HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
ἡμῶν 12
ἢν 2
Ἦν 1
ἦν 81
ἥν 2
ἣν 8
ἠνάγκασεν 1

Fréquences [« »]
77 αὐτῶν
75 μάλιστα
73 Ὁ
81 ἦν
86 ὑπὸ
88 Καίσαρι
88 τὰς

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

APPIEN d'Alexandrie, Histoire romaine - Les guerres civiles, livre II

ἦν

Livre, Par.

[2, 150]   κατεπλάγησαν. Ὁ δὲ Καῖσαρ αὐτὸς ἦν ἀκατάπληκτος καὶ ἐς παντὸς πολέμου

[2, 83]   Λιβύης ὑπερεῖδεν, ἔνθα αὐτῷ στρατὸς ἦν ἄλλος πολὺς καὶ ναυτικὸν ἀκραιφνές,

[2, 118]   Καὶ αὐτοῖς σκεπτομένοις ὁρμὴ μὲν ἦν ἀμύνειν τῷ Καίσαρι τοιάδε παθόντι,

[2, 5]   περὶ αὐτῶν ἐδίδου. Θόρυβος δ' ἦν ἀμφὶ τὸ βουλευτήριον, ἀγνοουμένου ἔτι

[2, 44]   Κάσσιον Κόιντον. ~Καὶ τάδε μὲν ἦν ἀμφὶ τὸν Καίσαρα· Λιβύης δὲ

[2, 46]   θάλασσαν ἐρρίπτουν. Καὶ τάδε μὲν ἦν ἀμφὶ τοὺς ἀναχθέντας, ἕτερα δ'

[2, 118]   ἱερὸν καὶ ἄσυλον, φυγή τε ἦν ἀνὰ τὸ βουλευτήριον αὐτίκα καὶ

[2, 75]   θηρίων φάρμακον. Ἀλλ' οὐ γὰρ ἦν ἀναδῦναι ἔτι, τῶν πραγμάτων ὄντων

[2, 138]   ἐπεκύρου, ἀλλὰ πάνθ' ὁ Καῖσαρ ἦν ἅπασιν ἐξ ἐπιτάγματος καὶ οὐδὲ

[2, 143]   προυτέθη, οἰμωγή τε καὶ θρῆνος ἦν αὖθις ἐπὶ πλεῖστον, καὶ τὰ

[2, 24]   ἐκύρου τὸν νόμον, καὶ πλῆθος ἦν αὐτίκα δικῶν ποικίλων. Ἵνα τε

[2, 22]   φίλους τοῦ Μίλωνος· πρόφασίς τε ἦν αὐτοῖς ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας καὶ

[2, 49]   πολέμου περισπῴη. Καὶ τάδε μὲν ἦν αὐτῷ τὰ πεζά, νῆες δὲ

[2, 118]   τῷ ποταμῷ νῆσον διαδραμών, ἔνθα ἦν αὐτῷ τέλος στρατιωτῶν, ἐς τὸ

[2, 120]   τοὺς παρόντας. Ὧν θάτερον εὐχερέστερον ἦν, διεφθαρμένης ἐκ πολλοῦ τῆς πολιτείας.

[2, 110]   χρὴ Ῥωμαίων μὲν αὐτόν, ὥσπερ ἦν, δικτάτορα καὶ αὐτοκράτορα καλεῖν καὶ

[2, 17]   ξίφει. Καὶ φυγὴ μετὰ τοῦτο ἦν, Δομίτιός τε αὐτὸς ἐς τὴν

[2, 76]   συνετάσσετο τῷ δεκάτῳ τέλει, καθάπερ ἦν ἔθος αὐτῷ. Καὶ τοῦτ' ἰδόντες

[2, 61]   ἀνδρῶν. ~Καίσαρι μὲν δὴ οὐδὲν ἦν ἐκ θαλάσσης διὰ Πομπήιον ναυκρατοῦντα·

[2, 108]   δημάρχων ἀρχὴ ἱερὰ καὶ ἄσυλος ἦν ἐκ νόμου καὶ ὅρκου παλαιοῦ·

[2, 138]   τὰ ἀρχαιρέσια προελάμβανε, ποία ταῦτα ἦν ἐλευθερία, ἧς οὐδ' ἐλπὶς ὑπεφαίνετο

