Livre, Par.
[3, 87]	δυναστευόντων τῶν οἰκείων τοῖς σφαγεῦσι;	Κἀγὼ	μὲν ἐκδέξομαι τὸ τέλος, ὅ
[3, 62]	μὲν ἀνδροφόνοις ἀμνηστίαν ἔδωκεν, ᾗ	κἀγὼ	συνεθέμην διὰ δύο ἄνδρας αἰδεσίμους·
[3, 48]	καὶ τῆς βουλῆς ψηφιουμένης ταῦτα	καθ'	ἑαυτήν, καὶ μᾶλλον, ἢν αἴσθωνται
[3, 61]	ἡμέρᾳ ῥητῇ γενόμενον ἐπιτρέψαι τὰ	καθ'	ἑαυτὸν ἅπαντα τῇ βουλῇ. Οὕτω
[3, 39]	τὸ δὲ πλέον, ὁρῶντες, οἷα	καθ'	ἑκάστην ἡμέραν ὁ Καίσαρ ὑβριζόμενός
[3, 56]	ὡς τυραννικὴν διαβαλεῖν, φέρε πύθωμαι	καθ'	ἕκαστον ὧδε. ~Τίνα ἔκτεινεν ὡς
[3, 43]	ἐν τοῖς Ῥωμαίων στρατοῖς αἰεὶ	καθ'	ἕνα ἄνδρα ὁ τρόπος) διεκλήρωσε
[3, 82]	πάτριον ἐλευθερίαν ἀπειληφέναι, καὶ θυσίαι	καθ'	ἕνα ἦσαν καὶ χειροτονίαι δέκα
[3, 86]	πάντας τοὺς Γαΐου Καίσαρος ἐπιβουλήν,	καθ'	ἕνα καθαιρουμένους, δεδιέναι τε αὐτοῖς
[3, 57]	Τίνα δὲ ὑμῖν διέβαλεν; Ἢ	καθ'	ἕνα μὲν τοιόσδε ἦν, ἐπεβούλευε
[3, 83]	ὅτι μεθ' αὑτὸν ὅμοια πείσονται	καθ'	ἕνα πάντες, οἳ τῆς Καίσαρος
[3, 20]	τῶν ἰδιωτῶν πολλοῖς ἀμφισβητοῦσί σοι	καθ'	ἕνα τῆς οὐσίας οὐκ ἀδήριτον
[3, 81]	ἐς χάριν τῆς Πομπηιανῆς ἑταιρείας	καθ'	ἕνα τῶν Καίσαρος ἕκαστος ὅμοια
[3, 81]	τὴν ἰσχὺν μᾶλλον ἐθέλοντας ἢ	καθ'	ἕνα τῶν πατρίδων ἀπολαύειν. Τάδε
[3, 32]	αὐτῷ συνεστησάμεθα καὶ ἐς τὰ	καθ'	ἡμέραν αὐτῆς ὑπηρέται γιγνόμενοι διετελοῦμεν,
[3, 32]	συνεπιθῆται καὶ διαπραχθῇ τοῖς ἐχθροῖς	καθ'	ἡμῶν, ἃ βούλονται. Ὧν ἐνθυμηθέντα
[3, 53]	ὁ Δέκμου στρατὸς ἐς τὰς	καθ'	ἡμῶν ἐλπίδας Ἀντωνίῳ προσγένηται. Τότε
[3, 80]	τὰς ἐς αὐτὸν συμβάσεις ἐπόθει,	καθὰ	καὶ Πάνσας αὐτῷ διεσήμαινεν ἀποθνῄσκων.
[3, 76]	Καὶ τούσδε μὲν ὁ ταμίας,	καθὰ	προσέτασσεν ἡ βουλή, Δέκμῳ παρεδίδου,
[3, 86]	Γαΐου Καίσαρος ἐπιβουλήν, καθ' ἕνα	καθαιρουμένους,	δεδιέναι τε αὐτοῖς περὶ σφῶν
[3, 64]	μοῖραν αὐξόντων, τὴν δὲ Καίσαρος	καθαιρούντων.	Ἐνεθυμεῖτο δὲ καὶ τῆς ἐς
[3, 59]	μεταστάντα δύο πρὸς ἡμᾶς μετέστη,	καθάπερ	φησὶ Κικέρων, καὶ τάδε καλῶμεν
[3, 87]	χάριν. Ἴστε μὲν δή με	καθαρεύοντα	φιλοτιμίας, ἐξ οὗ στρατηγεῖν μοι
[3, 67]	τὴν χειροποίητον ὁδὸν ἐσβαλόντων, ἔτι	καθαρευουσαν	πολεμίων, καὶ τὸ ἕλος ἑκατέρωθεν
[3, 63]	ἁπάντων, ἵνα καὶ ἡ βουλὴ	καθαρεύσῃ	ποτὲ τοῦ μύσους, ἐμπιπλαμένη νῦν
[3, 35]	ἀμνηστίας; Ἦν μὲν δὴ καὶ	καθαρῶς	ἀντιδοῦναι τάδε ττῶνδε ἄξιον καὶ
[3, 75]	ἤδη πᾶσαν τὴν Καίσαρος ἑταιρείαν	καθελόντες	ἀνάξειν τὴν Πομπηίου· τόδε γάρ
[3, 48]	δέει καὶ στρατιᾶς ἀπορίᾳ, μέχρι	καθέλωμεν	ἡμεῖς Ἀντώνιον καὶ οἱ σφαγεῖς
[3, 64]	ἀποχρῆσθαί οἱ κατὰ Ἀντωνίου, μέχρι	καθέλωσιν	αὐτόν. ~Ταῦτα λογιζόμενος ἐπέκρυπτε καὶ
[3, 21]	πλείοσιν αὐτὸν ἐν ἰδιώτου μέτρῳ	καθέξειν,	ἐπὶ δὲ Ἀντωνίῳ μάλιστα, μὴ
[3, 29]	τῶν ταῦτα ἀξιούντων ἕνεκα αὐτὸς	καθέξειν	τῆς ὀργῆς καὶ ἐς τὴν
[3, 76]	τοὺς δὲ νεήλυδας εἰ μὲν	καθέξεις	λαβών, καὶ τούσδε σοι παραδώσω,
[3, 33]	συνανελεῖν, ὡς ἐμοῦ περιόντος οὐ	καθέξοντες	ὧν ἐπενόουν. Καὶ ὅστις αὐτοὺς
[3, 74]	οὕτως αὐτίκα κατεφρονεῖτο ὡς Ἀντωνίου	καθῃρημένου.	Ἔγραφον δὲ καὶ Λεπίδῳ καὶ
[3, 86]	δὲ Καῖσαρ οὐκέτι τοὺς λόγους	καθίει	δι' ἑτέρων οὐδὲ μέλλειν ἠξίου,
[3, 16]	οἱ ὕπατοι, σὺ καὶ Δολοβέλλας,	καθισταμένων	ἄρτι τῶν πραγμάτων περιεσπάσατε ἐς
[3, 35]	μὴ πρὸς ἐνόπλους τοσούσδε ἄνοπλοι	καθιστώμεθα.	Καὶ ὁ σύναρχος ὕποπτος ἦν,
[3, 12]	Κρήτην ἀντειληφότες, φυγάδων τέ τινων	κάθοδοι	καὶ Πομπηίου μετάκλησις καὶ ἀπὸ
[3, 37]	βουλῆς καὶ τὴν ἐνέδραν ἤδη	καθορώσης	καὶ ἴστε οἷα καὶ ὅσα
[3, 4]	καὶ στρατηγὸν ἤδη τῆς θαλάσσης,	καθὼς	ἦν καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ,
[3, 3]	ἐκείνοις πόθῳ τε τοῦ Ἀματίου	καὶ	ἀγανακτήσει τοῦ γεγονότος, ὅτι μάλιστα
[3, 39]	ἐκδραμὼν αὐτίκα θόρυβον ἤγειρε πάνδημον,	καὶ	ἀγανάκτησις ἦν. Ὀλίγοι μὲν γάρ,
[3, 88]	στρατὸς πυθόμενος ἔτι μᾶλλον ὠργίζοντο	καὶ	ἄγειν σφᾶς εὐθὺς ἐκέλευον ἐς
[3, 34]	ἐμὲ φιλίᾳ τε αὐτοῦ Καίσαρος	καὶ	ἀγνοίᾳ τοῦ ἀκριβοῦς· οὐ γάρ
[3, 9]	ἀπαγγελθέντος πω δέος αὐτὸν ἐπεῖχε	καὶ	ἄγνοια, εἴτε κοινὸν εἴη τῆς
[3, 45]	ἐνόπλους· συνθήματά τε αὐτοῖς ἐδίδοτο,	καὶ	αἱ φυλακαὶ παρὰ μέρος ἦσαν
[3, 85]	δέκα ἀνδρῶν κατεσπῶντο σὺν ὕβρει,	καὶ	αἱ χειροτονίαι τῶν ὑπάτων ἐπείχοντο
[3, 6]	τοσήδε αὐτῶν φροντὶς ἦν ἅμα	καὶ	αἰδώς, ἐπεὶ καὶ τοῖς ἄλλοις
[3, 85]	δὲ τῶνδε ἐς Ῥώμην θαυμαστὴ	καὶ	αἰφνίδιος ἦν αὖθις μεταβολή, τῶν
[3, 94]	ἐν τῷ Ἰανούκλῳ ἢ ἑτέρωθι	καὶ	ἄλλα συνενεχθῆναι κελεύσας, ὁπόσα Κικέρωνος
[3, 5]	ἐς τὸ βουλευτήριον πολλοὺς κατέλεγε	καὶ	ἄλλα τῇ βουλῇ δι' ἀρεσκείας
[3, 78]	τε καὶ Βρούτῳ. Ἄρτι δὲ	καὶ	Ἀλλιηνός, ὑπὸ Δολοβέλλα πεμφθεὶς ἐς
[3, 68]	ὅ τε πίπτων εὐθὺς ὑπεξεφέρετο,	καὶ	ἄλλος ἀντικαθίστατο. Παραινέσεων δὲ ἢ
[3, 28]	τοιάδε καὶ τοσάδε πάσχοντος ὑπερορᾶν	καὶ	ἀμελεῖν ἑκόντος, Καίσαρι δὲ τῷ
[3, 90]	μέχρι Δέκμος ἢ Πλάγκος ἔλθοι;	Καὶ	ἀμύνεσθαι μέχρι θανάτου μᾶλλον ἢ
[3, 76]	ἐμὴν καὶ Ἱρτίου προαίρεσίν τε	καὶ	ἀνάγκην. Τὸν μὲν οὖν στρατόν,
[3, 49]	ἐς Ῥώμην σὺν τῷ στρατῷ·	καὶ	ἀναζεύξας ἐχώρει τὴν ἐπὶ τῆς
[3, 57]	μὲν δὴ μέγιστα, ὦ Ῥωμαῖοι,	καὶ	ἀναμφίλογα Κικέρωνος ἐς τὸν Ἀντώνιον
[3, 54]	εἶπεν ὡς μέγιστα ἐκ πάντων	καὶ	ἀναμφίλογα ὄντα, παρῆλθον ἐγὼ δείξων
[3, 12]	ἀμυνεῖν. Οὓς ὁ Καῖσαρ ἐπαινῶν	καὶ	ἀνατιθέμενος ἐν τῷ παρόντι ἀπέπεμπεν.
[3, 70]	ἐπεπλήρωτο ὅπλων τε καὶ νεκρῶν	καὶ	ἀνδρῶν ἡμιθνήτων καὶ τετρωμένων· οἱ
[3, 31]	χειροτονίαις, ὥστε δεῖσαι τὸν Ἀντώνιον	καὶ	ἀνελεῖν τὴν χειροτονίαν, τοῖς ὑπολοίποις
[3, 14]	Παρῄνει γε μὴν ἔτι τέχνῃ	καὶ	ἀνεξικακίᾳ μᾶλλον ἢ φανερᾷ θρασύτητί
[3, 18]	τοῦ κατ' ἐμαυτὸν ἕνεκα ἀδεοῦς	καὶ	ἀνεπιφθόνου περιεῖδον ἐγὼ τιμὰς ψηφιζομένας
[3, 63]	μὲν ὁ Ἀντώνιος εἶπέ τε	καὶ	ἀντέγραψε, καὶ ἡ βουλὴ αὐτὸν
[3, 79]	σοφίᾳ τε καὶ πραότητι, ἠγάσαντο	καὶ	ἀντησπάσαντο καὶ ἐς αὐτὸν μετεβάλοντο.
[3, 36]	τῶν ἐχθρῶν τέχναις καὶ μηχαναῖς	καὶ	ἀντιδόσεσιν ἑτέρων· οὐ γάρ πω
[3, 40]	ὑπόκρισιν ἐνόμιζον εἶναι τὰ γιγνόμενα	καὶ	ἀντίδοσιν Ἀντωνίῳ μὲν δυναστείας, Καίσαρι
[3, 64]	μὲν αὑτῷ καὶ προεδρίαν παρασχόντων	καὶ	ἀντιστράτηγον ἀποφηνάντων, ἔργῳ δὲ ἴδιον
[3, 61]	στασιάζειν αἰεὶ παρεσκεύαζον Καίσαρά τε	καὶ	Ἀντώνιον. Ἐψηφίσαντο δ' Ἀντωνίῳ προαγορεῦσαι
[3, 60]	ὅτι τοῦ δήμου νόμον ἀκυροῖ,	καὶ	Ἀντώνιον πολέμιον κρίνειν, ὅτι τὴν
[3, 7]	ψεύσασθαι περὶ διοσημείας, ἐλπίσαντές τι	καὶ	Ἀντώνιον συμπράξειν, ὕπατόν τε ὄντα
[3, 75]	Δείσαντες δ' ἐν ἀρχῇ δὲ	καὶ	Ἀντώνιον, φιλοτιμότατον κἀκεῖνον ἐς τὴν
[3, 15]	φίλος ὢν Καίσαρι καὶ ὕπατος	καὶ	Ἀντώνιος; ~Ἀλλὰ Μάριος μὲν ἐξ
[3, 6]	μὴ φθονοῖεν ἔτι τῆς φρουρᾶς.	~Καὶ	Ἀντώνιος μὲν ἀμφὶ ταῦτα ἦν,
[3, 96]	δυσίατα ποιουμένους συναλλαγῆναι Λεπίδῳ τε	καὶ	Ἀντωνίῳ. Οἱ δὲ προεώρων μὲν
[3, 66]	Οὐεντίδιος, ἐστρατευμένος τε Γαΐῳ Καίσαρι	καὶ	Ἀντωνίῳ φίλος ὤν, οὐκ ἤνεγκε
[3, 19]	καὶ εὐτυχέστατον ἐς τὰ πλεῖστα	καὶ	ἀξιοτιμότατον ἐκ πάντων ἐμοὶ γενόμενον.
[3, 70]	οὖσιν ἐπιφαίνεται συντεταγμένος ὁλοκλήρῳ τέλει	καὶ	ἀπαθεῖ. Οἱ δὲ συνετάχθησαν μὲν
[3, 60]	φιλονικίας ἀκροωμένοις· τοῖς δὲ ἀπερισκέπτως	καὶ	ἀπαρασκεύως δι' οἰκείαν ἔχθραν ἢ
[3, 44]	Ἀντώνιος μηνύμασι τε μεγάλοις ἐζήτει,	καὶ	ἀπειλαῖς, εἴ τις ἐπικρύπτοι. Οὐδένα
[3, 74]	ἦν οἶστρος αὐτῷ κατὰ Ἀντωνίου	καὶ	ἀπειροκαλία. Ἐβεβαίου τε αὖθις τοῖς
[3, 94]	ἄγειν τοὺς συγγενεῖς τῶν θεμένων	καὶ	ἀπελευθέρους. Γαΐῳ δ' ἦν τά
[3, 49]	ὀργῇ τὴν Μουτίνην ἀπετάφρευέ τε	καὶ	ἀπετείχιζε. ~Καὶ Δέκμος μὲν ἐπολιορκεῖτο,
[3, 84]	βουλῆς ἐπιφανῶν, προηγόρευε τῷ Λεπίδῳ	καὶ	ἀπιστοῦντα ἐκέλευε τὴν στρατιὰν ἐς
[3, 46]	τὸ πλεῖστον ἀφίκετο ἐπὶ τιμῇ	καὶ	ἀπὸ τοῦ δήμου τὸ ἀξιολογώτατον·
[3, 12]	τινων κάθοδοι καὶ Πομπηίου μετάκλησις	καὶ	ἀπὸ τῶν Καίσαρος ὑπομνημάτων ἔς
[3, 45]	εὐθὺς ἐπὶ τὰς πύλας ἐχώρει	καὶ	ἀπὸ τῶν πυλῶν ἐπὶ Ἄλβην
[3, 54]	αὐτὸν ἀκοῦσαί τε τῆς κατηγορίας	καὶ	ἀπολογησάμενον ὑπὲρ αὑτοῦ κρίνεσθαι· καὶ
[3, 59]	κοινοῖς, νοσούσης ἔτι τῆς πολιτείας	καὶ	ἀπορούσης τῶν ὀξέως ἀμυνούντων, δύναμιν
[3, 39]	αὐτὰ ἐβόα καὶ θεοὺς ἐμαρτύρετο	καὶ	ἀρὰς ἠρᾶτο πάσας καὶ ἐς
[3, 58]	ἐπαίνους ἐς τὴν πολιτείαν αὐτοῦ	καὶ	ἀρετὴν ἀνάλισκε; Πῶς δ' αὐτὸς
[3, 98]	ἦν, ἱππάρχῃ τε Καίσαρος γενομένῳ	καὶ	ἄρξαντι τῆς παλαιᾶς Κελτικῆς ὑπ'
[3, 32]	ἡγεμονικωτάτῳ μετ' ἐκεῖνον ἐκ πάντων	καὶ	ἄρχοντι νῦν ἡμῶν καὶ ἐς
[3, 75]	στρατοῦ δεσπότην εἶδον, προσεποιοῦντο εὐπρεπέσι	καὶ	ἀσθενέσι τιμαῖς οἷα μειράκιον. Σοβαρωτέρου
[3, 46]	ἔχων ἐν Ἰβηρίᾳ τέσσαρα τέλη	καὶ	Ἀσίνιος Πολλίων δύο καὶ Πλάγκος
[3, 81]	ὁ Καῖσαρ Λεπίδῳ τε ἐπέστελλε	καὶ	Ἀσινίῳ· Δέκμῳ δὲ ὁ ἀρχαῖος
[3, 74]	δὲ καὶ Λεπίδῳ καὶ Πλάγκῳ	καὶ	Ἀσινίῳ πολεμεῖν, ὅπως πλησιάσειαν Ἀντωνίῳ.
[3, 81]	ὁ Καῖσαρ ἐνεσήμαινε, Λεπίδῳ δὲ	καὶ	Ἀσινίῳ σαφέστερον ἔτι περὶ τῆς
[3, 9]	ἐπὶ τοῦ Ἰονίου παιδεύεσθαί τε	καὶ	ἀσκεῖσθαι τὰ πολέμια ἐπέμπετο ὑπὸ
[3, 67]	ὅ τε δόναξ διακινούμενος ὑπωπτεύετο,	καὶ	ἀσπὶς ἤδη που καὶ κράνος
[3, 19]	ἡἡρούμην ἑκὼν μᾶλλον ἢ ἄταφον	καὶ	ἄτιμον γιγνόμενον περιιδεῖν Καίσαρα, ἄριστον
[3, 84]	Ἀντωνίῳ νομίζουσιν, ἄπρακτον μὲν ὄντα	καὶ	ἄτολμον, οὐ μὴν ἅπασι τοῖς
[3, 68]	ἐς ἀναπνοὴν ὀλίγον ἀλλήλων διίσταντο	καὶ	αὖθις συνεπλέκοντο. Θάμβος τε ἦν
[3, 26]	αὐτῆς ἔτι νυκτὸς ἐς Σμύρναν	καὶ	αὐτὴν ἀφύλακτον εὑρὼν εἷλε διὰ
[3, 67]	διαιρεθέντες ἐνέβαινον ἐς ἑκάτερον ἕλος,	καὶ	αὐτοῖς ἐπεστάτουν τῇ μὲν ὁ
[3, 70]	νικήσαντες τῶν Ἀντωνίου παιανίζοντες ἐπανῄεσαν·	καὶ	αὐτοῖς ὁ Ἵρτιος ἀσυντάκτοις οὖσιν
[3, 9]	ἐς τοὺς πολεμίους ἑψόμενος αὐτῷ.	Καὶ	αὐτὸν ἐν τῇ Ἀπολλωνίᾳ ἱππέων
[3, 78]	ἢ ὑπὸ Καίσαρος Κλεοπάτρᾳ καταλελειμμένων.	Καὶ	αὐτὸν ὁ Κάσσιος οὐδὲν προπεπυσμένον
[3, 92]	πρέσβεων ἐντυγχανόντων τὰ μετεψηφισμένα ἀγγέλλεται·	καὶ	αὐτὸν οἱ πρέσβεις ἀπολιπόντες ἀνέστρεφον
[3, 82]	ἀλλ' ἐς τὸν Κικέρωνα ἰδίᾳ,	καὶ	αὐτὸν παρεκάλει καὶ συνάρξαι, ὡς
[3, 64]	περὶ τυραννίδος διαφέρεσθαι, ᾧ προσποιήματι	καὶ	αὑτὸν ὑπάγεσθαι κατ' Ἀντωνίου· τὸ
[3, 30]	συνηλλαγμένου. Προσεδόκα δὲ ἄρα τι	καὶ	αὐτὸς ἀντιλήψεσθαι παρὰ Ἀντωνίου. Διαφθαρέντων
[3, 7]	πρὸ τῶν νενομισμένων εἴκοσιν ἐτῶν·	καὶ	αὐτὸς δὲ αἰδεῖσθαι Συρίας οὐκ
[3, 51]	ὁ Καῖσαρ οὐκ ἀγνοῶν ᾑρεῖτο	καὶ	αὐτὸς ὅμως προκαθελεῖν τὸν Ἀντώνιον.
[3, 15]	Ὅτε μέντοι τῶν διαθηκῶν ἀναγνωσθεισῶν	καὶ	αὐτοῦ σοῦ δίκαιον ἐπιτάφιον εἰπόντος
[3, 95]	οὕτω τυχὼν ἐπιβουλεῦσαι τῷ Καίσαρι·	καὶ	αὐτοῦ τὴν μὲν στρατηγίαν περιεῖλον
[3, 71]	τὴν στρατηγίδα σκηνὴν μαχόμενος ἔπεσε.	Καὶ	αὐτοῦ τό τε σῶμα ὁ
[3, 61]	τὰ κοινὰ ἐς μεταβολὴν ἐνοχλοῦντος	καὶ	αὐτῷ Κικέρωνι κακῶς ἐπινοοῦντος. Ἄρτι
[3, 45]	τὴν ὁδὸν ἐς Καίσαρα μετατεθεῖσθαι.	Καὶ	αὐτῷ τὴν εἴσοδον ἐπισχόντι τε
[3, 37]	τοῖς πλέοσί τε καὶ δυνατωτέροις	καὶ	ἀφανέσιν ἔτι εἶναι θέλουσι. Ταῦτα
[3, 77]	ἐπεκαλεῖτο Μάρκιον Κρίσπον ἡγούμενον Βιθυνίας	καὶ	ἀφίκετο αὐτῷ βοηθῶν ὁ Κρίσπος
[3, 59]	ὧν ἔχει τελῶν ἐνθάδε καλῶμεν	καὶ	ἀφικόμενον ἐκπέμπωμεν ἐς Μακεδονίαν, τὰ
[3, 19]	οὐκ ἀπάξιον δὲ ἡγούμενον εἶναι,	καὶ	ἄχθεσθαι μὴ τυχόντα τῶν διαθηκῶν
[3, 66]	δημιουργοὺς ἀμισθὶ καὶ χρήματα συνέλεγε	καὶ	βαρυτάτας ἐσφορὰς τοῖς Ἀντωνίου φίλοις
[3, 24]	καὶ Δολοβέλλα σφίσιν ἐψηφισμένας, χωρεῖν	καὶ	βιάζεσθαι. Καὶ τῶνδε φανερῶν γενομένων
[3, 39]	ἦν, ᾖδεσαν Καίσαρι συμφέρειν Ἀντώνιον	καὶ	βλάπτοντα ὅμως περιεῖναι, ἐπίφοβον ὄντα
[3, 44]	τὴν Καίσαρος μνήμην τοῦ προτέρου	καὶ	βοήθειαν τοῦ νῦν καὶ χορηγίας
[3, 70]	τῆς οὐρᾶς ἀντεχομένους παρεκάλουν παρατροχάζειν	καὶ	βοηθεῖν σφίσιν ἐς τὴν σωτηρίαν.
[3, 96]	αὐτοῖς συνήδετο γράφων, Ἀντωνίῳ δὲ	καὶ	βοηθὸς ἐπὶ Δέκμου ὑπισχνεῖτο ἥξειν,
[3, 48]	ἔργον ἐς τὴν βουλὴν ἀνετίθετο·	καὶ	βουλομένους ἐπὶ τοῦτο χωρεῖν ἀθρόους
[3, 12]	Ῥώμης σταδίων, ἀγγέλλεται Κάσσιός τε	καὶ	Βροῦτος ἀφῃρημένοι πρὸς τῶν ὑπάτων
[3, 2]	Κίμβερ ἐς Βιβυνίαν· Κάσσιος δὲ	καὶ	Βροῦτος ὁ Μᾶρκος, ὧν δὴ
[3, 26]	τὰ ἐν Ῥώμῃ, Κάσσιος δὲ	καὶ	Βροῦτος χρήματα καὶ στρατιὰν συνέλεγον,
[3, 96]	συμμαχίαν Καίσαρι κατὰ Κασσίου τε	καὶ	Βρούτου, ἐπῄνουν δ' ὅμως καὶ
[3, 78]	προείρηται, πάντας ὑπακούειν Κασσίῳ τε	καὶ	Βρούτῳ. Ἄρτι δὲ καὶ Ἀλλιηνός,
[3, 64]	δι' ἕνα τῶν ἀνδροφόνων ἀναιρεθέντα	καὶ	Βρούτῳ καὶ Κασσίῳ τὰς ἡγεμονίας
[3, 79]	ἐλεγχθεὶς ἀνῃρέθη. Οὕτω μὲν δὴ	καὶ	Βρούτῳ μετὰ τῶν προτέρων στρατῶν
[3, 2]	Καίσαρι, ὑπερήλγει μάλιστα αὐτοῦ τεθνεῶτος	καὶ	βωμὸν ἐπῳκοδόμει τῇ πυρᾷ καὶ
[3, 7]	μᾶλλον ἐσόμενος, εἴ τι αἰτοίη·	καὶ	γὰρ αὐτῷ κρύφα Δολοβέλλαν τὸν
[3, 65]	ἐξ οὗ τὴν ἀρχὴν ἐδίδοτε·	καὶ	γὰρ ἡ βουλὴ δι' ὑμᾶς
[3, 45]	τοῖς ἐπὶ τοὺς πολέμους ἐξιοῦσι·	καὶ	γὰρ ἤδη σαφὴς ἦν ὁ
[3, 95]	αὐτόχειρας, τοὺς δὲ συνεγνωκέναι μόνον.	Καὶ	γὰρ τοῦτο ἐνίοις ἐπεγράφη, καί
[3, 5]	κύρια, ὅσα Καίσαρι πέπρακτό τε	καὶ	γενέσθαι βεβούλευτο, τὰ ὑπομνήματα τῶν
[3, 87]	τε προσέσονται αἱ ἔτι ὀφειλόμεναι,	καὶ	γέρα πάντα ἐντελῆ· ἐγώ τε
[3, 16]	τὸ δὲ ἡγεμονίας αὖθις ψηφίζεσθαι	καὶ	γέρα ὑβριζόντων Καίσαρα καὶ τὴν
[3, 54]	τε τὴν γνώμην καὶ κεκυρωκότων	καὶ	γέρας τοῖς μηνύουσι δεκάτην ὑπεσχημένων,
[3, 46]	ἀφῖκτο) ἐξεστρατευμένων δὲ ἕν, οἳ	καὶ	γηρῶντες ὅμως ἐδόκουν νεοσυλλόγων ἀμείνους
[3, 8]	ἐκέλευε χειροτονεῖν περὶ τοῦ Δολοβέλλα.	~Καὶ	γίνεται μὲν οὕτω Συρίας ἡγεμὼν
[3, 51]	ἐπίχρυσόν τε αὐτοῦ εἰκόνα τεθῆναι	καὶ	γνώμην αὐτὸν ἐσφέρειν ἐν τοῖς
[3, 29]	τὴν προτέραν ἑαυτοῦ φύσιν τε	καὶ	γνώμην ἐπανήξειν, ἢν κἀκεῖνος ἀπέχηται
[3, 89]	φόβος ἄπλετος, διαθεόντων τε ἀκόσμως	καὶ	γύναιά τινων ἢ παῖδας ἢ
[3, 58]	τοῦ βουλευτηρίου κατέλιπεν ἡμῖν; Μητέρα	καὶ	γυναῖκα καὶ μειράκιον υἱόν; Οἳ
[3, 66]	τε ἦν ἄπλετος, καὶ τέκνα	καὶ	γυναῖκας ὑπεξέφερον οἱ πλείους μετὰ
[3, 42]	συνόδου καὶ ἐδωρεῖτο ἑτέραις δωρεαῖς	καὶ	δαψιλέστερον ἔτι ἀμείψεσθαι ἔλεγεν, αἰεὶ
[3, 58]	καὶ μειράκιον υἱόν; Οἳ κλαίουσι	καὶ	δεδίασι νῦν οὐ τὴν Ἀντωνίου
[3, 44]	δὲ ἐλάμβανον, εἴτε μεταγνόντες εἴτε	καὶ	δεδιότες. Ὁ δὲ αὐτῶν τοὺς
[3, 85]	ἥ τε βουλὴ πάμπαν ἀποροῦσα,	καὶ	δεδιυῖα, μὴ συνθοῖντο ἀλλήλοις ὅ
[3, 98]	ὀλιγότητα. ~Ἁλοὺς δὲ ὑπὸ λῃστῶν	καὶ	δεθείς, ἤρετο μὲν ὅτου Κελτῶν
[3, 49]	προελθεῖν. Αἱ δὲ αὐτὸν ἐδέχοντο.	Καὶ	δείσας ὁ Δέκμος, μὴ οὐδ'
[3, 86]	ἤδη τὸ ἥμισυ τῆς δωρεᾶς	καὶ	δέκα ἄνδρας ἐς τὴν διανέμησιν
[3, 63]	ἔδωκέ μοι τὴν Κελτικὴν νόμῳ,	καὶ	Δέκμον ἀπειθοῦντα τῷ νόμῳ μετελεύσομαι
[3, 62]	φονέας προτίθησι τῶν φίλων αὐτοῦ	καὶ	Δέκμον Καίσαρι μὲν ὄντα φίλον
[3, 50]	Μουτίνην ἀπετάφρευέ τε καὶ ἀπετείχιζε.	~Καὶ	Δέκμος μὲν ἐπολιορκεῖτο, ἐν δὲ
[3, 61]	ὧδε· Μουτίνης Ἀντώνιον εὐθὺς ἀπανίστασθαι	καὶ	Δέκμῳ τὴν Κελτικὴν μεθιέναι, ἐντὸς
[3, 30]	τὸν Καίσαρα ἐφεστῶτα τοῖς περισχοινίσμασι	καὶ	δεόμενον. Ἐδεῖτο δὲ μάλιστα μέν,
[3, 77]	κατηκόντισε. Καὶ εὐθὺς ἦν μετάνοια	καὶ	δέος ἐκ τοῦ Καίσαρος. Συνομόσαντες
[3, 80]	μετὰ τριῶν τελῶν ὄντι, παραστρατοπεδεύσας	καὶ	δέος ἐμβαλὼν ἔπραξε μὲν οὐδὲν
[3, 34]	με ἔχοντα θορύβου καὶ μερίμνης	καὶ	δέους, ὅτε οὐκ ἦν γνώμης
[3, 98]	καὶ τῆς ἑτέρας Κελτικῆς ἄρχειν.	Καὶ	δεύτερος τῶν σφαγέων οὗτος ἐπὶ
[3, 52]	ὑπάτοις ἀνθ' ἑαυτοῦ καὶ στρατηγοῖς	καὶ	δημάρχοις τοῖς συνάρχουσιν αὐτῷ καὶ
[3, 60]	ἔτι πλανωμένων, τοὺς δ' ὑπάτους	καὶ	δημάρχους πλείονας κινδυνεύουσι τοῖς κοινοῖς
[3, 18]	ὑπερορίζουσι καὶ τὴν μνήμην ἀτιμοῦσι	καὶ	δημεύουσι τὴν περιουσίαν. ~Ὧν ἐγὼ
[3, 19]	ὑπερηγωνιζόμην Καίσαρος, ἀθανάτου τε δόξης	καὶ	δημοσίας ταφῆς, οὐκ ἀκινδύνως οὐδ'
[3, 29]	ἐπισχεῖν ἠξίουν καὶ διὰ σφᾶς	καὶ	δι' ἑαυτόν, ὑπὸ Καίσαρι στρατευσάμενον
[3, 2]	Μαρίου γὰρ ὑπεκρίνετο υἱωνὸς εἶναι	καὶ	διὰ Μάριον ὑπερήρεσκε τῷ δήμῳ.
[3, 29]	τὴν ὕβριν αὐτὸν ἐπισχεῖν ἠξίουν	καὶ	διὰ σφᾶς καὶ δι' ἑαυτόν,
[3, 23]	ἀμφίβολα ἢ ἐπίφοβα ἔτι ὄντα	καὶ	διὰ τὴν Καίσαρος σπουδήν. Ἅπερ
[3, 94]	ἐξελεύθεροι πολλοί τε καὶ πλούσιοι,	καὶ	διὰ τόδ' ἴσως μάλιστα ὁ
[3, 34]	εἴη τύραννος, ἀνδροφονίας αὐτοὺς ἁλώσεσθαι,	καὶ	διὰ τοῦτο φιλονικούντων, εἶξα τῆς
[3, 97]	ἐς τὰ οἰκεῖα σφῶν ἀφίστασθαι	καὶ	διαδοὺς ἐκ τοῦ παρόντος ἔτι
[3, 45]	αὐτῷ τὴν εἴσοδον ἐπισχόντι τε	καὶ	διαποροῦντι ἀγγέλλεται καὶ τὸ καλούμενον
[3, 32]	στάσις ὑμῶν τῷ πολέμῳ συνεπιθῆται	καὶ	διαπραχθῇ τοῖς ἐχθροῖς καθ' ἡμῶν,
[3, 2]	ὄντες ἀστικοὶ στρατηγοὶ Ὑπ' ἀνάγκης	καὶ	διατάγμασιν οἷα στρατηγοὶ τοὺς κληρούχους
[3, 7]	ὄντα καὶ τῶν σημείων ἱερέα	καὶ	διάφορον ἔτι νομιζόμενον εἶναι τῷ
[3, 82]	ἀρχὴν Ἀντωνίου, πάντας αὐτίκα ἀπογράφεσθαι	καὶ	διδάσκειν· ἀπειλαί τε τοῖς ἀπειθοῦσιν
[3, 86]	μεθεστηκόσιν ἐντυχεῖν ἄνευ τοῦ Καίσαρος,	καὶ	διδάσκειν μὴ ἐφ' ἑνὶ ποιεῖσθαι
[3, 83]	φιλίας τε καὶ χαρίτων ποικίλων,	καὶ	διδάσκοντος, ὅτι μεθ' αὑτὸν ὅμοια
[3, 57]	δέ, ὅσον εἶχε μέτρου καλῶς,	καὶ	διδομένας αὐτοῖς ἡγεμονίας οὐκ ἐφθόνησε
[3, 97]	ἐξεπιστάμενος ἅμα καὶ τὴν φωνήν,	καὶ	διεδίδρασκε σὺν ἐκείνοις οἷά τις
[3, 43]	καὶ χαλεπήναντος αὐτοῦ μᾶλλον ἐθορύβουν	καὶ	διεδίδρασκον. Ὁ δὲ ἐξανέστη τοσοῦτον
[3, 11]	ἐς τὸ Βρεντέσιον ᾖει, προπέμψας	καὶ	διερευνησάμενος, μή τις ἐκ τῶν
[3, 11]	Καῖσαρ εἶναι καὶ Καίσαρος υἱός,	καὶ	διετέλεσεν οὕτω χρώμενος. Εὐθύς τε
[3, 77]	Τύρῳ, διέφθειρέ τινας τοῦ τέλους,	καὶ	διεχρήσαντο τὸν Σέξστον καὶ τῷ
[3, 52]	Ἔστι δ' ἔν τε χειροτονίαις	καὶ	δίκαις αἰεὶ τὸ πλέον δικαιότερον.
[3, 95]	ἐς τὸν ἀδελφὸν ἐκέλευσε χωρεῖν,	καὶ	δοκεῖ νεὼς ἐπιβὰς οὐδαμοῦ ἔτι
[3, 24]	καὶ Μακεδονίαν, ὡς πρὸ Ἀντωνίου	καὶ	Δολοβέλλα σφίσιν ἐψηφισμένας, χωρεῖν καὶ
[3, 78]	παραδόξου δυώδεκα τελῶν ἀθρόως ἐκράτει	καὶ	Δολοβέλλαν ἐκ τῆς Ἀσίας σὺν
[3, 26]	ἡγούμενος τὰς πόλεις αὐτοῖς ἐτείχιζε	καὶ	Δολοβέλλαν ἐλθόντα οὐκ ἐδέχετο οὔτε
[3, 62]	δύο ἄνδρας αἰδεσίμους· Ἀντώνιον δὲ	καὶ	Δολοβέλλαν ἡγεῖται πολεμίους, ὅτι τῶν
[3, 64]	ὑπάγεσθαι κατ' Ἀντωνίου· τὸ δὲ	καὶ	Δολοβέλλαν πολέμιον ψηφίσασθαι δι' ἕνα
[3, 88]	ταῦτα καὶ Πομπήιον Μάγνον αὐτοῖς	καὶ	Δολοβέλλαν προύφερον, αὐτῷ τε Καίσαρι
[3, 24]	Καὶ τῶνδε φανερῶν γενομένων ἠπείγετο	καὶ	Δολοβέλλας εἰς τὴν Συρίαν, καὶ
[3, 16]	εὖ ποιοῦντες οἱ ὕπατοι, σὺ	καὶ	Δολοβέλλας, καθισταμένων ἄρτι τῶν πραγμάτων
[3, 61]	εἴτ' ἐξεπίτηδες, Κικέρωνα συγγράψαι τε	καὶ	δοῦναι τοῖς πρεσβεύουσι προσέταξαν. Ὁ
[3, 48]	Ἀντωνίου, διαστάντων τε ἐς ἀλλήλους	καὶ	δρώντων ἀφειδῶς ἔργα πολέμου πάντα
[3, 20]	ἐμοί, πάντα τῶν ἐν ἀρχαῖς	καὶ	δυνάμει, πλὴν Δολοβέλλα καὶ τῶν
[3, 16]	καὶ πλείστης ὑπ' ἐκείνου τιμῆς	καὶ	δυνάμεως ἠξιωμένον καὶ τάχα ἂν
[3, 94]	τρόπος οὗτος ἐπὶ τῶν ἀπατόρων·	καὶ	δύνανται μάλιστα αὐτοὶ ἴσα τοῖς
[3, 5]	χάριν προσετίθει καὶ ἐδωρεῖτο πόλεσι	καὶ	δυνάσταις καὶ τοῖσδε τοῖς ἑαυτοῦ
[3, 37]	Καῖσαρ, ἀλλὰ τοῖς πλέοσί τε	καὶ	δυνατωτέροις καὶ ἀφανέσιν ἔτι εἶναι
[3, 97]	ὥδευε ταύτῃ, ἄλλην μακροτέραν ὁδὸν	καὶ	δύσπορον ἐπενόει, τόν τε Ῥῆνον
[3, 39]	ἔχοντας ἐξέτρεχε σὺν ὀργῇ μανιώδει	καὶ	ἐβόα αὐτὸς ἐπιβουλεύεσθαι πρὸς Ἀντωνίου
[3, 75]	οἷα μειράκιον. Σοβαρωτέρου δέ σου	καὶ	ἐγκρατεστέρου τιμῆς τότε μάλιστα ὀφθέντος,
[3, 37]	ὑπαχθέντες ἔδοσάν μοι τὸν στρατόν.	Καὶ	ἐγὼ τότε πρῶτον ἐμαυτὸν ἡγησάμην
[3, 31]	δὲ βουλὴ τῆς αὐξήσεως ἐφθόνει	καὶ	ἐδεδοίκει, μὴ δημαρχῶν τοὺς φονέας
[3, 8]	τὸν Κάσσιον ἀντῄτουν ἕτερα ἔθνη,	καὶ	ἐδόθη Κυρήνη τε καὶ Κρήτη,
[3, 8]	καὶ ταῦτα γυμνῆς στρατοῦ γενομένης.	Καὶ	ἔδοσαν μὲν ἄκοντες καὶ ἐν
[3, 3]	μᾶλλόν τε ἠγανάκτουν καὶ ἐκεκράγεσαν	καὶ	ἕδρας ἔνιοι τῶν Καίσαρος ἀνδριάντων
[3, 42]	τὴν ἀχθηδόνα, ἐπῄνει τῆς συνόδου	καὶ	ἐδωρεῖτο ἑτέραις δωρεαῖς καὶ δαψιλέστερον
[3, 5]	πολλὰ ἐς πολλῶν χάριν προσετίθει	καὶ	ἐδωρεῖτο πόλεσι καὶ δυνάσταις καὶ
[3, 94]	πόλιν αὖθις ὡς ὕπατος ἐσῄει,	καὶ	ἔθυε, δώδεκά οἱ γυπῶν φανέντων,
[3, 9]	εἴτε καὶ τῶν ἐργασαμένων ἴδιον,	καὶ	εἰ δίκην ἤδη τοῖς πλείοσι
[3, 34]	τοῖς ἀνελοῦσιν ὡς τυραννοκτόνοις ἐψηφίζετο.	Καὶ	εἰ τύραννος ὁ Καῖσαρ ἐφάνη,
[3, 48]	αὐτῶν ἑκάστῳ πεντακοσίας δραχμὰς ἐπεδίδου	καί,	εἴ τις πολέμου χρεία γένοιτο,
[3, 95]	ἀπέλυε μὴ εἶναι πολέμιον Δολοβέλλαν,	καὶ	εἶναι φόνου δίκας ἐπὶ Καίσαρι.
[3, 75]	τραύματος ἀποθνῄσκων Καίσαρά οἱ παρεστήσατο	καὶ	εἶπεν· Ἐγὼ τῷ σῷ πατρὶ
[3, 39]	ἔφη, δέχομαι τοῖς σοῖς κριθῆναι,	καὶ	εἰπὼν ἐπέτρεχεν ἔσω. Κωλυθεὶς δὲ
[3, 72]	ἄτολμος ἐν τοῖς κινδύνοις ἀνήρ,	καὶ	εἰπὼν εὐθὺς ἀνίστατο καὶ ὥδευεν
[3, 88]	τε πρότερος καὶ ὁ δεύτερος,	καὶ	ἐκ τῆς νεότητος ἑκάστου πολλὰ
[3, 56]	Καίσαρα, ὁ Κικέρων ὅμως ἐπῄνεσε	καὶ	ἐκ τῶν κοινῶν ἐχθὲς ἐμισθοδότησε·
[3, 3]	ὑπὸ Ἀντωνίου μᾶλλόν τε ἠγανάκτουν	καὶ	ἐκεκράγεσαν καὶ ἕδρας ἔνιοι τῶν
[3, 54]	καὶ οἱ τοῦ Κικέρωνος ἠνέσχοντο.	Καὶ	ἔλεγεν ὁ Πείσων· Ὁ μὲν
[3, 84]	τὸν Λέπιδον αἰτοῦντος εἰρήνην τε	καὶ	ἔλεον ἐς ἀτυχοῦντας πολίτας. Ὁ
[3, 64]	ἀμνηστίαν ἡγούμενος εὐπρέπειαν ἐσχηκέναι φιλανθρωπίας	καὶ	ἔλεον συγγενῶν ἀνδρῶν καὶ ὁμοτίμων,
[3, 39]	ἔσω. Κωλυθεὶς δὲ αὖθις ᾤμωζε	καὶ	ἐλοιδορεῖτο αὐτῷ καὶ τοῖς περὶ
[3, 23]	τε ἦν ἐς αὐτὴν δαψιλὴς	καὶ	ἐλπὶς ἐν τῇ θέᾳ τὸν
[3, 71]	τέλη· οἱ δὲ ἡσθέντες ἐπέστρεφον	καὶ	ἐμάχοντο. Ἄλλα δὲ Ἀντωνίου τέλη
[3, 52]	ἀριθμὸν ὄντες διά τε ἡλικίαν	καὶ	ἐμπειρίαν ὑπὲρ τὸν Σάλουιον, καταγινώκομεν
[3, 5]	πάντας λοχαγοὺς ὡς ἡγεμονικούς τε	καὶ	ἐμπειροπολέμους καί οἱ γνωρίμους ἐκ
[3, 82]	τὴν ἀρχὴν διοικήσοντα πρεσβύτερόν τε	καὶ	ἐμπειρότερον ὄντα, αὐτὸς δὲ τὴν
[3, 8]	γενομένης. Καὶ ἔδοσαν μὲν ἄκοντες	καὶ	ἐν θαύματι ἔχοντες, ὅπως τὸν
[3, 27]	Ἀντωνίου βιάζοιτο· οὕτως ἐδεδοίκεσάν τε	καὶ	ἐν ὀργῇ τὸν Ἀντώνιον εἶχον.
