Livre, Par.
[2, 6]	τόνδε, ὑπεραρέσκοντα τῷ δήμῳ, ἐς	τὸν	ἀγῶνα προβαλέσθαι, προσετίθει διαθέσθαι τοὺς
[2, 72]	τὰ Καίσαρος ἐκτρύχειν ἔτι βουλομένου	τὸν	ἀγῶνα τόνδε προυκαλέσασθε. Ὡς οὖν
[2, 15]	οἷόν τι καὶ Δημοσθένη φασὶ	τὸν	Ἀθηναῖον οὐδ' ὑποστῆναι τὴν ἑαυτοῦ
[2, 84]	ἐπὶ τιμῇ τοῦ Πομπηίου παρὰ	τὸν	αἰγιαλὸν ἐξετάσσετο ἅπας, καὶ ὁ
[2, 61]	τε πολλὰ εἷλεν αὐτῶν, καὶ	τὸν	αἰετόν, ὃ δὴ κυριώτατόν ἐστι
[2, 115]	ἑτέρων αὐτὸς ἐκ πάντων ἐπῄνει	τὸν	αἰφνίδιον. Καὶ ὁ μὲν ὧδε
[2, 43]	σφᾶς ἐμοὶ παρέδοσαν, διέφθειρα οὔτε	τὸν	ἄλλον ὑμῶν στρατόν, λαβὼν τὰ
[2, 56]	Ὁ δὲ Καῖσαρ τοῦ Πομπηίου	τὸν	Ἄλωρα ποταμὸν ἐν μέσῳ θέμενος
[2, 136]	μέσον ἔδοξε προφέρειν καὶ θάπτειν	τὸν	ἄνδρα δημοσίᾳ. Καὶ ἐπὶ τοῖσδε
[2, 112]	ἅπασιν εὐνοίᾳ καὶ τιμῇ πρὸς	τὸν	ἄνδρα ἐχρῆτο. Καὶ γὰρ αὐτῷ
[2, 15]	συνεξῄει, καὶ ἡ βουλὴ συνίστη	τὸν	ἄνδρα πόλεσι τε καὶ βασιλεῦσι
[2, 33]	καὶ Λέντλος, ἐκέλευον τοῖς ἀμφὶ	τὸν	Ἀντώνιον ἐκστῆναι τοῦ συνεδρίου, μή
[2, 58]	προστάσσειν Ἀντωνίῳ καὶ τρίτῳ μετὰ	τὸν	Ἀντώνιον Καληνῷ. Εἰ δ' οἱ
[2, 125]	τὰ ὑπομνήματα τῆς ἀρχῆς ἐς	τὸν	Ἀντώνιον μετεκομίζετο, εἴτε τῆς γυναικὸς
[2, 120]	πένησι χορηγούμενον ἐν μόνῃ Ῥώμῃ	τὸν	ἀργὸν καὶ πτωχεύοντα καὶ ταχυεργὸν
[2, 68]	ἀντιπαρεσκευάζετο. Θυόμενός τε νυκτὸς μέσης	τὸν	Ἄρη κατεκάλει καὶ τὴν ἑαυτοῦ
[2, 56]	οἳ κελήτιον ὀξὺ καὶ κυβερνήτην	τὸν	ἄριστον ὡς δή τινι πεμπομένῳ
[2, 108]	Μάρυλλον καὶ τῶνδε τῶν ἀνδρῶν	τὸν	ἀρξάμενον ἐξεῦρον καὶ τοῖς ὑπηρέταις
[2, 136]	τυραννοῦσιν· οἳ θάπτειν με κωλύουσι	τὸν	ἀρχιερέα καὶ τὰς διαθήκας ἀπειλοῦσι
[2, 93]	δόξουσι μὲν αὐτοὶ καταλιπεῖν σφῶν	τὸν	αὐτοκράτορα ἐν μέσοις τοσοῖσδε πολεμίοις,
[2, 95]	αὐτόν· Μὴ ἀφελώμεθα τὴν νίκην	τὸν	αὐτοκράτορα ἡμῶν Σκιπίωνα. Καὶ τὸ
[2, 62]	σημεῖον ἀνέτεινε τὸν οὐρίαχον ἐς	τὸν	αὐτοκράτορα. Καὶ τόνδε μὲν οἱ
[2, 101]	ὅτε ἴδοι Λεύκιόν τε Σκιπίωνα	τὸν	αὐτοκράτορα πλησσόμενον ἐς τὰ στέρνα
[2, 42]	μεθῆκεν ἀπαθεῖς ἐς τοὺς περὶ	τὸν	Ἀφράνιον ἀπιέναι, δημοκοπῶν ἐς τοὺς
[2, 46]	δὴ τὸ τέλος τῆς ἀμφὶ	τὸν	Βαγράδαν ποταμὸν μάχης ἐγένετο, καὶ
[2, 45]	ἐπιόντος δόξα ψευδὴς προεπήδησεν, ἀμφὶ	τὸν	Βαγράδαν ποταμὸν οὐ πολὺ διεστῶτα
[2, 90]	τὸν Νεῖλον αὐτῷ γίνεται πρὸς	τὸν	βασιλέα ἀγών, ᾧ δὴ καὶ
[2, 85]	σκάφους εὐτέλειαν καὶ τὸ μὴ	τὸν	βασιλέα αὐτόν οἱ παραγενέσθαι μηδὲ
[2, 84]	καὶ εἴκασεν, ὅπερ ἦν, παρεῖναι	τὸν	βασιλέα. Πέμψας τε ἔφραζε περὶ
[2, 20]	βουλὴν ἄγοντα διὰ τιμῆς, καὶ	τὸν	βίον ἐγκρατῆ καὶ σώφρονα, περί
[2, 58]	τὸν στρατὸν αὐτὸν ἐγέγραπτο ἄλλη,	τὸν	βουλόμενον αὐτῶν ἐπὶ τὰς ναῦς
[2, 115]	ὧδε γίγνεσθαι. Οἱ δ' ἀμφὶ	τὸν	Βροῦτον ἕωθεν κατὰ τὴν στοὰν
[2, 142]	Λεπίδου. Ὀφθέντων δὲ τῶν ἀμφὶ	τὸν	Βροῦτον κρότος ἦν καὶ βοή,
[2, 10]	οὐδὲν ἔτι τῶν γιγνομένων ὑπονοοῦντα	τὸν	Βύβλον ἔχων, χεῖρά τε πολλὴν
[2, 95]	τοῦ πολέμου καὶ σύγκλητον ἐκάλουν,	τὸν	δ' αὐτοκράτορα Λεύκιον Σκιπίωνα καὶ
[2, 119]	βαρυνομένοις τε τὴν τυραννίδα ὁμοίως,	τὸν	δὲ δῆμον ὑφορώμενοι καὶ τοὺς
[2, 52]	ναυάρχοις προσέταττεν ἐπιτηρεῖν τὴν θάλασσαν,	τὸν	δὲ στρατὸν ἐς χειμασίαν ἐπιδιῄρει
[2, 122]	τὰ σημεῖα τῆς ἀρχῆς περιεστήσατο,	τὸν	δὲ ταῦτά οἱ παρασχόντα δεύτερος
[2, 3]	τῶν ἄλλων, Λεύκιον δὲ Βηστίαν	τὸν	δήμαρχον ἐκκλησίαν εὐθὺς ὑπὸ κήρυξι
[2, 41]	Αἰμίλιον ἐφίστη τῇ πόλει καὶ	τὸν	δήμαρχον Μᾶρκον Ἀντώνιον τῇ Ἰταλίᾳ
[2, 147]	ὀργῆς τε καὶ λύπης, ὥστε	τὸν	δημαρχοῦντα Κίνναν ἐξ ὁμωνυμίας τοῦ
[2, 134]	τοῦ δόντος ὑβριζομένου; Τί δὲ	τὸν	δῆμον αὐτὸν ἐργάσεσθαι; Τί δὲ
[2, 50]	ἀνὰ τὴν Ἰταλίαν· τοσῇδε τόλμῃ	τὸν	δῆμον ἀφαιρεῖται τὴν ἡγεμονίαν. Καὶ
[2, 120]	τῆς πολιτείας. Ἔτι γὰρ ᾤοντο	τὸν	δῆμον εἶναι Ῥωμαῖον ἀκριβῶς, οἷον
[2, 26]	τῷ Καίσαρι καρτερὸς καὶ ἐς	τὸν	δῆμον εὐχαριτώτατος καὶ εἰπεῖν ἱκανώτατος.
