Livre, Par.
[3, 97]	τῶν Ἄλπεων, ἀλλ' ἐς Ῥάβενναν	ἢ	Ἀκυληίαν. Ἐπεὶ δὲ Καῖσαρ ὥδευε
[3, 22]	εἶναι τῶν δημευθέντων ἢ φυγόντων	ἢ	ἀναιρεθέντων. Ἦγόν τε τὰς δίκας
[3, 39]	ἐτίθεντο τὴν διαβολὴν οὐδὲ ὅσιον	ἢ	ἀνεκτὸν ἐνόμιζον Ἀντώνιον ὑπατεύοντα ἐς
[3, 53]	ἡμεῖς Ἀντώνιον ψηφιζόμεθα εἶναι πολέμιον,	ἢ	Ἀντώνιος ἡμᾶς ἤδη πολεμεῖ, καὶ
[3, 48]	εὐνοίᾳ πρὸς αὑτὸν ἀποκλίνειν μᾶλλον	ἢ	Ἀντωνίου δέει καὶ στρατιᾶς ἀπορίᾳ,
[3, 19]	παθεῖν ὁτιοῦν ἡἡρούμην ἑκὼν μᾶλλον	ἢ	ἄταφον καὶ ἄτιμον γιγνόμενον περιιδεῖν
[3, 72]	Καῖσαρ, ὥσπερ ἐχθὲς ἐπιχειρήσας, ἐσδράμοι	ἢ	αὑτὸν ἐπιχειρήσειε περιτειχίζειν, πλέον ἔχων
[3, 62]	ὠφελήσαντα τὴν ἀρχὴν ἡγοῦνται τύραννον	ἢ	βασιλέα, Κικέρωνα δὲ οὐ νομίζουσιν,
[3, 42]	ἐλπίσας δ' αὐτῶν πειθοῖ μᾶλλον	ἢ	βίᾳ περιέσεσθαι, συνεχώρει ταῖς προφάσεσι
[3, 48]	ἡμῖν τὴν ἀρχὴν ἐπικαλέσουσιν ὕβριν	ἢ	βίαν, αἰδεσθεῖσι δ' ἴσως ἐπιδώσουσιν
[3, 63]	ἐς ὅ τι προστάσσοι Κάσσιος	ἢ	Βροῦτος. ~Ὧδε μὲν ὀξέως σὺν
[3, 53]	ὑπ' ἀνάγκης· ὁ δὲ φωνῆς	ἢ	γέλωτος ἦγεν ἐς θάνατον τοὺς
[3, 24]	πλῆθος αὐτοῖς τοξοτῶν καὶ ψιλῶν	ἢ	γυμνητῶν συνεζεύγνυτο, ἵππος τε πολλὴ
[3, 50]	ἄλλοι τῷ Πείσωνι δι' αὐτὸν	ἢ	δι' Ἀντώνιον ἢ κατ' οἰκείαν
[3, 17]	σοι, παρὰ σοῦ ἂν ἴσως	ἢ	διὰ σοῦ δανεισαίμην ἐκ τῶν
[3, 49]	τὸν δῆμον εἴκειν οἷ πρέπον	ἢ	διὰ τὴν βουλὴν Ἀντωνίῳ μᾶλλον.
[3, 15]	τοῦ πυρὸς ἢ τῶν ὅπλων	ἢ	δίκην γε τοῖς ἀνδροφόνοις ἐπέγραψας,
[3, 35]	τὴν ἀμνηστίαν παρέλυον, οὐ ψηφίσμασιν	ἢ	δόγμασιν νοὐ γὰρ ἦνν, ἀλλ'
[3, 35]	ἀμνηστίας τὴν βουλὴν ἀνταιτῆσαι δοκῶ;	Ἢ	δοῦναι ἂν αὐτὰ ἡ βουλὴ
[3, 44]	ἐς ὑμᾶς ἐντεύξεως προσαγορευτικὸν μᾶλλον	ἢ	δωρεὰν ἐκέλευσα δοθῆναι, καὶ χρὴ
[3, 91]	τοῦ στρατεύματος αἰτεῖν τὴν ἀρχήν,	ἢ	ἐγκρατῶς ἀμυνεῖσθαι· τούς τε τῆς
[3, 90]	Καὶ ἀμύνεσθαι μέχρι θανάτου μᾶλλον	ἢ	ἑκόντας ἐνδέξασθαι δουλείαν ἄνωθεν ἀδιόρθωτον·
[3, 86]	πολέμους ἑτέρους ἀφ' ἑτέρων, ἵν'	ἢ	ἐκφθαρεῖεν ἢ καὶ πρὸς ἀλλήλους
[3, 87]	ἐκείνου χωρίων τε καὶ χρημάτων	ἢ	ἐμοὶ τῆς σωτηρίας, ὧδε ἐν
[3, 6]	διάστημα διατρῖψαί ποι μᾶλλον ἰδιωτεύοντες	ἢ	ἐν ἄστει στρατηγεῖν, οὔτε ἀφόβως
[3, 68]	καὶ ἄλλος ἀντικαθίστατο. Παραινέσεων δὲ	ἢ	ἐπικελεύσεων οὐκ ἐδέοντο, δι' ἐμπειρίαν
[3, 23]	ὀλιγίστου, διά τε δίκας ἀμφίβολα	ἢ	ἐπίφοβα ἔτι ὄντα καὶ διὰ
[3, 39]	ἐπινοεῖν εἰς ἀφορμὴν φρουρᾶς πλείονος	ἢ	ἐς ἀλλοτρίωσιν τῶν κληρουχιῶν Καίσαρι.
[3, 19]	εἰς τὴν τῆς βουλῆς παρηγορίαν	ἢ	ἐς ἀντίδοσιν τῶνδε, ὧν ἔχρῃζον,
[3, 22]	οὐδὲ ἐφ' ἅπασιν ἁπλῶς μᾶλλον	ἢ	ἐς εὐπρέπειαν καὶ παρηγορίαν τοῦ
[3, 42]	Ἀντωνίου τε καὶ Καίσαρος ἀφῖχθαι	ἢ	ἐς μόνην γε φυλακὴν τοῦ
[3, 43]	δὲ οὐκ ἐς φόβον μᾶλλον	ἢ	ἐς ὀργὴν ἀπὸ τοῦδε καὶ
[3, 80]	ἐδίδου δὲ ὁμοίως συνεῖναί οἱ	ἢ	ἐς τὸν Ἀντώνιον ἀδεῶς ἀπιέναι
[3, 28]	τὸν νῦν Καίσαρα φιλονικοῦντα μᾶλλον	ἢ	ἐς τὸν πρότερον ὑβρίζοντα ἀχαρίστως.
[3, 23]	τε παρὰ Ὀκταουίου τοῦ πατρὸς	ἢ	ἑτέρωθεν ἦν αὐτῷ, καὶ τὰ
[3, 94]	κοινὰ ἦν ἐν τῷ Ἰανούκλῳ	ἢ	ἑτέρωθι καὶ ἄλλα συνενεχθῆναι κελεύσας,
[3, 57]	τῶν ἀνδρῶν; Ὧν ἔκτεινε μὲν	ἢ	ἐφυγάδευσεν οὐδένα, συνέγνω δέ, ὅσον
[3, 92]	προσηγόρευον, οὐδὲν ἐνδέοντες ἢ φιλοφροσύνης	ἢ	θεραπείας ἀσθενοῦς. Ἡ δὲ μήτηρ
[3, 57]	πόλεως; Τίνα δὲ ὑμῖν διέβαλεν;	Ἢ	καθ' ἕνα μὲν τοιόσδε ἦν,
[3, 81]	διὰ τὴν ἰσχὺν μᾶλλον ἐθέλοντας	ἢ	καθ' ἕνα τῶν πατρίδων ἀπολαύειν.
[3, 86]	ἀφ' ἑτέρων, ἵν' ἢ ἐκφθαρεῖεν	ἢ	καὶ πρὸς ἀλλήλους στασιάσειαν· ἐπὶ
[3, 9]	δεδώκοιεν ἢ καὶ τοῦδε εἶεν,	ἢ	καὶ τὸ πλῆθος αὐτοῖς συνήδοιτο.
[3, 9]	δίκην ἤδη τοῖς πλείοσι δεδώκοιεν	ἢ	καὶ τοῦδε εἶεν, ἢ καὶ
[3, 6]	ἔπραξεν, ἵνα μή ποτε Βροῦτος	ἢ	Κάσσιος φεύγειν δοκοῖεν· τοσήδε αὐτῶν
[3, 19]	ἐς ἀντίδοσιν τῶνδε, ὧν ἔχρῃζον,	ἢ	κατ' ἄλλας χρείας ἢ λογισμοὺς
[3, 50]	δι' αὐτὸν ἢ δι' Ἀντώνιον	ἢ	κατ' οἰκείαν γνώμην προσετίθεντο, καλεῖν
[3, 50]	καὶ τἆλλα σοβαρωτέρου σφίσι φανέντος	ἢ	κατὰ τὴν ἐτήσιον ἀρχήν. Λεύκιος
[3, 92]	κατέλαβεν, οὐδενὸς ἐς χεῖρας ἐλθεῖν	ἢ	κωλύειν ὑποστάντος. Ἦν τε αὖθις
[3, 66]	στενῶν ὑπερεῖδεν ὡς οὐδὲν πλέον	ἢ	κωλύσων ἐν αὐτοῖς, ἐπιθυμίᾳ δὲ
[3, 19]	ἔχρῃζον, ἢ κατ' ἄλλας χρείας	ἢ	λογισμοὺς ἐπιμέμφεσθαι πρεσβυτέρῳ νεώτερον ὄντα.
[3, 73]	ἡ φύσις οὐδὲ ἐς ὄψιν	ἢ	λόγους ἐλθεῖν ἐπιτρέπει· σῳζέσθω μέντοι,
[3, 91]	ἤλπιζον ἀντικαταπλήξειν τὸν Καίσαρα, καὶ	ἢ	μεταπείσειν παρὰ σφῶν ἀντὶ τοῦ
[3, 82]	ἄρχοντος ἐν τῇ πόλει μᾶλλον	ἢ	μηνίοντος ἐν ὅπλοις· ὡς δ'
[3, 57]	περὶ δικτάτορος μηδένα μήτε ἐπιψηφίζειν,	ἢ	νηποινεὶ πρὸς τοῦ θέλοντος ἀποθνῄσκειν;
[3, 89]	καὶ γύναιά τινων ἢ παῖδας	ἢ	ὅσα τιμιώτατα ἄλλα ἐς ἀγροὺς
[3, 57]	δι' ὑμᾶς οὐ διέβαλε Κικέρων;	Ἢ	ὅτε ἐψηφίζετο μὴ εἰσηγεῖσθαι περὶ
[3, 57]	Ἢ ὅτε μηδένα διώκεσθαι φόνου;	Ἢ	ὅτε ζήτησιν εἶναι τῶν κοινῶν
[3, 57]	τὴν ἀμνηστίαν ἐκύρου τῶν γεγονότων;	Ἢ	ὅτε μηδένα διώκεσθαι φόνου; Ἢ
[3, 57]	ζήτησιν εἶναι τῶν κοινῶν χρημάτων;	Ἢ	ὅτε Πομπήιον τὸν Πομπηίου τοῦ
[3, 57]	τῶν δημοσίων αὐτῷ διέλυε περιουσίαν;	Ἢ	ὅτε τὸν Ψευδομάριον λαβὼν ἐπιβουλεύοντα
[3, 89]	τε ἀκόσμως καὶ γύναιά τινων	ἢ	παῖδας ἢ ὅσα τιμιώτατα ἄλλα
[3, 52]	δὲ τὸν μόνον ἐμποδὼν γινόμενον	ἢ	πάντων εἶναι χρὴ συνετώτερον ἢ
[3, 82]	διατεταγμένων· Ἀντώνιος γὰρ οὐδὲν αὐτὸς	ἢ	πάνυ σμικρά, πάντα δὲ ἐκ
[3, 6]	τινὸς παρὰ τοῦ δήμου σφίσιν	ἢ	παρὰ τῶν ἐξεστρατευμένων εἰρηναίου φανέντος,
[3, 31]	εἴτε ἐς χάριν τῆς βουλῆς	ἢ	παρηγορίαν, ἀχθομένης τῷ περὶ τῆς
[3, 90]	ἀνέχεσθαί τε πολιορκίας, μέχρι Δέκμος	ἢ	Πλάγκος ἔλθοι; Καὶ ἀμύνεσθαι μέχρι
[3, 22]	εἰκὸς ἀντιπράττειν ἀνδράσι τοσοῖσδε ἰδίων	ἢ	προγονικῶν κτήσεων κατὰ στάσιν ἐκπεσοῦσιν
[3, 35]	ἀντὶ ἐπονειδίστου. ~Ἆρ' ὑμῖν ὀλίγα	ἢ	σμικρὰ τῆς ἀμνηστίας τὴν βουλὴν
[3, 42]	ἐπείγοντα ὡς πατρικοῖς φίλοις μᾶλλον	ἢ	στρατιώταις. Χιλίους μὲν δὴ μόνους
[3, 80]	ἐκ τῆς ἐκείνου στρατιᾶς ἡγεμόνας	ἢ	στρατιώτας ἐφιλανθρωπεύετο, καὶ τοῖς ἰδίοις
[3, 63]	τε ἄλλους, ὅσοι τινὸς ἔθνους	ἢ	στρατοῦ Ῥωμαίων ἄρχουσιν ἀπὸ τῆς
[3, 15]	θύρας, ἐπεὶ περιέσῳζες ἂν αὐτὸν	ἢ	συνεκινδύνευες ὅμοια παθεῖν· ὧν εἰ
[3, 19]	ἦν ἐμοὶ χάριν εἰδέναι μᾶλλον	ἢ	τὰ ἐκλειφθέντα εἰς τὴν τῆς
[3, 89]	ὅσα τιμιώτατα ἄλλα ἐς ἀγροὺς	ἢ	τὰ ἐρυμνὰ τῆς πόλεως μεταφερόντων·
[3, 53]	θάνατον, οὐ στασιάσαντας ἢ φυλακὴν	ἢ	τάξιν ἐν πολέμῳ λιπόντας, ἐφ'
[3, 17]	δέ σε τῶν ἀνδρῶν τις	ἢ	τῆς βουλῆς αἰδὼς ἔχει, μὴ
[3, 15]	καὶ τὸ ἀνεύθυνον τοῦ φόνου,	ἢ	τῆς βουλῆς καὶ τοῦ δήμου
[3, 70]	ἑαυτοῖς ἐπὶ τοὺς ἵππους ἀνετίθεντο	ἢ	τῆς οὐρᾶς ἀντεχομένους παρεκάλουν παρατροχάζειν
[3, 84]	ἐς ἐπίδειξιν ἢ τῆς προδοσίας	ἢ	τῆς πίστεως. Καὶ ὁ Λέπιδος
[3, 84]	δή τινας χρείας, ἐς ἐπίδειξιν	ἢ	τῆς προδοσίας ἢ τῆς πίστεως.
