'
[3, 56]	κόλασιν στρατιωτῶν, ἀεὶ τῶν ἐπιβουλευόντων	τὰ	στρατεύματα θεραπευόντων, οὐ κολαζόντων. Ἐπεὶ
[3, 62]	ἐμοὶ μᾶλλον ἀλλὰ τῇ πόλει	τὰ	στρατιωτικά. Καὶ τοῖς μὲν ἀνδροφόνοις
[3, 39]	νομίσας εἴτε περὶ τῶν εἰς	τὰ	στρατόπεδα περιπεμφθέντων πυθόμενος καὶ τὴν
[3, 63]	ἡ βουλὴ τότε ἐψηφίζετο ἐς	τὰ	συμφέροντα τῆς πατρίδος χρῆσθαι. Ἐψηφίσαντο
[3, 18]	ἰδιώτου· ἄταφα γὰρ οἱ νόμοι	τὰ	σώματα τῶν τυράννων ὑπερορίζουσι καὶ
[3, 54]	χρήματα διεφόρησε καὶ κενὰ καταλέλοιπε	τὰ	ταμιεῖα, Ἀντωνίου δὲ μετ' οὐ
[3, 11]	ἐνηυλίσατο διατρίβων. ~Ὡς δέ οἱ	τά	τε ἀκριβέστερα περὶ τοῦ φόνου
[3, 94]	καὶ ἀπελευθέρους. Γαΐῳ δ' ἦν	τά	τε ἄλλα λαμπρὰ καὶ ἐξελεύθεροι
[3, 90]	ἑκόντας ἐνδέξασθαι δουλείαν ἄνωθεν ἀδιόρθωτον·	τά	τε ἀρχαῖα Ῥωμαίων ἐπὶ ἐλευθερίᾳ
[3, 87]	εἰ δι' ὑμῶν ὕπατος ἀποδειχθείην.	Τά	τε γὰρ παρὰ τοῦ πατρὸς
[3, 64]	συστρατηγούντων οὐδὲν εἶναι τὸν ἀντιστράτηγον·	τά	τε γέρα τοῖς ἀπὸ Ἀντωνίου
[3, 88]	ἑκάστου πολλὰ ὄναιτο ἡ πατρίς.	Τά	τε ἔναγχος ταῦτα καὶ Πομπήιον
[3, 76]	γενόμενος, ὡς τὰ ἔργα ὑποδείκνυσι,	τά	τε σαυτῷ συμφέροντα γινώσκῃς καὶ
[3, 45]	πάντων στρατηγίδα σπεῖραν ἀνδρῶν ἀρίστων	τά	τε σώματα καὶ τὸν τρόπον
[3, 13]	ἀντάξιος αὐτοῦ φαίνοιτο φιλοκινδυνοτάτου γεγονότος.	Τά	τε τοῦ Ἀχιλλέως, ὑπόγυά οἱ
[3, 78]	ὁ Κάσσιος σὺν ἐπείξει καταλαβὼν	τά	τε τοῦ Βάσσου δύο τέλη
[3, 86]	ἐς τὸν στρατὸν συνειλεγμένον ἐπελθών,	τά	τε ὑβρίσματα, ὅσα ἐς αὐτὸν
[3, 22]	Καῖσαρ εἰς χάριν Ἀντωνίου ἡττᾶτο,	τά	τε ὠνήματα τῷ πατρὶ ἐκ
[3, 59]	καὶ ἀφικόμενον ἐκπέμπωμεν ἐς Μακεδονίαν,	τὰ	τέλη κατασχόντες. Εἰ δὲ καὶ
[3, 85]	τῆς ἑτέρας ἄρχοντι Λιβύης καὶ	τὰ	τῆς βουλῆς φρονοῦντι, εἰδότες μὲν
[3, 23]	ἢ ἑτέρωθεν ἦν αὐτῷ, καὶ	τὰ	τῆς μητρὸς πάντα καὶ τὰ
[3, 5]	πειθόμενον, διότι καὶ ὁ Καῖσαρ	τὰ	τοιάδε αἰτήματα ἐς τὸν Ἀντώνιον
[3, 35]	ἐς τὴν ἀγορὰν ἐκφέρων καὶ	τὰ	τραύματα ἀπογυμνῶν καὶ τὸ πλῆθος
[3, 92]	τῶν ἱερῶν παρθένων ἠσπάσαντο. Καὶ	τὰ	τρία τέλη, τῶν στρατηγῶν ὑπεριδόντα,
[3, 11]	γάρ τι Ῥωμαίοις τοὺς θετοὺς	τὰ	τῶν θεμένων ὀνόματα ἐπιλαμβάνειν. Ὁ
[3, 49]	τάς τε πύλας ἀπέκλειε καὶ	τὰ	τῶν Μουτιναίων ἐς τὰς τροφὰς
[3, 78]	δύο τέλη παρελάμβανεν αὐτίκα καὶ	τὰ	τῶν πολιορκούντων αὐτὸν ἕξ, φιλίᾳ
[3, 5]	πέπρακτό τε καὶ γενέσθαι βεβούλευτο,	τὰ	ὑπομνήματα τῶν βεβουλευμένων ὁ Ἀντώνιος
[3, 28]	τε πανταχοῦ τῆς πόλεως ἐς	τὰ	ὑψηλὰ ἀναπηδῶν κατεβόα· Καίσαρι μὲν
[3, 55]	δήμου πρότερον ἦν, τὸ κρίνειν	τὰ	φίλια καὶ πολέμια. Μόνος γὰρ
[3, 23]	τὰ τῆς μητρὸς πάντα καὶ	τὰ	Φιλίππου, καὶ τὸ μέρος τοῦ
[3, 86]	δὲ πρὸς Δέκμον, ἔνθα σφίσι	τὰ	χρήματα ἀπαντήσειν. Ταῦτ' ἐπισκήψαντες λέγειν
[3, 94]	δὲ ὕστερον ἐπὶ θανάτῳ προυγράφησαν.	Τὰ	χρήματα δέ, ὅσα τε κοινὰ
[3, 54]	τόδε κατηγορήσαντος, ὅτι ὁ Καῖσαρ	τὰ	χρήματα διεφόρησε καὶ κενὰ καταλέλοιπε
[3, 91]	τὸν καλούμενον Ἰάνουκλον, ἔνθα καὶ	τὰ	χρήματα ἐσώρευσαν, ἐφρούρουν, οἱ δὲ
[3, 52]	ἐν ἀναμνήσει, τὰ μέγιστα αὐτῶν.	Τὰ	χρήματα ἡμῶν Καίσαρος ἀποθανόντος ἐσφετερίσατο
[3, 54]	δείξων αὐτὰ ψευδῆ βραχυτάταις ἀποκρισεσι.	Τὰ	χρήματά φησιν Ἀντώνιον τὰ κοινὰ
[3, 34]	συνέχον ἦν ἀναιρεθῆναι τὰ γέρα	τὰ	ψηφιζόμενα τοῖς ἀνδράσιν· ὅπερ, ἀντιτάξας
[3, 96]	ἔπειθε τὰ ἐς ἀλλήλους μὴ	δυσίατα	ποιουμένους συναλλαγῆναι Λεπίδῳ τε καὶ
[3, 74]	περιγενέσθαι. Τοσοῦτος ἦν οἶστρος αὐτῷ	κατὰ	Ἀντωνίου καὶ ἀπειροκαλία. Ἐβεβαίου τε
[3, 64]	δὲ τὴν βουλὴν ἀποχρῆσθαί οἱ	κατὰ	Ἀντωνίου, μέχρι καθέλωσιν αὐτόν. ~Ταῦτα
[3, 47]	σαφές, ὅτι χρήσονται μὲν αὐτοῖς	κατὰ	Ἀντωνίου· στρατὸν δὲ οὐδένα πω
[3, 15]	ἀνδροφόνοις ἐπέγραψας, εἰ δίκης ἔδει	κατὰ	αὐτοφώρων, καὶ φίλος ὢν Καίσαρι
[3, 3]	χωρὶς τοιᾶσδε τόλμης ἀσφαλῆ τὰ	κατὰ	Βροῦτον καὶ Κάσσιον ἔσεσθαι. Οἱ
[3, 79]	ἀπαθεῖς ἐκ τῆς ἐνέδρας ἀπιέναι.	Κατὰ	δὲ ἄλλας ὁδοὺς περιελθὼν αὖθις
[3, 84]	στρατιὰν ἐς πολλὰ διελόντα ἐκπέμψαι	κατὰ	δή τινας χρείας, ἐς ἐπίδειξιν
[3, 94]	Καῖσαρ ἐπὶ τῇ προτέρᾳ θέσει,	κατὰ	διαθήκας οἱ γενομένῃ, καὶ τῆσδε
[3, 40]	ὡπλισμένους ἐντελῶς οὔτε συντεταγμένους πω	κατὰ	ἴλας, ἀλλ' ὡς ἐς μόνην
[3, 96]	διαλλαγαί, ἀλλ' ἐς συμμαχίαν Καίσαρι	κατὰ	Κασσίου τε καὶ Βρούτου, ἐπῄνουν
[3, 24]	ἵππος τε πολλὴ καὶ παρασκευὴ	κατὰ	λόγον ἐντελής δοκοῦντα προσήκειν Δολοβέλλᾳ,
[3, 92]	ὑπήντων δι' ὅλης τῆς ὁδοῦ	κατὰ	μέρη καὶ προσηγόρευον, οὐδὲν ἐνδέοντες
[3, 23]	ἐκ τῆς πράσεως ἐγίγνετο, αἰεὶ	κατὰ	μέρος τοῖς φυλάρχοις ἀνεδίδου νέμειν
[3, 25]	ἐκλύων ἐψηφίσατο μὴ ἐξεῖναί πω	κατὰ	μηδεμίαν αἰτίαν περὶ δικτάτορος ἀρχῆς
[3, 94]	ἑαυτὸν εἰσεποιεῖτο τῷ πατρὶ αὖθις	κατὰ	νόμον κουριάτιον. Ἔστι δ' ἐπὶ
[3, 28]	καὶ στέφανον παρεσκεύαζεν, ἅπερ αὐτῷ	κατὰ	πάσας θέας ἐψηφίσαντο προτίθεσθαι. Τοῦ
[3, 83]	ἐπὶ τῇ χειροτονίᾳ γιγνομένων ἐννόμων	κατὰ	ποικίλας αἰτίας, ὁ Ἀντώνιος ἐν
[3, 92]	τῷ στρατῷ μᾶλλον ἔτι παρωξυμμένῳ	κατὰ	σπουδὴν ἐχώρει, σὺν φόβῳ μή
[3, 90]	οἳ τάδε φράσειν ἔμελλον αὐτῷ	κατὰ	σπουδήν. Ὧν ἄρτι τῆς πόλεως
[3, 22]	τοσοῖσδε ἰδίων ἢ προγονικῶν κτήσεων	κατὰ	στάσιν ἐκπεσοῦσιν ὑπὲρ νεανίσκου τοσόνδε
[3, 69]	τῷ Καρσουληίῳ μᾶλλον ἐκράτουν τῶν	κατὰ	σφᾶς, οὐκ αἰσχρῶς, ἀλλὰ κατ'
[3, 88]	διῄρει· καὶ τὸ μὲν ἕπεσθαι	κατὰ	σχολὴν ἐκέλευσε, τὸ δὲ ἄμεινον
[3, 67]	μὴ γινώσκειν τὰ ἀλλήλων· καὶ	κατὰ	τὴν δίοδον αὐτὴν αἱ στρατηγίδες
[3, 50]	τἆλλα σοβαρωτέρου σφίσι φανέντος ἢ	κατὰ	τὴν ἐτήσιον ἀρχήν. Λεύκιος δὲ
[3, 50]	ἐπολιορκεῖτο, ἐν δὲ τῇ Ῥώμῃ	κατὰ	τὴν ἐτήσιον νουμηνίαν ὕπατοι γενόμενοι
[3, 45]	τεσσάρων τελῶν τὸ καλούμενον Ἄρειον	κατὰ	τὴν ὁδὸν ἐς Καίσαρα μετατεθεῖσθαι.