[2, 27]	τὴν ἀρχὴν τὸν Πομπήιον καὶ	τὸν	δῆμον ὁρῶν ἤδη τι προσκοπτόμενον
[2, 135]	οὐ πειθόμενον ἠπείλουν ἐσαγγέλλειν, ὅτι	τὸν	δῆμον οὐσίαν τηλικαύτην ἀφαιροῖτο γιγνομένην
[2, 22]	ἀγροίκων πλῆθος ἀθροίσας καὶ ἐς	τὸν	δῆμον περιπέμψας χρήματα τῶν τε
[2, 49]	τεσσαράκοντα ναῦς ἑλὼν ἐφύλασσεν αὐτοῦ	τὸν	διάπλουν τόν τε στρατὸν ἐγύμναζε,
[2, 129]	σωτηρίας. Οἱ δὲ αὐτόν τε	τὸν	Δολοβέλλαν καὶ τοὺς ἄλλους ἐπήλπιζον
[2, 38]	οἱ τὸ Κορφίνιον οἰκοῦντες φεύγοντα	τὸν	Δομίτιον ἀμφὶ τὰς πύλας καταλαβόντες
[2, 17]	ἦσαν καὶ συνεπλέκοντο, μέχρι τις	τὸν	Δομιτίου δᾳδοῦχον ἐπάταξε ξίφει. Καὶ
[2, 39]	τίθενται, οὐκ ἀρνούμενοι μὲν οὐδὲ	τὸν	Δύρραχον, φιλοτιμούμενοι δ' ὑπὲρ σφῶν
[2, 106]	πατὴρ πατρίδος, καὶ δικτάτωρ ἐς	τὸν	ἑαυτοῦ βίον ἡἡρέθη καὶ ὕπατος
[2, 52]	οὔτε παρασκευὴν οὔτε τὸν στρατὸν	τὸν	ἑαυτοῦ πάντα ἠθροισμένον ἐν τῷ
[2, 34]	Ὁ δὲ Καῖσαρ ἐπὶ μὲν	τὸν	ἑαυτοῦ στρατὸν περιεπεπόμφει, χαίρων δ'
[2, 68]	Πομπήιον ὑπὸ τοῦ στρατοῦ, καὶ	τὸν	ἑαυτοῦ τάχιστα ἀνεκάλει πάντα καὶ
[2, 23]	ὑπατείας ἐς τὸ παρὸν εὐθύνειν	τὸν	ἐθέλοντα. Καὶ ἦν ὁ χρόνος
[2, 50]	τε καλῶς ἐνθάδε καὶ ἀμυνούμενοι	τὸν	ἐκ πολλοῦ μὲν ἐπιβουλεύοντα αὐτῇ,
[2, 148]	νῦν, ἐξ ἐκείνου πρώτου, Ῥωμαῖοι	τὸν	ἑκάστοτε τὴν ἀρχὴν τήνδε ἄρχοντα,
[2, 88]	πύστιν τῆς Πομπηίου φυγῆς καὶ	τὸν	Ἑλλήσποντον ἀπορίᾳ τριήρων σκάφεσιν ἐπεραιοῦτο
[2, 111]	Κάσσιος, ὁ τὰς τριήρεις κατὰ	τὸν	Ἑλλήσποντον ἐγχειρίσας τῷ Καίσαρι, οἵδε
[2, 89]	οὕτω παραδόξως ὁ Καῖσαρ καὶ	τὸν	Ἑλλήσποντον περαιωθεὶς Ἴωσι μὲν καὶ
[2, 3]	στρατὸν ἄλλον ἀθροίσων καὶ ἐς	τὸν	ἐμπρησμὸν τῆς πόλεως ἐπιδραμούμενος. Ὁ
[2, 47]	στάσις ἐγίγνετο· καὶ ὁ Καῖσαρ	τὸν	ἐμφήναντα λοχαγὸν ἔκτεινεν ἀντ' αὐτοῦ.
