Livre, Par. |
[2, 22] |
δεδωροδοκηκότας
ὥσπερ
ἐπ'
ἐκκλησίαν,
ὑποκρινόμενος
|
μὲν |
ἀγανακτεῖν
καὶ
οὐ
διδόναι
τῆς |
[2, 92] |
ἐνίκησα.
~Μετὰ
δὲ
τοῦτο
Φαρνάκης
|
μὲν |
ἀγαπῶν
ἐς
τὴν
ἀρχὴν
Βοσπόρου, |
[2, 69] |
καθιεροῦν
Ἀφροδίτῃ
νικηφόρῳ.
~Καὶ
τόδε
|
μὲν |
ἀγνοίᾳ
τῆς
Καίσαρος
εὐχῆς
οἵ |
[2, 2] |
ὕβριν
τῶν
ἑλομένων
ἐπέσκωπτεν,
ἐς
|
μὲν |
ἀγνωσίαν
γένους
καινὸν
ὀνομάζων
καλοῦσι |
[2, 104] |
φασὶν
αὐτὸν
εἰπεῖν,
ὅτι
πολλάκις
|
μὲν |
ἀγωνίσαιτο
περὶ
νίκης,
νῦν
δὲ |
[2, 38] |
τὸν
πόλεμον
συμφέρειν.
Καὶ
τάδε
|
μὲν |
ἀθρόως
ἐγίνετο,
ὁ
δ'
ἴδιος |
[2, 151] |
ἐκ
Διὸς
ἤστην
ἑκάτερος,
ὁ
|
μὲν |
Αἰακίδης
τε
καὶ
Ἡρακλείδης,
ὁ |
[2, 21] |
τὸ
μετάφρενον
ξιφιδίῳ.
Καὶ
τὸν
|
μὲν |
αἵματι
ῥεόμενον
ἐς
τὸ
πλησίον |
[2, 11] |
οὕτως
ἀποθανὼν
ἐπιβαλῶ.
Ἀλλὰ
τὸν
|
μὲν |
ἄκοντα
ὑπεξήγαγον
οἱ
φίλοι
ἐς |
[2, 32] |
ἐκέλευεν
ὑπὲρ
αὑτοῦ
συμβῆναι,
τὰ
|
μὲν |
ἄλλα
αὐτὸν
ἔθνη
καὶ
στρατόπεδα |
[2, 114] |
πλέοσιν
ἐκφέρειν
οὐκ
ἐδοκίμαζον,
συνέθεντο
|
μὲν |
ἀλλήλοις
ἄνευ
τε
ὅρκων
καὶ |
[2, 95] |
αὐτοκράτορα
ἡμῶν
Σκιπίωνα.
Καὶ
τὸ
|
μὲν |
ἄλλο
μέρος
τῆς
Καίσαρος
τύχης |
[2, 92] |
Πυθόμενος
δ'
ὁ
Καῖσαρ
τέλος
|
μὲν |
ἄλλο
στρατιωτῶν,
οἳ
τὴν
πόλιν |
[2, 17] |
βουλευτὰς
δὲ
πλείους
διακοσίων,
τοὺς
|
μὲν |
ἀμειβομένους
ὑπὲρ
τῶν
ἤδη
γεγονότων, |
[2, 124] |
~Ἀντώνιος
δὲ
καὶ
Λέπιδος
ἐβούλοντο
|
μὲν |
ἀμύνειν
Καίσαρι,
ὥς
μοι
προείρηται, |
[2, 99] |
σπλάγχνα
διαρρίπτων,
μέχρι
ἐτελεύτησεν,
ἔτη
|
μὲν |
ἀμφὶ
πεντήκοντα
γεγονώς,
ὁμολογούμενος
δὲ |
[2, 68] |
τὸ
Πομπηίου
στρατόπεδον
ἐσβέσθη,
οἱ
|
μὲν |
ἀμφὶ
τὸν
Πομπήιον
ἔσεσθαί
τι |
[2, 70] |
τῷ
Πομπηίῳ
γενέσθαι
μέρη.
Τοσάδε
|
μὲν |
ἀμφιγνοοῦσι
περὶ
τοῦ
ἀκριβοῦς·
ὅπως |
[2, 111] |
Ἑλλήσποντον
ἐγχειρίσας
τῷ
Καίσαρι,
οἵδε
|
μὲν |
ἄμφω
τῆς
Πομπηίου
μοίρας
γεγονότε, |
[2, 102] |
τὰ
ὑπεσχημένα
πάνθ'
ὑπερβάλλων,
στρατιώτῃ
|
μὲν |
ἀνὰ
πεντακισχιλίας
δραχμὰς
Ἀττικάς,
λοχαγῷ |
[2, 140] |
στρατευομένοις
ὁ
δῆμος
ἐδίδου,
οἰκείων
|
μὲν |
ἀνδρῶν
ἢ
ἀναμαρτήτων
οὔ
ποτε |
[2, 30] |
ἀρχὴν
ἀφαιρεῖσθαι.
Οἱ
δὲ
τοῦτο
|
μὲν |
ἀνένευον
οἱ
πλείους,
Καίσαρι
δ' |
[2, 11] |
οἰκίαν
τοῦ
Βύβλου
συνελθόντες
οὐδὲν
|
μὲν |
ἀντάξιον
τῆς
Καίσαρος
ἰσχύος
τε |
[2, 41] |
Ἔς
τε
τὰ
ἔξω
Κουρίωνα
|
μὲν |
ἀντὶ
Κάτωνος
ἡρεῖτο
ἡγεῖσθαι
Σικελίας, |
[2, 58] |
χρῄζειν
Καίσαρα,
ἀλλὰ
ἀνδρῶν.
Οὕτω
|
μὲν |
ἀντὶ
λογισμῶν
ὁ
Καῖσαρ
ἐπεποίθει |
[2, 149] |
τόλμῃ
καὶ
τύχῃ.
Ὧν
ὁ
|
μὲν |
ἄνυδρόν
τε
πολλὴν
ἐς
Ἄμμωνος |
[2, 13] |
Οἱ
δ'
ἱππέες
λεγόμενοι,
τὴν
|
μὲν |
ἀξίωσιν
τοῦ
δήμου
καὶ
τῆς |
[2, 17] |
ἐθνῶν,
ἄλλην
ἐπιψηφισθῆναι
πενταετίαν.
Ὧδε
|
μὲν |
ἀπ'
ἀλλήλων
διεκρίθησαν,
Πομπηίῳ
δ' |
[2, 85] |
περικειμένῃ.
~Ὁ
δὲ
Πομπήιος
ὑπώπτευε
|
μὲν |
ἅπαντα,
καὶ
τὴν
παράταξιν
τοῦ |
[2, 43] |
στρατιώταις
ἅπασι.
Τοσάδε
εἰπὼν
τοὺς
|
μὲν |
ἀπέλυεν
ἀπαθεῖς,
αὐτὸς
δὲ
τῆς |
[2, 14] |
μέλλοντος
ἔτους
παρῆγε.
Καὶ
ὕπατον
|
μὲν |
ἀπέφηνεν
Αὖλον
Γαβίνιον,
φίλον
ἑαυτοῦ· |
[2, 72] |
ἀγαθῆς
καὶ
τοσῶνδε
ἀνδρῶν,
τῶν
|
μὲν |
ἀπὸ
βουλῆς,
τῶν
δ'
ἱππέων, |
[2, 103] |
περιφέρειν.
Ὁ
δὲ
Καῖσαρ
ἧκε
|
μὲν |
ἀπὸ
Ῥώμης
ἑπτὰ
καὶ
εἴκοσιν |
[2, 105] |
Καίσαρι.
Πομπήιος
δ'
αὐτὸς
διέφυγε
|
μὲν |
ἀπὸ
τῆς
ἥττης
σὺν
ἑκατὸν |
[2, 48] |
τοῖς
πιπρασκομένοις
ἐποῦσαν
εὐωνίαν,
τὰς
|
μὲν |
ἀποκοπὰς
οὐκ
ἔδωκε,
τιμητὰς
δὲ |
[2, 24] |
ἐπώπτευε
στρατιὰν
περιστησάμενος.
Καὶ
πρῶτοι
|
μὲν |
ἀπόντες
ἑάλωσαν
Μίλων
τε
ἐπὶ |
[2, 89] |
τὸ
Κάσσιον
ὄντος.
Καὶ
πρῶτα
|
μὲν |
ἀπραγμοσύνην
τινὰ
διὰ
τὴν
ὀλιγότητα |
[2, 32] |
ἕως
ὕπατος
ἀποδειχθείη.
Καὶ
Πομπηίῳ
|
μὲν |
ἀρκεῖν
ἐδόκει,
κατακωλυόντων
δὲ
τῶν |
[2, 119] |
τῇ
πόλει
τότε
παρόντας,
τοὺς
|
μὲν |
ἄρτι
τῆς
στρατείας
ἀφειμένους
καὶ |
[2, 125] |
ἐπεποίθεσαν.
Ὁ
δὲ
Ἀντώνιος
τὰς
|
μὲν |
ἀρχὰς
ἐκέλευσε
νυκτοφυλακεῖν
τὴν
πόλιν, |
[2, 47] |
ἅπαντος
τοῦ
τέλους
γενομένου,
οἱ
|
μὲν |
ἄρχοντες
αὐτοῦ
προσπεσόντες
ἱκέτευον,
ὁ |
[2, 60] |
παθόντος,
ᾧ
γέ
φασι
τὴν
|
μὲν |
ἀσπίδα
ἑκατὸν
καὶ
εἴκοσιν
ἀναδέξασθαι |
[2, 125] |
τι
ἂν
κοινῇ
δοκιμάσητε.
~Ὁ
|
μὲν |
ἀσφαλῶς
οὕτως
ἀπεκρίνατο.
Οἱ
δὲ |
[2, 110] |
τε
Γέτας
καὶ
Παρθυαίους,
Γέταις
|
μὲν |
αὐστηρῷ
καὶ
φιλοπολέμῳ
καὶ
γείτονι |
[2, 28] |
Ἔλεγε
δὲ
ταῦθ'
ὡς
Καίσαρι
|
μὲν |
αὐτίκα
δοθησομένων
διαδόχων,
αὐτὸς
δ' |
[2, 93] |
λογισμὸς
μετὰ
ζήλου,
εἰ
δόξουσι
|
μὲν |
αὐτοὶ
καταλιπεῖν
σφῶν
τὸν
αὐτοκράτορα |
[2, 92] |
αὑτῶν
ἠξίουν.