[2, 148]   αὐτῷ καὶ βάθρα, ὅσα πολλὰ ἦν ἐν ἀγορᾷ καὶ εἴ τι

[2, 38]   δ' ἴδιος αὐτοῦ Πομπηίου στρατὸς ἦν ἐν Ἰβηρίᾳ καὶ παρασκευῆς εἶχεν

[2, 25]   ἐφεώρα καὶ ἐδυνάστευε, καὶ πάντ' ἦν ἐν Ῥώμῃ τότε Πομπήιος· ἡ

[2, 45]   γάρ τι καὶ νᾶμα χειμέριον ἦν, ἐξήραντο ὑπὸ τῆς φλογὸς τοῦ

[2, 106]   ποικίλα, καὶ στέφανος ἐκ δρυὸς ἦν ἐπ' ἐνίαις ὡς σωτῆρι τῆς

[2, 77]   ~Ὡς δὲ σφίσιν ἕτοιμα πάντα ἦν, ἐπὶ πολὺ καὶ ὣς ἀνέμενον

[2, 24]   κατέγνωστο, Γαβινίου δὲ καὶ δήμευσις ἦν ἐπὶ τῇ φυγῇ. Καὶ τάδε

[2, 48]   συμβῆναι Πομπηίῳ· οὐ γὰρ ἄδηλον ἦν ἐς μοναρχίαν τὸν νικῶντα τρέψεσθαι.

[2, 89]   ἡμέραις πελάγιος ἀμφὶ τὴν Ἀλεξάνδρειαν ἦν· ἐσδέχονται δ' αὐτὸν οἱ τοῦ

[2, 8]   παραγγέλλοντα παρεῖναι, ἐσελθόντι δὲ οὐκ ἦν ἔτι ἐπὶ τὸν θρίαμβον ἐπανελθεῖν.

[2, 1]   ἕω, διετάσσετο· ὁ δὲ Καῖσαρ ἦν ἔτι νέος, δεινὸς εἰπεῖν τε

[2, 103]   ἐς Ἰβηρίαν, ὅσπερ αὐτῷ λοιπὸς ἦν ἔτι πόλεμος ἐμφύλιος, οὐκ εὐκαταφρόνητος·

[2, 79]   Κατὰ δὲ τὸ ἄλλο πλῆθος ἦν ἔτι τραυμάτων καὶ φόνων ἔργα

[2, 50]   Βύβλος. ~Ὡς δέ οἱ πάντα ἦν ἕτοιμα, συναγαγὼν ὅσοι τε ἦσαν

[2, 108]   κολάσεως περὶ τῆς βασιλικῆς ἐπωνυμίας ἦν, ἥ τε τῶν δημάρχων ἀρχὴ

[2, 144]   ἐπιεικείας ἐστὶ μαρτυρία, ἔνθα δ' ἦν Ἱερὸς καὶ ἄσυλος καὶ Ἀπαθὴς

[2, 96]   Μαυρουσίων δυνάστου Κίρταν, ἣ βασίλειον ἦν Ἰόβα, καταλαβόντος, ὁ μὲν Ἰόβας,

[2, 98]   ἑσπέραν ἀμφὶ λουτρὰ καὶ δεῖπνον ἦν καθεζόμενός τε ἐγεύετο, ὥσπερ εἴθιστο,

[2, 99]   ἀνεδέξατο. Τοιόσδε μὲν δὴ Κάτων ἦν, καὶ αὐτὸν οἱ Ἰτυκαῖοι λαμπρῶς

[2, 142]   τῶν ἀμφὶ τὸν Βροῦτον κρότος ἦν καὶ βοή, καὶ τῶν ὑπάτων

[2, 82]   Πομπηίου βουλευταὶ μὲν δέκα, ὧν ἦν καὶ Λεύκιος Δομίτιος, ὁ αὐτῷ

[2, 55]   πᾶσαν ἐμπιπράς, ἐν μεγίστῳ, καθάπερ ἦν, καὶ ὅδε τιθέμενος τὴν ἑαυτοῦ

[2, 105]   Καρθαίας, ἔνθα αὐτῷ νεῶν στόλος ἦν, καὶ παρῆλθεν ἐς τὰ νεώρια

[2, 55]   ἐδίδοσαν οὔτε ὕπνῳ· ἔπειξις δ' ἦν καὶ σπουδὴ καὶ βοαὶ τῶν

[2, 49]   ὅθεν αὐτῷ ῥᾳδίως εὔνοιά τε ἦν, καὶ συνέθεον ἐπὶ τὰ γυμνάσια

[2, 7]   καὶ ἐπὶ ἔργῳ διὰ στόματος ἦν καὶ σωτὴρ ἐδόκει περιφανῶς ἀπολλυμένῃ

[2, 62]   φυλακὰς ἀπήντων, ἀλλὰ μεθειμένα πάντα ἦν καὶ τὸ χαράκωμα ἀφύλακτον, ὥστε