[2, 40]	ὁρῶν, δείσας δὲ τοῦ Πομπηίου	τὸν	ἐν Ἰβηρίᾳ στρατόν, πολύν τε
[2, 111]	πράξεις ἐνεχείρισε μεγίστας καὶ ἐπὶ	τὸν	ἐν Λιβύῃ πόλεμον ἀπιὼν στρατεύματα
[2, 94]	συνηλλάσσετο ἅπασι καὶ εὐθὺς ἐπὶ	τὸν	ἐν Λιβύῃ πόλεμον ἐξῄει. ~Διαβαλὼν
[2, 154]	εἰρηνικῶν πολλὰ Ῥωμαίοις διωρθώσατο καὶ	τὸν	ἐνιαυτὸν ἀνώμαλον ἔτι ὄντα διὰ
[2, 22]	Μίλωνος ἔτι φίλους ἐρευνώντων, ἀλλὰ	τὸν	ἐντυγχάνοντα ἀναιρούντων, ἀστὸν ὁμοῦ καὶ
[2, 38]	Καῖσαρ ἐν Κορφινίῳ Λεύκιον Δομίτιον	τὸν	ἐπιπεμφθέντα οἱ τῆς ἀρχῆς εἶναι
[2, 143]	οὐ μεθῆκεν, ἀλλὰ ἡἡρημένος εἰπεῖν	τὸν	ἐπιτάφιον οἷα ὕπατος ὑπάτου καὶ
[2, 76]	ἀπείρους καὶ νέους, ὡραϊζομένους ἔτι,	τὸν	ἐς τὰ πρόσωπα κίνδυνον. Οἱ
[2, 150]	πλωτὴ καὶ εὔδιος γενομένη, καὶ	τὸν	ἑσπέριον ὠκεανὸν ἐπὶ Βρεττανοὺς διέπλευσεν
[2, 28]	τηλικαύτην ἀρχὴν γενέσθαι μᾶλλον ἢ	τὸν	ἕτερον αὐτῶν ἔχειν ἐπὶ τὸν
[2, 28]	τὸν ἕτερον αὐτῶν ἔχειν ἐπὶ	τὸν	ἕτερον, εἴ τι τὴν πόλιν
[2, 88]	ᾧ καὶ αὐτῷ δῆλόν ἐστι	τὸν	ἕτερον τῷ Κασσίῳ φόβον ὑπὸ
[2, 51]	εἰπεῖν ἐπὶ τὴν ἕω καὶ	τὸν	Εὔξεινον πόντον ἔθνη, πάντα, ἑλληνικά
[2, 153]	γε μὴν καὶ πλέων κατὰ	τὸν	Εὐφράτην ἐπὶ ποταμὸν Παλλακότταν, ὃς
[2, 153]	Εὐφράτην ἐπὶ ποταμὸν Παλλακότταν, ὃς	τὸν	Εὐφράτην ὑπολαμβάνων ἐς ἕλη καὶ
[2, 14]	λύπης ἐκράτουν ὑπὸ χρείας καὶ	τὸν	ἐχθρὸν εὐηργέτουν ἐς ἄμυναν ἑτέρου.
[2, 39]	φιλοτιμούμενοι δ' ὑπὲρ σφῶν ἐς	τὸν	Ἡρακλέα μᾶλλον ὡς ἐς θεόν.
[2, 39]	Ἡρακλέους ἐξ ἀγνοίας ἀποθανεῖν καὶ	τὸν	Ἡρακλέα τὸ σῶμα θάψαντα ἐμβαλεῖν
[2, 39]	Ἐρυθείας ἐπανιών· ὅθεν οἱ Δυρράχιοι	τὸν	Ἡρακλέα, ὡς μερίτην τῆς γῆς,
[2, 17]	τῇ Ἰταλίᾳ Γαλατίαν, τὴν ἀμφὶ	τὸν	Ἠριδανὸν ποταμόν, ἧκεν, ἐκ συνεχοῦς
[2, 152]	θανάτου, τὰ δεύτερα δὲ ἐς	τὸν	θάνατον αὐτόν. Πειθαγόρας τε γὰρ
[2, 141]	βεβαιοῦμεν καὶ βεβαιώσομεν καὶ μάρτυρα	τὸν	θεὸν τῶνδε ποιούμεθα. Καὶ ἔχετε
[2, 8]	δὲ οὐκ ἦν ἔτι ἐπὶ	τὸν	θρίαμβον ἐπανελθεῖν. Ὁ δὲ καὶ
[2, 145]	εὐγενὲς τῇ πόλει. Προπέμπωμεν οὖν	τὸν	ἱερὸν τόνδε ἐπὶ τοὺς εὐδαίμονας,
[2, 45]	ποταμὸν οὐ πολὺ διεστῶτα ὑπεστροφέναι	τὸν	Ἰόβαν, πορθουμένης αὐτῷ τῆς ἀρχῆς
[2, 38]	Νουκερίας ἐς Βρεντέσιον ἠπείγετο, ὡς	τὸν	Ἰόνιον διαβαλῶν ἐς Ἤπειρον καὶ
[2, 49]	μὲν ἐξ Ἰταλίας, μεθ' ὧν	τὸν	Ἰόνιον διεπεπλεύκει, καὶ τούτοις ὅσοι
[2, 41]	γίγνεσθαι κατὰ σπουδήν, ἀμφί τε	τὸν	Ἰόνιον καὶ περὶ τὴν Τυρρηνίαν·
[2, 110]	παρασπονδήσεως. Στρατιὰν δὴ προύπεμπεν ἤδη	τὸν	Ἰόνιον περᾶν, ἑκκαίδεκα τέλη πεζῶν
[2, 92]	Ῥώμῃ στάσιν εἶναι καὶ Ἀντώνιον	τὸν	ἵππαρχον αὑτοῦ τὴν ἀγορὰν στρατιᾷ
[2, 107]	ἀπέφηνεν αὑτόν τε καὶ Ἀντώνιον,	τὸν	ἵππαρχον ἑαυτοῦ, Λεπίδῳ προστάξας ἱππαρχεῖν
[2, 115]	χωρῶν ἐπὶ δεῖπνον ἐς Λέπιδον	τὸν	ἵππαρχον, ἐπήγετο Δέκμον Βροῦτον Ἀλβῖνον
[2, 91]	δώσει δίκην ὁ πατροκτόνος; Ἐπὶ	τὸν	ἵππον ἀνεπήδησε καὶ εὐθὺς ἐκ
[2, 134]	κατακανόντας τιμᾶν ἀξιώσομεν, ἀτιμοῦν δὲ	τὸν	καὶ τοῖς πολεμίοις δι' ἀρετὴν
[2, 4]	ἄρχουσι τῆς ἐπαναστάσεως, ἐδέδοκτο, καὶ	τὸν	καιρὸν ἐπετήρουν· Ἀλλοβρίγων δὲ πρέσβεις,
[2, 53]	Ἐγὼ μὲν δὴ καὶ τόνδε	τὸν	καιρὸν πλεῖν ἂν ἢ λέγειν
[2, 88]	Κασσίῳ φόβον ὑπὸ τύχης ἐγγενέσθαι	τὸν	Καίσαρα ἐπαιρούσης. ~Διασωθεὶς δ' οὕτω
[2, 40]	αἳ τοὺς ὑπάτους διέφερον, καὶ	τὸν	Καίσαρα ἐπελθόντα ἀπὸ τῶν τειχῶν
[2, 117]	Βουκολιανὸς ἐς τὸ μετάφρενον, ὥστε	τὸν	Καίσαρα ἐπὶ μέν τι σὺν
[2, 88]	οὔσης ἐξεπλάγη καὶ νομίσας οἱ	τὸν	Καίσαρα ἐπίτηδες ἐπιπλεῖν τὰς χεῖρας
[2, 25]	γένοιτο. Τῶν δὲ φυγάδων ἐς	τὸν	Καίσαρα ἰόντων ἀθρόων καὶ παραινούντων
[2, 26]	χρόνον παραλύειν τῆς ἀρχῆς αὐτίκα	τὸν	Καίσαρα. Καὶ ἐπὶ τῷδε οἱ
[2, 103]	Λιβύην ἐπεπόνθεσαν, ἐκτρίβειν τῷ χρόνῳ	τὸν	Καίσαρα καὶ ἐς ἀπορίαν ὡς
[2, 93]	ἀπορίας, ἐλπίζοντες ἐνδώσειν τι καὶ	τὸν	Καίσαρα καὶ μεταγνώσεσθαι διὰ τὴν
[2, 14]	καὶ ὁ Κλώδιος ἀμείψασθαι πρότερος	τὸν	Καίσαρα καὶ συλλαβεῖν ἐς τὴν
[2, 98]	διαλλακτῶν καὶ τοῦτο εἰδέναι καὶ	τὸν	Καίσαρα καλῶς. Σημηνάμενος δὲ τοὺς
[2, 122]	γὰρ δὴ τὰς πληγὰς ἐπὶ	τὸν	Καίσαρα Κάσσιός τε καὶ Βροῦτος.