[3, 44]	τῶν ἐν ταῖς ἀποικίαις τε	καὶ	ἐν Ῥώμῃ Καίσαρι πεπραγμένων ἐθορυβεῖτο.
[3, 28]	Ἀντώνιος χαλεπήνας ἐκώλυσεν. Ἐκώλυσε δὲ	καὶ	ἐν ταῖς ἑξῆς θέαις ἔτι
[3, 71]	ἐξεώσθη πρὸς Ἀντωνίου. Διενυκτέρευσαν δὲ	καὶ	ἐν τοῖς ὅπλοις ἑκάτεροι. ~Καὶ
[3, 21]	μὴ τὸν Καίσαρα, νέον ἄνδρα	καὶ	ἔνδοξον καὶ πλούσιον, ἑταιρισάμενος ὑφ'
[3, 34]	στρατιώτας, ἐν ἀσφαλεῖ γενέσθαι σωτηρίᾳ	καὶ	ἐνδόξῳ βίῳ ἀντὶ ἐπονειδίστου. ~Ἆρ'
[3, 3]	αὐτοῖς ὁ Ἀμάτιος, ὅτε συντύχοι,	καὶ	ἐνεδρεύσειν ἐλέγετο. Τῷδε οὖν τῷ
[3, 97]	τὰ ἐμπειροπολεμώτατα ὑπὸ λιμοῦ διέφθαρτο	καὶ	ἐνόσει ἔτι, τὰ νεοστράτευτα δὲ
[3, 31]	στρατόπεδα ἐπιμίγνυσθαί τινας ἀγορὰν φέροντας	καὶ	ἐντυγχάνειν τοῖς θαρροῦσι μάλιστα καὶ
[3, 92]	τῶν Καίσαρος φίλων ἐντυχεῖν αὐτῷ,	καὶ	ἐντυχὼν ἀπελογεῖτο καὶ τὴν εἰσήγησιν
[3, 51]	τούτῳ μάλα φορτικῶς ὠνείδιζόν τε	καὶ	ἐνύβριζον καὶ τὸν δῆμον ἐκδραμόντες
[3, 52]	πόλει σιδηροφοροῦντες ἄνδρες ἐδορυφόρουν τε	καὶ	ἐνυκτοφυλάκουν ὑπὸ συνθήματι. Ἦγεν ἐκ
[3, 63]	ὁλκάδας καὶ χρημάτων ἐς μύρια	καὶ	ἑξακισχίλια τάλαντα καὶ ὅπλα πολλά,
[3, 94]	ἦν τά τε ἄλλα λαμπρὰ	καὶ	ἐξελεύθεροι πολλοί τε καὶ πλούσιοι,
[3, 84]	ποιήσειν καὶ τὸν Ἀντώνιον ἠσπάζετο	καὶ	ἐξελογεῖτο τῆς ἀνάγκης. Οἱ δὲ
[3, 19]	πλήρεις καί, ὡς ἔμαθες, ἤδη	καὶ	ἐπ' ἐμὲ συνομωμοσμένους πρός τε
[3, 37]	καὶ ὅσα Δέκμῳ πολλῶν γραφόντων	καὶ	ἐπαλειφόντων ἤδη τοὺς μετ' ἐμὲ
[3, 5]	καὶ τοῖσδε τοῖς ἑαυτοῦ φρουροῖς·	καὶ	ἐπεγράφετο μὲν πᾶσι τὰ Καίσαρος
[3, 36]	πόλει τιθέμενος. ~Ὧδε δὲ ἀπορῶν	καὶ	ἐπειγόμενος ἐξοπλίσαι τοὺς πολεμίους καὶ
[3, 17]	πατὴρ ἐκέλευσε τῷ δήμῳ δοθῆναι,	καὶ	ἐπείξεως ἐς αὐτήν, ἵνα μὴ
[3, 40]	τὰς ὑπὸ τοῦ πατρὸς ᾠκισμένας.	Καὶ	ἔπεισε Καλατίαν πρώτην, ἐπὶ δ'
[3, 44]	ἐν Ῥώμῃ Καίσαρι πεπραγμένων ἐθορυβεῖτο.	Καὶ	ἐπελθὼν αὖθις ἐπὶ τὸν στρατὸν
[3, 86]	αὐτοῖς ἔφη δι' ἑτέρων πρέσβεων.	Καὶ	ἔπεμπον, οὓς ἐδίδαξαν τοῖς δύο
[3, 57]	τὸν Ψευδομάριον λαβὼν ἐπιβουλεύοντα ἀπέκτεινε	καὶ	ἐπῃνέσατε πάντες καὶ τοῦτο μόνον
[3, 96]	δὲ ἀντεφιλοφρονοῦντο μὲν αὐτὸν ἄφνω	καὶ	ἐπῄνουν, ὁ δ' Ἀντώνιος ἔγραφεν
[3, 23]	λογιζόμενος εἶναι ἐκπαθῶς αὐτὸν ἠλέει	καὶ	ἐπῄνουν ὧδε πάσχοντα καὶ ὧδε
[3, 2]	ὑπερεῖδε τῆς ἄρτι ἐπεψηφισμένης ἀμνηστίας	καὶ	ἐπὶ τὰς οἰκίας τῶν σφαγέων
[3, 53]	τοσήδε οὖσα καὶ ὅμορος ἡμῖν	καὶ	ἐπὶ τῇ χώρᾳ ὁ Δέκμου
[3, 53]	ὥρισε τιμωρίαν, καὶ ὅμως αὐτῇ	καὶ	ἐπὶ τοῖσδε ὀλίγοι μόλις ἐν
[3, 32]	γιγνόμενοι διετελοῦμεν, ἔχθει μὲν ἴσῳ	καὶ	ἐπιβουλῇ τοὺς φονέας αὐτοῦ γιγνώσκομεν
[3, 4]	τὸ σῶμα, ἐκ τῶν ἐστρατευμένων	καὶ	ἐπιδημούντων ἑαυτῷ καταλέγοντα. ~Ὁ δέ,
[3, 34]	ἐγκρατῶς, ἔπραττον σὺν θράσει παραβόλῳ	καὶ	ἐπικινδύνῳ, τότε μόνον ἡγούμενος ἡμᾶς
[3, 30]	αὐτίκα, ὀρρωδούσης πάνυ τῆς βουλῆς	καὶ	ἐπινοούσης, εἰ μὲν ὁ Ἀντώνιος
[3, 79]	Ἀντωνίου Μάρκου ἀδελφός, Βρούτῳ διεφέρετο	καὶ	ἐπολέμει, τέλος ἔχων ἓν ὁπλιτῶν·
[3, 29]	Κελτικῆς δεόμενος, ὡμολόγει τοῖς λεγομένοις	καὶ	ἐπώμνυεν αὐτὰ καὶ οἷ πάνυ
[3, 38]	ἐξενήνεκται πρὸς ὑμᾶς, οὓς ἐγὼ	καὶ	ἔργου καὶ λόγου κοινωνοὺς ἐς
[3, 70]	ἡμιθνήτων καὶ τετρωμένων· οἱ δὲ	καὶ	ἐρρωμένοι σφῶν ὑπὸ τοῦ κόπου
[3, 56]	λυπήσειε τὸ παράδειγμα. Κικέρωνα δὲ	καὶ	ἐς ἀνωμαλίαν ἐξέστησεν ἡ ἔχθρα·
[3, 29]	ἢ τίμιον ἐς πρεσβυτέρους τε	καὶ	ἐς ἄρχοντας· ἅπερ αὐτοῦ μὲν
[3, 77]	πίστις γένοιτο, μέχρι θανάτου διαγωνιεῖσθαι	καὶ	ἐς αὐτὸ Βάσσον ἀναγκάσαντες ἄλλο
[3, 79]	καὶ πραότητι, ἠγάσαντο καὶ ἀντησπάσαντο	καὶ	ἐς αὐτὸν μετεβάλοντο. Ἐπέτρεψε δὲ
[3, 39]	ἐμαρτύρετο καὶ ἀρὰς ἠρᾶτο πάσας	καὶ	ἐς δίκην ἐλθεῖν προυκαλεῖτο. Οὐδενὸς
[3, 23]	τὸν δῆμον εἰς εὔνοιαν ἤγειρεν	καὶ	ἐς ἔλεον, ὡς ἀναξίῳ τοιάδε
[3, 16]	μέγεθος, ἀνδροφόνους δὲ ἐκφυγεῖν ὑπερεῖδες	καὶ	ἐς ἡγεμονίας ἐνίους διαδραμεῖν, ἃς
[3, 36]	καὶ ἐπειγόμενος ἐξοπλίσαι τοὺς πολεμίους	καὶ	ἐς ἡμᾶς ἀντ' ἐκείνων τὰ
[3, 38]	ἀσφάλειαν ὑπὲρ ἡμῶν αὐτῶν ἐγκρατῆ	καὶ	ἐς θάρσος ἐπὶ τοὺς ἐχθρούς·
[3, 12]	δὲ τῷ Καίσαρι στρατευσάμενοί τε	καὶ	ἐς κληρουχίας διῃρημένοι συνέτρεχον ἐκ
[3, 78]	σὺν δύο τέλεσιν ἐλθόντα τε	καὶ	ἐς Λαοδίκειαν ὑπὸ οἰκειότητος ἐσδεχθέντα
[3, 72]	αὐτὸν γνώμης ἔχεσθαι, πολιορκοῦντα Μουτίνην	καὶ	ἐς μάχην οὐκ ἐπεξιόντα· τό
[3, 44]	καὶ στρατιωτικῷ καὶ ἐς τάδε	καὶ	ἐς πάντα εὐπειθεῖς ὑπάρχειν. Ὁ
[3, 12]	τῶν ὑπάτων Συρίαν καὶ Μακεδονίαν	καὶ	ἐς παρηγορίαν βραχύτερα ἔτερα Κυρήνην
[3, 76]	Πάνσαν ὁ Καῖσαρ ἐπιφανῶς ἔθαπτε	καὶ	ἐς Ῥώμην ἔπεμπε μετὰ τιμῆς.
[3, 31]	ἑκάστων γνώμην καταμανθάνειν· ἔπεμπε δὲ	καὶ	ἐς τὰ Ἀντωνίου στρατόπεδα ἐπιμίγνυσθαί
[3, 36]	καταφρονοῦσιν οὐκ ἀσφαλῶν σφίσιν ὄντων	καὶ	ἐς τὰ ἀφῃρημένα βιάζονται. Οὕτω
[3, 32]	τήν τε ἡγεμονίαν αὐτῷ συνεστησάμεθα	καὶ	ἐς τὰ καθ' ἡμέραν αὐτῆς
[3, 32]	πάντων καὶ ἄρχοντι νῦν ἡμῶν	καὶ	ἐς τὰ μάλιστα ἐπιτηδείῳ. Ἀναφυομένων
[3, 29]	ἐστρατευμένοι τε Καίσαρι τῷ προτέρῳ	καὶ	ἐς τὰ μέγιστα ὑπ' Ἀντωνίου
[3, 41]	πατρίδος ὑπηρέτης καὶ κατήκοος ἔσεσθαι	καὶ	ἐς τὰ νὺν πρὸς Ἀντώνιον
[3, 23]	ἀνεδίδου νέμειν τοῖς φθάνουσι λαβεῖν·	καὶ	ἐς τὰ πωλητήρια περιιὼν ἀποκηρύσσειν
[3, 44]	νόμῳ πατρίῳ τε καὶ στρατιωτικῷ	καὶ	ἐς τάδε καὶ ἐς πάντα
[3, 35]	πῦρ ἧψε μετὰ τὴν ἀμνηστίαν,	καὶ	ἐς τὰς οἰκίας τῶν ἐχθρῶν
[3, 26]	Τρεβώνιος αὐτὸν ἔφη δέξεσθαι Ἐφέσῳ	καὶ	ἐς τὴν Ἔφεσον εὐθὺς ἀπιόντι
[3, 52]	σὺν ἑτέρῳ στρατῷ φθάσαντος ἔδεισε	καὶ	ἐς τὴν Κελτικὴν ἐτράπετο ὡς
[3, 29]	ἕνεκα αὐτὸς καθέξειν τῆς ὀργῆς	καὶ	ἐς τὴν προτέραν ἑαυτοῦ φύσιν
[3, 66]	ἐς τὸν Ἀντώνιον ἀνεστράτευσε τέλη	καὶ	ἐς τὴν Ῥώμην συλλαβεῖν Κικέρωνα
[3, 90]	ἀντὶ τῶν δέκα ἀνδρῶν διανέμειν	καὶ	ἐς τὴν ὕπατον ἀρχὴν παραγγέλλειν
[3, 5]	Ἀντωνίῳ. Τῷ δὲ αὐτῷ τρόπῳ	καὶ	ἐς τὸ βουλευτήριον πολλοὺς κατέλεγε
[3, 15]	μὴ καὶ φονεῖς ἦσαν· διὸ	καὶ	ἐς τὸ Καπιτώλιον συνέφυγον ὡς
[3, 98]	τῆς παλαιᾶς Κελτικῆς ὑπ' ἐκείνῳ	καὶ	ἐς τὸ μέλλον ἔτος ὑπατεύειν
[3, 31]	καὶ ἐντυγχάνειν τοῖς θαρροῦσι μάλιστα	καὶ	ἐς τὸ πλῆθος διαρριπτεῖν ἀφανῶς
[3, 71]	Καίσαρος τῇ μάχῃ. Ἵρτιος δὲ	καὶ	ἐς τὸ στρατόπεδον ἐσήλατο τοῦ
[3, 79]	δύο τέλη κατέλεξεν ἐξ αὐτῶν,	καὶ	ἐς τὸν Ἰταλικὸν τρόπον καὶ
[3, 56]	ὁ Ἀντώνιος. Αὐτοκράτωρ γε ὢν	καὶ	ἐς τοῦτο ὑφ' ὑμῶν κεχειροτονημένος.
[3, 6]	δημοκρατίαν βεβαιουμένην ἔργοις ὁρῶντες, ἀλλὰ	καὶ	ἐς τοῦτο ὑφορώμενοι τὸν Ἀντώνιον,
[3, 30]	τοῦ πατρός, ἐπὶ δὲ τούτῳ	καὶ	ἐς χάριν Ἀντωνίου συνηλλαγμένου. Προσεδόκα
[3, 15]	πῶς οὐχὶ τῷ δήμῳ συνέπραξας	καὶ	ἐστρατήγησας τοῦ πυρὸς ἢ τῶν
[3, 49]	ὑποζύγιά τε ὅσα ἦν κατέθυε	καὶ	ἐταρίχευε δέει, μὴ χρόνιος ἡ
[3, 12]	τε τὴν βουλὴν ἐγγραφαί τινων	καὶ	ἕτερα πολλὰ γιγνόμενα. ~Ὡς δ'
[3, 55]	παρόντος αὐτοῦ Κικέρωνος, ᾧ τρόπῳ	καὶ	ἕτερα πολλάκις ἔδωκε καὶ τήνδε
[3, 11]	δὲ ἐξελεύθεροι καὶ θεράποντες αὐτοῦ,	καὶ	ἕτεροι στρατιῶται σὺν αὐτοῖς, οἱ
[3, 5]	ἐν ταῖς χρείαις ᾤετο ἕξειν	καὶ	ἑτέρωθεν, ἀλλὰ πάντας λοχαγοὺς ὡς
[3, 28]	Καίσαρι δὲ τῷ σφῶν αὐτοκράτορι	καὶ	εὐεργέτῃ ἀμύνειν, ἀτιμουμένῳ πρὸς Ἀντωνίου·
[3, 57]	σφαγὴν Καίσαρος, φίλου τέ οἱ	καὶ	εὐεργέτου ὄντος καὶ τῷ δήμῳ
[3, 72]	τε ἐς ἔσχατον ἀφῖχθαι λιμοῦ	καὶ	εὐθὺς ἐνδώσειν. Ὧδε μὲν ἤρεσκε
[3, 22]	τοῖς ἀμφὶ τὸν Πινάριον ἀπεκρίνατο.	Καὶ	εὐθὺς ἐνέμοντο, ἵνα μὴ καὶ
[3, 45]	ἕτερα αὐτοὺς συναγαγὼν μικρὰ διελέχθη	καὶ	εὐθὺς ἐπὶ τὰς πύλας ἐχώρει
[3, 77]	οὐ φέρουσα τὸν Ἰούλιον κατηκόντισε.	Καὶ	εὐθὺς ἦν μετάνοια καὶ δέος
[3, 95]	εἶναι φόνου δίκας ἐπὶ Καίσαρι.	Καὶ	εὐθὺς ἦσαν γραφαί, τῶν φίλων
[3, 11]	υἱὸν δεξιούμενος ἀπήντα, θαρρήσας ἔθυε	καὶ	εὐθὺς ὠνομάζετο Καῖσαρ. Ἔθος γάρ
[3, 58]	ἐς μόνας Καίσαρι διαλλαγὰς συνελθόντας	καὶ	εὐθύς, ὡς ἔγνωσαν πολεμεῖν αἱρούμενον,
[3, 9]	Γνῶσίς τε ἐκ τούτων αὐτῷ	καὶ	εὔνοια παρὰ τοῦ στρατοῦ τις
[3, 42]	στρατείας καὶ λόγων τῶν Καίσαρος	καὶ	εὐπειθείας αὐτοῦ, πρὸς ἃ ἐβούλοντο,
[3, 20]	αὐτὸν ἀντὶ τοῦ ταμιείου συμφερομένων	καὶ	εὑρεθησομένων αὐτίκα ἐν τῇ Καίσαρος
[3, 19]	ἄριστον ἀνδρῶν τῶν ἐφ' ἑαυτοῦ	καὶ	εὐτυχέστατον ἐς τὰ πλεῖστα καὶ
[3, 74]	ἀπέφηνεν ἐπ' Ἀντωνίῳ μόνον εἶναι	καὶ	εὐχὰς δημοσίας ἐποιεῖτο Δέκμον Ἀντωνίου
[3, 22]	ὕπατον Δολοβέλλαν. Εἰ δέ τις	καὶ	ἐφ' ἑτέρας ἀρχῆς ἐδικάζετο, πανταχοῦ
[3, 87]	στάσιν ἐμβάλοιεν. ~Ἴστε δέ, ἔφη,	καὶ	ἐφ' οἷς ὁ Ἀντώνιος ἔναγχος
[3, 61]	Πείσων ἀπελογεῖτο καὶ ὠνείδιζεν ὁμοῦ	καὶ	ἐφόβει καὶ σαφῶς αἴτιος ἐγένετο
[3, 39]	ἡμέραν ὁ Καίσαρ ὑβριζόμενός τε	καὶ	ζημιούμενος πάσχοι, οὐκ ἄπιστον ἐτίθεντο
[3, 20]	ἂν εἰπόντα ἄδικον εἶναι, εἰ	καὶ	ζῶν ᾐτεῖτο τοὺς λογισμούς, ἐπεὶ
[3, 91]	ὀξέως ἤλπιζον ἀντικαταπλήξειν τὸν Καίσαρα,	καὶ	ἢ μεταπείσειν παρὰ σφῶν ἀντὶ
[3, 92]	ἀσθενοῦς. Ἡ δὲ μήτηρ αὐτοῦ	καὶ	ἡ ἀδελφὴ ἐν τῷ τῆς
[3, 63]	Ἀντώνιος εἶπέ τε καὶ ἀντέγραψε,	καὶ	ἡ βουλὴ αὐτὸν αὐτίκα ἐψηφίζετο
[3, 63]	ἀπαιτήσω μόνον ὑπὲρ ἁπάντων, ἵνα	καὶ	ἡ βουλὴ καθαρεύσῃ ποτὲ τοῦ
[3, 78]	ὑπὸ οἰκειότητος ἐσδεχθέντα περικαθήμενος ἐπολιόρκει.	Καὶ	ἡ βουλὴ μαθοῦσα ἐφήδετο. ~Μακεδονίας
[3, 93]	τὴν πατρίδα ἐπαχθέντα, οἱ στρατηγοὶ	καὶ	ἡ βουλὴ πάμπαν ἀταλαιπώρως ἐπίστευσαν,
[3, 4]	Κικέρων συνεχῶς ἐπῄνει τὸν Ἀντώνιον·	καὶ	ἡ βουλὴ συγγινώσκουσα αὐτῷ διὰ
[3, 34]	μονομάχοις τὸ Καπιτώλιον καταλαβόντες ἀπέκλειον,	καὶ	ἡ βουλὴ σὺν ἐκείνοις ἦν,
[3, 86]	Οἱ δ' ἔπεμπον τοὺς λοχαγούς.	Καὶ	ἡ βουλὴ συνίει μὲν αὐτοὺς
[3, 3]	Ἀμάτιον χωρὶς δίκης, μάλα θρασέως·	καὶ	ἡ βουλὴ τὸ μὲν ἔργον
[3, 51]	ἀντεροῦντα· Ἀντωνίου δὲ ἡ μήτηρ	καὶ	ἡ γυνὴ καὶ παῖς ἔτι
[3, 6]	τῶν ἐθνῶν τῆς στρατηγίας καταλάβοι.	Καὶ	ἡ μὲν οὕτως ἔπραξεν, ἵνα
[3, 1]	μάλιστα ἔδοσαν, ἥδε ἡ βίβλος	καὶ	ἡ μετὰ τήνδε ἐπιδείξουσιν, ἐπιλαμβάνουσαι
[3, 17]	ἂν διδῷς· διαπεπράσεται δὲ αὐτίκα	καὶ	ἡ οὐσία. ~Τοιαῦτα τοῦ Καίσαρος
[3, 15]	τε Καίσαρος ἐς σὲ εὐεργεσίαι	καὶ	ἡ σὴ πρὸς ἐκεῖνον χάρις)
[3, 67]	ἤδη που καὶ κράνος ἐξέλαμπε,	καὶ	ἡ στρατηγὶς Ἀντωνίου τάξις αὐτοῖς
[3, 70]	ἄλλων ἀμφὶ τοὺς ἡμίσεας ἑκατέρων,	καὶ	ἡ στρατηγὶς ἡ Καίσαρος ἅπασα,
[3, 46]	ἔθους αὐτοῖς ἐπίκουρον ἄλλο ἕπεται,	καὶ	ἡ τοῦ σώματος φρουρὰ καὶ
[3, 38]	τοὺς ἐχθρούς· ὧν ἐκφανέντων ἀνεφάνη	καὶ	ἡ τῶν πλεόνων ἐς τοὺς
[3, 64]	δοῦναι πολλὰ ἀθρόως καὶ χρήματα	καὶ	ἡγεμόνας ἡγεμονῶν ἀποφῆναι πάντων, ὅσοι
[3, 33]	οὖν αὐτοῖς ἀμνηστία τοῦ φόνου	καὶ	ἡγεμονίαι; Ταῦτα γὰρ ἐπικαλεῖν, ἀντὶ
[3, 32]	σοί, φίλῳ τε Καίσαρος ὄντι	καὶ	ἡγεμονικωτάτῳ μετ' ἐκεῖνον ἐκ πάντων
[3, 26]	ἐνεδρεύσας τε καὶ περιλαβὼν ἔκτεινε	καὶ	ἦλθε τῆς αὐτῆς ἔτι νυκτὸς
[3, 32]	δυναστεύειν, ἐν ἀμερίμνῳ γενόμενόν τε	καὶ	ἡμᾶς γενέσθαι παρασκευάσαντα τοὺς ὑπέρ
[3, 98]	δίκην ἐδίδου μετ' ἐνιαυτόν που	καὶ	ἥμισυ τῆς ἀναιρέσεως. Τῷ δ'
[3, 35]	ἀνδρῶν ὑπὲρ ἀθανάτου Καίσαρος δόξης	καὶ	ἡμῶν ἀσφαλοῦς σωτηρίας· οὐ μὴν
[3, 65]	ἴστε τὴν χάριν ὑμῖν ὀφλήσοντα	καί,	ἢν οἱ θεοὶ παρέχωσιν εὐπραγεῖν,
[3, 79]	δὲ καὶ ὁ Γάιος ἑαυτὸν	καὶ	ἦν ἐν τιμῇ παρὰ Βρούτῳ,
[3, 72]	Ὧδε μὲν ἤρεσκε τοῖς φίλοις,	καὶ	ἦν τὰ ἄριστα· ὁ δὲ
[3, 78]	ἐν τῇ Παλαιστίνῃ περιέλαβέ τε	καὶ	ἠνάγκασεν ἑαυτῷ προσθέσθαι, δείσαντα τοῖς
[3, 10]	τοῖς ἐχθροῖς ἀμύνειν τῷ Καίσαρι·	καὶ	ἦσαν οἳ καὶ τῶν ἡγεμόνων
[3, 70]	ἡ ἰσχὺς διὰ Ἵρτιον ἐπελθόντα.	Καὶ	ηὐλίσατο ἐν κώμῃ παρὰ τὸ
[3, 53]	ἦγεν ἐς θάνατον τοὺς πολίτας	καὶ	θάνατον οὐ τῶν ἐλεγχθέντων, ἀλλὰ
[3, 15]	ὁρᾶν ἐχρῆν, ὕπατον ὄντα. Ἀλλὰ	καὶ	θάτερα βουλομένῳ σοι ἡ ἀρχὴ
[3, 39]	Ἀντωνίου δραμὼν τὰ αὐτὰ ἐβόα	καὶ	θεοὺς ἐμαρτύρετο καὶ ἀρὰς ἠρᾶτο
[3, 11]	φιλίας Καίσαρος, οἱ δὲ ἐξελεύθεροι	καὶ	θεράποντες αὐτοῦ, καὶ ἕτεροι στρατιῶται
[3, 16]	ἠξιωμένον καὶ τάχα ἂν αὐτῷ	καὶ	θετὸν γενόμενον, εἰ ᾖδει σε
[3, 13]	οἱ καλὸν εἴη μόνον, ἀλλὰ	καὶ	θνῄσκειν, εἰ προκριθεὶς ἐκ πάντων
[3, 32]	ἐπιτηδείῳ. Ἀναφυομένων δὲ τῶν ἐχθρῶν	καὶ	θρασέως ἔς τε Συρίαν καὶ
[3, 37]	καὶ στρατοῦ πολλοῦ· ὃν ἐγὼ	καὶ	θρασύτερον εἰδὼς τὴν Κελτικὴν ἀφῃρούμην,
[3, 3]	ἀντὶ Ἀματίου τὸν βωμὸν ἐκθεοῦν	καὶ	θύειν ἐπ' αὐτοῦ Καίσαρι πρώτους.
[3, 82]	ἄρτι τὴν πάτριον ἐλευθερίαν ἀπειληφέναι,	καὶ	θυσίαι καθ' ἕνα ἦσαν καὶ
[3, 65]	καθέλωσιν αὐτόν. ~Ταῦτα λογιζόμενος ἐπέκρυπτε	καὶ	θύων ἐπὶ τῇ δεδομένῃ ἀρχῇ
[3, 13]	εἰπὼν οἷα νεώτερος ἐς πρεσβύτερον	καὶ	ἰδιώτης ἐς ὕπατον καὶ τὴν
[3, 3]	ἀνδριάντες ἀνεσκευάζοντο, δείξειν, εὐθὺς εἵποντο	καὶ	ἰδόντες ἐνεπίμπρασαν, ἕως ἑτέρων ἐπιπεμφθέντων
[3, 88]	τῆς συνόδου, ὀκτὼ τέλη πεζῶν	καὶ	ἵππον ἱκανὴν καὶ ὅσα ἄλλα
[3, 72]	γὰρ πάθος ὅμοιον ἀμφοῖν γεγονέναι	καὶ	Ἵρτιον ἀνῃρῆσθαι καὶ Πάνσαν νοσεῖν
[3, 76]	γνώμης τὸ κεφάλαιον. ~Ἐγὼ δὲ	καὶ	Ἵρτιος τὸ προστεταγμένον ἐποιοῦμεν μέχρι
[3, 66]	Διακλειόμενος δὲ ὑπὸ Καίσαρός τε	καὶ	Ἱρτίου ἐς τὴν Πικηνίτιδα παρῆλθε
[3, 76]	συμφέροντα γινώσκῃς καὶ τὴν ἐμὴν	καὶ	Ἱρτίου προαίρεσίν τε καὶ ἀνάγκην.
[3, 76]	πρότερον, ἡττημένου δὲ νῦν Ἀντωνίου	καὶ	Ἱρτίου τεθνεῶτος κἀμὲ τοῦ χρεὼν
[3, 37]	καὶ τὴν ἐνέδραν ἤδη καθορώσης	καὶ	ἴστε οἷα καὶ ὅσα Δέκμῳ
[3, 35]	τῆς ἀμνηστίας; Ἦν μὲν δὴ	καὶ	καθαρῶς ἀντιδοῦναι τάδε ττῶνδε ἄξιον
[3, 65]	ἔκαμνεν ὑπὸ λιμοῦ, Ἵρτιος δὲ	καὶ	Καῖσαρ ἐς τὴν Μουτίνην ἐχώρουν,
[3, 71]	ἤδη λιμοῦ τετρυμένος, Ἱρτίῳ δὲ	καὶ	Καίσαρι διὰ τοῦτο μάλιστα τὰ
[3, 42]	ἐναντίον ἐπὶ διαλλαγαῖς Ἀντωνίου τε	καὶ	Καίσαρος ἀφῖχθαι ἢ ἐς μόνην
[3, 11]	Ὀκταουίου παιδὸς Ὀκταουίου Καῖσαρ εἶναι	καὶ	Καίσαρος υἱός, καὶ διετέλεσεν οὕτω
[3, 77]	δὲ τῷ Βάσσῳ ποτὲ ἐνύβρισε·	καὶ	καλῶν αὐτὸν ὕστερον, ἐπεὶ βραδέως
[3, 73]	ἔστη τε πρὸ τοῦ ποταμοῦ	καὶ	καλῶν ὀνομαστὶ τὸν Καίσαρα, σὺν
[3, 68]	ἕκαστος ἑαυτοῦ στρατηγῶν. Ὅτε δὲ	καὶ	κάμοιεν, ὥσπερ ἐν τοῖς γυμνικοῖς
[3, 63]	τῆς πατρίδος χρῆσθαι. Ἐψηφίσαντο δὲ	καὶ	Κάσσιον ἄρχειν τε Συρίας καὶ
[3, 24]	τινων ἀνακραγόντων κατακαλεῖν Βροῦτόν τε	καὶ	Κάσσιον, ἐπεὶ τὸ λοιπὸν αὐτοῖς
[3, 35]	τῶν ἐθνῶν ἡγεμονίας, Βροῦτον δὲ	καὶ	Κάσσιον ἐς Συρίαν καὶ Μακεδονίαν,
[3, 3]	τόλμης ἀσφαλῆ τὰ κατὰ Βροῦτον	καὶ	Κάσσιον ἔσεσθαι. Οἱ δὲ τοῦ
[3, 85]	ἔπεμπε μὲν ἐς Βροῦτόν τε	καὶ	Κάσσιον κρύφα ἀπὸ σφῶν Λεύκιον
[3, 24]	ἀξίωσιν αὐτῶν σβέσαι. Βροῦτος δὲ	καὶ	Κάσσιος, ἐπεὶ σφῶν τὰς ἐλπίδας
[3, 89]	ἄκαιρον μάλιστα ἐμέμφοντο, Βρούτου μὲν	καὶ	Κασσίου πορρωτέρω τε ὄντων καὶ
[3, 64]	τῶν ἀνδροφόνων ἀναιρεθέντα καὶ Βρούτῳ	καὶ	Κασσίῳ τὰς ἡγεμονίας ἐς τὰ
[3, 67]	εἰργόμενοι μὴ γινώσκειν τὰ ἀλλήλων·	καὶ	κατὰ τὴν δίοδον αὐτὴν αἱ
[3, 35]	τὴν ἐσθῆτα ἐπιδεικνὺς ἡμαγμένην τε	καὶ	κατακεκομμένην καὶ τὴν ἀρετὴν καὶ
[3, 46]	τοῦ δήμου τὸ ἀξιολογώτατον· οἱ	καὶ	καταλαβόντες αὐτὸν ὁρκοῦντα τοὺς παρόντας
[3, 30]	χρήμασι τῶν δημάρχων ὑπ' Ἀντωνίου	καὶ	κατασιωπώντων ὁ νόμος ἐκυροῦτο, καὶ
[3, 36]	τὰ ὅπλα μετενεγκεῖν, Ἀμάτιον ἔκτεινα	καὶ	κατεκάλεσα Πομπήιον, ἵνα τοῖσδε αὖθις
[3, 41]	ἐς πάντα τῆς πατρίδος ὑπηρέτης	καὶ	κατήκοος ἔσεσθαι καὶ ἐς τὰ
[3, 54]	ὑμῶν ἀποδεξαμένων τε τὴν γνώμην	καὶ	κεκυρωκότων καὶ γέρας τοῖς μηνύουσι
[3, 73]	τοῦ ποταμοῦ διέκοπτε πρὸ ἡμέρας	καὶ	κελητίῳ τινὰς ἐς τὸν Καίσαρα
[3, 54]	ὁ Καῖσαρ τὰ χρήματα διεφόρησε	καὶ	κενὰ καταλέλοιπε τὰ ταμιεῖα, Ἀντωνίου
[3, 42]	δ' αὐτίκα γεωργίας τε πόνων	καὶ	κερδῶν στρατείας καὶ λόγων τῶν
[3, 50]	μάλιστα συνεχεῖς ἐπαίνους ἄλλοι τε	καὶ	Κικέρων αὐτὸς εἶπε πολλάκις. Ἡ
[3, 74]	ἁπάντων. Ἔγραφε δὲ καὶ Πάνσας.	~Καὶ	Κικέρων ἐν Ῥώμῃ τὰ μὲν
[3, 4]	τῆς μοίρας σφῶν ἀνισχούσης. Ἃ	καὶ	Κικέρων συνεχῶς ἐπῄνει τὸν Ἀντώνιον·
[3, 59]	δεῖγμα τῆς Ἀντωνίου τε ἀπολογίας	καὶ	Κικέρωνος μεταβολῆς· παραίνεσιν δ' ἐπιθήσω
[3, 59]	ἐς Ἀντώνιον ἁμαρτάνειν μηδὲ ἔχθρας	καὶ	κινδύνους ἐπάγειν τοῖς κοινοῖς, νοσούσης
[3, 11]	Καίσαρος δεδιέναι, υἱόν τε αὐτοῦ	καὶ	κληρονόμον ὄντα, καὶ παρῄνουν ἅμα
[3, 30]	οὐκ ἀπέκτεινε τὸν καταστρεψάμενον αὐτὴν	καὶ	κλίναντα ἐς γόνυ, ἀπορρίπτων ἤδη
[3, 5]	ἐκείνων ἐπιστήσας ἦγεν ἐν τιμῇ	καὶ	κοινωνοὺς ἐποιεῖτο τῶν φανερῶν βουλευμάτων.
[3, 56]	ἔχθρα· κατηγορεῖ γὰρ Ἀντωνίου τυραννίδα	καὶ	κόλασιν στρατιωτῶν, ἀεὶ τῶν ἐπιβουλευόντων
[3, 67]	ὑπωπτεύετο, καὶ ἀσπὶς ἤδη που	καὶ	κράνος ἐξέλαμπε, καὶ ἡ στρατηγὶς
[3, 78]	ἐκ τῆς ἥσσης Πομπηίου τε	καὶ	Κράσσου διαρριφέντων ἢ ὑπὸ Καίσαρος
[3, 36]	στρατοῦ γυμνὰ ἐδόθη, Κυρήνη τε	καὶ	Κρήτη· ὧν καὶ οἱ ἐχθροὶ
[3, 8]	ἔθνη, καὶ ἐδόθη Κυρήνη τε	καὶ	Κρήτη, ὡς δ' ἑτέροις δοκεῖ,
[3, 12]	ἐς παρηγορίαν βραχύτερα ἔτερα Κυρήνην	καὶ	Κρήτην ἀντειληφότες, φυγάδων τέ τινων
[3, 16]	ἄν, εἰ μὴ αὐτίκα Κυρήνην	καὶ	Κρήτην αὐτοῖς ἐψηφίσασθε καὶ φυγάδας
[3, 59]	τότε τοῖς ἑκάστοτε ἐπείγουσιν ἐφεδρεύειν	καὶ	κρίνειν, οὓς ἂν ἐθέλητε, δυναμένους
[3, 3]	Ἀντώνιος ἐπιβαίνων οἷα ὕπατος συλλαμβάνει	καὶ	κτείνει τὸν Ἀμάτιον χωρὶς δίκης,
[3, 26]	φόνου Καίσαρος ὁ Τρεβώνιος μετεσχήκει	καὶ	κτεινομένου τὸν Ἀντώνιον ἐν ὁμιλίᾳ
[3, 14]	ἠσπάζετο ὡς μόνον ἄξιον Καίσαρος	καὶ	λέγειν ἔτι ἐπισχοῦσα ἐπέσπερχεν ἐς
[3, 15]	αὐτῶν ὀφλήσω, τὰ δ' ἐπιμέμφομαι,	καὶ	λελέξεται μετὰ παρρησίας, ἐς ἣν
[3, 84]	τὴν ὁδὸν προσγεγένητο τὰ Οὐεντιδίου,	καὶ	Λέπιδος αὐτῷ σύμμαχος ἐγίγνετο ἑπτὰ
[3, 72]	τέλη φέρων ἐκ τῆς Πικηνίτιδος,	καὶ	Λέπιδος καὶ Πλάγκος ἐρρωμένως οἱ
[3, 96]	τὰ πολέμια δόγματα Ἀντωνίου τε	καὶ	Λεπίδου καὶ τῶν ὑπ' αὐτοῖς
[3, 89]	ἔτι, ἐν δὲ πλευραῖς Ἀντωνίου	καὶ	Λεπίδου πολεμίων· οὓς ὅτε ἐνθυμηθεῖεν
[3, 74]	ὡς Ἀντωνίου καθῃρημένου. Ἔγραφον δὲ	καὶ	Λεπίδῳ καὶ Πλάγκῳ καὶ Ἀσινίῳ
[3, 38]	ὑμᾶς, οὓς ἐγὼ καὶ ἔργου	καὶ	λόγου κοινωνοὺς ἐς ἅπαντα τίθεμαι.
[3, 42]	τε πόνων καὶ κερδῶν στρατείας	καὶ	λόγων τῶν Καίσαρος καὶ εὐπειθείας
[3, 35]	πόλεως. Τοῦτο δ' ὅπως ἀντιπραττούσης	καὶ	λυπουμένης τῆς βουλῆς ἐγένετο, αὐτίκα
[3, 79]	προτέρων στρατῶν ἓξ ἐγίνετο τέλη·	καὶ	Μακεδόνας ἐπαινῶν δύο τέλη κατέλεξεν
[3, 35]	δὲ καὶ Κάσσιον ἐς Συρίαν	καὶ	Μακεδονίαν, αἳ μεσταὶ μεγάλων στρατῶν
[3, 32]	καὶ θρασέως ἔς τε Συρίαν	καὶ	Μακεδονίαν βιαζομένων καὶ χρήματα καὶ
[3, 16]	δόντα ἀνελόντες. Συρίαν μὲν δὴ	καὶ	Μακεδονίαν εὖ ποιοῦντες οἱ ὕπατοι,
[3, 80]	δὴ καὶ τὰ περὶ Συρίαν	καὶ	Μακεδονίαν ἦν· ἐν δὲ τῇ
[3, 12]	ἀφῃρημένοι πρὸς τῶν ὑπάτων Συρίαν	καὶ	Μακεδονίαν καὶ ἐς παρηγορίαν βραχύτερα
[3, 77]	αὐτῷ χρόνῳ περί τε Συρίαν	καὶ	Μακεδονίαν τοιάδε ἐγίγνετο. Γάιος Καῖσαρ
[3, 24]	Καῖσαρ διέχεεν, ἔγνωσαν εἰς Συρίαν	καὶ	Μακεδονίαν, ὡς πρὸ Ἀντωνίου καὶ
[3, 2]	ἡγεμονεύειν, Συρίας μὲν ὁ Κάσσιος	καὶ	Μακεδονίας ὁ Βροῦτος, ἔτι δὲ
[3, 71]	ὡς ἐν αἰφνιδίῳ τε μετακλήσει	καὶ	μακρόθεν ἰόντων ἐκράτουν οἱ τοῦ
[3, 24]	πρὸς ἑαυτὸν ἐπενόει μετενεγκεῖν, ὅτι	καὶ	μάλιστα ἦν ἀγχοῦ, ὡς τὸν
[3, 28]	αὐτῇ ἀγορᾷ ἀνετίθει. Τότε δὴ	καὶ	μάλιστα μῖσος ἤδη σαφὲς ἐκ
[3, 2]	Βροῦτος ὁ Μᾶρκος, ὧν δὴ	καὶ	μάλιστα τῇ βουλῇ διέφερεν, ᾕρηντο
[3, 18]	τὸ πρέπον ἐς αὐτὸν ἐσχηκόσι	καὶ	μάλιστα τῶν χρημάτων τῇ ἀπαιτήσει,
[3, 12]	πλῆθος, ἐνέδρας δὲ δι' αὐτὸ	καὶ	μάλιστα ὑφορώμενος, ἀρτιγνώστων οἱ τῶν
[3, 7]	ἠγνόει δὲ ὢν δι' ὑπονοίας	καὶ	μᾶλλον ἐσόμενος, εἴ τι αἰτοίη·
[3, 48]	βουλῆς ψηφιουμένης ταῦτα καθ' ἑαυτήν,	καὶ	μᾶλλον, ἢν αἴσθωνται τὴν ὑμετέραν
[3, 58]	δέ γε ἐπὶ τοῖς ἐγκλήμασι	καὶ	μαντεύματα ἐπάγουσιν, ὡς ὁ Ἀντώνιος
[3, 51]	τῶν δυνατῶν οἰκίας διέθεον ἱκετεύοντες	καὶ	μεθ' ἡμέραν ἐς τὸ βουλευτήριον
[3, 58]	κατέλιπεν ἡμῖν; Μητέρα καὶ γυναῖκα	καὶ	μειράκιον υἱόν; Οἳ κλαίουσι καὶ
[3, 51]	ποδῶν σὺν οἰμωγῇ καὶ ὀλολυγαῖς	καὶ	μελαίνῃ στολῇ παρὰ θύραις ἐκβοῶντες.