Ὁ
δ'
ἐπηγγέλλετο
|
μὲν |
αὐτοῖς
ἀόριστά
τινα
ἐν
Φαρσάλῳ, |
[2, 4] |
Ῥωμαίους
τὴν
Γαλατίαν.
Καὶ
Λέντλος
|
μὲν |
αὐτοῖς
συνέπεμπεν
ἐς
Κατιλίναν
Βουλτούρκιον, |
[2, 152] |
αἰδοῦς
καὶ
φόβου
περιέσωσεν.
Οὕτω
|
μὲν |
αὐτοῖς
τὰ
πρῶτα
ἄλοβα
ἐς |
[2, 106] |
τε
καὶ
χρυσέων,
καὶ
θύειν
|
μὲν |
αὐτὸν
αἰεὶ
θριαμβικῶς
ἠμφιεσμένον,
τὴν |
[2, 104] |
δόρατα
ἐπιβληθῆναι
καὶ
τούτων
τὰ
|
μὲν |
αὐτὸν
ἐκκλῖναι,
τὰ
δὲ
ἐς |
[2, 3] |
ἐν
Φαισούλαις
πυνθάνοιντο
γεγενῆσθαι,
Λέντλον
|
μὲν |
αὐτὸν
καὶ
Κέθηγον
ἐφεδρεῦσαι
ταῖς |
[2, 110] |
ἐτόλμων
λέγειν,
ὅτι
χρὴ
Ῥωμαίων
|
μὲν |
αὐτόν,
ὥσπερ
ἦν,
δικτάτορα
καὶ |
[2, 40] |
τὸν
Πομπήιον
κατόπιν
ἐπιγένοιτο,
τόνδε
|
μὲν |
αὐτὸς
ἔγνω
προκαθελεῖν
ἐς
Ἰβηρίαν |
[2, 128] |
ἀνάγκη
τάδε
προειδέναι,
ὅτι
ἄρχοντος
|
μὲν |
αὐτοῦ
καὶ
αἱρετοῦ
προστάτου
γενομένου |
[2, 127] |
τοῖς
ἀνδροφόνοις
συνήργουν.
Καὶ
πρῶτα
|
μὲν |
αὐτοὺς
ἀξιοπίστως
ἠξίουν
καὶ
παρεῖναι |
[2, 108] |
τυραννίδος
διαβολήν,
καὶ
ἐπήνεγκεν
ἀξίους
|
μὲν |
αὐτοὺς
εἶναι
θανάτου,
μόνης
δ' |
[2, 70] |
Ἐστράτευον
δὲ
καὶ
Ἀθηναῖοι,
κηρυξάντων
|
μὲν |
αὐτοὺς
ἑκατέρων
μὴ
ἀδικεῖν
τὸν |
[2, 56] |
Βρεντεσίου
περιμένων.
Νομίσας
δ'
ἔαρος
|
μὲν |
αὐτοὺς
ἐπὶ
ὁλκάδων
διαπλέοντας
οὐ |
[2, 127] |
ἐπὶ
διαπείρᾳ
τῆς
βουλῆς
οἱ
|
μὲν |
αὐτῶν
μάλα
θρασέως
τὸ
πεπραγμένον |
[2, 94] |
ἐπανελθὼν
δ'
ὅμως
ἔφη
κολάσειν
|
μὲν |
αὐτῶν
οὐδένα,
ἄχθεσθαι
δ'
ὅτι |
[2, 42] |
ἦν,
μέχρι
θέρους
ἐπελθόντος
ὁ
|
μὲν |
Ἀφράνιος
καὶ
ὁ
Πετρήιος
ἐς |
[2, 8] |
κοινὸν
ταμιεῖον.
Ἐφ'
οἷς
ἡ
|
μὲν |
βουλὴ
θριαμβεῦσαι
παρέσχεν
αὐτῷ,
ὁ |
[2, 119] |
προσθέοντος
ἠπόρουν
καὶ
ἐδεδοίκεσαν,
τῇ
|
μὲν |
βουλῇ,
καὶ
εἰ
αὐτίκα
ὑπ' |
[2, 5] |
γεγονέναι.
~Λεχθέντων
δὲ
τούτων
ἡ
|
μὲν |
βουλὴ
Λέντλον
παρέλυσε
τῆς
ἀρχῆς, |
[2, 59] |
διαπλεύσαντος
ἐς
τὸ
Βρεντέσιον,
ὁ
|
μὲν |
Γαβίνιος
οὐχ
ὑποστὰς
τὸ
πρόσταγμα |
[2, 137] |
οἱ
νῦν
ἐπιβουλεύοντες
ἡμῖν;
Ἐγὼ
|
μὲν |
γὰρ
ὄντας
γε
Ῥωμαίους
οἶμαι |
[2, 131] |
ποίοις
ὅρκοις
ἀσφαλὴς
ἔσται;
Τοὺς
|
μὲν |
γὰρ
πατρίους
πάντας
ὠμόσαμεν
Καίσαρι |
[2, 147] |
Καίσαρος
ἐκ
κηροῦ
πεποιημένον·
τὸ
|
μὲν |
γὰρ
σῶμα,
ὡς
ὕπτιον
ἐπὶ |
[2, 121] |
οἳ
καίπερ
ὄντες
ἔμμισθοι
τὰ
|
μὲν |
γενόμενα
ἐπαινεῖν
οὐκ
ἐθάρρουν,
δεδιότες |
[2, 127] |
γεραίρειν
ἐκέλευον,
οἱ
δὲ
τὰ
|
μὲν |
γέρα
περιῄρουν,
ὡς
οὐδὲ
ἐκείνων |
[2, 85] |
πρῶτος,
εἶθ'
ἕτεροι.
Καὶ
τὸ
|
μὲν |
γύναιον
τοῦ
Πομπηίου
καὶ
οἱ |
[2, 49] |
Ἦν
δ'
ἐς
τότε
Καίσαρι
|
μὲν |
δέκα
τέλη
πεζῶν
καὶ
Κελτῶν |
[2, 82] |
ἐκ
δὲ
τῶν
Πομπηίου
βουλευταὶ
|
μὲν |
δέκα,
ὧν
ἦν
καὶ
Λεύκιος |
[2, 149] |
αὐτοὺς
ἔφερον
καλεῖν
βασιλέας.
~Οὕτω
|
μὲν |
δὴ
Γάιος
Καῖσαρ
ἐτελεύτησεν
ἐν |
[2, 16] |
πράγματα
ἐποίσειν
τῷ
Κλωδίῳ.
Κικέρων
|
μὲν |
δὴ
διὰ
Πομπήιον
ἐκπεσὼν
διὰ |
[2, 84] |
εἶναι
τῷ
Πομπηίῳ
φίλους.
~Ὁ
|
μὲν |
δὴ
διὰ
τάδε
ἐς
τὴν |
[2, 23] |
σμικρολογίας
δύο
τάλαντα
ἐπεπόμφει.
Κάτων
|
μὲν |
δὴ
καθίστατο
Κύπρον
Πτολεμαίου
τὰ |
[2, 22] |
ἐνέβαλον
ἐς
τὴν
ἀγοράν.
Καίλιος
|
μὲν |
δὴ
καὶ
Μίλων
δούλων
ἐσθῆτας |
[2, 97] |
πέλαγος
ἐπὶ
δώδεκα
ἀφράκτων.
Ὧδε
|
μὲν |
δὴ
καὶ
ὅδε
ὁ
στρατός, |
[2, 153] |
ἐν
αὐταῖς
ὅμως
ἀπέθανεν.
Οὕτω
|
μὲν |
δὴ
καὶ
σημεῖα
τὰ
περὶ |
[2, 53] |
ἀσφαλῆ
τὰ
ἐκεῖ
προετοιμάσαι.
Ἐγὼ
|
μὲν |
δὴ
καὶ
τόνδε
τὸν
καιρὸν |
[2, 135] |
τῇ
βουλῇ
τὸν
φόβον.
Γίγνεται
|
μὲν |
δὴ
καὶ
τοῦτο
καὶ
ἕτερον |
[2, 101] |
μεθῆκεν
ἐς
τὸ
πέλαγος.
~Τοῦτο
|
μὲν |
δὴ
καὶ
τῷ
περὶ
Λιβύην |
[2, 81] |
εὐτυχίαις
ἄνθρωποι
καμάτων
αἰσθάνονται.
Οἱ
|
μὲν |
δὴ
καὶ
τῷδε
προσπεσόντες
ἐπεχείρουν |
[2, 114] |
δ'
ἐζήτουν
καὶ
τόπον·
ὁ
|
μὲν |
δὴ
καιρὸς
ὑπερήπειγεν
ὡς
Καίσαρος |
[2, 60] |
τὸν
ὀφθαλμὸν
ὁμοίως
ἐκκοπῆναι.
Τούτους
|
μὲν |
δὴ
Καῖσαρ
ἀριστείοις
πολλοῖς
ἐτίμησεν, |
[2, 91] |
τοῦ
πολέμου
χρείας
κατηρείφθη.
~Τοσάδε
|
μὲν |
δὴ
Καῖσαρ
ἐργασάμενος
ἐν
Ἀλεξανδρεία |
[2, 61] |
εἶπεν,
Οἵοις
θηρίοις
μαχόμεθα.
Ὁ
|
μὲν |
δὴ
Καῖσαρ
ὑπ'
ἀνάγκης
τὸν |
[2, 15] |
τὴν
τῆς
Γαλατίας
ἀρχήν.
~Τοσάδε
|
μὲν |
δὴ
Καῖσαρ
ὑπατεύων
ἔπραξε
καὶ |
[2, 99] |
αὖθις
ὡς
χρήσας
ἀνεδέξατο.
Τοιόσδε
|
μὲν |
δὴ
Κάτων
ἦν,
καὶ
αὐτὸν |
[2, 66] |
ἐς
φυγὴν
ταχεῖαν
ἔχοντας.