[2, 44]	~Καὶ τάδε μὲν ἦν ἀμφὶ	τὸν	Καίσαρα· Λιβύης δὲ Οὐᾶρος Ἄττιος
[2, 148]	Ὀκτάουιος, τό τε ὄνομα ἐς	τὸν	Καίσαρα μεταβαλὼν καὶ κατ' ἴχνος
[2, 35]	τε ἀκριβὲς οὐκ εἰδότες καὶ	τὸν	Καίσαρα νομίζοντες μετ' ἀπείρου στρατοῦ
[2, 23]	ἐπονομαζόντων δὲ τοῖς ἄλλοις καὶ	τὸν	Καίσαρα, ὁ Πομπήιος ἀμφὶ μὲν
[2, 67]	ἐς τὴν μάχην, ἐπιδεικνύοντες αἰεὶ	τὸν	Καίσαρα παρατάττοντά τε καὶ προκαλούμενον.
[2, 121]	παρὰ τυράννου δεδομένης ὑπερορῶν, καὶ	τὸν	Καίσαρα τύραννον ἐκάλει καὶ τοὺς
[2, 25]	τῷ Πομπηίῳ ὕπατος ἦν, φασὶ	τὸν	Καίσαρα τῷ μηνύοντι ἀποκρίνασθαι, κόπτοντα
[2, 52]	θαλάσσης ἀλιμένου, μετὰ χειμῶνα ἐπιπλευσεῖσθαι	τὸν	Καίσαρα ὕπατόν τε ὄντα τὴν
[2, 6]	ἤδη σαφῶς ἀνακαλύπτων τὴν ἐς	τὸν	Καίσαρα ὑποψίαν καὶ ὁ Κικέρων
[2, 62]	ἐντελοῦς ἔργου μεθῆκεν. Ὃ καὶ	τὸν	Καίσαρά φασιν εἰπεῖν, ὅτι σήμερον
[2, 86]	δυναστεύων, τῇ δε δόξῃ διὰ	τὸν	Καίσαρος ζῆλον δημοτικῶς νομιζόμενος ἄρχειν.
[2, 63]	πάσαις καὶ τὸν στρατὸν αὐτίκα	τὸν	Καίσαρος ἤλπιζε πρὸς ἑαυτὸν μεταβαλεῖσθαι,
[2, 65]	παριδὼν ἐπείθετο τοῖς λέγουσιν αὐτίκα	τὸν	Καίσαρος στρατὸν μεταθήσεσθαι πρὸς αὐτὸν
[2, 14]	ἡἡρεῖτο Οὐατίνιόν τε καὶ Κλώδιον	τὸν	Καλὸν ἐπίκλην, ὅν τινα αἰσχρὰν
[2, 117]	ἀπὸ τοῦ θρόνου καὶ ἐπιστραφεὶς	τὸν	Κάσκαν εἵλκυσε σὺν βίᾳ πολλῇ.
[2, 122]	συγγνωμόνων ὄντων καὶ τοὺς ἀμφὶ	τὸν	Κάσσιον ἐκ τοῦ ἱεροῦ κατεκάλουν.
[2, 121]	ἀνδρῶν πλῆθός τι τοῖς ἀμφὶ	τὸν	Κάσσιον ἐς τὴν ἀγορὰν εὐθὺς
[2, 123]	~Τοιάδε μὲν εἶπον οἱ περὶ	τὸν	Κάσσιον καὶ ἐπανῆλθον αὖθις ἐς
[2, 142]	ἐκ τοῦ ἱεροῦ τοὺς ἀμφὶ	τὸν	Κάσσιον. Καὶ οἵδε ἀναπέμπειν αὑτοῖς
[2, 116]	φορείου Λαίνας, ὁ τοῖς ἀμφὶ	τὸν	Κάσσιον πρὸ ὀλίγου συνευξάμενος, ἐντυχὼν
[2, 16]	τῷ Κικέρωνι κάθοδον ἐκέλευεν, ἐλπίσας	τὸν	Κικέρωνα ἐλθόντα περὶ μὲν τῆς
[2, 77]	δὲ λογισμὸς ἐκαθάρευε δοξοκοπίας καὶ	τὸν	κίνδυνον ἐμέτρει καὶ τὴν αἰτίαν,
[2, 57]	ἐνεβόησεν αὐτῷ· Θαρρῶν ἴθι πρὸς	τὸν	κλύδωνα· Καίσαρα φέρεις καὶ τὴν
[2, 16]	ὑπατείαν ἐπήλπιζε καὶ ἤλειφεν ἐπὶ	τὸν	Κλώδιον καὶ ψηφίσασθαι τῷ Κικέρωνι
[2, 32]	Καίσαρος ἀρχῆς τελευταία. Φιλοφρονησάμενος δὲ	τὸν	Κουρίωνα καὶ χάριν ὑπὲρ τῶν
[2, 27]	γνώμης οὔσης ὁ δῆμος ἐπῄνει	τὸν	Κουρίωνα ὡς μόνον ἀξίως τῆς
[2, 150]	σκάφει σμικρῷ νυκτὸς ἐβιάζετο καὶ	τὸν	κυβερνήτην ἐκέλευε προχέαι τὰ ἱστία
[2, 57]	ὄντος θαρρεῖν ἐκέλευον οἱ θεράποντες	τὸν	κυβερνήτην ὡς τῷδε μάλιστα λησόμενοι
[2, 106]	τε τιμὴν τῆς γενέσεως αὐτοῦ	τὸν	Κυϊντίλιον μῆνα Ἰούλιον ἀντὶ Κυϊντιλίου
