Livre, Par.
[3, 52]	ἐτιμῶμεν, τούτοις ἐψηφιζόμεθα εἶναι πολέμιον.	Σάλουιον	δὲ τὸν μόνον ἐμποδὼν γινόμενον
[3, 51]	ἠρέθιζον ἐπ' αὐτὸν καὶ τὸν	Σάλουιον	ἐς αὐτὸν ἐκάλουν. Ὁ δὲ
[3, 52]	ἡλικίαν καὶ ἐμπειρίαν ὑπὲρ τὸν	Σάλουιον,	καταγινώκομεν Ἀντωνίου. Ἔστι δ' ἔν
[3, 50]	πολέμιος, εἰ μὴ τῶν δημάρχων	Σάλουιος	ἐς τὴν ἐπιοῦσαν ἐκέλευσεν ἀναθέσθαι.
[3, 52]	ἑνὸς εἶναι, τὸ δὲ αὐτῷ	Σαλουίῳ,	εἰ φιλίαν τῶν κοινῶν προτιμῴη·
[3, 16]	ᾧ μάλιστα πάντων ἥρμοζε διὰ	σαυτὸν	ἀντειπεῖν· τὸ γὰρ ἀμνηστίαν δοῦναι
[3, 76]	τὰ ἔργα ὑποδείκνυσι, τά τε	σαυτῷ	συμφέροντα γινώσκῃς καὶ τὴν ἐμὴν
[3, 28]	δὴ καὶ μάλιστα μῖσος ἤδη	σαφὲς	ἐκ πάντων ἐς τὸν Ἀντώνιον
[3, 47]	τὰ πράγματα παρέλθωσιν. Ἦν δὲ	σαφές,	ὅτι χρήσονται μὲν αὐτοῖς κατὰ
[3, 81]	ἐνεσήμαινε, Λεπίδῳ δὲ καὶ Ἀσινίῳ	σαφέστερον	ἔτι περὶ τῆς ἐς αὑτὸν
[3, 45]	πολέμους ἐξιοῦσι· καὶ γὰρ ἤδη	σαφὴς	ἦν ὁ πόλεμος, Δέκμου τὴν
[3, 41]	τῷ δήμῳ, μετ' ἔχθρας Ἀντωνίου	σαφοῦς	ἐπιέναι τον Καίσαρα καὶ χρῆναι
[3, 89]	πόλεως μεταφερόντων· οὐ γάρ πω	σαφοῦς	ὄντος, ὅτι μόνης ὀρέγοιτο ὑπατείας,
[3, 61]	ὠνείδιζεν ὁμοῦ καὶ ἐφόβει καὶ	σαφῶς	αἴτιος ἐγένετο μὴ ψηφισθῆναι πολέμιον
[3, 82]	Καίσαρος ὑπομνημάτων διῳκήκει, καὶ τόδε	σαφῶς	εἰδυῖα ἡ βουλὴ τὰ μέν
[3, 64]	πέραν εἰσὶ τῆς Ἰονίου θαλάσσης,	σαφῶς	εἶναι τὴν μὲν Πομπηίου μοῖραν
[3, 31]	ἀρκούμενον· ὁ δὲ Καῖσαρ, ὡς	σαφῶς	ἐπιβουλευόμενος ἤδη, πολλοὺς περιέπεμπεν ἔς
[3, 44]	ὁ νόμος, αὐτοὺς δὲ εἰδέναι	σαφῶς	οὔτε ὠμὸν οὔτε μικρολόγον Ἀντώνιον.
[3, 33]	τὰς ἐκείνου χρείας γενόμενος, ἴστε	σαφῶς,	συστρατευσάμενοί τε καὶ τοῖς γιγνομένοις
[3, 24]	ἐπέσχον, μέχρι τὴν ἀξίωσιν αὐτῶν	σβέσαι.	Βροῦτος δὲ καὶ Κάσσιος, ἐπεὶ
[3, 5]	Ὁ δὲ ὑπισχνεῖτο ποιήσειν, ὅταν	σβέσῃ	τοῦ δήμου τὸ ταραχῶδες. Ἐψηφισμένον
[3, 16]	τε ἡλικίας καὶ τῆς πρὸς	σὲ	αἰδοῦς. Εἴρηται δ' ὅμως ὡς
[3, 26]	κεφαλὴν καταλιπών· ἡμῖν γὰρ οὐ	σέ,	ἀλλὰ τὴν κεφαλὴν ἄγειν προστέτακται.
[3, 32]	ἡμῶν, ἃ βούλονται. Ὧν ἐνθυμηθέντα	σε	ἀξιοῦμεν, ὁσίας τε χάριν ἐς
[3, 15]	καὶ τοὺς ἄνδρας ἔγνως συνανελεῖν	σε	βεβουλευμένους, οὐχ, ὡς ἡμεῖς ἡγούμεθα,
[3, 15]	ἔστω καὶ ταῦτα τοὺς διεφθαρμένους	σε	βιάσασθαι. Ὅτε μέντοι τῶν διαθηκῶν
[3, 32]	μόνον συνεπαμῦναι τοὺς φονέας τιμωρουμένῳ,	σὲ	δὲ αὐτίκα δυναστεύειν, ἐν ἀμερίμνῳ
[3, 16]	καὶ θετὸν γενόμενον, εἰ ᾖδει	σε	δεξόμενον Αἰνεάδην ἀντὶ Ἡρακλείδου γενέσθαι·
[3, 19]	γένος, ὄνομα, ἀξίωμα, περιουσίαν. Ὧν	σε	δικαιότερον ἦν ἐμοὶ χάριν εἰδέναι
[3, 20]	τῶν σῶν χρειῶν, ἐθέλοντα μέν	σε	ἐκ τῶν δημοσίων δανείσασθαι ἡγούμην
[3, 18]	πάντων ἔς τε Καίσαρα καὶ	σὲ	ἔργου. Εἰ γὰρ τοῦ κατ'
[3, 15]	δικαιοῦσιν αἵ τε Καίσαρος ἐς	σὲ	εὐεργεσίαι καὶ ἡ σὴ πρὸς
[3, 75]	οὐκ ἐδέξω, διεταράχθησαν καὶ συστρατηγεῖν	σε	ἡμῖν ἀπέφηναν, ἵνα σου τὰ
[3, 17]	ἄλλον ἅπαντα κόσμον ἔχειν ἀξιῶ	σε	καὶ ὅσα ἂν ἐθέλῃς ἄλλα
[3, 75]	ἐς ἀλλήλους συντριβησομένοις. Ἐπεὶ δέ	σε	καὶ στρατοῦ δεσπότην εἶδον, προσεποιοῦντο
[3, 20]	μὴ πιθανὸν ἦν ἔτι ἀγνοεῖν	σε	κενὰ πρὸς τοῦ πατρὸς ἀπολελεῖφθαι
[3, 18]	τῷ δ' αὐτῷ λόγῳ καὶ	σὲ	κουφίζω, μὴ χάριν ὀφείλειν ἡμῖν
[3, 17]	εὐθέως ἐπὶ τῷ φόνῳ πρὸς	σὲ	μετενήνεκται ὡς ἐπ' ἀσφαλὲς ἐξ
[3, 15]	πάτερ Ἀντώνιε (πατέρα γὰρ εἶναι	σέ	μοι δικαιοῦσιν αἵ τε Καίσαρος
[3, 76]	καὶ πρὸ τοῦ δέοντος ἐξανίστησί	σε,	ὁ ταμίας παραλήψεται Τορκουᾶτος. Ταῦτα
[3, 18]	μὲν οὐδ' ἀποκρίσεως δεῖ πρὸς	σὲ	περὶ τῶν κοινῶν, τῷ δ'
[3, 15]	μὲν οὐ παρῆς, τῶν φονέων	σε	περισπασάντων περὶ θύρας, ἐπεὶ περιέσῳζες
[3, 15]	τινες ἐφθάρατο ὑπ' ἐκείνων; Καὶ	σὲ	τὸ τῶν πλεόνων ὁρᾶν ἐχρῆν,
[3, 17]	συνίστασθαι καὶ συνεργεῖν· εἰ δέ	σε	τῶν ἀνδρῶν τις ἢ τῆς
[3, 18]	καὶ τὴν ἡγεμονίαν κατέλιπεν, εἰκὸς	σὲ	τῶν κοινῶν τοὺς λογισμοὺς αἰτεῖν
[3, 77]	τοῦ τέλους, καὶ διεχρήσαντο τὸν	Σέξστον	καὶ τῷ Βάσσῳ σφᾶς ἐνεχείρισαν.
[3, 4]	Βροῦτον γενόμενοι. Ὡς δὲ καὶ	Σέξστον	Πομπήιον ὁ Ἀντώνιος, τὸν Πομπηίου
[3, 77]	εἶχε, τὸ δὲ ἀξίωμα Ἰούλιος	Σέξστος,	μειράκιον αὐτοῦ Καίσαρος συγγενές, ὅπερ
[3, 85]	Λιβύης ἀπὸ τριῶν τῶν ὑπὸ	Σέξτιον	δύο τέλη, καὶ τὸ τρίτον
[3, 15]	ἐς σὲ εὐεργεσίαι καὶ ἡ	σὴ	πρὸς ἐκεῖνον χάρις) τῶν σοι
[3, 87]	στρατηγεῖν μοι διδόντων ὑμῶν ὑπὸ	σημείοις	οὐκ ἐδεχόμην· ἓν δὲ μόνον
[3, 40]	τοῦ σώματος φυλακήν, ὑφ' ἑνὶ	σημείῳ.	Οἱ δὲ ἐν ἄστει τὸν
[3, 7]	ὕπατόν τε ὄντα καὶ τῶν	σημείων	ἱερέα καὶ διάφορον ἔτι νομιζόμενον
[3, 16]	γέρα ὑβριζόντων Καίσαρα καὶ τὴν	σὴν	γνώμην ἀκυρούντων. Ἐπὶ τάδε με
[3, 52]	φανερῶς αὐτὸν ἐν τῇ πόλει	σιδηροφοροῦντες	ἄνδρες ἐδορυφόρουν τε καὶ ἐνυκτοφυλάκουν
[3, 35]	χρόνου διδάξαντες ἐπὶ προφάσει φροντίδος	σίτου.	Ἕτερον δή με δέος ἔτι
[3, 6]	βουλὴ συνειδυῖα τὴν γνώμην ἔδωκε	σίτου	τῇ πόλει φροντίσαι, ἐξ ὅσης
[3, 68]	τοιάδε ἔργα σὺν εὐταξίᾳ καὶ	σιωπῇ	γιγνόμενα ἐφορῶσι. ~Πονουμένων δὲ ὧδε
[3, 43]	Ὁ δὲ αὐτοῖς χαλεπτόμενος τῆς	σιωπῆς	οὐ κατέσχεν, ἀλλ' ὠνείδιζεν ἀχαριστίαν
[3, 91]	αὐτοῖς τὰ ἐν τῷ λιμένι	σκάφη	καὶ ναῦς καὶ χρήματα εὐτρέπιζον,
[3, 45]	εἶχεν αὐτὸς ἐς Τίβυρον ἐξῄει,	σκευὴν	ἔχων τὴν συνήθη τοῖς ἐπὶ
[3, 84]	Ὁ δ' ἐπὶ τὴν Λεπίδου	σκηνὴν	ἵετο δρόμῳ, τοῦ στρατοῦ παντὸς
[3, 71]	Ἀντωνίου καὶ περὶ τὴν στρατηγίδα	σκηνὴν	μαχόμενος ἔπεσε. Καὶ αὐτοῦ τό
[3, 88]	ἄρξειε νεώτερος ὢν ἔτι καὶ	Σκιπίων	ὕστερον, ὅ τε πρότερος καὶ
[3, 55]	αὐτοκράτωρ εἰρήνης πέρι καὶ πολέμου	σκοπεῖν.	Ὧν μηδὲν ὁ δῆμος ἐπιστήσειε
[3, 34]	ἦν γνώμης παράδοξον οὐδὲ ἀπορῆσαι,	σκοποῦντες	εὑρήσετε, ἔνθα μὲν ἔδει τόλμης,
[3, 82]	γὰρ οὐδὲν αὐτὸς ἢ πάνυ	σμικρά,	πάντα δὲ ἐκ τῶν Καίσαρος
[3, 35]	ἐπονειδίστου. ~Ἆρ' ὑμῖν ὀλίγα ἢ	σμικρὰ	τῆς ἀμνηστίας τὴν βουλὴν ἀνταιτῆσαι
[3, 43]	ἑκατόν. Οἱ δὲ ἐγέλασαν τῆς	σμικρολογίας	καὶ χαλεπήναντος αὐτοῦ μᾶλλον ἐθορύβουν
[3, 26]	ὑπολιπόντες ἕπεσθαι αὐτῷ, ἐς τὴν	Σμύρναν	ἐπανῆλθον. Καὶ τοὺς ὀλίγους ὁ
[3, 26]	τῆς αὐτῆς ἔτι νυκτὸς ἐς	Σμύρναν	καὶ αὐτὴν ἀφύλακτον εὑρὼν εἷλε
[3, 26]	οὐκ ἐδέχετο οὔτε Περγάμῳ οὔτε	Σμύρνῃ,	ἀλλὰ μόνην ἀγορὰν ἔξω τείχους
[3, 45]	Ἐσῄει δὲ ἐς τὴν πόλιν	σοβαρῶς,	τὴν μὲν ἴλην πρὸ τοῦ
[3, 75]	καὶ ἀσθενέσι τιμαῖς οἷα μειράκιον.	Σοβαρωτέρου	δέ σου καὶ ἐγκρατεστέρου τιμῆς
[3, 50]	καὶ συνθήμασι κεχρημένου καὶ τἆλλα	σοβαρωτέρου	σφίσι φανέντος ἢ κατὰ τὴν
[3, 32]	φειδοῦς ὑπὲρ ἡμῶν οὐδὲν ἐπιμέμπτων	σοι	γενομένων καὶ πρὸ ἡμῶν αὐτοῦ
[3, 75]	τὴν ἀρχὴν ὑπὸ τοῦ στρατοῦ	σοι	δεδομένην οὐκ ἐδέξω, διεταράχθησαν καὶ
[3, 32]	ἡμᾶς συνιστάντων, καὶ τῆς βουλῆς	σοι	Δέκμον ἐπαλειφούσης, καὶ σοῦ τὰς
[3, 15]	ὄντα. Ἀλλὰ καὶ θάτερα βουλομένῳ	σοι	ἡ ἀρχὴ συνελάμβανε, τιμωρουμένῳ τηλικοῦτον
[3, 20]	καὶ τῶν ἰδιωτῶν πολλοῖς ἀμφισβητοῦσί	σοι	καθ' ἕνα τῆς οὐσίας οὐκ
[3, 76]	ἡμῖν αὐτὸς ἔδωκας, εὐπροφάσιστον ἀποδοῦναί	σοι,	καὶ παραδίδωμι· τοὺς δὲ νεήλυδας
[3, 76]	τό τε ἔργον ἐπίφθονον ἔσται	σοι	καὶ πρὸ τοῦ δέοντος ἐξανίστησί
[3, 17]	τε φιλίων καὶ πρὸς αὐτοῦ	σοι	Καίσαρος, εἰ μέν τι καὶ
[3, 18]	ἠμείψατο· Εἰ μὲν ὁ Καῖσάρ	σοι	μετὰ κλήρου καὶ τῆς ἐπωνυμίας,
[3, 17]	τῆς δαπάνης, εἰ μὲν θαρρήσαιμί	σοι,	παρὰ σοῦ ἂν ἴσως ἢ
[3, 76]	μὲν καθέξεις λαβών, καὶ τούσδε	σοι	παραδώσω, εἰ δὲ τεθήπασι τὴν
[3, 19]	κινδύνοις καὶ σὺ τὰ νῦν	σοι	παρόντα πάντα λαμπρὰ τῶν Καίσαρος
[3, 15]	σὴ πρὸς ἐκεῖνον χάρις) τῶν	σοι	πεπραγμένων ἐπ' ἐκείνῳ τὰ μὲν
[3, 19]	ὄντα. Καὶ τάδε μὲν ἀρκέσει	σοι	περὶ τῶνδε εἰρῆσθαι· ἐνσημαίνῃ δὲ
[3, 76]	Τοῦτο δ' οὐκ ἦν ἐκφέρειν	σοι	πρότερον, ἡττημένου δὲ νῦν Ἀντωνίου
[3, 76]	Ἀντώνιον ἐπιπολάζοντα ὑπεροψίᾳ· ἡττηθέντα δὲ	σοὶ	συναλλάσσειν ἐπενοοῦμεν, ὡς τῇ Καίσαρος
[3, 32]	τὸ μέλλον ἀσφάλειαν εἴχομεν ἐν	σοί,	φίλῳ τε Καίσαρος ὄντι καὶ
[3, 16]	περιεσπάσατε ἐς ἑαυτούς. Καὶ τοῦδέ	σοι	χάριν ᾖδειν ἄν, εἰ μὴ
[3, 15]	γέρα ἀντεῖπας ἐγκρατῶς· καὶ τοῦδέ	σοι	χάριν οἶδα λαμπράν, εἰ καὶ
[3, 39]	τοῖς φίλοις, ἔφη, δέχομαι τοῖς	σοῖς	κριθῆναι, καὶ εἰπὼν ἐπέτρεχεν ἔσω.