[3, 84]	ἱππικόν, τρία τε αὐτῷ τέλη	κατὰ	τὴν ὁδὸν προσγεγένητο τὰ Οὐεντιδίου,
[3, 91]	ἐπιδιῃρημένων σφίσι τῶν στρατηγῶν τῶν	κατὰ	τὴν πόλιν· ἄλλοι δὲ αὐτοῖς
[3, 2]	ὑπερήρεσκε τῷ δήμῳ. Γιγνόμενος οὖν	κατὰ	τήνδε τὴν ὑπόκρισιν συγγενὴς τῷ
[3, 16]	Μάριος μὲν ἐξ ἐπιτάγματος ἀνῃρέθη	κατὰ	τὸ τῆς ἀρχῆς μέγεθος, ἀνδροφόνους
[3, 21]	πρᾶσιν αὐτίκα προυτίθει πᾶσαν, ὅση	κατὰ	τὸν κλῆρον ἐγίγνετο αὐτοῦ, προτρέπων
[3, 29]	πάντων συνεχεῖς ἐγίγνοντο καὶ φανεραὶ	κατὰ	τοῦ Ἀντωνίου βοαί. Ἀπειλησαμένου δὲ
[3, 41]	περιεζωσμένοι, Καννούτιος δὲ πρότερον ἐδημηγόρει	κατὰ	τοῦ Ἀντωνίου. Ὁ δὲ Καῖσαρ
[3, 3]	θεράποντες ἦσαν, οἱ δὲ ἐλεύθεροι	κατὰ	τοῦ κρημνοῦ κατερρίφησαν. ~Καὶ ὁ
[3, 87]	Πομπηιανοὺς ἐπύθεσθε ἐν ἄστει πεποιηκέναι	κατὰ	τῶν τινας δωρεὰς παρὰ Καίσαρος
[3, 47]	αἱ νέαι ἀρχαὶ ἐς τὰ	πράγματα	παρέλθωσιν. Ἦν δὲ σαφές, ὅτι
[3, 96]	ὑπ' ἀνάγκης. Καὶ τὰ πολέμια	δόγματα	Ἀντωνίου τε καὶ Λεπίδου καὶ
[3, 45]	καὶ τὴν οἰκίαν νυκτοφυλακοῦντας ἐνόπλους·	συνθήματά	τε αὐτοῖς ἐδίδοτο, καὶ αἱ
[3, 57]	ἀναμφίλογα Κικέρωνος ἐς τὸν Ἀντώνιον	ἐγκλήματα	ὁρᾶτε· ~Ἐπεὶ δέ γε ἐπὶ
[3, 54]	παρόντος Ἀντωνίου κατηγορεῖν, ἀπόντος δ'	ἐγκλήματά	τινα εἶπεν ὡς μέγιστα ἐκ
[3, 5]	ἐπεγράφετο μὲν πᾶσι τὰ Καίσαρος	ὑπομνήματα,	τὴν δὲ χάριν οἱ λαβόντες
[3, 5]	τε καὶ γενέσθαι βεβούλευτο, τὰ	ὑπομνήματα	τῶν βεβουλευμένων ὁ Ἀντώνιος ἔχων
[3, 90]	τε ἀρχαῖα Ῥωμαίων ἐπὶ ἐλευθερίᾳ	φρονήματα	καὶ πάθη, πρὸς οὐδὲν ἐνδόντων
[3, 22]	χάριν Ἀντωνίου ἡττᾶτο, τά τε	ὠνήματα	τῷ πατρὶ ἐκ τοῦ δημοσίου
[3, 35]	γάρ μου τὰ ἔργα καὶ	ῥήματα	ἠρέθισε τὸν δῆμον, καὶ τὸ
[3, 6]	Τίλλιον ἐς Βιθυνίαν κρύφα ἔπεμπον	χρήματα	ἀγείρειν ἀφανῶς καὶ στρατὸν περιβλέπεσθαι.
[3, 27]	ἔχεσθαι καὶ στρατὸν ἄλλον καὶ	χρηματα	ἀγείρειν, εἰ πρὸς Ἀντωνίου βιάζοιτο·
[3, 86]	πρὸς Δέκμον, ἔνθα σφίσι τὰ	χρήματα	ἀπαντήσειν. Ταῦτ' ἐπισκήψαντες λέγειν ἐσέφερον
[3, 94]	ὕστερον ἐπὶ θανάτῳ προυγράφησαν. Τὰ	χρήματα	δέ, ὅσα τε κοινὰ ἦν
[3, 54]	κατηγορήσαντος, ὅτι ὁ Καῖσαρ τὰ	χρήματα	διεφόρησε καὶ κενὰ καταλέλοιπε τὰ
[3, 91]	καλούμενον Ἰάνουκλον, ἔνθα καὶ τὰ	χρήματα	ἐσώρευσαν, ἐφρούρουν, οἱ δὲ τὴν
[3, 91]	λιμένι σκάφη καὶ ναῦς καὶ	χρήματα	εὐτρέπιζον, εἰ δεήσειεν ἡττωμένους φυγεῖν
[3, 52]	ἀναμνήσει, τὰ μέγιστα αὐτῶν. Τὰ	χρήματα	ἡμῶν Καίσαρος ἀποθανόντος ἐσφετερίσατο Ἀντώνιος.
[3, 64]	τε δοῦναι πολλὰ ἀθρόως καὶ	χρήματα	καὶ ἡγεμόνας ἡγεμονῶν ἀποφῆναι πάντων,
[3, 32]	Συρίαν καὶ Μακεδονίαν βιαζομένων καὶ	χρήματα	καὶ στρατιὰν ἐφ' ἡμᾶς συνιστάντων,
[3, 26]	Ῥώμῃ, Κάσσιος δὲ καὶ Βροῦτος	χρήματα	καὶ στρατιὰν συνέλεγον, καὶ Τρεβώνιος
[3, 11]	τὴν Μακεδονίαν, οἱ δὲ ἕτερα	χρήματα	καὶ φόρους ἐξ ἐθνῶν ἄλλων
[3, 66]	συναγαγὼν τοὺς δημιουργοὺς ἀμισθὶ καὶ	χρήματα	συνέλεγε καὶ βαρυτάτας ἐσφορὰς τοῖς
[3, 11]	αὐτοῖς, οἱ μὲν ἀποσκευὰς ἢ	χρήματα	φέροντες ἐς τὴν Μακεδονίαν, οἱ
[3, 40]	στρατιᾶς ἐπανελθὼν ἀφρούρητον αὑτὸν λάβοι,	χρήματα	φέρων εἰς Καμπανίαν ᾖει, πείσων
[3, 54]	αὐτὰ ψευδῆ βραχυτάταις ἀποκρισεσι. Τὰ	χρήματά	φησιν Ἀντώνιον τὰ κοινὰ μετὰ
[3, 5]	καὶ ὁ Καῖσαρ τὰ τοιάδε	αἰτήματα	ἐς τὸν Ἀντώνιον ἐξιὼν ἀνετίθετο,
[3, 2]	τε ἄλλοις ἐπενόουν, καὶ τὰ	κληρουχήματα	συγχωροῦντες αὐτοῖς πιπράσκειν, τοῦ νόμου
[3, 7]	πρότερον ἀλλάξαι, δόντα πωλεῖν τὰ	κληρουχήματα	τοῖς λαβοῦσι πρὸ τῶν νενομισμένων
[3, 73]	τὸν Καίσαρα, σὺν βοῇ τὰ	γράμματα	τῆς βουλῆς ἀνεγίνωσκε, διδούσης οἱ
[3, 49]	τινα αὐτῶν ἔτι δύνηται, πλάσσεται	γράμματα	τῆς βουλῆς καλούσης αὐτὸν ἐς
[3, 49]	παρὰ τῆς βουλῆς οἱ κεκομισμένα	γράμματα,	ὡς οὐχὶ διὰ τὸν δῆμον
[3, 11]	τοὺς θετοὺς τὰ τῶν θεμένων	ὀνόματα	ἐπιλαμβάνειν. Ὁ δὲ οὐκ ἐπέλαβεν,
[3, 86]	στρατὸν συνειλεγμένον ἐπελθών, τά τε	ὑβρίσματα,	ὅσα ἐς αὐτὸν ἐκ τῆς
[3, 14]	προσαγορεύσεις τε καὶ περὶ ἀλλήλων	πύσματα	εἰκότα. Ὡς δὲ ἤδη λέγειν
[3, 35]	τὴν ἀγορὰν ἐκφέρων καὶ τὰ	τραύματα	ἀπογυμνῶν καὶ τὸ πλῆθος αὐτῶν
[3, 68]	τε οὐδεμία ἦν ἀργός, ἀλλὰ	τραύματα	καὶ φόνοι καὶ στόνοι μόνον
[3, 56]	στρατιωτῶν, ἀεὶ τῶν ἐπιβουλευόντων τὰ	στρατεύματα	θεραπευόντων, οὐ κολαζόντων. Ἐπεὶ δὲ
[3, 58]	γε ἐπὶ τοῖς ἐγκλήμασι καὶ	μαντεύματα	ἐπάγουσιν, ὡς ὁ Ἀντώνιος ἔμελλε
[3, 45]	σπεῖραν ἀνδρῶν ἀρίστων τά τε	σώματα	καὶ τὸν τρόπον ὥδευεν ἐς
[3, 18]	ἄταφα γὰρ οἱ νόμοι τὰ	σώματα	τῶν τυράννων ὑπερορίζουσι καὶ τὴν
[3, 49]	ἃ καὶ πρότερον ὑπεστρατευμένα αὐτῷ	πιστότατα	ἦν. Ὁ δ' Ἀντώνιος ἐπελθὼν
[3, 47]	~Καίσαρι δὲ ἦν δύο ὁμοίως	ἀξιολογώτατα,	τὰ ἐς αὐτὸν ἀπὸ τοῦ
[3, 89]	τινων ἢ παῖδας ἢ ὅσα	τιμιώτατα	ἄλλα ἐς ἀγροὺς ἢ τὰ
[3, 97]	δέκα, ὧν τέσσαρα μὲν τὰ	ἐμπειροπολεμώτατα	ὑπὸ λιμοῦ διέφθαρτο καὶ ἐνόσει
[3, 69]	νεήλυδες ἰδόντες ἔφευγον ἀτάκτως καὶ	μετὰ	βοῆς ἐς τὸ χαράκωμα, ὅπερ
[3, 36]	καὶ τοῖς βουλευταῖς αἰσχρὸν ᾖ	μετὰ	Δολοβέλλαν ἀντειπεῖν ἐμοὶ περὶ Μακεδονίας.
