Livre, Par.
[2, 144]	τύραννος λαβεῖν τάσδε τὰς τιμάς,	ἃς	οὐδὲ ᾖτησεν. Ἀνελευθερώτατοι δὲ ἄρα
[2, 83]	Κορνηλίαν ἀναλαβὼν καὶ τριήρων τεσσάρων	ἐπιβάς,	αἳ αὐτῷ παρά τε Ῥοδίων
[2, 57]	ἐσθῆτα ἰδιώτου καὶ ὀχήματος εὐθὺς	ἐπιβὰς	ἐξήλασεν ἐπὶ τὴν ναῦν ὡς
[2, 35]	ἀπολιπὼν ἔτι ἑστιᾶσθαι καὶ ζεύγους	ἐπιβὰς	ἤλαυνεν ἐς τὸ Ἀρίμινον, ἑπομένων
[2, 81]	τε στολὴν ἐνήλλαξε καὶ ἵππου	ἐπιβὰς	σὺν φίλοις τέσσαρσιν οὐκ ἀνέσχε
[2, 8]	ὡς ἐδύνατο, καὶ τῆς Ἰβηρίας	ἐπιβὰς	χρηματίζειν μὲν ταῖς πόλεσιν ἢ
[2, 46]	ψιλοὶ καὶ ὑπηρέται τοῦ στρατοῦ·	Ἰόβας	δ' ἐς τὰ οἰκεῖα ἀνέστρεφε,
[2, 100]	ὁ Καῖσαρ καὶ ἐπέγραψεν Ἀντικάτων.	~Ἰόβας	δὲ καὶ Πετρήιος τῶν γιγνομένων
[2, 96]	ἦν Ἰόβα, καταλαβόντος, ὁ μὲν	Ἰόβας,	ἐξαγγελθέντος αὐτῷ τοῦδε, ἐς τὰ
[2, 46]	Οὐάρῳ σφᾶς παρέδοσαν, ὁ δὲ	Ἰόβας	ἐπελθὼν περιέστησεν αὐτοὺς περὶ τὸ
[2, 101]	Σκιπίωνι· ἔνθα καὶ Ἰόβα παῖς,	Ἰόβας	ὁ συγγραφεύς, βρέφος ὢν ἔτι
[2, 44]	Ἄττιος ἐστρατήγει τῷ Πομπηίῳ, καὶ	Ἰόβας	ὁ τῶν Μαυρουσίων Νομάδων βασιλεὺς
[2, 22]	καὶ ὡπλισμένοι κατὰ ἀνόπλων ἐς	ἁρπαγὰς	ἐτράποντο· ἔργον τε οὐδὲν αὐτοῖς
[2, 33]	ἐξέτρεχεν ὥσπερ ἔνθους, πολέμους καὶ	σφαγὰς	καὶ προγραφὰς καὶ φυγὰς καὶ
[2, 61]	Γίγνεται δ' αὐτοῖς ἀγὼν εἷς	μέγας	ἐν ᾧ Πομπήιος τρέπεταί τε
[2, 91]	ἀνδράσι μέγας τε ἐνομίσθης καὶ	μέγας	ἐπεκλήθης. Ἐς δὲ Ῥώμην περὶ
[2, 91]	τὸν τοῦδε πατέρα πολεμῶν ἀνδράσι	μέγας	τε ἐνομίσθης καὶ μέγας ἐπεκλήθης.
[2, 26]	νοῦν ὑπὸ ὀργῆς ἀνεκάλυπτε, τὰς	πληγὰς	εἶναι ξενίας σύμβολον. Καὶ φέρειν
[2, 122]	χεῖρα· συγκατήνεγκαν γὰρ δὴ τὰς	πληγὰς	ἐπὶ τὸν Καίσαρα Κάσσιός τε
[2, 99]	ὄντα ἐνέθηκαν ἔνδον καὶ τὰς	πληγὰς	ἐπιρράψαντες ἐπέδησαν. Ὁ δὲ ἀνενεγκὼν
[2, 78]	ἐπὶ στόμα καὶ κατ' ὀφθαλμοὺς	πληγὰς	ἔφευγον ἀκόσμως. Καὶ τὸ ἐνταῦθα
[2, 79]	ἐπιστολαῖς καταμέμφεται· τάς τε γὰρ	πληγὰς	ὑπὸ τῆς βολῆς εὐτονωτέρας γίνεσθαι
[2, 39]	τε χώρας καὶ πόλεως κατασχεῖν	Βρίγας	ἐκ Φρυγῶν ἐπανελθόντας καὶ Ταυλαντίους
[2, 4]	ὁ Κικέρων συνέλαβεν ἀπιόντας τοὺς	Ἀλλόβριγάς	τε καὶ Βουλτούρκιον καὶ ἐς
[2, 33]	καὶ σφαγὰς καὶ προγραφὰς καὶ	φυγὰς	καὶ δημεύσεις καὶ ὅσα ἄλλα
[2, 54]	πέντε πεζῶν τέλη καὶ ἱππέας	λογάδας	ἑξακοσίους. Καὶ ἐπ' ἀγκυρῶν ἀπεσάλευε
[2, 48]	λιμώττοντι σῖτον ἐπέδωκε καὶ τοὺς	φυγάδας	δεομένῳ καταγαγεῖν συνεχώρησε, χωρὶς Μίλωνος.
[2, 70]	φασίν, οἱ δ' ὑπερεπαίροντες τεσσαράκοντα	μυριάδας	γενέσθαι λέγουσι. Καὶ τούτων οἱ
[2, 102]	ἐν τοῖς θριάμβοις φασὶ παρενεχθῆναι	μυριάδας	ἓξ καὶ ἥμισυ ταλάντων καὶ
[2, 70]	τοῖς τὰ πιθανώτατα λέγουσι δοκεῖ	μυριάδας	ἑπτὰ ἀνδρῶν Ἰταλῶν συμπεσεῖν ἀλλήλοις
[2, 34]	σὺν ὀλίγοις προσέτασσε Πομπηίῳ τρισκαίδεκα	μυριάδας	Ἰταλῶν ἀγείρειν, καὶ μάλιστα αὐτῶν
[2, 97]	ὅδε ὁ στρατός, ἐς ὀκτὼ	μυριάδας	μάλιστα συνελθὼν ἔκ τε πολλοῦ
[2, 96]	ἄλλους ἀμφὶ τρισμυρίους καὶ ἱππέας	Νομάδας	ἐς δισμυρίους καὶ ἀκοντιστὰς πολλοὺς
[2, 91]	Πόντῳ ῥωμαΐζουσαν ἐξηνδραπόδιστο καὶ τοὺς	παῖδας	αὐτῶν τομίας ἐπεποίητο πάντας· προσιόντος
[2, 99]	καὶ ἀρεσκόμενος αὐτῇ μάλιστα καὶ	παῖδας	ἔχων ἐξ ἐκείνης ἔδωκεν ὅμως
[2, 39]	περίοικα νηυσὶ ταχείαις ἐληίζοντο· καὶ	Λιβυρνίδας	ἐντεῦθεν ἡγοῦνται Ῥωμαῖοι τὰς ναῦς
[2, 42]	δὲ ἐπέθεσαν ταῖς κεφαλαῖς τὰς	ἀσπίδας,	ὅπερ ἐστὶ σύμβολον ἑαυτοὺς παραδιδόντων.
[2, 119]	τὰ ἱμάτια ταῖς λαιαῖς ὥσπερ	ἀσπίδας	περιπλεξάμενοι καὶ τὰ ξίφη μετὰ
[2, 120]	ἀποστρατευομένων, οὐ διαλυόμενον ἐς τὰς	πατρίδας	ἔτι ὡς πάλαι καθ' ἕνα
[2, 140]	οὔτε διέλυσαν ὑμᾶς ἐς τὰς	πατρίδας,	οὔτε γῆν ὑμῖν ἐωνοῦντο ἢ
[2, 104]	ὡς μόνους αὐτῶν ἀποσχεῖν δέκα	πόδας	καὶ διακόσια αὐτῷ δόρατα ἐπιβληθῆναι
[2, 146]	ποιούμενος τὸ πάντας αὐτοῦ τοὺς	σφαγέας	χωρὶς μόνου Δέκμου, αἰχμαλώτους ἐκ
[2, 113]	παρὰ μὲν τῶν ἄλλων στρατηγῶν	θέας	αἰτοῦντες ἵππων ἢ θηρίων, παρὰ
[2, 13]	ἑνὸς πολιτεύματος. Ὁ δὲ καὶ	θέας	ἐπεδίδου καὶ κυνηγέσια θηρίων ὑπὲρ
[2, 118]	ἕωθεν ὡς ἐπὶ δή τινα	θέας	ἐπίδειξιν, ἐκ τοῦ θεάτρου διέθεον
[2, 102]	μνᾶν Ἀττικήν. Ἐπέδωκε δὲ καὶ	θέας	ποικίλας ἵππων τε καὶ μουσικῆς
[2, 3]	μὲν δὴ ῥάβδους τε καὶ	πελέκεας	ὥς τις ἀνθύπατος κούφως μάλα
[2, 112]	ὢν Βρούτον τοῦ πάλαι τοὺς	βασιλέας	ἐξελάσαντος ἐρεθιζόμενος καὶ ὀνειδιζόμενος μάλιστα
[2, 133]	πόλεις καὶ κατὰ ἔθνη καὶ	βασιλέας	καὶ δυνάστας. Πάντα γὰρ δὴ
[2, 122]	προγόνοις ἐργάσασθαι τοῖς καθελοῦσι τοὺς	βασιλέας,	οὐκ ἐκ βίας ἄρχοντας ὥσπερ
[2, 148]	οὐδὲ περιόντας αὐτοὺς ἔφερον καλεῖν	βασιλέας.	~Οὕτω μὲν δὴ Γάιος Καῖσαρ
[2, 75]	μικρὸν ἀλλήλων διεστῶτας, καὶ τοὺς	ἱππέας	ἐπὶ τοῖς κέρασι τοῖς κατὰ
[2, 44]	ἱππομαχίᾳ τρέπεταί τινας τῶν Νομάδων	ἱππέας	καὶ ὑπὸ τῆς στρατιᾶς ἐν
[2, 54]	βήματος, πέντε πεζῶν τέλη καὶ	ἱππέας	λογάδας ἑξακοσίους. Καὶ ἐπ' ἀγκυρῶν
[2, 110]	περᾶν, ἑκκαίδεκα τέλη πεζῶν καὶ	ἱππέας	μυρίους. Καὶ λόγος ἄλλος ἐφοίτα,
[2, 96]	πεζοὺς ἄλλους ἀμφὶ τρισμυρίους καὶ	ἱππέας	Νομάδας ἐς δισμυρίους καὶ ἀκοντιστὰς
[2, 106]	αὐτὸς ἡμέραις ἐν παρατάξεσιν ἐνίκα,	ἱερέας	δὲ καὶ ἱερείας ἀνὰ πενταετὲς
[2, 150]	Τότε δὲ καὶ γέροντας καὶ	ἱερέας	στρατεύεσθαι. Περί τε τὴν Ἀλεξάνδρειαν
[2, 73]	ἀγεράστους ἄνευ θριάμβου τε καὶ	δωρεᾶς,	καὶ οὐδ' ἐς τὰ δίκαια
[2, 57]	τὸ κῦμα μετέωρον ἐς τὰς	ὄχθας	διερρίπτει, μέχρι πλησιαζούσης ἡμέρας οἱ
[2, 105]	ἑκατὸν καὶ πεντήκοντα ἱππεῦσιν ἐπὶ	Καρθαίας,	ἔνθα αὐτῷ νεῶν στόλος ἦν,
[2, 36]	Καίσαρος προκλήσεις, τότε νομίζοντες εἶναι	δικαίας,	ὅτε σφᾶς ὁ φόβος ἐς
[2, 2]	τοὺς τὰ κέρδη τῆς τότε	βίας	ἀναλωκότας καὶ ὀρεγομένους ἔργων ὁμοίων,
[2, 122]	καθελοῦσι τοὺς βασιλέας, οὐκ ἐκ	βίας	ἄρχοντας ὥσπερ ὁ Καῖσαρ, ἀλλ'
[2, 57]	ἐνίπιπτε καὶ ἡ ναῦς ὑπὸ	βίας	ἐξέπιπτε τοῦ ποταμοῦ. Τὸ πνεῦμα
[2, 50]	νικήσαντα προσδοκᾶν ἐκλείψειν ὠμότητος ἢ	βίας;	Καὶ τάδε πράττοντι κατὰ τῆς
[2, 45]	πρὸς τὴν δόξαν τῆς ἐνταῦθα	κακοπραγίας	ἐπίθεσις· Κουρίων δὲ φιλοκινδύνως μαχόμενος
[2, 88]	ἴσχυεν ἡ δόξα τῆς Καίσαρος	εὐπραγίας·	οὐ γὰρ ἔγωγε αἰτίαν ἑτέραν
[2, 112]	διήριζον περὶ τῆς καλουμένης πολιτικῆς	στρατηγίας,	ἣ τῶν ἄλλων προτιμᾶται, εἴτε
[2, 23]	ὁ Πτολεμαῖος ἐς λύτρα ὑπὸ	σμικρολογίας	δύο τάλαντα ἐπεπόμφει. Κάτων μὲν
[2, 66]	δὲ ταφρείας ἢ περιτειχίσεις ἢ	σιτολογίας	ἐπιπόνους ἀσθενέστεροι διὰ γῆρας· ὅλως
[2, 71]	τὸ ἄλλο ναυτικόν, ἀλλ' ἐπὶ	ἀργίας	ἐν Κερκύρᾳ κατέμενε. Καὶ δοκεῖ
[2, 110]	ἐμπίπτοντα αὐτῷ μάλιστα παρὰ τὰς	ἀργίας,	ἐπενόει στρατείαν μακρὰν ἔς τε
[2, 66]	αὐτοῖς ἐδόκει δρᾶν τι Μετ'	ἀργίας	ἢ λιμῷ διαφθαρῆναι. Ὧν ὁ
[2, 34]	στρατὸν περιεπεπόμφει, χαίρων δ' ἀεὶ	ταχυεργίας	τε ἐκπλήξει καὶ φόβῳ τόλμης
[2, 44]	Σκιπίωνος κατὰ δόξαν τῆς ἐκείνου	μεγαλουργίας	στρατοπεδεύσειν, τὸ ὕδωρ ἐφάρμαξαν. Καὶ
[2, 116]	Καίσαρι τὸ μὲν πρῶτον ἄνευ	καρδίας	ἤ, ὡς ἕτεροι λέγουσιν, ἡ
[2, 81]	παθεῖν, ἐν μέσοις πολεμίοις ὑπὸ	θεοβλαβείας.	Τῶν δ' ἄλλων ὀλίγοι πάνυ
[2, 87]	ἦσαν ὑπόλοιποι, καὶ αὐτῶν ὑπὸ	θεοβλαβείας	ὑπεριδὼν ὁ Πομπήιος ἔφυγε. Τῶν
[2, 24]	καὶ Γαβίνιος παρανομίας ὁμοῦ καὶ	ἀσεβείας,	ὅτι χωρὶς ψηφίσματος ἐς Αἴγυπτον
[2, 39]	ἐπὶ μέρει τῆς γῆς, ἐξ	Ἐρυθείας	ἐπανιών· ὅθεν οἱ Δυρράχιοι τὸν
[2, 106]	θεῷ καὶ κοινὸν αὐτοῦ καὶ	Ἐπιεικείας,	ἀλλήλους δεξιουμένων· οὕτως ἐδεδοίκεσαν μὲν
[2, 144]	εἴποι Πατέρα πατρίδος, ἐπιλέγων· Τοῦτο	ἐπιεικείας	ἐστὶ μαρτυρία, ἔνθα δ' ἦν
[2, 65]	καὶ Γαλατίαν καὶ Ἰβηρίαν ἐξ	οἰκείας	καὶ ἡγεμονίδος γῆς αὖθις ἐπιχειρεῖν
[2, 11]	τοῖς νόμοις καὶ μὴ δόξαν	ἀμελείας,	ἀλλὰ ἥσσης ἐνέγκασθαι. Πεισθεὶς οὖν
[2, 108]	τῶν ὑπερεθιζόντων τὸ λογοποίημα τῆς	βασιλείας	ἐστεφάνωσε δάφναις, ἀναπεπλεγμένης ταινίας λευκῆς·
[2, 151]	ἑκατέρου, ἀλλὰ τοῦ μὲν ἐκ	βασιλείας	ἠσκημένης ὑπὸ Φιλίππῳ, τοῦ δ'
[2, 108]	Καίσαρι χαρίζεσθαι, προαπειλήσαντι τοῖς περὶ	βασιλείας	λέγουσιν. Ὁ δὲ τοῦτο μὲν
[2, 113]	~Ἀκμάζοντος δ' ἔτι τοῦ περὶ	βασιλείας	λόγου καὶ συνόδου μελλούσης ἔσεσθαι
[2, 110]	ὅσα ἄλλα ἐστὶν αὐτοῖς ἀντὶ	βασιλείας	ὀνόματα, τῶν δὲ ἐθνῶν, ὅσα
[2, 109]	μὴν αἵ γε περὶ τῆς	βασιλείας	πεῖραι κατεπαύοντο οὐδ' ὥς, ἀλλὰ
[2, 113]	κόλακες τοῦ Καίσαρος γνώμην περὶ	βασιλείας	προθῶσι; καὶ ὁ Βροῦτος οὐκ
[2, 36]	ἄλλη βουλή, παρὰ δόξαν αὐτοῖς	ὀξείας	τῆς ἐσβολῆς τοῦ Καίσαρος γενομένης,
[2, 23]	αὐτοῖς ἐφαίνετο τὰ παρόντα τοιᾶσδε	θεραπείας.	Κάτωνος δ' αὐτοὺς μεταδιδάξαντος ὕπατον
[2, 33]	ἔμελλεν ἔσεσθαι, προθεσπίζων ἀράς τε	βαρείας	τοῖς τούτων αἰτίοις ἐπαρώμενος. Συνεξέθεον
[2, 106]	παρατάξεσιν ἐνίκα, ἱερέας δὲ καὶ	ἱερείας	ἀνὰ πενταετὲς εὐχὰς δημοσίας ὑπὲρ
[2, 66]	δέκα ἔτεσιν ἠσκημένοι, εἰς δὲ	ταφρείας	ἢ περιτειχίσεις ἢ σιτολογίας ἐπιπόνους
[2, 49]	μάχας, ἀλλ' ἐς φρούρια καὶ	ταφρείας	καὶ τὴν ἄλλην τοῦ Ἰταλικοῦ
[2, 9]	ἐπὶ πᾶσι κράτος ἔχοντες τὰς	χρείας	ἀλλήλοις συνηράνιζον. Καί τις αὐτῶν
[2, 14]	Οὕτω καὶ λύπης ἐκράτουν ὑπὸ	χρείας	καὶ τὸν ἐχθρὸν εὐηργέτουν ἐς
[2, 90]	Ἰουδαίων ἐς τὰς τοῦ πολέμου	χρείας	κατηρείφθη. ~Τοσάδε μὲν δὴ Καῖσαρ
[2, 23]	ἀπὸ τῆς ἑαυτοῦ τὸ πρῶτον	ὑπατείας	ἐς τὸ παρὸν εὐθύνειν τὸν
[2, 8]	προαστείοις διεκόσμει, ἐν αἷς ἡμέραις	ὑπατείας	ἦσαν παραγγελίαι, καὶ ἔδει τὸν
[2, 28]	καταλέγων ὅτι τε τῆς τρίτης	ὑπατείας	καὶ ἐθνῶν τῶν ἐπ' αὐτῇ
[2, 107]	ἄλλας τιμὰς χωρὶς τῆς δεκαετοῦς	ὑπατείας	προσέμενος ὑπάτους ἐς τὸ μέλλον
[2, 93]	ὡς δὲ μετριώτερον, ἀφεθῆναι τῆς	στρατείας	ἀνεβόησαν, ἐλπίσαντες στρατοῦ δεόμενον ἐς
[2, 119]	παρόντας, τοὺς μὲν ἄρτι τῆς	στρατείας	ἀφειμένους καὶ ἐς κληρουχίας διατεταγμένους,
[2, 94]	τόδε, ἔφη, μόνον ἀφίημι τῆς	στρατείας·	δώσω δὲ καὶ τῷδε ὅμως
[2, 138]	τὰς τῶν ἐθνῶν ἡγεμονίας οὔτε	στρατείας	ἢ ἱερωσύνας ἢ κληρουχίας ἢ
[2, 93]	ὅπερ ἐστὶ σύμβολον ἀφειμένων τῆς	στρατείας	καὶ ἰδιωτευόντων. ~Οἱ δ' οὐκ
[2, 114]	τετάρτην ἡμέραν ἐξιόντος ἐπὶ τὰς	στρατείας,	καὶ φυλακῆς αὐτὸν αὐτίκα περιεξούσης
[2, 150]	ἐπίφοβα, ὡς νόμῳ τῷ περὶ	ἀστρατείας	ἱερέων καὶ γερόντων ἐγγραφῆναι πλὴν
[2, 36]	προεσήμαινε τὴν ἐς ἀεὶ τῆς	πολειτείας	ἀναίρεσίν τε καὶ μεταβολήν. Εὐχαὶ
[2, 19]	χαλεπῆς ἐκ πολλοῦ γεγενημένης τῆς	πολιτείας·	αἵ τε γὰρ ἀρχαὶ κατὰ
[2, 125]	αὐτῶν καὶ ὑπὲρ τῆς πατρίου	πολιτείας·	ἀντιπαρέθεον δὲ καὶ οἱ τῶν
[2, 51]	δικαίαν ἔχοντι φιλοτιμίαν ὑπὲρ πατρίου	πολιτείας,	ἐπὶ δὲ τούτῳ, τῷ πλήθει
[2, 111]	ὡς ἔφασκον αὐτοί, τῆς πατρίου	πολιτείας	ἐπιθυμίᾳ, εὖ γὰρ ᾖδεσαν αὐτόν,
[2, 120]	τῆς ἐλευθερίας καὶ πόθῳ τῆς	πολιτείας.	Ἔτι γὰρ ᾤοντο τὸν δῆμον
[2, 20]	ἀφανῶς καὶ τὴν ἀσυνταξίαν τῆς	πολιτείας	καὶ ἀναρχίαν ἐπὶ τῇ ἀσυνταξίᾳ
[2, 16]	ἐλθόντα περὶ μὲν τῆς παρούσης	πολιτείας	οὐκέτι φθέγξεσθαι μεμνημένον, οἷα ἔπαθε,
[2, 120]	ἦν, διεφθαρμένης ἐκ πολλοῦ τῆς	πολιτείας.	Παμμιγές τε γάρ ἐστιν ἤδη
[2, 23]	διόρθωσιν ἐπιτετριμμένης ἐκ πολλοῦ τῆς	πολιτείας.	~Τοιαῦτα δ' εἰπὼν ἐκύρου τὸν
[2, 17]	καὶ Κράσσος, οἱ κοινωνοὶ τῆς	δυναστείας.	Καὶ αὐτοῖς βουλευομένοις ἔδοξε Πομπήιον
[2, 69]	μέλλοντα τῆς ἡμέρας ἐκείνης ἐκ	δυναστείας	τοσῆσδε ἀθρόως ἐκπεσεῖσθαι. Τοσοῦτον δ'
[2, 36]	Καίσαρα καὶ Πομπήιον ἀποθέσθαι τὰς	δυναστείας	ὡς ἐν τῷδε μόνῳ τοῦ
[2, 151]	ὑπὸ Φιλίππῳ, τοῦ δ' ἐξ	ἰδιωτείας,	εὐγενοῦς μὲν καὶ περιφανοῦς, χρημάτων
[2, 54]	νυκτὸς ἐπὶ πόλιν Ὤρικον διὰ	τραχείας	ἀτραποῦ καὶ στενῆς, ἐς μέρη
[2, 39]	ἡγοῦνται Ῥωμαῖοι τὰς ναῦς τὰς	ταχείας,	ὧν ἄρα πρώτων ἐς πεῖραν
[2, 5]	ἐξελεύθεροι, χειροτέχνας πολλοὺς προσλαβόντες, κατ'	ὀπισθίας	ὁδοὺς περιῄεσαν ἐπὶ τὰς τῶν
[2, 129]	ἃ ἔλαβον. Τοῖς δὲ καὶ	ἡλικίας	τι νεώτερον ἢ ἄλλη πρὸς
[2, 126]	ἱερόν, ἀγχοτάτω μάλιστα ὂν τῆς	οἰκίας	Ἀντωνίου· οὔτε γὰρ ἐς τὸ
[2, 12]	τις ἰδιώτης οὐ προῄει τῆς	οἰκίας	ἐπὶ τὸ λοιπὸν τῆς ἀρχῆς
[2, 125]	τῆς Καίσαρος ἐξ ἐπικινδύνου τότε	οἰκίας	ἐς ἀκινδυνοτέραν τὴν Ἀντωνίου μεταφερούσης,
[2, 147]	δ' ἐπὶ τὰς τῶν ἄλλων	οἰκίας	ἔφερον, καὶ καρτερῶς αὐτοὺς ἐκείνων
[2, 22]	αὐτοῖς ἀπῆν, ἀλλὰ καὶ ἐπ'	οἰκίας	ἐφέροντο καὶ περιιόντες ἠρεύνων ἔργῳ
[2, 140]	τήν τε γῆν ἀφῃροῦντο καὶ	οἰκίας	καὶ τάφους καὶ ἱερά, ὧν
[2, 125]	πᾶσαν ἐς τὰς τῶν βουλευτῶν	οἰκίας	οἱ τῶν ἀνδροφόνων οἰκεῖοι, παρακαλοῦντες
[2, 118]	ἐπὶ τὸ βουλευτήριον ἐκ τῆς	οἰκίας	παρεπεπόμφεισαν, ὧν ἀθρόως διαφυγόντων τρεῖς
[2, 5]	δὲ Κικέρων ἕκαστον ἐς τὰς	οἰκίας	τῶν στρατηγῶν διαθεὶς ἐπανῆλθεν αὐτίκα
[2, 5]	περιῄεσαν ἐπὶ τὰς τῶν στρατηγῶν	οἰκίας	ὡς τοὺς δεσπότας ἐξαρπασόμενοι. Ὧν
[2, 135]	περὶ τῶν ἐξιόντων ἐπὶ τὰς	ἀποικίας	ὅμοιον· Λεύκιον δὲ Πείσωνα, ὅτῳ
[2, 120]	καὶ ὑφ' ἑνὶ ἄρχοντι τῆς	ἀποικίας,	τὰ μὲν ὄντα σφίσιν ὡς
[2, 23]	τε ἄλλων ἁμαρτημάτων καὶ μάλιστα	δωροδοκίας	καὶ δεκασμοῦ ἐδόκει γὰρ ἐντεῦθεν
[2, 42]	πολεμίων· οὐδέν τε ἀλλ' ἢ	πολιορκίας	ἔργον ἦν, μέχρι θέρους ἐπελθόντος
[2, 47]	Ὧν ὁ Καῖσαρ πυθόμενος ἐκ	Μασσαλίας	ἐς Πλακεντίαν ἠπείγετο συντόμως καὶ
[2, 70]	πιθανώτατα γράφουσι περὶ τῶν ἐξ	Ἰταλίας	ἀνδρῶν, οἷς δὴ καὶ μάλιστα
[2, 70]	εἶχε, τοῖσδε μάλιστα τοῖς ἐξ	Ἰταλίας	ἑκάτερος αὐτῶν ἐθάρρει. Τὸ δὲ
[2, 6]	διαθέσθαι τοὺς ἄνδρας Κικέρωνα τῆς	Ἰταλίας	ἐν πόλεσιν αἷς ἂν αὐτὸς
[2, 40]	ἐν Τάραντι, φύλακας εἶναι τῆς	Ἰταλίας.	Ἑτέρους δ' ἔπεμπεν ἅμα Κοΐντῳ
[2, 43]	ἦσαν ἔκ τε Ῥώμης καὶ	Ἰταλίας,	καὶ ἐδημηγόρησεν ὧδε· Ὑμῶν, ὦ
[2, 40]	ἐμβάλλοι, ὧδε ἀπεκρίνατο· Ὁ τῆς	Ἰταλίας	κρατῶν ἐπὶ ταῦτά με ἔπεμψε.
[2, 120]	καὶ πτωχεύοντα καὶ ταχυεργὸν τῆς	Ἰταλίας	λεὼν ἐς τὴν Ῥώμην ἐπάγεται.
[2, 49]	Πομπηίῳ δὲ πέντε μὲν ἐξ	Ἰταλίας,	μεθ' ὧν τὸν Ἰόνιον διεπεπλεύκει,
[2, 73]	οἵδε οἱ περιφυγόντες ἡμᾶς ἐξ	Ἰταλίας,	οἳ τοὺς δέκα ἔτεσιν ἀθλοῦντας
[2, 35]	ἄφνω καταλαβεῖν· ἡ δ' ἐστὶν	Ἰταλίας	πρώτη μετὰ τὴν Γαλατίαν. Αὐτὸς
[2, 34]	καὶ φθάσαι τὰ εὔκαιρα τῆς	Ἰταλίας.	~Τοὺς οὖν λοχαγοὺς αὐτῶν σὺν
[2, 73]	μοι τῆς περὶ τὸ Δυρράχιον	ἐπαγγελίας	καὶ ὧν ἐφορῶντος ἐμοῦ συνώμνυσθε
[2, 44]	δ' ὑπὲρ Καίσαρος αὐτοῖς ἐκ	Σικελίας	ἐπέπλει δύο τέλεσι στρατοῦ καὶ
[2, 41]	μὲν ἀντὶ Κάτωνος ἡρεῖτο ἡγεῖσθαι	Σικελίας,	Κόιντον δὲ Σαρδοῦς, καὶ ἐς
[2, 44]	τοῦ Κουρίωνος ἐπὶ πλέοντος ἐκ	Σικελίας,	οἱ ἐν τῇ Λιβύῃ. Νομίσαντες
[2, 2]	ποτὲ καὶ υἱὸν ἀνελεῖν δι'	Αὐρηλίας	Ὀρεστίλλης ἔρωτα, οὐχ ὑφισταμένης τῆς
[2, 15]	μεταπίπτειν ἐς γέλωτα. Ἐς τοσοῦτο	δειλίας	περὶ μίαν οἰκείαν δίκην κατέπεσεν,
[2, 112]	αὐτῷ καὶ παῖς ἐνομίζετο εἶναι,	Σερουιλίας	τῆς Κάτωνος ἀδελφῆς ἐρασθείσης τοῦ
[2, 124]	Καίσαρι, ὥς μοι προείρηται, εἴτε	φιλίας	ἕνεκα εἴτε τῶν ὀμωμοσμένων, εἴτε
[2, 84]	ἑαυτοῦ καὶ τῆς τοῦ πατρὸς	φιλίας.	Ὁ δὲ ἦν μὲν περὶ
[2, 92]	δ' ἔπεμπεν ἄλλας ὁρίζων ἑκάστῳ	χιλίας	δραχμάς. Οἱ δὲ αὐτὸν οὐχ
[2, 102]	πάνθ' ὑπερβάλλων, στρατιώτῃ μὲν ἀνὰ	πεντακισχιλίας	δραχμὰς Ἀττικάς, λοχαγῷ δ' αὐτοῦ
[2, 77]	πρῶτος ἢ τελευταῖος ὤκνει τοσῆσδε	ἀμφιβολίας	ἄρξαι. Καί φασιν αὐτῶν ἑκάτερον
[2, 59]	καὶ ὁ Καίσαρ ἤνεγκεν ὑπ'	ἀσχολίας.	Ὁ δ' Ἀντώνιος τοὺς ἑτέρους
[2, 80]	μηδὲ τὸ ἔργον γένοιτο μάχης	μιᾶς,	ἀλλὰ παντὸς τοῦ πολέμου, κήρυκας
[2, 3]	ἐκ διαστημάτων πολλῶν νυκτὸς ἐμπρῆσαι	μιᾶς	ἐξῄει πρὸς Γάιον Μάλλιον ὡς
[2, 72]	Δυρράχιον γενομένην καὶ ὅσα σημεῖα	μιᾶς	ἡμέρας κρατοῦντες αὐτῶν ἐλάβομεν. ~Ὁ
[2, 150]	τύχαις· καὶ ἁπάντων ἐκράτησε, διὰ	μιᾶς	καὶ ὅδε πείρας ἑκάστων ἢ
[2, 115]	ἐφύλασσον· ὁ δὲ Καῖσαρ πρὸ	μιᾶς	τοῦδε τοῦ βουλευτηρίου χωρῶν ἐπὶ
[2, 121]	Κίννας στρατηγός, οἰκεῖος ὢν ἐξ	ἐπιγαμίας	τῷ Καίσαρι, καὶ παρὰ δόξαν
[2, 19]	δέος ἅπασιν ἐνέπιπτεν ἀνῃρημένης τῆς	ἐπιγαμίας,	ὡς αὐτίκα μεγάλοις στρατοῖς Καίσαρός
[2, 85]	ἀνίσχοντες ἀπέπλεον τάχιστα ὡς ἐκ	πολεμίας.	~Πομπηίου δὲ τὴν μὲν κεφαλὴν
[2, 94]	δέοντα προσωνούμενος. Κρότου δὲ καὶ	εὐφημίας	παρὰ πάντων γενομένης, τὸ δέκατον
[2, 2]	ζηλωτὴς μάλιστα γεγονώς, ἐκ δὲ	φιλοτιμίας	καὶ ὅδε ἐς πενίαν ὑπενηνεγμένος
[2, 8]	τῆς περιουσίας ὀφλὼν διὰ τὰς	φιλοτιμίας·	ὅτε φασὶν αὐτὸν εἰπεῖν, ὅτι
[2, 47]	τῆς ἐς ὑμᾶς μέχρι δεῦρο	φιλοτιμίας	χρήσομαι τῷ πατρίῳ νόμῳ καὶ
[2, 58]	δ' οἱ μὲν ἐθαύμαζον τῆς	εὐτολμίας,	οἱ δ' ἐπεμέμφοντο ὡς στρατιώτῃ
[2, 90]	θανάτῳ τῆς ἐς τὸν Πομπήιον	παρανομίας,	Θεόδοτον δὲ διαδράντα Κάσσιος ὕστερον
[2, 24]	τῷ Κλωδίου φόνῳ καὶ Γαβίνιος	παρανομίας	ὁμοῦ καὶ ἀσεβείας, ὅτι χωρὶς
[2, 115]	ἔσται σοι τὰ χρήματα τῆς	ἀγορανομίας;	Καὶ ὁ Κάσκας ἀνήνεγκεν. Αὐτὸν
[2, 50]	ἀντὶ τῆς πρὸς αὐτὸν ἐκεῖνον	ἰσονομίας	αἱρούμενοι. ~Ἐγὼ δ' οὐκ ἐξέλιπον
[2, 91]	ἐξηνδραπόδιστο καὶ τοὺς παῖδας αὐτῶν	τομίας	ἐπεποίητο πάντας· προσιόντος δὲ τοῦ
[2, 64]	ἄξει, καὶ μεμνῆσθαι τῆσδε τῆς	προθυμίας	διεκελεύσατο, τοὺς δὲ φίλους ἀνεδίδασκεν,
[2, 147]	οὐκ ἀνασχόμενοί τε περὶ τῆς	ὁμωνυμίας	οὐδ' ἀκοῦσαι, διέσπασαν θηριωδῶς, καὶ
[2, 147]	ὥστε τὸν δημαρχοῦντα Κίνναν ἐξ	ὁμωνυμίας	τοῦ στρατηγοῦ Κίννα, τοῦ δημηγορήσαντος
[2, 108]	τῆς κολάσεως περὶ τῆς βασιλικῆς	ἐπωνυμίας	ἦν, ἥ τε τῶν δημάρχων
[2, 49]	Καππαδόκαι καὶ ἐκ τῆς βραχυτέρας	Ἀρμενίας	τινὲς καὶ Παμφύλιοι καὶ Πισίδαι.
[2, 120]	ἐστιν ἤδη τὸ πλῆθος ὑπὸ	ξενίας,	καὶ ὁ ἐξελεύθερος αὐτοῖς ἰσοπολίτης
[2, 26]	ὀργῆς ἀνεκάλυπτε, τὰς πληγὰς εἶναι	ξενίας	σύμβολον. Καὶ φέρειν αὐτὰς ἐκέλευε
[2, 2]	ὁμοίων, ἐς μὲν Φαισούλας τῆς	Τυρρηνίας	Γάιον Μάλλιον, ἐς δὲ τῆν
[2, 108]	τῆς βασιλείας ἐστεφάνωσε δάφναις, ἀναπεπλεγμένης	ταινίας	λευκῆς· καὶ αὐτὸν οἱ δήμαρχοι
[2, 49]	δ' ἐξ Ἰωνίας τε καὶ	Μακεδονίας	καὶ Πελοποννήσου καὶ Βοιωτίας τοξόται
[2, 55]	Πομπήιος δὲ προμαθὼν ἀντιπαρώδευεν ἐκ	Μακεδονίας,	σὺν ἐπείξει καὶ ὅδε πολλῇ,
[2, 70]	τραπέντες ὡς ὑπὲρ τῆς Ῥωμαίων	ἡγεμονίας	ἀγωνιούμενοι. ~Ἐπὶ δὲ τοῖς Ἕλλησιν
[2, 107]	ἢ ἐς ἐθνῶν ἢ στρατοπέδων	ἡγεμονίας.	δὴ καὶ μάλιστα ὑπαχθεὶς ὁ
[2, 128]	τὰς τῶν ἐθνῶν ἢ στρατοπέδων	ἡγεμονίας	διετάξατο. Εἰ δὴ ταῦτα ὑμεῖς
[2, 17]	ἄλλως ἐπιφανεῖς ὅσοι τε ἐς	ἡγεμονίας	ἐθνῶν ἢ στρατοπέδων ἐξῄεσαν, ὡς
[2, 146]	ἀντὶ κολάσεων ἐπὶ ἀρχὰς καὶ	ἡγεμονίας	ἐθνῶν καὶ στρατοπέδων προαχθέντας ἐπιβουλεῦσαι,
[2, 138]	Ποῦ δὲ οἱ φόροι τῆς	ἡγεμονίας	καὶ λογισμοὶ συνεφέροντο; Τίς δ'
[2, 138]	ἄστει οὔτε τὰς τῶν ἐθνῶν	ἡγεμονίας	οὔτε στρατείας ἢ ἱερωσύνας ἢ
[2, 72]	τῆς νῦν ἐπεχούσης τὰ πάντα	ἡγεμονίας·	τότε δ' αὐτῶν τὴν στρατιὰν
[2, 118]	δορυφόροις ἠρέσκετο, ἡ δὲ τῆς	ἡγεμονίας	ὑπηρεσία μόνη καὶ αἱ πλέονες
[2, 128]	ἱερωσύνας καὶ ἐθνῶν ἢ στρατοπέδων	ἡγεμονίας	ὑπὸ τοῦ Καίσαρος εἰς τὸ
[2, 73]	ὑμᾶς, εἴ τι σύνιστέ μοι,	κηδεμονίας	ἢ πίστεως ἢ δωρεῶν μεγαλοφροσύνης.
[2, 14]	ὢν ἐπιφθονήσειε τῷ μεγέθει τῆς	εὐδαιμονίας,	τοὺς δὲ θρασυτάτους τῶν στασιωτῶν
[2, 129]	ἀρχόντων ἀλλαγήν, ἀλλὰ μόνης ἔσεσθαι	χειροτονίας	ἐπὶ τὸ νομιμώτερον ἐκ τοῦ
[2, 129]	οὐδὲ κυρίους ἔτι τῆσδε τῆς	χειροτονίας	ἐσομένους ᾖδεσαν. ~Ὧδε δὲ ἔτι
[2, 19]	δῆμος αὐτὸς ἔμμισθος ἐπὶ τὰς	χειροτονίας	ᾖει. Ὤφθη δέ που καὶ
[2, 20]	τὴν ἀναρχίαν μετιόντος ἀποδιέτριβε τὰς	χειροτονίας,	μέχρι βαρυθυμῶν ὁ Μίλων, ὡς
[2, 19]	καὶ τὰς τῶν ἰδίων διαδόχων	χειροτονίας.	Οἱ δ' ἀγαθοὶ διὰ ταῦτα
[2, 49]	τοὺς ἑπτακισχιλίους. Σύμμαχοι δ' ἐξ	Ἰωνίας	τε καὶ Μακεδονίας καὶ Πελοποννήσου
[2, 11]	τοῦ Καίσαρος. Ἔριδος δὲ καὶ	ἀταξίας	γενομένης πληγαί τε ἦσαν ἤδη,
[2, 78]	δείσας, μὴ πρὸ τοῦ ἀγῶνος	ἀταξίας	κατάρξειεν, ὑπεσήμαινε πρῶτος, καὶ ἀντήχησε
[2, 19]	πόλιν ἄναρχον ἐκ τῆς τοιᾶσδε	ἀσυνταξίας	γενέσθαι, Πομπηίου πάνθ' ὑπερορῶντος ἐπίτηδες,
[2, 75]	Βοιωτοὺς καὶ Ἀθηναίους, ἀποδεξάμενος τῆς	εὐταξίας	καὶ σιωπῆς, παρεστήσατο τῇ φάλαγγι
[2, 106]	καθελών, ἐπὶ φόβου καὶ δόξης,	οἵας	οὔ τις πρὸ τοῦ· ὅθεν
[2, 77]	ἀλλήλων καὶ τοὺς ὑποστρατευομένους ἐς	ὁμοίας	ἀθεμιστίας ἄγουσιν, ὁμοεθνεῖς τε ὄντας
[2, 64]	δέον ἀποσπᾶν αὐτὸν ἑτέρωθι ἐς	ὁμοίας	ἀπορίας. Καὶ τάδε εἰπὼν ἐς
[2, 91]	φέροντας καὶ ἐς γάμον ὑπ'	ἀνοίας	ἐγγυῶντας Καίσαρι τὴν Φαρνάκους θυγατέρα.
[2, 77]	παράδοξα συνέπιπτεν. Ὧν ἐνθυμούμενος ἑκάτερος	μετανοίας	τε οὐ δυνατῆς ἔτι ἐν
[2, 39]	παῖδα Ἰόνιον ὑφ' Ἡρακλέους ἐξ	ἀγνοίας	ἀποθανεῖν καὶ τὸν Ἡρακλέα τὸ
[2, 30]	μὲν οὕτως ἔλεγον, εἴθ' ὑπὸ	ἀγνοίας	εἴτε διεφθαρμένοι, Καίσαρι δ' ἔρρωτο
[2, 119]	βουλῇ, καὶ εἰ αὐτίκα ὑπ'	ἀγνοίας	καὶ θορύβου διέφυγε, θαρροῦντες ὅμως,
[2, 10]	λόγους ἐν τῇ βουλῇ περὶ	ὁμονοίας	διέθετο πρὸς Βύβλον, ὡς τὰ
[2, 123]	ἐς Λέπιδόν τε καὶ Ἀντώνιον	ὁμονοίας	πέρι καὶ προνοίας τῆς ἐλευθερίας
[2, 6]	τε Καῖσαρ οὐ καθαρεύων μὲν	ὑπονοίας	μὴ συνεγνωκέναι τοῖς ἀνδράσι, Κικέρωνος
[2, 123]	καὶ Ἀντώνιον ὁμονοίας πέρι καὶ	προνοίας	τῆς ἐλευθερίας καὶ φειδοῦς τῶν
[2, 151]	μὲν ἐς ἄμφω καὶ μετὰ	εὐνοίας	γενέσθαι καὶ ἐς μάχας θηριώδεσιν
[2, 152]	ἐπῄνεσεν ὅμως Ἀπολλόδωρόν τε τῆς	εὐνοίας	καὶ τὸν μάντιν τῆς παρρησίας.
[2, 26]	Πομπήιος εὐπρεπείᾳ τε λόγου καὶ	εὐνοίας	ὑποκρίσει, μὴ δεῖν ἄνδρα λαμπρὸν
[2, 77]	δέος, ὁ δὲ λογισμὸς ἐκαθάρευε	δοξοκοπίας	καὶ τὸν κίνδυνον ἐμέτρει καὶ
[2, 72]	αὐτὸ τῆς αἰτίας· ὑπὲρ γὰρ	ἐλευθερίας	καὶ πατρίδος ἀγωνιζόμεθα μετὰ νόμων
[2, 120]	ἄλλους συνεπιλήψεσθαι λογισμῷ τε τῆς	ἐλευθερίας	καὶ πόθῳ τῆς πολιτείας. Ἔτι
[2, 123]	ὁμονοίας πέρι καὶ προνοίας τῆς	ἐλευθερίας	καὶ φειδοῦς τῶν ἐσομένων τῇ
[2, 141]	οἵδε πάντες, οἳ τῆς ὑμετέρας	ἐλευθερίας	προεκινδυνεύσαμεν. Ὃ δ' ἐν τῷ
[2, 50]	πόλιν ἐξέλιπον, ὦ ἄνδρες, ὑπὲρ	ἐλευθερίας	τοῖς ἐπιοῦσι πολεμοῦντες, οὐ τὰ
[2, 38]	Νουκερίαν ἐκ Καπύης καὶ ἐκ	Νουκερίας	ἐς Βρεντέσιον ἠπείγετο, ὡς τὸν
[2, 43]	ἀπέλυεν ἀπαθεῖς, αὐτὸς δὲ τῆς	Ἰβηρίας	ἀπέφαινεν ἡγεῖσθαι Κάσσιον Κόιντον. ~Καὶ
[2, 43]	μὲν καὶ ἑτέροις ἐδόκει τῆς	Ἰβηρίας	ἐκστῆναι Καίσαρι καὶ ἀπαθεῖς ἐς
[2, 8]	ἐνοχλοῦντας, ὡς ἐδύνατο, καὶ τῆς	Ἰβηρίας	ἐπιβὰς χρηματίζειν μὲν ταῖς πόλεσιν
[2, 107]	ἀντὶ τοῦ Ἀντωνίου, ἄρχοντι μὲν	Ἰβηρίας,	ἡγεμονεύοντι δ' αὐτῆς διὰ φίλων.
[2, 43]	συνέβησαν ὁ μὲν ἐκστῆναι τῆς	Ἰβηρίας	τῷ Καίσαρι, ὁ δὲ Καῖσαρ
[2, 69]	κύβον ἐχώρει πλήθους ἀνδρῶν τοσῶνδε	σωτηρίας	καὶ τῆς ἑαυτοῦ δόξης ἐς
[2, 129]	ἀτιμώσουσιν ἐς εὐπρέπειαν τῆς ἐκείνων	σωτηρίας.	Οἱ δὲ αὐτόν τε τὸν
[2, 67]	καὶ δυνάσται, οἱ μὲν ὑπ'	ἀπειρίας,	οἱ δ' ἀμέτρως τοῖς περὶ
[2, 107]	ἐς τὴν ἐπιθυμίαν τῆς βασιλικῆς	προσηγορίας	καὶ τόδε παρέσχε. Τὰς δὲ
[2, 143]	ὀργὴν ὁ δῆμος, τυράννου μὲν	κατηγορίας	προπεπυσμένοι, διαθήκας δὲ φιλοπόλιδος ἀνδρὸς
[2, 67]	ὅτι Καίσαρι μὲν τοῦτ' ἐξ	ἀπορίας	ἀναγκαῖον ἦν, σφίσι δὲ καὶ
[2, 73]	φίλοι· ἀντὶ γὰρ λιμοῦ καὶ	ἀπορίας	ἀνδράσι μαχούμεθα· ἥδε δὲ ἡ
[2, 137]	ἐς ἐπιορκίαν καὶ ἐς αἰτίαν	ἀπορίας	εἰρήνης ἀσφαλοῦς. Ἃ δὴ περὶ
[2, 93]	οὖν ἔτι μᾶλλον ἡσύχαζον ἐξ	ἀπορίας,	ἐλπίζοντες ἐνδώσειν τι καὶ τὸν
[2, 64]	ἀποσπᾶν αὐτὸν ἑτέρωθι ἐς ὁμοίας	ἀπορίας.	Καὶ τάδε εἰπὼν ἐς Ἀπολλωνίαν
[2, 120]	κοινῇ δὲ ἐς κληρουχίας ἀδίκους	ἀλλοτρίας	τε γῆς καὶ ἀλλοτρίων οἰκιῶν
[2, 17]	ἀντιπαρήγγελλε Δομίτιος Αἰνόβαρβος· καὶ τῆς	κυρίας	ἡμέρας ἄμφω κατῄεσαν ἔτι νυκτὸς
[2, 102]	ὀκτακοσίοις ἀπὸ χρυσοῦ, ἕλκοντας ἐς	δισμυρίας	καὶ δεκατέσσαρας καὶ τετρακοσίας λίτρας.
[2, 91]	Καῖσαρ ἐργασάμενος ἐν Ἀλεξανδρεία διὰ	Συρίας	ἐπὶ Φαρνάκην ἠπείγετο. Ὁ δὲ
[2, 60]	αὐτοῦ χειμῶνος ἄλλην στρατιὰν ἐκ	Συρίας	ἦγε Πομπηίῳ Σκιπίων ὁ κηδεστής·
[2, 18]	Κράσσος Συρίαν τε καὶ τὰ	Συρίας	πλησίον ἐπιθυμίᾳ πολέμου πρὸς Παρθυαίους
[2, 119]	δόξης οὐ μετέσχον, τῆς δὲ	τιμωρίας	τοῖς ἁμαρτοῦσι συνέτυχον. Τοῦ δήμου
[2, 42]	στρατοῦ πάνυ καρτερῶς ὑπό τε	δυσχωρίας	καὶ ὑπὸ λιμοῦ καὶ χειμῶνος
[2, 54]	μέρη πολλὰ διασπώμενος ὑπὸ τῆς	δυσχωρίας,	ὡς εὐεπιχείρητος ἄν, εἴ τις
[2, 107]	φυλακῆς καὶ μετὰ τῆς δημοσίας	ὑπηρεσίας	ἐπεφαίνετο μόνης. Ὧδε δ' ἔχοντι
[2, 126]	Τοῦτο μὲν δὴ πρῶτον ἔργον	παρρησίας	ἦρξεν ἐπὶ τῷ Καίσαρι, καὶ
[2, 152]	εὐνοίας καὶ τὸν μάντιν τῆς	παρρησίας.	~Καίσαρι δ' ἐς τὸ ἔσχατον
[2, 60]	ἐκ Δυρραχίου τινὸς αὐτῷ πρασσομένης	προδοσίας,	ἧκε μέν, ὡς συνέκειτο, νυκτὸς
[2, 102]	ἐς δισμυρίας καὶ δεκατέσσαρας καὶ	τετρακοσίας	λίτρας. Ἀφ' ὧν εὐθὺς ἐπὶ
[2, 18]	οὐδὲν ἀδικοῦσιν, οὐ πειθομένῳ δὲ	δημοσίας	ἀρὰς ἐπηρῶντο, ὧν ὁ Κράσσος
[2, 106]	καὶ ἱερείας ἀνὰ πενταετὲς εὐχὰς	δημοσίας	ὑπὲρ αὐτοῦ τίθεσθαι, καὶ τὰς
[2, 107]	τῆς φυλακῆς καὶ μετὰ τῆς	δημοσίας	ὑπηρεσίας ἐπεφαίνετο μόνης. Ὧδε δ'
[2, 28]	πατρίδι προσλαβόντα ἐπὶ τιμὰς καὶ	θυσίας	ἥξειν καὶ ἀναπαύσεις. Ἔλεγε δὲ
[2, 53]	χειμάζειν ἢ περὶ πομπὰς καὶ	θυσίας	ὑπατικὰς εἶναι. Εἰδόσι δ' ὑμῖν
[2, 8]	ἐν Ῥώμῃ, πολὺ πλέονα τῆς	περιουσίας	ὀφλὼν διὰ τὰς φιλοτιμίας· ὅτε
[2, 13]	μέσῳ, δυνατώτατοι δὲ ἐς ἅπαντα	περιουσίας	τε οὕνεκα καὶ μισθώσεως τελῶν
[2, 118]	οἷος ἐκ θορύβου πολιτικοῦ καὶ	ἀγνωσίας	τῶν ἐπιλαβόντων, οἵ τε γὰρ
[2, 14]	καὶ συλλαβεῖν ἐς τὴν τῆς	Γαλατίας	ἀρχήν. ~Τοσάδε μὲν δὴ Καῖσαρ
[2, 137]	πράξομεν. Ἐπειδὴ Γάιος Καῖσαρ ἐκ	Γαλατίας	ἐπὶ τὴν πατρίδα ἤλασε σὺν
[2, 49]	τέ τινες Κελτῶν καὶ ἐκ	Γαλατίας	ἕτεροι τῆς ἑῴας Κομμαγηνοί τε
[2, 32]	Ἰλλυρίδα μετὰ τῆς ἐντὸς Ἄλπεων	Γαλατίας,	ἕως ὕπατος ἀποδειχθείη. Καὶ Πομπηίῳ
[2, 25]	ἐς τὴν παροῦσάν οἱ τῆς	Γαλατίας	ἡγεμονίαν ἢ ἐς μέρος αὐτῆς
[2, 50]	ὧν ἐκεῖνος ἀπὸ τῆς ὑμετέρας	Γαλατίας	πεπόρισται, δουλεύειν ἀντὶ τῆς πρὸς
[2, 13]	λαμπραῖς· ἐφ' οἷς αὐτὸν εἵλοντο	Γαλατίας	τῆς τε ἐντὸς Ἄλπεων καὶ
[2, 122]	Μάγνου, τοῦ Καίσαρι περὶ τῆς	δημοκρατίας	πεπολεμηκότος, καλεῖν ἠξίουν, πολεμούμενον ἔτι
[2, 44]	Νομάδων ἱππέας καὶ ὑπὸ τῆς	στρατιᾶς	ἐν τοῖς ὅπλοις ἔτι οὔσης
[2, 126]	ἔμελλον, εἰ μὴ Λέπιδος μετὰ	στρατιᾶς	ἐπελθὼν ἐκώλυσε. Τοῦτο μὲν δὴ
[2, 45]	ἡμέρας ἦγε τὸ κράτιστον τῆς	στρατιᾶς	ἐπὶ τὸν Σαβούρραν, ὁδὸν ψαμμώδη
[2, 24]	χωρὶς ψηφίσματος ἐς Αἴγυπτον μετὰ	στρατιᾶς	ἐσέβαλεν ἀπαγορευόντων τῶν Σιβυλλείων, Ὑψαῖος
[2, 153]	ἐς δύσιν ὁρῶντα μετὰ τῆς	στρατιᾶς	ἐσελθεῖν, ἀλλὰ περιοδεῦσαι καὶ τὴν
[2, 82]	ἐπιφανῶν· ἐκ δὲ τῆς ἄλλης	στρατιᾶς	οἱ μὲν ἐπαίροντές φασι δισμυρίους
[2, 28]	ἀποθέσθαι οὐδ' ἐξοπλίζειν Καίσαρα τῆς	στρατιᾶς,	πρὶν καὶ αὐτὸν ἰδιωτεῦσαι· οὔτε
[2, 20]	καὶ ἤπιον, ἐνσημαινόμενοι τὸν Πομπήιον,	στρατιᾶς	τε ἄρχοντα ἱκανῆς καὶ φιλόδημον
[2, 17]	γὰρ ἤδη διὰ τούτου ἐπράσσετο	στρατιᾶς	τε πολλῆς οὕνεκα καὶ δυνάμεως
[2, 90]	τῷδε τῶν Ἀλεξανδρέων καὶ τῆς	στρατιᾶς	τῆς βασιλικῆς ἐπ' αὐτὸν ἰούσης,
[2, 72]	καὶ τὸ συνειδὸς αὐτὸ τῆς	αἰτίας·	ὑπὲρ γὰρ ἐλευθερίας καὶ πατρίδος
[2, 153]	προειπόντος, ὅτι μὴ περιοίσει τὰς	Μαρτίας	εἰδούς, ἐλθούσης τῆς ἡμέρας ἔφη,
[2, 143]	κατὰ μικρὸν ἐν μετανοίᾳ τῆς	ἀμνηστίας	ἐγίγνοντο. Καὶ ὁ Ἀντώνιος ὧδε
[2, 142]	δόξαντα, καὶ Κικέρων πολὺ τῆς	ἀμνηστίας	ἐγκώμιον ἐπέλεγεν· οἱ δὲ ἡδόμενοι
[2, 121]	τὴν εἰρήνην μὴ γενομένης αὐτοῖς	ἀμνηστίας.	Ὧδε δὲ αὐτοῖς ἔχουσι πρῶτος
[2, 77]	καὶ τοὺς ὑποστρατευομένους ἐς ὁμοίας	ἀθεμιστίας	ἄγουσιν, ὁμοεθνεῖς τε ὄντας ἀλλήλοις
[2, 86]	δὲ αὐτοὺς ἠμύνατο ἀξίως τῆς	ἀθεμιστίας)	τὸ δὲ λοιπὸν σῶμά τις
[2, 49]	καὶ Μακεδονίας καὶ Πελοποννήσου καὶ	Βοιωτίας	τοξόται τε Κρῆτες καὶ σφενδονῆται
[2, 102]	ἵππων τε καὶ μουσικῆς καὶ	πεζομαχίας	ἀνδρῶν χιλίων πρὸς ἑτέρους χιλίους
[2, 101]	καὶ τῆς ἀνὰ τὸν Νεῖλον	ναυμαχίας	θρίαμβον Αἰγύπτιον, μεταξὺ τοῦ Γαλατῶν
[2, 31]	ἐπεί οἱ καὶ ὁ τῆς	δημαρχίας	χρόνος ἔληγε, δείσας ὑπὲρ ἑαυτοῦ
[2, 25]	ὡς ἤδη τὰ χρῄζοντα τῆς	μοναρχίας	διωρθωμένος τὸν Σκιπίωνα σύναρχον ἐς
[2, 120]	ἐνίους πεπολεμηκέναι, κοινῇ δὲ ἐς	κληρουχίας	ἀδίκους ἀλλοτρίας τε γῆς καὶ
[2, 119]	τῆς στρατείας ἀφειμένους καὶ ἐς	κληρουχίας	διατεταγμένους, τοὺς δὲ προαπῳκισμένους μέν,
[2, 138]	οὔτε στρατείας ἢ ἱερωσύνας ἢ	κληρουχίας	ἢ τιμὰς ἄλλας ὑμῖν ἀπέδωκεν
[2, 135]	ἕτερον γενέσθαι, βεβαιοῦν αὐτῶν τὰς	κληρουχίας.	Καὶ οὐκ ἐκώλυεν ὁ Ἀντώνιος,
[2, 125]	μή τις αὐτοῖς φυλάξει τὰς	κληρουχίας	τάς τε ἤδη δεδομένας καὶ
[2, 78]	μὲν Ἰταλικὸν ἅπαν εὐσταθῶς ἐφ'	ἡσυχίας	ἀκριβοῦς ἀνέμενε· τὸ δὲ συμμαχικὸν
[2, 88]	μικρῶν, ὑπὸ δέους τῆς Καίσαρος	εὐτυχίας	περιπύστου δὴ καὶ ἐπιφόβου τότε
[2, 111]	τῷ βουλευτηρίῳ, εἴτε διὰ ζῆλον	εὐτυχίας	τε καὶ δυνάμεως ὑπερόγκου πάνυ
[2, 23]	Καίσαρος ἠγανάκτει, ὡς ἀμείνονος ὄντος	ὑποψίας,	ἐπεὶ καὶ τὴν ἑαυτοῦ δευτέραν
[2, 115]	Δέκμος παρὼν ἔπεισε μὴ λαβεῖν	ὑπεροψίας	διαβολήν, αὐτὸν δὲ αὐτὴν ἐπελθόντα
[2, 29]	ἐδυσχέραινον τῆς παρὰ τὴν ὑπατείαν	ὑπεροψίας	σφῶν· οἱ δὲ καὶ τῷ
[2, 62]	δ' ἐσελθόντες οὐδ' ἐπὶ τὰς	φυλακὰς	ἀπήντων, ἀλλὰ μεθειμένα πάντα ἦν
[2, 40]	κατέλιπε, τοὺς δ' ἐν Τάραντι,	φύλακας	εἶναι τῆς Ἰταλίας. Ἑτέρους δ'
[2, 140]	τὸ μέρος ᾤκιζον τοὺς ἐστρατευμένους,	φύλακας	εἶναι τῶν πεπολεμηκότων· καὶ οὐκ
[2, 5]	καὶ διαθεὶς ἐς τὰ ἐπίκαιρα	φύλακας	ἐπανῆλθε καὶ τὴν γνώμην ἐπετάχυνε.