Ὁ
|
μὲν |
δὴ
κρατίστῳ
λογισμῷ
τρίβειν
τὸν |
[2, 87] |
ἐν
Ῥώμῃ
τὴν
στρατηγίδα.
Γίγνεται
|
μὲν |
δὴ
Λεύκιος
Σκιπίων
αὐτοκράτωρ,
καὶ |
[2, 59] |
μείζων
ἢ
πρότερον
ἐπέρραξεν.
Αἱ
|
μὲν |
δὴ
μεγάλοις
αὖθις
ἱστίοις
ἐξ |
[2, 40] |
ὄνομα,
καὶ
Δυρράχιον
κληίζεται.
~Οἱ
|
μὲν |
δὴ
μετὰ
τῶν
ὑπάτων
διεπεπλεύκεσαν |
[2, 138] |
δουλεύειν
ἑκόντας
ἐπὶ
ὅρκῳ.
~Εἰ
|
μὲν |
δὴ
μηδὲν
ἔτι
εἰς
δουλείαν |
[2, 61] |
κατεκόπη
χωρὶς
ὀκτακοσίων
ἀνδρῶν.
~Καίσαρι
|
μὲν |
δὴ
οὐδὲν
ἦν
ἐκ
θαλάσσης |
[2, 48] |
λοχαγὸν
ἔκτεινεν
ἀντ'
αὐτοῦ.
~Ἡ
|
μὲν |
δὴ
περὶ
Πλακεντίαν
στάσις
οὕτως |
[2, 57] |
ἐφῆκε
τὴν
ναῦν
ἐπανιέναι.
Ἡ
|
μὲν |
δὴ
πνεύματι
ταχεῖ
τὸν
ποταμὸν |
[2, 34] |
φθεγξαμένους
οὕτως
ἐξελαύνουσιν
αἰσχρῶς.
~Ὁ
|
μὲν |
δὴ
πόλεμος
ἑκατέρωθεν
ἀνέῳκτο
καὶ |
[2, 45] |
αὖθις
ἐς
τοὺς
λόφους.
Ἀσίνιος
|
μὲν |
δὴ
Πολλίων
ἀρχομένου
τοῦ
κακοῦ |
[2, 1] |
τῶν
ἐμφυλίων
ἥδε
δηλοῖ.
Ὁ
|
μὲν |
δὴ
Πομπήιος
ἄρτι
τὴν
θάλασσαν |
[2, 73] |
ἡμέρας
κρατοῦντες
αὐτῶν
ἐλάβομεν.
~Ὁ
|
μὲν |
δὴ
Πομπήιος
ὧδε
ἔλεγεν,
ὁ |
[2, 57] |
τοὺς
πολεμίους
ἐγγὺς
ὄντας.
Τὸν
|
μὲν |
δὴ
ποταμὸν
ὁ
κυβερνήτης
εἰρεσίᾳ |
[2, 126] |
μετὰ
στρατιᾶς
ἐπελθὼν
ἐκώλυσε.
Τοῦτο
|
μὲν |
δὴ
πρῶτον
ἔργον
παρρησίας
ἦρξεν |
[2, 5] |
καὶ
τὴν
γνώμην
ἐπετάχυνε.
Σιλανὸς
|
μὲν |
δὴ
πρῶτος
ἔλεγεν,
ὃς
ἐς |
[2, 3] |
ἐμπρησμὸν
τῆς
πόλεως
ἐπιδραμούμενος.
Ὁ
|
μὲν |
δὴ
ῥάβδους
τε
καὶ
πελέκεας |
[2, 32] |
ἐσκόπει
περὶ
τῶν
παρόντων.
Κουρίωνι
|
μὲν |
δὴ
συγκαλεῖν
ἐδόκει
τὸν
στρατὸν |
[2, 46] |
φροντίσας
οὐδὲ
Οὐάρου
παρακαλοῦντος.
Οὕτω
|
μὲν |
δὴ
τὰ
σὺν
Κουρίωνι
ἐς |
[2, 113] |
ὡς
σὸν
προγονικὸν
ἔργον;
Οἱ
|
μὲν |
δὴ
τάδε
ἄρα
ἐκ
πολλοῦ |
[2, 114] |
οὐκ
ἀγνοουμένοις,
ὅτι
ἦρξαν.
Διὰ
|
μὲν |
δὴ
ταῦτα
τὸ
βουλευτήριον
ἐπελέγοντο |
[2, 33] |
Πομπηίου
περιιστάμενος
τὸ
βουλευτήριον.
Οἵδε
|
μὲν |
δὴ
τάχει
πολλῷ
πρὸς
Καίσαρα, |
[2, 28] |
τοὺς
χρόνους
τοὺς
ὡρισμένους.
ἡ
|
μὲν |
δὴ
τέχνη
τῶν
γεγραμμένων
εἶχεν |
[2, 105] |
ἀγεννῶς
αὐτοὺς
ἀμυνόμενος
κατεκόπη.
Τοῦδε
|
μὲν |
δὴ
τὴν
κεφαλὴν
ὁ
Καῖσαρ |
[2, 26] |
ἐνοχλούμενον
ὑπὸ
χρεῶν
πολλῶν.
Παῦλος
|
μὲν |
δὴ
τὴν
Παύλου
λεγομένην
βασιλικὴν |
[2, 95] |
ὁ
Καῖσαρ
ἀσπασίως
ὑπεχώρει.
Τοῦτο
|
μὲν |
δὴ
τῆς
πρώτης
ἐν
Λιβύῃ |
[2, 99] |
καὶ
καταδαρθεῖν
ἔφη
δεῖσθαι.
Οἱ
|
μὲν |
δὴ
τὸ
ξίφος
ἔχοντες
ᾤχοντο |
[2, 46] |
ἄλλον
ἐπανελθεῖν
ἐς
Ἰτύκην.
~Τοιοῦτο
|
μὲν |
δὴ
τὸ
τέλος
τῆς
ἀμφὶ |
[2, 76] |
ἐς
τὰ
πρόσωπα
κίνδυνον.
Οἱ
|
μὲν |
δὴ
τοιάδε
κατ'
ἀλλήλων
ἐμηχανῶντο |
[2, 129] |
καὶ
τὰ
λοιπὰ
ἐποίσω.
~Ὁ
|
μὲν |
δὴ
τοιοῦτον
αὐτοῖς
οὐ
περ |
[2, 65] |
ὁμοίως
τὸν
νικῶντα
φεύγειν.
Ὁ
|
μὲν |
δὴ
τοῖσδε
προσθέμενος
αἰδοῖ
μάλιστα |
[2, 37] |
ἀναλήψεσθαι
καὶ
τὰ
οἰκήματα.
Ὁ
|
μὲν |
δὴ
τοσάδε
εἰπὼν
καὶ
ἀπειλήσας |
[2, 86] |
εἰκόνας
αὐτοῦ
Πομπηίου
διωρθώσατο.
Τόδε
|
μὲν |
δὴ
τοῦ
βίου
τέλος
ἦν |
[2, 143] |
τὸ
πλῆθος
ἐκέλευον
ἀναγινώσκειν.
Θετὸς
|
μὲν |
δὴ
τῷ
Καίσαρι
παῖς
ἐγίγνετο |
[2, 21] |
ἐς
Ῥώμην
τοῦ
πάθους
ὁ
|
μὲν |
δῆμος
ἐκπλαγεὶς
ἐν
ἀγορᾷ
διενυκτέρευε, |
[2, 24] |
στρατιωτῶν
ἐπιδραμόντων
ἐγένετο,
καὶ
ὁ
|
μὲν |
δῆμος
κατεσιώπησεν,
ὁ
δὲ
Σκαῦρος |
[2, 112] |
τοὺς
φίλους
εἰπεῖν,
ὡς
τὰ
|
μὲν |
δίκαια
Κάσσιος
ἀποφαίνοι,
Βρούτῳ
δ' |
[2, 119] |
Μοῦρκος
καὶ
Πατίσκος·
οἳ
τῆς
|
μὲν |
δόξης
οὐ
μετέσχον,
τῆς
δὲ |
[2, 73] |
Καῖσαρ
τοῖς
ἰδίοις
τοιάδε·
Τὰ
|
μὲν |
δυσχερέστερα
ἤδη
νενικήκαμεν,
ὦ
φίλοι· |
[2, 99] |
ἀνενεγκὼν
αὖθις
ὑπεκρίνετο
καὶ
κατεμέμφετο
|
μὲν |
ἑαυτῷ
πληγῆς
ἀσθενοῦς,
χάριν
δ' |
[2, 57] |
διερρίπτει,
μέχρι
πλησιαζούσης
ἡμέρας
οἱ
|
μὲν |
ἐδεδοίκεσαν
ὡς
ἐν
φωτὶ
κατάδηλοι |
[2, 65] |
ἀναζεύξει
βουλὴν
προυτίθει.
Καὶ
Ἀφρανίῳ
|
μὲν |
ἐδόκει
τὸ
ναυτικόν,
ᾧ
δὴ |
[2, 20] |
δὲ
τὴν
προσδοκίαν
τήνδε
λόγῳ
|
μὲν |
ἐδυσχέραινεν,
ἔργῳ
δ'
ἐς
αὐτὴν |
[2, 39] |
ἀμφ'
αὑτὸν
ἤδη
τελῶν
τὰ
|
μὲν |
ἔδωκε
τοῖς
ὑπάτοις
προαπάγειν
ἐς |
[2, 14] |
δὴ
τοῖς
δεδομένοις
μείζονα,
Πομπηίῳ
|
μὲν |
ἐζεύγνυ
τὴν
θυγατέρα,
καίπερ
ἐνηγγυημένην |
[2, 58] |
ποταμὸν
ἀνέπλει.
~Καίσαρα
δ'
οἱ
|
μὲν |
ἐθαύμαζον
τῆς
εὐτολμίας,
οἱ
δ' |
[2, 66] |
πολεμίοις
ὠρέγοντο
καὶ
ἡγοῦντο
πολέμῳ
|
μὲν |
εἶναι
παρὰ
πολὺ
ἀμείνους
νεοστρατεύτων |
[2, 123] |
τοῦ
Καίσαρος
ἀφαιρεθέντες
ἠλῶντο.