[2, 116]	συλλήψεως· προϊόντος δὲ τοῦ λόγου	τὸν	Λαίναν ὁρῶντες οὐ μηνύοντι μᾶλλον
[2, 89]	ἐπαγγείλας τοῖς λοιποῖς κυβερνήταις πρὸς	τὸν	λαμπτῆρα τῆς ἑαυτοῦ νεὼς καὶ
[2, 4]	δ' ὡμολόγουν, ὅσα τοῖς ἀμφὶ	τὸν	Λέντλον συνῄδεσαν, ἀχθέντας τε ἤλεγχον,
[2, 22]	καὶ γυναικὸς ἐπὶ ταῦτα ὁρμῆσαἰ,	τὸν	λοιπὸν λόγον κατὰ τοῦ Κλωδίου
[2, 3]	ἀνέσχε πρὸ ἑαυτοῦ καὶ ἐς	τὸν	Μάλλιον ἐχώρει στρατολογῶν· Λέντλῳ δὲ
[2, 152]	Ἀπολλόδωρόν τε τῆς εὐνοίας καὶ	τὸν	μάντιν τῆς παρρησίας. ~Καίσαρι δ'
[2, 153]	εἰδούς, ἐλθούσης τῆς ἡμέρας ἔφη,	τὸν	μάντιν χλευάζων, ὅτι πάρεισιν αἱ
[2, 108]	ὄνομα ἐσφαλμένοις. Οἱ δ' ἀμφὶ	τὸν	Μάρυλλον καὶ τῶνδε τῶν ἀνδρῶν
[2, 108]	ἐπὶ τῆς βουλῆς τῶν περὶ	τὸν	Μάρυλλον ὡς ἐπιβουλευόντων οἱ μετὰ
[2, 51]	οὐκ ἐξέλιπον οὐδ' ἂν ἐκλίποιμι	τὸν	μεθ' ὑμῶν καὶ ὑπὲρ ὑμῶν
[2, 21]	ἐς τὸ μετάφρενον ξιφιδίῳ. Καὶ	τὸν	μὲν αἵματι ῥεόμενον ἐς τὸ
[2, 11]	μύσος οὕτως ἀποθανὼν ἐπιβαλῶ. Ἀλλὰ	τὸν	μὲν ἄκοντα ὑπεξήγαγον οἱ φίλοι
[2, 60]	δ' ὡς αὐτομολοῦντι δύο ἀνδρῶν,	τὸν	μὲν ἔφθασε κτείνας, τοῦ δὲ
[2, 117]	πρόσωπον ἔπληξε καὶ Βροῦτος ἐς	τὸν	μηρὸν ἐπάταξε καὶ Βουκολιανὸς ἐς
[2, 9]	πρὸ τοῦ Πομπηίου στρατεύσας ἐπὶ	τὸν	Μιθριδάτην, ὡς ἀσθενέστατον αὐτὸν ἀπολιπὼν
[2, 112]	ταῦτα καὶ τοιουτότροπα ἄλλα πολλὰ	τὸν	νεανίαν ἐξέκαυσεν ἐπὶ τὸ ἔργον
[2, 90]	τρόπαιον ἐκρέμασαν. Τελευταῖον δ' ἀνὰ	τὸν	Νεῖλον αὐτῷ γίνεται πρὸς τὸν
[2, 90]	ἀδελφοῦ βασιλεύειν ἀπέφηνεν Αἰγύπτου. Καὶ	τὸν	Νεῖλον ἐπὶ τετρακοσίων νεῶν, τὴν
[2, 101]	δέ τινα καὶ τῆς ἀνὰ	τὸν	Νεῖλον ναυμαχίας θρίαμβον Αἰγύπτιον, μεταξὺ
[2, 145]	ἱερὸν τόνδε ἐπὶ τοὺς εὐδαίμονας,	τὸν	νενομισμένον ὕμνον αὐτῷ καὶ θρῆνον
[2, 150]	ἔφευγον καὶ ἐν Ἰβηρίᾳ Πομπήιον	τὸν	νέον κατεπλάγησαν. Ὁ δὲ Καῖσαρ
[2, 103]	δὲ ἤδη τέταρτον ὑπατεύων ἐπὶ	τὸν	νέον Πομπήιον ἐστράτευεν ἐς Ἰβηρίαν,
[2, 102]	ἑκατέρωθεν. Ἀνέστησε καὶ τῇ Γενετείρᾳ	τὸν	νεών, ὥσπερ εὔξατο μέλλων ἐν
[2, 62]	πόλεμος ἐξείργαστο τοῖς πολεμίοις, εἰ	τὸν	νικᾶν ἐπιστάμενον εἶχον. ~Ὁ δὲ
[2, 48]	γὰρ ἄδηλον ἦν ἐς μοναρχίαν	τὸν	νικῶντα τρέψεσθαι. ~Καὶ ὁ μὲν
[2, 65]	Καίσαρα καὶ τοῖς ἡττηθεῖσιν ὁμοίως	τὸν	νικῶντα φεύγειν. Ὁ μὲν δὴ
[2, 24]	πολιτείας. ~Τοιαῦτα δ' εἰπὼν ἐκύρου	τὸν	νόμον, καὶ πλῆθος ἦν αὐτίκα
[2, 25]	παραινούντων φυλάσσεσθαι τὸν Πομπήιον ὡς	τὸν	νόμον τοῦ δεκασμοῦ μάλιστα θέμενον
[2, 26]	οὐ πασχόντων τοῦτο Ῥωμαίων· καὶ	τὸν	νοῦν ὑπὸ ὀργῆς ἀνεκάλυπτε, τὰς
[2, 99]	τυγχάνοντι, μέχρι κἀκείνῳ κυήσασαν ἐς	τὸν	οἶκον αὖθις ὡς χρήσας ἀνεδέξατο.
