Livre, Par.
[3, 18]	οὐσία. ~Τοιαῦτα τοῦ Καίσαρος εἰπόντος	ο	Ἀντώνιος κατεπλάγη, τῆς τε παρρησίας
[3, 91]	μέχρι περὶ τῆς ἐλευθερίας ἐστὶν	ὁ	ἀγών. Τὴν δὲ μητέρα Καίσαρος
[3, 23]	Βρούτου στρατηγοῦντος ἐπιδώσειν Γάιος Ἀντώνιος	ὁ	ἀδελφὸς Ἀντωνίου, καὶ τἆλλα τοῦ
[3, 3]	δὲ τοῦ Ἀματίου στασιῶται καὶ	ὁ	ἄλλος δῆμος ἐπ' ἐκείνοις πόθῳ
[3, 97]	ἀρχαιότερα τέσσαρα ἐς Ἀντώνιον καὶ	ὁ	ἄλλος ὅμιλος ἤδη χωρὶς τῶν
[3, 3]	ἐτῶν ἀποδίδοσθαι. ~Τούτοις δὲ αὐτοῖς	ὁ	Ἀμάτιος, ὅτε συντύχοι, καὶ ἐνεδρεύσειν
[3, 29]	παρ' ἐκείνου τυχόντα. Συγγιγνώσκων οὖν	ὁ	Ἀντώνιος ἀληθέσιν οὖσιν τούτοις καὶ
[3, 63]	ἀγαπωμένην ἀμνηστίαν. ~Τοιάδε πολλὰ εἰπὼν	ὁ	Ἀντώνιος ἀντέγραφε τῷ δόγματι τῇ
[3, 56]	~Ἀλλ' ἔκτεινέ τινας τῶν στρατιωτῶν	ὁ	Ἀντώνιος. Αὐτοκράτωρ γε ὢν καὶ
[3, 30]	βουλῆς καὶ ἐπινοούσης, εἰ μὲν	ὁ	Ἀντώνιος αὐτὸν προβουλεύοι, κωλύειν προβουλευόμενον,
[3, 71]	στρατῷ παρεσελθεῖν ἐς αὐτήν. Καὶ	ὁ	Ἀντώνιος αὐτῶν ἐξήπτετο τοῖς ἱππεῦσι
[3, 97]	ὥστε ἤδη βαρυτάτης δυνάμεως ἦρχεν	ὁ	Ἀντώνιος· Δέκμῳ δὲ ἦν τέλη
[3, 72]	ἐν τοῖς ὅπλοις ἑκάτεροι. ~Καὶ	ὁ	Ἀντώνιος δευτέρᾳ τῇδε συμπεσὼν πληγῇ
[3, 63]	Κικέρωνα Δέκμῳ βοηθοῦντα. Τάδε μὲν	ὁ	Ἀντώνιος εἶπέ τε καὶ ἀντέγραψε,
[3, 49]	δὲ τῇ Κελτικῇ τὸν Δέκμον	ὁ	Ἀντώνιος ἐκέλευσεν ἐς Μακεδονίαν μετιέναι,
[3, 58]	ἐγκλήμασι καὶ μαντεύματα ἐπάγουσιν, ὡς	ὁ	Ἀντώνιος ἔμελλε μὲν τὸν στρατὸν
[3, 83]	γιγνομένων ἐννόμων κατὰ ποικίλας αἰτίας,	ὁ	Ἀντώνιος ἐν τῷ τέως τὰς
[3, 87]	δέ, ἔφη, καὶ ἐφ' οἷς	ὁ	Ἀντώνιος ἔναγχος ἡττήθη οἷά τε
[3, 85]	ἀλλήλοις ὅ τε Καῖσαρ καὶ	ὁ	Ἀντώνιος, ἔπεμπε μὲν ἐς Βροῦτόν
[3, 3]	τοῦ γεγονότος, ὅτι μάλιστα αὐτὸ	ὁ	Ἀντώνιος ἐπεπράχει ὑπὸ τοῦ δήμου
[3, 3]	οὖν τῷ λόγῳ τῆς ἐνέδρας	ὁ	Ἀντώνιος ἐπιβαίνων οἷα ὕπατος συλλαμβάνει
[3, 84]	ἐπέπρακτο, δέους ἄξιον. Οὕτω μὲν	ὁ	Ἀντώνιος ἐς μέγα δυνάμεως αὖθις
[3, 49]	γένοιτο τῇ βουλῇ πολέμιος. Καὶ	ὁ	Ἀντώνιος εὐμαρῶς ἂν αὐτοῦ κρατήσας
[3, 5]	βεβούλευτο, τὰ ὑπομνήματα τῶν βεβουλευμένων	ὁ	Ἀντώνιος ἔχων καὶ τὸν γραμματέα
[3, 7]	τὸν Βροῦτον, ἐπὶ δυναστείας ὢν	ὁ	Ἀντώνιος ἤδη μοναρχικῆς ἀρχὴν ἔθνους
[3, 8]	ἐν τῷ δήμῳ τὴν βουλὴν	ὁ	Ἀντώνιος ᾖτει Μακεδονίαν, εὖ εἰδώς,
[3, 44]	καὶ χορηγίας δαψιλεῖς μετατίθεσθαι. Οὓς	ὁ	Ἀντώνιος μηνύμασι τε μεγάλοις ἐζήτει,
[3, 7]	γενόμενον. Αὐτὸν οὖν τὸν Δολοβέλλαν	ὁ	Ἀντώνιος, νέον τε καὶ φιλότιμον
[3, 58]	πολέμιον; Πῶς δ' εἴπερ ἤθελεν	ὁ	Ἀντώνιος, οὐκ ἀφίκετο; Ἢ τρισμυρίους
[3, 71]	ἐπείγεσθαι. Ἐπεὶ δ' ἐκτάσσουσιν αὐτοῖς	ὁ	Ἀντώνιος οὐκ ἐπεξῆγεν, ἐς τὰ
[3, 65]	μὴ κάμνοντα τὸν Δέκμου στρατὸν	ὁ	Ἀντώνιος παραλάβοι. Ἀκριβῶς δὲ τῆς
[3, 71]	χωρούσης, ἐφ' ἃ ἐβούλοντο, δείσας	ὁ	Ἀντώνιος περὶ τῇ Μουτίνῃ ἐξῆγε
[3, 50]	τῶν Κικερωνείων ἐπιβαρούντων ἐψήφιστο ἂν	ὁ	Ἀντώνιος πολέμιος, εἰ μὴ τῶν
[3, 62]	αὐτὰς δ' ἐπέδοσαν αὐτῷ. Καὶ	ὁ	Ἀντώνιος σὺν ὀργῇ πολλὰ ἔς
[3, 25]	πυθομένους Μακεδονίαν πορθεῖν ἐπιτρέχοντας, καὶ	ὁ	Ἀντώνιος τὴν βουλὴν ᾖτει τὸν
[3, 98]	κρύφα δ' ἐπέστελλεν Ἀντωνίῳ. Καὶ	ὁ	Ἀντώνιός τι παθὼν ἐπὶ τῇ
[3, 22]	νειμαμένων πρὸς Καίσαρα. Ὧδε μὲν	ὁ	Ἀντώνιος τοῖς ἀμφὶ τὸν Πινάριον
[3, 4]	Ὡς δὲ καὶ Σέξστον Πομπήιον	ὁ	Ἀντώνιος, τὸν Πομπηίου Μάγνου περιποθήτου
[3, 8]	τε περὶ Μακεδονίαν προεληλύθει, καὶ	ὁ	Ἀντώνιος τότε πρῶτον ἔγνωστο συμπράσσων
[3, 8]	τὸν ἐν αὐτῇ στρατὸν προμεθῆκεν	ὁ	Ἀντώνιος τῷ Δολοβέλλᾳ, ἠγάπων δὲ
[3, 39]	Καπιτωλίῳ. Οὐ πολὺ δὲ ὕστερον	ὁ	Ἀντώνιος τῶν σωματοφυλάκων τινὰς ἐς
[3, 28]	ᾖ τὸ δόγμα, προθήσω. καὶ	ὁ	Ἀντώνιος χαλεπήνας ἐκώλυσεν. Ἐκώλυσε δὲ
[3, 33]	δεδιότας. ~Τοσαῦτα τοὺς ταξιάρχους εἰπόντας	ὁ	Ἀντώνιος ὧδε ἠμείψατο· Ὅσῃ μὲν
[3, 79]	~Μακεδονίας δὲ πέρι Γάιος Ἀντώνιος,	ὁ	Ἀντωνίου Μάρκου ἀδελφός, Βρούτῳ διεφέρετο
[3, 81]	ἐπέστελλε καὶ Ἀσινίῳ· Δέκμῳ δὲ	ὁ	ἀρχαῖος στρατὸς ἐνόσει πιμπλάμενος ἐκ
[3, 7]	Ἀντώνιος, ἐπεὶ τῆς χειροτονίας οὔσης	ὁ	Ἀσπρήνας ἔφη διοσημείαν ἀπαίσιον γεγονέναι,
[3, 4]	ἦν. Ὅ τε Κάσσιος καὶ	ὁ	Βροῦτος, ἐκ τῆς στάσεως ὄντε
[3, 2]	μὲν ὁ Κάσσιος καὶ Μακεδονίας	ὁ	Βροῦτος, ἔτι δὲ ὄντες ἀστικοὶ
[3, 79]	αὐτὸν μετεβάλοντο. Ἐπέτρεψε δὲ καὶ	ὁ	Γάιος ἑαυτὸν καὶ ἦν ἐν
[3, 96]	μὲν αὐτὸν ἄφνω καὶ ἐπῄνουν,	ὁ	δ' Ἀντώνιος ἔγραφεν αὐτὸς ἀποτίσεσθαι
[3, 7]	ἔτι νομιζόμενον εἶναι τῷ Δολοβέλλᾳ·	ὁ	δ' Ἀντώνιος, ἐπεὶ τῆς χειροτονίας
[3, 49]	πρότερον ὑπεστρατευμένα αὐτῷ πιστότατα ἦν.	Ὁ	δ' Ἀντώνιος ἐπελθὼν αὐτῷ σὺν
[3, 27]	τῶν φονέων δίκην τήνδε ἐδεδώκει.	~Ὁ	δ' Ἀντώνιος ἐς τὴν Ἰταλίαν
[3, 24]	Ἀσίαν, ὡς χρηματιούμενος ἀπ' αὐτῆς.	Ὁ	δ' Ἀντώνιος ἡγούμενος ἐς τὰ
[3, 20]	κῦμα κινούμενον· ὁ μὲν ἦλθεν,	ὁ	δ' ἀπῆλθεν. λόγῳ καὶ τῶν
[3, 79]	καὶ τὸν Βροῦτον ἡσσώμενος ἐνήδρευσεν.	Ὁ	δ' ἐκφυγὼν ἀντενήδρευσε καὶ οὐδὲν
[3, 84]	καὶ τὰς πύλας ἀνεῴγνυον Ἀντωνίῳ.	Ὁ	δ' ἐπὶ τὴν Λεπίδου σκηνὴν
[3, 51]	τὸν Σάλουιον ἐς αὐτὸν ἐκάλουν.	Ὁ	δὲ ἀκαταπλήκτως ἐξέτρεχεν, ἕως ἡ
[3, 49]	τῷ δήμῳ καὶ φειδόμενον ἑαυτοῦ.	Ὁ	δὲ ἀντέπεμπεν αὐτῷ τὰ παρὰ
[3, 27]	ἐν ὀργῇ τὸν Ἀντώνιον εἶχον.	Ὁ	δὲ ἀντὶ μὲν τῆς βουλῆς
[3, 84]	ὁ μὲν Λέπιδος ἐπωνομάζετο ἔτι,	ὁ	δὲ Ἀντώνιος ἅπαντα διῴκει. ~Ἐξαγγελθέντων
[3, 30]	ἐδεδοίκεσαν ἀγχοῦ τὴν Κελτικὴν οὖσαν.	Ὁ	δὲ Ἀντώνιος αὐτοῖς ἀντενεκάλει, εἰ
[3, 72]	φίλοις, καὶ ἦν τὰ ἄριστα·	ὁ	δὲ Ἀντώνιος, ἤδη θεοῦ βλάπτοντος,
[3, 25]	ὑπενόει καὶ τοὺς ἐπισκεψομένους ἔπεμψεν·	ὁ	δὲ Ἀντώνιος τὸν φόβον αὐτῶν
[3, 66]	βοήθειαν τῆς διόδου τῶν στενῶν.	Ὁ	δὲ Ἀντώνιος τῶν μὲν στενῶν
[3, 2]	τῶν σφαγέων σὺν πυρὶ ἔδραμον·	ὁ	δὲ αὐτὴν χαλεπαίνουσαν ἑνὶ τοιῷδε
[3, 43]	περὶ τοῦδε σφίσιν ἐκλογιούμενον πρώτου.	Ὁ	δὲ αὐτοῖς χαλεπτόμενος τῆς σιωπῆς
[3, 44]	εἴτε μεταγνόντες εἴτε καὶ δεδιότες.	Ὁ	δὲ αὐτῶν τοὺς μὲν ταξιάρχους,
[3, 98]	αὐτοῖς ἐς τὸν Κάμιλον ἐκέλευεν.	Ὁ	δὲ ἀχθέντα ἰδὼν ἐφιλοφρονεῖτο μὲν
[3, 6]	Ἀντώνιος μὲν ἀμφὶ ταῦτα ἦν,	ὁ	δὲ Βροῦτος καὶ ὁ Κάσσιος,
[3, 34]	συνθήκην ἑώρων οὐδὲ ἐπὶ ὅσοις.	Ὁ	δὲ δῆμος ἐθορυβεῖτο, καὶ οἱ
[3, 20]	τὸν δῆμον ἐπὶ τὰς ἀποικίας·	ὁ	δὲ δῆμός ἐστιν, ὥσπερ καὶ
[3, 5]	ἐστρατευμένων καὶ ἐπιδημούντων ἑαυτῷ καταλέγοντα.	~Ὁ	δέ, εἴτε εἰς τοῦτο αὐτὸ
[3, 43]	αὐτοῦ μᾶλλον ἐθορύβουν καὶ διεδίδρασκον.	Ὁ	δὲ ἐξανέστη τοσοῦτον εἰπών· Μαθήσεσθε
[3, 73]	αὐτὸς γὰρ αὐτὸν διώκων ἀρκέσειν.	Ὁ	δὲ ᾖδει μὲν ὑπὸ τῆς
[3, 42]	ὡπλίζοντο καὶ πρὸς αὐτὸν ἐπανῄεσαν.	Ὁ	δὲ ἤδη μετὰ χρημάτων ἄλλων
[3, 14]	ἀγορᾶς ἐς τὸν Ἀντώνιον ἐχώρει.	Ὁ	δὲ ἦν ἐς κήποις, οὓς
[3, 63]	ἄρχειν, μέχρι κατασταίη τὰ κοινά.	Ὁ	δὲ ἴδιόν τε εἶχεν ἤδη
[3, 13]	υἱὸν ἐλθόντα οὔτε προσπέμψαντος αὐτῷ·	ὁ	δὲ καὶ ταῦτ' ἐπράυνεν, αὐτὸς
[3, 11]	τῷ κλήρῳ τὴν θέσιν ἀπείπασθαι·	ὁ	δὲ καὶ ταῦτά οἱ καὶ
[3, 97]	χωρὶς τῶν σωματοφυλάκων ἱππέων Κελτῶν.	Ὁ	δὲ καὶ τούτων τοῖς ἐθέλουσιν
[3, 12]	ἐθνῶν ἄλλων ἐς τὸ Βρεντέσιον.	~Ὁ	δὲ καὶ τῷ πλήθει τῶν
[3, 23]	καλέσειν τοὺς ἀμφὶ τὸν Βροῦτον.	Ὁ	δὲ Καῖσαρ ἀντιθεραπεύων τὸ πλῆθος,
[3, 80]	συνεὶς ἐς τὸν Ἀντώνιον ἀπῄει.	Ὁ	δὲ Καῖσαρ Δέκιον, τῶν τινα
[3, 94]	δόξης φανείσης ἐν φορείῳ διέφυγεν.	~Ὁ	δὲ Καῖσαρ ἐπιγελάσας αὐτοῖς τὸν
[3, 95]	ἡ δὲ βουλὴ κατεγίνωσκε θάνατον.	Ὁ	δὲ Καῖσαρ ἐς τὸν ἀδελφὸν
[3, 86]	μάλα ἀπρεπῶς ἐχειροτόνουν ἅμα Δέκμῳ.	~Ὁ	δὲ Καῖσαρ ἤδη τὸν στρατὸν
[3, 42]	δὲ καὶ τὸ ἀληθὲς ὑπέφαινον.	Ὁ	δὲ Καῖσαρ ἠπόρητο μὲν ἐς
[3, 39]	ὑπατεύοντα ἐς τὸ σῶμα ἐπιβεβουλεῦσθαι.	Ὁ	δὲ Καῖσαρ καὶ πρὸς οὕτως
[3, 41]	πρότερον ἐδημηγόρει κατὰ τοῦ Ἀντωνίου.	Ὁ	δὲ Καῖσαρ καὶ τοῦ πατρὸς
[3, 86]	ἄνευ τοῦ Καίσαρος, ὑπέστρεφον ἄπρακτοι·	ὁ	δὲ Καῖσαρ οὐκέτι τοὺς λόγους
[3, 31]	τοῖς ὑπολοίποις τῶν δημάρχων ἀρκούμενον·	ὁ	δὲ Καῖσαρ, ὡς σαφῶς ἐπιβουλευόμενος
[3, 11]	τὰ τῶν θεμένων ὀνόματα ἐπιλαμβάνειν.	Ὁ	δὲ οὐκ ἐπέλαβεν, ἀλλὰ καὶ
[3, 83]	δ' ὅμως οὐ πολεμήσειν ἑκόντος.	Ὁ	δὲ στρατὸς ὁ τοῦ Λεπίδου
[3, 61]	καὶ δοῦναι τοῖς πρεσβεύουσι προσέταξαν.	Ὁ	δὲ τὴν γνώμην παραφέρων συνέγραφεν
[3, 48]	σφῶν αἰεὶ ὑπ' ἄρχουσι ταχθέντων.	Ὁ	δὲ τὴν μὲν τιμὴν ἐπῄνει,
[3, 92]	τῶν στρατιωτῶν ὡς εἰρηνικὴν ἀπεδέχοντο.	Ὁ	δὲ τὸν στρατόν, ἔνθαπερ ἦν,
[3, 92]	ἐν τῇ βουλῇ πρότερον εἰσηγήσατο.	Ὁ	δὲ τοσοῦτον ἀπεκρίνατο ἐπισκώπτων ὅτι
[3, 92]	πρέσβεις ἀπολιπόντες ἀνέστρεφον ὑπὸ αἰδοῦς.	Ὁ	δὲ τῷ στρατῷ μᾶλλον ἔτι
[3, 5]	ἐπίφθονον ἐς τὸ ἀρκοῦν ἐπαναγαγεῖν.	Ὁ	δὲ ὑπισχνεῖτο ποιήσειν, ὅταν σβέσῃ
[3, 53]	πάνυ κινδύνοις ἐχρήσαντο ὑπ' ἀνάγκης·	ὁ	δὲ φωνῆς ἢ γέλωτος ἦγεν
[3, 22]	κυροῦν, ὅσα τῷ Καίσαρι πέπρακται.	Ὁ	δὲ ὡμολόγει μὲν τὰ πρασσόμενα
[3, 49]	ἣν ὡς πολεμίῳ χρήσεται, μακροτέραν	ὁ	Δέκμος ἐκέλευεν ὁρίζειν ἑαυτῷ, μὴ
[3, 81]	μετὰ τοῦ οἰκείου στρατοῦ, καὶ	ὁ	Δέκμος ἐπέστελλε τῇ βουλῇ τὸν
[3, 2]	ἐπὶ τὰς ἡγεμονίας, Βροῦτος μὲν	ὁ	Δέκμος ἐς τὴν ὅμορον τῆς
[3, 73]	ἐν ἄστει δοκεῖ πυθόμενος τούτων	ὁ	Δέκμος ἔστη τε πρὸ τοῦ
[3, 37]	σφαγέων ἔλειπεν ἐν πλευραῖς, Βροῦτος	ὁ	Δέκμος, ἡγούμενος καὶ ὅδε χώρας
[3, 49]	δὲ αὐτὸν ἐδέχοντο. Καὶ δείσας	ὁ	Δέκμος, μὴ οὐδ' ἐσελθεῖν ἔς
[3, 53]	ἡμῖν καὶ ἐπὶ τῇ χώρᾳ	ὁ	Δέκμου στρατὸς ἐς τὰς καθ'
[3, 88]	ὕστερον, ὅ τε πρότερος καὶ	ὁ	δεύτερος, καὶ ἐκ τῆς νεότητος
[3, 51]	ἀναθέμενοι δὲ τὴν ψῆφον, ὡς	ὁ	δήμαρχος ἐκέλευεν, ἐψηφίσαντο ὅμως Δέκμον
[3, 41]	~Ὧδε δὲ αὐτῶν θορυβουμένων, Καννούτιος	ὁ	δήμαρχος, ἐχθρὸς ὢν Ἀντωνίῳ καὶ
[3, 53]	Ἀντώνιος ἡμᾶς ἤδη πολεμεῖ, καὶ	ὁ	δήμαρχος ἡμῶν ἔτι ἀγνοεῖ, μέχρι
[3, 53]	Τότε γὰρ αὐτόν, ὡς ἔοικεν,	ὁ	δήμαρχος ψηφιεῖται πολέμιον, ὅταν ἡμῶν
[3, 55]	γὰρ ἐκ τῶν πάλαι νόμων	ὁ	δῆμος αὐτοκράτωρ εἰρήνης πέρι καὶ
[3, 51]	δίκης οὐδ' ὅτι τὴν Κελτικὴν	ὁ	δῆμος αὐτῷ δεδώκει· ἀλλ' ὑπὲρ
[3, 55]	χώραν Δέκμῳ μὲν πιστεύειν, ὃν	ὁ	δῆμος ἐδίωξεν ἐπὶ τῷ φόνῳ,
[3, 63]	συγγράψαντι τὰς ἐντολὰς ὧδε ἀποκρίνεσθαι·	Ὁ	δῆμος ἔδωκέ μοι τὴν Κελτικὴν
[3, 55]	Ἀντωνίῳ δὲ ἀπιστεῖν, ὅ τι	ὁ	δῆμος ἔδωκεν. Οὐ γὰρ εὖ
[3, 15]	αὐτοῦ σοῦ δίκαιον ἐπιτάφιον εἰπόντος	ὁ	δῆμος ἐν ἀκριβεῖ Καίσαρος μνήμῃ
[3, 20]	τῶν ἡμετέρων αἰεὶ τοὺς δημοκόπους	ὁ	δῆμος ἐπὶ πλεῖστον ἐξάρας ἐς
[3, 55]	καὶ πολέμου σκοπεῖν. Ὧν μηδὲν	ὁ	δῆμος ἐπιστήσειε μηδὲ ἐπιμηνίσειεν ἡμῖν,
[3, 2]	Καίσαρος, ὑφ' ὧν δὴ μάλιστα	ὁ	δῆμος ἐρεθισθεὶς ὑπερεῖδε τῆς ἄρτι
[3, 95]	σύναρχοι, τὴν δ' οἰκίαν διήρπασεν	ὁ	δῆμος, ἡ δὲ βουλὴ κατεγίνωσκε
[3, 55]	μὲν ἡμεῖς Ἀντωνίῳ, ἔδωκε δὲ	ὁ	δῆμος νόμῳ, παρόντος αὐτοῦ Κικέρωνος,
[3, 31]	ὁ Καῖσαρ συνέπρασσεν Φλαμινίῳ· καὶ	ὁ	δῆμος οἰόμενος αὐτὸν ἐπιθυμοῦντα τῆς
[3, 23]	μόνον ἀρκούσης διὰ τὰς ἐπηρείας,	ὁ	δῆμος οὐκέτι παρὰ τοῦ πρώτου
[3, 30]	ἐκάλουν, ἀπὸ συνθήματος ἐληλυθυῖαν. Καὶ	ὁ	δημότης λεώς, ἀχθόμενος τῷ Ἀντωνίῳ,
[3, 92]	καὶ προσαγορευόντων· ἔθει δὲ καὶ	ὁ	δημότης λεὼς καὶ τὴν εὐταξίαν
[3, 26]	Σμύρναν ἐπανῆλθον. Καὶ τοὺς ὀλίγους	ὁ	Δολοβέλλας ἐνεδρεύσας τε καὶ περιλαβὼν
[3, 11]	ἐνέδρα. Ὡς δὲ αὐτῷ καὶ	ὁ	ἐνθάδε στρατὸς οἷα Καίσαρος υἱὸν
[3, 70]	Ἀντωνίου παιανίζοντες ἐπανῄεσαν· καὶ αὐτοῖς	ὁ	Ἵρτιος ἀσυντάκτοις οὖσιν ἐπιφαίνεται συντεταγμένος
[3, 28]	ἐς τὴν βουλὴν ἐπανοίσειν, χαλεπήνας	ὁ	Καῖσαρ, ἀνάφερε, εἶπεν, ἐγὼ δὲ
[3, 9]	τῇ Ἀπολλωνίᾳ ἀγγέλλεται περὶ ἑσπέραν	ὁ	Καῖσαρ ἀνῃρημένος ἐν τῷ βουλευτηρίῳ
[3, 27]	τὴν Κελτικήν, ᾧ τρόπῳ καὶ	ὁ	Καῖσαρ αὐτὴν πρότερον εἰλήφει καὶ
[3, 24]	ἐς Παρθυαίους ἐπιτετραμμένῳ, διότι καὶ	ὁ	Καῖσαρ αὐτοῖς ἐς Παρθυαίους ἔμελλε
[3, 96]	δὲ ἕτερα αὐτοῖς ἐπέμπετο. Καὶ	ὁ	Καῖσαρ αὐτοῖς συνήδετο γράφων, Ἀντωνίῳ
[3, 28]	Καίσαρος ἐν ταῖς αὑτοῦ δαπάναις,	ὁ	Καῖσαρ αὐτὸν ἐς τὸν Ἀντώνιον
[3, 14]	δὲ ἦν ἐς κήποις, οὓς	ὁ	Καῖσαρ αὐτῷ δεδώρητο Πομπηίου γενομένους.
[3, 48]	νικήσασιν ἐπηγγέλλετο πεντακισχιλίας. Ὧδε μὲν	ὁ	Καῖσαρ δαψιλείᾳ δωρεῶν τοὺς μισθοφόρους
[3, 24]	ἐλπίδας τὰς ἐν ταῖς θέαις	ὁ	Καῖσαρ διέχεεν, ἔγνωσαν εἰς Συρίαν
[3, 18]	τοῖς φονεῦσιν ὡς τυραννοκτόνοις, τύραννος	ὁ	Καῖσαρ ἐγίγνετο, ᾧ μήτε δόξης
[3, 14]	περὶ ὧν ἦσαν ἐν χρείᾳ,	ὁ	Καῖσαρ εἶπεν· ~Ἐγὼ δέ, πάτερ
[3, 22]	ἐδικάζετο, πανταχοῦ τὰ πολλὰ ὁμοίως	ὁ	Καῖσαρ εἰς χάριν Ἀντωνίου ἡττᾶτο,
[3, 27]	Ἀλβῖνος, εἰδὼς μέν, ὅτι καὶ	ὁ	Καῖσαρ ἐκ τῆσδε τῆς Κελτικῆς
[3, 64]	ἀμφὶ τὸν Κάσσιον ἐξελάμπρυνον, καὶ	ὁ	Καῖσαρ ἕκαστα μαθὼν ἠπόρητο, τὴν
[3, 52]	ἐφ' ἡμῖν ὁρμητήριον, ὅτι καὶ	ὁ	Καῖσαρ ἐκεῖθεν ὁρμώμενος ἐδυνάστευσεν ἡμῶν.