[3, 17]	εἰ μὲν θαρρήσαιμί σοι, παρὰ	σοῦ	ἂν ἴσως ἢ διὰ σοῦ
[3, 17]	σοῦ ἂν ἴσως ἢ διὰ	σοῦ	δανεισαίμην ἐκ τῶν δημοσίων χρημάτων,
[3, 32]	τε σφῶν αὐτῶν καὶ ὑπὲρ	σοῦ	δεδιότας. ~Τοσαῦτα τοὺς ταξιάρχους εἰπόντας
[3, 15]	τῶν διαθηκῶν ἀναγνωσθεισῶν καὶ αὐτοῦ	σοῦ	δίκαιον ἐπιτάφιον εἰπόντος ὁ δῆμος
[3, 75]	τιμαῖς οἷα μειράκιον. Σοβαρωτέρου δέ	σου	καὶ ἐγκρατεστέρου τιμῆς τότε μάλιστα
[3, 32]	Ἀντώνιε, καὶ ὅσοι ἄλλοι μετὰ	σοῦ	Καίσαρι στρατευσάμενοι τήν τε ἡγεμονίαν
[3, 18]	ἀνέξεσθαι, ὃ καὶ τῷ πατρί	σου	μάλιστα οἱ φονεῖς ἐπιλέγοντες φασὶν
[3, 28]	μήτε ὀργίζεσθαι μήτε ἐνυβρίζειν, εὐεργέτῃ	σοῦ	μάλιστα, ὦ Ἀντώνιε, ἐς τὰ
[3, 75]	συστρατηγεῖν σε ἡμῖν ἀπέφηναν, ἵνα	σου	τὰ δύο τέλη τὰ πρακτικώτερα
[3, 32]	βουλῆς σοι Δέκμον ἐπαλειφούσης, καὶ	σοῦ	τὰς φροντίδας ἐς τὴν Καίσαρος
[3, 15]	ὅμηρα τῆς ἀδείας, οἰκεῖα αὐτοῦ	σοῦ,	τοῖς ἀνδροφόνοις ἔπεμψας ἐς τὸ
[3, 19]	πρός τε τὴν βουλὴν ἀχθομένην	σου	τῷ πατρὶ τῆς ἀρχῆς. Ἀλλὰ
[3, 32]	γενομένων καὶ πρὸ ἡμῶν αὐτοῦ	σοῦ	τῶν συμφερόντων οὕνεκα, ἕως ἔτι
[3, 18]	ἐπ' αὐτοῖς. Ἐπράσσετο γὰρ οὐ	σοῦ	χάριν, ἀλλὰ τοῦ δήμου, πλὴν
[3, 79]	δόξης ἄξιον ἧς εἶχεν ἐπὶ	σοφίᾳ	τε καὶ πραότητι, ἠγάσαντο καὶ
[3, 45]	δ' ἐπιλεξάμενος ἐκ πάντων στρατηγίδα	σπεῖραν	ἀνδρῶν ἀρίστων τά τε σώματα
[3, 52]	οὐ λαβὼν ἔπραξε δι' ἑαυτοῦ.	Σπεῖραν	ἐν Βρεντεσίῳ βασιλικὴν συνέταξεν ἀμφ'
[3, 60]	ὃν στρατιᾶς ὁμοίως ἡγούμενον καὶ	σπονδὰς	ἀρίστας ἂν ἡμῖν γενομένας προτείνοντα
[3, 82]	ἐπαρθεὶς διὰ φιλαρχίαν, ἔλεγεν αἰσθέσθαι	σπονδῶν	ἐν τοῖς ἔξω στρατηγοῖς ὑπονοουμένων
[3, 92]	ἑαυτὸν ἔκτεινεν, οἱ δ' ἄλλοι	σπονδῶν	καὶ πίστεων ἔτυχον. Κικέρων τε
[3, 92]	πίστεων ἔτυχον. Κικέρων τε τῶν	σπονδῶν	πυθόμενος ἔπραξε διὰ τῶν Καίσαρος
[3, 38]	τῶν πλεόνων ἐς τοὺς πολεμίους	σπουδή.	Ὁρᾶτε γάρ, ὅση μὲν αὐτοῖς
[3, 33]	ἠμείψατο· Ὅσῃ μὲν εὐνοίᾳ καὶ	σπουδῇ	πρὸς Καίσαρα περιόντα ἐχρώμην, φιλοκινδυνότατος
[3, 23]	ὄντα καὶ διὰ τὴν Καίσαρος	σπουδήν.	Ἅπερ αὐτῷ πάντα τὸν δῆμον
[3, 92]	στρατῷ μᾶλλον ἔτι παρωξυμμένῳ κατὰ	σπουδὴν	ἐχώρει, σὺν φόβῳ μή τι
[3, 90]	τάδε φράσειν ἔμελλον αὐτῷ κατὰ	σπουδήν.	Ὧν ἄρτι τῆς πόλεως ἐκδραμόντων
[3, 21]	τὸν δῆμον ἐκ τῆσδε τῆς	σπουδῆς·	φανερᾶς δὲ τῆς Ἀντωνίου πρὸς
[3, 70]	Μουτίνῃ τῆς μάχης πυθόμενος, ἑξήκοντα	στάδια	ἀπεχούσης, ἵετο δρόμῳ μετὰ τοῦ
[3, 12]	Ταρρακίνας, ἀπὸ τετρακοσίων που Ῥώμης	σταδίων,	ἀγγέλλεται Κάσσιός τε καὶ Βροῦτος
[3, 41]	αὐλισάμενον πρὸ τοῦ ἄστεος ἀπὸ	σταδίων	πεντεκαίδεκα ἐν τῷ τοῦ Ἄρεως
[3, 77]	σφᾶς ἐνεχείρισαν. Ὁποτέρως δ' ἐγένετο,	Στάιον	Μοῦρκον οἵδε, μετὰ τριῶν τελῶν
[3, 44]	ταξιάρχους, εἴτε μηνίων ἔτι τῆς	στάσεως	εἴθ' ἑτέρως ὑπονοῶν, ἐνήλλασσε, τοὺς
[3, 4]	καὶ ὁ Βροῦτος, ἐκ τῆς	στάσεως	ὄντε τῆς Μάγνου καὶ πᾶσι
[3, 61]	φόνον Καίσαρι συναλλαγείς· διὸ καὶ	στασιάζειν	αἰεὶ παρεσκεύαζον Καίσαρά τε καὶ
[3, 53]	κατοκνῇ, διεκλήρωσεν ἐς θάνατον, οὐ	στασιάσαντας	ἢ φυλακὴν ἢ τάξιν ἐν
[3, 86]	ἐκφθαρεῖεν ἢ καὶ πρὸς ἀλλήλους	στασιάσειαν·	ἐπὶ γὰρ τῷδε καὶ τοῦ
[3, 22]	ἰδίων ἢ προγονικῶν κτήσεων κατὰ	στάσιν	ἐκπεσοῦσιν ὑπὲρ νεανίσκου τοσόνδε πλοῦτον
[3, 86]	ἵν' αὐτοὺς ἐς ἔριν καὶ	στάσιν	ἐμβάλοιεν. ~Ἴστε δέ, ἔφη, καὶ
[3, 32]	ὅσον οὔπω παρόντα πόλεμον ἡ	στάσις	ὑμῶν τῷ πολέμῳ συνεπιθῆται καὶ
[3, 43]	δὲ παρὰ τῶν χιλιάρχων τοὺς	στασιώδεις	(ἀνάγραπτος γάρ ἐστιν ἐν τοῖς
[3, 3]	ἔσεσθαι. Οἱ δὲ τοῦ Ἀματίου	στασιῶται	καὶ ὁ ἄλλος δῆμος ἐπ'
[3, 67]	~Καρσουληίου δὲ καὶ Πάνσα τὰ	στενὰ	νυκτὸς διαδραμόντων, ἅμα δ' ἡμέρᾳ
[3, 66]	ἕλει, τῆς ὁδοῦ, χειροποιήτου καὶ	στενῆς	οὔσης, ἑκατέρωθεν τῷ δόνακι κρύπτων.
[3, 66]	ἐς βοήθειαν τῆς διόδου τῶν	στενῶν.	Ὁ δὲ Ἀντώνιος τῶν μὲν
[3, 66]	Ὁ δὲ Ἀντώνιος τῶν μὲν	στενῶν	ὑπερεῖδεν ὡς οὐδὲν πλέον ἢ
[3, 74]	πεντακισχιλίας ὡς ἤδη νενικηκόσι καὶ	στέφανον	αὐτοὺς ἐν ταῖς ἑορταῖς αἰεὶ
[3, 28]	τόν τε χρύσεον θρόνον καὶ	στέφανον	παρεσκεύαζεν, ἅπερ αὐτῷ κατὰ πάσας
[3, 51]	οἰμωγῇ καὶ ὀλολυγαῖς καὶ μελαίνῃ	στολῇ	παρὰ θύραις ἐκβοῶντες. Οἱ δὲ
[3, 68]	ἀλλὰ τραύματα καὶ φόνοι καὶ	στόνοι	μόνον ἀντὶ βοῆς· ὅ τε
[3, 86]	ὑπὲρ σφῶν ἐκείνων, ἐπὶ δευτέραν	στρατείαν	πεμπομένων, πρὶν ἐπὶ τῇ προτέρᾳ
[3, 42]	γεωργίας τε πόνων καὶ κερδῶν	στρατείας	καὶ λόγων τῶν Καίσαρος καὶ
[3, 5]	καί οἱ γνωρίμους ἐκ τῆς	στρατείας	τῆς ὑπὸ Καίσαρι· ταξιάρχους δ'
[3, 81]	διαλυομένους, οὐδ' ὅτε παύσαιντο τῶν	στρατειῶν,	ἵνα μὴ τοῖς ἐχθροῖς εἶεν
[3, 56]	ἃ ὑμεῖς μὲν ἐψηφίσασθε Ἀντωνίῳ	στρατεύειν,	αὐτομολήσαντα δὲ παρὰ τοὺς στρατιωτικοὺς
[3, 40]	ᾖει, πείσων τὰς πόλεις οἱ	στρατεύεσθαι,	τὰς ὑπὸ τοῦ πατρὸς ᾠκισμένας.
[3, 56]	στρατιωτῶν, ἀεὶ τῶν ἐπιβουλευόντων τὰ	στρατεύματα	θεραπευόντων, οὐ κολαζόντων. Ἐπεὶ δὲ
[3, 91]	μεταπείσειν παρὰ σφῶν ἀντὶ τοῦ	στρατεύματος	αἰτεῖν τὴν ἀρχήν, ἢ ἐγκρατῶς
[3, 41]	καὶ τὸν νεὼν περιέστησαν οἱ	στρατευόμενοι	ξιφίδια ἀφανῶς περιεζωσμένοι, Καννούτιος δὲ
[3, 56]	λυσιτελήσειν ἡμῖν τὸν ἄρχοντα τοῖς	στρατευομένοις	ὑπεύθυνον εἶναι· οὐδ' ἔστιν ἀπειθείας
[3, 64]	μόνοις μεταστᾶσιν ἐψηφισμένα τοὺς αὑτῷ	στρατευομένους	ἀτιμοῦν· καὶ τὸν πόλεμον ὅλως
[3, 90]	ἐκ βίας τυγχάνειν, μηδὲ τοὺς	στρατευομένους	ἐξ ἐπιτάγματος ἄρχειν τῆς πατρίδος,
[3, 12]	ὁμαλά· οἱ δὲ τῷ Καίσαρι	στρατευσάμενοί	τε καὶ ἐς κληρουχίας διῃρημένοι
[3, 32]	ὅσοι ἄλλοι μετὰ σοῦ Καίσαρι	στρατευσάμενοι	τήν τε ἡγεμονίαν αὐτῷ συνεστησάμεθα
[3, 29]	καὶ δι' ἑαυτόν, ὑπὸ Καίσαρι	στρατευσάμενον	καὶ τῶνδε τῶν οἱ παρόντων
[3, 28]	τοῦ πατρὸς καὶ τοὺς ἐκείνῳ	στρατευσαμένους	περιθέων ἐπιφθόνως ἱκέτευεν οὗ μὲν
[3, 46]	καὶ τοὺς ἐκ τῶν πάλαι	στρατευσαμένων	συνδραμόντας (πολὺ γὰρ καὶ τοῦτο
[3, 91]	αὖθις αὐτοῖς ἐπιφανέντος· ἥ τε	στρατεύσιμος	ἡλικία προεγράφετο πᾶσα, καὶ τὰ
[3, 42]	καὶ τὰ ἀγχοῦ πάντα περιῄει,	στρατεύων	ἑτέρους ἐφ' ἑτέροις· καὶ πάντας
[3, 87]	με καθαρεύοντα φιλοτιμίας, ἐξ οὗ	στρατηγεῖν	μοι διδόντων ὑμῶν ὑπὸ σημείοις
[3, 6]	μᾶλλον ἰδιωτεύοντες ἢ ἐν ἄστει	στρατηγεῖν,	οὔτε ἀφόβως ἔχοντες οὔτε τὰ
[3, 95]	Γαλλίου συνόντος Ἀντωνίῳ, τὴν πολιτικὴν	στρατηγίαν	ἄρχων, αἰτῆσαι παρὰ Καίσαρος τὴν
[3, 95]	Καίσαρι· καὶ αὐτοῦ τὴν μὲν	στρατηγίαν	περιεῖλον οἱ σύναρχοι, τὴν δ'
[3, 6]	ἀπρεπὲς ἡγούμενοι, τὴν ἐν ἄστει	στρατηγίαν	προλιπόντες ἀτελῆ, δόξαν ὕποπτον φιλαρχίας
[3, 95]	ἄρχων, αἰτῆσαι παρὰ Καίσαρος τὴν	στρατηγίαν	τῆς Λιβύης, καὶ οὕτω τυχὼν
[3, 23]	καὶ τἆλλα τοῦ Βρούτου τῆς	στρατηγίας	ἐπιτροπεύων ἀπόντος, παρασκευή τε ἦν
[3, 6]	ὁ χρόνος τῶν ἐθνῶν τῆς	στρατηγίας	καταλάβοι. Καὶ ἡ μὲν οὕτως
[3, 67]	στρατηγίδι δὲ Ἀντωνίου τὴν Καίσαρος	στρατηγίδα	ἀντέταξαν· αὐτοὶ δὲ ἐς δύο
[3, 71]	τοῦ Ἀντωνίου καὶ περὶ τὴν	στρατηγίδα	σκηνὴν μαχόμενος ἔπεσε. Καὶ αὐτοῦ
[3, 45]	~Αὐτὸς δ' ἐπιλεξάμενος ἐκ πάντων	στρατηγίδα	σπεῖραν ἀνδρῶν ἀρίστων τά τε
[3, 66]	αὐτῷ προσέπεμπον ἄγοντα τὴν Καίσαρος	στρατηγίδα	τάξιν καὶ τὸ Ἄρειον τέλος
[3, 67]	κατὰ τὴν δίοδον αὐτὴν αἱ	στρατηγίδες	πόλεμον ἄλλον ἐφ' ἑαυτῶν ἐπολέμουν.