[2, 75]	δὴ καὶ τετρακισχιλίους τῶν Ἰταλῶν	φύλακας	τοῦ στρατοπέδου καταλιπὼν παρέτασσε τοὺς
[2, 136]	κωλύουσι τὸν ἀρχιερέα καὶ τὰς	διαθήκας	ἀπειλοῦσι προφέροντι καὶ τὴν οὐσίαν
[2, 143]	δῆμος, τυράννου μὲν κατηγορίας προπεπυσμένοι,	διαθήκας	δὲ φιλοπόλιδος ἀνδρὸς ὁρῶντες. Οἴκτιστον
[2, 136]	διαθηκῶν αὑτοῖς ἔσεσθαι, τάς τε	διαθήκας	ἐς τὸ μέσον ἔδοξε προφέρειν
[2, 135]	Λεύκιον δὲ Πείσωνα, ὅτῳ τὰς	διαθήκας	ὁ Καῖσαρ παρετίθετο, τοῦτον ἤδη
[2, 135]	τινὲς περιστάντες παρεκάλουν μήτε τὰς	διαθήκας	προφέρειν μήτε θάπτειν τὸ σῶμα
[2, 16]	οὐκέτι φθέγξεσθαι μεμνημένον, οἷα ἔπαθε,	δίκας	δὲ καὶ πράγματα ἐποίσειν τῷ
[2, 135]	ἁπάντων, φόνου μὲν οὐκ εἶναι	δίκας	ἐπὶ τῷ Καίσαρι, κύρια δὲ
[2, 27]	αὐτῷ διὰ τὰς τοῦ δεκασμοῦ	δίκας.	Εὐπρεποῦς δὲ τῆς γνώμης οὔσης
[2, 8]	μὲν ταῖς πόλεσιν ἢ διαιτᾶν	δίκας	ἢ ὅσα ὁμοιότροπα τούτοις, ἅπαντα
[2, 23]	ἐψηφισμένων ἐπύθετο· ὁ δὲ Πομπήιος	δίκας	προυτίθει τῶν τε ἄλλων ἁμαρτημάτων
[2, 73]	ἡμᾶς καὶ πολέμους τοσούσδε καὶ	νίκας	δυσαριθμήτους ἀνύσαντας καὶ Ἰβήρων καὶ
[2, 146]	πολέμους αὐτοῦ καὶ μάχας καὶ	νίκας	καὶ ἔθνη, ὅσα προσποιήσειε τῇ
[2, 109]	συγχωρεῖ πάλιν αὐτὸν σωματοφυλακεῖν τὰς	Ἰβηρικὰς	σπείρας, Οὐδὲν ἀτυχέστερον, ἔφη, διηνεκοῦς
[2, 53]	ἢ περὶ πομπὰς καὶ θυσίας	ὑπατικὰς	εἶναι. Εἰδόσι δ' ὑμῖν ἐκφέρω
[2, 102]	στρατιώτῃ μὲν ἀνὰ πεντακισχιλίας δραχμὰς	Ἀττικάς,	λοχαγῷ δ' αὐτοῦ τὸ διπλάσιον
[2, 115]	χρήματα τῆς ἀγορανομίας; Καὶ ὁ	Κάσκας	ἀνήνεγκεν. Αὐτὸν δὲ Βροῦτον καὶ
[2, 117]	βοῶν· Τί βραδύνετε ὦ φίλοι;	Κάσκας	δ' ἐφεστὼς ὑπὲρ κεφαλῆς ἐπὶ
[2, 115]	ἀνήνεγκέ μοι. Καὶ ὁ μὲν	Κάσκας	ὑπὸ τοῦ συνειδότος ἄφνω τεθορύβητο,
[2, 80]	μιᾶς, ἀλλὰ παντὸς τοῦ πολέμου,	κήρυκας	ἐς τὰς τάξεις πανταχοῦ περιέπεμπεν,
[2, 68]	εὔχετο κατορθώσας. Ὡς δὲ καὶ	σέλας	ἐξ οὐρανοῦ διαπτὰν ἀπὸ τοῦ
[2, 77]	μυριάσιν ἐξ ἑνὸς ἔθνους ἐπ'	ἀλλήλας	ἰούσαις πολλὰ τὰ παράδοξα συνέπιπτεν.
[2, 89]	πλοῦν ποιήσεται, περὶ ἑσπέραν ἀνήγετο,	ἐπαγγείλας	τοῖς λοιποῖς κυβερνήταις πρὸς τὸν
[2, 8]	Καῖσαρ ὑπεριδὼν τοῦ θριάμβου καὶ	παραγγείλας	ἐς τὴν ἀρχὴν ἀνέμενε τὴν
[2, 102]	Ἀττικήν. Ἐπέδωκε δὲ καὶ θέας	ποικίλας	ἵππων τε καὶ μουσικῆς καὶ
[2, 11]	ἀρθεὶς ἐξεφέρετο. Καὶ λαθὼν κατ'	ἄλλας	ὁδοὺς αὖθις ἀνέδραμεν ἐς τὸ
[2, 92]	πόλεμος ἐκτελεσθῇ· τότε δ' ἔπεμπεν	ἄλλας	ὁρίζων ἑκάστῳ χιλίας δραχμάς. Οἱ
[2, 107]	καὶ τόδε παρέσχε. Τὰς δὲ	ἄλλας	τιμὰς χωρὶς τῆς δεκαετοῦς ὑπατείας
[2, 138]	ἱερωσύνας ἢ κληρουχίας ἢ τιμὰς	ἄλλας	ὑμῖν ἀπέδωκεν οὐδὲ προεβούλευεν ἡ
[2, 119]	καὶ Φαώνιος καὶ Ἀκουῖνος καὶ	Δολοβέλλας	καὶ Μοῦρκος καὶ Πατίσκος· οἳ
[2, 122]	αὖθις παρεκάλουν. ~Ἐπεὶ δὲ καὶ	Δολοβέλλας,	νέος ἀνὴρ καὶ περιώνυμος, ὑπατεύειν
[2, 129]	τῶνδε αὐτὸς ὁ ὕπατος ἐξῆρχε	Δολοβέλλας·	οὐ γὰρ αὐτῷ δυνατὸν ἐφαίνετο
[2, 132]	πάντα τὸν χρόνον τόνδε ὁ	Δολοβέλλας	ὑπὲρ τῆς ἀρχῆς ἐνίστατο ἀσχημόνως.
[2, 21]	ἐπανιόντος ἐπὶ ἵππου καὶ περὶ	Βοΐλλας	ἀπαντήσαντος αὐτῷ, οἱ μὲν κατὰ
[2, 84]	δ' αὐτῷ τὴν μὲν στρατιὰν	Ἀχιλλᾶς,	τὰ δὲ χρήματα Ποθεινὸς εὐνοῦχος·
[2, 22]	πρόφασίς τε ἦν αὐτοῖς ἐπὶ	πολλὰς	ἡμέρας καὶ πυρὸς καὶ λίθων
[2, 94]	ἐκτελεσθέντων τῶν πολέμων, οὐ καθάπερ	Σύλλας,	ἀφαιρούμενος ἑτέρων ἣν ἔχουσι καὶ
[2, 140]	ὁ δῆμος συνῴκιζεν ἀλύπως ἅπασι·	Σύλλας	δὲ καὶ Καῖσαρ, οἱ σὺν
[2, 107]	δημοκρατίαν αὐτὸν αὑτοῖς ἀποδώσειν, καθάπερ	Σύλλας	ἐς ἴσον αὐτῷ δυναστεύσας ἐποίησεν.
[2, 76]	ἐφύλαττον. Καίσαρι δ' ἐστρατήγουν μὲν	Σύλλας	καὶ Ἀντώνιος καὶ Δομίτιος, αὐτὸς
[2, 57]	ἔπλει· ὡς δ' ἐπὶ τὰς	ἐκβολὰς	ἀφίκετο καὶ ἡ θάλασσα σὺν
[2, 105]	τῶν δὲ ἡγεμόνων τοῦ Πομπηίου	Σκάπλας	μὲν νήσας πυρὰν ἑαυτὸν ἐνέπρησεν,
[2, 87]	καὶ Λαβιηνὸς σὺν αὐτῷ καὶ	Σκάπλας	τὸ μέρος ἔχοντες ἠπείγοντο ἐς
[2, 3]	τά τε χρήματα προύπεμπεν ἐς	Φαισούλας	καὶ τοῖς συνωμόταις ἐντειλάμενος κτεῖναι
[2, 2]	ὀρεγομένους ἔργων ὁμοίων, ἐς μὲν	Φαισούλας	τῆς Τυρρηνίας Γάιον Μάλλιον, ἐς
[2, 108]	ἑτέρων δ' αὐτὸν ἀμφὶ τὰς	πύλας	ἰόντα ποθὲν βασιλέα προσειπόντων καὶ
[2, 60]	συνέκειτο, νυκτὸς σὺν ὀλίγοις ἐπὶ	πύλας	καὶ ἱερὸν Ἀρτέμιδος Τοῦ δ'
[2, 38]	φεύγοντα τὸν Δομίτιον ἀμφὶ τὰς	πύλας	καταλαβόντες τῷ Καίσαρι προσήγαγον. Ὁ
[2, 62]	ἐπιφανέντος μήτε στῆναι περὶ τὰς	πύλας	ὄντας ἤδη μήτε ἐσελθεῖν ἐν
[2, 152]	ὑπὸ τῶν Μακεδόνων ἀναρρηξάντων τὰς	πύλας	ὑπὸ δέους, Καίσαρι δὲ ἐν
[2, 16]	Λαμπρῶς δ' αὐτὸν περὶ τὰς	πύλας	ὑποδεχομένων πάντων, φασὶ περὶ τὰς
[2, 75]	εἴκαζεν, ἔξω τάξεως ἐκέλευσε κατὰ	φυλὰς	ἐφεδρεύοντας, ὅταν ἐν χερσὶν ὁ
[2, 53]	παρασκευὴν καὶ πάνθ' ὑπολιπέσθαι, ἵνα	ἡμᾶς	αἱ παροῦσαι νῆες ὑποδέξωνται, μόνους
[2, 47]	δ' ὁ πόλεμος οὐ δι'	ἡμᾶς,	ἀλλὰ διὰ τοὺς πολεμίους ὑποφεύγοντας
[2, 47]	μοι συνομόσαντες ἐν μέσοις ἔργοις	ἡμᾶς	ἀπολείπετε καὶ τοῖς ἄρχουσιν ἐπανίστασθε
[2, 74]	ἂν μὴ κρατῶμεν, ἴδωσι δ'	ἡμᾶς	ἀσταθμεύτους οἱ πολέμιοι καὶ συνῶσιν,
[2, 53]	ἐσομένων καὶ τοῖς αὐτίκα διωξομένοις	ἡμᾶς	ἀσφαλῆ τὰ ἐκεῖ προετοιμάσαι. Ἐγὼ
[2, 73]	στηλῶν ἤλθομεν· οἵδε οἱ περιφυγόντες	ἡμᾶς	ἐξ Ἰταλίας, οἳ τοὺς δέκα
[2, 137]	σθόμην δὲ τῶν ἐχθρῶν διαβαλλόντων	ἡμᾶς	ἐς ἐπιορκίαν καὶ ἐς αἰτίαν
[2, 139]	ἡμετέρας τιμῆς προετιμήσαμεν. Διαβάλλουσι δ'	ἡμᾶς	καὶ ἐπὶ ταῖς κληρουχίαις, ἐρεθίζοντες
[2, 73]	οἳ τοὺς δέκα ἔτεσιν ἀθλοῦντας	ἡμᾶς	καὶ πολέμους τοσούσδε καὶ νίκας
[2, 113]	τοῦ Κασσίου· τί δ' ἂν	ἡμᾶς	καλῶσιν ὡς στρατηγούς, τί ποιήσομεν,
[2, 53]	συνοίσειν τὴν ταχυεργίαν. Καὶ πρώτους	ἡμᾶς,	οἳ πρῶτοι συνεδράμομεν ἀλλήλοις, ἀξιῶ
[2, 47]	ἀλλὰ διὰ τοὺς πολεμίους ὑποφεύγοντας	ἡμᾶς.	Ὑμεῖς δ' ἔν τε Γαλατίᾳ
[2, 138]	ἢ ἱερωσύνας ἢ κληρουχίας ἢ	τιμὰς	ἄλλας ὑμῖν ἀπέδωκεν οὐδὲ προεβούλευεν
[2, 144]	οἷα τύραννος λαβεῖν τάσδε τὰς	τιμάς,	ἃς οὐδὲ ᾖτησεν. Ἀνελευθερώτατοι δὲ
[2, 28]	πολλὰ τῇ πατρίδι προσλαβόντα ἐπὶ	τιμὰς	καὶ θυσίας ἥξειν καὶ ἀναπαύσεις.
[2, 140]	δεδημευμένων ἀνδρῶν ἐπένεμον, οὔτε τὰς	τιμὰς	τοῖς ἀφαιρουμένοις ἐς παρηγορίαν ἐδίδοσαν,
[2, 107]	τόδε παρέσχε. Τὰς δὲ ἄλλας	τιμὰς	χωρὶς τῆς δεκαετοῦς ὑπατείας προσέμενος
[2, 46]	στρατοπέδῳ τοῦ κακοῦ φανεροῦ γενομένου,	Φλάμμας	μὲν ὁ ναύαρχος αὐτίκα ἔφευγεν
[2, 128]	τοῦδε μάλιστα κύριοἰ, τόδε πρῶτον	ὑμᾶς	ἀξιῶ κρῖναι· καὶ τὰ λοιπὰ
[2, 141]	ὁμοεθνῶν διένεμον, τῶν ἐπὶ Κελτοὺς	ὑμᾶς	αὐτῷ Καίσαρι στρατευσάντων καὶ προπεμψάντων
[2, 141]	εἰλήφατε· καὶ οὐ μή τις	ὑμᾶς	ἀφέληται ταῦτα, οὐ Βροῦτος, οὐ
[2, 131]	μόνῳ. Ἀλλ' οὐκ ἐμὲ καὶ	ὑμᾶς	βούλεσθαι δεῖ μόνους οὐδὲ μόνους
[2, 140]	τὰ ἴσα τὴν ἐκπέμπουσαν ἀντιγεραίρειν.	Ὑμᾶς	δὲ ὁ δῆμος ἔδωκεν ἐπὶ
[2, 74]	δὲ πάντων, ὡς ἂν εἰδείην	ὑμᾶς	ἔγωγε ὧν συνετίθεσθε μεμνημένους τε
[2, 139]	καὶ ἐπὶ ταῖς κληρουχίαις, ἐρεθίζοντες	ὑμᾶς.	Εἰ δή τινες τῶν ᾠκισμένων
[2, 73]	ἀνενέγκατε καὶ τῆς ἐμῆς πρὸς	ὑμᾶς,	εἴ τι σύνιστέ μοι, κηδεμονίας
[2, 141]	οὐδὲν ἀδικούντων. Ἀλλ' ἐκεῖνοι μὲν	ὑμᾶς	ἐξεπίτηδες ἐχθροὺς ἐποίουν τοῖς ὁμοεθνέσιν
[2, 140]	καὶ δορυφόρων δεόμενοι, οὔτε διέλυσαν	ὑμᾶς	ἐς τὰς πατρίδας, οὔτε γῆν
[2, 141]	τῶν ὑμετέρων νικητηρίων. Καὶ συνῴκιζον	ὑμᾶς	ἐς ταῦτα ἀθρόους ὑπὸ σημείοις
[2, 74]	οἱ σύμμαχοι δίκην κυνῶν περιθέωσιν	ὑμᾶς	καὶ θορυβοποιῶσι. Τρεψάμενοι δ' αὐτοὺς
[2, 141]	τύραννοι μάλιστα ἐβούλοντο, οὐ γῆν	ὑμᾶς	λαβεῖν, ἣν δὴ καὶ ἑτέρωθεν
[2, 47]	Μαρτυράμενος οὖν ἐμαυτὸν τῆς ἐς	ὑμᾶς	μέχρι δεῦρο φιλοτιμίας χρήσομαι τῷ
[2, 140]	ἢ ἐωνοῦντο ἑτέραν. Οὕτω μὲν	ὑμᾶς	ὁ δῆμος συνῴκιζεν ἀλύπως ἅπασι·
[2, 124]	ὄντας ταῖς ἀραῖς. Ἀλλὰ δι'	ὑμᾶς	οἷς οὕτω δοκεῖ, σκεψόμεθα μεθ'
[2, 140]	ἄλλοις ἐποιήσατε συνελθόντες. Χρὴ δὲ	ὑμᾶς,	τὰ εἰκότα τιμωμένους τε καὶ
[2, 140]	καὶ ἀριστείων τυχεῖν. Ὁ δὲ	ὑμᾶς	τοῖς ὅρκοις προλαβὼν ἐπήγαγε μὲν
[2, 88]	συγγνώμην ἐπεδίδου καὶ ἐπεῖπε· Ποσάκις	ὑμᾶς	ὑπὸ σφῶν αὐτῶν ἀπολλυμένους ἡ
[2, 102]	ὑπερβάλλων, στρατιώτῃ μὲν ἀνὰ πεντακισχιλίας	δραχμὰς	Ἀττικάς, λοχαγῷ δ' αὐτοῦ τὸ
[2, 92]	ἔπεμπεν ἄλλας ὁρίζων ἑκάστῳ χιλίας	δραχμάς.	Οἱ δὲ αὐτὸν οὐχ ὑπισχνεῖσθαι
[2, 154]	μὲν Ἰνδῶν Ἀλέξανδρος ἐξετάζων τοὺς	Βραχμᾶνας,	οἳ δοκοῦσιν Ἰνδῶν εἶναι μετεωρολόγοι
[2, 153]	μέχρι βραδυνόντων αὐτῷ τῶν ἱερῶν	δυσχεράνας	ἐσῆλθε καὶ ἀνῃρέθη. Τὸ δ'
[2, 106]	τίθεσθαι, καὶ τὰς ἀρχὰς εὐθὺς	καθισταμένας	ὀμνύναι μηδενὶ τῶν ὑπὸ Καίσαρος
[2, 125]	πόλιν, ἐκ διαστήματος ἐν μέσῳ	προκαθημένας	ὥσπερ ἐν ἡμέρᾳ· καὶ ἦσαν
[2, 125]	τε ἤδη δεδομένας καὶ τὰς	ἐπηγγελμένας.	Ἤδη δὲ καὶ τῶν ἀστῶν
[2, 125]	τὰς κληρουχίας τάς τε ἤδη	δεδομένας	καὶ τὰς ἐπηγγελμένας. Ἤδη δὲ
[2, 69]	Ὧν γε πολλοὶ καὶ τὰς	σκηνὰς	δάφναις ἀνέστεφον ἤδη, συμβόλῳ νίκης·
[2, 80]	ἄπρακτοι, βοῶντες· Ἡσσήμεθα. Καὶ τὰς	σκηνὰς	σφῶν αὐτοὶ καὶ τὰ χαρακώματα
[2, 79]	εὐταξίαν καὶ οὔτε ἐς τὰς	σκηνὰς	τοῦ Καίσαρος ἐτόλμων ὑπὸ θαύματος,
[2, 154]	ὄντα διὰ τοὺς ἔσθ' ὅτε	μῆνας	ἐμβολίμους (κατὰ γὰρ σελήνην αὐτοῖς
[2, 19]	τὸ ἄρχειν, ὥστε ποτὲ καὶ	μῆνας	ὀκτὼ τὴν πόλιν ἄναρχον ἐκ
[2, 89]	σὺν τοῖς παροῦσιν· οὐδενί τε	ἐκφήνας,	ὅπῃ τὸν πλοῦν ποιήσεται, περὶ
[2, 115]	τῶν τις βουλευτῶν ἐπισπάσας, Ποπίλιος	Λαίνας,	ἔφη συνεύχεσθαι περὶ ὧν ἔχουσι
[2, 116]	Ἄρτι δ' ἐκβαίνοντι τοῦ φορείου	Λαίνας,	ὁ τοῖς ἀμφὶ τὸν Κάσσιον
[2, 48]	Δεκεμβρίου μηνὸς Ῥωμαίοις ὄντος, οὐκ	ἀναμείνας	οὐδὲ τῆς ἀρχῆς ἕνεκα τὴν
[2, 89]	στρατὸν αὑτοῦ κατὰ μέρη προσιόντα	περιμείνας	ἐς τὰς Κασσίου καὶ Ῥοδίων
[2, 145]	ὅτῳ δὴ μάλιστα τὴν φωνὴν	ἐπιτείνας	καὶ τὴν χεῖρα ἐς τὸ
[2, 60]	δύο ἀνδρῶν, τὸν μὲν ἔφθασε	κτείνας,	τοῦ δὲ τὸν ὦμον ἀπέκοψε.
[2, 2]	ἥδιστος εἰπεῖν τε καὶ ῥητορεῦσαι,	Κατιλίνας	δ' αὐτὸν ἐς ὕβριν τῶν
[2, 3]	τὰ ὕποπτα τοῖς γιγνομένοις ἐφεδρεύειν.	Κατιλίνας	δ' οὐδενὸς μέν πω θαρροῦντος
[2, 2]	τοὺς δαψιλεῖς ἐπαινούντων. ~Γάιος δὲ	Κατιλίνας,	μεγέθει τε δόξης καὶ γένους
[2, 7]	προαγαγόντος. Οὐ μὴν ὅ γε	Κατιλίνας	οὐδ' ἄλλος οὐδεὶς τῶν συνόντων
[2, 59]	ἀλίμενα καὶ πετρώδη διερρίφησαν, δύο	τινὰς	ἐς τέλμα τῶν Καίσαρος κατενεχθείσας
[2, 50]	ὑμέτερα περιπέμπει καὶ τῇ πόλει	τινὰς	ἐφίστησι καὶ ἑτέρους ἀνὰ τὴν
[2, 85]	οἱ παραγενέσθαι μηδὲ τῶν ἐπιφανῶν	τινας	πέμψαι· τοσοῦτο δ' ἐκ τῶν
[2, 44]	βραχείᾳ περὶ αὐτὴν ἱππομαχίᾳ τρέπεταί	τινας	τῶν Νομάδων ἱππέας καὶ ὑπὸ
[2, 133]	χάρισι καὶ φιλανθρωπίαις βεβαιωσάμενος· ὧν	τίνας	ὑποστήσεσθαι δοκεῖτε ἀφαιρουμένους, ἃ ἔλαβον,
[2, 47]	στρατείᾳ βραδύνοντες καὶ τὰς πέντε	μνᾶς	οὐ λαβόντες, ἥν τινα δωρεὰν
[2, 153]	Εὐφράτην ὑπολαμβάνων ἐς ἕλη καὶ	λίμνας	ἐκφέρει καὶ κωλύει τὴν Ἀσσυρίδα
[2, 1]	ἐπ' αὐτῇ Σερτώριός τε καὶ	Περπέννας	περὶ Ἰβηρίαν ἔδρασαν, ἕτερα ἐμφύλια
[2, 121]	τοῦ Καπιτωλίου καὶ γεραίρειν. Καὶ	Κίννας	μὲν οὕτως ἔλεξεν, οἱ δὲ
[2, 126]	τὸ τῆς Γῆς ἱερὸν καὶ	Κίννας	ὁ στρατηγός, αὖθις ἐπικείμενος τὴν
[2, 121]	δὲ αὐτοῖς ἔχουσι πρῶτος ἐπιφαίνεται	Κίννας	στρατηγός, οἰκεῖος ὢν ἐξ ἐπιγαμίας
[2, 75]	πολύγλωσσον· καὶ αὐτῶν ὁ Πομπήιος	Μακεδόνας	μὲν καὶ Πελοποννησίους καὶ Βοιωτοὺς
[2, 86]	γνώριμον αὖθις εἶναι καὶ τὰς	εἰκόνας	αὐτοῦ Πομπηίου διωρθώσατο. Τόδε μὲν
[2, 86]	ἐπικρυφθέντα ὅλον ὑπὸ ψάμμου καὶ	εἰκόνας,	ὅσας ἀπὸ χαλκοῦ τῷ Πομπηίῳ
[2, 48]	οὐ χρῄζων, ἄρξας ἐπὶ ἕνδεκα	μόνας	ἡμέρας ςὧδε γάρ τισι δοκεῖῖ
[2, 63]	ἥττης καταπεπληγμένον, μάλιστα δὲ τοὺς	ἡγεμόνας	αὐτοῦ, τὸ σφέτερον ἁμάρτημα φοβουμένους.
[2, 50]	πολέμιον, ὁ δὲ καὶ νῦν	ἡγεμόνας	ἐς τὰ ἔθνη τὰ ὑμέτερα
[2, 48]	ἑαυτόν τε καὶ Πούπλιον Ἰσαυρικόν.	Ἡγεμόνας	τε ἐς τὰ ἔθνη περιέπεμπεν
[2, 145]	τὸν ἱερὸν τόνδε ἐπὶ τοὺς	εὐδαίμονας,	τὸν νενομισμένον ὕμνον αὐτῷ καὶ
[2, 146]	τριακοσίων ἐτῶν ὑβρισμένῃ τῇ πατρίδι	ἐπήμυνας,	ἄγρια ἔθνη τὰ μόνα ἐς
[2, 138]	ἐθνῶν ἡγεμονίας οὔτε στρατείας ἢ	ἱερωσύνας	ἢ κληρουχίας ἢ τιμὰς ἄλλας
[2, 128]	τὰς ἐν ἄστει καὶ ἐς	ἱερωσύνας	καὶ ἐθνῶν ἢ στρατοπέδων ἡγεμονίας
[2, 5]	Κεθήγου θεράποντές τε καὶ ἐξελεύθεροι,	χειροτέχνας	πολλοὺς προσλαβόντες, κατ' ὀπισθίας ὁδοὺς
[2, 133]	καὶ τοσούτους ἡμῖν τὸ ἓν	ἀγῶνας	ἤγειρεν, οὐκ ἀλόγως· εἰ γὰρ
[2, 48]	τῶν χρημάτων διδόναι. Καὶ τάδε	πράξας	περὶ χειμερίους τροπὰς περιέπεμπε τὸν
[2, 107]	Ἀντώνιον, τὸν ἵππαρχον ἑαυτοῦ, Λεπίδῳ	προστάξας	ἱππαρχεῖν ἀντὶ τοῦ Ἀντωνίου, ἄρχοντι
[2, 2]	γένους λαμπρότητι περιώνυμος, ἔμπληκτος ἀνήρ,	δόξας	ποτὲ καὶ υἱὸν ἀνελεῖν δι'
[2, 48]	ὡς ἐπίφθονον εἴτε οὐ χρῄζων,	ἄρξας	ἐπὶ ἕνδεκα μόνας ἡμέρας ςὧδε
[2, 133]	τὰ βεβουλευμένα συντελεῖν. ~Σιωπήν τε	κατακηρύξας	αὖθις ἔλεγεν· Ἐγὼ περὶ μὲν
[2, 128]	πενταετὲς ᾕρητὀ, σιωπὴν ὡς ὕπατος	ἐπικηρύξας	ἔφη· Τοῖς αἰτοῦσι περὶ Καίσαρος
[2, 30]	εἴτε διεφθαρμένοι, Καίσαρι δ' ἔρρωτο	πᾶς	ἀνὴρ εἰς προθυμίαν καὶ πόνους
[2, 104]	παρ' αὐτόν, καὶ ὁ στρατὸς	ἅπας	ἐμπεσὼν μετὰ ὁρμῆς ὅλην ἠγωνίζετο
[2, 84]	Πομπηίου παρὰ τὸν αἰγιαλὸν ἐξετάσσετο	ἅπας,	καὶ ὁ βασιλεὺς ἐν μέσῳ
[2, 52]	ὧδε εἶπεν, ὁ δὲ στρατὸς	ἅπας	καὶ ὅσοι ἦσαν ἀμφ' αὐτὸν
[2, 69]	τε φίλοι καὶ ὁ στρατὸς	ἅπας	πυθόμενοι ἥδοντο, καὶ τἆλλα ἀλόγως
[2, 81]	ἐκείνου βρώμην καὶ ὁ στρατὸς	ἅπας	τὴν τῶν πολεμίων ἐδαίσαντο. ~Ἀπέθανον
[2, 53]	ἡγεῖται κἀμὲ χειμάζειν ἢ περὶ	πομπὰς	καὶ θυσίας ὑπατικὰς εἶναι. Εἰδόσι
[2, 60]	Νυμφαῖον κατήχθη. ~Καὶ τῷ Καίσαρι	σύμπας	ὁ στρατὸς ἤδη παρῆν, παρῆν
[2, 48]	Αἰτοῦσι δ' αὐτοῖς καὶ χρεῶν	ἀποκοπὰς	διά τε πολέμους καὶ στάσεις
[2, 48]	πιπρασκομένοις ἐποῦσαν εὐωνίαν, τὰς μὲν	ἀποκοπὰς	οὐκ ἔδωκε, τιμητὰς δὲ τῶν
[2, 52]	ὥς μοι προείρητο, περὶ χειμερίους	τροπὰς	ἐς τὸ Βρεντέσιον ἠπείγετο, νομίζων
[2, 48]	Καὶ τάδε πράξας περὶ χειμερίους	τροπὰς	περιέπεμπε τὸν στρατὸν ἀπαντᾶν ἐς
[2, 18]	ἀδικοῦσιν, οὐ πειθομένῳ δὲ δημοσίας	ἀρὰς	ἐπηρῶντο, ὧν ὁ Κράσσος οὐ
[2, 33]	ἄλλα αὐτοῖς ἔμελλεν ἔσεσθαι, προθεσπίζων	ἀράς	τε βαρείας τοῖς τούτων αἰτίοις
[2, 101]	δ' ἐπανελθὼν ἐς Ῥώμην ἐθριάμβευε	τέσσαρας	ὁμοῦ θριάμβους, ἐπί τε Γαλάταις,
[2, 102]	χρυσοῦ, ἕλκοντας ἐς δισμυρίας καὶ	δεκατέσσαρας	καὶ τετρακοσίας λίτρας. Ἀφ' ὧν
[2, 33]	Ἀντώνιος ἀνά τε ἔδραμε τῆς	ἕδρας	σὺν ὀργῇ καὶ περὶ τῆς
[2, 132]	γεγένητο θερμότερον, τοὺς μὲν οὖν	ἄνδρας	ἔγνω περισῴζειν ὑπὸ ἀνάγκης, ἐπικρύπτων
[2, 50]	τὰ οἰκήματα πόλιν, ἀλλὰ τοὺς	ἄνδρας	εἶναι νομίζοντες· καὶ τόδε πράξαντες
[2, 127]	πεπραγμένον ἐπῄνουν ἄντικρυς καὶ τοὺς	ἄνδρας	ἐκάλουν τυραννοκτόνους καὶ γεραίρειν ἐκέλευον,
[2, 101]	τὰ παθήματα ἅπαντα καὶ τοὺς	ἄνδρας	ἐν εἰκόσι καὶ ποικίλαις γραφαῖς,
[2, 6]	ὑπαχθῶσι, καὶ μηδὲν ἀνήκεστον ἐς	ἄνδρας	ἐπιφανεῖς ᾖ πρὸ λόγου καὶ
[2, 5]	Ἀξιοῦντι δὲ τῷ Σιλανῷ τοὺς	ἄνδρας	ἐσχάτῃ κολάσει μετιέναι πολλοὶ συνετίθεντο,
[2, 123]	εἰ καὶ τοὺς ὑπολοίπους ἀγαθοὺς	ἄνδρας	ἡ μέλλουσα στάσις διολέσει. Οὐδὲ
[2, 2]	παρὰ πολλῶν γυναικῶν, αἳ τοὺς	ἄνδρας	ἤλπιζον ἐν τῇ ἐπαναστάσει διαφθερεῖν,
[2, 6]	ἀγῶνα προβαλέσθαι, προσετίθει διαθέσθαι τοὺς	ἄνδρας	Κικέρωνα τῆς Ἰταλίας ἐν πόλεσιν
[2, 37]	εἶναι τοῖς ἀνδράσιν, ἀλλὰ τοὺς	ἄνδρας,	ὅπῃ ποτ' ἂν ὦσιν, ἔχειν
[2, 121]	ἐπιμιγνύμενον αὑτοῖς οὐκ ἐκάλουν τοὺς	ἄνδρας	οὐδέ τι πλέον ἢ περὶ
[2, 33]	ἐργασαμένους ἡγοῦνται πολεμίους καὶ τοιούσδε	ἄνδρας	ὑπὲρ αὐτῶν τι φθεγξαμένους οὕτως
[2, 79]	βολῆς εὐτονωτέρας γίνεσθαι καὶ τοὺς	ἄνδρας	ὑπὸ τοῦ δρόμου προθυμοτέρους· ἑστῶτας
[2, 142]	ἐπῄνουν ὡς δικαιότατα, καὶ τοὺς	ἄνδρας	ὡς ἀκαταπλήκτους δὴ καὶ μάλιστα
[2, 121]	μάλιστα τῷ προγονικῷ καὶ τοὺς	ἄνδρας	ὡς εὐεργέτας καλεῖν ἐκέλευεν ἐκ
[2, 17]	Δομίτιος Αἰνόβαρβος· καὶ τῆς κυρίας	ἡμέρας	ἄμφω κατῄεσαν ἔτι νυκτὸς ἐς
[2, 69]	τοῦ κακοῦ συνετάρασσε, μέλλοντα τῆς	ἡμέρας	ἐκείνης ἐκ δυναστείας τοσῆσδε ἀθρόως
[2, 62]	ἔκτεινε πολλοὺς καὶ σημεῖα τῆς	ἡμέρας	ἐκείνης ἔλαβεν ἐν ταῖς δύο
[2, 81]	οὐκ ἀνέσχε δρόμου, πρὶν ἀρχομένης	ἡμέρας	ἐν Λαρίσσῃ γενέσθαι. Ὁ δὲ
[2, 88]	ἐπὶ τῇ νίκῃ δύο μὲν	ἡμέρας	ἐν Φαρσάλῳ διέτριψε θύων καὶ
[2, 6]	δέους πολλοῦ σφίσιν ἐκείνης τῆς	ἡμέρας	ἐπιστάντος· ~Κατιλίναν δὲ ἐς δισμυρίους
[2, 126]	τὴν βουλὴν συγκαλοῦντος ἔτι πρὸ	ἡμέρας	ἐς τὸ τῆς Γῆς ἱερόν,
[2, 153]	τὰς Μαρτίας εἰδούς, ἐλθούσης τῆς	ἡμέρας	ἔφη, τὸν μάντιν χλευάζων, ὅτι
[2, 45]	θέρους θερμοῦ περὶ τρίτην ὥραν	ἡμέρας	ἦγε τὸ κράτιστον τῆς στρατιᾶς
[2, 22]	τε ἦν αὐτοῖς ἐπὶ πολλὰς	ἡμέρας	καὶ πυρὸς καὶ λίθων καὶ
[2, 72]	γενομένην καὶ ὅσα σημεῖα μιᾶς	ἡμέρας	κρατοῦντες αὐτῶν ἐλάβομεν. ~Ὁ μὲν
[2, 81]	κατὰ μέρος. Ληγούσης δὲ τῆς	ἡμέρας	ὁ Καῖσαρ τὸν στρατὸν ἀσχέτως
[2, 111]	δ' αὐτὸν μέλλοντα πρὸ τετάρτης	ἡμέρας	οἱ ἐχθροὶ κατέκανον ἐν τῷ
[2, 57]	τὰς ὄχθας διερρίπτει, μέχρι πλησιαζούσης	ἡμέρας	οἱ μὲν ἐδεδοίκεσαν ὡς ἐν
[2, 126]	ὅμως εἰσήγαγε. Πλησιαζούσης δὲ τῆς	ἡμέρας	οἵ τε ἄλλοι βουλευταὶ συνέθεον
[2, 55]	Δυρράχιον αὐτοὺς ὁδὸν μακράν, οὔτε	ἡμέρας	οὔτε νυκτὸς ἀναπαύων. Πομπήιος δὲ
[2, 48]	χρῄζων, ἄρξας ἐπὶ ἕνδεκα μόνας	ἡμέρας	ςὧδε γάρ τισι δοκεῖῖ ὑπάτους
[2, 139]	παρὰ Καίσαρι τὴν πατρίδα τῆς	ἡμετέρας	τιμῆς προετιμήσαμεν. Διαβάλλουσι δ' ἡμᾶς
[2, 50]	χρημάτων ὧν ἐκεῖνος ἀπὸ τῆς	ὑμετέρας	Γαλατίας πεπόρισται, δουλεύειν ἀντὶ τῆς
[2, 141]	οὐχ οἵδε πάντες, οἳ τῆς	ὑμετέρας	ἐλευθερίας προεκινδυνεύσαμεν. Ὃ δ' ἐν
[2, 97]	πολλοῦ γεγυμνασμένος καὶ ἐκ τῆς	προτέρας	μάχης ἐν ἐλπίδι καὶ θάρσει
[2, 145]	τὰ ὄντα μὴ ἐς τὰς	προτέρας	στάσεις ὑπαχθῶμεν καὶ ἐκτριφθῇ πᾶν,
[2, 44]	ἐν βραχεῖ χωρίῳ. Μάχης δὲ	καρτερᾶς	γενομένης Κουρίωνος μὲν εἷς ἀνὴρ
[2, 49]	καὶ Καππαδόκαι καὶ ἐκ τῆς	βραχυτέρας	Ἀρμενίας τινὲς καὶ Παμφύλιοι καὶ
[2, 79]	γὰρ πληγὰς ὑπὸ τῆς βολῆς	εὐτονωτέρας	γίνεσθαι καὶ τοὺς ἄνδρας ὑπὸ
[2, 66]	ἢ σιτολογίας ἐπιπόνους ἀσθενέστεροι διὰ	γῆρας·	ὅλως τε κάμνουσιν αὐτοῖς ἐδόκει
[2, 1]	δὴ Πομπήιος ἄρτι τὴν θάλασσαν	καθήρας	ἀπὸ τῶν ληστηρίων τότε μάλιστα
[2, 8]	οἷς ἐπενόει χρήσιμα, στρατιὰν δὲ	ἀγείρας	ἐπετίθετο τοῖς ἔτι λοιποῖς Ἰβήρων
[2, 150]	ἐκράτησε, διὰ μιᾶς καὶ ὅδε	πείρας	ἑκάστων ἢ διὰ δύο, οὐ
[2, 108]	ἐπικλήσεως καὶ τὰς ἐς τοῦτο	πείρας	καθιέντα καὶ τυραννικὸν ὅλως γεγονότα·
[2, 103]	τῶν πρεσβυτέρων αὐτῷ παραινούντων ἐκ	πείρας	ὧν ἀμφί τε Φάρσαλον καὶ
[2, 109]	πάλιν αὐτὸν σωματοφυλακεῖν τὰς Ἰβηρικὰς	σπείρας,	Οὐδὲν ἀτυχέστερον, ἔφη, διηνεκοῦς φυλακῆς·
[2, 146]	ἐς πίστιν θεοῦ γενέσεως τὰς	χεῖρας	ἀνέτεινεν, ἐπιλέγων ὁμοῦ σὺν δρόμῳ
[2, 81]	ἂν εἶεν. Τάς τε οὖν	χεῖρας	αὐτοῖς ὤρεγε καὶ πρῶτος ἐξῆρχε
[2, 146]	ἀήττητος ἐκ πάντων τῶν ἐς	χεῖρας	αὐτῷ συνελθόντων Σὺ δ' ἔφη,
[2, 88]	ἀπαρασκεύῳ Καίσαρι συντυχόντα μηδ' ἐς	χεῖρας	ἐλθεῖν ὑποστῆναι. Ὁ δ' οὕτως
[2, 85]	μακρόθεν ὁρῶντες ἀνῴμωζόν τε καὶ	χεῖρας	ἐς θεοὺς ἐκδίκους σπονδῶν ἀνίσχοντες
[2, 104]	πάντας ὁ Καῖσαρ ἱκέτευε, τὰς	χεῖρας	ἐς τὸν οὐρανὸν ἀνίσχων, μὴ
[2, 116]	βουλευτηρίου καὶ εὐθὺς ἐσιόντι, μετὰ	χεῖρας	εὑρέθη τεθνεῶτος. Ἄρτι δ' ἐκβαίνοντι
[2, 75]	καθ' αὑτόν, ὅτι χωροῦσιν ἐς	χεῖρας	θηρίοις, λιμὸν ἔχοντες, ἄξιον θηρίων
[2, 150]	φιλίᾳ νηὶ προσπελάσας ὤρεξε τὰς	χεῖρας	καὶ ἑαυτὸν ἔδειξε καὶ περιεσώθη.
[2, 88]	τὸν Καίσαρα ἐπίτηδες ἐπιπλεῖν τὰς	χεῖρας	ὤρεγεν ἐς αὐτόν, ἀπὸ τριήρων
[2, 111]	οἵδε μὲν ἄμφω τῆς Πομπηίου	μοίρας	γεγονότε, τῶν δ' αὐτῷ Καίσαρι
[2, 97]	ἐλέφαντες ἐς τὰ σημεῖα ἐπίκεινται.	~Μακρᾶς	δὲ καὶ ἐπιπόνου κατὰ πάντα
[2, 18]	λιμῷ πιεζόμενοι Πομπήιον εἵλοντο τῆς	ἀγορᾶς	αὐτοκράτορα εἶναι καί οἱ καθάπερ
[2, 18]	καὶ τὴν Ῥώμην αὐτίκα ἐνέπλησεν	ἀγορᾶς	δαψιλοῦς, ὅθεν ἔτι μᾶλλον ἐς
[2, 152]	δὲ ἐς τὸν θάνατον αὐτόν.	Πειθαγόρας	τε γὰρ ὁ μάντις Ἀπολλοδώρῳ
[2, 44]	καθάπερ αὐτοῖς ἐπιμαρτυρούντων ἀξίως σφῶν	αὐτοκράτορας	εἶναι· καὶ τήνδε τὴν τιμὴν
[2, 39]	αὐτοῖς οἱ Κερκυραῖοι σφετέρους ἐγκατέμιξαν	οἰκήτορας,	ὄθεν Ἑλληνικὸν εἶναι δοκεῖ τὸ
[2, 27]	μὲν εἶχε τὴν πρόφασιν τῆς	διαφορᾶς,	Κλαύδιος δ' εἰσηγεῖτο πέμπειν Καίσαρι
[2, 27]	τότε εἶναι φοβερώτερον τῆς Πομπηίου	διαφορᾶς.	~Ὁ δὲ Πομπήιος νοσηλευόμενος περὶ
[2, 55]	ἀγορὰν τὴν ἐν μέσῳ πᾶσαν	ἐμπιπράς,	ἐν μεγίστῳ, καθάπερ ἦν, καὶ
[2, 62]	ῥῖψαι. ~Γενομένης δὲ τῆς τροπῆς	λαμπρᾶς	ὁ Καῖσαρ ἑτέρωθεν ἦγεν ἄλλον
[2, 84]	Συρίαν ἀγειρούσης, Πτολεμαῖος ὁ τῆς	Κλεοπάτρας	ἀδελφὸς ἀμφὶ τὸ Κάσσιον τῆς
[2, 84]	τὸ Κάσσιον τῆς Αἰγύπτου ταῖς	Κλεοπάτρας	ἐσβολαῖς ἐφήδρευε, καί πως κατὰ
[2, 84]	ἄρτι δ' ἐκπεσούσης ἀπ' Αἰγύπτου	Κλεοπάτρας,	ἣ τῷ ἀδελφῷ συνῆρχε, καὶ
[2, 90]	χώραν θεώμενος, περιέπλει μετὰ τῆς	Κλεοπάτρας,	καὶ τἆλλα ἡδόμενος αὐτῇ. Ἀλλὰ
[2, 102]	ζητοῦσιν ἢ μανθάνουσι τὰ δίκαια.	Κλεοπάτρας	τε εἰκόνα καλὴν τῇ θεῷ
[2, 71]	παραγενέσθαι παρὰ τῶν Αἰγύπτου βασιλέων,	Κλεοπάτρας	τε καὶ τοῦ ἀδελφοῦ, παιδὸς
[2, 102]	δισμυρίας καὶ δεκατέσσαρας καὶ τετρακοσίας	λίτρας.	Ἀφ' ὧν εὐθὺς ἐπὶ τῷ
[2, 118]	τε ὤνια ἡρπάζετο· καὶ τὰς	θύρας	ἅπαντες ἀπέκλειον καὶ ἀπὸ τῶν
[2, 99]	τινὸς ἐξακουσθέντος ἐσέδραμον οἱ περὶ	θύρας·	καὶ οἱ ἰατροὶ τὰ σπλάγχνα
[2, 99]	ὁ λόγος, ἀναπαύεσθαι τοὺς περὶ	θύρας	ὑπολαβὼν ἔτρωσεν αὑτὸν ὑπὸ τὰ
[2, 99]	ξίφος ἔχοντες ᾤχοντο καὶ τὰς	θύρας	ὡς ἠρεμοῦντι ἐπέκλεισαν· ὁ δ'
[2, 41]	διέπλευσεν ἐς Κέρκυραν καὶ ἐκ	Κερκύρας	ἐς Πομπήιον· ὁ δὲ Καῖσαρ
[2, 87]	κατὰ Φάρσαλον ἔργου διεπεφεύγεσαν, ἐπὶ	Κερκύρας	ἠπείγοντο πρὸς Κάτωνα, ἑτέρου στρατοῦ
[2, 83]	τε Ῥοδίων καὶ Τυρίων ἀφίκοντο,	Κερκύρας	μὲν καὶ τότε καὶ Λιβύης
[2, 55]	Καίσαρι δύσβατος εἴη, καὶ ποταμῶν	γεφύρας	διαιρῶν καὶ ἀγορὰν τὴν ἐν
[2, 150]	Ἀλεξάνδρειαν πολεμῶν καὶ ἀποληφθεὶς ἐπὶ	γεφύρας	μόνος καὶ κακοπαθῶν τὴν πορφύραν
[2, 42]	Καῖσαρ ἐπὶ κρημνῶν ἐσιτολόγει διὰ	γεφύρας	τοῦ Σικόριος ποταμοῦ. Χειμάρρου δ'
[2, 117]	ὁ μὲν Κίμβερ αὐτοῦ τῆς	πορφύρας	ὡς ἔτι δεόμενος ἐλάβετο καὶ
[2, 52]	έἡγεῖτο γάρ, δυσχεροῦς ἔτι τῆς	ὥρας	οὔσης καὶ τῆς θαλάσσης ἀλιμένου,
[2, 53]	ἐκκλησίαν συναγαγὼν ἔλεγεν· ~Οὔτε τῆς	ὥρας	τὸ χειμέριον, ὦ ἄνδρες, οἳ
[2, 39]	γένοιτο. Χρόνῳ δὲ τῆς τε	χώρας	καὶ πόλεως κατασχεῖν Βρίγας ἐκ
[2, 115]	συνειδότος ἄφνω τεθορύβητο, ὁ δ'	ἐπιμειδιάσας	ἔφη· Πόθεν οὖν ἔσται σοι
[2, 146]	γόνυ βαλών. Πολλά τε ἄλλα	ἐπιθειάσας	τὴν φωνὴν ἐς τὸ θρηνῶδες
[2, 40]	αὐτὸς ἔγνω προκαθελεῖν ἐς Ἰβηρίαν	ἐλάσας,	τὴν δὲ δύναμιν ἐς πέντ'
[2, 116]	εἰπόντος θανάτου τὸ σημεῖον εἶναι,	γελάσας	ἔφη τοιοῦτον αὑτῷ καὶ περὶ
[2, 104]	ἔστε πού τι αὐτῷ κατασκεπτομένῳ	προσπελάσας	ὁ Πομπήιος ὠνείδισεν ἐς δειλίαν.
[2, 91]	ἐβάδιζε λεσχηνεύων τοῖς πρέσβεσι, μέχρι	προσπελάσας	τῷ χάρακι τοῦ Φαρνάκους καὶ
[2, 150]	τὴν ἀναπνοήν, μέχρι φιλίᾳ νηὶ	προσπελάσας	ὤρεξε τὰς χεῖρας καὶ ἑαυτὸν
[2, 104]	δέους, ἕως ὁ Καῖσαρ αὐτὸς	ἁρπάσας	τινὸς ἀσπίδα καὶ τοῖς ἀμφ'
[2, 117]	τε ἱμάτιον ἀπὸ τοῦ Κίμβερος	ἐπισπάσας	καὶ τῆς χειρὸς τοῦ Κάσκα
[2, 115]	συλλαλοῦντας ἀλλήλοις τῶν τις βουλευτῶν	ἐπισπάσας,	Ποπίλιος Λαίνας, ἔφη συνεύχεσθαι περὶ
[2, 117]	δεόμενος ἐλάβετο καὶ τὸ εἷμα	περισπάσας	ἐπὶ τὸν τράχηλον εἷλκε, βοῶν·
[2, 95]	ἀετούς, φερόντων τῇ ἑαυτοῦ χειρὶ	περισπάσας	μετενεγκεῖν ἀπὸ τῆς φυγῆς ἐς
[2, 153]	τὰ αὐτὰ σημεῖα γίγνεται· καὶ	χλευάσας	ἔφη τοιαῦτά οἱ καὶ περὶ
[2, 59]	τοὺς ἑτέρους ἐπὶ τὰς ναῦς	ἐπιβήσας	Ἀπολλωνίαν μὲν παρέπλευσεν, ἱστίοις μεστοῖς
[2, 32]	καὶ χάριν ὑπὲρ τῶν γεγονότων	ὁμολογήσας	ἐσκόπει περὶ τῶν παρόντων. Κουρίωνι
[2, 60]	τὸν ὀφθαλμὸν ἐτρώθη βέλει καὶ	προπηδήσας	κατέσεισεν ὡς εἰπεῖν τι βουλόμενος.
[2, 29]	δ' αὐτῷ χαλεψάμενός τε καὶ	ἀπειλήσας	εὐθὺς ἐς τὰ προάστεια ἀγανακτῶν
[2, 37]	μὲν δὴ τοσάδε εἰπὼν καὶ	ἀπειλήσας	τοῖς ἐπιμένουσιν, εἰ φειδοῖ χωρίων
[2, 93]	παρὰ τὴν ἁπάντων δόξαν οὐδὲ	μελλήσας	ἀπεκρίνατο· Ἀφίημι. Καταπλαγέντων δ' αὐτῶν
[2, 29]	Καίσαρι κεχρήκει. Ὁ δ' αὐτό,	τιμήσας	ἕκαστον ἄνδρα δραχμαῖς πεντήκοντα καὶ
[2, 105]	ἡγεμόνων τοῦ Πομπηίου Σκάπλας μὲν	νήσας	πυρὰν ἑαυτὸν ἐνέπρησεν, Οὐάρου δὲ
[2, 71]	ἀφρόνως ἐργάσασθαι, τῶν μὲν νεῶν	καταφρονήσας,	αἷς δὴ πολὺ προύχων ἐδύνατο
[2, 62]	ὡς ἤδη κεκριμένου τοῦ πολέμου	καταφρονήσας.	Ἐπὶ δὲ τοὺς ἔξω τραπεὶς
[2, 116]	φίλων ἐπειγόμενος ἐσῄει τῶν ἱερῶν	καταφρονήσας·	χρῆν γὰρ ἃ ἐχρῆν Καίσαρι
[2, 33]	πάθοιεν ἀτοπώτερον. Ἔνθα δὴ μέγα	βοήσας	ὁ Ἀντώνιος ἀνά τε ἔδραμε
[2, 136]	αὖθις ἄρα ἐνσημαινόμενοι τὴν τυραννίδα.	~Ἐκβοήσας	οὖν ὁ Πείσων ὅτι μέγιστον
[2, 99]	ἐς τὸν οἶκον αὖθις ὡς	χρήσας	ἀνεδέξατο. Τοιόσδε μὲν δὴ Κάτων
[2, 98]	ξιφίδιον. Ὡς δὲ ἐτέθη, Πλάτωνος	αἰτήσας	τὴν περὶ ψυχῆς συγγραφὴν ἀνεγίνωσκε.