[2, 136]	ἀλλ' οἱ κἀκείνους ἐς τόνδε	τὸν	ὄλεθρον ἐκριπίσαντες. Τῆς μὲν οὖν
[2, 15]	μίαν οἰκείαν δίκην κατέπεσεν, ὃς	τὸν	ὅλον βίον ἐν ἀλλοτρίαις ἐξήταστο
[2, 60]	ἐπὶ ἀνδρίᾳ γνώριμον ἐκάλει· Σῷζε	τὸν	ὅμοιον σεαυτῷ, σῷζε τὸν φίλον
[2, 43]	δὲ Καῖσαρ αὐτοὺς ἀπαθεῖς ἐπὶ	τὸν	Οὐᾶρον ποταμὸν διαγαγεῖν καὶ ἀπὸ
[2, 12]	πλῆθος, τὴν δ' ἐπιοῦσαν ἐξετάσειν	τὸν	Οὐέττιον ἀνεβάλλοντο. Καὶ ὁ Οὐέττιος
[2, 104]	Καῖσαρ ἱκέτευε, τὰς χεῖρας ἐς	τὸν	οὐρανὸν ἀνίσχων, μὴ ἑνὶ πόνῳ
[2, 62]	καὶ στρέψας τὸ σημεῖον ἀνέτεινε	τὸν	οὐρίαχον ἐς τὸν αὐτοκράτορα. Καὶ
[2, 60]	πολλὰ καὶ λαμπρὰ δρῶν ἐς	τὸν	ὀφθαλμὸν ἐτρώθη βέλει καὶ προπηδήσας
[2, 60]	δὲ σῶμα ἓξ τραύματα καὶ	τὸν	ὀφθαλμὸν ὁμοίως ἐκκοπῆναι. Τούτους μὲν
[2, 84]	καὶ ἐκέλευεν ὡς ἐς φίλον	τὸν	παῖδα διαπλεῦσαι. Ἅμα δὲ ταῦτ'
[2, 149]	Ἄμμωνος ὥδευεν ὥρᾳ καύματος, καὶ	τὸν	Παμφύλιον κόλπον τῆς θαλάσσης ἀνακοπείσης
[2, 8]	ὑπατείας ἦσαν παραγγελίαι, καὶ ἔδει	τὸν	παραγγέλλοντα παρεῖναι, ἐσελθόντι δὲ οὐκ
[2, 83]	Οἱ δὲ αὐτὸν ἠξίουν φυλάσσεσθαι	τὸν	Παρθυαῖον, ἐπιβεβουλευμένον τε ἔναγχος ὑπὸ
[2, 83]	δὲ τὴν ἕω φερόμενος ἐπὶ	τὸν	Παρθυαῖον ὡς δι' ἐκείνου πάντα
[2, 148]	ὑπ' ἐκείνου, μειζόνως ἐκρατύνατο καὶ	τὸν	πατέρα τιμῶν ἰσοθέων ἠξίωσεν· ὧν
[2, 24]	φήναντι ἕτερον ἀφεῖσθαι τῆς καταδίκης,	τὸν	πενθερὸν τοῦ Πομπηίου Λεύκιον Σκιπίωνα
[2, 42]	τῇ περαίᾳ διέφθειραν οἱ περὶ	τὸν	Πετρήιον, καὶ ὁ Καῖσαρ αὐτὸς
[2, 84]	ἐπὶ τῆς γῆς πολὺν ἔστησε	τὸν	πλοῦν καὶ εἴκασεν, ὅπερ ἦν,
[2, 89]	παροῦσιν· οὐδενί τε ἐκφήνας, ὅπῃ	τὸν	πλοῦν ποιήσεται, περὶ ἑσπέραν ἀνήγετο,
[2, 105]	ἐπιβαίνων σκάφους. Ἐμπλακέντα δ' αὐτοῦ	τὸν	πόδα καλῳδίῳ, κόπτων τις τὸ
[2, 88]	καιρῷ γενέσθαι μᾶλλον ἢ Κάσσιον	τὸν	πολεμικώτατον ἐπὶ τριήρων ἑβδομήκοντα ἀπαρασκεύῳ
[2, 34]	ὅσα ἄλκιμα. Χρήματα δ' ἐς	τὸν	πόλεμον αὐτῷ τά τε κοινὰ
[2, 66]	μὲν δὴ κρατίστῳ λογισμῷ τρίβειν	τὸν	πόλεμον ἐγνώκει, καὶ ἐς λοιμὸν
[2, 81]	δὲ τὸ στρατόπεδον αὐτῶν ἕλοιεν,	τὸν	πόλεμον ἑνὶ τῷδε ἔργῳ κατωρθωκότες
[2, 62]	Πομπήιος ἑλεῖν κατὰ κράτος καὶ	τὸν	πόλεμον ἑνὶ τῷδε ἔργῳ πάντα
[2, 67]	καλούντων, ὅτι κἀκεῖνος βασιλέων διὰ	τὸν	πόλεμον ἦρχεν, ἐξέστη τῶν οἰκείων
[2, 67]	καὶ τἆλλα παρ' ὅλον τόνδε	τὸν	πόλεμον. Νωθής τε γὰρ καὶ
[2, 47]	ἀρχῆς ὀνάμενοι καὶ ἐς τόνδε	τὸν	πόλεμον ὅλον, οὐκ ἐς μέρος
[2, 38]	ὅ τι δύναιτο ἕκαστος, ἐς	τὸν	πόλεμον συμφέρειν. Καὶ τάδε μὲν
[2, 23]	συνῄει μετὰ δέους καὶ ἐς	τὸν	Πομπήιον ἀφεώρων ὡς αὐτίκα σφῶν
[2, 28]	τε ἐπικρύπτων ἔτι ἀφειδῶς ἐς	τὸν	Πομπήιον ἐβλασφήμει ὡς τυραννίδος ἐφιέμενον
[2, 27]	φίλους ἀντιλέξειν καὶ αὐτὸς ἐς	τὸν	Πομπήιον ἕξειν τι τοῦτο πρόσκρουμα.
[2, 68]	στρατόπεδον ἐσβέσθη, οἱ μὲν ἀμφὶ	τὸν	Πομπήιον ἔσεσθαί τι λαμπρὸν αὑτοῖς
[2, 25]	μὲν ὁ Καῖσαρ παρηγόρει καὶ	τὸν	Πομπήιον εὐφήμει, τοὺς δὲ δημάρχους
[2, 27]	εἰδὼς οὐ μεθήσοντα τὴν ἀρχὴν	τὸν	Πομπήιον καὶ τὸν δῆμον ὁρῶν
[2, 29]	ὡς δέον ὑπάρχειν αὐτοῖς ἐπὶ	τὸν	Πομπήιον Καίσαρα, ἢ ὁμοῦ πάντας
[2, 84]	ἐς τὸ Κάσσιον τὸ πνεῦμα	τὸν	Πομπήιον κατέφερε. Θεασάμενος δὲ στρατὸν
[2, 40]	χρόνῳ γεγυμνασμένον, μή οἱ διώκοντι	τὸν	Πομπήιον κατόπιν ἐπιγένοιτο, τόνδε μὲν
[2, 37]	πλέον ὅμως ἐξῄει καὶ ἐδίωκε	τὸν	Πομπήιον. ~Ὁ δὲ Καῖσαρ ἐν