[3, 80]	ἀδεῶς ἀπιέναι μετὰ τοῦ στρατοῦ	καὶ	μέμφεσθαι τῆς ἐς τὸ κοινὸν
[3, 34]	Ὧδε δή με ἔχοντα θορύβου	καὶ	μερίμνης καὶ δέους, ὅτε οὐκ
[3, 75]	ἀσθενέστερόν τε καὶ μόνον ἔσεσθαι	καὶ	μετ' αὐτὸν ἤδη πᾶσαν τὴν
[3, 69]	οἱ νεήλυδες ἰδόντες ἔφευγον ἀτάκτως	καὶ	μετὰ βοῆς ἐς τὸ χαράκωμα,
[3, 77]	ὅτι τῆς Πομπηίου στρατιᾶς γενόμενος	καὶ	μετὰ τὴν ἧτταν ἰδιωτεύων ἐν
[3, 51]	τῆς φωνῆς καὶ τῆς ὄψεως	καὶ	μεταβολῆς ἐς τοσοῦτον αἰφνιδίου γενομένης
[3, 92]	στρατηγῶν ὑπεριδόντα, πρὸς αὐτὸν ἐπρέσβευε	καὶ	μετετίθετο· καὶ τῶν στρατηγῶν οἳ
[3, 91]	Ἡ μὲν δὴ μετάνοια ἐκεκύρωτο,	καὶ	μετεψηφίζετο ἅπαντα, Κικέρωνος αὖθις αὐτοῖς
[3, 56]	ἐκ τῶν κοινῶν ἐχθὲς ἐμισθοδότησε·	καὶ	μή ποτε ὑμᾶς λυπήσειε τὸ
[3, 36]	μετενήνεκτο ἀπὸ τῶν ἐχθρῶν τέχναις	καὶ	μηχαναῖς καὶ ἀντιδόσεσιν ἑτέρων· οὐ
[3, 98]	ἀναιρέσεως. Τῷ δ' αὐτῷ χρόνῳ	καὶ	Μινούκιος Βάσιλος, σφαγεὺς καὶ ὅδε
[3, 43]	ἢ ἐς ὀργὴν ἀπὸ τοῦδε	καὶ	μῖσος ἐτρέποντο. ~Ταῦτα δ' ὁρῶντες
[3, 75]	ἑτέρου τὸν ἕτερον ἀσθενέστερόν τε	καὶ	μόνον ἔσεσθαι καὶ μετ' αὐτὸν
[3, 76]	φιλίᾳ τόδε χαριστήριον ἔχοντες ἀποδοῦναι	καὶ	μόνον τῇ μοίρᾳ χρησιμώτατον ἐσόμενον
[3, 63]	καὶ παρὰ Ἀπουληίου τινὰ προσειλήφει	καὶ	ναῦς εἶχε μακράς τε καὶ
[3, 91]	τὰ ἐν τῷ λιμένι σκάφη	καὶ	ναῦς καὶ χρήματα εὐτρέπιζον, εἰ
[3, 70]	ἐπὶ πλεῖστον ἐπεπλήρωτο ὅπλων τε	καὶ	νεκρῶν καὶ ἀνδρῶν ἡμιθνήτων καὶ
[3, 56]	χεῖρον ἐν στρατοπέδῳ, δι' ἣν	καὶ	νικῶντές τινες ἀνῃρέθησαν, καὶ οὐδεὶς
[3, 34]	βουλὴ σὺν ἐκείνοις ἦν, ᾗ	καὶ	νῦν ἐστι φανερώτερον, γέρα τε
[3, 52]	τὸ πλέον δικαιότερον. Εἰ δὲ	καὶ	νῦν ἔτι χρῄζει τὰς αἰτίας
[3, 3]	Οἱ δὲ τοῦ Ἀματίου στασιῶται	καὶ	ὁ ἄλλος δῆμος ἐπ' ἐκείνοις
[3, 97]	τὰ ἀρχαιότερα τέσσαρα ἐς Ἀντώνιον	καὶ	ὁ ἄλλος ὅμιλος ἤδη χωρὶς
[3, 71]	βαρεῖ στρατῷ παρεσελθεῖν ἐς αὐτήν.	Καὶ	ὁ Ἀντώνιος αὐτῶν ἐξήπτετο τοῖς
[3, 72]	καὶ ἐν τοῖς ὅπλοις ἑκάτεροι.	~Καὶ	ὁ Ἀντώνιος δευτέρᾳ τῇδε συμπεσὼν
[3, 85]	συνθοῖντο ἀλλήλοις ὅ τε Καῖσαρ	καὶ	ὁ Ἀντώνιος, ἔπεμπε μὲν ἐς
[3, 49]	θᾶσσον γένοιτο τῇ βουλῇ πολέμιος.	Καὶ	ὁ Ἀντώνιος εὐμαρῶς ἂν αὐτοῦ
[3, 62]	ἔφασαν, αὐτὰς δ' ἐπέδοσαν αὐτῷ.	Καὶ	ὁ Ἀντώνιος σὺν ὀργῇ πολλὰ
[3, 25]	Καίσαρος πυθομένους Μακεδονίαν πορθεῖν ἐπιτρέχοντας,	καὶ	ὁ Ἀντώνιος τὴν βουλὴν ᾖτει
[3, 98]	τοσῷδε, κρύφα δ' ἐπέστελλεν Ἀντωνίῳ.	Καὶ	ὁ Ἀντώνιός τι παθὼν ἐπὶ
[3, 8]	ὅση τε περὶ Μακεδονίαν προεληλύθει,	καὶ	ὁ Ἀντώνιος τότε πρῶτον ἔγνωστο
[3, 28]	ἂν ᾖ τὸ δόγμα, προθήσω.	καὶ	ὁ Ἀντώνιος χαλεπήνας ἐκώλυσεν. Ἐκώλυσε
[3, 4]	περιποθητότερος ἦν. Ὅ τε Κάσσιος	καὶ	ὁ Βροῦτος, ἐκ τῆς στάσεως
[3, 79]	ἐς αὐτὸν μετεβάλοντο. Ἐπέτρεψε δὲ	καὶ	ὁ Γάιος ἑαυτὸν καὶ ἦν
[3, 81]	προσεγένετο μετὰ τοῦ οἰκείου στρατοῦ,	καὶ	ὁ Δέκμος ἐπέστελλε τῇ βουλῇ
[3, 88]	Σκιπίων ὕστερον, ὅ τε πρότερος	καὶ	ὁ δεύτερος, καὶ ἐκ τῆς
[3, 53]	ἢ Ἀντώνιος ἡμᾶς ἤδη πολεμεῖ,	καὶ	ὁ δήμαρχος ἡμῶν ἔτι ἀγνοεῖ,
[3, 31]	χειροτονίαν ὁ Καῖσαρ συνέπρασσεν Φλαμινίῳ·	καὶ	ὁ δῆμος οἰόμενος αὐτὸν ἐπιθυμοῦντα
[3, 30]	φυλέτιν ἐκάλουν, ἀπὸ συνθήματος ἐληλυθυῖαν.	Καὶ	ὁ δημότης λεώς, ἀχθόμενος τῷ
[3, 92]	ἐπιφανῶν καὶ προσαγορευόντων· ἔθει δὲ	καὶ	ὁ δημότης λεὼς καὶ τὴν
[3, 11]	ἐγκαθέζοιτο ἐνέδρα. Ὡς δὲ αὐτῷ	καὶ	ὁ ἐνθάδε στρατὸς οἷα Καίσαρος
[3, 27]	νόμῳ τὴν Κελτικήν, ᾧ τρόπῳ	καὶ	ὁ Καῖσαρ αὐτὴν πρότερον εἰλήφει
[3, 24]	τὰ ἐς Παρθυαίους ἐπιτετραμμένῳ, διότι	καὶ	ὁ Καῖσαρ αὐτοῖς ἐς Παρθυαίους
[3, 96]	εἰρηναῖα δὲ ἕτερα αὐτοῖς ἐπέμπετο.	Καὶ	ὁ Καῖσαρ αὐτοῖς συνήδετο γράφων,
[3, 27]	Βροῦτος Ἀλβῖνος, εἰδὼς μέν, ὅτι	καὶ	ὁ Καῖσαρ ἐκ τῆσδε τῆς
[3, 64]	τοὺς ἀμφὶ τὸν Κάσσιον ἐξελάμπρυνον,	καὶ	ὁ Καῖσαρ ἕκαστα μαθὼν ἠπόρητο,
[3, 52]	εὔκαιρον ἐφ' ἡμῖν ὁρμητήριον, ὅτι	καὶ	ὁ Καῖσαρ ἐκεῖθεν ὁρμώμενος ἐδυνάστευσεν
[3, 38]	ταῖς ὑμετέραις ἀνδραγαθίαις, μεθ' ὧν	καὶ	ὁ Καῖσαρ ἐκράτει, ἀμυνοῦμεν αὐτῷ,
[3, 14]	ἢ φανερᾷ θρασύτητί πω χρῆσθαι.	Καὶ	ὁ Καῖσαρ ἐπαινέσας καὶ πράξειν
[3, 28]	ἃς Κριτώνιος ἀγορανομῶν ἔμελλε τελέσειν·	καὶ	ὁ Καῖσαρ ἐς τὰς θέας
[3, 51]	τῷ Καίσαρι ἐς αὐτὸν προκατεχρῶντο·	καὶ	ὁ Καῖσαρ οὐκ ἀγνοῶν ᾑρεῖτο
[3, 82]	τε καὶ Πάνσα· μετῄει δὲ	καὶ	ὁ Καῖσαρ, οὐκ ἐς τὴν
[3, 5]	ἐς πάντα οἱ πειθόμενον, διότι	καὶ	ὁ Καῖσαρ τὰ τοιάδε αἰτήματα
[3, 6]	ταῦτα ἦν, ὁ δὲ Βροῦτος	καὶ	ὁ Κάσσιος, οὔτε τινὸς παρὰ
[3, 66]	ὑπεξέφερον οἱ πλείους μετὰ δυσελπιστίας,	καὶ	ὁ Κικέρων τῆς πόλεως ἀπεδίδρασκε.
[3, 84]	τῆς προδοσίας ἢ τῆς πίστεως.	Καὶ	ὁ Λέπιδος ἐς τρία διελών,
[3, 32]	τὸ πλῆθος διαρριπτεῖν ἀφανῶς βιβλία.	~Καὶ	ὁ μὲν ἀμφὶ ταῦτα ἦν·
[3, 28]	Γαΐῳ τὸν Ἰόνιον περᾶν αὐτίκα.	~Καὶ	ὁ μὲν ἔμελλε ποιήσειν, ὡς
[3, 25]	Μακεδονίᾳ δυνάμεως εἶναι στρατηγὸς αὐτοκράτωρ.	Καὶ	ὁ μὲν ἔχων, ἃ ἐβούλετο,
[3, 7]	ἀλλὰ παρὰ τοῦ δήμου νόμῳ.	Καὶ	ὁ μὲν ἡσθεὶς αὐτίκα προυτίθει
[3, 65]	ὄντα τοῦ στρατοῦ τὸ ἀξιολογώτατον.	Καὶ	ὁ μὲν Καῖσαρ ἅπαντα συνεχώρει,
[3, 4]	ἐλεύθεροι κατὰ τοῦ κρημνοῦ κατερρίφησαν.	~Καὶ	ὁ μὲν τάραχος ἐπέπαυτο, μῖσος
[3, 26]	ἡ στρατιὰ δὲ σὺν ὀργῇ	καὶ	ὁ οἰκετικὸς ἄλλος ὅμιλος αὐτῆς,
[3, 66]	ὁ Κικέρων τῆς πόλεως ἀπεδίδρασκε.	Καὶ	ὁ Οὐεντίδιος μαθων ἐς τὸν
[3, 4]	ἤδη τῆς θαλάσσης, καθὼς ἦν	καὶ	ὁ πατὴρ αὐτοῦ, καὶ ταῖς
[3, 88]	τὴν Ἰταλίαν, ὅν τινα αὐτοῦ	καὶ	ὁ πατὴρ ὁμοίως ἐπὶ τῷ
[3, 97]	Πλάγκῳ μὲν Ἀσίνιος ἔπραξε διαλλαγάς,	καὶ	ὁ Πλάγκος σὺν τρισὶ τέλεσι
[3, 30]	καὶ κατασιωπώντων ὁ νόμος ἐκυροῦτο,	καὶ	ὁ στρατὸς Ἀντωνίῳ μετ' αἰτίας
[3, 36]	ἀφῃρημένα βιάζονται. Οὕτω μὲν δὴ	καὶ	ὁ στρατὸς ἐς Δολοβέλλαν μετενήνεκτο
[3, 46]	ἐστὶν ἡ τῆς Κελτικῆς ἀρχή.	Καὶ	ὁ στρατὸς ἦν αὐτῷ, χωρίς
[3, 88]	θρασυνομένοις ὑπὲρ τὸ στρατιώταις πρέπον.	Καὶ	ὁ στρατὸς πυθόμενος ἔτι μᾶλλον
[3, 35]	πρὸς ἐνόπλους τοσούσδε ἄνοπλοι καθιστώμεθα.	Καὶ	ὁ σύναρχος ὕποπτος ἦν, ἐμοί
[3, 98]	χρόνῳ καὶ Μινούκιος Βάσιλος, σφαγεὺς	καὶ	ὅδε Καίσαρος, ὑπὸ τῶν θεραπόντων
[3, 95]	ἐπὶ θανάτῳ μετὰ τῶν ἄλλων	καὶ	ὅδε προυγράφη. Ἔδοξε δὲ ταῖσδε
[3, 37]	πλευραῖς, Βροῦτος ὁ Δέκμος, ἡγούμενος	καὶ	ὅδε χώρας ἐπικαίρου καὶ στρατοῦ
[3, 35]	αὐτοῦ παλιλλογῶν, ἐκπαθῶς ἐν μέσῳ	καὶ	ὀδυρόμενος μὲν ὡς ἀνῃρημένον, κατακαλῶν
[3, 76]	τεθήπασι τὴν βουλὴν ἀμέτρως, ὅτι	καὶ	οἱ ἄρχοντες αὐτῶν φύλακες ἡμῖν
[3, 5]	ὡς ἡγεμονικούς τε καὶ ἐμπειροπολέμους	καί	οἱ γνωρίμους ἐκ τῆς στρατείας
[3, 36]	Κυρήνη τε καὶ Κρήτη· ὧν	καὶ	οἱ ἐχθροὶ καταφρονοῦσιν οὐκ ἀσφαλῶν
[3, 50]	ἐπὶ Ἀντωνίῳ. Κικέρων μὲν δὴ	καὶ	οἱ Κικέρωνος φίλοι πολέμιον αὐτὸν
[3, 42]	σφῶν γεγονότος καὶ ὄντος ὑπάτου·	καὶ	οἱ μὲν αὐτῶν ἐπανελθεῖν ᾖτουν
[3, 88]	Καῖσαρ προύπεμπε κρύφα τοὺς ἐκφοβήσοντας·	καὶ	οἱ μὲν ἔφευγον μετὰ τῶν
[3, 69]	μεταβαλόντες ὀξύτερον ὡς ἐν φυγῇ.	Καὶ	οἱ νεήλυδες ἰδόντες ἔφευγον ἀτάκτως
[3, 70]	Ἤδη τε ἦν ὀψία δείλη,	καὶ	οἱ νικήσαντες τῶν Ἀντωνίου παιανίζοντες
[3, 83]	τε βουλὴ τῆς φιλαρχίας ἐγέλασε,	καὶ	οἱ συγγενεῖς μάλιστα τῶν σφαγέων
[3, 91]	τέλη τάδε, τὰ ἐκ Λιβύης,	καὶ	οἱ σὺν αὐτοῖς ἱππέες χίλιοι
[3, 34]	ὅσοις. Ὁ δὲ δῆμος ἐθορυβεῖτο,	καὶ	οἱ σφαγεῖς σὺν μονομάχοις τὸ
[3, 48]	ἀπορίᾳ, μέχρι καθέλωμεν ἡμεῖς Ἀντώνιον	καὶ	οἱ σφαγεῖς φίλοι τε τῇ
[3, 35]	ἐς ἃ πρῶτα ἔχρῃζον ἐκράτησα	καὶ	οἱ σφαγεῖς ὡς ἐν ἀμερίμνῳ
[3, 29]	φανερόν, ἔτι μᾶλλον ἅπαντες ὥρμηντο·	καὶ	οἱ τῆς φρουρᾶς Ἀντωνίου ταξίαρχοι,
[3, 54]	κατ' αἰδῶ τοῦ ἀνδρὸς ἡσύχασε	καὶ	οἱ τοῦ Κικέρωνος ἠνέσχοντο. Καὶ
[3, 33]	ἐμὲ δίκαιον. Ἄμφω δὲ ταῦτα	καὶ	οἱ φονεῖς εἰδότες συνετίθεντο κἀμὲ
[3, 29]	τοῖς λεγομένοις καὶ ἐπώμνυεν αὐτὰ	καὶ	οἷ πάνυ ἀβούλητα εἶναι, τῆς
[3, 2]	τῇ βουλῇ διέφερεν, ᾕρηντο μὲν	καὶ	οἵδε ὑπὸ τοῦ Καίσαρος ἐς
[3, 63]	καὶ ναῦς εἶχε μακράς τε	καὶ	ὁλκάδας καὶ χρημάτων ἐς μύρια
[3, 51]	τε πρὸ ποδῶν σὺν οἰμωγῇ	καὶ	ὀλολυγαῖς καὶ μελαίνῃ στολῇ παρὰ
[3, 15]	τοὺς πλανωμένους μεταδιδάσκοντι. Σὺ δὲ	καὶ	ὅμηρα τῆς ἀδείας, οἰκεῖα αὐτοῦ
[3, 53]	ἥ τε χώρα τοσήδε οὖσα	καὶ	ὅμορος ἡμῖν καὶ ἐπὶ τῇ
[3, 64]	φιλανθρωπίας καὶ ἔλεον συγγενῶν ἀνδρῶν	καὶ	ὁμοτίμων, καὶ τὰς βραχυτέρας ἡγεμονίας
[3, 53]	τὴν οὕτως ὠμὴν ὥρισε τιμωρίαν,	καὶ	ὅμως αὐτῇ καὶ ἐπὶ τοῖσδε
[3, 81]	ἀσφαλὲς συμφρονεῖν, ἕως ἔτι δύνανται,	καὶ	ὀνειδίζειν ταῦτα Ἀντωνίῳ, μιμεῖσθαί τε
[3, 42]	προαγορεύσει, στρατηγοῦ τε σφῶν γεγονότος	καὶ	ὄντος ὑπάτου· καὶ οἱ μὲν
[3, 63]	ἐς μύρια καὶ ἑξακισχίλια τάλαντα	καὶ	ὅπλα πολλά, ὅσα ἐν Δημητριάδι
[3, 49]	ἦν αὐτῷ μονομάχων τε πλῆθος	καὶ	ὁπλιτῶν τρία τέλη, ὧν ἓν
[3, 56]	στρατόπεδον ὅπως τε ἄτακτον ἦν	καὶ	ὅπως κατεφρόνει, δηλοῖ καὶ τὰ
[3, 1]	ἡ μετὰ τήνδε ἐπιδείξουσιν, ἐπιλαμβάνουσαι	καὶ	ὅσα ἄλλα Ῥωμαίοις ἐμφύλια ἐς
[3, 88]	τέλη πεζῶν καὶ ἵππον ἱκανὴν	καὶ	ὅσα ἄλλα τοῖς τέλεσι συνετάσσετο.
[3, 17]	ἅπαντα κόσμον ἔχειν ἀξιῶ σε	καὶ	ὅσα ἂν ἐθέλῃς ἄλλα παρ'
[3, 37]	ἤδη καθορώσης καὶ ἴστε οἷα	καὶ	ὅσα Δέκμῳ πολλῶν γραφόντων καὶ
[3, 38]	δεδομένην. Ἴστε, ἃ γράφουσι Δέκμῳ	καὶ	ὅσα τοὺς ὑπάτους τοὺς μετ'
[3, 32]	αἰτήσαντες ἔλεγον· Ἡμεῖς, ὦ Ἀντώνιε,	καὶ	ὅσοι ἄλλοι μετὰ σοῦ Καίσαρι
[3, 2]	ἄλλοι διεπεφεύγεσαν ἐκ τῆς πόλεως	καὶ	ὅσοι παρ' αὐτοῦ Καίσαρος εἰλήφεσαν
[3, 46]	τέσσαρα ἐγίγνετο τέλη γεγυμνασμένων ἀνδρῶν	καὶ	ὅσον ἐξ ἔθους αὐτοῖς ἐπίκουρον
[3, 32]	εἰκότως, μὴ ἐς τὸν μέλλοντα	καὶ	ὅσον οὔπω παρόντα πόλεμον ἡ
[3, 33]	περιόντος οὐ καθέξοντες ὧν ἐπενόουν.	Καὶ	ὅστις αὐτοὺς μετέπεισε τῆς γνώμης,
[3, 10]	τὸν ἐν Μακεδονίᾳ στρατὸν καταφυγεῖν	καί,	ὅτε μάθοι μὴ κοινὸν εἶναι
[3, 43]	ἐπιμαρτυροῦσι τοιᾶσδε χάριτος· ἐμέμφετο δὲ	καὶ	ὅτι παρὰ μειρακίου προπετοῦς, ὧδε
[3, 52]	τούτων αἰτήσας ἡμᾶς ἐπ' ἐνέδρᾳ	καὶ	οὐ λαβὼν ἔπραξε δι' ἑαυτοῦ.
[3, 43]	τρόπος) διεκλήρωσε τῷ στρατιωτικῷ νόμῳ	καὶ	οὐ τὸ δέκατον ἅπαν, ἀλλὰ
[3, 36]	ἡ βουλὴ πρός με μεταθοῖτο.	Καὶ	οὐδ' ὣς αὐτῇ πιστεύων ἔπεισα
[3, 67]	δ' Ἄρειοι περιειλημμένοι τε πάντοθεν	καὶ	οὐδαμόσε διαδραμεῖν ἔχοντες ἐκέλευον τοὺς
[3, 56]	ἣν καὶ νικῶντές τινες ἀνῃρέθησαν,	καὶ	οὐδεὶς εὔθυνε τοὺς ἀνελόντας. Οὐδὲ
[3, 56]	ἐς τοῦτο ὑφ' ὑμῶν κεχειροτονημένος.	Καὶ	οὐδείς πω τῶνδε λόγον ὑπέσχεν
[3, 26]	ἐκείνου σὺν ὀργῇ τοῖς τείχεσι	καὶ	οὐδὲν ἀνύοντος, ὁ Τρεβώνιος αὐτὸν
[3, 79]	ἐνήδρευσεν. Ὁ δ' ἐκφυγὼν ἀντενήδρευσε	καὶ	οὐδὲν εἰργάσατο ἀποληφθέντας, ἀλλὰ ἀσπάσασθαι
[3, 26]	ἐπιγενομένης ἀπιόντα τὸν Δολοβέλλαν ὁρῶντες	καὶ	οὐδὲν ἔτι ὑπονοοῦντες, ὀλίγους σφῶν
[3, 29]	τε ἐπαχθῶς ἔτι τηλικοῦδε ὄντος	καὶ	οὐδὲν ἔχοντος αἰδέσιμον ἢ τίμιον
[3, 68]	ἕλεσι καὶ τάφροις, ἀραρότως συνίσταντο,	καὶ	οὐδέτεροι τοὺς ἑτέρους ὤσασθαι δυνάμενοι
[3, 20]	Καίσαρα ἔσται, τεθνεῶτά τε ἤδη	καὶ	οὐκ ἂν εἰπόντα ἄδικον εἶναι,
[3, 62]	ὃν Καῖσαρ μὲν εἷλε πολέμῳ	καὶ	οὐκ ἀπέκτεινε, Κικέρων δὲ τοὺς
[3, 22]	οὐκ ἰδιωτικὸν παρ' ἐλπίδα λαβόντος	καὶ	οὐκ ἐπιδεξίως, ἀλλ' ἐς θρασύτητα
[3, 43]	οὗ μετενεχθεῖσιν ἐς τὴν Ἰταλίαν	καὶ	οὐκ ἐπιμαρτυροῦσι τοιᾶσδε χάριτος· ἐμέμφετο
[3, 22]	νεανίσκου τοσόνδε πλοῦτον ἀλλότριόν τε	καὶ	οὐκ ἰδιωτικὸν παρ' ἐλπίδα λαβόντος
[3, 83]	ἔνθα ἐστρατοπεδευμένος ἦν ὁ Λέπιδος,	καὶ	οὔτε χάρακα περιεβάλετο οὔτε τάφρον
[3, 95]	Καίσαρος τὴν στρατηγίαν τῆς Λιβύης,	καὶ	οὕτω τυχὼν ἐπιβουλεῦσαι τῷ Καίσαρι·
[3, 19]	ἀρχῆς. Ἀλλὰ καὶ ταῦτα κινδυνεύειν	καὶ	παθεῖν ὁτιοῦν ἡἡρούμην ἑκὼν μᾶλλον
[3, 87]	ἐπιγίγνηταί μοι ικαλὸν γάρ τι	καὶ	παθεῖν πατρὶ ἐπικουροῦντἀ, ὑπὲρ δὲ
[3, 90]	ἀρχαῖα Ῥωμαίων ἐπὶ ἐλευθερίᾳ φρονήματα	καὶ	πάθη, πρὸς οὐδὲν ἐνδόντων ὑπὲρ
[3, 51]	ἡ μήτηρ καὶ ἡ γυνὴ	καὶ	παῖς ἔτι μειράκιον οἵ τε
[3, 88]	οἱ λοχαγοὶ ἃ ἐδιδάχθησαν, ὅτι	καὶ	πάλαι Κορουῖνός τε ἄρξειε νεώτερος
[3, 79]	περιελθὼν αὖθις ἐν ἀποκρήμνοις κατέστησε	καὶ	πάλιν οὐκ ἐπεχείρησεν, ἀλλ' ἠσπάσατο.
[3, 51]	Κελτικῆς, καὶ τοῖς ὑπάτοις Ἱρτίῳ	καὶ	Πάνσᾳ Καίσαρα συστρατηγεῖν οὗ νῦν
[3, 82]	Πομπηιανοὶ μετῄεσαν ἀντὶ Ἱρτίου τε	καὶ	Πάνσα· μετῄει δὲ καὶ ὁ
[3, 67]	τῷ δόνακι κρύπτων. ~Καρσουληίου δὲ	καὶ	Πάνσα τὰ στενὰ νυκτὸς διαδραμόντων,
[3, 72]	ἀμφοῖν γεγονέναι καὶ Ἵρτιον ἀνῃρῆσθαι	καὶ	Πάνσαν νοσεῖν καὶ σφᾶς τοῖς
[3, 76]	βουλή, Δέκμῳ παρεδίδου, Ἵρτιον δὲ	καὶ	Πάνσαν ὁ Καῖσαρ ἐπιφανῶς ἔθαπτε
[3, 85]	Κάσσιον κρύφα ἀπὸ σφῶν Λεύκιον	καὶ	Πάνσαν, ὡς ἐπὶ θέας εἰς
[3, 80]	ἐς αὐτὸν συμβάσεις ἐπόθει, καθὰ	καὶ	Πάνσας αὐτῷ διεσήμαινεν ἀποθνῄσκων. Τούς
[3, 73]	βουλῇ περὶ ἁπάντων. Ἔγραφε δὲ	καὶ	Πάνσας. ~Καὶ Κικέρων ἐν Ῥώμῃ
[3, 50]	νουμηνίαν ὕπατοι γενόμενοι Ἵρτιός τε	καὶ	Πάνσας τὴν βουλὴν εὐθὺς ἐπὶ
[3, 42]	περιῄει, στρατεύων ἑτέρους ἐφ' ἑτέροις·	καὶ	πάντας ἐς Ἀρρήτιον ἔπεμπεν. ~Ἀντωνίῳ
[3, 11]	Εὐθύς τε ἐς αὐτὸν ἄθρουν	καὶ	πανταχόθεν ὡς ἐς Καίσαρος υἱὸν
[3, 41]	ὁ δήμαρχος, ἐχθρὸς ὢν Ἀντωνίῳ	καὶ	παρ' αὐτὸ Καίσαρι φίλος, ὑπήντα
[3, 9]	τῷ βουλευτηρίῳ πρὸς τῶν φιλτάτων	καὶ	παρ' αὐτῷ δυνατωτάτων τότε μάλιστα.
[3, 6]	φανέντος, οὔτε τὴν ἐνέδραν Ἀματίου	καὶ	παρ' ἑτέρου ἂν αὑτοῖς ἀδύνατον
[3, 18]	εὐτολμίας παρὰ δόξαν οἱ πολλῆς	καὶ	παρ' ἡλικίαν φανείσης· χαλεψάμενος δὲ
[3, 63]	ἴδιόν τε εἶχεν ἤδη στρατὸν	καὶ	παρὰ Ἀπουληίου τινὰ προσειλήφει καὶ
[3, 76]	αὐτὸς ἔδωκας, εὐπροφάσιστον ἀποδοῦναί σοι,	καὶ	παραδίδωμι· τοὺς δὲ νεήλυδας εἰ
[3, 3]	μὲν ἔργον ἐθαύμαζεν ὡς μέγα	καὶ	παράνομον, τὴν δὲ χρείαν αὐτοῦ
[3, 24]	γυμνητῶν συνεζεύγνυτο, ἵππος τε πολλὴ	καὶ	παρασκευὴ κατὰ λόγον ἐντελής δοκοῦντα
[3, 84]	τέλη καὶ πολὺν ὅμιλον ἄλλον	καὶ	παρασκευὴν ἀξιόλογον. Καὶ τοῖσδε ὁ
[3, 58]	ἐστὶν ἀνδρὸς πολεμίου, τὸν ἐλθόντα	καὶ	παραστρατοπεδεύσαντα ἡμῖν ἀσήμαντον οὐχ ἡγεῖται
[3, 22]	ἁπλῶς μᾶλλον ἢ ἐς εὐπρέπειαν	καὶ	παρηγορίαν τοῦ δήμου θορυβουμένου τούτοις,
[3, 11]	τε αὐτοῦ καὶ κληρονόμον ὄντα,	καὶ	παρῄνουν ἅμα τῷ κλήρῳ τὴν
[3, 4]	τῆς στάσεως ὄντε τῆς Μάγνου	καὶ	πᾶσι τότε τιμιωτάτω, τὴν σωτηρίαν
[3, 23]	τὸ μέρος τοῦ κλήρου Πινάριον	καὶ	Πέδιον αἰτήσας, προύθηκεν ἐς τὴν
[3, 39]	καὶ ὣς τῷ Καίσαρι συναλλαγῆναι	καὶ	πείσαντες αὐτοὺς συνήλλασσον αὖθις ἐν
[3, 94]	αὐτοῖς ἐπεγέγραπτο, διένειμεν ἀνὰ δισχιλίας	καὶ	πεντακοσίας δραχμὰς τῷ στρατῷ, καὶ
[3, 90]	ἦν μετάθεσις, ἀντὶ μὲν δισχιλίων	καὶ	πεντακοσίων δραχμῶν τὰς πεντακισχιλίας, ἀντὶ
[3, 67]	δ' ἡμέρᾳ μόνοις τοῖς Ἀρείοις	καὶ	πέντε ἄλλαις τάξεσιν ἐς τὴν
[3, 14]	δέ ποτε ἦσαν προσαγορεύσεις τε	καὶ	περὶ ἀλλήλων πύσματα εἰκότα. Ὡς
[3, 50]	φανερῶς δορυφορηθέντος ὑπὸ τοσῶνδε λοχαγῶν	καὶ	περὶ τὴν οἰκίαν ὥσπερ ἄκραν
[3, 71]	τὸ στρατόπεδον ἐσήλατο τοῦ Ἀντωνίου	καὶ	περὶ τὴν στρατηγίδα σκηνὴν μαχόμενος
[3, 22]	Ἀντωνίῳ περί τε σφῶν αὐτῶν	καὶ	περὶ τοῦ Καίσαρος ὡς ἄδικα
[3, 26]	ὀλίγους ὁ Δολοβέλλας ἐνεδρεύσας τε	καὶ	περιλαβὼν ἔκτεινε καὶ ἦλθε τῆς
[3, 21]	νῦν ἐπὶ τῇ χορηγίᾳ δημοκοπίας	καὶ	περιουσίας, ἣ δὴ πάνυ αὐτῷ
[3, 34]	ἀντιλάβοιμι. Τὰ δὲ ἦν πόσα	καὶ	πηλίκα; Μήτε τὴν ἐπωνυμίαν τοῦ
[3, 22]	προύκοπτεν ἐς ἄπειρον, ἔστε Πέδιον	καὶ	Πινάριον (οὗτοι γὰρ τὴν ἐκ
[3, 92]	ἔκτεινεν, οἱ δ' ἄλλοι σπονδῶν	καὶ	πίστεων ἔτυχον. Κικέρων τε τῶν
[3, 46]	τὴν ἐς Ἀντώνιον εὔνοιάν τε	καὶ	πίστιν, ὡς ἀπορῆσαι, τίνες ἦσαν,
[3, 77]	εἰ μή τις αὑτοῖς συγγνώμη	καὶ	πίστις γένοιτο, μέχρι θανάτου διαγωνιεῖσθαι
[3, 96]	ἀποτίσεσθαι Δέκμον τε ὑπὲρ Καίσαρος	καὶ	Πλάγκον ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ συμμίξειν
[3, 46]	τέλη καὶ Ἀσίνιος Πολλίων δύο	καὶ	Πλάγκος ἐν τῇ ἑτέρᾳ Κελτικῇ
[3, 72]	ἐκ τῆς Πικηνίτιδος, καὶ Λέπιδος	καὶ	Πλάγκος ἐρρωμένως οἱ συμμαχήσουσι. Ταῦτα
[3, 72]	ἡμῖν ἀχρήστων, ὑπερόψεταί με Λέπιδος	καὶ	Πλάγκος ἡττώμενον. Εἰ δὲ Μουτίνης
[3, 74]	καθῃρημένου. Ἔγραφον δὲ καὶ Λεπίδῳ	καὶ	Πλάγκῳ καὶ Ἀσινίῳ πολεμεῖν, ὅπως
[3, 97]	Πολλίων Ἀσίνιος ἄγων δύο τέλη.	Καὶ	Πλάγκῳ μὲν Ἀσίνιος ἔπραξε διαλλαγάς,
[3, 16]	ὡς ἐς ἀκριβέστερον φίλον Καίσαρι	καὶ	πλείστης ὑπ' ἐκείνου τιμῆς καὶ
[3, 77]	ἄγειν ἐκέλευσεν ἕλκοντας. Θορύβου δὲ	καὶ	πληγῶν γενομένων ἡ στρατιὰ τὴν
[3, 24]	στρατιάν, ἀρετῇ τε οὖσαν ἀρίστην	καὶ	πλήθει μεγίστην, ἓξ γὰρ ἦν
[3, 94]	λαμπρὰ καὶ ἐξελεύθεροι πολλοί τε	καὶ	πλούσιοι, καὶ διὰ τόδ' ἴσως
[3, 21]	Καίσαρα, νέον ἄνδρα καὶ ἔνδοξον	καὶ	πλούσιον, ἑταιρισάμενος ὑφ' ἑαυτὸν εἶναι
[3, 63]	καὶ Κάσσιον ἄρχειν τε Συρίας	καὶ	πολεμεῖν Δολοβέλλᾳ· τούς τε ἄλλους,
[3, 55]	ἦν, τὸ κρίνειν τὰ φίλια	καὶ	πολέμια. Μόνος γὰρ ἐκ τῶν
[3, 55]	ὁ δῆμος αὐτοκράτωρ εἰρήνης πέρι	καὶ	πολέμου σκοπεῖν. Ὧν μηδὲν ὁ
[3, 86]	τε πολέμιον τῆς μοίρας στρατηγὸν	καὶ	πολέμους ἑτέρους ἀφ' ἑτέρων, ἵν'
[3, 53]	χωροῦσιν ἐπὶ χώραν ὑμετέραν πολέμιοι	καὶ	πολιορκοῦσι στρατὸν ὑμέτερον καὶ στρατηγὸν
[3, 70]	συνετάχθησαν μὲν αὖθις ὑπ' ἀνάγκης,	καὶ	πολλὰ καὶ πρὸς τούσδε ἔργα
[3, 84]	ἐγίγνετο ἑπτὰ ἔχων ὁπλιτικὰ τέλη	καὶ	πολὺν ὅμιλον ἄλλον καὶ παρασκευὴν
[3, 88]	πατρίς. Τά τε ἔναγχος ταῦτα	καὶ	Πομπήιον Μάγνον αὐτοῖς καὶ Δολοβέλλαν
[3, 12]	ἀντειληφότες, φυγάδων τέ τινων κάθοδοι	καὶ	Πομπηίου μετάκλησις καὶ ἀπὸ τῶν
[3, 97]	δὲ ἦν ἕξ, ἀταλαίπωρα ἔτι	καὶ	πόνων ἄπειρα. Ἀπογνοὺς οὖν μάχεσθαι,
[3, 58]	τὸ Τίβυρον ἐξιόντα πόσοι προεπέμπομεν	καὶ	πόσοι συνώμνυμεν οὐχ ὁρκούμενοι; Πόσους
[3, 14]	χρῆσθαι. Καὶ ὁ Καῖσαρ ἐπαινέσας	καὶ	πράξειν ὑποσχόμενος οὕτως, αὐτίκα τῆς
[3, 79]	ἧς εἶχεν ἐπὶ σοφίᾳ τε	καὶ	πραότητι, ἠγάσαντο καὶ ἀντησπάσαντο καὶ
[3, 48]	ἐπὶ τοῦτο χωρεῖν ἀθρόους ἐκώλυε	καὶ	πρεσβευομένους ἐπεῖχεν, ὡς καὶ τῆς
[3, 32]	ἡμῶν οὐδὲν ἐπιμέμπτων σοι γενομένων	καὶ	πρὸ ἡμῶν αὐτοῦ σοῦ τῶν
[3, 24]	καὶ Δολοβέλλας εἰς τὴν Συρίαν,	καὶ	πρὸ Συρίας ἐς τὴν Ἀσίαν,
[3, 35]	μεσταὶ μεγάλων στρατῶν ἦσαν, ἐπείγεσθαι	καὶ	πρὸ τοῦ δεδομένου χρόνου διδάξαντες
[3, 76]	τε ἔργον ἐπίφθονον ἔσται σοι	καὶ	πρὸ τοῦ δέοντος ἐξανίστησί σε,
[3, 64]	μειράκιον τέχνης, εἰκόνα μὲν αὑτῷ	καὶ	προεδρίαν παρασχόντων καὶ ἀντιστράτηγον ἀποφηνάντων,
[3, 86]	ἑτέρων, ἵν' ἢ ἐκφθαρεῖεν ἢ	καὶ	πρὸς ἀλλήλους στασιάσειαν· ἐπὶ γὰρ
[3, 42]	προφάσεως ἐς εὐπρέπειαν ἐπιβαίνοντες ὡπλίζοντο	καὶ	πρὸς αὐτὸν ἐπανῄεσαν. Ὁ δὲ
[3, 17]	Ἀντώνιε, πρὸς θεῶν τε φιλίων	καὶ	πρὸς αὐτοῦ σοι Καίσαρος, εἰ
[3, 39]	σῶμα ἐπιβεβουλεῦσθαι. Ὁ δὲ Καῖσαρ	καὶ	πρὸς οὕτως ἔχοντας ἐξέτρεχε σὺν
[3, 10]	τοῖς παροῦσιν ἀκινδυνότερα αἱρεῖσθαι μᾶλλον	καὶ	πρὸς σφᾶς ἐς Ῥώμην ἐπείγεσθαι
[3, 6]	πρὸς Τρεβώνιον ἐς τὴν Ἀσίαν	καὶ	πρὸς Τίλλιον ἐς Βιθυνίαν κρύφα
[3, 73]	ἐκ προστάγματος ἑλεῖν ἐφείδετο ἔτι	καὶ	πρὸς τὸν Πάνσαν ἐς Βονωνίαν
[3, 70]	αὖθις ὑπ' ἀνάγκης, καὶ πολλὰ	καὶ	πρὸς τούσδε ἔργα λαμπρὰ ἐπεδείξαντο·
[3, 6]	ἐν πλευραῖς τρία τέλη στρατοῦ,	καὶ	πρὸς Τρεβώνιον ἐς τὴν Ἀσίαν
[3, 92]	θεόντων ἐς αὐτὸν τῶν ἐπιφανῶν	καὶ	προσαγορευόντων· ἔθει δὲ καὶ ὁ
[3, 92]	ὅλης τῆς ὁδοῦ κατὰ μέρη	καὶ	προσηγόρευον, οὐδὲν ἐνδέοντες ἢ φιλοφροσύνης
[3, 84]	τῆς ἀνάγκης. Οἱ δὲ αὐτὸν	καὶ	προσπεσεῖν Ἀντωνίῳ νομίζουσιν, ἄπρακτον μὲν
[3, 49]	ἔτι ἀπείρων, δύο δέ, ἃ	καὶ	πρότερον ὑπεστρατευμένα αὐτῷ πιστότατα ἦν.
[3, 33]	τε ἀμελεῖν εὐεργέτου μοι γεγενημένου	καὶ	προτιμᾶν τοὺς ἐχθροὺς ἐκείνου καὶ
[3, 33]	αὖ κἀκεῖνος εἰς ἐμὲ χάριτι	καὶ	προτιμήσει χρώμενος διετέλει, οὐ μαρτυρεῖν
[3, 16]	τις ἐγνωκέναι. Σὺ δ' ἐπεψήφιζες	καὶ	προυκάθησο τῆς βουλῆς, ᾧ μάλιστα
[3, 44]	τἆλλα ἐν ταῖς χρείαις ἐδεξιοῦτο	καὶ	προύπεμπεν ἀνὰ μέρος τὴν παραθαλάσσιον
[3, 27]	ἐκ τῆς Μακεδονίας διενεγκεῖν ἐπενόει,	καὶ	προφάσεως ἄλλης ἐς τοῦτο ἀπορῶν
[3, 37]	τοῦ περὶ τὴν Μακεδονίαν στρατοῦ	καὶ	προφάσεως ἠπόρουν. Φήμη δὲ κατέσκηψε
[3, 82]	τῶν ὅπλων εὐπρεπῆ, οὗ δὴ	καὶ	πρῴην ἕνεκα τὸν θρίαμβον αἰτῆσαι.
[3, 26]	γέλωτι συνέχεάν τε καὶ συνέτριψαν.	Καὶ	πρῶτος ὅδε τῶν φονέων δίκην
[3, 80]	θέλοι, πρὸς τὸν Ἀντώνιον ἀπιέναι·	καὶ	πυνθανομένῳ περὶ τῆς ἐς τὸν
[3, 48]	δ' ὁ στρατὸς πελέκεάς τε	καὶ	ῥαβδοφόρους ἐσκευασμένους προσαγαγόντες, ἠξίουν ἑαυτὸν
[3, 35]	Τάδε γάρ μου τὰ ἔργα	καὶ	ῥήματα ἠρέθισε τὸν δῆμον, καὶ
[3, 94]	οἱ γυπῶν φανέντων, ὅσους φασὶ	καὶ	Ῥωμύλῳ τὴν πόλιν οἰκίζοντι ὀφθῆναι.