[2, 68]	καὶ τόδε περιδραμὼν αὐτὸς καὶ	καταστήσας	ἀνεπαύετο σὺν ὕπνῳ βαθεῖ· περιεγειράντων
[2, 100]	Ῥωμαίοις ἐποίησεν, αὐτῇ Σαλούστιον Κρίσπον	ἐγκαταστήσας.	Ἰτυκαίοις δὲ καὶ τῷ Κάτωνος
[2, 40]	οὖσαν ἐς τὸν Πομπήιον ὁρῶν,	δείσας	δὲ τοῦ Πομπηίου τὸν ἐν
[2, 78]	ὁρῶν ὑπὸ τῆς μελλήσεως καὶ	δείσας,	μὴ πρὸ τοῦ ἀγῶνος ἀταξίας
[2, 92]	καὶ ταῖς τῆς πόλεως ἐξόδοις,	δείσας	περὶ ἁρπαγῆς· αὐτὸς δέ, πάντων
[2, 31]	ὁ τῆς δημαρχίας χρόνος ἔληγε,	δείσας	ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ ἀπογνοὺς ἔτι
[2, 59]	τινὰς ἐς τέλμα τῶν Καίσαρος	κατενεχθείσας	ἑλοῦσαι. Ἀντώνιος δὲ ταῖς λοιπαῖς
[2, 55]	τὴν πόλιν. ~Καὶ ὁ Καῖσαρ	ἁλίσας	τον ἑαυτοῦ στρατὸν ἀνέμνησεν, ὅτι
[2, 56]	Καῖσαρ τοὺς ἐκ Βρεντεσίου περιμένων.	Νομίσας	δ' ἔαρος μὲν αὐτοὺς ἐπὶ
[2, 88]	ἐπιφόβου τότε οὔσης ἐξεπλάγη καὶ	νομίσας	οἱ τὸν Καίσαρα ἐπίτηδες ἐπιπλεῖν
[2, 22]	οὖν καὶ ἀνδρῶν ἀγροίκων πλῆθος	ἀθροίσας	καὶ ἐς τὸν δῆμον περιπέμψας
[2, 2]	παροδεύσων ἐς τυραννίδα. Πάγχυ δ'	ἐλπίσας	αἱρεθήσεσθαι διὰ τὴν ὑποψίαν τήνδε
[2, 73]	ἐξήνυον. Ἴστε, οὓς μεθῆκα ἀπαθεῖς,	ἐλπίσας	ἡμῖν τι παρ' αὐτῶν ἔσεσθαι
[2, 38]	χρημάτων μεθῆκεν ὅποι βούλοιτο ἀπιέναι,	ἐλπίσας	μὲν ἴσως διὰ τὴν εὐποιίαν
[2, 16]	ψηφίσασθαι τῷ Κικέρωνι κάθοδον ἐκέλευεν,	ἐλπίσας	τὸν Κικέρωνα ἐλθόντα περὶ μὲν
[2, 111]	τὰς τριήρεις κατὰ τὸν Ἑλλήσποντον	ἐγχειρίσας	τῷ Καίσαρι, οἵδε μὲν ἄμφω
[2, 18]	ἐπηρῶντο, ὧν ὁ Κράσσος οὐ	φροντίσας	ἀπώλετο ἐν τῇ Παρθυηνῇ σύν
[2, 46]	ἑαυτοῦ νίκης κατηκόντισεν, οὐδέν τι	φροντίσας	οὐδὲ Οὐάρου παρακαλοῦντος. Οὕτω μὲν
[2, 86]	ὅλον ὑπὸ ψάμμου καὶ εἰκόνας,	ὅσας	ἀπὸ χαλκοῦ τῷ Πομπηίῳ περὶ
[2, 9]	Καίσαρα, συμπράξειν ἐς τὴν ὑπατείαν	ἐπομόσας·	ὁ δ' εὐθὺς αὐτῷ Κράσσον
[2, 64]	Ὡμολόγει τε μεταγιγνώσκειν πρὸς Δυρραχίῳ	στρατοπεδεύσας,	ἔνθα ἔστιν ἡ παρασκευὴ πᾶσα
[2, 64]	μέχρι Καῖσαρ ἑπτὰ συντόνως ἡμέραις	ὁδεύσας	ἐστρατοπέδευσε περὶ Φάρσαλον. Λέγεται δ'
[2, 57]	σώματι, τοὺς φίλους ἔτι ἑστιᾶσθαι	κελεύσας,	ἐπιθέμενος δ' ἐσθῆτα ἰδιώτου καὶ
[2, 46]	ἐς τοὺς παρορμοῦντας ἐμπόρους ἀκατίῳ	διαπλεύσας	ἐδεῖτο αὐτῶν ἐπιπλεῦσαί τε καὶ
[2, 105]	τοῦ καλωδίου τοῦ ποδός· καὶ	διαπλεύσας	ἔς τι χωρίον ἐθεραπεύετο. Ζητούμενος
[2, 9]	Λεύκολλος, ὁ πρὸ τοῦ Πομπηίου	στρατεύσας	ἐπὶ τὸν Μιθριδάτην, ὡς ἀσθενέστατον
[2, 107]	καθάπερ Σύλλας ἐς ἴσον αὐτῷ	δυναστεύσας	ἐποίησεν. ~Ἀλλὰ τοῦδε μὲν ἐσφάλησαν,
[2, 130]	ὅμοια. Καὶ ὁ Ἀντώνιος αὐτῷ	παραλύσας	τι τοῦ χιτωνίσκου θώρακα ἐντὸς
[2, 38]	διὰ τὴν εὐποιίαν παραμενεῖν, οὐ	κωλύσας	δ' ἐς Πομπήιον ἰόντα. Γιγνομένων
[2, 92]	τὸ Ἄρειον πεδίον ἐπῆλθεν οὐ	προμηνύσας	καὶ ἐπὶ βήματος ὤφθη. ~Οἱ
[2, 56]	Πομπηίου τριήρεις θαμινὰ ἐς φυλακὴν	ἀναπλεούσας,	χειμῶνος δ' εἰ παραβάλλοιντο, ναυλοχούντων
[2, 68]	χαριστήριον ἐν Ῥώμῃ ποιήσειν εὔχετο	κατορθώσας.	Ὡς δὲ καὶ σέλας ἐξ
[2, 136]	ἔτι παροῦσάν οἱ τὴν βουλὴν	ἀξιώσας	συναγαγεῖν, εἶπεν· Οἱ τύραννον λέγοντες
[2, 130]	διὰ τὸ συμφέρον τῆς πόλεως	περισώσας	ὑπ' αὐτῶν ἀπέθανε. ~Τοιαῦτα τοῦ
[2, 31]	δ' ἄφνω ψευδοῦς ἐμπεσόντος, ὅτι	τὰς	Ἄλπεις ὁ Καῖσαρ ὑπερελθὼν ἐπὶ
[2, 135]	αὖ περὶ τῶν ἐξιόντων ἐπὶ	τὰς	ἀποικίας ὅμοιον· Λεύκιον δὲ Πείσωνα,
[2, 110]	αἰφνίδιον ἐμπίπτοντα αὐτῷ μάλιστα παρὰ	τὰς	ἀργίας, ἐπενόει στρατείαν μακρὰν ἔς
[2, 106]	δημοσίας ὑπὲρ αὐτοῦ τίθεσθαι, καὶ	τὰς	ἀρχὰς εὐθὺς καθισταμένας ὀμνύναι μηδενὶ
[2, 133]	οὐκ ἀλόγως· εἰ γὰρ ἀποθησόμεθα	τὰς	ἀρχάς, ὁμολογήσομεν ἄνδρες τοσοίδε καὶ
[2, 128]	αὐτῶν πολὺ πλῆθος ἔς τε	τὰς	ἀρχὰς τὰς ἐν ἄστει καὶ
[2, 138]	Καῖσαρ, ἐπιωρκήσαμεν· εἰ δὲ οὔτε	τὰς	ἀρχὰς τὰς ἐν ἄστει οὔτε
[2, 14]	δὲ θρασυτάτους τῶν στασιωτῶν ἐπὶ	τὰς	ἀρχὰς τοῦ μέλλοντος ἔτους παρῆγε.
[2, 42]	Οἱ δὲ ἐπέθεσαν ταῖς κεφαλαῖς	τὰς	ἀσπίδας, ὅπερ ἐστὶ σύμβολον ἑαυτοὺς
[2, 129]	ἐκ τοῦ δήμου λαβόντες ἐς	τὰς	αὐτὰς ἀρχὰς ἀποφανεῖν αὐτίκα καὶ
[2, 107]	βασιλικῆς προσηγορίας καὶ τόδε παρέσχε.	Τὰς	δὲ ἄλλας τιμὰς χωρὶς τῆς
[2, 16]	πύλας ὑποδεχομένων πάντων, φασὶ περὶ	τὰς	δεξιώσεις τὴν ἡμέραν ὅλην, οἷόν
[2, 136]	με κωλύουσι τὸν ἀρχιερέα καὶ	τὰς	διαθήκας ἀπειλοῦσι προφέροντι καὶ τὴν
[2, 135]	ὅμοιον· Λεύκιον δὲ Πείσωνα, ὅτῳ	τὰς	διαθήκας ὁ Καῖσαρ παρετίθετο, τοῦτον
[2, 135]	διαλελυμένης τινὲς περιστάντες παρεκάλουν μήτε	τὰς	διαθήκας προφέρειν μήτε θάπτειν τὸ
[2, 36]	ἐκεκράγει Καίσαρα καὶ Πομπήιον ἀποθέσθαι	τὰς	δυναστείας ὡς ἐν τῷδε μόνῳ
[2, 86]	ἀνεκάθηρε γνώριμον αὖθις εἶναι καὶ	τὰς	εἰκόνας αὐτοῦ Πομπηίου διωρθώσατο. Τόδε
[2, 57]	βιαζόμενος ἔπλει· ὡς δ' ἐπὶ	τὰς	ἐκβολὰς ἀφίκετο καὶ ἡ θάλασσα
[2, 128]	πλῆθος ἔς τε τὰς ἀρχὰς	τὰς	ἐν ἄστει καὶ ἐς ἱερωσύνας
[2, 138]	εἰ δὲ οὔτε τὰς ἀρχὰς	τὰς	ἐν ἄστει οὔτε τὰς τῶν
[2, 49]	πλείονα καὶ χρήματα συνῆγε καὶ	τὰς	ἐν τῷ Ἰονίῳ Καίσαρος τεσσαράκοντα
[2, 20]	ἐγκρατῆ καὶ σώφρονα, περί τε	τὰς	ἐντεύξεις εὐπρόσιτον ἢ ὄντα ἢ
[2, 16]	αὐτῷ καὶ τὴν οἰκίαν καὶ	τὰς	ἐπαύλεις ἀνίστη τέλεσι κοινοῖς. Λαμπρῶς
[2, 15]	δ' αὐτῷ τὴν οἰκίαν καὶ	τὰς	ἐπαύλεις ἐπικατέσκαπτεν ἐπαιρόμενός τε καὶ
[2, 125]	τάς τε ἤδη δεδομένας καὶ	τὰς	ἐπηγγελμένας. Ἤδη δὲ καὶ τῶν
[2, 78]	αὐτῶν οὔτε τὴν ἀπόνοιαν οὔτε	τὰς	ἐπὶ στόμα καὶ κατ' ὀφθαλμοὺς
[2, 108]	ὡς ἐπιθυμοῦντα τῆς ἐπικλήσεως καὶ	τὰς	ἐς τοῦτο πείρας καθιέντα καὶ
[2, 129]	ἔτι λεγομένων ἔνιοι τῶν στρατηγῶν	τὰς	ἐσθῆτας ἐπὶ ἐνέδρᾳ τῶν ἀντιλεγόντων
[2, 118]	τά τε ὤνια ἡρπάζετο· καὶ	τὰς	θύρας ἅπαντες ἀπέκλειον καὶ ἀπὸ
[2, 99]	τὸ ξίφος ἔχοντες ᾤχοντο καὶ	τὰς	θύρας ὡς ἠρεμοῦντι ἐπέκλεισαν· ὁ
[2, 109]	εἰ συγχωρεῖ πάλιν αὐτὸν σωματοφυλακεῖν	τὰς	Ἰβηρικὰς σπείρας, Οὐδὲν ἀτυχέστερον, ἔφη,
[2, 36]	σὺν ἐκπλήξει μετενόουν οὐ δεξάμενοι	τὰς	Καίσαρος προκλήσεις, τότε νομίζοντες εἶναι
[2, 89]	κατὰ μέρη προσιόντα περιμείνας ἐς	τὰς	Κασσίου καὶ Ῥοδίων τριήρεις ἐνέβη
[2, 135]	δόγμα ἕτερον γενέσθαι, βεβαιοῦν αὐτῶν	τὰς	κληρουχίας. Καὶ οὐκ ἐκώλυεν ὁ
[2, 125]	εἰ μή τις αὐτοῖς φυλάξει	τὰς	κληρουχίας τάς τε ἤδη δεδομένας
[2, 153]	τελευτῆς προειπόντος, ὅτι μὴ περιοίσει	τὰς	Μαρτίας εἰδούς, ἐλθούσης τῆς ἡμέρας
[2, 48]	τῶνδε τοῖς πιπρασκομένοις ἐποῦσαν εὐωνίαν,	τὰς	μὲν ἀποκοπὰς οὐκ ἔδωκε, τιμητὰς
[2, 125]	πάντα ἐπεποίθεσαν. Ὁ δὲ Ἀντώνιος	τὰς	μὲν ἀρχὰς ἐκέλευσε νυκτοφυλακεῖν τὴν
[2, 58]	ἄλλη, τὸν βουλόμενον αὐτῶν ἐπὶ	τὰς	ναῦς ἕπεσθαι τῷ Ποστουμίῳ καὶ
[2, 59]	δ' Ἀντώνιος τοὺς ἑτέρους ἐπὶ	τὰς	ναῦς ἐπιβήσας Ἀπολλωνίαν μὲν παρέπλευσεν,
[2, 150]	Βρεττανῶν τοὺς κυβερνήτας ἐποκέλλοντας ἐκέλευε	τὰς	ναῦς περιαγνύναι. Καὶ πρὸς ἄλλον
[2, 39]	καὶ Λιβυρνίδας ἐντεῦθεν ἡγοῦνται Ῥωμαῖοι	τὰς	ναῦς τὰς ταχείας, ὧν ἄρα
[2, 5]	ὁ δὲ Κικέρων ἕκαστον ἐς	τὰς	οἰκίας τῶν στρατηγῶν διαθεὶς ἐπανῆλθεν
[2, 57]	καὶ τὸ κῦμα μετέωρον ἐς	τὰς	ὄχθας διερρίπτει, μέχρι πλησιαζούσης ἡμέρας
[2, 15]	ἀγῶνος φυγεῖν. Κλωδίου δὲ καὶ	τὰς	παρακλήσεις αὐτῷ σὺν ὕβρει διακόπτοντος
[2, 42]	ὁ Καῖσαρ ἀεὶ προλαμβάνων διετάφρευε	τὰς	παρόδους καὶ ἐκώλυεν ἐς τὸ
[2, 120]	τῶν ἀποστρατευομένων, οὐ διαλυόμενον ἐς	τὰς	πατρίδας ἔτι ὡς πάλαι καθ'
[2, 140]	δεόμενοι, οὔτε διέλυσαν ὑμᾶς ἐς	τὰς	πατρίδας, οὔτε γῆν ὑμῖν ἐωνοῦντο
[2, 47]	τε τῇ στρατείᾳ βραδύνοντες καὶ	τὰς	πέντε μνᾶς οὐ λαβόντες, ἥν
[2, 26]	τὸν νοῦν ὑπὸ ὀργῆς ἀνεκάλυπτε,	τὰς	πληγὰς εἶναι ξενίας σύμβολον. Καὶ
[2, 122]	τὴν χεῖρα· συγκατήνεγκαν γὰρ δὴ	τὰς	πληγὰς ἐπὶ τὸν Καίσαρα Κάσσιός
[2, 99]	σῶα ὄντα ἐνέθηκαν ἔνδον καὶ	τὰς	πληγὰς ἐπιρράψαντες ἐπέδησαν. Ὁ δὲ
[2, 34]	δεήσειεν, εἶναι στρατιωτικά· ἔς τε	τὰς	πόλεις ἐφ ἕτερα περιέπεμπον σύν
[2, 145]	ἢ τὰ ὄντα μὴ ἐς	τὰς	προτέρας στάσεις ὑπαχθῶμεν καὶ ἐκτριφθῇ
[2, 108]	εὐσταθῶς, ἑτέρων δ' αὐτὸν ἀμφὶ	τὰς	πύλας ἰόντα ποθὲν βασιλέα προσειπόντων
[2, 38]	οἰκοῦντες φεύγοντα τὸν Δομίτιον ἀμφὶ	τὰς	πύλας καταλαβόντες τῷ Καίσαρι προσήγαγον.
[2, 62]	μακρόθεν ἐπιφανέντος μήτε στῆναι περὶ	τὰς	πύλας ὄντας ἤδη μήτε ἐσελθεῖν
[2, 152]	μόλις ὑπὸ τῶν Μακεδόνων ἀναρρηξάντων	τὰς	πύλας ὑπὸ δέους, Καίσαρι δὲ
[2, 16]	κοινοῖς. Λαμπρῶς δ' αὐτὸν περὶ	τὰς	πύλας ὑποδεχομένων πάντων, φασὶ περὶ
[2, 11]	καὶ οἱ μετὰ τῶν ξιφιδίων	τὰς	ῥάβδους καὶ τὰ σημεῖα τοῦ
[2, 99]	χερσὶ μετὰ σιγῆς ἀπερρήγνυ καὶ	τὰς	ῥαφὰς τοῦ τραύματος ἀνέπτυσσεν, οἷα
[2, 69]	ἕτοιμον. Ὧν γε πολλοὶ καὶ	τὰς	σκηνὰς δάφναις ἀνέστεφον ἤδη, συμβόλῳ
[2, 80]	ἔφευγον ἄπρακτοι, βοῶντες· Ἡσσήμεθα. Καὶ	τὰς	σκηνὰς σφῶν αὐτοὶ καὶ τὰ
[2, 79]	τὴν εὐταξίαν καὶ οὔτε ἐς	τὰς	σκηνὰς τοῦ Καίσαρος ἐτόλμων ὑπὸ
[2, 114]	ἐς τετάρτην ἡμέραν ἐξιόντος ἐπὶ	τὰς	στρατείας, καὶ φυλακῆς αὐτὸν αὐτίκα
[2, 80]	παντὸς τοῦ πολέμου, κήρυκας ἐς	τὰς	τάξεις πανταχοῦ περιέπεμπεν, οἳ τοῖς
[2, 39]	ἐντεῦθεν ἡγοῦνται Ῥωμαῖοι τὰς ναῦς	τὰς	ταχείας, ὧν ἄρα πρώτων ἐς
[2, 79]	Καῖσαρ ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς καταμέμφεται·	τάς	τε γὰρ πληγὰς ὑπὸ τῆς
[2, 136]	ἐκ τῶν διαθηκῶν αὑτοῖς ἔσεσθαι,	τάς	τε διαθήκας ἐς τὸ μέσον
[2, 125]	τις αὐτοῖς φυλάξει τὰς κληρουχίας	τάς	τε ἤδη δεδομένας καὶ τὰς
[2, 54]	οὐ κωλύσειν ἐπιόντα Ῥωμαίων ὕπατον,	τάς	τε κλεῖς παρέδωκε τῷ Καίσαρι
[2, 40]	στρατὸν ἐς τὸ Βρεντέσιον ἀγαγὼν	τάς	τε ναῦς ἀνέμενεν ἐπανελθεῖν, αἳ
[2, 81]	τῷδε ἔργῳ κατωρθωκότες ἂν εἶεν.	Τάς	τε οὖν χεῖρας αὐτοῖς ὤρεγε
[2, 144]	βιασάμενος οἷα τύραννος λαβεῖν τάσδε	τὰς	τιμάς, ἃς οὐδὲ ᾖτησεν. Ἀνελευθερώτατοι
[2, 140]	τῶν δεδημευμένων ἀνδρῶν ἐπένεμον, οὔτε	τὰς	τιμὰς τοῖς ἀφαιρουμένοις ἐς παρηγορίαν
[2, 27]	ἤδη τι προσκοπτόμενον αὐτῷ διὰ	τὰς	τοῦ δεκασμοῦ δίκας. Εὐπρεποῦς δὲ
[2, 90]	γένος, ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων ἐς	τὰς	τοῦ πολέμου χρείας κατηρείφθη. ~Τοσάδε
[2, 56]	ἐπὶ ὁλκάδων διαπλέοντας οὐ λήσειν	τὰς	τοῦ Πομπηίου τριήρεις θαμινὰ ἐς
[2, 111]	ἀτυχήματος, καὶ Γάιος Κάσσιος, ὁ	τὰς	τριήρεις κατὰ τὸν Ἑλλήσποντον ἐγχειρίσας
[2, 88]	σκάφη, καὶ συγγνώμην ᾖτει καὶ	τὰς	τριήρεις παρεδίδου. Τοσοῦτον ἴσχυεν ἡ
[2, 147]	ταφὴν εὑρέθη. Πῦρ δ' ἐπὶ	τὰς	τῶν ἄλλων οἰκίας ἔφερον, καὶ
[2, 125]	ἀνὰ τὴν νύκτα πᾶσαν ἐς	τὰς	τῶν βουλευτῶν οἰκίας οἱ τῶν
[2, 128]	ἀστικὰ ἡμῖν καὶ τὰ ἐτήσια	τὰς	τῶν ἐθνῶν ἢ στρατοπέδων ἡγεμονίας
[2, 138]	ἀρχὰς τὰς ἐν ἄστει οὔτε	τὰς	τῶν ἐθνῶν ἡγεμονίας οὔτε στρατείας
[2, 19]	τὰ κοινὰ τῆς πόλεως καὶ	τὰς	τῶν ἰδίων διαδόχων χειροτονίας. Οἱ
[2, 5]	κατ' ὀπισθίας ὁδοὺς περιῄεσαν ἐπὶ	τὰς	τῶν στρατηγῶν οἰκίας ὡς τοὺς
[2, 8]	πλέονα τῆς περιουσίας ὀφλὼν διὰ	τὰς	φιλοτιμίας· ὅτε φασὶν αὐτὸν εἰπεῖν,
[2, 62]	οἱ δ' ἐσελθόντες οὐδ' ἐπὶ	τὰς	φυλακὰς ἀπήντων, ἀλλὰ μεθειμένα πάντα
[2, 146]	καὶ ἐς πίστιν θεοῦ γενέσεως	τὰς	χεῖρας ἀνέτεινεν, ἐπιλέγων ὁμοῦ σὺν
[2, 104]	θεοὺς πάντας ὁ Καῖσαρ ἱκέτευε,	τὰς	χεῖρας ἐς τὸν οὐρανὸν ἀνίσχων,
[2, 150]	μέχρι φιλίᾳ νηὶ προσπελάσας ὤρεξε	τὰς	χεῖρας καὶ ἑαυτὸν ἔδειξε καὶ
[2, 88]	οἱ τὸν Καίσαρα ἐπίτηδες ἐπιπλεῖν	τὰς	χεῖρας ὤρεγεν ἐς αὐτόν, ἀπὸ
[2, 19]	τε δῆμος αὐτὸς ἔμμισθος ἐπὶ	τὰς	χειροτονίας ᾖει. Ὤφθη δέ που
[2, 20]	τήνδε τὴν ἀναρχίαν μετιόντος ἀποδιέτριβε	τὰς	χειροτονίας, μέχρι βαρυθυμῶν ὁ Μίλων,
[2, 9]	μέγιστον ἐπὶ πᾶσι κράτος ἔχοντες	τὰς	χρείας ἀλλήλοις συνηράνιζον. Καί τις
[2, 27]	ἄφνω μετατιθέμενος γίγνοιτο κατάφωρος, εἰσηγεῖτο	βαρυτάτας	ὁδῶν πολλῶν ἐπισκευάς τε καὶ
[2, 110]	ἐπενόει στρατείαν μακρὰν ἔς τε	Γέτας	καὶ Παρθυαίους, Γέταις μὲν αὐστηρῷ
[2, 121]	προγονικῷ καὶ τοὺς ἄνδρας ὡς	εὐεργέτας	καλεῖν ἐκέλευεν ἐκ τοῦ Καπιτωλίου
[2, 127]	δέ, εἰ καὶ τιμήσουσιν ὡς	εὐεργέτας.	Οἱ δὲ ἀντέλεγον μὴ χρῆναι
[2, 127]	δὲ μόνον αὐτοὺς ἐδικαίουν ὡς	εὐεργέτας·	οἱ δὲ καὶ τὴν εὐφημίαν
[2, 77]	ὄντας ἀλλήλοις καὶ πολίτας καὶ	φυλέτας	καὶ συγγενεῖς, ἐνίους δὲ καὶ
[2, 18]	λῃστηρίων εἴκοσιν ἀπὸ τῆς βουλῆς	ὑπηρέτας	ἔδωκαν. Ὁ δὲ αὐτοὺς ὁμοίως
[2, 33]	ἐχώρουν ἐπὶ ὀχήματος μισθωτοῦ, θεραπόντων	ἐσθῆτας	ἐνδύντες. Καὶ αὐτοὺς ἔτι ὧδε
[2, 129]	λεγομένων ἔνιοι τῶν στρατηγῶν τὰς	ἐσθῆτας	ἐπὶ ἐνέδρᾳ τῶν ἀντιλεγόντων ἀπετίθεντο,
[2, 22]	μὲν δὴ καὶ Μίλων δούλων	ἐσθῆτας	ὑποδύντες ἀπέδρασαν, πολὺς δὲ τῶν
[2, 48]	τὰς μὲν ἀποκοπὰς οὐκ ἔδωκε,	τιμητὰς	δὲ τῶν ὠνίων ἀπέφηνεν, ὧν
[2, 150]	κρημνοῖς τε τῶν Βρεττανῶν τοὺς	κυβερνήτας	ἐποκέλλοντας ἐκέλευε τὰς ναῦς περιαγνύναι.
[2, 93]	πολλὰ συνεστρατευμένους ἐγκαταλιπεῖν, ἀρχόμενος λέγειν	πολίτας	ἀντὶ στρατιωτῶν προσεῖπεν· ὅπερ ἐστὶ
[2, 77]	ὁμοεθνεῖς τε ὄντας ἀλλήλοις καὶ	πολίτας	καὶ φυλέτας καὶ συγγενεῖς, ἐνίους
[2, 138]	καὶ τοσούσδε καὶ τοιούσδε ἀγαθοὺς	πολίτας	κατακανεῖν, ἐθέμεθα· τὴν δὲ τῶν
[2, 127]	καὶ συνεδρεύειν, ἐξ ὑπευθύνων ἐς	κριτὰς	μεταφέροντες. Καὶ ὁ Ἀντώνιος οὐκ
[2, 36]	δὲ καὶ πέμπειν ἐς Καίσαρα	διαλλακτάς.	~Ἀντιπραττόντων δ' ἐς ἅπαντα τῶν
[2, 53]	νῆες ὑποδέξωνται, μόνους δ' εὐθὺς	ἐμβάντας	περᾶν, ἵνα τοὺς ἐχθροὺς διαλάθοιμεν,
[2, 145]	ἐπιβουλεύσειεν, ἐξώλεις εἶναι τοὺς οὐκ	ἀμύναντας	αὐτῷ. Ἐφ' ὅτῳ δὴ μάλιστα
[2, 38]	ἀρχῆς εἶναι διάδοχον καταλαβών, οὐ	πάντας	ἀμφ' αὑτὸν ἔχοντα τοὺς τετρακισχιλίους,
[2, 146]	δῆμος, ἐν παραλόγῳ ποιούμενος τὸ	πάντας	αὐτοῦ τοὺς σφαγέας χωρὶς μόνου
[2, 124]	ὀλιγωτέρων καθαρῶν βιοῦν μᾶλλον ἢ	πάντας	ἐνόχους ὄντας ταῖς ἀραῖς. Ἀλλὰ
[2, 145]	τὸ Καίσαρος σῶμα παντὶ σθένει	πάντας	ἤ, εἴ τις ἐπιβουλεύσειεν, ἐξώλεις
[2, 29]	τὸν Πομπήιον Καίσαρα, ἢ ὁμοῦ	πάντας	καταλύειν. Οὐ πείθων δὲ διέλυε
[2, 104]	ὄκνος ἐπεγίγνετο τῷ φόβῳ, θεοὺς	πάντας	ὁ Καῖσαρ ἱκέτευε, τὰς χεῖρας
[2, 91]	τοὺς παῖδας αὐτῶν τομίας ἐπεποίητο	πάντας·	προσιόντος δὲ τοῦ Καίσαρος ἐταράσσετο
[2, 77]	ἡ μὲν ἐκκαίουσα καὶ τυφλοῦσα	πάντας	φιλοτιμία ἐσβέννυτο καὶ μετέβαλλεν ἐς
[2, 131]	ἔσται; Τοὺς μὲν γὰρ πατρίους	πάντας	ὠμόσαμεν Καίσαρι καὶ κατεπατήσαμεν, οἱ
[2, 98]	καλῶς. Σημηνάμενος δὲ τοὺς θησαυροὺς	ἅπαντας	καὶ συγγραφὰς ὑπὲρ ἑκάστου τοῖς
[2, 17]	δυνάμεως χρημάτων καὶ σπουδῆς ἐς	ἅπαντας	φιλανθρώπου. Ἀφίκοντο δ' αὐτῷ καὶ
[2, 3]	ὁμιλίαν ἐν περιπάτῳ καὶ κτεῖναι	περισπάσαντας	ἀπὸ τῶν ἄλλων, Λεύκιον δὲ
[2, 73]	Κελτῶν καὶ Βρεττανῶν ἔθνη τετρακόσια	περιποιήσαντας	τῇ πατρίδι διέλυον ἀγεράστους ἄνευ
[2, 88]	ἔνθα καὶ Θεσσαλοὺς ἐλευθέρους ἠφίει	συμμαχήσαντάς	οἱ καὶ Ἀθηναίοις αἰτήσασι συγγνώμην
[2, 106]	τῆς πατρίδος, ᾧ πάλαι τοὺς	ὑπερασπίσαντας	ἐγέραιρον οἱ περισωθέντες. Ἀνερρήθη δὲ
[2, 73]	πολέμους τοσούσδε καὶ νίκας δυσαριθμήτους	ἀνύσαντας	καὶ Ἰβήρων καὶ Κελτῶν καὶ
[2, 79]	μηδ' ἀκοντίζειν, ἀλλ' ἐν προβολῇ	διαστάντας	ἀμύνεσθαι διὰ χειρὸς τοῖς δόρασι
[2, 96]	δισμυρίους καὶ ἀκοντιστὰς πολλοὺς καὶ	ἐλέφαντας	ἑξήκοντα ἑτέρους, ἡ στρατιὰ τοῦ
[2, 96]	τριάκοντα ἐξ αὐτοῦ μόνους ὑπολιπὼν	ἐλέφαντας	τῷ Σκιπίωνι, ἡ δὲ στρατιὰ
[2, 43]	τοὺς ὑπὲρ τὸν Σίκοριν ποταμὸν	ἀποληφθέντας	προανελόντος. Εἰ δή τις ἔστι
[2, 46]	γῇ, νυκτὸς ἔτι, περὶ τοὺς	ὑπολειφθέντας	ἐγίγνετο ὅμοια. Καὶ μεθ' ἡμέραν
[2, 43]	ἐμαυτοῦ γνώμην ποιήσὠ, οὔτε τοὺς	προπεμφθέντας	ἐς τὴν κατάληψιν τοῦ στρατοπέδου,
[2, 4]	τοῖς ἀμφὶ τὸν Λέντλον συνῄδεσαν,	ἀχθέντας	τε ἤλεγχον, ὡς ὁ Κορνήλιος
[2, 58]	ἕπεσθαι τῷ Ποστουμίῳ καὶ καταίρειν	ἀναχθέντας	ἐς χωρίον, ἐς ὅ τι
[2, 46]	τάδε μὲν ἦν ἀμφὶ τοὺς	ἀναχθέντας,	ἕτερα δ' ἐν τῇ γῇ,
[2, 146]	καὶ ἡγεμονίας ἐθνῶν καὶ στρατοπέδων	προαχθέντας	ἐπιβουλεῦσαι, Δέκμον δὲ καὶ παῖδα
[2, 3]	περὶ ἕω μετὰ κεκρυμμένων ξιφιδίων,	ἐσδεχθέντας	τε διὰ τὴν ἀξίωσιν καὶ
[2, 95]	τῶν Καίσαρος παρὰ πολὺ καὶ	τραπέντας	ἐδίωκον σοβαρῶς μετὰ καταφρονήσεως, μέχρι
[2, 77]	ὁμοίας ἀθεμιστίας ἄγουσιν, ὁμοεθνεῖς τε	ὄντας	ἀλλήλοις καὶ πολίτας καὶ φυλέτας
[2, 137]	ἐπιβουλεύοντες ἡμῖν; Ἐγὼ μὲν γὰρ	ὄντας	γε Ῥωμαίους οἶμαι πολλάκις ἀποθανεῖν
[2, 11]	δημάρχων ἔστιν οὓς περὶ αὐτὸν	ὄντας	ἔτρωσαν. Βύβλος δ' οὐ καταπλαγεὶς
[2, 62]	μήτε στῆναι περὶ τὰς πύλας	ὄντας	ἤδη μήτε ἐσελθεῖν ἐν κόσμῳ
[2, 115]	Βροῦτον καὶ Κάσσιον σύννους τε	ὄντας	καὶ συλλαλοῦντας ἀλλήλοις τῶν τις
[2, 124]	βιοῦν μᾶλλον ἢ πάντας ἐνόχους	ὄντας	ταῖς ἀραῖς. Ἀλλὰ δι' ὑμᾶς
[2, 57]	μάλιστα λησόμενοι τοὺς πολεμίους ἐγγὺς	ὄντας.	Τὸν μὲν δὴ ποταμὸν ὁ
[2, 133]	Ἰταλίαν αὐτήν, τοὺς τὰ νικητήρια	λαβόντας	καὶ κατὰ πλῆθος ἅμα τοῖς
[2, 94]	ἔχουσι καὶ τοῖς ἀφαιρεθεῖσι τοὺς	λαβόντας	συνοικίζων καὶ ποιῶν ἀλλήλοις ἐς
[2, 62]	αὐτόν, θεοῦ παράγοντος, ἐπὶ τοὺς	φεύγοντας	ἔπειθε τραπῆναι· καὶ αὐτὸς ἅμα
[2, 107]	φίλων. Κατεκάλει δὲ καὶ τοὺς	φεύγοντας	ὁ Καῖσαρ, πλὴν εἴ τις
[2, 61]	καὶ ἐς τὸ στρατόπεδον ἐδίωκε	φεύγοντας	σημεῖά τε πολλὰ εἷλεν αὐτῶν,
[2, 47]	ἡμᾶς, ἀλλὰ διὰ τοὺς πολεμίους	ὑποφεύγοντας	ἡμᾶς. Ὑμεῖς δ' ἔν τε
[2, 105]	ἐλέλυτο· τοὺς δ' ἐξ αὐτοῦ	διαφυγόντας	ἤθροιζεν ὁ τοῦδε τοῦ Πομπηίου
[2, 147]	ἀνῄρητο, κατέφλεξαν καὶ τοὺς ἀνδροφόνους	ἐκφυγόντας	πρὸ πολλοῦ περιθέοντες ἐζήτουν, οὕτω
[2, 76]	ἐκέλευσεν, ὅταν αἴσθωνται τοὺς πολεμίους	περιθέοντας,	ἀναπηδᾶν καὶ τὰ δόρατα ἐσπηδῶντας
[2, 56]	ἔαρος μὲν αὐτοὺς ἐπὶ ὁλκάδων	διαπλέοντας	οὐ λήσειν τὰς τοῦ Πομπηίου
[2, 47]	ἠπείγετο συντόμως καὶ ἐς ἔτι	στασιάζοντας	ἐπελθὼν ἔλεγεν ὧδε· Τάχει μὲν
[2, 127]	Οἱ δὲ ἀντέλεγον μὴ χρῆναι	περισῴζοντας	φθονεῖν τῶν περισσῶν ἐς ἀσφάλειαν.
[2, 39]	πόλεως κατασχεῖν Βρίγας ἐκ Φρυγῶν	ἐπανελθόντας	καὶ Ταυλαντίους ἐπ' ἐκείνοις, Ἰλλυρικὸν
[2, 4]	Σάγγα μαθὼν ὁ Κικέρων συνέλαβεν	ἀπιόντας	τοὺς Ἀλλόβριγάς τε καὶ Βουλτούρκιον
[2, 79]	διὰ χειρὸς τοῖς δόρασι τοὺς	ἐπιόντας.	Καὶ τόδε τινὲς αὐτοῦ τὸ
[2, 148]	ἀποθανόντα ἀξιοῦσιν, οἳ πρότερον οὐδὲ	περιόντας	αὐτοὺς ἔφερον καλεῖν βασιλέας. ~Οὕτω
[2, 137]	ἂν ἑλέσθαι μᾶλλον ἢ δουλεύειν	ἑκόντας	ἐπὶ ὅρκῳ. ~Εἰ μὲν δὴ
[2, 127]	ἐψηφισμένα ἄρχοντι ἤδη, ὧν οὐδὲν	ἑκόντας	οὐδὲ πρὶν ἢ δεῖσαι περὶ
[2, 137]	ἀλλὰ δουλεύσειν ἐς τὸ μέλλον	ἑκόντας,	τί ἂν ἔπραξαν οἱ νῦν
[2, 102]	ἐπὶ τοῖς ὀκτακοσίοις ἀπὸ χρυσοῦ,	ἕλκοντας	ἐς δισμυρίας καὶ δεκατέσσαρας καὶ
[2, 6]	μεταγαγών, τοῦ πλήθους ἀγνοοῦντος, ἐπεῖδεν	ἀποθνῄσκοντας	καὶ τοῖς ἐν ἀγορᾷ παροδεύων
[2, 105]	κομιζόμενος· ὁρῶν δὲ καὶ τούτους	ἀπογιγνώσκοντας	ἑαυτῶν ἔδεισε περὶ ἐκδόσεως καὶ
[2, 154]	ἀξίαν, καθάπερ Ἀλεξάνδρῳ τοὺς Φίλιππον	ἀνελόντας.	Ὅπως δὲ ἔδοσαν, αἱ ἑξῆς
[2, 121]	Καίσαρα τύραννον ἐκάλει καὶ τοὺς	ἀνελόντας	τυραννοκτόνους, καὶ τὸ πεπραγμένον ἐσέμνυνεν
[2, 150]	τε τῶν Βρεττανῶν τοὺς κυβερνήτας	ἐποκέλλοντας	ἐκέλευε τὰς ναῦς περιαγνύναι. Καὶ
[2, 151]	καὶ πολυστασίαστα διὰ τοὺς πόνους.	Ἀποθανόντας	γε μὴν ὁμοίως ὠδύραντο καὶ
[2, 134]	βουλῆς ἀγηγερμένης, ὑπὸ ὄψεσι θεῶν	κατακανόντας	τιμᾶν ἀξιώσομεν, ἀτιμοῦν δὲ τὸν
[2, 89]	συνόντων ὑπεκρίνετο φιλοφρόνως τε τοὺς	ἐντυγχάνοντας	ἐξεδέχετο καὶ τὴν πόλιν περιιὼν
[2, 56]	τὸ βούλευμα ἐπικρύψας ἔπεμπε τρεῖς	θεράποντας	ἐπὶ τὸν ποταμὸν ἀπὸ δυώδεκα
[2, 2]	καὶ δημότας καὶ ξένους καὶ	θεράποντας.	Καὶ πάντων ἡγεμόνες ἦσαν αὐτῷ
[2, 53]	οἳ πρῶτοι συνεδράμομεν ἀλλήλοις, ἀξιῶ	θεράποντας	μὲν ἐνταῦθα καὶ ὑποζύγια καὶ
[2, 53]	ἐστιν ἴδιον. Ἴωμεν οὖν ἐπὶ	θεράποντάς	τε καὶ σκεύη καὶ ἀγορὰν
[2, 124]	δόξαν αὐτοῖς ὁ Ἀντώνιος τοὺς	εἰπόντας	ἠμείψατο· Κατὰ μὲν ἔχθραν ἰδίαν
[2, 35]	ὅπλοις περάσειε. Καὶ πρὸς τοὺς	παρόντας	εἶπεν ἀνενεγκών· Ἡ μὲν ἐπίσχεσις,
[2, 52]	ἐν τῷ Βρεντεσίῳ καταλαβών, τοὺς	παρόντας	ὅμως ἐς ἐκκλησίαν συναγαγὼν ἔλεγεν·
[2, 119]	πολλοὺς ἐν τῇ πόλει τότε	παρόντας,	τοὺς μὲν ἄρτι τῆς στρατείας
[2, 120]	μισθωτοὺς σφίσιν ἔσεσθαι χρησίμως τοὺς	παρόντας.	Ὧν θάτερον εὐχερέστερον ἦν, διεφθαρμένης
[2, 150]	πόλεμος ἐπίοι Τότε δὲ καὶ	γέροντας	καὶ ἱερέας στρατεύεσθαι. Περί τε
[2, 75]	σκηνῶν κατέπεμπε δισχιλίους τοὺς πάνυ	γέροντας·	οἱ δ' ἐξιόντες τὸ τεῖχος
[2, 46]	οἱ ἔμποροι τοὺς πολλοὺς χρήματα	φέροντας	ἕνεκα τῶν χρημάτων ἐς τὴν
[2, 91]	εἰρήνης, στέφανόν τε χρύσειον αὐτῷ	φέροντας	καὶ ἐς γάμον ὑπ' ἀνοίας
[2, 63]	ὑπὸ σφῶν ἠδικῆσθαι καὶ τοὺς	φέροντας	τὰ σημεῖα κτείνειν ἐπεβόων, ὡς
[2, 79]	τὰ πλευρὰ ἐσακοντίζειν, μέχρι θορυβουμένοις	ἐμπεσόντας	βίᾳ τρέψασθαι καὶ τῆς νίκης
[2, 60]	φίλον καὶ πέμπε μοι τοὺς	χειραγωγήσοντας,	ἐπεὶ τέτρωμαι. Προσδραμόντων δ' ὡς
[2, 75]	πολεμίους καὶ διώκειν, ὅσα δύναιντο	βλάπτοντας,	καὶ τὸ στρατόπεδον αὐτὸ Καίσαρος
[2, 134]	Καίσαρι πάντα κυροῦν, τοὺς δὲ	ἁμαρτόντας	ἐπαινεῖν μὲν οὐδενὶ τρόπῳ ῳοὐ
[2, 94]	αὐτὸν καὶ κολάζειν σφῶν τοὺς	ἁμαρτόντας.	Ὁ δ' ἔτι μέν τι
[2, 83]	σίτῳ καὶ χρήμασι· τούς τε	βασιλεύοντας	αὐτῆς, εἰ καὶ παῖδές εἰσι,
[2, 141]	εἶχον παρασχεῖν, ἀλλ' ὅπως ἐχθροὺς	ἐφεδρεύοντας	ἔχοντες ἀεὶ βέβαιοι φύλακες ἦτε
[2, 75]	ἔξω τάξεως ἐκέλευσε κατὰ φυλὰς	ἐφεδρεύοντας,	ὅταν ἐν χερσὶν ὁ ἀγὼν
[2, 140]	καὶ Βρεττανοὺς τῷ Καίσαρι, καὶ	ἀριστεύοντας	ἔδει τιμῶν καὶ ἀριστείων τυχεῖν.
[2, 47]	διακληρῶσαι καὶ δυώδεκα αὐτῶν τοὺς	λαχόντας	ἀνελεῖν. Τῶν δὲ δυώδεκα τῶνδε
[2, 143]	ἐγίγνοντο. Καὶ ὁ Ἀντώνιος ὧδε	ἔχοντας	ἰδὼν οὐ μεθῆκεν, ἀλλὰ ἡἡρημένος
[2, 33]	ἐνδύντες. Καὶ αὐτοὺς ἔτι ὧδε	ἔχοντας	ὁ Καῖσαρ ἐπεδείκνυ τῷ στρατῷ
[2, 66]	οὔτε ναῦς ἐς φυγὴν ταχεῖαν	ἔχοντας.	Ὁ μὲν δὴ κρατίστῳ λογισμῷ
[2, 129]	τοὺς ἀνδροφόνους τιμᾶν ἀξιοῦντες τοὺς	ἄρχοντας	σφῶν ἀτιμώσουσιν ἐς εὐπρέπειαν τῆς
[2, 121]	εἰρήνην ἐπεβόων καὶ θαμινὰ τοὺς	ἄρχοντας	ὑπὲρ αὐτῆς παρεκάλουν, τέχνασμα τοῦτο
[2, 122]	τοὺς βασιλέας, οὐκ ἐκ βίας	ἄρχοντας	ὥσπερ ὁ Καῖσαρ, ἀλλ' ᾑρημένους
[2, 131]	λεγόμενοι. πρὸς δὲ τοὺς ἀμύνειν	ἀξιοῦντας	ἐπιστραφείς ὁ μὲν Καῖσαρ ἡμῶν,
[2, 2]	ἰγκουιλῖνον, ᾧ ῥήματι καλοῦσι τοὺς	ἐνοικοῦντας	ἐν ἀλλοτρίαις οἰκίαις. Αὐτὸς δὲ
[2, 50]	ἐπιβουλεύοντα αὐτῇ, διὰ δὲ τοὺς	δωροδοκοῦντας	τὴν Ἰταλίαν ἄφνω καταλαβόντα. Ὃν
[2, 130]	ἀραί. Ἐς δὲ τοὺς ἐπεξιέναι	παρακαλοῦντας	ἐπιστραφεὶς ἐπῄνει μὲν ὡς εὐορκότερα
[2, 3]	τε διὰ τὴν ἀξίωσιν καὶ	λαλοῦντας	ὁτιδὴ μηκῦναι τὴν ὁμιλίαν ἐν
[2, 115]	Κάσσιον σύννους τε ὄντας καὶ	συλλαλοῦντας	ἀλλήλοις τῶν τις βουλευτῶν ἐπισπάσας,
[2, 73]	Ἰταλίας, οἳ τοὺς δέκα ἔτεσιν	ἀθλοῦντας	ἡμᾶς καὶ πολέμους τοσούσδε καὶ
[2, 140]	μὲν ἐπὶ τὴν πόλιν μάλ'	ἀβουλοῦντας,	ἐπήγαγε δὲ τοῖς ἀρίστοις τῶν
[2, 8]	ἔχοι μηδέν· διαθέμενος δὲ τοὺς	ἐνοχλοῦντας,	ὡς ἐδύνατο, καὶ τῆς Ἰβηρίας
[2, 79]	ἔρημα ἱππέων γενόμενα καὶ πανταχόθεν	ἀτρεμοῦντας	ἐς τὰ πλευρὰ ἐσακοντίζειν, μέχρι
[2, 46]	ἀναλαβεῖν, Ἀσίνιος δ' ἐς τοὺς	παρορμοῦντας	ἐμπόρους ἀκατίῳ διαπλεύσας ἐδεῖτο αὐτῶν
[2, 146]	δὲ καὶ τούσδε περισῶσαι τοὺς	κτενοῦντάς	με, οὐκ ἔφερεν ἔτι ὁ
[2, 140]	ἀρίστοις τῶν πολιτῶν ἐς Λιβύην	ὀκνοῦντας	ὁμοίως. Εἰ μὴν δὲ μόνα
[2, 94]	αὐτοὺς ὑπερεθίζειν ἔτι δεόμενος ἀκριβῶς	μετανοοῦντας,	συνηλλάσσετο ἅπασι καὶ εὐθὺς ἐπὶ
[2, 43]	ποταμὸν διαγαγεῖν καὶ ἀπὸ τοῦδε	χωροῦντας	ἐς Πομπήιον ἐᾶν. Γενόμενος δ'
[2, 66]	ἀπορίαις αὐτοὺς οὔτε γῆς εὐπόρου	κρατοῦντας	οὔτε θαλάσσῃ χρωμένους οὔτε ναῦς
[2, 65]	προῦχεν, ἐπιπέμπειν Καίσαρι καὶ ἐνοχλεῖν	θαλασσοκρατοῦντας	ἀλωμένῳ καὶ ἀποροῦντι, τὸ δὲ
[2, 39]	ἀπὸ τοῦ Δυρραχίου Κερκυραίους ἐπαγόμενοι	θαλασσοκρατοῦντας	ἐξέβαλον τοὺς Λιβυρνούς· καὶ αὐτοῖς
[2, 76]	περιθέοντας, ἀναπηδᾶν καὶ τὰ δόρατα	ἐσπηδῶντας	ἀνίσχειν ὀρθὰ ἐς τὰ πρόσωπα
[2, 130]	ἐντὸς ἐπεδείκνυεν, ὑπερεθίζων ἄρα τοὺς	ὁρῶντας	ὡς οὐκ ἐνὸν σῴζεσθαι χωρὶς
[2, 91]	καὶ ἐς γάμον ὑπ' ἀνοίας	ἐγγυῶντας	Καίσαρι τὴν Φαρνάκους θυγατέρα. Ὁ
[2, 12]	καὶ τοῦτο δρᾶσαι λέγων τοὺς	δεδιότας,	ἕως ὁ δῆμος αὐτῷ συνεχώρησεν
[2, 22]	ἀγορὰν ἐπὶ τοὺς παρ' αὐτοῦ	δεδωροδοκηκότας	ὥσπερ ἐπ' ἐκκλησίαν, ὑποκρινόμενος μὲν
[2, 2]	τὰ κέρδη τῆς τότε βίας	ἀναλωκότας	καὶ ὀρεγομένους ἔργων ὁμοίων, ἐς
[2, 2]	καλουμένων ἱππέων, συνῆγε δὲ καὶ	δημότας	καὶ ξένους καὶ θεράποντας. Καὶ
[2, 5]	τῶν στρατηγῶν οἰκίας ὡς τοὺς	δεσπότας	ἐξαρπασόμενοι. Ὧν ὁ Κικέρων πυθόμενος
[2, 133]	κατὰ ἔθνη καὶ βασιλέας καὶ	δυνάστας.	Πάντα γὰρ δὴ σχεδὸν εἰπεῖν,
[2, 48]	ὠνίων ἀπέφηνεν, ὧν ἔδει τοὺς	χρήστας	τοῖς δανείσασιν ἀντὶ τῶν χρημάτων
[2, 111]	οἷς γε καὶ πράξεις ἐνεχείρισε	μεγίστας	καὶ ἐπὶ τὸν ἐν Λιβύῃ
[2, 74]	νεοστρατεύτων καὶ ἀπειροπολέμων ἔτι πολυπόνους	ἀγωνιστὰς	περιγενέσθαι, ἄλλως τε καὶ μειρακιωδῶς
[2, 21]	δὲ Μίλων μετὰ τῶν θεραπόντων	ἐπιστὰς	ἔτι ἔμπνουν ἢ καὶ νεκρὸν
[2, 96]	ἱππέας Νομάδας ἐς δισμυρίους καὶ	ἀκοντιστὰς	πολλοὺς καὶ ἐλέφαντας ἑξήκοντα ἑτέρους,
[2, 35]	πρόσθεν ἐχώρει, φρούρια τοῖς ἐπικαίροις	ἐφιστὰς	καὶ τὰ ἐν ποσὶν ἢ
[2, 59]	Βρεντέσιον, ὁ μὲν Γαβίνιος οὐχ	ὑποστὰς	τὸ πρόσταγμα ἦγε τοὺς βουλομένους
[2, 129]	καὶ αὐτοὶ μετὰ τῶν ἄλλων	αὐτὰς	ἀντιληψόμενοι νομιμώτερον. Τοῖς δὲ ἥ
[2, 129]	τοῦ δήμου λαβόντες ἐς τὰς	αὐτὰς	ἀρχὰς ἀποφανεῖν αὐτίκα καὶ οὐκ
[2, 26]	εἶναι ξενίας σύμβολον. Καὶ φέρειν	αὐτὰς	ἐκέλευε καὶ δεικνύναι τῷ Καίσαρι.
[2, 79]	Καίσαρος ἐτόλμων ὑπὸ θαύματος, ὀλίγων	αὐτὰς	καὶ πρεσβυτέρων ἀνδρῶν φυλασσόντων, περιδραμεῖν
[2, 143]	Καίσαρος ὤφθησαν φερόμεναι, καὶ εὐθὺς	αὐτὰς	τὸ πλῆθος ἐκέλευον ἀναγινώσκειν. Θετὸς
[2, 17]	εἴκοσι ῥάβδους ἀμφ' αὐτὸν γενέσθαι,	βουλευτὰς	δὲ πλείους διακοσίων, τοὺς μὲν
[2, 134]	αὐτὸν ἐργάσεσθαι; Τί δὲ τοὺς	Ἰταλιώτας;	Πόσον δὲ ὑμῖν ἔσεσθαι φθόνον
[2, 104]	λαμπρὰ ἔργα μιῆναι, καὶ τοὺς	στρατιώτας	ἐπιθέων παρεκάλει τό τε κράνος
[2, 79]	ἄνδρας ὑπὸ τοῦ δρόμου προθυμοτέρους·	ἑστῶτας	δ' ἀποψύχεσθαί τε καὶ τοῖς
[2, 75]	διαιρῶν ἐπὶ μετώπου, μικρὸν ἀλλήλων	διεστῶτας,	καὶ τοὺς ἱππέας ἐπὶ τοῖς
[2, 60]	τοῦ Καίσαρος στρατοῦ λοχαγός, ᾧ	Σκεῦας	ὄνομα ἦν, πολλὰ καὶ λαμπρὰ
[2, 27]	ὁδῶν πολλῶν ἐπισκευάς τε καὶ	κατασκευὰς	καὶ αὑτὸν ἐπιστάτην αὐτῶν ἐπὶ
[2, 27]	κατάφωρος, εἰσηγεῖτο βαρυτάτας ὁδῶν πολλῶν	ἐπισκευάς	τε καὶ κατασκευὰς καὶ αὑτὸν
[2, 99]	μετὰ σιγῆς ἀπερρήγνυ καὶ τὰς	ῥαφὰς	τοῦ τραύματος ἀνέπτυσσεν, οἷα θηρίον
[2, 98]	δὲ τοὺς θησαυροὺς ἅπαντας καὶ	συγγραφὰς	ὑπὲρ ἑκάστου τοῖς Ἰτυκαίων ἄρχουσιν
[2, 33]	ἔνθους, πολέμους καὶ σφαγὰς καὶ	προγραφὰς	καὶ φυγὰς καὶ δημεύσεις καὶ
[2, 59]	γαλήνῃ δέος ἦν πολύ, μὴ	σφᾶς	ἀνατρήσειαν ἢ καταδύσειαν αἱ μακραὶ
[2, 94]	τοῦ Καίσαρος ἀδιαλλάκτου φανέντος· καὶ	σφᾶς	αὐτὸν ἠξίουν διακληρῶσαί τε καὶ
[2, 116]	ἐντεύξεως, καὶ διένευον ἀλλήλοις διαχρήσασθαι	σφᾶς	αὐτοὺς πρὸ συλλήψεως· προϊόντος δὲ
[2, 43]	τὴν κατάληψιν τοῦ στρατοπέδου, οἳ	σφᾶς	ἐμοὶ παρέδοσαν, διέφθειρα οὔτε τὸν
[2, 142]	ἔτι πάντες καὶ διαλυόμενοι κατὰ	σφᾶς	ἐπῄνουν ὡς δικαιότατα, καὶ τοὺς
[2, 63]	ἁμάρτημα φοβουμένους. Οἱ δέ, θεοῦ	σφᾶς	ἐπὶ μετάνοιαν ἄγοντος, τὸ ἁμάρτημα
[2, 63]	ἁμάρτημα νίκῃ καλῇ· κατά τε	σφᾶς	ἐπιστρεφόμενοι πρὸς ἀλλήλους ἰλαδὸν κατὰ
[2, 54]	ὁρμῇ τοῦ στρατοῦ παντὸς ἄγειν	σφᾶς,	εὐθὺς ἐπὶ τὴν θάλασσαν ἦγεν
[2, 36]	τότε νομίζοντες εἶναι δικαίας, ὅτε	σφᾶς	ὁ φόβος ἐς τὸ εὔβουλον
[2, 77]	ἀγαθῶν δι' αὐτούς. Ἐσῄει δὲ	σφᾶς,	ὅτι φίλοι καὶ κηδεσταὶ τέως
[2, 46]	ἡμέραν οἱ μὲν τῷ Οὐάρῳ	σφᾶς	παρέδοσαν, ὁ δὲ Ἰόβας ἐπελθὼν
[2, 150]	ἡττῶντο λαμπρῶς, ὅθ' ἡ μεγάλη	σφᾶς	συμφορὰ κατέλαβε Κόττα καὶ Τιτυρίου
[2, 33]	καὶ ἠρέθιζε λέγων, ὅτι καὶ	σφᾶς	τοσάδε ἐργασαμένους ἡγοῦνται πολεμίους καὶ
[2, 49]	Πισίδαι. Ὧν οὐχ ἅπασιν ἐς	μάχας,	ἀλλ' ἐς φρούρια καὶ ταφρείας
[2, 71]	μεγαλαύχοις τε καὶ θηριώδεσιν ἐς	μάχας	γενομένοις. Ἀλλ' αὐτὸν αὐτοὺς φυλαξάμενον
[2, 151]	μετὰ εὐνοίας γενέσθαι καὶ ἐς	μάχας	θηριώδεσιν ἐοικότα, δυσπειθῆ δὲ πολλάκις
[2, 146]	δρόμῳ φωνῆς πολέμους αὐτοῦ καὶ	μάχας	καὶ νίκας καὶ ἔθνη, ὅσα
[2, 129]	δήμου λαβόντες ἐς τὰς αὐτὰς	ἀρχὰς	ἀποφανεῖν αὐτίκα καὶ οὐκ ἀρχόντων
[2, 125]	Ὁ δὲ Ἀντώνιος τὰς μὲν	ἀρχὰς	ἐκέλευσε νυκτοφυλακεῖν τὴν πόλιν, ἐκ
[2, 106]	ὑπὲρ αὐτοῦ τίθεσθαι, καὶ τὰς	ἀρχὰς	εὐθὺς καθισταμένας ὀμνύναι μηδενὶ τῶν
[2, 107]	πολλοὺς προῆγεν ἀθρόως ἐς ἐτησίους	ἀρχὰς	ἢ ἐς ἐθνῶν ἢ στρατοπέδων
[2, 146]	στάσεως γενομένους, ἀντὶ κολάσεων ἐπὶ	ἀρχὰς	καὶ ἡγεμονίας ἐθνῶν καὶ στρατοπέδων
[2, 133]	ἀλόγως· εἰ γὰρ ἀποθησόμεθα τὰς	ἀρχάς,	ὁμολογήσομεν ἄνδρες τοσοίδε καὶ τοιοίδε
[2, 128]	πολὺ πλῆθος ἔς τε τὰς	ἀρχὰς	τὰς ἐν ἄστει καὶ ἐς
[2, 138]	ἐπιωρκήσαμεν· εἰ δὲ οὔτε τὰς	ἀρχὰς	τὰς ἐν ἄστει οὔτε τὰς
[2, 14]	θρασυτάτους τῶν στασιωτῶν ἐπὶ τὰς	ἀρχὰς	τοῦ μέλλοντος ἔτους παρῆγε. Καὶ
[2, 106]	δὲ καὶ ἱερείας ἀνὰ πενταετὲς	εὐχὰς	δημοσίας ὑπὲρ αὐτοῦ τίθεσθαι, καὶ
[2, 129]	ἀλλὰ περὶ σφῶν αὐτῶν δαλὸν	ἐξάψας	ἡσύχαζεν· οἱ δ' εὐθὺς ἀνεπήδων
[2, 62]	τάραχος ἐνεπεπτώκει. Εἷς δὲ καὶ	στρέψας	τὸ σημεῖον ἀνέτεινε τὸν οὐρίαχον
[2, 84]	ὅπερ ἦν, παρεῖναι τὸν βασιλέα.	Πέμψας	τε ἔφραζε περὶ ἑαυτοῦ καὶ
[2, 56]	παρ' αὐτὸ ἐστρατοπέδευσεν. Ναῦς τε	ἐπιπέμψας	Ὤρικον αὖθις εἷλε καὶ τὴν
[2, 22]	ἀθροίσας καὶ ἐς τὸν δῆμον	περιπέμψας	χρήματα τῶν τε δημάρχων Μᾶρκον
[2, 115]	Σὺ μὲν ὄντα με φίλον	ἀπέκρυψας,	Βροῦτος δ' ἀνήνεγκέ μοι. Καὶ
[2, 56]	ῥᾳδίως ἐπαξομένου. Καὶ τὸ βούλευμα	ἐπικρύψας	ἔπεμπε τρεῖς θεράποντας ἐπὶ τὸν
[2, 49]	καὶ ἐκ Γαλατίας ἕτεροι τῆς	ἑῴας	Κομμαγηνοί τε ὑπ' Ἀντιόχου πεμφθέντες
[2, 65]	ὢν ἔτι πάθοι, μάλιστα δ'	ἐς	ἀγῶνα χρήσασθαι θαρροῦντι τῷ στρατῷ
[2, 138]	ἀνάγκης ὤμοσάν τε καὶ ἐπηράσαντο	ἐς	ἀεὶ ἔσεσθαι; Ποῦ δὲ οἱ
[2, 12]	αὐτοῖς τόν τε δῆμον ὥρκωσεν	ἐς	ἀεὶ κυρίους νομιεῖν καὶ τὴν
[2, 36]	τε πολλὰ δυσχερῆ προεσήμαινε τὴν	ἐς	ἀεὶ τῆς πολειτείας ἀναίρεσίν τε
[2, 46]	μὲν δὴ τὰ σὺν Κουρίωνι	ἐς	Αιβύην ἐπιπλεύσαντα Ῥωμαίων δύο τέλη
[2, 49]	Καί τι μέρος ἄλλο τῶν	ἐς	Αἴγυπτον ἐσβαλόντων μετὰ Γαβινίου, σύμπαντα
[2, 24]	καὶ ἀσεβείας, ὅτι χωρὶς ψηφίσματος	ἐς	Αἴγυπτον μετὰ στρατιᾶς ἐσέβαλεν ἀπαγορευόντων
[2, 94]	λαβόντας συνοικίζων καὶ ποιῶν ἀλλήλοις	ἐς	αἰεὶ πολεμίους, ἀλλὰ τὴν τοῦ
[2, 69]	ἡμέρα, ὁπότερος ἂν ἐπικρατήσῃ, μεγάλων	ἐς	αἰεὶ Ῥωμαίοις ἄρξει κακῶν, παρέτασσεν
[2, 137]	διαβαλλόντων ἡμᾶς ἐς ἐπιορκίαν καὶ	ἐς	αἰτίαν ἀπορίας εἰρήνης ἀσφαλοῦς. Ἃ
[2, 125]	Καίσαρος ἐξ ἐπικινδύνου τότε οἰκίας	ἐς	ἀκινδυνοτέραν τὴν Ἀντωνίου μεταφερούσης, εἴτε
[2, 83]	ἔτι τῇ Κράσσου συμφορᾷ, μηδ'	ἐς	ἀκρατεῖς βαρβάρους ἄγειν εὐπρεπῆ γυναῖκα
[2, 23]	περιλαμβάνεσθαι, πολὺ δὲ ἀναλαβεῖν ἔλεγεν	ἐς	ἀκριβῆ διόρθωσιν ἐπιτετριμμένης ἐκ πολλοῦ
[2, 89]	πολὺ τῆς γῆς ἀποσχών, προσέταξεν	ἐς	Ἀλεξάνδρειαν φέρεσθαι. Καὶ ὁ μὲν
[2, 59]	θαλάσσῃ κοίλῃ κακοπαθοῦσαι. Καὶ μόλις	ἐς	ἀλίμενα καὶ πετρώδη διερρίφησαν, δύο
[2, 77]	μέλλοντες ἔτι καὶ ὀκνοῦντες καὶ	ἐς	ἀλλήλους ἀποβλέποντες, ὁπότερος ἄρξει τῆς
[2, 78]	δακρῦσαι. ~Μέλλουσι δ' ἔτι καὶ	ἐς	ἀλλήλους ἀποβλέπουσιν ἡ ἡμέρα προύκοπτε.