[2, 62]	καὶ σὺν ὀνείδει μακρὰν ἔτι	τὸν	Πομπήιον ὄντα ἐπεδεικνύοντος, καὶ ἐφορῶντος
[2, 40]	τὴν ὁρμὴν πανταχόθεν οὖσαν ἐς	τὸν	Πομπήιον ὁρῶν, δείσας δὲ τοῦ
[2, 36]	ἐλαύνειν. ~Ὧν οἱ ὕπατοι πυνθανόμενοι	τὸν	Πομπήιον οὐκ εἴων ἐπὶ τῆς
[2, 90]	Ἀχιλλᾶν ἐκόλασε θανάτῳ τῆς ἐς	τὸν	Πομπήιον παρανομίας, Θεόδοτον δὲ διαδράντα
[2, 20]	δυνατὸν ὁμοῦ καὶ ἤπιον, ἐνσημαινόμενοι	τὸν	Πομπήιον, στρατιᾶς τε ἄρχοντα ἱκανῆς
[2, 25]	ἰόντων ἀθρόων καὶ παραινούντων φυλάσσεσθαι	τὸν	Πομπήιον ὡς τὸν νόμον τοῦ
[2, 122]	ὑπὸ νόμοις· Σέξστον τε Πομπήιον,	τὸν	Πομπηίου Μάγνου, τοῦ Καίσαρι περὶ
[2, 49]	σφενδονῆται Θρᾷκες καὶ ὅσοι περὶ	τὸν	Πόντον βέλεσι χρῶνται, ἱππέες τέ
[2, 87]	τὸ ναυτικόν, Κάσσιος μὲν ἐς	τὸν	Πόντον ἔπλει πρὸς Φαρνάκην ὡς
[2, 95]	ἐξῄει. ~Διαβαλὼν δ' ἐκ Ῥηγίου	τὸν	πορθμὸν ἐπὶ Μεσσήνης ἐς Λιλύβαιον
[2, 57]	Ἡ μὲν δὴ πνεύματι ταχεῖ	τὸν	ποταμὸν ἀνέπλει. ~Καίσαρα δ' οἱ
[2, 56]	ἐπικρύψας ἔπεμπε τρεῖς θεράποντας ἐπὶ	τὸν	ποταμὸν ἀπὸ δυώδεκα σταδίων ὄντα,
[2, 56]	ἐν μέσῳ θέμενος ἐστρατοπέδευσε. Καὶ	τὸν	ποταμὸν διαβαίνοντες ἱππομάχουν ἀλλήλοις ἀνὰ
[2, 45]	κατεῖδον οὕτως ἔχοντα οἱ πολέμιοι,	τὸν	ποταμὸν ἐπέρων ἐς μάχην ἐσκευασμένοι·
[2, 58]	δύο αὐτοῦ στρατιωτῶν ἐν μέσῳ	τὸν	ποταμὸν ἐρευνωμένων, ᾗ μάλιστα εἴη
[2, 150]	καὶ θαλάσσης ἐκ δύσεων ἐπὶ	τὸν	ποταμὸν Εὐφράτην κρατοῦσαν, ἐχειρώσατο βίᾳ
[2, 153]	ἄρδειν, ἐπινοοῦντα δὴ τοῦτον διατειχίσαι	τὸν	ποταμὸν καὶ ἐπὶ τοῦτο ἐκπλέοντά
[2, 35]	τῶν ἐσομένων κακῶν, εἰ τόνδε	τὸν	ποταμὸν σὺν ὅπλοις περάσειε. Καὶ
[2, 115]	ἐπήγετο Δέκμον Βροῦτον Ἀλβῖνον ἐς	τὸν	πότον καὶ λόγον ἐπὶ τῇ
[2, 118]	διεκόμισαν οἴκαδε ἀνωμάλως, οἷα τρεῖς,	τὸν	πρὸ ὀλίγου γῆς καὶ θαλάττης
[2, 32]	καὶ ἀπὸ Κελτῶν τῶν ἀμφὶ	τὸν	Ῥῆνον τὰ ὄρη τὰ Ἄλπεια
[2, 35]	διαστήματος. Δρόμῳ δ' ἐλθὼν ἐπὶ	τὸν	Ῥουβίκωνα ποταμόν, ὃς ὁρίζει τὴν
[2, 45]	τὸ κράτιστον τῆς στρατιᾶς ἐπὶ	τὸν	Σαβούρραν, ὁδὸν ψαμμώδη καὶ ἄνυδρον·
[2, 85]	ἁπάντων ἔτι μᾶλλον ὑπώπτευε· καὶ	τὸν	Σεμπρώνιον εἴτε ἐπιγινώσκων Ῥωμαῖον ὄντα
[2, 43]	ἐκ τῶν ἐμῶν τοὺς ὑπὲρ	τὸν	Σίκοριν ποταμὸν ἀποληφθέντας προανελόντος. Εἰ
[2, 95]	ἐν Ἀδρυμητῷ στρατοπεδεύειν, διέπλευσεν ἐπὶ	τὸν	Σκιπίωνα. Καὶ αὐτὸν οἰχόμενον ἐς
[2, 25]	τὰ χρῄζοντα τῆς μοναρχίας διωρθωμένος	τὸν	Σκιπίωνα σύναρχον ἐς τὸ λοιπὸν
[2, 44]	διὰ δοξοκοπίαν ἀμφὶ τὸν χάρακα	τὸν	Σκιπίωνος κατὰ δόξαν τῆς ἐκείνου
[2, 45]	ἀφρόνως μάλα καὶ καταφρονητικῶς, ἀσθενῆ	τὸν	στρατὸν ἄγων. Κυκλωσαμένων δ' αὐτὸν
[2, 46]	ἐδεῖτο αὐτῶν ἐπιπλεῦσαί τε καὶ	τὸν	στρατὸν ἀναλαβεῖν. Καί τινες ἐς
[2, 17]	ποταμόν, ἧκεν, ἐκ συνεχοῦς πολέμου	τὸν	στρατὸν ἀναπαύσων ἐπ' ὀλίγον. Ὅθεν
[2, 50]	ἀπὸ τῶν καλουμένων ἱππέων καὶ	τὸν	στρατὸν ἅπαντα ἐς ἐπήκοον, ἔλεξεν
[2, 32]	Κουρίωνι μὲν δὴ συγκαλεῖν ἐδόκει	τὸν	στρατὸν ἅπαντα ἤδη καὶ ἄγειν
[2, 61]	μὲν δὴ Καῖσαρ ὑπ' ἀνάγκης	τὸν	στρατὸν ἅπαντα συνῆγεν ὡς καὶ
[2, 48]	πράξας περὶ χειμερίους τροπὰς περιέπεμπε	τὸν	στρατὸν ἀπαντᾶν ἐς τὸ Βρεντέσιον
[2, 34]	ἡ δὲ βουλὴ νομίζουσα Καίσαρι	τὸν	στρατὸν ἀπὸ Κελτῶν σὺν χρόνῳ
[2, 44]	ἕλους ἰσχυροῦ τε καὶ μακροῦ	τὸν	στρατόν, ἀσθενῆ διὰ τὴν ἀρρωστίαν
[2, 81]	δὲ τῆς ἡμέρας ὁ Καῖσαρ	τὸν	στρατὸν ἀσχέτως που περιθέων ἱκέτευε
[2, 63]	βασιλεῦσι καὶ πόλεσι πάσαις καὶ	τὸν	στρατὸν αὐτίκα τὸν Καίσαρος ἤλπιζε