~Τοιάδε
|
μὲν |
εἶπον
οἱ
περὶ
τὸν
Κάσσιον |
[2, 91] |
Φαρνάκην
ἠπείγετο.
Ὁ
δὲ
ἤδη
|
μὲν |
εἴργαστο
πολλὰ
καὶ
περιεσπάκει
τινὰ |
[2, 44] |
Μάχης
δὲ
καρτερᾶς
γενομένης
Κουρίωνος
|
μὲν |
εἷς
ἀνὴρ
ἔπεσεν,
Οὐάρου
δὲ |
[2, 27] |
γενομένων
τῶνδε,
ὡς
προσεδόκησεν,
ὁ
|
μὲν |
εἶχε
τὴν
πρόφασιν
τῆς
διαφορᾶς, |
[2, 29] |
ὑπεξῄει.
Καὶ
ἡ
βουλὴ
ὑπόπτως
|
μὲν |
εἶχεν
ἤδη
πρὸς
ἀμφοτέρους,
δημοτικώτερον |
[2, 151] |
ὁρμήσαντος
αὐτῶν
ἑκατέρου,
ἀλλὰ
τοῦ
|
μὲν |
ἐκ
βασιλείας
ἠσκημένης
ὑπὸ
Φιλίππῳ, |
[2, 113] |
Νάσωνα
καὶ
Πόντιον
Ἀκύλαν,
τούσδε
|
μὲν |
ἐκ
τῶν
οἰκείων
σφίσιν,
ἐκ |
[2, 140] |
ἀφαιρουμένοις
ἐς
παρηγορίαν
ἐδίδοσαν,
πολλὰ
|
μὲν |
ἐκ
τῶν
ταμιείων
ἔχοντες,
πολλὰ |
[2, 12] |
ἀμύνειν
τοῖς
ἐπιβεβουλευμένοις.
Καὶ
Βύβλος
|
μὲν |
ἐκ
χειρῶν
ἅπαντα
μεθεὶς
οἷά |
[2, 90] |
τἆλλα
ἡδόμενος
αὐτῇ.
Ἀλλὰ
τάδε
|
μὲν |
ἕκαστα
ὅπως
ἐγένετο,
ἀκριβέστερον
ἡ |
[2, 77] |
τοῦ
κακοῦ
γιγνομένοις
αὐτοῖς
ἡ
|
μὲν |
ἐκκαίουσα
καὶ
τυφλοῦσα
πάντας
φιλοτιμία |
[2, 43] |
στρατῶν
ἑκατέρωθεν.
Καὶ
συνέβησαν
ὁ
|
μὲν |
ἐκστῆναι
τῆς
Ἰβηρίας
τῷ
Καίσαρι, |
[2, 152] |
πρῶτα
κίνδυνον
σφαλερὸν
ὑπέδειξεν,
Ἀλεξάνδρῳ
|
μὲν |
ἐν
Ὀξυδράκαις,
ἐπὶ
τὸ
τῶν |
[2, 40] |
ἐς
πέντ'
ἐπιδιῄρει.
Καὶ
τοὺς
|
μὲν |
ἐν
τῷ
Βρεντεσίῳ,
τοὺς
δ' |
[2, 153] |
ἀνίσχοντα.
Ὁ
δ'
ἐς
τοῦτο
|
μὲν |
ἐνδοῦναι
λέγεται
καὶ
ἐπιχειρῆσαι
περιοδεῦσαι, |
[2, 61] |
διακόσιοι
καὶ
χίλιοι.
Καὶ
ὁ
|
μὲν |
ἐνεχείρει
τοσῷδε
ἔργῳ,
Πομπήιος
δ' |
[2, 53] |
πρῶτοι
συνεδράμομεν
ἀλλήλοις,
ἀξιῶ
θεράποντας
|
μὲν |
ἐνταῦθα
καὶ
ὑποζύγια
καὶ
παρασκευὴν |
[2, 49] |
τὰ
πεζά,
νῆες
δὲ
μακραὶ
|
μὲν |
ἐντελεῖς
τοῖς
πληρώμασιν
ἑξακόσιαι,
καὶ |
[2, 103] |
ἐκεῖ
συνέδραμον,
καὶ
στρατὸς
ὁ
|
μὲν |
ἐξ
αὐτῆς
Λιβύης
τε
καὶ |
[2, 70] |
ἑῷα
ἔθνη
κατὰ
πλῆθος,
οἱ
|
μὲν |
ἐξ
ἵππων,
οἱ
δὲ
πεζοί, |
[2, 49] |
ἱππέες
μύριοι,
Πομπηίῳ
δὲ
πέντε
|
μὲν |
ἐξ
Ἰταλίας,
μεθ'
ὧν
τὸν |
[2, 78] |
σημεῖον
τοῖς
ἐφεδρεύουσιν
ἄραντος,
οἱ
|
μὲν |
ἐξαναστάντες
ἐς
τοὺς
ἵππους
ἐχώρουν, |
[2, 18] |
ἐνδόξου
καὶ
ἐπικερδοῦς.
Ἀλλὰ
τῷδε
|
μὲν |
ἐξιόντι
τῆς
πόλεως
πολλά
τε |
[2, 82] |
τρίτα
Κρασσίνιος
λοχαγός,
ὃν
Καῖσαρ
|
μὲν |
ἐξιὼν
ἐπὶ
τὴν
μάχην
ἤρετο, |
[2, 23] |
συνάρχου
ὡς
ἂν
ἔχοι
τὴν
|
μὲν |
ἐξουσίαν
δικτάτορος,
ἄρχων
μόνος,
τὴν |
[2, 82] |
δὲ
τῆς
ἄλλης
στρατιᾶς
οἱ
|
μὲν |
ἐπαίροντές
φασι
δισμυρίους
ἐπὶ
πεντακισχιλίοις, |
[2, 85] |
γινώσκω,
συστρατιῶτα;
Καὶ
ὃς
αὐτίκα
|
μὲν |
ἐπένευσεν,
ἀποστραφέντα
δ'
εὐθὺς
ἐπάταξε |
[2, 44] |
τὴν
τιμὴν
οἱ
στρατηγοὶ
πάλαι
|
μὲν |
ἐπὶ
πᾶσι
τοῖς
μεγίστοις
ἔργοις |
[2, 68] |
δὲ
τῆς
νυκτὸς
ἐκείνης
τρία
|
μὲν |
ἐπὶ
σιτολογίαν
ἐξῄει
τέλη
ητὸν |
[2, 140] |
ὑμᾶς
τοῖς
ὅρκοις
προλαβὼν
ἐπήγαγε
|
μὲν |
ἐπὶ
τὴν
πόλιν
μάλ'
ἀβουλοῦντας, |
[2, 115] |
αὐτὴν
ἐπελθόντα
διαλῦσαι.
Καὶ
ὁ
|
μὲν |
ἐπὶ
τοῦτο
ἐκομίζετο
φορείῳ,
θέαι |
[2, 136] |
αὖθις
ὡς
τυράννου.
Καὶ
τὰ
|
μὲν |
ἐπὶ
τούτοις
αὐτῷ
πεπραγμένα
κεκύρωται· |
[2, 50] |
καὶ
ἀμυνούμενοι
τὸν
ἐκ
πολλοῦ
|
μὲν |
ἐπιβουλεύοντα
αὐτῇ,
διὰ
δὲ
τοὺς |
[2, 57] |
πνεύματι
τὸ
ῥεῦμα
ἀνέκοπτεν,
ὁ
|
μὲν |
ἐπισπερχόντων
αὐτὸν
τῶν
θεραπόντων
ἐβιάζετο |
[2, 35] |
τοὺς
παρόντας
εἶπεν
ἀνενεγκών·
Ἡ
|
μὲν |
ἐπίσχεσις,
ὦ
φίλοι,
τῆσδε
τῆς |
[2, 127] |
ἔσοιτο·
οἱ
δὲ
καθαρώτεροι
τὸ
|
μὲν |
ἔργον
ὡς
ἄγος
ἀπεστρέφοντο,
αἰδοῖ |
[2, 151] |
καὶ
τὰ
στρατόπεδα
ὁμοίως
πρόθυμα
|
μὲν |
ἐς
ἄμφω
καὶ
μετὰ
εὐνοίας |
[2, 70] |
εἰς
προσθήκην
χώραν
ἔχοντα,
Καίσαρι
|
μὲν |
ἐς
δισχιλίους
ἐπὶ
δισμυρίοις,
καὶ |
[2, 116] |
μηνύσων,
ὃ
ἔμαθεν.
Καὶ
ὁ
|
μὲν |
ἐς
Καλπουρνίαν
ἦλθε
καὶ
τοσόνδε |
[2, 87] |
περιφανέστατοι
νειμάμενοι
τὸ
ναυτικόν,
Κάσσιος
|
μὲν |
ἐς
τὸν
Πόντον
ἔπλει
πρὸς |
[2, 151] |
κρατῆσαι
μόνον
ἐνθυμούμενοι.
Καὶ
τάδε
|
μὲν |
ἐς
τοσοῦτον
συγκεκρίσθω,
καίπερ
οὐκ |
[2, 108] |
αὐτῷ
δυναστεύσας
ἐποίησεν.
~Ἀλλὰ
τοῦδε
|
μὲν |
ἐσφάλησαν,
εἰκόνα
δ'
αὐτοῦ
τις |
[2, 56] |
τοῖς
στρατοῖς
οὐ
συνεπλέκοντο,
Πομπήιος
|
μὲν |
ἔτι
γυμνάζων
τοὺς
νεοστρατεύτους,
ὁ |
[2, 109] |
ἀπερρίπτει.
Καὶ
ὁ
δῆμος
διεριζόντων
|
μὲν |
ἔτι
ἡσύχαζε,
μετέωρος
ὤν,
ὅπῃ |
[2, 106] |
προτέρῳ
τῶν
ὀνομάτων.