[3, 61]	καὶ ὠνείδιζεν ὁμοῦ καὶ ἐφόβει	καὶ	σαφῶς αἴτιος ἐγένετο μὴ ψηφισθῆναι
[3, 18]	μάλιστα πάντων ἔς τε Καίσαρα	καὶ	σὲ ἔργου. Εἰ γὰρ τοῦ
[3, 18]	κοινῶν, τῷ δ' αὐτῷ λόγῳ	καὶ	σὲ κουφίζω, μὴ χάριν ὀφείλειν
[3, 15]	ει τινες ἐφθάρατο ὑπ' ἐκείνων;	Καὶ	σὲ τὸ τῶν πλεόνων ὁρᾶν
[3, 4]	τὸν Βροῦτον γενόμενοι. Ὡς δὲ	καὶ	Σέξστον Πομπήιον ὁ Ἀντώνιος, τὸν
[3, 68]	ἐπελθοῦσι, τοιάδε ἔργα σὺν εὐταξίᾳ	καὶ	σιωπῇ γιγνόμενα ἐφορῶσι. ~Πονουμένων δὲ
[3, 88]	τε ἄρξειε νεώτερος ὢν ἔτι	καὶ	Σκιπίων ὕστερον, ὅ τε πρότερος
[3, 32]	τῆς βουλῆς σοι Δέκμον ἐπαλειφούσης,	καὶ	σοῦ τὰς φροντίδας ἐς τὴν
[3, 60]	Καίσαρος, ὃν στρατιᾶς ὁμοίως ἡγούμενον	καὶ	σπονδὰς ἀρίστας ἂν ἡμῖν γενομένας
[3, 33]	ὧδε ἠμείψατο· Ὅσῃ μὲν εὐνοίᾳ	καὶ	σπουδῇ πρὸς Καίσαρα περιόντα ἐχρώμην,
[3, 61]	τὸν φόνον Καίσαρι συναλλαγείς· διὸ	καὶ	στασιάζειν αἰεὶ παρεσκεύαζον Καίσαρά τε
[3, 86]	δίδοσθαι, ἵν' αὐτοὺς ἐς ἔριν	καὶ	στάσιν ἐμβάλοιεν. ~Ἴστε δέ, ἔφη,
[3, 66]	τῷ ἕλει, τῆς ὁδοῦ, χειροποιήτου	καὶ	στενῆς οὔσης, ἑκατέρωθεν τῷ δόνακι
[3, 74]	δραχμὰς πεντακισχιλίας ὡς ἤδη νενικηκόσι	καὶ	στέφανον αὐτοὺς ἐν ταῖς ἑορταῖς
[3, 28]	πατρὶ τόν τε χρύσεον θρόνον	καὶ	στέφανον παρεσκεύαζεν, ἅπερ αὐτῷ κατὰ
[3, 68]	ἀργός, ἀλλὰ τραύματα καὶ φόνοι	καὶ	στόνοι μόνον ἀντὶ βοῆς· ὅ
[3, 52]	ἔδει πιστεύειν ὑπάτοις ἀνθ' ἑαυτοῦ	καὶ	στρατηγοῖς καὶ δημάρχοις τοῖς συνάρχουσιν
[3, 4]	Ἀττικῶν δραχμῶν πεντακισχιλίας, εἶναι δὲ	καὶ	στρατηγὸν ἤδη τῆς θαλάσσης, καθὼς
[3, 53]	πολέμιοι καὶ πολιορκοῦσι στρατὸν ὑμέτερον	καὶ	στρατηγὸν ὑμέτερον, ᾧ γράφετε μὲν
[3, 8]	μὲν οὕτω Συρίας ἡγεμὼν Δολοβέλλας	καὶ	στρατηγὸς τοῦ πολέμου τοῦ πρὸς
[3, 34]	παῖδα καὶ τοὺς φίλους ἡμᾶς,	καὶ	στρατηγοὺς καὶ στρατιώτας, ἐν ἀσφαλεῖ
[3, 32]	καὶ Μακεδονίαν βιαζομένων καὶ χρήματα	καὶ	στρατιὰν ἐφ' ἡμᾶς συνιστάντων, καὶ
[3, 6]	ποικίλον Ἀντωνίου φέροντες ἀφόβως, ἤδη	καὶ	στρατιὰν ἔχοντος, οὔτε τὴν δημοκρατίαν
[3, 26]	Κάσσιος δὲ καὶ Βροῦτος χρήματα	καὶ	στρατιὰν συνέλεγον, καὶ Τρεβώνιος ὁ
[3, 30]	Δέκμος ἄρχοι χώρας τε ἐπικαίρου	καὶ	στρατιᾶς ἀνδροφόνος ὢν τοῦ πατρός,
[3, 48]	ἀποκλίνειν μᾶλλον ἢ Ἀντωνίου δέει	καὶ	στρατιᾶς ἀπορίᾳ, μέχρι καθέλωμεν ἡμεῖς
[3, 60]	προπετεῖς ἐς ἄνδρας μεγίστους τε	καὶ	στρατιᾶς ἄρχοντας ἱκανῆς μηδὲ ἄκοντας
[3, 7]	Ἀντώνιος ἤδη μοναρχικῆς ἀρχὴν ἔθνους	καὶ	στρατιᾶς αὑτῷ περιέβλεπε· καὶ Συρίας
[3, 8]	τοῦ πολέμου τοῦ πρὸς Παρθυαίους	καὶ	στρατιᾶς τῆς ἐς αὐτὸν ὑπὸ
[3, 34]	τοὺς φίλους ἡμᾶς, καὶ στρατηγοὺς	καὶ	στρατιώτας, ἐν ἀσφαλεῖ γενέσθαι σωτηρίᾳ
[3, 44]	καὶ χρὴ νόμῳ πατρίῳ τε	καὶ	στρατιωτικῷ καὶ ἐς τάδε καὶ
[3, 27]	Δέκμῳ τῆς ἀρχῆς ἐγκρατῶς ἔχεσθαι	καὶ	στρατὸν ἄλλον καὶ χρηματα ἀγείρειν,
[3, 6]	κρύφα ἔπεμπον χρήματα ἀγείρειν ἀφανῶς	καὶ	στρατὸν περιβλέπεσθαι. Αὐτοί τε ἠπείγοντο
[3, 75]	ἀλλήλους συντριβησομένοις. Ἐπεὶ δέ σε	καὶ	στρατοῦ δεσπότην εἶδον, προσεποιοῦντο εὐπρεπέσι
[3, 82]	συνεβούλευε θεραπεῦσαι τὸν ἄνδρα, ὑβρισμένον	καὶ	στρατοῦ ἔτι ἄρχοντα πολλοῦ, ἀνασχέσθαι
[3, 37]	ἡγούμενος καὶ ὅδε χώρας ἐπικαίρου	καὶ	στρατοῦ πολλοῦ· ὃν ἐγὼ καὶ
[3, 75]	μὴ συνίστασθαι, οἷς γε δὴ	καὶ	σὺ καλῶς ποιῶν ὑπήκουσας, καίτοι
[3, 20]	τῶν ὑπὲρ Καίσαρος ἐψηφισμένων, ἐπεὶ	καὶ	σὺ τὰ λοιπὰ φέρων οἴσεις
[3, 19]	δ' αὐτοῖς μου τοῖσδε κινδύνοις	καὶ	σὺ τὰ νῦν σοι παρόντα
[3, 20]	ὁ δὲ δῆμός ἐστιν, ὥσπερ	καὶ	σὺ τῶν Ἑλληνικῶν ἀρτιδίδακτος ὢν
[3, 48]	σφαγεῖς φίλοι τε τῇ βουλῇ	καὶ	συγγενεῖς ὄντες δύναμιν αὐτοῖς συναγάγωσιν·
[3, 61]	γὰρ τῶν σφαγέων φίλοι τε	καὶ	συγγενεῖς ὑπὸ δέους ἐκώλυσαν, μὴ
[3, 3]	Ἀντωνίου ἀμυνόμενοί τε ἀνῃρέθησαν ἔνιοι	καὶ	συλληφθέντες ἕτεροι ἐκρεμάσθησαν, ὅσοι θεράποντες
[3, 96]	Καίσαρος καὶ Πλάγκον ὑπὲρ ἑαυτοῦ	καὶ	συμμίξειν Καίσαρι. ~Τοσάδε μὲν ἀλλήλοις
[3, 84]	εἶχεν, ὅν τε ἐξανέστησε Μουτίνης	καὶ	σὺν αὐτῷ λαμπρότατον ἱππικόν, τρία
[3, 38]	Ἀλλὰ σὺν θεοῖς τε πατρῴοις	καὶ	σὺν εὐσεβεῖ γνώμῃ καὶ σὺν
[3, 37]	χρησόμενος δὴ ἐς τὰ ἐπείγοντα.	Καὶ	σὺν θεοῖς εἰπεῖν, χρησόμεθα, ὡς
[3, 45]	προσέπεμπεν ἀνὰ πεντακοσίας δραχμὰς ἑκάστῳ,	καὶ	σὺν οἷς εἶχεν αὐτὸς ἐς
[3, 38]	πατρῴοις καὶ σὺν εὐσεβεῖ γνώμῃ	καὶ	σὺν ταῖς ὑμετέραις ἀνδραγαθίαις, μεθ'
[3, 73]	ἀλλ' Ἀντωνίῳ πολεμήσων, ᾧ μοι	καὶ	συναλλαγῆναί ποτε θέμις· Δέκμῳ δὲ
[3, 82]	Κικέρωνα ἰδίᾳ, καὶ αὐτὸν παρεκάλει	καὶ	συνάρξαι, ὡς Κικέρωνα μὲν τὴν
[3, 30]	ἀμφοτέρους. Οἱ δὲ ἐπεμέμφοντο ἀλλήλοις	καὶ	συνέβαινον ἐς φιλίαν. Ὅ τε
[3, 82]	ἐν τοῖς ἔξω στρατηγοῖς ὑπονοουμένων	καὶ	συνεβούλευε θεραπεῦσαι τὸν ἄνδρα, ὑβρισμένον
[3, 77]	Βάσσον ἀναγκάσαντες ἄλλο συνέλεξαν τέλος	καὶ	συνεγύμνασαν. Ὧδε μέν τισι περὶ
[3, 36]	ἀλλὰ παρὰ τοῦ δήμου νόμῳ,	καὶ	συνέπραξα αἰτοῦντι, ἵνα τοῖς τε
[3, 17]	ἔτι μοι πατρικῶν φίλων συνίστασθαι	καὶ	συνεργεῖν· εἰ δέ σε τῶν
[3, 96]	καὶ Βρούτου, ἐπῄνουν δ' ὅμως	καὶ	συνετίθεντο ὑπ' ἀνάγκης. Καὶ τὰ
[3, 26]	ἀλλήλους ἐπὶ γέλωτι συνέχεάν τε	καὶ	συνέτριψαν. Καὶ πρῶτος ὅδε τῶν
[3, 66]	ὁ Κικέρων ἦγεν ὑπὸ δημοκοπίας·	καὶ	συνεχεῖς ἦσαν ἐκκλησίαι, ὅπλα τε
[3, 50]	τὴν οἰκίαν ὥσπερ ἄκραν ὅπλοις	καὶ	συνθήμασι κεχρημένου καὶ τἆλλα σοβαρωτέρου
[3, 89]	καὶ Κασσίου πορρωτέρω τε ὄντων	καὶ	συνισταμένων ἔτι, ἐν δὲ πλευραῖς
[3, 27]	ὁ Καῖσαρ αὐτὴν πρότερον εἰλήφει	καὶ	Συρίαν Δολοβέλλας ὑπογύως, ἐς δὲ
[3, 7]	ἔθνους καὶ στρατιᾶς αὑτῷ περιέβλεπε·	καὶ	Συρίας μὲν ἐπεθύμει μάλιστα, οὐκ
[3, 75]	σοι δεδομένην οὐκ ἐδέξω, διεταράχθησαν	καὶ	συστρατηγεῖν σε ἡμῖν ἀπέφηναν, ἵνα
[3, 83]	εἶτα φανερῶς οἷα πολίταις τε	καὶ	συστρατιώταις γενομένοις, τῶν τε χιλιάρχων
[3, 12]	ἐβλασφήμουν οὐκ ἐπεξιόντα τηλικούτῳ μύσει	καὶ	σφᾶς ἔλεγον, εἴ τις ἡγοῖτο,
[3, 40]	ἔχειν, ἀμελοῦντα τοῦ Καίσαρος φόνου,	καὶ	σφᾶς ἐπικουρήσειν, ἂν δύνωνται, ὁ
[3, 72]	Ἵρτιον ἀνῃρῆσθαι καὶ Πάνσαν νοσεῖν	καὶ	σφᾶς τοῖς ἱππεῦσι πλεονεκτεῖν Μουτίνην
[3, 21]	ζητήσει τῶν χρημάτων αὐτίκα διαλυθησομένου	καὶ	σφίσι τοῦ ταμιείου περιουσίας πλήρους
[3, 28]	ἀτιμουμένῳ πρὸς Ἀντωνίου· ἀμυνεῖν δὲ	καὶ	σφίσιν αὐτοῖς, οὐδὲν ἕξουσι βέβαιον
[3, 48]	ἀντιστράτηγον ἀποφῆναι, πολέμου τε ἡγεμονεύοντα	καὶ	σφῶν αἰεὶ ὑπ' ἄρχουσι ταχθέντων.
[3, 96]	τῆς πόλεως ἐπὶ τὸν Ἰόνιον	καὶ	σχολαίως ἀνεζεύγνυε, τὰ παρὰ τῆς
[3, 97]	ἐπενόει, τόν τε Ῥῆνον περᾶσαι	καὶ	τὰ ἀγριώτερα τῶν βαρβάρων ὑπερελθεῖν·
[3, 42]	χρημάτων ἄλλων τήν τε Ῥάβενναν	καὶ	τὰ ἀγχοῦ πάντα περιῄει, στρατεύων
[3, 59]	τὰ τέλη κατασχόντες. Εἰ δὲ	καὶ	τὰ ἀπ' Ἀντωνίου μεταστάντα δύο
[3, 97]	Καίσαρα ἐχώρουν, ἐπὶ δὲ ἐκείνοις	καὶ	τὰ ἀρχαιότερα τέσσαρα ἐς Ἀντώνιον
[3, 91]	ἐλευθερίας, ἀνελέγοντο. ~Ἐπεὶ δὲ αὐτοῖς	καὶ	τὰ δύο τέλη τὰ ἐκ
[3, 91]	τε στρατεύσιμος ἡλικία προεγράφετο πᾶσα,	καὶ	τὰ δύο τέλη τάδε, τὰ
[3, 85]	καὶ τούσδε Γαΐῳ Καίσαρι ἐστρατευμένους	καὶ	τὰ ἐκείνου πάντα ὑπονοοῦντες· ἡ
[3, 60]	ἀναμιμνησκομένους Μαρκίου τε τοῦ Κοριολανοῦ	καὶ	τὰ ἔναγχος δὴ ταῦτα Καίσαρος,
[3, 36]	προμεθῆκα τῷ Δολοβέλλᾳ ὡς Συρίαν	καὶ	τὰ ἐς Πάρθους διαλαχόντι. Τοὺς
[3, 24]	ἐντελής δοκοῦντα προσήκειν Δολοβέλλᾳ, Συρίαν	καὶ	τὰ ἐς Παρθυαίους ἐπιτετραμμένῳ, διότι
[3, 22]	ἐναντίον ἔχειν τι τοῖς συνεψηφισμένοις,	καὶ	τὰ ἐψηφισμένα δ' ἔφη τοῖς
[3, 2]	ἐθεράπευον, ὅσοις τε ἄλλοις ἐπενόουν,	καὶ	τὰ κληρουχήματα συγχωροῦντες αὐτοῖς πιπράσκειν,
[3, 28]	τοὺς πολίτας κομίσασθαι τὴν διανέμησιν	καὶ	τὰ λοιπὰ πάντα ἔχειν· ἀρκέσειν
[3, 34]	μὲν δὴ πρῶτον ἐκ πάντων	καὶ	τὰ λοιπὰ συνέχον ἦν ἀναιρεθῆναι
[3, 56]	ἦν καὶ ὅπως κατεφρόνει, δηλοῖ	καὶ	τὰ μεταστάντα αὐτοῦ δύο τέλη,
[3, 46]	καὶ ἡ τοῦ σώματος φρουρὰ	καὶ	τὰ νεόλεκτα. Λέπιδός τε ἔχων
[3, 17]	οἶσθα δ' ὅπως ἔχει μοι	καὶ	τὰ οἴκοι, δαπάνης τε ἐς
[3, 25]	αὐτὸν πρὸ Παρθυαίων Καίσαρι παρεσκευάσθαι	καὶ	τὰ Παρθυαίων ἠρεμεῖν ἐν τῷ
[3, 34]	τὰς πάλαι δεδομένας ἀθανάτους διαμένειν	καὶ	τὰ πεπραγμένα πάντα κύρια εἶναι
[3, 80]	τάδε ἐγυμνάζετο. ~Τοιαῦτα μὲν δὴ	καὶ	τὰ περὶ Συρίαν καὶ Μακεδονίαν
[3, 96]	ὅμως καὶ συνετίθεντο ὑπ' ἀνάγκης.	Καὶ	τὰ πολέμια δόγματα Ἀντωνίου τε
[3, 85]	παραδοθῆναι, τῆς ἑτέρας ἄρχοντι Λιβύης	καὶ	τὰ τῆς βουλῆς φρονοῦντι, εἰδότες
[3, 23]	πατρὸς ἢ ἑτέρωθεν ἦν αὐτῷ,	καὶ	τὰ τῆς μητρὸς πάντα καὶ
[3, 35]	ταφῆς ἐς τὴν ἀγορὰν ἐκφέρων	καὶ	τὰ τραύματα ἀπογυμνῶν καὶ τὸ
[3, 92]	μετὰ τῶν ἱερῶν παρθένων ἠσπάσαντο.	Καὶ	τὰ τρία τέλη, τῶν στρατηγῶν
[3, 49]	εὐδαίμονα, τάς τε πύλας ἀπέκλειε	καὶ	τὰ τῶν Μουτιναίων ἐς τὰς
[3, 78]	Βάσσου δύο τέλη παρελάμβανεν αὐτίκα	καὶ	τὰ τῶν πολιορκούντων αὐτὸν ἕξ,
[3, 23]	καὶ τὰ τῆς μητρὸς πάντα	καὶ	τὰ Φιλίππου, καὶ τὸ μέρος
[3, 91]	λόφον τὸν καλούμενον Ἰάνουκλον, ἔνθα	καὶ	τὰ χρήματα ἐσώρευσαν, ἐφρούρουν, οἱ
[3, 79]	καὶ ἐς τὸν Ἰταλικὸν τρόπον	καὶ	τάδε ἐγυμνάζετο. ~Τοιαῦτα μὲν δὴ
[3, 14]	πλείονος γενομένης ὁ μὲν Καῖσαρ	καὶ	τάδε ἐς ὑποψίαν Ἀντωνίου τῆς
[3, 59]	ἡμᾶς μετέστη, καθάπερ φησὶ Κικέρων,	καὶ	τάδε καλῶμεν ἀπὸ τοῦ Καίσαρος
[3, 17]	βουλῆς αἰδὼς ἔχει, μὴ ἐπιβαρεῖν.	Καὶ	τάδε μὲν ἀμφὶ τούτων· οἶσθα
[3, 19]	λογισμοὺς ἐπιμέμφεσθαι πρεσβυτέρῳ νεώτερον ὄντα.	Καὶ	τάδε μὲν ἀρκέσει σοι περὶ
[3, 60]	ἐς οὐδενὸς ἀνδρὸς ἐλπίδας αἰωρούμενοι.	~Καὶ	τάδε μὲν εἴρηται τοῖς ἄνευ
[3, 66]	τὴν πλεονεξίαν τὸ πλῆθος ἀπεστέρει.	~Καὶ	τάδε μὲν ἦν ἀμφὶ τῇ
[3, 49]	δαψιλείᾳ δωρεῶν τοὺς μισθοφόρους ἐκρατύνετο.	~Καὶ	τάδε μὲν ἦν ἀνὰ τὴν
[3, 75]	Ἀσινίῳ πολεμεῖν, ὅπως πλησιάσειαν Ἀντωνίῳ.	~Καὶ	τάδε μὲν ἦν τὰ ἐν
[3, 55]	περὶ αὐτῶν ἔχοι τι διελέγχειν.	~Καὶ	τάδε μὲν περὶ τῶν χρημάτων·
[3, 65]	ἀρχῇ πρὸς τὸν στρατὸν ἔφη·	Καὶ	τάδε μοι παρ' ὑμῶν, ὦ
[3, 91]	δεήσειεν ἡττωμένους φυγεῖν διὰ θαλάσσης.	Καὶ	τάδε σὺν εὐθαρσείᾳ πράσσοντες οὕτως
[3, 16]	αὐθέντην τοὐμοῦ πατρὸς γενόμενον. Ἀλλὰ	καὶ	τάδε τὴν βουλὴν ἐρεῖ τις
[3, 44]	κεκορεσμένος, ἔφη, καὶ τοῖς ἁμαρτήμασι	καὶ	ταῖς κολάσεσι· τὰς δὲ ἑκατὸν
[3, 4]	ἦν καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ,	καὶ	ταῖς Ῥωμαίων ναυσὶν αὐτίκα ταῖς
[3, 44]	ὑπονοῶν, ἐνήλλασσε, τοὺς δὲ λοιποὺς	καὶ	τἆλλα ἐν ταῖς χρείαις ἐδεξιοῦτο
[3, 50]	ἄκραν ὅπλοις καὶ συνθήμασι κεχρημένου	καὶ	τἆλλα σοβαρωτέρου σφίσι φανέντος ἢ
[3, 23]	Γάιος Ἀντώνιος ὁ ἀδελφὸς Ἀντωνίου,	καὶ	τἆλλα τοῦ Βρούτου τῆς στρατηγίας
[3, 3]	ἐβόων καὶ τὸν Ἀντώνιον ἐβλασφήμουν	καὶ	τὰς ἀρχὰς ἐκέλευον ἀντὶ Ἀματίου
[3, 64]	ἔλεον συγγενῶν ἀνδρῶν καὶ ὁμοτίμων,	καὶ	τὰς βραχυτέρας ἡγεμονίας ἀσφάλειαν· Δέκμῳ
[3, 81]	στρατὸς ἐνόσει πιμπλάμενος ἐκ λιμοῦ	καὶ	τὰς γαστέρας κατερρήγνυντο, ὅ τε
[3, 80]	διαφθαρέντος Ἀντωνίου μᾶλλον ἔτι καταφρονηθείη,	καὶ	τὰς ἐς αὐτὸν συμβάσεις ἐπόθει,
[3, 24]	ἐς τὸν ἔλεον, ἐσέδραμον ἀθρόοι	καὶ	τὰς θέας ἐπέσχον, μέχρι τὴν
[3, 84]	τὰ ἐρυμνὰ τοῦ στρατοπέδου κατέλαβον	καὶ	τὰς πύλας ἀνεῴγνυον Ἀντωνίῳ. Ὁ
[3, 13]	οὔτε προσπέμψαντος αὐτῷ· ὁ δὲ	καὶ	ταῦτ' ἐπράυνεν, αὐτὸς ἀπαντήσειν ἐς
[3, 47]	ὁπλίσεσιν, ὑπὸ δὲ τῶν νεοσυλλόγων	καὶ	ταῦτα ἀναπληρούμενα. Συναγαγὼν δ' ἅπαντας
[3, 8]	Δολοβέλλᾳ, ἀντειπεῖν περὶ Μακεδονίας Ἀντωνίῳ,	καὶ	ταῦτα γυμνῆς στρατοῦ γενομένης. Καὶ
[3, 19]	τῷ πατρὶ τῆς ἀρχῆς. Ἀλλὰ	καὶ	ταῦτα κινδυνεύειν καὶ παθεῖν ὁτιοῦν
[3, 11]	τὴν θέσιν ἀπείπασθαι· ὁ δὲ	καὶ	ταῦτά οἱ καὶ τὸ μὴ
[3, 15]	ἐς τὸ Καπιτώλιον. Ἀλλ' ἔστω	καὶ	ταῦτα τοὺς διεφθαρμένους σε βιάσασθαι.
[3, 37]	Γέτας Μακεδονίαν πορθεῖν. Ἀπιστουμένης δὲ	καὶ	ταύτης καὶ τῶν ἐπισκεψομένων ἀπεσταλμένων,
[3, 68]	οὔτε δρόμους ὡς ἐν ἕλεσι	καὶ	τάφροις, ἀραρότως συνίσταντο, καὶ οὐδέτεροι
[3, 16]	ἐκείνου τιμῆς καὶ δυνάμεως ἠξιωμένον	καὶ	τάχα ἂν αὐτῷ καὶ θετὸν
[3, 92]	τεθορυβημένον ἱππέας ἔπεμψεν ἀτρεμεῖν ἐπικελεύων,	καὶ	τεθηπότων πάντων τὰ πέραν τοῦ
[3, 66]	δὴ θόρυβός τε ἦν ἄπλετος,	καὶ	τέκνα καὶ γυναῖκας ὑπεξέφερον οἱ
[3, 66]	Ἱρτίου ἐς τὴν Πικηνίτιδα παρῆλθε	καὶ	τέλος ἄλλο συλλογίσας ἐφήδρευε τοῖς
[3, 91]	οἱ σὺν αὐτοῖς ἱππέες χίλιοι	καὶ	τέλος ἕτερον, ὃ Πάνσας αὐτοῖς
[3, 66]	διὰ τὸ πεδίον ἑλωδέστερον ὂν	καὶ	τεταφρευμένον, δύο ἐνήδρευσε τέλη τὰ
[3, 70]	καὶ νεκρῶν καὶ ἀνδρῶν ἡμιθνήτων	καὶ	τετρωμένων· οἱ δὲ καὶ ἐρρωμένοι
[3, 38]	αὐτῷ, τῷ τε σώματι ἐπεξιόντες	καὶ	τῇ γνώμῃ βοηθοῦντες. Ταῦτά μοι
[3, 12]	πλήθει τῶν εἰς αὐτὸν ἀφικνουμένων	καὶ	τῇ Καίσαρος αὐτοῦ δόξῃ τε
[3, 12]	τῇ Καίσαρος αὐτοῦ δόξῃ τε	καὶ	τῇ πάντων εἰς ἐκεῖνον εὐνοία
[3, 91]	ἀγών. Τὴν δὲ μητέρα Καίσαρος	καὶ	τὴν ἀδελφὴν οὔτε φανερῶς οὔτε
[3, 50]	τὴν Ἰταλίαν διαγαγόντα· ἐπελέγοντο δὲ	καὶ	τὴν ἄλλην αὐτοῦ μετὰ Καίσαρα
[3, 35]	ὡς ἐν ἀμερίμνῳ μεθεῖντο, ἀνεθάρρησα	καὶ	τὴν ἀμνηστίαν παρέλυον, οὐ ψηφίσμασιν
[3, 13]	εἶναι δίκας ἐπὶ Καίσαρι φόνου,	καὶ	τὴν Ἀντωνίου τότε δυναστεύοντος ἐς
[3, 35]	ἐπιδεικνὺς ἡμαγμένην τε καὶ κατακεκομμένην	καὶ	τὴν ἀρετὴν καὶ τὸ φιλόδημον
[3, 83]	Ἀντωνίου καὶ τῶν διαπομπῶν αἰσθανόμενοι	καὶ	τὴν ἀφέλειαν αὐτοῦ τῆς στρατοπεδείας
[3, 32]	αὐτοῦ γιγνώσκομεν εἰς ἡμᾶς χρωμένους	καὶ	τὴν βουλὴν ἐκείνοις ἐπιρρέπουσαν, τοῦ
[3, 13]	πρεσβύτερον καὶ ἰδιώτης ἐς ὕπατον	καὶ	τὴν βουλὴν θεραπεύσειν τὰ εἰκότα.
[3, 13]	διώκοι, καὶ τὸν δῆμον ἐπικουρήσειν	καὶ	τὴν βουλὴν ὡς ἐννόμῳ καὶ
[3, 41]	Καίσαρι φίλος, ὑπήντα τῷ Καίσαρι	καὶ	τὴν γνώμην ἐκμαθὼν ἀπήγγελλε τῷ
[3, 4]	τὴν σωτηρίαν ἐδόκουν ἕξειν ἀσφαλῆ	καὶ	τὴν γνώμην ὧν ἐπεπράχεσαν ἐγκρατῆ,
[3, 4]	τὴν γνώμην ὧν ἐπεπράχεσαν ἐγκρατῆ,	καὶ	τὴν δημοκρατίαν ἐς τέλος ἐπάξεσθαι,
[3, 92]	ἐντυχεῖν αὐτῷ, καὶ ἐντυχὼν ἀπελογεῖτο	καὶ	τὴν εἰσήγησιν τῆς ὑπατείας ὑπερεπῇρεν,
[3, 31]	ἀποικίδας πόλεις ἐξαγγέλλειν, ἃ πάσχοι,	καὶ	τὴν ἑκάστων γνώμην καταμανθάνειν· ἔπεμπε
[3, 42]	ἕτοιμος. ~Ὧδε δ' εἰπόντος αὐτοῦ	καὶ	τὴν ἐκκλησίαν διαλύσαντος ἐπὶ τῷδε,
[3, 76]	τά τε σαυτῷ συμφέροντα γινώσκῃς	καὶ	τὴν ἐμὴν καὶ Ἱρτίου προαίρεσίν
[3, 37]	γενομένην. Ἀγανακτούσης δὲ τῆς βουλῆς	καὶ	τὴν ἐνέδραν ἤδη καθορώσης καὶ
[3, 5]	βουλὴ τό τε πλῆθος αὐτῶν	καὶ	τὴν ἐπίλεξιν ἐν ὑπονοίᾳ τιθέμενοι
[3, 86]	ἐκ τῆς βουλῆς γεγένητο, κατέλεξε,	καὶ	τὴν ἐς πάντας τοὺς Γαΐου
[3, 39]	εἰς τὰ στρατόπεδα περιπεμφθέντων πυθόμενος	καὶ	τὴν ἐς τὸ ἔργον ἐπιβουλὴν
[3, 35]	ἀπογυμνῶν καὶ τὸ πλῆθος αὐτῶν	καὶ	τὴν ἐσθῆτα ἐπιδεικνὺς ἡμαγμένην τε
[3, 92]	δὲ καὶ ὁ δημότης λεὼς	καὶ	τὴν εὐταξίαν τῶν στρατιωτῶν ὡς
[3, 18]	καὶ τῆς ἐπωνυμίας, ὦ παῖ,	καὶ	τὴν ἡγεμονίαν κατέλιπεν, εἰκὸς σὲ
[3, 35]	καὶ ὑποκρινόμενος ἐπιβουλεῦσαι τῷ Καίσαρι	καὶ	τὴν ἡμέραν τοῦ φόνου γενέθλιον
[3, 23]	Ὡς δ' ἐπὶ τῇ κληρονομίᾳ	καὶ	τὴν ἴδιον αὑτοῦ περιουσίαν ὅση
[3, 98]	τὴν κεφαλὴν ἐς αὑτὸν ἐκπέμψαι·	καὶ	τὴν κεφαλὴν ἰδὼν ἐκέλευσε τοῖς
[3, 26]	ἄλλο σῶμα αὐτοῦ ποικίλως ἐνύβριζον	καὶ	τὴν κεφαλὴν οἷα σφαῖραν ἐν
[3, 27]	τῆς ἐνέδρας τότε πρῶτον ᾖσθοντο	καὶ	τὴν Μακεδονίαν δόντες αὐτῷ μετενόουν.
[3, 18]	τὰ σώματα τῶν τυράννων ὑπερορίζουσι	καὶ	τὴν μνήμην ἀτιμοῦσι καὶ δημεύουσι
[3, 45]	δ' ἀμφ' αὑτὸν ἔχων ὑπεζωσμένους	καὶ	τὴν οἰκίαν νυκτοφυλακοῦντας ἐνόπλους· συνθήματά
[3, 21]	πατέρα ἀνακαλῶν θαμινὰ ἐξ ὀνόματος,	καὶ	τὴν οὐσίαν ἐς πρᾶσιν αὐτίκα
[3, 57]	τὸν Πομπηίου τοῦ ὑμετέρου κατεκάλει	καὶ	τὴν πατρῴαν ἐκ τῶν δημοσίων
[3, 16]	ψηφίζεσθαι καὶ γέρα ὑβριζόντων Καίσαρα	καὶ	τὴν σὴν γνώμην ἀκυρούντων. Ἐπὶ
[3, 28]	τοῦ πατρὸς δόξαν, ἂν διαμένῃ,	καὶ	τὴν τοῦ δήμου διανέμησιν, ἐὰν
[3, 51]	ἐσφέρειν ἐν τοῖς ὑπατικοῖς ἤδη	καὶ	τὴν ὑπατείαν αὐτὴν μετιέναι τοῦ
[3, 82]	ἀπειλαί τε τοῖς ἀπειθοῦσιν ἐπετίθεντο.	Καὶ	τὴν ὕπατον ἀρχὴν ἐς τὸ
[3, 25]	δὲ Ἀντώνιος τὸν φόβον αὐτῶν	καὶ	τὴν ὑπόνοιαν ἐκλύων ἐψηφίσατο μὴ
[3, 97]	ἐς τὸ Κελτικόν, ἐξεπιστάμενος ἅμα	καὶ	τὴν φωνήν, καὶ διεδίδρασκε σὺν
[3, 73]	ἥκουσιν ἀποκριναμένου τε πρὸς ὀργὴν	καὶ	τὴν χάριν, ἣν δίδωσίν οἱ
[3, 55]	τρόπῳ καὶ ἕτερα πολλάκις ἔδωκε	καὶ	τήνδε τὴν ἡγεμονίαν αὐτὴν Καίσαρι
[3, 71]	δὲ κἀκείνων αὐτὸν ἱππεῦσι μόνοις	καὶ	τῆς ἄλλης στρατιᾶς χωρούσης, ἐφ'
[3, 29]	δὲ αὐτοῦ τῷ Καίσαρι πικρότερον	καὶ	τῆς ἀπειλῆς ἐξενεχθείσης ἐς τὸ
[3, 7]	ἡσθεὶς αὐτίκα προυτίθει τὸν νόμον,	καὶ	τῆς βουλῆς αἰτιωμένης αὐτὸν παραλύειν
[3, 34]	δ' αὐτῷ δέει τῶν ἐχθρῶν	καὶ	τῆς βουλῆς αὐτῆς ἐχομένων, ὅτε
[3, 21]	Ἀντωνίου πρὸς αὐτὸν ἔχθρας γενομένης	καὶ	τῆς βουλῆς ζήτησιν εὐθὺς εἶναι
[3, 32]	καὶ στρατιὰν ἐφ' ἡμᾶς συνιστάντων,	καὶ	τῆς βουλῆς σοι Δέκμον ἐπαλειφούσης,
[3, 48]	ἐκώλυε καὶ πρεσβευομένους ἐπεῖχεν, ὡς	καὶ	τῆς βουλῆς ψηφιουμένης ταῦτα καθ'
[3, 79]	δέ, ὡς πολιτῶν τε περιφειδόμενον	καὶ	τῆς δόξης ἄξιον ἧς εἶχεν
[3, 27]	ἐπὶ σφίσιν ἡγουμένη ἐδυσχέραινέ τε	καὶ	τῆς ἐνέδρας τότε πρῶτον ᾖσθοντο
[3, 18]	ὁ Καῖσάρ σοι μετὰ κλήρου	καὶ	τῆς ἐπωνυμίας, ὦ παῖ, καὶ
[3, 61]	καὶ τῶν Τρεβωνίου λειψάνων κομισθέντων	καὶ	τῆς ἐς αὐτὸν ὕβρεως γνωσθείσης
[3, 64]	δὲ Καίσαρος καθαιρούντων. Ἐνεθυμεῖτο δὲ	καὶ	τῆς ἐς αὑτὸν ὡς μειράκιον
[3, 70]	αὐτοὺς ὑπὸ φόβου τῶν ἑλῶν,	καὶ	τῆς ἑσπέρας ἤδη μελαινομένης διέλυσεν
[3, 98]	ἔτος ὑπατεύειν ὑπ' αὐτοῦ κεχειροτονημένῳ	καὶ	τῆς ἑτέρας Κελτικῆς ἄρχειν. Καὶ
[3, 18]	Ἀντώνιος κατεπλάγη, τῆς τε παρρησίας	καὶ	τῆς εὐτολμίας παρὰ δόξαν οἱ
[3, 19]	περὶ τῶνδε εἰρῆσθαι· ἐνσημαίνῃ δὲ	καὶ	τῆς ἡγεμονίας με ἐπιθυμεῖν, οὐκ
[3, 13]	Εἰ δὲ καὶ τοῦ κλήρου	καὶ	τῆς θέσεως ὑπερίδοι, ἔς τε
[3, 63]	μὴ ἀποσταῖεν αὐτοῦ· Μακεδονίας δὲ	καὶ	τῆς Ἰλλυρίδος αὐτῆς καὶ τῶν
[3, 21]	καὶ τὸν δῆμον εὐνοίας οὕνεκα	καὶ	τῆς νῦν ἐπὶ τῇ χορηγίᾳ
[3, 51]	δὲ ὑπό τε τῆς φωνῆς	καὶ	τῆς ὄψεως καὶ μεταβολῆς ἐς
[3, 94]	καὶ τὸ ἐπίλοιπον ἐπιδώσειν ὑπέσχετο.	Καὶ	τῆς πόλεως ὑπεξῆλθε, μέχρι χειροτονήσαιεν
[3, 16]	ἴσως ἐμοὶ τῆς τε ἡλικίας	καὶ	τῆς πρὸς σὲ αἰδοῦς. Εἴρηται
[3, 48]	θάνατον. Ἡσθεὶς οὖν τῇ θέᾳ	καὶ	τῆς προφάσεως ἐπιβαίνων ἄσμενος, ἑτέρας
[3, 42]	Οἷόν τε ὄχλος ἀνώμαλος μετενόουν	καὶ	τῆς προφάσεως ἐς εὐπρέπειαν ἐπιβαίνοντες
[3, 81]	περὶ τῆς ἐς αὑτὸν ὕβρεως	καὶ	τῆς τῶν σφαγέων ἀθρόας προαγωγῆς
[3, 94]	θέσει, κατὰ διαθήκας οἱ γενομένῃ,	καὶ	τῆσδε ἐδεήθη. ~Νόμῳ δ' ἑτέρῳ
[3, 34]	τό τε σῶμα τεθάφθαι βασιλικῶς	καὶ	τιμὰς αὐτῷ τὰς πάλαι δεδομένας
[3, 39]	ὤκνουν ἑκατέρῳ τὸ πιστὸν νέμειν,	καί	τινες ὑπόκρισιν ἀμφοῖν τὰ γιγνόμενα
[3, 39]	πάθει πολλῷ μετέπιπτε τὸ πλῆθος,	καί	τις αὐτοῖς τῆς πρὶν δόξης
[3, 26]	ἐκέλευεν· ἕψεσθαι γὰρ αὐτοῖς ἑκών.	Καί	τις τῶν λοχαγῶν αὐτὸν ἐπισκώπτων
[3, 95]	Καὶ γὰρ τοῦτο ἐνίοις ἐπεγράφη,	καί	τισιν οὐδ' ἐπιδημήσασιν, ὅτε ὁ
[3, 42]	ἰδίων ὅπλων ἀνέξεσθαι· οἱ δὲ	καὶ	τὸ ἀληθὲς ὑπέφαινον. Ὁ δὲ
[3, 15]	ἐχθροί. Πόθεν οὖν αὐτοῖς ἀμνηστία	καὶ	τὸ ἀνεύθυνον τοῦ φόνου, ἢ
[3, 66]	ἄγοντα τὴν Καίσαρος στρατηγίδα τάξιν	καὶ	τὸ Ἄρειον τέλος ἐς βοήθειαν
[3, 11]	Ὁ δὲ οὐκ ἐπέλαβεν, ἀλλὰ	καὶ	τὸ αὑτοῦ καὶ τὸ πατρῷον
[3, 13]	τὴν βουλὴν θεραπεύσειν τὰ εἰκότα.	Καὶ	τὸ δόγμα ἔφη γενέσθαι μηδενός
[3, 13]	βουλῆς ἐς τὸν Καίσαρα ἀλλοτρίωσιν	καὶ	τὸ δόγμα, μὴ εἶναι δίκας
[3, 30]	κώλυσιν ἐπιπέμπειν. Ἦσαν δ' οἳ	καὶ	τὸ ἔθνος ὅλως ἐλευθεροῦν ἡγεμονίας
[3, 67]	ὁδὸν ἐσβαλόντων, ἔτι καθαρευουσαν πολεμίων,	καὶ	τὸ ἕλος ἑκατέρωθεν ὂν περισκεπτομένων,
[3, 70]	ἑσπέρας ἤδη μελαινομένης διέλυσεν αὐτούς.	Καὶ	τὸ ἕλος ἐπὶ πλεῖστον ἐπεπλήρωτο
[3, 94]	καὶ πεντακοσίας δραχμὰς τῷ στρατῷ,	καὶ	τὸ ἐπίλοιπον ἐπιδώσειν ὑπέσχετο. Καὶ
[3, 3]	Ὡς δέ τις αὐτοῖς ἔφη	καὶ	τὸ ἐργαστήριον, ἔνθα οἱ ἀνδριάντες
[3, 13]	πάντων εἶναι τοῦτο τὸ ἔπος,	καὶ	τὸ ἔργον αὐτοῦ μάλιστα· αὐτὸς
[3, 45]	ἐπισχόντι τε καὶ διαποροῦντι ἀγγέλλεται	καὶ	τὸ καλούμενον τέταρτον ὁμοίως τοῖς
[3, 22]	ἑτέρῳ ἐπιλέγοντες ἄλλα τε ἕκαστοι	καὶ	τὸ κοινὸν ἐπὶ τοῖς πλείστοις,
[3, 46]	Μακεδονίας μετάπεμπτα (ἤδη γὰρ αὐτῷ	καὶ	τὸ λοιπὸν ἀφῖκτο) ἐξεστρατευμένων δὲ
[3, 88]	ἐπέρασεν, ἐς δύο πάντας διῄρει·	καὶ	τὸ μὲν ἕπεσθαι κατὰ σχολὴν
[3, 22]	Καὶ εὐθὺς ἐνέμοντο, ἵνα μὴ	καὶ	τὸ μέρος ἐν ταῖς δίκαις
[3, 23]	μητρὸς πάντα καὶ τὰ Φιλίππου,	καὶ	τὸ μέρος τοῦ κλήρου Πινάριον
[3, 11]	ὁ δὲ καὶ ταῦτά οἱ	καὶ	τὸ μὴ τιμωρεῖν αὐτὸν Καίσαρι
[3, 11]	ἐπέλαβεν, ἀλλὰ καὶ τὸ αὑτοῦ	καὶ	τὸ πατρῷον ὅλως ἐνήλλαξεν, ἀντὶ
[3, 70]	οἷα δὲ ἀκμήτων ἡσσῶντο κεκμηκότες,	καὶ	τὸ πλεῖστον αὐτῶν μάλιστα τὸ
[3, 9]	ἢ καὶ τοῦδε εἶεν, ἢ	καὶ	τὸ πλῆθος αὐτοῖς συνήδοιτο. ~Ἐφ'
[3, 35]	ἐκφέρων καὶ τὰ τραύματα ἀπογυμνῶν	καὶ	τὸ πλῆθος αὐτῶν καὶ τὴν
[3, 35]	καὶ ῥήματα ἠρέθισε τὸν δῆμον,	καὶ	τὸ πῦρ ἧψε μετὰ τὴν
[3, 76]	αὐτῶν φύλακες ἡμῖν ἐπέμφθησαν εἶναι,	καὶ	τό τε ἔργον ἐπίφθονον ἔσται
[3, 22]	ἐκ τοῦ δημοσίου γενόμενα ἐπιδεικνὺς	καὶ	τὸ τελευταῖον ψήφισμα τὸ βεβαιοῦν
[3, 93]	τέλη Καίσαρος, τό τε Ἄρειον	καὶ	τὸ τέταρτον, μεταθοῖτο ἐς τὴν
[3, 22]	παρὰ τὰς δίκας ἦσαν αὐτῷ,	καὶ	τὸ τῆς ζημίας προύκοπτεν ἐς
[3, 85]	τῶν ὑπὸ Σέξτιον δύο τέλη,	καὶ	τὸ τρίτον ἐκέλευε Κορνιφικίῳ παραδοθῆναι,
[3, 19]	διαθηκῶν τῶν Καίσαρος, ὁμολογῶν μοι	καὶ	τὸ τῶν Ἡρακλειδῶν γένος ἀρκεῖν.