[3, 67]	συνταράξειαν αὑτοὺς ὑπὸ ἀπειρίας, τῇ	στρατηγίδι	δὲ Ἀντωνίου τὴν Καίσαρος στρατηγίδα
[3, 26]	μὲν αὐτὴν προσέταξεν ἐπὶ τοῦ	στρατηγικοῦ	βήματος, ἔνθα ὁ Τρεβώνιος ἐχρημάτιζε,
[3, 67]	καὶ κράνος ἐξέλαμπε, καὶ ἡ	στρατηγὶς	Ἀντωνίου τάξις αὐτοῖς αἰφνίδιον ἐπεφαίνετο
[3, 69]	ὑπὲρ φύσιν ἀνθρωπίνην, ἡ μὲν	στρατηγὶς	ἡ Καίσαρος ἅπασα διεφθάρη, τῶν
[3, 70]	τοὺς ἡμίσεας ἑκατέρων, καὶ ἡ	στρατηγὶς	ἡ Καίσαρος ἅπασα, Ἱρτίου δὲ
[3, 93]	ἐπὶ τὴν πατρίδα ἐπαχθέντα, οἱ	στρατηγοὶ	καὶ ἡ βουλὴ πάμπαν ἀταλαιπώρως
[3, 2]	Ὑπ' ἀνάγκης καὶ διατάγμασιν οἷα	στρατηγοὶ	τοὺς κληρούχους ἐθεράπευον, ὅσοις τε
[3, 2]	Βροῦτος, ἔτι δὲ ὄντες ἀστικοὶ	στρατηγοὶ	Ὑπ' ἀνάγκης καὶ διατάγμασιν οἷα
[3, 14]	θετοὺς ἐπὶ μάρτυσι γίγνεσθαι τοῖς	στρατηγοῖς.	Ἀπογραψαμένων δὲ τῶν δημοσίων τὸ
[3, 52]	πιστεύειν ὑπάτοις ἀνθ' ἑαυτοῦ καὶ	στρατηγοῖς	καὶ δημάρχοις τοῖς συνάρχουσιν αὐτῷ
[3, 68]	φιλοτιμούμενοι, σφίσι μᾶλλον ἢ τοῖς	στρατηγοῖς	οἰκεῖον ἡγούμενοι τόδε ἔργον· ὑπὸ
[3, 82]	αἰσθέσθαι σπονδῶν ἐν τοῖς ἔξω	στρατηγοῖς	ὑπονοουμένων καὶ συνεβούλευε θεραπεῦσαι τὸν
[3, 85]	Καίσαρα, δεδιότες μὴ συνθοῖτο Ἀντωνίῳ,	στρατηγὸν	αὖθις ἐπὶ Ἀντωνίῳ μάλα ἀπρεπῶς
[3, 80]	θέμενος ἀντὶ οὗ Δέκμον ᾑρῆσθαι	στρατηγὸν	ἐπὶ Ἀντωνίῳ, τὴν μὲν ὀργὴν
[3, 4]	δραχμῶν πεντακισχιλίας, εἶναι δὲ καὶ	στρατηγὸν	ἤδη τῆς θαλάσσης, καθὼς ἦν
[3, 86]	ἔς τε πολέμιον τῆς μοίρας	στρατηγὸν	καὶ πολέμους ἑτέρους ἀφ' ἑτέρων,
[3, 74]	Πάνσα περιόντος (ἤδη γὰρ ἀπεγιγνώσκετο)	στρατηγόν	τε τὸν Δέκμον ἀπέφηνεν ἐπ'
[3, 53]	καὶ πολιορκοῦσι στρατὸν ὑμέτερον καὶ	στρατηγὸν	ὑμέτερον, ᾧ γράφετε μὲν ὑμεῖς
[3, 25]	τῆς ἐν Μακεδονίᾳ δυνάμεως εἶναι	στρατηγὸς	αὐτοκράτωρ. Καὶ ὁ μὲν ἔχων,
[3, 44]	δωρεᾷ τοῦ μὴ δοκεῖν ὁ	στρατηγὸς	ἡσσῆσθαι τοῦ στρατοῦ. Οἱ δὲ
[3, 8]	οὕτω Συρίας ἡγεμὼν Δολοβέλλας καὶ	στρατηγὸς	τοῦ πολέμου τοῦ πρὸς Παρθυαίους
[3, 42]	ἤχθοντο τῇ κατ' Ἀντωνίου προαγορεύσει,	στρατηγοῦ	τε σφῶν γεγονότος καὶ ὄντος
[3, 14]	Γάιον Ἀντώνιον τὸν ἀδελφὸν Ἀντωνίου,	στρατηγοῦντα	τῆς πόλεως, ὑπαντιάσας ἔφη δέχεσθαι
[3, 23]	πλησιαζούσης, ἣν ἔμελλεν ὑπὲρ Βρούτου	στρατηγοῦντος	ἐπιδώσειν Γάιος Ἀντώνιος ὁ ἀδελφὸς
[3, 34]	καὶ τοὺς φίλους ἡμᾶς, καὶ	στρατηγοὺς	καὶ στρατιώτας, ἐν ἀσφαλεῖ γενέσθαι
[3, 4]	πολεμούμενον ἔτι πρὸς τῶν Καίσαρος	στρατηγῶν,	ἀντί τε τῆς πατρῴας οὐσίας
[3, 92]	ἐπρέσβευε καὶ μετετίθετο· καὶ τῶν	στρατηγῶν	οἳ ἦρχον αὐτῶν, Κορνοῦτος μὲν
[3, 68]	ἐδέοντο, δι' ἐμπειρίαν ἕκαστος ἑαυτοῦ	στρατηγῶν.	Ὅτε δὲ καὶ κάμοιεν, ὥσπερ
[3, 94]	τὸ καλούμενον Ἄρειον, τῶν δὲ	στρατηγῶν	τότε μὲν οὐδένα ἠμύνατο, οὐδὲ
[3, 91]	ποταμοῦ γέφυραν, ἐπιδιῃρημένων σφίσι τῶν	στρατηγῶν	τῶν κατὰ τὴν πόλιν· ἄλλοι
[3, 92]	Καὶ τὰ τρία τέλη, τῶν	στρατηγῶν	ὑπεριδόντα, πρὸς αὐτὸν ἐπρέσβευε καὶ
[3, 49]	γένοιτο, καὶ τὸν Ἀντώνιον ὑπέμενε.	Στρατιὰ	δ' ἦν αὐτῷ μονομάχων τε
[3, 26]	ὁ Τρεβώνιος ἐχρημάτιζε, προτεθῆναι· ἡ	στρατιὰ	δὲ σὺν ὀργῇ καὶ ὁ
[3, 88]	πολέμους. ~Ὧν λεγομένων ἥ τε	στρατιὰ	προθύμως ἐπεβόησε, καὶ τοὺς λοχαγοὺς
[3, 77]	δὲ καὶ πληγῶν γενομένων ἡ	στρατιὰ	τὴν ὕβριν οὐ φέρουσα τὸν
[3, 24]	δεήσειν δυνάμεως, τὴν ἐν Μακεδονίᾳ	στρατιάν,	ἀρετῇ τε οὖσαν ἀρίστην καὶ
[3, 89]	κατεμέμφοντο, οἱ μὲν ὅτι τὴν	στρατιὰν	αὐτὸν ἀφέλοιντο τὴν ἐπὶ τὸν
[3, 36]	Δολοβέλλᾳ, διὰ τὴν ἐν αὐτῇ	στρατιάν,	εἰ μὴ τὴν στρατιὰν προμεθῆκα
[3, 53]	ἐκεῖθεν ὁρμώμενος ἐδυνάστευσεν ἡμῶν. ~Τὴν	στρατιὰν	ἐπὶ τοῖσδε καταπλησσόμενος, ἵνα πρὸς
[3, 84]	Λεπίδῳ καὶ ἀπιστοῦντα ἐκέλευε τὴν	στρατιὰν	ἐς πολλὰ διελόντα ἐκπέμψαι κατὰ
[3, 27]	δὲ φόβον τῆς βουλῆς τὴν	στρατιὰν	ἐς τὸ Βρεντέσιον ἐκέλευε Γαΐῳ
[3, 32]	Μακεδονίαν βιαζομένων καὶ χρήματα καὶ	στρατιὰν	ἐφ' ἡμᾶς συνιστάντων, καὶ τῆς
[3, 6]	Ἀντωνίου φέροντες ἀφόβως, ἤδη καὶ	στρατιὰν	ἔχοντος, οὔτε τὴν δημοκρατίαν βεβαιουμένην
[3, 36]	αὐτῇ στρατιάν, εἰ μὴ τὴν	στρατιὰν	προμεθῆκα τῷ Δολοβέλλᾳ ὡς Συρίαν
[3, 26]	δὲ καὶ Βροῦτος χρήματα καὶ	στρατιὰν	συνέλεγον, καὶ Τρεβώνιος ὁ τῆς
[3, 89]	ὀξέως οὔτε ἐντελῆ διδόμενα, τὴν	στρατιὰν	σφίσιν ἔλεγον ἐκπολεμῶσαι. Τῆς τε
[3, 30]	ἄρχοι χώρας τε ἐπικαίρου καὶ	στρατιᾶς	ἀνδροφόνος ὢν τοῦ πατρός, ἐπὶ
[3, 48]	μᾶλλον ἢ Ἀντωνίου δέει καὶ	στρατιᾶς	ἀπορίᾳ, μέχρι καθέλωμεν ἡμεῖς Ἀντώνιον
[3, 60]	ἐς ἄνδρας μεγίστους τε καὶ	στρατιᾶς	ἄρχοντας ἱκανῆς μηδὲ ἄκοντας ἐκπολεμοῦν,
[3, 7]	ἤδη μοναρχικῆς ἀρχὴν ἔθνους καὶ	στρατιᾶς	αὑτῷ περιέβλεπε· καὶ Συρίας μὲν
[3, 77]	Λίβωνι δ' ὅτι τῆς Πομπηίου	στρατιᾶς	γενόμενος καὶ μετὰ τὴν ἧτταν
[3, 40]	ὁ Καῖσαρ, μὴ μετὰ τῆς	στρατιᾶς	ἐπανελθὼν ἀφρούρητον αὑτὸν λάβοι, χρήματα
[3, 40]	ἄστει τὸν Ἀντώνιον δεδιότες μετὰ	στρατιᾶς	ἐπανιόντα, ὡς ἐπύθοντο καὶ τὸν
[3, 80]	οὖν ἀλωμένους ἐκ τῆς ἐκείνου	στρατιᾶς	ἡγεμόνας ἢ στρατιώτας ἐφιλανθρωπεύετο, καὶ
[3, 67]	κράτιστον ὡς εἴη τῆς ἑκατέρου	στρατιᾶς,	ἤλπιζον ἐν τῷδε τῷ ἔργῳ
[3, 60]	ἔναγχος δὴ ταῦτα Καίσαρος, ὃν	στρατιᾶς	ὁμοίως ἡγούμενον καὶ σπονδὰς ἀρίστας
[3, 66]	τὸν Καίσαρα, τοῦ Πάνσα μετὰ	στρατιᾶς	πλησιάζοντος, Καρσουλήιον αὐτῷ προσέπεμπον ἄγοντα
[3, 25]	ὅτι δέος ἦν, μὴ τῆς	στρατιᾶς	ποι μετελθούσης οἱ Γέται τὴν
[3, 8]	πολέμου τοῦ πρὸς Παρθυαίους καὶ	στρατιᾶς	τῆς ἐς αὐτὸν ὑπὸ Καίσαρος
[3, 71]	ἱππεῦσι μόνοις καὶ τῆς ἄλλης	στρατιᾶς	χωρούσης, ἐφ' ἃ ἐβούλοντο, δείσας
[3, 11]	καὶ θεράποντες αὐτοῦ, καὶ ἕτεροι	στρατιῶται	σὺν αὐτοῖς, οἱ μὲν ἀποσκευὰς
[3, 88]	ἃ ἐς τὰ γέρα τοῖς	στρατιώταις	ἡ βουλὴ πεπόμφει, δείσας ἐπὶ
[3, 88]	ἐπέπλησσον ὡς θρασυνομένοις ὑπὲρ τὸ	στρατιώταις	πρέπον. Καὶ ὁ στρατὸς πυθόμενος
[3, 42]	ὡς πατρικοῖς φίλοις μᾶλλον ἢ	στρατιώταις.	Χιλίους μὲν δὴ μόνους ἢ
[3, 34]	φίλους ἡμᾶς, καὶ στρατηγοὺς καὶ	στρατιώτας,	ἐν ἀσφαλεῖ γενέσθαι σωτηρίᾳ καὶ
[3, 80]	τῆς ἐκείνου στρατιᾶς ἡγεμόνας ἢ	στρατιώτας	ἐφιλανθρωπεύετο, καὶ τοῖς ἰδίοις ἐγκατέλεγεν
[3, 21]	Καίσαρι τῆς πατρῴας ἐς τοὺς	στρατιώτας	καὶ τὸν δῆμον εὐνοίας οὕνεκα
[3, 46]	αὐτὸν ὁρκοῦντα τοὺς παρόντας οἱ	στρατιώτας	καὶ τοὺς ἐκ τῶν πάλαι
[3, 62]	μᾶλλον ἀλλὰ τῇ πόλει τὰ	στρατιωτικά.	Καὶ τοῖς μὲν ἀνδροφόνοις ἀμνηστίαν
[3, 44]	μὲν τῶν γεγονότων ὑπὸ ἀνάγκης	στρατιωτικῆς	ὀλίγοις ἀντὶ πλεόνων ὧν ἐκόλαζεν
[3, 53]	λιπόντας, ἐφ' ὧν μόνων ὁ	στρατιωτικὸς	νόμος τὴν οὕτως ὠμὴν ὥρισε
[3, 56]	στρατεύειν, αὐτομολήσαντα δὲ παρὰ τοὺς	στρατιωτικοὺς	νόμους, οὐ πρὸς ὑμᾶς, ἀλλ'
[3, 44]	χρὴ νόμῳ πατρίῳ τε καὶ	στρατιωτικῷ	καὶ ἐς τάδε καὶ ἐς
[3, 43]	ἄνδρα ὁ τρόπος) διεκλήρωσε τῷ	στρατιωτικῷ	νόμῳ καὶ οὐ τὸ δέκατον
[3, 56]	γὰρ Ἀντωνίου τυραννίδα καὶ κόλασιν	στρατιωτῶν,	ἀεὶ τῶν ἐπιβουλευόντων τὰ στρατεύματα
[3, 3]	δ' ἐκ τῆς ἀγορᾶς ὑπὸ	στρατιωτῶν	ἐπιπεμφθέντων ὑπὸ Ἀντωνίου μᾶλλόν τε
[3, 56]	λαβόμενος. ~Ἀλλ' ἔκτεινέ τινας τῶν	στρατιωτῶν	ὁ Ἀντώνιος. Αὐτοκράτωρ γε ὢν
[3, 92]	λεὼς καὶ τὴν εὐταξίαν τῶν	στρατιωτῶν	ὡς εἰρηνικὴν ἀπεδέχοντο. Ὁ δὲ
[3, 43]	γάρ ἐστιν ἐν τοῖς Ῥωμαίων	στρατοῖς	αἰεὶ καθ' ἕνα ἄνδρα ὁ
[3, 37]	τῶνδε καὶ τῶν ἐχθρῶν ἕτερον	στρατὸν	ἀγειράντων, ἔδει μοι τοῦ περὶ
[3, 93]	Κράσσον ἐς τὴν Πικηνίτιδα ἐξέπεμπον	στρατὸν	ἀθροίζειν, καὶ τῶν τινα δημάρχων
[3, 27]	τῆς ἀρχῆς ἐγκρατῶς ἔχεσθαι καὶ	στρατὸν	ἄλλον καὶ χρηματα ἀγείρειν, εἰ
[3, 41]	Ἀντώνιον ἐπὶ τυραννίδι τόνδε προσεταιρίσασθαι,	στρατὸν	ἄλλον οὐκ ἔχοντας ἐν τῷ
[3, 55]	μὴ παραχωροῦντι πολεμεῖν καὶ τὸν	στρατὸν	ἀντὶ Θρᾳκῶν οὐδὲν ἔτι κινουμένων
[3, 8]	δὲ ὅμως Δολοβέλλαν ἔχειν τὸν	στρατὸν	Ἀντωνίου μᾶλλον. Ἐν καιρῷ δὲ