[2, 19]	Καίσαρός τε καὶ Πομπηίου διοισομένων	ἐς	ἀλλήλους, ἀσυντάκτου μάλιστα καὶ χαλεπῆς
[2, 20]	γένοιντο δικτάτορος. ~Καὶ πολλοὶ τοῦτο	ἐς	ἀλλήλους διελάλουν, ὅτι μόνον ἂν
[2, 112]	ὁ Βροῦτος καὶ ὁ Κάσσιος	ἐς	ἀλλήλους διήριζον περὶ τῆς καλουμένης
[2, 69]	καὶ περὶ τῆς Καίσαρος ἀρχιερωσύνης	ἐς	ἀλλήλους ἤδη διήριζον. Ἅπερ ὁ
[2, 102]	ὠνίων, ἀλλ' ἐπὶ πράξεσι συνιόντων	ἐς	ἀλλήλους, καθὰ καὶ Πέρσαις ἦν
[2, 27]	Πομπηίῳ δοῖεν· ὄντων γὰρ αὐτῶν	ἐς	ἀλλήλους ὑπόπτων οὔπω τῇ πόλει
[2, 40]	ἢ τοῦ δήμου δόγμα φέρων	ἐς	ἀλλοτρίαν ἀρχὴν ἐμβάλλοι, ὧδε ἀπεκρίνατο·
[2, 97]	Καὶ τὸ τοῦ Καίσαρος κλέος	ἐς	ἄμαχον εὐτυχίαν ἐδοξάζετο, οὐδὲν ἔτι
[2, 149]	ὁ μὲν ἄνυδρόν τε πολλὴν	ἐς	Ἄμμωνος ὥδευεν ὥρᾳ καύματος, καὶ
[2, 14]	χρείας καὶ τὸν ἐχθρὸν εὐηργέτουν	ἐς	ἄμυναν ἑτέρου. Δοκεῖ δὲ καὶ
[2, 118]	ἀπέκλειον καὶ ἀπὸ τῶν τεγῶν	ἐς	ἄμυναν ἡτοιμάζοντο, Ἀντώνιός τε τὴν
[2, 151]	τὰ στρατόπεδα ὁμοίως πρόθυμα μὲν	ἐς	ἄμφω καὶ μετὰ εὐνοίας γενέσθαι
[2, 12]	Βύβλου καὶ Κικέρωνος καὶ Κάτωνος	ἐς	ἀναίρεσιν Καίσαρός τε καὶ Πομπηίου
[2, 118]	ἄγους ἐν ἱερῷ χωρίῳ καὶ	ἐς	ἄνδρα ἱερὸν καὶ ἄσυλον, φυγή
[2, 6]	δικαστήριον ὑπαχθῶσι, καὶ μηδὲν ἀνήκεστον	ἐς	ἄνδρας ἐπιφανεῖς ᾖ πρὸ λόγου
[2, 77]	ὄντες καὶ πολλὰ συμπράξαντες ἀλλήλοις	ἐς	ἀξίωμα καὶ δύναμιν, ξίφη νῦν
[2, 74]	ἤδη καὶ νωθῆ καὶ βραδὺν	ἐς	ἅπαντα γεγενημένον καὶ οὐδὲ στρατηγοῦντα
[2, 13]	κυνηγέσια θηρίων ὑπὲρ δύναμιν, δανειζόμενος	ἐς	ἅπαντα καὶ τὰ πρότερα πάνθ'
[2, 13]	ὄντες ἐν μέσῳ, δυνατώτατοι δὲ	ἐς	ἅπαντα περιουσίας τε οὕνεκα καὶ
[2, 37]	ἐς Καίσαρα διαλλακτάς. ~Ἀντιπραττόντων δ'	ἐς	ἅπαντα τῶν ὑπάτων, Φαώνιος μὲν
[2, 17]	καὶ δυνάμεως χρημάτων καὶ σπουδῆς	ἐς	ἅπαντας φιλανθρώπου. Ἀφίκοντο δ' αὐτῷ
[2, 64]	ὁμοίας ἀπορίας. Καὶ τάδε εἰπὼν	ἐς	Ἀπολλωνίαν εὐθὺς μετῄει καὶ ἀπ'
[2, 54]	Ἀπὸ δὲ τῆς Ὠρίκου Καῖσαρ	ἐς	Ἀπολλωνίαν ἠπείγετο· καὶ τῶν Ἀπολλωνιατῶν
[2, 103]	τῷ χρόνῳ τὸν Καίσαρα καὶ	ἐς	ἀπορίαν ὡς ἐν ἀλλοτρίᾳ γῇ
[2, 97]	ἐδοξάζετο, οὐδὲν ἔτι τῶν ἡσσωμένων	ἐς	ἀρετὴν αὐτοῦ μεριζόντων, ἀλλὰ καὶ
[2, 35]	εὐτολμοτάτοις, εἰρηνικῶς ἐσταλμένοις, προύπεμπεν ἐσελθεῖν	ἐς	Ἀρίμινον καὶ τὴν πόλιν ἄφνω
[2, 22]	πλείους καὶ ὡπλισμένοι κατὰ ἀνόπλων	ἐς	ἁρπαγὰς ἐτράποντο· ἔργον τε οὐδὲν
[2, 72]	~Ἀλλὰ τάδε μὲν ὠὠκονόμει θεὸς	ἐς	ἀρχὴν τῆσδε τῆς νῦν ἐπεχούσης
[2, 14]	ἕτεροι δὲ διὰ τὴν ἱερουργίαν	ἐς	ἀσέβειαν ἐδίωκον, καὶ συνηγόρευε τοῖς
[2, 29]	τῷ Πομπηίῳ μετεμέλησε τὴν δημαρχίαν,	ἐς	ἀσθενέστατον ὑπὸ Σύλλα καθῃρημένην, ἀναγαγόντι
[2, 139]	~Ἀλλὰ τίς, φασίν, ἔτι ὅρκος	ἐς	ἀσφάλειαν εἰρήνης ἂν γένοιτο; Εἰ
[2, 135]	πόλει συμφέρει. Ἐβιάσαντο γὰρ τόδε	ἐς	ἀσφάλειαν οἱ τῶν περισῳζομένων οἰκεῖοι
[2, 127]	χρῆναι περισῴζοντας φθονεῖν τῶν περισσῶν	ἐς	ἀσφάλειαν. Ὡς δέ τις εἶπε
[2, 74]	περιγενέσθαι, ἄλλως τε καὶ μειρακιωδῶς	ἐς	ἀταξίαν καὶ δυσπείθειαν τοῦ στρατηγοῦ
[2, 145]	βουλῆς ἐπὶ τῷδε μάλιστα προφανῶς	ἐς	αὐτὴν εἰρημένῳ γενομένου, ἐπικαταψήχων αὐτὴν
[2, 20]	λόγῳ μὲν ἐδυσχέραινεν, ἔργῳ δ'	ἐς	αὐτὴν πάντα ἔπραττεν ἀφανῶς καὶ
[2, 20]	οἰκίσαι, καὶ εἰσὶν ἀπὸ Ῥώμης	ἐς	αὐτὴν στάδιοι πεντήκοντα καὶ ἑκατόν.
[2, 146]	ἐπὶ σκηνῆς περιέστη κατακύπτων τε	ἐς	αὐτὸ καὶ ἀνίσχων, πρῶτα μὲν
[2, 88]	ἐπίτηδες ἐπιπλεῖν τὰς χεῖρας ὤρεγεν	ἐς	αὐτόν, ἀπὸ τριήρων ἐς σκάφη,
[2, 65]	αἰδοῖ μάλιστα τῶν ἑῴων ἐθνῶν	ἐς	αὐτὸν ἀφορώντων καὶ φειδοῖ Λευκίου
[2, 147]	καὶ ἀνὰ τὸ πρόσωπον θηριωδῶς	ἐς	αὐτὸν γενόμεναι. Τήνδε οὖν τὴν
[2, 85]	διδασκαλίαν οὐ συνεδρεύοντα αὐτοκράτορι, ἐπιστραφεὶς	ἐς	αὐτὸν εἶπεν· Ἆρά σε γινώσκω,
[2, 99]	ἐπιδείξεως, Κικέρωνος δὲ ποιήσαντος ἐγκώμιον	ἐς	αὐτὸν ἐπιγράψαντος Κάτων, ἀντέγραψε κατηγορίαν
[2, 25]	γὰρ εὔνοια τῆς βουλῆς μάλιστα	ἐς	αὐτὸν ἐποίει, ζήλῳ τε τοῦ
[2, 146]	κατὰ πάτριον ἔθος ὑπὸ χορῶν	ἐς	αὐτὸν ᾖδοντο καὶ τὰ ἔργα
[2, 89]	Ἀσίαν τὴν κάτὠ, συνεγίγνωσκε πρεσβευομένοις	ἐς	αὐτὸν καὶ παρακαλοῦσι, πυθόμενος δὲ
[2, 153]	ἐπιτωθάσαι τοῖς Χαλδαίοις, ὅτι σῶος	ἐς	Βαβυλῶνα ἐσέλθοι τε καὶ ἐκπλέοι.
[2, 153]	συνέπεσεν. Ἐπανιόντα γὰρ ἐξ Ἰνδῶν	ἐς	Βαβυλῶνα μετὰ τοῦ στρατοῦ καὶ
[2, 45]	μέν τινα χρόνον ὑπεχώρει καὶ	ἐς	βραχὺ συνεστέλλετο, ἐνοχλούμενος δὲ ἀνέφευγεν
[2, 54]	περιαχθεὶς τὰ μὲν πλοῖα εὐθὺς	ἐς	Βρεντέσιον ἐπὶ τὴν ἄλλην στρατιὰν
[2, 38]	ἐκ Καπύης καὶ ἐκ Νουκερίας	ἐς	Βρεντέσιον ἠπείγετο, ὡς τὸν Ἰόνιον
[2, 7]	τούτων τεταρτημόριον ὁπλίσαντα ἤδη καὶ	ἐς	Γαλατίαν ἐπὶ ἄλλην παρασκευὴν ἀπιόντα
[2, 91]	τε χρύσειον αὐτῷ φέροντας καὶ	ἐς	γάμον ὑπ' ἀνοίας ἐγγυῶντας Καίσαρι
[2, 128]	ἐς τὸ μέλλον ἄρχειν κεχειροτονήμεθα·	ἐς	γὰρ πενταετες, ὡς ἴστε, καὶ
[2, 15]	τὴν ἀπρέπειαν ἀπὸ οἴκτου μεταπίπτειν	ἐς	γέλωτα. Ἐς τοσοῦτο δειλίας περὶ
[2, 146]	ἐμβαλόντα καὶ μόνα ἐμπρήσαντα αὐτὴν	ἐς	γόνυ βαλών. Πολλά τε ἄλλα
[2, 2]	ἀλλ' οὐ τῶν προγόνων γνωρίμους,	ἐς	δ' ξενίαν τῆς πόλεως ἰγκουιλῖνον,
[2, 1]	πάντα καὶ ἐλπίσαι περὶ ἁπάντων,	ἐς	δὲ δὴ φιλοτιμίαν ἀφειδὴς ὑπὲρ
[2, 119]	διατεταγμένους, τοὺς δὲ προαπῳκισμένους μέν,	ἐς	δὲ παραπομπὴν τοῦ Καίσαρος ἐξιόντος
[2, 91]	τε ἐνομίσθης καὶ μέγας ἐπεκλήθης.	Ἐς	δὲ Ῥώμην περὶ τῆσδε τῆς
[2, 48]	ἐς δὲ Σικελίαν Αὖλον Ἀλβῖνον,	ἐς	δὲ Σαρδὼ Σέξστον Πεδουκαῖον, ἐς
[2, 48]	Ἐς μὲν Ἰβηρίαν Μᾶρκον Λέπιδον,	ἐς	δὲ Σικελίαν Αὖλον Ἀλβῖνον, ἐς
[2, 150]	καὶ ἑαυτὸν ἔδειξε καὶ περιεσώθη.	Ἐς	δὲ τὰ ἐμφύλια τάδε ἢ
[2, 83]	Ἰόβα μὲν ὑπερεώρων ὡς ἀδόξου,	ἐς	δὲ τὴν Αἴγυπτον αὐτῷ συνεφρόνουν,
[2, 118]	μὲν ὢν ἐπύθετο τοῦ γεγονότος,	ἐς	δὲ τὴν ἐν τῷ ποταμῷ
[2, 48]	ἐς δὲ Σαρδὼ Σέξστον Πεδουκαῖον,	ἐς	δὲ τὴν νεόληπτον Γαλατίαν Δέκμον
[2, 2]	Φαισούλας τῆς Τυρρηνίας Γάιον Μάλλιον,	ἐς	δὲ τῆν Πικηνίτιδα καὶ τὴν
[2, 130]	ὤνησαν ὅρκοι τοσοίδε καὶ ἀραί.	Ἐς	δὲ τοὺς ἐπεξιέναι παρακαλοῦντας ἐπιστραφεὶς
[2, 104]	κατασκεπτομένῳ προσπελάσας ὁ Πομπήιος ὠνείδισεν	ἐς	δειλίαν. Καὶ τὸ ὄνειδος οὐκ
[2, 106]	ἑαυτοῦ βίον ἡἡρέθη καὶ ὕπατος	ἐς	δέκα ἔτη, καὶ τὸ σῶμα
[2, 77]	πάντας φιλοτιμία ἐσβέννυτο καὶ μετέβαλλεν	ἐς	δέος, ὁ δὲ λογισμὸς ἐκαθάρευε
[2, 6]	αὐτὸς δοκιμάσῃ, μέχρι Κατιλίνα καταπολεμηθέντος	ἐς	δικαστήριον ὑπαχθῶσι, καὶ μηδὲν ἀνήκεστον
[2, 108]	καὶ τοῖς ὑπηρέταις ἐκέλευον ἄγειν	ἐς	δίκην ἐπὶ τὸ ἀρχεῖον αὑτῶν.
[2, 102]	τοῖς ὀκτακοσίοις ἀπὸ χρυσοῦ, ἕλκοντας	ἐς	δισμυρίας καὶ δεκατέσσαρας καὶ τετρακοσίας
[2, 96]	ἀμφὶ τρισμυρίους καὶ ἱππέας Νομάδας	ἐς	δισμυρίους καὶ ἀκοντιστὰς πολλοὺς καὶ
[2, 7]	τῆς ἡμέρας ἐπιστάντος· ~Κατιλίναν δὲ	ἐς	δισμυρίους τε ἀγείραντα καὶ τούτων
[2, 70]	προσθήκην χώραν ἔχοντα, Καίσαρι μὲν	ἐς	δισχιλίους ἐπὶ δισμυρίοις, καὶ τούτων
[2, 54]	ὁ Καῖσαρ αὐτὰ λάβοι, καὶ	ἐς	Δυρράχιον διέφυγον. Ἀπὸ δὲ τῆς
[2, 39]	καὶ διέπλευσαν οἵδε αὐτίκα ἀσφαλῶς	ἐς	Δυρράχιον· ἣν Ἐπίδαμνόν τινες εἶναι
[2, 153]	τοῦ δευτέρου μαντεύματος καὶ ἐσελθεῖν	ἐς	δύσιν ὁρῶν. Ἐσελθών γε μὴν
[2, 153]	γοῦν οἱ Χαλδαῖοι παρεκάλουν μὴ	ἐς	δύσιν ὁρῶντα μετὰ τῆς στρατιᾶς
[2, 107]	ἀθρόως ἐς ἐτησίους ἀρχὰς ἢ	ἐς	ἐθνῶν ἢ στρατοπέδων ἡγεμονίας. δὴ
[2, 82]	στρατιὰ δ' ἐμαρτύρει καθάπερ ἔνθουν	ἐς	ἑκάστην τάξιν μεταθέοντα πολλὰ καὶ
[2, 117]	ὀργῇ καὶ βοῇ καθάπερ θηρίον	ἐς	ἕκαστον αὐτῶν ἐπιστρέφεσθαι, μετὰ δὲ
[2, 49]	τοῖς πληρώμασιν ἑξακόσιαι, καὶ τούτων	ἐς	ἑκατὸν Ῥωμαίων ἐπιβατῶν, αἳ καὶ
[2, 69]	μεγαλουργῷ καὶ παρὰ πᾶν ἔργον	ἐς	ἐκείνην τὴν ἡμέραν εὐτυχεστάτῳ γενομένῳ
[2, 124]	καὶ τὴν ἄλλην βουλὴν ἐπιρρέπουσαν	ἐς	ἐκείνους, Δέκμον τε μάλιστα, τῆς
[2, 52]	Βρεντεσίῳ καταλαβών, τοὺς παρόντας ὅμως	ἐς	ἐκκλησίαν συναγαγὼν ἔλεγεν· ~Οὔτε τῆς
[2, 142]	οἱ μὲν ὕπατοι τὸ πλῆθος	ἐς	ἐκκλησίαν συνεκάλουν, καὶ ἀνεγινώσκετο αὐτοῖς
[2, 153]	Παλλακότταν, ὃς τὸν Εὐφράτην ὑπολαμβάνων	ἐς	ἕλη καὶ λίμνας ἐκφέρει καὶ
[2, 77]	οὐδενός πω τοσοῦδε Ἰταλοῦ στρατοῦ	ἐς	ἕνα κίνδυνον συνελθόντος, καὶ τὴν
[2, 122]	καὶ γνώριμον καὶ ὕπατον ἕξειν	ἐς	ἐναντίωσιν Ἀντωνίου, κατῄεσαν δὲ αὐτῶν
[2, 9]	αὐτοὺς ἡ βουλὴ Λεύκιον Βύβλον	ἐς	ἐναντίωσιν τοῦ Καίσαρος ἐχειροτόνησεν αὐτῷ
[2, 50]	ἱππέων καὶ τὸν στρατὸν ἅπαντα	ἐς	ἐπήκοον, ἔλεξεν ὧδε· Καὶ Ἀθηναῖοι
[2, 43]	τοῦδε τοῦ ποταμοῦ συνήγαγεν αὐτῶν	ἐς	ἐπήκοον, ὅσοι ἦσαν ἔκ τε
[2, 23]	Καίσαρος ὑπονοούντων ἐς ὕβριν ἢ	ἐς	ἐπήρειαν αὐτὸν τοῦ Καίσαρος ὧδε
[2, 14]	κατεῖπεν, ἀλλὰ τότε καὶ δήμαρχον	ἐς	ἐπιβουλὴν τοῦ Κικέρωνος ἀπέφηνε, διαβάλλοντος
[2, 137]	δὲ τῶν ἐχθρῶν διαβαλλόντων ἡμᾶς	ἐς	ἐπιορκίαν καὶ ἐς αἰτίαν ἀπορίας
[2, 154]	τῶν μαντευμάτων. ~Ἐγένοντο δὲ καὶ	ἐς	ἐπιστήμην τῆς ἀρετῆς, τῆς τε
[2, 70]	τὸ διπλάσιον, καὶ τούτων ἱππέες	ἐς	ἑπτακισχιλίους. Ὧδε μὲν τοῖς τὰ
[2, 38]	αὐτοῦ προστιθεμένην οἱ προθύμως ἐδέχετο	ἐς	ἐρέθισμα τῶν ἄλλων, Δομίτιον δ'
[2, 104]	ἡττώμενος αἰεὶ παρὰ μέρος, μέχρις	ἐς	ἑσπέραν μόλις ἐνίκησεν, ὅτε καὶ
[2, 7]	ἡ Κατιλίνα ἐπανάστασις, παρ' ὀλίγον	ἐς	ἔσχατον ἐλθοῦσα κινδύνου τῇ πόλει,
[2, 107]	πεπολεμηκότων οἱ πολλοὺς προῆγεν ἀθρόως	ἐς	ἐτησίους ἀρχὰς ἢ ἐς ἐθνῶν
[2, 47]	ἐς Πλακεντίαν ἠπείγετο συντόμως καὶ	ἐς	ἔτι στασιάζοντας ἐπελθὼν ἔλεγεν ὧδε·
[2, 142]	φιλοδήμους ἐν θαύματι ἐποιοῦντο, καὶ	ἐς	εὔνοιαν πρὸς αὐτοὺς μετετίθεντο καὶ
[2, 31]	ἀπατῶν ἢ τεχνάζων καὶ τότε	ἐς	εὐπρέπειαν. Κουρίωνι δ' οὐκ ἦν
[2, 129]	ἀξιοῦντες τοὺς ἄρχοντας σφῶν ἀτιμώσουσιν	ἐς	εὐπρέπειαν τῆς ἐκείνων σωτηρίας. Οἱ
[2, 76]	καθιστάμενοί τε τὰ ἐπείγοντα καὶ	ἐς	εὐτολμίαν παρακαλοῦντες καὶ τὰ συνθήματα
[2, 98]	εἰ φθάσουσι πόρρω γενέσθαι, πρὶν	ἐς	ἕω Καίσαρα ἐπελθεῖν. Οὐ μὴν
[2, 149]	αὐτοῦ πλην Φιλίππῳ κατ' εὐπρέπειαν	ἐς	ἡγεμονίαν πολέμου δόξασαν ὑπακούειν ἐπ'
[2, 17]	οἱ ἄλλως ἐπιφανεῖς ὅσοι τε	ἐς	ἡγεμονίας ἐθνῶν ἢ στρατοπέδων ἐξῄεσαν,
[2, 102]	δὲ τοῦ δήμου πλῆθος ἀναγραψάμενος	ἐς	ἥμισυ λέγεται τῶν πρὸ τοῦδε
[2, 39]	μὲν ἔδωκε τοῖς ὑπάτοις προαπάγειν	ἐς	Ἤπειρον ἐκ Βρεντεσίου, καὶ διέπλευσαν
[2, 40]	ὧδε μετὰ τοῦ στρατοῦ παντὸς	ἐς	Ἤπειρον ἐκλιπὼν τὴν Ἰταλίαν διεπέρα·
[2, 38]	ἠπείγετο, ὡς τὸν Ἰόνιον διαβαλῶν	ἐς	Ἤπειρον καὶ τοῦ πολέμου τὴν
[2, 61]	ἑνὶ τείχει περιλαβὼν ἐκ θαλάσσης	ἐς	θάλασσαν ἀποτειχίσαι, ὡς μεγάλην, εἰ
[2, 85]	ὁρῶντες ἀνῴμωζόν τε καὶ χεῖρας	ἐς	θεοὺς ἐκδίκους σπονδῶν ἀνίσχοντες ἀπέπλεον
[2, 28]	στρατοῦ δοθέντος οὐ μετιών, ἀλλ'	ἐς	θεραπείαν τῆς πόλεως ἐπικληθεὶς ἀξιωθείη·
[2, 64]	εὐθὺς μετῄει καὶ ἀπ' αὐτῆς	ἐς	Θεσσαλίαν νυκτὸς ὑπεχώρει λανθάνων· Γόμφους
[2, 8]	ψηφίζεται. ~Ὁ δὲ Καῖσαρ στρατηγὸς	ἐς	Ἰβηρίαν αἱρεθεὶς ἐπὶ μέν τι
[2, 40]	τόνδε μὲν αὐτὸς ἔγνω προκαθελεῖν	ἐς	Ἰβηρίαν ἐλάσας, τὴν δὲ δύναμιν
[2, 42]	ἄβατον Πομπηίῳ γενέσθαι τὴν Ἰταλίαν	ἐς	Ἰβηρίαν ᾖει, ἔνθα Πετρηίῳ καὶ
[2, 87]	Σκάπλας τὸ μέρος ἔχοντες ἠπείγοντο	ἐς	Ἰβηρίαν καὶ αὐτὴν ἀποστήσαντες ἀπὸ
[2, 103]	ἐπὶ τὸν νέον Πομπήιον ἐστράτευεν	ἐς	Ἰβηρίαν, ὅσπερ αὐτῷ λοιπὸς ἦν
[2, 128]	ἀρχὰς τὰς ἐν ἄστει καὶ	ἐς	ἱερωσύνας καὶ ἐθνῶν ἢ στρατοπέδων
[2, 46]	ἡ κεφαλὴ τοῦ Κουρίωνος ἀποτμηθεῖσα	ἐς	Ἰόβαν ἐφέρετο· ἐν δὲ τῷ
[2, 95]	τὸν Σκιπίωνα. Καὶ αὐτὸν οἰχόμενον	ἐς	Ἰόβαν καταλαβὼν παρέτασσεν ἐς μάχην
[2, 107]	αὐτὸν αὑτοῖς ἀποδώσειν, καθάπερ Σύλλας	ἐς	ἴσον αὐτῷ δυναστεύσας ἐποίησεν. ~Ἀλλὰ
[2, 45]	τῷ Πολλίωνι μηδένα ἄλλον ἐπανελθεῖν	ἐς	Ἰτύκην. ~Τοιοῦτο μὲν δὴ τὸ
[2, 98]	ὀξέως διαλυθῆναι. ~Ἐξαγγελθέντων δὲ τούτων	ἐς	Ἰτύκην τρίτῃ μάλιστα ἡμέρᾳ καὶ
[2, 36]	λυθησομένου, Κικέρων δὲ καὶ πέμπειν	ἐς	Καίσαρα διαλλακτάς. ~Ἀντιπραττόντων δ' ἐς
[2, 116]	ὃ ἔμαθεν. Καὶ ὁ μὲν	ἐς	Καλπουρνίαν ἦλθε καὶ τοσόνδε μόνον
[2, 4]	Καὶ Λέντλος μὲν αὐτοῖς συνέπεμπεν	ἐς	Κατιλίναν Βουλτούρκιον, ἄνδρα Κροτωνιάτην, γράμματα
[2, 41]	οὐκ ἐνταῦθα αὐτὸν ἀμυνεῖται, διέπλευσεν	ἐς	Κέρκυραν καὶ ἐκ Κερκύρας ἐς
[2, 152]	μὲν αὐτοῖς τὰ πρῶτα ἄλοβα	ἐς	κίνδυνον ἦλθε θανάτου, τὰ δεύτερα
[2, 120]	πολέμους ἐνίους πεπολεμηκέναι, κοινῇ δὲ	ἐς	κληρουχίας ἀδίκους ἀλλοτρίας τε γῆς
[2, 119]	ἄρτι τῆς στρατείας ἀφειμένους καὶ	ἐς	κληρουχίας διατεταγμένους, τοὺς δὲ προαπῳκισμένους
[2, 20]	ἑκὼν ὑπερεώρα. Μίλωνός τε τὰ	ἐς	Κλώδιον ὑπηρετήσαντος αὐτῷ καὶ ἀρεσκομένου
[2, 110]	προεπιβουλεύων, Παρθυαίους δὲ τινύμενος τῆς	ἐς	Κράσσον παρασπονδήσεως. Στρατιὰν δὴ προύπεμπεν
[2, 127]	σφίσι καὶ συνεδρεύειν, ἐξ ὑπευθύνων	ἐς	κριτὰς μεταφέροντες. Καὶ ὁ Ἀντώνιος
[2, 26]	~Πόλιν δὲ Νεόκωμον ὁ Καῖσαρ	ἐς	Λατίου δίκαιον ἐπὶ τῶν Ἄλπεων
[2, 123]	ᾑρέθησαν οἱ πρεσβεύσοντες ὑπὲρ αὐτῶν	ἐς	Λέπιδόν τε καὶ Ἀντώνιον ὁμονοίας
[2, 115]	τοῦ βουλευτηρίου χωρῶν ἐπὶ δεῖπνον	ἐς	Λέπιδον τὸν ἵππαρχον, ἐπήγετο Δέκμον
[2, 87]	Καίσαρα, Σκιπίων δὲ καὶ Κάτων	ἐς	Λιβύην ἔπλεον, Οὐάρῳ τε πίσυνοι
[2, 140]	δὲ τοῖς ἀρίστοις τῶν πολιτῶν	ἐς	Λιβύην ὀκνοῦντας ὁμοίως. Εἰ μὴν
[2, 95]	Ῥηγίου τὸν πορθμὸν ἐπὶ Μεσσήνης	ἐς	Λιλύβαιον ἦλθε. Καὶ πυθόμενος Κάτωνα
[2, 43]	ἐν ἀμηχάνῳ γενόμενος ὁ Πετρήιος	ἐς	λόγους τῷ Καίσαρι συνῄει μετὰ
[2, 66]	τρίβειν τὸν πόλεμον ἐγνώκει, καὶ	ἐς	λοιμὸν ἐκ λιμοῦ τοὺς πολεμίους
[2, 45]	οὖν τῆς ἐλπίδος ὁ Κουρίων	ἐς	λόφους ἀνέδραμεν ὑπό τε καμάτου
[2, 23]	ἁλόντι ὑπὸ λῃστῶν ὁ Πτολεμαῖος	ἐς	λύτρα ὑπὸ σμικρολογίας δύο τάλαντα
[2, 14]	τοῖς διώκουσι Κικέρων. Καὶ κληθεὶς	ἐς	μαρτυρίαν ὁ Καῖσαρ οὐ κατεῖπεν,
[2, 49]	καὶ Πισίδαι. Ὧν οὐχ ἅπασιν	ἐς	μάχας, ἀλλ' ἐς φρούρια καὶ
[2, 71]	πολλοῦ μεγαλαύχοις τε καὶ θηριώδεσιν	ἐς	μάχας γενομένοις. Ἀλλ' αὐτὸν αὐτοὺς
[2, 151]	καὶ μετὰ εὐνοίας γενέσθαι καὶ	ἐς	μάχας θηριώδεσιν ἐοικότα, δυσπειθῆ δὲ
[2, 58]	οὖν ὁ Πομπήιος προλαβεῖν ἐπειγόμενος	ἐς	μάχην διεσκευασμένος ἐπῄει. Καὶ δύο
[2, 91]	καὶ Δομιτίῳ Καίσαρος στρατηγῷ συνενεχθεὶς	ἐς	μάχην ἐνενικήκει πάνυ λαμπρῶς, καὶ
[2, 67]	ἐν ἅπασι γεγονὼς παρεσκευάζετο ἄκων	ἐς	μάχην ἐπὶ κακῷ τε αὑτοῦ
[2, 45]	οἱ πολέμιοι, τὸν ποταμὸν ἐπέρων	ἐς	μάχην ἐσκευασμένοι· καὶ ὁ Κουρίων
[2, 152]	Πομπηίῳ τῷ νέῳ καὶ ὀκνοῦντος	ἐς	μάχην ἰέναι, προδραμόντι πάντων ἐς
[2, 61]	ὡς καὶ ἄκοντα Πομπήιον βιασόμενος	ἐς	μάχην· ὁ δὲ αὐτοῦ τὰ
[2, 70]	ἑπτὰ ἀνδρῶν Ἰταλῶν συμπεσεῖν ἀλλήλοις	ἐς	μάχην· οἱ δ' ὀλιγωτέρους ἑξακισμυρίων
[2, 95]	οἰχόμενον ἐς Ἰόβαν καταλαβὼν παρέτασσεν	ἐς	μάχην παρ' αὐτὸ τοῦ Σκιπίωνος
[2, 105]	μὴ διαφυγόντες οἱ πολέμιοι πάλιν	ἐς	μάχην παρασκευάσαιντο, ἐκέλευε τὸν στρατὸν
[2, 102]	καὶ ναυμαχίαν ἐρετῶν τετρακισχιλίων, ἐπιβεβηκότων	ἐς	μάχην χιλίων ἑκατέρωθεν. Ἀνέστησε καὶ
[2, 18]	ἀγορᾶς δαψιλοῦς, ὅθεν ἔτι μᾶλλον	ἐς	μέγα δόξης ἐπῆρτο καὶ δυνάμεως.
[2, 2]	ἐς ὕβριν τῶν ἑλομένων ἐπέσκωπτεν,	ἐς	μὲν ἀγνωσίαν γένους καινὸν ὀνομάζων
[2, 48]	ἢ ἐνήλλαττεν, ἐφ' ἑαυτοῦ καταλέγων.	Ἐς	μὲν Ἰβηρίαν Μᾶρκον Λέπιδον, ἐς
[2, 64]	καὶ προθυμίᾳ στρατοῦ· ὁ δ'	ἐς	μὲν τὸ πλῆθος εἶπεν, ὅτι
[2, 2]	ἀναλωκότας καὶ ὀρεγομένους ἔργων ὁμοίων,	ἐς	μὲν Φαισούλας τῆς Τυρρηνίας Γάιον
[2, 54]	διὰ τραχείας ἀτραποῦ καὶ στενῆς,	ἐς	μέρη πολλὰ διασπώμενος ὑπὸ τῆς
[2, 25]	οἱ τῆς Γαλατίας ἡγεμονίαν ἢ	ἐς	μέρος αὐτῆς ἐπιλαβεῖν. Διακωλύσαντος δὲ
[2, 47]	τόνδε τὸν πόλεμον ὅλον, οὐκ	ἐς	μέρος αὐτοῦ μοι συνομόσαντες ἐν
[2, 11]	ἐπιπεμφθεὶς ὤσατο μὲν ὡς νέος	ἐς	μέσους καὶ δημηγορεῖν ἤρχετο, μετέωρος
[2, 121]	Καίσαρι, καὶ παρὰ δόξαν ἐπελθὼν	ἐς	μέσους τήν τε ἐσθῆτα τὴν
[2, 41]	ἀρᾷ δημοσίᾳ τεθῆναι, μὴ σαλεύειν	ἐς	μηδέν, εἰ μὴ Κελτικὸς πόλεμος
[2, 83]	σμικροῦ καὶ νεὼς παραπλεούσης ἐπιτυχὼν	ἐς	Μιτυλήνην διέπλευσεν· ὅθεν τὴν γυναῖκα
[2, 125]	ὀλιγότητα τῶν δεδρακότων πυθόμενοι· καὶ	ἐς	μνήμην τοῦ Καίσαρος ὑπεφέροντο καὶ
[2, 14]	τὴν συμφροσύνην τῶν τριῶν ἀνδρῶν	ἐς	μοναρχίαν. Οὕτω καὶ λύπης ἐκράτουν
[2, 48]	Πομπηίῳ· οὐ γὰρ ἄδηλον ἦν	ἐς	μοναρχίαν τὸν νικῶντα τρέψεσθαι. ~Καὶ
[2, 94]	γενομένης, τὸ δέκατον ὑπερήλγει τέλος,	ἐς	μόνον αὐτὸ τοῦ Καίσαρος ἀδιαλλάκτου
[2, 56]	χειμῶνος δ' εἰ παραβάλλοιντο, ναυλοχούντων	ἐς	νήσους τῶν πολεμίων, λαθεῖν ἂν
[2, 38]	τούτων οὕτως ὀξέως, ὁ Πομπήιος	ἐς	Νουκερίαν ἐκ Καπύης καὶ ἐκ
[2, 99]	ὁμολογούμενος δὲ τήν τε γνώμην,	ἐς	ὅ τι κρίνειε, πάντων ἀνδρῶν
[2, 120]	ἔξοδον ἤδη διαπεπρακότες, εὔωνοι δ'	ἐς	ὅ τι μισθοῖντο. ~Ὅθεν οὐ
[2, 58]	καὶ καταίρειν ἀναχθέντας ἐς χωρίον,	ἐς	ὅ τι ὁ ἄνεμος ἐκφέρῃ,
[2, 126]	λίθοις ἔβαλλον καὶ ἐδίωκον· καὶ	ἐς	οἰκίαν τινὰ συμφυγόντα, ξύλα συμφέροντες,
[2, 86]	καὶ εἴκοσιν ἐτῶν οὐ διέλιπεν	ἐς	ὀκτὼ καὶ πεντήκοντα τῇ μὲν
[2, 97]	δὴ καὶ ὅδε ὁ στρατός,	ἐς	ὀκτὼ μυριάδας μάλιστα συνελθὼν ἔκ
[2, 24]	τοῦ Πομπηίου Λεύκιον Σκιπίωνα προεκαλέσατο	ἐς	ὁμοίαν δεκασμοῦ δίκην. Καὶ ἐπὶ
[2, 77]	κατ' ἀλλήλων καὶ τοὺς ὑποστρατευομένους	ἐς	ὁμοίας ἀθεμιστίας ἄγουσιν, ὁμοεθνεῖς τε
[2, 64]	Πομπηίῳ, δέον ἀποσπᾶν αὐτὸν ἑτέρωθι	ἐς	ὁμοίας ἀπορίας. Καὶ τάδε εἰπὼν
[2, 21]	τιμῇ, βουλευτικοῦ γένους ὄντα, εἴτε	ἐς	ὄνειδος τῆς βουλῆς τοιάδε περιορώσης.
[2, 111]	τῆς προσθήκης ἀφορμὴν λαβεῖν ἐγχειρήσεως,	ἐς	ὄνομα μόνον αὐτοῖς διαφερούσης, ἔργῳ
[2, 143]	Ἀττικαὶ δραχμαί. Καὶ ὑπεσαλεύετο αὖθις	ἐς	ὀργὴν ὁ δῆμος, τυράννου μὲν
[2, 25]	ἐποίει, ζήλῳ τε τοῦ Καίσαρος	ἐς	οὐδὲν αὐτῇ παρὰ τὴν ἰδίαν
[2, 13]	ἡ βουλή. Ὁ δὲ Καῖσαρ	ἐς	οὐδὲν τότε τῆς βουλῆς δεόμενος,
[2, 93]	εἰπεῖν, περὶ μὲν τῶν δωρεῶν	ἐς	ὄψιν εἰπεῖν αὐτοῦ παρόντος οὐδὲ
[2, 125]	τὴν γὰρ βουλὴν σφίσι συμπράξειν	ἐς	πάντα ἐπεποίθεσαν. Ὁ δὲ Ἀντώνιος
[2, 149]	ἕκτον ἐπὶ πεντήκοντα, ἀνὴρ ἐπιτυχέστατος	ἐς	πάντα καὶ δαιμόνιος καὶ μεγαλοπράγμων
[2, 1]	τε καὶ πρᾶξαι, τολμῆσαί τε	ἐς	πάντα καὶ ἐλπίσαι περὶ ἁπάντων,
[2, 3]	καὶ τῶν ἐπιφανῶν ἐξέπεμπε πολλοὺς	ἐς	πάντα τὰ ὕποπτα τοῖς γιγνομένοις
[2, 150]	Καῖσαρ αὐτὸς ἦν ἀκατάπληκτος καὶ	ἐς	παντὸς πολέμου τέλος ἀήττητος· τήν
[2, 140]	οὔτε τὰς τιμὰς τοῖς ἀφαιρουμένοις	ἐς	παρηγορίαν ἐδίδοσαν, πολλὰ μὲν ἐκ
[2, 7]	ἐπὶ νοῦν λαβόντος τε καὶ	ἐς	πεῖραν ἔτι ἐμπληκτότερον ἀπαρασκεύως προαγαγόντος.
[2, 39]	τὰς ταχείας, ὧν ἄρα πρώτων	ἐς	πεῖραν ἦλθον. Οἱ δ' ἐκ
[2, 2]	ἐκ δὲ φιλοτιμίας καὶ ὅδε	ἐς	πενίαν ὑπενηνεγμένος καὶ θεραπευόμενος ἔτι
[2, 40]	Ἰβηρίαν ἐλάσας, τὴν δὲ δύναμιν	ἐς	πέντ' ἐπιδιῄρει. Καὶ τοὺς μὲν
[2, 138]	ἐπὶ ἄλλην στρατείαν χρόνιον ἀπιὼν	ἐς	πενταετὲς ὑμῶν τὰ ἀρχαιρέσια προελάμβανε,
[2, 146]	ὡς θεὸν οὐράνιον ὕμνει καὶ	ἐς	πίστιν θεοῦ γενέσεως τὰς χεῖρας
[2, 47]	ὁ Καῖσαρ πυθόμενος ἐκ Μασσαλίας	ἐς	Πλακεντίαν ἠπείγετο συντόμως καὶ ἐς
[2, 12]	δεσμωτηρίῳ νυκτὸς ἀνῃρέθη. Εἰκαζομένου δ'	ἐς	ποικίλα τοῦ συμβεβηκότος ὁ Καῖσαρ
[2, 149]	ἐπὶ κλίμακα πρῶτος ἀνέβη καὶ	ἐς	πολεμίων τεῖχος ἐσήλατο μόνος καὶ
[2, 8]	Ὁ δὲ καὶ τῆς ἀρχῆς	ἐς	πολλὰ τυχεῖν ἐπειγόμενος καὶ τὴν
[2, 26]	μὴ δεῖν ἄνδρα λαμπρὸν καὶ	ἐς	πολλὰ χρήσιμον τῇ πατρίδι γενόμενον
[2, 90]	ἐς τὴν θάλατταν ἐξήλατο καὶ	ἐς	πολὺ ἐν τῷ βυθῷ διενήξατο·
[2, 37]	τοὺς ἄλλους δ' ἀπορία τε	ἐς	πολὺ κατεῖχε, καὶ διενυκτέρευον ἐν
[2, 43]	Ἰβηρίας ἐκστῆναι Καίσαρι καὶ ἀπαθεῖς	ἐς	Πομπήιον ἀπιέναι, Πετρήιος δὲ ἀντέλεγε
[2, 43]	διαγαγεῖν καὶ ἀπὸ τοῦδε χωροῦντας	ἐς	Πομπήιον ἐᾶν. Γενόμενος δ' ὁ
[2, 38]	εὐποιίαν παραμενεῖν, οὐ κωλύσας δ'	ἐς	Πομπήιον ἰόντα. Γιγνομένων δὲ τούτων
[2, 41]	ἐς Κέρκυραν καὶ ἐκ Κερκύρας	ἐς	Πομπήιον· ὁ δὲ Καῖσαρ ἐς
[2, 117]	αὐτῶν Τίλλιος μὲν Κίμβερ, ἐντυχὼν	ἐς	πρόσωπον, ἀδελφῷ φυγάδι κάθοδον ᾖτει·
[2, 104]	τε κράνος τῆς κεφαλῆς ἀφαιρῶν	ἐς	πρόσωπον ἐδυσώπει καὶ προύτρεπεν. Οἱ
[2, 89]	Πομπήιον ἐπ' Αἰγύπτου φέρεσθαι διέπλευσεν	ἐς	Ῥόδον. Καὶ οὐδ' ἐνταῦθα τὸν
[2, 101]	τέλος ἐγίγνετο, αὐτὸς δ' ἐπανελθὼν	ἐς	Ῥώμην ἐθριάμβευε τέσσαρας ὁμοῦ θριάμβους,
[2, 146]	ἐπήμυνας, ἄγρια ἔθνη τὰ μόνα	ἐς	Ῥώμην ἐμβαλόντα καὶ μόνα ἐμπρήσαντα
[2, 41]	ἐς Πομπήιον· ὁ δὲ Καῖσαρ	ἐς	Ῥώμην ἐπειχθεὶς τόν τε δῆμον,
[2, 8]	Ῥωμαίοις ὑποτελῆ, καὶ χρήματα πολλὰ	ἐς	Ῥώμην ἔπεμψεν ἐς τὸ κοινὸν
[2, 106]	διαδιδράσκων ἐλῄστευεν, ὁ δὲ Καῖσαρ	ἐς	Ῥώμην ἠπείγετο, τὰ ἐμφύλια πάντα
[2, 92]	ἀγορὰν στρατιᾷ φυλάσσειν, πάντα μεθεὶς	ἐς	Ῥώμην ἠπείγετο. Ὡς δ' ἦλθεν,
[2, 29]	δραχμαῖς πεντήκοντα καὶ διακοσίαις, ἀπέπεμπεν	ἐς	Ῥώμην καὶ συνέπεμπεν ἄλλο παρ'
[2, 48]	οὕτως ἐλέλυτο, ὁ δὲ Καῖσαρ	ἐς	Ῥώμην παρῆλθε, καὶ αὐτὸν ὁ
[2, 17]	ἐπ' ὀλίγον. Ὅθεν αὐτῷ περιπέμποντι	ἐς	Ῥώμην πολλὰ πολλοῖς χρήματα αἵ
[2, 21]	οὐκ ἀτελὲς καταλιπεῖν. Περιαγγελθέντος δ'	ἐς	Ῥώμην τοῦ πάθους ὁ μὲν
[2, 40]	καὶ κατέλαβον. Ἀσίνιός τε Πολλίων	ἐς	Σικελίαν πεμφθείς, ἧς ἡγεῖτο Κάτων,
[2, 88]	ὤρεγεν ἐς αὐτόν, ἀπὸ τριήρων	ἐς	σκάφη, καὶ συγγνώμην ᾖτει καὶ
[2, 42]	τι καὶ μέρος αὐτῶν, προπεμπόμενον	ἐς	στρατοπέδου κατάληψιν, ἐκυκλώσατο. Οἱ δὲ
[2, 18]	οὐδ' ἐντελεῖς ἐκ δέκα μυριάδων	ἐς	Συρίαν διέφυγον. Ἀλλὰ τὴν μὲν
[2, 29]	καὶ Πομπήιον τέλος ἓν στρατιωτῶν	ἐς	Συρίαν ἑκάτερον πέμψαι φυλακῆς οὕνεκα
[2, 73]	τε καὶ δωρεᾶς, καὶ οὐδ'	ἐς	τὰ δίκαια αὐτοὺς ἐγὼ προκαλούμενος
[2, 18]	ἔδωκαν. Ὁ δὲ αὐτοὺς ὁμοίως	ἐς	τὰ ἔθνη διαθεὶς ἐπέτρεχε καὶ
[2, 48]	καὶ Πούπλιον Ἰσαυρικόν. Ἡγεμόνας τε	ἐς	τὰ ἔθνη περιέπεμπεν ἢ ἐνήλλαττεν,
[2, 50]	ὁ δὲ καὶ νῦν ἡγεμόνας	ἐς	τὰ ἔθνη τὰ ὑμέτερα περιπέμπει
[2, 5]	ἐκ τοῦ βουλευτηρίου καὶ διαθεὶς	ἐς	τὰ ἐπίκαιρα φύλακας ἐπανῆλθε καὶ
[2, 54]	Σικελίαν ἐφρούρουν. Ὑπὸ δὲ χειμώνων	ἐς	τὰ Κεραύνια ὅρη περιαχθεὶς τὰ
[2, 10]	αὐτῆς μάλιστα περὶ Καπύην, ἣ	ἐς	τὰ κοινὰ διεμισθοῦτο, τοῖς οὖσι
[2, 105]	νεῶν στόλος ἦν, καὶ παρῆλθεν	ἐς	τὰ νεώρια λαθὼν ὥς τις
[2, 46]	ὑπηρέται τοῦ στρατοῦ· Ἰόβας δ'	ἐς	τὰ οἰκεῖα ἀνέστρεφε, μέγιστον ἔργον
[2, 96]	μὲν Ἰόβας, ἐξαγγελθέντος αὐτῷ τοῦδε,	ἐς	τὰ οἰκεῖα μάλιστα ἀνεζεύγνυ μετὰ
[2, 118]	αὐτοὺς μετεβίβαζεν ὡς ἑτοιμοτέρους ἕξων	ἐς	τὰ παραγγελλόμενα ὑπ' Ἀντωνίου· Ἀντωνίῳ
[2, 51]	Καίσαρος ὕβρεως μνημονεύοντες καὶ ὀξέως	ἐς	τὰ παραγγελλόμενα χωροῦντες. ~Ὁ μὲν
[2, 51]	τάδε μοι πάντα τοὺς θεοὺς	ἐς	τὰ παρόντα συνενεγκεῖν εὔχομαι καὶ
[2, 79]	ἱππέων γενόμενα καὶ πανταχόθεν ἀτρεμοῦντας	ἐς	τὰ πλευρὰ ἐσακοντίζειν, μέχρι θορυβουμένοις
[2, 29]	χαλεψάμενός τε καὶ ἀπειλήσας εὐθὺς	ἐς	τὰ προάστεια ἀγανακτῶν ὑπεξῄει. Καὶ
[2, 31]	τάδε εἰπὼν ἐξέδραμε τῆς βουλῆς	ἐς	τὰ προάστεια μετὰ τοῦ συνάρχου
[2, 76]	καὶ νέους, ὡραϊζομένους ἔτι, τὸν	ἐς	τὰ πρόσωπα κίνδυνον. Οἱ μὲν
[2, 78]	ἐχώρουν, ὀρθοῖς ἄνω τοῖς δόρασιν	ἐς	τὰ πρόσωπα τύπτοντες τοὺς ἐπικαθημένους,
[2, 76]	τὰ δόρατα ἐσπηδῶντας ἀνίσχειν ὀρθὰ	ἐς	τὰ πρόσωπα τῶν ἀνδρῶν· οὐ
[2, 96]	ἐκείνου τῷδε τῷ τέλει ἐλέφαντες	ἐς	τὰ σημεῖα ἐπίκεινται. ~Μακρᾶς δὲ
[2, 101]	τε Σκιπίωνα τὸν αὐτοκράτορα πλησσόμενον	ἐς	τὰ στέρνα ὑφ' ἑαυτοῦ καὶ
[2, 98]	δι' ἐσθῆτος ἐμαυτὸν ἀποπνῖξαι καὶ	ἐς	τὰ τείχη τὴν κεφαλὴν ἀπαράξαι
[2, 118]	ἐπίδειξιν, ἐκ τοῦ θεάτρου διέθεον	ἐς	τὰ τοῦ βουλευτηρίου παραφράγματα, καὶ
[2, 129]	χάριν ἐκ τοῦ δήμου λαβόντες	ἐς	τὰς αὐτὰς ἀρχὰς ἀποφανεῖν αὐτίκα
[2, 89]	αὑτοῦ κατὰ μέρη προσιόντα περιμείνας	ἐς	τὰς Κασσίου καὶ Ῥοδίων τριήρεις
[2, 5]	ἀρχῆς, ὁ δὲ Κικέρων ἕκαστον	ἐς	τὰς οἰκίας τῶν στρατηγῶν διαθεὶς
[2, 57]	αὐτὴν καὶ τὸ κῦμα μετέωρον	ἐς	τὰς ὄχθας διερρίπτει, μέχρι πλησιαζούσης
[2, 120]	πλῆθος τῶν ἀποστρατευομένων, οὐ διαλυόμενον	ἐς	τὰς πατρίδας ἔτι ὡς πάλαι
[2, 140]	δορυφόρων δεόμενοι, οὔτε διέλυσαν ὑμᾶς	ἐς	τὰς πατρίδας, οὔτε γῆν ὑμῖν
[2, 145]	μέλλοντα ἢ τὰ ὄντα μὴ	ἐς	τὰς προτέρας στάσεις ὑπαχθῶμεν καὶ
[2, 79]	κατεπλήσσοντο τὴν εὐταξίαν καὶ οὔτε	ἐς	τὰς σκηνὰς τοῦ Καίσαρος ἐτόλμων
[2, 80]	ἀλλὰ παντὸς τοῦ πολέμου, κήρυκας	ἐς	τὰς τάξεις πανταχοῦ περιέπεμπεν, οἳ
[2, 90]	Ἰουδαίων γένος, ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων	ἐς	τὰς τοῦ πολέμου χρείας κατηρείφθη.
[2, 125]	ἔθεον ἀνὰ τὴν νύκτα πᾶσαν	ἐς	τὰς τῶν βουλευτῶν οἰκίας οἱ
[2, 18]	Ἰβηρίαν τε καὶ Λιβύην καὶ	ἐς	τάσδε τοὺς φίλους περιπέμπων αὐτὸς
[2, 141]	ὑμετέρων νικητηρίων. Καὶ συνῴκιζον ὑμᾶς	ἐς	ταῦτα ἀθρόους ὑπὸ σημείοις καὶ
[2, 90]	δὴ καὶ μάλιστα ἐκράτει. Καὶ	ἐς	ταῦτα διετρίφθησαν αὐτῷ μῆνες ἐννέα,
[2, 13]	τελουμένους ἐξεμισθοῦντο, καὶ πλήθους βεβαιοτάτων	ἐς	ταῦτα θεραπόντων, ἐκ πολλοῦ τὴν
[2, 147]	θηριωδῶς, καὶ οὐδὲν αὐτοῦ μέρος	ἐς	ταφὴν εὑρέθη. Πῦρ δ' ἐπὶ
[2, 59]	καὶ πετρώδη διερρίφησαν, δύο τινὰς	ἐς	τέλμα τῶν Καίσαρος κατενεχθείσας ἑλοῦσαι.
[2, 97]	ἀλλοτρίᾳ, οὔτε τὴν πρώτην νίκην	ἐς	τέλος προαγαγόντων, συντριφθεὶς οὕτως ὀξέως
[2, 114]	δὴ καιρὸς ὑπερήπειγεν ὡς Καίσαρος	ἐς	τετάρτην ἡμέραν ἐξιόντος ἐπὶ τὰς
[2, 148]	Κωλυόμενοι δὲ ὑπὸ τῶν ἱερέων	ἐς	τὴν ἀγορὰν αὖθις ἔθεσαν, ἔνθα
[2, 11]	Πεισθεὶς οὖν ὁ Βύβλος ἐνέβαλεν	ἐς	τὴν ἀγορὰν δημηγοροῦντος ἔτι τοῦ
[2, 22]	ὁ Καίλιος εὐθὺς ἐσιόντα εἷλκεν	ἐς	τὴν ἀγορὰν ἐπὶ τοὺς παρ'
[2, 121]	τι τοῖς ἀμφὶ τὸν Κάσσιον	ἐς	τὴν ἀγορὰν εὐθὺς ἀγήγερτο· οἳ
[2, 22]	δήμου τὸ ἀδιάφθορον ὁπλισάμενοι ἐνέβαλον	ἐς	τὴν ἀγοράν. Καίλιος μὲν δὴ
[2, 143]	καὶ Πείσωνος τὸ σῶμα φέροντος	ἐς	τὴν ἀγορὰν πλῆθός τε ἄπειρον
[2, 84]	~Ὁ μὲν δὴ διὰ τάδε	ἐς	τὴν Αἴγυπτον ἔπλει· ἄρτι δ'
[2, 8]	ὑπεριδὼν τοῦ θριάμβου καὶ παραγγείλας	ἐς	τὴν ἀρχὴν ἀνέμενε τὴν χειροτονίαν.
[2, 92]	δὲ τοῦτο Φαρνάκης μὲν ἀγαπῶν	ἐς	τὴν ἀρχὴν Βοσπόρου, τὴν δεδομένην
[2, 13]	Ἄλπεις ἐπὶ πενταετὲς ἄρχειν καὶ	ἐς	τὴν ἀρχὴν ἔδοσαν τέλη στρατοῦ
[2, 25]	ἐποιεῖτο. Καὶ μετὰ τοῦθ' ἑτέρων	ἐς	τὴν ἀρχὴν καθισταμένων οὐδὲν ἧττον
[2, 24]	τε ἄλλα τέλη καὶ χρόνον	ἐς	τὴν ἀρχὴν τῶν ἐθνῶν ἕτερον
[2, 92]	τρίβεσθαι τοσῶνδε πολέμων αὐτὸν περιμενόντων,	ἐς	τὴν Ἀσίαν μετῆλθε καὶ παροδεύων
[2, 104]	μὲν αὐτὸν ἐκκλῖναι, τὰ δὲ	ἐς	τὴν ἀσπίδα ἀναδέξασθαι. Τότε γὰρ
[2, 152]	μεταίχμιον καὶ διακόσια ἀναδεξαμένῳ δόρατα	ἐς	τὴν ἀσπίδα, μέχρι καὶ τόνδε
[2, 115]	ἑαυτῷ καὶ ἐλεσχήνευε περὶ τῶν	ἐς	τὴν αὔριον ἐσομένων· ἐπὶ δὲ
[2, 116]	Ἔθος δ' ἐστὶ τοῖς ἄρχουσιν	ἐς	τὴν βουλὴν ἐσιοῦσιν οἰωνίζεσθαι προσιοῦσι.