[3, 38]	ὑμετέραις ἀνδραγαθίαις, μεθ' ὧν καὶ	ὁ	Καῖσαρ ἐκράτει, ἀμυνοῦμεν αὐτῷ, τῷ
[3, 95]	καί τισιν οὐδ' ἐπιδημήσασιν, ὅτε	ὁ	Καῖσαρ ἐκτείνετο. Πᾶσι δ' ὁρισθείσης
[3, 80]	ἦν· ἐν δὲ τῇ Ἰταλίᾳ	ὁ	Καῖσαρ ἐν ὕβρει θέμενος ἀντὶ
[3, 81]	ἀρκέσειν. ~Ἀντωνίῳ μὲν δὴ τάδε	ὁ	Καῖσαρ ἐνεσήμαινε, Λεπίδῳ δὲ καὶ
[3, 14]	φανερᾷ θρασύτητί πω χρῆσθαι. Καὶ	ὁ	Καῖσαρ ἐπαινέσας καὶ πράξειν ὑποσχόμενος
[3, 12]	εἴ τις ἡγοῖτο, ἀμυνεῖν. Οὓς	ὁ	Καῖσαρ ἐπαινῶν καὶ ἀνατιθέμενος ἐν
[3, 96]	οὐδαμοῦ ἔτι φανῆναι. ~Τοσάδε πράξας	ὁ	Καῖσαρ ἐπενόει μὲν τὰς ἐς
[3, 44]	ἐτρέποντο. ~Ταῦτα δ' ὁρῶντες οὓς	ὁ	Καῖσαρ ἐπὶ διαφθορᾷ τῶνδε προπεπόμφει,
[3, 51]	ἀπὸ Ἀντωνίου μεταστᾶσιν, ὅσον αὐτοῖς	ὁ	Καῖσαρ ἐπὶ τῇ νίκῃ δώσειν
[3, 94]	καὶ διὰ τόδ' ἴσως μάλιστα	ὁ	Καῖσαρ ἐπὶ τῇ προτέρᾳ θέσει,
[3, 76]	παρεδίδου, Ἵρτιον δὲ καὶ Πάνσαν	ὁ	Καῖσαρ ἐπιφανῶς ἔθαπτε καὶ ἐς
[3, 28]	Κριτώνιος ἀγορανομῶν ἔμελλε τελέσειν· καὶ	ὁ	Καῖσαρ ἐς τὰς θέας τῷ
[3, 9]	ἐξ οὗ τήνδε τὴν τιμὴν	ὁ	Καῖσαρ ἐς τοὺς φίλους περιφέρων
[3, 21]	ἔρριψε. ~Τούτων τοῖς πολλοῖς δυσχεράνας	ὁ	Καῖσαρ ἐς ὕβριν εἰρημένοις ἀπεχώρει,
[3, 71]	Καὶ αὐτοῦ τό τε σῶμα	ὁ	Καῖσαρ ἐσδραμὼν ἀνείλετο καὶ τοῦ
[3, 28]	θέαις ἔτι παραλογώτερον, ἃς αὐτὸς	ὁ	Καῖσαρ ἐτέλει, ἀνακειμένας ἐκ τοῦ
[3, 34]	τυραννοκτόνοις ἐψηφίζετο. Καὶ εἰ τύραννος	ὁ	Καῖσαρ ἐφάνη, ἡμῖν ὑπῆρχεν ἀπολέσθαι
[3, 88]	Ὧδε δὲ αὐτοὺς ὁρμῆς ἔχοντας	ὁ	Καῖσαρ ἰδὼν ἦγεν εὐθὺς ἀπὸ
[3, 81]	τῶν πατρίδων ἀπολαύειν. Τάδε μὲν	ὁ	Καῖσαρ Λεπίδῳ τε ἐπέστελλε καὶ
[3, 28]	πρότερον ὑβρίζοντα ἀχαρίστως. Αὐτός τε	ὁ	Καῖσαρ μετὰ πλήθους οἷα φρουρᾶς
[3, 40]	ἐξῄει διὰ τάδε. Δείσας δὲ	ὁ	Καῖσαρ, μὴ μετὰ τῆς στρατιᾶς
[3, 51]	Καίσαρι ἐς αὐτὸν προκατεχρῶντο· καὶ	ὁ	Καῖσαρ οὐκ ἀγνοῶν ᾑρεῖτο καὶ
[3, 82]	καὶ Πάνσα· μετῄει δὲ καὶ	ὁ	Καῖσαρ, οὐκ ἐς τὴν βουλὴν
[3, 88]	πεπόμφει, δείσας ἐπὶ τοῖς μισθοφόροις	ὁ	Καῖσαρ προύπεμπε κρύφα τοὺς ἐκφοβήσοντας·
[3, 18]	αὐτὸν ὧδε ἠμείψατο· Εἰ μὲν	ὁ	Καῖσάρ σοι μετὰ κλήρου καὶ
[3, 31]	ἐς τὴν ἀντ' αὐτοῦ χειροτονίαν	ὁ	Καῖσαρ συνέπρασσεν Φλαμινίῳ· καὶ ὁ
[3, 5]	πάντα οἱ πειθόμενον, διότι καὶ	ὁ	Καῖσαρ τὰ τοιάδε αἰτήματα ἐς
[3, 54]	δήμῳ καὶ τόδε κατηγορήσαντος, ὅτι	ὁ	Καῖσαρ τὰ χρήματα διεφόρησε καὶ
[3, 83]	σφαγέων ἐνέστησαν, δεδιότες μὴ αὐτοὺς	ὁ	Καῖσαρ τίσαιτο ὑπατεύων· ὑπερθέσεων δὲ
[3, 39]	ὁρῶντες, οἷα καθ' ἑκάστην ἡμέραν	ὁ	Καίσαρ ὑβριζόμενός τε καὶ ζημιούμενος
[3, 72]	ἐδεδοίκει, μὴ ἐς τὴν Μουτίνην	ὁ	Καῖσαρ, ὥσπερ ἐχθὲς ἐπιχειρήσας, ἐσδράμοι
[3, 67]	μὲν ὁ Πάνσας, τῇ δὲ	ὁ	Καρσουλήιος. Δύο δὲ τῶν ἑλῶν
[3, 2]	μέλλον ἔτος ἡγεμονεύειν, Συρίας μὲν	ὁ	Κάσσιος καὶ Μακεδονίας ὁ Βροῦτος,
[3, 78]	Καίσαρος Κλεοπάτρᾳ καταλελειμμένων. Καὶ αὐτὸν	ὁ	Κάσσιος οὐδὲν προπεπυσμένον ἐν τῇ
[3, 6]	ἦν, ὁ δὲ Βροῦτος καὶ	ὁ	Κάσσιος, οὔτε τινὸς παρὰ τοῦ
[3, 78]	~Ὡς δὲ ὑπὸ τούτων ἐπολιορκοῦντο,	ὁ	Κάσσιος σὺν ἐπείξει καταλαβὼν τά
[3, 51]	αἰφνιδίου γενομένης ἐκάμπτοντο. Δείσας δ'	ὁ	Κικέρων ἐβουληγόρησεν ὧδε. ~Ἃ μὲν
[3, 66]	Ῥώμῃ τῶν ὑπάτων οὐ παρόντων	ὁ	Κικέρων ἦγεν ὑπὸ δημοκοπίας· καὶ
[3, 56]	πρὸς ὑμᾶς, ἀλλ' ἐς Καίσαρα,	ὁ	Κικέρων ὅμως ἐπῄνεσε καὶ ἐκ
[3, 61]	τε καὶ ψευδῶς τὰς ἐντολὰς	ὁ	Κικέρων συνέγραφεν, οὐδεμιᾶς ἔχθρας τοσῆσδε
[3, 66]	οἱ πλείους μετὰ δυσελπιστίας, καὶ	ὁ	Κικέρων τῆς πόλεως ἀπεδίδρασκε. Καὶ
[3, 77]	Βιθυνίας καὶ ἀφίκετο αὐτῷ βοηθῶν	ὁ	Κρίσπος τέλεσιν ἄλλοις τρισίν. ~Ὡς
[3, 50]	Ἔστι δὲ ἐν τοῖς ἄρχουσιν	ὁ	κωλύων ἀεὶ δυνατώτερος. ~Οἱ μὲν
[3, 84]	προδοσίας ἢ τῆς πίστεως. Καὶ	ὁ	Λέπιδος ἐς τρία διελών, ἐκέλευε
[3, 83]	ποταμὸν ἦλθεν, ἔνθα ἐστρατοπεδευμένος ἦν	ὁ	Λέπιδος, καὶ οὔτε χάρακα περιεβάλετο
[3, 2]	Βιβυνίαν· Κάσσιος δὲ καὶ Βροῦτος	ὁ	Μᾶρκος, ὧν δὴ καὶ μάλιστα
[3, 32]	πλῆθος διαρριπτεῖν ἀφανῶς βιβλία. ~Καὶ	ὁ	μὲν ἀμφὶ ταῦτα ἦν· οἱ
[3, 40]	καὶ σφᾶς ἐπικουρήσειν, ἂν δύνωνται,	ὁ	μὲν Ἀντώνιος ἐς τὸ Βρεντέσιον
[3, 46]	Καίσαρος ἐκκλησίαν τὸν Ἀντώνιον ἐβλασφήμουν.	Ὁ	μὲν δὴ λαμπρῶς οὕτως ἐς
[3, 84]	καὶ ἔλεον ἐς ἀτυχοῦντας πολίτας.	Ὁ	μὲν δὴ Λέπιδος, ὡς εἶχεν,
[3, 31]	τὸν δῆμον τῆς προγραφῆς γενομένης,	ὁ	μὲν δῆμος διώργιστο καὶ φιλονικήσειν
[3, 41]	Ἄρεως ἱερῷ. Ὡς δὲ εἰσῆλθον,	ὁ	μὲν εἰς τὸν νεὼν τῶν
[3, 28]	τὸν Ἰόνιον περᾶν αὐτίκα. ~Καὶ	ὁ	μὲν ἔμελλε ποιήσειν, ὡς προσετέτακτο·
[3, 25]	δυνάμεως εἶναι στρατηγὸς αὐτοκράτωρ. Καὶ	ὁ	μὲν ἔχων, ἃ ἐβούλετο, Γάιον
[3, 20]	ὥσπερ ἐν θαλάσσῃ κῦμα κινούμενον·	ὁ	μὲν ἦλθεν, ὁ δ' ἀπῆλθεν.
[3, 7]	παρὰ τοῦ δήμου νόμῳ. Καὶ	ὁ	μὲν ἡσθεὶς αὐτίκα προυτίθει τὸν
[3, 65]	τοῦ στρατοῦ τὸ ἀξιολογώτατον. Καὶ	ὁ	μὲν Καῖσαρ ἅπαντα συνεχώρει, μερισάμενοι
[3, 14]	ἀμφὶ τὰς θύρας πλείονος γενομένης	ὁ	μὲν Καῖσαρ καὶ τάδε ἐς
[3, 84]	καὶ παρασκευὴν ἀξιόλογον. Καὶ τοῖσδε	ὁ	μὲν Λέπιδος ἐπωνομάζετο ἔτι, ὁ
[3, 54]	ἠνέσχοντο. Καὶ ἔλεγεν ὁ Πείσων·	Ὁ	μὲν νόμος, ὦ βουλή, δικαιοῖ
[3, 44]	καὶ ἐς πάντα εὐπειθεῖς ὑπάρχειν.	Ὁ	μὲν οὕτως εἶπεν, οὐδέν τι
[3, 65]	θεοὶ παρέχωσιν εὐπραγεῖν, ἀποδώσοντα ἀθρόως.	Ὁ	μέν οὑτωσὶ τὸν στρατὸν οἰκειούμενος
[3, 4]	κατὰ τοῦ κρημνοῦ κατερρίφησαν. ~Καὶ	ὁ	μὲν τάραχος ἐπέπαυτο, μῖσος δὲ
[3, 44]	ὠμὸν οὔτε μικρολόγον Ἀντώνιον. Ἀλλ'	ὁ	μὲν φθόνος οἰχέσθω, κεκορεσμένος, ἔφη,
[3, 77]	τοῦ Καίσαρος, ἐγκρατῶς ἀπεμάχοντο, ἕως	ὁ	Μοῦρκος ἐπεκαλεῖτο Μάρκιον Κρίσπον ἡγούμενον
[3, 33]	ἐμοῖς ἐπιβούλοις, ὡς οἴεται Καῖσαρ	ὁ	νέος; Πόθεν οὖν αὐτοῖς ἀμνηστία
[3, 44]	ὀλίγοις ἀντὶ πλεόνων ὧν ἐκόλαζεν	ὁ	νόμος, αὐτοὺς δὲ εἰδέναι σαφῶς
[3, 30]	δημάρχων ὑπ' Ἀντωνίου καὶ κατασιωπώντων	ὁ	νόμος ἐκυροῦτο, καὶ ὁ στρατὸς
[3, 57]	~Τίνα ἔκτεινεν ὡς τύραννος ἄκριτον	ὁ	νῦν κινδυνεύων ἀκρίτως; Τίνα δ'
[3, 26]	στρατιὰ δὲ σὺν ὀργῇ καὶ	ὁ	οἰκετικὸς ἄλλος ὅμιλος αὐτῆς, ἐπεὶ
[3, 66]	Κικέρων τῆς πόλεως ἀπεδίδρασκε. Καὶ	ὁ	Οὐεντίδιος μαθων ἐς τὸν Ἀντώνιον
[3, 67]	καὶ αὐτοῖς ἐπεστάτουν τῇ μὲν	ὁ	Πάνσας, τῇ δὲ ὁ Καρσουλήιος.
[3, 10]	θαρρεῖν πω μεμνημένον, οἷα Καῖσαρ	ὁ	παντὸς ἐχθροῦ κρατήσας ὑπὸ τῶν
[3, 4]	τῆς θαλάσσης, καθὼς ἦν καὶ	ὁ	πατὴρ αὐτοῦ, καὶ ταῖς Ῥωμαίων
[3, 17]	τε ἐς τὴν διανομήν, ἣν	ὁ	πατὴρ ἐκέλευσε τῷ δήμῳ δοθῆναι,
[3, 88]	Ἰταλίαν, ὅν τινα αὐτοῦ καὶ	ὁ	πατὴρ ὁμοίως ἐπὶ τῷ πολιτικῷ
[3, 28]	περ αὐτῇ καὶ τὸν νεὼν	ὁ	πατὴρ τὸν ἐν ἀγορᾷ ἅμα
[3, 61]	τοῖς κοινοῖς γενέσθαι. ~Ὧδε μὲν	ὁ	Πείσων ἀπελογεῖτο καὶ ὠνείδιζεν ὁμοῦ
[3, 54]	τοῦ Κικέρωνος ἠνέσχοντο. Καὶ ἔλεγεν	ὁ	Πείσων· Ὁ μὲν νόμος, ὦ
[3, 30]	ἐς φιλίαν. Ὅ τε νόμος	ὁ	περὶ τῆς Κελτικῆς προυγράφετο αὐτίκα,
[3, 97]	μὲν Ἀσίνιος ἔπραξε διαλλαγάς, καὶ	ὁ	Πλάγκος σὺν τρισὶ τέλεσι μεθίστατο
[3, 45]	καὶ γὰρ ἤδη σαφὴς ἦν	ὁ	πόλεμος, Δέκμου τὴν Κελτικὴν οὐ
[3, 44]	τῇ δωρεᾷ τοῦ μὴ δοκεῖν	ὁ	στρατηγὸς ἡσσῆσθαι τοῦ στρατοῦ. Οἱ
[3, 53]	πολέμῳ λιπόντας, ἐφ' ὧν μόνων	ὁ	στρατιωτικὸς νόμος τὴν οὕτως ὠμὴν
[3, 30]	κατασιωπώντων ὁ νόμος ἐκυροῦτο, καὶ	ὁ	στρατὸς Ἀντωνίῳ μετ' αἰτίας εὐπρεποῦς
[3, 36]	βιάζονται. Οὕτω μὲν δὴ καὶ	ὁ	στρατὸς ἐς Δολοβέλλαν μετενήνεκτο ἀπὸ
[3, 42]	τὴν ἐκκλησίαν διαλύσαντος ἐπὶ τῷδε,	ὁ	στρατὸς ἡγούμενος ἐς τὸ ἐναντίον
[3, 46]	ἡ τῆς Κελτικῆς ἀρχή. Καὶ	ὁ	στρατὸς ἦν αὐτῷ, χωρίς γε
[3, 48]	πάντα ἀνετίθεντο. ~Τῷ Καίσαρι δ'	ὁ	στρατὸς πελέκεάς τε καὶ ῥαβδοφόρους
[3, 88]	ὑπὲρ τὸ στρατιώταις πρέπον. Καὶ	ὁ	στρατὸς πυθόμενος ἔτι μᾶλλον ὠργίζοντο
[3, 35]	ἐνόπλους τοσούσδε ἄνοπλοι καθιστώμεθα. Καὶ	ὁ	σύναρχος ὕποπτος ἦν, ἐμοί τε
[3, 76]	ἐγχειρίσας ἀπέθανε. Καὶ τούσδε μὲν	ὁ	ταμίας, καθὰ προσέτασσεν ἡ βουλή,
[3, 76]	πρὸ τοῦ δέοντος ἐξανίστησί σε,	ὁ	ταμίας παραλήψεται Τορκουᾶτος. Ταῦτα εἰπὼν
[3, 69]	τὸ χαράκωμα, ὅπερ αὐτοῖς ἐξείργαστο	ὁ	ταμίας Τορκουᾶτος συνεστώσης ἔτι τῆς
[3, 9]	Ῥώμῃ τοιάδε ἦν· Ὀκτάουιος δὲ	ὁ	τῆς ἀδελφῆς τοῦ Καίσαρος θυγατριδοῦς
[3, 26]	καὶ στρατιὰν συνέλεγον, καὶ Τρεβώνιος	ὁ	τῆς Ἀσίας ἡγούμενος τὰς πόλεις
[3, 83]	πολεμήσειν ἑκόντος. Ὁ δὲ στρατὸς	ὁ	τοῦ Λεπίδου τό τε ἀξίωμα
[3, 26]	τοῖς τείχεσι καὶ οὐδὲν ἀνύοντος,	ὁ	Τρεβώνιος αὐτὸν ἔφη δέξεσθαι Ἐφέσῳ
[3, 26]	ἐπὶ τοῦ στρατηγικοῦ βήματος, ἔνθα	ὁ	Τρεβώνιος ἐχρημάτιζε, προτεθῆναι· ἡ στρατιὰ
[3, 26]	αὐτῆς, ἐπεὶ τοῦ φόνου Καίσαρος	ὁ	Τρεβώνιος μετεσχήκει καὶ κτεινομένου τὸν
[3, 43]	στρατοῖς αἰεὶ καθ' ἕνα ἄνδρα	ὁ	τρόπος) διεκλήρωσε τῷ στρατιωτικῷ νόμῳ
[3, 94]	φατρίας. Ἐπινομώτατος δ' ἐστὶ Ῥωμαίοις	ὁ	τρόπος οὗτος ἐπὶ τῶν ἀπατόρων·
[3, 50]	ἐτήσιον ἀρχήν. Λεύκιος δὲ Πείσων,	ὁ	τῷ Ἀντωνίῳ τὴν ἀποδημίαν ἐπιτροπεύων,
[3, 73]	~Δέκμῳ δὲ ἀπαλλαγέντι τῆς πολιορκίας	ὁ	φόβος ἐς τὸν Καίσαρα ἐνηλλάσσετο·
[3, 89]	ἐνθυμηθεῖεν Καίσαρι συναλλαγήσεσθαι, πάμπαν ἤκμαζεν	ὁ	φόβος. Κικέρων τε, ὃς τέως
[3, 6]	ὅσης δύναιντο γῆς, μέχρις αὐτοὺς	ὁ	χρόνος τῶν ἐθνῶν τῆς στρατηγίας
[3, 2]	εὔνοιαν ἑαυτοῦ μετέβαλεν. Ἀμάτιος ἦν	ὁ	Ψευδομάριος· Μαρίου γὰρ ὑπεκρίνετο υἱωνὸς
[3, 67]	τὸ ἕλος ἑκατέρωθεν ὂν περισκεπτομένων,	ὅ	τε δόναξ διακινούμενος ὑπωπτεύετο, καὶ
[3, 85]	καὶ δεδιυῖα, μὴ συνθοῖντο ἀλλήλοις	ὅ	τε Καῖσαρ καὶ ὁ Ἀντώνιος,
[3, 4]	δημοκρατικώτερος, ὅθεν οὐδὲ περιποθητότερος ἦν.	Ὅ	τε Κάσσιος καὶ ὁ Βροῦτος,
[3, 39]	ἐπιβουλὴν μεταφέρωι ἐς τὸ σῶμα.	Ὅ	τε λόγος ἐκδραμὼν αὐτίκα θόρυβον
[3, 81]	λιμοῦ καὶ τὰς γαστέρας κατερρήγνυντο,	ὅ	τε νεοστράτευτος ἀγύμναστος ἔτι ἦν.
[3, 30]	ἀλλήλοις καὶ συνέβαινον ἐς φιλίαν.	Ὅ	τε νόμος ὁ περὶ τῆς
[3, 68]	καὶ στόνοι μόνον ἀντὶ βοῆς·	ὅ	τε πίπτων εὐθὺς ὑπεξεφέρετο, καὶ
[3, 88]	ὢν ἔτι καὶ Σκιπίων ὕστερον,	ὅ	τε πρότερος καὶ ὁ δεύτερος,
[3, 87]	Κἀγὼ μὲν ἐκδέξομαι τὸ τέλος,	ὅ	τι ἂν ἐπιγίγνηταί μοι ικαλὸν
[3, 59]	τελῶν ἡμῖν ὑπαρχόντων ψηφιζοίμεθα ἄν,	ὅ	τι δοκιμάζοιμεν, ἐγκρατῶς, ἐς οὐδενὸς
[3, 55]	τῷ φόνῳ, Ἀντωνίῳ δὲ ἀπιστεῖν,	ὅ	τι ὁ δῆμος ἔδωκεν. Οὐ
[3, 63]	τὴν ἕω, πάντας ὑπακούειν ἐς	ὅ	τι προστάσσοι Κάσσιος ἢ Βροῦτος.
[3, 82]	Οἱ μὲν δὴ δέκα προύγραφον,	ὅ	τι τις λάβοι παρὰ τὴν
[3, 47]	τὸν Καίσαρα, ἔφασαν ὀλίγον ὕστερον	ὅ	τι χρὴ ποιεῖν αὐτοὺς ψηφιεῖσθαι,
[3, 85]	Ἑλλάδα ἐξιόντας, ἀμύνειν αὑτοῖς ἐς	ὃ	δύναιντο, μετεκάλει δὲ ἐκ Λιβύης
[3, 18]	ἐπώμοσαν μηδ' ἄλλων ἔτι ἀνέξεσθαι,	ὃ	καὶ τῷ πατρί σου μάλιστα
[3, 91]	ἱππέες χίλιοι καὶ τέλος ἕτερον,	ὃ	Πάνσας αὐτοῖς ὑπολελοίπει, πάντες οἵδε
[3, 17]	μοι τὸ χρυσίον τὸ ἐπίσημον,	ὃ	συνηθροίκει μὲν ἐς τοὺς πολέμους
[3, 69]	ἐπ' ἴσης ἑκάτεροι, μέχρι Πάνσας	ὀβελῷ	τὴν λαγόνα τρωθεὶς ἐς Βονωνίαν
[3, 98]	καὶ Μινούκιος Βάσιλος, σφαγεὺς καὶ	ὅδε	Καίσαρος, ὑπὸ τῶν θεραπόντων ἀνῃρέθη,
[3, 95]	θανάτῳ μετὰ τῶν ἄλλων καὶ	ὅδε	προυγράφη. Ἔδοξε δὲ ταῖσδε ταῖς
[3, 26]	τε καὶ συνέτριψαν. Καὶ πρῶτος	ὅδε	τῶν φονέων δίκην τήνδε ἐδεδώκει.
[3, 37]	Βροῦτος ὁ Δέκμος, ἡγούμενος καὶ	ὅδε	χώρας ἐπικαίρου καὶ στρατοῦ πολλοῦ·
[3, 44]	προύπεμπεν ἀνὰ μέρος τὴν παραθαλάσσιον	ὁδεύειν	ἐπὶ Ἀριμίνου. ~Αὐτὸς δ' ἐπιλεξάμενος
[3, 45]	τὸ καλούμενον Ἄρειον κατὰ τὴν	ὁδὸν	ἐς Καίσαρα μετατεθεῖσθαι. Καὶ αὐτῷ
[3, 67]	ἄλλαις τάξεσιν ἐς τὴν χειροποίητον	ὁδὸν	ἐσβαλόντων, ἔτι καθαρευουσαν πολεμίων, καὶ
[3, 97]	Καῖσαρ ὥδευε ταύτῃ, ἄλλην μακροτέραν	ὁδὸν	καὶ δύσπορον ἐπενόει, τόν τε
[3, 84]	τε αὐτῷ τέλη κατὰ τὴν	ὁδὸν	προσγεγένητο τὰ Οὐεντιδίου, καὶ Λέπιδος
[3, 10]	τοῦ Βρεντεσίου πόλιν, ἐκτὸς οὖσαν	ὁδοῦ,	ᾗ ὄνομα Λουπίαι. Ἐνταῦθα οὖν
[3, 92]	τότε ὑπήντων δι' ὅλης τῆς	ὁδοῦ	κατὰ μέρη καὶ προσηγόρευον, οὐδὲν
[3, 66]	ἄριστα ἐν τῷ ἕλει, τῆς	ὁδοῦ,	χειροποιήτου καὶ στενῆς οὔσης, ἑκατέρωθεν
[3, 79]	ἐνέδρας ἀπιέναι. Κατὰ δὲ ἄλλας	ὁδοὺς	περιελθὼν αὖθις ἐν ἀποκρήμνοις κατέστησε
[3, 35]	παλιλλογῶν, ἐκπαθῶς ἐν μέσῳ καὶ	ὀδυρόμενος	μὲν ὡς ἀνῃρημένον, κατακαλῶν δ'
[3, 97]	τὰ ἀγριώτερα τῶν βαρβάρων ὑπερελθεῖν·	ὅθεν	αὐτὸν ὑπό τε τῆς ἀπορίας
[3, 46]	οὕτως ἐς τὸ Ἀρίμινον προεπέμπετο,	ὅθεν	ἐστὶν ἡ τῆς Κελτικῆς ἀρχή.
[3, 4]	αὐτοῖς ἐδόκει Μάγνου γενέσθαι δημοκρατικώτερος,	ὅθεν	οὐδὲ περιποθητότερος ἦν. Ὅ τε
[3, 3]	ἔφη καὶ τὸ ἐργαστήριον, ἔνθα	οἱ	ἀνδριάντες ἀνεσκευάζοντο, δείξειν, εὐθὺς εἵποντο
[3, 76]	τὴν βουλὴν ἀμέτρως, ὅτι καὶ	οἱ	ἄρχοντες αὐτῶν φύλακες ἡμῖν ἐπέμφθησαν
[3, 61]	ἐκράτησε τῆς Κελτικῆς αὐτὸν ἄρχειν·	οἱ	γὰρ τῶν σφαγέων φίλοι τε
[3, 94]	τῇ προτέρᾳ θέσει, κατὰ διαθήκας	οἱ	γενομένῃ, καὶ τῆσδε ἐδεήθη. ~Νόμῳ
[3, 25]	μὴ τῆς στρατιᾶς ποι μετελθούσης	οἱ	Γέται τὴν Μακεδονίαν ἐπιδράμοιεν. ~Ὧδε
[3, 5]	ἡγεμονικούς τε καὶ ἐμπειροπολέμους καί	οἱ	γνωρίμους ἐκ τῆς στρατείας τῆς
[3, 94]	ὕπατος ἐσῄει, καὶ ἔθυε, δώδεκά	οἱ	γυπῶν φανέντων, ὅσους φασὶ καὶ
[3, 92]	αὐτῶν, Κορνοῦτος μὲν ἑαυτὸν ἔκτεινεν,	οἱ	δ' ἄλλοι σπονδῶν καὶ πίστεων
[3, 67]	αἰφνίδιον ἐπεφαίνετο ἐκ τοῦ μετώπου.	Οἱ	δ' Ἄρειοι περιειλημμένοι τε πάντοθεν
[3, 86]	δώσειν· ἐδίδασκέ τε πέμποντας αἰτεῖν.	Οἱ	δ' ἔπεμπον τοὺς λοχαγούς. Καὶ
[3, 62]	τὸν Δολοβέλλαν ἔκρινεν εἶναι πολέμιον.	~Οἱ	δ' ἐς τὸν Ἀντώνιον ἀπεσταλμένοι
[3, 40]	προσιέναι, οἱ μὲν διπλασίως ἐδεδοίκεσαν,	οἱ	δ' ὡς χρησόμενοι κατ' Ἀντωνίου
[3, 84]	ἐξορμᾶν ἐς φρουρὰν ταμιείων πλησιαζόντων.	Οἱ	δὲ ἀμφὶ τὴν ἐσχάτην φυλακήν,
[3, 66]	ἄλλο συλλογίσας ἐφήδρευε τοῖς ἐσομένοις.	Οἱ	δὲ ἀμφὶ τὸν Καίσαρα, τοῦ
[3, 96]	Δέκμου ὑπισχνεῖτο ἥξειν, εἰ δέοιτο.	Οἱ	δὲ ἀντεφιλοφρονοῦντο μὲν αὐτὸν ἄφνω
[3, 69]	γένους ἐς τοσοῦτον ἀρετῇ διαφέρει.	Οἱ	δὲ Ἄρειοι οὐκ ἐσῆλθον μὲν
[3, 89]	οἱ δὲ οὐδὲ ἑνδέκατον ἐπιγράψαντες·	οἱ	δὲ αὐτὰ τὰ ἆθλα, οὔτε
[3, 39]	δὲ ταῦτα ἐπὶ τοὺς ἐχθρούς.	Οἱ	δὲ αὐτὰ τὸν Ἀντώνιον ἡγοῦντο
[3, 84]	ἠσπάζετο καὶ ἐξελογεῖτο τῆς ἀνάγκης.	Οἱ	δὲ αὐτὸν καὶ προσπεσεῖν Ἀντωνίῳ
[3, 40]	χρησόμενοι κατ' Ἀντωνίου Καίσαρι ἠσμένιζον·	οἱ	δὲ αὐτῶν τὰς ἐν τῷ
[3, 43]	παροῦσιν ἑκάστῳ δοθήσεσθαι δραχμὰς ἑκατόν.	Οἱ	δὲ ἐγέλασαν τῆς σμικρολογίας καὶ
[3, 44]	ὁ στρατηγὸς ἡσσῆσθαι τοῦ στρατοῦ.	Οἱ	δὲ ἐλάμβανον, εἴτε μεταγνόντες εἴτε
[3, 3]	ἕτεροι ἐκρεμάσθησαν, ὅσοι θεράποντες ἦσαν,	οἱ	δὲ ἐλεύθεροι κατὰ τοῦ κρημνοῦ
[3, 40]	σώματος φυλακήν, ὑφ' ἑνὶ σημείῳ.	Οἱ	δὲ ἐν ἄστει τὸν Ἀντώνιον
[3, 11]	οἱ μὲν ἐκ φιλίας Καίσαρος,	οἱ	δὲ ἐξελεύθεροι καὶ θεράποντες αὐτοῦ,
[3, 30]	οἱ ταξίαρχοι ἀσπασάμενοι συνῆγον ἀμφοτέρους.	Οἱ	δὲ ἐπεμέμφοντο ἀλλήλοις καὶ συνέβαινον
[3, 25]	δόγμα φέροντα τῷ στρατῷ διεπέμπετο·	οἱ	δὲ ἐπισκέπται τῆς φήμης ἐπανελθόντες
[3, 11]	χρήματα φέροντες ἐς τὴν Μακεδονίαν,	οἱ	δὲ ἕτερα χρήματα καὶ φόρους
[3, 66]	ἐσφορὰς τοῖς Ἀντωνίου φίλοις ἐπετίθει.	Οἱ	δὲ ἑτοίμως ἐσέφερον ἐκλυόμενοι τὴν
[3, 71]	τῇ Μουτίνῃ ἐξῆγε δύο τέλη·	οἱ	δὲ ἡσθέντες ἐπέστρεφον καὶ ἐμάχοντο.