[3, 43]	μὲν αὐτὸς εὑρήσειν, τὸν δὲ	στρατὸν	ἄξειν ἐπὶ τὴν ἐψηφισμένην οἱ
[3, 58]	ὁ Ἀντώνιος ἔμελλε μὲν τὸν	στρατὸν	ἄξειν ἐπὶ τὴν πόλιν, δείσειε
[3, 37]	δήμου λαβεῖν ἐπενόησα, τὸν δὲ	στρατὸν	ἀπὸ τῆς Μακεδονίας ἐς τὸ
[3, 84]	καὶ τοῖς ἐχθροῖς ἦν ἐπιφοβώτατος·	στρατὸν	γὰρ εἶχεν, ὅν τε ἐξανέστησε
[3, 47]	χρήσονται μὲν αὐτοῖς κατὰ Ἀντωνίου·	στρατὸν	δὲ οὐδένα πω ἔχοντες ἴδιον
[3, 27]	ἐκράτησε Πομπηίου, ὡς δὲ τὸν	στρατὸν	δόξων οὐκ ἐς τὴν Ἰταλίαν,
[3, 94]	Καῖσαρ ἐπιγελάσας αὐτοῖς τὸν μὲν	στρατὸν	ἐγγυτέρω τῆς πόλεως προήγαγεν, ἐς
[3, 63]	πολέμιον καὶ τὸν ὑπ' αὐτῷ	στρατόν,	εἰ μὴ ἀποσταῖεν αὐτοῦ· Μακεδονίας
[3, 86]	~Ὁ δὲ Καῖσαρ ἤδη τὸν	στρατὸν	εἰς ὀργὴν ὑπέρ τε αὑτοῦ,
[3, 57]	ἀποδημήσαντος ἐπὶ Συρίας Δολοβέλλα; Οὐ	στρατὸν	εἶχεν ἕτοιμον ἐν τῇ πόλει
[3, 27]	Ἀντώνιος ἐς τὴν Ἰταλίαν τὸν	στρατὸν	ἐκ τῆς Μακεδονίας διενεγκεῖν ἐπενόει,
[3, 65]	Ἵρτιος δὲ τῷ Καίσαρι τὸν	στρατὸν	ἐμερίζετο καί, ὡς αὐτῷ παρὰ
[3, 92]	εἰρηνικὴν ἀπεδέχοντο. Ὁ δὲ τὸν	στρατόν,	ἔνθαπερ ἦν, ἀπολιπὼν ἐχώρει τῆς
[3, 52]	Κελτικὴν ὥρμησε χωρὶς ἡμῶν. Τὸν	στρατὸν	ἐπὶ Θρᾷκας λαβὼν ἀντὶ Θρᾳκῶν
[3, 7]	καὶ τὸν ἐς Παρθυαίους κατειλεγμένον	στρατὸν	ἐπὶ τοὺς Παρθυαίους, αἰτεῖν δὲ
[3, 89]	ὅτι μόνης ὀρέγοιτο ὑπατείας, πολέμιον	στρατὸν	ἐπιέναι σὺν ὀργῇ πυνθανόμενοι ἐς
[3, 50]	τὸν ἐπὶ Θρᾷκας αὐτῷ δεδομένον	στρατὸν	ἐς τὴν Ἰταλίαν διαγαγόντα· ἐπελέγοντο
[3, 52]	τοῦ Βρεντεσίου καὶ τὸν ἄλλον	στρατὸν	ἐς τὴν πόλιν ἅπαντα, συντομώτερον
[3, 41]	δι' ἃ καὶ τόνδε τὸν	στρατὸν	ἐς φυλακὴν εἴη συνειλεγμένος· ἔφη
[3, 65]	τῇ δεδομένῃ ἀρχῇ πρὸς τὸν	στρατὸν	ἔφη· Καὶ τάδε μοι παρ'
[3, 44]	Καὶ ἐπελθὼν αὖθις ἐπὶ τὸν	στρατὸν	ἔφη χαλεπῆναι μὲν τῶν γεγονότων
[3, 75]	σὺ καλῶς ποιῶν ὑπήκουσας, καίτοι	στρατὸν	ἔχων. Δείσαντες δ' ἐν ἀρχῇ
[3, 35]	μεῖζον ἐπελάμβανεν, οὐκ ἔχοντά πω	στρατὸν	ἴδιον οὐδένα, μὴ πρὸς ἐνόπλους
[3, 37]	μάλιστα ὑπαχθέντες ἔδοσάν μοι τὸν	στρατόν.	Καὶ ἐγὼ τότε πρῶτον ἐμαυτὸν
[3, 63]	δὲ ἴδιόν τε εἶχεν ἤδη	στρατὸν	καὶ παρὰ Ἀπουληίου τινὰ προσειλήφει
[3, 40]	ἀπεσταλμένων ἀπηγγέλθη τὸν ἐν Βρεντεσίῳ	στρατὸν	καὶ τοὺς ἀπῳκισμένους ἐν ὀργῇ
[3, 10]	ἠξίουν ἐπὶ τὸν ἐν Μακεδονίᾳ	στρατὸν	καταφυγεῖν καί, ὅτε μάθοι μὴ
[3, 65]	ἐχώρουν, μὴ κάμνοντα τὸν Δέκμου	στρατὸν	ὁ Ἀντώνιος παραλάβοι. Ἀκριβῶς δὲ
[3, 65]	ἀθρόως. Ὁ μέν οὑτωσὶ τὸν	στρατὸν	οἰκειούμενος ὑπήγετο, τῶν δὲ ὑπάτων
[3, 76]	καὶ ἀνάγκην. Τὸν μὲν οὖν	στρατόν,	ὃν ἡμῖν αὐτὸς ἔδωκας, εὐπροφάσιστον
[3, 64]	ἔργῳ δὲ ἴδιον αὑτοῦ τὸν	στρατὸν	ὄντα ἀφαιρουμένων· ὑπάτων γὰρ συστρατηγούντων
[3, 6]	ἔπεμπον χρήματα ἀγείρειν ἀφανῶς καὶ	στρατὸν	περιβλέπεσθαι. Αὐτοί τε ἠπείγοντο τῶν
[3, 79]	τιμῇ παρὰ Βρούτῳ, μέχρι τὸν	στρατὸν	πολλάκις διαφθείρων ἐλεγχθεὶς ἀνῃρέθη. Οὕτω
[3, 8]	ἔχοντες, ὅπως τὸν ἐν αὐτῇ	στρατὸν	προμεθῆκεν ὁ Ἀντώνιος τῷ Δολοβέλλᾳ,
[3, 86]	ἠξίου, ἀλλ' αὐτὸς ἐς τὸν	στρατὸν	συνειλεγμένον ἐπελθών, τά τε ὑβρίσματα,
[3, 74]	ποτὲ ἐψηφίσαντο Ῥωμαῖοι, καὶ τὸν	στρατὸν	τῶν ὑπάτων ἐδίδου Δέκμῳ καίπερ
[3, 53]	χώραν ὑμετέραν πολέμιοι καὶ πολιορκοῦσι	στρατὸν	ὑμέτερον καὶ στρατηγὸν ὑμέτερον, ᾧ
[3, 25]	Ἀντώνιος τὴν βουλὴν ᾖτει τὸν	στρατὸν	ὡς Γέταις ἐπιθήσων δίκην· ἔς
[3, 31]	δὲ καὶ ἐς τὰ Ἀντωνίου	στρατόπεδα	ἐπιμίγνυσθαί τινας ἀγορὰν φέροντας καὶ
[3, 71]	ἐς τὰ ἐν τῇ Μουτίνῃ	στρατόπεδα	πάντες. Γνώμη δὲ ἦν Ἀντωνίῳ
[3, 39]	εἴτε περὶ τῶν εἰς τὰ	στρατόπεδα	περιπεμφθέντων πυθόμενος καὶ τὴν ἐς
[3, 64]	ἐς τὰ μέγιστα ἔθνη διαλλάξαι	στρατόπεδά	τε δοῦναι πολλὰ ἀθρόως καὶ
[3, 83]	καὶ τὴν ἀφέλειαν αὐτοῦ τῆς	στρατοπεδείας	ἀγάμενοι, ἐπεμίγνυντο τοῖς Ἀντωνίου λανθάνοντες,
[3, 45]	μὲν ἴλην πρὸ τοῦ ἄστεως	στρατοπεδεύσας,	τοὺς δ' ἀμφ' αὑτὸν ἔχων
[3, 44]	τότε μάλιστα διερρίπτουν ἐς τὸ	στρατόπεδον,	ἀντὶ τῆς Ἀντωνίου μικρολογίας τε
[3, 71]	Ἵρτιος δὲ καὶ ἐς τὸ	στρατόπεδον	ἐσήλατο τοῦ Ἀντωνίου καὶ περὶ
[3, 56]	φονεῦσι τίθεται. Ἀντωνίῳ δὲ τὸ	στρατόπεδον	ὅπως τε ἄτακτον ἦν καὶ
[3, 84]	ἔξοδον ὁπλισάμενοι, τὰ ἐρυμνὰ τοῦ	στρατοπέδου	κατέλαβον καὶ τὰς πύλας ἀνεῴγνυον
[3, 71]	Καῖσαρ ἐσδραμὼν ἀνείλετο καὶ τοῦ	στρατοπέδου	κατέσχεν, ἕως μετ' ὀλίγον ἐξεώσθη
[3, 56]	ἔστιν ἀπειθείας τι χεῖρον ἐν	στρατοπέδῳ,	δι' ἣν καὶ νικῶντές τινες
[3, 45]	παρὰ μέρος ἦσαν ὡς ἐν	στρατοπέδῳ.	Συναγαγὼν δὲ τὴν βουλὴν ὡς
[3, 71]	τέλη καλοῦντος ἐκ τῶν ἄλλων	στρατοπέδων,	ὧν βραδέως ὡς ἐν αἰφνιδίῳ
[3, 30]	ὁ νόμος ἐκυροῦτο, καὶ ὁ	στρατὸς	Ἀντωνίῳ μετ' αἰτίας εὐπρεποῦς ἤδη
[3, 81]	Ἀσινίῳ· Δέκμῳ δὲ ὁ ἀρχαῖος	στρατὸς	ἐνόσει πιμπλάμενος ἐκ λιμοῦ καὶ
[3, 36]	Οὕτω μὲν δὴ καὶ ὁ	στρατὸς	ἐς Δολοβέλλαν μετενήνεκτο ἀπὸ τῶν
[3, 53]	ἐπὶ τῇ χώρᾳ ὁ Δέκμου	στρατὸς	ἐς τὰς καθ' ἡμῶν ἐλπίδας
[3, 42]	ἐκκλησίαν διαλύσαντος ἐπὶ τῷδε, ὁ	στρατὸς	ἡγούμενος ἐς τὸ ἐναντίον ἐπὶ
[3, 46]	τῆς Κελτικῆς ἀρχή. Καὶ ὁ	στρατὸς	ἦν αὐτῷ, χωρίς γε τῶν
[3, 83]	οὐ πολεμήσειν ἑκόντος. Ὁ δὲ	στρατὸς	ὁ τοῦ Λεπίδου τό τε
[3, 11]	δὲ αὐτῷ καὶ ὁ ἐνθάδε	στρατὸς	οἷα Καίσαρος υἱὸν δεξιούμενος ἀπήντα,
[3, 48]	ἀνετίθεντο. ~Τῷ Καίσαρι δ' ὁ	στρατὸς	πελέκεάς τε καὶ ῥαβδοφόρους ἐσκευασμένους
[3, 88]	τὸ στρατιώταις πρέπον. Καὶ ὁ	στρατὸς	πυθόμενος ἔτι μᾶλλον ὠργίζοντο καὶ
[3, 37]	βουλῆς Μακεδονίαν ὑπισχνούμενος ἀντιδώσειν, γυμνὴν	στρατοῦ	γενομένην. Ἀγανακτούσης δὲ τῆς βουλῆς
[3, 8]	Μακεδονίας Ἀντωνίῳ, καὶ ταῦτα γυμνῆς	στρατοῦ	γενομένης. Καὶ ἔδοσαν μὲν ἄκοντες
[3, 36]	οἷα ἀνθ' οἵων καὶ ὡς	στρατοῦ	γυμνὰ ἐδόθη, Κυρήνη τε καὶ
[3, 10]	θανάτῳ γενομένων, τοὺς ἡγεμόνας τοῦ	στρατοῦ	δεξιωσάμενος διέπλει τὸν Ἰόνιον, οὐκ
[3, 75]	συντριβησομένοις. Ἐπεὶ δέ σε καὶ	στρατοῦ	δεσπότην εἶδον, προσεποιοῦντο εὐπρεπέσι καὶ
[3, 51]	Καίσαρα συστρατηγεῖν οὗ νῦν ἔχει	στρατοῦ,	ἐπίχρυσόν τε αὐτοῦ εἰκόνα τεθῆναι
[3, 82]	θεραπεῦσαι τὸν ἄνδρα, ὑβρισμένον καὶ	στρατοῦ	ἔτι ἄρχοντα πολλοῦ, ἀνασχέσθαι τε
[3, 80]	Ἀντώνιον ἀδεῶς ἀπιέναι μετὰ τοῦ	στρατοῦ	καὶ μέμφεσθαι τῆς ἐς τὸ
[3, 81]	δὲ προσεγένετο μετὰ τοῦ οἰκείου	στρατοῦ,	καὶ ὁ Δέκμος ἐπέστελλε τῇ
[3, 6]	ἔχοντι ἐν πλευραῖς τρία τέλη	στρατοῦ,	καὶ πρὸς Τρεβώνιον ἐς τὴν
[3, 37]	μοι τοῦ περὶ τὴν Μακεδονίαν	στρατοῦ	καὶ προφάσεως ἠπόρουν. Φήμη δὲ
[3, 96]	τὸν Βροῦτον εἴκοσι συνῆχθαι τέλη	στρατοῦ,	καὶ χρῄζων ἐπ' αὐτὰ Ἀντωνίου,
[3, 93]	ἐπίστευσαν, καίπερ ὄντος ἐγγυτάτω τοῦ	στρατοῦ·	νομίσαντές τε ἀνθέξειν αὐτοῖς οὖσιν
[3, 44]	δοκεῖν ὁ στρατηγὸς ἡσσῆσθαι τοῦ	στρατοῦ.	Οἱ δὲ ἐλάμβανον, εἴτε μεταγνόντες
[3, 84]	Λεπίδου σκηνὴν ἵετο δρόμῳ, τοῦ	στρατοῦ	παντὸς ἤδη τοῦ Λεπίδου παραπέμποντος
[3, 10]	νοὔπω γάρ τινα τοῦ ἐκεῖθι	στρατοῦ	πεῖραν εἰληφὼς πάντα ἐφυλάσσετὀ, ἀλλ'
[3, 37]	καὶ ὅδε χώρας ἐπικαίρου καὶ	στρατοῦ	πολλοῦ· ὃν ἐγὼ καὶ θρασύτερον
[3, 63]	ἄλλους, ὅσοι τινὸς ἔθνους ἢ	στρατοῦ	Ῥωμαίων ἄρχουσιν ἀπὸ τῆς Ἰονίου
[3, 75]	ὅτε τὴν ἀρχὴν ὑπὸ τοῦ	στρατοῦ	σοι δεδομένην οὐκ ἐδέξω, διεταράχθησαν
[3, 44]	δὲ συλλαβὼν ἐχαλέπηνεν ὡς τοῦ	στρατοῦ	σφᾶς ἐπικρύπτοντος. Ἀπαγγελλομένων δὲ καὶ
[3, 9]	συνεγύμναζον καὶ τῶν ἡγεμόνων τοῦ	στρατοῦ	τινες ὡς συγγενεῖ Καίσαρος θαμινὰ
[3, 9]	αὐτῷ καὶ εὔνοια παρὰ τοῦ	στρατοῦ	τις ἐνεγίγνετο, σὺν χάριτι δεξιουμένῳ
[3, 65]	μεταστάντα, εἰδὼς τάδε ὄντα τοῦ	στρατοῦ	τὸ ἀξιολογώτατον. Καὶ ὁ μὲν
[3, 25]	ἐπείξει τὸ δόγμα φέροντα τῷ	στρατῷ	διεπέμπετο· οἱ δὲ ἐπισκέπται τῆς
[3, 49]	αὐτὸν ἐς Ῥώμην σὺν τῷ	στρατῷ·	καὶ ἀναζεύξας ἐχώρει τὴν ἐπὶ
[3, 94]	δισχιλίας καὶ πεντακοσίας δραχμὰς τῷ	στρατῷ,	καὶ τὸ ἐπίλοιπον ἐπιδώσειν ὑπέσχετο.