[3, 35]	καὶ κατακεκομμένην καὶ τὴν ἀρετὴν	καὶ	τὸ φιλόδημον αὐτοῦ παλιλλογῶν, ἐκπαθῶς
[3, 55]	μάλιστα ἐπικινδύνοις οὐδὲ ἀμνημονεῖν, ὅτι	καὶ	τόδε αὐτὸ τοῦ δήμου πρότερον
[3, 13]	ἄρ' ἔμελλον ἑταίρῳ κτεινομένῳ ἐπαμύνειν.	καὶ	τόδε εἰπὼν Ἀχιλλεῖ μὲν ἔφη
[3, 26]	ἀλλὰ τὴν κεφαλὴν ἄγειν προστέτακται.	καὶ	τόδε εἰπὼν εὐθὺς ἀπέτεμε τὴν
[3, 54]	Καίσαρα κτείναντος ἐν τῷ δήμῳ	καὶ	τόδε κατηγορήσαντος, ὅτι ὁ Καῖσαρ
[3, 82]	ἐκ τῶν Καίσαρος ὑπομνημάτων διῳκήκει,	καὶ	τόδε σαφῶς εἰδυῖα ἡ βουλὴ
[3, 22]	οὐ σφῶν ἕνεκα αὐτῶν, ἀλλὰ	καὶ	τόδε τοῦ Καίσαρος· ἔμελλον γὰρ
[3, 52]	καὶ δημάρχοις τοῖς συνάρχουσιν αὐτῷ	καὶ	τοῖς ἄλλοις βουλευταῖς, οἳ τοσοίδε
[3, 38]	λόγου κοινωνοὺς ἐς ἅπαντα τίθεμαι.	Καὶ	τοῖς ἄλλοις, εἴ τινες αὐτὰ
[3, 6]	ἦν ἅμα καὶ αἰδώς, ἐπεὶ	καὶ	τοῖς ἄλλοις σφαγεῦσι διὰ τούσδε
[3, 45]	δ' ἀπὸ τοῦ τείχους ἀνέστρεφε	καὶ	τοῖς ἄλλοις τέλεσι προσέπεμπεν ἀνὰ
[3, 44]	μὲν φθόνος οἰχέσθω, κεκορεσμένος, ἔφη,	καὶ	τοῖς ἁμαρτήμασι καὶ ταῖς κολάσεσι·
[3, 36]	Δολοβέλλας ἐχθρὸς ἀντὶ φίλου γένοιτο	καὶ	τοῖς βουλευταῖς αἰσχρὸν ᾖ μετὰ
[3, 33]	γενόμενος, ἴστε σαφῶς, συστρατευσάμενοί τε	καὶ	τοῖς γιγνομένοις παρατυχόντες· ὅσῃ δ'
[3, 98]	ἐφιλοφρονεῖτο μὲν ἐς τὸ φανερὸν	καὶ	τοῖς δήσασιν ἐπεμέμφετο ὑπ' ἀγνοίας
[3, 84]	ἐς μέγα δυνάμεως αὖθις ἐπῆρτο,	καὶ	τοῖς ἐχθροῖς ἦν ἐπιφοβώτατος· στρατὸν
[3, 80]	στρατιᾶς ἡγεμόνας ἢ στρατιώτας ἐφιλανθρωπεύετο,	καὶ	τοῖς ἰδίοις ἐγκατέλεγεν ἢ τοὺς
[3, 67]	ἔργῳ μόνῳ τὸν πόλεμον κρινεῖν.	Καὶ	τοῖς μὲν αἰδὼς ἦν τὸ
[3, 62]	ἀλλὰ τῇ πόλει τὰ στρατιωτικά.	Καὶ	τοῖς μὲν ἀνδροφόνοις ἀμνηστίαν ἔδωκεν,
[3, 72]	φίλοις εὐθὺς ἀπὸ τοῦ πόνου.	Καὶ	τοῖς μὲν ἐδόκει τῆς προτέρας
[3, 43]	ἐψηφισμένην οἱ χώραν εὐδαίμονα Κελτικήν,	καὶ	τοῖς παροῦσιν ἑκάστῳ δοθήσεσθαι δραχμὰς
[3, 39]	αὖθις ᾤμωζε καὶ ἐλοιδορεῖτο αὐτῷ	καὶ	τοῖς περὶ θύρας ἠγανάκτει κωλύουσι
[3, 34]	ἐμαυτὸν ἐγὼ τῇ τε βουλῇ	καὶ	τοῖς σφαγεῦσιν ἐγκρατῶς, ἔπραττον σὺν
[3, 21]	τῆς Καίσαρος δυναστείας. Οἱ δὲ	καὶ	τοῖς τότε γιγνομένοις ἐφήδοντο, ὡς
[3, 51]	οὐκ ἐκστάντα Ἀντωνίῳ τῆς Κελτικῆς,	καὶ	τοῖς ὑπάτοις Ἱρτίῳ καὶ Πάνσᾳ
[3, 25]	τῷδε μάλιστα ἑλὼν τοὺς ἀκούοντας	καὶ	τοῖς ὑπὲρ Δολοβέλλα πράττουσι συνθέμενος
[3, 84]	ὅμιλον ἄλλον καὶ παρασκευὴν ἀξιόλογον.	Καὶ	τοῖσδε ὁ μὲν Λέπιδος ἐπωνομάζετο
[3, 5]	καὶ ἐδωρεῖτο πόλεσι καὶ δυνάσταις	καὶ	τοῖσδε τοῖς ἑαυτοῦ φρουροῖς· καὶ
[3, 17]	οἰκίας, τὰ μὲν κειμήλια αὐτῶν	καὶ	τὸν ἄλλον ἅπαντα κόσμον ἔχειν
[3, 52]	συνθήματι. Ἦγεν ἐκ τοῦ Βρεντεσίου	καὶ	τὸν ἄλλον στρατὸν ἐς τὴν
[3, 3]	τὴν ἀγορὰν οὖν καταλαβόντες ἐβόων	καὶ	τὸν Ἀντώνιον ἐβλασφήμουν καὶ τὰς
[3, 12]	μειρακίου καὶ τὸν Καίσαρα ὠλοφύροντο	καὶ	τὸν Ἀντώνιον ἐβλασφήμουν οὐκ ἐπεξιόντα
[3, 4]	ἡ βουλὴ μετὰ προθυμίας ἐξεδέχετο	καὶ	τὸν Ἀντώνιον ἐπὶ ὅλην εὐφήμουν
[3, 84]	αὐτοὺς ἐξέθορε καὶ ὑπισχνεῖτο ποιήσειν	καὶ	τὸν Ἀντώνιον ἠσπάζετο καὶ ἐξελογεῖτο
[3, 13]	καὶ τοὺς θεοὺς ὡς δικαίῳ	καὶ	τὸν Ἀντώνιον ἴσως. Εἰ δὲ
[3, 49]	μὴ χρόνιος ἡ πολιορκία γένοιτο,	καὶ	τὸν Ἀντώνιον ὑπέμενε. Στρατιὰ δ'
[3, 52]	οἳ τοσοίδε τὴν ἀξίωσίν τε	καὶ	τὸν ἀριθμὸν ὄντες διά τε
[3, 79]	ἐπολέμει, τέλος ἔχων ἓν ὁπλιτῶν·	καὶ	τὸν Βροῦτον ἡσσώμενος ἐνήδρευσεν. Ὁ
[3, 5]	τῶν βεβουλευμένων ὁ Ἀντώνιος ἔχων	καὶ	τὸν γραμματέα τοῦ Καίσαρος Φαβέριον
[3, 54]	καὶ ἀπολογησάμενον ὑπὲρ αὑτοῦ κρίνεσθαι·	καὶ	τὸν δεινότατον εἰπεῖν Κικέρωνα ἐς
[3, 51]	διὰ τῶνδε εἰδέναι πολέμιον ἐψηφισμένον	καὶ	τὸν δήμαρχον ἐς τὴν ἐπιοῦσαν
[3, 13]	ἔς τε τὸν Καίσαρα ἁμαρτήσεσθαι	καὶ	τὸν δῆμον ἀδικήσειν εἰς τὴν
[3, 51]	φορτικῶς ὠνείδιζόν τε καὶ ἐνύβριζον	καὶ	τὸν δῆμον ἐκδραμόντες ἠρέθιζον ἐπ'
[3, 13]	ἀλλ' ὁπότε θαρρήσας τις διώκοι,	καὶ	τὸν δῆμον ἐπικουρήσειν καὶ τὴν
[3, 21]	τῆς πατρῴας ἐς τοὺς στρατιώτας	καὶ	τὸν δῆμον εὐνοίας οὕνεκα καὶ
[3, 31]	καὶ ὑβριστικῆς ἅμα ἐς αὐτὸν	καὶ	τὸν δῆμον τῆς προγραφῆς γενομένης,
[3, 34]	τὰ πεπραγμένα πάντα κύρια εἶναι	καὶ	τὸν ἐκείνου παῖδα καὶ τοὺς
[3, 48]	ἢν αἴσθωνται τὴν ὑμετέραν προθυμίαν	καὶ	τὸν ἐμὸν ὄκνον. Διαλυθέντων δὲ
[3, 50]	ἐπιτείχισμα τῆς πατρίδος βιαζόμενον ὅπλοις	καὶ	τὸν ἐπὶ Θρᾷκας αὐτῷ δεδομένον
[3, 7]	ἔπεισεν αἰτεῖν Συρίαν ἀντὶ Κασσίου	καὶ	τὸν ἐς Παρθυαίους κατειλεγμένον στρατὸν
[3, 47]	Ἐπαινέσαντες δ' ὅμως αὐτούς τε	καὶ	τὸν Καίσαρα, ἔφασαν ὀλίγον ὕστερον
[3, 40]	μετὰ στρατιᾶς ἐπανιόντα, ὡς ἐπύθοντο	καὶ	τὸν Καίσαρα μεθ' ἑτέρας προσιέναι,
[3, 12]	ἀποικιῶν ἐπὶ χάριτι τοῦ μειρακίου	καὶ	τὸν Καίσαρα ὠλοφύροντο καὶ τὸν
[3, 62]	πολλὰ ἔς τε τὴν βουλὴν	καὶ	τὸν Κικέρωνα ἀπερρίπτει, θαυμάζων, ὅτι
[3, 84]	ἤδη τοῦ Λεπίδου παραπέμποντος αὐτὸν	καὶ	τὸν Λέπιδον αἰτοῦντος εἰρήνην τε
[3, 85]	ἀπορία σφᾶς ὧδε ἤπειγεν, ἐπεὶ	καὶ	τὸν νέον Καίσαρα, δεδιότες μὴ
[3, 28]	Ἀφροδίτῃ Γενετείρᾳ, ὅτε περ αὐτῇ	καὶ	τὸν νεὼν ὁ πατὴρ τὸν
[3, 41]	τὸν νεὼν τῶν Διοσκούρων παρῆλθε,	καὶ	τὸν νεὼν περιέστησαν οἱ στρατευόμενοι
[3, 64]	ἐψηφισμένα τοὺς αὑτῷ στρατευομένους ἀτιμοῦν·	καὶ	τὸν πόλεμον ὅλως αὑτῷ μὲν
[3, 83]	τῶν τε χιλιάρχων κωλυόντων ὑπερεώρων	καὶ	τὸν ποταμὸν ἐς εὐμάρειαν τῆς
[3, 51]	δῆμον ἐκδραμόντες ἠρέθιζον ἐπ' αὐτὸν	καὶ	τὸν Σάλουιον ἐς αὐτὸν ἐκάλουν.
[3, 55]	μετιόντα, Δέκμῳ μὴ παραχωροῦντι πολεμεῖν	καὶ	τὸν στρατὸν ἀντὶ Θρᾳκῶν οὐδὲν
[3, 74]	ἄλλῳ πολέμῳ ποτὲ ἐψηφίσαντο Ῥωμαῖοι,	καὶ	τὸν στρατὸν τῶν ὑπάτων ἐδίδου
[3, 45]	ἀνδρῶν ἀρίστων τά τε σώματα	καὶ	τὸν τρόπον ὥδευεν ἐς Ῥώμην
[3, 63]	αὐτὸν αὐτίκα ἐψηφίζετο εἶναι πολέμιον	καὶ	τὸν ὑπ' αὐτῷ στρατόν, εἰ
[3, 33]	καὶ προτιμᾶν τοὺς ἐχθροὺς ἐκείνου	καὶ	τὸν φόνον ἑκόντα χαρίζεσθαι τοῖς
[3, 16]	τὴν ἐγγὺς Κελτικὴν ὑπερορᾶτε ἔχοντα,	καὶ	τόνδε τοῖς ἄλλοις ὁμοίως αὐθέντην
[3, 41]	ὑπὸ Ἀντωνίου πάθοι, δι' ἃ	καὶ	τόνδε τὸν στρατὸν ἐς φυλακὴν
[3, 28]	ἱκέτευεν οὗ μὲν αὐτοῦ τοιάδε	καὶ	τοσάδε πάσχοντος ὑπερορᾶν καὶ ἀμελεῖν
[3, 87]	ὑπὲρ δὲ ὑμῶν δέδια τοιῶνδε	καὶ	τοσῶνδε, κινδυνευόντων ἐς ἐμὴν καὶ
[3, 39]	μετάνοια ἐνεγίγνετο. Εἰσὶ δὲ οἳ	καὶ	τότε ἀπιστοῦντες ὤκνουν ἑκατέρῳ τὸ
[3, 71]	Ἀντώνιος αὐτῶν ἐξήπτετο τοῖς ἱππεῦσι	καὶ	τότε μόνοις. Ἀμυνομένων δὲ κἀκείνων
[3, 47]	μὲν αὖθις Καίσαρι, ὡς ἀπορεῖν	καὶ	τότε, τίνες ἦσαν, οἳ προύπεμπον
[3, 92]	ἀμφ' αὑτὸν ἱκανήν. Οἱ δὲ	καὶ	τότε ὑπήντων δι' ὅλης τῆς
[3, 11]	τε ἀκριβέστερα περὶ τοῦ φόνου	καὶ	τοῦ δημοσίου πάθους τῶν τε
[3, 15]	τοῦ φόνου, ἢ τῆς βουλῆς	καὶ	τοῦ δήμου ει τινες ἐφθάρατο
[3, 60]	πολέμιον ἠναγκάσαμεν γενέσθαι, φείδεσθαι δὲ	καὶ	τοῦ δήμου πρὸ βραχέος τοῖς
[3, 29]	αὐτὰ αἰδούμενος, ἤδη δέ τι	καὶ	τοῦ Καίσαρος αὐτοῦ διὰ τὸν
[3, 21]	τῶν ἀνδρῶν ἀλλήλοις ἐμποδὼν ἐσομένων	καὶ	τοῦ Καίσαρος πλούτου τῇ ζητήσει
[3, 97]	αὐτὸν ὑπό τε τῆς ἀπορίας	καὶ	τοῦ καμάτου πρῶτοι μὲν οἱ
[3, 13]	τὸν Ἀντώνιον ἴσως. Εἰ δὲ	καὶ	τοῦ κλήρου καὶ τῆς θέσεως
[3, 41]	τοῦ Ἀντωνίου. Ὁ δὲ Καῖσαρ	καὶ	τοῦ πατρὸς αὐτοὺς ὑπεμίμνησκε καὶ
[3, 87]	καὶ τοσῶνδε, κινδυνευόντων ἐς ἐμὴν	καὶ	τοῦ πατρὸς χάριν. Ἴστε μὲν
[3, 86]	ἀλλήλους στασιάσειαν· ἐπὶ γὰρ τῷδε	καὶ	τοῦ περὶ Μουτίνην ἔργου κοινοῦ
[3, 71]	σῶμα ὁ Καῖσαρ ἐσδραμὼν ἀνείλετο	καὶ	τοῦ στρατοπέδου κατέσχεν, ἕως μετ'
[3, 63]	Δέκμον ἀπειθοῦντα τῷ νόμῳ μετελεύσομαι	καὶ	τοῦ φόνου δίκας ἀπαιτήσω μόνον
[3, 9]	ἤδη τοῖς πλείοσι δεδώκοιεν ἢ	καὶ	τοῦδε εἶεν, ἢ καὶ τὸ
[3, 16]	τῶν πραγμάτων περιεσπάσατε ἐς ἑαυτούς.	Καὶ	τοῦδέ σοι χάριν ᾖδειν ἄν,
[3, 15]	ἐπὶ τυράννῳ γέρα ἀντεῖπας ἐγκρατῶς·	καὶ	τοῦδέ σοι χάριν οἶδα λαμπράν,
[3, 15]	σοι χάριν οἶδα λαμπράν, εἰ	καὶ	τοὺς ἄνδρας ἔγνως συνανελεῖν σε
[3, 35]	τὰς οἰκίας τῶν ἐχθρῶν ἔπεμψε	καὶ	τοὺς ἄνδρας ἐξέβαλε τῆς πόλεως.
[3, 40]	ἀπηγγέλθη τὸν ἐν Βρεντεσίῳ στρατὸν	καὶ	τοὺς ἀπῳκισμένους ἐν ὀργῇ τὸν
[3, 46]	ὁρκοῦντα τοὺς παρόντας οἱ στρατιώτας	καὶ	τοὺς ἐκ τῶν πάλαι στρατευσαμένων
[3, 28]	τι παθόντας ὑπὸ τοῦ πατρὸς	καὶ	τοὺς ἐκείνῳ στρατευσαμένους περιθέων ἐπιφθόνως
[3, 25]	οὖν βουλὴ τὴν φήμην ὑπενόει	καὶ	τοὺς ἐπισκεψομένους ἔπεμψεν· ὁ δὲ
[3, 28]	πλήθους οἷα φρουρᾶς τὸν δῆμον	καὶ	τοὺς εὖ τι παθόντας ὑπὸ
[3, 13]	καὶ τὴν βουλὴν ὡς ἐννόμῳ	καὶ	τοὺς θεοὺς ὡς δικαίῳ καὶ
[3, 88]	ἥ τε στρατιὰ προθύμως ἐπεβόησε,	καὶ	τοὺς λοχαγοὺς αὐτίκα ἔπεμπον αἰτήσοντας
[3, 70]	δι' ὅλης τῆς νυκτὸς ἀνελέγοντο	καὶ	τοὺς μὲν ἀντὶ σφῶν αὐτῶν,
[3, 42]	βίᾳ περιέσεσθαι, συνεχώρει ταῖς προφάσεσι	καὶ	τοὺς μὲν ἐπὶ τὰ ὅπλα
[3, 26]	αὐτῷ, ἐς τὴν Σμύρναν ἐπανῆλθον.	Καὶ	τοὺς ὀλίγους ὁ Δολοβέλλας ἐνεδρεύσας
[3, 15]	ἀρχὴ συνελάμβανε, τιμωρουμένῳ τηλικοῦτον ἄγος	καὶ	τοὺς πλανωμένους μεταδιδάσκοντι. Σὺ δὲ
[3, 29]	ὁ Ἀντώνιος ἀληθέσιν οὖσιν τούτοις	καὶ	τοὺς προφέροντας αὐτὰ αἰδούμενος, ἤδη
[3, 34]	εἶναι καὶ τὸν ἐκείνου παῖδα	καὶ	τοὺς φίλους ἡμᾶς, καὶ στρατηγοὺς
[3, 85]	τῆς βουλῆς φρονοῦντι, εἰδότες μὲν	καὶ	τούσδε Γαΐῳ Καίσαρι ἐστρατευμένους καὶ
[3, 76]	ταμίᾳ τοὺς νεήλυδας ἐγχειρίσας ἀπέθανε.	Καὶ	τούσδε μὲν ὁ ταμίας, καθὰ
[3, 76]	νεήλυδας εἰ μὲν καθέξεις λαβών,	καὶ	τούσδε σοι παραδώσω, εἰ δὲ
[3, 46]	πάλαι στρατευσαμένων συνδραμόντας (πολὺ γὰρ	καὶ	τοῦτο ἦν) συνώμνυον ἑκόντες οὐκ
[3, 57]	ἐπιβουλεύοντα ἀπέκτεινε καὶ ἐπῃνέσατε πάντες	καὶ	τοῦτο μόνον δι' ὑμᾶς οὐ
[3, 51]	δυνατώτερος. ~Οἱ μὲν δὴ Κικερώνειοι	καὶ	τούτῳ μάλα φορτικῶς ὠνείδιζόν τε
[3, 65]	δι' ὑμᾶς ἔδωκεν. Ὥστε ἐμὲ	καὶ	τούτων ἴστε τὴν χάριν ὑμῖν
[3, 97]	σωματοφυλάκων ἱππέων Κελτῶν. Ὁ δὲ	καὶ	τούτων τοῖς ἐθέλουσιν ἐπιτρέψας ἐς
[3, 26]	Βροῦτος χρήματα καὶ στρατιὰν συνέλεγον,	καὶ	Τρεβώνιος ὁ τῆς Ἀσίας ἡγούμενος
[3, 77]	τέλους, καὶ διεχρήσαντο τὸν Σέξστον	καὶ	τῷ Βάσσῳ σφᾶς ἐνεχείρισαν. Ὁποτέρως
[3, 57]	τέ οἱ καὶ εὐεργέτου ὄντος	καὶ	τῷ δήμῳ μάλιστα ὑπεραρέσκοντος; Οὐχ
[3, 51]	ἀνακινήσαντι τὰ κατ' αὐτούς. Διὸ	καὶ	τῷ Καίσαρι ἐς αὐτὸν προκατεχρῶντο·
[3, 62]	ἀνδροφόνον δὲ αὐτοῦ γενόμενον ἀγαπᾷ,	καὶ	τῷ μὲν παρ' οὐδενὸς μετὰ
[3, 18]	μηδ' ἄλλων ἔτι ἀνέξεσθαι, ὃ	καὶ	τῷ πατρί σου μάλιστα οἱ
[3, 12]	ἐς τὸ Βρεντέσιον. ~Ὁ δὲ	καὶ	τῷ πλήθει τῶν εἰς αὐτὸν
[3, 76]	ταμίας παραλήψεται Τορκουᾶτος. Ταῦτα εἰπὼν	καὶ	τῷ ταμίᾳ τοὺς νεήλυδας ἐγχειρίσας
[3, 25]	νηποινεὶ πρὸς τῶν ἐντυχόντων ἀναιρεῖσθαι.	Καὶ	τῷδε μάλιστα ἑλὼν τοὺς ἀκούοντας
[3, 21]	τοῖς τότε γιγνομένοις ἐφήδοντο, ὡς	καὶ	τῶν ἀνδρῶν ἀλλήλοις ἐμποδὼν ἐσομένων
[3, 17]	σοι Καίσαρος, εἰ μέν τι	καὶ	τῶν γεγονότων μεταθέσθαι θέλεις δύνασαι
[3, 83]	τε ἀξίωμα αἰδούμενοι τὸ Ἀντωνίου	καὶ	τῶν διαπομπῶν αἰσθανόμενοι καὶ τὴν
[3, 95]	ἐφορῶντος τὰ δικαστήρια τοῦ Καίσαρος	καὶ	τῶν δικαστῶν οὐδενὸς τὴν ἀπολύουσαν
[3, 20]	ἀρχαῖς καὶ δυνάμει, πλὴν Δολοβέλλα	καὶ	τῶν ἐμῶν ἀδελφῶν νειμαμένων μὲν
[3, 63]	δὲ καὶ τῆς Ἰλλυρίδος αὐτῆς	καὶ	τῶν ἐν ἀμφοτέραις ὑπολοίπων στρατῶν
[3, 44]	στρατοῦ σφᾶς ἐπικρύπτοντος. Ἀπαγγελλομένων δὲ	καὶ	τῶν ἐν ταῖς ἀποικίαις τε
[3, 37]	πορθεῖν. Ἀπιστουμένης δὲ καὶ ταύτης	καὶ	τῶν ἐπισκεψομένων ἀπεσταλμένων, εἰσηγησάμην ἐγὼ
[3, 9]	τῆς βουλῆς τὸ ἔργον εἴτε	καὶ	τῶν ἐργασαμένων ἴδιον, καὶ εἰ
[3, 37]	ἔδει πράσσειν. ~Γεγενημένων δὲ τῶνδε	καὶ	τῶν ἐχθρῶν ἕτερον στρατὸν ἀγειράντων,
[3, 11]	δημοσίου πάθους τῶν τε διαθηκῶν	καὶ	τῶν ἐψηφισμένων ἦλθε τὰ ἀντίγραφα,
[3, 10]	τῷ Καίσαρι· καὶ ἦσαν οἳ	καὶ	τῶν ἡγεμόνων αὐτὸν ἐλθόντα φυλάξειν
[3, 48]	ὄκνον. Διαλυθέντων δὲ μόλις οὕτω	καὶ	τῶν ἡγεμόνων ἐς ὑπεροψίαν αὐτὸν
[3, 9]	παραλλὰξ ἐκ Μακεδονίας ἐπιοῦσαι συνεγύμναζον	καὶ	τῶν ἡγεμόνων τοῦ στρατοῦ τινες
[3, 20]	ἦλθεν, ὁ δ' ἀπῆλθεν. λόγῳ	καὶ	τῶν ἡμετέρων αἰεὶ τοὺς δημοκόπους
[3, 20]	ζῶν ᾐτεῖτο τοὺς λογισμούς, ἐπεὶ	καὶ	τῶν ἰδιωτῶν πολλοῖς ἀμφισβητοῦσί σοι
[3, 72]	ἔχων τὸ ἐργάσιμον, Ἐν ᾧ	καὶ	τῶν ἱππέων, ἔφη, γιγνομένων ἡμῖν
[3, 46]	ἥ τε βουλὴ σχεδὸν ἅπασα	καὶ	τῶν ἱππέων τὸ πλεῖστον ἀφίκετο
[3, 91]	οὖν αὖθις ὁμήρων μεγάλων ἀφῃρημένοι·	καὶ	τῶν Καισαριανῶν οὔπω σφίσιν ἐπικλωμένων,
[3, 7]	Ἀντώνιον συμπράξειν, ὕπατόν τε ὄντα	καὶ	τῶν σημείων ἱερέα καὶ διάφορον
[3, 92]	πρὸς αὐτὸν ἐπρέσβευε καὶ μετετίθετο·	καὶ	τῶν στρατηγῶν οἳ ἦρχον αὐτῶν,
[3, 93]	τὴν Πικηνίτιδα ἐξέπεμπον στρατὸν ἀθροίζειν,	καὶ	τῶν τινα δημάρχων Ἀπουλήιον ἐς
[3, 61]	Κικέρωνι κακῶς ἐπινοοῦντος. Ἄρτι δὲ	καὶ	τῶν Τρεβωνίου λειψάνων κομισθέντων καὶ
[3, 96]	δόγματα Ἀντωνίου τε καὶ Λεπίδου	καὶ	τῶν ὑπ' αὐτοῖς στρατῶν κατελύετο,
[3, 42]	μόνην γε φυλακὴν τοῦ Καίσαρος	καὶ	τῶν φονέων ἄμυναν, ἤχθοντο τῇ
[3, 17]	ἀμυνομένῳ μοι μετὰ τοῦ δήμου	καὶ	τῶνδε τῶν ἔτι μοι πατρικῶν
[3, 29]	δι' ἑαυτόν, ὑπὸ Καίσαρι στρατευσάμενον	καὶ	τῶνδε τῶν οἱ παρόντων ἀγαθῶν
[3, 24]	σφίσιν ἐψηφισμένας, χωρεῖν καὶ βιάζεσθαι.	Καὶ	τῶνδε φανερῶν γενομένων ἠπείγετο καὶ
[3, 31]	Ἀχαρίστου δ' ἐς τὸν Καίσαρα	καὶ	ὑβριστικῆς ἅμα ἐς αὐτὸν καὶ
[3, 53]	οἱ μὲν δυνηθέντες ἀπέστησαν αὐτοῦ,	καὶ	ὑμεῖς αὐτοῖς ὡς εὖ πράξασι
[3, 54]	οὐ πολὺ ζητεῖν αὐτὰ ψηφισαμένου	καὶ	ὑμῶν ἀποδεξαμένων τε τὴν γνώμην
[3, 15]	αὐτοφώρων, καὶ φίλος ὢν Καίσαρι	καὶ	ὕπατος καὶ Ἀντώνιος; ~Ἀλλὰ Μάριος
[3, 32]	τοὺς ὑπέρ τε σφῶν αὐτῶν	καὶ	ὑπὲρ σοῦ δεδιότας. ~Τοσαῦτα τοὺς
[3, 86]	αὑτοῦ, ὡς συνεχῶς ὑβριζόμενος, ἀνεκίνει	καὶ	ὑπὲρ σφῶν ἐκείνων, ἐπὶ δευτέραν
[3, 81]	Ἀντωνίῳ πάθοι, κἀκείνῳ δι' ἀφροσύνην	καὶ	ὑπεροψίαν τοῦδε τοῦ δέους τάδε
[3, 84]	εὐνῆς ἄζωστος ἐς αὐτοὺς ἐξέθορε	καὶ	ὑπισχνεῖτο ποιήσειν καὶ τὸν Ἀντώνιον
[3, 1]	γενόμενος ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν ἀνῄρητο	καὶ	ὑπὸ τοῦ δήμου τέθαπτο· ἁπάντων
[3, 97]	αὐτοῦ περᾶν σὺν ὀλίγοις, ἀπελείφθη	καὶ	ὑπὸ τῶνδε πλὴν δέκα μόνων.
[3, 35]	ἐμοί τε διάφορος ὢν αἰεὶ	καὶ	ὑποκρινόμενος ἐπιβουλεῦσαι τῷ Καίσαρι καὶ
[3, 29]	ἤδη παρὰ πάντων συνεχεῖς ἐγίγνοντο	καὶ	φανεραὶ κατὰ τοῦ Ἀντωνίου βοαί.
[3, 52]	βασιλικὴν συνέταξεν ἀμφ' αὑτὸν εἶναι,	καὶ	φανερῶς αὐτὸν ἐν τῇ πόλει
[3, 49]	μετιέναι, πειθόμενόν τε τῷ δήμῳ	καὶ	φειδόμενον ἑαυτοῦ. Ὁ δὲ ἀντέπεμπεν
[3, 32]	τε χάριν ἐς τὸν Καίσαρα	καὶ	φειδοῦς ὑπὲρ ἡμῶν οὐδὲν ἐπιμέμπτων
[3, 15]	γενόμενοι πῦρ ἐπ' αὐτοὺς ἔφερον,	καὶ	φεισάμενοι χάριν τῶν γειτόνων ἐς
[3, 35]	καθαρῶς ἀντιδοῦναι τάδε ττῶνδε ἄξιον	καὶ	φείσασθαι σὺν ἀληθεῖ γνώμῃ φονέων
[3, 10]	φυλάξειν ὑπεδέχοντο· ἡ δὲ μήτηρ	καὶ	Φίλιππος, ὃς εἶχεν αὐτήν, ἀπὸ
[3, 13]	ἀφίκετο, ἡ μὲν μήτηρ αὖθις	καὶ	Φίλιππος ὅσοι τε ἄλλοι κηδεμόνες
[3, 51]	μειράκιον οἵ τε ἄλλοι οἰκεῖοι	καὶ	φίλοι δι' ὅλης τῆς νυκτὸς
[3, 31]	γενομένης, ὁ μὲν δῆμος διώργιστο	καὶ	φιλονικήσειν ἔμελλον ἐν ταῖς χειροτονίαις,
[3, 60]	μὲν εἴρηται τοῖς ἄνευ φθόνου	καὶ	φιλονικίας ἀκροωμένοις· τοῖς δὲ ἀπερισκέπτως
[3, 15]	εἰ δίκης ἔδει κατὰ αὐτοφώρων,	καὶ	φίλος ὢν Καίσαρι καὶ ὕπατος
[3, 7]	Δολοβέλλαν ὁ Ἀντώνιος, νέον τε	καὶ	φιλότιμον εἰδώς, ἔπεισεν αἰτεῖν Συρίαν
[3, 68]	μὲν ἀλλήλοις ἐπῄεσαν διωργισμένοι τε	καὶ	φιλοτιμούμενοι, σφίσι μᾶλλον ἢ τοῖς
[3, 2]	καὶ χεῖρα θρασυτέρων ἀνδρῶν εἶχε	καὶ	φοβερὸς ἦν ἀεὶ τοῖς σφαγεῦσιν·
[3, 89]	τῆς ἀγγελίας ἀφικομένης θόρυβος ἦν	καὶ	φόβος ἄπλετος, διαθεόντων τε ἀκόσμως
[3, 15]	ἦσαν ἐκεῖνοι τυραννοκτόνοι, εἰ μὴ	καὶ	φονεῖς ἦσαν· διὸ καὶ ἐς
[3, 68]	οὐδεμία ἦν ἀργός, ἀλλὰ τραύματα	καὶ	φόνοι καὶ στόνοι μόνον ἀντὶ
[3, 56]	συγγενὴς οὐδείς, ἀλλὰ Κικέρων ἐπιμέμφεται	καὶ	φόνου κατηγορῶν πολέμιον κοινὸν ἀντὶ
[3, 19]	τυχεῖν, πρός τε ἄνδρας ταχυεργεῖς	καὶ	φόνου πλήρεις καί, ὡς ἔμαθες,
[3, 11]	Μακεδονίαν, οἱ δὲ ἕτερα χρήματα	καὶ	φόρους ἐξ ἐθνῶν ἄλλων ἐς
[3, 16]	Κυρήνην καὶ Κρήτην αὐτοῖς ἐψηφίσασθε	καὶ	φυγάδας ἠξιώσατε ἡγεμονίαις αἰεὶ κατ'
[3, 43]	Οἱ δὲ ἐγέλασαν τῆς σμικρολογίας	καὶ	χαλεπήναντος αὐτοῦ μᾶλλον ἐθορύβουν καὶ
[3, 15]	ἐπ' ἐκείνῳ τὰ μὲν ἐπαινῶ	καὶ	χάριν αὐτῶν ὀφλήσω, τὰ δ'
[3, 83]	Ἀντωνίου μὲν ὑπομιμνήσκοντος φιλίας τε	καὶ	χαρίτων ποικίλων, καὶ διδάσκοντος, ὅτι
[3, 42]	εὐπειθείας αὐτοῦ, πρὸς ἃ ἐβούλοντο,	καὶ	χαρίτων, ὧν τε εἰλήφεσαν καὶ
[3, 2]	καὶ βωμὸν ἐπῳκοδόμει τῇ πυρᾷ	καὶ	χεῖρα θρασυτέρων ἀνδρῶν εἶχε καὶ
[3, 82]	καὶ θυσίαι καθ' ἕνα ἦσαν	καὶ	χειροτονίαι δέκα ἀνδρῶν ἐς εὔθυναν
[3, 44]	προτέρου καὶ βοήθειαν τοῦ νῦν	καὶ	χορηγίας δαψιλεῖς μετατίθεσθαι. Οὓς ὁ
[3, 44]	μᾶλλον ἢ δωρεὰν ἐκέλευσα δοθῆναι,	καὶ	χρὴ νόμῳ πατρίῳ τε καὶ
[3, 96]	Βροῦτον εἴκοσι συνῆχθαι τέλη στρατοῦ,	καὶ	χρῄζων ἐπ' αὐτὰ Ἀντωνίου, ἐξῄει
[3, 27]	ἐγκρατῶς ἔχεσθαι καὶ στρατὸν ἄλλον	καὶ	χρηματα ἀγείρειν, εἰ πρὸς Ἀντωνίου
[3, 91]	τῷ λιμένι σκάφη καὶ ναῦς	καὶ	χρήματα εὐτρέπιζον, εἰ δεήσειεν ἡττωμένους
[3, 64]	στρατόπεδά τε δοῦναι πολλὰ ἀθρόως	καὶ	χρήματα καὶ ἡγεμόνας ἡγεμονῶν ἀποφῆναι
[3, 32]	τε Συρίαν καὶ Μακεδονίαν βιαζομένων	καὶ	χρήματα καὶ στρατιὰν ἐφ' ἡμᾶς
[3, 66]	εἰργάζετο συναγαγὼν τοὺς δημιουργοὺς ἀμισθὶ	καὶ	χρήματα συνέλεγε καὶ βαρυτάτας ἐσφορὰς
[3, 63]	εἶχε μακράς τε καὶ ὁλκάδας	καὶ	χρημάτων ἐς μύρια καὶ ἑξακισχίλια
[3, 87]	ἐλάβετε παρ' ἐκείνου χωρίων τε	καὶ	χρημάτων ἢ ἐμοὶ τῆς σωτηρίας,
[3, 41]	Ἀντωνίου σαφοῦς ἐπιέναι τον Καίσαρα	καὶ	χρῆναι δεδιότας Ἀντώνιον ἐπὶ τυραννίδι
[3, 53]	οὐ δυνηθέντες ἀποδρᾶναι δεδιότες συναδικοῦσι	καὶ	χωροῦσιν ἐπὶ χώραν ὑμετέραν πολέμιοι
[3, 61]	βουλῇ. Οὕτω μὲν φιλονίκως τε	καὶ	ψευδῶς τὰς ἐντολὰς ὁ Κικέρων
[3, 24]	ὅσον ἄλλο πλῆθος αὐτοῖς τοξοτῶν	καὶ	ψιλῶν ἢ γυμνητῶν συνεζεύγνυτο, ἵππος
[3, 23]	ἠλέει καὶ ἐπῄνουν ὧδε πάσχοντα	καὶ	ὧδε φιλοτιμούμενον δῆλοί τε ἦσαν
[3, 72]	ἀνήρ, καὶ εἰπὼν εὐθὺς ἀνίστατο	καὶ	ὥδευεν ἐπὶ τῶν Ἄλπεων. ~Δέκμῳ
[3, 44]	ἀντὶ τῆς Ἀντωνίου μικρολογίας τε	καὶ	ὠμότητος ἐς τὴν Καίσαρος μνήμην
[3, 41]	καὶ τοῦ πατρὸς αὐτοὺς ὑπεμίμνησκε	καὶ	ὧν αὐτὸς ὑπὸ Ἀντωνίου πάθοι,
[3, 42]	καὶ χαρίτων, ὧν τε εἰλήφεσαν	καὶ	ὧν ἤλπιζον ἔτι λήψεσθαι. Οἷόν
[3, 61]	~Ὧδε μὲν ὁ Πείσων ἀπελογεῖτο	καὶ	ὠνείδιζεν ὁμοῦ καὶ ἐφόβει καὶ
[3, 78]	αὐτὸν ἕξ, φιλίᾳ τε παραδόντων	καὶ	ὡς ἀνθυπάτῳ κατηκόων γενομένων· ἐψήφιστο
[3, 65]	τῷ Καίσαρι τὸν στρατὸν ἐμερίζετο	καί,	ὡς αὐτῷ παρὰ τῆς βουλῆς
[3, 19]	ἄνδρας ταχυεργεῖς καὶ φόνου πλήρεις	καί,	ὡς ἔμαθες, ἤδη καὶ ἐπ'
[3, 36]	ἀντιδοῦναι θεάσασθε, οἷα ἀνθ' οἵων	καὶ	ὡς στρατοῦ γυμνὰ ἐδόθη, Κυρήνη
[3, 39]	τῇ βουλῇ, πεποιηκέναι. Ἠξίουν δὲ	καὶ	ὣς τῷ Καίσαρι συναλλαγῆναι καὶ
[3, 77]	διανοούμενος. Τούτου τὴν μὲν ἐπιμέλειαν	Καικίλιος	Βάσσος εἶχε, τὸ δὲ ἀξίωμα
[3, 74]	στρατὸν τῶν ὑπάτων ἐδίδου Δέκμῳ	καίπερ	ἔτι Πάνσα περιόντος (ἤδη γὰρ
[3, 94]	Κράσσον τὸν ἐς Πικήνην ἐκδραμόντα,	καίπερ	οἱ προσαχθέντα ὡς εἶχε ληφθεὶς
[3, 93]	ἡ βουλὴ πάμπαν ἀταλαιπώρως ἐπίστευσαν,	καίπερ	ὄντος ἐγγυτάτω τοῦ στρατοῦ· νομίσαντές
[3, 70]	μάλιστα τὸ ἔργον Ἱρτίου διέφθειρε,	καίπερ	οὐ διώκοντος αὐτοὺς ὑπὸ φόβου
[3, 55]	διαστασιάζεσθαι πρὸς τὸν δῆμον ἐν	καιροῖς	μάλιστα ἐπικινδύνοις οὐδὲ ἀμνημονεῖν, ὅτι
[3, 32]	ταξίαρχοι δὲ αὖθις παρὰ Ἀντωνίου	καιρὸν	αἰτήσαντες ἔλεγον· Ἡμεῖς, ὦ Ἀντώνιε,
[3, 57]	ἐπὶ τοῖς ἐσομένοις· οὗ τίνα	καιρόν,	εἰ πονηρὸς ἦν, ἀμείνονα εἶχεν;
[3, 8]	τὸν στρατὸν Ἀντωνίου μᾶλλον. Ἐν	καιρῷ	δὲ αὐτοὶ τὸν Ἀντώνιον τοῖς
[3, 76]	κἀμὲ τοῦ χρεὼν ἀπάγοντος, ἐν	καιρῷ	λέλεκται, οὐχ ἵνα μοι γινώσκῃς
[3, 37]	τοῖσδε τοῖς φανεροῖς, ὡς οἴεται	Καῖσαρ,	ἀλλὰ τοῖς πλέοσί τε καὶ
[3, 28]	τὴν βουλὴν ἐπανοίσειν, χαλεπήνας ὁ	Καῖσαρ,	ἀνάφερε, εἶπεν, ἐγὼ δὲ τὸν
[3, 9]	Ἀπολλωνίᾳ ἀγγέλλεται περὶ ἑσπέραν ὁ	Καῖσαρ	ἀνῃρημένος ἐν τῷ βουλευτηρίῳ πρὸς
[3, 23]	ἀμφὶ τὸν Βροῦτον. Ὁ δὲ	Καῖσαρ	ἀντιθεραπεύων τὸ πλῆθος, ὅσον ἀργύριον
[3, 65]	τὸ ἀξιολογώτατον. Καὶ ὁ μὲν	Καῖσαρ	ἅπαντα συνεχώρει, μερισάμενοι δὲ ἐχείμαζον
[3, 27]	Κελτικήν, ᾧ τρόπῳ καὶ ὁ	Καῖσαρ	αὐτὴν πρότερον εἰλήφει καὶ Συρίαν
[3, 24]	Παρθυαίους ἐπιτετραμμένῳ, διότι καὶ ὁ	Καῖσαρ	αὐτοῖς ἐς Παρθυαίους ἔμελλε χρῆσθαι
[3, 96]	ἕτερα αὐτοῖς ἐπέμπετο. Καὶ ὁ	Καῖσαρ	αὐτοῖς συνήδετο γράφων, Ἀντωνίῳ δὲ
[3, 28]	ἐν ταῖς αὑτοῦ δαπάναις, ὁ	Καῖσαρ	αὐτὸν ἐς τὸν Ἀντώνιον ἦγεν
[3, 14]	ἦν ἐς κήποις, οὓς ὁ	Καῖσαρ	αὐτῷ δεδώρητο Πομπηίου γενομένους. Διατριβῆς
[3, 48]	ἐπηγγέλλετο πεντακισχιλίας. Ὧδε μὲν ὁ	Καῖσαρ	δαψιλείᾳ δωρεῶν τοὺς μισθοφόρους ἐκρατύνετο.
[3, 80]	τὸν Ἀντώνιον ἀπῄει. Ὁ δὲ	Καῖσαρ	Δέκιον, τῶν τινα ἡγεμόνων Ἀντωνίου,
[3, 24]	τὰς ἐν ταῖς θέαις ὁ	Καῖσαρ	διέχεεν, ἔγνωσαν εἰς Συρίαν καὶ
[3, 18]	φονεῦσιν ὡς τυραννοκτόνοις, τύραννος ὁ	Καῖσαρ	ἐγίγνετο, ᾧ μήτε δόξης μήτε
[3, 11]	θαρρήσας ἔθυε καὶ εὐθὺς ὠνομάζετο	Καῖσαρ.	Ἔθος γάρ τι Ῥωμαίοις τοὺς
[3, 34]	βουλῆς αὐτῆς ἐχομένων, ὅτε μὴ	Καῖσαρ	εἴη τύραννος, ἀνδροφονίας αὐτοὺς ἁλώσεσθαι,
[3, 34]	Καίσαρος ἀσφαλῶς περιέσεσθαι, ὅταν μὴ	Καῖσαρ	εἶναι δόξῃ τύραννος. Τῷ δ'
[3, 11]	ἐνήλλαξεν, ἀντὶ Ὀκταουίου παιδὸς Ὀκταουίου	Καῖσαρ	εἶναι καὶ Καίσαρος υἱός, καὶ
[3, 14]	ὧν ἦσαν ἐν χρείᾳ, ὁ	Καῖσαρ	εἶπεν· ~Ἐγὼ δέ, πάτερ Ἀντώνιε
[3, 22]	πανταχοῦ τὰ πολλὰ ὁμοίως ὁ	Καῖσαρ	εἰς χάριν Ἀντωνίου ἡττᾶτο, τά
[3, 27]	εἰδὼς μέν, ὅτι καὶ ὁ	Καῖσαρ	ἐκ τῆσδε τῆς Κελτικῆς ὁρμώμενος
[3, 64]	τὸν Κάσσιον ἐξελάμπρυνον, καὶ ὁ	Καῖσαρ	ἕκαστα μαθὼν ἠπόρητο, τὴν μὲν
[3, 52]	ἡμῖν ὁρμητήριον, ὅτι καὶ ὁ	Καῖσαρ	ἐκεῖθεν ὁρμώμενος ἐδυνάστευσεν ἡμῶν. ~Τὴν
[3, 38]	ἀνδραγαθίαις, μεθ' ὧν καὶ ὁ	Καῖσαρ	ἐκράτει, ἀμυνοῦμεν αὐτῷ, τῷ τε
[3, 95]	τισιν οὐδ' ἐπιδημήσασιν, ὅτε ὁ	Καῖσαρ	ἐκτείνετο. Πᾶσι δ' ὁρισθείσης ὑπὸ
[3, 80]	ἐν δὲ τῇ Ἰταλίᾳ ὁ	Καῖσαρ	ἐν ὕβρει θέμενος ἀντὶ οὗ
[3, 81]	~Ἀντωνίῳ μὲν δὴ τάδε ὁ	Καῖσαρ	ἐνεσήμαινε, Λεπίδῳ δὲ καὶ Ἀσινίῳ
[3, 14]	θρασύτητί πω χρῆσθαι. Καὶ ὁ	Καῖσαρ	ἐπαινέσας καὶ πράξειν ὑποσχόμενος οὕτως,
[3, 12]	τις ἡγοῖτο, ἀμυνεῖν. Οὓς ὁ	Καῖσαρ	ἐπαινῶν καὶ ἀνατιθέμενος ἐν τῷ
[3, 96]	ἔτι φανῆναι. ~Τοσάδε πράξας ὁ	Καῖσαρ	ἐπενόει μὲν τὰς ἐς τὸν
[3, 44]	~Ταῦτα δ' ὁρῶντες οὓς ὁ	Καῖσαρ	ἐπὶ διαφθορᾷ τῶνδε προπεπόμφει, βιβλία
[3, 51]	Ἀντωνίου μεταστᾶσιν, ὅσον αὐτοῖς ὁ	Καῖσαρ	ἐπὶ τῇ νίκῃ δώσειν ὑπέσχετο.