[3, 66]	καὶ γυναῖκας ὑπεξέφερον οἱ πλείους	μετὰ	δυσελπιστίας, καὶ ὁ Κικέρων τῆς
[3, 57]	οἷς μόνοις ἐπέμεινε τῇ πόλει	μετὰ	Καίσαρα, ἄρτι μὲν τοῦ δήμου
[3, 56]	ὤκνησεν οὐδε τὴν ἄλλην Ἀντωνίου	μετὰ	Καίσαρα ἀρχὴν ὡς τυραννικὴν διαβαλεῖν,
[3, 62]	καὶ τῷ μὲν παρ' οὐδενὸς	μετὰ	Καίσαρα λαβόντι τὴν Κελτικὴν προστίθεται,
[3, 50]	δὲ καὶ τὴν ἄλλην αὐτοῦ	μετὰ	Καίσαρα προαίρεσιν, ἔν τε τῇ
[3, 18]	Εἰ μὲν ὁ Καῖσάρ σοι	μετὰ	κλήρου καὶ τῆς ἐπωνυμίας, ὦ
[3, 58]	τρισμυρίων ἐλθεῖν ἔδεισε, πῶς ἦλθε	μετὰ	μόνων χιλίων; Μεθ' ὧν αὐτὸν
[3, 15]	τὰ δ' ἐπιμέμφομαι, καὶ λελέξεται	μετὰ	παρρησίας, ἐς ἣν ἡ λύπη
[3, 14]	συγκαλῶν ἕκαστον ἐς τὴν ἀγορὰν	μετὰ	πλήθους. Ἔνθα Γάιον Ἀντώνιον τὸν
[3, 28]	ἀχαρίστως. Αὐτός τε ὁ Καῖσαρ	μετὰ	πλήθους οἷα φρουρᾶς τὸν δῆμον
[3, 4]	ἐπείγοντα, θαυμάζουσα ἕκαστα ἡ βουλὴ	μετὰ	προθυμίας ἐξεδέχετο καὶ τὸν Ἀντώνιον
[3, 32]	ὦ Ἀντώνιε, καὶ ὅσοι ἄλλοι	μετὰ	σοῦ Καίσαρι στρατευσάμενοι τήν τε
[3, 40]	ἐν ἄστει τὸν Ἀντώνιον δεδιότες	μετὰ	στρατιᾶς ἐπανιόντα, ὡς ἐπύθοντο καὶ
[3, 66]	ἀμφὶ τὸν Καίσαρα, τοῦ Πάνσα	μετὰ	στρατιᾶς πλησιάζοντος, Καρσουλήιον αὐτῷ προσέπεμπον
[3, 8]	Μακεδονίαν, εὖ εἰδώς, ὅτι αἰδέσονται,	μετὰ	Συρίαν δοθεῖσαν Δολοβέλλᾳ, ἀντειπεῖν περὶ
[3, 51]	τῶν σφαγέων δεδιότες ὠργίζοντο πρώτῳ	μετὰ	τὴν ἀμνηστίαν ἀνακινήσαντι τὰ κατ'
[3, 35]	δῆμον, καὶ τὸ πῦρ ἧψε	μετὰ	τὴν ἀμνηστίαν, καὶ ἐς τὰς
[3, 77]	τῆς Πομπηίου στρατιᾶς γενόμενος καὶ	μετὰ	τὴν ἧτταν ἰδιωτεύων ἐν Τύρῳ,
[3, 54]	χρήματά φησιν Ἀντώνιον τὰ κοινὰ	μετὰ	τὴν Καίσαρος τελευτὴν σφετερίσασθαι, τοῦ
[3, 1]	ἥδε ἡ βίβλος καὶ ἡ	μετὰ	τήνδε ἐπιδείξουσιν, ἐπιλαμβάνουσαι καὶ ὅσα
[3, 40]	Δείσας δὲ ὁ Καῖσαρ, μὴ	μετὰ	τῆς στρατιᾶς ἐπανελθὼν ἀφρούρητον αὑτὸν
[3, 35]	ἀσφαλοῦς σωτηρίας· οὐ μὴν ἐγὼ	μετὰ	τῆσδε τῆς γνώμης ἐποίουν, ἀλλ'
[3, 76]	ἔθαπτε καὶ ἐς Ῥώμην ἔπεμπε	μετὰ	τιμῆς. ~Τῷ δ' αὐτῷ χρόνῳ
[3, 17]	λοιπὰ τοὺς φονέας ἀμυνομένῳ μοι	μετὰ	τοῦ δήμου καὶ τῶνδε τῶν
[3, 70]	ἑξήκοντα στάδια ἀπεχούσης, ἵετο δρόμῳ	μετὰ	τοῦ ἑτέρου τέλους τῶν ἀπὸ
[3, 81]	ἔτι ἦν. Πλάγκος δὲ προσεγένετο	μετὰ	τοῦ οἰκείου στρατοῦ, καὶ ὁ
[3, 80]	ἐς τὸν Ἀντώνιον ἀδεῶς ἀπιέναι	μετὰ	τοῦ στρατοῦ καὶ μέμφεσθαι τῆς
[3, 97]	ἐκ τοῦ παρόντος ἔτι χρυσίου,	μετὰ	τριακοσίων τῶν παραμεινάντων μόνων ἐπὶ
[3, 58]	πολεμεῖν αἱρούμενον, καταλιπόντας; Εἰ δὲ	μετὰ	τρισμυρίων ἐλθεῖν ἔδεισε, πῶς ἦλθε
[3, 77]	δ' ἐγένετο, Στάιον Μοῦρκον οἵδε,	μετὰ	τριῶν τελῶν ἐπιπεμφθέντα σφίσιν ὑπὸ
[3, 80]	Οὐεντιδίῳ τε τῷ Ἀντωνίου φίλῳ,	μετὰ	τριῶν τελῶν ὄντι, παραστρατοπεδεύσας καὶ
[3, 59]	τὴν Κελτικὴν ἔχειν, Δέκμον δὲ	μετὰ	τριῶν ὧν ἔχει τελῶν ἐνθάδε
[3, 95]	μικρὸν δ' ὕστερον ἐπὶ θανάτῳ	μετὰ	τῶν ἄλλων καὶ ὅδε προυγράφη.
[3, 92]	ἐν τῷ τῆς Ἑστίας ἱερῷ	μετὰ	τῶν ἱερῶν παρθένων ἠσπάσαντο. Καὶ
[3, 79]	Οὕτω μὲν δὴ καὶ Βρούτῳ	μετὰ	τῶν προτέρων στρατῶν ἓξ ἐγίνετο
[3, 88]	ἐκφοβήσοντας· καὶ οἱ μὲν ἔφευγον	μετὰ	τῶν χρημάτων. ~Ἐς δὲ τὸ
[3, 42]	αὐτὸν ἐπανῄεσαν. Ὁ δὲ ἤδη	μετὰ	χρημάτων ἄλλων τήν τε Ῥάβενναν
[3, 35]	τὸ πλῆθος αὐτῶν καὶ τὴν	ἐσθῆτα	ἐπιδεικνὺς ἡμαγμένην τε καὶ κατακεκομμένην
[3, 97]	δέκα μόνων. Ἤλλαξε δὲ τὴν	ἐσθῆτα	ἐς τὸ Κελτικόν, ἐξεπιστάμενος ἅμα
[3, 29]	ἐπώμνυεν αὐτὰ καὶ οἷ πάνυ	ἀβούλητα	εἶναι, τῆς δὲ γνώμης τοῦ
[3, 38]	μέν, ὦ συστρατιῶται, ἔτι ἔχρῃζον	ἀπόρρητα	εἶναι, γενόμενα δὲ ἐξενήνεκται πρὸς
[3, 97]	Ἀκυληίας, λήσεσθαι νομίζων διὰ τὴν	ὀλιγότητα.	~Ἁλοὺς δὲ ὑπὸ λῃστῶν καὶ
[3, 66]	φίλος ὤν, οὐκ ἤνεγκε τὴν	βαρύτητα	τοῦ Κικέρωνος, ἀλλ' ἐς τὰς
[3, 73]	βουλῆς αὐτὸν ἐς τήνδε τὴν	θρασύτητα	αὐξανόμενον, δυνηθεὶς δ' ἂν ἐκ
[3, 22]	καὶ οὐκ ἐπιδεξίως, ἀλλ' ἐς	θρασύτητα	τῇ τύχῃ χρωμένου. Σφῶν μέντοι
[3, 69]	αὐτὸν ἀνεχώρουν, ἐπὶ πόδα πρῶτον,	εἶτα	μεταβαλόντες ὀξύτερον ὡς ἐν φυγῇ.