[3, 29]	ὄντος καὶ οὐδὲν ἔχοντος αἰδέσιμον	ἢ	τίμιον ἐς πρεσβυτέρους τε καὶ
[3, 68]	τε καὶ φιλοτιμούμενοι, σφίσι μᾶλλον	ἢ	τοῖς στρατηγοῖς οἰκεῖον ἡγούμενοι τόδε
[3, 25]	μήτ' ἐπιψηφίζειν μήτε λαβεῖν διδομένην,	ἢ	τὸν ἐκ τῶνδέ τινος ὑπεριδόντα
[3, 22]	δίκας ἐπὶ τὸν Ἀντώνιον αὐτὸν	ἢ	τὸν ἕτερον ὕπατον Δολοβέλλαν. Εἰ
[3, 94]	γὰρ ἐς μέρη τὰς φυλὰς	ἢ	τοὺς δήμους διαιροῦντες καλοῦσιν, ὡς
[3, 80]	ἐφιλανθρωπεύετο, καὶ τοῖς ἰδίοις ἐγκατέλεγεν	ἢ	τοὺς ἐθέλοντας αὐτῶν ἐς τὸν
[3, 58]	ἤθελεν ὁ Ἀντώνιος, οὐκ ἀφίκετο;	Ἢ	τρισμυρίους ἔχων συντεταγμένους ἔδεισε τρισχιλίους
[3, 42]	στρατιώταις. Χιλίους μὲν δὴ μόνους	ἢ	τρισχιλίους τάδε λέγων ἐπέκλασεν ἐκ
[3, 22]	τῇ γνώμῃ τοῦ ψηφίσματος μᾶλλον	ἢ	τῷ ῥήματι χρωμένους μὴ παρὰ
[3, 18]	μήτε δόξης μήτε τιμῆς τινος	ἢ	τῶν ἐγνωσμένων βεβαιώσεως ἔτι μετῆν.
[3, 52]	συνετώτερον ἢ φιλίᾳ τάδε πράσσειν	ἢ	τῶν ἐνεστώτων ἀμαθίᾳ. Ὧν τὸ
[3, 42]	ὡς ὁπλιούμενοι· οὐ γὰρ ἄλλων	ἢ	τῶν ἰδίων ὅπλων ἀνέξεσθαι· οἱ
[3, 15]	συνέπραξας καὶ ἐστρατήγησας τοῦ πυρὸς	ἢ	τῶν ὅπλων ἢ δίκην γε
[3, 87]	Καίσαρος εἰληφότων. Τί δὴ πιστὸν	ἢ	ὑμῖν ὧν ἐλάβετε παρ' ἐκείνου
[3, 78]	Πομπηίου τε καὶ Κράσσου διαρριφέντων	ἢ	ὑπὸ Καίσαρος Κλεοπάτρᾳ καταλελειμμένων. Καὶ
[3, 14]	ἔτι τέχνῃ καὶ ἀνεξικακίᾳ μᾶλλον	ἢ	φανερᾷ θρασύτητί πω χρῆσθαι. Καὶ
[3, 52]	ἢ πάντων εἶναι χρὴ συνετώτερον	ἢ	φιλίᾳ τάδε πράσσειν ἢ τῶν
[3, 60]	καὶ ἀπαρασκεύως δι' οἰκείαν ἔχθραν	ἢ	φιλονικίαν ἐκθορυβοῦσιν ὑμᾶς κριτὰς παραινῶ
[3, 92]	μέρη καὶ προσηγόρευον, οὐδὲν ἐνδέοντες	ἢ	φιλοφροσύνης ἢ θεραπείας ἀσθενοῦς. Ἡ
[3, 22]	ἐκ προγραφῆς εἶναι τῶν δημευθέντων	ἢ	φυγόντων ἢ ἀναιρεθέντων. Ἦγόν τε
[3, 53]	διεκλήρωσεν ἐς θάνατον, οὐ στασιάσαντας	ἢ	φυλακὴν ἢ τάξιν ἐν πολέμῳ
[3, 59]	Ἀντώνιον μὲν ἐῶμεν ἐς πρόφασιν	ἢ	χάριν τοῦ δήμου τὴν Κελτικὴν
[3, 11]	σὺν αὐτοῖς, οἱ μὲν ἀποσκευὰς	ἢ	χρήματα φέροντες ἐς τὴν Μακεδονίαν,
[3, 31]	ὕπατος μηδενὶ Καίσαρα ἐγχειρεῖν παρανόμως,	ἢ	χρήσεσθαι κατ' αὐτοῦ παντὶ μέτρῳ
[3, 15]	ὡς ἐς ἱερὸν ἁμαρτόντες ἱκέται	ἢ	ὡς ἐς ἀκρόπολιν ἐχθροί. Πόθεν
[3, 36]	γένοιτο καὶ τοῖς βουλευταῖς αἰσχρὸν	ᾖ	μετὰ Δολοβέλλαν ἀντειπεῖν ἐμοὶ περὶ
[3, 28]	δὲ τὸν θρόνον, ἕως ἂν	ᾖ	τὸ δόγμα, προθήσω. καὶ ὁ
[3, 92]	Ἡ δὲ μήτηρ αὐτοῦ καὶ	ἡ	ἀδελφὴ ἐν τῷ τῆς Ἑστίας
[3, 62]	δεδομένων ἐχόμεθα. Ἥδε γάρ ἐστιν	ἡ	ἀληθὴς αἰτία· κἂν ἀποστῶ τῆς
[3, 15]	Ἀλλὰ καὶ θάτερα βουλομένῳ σοι	ἡ	ἀρχὴ συνελάμβανε, τιμωρουμένῳ τηλικοῦτον ἄγος
[3, 1]	οἱ περιφανέστατοι μάλιστα ἔδοσαν, ἥδε	ἡ	βίβλος καὶ ἡ μετὰ τήνδε
[3, 63]	εἶπέ τε καὶ ἀντέγραψε, καὶ	ἡ	βουλὴ αὐτὸν αὐτίκα ἐψηφίζετο εἶναι
[3, 51]	προκαθελεῖν τὸν Ἀντώνιον. Τοιᾷδε μὲν	ἡ	βουλὴ γνώμῃ τὸν Ἀντώνιον εἶχεν
[3, 89]	ὀργῇ πυνθανόμενοι ἐς πάντα ἐδεδοίκεσαν.	Ἡ	βουλὴ δ' ἐξεπέπληκτο ἀμέτρως, οὐδεμιᾶς
[3, 4]	δήμου πρὸς τὸν Ἀντώνιον ἐγήγερτο.	Ἡ	βουλὴ δ' ἔχαιρον ὡς οὐκ
[3, 76]	μὲν ὁ ταμίας, καθὰ προσέτασσεν	ἡ	βουλή, Δέκμῳ παρεδίδου, Ἵρτιον δὲ
[3, 2]	ἀλλήλους ἐγίγνετο ὁμοῦ. ~Ἀντώνιον μὲν	ἡ	βουλὴ δι' αἰτίας εἶχεν ἐπὶ
[3, 65]	τὴν ἀρχὴν ἐδίδοτε· καὶ γὰρ	ἡ	βουλὴ δι' ὑμᾶς ἔδωκεν. Ὥστε
[3, 7]	ἕτερον ὕπατον ἐπήλειφεν εἰς ἐναντίωσιν	ἡ	βουλή, διάφορον αἰεὶ τῷ Ἀντωνίῳ
[3, 63]	μόνον ὑπὲρ ἁπάντων, ἵνα καὶ	ἡ	βουλὴ καθαρεύσῃ ποτὲ τοῦ μύσους,
[3, 51]	Ὁ δὲ ἀκαταπλήκτως ἐξέτρεχεν, ἕως	ἡ	βουλὴ κατέσχε δείσασα, μὴ μεταπείσειε
[3, 78]	οἰκειότητος ἐσδεχθέντα περικαθήμενος ἐπολιόρκει. Καὶ	ἡ	βουλὴ μαθοῦσα ἐφήδετο. ~Μακεδονίας δὲ
[3, 4]	εἰς τὰ ἐπείγοντα, θαυμάζουσα ἕκαστα	ἡ	βουλὴ μετὰ προθυμίας ἐξεδέχετο καὶ
[3, 93]	πατρίδα ἐπαχθέντα, οἱ στρατηγοὶ καὶ	ἡ	βουλὴ πάμπαν ἀταλαιπώρως ἐπίστευσαν, καίπερ
[3, 88]	ἐς τὰ γέρα τοῖς στρατιώταις	ἡ	βουλὴ πεπόμφει, δείσας ἐπὶ τοῖς
[3, 36]	Πομπήιον, ἵνα τοῖσδε αὖθις ἁλοῦσα	ἡ	βουλὴ πρός με μεταθοῖτο. Καὶ
[3, 4]	συνεχῶς ἐπῄνει τὸν Ἀντώνιον· καὶ	ἡ	βουλὴ συγγινώσκουσα αὐτῷ διὰ σφᾶς
[3, 34]	τὸ Καπιτώλιον καταλαβόντες ἀπέκλειον, καὶ	ἡ	βουλὴ σὺν ἐκείνοις ἦν, ᾗ
[3, 6]	τιμώμενοι. Οὕτω δ' αὐτοῖς ἔχουσιν	ἡ	βουλὴ συνειδυῖα τὴν γνώμην ἔδωκε
[3, 86]	δ' ἔπεμπον τοὺς λοχαγούς. Καὶ	ἡ	βουλὴ συνίει μὲν αὐτοὺς ἐς
[3, 82]	διῳκήκει, καὶ τόδε σαφῶς εἰδυῖα	ἡ	βουλὴ τὰ μέν τινα αὐτῶν
[3, 3]	χωρὶς δίκης, μάλα θρασέως· καὶ	ἡ	βουλὴ τὸ μὲν ἔργον ἐθαύμαζεν
[3, 61]	ὕβρεως γνωσθείσης ἀκριβέστερον, οὐ δυσχερῶς	ἡ	βουλὴ τὸν Δολοβέλλαν ἔκρινεν εἶναι
[3, 63]	γιγνόμενα εὗρεν· οἷς ἅπασιν αὐτὸν	ἡ	βουλὴ τότε ἐψηφίζετο ἐς τὰ
[3, 35]	δοκῶ; Ἢ δοῦναι ἂν αὐτὰ	ἡ	βουλὴ χωρὶς τῆς ἀμνηστίας; Ἦν
[3, 51]	Ἀντωνίου δὲ ἡ μήτηρ καὶ	ἡ	γυνὴ καὶ παῖς ἔτι μειράκιον
[3, 85]	καὶ τὰ ἐκείνου πάντα ὑπονοοῦντες·	ἡ	δὲ ἀπορία σφᾶς ὧδε ἤπειγεν,
[3, 69]	μὲν ὄντες ὁμοίως τοῖς Ἀρείοις·	ἡ	δὲ ἄσκησις ἄρα τοῦ γένους
[3, 95]	δ' οἰκίαν διήρπασεν ὁ δῆμος,	ἡ	δὲ βουλὴ κατεγίνωσκε θάνατον. Ὁ
[3, 27]	ἀλλ' ἐς τὴν Κελτικὴν μετακαλεῖν.	Ἡ	δὲ βουλὴ τήνδε τὴν Κελτικὴν
[3, 31]	χειροτονίαις δήμαρχον ἀποφῆναι τὸν Καίσαρα.	Ἡ	δὲ βουλὴ τῆς αὐξήσεως ἐφθόνει
[3, 5]	κοινωνοὺς ἐποιεῖτο τῶν φανερῶν βουλευμάτων.	Ἡ	δὲ βουλὴ τό τε πλῆθος
[3, 50]	καὶ Κικέρων αὐτὸς εἶπε πολλάκις.	Ἡ	δὲ βουλὴ τότε μὲν ἀγχώμαλοι
[3, 47]	ἐς Ἄλβην ἐπέστελλε τῇ βουλῇ.	Ἡ	δὲ ἐφήδετο μὲν αὖθις Καίσαρι,
[3, 92]	ἢ φιλοφροσύνης ἢ θεραπείας ἀσθενοῦς.	Ἡ	δὲ μήτηρ αὐτοῦ καὶ ἡ
[3, 10]	ἡγεμόνων αὐτὸν ἐλθόντα φυλάξειν ὑπεδέχοντο·	ἡ	δὲ μήτηρ καὶ Φίλιππος, ὃς
[3, 65]	ἔχοντος Ἀντωνίου· τοῦ πεδίου δὲ	ἡ	δυσχέρεια, διὰ χειμάρρους ἐκτεταφρευμένου, τὴν
[3, 56]	δὲ καὶ ἐς ἀνωμαλίαν ἐξέστησεν	ἡ	ἔχθρα· κατηγορεῖ γὰρ Ἀντωνίου τυραννίδα
[3, 70]	μὲν Ἀντωνίῳ καλῶς ἀγωνισαμένῳ διέφθαρτο	ἡ	ἰσχὺς διὰ Ἵρτιον ἐπελθόντα. Καὶ
[3, 69]	φύσιν ἀνθρωπίνην, ἡ μὲν στρατηγὶς	ἡ	Καίσαρος ἅπασα διεφθάρη, τῶν δὲ
[3, 70]	ἡμίσεας ἑκατέρων, καὶ ἡ στρατηγὶς	ἡ	Καίσαρος ἅπασα, Ἱρτίου δὲ ὀλίγοι.