[3, 94]	διὰ τόδ' ἴσως μάλιστα ὁ	Καῖσαρ	ἐπὶ τῇ προτέρᾳ θέσει, κατὰ
[3, 94]	ἐν φορείῳ διέφυγεν. ~Ὁ δὲ	Καῖσαρ	ἐπιγελάσας αὐτοῖς τὸν μὲν στρατὸν
[3, 76]	Ἵρτιον δὲ καὶ Πάνσαν ὁ	Καῖσαρ	ἐπιφανῶς ἔθαπτε καὶ ἐς Ῥώμην
[3, 28]	ἀγορανομῶν ἔμελλε τελέσειν· καὶ ὁ	Καῖσαρ	ἐς τὰς θέας τῷ πατρὶ
[3, 65]	ὑπὸ λιμοῦ, Ἵρτιος δὲ καὶ	Καῖσαρ	ἐς τὴν Μουτίνην ἐχώρουν, μὴ
[3, 95]	βουλὴ κατεγίνωσκε θάνατον. Ὁ δὲ	Καῖσαρ	ἐς τὸν ἀδελφὸν ἐκέλευσε χωρεῖν,
[3, 9]	οὗ τήνδε τὴν τιμὴν ὁ	Καῖσαρ	ἐς τοὺς φίλους περιφέρων ἐτήσιον
[3, 21]	~Τούτων τοῖς πολλοῖς δυσχεράνας ὁ	Καῖσαρ	ἐς ὕβριν εἰρημένοις ἀπεχώρει, τὸν
[3, 71]	αὐτοῦ τό τε σῶμα ὁ	Καῖσαρ	ἐσδραμὼν ἀνείλετο καὶ τοῦ στρατοπέδου
[3, 28]	ἔτι παραλογώτερον, ἃς αὐτὸς ὁ	Καῖσαρ	ἐτέλει, ἀνακειμένας ἐκ τοῦ πατρὸς
[3, 34]	ἐψηφίζετο. Καὶ εἰ τύραννος ὁ	Καῖσαρ	ἐφάνη, ἡμῖν ὑπῆρχεν ἀπολέσθαι πᾶσιν
[3, 86]	ἐχειροτόνουν ἅμα Δέκμῳ. ~Ὁ δὲ	Καῖσαρ	ἤδη τὸν στρατὸν εἰς ὀργὴν
[3, 42]	τὸ ἀληθὲς ὑπέφαινον. Ὁ δὲ	Καῖσαρ	ἠπόρητο μὲν ἐς τὸ ἐναντίον
[3, 88]	δὲ αὐτοὺς ὁρμῆς ἔχοντας ὁ	Καῖσαρ	ἰδὼν ἦγεν εὐθὺς ἀπὸ τῆς
[3, 85]	μὴ συνθοῖντο ἀλλήλοις ὅ τε	Καῖσαρ	καὶ ὁ Ἀντώνιος, ἔπεμπε μὲν
[3, 39]	τὸ σῶμα ἐπιβεβουλεῦσθαι. Ὁ δὲ	Καῖσαρ	καὶ πρὸς οὕτως ἔχοντας ἐξέτρεχε
[3, 14]	θύρας πλείονος γενομένης ὁ μὲν	Καῖσαρ	καὶ τάδε ἐς ὑποψίαν Ἀντωνίου
[3, 41]	κατὰ τοῦ Ἀντωνίου. Ὁ δὲ	Καῖσαρ	καὶ τοῦ πατρὸς αὐτοὺς ὑπεμίμνησκε
[3, 52]	ἅπαντα, συντομώτερον ἐφιέμενος ὧν ἐπενόει	Καῖσαρ·	Καίσαρος δὲ αὐτὸν τοῦ νέου
[3, 81]	πατρίδων ἀπολαύειν. Τάδε μὲν ὁ	Καῖσαρ	Λεπίδῳ τε ἐπέστελλε καὶ Ἀσινίῳ·
[3, 62]	Κικέρωνα δὲ οὐ νομίζουσιν, ὃν	Καῖσαρ	μὲν εἷλε πολέμῳ καὶ οὐκ
[3, 28]	ὑβρίζοντα ἀχαρίστως. Αὐτός τε ὁ	Καῖσαρ	μετὰ πλήθους οἷα φρουρᾶς τὸν
[3, 40]	διὰ τάδε. Δείσας δὲ ὁ	Καῖσαρ,	μὴ μετὰ τῆς στρατιᾶς ἐπανελθὼν
[3, 33]	τοῖς ἐμοῖς ἐπιβούλοις, ὡς οἴεται	Καῖσαρ	ὁ νέος; Πόθεν οὖν αὐτοῖς
[3, 10]	μήτε θαρρεῖν πω μεμνημένον, οἷα	Καῖσαρ	ὁ παντὸς ἐχθροῦ κρατήσας ὑπὸ
[3, 77]	καὶ Μακεδονίαν τοιάδε ἐγίγνετο. Γάιος	Καῖσαρ	ὅτε Συρίαν διώδευε, τέλος ἐν
[3, 51]	ἐς αὐτὸν προκατεχρῶντο· καὶ ὁ	Καῖσαρ	οὐκ ἀγνοῶν ᾑρεῖτο καὶ αὐτὸς
[3, 82]	Πάνσα· μετῄει δὲ καὶ ὁ	Καῖσαρ,	οὐκ ἐς τὴν βουλὴν ἔτι
[3, 86]	Καίσαρος, ὑπέστρεφον ἄπρακτοι· ὁ δὲ	Καῖσαρ	οὐκέτι τοὺς λόγους καθίει δι'
[3, 1]	~Ι. Οὕτω μὲν δὴ Γάιος	Καῖσαρ	πλείστου Ῥωμαίοις ἄξιος ἐς τὴν
[3, 88]	δείσας ἐπὶ τοῖς μισθοφόροις ὁ	Καῖσαρ	προύπεμπε κρύφα τοὺς ἐκφοβήσοντας· καὶ
[3, 18]	ὧδε ἠμείψατο· Εἰ μὲν ὁ	Καῖσάρ	σοι μετὰ κλήρου καὶ τῆς
[3, 31]	τὴν ἀντ' αὐτοῦ χειροτονίαν ὁ	Καῖσαρ	συνέπρασσεν Φλαμινίῳ· καὶ ὁ δῆμος
[3, 5]	οἱ πειθόμενον, διότι καὶ ὁ	Καῖσαρ	τὰ τοιάδε αἰτήματα ἐς τὸν
[3, 54]	καὶ τόδε κατηγορήσαντος, ὅτι ὁ	Καῖσαρ	τὰ χρήματα διεφόρησε καὶ κενὰ
[3, 83]	ἐνέστησαν, δεδιότες μὴ αὐτοὺς ὁ	Καῖσαρ	τίσαιτο ὑπατεύων· ὑπερθέσεων δὲ ἐπὶ
[3, 39]	οἷα καθ' ἑκάστην ἡμέραν ὁ	Καίσαρ	ὑβριζόμενός τε καὶ ζημιούμενος πάσχοι,
[3, 97]	Ῥάβενναν ἢ Ἀκυληίαν. Ἐπεὶ δὲ	Καῖσαρ	ὥδευε ταύτῃ, ἄλλην μακροτέραν ὁδὸν
[3, 31]	τῶν δημάρχων ἀρκούμενον· ὁ δὲ	Καῖσαρ,	ὡς σαφῶς ἐπιβουλευόμενος ἤδη, πολλοὺς
[3, 72]	μὴ ἐς τὴν Μουτίνην ὁ	Καῖσαρ,	ὥσπερ ἐχθὲς ἐπιχειρήσας, ἐσδράμοι ἢ
[3, 13]	τε τῆς βουλῆς ἐς τὸν	Καίσαρα	ἀλλοτρίωσιν καὶ τὸ δόγμα, μὴ
[3, 13]	θέσεως ὑπερίδοι, ἔς τε τὸν	Καίσαρα	ἁμαρτήσεσθαι καὶ τὸν δῆμον ἀδικήσειν
[3, 88]	ὄντα, πολλά τε τὸν πρότερον	Καίσαρα	ἀπαύστως εὐφήμουν. Ὧδε δὲ αὐτοὺς
[3, 30]	Δέκμῳ μὲν αὐτὴν πιστεύουσιν, ὅτι	Καίσαρα	ἀπέκτεινεν, αὑτῷ δ' ἀπιστοῦσιν, ὅτι
[3, 73]	καὶ κελητίῳ τινὰς ἐς τὸν	Καίσαρα	ἀποστέλλων ἐμαρτύρει μὲν ὡς αἰτίῳ
[3, 19]	ἄταφον καὶ ἄτιμον γιγνόμενον περιιδεῖν	Καίσαρα,	ἄριστον ἀνδρῶν τῶν ἐφ' ἑαυτοῦ
[3, 57]	μόνοις ἐπέμεινε τῇ πόλει μετὰ	Καίσαρα,	ἄρτι μὲν τοῦ δήμου τοὺς
[3, 56]	οὐδε τὴν ἄλλην Ἀντωνίου μετὰ	Καίσαρα	ἀρχὴν ὡς τυραννικὴν διαβαλεῖν, φέρε
[3, 41]	Ταῦτα δ' εἰπὼν ἐσῆγε τὸν	Καίσαρα,	αὐλισάμενον πρὸ τοῦ ἄστεος ἀπὸ
[3, 85]	ἤπειγεν, ἐπεὶ καὶ τὸν νέον	Καίσαρα,	δεδιότες μὴ συνθοῖτο Ἀντωνίῳ, στρατηγὸν
[3, 31]	γνώμης, προύγραφεν ὡς ὕπατος μηδενὶ	Καίσαρα	ἐγχειρεῖν παρανόμως, ἢ χρήσεσθαι κατ'
[3, 73]	πολιορκίας ὁ φόβος ἐς τὸν	Καίσαρα	ἐνηλλάσσετο· τῶν γὰρ ὑπάτων ἐκποδὼν
[3, 20]	γὰρ οὐδὲν τοῦτο ἐς τὸν	Καίσαρα	ἔσται, τεθνεῶτά τε ἤδη καὶ
[3, 47]	ὅμως αὐτούς τε καὶ τὸν	Καίσαρα,	ἔφασαν ὀλίγον ὕστερον ὅ τι
[3, 30]	Ἀντωνίῳ, συνέπρασσεν ὅμως διὰ τὸν	Καίσαρα	ἐφεστῶτα τοῖς περισχοινίσμασι καὶ δεόμενον.
[3, 97]	μὲν οἱ νεοστράτευτοι καταλιπόντες ἐς	Καίσαρα	ἐχώρουν, ἐπὶ δὲ ἐκείνοις καὶ
[3, 31]	ταῖς χειροτονίαις δήμαρχον ἀποφῆναι τὸν	Καίσαρα.	Ἡ δὲ βουλὴ τῆς αὐξήσεως
[3, 91]	οὕτως ὀξέως ἤλπιζον ἀντικαταπλήξειν τὸν	Καίσαρα,	καὶ ἢ μεταπείσειν παρὰ σφῶν
[3, 18]	δὴ μάλιστα πάντων ἔς τε	Καίσαρα	καὶ σὲ ἔργου. Εἰ γὰρ
[3, 16]	αὖθις ψηφίζεσθαι καὶ γέρα ὑβριζόντων	Καίσαρα	καὶ τὴν σὴν γνώμην ἀκυρούντων.
[3, 31]	ἐξουσίας. Ἀχαρίστου δ' ἐς τὸν	Καίσαρα	καὶ ὑβριστικῆς ἅμα ἐς αὐτὸν
[3, 32]	ὁσίας τε χάριν ἐς τὸν	Καίσαρα	καὶ φειδοῦς ὑπὲρ ἡμῶν οὐδὲν
[3, 41]	ἔχθρας Ἀντωνίου σαφοῦς ἐπιέναι τον	Καίσαρα	καὶ χρῆναι δεδιότας Ἀντώνιον ἐπὶ
[3, 43]	παρὰ μειρακίου προπετοῦς, ὧδε τὸν	Καίσαρα	καλῶν, ἄνδρας ἐπιπεμπομένους σφίσιν εἰς
[3, 54]	δίκῃ ζημιοῦντος, Βρούτου δὲ τοῦ	Καίσαρα	κτείναντος ἐν τῷ δήμῳ καὶ
[3, 62]	τῷ μὲν παρ' οὐδενὸς μετὰ	Καίσαρα	λαβόντι τὴν Κελτικὴν προστίθεται, τῷ
[3, 40]	ἐπανιόντα, ὡς ἐπύθοντο καὶ τὸν	Καίσαρα	μεθ' ἑτέρας προσιέναι, οἱ μὲν
[3, 62]	τὸν Κικέρωνα ἀπερρίπτει, θαυμάζων, ὅτι	Καίσαρα	μὲν τὸν τὰ μέγιστα ὠφελήσαντα
[3, 45]	τέταρτον ὁμοίως τοῖς Ἀρείοις ἐς	Καίσαρα	μετατεθεῖσθαι. Διαταραχθεὶς οὖν εἰσῆλθε μὲν
[3, 45]	Ἄρειον κατὰ τὴν ὁδὸν ἐς	Καίσαρα	μετατεθεῖσθαι. Καὶ αὐτῷ τὴν εἴσοδον
[3, 47]	τὴν βουλήν, ἀλλ' ἐς τὸν	Καίσαρα	μετελθοῦσιν. Ἐπαινέσαντες δ' ὅμως αὐτούς
[3, 21]	δὲ Ἀντωνίῳ μάλιστα, μὴ τὸν	Καίσαρα,	νέον ἄνδρα καὶ ἔνδοξον καὶ
[3, 56]	οὐ πρὸς ὑμᾶς, ἀλλ' ἐς	Καίσαρα,	ὁ Κικέρων ὅμως ἐπῄνεσε καὶ
[3, 86]	οὐδὲ ἑνδέκατον προσετίθεσαν εἶναι τὸν	Καίσαρα.	Οἱ μὲν δὴ πρέσβεις, οὐκ
[3, 75]	δ' ἐκ τοῦ τραύματος ἀποθνῄσκων	Καίσαρά	οἱ παρεστήσατο καὶ εἶπεν· Ἐγὼ
[3, 58]	ἔδεισε τρισχιλίους τοὺς ἀμφὶ τὸν	Καίσαρα	ὄντας ἀνόπλους, ἀσυντάκτους, ἐς μόνας
[3, 13]	μάλιστα· αὐτὸς δ' ἀνεκάλει τὸν	Καίσαρα	οὐχ ἑταῖρον, ἀλλὰ πατέρα, οὐδὲ
[3, 33]	μὲν εὐνοίᾳ καὶ σπουδῇ πρὸς	Καίσαρα	περιόντα ἐχρώμην, φιλοκινδυνότατος ἐκ πάντων
[3, 50]	καὶ τὴν ἄλλην αὐτοῦ μετὰ	Καίσαρα	προαίρεσιν, ἔν τε τῇ πόλει
[3, 73]	ποταμοῦ καὶ καλῶν ὀνομαστὶ τὸν	Καίσαρα,	σὺν βοῇ τὰ γράμματα τῆς
[3, 51]	τοῖς ὑπάτοις Ἱρτίῳ καὶ Πάνσᾳ	Καίσαρα	συστρατηγεῖν οὗ νῦν ἔχει στρατοῦ,
[3, 90]	δύο τελῶν τοῖς ὀκτὼ δοθῆναι,	Καίσαρά	τε αὐτοῖς ἀντὶ τῶν δέκα
[3, 61]	διὸ καὶ στασιάζειν αἰεὶ παρεσκεύαζον	Καίσαρά	τε καὶ Ἀντώνιον. Ἐψηφίσαντο δ'
[3, 66]	ἐσομένοις. Οἱ δὲ ἀμφὶ τὸν	Καίσαρα,	τοῦ Πάνσα μετὰ στρατιᾶς πλησιάζοντος,
[3, 22]	τε αὐτῶν ἐς δίκας τὸν	Καίσαρα	ὑπῆγον περὶ χωρίων, ἕτερος ἑτέρῳ
[3, 31]	τῆς ἄρτι συγκειμένης πρὸς τὸν	Καίσαρα	φιλίας ὑπεριδών, εἴτε ἐς χάριν
[3, 28]	ὡς οὐκ ἐς τὸν νῦν	Καίσαρα	φιλονικοῦντα μᾶλλον ἢ ἐς τὸν
[3, 22]	φείσεσθαι τὸ μέρος νειμαμένων πρὸς	Καίσαρα.	Ὧδε μὲν ὁ Ἀντώνιος τοῖς
[3, 12]	χάριτι τοῦ μειρακίου καὶ τὸν	Καίσαρα	ὠλοφύροντο καὶ τὸν Ἀντώνιον ἐβλασφήμουν
[3, 11]	καὶ τὸ μὴ τιμωρεῖν αὐτὸν	Καίσαρι	αἰσχρὸν ἡγούμενος ἐς τὸ Βρεντέσιον
[3, 15]	ὡς ἡμεῖς ἡγούμεθα, τιμωρὸν ἐσόμενον	Καίσαρι,	ἀλλ' ὡς αὐτοὶ λέγουσι, τῆς
[3, 48]	νέας ἀρχὰς πάντα ἀνετίθεντο. ~Τῷ	Καίσαρι	δ' ὁ στρατὸς πελέκεάς τε
[3, 92]	αὐτὰς ὧδε ἀκριβῶς ἐνόμιζον ἐπικρύπτεσθαι.	~Καίσαρι	δὲ ἔτι τῶν πρέσβεων ἐντυγχανόντων
[3, 47]	τρία ἐδόκουν αἱρήσεσθαι τὰ Ἀντωνίου.	~Καίσαρι	δὲ ἦν δύο ὁμοίως ἀξιολογώτατα,
[3, 28]	πάσχοντος ὑπερορᾶν καὶ ἀμελεῖν ἑκόντος,	Καίσαρι	δὲ τῷ σφῶν αὐτοκράτορι καὶ
[3, 40]	καὶ ἀντίδοσιν Ἀντωνίῳ μὲν δυναστείας,	Καίσαρι	δὲ τῶν φονέων. ~Ὧδε δὲ
[3, 71]	λιμοῦ τετρυμένος, Ἱρτίῳ δὲ καὶ	Καίσαρι	διὰ τοῦτο μάλιστα τὰ ἐς
[3, 58]	ὄντας ἀνόπλους, ἀσυντάκτους, ἐς μόνας	Καίσαρι	διαλλαγὰς συνελθόντας καὶ εὐθύς, ὡς
[3, 63]	πολλά, ὅσα ἐν Δημητριάδι Γαΐῳ	Καίσαρι	ἐκ πολλοῦ γιγνόμενα εὗρεν· οἷς
[3, 51]	κατ' αὐτούς. Διὸ καὶ τῷ	Καίσαρι	ἐς αὐτὸν προκατεχρῶντο· καὶ ὁ
[3, 85]	εἰδότες μὲν καὶ τούσδε Γαΐῳ	Καίσαρι	ἐστρατευμένους καὶ τὰ ἐκείνου πάντα
[3, 88]	καὶ Δολοβέλλαν προύφερον, αὐτῷ τε	Καίσαρι	ἤδη δεδόσθαι τὴν ἀρχὴν μετιέναι
[3, 40]	δ' ὡς χρησόμενοι κατ' Ἀντωνίου	Καίσαρι	ἠσμένιζον· οἱ δὲ αὐτῶν τὰς
[3, 66]	Πούπλιος Οὐεντίδιος, ἐστρατευμένος τε Γαΐῳ	Καίσαρι	καὶ Ἀντωνίῳ φίλος ὤν, οὐκ
[3, 95]	καὶ οὕτω τυχὼν ἐπιβουλεῦσαι τῷ	Καίσαρι·	καὶ αὐτοῦ τὴν μὲν στρατηγίαν
[3, 95]	καὶ εἶναι φόνου δίκας ἐπὶ	Καίσαρι.	Καὶ εὐθὺς ἦσαν γραφαί, τῶν
[3, 10]	ἐπιθαρρήσαντα τοῖς ἐχθροῖς ἀμύνειν τῷ	Καίσαρι·	καὶ ἦσαν οἳ καὶ τῶν
[3, 16]	ὅμως ὡς ἐς ἀκριβέστερον φίλον	Καίσαρι	καὶ πλείστης ὑπ' ἐκείνου τιμῆς
[3, 41]	αὐτὸ Καίσαρι φίλος, ὑπήντα τῷ	Καίσαρι	καὶ τὴν γνώμην ἐκμαθὼν ἀπήγγελλε
[3, 35]	αἰεὶ καὶ ὑποκρινόμενος ἐπιβουλεῦσαι τῷ	Καίσαρι	καὶ τὴν ἡμέραν τοῦ φόνου
[3, 15]	κατὰ αὐτοφώρων, καὶ φίλος ὢν	Καίσαρι	καὶ ὕπατος καὶ Ἀντώνιος; ~Ἀλλὰ
[3, 96]	αἱ διαλλαγαί, ἀλλ' ἐς συμμαχίαν	Καίσαρι	κατὰ Κασσίου τε καὶ Βρούτου,
[3, 28]	ἐς τὰ ὑψηλὰ ἀναπηδῶν κατεβόα·	Καίσαρι	μὲν δι' ἐμὲ μήτε ὀργίζεσθαι
[3, 62]	τῶν φίλων αὐτοῦ καὶ Δέκμον	Καίσαρι	μὲν ὄντα φίλον ἐμίσει, ἀνδροφόνον
[3, 32]	συμφερόντων οὕνεκα, ἕως ἔτι δύνασαι,	Καίσαρι	μέν, ὅπερ ἀρκέσει, μόνον συνεπαμῦναι
[3, 28]	παρὰ Καίσαρος, εἰ μηδὲ αὐτῷ	Καίσαρι	μενεῖ τὰ ἐψηφισμένα βέβαια. Ἀντωνίου
[3, 55]	καὶ τήνδε τὴν ἡγεμονίαν αὐτὴν	Καίσαρι	πάλαι. Μέρος δ' ἐστὶ τοῦ
[3, 25]	γὰρ Γέτας αὐτὸν πρὸ Παρθυαίων	Καίσαρι	παρεσκευάσθαι καὶ τὰ Παρθυαίων ἠρεμεῖν
[3, 22]	τελευταῖον ψήφισμα τὸ βεβαιοῦν τὰ	Καίσαρι	πεπραγμένα πάντα. Ὕβρεις τε πολλαὶ
[3, 44]	ἀποικίαις τε καὶ ἐν Ῥώμῃ	Καίσαρι	πεπραγμένων ἐθορυβεῖτο. Καὶ ἐπελθὼν αὖθις
[3, 22]	δὲ πάντα κυροῦν, ὅσα τῷ	Καίσαρι	πέπρακται. Ὁ δὲ ὡμολόγει μὲν
[3, 5]	Ἐψηφισμένον δ' εἶναι κύρια, ὅσα	Καίσαρι	πέπρακτό τε καὶ γενέσθαι βεβούλευτο,
[3, 45]	δὲ τὴν βουλὴν ὡς μεμψόμενος	Καίσαρι	περὶ τῶν πεπραγμένων, ἐσιὼν ἤδη
[3, 29]	βοαί. Ἀπειλησαμένου δὲ αὐτοῦ τῷ	Καίσαρι	πικρότερον καὶ τῆς ἀπειλῆς ἐξενεχθείσης
[3, 21]	πολλὰ τῶν κοινῶν εὑρήσειν παρὰ	Καίσαρι.	~Πολλοί τε αὐτῶν ἐς δίκας
[3, 3]	ἐκθεοῦν καὶ θύειν ἐπ' αὐτοῦ	Καίσαρι	πρώτους. Ἐξελαυνόμενοι δ' ἐκ τῆς
[3, 12]	ἦν ὁμαλά· οἱ δὲ τῷ	Καίσαρι	στρατευσάμενοί τε καὶ ἐς κληρουχίας
[3, 32]	καὶ ὅσοι ἄλλοι μετὰ σοῦ	Καίσαρι	στρατευσάμενοι τήν τε ἡγεμονίαν αὐτῷ
[3, 29]	σφᾶς καὶ δι' ἑαυτόν, ὑπὸ	Καίσαρι	στρατευσάμενον καὶ τῶνδε τῶν οἱ
[3, 39]	τι λογισμοῦ βαθέος ἦν, ᾖδεσαν	Καίσαρι	συμφέρειν Ἀντώνιον καὶ βλάπτοντα ὅμως
[3, 61]	πολέμου λυθέντος ἐπεξέλθοι τὸν φόνον	Καίσαρι	συναλλαγείς· διὸ καὶ στασιάζειν αἰεὶ
[3, 39]	Ἠξίουν δὲ καὶ ὣς τῷ	Καίσαρι	συναλλαγῆναι καὶ πείσαντες αὐτοὺς συνήλλασσον
[3, 89]	Λεπίδου πολεμίων· οὓς ὅτε ἐνθυμηθεῖεν	Καίσαρι	συναλλαγήσεσθαι, πάμπαν ἤκμαζεν ὁ φόβος.
[3, 33]	οἱ φονεῖς εἰδότες συνετίθεντο κἀμὲ	Καίσαρι	συνανελεῖν, ὡς ἐμοῦ περιόντος οὐ
[3, 5]	ἐκ τῆς στρατείας τῆς ὑπὸ	Καίσαρι·	ταξιάρχους δ' αὐτοῖς ἐς τὸν
[3, 21]	πολλοὶ ἔδεισαν ἐπὶ τῷ νέῳ	Καίσαρι	τῆς πατρῴας ἐς τοὺς στρατιώτας
[3, 7]	αὐτὸν παραλύειν τὰ δόξαντα τῷ	Καίσαρι	τὸν μὲν ἐπὶ Παρθυαίους πόλεμον
[3, 65]	Ἰταλίαν ἐξενάγει, Ἵρτιος δὲ τῷ	Καίσαρι	τὸν στρατὸν ἐμερίζετο καί, ὡς
[3, 96]	Πλάγκον ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ συμμίξειν	Καίσαρι.	~Τοσάδε μὲν ἀλλήλοις ἐπέστειλαν, διώκοντι
[3, 29]	φρουρᾶς Ἀντωνίου ταξίαρχοι, ἐστρατευμένοι τε	Καίσαρι	τῷ προτέρῳ καὶ ἐς τὰ
[3, 2]	τήνδε τὴν ὑπόκρισιν συγγενὴς τῷ	Καίσαρι,	ὑπερήλγει μάλιστα αὐτοῦ τεθνεῶτος καὶ
[3, 40]	κληρουχιῶν Καίσαρι. ~Ὡς δὲ τῷ	Καίσαρι	ὑπὸ τῶν κρύφα ἀπεσταλμένων ἀπηγγέλθη
[3, 88]	ἔπεμπον αἰτήσοντας τὴν ἀρχὴν τῷ	Καίσαρι.	Ὑποκριναμένης δὲ τῆς βουλῆς τὴν
[3, 41]	ὢν Ἀντωνίῳ καὶ παρ' αὐτὸ	Καίσαρι	φίλος, ὑπήντα τῷ Καίσαρι καὶ
[3, 13]	δόγμα, μὴ εἶναι δίκας ἐπὶ	Καίσαρι	φόνου, καὶ τὴν Ἀντωνίου τότε
[3, 73]	τὴν Κελτικὴν ἡγεμονίαν, ἀπηγόρευέ τε	Καίσαρι	χωρὶς ὑπάτων μὴ περᾶν τὸν
[3, 47]	Ἡ δὲ ἐφήδετο μὲν αὖθις	Καίσαρι,	ὡς ἀπορεῖν καὶ τότε, τίνες
[3, 39]	ἢ ἐς ἀλλοτρίωσιν τῶν κληρουχιῶν	Καίσαρι.	~Ὡς δὲ τῷ Καίσαρι ὑπὸ
[3, 91]	ὁμήρων μεγάλων ἀφῃρημένοι· καὶ τῶν	Καισαριανῶν	οὔπω σφίσιν ἐπικλωμένων, ὑπὸ ἐκείνων
[3, 19]	~Ὧν ἐγὼ δεδιὼς ἕκαστον ὑπερηγωνιζόμην	Καίσαρος,	ἀθανάτου τε δόξης καὶ δημοσίας
[3, 23]	δῆμος οὐκέτι παρὰ τοῦ πρώτου	Καίσαρος,	ἀλλὰ παρὰ τοῦδε αὐτοῦ τὴν
[3, 3]	ἐκεκράγεσαν καὶ ἕδρας ἔνιοι τῶν	Καίσαρος	ἀνδριάντων ἐπεδείκνυον ἀνῃρημένων. Ὡς δέ
[3, 13]	πάντων ἐς τοσαῦτα ὑπὸ τοῦ	Καίσαρος	ἀντάξιος αὐτοῦ φαίνοιτο φιλοκινδυνοτάτου γεγονότος.
[3, 69]	ἀνθρωπίνην, ἡ μὲν στρατηγὶς ἡ	Καίσαρος	ἅπασα διεφθάρη, τῶν δὲ Ἀρείων
[3, 70]	ἑκατέρων, καὶ ἡ στρατηγὶς ἡ	Καίσαρος	ἅπασα, Ἱρτίου δὲ ὀλίγοι. ~Τῆς
[3, 34]	πηλίκα; Μήτε τὴν ἐπωνυμίαν τοῦ	Καίσαρος	ἀπηλεῖφθαι τὴν ἐμοὶ μάλιστα πάντων
[3, 52]	μέγιστα αὐτῶν. Τὰ χρήματα ἡμῶν	Καίσαρος	ἀποθανόντος ἐσφετερίσατο Ἀντώνιος. Μακεδονίας ἄρχειν
[3, 66]	τοῦ Κικέρωνος, ἀλλ' ἐς τὰς	Καίσαρος	ἀποικίας ἐκδραμὼν ὡς γνώριμος δύο
[3, 34]	τότε μόνον ἡγούμενος ἡμᾶς τοὺς	Καίσαρος	ἀσφαλῶς περιέσεσθαι, ὅταν μὴ Καῖσαρ
[3, 29]	ἤδη δέ τι καὶ τοῦ	Καίσαρος	αὐτοῦ διὰ τὸν δῆμον ἐς
[3, 12]	εἰς αὐτὸν ἀφικνουμένων καὶ τῇ	Καίσαρος	αὐτοῦ δόξῃ τε καὶ τῇ
[3, 42]	ἐπὶ διαλλαγαῖς Ἀντωνίου τε καὶ	Καίσαρος	ἀφῖχθαι ἢ ἐς μόνην γε
[3, 38]	οὐ συνορῶσι, μεταφέρετε, πλὴν μόνου	Καίσαρος	ἀχαρίστως ἐς ἡμᾶς ἔχοντος. ~Τοιαῦτα
[3, 9]	Καίσαρος θυγατριδοῦς ἵππαρχος μὲν αὐτοῦ	Καίσαρος	γεγένητο πρὸς ἓν ἔτος, ἐξ
[3, 98]	Δέκμῳ τέλος ἦν, ἱππάρχῃ τε	Καίσαρος	γενομένῳ καὶ ἄρξαντι τῆς παλαιᾶς
[3, 75]	Ἀντώνιον, φιλοτιμότατον κἀκεῖνον ἐς τὴν	Καίσαρος	γνώμην φανέντα, διαφερομένοις ὑμῖν ἐφήσθησαν
[3, 95]	ἦσαν γραφαί, τῶν φίλων τοῦ	Καίσαρος	γραφομένων τοὺς μὲν αὐτόχειρας, τοὺς
[3, 52]	συντομώτερον ἐφιέμενος ὧν ἐπενόει Καῖσαρ·	Καίσαρος	δὲ αὐτὸν τοῦ νέου σὺν
[3, 73]	Καίσαρος ἐπιβουλὴν ἐπηγμένον ὑφ' ἑτέρων.	Καίσαρος	δὲ τοῖς ἥκουσιν ἀποκριναμένου τε
[3, 11]	μᾶλλον αὐτὸν ἠξίουν τοὺς ἐχθροὺς	Καίσαρος	δεδιέναι, υἱόν τε αὐτοῦ καὶ
[3, 22]	(οὗτοι γὰρ τὴν ἐκ τῶν	Καίσαρος	διαθηκῶν τοῦ κλήρου μοῖραν εἶχον)
[3, 82]	ἦν ἐς ἀκύρωσιν τῶν ὑπὸ	Καίσαρος	διατεταγμένων· Ἀντώνιος γὰρ οὐδὲν αὐτὸς
[3, 35]	γνώμῃ φονέων ἀνδρῶν ὑπὲρ ἀθανάτου	Καίσαρος	δόξης καὶ ἡμῶν ἀσφαλοῦς σωτηρίας·
[3, 21]	ἑαυτὸν εἶναι πρότερος ἅψαιτο τῆς	Καίσαρος	δυναστείας. Οἱ δὲ καὶ τοῖς
[3, 83]	καθ' ἕνα πάντες, οἳ τῆς	Καίσαρος	ἐγένοντο φιλίας, Λεπίδου δὲ τὴν
[3, 77]	τελῶν ἐπιπεμφθέντα σφίσιν ὑπὸ τοῦ	Καίσαρος,	ἐγκρατῶς ἀπεμάχοντο, ἕως ὁ Μοῦρκος
[3, 6]	τῶν δεδομένων σφίσιν ὑπὸ τοῦ	Καίσαρος	ἐθνῶν λαβέσθαι. Τοῦ χρόνου δὲ
[3, 14]	ἔφη δέχεσθαι τὴν θέσιν τοῦ	Καίσαρος·	ἔθος γάρ τι Ῥωμαίοις τοὺς
[3, 17]	φιλίων καὶ πρὸς αὐτοῦ σοι	Καίσαρος,	εἰ μέν τι καὶ τῶν
[3, 28]	ἕξουσι βέβαιον ὧν εἰλήφασι παρὰ	Καίσαρος,	εἰ μηδὲ αὐτῷ Καίσαρι μενεῖ
[3, 2]	πόλεως καὶ ὅσοι παρ' αὐτοῦ	Καίσαρος	εἰλήφεσαν ἡγεμονίας ἐθνῶν, ἀπεληλύθεσαν ἐπὶ
[3, 87]	κατὰ τῶν τινας δωρεὰς παρὰ	Καίσαρος	εἰληφότων. Τί δὴ πιστὸν ἢ
[3, 18]	καὶ ἡ οὐσία. ~Τοιαῦτα τοῦ	Καίσαρος	εἰπόντος ο Ἀντώνιος κατεπλάγη, τῆς
[3, 39]	ὑπηρέτας γενομένους ἐπιβουλεύοντος αὑτῷ τοῦ	Καίσαρος,	εἴτε συκοφαντῶν εἴτε τῷ ὄντι
[3, 81]	Πομπηιανῆς ἑταιρείας καθ' ἕνα τῶν	Καίσαρος	ἕκαστος ὅμοια Ἀντωνίῳ πάθοι, κἀκείνῳ
[3, 46]	οἳ πρὸ ὀλίγου παρὰ τὴν	Καίσαρος	ἐκκλησίαν τὸν Ἀντώνιον ἐβλασφήμουν. Ὁ
[3, 22]	αὐτῶν, ἀλλὰ καὶ τόδε τοῦ	Καίσαρος·	ἔμελλον γὰρ αὐτῷ μετ' οὐ
[3, 28]	δὲ εἰπόντος οὐκ ἀνέξεσθαι τιμωμένου	Καίσαρος	ἐν ταῖς αὑτοῦ δαπάναις, ὁ
[3, 34]	ἐμοὶ βούλεται. Μάθετε, ὡς ἐγένετο.	~Καίσαρος	ἐν τῷ βουλευτηρίῳ σφαγέντος ἄφνω,
[3, 96]	Πέδιος γὰρ αὐτὴν ἀποστάντος τοῦ	Καίσαρος	ἔπειθε τὰ ἐς ἀλλήλους μὴ
[3, 35]	ἀσήμῳ δημοκοπίᾳ, τὸ σῶμα τοῦ	Καίσαρος	ἐπὶ προφάσει τῆς ταφῆς ἐς
[3, 73]	δαιμόνιον αὑτὸν ἔβλαψεν, ἐς τὴν	Καίσαρος	ἐπιβουλὴν ἐπηγμένον ὑφ' ἑτέρων. Καίσαρος
[3, 86]	τὴν ἐς πάντας τοὺς Γαΐου	Καίσαρος	ἐπιβουλήν, καθ' ἕνα καθαιρουμένους, δεδιέναι
[3, 60]	πρὸ βραχέος τοῖς φονεῦσι τοῖς	Καίσαρος	ἐπιδραμόντος, μὴ ἐς ὕβριν αὐτοῦ
[3, 7]	Παρθυαίους πόλεμον οὐδενὶ ἔφη ὑπὸ	Καίσαρος	ἐπιτετράφθαι, Κάσσιον δὲ τὸν Συρίας
[3, 15]	σέ μοι δικαιοῦσιν αἵ τε	Καίσαρος	ἐς σὲ εὐεργεσίαι καὶ ἡ
[3, 59]	καὶ τάδε καλῶμεν ἀπὸ τοῦ	Καίσαρος	ἐς τὴν πόλιν. Οὕτω γὰρ
[3, 2]	μὲν καὶ οἵδε ὑπὸ τοῦ	Καίσαρος	ἐς τὸ μέλλον ἔτος ἡγεμονεύειν,
[3, 75]	μετ' αὐτὸν ἤδη πᾶσαν τὴν	Καίσαρος	ἑταιρείαν καθελόντες ἀνάξειν τὴν Πομπηίου·
[3, 17]	ἐμὲ τρίβοιντο. Ὅσα δὴ τῶν	Καίσαρος	εὐθέως ἐπὶ τῷ φόνῳ πρὸς
[3, 19]	σοι παρόντα πάντα λαμπρὰ τῶν	Καίσαρος	ἔχεις, γένος, ὄνομα, ἀξίωμα, περιουσίαν.
[3, 20]	μετατεθέντων ἐς χάριν τῶν ὑπὲρ	Καίσαρος	ἐψηφισμένων, ἐπεὶ καὶ σὺ τὰ
[3, 9]	τοῦ στρατοῦ τινες ὡς συγγενεῖ	Καίσαρος	θαμινὰ ἐπεφοίτων. Γνῶσίς τε ἐκ
[3, 9]	δὲ ὁ τῆς ἀδελφῆς τοῦ	Καίσαρος	θυγατριδοῦς ἵππαρχος μὲν αὐτοῦ Καίσαρος
[3, 64]	Πομπηίου μοῖραν αὐξόντων, τὴν δὲ	Καίσαρος	καθαιρούντων. Ἐνεθυμεῖτο δὲ καὶ τῆς
[3, 34]	πλεῖστον ἐμὲ φιλίᾳ τε αὐτοῦ	Καίσαρος	καὶ ἀγνοίᾳ τοῦ ἀκριβοῦς· οὐ
[3, 86]	Ἀντωνίου μεθεστηκόσιν ἐντυχεῖν ἄνευ τοῦ	Καίσαρος,	καὶ διδάσκειν μὴ ἐφ' ἑνὶ
[3, 42]	κερδῶν στρατείας καὶ λόγων τῶν	Καίσαρος	καὶ εὐπειθείας αὐτοῦ, πρὸς ἃ
[3, 14]	ὑπαχθεῖσα, ἠσπάζετο ὡς μόνον ἄξιον	Καίσαρος	καὶ λέγειν ἔτι ἐπισχοῦσα ἐπέσπερχεν
[3, 96]	αὐτὸς ἀποτίσεσθαι Δέκμον τε ὑπὲρ	Καίσαρος	καὶ Πλάγκον ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ
[3, 91]	ὁ ἀγών. Τὴν δὲ μητέρα	Καίσαρος	καὶ τὴν ἀδελφὴν οὔτε φανερῶς
[3, 95]	ἑάλωσαν, ἐφορῶντος τὰ δικαστήρια τοῦ	Καίσαρος	καὶ τῶν δικαστῶν οὐδενὸς τὴν
[3, 42]	ἐς μόνην γε φυλακὴν τοῦ	Καίσαρος	καὶ τῶν φονέων ἄμυναν, ἤχθοντο
[3, 8]	στρατιᾶς τῆς ἐς αὐτὸν ὑπὸ	Καίσαρος	κατειλεγμένης, ὅση τε περὶ Μακεδονίαν
[3, 78]	καὶ Κράσσου διαρριφέντων ἢ ὑπὸ	Καίσαρος	Κλεοπάτρᾳ καταλελειμμένων. Καὶ αὐτὸν ὁ
[3, 94]	τὸ μέρος αὐτῷ δεδώρητο τῆς	Καίσαρος	κληρονομίας, ἐς τὴν πόλιν αὖθις
[3, 93]	ἀρίστοις πρὸς τὰ λοιπὰ τοῦ	Καίσαρος,	μέχρι τις ἑτέρωθεν αὑτοῖς ἰσχὺς
[3, 15]	εἰπόντος ὁ δῆμος ἐν ἀκριβεῖ	Καίσαρος	μνήμῃ γενόμενοι πῦρ ἐπ' αὐτοὺς
[3, 44]	τε καὶ ὠμότητος ἐς τὴν	Καίσαρος	μνήμην τοῦ προτέρου καὶ βοήθειαν
[3, 26]	ὅμιλος αὐτῆς, ἐπεὶ τοῦ φόνου	Καίσαρος	ὁ Τρεβώνιος μετεσχήκει καὶ κτεινομένου
[3, 11]	συνέθεον, οἱ μὲν ἐκ φιλίας	Καίσαρος,	οἱ δὲ ἐξελεύθεροι καὶ θεράποντες
[3, 19]	μὴ τυχόντα τῶν διαθηκῶν τῶν	Καίσαρος,	ὁμολογῶν μοι καὶ τὸ τῶν
[3, 60]	καὶ τὰ ἔναγχος δὴ ταῦτα	Καίσαρος,	ὃν στρατιᾶς ὁμοίως ἡγούμενον καὶ
[3, 32]	εἴχομεν ἐν σοί, φίλῳ τε	Καίσαρος	ὄντι καὶ ἡγεμονικωτάτῳ μετ' ἐκεῖνον
[3, 32]	αὐτοὺς ἀνεθαρρήσαμεν, οὐ πάντῃ τὰ	Καίσαρος	ὁρῶντες ἄφιλα οὐδὲ ἀμνήμονα οὐδὲ
[3, 74]	αἰεὶ θαλλοῦ περιτίθεσθαι. Περὶ δὲ	Καίσαρος	οὐδὲν ἦν ἐν τοῖς γραφομένοις,
[3, 20]	καὶ εὑρεθησομένων αὐτίκα ἐν τῇ	Καίσαρος	περιουσίᾳ, ὅταν αὐτὰ ζητεῖν ψηφισώμεθα.
[3, 23]	τὴν διανέμησιν πιπράσκεσθαι, ὡς τῆς	Καίσαρος	περιουσίας οὐδ' ἐς τοῦτο μόνον
[3, 21]	ἀλλήλοις ἐμποδὼν ἐσομένων καὶ τοῦ	Καίσαρος	πλούτου τῇ ζητήσει τῶν χρημάτων
[3, 7]	Συρίας ἀξιωθέντα αὐτόν τι τῶν	Καίσαρος	πρότερον ἀλλάξαι, δόντα πωλεῖν τὰ
[3, 25]	κατέσκηψε, Γέτας τὸν θάνατον τὸν	Καίσαρος	πυθομένους Μακεδονίαν πορθεῖν ἐπιτρέχοντας, καὶ
[3, 58]	δὲ προλαβόντος αὐτὴν ἑτέρῳ στρατῷ	Καίσαρος,	πῶς οὖν, εἰ τὸ μελλῆσαι
[3, 23]	ἔτι ὄντα καὶ διὰ τὴν	Καίσαρος	σπουδήν. Ἅπερ αὐτῷ πάντα τὸν
[3, 67]	τῇ στρατηγίδι δὲ Ἀντωνίου τὴν	Καίσαρος	στρατηγίδα ἀντέταξαν· αὐτοὶ δὲ ἐς
[3, 66]	Καρσουλήιον αὐτῷ προσέπεμπον ἄγοντα τὴν	Καίσαρος	στρατηγίδα τάξιν καὶ τὸ Ἄρειον
[3, 4]	Ἰβηρίας, πολεμούμενον ἔτι πρὸς τῶν	Καίσαρος	στρατηγῶν, ἀντί τε τῆς πατρῴας
[3, 77]	ἀξίωμα Ἰούλιος Σέξστος, μειράκιον αὐτοῦ	Καίσαρος	συγγενές, ὅπερ ἐκδιαιτώμενον ἐς τρυφὴν
[3, 77]	μετάνοια καὶ δέος ἐκ τοῦ	Καίσαρος.	Συνομόσαντες οὖν, εἰ μή τις
[3, 33]	Τίς ἂν οὖν πιστεύσειεν ἐμὲ	Καίσαρός	τε ἀμελεῖν εὐεργέτου μοι γεγενημένου
[3, 66]	Ἀντώνιον ἀνέστρεφε. Διακλειόμενος δὲ ὑπὸ	Καίσαρός	τε καὶ Ἱρτίου ἐς τὴν
[3, 54]	Ἀντώνιον τὰ κοινὰ μετὰ τὴν	Καίσαρος	τελευτὴν σφετερίσασθαι, τοῦ μὲν νόμου
[3, 74]	ὡς ὑπάτου, τὰ δὲ τοῦ	Καίσαρος	τῇ βουλῇ μόνον· θυσίας τε
[3, 71]	μακρόθεν ἰόντων ἐκράτουν οἱ τοῦ	Καίσαρος	τῇ μάχῃ. Ἵρτιος δὲ καὶ
[3, 95]	πολιτικὴν στρατηγίαν ἄρχων, αἰτῆσαι παρὰ	Καίσαρος	τὴν στρατηγίαν τῆς Λιβύης, καὶ
[3, 93]	δόξης γενομένης, ὅτι δύο τέλη	Καίσαρος,	τό τε Ἄρειον καὶ τὸ
[3, 32]	σοῦ τὰς φροντίδας ἐς τὴν	Καίσαρος	τοῦ νέου διαφορὰν δαπανῶντος, δέδιμεν
[3, 11]	καὶ ὁ ἐνθάδε στρατὸς οἷα	Καίσαρος	υἱὸν δεξιούμενος ἀπήντα, θαρρήσας ἔθυε
[3, 13]	ὑπεροψίαν, οὔτε ἀφικομένου πρὸς τὸν	Καίσαρος	υἱὸν ἐλθόντα οὔτε προσπέμψαντος αὐτῷ·
[3, 88]	αὐτοὶ χειροτονήσοντες αὐτὸν ἐξαιρέτῳ χειροτονίᾳ,	Καίσαρος	υἱὸν ὄντα, πολλά τε τὸν
[3, 11]	ἄθρουν καὶ πανταχόθεν ὡς ἐς	Καίσαρος	υἱὸν πλῆθος ἀνθρώπων συνέθεον, οἱ
[3, 11]	παιδὸς Ὀκταουίου Καῖσαρ εἶναι καὶ	Καίσαρος	υἱός, καὶ διετέλεσεν οὕτω χρώμενος.