[3, 83]	ἀγάμενοι, ἐπεμίγνυντο τοῖς Ἀντωνίου λανθάνοντες,	εἶτα	φανερῶς οἷα πολίταις τε καὶ
[3, 46]	τοῦ σώματος φρουρὰ καὶ τὰ	νεόλεκτα.	Λέπιδός τε ἔχων ἐν Ἰβηρίᾳ
[3, 50]	μὲν ἀγχώμαλοι ταῖς γνώμαις ἐς	νύκτα	περιῆλθον, ἅμα δ' ἕῳ περὶ
[3, 63]	χρημάτων ἐς μύρια καὶ ἑξακισχίλια	τάλαντα	καὶ ὅπλα πολλά, ὅσα ἐν
[3, 98]	ἰδεῖν, ἀλλ' ἐκέλευσε τῷ Καμίλῳ	κτείναντα	τὴν κεφαλὴν ἐς αὑτὸν ἐκπέμψαι·
[3, 30]	ἀπέκτεινε τὸν καταστρεψάμενον αὐτὴν καὶ	κλίναντα	ἐς γόνυ, ἀπορρίπτων ἤδη ταῦτα
[3, 7]	βουλῆς αἰτιωμένης αὐτὸν παραλύειν τὰ	δόξαντα	τῷ Καίσαρι τὸν μὲν ἐπὶ
[3, 47]	δυνάμενοι ἐς τὰς νέας ἀρχὰς	πάντα	ἀνετίθεντο. ~Τῷ Καίσαρι δ' ὁ
[3, 87]	παρὰ τοῦ πατρὸς ὑμῖν δοθέντα	πάντα	βέβαια ἔσται, ἀποικίαι τε προσέσονται
[3, 82]	οὐδὲν αὐτὸς ἢ πάνυ σμικρά,	πάντα	δὲ ἐκ τῶν Καίσαρος ὑπομνημάτων
[3, 89]	ἐπιέναι σὺν ὀργῇ πυνθανόμενοι ἐς	πάντα	ἐδεδοίκεσαν. Ἡ βουλὴ δ' ἐξεπέπληκτο
[3, 87]	αἱ ἔτι ὀφειλόμεναι, καὶ γέρα	πάντα	ἐντελῆ· ἐγώ τε τοὺς φονέας
[3, 44]	καὶ ἐς τάδε καὶ ἐς	πάντα	εὐπειθεῖς ὑπάρχειν. Ὁ μὲν οὕτως
[3, 10]	τοῦ ἐκεῖθι στρατοῦ πεῖραν εἰληφὼς	πάντα	ἐφυλάσσετὀ, ἀλλ' ἐς ἑτέραν οὐ
[3, 28]	τὴν διανέμησιν καὶ τὰ λοιπὰ	πάντα	ἔχειν· ἀρκέσειν γὰρ ἐμοὶ πενομένῳ
[3, 90]	ἐφαίνετο. ~Ἀθρόα δὴ πάντων ἐς	πάντα	ἦν μετάθεσις, ἀντὶ μὲν δισχιλίων
[3, 23]	αὐτῷ, καὶ τὰ τῆς μητρὸς	πάντα	καὶ τὰ Φιλίππου, καὶ τὸ
[3, 34]	ἀθανάτους διαμένειν καὶ τὰ πεπραγμένα	πάντα	κύρια εἶναι καὶ τὸν ἐκείνου
[3, 22]	δεῖν μόνον, τὰ ἄλλα δὲ	πάντα	κυροῦν, ὅσα τῷ Καίσαρι πέπρακται.
[3, 19]	σὺ τὰ νῦν σοι παρόντα	πάντα	λαμπρὰ τῶν Καίσαρος ἔχεις, γένος,
[3, 5]	γραμματέα τοῦ Καίσαρος Φαβέριον ἐς	πάντα	οἱ πειθόμενον, διότι καὶ ὁ
[3, 5]	δέ, εἴτε εἰς τοῦτο αὐτὸ	πάντα	πεπραχὼς εἴτε τὴν συντυχίαν ὡς
[3, 42]	τε Ῥάβενναν καὶ τὰ ἀγχοῦ	πάντα	περιῄει, στρατεύων ἑτέρους ἐφ' ἑτέροις·
[3, 48]	καὶ δρώντων ἀφειδῶς ἔργα πολέμου	πάντα	πλὴν ἐς μόνον θάνατον. Ἡσθεὶς
[3, 41]	εἴη συνειλεγμένος· ἔφη τε ἐς	πάντα	τῆς πατρίδος ὑπηρέτης καὶ κατήκοος
[3, 23]	τὴν Καίσαρος σπουδήν. Ἅπερ αὐτῷ	πάντα	τὸν δῆμον εἰς εὔνοιαν ἤγειρεν
[3, 23]	περιιὼν ἀποκηρύσσειν ἔλεγεν ὅσου δύναιντο	πάντα	τοὺς πιπράσκοντας ὀλιγίστου, διά τε
[3, 20]	τι νῦν ἔστι παρ' ἐμοί,	πάντα	τῶν ἐν ἀρχαῖς καὶ δυνάμει,
[3, 22]	τὸ βεβαιοῦν τὰ Καίσαρι πεπραγμένα	πάντα.	Ὕβρεις τε πολλαὶ παρὰ τὰς
[3, 85]	Καίσαρι ἐστρατευμένους καὶ τὰ ἐκείνου	πάντα	ὑπονοοῦντες· ἡ δὲ ἀπορία σφᾶς
[3, 22]	γὰρ αὐτῷ μετ' οὐ πολὺ	πάντα	χαριεῖσθαι. ~Θέας δὲ πλησιαζούσης, ἣν
[3, 84]	ἐπωνομάζετο ἔτι, ὁ δὲ Ἀντώνιος	ἅπαντα	διῴκει. ~Ἐξαγγελθέντων δὲ τῶνδε ἐς
[3, 91]	δὴ μετάνοια ἐκεκύρωτο, καὶ μετεψηφίζετο	ἅπαντα,	Κικέρωνος αὖθις αὐτοῖς ἐπιφανέντος· ἥ
[3, 17]	κειμήλια αὐτῶν καὶ τὸν ἄλλον	ἅπαντα	κόσμον ἔχειν ἀξιῶ σε καὶ
[3, 39]	διεξιόντος, παρέστη τοῖς ταξιάρχαις αὐτὸν	ἅπαντα	μετ' ἔχθρας ἀκριβοῦς ἐς τοὺς
[3, 65]	ἀξιολογώτατον. Καὶ ὁ μὲν Καῖσαρ	ἅπαντα	συνεχώρει, μερισάμενοι δὲ ἐχείμαζον μετ'
[3, 52]	ἄλλον στρατὸν ἐς τὴν πόλιν	ἅπαντα,	συντομώτερον ἐφιέμενος ὧν ἐπενόει Καῖσαρ·
[3, 61]	γενόμενον ἐπιτρέψαι τὰ καθ' ἑαυτὸν	ἅπαντα	τῇ βουλῇ. Οὕτω μὲν φιλονίκως
[3, 38]	ἔργου καὶ λόγου κοινωνοὺς ἐς	ἅπαντα	τίθεμαι. Καὶ τοῖς ἄλλοις, εἴ
[3, 63]	μὲν βουλῇ πεισθῆναι ἂν ἐς	ἅπαντα	ὡς πατρίδι, Κικέρωνι δὲ τῷ
[3, 24]	ἦν ἀγχοῦ, ὡς τὸν Ἰόνιον	περάσαντα	εὐθὺς ἐν τῇ Ἰταλίᾳ εἶναι.
[3, 32]	γενόμενόν τε καὶ ἡμᾶς γενέσθαι	παρασκευάσαντα	τοὺς ὑπέρ τε σφῶν αὐτῶν
[3, 62]	Καίσαρα μὲν τὸν τὰ μέγιστα	ὠφελήσαντα	τὴν ἀρχὴν ἡγοῦνται τύραννον ἢ
[3, 56]	ὑμεῖς μὲν ἐψηφίσασθε Ἀντωνίῳ στρατεύειν,	αὐτομολήσαντα	δὲ παρὰ τοὺς στρατιωτικοὺς νόμους,
[3, 10]	μὴ κοινὸν εἶναι τὸ ἔργον,	ἐπιθαρρήσαντα	τοῖς ἐχθροῖς ἀμύνειν τῷ Καίσαρι·
[3, 78]	τε καὶ ἠνάγκασεν ἑαυτῷ προσθέσθαι,	δείσαντα	τοῖς τέσσαρσι μάχεσθαι πρὸς ὀκτώ.
[3, 58]	ἀνδρὸς πολεμίου, τὸν ἐλθόντα καὶ	παραστρατοπεδεύσαντα	ἡμῖν ἀσήμαντον οὐχ ἡγεῖται πολέμιον;
[3, 56]	ὅπως κατεφρόνει, δηλοῖ καὶ τὰ	μεταστάντα	αὐτοῦ δύο τέλη, ἃ ὑμεῖς
[3, 59]	δὲ καὶ τὰ ἀπ' Ἀντωνίου	μεταστάντα	δύο πρὸς ἡμᾶς μετέστη, καθάπερ
[3, 65]	δύο τέλη τὰ παρὰ Ἀντωνίου	μεταστάντα,	εἰδὼς τάδε ὄντα τοῦ στρατοῦ
[3, 47]	ἐς αὐτὸν ἀπὸ τοῦ Ἀντωνίου	μεταστάντα,	ἓν δὲ νεοσυλλόγων, δύο δὲ
[3, 51]	ὅμως Δέκμον τε ἐπαινέσαι οὐκ	ἐκστάντα	Ἀντωνίῳ τῆς Κελτικῆς, καὶ τοῖς
[3, 64]	ψηφίσασθαι δι' ἕνα τῶν ἀνδροφόνων	ἀναιρεθέντα	καὶ Βρούτῳ καὶ Κασσίῳ τὰς
[3, 32]	καθ' ἡμῶν, ἃ βούλονται. Ὧν	ἐνθυμηθέντα	σε ἀξιοῦμεν, ὁσίας τε χάριν
[3, 76]	συστεῖλαι τὸν Ἀντώνιον ἐπιπολάζοντα ὑπεροψίᾳ·	ἡττηθέντα	δὲ σοὶ συναλλάσσειν ἐπενοοῦμεν, ὡς
[3, 87]	γὰρ παρὰ τοῦ πατρὸς ὑμῖν	δοθέντα	πάντα βέβαια ἔσται, ἀποικίαι τε
[3, 23]	ἐν τῇ θέᾳ τὸν δῆμον	ἐπικλασθέντα	καλέσειν τοὺς ἀμφὶ τὸν Βροῦτον.
[3, 80]	τινα ἡγεμόνων Ἀντωνίου, περὶ Μουτίνην	ληφθέντα	διὰ τιμῆς ἄγων μεθῆκεν, εἰ
[3, 19]	χάριν εἰδέναι μᾶλλον ἢ τὰ	ἐκλειφθέντα	εἰς τὴν τῆς βουλῆς παρηγορίαν
[3, 77]	Μοῦρκον οἵδε, μετὰ τριῶν τελῶν	ἐπιπεμφθέντα	σφίσιν ὑπὸ τοῦ Καίσαρος, ἐγκρατῶς
[3, 98]	τὸν Κάμιλον ἐκέλευεν. Ὁ δὲ	ἀχθέντα	ἰδὼν ἐφιλοφρονεῖτο μὲν ἐς τὸ
[3, 93]	δι' ἐνέδρας ἐπὶ τὴν πατρίδα	ἐπαχθέντα,	οἱ στρατηγοὶ καὶ ἡ βουλὴ
[3, 94]	ἐς Πικήνην ἐκδραμόντα, καίπερ οἱ	προσαχθέντα	ὡς εἶχε ληφθεὶς ἐν σχήματι
[3, 78]	καὶ ἐς Λαοδίκειαν ὑπὸ οἰκειότητος	ἐσδεχθέντα	περικαθήμενος ἐπολιόρκει. Καὶ ἡ βουλὴ
[3, 7]	ἐπιτετράφθαι, Κάσσιον δὲ τὸν Συρίας	ἀξιωθέντα	αὐτόν τι τῶν Καίσαρος πρότερον
[3, 75]	κἀκεῖνον ἐς τὴν Καίσαρος γνώμην	φανέντα,	διαφερομένοις ὑμῖν ἐφήσθησαν ὡς ἐς
[3, 13]	πεσόντα, ἀλλ' ἀθεμίστως ἐν βουλευτηρίῳ	κατωκοπέντα.	~Ἐφ' οἷς αὐτὸν ἡ μήτηρ,
[3, 11]	στρατὸς οἷα Καίσαρος υἱὸν δεξιούμενος	ἀπήντα,	θαρρήσας ἔθυε καὶ εὐθὺς ὠνομάζετο
[3, 41]	καὶ παρ' αὐτὸ Καίσαρι φίλος,	ὑπήντα	τῷ Καίσαρι καὶ τὴν γνώμην
[3, 15]	τῶν πλεόνων ὁρᾶν ἐχρῆν, ὕπατον	ὄντα.	Ἀλλὰ καὶ θάτερα βουλομένῳ σοι
[3, 82]	διοικήσοντα πρεσβύτερόν τε καὶ ἐμπειρότερον	ὄντα,	αὐτὸς δὲ τὴν ἐπωνυμίαν καρπωσόμενος
[3, 64]	δὲ ἴδιον αὑτοῦ τὸν στρατὸν	ὄντα	ἀφαιρουμένων· ὑπάτων γὰρ συστρατηγούντων οὐδὲν
[3, 71]	ἐπὶ θάτερα τῆς Μουτίνης ἀφυλακτότερα	ὄντα	διὰ δυσχέρειαν ἐχώρουν ὡς βιασόμενοι
[3, 84]	προσπεσεῖν Ἀντωνίῳ νομίζουσιν, ἄπρακτον μὲν	ὄντα	καὶ ἄτολμον, οὐ μὴν ἅπασι
[3, 23]	δίκας ἀμφίβολα ἢ ἐπίφοβα ἔτι	ὄντα	καὶ διὰ τὴν Καίσαρος σπουδήν.