[3, 70]	καὶ ἀνδρῶν ἡμιθνήτων καὶ τετρωμένων·	οἱ	δὲ καὶ ἐρρωμένοι σφῶν ὑπὸ
[3, 42]	ἢ τῶν ἰδίων ὅπλων ἀνέξεσθαι·	οἱ	δὲ καὶ τὸ ἀληθὲς ὑπέφαινον.
[3, 21]	πρότερος ἅψαιτο τῆς Καίσαρος δυναστείας.	Οἱ	δὲ καὶ τοῖς τότε γιγνομένοις
[3, 92]	φυλακὴν ἔχων ἀμφ' αὑτὸν ἱκανήν.	Οἱ	δὲ καὶ τότε ὑπήντων δι'
[3, 42]	ιδιαφέρονται γὰρ περὶ τοῦ ἀριθμοῦ.	Οἱ	δὲ λοιποὶ τότε μὲν ἐξῄεσαν,
[3, 30]	τὴν λοχῖτιν ἐνόμιζεν ἐκκλησίαν συλλεγήσεσθαι,	οἱ	δὲ νυκτὸς ἔτι τὴν ἀγορὰν
[3, 53]	εὖ πράξασι δωρεὰς χθὲς ἐψηφίσασθε·	οἱ	δὲ οὐ δυνηθέντες ἀποδρᾶναι δεδιότες
[3, 89]	φθόνου τῆς διανεμήσεως τῶν χρημάτων,	οἱ	δὲ οὐδὲ ἑνδέκατον ἐπιγράψαντες· οἱ
[3, 43]	σφᾶς ὧδε καταπλήξειν δι' ὀλίγου.	Οἱ	δὲ οὐκ ἐς φόβον μᾶλλον
[3, 96]	συναλλαγῆναι Λεπίδῳ τε καὶ Ἀντωνίῳ.	Οἱ	δὲ προεώρων μὲν ὅτι μὴ
[3, 70]	συντεταγμένος ὁλοκλήρῳ τέλει καὶ ἀπαθεῖ.	Οἱ	δὲ συνετάχθησαν μὲν αὖθις ὑπ'
[3, 91]	καὶ τὰ χρήματα ἐσώρευσαν, ἐφρούρουν,	οἱ	δὲ τὴν τοῦ ποταμοῦ γέφυραν,
[3, 89]	τὴν ἐπὶ τὸν Ἀντώνιον ὑβριστικῶς,	οἱ	δὲ τῆς ἐς τὸν θρίαμβον
[3, 3]	κατὰ Βροῦτον καὶ Κάσσιον ἔσεσθαι.	Οἱ	δὲ τοῦ Ἀματίου στασιῶται καὶ
[3, 89]	θρίαμβον ὑπεροψίας, οὐκ ἄδικον ὄντα,	οἱ	δὲ τοῦ φθόνου τῆς διανεμήσεως
[3, 12]	πάντῃ πρὸς αὐτὸν ἦν ὁμαλά·	οἱ	δὲ τῷ Καίσαρι στρατευσάμενοί τε
[3, 51]	μελαίνῃ στολῇ παρὰ θύραις ἐκβοῶντες.	Οἱ	δὲ ὑπό τε τῆς φωνῆς
[3, 69]	αἰσχρῶς, ἀλλὰ κατ' ὀλίγον ἐνδιδόντων,	οἱ	δὲ ὑπὸ τῷ Πάνσᾳ τὸν
[3, 79]	πάλιν οὐκ ἐπεχείρησεν, ἀλλ' ἠσπάσατο.	Οἱ	δέ, ὡς πολιτῶν τε περιφειδόμενον
[3, 24]	Ἀντώνιος ἡγούμενος ἐς τὰ μέλλοντά	οἱ	δεήσειν δυνάμεως, τὴν ἐν Μακεδονίᾳ
[3, 73]	καὶ τὴν χάριν, ἣν δίδωσίν	οἱ	Δέκμος, διωθουμένου Οὐδὲ γὰρ Δέκμον
[3, 27]	αὐτῷ μετενόουν. Ἰδίᾳ τε αὐτῶν	οἱ	δυνατοὶ ἐπέστελλον τῷ Δέκμῳ τῆς
[3, 36]	τε καὶ Κρήτη· ὧν καὶ	οἱ	ἐχθροὶ καταφρονοῦσιν οὐκ ἀσφαλῶν σφίσιν
[3, 80]	πολέμιον, ἐδίδου δὲ ὁμοίως συνεῖναί	οἱ	ἢ ἐς τὸν Ἀντώνιον ἀδεῶς
[3, 65]	χάριν ὑμῖν ὀφλήσοντα καί, ἢν	οἱ	θεοὶ παρέχωσιν εὐπραγεῖν, ἀποδώσοντα ἀθρόως.
[3, 57]	τὴν σφαγὴν Καίσαρος, φίλου τέ	οἱ	καὶ εὐεργέτου ὄντος καὶ τῷ
[3, 46]	ἀπὸ τοῦ δήμου τὸ ἀξιολογώτατον·	οἱ	καὶ καταλαβόντες αὐτὸν ὁρκοῦντα τοὺς
[3, 11]	ἀπείπασθαι· ὁ δὲ καὶ ταῦτά	οἱ	καὶ τὸ μὴ τιμωρεῖν αὐτὸν
[3, 13]	τοῦ λόγου, ὅτι μὴ κινδυνεύειν	οἱ	καλὸν εἴη μόνον, ἀλλὰ καὶ
[3, 69]	ἐς Βονωνίαν ἐξεφέρετο. Τότε γὰρ	οἱ	κατ' αὐτὸν ἀνεχώρουν, ἐπὶ πόδα
[3, 64]	ἔργῳ δὲ τὴν βουλὴν ἀποχρῆσθαί	οἱ	κατὰ Ἀντωνίου, μέχρι καθέλωσιν αὐτόν.
[3, 49]	αὐτῷ τὰ παρὰ τῆς βουλῆς	οἱ	κεκομισμένα γράμματα, ὡς οὐχὶ διὰ
[3, 50]	Ἀντωνίῳ. Κικέρων μὲν δὴ καὶ	οἱ	Κικέρωνος φίλοι πολέμιον αὐτὸν ἠξίουν
[3, 5]	Καίσαρος ὑπομνήματα, τὴν δὲ χάριν	οἱ	λαβόντες ᾖδεσαν Ἀντωνίῳ. Τῷ δὲ
[3, 88]	τῆς βουλῆς τὴν ἡλικίαν, ἔλεγον	οἱ	λοχαγοὶ ἃ ἐδιδάχθησαν, ὅτι καὶ
[3, 2]	ἦν ἀεὶ τοῖς σφαγεῦσιν· ὧν	οἱ	μὲν ἄλλοι διεπεφεύγεσαν ἐκ τῆς
[3, 11]	καὶ ἕτεροι στρατιῶται σὺν αὐτοῖς,	οἱ	μὲν ἀποσκευὰς ἢ χρήματα φέροντες
[3, 42]	γεγονότος καὶ ὄντος ὑπάτου· καὶ	οἱ	μὲν αὐτῶν ἐπανελθεῖν ᾖτουν εἰς
[3, 20]	δήμου τοῖς δυσχεραίνουσιν, ἂν σωφρονῇς.	Οἱ	μὲν γὰρ ἐκπέμψουσιν, ἂν συμφρονῶσι,
[3, 82]	ἀθρόα δὲ οὕτως ἤλπιζε διαλύσειν.	Οἱ	μὲν δὴ δέκα προύγραφον, ὅ
[3, 51]	ἄρχουσιν ὁ κωλύων ἀεὶ δυνατώτερος.	~Οἱ	μὲν δὴ Κικερώνειοι καὶ τούτῳ
[3, 69]	μάχης, ὑπονοήσας ἐν χρείᾳ γενήσεσθαι.	Οἱ	μὲν δὴ νεήλυδες ἐς αὐτὸ
[3, 86]	ἑνδέκατον προσετίθεσαν εἶναι τὸν Καίσαρα.	Οἱ	μὲν δὴ πρέσβεις, οὐκ ἀνασχομένων
[3, 51]	ἐπὶ τῇ νίκῃ δώσειν ὑπέσχετο.	Οἱ	μὲν δὴ ταῦτα ψηφισάμενοι διελύθησαν,
[3, 7]	ἀξιούμενος, Δολοβέλλας ὤν, πρὸ Κασσίου.	Οἱ	μὲν δὴ τῶν δημάρχων τινὰ
[3, 40]	τὸν Καίσαρα μεθ' ἑτέρας προσιέναι,	οἱ	μὲν διπλασίως ἐδεδοίκεσαν, οἱ δ'
[3, 53]	ἐλεγχθέντων, ἀλλὰ τῶν διαλαχόντων. Τοιγαροῦν	οἱ	μὲν δυνηθέντες ἀπέστησαν αὐτοῦ, καὶ
[3, 11]	Καίσαρος υἱὸν πλῆθος ἀνθρώπων συνέθεον,	οἱ	μὲν ἐκ φιλίας Καίσαρος, οἱ
[3, 10]	ἐκ Ῥώμης ὑπετίθεντο ταῦτα, ὥστε	οἱ	μὲν ἐς φυλακὴν τοῦ σώματος
[3, 11]	τῶν ἐψηφισμένων ἦλθε τὰ ἀντίγραφα,	οἱ	μὲν ἔτι μᾶλλον αὐτὸν ἠξίουν
[3, 88]	προύπεμπε κρύφα τοὺς ἐκφοβήσοντας· καὶ	οἱ	μὲν ἔφευγον μετὰ τῶν χρημάτων.
[3, 89]	ἐν τοῖς φόβοις γίγνεται, κατεμέμφοντο,	οἱ	μὲν ὅτι τὴν στρατιὰν αὐτὸν
[3, 91]	αὐτοῖς ὑπολελοίπει, πάντες οἵδε μερισθέντες	οἱ	μὲν τὸν λόφον τὸν καλούμενον
[3, 69]	ἅπασα διεφθάρη, τῶν δὲ Ἀρείων	οἱ	μὲν ὑπὸ τῷ Καρσουληίῳ μᾶλλον
[3, 55]	νόμου τὸν Ἀντώνιον, τὴν δεδομένην	οἱ	μετιόντα, Δέκμῳ μὴ παραχωροῦντι πολεμεῖν
[3, 39]	παρὰ τῷ δήμῳ φιλίαν ἔτι	οἱ	μόνην οὖσαν· ἐπί τε τὰς
[3, 69]	ὀξύτερον ὡς ἐν φυγῇ. Καὶ	οἱ	νεήλυδες ἰδόντες ἔφευγον ἀτάκτως καὶ
[3, 97]	καὶ τοῦ καμάτου πρῶτοι μὲν	οἱ	νεοστράτευτοι καταλιπόντες ἐς Καίσαρα ἐχώρουν,
[3, 70]	τε ἦν ὀψία δείλη, καὶ	οἱ	νικήσαντες τῶν Ἀντωνίου παιανίζοντες ἐπανῄεσαν·
[3, 56]	ὑπέσχεν αὐτοκράτωρ. Οὐ γὰρ ἔκριναν	οἱ	νόμοι λυσιτελήσειν ἡμῖν τὸν ἄρχοντα
[3, 18]	ἀξιούμενον, οὐδὲ ἰδιώτου· ἄταφα γὰρ	οἱ	νόμοι τὰ σώματα τῶν τυράννων
[3, 42]	τάδε λέγων ἐπέκλασεν ἐκ μυρίων	οἱ	παραμεῖναι ιδιαφέρονται γὰρ περὶ τοῦ
[3, 75]	ἐκ τοῦ τραύματος ἀποθνῄσκων Καίσαρά	οἱ	παρεστήσατο καὶ εἶπεν· Ἐγὼ τῷ
[3, 29]	Καίσαρι στρατευσάμενον καὶ τῶνδε τῶν	οἱ	παρόντων ἀγαθῶν παρ' ἐκείνου τυχόντα.
[3, 5]	τοῦ Καίσαρος Φαβέριον ἐς πάντα	οἱ	πειθόμενον, διότι καὶ ὁ Καῖσαρ
[3, 1]	τῶν σφαγέων δίκην δόντων, ὅπως	οἱ	περιφανέστατοι μάλιστα ἔδοσαν, ἥδε ἡ
[3, 66]	καὶ τέκνα καὶ γυναῖκας ὑπεξέφερον	οἱ	πλείους μετὰ δυσελπιστίας, καὶ ὁ
[3, 67]	τῶν ἑλῶν ὄντων δύο ἦσαν	οἱ	πόλεμοι, τῇ διόδῳ εἰργόμενοι μὴ
[3, 18]	καὶ τῆς εὐτολμίας παρὰ δόξαν	οἱ	πολλῆς καὶ παρ' ἡλικίαν φανείσης·
[3, 21]	εἶναι τῶν δημοσίων χρημάτων ψηφισαμένης,	οἱ	πολλοὶ ἔδεισαν ἐπὶ τῷ νέῳ
[3, 82]	ἐς τὸ λοιπὸν τοῦ ἔτους	οἱ	Πομπηιανοὶ μετῄεσαν ἀντὶ Ἱρτίου τε
[3, 92]	τὰ μετεψηφισμένα ἀγγέλλεται· καὶ αὐτὸν	οἱ	πρέσβεις ἀπολιπόντες ἀνέστρεφον ὑπὸ αἰδοῦς.
[3, 94]	τὸν ἐς Πικήνην ἐκδραμόντα, καίπερ	οἱ	προσαχθέντα ὡς εἶχε ληφθεὶς ἐν
[3, 40]	Καμπανίαν ᾖει, πείσων τὰς πόλεις	οἱ	στρατεύεσθαι, τὰς ὑπὸ τοῦ πατρὸς
[3, 41]	παρῆλθε, καὶ τὸν νεὼν περιέστησαν	οἱ	στρατευόμενοι ξιφίδια ἀφανῶς περιεζωσμένοι, Καννούτιος
[3, 93]	ἐνέδρας ἐπὶ τὴν πατρίδα ἐπαχθέντα,	οἱ	στρατηγοὶ καὶ ἡ βουλὴ πάμπαν
[3, 46]	καταλαβόντες αὐτὸν ὁρκοῦντα τοὺς παρόντας	οἱ	στρατιώτας καὶ τοὺς ἐκ τῶν
[3, 83]	βουλὴ τῆς φιλαρχίας ἐγέλασε, καὶ	οἱ	συγγενεῖς μάλιστα τῶν σφαγέων ἐνέστησαν,
[3, 72]	καὶ Λέπιδος καὶ Πλάγκος ἐρρωμένως	οἱ	συμμαχήσουσι. Ταῦτα ἔλεγεν, οὐκ ἄτολμος
[3, 91]	τάδε, τὰ ἐκ Λιβύης, καὶ	οἱ	σὺν αὐτοῖς ἱππέες χίλιοι καὶ
[3, 95]	αὐτοῦ τὴν μὲν στρατηγίαν περιεῖλον	οἱ	σύναρχοι, τὴν δ' οἰκίαν διήρπασεν
[3, 73]	ἔχοντα τὸν ποταμὸν ἐς λόγους	οἱ	συνελθεῖν ἐπὶ μάρτυσι τοῖς πολίταις·
[3, 39]	τῆς βουλῆς. Ὧδε μὲν εἴκαζον	οἱ	συνετώτεροι· τὸ δὲ πλέον, ὁρῶντες,
[3, 34]	Ὁ δὲ δῆμος ἐθορυβεῖτο, καὶ	οἱ	σφαγεῖς σὺν μονομάχοις τὸ Καπιτώλιον
[3, 48]	μέχρι καθέλωμεν ἡμεῖς Ἀντώνιον καὶ	οἱ	σφαγεῖς φίλοι τε τῇ βουλῇ
[3, 35]	ἃ πρῶτα ἔχρῃζον ἐκράτησα καὶ	οἱ	σφαγεῖς ὡς ἐν ἀμερίμνῳ μεθεῖντο,
[3, 11]	οὖν ἐνηυλίσατο διατρίβων. ~Ὡς δέ	οἱ	τά τε ἀκριβέστερα περὶ τοῦ
[3, 30]	κἀκεῖνος ἀπέχηται τῆς ἀμετρίας. ~Ταῦτα	οἱ	ταξίαρχοι ἀσπασάμενοι συνῆγον ἀμφοτέρους. Οἱ
[3, 32]	ὁ μὲν ἀμφὶ ταῦτα ἦν·	οἱ	ταξίαρχοι δὲ αὖθις παρὰ Ἀντωνίου
[3, 27]	βουλὴν ἀντὶ τῆς Μακεδονίας ἐναλλάξαι	οἱ	τὴν ἐντὸς Ἄλπεων Κελτικήν, ἧς
[3, 73]	γράμματα τῆς βουλῆς ἀνεγίνωσκε, διδούσης	οἱ	τὴν Κελτικὴν ἡγεμονίαν, ἀπηγόρευέ τε
[3, 29]	ἔτι μᾶλλον ἅπαντες ὥρμηντο· καὶ	οἱ	τῆς φρουρᾶς Ἀντωνίου ταξίαρχοι, ἐστρατευμένοι
[3, 21]	κλῆρον ἐγίγνετο αὐτοῦ, προτρέπων ἐπικουρεῖν	οἱ	τὸν δῆμον ἐκ τῆσδε τῆς
[3, 13]	Τά τε τοῦ Ἀχιλλέως, ὑπόγυά	οἱ	τότε ὄντα μάλιστα, ἐς τὴν
[3, 71]	μετακλήσει καὶ μακρόθεν ἰόντων ἐκράτουν	οἱ	τοῦ Καίσαρος τῇ μάχῃ. Ἵρτιος
[3, 54]	αἰδῶ τοῦ ἀνδρὸς ἡσύχασε καὶ	οἱ	τοῦ Κικέρωνος ἠνέσχοντο. Καὶ ἔλεγεν
[3, 12]	αὐτὸ καὶ μάλιστα ὑφορώμενος, ἀρτιγνώστων	οἱ	τῶν συνόντων σχεδὸν ὄντων ἁπάντων.
[3, 16]	δὴ καὶ Μακεδονίαν εὖ ποιοῦντες	οἱ	ὕπατοι, σὺ καὶ Δολοβέλλας, καθισταμένων
[3, 10]	πλῆθος αὐτοῖς συνήδοιτο. ~Ἐφ' οἷς	οἱ	φίλοι ἐκ Ῥώμης ὑπετίθεντο ταῦτα,
[3, 54]	~Ταῦτ' ἔτι τοῦ Κικέρωνος λέγοντος	οἱ	φίλοι θορυβοῦντες ἀπαύστως οὐδενὶ ἀντειπεῖν
[3, 33]	δίκαιον. Ἄμφω δὲ ταῦτα καὶ	οἱ	φονεῖς εἰδότες συνετίθεντο κἀμὲ Καίσαρι
[3, 18]	καὶ τῷ πατρί σου μάλιστα	οἱ	φονεῖς ἐπιλέγοντες φασὶν ἀνελεῖν αὐτὸν
[3, 43]	στρατὸν ἄξειν ἐπὶ τὴν ἐψηφισμένην	οἱ	χώραν εὐδαίμονα Κελτικήν, καὶ τοῖς
[3, 51]	γυνὴ καὶ παῖς ἔτι μειράκιον	οἵ	τε ἄλλοι οἰκεῖοι καὶ φίλοι
[3, 82]	κυνηγετήσειν ναυτικῶν περ ἤδη γεγονότων.	~Οἵ	τε Πομπηιανοὶ πυθόμενοι θαυμαστοὶ ὅσοι
[3, 92]	καὶ μετετίθετο· καὶ τῶν στρατηγῶν	οἳ	ἦρχον αὐτῶν, Κορνοῦτος μὲν ἑαυτὸν
[3, 46]	λοιπὸν ἀφῖκτο) ἐξεστρατευμένων δὲ ἕν,	οἳ	καὶ γηρῶντες ὅμως ἐδόκουν νεοσυλλόγων
[3, 30]	ἐς κώλυσιν ἐπιπέμπειν. Ἦσαν δ'	οἳ	καὶ τὸ ἔθνος ὅλως ἐλευθεροῦν
[3, 39]	δόξης μετάνοια ἐνεγίγνετο. Εἰσὶ δὲ	οἳ	καὶ τότε ἀπιστοῦντες ὤκνουν ἑκατέρῳ
[3, 10]	ἀμύνειν τῷ Καίσαρι· καὶ ἦσαν	οἳ	καὶ τῶν ἡγεμόνων αὐτὸν ἐλθόντα
[3, 58]	καὶ γυναῖκα καὶ μειράκιον υἱόν;	Οἳ	κλαίουσι καὶ δεδίασι νῦν οὐ
[3, 26]	τοὺς ἐφεψομένους ἐκ διαστήματος ἔπεμπεν,	οἳ	νυκτὸς ἐπιγενομένης ἀπιόντα τὸν Δολοβέλλαν
[3, 46]	πίστιν, ὡς ἀπορῆσαι, τίνες ἦσαν,	οἳ	πρὸ ὀλίγου παρὰ τὴν Καίσαρος
[3, 47]	ἀπορεῖν καὶ τότε, τίνες ἦσαν,	οἳ	προύπεμπον Ἀντώνιον· ἤχθοντο δὲ τοῖς
[3, 90]	παραγγέλλειν ἀπόντα. Πρέσβεις τε ἐξέτρεχον,	οἳ	τάδε φράσειν ἔμελλον αὐτῷ κατὰ
[3, 83]	ὅμοια πείσονται καθ' ἕνα πάντες,	οἳ	τῆς Καίσαρος ἐγένοντο φιλίας, Λεπίδου
[3, 52]	αὐτῷ καὶ τοῖς ἄλλοις βουλευταῖς,	οἳ	τοσοίδε τὴν ἀξίωσίν τε καὶ
[3, 29]	λεγομένοις καὶ ἐπώμνυεν αὐτὰ καὶ	οἷ	πάνυ ἀβούλητα εἶναι, τῆς δὲ
[3, 49]	οὐχὶ διὰ τὸν δῆμον εἴκειν	οἷ	πρέπον ἢ διὰ τὴν βουλὴν
[3, 36]	ἔθνη. Δεῆσαν οὖν ἀντιδοῦναι θεάσασθε,	οἷα	ἀνθ' οἵων καὶ ὡς στρατοῦ
[3, 70]	πρὸς τούσδε ἔργα λαμπρὰ ἐπεδείξαντο·	οἷα	δὲ ἀκμήτων ἡσσῶντο κεκμηκότες, καὶ
[3, 39]	συνετώτεροι· τὸ δὲ πλέον, ὁρῶντες,	οἷα	καθ' ἑκάστην ἡμέραν ὁ Καίσαρ
[3, 37]	ἐνέδραν ἤδη καθορώσης καὶ ἴστε	οἷα	καὶ ὅσα Δέκμῳ πολλῶν γραφόντων
[3, 10]	ἐπαίρεσθαι μήτε θαρρεῖν πω μεμνημένον,	οἷα	Καῖσαρ ὁ παντὸς ἐχθροῦ κρατήσας
[3, 11]	αὐτῷ καὶ ὁ ἐνθάδε στρατὸς	οἷα	Καίσαρος υἱὸν δεξιούμενος ἀπήντα, θαρρήσας
[3, 75]	προσεποιοῦντο εὐπρεπέσι καὶ ἀσθενέσι τιμαῖς	οἷα	μειράκιον. Σοβαρωτέρου δέ σου καὶ
[3, 13]	ἀπαντήσειν ἐς τὸν Ἀντώνιον εἰπὼν	οἷα	νεώτερος ἐς πρεσβύτερον καὶ ἰδιώτης
[3, 83]	τοῖς Ἀντωνίου λανθάνοντες, εἶτα φανερῶς	οἷα	πολίταις τε καὶ συστρατιώταις γενομένοις,
[3, 67]	τοὺς Ἀρείους ἀμύνασθαι τῆς αὐτομολίας	οἷα	προδότας σφῶν γενομένους, τοῖς δ'
[3, 2]	στρατηγοὶ Ὑπ' ἀνάγκης καὶ διατάγμασιν	οἷα	στρατηγοὶ τοὺς κληρούχους ἐθεράπευον, ὅσοις
[3, 26]	ποικίλως ἐνύβριζον καὶ τὴν κεφαλὴν	οἷα	σφαῖραν ἐν λιθοστρώτῳ πόλει διαβάλλοντες
[3, 87]	οἷς ὁ Ἀντώνιος ἔναγχος ἡττήθη	οἷά	τε τοὺς Πομπηιανοὺς ἐπύθεσθε ἐν
[3, 97]	φωνήν, καὶ διεδίδρασκε σὺν ἐκείνοις	οἷά	τις Κελτός, οὐ τὴν μακροτέραν
[3, 3]	τῆς ἐνέδρας ὁ Ἀντώνιος ἐπιβαίνων	οἷα	ὕπατος συλλαμβάνει καὶ κτείνει τὸν
[3, 28]	τε ὁ Καῖσαρ μετὰ πλήθους	οἷα	φρουρᾶς τὸν δῆμον καὶ τοὺς
[3, 12]	πλήθει, αὐξομένῳ μᾶλλον ἑκάστης ἡμέρας	οἷα	χειμάρρῳ, φανερᾶς μὲν ἐπιβουλῆς ὢν
[3, 15]	ἐγκρατῶς· καὶ τοῦδέ σοι χάριν	οἶδα	λαμπράν, εἰ καὶ τοὺς ἄνδρας
[3, 91]	ὃ Πάνσας αὐτοῖς ὑπολελοίπει, πάντες	οἵδε	μερισθέντες οἱ μὲν τὸν λόφον
[3, 77]	Ὁποτέρως δ' ἐγένετο, Στάιον Μοῦρκον	οἵδε,	μετὰ τριῶν τελῶν ἐπιπεμφθέντα σφίσιν
[3, 2]	βουλῇ διέφερεν, ᾕρηντο μὲν καὶ	οἵδε	ὑπὸ τοῦ Καίσαρος ἐς τὸ
[3, 37]	οὐ τοῖσδε τοῖς φανεροῖς, ὡς	οἴεται	Καῖσαρ, ἀλλὰ τοῖς πλέοσί τε
[3, 33]	χαρίζεσθαι τοῖς ἐμοῖς ἐπιβούλοις, ὡς	οἴεται	Καῖσαρ ὁ νέος; Πόθεν οὖν
[3, 15]	δὲ καὶ ὅμηρα τῆς ἀδείας,	οἰκεῖα	αὐτοῦ σοῦ, τοῖς ἀνδροφόνοις ἔπεμψας
[3, 42]	τοὺς δὲ ἁπλῶς ἐς τὰ	οἰκεῖα.	Πάντας δ' ἐπικρύπτων τὴν ἀχθηδόνα,
[3, 97]	τοῖς ἐθέλουσιν ἐπιτρέψας ἐς τὰ	οἰκεῖα	σφῶν ἀφίστασθαι καὶ διαδοὺς ἐκ
[3, 42]	αὐτῶν ἐπανελθεῖν ᾖτουν εἰς τὰ	οἰκεῖα	ὡς ὁπλιούμενοι· οὐ γὰρ ἄλλων
[3, 50]	ἢ δι' Ἀντώνιον ἢ κατ'	οἰκείαν	γνώμην προσετίθεντο, καλεῖν αὐτὸν ἐς
[3, 57]	μάλιστα ὑπεραρέσκοντος; Οὐχ ἑτέραν εἶχεν	οἰκείαν,	ἐπιβεβουλευμένος ἐς τὸ σῶμα ὑπὸ
[3, 60]	δὲ ἀπερισκέπτως καὶ ἀπαρασκεύως δι'	οἰκείαν	ἔχθραν ἢ φιλονικίαν ἐκθορυβοῦσιν ὑμᾶς
[3, 31]	τῆς Κελτικῆς νόμῳ, εἴτε ἀπ'	οἰκείας	γνώμης, προύγραφεν ὡς ὕπατος μηδενὶ
[3, 51]	ἔτι μειράκιον οἵ τε ἄλλοι	οἰκεῖοι	καὶ φίλοι δι' ὅλης τῆς
[3, 68]	σφίσι μᾶλλον ἢ τοῖς στρατηγοῖς	οἰκεῖον	ἡγούμενοι τόδε ἔργον· ὑπὸ δὲ
[3, 78]	τε καὶ ἐς Λαοδίκειαν ὑπὸ	οἰκειότητος	ἐσδεχθέντα περικαθήμενος ἐπολιόρκει. Καὶ ἡ
[3, 81]	Πλάγκος δὲ προσεγένετο μετὰ τοῦ	οἰκείου	στρατοῦ, καὶ ὁ Δέκμος ἐπέστελλε
[3, 65]	Ὁ μέν οὑτωσὶ τὸν στρατὸν	οἰκειούμενος	ὑπήγετο, τῶν δὲ ὑπάτων Πάνσας
[3, 87]	ἐν τῇ βουλῇ δυναστευόντων τῶν	οἰκείων	τοῖς σφαγεῦσι; Κἀγὼ μὲν ἐκδέξομαι
[3, 26]	δὲ σὺν ὀργῇ καὶ ὁ	οἰκετικὸς	ἄλλος ὅμιλος αὐτῆς, ἐπεὶ τοῦ
[3, 94]	ὡς εἶχε ληφθεὶς ἐν σχήματι	οἰκέτου,	ἀλλὰ μεθῆκεν ἅπαντας ἐς δόξαν
[3, 95]	περιεῖλον οἱ σύναρχοι, τὴν δ'	οἰκίαν	διήρπασεν ὁ δῆμος, ἡ δὲ
[3, 45]	αὑτὸν ἔχων ὑπεζωσμένους καὶ τὴν	οἰκίαν	νυκτοφυλακοῦντας ἐνόπλους· συνθήματά τε αὐτοῖς
[3, 50]	τοσῶνδε λοχαγῶν καὶ περὶ τὴν	οἰκίαν	ὥσπερ ἄκραν ὅπλοις καὶ συνθήμασι
[3, 51]	νυκτὸς ἐς τὰς τῶν δυνατῶν	οἰκίας	διέθεον ἱκετεύοντες καὶ μεθ' ἡμέραν
[3, 17]	ἐπ' ἀσφαλὲς ἐξ ἐπικινδύνου τότε	οἰκίας,	τὰ μὲν κειμήλια αὐτῶν καὶ
[3, 35]	τὴν ἀμνηστίαν, καὶ ἐς τὰς	οἰκίας	τῶν ἐχθρῶν ἔπεμψε καὶ τοὺς
[3, 2]	ἐπεψηφισμένης ἀμνηστίας καὶ ἐπὶ τὰς	οἰκίας	τῶν σφαγέων σὺν πυρὶ ἔδραμον·
[3, 94]	φασὶ καὶ Ῥωμύλῳ τὴν πόλιν	οἰκίζοντι	ὀφθῆναι. Ἀπὸ δὲ τῶν θυσιῶν
[3, 17]	ὅπως ἔχει μοι καὶ τὰ	οἴκοι,	δαπάνης τε ἐς τὴν διανομήν,
[3, 51]	ῥιπτούμενοί τε πρὸ ποδῶν σὺν	οἰμωγῇ	καὶ ὀλολυγαῖς καὶ μελαίνῃ στολῇ
[3, 31]	συνέπρασσεν Φλαμινίῳ· καὶ ὁ δῆμος	οἰόμενος	αὐτὸν ἐπιθυμοῦντα τῆς ἀρχῆς διὰ
[3, 89]	οὔσης ἑτοίμου δυνάμεως, ἀλλήλους τε,	οἷον	ἐν τοῖς φόβοις γίγνεται, κατεμέμφοντο,
[3, 42]	καὶ ὧν ἤλπιζον ἔτι λήψεσθαι.	Οἷόν	τε ὄχλος ἀνώμαλος μετενόουν καὶ
[3, 63]	Καίσαρι ἐκ πολλοῦ γιγνόμενα εὗρεν·	οἷς	ἅπασιν αὐτὸν ἡ βουλὴ τότε
[3, 14]	ἀθεμίστως ἐν βουλευτηρίῳ κατωκοπέντα. ~Ἐφ'	οἷς	αὐτὸν ἡ μήτηρ, ἐς ἡδονὴν
[3, 52]	γνῶναι περὶ Ἀντωνίου, ἐχθὲς ἔγνωμεν·	οἷς	γὰρ αὐτοῦ τοὺς ἐχθροὺς ἐτιμῶμεν,
[3, 75]	οὐδὲ τοῖς πλείοσι μὴ συνίστασθαι,	οἷς	γε δὴ καὶ σὺ καλῶς
[3, 45]	πεντακοσίας δραχμὰς ἑκάστῳ, καὶ σὺν	οἷς	εἶχεν αὐτὸς ἐς Τίβυρον ἐξῄει,
[3, 29]	διανέμησιν, ἐὰν ἐάσῃς δοθῆναι. ~Ἐφ'	οἷς	ἤδη παρὰ πάντων συνεχεῖς ἐγίγνοντο
[3, 57]	ἡμῖν Ἀντώνιος ἐν δύο μησίν,	οἷς	μόνοις ἐπέμεινε τῇ πόλει μετὰ
[3, 87]	~Ἴστε δέ, ἔφη, καὶ ἐφ'	οἷς	ὁ Ἀντώνιος ἔναγχος ἡττήθη οἷά
[3, 10]	τὸ πλῆθος αὐτοῖς συνήδοιτο. ~Ἐφ'	οἷς	οἱ φίλοι ἐκ Ῥώμης ὑπετίθεντο
[3, 10]	σφᾶς ἐς Ῥώμην ἐπείγεσθαι φυλασσόμενον.	Οἷς	Ὀκτάουιος ἐνδοὺς διὰ τὴν ἔτι
[3, 86]	ἄνδρας ἐς τὴν διανέμησιν ἐχειροτόνουν,	οἷς	οὐδὲ ἑνδέκατον προσετίθεσαν εἶναι τὸν
[3, 39]	ἀγανάκτησις ἦν. Ὀλίγοι μὲν γάρ,	οἷς	τι λογισμοῦ βαθέος ἦν, ᾖδεσαν
[3, 6]	ἔχοντες οὔτε τὰ εἰκότα ἐφ'	οἷς	ὑπὲρ τῆς πατρίδος ἐπεπράχεσαν τιμώμενοι.