[3, 58]	δείσειε δὲ προλαβόντος αὐτὴν ἑτέρῳ	στρατῷ	Καίσαρος, πῶς οὖν, εἰ τὸ
[3, 92]	ὑπὸ αἰδοῦς. Ὁ δὲ τῷ	στρατῷ	μᾶλλον ἔτι παρωξυμμένῳ κατὰ σπουδὴν
[3, 71]	δυσχέρειαν ἐχώρουν ὡς βιασόμενοι βαρεῖ	στρατῷ	παρεσελθεῖν ἐς αὐτήν. Καὶ ὁ
[3, 79]	ἀποληφθέντας, ἀλλὰ ἀσπάσασθαι τῷ ἰδίῳ	στρατῷ	τοὺς ἐναντίους προσέταξε· τῶν δὲ
[3, 52]	αὐτὸν τοῦ νέου σὺν ἑτέρῳ	στρατῷ	φθάσαντος ἔδεισε καὶ ἐς τὴν
[3, 79]	καὶ Βρούτῳ μετὰ τῶν προτέρων	στρατῶν	ἓξ ἐγίνετο τέλη· καὶ Μακεδόνας
[3, 35]	καὶ Μακεδονίαν, αἳ μεσταὶ μεγάλων	στρατῶν	ἦσαν, ἐπείγεσθαι καὶ πρὸ τοῦ
[3, 96]	Λεπίδου καὶ τῶν ὑπ' αὐτοῖς	στρατῶν	κατελύετο, εἰρηναῖα δὲ ἕτερα αὐτοῖς
[3, 63]	καὶ τῶν ἐν ἀμφοτέραις ὑπολοίπων	στρατῶν	Μᾶρκον Βροῦτον ἄρχειν, μέχρι κατασταίη
[3, 16]	τὴν βουλὴν ἐρεῖ τις ἐγνωκέναι.	Σὺ	δ' ἐπεψήφιζες καὶ προυκάθησο τῆς
[3, 15]	ἄγος καὶ τοὺς πλανωμένους μεταδιδάσκοντι.	Σὺ	δὲ καὶ ὅμηρα τῆς ἀδείας,
[3, 26]	λοχαγῶν αὐτὸν ἐπισκώπτων ἠμείψατο· ἴθι	σύ,	δεῦρο τὴν κεφαλὴν καταλιπών· ἡμῖν
[3, 16]	Μακεδονίαν εὖ ποιοῦντες οἱ ὕπατοι,	σὺ	καὶ Δολοβέλλας, καθισταμένων ἄρτι τῶν
[3, 75]	συνίστασθαι, οἷς γε δὴ καὶ	σὺ	καλῶς ποιῶν ὑπήκουσας, καίτοι στρατὸν
[3, 20]	ὑπὲρ Καίσαρος ἐψηφισμένων, ἐπεὶ καὶ	σὺ	τὰ λοιπὰ φέρων οἴσεις ἀντὶ
[3, 19]	αὐτοῖς μου τοῖσδε κινδύνοις καὶ	σὺ	τὰ νῦν σοι παρόντα πάντα
[3, 20]	δὲ δῆμός ἐστιν, ὥσπερ καὶ	σὺ	τῶν Ἑλληνικῶν ἀρτιδίδακτος ὢν ἔμαθες,
[3, 9]	ἡγεμόνων τοῦ στρατοῦ τινες ὡς	συγγενεῖ	Καίσαρος θαμινὰ ἐπεφοίτων. Γνῶσίς τε
[3, 83]	τῆς φιλαρχίας ἐγέλασε, καὶ οἱ	συγγενεῖς	μάλιστα τῶν σφαγέων ἐνέστησαν, δεδιότες
[3, 48]	φίλοι τε τῇ βουλῇ καὶ	συγγενεῖς	ὄντες δύναμιν αὐτοῖς συναγάγωσιν· ὧν
[3, 94]	τοῖς γνησίοις παισὶν ἄγειν τοὺς	συγγενεῖς	τῶν θεμένων καὶ ἀπελευθέρους. Γαΐῳ
[3, 61]	τῶν σφαγέων φίλοι τε καὶ	συγγενεῖς	ὑπὸ δέους ἐκώλυσαν, μὴ τοῦ
[3, 77]	Ἰούλιος Σέξστος, μειράκιον αὐτοῦ Καίσαρος	συγγενές,	ὅπερ ἐκδιαιτώμενον ἐς τρυφὴν τὸ
[3, 56]	τοὺς ἀνελόντας. Οὐδὲ τῶν νῦν	συγγενὴς	οὐδείς, ἀλλὰ Κικέρων ἐπιμέμφεται καὶ
[3, 2]	οὖν κατὰ τήνδε τὴν ὑπόκρισιν	συγγενὴς	τῷ Καίσαρι, ὑπερήλγει μάλιστα αὐτοῦ
[3, 64]	εὐπρέπειαν ἐσχηκέναι φιλανθρωπίας καὶ ἔλεον	συγγενῶν	ἀνδρῶν καὶ ὁμοτίμων, καὶ τὰς
[3, 29]	παρόντων ἀγαθῶν παρ' ἐκείνου τυχόντα.	Συγγιγνώσκων	οὖν ὁ Ἀντώνιος ἀληθέσιν οὖσιν
[3, 4]	τὸν Ἀντώνιον· καὶ ἡ βουλὴ	συγγινώσκουσα	αὐτῷ διὰ σφᾶς ἐπιβουλεύοντα τὸν
[3, 77]	οὖν, εἰ μή τις αὑτοῖς	συγγνώμη	καὶ πίστις γένοιτο, μέχρι θανάτου
[3, 84]	ἄτολμον, οὐ μὴν ἅπασι τοῖς	συγγραφεῦσι	πιστὸν οὐδ' ἐμοὶ πιθανόν· οὐ
[3, 61]	εἴτε λαθόντες εἴτ' ἐξεπίτηδες, Κικέρωνα	συγγράψαι	τε καὶ δοῦναι τοῖς πρεσβεύουσι
[3, 63]	ὡς πατρίδι, Κικέρωνι δὲ τῷ	συγγράψαντι	τὰς ἐντολὰς ὧδε ἀποκρίνεσθαι· Ὁ
[3, 14]	τοὺς φίλους περιέπεμπεν, ἐς ἕω	συγκαλῶν	ἕκαστον ἐς τὴν ἀγορὰν μετὰ
[3, 31]	ἀπαγάγοι· Ἀντώνιός τε τῆς ἄρτι	συγκειμένης	πρὸς τὸν Καίσαρα φιλίας ὑπεριδών,
[3, 2]	ἄλλοις ἐπενόουν, καὶ τὰ κληρουχήματα	συγχωροῦντες	αὐτοῖς πιπράσκειν, τοῦ νόμου κωλύοντος
[3, 6]	λαβέσθαι. Τοῦ χρόνου δὲ οὔπω	συγχωροῦντος	αὐτοῖς, ἀπρεπὲς ἡγούμενοι, τὴν ἐν
[3, 39]	ἐπιβουλεύοντος αὑτῷ τοῦ Καίσαρος, εἴτε	συκοφαντῶν	εἴτε τῷ ὄντι νομίσας εἴτε
[3, 66]	τέλη καὶ ἐς τὴν Ῥώμην	συλλαβεῖν	Κικέρωνα ἠπείγετο. Τότε μὲν δὴ
[3, 44]	εἴ τις ἐπικρύπτοι. Οὐδένα δὲ	συλλαβὼν	ἐχαλέπηνεν ὡς τοῦ στρατοῦ σφᾶς
[3, 3]	ὁ Ἀντώνιος ἐπιβαίνων οἷα ὕπατος	συλλαμβάνει	καὶ κτείνει τὸν Ἀμάτιον χωρὶς
[3, 26]	διὰ κλιμάκων. Τρεβώνιος δὲ τοῖς	συλλαμβάνουσιν	αὐτὸν ἔτι εὐναζόμενον ἡγεῖσθαι πρὸς
[3, 30]	βουλὴ τὴν λοχῖτιν ἐνόμιζεν ἐκκλησίαν	συλλεγήσεσθαι,	οἱ δὲ νυκτὸς ἔτι τὴν
[3, 3]	ἀμυνόμενοί τε ἀνῃρέθησαν ἔνιοι καὶ	συλληφθέντες	ἕτεροι ἐκρεμάσθησαν, ὅσοι θεράποντες ἦσαν,
[3, 66]	Πικηνίτιδα παρῆλθε καὶ τέλος ἄλλο	συλλογίσας	ἐφήδρευε τοῖς ἐσομένοις. Οἱ δὲ
[3, 80]	καταφρονηθείη, καὶ τὰς ἐς αὐτὸν	συμβάσεις	ἐπόθει, καθὰ καὶ Πάνσας αὐτῷ
[3, 80]	τὸν Ἀντώνιον γνώμης πολλὰ ἔφη	σύμβολα	τοῖς εὖ φρονοῦσιν ἐξενηνοχέναι, τοῖς
[3, 72]	Λέπιδος καὶ Πλάγκος ἐρρωμένως οἱ	συμμαχήσουσι.	Ταῦτα ἔλεγεν, οὐκ ἄτολμος ἐν
[3, 96]	εἰσὶν αἱ διαλλαγαί, ἀλλ' ἐς	συμμαχίαν	Καίσαρι κατὰ Κασσίου τε καὶ
[3, 84]	τὰ Οὐεντιδίου, καὶ Λέπιδος αὐτῷ	σύμμαχος	ἐγίγνετο ἑπτὰ ἔχων ὁπλιτικὰ τέλη
[3, 55]	Ἀντώνιον δὲ πολέμιον, τῷ νόμῳ	συμμαχοῦντα.	Εἰ δὲ αὐτὸν αἰτιᾶται τὸν
[3, 96]	καὶ Πλάγκον ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ	συμμίξειν	Καίσαρι. ~Τοσάδε μὲν ἀλλήλοις ἐπέστειλαν,
[3, 72]	~Καὶ ὁ Ἀντώνιος δευτέρᾳ τῇδε	συμπεσὼν	πληγῇ συνεβουλεύετο τοῖς φίλοις εὐθὺς
[3, 7]	διοσημείας, ἐλπίσαντές τι καὶ Ἀντώνιον	συμπράξειν,	ὕπατόν τε ὄντα καὶ τῶν
[3, 8]	ὁ Ἀντώνιος τότε πρῶτον ἔγνωστο	συμπράσσων	τῷ Δολοβέλλᾳ. Γεγενημένων δὲ τῶνδε
[3, 39]	λογισμοῦ βαθέος ἦν, ᾖδεσαν Καίσαρι	συμφέρειν	Ἀντώνιον καὶ βλάπτοντα ὅμως περιεῖναι,
[3, 20]	ἐς αὐτὸν ἀντὶ τοῦ ταμιείου	συμφερομένων	καὶ εὑρεθησομένων αὐτίκα ἐν τῇ
[3, 80]	μέμφεσθαι τῆς ἐς τὸ κοινὸν	συμφέρον	ἀγνωσίας. Ὧν Οὐεντίδιος συνεὶς ἐς
[3, 82]	πράξειε παρὰ τὸ τῇ βουλῇ	συμφέρον,	ἐκέλευεν αὐτῷ συνελέσθαι τῶν τινα
[3, 76]	ἔργα ὑποδείκνυσι, τά τε σαυτῷ	συμφέροντα	γινώσκῃς καὶ τὴν ἐμὴν καὶ
[3, 63]	βουλὴ τότε ἐψηφίζετο ἐς τὰ	συμφέροντα	τῆς πατρίδος χρῆσθαι. Ἐψηφίσαντο δὲ
[3, 32]	πρὸ ἡμῶν αὐτοῦ σοῦ τῶν	συμφερόντων	οὕνεκα, ἕως ἔτι δύνασαι, Καίσαρι
[3, 81]	ἐς δὲ τὸ σφέτερον ἀσφαλὲς	συμφρονεῖν,	ἕως ἔτι δύνανται, καὶ ὀνειδίζειν
[3, 20]	Οἱ μὲν γὰρ ἐκπέμψουσιν, ἂν	συμφρονῶσι,	τὸν δῆμον ἐπὶ τὰς ἀποικίας·
[3, 35]	τάδε ττῶνδε ἄξιον καὶ φείσασθαι	σὺν	ἀληθεῖ γνώμῃ φονέων ἀνδρῶν ὑπὲρ
[3, 12]	εὐνοία θαρρῶν ὥδευεν ἐς Ῥώμην	σὺν	ἀξιολόγῳ πλήθει, αὐξομένῳ μᾶλλον ἑκάστης
[3, 91]	τὰ ἐκ Λιβύης, καὶ οἱ	σὺν	αὐτοῖς ἱππέες χίλιοι καὶ τέλος
[3, 11]	θεράποντες αὐτοῦ, καὶ ἕτεροι στρατιῶται	σὺν	αὐτοῖς, οἱ μὲν ἀποσκευὰς ἢ
[3, 84]	ὅν τε ἐξανέστησε Μουτίνης καὶ	σὺν	αὐτῷ λαμπρότατον ἱππικόν, τρία τε
[3, 64]	ἢ Βροῦτος. ~Ὧδε μὲν ὀξέως	σὺν	ἀφορμῇ τοὺς ἀμφὶ τὸν Κάσσιον
[3, 73]	καὶ καλῶν ὀνομαστὶ τὸν Καίσαρα,	σὺν	βοῇ τὰ γράμματα τῆς βουλῆς
[3, 76]	γινώσκῃς χάριν ἀποθανόντι, ἀλλ' ἵνα	σὺν	δαιμονίᾳ μοίρᾳ γενόμενος, ὡς τὰ
[3, 78]	καὶ Δολοβέλλαν ἐκ τῆς Ἀσίας	σὺν	δύο τέλεσιν ἐλθόντα τε καὶ
[3, 70]	ἀντὶ σφῶν αὐτῶν, τοὺς δὲ	σὺν	ἑαυτοῖς ἐπὶ τοὺς ἵππους ἀνετίθεντο
[3, 34]	καταλαβόντες ἀπέκλειον, καὶ ἡ βουλὴ	σὺν	ἐκείνοις ἦν, ᾗ καὶ νῦν
[3, 97]	καὶ τὴν φωνήν, καὶ διεδίδρασκε	σὺν	ἐκείνοις οἷά τις Κελτός, οὐ
[3, 78]	ὑπὸ τούτων ἐπολιορκοῦντο, ὁ Κάσσιος	σὺν	ἐπείξει καταλαβὼν τά τε τοῦ
[3, 25]	ἐβούλετο, Γάιον τὸν ἀδελφὸν αὐτίκα	σὺν	ἐπείξει τὸ δόγμα φέροντα τῷ
[3, 52]	Καίσαρος δὲ αὐτὸν τοῦ νέου	σὺν	ἑτέρῳ στρατῷ φθάσαντος ἔδεισε καὶ
[3, 91]	φυγεῖν διὰ θαλάσσης. Καὶ τάδε	σὺν	εὐθαρσείᾳ πράσσοντες οὕτως ὀξέως ἤλπιζον
[3, 38]	σὺν θεοῖς τε πατρῴοις καὶ	σὺν	εὐσεβεῖ γνώμῃ καὶ σὺν ταῖς
[3, 68]	τοῖς νεήλυσιν ἐπελθοῦσι, τοιάδε ἔργα	σὺν	εὐταξίᾳ καὶ σιωπῇ γιγνόμενα ἐφορῶσι.
[3, 37]	δὴ ἐς τὰ ἐπείγοντα. Καὶ	σὺν	θεοῖς εἰπεῖν, χρησόμεθα, ὡς ἂν
[3, 38]	περὶ τῆς Κελτικῆς μεταψηφίσασθαι. Ἀλλὰ	σὺν	θεοῖς τε πατρῴοις καὶ σὺν
[3, 34]	καὶ τοῖς σφαγεῦσιν ἐγκρατῶς, ἔπραττον	σὺν	θράσει παραβόλῳ καὶ ἐπικινδύνῳ, τότε
[3, 34]	δῆμος ἐθορυβεῖτο, καὶ οἱ σφαγεῖς	σὺν	μονομάχοις τὸ Καπιτώλιον καταλαβόντες ἀπέκλειον,
[3, 51]	ἠνώχλουν, ῥιπτούμενοί τε πρὸ ποδῶν	σὺν	οἰμωγῇ καὶ ὀλολυγαῖς καὶ μελαίνῃ
[3, 45]	ἀνὰ πεντακοσίας δραχμὰς ἑκάστῳ, καὶ	σὺν	οἷς εἶχεν αὐτὸς ἐς Τίβυρον
[3, 97]	Δυσπόρου δ' ὄντος αὐτοῦ περᾶν	σὺν	ὀλίγοις, ἀπελείφθη καὶ ὑπὸ τῶνδε
[3, 26]	ἐχρημάτιζε, προτεθῆναι· ἡ στρατιὰ δὲ	σὺν	ὀργῇ καὶ ὁ οἰκετικὸς ἄλλος
[3, 39]	καὶ πρὸς οὕτως ἔχοντας ἐξέτρεχε	σὺν	ὀργῇ μανιώδει καὶ ἐβόα αὐτὸς
[3, 62]	ἐπέδοσαν αὐτῷ. Καὶ ὁ Ἀντώνιος	σὺν	ὀργῇ πολλὰ ἔς τε τὴν
[3, 89]	ὀρέγοιτο ὑπατείας, πολέμιον στρατὸν ἐπιέναι	σὺν	ὀργῇ πυνθανόμενοι ἐς πάντα ἐδεδοίκεσαν.