[3, 11]	υἱόν τε αὐτοῦ καὶ κληρονόμον	ὄντα,	καὶ παρῄνουν ἅμα τῷ κλήρῳ
[3, 19]	ἢ λογισμοὺς ἐπιμέμφεσθαι πρεσβυτέρῳ νεώτερον	ὄντα.	Καὶ τάδε μὲν ἀρκέσει σοι
[3, 7]	καὶ Ἀντώνιον συμπράξειν, ὕπατόν τε	ὄντα	καὶ τῶν σημείων ἱερέα καὶ
[3, 13]	τοῦ Ἀχιλλέως, ὑπόγυά οἱ τότε	ὄντα	μάλιστα, ἐς τὴν μητέρα ὥσπερ
[3, 89]	τὸν θρίαμβον ὑπεροψίας, οὐκ ἄδικον	ὄντα,	οἱ δὲ τοῦ φθόνου τῆς
[3, 54]	μέγιστα ἐκ πάντων καὶ ἀναμφίλογα	ὄντα,	παρῆλθον ἐγὼ δείξων αὐτὰ ψευδῆ
[3, 88]	αὐτὸν ἐξαιρέτῳ χειροτονίᾳ, Καίσαρος υἱὸν	ὄντα,	πολλά τε τὸν πρότερον Καίσαρα
[3, 58]	ἐγίγνωσκε, τὰ ἐνέχυρα τὰ νῦν	ὄντα	πρὸ τοῦ βουλευτηρίου κατέλιπεν ἡμῖν;
[3, 39]	καὶ βλάπτοντα ὅμως περιεῖναι, ἐπίφοβον	ὄντα	τοῖς φονεῦσιν· ἀποθανόντος γὰρ ἀδεέστερον
[3, 65]	παρὰ Ἀντωνίου μεταστάντα, εἰδὼς τάδε	ὄντα	τοῦ στρατοῦ τὸ ἀξιολογώτατον. Καὶ
[3, 62]	αὐτοῦ καὶ Δέκμον Καίσαρι μὲν	ὄντα	φίλον ἐμίσει, ἀνδροφόνον δὲ αὐτοῦ
[3, 66]	στρατιᾶς πλησιάζοντος, Καρσουλήιον αὐτῷ προσέπεμπον	ἄγοντα	τὴν Καίσαρος στρατηγίδα τάξιν καὶ
[3, 50]	δεδομένον στρατὸν ἐς τὴν Ἰταλίαν	διαγαγόντα·	ἐπελέγοντο δὲ καὶ τὴν ἄλλην
[3, 4]	τῶν ἐστρατευμένων καὶ ἐπιδημούντων ἑαυτῷ	καταλέγοντα.	~Ὁ δέ, εἴτε εἰς τοῦτο
[3, 55]	ἐς τὴν Κελτικὴν ἐπὶ τὸν	ἀντιλέγοντα.	Ἀλλὰ Κικέρων Δέκμον μὲν οὐχ
[3, 4]	ταῖς πανταχοῦ χρῆσθαι εἰς τὰ	ἐπείγοντα,	θαυμάζουσα ἕκαστα ἡ βουλὴ μετὰ
[3, 37]	ὡς χρησόμενος δὴ ἐς τὰ	ἐπείγοντα.	Καὶ σὺν θεοῖς εἰπεῖν, χρησόμεθα,
[3, 42]	ἔλεγεν, αἰεὶ χρώμενος ἐς τὰ	ἐπείγοντα	ὡς πατρικοῖς φίλοις μᾶλλον ἢ
[3, 16]	διαδραμεῖν, ἃς ἀθεμίστως ἔχουσι τὸν	δόντα	ἀνελόντες. Συρίαν μὲν δὴ καὶ
[3, 7]	τι τῶν Καίσαρος πρότερον ἀλλάξαι,	δόντα	πωλεῖν τὰ κληρουχήματα τοῖς λαβοῦσι
[3, 25]	ἢ τὸν ἐκ τῶνδέ τινος	ὑπεριδόντα	νηποινεὶ πρὸς τῶν ἐντυχόντων ἀναιρεῖσθαι.
[3, 92]	τὰ τρία τέλη, τῶν στρατηγῶν	ὑπεριδόντα,	πρὸς αὐτὸν ἐπρέσβευε καὶ μετετίθετο·
[3, 93]	δῆμον ἐποίουν τὸ εὐαγγέλιον ἐκφέρειν	περιθέοντα.	Ἥ τε βουλὴ νυκτὸς ἐς
[3, 76]	ἐποιοῦμεν μέχρι συστεῖλαι τὸν Ἀντώνιον	ἐπιπολάζοντα	ὑπεροψίᾳ· ἡττηθέντα δὲ σοὶ συναλλάσσειν
[3, 39]	ἔχθρας ἀκριβοῦς ἐς τοὺς ἀνδροφόνους,	ἐπιτεχνάζοντα	τῇ βουλῇ, πεποιηκέναι. Ἠξίουν δὲ
[3, 28]	μᾶλλον ἢ ἐς τὸν πρότερον	ὑβρίζοντα	ἀχαρίστως. Αὐτός τε ὁ Καῖσαρ
[3, 58]	μόνον ἐστὶν ἀνδρὸς πολεμίου, τὸν	ἐλθόντα	καὶ παραστρατοπεδεύσαντα ἡμῖν ἀσήμαντον οὐχ
[3, 26]	πόλεις αὐτοῖς ἐτείχιζε καὶ Δολοβέλλαν	ἐλθόντα	οὐκ ἐδέχετο οὔτε Περγάμῳ οὔτε
[3, 13]	ἀφικομένου πρὸς τὸν Καίσαρος υἱὸν	ἐλθόντα	οὔτε προσπέμψαντος αὐτῷ· ὁ δὲ
[3, 78]	τῆς Ἀσίας σὺν δύο τέλεσιν	ἐλθόντα	τε καὶ ἐς Λαοδίκειαν ὑπὸ
[3, 10]	οἳ καὶ τῶν ἡγεμόνων αὐτὸν	ἐλθόντα	φυλάξειν ὑπεδέχοντο· ἡ δὲ μήτηρ
[3, 43]	τέσσαρα· ἐπιμεμφόμενοι δ' αὐτὸν οὐκ	ἐπεξελθόντα	τῷ φόνῳ Καίσαρος, χωρὶς εὐφημίας
[3, 70]	διέφθαρτο ἡ ἰσχὺς διὰ Ἵρτιον	ἐπελθόντα.	Καὶ ηὐλίσατο ἐν κώμῃ παρὰ
[3, 80]	δι' ἔχθρας ἀνηκέστου πρὸς αὐτὸν	ἰόντα·	Οὐεντιδίῳ τε τῷ Ἀντωνίου φίλῳ,
[3, 40]	τὸν Ἀντώνιον δεδιότες μετὰ στρατιᾶς	ἐπανιόντα,	ὡς ἐπύθοντο καὶ τὸν Καίσαρα
[3, 58]	ὧν αὐτὸν ἐς τὸ Τίβυρον	ἐξιόντα	πόσοι προεπέμπομεν καὶ πόσοι συνώμνυμεν
[3, 12]	καὶ τὸν Ἀντώνιον ἐβλασφήμουν οὐκ	ἐπεξιόντα	τηλικούτῳ μύσει καὶ σφᾶς ἔλεγον,
[3, 72]	Μουτίνην καὶ ἐς μάχην οὐκ	ἐπεξιόντα·	τό τε γὰρ πάθος ὅμοιον
[3, 49]	τῆς Ἰταλίας, ὑποδεχομένων αὐτὸν ὡς	ἀπιόντα	πάντων, μέχρι Μουτίνην παροδεύων, πόλιν
[3, 26]	διαστήματος ἔπεμπεν, οἳ νυκτὸς ἐπιγενομένης	ἀπιόντα	τὸν Δολοβέλλαν ὁρῶντες καὶ οὐδὲν
[3, 33]	εὐνοίᾳ καὶ σπουδῇ πρὸς Καίσαρα	περιόντα	ἐχρώμην, φιλοκινδυνότατος ἐκ πάντων ἐς
[3, 55]	τὸν Ἀντώνιον, τὴν δεδομένην οἱ	μετιόντα,	Δέκμῳ μὴ παραχωροῦντι πολεμεῖν καὶ
[3, 17]	ἀρκέσει δ' ἐμοὶ νῦν ἐς	τριάκοντα	μυριάδας ἀνδρῶν μεριζόμενον. Τὰ δὲ
[3, 33]	ἐχθροὺς ἐκείνου καὶ τὸν φόνον	ἑκόντα	χαρίζεσθαι τοῖς ἐμοῖς ἐπιβούλοις, ὡς
[3, 70]	ἐν Μουτίνῃ τῆς μάχης πυθόμενος,	ἑξήκοντα	στάδια ἀπεχούσης, ἵετο δρόμῳ μετὰ
[3, 74]	μόνον· θυσίας τε ἐπ' Ἀντωνίῳ	πεντήκοντα	ἡμερῶν ἱκεσίους ἐψηφίζετο, ὅσας οὔτε
[3, 20]	~Περὶ δὲ τῶν σῶν χρειῶν,	ἐθέλοντα	μέν σε ἐκ τῶν δημοσίων
[3, 84]	ἐκέλευε τὴν στρατιὰν ἐς πολλὰ	διελόντα	ἐκπέμψαι κατὰ δή τινας χρείας,
[3, 32]	δέδιμεν εἰκότως, μὴ ἐς τὸν	μέλλοντα	καὶ ὅσον οὔπω παρόντα πόλεμον
[3, 24]	δ' Ἀντώνιος ἡγούμενος ἐς τὰ	μέλλοντά	οἱ δεήσειν δυνάμεως, τὴν ἐν
[3, 76]	μοίρᾳ χρησιμώτατον ἐσόμενον ἐς τὰ	μέλλοντα.	Τοῦτο δ' οὐκ ἦν ἐκφέρειν
[3, 94]	οὐδὲ Κράσσον τὸν ἐς Πικήνην	ἐκδραμόντα,	καίπερ οἱ προσαχθέντα ὡς εἶχε
[3, 60]	σπονδὰς ἀρίστας ἂν ἡμῖν γενομένας	προτείνοντα	προπετῶς πολέμιον ψηφισάμενοι τῷ ὄντι
[3, 65]	ἐς τὴν Μουτίνην ἐχώρουν, μὴ	κάμνοντα	τὸν Δέκμου στρατὸν ὁ Ἀντώνιος
[3, 90]	ἐς τὴν ὕπατον ἀρχὴν παραγγέλλειν	ἀπόντα.	Πρέσβεις τε ἐξέτρεχον, οἳ τάδε
[3, 5]	ταξιάρχους δ' αὐτοῖς ἐς τὸν	πρέποντα	κόσμον ἐξ αὐτῶν ἐκείνων ἐπιστήσας
[3, 20]	τε ἤδη καὶ οὐκ ἂν	εἰπόντα	ἄδικον εἶναι, εἰ καὶ ζῶν
[3, 19]	καὶ σὺ τὰ νῦν σοι	παρόντα	πάντα λαμπρὰ τῶν Καίσαρος ἔχεις,
[3, 32]	τὸν μέλλοντα καὶ ὅσον οὔπω	παρόντα	πόλεμον ἡ στάσις ὑμῶν τῷ
[3, 25]	αὐτίκα σὺν ἐπείξει τὸ δόγμα	φέροντα	τῷ στρατῷ διεπέμπετο· οἱ δὲ
[3, 76]	ἔργα ὑποδείκνυσι, τά τε σαυτῷ	συμφέροντα	γινώσκῃς καὶ τὴν ἐμὴν καὶ
[3, 63]	βουλὴ τότε ἐψηφίζετο ἐς τὰ	συμφέροντα	τῆς πατρίδος χρῆσθαι. Ἐψηφίσαντο δὲ
[3, 13]	ἀλλ' αὐτοκράτορα, οὐδὲ πολέμου νόμῳ	πεσόντα,	ἀλλ' ἀθεμίστως ἐν βουλευτηρίῳ κατωκοπέντα.