[3, 20]	καὶ σὺ τὰ λοιπὰ φέρων	οἴσεις	ἀντὶ τοῦ δήμου τοῖς δυσχεραίνουσιν,
[3, 17]	Καὶ τάδε μὲν ἀμφὶ τούτων·	οἶσθα	δ' ὅπως ἔχει μοι καὶ
[3, 74]	Δέκμον Ἀντωνίου περιγενέσθαι. Τοσοῦτος ἦν	οἶστρος	αὐτῷ κατὰ Ἀντωνίου καὶ ἀπειροκαλία.
[3, 44]	Ἀντώνιον. Ἀλλ' ὁ μὲν φθόνος	οἰχέσθω,	κεκορεσμένος, ἔφη, καὶ τοῖς ἁμαρτήμασι
[3, 36]	οὖν ἀντιδοῦναι θεάσασθε, οἷα ἀνθ'	οἵων	καὶ ὡς στρατοῦ γυμνὰ ἐδόθη,
[3, 54]	ἐς ταῦτα προκαλοῦμαι. Ἐπεὶ δὲ	ὀκνεῖ	μὲν παρόντος Ἀντωνίου κατηγορεῖν, ἀπόντος
[3, 48]	ὑμετέραν προθυμίαν καὶ τὸν ἐμὸν	ὄκνον.	Διαλυθέντων δὲ μόλις οὕτω καὶ
[3, 9]	γινόμενα ἐν Ῥώμῃ τοιάδε ἦν·	Ὀκτάουιος	δὲ ὁ τῆς ἀδελφῆς τοῦ
[3, 10]	ἐς Ῥώμην ἐπείγεσθαι φυλασσόμενον. Οἷς	Ὀκτάουιος	ἐνδοὺς διὰ τὴν ἔτι ἄγνοιαν
[3, 11]	ὅλως ἐνήλλαξεν, ἀντὶ Ὀκταουίου παιδὸς	Ὀκταουίου	Καῖσαρ εἶναι καὶ Καίσαρος υἱός,
[3, 11]	τὸ πατρῷον ὅλως ἐνήλλαξεν, ἀντὶ	Ὀκταουίου	παιδὸς Ὀκταουίου Καῖσαρ εἶναι καὶ
[3, 23]	αὑτοῦ περιουσίαν ὅση τε παρὰ	Ὀκταουίου	τοῦ πατρὸς ἢ ἑτέρωθεν ἦν
[3, 90]	δὲ τῶν δύο τελῶν τοῖς	ὀκτὼ	δοθῆναι, Καίσαρά τε αὐτοῖς ἀντὶ
[3, 88]	ἦγεν εὐθὺς ἀπὸ τῆς συνόδου,	ὀκτὼ	τέλη πεζῶν καὶ ἵππον ἱκανὴν
[3, 78]	δείσαντα τοῖς τέσσαρσι μάχεσθαι πρὸς	ὀκτώ.	Ὧδε μὲν δὴ Κάσσιος ἐκ
[3, 4]	ἐξεδέχετο καὶ τὸν Ἀντώνιον ἐπὶ	ὅλην	εὐφήμουν ἡμέραν· οὐ γάρ τις
[3, 70]	περιθέοντες, ὅσοι παρήσπιζον αὐτῷ, δι'	ὅλης	τῆς νυκτὸς ἀνελέγοντο καὶ τοὺς
[3, 51]	ἄλλοι οἰκεῖοι καὶ φίλοι δι'	ὅλης	τῆς νυκτὸς ἐς τὰς τῶν
[3, 92]	δὲ καὶ τότε ὑπήντων δι'	ὅλης	τῆς ὁδοῦ κατὰ μέρη καὶ
[3, 35]	βίῳ ἀντὶ ἐπονειδίστου. ~Ἆρ' ὑμῖν	ὀλίγα	ἢ σμικρὰ τῆς ἀμνηστίας τὴν
[3, 23]	ὅσου δύναιντο πάντα τοὺς πιπράσκοντας	ὀλιγίστου,	διά τε δίκας ἀμφίβολα ἢ
[3, 39]	ἤγειρε πάνδημον, καὶ ἀγανάκτησις ἦν.	Ὀλίγοι	μὲν γάρ, οἷς τι λογισμοῦ
[3, 53]	ὅμως αὐτῇ καὶ ἐπὶ τοῖσδε	ὀλίγοι	μόλις ἐν τοῖς πάνυ κινδύνοις
[3, 70]	ἡ Καίσαρος ἅπασα, Ἱρτίου δὲ	ὀλίγοι.	~Τῆς δ' ἐπιούσης ἀνεζεύγνυον ἐς
[3, 44]	τῶν γεγονότων ὑπὸ ἀνάγκης στρατιωτικῆς	ὀλίγοις	ἀντὶ πλεόνων ὧν ἐκόλαζεν ὁ
[3, 97]	δ' ὄντος αὐτοῦ περᾶν σὺν	ὀλίγοις,	ἀπελείφθη καὶ ὑπὸ τῶνδε πλὴν
[3, 68]	ἐν τοῖς γυμνικοῖς ἐς ἀναπνοὴν	ὀλίγον	ἀλλήλων διίσταντο καὶ αὖθις συνεπλέκοντο.
[3, 69]	σφᾶς, οὐκ αἰσχρῶς, ἀλλὰ κατ'	ὀλίγον	ἐνδιδόντων, οἱ δὲ ὑπὸ τῷ
[3, 71]	τοῦ στρατοπέδου κατέσχεν, ἕως μετ'	ὀλίγον	ἐξεώσθη πρὸς Ἀντωνίου. Διενυκτέρευσαν δὲ
[3, 47]	τε καὶ τὸν Καίσαρα, ἔφασαν	ὀλίγον	ὕστερον ὅ τι χρὴ ποιεῖν
[3, 97]	Ἀκυληίας, λήσεσθαι νομίζων διὰ τὴν	ὀλιγότητα.	~Ἁλοὺς δὲ ὑπὸ λῃστῶν καὶ
[3, 43]	νομίζων σφᾶς ὧδε καταπλήξειν δι'	ὀλίγου.	Οἱ δὲ οὐκ ἐς φόβον
[3, 46]	ἀπορῆσαι, τίνες ἦσαν, οἳ πρὸ	ὀλίγου	παρὰ τὴν Καίσαρος ἐκκλησίαν τὸν
[3, 26]	τὴν Σμύρναν ἐπανῆλθον. Καὶ τοὺς	ὀλίγους	ὁ Δολοβέλλας ἐνεδρεύσας τε καὶ
[3, 26]	ὁρῶντες καὶ οὐδὲν ἔτι ὑπονοοῦντες,	ὀλίγους	σφῶν ὑπολιπόντες ἕπεσθαι αὐτῷ, ἐς
[3, 63]	ναῦς εἶχε μακράς τε καὶ	ὁλκάδας	καὶ χρημάτων ἐς μύρια καὶ
[3, 70]	Ἵρτιος ἀσυντάκτοις οὖσιν ἐπιφαίνεται συντεταγμένος	ὁλοκλήρῳ	τέλει καὶ ἀπαθεῖ. Οἱ δὲ
[3, 51]	πρὸ ποδῶν σὺν οἰμωγῇ καὶ	ὀλολυγαῖς	καὶ μελαίνῃ στολῇ παρὰ θύραις
[3, 64]	στρατευομένους ἀτιμοῦν· καὶ τὸν πόλεμον	ὅλως	αὑτῷ μὲν αἰσχύνην ἔχειν, ἔργῳ
[3, 30]	δ' οἳ καὶ τὸ ἔθνος	ὅλως	ἐλευθεροῦν ἡγεμονίας ἠξίουν· οὕτως ἐδεδοίκεσαν
[3, 11]	τὸ αὑτοῦ καὶ τὸ πατρῷον	ὅλως	ἐνήλλαξεν, ἀντὶ Ὀκταουίου παιδὸς Ὀκταουίου
[3, 74]	ἐν τοῖς γραφομένοις, οὐδὲ τοὔνομα	ὅλως·	οὕτως αὐτίκα κατεφρονεῖτο ὡς Ἀντωνίου
[3, 12]	οὐ πάντῃ πρὸς αὐτὸν ἦν	ὁμαλά·	οἱ δὲ τῷ Καίσαρι στρατευσάμενοί
[3, 15]	πλανωμένους μεταδιδάσκοντι. Σὺ δὲ καὶ	ὅμηρα	τῆς ἀδείας, οἰκεῖα αὐτοῦ σοῦ,
[3, 91]	ζητοῦντες εὕρισκον. Ἐθορυβοῦντο οὖν αὖθις	ὁμήρων	μεγάλων ἀφῃρημένοι· καὶ τῶν Καισαριανῶν
[3, 26]	καὶ κτεινομένου τὸν Ἀντώνιον ἐν	ὁμιλίᾳ	περὶ θύρας τοῦ βουλευτηρίου περιεσπάκει,
[3, 84]	ἔχων ὁπλιτικὰ τέλη καὶ πολὺν	ὅμιλον	ἄλλον καὶ παρασκευὴν ἀξιόλογον. Καὶ
[3, 26]	ὀργῇ καὶ ὁ οἰκετικὸς ἄλλος	ὅμιλος	αὐτῆς, ἐπεὶ τοῦ φόνου Καίσαρος
[3, 97]	ἐς Ἀντώνιον καὶ ὁ ἄλλος	ὅμιλος	ἤδη χωρὶς τῶν σωματοφυλάκων ἱππέων
[3, 81]	καθ' ἕνα τῶν Καίσαρος ἕκαστος	ὅμοια	Ἀντωνίῳ πάθοι, κἀκείνῳ δι' ἀφροσύνην
[3, 15]	περιέσῳζες ἂν αὐτὸν ἢ συνεκινδύνευες	ὅμοια	παθεῖν· ὧν εἰ θάτερον ἔμελλεν
[3, 83]	καὶ διδάσκοντος, ὅτι μεθ' αὑτὸν	ὅμοια	πείσονται καθ' ἕνα πάντες, οἳ
[3, 72]	ἐπεξιόντα· τό τε γὰρ πάθος	ὅμοιον	ἀμφοῖν γεγονέναι καὶ Ἵρτιον ἀνῃρῆσθαι
[3, 47]	Ἀντωνίου. ~Καίσαρι δὲ ἦν δύο	ὁμοίως	ἀξιολογώτατα, τὰ ἐς αὐτὸν ἀπὸ
[3, 16]	ἔχοντα, καὶ τόνδε τοῖς ἄλλοις	ὁμοίως	αὐθέντην τοὐμοῦ πατρὸς γενόμενον. Ἀλλὰ
[3, 88]	τινα αὐτοῦ καὶ ὁ πατὴρ	ὁμοίως	ἐπὶ τῷ πολιτικῷ πολέμῳ πρῶτον
[3, 60]	δὴ ταῦτα Καίσαρος, ὃν στρατιᾶς	ὁμοίως	ἡγούμενον καὶ σπονδὰς ἀρίστας ἂν
[3, 22]	ἀρχῆς ἐδικάζετο, πανταχοῦ τὰ πολλὰ	ὁμοίως	ὁ Καῖσαρ εἰς χάριν Ἀντωνίου
[3, 80]	μὲν οὐδὲν πολέμιον, ἐδίδου δὲ	ὁμοίως	συνεῖναί οἱ ἢ ἐς τὸν
[3, 45]	ἀγγέλλεται καὶ τὸ καλούμενον τέταρτον	ὁμοίως	τοῖς Ἀρείοις ἐς Καίσαρα μετατεθεῖσθαι.
[3, 69]	ἀτάκτως συνειλοῦντο, Ἰταλοὶ μὲν ὄντες	ὁμοίως	τοῖς Ἀρείοις· ἡ δὲ ἄσκησις
[3, 19]	τυχόντα τῶν διαθηκῶν τῶν Καίσαρος,	ὁμολογῶν	μοι καὶ τὸ τῶν Ἡρακλειδῶν
[3, 2]	μὲν ὁ Δέκμος ἐς τὴν	ὅμορον	τῆς Ἰταλίας Κελτικήν, Τρεβώνιος δὲ
[3, 53]	τε χώρα τοσήδε οὖσα καὶ	ὅμορος	ἡμῖν καὶ ἐπὶ τῇ χώρᾳ
[3, 64]	καὶ ἔλεον συγγενῶν ἀνδρῶν καὶ	ὁμοτίμων,	καὶ τὰς βραχυτέρας ἡγεμονίας ἀσφάλειαν·
[3, 1]	Ῥωμαίοις ἐμφύλια ἐς ἀλλήλους ἐγίγνετο	ὁμοῦ.	~Ἀντώνιον μὲν ἡ βουλὴ δι'
[3, 61]	ὁ Πείσων ἀπελογεῖτο καὶ ὠνείδιζεν	ὁμοῦ	καὶ ἐφόβει καὶ σαφῶς αἴτιος
[3, 57]	τοιόσδε ἦν, ἐπεβούλευε δὲ πᾶσιν	ὁμοῦ;	Πότε, ὦ Κικέρων; Ὅτε τὴν
[3, 53]	οὕτως ὠμὴν ὥρισε τιμωρίαν, καὶ	ὅμως	αὐτῇ καὶ ἐπὶ τοῖσδε ὀλίγοι
[3, 47]	τὸν Καίσαρα μετελθοῦσιν. Ἐπαινέσαντες δ'	ὅμως	αὐτούς τε καὶ τὸν Καίσαρα,
[3, 51]	ὡς ὁ δήμαρχος ἐκέλευεν, ἐψηφίσαντο	ὅμως	Δέκμον τε ἐπαινέσαι οὐκ ἐκστάντα
[3, 30]	λεώς, ἀχθόμενος τῷ Ἀντωνίῳ, συνέπρασσεν	ὅμως	διὰ τὸν Καίσαρα ἐφεστῶτα τοῖς
[3, 8]	Ἀντώνιος τῷ Δολοβέλλᾳ, ἠγάπων δὲ	ὅμως	Δολοβέλλαν ἔχειν τὸν στρατὸν Ἀντωνίου
[3, 46]	δὲ ἕν, οἳ καὶ γηρῶντες	ὅμως	ἐδόκουν νεοσυλλόγων ἀμείνους ἐς τὸ
[3, 69]	ἔστησαν· κατάκοποι δὲ ὄντες ὤργων	ὅμως,	εἴ τις ἐπίοι, μέχρι τοῦ
[3, 69]	αὐτὸν τρόπον ἐβαροῦντο, διεκαρτέρουν δ'	ὅμως	ἐπ' ἴσης ἑκάτεροι, μέχρι Πάνσας
[3, 56]	ἀλλ' ἐς Καίσαρα, ὁ Κικέρων	ὅμως	ἐπῄνεσε καὶ ἐκ τῶν κοινῶν
[3, 96]	τε καὶ Βρούτου, ἐπῄνουν δ'	ὅμως	καὶ συνετίθεντο ὑπ' ἀνάγκης. Καὶ
[3, 83]	πολεμεῖν αὐτῷ κελεύουσαν, ὑπισχνουμένου δ'	ὅμως	οὐ πολεμήσειν ἑκόντος. Ὁ δὲ
[3, 39]	Καίσαρι συμφέρειν Ἀντώνιον καὶ βλάπτοντα	ὅμως	περιεῖναι, ἐπίφοβον ὄντα τοῖς φονεῦσιν·
[3, 51]	οὐκ ἀγνοῶν ᾑρεῖτο καὶ αὐτὸς	ὅμως	προκαθελεῖν τὸν Ἀντώνιον. Τοιᾷδε μὲν
[3, 6]	ὕποπτον φιλαρχίας ἐθνῶν ἐνέγκασθαι, ᾑροῦντο	ὅμως	ὑπὸ ἀνάγκης τὸ ἐν μέσῳ
[3, 16]	πρὸς σὲ αἰδοῦς. Εἴρηται δ'	ὅμως	ὡς ἐς ἀκριβέστερον φίλον Καίσαρι
[3, 66]	ἐλλαμπρύνασθαι διὰ τὸ πεδίον ἑλωδέστερον	ὂν	καὶ τεταφρευμένον, δύο ἐνήδρευσε τέλη
[3, 67]	πολεμίων, καὶ τὸ ἕλος ἑκατέρωθεν	ὂν	περισκεπτομένων, ὅ τε δόναξ διακινούμενος
[3, 84]	ἦν ἐπιφοβώτατος· στρατὸν γὰρ εἶχεν,	ὅν	τε ἐξανέστησε Μουτίνης καὶ σὺν
[3, 88]	τῆς Κελτικῆς ἐς τὴν Ἰταλίαν,	ὅν	τινα αὐτοῦ καὶ ὁ πατὴρ
[3, 37]	χώρας ἐπικαίρου καὶ στρατοῦ πολλοῦ·	ὃν	ἐγὼ καὶ θρασύτερον εἰδὼς τὴν
[3, 76]	ἀνάγκην. Τὸν μὲν οὖν στρατόν,	ὃν	ἡμῖν αὐτὸς ἔδωκας, εὐπροφάσιστον ἀποδοῦναί
[3, 62]	βασιλέα, Κικέρωνα δὲ οὐ νομίζουσιν,	ὃν	Καῖσαρ μὲν εἷλε πολέμῳ καὶ
[3, 55]	τὴν χώραν Δέκμῳ μὲν πιστεύειν,	ὃν	ὁ δῆμος ἐδίωξεν ἐπὶ τῷ
[3, 60]	τὰ ἔναγχος δὴ ταῦτα Καίσαρος,	ὃν	στρατιᾶς ὁμοίως ἡγούμενον καὶ σπονδὰς
[3, 88]	ἐκ τῆς νεότητος ἑκάστου πολλὰ	ὄναιτο	ἡ πατρίς. Τά τε ἔναγχος
[3, 81]	συμφρονεῖν, ἕως ἔτι δύνανται, καὶ	ὀνειδίζειν	ταῦτα Ἀντωνίῳ, μιμεῖσθαί τε τοὺς
[3, 19]	λαμπρὰ τῶν Καίσαρος ἔχεις, γένος,	ὄνομα,	ἀξίωμα, περιουσίαν. Ὧν σε δικαιότερον
[3, 10]	πόλιν, ἐκτὸς οὖσαν ὁδοῦ, ᾗ	ὄνομα	Λουπίαι. Ἐνταῦθα οὖν ἐνηυλίσατο διατρίβων.
[3, 73]	πρὸ τοῦ ποταμοῦ καὶ καλῶν	ὀνομαστὶ	τὸν Καίσαρα, σὺν βοῇ τὰ
[3, 11]	τοὺς θετοὺς τὰ τῶν θεμένων	ὀνόματα	ἐπιλαμβάνειν. Ὁ δὲ οὐκ ἐπέλαβεν,
[3, 21]	τὸν πατέρα ἀνακαλῶν θαμινὰ ἐξ	ὀνόματος,	καὶ τὴν οὐσίαν ἐς πρᾶσιν
[3, 15]	τῶν πλεόνων ὁρᾶν ἐχρῆν, ὕπατον	ὄντα.	Ἀλλὰ καὶ θάτερα βουλομένῳ σοι
[3, 82]	διοικήσοντα πρεσβύτερόν τε καὶ ἐμπειρότερον	ὄντα,	αὐτὸς δὲ τὴν ἐπωνυμίαν καρπωσόμενος
[3, 64]	δὲ ἴδιον αὑτοῦ τὸν στρατὸν	ὄντα	ἀφαιρουμένων· ὑπάτων γὰρ συστρατηγούντων οὐδὲν
[3, 71]	ἐπὶ θάτερα τῆς Μουτίνης ἀφυλακτότερα	ὄντα	διὰ δυσχέρειαν ἐχώρουν ὡς βιασόμενοι
[3, 84]	προσπεσεῖν Ἀντωνίῳ νομίζουσιν, ἄπρακτον μὲν	ὄντα	καὶ ἄτολμον, οὐ μὴν ἅπασι
[3, 23]	δίκας ἀμφίβολα ἢ ἐπίφοβα ἔτι	ὄντα	καὶ διὰ τὴν Καίσαρος σπουδήν.