~Ἀλλ'
ὅδε
|
μὲν |
ἔτι
λανθάνων
καὶ
διαδιδράσκων
ἐλῄστευεν, |
[2, 11] |
ἐς
τὸ
βῆμα
καὶ
λέγειν
|
μὲν |
ἔτι
οὐδενὸς
ἀκούοντος
ἀπεγίνωσκε,
τοῦ |
[2, 131] |
ὁμαλῶς
ἅπαντες
ἐπακούσειαν.
Καὶ
ὁ
|
μὲν |
εὐθὺς
ᾖει,
νομίζων
ἤδη
τὸ |
[2, 149] |
ἔργοις
ἕκαστον
πόλεμον
ἐξήνυσε,
τῆς
|
μὲν |
Εὐρώπης
πολλὰ
βάρβαρα
ἑλὼν
καὶ |
[2, 131] |
τῇ
πόλει.
Ὁ
δὲ
τούτοις
|
μὲν |
ἔφη·
Βουλόμεθα.
Ἀλλὰ
ποίαν
λέγετε |
[2, 60] |
ὡς
αὐτομολοῦντι
δύο
ἀνδρῶν,
τὸν
|
μὲν |
ἔφθασε
κτείνας,
τοῦ
δὲ
τὸν |
[2, 30] |
δεινοῦ
περὶ
Συρίαν
φανέντος
τάδε
|
μὲν |
ἐχείμαζεν
ἐν
Καπύῃ·
οἱ
δ' |
[2, 124] |
Ἀντώνιος
τοὺς
εἰπόντας
ἠμείψατο·
Κατὰ
|
μὲν |
ἔχθραν
ἰδίαν
οὐδὲν
ἐργασόμεθα·
ἕνεκα |
[2, 50] |
Ἰταλίαν
ἄφνω
καταλαβόντα.
Ὃν
ὑμεῖς
|
μὲν |
ἐψηφίσασθε
εἶναι
πολέμιον,
ὁ
δὲ |
[2, 23] |
τὸ
μόνος
ὕπατος
εἶναι
Κάτωνα
|
μὲν |
ἐψηφίσατο,
ἵνα
μὴ
παρὼν
ἐνοχλοίη, |
[2, 132] |
Καίσαρος
ἱερωσύνην.
Τοῦ
δὲ
ἥψατο
|
μὲν |
ἡ
ἡδονή,
Μέμνησθε,
δὲ
ἔφη, |
[2, 7] |
ἐς
τοὺς
πολεμίους
ἀπώλοντο.
Ὧδε
|
μὲν |
ἡ
Κατιλίνα
ἐπανάστασις,
παρ'
ὀλίγον |
[2, 6] |
σφῶν
ἀγαπῶντες
ὡς
διαλαθόντες.
Οὕτω
|
μὲν |
ἡ
πόλις
ἀνέπνευσεν
ἀπὸ
τοῦ |
[2, 105] |
ηὐλίσαντο.
Τῆς
δ'
ἐπιούσης
ἑάλω
|
μὲν |
ἡ
πόλις,
τῶν
δὲ
ἡγεμόνων |
[2, 116] |
ἰδίᾳ
μετὰ
σπουδῆς.
Καὶ
τοὺς
|
μὲν |
ἥ
τε
ὄψις
αὐτίκα
τοῦ |
[2, 66] |
Ὧν
ὁ
Πομπήιος
αἰσθανόμενος
ἐπικίνδυνον
|
μὲν |
ἡγεῖτο
γεγυμνασμένοις
καὶ
ἀπογινώσκουσιν
αὑτῶν |
[2, 88] |
δ'
ἐπὶ
τῇ
νίκῃ
δύο
|
μὲν |
ἡμέρας
ἐν
Φαρσάλῳ
διέτριψε
θύων |
[2, 70] |
γενέσθαι
λέγουσι.
Καὶ
τούτων
οἱ
|
μὲν |
ἡμιόλιον,
οἱ
δὲ
ἐκ
τριῶν |
[2, 118] |
ὑπάτῳ.
Καὶ
αὐτοῖς
σκεπτομένοις
ὁρμὴ
|
μὲν |
ἦν
ἀμύνειν
τῷ
Καίσαρι
τοιάδε |
[2, 44] |
ἡγεῖσθαι
Κάσσιον
Κόιντον.
~Καὶ
τάδε
|
μὲν |
ἦν
ἀμφὶ
τὸν
Καίσαρα·
Λιβύης |
[2, 46] |
τὴν
θάλασσαν
ἐρρίπτουν.
Καὶ
τάδε
|
μὲν |
ἦν
ἀμφὶ
τοὺς
ἀναχθέντας,
ἕτερα |
[2, 49] |
τοῦ
πολέμου
περισπῴη.
Καὶ
τάδε
|
μὲν |
ἦν
αὐτῷ
τὰ
πεζά,
νῆες |
[2, 66] |
ἀλλήλων
ἀπεῖχον.
~Ἀγορὰ
δὲ
Πομπηίῳ
|
μὲν |
ἦν
πανταχόθεν·
οὕτω
γὰρ
αὐτῷ |
[2, 127] |
~Ἐν
δὲ
τῷ
βουλευτηρίῳ
βραχὺ
|
μὲν |
ἦν
τὸ
καθαρεῦον
σπουδῆς
βιαίου |
[2, 108] |
βασιλείας
λέγουσιν.
Ὁ
δὲ
τοῦτο
|
μὲν |
ἤνεγκεν
εὐσταθῶς,
ἑτέρων
δ'
αὐτὸν |
[2, 128] |
γὰρ
αὐτοὶ
σχεδὸν
ἅπαντες
οἱ
|
μὲν |
ἤρξαμεν
ὑπὸ
τῷ
Καίσαρι,
οἱ |
[2, 2] |
ὑποψίαν
τήνδε
ἀπεκρούσθη,
καὶ
Κικέρων
|
μὲν |
ἦρχεν
ἀντ'
αὐτοῦ,
ἀνὴρ
ἥδιστος |
[2, 48] |
ἐνήλλαττεν,
ἐφ'
ἑαυτοῦ
καταλέγων.
Ἐς
|
μὲν |
Ἰβηρίαν
Μᾶρκον
Λέπιδον,
ἐς
δὲ |
[2, 107] |
ἱππαρχεῖν
ἀντὶ
τοῦ
Ἀντωνίου,
ἄρχοντι
|
μὲν |
Ἰβηρίας,
ἡγεμονεύοντι
δ'
αὐτῆς
διὰ |
[2, 138] |
τοὺς
ἀσύλους
ἡμάρτανον;
Ἢ
Καῖσαρ
|
μὲν |
ἱερὸς
καὶ
ἄσυλος,
ὅτῳ
ταῦτα |
[2, 154] |
Ἑλληνικῆς
καὶ
ξένης,
φιλόκαλοι,
τὰ
|
μὲν |
Ἰνδῶν
Ἀλέξανδρος
ἐξετάζων
τοὺς
Βραχμᾶνας, |
[2, 96] |
βασίλειον
ἦν
Ἰόβα,
καταλαβόντος,
ὁ
|
μὲν |
Ἰόβας,
ἐξαγγελθέντος
αὐτῷ
τοῦδε,
ἐς |
[2, 70] |
Τὸ
δὲ
συμμαχικὸν
ἦν
Καίσαρι
|
μὲν |
ἱππέες
τε
Κελτοὶ
Καὶ
Κελτῶν |
[2, 86] |
ἐς
ὀκτὼ
καὶ
πεντήκοντα
τῇ
|
μὲν |
ἰσχύι
μοναρχικῶς
δυναστεύων,
τῇ
δε |
[2, 38] |
μεθῆκεν
ὅποι
βούλοιτο
ἀπιέναι,
ἐλπίσας
|
μὲν |
ἴσως
διὰ
τὴν
εὐποιίαν
παραμενεῖν, |
[2, 78] |
ἡ
ἡμέρα
προύκοπτε.
Καὶ
τὸ
|
μὲν |
Ἰταλικὸν
ἅπαν
εὐσταθῶς
ἐφ'
ἡσυχίας |
[2, 75] |
ἀναμεμίχατο
καὶ
σφενδονῆται.
Καὶ
τὸ
|
μὲν |
Ἰταλικὸν
οὕτω
κεκόσμητο,
ᾧ
δὴ |
[2, 75] |
καὶ
ὁ
Καῖσαρ
ἀντιδιεκόσμει,
τοὺς
|
μὲν |
Ἰταλοὺς
ἑκάτερος
αὐτῶν
ἐς
τρία |
[2, 1] |
Μάγνος
ἀλλήλοις
ἐπολέμησαν
καὶ
Πομπήιον
|
μὲν |
καθεῖλεν
ὁ
Καῖσαρ,
Καίσαρα
δ' |
[2, 89] |
καὶ
τὸν
Ἑλλήσποντον
περαιωθεὶς
Ἴωσι
|
μὲν |
καὶ
Αἰολεῦσι
καὶ
ὅσα
ἄλλα |
[2, 114] |
δὲ
τοῦ
τρόπου
διεφέροντο,
οἱ
|
μὲν |
καὶ
Ἀντώνιον
συναναιρεῖν
ἀξιοῦντες,
ὕπατόν |
[2, 90] |
ὁ
στρατὸς
αὐτῷ
κατέπλευσε,
Ποθεινὸν
|
μὲν |
καὶ
Ἀχιλλᾶν
ἐκόλασε
θανάτῳ
τῆς |
[2, 30] |
τὰ
ἐν
χερσὶν
ἀποθέσθαι,
δύο
|
μὲν |
καὶ
εἴκοσιν
ἀνδράσιν
ἀπήρεσκε,
τριακόσιοι |
[2, 43] |
δὲ
καὶ
τῶν
ἡγεμόνων
Ἀφρανίῳ
|
μὲν |
καὶ
ἑτέροις
ἐδόκει
τῆς
Ἰβηρίας |
[2, 17] |
Καὶ
αὐτοῖς
βουλευομένοις
ἔδοξε
Πομπήιον
|
μὲν |
καὶ
Κράσσον
αὖθις
ὑπατεῦσαι,
Καίσαρι |
[2, 105] |
τοῦ
Πομπηίου
νεώτερος
ἀδελφός,
Πομπήιος
|
μὲν |
καὶ
ὅδε
ὤν,
Σέξστος
δὲ |
[2, 75] |
καὶ
αὐτῶν
ὁ
Πομπήιος
Μακεδόνας
|
μὲν |
καὶ
Πελοποννησίους
καὶ
Βοιωτοὺς
καὶ |
[2, 151] |
τοῦ
δ'
ἐξ
ἰδιωτείας,
εὐγενοῦς
|
μὲν |
καὶ
περιφανοῦς,
χρημάτων
δὲ
πάνυ |
[2, 80] |
τὸ
λαιὸν
τοῦ
Πομπηίου,
αὐτοὶ
|
μὲν |
καὶ
τότε
βάδην
ὑπεχώρουν
ἅμα |
[2, 83] |
Ῥοδίων
καὶ
Τυρίων
ἀφίκοντο,
Κερκύρας
|
μὲν |
καὶ
τότε
καὶ
Λιβύης
ὑπερεῖδεν, |
[2, 82] |
Φάρσαλον
μάχης.