[3, 82]	ὡς Κικέρωνα μὲν τὴν ἀρχὴν	διοικήσοντα	πρεσβύτερόν τε καὶ ἐμπειρότερον ὄντα,
[3, 65]	τούτων ἴστε τὴν χάριν ὑμῖν	ὀφλήσοντα	καί, ἢν οἱ θεοὶ παρέχωσιν
[3, 65]	ἢν οἱ θεοὶ παρέχωσιν εὐπραγεῖν,	ἀποδώσοντα	ἀθρόως. Ὁ μέν οὑτωσὶ τὸν
[3, 39]	ᾖδεσαν Καίσαρι συμφέρειν Ἀντώνιον καὶ	βλάπτοντα	ὅμως περιεῖναι, ἐπίφοβον ὄντα τοῖς
[3, 57]	Ἢ ὅτε τὸν Ψευδομάριον λαβὼν	ἐπιβουλεύοντα	ἀπέκτεινε καὶ ἐπῃνέσατε πάντες καὶ
[3, 4]	βουλὴ συγγινώσκουσα αὐτῷ διὰ σφᾶς	ἐπιβουλεύοντα	τὸν δῆμον ἔδωκε φρουρὰν περιστήσασθαι
[3, 48]	ἑαυτὸν ἀντιστράτηγον ἀποφῆναι, πολέμου τε	ἡγεμονεύοντα	καὶ σφῶν αἰεὶ ὑπ' ἄρχουσι
[3, 87]	χάριν. Ἴστε μὲν δή με	καθαρεύοντα	φιλοτιμίας, ἐξ οὗ στρατηγεῖν μοι
[3, 39]	ὅσιον ἢ ἀνεκτὸν ἐνόμιζον Ἀντώνιον	ὑπατεύοντα	ἐς τὸ σῶμα ἐπιβεβουλεῦσθαι. Ὁ
[3, 34]	τυράννου φίλοις. Ὧδε δή με	ἔχοντα	θορύβου καὶ μερίμνης καὶ δέους,
[3, 16]	τε τὴν ἐγγὺς Κελτικὴν ὑπερορᾶτε	ἔχοντα,	καὶ τόνδε τοῖς ἄλλοις ὁμοίως
[3, 35]	δέος ἔτι μεῖζον ἐπελάμβανεν, οὐκ	ἔχοντά	πω στρατὸν ἴδιον οὐδένα, μὴ
[3, 73]	τῆς σωτηρίας, ἠξίου δὲ μέσον	ἔχοντα	τὸν ποταμὸν ἐς λόγους οἱ
[3, 52]	κοινῶν προτιμῴη· ἀμαθῶς δ' αὐτὸν	ἔχοντα	τῶν παρόντων ἔδει πιστεύειν ὑπάτοις
[3, 82]	ἄνδρα, ὑβρισμένον καὶ στρατοῦ ἔτι	ἄρχοντα	πολλοῦ, ἀνασχέσθαι τε παρ' ἡλικίαν
[3, 56]	οἱ νόμοι λυσιτελήσειν ἡμῖν τὸν	ἄρχοντα	τοῖς στρατευομένοις ὑπεύθυνον εἶναι· οὐδ'
[3, 23]	αὐτὸν ἠλέει καὶ ἐπῄνουν ὧδε	πάσχοντα	καὶ ὧδε φιλοτιμούμενον δῆλοί τε
[3, 29]	οἱ παρόντων ἀγαθῶν παρ' ἐκείνου	τυχόντα.	Συγγιγνώσκων οὖν ὁ Ἀντώνιος ἀληθέσιν
[3, 19]	ἡγούμενον εἶναι, καὶ ἄχθεσθαι μὴ	τυχόντα	τῶν διαθηκῶν τῶν Καίσαρος, ὁμολογῶν
[3, 14]	Γάιον Ἀντώνιον τὸν ἀδελφὸν Ἀντωνίου,	στρατηγοῦντα	τῆς πόλεως, ὑπαντιάσας ἔφη δέχεσθαι
[3, 63]	ἐμπιπλαμένη νῦν διὰ Κικέρωνα Δέκμῳ	βοηθοῦντα.	Τάδε μὲν ὁ Ἀντώνιος εἶπέ
[3, 63]	τὴν Κελτικὴν νόμῳ, καὶ Δέκμον	ἀπειθοῦντα	τῷ νόμῳ μετελεύσομαι καὶ τοῦ
[3, 28]	οὐκ ἐς τὸν νῦν Καίσαρα	φιλονικοῦντα	μᾶλλον ἢ ἐς τὸν πρότερον
[3, 24]	καὶ παρασκευὴ κατὰ λόγον ἐντελής	δοκοῦντα	προσήκειν Δολοβέλλᾳ, Συρίαν καὶ τὰ
[3, 46]	ἀξιολογώτατον· οἱ καὶ καταλαβόντες αὐτὸν	ὁρκοῦντα	τοὺς παρόντας οἱ στρατιώτας καὶ
[3, 72]	τῆς προτέρας αὐτὸν γνώμης ἔχεσθαι,	πολιορκοῦντα	Μουτίνην καὶ ἐς μάχην οὐκ
[3, 40]	ἐν ὀργῇ τὸν Ἀντώνιον ἔχειν,	ἀμελοῦντα	τοῦ Καίσαρος φόνου, καὶ σφᾶς
[3, 19]	τῆς ἡγεμονίας με ἐπιθυμεῖν, οὐκ	ἐπιθυμοῦντα	μέν, οὐκ ἀπάξιον δὲ ἡγούμενον
[3, 31]	καὶ ὁ δῆμος οἰόμενος αὐτὸν	ἐπιθυμοῦντα	τῆς ἀρχῆς διὰ τὸ νεώτερον
[3, 51]	ἐς τὴν ἐπιοῦσαν οὐδὲν ἔτι	ἀντεροῦντα·	Ἀντωνίου δὲ ἡ μήτηρ καὶ
[3, 87]	γάρ τι καὶ παθεῖν πατρὶ	ἐπικουροῦντἀ,	ὑπὲρ δὲ ὑμῶν δέδια τοιῶνδε
[3, 84]	ἐπιφανῶν, προηγόρευε τῷ Λεπίδῳ καὶ	ἀπιστοῦντα	ἐκέλευε τὴν στρατιὰν ἐς πολλὰ
[3, 55]	Ἀντώνιον δὲ πολέμιον, τῷ νόμῳ	συμμαχοῦντα.	Εἰ δὲ αὐτὸν αἰτιᾶται τὸν
[3, 6]	οὔτε ἀφόβως ἔχοντες οὔτε τὰ	εἰκότα	ἐφ' οἷς ὑπὲρ τῆς πατρίδος
[3, 13]	καὶ τὴν βουλὴν θεραπεύσειν τὰ	εἰκότα.	Καὶ τὸ δόγμα ἔφη γενέσθαι
[3, 14]	τε καὶ περὶ ἀλλήλων πύσματα	εἰκότα.	Ὡς δὲ ἤδη λέγειν ἔδει
[3, 84]	καὶ Λέπιδος αὐτῷ σύμμαχος ἐγίγνετο	ἑπτὰ	ἔχων ὁπλιτικὰ τέλη καὶ πολὺν
[3, 91]	δύο τέλη τὰ ἐκ Λιβύης	μετάπεμπτα	ἐς τὸν λιμένα αὐτῆς ἡμέρας
[3, 46]	τρία τέλη τὰ ἐκ Μακεδονίας	μετάπεμπτα	(ἤδη γὰρ αὐτῷ καὶ τὸ
[3, 4]	χρῆσθαι εἰς τὰ ἐπείγοντα, θαυμάζουσα	ἕκαστα	ἡ βουλὴ μετὰ προθυμίας ἐξεδέχετο
[3, 64]	Κάσσιον ἐξελάμπρυνον, καὶ ὁ Καῖσαρ	ἕκαστα	μαθὼν ἠπόρητο, τὴν μὲν ἀμνηστίαν
[3, 52]	βραχέος, ὡς ἐν ἀναμνήσει, τὰ	μέγιστα	αὐτῶν. Τὰ χρήματα ἡμῶν Καίσαρος
[3, 64]	Κασσίῳ τὰς ἡγεμονίας ἐς τὰ	μέγιστα	ἔθνη διαλλάξαι στρατόπεδά τε δοῦναι