[3, 11]	υἱόν τε αὐτοῦ καὶ κληρονόμον	ὄντα,	καὶ παρῄνουν ἅμα τῷ κλήρῳ
[3, 19]	ἢ λογισμοὺς ἐπιμέμφεσθαι πρεσβυτέρῳ νεώτερον	ὄντα.	Καὶ τάδε μὲν ἀρκέσει σοι
[3, 7]	καὶ Ἀντώνιον συμπράξειν, ὕπατόν τε	ὄντα	καὶ τῶν σημείων ἱερέα καὶ
[3, 13]	τοῦ Ἀχιλλέως, ὑπόγυά οἱ τότε	ὄντα	μάλιστα, ἐς τὴν μητέρα ὥσπερ
[3, 89]	τὸν θρίαμβον ὑπεροψίας, οὐκ ἄδικον	ὄντα,	οἱ δὲ τοῦ φθόνου τῆς
[3, 54]	μέγιστα ἐκ πάντων καὶ ἀναμφίλογα	ὄντα,	παρῆλθον ἐγὼ δείξων αὐτὰ ψευδῆ
[3, 88]	αὐτὸν ἐξαιρέτῳ χειροτονίᾳ, Καίσαρος υἱὸν	ὄντα,	πολλά τε τὸν πρότερον Καίσαρα
[3, 58]	ἐγίγνωσκε, τὰ ἐνέχυρα τὰ νῦν	ὄντα	πρὸ τοῦ βουλευτηρίου κατέλιπεν ἡμῖν;
[3, 39]	καὶ βλάπτοντα ὅμως περιεῖναι, ἐπίφοβον	ὄντα	τοῖς φονεῦσιν· ἀποθανόντος γὰρ ἀδεέστερον
[3, 65]	παρὰ Ἀντωνίου μεταστάντα, εἰδὼς τάδε	ὄντα	τοῦ στρατοῦ τὸ ἀξιολογώτατον. Καὶ
[3, 62]	αὐτοῦ καὶ Δέκμον Καίσαρι μὲν	ὄντα	φίλον ἐμίσει, ἀνδροφόνον δὲ αὐτοῦ
[3, 58]	τρισχιλίους τοὺς ἀμφὶ τὸν Καίσαρα	ὄντας	ἀνόπλους, ἀσυντάκτους, ἐς μόνας Καίσαρι
[3, 88]	ἀνασχόμενοί τινες τῶν βουλευτῶν λοχαγοὺς	ὄντας	ὧδε παρρησιάζεσθαι, ἐπέπλησσον ὡς θρασυνομένοις
[3, 4]	ὁ Βροῦτος, ἐκ τῆς στάσεως	ὄντε	τῆς Μάγνου καὶ πᾶσι τότε
[3, 2]	Μακεδονίας ὁ Βροῦτος, ἔτι δὲ	ὄντες	ἀστικοὶ στρατηγοὶ Ὑπ' ἀνάγκης καὶ
[3, 52]	ἀξίωσίν τε καὶ τὸν ἀριθμὸν	ὄντες	διά τε ἡλικίαν καὶ ἐμπειρίαν
[3, 48]	τε τῇ βουλῇ καὶ συγγενεῖς	ὄντες	δύναμιν αὐτοῖς συναγάγωσιν· ὧν αἰσθανόμενος
[3, 69]	αὐτὸ ἀτάκτως συνειλοῦντο, Ἰταλοὶ μὲν	ὄντες	ὁμοίως τοῖς Ἀρείοις· ἡ δὲ
[3, 69]	παρ' αὐτὸ ἔστησαν· κατάκοποι δὲ	ὄντες	ὤργων ὅμως, εἴ τις ἐπίοι,
[3, 12]	ἀνατιθέμενος ἐν τῷ παρόντι ἀπέπεμπεν.	Ὄντι	δ' αὐτῷ περὶ Ταρρακίνας, ἀπὸ
[3, 46]	Κελτικὴν οὐ μεθιέντος. ~Δεῦρο δὲ	ὄντι	ἥ τε βουλὴ σχεδὸν ἅπασα
[3, 32]	ἐν σοί, φίλῳ τε Καίσαρος	ὄντι	καὶ ἡγεμονικωτάτῳ μετ' ἐκεῖνον ἐκ
[3, 39]	Καίσαρος, εἴτε συκοφαντῶν εἴτε τῷ	ὄντι	νομίσας εἴτε περὶ τῶν εἰς
[3, 80]	Ἀντωνίου φίλῳ, μετὰ τριῶν τελῶν	ὄντι,	παραστρατοπεδεύσας καὶ δέος ἐμβαλὼν ἔπραξε
[3, 60]	προτείνοντα προπετῶς πολέμιον ψηφισάμενοι τῷ	ὄντι	πολέμιον ἠναγκάσαμεν γενέσθαι, φείδεσθαι δὲ
[3, 22]	παρὰ τὸ ψήφισμα τῆς βουλῆς.	οντό	τε αὐτὸν τὰ ἐς ὕβριν
[3, 97]	τὸν Ῥῆνον ἐφέρετο. Δυσπόρου δ'	ὄντος	αὐτοῦ περᾶν σὺν ὀλίγοις, ἀπελείφθη
[3, 93]	βουλὴ πάμπαν ἀταλαιπώρως ἐπίστευσαν, καίπερ	ὄντος	ἐγγυτάτω τοῦ στρατοῦ· νομίσαντές τε
[3, 4]	Πομπηίου Μάγνου περιποθήτου πᾶσιν ἔτι	ὄντος,	εἰσηγήσατο καλεῖν ἐξ Ἰβηρίας, πολεμούμενον
[3, 49]	εὐμαρῶς ἂν αὐτοῦ κρατήσας ἔτι	ὄντος	ἐν πεδίῳ ἐπὶ τὰς πόλεις
[3, 7]	ἔφη διοσημείαν ἀπαίσιον γεγονέναι, ἔθους	ὄντος	ἑτέρους ἐπὶ τοῦτο πέμπεσθαι, πάνυ
[3, 29]	ἐπηρμένου τε ἐπαχθῶς ἔτι τηλικοῦδε	ὄντος	καὶ οὐδὲν ἔχοντος αἰδέσιμον ἢ
[3, 57]	φίλου τέ οἱ καὶ εὐεργέτου	ὄντος	καὶ τῷ δήμῳ μάλιστα ὑπεραρέσκοντος;
[3, 89]	μεταφερόντων· οὐ γάρ πω σαφοῦς	ὄντος,	ὅτι μόνης ὀρέγοιτο ὑπατείας, πολέμιον
[3, 42]	στρατηγοῦ τε σφῶν γεγονότος καὶ	ὄντος	ὑπάτου· καὶ οἱ μὲν αὐτῶν
[3, 12]	ἀρτιγνώστων οἱ τῶν συνόντων σχεδὸν	ὄντων	ἁπάντων. Τὰ δὲ τῶν πόλεων
[3, 67]	Καρσουλήιος. Δύο δὲ τῶν ἑλῶν	ὄντων	δύο ἦσαν οἱ πόλεμοι, τῇ
[3, 36]	ἐχθροὶ καταφρονοῦσιν οὐκ ἀσφαλῶν σφίσιν	ὄντων	καὶ ἐς τὰ ἀφῃρημένα βιάζονται.
[3, 89]	μὲν καὶ Κασσίου πορρωτέρω τε	ὄντων	καὶ συνισταμένων ἔτι, ἐν δὲ
[3, 59]	τῆς πολιτείας καὶ ἀπορούσης τῶν	ὀξέως	ἀμυνούντων, δύναμιν δ' ἐν τῇ
[3, 91]	τάδε σὺν εὐθαρσείᾳ πράσσοντες οὕτως	ὀξέως	ἤλπιζον ἀντικαταπλήξειν τὸν Καίσαρα, καὶ
[3, 89]	δὲ αὐτὰ τὰ ἆθλα, οὔτε	ὀξέως	οὔτε ἐντελῆ διδόμενα, τὴν στρατιὰν
[3, 64]	Κάσσιος ἢ Βροῦτος. ~Ὧδε μὲν	ὀξέως	σὺν ἀφορμῇ τοὺς ἀμφὶ τὸν
[3, 69]	ἐπὶ πόδα πρῶτον, εἶτα μεταβαλόντες	ὀξύτερον	ὡς ἐν φυγῇ. Καὶ οἱ
[3, 34]	γέρα τὰ ψηφιζόμενα τοῖς ἀνδράσιν·	ὅπερ,	ἀντιτάξας ἐμαυτὸν ἐγὼ τῇ τε
[3, 32]	ἕως ἔτι δύνασαι, Καίσαρι μέν,	ὅπερ	ἀρκέσει, μόνον συνεπαμῦναι τοὺς φονέας
[3, 69]	μετὰ βοῆς ἐς τὸ χαράκωμα,	ὅπερ	αὐτοῖς ἐξείργαστο ὁ ταμίας Τορκουᾶτος
[3, 77]	Σέξστος, μειράκιον αὐτοῦ Καίσαρος συγγενές,	ὅπερ	ἐκδιαιτώμενον ἐς τρυφὴν τὸ τέλος
[3, 55]	πολέμιον, ἐναντία τῷ νόμῳ τιθέμενον	ὅπλα,	Ἀντώνιον δὲ πολέμιον, τῷ νόμῳ
[3, 42]	καὶ τοὺς μὲν ἐπὶ τὰ	ὅπλα	ἔπεμπε, τοὺς δὲ ἁπλῶς ἐς
[3, 36]	ἐς ἡμᾶς ἀντ' ἐκείνων τὰ	ὅπλα	μετενεγκεῖν, Ἀμάτιον ἔκτεινα καὶ κατεκάλεσα
[3, 63]	μύρια καὶ ἑξακισχίλια τάλαντα καὶ	ὅπλα	πολλά, ὅσα ἐν Δημητριάδι Γαΐῳ
[3, 15]	ἐς τὴν ἐπιοῦσαν ἥξειν ἐπὶ	ὅπλα	συνέθεντο, πῶς οὐχὶ τῷ δήμῳ
[3, 66]	δημοκοπίας· καὶ συνεχεῖς ἦσαν ἐκκλησίαι,	ὅπλα	τε εἰργάζετο συναγαγὼν τοὺς δημιουργοὺς
[3, 90]	γὰρ οὐδὲ ἐκείνους νόμων προτεινομένων	ὅπλα	τῇ πατρίδι ἐποίσειν· εἰ δὲ
[3, 42]	ᾖτουν εἰς τὰ οἰκεῖα ὡς	ὁπλιούμενοι·	οὐ γὰρ ἄλλων ἢ τῶν
[3, 84]	φυλακήν, ὡς ἐς τὴν ἔξοδον	ὁπλισάμενοι,	τὰ ἐρυμνὰ τοῦ στρατοπέδου κατέλαβον
[3, 90]	ἐξ ἐπιτάγματος ἄρχειν τῆς πατρίδος,	ὁπλισαμένους	δὲ ἐκ τῶν ἐνόντων τοὺς
[3, 47]	ταῦτα τοῖς ἀριθμοῖς οὐδὲ ταῖς	ὁπλίσεσιν,	ὑπὸ δὲ τῶν νεοσυλλόγων καὶ
[3, 81]	μιμεῖσθαί τε τοὺς ὑπὸ σφίσιν	ὁπλίτας·	οὐ διαλυομένους, οὐδ' ὅτε παύσαιντο
[3, 84]	αὐτῷ σύμμαχος ἐγίγνετο ἑπτὰ ἔχων	ὁπλιτικὰ	τέλη καὶ πολὺν ὅμιλον ἄλλον
[3, 79]	καὶ ἐπολέμει, τέλος ἔχων ἓν	ὁπλιτῶν·	καὶ τὸν Βροῦτον ἡσσώμενος ἐνήδρευσεν.
[3, 5]	ἑξακισχιλίους, οὐκ ἐκ τῶν γινομένων	ὁπλιτῶν,	οὓς εὐμαρῶς ἂν ἐν ταῖς
[3, 49]	αὐτῷ μονομάχων τε πλῆθος καὶ	ὁπλιτῶν	τρία τέλη, ὧν ἓν μὲν
[3, 71]	Διενυκτέρευσαν δὲ καὶ ἐν τοῖς	ὅπλοις	ἑκάτεροι. ~Καὶ ὁ Ἀντώνιος δευτέρᾳ
[3, 50]	περὶ τὴν οἰκίαν ὥσπερ ἄκραν	ὅπλοις	καὶ συνθήμασι κεχρημένου καὶ τἆλλα
[3, 50]	ἐς ἐπιτείχισμα τῆς πατρίδος βιαζόμενον	ὅπλοις	καὶ τὸν ἐπὶ Θρᾷκας αὐτῷ
[3, 82]	πόλει μᾶλλον ἢ μηνίοντος ἐν	ὅπλοις·	ὡς δ' ἄν τι μὴ
[3, 42]	γὰρ ἄλλων ἢ τῶν ἰδίων	ὅπλων	ἀνέξεσθαι· οἱ δὲ καὶ τὸ
[3, 82]	καρπωσόμενος μόνην ἐς ἀπόθεσιν τῶν	ὅπλων	εὐπρεπῆ, οὗ δὴ καὶ πρῴην
[3, 15]	ἐστρατήγησας τοῦ πυρὸς ἢ τῶν	ὅπλων	ἢ δίκην γε τοῖς ἀνδροφόνοις
[3, 70]	τὸ ἕλος ἐπὶ πλεῖστον ἐπεπλήρωτο	ὅπλων	τε καὶ νεκρῶν καὶ ἀνδρῶν
[3, 36]	ἑτέρων· οὐ γάρ πω τῶν	ὅπλων	φανέντων ὑπὸ τοῖς νόμοις ἔδει
[3, 94]	ἑτέρωθι καὶ ἄλλα συνενεχθῆναι κελεύσας,	ὁπόσα	Κικέρωνος ἐσηγουμένου πρότερον αὐτοῖς ἐπεγέγραπτο,
[3, 13]	πω τοὺς ἀνδροφόνους διώκοντος· ἀλλ'	ὁπότε	θαρρήσας τις διώκοι, καὶ τὸν
[3, 77]	καὶ τῷ Βάσσῳ σφᾶς ἐνεχείρισαν.	Ὁποτέρως	δ' ἐγένετο, Στάιον Μοῦρκον οἵδε,
[3, 35]	ἐξέβαλε τῆς πόλεως. Τοῦτο δ'	ὅπως	ἀντιπραττούσης καὶ λυπουμένης τῆς βουλῆς
[3, 17]	μὲν ἀμφὶ τούτων· οἶσθα δ'	ὅπως	ἔχει μοι καὶ τὰ οἴκοι,
[3, 56]	ὅπως τε ἄτακτον ἦν καὶ	ὅπως	κατεφρόνει, δηλοῖ καὶ τὰ μεταστάντα
[3, 1]	αὐτοῦ τῶν σφαγέων δίκην δόντων,	ὅπως	οἱ περιφανέστατοι μάλιστα ἔδοσαν, ἥδε
[3, 74]	καὶ Πλάγκῳ καὶ Ἀσινίῳ πολεμεῖν,	ὅπως	πλησιάσειαν Ἀντωνίῳ. ~Καὶ τάδε μὲν
[3, 56]	τίθεται. Ἀντωνίῳ δὲ τὸ στρατόπεδον	ὅπως	τε ἄτακτον ἦν καὶ ὅπως
[3, 8]	ἄκοντες καὶ ἐν θαύματι ἔχοντες,	ὅπως	τὸν ἐν αὐτῇ στρατὸν προμεθῆκεν
[3, 15]	Καὶ σὲ τὸ τῶν πλεόνων	ὁρᾶν	ἐχρῆν, ὕπατον ὄντα. Ἀλλὰ καὶ
[3, 38]	πλεόνων ἐς τοὺς πολεμίους σπουδή.	Ὁρᾶτε	γάρ, ὅση μὲν αὐτοῖς ἐστι
[3, 57]	Κικέρωνος ἐς τὸν Ἀντώνιον ἐγκλήματα	ὁρᾶτε·	~Ἐπεὶ δέ γε ἐπὶ τοῖς
[3, 51]	γνώμῃ τὸν Ἀντώνιον εἶχεν ἐν	ὀργῇ,	ἀναθέμενοι δὲ τὴν ψῆφον, ὡς
[3, 26]	προτεθῆναι· ἡ στρατιὰ δὲ σὺν	ὀργῇ	καὶ ὁ οἰκετικὸς ἄλλος ὅμιλος
[3, 39]	πρὸς οὕτως ἔχοντας ἐξέτρεχε σὺν	ὀργῇ	μανιώδει καὶ ἐβόα αὐτὸς ἐπιβουλεύεσθαι
[3, 62]	αὐτῷ. Καὶ ὁ Ἀντώνιος σὺν	ὀργῇ	πολλὰ ἔς τε τὴν βουλὴν
[3, 89]	ὑπατείας, πολέμιον στρατὸν ἐπιέναι σὺν	ὀργῇ	πυνθανόμενοι ἐς πάντα ἐδεδοίκεσαν. Ἡ
[3, 49]	δ' Ἀντώνιος ἐπελθὼν αὐτῷ σὺν	ὀργῇ	τὴν Μουτίνην ἀπετάφρευέ τε καὶ
[3, 26]	προυτίθει. Ἐπιχειροῦντος δ' ἐκείνου σὺν	ὀργῇ	τοῖς τείχεσι καὶ οὐδὲν ἀνύοντος,
[3, 27]	οὕτως ἐδεδοίκεσάν τε καὶ ἐν	ὀργῇ	τὸν Ἀντώνιον εἶχον. Ὁ δὲ
[3, 40]	στρατὸν καὶ τοὺς ἀπῳκισμένους ἐν	ὀργῇ	τὸν Ἀντώνιον ἔχειν, ἀμελοῦντα τοῦ
[3, 43]	ἐς φόβον μᾶλλον ἢ ἐς	ὀργὴν	ἀπὸ τοῦδε καὶ μῖσος ἐτρέποντο.
[3, 80]	στρατηγὸν ἐπὶ Ἀντωνίῳ, τὴν μὲν	ὀργὴν	ἐπέκρυπτε, θρίαμβον δ' ἐπὶ τοῖς
[3, 73]	τοῖς ἥκουσιν ἀποκριναμένου τε πρὸς	ὀργὴν	καὶ τὴν χάριν, ἣν δίδωσίν
[3, 86]	Καῖσαρ ἤδη τὸν στρατὸν εἰς	ὀργὴν	ὑπέρ τε αὑτοῦ, ὡς συνεχῶς
[3, 29]	ἀξιούντων ἕνεκα αὐτὸς καθέξειν τῆς	ὀργῆς	καὶ ἐς τὴν προτέραν ἑαυτοῦ
[3, 28]	Καίσαρι μὲν δι' ἐμὲ μήτε	ὀργίζεσθαι	μήτε ἐνυβρίζειν, εὐεργέτῃ σοῦ μάλιστα,
[3, 89]	πω σαφοῦς ὄντος, ὅτι μόνης	ὀρέγοιτο	ὑπατείας, πολέμιον στρατὸν ἐπιέναι σὺν
[3, 49]	χρήσεται, μακροτέραν ὁ Δέκμος ἐκέλευεν	ὁρίζειν	ἑαυτῷ, μὴ θᾶσσον γένοιτο τῇ
[3, 61]	Ῥουβίκωνος ποταμοῦ, τοῦ τὴν Ἰταλίαν	ὁρίζοντος	ἀπὸ τῆς Κελτικῆς, ἡμέρᾳ ῥητῇ
[3, 49]	μᾶλλον. Ἀντωνίου δ' αὐτῷ προθεσμίαν	ὁρίζοντος,	μεθ' ἣν ὡς πολεμίῳ χρήσεται,
[3, 95]	ὁ Καῖσαρ ἐκτείνετο. Πᾶσι δ'	ὁρισθείσης	ὑπὸ κηρύγματι μιᾶς ἡμέρας ἐς
[3, 58]	προεπέμπομεν καὶ πόσοι συνώμνυμεν οὐχ	ὁρκούμενοι;	Πόσους δὲ Κικέρων ἐπαίνους ἐς
[3, 46]	ἀξιολογώτατον· οἱ καὶ καταλαβόντες αὐτὸν	ὁρκοῦντα	τοὺς παρόντας οἱ στρατιώτας καὶ
[3, 88]	ἀπαύστως εὐφήμουν. Ὧδε δὲ αὐτοὺς	ὁρμῆς	ἔχοντας ὁ Καῖσαρ ἰδὼν ἦγεν
[3, 45]	ὡς ἐκεῖθεν ἐπὶ τὸ Ἀρίμινον	ὁρμήσων.	Ἐσῄει δὲ ἐς τὴν πόλιν
[3, 52]	ἐτράπετο ὡς εὔκαιρον ἐφ' ἡμῖν	ὁρμητήριον,	ὅτι καὶ ὁ Καῖσαρ ἐκεῖθεν
[3, 52]	ὅτι καὶ ὁ Καῖσαρ ἐκεῖθεν	ὁρμώμενος	ἐδυνάστευσεν ἡμῶν. ~Τὴν στρατιὰν ἐπὶ
[3, 27]	Καῖσαρ ἐκ τῆσδε τῆς Κελτικῆς	ὁρμώμενος	ἐκράτησε Πομπηίου, ὡς δὲ τὸν
[3, 30]	περὶ τῆς Κελτικῆς προυγράφετο αὐτίκα,	ὀρρωδούσης	πάνυ τῆς βουλῆς καὶ ἐπινοούσης,
[3, 87]	οὐκ ἐδεχόμην· ἓν δὲ μόνον	ὁρῶ	νῦν ἀμφοτέροις σωτήριον, εἰ δι'
[3, 6]	οὔτε τὴν δημοκρατίαν βεβαιουμένην ἔργοις	ὁρῶντες,	ἀλλὰ καὶ ἐς τοῦτο ὑφορώμενοι
[3, 32]	ἀνεθαρρήσαμεν, οὐ πάντῃ τὰ Καίσαρος	ὁρῶντες	ἄφιλα οὐδὲ ἀμνήμονα οὐδὲ ἀχάριστα.
[3, 26]	νυκτὸς ἐπιγενομένης ἀπιόντα τὸν Δολοβέλλαν	ὁρῶντες	καὶ οὐδὲν ἔτι ὑπονοοῦντες, ὀλίγους
[3, 39]	οἱ συνετώτεροι· τὸ δὲ πλέον,	ὁρῶντες,	οἷα καθ' ἑκάστην ἡμέραν ὁ
[3, 44]	καὶ μῖσος ἐτρέποντο. ~Ταῦτα δ'	ὁρῶντες	οὓς ὁ Καῖσαρ ἐπὶ διαφθορᾷ
[3, 10]	ἡ δὲ μήτηρ καὶ Φίλιππος,	ὃς	εἶχεν αὐτήν, ἀπὸ Ῥώμης ἔγραφον
[3, 89]	ἤκμαζεν ὁ φόβος. Κικέρων τε,	ὃς	τέως αὐτοῖς ἐπεπόλαζεν, οὐδὲ ἐφαίνετο.
[3, 94]	ᾧ περ ἐβούλετο Κοΐντῳ Πεδίῳ,	ὃς	τὸ μέρος αὐτῷ δεδώρητο τῆς
[3, 95]	πλὴν ἑνὸς ἀνδρὸς τῶν ἐπιφανῶν,	ὃς	τότε μὲν οὐδ' αὐτός τι
[3, 1]	μετὰ τήνδε ἐπιδείξουσιν, ἐπιλαμβάνουσαι καὶ	ὅσα	ἄλλα Ῥωμαίοις ἐμφύλια ἐς ἀλλήλους
[3, 88]	πεζῶν καὶ ἵππον ἱκανὴν καὶ	ὅσα	ἄλλα τοῖς τέλεσι συνετάσσετο. Περάσας
[3, 17]	κόσμον ἔχειν ἀξιῶ σε καὶ	ὅσα	ἂν ἐθέλῃς ἄλλα παρ' ἡμῶν
[3, 37]	καθορώσης καὶ ἴστε οἷα καὶ	ὅσα	Δέκμῳ πολλῶν γραφόντων καὶ ἐπαλειφόντων
[3, 17]	τῇ πόλει, δι' ἐμὲ τρίβοιντο.	Ὅσα	δὴ τῶν Καίσαρος εὐθέως ἐπὶ
[3, 63]	ἑξακισχίλια τάλαντα καὶ ὅπλα πολλά,	ὅσα	ἐν Δημητριάδι Γαΐῳ Καίσαρι ἐκ
[3, 86]	συνειλεγμένον ἐπελθών, τά τε ὑβρίσματα,	ὅσα	ἐς αὐτὸν ἐκ τῆς βουλῆς
[3, 49]	τὰς τροφὰς συνέφερεν, ὑποζύγιά τε	ὅσα	ἦν κατέθυε καὶ ἐταρίχευε δέει,
[3, 5]	ταραχῶδες. Ἐψηφισμένον δ' εἶναι κύρια,	ὅσα	Καίσαρι πέπρακτό τε καὶ γενέσθαι
[3, 94]	θανάτῳ προυγράφησαν. Τὰ χρήματα δέ,	ὅσα	τε κοινὰ ἦν ἐν τῷ
[3, 89]	γύναιά τινων ἢ παῖδας ἢ	ὅσα	τιμιώτατα ἄλλα ἐς ἀγροὺς ἢ
[3, 38]	Ἴστε, ἃ γράφουσι Δέκμῳ καὶ	ὅσα	τοὺς ὑπάτους τοὺς μετ' ἐμὲ
[3, 22]	τὰ ἄλλα δὲ πάντα κυροῦν,	ὅσα	τῷ Καίσαρι πέπρακται. Ὁ δὲ
[3, 86]	λαβεῖν τὰς πεντακις χιλίας δραχμάς,	ὅσας	αὐτοῖς ὑπέσχοντο δώσειν· ἐδίδασκέ τε
[3, 74]	Ἀντωνίῳ πεντήκοντα ἡμερῶν ἱκεσίους ἐψηφίζετο,	ὅσας	οὔτε ἐπὶ Κελτοῖς οὔτε ἐπὶ
[3, 33]	τε καὶ τοῖς γιγνομένοις παρατυχόντες·	ὅσῃ	δ' αὖ κἀκεῖνος εἰς ἐμὲ
[3, 21]	ἐς πρᾶσιν αὐτίκα προυτίθει πᾶσαν,	ὅση	κατὰ τὸν κλῆρον ἐγίγνετο αὐτοῦ,
[3, 38]	τοὺς πολεμίους σπουδή. Ὁρᾶτε γάρ,	ὅση	μὲν αὐτοῖς ἐστι μεταμέλεια τῶν
[3, 33]	εἰπόντας ὁ Ἀντώνιος ὧδε ἠμείψατο·	Ὅσῃ	μὲν εὐνοίᾳ καὶ σπουδῇ πρὸς
[3, 23]	καὶ τὴν ἴδιον αὑτοῦ περιουσίαν	ὅση	τε παρὰ Ὀκταουίου τοῦ πατρὸς
[3, 8]	ἐς αὐτὸν ὑπὸ Καίσαρος κατειλεγμένης,	ὅση	τε περὶ Μακεδονίαν προεληλύθει, καὶ
[3, 6]	σίτου τῇ πόλει φροντίσαι, ἐξ	ὅσης	δύναιντο γῆς, μέχρις αὐτοὺς ὁ
[3, 32]	βούλονται. Ὧν ἐνθυμηθέντα σε ἀξιοῦμεν,	ὁσίας	τε χάριν ἐς τὸν Καίσαρα
[3, 39]	ἄπιστον ἐτίθεντο τὴν διαβολὴν οὐδὲ	ὅσιον	ἢ ἀνεκτὸν ἐνόμιζον Ἀντώνιον ὑπατεύοντα
[3, 32]	ἔλεγον· Ἡμεῖς, ὦ Ἀντώνιε, καὶ	ὅσοι	ἄλλοι μετὰ σοῦ Καίσαρι στρατευσάμενοι
[3, 82]	~Οἵ τε Πομπηιανοὶ πυθόμενοι θαυμαστοὶ	ὅσοι	διεφάνησαν, ἐκβοῶντες ἄρτι τὴν πάτριον
[3, 3]	ἔνιοι καὶ συλληφθέντες ἕτεροι ἐκρεμάσθησαν,	ὅσοι	θεράποντες ἦσαν, οἱ δὲ ἐλεύθεροι
[3, 17]	βραδύνων ἀχάριστος εἶναι δοκοίην μηδ'	ὅσοι	καταλεχθέντες εἰς τὰς ἀποικίας ἐπιμένουσι
[3, 2]	διεπεφεύγεσαν ἐκ τῆς πόλεως καὶ	ὅσοι	παρ' αὐτοῦ Καίσαρος εἰλήφεσαν ἡγεμονίας
[3, 70]	δὲ αὐτοὺς ἐξ Ἀντωνίου περιθέοντες,	ὅσοι	παρήσπιζον αὐτῷ, δι' ὅλης τῆς
[3, 64]	καὶ ἡγεμόνας ἡγεμονῶν ἀποφῆναι πάντων,	ὅσοι	πέραν εἰσὶ τῆς Ἰονίου θαλάσσης,
[3, 13]	μὲν μήτηρ αὖθις καὶ Φίλιππος	ὅσοι	τε ἄλλοι κηδεμόνες ἦσαν αὐτοῦ,
[3, 50]	ἐν τοῖς μάλιστα Ῥωμαίων ἐπιφανής,	ὅσοι	τε ἄλλοι τῷ Πείσωνι δι'
[3, 63]	πολεμεῖν Δολοβέλλᾳ· τούς τε ἄλλους,	ὅσοι	τινὸς ἔθνους ἢ στρατοῦ Ῥωμαίων
[3, 34]	τὴν συνθήκην ἑώρων οὐδὲ ἐπὶ	ὅσοις.	Ὁ δὲ δῆμος ἐθορυβεῖτο, καὶ
[3, 2]	οἷα στρατηγοὶ τοὺς κληρούχους ἐθεράπευον,	ὅσοις	τε ἄλλοις ἐπενόουν, καὶ τὰ
[3, 24]	ἓξ γὰρ ἦν τέλη ηκαὶ	ὅσον	ἄλλο πλῆθος αὐτοῖς τοξοτῶν καὶ
[3, 23]	δὲ Καῖσαρ ἀντιθεραπεύων τὸ πλῆθος,	ὅσον	ἀργύριον ἐκ τῆς πράσεως ἐγίγνετο,
[3, 51]	ἐς αὐτὸν ἀπὸ Ἀντωνίου μεταστᾶσιν,	ὅσον	αὐτοῖς ὁ Καῖσαρ ἐπὶ τῇ
[3, 18]	δὲ τοῖς τε λόγοις οὐχ	ὅσον	ἔδει τὸ πρέπον ἐς αὐτὸν
[3, 20]	χρημάτων οὔτε τὸ πλῆθός ἐστιν,	ὅσον	εἰκάζεις, οὔτε τι νῦν ἔστι
[3, 57]	ἢ ἐφυγάδευσεν οὐδένα, συνέγνω δέ,	ὅσον	εἶχε μέτρου καλῶς, καὶ διδομένας
[3, 46]	ἐγίγνετο τέλη γεγυμνασμένων ἀνδρῶν καὶ	ὅσον	ἐξ ἔθους αὐτοῖς ἐπίκουρον ἄλλο
[3, 28]	δὲ τῶν μὲν ὕβρεων, ἐς	ὅσον	θέλεις, ἐμφορεῖσθαι, τὴν δὲ τῆς
[3, 32]	μὴ ἐς τὸν μέλλοντα καὶ	ὅσον	οὔπω παρόντα πόλεμον ἡ στάσις
[3, 38]	αὐτοῖς ἐστι μεταμέλεια τῶν ἐψηφισμένων,	ὅσος	δὲ ἀγὼν ἀφελέσθαι με τὴν
[3, 23]	τὰ πωλητήρια περιιὼν ἀποκηρύσσειν ἔλεγεν	ὅσου	δύναιντο πάντα τοὺς πιπράσκοντας ὀλιγίστου,
[3, 94]	ἔθυε, δώδεκά οἱ γυπῶν φανέντων,	ὅσους	φασὶ καὶ Ῥωμύλῳ τὴν πόλιν
[3, 33]	οὐ καθέξοντες ὧν ἐπενόουν. Καὶ	ὅστις	αὐτοὺς μετέπεισε τῆς γνώμης, οὐκ
[3, 34]	διδομένης ἀντὶ τῶν γερῶν, ἵν'	ὅσων	ἔχρῃζον ἀντιλάβοιμι. Τὰ δὲ ἦν
[3, 20]	αὐτίκα ἐν τῇ Καίσαρος περιουσίᾳ,	ὅταν	αὐτὰ ζητεῖν ψηφισώμεθα. Ἄδικον γὰρ
[3, 47]	τι χρὴ ποιεῖν αὐτοὺς ψηφιεῖσθαι,	ὅταν	αὐτοῖς αἱ νέαι ἀρχαὶ ἐς
[3, 53]	ἔοικεν, ὁ δήμαρχος ψηφιεῖται πολέμιον,	ὅταν	ἡμῶν γένηται δυνατώτερος. ~Ταῦτ' ἔτι
[3, 34]	ἡμᾶς τοὺς Καίσαρος ἀσφαλῶς περιέσεσθαι,	ὅταν	μὴ Καῖσαρ εἶναι δόξῃ τύραννος.