[2, 4]	Ἀλλόβριγάς τε καὶ Βουλτούρκιον καὶ	ἐς	τὴν βουλὴν εὐθέως ἐπήγαγεν· οἱ
[2, 95]	μέχρι Λαβιηνὸν μὲν ὁ ἵππος	ἐς	τὴν γαστέρα πληγεὶς ἀπεσείσατο καὶ
[2, 62]	δὲ μόλις ὑπ' αἰδοῦς κατέκυπτον	ἐς	τὴν γῆν ἄπρακτοι· τοσοῦτος αὐτοῖς
[2, 105]	ἀλλήλοις καὶ δόρασιν αὐτὰ διαπηγνύντες	ἐς	τὴν γῆν ἐπὶ τοιοῦδε τείχους
[2, 15]	ἐκεῖνο γενναιοτάτῳ λήματι κεχρημένος ἀσθενέστατος	ἐς	τὴν δίκην ἐγίγνετο, καὶ ταπεινὴν
[2, 37]	βουλῆς καὶ τῆς πόλεως αὐτίκα	ἐς	τὴν ἐν Καπύῃ στρατιάν, καὶ
[2, 42]	μὲν Ἀφράνιος καὶ ὁ Πετρήιος	ἐς	τὴν ἐντὸς Ἰβηρίαν ἐχώρουν ἕτερον
[2, 107]	ἐπιμένουσιν, ἀλλὰ τοῖς διαβάλλουσιν αὐτὸν	ἐς	τὴν ἐπιθυμίαν τῆς βασιλικῆς προσηγορίας
[2, 142]	εὔνοιαν πρὸς αὐτοὺς μετετίθεντο καὶ	ἐς	τὴν ἐπιοῦσαν αὐτοῖς συμπράξειν ἔμελλον.
[2, 147]	πυρὸς ἀπέσχοντο, ὅπλα δ' ἠπείλησαν	ἐς	τὴν ἐπιοῦσαν οἴσειν. ~Καὶ οἱ
[2, 17]	Κράσσον αὖθις ὑπατεῦσαι, Καίσαρι δ'	ἐς	τὴν ἡγεμονίαν ὧν εἶχεν ἐθνῶν,
[2, 150]	κακοπαθῶν τὴν πορφύραν ἀπέρριψε καὶ	ἐς	τὴν θάλασσαν ἐξήλατο καὶ ζητούμενος
[2, 46]	χρήματα φέροντας ἕνεκα τῶν χρημάτων	ἐς	τὴν θάλασσαν ἐρρίπτουν. Καὶ τάδε
[2, 23]	Κύπρον Πτολεμαίου τὰ χρήματα ῥίψαντος	ἐς	τὴν θάλασσαν καὶ ἑαυτὸν ἐξαγαγόντος,
[2, 90]	αὐτὸ αἰγιαλοῖς, ἔνθα καὶ φεύγων	ἐς	τὴν θάλατταν ἐξήλατο καὶ ἐς
[2, 28]	καὶ αὐτὸν ἰδιωτεῦσαι· οὔτε γὰρ	ἐς	τὴν ἰδίαν ἔχθραν ἐκείνῳ λυσιτελεῖν
[2, 41]	Σικελίας, Κόιντον δὲ Σαρδοῦς, καὶ	ἐς	τὴν Ἰλλυρίδα Γάιον Ἀντώνιον ἔπεμπε
[2, 65]	αὐτὸν Πομπήιον ἄγειν κατὰ σπουδὴν	ἐς	τὴν Ἰταλίαν εὔνουν τε πρὸς
[2, 36]	ἐμπειροπολέμως εὐσταθεῖν, ἀλλ' ἐξώτρυνον ἐκπηδᾶν	ἐς	τὴν Ἰταλίαν καὶ στρατολογεῖν ὡς
[2, 43]	γνώμην ποιήσὠ, οὔτε τοὺς προπεμφθέντας	ἐς	τὴν κατάληψιν τοῦ στρατοπέδου, οἳ
[2, 105]	καὶ φυγῆς τῶν Πομπηίου στρατιωτῶν	ἐς	τὴν Κορδύβην, ὁ μὲν Καῖσαρ,
[2, 4]	πρέσβεις, αἰτιώμενοι τοὺς ἡγουμένους αὑτῶν,	Ἐς	τὴν Λέντλου συνωμοσίαν ἐπήχθησαν ὡς
[2, 67]	ἐπειγόμενοι γενέσθαι, πάντες ἐξώτρυνον αὐτὸν	ἐς	τὴν μάχην, ἐπιδεικνύοντες αἰεὶ τὸν
[2, 69]	αἰεὶ Ῥωμαίοις ἄρξει κακῶν, παρέτασσεν	ἐς	τὴν μάχην· ᾧ δὴ καὶ
[2, 17]	τοῦτο ἦν, Δομίτιός τε αὐτὸς	ἐς	τὴν οἰκίαν διεσῴζετο μόλις, καὶ
[2, 11]	ἑτέρῳ τῶν ὑπάτων συναγαγεῖν αὐτήνν	ἐς	τὴν οἰκίαν τοῦ Βύβλου συνελθόντες
[2, 17]	Κελτῶν λέγοντι εἴρηται, πλούτου γέμων	ἐς	τὴν ὅμορον τῇ Ἰταλίᾳ Γαλατίαν,
[2, 25]	βουλὴν ᾖτει χρόνον ἄλλον ὀλίγον	ἐς	τὴν παροῦσάν οἱ τῆς Γαλατίας
[2, 20]	αὑτὸν ἀπίστου γιγνομένου τοῦ Πομπηίου,	ἐς	τὴν πατρίδα Λανούβιον ἐξῄει, ἣν
[2, 138]	ἀνάγκης οὐδὲ πρὶν ἐπελθεῖν αὐτὸν	ἐς	τὴν πατρίδα σὺν ὅπλοις καὶ
[2, 140]	καὶ Καῖσαρ, οἱ σὺν ὅπλοις	ἐς	τὴν πατρίδα ὡς πολεμίαν ἐμβαλόντες,
[2, 126]	ἐκείνοις συνεργῶν, οὔτε στρατιὰν ἐσαγαγὼν	ἐς	τὴν πόλιν διαταράξαι· Λέπιδος δὲ
[2, 22]	τε δημάρχων Μᾶρκον Καίλιον πριάμενος	ἐς	τὴν πόλιν κατῄει θρασύτατα. Καὶ
[2, 120]	καὶ ταχυεργὸν τῆς Ἰταλίας λεὼν	ἐς	τὴν Ῥώμην ἐπάγεται. Τό τε
[2, 81]	ἐς τὸ στρατόπεδον καὶ παρελθὼν	ἐς	τὴν σκηνὴν ἐκαθέζετο ἄναυδος, οἷόν
[2, 75]	ἤρειπον μετὰ σιωπῆς βαθυτάτης καὶ	ἐς	τὴν τάφρον αὐτὸ ἐνεχώννυον. Ὁρῶν
[2, 14]	πρότερος τὸν Καίσαρα καὶ συλλαβεῖν	ἐς	τὴν τῆς Γαλατίας ἀρχήν. ~Τοσάδε
[2, 121]	ὑπὲρ αὐτῆς παρεκάλουν, τέχνασμα τοῦτο	ἐς	τὴν τῶν ἀνδροφόνων σωτηρίαν ἐπινοοῦντες·
[2, 74]	συγγενῶν φειδώμεθα, τοὺς δὲ συμμάχους	ἐς	τὴν τῶνδε κατάπληξιν ἐξεργάσασθε. Πρὸ
[2, 17]	ἀπ' ἀλλήλων διεκρίθησαν, Πομπηίῳ δ'	ἐς	τὴν ὑπατείαν ἀντιπαρήγγελλε Δομίτιος Αἰνόβαρβος·
[2, 9]	ὁ Πομπήιος προσεταιρίζεται Καίσαρα, συμπράξειν	ἐς	τὴν ὑπατείαν ἐπομόσας· ὁ δ'
[2, 80]	ἀλλότρια προλαβόντες διέσπων καὶ διήρπαζον	ἐς	τὴν φυγὴν ὅ τι δύναιντο
[2, 108]	Μάρυλλός τε καὶ Καισήτιος ἀνευρόντες	ἐς	τὴν φυλακὴν ἐσέβαλον, ὑποκρινάμενοί τι
[2, 17]	ἔτι νυκτὸς ἐς τὸ πεδίον	ἐς	τὴν χειροτονίαν. Τῶν δ' ἀμφ'
[2, 86]	προσήκοντες ἀνέθηκαν, λελωβημένα πάντα καὶ	ἐς	τὸ ἄδυτόν του ἱεροῦ κατενεχθέντα
[2, 92]	μάλα θρασέως αὐτοῖς ἔτι στασιάζουσιν	ἐς	τὸ Ἄρειον πεδίον ἐπῆλθεν οὐ
[2, 35]	ἑστιᾶσθαι καὶ ζεύγους ἐπιβὰς ἤλαυνεν	ἐς	τὸ Ἀρίμινον, ἑπομένων οἱ τῶν
[2, 41]	Ὁ δὲ ἔφη Κελτοὺς αὐτὸς	ἐς	τὸ ἀσφαλέστατον ἑλὼν λελυκέναι τῇ
[2, 11]	κατ' ἄλλας ὁδοὺς αὖθις ἀνέδραμεν	ἐς	τὸ βῆμα καὶ λέγειν μὲν
[2, 132]	ὅμως, ὃ βούλεσθε. Καὶ εἰπὼν	ἐς	τὸ βουλευτήριον ἀνέτρεχεν, ἐν ᾧ
[2, 126]	τῆς οἰκίας Ἀντωνίου· οὔτε γὰρ	ἐς	τὸ βουλευτήριον ἐθάρρει κατελθεῖν, ὑποκείμενον
[2, 21]	καὶ πλῆθος ἄλλο σὺν ἐκείνοις,	ἐς	τὸ βουλευτήριον ἐκόμισαν, εἴτε ἐπὶ
[2, 116]	Κνίδῳ γεγονὼς αὐτῷ ξένος Ἀρτεμίδωρος	ἐς	τὸ βουλευτήριον ἐσδραμὼν εὗρεν ἄρτι
[2, 10]	καὶ νόμους ὑπὲρ τῶν πενήτων	ἐς	τὸ βουλευτήριον ἐσέφερε καὶ γῆν
[2, 32]	ἐπέδωκε τοῖς νέοις ὑπάτοις ἐσιοῦσιν	ἐς	τὸ βουλευτήριον τῇ νουμηνίᾳ τοῦ
[2, 40]	δὲ Πομπήιος τὸν ὑπόλοιπον στρατὸν	ἐς	τὸ Βρεντέσιον ἀγαγὼν τάς τε
[2, 48]	τροπὰς περιέπεμπε τὸν στρατὸν ἀπαντᾶν	ἐς	τὸ Βρεντέσιον αὐτός τε ἐξῄει
[2, 52]	μοι προείρητο, περὶ χειμερίους τροπὰς	ἐς	τὸ Βρεντέσιον ἠπείγετο, νομίζων τῷ
[2, 59]	ἄριστον ἐκλιπεῖν. ~Ποστούμιον δὲ διαπλεύσαντος	ἐς	τὸ Βρεντέσιον, ὁ μὲν Γαβίνιος
[2, 6]	συνεστώσης, ἕκαστον αὐτῶν ὁ Κικέρων	ἐς	τὸ δεσμωτήριον μεταγαγών, τοῦ πλήθους
[2, 40]	δὴ μετὰ τῶν ὑπάτων διεπεπλεύκεσαν	ἐς	τὸ Δυρράχιον, ὁ δὲ Πομπήιος
[2, 152]	τε ἄνω, καὶ ὑπὸ τόλμης	ἐς	τὸ ἐντὸς ἐπὶ τοὺς πολεμίους
[2, 122]	περιώνυμος, ὑπατεύειν ὑπ' αὐτοῦ Καίσαρος	ἐς	τὸ ἐπίλοιπον τοῦ ἔτους ἡἡρημένος,
[2, 71]	τοῦ στρατηγοῦ σφῶν κατεκράτησαν καὶ	ἐς	τὸ ἔργον ἀπειροπολέμως ἐτράποντο. ~Ἀλλὰ
[2, 15]	καὶ Κέθηγον ἀνέλοι. Ὁ δ'	ἐς	τὸ ἔργον ἐκεῖνο γενναιοτάτῳ λήματι
[2, 153]	μάντιν τῆς παρρησίας. ~Καίσαρι δ'	ἐς	τὸ ἔσχατον βουλευτήριον ἐσιόντι, καθά
[2, 36]	δικαίας, ὅτε σφᾶς ὁ φόβος	ἐς	τὸ εὔβουλον ἀπὸ τοῦ φιλονίκου
[2, 146]	τε ἄλλα ἐπιθειάσας τὴν φωνὴν	ἐς	τὸ θρηνῶδες ἐκ τοῦ λαμπροτέρου
[2, 123]	σφίσι καὶ συγγενῶν τότε πρῶτον	ἐς	τὸ ἱερὸν ἐλθεῖν πρὸς αὐτοὺς
[2, 59]	ἑλοῦσαι. Ἀντώνιος δὲ ταῖς λοιπαῖς	ἐς	τὸ καλούμενον Νυμφαῖον κατήχθη. ~Καὶ
[2, 145]	φωνὴν ἐπιτείνας καὶ τὴν χεῖρα	ἐς	τὸ Καπιτώλιον ἀνασχών, Ἐγὼ μέν,
[2, 123]	τὸν Κάσσιον καὶ ἐπανῆλθον αὖθις	ἐς	τὸ Καπιτώλιον· οὐ γὰρ ἐθάρρουν
[2, 137]	καὶ παρεκάλουν πρὸς αὑτοὺς ἀνελθεῖν	ἐς	τὸ Καπιτώλιον. Συνδραμόντων δὲ ὀξέως
[2, 148]	τοῦ Καίσαρος ἐπανελθὼν ἔφερον αὐτὸ	ἐς	τὸ Καπιτώλιον ὡς εὐαγὲς θάψαι
[2, 84]	ἐφήδρευε, καί πως κατὰ δαίμονα	ἐς	τὸ Κάσσιον τὸ πνεῦμα τὸν
[2, 8]	χρήματα πολλὰ ἐς Ῥώμην ἔπεμψεν	ἐς	τὸ κοινὸν ταμιεῖον. Ἐφ' οἷς
[2, 8]	δὲ τῆς πομπῆς τὴν παρασκευὴν	ἐς	τὸ λαμπρότατον ἐν τοῖς τῆς
[2, 25]	μοναρχίας διωρθωμένος τὸν Σκιπίωνα σύναρχον	ἐς	τὸ λοιπὸν τοῦ ἔτους ἐποιεῖτο.
[2, 107]	τῆς δεκαετοῦς ὑπατείας προσέμενος ὑπάτους	ἐς	τὸ μέλλον ἀπέφηνεν αὑτόν τε
[2, 48]	ςὧδε γάρ τισι δοκεῖῖ ὑπάτους	ἐς	τὸ μέλλον ἀπέφηνεν ἑαυτόν τε
[2, 128]	πρὸς ἐκείνου γενόμενοι, οἱ δὲ	ἐς	τὸ μέλλον ἄρχειν κεχειροτονήμεθα· ἐς
[2, 137]	μόνον οἴσειν ἐγκρατῶς, ἀλλὰ δουλεύσειν	ἐς	τὸ μέλλον ἑκόντας, τί ἂν
[2, 140]	γῆν ἀφηροῦντο, ἀλλὰ ἐμερίζοντο καὶ	ἐς	τὸ μέρος ᾤκιζον τοὺς ἐστρατευμένους,
[2, 136]	αὑτοῖς ἔσεσθαι, τάς τε διαθήκας	ἐς	τὸ μέσον ἔδοξε προφέρειν καὶ
[2, 12]	νόμου. Οὐέττιος δ' ἀνὴρ δημότης,	ἐς	τὸ μέσον ἐσδραμὼν μετὰ ξιφιδίου
[2, 122]	καὶ Βροῦτος. Ἐπεὶ δὲ παρῆλθον	ἐς	τὸ μέσον, οὐδὲν ταπεινὸν οὐδέτερος
[2, 152]	ἐς μάχην ἰέναι, προδραμόντι πάντων	ἐς	τὸ μεταίχμιον καὶ διακόσια ἀναδεξαμένῳ
[2, 75]	στρατοπέδου καταλιπὼν παρέτασσε τοὺς λοιποὺς	ἐς	τὸ μεταξὺ Φαρσάλου τε πόλεως
[2, 21]	ὡς ἐχθρὸν δεσπότου κτείνων, ἐπάταξεν	ἐς	τὸ μετάφρενον ξιφιδίῳ. Καὶ τὸν
[2, 117]	τὸν μηρὸν ἐπάταξε καὶ Βουκολιανὸς	ἐς	τὸ μετάφρενον, ὥστε τὸν Καίσαρα
[2, 8]	ἀνὰ μέρος, μέχρι τὴν Ἰβηρίαν	ἐς	τὸ ὁλόκληρον ἀπέφηνε Ῥωμαίοις ὑποτελῆ,
[2, 152]	αὐτὰ ὅμοιά τε πολλάκις καὶ	ἐς	τὸ ὅμοιον ἀμφοῖν συνηνέχθη· ἐγένετο
[2, 146]	ἀντιδοῦναι τῆς Καίσαρος. Εὐφορώτατα δὲ	ἐς	τὸ πάθος ἐκφερόμενος τὸ σῶμα
[2, 23]	τῆς ἑαυτοῦ τὸ πρῶτον ὑπατείας	ἐς	τὸ παρὸν εὐθύνειν τὸν ἐθέλοντα.
[2, 118]	ἔνθα ἦν αὐτῷ τέλος στρατιωτῶν,	ἐς	τὸ πεδίον αὐτοὺς μετεβίβαζεν ὡς
[2, 17]	ἡμέρας ἄμφω κατῄεσαν ἔτι νυκτὸς	ἐς	τὸ πεδίον ἐς τὴν χειροτονίαν.
[2, 101]	στέρνα ὑφ' ἑαυτοῦ καὶ μεθιέμενον	ἐς	τὸ πέλαγος, ἢ Πετρήιον ἐπὶ
[2, 39]	Ἡρακλέα τὸ σῶμα θάψαντα ἐμβαλεῖν	ἐς	τὸ πέλαγος, ἵνα ἐπώνυμον αὐτοῦ
[2, 100]	διεχρήσατο καὶ τὸ σῶμα μεθῆκεν	ἐς	τὸ πέλαγος. ~Τοῦτο μὲν δὴ
[2, 137]	καὶ Κάσσιος αἰσθόμενοι τῶν γεγονότων	ἐς	τὸ πλῆθος περιέπεμπον καὶ παρεκάλουν
[2, 11]	μὲν ἄκοντα ὑπεξήγαγον οἱ φίλοι	ἐς	τὸ πλησίον ἱερὸν τοῦ Στησίου
[2, 21]	Καὶ τὸν μὲν αἵματι ῥεόμενον	ἐς	τὸ πλησίον πανδοκεῖον ὁ ἱπποκόμος
[2, 68]	οὐρανοῦ διαπτὰν ἀπὸ τοῦ Καίσαρος	ἐς	τὸ Πομπηίου στρατόπεδον ἐσβέσθη, οἱ
[2, 91]	προῆλθε μετὰ τοῦ στρατοῦ καὶ	ἐς	τὸ πρόσθεν ἐβάδιζε λεσχηνεύων τοῖς
[2, 35]	τε αἱρεῖ περὶ ἕω καὶ	ἐς	τὸ πρόσθεν ἐχώρει, φρούρια τοῖς
[2, 95]	περισπάσας μετενεγκεῖν ἀπὸ τῆς φυγῆς	ἐς	τὸ πρόσθεν, ἕως Πετρήιος ἀνέζευξε
[2, 42]	διετάφρευε τὰς παρόδους καὶ ἐκώλυεν	ἐς	τὸ πρόσθεν ἰέναι καί τι
[2, 117]	τεταμένον, διελαύνει ξιφιδίῳ· καὶ Κάσσιος	ἐς	τὸ πρόσωπον ἔπληξε καὶ Βροῦτος
[2, 35]	Ἰταλίαν, ἔστη τοῦ δρόμου καὶ	ἐς	τὸ ῥεῦμα ἀφορῶν περιεφέρετο τῇ
[2, 85]	δοῦλος, κἂν ἐλεύθερος μόλῃ, ἐνέβαινεν	ἐς	τὸ σκάφος. Καὶ ἐν τῷ
[2, 84]	τέ τινες τῶν βασιλικῶν ἐνέβαινον	ἐς	τὸ σκάφος. Καὶ Σεμπρώνιος, ἀνὴρ
[2, 61]	τοὺς Καίσαρος πάνυ λαμπρῶς καὶ	ἐς	τὸ στρατόπεδον ἐδίωκε φεύγοντας σημεῖά
[2, 81]	ἔκφρων αὑτοῦ γενόμενος ἀπῄει βάδην	ἐς	τὸ στρατόπεδον καὶ παρελθὼν ἐς
[2, 81]	δ' ἄλλων ὀλίγοι πάνυ ἐσῄεσαν	ἐς	τὸ στρατόπεδον· τὸ γὰρ κήρυγμα
[2, 30]	ἀπήρεσκε, τριακόσιοι δὲ καὶ ἑβδομήκοντα	ἐς	τὸ συμφέρον ἀπὸ τῆς ἔριδος
[2, 154]	Συνέβη δὲ αὐτῷ καὶ τῶν	ἐς	τὸ σῶμα ἐπιβουλευσάντων μηδένα διαφυγεῖν,
[2, 144]	τὴν ὄψιν καὶ τὴν χεῖρα	ἐς	τὸ σῶμα τοῦ Καίσαρος ἐπιστρέφων
[2, 126]	βουλὴν συγκαλοῦντος ἔτι πρὸ ἡμέρας	ἐς	τὸ τῆς Γῆς ἱερόν, ἀγχοτάτω
[2, 126]	οἵ τε ἄλλοι βουλευταὶ συνέθεον	ἐς	τὸ τῆς Γῆς ἱερὸν καὶ
[2, 146]	τις ἔνθους ἀνεσύρατο, καὶ περιζωσάμενος	ἐς	τὸ τῶν χειρῶν εὔκολον, τὸ
[2, 113]	ἐκ πολλοῦ διανοούμενοι τότε πρῶτον	ἐς	τὸ φανερὸν ἀλλήλοις προύφερον καὶ
[2, 43]	ἀχθόμενοι τῷ σκυθρωπῷ τοῦ Πετρηίου,	ἐς	τὸ φιλάνθρωπον τοῦ Καίσαρος ἐτρέποντο
[2, 118]	μόνοι παρέμειναν, οἳ τὸ σῶμα	ἐς	τὸ φορεῖον ἐνθέμενοι διεκόμισαν οἴκαδε
[2, 6]	καὶ τόνδε, ὑπεραρέσκοντα τῷ δήμῳ,	ἐς	τὸν ἀγῶνα προβαλέσθαι, προσετίθει διαθέσθαι
[2, 125]	καὶ τὰ ὑπομνήματα τῆς ἀρχῆς	ἐς	τὸν Ἀντώνιον μετεκομίζετο, εἴτε τῆς
[2, 62]	τὸ σημεῖον ἀνέτεινε τὸν οὐρίαχον	ἐς	τὸν αὐτοκράτορα. Καὶ τόνδε μὲν
[2, 26]	ὅδε τῷ Καίσαρι καρτερὸς καὶ	ἐς	τὸν δῆμον εὐχαριτώτατος καὶ εἰπεῖν
[2, 22]	ἀνδρῶν ἀγροίκων πλῆθος ἀθροίσας καὶ	ἐς	τὸν δῆμον περιπέμψας χρήματα τῶν
[2, 106]	καὶ πατὴρ πατρίδος, καὶ δικτάτωρ	ἐς	τὸν ἑαυτοῦ βίον ἡἡρέθη καὶ
[2, 3]	αὐτίκα στρατὸν ἄλλον ἀθροίσων καὶ	ἐς	τὸν ἐμπρησμὸν τῆς πόλεως ἐπιδραμούμενος.
[2, 39]	Δύρραχον, φιλοτιμούμενοι δ' ὑπὲρ σφῶν	ἐς	τὸν Ἡρακλέα μᾶλλον ὡς ἐς
[2, 152]	ἦλθε θανάτου, τὰ δεύτερα δὲ	ἐς	τὸν θάνατον αὐτόν. Πειθαγόρας τε
[2, 25]	ἐπαχθὴς γένοιτο. Τῶν δὲ φυγάδων	ἐς	τὸν Καίσαρα ἰόντων ἀθρόων καὶ
[2, 148]	παῖς Ὀκτάουιος, τό τε ὄνομα	ἐς	τὸν Καίσαρα μεταβαλὼν καὶ κατ'
[2, 6]	Κάτων ἤδη σαφῶς ἀνακαλύπτων τὴν	ἐς	τὸν Καίσαρα ὑποψίαν καὶ ὁ
[2, 3]	μάλα ἀνέσχε πρὸ ἑαυτοῦ καὶ	ἐς	τὸν Μάλλιον ἐχώρει στρατολογῶν· Λέντλῳ
[2, 117]	τὸ πρόσωπον ἔπληξε καὶ Βροῦτος	ἐς	τὸν μηρὸν ἐπάταξε καὶ Βουκολιανὸς
[2, 99]	οὐ τυγχάνοντι, μέχρι κἀκείνῳ κυήσασαν	ἐς	τὸν οἶκον αὖθις ὡς χρήσας
[2, 104]	ὁ Καῖσαρ ἱκέτευε, τὰς χεῖρας	ἐς	τὸν οὐρανὸν ἀνίσχων, μὴ ἑνὶ
[2, 60]	ἦν, πολλὰ καὶ λαμπρὰ δρῶν	ἐς	τὸν ὀφθαλμὸν ἐτρώθη βέλει καὶ
[2, 34]	ἐθνῶν ὅσα ἄλκιμα. Χρήματα δ'	ἐς	τὸν πόλεμον αὐτῷ τά τε
[2, 38]	σπουδήν, ὅ τι δύναιτο ἕκαστος,	ἐς	τὸν πόλεμον συμφέρειν. Καὶ τάδε
[2, 23]	δὲ συνῄει μετὰ δέους καὶ	ἐς	τὸν Πομπήιον ἀφεώρων ὡς αὐτίκα
[2, 28]	Οὐδέν τε ἐπικρύπτων ἔτι ἀφειδῶς	ἐς	τὸν Πομπήιον ἐβλασφήμει ὡς τυραννίδος
[2, 27]	Πομπηίου φίλους ἀντιλέξειν καὶ αὐτὸς	ἐς	τὸν Πομπήιον ἕξειν τι τοῦτο
[2, 40]	πολέμου, τὴν ὁρμὴν πανταχόθεν οὖσαν	ἐς	τὸν Πομπήιον ὁρῶν, δείσας δὲ
[2, 90]	καὶ Ἀχιλλᾶν ἐκόλασε θανάτῳ τῆς	ἐς	τὸν Πομπήιον παρανομίας, Θεόδοτον δὲ
[2, 87]	νειμάμενοι τὸ ναυτικόν, Κάσσιος μὲν	ἐς	τὸν Πόντον ἔπλει πρὸς Φαρνάκην
[2, 115]	ἵππαρχον, ἐπήγετο Δέκμον Βροῦτον Ἀλβῖνον	ἐς	τὸν πότον καὶ λόγον ἐπὶ
[2, 154]	(κατὰ γὰρ σελήνην αὐτοῖς ἠριθμεῖτο)	ἐς	τὸν τοῦ ἡλίου δρόμον μετέβαλεν,
[2, 152]	πληγέντι τὰ στέρνα χαλεπῶς καὶ	ἐς	τὸν τράχηλον ὑπέρῳ βαρυτάτῳ, καὶ
[2, 134]	τε ἀνδρῶν καὶ θεῶν, ἐνυβρίζουσιν	ἐς	τὸν ὑμῖν τὴν ἡγεμονίαν μέχρις
[2, 136]	οὐδὲ Κάσσιος, ἀλλ' οἱ κἀκείνους	ἐς	τόνδε τὸν ὄλεθρον ἐκριπίσαντες. Τῆς
[2, 47]	τῆς ἐμῆς ἀρχῆς ὀνάμενοι καὶ	ἐς	τόνδε τὸν πόλεμον ὅλον, οὐκ
[2, 15]	ἀπὸ οἴκτου μεταπίπτειν ἐς γέλωτα.	Ἐς	τοσοῦτο δειλίας περὶ μίαν οἰκείαν
[2, 102]	τοῦδε τοῦ πολέμου γενομένων εὑρεῖν·	ἐς	τοσοῦτο καθεῖλεν ἡ τῶνδε φιλονικία
[2, 96]	ἡ δὲ στρατιὰ τοῦ Καίσαρος	ἐς	τοσοῦτον ἀνεθάρρησεν, ὡς τὸ πέμπτον
[2, 47]	τε καὶ κατ' ὀλίγον ἐνδιδοὺς	ἐς	τοσοῦτον ὅμως ὑφῆκεν, ὡς ἑκατὸν
[2, 151]	μόνον ἐνθυμούμενοι. Καὶ τάδε μὲν	ἐς	τοσοῦτον συγκεκρίσθω, καίπερ οὐκ ἐξ
[2, 69]	σωτηρίας καὶ τῆς ἑαυτοῦ δόξης	ἐς	τότε ἀηττήτου· εἴτε τι καὶ
[2, 49]	ὡς ἐπὶ θέαν. Ἦν δ'	ἐς	τότε Καίσαρι μὲν δέκα τέλη
[2, 26]	οἱ μάλιστα ἐχθροὶ τοῦ Καίσαρος	ἐς	τοὐπιὸν ᾑρέθησαν ὕπατοι, Αἰμίλιός τε
[2, 138]	οὐδὲ δίκην ἐπαγαγών. Πότεροι οὖν	ἐς	τοὺς ἀσύλους ἡμάρτανον; Ἢ Καῖσαρ
[2, 78]	ἐφεδρεύουσιν ἄραντος, οἱ μὲν ἐξαναστάντες	ἐς	τοὺς ἵππους ἐχώρουν, ὀρθοῖς ἄνω
[2, 45]	συνεστέλλετο, ἐνοχλούμενος δὲ ἀνέφευγεν αὖθις	ἐς	τοὺς λόφους. Ἀσίνιος μὲν δὴ
[2, 141]	ἰασόμεθα ἡμεῖς, διαλλακτήριον ὑμῖν ἅμα	ἐς	τοὺς ὁμοεθνεῖς ἐσόμενον καὶ ἥδιστον
[2, 46]	τῆς γῆς ἀναλαβεῖν, Ἀσίνιος δ'	ἐς	τοὺς παρορμοῦντας ἐμπόρους ἀκατίῳ διαπλεύσας
[2, 42]	οὔτε κατηκόντισεν, ἀλλὰ μεθῆκεν ἀπαθεῖς	ἐς	τοὺς περὶ τὸν Ἀφράνιον ἀπιέναι,
[2, 7]	ἐπιφανῶν φυγεῖν ἠξίωσεν, ἀλλ ἐσδραμόντες	ἐς	τοὺς πολεμίους ἀπώλοντο. Ὧδε μὲν
[2, 104]	τῶν στρατειῶν, προύδραμε τῆς τάξεως	ἐς	τοὺς πολεμίους ἐπὶ τοσοῦτον, ὡς
[2, 42]	περὶ τὸν Ἀφράνιον ἀπιέναι, δημοκοπῶν	ἐς	τοὺς πολεμίους πανταχοῦ. Ὅθεν ἐν
[2, 93]	στρατείας ἀνεβόησαν, ἐλπίσαντες στρατοῦ δεόμενον	ἐς	τοὺς ὑπολοίπους πολέμους αὐτὸν ἐρεῖν
[2, 135]	χρείαν. Καὶ ὁ Ἀντώνιος αὐτοῖς	ἐς	τοῦτο ἐνέδωκεν. Ἐψηφισμένων δὲ τούτων,
[2, 153]	πρὸς ἥλιον ἀνίσχοντα. Ὁ δ'	ἐς	τοῦτο μὲν ἐνδοῦναι λέγεται καὶ
[2, 46]	τὸν στρατὸν ἀναλαβεῖν. Καί τινες	ἐς	τοῦτο νυκτὸς ἐπέπλευσαν, ἀθρόων δ'
[2, 108]	ἐπιθυμοῦντα τῆς ἐπικλήσεως καὶ τὰς	ἐς	τοῦτο πείρας καθιέντα καὶ τυραννικὸν
[2, 31]	ὑπὲρ τῆς πατρίδος· καὶ στρατιὰν	ἐς	τοῦτό σοι δίδομεν, ἥ τε
[2, 112]	ἐξελάσαντος ἐρεθιζόμενος καὶ ὀνειδιζόμενος μάλιστα	ἐς	τοῦτο ὑπὸ τοῦ δήμου υπολλὰ
[2, 98]	τείχη τὴν κεφαλὴν ἀπαράξαι καὶ	ἐς	τράχηλον κυβιστῆσαι καὶ τὸ πνεῦμα
[2, 75]	τοὺς μὲν Ἰταλοὺς ἑκάτερος αὐτῶν	ἐς	τρία διαιρῶν ἐπὶ μετώπου, μικρὸν
[2, 96]	πελτασταῖς τε πολλοῖς καὶ ἐλέφασιν	ἐς	τριάκοντα προσδοκωμένου παρέσεσθαι σὺν Ἰόβᾳ
[2, 2]	ὑπατείαν παρήγγελλεν ὡς τῇδε παροδεύσων	ἐς	τυραννίδα. Πάγχυ δ' ἐλπίσας αἱρεθήσεσθαι
[2, 108]	ὡς ἐπιβουλευόντων οἱ μετὰ τέχνης	ἐς	τυραννίδος διαβολήν, καὶ ἐπήνεγκεν ἀξίους
[2, 141]	ταῦτα ὑμῖν συναδικούσης· εὔνοια γὰρ	ἐς	τυράννους γίγνεται δορυφόρων ἐκ τοῦ
[2, 7]	εὐφημία ἀπὸ Κικέρωνος ἀρξαμένη περιελθεῖν	ἐς	τῶν νῦν αὐτοκρατόρων τοὺς φαινομένους
[2, 2]	Ἀνά τε τὴν Ἰταλίαν περιέπεμπεν	ἐς	τῶν Συλλείων τοὺς τὰ κέρδη
[2, 23]	οὖν φίλων τοῦ Καίσαρος ὑπονοούντων	ἐς	ὕβριν ἢ ἐς ἐπήρειαν αὐτὸν
[2, 2]	καὶ ῥητορεῦσαι, Κατιλίνας δ' αὐτὸν	ἐς	ὕβριν τῶν ἑλομένων ἐπέσκωπτεν, ἐς
[2, 47]	λαμβάνειν. Μαρτυράμενος οὖν ἐμαυτὸν τῆς	ἐς	ὑμᾶς μέχρι δεῦρο φιλοτιμίας χρήσομαι
[2, 16]	παραδεδεγμένον, θρασύτερον ὄντα τοῦ Κλωδίου,	ἐς	ὑπατείαν ἐπήλπιζε καὶ ἤλειφεν ἐπὶ
[2, 2]	δυνατῶν ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν,	ἐς	ὑπατείαν παρήγγελλεν ὡς τῇδε παροδεύσων
[2, 98]	Καίσαρα ἐπελθεῖν. Οὐ μὴν οὐδ'	ἐς	ὕπνον ἀπιὼν ἐνήλλαξέ τι τῶν
[2, 3]	τιθέμενος, τά τε χρήματα προύπεμπεν	ἐς	Φαισούλας καὶ τοῖς συνωμόταις ἐντειλάμενος
[2, 67]	τῶν ἐπ' ἀξιώσεως αὐτὸν ἐπιτωθαζόντων	ἐς	φιλαρχίαν ὡς ἑκόντα βραδύνοντα, ἵν'
[2, 143]	τὴν ἀγορὰν πλῆθός τε ἄπειρον	ἐς	φρουρὰν συνέδραμον σὺν ὅπλοις, καὶ
[2, 49]	οὐχ ἅπασιν ἐς μάχας, ἀλλ'	ἐς	φρούρια καὶ ταφρείας καὶ τὴν
[2, 75]	δ' ὁ Πομπήιος, ἡγουμένων τινῶν	ἐς	φυγὴν αὐτοὺς συσκευάζεσθαι, συνίει τοῦ
[2, 80]	ἐν εὐπραξίᾳ τῶν πολεμίων ἐστράφησαν	ἐς	φυγήν. Καὶ ὁ Καῖσαρ εὐμηχάνως
[2, 66]	οὔτε θαλάσσῃ χρωμένους οὔτε ναῦς	ἐς	φυγὴν ταχεῖαν ἔχοντας. Ὁ μὲν
[2, 56]	τὰς τοῦ Πομπηίου τριήρεις θαμινὰ	ἐς	φυλακὴν ἀναπλεούσας, χειμῶνος δ' εἰ
[2, 106]	πᾶσαι, ὅσαι ὑπὲρ ἄνθρωπον, ἀμέτρως	ἐς	χάριν ἐπενοοῦντο, θυσιῶν τε πέρι
[2, 52]	τὴν θάλασσαν, τὸν δὲ στρατὸν	ἐς	χειμασίαν ἐπιδιῄρει καὶ περιέπεμπεν ἔς
[2, 146]	ὅδε ἀήττητος ἐκ πάντων τῶν	ἐς	χεῖρας αὐτῷ συνελθόντων Σὺ δ'
[2, 88]	ἑβδομήκοντα ἀπαρασκεύῳ Καίσαρι συντυχόντα μηδ'	ἐς	χεῖρας ἐλθεῖν ὑποστῆναι. Ὁ δ'
[2, 75]	ἔστενε καθ' αὑτόν, ὅτι χωροῦσιν	ἐς	χεῖρας θηρίοις, λιμὸν ἔχοντες, ἄξιον
[2, 58]	τῷ Ποστουμίῳ καὶ καταίρειν ἀναχθέντας	ἐς	χωρίον, ἐς ὅ τι ὁ
[2, 110]	τὰς ἀργίας, ἐπενόει στρατείαν μακρὰν	ἔς	τε Γέτας καὶ Παρθυαίους, Γέταις
[2, 52]	ἐς χειμασίαν ἐπιδιῄρει καὶ περιέπεμπεν	ἔς	τε Θεσσαλίαν καὶ Μακεδονίαν. Καὶ
[2, 137]	αὐτῷ πλῆθος ἄλλο πολιτῶν ἀγαθῶν	ἔς	τε Λιβύην καὶ Ἰβηρίαν ἐλαυνόμενοι
[2, 150]	τύχῃ μᾶλλον ἢ τῇ θαλάσσῃ.	Ἔς	τε πολεμίους προεπήδησε μόνος ἐκ
[2, 41]	καὶ τῷ περὶ αὐτὴν στρατῷ.	Ἔς	τε τὰ ἔξω Κουρίωνα μὲν
[2, 128]	τῶν βουλευτῶν αὐτῶν πολὺ πλῆθος	ἔς	τε τὰς ἀρχὰς τὰς ἐν
[2, 34]	κοινοῖς, εἰ δεήσειεν, εἶναι στρατιωτικά·	ἔς	τε τὰς πόλεις ἐφ ἕτερα
[2, 106]	τῶν ὑπὸ Καίσαρος ὁριζομένων ἀντιπράξειν.	Ἔς	τε τιμὴν τῆς γενέσεως αὐτοῦ
[2, 105]	καλωδίου τοῦ ποδός· καὶ διαπλεύσας	ἔς	τι χωρίον ἐθεραπεύετο. Ζητούμενος δὲ
[2, 71]	καὶ τὸ Ἑβραίων γένος καὶ	Ἄραβες	οἱ τούτων ἐχόμενοι Κύπριοί τε
[2, 132]	τῆς εἰρήνης τῶν μισθωτῶν ἐνισταμένων,	Ἀσεβὲς	μέν, ἔφη, καὶ παράνομον, ἐργάσομαι
[2, 35]	ἀσύντακτος μετ' οἰμωγῆς, τό τε	ἀκριβὲς	οὐκ εἰδότες καὶ τὸν Καίσαρα
[2, 124]	ἐν τῷ βουλευτηρίῳ καὶ νομιοῦμεν	εὐαγὲς	ἔσεσθαι τῇ πόλει, ὅ τι
[2, 148]	αὐτὸ ἐς τὸ Καπιτώλιον ὡς	εὐαγὲς	θάψαι τε ἐν ἱερῷ καὶ
[2, 78]	Καῖσαρ, αὐτίκα δ' αἵ τε	σάλπιγγες	αὐτοὺς ἐξώτρυνον ὀρθίοις κλαγγαῖς ὡς
[2, 120]	διεφθαρμένης ἐκ πολλοῦ τῆς πολιτείας.	Παμμιγές	τε γάρ ἐστιν ἤδη τὸ
[2, 4]	ὀνομάτων γεγραμμένα φέροντα· οἱ δ'	Ἀλλόβριγες	ἐνδοιάσαντες ἐκοινώσαντο Φαβίῳ Σάγγᾳ, ὃς
[2, 71]	καὶ Ἑλλησπόντιοι καὶ Βιθυνοὶ καὶ	Φρύγες	καὶ Ἴωνες, Λυδοί τε καὶ
[2, 133]	ὑπὸ Καίσαρος, ὧν ἔτι πολλαὶ	μυριάδες	εἰσὶν ἐν τῇ πόλει, τί
[2, 88]	καὶ νομίσας οἱ τὸν Καίσαρα	ἐπίτηδες	ἐπιπλεῖν τὰς χεῖρας ὤρεγεν ἐς
[2, 19]	ἀσυνταξίας γενέσθαι, Πομπηίου πάνθ' ὑπερορῶντος	ἐπίτηδες,	ἵνα ἐν χρεία γένοιντο δικτάτορος.
[2, 141]	ἀδικούντων. Ἀλλ' ἐκεῖνοι μὲν ὑμᾶς	ἐξεπίτηδες	ἐχθροὺς ἐποίουν τοῖς ὁμοεθνέσιν ὑπὲρ
[2, 142]	ὅμηρα ἐκέλευον, καὶ ἀνεπέμποντο οἱ	παῖδες	Ἀντωνίου τε καὶ Λεπίδου. Ὀφθέντων
[2, 83]	τε βασιλεύοντας αὐτῆς, εἰ καὶ	παῖδές	εἰσι, πατρικοὺς εἶναι τῷ Πομπηίῳ
[2, 107]	προγόνων ἀράν. Σπεῖραι δ' ὅσαι	στρατηγίδες	αὐτὸν ἐκ τῶν πολέμων ἔτι
[2, 17]	χειροτονίαν. Τῶν δ' ἀμφ' αὐτοὺς	ἔριδες	ἦσαν καὶ συνεπλέκοντο, μέχρι τις
[2, 10]	συνάρχειν· ~Καὶ εὐθὺς αὐτῶν ἦσαν	ἔριδές	τε καὶ ὅπλων ἐπ' ἀλλήλους
[2, 146]	ἐπιθειάσας τὴν φωνὴν ἐς τὸ	θρηνῶδες	ἐκ τοῦ λαμπροτέρου μετεποίει καὶ
[2, 71]	ἄλλοι νησιῶται. Παρῆσαν δὲ καὶ	βασιλέες	καὶ δυνάσται στρατὸν ἄγοντες, Δηιόταρος
[2, 51]	καὶ βάρβαρα, ἡμῖν σύνεστι· καὶ	βασιλέες,	ὅσοι Ῥωμαίοις ἢ ἐμοὶ φίλοι,
[2, 67]	τῶν καλουμένων ἱππέων οἱ διαφανέστατοι	βασιλέες	τε πολλοὶ καὶ δυνάσται, οἱ
[2, 49]	ἀνδρῶν Ἰταλῶν ἕνδεκα τέλη καὶ	ἱππέες	ἀμφὶ τοὺς ἑπτακισχιλίους. Σύμμαχοι δ'
[2, 78]	γενόμενον ἐκυκλοῦντο οἱ τοῦ Καίσαρος	ἱππέες,	αὐτοὶ δείσαντες περικύκλωσιν. ~Πομπήιος δὲ
[2, 49]	διεπεπλεύκει, καὶ τούτοις ὅσοι συνετάσσοντο	ἱππέες,	ἐκ δὲ Παρθυαίων δύο, τῶν
[2, 70]	ὑπὲρ τὸ διπλάσιον, καὶ τούτων	ἱππέες	ἐς ἑπτακισχιλίους. Ὧδε μὲν τοῖς
[2, 70]	δισχιλίους ἐπὶ δισμυρίοις, καὶ τούτων	ἱππέες	ἦσαν ἀμφὶ τοὺς χιλίους, Πομπηίῳ
[2, 13]	καθάπερ ὑπέσχητο αὐτῷ. Οἱ δ'	ἱππέες	λεγόμενοι, τὴν μὲν ἀξίωσιν τοῦ
[2, 49]	δέκα τέλη πεζῶν καὶ Κελτῶν	ἱππέες	μύριοι, Πομπηίῳ δὲ πέντε μὲν
[2, 46]	καὶ ὅσοι μετ' αὐτῶν ἦσαν	ἱππέες	τε καὶ ψιλοὶ καὶ ὑπηρέται
[2, 70]	δὲ συμμαχικὸν ἦν Καίσαρι μὲν	ἱππέες	τε Κελτοὶ Καὶ Κελτῶν τῶν
[2, 49]	περὶ τὸν Πόντον βέλεσι χρῶνται,	ἱππέες	τέ τινες Κελτῶν καὶ ἐκ
[2, 109]	εἰώθασιν οἱ τῆσδε τῆς ἑορτῆς	ἱερέες,	ἐπὶ τὰ ἔμβολα ἀναδραμὼν ἐστεφάνωσε
[2, 49]	μὲν ἦν αὐτῷ τὰ πεζά,	νῆες	δὲ μακραὶ μὲν ἐντελεῖς τοῖς
[2, 71]	Λέγονται· δὲ καὶ ἀπ' Αἰγύπτου	νῆες	ἑξήκοντα αὐτῷ παραγενέσθαι παρὰ τῶν
[2, 59]	περὶ μεσημβρίαν εἴκοσι τοῦ Πομπηίου	νῆες,	ἐπ' ἔρευναν τῆς θαλάσσης ἀναχθεῖσαι,
[2, 54]	ὁλκάδων· αἳ γὰρ ἦσαν αὐτῷ	νῆες	ὀλίγαι μακραί, Σαρδὼ καὶ Σικελίαν
[2, 53]	ὑπολιπέσθαι, ἵνα ἡμᾶς αἱ παροῦσαι	νῆες	ὑποδέξωνται, μόνους δ' εὐθὺς ἐμβάντας
[2, 98]	δὲ ξιφίδιον τῇ κλίνῃ τὸ	σύνηθες	οὐχ εὑρὼν παρακείμενον ἐξεβόησεν, ὅτι
[2, 53]	Ῥώμῃ διατίθεσθαι· τὸ δὲ ὑμέτερον	εὐπειθὲς	εἰδὼς ὅμως ἀναμένω τὴν ἀπόκρισιν.
[2, 137]	ὑμῖν ἐντυγχάνομεν, ὦ πολῖται, οἱ	χθὲς	κατ' ἀγορὰν ἐντυχόντες, οὔτε ὡς
[2, 131]	ἀνενεγκὼν δέ ποτε εἶπεν· Ἐνταῦθα	χθὲς	μετὰ Καίσαρος ἱστάμην, ἔνθα νῦν
[2, 129]	ἐνιαυτῶν ὄντι. Ὀξεῖα δὴ τοῦ	χθὲς	ὑποκριναμένου μετασχεῖν τῶν γεγονότων ἐγίγνετο
[2, 126]	ἐπικείμενος τὴν στρατηγικὴν ἐσθῆτα, ἣν	ἐχθὲς	ὡς τυράννου δόντος ἐξερρίφει. Θεασάμενοι
[2, 113]	παρὰ τὸ βουλευτήριον, ἂν οἱ	κόλακες	τοῦ Καίσαρος γνώμην περὶ βασιλείας
[2, 124]	καὶ ὧν Καίσαρι πάντες ὠμόσαμεν,	φύλακες	αὐτῷ τοῦ σώματος ἢ τιμωροὶ
[2, 141]	ἐχθροὺς ἐφεδρεύοντας ἔχοντες ἀεὶ βέβαιοι	φύλακες	ἦτε τῆς ἀρχῆς τῆς ταῦτα
[2, 49]	τοξόται τε Κρῆτες καὶ σφενδονῆται	Θρᾷκες	καὶ ὅσοι περὶ τὸν Πόντον
[2, 71]	κύκλῳ θάλασσαν ἐπὶ τὴν ἕω,	Θρᾷκές	τε καὶ Ἑλλησπόντιοι καὶ Βιθυνοὶ
[2, 49]	τε ὑπ' Ἀντιόχου πεμφθέντες καὶ	Κίλικες	καὶ Καππαδόκαι καὶ ἐκ τῆς
[2, 78]	πολλαὶ κατὰ μέρη, καὶ οἱ	κήρυκες	καὶ οἱ ἐπιστάται περιθέοντες ἤπειγον.
[2, 130]	διαμενεῖ· δυσεύρετον γὰρ ἤδη τὸ	ἀσφαλὲς	αὐτῆς, ὅτι μηδὲ Καίσαρα ὤνησαν
[2, 29]	δὲ καὶ τῷ ὄντι οὐκ	ἀσφαλὲς	ἡγοῦντο διαλύειν τὴν ὑπὸ τῷ
[2, 21]	ἅπαντος, ἠξίου τὸ ἔργον οὐκ	ἀτελὲς	καταλιπεῖν. Περιαγγελθέντος δ' ἐς Ῥώμην
[2, 84]	Κυρωθείσης δὲ τῆς γνώμης σκάφος	εὐτελὲς	ἐπ' αὐτὸν ἐπέμπετο, ὡς τῆς
[2, 112]	δωροδοκεῖς; Βροῦτε νεκρὸς εἶ; ἤ	ὤφελές	γε νῦν περιεῖναι ἤ ἀνάξιά
[2, 26]	τῶν χρημάτων ἀνέθηκε Ῥωμαίοις, οἰκοδόμημα	περικαλλές·	~Ὁ δὲ Κουρίων, ἵνα μὴ
[2, 70]	Ἑλλήνων δ' ἐπέλταζον αὐτῷ Δόλοπες,	Ἀκαρνᾶνες,	Αἰτωλοί. Τοσοίδε μὲν τῷ Καίσαρι
[2, 3]	ἔτι ἀγνοούμενα Φουλβία γύναιον οὐκ	ἀφανὲς	ἐμήνυε τῷ Κικέρωνι· ἧς ἐρῶν
[2, 145]	πᾶν, ὅ τι λοιπόν ἐστιν	εὐγενὲς	τῇ πόλει. Προπέμπωμεν οὖν τὸν
[2, 66]	αὐτῷ προδιῴκηντο καὶ ὁδοὶ καὶ	λιμένες	καὶ φρούρια, ὡς ἔκ τε
[2, 90]	Καὶ ἐς ταῦτα διετρίφθησαν αὐτῷ	μῆνες	ἐννέα, μέχρι Κλεοπάτραν ἀντὶ τοῦ
[2, 55]	αἰεὶ πλησιαζόντων. Ὑπὸ δὲ καμάτου	τινὲς	ἀπερρίπτουν, ἃ ἔφερον, ἢ ἐν
[2, 110]	μὴ βασιλεὺς αὐτοῖς ἐπιστρατεύσειε. Καί	τινες	ἀπὸ τοῦδε ἐτόλμων λέγειν, ὅτι
[2, 79]	δόρασι τοὺς ἐπιόντας. Καὶ τόδε	τινὲς	αὐτοῦ τὸ στρατήγημα ἐπαινοῦσιν ὡς
[2, 130]	τοῦ βουλευτηρίου προῆλθον· καὶ γάρ	τινες	αὐτοὺς ἐκ πολλοῦ συνδραμόντες ἐκάλουν
[2, 39]	ἀσφαλῶς ἐς Δυρράχιον· ἣν Ἐπίδαμνόν	τινες	εἶναι νομίζουσι διὰ τοιάνδε ἄγνοιαν.
[2, 69]	μάλιστα αὐτοῦ τὴν διάνοιαν προπεσεῖν	τινες	ἐν τῷ φόβῳ νομίζοντες ἡγοῦντο
[2, 46]	καὶ τὸν στρατὸν ἀναλαβεῖν. Καί	τινες	ἐς τοῦτο νυκτὸς ἐπέπλευσαν, ἀθρόων
[2, 50]	πράττοντι κατὰ τῆς πατρίδος σύνεισίν	τινες	ἐωνημένοι χρημάτων ὧν ἐκεῖνος ἀπὸ
[2, 17]	μόλις, καὶ Πομπηίου τὴν ἐσθῆτά	τινες	ἡἡμαγμένην ἔφερον οἴκαδε. Παρὰ τοσοῦτον
[2, 49]	καὶ ἐκ τῆς βραχυτέρας Ἀρμενίας	τινὲς	καὶ Παμφύλιοι καὶ Πισίδαι. Ὧν
[2, 49]	Πόντον βέλεσι χρῶνται, ἱππέες τέ	τινες	Κελτῶν καὶ ἐκ Γαλατίας ἕτεροι
[2, 135]	τὸν τρόπον τῆς βουλῆς διαλελυμένης	τινὲς	περιστάντες παρεκάλουν μήτε τὰς διαθήκας
[2, 21]	ἀγορᾷ διενυκτέρευε, καὶ τὸ σῶμά	τινες	τοῦ Κλωδίου μεθ' ἡμέραν προύθεσαν
[2, 126]	δόντος ἐξερρίφει. Θεασάμενοι δ' αὐτόν	τινες	τῶν ἀδεκάστων καὶ τῶν ἐστρατευμένων
[2, 84]	ναυσὶν οὐκ εὐχεροῦς, ὑπηρέται τέ	τινες	τῶν βασιλικῶν ἐνέβαινον ἐς τὸ
[2, 118]	τὴν πόλιν ὅλην, καὶ ἐτρώθησάν	τινες	τῶν βουλευτῶν ἐν τῷδε τῷ
[2, 139]	κληρουχίαις, ἐρεθίζοντες ὑμᾶς. Εἰ δή	τινες	τῶν ᾠκισμένων ἢ οἰκισθησομένων πάρεστε,
[2, 119]	βασιλεῦσιν ἀνεμίμνησκον συνέθεον δὲ αὐτοῖς	τινες	χρησάμενοι ξιφίδια, οἳ τοῦ ἔργου
[2, 1]	Καίσαρα δ' ἐν τῷ βουλευτηρίῳ	τινὲς	ὡς βασιλιζόμενον κατέκανον. Ταῦτα δὲ
[2, 71]	καὶ Παμφύλιοι καὶ Πισίδαι καὶ	Παφλαγόνες,	καὶ Κιλικία καὶ Συρία καὶ
[2, 118]	ἡγεμονίας ὑπηρεσία μόνη καὶ αἱ	πλέονες	ἀρχαὶ καὶ πολὺς ὅμιλος ἄλλος
[2, 67]	εἰσὶ δ' οἳ καὶ τῷ	πλέονες	εἶναι τῶν πολεμίων, οἱ δὲ
[2, 76]	τοὺς ἀρίστους τῶν ἱππέων, ἵνα	πλέονες	ὄντες, εἰ δυνηθεῖεν, κυκλώσαιντο. Συνεὶς
[2, 127]	βιαίου καὶ ἀγανακτοῦν, οἱ δὲ	πλέονες	σὺν παρασκευῇ ποικίλῃ τοῖς ἀνδροφόνοις
[2, 24]	Μέμμιος καὶ Σέξστος καὶ ἕτεροι	πλείονες	ἐπὶ δωροδοκίαις ἢ πλήθους δεκασμῷ.