[3, 54]	δ' ἐγκλήματά τινα εἶπεν ὡς	μέγιστα	ἐκ πάντων καὶ ἀναμφίλογα ὄντα,
[3, 29]	τῷ προτέρῳ καὶ ἐς τὰ	μέγιστα	ὑπ' Ἀντωνίου τότε προτιμώμενοι, τὴν
[3, 57]	ἐφθόνησε δοθῆναι. Τὰ μὲν δὴ	μέγιστα,	ὦ Ῥωμαῖοι, καὶ ἀναμφίλογα Κικέρωνος
[3, 62]	ὅτι Καίσαρα μὲν τὸν τὰ	μέγιστα	ὠφελήσαντα τὴν ἀρχὴν ἡγοῦνται τύραννον
[3, 3]	τὴν δὲ χρείαν αὐτοῦ προσεποιοῦντο	ἥδιστα·	οὐ γὰρ αὐτοῖς ἐδόκει ποτὲ
[3, 19]	ἑαυτοῦ καὶ εὐτυχέστατον ἐς τὰ	πλεῖστα	καὶ ἀξιοτιμότατον ἐκ πάντων ἐμοὶ
[3, 3]	καὶ ἀγανακτήσει τοῦ γεγονότος, ὅτι	μάλιστα	αὐτὸ ὁ Ἀντώνιος ἐπεπράχει ὑπὸ
[3, 94]	ἐπὶ τῶν ἀπατόρων· καὶ δύνανται	μάλιστα	αὐτοὶ ἴσα τοῖς γνησίοις παισὶν
[3, 13]	ἔπος, καὶ τὸ ἔργον αὐτοῦ	μάλιστα·	αὐτὸς δ' ἀνεκάλει τὸν Καίσαρα
[3, 2]	ὑπόκρισιν συγγενὴς τῷ Καίσαρι, ὑπερήλγει	μάλιστα	αὐτοῦ τεθνεῶτος καὶ βωμὸν ἐπῳκοδόμει
[3, 28]	μάλιστα, ὦ Ἀντώνιε, ἐς τὰ	μάλιστα	γεγενημένῳ· ἐμοὶ δὲ τῶν μὲν
[3, 44]	τῶνδε προπεπόμφει, βιβλία πολλὰ τότε	μάλιστα	διερρίπτουν ἐς τὸ στρατόπεδον, ἀντὶ
[3, 1]	δίκην δόντων, ὅπως οἱ περιφανέστατοι	μάλιστα	ἔδοσαν, ἥδε ἡ βίβλος καὶ
[3, 25]	τῶν ἐντυχόντων ἀναιρεῖσθαι. Καὶ τῷδε	μάλιστα	ἑλὼν τοὺς ἀκούοντας καὶ τοῖς
[3, 89]	Τῆς τε φιλονικίας τὸ ἄκαιρον	μάλιστα	ἐμέμφοντο, Βρούτου μὲν καὶ Κασσίου
[3, 6]	τοῦτο ὑφορώμενοι τὸν Ἀντώνιον, Δέκμῳ	μάλιστα	ἐπεποίθεσαν, ἔχοντι ἐν πλευραῖς τρία
[3, 55]	πρὸς τὸν δῆμον ἐν καιροῖς	μάλιστα	ἐπικινδύνοις οὐδὲ ἀμνημονεῖν, ὅτι καὶ
[3, 32]	νῦν ἡμῶν καὶ ἐς τὰ	μάλιστα	ἐπιτηδείῳ. Ἀναφυομένων δὲ τῶν ἐχθρῶν
[3, 13]	Ἀχιλλέως, ὑπόγυά οἱ τότε ὄντα	μάλιστα,	ἐς τὴν μητέρα ὥσπερ ἐς
[3, 24]	ἑαυτὸν ἐπενόει μετενεγκεῖν, ὅτι καὶ	μάλιστα	ἦν ἀγχοῦ, ὡς τὸν Ἰόνιον
[3, 31]	φέροντας καὶ ἐντυγχάνειν τοῖς θαρροῦσι	μάλιστα	καὶ ἐς τὸ πλῆθος διαρριπτεῖν
[3, 30]	περισχοινίσμασι καὶ δεόμενον. Ἐδεῖτο δὲ	μάλιστα	μέν, ἵνα μὴ Δέκμος ἄρχοι
[3, 21]	μέτρῳ καθέξειν, ἐπὶ δὲ Ἀντωνίῳ	μάλιστα,	μὴ τὸν Καίσαρα, νέον ἄνδρα
[3, 28]	ἀγορᾷ ἀνετίθει. Τότε δὴ καὶ	μάλιστα	μῖσος ἤδη σαφὲς ἐκ πάντων
[3, 2]	τοῦ Καίσαρος, ὑφ' ὧν δὴ	μάλιστα	ὁ δῆμος ἐρεθισθεὶς ὑπερεῖδε τῆς
[3, 94]	πλούσιοι, καὶ διὰ τόδ' ἴσως	μάλιστα	ὁ Καῖσαρ ἐπὶ τῇ προτέρᾳ
[3, 18]	ὃ καὶ τῷ πατρί σου	μάλιστα	οἱ φονεῖς ἐπιλέγοντες φασὶν ἀνελεῖν
[3, 7]	περιέβλεπε· καὶ Συρίας μὲν ἐπεθύμει	μάλιστα,	οὐκ ἠγνόει δὲ ὢν δι'
[3, 75]	σου καὶ ἐγκρατεστέρου τιμῆς τότε	μάλιστα	ὀφθέντος, ὅτε τὴν ἀρχὴν ὑπὸ
[3, 10]	ἐχθροῦ κρατήσας ὑπὸ τῶν φιλτάτων	μάλιστα	πάθοι, τὰ δὲ ἰδιωτικώτερα ὡς
[3, 18]	πλὴν ἑνὸς τοῦ μεγίστου δὴ	μάλιστα	πάντων ἔς τε Καίσαρα καὶ
[3, 34]	τοῦ Καίσαρος ἀπηλεῖφθαι τὴν ἐμοὶ	μάλιστα	πάντων ἡδίστην μήτε τὴν περιουσίαν
[3, 16]	καὶ προυκάθησο τῆς βουλῆς, ᾧ	μάλιστα	πάντων ἥρμοζε διὰ σαυτὸν ἀντειπεῖν·
[3, 34]	δέος ἐπέσχεν ἐκ πάντων δὴ	μάλιστα	πλεῖστον ἐμὲ φιλίᾳ τε αὐτοῦ
[3, 50]	ἀποδημίαν ἐπιτροπεύων, ἀνὴρ ἐν τοῖς	μάλιστα	Ῥωμαίων ἐπιφανής, ὅσοι τε ἄλλοι
[3, 6]	τοῖς ἄλλοις σφαγεῦσι διὰ τούσδε	μάλιστα	συνελάμβανον· ~ἐξελθόντων δὲ τῆς πόλεως
[3, 50]	τῆς ἐπιούσης ἡμέρας, οὗ γε	μάλιστα	συνεχεῖς ἐπαίνους ἄλλοι τε καὶ
[3, 71]	δὲ καὶ Καίσαρι διὰ τοῦτο	μάλιστα	τὰ ἐς τὴν μάχην ἐπείγεσθαι.
[3, 2]	ὁ Μᾶρκος, ὧν δὴ καὶ	μάλιστα	τῇ βουλῇ διέφερεν, ᾕρηντο μὲν
[3, 70]	κεκμηκότες, καὶ τὸ πλεῖστον αὐτῶν	μάλιστα	τὸ ἔργον Ἱρτίου διέφθειρε, καίπερ
[3, 9]	καὶ παρ' αὐτῷ δυνατωτάτων τότε	μάλιστα.	Τῶν δὲ λοιπῶν οὐδενὸς ἀπαγγελθέντος
[3, 83]	φιλαρχίας ἐγέλασε, καὶ οἱ συγγενεῖς	μάλιστα	τῶν σφαγέων ἐνέστησαν, δεδιότες μὴ
[3, 18]	πρέπον ἐς αὐτὸν ἐσχηκόσι καὶ	μάλιστα	τῶν χρημάτων τῇ ἀπαιτήσει, αὐστηρότερον
[3, 37]	μήτε λαβεῖν διδομένην· ᾧ δὴ	μάλιστα	ὑπαχθέντες ἔδοσάν μοι τὸν στρατόν.