[2, 78]   ἤδη τόξα καὶ λίθοι πρῶτον ἦν καὶ τῶν ἱππέων βραχὺ τὰ

[2, 31]   πόλιν ἐλαύνοι, θόρυβός τε πολὺς ἦν καὶ φόβος ἁπάντων, καὶ ὁ

[2, 70]   αὐτῶν ἐθάρρει. Τὸ δὲ συμμαχικὸν ἦν Καίσαρι μὲν ἱππέες τε Κελτοὶ

[2, 12]   οὐ γὰρ ἔτι χρήσιμον ἀντιλέγειν ἦν κυρουμένου διὰ τοὺς ἄλλους τοῦ

[2, 84]   τοῦ πατρὸς φιλίας. Ὁ δὲ ἦν μὲν περὶ τρισκαίδεκα ἔτη μάλιστα

[2, 31]   ἐς εὐπρέπειαν. Κουρίωνι δ' οὐκ ἦν μὲν ὑπὲρ τὴν πόλιν ἐξουσία

[2, 42]   τε ἀλλ' ἢ πολιορκίας ἔργον ἦν, μέχρι θέρους ἐπελθόντος ὁ μὲν

[2, 23]   παρὸν εὐθύνειν τὸν ἐθέλοντα. Καὶ ἦν ὁ χρόνος ὀλίγῳ μείων ἐτῶν

[2, 141]   περιπολῶν ἐφεδρεύειν καιροφυλακῶν. Τοῦτο δ' ἦν, ὅπερ οἱ τύραννοι μάλιστα ἐβούλοντο,

[2, 118]   αὐτῷ Καίσαρι στρατιωτικὸν μὲν οὐκ ἦν, οὐ γὰρ δορυφόροις ἠρέσκετο, ἡ

[2, 95]   ἐν Λιβύῃ Καίσαρι μάχης τέλος ἦν· ~Οὐ πολὺ δὲ ὕστερον, αὐτοῦ

[2, 66]   ἀπεῖχον. ~Ἀγορὰ δὲ Πομπηίῳ μὲν ἦν πανταχόθεν· οὕτω γὰρ αὐτῷ προδιῴκηντο

[2, 84]   τὸν πλοῦν καὶ εἴκασεν, ὅπερ ἦν, παρεῖναι τὸν βασιλέα. Πέμψας τε

[2, 84]   ἐν μέσῳ τῇ φοινικίδι κατάδηλος ἦν περικειμένῃ. ~Ὁ δὲ Πομπήιος ὑπώπτευε

[2, 60]   στρατοῦ λοχαγός, ᾧ Σκεῦας ὄνομα ἦν, πολλὰ καὶ λαμπρὰ δρῶν ἐς

[2, 59]   δὲ ὡς ἐν γαλήνῃ δέος ἦν πολύ, μὴ σφᾶς ἀνατρήσειαν ἢ

[2, 86]   μὲν δὴ τοῦ βίου τέλος ἦν Πομπηίῳ τῷ μεγίστους πολέμους ἀνύσαντι

[2, 67]   μὲν τοῦτ' ἐξ ἀπορίας ἀναγκαῖον ἦν, σφίσι δὲ καὶ διὰ τοῦτ'

[2, 115]   μὴ προελθεῖν. Θυομένῳ τε πολλάκις ἦν τὰ σημεῖα φοβερά. Καὶ πέμπειν

[2, 32]   ἐπὶ Ῥαβέννης, ἣ συναφής τε ἦν τῇ Ἰταλίᾳ καὶ τῆς Καίσαρος

[2, 82]   εὑρεθῆναι τῶν Πομπηίου. Τοῦτο τέλος ἦν τῆς ἀοιδίμου περὶ Φάρσαλον μάχης.