[3, 5]	ἐπαναγαγεῖν. Ὁ δὲ ὑπισχνεῖτο ποιήσειν,	ὅταν	σβέσῃ τοῦ δήμου τὸ ταραχῶδες.
[3, 68]	δι' ἐμπειρίαν ἕκαστος ἑαυτοῦ στρατηγῶν.	Ὅτε	δὲ καὶ κάμοιεν, ὥσπερ ἐν
[3, 89]	Ἀντωνίου καὶ Λεπίδου πολεμίων· οὓς	ὅτε	ἐνθυμηθεῖεν Καίσαρι συναλλαγήσεσθαι, πάμπαν ἤκμαζεν
[3, 9]	τοὺς φίλους περιφέρων ἐτήσιον ἔσθ'	ὅτε	ἐποιεῖτο εἶναι, μειράκιον δὲ ἔτι
[3, 57]	ὑμᾶς οὐ διέβαλε Κικέρων; Ἢ	ὅτε	ἐψηφίζετο μὴ εἰσηγεῖσθαι περὶ δικτάτορος
[3, 57]	ὅτε μηδένα διώκεσθαι φόνου; Ἢ	ὅτε	ζήτησιν εἶναι τῶν κοινῶν χρημάτων;
[3, 10]	ἐν Μακεδονίᾳ στρατὸν καταφυγεῖν καί,	ὅτε	μάθοι μὴ κοινὸν εἶναι τὸ
[3, 15]	ταῦτα τοὺς διεφθαρμένους σε βιάσασθαι.	Ὅτε	μέντοι τῶν διαθηκῶν ἀναγνωσθεισῶν καὶ
[3, 34]	καὶ τῆς βουλῆς αὐτῆς ἐχομένων,	ὅτε	μὴ Καῖσαρ εἴη τύραννος, ἀνδροφονίας
[3, 57]	ἀμνηστίαν ἐκύρου τῶν γεγονότων; Ἢ	ὅτε	μηδένα διώκεσθαι φόνου; Ἢ ὅτε
[3, 95]	ἐπεγράφη, καί τισιν οὐδ' ἐπιδημήσασιν,	ὅτε	ὁ Καῖσαρ ἐκτείνετο. Πᾶσι δ'
[3, 34]	θορύβου καὶ μερίμνης καὶ δέους,	ὅτε	οὐκ ἦν γνώμης παράδοξον οὐδὲ
[3, 81]	σφίσιν ὁπλίτας· οὐ διαλυομένους, οὐδ'	ὅτε	παύσαιντο τῶν στρατειῶν, ἵνα μὴ
[3, 28]	ἐκ τοῦ πατρὸς Ἀφροδίτῃ Γενετείρᾳ,	ὅτε	περ αὐτῇ καὶ τὸν νεὼν
[3, 57]	εἶναι τῶν κοινῶν χρημάτων; Ἢ	ὅτε	Πομπήιον τὸν Πομπηίου τοῦ ὑμετέρου
[3, 3]	~Τούτοις δὲ αὐτοῖς ὁ Ἀμάτιος,	ὅτε	συντύχοι, καὶ ἐνεδρεύσειν ἐλέγετο. Τῷδε
[3, 77]	Μακεδονίαν τοιάδε ἐγίγνετο. Γάιος Καῖσαρ	ὅτε	Συρίαν διώδευε, τέλος ἐν αὐτῇ
[3, 57]	πᾶσιν ὁμοῦ; Πότε, ὦ Κικέρων;	Ὅτε	τὴν ἀμνηστίαν ἐκύρου τῶν γεγονότων;
[3, 75]	ἐγκρατεστέρου τιμῆς τότε μάλιστα ὀφθέντος,	ὅτε	τὴν ἀρχὴν ὑπὸ τοῦ στρατοῦ
[3, 57]	δημοσίων αὐτῷ διέλυε περιουσίαν; Ἢ	ὅτε	τὸν Ψευδομάριον λαβὼν ἐπιβουλεύοντα ἀπέκτεινε
[3, 8]	Ἀντώνιος ᾖτει Μακεδονίαν, εὖ εἰδώς,	ὅτι	αἰδέσονται, μετὰ Συρίαν δοθεῖσαν Δολοβέλλᾳ,
[3, 73]	μάρτυσι τοῖς πολίταις· πείσειν γάρ,	ὅτι	δαιμόνιον αὑτὸν ἔβλαψεν, ἐς τὴν
[3, 25]	ἀληθὲς εἴτε ὑπ' Ἀντωνίου διδαχθέντες,	ὅτι	δέος ἦν, μὴ τῆς στρατιᾶς
[3, 93]	~Νυκτὸς δ' ἄφνω δόξης γενομένης,	ὅτι	δύο τέλη Καίσαρος, τό τε
[3, 24]	χρῆσθαι πρὸς ἑαυτὸν ἐπενόει μετενεγκεῖν,	ὅτι	καὶ μάλιστα ἦν ἀγχοῦ, ὡς
[3, 27]	Δέκμος Βροῦτος Ἀλβῖνος, εἰδὼς μέν,	ὅτι	καὶ ὁ Καῖσαρ ἐκ τῆσδε
[3, 52]	ὡς εὔκαιρον ἐφ' ἡμῖν ὁρμητήριον,	ὅτι	καὶ ὁ Καῖσαρ ἐκεῖθεν ὁρμώμενος
[3, 76]	δὲ τεθήπασι τὴν βουλὴν ἀμέτρως,	ὅτι	καὶ οἱ ἄρχοντες αὐτῶν φύλακες
[3, 88]	ἔλεγον οἱ λοχαγοὶ ἃ ἐδιδάχθησαν,	ὅτι	καὶ πάλαι Κορουῖνός τε ἄρξειε
[3, 55]	καιροῖς μάλιστα ἐπικινδύνοις οὐδὲ ἀμνημονεῖν,	ὅτι	καὶ τόδε αὐτὸ τοῦ δήμου
[3, 30]	εἰ Δέκμῳ μὲν αὐτὴν πιστεύουσιν,	ὅτι	Καίσαρα ἀπέκτεινεν, αὑτῷ δ' ἀπιστοῦσιν,
[3, 62]	καὶ τὸν Κικέρωνα ἀπερρίπτει, θαυμάζων,	ὅτι	Καίσαρα μὲν τὸν τὰ μέγιστα
[3, 98]	τὸ ἔθνος εἴη, μαθὼν δ'	ὅτι	Καμίλου, πολλὰ πεποιηκὼς εὖ τὸν
[3, 3]	Ἀματίου καὶ ἀγανακτήσει τοῦ γεγονότος,	ὅτι	μάλιστα αὐτὸ ὁ Ἀντώνιος ἐπεπράχει
[3, 83]	καὶ χαρίτων ποικίλων, καὶ διδάσκοντος,	ὅτι	μεθ' αὑτὸν ὅμοια πείσονται καθ'
[3, 13]	Ἀπερρήγνυ τε λήγων τοῦ λόγου,	ὅτι	μὴ κινδυνεύειν οἱ καλὸν εἴη
[3, 15]	εἰ θάτερον ἔμελλεν ἔσεσθαι, καλῶς,	ὅτι	μὴ παρῆς. Ψηφιζομένων δέ τινων
[3, 96]	Ἀντωνίῳ. Οἱ δὲ προεώρων μὲν	ὅτι	μὴ σφίσι μηδ' ὑπὲρ τῆς
[3, 89]	οὐ γάρ πω σαφοῦς ὄντος,	ὅτι	μόνης ὀρέγοιτο ὑπατείας, πολέμιον στρατὸν
[3, 54]	τῷ δήμῳ καὶ τόδε κατηγορήσαντος,	ὅτι	ὁ Καῖσαρ τὰ χρήματα διεφόρησε
[3, 30]	Καίσαρα ἀπέκτεινεν, αὑτῷ δ' ἀπιστοῦσιν,	ὅτι	οὐκ ἀπέκτεινε τὸν καταστρεψάμενον αὐτὴν
[3, 43]	τοιᾶσδε χάριτος· ἐμέμφετο δὲ καὶ	ὅτι	παρὰ μειρακίου προπετοῦς, ὧδε τὸν
[3, 60]	ἀκυροῖ, καὶ Ἀντώνιον πολέμιον κρίνειν,	ὅτι	τὴν Κελτικὴν ἔλαβε παρὰ τοῦ
[3, 51]	ἀνδρὸς ἐπιφανοῦς πρὸ δίκης οὐδ'	ὅτι	τὴν Κελτικὴν ὁ δῆμος αὐτῷ
[3, 89]	φόβοις γίγνεται, κατεμέμφοντο, οἱ μὲν	ὅτι	τὴν στρατιὰν αὐτὸν ἀφέλοιντο τὴν
[3, 77]	τοῦ Βάσσου δοκεῖ, Λίβωνι δ'	ὅτι	τῆς Πομπηίου στρατιᾶς γενόμενος καὶ
[3, 60]	ἐθνῶν διδόναι, Δέκμον δὲ ἐπαινεῖν,	ὅτι	τοῦ δήμου νόμον ἀκυροῖ, καὶ
[3, 62]	δὲ καὶ Δολοβέλλαν ἡγεῖται πολεμίους,	ὅτι	τῶν δεδομένων ἐχόμεθα. Ἥδε γάρ
[3, 92]	Ὁ δὲ τοσοῦτον ἀπεκρίνατο ἐπισκώπτων	ὅτι	τῶν φίλων αὑτῷ τελευταῖος ἐντυγχάνοι.
[3, 47]	πράγματα παρέλθωσιν. Ἦν δὲ σαφές,	ὅτι	χρήσονται μὲν αὐτοῖς κατὰ Ἀντωνίου·
[3, 19]	καὶ ταῦτα κινδυνεύειν καὶ παθεῖν	ὁτιοῦν	ἡἡρούμην ἑκὼν μᾶλλον ἢ ἄταφον
[3, 98]	λῃστῶν καὶ δεθείς, ἤρετο μὲν	ὅτου	Κελτῶν δυνάστου τὸ ἔθνος εἴη,
[3, 42]	εἰς τὰ οἰκεῖα ὡς ὁπλιούμενοι·	οὐ	γὰρ ἄλλων ἢ τῶν ἰδίων
[3, 3]	δὲ χρείαν αὐτοῦ προσεποιοῦντο ἥδιστα·	οὐ	γὰρ αὐτοῖς ἐδόκει ποτὲ χωρὶς
[3, 56]	πω τῶνδε λόγον ὑπέσχεν αὐτοκράτωρ.	Οὐ	γὰρ ἔκριναν οἱ νόμοι λυσιτελήσειν
[3, 7]	δὲ οὐ παρὰ τῆς βουλῆς	οὐ	γὰρ ἐξῆν, ἀλλὰ παρὰ τοῦ
[3, 55]	ὅ τι ὁ δῆμος ἔδωκεν.	Οὐ	γὰρ εὖ βουλευομένων ἐστὶ διαστασιάζεσθαι
[3, 51]	δῆμον ἐς μνήμην ἀγαγὼν Ἀντωνίου.	Οὐ	γὰρ ἠγνόουν καταγινώσκοντες ἀνδρὸς ἐπιφανοῦς
[3, 89]	τὰ ἐρυμνὰ τῆς πόλεως μεταφερόντων·	οὐ	γάρ πω σαφοῦς ὄντος, ὅτι
[3, 34]	Καίσαρος καὶ ἀγνοίᾳ τοῦ ἀκριβοῦς·	οὐ	γάρ πω τὴν συνθήκην ἑώρων
[3, 84]	συγγραφεῦσι πιστὸν οὐδ' ἐμοὶ πιθανόν·	οὐ	γάρ πώ τι αὐτῷ πολέμιον
[3, 36]	καὶ μηχαναῖς καὶ ἀντιδόσεσιν ἑτέρων·	οὐ	γάρ πω τῶν ὅπλων φανέντων
[3, 4]	Ἀντώνιον ἐπὶ ὅλην εὐφήμουν ἡμέραν·	οὐ	γάρ τις αὐτοῖς ἐδόκει Μάγνου
[3, 44]	ἑκατὸν δραχμὰς ὑμῖν οὐ δωρεάν	(οὐ	γὰρ τοῦτό γε τῆς Ἀντωνίου
[3, 80]	ἐς τὸν Ἀντώνιον ἔπεμπεν, ὡς	οὐ	δι' ἔχθρας ἀνηκέστου πρὸς αὐτὸν
[3, 18]	τῶν ἐγνωσμένων βεβαιώσεως ἔτι μετῆν.	Οὐ	διαθήκας εἶχεν ἄν, οὐ παῖδα,
[3, 81]	τε τοὺς ὑπὸ σφίσιν ὁπλίτας·	οὐ	διαλυομένους, οὐδ' ὅτε παύσαιντο τῶν
[3, 57]	καὶ τοῦτο μόνον δι' ὑμᾶς	οὐ	διέβαλε Κικέρων; Ἢ ὅτε ἐψηφίζετο
[3, 70]	τὸ ἔργον Ἱρτίου διέφθειρε, καίπερ	οὐ	διώκοντος αὐτοὺς ὑπὸ φόβου τῶν
[3, 53]	δωρεὰς χθὲς ἐψηφίσασθε· οἱ δὲ	οὐ	δυνηθέντες ἀποδρᾶναι δεδιότες συναδικοῦσι καὶ
[3, 61]	ἐς αὐτὸν ὕβρεως γνωσθείσης ἀκριβέστερον,	οὐ	δυσχερῶς ἡ βουλὴ τὸν Δολοβέλλαν
[3, 44]	τὰς δὲ ἑκατὸν δραχμὰς ὑμῖν	οὐ	δωρεάν (οὐ γὰρ τοῦτό γε
[3, 33]	Καίσαρι συνανελεῖν, ὡς ἐμοῦ περιόντος	οὐ	καθέξοντες ὧν ἐπενόουν. Καὶ ὅστις
[3, 43]	δὲ αὐτοῖς χαλεπτόμενος τῆς σιωπῆς	οὐ	κατέσχεν, ἀλλ' ὠνείδιζεν ἀχαριστίαν ἐκ
[3, 56]	τῶν ἐπιβουλευόντων τὰ στρατεύματα θεραπευόντων,	οὐ	κολαζόντων. Ἐπεὶ δὲ οὐκ ὤκνησεν
[3, 52]	αἰτήσας ἡμᾶς ἐπ' ἐνέδρᾳ καὶ	οὐ	λαβὼν ἔπραξε δι' ἑαυτοῦ. Σπεῖραν
[3, 10]	πάντα ἐφυλάσσετὀ, ἀλλ' ἐς ἑτέραν	οὐ	μακρὰν ἀπὸ τοῦ Βρεντεσίου πόλιν,
[3, 33]	χάριτι καὶ προτιμήσει χρώμενος διετέλει,	οὐ	μαρτυρεῖν ἐμὲ δίκαιον. Ἄμφω δὲ
[3, 45]	ὁ πόλεμος, Δέκμου τὴν Κελτικὴν	οὐ	μεθιέντος. ~Δεῦρο δὲ ὄντι ἥ
[3, 36]	Δολοβέλλαν ἀντειπεῖν ἐμοὶ περὶ Μακεδονίας.	Οὐ	μέντ' ἂν οὐδ' ὥς μοι
[3, 84]	ἄπρακτον μὲν ὄντα καὶ ἄτολμον,	οὐ	μὴν ἅπασι τοῖς συγγραφεῦσι πιστὸν
[3, 35]	δόξης καὶ ἡμῶν ἀσφαλοῦς σωτηρίας·	οὐ	μὴν ἐγὼ μετὰ τῆσδε τῆς
[3, 61]	ἐγένετο μὴ ψηφισθῆναι πολέμιον Ἀντώνιον.	Οὐ	μὴν ἐκράτησε τῆς Κελτικῆς αὐτὸν
[3, 57]	τὰ ἐναντία· οὐκ ἦρχε. Πῶς;	Οὐ	μόνος ἦρχεν ἀποδημήσαντος ἐπὶ Συρίας
[3, 62]	τύραννον ἢ βασιλέα, Κικέρωνα δὲ	οὐ	νομίζουσιν, ὃν Καῖσαρ μὲν εἷλε
[3, 65]	παρ' ὑμῶν, ὦ συστρατιῶται, γέγονεν,	οὐ	νῦν, ἀλλ' ἐξ οὗ τὴν
[3, 18]	μετῆν. Οὐ διαθήκας εἶχεν ἄν,	οὐ	παῖδα, οὐκ οὐσίαν, οὐκ αὐτὸ
[3, 12]	τῶν πόλεων τῶν μὲν ἄλλων	οὐ	πάντῃ πρὸς αὐτὸν ἦν ὁμαλά·
[3, 32]	δήμου δ' ἐξελάσαντος αὐτοὺς ἀνεθαρρήσαμεν,	οὐ	πάντῃ τὰ Καίσαρος ὁρῶντες ἄφιλα
[3, 36]	πιστεύων ἔπεισα Συρίαν αἰτεῖν Δολοβέλλαν,	οὐ	παρὰ τῆς βουλῆς, ἀλλὰ παρὰ
[3, 7]	ἐπὶ τοὺς Παρθυαίους, αἰτεῖν δὲ	οὐ	παρὰ τῆς βουλῆς οὐ γὰρ
[3, 31]	διὰ τὸ νεώτερον τῆς ἡλικίας	οὐ	παραγγέλλειν, ἐπενόουν ἐν ταῖς χειροτονίαις
[3, 15]	λύπη με προάγει. Κτεινομένῳ μὲν	οὐ	παρῆς, τῶν φονέων σε περισπασάντων
[3, 66]	δ' ἐν Ῥώμῃ τῶν ὑπάτων	οὐ	παρόντων ὁ Κικέρων ἦγεν ὑπὸ
[3, 50]	αὐτὸν ἐς κρίσιν ἠξίουν, ὡς	οὐ	πάτριον σφίσιν ἀκρίτου καταδικάζειν οὐδ'
[3, 83]	αὐτῷ κελεύουσαν, ὑπισχνουμένου δ' ὅμως	οὐ	πολεμήσειν ἑκόντος. Ὁ δὲ στρατὸς
[3, 54]	τοῦ μὲν νόμου τὸν κλέπτην	οὐ	πολέμιον ἀποφαίνοντος, ἀλλὰ ὡρισμένῃ δίκῃ
[3, 94]	μεθῆκεν ἅπαντας ἐς δόξαν φιλανθρωπίας.	Οὐ	πολὺ δὲ ὕστερον ἐπὶ θανάτῳ
[3, 39]	συνήλλασσον αὖθις ἐν τῷ Καπιτωλίῳ.	Οὐ	πολὺ δὲ ὕστερον ὁ Ἀντώνιος
[3, 54]	τὰ ταμιεῖα, Ἀντωνίου δὲ μετ'	οὐ	πολὺ ζητεῖν αὐτὰ ψηφισαμένου καὶ
[3, 22]	Καίσαρος· ἔμελλον γὰρ αὐτῷ μετ'	οὐ	πολὺ πάντα χαριεῖσθαι. ~Θέας δὲ
[3, 85]	μεταβολή, τῶν μὲν ἐκ τῆς	οὐ	πρὸ πολλοῦ καταφρονήσεως ἐς δέος,
[3, 56]	δὲ παρὰ τοὺς στρατιωτικοὺς νόμους,	οὐ	πρὸς ὑμᾶς, ἀλλ' ἐς Καίσαρα,
[3, 57]	διὰ τὴν τῶν ἐχθρῶν ἐπιβουλήν;	Οὐ	πρόφασιν εἶχε τὴν σφαγὴν Καίσαρος,
[3, 26]	τὴν κεφαλὴν καταλιπών· ἡμῖν γὰρ	οὐ	σέ, ἀλλὰ τὴν κεφαλὴν ἄγειν
[3, 18]	ἡμῖν ἐπ' αὐτοῖς. Ἐπράσσετο γὰρ	οὐ	σοῦ χάριν, ἀλλὰ τοῦ δήμου,
[3, 53]	παρανομοῦντι κατοκνῇ, διεκλήρωσεν ἐς θάνατον,	οὐ	στασιάσαντας ἢ φυλακὴν ἢ τάξιν
[3, 57]	ἦρχεν ἀποδημήσαντος ἐπὶ Συρίας Δολοβέλλα;	Οὐ	στρατὸν εἶχεν ἕτοιμον ἐν τῇ
[3, 65]	ὑπὸ τοῦ Ἀντωνίου, πανσυδὶ μὲν	οὐ	συνεπλέκοντο αὐτῷ Πάνσαν περιμένοντες, ἱππομαχίαι
[3, 38]	τοῖς ἄλλοις, εἴ τινες αὐτὰ	οὐ	συνορῶσι, μεταφέρετε, πλὴν μόνου Καίσαρος
[3, 22]	μέρος ἐν ταῖς δίκαις προσαπόλοιτο,	οὐ	σφῶν ἕνεκα αὐτῶν, ἀλλὰ καὶ
[3, 58]	Οἳ κλαίουσι καὶ δεδίασι νῦν	οὐ	τὴν Ἀντωνίου πολιτείαν, ἀλλὰ τὴν
[3, 97]	σὺν ἐκείνοις οἷά τις Κελτός,	οὐ	τὴν μακροτέραν ἔτι περιιών, ἀλλὰ
[3, 43]	διεκλήρωσε τῷ στρατιωτικῷ νόμῳ καὶ	οὐ	τὸ δέκατον ἅπαν, ἀλλὰ μέρος
[3, 37]	ἡγησάμην ἰσόπαλον εἶναι τοῖς ἐχθροῖς,	οὐ	τοῖσδε τοῖς φανεροῖς, ὡς οἴεται
[3, 22]	τὸ μηδὲν ἀνατρέπειν τῶν προδιῳκημένων,	οὐ	τοῦδ' αὐτοῦ γε χάριν οὐδὲ
[3, 53]	θάνατον τοὺς πολίτας καὶ θάνατον	οὐ	τῶν ἐλεγχθέντων, ἀλλὰ τῶν διαλαχόντων.
[3, 77]	γενομένων ἡ στρατιὰ τὴν ὕβριν	οὐ	φέρουσα τὸν Ἰούλιον κατηκόντισε. Καὶ
[3, 35]	ἀνεθάρρησα καὶ τὴν ἀμνηστίαν παρέλυον,	οὐ	ψηφίσμασιν ἢ δόγμασιν νοὐ γὰρ
[3, 62]	γέρα δίδωσι, τοῖς δὲ παραμείνασιν	οὔ,	διαφθείρων οὐκ ἐμοὶ μᾶλλον ἀλλὰ
[3, 50]	χθὲς ὑπάτου τῆς ἐπιούσης ἡμέρας,	οὗ	γε μάλιστα συνεχεῖς ἐπαίνους ἄλλοι
[3, 80]	Καῖσαρ ἐν ὕβρει θέμενος ἀντὶ	οὗ	Δέκμον ᾑρῆσθαι στρατηγὸν ἐπὶ Ἀντωνίῳ,
[3, 82]	ἐς ἀπόθεσιν τῶν ὅπλων εὐπρεπῆ,	οὗ	δὴ καὶ πρῴην ἕνεκα τὸν
[3, 28]	ἐκείνῳ στρατευσαμένους περιθέων ἐπιφθόνως ἱκέτευεν	οὗ	μὲν αὐτοῦ τοιάδε καὶ τοσάδε
[3, 43]	ὠνείδιζεν ἀχαριστίαν ἐκ Παρθυαίων ὑπὸ	οὗ	μετενεχθεῖσιν ἐς τὴν Ἰταλίαν καὶ
[3, 51]	Ἱρτίῳ καὶ Πάνσᾳ Καίσαρα συστρατηγεῖν	οὗ	νῦν ἔχει στρατοῦ, ἐπίχρυσόν τε
[3, 20]	κοινὰ ταμιεῖα, τῶν προσόδων, ἐξ	οὗ	παρῆλθεν ἐπὶ τὴν ἀρχήν, ἐς
[3, 87]	δή με καθαρεύοντα φιλοτιμίας, ἐξ	οὗ	στρατηγεῖν μοι διδόντων ὑμῶν ὑπὸ
[3, 65]	γέγονεν, οὐ νῦν, ἀλλ' ἐξ	οὗ	τὴν ἀρχὴν ἐδίδοτε· καὶ γὰρ
[3, 9]	γεγένητο πρὸς ἓν ἔτος, ἐξ	οὗ	τήνδε τὴν τιμὴν ὁ Καῖσαρ
[3, 57]	ὑμῶν δεδιότων ἐπὶ τοῖς ἐσομένοις·	οὗ	τίνα καιρόν, εἰ πονηρὸς ἦν,
[3, 19]	καὶ δημοσίας ταφῆς, οὐκ ἀκινδύνως	οὐδ'	ἀνεπιφθόνως ἐμαυτῷ, τυχεῖν, πρός τε
[3, 18]	οὐχ ἡγούμενον ἔτἰ, ἐμοὶ μὲν	οὐδ'	ἀποκρίσεως δεῖ πρὸς σὲ περὶ
[3, 95]	τῶν ἐπιφανῶν, ὃς τότε μὲν	οὐδ'	αὐτός τι ἔπαθε, μικρὸν δ'
[3, 84]	μὴν ἅπασι τοῖς συγγραφεῦσι πιστὸν	οὐδ'	ἐμοὶ πιθανόν· οὐ γάρ πώ
[3, 36]	οὐδ' ὥς μοι Μακεδονίαν ἔδοσαν,	οὐδ'	ἐπὶ Δολοβέλλᾳ, διὰ τὴν ἐν
[3, 95]	τοῦτο ἐνίοις ἐπεγράφη, καί τισιν	οὐδ'	ἐπιδημήσασιν, ὅτε ὁ Καῖσαρ ἐκτείνετο.