Ἀριστεῖα
δ'
ὁ
|
μὲν |
Καῖσαρ
αὐτὸς
καὶ
πρῶτα
καὶ |
[2, 76] |
καὶ
τὰ
συνθήματα
ἀναδιδόντες,
ὁ
|
μὲν |
Καῖσαρ
Ἀφροδίτην
νικηφόρον,
ὁ
δὲ |
[2, 12] |
ἐφ'
ἑκάτερα
τοῦ
πράγματος
ὁ
|
μὲν |
Καῖσαρ
ἐξετράχυνε
τὸ
πλῆθος,
τὴν |
[2, 131] |
τοὺς
ἀμύνειν
ἀξιοῦντας
ἐπιστραφείς
ὁ
|
μὲν |
Καῖσαρ
ἡμῶν,
ἔφη,
μεθέστηκεν,
ἱερὸς |
[2, 105] |
στρατιωτῶν
ἐς
τὴν
Κορδύβην,
ὁ
|
μὲν |
Καῖσαρ,
ἵνα
μὴ
διαφυγόντες
οἱ |
[2, 14] |
τῇ
Καίσαρος
αὐτοῦ
γυναικὶ
ὁ
|
μὲν |
Καῖσαρ
οὐκ
ἔκρινεν,
ὑπεραρέσκοντα
τῷ |
[2, 115] |
δ'
ἀνήνεγκέ
μοι.
Καὶ
ὁ
|
μὲν |
Κάσκας
ὑπὸ
τοῦ
συνειδότος
ἄφνω |
[2, 21] |
περὶ
Βοΐλλας
ἀπαντήσαντος
αὐτῷ,
οἱ
|
μὲν |
κατὰ
τὴν
ἔχθραν
ὑπείδοντο
μόνον |
[2, 143] |
ἐς
ὀργὴν
ὁ
δῆμος,
τυράννου
|
μὲν |
κατηγορίας
προπεπυσμένοι,
διαθήκας
δὲ
φιλοπόλιδος |
[2, 86] |
ἐκ
πολεμίας.
~Πομπηίου
δὲ
τὴν
|
μὲν |
κεφαλὴν
ἀποτεμόντες
οἱ
περὶ
Ποθεινὸν |
[2, 117] |
ἀντιλέγοντος
ὅλως
τοῦ
Καίσαρος,
ὁ
|
μὲν |
Κίμβερ
αὐτοῦ
τῆς
πορφύρας
ὡς |
[2, 117] |
λεληθόσι
ξιφιδίοις.
Καὶ
αὐτῶν
Τίλλιος
|
μὲν |
Κίμβερ,
ἐντυχὼν
ἐς
πρόσωπον,
ἀδελφῷ |
[2, 18] |
ἐς
Συρίαν
διέφυγον.
Ἀλλὰ
τὴν
|
μὲν |
Κράσσου
συμφορὰν
ἡ
Παρθικὴ
δηλώσει |
[2, 4] |
καὶ
κατακτείνειν
τοὺς
ἀρίστους.
~Ὧδε
|
μὲν |
Λέντλῳ
καὶ
Κεθήγῳ
καὶ
Στατιλίῳ |
[2, 52] |
ἀρχὴν
ἐν
τοσῷδε
διαθήσεσθαἰ
τοῖς
|
μὲν |
ναυάρχοις
προσέταττεν
ἐπιτηρεῖν
τὴν
θάλασσαν, |
[2, 71] |
τόδε
μάλιστα
ἀφρόνως
ἐργάσασθαι,
τῶν
|
μὲν |
νεῶν
καταφρονήσας,
αἷς
δὴ
πολὺ |
[2, 105] |
δὲ
ἡγεμόνων
τοῦ
Πομπηίου
Σκάπλας
|
μὲν |
νήσας
πυρὰν
ἑαυτὸν
ἐνέπρησεν,
Οὐάρου |
[2, 138] |
ἐξηλαύνοντο
σὺν
ὕβρει;
Καὶ
ὁ
|
μὲν |
νόμος
ὁ
τῶν
προγόνων
καὶ |
[2, 137] |
σὺν
ὅπλοις
πολεμίοις
καὶ
Πομπήιος
|
μὲν |
ὁ
δημοκρατικώτατος
ὑμῶν
ἔπαθεν,
οἷα |
[2, 95] |
σοβαρῶς
μετὰ
καταφρονήσεως,
μέχρι
Λαβιηνὸν
|
μὲν |
ὁ
ἵππος
ἐς
τὴν
γαστέρα |
[2, 12] |
δὲ
πολλῶν
καὶ
Κάτωνος,
εἰσηγεῖτο
|
μὲν |
ὁ
Καῖσαρ
θάνατον
τῷ
μὴ |
[2, 25] |
μάλιστα
θέμενον
ἐπ'
ἐκείνῳ,
τούσδε
|
μὲν |
ὁ
Καῖσαρ
παρηγόρει
καὶ
τὸν |
[2, 76] |
~Ἡγοῦντο
δὲ
τῆς
φάλαγγος
Πομπηίῳ
|
μὲν |
ὁ
κηδεστὴς
Σκιπίων
ἐν
μέσῳ |
[2, 46] |
τοῦ
κακοῦ
φανεροῦ
γενομένου,
Φλάμμας
|
μὲν |
ὁ
ναύαρχος
αὐτίκα
ἔφευγεν
αὐτῷ |
[2, 62] |
ἐς
τὸν
αὐτοκράτορα.
Καὶ
τόνδε
|
μὲν |
οἱ
Καίσαρος
ὑπασπισταὶ
κατέκοπτον,
οἱ |
[2, 2] |
ἀλλοτρίαις
οἰκίαις.
Αὐτὸς
δὲ
πολιτείαν
|
μὲν |
ὅλως
ἔτι
ἀπεστρέφετο
ἐκ
τοῦδε, |
[2, 115] |
Κάσκα
χειρὸς
λαβόμενος
εἶπε·
Σὺ
|
μὲν |
ὄντα
με
φίλον
ἀπέκρυψας,
Βροῦτος |
[2, 120] |
ἑνὶ
ἄρχοντι
τῆς
ἀποικίας,
τὰ
|
μὲν |
ὄντα
σφίσιν
ὡς
ἐπὶ
ἔξοδον |
[2, 47] |
στασιάζοντας
ἐπελθὼν
ἔλεγεν
ὧδε·
Τάχει
|
μὲν |
ὅσῳ
περὶ
ἕκαστα
χρῶμαι,
σύνιστέ |
[2, 22] |
δίκην
τὴν
ἀληθεστέραν.
Καὶ
Μίλων
|
μὲν |
οὐ
βουλεῦσαι
τὸ
ἔργον
εἰπών |
[2, 21] |
ἢ
καὶ
νεκρὸν
ἐπανεῖλεν,
ὑποκρινόμενος
|
μὲν |
οὐ
βουλεῦσαι
τὸν
φόνον
οὐδὲ |
[2, 71] |
παιδὸς
ἔτι
ὄντος.
Ἀλλ'
αἵδε
|
μὲν |
οὐ
συνεμάχησαν·
οὐδὲ
γὰρ
τὸ |
[2, 139] |
ἀσφάλειαν
εἰρήνης
ἂν
γένοιτο;
Εἰ
|
μὲν |
οὐ
τυραννήσει
τις,
οὐδὲ
ὅρκων |
[2, 39] |
οἰκιστὴν
σφῶν
τίθενται,
οὐκ
ἀρνούμενοι
|
μὲν |
οὐδὲ
τὸν
Δύρραχον,
φιλοτιμούμενοι
δ' |
[2, 149] |
Πάρεισιν
αἱ
εἰδοί.
Καὶ
ὁ
|
μὲν |
οὐδὲν
καταπλαγεὶς
ἀπεκρίνατο·
Ἀλλὰ
οὐ |
[2, 27] |
αὐτῶν
ἐπὶ
πενταετὲς
εἶναι,
εἰδὼς
|
μὲν |
οὐδὲν
τούτων
ἐσόμενον,
ἐλπίζων
δὲ |
[2, 134] |
κυροῦν,
τοὺς
δὲ
ἁμαρτόντας
ἐπαινεῖν
|
μὲν |
οὐδενὶ
τρόπῳ
ῳοὐ
γὰρ
ὅσιον |
[2, 145] |
ὦ
πολῖται,
τὰ
γεγενημένα
ἀνδρῶν
|
μὲν |
οὐδενός,
ἀλλά
του
δαιμόνων
ἔργα |
[2, 135] |
ἤδη
καὶ
ἀγαπώντων
ἁπάντων,
φόνου
|
μὲν |
οὐκ
εἶναι
δίκας
ἐπὶ
τῷ |
[2, 118] |
Ἀμφὶ
δὲ
αὐτῷ
Καίσαρι
στρατιωτικὸν
|
μὲν |
οὐκ
ἦν,
οὐ
γὰρ
δορυφόροις |
[2, 26] |
ἱκανώτατος.