[3, 86]	τελῶν ἐντυχεῖν σφίσιν ἄνευ τοῦ	Καίσαρος,	ὑπέστρεφον ἄπρακτοι· ὁ δὲ Καῖσαρ
[3, 98]	Μινούκιος Βάσιλος, σφαγεὺς καὶ ὅδε	Καίσαρος,	ὑπὸ τῶν θεραπόντων ἀνῃρέθη, εὐνουχίζων
[3, 5]	καὶ ἐπεγράφετο μὲν πᾶσι τὰ	Καίσαρος	ὑπομνήματα, τὴν δὲ χάριν οἱ
[3, 82]	σμικρά, πάντα δὲ ἐκ τῶν	Καίσαρος	ὑπομνημάτων διῳκήκει, καὶ τόδε σαφῶς
[3, 12]	Πομπηίου μετάκλησις καὶ ἀπὸ τῶν	Καίσαρος	ὑπομνημάτων ἔς τε τὴν βουλὴν
[3, 2]	εἶχεν ἐπὶ τοῖς ἐπιταφίοις τοῦ	Καίσαρος,	ὑφ' ὧν δὴ μάλιστα ὁ
[3, 5]	ἔχων καὶ τὸν γραμματέα τοῦ	Καίσαρος	Φαβέριον ἐς πάντα οἱ πειθόμενον,
[3, 76]	σοὶ συναλλάσσειν ἐπενοοῦμεν, ὡς τῇ	Καίσαρος	φιλίᾳ τόδε χαριστήριον ἔχοντες ἀποδοῦναι
[3, 57]	Οὐ πρόφασιν εἶχε τὴν σφαγὴν	Καίσαρος,	φίλου τέ οἱ καὶ εὐεργέτου
[3, 92]	σπονδῶν πυθόμενος ἔπραξε διὰ τῶν	Καίσαρος	φίλων ἐντυχεῖν αὐτῷ, καὶ ἐντυχὼν
[3, 40]	τὸν Ἀντώνιον ἔχειν, ἀμελοῦντα τοῦ	Καίσαρος	φόνου, καὶ σφᾶς ἐπικουρήσειν, ἂν
[3, 43]	αὐτὸν οὐκ ἐπεξελθόντα τῷ φόνῳ	Καίσαρος,	χωρὶς εὐφημίας ἐς τὸ βῆμα
[3, 22]	σφῶν αὐτῶν καὶ περὶ τοῦ	Καίσαρος	ὡς ἄδικα πασχόντων παρὰ τὸ
[3, 9]	τὰ πολέμια ἐπέμπετο ὑπὸ τοῦ	Καίσαρος	ὡς ἐς τοὺς πολεμίους ἑψόμενος
[3, 75]	καὶ σὺ καλῶς ποιῶν ὑπήκουσας,	καίτοι	στρατὸν ἔχων. Δείσαντες δ' ἐν
[3, 75]	ἀρχῇ δὲ καὶ Ἀντώνιον, φιλοτιμότατον	κἀκεῖνον	ἐς τὴν Καίσαρος γνώμην φανέντα,
[3, 29]	τε καὶ γνώμην ἐπανήξειν, ἢν	κἀκεῖνος	ἀπέχηται τῆς ἀμετρίας. ~Ταῦτα οἱ
[3, 33]	γιγνομένοις παρατυχόντες· ὅσῃ δ' αὖ	κἀκεῖνος	εἰς ἐμὲ χάριτι καὶ προτιμήσει
[3, 81]	Καίσαρος ἕκαστος ὅμοια Ἀντωνίῳ πάθοι,	κἀκείνῳ	δι' ἀφροσύνην καὶ ὑπεροψίαν τοῦδε
[3, 71]	καὶ τότε μόνοις. Ἀμυνομένων δὲ	κἀκείνων	αὐτὸν ἱππεῦσι μόνοις καὶ τῆς
[3, 61]	μεταβολὴν ἐνοχλοῦντος καὶ αὐτῷ Κικέρωνι	κακῶς	ἐπινοοῦντος. Ἄρτι δὲ καὶ τῶν
[3, 40]	τοῦ πατρὸς ᾠκισμένας. Καὶ ἔπεισε	Καλατίαν	πρώτην, ἐπὶ δ' ἐκείνῃ Κασιλῖνον,
[3, 50]	ἢ κατ' οἰκείαν γνώμην προσετίθεντο,	καλεῖν	αὐτὸν ἐς κρίσιν ἠξίουν, ὡς
[3, 4]	περιποθήτου πᾶσιν ἔτι ὄντος, εἰσηγήσατο	καλεῖν	ἐξ Ἰβηρίας, πολεμούμενον ἔτι πρὸς
[3, 70]	ἀχαρακώτως· Ἀγορὰ Κελτῶν ἡ κώμη	καλεῖται.	Ἔπεσον δὲ τῶν μὲν ἄλλων
[3, 23]	τῇ θέᾳ τὸν δῆμον ἐπικλασθέντα	καλέσειν	τοὺς ἀμφὶ τὸν Βροῦτον. Ὁ
[3, 13]	λόγου, ὅτι μὴ κινδυνεύειν οἱ	καλὸν	εἴη μόνον, ἀλλὰ καὶ θνῄσκειν,
[3, 45]	μανθάνει τῶν τεσσάρων τελῶν τὸ	καλούμενον	Ἄρειον κατὰ τὴν ὁδὸν ἐς
[3, 94]	προήγαγεν, ἐς τὸ πεδίον τὸ	καλούμενον	Ἄρειον, τῶν δὲ στρατηγῶν τότε
[3, 83]	ἐπιμιξίας ναυσὶν ἐγεφύρουν· τό τε	καλούμενον	δέκατον τέλος, ἐξεναγημένον ὑπὸ Ἀντωνίου
[3, 91]	οἱ μὲν τὸν λόφον τὸν	καλούμενον	Ἰάνουκλον, ἔνθα καὶ τὰ χρήματα
[3, 45]	καὶ διαποροῦντι ἀγγέλλεται καὶ τὸ	καλούμενον	τέταρτον ὁμοίως τοῖς Ἀρείοις ἐς
[3, 71]	ἐμάχοντο. Ἄλλα δὲ Ἀντωνίου τέλη	καλοῦντος	ἐκ τῶν ἄλλων στρατοπέδων, ὧν
[3, 49]	δύνηται, πλάσσεται γράμματα τῆς βουλῆς	καλούσης	αὐτὸν ἐς Ῥώμην σὺν τῷ
[3, 94]	φυλὰς ἢ τοὺς δήμους διαιροῦντες	καλοῦσιν,	ὡς Ἕλληνες, εἰκάζοντι φάναι, φατρίας.
[3, 59]	καθάπερ φησὶ Κικέρων, καὶ τάδε	καλῶμεν	ἀπὸ τοῦ Καίσαρος ἐς τὴν
[3, 59]	τριῶν ὧν ἔχει τελῶν ἐνθάδε	καλῶμεν	καὶ ἀφικόμενον ἐκπέμπωμεν ἐς Μακεδονίαν,
[3, 43]	μειρακίου προπετοῦς, ὧδε τὸν Καίσαρα	καλῶν,	ἄνδρας ἐπιπεμπομένους σφίσιν εἰς διαφθορὰν
[3, 77]	τῷ Βάσσῳ ποτὲ ἐνύβρισε· καὶ	καλῶν	αὐτὸν ὕστερον, ἐπεὶ βραδέως ὑπήκουσεν,
[3, 73]	τε πρὸ τοῦ ποταμοῦ καὶ	καλῶν	ὀνομαστὶ τὸν Καίσαρα, σὺν βοῇ
[3, 70]	τὴν σωτηρίαν. Ὧδε μὲν Ἀντωνίῳ	καλῶς	ἀγωνισαμένῳ διέφθαρτο ἡ ἰσχὺς διὰ
[3, 57]	συνέγνω δέ, ὅσον εἶχε μέτρου	καλῶς,	καὶ διδομένας αὐτοῖς ἡγεμονίας οὐκ
[3, 15]	ὧν εἰ θάτερον ἔμελλεν ἔσεσθαι,	καλῶς,	ὅτι μὴ παρῆς. Ψηφιζομένων δέ
[3, 75]	οἷς γε δὴ καὶ σὺ	καλῶς	ποιῶν ὑπήκουσας, καίτοι στρατὸν ἔχων.
[3, 37]	χρησόμεθα, ὡς ἂν αἱ χρεῖαι	καλῶσιν.	~Οὕτως ἐκ πολλοῦ δέους τοῦ
[3, 97]	τε τῆς ἀπορίας καὶ τοῦ	καμάτου	πρῶτοι μὲν οἱ νεοστράτευτοι καταλιπόντες
[3, 33]	καὶ οἱ φονεῖς εἰδότες συνετίθεντο	κἀμὲ	Καίσαρι συνανελεῖν, ὡς ἐμοῦ περιόντος
[3, 76]	νῦν Ἀντωνίου καὶ Ἱρτίου τεθνεῶτος	κἀμὲ	τοῦ χρεὼν ἀπάγοντος, ἐν καιρῷ
[3, 18]	τῶν κοινῶν τοὺς λογισμοὺς αἰτεῖν	κἀμὲ	ὑπέχειν. Εἰ δὲ οὐδενί πω
[3, 98]	Καμίλου, πολλὰ πεποιηκὼς εὖ τὸν	Κάμιλον,	ἄγειν αὑτὸν αὐτοῖς ἐς τὸν
[3, 98]	ἄγειν αὑτὸν αὐτοῖς ἐς τὸν	Κάμιλον	ἐκέλευεν. Ὁ δὲ ἀχθέντα ἰδὼν
[3, 98]	ἔθνος εἴη, μαθὼν δ' ὅτι	Καμίλου,	πολλὰ πεποιηκὼς εὖ τὸν Κάμιλον,
[3, 98]	ἄνδρα ἰδεῖν, ἀλλ' ἐκέλευσε τῷ	Καμίλῳ	κτείναντα τὴν κεφαλὴν ἐς αὑτὸν
[3, 65]	ἐς τὴν Μουτίνην ἐχώρουν, μὴ	κάμνοντα	τὸν Δέκμου στρατὸν ὁ Ἀντώνιος
[3, 68]	ἑαυτοῦ στρατηγῶν. Ὅτε δὲ καὶ	κάμοιεν,	ὥσπερ ἐν τοῖς γυμνικοῖς ἐς
[3, 40]	αὑτὸν λάβοι, χρήματα φέρων εἰς	Καμπανίαν	ᾖει, πείσων τὰς πόλεις οἱ
[3, 62]	γάρ ἐστιν ἡ ἀληθὴς αἰτία·	κἂν	ἀποστῶ τῆς Κελτικῆς, οὔτε πολέμιος
[3, 41]	οἱ στρατευόμενοι ξιφίδια ἀφανῶς περιεζωσμένοι,	Καννούτιος	δὲ πρότερον ἐδημηγόρει κατὰ τοῦ
[3, 41]	φονέων. ~Ὧδε δὲ αὐτῶν θορυβουμένων,	Καννούτιος	ὁ δήμαρχος, ἐχθρὸς ὢν Ἀντωνίῳ
[3, 15]	τοῖς ἀνδροφόνοις ἔπεμψας ἐς τὸ	Καπιτώλιον.	Ἀλλ' ἔστω καὶ ταῦτα τοὺς
[3, 34]	οἱ σφαγεῖς σὺν μονομάχοις τὸ	Καπιτώλιον	καταλαβόντες ἀπέκλειον, καὶ ἡ βουλὴ
[3, 15]	ἦσαν· διὸ καὶ ἐς τὸ	Καπιτώλιον	συνέφυγον ὡς ἐς ἱερὸν ἁμαρτόντες
[3, 40]	δὲ αὐτῶν τὰς ἐν τῷ	Καπιτωλίῳ	διαλλαγὰς ἑωρακότες ὑπόκρισιν ἐνόμιζον εἶναι
[3, 39]	αὐτοὺς συνήλλασσον αὖθις ἐν τῷ	Καπιτωλίῳ.	Οὐ πολὺ δὲ ὕστερον ὁ
[3, 40]	δ' ἐκείνῃ Κασιλῖνον, δύο τάσδε	Καπύης	ἑκατέρωθεν· ἐπιδοὺς δ' ἑκάστῳ δραχμὰς
[3, 82]	ὄντα, αὐτὸς δὲ τὴν ἐπωνυμίαν	καρπωσόμενος	μόνην ἐς ἀπόθεσιν τῶν ὅπλων
[3, 66]	τοῦ Πάνσα μετὰ στρατιᾶς πλησιάζοντος,	Καρσουλήιον	αὐτῷ προσέπεμπον ἄγοντα τὴν Καίσαρος
[3, 67]	ὁ Πάνσας, τῇ δὲ ὁ	Καρσουλήιος.	Δύο δὲ τῶν ἑλῶν ὄντων
[3, 67]	οὔσης, ἑκατέρωθεν τῷ δόνακι κρύπτων.	~Καρσουληίου	δὲ καὶ Πάνσα τὰ στενὰ
[3, 69]	Ἀρείων οἱ μὲν ὑπὸ τῷ	Καρσουληίῳ	μᾶλλον ἐκράτουν τῶν κατὰ σφᾶς,
[3, 40]	Καλατίαν πρώτην, ἐπὶ δ' ἐκείνῃ	Κασιλῖνον,	δύο τάσδε Καπύης ἑκατέρωθεν· ἐπιδοὺς
[3, 8]	τὸν Ἀντώνιον τοῖς ἀμφὶ τὸν	Κάσσιον	ἀντῄτουν ἕτερα ἔθνη, καὶ ἐδόθη
[3, 63]	πατρίδος χρῆσθαι. Ἐψηφίσαντο δὲ καὶ	Κάσσιον	ἄρχειν τε Συρίας καὶ πολεμεῖν
[3, 7]	οὐδενὶ ἔφη ὑπὸ Καίσαρος ἐπιτετράφθαι,	Κάσσιον	δὲ τὸν Συρίας ἀξιωθέντα αὐτόν
[3, 64]	σὺν ἀφορμῇ τοὺς ἀμφὶ τὸν	Κάσσιον	ἐξελάμπρυνον, καὶ ὁ Καῖσαρ ἕκαστα
[3, 24]	ἀνακραγόντων κατακαλεῖν Βροῦτόν τε καὶ	Κάσσιον,	ἐπεὶ τὸ λοιπὸν αὐτοῖς θέατρον
[3, 35]	ἐθνῶν ἡγεμονίας, Βροῦτον δὲ καὶ	Κάσσιον	ἐς Συρίαν καὶ Μακεδονίαν, αἳ
[3, 3]	ἀσφαλῆ τὰ κατὰ Βροῦτον καὶ	Κάσσιον	ἔσεσθαι. Οἱ δὲ τοῦ Ἀματίου
[3, 85]	μὲν ἐς Βροῦτόν τε καὶ	Κάσσιον	κρύφα ἀπὸ σφῶν Λεύκιον καὶ
[3, 36]	Τοὺς δ' αὖ περὶ τὸν	Κάσσιον	οὔτε Μακεδονίαν ἀφείλοντο ἂν οὔτε
[3, 2]	Τίλλιος δὲ Κίμβερ ἐς Βιβυνίαν·	Κάσσιος	δὲ καὶ Βροῦτος ὁ Μᾶρκος,
[3, 26]	μὲν εἶχε τὰ ἐν Ῥώμῃ,	Κάσσιος	δὲ καὶ Βροῦτος χρήματα καὶ
[3, 78]	πρὸς ὀκτώ. Ὧδε μὲν δὴ	Κάσσιος	ἐκ παραδόξου δυώδεκα τελῶν ἀθρόως
[3, 24]	αὐτῶν σβέσαι. Βροῦτος δὲ καὶ	Κάσσιος,	ἐπεὶ σφῶν τὰς ἐλπίδας τὰς
[3, 63]	ὑπακούειν ἐς ὅ τι προστάσσοι	Κάσσιος	ἢ Βροῦτος. ~Ὧδε μὲν ὀξέως
[3, 2]	ἔτος ἡγεμονεύειν, Συρίας μὲν ὁ	Κάσσιος	καὶ Μακεδονίας ὁ Βροῦτος, ἔτι
[3, 4]	οὐδὲ περιποθητότερος ἦν. Ὅ τε	Κάσσιος	καὶ ὁ Βροῦτος, ἐκ τῆς
[3, 78]	Κλεοπάτρᾳ καταλελειμμένων. Καὶ αὐτὸν ὁ	Κάσσιος	οὐδὲν προπεπυσμένον ἐν τῇ Παλαιστίνῃ
[3, 6]	ὁ δὲ Βροῦτος καὶ ὁ	Κάσσιος,	οὔτε τινὸς παρὰ τοῦ δήμου
[3, 78]	δὲ ὑπὸ τούτων ἐπολιορκοῦντο, ὁ	Κάσσιος	σὺν ἐπείξει καταλαβὼν τά τε
[3, 12]	τετρακοσίων που Ῥώμης σταδίων, ἀγγέλλεται	Κάσσιός	τε καὶ Βροῦτος ἀφῃρημένοι πρὸς
[3, 6]	ἵνα μή ποτε Βροῦτος ἢ	Κάσσιος	φεύγειν δοκοῖεν· τοσήδε αὐτῶν φροντὶς
[3, 7]	εἰδώς, ἔπεισεν αἰτεῖν Συρίαν ἀντὶ	Κασσίου	καὶ τὸν ἐς Παρθυαίους κατειλεγμένον
[3, 7]	οὐκ ἀξιούμενος, Δολοβέλλας ὤν, πρὸ	Κασσίου.	Οἱ μὲν δὴ τῶν δημάρχων
[3, 89]	μάλιστα ἐμέμφοντο, Βρούτου μὲν καὶ	Κασσίου	πορρωτέρω τε ὄντων καὶ συνισταμένων
[3, 96]	ἀλλ' ἐς συμμαχίαν Καίσαρι κατὰ	Κασσίου	τε καὶ Βρούτου, ἐπῄνουν δ'
[3, 8]	ἑτέροις δοκεῖ, τάδε μὲν ἀμφότερα	Κασσίῳ,	Βιθυνία δὲ Βρούτῳ. ~Τὰ μὲν
[3, 64]	ἀνδροφόνων ἀναιρεθέντα καὶ Βρούτῳ καὶ	Κασσίῳ	τὰς ἡγεμονίας ἐς τὰ μέγιστα
[3, 78]	ὥς μοι προείρηται, πάντας ὑπακούειν	Κασσίῳ	τε καὶ Βρούτῳ. Ἄρτι δὲ
[3, 54]	παρελθόντος ἥ τε ἄλλη βουλὴ	κατ'	αἰδῶ τοῦ ἀνδρὸς ἡσύχασε καὶ
[3, 19]	ἀντίδοσιν τῶνδε, ὧν ἔχρῃζον, ἢ	κατ'	ἄλλας χρείας ἢ λογισμοὺς ἐπιμέμφεσθαι
[3, 40]	ἐδεδοίκεσαν, οἱ δ' ὡς χρησόμενοι	κατ'	Ἀντωνίου Καίσαρι ἠσμένιζον· οἱ δὲ
[3, 42]	τῶν φονέων ἄμυναν, ἤχθοντο τῇ	κατ'	Ἀντωνίου προαγορεύσει, στρατηγοῦ τε σφῶν
[3, 64]	ᾧ προσποιήματι καὶ αὑτὸν ὑπάγεσθαι	κατ'	Ἀντωνίου· τὸ δὲ καὶ Δολοβέλλαν
[3, 69]	Βονωνίαν ἐξεφέρετο. Τότε γὰρ οἱ	κατ'	αὐτὸν ἀνεχώρουν, ἐπὶ πόδα πρῶτον,
[3, 31]	Καίσαρα ἐγχειρεῖν παρανόμως, ἢ χρήσεσθαι	κατ'	αὐτοῦ παντὶ μέτρῳ τῆς ἐξουσίας.
[3, 51]	μετὰ τὴν ἀμνηστίαν ἀνακινήσαντι τὰ	κατ'	αὐτούς. Διὸ καὶ τῷ Καίσαρι
[3, 18]	σὲ ἔργου. Εἰ γὰρ τοῦ	κατ'	ἐμαυτὸν ἕνεκα ἀδεοῦς καὶ ἀνεπιφθόνου
[3, 16]	καὶ φυγάδας ἠξιώσατε ἡγεμονίαις αἰεὶ	κατ'	ἐμοῦ δορυφορεῖσθαι· Δέκμον τε τὴν
[3, 50]	αὐτὸν ἢ δι' Ἀντώνιον ἢ	κατ'	οἰκείαν γνώμην προσετίθεντο, καλεῖν αὐτὸν
[3, 69]	κατὰ σφᾶς, οὐκ αἰσχρῶς, ἀλλὰ	κατ'	ὀλίγον ἐνδιδόντων, οἱ δὲ ὑπὸ
[3, 74]	περιγενέσθαι. Τοσοῦτος ἦν οἶστρος αὐτῷ	κατὰ	Ἀντωνίου καὶ ἀπειροκαλία. Ἐβεβαίου τε
[3, 64]	δὲ τὴν βουλὴν ἀποχρῆσθαί οἱ	κατὰ	Ἀντωνίου, μέχρι καθέλωσιν αὐτόν. ~Ταῦτα
[3, 47]	σαφές, ὅτι χρήσονται μὲν αὐτοῖς	κατὰ	Ἀντωνίου· στρατὸν δὲ οὐδένα πω
[3, 15]	ἀνδροφόνοις ἐπέγραψας, εἰ δίκης ἔδει	κατὰ	αὐτοφώρων, καὶ φίλος ὢν Καίσαρι
[3, 3]	χωρὶς τοιᾶσδε τόλμης ἀσφαλῆ τὰ	κατὰ	Βροῦτον καὶ Κάσσιον ἔσεσθαι. Οἱ
[3, 79]	ἀπαθεῖς ἐκ τῆς ἐνέδρας ἀπιέναι.	Κατὰ	δὲ ἄλλας ὁδοὺς περιελθὼν αὖθις
[3, 84]	στρατιὰν ἐς πολλὰ διελόντα ἐκπέμψαι	κατὰ	δή τινας χρείας, ἐς ἐπίδειξιν
[3, 94]	Καῖσαρ ἐπὶ τῇ προτέρᾳ θέσει,	κατὰ	διαθήκας οἱ γενομένῃ, καὶ τῆσδε
[3, 40]	ὡπλισμένους ἐντελῶς οὔτε συντεταγμένους πω	κατὰ	ἴλας, ἀλλ' ὡς ἐς μόνην
[3, 96]	διαλλαγαί, ἀλλ' ἐς συμμαχίαν Καίσαρι	κατὰ	Κασσίου τε καὶ Βρούτου, ἐπῄνουν
[3, 24]	ἵππος τε πολλὴ καὶ παρασκευὴ	κατὰ	λόγον ἐντελής δοκοῦντα προσήκειν Δολοβέλλᾳ,
[3, 92]	ὑπήντων δι' ὅλης τῆς ὁδοῦ	κατὰ	μέρη καὶ προσηγόρευον, οὐδὲν ἐνδέοντες
[3, 23]	ἐκ τῆς πράσεως ἐγίγνετο, αἰεὶ	κατὰ	μέρος τοῖς φυλάρχοις ἀνεδίδου νέμειν
[3, 25]	ἐκλύων ἐψηφίσατο μὴ ἐξεῖναί πω	κατὰ	μηδεμίαν αἰτίαν περὶ δικτάτορος ἀρχῆς
[3, 94]	ἑαυτὸν εἰσεποιεῖτο τῷ πατρὶ αὖθις	κατὰ	νόμον κουριάτιον. Ἔστι δ' ἐπὶ
[3, 28]	καὶ στέφανον παρεσκεύαζεν, ἅπερ αὐτῷ	κατὰ	πάσας θέας ἐψηφίσαντο προτίθεσθαι. Τοῦ
[3, 83]	ἐπὶ τῇ χειροτονίᾳ γιγνομένων ἐννόμων	κατὰ	ποικίλας αἰτίας, ὁ Ἀντώνιος ἐν
[3, 92]	τῷ στρατῷ μᾶλλον ἔτι παρωξυμμένῳ	κατὰ	σπουδὴν ἐχώρει, σὺν φόβῳ μή
[3, 90]	οἳ τάδε φράσειν ἔμελλον αὐτῷ	κατὰ	σπουδήν. Ὧν ἄρτι τῆς πόλεως
[3, 22]	τοσοῖσδε ἰδίων ἢ προγονικῶν κτήσεων	κατὰ	στάσιν ἐκπεσοῦσιν ὑπὲρ νεανίσκου τοσόνδε
[3, 69]	τῷ Καρσουληίῳ μᾶλλον ἐκράτουν τῶν	κατὰ	σφᾶς, οὐκ αἰσχρῶς, ἀλλὰ κατ'
[3, 88]	διῄρει· καὶ τὸ μὲν ἕπεσθαι	κατὰ	σχολὴν ἐκέλευσε, τὸ δὲ ἄμεινον
[3, 67]	μὴ γινώσκειν τὰ ἀλλήλων· καὶ	κατὰ	τὴν δίοδον αὐτὴν αἱ στρατηγίδες
[3, 50]	τἆλλα σοβαρωτέρου σφίσι φανέντος ἢ	κατὰ	τὴν ἐτήσιον ἀρχήν. Λεύκιος δὲ
[3, 50]	ἐπολιορκεῖτο, ἐν δὲ τῇ Ῥώμῃ	κατὰ	τὴν ἐτήσιον νουμηνίαν ὕπατοι γενόμενοι
[3, 45]	τεσσάρων τελῶν τὸ καλούμενον Ἄρειον	κατὰ	τὴν ὁδὸν ἐς Καίσαρα μετατεθεῖσθαι.
[3, 84]	ἱππικόν, τρία τε αὐτῷ τέλη	κατὰ	τὴν ὁδὸν προσγεγένητο τὰ Οὐεντιδίου,
[3, 91]	ἐπιδιῃρημένων σφίσι τῶν στρατηγῶν τῶν	κατὰ	τὴν πόλιν· ἄλλοι δὲ αὐτοῖς
[3, 2]	ὑπερήρεσκε τῷ δήμῳ. Γιγνόμενος οὖν	κατὰ	τήνδε τὴν ὑπόκρισιν συγγενὴς τῷ
[3, 16]	Μάριος μὲν ἐξ ἐπιτάγματος ἀνῃρέθη	κατὰ	τὸ τῆς ἀρχῆς μέγεθος, ἀνδροφόνους
[3, 21]	πρᾶσιν αὐτίκα προυτίθει πᾶσαν, ὅση	κατὰ	τὸν κλῆρον ἐγίγνετο αὐτοῦ, προτρέπων
[3, 29]	πάντων συνεχεῖς ἐγίγνοντο καὶ φανεραὶ	κατὰ	τοῦ Ἀντωνίου βοαί. Ἀπειλησαμένου δὲ
[3, 41]	περιεζωσμένοι, Καννούτιος δὲ πρότερον ἐδημηγόρει	κατὰ	τοῦ Ἀντωνίου. Ὁ δὲ Καῖσαρ
[3, 3]	θεράποντες ἦσαν, οἱ δὲ ἐλεύθεροι	κατὰ	τοῦ κρημνοῦ κατερρίφησαν. ~Καὶ ὁ
[3, 87]	Πομπηιανοὺς ἐπύθεσθε ἐν ἄστει πεποιηκέναι	κατὰ	τῶν τινας δωρεὰς παρὰ Καίσαρος
[3, 52]	καὶ ἐμπειρίαν ὑπὲρ τὸν Σάλουιον,	καταγινώκομεν	Ἀντωνίου. Ἔστι δ' ἔν τε
[3, 51]	ἀγαγὼν Ἀντωνίου. Οὐ γὰρ ἠγνόουν	καταγινώσκοντες	ἀνδρὸς ἐπιφανοῦς πρὸ δίκης οὐδ'
[3, 50]	ὡς οὐ πάτριον σφίσιν ἀκρίτου	καταδικάζειν	οὐδ' εὐπρεπὲς τοῦ χθὲς ὑπάτου
[3, 24]	γενομένας· ἐμμίσθων γάρ τινων ἀνακραγόντων	κατακαλεῖν	Βροῦτόν τε καὶ Κάσσιον, ἐπεὶ
[3, 35]	καὶ ὀδυρόμενος μὲν ὡς ἀνῃρημένον,	κατακαλῶν	δ' ὡς θεόν. Τάδε γάρ
[3, 35]	ἐσθῆτα ἐπιδεικνὺς ἡμαγμένην τε καὶ	κατακεκομμένην	καὶ τὴν ἀρετὴν καὶ τὸ
[3, 69]	ἀδοξίας, ἀλλὰ παρ' αὐτὸ ἔστησαν·	κατάκοποι	δὲ ὄντες ὤργων ὅμως, εἴ
[3, 88]	ἐπιλεξάμενος ἐτρόχαζεν, ἐπειγόμενος ἔτι ἀπαρασκεύους	καταλαβεῖν.	Μέρους τε τῶν χρημάτων ὑπαντῶντος,
[3, 6]	χρόνος τῶν ἐθνῶν τῆς στρατηγίας	καταλάβοι.	Καὶ ἡ μὲν οὕτως ἔπραξεν,
[3, 34]	σφαγεῖς σὺν μονομάχοις τὸ Καπιτώλιον	καταλαβόντες	ἀπέκλειον, καὶ ἡ βουλὴ σὺν
[3, 46]	δήμου τὸ ἀξιολογώτατον· οἱ καὶ	καταλαβόντες	αὐτὸν ὁρκοῦντα τοὺς παρόντας οἱ
[3, 3]	σφῶν καταφρονεῖν· τὴν ἀγορὰν οὖν	καταλαβόντες	ἐβόων καὶ τὸν Ἀντώνιον ἐβλασφήμουν
[3, 78]	ἐπολιορκοῦντο, ὁ Κάσσιος σὺν ἐπείξει	καταλαβὼν	τά τε τοῦ Βάσσου δύο
[3, 4]	τῶν ἐστρατευμένων καὶ ἐπιδημούντων ἑαυτῷ	καταλέγοντα.	~Ὁ δέ, εἴτε εἰς τοῦτο
[3, 78]	διαρριφέντων ἢ ὑπὸ Καίσαρος Κλεοπάτρᾳ	καταλελειμμένων.	Καὶ αὐτὸν ὁ Κάσσιος οὐδὲν
[3, 54]	τὰ χρήματα διεφόρησε καὶ κενὰ	καταλέλοιπε	τὰ ταμιεῖα, Ἀντωνίου δὲ μετ'
[3, 77]	Συρίαν διώδευε, τέλος ἐν αὐτῇ	καταλελοίπει	τὰ ἐς Παρθυαίους ἤδη διανοούμενος.
[3, 47]	οὐδένα πω ἔχοντες ἴδιον οὐδὲ	καταλέξαι	χωρὶς ὑπάτων δυνάμενοι ἐς τὰς
[3, 17]	ἀχάριστος εἶναι δοκοίην μηδ' ὅσοι	καταλεχθέντες	εἰς τὰς ἀποικίας ἐπιμένουσι τῇ
[3, 58]	εὐθύς, ὡς ἔγνωσαν πολεμεῖν αἱρούμενον,	καταλιπόντας;	Εἰ δὲ μετὰ τρισμυρίων ἐλθεῖν
[3, 97]	καμάτου πρῶτοι μὲν οἱ νεοστράτευτοι	καταλιπόντες	ἐς Καίσαρα ἐχώρουν, ἐπὶ δὲ
[3, 26]	ἴθι σύ, δεῦρο τὴν κεφαλὴν	καταλιπών·	ἡμῖν γὰρ οὐ σέ, ἀλλὰ
[3, 87]	ἀγαγὼν τοὺς ἄλλους ἂν ὑμῖν	καταλύσαιμι	πολέμους. ~Ὧν λεγομένων ἥ τε
[3, 31]	πάσχοι, καὶ τὴν ἑκάστων γνώμην	καταμανθάνειν·	ἔπεμπε δὲ καὶ ἐς τὰ
[3, 90]	βουλῇ, μὴ δεῖν οὕτως ἀνάνδρως	καταπεπλῆχθαι,	μηδὲ ἑτέραν ἐνδέξασθαι τυραννίδα ἀναιμωτί,
[3, 43]	τοῦ δεκάτου, νομίζων σφᾶς ὧδε	καταπλήξειν	δι' ὀλίγου. Οἱ δὲ οὐκ
[3, 53]	ἡμῶν. ~Τὴν στρατιὰν ἐπὶ τοῖσδε	καταπλησσόμενος,	ἵνα πρὸς μηθὲν αὐτῷ παρανομοῦντι
[3, 30]	τῶν δημάρχων ὑπ' Ἀντωνίου καὶ	κατασιωπώντων	ὁ νόμος ἐκυροῦτο, καὶ ὁ
[3, 63]	στρατῶν Μᾶρκον Βροῦτον ἄρχειν, μέχρι	κατασταίη	τὰ κοινά. Ὁ δὲ ἴδιόν
[3, 30]	ἀπιστοῦσιν, ὅτι οὐκ ἀπέκτεινε τὸν	καταστρεψάμενον	αὐτὴν καὶ κλίναντα ἐς γόνυ,
[3, 59]	ἐκπέμπωμεν ἐς Μακεδονίαν, τὰ τέλη	κατασχόντες.	Εἰ δὲ καὶ τὰ ἀπ'
[3, 3]	δήμου τιμώμενος, οὐκ ἠξίουν σφῶν	καταφρονεῖν·	τὴν ἀγορὰν οὖν καταλαβόντες ἐβόων
[3, 80]	μὴ διαφθαρέντος Ἀντωνίου μᾶλλον ἔτι	καταφρονηθείη,	καὶ τὰς ἐς αὐτὸν συμβάσεις
[3, 85]	ἐκ τῆς οὐ πρὸ πολλοῦ	καταφρονήσεως	ἐς δέος, τῶν δὲ ἐς
[3, 80]	δ' ἐπὶ τοῖς εἰργασμένοις ᾖτει.	Καταφρονούμενος	δ' ὑπὸ τῆς βουλῆς ὡς
[3, 36]	Κρήτη· ὧν καὶ οἱ ἐχθροὶ	καταφρονοῦσιν	οὐκ ἀσφαλῶν σφίσιν ὄντων καὶ
[3, 10]	ἐπὶ τὸν ἐν Μακεδονίᾳ στρατὸν	καταφυγεῖν	καί, ὅτε μάθοι μὴ κοινὸν
[3, 28]	πόλεως ἐς τὰ ὑψηλὰ ἀναπηδῶν	κατεβόα·	Καίσαρι μὲν δι' ἐμὲ μήτε
[3, 95]	ὁ δῆμος, ἡ δὲ βουλὴ	κατεγίνωσκε	θάνατον. Ὁ δὲ Καῖσαρ ἐς
[3, 49]	συνέφερεν, ὑποζύγιά τε ὅσα ἦν	κατέθυε	καὶ ἐταρίχευε δέει, μὴ χρόνιος
[3, 8]	τῆς ἐς αὐτὸν ὑπὸ Καίσαρος	κατειλεγμένης,	ὅση τε περὶ Μακεδονίαν προεληλύθει,
[3, 7]	Κασσίου καὶ τὸν ἐς Παρθυαίους	κατειλεγμένον	στρατὸν ἐπὶ τοὺς Παρθυαίους, αἰτεῖν
[3, 57]	Πομπήιον τὸν Πομπηίου τοῦ ὑμετέρου	κατεκάλει	καὶ τὴν πατρῴαν ἐκ τῶν
[3, 36]	ὅπλα μετενεγκεῖν, Ἀμάτιον ἔκτεινα καὶ	κατεκάλεσα	Πομπήιον, ἵνα τοῖσδε αὖθις ἁλοῦσα
[3, 92]	τὰ πέραν τοῦ Κυριναλίου λόφου	κατέλαβεν,	οὐδενὸς ἐς χεῖρας ἐλθεῖν ἢ
[3, 84]	ὁπλισάμενοι, τὰ ἐρυμνὰ τοῦ στρατοπέδου	κατέλαβον	καὶ τὰς πύλας ἀνεῴγνυον Ἀντωνίῳ.
[3, 5]	καὶ ἐς τὸ βουλευτήριον πολλοὺς	κατέλεγε	καὶ ἄλλα τῇ βουλῇ δι'
[3, 5]	ὡς εὔχρηστον ἀσπασάμενος τὴν φρουρὰν	κατέλεγεν,	αἰεὶ προστιθεὶς μέχρι ἐς ἑξακισχιλίους,
[3, 86]	αὐτὸν ἐκ τῆς βουλῆς γεγένητο,	κατέλεξε,	καὶ τὴν ἐς πάντας τοὺς
[3, 79]	καὶ Μακεδόνας ἐπαινῶν δύο τέλη	κατέλεξεν	ἐξ αὐτῶν, καὶ ἐς τὸν
[3, 18]	ὦ παῖ, καὶ τὴν ἡγεμονίαν	κατέλιπεν,	εἰκὸς σὲ τῶν κοινῶν τοὺς
[3, 58]	νῦν ὄντα πρὸ τοῦ βουλευτηρίου	κατέλιπεν	ἡμῖν; Μητέρα καὶ γυναῖκα καὶ
[3, 96]	καὶ τῶν ὑπ' αὐτοῖς στρατῶν	κατελύετο,	εἰρηναῖα δὲ ἕτερα αὐτοῖς ἐπέμπετο.
[3, 89]	οἷον ἐν τοῖς φόβοις γίγνεται,	κατεμέμφοντο,	οἱ μὲν ὅτι τὴν στρατιὰν
[3, 18]	τοῦ Καίσαρος εἰπόντος ο Ἀντώνιος	κατεπλάγη,	τῆς τε παρρησίας καὶ τῆς
[3, 81]	ἐκ λιμοῦ καὶ τὰς γαστέρας	κατερρήγνυντο,	ὅ τε νεοστράτευτος ἀγύμναστος ἔτι
[3, 3]	δὲ ἐλεύθεροι κατὰ τοῦ κρημνοῦ	κατερρίφησαν.	~Καὶ ὁ μὲν τάραχος ἐπέπαυτο,
[3, 37]	καὶ προφάσεως ἠπόρουν. Φήμη δὲ	κατέσκηψε	Γέτας Μακεδονίαν πορθεῖν. Ἀπιστουμένης δὲ
[3, 25]	Ἰταλίᾳ εἶναι. ~Ἄφνω δὴ φήμη	κατέσκηψε,	Γέτας τὸν θάνατον τὸν Καίσαρος
[3, 85]	τε προγραφαὶ τῶν δέκα ἀνδρῶν	κατεσπῶντο	σὺν ὕβρει, καὶ αἱ χειροτονίαι
[3, 79]	ὁδοὺς περιελθὼν αὖθις ἐν ἀποκρήμνοις	κατέστησε	καὶ πάλιν οὐκ ἐπεχείρησεν, ἀλλ'
[3, 51]	ἀκαταπλήκτως ἐξέτρεχεν, ἕως ἡ βουλὴ	κατέσχε	δείσασα, μὴ μεταπείσειε τὸν δῆμον
[3, 43]	αὐτοῖς χαλεπτόμενος τῆς σιωπῆς οὐ	κατέσχεν,	ἀλλ' ὠνείδιζεν ἀχαριστίαν ἐκ Παρθυαίων
[3, 71]	ἐσδραμὼν ἀνείλετο καὶ τοῦ στρατοπέδου	κατέσχεν,	ἕως μετ' ὀλίγον ἐξεώσθη πρὸς
[3, 56]	τε ἄτακτον ἦν καὶ ὅπως	κατεφρόνει,	δηλοῖ καὶ τὰ μεταστάντα αὐτοῦ
[3, 74]	οὐδὲ τοὔνομα ὅλως· οὕτως αὐτίκα	κατεφρονεῖτο	ὡς Ἀντωνίου καθῃρημένου. Ἔγραφον δὲ
[3, 70]	ἐρρωμένοι σφῶν ὑπὸ τοῦ κόπου	κατεφρόνουν.	Ἱππέες δὲ αὐτοὺς ἐξ Ἀντωνίου
[3, 56]	ἐς ἀνωμαλίαν ἐξέστησεν ἡ ἔχθρα·	κατηγορεῖ	γὰρ Ἀντωνίου τυραννίδα καὶ κόλασιν
[3, 54]	δὲ ὀκνεῖ μὲν παρόντος Ἀντωνίου	κατηγορεῖν,	ἀπόντος δ' ἐγκλήματά τινα εἶπεν
[3, 54]	ἐν τῷ δήμῳ καὶ τόδε	κατηγορήσαντος,	ὅτι ὁ Καῖσαρ τὰ χρήματα
[3, 54]	εὐθυνόμενον αὐτὸν ἀκοῦσαί τε τῆς	κατηγορίας	καὶ ἀπολογησάμενον ὑπὲρ αὑτοῦ κρίνεσθαι·
[3, 56]	ἀλλὰ Κικέρων ἐπιμέμφεται καὶ φόνου	κατηγορῶν	πολέμιον κοινὸν ἀντὶ τῶν ὡρισμένων
[3, 77]	ὕβριν οὐ φέρουσα τὸν Ἰούλιον	κατηκόντισε.	Καὶ εὐθὺς ἦν μετάνοια καὶ
[3, 41]	πάντα τῆς πατρίδος ὑπηρέτης καὶ	κατήκοος	ἔσεσθαι καὶ ἐς τὰ νὺν
[3, 81]	μὲν εὐπρέπειαν τῆς βουλῆς εἶναι	κατηκόους,	ἐς δὲ τὸ σφέτερον ἀσφαλὲς
[3, 78]	τε παραδόντων καὶ ὡς ἀνθυπάτῳ	κατηκόων	γενομένων· ἐψήφιστο γάρ, ὥς μοι
[3, 53]	ἵνα πρὸς μηθὲν αὐτῷ παρανομοῦντι	κατοκνῇ,	διεκλήρωσεν ἐς θάνατον, οὐ στασιάσαντας
[3, 13]	πεσόντα, ἀλλ' ἀθεμίστως ἐν βουλευτηρίῳ	κατωκοπέντα.	~Ἐφ' οἷς αὐτὸν ἡ μήτηρ,
[3, 17]	ἐπικινδύνου τότε οἰκίας, τὰ μὲν	κειμήλια	αὐτῶν καὶ τὸν ἄλλον ἅπαντα
[3, 70]	ἐπεδείξαντο· οἷα δὲ ἀκμήτων ἡσσῶντο	κεκμηκότες,	καὶ τὸ πλεῖστον αὐτῶν μάλιστα
[3, 49]	τὰ παρὰ τῆς βουλῆς οἱ	κεκομισμένα	γράμματα, ὡς οὐχὶ διὰ τὸν
[3, 44]	Ἀλλ' ὁ μὲν φθόνος οἰχέσθω,	κεκορεσμένος,	ἔφη, καὶ τοῖς ἁμαρτήμασι καὶ
[3, 59]	οὓς ἂν ἐθέλητε, δυναμένους τὸ	κεκριμένον	τελεῖν. Πῶς οὖν ἔσται ταῦτα;
[3, 54]	ἀποδεξαμένων τε τὴν γνώμην καὶ	κεκυρωκότων	καὶ γέρας τοῖς μηνύουσι δεκάτην
[3, 53]	τῇ Κελτικῇ, Ἀντώνιος δ' ἐξιέναι	κελεύει.	Πότερον οὖν ἡμεῖς Ἀντώνιον ψηφιζόμεθα
[3, 83]	μὲν βουλὴν δεδιότος πολεμεῖν αὐτῷ	κελεύουσαν,	ὑπισχνουμένου δ' ὅμως οὐ πολεμήσειν
[3, 94]	ἢ ἑτέρωθι καὶ ἄλλα συνενεχθῆναι	κελεύσας,	ὁπόσα Κικέρωνος ἐσηγουμένου πρότερον αὐτοῖς
[3, 73]	ποταμοῦ διέκοπτε πρὸ ἡμέρας καὶ	κελητίῳ	τινὰς ἐς τὸν Καίσαρα ἀποστέλλων
[3, 53]	γράφετε μὲν ὑμεῖς ἐμμένειν τῇ	Κελτικῇ,	Ἀντώνιος δ' ἐξιέναι κελεύει. Πότερον
[3, 49]	τὴν Ἰταλίαν, ἐν δὲ τῇ	Κελτικῇ	τὸν Δέκμον ὁ Ἀντώνιος ἐκέλευσεν
[3, 46]	καὶ Πλάγκος ἐν τῇ ἑτέρᾳ	Κελτικῇ	τρία ἐδόκουν αἱρήσεσθαι τὰ Ἀντωνίου.