[3, 70]	τὸ πεδίον ἀχαρακώτως· Ἀγορὰ Κελτῶν	ἡ	κώμη καλεῖται. Ἔπεσον δὲ τῶν
[3, 15]	λελέξεται μετὰ παρρησίας, ἐς ἣν	ἡ	λύπη με προάγει. Κτεινομένῳ μὲν
[3, 30]	Ἐλθούσης δὲ τῆς κυρίας ἡμέρας	ἡ	μὲν βουλὴ τὴν λοχῖτιν ἐνόμιζεν
[3, 91]	ἔδοξαν ἐπὶ τὴν ἐλευθερίαν ἐποτρύνειν.	Ἡ	μὲν δὴ μετάνοια ἐκεκύρωτο, καὶ
[3, 13]	δ' ἐς τὴν πόλιν ἀφίκετο,	ἡ	μὲν μήτηρ αὖθις καὶ Φίλιππος
[3, 25]	Παρθυαίων ἠρεμεῖν ἐν τῷ παρόντι.	Ἡ	μὲν οὖν βουλὴ τὴν φήμην
[3, 6]	ἐθνῶν τῆς στρατηγίας καταλάβοι. Καὶ	ἡ	μὲν οὕτως ἔπραξεν, ἵνα μή
[3, 69]	ὧδε πάντων ὑπὲρ φύσιν ἀνθρωπίνην,	ἡ	μὲν στρατηγὶς ἡ Καίσαρος ἅπασα
[3, 1]	ἔδοσαν, ἥδε ἡ βίβλος καὶ	ἡ	μετὰ τήνδε ἐπιδείξουσιν, ἐπιλαμβάνουσαι καὶ
[3, 14]	βουλευτηρίῳ κατωκοπέντα. ~Ἐφ' οἷς αὐτὸν	ἡ	μήτηρ, ἐς ἡδονὴν ἐκ τοῦ
[3, 51]	οὐδὲν ἔτι ἀντεροῦντα· Ἀντωνίου δὲ	ἡ	μήτηρ καὶ ἡ γυνὴ καὶ
[3, 17]	διδῷς· διαπεπράσεται δὲ αὐτίκα καὶ	ἡ	οὐσία. ~Τοιαῦτα τοῦ Καίσαρος εἰπόντος
[3, 88]	τῆς νεότητος ἑκάστου πολλὰ ὄναιτο	ἡ	πατρίς. Τά τε ἔναγχος ταῦτα
[3, 49]	καὶ ἐταρίχευε δέει, μὴ χρόνιος	ἡ	πολιορκία γένοιτο, καὶ τὸν Ἀντώνιον
[3, 15]	Καίσαρος ἐς σὲ εὐεργεσίαι καὶ	ἡ	σὴ πρὸς ἐκεῖνον χάρις) τῶν
[3, 32]	καὶ ὅσον οὔπω παρόντα πόλεμον	ἡ	στάσις ὑμῶν τῷ πολέμῳ συνεπιθῆται
[3, 67]	που καὶ κράνος ἐξέλαμπε, καὶ	ἡ	στρατηγὶς Ἀντωνίου τάξις αὐτοῖς αἰφνίδιον
[3, 70]	ἀμφὶ τοὺς ἡμίσεας ἑκατέρων, καὶ	ἡ	στρατηγὶς ἡ Καίσαρος ἅπασα, Ἱρτίου
[3, 26]	ἔνθα ὁ Τρεβώνιος ἐχρημάτιζε, προτεθῆναι·	ἡ	στρατιὰ δὲ σὺν ὀργῇ καὶ
[3, 77]	Θορύβου δὲ καὶ πληγῶν γενομένων	ἡ	στρατιὰ τὴν ὕβριν οὐ φέρουσα
[3, 46]	τὸ Ἀρίμινον προεπέμπετο, ὅθεν ἐστὶν	ἡ	τῆς Κελτικῆς ἀρχή. Καὶ ὁ
[3, 46]	αὐτοῖς ἐπίκουρον ἄλλο ἕπεται, καὶ	ἡ	τοῦ σώματος φρουρὰ καὶ τὰ
[3, 38]	ἐχθρούς· ὧν ἐκφανέντων ἀνεφάνη καὶ	ἡ	τῶν πλεόνων ἐς τοὺς πολεμίους
[3, 73]	συναλλαγῆναί ποτε θέμις· Δέκμῳ δὲ	ἡ	φύσις οὐδὲ ἐς ὄψιν ἢ
[3, 54]	ἐπέτρεπον, μέχρι Πείσωνος αὐτοῦ παρελθόντος	ἥ	τε ἄλλη βουλὴ κατ' αἰδῶ
[3, 93]	ἐποίουν τὸ εὐαγγέλιον ἐκφέρειν περιθέοντα.	Ἥ	τε βουλὴ νυκτὸς ἐς τὸ
[3, 85]	τῶν ὑπάτων ἐπείχοντο ἔτι μᾶλλον·	ἥ	τε βουλὴ πάμπαν ἀποροῦσα, καὶ
[3, 46]	οὐ μεθιέντος. ~Δεῦρο δὲ ὄντι	ἥ	τε βουλὴ σχεδὸν ἅπασα καὶ
[3, 83]	ἐγκρατῆ παιδαγωγόν. ~Ἀλλὰ Κικέρωνα μὲν	ἥ	τε βουλὴ τῆς φιλαρχίας ἐγέλασε,
[3, 91]	ἅπαντα, Κικέρωνος αὖθις αὐτοῖς ἐπιφανέντος·	ἥ	τε στρατεύσιμος ἡλικία προεγράφετο πᾶσα,
[3, 88]	ὑμῖν καταλύσαιμι πολέμους. ~Ὧν λεγομένων	ἥ	τε στρατιὰ προθύμως ἐπεβόησε, καὶ
[3, 53]	ἀγνοεῖ, μέχρι ἄρα Δέκμου πεσόντος	ἥ	τε χώρα τοσήδε οὖσα καὶ
[3, 21]	τῇ χορηγίᾳ δημοκοπίας καὶ περιουσίας,	ἣ	δὴ πάνυ αὐτῷ πολλὴ προσελθοῦσα
[3, 62]	τοῖς μὲν ἀνδροφόνοις ἀμνηστίαν ἔδωκεν,	ᾗ	κἀγὼ συνεθέμην διὰ δύο ἄνδρας
[3, 34]	ἡ βουλὴ σὺν ἐκείνοις ἦν,	ᾗ	καὶ νῦν ἐστι φανερώτερον, γέρα
[3, 34]	δεδημεῦσθαι μήτε τὴν θέσιν, ἐφ'	ᾗ	νῦν οὗτος γαυριᾷ, διαλελύσθαι μήτε
[3, 10]	Βρεντεσίου πόλιν, ἐκτὸς οὖσαν ὁδοῦ,	ᾗ	ὄνομα Λουπίαι. Ἐνταῦθα οὖν ἐνηυλίσατο
[3, 39]	αὐτῷ καὶ τοῖς περὶ θύρας	ἠγανάκτει	κωλύουσι τὸν Ἀντώνιον ἐλεγχθῆναι. Ἀπιών
[3, 3]	ἐπιπεμφθέντων ὑπὸ Ἀντωνίου μᾶλλόν τε	ἠγανάκτουν	καὶ ἐκεκράγεσαν καὶ ἕδρας ἔνιοι
[3, 8]	προμεθῆκεν ὁ Ἀντώνιος τῷ Δολοβέλλᾳ,	ἠγάπων	δὲ ὅμως Δολοβέλλαν ἔχειν τὸν
[3, 79]	ἐπὶ σοφίᾳ τε καὶ πραότητι,	ἠγάσαντο	καὶ ἀντησπάσαντο καὶ ἐς αὐτὸν
[3, 39]	τε λόγος ἐκδραμὼν αὐτίκα θόρυβον	ἤγειρε	πάνδημον, καὶ ἀγανάκτησις ἦν. Ὀλίγοι
[3, 23]	πάντα τὸν δῆμον εἰς εὔνοιαν	ἤγειρεν	καὶ ἐς ἔλεον, ὡς ἀναξίῳ
[3, 26]	τοῖς συλλαμβάνουσιν αὐτὸν ἔτι εὐναζόμενον	ἡγεῖσθαι	πρὸς Δολοβέλλαν ἐκέλευεν· ἕψεσθαι γὰρ
[3, 55]	Ἀλλὰ Κικέρων Δέκμον μὲν οὐχ	ἡγεῖται	πολέμιον, ἐναντία τῷ νόμῳ τιθέμενον
[3, 58]	καὶ παραστρατοπεδεύσαντα ἡμῖν ἀσήμαντον οὐχ	ἡγεῖται	πολέμιον; Πῶς δ' εἴπερ ἤθελεν
[3, 62]	αἰδεσίμους· Ἀντώνιον δὲ καὶ Δολοβέλλαν	ἡγεῖται	πολεμίους, ὅτι τῶν δεδομένων ἐχόμεθα.
[3, 27]	τὴν ἐντὸς Ἄλπεων Κελτικήν, ἧς	ἡγεῖτο	Δέκμος Βροῦτος Ἀλβῖνος, εἰδὼς μέν,
[3, 80]	ἀλωμένους ἐκ τῆς ἐκείνου στρατιᾶς	ἡγεμόνας	ἢ στρατιώτας ἐφιλανθρωπεύετο, καὶ τοῖς
[3, 64]	πολλὰ ἀθρόως καὶ χρήματα καὶ	ἡγεμόνας	ἡγεμονῶν ἀποφῆναι πάντων, ὅσοι πέραν
[3, 10]	ἐπὶ τῷ θανάτῳ γενομένων, τοὺς	ἡγεμόνας	τοῦ στρατοῦ δεξιωσάμενος διέπλει τὸν
[3, 2]	Καίσαρος ἐς τὸ μέλλον ἔτος	ἡγεμονεύειν,	Συρίας μὲν ὁ Κάσσιος καὶ
[3, 48]	ἑαυτὸν ἀντιστράτηγον ἀποφῆναι, πολέμου τε	ἡγεμονεύοντα	καὶ σφῶν αἰεὶ ὑπ' ἄρχουσι
[3, 33]	αὐτοῖς ἀμνηστία τοῦ φόνου καὶ	ἡγεμονίαι;	Ταῦτα γὰρ ἐπικαλεῖν, ἀντὶ τῆς
[3, 16]	αὐτοῖς ἐψηφίσασθε καὶ φυγάδας ἠξιώσατε	ἡγεμονίαις	αἰεὶ κατ' ἐμοῦ δορυφορεῖσθαι· Δέκμον
[3, 73]	ἀνεγίνωσκε, διδούσης οἱ τὴν Κελτικὴν	ἡγεμονίαν,	ἀπηγόρευέ τε Καίσαρι χωρὶς ὑπάτων
[3, 55]	πολλάκις ἔδωκε καὶ τήνδε τὴν	ἡγεμονίαν	αὐτὴν Καίσαρι πάλαι. Μέρος δ'
[3, 32]	σοῦ Καίσαρι στρατευσάμενοι τήν τε	ἡγεμονίαν	αὐτῷ συνεστησάμεθα καὶ ἐς τὰ
[3, 1]	πλείστου Ῥωμαίοις ἄξιος ἐς τὴν	ἡγεμονίαν	γενόμενος ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν ἀνῄρητο
[3, 18]	δὲ οὐδενί πω Ῥωμαῖοι τὴν	ἡγεμονίαν	ἔδοσαν ἐκ διαδοχῆς, οὐδὲ τῶν
[3, 18]	ἐπωνυμίας, ὦ παῖ, καὶ τὴν	ἡγεμονίαν	κατέλιπεν, εἰκὸς σὲ τῶν κοινῶν
[3, 73]	περᾶν τὸν ποταμὸν ἐς ἀλλοτρίαν	ἡγεμονίαν	μηδὲ ἐπὶ Ἀντώνιον ἔτι χωρεῖν·
[3, 55]	τῶν χρημάτων· τὴν δὲ Κελτικὴν	ἡγεμονίαν	οὐκ ἐψηφισάμεθα μὲν ἡμεῖς Ἀντωνίῳ,
[3, 64]	καὶ ὁμοτίμων, καὶ τὰς βραχυτέρας	ἡγεμονίας	ἀσφάλειαν· Δέκμῳ τε τὴν Κελτικὴν
[3, 16]	ἐκείνοις χαριζομένων μόνον, τὸ δὲ	ἡγεμονίας	αὖθις ψηφίζεσθαι καὶ γέρα ὑβριζόντων
[3, 35]	ἐκπέμψαντες ἐπὶ τὰς τῶν ἐθνῶν	ἡγεμονίας,	Βροῦτον δὲ καὶ Κάσσιον ἐς
[3, 2]	ἡγεμονίας ἐθνῶν, ἀπεληλύθεσαν ἐπὶ τὰς	ἡγεμονίας,	Βροῦτος μὲν ὁ Δέκμος ἐς
[3, 2]	ὅσοι παρ' αὐτοῦ Καίσαρος εἰλήφεσαν	ἡγεμονίας	ἐθνῶν, ἀπεληλύθεσαν ἐπὶ τὰς ἡγεμονίας,
[3, 60]	ὕβριν αὐτοῦ δοκῶμεν τοῖς μὲν	ἡγεμονίας	ἐθνῶν διδόναι, Δέκμον δὲ ἐπαινεῖν,
[3, 16]	δὲ ἐκφυγεῖν ὑπερεῖδες καὶ ἐς	ἡγεμονίας	ἐνίους διαδραμεῖν, ἃς ἀθεμίστως ἔχουσι
[3, 64]	καὶ Βρούτῳ καὶ Κασσίῳ τὰς	ἡγεμονίας	ἐς τὰ μέγιστα ἔθνη διαλλάξαι
[3, 30]	καὶ τὸ ἔθνος ὅλως ἐλευθεροῦν	ἡγεμονίας	ἠξίουν· οὕτως ἐδεδοίκεσαν ἀγχοῦ τὴν
[3, 19]	εἰρῆσθαι· ἐνσημαίνῃ δὲ καὶ τῆς	ἡγεμονίας	με ἐπιθυμεῖν, οὐκ ἐπιθυμοῦντα μέν,
[3, 57]	μέτρου καλῶς, καὶ διδομένας αὐτοῖς	ἡγεμονίας	οὐκ ἐφθόνησε δοθῆναι. Τὰ μὲν
[3, 5]	ἑτέρωθεν, ἀλλὰ πάντας λοχαγοὺς ὡς	ἡγεμονικούς	τε καὶ ἐμπειροπολέμους καί οἱ
[3, 32]	φίλῳ τε Καίσαρος ὄντι καὶ	ἡγεμονικωτάτῳ	μετ' ἐκεῖνον ἐκ πάντων καὶ
[3, 80]	δὲ Καῖσαρ Δέκιον, τῶν τινα	ἡγεμόνων	Ἀντωνίου, περὶ Μουτίνην ληφθέντα διὰ
[3, 64]	ἀθρόως καὶ χρήματα καὶ ἡγεμόνας	ἡγεμονῶν	ἀποφῆναι πάντων, ὅσοι πέραν εἰσὶ
[3, 10]	καὶ ἦσαν οἳ καὶ τῶν	ἡγεμόνων	αὐτὸν ἐλθόντα φυλάξειν ὑπεδέχοντο· ἡ
[3, 48]	δὲ μόλις οὕτω καὶ τῶν	ἡγεμόνων	ἐς ὑπεροψίαν αὐτὸν αἰτιωμένων, ἐξελογεῖτο