[3, 23]	πιπράσκεσθαι, ὡς τῆς Καίσαρος περιουσίας	οὐδ'	ἐς τοῦτο μόνον ἀρκούσης διὰ
[3, 49]	Καὶ δείσας ὁ Δέκμος, μὴ	οὐδ'	ἐσελθεῖν ἔς τινα αὐτῶν ἔτι
[3, 56]	ἄρχοντα τοῖς στρατευομένοις ὑπεύθυνον εἶναι·	οὐδ'	ἔστιν ἀπειθείας τι χεῖρον ἐν
[3, 50]	οὐ πάτριον σφίσιν ἀκρίτου καταδικάζειν	οὐδ'	εὐπρεπὲς τοῦ χθὲς ὑπάτου τῆς
[3, 81]	ὑπὸ σφίσιν ὁπλίτας· οὐ διαλυομένους,	οὐδ'	ὅτε παύσαιντο τῶν στρατειῶν, ἵνα
[3, 51]	καταγινώσκοντες ἀνδρὸς ἐπιφανοῦς πρὸ δίκης	οὐδ'	ὅτι τὴν Κελτικὴν ὁ δῆμος
[3, 36]	περὶ Μακεδονίας. Οὐ μέντ' ἂν	οὐδ'	ὥς μοι Μακεδονίαν ἔδοσαν, οὐδ'
[3, 36]	βουλὴ πρός με μεταθοῖτο. Καὶ	οὐδ'	ὣς αὐτῇ πιστεύων ἔπεισα Συρίαν
[3, 67]	Ἄρειοι περιειλημμένοι τε πάντοθεν καὶ	οὐδαμόσε	διαδραμεῖν ἔχοντες ἐκέλευον τοὺς νεήλυδας
[3, 95]	χωρεῖν, καὶ δοκεῖ νεὼς ἐπιβὰς	οὐδαμοῦ	ἔτι φανῆναι. ~Τοσάδε πράξας ὁ
[3, 32]	πάντῃ τὰ Καίσαρος ὁρῶντες ἄφιλα	οὐδὲ	ἀμνήμονα οὐδὲ ἀχάριστα. Τὴν δ'
[3, 55]	δῆμον ἐν καιροῖς μάλιστα ἐπικινδύνοις	οὐδὲ	ἀμνημονεῖν, ὅτι καὶ τόδε αὐτὸ
[3, 34]	ὅτε οὐκ ἦν γνώμης παράδοξον	οὐδὲ	ἀπορῆσαι, σκοποῦντες εὑρήσετε, ἔνθα μὲν
[3, 32]	Καίσαρος ὁρῶντες ἄφιλα οὐδὲ ἀμνήμονα	οὐδὲ	ἀχάριστα. Τὴν δ' ἐς τὸ
[3, 73]	ἣν δίδωσίν οἱ Δέκμος, διωθουμένου	Οὐδὲ	γὰρ Δέκμον ἐγὼ πάρειμι περισώσων,
[3, 90]	τοῖς ἐπιοῦσι προτείνειν· προσδοκᾶν γὰρ	οὐδὲ	ἐκείνους νόμων προτεινομένων ὅπλα τῇ
[3, 89]	διανεμήσεως τῶν χρημάτων, οἱ δὲ	οὐδὲ	ἑνδέκατον ἐπιγράψαντες· οἱ δὲ αὐτὰ
[3, 86]	ἐς τὴν διανέμησιν ἐχειροτόνουν, οἷς	οὐδὲ	ἑνδέκατον προσετίθεσαν εἶναι τὸν Καίσαρα.
[3, 34]	γάρ πω τὴν συνθήκην ἑώρων	οὐδὲ	ἐπὶ ὅσοις. Ὁ δὲ δῆμος
[3, 73]	θέμις· Δέκμῳ δὲ ἡ φύσις	οὐδὲ	ἐς ὄψιν ἢ λόγους ἐλθεῖν
[3, 22]	οὐ τοῦδ' αὐτοῦ γε χάριν	οὐδὲ	ἐφ' ἅπασιν ἁπλῶς μᾶλλον ἢ
[3, 89]	τε, ὃς τέως αὐτοῖς ἐπεπόλαζεν,	οὐδὲ	ἐφαίνετο. ~Ἀθρόα δὴ πάντων ἐς
[3, 18]	αὐτὸ τὸ σῶμα ταφῆς ἀξιούμενον,	οὐδὲ	ἰδιώτου· ἄταφα γὰρ οἱ νόμοι
[3, 47]	δὲ οὐδένα πω ἔχοντες ἴδιον	οὐδὲ	καταλέξαι χωρὶς ὑπάτων δυνάμενοι ἐς
[3, 94]	στρατηγῶν τότε μὲν οὐδένα ἠμύνατο,	οὐδὲ	Κράσσον τὸν ἐς Πικήνην ἐκδραμόντα,
[3, 86]	τοὺς λόγους καθίει δι' ἑτέρων	οὐδὲ	μέλλειν ἠξίου, ἀλλ' αὐτὸς ἐς
[3, 39]	οὐκ ἄπιστον ἐτίθεντο τὴν διαβολὴν	οὐδὲ	ὅσιον ἢ ἀνεκτὸν ἐνόμιζον Ἀντώνιον
[3, 4]	ἐδόκει Μάγνου γενέσθαι δημοκρατικώτερος, ὅθεν	οὐδὲ	περιποθητότερος ἦν. Ὅ τε Κάσσιος
[3, 13]	πατέρα, οὐδὲ συστρατιώτην, ἀλλ' αὐτοκράτορα,	οὐδὲ	πολέμου νόμῳ πεσόντα, ἀλλ' ἀθεμίστως
[3, 13]	Καίσαρα οὐχ ἑταῖρον, ἀλλὰ πατέρα,	οὐδὲ	συστρατιώτην, ἀλλ' αὐτοκράτορα, οὐδὲ πολέμου
[3, 80]	φρονοῦσιν ἐξενηνοχέναι, τοῖς δ' ἄφροσιν	οὐδὲ	τὰ πλείονα ἀρκέσειν. ~Ἀντωνίῳ μὲν
[3, 47]	ἐντελῆ μὲν ταῦτα τοῖς ἀριθμοῖς	οὐδὲ	ταῖς ὁπλίσεσιν, ὑπὸ δὲ τῶν
[3, 56]	κολαζόντων. Ἐπεὶ δὲ οὐκ ὤκνησεν	οὐδε	τὴν ἄλλην Ἀντωνίου μετὰ Καίσαρα
[3, 79]	προσέταξε· τῶν δὲ οὐκ ἀντασπασαμένων	οὐδὲ	τὴν πεῖραν ἐνδεξαμένων, μεθῆκεν ἀπαθεῖς
[3, 55]	ἔδει μεταπείθειν, οὐχὶ συνθέμενον ὑβρίζειν,	οὐδὲ	τὴν χώραν Δέκμῳ μὲν πιστεύειν,
[3, 75]	ἀναιρεθέντι δὲ οὐκ εἶχον ἐπαμύνειν	οὐδὲ	τοῖς πλείοσι μὴ συνίστασθαι, οἷς
[3, 74]	οὐδὲν ἦν ἐν τοῖς γραφομένοις,	οὐδὲ	τοὔνομα ὅλως· οὕτως αὐτίκα κατεφρονεῖτο
[3, 18]	τὴν ἡγεμονίαν ἔδοσαν ἐκ διαδοχῆς,	οὐδὲ	τῶν βασιλέων, οὓς ἐκβαλόντες ἐπώμοσαν
[3, 56]	καὶ οὐδεὶς εὔθυνε τοὺς ἀνελόντας.	Οὐδὲ	τῶν νῦν συγγενὴς οὐδείς, ἀλλὰ
[3, 56]	ἀνελόντας. Οὐδὲ τῶν νῦν συγγενὴς	οὐδείς,	ἀλλὰ Κικέρων ἐπιμέμφεται καὶ φόνου
[3, 56]	καὶ νικῶντές τινες ἀνῃρέθησαν, καὶ	οὐδεὶς	εὔθυνε τοὺς ἀνελόντας. Οὐδὲ τῶν
[3, 56]	τοῦτο ὑφ' ὑμῶν κεχειροτονημένος. Καὶ	οὐδείς	πω τῶνδε λόγον ὑπέσχεν αὐτοκράτωρ.
[3, 68]	ἐν πάλῃ συνεπλέκοντο. Πληγή τε	οὐδεμία	ἦν ἀργός, ἀλλὰ τραύματα καὶ
[3, 89]	Ἡ βουλὴ δ' ἐξεπέπληκτο ἀμέτρως,	οὐδεμιᾶς	αὑτοῖς οὔσης ἑτοίμου δυνάμεως, ἀλλήλους
[3, 61]	τὰς ἐντολὰς ὁ Κικέρων συνέγραφεν,	οὐδεμιᾶς	ἔχθρας τοσῆσδε ὑπούσης, ἀλλ' ὡς
[3, 26]	σὺν ὀργῇ τοῖς τείχεσι καὶ	οὐδὲν	ἀνύοντος, ὁ Τρεβώνιος αὐτὸν ἔφη
[3, 82]	ὑπὸ Καίσαρος διατεταγμένων· Ἀντώνιος γὰρ	οὐδὲν	αὐτὸς ἢ πάνυ σμικρά, πάντα
[3, 64]	ὄντα ἀφαιρουμένων· ὑπάτων γὰρ συστρατηγούντων	οὐδὲν	εἶναι τὸν ἀντιστράτηγον· τά τε
[3, 79]	Ὁ δ' ἐκφυγὼν ἀντενήδρευσε καὶ	οὐδὲν	εἰργάσατο ἀποληφθέντας, ἀλλὰ ἀσπάσασθαι τῷ
[3, 92]	ὁδοῦ κατὰ μέρη καὶ προσηγόρευον,	οὐδὲν	ἐνδέοντες ἢ φιλοφροσύνης ἢ θεραπείας
[3, 90]	ἐλευθερίᾳ φρονήματα καὶ πάθη, πρὸς	οὐδὲν	ἐνδόντων ὑπὲρ ἐλευθερίας, ἀνελέγοντο. ~Ἐπεὶ
[3, 28]	ἀμυνεῖν δὲ καὶ σφίσιν αὐτοῖς,	οὐδὲν	ἕξουσι βέβαιον ὧν εἰλήφασι παρὰ
[3, 32]	Καίσαρα καὶ φειδοῦς ὑπὲρ ἡμῶν	οὐδὲν	ἐπιμέμπτων σοι γενομένων καὶ πρὸ
[3, 51]	τὸν δήμαρχον ἐς τὴν ἐπιοῦσαν	οὐδὲν	ἔτι ἀντεροῦντα· Ἀντωνίου δὲ ἡ
[3, 55]	καὶ τὸν στρατὸν ἀντὶ Θρᾳκῶν	οὐδὲν	ἔτι κινουμένων ἐς τὴν Κελτικὴν
[3, 26]	ἀπιόντα τὸν Δολοβέλλαν ὁρῶντες καὶ	οὐδὲν	ἔτι ὑπονοοῦντες, ὀλίγους σφῶν ὑπολιπόντες
[3, 29]	ἐπαχθῶς ἔτι τηλικοῦδε ὄντος καὶ	οὐδὲν	ἔχοντος αἰδέσιμον ἢ τίμιον ἐς
[3, 74]	θαλλοῦ περιτίθεσθαι. Περὶ δὲ Καίσαρος	οὐδὲν	ἦν ἐν τοῖς γραφομένοις, οὐδὲ
[3, 62]	αἰδούμενοι τῶν ἐντολῶν τὸ ἀλλόκοτον,	οὐδὲν	μὲν ἔφασαν, αὐτὰς δ' ἐπέδοσαν
[3, 66]	τῶν μὲν στενῶν ὑπερεῖδεν ὡς	οὐδὲν	πλέον ἢ κωλύσων ἐν αὐτοῖς,
[3, 80]	καὶ δέος ἐμβαλὼν ἔπραξε μὲν	οὐδὲν	πολέμιον, ἐδίδου δὲ ὁμοίως συνεῖναί
[3, 78]	καταλελειμμένων. Καὶ αὐτὸν ὁ Κάσσιος	οὐδὲν	προπεπυσμένον ἐν τῇ Παλαιστίνῃ περιέλαβέ
[3, 44]	ὑπάρχειν. Ὁ μὲν οὕτως εἶπεν,	οὐδέν	τι ἔτι προσθεὶς τῇ δωρεᾷ
[3, 20]	αὐτὰ ζητεῖν ψηφισώμεθα. Ἄδικον γὰρ	οὐδὲν	τοῦτο ἐς τὸν Καίσαρα ἔσται,
[3, 44]	καὶ ἀπειλαῖς, εἴ τις ἐπικρύπτοι.	Οὐδένα	δὲ συλλαβὼν ἐχαλέπηνεν ὡς τοῦ
[3, 94]	τῶν δὲ στρατηγῶν τότε μὲν	οὐδένα	ἠμύνατο, οὐδὲ Κράσσον τὸν ἐς
[3, 35]	οὐκ ἔχοντά πω στρατὸν ἴδιον	οὐδένα,	μὴ πρὸς ἐνόπλους τοσούσδε ἄνοπλοι
[3, 47]	αὐτοῖς κατὰ Ἀντωνίου· στρατὸν δὲ	οὐδένα	πω ἔχοντες ἴδιον οὐδὲ καταλέξαι
[3, 57]	Ὧν ἔκτεινε μὲν ἢ ἐφυγάδευσεν	οὐδένα,	συνέγνω δέ, ὅσον εἶχε μέτρου
[3, 54]	λέγοντος οἱ φίλοι θορυβοῦντες ἀπαύστως	οὐδενὶ	ἀντειπεῖν ἐπέτρεπον, μέχρι Πείσωνος αὐτοῦ
[3, 7]	τὸν μὲν ἐπὶ Παρθυαίους πόλεμον	οὐδενὶ	ἔφη ὑπὸ Καίσαρος ἐπιτετράφθαι, Κάσσιον
[3, 18]	αἰτεῖν κἀμὲ ὑπέχειν. Εἰ δὲ	οὐδενί	πω Ῥωμαῖοι τὴν ἡγεμονίαν ἔδοσαν
[3, 59]	ὅ τι δοκιμάζοιμεν, ἐγκρατῶς, ἐς	οὐδενὸς	ἀνδρὸς ἐλπίδας αἰωρούμενοι. ~Καὶ τάδε
[3, 9]	τότε μάλιστα. Τῶν δὲ λοιπῶν	οὐδενὸς	ἀπαγγελθέντος πω δέος αὐτὸν ἐπεῖχε
[3, 39]	καὶ ἐς δίκην ἐλθεῖν προυκαλεῖτο.	Οὐδενὸς	δὲ προϊόντος, ἐν τοῖς φίλοις,
[3, 92]	πέραν τοῦ Κυριναλίου λόφου κατέλαβεν,	οὐδενὸς	ἐς χεῖρας ἐλθεῖν ἢ κωλύειν
[3, 62]	ἀγαπᾷ, καὶ τῷ μὲν παρ'	οὐδενὸς	μετὰ Καίσαρα λαβόντι τὴν Κελτικὴν
[3, 95]	τοῦ Καίσαρος καὶ τῶν δικαστῶν	οὐδενὸς	τὴν ἀπολύουσαν φέροντος πλὴν ἑνὸς
[3, 68]	καὶ τάφροις, ἀραρότως συνίσταντο, καὶ	οὐδέτεροι	τοὺς ἑτέρους ὤσασθαι δυνάμενοι τοῖς
[3, 66]	ἐκλυόμενοι τὴν διαβολήν, μέχρι Πούπλιος	Οὐεντίδιος,	ἐστρατευμένος τε Γαΐῳ Καίσαρι καὶ
[3, 66]	τῆς πόλεως ἀπεδίδρασκε. Καὶ ὁ	Οὐεντίδιος	μαθων ἐς τὸν Ἀντώνιον ἀνέστρεφε.
[3, 80]	τὸ κοινὸν συμφέρον ἀγνωσίας. Ὧν	Οὐεντίδιος	συνεὶς ἐς τὸν Ἀντώνιον ἀπῄει.
[3, 72]	ἡττώμενον. Εἰ δὲ Μουτίνης ἐξανασταῖμεν,	Οὐεντίδιός	τε ἡμῖν αὐτίκα προσέσται, τρία
[3, 84]	κατὰ τὴν ὁδὸν προσγεγένητο τὰ	Οὐεντιδίου,	καὶ Λέπιδος αὐτῷ σύμμαχος ἐγίγνετο
[3, 80]	ἔχθρας ἀνηκέστου πρὸς αὐτὸν ἰόντα·	Οὐεντιδίῳ	τε τῷ Ἀντωνίου φίλῳ, μετὰ
[3, 62]	Ταῦτα μέντοι μαρτύρομαι λύσειν τὴν	οὐκ	ἀγαπωμένην ἀμνηστίαν. ~Τοιάδε πολλὰ εἰπὼν
[3, 51]	αὐτὸν προκατεχρῶντο· καὶ ὁ Καῖσαρ	οὐκ	ἀγνοῶν ᾑρεῖτο καὶ αὐτὸς ὅμως
[3, 20]	σοι καθ' ἕνα τῆς οὐσίας	οὐκ	ἀδήριτον αὐτὴν ἔχων γνώσῃ. Τῶν
[3, 89]	τῆς ἐς τὸν θρίαμβον ὑπεροψίας,	οὐκ	ἄδικον ὄντα, οἱ δὲ τοῦ
[3, 69]	μᾶλλον ἐκράτουν τῶν κατὰ σφᾶς,	οὐκ	αἰσχρῶς, ἀλλὰ κατ' ὀλίγον ἐνδιδόντων,
[3, 19]	τε δόξης καὶ δημοσίας ταφῆς,	οὐκ	ἀκινδύνως οὐδ' ἀνεπιφθόνως ἐμαυτῷ, τυχεῖν,
[3, 20]	ἔσται, τεθνεῶτά τε ἤδη καὶ	οὐκ	ἂν εἰπόντα ἄδικον εἶναι, εἰ
[3, 4]	Ἡ βουλὴ δ' ἔχαιρον ὡς	οὐκ	ἂν ἑτέρως ἐν ἀδεεῖ περὶ
[3, 88]	λοχαγῶν σὺν πλέονι παρρησίᾳ λεγόντων,	οὐκ	ἀνασχόμενοί τινες τῶν βουλευτῶν λοχαγοὺς
[3, 86]	Καίσαρα. Οἱ μὲν δὴ πρέσβεις,	οὐκ	ἀνασχομένων τῶν δύο τελῶν ἐντυχεῖν
[3, 28]	προτίθεσθαι. Τοῦ Κριτωνίου δὲ εἰπόντος	οὐκ	ἀνέξεσθαι τιμωμένου Καίσαρος ἐν ταῖς
[3, 79]	τοὺς ἐναντίους προσέταξε· τῶν δὲ	οὐκ	ἀντασπασαμένων οὐδὲ τὴν πεῖραν ἐνδεξαμένων,
[3, 7]	καὶ αὐτὸς δὲ αἰδεῖσθαι Συρίας	οὐκ	ἀξιούμενος, Δολοβέλλας ὤν, πρὸ Κασσίου.
[3, 19]	με ἐπιθυμεῖν, οὐκ ἐπιθυμοῦντα μέν,	οὐκ	ἀπάξιον δὲ ἡγούμενον εἶναι, καὶ
[3, 62]	Καῖσαρ μὲν εἷλε πολέμῳ καὶ	οὐκ	ἀπέκτεινε, Κικέρων δὲ τοὺς ἐκείνου
[3, 30]	ἀπέκτεινεν, αὑτῷ δ' ἀπιστοῦσιν, ὅτι	οὐκ	ἀπέκτεινε τὸν καταστρεψάμενον αὐτὴν καὶ
[3, 39]	ὑβριζόμενός τε καὶ ζημιούμενος πάσχοι,	οὐκ	ἄπιστον ἐτίθεντο τὴν διαβολὴν οὐδὲ
[3, 13]	ἐπιστρεφόμενος ἔλεγεν· Αὐτίκα τεθναίην, ἐπεὶ	οὐκ	ἄρ' ἔμελλον ἑταίρῳ κτεινομένῳ ἐπαμύνειν.
[3, 36]	ὧν καὶ οἱ ἐχθροὶ καταφρονοῦσιν	οὐκ	ἀσφαλῶν σφίσιν ὄντων καὶ ἐς
[3, 72]	ἐρρωμένως οἱ συμμαχήσουσι. Ταῦτα ἔλεγεν,	οὐκ	ἄτολμος ἐν τοῖς κινδύνοις ἀνήρ,
[3, 18]	ἄν, οὐ παῖδα, οὐκ οὐσίαν,	οὐκ	αὐτὸ τὸ σῶμα ταφῆς ἀξιούμενον,
[3, 43]	ἄνδρας ἐπιπεμπομένους σφίσιν εἰς διαφθορὰν	οὐκ	αὐτοὶ προσάγουσιν αὑτῷ. Ἀλλὰ τούσδε
[3, 58]	δ' εἴπερ ἤθελεν ὁ Ἀντώνιος,	οὐκ	ἀφίκετο; Ἢ τρισμυρίους ἔχων συντεταγμένους
[3, 75]	ὑπὸ τοῦ στρατοῦ σοι δεδομένην	οὐκ	ἐδέξω, διεταράχθησαν καὶ συστρατηγεῖν σε
[3, 68]	ἀντικαθίστατο. Παραινέσεων δὲ ἢ ἐπικελεύσεων	οὐκ	ἐδέοντο, δι' ἐμπειρίαν ἕκαστος ἑαυτοῦ
[3, 26]	αὐτοῖς ἐτείχιζε καὶ Δολοβέλλαν ἐλθόντα	οὐκ	ἐδέχετο οὔτε Περγάμῳ οὔτε Σμύρνῃ,
[3, 87]	μοι διδόντων ὑμῶν ὑπὸ σημείοις	οὐκ	ἐδεχόμην· ἓν δὲ μόνον ὁρῶ
[3, 21]	δὴ πάνυ αὐτῷ πολλὴ προσελθοῦσα	οὐκ	ἐδόκει τοῖς πλείοσιν αὐτὸν ἐν
[3, 75]	ἦν ὡς ἐμαυτῷ, ἀναιρεθέντι δὲ	οὐκ	εἶχον ἐπαμύνειν οὐδὲ τοῖς πλείοσι
[3, 5]	αἰεὶ προστιθεὶς μέχρι ἐς ἑξακισχιλίους,	οὐκ	ἐκ τῶν γινομένων ὁπλιτῶν, οὓς
[3, 46]	καὶ τοῦτο ἦν) συνώμνυον ἑκόντες	οὐκ	ἐκλείψειν τὴν ἐς Ἀντώνιον εὔνοιάν
[3, 68]	δὲ ἐμπειρίας οὔτε ἠλάλαξαν ὡς	οὐκ	ἐκπλήξοντες ἀλλήλους, οὔτε ἐν τῷ
[3, 51]	ἐψηφίσαντο ὅμως Δέκμον τε ἐπαινέσαι	οὐκ	ἐκστάντα Ἀντωνίῳ τῆς Κελτικῆς, καὶ
[3, 62]	τοῖς δὲ παραμείνασιν οὔ, διαφθείρων	οὐκ	ἐμοὶ μᾶλλον ἀλλὰ τῇ πόλει
[3, 47]	δὲ ἐκ τῶν πρότερον ἐστρατευμένων,	οὐκ	ἐντελῆ μὲν ταῦτα τοῖς ἀριθμοῖς
[3, 57]	τὸν ὑφ' ἡμῶν αὐτῷ δεδομένον;	Οὐκ	ἐνυκτοφυλάκει τὴν πόλιν; Οὐκ ἐνυκτοφυλακεῖτο
[3, 57]	δεδομένον; Οὐκ ἐνυκτοφυλάκει τὴν πόλιν;	Οὐκ	ἐνυκτοφυλακεῖτο διὰ τὴν τῶν ἐχθρῶν
[3, 11]	θεμένων ὀνόματα ἐπιλαμβάνειν. Ὁ δὲ	οὐκ	ἐπέλαβεν, ἀλλὰ καὶ τὸ αὑτοῦ
[3, 43]	τελῶν τέσσαρα· ἐπιμεμφόμενοι δ' αὐτὸν	οὐκ	ἐπεξελθόντα τῷ φόνῳ Καίσαρος, χωρὶς
[3, 71]	δ' ἐκτάσσουσιν αὐτοῖς ὁ Ἀντώνιος	οὐκ	ἐπεξῆγεν, ἐς τὰ ἐπὶ θάτερα
[3, 12]	ὠλοφύροντο καὶ τὸν Ἀντώνιον ἐβλασφήμουν	οὐκ	ἐπεξιόντα τηλικούτῳ μύσει καὶ σφᾶς
[3, 72]	πολιορκοῦντα Μουτίνην καὶ ἐς μάχην	οὐκ	ἐπεξιόντα· τό τε γὰρ πάθος
[3, 79]	ἐν ἀποκρήμνοις κατέστησε καὶ πάλιν	οὐκ	ἐπεχείρησεν, ἀλλ' ἠσπάσατο. Οἱ δέ,
[3, 97]	Βροῦτον ἐς Μακεδονίαν. Ἔφευγε δ'	οὐκ	ἐπὶ τάδε τῶν Ἄλπεων, ἀλλ'
[3, 22]	ἰδιωτικὸν παρ' ἐλπίδα λαβόντος καὶ	οὐκ	ἐπιδεξίως, ἀλλ' ἐς θρασύτητα τῇ
[3, 19]	καὶ τῆς ἡγεμονίας με ἐπιθυμεῖν,	οὐκ	ἐπιθυμοῦντα μέν, οὐκ ἀπάξιον δὲ
[3, 43]	μετενεχθεῖσιν ἐς τὴν Ἰταλίαν καὶ	οὐκ	ἐπιμαρτυροῦσι τοιᾶσδε χάριτος· ἐμέμφετο δὲ
[3, 23]	ὧδε φιλοτιμούμενον δῆλοί τε ἦσαν	οὐκ	ἐς πολὺ τὴν ἐς αὐτὸν
[3, 47]	Ἀντώνιον· ἤχθοντο δὲ τοῖς τέλεσιν	οὐκ	ἐς τὴν βουλήν, ἀλλ' ἐς
[3, 82]	μετῄει δὲ καὶ ὁ Καῖσαρ,	οὐκ	ἐς τὴν βουλὴν ἔτι πέμπων,
[3, 27]	ὡς δὲ τὸν στρατὸν δόξων	οὐκ	ἐς τὴν Ἰταλίαν, ἀλλ' ἐς
[3, 10]	στρατοῦ δεξιωσάμενος διέπλει τὸν Ἰόνιον,	οὐκ	ἐς τὸ Βρεντέσιον νοὔπω γάρ
[3, 28]	ἐς τὸν Ἀντώνιον ἐγίγνετο, ὡς	οὐκ	ἐς τὸν νῦν Καίσαρα φιλονικοῦντα
[3, 43]	καταπλήξειν δι' ὀλίγου. Οἱ δὲ	οὐκ	ἐς φόβον μᾶλλον ἢ ἐς
[3, 69]	ἀρετῇ διαφέρει. Οἱ δὲ Ἄρειοι	οὐκ	ἐσῆλθον μὲν ἐς τὸ χαράκωμα
[3, 48]	αἰτιωμένων, ἐξελογεῖτο αὐτοῖς τὴν βουλὴν	οὐκ	εὐνοίᾳ πρὸς αὑτὸν ἀποκλίνειν μᾶλλον
[3, 33]	ὅστις αὐτοὺς μετέπεισε τῆς γνώμης,	οὐκ	εὐνοίᾳ τῆς ἐμῆς σωτηρίας ἔπεισεν,
[3, 57]	καλῶς, καὶ διδομένας αὐτοῖς ἡγεμονίας	οὐκ	ἐφθόνησε δοθῆναι. Τὰ μὲν δὴ
[3, 35]	με δέος ἔτι μεῖζον ἐπελάμβανεν,	οὐκ	ἔχοντά πω στρατὸν ἴδιον οὐδένα,
[3, 41]	τυραννίδι τόνδε προσεταιρίσασθαι, στρατὸν ἄλλον	οὐκ	ἔχοντας ἐν τῷ παρόντι. Ταῦτα
[3, 68]	νικῶν οὔτε ἡσσώμενος. Περιόδους δὲ	οὐκ	ἔχοντες οὔτε δρόμους ὡς ἐν
[3, 66]	ἐν αὐτοῖς, ἐπιθυμίᾳ δὲ ἀγῶνος,	οὐκ	ἔχων τοῖς ἱππεῦσιν ἐλλαμπρύνασθαι διὰ
[3, 55]	χρημάτων· τὴν δὲ Κελτικὴν ἡγεμονίαν	οὐκ	ἐψηφισάμεθα μὲν ἡμεῖς Ἀντωνίῳ, ἔδωκε
[3, 7]	καὶ Συρίας μὲν ἐπεθύμει μάλιστα,	οὐκ	ἠγνόει δὲ ὢν δι' ὑπονοίας
[3, 34]	καὶ μερίμνης καὶ δέους, ὅτε	οὐκ	ἦν γνώμης παράδοξον οὐδὲ ἀπορῆσαι,
[3, 76]	ἐς τὰ μέλλοντα. Τοῦτο δ'	οὐκ	ἦν ἐκφέρειν σοι πρότερον, ἡττημένου
[3, 66]	Καίσαρι καὶ Ἀντωνίῳ φίλος ὤν,	οὐκ	ἤνεγκε τὴν βαρύτητα τοῦ Κικέρωνος,