[2, 102]   ἐς ἀλλήλους, καθὰ καὶ Πέρσαις ἦν τις ἀγορὰ ζητοῦσιν ἢ μανθάνουσι

[2, 124]   τιμωροὶ παθόντι τι ἔσεσθαι, εὔορκον ἦν τὸ ἄγος ἐξελαύνειν καὶ μετ'

[2, 80]   ἤδη τοῦτο τῶν Πομπηίου στρατιωτῶν ἦν, τὸ ἀδεῶς ἑστάναι, τὰ ἄλλα

[2, 127]   δὲ τῷ βουλευτηρίῳ βραχὺ μὲν ἦν τὸ καθαρεῦον σπουδῆς βιαίου καὶ

[2, 75]   ὡς ἐς ἐπίδειξιν. Πολύθρουν δὲ ἦν τὸ Πομπηίου συμμαχικὸν καὶ πολύγλωσσον·

[2, 112]   φιλοτιμούμενοι περὶ αὐτήν, εἴθ' ὑπόκρισις ἦν τοῦ μὴ πάντα συμπράσσειν ἀλλήλοις

[2, 116]   προσιοῦσι. Καὶ πάλιν τῶν ἱερῶν ἦν τῷ Καίσαρι τὸ μὲν πρῶτον

[2, 4]   ἐνδοιάσαντες ἐκοινώσαντο Φαβίῳ Σάγγᾳ, ὃς ἦν τῶν Ἀλλοβρίγων προστάτης, ὥσπερ ἁπάσαις

[2, 25]   ὃς ἐπὶ τῷ Πομπηίῳ ὕπατος ἦν, φασὶ τὸν Καίσαρα τῷ μηνύοντι

[2, 130]   πρῶτος ἐβόων, εἰ μὴ ὕπατος ἦν, ᾧ τοῦ λεγομένου συμφέρειν μᾶλλον

[2, 70]   μεθεῖναι τὴν μοναρχίαν. ~Στρατιὰ δ' ἦν, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, πολλῶν ἀμφίλογα