[3, 9]	Μακεδονίας ἐπιοῦσαι συνεγύμναζον καὶ τῶν	ἡγεμόνων	τοῦ στρατοῦ τινες ὡς συγγενεῖ
[3, 8]	~Καὶ γίνεται μὲν οὕτω Συρίας	ἡγεμὼν	Δολοβέλλας καὶ στρατηγὸς τοῦ πολέμου
[3, 52]	τε καὶ ἐνυκτοφυλάκουν ὑπὸ συνθήματι.	Ἦγεν	ἐκ τοῦ Βρεντεσίου καὶ τὸν
[3, 5]	κόσμον ἐξ αὐτῶν ἐκείνων ἐπιστήσας	ἦγεν	ἐν τιμῇ καὶ κοινωνοὺς ἐποιεῖτο
[3, 53]	ὁ δὲ φωνῆς ἢ γέλωτος	ἦγεν	ἐς θάνατον τοὺς πολίτας καὶ
[3, 40]	ἐπιδοὺς δ' ἑκάστῳ δραχμὰς πεντακοσίας	ἦγεν	ἐς μυρίους ἄνδρας, οὔτε ὡπλισμένους
[3, 88]	ὁρμῆς ἔχοντας ὁ Καῖσαρ ἰδὼν	ἦγεν	εὐθὺς ἀπὸ τῆς συνόδου, ὀκτὼ
[3, 66]	ὑπάτων οὐ παρόντων ὁ Κικέρων	ἦγεν	ὑπὸ δημοκοπίας· καὶ συνεχεῖς ἦσαν
[3, 28]	Καῖσαρ αὐτὸν ἐς τὸν Ἀντώνιον	ἦγεν	ὡς ὕπατον. Ἀντωνίου δὲ εἰπόντος
[3, 37]	Καὶ ἐγὼ τότε πρῶτον ἐμαυτὸν	ἡγησάμην	ἰσόπαλον εἶναι τοῖς ἐχθροῖς, οὐ
[3, 7]	Συρίας μὲν ἐπεθύμει μάλιστα, οὐκ	ἠγνόει	δὲ ὢν δι' ὑπονοίας καὶ
[3, 51]	μνήμην ἀγαγὼν Ἀντωνίου. Οὐ γὰρ	ἠγνόουν	καταγινώσκοντες ἀνδρὸς ἐπιφανοῦς πρὸ δίκης
[3, 12]	καὶ σφᾶς ἔλεγον, εἴ τις	ἡγοῖτο,	ἀμυνεῖν. Οὓς ὁ Καῖσαρ ἐπαινῶν
[3, 22]	δημευθέντων ἢ φυγόντων ἢ ἀναιρεθέντων.	Ἦγόν	τε τὰς δίκας ἐπὶ τὸν
[3, 15]	σε βεβουλευμένους, οὐχ, ὡς ἡμεῖς	ἡγούμεθα,	τιμωρὸν ἐσόμενον Καίσαρι, ἀλλ' ὡς
[3, 27]	τὴν Κελτικὴν ἀκρόπολιν ἐπὶ σφίσιν	ἡγουμένη	ἐδυσχέραινέ τε καὶ τῆς ἐνέδρας
[3, 6]	παρ' ἑτέρου ἂν αὑτοῖς ἀδύνατον	ἡγούμενοι	γενέσθαι, οὔτε τὸ ποικίλον Ἀντωνίου
[3, 6]	δὲ οὔπω συγχωροῦντος αὐτοῖς, ἀπρεπὲς	ἡγούμενοι,	τὴν ἐν ἄστει στρατηγίαν προλιπόντες
[3, 68]	μᾶλλον ἢ τοῖς στρατηγοῖς οἰκεῖον	ἡγούμενοι	τόδε ἔργον· ὑπὸ δὲ ἐμπειρίας
[3, 77]	ὁ Μοῦρκος ἐπεκαλεῖτο Μάρκιον Κρίσπον	ἡγούμενον	Βιθυνίας καὶ ἀφίκετο αὐτῷ βοηθῶν
[3, 19]	ἐπιθυμοῦντα μέν, οὐκ ἀπάξιον δὲ	ἡγούμενον	εἶναι, καὶ ἄχθεσθαι μὴ τυχόντα
[3, 18]	φασὶν ἀνελεῖν αὐτὸν βασιλιζόμενον, οὐχ	ἡγούμενον	ἔτἰ, ἐμοὶ μὲν οὐδ' ἀποκρίσεως
[3, 60]	ταῦτα Καίσαρος, ὃν στρατιᾶς ὁμοίως	ἡγούμενον	καὶ σπονδὰς ἀρίστας ἂν ἡμῖν
[3, 24]	ἀπ' αὐτῆς. Ὁ δ' Ἀντώνιος	ἡγούμενος	ἐς τὰ μέλλοντά οἱ δεήσειν
[3, 11]	μὴ τιμωρεῖν αὐτὸν Καίσαρι αἰσχρὸν	ἡγούμενος	ἐς τὸ Βρεντέσιον ᾖει, προπέμψας
[3, 42]	διαλύσαντος ἐπὶ τῷδε, ὁ στρατὸς	ἡγούμενος	ἐς τὸ ἐναντίον ἐπὶ διαλλαγαῖς
[3, 64]	μαθὼν ἠπόρητο, τὴν μὲν ἀμνηστίαν	ἡγούμενος	εὐπρέπειαν ἐσχηκέναι φιλανθρωπίας καὶ ἔλεον
[3, 34]	παραβόλῳ καὶ ἐπικινδύνῳ, τότε μόνον	ἡγούμενος	ἡμᾶς τοὺς Καίσαρος ἀσφαλῶς περιέσεσθαι,
[3, 37]	ἐν πλευραῖς, Βροῦτος ὁ Δέκμος,	ἡγούμενος	καὶ ὅδε χώρας ἐπικαίρου καὶ
[3, 26]	καὶ Τρεβώνιος ὁ τῆς Ἀσίας	ἡγούμενος	τὰς πόλεις αὐτοῖς ἐτείχιζε καὶ
[3, 20]	σε ἐκ τῶν δημοσίων δανείσασθαι	ἡγούμην	ἂν εἰρωνείαν λέγειν, εἰ μὴ
[3, 62]	τὰ μέγιστα ὠφελήσαντα τὴν ἀρχὴν	ἡγοῦνται	τύραννον ἢ βασιλέα, Κικέρωνα δὲ
[3, 39]	Οἱ δὲ αὐτὰ τὸν Ἀντώνιον	ἡγοῦντο	ἐπινοεῖν εἰς ἀφορμὴν φρουρᾶς πλείονος
[3, 62]	πολεμίους, ὅτι τῶν δεδομένων ἐχόμεθα.	Ἥδε	γάρ ἐστιν ἡ ἀληθὴς αἰτία·
[3, 1]	ὅπως οἱ περιφανέστατοι μάλιστα ἔδοσαν,	ἥδε	ἡ βίβλος καὶ ἡ μετὰ
[3, 73]	αὐτὸν διώκων ἀρκέσειν. Ὁ δὲ	ᾖδει	μὲν ὑπὸ τῆς βουλῆς αὐτὸν
[3, 16]	αὐτῷ καὶ θετὸν γενόμενον, εἰ	ᾖδει	σε δεξόμενον Αἰνεάδην ἀντὶ Ἡρακλείδου
[3, 16]	ἑαυτούς. Καὶ τοῦδέ σοι χάριν	ᾖδειν	ἄν, εἰ μὴ αὐτίκα Κυρήνην
[3, 5]	τὴν δὲ χάριν οἱ λαβόντες	ᾖδεσαν	Ἀντωνίῳ. Τῷ δὲ αὐτῷ τρόπῳ
[3, 39]	οἷς τι λογισμοῦ βαθέος ἦν,	ᾖδεσαν	Καίσαρι συμφέρειν Ἀντώνιον καὶ βλάπτοντα
[3, 97]	μεθίστατο ἐς τὸν Ἀτώνιον, ὥστε	ἤδη	βαρυτάτης δυνάμεως ἦρχεν ὁ Ἀντώνιος·
[3, 74]	Δέκμῳ καίπερ ἔτι Πάνσα περιόντος	(ἤδη	γὰρ ἀπεγιγνώσκετο) στρατηγόν τε τὸν
[3, 46]	τέλη τὰ ἐκ Μακεδονίας μετάπεμπτα	(ἤδη	γὰρ αὐτῷ καὶ τὸ λοιπὸν
[3, 81]	Ἀντώνιον ἀλώμενον κυνηγετήσειν ναυτικῶν περ	ἤδη	γεγονότων. ~Οἵ τε Πομπηιανοὶ πυθόμενοι
[3, 29]	καὶ τοὺς προφέροντας αὐτὰ αἰδούμενος,	ἤδη	δέ τι καὶ τοῦ Καίσαρος
[3, 38]	ἀγὼν ἀφελέσθαι με τὴν Κελτικὴν	ἤδη	δεδομένην. Ἴστε, ἃ γράφουσι Δέκμῳ
[3, 88]	Δολοβέλλαν προύφερον, αὐτῷ τε Καίσαρι	ἤδη	δεδόσθαι τὴν ἀρχὴν μετιέναι θᾶσσον
[3, 65]	ἀλλήλων· παροδεύοντος δὲ τοῦ χειμῶνος	ἤδη	Δέκμος μὲν ἔκαμνεν ὑπὸ λιμοῦ,
[3, 77]	αὐτῇ καταλελοίπει τὰ ἐς Παρθυαίους	ἤδη	διανοούμενος. Τούτου τὴν μὲν ἐπιμέλειαν
[3, 72]	τὰ ἄριστα· ὁ δὲ Ἀντώνιος,	ἤδη	θεοῦ βλάπτοντος, ἐδεδοίκει, μὴ ἐς
[3, 37]	τῆς βουλῆς καὶ τὴν ἐνέδραν	ἤδη	καθορώσης καὶ ἴστε οἷα καὶ
[3, 19]	φόνου πλήρεις καί, ὡς ἔμαθες,	ἤδη	καὶ ἐπ' ἐμὲ συνομωμοσμένους πρός
[3, 20]	τὸν Καίσαρα ἔσται, τεθνεῶτά τε	ἤδη	καὶ οὐκ ἂν εἰπόντα ἄδικον
[3, 6]	τὸ ποικίλον Ἀντωνίου φέροντες ἀφόβως,	ἤδη	καὶ στρατιὰν ἔχοντος, οὔτε τὴν
[3, 51]	αὐτὸν ἐσφέρειν ἐν τοῖς ὑπατικοῖς	ἤδη	καὶ τὴν ὑπατείαν αὐτὴν μετιέναι
[3, 14]	ἀλλήλων πύσματα εἰκότα. Ὡς δὲ	ἤδη	λέγειν ἔδει περὶ ὧν ἦσαν
[3, 71]	παραδῴη Δέκμος αὑτὸν ἐς ἔσχατον	ἤδη	λιμοῦ τετρυμένος, Ἱρτίῳ δὲ καὶ
[3, 45]	Καίσαρι περὶ τῶν πεπραγμένων, ἐσιὼν	ἤδη	μανθάνει τῶν τεσσάρων τελῶν τὸ
[3, 70]	τῶν ἑλῶν, καὶ τῆς ἑσπέρας	ἤδη	μελαινομένης διέλυσεν αὐτούς. Καὶ τὸ
[3, 42]	πρὸς αὐτὸν ἐπανῄεσαν. Ὁ δὲ	ἤδη	μετὰ χρημάτων ἄλλων τήν τε
[3, 7]	ἐπὶ δυναστείας ὢν ὁ Ἀντώνιος	ἤδη	μοναρχικῆς ἀρχὴν ἔθνους καὶ στρατιᾶς
[3, 74]	Ῥωμαίων ἐπινικίους δραχμὰς πεντακισχιλίας ὡς	ἤδη	νενικηκόσι καὶ στέφανον αὐτοὺς ἐν
[3, 29]	ἐὰν ἐάσῃς δοθῆναι. ~Ἐφ' οἷς	ἤδη	παρὰ πάντων συνεχεῖς ἐγίγνοντο καὶ
[3, 75]	μόνον ἔσεσθαι καὶ μετ' αὐτὸν	ἤδη	πᾶσαν τὴν Καίσαρος ἑταιρείαν καθελόντες
[3, 53]	εἶναι πολέμιον, ἢ Ἀντώνιος ἡμᾶς	ἤδη	πολεμεῖ, καὶ ὁ δήμαρχος ἡμῶν
[3, 31]	δὲ Καῖσαρ, ὡς σαφῶς ἐπιβουλευόμενος	ἤδη,	πολλοὺς περιέπεμπεν ἔς τε τὰς
[3, 67]	δόναξ διακινούμενος ὑπωπτεύετο, καὶ ἀσπὶς	ἤδη	που καὶ κράνος ἐξέλαμπε, καὶ
[3, 28]	Τότε δὴ καὶ μάλιστα μῖσος	ἤδη	σαφὲς ἐκ πάντων ἐς τὸν
[3, 45]	τοὺς πολέμους ἐξιοῦσι· καὶ γὰρ	ἤδη	σαφὴς ἦν ὁ πόλεμος, Δέκμου
[3, 63]	Ὁ δὲ ἴδιόν τε εἶχεν	ἤδη	στρατὸν καὶ παρὰ Ἀπουληίου τινὰ
[3, 30]	καὶ κλίναντα ἐς γόνυ, ἀπορρίπτων	ἤδη	ταῦτα φανερῶς ἐς ἅπαντας ὡς
[3, 70]	τέλους τῶν ἀπὸ Ἀντωνίου μεταστάντων.	Ἤδη	τε ἦν ὀψία δείλη, καὶ
[3, 4]	πεντακισχιλίας, εἶναι δὲ καὶ στρατηγὸν	ἤδη	τῆς θαλάσσης, καθὼς ἦν καὶ
[3, 86]	ἀπαντήσειν. Ταῦτ' ἐπισκήψαντες λέγειν ἐσέφερον	ἤδη	τὸ ἥμισυ τῆς δωρεᾶς καὶ
[3, 96]	ἐς τὸν Ἀντώνιον διαλύσεις, πυνθανόμενος	ἤδη	τοῖς ἀμφὶ τὸν Βροῦτον εἴκοσι
[3, 9]	ἐργασαμένων ἴδιον, καὶ εἰ δίκην	ἤδη	τοῖς πλείοσι δεδώκοιεν ἢ καὶ
[3, 30]	στρατὸς Ἀντωνίῳ μετ' αἰτίας εὐπρεποῦς	ἤδη	τὸν Ἰόνιον ἐπέρα. ~Τῶν δὲ
[3, 86]	ἅμα Δέκμῳ. ~Ὁ δὲ Καῖσαρ	ἤδη	τὸν στρατὸν εἰς ὀργὴν ὑπέρ
[3, 84]	ἵετο δρόμῳ, τοῦ στρατοῦ παντὸς	ἤδη	τοῦ Λεπίδου παραπέμποντος αὐτὸν καὶ
[3, 37]	Δέκμῳ πολλῶν γραφόντων καὶ ἐπαλειφόντων	ἤδη	τοὺς μετ' ἐμὲ ὑπάτους, ἐγὼ
[3, 97]	Ἀντώνιον καὶ ὁ ἄλλος ὅμιλος	ἤδη	χωρὶς τῶν σωματοφυλάκων ἱππέων Κελτῶν.