[3, 3]	ἐπεπράχει ὑπὸ τοῦ δήμου τιμώμενος,	οὐκ	ἠξίουν σφῶν καταφρονεῖν· τὴν ἀγορὰν
[3, 57]	εἶχεν; Ἀλλ' ἐς τὰ ἐναντία·	οὐκ	ἦρχε. Πῶς; Οὐ μόνος ἦρχεν
[3, 15]	τῆς τυραννίδος διάδοχον. Ἅμα δ'	οὐκ	ἦσαν ἐκεῖνοι τυραννοκτόνοι, εἰ μὴ
[3, 25]	τῆς φήμης ἐπανελθόντες Γέτας ἔλεγον	οὐκ	ἰδεῖν ἐν Μακεδονίᾳ, προσέθεσαν δέ,
[3, 22]	τοσόνδε πλοῦτον ἀλλότριόν τε καὶ	οὐκ	ἰδιωτικὸν παρ' ἐλπίδα λαβόντος καὶ
[3, 18]	διαθήκας εἶχεν ἄν, οὐ παῖδα,	οὐκ	οὐσίαν, οὐκ αὐτὸ τὸ σῶμα
[3, 56]	θεραπευόντων, οὐ κολαζόντων. Ἐπεὶ δὲ	οὐκ	ὤκνησεν οὐδε τὴν ἄλλην Ἀντωνίου
[3, 23]	διὰ τὰς ἐπηρείας, ὁ δῆμος	οὐκέτι	παρὰ τοῦ πρώτου Καίσαρος, ἀλλὰ
[3, 86]	ὑπέστρεφον ἄπρακτοι· ὁ δὲ Καῖσαρ	οὐκέτι	τοὺς λόγους καθίει δι' ἑτέρων
[3, 80]	αὐτῷ διεσήμαινεν ἀποθνῄσκων. Τούς τε	οὖν	ἀλωμένους ἐκ τῆς ἐκείνου στρατιᾶς
[3, 36]	ἐς ἀσφάλειαν ἀντιλαβόντες ἔθνη. Δεῆσαν	οὖν	ἀντιδοῦναι θεάσασθε, οἷα ἀνθ' οἵων
[3, 91]	οὔτε λάθρᾳ ζητοῦντες εὕρισκον. Ἐθορυβοῦντο	οὖν	αὖθις ὁμήρων μεγάλων ἀφῃρημένοι· καὶ
[3, 15]	ὡς ἐς ἀκρόπολιν ἐχθροί. Πόθεν	οὖν	αὐτοῖς ἀμνηστία καὶ τὸ ἀνεύθυνον
[3, 33]	οἴεται Καῖσαρ ὁ νέος; Πόθεν	οὖν	αὐτοῖς ἀμνηστία τοῦ φόνου καὶ
[3, 25]	ἐν τῷ παρόντι. Ἡ μὲν	οὖν	βουλὴ τὴν φήμην ὑπενόει καὶ
[3, 73]	ὡς ἐχθρὸν ἐδεδοίκει. Τάς τε	οὖν	γεφύρας τοῦ ποταμοῦ διέκοπτε πρὸ
[3, 77]	δέος ἐκ τοῦ Καίσαρος. Συνομόσαντες	οὖν,	εἰ μή τις αὑτοῖς συγγνώμη
[3, 58]	αὐτὴν ἑτέρῳ στρατῷ Καίσαρος, πῶς	οὖν,	εἰ τὸ μελλῆσαι μόνον ἐστὶν
[3, 45]	Ἀρείοις ἐς Καίσαρα μετατεθεῖσθαι. Διαταραχθεὶς	οὖν	εἰσῆλθε μὲν ἐς τὸ βουλευτήριον,
[3, 10]	ὁδοῦ, ᾗ ὄνομα Λουπίαι. Ἐνταῦθα	οὖν	ἐνηυλίσατο διατρίβων. ~Ὡς δέ οἱ
[3, 59]	δυναμένους τὸ κεκριμένον τελεῖν. Πῶς	οὖν	ἔσται ταῦτα; Ἐὰν Ἀντώνιον μὲν
[3, 53]	Ἀντώνιος δ' ἐξιέναι κελεύει. Πότερον	οὖν	ἡμεῖς Ἀντώνιον ψηφιζόμεθα εἶναι πολέμιον,
[3, 2]	Μάριον ὑπερήρεσκε τῷ δήμῳ. Γιγνόμενος	οὖν	κατὰ τήνδε τὴν ὑπόκρισιν συγγενὴς
[3, 3]	ἠξίουν σφῶν καταφρονεῖν· τὴν ἀγορὰν	οὖν	καταλαβόντες ἐβόων καὶ τὸν Ἀντώνιον
[3, 97]	ἔτι καὶ πόνων ἄπειρα. Ἀπογνοὺς	οὖν	μάχεσθαι, φεύγειν ἔκρινε πρὸς Βροῦτον
[3, 29]	ἀγαθῶν παρ' ἐκείνου τυχόντα. Συγγιγνώσκων	οὖν	ὁ Ἀντώνιος ἀληθέσιν οὖσιν τούτοις
[3, 33]	ἀνελεῖν ὡς τύραννον. Τίς ἂν	οὖν	πιστεύσειεν ἐμὲ Καίσαρός τε ἀμελεῖν
[3, 76]	τε καὶ ἀνάγκην. Τὸν μὲν	οὖν	στρατόν, ὃν ἡμῖν αὐτὸς ἔδωκας,
[3, 48]	πλὴν ἐς μόνον θάνατον. Ἡσθεὶς	οὖν	τῇ θέᾳ καὶ τῆς προφάσεως
[3, 7]	αἰεὶ τῷ Ἀντωνίῳ γενόμενον. Αὐτὸν	οὖν	τὸν Δολοβέλλαν ὁ Ἀντώνιος, νέον
[3, 3]	συντύχοι, καὶ ἐνεδρεύσειν ἐλέγετο. Τῷδε	οὖν	τῷ λόγῳ τῆς ἐνέδρας ὁ
[3, 32]	ἡμῶν αὐτοῦ σοῦ τῶν συμφερόντων	οὕνεκα,	ἕως ἔτι δύνασαι, Καίσαρι μέν,
[3, 21]	στρατιώτας καὶ τὸν δῆμον εὐνοίας	οὕνεκα	καὶ τῆς νῦν ἐπὶ τῇ
[3, 32]	ἐς τὸν μέλλοντα καὶ ὅσον	οὔπω	παρόντα πόλεμον ἡ στάσις ὑμῶν
[3, 6]	ἐθνῶν λαβέσθαι. Τοῦ χρόνου δὲ	οὔπω	συγχωροῦντος αὐτοῖς, ἀπρεπὲς ἡγούμενοι, τὴν
[3, 91]	μεγάλων ἀφῃρημένοι· καὶ τῶν Καισαριανῶν	οὔπω	σφίσιν ἐπικλωμένων, ὑπὸ ἐκείνων αὐτὰς
[3, 70]	τοὺς ἵππους ἀνετίθεντο ἢ τῆς	οὐρᾶς	ἀντεχομένους παρεκάλουν παρατροχάζειν καὶ βοηθεῖν
[3, 59]	ἑκάστοτε ἐπείγουσιν ἐφεδρεύειν καὶ κρίνειν,	οὓς	ἂν ἐθέλητε, δυναμένους τὸ κεκριμένον
[3, 38]	γενόμενα δὲ ἐξενήνεκται πρὸς ὑμᾶς,	οὓς	ἐγὼ καὶ ἔργου καὶ λόγου
[3, 55]	τὸν νόμον, τοὺς θεμένους αἰτιᾶται·	οὓς	ἔδει μεταπείθειν, οὐχὶ συνθέμενον ὑβρίζειν,
[3, 86]	δι' ἑτέρων πρέσβεων. Καὶ ἔπεμπον,	οὓς	ἐδίδαξαν τοῖς δύο τέλεσι τοῖς
[3, 18]	ἐκ διαδοχῆς, οὐδὲ τῶν βασιλέων,	οὓς	ἐκβαλόντες ἐπώμοσαν μηδ' ἄλλων ἔτι
[3, 17]	μὲν ἐς τοὺς πολέμους ἐκεῖνος,	οὓς	ἐπενόει, ἀρκέσει δ' ἐμοὶ νῦν
[3, 5]	οὐκ ἐκ τῶν γινομένων ὁπλιτῶν,	οὓς	εὐμαρῶς ἂν ἐν ταῖς χρείαις
[3, 44]	νῦν καὶ χορηγίας δαψιλεῖς μετατίθεσθαι.	Οὓς	ὁ Ἀντώνιος μηνύμασι τε μεγάλοις
[3, 14]	Ὁ δὲ ἦν ἐς κήποις,	οὓς	ὁ Καῖσαρ αὐτῷ δεδώρητο Πομπηίου
[3, 12]	ἔλεγον, εἴ τις ἡγοῖτο, ἀμυνεῖν.	Οὓς	ὁ Καῖσαρ ἐπαινῶν καὶ ἀνατιθέμενος
[3, 44]	μῖσος ἐτρέποντο. ~Ταῦτα δ' ὁρῶντες	οὓς	ὁ Καῖσαρ ἐπὶ διαφθορᾷ τῶνδε
[3, 89]	πλευραῖς Ἀντωνίου καὶ Λεπίδου πολεμίων·	οὓς	ὅτε ἐνθυμηθεῖεν Καίσαρι συναλλαγήσεσθαι, πάμπαν
[3, 53]	πεσόντος ἥ τε χώρα τοσήδε	οὖσα	καὶ ὅμορος ἡμῖν καὶ ἐπὶ
[3, 24]	ἐν Μακεδονίᾳ στρατιάν, ἀρετῇ τε	οὖσαν	ἀρίστην καὶ πλήθει μεγίστην, ἓξ
[3, 39]	δήμῳ φιλίαν ἔτι οἱ μόνην	οὖσαν·	ἐπί τε τὰς θύρας τοῦ
[3, 30]	οὕτως ἐδεδοίκεσαν ἀγχοῦ τὴν Κελτικὴν	οὖσαν.	Ὁ δὲ Ἀντώνιος αὐτοῖς ἀντενεκάλει,
[3, 10]	ἀπὸ τοῦ Βρεντεσίου πόλιν, ἐκτὸς	οὖσαν	ὁδοῦ, ᾗ ὄνομα Λουπίαι. Ἐνταῦθα
[3, 66]	τῆς ὁδοῦ, χειροποιήτου καὶ στενῆς	οὔσης,	ἑκατέρωθεν τῷ δόνακι κρύπτων. ~Καρσουληίου
[3, 89]	δ' ἐξεπέπληκτο ἀμέτρως, οὐδεμιᾶς αὑτοῖς	οὔσης	ἑτοίμου δυνάμεως, ἀλλήλους τε, οἷον
[3, 7]	δ' Ἀντώνιος, ἐπεὶ τῆς χειροτονίας	οὔσης	ὁ Ἀσπρήνας ἔφη διοσημείαν ἀπαίσιον
[3, 17]	διαπεπράσεται δὲ αὐτίκα καὶ ἡ	οὐσία.	~Τοιαῦτα τοῦ Καίσαρος εἰπόντος ο
[3, 21]	θαμινὰ ἐξ ὀνόματος, καὶ τὴν	οὐσίαν	ἐς πρᾶσιν αὐτίκα προυτίθει πᾶσαν,
[3, 18]	εἶχεν ἄν, οὐ παῖδα, οὐκ	οὐσίαν,	οὐκ αὐτὸ τὸ σῶμα ταφῆς
[3, 28]	θέλεις, ἐμφορεῖσθαι, τὴν δὲ τῆς	οὐσίας	ἁρπαγὴν ἐπισχεῖν, μέχρι τοὺς πολίτας
[3, 4]	στρατηγῶν, ἀντί τε τῆς πατρῴας	οὐσίας	δεδημευμένης ἐκ τῶν κοινῶν αὐτῷ
[3, 20]	ἀμφισβητοῦσί σοι καθ' ἕνα τῆς	οὐσίας	οὐκ ἀδήριτον αὐτὴν ἔχων γνώσῃ.
[3, 93]	στρατοῦ· νομίσαντές τε ἀνθέξειν αὐτοῖς	οὖσιν	ἀρίστοις πρὸς τὰ λοιπὰ τοῦ
[3, 67]	αἰδὼς ἦν τὸ δύο τέλεσιν	οὖσιν	δι' ἑνὸς ἡσσᾶσθαι, τοῖς δὲ
[3, 70]	καὶ αὐτοῖς ὁ Ἵρτιος ἀσυντάκτοις	οὖσιν	ἐπιφαίνεται συντεταγμένος ὁλοκλήρῳ τέλει καὶ
[3, 29]	Συγγιγνώσκων οὖν ὁ Ἀντώνιος ἀληθέσιν	οὖσιν	τούτοις καὶ τοὺς προφέροντας αὐτὰ
[3, 13]	τότε δυναστεύοντος ἐς αὐτὸν ὑπεροψίαν,	οὔτε	ἀφικομένου πρὸς τὸν Καίσαρος υἱὸν
[3, 6]	ἰδιωτεύοντες ἢ ἐν ἄστει στρατηγεῖν,	οὔτε	ἀφόβως ἔχοντες οὔτε τὰ εἰκότα
[3, 68]	ἡσσώμενος. Περιόδους δὲ οὐκ ἔχοντες	οὔτε	δρόμους ὡς ἐν ἕλεσι καὶ
[3, 68]	ἠλάλαξαν ὡς οὐκ ἐκπλήξοντες ἀλλήλους,	οὔτε	ἐν τῷ πόνῳ τις αὐτῶν
[3, 89]	αὐτὰ τὰ ἆθλα, οὔτε ὀξέως	οὔτε	ἐντελῆ διδόμενα, τὴν στρατιὰν σφίσιν
[3, 74]	ἐψηφίζετο, ὅσας οὔτε ἐπὶ Κελτοῖς	οὔτε	ἐπὶ ἄλλῳ πολέμῳ ποτὲ ἐψηφίσαντο
[3, 74]	πεντήκοντα ἡμερῶν ἱκεσίους ἐψηφίζετο, ὅσας	οὔτε	ἐπὶ Κελτοῖς οὔτε ἐπὶ ἄλλῳ
[3, 68]	τόδε ἔργον· ὑπὸ δὲ ἐμπειρίας	οὔτε	ἠλάλαξαν ὡς οὐκ ἐκπλήξοντες ἀλλήλους,
[3, 68]	αὐτῶν ἀφῆκε φωνὴν οὔτε νικῶν	οὔτε	ἡσσώμενος. Περιόδους δὲ οὐκ ἔχοντες
[3, 91]	καὶ τὴν ἀδελφὴν οὔτε φανερῶς	οὔτε	λάθρᾳ ζητοῦντες εὕρισκον. Ἐθορυβοῦντο οὖν
[3, 36]	δ' αὖ περὶ τὸν Κάσσιον	οὔτε	Μακεδονίαν ἀφείλοντο ἂν οὔτε Συρίαν,
[3, 44]	δὲ εἰδέναι σαφῶς οὔτε ὠμὸν	οὔτε	μικρολόγον Ἀντώνιον. Ἀλλ' ὁ μὲν
[3, 62]	ἀποστῶ τῆς Κελτικῆς, οὔτε πολέμιος	οὔτε	μόναρχός εἰμι. Ταῦτα μέντοι μαρτύρομαι
[3, 68]	πόνῳ τις αὐτῶν ἀφῆκε φωνὴν	οὔτε	νικῶν οὔτε ἡσσώμενος. Περιόδους δὲ
[3, 89]	οἱ δὲ αὐτὰ τὰ ἆθλα,	οὔτε	ὀξέως οὔτε ἐντελῆ διδόμενα, τὴν
[3, 26]	καὶ Δολοβέλλαν ἐλθόντα οὐκ ἐδέχετο	οὔτε	Περγάμῳ οὔτε Σμύρνῃ, ἀλλὰ μόνην
[3, 62]	αἰτία· κἂν ἀποστῶ τῆς Κελτικῆς,	οὔτε	πολέμιος οὔτε μόναρχός εἰμι. Ταῦτα
[3, 13]	πρὸς τὸν Καίσαρος υἱὸν ἐλθόντα	οὔτε	προσπέμψαντος αὐτῷ· ὁ δὲ καὶ
[3, 26]	ἐλθόντα οὐκ ἐδέχετο οὔτε Περγάμῳ	οὔτε	Σμύρνῃ, ἀλλὰ μόνην ἀγορὰν ἔξω
[3, 40]	μυρίους ἄνδρας, οὔτε ὡπλισμένους ἐντελῶς	οὔτε	συντεταγμένους πω κατὰ ἴλας, ἀλλ'
[3, 36]	Κάσσιον οὔτε Μακεδονίαν ἀφείλοντο ἂν	οὔτε	Συρίαν, μὴ ἕτερα αὐτοῖς ἐς
[3, 6]	ἄστει στρατηγεῖν, οὔτε ἀφόβως ἔχοντες	οὔτε	τὰ εἰκότα ἐφ' οἷς ὑπὲρ
[3, 83]	Λέπιδος, καὶ οὔτε χάρακα περιεβάλετο	οὔτε	τάφρον ὡς δὴ φίλῳ παραστρατοπεδεύων.
[3, 6]	ἀφόβως, ἤδη καὶ στρατιὰν ἔχοντος,	οὔτε	τὴν δημοκρατίαν βεβαιουμένην ἔργοις ὁρῶντες,
[3, 6]	παρὰ τῶν ἐξεστρατευμένων εἰρηναίου φανέντος,	οὔτε	τὴν ἐνέδραν Ἀματίου καὶ παρ'
[3, 20]	τὸ πλῆθός ἐστιν, ὅσον εἰκάζεις,	οὔτε	τι νῦν ἔστι παρ' ἐμοί,
[3, 6]	δὲ Βροῦτος καὶ ὁ Κάσσιος,	οὔτε	τινὸς παρὰ τοῦ δήμου σφίσιν
[3, 20]	δὲ μετενεχθέντων πρός με χρημάτων	οὔτε	τὸ πλῆθός ἐστιν, ὅσον εἰκάζεις,
[3, 6]	ἂν αὑτοῖς ἀδύνατον ἡγούμενοι γενέσθαι,	οὔτε	τὸ ποικίλον Ἀντωνίου φέροντες ἀφόβως,
[3, 91]	μητέρα Καίσαρος καὶ τὴν ἀδελφὴν	οὔτε	φανερῶς οὔτε λάθρᾳ ζητοῦντες εὕρισκον.
[3, 83]	ἐστρατοπεδευμένος ἦν ὁ Λέπιδος, καὶ	οὔτε	χάρακα περιεβάλετο οὔτε τάφρον ὡς
[3, 44]	νόμος, αὐτοὺς δὲ εἰδέναι σαφῶς	οὔτε	ὠμὸν οὔτε μικρολόγον Ἀντώνιον. Ἀλλ'
[3, 40]	πεντακοσίας ἦγεν ἐς μυρίους ἄνδρας,	οὔτε	ὡπλισμένους ἐντελῶς οὔτε συντεταγμένους πω
[3, 22]	ἄπειρον, ἔστε Πέδιον καὶ Πινάριον	(οὗτοι	γὰρ τὴν ἐκ τῶν Καίσαρος
[3, 34]	τὴν θέσιν, ἐφ' ᾗ νῦν	οὗτος	γαυριᾷ, διαλελύσθαι μήτε τὰς διαθήκας
[3, 98]	ἄρχειν. Καὶ δεύτερος τῶν σφαγέων	οὗτος	ἐπὶ Τρεβωνίῳ δίκην ἐδίδου μετ'
[3, 94]	δ' ἐστὶ Ῥωμαίοις ὁ τρόπος	οὗτος	ἐπὶ τῶν ἀπατόρων· καὶ δύνανται
[3, 59]	τοῦ Καίσαρος ἐς τὴν πόλιν.	Οὕτω	γὰρ πέντε τελῶν ἡμῖν ὑπαρχόντων
[3, 6]	ὑπὲρ τῆς πατρίδος ἐπεπράχεσαν τιμώμενοι.	Οὕτω	δ' αὐτοῖς ἔχουσιν ἡ βουλὴ
[3, 48]	ἐμὸν ὄκνον. Διαλυθέντων δὲ μόλις	οὕτω	καὶ τῶν ἡγεμόνων ἐς ὑπεροψίαν
[3, 68]	φιλοτιμία μόνοις τῶν δύο κρατῆσαι.	~Οὕτω	μὲν ἀλλήλοις ἐπῄεσαν διωργισμένοι τε
[3, 46]	ἀμείνους ἐς τὸ διπλάσιον εἶναι.	Οὕτω	μὲν Ἀντωνίῳ τέσσαρα ἐγίγνετο τέλη
[3, 1]	~Ι.	Οὕτω	μὲν δὴ Γάιος Καῖσαρ πλείστου
[3, 79]	στρατὸν πολλάκις διαφθείρων ἐλεγχθεὶς ἀνῃρέθη.	Οὕτω	μὲν δὴ καὶ Βρούτῳ μετὰ
[3, 36]	καὶ ἐς τὰ ἀφῃρημένα βιάζονται.	Οὕτω	μὲν δὴ καὶ ὁ στρατὸς
[3, 84]	τὸν Ἀντώνιον ἐπέπρακτο, δέους ἄξιον.	Οὕτω	μὲν ὁ Ἀντώνιος ἐς μέγα
[3, 61]	καθ' ἑαυτὸν ἅπαντα τῇ βουλῇ.	Οὕτω	μὲν φιλονίκως τε καὶ ψευδῶς
[3, 8]	τοῦ Δολοβέλλα. ~Καὶ γίνεται μὲν	οὕτω	Συρίας ἡγεμὼν Δολοβέλλας καὶ στρατηγὸς
[3, 95]	τὴν στρατηγίαν τῆς Λιβύης, καὶ	οὕτω	τυχὼν ἐπιβουλεῦσαι τῷ Καίσαρι· καὶ
[3, 11]	καὶ Καίσαρος υἱός, καὶ διετέλεσεν	οὕτω	χρώμενος. Εὐθύς τε ἐς αὐτὸν
[3, 90]	ἐνέπιπτε τῇ βουλῇ, μὴ δεῖν	οὕτως	ἀνάνδρως καταπεπλῆχθαι, μηδὲ ἑτέραν ἐνδέξασθαι
[3, 74]	τοῖς γραφομένοις, οὐδὲ τοὔνομα ὅλως·	οὕτως	αὐτίκα κατεφρονεῖτο ὡς Ἀντωνίου καθῃρημένου.
[3, 14]	Καῖσαρ ἐπαινέσας καὶ πράξειν ὑποσχόμενος	οὕτως,	αὐτίκα τῆς ἑσπέρας ἐς τοὺς
[3, 30]	ἔθνος ὅλως ἐλευθεροῦν ἡγεμονίας ἠξίουν·	οὕτως	ἐδεδοίκεσαν ἀγχοῦ τὴν Κελτικὴν οὖσαν.
[3, 27]	ἀγείρειν, εἰ πρὸς Ἀντωνίου βιάζοιτο·	οὕτως	ἐδεδοίκεσάν τε καὶ ἐν ὀργῇ
[3, 44]	πάντα εὐπειθεῖς ὑπάρχειν. Ὁ μὲν	οὕτως	εἶπεν, οὐδέν τι ἔτι προσθεὶς
[3, 38]	ὡς ἂν αἱ χρεῖαι καλῶσιν.	~Οὕτως	ἐκ πολλοῦ δέους τοῦ πρὶν
[3, 6]	στρατηγίας καταλάβοι. Καὶ ἡ μὲν	οὕτως	ἔπραξεν, ἵνα μή ποτε Βροῦτος
[3, 46]	ἐβλασφήμουν. Ὁ μὲν δὴ λαμπρῶς	οὕτως	ἐς τὸ Ἀρίμινον προεπέμπετο, ὅθεν
[3, 39]	Ὁ δὲ Καῖσαρ καὶ πρὸς	οὕτως	ἔχοντας ἐξέτρεχε σὺν ὀργῇ μανιώδει
[3, 82]	ἐπὶ προφάσεσι διέλυεν, ἀθρόα δὲ	οὕτως	ἤλπιζε διαλύσειν. Οἱ μὲν δὴ
[3, 91]	Καὶ τάδε σὺν εὐθαρσείᾳ πράσσοντες	οὕτως	ὀξέως ἤλπιζον ἀντικαταπλήξειν τὸν Καίσαρα,
[3, 53]	μόνων ὁ στρατιωτικὸς νόμος τὴν	οὕτως	ὠμὴν ὥρισε τιμωρίαν, καὶ ὅμως
[3, 65]	εὐπραγεῖν, ἀποδώσοντα ἀθρόως. Ὁ μέν	οὑτωσὶ	τὸν στρατὸν οἰκειούμενος ὑπήγετο, τῶν
[3, 13]	αὐτὸς δ' ἀνεκάλει τὸν Καίσαρα	οὐχ	ἑταῖρον, ἀλλὰ πατέρα, οὐδὲ συστρατιώτην,
[3, 57]	καὶ τῷ δήμῳ μάλιστα ὑπεραρέσκοντος;	Οὐχ	ἑτέραν εἶχεν οἰκείαν, ἐπιβεβουλευμένος ἐς
[3, 55]	ἀντιλέγοντα. Ἀλλὰ Κικέρων Δέκμον μὲν	οὐχ	ἡγεῖται πολέμιον, ἐναντία τῷ νόμῳ
[3, 58]	ἐλθόντα καὶ παραστρατοπεδεύσαντα ἡμῖν ἀσήμαντον	οὐχ	ἡγεῖται πολέμιον; Πῶς δ' εἴπερ
[3, 18]	ἐπιλέγοντες φασὶν ἀνελεῖν αὐτὸν βασιλιζόμενον,	οὐχ	ἡγούμενον ἔτἰ, ἐμοὶ μὲν οὐδ'
[3, 76]	χρεὼν ἀπάγοντος, ἐν καιρῷ λέλεκται,	οὐχ	ἵνα μοι γινώσκῃς χάριν ἀποθανόντι,
[3, 58]	πόσοι προεπέμπομεν καὶ πόσοι συνώμνυμεν	οὐχ	ὁρκούμενοι; Πόσους δὲ Κικέρων ἐπαίνους
[3, 18]	χαλεψάμενος δὲ τοῖς τε λόγοις	οὐχ	ὅσον ἔδει τὸ πρέπον ἐς
[3, 98]	τι παθὼν ἐπὶ τῇ μεταβολῇ	οὐχ	ὑπέστη τὸν ἄνδρα ἰδεῖν, ἀλλ'
[3, 15]	ἄνδρας ἔγνως συνανελεῖν σε βεβουλευμένους,	οὐχ,	ὡς ἡμεῖς ἡγούμεθα, τιμωρὸν ἐσόμενον
[3, 49]	βουλῆς οἱ κεκομισμένα γράμματα, ὡς	οὐχὶ	διὰ τὸν δῆμον εἴκειν οἷ
[3, 55]	θεμένους αἰτιᾶται· οὓς ἔδει μεταπείθειν,	οὐχὶ	συνθέμενον ὑβρίζειν, οὐδὲ τὴν χώραν
[3, 15]	ἥξειν ἐπὶ ὅπλα συνέθεντο, πῶς	οὐχὶ	τῷ δήμῳ συνέπραξας καὶ ἐστρατήγησας
[3, 18]	καὶ σὲ κουφίζω, μὴ χάριν	ὀφείλειν	ἡμῖν ἐπ' αὐτοῖς. Ἐπράσσετο γὰρ
[3, 87]	ἀποικίαι τε προσέσονται αἱ ἔτι	ὀφειλόμεναι,	καὶ γέρα πάντα ἐντελῆ· ἐγώ
[3, 75]	καὶ ἐγκρατεστέρου τιμῆς τότε μάλιστα	ὀφθέντος,	ὅτε τὴν ἀρχὴν ὑπὸ τοῦ
[3, 94]	καὶ Ῥωμύλῳ τὴν πόλιν οἰκίζοντι	ὀφθῆναι.	Ἀπὸ δὲ τῶν θυσιῶν ἑαυτὸν
[3, 65]	τούτων ἴστε τὴν χάριν ὑμῖν	ὀφλήσοντα	καί, ἢν οἱ θεοὶ παρέχωσιν
[3, 15]	μὲν ἐπαινῶ καὶ χάριν αὐτῶν	ὀφλήσω,	τὰ δ' ἐπιμέμφομαι, καὶ λελέξεται
[3, 42]	ἤλπιζον ἔτι λήψεσθαι. Οἷόν τε	ὄχλος	ἀνώμαλος μετενόουν καὶ τῆς προφάσεως
[3, 51]	τε τῆς φωνῆς καὶ τῆς	ὄψεως	καὶ μεταβολῆς ἐς τοσοῦτον αἰφνιδίου
[3, 70]	Ἀντωνίου μεταστάντων. Ἤδη τε ἦν	ὀψία	δείλη, καὶ οἱ νικήσαντες τῶν
[3, 73]	δὲ ἡ φύσις οὐδὲ ἐς	ὄψιν	ἢ λόγους ἐλθεῖν ἐπιτρέπει· σῳζέσθω