Τούτων
ὁ
Καῖσαρ
Κλαύδιον
|
μὲν |
οὐκ
ἴσχυσεν
ὑπαγαγέσθαι
χρήμασι,
Παῦλον |
[2, 10] |
δίκαια
ποιούντων,
ἐξέδραμε
καὶ
βουλὴν
|
μὲν |
οὐκέτι
συνῆγεν
ἐπὶ
τὸ
ἔτος |
[2, 132] |
δήμῳ
τι
γεγένητο
θερμότερον,
τοὺς
|
μὲν |
οὖν
ἄνδρας
ἔγνω
περισῴζειν
ὑπὸ |
[2, 136] |
τόνδε
τὸν
ὄλεθρον
ἐκριπίσαντες.
Τῆς
|
μὲν |
οὖν
ταφῆς
ὑμεῖς
ἐστε
κύριοι, |
[2, 134] |
πολεμίοις
δι'
ἀρετὴν
τίμιον;
Τούτων
|
μὲν |
οὖν
ὡς
οὔτε
ὁσίων
οὔτε |
[2, 142] |
συναλλαγῆναι
πρότερον
ἐκέλευον.
Καὶ
γίγνεται
|
μὲν |
οὕτω,
καὶ
διεσείετο
μάλιστα
τοῖς |
[2, 52] |
Θεσσαλίαν
καὶ
Μακεδονίαν.
Καὶ
Πομπήιος
|
μὲν |
οὕτω
τοῦ
μέλλοντος
ἀμελῶς
ἐτεκμαίρετο, |
[2, 30] |
τὰ
Ἄλπεια
διέλθοιεν.
Καὶ
οἱ
|
μὲν |
οὕτως
ἔλεγον,
εἴθ'
ὑπὸ
ἀγνοίας |
[2, 121] |
Καπιτωλίου
καὶ
γεραίρειν.
Καὶ
Κίννας
|
μὲν |
οὕτως
ἔλεξεν,
οἱ
δὲ
τὸ |
[2, 8] |
ποιήσασθαι
διὰ
τῶν
φίλων,
εἰδὼς
|
μὲν |
παράνομον,
γεγονὸς
δὲ
ἤδη
καὶ |
[2, 59] |
ἐπὶ
τὰς
ναῦς
ἐπιβήσας
Ἀπολλωνίαν
|
μὲν |
παρέπλευσεν,
ἱστίοις
μεστοῖς
ἐπιπνέοντος
ἀνέμου· |
[2, 134] |
ἀπέχεσθαι·
γνώμην
δὲ
ἐσφέρω
τὰ
|
μὲν |
πεπραγμένα
καὶ
βεβουλευμένα
τῷ
Καίσαρι |
[2, 130] |
περὶ
τῆς
εἰρήνης
παρακαλούντων,
τοῖς
|
μὲν |
περὶ
τῆς
εἰρήνης
ἔφη·
Περὶ |
[2, 84] |
πατρὸς
φιλίας.
Ὁ
δὲ
ἦν
|
μὲν |
περὶ
τρισκαίδεκα
ἔτη
μάλιστα
γεγονώς, |
[2, 54] |
τὰ
Κεραύνια
ὅρη
περιαχθεὶς
τὰ
|
μὲν |
πλοῖα
εὐθὺς
ἐς
Βρεντέσιον
ἐπὶ |
[2, 37] |
ἐς
ἅπαντα
τῶν
ὑπάτων,
Φαώνιος
|
μὲν |
Πομπήιον
ἐπισκώπτων
τοῦ
ποτὲ
λεχθέντος |
[2, 18] |
καὶ
στρατιὰν
ἐπ'
αὐτοῖς,
ὁ
|
μὲν |
Πομπήιος
εἵλετο
Ἰβηρίαν
τε
καὶ |
[2, 133] |
ἐναγεῖς
περισῴζειν
ἀξιοῦτε;
Καὶ
τὰ
|
μὲν |
πορρωτέρω
τοῖς
τε
δεινοῖς
ἔτι |
[2, 117] |
Καίσαρι
γενέσθαι.
~Οἱ
δ'
Ἀντώνιον
|
μὲν |
πρὸ
θυρῶν
ἀποδιατρίβειν
ἐν
ὁμιλίᾳ |
[2, 144] |
τιθέμενος
ἀναγνώσομαι.
Καὶ
ἀνεγίνωσκε
τῷ
|
μὲν |
προσώπῳ
σοβαρῷ
καὶ
σκυθρωπῷ,
τῇ |
[2, 152] |
ἑκατέρῳ
δὶς
ἄλοβα,
καὶ
τὰ
|
μὲν |
πρῶτα
κίνδυνον
σφαλερὸν
ὑπέδειξεν,
Ἀλεξάνδρῳ |
[2, 116] |
ἱερῶν
ἦν
τῷ
Καίσαρι
τὸ
|
μὲν |
πρῶτον
ἄνευ
καρδίας
ἤ,
ὡς |
[2, 147] |
καὶ
τῶν
γειτόνων
δεομένων
τοῦ
|
μὲν |
πυρὸς
ἀπέσχοντο,
ὅπλα
δ'
ἠπείλησαν |
[2, 92] |
ἠπείγετο.
Ὡς
δ'
ἦλθεν,
ἡ
|
μὲν |
στάσις
ἡ
πολιτικὴ
κατεπαύετο,
ἑτέρα |
[2, 38] |
Καίσαρι
προσήγαγον.
Ὁ
δὲ
τὴν
|
μὲν |
στρατιὰν
αὐτοῦ
προστιθεμένην
οἱ
προθύμως |
[2, 84] |
γεγονώς,
ἐπετρόπευον
δ'
αὐτῷ
τὴν
|
μὲν |
στρατιὰν
Ἀχιλλᾶς,
τὰ
δὲ
χρήματα |
[2, 76] |
στρατόπεδον
ἐφύλαττον.
Καίσαρι
δ'
ἐστρατήγουν
|
μὲν |
Σύλλας
καὶ
Ἀντώνιος
καὶ
Δομίτιος, |
[2, 148] |
τὴν
ἐπιοῦσαν
οἴσειν.
~Καὶ
οἱ
|
μὲν |
σφαγεῖς
ἐξέφυγον
ἐκ
τῆς
πόλεως |
[2, 81] |
ἐξῆρχε
δρόμου.
Τοῖς
δὲ
τὰ
|
μὲν |
σώματα
ἔκαμνε,
τὴν
δὲ
ψυχὴν |
[2, 22] |
ἐφέροντο
καὶ
περιιόντες
ἠρεύνων
ἔργῳ
|
μὲν |
τὰ
εὔληπτα
σφίσιν
ἅπαντα,
λόγῳ |
[2, 60] |
τὸν
ὦμον
ἀπέκοψε.
Καὶ
ὁ
|
μὲν |
τάδε
ἔπρασσεν
ἀπογιγνώσκων
ἑαυτοῦ
καὶ |
[2, 127] |
μόνον
αὐτῶν
ἠξίουν.
Καὶ
οἱ
|
μὲν |
τάδε
ἐτέχναζον
καὶ
περιεώρων,
ὅ |
[2, 8] |
καὶ
τῆς
Ἰβηρίας
ἐπιβὰς
χρηματίζειν
|
μὲν |
ταῖς
πόλεσιν
ἢ
διαιτᾶν
δίκας |
[2, 71] |
καὶ
δυνάσται
στρατὸν
ἄγοντες,
Δηιόταρος
|
μὲν |
τετράρχης
Γαλατῶν
τῶν
ἑῴων,
Ἀριαράθης |
[2, 95] |
Λιλύβαιον
ἦλθε.
Καὶ
πυθόμενος
Κάτωνα
|
μὲν |
τὴν
παρασκευὴν
τοῦ
πολέμου
ναυσὶ |
[2, 70] |
ἵππων,
οἱ
δὲ
πεζοί,
ἀπὸ
|
μὲν |
τῆς
Ἑλλάδος
Λάκωνες
ὑπὸ
τοῖς |
[2, 16] |
ἐλπίσας
τὸν
Κικέρωνα
ἐλθόντα
περὶ
|
μὲν |
τῆς
παρούσης
πολιτείας
οὐκέτι
φθέγξεσθαι |
[2, 123] |
ἐδέοντο
οἱ
πεμφθέντες,
οὐκ
ἐπαινοῦντες
|
μὲν |
τὸ
πεπραγμένον
(οὐ
γὰρ
ἐθάρρουν |
[2, 64] |
προθυμίᾳ
στρατοῦ·
ὁ
δ'
ἐς
|
μὲν |
τὸ
πλῆθος
εἶπεν,
ὅτι
μετὰ |
[2, 144] |
μεμιγμένον
οἴκτῳ
καὶ
ἀγανακτήσει,
ἔνθα
|
μὲν |
τὸ
ψήφισμα
εἴποι
Πατέρα
πατρίδος, |
[2, 72] |
στρατιὰν
ἑκάτερος
συναγαγὼν
ἐπώτρυνε,
Πομπήιος
|
μὲν |
τοιάδε
λέγων·
Ὑμεῖς,
ὦ
συστρατιῶται, |
[2, 101] |
ἐπιποθούμενον.
Ὁ
δὲ
δῆμος
ἐπὶ
|
μὲν |
τοῖς
οἰκείοις
κακοῖς,
καίπερ
δεδιώς, |
[2, 70] |
τούτων
ἱππέες
ἐς
ἑπτακισχιλίους.
Ὧδε
|
μὲν |
τοῖς
τὰ
πιθανώτατα
λέγουσι
δοκεῖ |
[2, 34] |
ὀξυτάτης.
Ὁ
δὲ
Καῖσαρ
ἐπὶ
|
μὲν |
τὸν
ἑαυτοῦ
στρατὸν
περιεπεπόμφει,
χαίρων |
[2, 75] |
ἐν
τοῖς
ἐκείνων
σταθμεῦσαι.
~Ὁ
|
μὲν |
τοσάδε
εἰπὼν
φυλακὴν
ὅμως
τῶν |
[2, 41] |
ταῦτά
με
ἔπεμψε.