[3, 50]	Κικέρωνος φίλοι πολέμιον αὐτὸν ἠξίουν	ἤδη	ψηφίσασθαι, τὴν Κελτικὴν ἀκούσης τῆς
[3, 3]	τὴν δὲ χρείαν αὐτοῦ προσεποιοῦντο	ἥδιστα·	οὐ γὰρ αὐτοῖς ἐδόκει ποτὲ
[3, 34]	ἀπηλεῖφθαι τὴν ἐμοὶ μάλιστα πάντων	ἡδίστην	μήτε τὴν περιουσίαν δεδημεῦσθαι μήτε
[3, 14]	οἷς αὐτὸν ἡ μήτηρ, ἐς	ἡδονὴν	ἐκ τοῦ δέους ὑπαχθεῖσα, ἠσπάζετο
[3, 40]	λάβοι, χρήματα φέρων εἰς Καμπανίαν	ᾖει,	πείσων τὰς πόλεις οἱ στρατεύεσθαι,
[3, 11]	αἰσχρὸν ἡγούμενος ἐς τὸ Βρεντέσιον	ᾖει,	προπέμψας καὶ διερευνησάμενος, μή τις
[3, 25]	πράττουσι συνθέμενος ἓν τέλος δώσειν,	ἡἡρέθη	τῆς ἐν Μακεδονίᾳ δυνάμεως εἶναι
[3, 19]	ταῦτα κινδυνεύειν καὶ παθεῖν ὁτιοῦν	ἡἡρούμην	ἑκὼν μᾶλλον ἢ ἄταφον καὶ
[3, 58]	ἡγεῖται πολέμιον; Πῶς δ' εἴπερ	ἤθελεν	ὁ Ἀντώνιος, οὐκ ἀφίκετο; Ἢ
[3, 24]	μεγίστην, ἓξ γὰρ ἦν τέλη	ηκαὶ	ὅσον ἄλλο πλῆθος αὐτοῖς τοξοτῶν
[3, 89]	ὅτε ἐνθυμηθεῖεν Καίσαρι συναλλαγήσεσθαι, πάμπαν	ἤκμαζεν	ὁ φόβος. Κικέρων τε, ὃς
[3, 73]	ὑφ' ἑτέρων. Καίσαρος δὲ τοῖς	ἥκουσιν	ἀποκριναμένου τε πρὸς ὀργὴν καὶ
[3, 68]	ἔργον· ὑπὸ δὲ ἐμπειρίας οὔτε	ἠλάλαξαν	ὡς οὐκ ἐκπλήξοντες ἀλλήλους, οὔτε
[3, 23]	ἐπίδοσιν λογιζόμενος εἶναι ἐκπαθῶς αὐτὸν	ἠλέει	καὶ ἐπῄνουν ὧδε πάσχοντα καὶ
[3, 58]	μετὰ τρισμυρίων ἐλθεῖν ἔδεισε, πῶς	ἦλθε	μετὰ μόνων χιλίων; Μεθ' ὧν
[3, 11]	τε διαθηκῶν καὶ τῶν ἐψηφισμένων	ἦλθε	τὰ ἀντίγραφα, οἱ μὲν ἔτι
[3, 26]	τε καὶ περιλαβὼν ἔκτεινε καὶ	ἦλθε	τῆς αὐτῆς ἔτι νυκτὸς ἐς
[3, 83]	φύλακα αὐτῶν, ἐπί τε ποταμὸν	ἦλθεν,	ἔνθα ἐστρατοπεδευμένος ἦν ὁ Λέπιδος,
[3, 20]	θαλάσσῃ κῦμα κινούμενον· ὁ μὲν	ἦλθεν,	ὁ δ' ἀπῆλθεν. λόγῳ καὶ
[3, 91]	αὐτοῖς ἐπιφανέντος· ἥ τε στρατεύσιμος	ἡλικία	προεγράφετο πᾶσα, καὶ τὰ δύο
[3, 82]	ἄρχοντα πολλοῦ, ἀνασχέσθαι τε παρ'	ἡλικίαν	ἄρχοντος ἐν τῇ πόλει μᾶλλον
[3, 88]	Ὑποκριναμένης δὲ τῆς βουλῆς τὴν	ἡλικίαν,	ἔλεγον οἱ λοχαγοὶ ἃ ἐδιδάχθησαν,
[3, 52]	τὸν ἀριθμὸν ὄντες διά τε	ἡλικίαν	καὶ ἐμπειρίαν ὑπὲρ τὸν Σάλουιον,
[3, 18]	δόξαν οἱ πολλῆς καὶ παρ'	ἡλικίαν	φανείσης· χαλεψάμενος δὲ τοῖς τε
[3, 80]	τῆς βουλῆς ὡς πρεσβύτερα τῆς	ἡλικίας	ἐπινοῶν, ἔδεισε, μὴ διαφθαρέντος Ἀντωνίου
[3, 16]	ἁρμόζον ἴσως ἐμοὶ τῆς τε	ἡλικίας	καὶ τῆς πρὸς σὲ αἰδοῦς.
[3, 31]	ἀρχῆς διὰ τὸ νεώτερον τῆς	ἡλικίας	οὐ παραγγέλλειν, ἐπενόουν ἐν ταῖς
[3, 97]	ὑπὸ τῶνδε πλὴν δέκα μόνων.	Ἤλλαξε	δὲ τὴν ἐσθῆτα ἐς τὸ
[3, 82]	προφάσεσι διέλυεν, ἀθρόα δὲ οὕτως	ἤλπιζε	διαλύσειν. Οἱ μὲν δὴ δέκα
[3, 91]	σὺν εὐθαρσείᾳ πράσσοντες οὕτως ὀξέως	ἤλπιζον	ἀντικαταπλήξειν τὸν Καίσαρα, καὶ ἢ
[3, 67]	ὡς εἴη τῆς ἑκατέρου στρατιᾶς,	ἤλπιζον	ἐν τῷδε τῷ ἔργῳ μόνῳ
[3, 42]	ὧν τε εἰλήφεσαν καὶ ὧν	ἤλπιζον	ἔτι λήψεσθαι. Οἷόν τε ὄχλος
[3, 35]	αὐτῶν καὶ τὴν ἐσθῆτα ἐπιδεικνὺς	ἡμαγμένην	τε καὶ κατακεκομμένην καὶ τὴν
[3, 36]	ἐξοπλίσαι τοὺς πολεμίους καὶ ἐς	ἡμᾶς	ἀντ' ἐκείνων τὰ ὅπλα μετενεγκεῖν,
[3, 32]	ἐν ἀμερίμνῳ γενόμενόν τε καὶ	ἡμᾶς	γενέσθαι παρασκευάσαντα τοὺς ὑπέρ τε
[3, 52]	τὴν Ἰταλίαν. Ἑκάτερα τούτων αἰτήσας	ἡμᾶς	ἐπ' ἐνέδρᾳ καὶ οὐ λαβὼν
[3, 38]	ἐκ πολλοῦ δέους τοῦ πρὶν	ἡμᾶς	ἐπισχόντος μετεβάλομεν ἔς τε ἀσφάλειαν
[3, 38]	πλὴν μόνου Καίσαρος ἀχαρίστως ἐς	ἡμᾶς	ἔχοντος. ~Τοιαῦτα τοῦ Ἀντωνίου διεξιόντος,
[3, 53]	ψηφιζόμεθα εἶναι πολέμιον, ἢ Ἀντώνιος	ἡμᾶς	ἤδη πολεμεῖ, καὶ ὁ δήμαρχος
[3, 34]	ἐκείνου παῖδα καὶ τοὺς φίλους	ἡμᾶς,	καὶ στρατηγοὺς καὶ στρατιώτας, ἐν
[3, 59]	ἀπ' Ἀντωνίου μεταστάντα δύο πρὸς	ἡμᾶς	μετέστη, καθάπερ φησὶ Κικέρων, καὶ
[3, 32]	καὶ χρήματα καὶ στρατιὰν ἐφ'	ἡμᾶς	συνιστάντων, καὶ τῆς βουλῆς σοι
[3, 34]	καὶ ἐπικινδύνῳ, τότε μόνον ἡγούμενος	ἡμᾶς	τοὺς Καίσαρος ἀσφαλῶς περιέσεσθαι, ὅταν
[3, 32]	τοὺς φονέας αὐτοῦ γιγνώσκομεν εἰς	ἡμᾶς	χρωμένους καὶ τὴν βουλὴν ἐκείνοις
[3, 48]	καὶ στρατιᾶς ἀπορίᾳ, μέχρι καθέλωμεν	ἡμεῖς	Ἀντώνιον καὶ οἱ σφαγεῖς φίλοι
[3, 53]	δ' ἐξιέναι κελεύει. Πότερον οὖν	ἡμεῖς	Ἀντώνιον ψηφιζόμεθα εἶναι πολέμιον, ἢ
[3, 55]	Κελτικὴν ἡγεμονίαν οὐκ ἐψηφισάμεθα μὲν	ἡμεῖς	Ἀντωνίῳ, ἔδωκε δὲ ὁ δῆμος
[3, 54]	μηνύουσι δεκάτην ὑπεσχημένων, ἣν διπλασιάσομεν	ἡμεῖς,	εἴ τις Ἀντώνιον περὶ αὐτῶν
[3, 15]	συνανελεῖν σε βεβουλευμένους, οὐχ, ὡς	ἡμεῖς	ἡγούμεθα, τιμωρὸν ἐσόμενον Καίσαρι, ἀλλ'
[3, 32]	παρὰ Ἀντωνίου καιρὸν αἰτήσαντες ἔλεγον·	Ἡμεῖς,	ὦ Ἀντώνιε, καὶ ὅσοι ἄλλοι
[3, 18]	τῇ ἀπαιτήσει, αὐστηρότερον αὐτὸν ὧδε	ἠμείψατο·	Εἰ μὲν ὁ Καῖσάρ σοι
[3, 26]	τις τῶν λοχαγῶν αὐτὸν ἐπισκώπτων	ἠμείψατο·	ἴθι σύ, δεῦρο τὴν κεφαλὴν
[3, 33]	ταξιάρχους εἰπόντας ὁ Ἀντώνιος ὧδε	ἠμείψατο·	Ὅσῃ μὲν εὐνοίᾳ καὶ σπουδῇ
[3, 26]	ἀπέτεμε τὴν κεφαλήν. Ἅμα δὲ	ἡμέρᾳ	Δολοβέλλας μὲν αὐτὴν προσέταξεν ἐπὶ
[3, 67]	στενὰ νυκτὸς διαδραμόντων, ἅμα δ'	ἡμέρᾳ	μόνοις τοῖς Ἀρείοις καὶ πέντε
[3, 61]	Ἰταλίαν ὁρίζοντος ἀπὸ τῆς Κελτικῆς,	ἡμέρᾳ	ῥητῇ γενόμενον ἐπιτρέψαι τὰ καθ'
[3, 95]	προυγράφη. Ἔδοξε δὲ ταῖσδε ταῖς	ἡμέραις	Κόιντος Γάλλιος, ἀδελφὸς Μάρκου Γαλλίου
[3, 32]	συνεστησάμεθα καὶ ἐς τὰ καθ'	ἡμέραν	αὐτῆς ὑπηρέται γιγνόμενοι διετελοῦμεν, ἔχθει
[3, 51]	οἰκίας διέθεον ἱκετεύοντες καὶ μεθ'	ἡμέραν	ἐς τὸ βουλευτήριον ἰόντας ἠνώχλουν,
[3, 39]	πλέον, ὁρῶντες, οἷα καθ' ἑκάστην	ἡμέραν	ὁ Καίσαρ ὑβριζόμενός τε καὶ
[3, 4]	τὸν Ἀντώνιον ἐπὶ ὅλην εὐφήμουν	ἡμέραν·	οὐ γάρ τις αὐτοῖς ἐδόκει
[3, 35]	ἐπιβουλεῦσαι τῷ Καίσαρι καὶ τὴν	ἡμέραν	τοῦ φόνου γενέθλιον τῇ πόλει
[3, 91]	μετάπεμπτα ἐς τὸν λιμένα αὐτῆς	ἡμέρας	ἀφίκετο, τοὺς θεοὺς σφᾶς ἔδοξαν
[3, 95]	δ' ὁρισθείσης ὑπὸ κηρύγματι μιᾶς	ἡμέρας	ἐς κρίσιν, ἐρήμην ἅπαντες ἑάλωσαν,
[3, 30]	γεγονόσιν. Ἐλθούσης δὲ τῆς κυρίας	ἡμέρας	ἡ μὲν βουλὴ τὴν λοχῖτιν
[3, 73]	γεφύρας τοῦ ποταμοῦ διέκοπτε πρὸ	ἡμέρας	καὶ κελητίῳ τινὰς ἐς τὸν
[3, 12]	ἀξιολόγῳ πλήθει, αὐξομένῳ μᾶλλον ἑκάστης	ἡμέρας	οἷα χειμάρρῳ, φανερᾶς μὲν ἐπιβουλῆς
[3, 50]	τοῦ χθὲς ὑπάτου τῆς ἐπιούσης	ἡμέρας,	οὗ γε μάλιστα συνεχεῖς ἐπαίνους
[3, 74]	θυσίας τε ἐπ' Ἀντωνίῳ πεντήκοντα	ἡμερῶν	ἱκεσίους ἐψηφίζετο, ὅσας οὔτε ἐπὶ
[3, 20]	δ' ἀπῆλθεν. λόγῳ καὶ τῶν	ἡμετέρων	αἰεὶ τοὺς δημοκόπους ὁ δῆμος
[3, 70]	τε καὶ νεκρῶν καὶ ἀνδρῶν	ἡμιθνήτων	καὶ τετρωμένων· οἱ δὲ καὶ
[3, 57]	Ταῦτα γάρ ἐστιν, ἃ ἐπολιτεύσατο	ἡμῖν	Ἀντώνιος ἐν δύο μησίν, οἷς