[3, 57]	εὐεργέτου ὄντος καὶ τῷ δήμῳ	μάλιστα	ὑπεραρέσκοντος; Οὐχ ἑτέραν εἶχεν οἰκείαν,
[3, 39]	ἀδεέστερον ἐκείνους ἅπασιν ἐπιτολμήσειν, βοηθουμένους	μάλιστα	ὑπὸ τῆς βουλῆς. Ὧδε μὲν
[3, 12]	ἐνέδρας δὲ δι' αὐτὸ καὶ	μάλιστα	ὑφορώμενος, ἀρτιγνώστων οἱ τῶν συνόντων
[3, 28]	ὀργίζεσθαι μήτε ἐνυβρίζειν, εὐεργέτῃ σοῦ	μάλιστα,	ὦ Ἀντώνιε, ἐς τὰ μάλιστα
[3, 66]	τεταφρευμένον, δύο ἐνήδρευσε τέλη τὰ	ἄριστα	ἐν τῷ ἕλει, τῆς ὁδοῦ,
[3, 72]	τοῖς φίλοις, καὶ ἦν τὰ	ἄριστα·	ὁ δὲ Ἀντώνιος, ἤδη θεοῦ
[3, 32]	ὁρῶντες ἄφιλα οὐδὲ ἀμνήμονα οὐδὲ	ἀχάριστα.	Τὴν δ' ἐς τὸ μέλλον
[3, 29]	οὖσιν τούτοις καὶ τοὺς προφέροντας	αὐτὰ	αἰδούμενος, ἤδη δέ τι καὶ
[3, 96]	τέλη στρατοῦ, καὶ χρῄζων ἐπ'	αὐτὰ	Ἀντωνίου, ἐξῄει δὲ τῆς πόλεως
[3, 39]	θύρας τοῦ Ἀντωνίου δραμὼν τὰ	αὐτὰ	ἐβόα καὶ θεοὺς ἐμαρτύρετο καὶ
[3, 20]	ἐν τῇ Καίσαρος περιουσίᾳ, ὅταν	αὐτὰ	ζητεῖν ψηφισώμεθα. Ἄδικον γὰρ οὐδὲν
[3, 35]	ἀνταιτῆσαι δοκῶ; Ἢ δοῦναι ἂν	αὐτὰ	ἡ βουλὴ χωρὶς τῆς ἀμνηστίας;
[3, 29]	ὡμολόγει τοῖς λεγομένοις καὶ ἐπώμνυεν	αὐτὰ	καὶ οἷ πάνυ ἀβούλητα εἶναι,
[3, 38]	Καὶ τοῖς ἄλλοις, εἴ τινες	αὐτὰ	οὐ συνορῶσι, μεταφέρετε, πλὴν μόνου
[3, 89]	οὐδὲ ἑνδέκατον ἐπιγράψαντες· οἱ δὲ	αὐτὰ	τὰ ἆθλα, οὔτε ὀξέως οὔτε
[3, 39]	ἐπὶ τοὺς ἐχθρούς. Οἱ δὲ	αὐτὰ	τὸν Ἀντώνιον ἡγοῦντο ἐπινοεῖν εἰς
[3, 54]	ἀναμφίλογα ὄντα, παρῆλθον ἐγὼ δείξων	αὐτὰ	ψευδῆ βραχυτάταις ἀποκρισεσι. Τὰ χρήματά
[3, 54]	δὲ μετ' οὐ πολὺ ζητεῖν	αὐτὰ	ψηφισαμένου καὶ ὑμῶν ἀποδεξαμένων τε
[3, 80]	Ἰταλικὸν τρόπον καὶ τάδε ἐγυμνάζετο.	~Τοιαῦτα	μὲν δὴ καὶ τὰ περὶ
[3, 39]	Καίσαρος ἀχαρίστως ἐς ἡμᾶς ἔχοντος.	~Τοιαῦτα	τοῦ Ἀντωνίου διεξιόντος, παρέστη τοῖς
[3, 18]	δὲ αὐτίκα καὶ ἡ οὐσία.	~Τοιαῦτα	τοῦ Καίσαρος εἰπόντος ο Ἀντώνιος
[3, 33]	αὐτῶν καὶ ὑπὲρ σοῦ δεδιότας.	~Τοσαῦτα	τοὺς ταξιάρχους εἰπόντας ὁ Ἀντώνιος
[3, 13]	εἰ προκριθεὶς ἐκ πάντων ἐς	τοσαῦτα	ὑπὸ τοῦ Καίσαρος ἀντάξιος αὐτοῦ
[3, 47]	ὑπὸ δὲ τῶν νεοσυλλόγων καὶ	ταῦτα	ἀναπληρούμενα. Συναγαγὼν δ' ἅπαντας ἐς
[3, 81]	ἕως ἔτι δύνανται, καὶ ὀνειδίζειν	ταῦτα	Ἀντωνίῳ, μιμεῖσθαί τε τοὺς ὑπὸ
[3, 29]	ἔτι νουθεσίας, σφῶν δὲ τῶν	ταῦτα	ἀξιούντων ἕνεκα αὐτὸς καθέξειν τῆς
[3, 33]	ἀμνηστία τοῦ φόνου καὶ ἡγεμονίαι;	Ταῦτα	γὰρ ἐπικαλεῖν, ἀντὶ τῆς βουλῆς,
[3, 57]	νηποινεὶ πρὸς τοῦ θέλοντος ἀποθνῄσκειν;	Ταῦτα	γάρ ἐστιν, ἃ ἐπολιτεύσατο ἡμῖν
[3, 8]	ἀντειπεῖν περὶ Μακεδονίας Ἀντωνίῳ, καὶ	ταῦτα	γυμνῆς στρατοῦ γενομένης. Καὶ ἔδοσαν
[3, 41]	οὐκ ἔχοντας ἐν τῷ παρόντι.	Ταῦτα	δ' εἰπὼν ἐσῆγε τὸν Καίσαρα,
[3, 37]	καὶ ἀφανέσιν ἔτι εἶναι θέλουσι.	Ταῦτα	δ' ἐργασαμένῳ μοι ἕτερος τῶν
[3, 44]	ἀπὸ τοῦδε καὶ μῖσος ἐτρέποντο.	~Ταῦτα	δ' ὁρῶντες οὓς ὁ Καῖσαρ
[3, 86]	βουλὴ συνίει μὲν αὐτοὺς ἐς	ταῦτα	διδασκομένους, ἀποκρινεῖσθαι δὲ αὐτοῖς ἔφη
[3, 59]	κεκριμένον τελεῖν. Πῶς οὖν ἔσται	ταῦτα;	Ἐὰν Ἀντώνιον μὲν ἐῶμεν ἐς
[3, 76]	σε, ὁ ταμίας παραλήψεται Τορκουᾶτος.	Ταῦτα	εἰπὼν καὶ τῷ ταμίᾳ τοὺς
[3, 72]	καὶ Πλάγκος ἐρρωμένως οἱ συμμαχήσουσι.	Ταῦτα	ἔλεγεν, οὐκ ἄτολμος ἐν τοῖς
[3, 39]	ἄρτι ἐν ἱερῷ, μηχανωμένων δὲ	ταῦτα	ἐπὶ τοὺς ἐχθρούς. Οἱ δὲ
[3, 6]	φρουρᾶς. ~Καὶ Ἀντώνιος μὲν ἀμφὶ	ταῦτα	ἦν, ὁ δὲ Βροῦτος καὶ
[3, 32]	βιβλία. ~Καὶ ὁ μὲν ἀμφὶ	ταῦτα	ἦν· οἱ ταξίαρχοι δὲ αὖθις
[3, 48]	ὡς καὶ τῆς βουλῆς ψηφιουμένης	ταῦτα	καθ' ἑαυτήν, καὶ μᾶλλον, ἢν
[3, 33]	μαρτυρεῖν ἐμὲ δίκαιον. Ἄμφω δὲ	ταῦτα	καὶ οἱ φονεῖς εἰδότες συνετίθεντο
[3, 88]	ἡ πατρίς. Τά τε ἔναγχος	ταῦτα	καὶ Πομπήιον Μάγνον αὐτοῖς καὶ
[3, 60]	Κοριολανοῦ καὶ τὰ ἔναγχος δὴ	ταῦτα	Καίσαρος, ὃν στρατιᾶς ὁμοίως ἡγούμενον
[3, 19]	πατρὶ τῆς ἀρχῆς. Ἀλλὰ καὶ	ταῦτα	κινδυνεύειν καὶ παθεῖν ὁτιοῦν ἡἡρούμην
[3, 65]	κατὰ Ἀντωνίου, μέχρι καθέλωσιν αὐτόν.	~Ταῦτα	λογιζόμενος ἐπέκρυπτε καὶ θύων ἐπὶ
[3, 59]	ἀλλὰ τὴν τῶν ἐχθρῶν δυναστείαν.	~Ταῦτα	μὲν δὴ πρὸς ὑμᾶς ἐξενήνοχα
[3, 62]	οὔτε πολέμιος οὔτε μόναρχός εἰμι.	Ταῦτα	μέντοι μαρτύρομαι λύσειν τὴν οὐκ
[3, 38]	ἐπεξιόντες καὶ τῇ γνώμῃ βοηθοῦντες.	Ταῦτά	μοι γιγνόμενα μέν, ὦ συστρατιῶται,
[3, 11]	θέσιν ἀπείπασθαι· ὁ δὲ καὶ	ταῦτά	οἱ καὶ τὸ μὴ τιμωρεῖν
[3, 30]	ἢν κἀκεῖνος ἀπέχηται τῆς ἀμετρίας.	~Ταῦτα	οἱ ταξίαρχοι ἀσπασάμενοι συνῆγον ἀμφοτέρους.
[3, 54]	τὸν δεινότατον εἰπεῖν Κικέρωνα ἐς	ταῦτα	προκαλοῦμαι. Ἐπεὶ δὲ ὀκνεῖ μὲν
[3, 47]	πρότερον ἐστρατευμένων, οὐκ ἐντελῆ μὲν	ταῦτα	τοῖς ἀριθμοῖς οὐδὲ ταῖς ὁπλίσεσιν,
[3, 15]	τὸ Καπιτώλιον. Ἀλλ' ἔστω καὶ	ταῦτα	τοὺς διεφθαρμένους σε βιάσασθαι. Ὅτε
[3, 88]	ἀρχὴν μετιέναι θᾶσσον ἐτῶν δέκα.	Ταῦτα	τῶν λοχαγῶν σὺν πλέονι παρρησίᾳ
[3, 30]	κλίναντα ἐς γόνυ, ἀπορρίπτων ἤδη	ταῦτα	φανερῶς ἐς ἅπαντας ὡς ἐφηδομένους
[3, 51]	δώσειν ὑπέσχετο. Οἱ μὲν δὴ	ταῦτα	ψηφισάμενοι διελύθησαν, ὡς τὸν Ἀντώνιον
[3, 10]	οἱ φίλοι ἐκ Ῥώμης ὑπετίθεντο	ταῦτα,	ὥστε οἱ μὲν ἐς φυλακὴν
[3, 97]	διέφθαρτο καὶ ἐνόσει ἔτι, τὰ	νεοστράτευτα	δὲ ἦν ἕξ, ἀταλαίπωρα ἔτι
[3, 20]	τοῦτο ἐς τὸν Καίσαρα ἔσται,	τεθνεῶτά	τε ἤδη καὶ οὐκ ἂν
[3, 35]	τοι τῆς βουλῆς ἐς ἃ	πρῶτα	ἔχρῃζον ἐκράτησα καὶ οἱ σφαγεῖς
[3, 30]	συνέπρασσεν ὅμως διὰ τὸν Καίσαρα	ἐφεστῶτα	τοῖς περισχοινίσμασι καὶ δεόμενον. Ἐδεῖτο
[3, 13]	γεγονότος. Τά τε τοῦ Ἀχιλλέως,	ὑπόγυά	οἱ τότε ὄντα μάλιστα, ἐς
[3, 11]	καὶ τῶν ἐψηφισμένων ἦλθε τὰ	ἀντίγραφα,	οἱ μὲν ἔτι μᾶλλον αὐτὸν
[3, 18]	σῶμα ταφῆς ἀξιούμενον, οὐδὲ ἰδιώτου·	ἄταφα	γὰρ οἱ νόμοι τὰ σώματα
[3, 40]	δὲ τῷ Καίσαρι ὑπὸ τῶν	κρύφα	ἀπεσταλμένων ἀπηγγέλθη τὸν ἐν Βρεντεσίῳ
[3, 85]	ἐς Βροῦτόν τε καὶ Κάσσιον	κρύφα	ἀπὸ σφῶν Λεύκιον καὶ Πάνσαν,
[3, 98]	ὑπ' ἀγνοίας ἐνυβρίσασιν ἀνδρὶ τοσῷδε,	κρύφα	δ' ἐπέστελλεν Ἀντωνίῳ. Καὶ ὁ
[3, 7]	τι αἰτοίη· καὶ γὰρ αὐτῷ	κρύφα	Δολοβέλλαν τὸν ἕτερον ὕπατον ἐπήλειφεν
[3, 6]	καὶ πρὸς Τίλλιον ἐς Βιθυνίαν	κρύφα	ἔπεμπον χρήματα ἀγείρειν ἀφανῶς καὶ
[3, 88]	τοῖς μισθοφόροις ὁ Καῖσαρ προύπεμπε	κρύφα	τοὺς ἐκφοβήσοντας· καὶ οἱ μὲν
[3, 16]	τιμῆς καὶ δυνάμεως ἠξιωμένον καὶ	τάχα	ἂν αὐτῷ καὶ θετὸν γενόμενον,
[3, 59]	~Ταῦτα μὲν δὴ πρὸς ὑμᾶς	ἐξενήνοχα	δεῖγμα τῆς Ἀντωνίου τε ἀπολογίας