[2, 44]	δὲ ἑξακόσιοι, καὶ κατετρώθησαν ἔτι	πλείονες.	~Ἰόβα δ' ἐπιόντος δόξα ψευδὴς
[2, 72]	χρήσασθε μὲν ὡς ἐλάττοσι πολὺ	πλείονες,	καταφρονεῖτε δὲ ὡς ἡττημένων νενικηκότες
[2, 125]	δὲ καὶ οἱ τῶν κληρούχων	ἡγεμόνες	ἀπειλοῦντες, εἰ μή τις αὐτοῖς
[2, 2]	ξένους καὶ θεράποντας. Καὶ πάντων	ἡγεμόνες	ἦσαν αὐτῷ Κορνήλιος Λέντλος καὶ
[2, 135]	δὲ τούτων, ὅσοι τῶν κληρούχων	ἡγεμόνες	ἦσαν, ἠξίουν ἴδιον περὶ σφῶν
[2, 151]	ταχύτατοι πρὸς διαλύσεις ἦσαν καὶ	συγγνώμονες	τοῖς ἁλοῦσιν, ἐπὶ δὲ τῇ
[2, 83]	ἦν ἄλλος πολὺς καὶ ναυτικὸν	ἀκραιφνές,	ἐπὶ δὲ τὴν ἕω φερόμενος
[2, 90]	τῆς βασιλικῆς ἐπ' αὐτὸν ἰούσης,	ἀγῶνες	αὐτῷ ποικίλοι περὶ τὸ βασίλειον
[2, 71]	καὶ Βιθυνοὶ καὶ Φρύγες καὶ	Ἴωνες,	Λυδοί τε καὶ Παμφύλιοι καὶ
[2, 70]	πεζοί, ἀπὸ μὲν τῆς Ἑλλάδος	Λάκωνες	ὑπὸ τοῖς ἰδίοις βασιλεῦσι τασσόμενοι,
[2, 70]	ἄλλος· Ἑλλήνων δ' ἐπέλταζον αὐτῷ	Δόλοπες,	Ἀκαρνᾶνες, Αἰτωλοί. Τοσοίδε μὲν τῷ
[2, 73]	οὐδ' ἐπανήξειν. Οἵδε εἰσίν, ὦ	ἄνδρες,	ἐφ' οὓς ἐξ Ἡρακλείων στηλῶν
[2, 53]	τῆς ὥρας τὸ χειμέριον, ὦ	ἄνδρες,	οἳ περὶ τῶν μεγίστων ἐμοὶ
[2, 72]	νέοι καὶ πολλὰ κεκμηκότων ἀκμῆτες	ἄνδρες,	οἷς ὑπάρχει δύναμις τοσήδε καὶ
[2, 133]	μὲν τῶν ἁμαρτόντων πολιτῶν, ὦ	ἄνδρες	ὁμότιμοι, σκεπτομένοις ὑμῖν οὐδὲν ἐπεφθεγγόμην·
[2, 140]	πολλῶν Εὖ γε, εἶπεν, ὦ	ἄνδρες,	τοῖς ἄλλοις ἐποιήσατε συνελθόντες. Χρὴ
[2, 133]	γὰρ ἀποθησόμεθα τὰς ἀρχάς, ὁμολογήσομεν	ἄνδρες	τοσοίδε καὶ τοιοίδε ἀναξίως αὐτῶν
[2, 50]	Ἀθηναῖοι τὴν πόλιν ἐξέλιπον, ὦ	ἄνδρες,	ὑπὲρ ἐλευθερίας τοῖς ἐπιοῦσι πολεμοῦντες,
[2, 138]	οὐχ ἱερὰν καὶ ἄσυλον οἱ	πατέρες	ἡμῶν ἐν δημοκρατίᾳ χωρὶς ἀνάγκης
[2, 109]	ἀρχῆς ἐν εἰρήνῃ βαρὺ καὶ	δυσχερὲς	διαπεπρᾶχθαι, λέγεται τοῖς φίλοις αὑτὸν
[2, 74]	δωρεῶν μεγαλοφροσύνης. ~Ἔστι δὲ οὐ	δυσχερὲς	νεοστρατεύτων καὶ ἀπειροπολέμων ἔτι πολυπόνους
[2, 13]	Ἄλπεων καὶ ὑπὲρ Ἄλπεις ἐπὶ	πενταετὲς	ἄρχειν καὶ ἐς τὴν ἀρχὴν
[2, 27]	καὶ αὑτὸν ἐπιστάτην αὐτῶν ἐπὶ	πενταετὲς	εἶναι, εἰδὼς μὲν οὐδὲν τούτων
[2, 106]	ἱερέας δὲ καὶ ἱερείας ἀνὰ	πενταετὲς	εὐχὰς δημοσίας ὑπὲρ αὐτοῦ τίθεσθαι,
[2, 128]	ἐπὶ χρόνιον στρατείαν ἐξιὼν ἐπὶ	πενταετὲς	ᾕρητὀ, σιωπὴν ὡς ὕπατος ἐπικηρύξας
[2, 138]	ἄλλην στρατείαν χρόνιον ἀπιὼν ἐς	πενταετὲς	ὑμῶν τὰ ἀρχαιρέσια προελάμβανε, ποία
[2, 128]	μέλλον ἄρχειν κεχειροτονήμεθα· ἐς γὰρ	πενταετες,	ὡς ἴστε, καὶ τὰ ἀστικὰ
[2, 72]	γερόντων νέοι καὶ πολλὰ κεκμηκότων	ἀκμῆτες	ἄνδρες, οἷς ὑπάρχει δύναμις τοσήδε
[2, 49]	Πελοποννήσου καὶ Βοιωτίας τοξόται τε	Κρῆτες	καὶ σφενδονῆται Θρᾷκες καὶ ὅσοι
[2, 71]	Κύπριοί τε καὶ Ῥόδιοι καὶ	Κρῆτες	σφενδονῆται καὶ ὅσοι ἄλλοι νησιῶται.
[2, 7]	περιφανῶς ἀπολλυμένῃ τῇ πατρίδι γενέσθαι,	χάριτές	τε ἦσαν αὐτῷ παρὰ τὴν
[2, 39]	δ' ἐπίκλησιν ὡς οὐκ αἶσιον	ἐναλλάξαντες	οἱ Κερκυραῖοι καὶ τήνδε ἀπὸ
[2, 50]	ἄνδρας εἶναι νομίζοντες· καὶ τόδε	πράξαντες	ὀξέως αὐτὴν ἀνέλαβόν τε καὶ
[2, 77]	κηδεσταὶ τέως ὄντες καὶ πολλὰ	συμπράξαντες	ἀλλήλοις ἐς ἀξίωμα καὶ δύναμιν,
[2, 32]	ἀφίξεσθαι. Ἐφ' ᾧ δὴ σφόδρα	πάντες	ἀνέκραγον, ὡς ἐπὶ πολέμου καταγγελίᾳ,
[2, 67]	μᾶλλον ἢ πρέπουσαν ἐπειγόμενοι γενέσθαι,	πάντες	ἐξώτρυνον αὐτὸν ἐς τὴν μάχην,
[2, 92]	ἐν τῇ στρατείᾳ· ἀφεθῆναί τε	πάντες	ἐπὶ τὰ αὑτῶν ἠξίουν. Ὁ
[2, 27]	εἰρήνην ἔσεσθαι βεβαίαν, εἰ μὴ	πάντες	ἰδιωτεύσειαν. Ἔλεγε δὲ ταῦτ' εἰδὼς
[2, 142]	Βρούτου λέγοντος ἀκροώμενοί τε ἔτι	πάντες	καὶ διαλυόμενοι κατὰ σφᾶς ἐπῄνουν
[2, 141]	Βροῦτος, οὐ Κάσσιος, οὐχ οἵδε	πάντες,	οἳ τῆς ὑμετέρας ἐλευθερίας προεκινδυνεύσαμεν.
[2, 144]	τῆς ἀρετῆς αὐτὸν ὑμεῖς ἀγάμενοι	πάντες	ὁμαλῶς, ἥ τε βουλὴ καὶ
[2, 114]	δὴ ταῦτα τὸ βουλευτήριον ἐπελέγοντο	πάντες	ὁμαλῶς· περὶ δὲ τοῦ τρόπου
[2, 71]	~Ἐπὶ δὲ τοῖς Ἕλλησιν ὀλίγου	πάντες,	ὅσοι περιιόντι τὴν ἐν κύκλῳ
[2, 50]	ἀνεσώσατο ἐξ Ἀρδεατῶν Κάμιλλος ὁρμώμενος.	Πάντες	τε οἱ εὖ φρονοῦντες τὴν
[2, 124]	τοῦ μύσους καὶ ὧν Καίσαρι	πάντες	ὠμόσαμεν, φύλακες αὐτῷ τοῦ σώματος
[2, 49]	συνέθεον ἐπὶ τὰ γυμνάσια Πομπηίου	πάντες	ὡς ἐπὶ θέαν. Ἦν δ'
[2, 111]	Καίσαρι φιλτάτων Δέκμος Βροῦτος Ἀλβῖνος,	ἅπαντες	αἰεὶ παρὰ Καίσαρι τιμῆς καὶ
[2, 118]	ὤνια ἡρπάζετο· καὶ τὰς θύρας	ἅπαντες	ἀπέκλειον καὶ ἀπὸ τῶν τεγῶν
[2, 131]	τὴν ἀγορὰν ἠξίουν, ἵνα ὁμαλῶς	ἅπαντες	ἐπακούσειαν. Καὶ ὁ μὲν εὐθὺς
[2, 59]	ἀνῃρέθησαν ὑπὸ τῶν Ἰλλυριῶν σχεδὸν	ἅπαντες,	καὶ ὁ Καίσαρ ἤνεγκεν ὑπ'
[2, 128]	προλάβοιτε. Ἡμεῖς γὰρ αὐτοὶ σχεδὸν	ἅπαντες	οἱ μὲν ἤρξαμεν ὑπὸ τῷ
[2, 4]	γεγραμμένα φέροντα· οἱ δ' Ἀλλόβριγες	ἐνδοιάσαντες	ἐκοινώσαντο Φαβίῳ Σάγγᾳ, ὃς ἦν
[2, 21]	ἡμέραν προύθεσαν ἐπὶ τῶν ἐμβόλων·	ἁρπάσαντες	δ' αὐτὸ τῶν τε δημάρχων
[2, 21]	καὶ τοὺς θρόνους τῶν βουλευτῶν	συμφορήσαντες	ἧψαν αὐτῷ πυράν, ὑφ' ἧς
[2, 87]	ἠπείγοντο ἐς Ἰβηρίαν καὶ αὐτὴν	ἀποστήσαντες	ἀπὸ τοῦ Καίσαρος στρατὸν ἄλλον
[2, 12]	δῆμος ἐπεκύρου· ὤμνυον δ' αὐτίκα	δείσαντες	οἵ τε ἄλλοι καὶ οἱ
[2, 93]	Καίσαρος ἔσονται καὶ τῶν πολεμίων.	Δείσαντες	οὖν ἔτι μᾶλλον ἡσύχαζον ἐξ
[2, 78]	οἱ τοῦ Καίσαρος ἱππέες, αὐτοὶ	δείσαντες	περικύκλωσιν. ~Πομπήιος δὲ πυθόμενος ἐκέλευε
[2, 44]	Σικελίας, οἱ ἐν τῇ Λιβύῃ.	Νομίσαντες	αὐτὸν διὰ δοξοκοπίαν ἀμφὶ τὸν
[2, 136]	κἀκείνους ἐς τόνδε τὸν ὄλεθρον	ἐκριπίσαντες.	Τῆς μὲν οὖν ταφῆς ὑμεῖς
[2, 93]	μετριώτερον, ἀφεθῆναι τῆς στρατείας ἀνεβόησαν,	ἐλπίσαντες	στρατοῦ δεόμενον ἐς τοὺς ὑπολοίπους
[2, 47]	οὐκ ἐς μέρος αὐτοῦ μοι	συνομόσαντες	ἐν μέσοις ἔργοις ἡμᾶς ἀπολείπετε
[2, 78]	τοῖς ἐφεδρεύουσιν ἄραντος, οἱ μὲν	ἐξαναστάντες	ἐς τοὺς ἵππους ἐχώρουν, ὀρθοῖς
[2, 135]	τρόπον τῆς βουλῆς διαλελυμένης τινὲς	περιστάντες	παρεκάλουν μήτε τὰς διαθήκας προφέρειν
[2, 96]	ἀπ' ἐκείνου τῷδε τῷ τέλει	ἐλέφαντες	ἐς τὰ σημεῖα ἐπίκεινται. ~Μακρᾶς
[2, 99]	ἐνέθηκαν ἔνδον καὶ τὰς πληγὰς	ἐπιρράψαντες	ἐπέδησαν. Ὁ δὲ ἀνενεγκὼν αὖθις
[2, 39]	Οἱ δ' ἐκ τῶν Λιβυρνῶν	ἐξελαθέντες	ἀπὸ τοῦ Δυρραχίου Κερκυραίους ἐπαγόμενοι
[2, 18]	Παρὰ τοσοῦτον ἑκάτερος ἦλθε κινδύνου.	~Αἱρεθέντες	δ' οὖν ὕπατοι Κράσσος τε
[2, 122]	τὴν ἀρχὴν ὑπὸ τοῦ Καίσαρος	ἀφαιρεθέντες	ἠλῶντο. ~Τοιάδε μὲν εἶπον οἱ
[2, 148]	παρ' ἑαυτῶν καὶ ἀριστεῖα πολλὰ	ἐπιθέντες,	ἐξῆψαν καὶ τὴν νύκτα πανδημεὶ
[2, 53]	τῷ μὲν χειμῶνι τύχην ἀγαθὴν	ἀντιθέντες,	τῇ δ' ὀλιγότητι τόλμαν, τῇ
[2, 115]	~Καὶ οἱ μὲν τῷδε μάλιστα	ἀναπεισθέντες	τὴν προσιοῦσαν αὐτίκα τῆς βουλῆς
[2, 49]	ἑῴας Κομμαγηνοί τε ὑπ' Ἀντιόχου	πεμφθέντες	καὶ Κίλικες καὶ Καππαδόκαι καὶ
[2, 123]	μὴ συμφρονοῖεν. Καὶ ἐδέοντο οἱ	πεμφθέντες,	οὐκ ἐπαινοῦντες μὲν τὸ πεπραγμένον
[2, 30]	Καπύῃ· οἱ δ' ἐπ' αὐτὰ	πεμφθέντες	ὑπὸ τοῦ Πομπηίου πρὸς Καίσαρα
[2, 106]	πάλαι τοὺς ὑπερασπίσαντας ἐγέραιρον οἱ	περισωθέντες.	Ἀνερρήθη δὲ καὶ πατὴρ πατρίδος,
[2, 30]	ἐβούλευεν· οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ	συνιέντες	αὐτῶν ὅμως ὑπέμενον. Ὁ δὲ
[2, 70]	τὴν δόξαν ἄρα τοῦ πολέμου	τραπέντες	ὡς ὑπὲρ τῆς Ῥωμαίων ἡγεμονίας
[2, 36]	τοῦ Καίσαρος γενομένης, ἐδεδοίκεσαν ἔτι	ὄντες	ἀπαράσκευοι καὶ σὺν ἐκπλήξει μετενόουν
[2, 76]	ἀρίστους τῶν ἱππέων, ἵνα πλέονες	ὄντες,	εἰ δυνηθεῖεν, κυκλώσαιντο. Συνεὶς δὲ
[2, 121]	ἀγορὰν εὐθὺς ἀγήγερτο· οἳ καίπερ	ὄντες	ἔμμισθοι τὰ μὲν γενόμενα ἐπαινεῖν
[2, 139]	τῆς πατρίδος αἰεί· καὶ γὰρ	ὄντες	ἐν ἀσφαλεῖ τιμῇ παρὰ Καίσαρι
[2, 13]	τοῦ δήμου καὶ τῆς βουλῆς	ὄντες	ἐν μέσῳ, δυνατώτατοι δὲ ἐς
[2, 77]	ὅτι φίλοι καὶ κηδεσταὶ τέως	ὄντες	καὶ πολλὰ συμπράξαντες ἀλλήλοις ἐς
[2, 22]	τοῦ θορύβου προσπεσόντος θεράποντές τε	ὄντες	οἵ πλείους καὶ ὡπλισμένοι κατὰ
[2, 151]	Ἀφροδίτης. Φιλονικότεροι δὲ τοῖς ἐξερίζουσιν	ὄντες	ταχύτατοι πρὸς διαλύσεις ἦσαν καὶ
[2, 139]	εὔορκον. Καὶ τάδε προλέγομεν ἔτι	ὄντες	ὑπὸ τῷ κινδύνῳ καὶ προεροῦμεν
[2, 129]	ἐπήλπιζον χάριν ἐκ τοῦ δήμου	λαβόντες	ἐς τὰς αὐτὰς ἀρχὰς ἀποφανεῖν
[2, 47]	καὶ τὰς πέντε μνᾶς οὐ	λαβόντες,	ἥν τινα δωρεὰν αὐτοῖς ὁ
[2, 90]	διενήξατο· καὶ τὴν χλαμύδα αὐτοῦ	λαβόντες	οἱ Ἀλεξανδρεῖς περὶ τρόπαιον ἐκρέμασαν.
[2, 92]	ἐπὶ τῷ κατὰ Φάρσαλον ἔργῳ	λαβόντες	οὔτε ἐννόμως ἔτι βραδύνοντες ἐν
[2, 38]	τὸν Δομίτιον ἀμφὶ τὰς πύλας	καταλαβόντες	τῷ Καίσαρι προσήγαγον. Ὁ δὲ
[2, 80]	καὶ τὰ χαρακώματα ὡς ἀλλότρια	προλαβόντες	διέσπων καὶ διήρπαζον ἐς τὴν
[2, 5]	τε καὶ ἐξελεύθεροι, χειροτέχνας πολλοὺς	προσλαβόντες,	κατ' ὀπισθίας ὁδοὺς περιῄεσαν ἐπὶ
[2, 71]	καὶ βασιλέες καὶ δυνάσται στρατὸν	ἄγοντες,	Δηιόταρος μὲν τετράρχης Γαλατῶν τῶν
[2, 136]	ἀξιώσας συναγαγεῖν, εἶπεν· Οἱ τύραννον	λέγοντες	ἕνα ἀνῃρηκέναι τοσοίδε ἡμῶν ἀνθ'
[2, 63]	ὡς οὐκ ἂν αὐτοί ποτε	φυγόντες,	εἰ μὴ τὰ σημεῖα προαπεστράφη.
[2, 105]	ὁ μὲν Καῖσαρ, ἵνα μὴ	διαφυγόντες	οἱ πολέμιοι πάλιν ἐς μάχην
[2, 137]	ἐντυχόντες, οὔτε ὡς ἐς ἱερὸν	καταφυγόντες	ςοὐ γὰρ ἡμάρτομενν οὔτε ὡς
[2, 73]	Ἡρακλείων στηλῶν ἤλθομεν· οἵδε οἱ	περιφυγόντες	ἡμᾶς ἐξ Ἰταλίας, οἳ τοὺς
[2, 145]	νενομισμένον ὕμνον αὐτῷ καὶ θρῆνον	ἐπᾴδοντες.	~Τοιάδε εἰπὼν τὴν ἐσθῆτα οἷά
[2, 76]	ἦν ἔθος αὐτῷ. Καὶ τοῦτ'	ἰδόντες	οἱ πολέμιοι μετήγαγον ἐπ' αὐτὸ
[2, 76]	εὐτολμίαν παρακαλοῦντες καὶ τὰ συνθήματα	ἀναδιδόντες,	ὁ μὲν Καῖσαρ Ἀφροδίτην νικηφόρον,
[2, 147]	τοὺς ἀνδροφόνους ἐκφυγόντας πρὸ πολλοῦ	περιθέοντες	ἐζήτουν, οὕτω δὴ μανιωδῶς ὑπὸ
[2, 78]	οἱ κήρυκες καὶ οἱ ἐπιστάται	περιθέοντες	ἤπειγον. Οἱ δὲ σοβαρῶς ἀλλήλοις
[2, 80]	τε καὶ φωνὴν ὁμοίαν ἀφιέντων.	Διεκθέοντες	δ' αὐτοὺς οἱ τοῦ Καίσαρος
[2, 144]	ἢ προστάτην οἷον οὐχ ἕτερον	ὀνομάζοντες.	Ἐφ' ἑκάστῳ δὲ τούτων ὁ
[2, 139]	ἡμᾶς καὶ ἐπὶ ταῖς κληρουχίαις,	ἐρεθίζοντες	ὑμᾶς. Εἰ δή τινες τῶν
[2, 36]	δεξάμενοι τὰς Καίσαρος προκλήσεις, τότε	νομίζοντες	εἶναι δικαίας, ὅτε σφᾶς ὁ
[2, 55]	ποτε μακρόθεν ἴδοιεν αὐτῶν ἑκάτεροι,	νομίζοντες	εἶναι τὰ ἀλλήλων ἐφιλονίκουν ὡς
[2, 124]	εἴτε καὶ ἀρχῆς ὀρεγόμενοι καὶ	νομίζοντες	εὐμαρέστερα σφίσιν ἅπαντα ἔσεσθαι τοιῶνδε
[2, 69]	προπεσεῖν τινες ἐν τῷ φόβῳ	νομίζοντες	ἡγοῦντο οὐδ' ἂν Πομπήιον κρατήσαντα
[2, 50]	πόλιν, ἀλλὰ τοὺς ἄνδρας εἶναι	νομίζοντες·	καὶ τόδε πράξαντες ὀξέως αὐτὴν
[2, 35]	οὐκ εἰδότες καὶ τὸν Καίσαρα	νομίζοντες	μετ' ἀπείρου στρατοῦ κατὰ κράτος
[2, 93]	ἔτι μᾶλλον ἡσύχαζον ἐξ ἀπορίας,	ἐλπίζοντες	ἐνδώσειν τι καὶ τὸν Καίσαρα
[2, 111]	παρὰ Καίσαρι τιμῆς καὶ πίστεως	χρηματίζοντες	ἄξιοι· οἷς γε καὶ πράξεις
[2, 33]	πολλῷ πρὸς Καίσαρα, νυκτὸς αὐτίκα,	λαθόντες	ἐχώρουν ἐπὶ ὀχήματος μισθωτοῦ, θεραπόντων
[2, 148]	σφαγεῖς ἐξέφυγον ἐκ τῆς πόλεως	διαλαθόντες,	ὁ δὲ δῆμος ἐπὶ τὸ
[2, 6]	καὶ περὶ σφῶν ἀγαπῶντες ὡς	διαλαθόντες.	Οὕτω μὲν ἡ πόλις ἀνέπνευσεν
[2, 55]	ἃ ἔφερον, ἢ ἐν φάραγξι	διαλαθόντες	ὑπελείποντο, τὴν αὐτίκα ἀνάπαυσιν τοῦ
[2, 11]	ἐς τὴν οἰκίαν τοῦ Βύβλου	συνελθόντες	οὐδὲν μὲν ἀντάξιον τῆς Καίσαρος
[2, 140]	ὦ ἄνδρες, τοῖς ἄλλοις ἐποιήσατε	συνελθόντες.	Χρὴ δὲ ὑμᾶς, τὰ εἰκότα
[2, 62]	Καίσαρος ὑπασπισταὶ κατέκοπτον, οἱ δ'	ἐσελθόντες	οὐδ' ἐπὶ τὰς φυλακὰς ἀπήντων,
[2, 22]	καὶ ἐπ' οἰκίας ἐφέροντο καὶ	περιιόντες	ἠρεύνων ἔργῳ μὲν τὰ εὔληπτα
[2, 75]	τοὺς πάνυ γέροντας· οἱ δ'	ἐξιόντες	τὸ τεῖχος ἤρειπον μετὰ σιωπῆς
[2, 74]	ἢ θάνατον αἱρουμένους, καθέλετέ μοι	προϊόντες	ἐπὶ τὴν μάχην τὰ τείχη
[2, 78]	τοὺς ἐπικαθημένους, οἱ δ' οὐκ	ἐνεγκόντες	αὐτῶν οὔτε τὴν ἀπόνοιαν οὔτε
[2, 94]	καὶ ἰδιωτευόντων. ~Οἱ δ' οὐκ	ἐνεγκόντες	ἔτι ἀνέκραγον μετανοεῖν καὶ παρεκάλουν
[2, 148]	καὶ εἴ τι τοιουτότροπον ἄλλο	συνενεγκόντες,	καὶ τὴν πομπὴν δαψιλεστάτην οὖσαν
[2, 138]	καὶ ἄσυλος, ὅτῳ ταῦτα οὐχ	ἑκόντες,	ἀλλ' ὑπ' ἀνάγκης οὐδὲ πρὶν
[2, 128]	διετάξατο. Εἰ δὴ ταῦτα ὑμεῖς	ἑκόντες	ἀποθήσεσθε εἐστὲ γὰρ ὑμεῖς τοῦδε
[2, 86]	περὶ τὸ Κάσσιον ὕστερον οἱ	προσήκοντες	ἀνέθηκαν, λελωβημένα πάντα καὶ ἐς
[2, 148]	καὶ τὴν πομπὴν δαψιλεστάτην οὖσαν	ἐπιβαλόντες,	στεφάνους τε ἔνιοι παρ' ἑαυτῶν
[2, 140]	ἐς τὴν πατρίδα ὡς πολεμίαν	ἐμβαλόντες,	ἐπὶ αὐτῇ τῇ πατρίδι φρουρῶν
[2, 112]	τὴν δ' ἐντὸς Ἄλπεων Βρούτῳ.	~Μέλλοντες	δὲ ὁμοῦ τότε τῆς πόλεως
[2, 77]	ὣς ἀνέμενον ἐν βαθείᾳ σιωπῇ,	μέλλοντες	ἔτι καὶ ὀκνοῦντες καὶ ἐς
[2, 130]	γάρ τινες αὐτοὺς ἐκ πολλοῦ	συνδραμόντες	ἐκάλουν ὡς δὲ ὤφθησαν ἐκ
[2, 7]	συνόντων ἐπιφανῶν φυγεῖν ἠξίωσεν, ἀλλ	ἐσδραμόντες	ἐς τοὺς πολεμίους ἀπώλοντο. Ὧδε
[2, 86]	~Πομπηίου δὲ τὴν μὲν κεφαλὴν	ἀποτεμόντες	οἱ περὶ Ποθεινὸν ἐφύλασσον Καίσαρι
[2, 56]	θέμενος ἐστρατοπέδευσε. Καὶ τὸν ποταμὸν	διαβαίνοντες	ἱππομάχουν ἀλλήλοις ἀνὰ μέρη, ἀθρόοις
[2, 67]	τῶν πολεμίων, οἱ δὲ καὶ	κάμνοντες	ὅλως τῷ πολέμῳ τὴν κρίσιν
[2, 105]	ἐκτειχίσαι τὴν Κορδύβην, οἱ δὲ	κάμνοντες	τοῖς γεγονόσι τά τε σώματα
[2, 92]	ἔργῳ λαβόντες οὔτε ἐννόμως ἔτι	βραδύνοντες	ἐν τῇ στρατείᾳ· ἀφεθῆναί τε
[2, 47]	ὡς ἔν τε τῇ στρατείᾳ	βραδύνοντες	καὶ τὰς πέντε μνᾶς οὐ
[2, 24]	στρατιὰν περιστησάμενος. Καὶ πρῶτοι μὲν	ἀπόντες	ἑάλωσαν Μίλων τε ἐπὶ τῷ
[2, 69]	ἤδη, συμβόλῳ νίκης· καὶ οἱ	θεράποντες	αὐτοῖς δαῖτα λαμπροτάτην ἐπόρσυνον· εἰσὶ
[2, 118]	παρεπεπόμφεισαν, ὧν ἀθρόως διαφυγόντων τρεῖς	θεράποντες	μόνοι παρέμειναν, οἳ τὸ σῶμα
[2, 5]	Αὐτοῦ δὲ Λέντλου καὶ Κεθήγου	θεράποντές	τε καὶ ἐξελεύθεροι, χειροτέχνας πολλοὺς
[2, 22]	προφάσει τοῦδε τοῦ θορύβου προσπεσόντος	θεράποντές	τε ὄντες οἵ πλείους καὶ
[2, 57]	πνεύματος ὄντος θαρρεῖν ἐκέλευον οἱ	θεράποντες	τὸν κυβερνήτην ὡς τῷδε μάλιστα
[2, 77]	καὶ ὀκνοῦντες καὶ ἐς ἀλλήλους	ἀποβλέποντες,	ὁπότερος ἄρξει τῆς μάχης. Τό
[2, 34]	ὀργῇ καὶ φιλονικίᾳ, σπουδῆς οὐδὲν	ἀπολείποντες	ὀξυτάτης. Ὁ δὲ Καῖσαρ ἐπὶ
[2, 50]	δεῦρο διεπλεύσαμεν, οὐ τὴν πατρίδα	ἐκλιπόντες,	ἀλλ' ὑπὲρ αὐτῆς παρασκευασόμενοί τε
[2, 22]	ἐλπίζων δέ, εἰ αὐτὸν οἱ	παρόντες	μεθεῖεν, ἐκλύσειν τὴν δίκην τὴν
[2, 127]	συνεδρεύειν, ἐξ ὑπευθύνων ἐς κριτὰς	μεταφέροντες.	Καὶ ὁ Ἀντώνιος οὐκ ἐκώλυεν,
[2, 126]	ἐς οἰκίαν τινὰ συμφυγόντα, ξύλα	συμφέροντες,	ἐμπρήσειν ἔμελλον, εἰ μὴ Λέπιδος
[2, 33]	καὶ περὶ σφῶν, ὅτι γνώμην	ἐσφέροντες,	ἣν δοκοῦσι συνοίσειν, ἐξαλαύνοιντο σὺν
[2, 82]	τῆς ἄλλης στρατιᾶς οἱ μὲν	ἐπαίροντές	φασι δισμυρίους ἐπὶ πεντακισχιλίοις, Ἀσίνιος
[2, 70]	ὀλιγωτέρους ἑξακισμυρίων φασίν, οἱ δ'	ὑπερεπαίροντες	τεσσαράκοντα μυριάδας γενέσθαι λέγουσι. Καὶ
[2, 108]	δήμαρχοι Μάρυλλός τε καὶ Καισήτιος	ἀνευρόντες	ἐς τὴν φυλακὴν ἐσέβαλον, ὑποκρινάμενοί
[2, 81]	Οἱ μὲν δὴ καὶ τῷδε	προσπεσόντες	ἐπεχείρουν σὺν πολλῇ πρὸς τοὺς
[2, 47]	γενομένου, οἱ μὲν ἄρχοντες αὐτοῦ	προσπεσόντες	ἱκέτευον, ὁ δὲ Καῖσαρ μόλις
[2, 10]	πρὸς Βύβλον, ὡς τὰ κοινὰ	λυπήσοντες,	εἰ διαφέροιντο. Πιστευθεὶς δ' οὕτω
[2, 4]	τὴν Λέντλου συνωμοσίαν ἐπήχθησαν ὡς	ἀναστήσοντες	ἐπὶ Ῥωμαίους τὴν Γαλατίαν. Καὶ
[2, 42]	ἐντὸς Ἰβηρίαν ἐχώρουν ἕτερον στρατὸν	ἀθροίσοντες.	Καὶ ὁ Καῖσαρ ἀεὶ προλαμβάνων
[2, 54]	μακραῖς Πομπηίῳ σῖτον ἐν πλοίοις	φυλάσσοντες	τά τε πλοῖα κατέδυσαν, ἵνα
[2, 123]	πρὸς αὐτοὺς δυνηθέντων ᾑρέθησαν οἱ	πρεσβεύσοντες	ὑπὲρ αὐτῶν ἐς Λέπιδόν τε
[2, 78]	τοῖς δόρασιν ἐς τὰ πρόσωπα	τύπτοντες	τοὺς ἐπικαθημένους, οἱ δ' οὐκ
[2, 137]	τί ἂν ἔπραξαν οἱ νῦν	ἐπιβουλεύοντες	ἡμῖν; Ἐγὼ μὲν γὰρ ὄντας
[2, 51]	ἐμοῦ, καὶ τῆς Καίσαρος ὕβρεως	μνημονεύοντες	καὶ ὀξέως ἐς τὰ παραγγελλόμενα
[2, 89]	δ' αὐτὸν οἱ τοῦ βασιλέως	ἐπιτροπεύοντες,	ἔτι τοῦ βασιλέως ἀμφὶ τὸ
[2, 67]	ἐξώτρυνον αὐτὸν ἐς τὴν μάχην,	ἐπιδεικνύοντες	αἰεὶ τὸν Καίσαρα παρατάττοντά τε
[2, 10]	ἀθρόως ἐφάνησαν οἱ τὰ τρία	τρέφοντες	μόνοι. Ἐνισταμένων δὲ τῇ γνώμῃ
[2, 141]	παρασχεῖν, ἀλλ' ὅπως ἐχθροὺς ἐφεδρεύοντας	ἔχοντες	ἀεὶ βέβαιοι φύλακες ἦτε τῆς
[2, 75]	χωροῦσιν ἐς χεῖρας θηρίοις, λιμὸν	ἔχοντες,	ἄξιον θηρίων φάρμακον. Ἀλλ' οὐ
[2, 119]	τὰ ξίφη μετὰ τοῦ αἵματος	ἔχοντες	ἐβοηδρόμουν βασιλέα καὶ τύραννον ἀνελεῖν.
[2, 87]	αὐτῷ καὶ Σκάπλας τὸ μέρος	ἔχοντες	ἠπείγοντο ἐς Ἰβηρίαν καὶ αὐτὴν
[2, 126]	ἐστρατευμένων τῷ Καίσαρι, δι' ὀργῆς	ἔχοντες	ὅτι πρῶτος ἐπὶ τῷ Καίσαρι,
[2, 140]	πολλὰ μὲν ἐκ τῶν ταμιείων	ἔχοντες,	πολλὰ δὲ ἐκ τῶν δεδημευμένων,
[2, 9]	τὸ μέγιστον ἐπὶ πᾶσι κράτος	ἔχοντες	τὰς χρείας ἀλλήλοις συνηράνιζον. Καί
[2, 120]	τι δεινὸν αὑτούς. ~Οὕτω δ'	ἔχοντες	τὸ Καπιτώλιον σὺν τοῖς μονομάχοις
[2, 99]	Οἱ μὲν δὴ τὸ ξίφος	ἔχοντες	ᾤχοντο καὶ τὰς θύρας ὡς
[2, 138]	Μάρυλλος; Οὐχ ἱερὰν καὶ ἄσυλον	ἄρχοντες	ἀρχὴν ἐξηλαύνοντο σὺν ὕβρει; Καὶ
[2, 47]	τοῦ τέλους γενομένου, οἱ μὲν	ἄρχοντες	αὐτοῦ προσπεσόντες ἱκέτευον, ὁ δὲ
[2, 119]	ξιφίδια, οἳ τοῦ ἔργου μὴ	μετασχόντες	προσεποιοῦντο τὴν δόξαν, Λέντλος τε
[2, 85]	χεῖρας ἐς θεοὺς ἐκδίκους σπονδῶν	ἀνίσχοντες	ἀπέπλεον τάχιστα ὡς ἐκ πολεμίας.
[2, 78]	καὶ ἐπελάσεις ἐπ' ἀλλήλους. Καὶ	προύχοντες	οἱ τοῦ Πομπηίου τὸ δέκατον
[2, 137]	πολῖται, οἱ χθὲς κατ' ἀγορὰν	ἐντυχόντες,	οὔτε ὡς ἐς ἱερὸν καταφυγόντες
[2, 33]	ἐπὶ ὀχήματος μισθωτοῦ, θεραπόντων ἐσθῆτας	ἐνδύντες.	Καὶ αὐτοὺς ἔτι ὧδε ἔχοντας
[2, 22]	δὴ καὶ Μίλων δούλων ἐσθῆτας	ὑποδύντες	ἀπέδρασαν, πολὺς δὲ τῶν ἄλλων
[2, 105]	ἐπεφορουν ἀλλήλοις καὶ δόρασιν αὐτὰ	διαπηγνύντες	ἐς τὴν γῆν ἐπὶ τοιοῦδε
[2, 123]	φίλοις Καίσαρος) γενόμενον δ' ἐνεγκεῖν	ἀξιοῦντες	ἐλέῳ τε τῶν δεδρακότων αὐτὸ
[2, 129]	ἀνεπήδων ἀθρόοι μετὰ βοῆς, οὐκ	ἀξιοῦντες	ἐπὶ χειροτονίαις ἄλλαις οὐδ' ἐπὶ
[2, 131]	τεχνάζοντος οἱ ἀμύνειν τοῖς γεγονόσιν	ἀξιοῦντες	Λέπιδον ἠξίουν ἀμύνειν. Λεπίδου δέ
[2, 129]	πολλοῖς, εἰ τοὺς ἀνδροφόνους τιμᾶν	ἀξιοῦντες	τοὺς ἄρχοντας σφῶν ἀτιμώσουσιν ἐς
[2, 114]	οἱ μὲν καὶ Ἀντώνιον συναναιρεῖν	ἀξιοῦντες,	ὕπατόν τε ὄντα σὺν τῷ
[2, 38]	ἐπολιόρκει· καὶ οἱ τὸ Κορφίνιον	οἰκοῦντες	φεύγοντα τὸν Δομίτιον ἀμφὶ τὰς
[2, 76]	τὰ ἐπείγοντα καὶ ἐς εὐτολμίαν	παρακαλοῦντες	καὶ τὰ συνθήματα ἀναδιδόντες, ὁ
[2, 63]	πολεμίους· καὶ ἐνέκειντο σφόδρα προθύμως,	παρακαλοῦντές	τε καὶ ὑπισχνούμενοι διορθώσεσθαι τὸ
[2, 125]	οἰκίας οἱ τῶν ἀνδροφόνων οἰκεῖοι,	παρακαλοῦντες	ὑπὲρ αὐτῶν καὶ ὑπὲρ τῆς
[2, 125]	καὶ οἱ τῶν κληρούχων ἡγεμόνες	ἀπειλοῦντες,	εἰ μή τις αὐτοῖς φυλάξει
[2, 27]	καί ποτε καὶ παρέπεμψαν αὐτὸν	ἀνθοβολοῦντες	ὥσπερ ἀθλητὴν μεγάλου καὶ δυσχεροῦς
[2, 50]	ἄνδρες, ὑπὲρ ἐλευθερίας τοῖς ἐπιοῦσι	πολεμοῦντες,	οὐ τὰ οἰκήματα πόλιν, ἀλλὰ
[2, 61]	Πομπηίῳ τοιούσδε ἄρτους προσήνεγκαν ὡς	εὐφρανοῦντες	ἰδόντα. ὁ δὲ οὐχ ἥσθη,
[2, 123]	Καὶ ἐδέοντο οἱ πεμφθέντες, οὐκ	ἐπαινοῦντες	μὲν τὸ πεπραγμένον (οὐ γὰρ
[2, 80]	χωρεῖν. Καὶ τοῖς ἡττωμένοις προσεπέλαζον	παραινοῦντες	ἀδεῶς ἑστάναι. Ἀνήρ τε παρ'
[2, 77]	βαθείᾳ σιωπῇ, μέλλοντες ἔτι καὶ	ὀκνοῦντες	καὶ ἐς ἀλλήλους ἀποβλέποντες, ὁπότερος
[2, 50]	ὁρμώμενος. Πάντες τε οἱ εὖ	φρονοῦντες	τὴν ἐλευθερίαν, ὅπῃ ποτ' ἂν
[2, 100]	σφίσιν οὔτε φυγὴν οὔτε σωτηρίαν	ἐπινοοῦντες,	ἐπὶ τῇ διαίτῃ ξίφεσι διεχρήσαντο
[2, 121]	ἐς τὴν τῶν ἀνδροφόνων σωτηρίαν	ἐπινοοῦντες·	οὐ γὰρ ἔσεσθαι τὴν εἰρήνην
[2, 114]	δόξαν οἴσεσθαι τυραννοκτόνων ὡς βασιλέα	ἀναιροῦντες,	ἐπὶ δὲ τοῖς φίλοις αὐτοῦ
[2, 119]	ὑπ' ἀγνοίας καὶ θορύβου διέφυγε,	θαρροῦντες	ὅμως, συγγενέσι τε σφῶν καὶ
[2, 70]	ἀνδρῶν, οἷς δὴ καὶ μάλιστα	θαρροῦντες	τὰ συμμαχικὰ οὐκ ἀκριβοῦσιν οὐδὲ
[2, 69]	ἀλόγως σὺν ὁρμῇ καὶ καταφρονήσει	χωροῦντες	ἐπὶ τὸ ἔργον ὡς ἐπὶ
[2, 51]	καὶ ὀξέως ἐς τὰ παραγγελλόμενα	χωροῦντες.	~Ὁ μὲν ὧδε εἶπεν, ὁ
[2, 72]	καὶ ὅσα σημεῖα μιᾶς ἡμέρας	κρατοῦντες	αὐτῶν ἐλάβομεν. ~Ὁ μὲν δὴ
[2, 113]	μὲν τῶν ἄλλων στρατηγῶν θέας	αἰτοῦντες	ἵππων ἢ θηρίων, παρὰ δὲ
[2, 33]	τοῦ συνεδρίου, μή τι καὶ	δημαρχοῦντες	ὅμως πάθοιεν ἀτοπώτερον. Ἔνθα δὴ
[2, 73]	ἐφορῶντος ἐμοῦ συνώμνυσθε ἀλλήλοις, μὴ	νικῶντες	οὐδ' ἐπανήξειν. Οἵδε εἰσίν, ὦ
[2, 120]	συνίεσαν δύο τάδε ἀλλήλοις ἐναντία	προσδοκῶντες,	φιλελευθέρους ὁμοῦ καὶ μισθωτοὺς σφίσιν
[2, 94]	οἱ δὲ σὺν ἐπείξει πλέονι	βοῶντες	ἐνέκειντο παραμεῖναί τε αὐτὸν καὶ
[2, 80]	δὲ σύμμαχοι προτροπάδην ἔφευγον ἄπρακτοι,	βοῶντες·	Ἡσσήμεθα. Καὶ τὰς σκηνὰς σφῶν
[2, 6]	πεφρικότες τε καὶ περὶ σφῶν	ἀγαπῶντες	ὡς διαλαθόντες. Οὕτω μὲν ἡ
[2, 85]	καὶ οἱ φίλοι ταῦτα μακρόθεν	ὁρῶντες	ἀνῴμωζόν τε καὶ χεῖρας ἐς
[2, 121]	τὸ καθαρὸν τοῦ πλήθους οὐχ	ὁρῶντες	ἐπιμιγνύμενον αὑτοῖς οὐκ ἐκάλουν τοὺς
[2, 143]	προπεπυσμένοι, διαθήκας δὲ φιλοπόλιδος ἀνδρὸς	ὁρῶντες.	Οἴκτιστον δὲ ἐφάνη μάλιστα αὐτοῖς,
[2, 116]	δὲ τοῦ λόγου τὸν Λαίναν	ὁρῶντες	οὐ μηνύοντι μᾶλλον ἢ περί
[2, 132]	τοῦτον τεχνάζοντα οἱ μισθωτοὶ φιλότιμον	εἰδότες	ἐπῄνουν καὶ ᾑοῦντο ἐπὶ τὴν
[2, 35]	οἰμωγῆς, τό τε ἀκριβὲς οὐκ	εἰδότες	καὶ τὸν Καίσαρα νομίζοντες μετ'
[2, 121]	μὲν γενόμενα ἐπαινεῖν οὐκ ἐθάρρουν,	δεδιότες	τὴν Καίσαρος δόξαν καὶ τὸ
[2, 120]	σφίσιν ὡς ἐπὶ ἔξοδον ἤδη	διαπεπρακότες,	εὔωνοι δ' ἐς ὅ τι
[2, 81]	οἱ πολέμιοι, μίαν ἡμέραν ἔσονται	νενικηκότες,	εἰ δὲ τὸ στρατόπεδον αὐτῶν
[2, 72]	πλείονες, καταφρονεῖτε δὲ ὡς ἡττημένων	νενικηκότες	καὶ γερόντων νέοι καὶ πολλὰ
[2, 6]	ὅτι τεθνᾶσιν. Οἱ δὲ διελύοντο	πεφρικότες	τε καὶ περὶ σφῶν ἀγαπῶντες
[2, 81]	τὸν πόλεμον ἑνὶ τῷδε ἔργῳ	κατωρθωκότες	ἂν εἶεν. Τάς τε οὖν
[2, 79]	περιδραμεῖν οὔτε τι ἄλλο ἢ	ἑστῶτες	ἐθάμβουν. ~Ὡς δὲ ἐνέδωκε τὸ
[2, 131]	τι μέλλοντος λέγειν, οἱ πόρρω	συνεστῶτες	κατελθεῖν αὐτὸν εἰς τὴν ἀγορὰν
[2, 96]	δύο μυριάσιν, ὧν οἱ πολλοὶ	Λίβυες	ἦσαν, πελτασταῖς τε πολλοῖς καὶ
[2, 3]	οὐκ ἀφανὲς ἐμήνυε τῷ Κικέρωνι·	ἧς	ἐρῶν Κόιντος Κούριος, ἀνὴρ δι'
[2, 53]	ἀπορίᾳ τὴν τῶν ἐχθρῶν εὐπορίαν,	ἧς	ἔστιν ἡμῖν εὐθὺς ἐπιβαίνουσιν ἐπὶ
[2, 40]	τε Πολλίων ἐς Σικελίαν πεμφθείς,	ἧς	ἡγεῖτο Κάτων, πυνθανομένῳ τῷ Κάτωνι,
[2, 138]	προελάμβανε, ποία ταῦτα ἦν ἐλευθερία,	ἧς	οὐδ' ἐλπὶς ὑπεφαίνετο ἔτι; Τί
[2, 21]	συμφορήσαντες ἧψαν αὐτῷ πυράν, ὑφ'	ἧς	τό τε βουλευτήριον καὶ πολλαὶ
[2, 66]	καὶ φρούρια, ὡς ἔκ τε	γῆς	αἰεὶ φέρεσθαι καὶ διὰ θαλάσσης
[2, 46]	πρίν τινα τῶν ἐπὶ τῆς	γῆς	ἀναλαβεῖν, Ἀσίνιος δ' ἐς τοὺς
[2, 89]	δ' αὑτοῦ κυβερνήτῃ, πολὺ τῆς	γῆς	ἀποσχών, προσέταξεν ἐς Ἀλεξάνδρειαν φέρεσθαι.
[2, 65]	Ἰβηρίαν ἐξ οἰκείας καὶ ἡγεμονίδος	γῆς	αὖθις ἐπιχειρεῖν Καίσαρι. Ὁ δὲ
[2, 39]	ὁ Ἡρακλῆς ἐπὶ μέρει τῆς	γῆς,	ἐξ Ἐρυθείας ἐπανιών· ὅθεν οἱ
[2, 66]	ἐκτρῦσαι ταῖς ἀπορίαις αὐτοὺς οὔτε	γῆς	εὐπόρου κρατοῦντας οὔτε θαλάσσῃ χρωμένους
[2, 77]	ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ τῶν ἐπὶ	γῆς	ἢ πρῶτος ἢ τελευταῖος ὤκνει
[2, 150]	ἀήττητος· τήν τε Ῥωμαίων ἰσχύν,	γῆς	ἤδη καὶ θαλάσσης ἐκ δύσεων
[2, 126]	πρὸ ἡμέρας ἐς τὸ τῆς	Γῆς	ἱερόν, ἀγχοτάτω μάλιστα ὂν τῆς
[2, 126]	βουλευταὶ συνέθεον ἐς τὸ τῆς	Γῆς	ἱερὸν καὶ Κίννας ὁ στρατηγός,
[2, 120]	ἐς κληρουχίας ἀδίκους ἀλλοτρίας τε	γῆς	καὶ ἀλλοτρίων οἰκιῶν ἐξιόν, ἄθρουν
[2, 118]	οἷα τρεῖς, τὸν πρὸ ὀλίγου	γῆς	καὶ θαλάττης προστάτην. ~Οἱ δὲ
[2, 140]	οὐκ ἀρκούσης ἐνίοτε τῆς δορικτήτου	γῆς	καὶ τὴν δημοσίαν ἐπένεμον ἢ
[2, 39]	τὸν Ἡρακλέα, ὡς μερίτην τῆς	γῆς,	οἰκιστὴν σφῶν τίθενται, οὐκ ἀρνούμενοι
[2, 84]	Θεασάμενος δὲ στρατὸν ἐπὶ τῆς	γῆς	πολὺν ἔστησε τὸν πλοῦν καὶ
[2, 141]	Οἷς τὴν τιμὴν τῆσδε τῆς	γῆς	τοῖς ἀφῃρημένοις ἡμεῖς ἐκ τῶν
[2, 92]	τῆς πόλεως ἐξόδοις, δείσας περὶ	ἁρπαγῆς·	αὐτὸς δέ, πάντων δεδιότων καὶ
[2, 99]	ὑπεκρίνετο καὶ κατεμέμφετο μὲν ἑαυτῷ	πληγῆς	ἀσθενοῦς, χάριν δ' ὡμολόγει τοῖς
[2, 99]	τὰ δεσμὰ ταῖς χερσὶ μετὰ	σιγῆς	ἀπερρήγνυ καὶ τὰς ῥαφὰς τοῦ
[2, 26]	Ῥωμαίων· καὶ τὸν νοῦν ὑπὸ	ὀργῆς	ἀνεκάλυπτε, τὰς πληγὰς εἶναι ξενίας
[2, 146]	καὶ ἐκ τοῦ πάθους αὖθις	ὀργῆς	ἐνεπίμπλατο. Ὡς δ' ἐπὶ τοῖς
[2, 126]	τῶν ἐστρατευμένων τῷ Καίσαρι, δι'	ὀργῆς	ἔχοντες ὅτι πρῶτος ἐπὶ τῷ
[2, 64]	οὐ δεχομένην αὐτὸν ἐξεῖλεν ὑπὸ	ὀργῆς	καὶ ἐπέτρεψε τῷ στρατῷ διαρπάσαι.
[2, 147]	ἐζήτουν, οὕτω δὴ μανιωδῶς ὑπὸ	ὀργῆς	τε καὶ λύπης, ὥστε τὸν
[2, 95]	χειρὶ περισπάσας μετενεγκεῖν ἀπὸ τῆς	φυγῆς	ἐς τὸ πρόσθεν, ἕως Πετρήιος
[2, 88]	ἕω κατὰ πύστιν τῆς Πομπηίου	φυγῆς	καὶ τὸν Ἑλλήσποντον ἀπορίᾳ τριήρων
[2, 105]	~Φόνου δὲ πολλοῦ γενομένου καὶ	φυγῆς	τῶν Πομπηίου στρατιωτῶν ἐς τὴν
[2, 35]	ἐκπλήξει καὶ δρόμος ἀσύντακτος μετ'	οἰμωγῆς,	τό τε ἀκριβὲς οὐκ εἰδότες
[2, 39]	ἄνω πόλεως Ἐπίδαμνον ἐκάλουν, καὶ	Θουκυδίδης	οὕτως ὠνόμαζεν· ἐκνικᾷ δ' ὅμως
[2, 151]	ὁ μὲν Αἰακίδης τε καὶ	Ἡρακλείδης,	ὁ δὲ ἀπ' Ἀγχίσου τε
[2, 1]	ἁπάντων, ἐς δὲ δὴ φιλοτιμίαν	ἀφειδὴς	ὑπὲρ δύναμιν, ὡς ἀγορανομῶν ἔτι
[2, 151]	Διὸς ἤστην ἑκάτερος, ὁ μὲν	Αἰακίδης	τε καὶ Ἡρακλείδης, ὁ δὲ
[2, 45]	πλείονες. ~Ἰόβα δ' ἐπιόντος δόξα	ψευδὴς	προεπήδησεν, ἀμφὶ τὸν Βαγράδαν ποταμὸν
[2, 127]	βραχὺ μὲν ἦν τὸ καθαρεῦον	σπουδῆς	βιαίου καὶ ἀγανακτοῦν, οἱ δὲ
[2, 17]	οὕνεκα καὶ δυνάμεως χρημάτων καὶ	σπουδῆς	ἐς ἅπαντας φιλανθρώπου. Ἀφίκοντο δ'
[2, 116]	συνευξάμενος, ἐντυχὼν διελέγετο ἰδίᾳ μετὰ	σπουδῆς.	Καὶ τοὺς μὲν ἥ τε
[2, 112]	καὶ νικῶν ἐν Φαρσάλῳ μετὰ	σπουδῆς	λέγεται τοῖς ἡγεμόσιν εἰπεῖν Βροῦτον,
[2, 34]	σύν τε ὀργῇ καὶ φιλονικίᾳ,	σπουδῆς	οὐδὲν ἀπολείποντες ὀξυτάτης. Ὁ δὲ
[2, 146]	τοῖς λόγοις ἕτεροι θρῆνοι μετὰ	ὠὠδῆς	κατὰ πάτριον ἔθος ὑπὸ χορῶν
[2, 72]	Ἴτε οὖν, ὡς ἠξιοῦτε, μετ'	ἀγαθῆς	ἐλπίδος, ἐν ὄψει τιθέμενοι τήν
[2, 72]	ἀγωνιζόμεθα μετὰ νόμων καὶ δόξης	ἀγαθῆς	καὶ τοσῶνδε ἀνδρῶν, τῶν μὲν
[2, 144]	ἦν Ἱερὸς καὶ ἄσυλος καὶ	Ἀπαθὴς	καὶ ὅστις αὐτῷ καὶ ἕτερος
[2, 71]	μὲν τετράρχης Γαλατῶν τῶν ἑῴων,	Ἀριαράθης	δὲ Καππαδοκῶν βασιλεύς. Ἀρμενίους δὲ
[2, 64]	ἀτρώτοις, εἴκοσι μὲν ὡς ἐκ	μέθης	κατακεκλιμένους ἐπὶ τὸ ἔδαφος, ἕνα
[2, 96]	Ὅ τε τῶν ἐλεφάντων πόλεμος	ἀήθης	σφίσιν ὢν ἐξέπλησσε. Βόκχου δ'
[2, 91]	μέγας τε ἐνομίσθης καὶ μέγας	ἐπεκλήθης.	Ἐς δὲ Ῥώμην περὶ τῆσδε
[2, 91]	πατέρα πολεμῶν ἀνδράσι μέγας τε	ἐνομίσθης	καὶ μέγας ἐπεκλήθης. Ἐς δὲ
[2, 25]	παρὰ τὴν ἀρχὴν φορτικὸς ἢ	ἐπαχθὴς	γένοιτο. Τῶν δὲ φυγάδων ἐς
[2, 67]	παρ' ὅλον τόνδε τὸν πόλεμον.	Νωθής	τε γὰρ καὶ βραδὺς παρὰ
[2, 114]	ἐξιόντος ἐπὶ τὰς στρατείας, καὶ	φυλακῆς	αὐτὸν αὐτίκα περιεξούσης στρατιωτικῆς· χωρίον
[2, 109]	σπείρας, Οὐδὲν ἀτυχέστερον, ἔφη, διηνεκοῦς	φυλακῆς·	ἔστι γὰρ αἰεὶ δεδιότος. Οὐ
[2, 107]	πολέμων ἔτι ἐσωματοφυλάκουν, ἀπέστησε τῆς	φυλακῆς	καὶ μετὰ τῆς δημοσίας ὑπηρεσίας
[2, 29]	στρατιωτῶν ἐς Συρίαν ἑκάτερον πέμψαι	φυλακῆς	οὕνεκα διὰ τὴν Κράσσου συμφοράν.
[2, 92]	εἶδον, ἐνίκησα. ~Μετὰ δὲ τοῦτο	Φαρνάκης	μὲν ἀγαπῶν ἐς τὴν ἀρχὴν
[2, 67]	εὔκαιρον ἡσυχάζειν, ὅτι Καῖσαρ ὑπ'	ἀνάγκης	ἐπείγοιτο. Ἐνοχλούμενος δὲ ὑπό τε
[2, 132]	οὖν ἄνδρας ἔγνω περισῴζειν ὑπὸ	ἀνάγκης,	ἐπικρύπτων τὴν ἀνάγκην καὶ ὡς
[2, 74]	πολέμιοι καὶ συνῶσιν, ὅτι πρὸς	ἀνάγκης	ἐστὶν ἡμῖν ἐν τοῖς ἐκείνων
[2, 127]	μηδέν' αὑτοῖς ἐπιθεάσαι τὰ ἐξ	ἀνάγκης	ἐψηφισμένα ἄρχοντι ἤδη, ὧν οὐδὲν
[2, 68]	τῆς παρασκευῆς ἥσθη τε τῆς	ἀνάγκης,	ἣν εἴκαζεν ἠναγκάσθαι Πομπήιον ὑπὸ
[2, 138]	ταῦτα οὐχ ἑκόντες, ἀλλ' ὑπ'	ἀνάγκης	οὐδὲ πρὶν ἐπελθεῖν αὐτὸν ἐς
[2, 69]	στρατηγούμενος καὶ πάντα πράσσων ὑπὸ	ἀνάγκης	παρὰ γνώμην. Τοσοῦτον ἀνδρὶ μεγαλουργῷ
[2, 61]	Ὁ μὲν δὴ Καῖσαρ ὑπ'	ἀνάγκης	τὸν στρατὸν ἅπαντα συνῆγεν ὡς
[2, 138]	πατέρες ἡμῶν ἐν δημοκρατίᾳ χωρὶς	ἀνάγκης	ὤμοσάν τε καὶ ἐπηράσαντο ἐς
[2, 3]	ἀπεωσμένος καὶ τῆσδε τῆς Κατιλίνα	συνθήκης	ἠξιωμένος, κούφως μάλα καὶ φιλοτίμως
[2, 111]	Ταύτης δὲ σκοπῶν ἡγοῦμαι τῆς	προσθήκης	ἀφορμὴν λαβεῖν ἐγχειρήσεως, ἐς ὄνομα
[2, 22]	ἀγανακτεῖν καὶ οὐ διδόναι τῆς	δίκης	ἀναβολήν, ἐλπίζων δέ, εἰ αὐτὸν
[2, 6]	ἐπιφανεῖς ᾖ πρὸ λόγου καὶ	δίκης	ἐξειργασμένος. Δικαίου δὲ τῆς γνώμης
[2, 24]	αὐτῷ φήναντι ἕτερον ἀφεῖσθαι τῆς	καταδίκης,	τὸν πενθερὸν τοῦ Πομπηίου Λεύκιον
[2, 90]	Ἀλεξανδρέων καὶ τῆς στρατιᾶς τῆς	βασιλικῆς	ἐπ' αὐτὸν ἰούσης, ἀγῶνες αὐτῷ
[2, 108]	πρόφασις τῆς κολάσεως περὶ τῆς	βασιλικῆς	ἐπωνυμίας ἦν, ἥ τε τῶν
[2, 107]	αὐτὸν ἐς τὴν ἐπιθυμίαν τῆς	βασιλικῆς	προσηγορίας καὶ τόδε παρέσχε. Τὰς
[2, 109]	καὶ τόδε πρῶτον ἡγούμενος ἄνευ	πολεμικῆς	ἀρχῆς ἐν εἰρήνῃ βαρὺ καὶ
[2, 69]	σκηνὰς δάφναις ἀνέστεφον ἤδη, συμβόλῳ	νίκης·	καὶ οἱ θεράποντες αὐτοῖς δαῖτα
[2, 79]	ἐμπεσόντας βίᾳ τρέψασθαι καὶ τῆς	νίκης	κατάρξαι. Κατὰ δὲ τὸ ἄλλο
[2, 46]	καὶ ὡς λείψανα τῆς ἑαυτοῦ	νίκης	κατηκόντισεν, οὐδέν τι φροντίσας οὐδὲ
[2, 97]	ἀνιεὶς οὐδ' ἐν νυκτὶ τῆς	νίκης,	μέχρι τὸ σύμπαν ἐξεργάσασθαι. Οἱ
[2, 104]	ὅτι πολλάκις μὲν ἀγωνίσαιτο περὶ	νίκης,	νῦν δὲ καὶ περὶ ψυχῆς.