[3, 75]	ἐδέξω, διεταράχθησαν καὶ συστρατηγεῖν σε	ἡμῖν	ἀπέφηναν, ἵνα σου τὰ δύο
[3, 58]	πολεμίου, τὸν ἐλθόντα καὶ παραστρατοπεδεύσαντα	ἡμῖν	ἀσήμαντον οὐχ ἡγεῖται πολέμιον; Πῶς
[3, 72]	δὲ Μουτίνης ἐξανασταῖμεν, Οὐεντίδιός τε	ἡμῖν	αὐτίκα προσέσται, τρία τέλη φέρων
[3, 76]	Τὸν μὲν οὖν στρατόν, ὃν	ἡμῖν	αὐτὸς ἔδωκας, εὐπροφάσιστον ἀποδοῦναί σοι,
[3, 72]	καὶ τῶν ἱππέων, ἔφη, γιγνομένων	ἡμῖν	ἀχρήστων, ὑπερόψεταί με Λέπιδος καὶ
[3, 26]	σύ, δεῦρο τὴν κεφαλὴν καταλιπών·	ἡμῖν	γὰρ οὐ σέ, ἀλλὰ τὴν
[3, 60]	ἡγούμενον καὶ σπονδὰς ἀρίστας ἂν	ἡμῖν	γενομένας προτείνοντα προπετῶς πολέμιον ψηφισάμενοι
[3, 52]	Ὧν τὸ μὲν αἴσχιστόν ἐστιν	ἡμῖν,	εἰ δόξομεν ἀσυνετώτεροι πάντες ἑνὸς
[3, 18]	σὲ κουφίζω, μὴ χάριν ὀφείλειν	ἡμῖν	ἐπ' αὐτοῖς. Ἐπράσσετο γὰρ οὐ
[3, 76]	καὶ οἱ ἄρχοντες αὐτῶν φύλακες	ἡμῖν	ἐπέμφθησαν εἶναι, καὶ τό τε
[3, 52]	Θρᾷκας λαβὼν ἀντὶ Θρᾳκῶν ἐπήγαγεν	ἡμῖν	ἐς τὴν Ἰταλίαν. Ἑκάτερα τούτων
[3, 53]	χώρα τοσήδε οὖσα καὶ ὅμορος	ἡμῖν	καὶ ἐπὶ τῇ χώρᾳ ὁ
[3, 58]	ὄντα πρὸ τοῦ βουλευτηρίου κατέλιπεν	ἡμῖν;	Μητέρα καὶ γυναῖκα καὶ μειράκιον
[3, 52]	Κελτικὴν ἐτράπετο ὡς εὔκαιρον ἐφ'	ἡμῖν	ὁρμητήριον, ὅτι καὶ ὁ Καῖσαρ
[3, 55]	ὁ δῆμος ἐπιστήσειε μηδὲ ἐπιμηνίσειεν	ἡμῖν,	προστάτου λαβόμενος. ~Ἀλλ' ἔκτεινέ τινας
[3, 48]	ὑπόκρισιν ἀποκαλύπτωμεν, ὡς προλαβοῦσι μὲν	ἡμῖν	τὴν ἀρχὴν ἐπικαλέσουσιν ὕβριν ἢ
[3, 56]	γὰρ ἔκριναν οἱ νόμοι λυσιτελήσειν	ἡμῖν	τὸν ἄρχοντα τοῖς στρατευομένοις ὑπεύθυνον
[3, 59]	πόλιν. Οὕτω γὰρ πέντε τελῶν	ἡμῖν	ὑπαρχόντων ψηφιζοίμεθα ἄν, ὅ τι
[3, 34]	εἰ τύραννος ὁ Καῖσαρ ἐφάνη,	ἡμῖν	ὑπῆρχεν ἀπολέσθαι πᾶσιν ὡς τυράννου
[3, 70]	τῶν μὲν ἄλλων ἀμφὶ τοὺς	ἡμίσεας	ἑκατέρων, καὶ ἡ στρατηγὶς ἡ
[3, 98]	ἐδίδου μετ' ἐνιαυτόν που καὶ	ἥμισυ	τῆς ἀναιρέσεως. Τῷ δ' αὐτῷ
[3, 86]	ἐπισκήψαντες λέγειν ἐσέφερον ἤδη τὸ	ἥμισυ	τῆς δωρεᾶς καὶ δέκα ἄνδρας
[3, 94]	δὲ στρατηγῶν τότε μὲν οὐδένα	ἠμύνατο,	οὐδὲ Κράσσον τὸν ἐς Πικήνην
[3, 32]	καὶ διαπραχθῇ τοῖς ἐχθροῖς καθ'	ἡμῶν,	ἃ βούλονται. Ὧν ἐνθυμηθέντα σε
[3, 35]	ὑπὲρ ἀθανάτου Καίσαρος δόξης καὶ	ἡμῶν	ἀσφαλοῦς σωτηρίας· οὐ μὴν ἐγὼ
[3, 32]	ἐπιμέμπτων σοι γενομένων καὶ πρὸ	ἡμῶν	αὐτοῦ σοῦ τῶν συμφερόντων οὕνεκα,
[3, 57]	ἐν τῇ πόλει τὸν ὑφ'	ἡμῶν	αὐτῷ δεδομένον; Οὐκ ἐνυκτοφυλάκει τὴν
[3, 38]	μετεβάλομεν ἔς τε ἀσφάλειαν ὑπὲρ	ἡμῶν	αὐτῶν ἐγκρατῆ καὶ ἐς θάρσος
[3, 53]	ὁ δήμαρχος ψηφιεῖται πολέμιον, ὅταν	ἡμῶν	γένηται δυνατώτερος. ~Ταῦτ' ἔτι τοῦ
[3, 53]	Δέκμου στρατὸς ἐς τὰς καθ'	ἡμῶν	ἐλπίδας Ἀντωνίῳ προσγένηται. Τότε γὰρ
[3, 17]	ὅσα ἂν ἐθέλῃς ἄλλα παρ'	ἡμῶν	ἐπιλαβεῖν, ἐς δὲ τὴν διανομὴν
[3, 52]	ἐσφετερίσατο Ἀντώνιος. Μακεδονίας ἄρχειν παρ'	ἡμῶν	ἐπιτυχὼν ἐπὶ τὴν Κελτικὴν ὥρμησε
[3, 53]	ἤδη πολεμεῖ, καὶ ὁ δήμαρχος	ἡμῶν	ἔτι ἀγνοεῖ, μέχρι ἄρα Δέκμου
[3, 32]	ἐκ πάντων καὶ ἄρχοντι νῦν	ἡμῶν	καὶ ἐς τὰ μάλιστα ἐπιτηδείῳ.
[3, 52]	τὰ μέγιστα αὐτῶν. Τὰ χρήματα	ἡμῶν	Καίσαρος ἀποθανόντος ἐσφετερίσατο Ἀντώνιος. Μακεδονίας
[3, 32]	τὸν Καίσαρα καὶ φειδοῦς ὑπὲρ	ἡμῶν	οὐδὲν ἐπιμέμπτων σοι γενομένων καὶ
[3, 52]	ὁ Καῖσαρ ἐκεῖθεν ὁρμώμενος ἐδυνάστευσεν	ἡμῶν.	~Τὴν στρατιὰν ἐπὶ τοῖσδε καταπλησσόμενος,
[3, 52]	ἐπὶ τὴν Κελτικὴν ὥρμησε χωρὶς	ἡμῶν.	Τὸν στρατὸν ἐπὶ Θρᾷκας λαβὼν
[3, 48]	ταῦτα καθ' ἑαυτήν, καὶ μᾶλλον,	ἢν	αἴσθωνται τὴν ὑμετέραν προθυμίαν καὶ
[3, 29]	φύσιν τε καὶ γνώμην ἐπανήξειν,	ἢν	κἀκεῖνος ἀπέχηται τῆς ἀμετρίας. ~Ταῦτα
[3, 65]	τὴν χάριν ὑμῖν ὀφλήσοντα καί,	ἢν	οἱ θεοὶ παρέχωσιν εὐπραγεῖν, ἀποδώσοντα
[3, 24]	ἐπενόει μετενεγκεῖν, ὅτι καὶ μάλιστα	ἦν	ἀγχοῦ, ὡς τὸν Ἰόνιον περάσαντα
[3, 2]	θρασυτέρων ἀνδρῶν εἶχε καὶ φοβερὸς	ἦν	ἀεὶ τοῖς σφαγεῦσιν· ὧν οἱ
[3, 6]	φεύγειν δοκοῖεν· τοσήδε αὐτῶν φροντὶς	ἦν	ἅμα καὶ αἰδώς, ἐπεὶ καὶ
[3, 57]	οὗ τίνα καιρόν, εἰ πονηρὸς	ἦν,	ἀμείνονα εἶχεν; Ἀλλ' ἐς τὰ
[3, 66]	πλῆθος ἀπεστέρει. ~Καὶ τάδε μὲν	ἦν	ἀμφὶ τῇ Μουτίνῃ, τὰ δ'
[3, 49]	μισθοφόρους ἐκρατύνετο. ~Καὶ τάδε μὲν	ἦν	ἀνὰ τὴν Ἰταλίαν, ἐν δὲ
[3, 34]	πάντων καὶ τὰ λοιπὰ συνέχον	ἦν	ἀναιρεθῆναι τὰ γέρα τὰ ψηφιζόμενα
[3, 71]	Μουτίνῃ στρατόπεδα πάντες. Γνώμη δὲ	ἦν	Ἀντωνίῳ μὲν ἐπὶ τοσῷδε πταίσματι
[3, 66]	Τότε μὲν δὴ θόρυβός τε	ἦν	ἄπλετος, καὶ τέκνα καὶ γυναῖκας
[3, 92]	Ὁ δὲ τὸν στρατόν, ἔνθαπερ	ἦν,	ἀπολιπὼν ἐχώρει τῆς ἐπιούσης πρὸς
[3, 68]	πάλῃ συνεπλέκοντο. Πληγή τε οὐδεμία	ἦν	ἀργός, ἀλλὰ τραύματα καὶ φόνοι
[3, 49]	τρία τέλη, ὧν ἓν μὲν	ἦν	ἀρτιστρατεύτων ἀνδρῶν ἔτι ἀπείρων, δύο
[3, 85]	ἐς Ῥώμην θαυμαστὴ καὶ αἰφνίδιος	ἦν	αὖθις μεταβολή, τῶν μὲν ἐκ
[3, 23]	Ὀκταουίου τοῦ πατρὸς ἢ ἑτέρωθεν	ἦν	αὐτῷ, καὶ τὰ τῆς μητρὸς
[3, 49]	τὸν Ἀντώνιον ὑπέμενε. Στρατιὰ δ'	ἦν	αὐτῷ μονομάχων τε πλῆθος καὶ
[3, 46]	Κελτικῆς ἀρχή. Καὶ ὁ στρατὸς	ἦν	αὐτῷ, χωρίς γε τῶν νεολέκτων,
[3, 34]	μερίμνης καὶ δέους, ὅτε οὐκ	ἦν	γνώμης παράδοξον οὐδὲ ἀπορῆσαι, σκοποῦντες
[3, 47]	ἀρχαὶ ἐς τὰ πράγματα παρέλθωσιν.	Ἦν	δὲ σαφές, ὅτι χρήσονται μὲν
[3, 47]	αἱρήσεσθαι τὰ Ἀντωνίου. ~Καίσαρι δὲ	ἦν	δύο ὁμοίως ἀξιολογώτατα, τὰ ἐς
[3, 16]	γὰρ ἀμνηστίαν δοῦναι τὴν σωτηρίαν	ἦν	ἐκείνοις χαριζομένων μόνον, τὸ δὲ
[3, 76]	τὰ μέλλοντα. Τοῦτο δ' οὐκ	ἦν	ἐκφέρειν σοι πρότερον, ἡττημένου δὲ
[3, 35]	καθιστώμεθα. Καὶ ὁ σύναρχος ὕποπτος	ἦν,	ἐμοί τε διάφορος ὢν αἰεὶ
[3, 19]	ἀξίωμα, περιουσίαν. Ὧν σε δικαιότερον	ἦν	ἐμοὶ χάριν εἰδέναι μᾶλλον ἢ
[3, 80]	τὰ περὶ Συρίαν καὶ Μακεδονίαν	ἦν·	ἐν δὲ τῇ Ἰταλίᾳ ὁ
[3, 79]	καὶ ὁ Γάιος ἑαυτὸν καὶ	ἦν	ἐν τιμῇ παρὰ Βρούτῳ, μέχρι
[3, 74]	περιτίθεσθαι. Περὶ δὲ Καίσαρος οὐδὲν	ἦν	ἐν τοῖς γραφομένοις, οὐδὲ τοὔνομα
[3, 94]	χρήματα δέ, ὅσα τε κοινὰ	ἦν	ἐν τῷ Ἰανούκλῳ ἢ ἑτέρωθι
[3, 97]	ἐνόσει ἔτι, τὰ νεοστράτευτα δὲ	ἦν	ἕξ, ἀταλαίπωρα ἔτι καὶ πόνων
[3, 57]	Ἢ καθ' ἕνα μὲν τοιόσδε	ἦν,	ἐπεβούλευε δὲ πᾶσιν ὁμοῦ; Πότε,
[3, 84]	αὖθις ἐπῆρτο, καὶ τοῖς ἐχθροῖς	ἦν	ἐπιφοβώτατος· στρατὸν γὰρ εἶχεν, ὅν
[3, 82]	τῆς Ἀντωνίου. Πρόσχημα δὲ τοῦτο	ἦν	ἐς ἀκύρωσιν τῶν ὑπὸ Καίσαρος
[3, 23]	στρατηγίας ἐπιτροπεύων ἀπόντος, παρασκευή τε	ἦν	ἐς αὐτὴν δαψιλὴς καὶ ἐλπὶς
[3, 14]	τὸν Ἀντώνιον ἐχώρει. Ὁ δὲ	ἦν	ἐς κήποις, οὓς ὁ Καῖσαρ
[3, 20]	εἰρωνείαν λέγειν, εἰ μὴ πιθανὸν	ἦν	ἔτι ἀγνοεῖν σε κενὰ πρὸς