[3, 49]	Ὁ δ' Ἀντώνιος ἐπελθὼν αὐτῷ	σὺν	ὀργῇ τὴν Μουτίνην ἀπετάφρευέ τε
[3, 26]	ὑπάτῳ προυτίθει. Ἐπιχειροῦντος δ' ἐκείνου	σὺν	ὀργῇ τοῖς τείχεσι καὶ οὐδὲν
[3, 39]	Ἀντωνίου δολοφονεῖσθαι. Λεγομένων δὲ τῶνδε	σὺν	πάθει πολλῷ μετέπιπτε τὸ πλῆθος,
[3, 88]	ἐτῶν δέκα. Ταῦτα τῶν λοχαγῶν	σὺν	πλέονι παρρησίᾳ λεγόντων, οὐκ ἀνασχόμενοί
[3, 2]	ἐπὶ τὰς οἰκίας τῶν σφαγέων	σὺν	πυρὶ ἔδραμον· ὁ δὲ αὐτὴν
[3, 38]	καὶ σὺν εὐσεβεῖ γνώμῃ καὶ	σὺν	ταῖς ὑμετέραις ἀνδραγαθίαις, μεθ' ὧν
[3, 14]	ἐπισχοῦσα ἐπέσπερχεν ἐς τὰ ἐγνωσμένα	σὺν	τῇ τύχῃ. Παρῄνει γε μὴν
[3, 97]	ἔπραξε διαλλαγάς, καὶ ὁ Πλάγκος	σὺν	τρισὶ τέλεσι μεθίστατο ἐς τὸν
[3, 49]	βουλῆς καλούσης αὐτὸν ἐς Ῥώμην	σὺν	τῷ στρατῷ· καὶ ἀναζεύξας ἐχώρει
[3, 85]	προγραφαὶ τῶν δέκα ἀνδρῶν κατεσπῶντο	σὺν	ὕβρει, καὶ αἱ χειροτονίαι τῶν
[3, 92]	ἔτι παρωξυμμένῳ κατὰ σπουδὴν ἐχώρει,	σὺν	φόβῳ μή τι πάθοιεν αἱ
[3, 9]	παρὰ τοῦ στρατοῦ τις ἐνεγίγνετο,	σὺν	χάριτι δεξιουμένῳ πάντας. Ἕκτον δ'
[3, 94]	ὑπάτους αἱρετούς. Αἱρεθεὶς δὲ αὐτὸς	σὺν	ᾧ περ ἐβούλετο Κοΐντῳ Πεδίῳ,
[3, 47]	τῶν νεοσυλλόγων καὶ ταῦτα ἀναπληρούμενα.	Συναγαγὼν	δ' ἅπαντας ἐς Ἄλβην ἐπέστελλε
[3, 45]	μέρος ἦσαν ὡς ἐν στρατοπέδῳ.	Συναγαγὼν	δὲ τὴν βουλὴν ὡς μεμψόμενος
[3, 45]	ὡς δ' ἐφ' ἕτερα αὐτοὺς	συναγαγὼν	μικρὰ διελέχθη καὶ εὐθὺς ἐπὶ
[3, 66]	ἦσαν ἐκκλησίαι, ὅπλα τε εἰργάζετο	συναγαγὼν	τοὺς δημιουργοὺς ἀμισθὶ καὶ χρήματα
[3, 48]	καὶ συγγενεῖς ὄντες δύναμιν αὐτοῖς	συναγάγωσιν·	ὧν αἰσθανόμενος ὑπηρετεῖν ὑποκρίνομαι. Μὴ
[3, 53]	δὲ οὐ δυνηθέντες ἀποδρᾶναι δεδιότες	συναδικοῦσι	καὶ χωροῦσιν ἐπὶ χώραν ὑμετέραν
[3, 61]	λυθέντος ἐπεξέλθοι τὸν φόνον Καίσαρι	συναλλαγείς·	διὸ καὶ στασιάζειν αἰεὶ παρεσκεύαζον
[3, 39]	δὲ καὶ ὣς τῷ Καίσαρι	συναλλαγῆναι	καὶ πείσαντες αὐτοὺς συνήλλασσον αὖθις
[3, 96]	ἐς ἀλλήλους μὴ δυσίατα ποιουμένους	συναλλαγῆναι	Λεπίδῳ τε καὶ Ἀντωνίῳ. Οἱ
[3, 73]	Ἀντωνίῳ πολεμήσων, ᾧ μοι καὶ	συναλλαγῆναί	ποτε θέμις· Δέκμῳ δὲ ἡ
[3, 89]	πολεμίων· οὓς ὅτε ἐνθυμηθεῖεν Καίσαρι	συναλλαγήσεσθαι,	πάμπαν ἤκμαζεν ὁ φόβος. Κικέρων
[3, 76]	ἐπιπολάζοντα ὑπεροψίᾳ· ἡττηθέντα δὲ σοὶ	συναλλάσσειν	ἐπενοοῦμεν, ὡς τῇ Καίσαρος φιλίᾳ
[3, 15]	εἰ καὶ τοὺς ἄνδρας ἔγνως	συνανελεῖν	σε βεβουλευμένους, οὐχ, ὡς ἡμεῖς
[3, 33]	φονεῖς εἰδότες συνετίθεντο κἀμὲ Καίσαρι	συνανελεῖν,	ὡς ἐμοῦ περιόντος οὐ καθέξοντες
[3, 82]	ἰδίᾳ, καὶ αὐτὸν παρεκάλει καὶ	συνάρξαι,	ὡς Κικέρωνα μὲν τὴν ἀρχὴν
[3, 95]	τὴν μὲν στρατηγίαν περιεῖλον οἱ	σύναρχοι,	τὴν δ' οἰκίαν διήρπασεν ὁ
[3, 35]	τοσούσδε ἄνοπλοι καθιστώμεθα. Καὶ ὁ	σύναρχος	ὕποπτος ἦν, ἐμοί τε διάφορος
[3, 52]	καὶ στρατηγοῖς καὶ δημάρχοις τοῖς	συνάρχουσιν	αὐτῷ καὶ τοῖς ἄλλοις βουλευταῖς,
[3, 46]	τοὺς ἐκ τῶν πάλαι στρατευσαμένων	συνδραμόντας	(πολὺ γὰρ καὶ τοῦτο ἦν)
[3, 30]	Οἱ δὲ ἐπεμέμφοντο ἀλλήλοις καὶ	συνέβαινον	ἐς φιλίαν. Ὅ τε νόμος
[3, 82]	τοῖς ἔξω στρατηγοῖς ὑπονοουμένων καὶ	συνεβούλευε	θεραπεῦσαι τὸν ἄνδρα, ὑβρισμένον καὶ
[3, 72]	Ἀντώνιος δευτέρᾳ τῇδε συμπεσὼν πληγῇ	συνεβουλεύετο	τοῖς φίλοις εὐθὺς ἀπὸ τοῦ
[3, 5]	τὴν ἐπίλεξιν ἐν ὑπονοίᾳ τιθέμενοι	συνεβούλευον	τὴν φρουρὰν ὡς ἐπίφθονον ἐς
[3, 57]	ἔκτεινε μὲν ἢ ἐφυγάδευσεν οὐδένα,	συνέγνω	δέ, ὅσον εἶχε μέτρου καλῶς,
[3, 95]	τοὺς μὲν αὐτόχειρας, τοὺς δὲ	συνεγνωκέναι	μόνον. Καὶ γὰρ τοῦτο ἐνίοις
[3, 61]	ψευδῶς τὰς ἐντολὰς ὁ Κικέρων	συνέγραφεν,	οὐδεμιᾶς ἔχθρας τοσῆσδε ὑπούσης, ἀλλ'
[3, 61]	Ὁ δὲ τὴν γνώμην παραφέρων	συνέγραφεν	ὧδε· Μουτίνης Ἀντώνιον εὐθὺς ἀπανίστασθαι
[3, 9]	ἶλαι παραλλὰξ ἐκ Μακεδονίας ἐπιοῦσαι	συνεγύμναζον	καὶ τῶν ἡγεμόνων τοῦ στρατοῦ
[3, 77]	ἀναγκάσαντες ἄλλο συνέλεξαν τέλος καὶ	συνεγύμνασαν.	Ὧδε μέν τισι περὶ τοῦ
[3, 24]	ἐπεὶ τὸ λοιπὸν αὐτοῖς θέατρον	συνεδημαγωγεῖτο	ἐς τὸν ἔλεον, ἐσέδραμον ἀθρόοι
[3, 24]	τοξοτῶν καὶ ψιλῶν ἢ γυμνητῶν	συνεζεύγνυτο,	ἵππος τε πολλὴ καὶ παρασκευὴ
[3, 62]	ἀνδροφόνοις ἀμνηστίαν ἔδωκεν, ᾗ κἀγὼ	συνεθέμην	διὰ δύο ἄνδρας αἰδεσίμους· Ἀντώνιον
[3, 15]	τὴν ἐπιοῦσαν ἥξειν ἐπὶ ὅπλα	συνέθεντο,	πῶς οὐχὶ τῷ δήμῳ συνέπραξας
[3, 93]	βουλὴ νυκτὸς ἐς τὸ βουλευτήριον	συνέθεον,	Κικέρωνος ἐπὶ ταῖς θύραις αὐτοὺς
[3, 11]	ἐς Καίσαρος υἱὸν πλῆθος ἀνθρώπων	συνέθεον,	οἱ μὲν ἐκ φιλίας Καίσαρος,
[3, 67]	ὑπεροψίας τῶν ἐν Βρεντεσίῳ διεφθαρμένων.	Συνειδότες	τε ἀλλήλοις τὸ κράτιστον ὡς
[3, 6]	δ' αὐτοῖς ἔχουσιν ἡ βουλὴ	συνειδυῖα	τὴν γνώμην ἔδωκε σίτου τῇ
[3, 86]	ἀλλ' αὐτὸς ἐς τὸν στρατὸν	συνειλεγμένον	ἐπελθών, τά τε ὑβρίσματα, ὅσα
[3, 41]	τὸν στρατὸν ἐς φυλακὴν εἴη	συνειλεγμένος·	ἔφη τε ἐς πάντα τῆς
[3, 69]	δὴ νεήλυδες ἐς αὐτὸ ἀτάκτως	συνειλοῦντο,	Ἰταλοὶ μὲν ὄντες ὁμοίως τοῖς
[3, 80]	οὐδὲν πολέμιον, ἐδίδου δὲ ὁμοίως	συνεῖναί	οἱ ἢ ἐς τὸν Ἀντώνιον
[3, 80]	κοινὸν συμφέρον ἀγνωσίας. Ὧν Οὐεντίδιος	συνεὶς	ἐς τὸν Ἀντώνιον ἀπῄει. Ὁ
[3, 15]	ἐπεὶ περιέσῳζες ἂν αὐτὸν ἢ	συνεκινδύνευες	ὅμοια παθεῖν· ὧν εἰ θάτερον
[3, 15]	θάτερα βουλομένῳ σοι ἡ ἀρχὴ	συνελάμβανε,	τιμωρουμένῳ τηλικοῦτον ἄγος καὶ τοὺς
[3, 6]	ἄλλοις σφαγεῦσι διὰ τούσδε μάλιστα	συνελάμβανον·	~ἐξελθόντων δὲ τῆς πόλεως τῶν
[3, 66]	τοὺς δημιουργοὺς ἀμισθὶ καὶ χρήματα	συνέλεγε	καὶ βαρυτάτας ἐσφορὰς τοῖς Ἀντωνίου
[3, 26]	καὶ Βροῦτος χρήματα καὶ στρατιὰν	συνέλεγον,	καὶ Τρεβώνιος ὁ τῆς Ἀσίας
[3, 50]	τῶν αὐτῶν ἐς τὸ βουλευτήριον	συνελέγοντο·	ἔνθα τῶν Κικερωνείων ἐπιβαρούντων ἐψήφιστο
[3, 77]	ἐς αὐτὸ Βάσσον ἀναγκάσαντες ἄλλο	συνέλεξαν	τέλος καὶ συνεγύμνασαν. Ὧδε μέν
[3, 82]	τῇ βουλῇ συμφέρον, ἐκέλευεν αὐτῷ	συνελέσθαι	τῶν τινα πρεσβυτέρων ἔμφρονα, τῆς
[3, 73]	τὸν ποταμὸν ἐς λόγους οἱ	συνελθεῖν	ἐπὶ μάρτυσι τοῖς πολίταις· πείσειν
[3, 58]	ἀσυντάκτους, ἐς μόνας Καίσαρι διαλλαγὰς	συνελθόντας	καὶ εὐθύς, ὡς ἔγνωσαν πολεμεῖν
[3, 94]	Ἰανούκλῳ ἢ ἑτέρωθι καὶ ἄλλα	συνενεχθῆναι	κελεύσας, ὁπόσα Κικέρωνος ἐσηγουμένου πρότερον
[3, 32]	Καίσαρι μέν, ὅπερ ἀρκέσει, μόνον	συνεπαμῦναι	τοὺς φονέας τιμωρουμένῳ, σὲ δὲ
[3, 32]	ἡ στάσις ὑμῶν τῷ πολέμῳ	συνεπιθῆται	καὶ διαπραχθῇ τοῖς ἐχθροῖς καθ'
[3, 65]	τοῦ Ἀντωνίου, πανσυδὶ μὲν οὐ	συνεπλέκοντο	αὐτῷ Πάνσαν περιμένοντες, ἱππομαχίαι δ'
[3, 68]	ὀλίγον ἀλλήλων διίσταντο καὶ αὖθις	συνεπλέκοντο.	Θάμβος τε ἦν τοῖς νεήλυσιν
[3, 68]	τοῖς ξίφεσιν ὡς ἐν πάλῃ	συνεπλέκοντο.	Πληγή τε οὐδεμία ἦν ἀργός,
[3, 36]	παρὰ τοῦ δήμου νόμῳ, καὶ	συνέπραξα	αἰτοῦντι, ἵνα τοῖς τε σφαγεῦσι
[3, 15]	συνέθεντο, πῶς οὐχὶ τῷ δήμῳ	συνέπραξας	καὶ ἐστρατήγησας τοῦ πυρὸς ἢ
[3, 30]	δημότης λεώς, ἀχθόμενος τῷ Ἀντωνίῳ,	συνέπρασσεν	ὅμως διὰ τὸν Καίσαρα ἐφεστῶτα
[3, 31]	ἀντ' αὐτοῦ χειροτονίαν ὁ Καῖσαρ	συνέπρασσεν	Φλαμινίῳ· καὶ ὁ δῆμος οἰόμενος
[3, 17]	μοι πατρικῶν φίλων συνίστασθαι καὶ	συνεργεῖν·	εἰ δέ σε τῶν ἀνδρῶν
[3, 32]	στρατευσάμενοι τήν τε ἡγεμονίαν αὐτῷ	συνεστησάμεθα	καὶ ἐς τὰ καθ' ἡμέραν
[3, 69]	αὐτοῖς ἐξείργαστο ὁ ταμίας Τορκουᾶτος	συνεστώσης	ἔτι τῆς μάχης, ὑπονοήσας ἐν
[3, 52]	ἑαυτοῦ. Σπεῖραν ἐν Βρεντεσίῳ βασιλικὴν	συνέταξεν	ἀμφ' αὑτὸν εἶναι, καὶ φανερῶς
[3, 88]	καὶ ὅσα ἄλλα τοῖς τέλεσι	συνετάσσετο.	Περάσας δὲ τὸν Ῥουβίκωνα ποταμὸν
[3, 70]	τέλει καὶ ἀπαθεῖ. Οἱ δὲ	συνετάχθησαν	μὲν αὖθις ὑπ' ἀνάγκης, καὶ
[3, 33]	ταῦτα καὶ οἱ φονεῖς εἰδότες	συνετίθεντο	κἀμὲ Καίσαρι συνανελεῖν, ὡς ἐμοῦ
[3, 96]	Βρούτου, ἐπῄνουν δ' ὅμως καὶ	συνετίθεντο	ὑπ' ἀνάγκης. Καὶ τὰ πολέμια
[3, 12]	τε καὶ ἐς κληρουχίας διῃρημένοι	συνέτρεχον	ἐκ τῶν ἀποικιῶν ἐπὶ χάριτι
[3, 26]	ἐπὶ γέλωτι συνέχεάν τε καὶ	συνέτριψαν.	Καὶ πρῶτος ὅδε τῶν φονέων
[3, 39]	βουλῆς. Ὧδε μὲν εἴκαζον οἱ	συνετώτεροι·	τὸ δὲ πλέον, ὁρῶντες, οἷα
[3, 52]	γινόμενον ἢ πάντων εἶναι χρὴ	συνετώτερον	ἢ φιλίᾳ τάδε πράσσειν ἢ
[3, 67]	τοὺς νεήλυδας εἰ παραγένοιντο, μὴ	συνεφάπτεσθαι	σφίσι τῶν πόνων, ὡς μὴ
[3, 49]	τῶν Μουτιναίων ἐς τὰς τροφὰς	συνέφερεν,	ὑποζύγιά τε ὅσα ἦν κατέθυε
[3, 15]	διὸ καὶ ἐς τὸ Καπιτώλιον	συνέφυγον	ὡς ἐς ἱερὸν ἁμαρτόντες ἱκέται
[3, 26]	διαβάλλοντες ἐς ἀλλήλους ἐπὶ γέλωτι	συνέχεάν	τε καὶ συνέτριψαν. Καὶ πρῶτος
[3, 29]	~Ἐφ' οἷς ἤδη παρὰ πάντων	συνεχεῖς	ἐγίγνοντο καὶ φανεραὶ κατὰ τοῦ
[3, 50]	ἐπιούσης ἡμέρας, οὗ γε μάλιστα	συνεχεῖς	ἐπαίνους ἄλλοι τε καὶ Κικέρων
[3, 66]	Κικέρων ἦγεν ὑπὸ δημοκοπίας· καὶ	συνεχεῖς	ἦσαν ἐκκλησίαι, ὅπλα τε εἰργάζετο
[3, 34]	ἐκ πάντων καὶ τὰ λοιπὰ	συνέχον	ἦν ἀναιρεθῆναι τὰ γέρα τὰ
[3, 65]	Καὶ ὁ μὲν Καῖσαρ ἅπαντα	συνεχώρει,	μερισάμενοι δὲ ἐχείμαζον μετ' ἀλλήλων·
[3, 42]	πειθοῖ μᾶλλον ἢ βίᾳ περιέσεσθαι,	συνεχώρει	ταῖς προφάσεσι καὶ τοὺς μὲν
[3, 4]	σφῶν ἀνισχούσης. Ἃ καὶ Κικέρων	συνεχῶς	ἐπῄνει τὸν Ἀντώνιον· καὶ ἡ
[3, 86]	ὀργὴν ὑπέρ τε αὑτοῦ, ὡς	συνεχῶς	ὑβριζόμενος, ἀνεκίνει καὶ ὑπὲρ σφῶν