[2, 58]	οἱ τρεῖς ἀποκνοῖεν, ἐπιστολὴ πρὸς	τὸν	στρατὸν αὐτὸν ἐγέγραπτο ἄλλη, τὸν
[2, 89]	ἐς Ῥόδον. Καὶ οὐδ' ἐνταῦθα	τὸν	στρατὸν αὑτοῦ κατὰ μέρη προσιόντα
[2, 88]	ἐν Φαρσάλῳ διέτριψε θύων καὶ	τὸν	στρατὸν ἐκ τῆς μάχης ἀναλαμβάνων·
[2, 105]	πάλιν ἐς μάχην παρασκευάσαιντο, ἐκέλευε	τὸν	στρατὸν ἐκτειχίσαι τὴν Κορδύβην, οἱ
[2, 58]	διαπλεῦσαί τε καὶ φράσαι Γαβινίῳ	τὸν	στρατὸν εὐθὺς ἄγειν διὰ θαλάσσης·
[2, 52]	δὲ ἀγορὰν οὔτε παρασκευὴν οὔτε	τὸν	στρατὸν τὸν ἑαυτοῦ πάντα ἠθροισμένον
[2, 27]	Καίσαρι ἀποθεσθαι τὰ ἔθνη καὶ	τὸν	στρατόν· ὧδε γὰρ ἔσεσθαι τῇ
[2, 70]	μὲν αὐτοὺς ἑκατέρων μὴ ἀδικεῖν	τὸν	στρατὸν ὡς ἱεροὺς τῶν Θεσμοφόρων,
[2, 16]	κράτος ἔχοντι. ~Ὁ δὲ Μίλωνα,	τὸν	σὺν τῷ Κλωδίῳ τὴν ἀρχὴν
[2, 105]	κόπτων τις τὸ καλώδιον ξιφιδίῳ,	τὸν	ταρσὸν ἔτεμεν ἀντὶ τοῦ καλωδίου
[2, 86]	Ῥωμαίων βασιλεὺς Ἁδριανὸς ἐπιδημῶν, καὶ	τὸν	τάφον ἀνεκάθηρε γνώριμον αὖθις εἶναι
[2, 86]	απάνις ἔπλετο τύμβου. Χρόνῳ δὲ	τὸν	τάφον τόνδε ἐπικρυφθέντα ὅλον ὑπὸ
[2, 127]	Καίσαρι φέρειν, οὐκ εἴων ἔτι	τὸν	τεθνεῶτα τῶν περιόντων προτιθέναι. Ἑτέρου
[2, 81]	ἐκαθέζετο ἄναυδος, οἷόν τι καὶ	τὸν	Τελαμῶνος Αἴαντά φασιν ἐν Ἰλίῳ
[2, 154]	γὰρ σελήνην αὐτοῖς ἠριθμεῖτο) ἐς	τὸν	τοῦ ἡλίου δρόμον μετέβαλεν, ὡς
[2, 91]	Πομπήιε, τοιούτοις ἄρα κατὰ Μιθριδάτην	τὸν	τοῦδε πατέρα πολεμῶν ἀνδράσι μέγας
[2, 117]	καὶ τὸ εἷμα περισπάσας ἐπὶ	τὸν	τράχηλον εἷλκε, βοῶν· Τί βραδύνετε
[2, 152]	τὰ στέρνα χαλεπῶς καὶ ἐς	τὸν	τράχηλον ὑπέρῳ βαρυτάτῳ, καὶ πίπτοντι
[2, 135]	ὁ Καῖσαρ παρετίθετο, τοῦτον ἤδη	τὸν	τρόπον τῆς βουλῆς διαλελυμένης τινὲς
[2, 134]	ἀνδρῶν καὶ θεῶν, ἐνυβρίζουσιν ἐς	τὸν	ὑμῖν τὴν ἡγεμονίαν μέχρις ὠκεανοῦ,
[2, 119]	ἀφιγμένους. Λέπιδόν τε ἐδεδοίκεσαν καὶ	τὸν	ὑπὸ τῷ Λεπίδῳ στρατὸν ἐν
[2, 40]	τὸ Δυρράχιον, ὁ δὲ Πομπήιος	τὸν	ὑπόλοιπον στρατὸν ἐς τὸ Βρεντέσιον
[2, 91]	ἐκ πρώτης βοῆς τρέπεταί τε	τὸν	Φαρνάκην καὶ πολλοὺς ἔκτεινε, σὺν
[2, 14]	οἱ χρόνιον ὁρῶν ἐσομένην καὶ	τὸν	φθόνον ὡς ἐπὶ μεγίστοις δὴ
[2, 60]	Σῷζε τὸν ὅμοιον σεαυτῷ, σῷζε	τὸν	φίλον καὶ πέμπε μοι τοὺς
[2, 135]	ὁ Ἀντώνιος, ἐπιδεικνὺς τῇ βουλῇ	τὸν	φόβον. Γίγνεται μὲν δὴ καὶ
[2, 64]	ὅτι χρὴ καὶ τῶνδε προεξελεῖν	τὸν	φόβον τῆς ἥττης πολὺν αὐτοῖς
[2, 21]	ἐπανεῖλεν, ὑποκρινόμενος μὲν οὐ βουλεῦσαι	τὸν	φόνον οὐδὲ προστάξαι· ὡς δὲ
[2, 81]	εὐπραξία καὶ ἐλπίς, ὅτι καὶ	τὸν	χάρακα αἱρήσουσι καὶ πολλὰ τὰ
[2, 81]	τοσοῦτον ἀπέρρηξεν· Οὐκοῦν καὶ ἐπὶ	τὸν	χάρακα ἡμῶν; καὶ εἰπὼν τήν
[2, 44]	Νομίσαντες αὐτὸν διὰ δοξοκοπίαν ἀμφὶ	τὸν	χάρακα τὸν Σκιπίωνος κατὰ δόξαν
[2, 81]	περιθέων ἱκέτευε προσπονῆσαι, μέχρι καὶ	τὸν	χάρακα τοῦ Πομπηίου λάβοιεν, ἐκδιδάσκων,
[2, 27]	οὐκ ἴσον διὰ τὸ μήπω	τὸν	χρόνον ἐξήκειν τῷ Πομπηίῳ, σαφέστερον
[2, 26]	δῆλον ἐποίησεν, ὅτι χρὴ μετὰ	τὸν	χρόνον παραλύειν τῆς ἀρχῆς αὐτίκα
[2, 49]	ἐπείξεως, ὁ δὲ Πομπήιος πάντα	τὸν	χρόνον τόνδε ναῦς ἐποιεῖτο καὶ
[2, 132]	βουλευτήριον ἀνέτρεχεν, ἐν ᾧ πάντα	τὸν	χρόνον τόνδε ὁ Δολοβέλλας ὑπὲρ
[2, 32]	πρὸς αὐτόν. ~Ὁ δ' ἄρτι	τὸν	ὠκεανὸν ἐκ Βρεττανῶν διεπεπλεύκει καὶ
[2, 60]	μὲν ἔφθασε κτείνας, τοῦ δὲ	τὸν	ὦμον ἀπέκοψε. Καὶ ὁ μὲν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/09/2006