[2, 44]   πιοῦσί τε τὸ βλέμμα ἀμαυρὸν ἦν ὥσπερ ἐν ὁμίχλῃ, καὶ ὕπνος

Livre, Par.
[2, 150]	κατεπλάγησαν. Ὁ δὲ Καῖσαρ αὐτὸς	ἦν	ἀκατάπληκτος καὶ ἐς παντὸς πολέμου
[2, 83]	Λιβύης ὑπερεῖδεν, ἔνθα αὐτῷ στρατὸς	ἦν	ἄλλος πολὺς καὶ ναυτικὸν ἀκραιφνές,
[2, 118]	Καὶ αὐτοῖς σκεπτομένοις ὁρμὴ μὲν	ἦν	ἀμύνειν τῷ Καίσαρι τοιάδε παθόντι,
[2, 5]	περὶ αὐτῶν ἐδίδου. Θόρυβος δ'	ἦν	ἀμφὶ τὸ βουλευτήριον, ἀγνοουμένου ἔτι
[2, 44]	Κάσσιον Κόιντον. ~Καὶ τάδε μὲν	ἦν	ἀμφὶ τὸν Καίσαρα· Λιβύης δὲ
[2, 46]	θάλασσαν ἐρρίπτουν. Καὶ τάδε μὲν	ἦν	ἀμφὶ τοὺς ἀναχθέντας, ἕτερα δ'
[2, 118]	ἱερὸν καὶ ἄσυλον, φυγή τε	ἦν	ἀνὰ τὸ βουλευτήριον αὐτίκα καὶ
[2, 75]	θηρίων φάρμακον. Ἀλλ' οὐ γὰρ	ἦν	ἀναδῦναι ἔτι, τῶν πραγμάτων ὄντων
[2, 138]	ἐπεκύρου, ἀλλὰ πάνθ' ὁ Καῖσαρ	ἦν	ἅπασιν ἐξ ἐπιτάγματος καὶ οὐδὲ
[2, 143]	προυτέθη, οἰμωγή τε καὶ θρῆνος	ἦν	αὖθις ἐπὶ πλεῖστον, καὶ τὰ
[2, 24]	ἐκύρου τὸν νόμον, καὶ πλῆθος	ἦν	αὐτίκα δικῶν ποικίλων. Ἵνα τε
[2, 22]	φίλους τοῦ Μίλωνος· πρόφασίς τε	ἦν	αὐτοῖς ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας καὶ
[2, 49]	πολέμου περισπῴη. Καὶ τάδε μὲν	ἦν	αὐτῷ τὰ πεζά, νῆες δὲ
[2, 118]	τῷ ποταμῷ νῆσον διαδραμών, ἔνθα	ἦν	αὐτῷ τέλος στρατιωτῶν, ἐς τὸ
[2, 120]	τοὺς παρόντας. Ὧν θάτερον εὐχερέστερον	ἦν,	διεφθαρμένης ἐκ πολλοῦ τῆς πολιτείας.
[2, 110]	χρὴ Ῥωμαίων μὲν αὐτόν, ὥσπερ	ἦν,	δικτάτορα καὶ αὐτοκράτορα καλεῖν καὶ
[2, 17]	ξίφει. Καὶ φυγὴ μετὰ τοῦτο	ἦν,	Δομίτιός τε αὐτὸς ἐς τὴν
[2, 76]	συνετάσσετο τῷ δεκάτῳ τέλει, καθάπερ	ἦν	ἔθος αὐτῷ. Καὶ τοῦτ' ἰδόντες
[2, 61]	ἀνδρῶν. ~Καίσαρι μὲν δὴ οὐδὲν	ἦν	ἐκ θαλάσσης διὰ Πομπήιον ναυκρατοῦντα·
[2, 108]	δημάρχων ἀρχὴ ἱερὰ καὶ ἄσυλος	ἦν	ἐκ νόμου καὶ ὅρκου παλαιοῦ·
[2, 138]	τὰ ἀρχαιρέσια προελάμβανε, ποία ταῦτα	ἦν	ἐλευθερία, ἧς οὐδ' ἐλπὶς ὑπεφαίνετο
[2, 148]	αὐτῷ καὶ βάθρα, ὅσα πολλὰ	ἦν	ἐν ἀγορᾷ καὶ εἴ τι
[2, 38]	δ' ἴδιος αὐτοῦ Πομπηίου στρατὸς	ἦν	ἐν Ἰβηρίᾳ καὶ παρασκευῆς εἶχεν
[2, 25]	ἐφεώρα καὶ ἐδυνάστευε, καὶ πάντ'	ἦν	ἐν Ῥώμῃ τότε Πομπήιος· ἡ
[2, 45]	γάρ τι καὶ νᾶμα χειμέριον	ἦν,	ἐξήραντο ὑπὸ τῆς φλογὸς τοῦ
[2, 106]	ποικίλα, καὶ στέφανος ἐκ δρυὸς	ἦν	ἐπ' ἐνίαις ὡς σωτῆρι τῆς