[2, 154]	ἀρετῆς, τῆς τε πατρίου καὶ	Ἑλληνικῆς	καὶ ξένης, φιλόκαλοι, τὰ μὲν
[2, 102]	θέας ποικίλας ἵππων τε καὶ	μουσικῆς	καὶ πεζομαχίας ἀνδρῶν χιλίων πρὸς
[2, 112]	ἀλλήλους διήριζον περὶ τῆς καλουμένης	πολιτικῆς	στρατηγίας, ἣ τῶν ἄλλων προτιμᾶται,
[2, 124]	Δέκμον τε μάλιστα, τῆς ὁμόρου	Κελτικῆς	ᾑρημένον ὑπὸ Καίσαρος ἄρχειν, στρατὸν
[2, 120]	δεσπόταις ὅμοιος· χωρὶς γὰρ τῆς	βουλευτικῆς	ἡ ἄλλη στολὴ τοῖς θεράπουσίν
[2, 114]	καὶ φυλακῆς αὐτὸν αὐτίκα περιεξούσης	στρατιωτικῆς·	χωρίον δ' ἐπενόουν τὸ βουλευτήριον
[2, 108]	βασιλείας ἐστεφάνωσε δάφναις, ἀναπεπλεγμένης ταινίας	λευκῆς·	καὶ αὐτὸν οἱ δήμαρχοι Μάρυλλός
[2, 99]	ἔφη μέν οἱ φθονῆσαι Κάτωνα	καλῆς	ἐπιδείξεως, Κικέρωνος δὲ ποιήσαντος ἐγκώμιον
[2, 104]	παρεκάλει τό τε κράνος τῆς	κεφαλῆς	ἀφαιρῶν ἐς πρόσωπον ἐδυσώπει καὶ
[2, 117]	φίλοι; Κάσκας δ' ἐφεστὼς ὑπὲρ	κεφαλῆς	ἐπὶ τὴν σφαγὴν τὸ ξίφος
[2, 131]	λέγετε εἰρήνην; Ἢ ποίοις ὅρκοις	ἀσφαλὴς	ἔσται; Τοὺς μὲν γὰρ πατρίους
[2, 7]	σὺν χρόνῳ μόλις ἥδε, ὡς	ἐντελὴς	ἐπὶ μεγίστοις δὴ μαρτυρία, ψηφίζεται.
[2, 134]	τῶν ἁμαρτόντων ἀντιπαρέθεον ἐκεῖνοι μετὰ	ἀπειλῆς·	τὸ δὲ σῶμα τοῦ Καίσαρος
[2, 71]	ἦγε τοὺς ἐντὸς Εὐφράτου στρατηγὸς	Ταξίλης	καὶ Ἀρμενίους τοὺς ὑπὲρ Εὐφράτην
[2, 39]	τῷδε τῷ Δυρράχῳ συνεμάχησεν ὁ	Ἡρακλῆς	ἐπὶ μέρει τῆς γῆς, ἐξ
[2, 82]	τῶν ἐπιφανῶν· ἐκ δὲ τῆς	ἄλλης	στρατιᾶς οἱ μὲν ἐπαίροντές φασι
[2, 2]	καὶ υἱὸν ἀνελεῖν δι' Αὐρηλίας	Ὀρεστίλλης	ἔρωτα, οὐχ ὑφισταμένης τῆς Ὀρεστίλλης
[2, 2]	Ὀρεστίλλης ἔρωτα, οὐχ ὑφισταμένης τῆς	Ὀρεστίλλης	παῖδα ἔχοντι γήμασθαι, Σύλλα φίλος
[2, 17]	διὰ τούτου ἐπράσσετο στρατιᾶς τε	πολλῆς	οὕνεκα καὶ δυνάμεως χρημάτων καὶ
[2, 144]	ὄντος, ἢ παρὰ τῆς πατρίδος	ὅλης	αὐτῷ γενέσθαι. Ὅσα δὴ τῆς
[2, 79]	τε γὰρ πληγὰς ὑπὸ τῆς	βολῆς	εὐτονωτέρας γίνεσθαι καὶ τοὺς ἄνδρας
[2, 63]	καθ' ἑαυτῶν καὶ ἐκ παραδόξου	μεταβολῆς	ἐκέλευον τῷ πατρίῳ νόμῳ διακληρώσαντα
[2, 36]	παρὰ δόξαν αὐτοῖς ὀξείας τῆς	ἐσβολῆς	τοῦ Καίσαρος γενομένης, ἐδεδοίκεσαν ἔτι
[2, 134]	ἱερὸν ἄνδρα ἐν ἱερῷ χωρίῳ,	βουλῆς	ἀγηγερμένης, ὑπὸ ὄψεσι θεῶν κατακανόντας
[2, 3]	ἀνὴρ δι' ὀνείδη πολλὰ τῆς	βουλῆς	ἀπεωσμένος καὶ τῆσδε τῆς Κατιλίνα
[2, 13]	Καῖσαρ ἐς οὐδὲν τότε τῆς	βουλῆς	δεόμενος, ἀλλὰ μόνῳ τῷ δήμῳ
[2, 135]	τοῦτον ἤδη τὸν τρόπον τῆς	βουλῆς	διαλελυμένης τινὲς περιστάντες παρεκάλουν μήτε
[2, 145]	εὔχομαι. Θορύβου δ' ἐκ τῆς	βουλῆς	ἐπὶ τῷδε μάλιστα προφανῶς ἐς
[2, 31]	καὶ τάδε εἰπὼν ἐξέδραμε τῆς	βουλῆς	ἐς τὰ προάστεια μετὰ τοῦ
[2, 40]	πυνθανομένῳ τῷ Κάτωνι, πότερα τῆς	βουλῆς	ἢ τοῦ δήμου δόγμα φέρων
[2, 50]	ὅσοι τε ἦσαν ἀπὸ τῆς	βουλῆς	καὶ ἀπὸ τῶν καλουμένων ἱππέων
[2, 37]	πατρίδος ἀγώνων, ἐξῄει τῆς τε	βουλῆς	καὶ τῆς πόλεως αὐτίκα ἐς
[2, 2]	διαφθερεῖν, συνώμνυτό τισιν ἀπὸ τῆς	βουλῆς	καὶ τῶν καλουμένων ἱππέων, συνῆγε
[2, 25]	Πομπήιος· ἡ γὰρ εὔνοια τῆς	βουλῆς	μάλιστα ἐς αὐτὸν ἐποίει, ζήλῳ
[2, 113]	καὶ συνόδου μελλούσης ἔσεσθαι τῆς	βουλῆς	μετ' ὀλίγον, ὁ Κάσσιος ἐμβαλὼν
[2, 127]	ἦλθον. Εἶτα ἐπὶ διαπείρᾳ τῆς	βουλῆς	οἱ μὲν αὐτῶν μάλα θρασέως
[2, 67]	πλῆθος ἀνδρῶν ἀπό τε τῆς	βουλῆς	ὁμοτίμων οἱ καὶ τῶν καλουμένων
[2, 13]	ἀξίωσιν τοῦ δήμου καὶ τῆς	βουλῆς	ὄντες ἐν μέσῳ, δυνατώτατοι δὲ
[2, 52]	ἦσαν ἀμφ' αὐτὸν ἀπὸ τῆς	βουλῆς,	πολὺ καὶ γνωριμώτατον πλῆθος, εὐφήμουν
[2, 6]	ἐκ τῶν οἰκιῶν, ἔτι τῆς	βουλῆς	συνεστώσης, ἕκαστον αὐτῶν ὁ Κικέρων
[2, 115]	ἀναπεισθέντες τὴν προσιοῦσαν αὐτίκα τῆς	βουλῆς	σύνοδον ἐφύλασσον· ὁ δὲ Καῖσαρ
[2, 21]	ὄντα, εἴτε ἐς ὄνειδος τῆς	βουλῆς	τοιάδε περιορώσης. Καὶ τῶν παρόντων
[2, 119]	Ἀντώνιον ὑπατεύοντα, μὴ ἀντὶ τῆς	βουλῆς	τῷ δήμῳ μόνῳ χρώμενος ἐργάσαιτό
[2, 72]	τοσῶνδε ἀνδρῶν, τῶν μὲν ἀπὸ	βουλῆς,	τῶν δ' ἱππέων, πρὸς ἄνδρα
[2, 108]	οὐκέτι ἐνεγκὼν κατηγόρησεν ἐπὶ τῆς	βουλῆς	τῶν περὶ τὸν Μάρυλλον ὡς
[2, 18]	τῶν λῃστηρίων εἴκοσιν ἀπὸ τῆς	βουλῆς	ὑπηρέτας ἔδωκαν. Ὁ δὲ αὐτοὺς
[2, 48]	ἡἡρεῖτο δικτάτορα, οὔτε τι τῆς	βουλῆς	ψηφιζομένης οὔτε προχειροτονοῦντος ἄρχοντος. Ὁ
[2, 116]	ἄλλου καὶ βιβλίον περὶ τῆς	ἐπιβουλῆς	ἐπιδοθὲν αὐτῷ προθυομένῳ τοῦ βουλευτηρίου
[2, 116]	τις αὐτῷ περὶ τῆσδε τῆς	ἐπιβουλῆς	μαθὼν ἔθει μηνύσων, ὃ ἔμαθεν.
[2, 47]	ἔν τε Γαλατίᾳ πολλὰ τῆς	ἐμῆς	ἀρχῆς ὀνάμενοι καὶ ἐς τόνδε
[2, 73]	τήμερον ἀθρόον ἀνενέγκατε καὶ τῆς	ἐμῆς	πρὸς ὑμᾶς, εἴ τι σύνιστέ
[2, 41]	ἐπειχθεὶς τόν τε δῆμον, ἐκ	μνήμης	τῶν ἐπὶ Σύλλα καὶ Μαρίου
[2, 54]	Καίσαρι καὶ παρ' αὐτῷ κατέμεινε	τιμῆς	ἀξιούμενος. Λουκρήτιος δὲ καὶ Μινούκιος
[2, 111]	Ἀλβῖνος, ἅπαντες αἰεὶ παρὰ Καίσαρι	τιμῆς	καὶ πίστεως χρηματίζοντες ἄξιοι· οἷς
[2, 20]	καὶ τὴν βουλὴν ἄγοντα διὰ	τιμῆς,	καὶ τὸν βίον ἐγκρατῆ καὶ
[2, 139]	Καίσαρι τὴν πατρίδα τῆς ἡμετέρας	τιμῆς	προετιμήσαμεν. Διαβάλλουσι δ' ἡμᾶς καὶ
[2, 152]	ἀποληφθέντι τε ἄνω, καὶ ὑπὸ	τόλμης	ἐς τὸ ἐντὸς ἐπὶ τοὺς
[2, 34]	ταχυεργίας τε ἐκπλήξει καὶ φόβῳ	τόλμης	μᾶλλον ἢ παρασκευῆς δυνάμει, μετὰ
[2, 53]	πρεπούσης παρασκευῆς ἐφέξει με τῆς	ὁρμῆς·	ἀντὶ γὰρ πάντων ἡγοῦμαί μοι
[2, 104]	ὁ στρατὸς ἅπας ἐμπεσὼν μετὰ	ὁρμῆς	ὅλην ἠγωνίζετο τὴν ἡμέραν, προύχων
[2, 141]	δημοσίων χρημάτων εὐθὺς ἐκ πρώτης	ἀφορμῆς	ἀποδώσομεν, ἵνα μὴ βέβαιον ἔχητε
[2, 36]	οὐκ εἴων ἐπὶ τῆς ἑαυτοῦ	γνώμης	ἐμπειροπολέμως εὐσταθεῖν, ἀλλ' ἐξώτρυνον ἐκπηδᾶν
[2, 27]	δεκασμοῦ δίκας. Εὐπρεποῦς δὲ τῆς	γνώμης	οὔσης ὁ δῆμος ἐπῄνει τὸν
[2, 5]	συνετίθεντο, ἕως, ἐπὶ Νέρωνα τῆς	γνώμης	περιιούσης, ὁ Νέρων ἐδικαίου φυλάττειν
[2, 84]	χαριουμένους Καίσαρι. Κυρωθείσης δὲ τῆς	γνώμης	σκάφος εὐτελὲς ἐπ' αὐτὸν ἐπέμπετο,
[2, 6]	δίκης ἐξειργασμένος. Δικαίου δὲ τῆς	γνώμης	φανείσης καὶ δεχθείσης, ἀκρατῶς οἱ
[2, 103]	δὲ Καῖσαρ ἧκε μὲν ἀπὸ	Ῥώμης	ἑπτὰ καὶ εἴκοσιν ἡμέραις, βαρυτάτῳ
[2, 20]	πόλιν οἰκίσαι, καὶ εἰσὶν ἀπὸ	Ῥώμης	ἐς αὐτὴν στάδιοι πεντήκοντα καὶ
[2, 43]	ἐπήκοον, ὅσοι ἦσαν ἔκ τε	Ῥώμης	καὶ Ἰταλίας, καὶ ἐδημηγόρησεν ὧδε·
[2, 32]	ἅπαντα ἤδη καὶ ἄγειν ἐπὶ	Ῥώμης,	Καίσαρι δ' ἔτι πειρᾶσθαι διαλύσεων.
[2, 8]	τὸ λαμπρότατον ἐν τοῖς τῆς	Ῥώμης	προαστείοις διεκόσμει, ἐν αἷς ἡμέραις
[2, 20]	τὸν Πομπήιον, στρατιᾶς τε ἄρχοντα	ἱκανῆς	καὶ φιλόδημον εἶναι δοκοῦντα καὶ
[2, 147]	ἑωρᾶτο. Τὸ δὲ ἀνδρείκελον ἐκ	μηχανῆς	ἐπεστρέφετο πάντῃ, καὶ σφαγαὶ τρεῖς
[2, 143]	ὑπάτου καὶ φίλος φίλου καὶ	συγγενὴς	συγγενοῦς ςἦν γὰρ δὴ Καίσαρι
[2, 2]	δι' Αὐρηλίας Ὀρεστίλλης ἔρωτα, οὐχ	ὑφισταμένης	τῆς Ὀρεστίλλης παῖδα ἔχοντι γήμασθαι,
[2, 108]	λογοποίημα τῆς βασιλείας ἐστεφάνωσε δάφναις,	ἀναπεπλεγμένης	ταινίας λευκῆς· καὶ αὐτὸν οἱ
[2, 151]	ἀλλὰ τοῦ μὲν ἐκ βασιλείας	ἠσκημένης	ὑπὸ Φιλίππῳ, τοῦ δ' ἐξ
[2, 19]	μάλιστα καὶ χαλεπῆς ἐκ πολλοῦ	γεγενημένης	τῆς πολιτείας· αἵ τε γὰρ
[2, 19]	θνῄσκει. Καὶ δέος ἅπασιν ἐνέπιπτεν	ἀνῃρημένης	τῆς ἐπιγαμίας, ὡς αὐτίκα μεγάλοις
[2, 23]	ἀναλαβεῖν ἔλεγεν ἐς ἀκριβῆ διόρθωσιν	ἐπιτετριμμένης	ἐκ πολλοῦ τῆς πολιτείας. ~Τοιαῦτα
[2, 121]	στρατηγικὴν ἀπεδύσατο, ὡς παρὰ τυράννου	δεδομένης	ὑπερορῶν, καὶ τὸν Καίσαρα τύραννον
[2, 48]	δικτάτορα, οὔτε τι τῆς βουλῆς	ψηφιζομένης	οὔτε προχειροτονοῦντος ἄρχοντος. Ὁ δέ,
[2, 121]	γὰρ ἔσεσθαι τὴν εἰρήνην μὴ	γενομένης	αὐτοῖς ἀμνηστίας. Ὧδε δὲ αὐτοῖς
[2, 62]	τὸ χαράκωμα τοῖς ἔνδον ῥῖψαι.	~Γενομένης	δὲ τῆς τροπῆς λαμπρᾶς ὁ
[2, 36]	ὀξείας τῆς ἐσβολῆς τοῦ Καίσαρος	γενομένης,	ἐδεδοίκεσαν ἔτι ὄντες ἀπαράσκευοι καὶ
[2, 111]	τε καὶ δυνάμεως ὑπερόγκου πάνυ	γενομένης,	εἴθ' ὡς ἔφασκον αὐτοί, τῆς
[2, 13]	ἀξίωσιν ἀδοκήτου τῆς χάριτος αὐτοῖς	γενομένης,	ἐξεθείαζον αὐτόν, καὶ στῖφος ἄλλο
[2, 93]	ἔτι μᾶλλον καὶ σιωπῆς βαθυτάτης	γενομένης	ἐπεῖπε· Καὶ δώσω γε ὑμῖν
[2, 44]	βραχεῖ χωρίῳ. Μάχης δὲ καρτερᾶς	γενομένης	Κουρίωνος μὲν εἷς ἀνὴρ ἔπεσεν,
[2, 136]	ἐπανέλῃ. Θορύβου δὲ καὶ ἀγανακτήσεως	γενομένης	παρὰ πάντων, καὶ μάλιστα τῶν
[2, 97]	μέρη τῆς μάχης καὶ πολυτρόπου	γενομένης,	περὶ ἑσπέραν μόλις ὁ Καῖσαρ
[2, 11]	Καίσαρος. Ἔριδος δὲ καὶ ἀταξίας	γενομένης	πληγαί τε ἦσαν ἤδη, καὶ
[2, 60]	τι βουλόμενος. Σιωπῆς δ' αὐτῷ	γενομένης,	Πομπηίου λοχαγὸν ἐπὶ ἀνδρίᾳ γνώριμον
[2, 94]	δὲ καὶ εὐφημίας παρὰ πάντων	γενομένης,	τὸ δέκατον ὑπερήλγει τέλος, ἐς
[2, 36]	καὶ στρατολογεῖν ὡς τῆς πόλεως	καταληφθησομένης	αὐτίκα. Ἥ τε ἄλλη βουλή,
[2, 60]	δ' ἐκ Δυρραχίου τινὸς αὐτῷ	πρασσομένης	προδοσίας, ἧκε μέν, ὡς συνέκειτο,
[2, 81]	τέσσαρσιν οὐκ ἀνέσχε δρόμου, πρὶν	ἀρχομένης	ἡμέρας ἐν Λαρίσσῃ γενέσθαι. Ὁ
[2, 40]	ὑπολιπών· οἳ καὶ αὐτοὶ νυκτὸς	ἐρχομένης	ἐξέπλεον οὐρίῳ πνεύματι. Καὶ Πομπήιος
[2, 120]	παρόντας. Ὧν θάτερον εὐχερέστερον ἦν,	διεφθαρμένης	ἐκ πολλοῦ τῆς πολιτείας. Παμμιγές
[2, 134]	ἄνδρα ἐν ἱερῷ χωρίῳ, βουλῆς	ἀγηγερμένης,	ὑπὸ ὄψεσι θεῶν κατακανόντας τιμᾶν
[2, 135]	ἤδη τὸν τρόπον τῆς βουλῆς	διαλελυμένης	τινὲς περιστάντες παρεκάλουν μήτε τὰς
[2, 45]	πολὺ διεστῶτα ὑπεστροφέναι τὸν Ἰόβαν,	πορθουμένης	αὐτῷ τῆς ἀρχῆς ὑπὸ τῶν
[2, 112]	ἐς ἀλλήλους διήριζον περὶ τῆς	καλουμένης	πολιτικῆς στρατηγίας, ἣ τῶν ἄλλων
[2, 123]	πατρίδος καὶ οἴκτῳ τῆς πόλεως	κεκενωμένης	στάσεσιν ἤδη συνεχέσιν, εἰ καὶ
[2, 154]	τε πατρίου καὶ Ἑλληνικῆς καὶ	ξένης,	φιλόκαλοι, τὰ μὲν Ἰνδῶν Ἀλέξανδρος
[2, 54]	Ὤρικον διὰ τραχείας ἀτραποῦ καὶ	στενῆς,	ἐς μέρη πολλὰ διασπώμενος ὑπὸ
[2, 146]	εὔκολον, τὸ λέχος ὡς ἐπὶ	σκηνῆς	περιέστη κατακύπτων τε ἐς αὐτὸ
[2, 139]	φασίν, ἔτι ὅρκος ἐς ἀσφάλειαν	εἰρήνης	ἂν γένοιτο; Εἰ μὲν οὐ
[2, 137]	ἐπιορκίαν καὶ ἐς αἰτίαν ἀπορίας	εἰρήνης	ἀσφαλοῦς. Ἃ δὴ περὶ τούτων
[2, 130]	παρακαλούντων, τοῖς μὲν περὶ τῆς	εἰρήνης	ἔφη· Περὶ τούτου σκοποῦμεν, ὡς
[2, 121]	τι πλέον ἢ περὶ τῆς	εἰρήνης	μόνης αὖθις παρεκάλουν. ~Ἐπεὶ δὲ
[2, 130]	καὶ τῶν πλεόνων περὶ τῆς	εἰρήνης	παρακαλούντων, τοῖς μὲν περὶ τῆς
[2, 91]	διακοσίων γενομένῳ πρέσβεις ἔπεμπεν ὑπὲρ	εἰρήνης,	στέφανόν τε χρύσειον αὐτῷ φέροντας
[2, 132]	διὰ τὴν ἱερωσύνην ὑπὲρ τῆς	εἰρήνης	τῶν μισθωτῶν ἐνισταμένων, Ἀσεβὲς μέν,
[2, 95]	ἐκ Ῥηγίου τὸν πορθμὸν ἐπὶ	Μεσσήνης	ἐς Λιλύβαιον ἦλθε. Καὶ πυθόμενος
[2, 99]	μάλιστα καὶ παῖδας ἔχων ἐξ	ἐκείνης	ἔδωκεν ὅμως αὐτὴν Ὁρτησίῳ τῶν
[2, 69]	κακοῦ συνετάρασσε, μέλλοντα τῆς ἡμέρας	ἐκείνης	ἐκ δυναστείας τοσῆσδε ἀθρόως ἐκπεσεῖσθαι.
[2, 62]	πολλοὺς καὶ σημεῖα τῆς ἡμέρας	ἐκείνης	ἔλαβεν ἐν ταῖς δύο μάχαις
[2, 82]	Πολλίων, ὑπὸ Καίσαρι τῇς μάχης	ἐκείνης	στρατηγῶν, ἑξακισχιλίους ἀναγράφει νεκροὺς εὑρεθῆναι
[2, 6]	ἀπὸ τοῦ δέους πολλοῦ σφίσιν	ἐκείνης	τῆς ἡμέρας ἐπιστάντος· ~Κατιλίναν δὲ
[2, 68]	ἀναπειθόντων. ~Καίσαρι δὲ τῆς νυκτὸς	ἐκείνης	τρία μὲν ἐπὶ σιτολογίαν ἐξῄει
[2, 32]	καὶ ἱππεῦσι τριακοσίοις κατέβαινεν ἐπὶ	Ῥαβέννης,	ἣ συναφής τε ἦν τῇ
[2, 122]	ἐπ' αὐτῷ βεβουλευμένοις ὑπεκρίνετο καὶ	μόνης	ἄκων τῆς χειρὸς ἀπολειφθῆναι ιεἰσὶ
[2, 121]	πλέον ἢ περὶ τῆς εἰρήνης	μόνης	αὖθις παρεκάλουν. ~Ἐπεὶ δὲ καὶ
[2, 108]	ἀξίους μὲν αὐτοὺς εἶναι θανάτου,	μόνης	δ' αὐτοὺς ἀφαιρεῖσθαι καὶ παραλύειν
[2, 129]	καὶ οὐκ ἀρχόντων ἀλλαγήν, ἀλλὰ	μόνης	ἔσεσθαι χειροτονίας ἐπὶ τὸ νομιμώτερον
[2, 107]	μετὰ τῆς δημοσίας ὑπηρεσίας ἐπεφαίνετο	μόνης.	Ὧδε δ' ἔχοντι καὶ χρηματίζοντι
[2, 73]	κηδεμονίας ἢ πίστεως ἢ δωρεῶν	μεγαλοφροσύνης.	~Ἔστι δὲ οὐ δυσχερὲς νεοστρατεύτων
[2, 69]	οἳ καὶ περὶ τῆς Καίσαρος	ἀρχιερωσύνης	ἐς ἀλλήλους ἤδη διήριζον. Ἅπερ
[2, 108]	Μάρυλλον ὡς ἐπιβουλευόντων οἱ μετὰ	τέχνης	ἐς τυραννίδος διαβολήν, καὶ ἐπήνεγκεν
[2, 146]	ἀνέτεινεν, ἐπιλέγων ὁμοῦ σὺν δρόμῳ	φωνῆς	πολέμους αὐτοῦ καὶ μάχας καὶ
[2, 154]	ἀνελόντας. Ὅπως δὲ ἔδοσαν, αἱ	ἑξῆς	βίβλοι δεικνύουσιν.
[2, 72]	πατρίδος ἀγωνιζόμεθα μετὰ νόμων καὶ	δόξης	ἀγαθῆς καὶ τοσῶνδε ἀνδρῶν, τῶν
[2, 18]	ὅθεν ἔτι μᾶλλον ἐς μέγα	δόξης	ἐπῆρτο καὶ δυνάμεως. ~Τοῦ δ'
[2, 69]	τοσῶνδε σωτηρίας καὶ τῆς ἑαυτοῦ	δόξης	ἐς τότε ἀηττήτου· εἴτε τι
[2, 2]	~Γάιος δὲ Κατιλίνας, μεγέθει τε	δόξης	καὶ γένους λαμπρότητι περιώνυμος, ἔμπληκτος
[2, 9]	τῶν Μιθριδατείων ἔργων ἐπὶ μέγα	δόξης	καὶ δυνάμεως ἐλθών, ἠξίου πολλά,
[2, 106]	πάντα καθελών, ἐπὶ φόβου καὶ	δόξης,	οἵας οὔ τις πρὸ τοῦ·
[2, 119]	καὶ Πατίσκος· οἳ τῆς μὲν	δόξης	οὐ μετέσχον, τῆς δὲ τιμωρίας
[2, 11]	ἀπεγύμνου τὴν σφαγὴν καὶ μετὰ	βοῆς	ἐκάλει τοὺς Καίσαρος φίλους ἐπὶ
[2, 143]	συνέδραμον σὺν ὅπλοις, καὶ μετὰ	βοῆς	καὶ πομπῆς δαψιλοῦς ἐπὶ τὰ
[2, 129]	δ' εὐθὺς ἀνεπήδων ἀθρόοι μετὰ	βοῆς,	οὐκ ἀξιοῦντες ἐπὶ χειροτονίαις ἄλλαις
[2, 91]	ἀνεπήδησε καὶ εὐθὺς ἐκ πρώτης	βοῆς	τρέπεταί τε τὸν Φαρνάκην καὶ
[2, 19]	ἐς ἀλλήλους, ἀσυντάκτου μάλιστα καὶ	χαλεπῆς	ἐκ πολλοῦ γεγενημένης τῆς πολιτείας·
[2, 149]	γῆν, ἐκτήσατο καὶ περὶ τῆς	λοιπῆς	ἐνθυμούμενός τε καὶ διανοούμενος ἀπέθανε.
[2, 143]	ὅπλοις, καὶ μετὰ βοῆς καὶ	πομπῆς	δαψιλοῦς ἐπὶ τὰ ἔμβολα προυτέθη,
[2, 8]	παρέσχεν αὐτῷ, ὁ δὲ τῆς	πομπῆς	τὴν παρασκευὴν ἐς τὸ λαμπρότατον
[2, 62]	ἔνδον ῥῖψαι. ~Γενομένης δὲ τῆς	τροπῆς	λαμπρᾶς ὁ Καῖσαρ ἑτέρωθεν ἦγεν
[2, 14]	ἀνδρῶν ἐς μοναρχίαν. Οὕτω καὶ	λύπης	ἐκράτουν ὑπὸ χρείας καὶ τὸν
[2, 147]	μανιωδῶς ὑπὸ ὀργῆς τε καὶ	λύπης,	ὥστε τὸν δημαρχοῦντα Κίνναν ἐξ
[2, 93]	δ' αὐτῶν ἔτι μᾶλλον καὶ	σιωπῆς	βαθυτάτης γενομένης ἐπεῖπε· Καὶ δώσω
[2, 75]	ἐξιόντες τὸ τεῖχος ἤρειπον μετὰ	σιωπῆς	βαθυτάτης καὶ ἐς τὴν τάφρον
[2, 78]	ἐπῄεσαν μετά τε θάμβους καὶ	σιωπῆς	βαθυτάτης ὡς πολλῶν ἀγώνων τοιῶνδε
[2, 60]	κατέσεισεν ὡς εἰπεῖν τι βουλόμενος.	Σιωπῆς	δ' αὐτῷ γενομένης, Πομπηίου λοχαγὸν
[2, 75]	Ἀθηναίους, ἀποδεξάμενος τῆς εὐταξίας καὶ	σιωπῆς,	παρεστήσατο τῇ φάλαγγι τῇ Ἰταλικῇ,
[2, 81]	δὲ Πομπήιος μαθὼν ἐξ ἀλλοκότου	σιωπῆς	τοσοῦτον ἀπέρρηξεν· Οὐκοῦν καὶ ἐπὶ
[2, 149]	ἕκαστον πόλεμον ἐξήνυσε, τῆς μὲν	Εὐρώπης	πολλὰ βάρβαρα ἑλὼν καὶ τὴν
[2, 68]	καὶ ἀντιπαρεσκευάζετο. Θυόμενός τε νυκτὸς	μέσης	τὸν Ἄρη κατεκάλει καὶ τὴν
[2, 151]	τοσοῦτον συγκεκρίσθω, καίπερ οὐκ ἐξ	ἴσης	δυνάμεως ἐπὶ τὴν ἀρχὴν ὁρμήσαντος
[2, 152]	τῶν Μακεδόνων, καὶ τῆς κλίμακος	συντριβείσης	ἀποληφθέντι τε ἄνω, καὶ ὑπὸ
[2, 112]	εἶναι, Σερουιλίας τῆς Κάτωνος ἀδελφῆς	ἐρασθείσης	τοῦ Καίσαρος, ὅτε ὁ Βροῦτος
[2, 6]	δὲ τῆς γνώμης φανείσης καὶ	δεχθείσης,	ἀκρατῶς οἱ πολλοὶ μετετίθεντο, μέχρι
[2, 84]	κτεῖναι Πομπήιον ὡς χαριουμένους Καίσαρι.	Κυρωθείσης	δὲ τῆς γνώμης σκάφος εὐτελὲς
[2, 6]	ἐξειργασμένος. Δικαίου δὲ τῆς γνώμης	φανείσης	καὶ δεχθείσης, ἀκρατῶς οἱ πολλοὶ
[2, 149]	τὸν Παμφύλιον κόλπον τῆς θαλάσσης	ἀνακοπείσης	διέτρεχε δαιμονίως, καὶ τὸ πέλαγος
[2, 52]	τῆς ὥρας οὔσης καὶ τῆς	θαλάσσης	ἀλιμένου, μετὰ χειμῶνα ἐπιπλευσεῖσθαι τὸν
[2, 58]	τὸν στρατὸν εὐθὺς ἄγειν διὰ	θαλάσσης·	ἂν δ' ἀπειθῇ ταῦτα προστάσσειν
[2, 149]	καὶ τὸν Παμφύλιον κόλπον τῆς	θαλάσσης	ἀνακοπείσης διέτρεχε δαιμονίως, καὶ τὸ
[2, 59]	Πομπηίου νῆες, ἐπ' ἔρευναν τῆς	θαλάσσης	ἀναχθεῖσαι, καθορῶσι τοὺς πολεμίους καὶ
[2, 61]	μὲν δὴ οὐδὲν ἦν ἐκ	θαλάσσης	διὰ Πομπήιον ναυκρατοῦντα· ἐλίμαινεν οὖν
[2, 150]	Ῥωμαίων ἰσχύν, γῆς ἤδη καὶ	θαλάσσης	ἐκ δύσεων ἐπὶ τὸν ποταμὸν
[2, 149]	ὁδὸν ὁδεύοντι ὕοντος. Ἀπλώτου τε	θαλάσσης	ἐν Ἰνδοῖς ἀπεπείρασε, καὶ ἐπὶ
[2, 83]	ἐκ Λαρίσσης ὁμοίῳ δρόμῳ μέχρι	θαλάσσης	ἐπειχθεὶς σκάφους ἐπέβη σμικροῦ καὶ
[2, 61]	στρατόπεδα ἑνὶ τείχει περιλαβὼν ἐκ	θαλάσσης	ἐς θάλασσαν ἀποτειχίσαι, ὡς μεγάλην,
[2, 39]	βαρβάρων, Ἐπίδαμνος, πόλιν ᾤκισεν ἐπὶ	θαλάσσης	καὶ ἀφ' ἑαυτοῦ προσεῖπεν Ἐπίδαμνον.
[2, 84]	ἐπ' αὐτὸν ἐπέμπετο, ὡς τῆς	θαλάσσης	οὔσης ἁλιτενοῦς καὶ μεγάλαις ναυσὶν
[2, 66]	γῆς αἰεὶ φέρεσθαι καὶ διὰ	θαλάσσης	πάντα ἄνεμον αὐτῷ φέρειν· Καῖσαρ
[2, 55]	σὺν τῇ τύχῃ περιγένοιντο καὶ	θαλάσσης	τοσῆσδε χωρὶς νεῶν κρατήσειαν Ὤρικόν
[2, 80]	Ἰταλῶν ὁπλιτικὸν τῆς ἐπὶ τάδε	ἥσσης	αἰσθανόμενον ὑπεχώρει κατὰ πόδα, πρῶτον
[2, 11]	καὶ μὴ δόξαν ἀμελείας, ἀλλὰ	ἥσσης	ἐνέγκασθαι. Πεισθεὶς οὖν ὁ Βύβλος
[2, 83]	πολυανδρίου. ~Ὁ δὲ Πομπήιος ἐκ	Λαρίσσης	ὁμοίῳ δρόμῳ μέχρι θαλάσσης ἐπειχθεὶς
[2, 84]	αὐτὸν ἐπέμπετο, ὡς τῆς θαλάσσης	οὔσης	ἁλιτενοῦς καὶ μεγάλαις ναυσὶν οὐκ
[2, 44]	στρατιᾶς ἐν τοῖς ὅπλοις ἔτι	οὔσης	αὐτοκράτωρ ὑπέστη προσαγορευθῆναι. Ἔστι δὲ
[2, 88]	περιπύστου δὴ καὶ ἐπιφόβου τότε	οὔσης	ἐξεπλάγη καὶ νομίσας οἱ τὸν
[2, 52]	γάρ, δυσχεροῦς ἔτι τῆς ὥρας	οὔσης	καὶ τῆς θαλάσσης ἀλιμένου, μετὰ
[2, 27]	δίκας. Εὐπρεποῦς δὲ τῆς γνώμης	οὔσης	ὁ δῆμος ἐπῄνει τὸν Κουρίωνα
[2, 81]	τῶν πολεμίων διεσκίδνη κατὰ μέρος.	Ληγούσης	δὲ τῆς ἡμέρας ὁ Καῖσαρ
[2, 83]	σκάφους ἐπέβη σμικροῦ καὶ νεὼς	παραπλεούσης	ἐπιτυχὼν ἐς Μιτυλήνην διέπλευσεν· ὅθεν
[2, 126]	διαταράξαι· Λέπιδος δὲ ὅμως εἰσήγαγε.	Πλησιαζούσης	δὲ τῆς ἡμέρας οἵ τε
[2, 57]	ἐς τὰς ὄχθας διερρίπτει, μέχρι	πλησιαζούσης	ἡμέρας οἱ μὲν ἐδεδοίκεσαν ὡς
[2, 153]	μὴ περιοίσει τὰς Μαρτίας εἰδούς,	ἐλθούσης	τῆς ἡμέρας ἔφη, τὸν μάντιν
[2, 90]	στρατιᾶς τῆς βασιλικῆς ἐπ' αὐτὸν	ἰούσης,	ἀγῶνες αὐτῷ ποικίλοι περὶ τὸ
[2, 5]	ἕως, ἐπὶ Νέρωνα τῆς γνώμης	περιιούσης,	ὁ Νέρων ἐδικαίου φυλάττειν αὐτούς,
[2, 105]	τοιοῦδε τείχους ηὐλίσαντο. Τῆς δ'	ἐπιούσης	ἑάλω μὲν ἡ πόλις, τῶν
[2, 3]	Βηστίου δημηγορίᾳ, νυκτὸς αὐτίκα τῆς	ἐπιούσης,	ἑτέρους ἐν δυώδεκα τόποις ἐμπιπράναι
[2, 141]	τῆς ἀρχῆς τῆς ταῦτα ὑμῖν	συναδικούσης·	εὔνοια γὰρ ἐς τυράννους γίγνεται
[2, 140]	εἶναι τῶν πεπολεμηκότων· καὶ οὐκ	ἀρκούσης	ἐνίοτε τῆς δορικτήτου γῆς καὶ
[2, 113]	περὶ βασιλείας λόγου καὶ συνόδου	μελλούσης	ἔσεσθαι τῆς βουλῆς μετ' ὀλίγον,
[2, 114]	στρατείας, καὶ φυλακῆς αὐτὸν αὐτίκα	περιεξούσης	στρατιωτικῆς· χωρίον δ' ἐπενόουν τὸ
[2, 53]	ἄλλων βραδυτὴς ἢ ἔνδεια τῆς	πρεπούσης	παρασκευῆς ἐφέξει με τῆς ὁρμῆς·
[2, 16]	Κικέρωνα ἐλθόντα περὶ μὲν τῆς	παρούσης	πολιτείας οὐκέτι φθέγξεσθαι μεμνημένον, οἷα
[2, 111]	ἐγχειρήσεως, ἐς ὄνομα μόνον αὐτοῖς	διαφερούσης,	ἔργῳ δὲ καὶ τοῦ δικτάτορος
[2, 125]	οἰκίας ἐς ἀκινδυνοτέραν τὴν Ἀντωνίου	μεταφερούσης,	εἴτε τοῦ Ἀντωνίου κελεύσαντος. ~Γιγνομένων
[2, 88]	ὑπὸ τύχης ἐγγενέσθαι τὸν Καίσαρα	ἐπαιρούσης.	~Διασωθεὶς δ' οὕτω παραδόξως ὁ
[2, 84]	καὶ στρατὸν ἀμφὶ τὴν Συρίαν	ἀγειρούσης,	Πτολεμαῖος ὁ τῆς Κλεοπάτρας ἀδελφὸς
[2, 84]	τὴν Αἴγυπτον ἔπλει· ἄρτι δ'	ἐκπεσούσης	ἀπ' Αἰγύπτου Κλεοπάτρας, ἣ τῷ
[2, 124]	ὑπὸ Καίσαρος ἄρχειν, στρατὸν πολὺν	ἐχούσης.	Ἐδόκει δὴ καραδοκεῖν ἔτι τὰ
[2, 72]	ἐς ἀρχὴν τῆσδε τῆς νῦν	ἐπεχούσης	τὰ πάντα ἡγεμονίας· τότε δ'
[2, 79]	οὐδεμία ἐκ τοσῆσδε φάλαγγος τοιάδε	δρώσης	οὐδ' οἰμωγαὶ τῶν ἀναιρουμένων ἢ
[2, 21]	ἐς ὄνειδος τῆς βουλῆς τοιάδε	περιορώσης.	Καὶ τῶν παρόντων οἱ προπετέστεροι
[2, 6]	τῶν οἰκιῶν, ἔτι τῆς βουλῆς	συνεστώσης,	ἕκαστον αὐτῶν ὁ Κικέρων ἐς
[2, 115]	οὖν ἔσται σοι τὰ χρήματα	τῆς	ἀγορανομίας; Καὶ ὁ Κάσκας ἀνήνεγκεν.
[2, 18]	δὲ λιμῷ πιεζόμενοι Πομπήιον εἵλοντο	τῆς	ἀγορᾶς αὐτοκράτορα εἶναι καί οἱ
[2, 143]	παῖς ἐγίγνετο ἐν αὐταῖς ὁ	τῆς	ἀδελφῆς θυγατριδοῦς Ὀκτάουιος, τῷ δήμῳ
[2, 86]	(ὁ δὲ αὐτοὺς ἠμύνατο ἀξίως	τῆς	ἀθεμιστίας) τὸ δὲ λοιπὸν σῶμά
[2, 84]	Κλεοπάτρας ἀδελφὸς ἀμφὶ τὸ Κάσσιον	τῆς	Αἰγύπτου ταῖς Κλεοπάτρας ἐσβολαῖς ἐφήδρευε,
[2, 72]	παρασκευὴ καὶ τὸ συνειδὸς αὐτὸ	τῆς	αἰτίας· ὑπὲρ γὰρ ἐλευθερίας καὶ
[2, 82]	τεσσαράκοντα τῶν ἐπιφανῶν· ἐκ δὲ	τῆς	ἄλλης στρατιᾶς οἱ μὲν ἐπαίροντές
[2, 143]	καὶ κατὰ μικρὸν ἐν μετανοίᾳ	τῆς	ἀμνηστίας ἐγίγνοντο. Καὶ ὁ Ἀντώνιος
[2, 142]	τὰ δόξαντα, καὶ Κικέρων πολὺ	τῆς	ἀμνηστίας ἐγκώμιον ἐπέλεγεν· οἱ δὲ
[2, 46]	~Τοιοῦτο μὲν δὴ τὸ τέλος	τῆς	ἀμφὶ τὸν Βαγράδαν ποταμὸν μάχης
[2, 101]	παρήγετο. Παρήγαγε δέ τινα καὶ	τῆς	ἀνὰ τὸν Νεῖλον ναυμαχίας θρίαμβον
[2, 68]	δὲ τῆς παρασκευῆς ἥσθη τε	τῆς	ἀνάγκης, ἣν εἴκαζεν ἠναγκάσθαι Πομπήιον
[2, 115]	γιγνομένων ἱερῶν τῷ Καίσαρι καὶ	τῆς	ἀναθέσεως τοῦ βουλευτηρίου πάνυ ἠποροῦντο.
[2, 39]	οἱ Κερκυραῖοι καὶ τήνδε ἀπὸ	τῆς	ἄνω πόλεως Ἐπίδαμνον ἐκάλουν, καὶ
[2, 82]	τῶν Πομπηίου. Τοῦτο τέλος ἦν	τῆς	ἀοιδίμου περὶ Φάρσαλον μάχης. Ἀριστεῖα
[2, 120]	σημείῳ καὶ ὑφ' ἑνὶ ἄρχοντι	τῆς	ἀποικίας, τὰ μὲν ὄντα σφίσιν
[2, 144]	ὅλης αὐτῷ γενέσθαι. Ὅσα δὴ	τῆς	ἀρετῆς αὐτὸν ὑμεῖς ἀγάμενοι πάντες
[2, 154]	~Ἐγένοντο δὲ καὶ ἐς ἐπιστήμην	τῆς	ἀρετῆς, τῆς τε πατρίου καὶ
[2, 12]	τῆς οἰκίας ἐπὶ τὸ λοιπὸν	τῆς	ἀρχῆς ἅπαν, ὁ δὲ Καῖσαρ
[2, 26]	χρὴ μετὰ τὸν χρόνον παραλύειν	τῆς	ἀρχῆς αὐτίκα τὸν Καίσαρα. Καὶ
[2, 38]	Λεύκιον Δομίτιον τὸν ἐπιπεμφθέντα οἱ	τῆς	ἀρχῆς εἶναι διάδοχον καταλαβών, οὐ
[2, 48]	Ῥωμαίοις ὄντος, οὐκ ἀναμείνας οὐδὲ	τῆς	ἀρχῆς ἕνεκα τὴν νουμηνίαν τοῦ
[2, 132]	χρόνον τόνδε ὁ Δολοβέλλας ὑπὲρ	τῆς	ἀρχῆς ἐνίστατο ἀσχημόνως. Καὶ ὁ
[2, 33]	ἕδρας σὺν ὀργῇ καὶ περὶ	τῆς	ἀρχῆς ἐπεθείαζεν αὐτοῖς, ὡς ἱερὰ
[2, 8]	θρίαμβον ἐπανελθεῖν. Ὁ δὲ καὶ	τῆς	ἀρχῆς ἐς πολλὰ τυχεῖν ἐπειγόμενος
[2, 125]	τοῦ Καίσαρος καὶ τὰ ὑπομνήματα	τῆς	ἀρχῆς ἐς τὸν Ἀντώνιον μετεκομίζετο,
[2, 5]	ἡ μὲν βουλὴ Λέντλον παρέλυσε	τῆς	ἀρχῆς, ὁ δὲ Κικέρων ἕκαστον
[2, 122]	ἐσθῆτα ἠμφιέσατο καὶ τὰ σημεῖα	τῆς	ἀρχῆς περιεστήσατο, τὸν δὲ ταῦτά
[2, 141]	ἔχοντες ἀεὶ βέβαιοι φύλακες ἦτε	τῆς	ἀρχῆς τῆς ταῦτα ὑμῖν συναδικούσης·
[2, 108]	ὀξεῖαν ἐποίει τὸ μηδ' ἀναμεῖναι	τῆς	ἀρχῆς τὸ ὑπόλοιπον. ~Ὧν καὶ
[2, 45]	ὑπεστροφέναι τὸν Ἰόβαν, πορθουμένης αὐτῷ	τῆς	ἀρχῆς ὑπὸ τῶν γειτόνων, Σαβούρραν
[2, 93]	αὐτοῦ παρόντος οὐδὲ ἐτόλμησαν ὑπὸ	τῆς	αὐτῆς ἐκπλήξεως, ὡς δὲ μετριώτερον,
[2, 68]	Πομπηίου. Αὐτῷ δὲ τῷ Πομπηίῳ	τῆς	αὐτῆς νυκτός τινα τῶν ἱερείων
[2, 108]	τις τῶν ὑπερεθιζόντων τὸ λογοποίημα	τῆς	βασιλείας ἐστεφάνωσε δάφναις, ἀναπεπλεγμένης ταινίας
[2, 109]	Οὐ μὴν αἵ γε περὶ	τῆς	βασιλείας πεῖραι κατεπαύοντο οὐδ' ὥς,
[2, 90]	τῶν Ἀλεξανδρέων καὶ τῆς στρατιᾶς	τῆς	βασιλικῆς ἐπ' αὐτὸν ἰούσης, ἀγῶνες
[2, 108]	γὰρ πρόφασις τῆς κολάσεως περὶ	τῆς	βασιλικῆς ἐπωνυμίας ἦν, ἥ τε
[2, 107]	διαβάλλουσιν αὐτὸν ἐς τὴν ἐπιθυμίαν	τῆς	βασιλικῆς προσηγορίας καὶ τόδε παρέσχε.
[2, 79]	τάς τε γὰρ πληγὰς ὑπὸ	τῆς	βολῆς εὐτονωτέρας γίνεσθαι καὶ τοὺς
[2, 120]	τοῖς δεσπόταις ὅμοιος· χωρὶς γὰρ	τῆς	βουλευτικῆς ἡ ἄλλη στολὴ τοῖς
[2, 3]	Κούριος, ἀνὴρ δι' ὀνείδη πολλὰ	τῆς	βουλῆς ἀπεωσμένος καὶ τῆσδε τῆς
[2, 13]	δὲ Καῖσαρ ἐς οὐδὲν τότε	τῆς	βουλῆς δεόμενος, ἀλλὰ μόνῳ τῷ
[2, 135]	παρετίθετο, τοῦτον ἤδη τὸν τρόπον	τῆς	βουλῆς διαλελυμένης τινὲς περιστάντες παρεκάλουν
[2, 145]	συνενεγκεῖν εὔχομαι. Θορύβου δ' ἐκ	τῆς	βουλῆς ἐπὶ τῷδε μάλιστα προφανῶς
[2, 31]	διοικήσω. καὶ τάδε εἰπὼν ἐξέδραμε	τῆς	βουλῆς ἐς τὰ προάστεια μετὰ
[2, 40]	Κάτων, πυνθανομένῳ τῷ Κάτωνι, πότερα	τῆς	βουλῆς ἢ τοῦ δήμου δόγμα
[2, 50]	συναγαγὼν ὅσοι τε ἦσαν ἀπὸ	τῆς	βουλῆς καὶ ἀπὸ τῶν καλουμένων
[2, 2]	ἐπαναστάσει διαφθερεῖν, συνώμνυτό τισιν ἀπὸ	τῆς	βουλῆς καὶ τῶν καλουμένων ἱππέων,
[2, 25]	τότε Πομπήιος· ἡ γὰρ εὔνοια	τῆς	βουλῆς μάλιστα ἐς αὐτὸν ἐποίει,
[2, 113]	λόγου καὶ συνόδου μελλούσης ἔσεσθαι	τῆς	βουλῆς μετ' ὀλίγον, ὁ Κάσσιος
[2, 127]	οὐδὲ ἦλθον. Εἶτα ἐπὶ διαπείρᾳ	τῆς	βουλῆς οἱ μὲν αὐτῶν μάλα
[2, 67]	αὐτὸν πλῆθος ἀνδρῶν ἀπό τε	τῆς	βουλῆς ὁμοτίμων οἱ καὶ τῶν
[2, 13]	μὲν ἀξίωσιν τοῦ δήμου καὶ	τῆς	βουλῆς ὄντες ἐν μέσῳ, δυνατώτατοι
[2, 52]	ὅσοι ἦσαν ἀμφ' αὐτὸν ἀπὸ	τῆς	βουλῆς, πολὺ καὶ γνωριμώτατον πλῆθος,
[2, 6]	εὐθὺς ἐκ τῶν οἰκιῶν, ἔτι	τῆς	βουλῆς συνεστώσης, ἕκαστον αὐτῶν ὁ
[2, 115]	μάλιστα ἀναπεισθέντες τὴν προσιοῦσαν αὐτίκα	τῆς	βουλῆς σύνοδον ἐφύλασσον· ὁ δὲ
[2, 21]	γένους ὄντα, εἴτε ἐς ὄνειδος	τῆς	βουλῆς τοιάδε περιορώσης. Καὶ τῶν
[2, 119]	καὶ Ἀντώνιον ὑπατεύοντα, μὴ ἀντὶ	τῆς	βουλῆς τῷ δήμῳ μόνῳ χρώμενος
[2, 108]	Καῖσαρ οὐκέτι ἐνεγκὼν κατηγόρησεν ἐπὶ	τῆς	βουλῆς τῶν περὶ τὸν Μάρυλλον
[2, 18]	ἐπὶ τῶν λῃστηρίων εἴκοσιν ἀπὸ	τῆς	βουλῆς ὑπηρέτας ἔδωκαν. Ὁ δὲ
[2, 48]	πεφρικὼς ἡἡρεῖτο δικτάτορα, οὔτε τι	τῆς	βουλῆς ψηφιζομένης οὔτε προχειροτονοῦντος ἄρχοντος.
[2, 68]	τέλη ητὸν γὰρ Πομπήιον ἐπαινῶν	τῆς	βραδυτῆτος καὶ οὐδαμοῦ νομίζων μεταθήσεσθαι
[2, 49]	Κίλικες καὶ Καππαδόκαι καὶ ἐκ	τῆς	βραχυτέρας Ἀρμενίας τινὲς καὶ Παμφύλιοι
[2, 14]	Καίσαρα καὶ συλλαβεῖν ἐς τὴν	τῆς	Γαλατίας ἀρχήν. ~Τοσάδε μὲν δὴ
[2, 25]	ὀλίγον ἐς τὴν παροῦσάν οἱ	τῆς	Γαλατίας ἡγεμονίαν ἢ ἐς μέρος
[2, 106]	ὁριζομένων ἀντιπράξειν. Ἔς τε τιμὴν	τῆς	γενέσεως αὐτοῦ τὸν Κυϊντίλιον μῆνα
[2, 46]	στόλῳ, πρίν τινα τῶν ἐπὶ	τῆς	γῆς ἀναλαβεῖν, Ἀσίνιος δ' ἐς
[2, 89]	τῷ δ' αὑτοῦ κυβερνήτῃ, πολὺ	τῆς	γῆς ἀποσχών, προσέταξεν ἐς Ἀλεξάνδρειαν
[2, 39]	συνεμάχησεν ὁ Ἡρακλῆς ἐπὶ μέρει	τῆς	γῆς, ἐξ Ἐρυθείας ἐπανιών· ὅθεν
[2, 126]	ἔτι πρὸ ἡμέρας ἐς τὸ	τῆς	Γῆς ἱερόν, ἀγχοτάτω μάλιστα ὂν
[2, 126]	ἄλλοι βουλευταὶ συνέθεον ἐς τὸ	τῆς	Γῆς ἱερὸν καὶ Κίννας ὁ
[2, 39]	Δυρράχιοι τὸν Ἡρακλέα, ὡς μερίτην	τῆς	γῆς, οἰκιστὴν σφῶν τίθενται, οὐκ
[2, 84]	κατέφερε. Θεασάμενος δὲ στρατὸν ἐπὶ	τῆς	γῆς πολὺν ἔστησε τὸν πλοῦν
[2, 141]	πυθομένοις. Οἷς τὴν τιμὴν τῆσδε	τῆς	γῆς τοῖς ἀφῃρημένοις ἡμεῖς ἐκ
[2, 27]	τοῦ δεκασμοῦ δίκας. Εὐπρεποῦς δὲ	τῆς	γνώμης οὔσης ὁ δῆμος ἐπῄνει
[2, 5]	πολλοὶ συνετίθεντο, ἕως, ἐπὶ Νέρωνα	τῆς	γνώμης περιιούσης, ὁ Νέρων ἐδικαίου
[2, 84]	ὡς χαριουμένους Καίσαρι. Κυρωθείσης δὲ	τῆς	γνώμης σκάφος εὐτελὲς ἐπ' αὐτὸν
[2, 6]	καὶ δίκης ἐξειργασμένος. Δικαίου δὲ	τῆς	γνώμης φανείσης καὶ δεχθείσης, ἀκρατῶς
[2, 125]	ἐς τὸν Ἀντώνιον μετεκομίζετο, εἴτε	τῆς	γυναικὸς αὐτὰ τῆς Καίσαρος ἐξ
[2, 125]	ὑπεφέροντο καὶ ταῖς γνώμαις διῃροῦντο.	Τῆς	δ' αὐτῆς νυκτὸς καὶ τὰ
[2, 105]	γῆν ἐπὶ τοιοῦδε τείχους ηὐλίσαντο.	Τῆς	δ' ἐπιούσης ἑάλω μὲν ἡ
[2, 119]	τῆς μὲν δόξης οὐ μετέσχον,	τῆς	δὲ τιμωρίας τοῖς ἁμαρτοῦσι συνέτυχον.
[2, 107]	Τὰς δὲ ἄλλας τιμὰς χωρὶς	τῆς	δεκαετοῦς ὑπατείας προσέμενος ὑπάτους ἐς
[2, 31]	ἀνύων, ἐπεί οἱ καὶ ὁ	τῆς	δημαρχίας χρόνος ἔληγε, δείσας ὑπὲρ
[2, 122]	Πομπηίου Μάγνου, τοῦ Καίσαρι περὶ	τῆς	δημοκρατίας πεπολεμηκότος, καλεῖν ἠξίουν, πολεμούμενον
[2, 107]	ἀπέστησε τῆς φυλακῆς καὶ μετὰ	τῆς	δημοσίας ὑπηρεσίας ἐπεφαίνετο μόνης. Ὧδε
[2, 35]	μὲν ἐπίσχεσις, ὦ φίλοι, τῆσδε	τῆς	διαβάσεως ἐμοὶ κακῶν ἄρξει, ἡ
[2, 27]	ὁ μὲν εἶχε τὴν πρόφασιν	τῆς	διαφορᾶς, Κλαύδιος δ' εἰσηγεῖτο πέμπειν
[2, 22]	μὲν ἀγανακτεῖν καὶ οὐ διδόναι	τῆς	δίκης ἀναβολήν, ἐλπίζων δέ, εἰ
[2, 140]	πεπολεμηκότων· καὶ οὐκ ἀρκούσης ἐνίοτε	τῆς	δορικτήτου γῆς καὶ τὴν δημοσίαν
[2, 17]	Πομπήιος καὶ Κράσσος, οἱ κοινωνοὶ	τῆς	δυναστείας. Καὶ αὐτοῖς βουλευομένοις ἔδοξε
[2, 54]	ἐς μέρη πολλὰ διασπώμενος ὑπὸ	τῆς	δυσχωρίας, ὡς εὐεπιχείρητος ἄν, εἴ
[2, 36]	τὸν Πομπήιον οὐκ εἴων ἐπὶ	τῆς	ἑαυτοῦ γνώμης ἐμπειροπολέμως εὐσταθεῖν, ἀλλ'
[2, 69]	πλήθους ἀνδρῶν τοσῶνδε σωτηρίας καὶ	τῆς	ἑαυτοῦ δόξης ἐς τότε ἀηττήτου·
[2, 89]	λοιποῖς κυβερνήταις πρὸς τὸν λαμπτῆρα	τῆς	ἑαυτοῦ νεὼς καὶ μεθ' ἡμέραν
[2, 46]	τὸ τεῖχος καὶ ὡς λείψανα	τῆς	ἑαυτοῦ νίκης κατηκόντισεν, οὐδέν τι
[2, 23]	ταχεῖανν, νόμῳ τε ὥριζεν ἀπὸ	τῆς	ἑαυτοῦ τὸ πρῶτον ὑπατείας ἐς
[2, 33]	ὁ Ἀντώνιος ἀνά τε ἔδραμε	τῆς	ἕδρας σὺν ὀργῇ καὶ περὶ
[2, 130]	εἰρήνης παρακαλούντων, τοῖς μὲν περὶ	τῆς	εἰρήνης ἔφη· Περὶ τούτου σκοποῦμεν,
[2, 121]	οὐδέ τι πλέον ἢ περὶ	τῆς	εἰρήνης μόνης αὖθις παρεκάλουν. ~Ἐπεὶ
[2, 130]	ἐπεξιέναι καὶ τῶν πλεόνων περὶ	τῆς	εἰρήνης παρακαλούντων, τοῖς μὲν περὶ
[2, 132]	παρρησίᾳ διὰ τὴν ἱερωσύνην ὑπὲρ	τῆς	εἰρήνης τῶν μισθωτῶν ἐνισταμένων, Ἀσεβὲς
[2, 44]	χάρακα τὸν Σκιπίωνος κατὰ δόξαν	τῆς	ἐκείνου μεγαλουργίας στρατοπεδεύσειν, τὸ ὕδωρ
[2, 129]	ἄρχοντας σφῶν ἀτιμώσουσιν ἐς εὐπρέπειαν	τῆς	ἐκείνων σωτηρίας. Οἱ δὲ αὐτόν
[2, 120]	τοὺς ἄλλους συνεπιλήψεσθαι λογισμῷ τε	τῆς	ἐλευθερίας καὶ πόθῳ τῆς πολιτείας.