[3, 34]	καὶ ἡ βουλὴ σὺν ἐκείνοις	ἦν,	ᾗ καὶ νῦν ἐστι φανερώτερον,
[3, 39]	γάρ, οἷς τι λογισμοῦ βαθέος	ἦν,	ᾖδεσαν Καίσαρι συμφέρειν Ἀντώνιον καὶ
[3, 98]	παροῦσι θάψαι. Τοῦτο Δέκμῳ τέλος	ἦν,	ἱππάρχῃ τε Καίσαρος γενομένῳ καὶ
[3, 4]	στρατηγὸν ἤδη τῆς θαλάσσης, καθὼς	ἦν	καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ, καὶ
[3, 56]	τὸ στρατόπεδον ὅπως τε ἄτακτον	ἦν	καὶ ὅπως κατεφρόνει, δηλοῖ καὶ
[3, 89]	ἄστυ τῆς ἀγγελίας ἀφικομένης θόρυβος	ἦν	καὶ φόβος ἄπλετος, διαθεόντων τε
[3, 49]	τροφὰς συνέφερεν, ὑποζύγιά τε ὅσα	ἦν	κατέθυε καὶ ἐταρίχευε δέει, μὴ
[3, 35]	ἡ βουλὴ χωρὶς τῆς ἀμνηστίας;	Ἦν	μὲν δὴ καὶ καθαρῶς ἀντιδοῦναι
[3, 90]	~Ἀθρόα δὴ πάντων ἐς πάντα	ἦν	μετάθεσις, ἀντὶ μὲν δισχιλίων καὶ
[3, 77]	τὸν Ἰούλιον κατηκόντισε. Καὶ εὐθὺς	ἦν	μετάνοια καὶ δέος ἐκ τοῦ
[3, 25]	ὑπ' Ἀντωνίου διδαχθέντες, ὅτι δέος	ἦν,	μὴ τῆς στρατιᾶς ποι μετελθούσης
[3, 49]	καὶ πρότερον ὑπεστρατευμένα αὐτῷ πιστότατα	ἦν.	Ὁ δ' Ἀντώνιος ἐπελθὼν αὐτῷ
[3, 6]	~Καὶ Ἀντώνιος μὲν ἀμφὶ ταῦτα	ἦν,	ὁ δὲ Βροῦτος καὶ ὁ
[3, 83]	τε ποταμὸν ἦλθεν, ἔνθα ἐστρατοπεδευμένος	ἦν	ὁ Λέπιδος, καὶ οὔτε χάρακα
[3, 45]	ἐξιοῦσι· καὶ γὰρ ἤδη σαφὴς	ἦν	ὁ πόλεμος, Δέκμου τὴν Κελτικὴν
[3, 2]	ἐς εὔνοιαν ἑαυτοῦ μετέβαλεν. Ἀμάτιος	ἦν	ὁ Ψευδομάριος· Μαρίου γὰρ ὑπεκρίνετο
[3, 4]	γενέσθαι δημοκρατικώτερος, ὅθεν οὐδὲ περιποθητότερος	ἦν.	Ὅ τε Κάσσιος καὶ ὁ
[3, 32]	~Καὶ ὁ μὲν ἀμφὶ ταῦτα	ἦν·	οἱ ταξίαρχοι δὲ αὖθις παρὰ
[3, 74]	ἐποιεῖτο Δέκμον Ἀντωνίου περιγενέσθαι. Τοσοῦτος	ἦν	οἶστρος αὐτῷ κατὰ Ἀντωνίου καὶ
[3, 9]	δὴ γινόμενα ἐν Ῥώμῃ τοιάδε	ἦν·	Ὀκτάουιος δὲ ὁ τῆς ἀδελφῆς
[3, 39]	θόρυβον ἤγειρε πάνδημον, καὶ ἀγανάκτησις	ἦν.	Ὀλίγοι μὲν γάρ, οἷς τι
[3, 12]	ἄλλων οὐ πάντῃ πρὸς αὐτὸν	ἦν	ὁμαλά· οἱ δὲ τῷ Καίσαρι
[3, 70]	ἀπὸ Ἀντωνίου μεταστάντων. Ἤδη τε	ἦν	ὀψία δείλη, καὶ οἱ νικήσαντες
[3, 81]	ὅ τε νεοστράτευτος ἀγύμναστος ἔτι	ἦν.	Πλάγκος δὲ προσεγένετο μετὰ τοῦ
[3, 34]	ὅσων ἔχρῃζον ἀντιλάβοιμι. Τὰ δὲ	ἦν	πόσα καὶ πηλίκα; Μήτε τὴν
[3, 46]	συνδραμόντας (πολὺ γὰρ καὶ τοῦτο	ἦν)	συνώμνυον ἑκόντες οὐκ ἐκλείψειν τὴν
[3, 72]	μὲν ἤρεσκε τοῖς φίλοις, καὶ	ἦν	τὰ ἄριστα· ὁ δὲ Ἀντώνιος,
[3, 75]	πλησιάσειαν Ἀντωνίῳ. ~Καὶ τάδε μὲν	ἦν	τὰ ἐν Ῥώμῃ, Πάνσας δ'
[3, 94]	θεμένων καὶ ἀπελευθέρους. Γαΐῳ δ'	ἦν	τά τε ἄλλα λαμπρὰ καὶ
[3, 92]	χεῖρας ἐλθεῖν ἢ κωλύειν ὑποστάντος.	Ἦν	τε αὖθις ἑτέρα θαυμάσιος ἄφνω
[3, 97]	ἦρχεν ὁ Ἀντώνιος· Δέκμῳ δὲ	ἦν	τέλη δέκα, ὧν τέσσαρα μὲν
[3, 24]	καὶ πλήθει μεγίστην, ἓξ γὰρ	ἦν	τέλη ηκαὶ ὅσον ἄλλο πλῆθος
[3, 67]	κρινεῖν. Καὶ τοῖς μὲν αἰδὼς	ἦν	τὸ δύο τέλεσιν οὖσιν δι'
[3, 55]	τόδε αὐτὸ τοῦ δήμου πρότερον	ἦν,	τὸ κρίνειν τὰ φίλια καὶ
[3, 67]	ἐφ' ἑαυτῶν ἐπολέμουν. Γνώμη δὲ	ἦν	τοῖς μὲν Ἀντωνίου τοὺς Ἀρείους
[3, 68]	καὶ αὖθις συνεπλέκοντο. Θάμβος τε	ἦν	τοῖς νεήλυσιν ἐπελθοῦσι, τοιάδε ἔργα
[3, 75]	Ἐγὼ τῷ σῷ πατρὶ φίλος	ἦν	ὡς ἐμαυτῷ, ἀναιρεθέντι δὲ οὐκ
[3, 92]	τὴν εἰσήγησιν τῆς ὑπατείας ὑπερεπῇρεν,	ἣν	αὐτὸς ἐν τῇ βουλῇ πρότερον
[3, 73]	πρὸς ὀργὴν καὶ τὴν χάριν,	ἣν	δίδωσίν οἱ Δέκμος, διωθουμένου Οὐδὲ
[3, 54]	γέρας τοῖς μηνύουσι δεκάτην ὑπεσχημένων,	ἣν	διπλασιάσομεν ἡμεῖς, εἴ τις Ἀντώνιον
[3, 23]	πάντα χαριεῖσθαι. ~Θέας δὲ πλησιαζούσης,	ἣν	ἔμελλεν ὑπὲρ Βρούτου στρατηγοῦντος ἐπιδώσειν
[3, 15]	καὶ λελέξεται μετὰ παρρησίας, ἐς	ἣν	ἡ λύπη με προάγει. Κτεινομένῳ
[3, 56]	τι χεῖρον ἐν στρατοπέδῳ, δι'	ἣν	καὶ νικῶντές τινες ἀνῃρέθησαν, καὶ
[3, 17]	δαπάνης τε ἐς τὴν διανομήν,	ἣν	ὁ πατὴρ ἐκέλευσε τῷ δήμῳ
[3, 49]	δ' αὐτῷ προθεσμίαν ὁρίζοντος, μεθ'	ἣν	ὡς πολεμίῳ χρήσεται, μακροτέραν ὁ
[3, 60]	πολέμιον ψηφισάμενοι τῷ ὄντι πολέμιον	ἠναγκάσαμεν	γενέσθαι, φείδεσθαι δὲ καὶ τοῦ
[3, 78]	τῇ Παλαιστίνῃ περιέλαβέ τε καὶ	ἠνάγκασεν	ἑαυτῷ προσθέσθαι, δείσαντα τοῖς τέσσαρσι
[3, 66]	καὶ Ἀντωνίῳ φίλος ὤν, οὐκ	ἤνεγκε	τὴν βαρύτητα τοῦ Κικέρωνος, ἀλλ'
[3, 54]	ἡσύχασε καὶ οἱ τοῦ Κικέρωνος	ἠνέσχοντο.	Καὶ ἔλεγεν ὁ Πείσων· Ὁ
[3, 35]	ψηφίσμασιν ἢ δόγμασιν νοὐ γὰρ	ἦνν,	ἀλλ' ἀσήμῳ δημοκοπίᾳ, τὸ σῶμα
[3, 51]	ἡμέραν ἐς τὸ βουλευτήριον ἰόντας	ἠνώχλουν,	ῥιπτούμενοί τε πρὸ ποδῶν σὺν
[3, 96]	καὶ βοηθὸς ἐπὶ Δέκμου ὑπισχνεῖτο	ἥξειν,	εἰ δέοιτο. Οἱ δὲ ἀντεφιλοφρονοῦντο
[3, 15]	τῶν γειτόνων ἐς τὴν ἐπιοῦσαν	ἥξειν	ἐπὶ ὅπλα συνέθεντο, πῶς οὐχὶ
[3, 86]	καθίει δι' ἑτέρων οὐδὲ μέλλειν	ἠξίου,	ἀλλ' αὐτὸς ἐς τὸν στρατὸν
[3, 73]	μὲν ὡς αἰτίῳ τῆς σωτηρίας,	ἠξίου	δὲ μέσον ἔχοντα τὸν ποταμὸν
[3, 81]	τοῦδε τοῦ δέους τάδε παθόντι.	Ἠξίου	τε ἐς μὲν εὐπρέπειαν τῆς
[3, 27]	προφάσεως ἄλλης ἐς τοῦτο ἀπορῶν	ἠξίου	τὴν βουλὴν ἀντὶ τῆς Μακεδονίας
[3, 39]	ἀνδροφόνους, ἐπιτεχνάζοντα τῇ βουλῇ, πεποιηκέναι.	Ἠξίουν	δὲ καὶ ὣς τῷ Καίσαρι
[3, 48]	τε καὶ ῥαβδοφόρους ἐσκευασμένους προσαγαγόντες,	ἠξίουν	ἑαυτὸν ἀντιστράτηγον ἀποφῆναι, πολέμου τε
[3, 10]	ἐς φυλακὴν τοῦ σώματος αὐτὸν	ἠξίουν	ἐπὶ τὸν ἐν Μακεδονίᾳ στρατὸν
[3, 50]	οἱ Κικέρωνος φίλοι πολέμιον αὐτὸν	ἠξίουν	ἤδη ψηφίσασθαι, τὴν Κελτικὴν ἀκούσης
[3, 29]	προτιμώμενοι, τὴν ὕβριν αὐτὸν ἐπισχεῖν	ἠξίουν	καὶ διὰ σφᾶς καὶ δι'
[3, 30]	τὸ ἔθνος ὅλως ἐλευθεροῦν ἡγεμονίας	ἠξίουν·	οὕτως ἐδεδοίκεσαν ἀγχοῦ τὴν Κελτικὴν
[3, 3]	ὑπὸ τοῦ δήμου τιμώμενος, οὐκ	ἠξίουν	σφῶν καταφρονεῖν· τὴν ἀγορὰν οὖν
[3, 11]	οἱ μὲν ἔτι μᾶλλον αὐτὸν	ἠξίουν	τοὺς ἐχθροὺς Καίσαρος δεδιέναι, υἱόν
[3, 50]	προσετίθεντο, καλεῖν αὐτὸν ἐς κρίσιν	ἠξίουν,	ὡς οὐ πάτριον σφίσιν ἀκρίτου
[3, 16]	ὑπ' ἐκείνου τιμῆς καὶ δυνάμεως	ἠξιωμένον	καὶ τάχα ἂν αὐτῷ καὶ
[3, 16]	Κρήτην αὐτοῖς ἐψηφίσασθε καὶ φυγάδας	ἠξιώσατε	ἡγεμονίαις αἰεὶ κατ' ἐμοῦ δορυφορεῖσθαι·
[3, 85]	ἡ δὲ ἀπορία σφᾶς ὧδε	ἤπειγεν,	ἐπεὶ καὶ τὸν νέον Καίσαρα,
[3, 24]	βιάζεσθαι. Καὶ τῶνδε φανερῶν γενομένων	ἠπείγετο	καὶ Δολοβέλλας εἰς τὴν Συρίαν,
[3, 66]	ἐς τὴν Ῥώμην συλλαβεῖν Κικέρωνα	ἠπείγετο.	Τότε μὲν δὴ θόρυβός τε
[3, 6]	καὶ στρατὸν περιβλέπεσθαι. Αὐτοί τε	ἠπείγοντο	τῶν δεδομένων σφίσιν ὑπὸ τοῦ
[3, 42]	ἀληθὲς ὑπέφαινον. Ὁ δὲ Καῖσαρ	ἠπόρητο	μὲν ἐς τὸ ἐναντίον ὧν
[3, 64]	καὶ ὁ Καῖσαρ ἕκαστα μαθὼν	ἠπόρητο,	τὴν μὲν ἀμνηστίαν ἡγούμενος εὐπρέπειαν