[3, 50]	αὐτὸν ἠξίουν ἤδη ψηφίσασθαι, τὴν	Κελτικὴν	ἀκούσης τῆς βουλῆς ἐς ἐπιτείχισμα
[3, 27]	Ἡ δὲ βουλὴ τήνδε τὴν	Κελτικὴν	ἀκρόπολιν ἐπὶ σφίσιν ἡγουμένη ἐδυσχέραινέ
[3, 37]	ἐγὼ καὶ θρασύτερον εἰδὼς τὴν	Κελτικὴν	ἀφῃρούμην, ἐς εὐπρέπειαν ἔτι τῆς
[3, 64]	ἡγεμονίας ἀσφάλειαν· Δέκμῳ τε τὴν	Κελτικὴν	βεβαιοῦντας Ἀντωνίῳ δόξαι περὶ τυραννίδος
[3, 60]	Ἀντώνιον πολέμιον κρίνειν, ὅτι τὴν	Κελτικὴν	ἔλαβε παρὰ τοῦ δήμου. Ὧν
[3, 55]	οὐδὲν ἔτι κινουμένων ἐς τὴν	Κελτικὴν	ἐπὶ τὸν ἀντιλέγοντα. Ἀλλὰ Κικέρων
[3, 52]	φθάσαντος ἔδεισε καὶ ἐς τὴν	Κελτικὴν	ἐτράπετο ὡς εὔκαιρον ἐφ' ἡμῖν
[3, 59]	ἢ χάριν τοῦ δήμου τὴν	Κελτικὴν	ἔχειν, Δέκμον δὲ μετὰ τριῶν
[3, 73]	βουλῆς ἀνεγίνωσκε, διδούσης οἱ τὴν	Κελτικὴν	ἡγεμονίαν, ἀπηγόρευέ τε Καίσαρι χωρὶς
[3, 55]	περὶ τῶν χρημάτων· τὴν δὲ	Κελτικὴν	ἡγεμονίαν οὐκ ἐψηφισάμεθα μὲν ἡμεῖς
[3, 38]	δὲ ἀγὼν ἀφελέσθαι με τὴν	Κελτικὴν	ἤδη δεδομένην. Ἴστε, ἃ γράφουσι
[3, 27]	ἐναλλάξαι οἱ τὴν ἐντὸς Ἄλπεων	Κελτικήν,	ἧς ἡγεῖτο Δέκμος Βροῦτος Ἀλβῖνος,
[3, 43]	τὴν ἐψηφισμένην οἱ χώραν εὐδαίμονα	Κελτικήν,	καὶ τοῖς παροῦσιν ἑκάστῳ δοθήσεσθαι
[3, 61]	εὐθὺς ἀπανίστασθαι καὶ Δέκμῳ τὴν	Κελτικὴν	μεθιέναι, ἐντὸς δὲ Ῥουβίκωνος ποταμοῦ,
[3, 27]	τὴν Ἰταλίαν, ἀλλ' ἐς τὴν	Κελτικὴν	μετακαλεῖν. Ἡ δὲ βουλὴ τήνδε
[3, 63]	Ὁ δῆμος ἔδωκέ μοι τὴν	Κελτικὴν	νόμῳ, καὶ Δέκμον ἀπειθοῦντα τῷ
[3, 51]	πρὸ δίκης οὐδ' ὅτι τὴν	Κελτικὴν	ὁ δῆμος αὐτῷ δεδώκει· ἀλλ'
[3, 45]	ἦν ὁ πόλεμος, Δέκμου τὴν	Κελτικὴν	οὐ μεθιέντος. ~Δεῦρο δὲ ὄντι
[3, 30]	ἠξίουν· οὕτως ἐδεδοίκεσαν ἀγχοῦ τὴν	Κελτικὴν	οὖσαν. Ὁ δὲ Ἀντώνιος αὐτοῖς
[3, 62]	οὐδενὸς μετὰ Καίσαρα λαβόντι τὴν	Κελτικὴν	προστίθεται, τῷ δὲ παρὰ τοῦ
[3, 2]	ἐς τὴν ὅμορον τῆς Ἰταλίας	Κελτικήν,	Τρεβώνιος δὲ ἐς τὴν Ἀσίαν
[3, 16]	δορυφορεῖσθαι· Δέκμον τε τὴν ἐγγὺς	Κελτικὴν	ὑπερορᾶτε ἔχοντα, καὶ τόνδε τοῖς
[3, 27]	τὸν δῆμον αἰτῆσαι νόμῳ τὴν	Κελτικήν,	ᾧ τρόπῳ καὶ ὁ Καῖσαρ
[3, 52]	παρ' ἡμῶν ἐπιτυχὼν ἐπὶ τὴν	Κελτικὴν	ὥρμησε χωρὶς ἡμῶν. Τὸν στρατὸν
[3, 98]	αὐτοῦ κεχειροτονημένῳ καὶ τῆς ἑτέρας	Κελτικῆς	ἄρχειν. Καὶ δεύτερος τῶν σφαγέων
[3, 46]	προεπέμπετο, ὅθεν ἐστὶν ἡ τῆς	Κελτικῆς	ἀρχή. Καὶ ὁ στρατὸς ἦν
[3, 61]	Ἀντώνιον. Οὐ μὴν ἐκράτησε τῆς	Κελτικῆς	αὐτὸν ἄρχειν· οἱ γὰρ τῶν
[3, 29]	δῆμον ἐς τὴν ἀλλαγὴν τῆς	Κελτικῆς	δεόμενος, ὡμολόγει τοῖς λεγομένοις καὶ
[3, 88]	τὸν Ῥουβίκωνα ποταμὸν ἐκ τῆς	Κελτικῆς	ἐς τὴν Ἰταλίαν, ὅν τινα
[3, 61]	Ἀντωνίῳ προαγορεῦσαι Μακεδονίαν ἀντὶ τῆς	Κελτικῆς	ἔχειν· τὰς δὲ ἄλλας ἐντολάς,
[3, 61]	τὴν Ἰταλίαν ὁρίζοντος ἀπὸ τῆς	Κελτικῆς,	ἡμέρᾳ ῥητῇ γενόμενον ἐπιτρέψαι τὰ
[3, 51]	ἐπαινέσαι οὐκ ἐκστάντα Ἀντωνίῳ τῆς	Κελτικῆς,	καὶ τοῖς ὑπάτοις Ἱρτίῳ καὶ
[3, 38]	μετ' ἐμὲ πείθουσι περὶ τῆς	Κελτικῆς	μεταψηφίσασθαι. Ἀλλὰ σὺν θεοῖς τε
[3, 31]	παρηγορίαν, ἀχθομένης τῷ περὶ τῆς	Κελτικῆς	νόμῳ, εἴτε ἀπ' οἰκείας γνώμης,
[3, 27]	ὁ Καῖσαρ ἐκ τῆσδε τῆς	Κελτικῆς	ὁρμώμενος ἐκράτησε Πομπηίου, ὡς δὲ
[3, 62]	ἀληθὴς αἰτία· κἂν ἀποστῶ τῆς	Κελτικῆς,	οὔτε πολέμιος οὔτε μόναρχός εἰμι.
[3, 30]	τε νόμος ὁ περὶ τῆς	Κελτικῆς	προυγράφετο αὐτίκα, ὀρρωδούσης πάνυ τῆς
[3, 98]	γενομένῳ καὶ ἄρξαντι τῆς παλαιᾶς	Κελτικῆς	ὑπ' ἐκείνῳ καὶ ἐς τὸ
[3, 97]	δὲ τὴν ἐσθῆτα ἐς τὸ	Κελτικόν,	ἐξεπιστάμενος ἅμα καὶ τὴν φωνήν,
[3, 74]	ἱκεσίους ἐψηφίζετο, ὅσας οὔτε ἐπὶ	Κελτοῖς	οὔτε ἐπὶ ἄλλῳ πολέμῳ ποτὲ
[3, 97]	διεδίδρασκε σὺν ἐκείνοις οἷά τις	Κελτός,	οὐ τὴν μακροτέραν ἔτι περιιών,
[3, 98]	καὶ δεθείς, ἤρετο μὲν ὅτου	Κελτῶν	δυνάστου τὸ ἔθνος εἴη, μαθὼν
[3, 70]	παρὰ τὸ πεδίον ἀχαρακώτως· Ἀγορὰ	Κελτῶν	ἡ κώμη καλεῖται. Ἔπεσον δὲ
[3, 97]	ἤδη χωρὶς τῶν σωματοφυλάκων ἱππέων	Κελτῶν.	Ὁ δὲ καὶ τούτων τοῖς
[3, 54]	Καῖσαρ τὰ χρήματα διεφόρησε καὶ	κενὰ	καταλέλοιπε τὰ ταμιεῖα, Ἀντωνίου δὲ
[3, 20]	πιθανὸν ἦν ἔτι ἀγνοεῖν σε	κενὰ	πρὸς τοῦ πατρὸς ἀπολελεῖφθαι τὰ
[3, 42]	αὐτίκα γεωργίας τε πόνων καὶ	κερδῶν	στρατείας καὶ λόγων τῶν Καίσαρος
[3, 75]	ἐστιν αὐτοῖς τῆς γνώμης τὸ	κεφάλαιον.	~Ἐγὼ δὲ καὶ Ἵρτιος τὸ
[3, 26]	γὰρ οὐ σέ, ἀλλὰ τὴν	κεφαλὴν	ἄγειν προστέτακται. καὶ τόδε εἰπὼν
[3, 26]	τόδε εἰπὼν εὐθὺς ἀπέτεμε τὴν	κεφαλήν.	Ἅμα δὲ ἡμέρᾳ Δολοβέλλας μὲν
[3, 98]	ἐκέλευσε τῷ Καμίλῳ κτείναντα τὴν	κεφαλὴν	ἐς αὑτὸν ἐκπέμψαι· καὶ τὴν
[3, 98]	ἐς αὑτὸν ἐκπέμψαι· καὶ τὴν	κεφαλὴν	ἰδὼν ἐκέλευσε τοῖς παροῦσι θάψαι.
[3, 26]	ἠμείψατο· ἴθι σύ, δεῦρο τὴν	κεφαλὴν	καταλιπών· ἡμῖν γὰρ οὐ σέ,
[3, 26]	αὐτοῦ ποικίλως ἐνύβριζον καὶ τὴν	κεφαλὴν	οἷα σφαῖραν ἐν λιθοστρώτῳ πόλει
[3, 56]	καὶ ἐς τοῦτο ὑφ' ὑμῶν	κεχειροτονημένος.	Καὶ οὐδείς πω τῶνδε λόγον
[3, 98]	μέλλον ἔτος ὑπατεύειν ὑπ' αὐτοῦ	κεχειροτονημένῳ	καὶ τῆς ἑτέρας Κελτικῆς ἄρχειν.
[3, 50]	ὥσπερ ἄκραν ὅπλοις καὶ συνθήμασι	κεχρημένου	καὶ τἆλλα σοβαρωτέρου σφίσι φανέντος
[3, 13]	καὶ Φίλιππος ὅσοι τε ἄλλοι	κηδεμόνες	ἦσαν αὐτοῦ, ἐδεδοίκεσαν τήν τε
[3, 14]	ἐχώρει. Ὁ δὲ ἦν ἐς	κήποις,	οὓς ὁ Καῖσαρ αὐτῷ δεδώρητο
[3, 95]	ἐκτείνετο. Πᾶσι δ' ὁρισθείσης ὑπὸ	κηρύγματι	μιᾶς ἡμέρας ἐς κρίσιν, ἐρήμην
[3, 50]	συνεχεῖς ἐπαίνους ἄλλοι τε καὶ	Κικέρων	αὐτὸς εἶπε πολλάκις. Ἡ δὲ
[3, 62]	εἷλε πολέμῳ καὶ οὐκ ἀπέκτεινε,	Κικέρων	δὲ τοὺς ἐκείνου φονέας προτίθησι
[3, 55]	Κελτικὴν ἐπὶ τὸν ἀντιλέγοντα. Ἀλλὰ	Κικέρων	Δέκμον μὲν οὐχ ἡγεῖται πολέμιον,
[3, 51]	γενομένης ἐκάμπτοντο. Δείσας δ' ὁ	Κικέρων	ἐβουληγόρησεν ὧδε. ~Ἃ μὲν ἔδει
[3, 74]	Ἔγραφε δὲ καὶ Πάνσας. ~Καὶ	Κικέρων	ἐν Ῥώμῃ τὰ μὲν ἐς
[3, 58]	συνώμνυμεν οὐχ ὁρκούμενοι; Πόσους δὲ	Κικέρων	ἐπαίνους ἐς τὴν πολιτείαν αὐτοῦ
[3, 56]	τῶν νῦν συγγενὴς οὐδείς, ἀλλὰ	Κικέρων	ἐπιμέμφεται καὶ φόνου κατηγορῶν πολέμιον
[3, 57]	μόνον δι' ὑμᾶς οὐ διέβαλε	Κικέρων;	Ἢ ὅτε ἐψηφίζετο μὴ εἰσηγεῖσθαι
[3, 66]	τῶν ὑπάτων οὐ παρόντων ὁ	Κικέρων	ἦγεν ὑπὸ δημοκοπίας· καὶ συνεχεῖς
[3, 59]	πρὸς ἡμᾶς μετέστη, καθάπερ φησὶ	Κικέρων,	καὶ τάδε καλῶμεν ἀπὸ τοῦ
[3, 50]	τῷ ἱερῷ συνῆγον ἐπὶ Ἀντωνίῳ.	Κικέρων	μὲν δὴ καὶ οἱ Κικέρωνος
[3, 82]	πρῴην ἕνεκα τὸν θρίαμβον αἰτῆσαι.	Κικέρων	μὲν δὴ τούτοις ἐπαρθεὶς διὰ
[3, 56]	ὑμᾶς, ἀλλ' ἐς Καίσαρα, ὁ	Κικέρων	ὅμως ἐπῄνεσε καὶ ἐκ τῶν
[3, 57]	δὲ πᾶσιν ὁμοῦ; Πότε, ὦ	Κικέρων;	Ὅτε τὴν ἀμνηστίαν ἐκύρου τῶν
[3, 61]	καὶ ψευδῶς τὰς ἐντολὰς ὁ	Κικέρων	συνέγραφεν, οὐδεμιᾶς ἔχθρας τοσῆσδε ὑπούσης,
[3, 4]	μοίρας σφῶν ἀνισχούσης. Ἃ καὶ	Κικέρων	συνεχῶς ἐπῄνει τὸν Ἀντώνιον· καὶ
[3, 89]	συναλλαγήσεσθαι, πάμπαν ἤκμαζεν ὁ φόβος.	Κικέρων	τε, ὃς τέως αὐτοῖς ἐπεπόλαζεν,
[3, 92]	ἄλλοι σπονδῶν καὶ πίστεων ἔτυχον.	Κικέρων	τε τῶν σπονδῶν πυθόμενος ἔπραξε
[3, 66]	πλείους μετὰ δυσελπιστίας, καὶ ὁ	Κικέρων	τῆς πόλεως ἀπεδίδρασκε. Καὶ ὁ
[3, 62]	τε τὴν βουλὴν καὶ τὸν	Κικέρωνα	ἀπερρίπτει, θαυμάζων, ὅτι Καίσαρα μὲν
[3, 56]	ποτε ὑμᾶς λυπήσειε τὸ παράδειγμα.	Κικέρωνα	δὲ καὶ ἐς ἀνωμαλίαν ἐξέστησεν
[3, 62]	ἀρχὴν ἡγοῦνται τύραννον ἢ βασιλέα,	Κικέρωνα	δὲ οὐ νομίζουσιν, ὃν Καῖσαρ
[3, 63]	τοῦ μύσους, ἐμπιπλαμένη νῦν διὰ	Κικέρωνα	Δέκμῳ βοηθοῦντα. Τάδε μὲν ὁ
[3, 54]	κρίνεσθαι· καὶ τὸν δεινότατον εἰπεῖν	Κικέρωνα	ἐς ταῦτα προκαλοῦμαι. Ἐπεὶ δὲ
[3, 66]	καὶ ἐς τὴν Ῥώμην συλλαβεῖν	Κικέρωνα	ἠπείγετο. Τότε μὲν δὴ θόρυβός
[3, 82]	ἔτι πέμπων, ἀλλ' ἐς τὸν	Κικέρωνα	ἰδίᾳ, καὶ αὐτὸν παρεκάλει καὶ
[3, 83]	ἐκείνου νεότητος ἐγκρατῆ παιδαγωγόν. ~Ἀλλὰ	Κικέρωνα	μὲν ἥ τε βουλὴ τῆς
[3, 82]	αὐτὸν παρεκάλει καὶ συνάρξαι, ὡς	Κικέρωνα	μὲν τὴν ἀρχὴν διοικήσοντα πρεσβύτερόν
[3, 61]	ἐντολάς, εἴτε λαθόντες εἴτ' ἐξεπίτηδες,	Κικέρωνα	συγγράψαι τε καὶ δοῦναι τοῖς
[3, 51]	ἀεὶ δυνατώτερος. ~Οἱ μὲν δὴ	Κικερώνειοι	καὶ τούτῳ μάλα φορτικῶς ὠνείδιζόν
[3, 50]	τὸ βουλευτήριον συνελέγοντο· ἔνθα τῶν	Κικερωνείων	ἐπιβαρούντων ἐψήφιστο ἂν ὁ Ἀντώνιος
[3, 63]	ἂν ἐς ἅπαντα ὡς πατρίδι,	Κικέρωνι	δὲ τῷ συγγράψαντι τὰς ἐντολὰς
[3, 61]	ἐς μεταβολὴν ἐνοχλοῦντος καὶ αὐτῷ	Κικέρωνι	κακῶς ἐπινοοῦντος. Ἄρτι δὲ καὶ
[3, 66]	οὐκ ἤνεγκε τὴν βαρύτητα τοῦ	Κικέρωνος,	ἀλλ' ἐς τὰς Καίσαρος ἀποικίας
[3, 91]	μετάνοια ἐκεκύρωτο, καὶ μετεψηφίζετο ἅπαντα,	Κικέρωνος	αὖθις αὐτοῖς ἐπιφανέντος· ἥ τε
[3, 93]	νυκτὸς ἐς τὸ βουλευτήριον συνέθεον,	Κικέρωνος	ἐπὶ ταῖς θύραις αὐτοὺς δεξιουμένου.
[3, 57]	μέγιστα, ὦ Ῥωμαῖοι, καὶ ἀναμφίλογα	Κικέρωνος	ἐς τὸν Ἀντώνιον ἐγκλήματα ὁρᾶτε·
[3, 94]	καὶ ἄλλα συνενεχθῆναι κελεύσας, ὁπόσα	Κικέρωνος	ἐσηγουμένου πρότερον αὐτοῖς ἐπεγέγραπτο, διένειμεν
[3, 54]	ἀνδρὸς ἡσύχασε καὶ οἱ τοῦ	Κικέρωνος	ἠνέσχοντο. Καὶ ἔλεγεν ὁ Πείσων·
[3, 54]	γένηται δυνατώτερος. ~Ταῦτ' ἔτι τοῦ	Κικέρωνος	λέγοντος οἱ φίλοι θορυβοῦντες ἀπαύστως
[3, 59]	τῆς Ἀντωνίου τε ἀπολογίας καὶ	Κικέρωνος	μεταβολῆς· παραίνεσιν δ' ἐπιθήσω τοῖς
[3, 50]	Κικέρων μὲν δὴ καὶ οἱ	Κικέρωνος	φίλοι πολέμιον αὐτὸν ἠξίουν ἤδη
[3, 55]	ὁ δῆμος νόμῳ, παρόντος αὐτοῦ	Κικέρωνος,	ᾧ τρόπῳ καὶ ἕτερα πολλάκις
[3, 2]	τὴν περὶ Ἰωνίαν, Τίλλιος δὲ	Κίμβερ	ἐς Βιβυνίαν· Κάσσιος δὲ καὶ
[3, 19]	τῆς ἀρχῆς. Ἀλλὰ καὶ ταῦτα	κινδυνεύειν	καὶ παθεῖν ὁτιοῦν ἡἡρούμην ἑκὼν
[3, 13]	λήγων τοῦ λόγου, ὅτι μὴ	κινδυνεύειν	οἱ καλὸν εἴη μόνον, ἀλλὰ
[3, 87]	ὑμῶν δέδια τοιῶνδε καὶ τοσῶνδε,	κινδυνευόντων	ἐς ἐμὴν καὶ τοῦ πατρὸς
[3, 60]	δ' ὑπάτους καὶ δημάρχους πλείονας	κινδυνεύουσι	τοῖς κοινοῖς γενέσθαι. ~Ὧδε μὲν
[3, 57]	ὡς τύραννος ἄκριτον ὁ νῦν	κινδυνεύων	ἀκρίτως; Τίνα δ' ἐξέβαλε τῆς
[3, 72]	ἔλεγεν, οὐκ ἄτολμος ἐν τοῖς	κινδύνοις	ἀνήρ, καὶ εἰπὼν εὐθὺς ἀνίστατο
[3, 53]	ὀλίγοι μόλις ἐν τοῖς πάνυ	κινδύνοις	ἐχρήσαντο ὑπ' ἀνάγκης· ὁ δὲ
[3, 19]	Τοῖς δ' αὐτοῖς μου τοῖσδε	κινδύνοις	καὶ σὺ τὰ νῦν σοι
[3, 59]	Ἀντώνιον ἁμαρτάνειν μηδὲ ἔχθρας καὶ	κινδύνους	ἐπάγειν τοῖς κοινοῖς, νοσούσης ἔτι
[3, 20]	ἀστάθμητον ὥσπερ ἐν θαλάσσῃ κῦμα	κινούμενον·	ὁ μὲν ἦλθεν, ὁ δ'
[3, 55]	στρατὸν ἀντὶ Θρᾳκῶν οὐδὲν ἔτι	κινουμένων	ἐς τὴν Κελτικὴν ἐπὶ τὸν
[3, 58]	γυναῖκα καὶ μειράκιον υἱόν; Οἳ	κλαίουσι	καὶ δεδίασι νῦν οὐ τὴν
[3, 78]	Κράσσου διαρριφέντων ἢ ὑπὸ Καίσαρος	Κλεοπάτρᾳ	καταλελειμμένων. Καὶ αὐτὸν ὁ Κάσσιος
[3, 54]	σφετερίσασθαι, τοῦ μὲν νόμου τὸν	κλέπτην	οὐ πολέμιον ἀποφαίνοντος, ἀλλὰ ὡρισμένῃ
[3, 21]	προυτίθει πᾶσαν, ὅση κατὰ τὸν	κλῆρον	ἐγίγνετο αὐτοῦ, προτρέπων ἐπικουρεῖν οἱ
[3, 23]	πάσχειν. Ὡς δ' ἐπὶ τῇ	κληρονομίᾳ	καὶ τὴν ἴδιον αὑτοῦ περιουσίαν
[3, 94]	μέρος αὐτῷ δεδώρητο τῆς Καίσαρος	κληρονομίας,	ἐς τὴν πόλιν αὖθις ὡς
[3, 11]	δεδιέναι, υἱόν τε αὐτοῦ καὶ	κληρονόμον	ὄντα, καὶ παρῄνουν ἅμα τῷ
[3, 18]	μὲν ὁ Καῖσάρ σοι μετὰ	κλήρου	καὶ τῆς ἐπωνυμίας, ὦ παῖ,
[3, 13]	ἴσως. Εἰ δὲ καὶ τοῦ	κλήρου	καὶ τῆς θέσεως ὑπερίδοι, ἔς
[3, 22]	ἐκ τῶν Καίσαρος διαθηκῶν τοῦ	κλήρου	μοῖραν εἶχον) μέμψασθαι τῷ Ἀντωνίῳ
[3, 23]	Φιλίππου, καὶ τὸ μέρος τοῦ	κλήρου	Πινάριον καὶ Πέδιον αἰτήσας, προύθηκεν
[3, 2]	τε ἄλλοις ἐπενόουν, καὶ τὰ	κληρουχήματα	συγχωροῦντες αὐτοῖς πιπράσκειν, τοῦ νόμου
[3, 7]	πρότερον ἀλλάξαι, δόντα πωλεῖν τὰ	κληρουχήματα	τοῖς λαβοῦσι πρὸ τῶν νενομισμένων
[3, 12]	Καίσαρι στρατευσάμενοί τε καὶ ἐς	κληρουχίας	διῃρημένοι συνέτρεχον ἐκ τῶν ἀποικιῶν
[3, 39]	πλείονος ἢ ἐς ἀλλοτρίωσιν τῶν	κληρουχιῶν	Καίσαρι. ~Ὡς δὲ τῷ Καίσαρι
[3, 2]	καὶ διατάγμασιν οἷα στρατηγοὶ τοὺς	κληρούχους	ἐθεράπευον, ὅσοις τε ἄλλοις ἐπενόουν,
[3, 11]	ὄντα, καὶ παρῄνουν ἅμα τῷ	κλήρῳ	τὴν θέσιν ἀπείπασθαι· ὁ δὲ
[3, 26]	αὐτὴν ἀφύλακτον εὑρὼν εἷλε διὰ	κλιμάκων.	Τρεβώνιος δὲ τοῖς συλλαμβάνουσιν αὐτὸν
[3, 30]	ἀπέκτεινε τὸν καταστρεψάμενον αὐτὴν καὶ	κλίναντα	ἐς γόνυ, ἀπορρίπτων ἤδη ταῦτα
[3, 61]	ὡς ἔοικε, τοῦ δαιμονίου τὰ	κοινὰ	ἐς μεταβολὴν ἐνοχλοῦντος καὶ αὐτῷ
[3, 94]	Τὰ χρήματα δέ, ὅσα τε	κοινὰ	ἦν ἐν τῷ Ἰανούκλῳ ἢ
[3, 54]	Τὰ χρήματά φησιν Ἀντώνιον τὰ	κοινὰ	μετὰ τὴν Καίσαρος τελευτὴν σφετερίσασθαι,
[3, 63]	Βροῦτον ἄρχειν, μέχρι κατασταίη τὰ	κοινά.	Ὁ δὲ ἴδιόν τε εἶχεν
[3, 20]	πρὸς τοῦ πατρὸς ἀπολελεῖφθαι τὰ	κοινὰ	ταμιεῖα, τῶν προσόδων, ἐξ οὗ
[3, 60]	καὶ δημάρχους πλείονας κινδυνεύουσι τοῖς	κοινοῖς	γενέσθαι. ~Ὧδε μὲν ὁ Πείσων
[3, 59]	ἔχθρας καὶ κινδύνους ἐπάγειν τοῖς	κοινοῖς,	νοσούσης ἔτι τῆς πολιτείας καὶ
[3, 56]	ἐπιμέμφεται καὶ φόνου κατηγορῶν πολέμιον	κοινὸν	ἀντὶ τῶν ὡρισμένων ἐπιτιμίων τοῖς
[3, 9]	αὐτὸν ἐπεῖχε καὶ ἄγνοια, εἴτε	κοινὸν	εἴη τῆς βουλῆς τὸ ἔργον
[3, 10]	καταφυγεῖν καί, ὅτε μάθοι μὴ	κοινὸν	εἶναι τὸ ἔργον, ἐπιθαρρήσαντα τοῖς
[3, 22]	ἄλλα τε ἕκαστοι καὶ τὸ	κοινὸν	ἐπὶ τοῖς πλείστοις, ἐκ προγραφῆς
[3, 80]	καὶ μέμφεσθαι τῆς ἐς τὸ	κοινὸν	συμφέρον ἀγνωσίας. Ὧν Οὐεντίδιος συνεὶς
[3, 86]	καὶ τοῦ περὶ Μουτίνην ἔργου	κοινοῦ	γεγονότος τὰ γέρα τοῖς δύο
[3, 74]	τὰς ἑκάστῳ προυυπεσχημένας παρὰ τοῦ	κοινοῦ	Ῥωμαίων ἐπινικίους δραχμὰς πεντακισχιλίας ὡς
[3, 95]	Ἔδοξε δὲ ταῖσδε ταῖς ἡμέραις	Κόιντος	Γάλλιος, ἀδελφὸς Μάρκου Γαλλίου συνόντος
[3, 94]	αὐτὸς σὺν ᾧ περ ἐβούλετο	Κοΐντῳ	Πεδίῳ, ὃς τὸ μέρος αὐτῷ
[3, 4]	πατρῴας οὐσίας δεδημευμένης ἐκ τῶν	κοινῶν	αὐτῷ δοθῆναι μυριάδας Ἀττικῶν δραχμῶν
[3, 21]	ἐσομένου· τὰ γὰρ πολλὰ τῶν	κοινῶν	εὑρήσειν παρὰ Καίσαρι. ~Πολλοί τε
[3, 56]	ὅμως ἐπῄνεσε καὶ ἐκ τῶν	κοινῶν	ἐχθὲς ἐμισθοδότησε· καὶ μή ποτε
[3, 52]	αὐτῷ Σαλουίῳ, εἰ φιλίαν τῶν	κοινῶν	προτιμῴη· ἀμαθῶς δ' αὐτὸν ἔχοντα
[3, 18]	ἡγεμονίαν κατέλιπεν, εἰκὸς σὲ τῶν	κοινῶν	τοὺς λογισμοὺς αἰτεῖν κἀμὲ ὑπέχειν.
[3, 18]	δεῖ πρὸς σὲ περὶ τῶν	κοινῶν,	τῷ δ' αὐτῷ λόγῳ καὶ
[3, 57]	Ἢ ὅτε ζήτησιν εἶναι τῶν	κοινῶν	χρημάτων; Ἢ ὅτε Πομπήιον τὸν
[3, 5]	ἐπιστήσας ἦγεν ἐν τιμῇ καὶ	κοινωνοὺς	ἐποιεῖτο τῶν φανερῶν βουλευμάτων. Ἡ
[3, 38]	ἐγὼ καὶ ἔργου καὶ λόγου	κοινωνοὺς	ἐς ἅπαντα τίθεμαι. Καὶ τοῖς
[3, 56]	ἐπιβουλευόντων τὰ στρατεύματα θεραπευόντων, οὐ	κολαζόντων.	Ἐπεὶ δὲ οὐκ ὤκνησεν οὐδε
[3, 44]	καὶ τοῖς ἁμαρτήμασι καὶ ταῖς	κολάσεσι·	τὰς δὲ ἑκατὸν δραχμὰς ὑμῖν
[3, 56]	κατηγορεῖ γὰρ Ἀντωνίου τυραννίδα καὶ	κόλασιν	στρατιωτῶν, ἀεὶ τῶν ἐπιβουλευόντων τὰ
[3, 28]	ἁρπαγὴν ἐπισχεῖν, μέχρι τοὺς πολίτας	κομίσασθαι	τὴν διανέμησιν καὶ τὰ λοιπὰ
[3, 61]	δὲ καὶ τῶν Τρεβωνίου λειψάνων	κομισθέντων	καὶ τῆς ἐς αὐτὸν ὕβρεως
[3, 70]	καὶ ἐρρωμένοι σφῶν ὑπὸ τοῦ	κόπου	κατεφρόνουν. Ἱππέες δὲ αὐτοὺς ἐξ
[3, 60]	ἐκπολεμοῦν, ἀναμιμνησκομένους Μαρκίου τε τοῦ	Κοριολανοῦ	καὶ τὰ ἔναγχος δὴ ταῦτα
[3, 85]	τέλη, καὶ τὸ τρίτον ἐκέλευε	Κορνιφικίῳ	παραδοθῆναι, τῆς ἑτέρας ἄρχοντι Λιβύης
[3, 92]	τῶν στρατηγῶν οἳ ἦρχον αὐτῶν,	Κορνοῦτος	μὲν ἑαυτὸν ἔκτεινεν, οἱ δ'
[3, 88]	ἃ ἐδιδάχθησαν, ὅτι καὶ πάλαι	Κορουῖνός	τε ἄρξειε νεώτερος ὢν ἔτι
[3, 13]	τόδε εἰπὼν Ἀχιλλεῖ μὲν ἔφη	κόσμον	ἀθάνατον ἐκ πάντων εἶναι τοῦτο
[3, 5]	δ' αὐτοῖς ἐς τὸν πρέποντα	κόσμον	ἐξ αὐτῶν ἐκείνων ἐπιστήσας ἦγεν
[3, 17]	αὐτῶν καὶ τὸν ἄλλον ἅπαντα	κόσμον	ἔχειν ἀξιῶ σε καὶ ὅσα
[3, 83]	τῷ τέως τὰς Ἄλπεις ὑπερέβαλε,	Κουλλεῶνα	πείσας τὸν ἐκ Λεπίδου φύλακα
[3, 94]	τοῦ δήμου γίγνεσθαι τὴν θέσιν·	κουρίας	γὰρ ἐς μέρη τὰς φυλὰς
[3, 94]	τῷ πατρὶ αὖθις κατὰ νόμον	κουριάτιον.	Ἔστι δ' ἐπὶ τοῦ δήμου
[3, 18]	δ' αὐτῷ λόγῳ καὶ σὲ	κουφίζω,	μὴ χάριν ὀφείλειν ἡμῖν ἐπ'
[3, 67]	καὶ ἀσπὶς ἤδη που καὶ	κράνος	ἐξέλαμπε, καὶ ἡ στρατηγὶς Ἀντωνίου
[3, 93]	ἐπιγένοιτο, νυκτὸς ἔτι Μάνιον Ἀκύλιον	Κράσσον	ἐς τὴν Πικηνίτιδα ἐξέπεμπον στρατὸν
[3, 94]	τότε μὲν οὐδένα ἠμύνατο, οὐδὲ	Κράσσον	τὸν ἐς Πικήνην ἐκδραμόντα, καίπερ
[3, 78]	τῆς ἥσσης Πομπηίου τε καὶ	Κράσσου	διαρριφέντων ἢ ὑπὸ Καίσαρος Κλεοπάτρᾳ
[3, 67]	δὲ φιλοτιμία μόνοις τῶν δύο	κρατῆσαι.	~Οὕτω μὲν ἀλλήλοις ἐπῄεσαν διωργισμένοι
[3, 49]	ὁ Ἀντώνιος εὐμαρῶς ἂν αὐτοῦ	κρατήσας	ἔτι ὄντος ἐν πεδίῳ ἐπὶ
[3, 10]	οἷα Καῖσαρ ὁ παντὸς ἐχθροῦ	κρατήσας	ὑπὸ τῶν φιλτάτων μάλιστα πάθοι,
[3, 67]	διεφθαρμένων. Συνειδότες τε ἀλλήλοις τὸ	κράτιστον	ὡς εἴη τῆς ἑκατέρου στρατιᾶς,
[3, 86]	ἀλλ' ἐπὶ τῇ βουλῇ τὸ	κράτος	ἀθάνατον ἐχούσῃ μόνῃ, χωρεῖν δὲ
[3, 3]	οἱ δὲ ἐλεύθεροι κατὰ τοῦ	κρημνοῦ	κατερρίφησαν. ~Καὶ ὁ μὲν τάραχος
[3, 36]	γυμνὰ ἐδόθη, Κυρήνη τε καὶ	Κρήτη·	ὧν καὶ οἱ ἐχθροὶ καταφρονοῦσιν
[3, 8]	καὶ ἐδόθη Κυρήνη τε καὶ	Κρήτη,	ὡς δ' ἑτέροις δοκεῖ, τάδε
[3, 12]	παρηγορίαν βραχύτερα ἔτερα Κυρήνην καὶ	Κρήτην	ἀντειληφότες, φυγάδων τέ τινων κάθοδοι
[3, 16]	εἰ μὴ αὐτίκα Κυρήνην καὶ	Κρήτην	αὐτοῖς ἐψηφίσασθε καὶ φυγάδας ἠξιώσατε
[3, 39]	φίλοις, ἔφη, δέχομαι τοῖς σοῖς	κριθῆναι,	καὶ εἰπὼν ἐπέτρεχεν ἔσω. Κωλυθεὶς
[3, 67]	τῷ ἔργῳ μόνῳ τὸν πόλεμον	κρινεῖν.	Καὶ τοῖς μὲν αἰδὼς ἦν
[3, 60]	νόμον ἀκυροῖ, καὶ Ἀντώνιον πολέμιον	κρίνειν,	ὅτι τὴν Κελτικὴν ἔλαβε παρὰ
[3, 59]	τοῖς ἑκάστοτε ἐπείγουσιν ἐφεδρεύειν καὶ	κρίνειν,	οὓς ἂν ἐθέλητε, δυναμένους τὸ
[3, 55]	τοῦ δήμου πρότερον ἦν, τὸ	κρίνειν	τὰ φίλια καὶ πολέμια. Μόνος
[3, 54]	κατηγορίας καὶ ἀπολογησάμενον ὑπὲρ αὑτοῦ	κρίνεσθαι·	καὶ τὸν δεινότατον εἰπεῖν Κικέρωνα
[3, 95]	ὑπὸ κηρύγματι μιᾶς ἡμέρας ἐς	κρίσιν,	ἐρήμην ἅπαντες ἑάλωσαν, ἐφορῶντος τὰ
[3, 50]	γνώμην προσετίθεντο, καλεῖν αὐτὸν ἐς	κρίσιν	ἠξίουν, ὡς οὐ πάτριον σφίσιν
[3, 77]	ἕως ὁ Μοῦρκος ἐπεκαλεῖτο Μάρκιον	Κρίσπον	ἡγούμενον Βιθυνίας καὶ ἀφίκετο αὐτῷ
[3, 77]	καὶ ἀφίκετο αὐτῷ βοηθῶν ὁ	Κρίσπος	τέλεσιν ἄλλοις τρισίν. ~Ὡς δὲ
[3, 60]	ἔχθραν ἢ φιλονικίαν ἐκθορυβοῦσιν ὑμᾶς	κριτὰς	παραινῶ μὴ ταχεῖς εἶναι μηδὲ
[3, 28]	προσετέτακτο· θέαι δ' ἦσαν, ἃς	Κριτώνιος	ἀγορανομῶν ἔμελλε τελέσειν· καὶ ὁ
[3, 28]	πάσας θέας ἐψηφίσαντο προτίθεσθαι. Τοῦ	Κριτωνίου	δὲ εἰπόντος οὐκ ἀνέξεσθαι τιμωμένου
[3, 66]	στενῆς οὔσης, ἑκατέρωθεν τῷ δόνακι	κρύπτων.	~Καρσουληίου δὲ καὶ Πάνσα τὰ
[3, 40]	δὲ τῷ Καίσαρι ὑπὸ τῶν	κρύφα	ἀπεσταλμένων ἀπηγγέλθη τὸν ἐν Βρεντεσίῳ
[3, 85]	ἐς Βροῦτόν τε καὶ Κάσσιον	κρύφα	ἀπὸ σφῶν Λεύκιον καὶ Πάνσαν,
[3, 98]	ὑπ' ἀγνοίας ἐνυβρίσασιν ἀνδρὶ τοσῷδε,	κρύφα	δ' ἐπέστελλεν Ἀντωνίῳ. Καὶ ὁ
[3, 7]	τι αἰτοίη· καὶ γὰρ αὐτῷ	κρύφα	Δολοβέλλαν τὸν ἕτερον ὕπατον ἐπήλειφεν
[3, 6]	καὶ πρὸς Τίλλιον ἐς Βιθυνίαν	κρύφα	ἔπεμπον χρήματα ἀγείρειν ἀφανῶς καὶ
[3, 88]	τοῖς μισθοφόροις ὁ Καῖσαρ προύπεμπε	κρύφα	τοὺς ἐκφοβήσοντας· καὶ οἱ μὲν
[3, 98]	ἰδεῖν, ἀλλ' ἐκέλευσε τῷ Καμίλῳ	κτείναντα	τὴν κεφαλὴν ἐς αὑτὸν ἐκπέμψαι·
[3, 54]	ζημιοῦντος, Βρούτου δὲ τοῦ Καίσαρα	κτείναντος	ἐν τῷ δήμῳ καὶ τόδε
[3, 3]	ἐπιβαίνων οἷα ὕπατος συλλαμβάνει καὶ	κτείνει	τὸν Ἀμάτιον χωρὶς δίκης, μάλα
[3, 26]	Καίσαρος ὁ Τρεβώνιος μετεσχήκει καὶ	κτεινομένου	τὸν Ἀντώνιον ἐν ὁμιλίᾳ περὶ
[3, 13]	ἐπεὶ οὐκ ἄρ' ἔμελλον ἑταίρῳ	κτεινομένῳ	ἐπαμύνειν. καὶ τόδε εἰπὼν Ἀχιλλεῖ
[3, 15]	ἣν ἡ λύπη με προάγει.	Κτεινομένῳ	μὲν οὐ παρῆς, τῶν φονέων
[3, 22]	ἀνδράσι τοσοῖσδε ἰδίων ἢ προγονικῶν	κτήσεων	κατὰ στάσιν ἐκπεσοῦσιν ὑπὲρ νεανίσκου
[3, 20]	ἔμαθες, ἀστάθμητον ὥσπερ ἐν θαλάσσῃ	κῦμα	κινούμενον· ὁ μὲν ἦλθεν, ὁ
[3, 81]	τῇ βουλῇ τὸν Ἀντώνιον ἀλώμενον	κυνηγετήσειν	ναυτικῶν περ ἤδη γεγονότων. ~Οἵ
[3, 36]	καὶ ὡς στρατοῦ γυμνὰ ἐδόθη,	Κυρήνη	τε καὶ Κρήτη· ὧν καὶ
[3, 8]	ἀντῄτουν ἕτερα ἔθνη, καὶ ἐδόθη	Κυρήνη	τε καὶ Κρήτη, ὡς δ'
[3, 12]	καὶ ἐς παρηγορίαν βραχύτερα ἔτερα	Κυρήνην	καὶ Κρήτην ἀντειληφότες, φυγάδων τέ
[3, 16]	ᾖδειν ἄν, εἰ μὴ αὐτίκα	Κυρήνην	καὶ Κρήτην αὐτοῖς ἐψηφίσασθε καὶ
[3, 34]	διαμένειν καὶ τὰ πεπραγμένα πάντα	κύρια	εἶναι καὶ τὸν ἐκείνου παῖδα
[3, 5]	τὸ ταραχῶδες. Ἐψηφισμένον δ' εἶναι	κύρια,	ὅσα Καίσαρι πέπρακτό τε καὶ
[3, 30]	τοῖς γεγονόσιν. Ἐλθούσης δὲ τῆς	κυρίας	ἡμέρας ἡ μὲν βουλὴ τὴν
[3, 92]	τεθηπότων πάντων τὰ πέραν τοῦ	Κυριναλίου	λόφου κατέλαβεν, οὐδενὸς ἐς χεῖρας
[3, 22]	μόνον, τὰ ἄλλα δὲ πάντα	κυροῦν,	ὅσα τῷ Καίσαρι πέπρακται. Ὁ
[3, 30]	μὲν ὁ Ἀντώνιος αὐτὸν προβουλεύοι,	κωλύειν	προβουλευόμενον, εἰ δὲ ἀπροβούλευτον ἐς
[3, 92]	οὐδενὸς ἐς χεῖρας ἐλθεῖν ἢ	κωλύειν	ὑποστάντος. Ἦν τε αὖθις ἑτέρα
[3, 39]	κριθῆναι, καὶ εἰπὼν ἐπέτρεχεν ἔσω.	Κωλυθεὶς	δὲ αὖθις ᾤμωζε καὶ ἐλοιδορεῖτο
[3, 2]	συγχωροῦντες αὐτοῖς πιπράσκειν, τοῦ νόμου	κωλύοντος	ἐντὸς εἴκοσιν ἐτῶν ἀποδίδοσθαι. ~Τούτοις
[3, 83]	συστρατιώταις γενομένοις, τῶν τε χιλιάρχων	κωλυόντων	ὑπερεώρων καὶ τὸν ποταμὸν ἐς
[3, 39]	καὶ τοῖς περὶ θύρας ἠγανάκτει	κωλύουσι	τὸν Ἀντώνιον ἐλεγχθῆναι. Ἀπιών τε
[3, 30]	δῆμον ἐσφέροι, τοὺς δημάρχους ἐς	κώλυσιν	ἐπιπέμπειν. Ἦσαν δ' οἳ καὶ
[3, 66]	ὑπερεῖδεν ὡς οὐδὲν πλέον ἢ	κωλύσων	ἐν αὐτοῖς, ἐπιθυμίᾳ δὲ ἀγῶνος,
[3, 50]	δὲ ἐν τοῖς ἄρχουσιν ὁ	κωλύων	ἀεὶ δυνατώτερος. ~Οἱ μὲν δὴ
[3, 70]	πεδίον ἀχαρακώτως· Ἀγορὰ Κελτῶν ἡ	κώμη	καλεῖται. Ἔπεσον δὲ τῶν μὲν
[3, 70]	Ἵρτιον ἐπελθόντα. Καὶ ηὐλίσατο ἐν	κώμῃ	παρὰ τὸ πεδίον ἀχαρακώτως· Ἀγορὰ