[2, 77]	~Ὡς δὲ σφίσιν ἕτοιμα πάντα	ἦν,	ἐπὶ πολὺ καὶ ὣς ἀνέμενον
[2, 24]	κατέγνωστο, Γαβινίου δὲ καὶ δήμευσις	ἦν	ἐπὶ τῇ φυγῇ. Καὶ τάδε
[2, 48]	συμβῆναι Πομπηίῳ· οὐ γὰρ ἄδηλον	ἦν	ἐς μοναρχίαν τὸν νικῶντα τρέψεσθαι.
[2, 89]	ἡμέραις πελάγιος ἀμφὶ τὴν Ἀλεξάνδρειαν	ἦν·	ἐσδέχονται δ' αὐτὸν οἱ τοῦ
[2, 8]	παραγγέλλοντα παρεῖναι, ἐσελθόντι δὲ οὐκ	ἦν	ἔτι ἐπὶ τὸν θρίαμβον ἐπανελθεῖν.
[2, 1]	ἕω, διετάσσετο· ὁ δὲ Καῖσαρ	ἦν	ἔτι νέος, δεινὸς εἰπεῖν τε
[2, 103]	ἐς Ἰβηρίαν, ὅσπερ αὐτῷ λοιπὸς	ἦν	ἔτι πόλεμος ἐμφύλιος, οὐκ εὐκαταφρόνητος·
[2, 79]	Κατὰ δὲ τὸ ἄλλο πλῆθος	ἦν	ἔτι τραυμάτων καὶ φόνων ἔργα
[2, 50]	Βύβλος. ~Ὡς δέ οἱ πάντα	ἦν	ἕτοιμα, συναγαγὼν ὅσοι τε ἦσαν
[2, 108]	κολάσεως περὶ τῆς βασιλικῆς ἐπωνυμίας	ἦν,	ἥ τε τῶν δημάρχων ἀρχὴ
[2, 144]	ἐπιεικείας ἐστὶ μαρτυρία, ἔνθα δ'	ἦν	Ἱερὸς καὶ ἄσυλος καὶ Ἀπαθὴς
[2, 96]	Μαυρουσίων δυνάστου Κίρταν, ἣ βασίλειον	ἦν	Ἰόβα, καταλαβόντος, ὁ μὲν Ἰόβας,
[2, 98]	ἑσπέραν ἀμφὶ λουτρὰ καὶ δεῖπνον	ἦν	καθεζόμενός τε ἐγεύετο, ὥσπερ εἴθιστο,
[2, 99]	ἀνεδέξατο. Τοιόσδε μὲν δὴ Κάτων	ἦν,	καὶ αὐτὸν οἱ Ἰτυκαῖοι λαμπρῶς
[2, 142]	τῶν ἀμφὶ τὸν Βροῦτον κρότος	ἦν	καὶ βοή, καὶ τῶν ὑπάτων
[2, 82]	Πομπηίου βουλευταὶ μὲν δέκα, ὧν	ἦν	καὶ Λεύκιος Δομίτιος, ὁ αὐτῷ
[2, 55]	πᾶσαν ἐμπιπράς, ἐν μεγίστῳ, καθάπερ	ἦν,	καὶ ὅδε τιθέμενος τὴν ἑαυτοῦ
[2, 105]	Καρθαίας, ἔνθα αὐτῷ νεῶν στόλος	ἦν,	καὶ παρῆλθεν ἐς τὰ νεώρια
[2, 55]	ἐδίδοσαν οὔτε ὕπνῳ· ἔπειξις δ'	ἦν	καὶ σπουδὴ καὶ βοαὶ τῶν
[2, 49]	ὅθεν αὐτῷ ῥᾳδίως εὔνοιά τε	ἦν,	καὶ συνέθεον ἐπὶ τὰ γυμνάσια
[2, 7]	καὶ ἐπὶ ἔργῳ διὰ στόματος	ἦν	καὶ σωτὴρ ἐδόκει περιφανῶς ἀπολλυμένῃ
[2, 62]	φυλακὰς ἀπήντων, ἀλλὰ μεθειμένα πάντα	ἦν	καὶ τὸ χαράκωμα ἀφύλακτον, ὥστε
[2, 78]	ἤδη τόξα καὶ λίθοι πρῶτον	ἦν	καὶ τῶν ἱππέων βραχὺ τὰ
[2, 31]	πόλιν ἐλαύνοι, θόρυβός τε πολὺς	ἦν	καὶ φόβος ἁπάντων, καὶ ὁ
[2, 70]	αὐτῶν ἐθάρρει. Τὸ δὲ συμμαχικὸν	ἦν	Καίσαρι μὲν ἱππέες τε Κελτοὶ
[2, 12]	οὐ γὰρ ἔτι χρήσιμον ἀντιλέγειν	ἦν	κυρουμένου διὰ τοὺς ἄλλους τοῦ
[2, 84]	τοῦ πατρὸς φιλίας. Ὁ δὲ	ἦν	μὲν περὶ τρισκαίδεκα ἔτη μάλιστα
[2, 31]	ἐς εὐπρέπειαν. Κουρίωνι δ' οὐκ	ἦν	μὲν ὑπὲρ τὴν πόλιν ἐξουσία
[2, 42]	τε ἀλλ' ἢ πολιορκίας ἔργον	ἦν,	μέχρι θέρους ἐπελθόντος ὁ μὲν