~Καὶ
Κάτων
|
μὲν |
τοσόνδε
ἀποκρινάμενος,
ὅτι
φειδοῖ
τῶν |
[2, 23] |
τὸν
Καίσαρα,
ὁ
Πομπήιος
ἀμφὶ
|
μὲν |
τοῦ
Καίσαρος
ἠγανάκτει,
ὡς
ἀμείνονος |
[2, 82] |
ὑπὸ
πλήθους
καὶ
καταφρονήσεως)
ἐκ
|
μὲν |
τοῦ
Καίσαρος
στρατοῦ
τριάκοντα
λοχαγοὶ |
[2, 138] |
οἷος
ἐγένετο
Σύλλᾳ,
ἀλλ'
ὁ
|
μὲν |
τοὺς
ἐχθροὺς
καθελὼν
ἀπέδωκεν
ὑμῖν |
[2, 67] |
τοῦδε
αὐτοὺς
ἀνεδίδασκεν,
ὅτι
Καίσαρι
|
μὲν |
τοῦτ'
ἐξ
ἀπορίας
ἀναγκαῖον
ἦν, |
[2, 89] |
ἐς
Ἀλεξάνδρειαν
φέρεσθαι.
Καὶ
ὁ
|
μὲν |
τρισὶν
ἡμέραις
πελάγιος
ἀμφὶ
τὴν |
[2, 84] |
Καὶ
Σεμπρώνιος,
ἀνὴρ
Ῥωμαῖος
τότε
|
μὲν |
τῷ
βασιλεῖ,
πάλαι
δὲ
αὐτῷ |
[2, 122] |
ἱεροῦ
κατεκάλουν.
Οἱ
δὲ
ἥδοντο
|
μὲν |
τῷ
Δολοβέλλᾳ
καὶ
ἐνόμιζον
ἄνδρα |
[2, 114] |
ὁ
δὲ
Βροῦτος
ἔλεγεν
ἐπὶ
|
μὲν |
τῷ
Καίσαρι
μόνῳ
δόξαν
οἴσεσθαι |
[2, 70] |
αὐτῷ
Δόλοπες,
Ἀκαρνᾶνες,
Αἰτωλοί.
Τοσοίδε
|
μὲν |
τῷ
Καίσαρι
συνεμάχουν,
Πομπηίῳ
δὲ |
[2, 46] |
ὅμοια.
Καὶ
μεθ'
ἡμέραν
οἱ
|
μὲν |
τῷ
Οὐάρῳ
σφᾶς
παρέδοσαν,
ὁ |
[2, 115] |
ὡς
Πομπηίου
στασιῶται.
~Καὶ
οἱ
|
μὲν |
τῷδε
μάλιστα
ἀναπεισθέντες
τὴν
προσιοῦσαν |
[2, 113] |
ἢ
οἱ
Ῥωμαίων
ἄριστοι,
παρὰ
|
μὲν |
τῶν
ἄλλων
στρατηγῶν
θέας
αἰτοῦντες |
[2, 133] |
κατακηρύξας
αὖθις
ἔλεγεν·
Ἐγὼ
περὶ
|
μὲν |
τῶν
ἁμαρτόντων
πολιτῶν,
ὦ
ἄνδρες |
[2, 93] |
ὅ
τι
θέλοιεν
εἰπεῖν,
περὶ
|
μὲν |
τῶν
δωρεῶν
ἐς
ὄψιν
εἰπεῖν |
[2, 113] |
ἑκατέρων
ᾖδεσαν.
Καὶ
συνήγειραν
ἐκ
|
μὲν |
τῶν
σφετέρων
ἀδελφὼ
δύο,
Καικίλιόν |
[2, 26] |
καὶ
δεικνύναι
τῷ
Καίσαρι.
Οὕτω
|
μὲν |
ὑβριστικῶς
ὁ
Μάρκελλος,
εἰσηγεῖτο
δὲ |
[2, 141] |
ἀνάστασις
οὐδὲν
ἀδικούντων.
Ἀλλ'
ἐκεῖνοι
|
μὲν |
ὑμᾶς
ἐξεπίτηδες
ἐχθροὺς
ἐποίουν
τοῖς |
[2, 140] |
ἐπένεμον
ἢ
ἐωνοῦντο
ἑτέραν.
Οὕτω
|
μὲν |
ὑμᾶς
ὁ
δῆμος
συνῴκιζεν
ἀλύπως |
[2, 133] |
τε
καὶ
χωρίων;
Καὶ
τοῦδε
|
μὲν |
ὑμῖν
καὶ
ἡ
παρελθοῦσα
νὺξ |
[2, 67] |
τε
πολλοὶ
καὶ
δυνάσται,
οἱ
|
μὲν |
ὑπ'
ἀπειρίας,
οἱ
δ'
ἀμέτρως |
[2, 142] |
ἔμελλον.
Ἅμα
δὲ
ἡμέρᾳ
οἱ
|
μὲν |
ὕπατοι
τὸ
πλῆθος
ἐς
ἐκκλησίαν |
[2, 134] |
τοσήνδε
ἡμῶν
ἀνωμαλίαν,
εἰ
τοὺς
|
μὲν |
ὕπατον
ἐν
βουλευτηρίῳ
καὶ
ἱερὸν |
[2, 122] |
Καῖσαρ
ἐξορμήσειε
τῆς
πόλεως,
τὴν
|
μὲν |
ὕπατον
ἐσθῆτα
ἠμφιέσατο
καὶ
τὰ |
[2, 111] |
καὶ
τὴν
Κελτικὴν
ἐπέτρεψε,
τὴν
|
μὲν |
ὑπὲρ
Ἄλπεων
Δέκμῳ,
τὴν
δ' |
[2, 31] |
εὐπρέπειαν.
Κουρίωνι
δ'
οὐκ
ἦν
|
μὲν |
ὑπὲρ
τὴν
πόλιν
ἐξουσία
τις |
[2, 83] |
τε
Αἰγύπτου
καὶ
Ἰόβα,
Ἰόβα
|
μὲν |
ὑπερεώρων
ὡς
ἀδόξου,
ἐς
δὲ |
[2, 25] |
ἀντιπράξειν
τὴν
βουλὴν
ὑπονοῶν
ἐδεδοίκει
|
μὲν |
ὑπὸ
τοῖς
ἐχθροῖς
ἰδιώτης
γενέσθαι, |
[2, 6] |
~Γάιός
τε
Καῖσαρ
οὐ
καθαρεύων
|
μὲν |
ὑπονοίας
μὴ
συνεγνωκέναι
τοῖς
ἀνδράσι, |
[2, 2] |
καὶ
ὀρεγομένους
ἔργων
ὁμοίων,
ἐς
|
μὲν |
Φαισούλας
τῆς
Τυρρηνίας
Γάιον
Μάλλιον, |
[2, 64] |
μὴ
κρατοῖεν.
~Ὅθεν
αὐτὸν
οἱ
|
μὲν |
φίλοι
παρεκάλουν
ἀποχρήσασθαι
τοιᾷδε
μετανοίᾳ |
[2, 53] |
ἵνα
τοὺς
ἐχθροὺς
διαλάθοιμεν,
τῷ
|
μὲν |
χειμῶνι
τύχην
ἀγαθὴν
ἀντιθέντες,
τῇ |
[2, 52] |
ἐς
τὰ
παραγγελλόμενα
χωροῦντες.
~Ὁ
|
μὲν |
ὧδε
εἶπεν,
ὁ
δὲ
στρατὸς |
[2, 40] |
ἐξέπλεον
οὐρίῳ
πνεύματι.
Καὶ
Πομπήιος
|
μὲν |
ὧδε
μετὰ
τοῦ
στρατοῦ
παντὸς |
[2, 115] |
ἐπῄνει
τὸν
αἰφνίδιον.
Καὶ
ὁ
|
μὲν |
ὧδε
προυμαντεύετο
ἑαυτῷ
καὶ
ἐλεσχήνευε |
[2, 49] |
τὸν
νικῶντα
τρέψεσθαι.
~Καὶ
ὁ
|
μὲν |
ὥδευεν
οὐδὲν
ἐλλείπων
δυνατῆς
ἐπείξεως, |
[2, 118] |
Λέπιδος
ὁ
ἵππαρχος
ἐν
ἀγορᾷ
|
μὲν |
ὢν
ἐπύθετο
τοῦ
γεγονότος,
ἐς |
[2, 106] |
Ἐπιεικείας,
ἀλλήλους
δεξιουμένων·
οὕτως
ἐδεδοίκεσαν
|
μὲν |
ὡς
δεσπότην,
εὔχοντο
δὲ
σφίσιν |
[2, 64] |
κυλίκων
αὐτοῖς
παρακειμένων
ἀτρώτοις,
εἴκοσι
|
μὲν |
ὡς
ἐκ
μέθης
κατακεκλιμένους
ἐπὶ |
[2, 72] |
οὖν
ἀγωνοθέται
τῆς
μάχης
χρήσασθε
|
μὲν |
ὡς
ἐλάττοσι
πολὺ
πλείονες,
καταφρονεῖτε |
[2, 130] |
τοὺς
ἐπεξιέναι
παρακαλοῦντας
ἐπιστραφεὶς
ἐπῄνει
|
μὲν |
ὡς
εὐορκότερα
καὶ
εὐσεβέστερα
αἱρουμένους |
[2, 146] |
ἐς
αὐτὸ
καὶ
ἀνίσχων,
πρῶτα
|
μὲν |
ὡς
θεὸν
οὐράνιον
ὕμνει
καὶ |
[2, 57] |
~Αὐτὸς
δ'
ἀπὸ
διαίτης
ὑπεχώρησε
|
μὲν |
ὡς
κάμνων
τῷ
σώματι,
τοὺς |
[2, 31] |
ἄλλην
καταλέγειν.
Ὁ
δ'
ὑπήκουε
|
μὲν |
ὡς
κελευόμενος
πρὸς
ὑπάτων,
ἐπετίθει |
[2, 11] |
Διός,
Κάτων
δ'
ἐπιπεμφθεὶς
ὤσατο
|
μὲν |
ὡς
νέος
ἐς
μέσους
καὶ |
[2, 74] |
θορυβοποιῶσι.
Τρεψάμενοι
δ'
αὐτοὺς
τῶνδε
|
μὲν |
ὡς
συγγενῶν
φειδώμεθα,
τοὺς
δὲ |
[2, 72] |
ἔργον
ἀπειροπολέμως
ἐτράποντο.
~Ἀλλὰ
τάδε
|
μὲν |
ὠὠκονόμει
θεὸς
ἐς
ἀρχὴν
τῆσδε |