[3, 22]	ἴσως ἐναντίον ἔχειν τι τοῖς	συνεψηφισμένοις,	καὶ τὰ ἐψηφισμένα δ' ἔφη
[3, 30]	ἀμετρίας. ~Ταῦτα οἱ ταξίαρχοι ἀσπασάμενοι	συνῆγον	ἀμφοτέρους. Οἱ δὲ ἐπεμέμφοντο ἀλλήλοις
[3, 50]	θυσίαις ἐν αὐτῷ τῷ ἱερῷ	συνῆγον	ἐπὶ Ἀντωνίῳ. Κικέρων μὲν δὴ
[3, 96]	ἐπέμπετο. Καὶ ὁ Καῖσαρ αὐτοῖς	συνήδετο	γράφων, Ἀντωνίῳ δὲ καὶ βοηθὸς
[3, 9]	ἢ καὶ τὸ πλῆθος αὐτοῖς	συνήδοιτο.	~Ἐφ' οἷς οἱ φίλοι ἐκ
[3, 45]	Τίβυρον ἐξῄει, σκευὴν ἔχων τὴν	συνήθη	τοῖς ἐπὶ τοὺς πολέμους ἐξιοῦσι·
[3, 17]	τὸ χρυσίον τὸ ἐπίσημον, ὃ	συνηθροίκει	μὲν ἐς τοὺς πολέμους ἐκεῖνος,
[3, 30]	τούτῳ καὶ ἐς χάριν Ἀντωνίου	συνηλλαγμένου.	Προσεδόκα δὲ ἄρα τι καὶ
[3, 39]	Καίσαρι συναλλαγῆναι καὶ πείσαντες αὐτοὺς	συνήλλασσον	αὖθις ἐν τῷ Καπιτωλίῳ. Οὐ
[3, 96]	τοῖς ἀμφὶ τὸν Βροῦτον εἴκοσι	συνῆχθαι	τέλη στρατοῦ, καὶ χρῄζων ἐπ'
[3, 55]	αἰτιᾶται· οὓς ἔδει μεταπείθειν, οὐχὶ	συνθέμενον	ὑβρίζειν, οὐδὲ τὴν χώραν Δέκμῳ
[3, 25]	καὶ τοῖς ὑπὲρ Δολοβέλλα πράττουσι	συνθέμενος	ἓν τέλος δώσειν, ἡἡρέθη τῆς
[3, 39]	ἀμφοῖν τὰ γιγνόμενα διέβαλλον εἶναι,	συνθεμένων	μὲν ἄρτι ἐν ἱερῷ, μηχανωμένων
[3, 34]	ἀκριβοῦς· οὐ γάρ πω τὴν	συνθήκην	ἑώρων οὐδὲ ἐπὶ ὅσοις. Ὁ
[3, 50]	οἰκίαν ὥσπερ ἄκραν ὅπλοις καὶ	συνθήμασι	κεχρημένου καὶ τἆλλα σοβαρωτέρου σφίσι
[3, 45]	καὶ τὴν οἰκίαν νυκτοφυλακοῦντας ἐνόπλους·	συνθήματά	τε αὐτοῖς ἐδίδοτο, καὶ αἱ
[3, 52]	ἐδορυφόρουν τε καὶ ἐνυκτοφυλάκουν ὑπὸ	συνθήματι.	Ἦγεν ἐκ τοῦ Βρεντεσίου καὶ
[3, 30]	περισχοινισάμενοι τὴν φυλέτιν ἐκάλουν, ἀπὸ	συνθήματος	ἐληλυθυῖαν. Καὶ ὁ δημότης λεώς,
[3, 85]	πάμπαν ἀποροῦσα, καὶ δεδιυῖα, μὴ	συνθοῖντο	ἀλλήλοις ὅ τε Καῖσαρ καὶ
[3, 85]	τὸν νέον Καίσαρα, δεδιότες μὴ	συνθοῖτο	Ἀντωνίῳ, στρατηγὸν αὖθις ἐπὶ Ἀντωνίῳ
[3, 86]	τοὺς λοχαγούς. Καὶ ἡ βουλὴ	συνίει	μὲν αὐτοὺς ἐς ταῦτα διδασκομένους,
[3, 89]	Κασσίου πορρωτέρω τε ὄντων καὶ	συνισταμένων	ἔτι, ἐν δὲ πλευραῖς Ἀντωνίου
[3, 68]	ἐν ἕλεσι καὶ τάφροις, ἀραρότως	συνίσταντο,	καὶ οὐδέτεροι τοὺς ἑτέρους ὤσασθαι
[3, 32]	χρήματα καὶ στρατιὰν ἐφ' ἡμᾶς	συνιστάντων,	καὶ τῆς βουλῆς σοι Δέκμον
[3, 17]	τῶν ἔτι μοι πατρικῶν φίλων	συνίστασθαι	καὶ συνεργεῖν· εἰ δέ σε
[3, 75]	ἐπαμύνειν οὐδὲ τοῖς πλείοσι μὴ	συνίστασθαι,	οἷς γε δὴ καὶ σὺ
[3, 42]	ἐπικρύπτων τὴν ἀχθηδόνα, ἐπῄνει τῆς	συνόδου	καὶ ἐδωρεῖτο ἑτέραις δωρεαῖς καὶ
[3, 88]	ἰδὼν ἦγεν εὐθὺς ἀπὸ τῆς	συνόδου,	ὀκτὼ τέλη πεζῶν καὶ ἵππον
[3, 81]	εὐεπίθετοι, ἀλλ' ἀθρόους ἐν ἀλλοτρίᾳ	συνοικίζεσθαι	διὰ τὴν ἰσχὺν μᾶλλον ἐθέλοντας
[3, 77]	καὶ δέος ἐκ τοῦ Καίσαρος.	Συνομόσαντες	οὖν, εἰ μή τις αὑτοῖς
[3, 19]	ἔμαθες, ἤδη καὶ ἐπ' ἐμὲ	συνομωμοσμένους	πρός τε τὴν βουλὴν ἀχθομένην
[3, 95]	Κόιντος Γάλλιος, ἀδελφὸς Μάρκου Γαλλίου	συνόντος	Ἀντωνίῳ, τὴν πολιτικὴν στρατηγίαν ἄρχων,
[3, 12]	μάλιστα ὑφορώμενος, ἀρτιγνώστων οἱ τῶν	συνόντων	σχεδὸν ὄντων ἁπάντων. Τὰ δὲ
[3, 38]	ἄλλοις, εἴ τινες αὐτὰ οὐ	συνορῶσι,	μεταφέρετε, πλὴν μόνου Καίσαρος ἀχαρίστως
[3, 67]	σφίσι τῶν πόνων, ὡς μὴ	συνταράξειαν	αὑτοὺς ὑπὸ ἀπειρίας, τῇ στρατηγίδι
[3, 70]	ὁ Ἵρτιος ἀσυντάκτοις οὖσιν ἐπιφαίνεται	συντεταγμένος	ὁλοκλήρῳ τέλει καὶ ἀπαθεῖ. Οἱ
[3, 58]	οὐκ ἀφίκετο; Ἢ τρισμυρίους ἔχων	συντεταγμένους	ἔδεισε τρισχιλίους τοὺς ἀμφὶ τὸν
[3, 40]	ἄνδρας, οὔτε ὡπλισμένους ἐντελῶς οὔτε	συντεταγμένους	πω κατὰ ἴλας, ἀλλ' ὡς
[3, 52]	στρατὸν ἐς τὴν πόλιν ἅπαντα,	συντομώτερον	ἐφιέμενος ὧν ἐπενόει Καῖσαρ· Καίσαρος
[3, 75]	ὑμῖν ἐφήσθησαν ὡς ἐς ἀλλήλους	συντριβησομένοις.	Ἐπεὶ δέ σε καὶ στρατοῦ
[3, 5]	αὐτὸ πάντα πεπραχὼς εἴτε τὴν	συντυχίαν	ὡς εὔχρηστον ἀσπασάμενος τὴν φρουρὰν
[3, 3]	δὲ αὐτοῖς ὁ Ἀμάτιος, ὅτε	συντύχοι,	καὶ ἐνεδρεύσειν ἐλέγετο. Τῷδε οὖν
[3, 58]	ἐξιόντα πόσοι προεπέμπομεν καὶ πόσοι	συνώμνυμεν	οὐχ ὁρκούμενοι; Πόσους δὲ Κικέρων
[3, 46]	(πολὺ γὰρ καὶ τοῦτο ἦν)	συνώμνυον	ἑκόντες οὐκ ἐκλείψειν τὴν ἐς
[3, 36]	οὐδ' ὣς αὐτῇ πιστεύων ἔπεισα	Συρίαν	αἰτεῖν Δολοβέλλαν, οὐ παρὰ τῆς
[3, 7]	καὶ φιλότιμον εἰδώς, ἔπεισεν αἰτεῖν	Συρίαν	ἀντὶ Κασσίου καὶ τὸν ἐς
[3, 77]	τοιάδε ἐγίγνετο. Γάιος Καῖσαρ ὅτε	Συρίαν	διώδευε, τέλος ἐν αὐτῇ καταλελοίπει
[3, 8]	εὖ εἰδώς, ὅτι αἰδέσονται, μετὰ	Συρίαν	δοθεῖσαν Δολοβέλλᾳ, ἀντειπεῖν περὶ Μακεδονίας
[3, 27]	Καῖσαρ αὐτὴν πρότερον εἰλήφει καὶ	Συρίαν	Δολοβέλλας ὑπογύως, ἐς δὲ φόβον
[3, 35]	Βροῦτον δὲ καὶ Κάσσιον ἐς	Συρίαν	καὶ Μακεδονίαν, αἳ μεσταὶ μεγάλων
[3, 32]	ἐχθρῶν καὶ θρασέως ἔς τε	Συρίαν	καὶ Μακεδονίαν βιαζομένων καὶ χρήματα
[3, 80]	μὲν δὴ καὶ τὰ περὶ	Συρίαν	καὶ Μακεδονίαν ἦν· ἐν δὲ
[3, 12]	Βροῦτος ἀφῃρημένοι πρὸς τῶν ὑπάτων	Συρίαν	καὶ Μακεδονίαν καὶ ἐς παρηγορίαν
[3, 77]	δ' αὐτῷ χρόνῳ περί τε	Συρίαν	καὶ Μακεδονίαν τοιάδε ἐγίγνετο. Γάιος
[3, 24]	ὁ Καῖσαρ διέχεεν, ἔγνωσαν εἰς	Συρίαν	καὶ Μακεδονίαν, ὡς πρὸ Ἀντωνίου
[3, 24]	ἠπείγετο καὶ Δολοβέλλας εἰς τὴν	Συρίαν,	καὶ πρὸ Συρίας ἐς τὴν
[3, 36]	στρατιὰν προμεθῆκα τῷ Δολοβέλλᾳ ὡς	Συρίαν	καὶ τὰ ἐς Πάρθους διαλαχόντι.
[3, 24]	λόγον ἐντελής δοκοῦντα προσήκειν Δολοβέλλᾳ,	Συρίαν	καὶ τὰ ἐς Παρθυαίους ἐπιτετραμμένῳ,
[3, 16]	ἀθεμίστως ἔχουσι τὸν δόντα ἀνελόντες.	Συρίαν	μὲν δὴ καὶ Μακεδονίαν εὖ
[3, 36]	οὔτε Μακεδονίαν ἀφείλοντο ἂν οὔτε	Συρίαν,	μὴ ἕτερα αὐτοῖς ἐς ἀσφάλειαν
[3, 7]	Καίσαρος ἐπιτετράφθαι, Κάσσιον δὲ τὸν	Συρίας	ἀξιωθέντα αὐτόν τι τῶν Καίσαρος
[3, 57]	Οὐ μόνος ἦρχεν ἀποδημήσαντος ἐπὶ	Συρίας	Δολοβέλλα; Οὐ στρατὸν εἶχεν ἕτοιμον
[3, 24]	εἰς τὴν Συρίαν, καὶ πρὸ	Συρίας	ἐς τὴν Ἀσίαν, ὡς χρηματιούμενος
[3, 8]	Δολοβέλλα. ~Καὶ γίνεται μὲν οὕτω	Συρίας	ἡγεμὼν Δολοβέλλας καὶ στρατηγὸς τοῦ
[3, 63]	δὲ καὶ Κάσσιον ἄρχειν τε	Συρίας	καὶ πολεμεῖν Δολοβέλλᾳ· τούς τε
[3, 7]	καὶ στρατιᾶς αὑτῷ περιέβλεπε· καὶ	Συρίας	μὲν ἐπεθύμει μάλιστα, οὐκ ἠγνόει
[3, 2]	ἐς τὸ μέλλον ἔτος ἡγεμονεύειν,	Συρίας	μὲν ὁ Κάσσιος καὶ Μακεδονίας
[3, 7]	ἐτῶν· καὶ αὐτὸς δὲ αἰδεῖσθαι	Συρίας	οὐκ ἀξιούμενος, Δολοβέλλας ὤν, πρὸ
[3, 76]	Ἵρτιος τὸ προστεταγμένον ἐποιοῦμεν μέχρι	συστεῖλαι	τὸν Ἀντώνιον ἐπιπολάζοντα ὑπεροψίᾳ· ἡττηθέντα
[3, 59]	δύναμιν δ' ἐν τῇ πόλει	συστησαμένους,	πρὶν θορυβῆσαί τι τῶν ἔξω,
[3, 33]	ἐκείνου χρείας γενόμενος, ἴστε σαφῶς,	συστρατευσάμενοί	τε καὶ τοῖς γιγνομένοις παρατυχόντες·
[3, 51]	ὑπάτοις Ἱρτίῳ καὶ Πάνσᾳ Καίσαρα	συστρατηγεῖν	οὗ νῦν ἔχει στρατοῦ, ἐπίχρυσόν
[3, 75]	δεδομένην οὐκ ἐδέξω, διεταράχθησαν καὶ	συστρατηγεῖν	σε ἡμῖν ἀπέφηναν, ἵνα σου
[3, 64]	στρατὸν ὄντα ἀφαιρουμένων· ὑπάτων γὰρ	συστρατηγούντων	οὐδὲν εἶναι τὸν ἀντιστράτηγον· τά
[3, 65]	τάδε μοι παρ' ὑμῶν, ὦ	συστρατιῶται,	γέγονεν, οὐ νῦν, ἀλλ' ἐξ
[3, 38]	Ταῦτά μοι γιγνόμενα μέν, ὦ	συστρατιῶται,	ἔτι ἔχρῃζον ἀπόρρητα εἶναι, γενόμενα
[3, 83]	φανερῶς οἷα πολίταις τε καὶ	συστρατιώταις	γενομένοις, τῶν τε χιλιάρχων κωλυόντων
[3, 13]	οὐχ ἑταῖρον, ἀλλὰ πατέρα, οὐδὲ	συστρατιώτην,	ἀλλ' αὐτοκράτορα, οὐδὲ πολέμου νόμῳ
[3, 34]	δὲ δῆμος ἐθορυβεῖτο, καὶ οἱ	σφαγεῖς	σὺν μονομάχοις τὸ Καπιτώλιον καταλαβόντες
[3, 48]	καθέλωμεν ἡμεῖς Ἀντώνιον καὶ οἱ	σφαγεῖς	φίλοι τε τῇ βουλῇ καὶ
[3, 35]	πρῶτα ἔχρῃζον ἐκράτησα καὶ οἱ	σφαγεῖς	ὡς ἐν ἀμερίμνῳ μεθεῖντο, ἀνεθάρρησα
[3, 34]	ἐγένετο. ~Καίσαρος ἐν τῷ βουλευτηρίῳ	σφαγέντος	ἄφνω, δέος ἐπέσχεν ἐκ πάντων
[3, 98]	αὐτῷ χρόνῳ καὶ Μινούκιος Βάσιλος,	σφαγεὺς	καὶ ὅδε Καίσαρος, ὑπὸ τῶν
[3, 6]	αἰδώς, ἐπεὶ καὶ τοῖς ἄλλοις	σφαγεῦσι	διὰ τούσδε μάλιστα συνελάμβανον· ~ἐξελθόντων
[3, 36]	συνέπραξα αἰτοῦντι, ἵνα τοῖς τε	σφαγεῦσι	Δολοβέλλας ἐχθρὸς ἀντὶ φίλου γένοιτο
[3, 87]	βουλῇ δυναστευόντων τῶν οἰκείων τοῖς	σφαγεῦσι;	Κἀγὼ μὲν ἐκδέξομαι τὸ τέλος,
[3, 34]	τῇ τε βουλῇ καὶ τοῖς	σφαγεῦσιν	ἐγκρατῶς, ἔπραττον σὺν θράσει παραβόλῳ
[3, 2]	καὶ φοβερὸς ἦν ἀεὶ τοῖς	σφαγεῦσιν·	ὧν οἱ μὲν ἄλλοι διεπεφεύγεσαν
[3, 81]	αὑτὸν ὕβρεως καὶ τῆς τῶν	σφαγέων	ἀθρόας προαγωγῆς ἐπέστελλεν, ἐκφοβῶν αὐτούς,
[3, 51]	αὐτῷ δεδώκει· ἀλλ' ὑπὲρ τῶν	σφαγέων	δεδιότες ὠργίζοντο πρώτῳ μετὰ τὴν
[3, 1]	τέθαπτο· ἁπάντων δὲ αὐτοῦ τῶν	σφαγέων	δίκην δόντων, ὅπως οἱ περιφανέστατοι
[3, 37]	δ' ἐργασαμένῳ μοι ἕτερος τῶν	σφαγέων	ἔλειπεν ἐν πλευραῖς, Βροῦτος ὁ
[3, 83]	καὶ οἱ συγγενεῖς μάλιστα τῶν	σφαγέων	ἐνέστησαν, δεδιότες μὴ αὐτοὺς ὁ
[3, 98]	Κελτικῆς ἄρχειν. Καὶ δεύτερος τῶν	σφαγέων	οὗτος ἐπὶ Τρεβωνίῳ δίκην ἐδίδου
[3, 2]	καὶ ἐπὶ τὰς οἰκίας τῶν	σφαγέων	σὺν πυρὶ ἔδραμον· ὁ δὲ
[3, 61]	αὐτὸν ἄρχειν· οἱ γὰρ τῶν	σφαγέων	φίλοι τε καὶ συγγενεῖς ὑπὸ
[3, 57]	ἐπιβουλήν; Οὐ πρόφασιν εἶχε τὴν	σφαγὴν	Καίσαρος, φίλου τέ οἱ καὶ
[3, 26]	ἐνύβριζον καὶ τὴν κεφαλὴν οἷα	σφαῖραν	ἐν λιθοστρώτῳ πόλει διαβάλλοντες ἐς
[3, 91]	αὐτῆς ἡμέρας ἀφίκετο, τοὺς θεοὺς	σφᾶς	ἔδοξαν ἐπὶ τὴν ἐλευθερίαν ἐποτρύνειν.