[2, 23]	παρὸν εὐθύνειν τὸν ἐθέλοντα. Καὶ	ἦν	ὁ χρόνος ὀλίγῳ μείων ἐτῶν
[2, 141]	περιπολῶν ἐφεδρεύειν καιροφυλακῶν. Τοῦτο δ'	ἦν,	ὅπερ οἱ τύραννοι μάλιστα ἐβούλοντο,
[2, 118]	αὐτῷ Καίσαρι στρατιωτικὸν μὲν οὐκ	ἦν,	οὐ γὰρ δορυφόροις ἠρέσκετο, ἡ
[2, 95]	ἐν Λιβύῃ Καίσαρι μάχης τέλος	ἦν·	~Οὐ πολὺ δὲ ὕστερον, αὐτοῦ
[2, 66]	ἀπεῖχον. ~Ἀγορὰ δὲ Πομπηίῳ μὲν	ἦν	πανταχόθεν· οὕτω γὰρ αὐτῷ προδιῴκηντο
[2, 84]	τὸν πλοῦν καὶ εἴκασεν, ὅπερ	ἦν,	παρεῖναι τὸν βασιλέα. Πέμψας τε
[2, 84]	ἐν μέσῳ τῇ φοινικίδι κατάδηλος	ἦν	περικειμένῃ. ~Ὁ δὲ Πομπήιος ὑπώπτευε
[2, 60]	στρατοῦ λοχαγός, ᾧ Σκεῦας ὄνομα	ἦν,	πολλὰ καὶ λαμπρὰ δρῶν ἐς
[2, 59]	δὲ ὡς ἐν γαλήνῃ δέος	ἦν	πολύ, μὴ σφᾶς ἀνατρήσειαν ἢ
[2, 86]	μὲν δὴ τοῦ βίου τέλος	ἦν	Πομπηίῳ τῷ μεγίστους πολέμους ἀνύσαντι
[2, 67]	μὲν τοῦτ' ἐξ ἀπορίας ἀναγκαῖον	ἦν,	σφίσι δὲ καὶ διὰ τοῦτ'
[2, 115]	μὴ προελθεῖν. Θυομένῳ τε πολλάκις	ἦν	τὰ σημεῖα φοβερά. Καὶ πέμπειν
[2, 32]	ἐπὶ Ῥαβέννης, ἣ συναφής τε	ἦν	τῇ Ἰταλίᾳ καὶ τῆς Καίσαρος
[2, 82]	εὑρεθῆναι τῶν Πομπηίου. Τοῦτο τέλος	ἦν	τῆς ἀοιδίμου περὶ Φάρσαλον μάχης.
[2, 102]	ἐς ἀλλήλους, καθὰ καὶ Πέρσαις	ἦν	τις ἀγορὰ ζητοῦσιν ἢ μανθάνουσι
[2, 124]	τιμωροὶ παθόντι τι ἔσεσθαι, εὔορκον	ἦν	τὸ ἄγος ἐξελαύνειν καὶ μετ'
[2, 80]	ἤδη τοῦτο τῶν Πομπηίου στρατιωτῶν	ἦν,	τὸ ἀδεῶς ἑστάναι, τὰ ἄλλα
[2, 127]	δὲ τῷ βουλευτηρίῳ βραχὺ μὲν	ἦν	τὸ καθαρεῦον σπουδῆς βιαίου καὶ
[2, 75]	ὡς ἐς ἐπίδειξιν. Πολύθρουν δὲ	ἦν	τὸ Πομπηίου συμμαχικὸν καὶ πολύγλωσσον·
[2, 112]	φιλοτιμούμενοι περὶ αὐτήν, εἴθ' ὑπόκρισις	ἦν	τοῦ μὴ πάντα συμπράσσειν ἀλλήλοις
[2, 116]	προσιοῦσι. Καὶ πάλιν τῶν ἱερῶν	ἦν	τῷ Καίσαρι τὸ μὲν πρῶτον
[2, 4]	ἐνδοιάσαντες ἐκοινώσαντο Φαβίῳ Σάγγᾳ, ὃς	ἦν	τῶν Ἀλλοβρίγων προστάτης, ὥσπερ ἁπάσαις
[2, 25]	ὃς ἐπὶ τῷ Πομπηίῳ ὕπατος	ἦν,	φασὶ τὸν Καίσαρα τῷ μηνύοντι
[2, 130]	πρῶτος ἐβόων, εἰ μὴ ὕπατος	ἦν,	ᾧ τοῦ λεγομένου συμφέρειν μᾶλλον
[2, 70]	μεθεῖναι τὴν μοναρχίαν. ~Στρατιὰ δ'	ἦν,	ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, πολλῶν ἀμφίλογα
[2, 44]	πιοῦσί τε τὸ βλέμμα ἀμαυρὸν	ἦν	ὥσπερ ἐν ὁμίχλῃ, καὶ ὕπνος

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 29/09/2006