[3, 37]	τὴν Μακεδονίαν στρατοῦ καὶ προφάσεως	ἠπόρουν.	Φήμη δὲ κατέσκηψε Γέτας Μακεδονίαν
[3, 16]	ᾖδει σε δεξόμενον Αἰνεάδην ἀντὶ	Ἡρακλείδου	γενέσθαι· τοῦτο γὰρ αὐτὸν Ἐνδοιάσαι,
[3, 19]	ὁμολογῶν μοι καὶ τὸ τῶν	Ἡρακλειδῶν	γένος ἀρκεῖν. ~Περὶ δὲ τῶν
[3, 39]	καὶ θεοὺς ἐμαρτύρετο καὶ ἀρὰς	ἠρᾶτο	πάσας καὶ ἐς δίκην ἐλθεῖν
[3, 51]	ἐνύβριζον καὶ τὸν δῆμον ἐκδραμόντες	ἠρέθιζον	ἐπ' αὐτὸν καὶ τὸν Σάλουιον
[3, 35]	μου τὰ ἔργα καὶ ῥήματα	ἠρέθισε	τὸν δῆμον, καὶ τὸ πῦρ
[3, 51]	καὶ ὁ Καῖσαρ οὐκ ἀγνοῶν	ᾑρεῖτο	καὶ αὐτὸς ὅμως προκαθελεῖν τὸν
[3, 25]	Καίσαρι παρεσκευάσθαι καὶ τὰ Παρθυαίων	ἠρεμεῖν	ἐν τῷ παρόντι. Ἡ μὲν
[3, 72]	καὶ εὐθὺς ἐνδώσειν. Ὧδε μὲν	ἤρεσκε	τοῖς φίλοις, καὶ ἦν τὰ
[3, 98]	δὲ ὑπὸ λῃστῶν καὶ δεθείς,	ἤρετο	μὲν ὅτου Κελτῶν δυνάστου τὸ
[3, 2]	καὶ μάλιστα τῇ βουλῇ διέφερεν,	ᾕρηντο	μὲν καὶ οἵδε ὑπὸ τοῦ
[3, 80]	ὕβρει θέμενος ἀντὶ οὗ Δέκμον	ᾑρῆσθαι	στρατηγὸν ἐπὶ Ἀντωνίῳ, τὴν μὲν
[3, 16]	τῆς βουλῆς, ᾧ μάλιστα πάντων	ἥρμοζε	διὰ σαυτὸν ἀντειπεῖν· τὸ γὰρ
[3, 6]	δόξαν ὕποπτον φιλαρχίας ἐθνῶν ἐνέγκασθαι,	ᾑροῦντο	ὅμως ὑπὸ ἀνάγκης τὸ ἐν
[3, 57]	Ἀλλ' ἐς τὰ ἐναντία· οὐκ	ἦρχε.	Πῶς; Οὐ μόνος ἦρχεν ἀποδημήσαντος
[3, 57]	οὐκ ἦρχε. Πῶς; Οὐ μόνος	ἦρχεν	ἀποδημήσαντος ἐπὶ Συρίας Δολοβέλλα; Οὐ
[3, 97]	Ἀτώνιον, ὥστε ἤδη βαρυτάτης δυνάμεως	ἦρχεν	ὁ Ἀντώνιος· Δέκμῳ δὲ ἦν
[3, 92]	μετετίθετο· καὶ τῶν στρατηγῶν οἳ	ἦρχον	αὐτῶν, Κορνοῦτος μὲν ἑαυτὸν ἔκτεινεν,
[3, 79]	περιφειδόμενον καὶ τῆς δόξης ἄξιον	ἧς	εἶχεν ἐπὶ σοφίᾳ τε καὶ
[3, 27]	οἱ τὴν ἐντὸς Ἄλπεων Κελτικήν,	ἧς	ἡγεῖτο Δέκμος Βροῦτος Ἀλβῖνος, εἰδὼς
[3, 28]	ποιήσειν, ὡς προσετέτακτο· θέαι δ'	ἦσαν,	ἃς Κριτώνιος ἀγορανομῶν ἔμελλε τελέσειν·
[3, 13]	Φίλιππος ὅσοι τε ἄλλοι κηδεμόνες	ἦσαν	αὐτοῦ, ἐδεδοίκεσαν τήν τε τῆς
[3, 22]	τε πολλαὶ παρὰ τὰς δίκας	ἦσαν	αὐτῷ, καὶ τὸ τῆς ζημίας
[3, 95]	δίκας ἐπὶ Καίσαρι. Καὶ εὐθὺς	ἦσαν	γραφαί, τῶν φίλων τοῦ Καίσαρος
[3, 30]	τοὺς δημάρχους ἐς κώλυσιν ἐπιπέμπειν.	Ἦσαν	δ' οἳ καὶ τὸ ἔθνος
[3, 15]	τυραννοκτόνοι, εἰ μὴ καὶ φονεῖς	ἦσαν·	διὸ καὶ ἐς τὸ Καπιτώλιον
[3, 15]	τυραννίδος διάδοχον. Ἅμα δ' οὐκ	ἦσαν	ἐκεῖνοι τυραννοκτόνοι, εἰ μὴ καὶ
[3, 66]	ἦγεν ὑπὸ δημοκοπίας· καὶ συνεχεῖς	ἦσαν	ἐκκλησίαι, ὅπλα τε εἰργάζετο συναγαγὼν
[3, 14]	ἤδη λέγειν ἔδει περὶ ὧν	ἦσαν	ἐν χρείᾳ, ὁ Καῖσαρ εἶπεν·
[3, 35]	Μακεδονίαν, αἳ μεσταὶ μεγάλων στρατῶν	ἦσαν,	ἐπείγεσθαι καὶ πρὸ τοῦ δεδομένου
[3, 83]	δὴ φίλῳ παραστρατοπεδεύων. Διαπομπαὶ δὲ	ἦσαν	ἐς ἀλλήλους πυκναί, Ἀντωνίου μὲν
[3, 82]	ἀπειληφέναι, καὶ θυσίαι καθ' ἕνα	ἦσαν	καὶ χειροτονίαι δέκα ἀνδρῶν ἐς
[3, 3]	συλληφθέντες ἕτεροι ἐκρεμάσθησαν, ὅσοι θεράποντες	ἦσαν,	οἱ δὲ ἐλεύθεροι κατὰ τοῦ
[3, 67]	δὲ τῶν ἑλῶν ὄντων δύο	ἦσαν	οἱ πόλεμοι, τῇ διόδῳ εἰργόμενοι
[3, 10]	ἐχθροῖς ἀμύνειν τῷ Καίσαρι· καὶ	ἦσαν	οἳ καὶ τῶν ἡγεμόνων αὐτὸν
[3, 46]	καὶ πίστιν, ὡς ἀπορῆσαι, τίνες	ἦσαν,	οἳ πρὸ ὀλίγου παρὰ τὴν
[3, 47]	ὡς ἀπορεῖν καὶ τότε, τίνες	ἦσαν,	οἳ προύπεμπον Ἀντώνιον· ἤχθοντο δὲ
[3, 23]	καὶ ὧδε φιλοτιμούμενον δῆλοί τε	ἦσαν	οὐκ ἐς πολὺ τὴν ἐς
[3, 14]	ἀλλοτριώσεως ἐτίθετο, εἰσκληθέντος δέ ποτε	ἦσαν	προσαγορεύσεις τε καὶ περὶ ἀλλήλων
[3, 65]	αὐτῷ Πάνσαν περιμένοντες, ἱππομαχίαι δ'	ἦσαν	πυκναί, πολὺ μὲν πλείους ἱππέας
[3, 45]	καὶ αἱ φυλακαὶ παρὰ μέρος	ἦσαν	ὡς ἐν στρατοπέδῳ. Συναγαγὼν δὲ
[3, 7]	δήμου νόμῳ. Καὶ ὁ μὲν	ἡσθεὶς	αὐτίκα προυτίθει τὸν νόμον, καὶ
[3, 48]	πάντα πλὴν ἐς μόνον θάνατον.	Ἡσθεὶς	οὖν τῇ θέᾳ καὶ τῆς
[3, 71]	ἐξῆγε δύο τέλη· οἱ δὲ	ἡσθέντες	ἐπέστρεφον καὶ ἐμάχοντο. Ἄλλα δὲ
[3, 27]	καὶ τῆς ἐνέδρας τότε πρῶτον	ᾖσθοντο	καὶ τὴν Μακεδονίαν δόντες αὐτῷ
[3, 40]	ὡς χρησόμενοι κατ' Ἀντωνίου Καίσαρι	ἠσμένιζον·	οἱ δὲ αὐτῶν τὰς ἐν
[3, 84]	ὑπισχνεῖτο ποιήσειν καὶ τὸν Ἀντώνιον	ἠσπάζετο	καὶ ἐξελογεῖτο τῆς ἀνάγκης. Οἱ
[3, 14]	ἡδονὴν ἐκ τοῦ δέους ὑπαχθεῖσα,	ἠσπάζετο	ὡς μόνον ἄξιον Καίσαρος καὶ
[3, 92]	ἱερῷ μετὰ τῶν ἱερῶν παρθένων	ἠσπάσαντο.	Καὶ τὰ τρία τέλη, τῶν
[3, 79]	καὶ πάλιν οὐκ ἐπεχείρησεν, ἀλλ'	ἠσπάσατο.	Οἱ δέ, ὡς πολιτῶν τε
[3, 67]	δύο τέλεσιν οὖσιν δι' ἑνὸς	ἡσσᾶσθαι,	τοῖς δὲ φιλοτιμία μόνοις τῶν
[3, 78]	τέσσαρα τέλη τῶν ἐκ τῆς	ἥσσης	Πομπηίου τε καὶ Κράσσου διαρριφέντων
[3, 44]	τοῦ μὴ δοκεῖν ὁ στρατηγὸς	ἡσσῆσθαι	τοῦ στρατοῦ. Οἱ δὲ ἐλάμβανον,
[3, 79]	ἓν ὁπλιτῶν· καὶ τὸν Βροῦτον	ἡσσώμενος	ἐνήδρευσεν. Ὁ δ' ἐκφυγὼν ἀντενήδρευσε
[3, 68]	ἀφῆκε φωνὴν οὔτε νικῶν οὔτε	ἡσσώμενος.	Περιόδους δὲ οὐκ ἔχοντες οὔτε
[3, 70]	λαμπρὰ ἐπεδείξαντο· οἷα δὲ ἀκμήτων	ἡσσῶντο	κεκμηκότες, καὶ τὸ πλεῖστον αὐτῶν
[3, 54]	βουλὴ κατ' αἰδῶ τοῦ ἀνδρὸς	ἡσύχασε	καὶ οἱ τοῦ Κικέρωνος ἠνέσχοντο.
[3, 80]	θρίαμβον δ' ἐπὶ τοῖς εἰργασμένοις	ᾖτει.	Καταφρονούμενος δ' ὑπὸ τῆς βουλῆς
[3, 8]	δήμῳ τὴν βουλὴν ὁ Ἀντώνιος	ᾖτει	Μακεδονίαν, εὖ εἰδώς, ὅτι αἰδέσονται,
[3, 65]	ἀπορρήτῳ λέλεκτο, ἐς τὸ μέρος	ᾖτει	τὰ δύο τέλη τὰ παρὰ
[3, 25]	καὶ ὁ Ἀντώνιος τὴν βουλὴν	ᾖτει	τὸν στρατὸν ὡς Γέταις ἐπιθήσων
[3, 20]	ἄδικον εἶναι, εἰ καὶ ζῶν	ᾐτεῖτο	τοὺς λογισμούς, ἐπεὶ καὶ τῶν
[3, 42]	καὶ οἱ μὲν αὐτῶν ἐπανελθεῖν	ᾖτουν	εἰς τὰ οἰκεῖα ὡς ὁπλιούμενοι·
[3, 77]	στρατιᾶς γενόμενος καὶ μετὰ τὴν	ἧτταν	ἰδιωτεύων ἐν Τύρῳ, διέφθειρέ τινας
[3, 22]	ὁ Καῖσαρ εἰς χάριν Ἀντωνίου	ἡττᾶτο,	τά τε ὠνήματα τῷ πατρὶ
[3, 76]	συστεῖλαι τὸν Ἀντώνιον ἐπιπολάζοντα ὑπεροψίᾳ·	ἡττηθέντα	δὲ σοὶ συναλλάσσειν ἐπενοοῦμεν, ὡς
[3, 75]	τέλη τὰ πρακτικώτερα ἀποσπάσωμεν, ἐλπίσαντες	ἡττηθέντος	ὑμῶν τοῦ ἑτέρου τὸν ἕτερον
[3, 87]	ἐφ' οἷς ὁ Ἀντώνιος ἔναγχος	ἡττήθη	οἷά τε τοὺς Πομπηιανοὺς ἐπύθεσθε
[3, 76]	οὐκ ἦν ἐκφέρειν σοι πρότερον,	ἡττημένου	δὲ νῦν Ἀντωνίου καὶ Ἱρτίου
[3, 72]	ὑπερόψεταί με Λέπιδος καὶ Πλάγκος	ἡττώμενον.	Εἰ δὲ Μουτίνης ἐξανασταῖμεν, Οὐεντίδιός
[3, 91]	καὶ χρήματα εὐτρέπιζον, εἰ δεήσειεν	ἡττωμένους	φυγεῖν διὰ θαλάσσης. Καὶ τάδε
[3, 70]	ἰσχὺς διὰ Ἵρτιον ἐπελθόντα. Καὶ	ηὐλίσατο	ἐν κώμῃ παρὰ τὸ πεδίον
[3, 47]	τίνες ἦσαν, οἳ προύπεμπον Ἀντώνιον·	ἤχθοντο	δὲ τοῖς τέλεσιν οὐκ ἐς
[3, 42]	Καίσαρος καὶ τῶν φονέων ἄμυναν,	ἤχθοντο	τῇ κατ' Ἀντωνίου προαγορεύσει, στρατηγοῦ
[3, 35]	τὸν δῆμον, καὶ τὸ πῦρ	ἧψε	μετὰ τὴν ἀμνηστίαν, καὶ ἐς