[3, 12]	οὐκ ἐπεξιόντα τηλικούτῳ μύσει καὶ	σφᾶς	ἔλεγον, εἴ τις ἡγοῖτο, ἀμυνεῖν.
[3, 77]	τὸν Σέξστον καὶ τῷ Βάσσῳ	σφᾶς	ἐνεχείρισαν. Ὁποτέρως δ' ἐγένετο, Στάιον
[3, 4]	ἡ βουλὴ συγγινώσκουσα αὐτῷ διὰ	σφᾶς	ἐπιβουλεύοντα τὸν δῆμον ἔδωκε φρουρὰν
[3, 40]	ἀμελοῦντα τοῦ Καίσαρος φόνου, καὶ	σφᾶς	ἐπικουρήσειν, ἂν δύνωνται, ὁ μὲν
[3, 44]	συλλαβὼν ἐχαλέπηνεν ὡς τοῦ στρατοῦ	σφᾶς	ἐπικρύπτοντος. Ἀπαγγελλομένων δὲ καὶ τῶν
[3, 10]	ἀκινδυνότερα αἱρεῖσθαι μᾶλλον καὶ πρὸς	σφᾶς	ἐς Ῥώμην ἐπείγεσθαι φυλασσόμενον. Οἷς
[3, 88]	ἔτι μᾶλλον ὠργίζοντο καὶ ἄγειν	σφᾶς	εὐθὺς ἐκέλευον ἐς τὴν πόλιν,
[3, 29]	αὐτὸν ἐπισχεῖν ἠξίουν καὶ διὰ	σφᾶς	καὶ δι' ἑαυτόν, ὑπὸ Καίσαρι
[3, 69]	Καρσουληίῳ μᾶλλον ἐκράτουν τῶν κατὰ	σφᾶς,	οὐκ αἰσχρῶς, ἀλλὰ κατ' ὀλίγον
[3, 72]	ἀνῃρῆσθαι καὶ Πάνσαν νοσεῖν καὶ	σφᾶς	τοῖς ἱππεῦσι πλεονεκτεῖν Μουτίνην τε
[3, 85]	πάντα ὑπονοοῦντες· ἡ δὲ ἀπορία	σφᾶς	ὧδε ἤπειγεν, ἐπεὶ καὶ τὸν
[3, 43]	μέρος ἔκτεινε τοῦ δεκάτου, νομίζων	σφᾶς	ὧδε καταπλήξειν δι' ὀλίγου. Οἱ
[3, 54]	κοινὰ μετὰ τὴν Καίσαρος τελευτὴν	σφετερίσασθαι,	τοῦ μὲν νόμου τὸν κλέπτην
[3, 81]	εἶναι κατηκόους, ἐς δὲ τὸ	σφέτερον	ἀσφαλὲς συμφρονεῖν, ἕως ἔτι δύνανται,
[3, 68]	ἐπῄεσαν διωργισμένοι τε καὶ φιλοτιμούμενοι,	σφίσι	μᾶλλον ἢ τοῖς στρατηγοῖς οἰκεῖον
[3, 96]	δὲ προεώρων μὲν ὅτι μὴ	σφίσι	μηδ' ὑπὲρ τῆς πατρίδος εἰσὶν
[3, 86]	χωρεῖν δὲ πρὸς Δέκμον, ἔνθα	σφίσι	τὰ χρήματα ἀπαντήσειν. Ταῦτ' ἐπισκήψαντες
[3, 21]	τῶν χρημάτων αὐτίκα διαλυθησομένου καὶ	σφίσι	τοῦ ταμιείου περιουσίας πλήρους ἐξ
[3, 67]	νεήλυδας εἰ παραγένοιντο, μὴ συνεφάπτεσθαι	σφίσι	τῶν πόνων, ὡς μὴ συνταράξειαν
[3, 91]	τὴν τοῦ ποταμοῦ γέφυραν, ἐπιδιῃρημένων	σφίσι	τῶν στρατηγῶν τῶν κατὰ τὴν
[3, 50]	συνθήμασι κεχρημένου καὶ τἆλλα σοβαρωτέρου	σφίσι	φανέντος ἢ κατὰ τὴν ἐτήσιον
[3, 50]	κρίσιν ἠξίουν, ὡς οὐ πάτριον	σφίσιν	ἀκρίτου καταδικάζειν οὐδ' εὐπρεπὲς τοῦ
[3, 86]	ἀνασχομένων τῶν δύο τελῶν ἐντυχεῖν	σφίσιν	ἄνευ τοῦ Καίσαρος, ὑπέστρεφον ἄπρακτοι·
[3, 28]	πρὸς Ἀντωνίου· ἀμυνεῖν δὲ καὶ	σφίσιν	αὐτοῖς, οὐδὲν ἕξουσι βέβαιον ὧν
[3, 43]	τὸν Καίσαρα καλῶν, ἄνδρας ἐπιπεμπομένους	σφίσιν	εἰς διαφθορὰν οὐκ αὐτοὶ προσάγουσιν
[3, 43]	βῆμα παρέπεμπον ὡς περὶ τοῦδε	σφίσιν	ἐκλογιούμενον πρώτου. Ὁ δὲ αὐτοῖς
[3, 89]	οὔτε ἐντελῆ διδόμενα, τὴν στρατιὰν	σφίσιν	ἔλεγον ἐκπολεμῶσαι. Τῆς τε φιλονικίας
[3, 91]	ἀφῃρημένοι· καὶ τῶν Καισαριανῶν οὔπω	σφίσιν	ἐπικλωμένων, ὑπὸ ἐκείνων αὐτὰς ὧδε
[3, 70]	ἀντεχομένους παρεκάλουν παρατροχάζειν καὶ βοηθεῖν	σφίσιν	ἐς τὴν σωτηρίαν. Ὧδε μὲν
[3, 24]	ὡς πρὸ Ἀντωνίου καὶ Δολοβέλλα	σφίσιν	ἐψηφισμένας, χωρεῖν καὶ βιάζεσθαι. Καὶ
[3, 6]	οὔτε τινὸς παρὰ τοῦ δήμου	σφίσιν	ἢ παρὰ τῶν ἐξεστρατευμένων εἰρηναίου
[3, 27]	τήνδε τὴν Κελτικὴν ἀκρόπολιν ἐπὶ	σφίσιν	ἡγουμένη ἐδυσχέραινέ τε καὶ τῆς
[3, 36]	οἱ ἐχθροὶ καταφρονοῦσιν οὐκ ἀσφαλῶν	σφίσιν	ὄντων καὶ ἐς τὰ ἀφῃρημένα
[3, 81]	Ἀντωνίῳ, μιμεῖσθαί τε τοὺς ὑπὸ	σφίσιν	ὁπλίτας· οὐ διαλυομένους, οὐδ' ὅτε
[3, 77]	οἵδε, μετὰ τριῶν τελῶν ἐπιπεμφθέντα	σφίσιν	ὑπὸ τοῦ Καίσαρος, ἐγκρατῶς ἀπεμάχοντο,
[3, 6]	Αὐτοί τε ἠπείγοντο τῶν δεδομένων	σφίσιν	ὑπὸ τοῦ Καίσαρος ἐθνῶν λαβέσθαι.
[3, 48]	ἀποφῆναι, πολέμου τε ἡγεμονεύοντα καὶ	σφῶν	αἰεὶ ὑπ' ἄρχουσι ταχθέντων. Ὁ
[3, 4]	ἐς τέλος ἐπάξεσθαι, τῆς μοίρας	σφῶν	ἀνισχούσης. Ἃ καὶ Κικέρων συνεχῶς
[3, 91]	Καίσαρα, καὶ ἢ μεταπείσειν παρὰ	σφῶν	ἀντὶ τοῦ στρατεύματος αἰτεῖν τὴν
[3, 28]	ἀμελεῖν ἑκόντος, Καίσαρι δὲ τῷ	σφῶν	αὐτοκράτορι καὶ εὐεργέτῃ ἀμύνειν, ἀτιμουμένῳ
[3, 22]	μέμψασθαι τῷ Ἀντωνίῳ περί τε	σφῶν	αὐτῶν καὶ περὶ τοῦ Καίσαρος
[3, 32]	γενέσθαι παρασκευάσαντα τοὺς ὑπέρ τε	σφῶν	αὐτῶν καὶ ὑπὲρ σοῦ δεδιότας.
[3, 70]	ἀνελέγοντο καὶ τοὺς μὲν ἀντὶ	σφῶν	αὐτῶν, τοὺς δὲ σὺν ἑαυτοῖς
[3, 97]	ἐθέλουσιν ἐπιτρέψας ἐς τὰ οἰκεῖα	σφῶν	ἀφίστασθαι καὶ διαδοὺς ἐκ τοῦ
[3, 42]	κατ' Ἀντωνίου προαγορεύσει, στρατηγοῦ τε	σφῶν	γεγονότος καὶ ὄντος ὑπάτου· καὶ
[3, 67]	ἀμύνασθαι τῆς αὐτομολίας οἷα προδότας	σφῶν	γενομένους, τοῖς δ' Ἀρείοις ἐκείνους
[3, 29]	τοῦ νεανίσκου χρῄζειν ἔτι νουθεσίας,	σφῶν	δὲ τῶν ταῦτα ἀξιούντων ἕνεκα
[3, 86]	καθαιρουμένους, δεδιέναι τε αὐτοῖς περὶ	σφῶν	διεκελεύσατο, μεταφερομένοις ἔς τε πολέμιον
[3, 86]	συνεχῶς ὑβριζόμενος, ἀνεκίνει καὶ ὑπὲρ	σφῶν	ἐκείνων, ἐπὶ δευτέραν στρατείαν πεμπομένων,
[3, 22]	ἐν ταῖς δίκαις προσαπόλοιτο, οὐ	σφῶν	ἕνεκα αὐτῶν, ἀλλὰ καὶ τόδε
[3, 3]	τοῦ δήμου τιμώμενος, οὐκ ἠξίουν	σφῶν	καταφρονεῖν· τὴν ἀγορὰν οὖν καταλαβόντες
[3, 85]	τε καὶ Κάσσιον κρύφα ἀπὸ	σφῶν	Λεύκιον καὶ Πάνσαν, ὡς ἐπὶ
[3, 22]	ἐς θρασύτητα τῇ τύχῃ χρωμένου.	Σφῶν	μέντοι φείσεσθαι τὸ μέρος νειμαμένων
[3, 24]	Βροῦτος δὲ καὶ Κάσσιος, ἐπεὶ	σφῶν	τὰς ἐλπίδας τὰς ἐν ταῖς
[3, 70]	τετρωμένων· οἱ δὲ καὶ ἐρρωμένοι	σφῶν	ὑπὸ τοῦ κόπου κατεφρόνουν. Ἱππέες
[3, 26]	καὶ οὐδὲν ἔτι ὑπονοοῦντες, ὀλίγους	σφῶν	ὑπολιπόντες ἕπεσθαι αὐτῷ, ἐς τὴν
[3, 46]	δὲ ὄντι ἥ τε βουλὴ	σχεδὸν	ἅπασα καὶ τῶν ἱππέων τὸ
[3, 12]	ὑφορώμενος, ἀρτιγνώστων οἱ τῶν συνόντων	σχεδὸν	ὄντων ἁπάντων. Τὰ δὲ τῶν
[3, 94]	προσαχθέντα ὡς εἶχε ληφθεὶς ἐν	σχήματι	οἰκέτου, ἀλλὰ μεθῆκεν ἅπαντας ἐς
[3, 96]	πόλεως ἐπὶ τὸν Ἰόνιον καὶ	σχολαίως	ἀνεζεύγνυε, τὰ παρὰ τῆς βουλῆς
[3, 88]	καὶ τὸ μὲν ἕπεσθαι κατὰ	σχολὴν	ἐκέλευσε, τὸ δὲ ἄμεινον ἐπιλεξάμενος
[3, 75]	παρεστήσατο καὶ εἶπεν· Ἐγὼ τῷ	σῷ	πατρὶ φίλος ἦν ὡς ἐμαυτῷ,
[3, 73]	ὄψιν ἢ λόγους ἐλθεῖν ἐπιτρέπει·	σῳζέσθω	μέντοι, μέχρι τοῖς ἐν ἄστει
[3, 26]	περιεσπάκει, εἰς τε τὸ ἄλλο	σῶμα	αὐτοῦ ποικίλως ἐνύβριζον καὶ τὴν
[3, 4]	ἔδωκε φρουρὰν περιστήσασθαι περὶ τὸ	σῶμα,	ἐκ τῶν ἐστρατευμένων καὶ ἐπιδημούντων
[3, 39]	ἐνόμιζον Ἀντώνιον ὑπατεύοντα ἐς τὸ	σῶμα	ἐπιβεβουλεῦσθαι. Ὁ δὲ Καῖσαρ καὶ
[3, 71]	ἔπεσε. Καὶ αὐτοῦ τό τε	σῶμα	ὁ Καῖσαρ ἐσδραμὼν ἀνείλετο καὶ
[3, 39]	ἔργον ἐπιβουλὴν μεταφέρωι ἐς τὸ	σῶμα.	Ὅ τε λόγος ἐκδραμὼν αὐτίκα
[3, 18]	οὐκ οὐσίαν, οὐκ αὐτὸ τὸ	σῶμα	ταφῆς ἀξιούμενον, οὐδὲ ἰδιώτου· ἄταφα
[3, 34]	διαθήκας ἀκύρους γενέσθαι τό τε	σῶμα	τεθάφθαι βασιλικῶς καὶ τιμὰς αὐτῷ
[3, 35]	ἦνν, ἀλλ' ἀσήμῳ δημοκοπίᾳ, τὸ	σῶμα	τοῦ Καίσαρος ἐπὶ προφάσει τῆς
[3, 57]	εἶχεν οἰκείαν, ἐπιβεβουλευμένος ἐς τὸ	σῶμα	ὑπὸ τῶν ἀνδρῶν; Ὧν ἔκτεινε
[3, 45]	σπεῖραν ἀνδρῶν ἀρίστων τά τε	σώματα	καὶ τὸν τρόπον ὥδευεν ἐς
[3, 18]	ἄταφα γὰρ οἱ νόμοι τὰ	σώματα	τῶν τυράννων ὑπερορίζουσι καὶ τὴν
[3, 38]	ἐκράτει, ἀμυνοῦμεν αὐτῷ, τῷ τε	σώματι	ἐπεξιόντες καὶ τῇ γνώμῃ βοηθοῦντες.
[3, 10]	οἱ μὲν ἐς φυλακὴν τοῦ	σώματος	αὐτὸν ἠξίουν ἐπὶ τὸν ἐν
[3, 46]	ἄλλο ἕπεται, καὶ ἡ τοῦ	σώματος	φρουρὰ καὶ τὰ νεόλεκτα. Λέπιδός
[3, 40]	ἀλλ' ὡς ἐς μόνην τοῦ	σώματος	φυλακήν, ὑφ' ἑνὶ σημείῳ. Οἱ
[3, 97]	ἄλλος ὅμιλος ἤδη χωρὶς τῶν	σωματοφυλάκων	ἱππέων Κελτῶν. Ὁ δὲ καὶ
[3, 39]	δὲ ὕστερον ὁ Ἀντώνιος τῶν	σωματοφυλάκων	τινὰς ἐς τοὺς φίλους παρήγαγεν
[3, 20]	γένος ἀρκεῖν. ~Περὶ δὲ τῶν	σῶν	χρειῶν, ἐθέλοντα μέν σε ἐκ
[3, 34]	καὶ στρατιώτας, ἐν ἀσφαλεῖ γενέσθαι	σωτηρίᾳ	καὶ ἐνδόξῳ βίῳ ἀντὶ ἐπονειδίστου.
[3, 4]	καὶ πᾶσι τότε τιμιωτάτω, τὴν	σωτηρίαν	ἐδόκουν ἕξειν ἀσφαλῆ καὶ τὴν
[3, 16]	τὸ γὰρ ἀμνηστίαν δοῦναι τὴν	σωτηρίαν	ἦν ἐκείνοις χαριζομένων μόνον, τὸ
[3, 70]	καὶ βοηθεῖν σφίσιν ἐς τὴν	σωτηρίαν.	Ὧδε μὲν Ἀντωνίῳ καλῶς ἀγωνισαμένῳ
[3, 33]	γνώμης, οὐκ εὐνοίᾳ τῆς ἐμῆς	σωτηρίας	ἔπεισεν, ἀλλ' εὐπρεπείᾳ τῆς τυραννοκτονίας,
[3, 73]	ἐμαρτύρει μὲν ὡς αἰτίῳ τῆς	σωτηρίας,	ἠξίου δὲ μέσον ἔχοντα τὸν
[3, 35]	Καίσαρος δόξης καὶ ἡμῶν ἀσφαλοῦς	σωτηρίας·	οὐ μὴν ἐγὼ μετὰ τῆσδε
[3, 87]	καὶ χρημάτων ἢ ἐμοὶ τῆς	σωτηρίας,	ὧδε ἐν τῇ βουλῇ δυναστευόντων
[3, 87]	δὲ μόνον ὁρῶ νῦν ἀμφοτέροις	σωτήριον,	εἰ δι' ὑμῶν ὕπατος ἀποδειχθείην.
[3, 20]	τοῦ δήμου τοῖς δυσχεραίνουσιν, ἂν	σωφρονῇς.	Οἱ μὲν γὰρ ἐκπέμψουσιν, ἂν