[2, 123]	Ἀντώνιον ὁμονοίας πέρι καὶ προνοίας	τῆς	ἐλευθερίας καὶ φειδοῦς τῶν ἐσομένων
[2, 70]	οἱ δὲ πεζοί, ἀπὸ μὲν	τῆς	Ἑλλάδος Λάκωνες ὑπὸ τοῖς ἰδίοις
[2, 45]	κατείχετο τοῦ βασιλέως. Σφαλεὶς οὖν	τῆς	ἐλπίδος ὁ Κουρίων ἐς λόφους
[2, 47]	δ' ἔν τε Γαλατίᾳ πολλὰ	τῆς	ἐμῆς ἀρχῆς ὀνάμενοι καὶ ἐς
[2, 73]	μοι τήμερον ἀθρόον ἀνενέγκατε καὶ	τῆς	ἐμῆς πρὸς ὑμᾶς, εἴ τι
[2, 45]	Οὐάρου γένοιτο πρὸς τὴν δόξαν	τῆς	ἐνταῦθα κακοπραγίας ἐπίθεσις· Κουρίων δὲ
[2, 116]	γιγνομένου κατέπλησσε καὶ τὸ μῆκος	τῆς	ἐντεύξεως, καὶ διένευον ἀλλήλοις διαχρήσασθαι
[2, 32]	τέλη καὶ τὴν Ἰλλυρίδα μετὰ	τῆς	ἐντὸς Ἄλπεων Γαλατίας, ἕως ὕπατος
[2, 16]	Πομπήιον κατῄει, ἑκκαιδεκάτῳ μάλιστα μηνὶ	τῆς	ἐξελάσεως· καὶ αὐτῷ καὶ τὴν
[2, 109]	ἀληλιμμένος, ὥσπερ εἰώθασιν οἱ τῆσδε	τῆς	ἑορτῆς ἱερέες, ἐπὶ τὰ ἔμβολα
[2, 4]	Στατιλίῳ καὶ Κασσίῳ, τοῖς ἄρχουσι	τῆς	ἐπαναστάσεως, ἐδέδοκτο, καὶ τὸν καιρὸν
[2, 80]	τὸ ἄλλο τῶν Ἰταλῶν ὁπλιτικὸν	τῆς	ἐπὶ τάδε ἥσσης αἰσθανόμενον ὑπεχώρει
[2, 116]	δ' ἄλλου καὶ βιβλίον περὶ	τῆς	ἐπιβουλῆς ἐπιδοθὲν αὐτῷ προθυομένῳ τοῦ
[2, 116]	οἰκείων τις αὐτῷ περὶ τῆσδε	τῆς	ἐπιβουλῆς μαθὼν ἔθει μηνύσων, ὃ
[2, 19]	Καὶ δέος ἅπασιν ἐνέπιπτεν ἀνῃρημένης	τῆς	ἐπιγαμίας, ὡς αὐτίκα μεγάλοις στρατοῖς
[2, 108]	μάλιστα αὐτὸν διέβαλεν ὡς ἐπιθυμοῦντα	τῆς	ἐπικλήσεως καὶ τὰς ἐς τοῦτο
[2, 3]	τῇ Βηστίου δημηγορίᾳ, νυκτὸς αὐτίκα	τῆς	ἐπιούσης, ἑτέρους ἐν δυώδεκα τόποις
[2, 19]	καὶ μεσεγγύημα ταλάντων ὀκτακοσίων ὑπὲρ	τῆς	ἐπωνύμου γενόμενον ἀρχῆς. Οἵ τε
[2, 30]	ἑβδομήκοντα ἐς τὸ συμφέρον ἀπὸ	τῆς	ἔριδος ἐπὶ τὴν τοῦ Κουρίωνος
[2, 110]	ἔθνει προεπιβουλεύων, Παρθυαίους δὲ τινύμενος	τῆς	ἐς Κράσσον παρασπονδήσεως. Στρατιὰν δὴ
[2, 90]	μὲν καὶ Ἀχιλλᾶν ἐκόλασε θανάτῳ	τῆς	ἐς τὸν Πομπήιον παρανομίας, Θεόδοτον
[2, 47]	προστάγματα λαμβάνειν. Μαρτυράμενος οὖν ἐμαυτὸν	τῆς	ἐς ὑμᾶς μέχρι δεῦρο φιλοτιμίας
[2, 36]	βουλή, παρὰ δόξαν αὐτοῖς ὀξείας	τῆς	ἐσβολῆς τοῦ Καίσαρος γενομένης, ἐδεδοίκεσαν
[2, 14]	φίλος ὢν ἐπιφθονήσειε τῷ μεγέθει	τῆς	εὐδαιμονίας, τοὺς δὲ θρασυτάτους τῶν
[2, 152]	καὶ ἐπῄνεσεν ὅμως Ἀπολλόδωρόν τε	τῆς	εὐνοίας καὶ τὸν μάντιν τῆς
[2, 75]	καὶ Βοιωτοὺς καὶ Ἀθηναίους, ἀποδεξάμενος	τῆς	εὐταξίας καὶ σιωπῆς, παρεστήσατο τῇ
[2, 58]	~Καίσαρα δ' οἱ μὲν ἐθαύμαζον	τῆς	εὐτολμίας, οἱ δ' ἐπεμέμφοντο ὡς
[2, 49]	Κελτῶν καὶ ἐκ Γαλατίας ἕτεροι	τῆς	ἑῴας Κομμαγηνοί τε ὑπ' Ἀντιόχου
[2, 138]	ἔσεσθαι; Ποῦ δὲ οἱ φόροι	τῆς	ἡγεμονίας καὶ λογισμοὶ συνεφέροντο; Τίς
[2, 118]	γὰρ δορυφόροις ἠρέσκετο, ἡ δὲ	τῆς	ἡγεμονίας ὑπηρεσία μόνη καὶ αἱ
[2, 86]	λοιπὸν σῶμά τις ἔθαψεν ἐπὶ	τῆς	ἠϊόνος καὶ τάφον ἤγειρεν εὐτελῆ·
[2, 69]	ἤδη τοῦ κακοῦ συνετάρασσε, μέλλοντα	τῆς	ἡμέρας ἐκείνης ἐκ δυναστείας τοσῆσδε
[2, 62]	τε ἔκτεινε πολλοὺς καὶ σημεῖα	τῆς	ἡμέρας ἐκείνης ἔλαβεν ἐν ταῖς
[2, 6]	τοῦ δέους πολλοῦ σφίσιν ἐκείνης	τῆς	ἡμέρας ἐπιστάντος· ~Κατιλίναν δὲ ἐς
[2, 153]	περιοίσει τὰς Μαρτίας εἰδούς, ἐλθούσης	τῆς	ἡμέρας ἔφη, τὸν μάντιν χλευάζων,
[2, 81]	διεσκίδνη κατὰ μέρος. Ληγούσης δὲ	τῆς	ἡμέρας ὁ Καῖσαρ τὸν στρατὸν
[2, 126]	δὲ ὅμως εἰσήγαγε. Πλησιαζούσης δὲ	τῆς	ἡμέρας οἵ τε ἄλλοι βουλευταὶ
[2, 139]	τιμῇ παρὰ Καίσαρι τὴν πατρίδα	τῆς	ἡμετέρας τιμῆς προετιμήσαμεν. Διαβάλλουσι δ'
[2, 63]	λιμῷ τε πεπιεσμένον καὶ ὑπὸ	τῆς	ἥττης καταπεπληγμένον, μάλιστα δὲ τοὺς
[2, 64]	καὶ τῶνδε προεξελεῖν τὸν φόβον	τῆς	ἥττης πολὺν αὐτοῖς ἐγγενόμενον καὶ
[2, 105]	δ' αὐτὸς διέφυγε μὲν ἀπὸ	τῆς	ἥττης σὺν ἑκατὸν καὶ πεντήκοντα
[2, 52]	ἔτι τῆς ὥρας οὔσης καὶ	τῆς	θαλάσσης ἀλιμένου, μετὰ χειμῶνα ἐπιπλευσεῖσθαι
[2, 149]	καύματος, καὶ τὸν Παμφύλιον κόλπον	τῆς	θαλάσσης ἀνακοπείσης διέτρεχε δαιμονίως, καὶ
[2, 59]	τοῦ Πομπηίου νῆες, ἐπ' ἔρευναν	τῆς	θαλάσσης ἀναχθεῖσαι, καθορῶσι τοὺς πολεμίους
[2, 84]	εὐτελὲς ἐπ' αὐτὸν ἐπέμπετο, ὡς	τῆς	θαλάσσης οὔσης ἁλιτενοῦς καὶ μεγάλαις
[2, 43]	μὲν ἀπέλυεν ἀπαθεῖς, αὐτὸς δὲ	τῆς	Ἰβηρίας ἀπέφαινεν ἡγεῖσθαι Κάσσιον Κόιντον.
[2, 43]	Ἀφρανίῳ μὲν καὶ ἑτέροις ἐδόκει	τῆς	Ἰβηρίας ἐκστῆναι Καίσαρι καὶ ἀπαθεῖς
[2, 8]	τοὺς ἐνοχλοῦντας, ὡς ἐδύνατο, καὶ	τῆς	Ἰβηρίας ἐπιβὰς χρηματίζειν μὲν ταῖς
[2, 43]	Καὶ συνέβησαν ὁ μὲν ἐκστῆναι	τῆς	Ἰβηρίας τῷ Καίσαρι, ὁ δὲ
[2, 59]	πρόσταγμα ἦγε τοὺς βουλομένους διὰ	τῆς	Ἰλλυρίδος, οὐδαμοῦ διαναπαύων· καὶ ἀνῃρέθησαν
[2, 6]	προσετίθει διαθέσθαι τοὺς ἄνδρας Κικέρωνα	τῆς	Ἰταλίας ἐν πόλεσιν αἷς ἂν
[2, 40]	δ' ἐν Τάραντι, φύλακας εἶναι	τῆς	Ἰταλίας. Ἑτέρους δ' ἔπεμπεν ἅμα
[2, 40]	ἀρχὴν ἐμβάλλοι, ὧδε ἀπεκρίνατο· Ὁ	τῆς	Ἰταλίας κρατῶν ἐπὶ ταῦτά με
[2, 120]	ἀργὸν καὶ πτωχεύοντα καὶ ταχυεργὸν	τῆς	Ἰταλίας λεὼν ἐς τὴν Ῥώμην
[2, 34]	πολέμῳ καὶ φθάσαι τὰ εὔκαιρα	τῆς	Ἰταλίας. ~Τοὺς οὖν λοχαγοὺς αὐτῶν
[2, 32]	τε ἦν τῇ Ἰταλίᾳ καὶ	τῆς	Καίσαρος ἀρχῆς τελευταία. Φιλοφρονησάμενος δὲ
[2, 69]	εἰσὶ δ' οἳ καὶ περὶ	τῆς	Καίσαρος ἀρχιερωσύνης ἐς ἀλλήλους ἤδη
[2, 125]	μετεκομίζετο, εἴτε τῆς γυναικὸς αὐτὰ	τῆς	Καίσαρος ἐξ ἐπικινδύνου τότε οἰκίας
[2, 88]	παρεδίδου. Τοσοῦτον ἴσχυεν ἡ δόξα	τῆς	Καίσαρος εὐπραγίας· οὐ γὰρ ἔγωγε
[2, 88]	κατὰ σκαφῶν μικρῶν, ὑπὸ δέους	τῆς	Καίσαρος εὐτυχίας περιπύστου δὴ καὶ
[2, 146]	τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἐθέλειν ἀντιδοῦναι	τῆς	Καίσαρος. Εὐφορώτατα δὲ ἐς τὸ
[2, 69]	νικηφόρῳ. ~Καὶ τόδε μὲν ἀγνοίᾳ	τῆς	Καίσαρος εὐχῆς οἵ τε φίλοι
[2, 11]	Βύβλου συνελθόντες οὐδὲν μὲν ἀντάξιον	τῆς	Καίσαρος ἰσχύος τε καὶ παρασκευῆς
[2, 95]	Καὶ τὸ μὲν ἄλλο μέρος	τῆς	Καίσαρος τύχης ἔργον ἐφαίνετο κρατησάντων
[2, 51]	ὑμῶν αὐτῶν καὶ ἐμοῦ, καὶ	τῆς	Καίσαρος ὕβρεως μνημονεύοντες καὶ ὀξέως
[2, 112]	Κάσσιος ἐς ἀλλήλους διήριζον περὶ	τῆς	καλουμένης πολιτικῆς στρατηγίας, ἣ τῶν
[2, 115]	Καί τις, αὐτῶν ὧδε ἐχόντων,	τῆς	Κάσκα χειρὸς λαβόμενος εἶπε· Σὺ
[2, 24]	διδόντος αὐτῷ φήναντι ἕτερον ἀφεῖσθαι	τῆς	καταδίκης, τὸν πενθερὸν τοῦ Πομπηίου
[2, 3]	τῆς βουλῆς ἀπεωσμένος καὶ τῆσδε	τῆς	Κατιλίνα συνθήκης ἠξιωμένος, κούφως μάλα
[2, 112]	καὶ παῖς ἐνομίζετο εἶναι, Σερουιλίας	τῆς	Κάτωνος ἀδελφῆς ἐρασθείσης τοῦ Καίσαρος,
[2, 104]	ἐπιθέων παρεκάλει τό τε κράνος	τῆς	κεφαλῆς ἀφαιρῶν ἐς πρόσωπον ἐδυσώπει
[2, 84]	τὴν Συρίαν ἀγειρούσης, Πτολεμαῖος ὁ	τῆς	Κλεοπάτρας ἀδελφὸς ἀμφὶ τὸ Κάσσιον
[2, 90]	τὴν χώραν θεώμενος, περιέπλει μετὰ	τῆς	Κλεοπάτρας, καὶ τἆλλα ἡδόμενος αὐτῇ.
[2, 152]	ἀναβάντι πρὸ τῶν Μακεδόνων, καὶ	τῆς	κλίμακος συντριβείσης ἀποληφθέντι τε ἄνω,
[2, 108]	γεγονότα· ἥ τε γὰρ πρόφασις	τῆς	κολάσεως περὶ τῆς βασιλικῆς ἐπωνυμίας
[2, 17]	ὑπατείαν ἀντιπαρήγγελλε Δομίτιος Αἰνόβαρβος· καὶ	τῆς	κυρίας ἡμέρας ἄμφω κατῄεσαν ἔτι
[2, 149]	εἶδε γῆν, ἐκτήσατο καὶ περὶ	τῆς	λοιπῆς ἐνθυμούμενός τε καὶ διανοούμενος
[2, 88]	θύων καὶ τὸν στρατὸν ἐκ	τῆς	μάχης ἀναλαμβάνων· ἔνθα καὶ Θεσσαλοὺς
[2, 63]	αὐτοῦ Καίσαρος, μὴ ἐπανήξειν ἐκ	τῆς	μάχης, εἰ μὴ κρατοῖεν. ~Ὅθεν
[2, 82]	Ἀσίνιος δὲ Πολλίων, ὑπὸ Καίσαρι	τῇς	μάχης ἐκείνης στρατηγῶν, ἑξακισχιλίους ἀναγράφει
[2, 91]	Ἐς δὲ Ῥώμην περὶ τῆσδε	τῆς	μάχης ἐπέστελλεν· Ἐγὼ δὲ ἦλθον,
[2, 97]	ἐπιπόνου κατὰ πάντα τὰ μέρη	τῆς	μάχης καὶ πολυτρόπου γενομένης, περὶ
[2, 77]	ἐς ἀλλήλους ἀποβλέποντες, ὁπότερος ἄρξει	τῆς	μάχης. Τό τε γὰρ πλῆθος
[2, 72]	τόνδε προυκαλέσασθε. Ὡς οὖν ἀγωνοθέται	τῆς	μάχης χρήσασθε μὲν ὡς ἐλάττοσι
[2, 78]	Πομπήιος αὑτοῦ ταρασσόμενον ὁρῶν ὑπὸ	τῆς	μελλήσεως καὶ δείσας, μὴ πρὸ
[2, 119]	καὶ Μοῦρκος καὶ Πατίσκος· οἳ	τῆς	μὲν δόξης οὐ μετέσχον, τῆς
[2, 149]	δύο ἔργοις ἕκαστον πόλεμον ἐξήνυσε,	τῆς	μὲν Εὐρώπης πολλὰ βάρβαρα ἑλὼν
[2, 136]	ἐς τόνδε τὸν ὄλεθρον ἐκριπίσαντες.	Τῆς	μὲν οὖν ταφῆς ὑμεῖς ἐστε
[2, 112]	ὢν ὁ Βροῦτος, εἴτε τὰ	τῆς	μητρὸς ἁμαρτήματα ἀγνοῶν ἢ ἀπιστῶν
[2, 25]	Πομπήιος ὡς ἤδη τὰ χρῄζοντα	τῆς	μοναρχίας διωρθωμένος τὸν Σκιπίωνα σύναρχον
[2, 79]	θορυβουμένοις ἐμπεσόντας βίᾳ τρέψασθαι καὶ	τῆς	νίκης κατάρξαι. Κατὰ δὲ τὸ
[2, 97]	οὐδὲν ἀνιεὶς οὐδ' ἐν νυκτὶ	τῆς	νίκης, μέχρι τὸ σύμπαν ἐξεργάσασθαι.
[2, 68]	τῶν αὐτὸν ἀναπειθόντων. ~Καίσαρι δὲ	τῆς	νυκτὸς ἐκείνης τρία μὲν ἐπὶ
[2, 72]	ὠὠκονόμει θεὸς ἐς ἀρχὴν τῆσδε	τῆς	νῦν ἐπεχούσης τὰ πάντα ἡγεμονίας·
[2, 126]	Γῆς ἱερόν, ἀγχοτάτω μάλιστα ὂν	τῆς	οἰκίας Ἀντωνίου· οὔτε γὰρ ἐς
[2, 12]	οἷά τις ἰδιώτης οὐ προῄει	τῆς	οἰκίας ἐπὶ τὸ λοιπὸν τῆς
[2, 118]	αὐτὸν ἐπὶ τὸ βουλευτήριον ἐκ	τῆς	οἰκίας παρεπεπόμφεισαν, ὧν ἀθρόως διαφυγόντων
[2, 124]	ἐς ἐκείνους, Δέκμον τε μάλιστα,	τῆς	ὁμόρου Κελτικῆς ᾑρημένον ὑπὸ Καίσαρος
[2, 147]	Καίσαρι, οὐκ ἀνασχόμενοί τε περὶ	τῆς	ὁμωνυμίας οὐδ' ἀκοῦσαι, διέσπασαν θηριωδῶς,
[2, 2]	Αὐρηλίας Ὀρεστίλλης ἔρωτα, οὐχ ὑφισταμένης	τῆς	Ὀρεστίλλης παῖδα ἔχοντι γήμασθαι, Σύλλα
[2, 53]	τῆς πρεπούσης παρασκευῆς ἐφέξει με	τῆς	ὁρμῆς· ἀντὶ γὰρ πάντων ἡγοῦμαί
[2, 132]	διαφόρω. Ὡς δὲ ἅλις ἔσχε	τῆς	ὄψεως καὶ οὐδ' ἐν τῷ
[2, 29]	Πομπήιον καὶ τῷ Καίσαρι ἐδυσχέραινον	τῆς	παρὰ τὴν ὑπατείαν ὑπεροψίας σφῶν·
[2, 68]	περιέπεμπεν ἐπὶ σῖτονν, πυθόμενος δὲ	τῆς	παρασκευῆς ἥσθη τε τῆς ἀνάγκης,
[2, 51]	ἐπὶ δὲ τούτῳ, τῷ πλήθει	τῆς	παρασκευῆς τῷ τε νῦν ὄντι
[2, 16]	τὸν Κικέρωνα ἐλθόντα περὶ μὲν	τῆς	παρούσης πολιτείας οὐκέτι φθέγξεσθαι μεμνημένον,
[2, 152]	τῆς εὐνοίας καὶ τὸν μάντιν	τῆς	παρρησίας. ~Καίσαρι δ' ἐς τὸ
[2, 37]	ἢ κατασκευῆς ἀπολελείψονται τῶν ὑπὲρ	τῆς	πατρίδος ἀγώνων, ἐξῄει τῆς τε
[2, 139]	τῷ κινδύνῳ καὶ προεροῦμεν ὑπὲρ	τῆς	πατρίδος αἰεί· καὶ γὰρ ὄντες
[2, 123]	κατὰ μῖσος, ἀλλ' ἐπ' εὐνοίᾳ	τῆς	πατρίδος καὶ οἴκτῳ τῆς πόλεως
[2, 31]	ὅδε χωρεῖν ἐπὶ Καίσαρα ὑπὲρ	τῆς	πατρίδος· καὶ στρατιὰν ἐς τοῦτό
[2, 144]	μᾶλλον, ἑνὸς ὄντος, ἢ παρὰ	τῆς	πατρίδος ὅλης αὐτῷ γενέσθαι. Ὅσα
[2, 7]	Κάτωνος δ' αὐτὸν καὶ πατέρα	τῆς	πατρίδος προσαγορεύσαντος ἐπεβόησεν ὁ δῆμος.
[2, 141]	ἡμεῖς δέ, οὓς οἱ νῦν	τῆς	πατρίδος προστάται φασὶν ἐλέῳ περισῴζειν,
[2, 50]	βίας; Καὶ τάδε πράττοντι κατὰ	τῆς	πατρίδος σύνεισίν τινες ἐωνημένοι χρημάτων
[2, 140]	τιμωμένους τε καὶ περιποιουμένους ἐκ	τῆς	πατρίδος, τὰ ἴσα τὴν ἐκπέμπουσαν
[2, 128]	τυραννῆσαι τό τε σῶμα ἄταφον	τῆς	πατρίδος ὑπερορίζεται καὶ τὰ πεπραγμένα
[2, 106]	ἦν ἐπ' ἐνίαις ὡς σωτῆρι	τῆς	πατρίδος, ᾧ πάλαι τοὺς ὑπερασπίσαντας
[2, 125]	παρακαλοῦντες ὑπὲρ αὐτῶν καὶ ὑπὲρ	τῆς	πατρίου πολιτείας· ἀντιπαρέθεον δὲ καὶ
[2, 111]	γενομένης, εἴθ' ὡς ἔφασκον αὐτοί,	τῆς	πατρίου πολιτείας ἐπιθυμίᾳ, εὖ γὰρ
[2, 73]	ἡμέρα κρινεῖ πάντα. Μέμνησθέ μοι	τῆς	περὶ τὸ Δυρράχιον ἐπαγγελίας καὶ
[2, 8]	διεκρατεῖτο ἐν Ῥώμῃ, πολὺ πλέονα	τῆς	περιουσίας ὀφλὼν διὰ τὰς φιλοτιμίας·
[2, 36]	δυσχερῆ προεσήμαινε τὴν ἐς ἀεὶ	τῆς	πολειτείας ἀναίρεσίν τε καὶ μεταβολήν.
[2, 37]	ἐξῄει τῆς τε βουλῆς καὶ	τῆς	πόλεως αὐτίκα ἐς τὴν ἐν
[2, 110]	ἢ διαβολήν, εἴτε τισὶν ἐχθροῖς	τῆς	πόλεως ἀφιστάμενος, εἴτε νόσημα τοῦ
[2, 148]	οἱ μὲν σφαγεῖς ἐξέφυγον ἐκ	τῆς	πόλεως διαλαθόντες, ὁ δὲ δῆμος
[2, 92]	περιέστησε τῇ οἰκίᾳ καὶ ταῖς	τῆς	πόλεως ἐξόδοις, δείσας περὶ ἁρπαγῆς·
[2, 3]	ἀθροίσων καὶ ἐς τὸν ἐμπρησμὸν	τῆς	πόλεως ἐπιδραμούμενος. Ὁ μὲν δὴ
[2, 28]	οὐ μετιών, ἀλλ' ἐς θεραπείαν	τῆς	πόλεως ἐπικληθεὶς ἀξιωθείη· ἃ δὲ
[2, 2]	Λέντλος καὶ Κέθηγος, οἳ τότε	τῆς	πόλεως ἐστρατήγουν. Ἀνά τε τὴν
[2, 2]	προγόνων γνωρίμους, ἐς δ' ξενίαν	τῆς	πόλεως ἰγκουιλῖνον, ᾧ ῥήματι καλοῦσι
[2, 19]	τῶν στρατειῶν ἐτίθεντο τὰ κοινὰ	τῆς	πόλεως καὶ τὰς τῶν ἰδίων
[2, 36]	τὴν Ἰταλίαν καὶ στρατολογεῖν ὡς	τῆς	πόλεως καταληφθησομένης αὐτίκα. Ἥ τε
[2, 123]	εὐνοίᾳ τῆς πατρίδος καὶ οἴκτῳ	τῆς	πόλεως κεκενωμένης στάσεσιν ἤδη συνεχέσιν,
[2, 23]	ἔχων καὶ χρήματα καὶ τὴν	τῆς	πόλεως μοναρχίαν διὰ τὸ μόνος
[2, 29]	πρότερον ἐκεῖνον ἀποθέσθαι, ἔξω τε	τῆς	πόλεως ὄντα καὶ μεγαλοπραγμονέστερον. Τὸ
[2, 114]	οὐ κατ' ἐπιβουλήν, ἀλλ' ὑπὲρ	τῆς	πόλεως πεπρᾶχθαι ἀκίνδυνόν τε, ὡς
[2, 130]	τῶν πολιτῶν, διὰ τὸ συμφέρον	τῆς	πόλεως περισώσας ὑπ' αὐτῶν ἀπέθανε.
[2, 90]	τι αὐτῇ τέμενος βραχὺ πρὸ	τῆς	πόλεως περιτεθὲν Νεμέσεως τέμενος ἐκαλεῖτο·
[2, 18]	ἐπικερδοῦς. Ἀλλὰ τῷδε μὲν ἐξιόντι	τῆς	πόλεως πολλά τε ἄλλα ἀπαίσια
[2, 112]	Βρούτῳ. ~Μέλλοντες δὲ ὁμοῦ τότε	τῆς	πόλεως στρατηγήσειν ὁ Βροῦτος καὶ
[2, 122]	ἡἡρημένος, ὅτε ὁ Καῖσαρ ἐξορμήσειε	τῆς	πόλεως, τὴν μὲν ὕπατον ἐσθῆτα
[2, 27]	τὸν Κουρίωνα ὡς μόνον ἀξίως	τῆς	πόλεως τὴν πρὸς ἀμφοτέρους αἰρόμενον
[2, 19]	καὶ χαλεπῆς ἐκ πολλοῦ γεγενημένης	τῆς	πολιτείας· αἵ τε γὰρ ἀρχαὶ
[2, 120]	τε τῆς ἐλευθερίας καὶ πόθῳ	τῆς	πολιτείας. Ἔτι γὰρ ᾤοντο τὸν
[2, 20]	ἔπραττεν ἀφανῶς καὶ τὴν ἀσυνταξίαν	τῆς	πολιτείας καὶ ἀναρχίαν ἐπὶ τῇ
[2, 120]	εὐχερέστερον ἦν, διεφθαρμένης ἐκ πολλοῦ	τῆς	πολιτείας. Παμμιγές τε γάρ ἐστιν
[2, 23]	ἀκριβῆ διόρθωσιν ἐπιτετριμμένης ἐκ πολλοῦ	τῆς	πολιτείας. ~Τοιαῦτα δ' εἰπὼν ἐκύρου
[2, 27]	γὰρ ἐδόκει τότε εἶναι φοβερώτερον	τῆς	Πομπηίου διαφορᾶς. ~Ὁ δὲ Πομπήιος
[2, 111]	τῷ Καίσαρι, οἵδε μὲν ἄμφω	τῆς	Πομπηίου μοίρας γεγονότε, τῶν δ'
[2, 87]	παρασκευῇ μείζονι ἐγίγνοντο. Τηλικαῦται δυνάμεις	τῆς	Πομπηίου παρασκευῆς ἦσαν ὑπόλοιποι, καὶ
[2, 55]	καὶ Δυρράχιον, ἔφη, τὸ ταμιεῖον	τῆς	Πομπηίου παρασκευῆς προλάβοιμεν, ἔσται πάντα
[2, 146]	χωρὶς μόνου Δέκμου, αἰχμαλώτους ἐκ	τῆς	Πομπηίου στάσεως γενομένους, ἀντὶ κολάσεων
[2, 88]	ἐπὶ τὴν ἕω κατὰ πύστιν	τῆς	Πομπηίου φυγῆς καὶ τὸν Ἑλλήσποντον
[2, 8]	θριαμβεῦσαι παρέσχεν αὐτῷ, ὁ δὲ	τῆς	πομπῆς τὴν παρασκευὴν ἐς τὸ
[2, 117]	Καίσαρος, ὁ μὲν Κίμβερ αὐτοῦ	τῆς	πορφύρας ὡς ἔτι δεόμενος ἐλάβετο
[2, 53]	τῶν ἄλλων βραδυτὴς ἢ ἔνδεια	τῆς	πρεπούσης παρασκευῆς ἐφέξει με τῆς
[2, 64]	πολεμίους ἄξει, καὶ μεμνῆσθαι τῆσδε	τῆς	προθυμίας διεκελεύσατο, τοὺς δὲ φίλους
[2, 50]	ὑμετέρας Γαλατίας πεπόρισται, δουλεύειν ἀντὶ	τῆς	πρὸς αὐτὸν ἐκεῖνον ἰσονομίας αἱρούμενοι.
[2, 111]	βασιλεύς. Ταύτης δὲ σκοπῶν ἡγοῦμαι	τῆς	προσθήκης ἀφορμὴν λαβεῖν ἐγχειρήσεως, ἐς
[2, 97]	τε πολλοῦ γεγυμνασμένος καὶ ἐκ	τῆς	προτέρας μάχης ἐν ἐλπίδι καὶ
[2, 95]	ἀσπασίως ὑπεχώρει. Τοῦτο μὲν δὴ	τῆς	πρώτης ἐν Λιβύῃ Καίσαρι μάχης
[2, 70]	τοῦ πολέμου τραπέντες ὡς ὑπὲρ	τῆς	Ῥωμαίων ἡγεμονίας ἀγωνιούμενοι. ~Ἐπὶ δὲ
[2, 8]	ἐς τὸ λαμπρότατον ἐν τοῖς	τῆς	Ῥώμης προαστείοις διεκόσμει, ἐν αἷς
[2, 47]	τοῦ ἐνάτου τέλους, ἐπειδὴ μάλιστα	τῆς	στάσεως κατῆρξε, τὸ δέκατον διακληρώσω
[2, 93]	ἐκπλήξεως, ὡς δὲ μετριώτερον, ἀφεθῆναι	τῆς	στρατείας ἀνεβόησαν, ἐλπίσαντες στρατοῦ δεόμενον
[2, 119]	τότε παρόντας, τοὺς μὲν ἄρτι	τῆς	στρατείας ἀφειμένους καὶ ἐς κληρουχίας
[2, 94]	Καὶ τόδε, ἔφη, μόνον ἀφίημι	τῆς	στρατείας· δώσω δὲ καὶ τῷδε
[2, 93]	προσεῖπεν· ὅπερ ἐστὶ σύμβολον ἀφειμένων	τῆς	στρατείας καὶ ἰδιωτευόντων. ~Οἱ δ'
[2, 44]	τῶν Νομάδων ἱππέας καὶ ὑπὸ	τῆς	στρατιᾶς ἐν τοῖς ὅπλοις ἔτι
[2, 45]	ὥραν ἡμέρας ἦγε τὸ κράτιστον	τῆς	στρατιᾶς ἐπὶ τὸν Σαβούρραν, ὁδὸν
[2, 153]	μὴ ἐς δύσιν ὁρῶντα μετὰ	τῆς	στρατιᾶς ἐσελθεῖν, ἀλλὰ περιοδεῦσαι καὶ
[2, 28]	αὐτίκα ἀποθέσθαι οὐδ' ἐξοπλίζειν Καίσαρα	τῆς	στρατιᾶς, πρὶν καὶ αὐτὸν ἰδιωτεῦσαι·
[2, 90]	ἐπὶ τῷδε τῶν Ἀλεξανδρέων καὶ	τῆς	στρατιᾶς τῆς βασιλικῆς ἐπ' αὐτὸν
[2, 104]	καὶ ὑμῖν τῶν στρατειῶν, προύδραμε	τῆς	τάξεως ἐς τοὺς πολεμίους ἐπὶ
[2, 141]	βέβαιοι φύλακες ἦτε τῆς ἀρχῆς	τῆς	ταῦτα ὑμῖν συναδικούσης· εὔνοια γὰρ
[2, 108]	δ' αὐτοὺς ἀφαιρεῖσθαι καὶ παραλύειν	τῆς	τε ἀρχῆς καὶ τοῦ βουλευτηρίου.
[2, 37]	ὑπὲρ τῆς πατρίδος ἀγώνων, ἐξῄει	τῆς	τε βουλῆς καὶ τῆς πόλεως
[2, 13]	ἐφ' οἷς αὐτὸν εἵλοντο Γαλατίας	τῆς	τε ἐντὸς Ἄλπεων καὶ ὑπὲρ
[2, 51]	οὖν ἐπὶ τὸ ἔργον ἀξίως	τῆς	τε πατρίδος καὶ ὑμῶν αὐτῶν
[2, 154]	καὶ ἐς ἐπιστήμην τῆς ἀρετῆς,	τῆς	τε πατρίου καὶ Ἑλληνικῆς καὶ
[2, 39]	ἐπώνυμον αὐτοῦ γένοιτο. Χρόνῳ δὲ	τῆς	τε χώρας καὶ πόλεως κατασχεῖν
[2, 153]	γὰρ μάντεως αὐτῷ τὴν ἡμέραν	τῆς	τελευτῆς προειπόντος, ὅτι μὴ περιοίσει
[2, 19]	ὀκτὼ τὴν πόλιν ἄναρχον ἐκ	τῆς	τοιᾶσδε ἀσυνταξίας γενέσθαι, Πομπηίου πάνθ'
[2, 2]	τῶν Συλλείων τοὺς τὰ κέρδη	τῆς	τότε βίας ἀναλωκότας καὶ ὀρεγομένους
[2, 84]	τε ἔφραζε περὶ ἑαυτοῦ καὶ	τῆς	τοῦ πατρὸς φιλίας. Ὁ δὲ
[2, 28]	ἐξ ἀρχῆς καταλέγων ὅτι τε	τῆς	τρίτης ὑπατείας καὶ ἐθνῶν τῶν
[2, 62]	τοῖς ἔνδον ῥῖψαι. ~Γενομένης δὲ	τῆς	τροπῆς λαμπρᾶς ὁ Καῖσαρ ἑτέρωθεν
[2, 2]	ἔργων ὁμοίων, ἐς μὲν Φαισούλας	τῆς	Τυρρηνίας Γάιον Μάλλιον, ἐς δὲ
[2, 50]	ἐωνημένοι χρημάτων ὧν ἐκεῖνος ἀπὸ	τῆς	ὑμετέρας Γαλατίας πεπόρισται, δουλεύειν ἀντὶ
[2, 141]	Κάσσιος, οὐχ οἵδε πάντες, οἳ	τῆς	ὑμετέρας ἐλευθερίας προεκινδυνεύσαμεν. Ὃ δ'
[2, 79]	ἐπεκθεῖν ἔτι μήτ' ἐκτρέχειν ἐκ	τῆς	φάλαγγος μηδ' ἀκοντίζειν, ἀλλ' ἐν
[2, 76]	ἀχαράκωτον ὂν διαρπάζειν. ~Ἡγοῦντο δὲ	τῆς	φάλαγγος Πομπηίῳ μὲν ὁ κηδεστὴς
[2, 45]	νᾶμα χειμέριον ἦν, ἐξήραντο ὑπὸ	τῆς	φλογὸς τοῦ ἡλίου, καὶ ὁ
[2, 95]	ἑαυτοῦ χειρὶ περισπάσας μετενεγκεῖν ἀπὸ	τῆς	φυγῆς ἐς τὸ πρόσθεν, ἕως
[2, 107]	τῶν πολέμων ἔτι ἐσωματοφυλάκουν, ἀπέστησε	τῆς	φυλακῆς καὶ μετὰ τῆς δημοσίας
[2, 13]	ὑπὲρ τὴν σφετέραν ἀξίωσιν ἀδοκήτου	τῆς	χάριτος αὐτοῖς γενομένης, ἐξεθείαζον αὐτόν,
[2, 10]	παίδων τριῶν, ἔμμισθον ἑαυτῷ τῆσδε	τῆς	χάριτος πλῆθος τοσόνδε ποιούμενος· δισμύριοι
[2, 122]	βεβουλευμένοις ὑπεκρίνετο καὶ μόνης ἄκων	τῆς	χειρὸς ἀπολειφθῆναι ιεἰσὶ δ' οἳ
[2, 117]	ἀπὸ τοῦ Κίμβερος ἐπισπάσας καὶ	τῆς	χειρὸς τοῦ Κάσκα λαβόμενος καὶ
[2, 129]	καὶ οὐδὲ κυρίους ἔτι τῆσδε	τῆς	χειροτονίας ἐσομένους ᾖδεσαν. ~Ὧδε δὲ
[2, 52]	δέ έἡγεῖτο γάρ, δυσχεροῦς ἔτι	τῆς	ὥρας οὔσης καὶ τῆς θαλάσσης
[2, 53]	ἐς ἐκκλησίαν συναγαγὼν ἔλεγεν· ~Οὔτε	τῆς	ὥρας τὸ χειμέριον, ὦ ἄνδρες,
[2, 54]	ἐς Δυρράχιον διέφυγον. Ἀπὸ δὲ	τῆς	Ὠρίκου Καῖσαρ ἐς Ἀπολλωνίαν ἠπείγετο·
[2, 54]	δὲ καὶ Μινούκιος ἐπὶ θάτερα	τῆς	Ὠρίκου ναυσὶν ὀκτωκαίδεκα μακραῖς Πομπηίῳ
[2, 54]	πλῆθος, καὶ ὁ φρούραρχος ὁ	τῆς	Ὠρίκου, τῶν ἔνδον αὐτῷ προειπόντων
[2, 71]	καὶ Ἀρμενίους τοὺς ὑπὲρ Εὐφράτην	Μεγαβάτης,	ὕπαρχος Ἀρταπάτου βασιλέως· ἄλλοι τε
[2, 49]	ὁ μὲν ὥδευεν οὐδὲν ἐλλείπων	δυνατῆς	ἐπείξεως, ὁ δὲ Πομπήιος πάντα
[2, 77]	ἐνθυμούμενος ἑκάτερος μετανοίας τε οὐ	δυνατῆς	ἔτι ἐν τῷ παρόντι ἐνεπίμπλατο
[2, 4]	πόλεσιν ἔστι τις ἐν Ῥώμῃ	προστάτης.	Παρὰ δὲ τοῦ Σάγγα μαθὼν
[2, 4]	Σάγγᾳ, ὃς ἦν τῶν Ἀλλοβρίγων	προστάτης,	ὥσπερ ἁπάσαις πόλεσιν ἔστι τις
[2, 93]	αὐτῶν ἔτι μᾶλλον καὶ σιωπῆς	βαθυτάτης	γενομένης ἐπεῖπε· Καὶ δώσω γε
[2, 75]	τὸ τεῖχος ἤρειπον μετὰ σιωπῆς	βαθυτάτης	καὶ ἐς τὴν τάφρον αὐτὸ
[2, 78]	μετά τε θάμβους καὶ σιωπῆς	βαθυτάτης	ὡς πολλῶν ἀγώνων τοιῶνδε ἐμπειροπόλεμοι.
[2, 34]	καὶ φιλονικίᾳ, σπουδῆς οὐδὲν ἀπολείποντες	ὀξυτάτης.	Ὁ δὲ Καῖσαρ ἐπὶ μὲν
[2, 144]	αὐτῷ γενέσθαι. Ὅσα δὴ τῆς	ἀρετῆς	αὐτὸν ὑμεῖς ἀγάμενοι πάντες ὁμαλῶς,
[2, 96]	ἐπιόντων τοῦ τε πλήθους καὶ	ἀρετῆς,	μάλιστα τῶν Νομάδων ἱππέων. Ὅ
[2, 154]	δὲ καὶ ἐς ἐπιστήμην τῆς	ἀρετῆς,	τῆς τε πατρίου καὶ Ἑλληνικῆς
[2, 57]	Τὸν μὲν δὴ ποταμὸν ὁ	κυβερνήτης	εἰρεσίᾳ βιαζόμενος ἔπλει· ὡς δ'
[2, 57]	ἔμελλον ἑτοιμάσειν. ~Αὐτὸς δ' ἀπὸ	διαίτης	ὑπεχώρησε μὲν ὡς κάμνων τῷ
[2, 151]	δὲ ἀπ' Ἀγχίσου τε καὶ	Ἀφροδίτης.	Φιλονικότεροι δὲ τοῖς ἐξερίζουσιν ὄντες
[2, 120]	ξενίας, καὶ ὁ ἐξελεύθερος αὐτοῖς	ἰσοπολίτης	ἐστὶ καὶ ὁ δουλεύων ἔτι
[2, 28]	ἀρχῆς καταλέγων ὅτι τε τῆς	τρίτης	ὑπατείας καὶ ἐθνῶν τῶν ἐπ'
[2, 12]	τοῦ νόμου. Οὐέττιος δ' ἀνὴρ	δημότης,	ἐς τὸ μέσον ἐσδραμὼν μετὰ
[2, 152]	σημείων τῶν ἐπὶ σφίσιν ἑκάτερος	ὑπερόπτης	καὶ τοῖς μάντεσι τὴν τελευτὴν
[2, 111]	~Ἐξιέναι δ' αὐτὸν μέλλοντα πρὸ	τετάρτης	ἡμέρας οἱ ἐχθροὶ κατέκανον ἐν
[2, 109]	ὥσπερ εἰώθασιν οἱ τῆσδε τῆς	ἑορτῆς	ἱερέες, ἐπὶ τὰ ἔμβολα ἀναδραμὼν
[2, 28]	Ὡς δὲ δὴ φίλος καὶ	κηδεστὴς	γενόμενος Καίσαρι, κἀκεῖνον ἔλεγε μάλα
[2, 60]	Συρίας ἦγε Πομπηίῳ Σκιπίων ὁ	κηδεστής·	καὶ αὐτῷ Γάιος Καλουίσιος περὶ
[2, 76]	τῆς φάλαγγος Πομπηίῳ μὲν ὁ	κηδεστὴς	Σκιπίων ἐν μέσῳ καὶ ἐπὶ
[2, 87]	ἄρχειν. ~Λεύκιος δὲ Σκιπίων, ὁ	κηδεστὴς	τοῦ Πομπηίου, καὶ ὅσοι ἄλλοι
[2, 118]	τὸν πρὸ ὀλίγου γῆς καὶ	θαλάττης	προστάτην. ~Οἱ δὲ σφαγεῖς ἐβούλοντο
[2, 63]	τε πεπιεσμένον καὶ ὑπὸ τῆς	ἥττης	καταπεπληγμένον, μάλιστα δὲ τοὺς ἡγεμόνας
[2, 64]	τῶνδε προεξελεῖν τὸν φόβον τῆς	ἥττης	πολὺν αὐτοῖς ἐγγενόμενον καὶ τῶν
[2, 105]	αὐτὸς διέφυγε μὲν ἀπὸ τῆς	ἥττης	σὺν ἑκατὸν καὶ πεντήκοντα ἱππεῦσιν
[2, 37]	ποδὶ καὶ τὰ στρατόπεδα ἐξ	αὐτῆς	ἀναγαγεῖν· Ὁ δὲ ἕξετε, εἶπεν,
[2, 107]	ἄρχοντι μὲν Ἰβηρίας, ἡγεμονεύοντι δ'	αὐτῆς	διὰ φίλων. Κατεκάλει δὲ καὶ
[2, 137]	αἰτοῦντι ἔδομεν καὶ ὠμόσαμεν ὑπὲρ	αὐτῆς.	Εἰ δὲ ἡμῖν ὀμνύναι προσέταττεν
[2, 83]	καὶ χρήμασι· τούς τε βασιλεύοντας	αὐτῆς,	εἰ καὶ παῖδές εἰσι, πατρικοὺς
[2, 93]	παρόντος οὐδὲ ἐτόλμησαν ὑπὸ τῆς	αὐτῆς	ἐκπλήξεως, ὡς δὲ μετριώτερον, ἀφεθῆναι
[2, 100]	τοῦ Πομπηίου μετὰ δύο παίδων	αὐτῆς	ἐν Ἰτύκῃ καταλαβὼν ἐξέπεμπε σώους
[2, 25]	Γαλατίας ἡγεμονίαν ἢ ἐς μέρος	αὐτῆς	ἐπιλαβεῖν. Διακωλύσαντος δὲ Μαρκέλλου, ὃς
[2, 64]	Ἀπολλωνίαν εὐθὺς μετῄει καὶ ἀπ'	αὐτῆς	ἐς Θεσσαλίαν νυκτὸς ὑπεχώρει λανθάνων·
[2, 103]	καὶ στρατὸς ὁ μὲν ἐξ	αὐτῆς	Λιβύης τε καὶ Φαρσάλου τοῖς
[2, 10]	αὐτοῖς διένεμε, καὶ τὴν ἀριστεύουσαν	αὐτῆς	μάλιστα περὶ Καπύην, ἣ ἐς
[2, 125]	ταῖς γνώμαις διῃροῦντο. Τῆς δ'	αὐτῆς	νυκτὸς καὶ τὰ χρήματα τοῦ
[2, 68]	Αὐτῷ δὲ τῷ Πομπηίῳ τῆς	αὐτῆς	νυκτός τινα τῶν ἱερείων ἐκφυγόντα
[2, 144]	ἥ τε βουλὴ καὶ μετὰ	αὐτῆς	ὁ δῆμος, ἔτι περιόντι ἐψηφίσασθε,
[2, 130]	δυσεύρετον γὰρ ἤδη τὸ ἀσφαλὲς	αὐτῆς,	ὅτι μηδὲ Καίσαρα ὤνησαν ὅρκοι
[2, 50]	τὴν πατρίδα ἐκλιπόντες, ἀλλ' ὑπὲρ	αὐτῆς	παρασκευασόμενοί τε καλῶς ἐνθάδε καὶ
[2, 121]	καὶ θαμινὰ τοὺς ἄρχοντας ὑπὲρ	αὐτῆς	παρεκάλουν, τέχνασμα τοῦτο ἐς τὴν
[2, 111]	ἔθνη προσλαβὼν ἀναμφιλόγως γένοιτο βασιλεύς.	Ταύτης	δὲ σκοπῶν ἡγοῦμαι τῆς προσθήκης
[2, 53]	συναίρεσθε, οὔθ' ἡ τῶν ἄλλων	βραδυτὴς	ἢ ἔνδεια τῆς πρεπούσης παρασκευῆς
[2, 153]	μάντεως αὐτῷ τὴν ἡμέραν τῆς	τελευτῆς	προειπόντος, ὅτι μὴ περιοίσει τὰς
[2, 25]	ἐδεδοίκει μὲν ὑπὸ τοῖς ἐχθροῖς	ἰδιώτης	γενέσθαι, ἐτέχναζε δὲ ἐπὶ δυνάμεως
[2, 12]	χειρῶν ἅπαντα μεθεὶς οἷά τις	ἰδιώτης	οὐ προῄει τῆς οἰκίας ἐπὶ
[2, 105]	τὰ νεώρια λαθὼν ὥς τις	ἰδιώτης,	φορείῳ κομιζόμενος· ὁρῶν δὲ καὶ
[2, 2]	γήμασθαι, Σύλλα φίλος τε καὶ	στασιώτης	καὶ ζηλωτὴς μάλιστα γεγονώς, ἐκ
[2, 2]	φίλος τε καὶ στασιώτης καὶ	ζηλωτὴς	μάλιστα γεγονώς, ἐκ δὲ φιλοτιμίας
[2, 141]	τῶν δημοσίων χρημάτων εὐθὺς ἐκ	πρώτης	ἀφορμῆς ἀποδώσομεν, ἵνα μὴ βέβαιον
[2, 91]	ἵππον ἀνεπήδησε καὶ εὐθὺς ἐκ	πρώτης	βοῆς τρέπεταί τε τὸν Φαρνάκην
[2, 95]	ὑπεχώρει. Τοῦτο μὲν δὴ τῆς	πρώτης	ἐν Λιβύῃ Καίσαρι μάχης τέλος
[2, 44]	μὲν ἦν ἀμφὶ τὸν Καίσαρα·	Λιβύης	δὲ Οὐᾶρος Ἄττιος ἐστρατήγει τῷ
[2, 94]	τὰ ὑπεσχημένα ἅπαντα, ἐπανελθὼν ἐκ	Λιβύης.	Δώσω δὲ καὶ γῆν ἅπασιν
[2, 103]	γὰρ ἀρίστων ὅσοι διεπεφεύγεσαν ἐκ	Λιβύης,	ἐκεῖ συνέδραμον, καὶ στρατὸς ὁ
[2, 103]	στρατὸς ὁ μὲν ἐξ αὐτῆς	Λιβύης	τε καὶ Φαρσάλου τοῖς ἡγεμόσι
[2, 83]	Κερκύρας μὲν καὶ τότε καὶ	Λιβύης	ὑπερεῖδεν, ἔνθα αὐτῷ στρατὸς ἦν
[2, 22]	εἰπών νοὐ γὰρ ἂν μετὰ	σκευῆς	καὶ γυναικὸς ἐπὶ ταῦτα ὁρμῆσαἰ,
[2, 34]	καὶ φόβῳ τόλμης μᾶλλον ἢ	παρασκευῆς	δυνάμει, μετὰ τῶν πεντακισχιλίων ἔγνω
[2, 38]	στρατὸς ἦν ἐν Ἰβηρίᾳ καὶ	παρασκευῆς	εἶχεν ὡς ὁρμήσων, ὅπῃ ποτ'
[2, 11]	τῆς Καίσαρος ἰσχύος τε καὶ	παρασκευῆς	ἐποίουν, ἐπενόουν δ' ὅμως Βύβλον
[2, 53]	βραδυτὴς ἢ ἔνδεια τῆς πρεπούσης	παρασκευῆς	ἐφέξει με τῆς ὁρμῆς· ἀντὶ
[2, 87]	ἐγίγνοντο. Τηλικαῦται δυνάμεις τῆς Πομπηίου	παρασκευῆς	ἦσαν ὑπόλοιποι, καὶ αὐτῶν ὑπὸ
[2, 68]	ἐπὶ σῖτονν, πυθόμενος δὲ τῆς	παρασκευῆς	ἥσθη τε τῆς ἀνάγκης, ἣν
[2, 55]	ἔφη, τὸ ταμιεῖον τῆς Πομπηίου	παρασκευῆς	προλάβοιμεν, ἔσται πάντα ἡμῖν, ἃ
[2, 51]	δὲ τούτῳ, τῷ πλήθει τῆς	παρασκευῆς	τῷ τε νῦν ὄντι ἡμῖν
[2, 37]	ἐπιμένουσιν, εἰ φειδοῖ χωρίων ἢ	κατασκευῆς	ἀπολελείψονται τῶν ὑπὲρ τῆς πατρίδος
[2, 38]	ὁ Πομπήιος ἐς Νουκερίαν ἐκ	Καπύης	καὶ ἐκ Νουκερίας ἐς Βρεντέσιον
[2, 32]	τριακοσίοις κατέβαινεν ἐπὶ Ῥαβέννης, ἣ	συναφής	τε ἦν τῇ Ἰταλίᾳ καὶ
[2, 136]	ὄλεθρον ἐκριπίσαντες. Τῆς μὲν οὖν	ταφῆς	ὑμεῖς ἐστε κύριοι, τῶν δὲ
[2, 112]	ἐνομίζετο εἶναι, Σερουιλίας τῆς Κάτωνος	ἀδελφῆς	ἐρασθείσης τοῦ Καίσαρος, ὅτε ὁ
[2, 143]	ἐγίγνετο ἐν αὐταῖς ὁ τῆς	ἀδελφῆς	θυγατριδοῦς Ὀκτάουιος, τῷ δήμῳ δὲ
[2, 44]	κάρῳ, μετὰ δ' αὐτὸν ἔμετοι	τροφῆς	ποικίλοι καὶ σπασμὸς ὅλου τοῦ
[2, 88]	καὶ τὸν στρατὸν ἐκ τῆς	μάχης	ἀναλαμβάνων· ἔνθα καὶ Θεσσαλοὺς ἐλευθέρους
[2, 82]	ἦν τῆς ἀοιδίμου περὶ Φάρσαλον	μάχης.	Ἀριστεῖα δ' ὁ μὲν Καῖσαρ
[2, 44]	τὴν θάλασσαν ἐν βραχεῖ χωρίῳ.	Μάχης	δὲ καρτερᾶς γενομένης Κουρίωνος μὲν
[2, 46]	τῆς ἀμφὶ τὸν Βαγράδαν ποταμὸν	μάχης	ἐγένετο, καὶ ἡ κεφαλὴ τοῦ
[2, 63]	Καίσαρος, μὴ ἐπανήξειν ἐκ τῆς	μάχης,	εἰ μὴ κρατοῖεν. ~Ὅθεν αὐτὸν
[2, 82]	δὲ Πολλίων, ὑπὸ Καίσαρι τῇς	μάχης	ἐκείνης στρατηγῶν, ἑξακισχιλίους ἀναγράφει νεκροὺς
[2, 97]	γεγυμνασμένος καὶ ἐκ τῆς προτέρας	μάχης	ἐν ἐλπίδι καὶ θάρσει γενόμενος,
[2, 91]	δὲ Ῥώμην περὶ τῆσδε τῆς	μάχης	ἐπέστελλεν· Ἐγὼ δὲ ἦλθον, εἶδον,
[2, 97]	κατὰ πάντα τὰ μέρη τῆς	μάχης	καὶ πολυτρόπου γενομένης, περὶ ἑσπέραν
[2, 80]	αὖθις μηδὲ τὸ ἔργον γένοιτο	μάχης	μιᾶς, ἀλλὰ παντὸς τοῦ πολέμου,
[2, 95]	τῆς πρώτης ἐν Λιβύῃ Καίσαρι	μάχης	τέλος ἦν· ~Οὐ πολὺ δὲ
[2, 77]	ἀλλήλους ἀποβλέποντες, ὁπότερος ἄρξει τῆς	μάχης.	Τό τε γὰρ πλῆθος ᾤκτειρον,
[2, 72]	προυκαλέσασθε. Ὡς οὖν ἀγωνοθέται τῆς	μάχης	χρήσασθε μὲν ὡς ἐλάττοσι πολὺ
[2, 7]	καίπερ οὖσι βασιλεῦσιν, εὐθὺς ἀπ'	ἀρχῆς	ἅμα ταῖς ἄλλαις ἐπωνυμίαις, ἀλλὰ
[2, 12]	οἰκίας ἐπὶ τὸ λοιπὸν τῆς	ἀρχῆς	ἅπαν, ὁ δὲ Καῖσαρ οὐδ'
[2, 26]	μετὰ τὸν χρόνον παραλύειν τῆς	ἀρχῆς	αὐτίκα τὸν Καίσαρα. Καὶ ἐπὶ
[2, 38]	Δομίτιον τὸν ἐπιπεμφθέντα οἱ τῆς	ἀρχῆς	εἶναι διάδοχον καταλαβών, οὐ πάντας
[2, 109]	τόδε πρῶτον ἡγούμενος ἄνευ πολεμικῆς	ἀρχῆς	ἐν εἰρήνῃ βαρὺ καὶ δυσχερὲς
[2, 48]	ὄντος, οὐκ ἀναμείνας οὐδὲ τῆς	ἀρχῆς	ἕνεκα τὴν νουμηνίαν τοῦ ἔτους
[2, 132]	τόνδε ὁ Δολοβέλλας ὑπὲρ τῆς	ἀρχῆς	ἐνίστατο ἀσχημόνως. Καὶ ὁ Ἀντώνιος,
[2, 33]	σὺν ὀργῇ καὶ περὶ τῆς	ἀρχῆς	ἐπεθείαζεν αὐτοῖς, ὡς ἱερὰ καὶ
[2, 150]	δέος, καθάπερ αὐτὸς ἔλεγεν, ἢ	ἀρχῆς	ἐπιθυμίᾳ συμπεσών, στρατηγοῖς τοῖς καθ'
[2, 8]	ἐπανελθεῖν. Ὁ δὲ καὶ τῆς	ἀρχῆς	ἐς πολλὰ τυχεῖν ἐπειγόμενος καὶ
[2, 125]	Καίσαρος καὶ τὰ ὑπομνήματα τῆς	ἀρχῆς	ἐς τὸν Ἀντώνιον μετεκομίζετο, εἴτε
[2, 108]	ἀφαιρεῖσθαι καὶ παραλύειν τῆς τε	ἀρχῆς	καὶ τοῦ βουλευτηρίου. Ὃ δὴ
[2, 28]	ἐπαινῶν καὶ τὰ ἴδια ἐξ	ἀρχῆς	καταλέγων ὅτι τε τῆς τρίτης
[2, 5]	μὲν βουλὴ Λέντλον παρέλυσε τῆς	ἀρχῆς,	ὁ δὲ Κικέρων ἕκαστον ἐς
[2, 32]	κατάλογόν τε σεμνὸν ὧν ἐξ	ἀρχῆς	ὁ Καῖσαρ ἐπεπράχει, καὶ πρόκλησιν,
[2, 19]	ὀκτακοσίων ὑπὲρ τῆς ἐπωνύμου γενόμενον	ἀρχῆς.	Οἵ τε ἀνὰ ἔτος ἕκαστον
[2, 47]	τε Γαλατίᾳ πολλὰ τῆς ἐμῆς	ἀρχῆς	ὀνάμενοι καὶ ἐς τόνδε τὸν
[2, 124]	εἴτε τῶν ὀμωμοσμένων, εἴτε καὶ	ἀρχῆς	ὀρεγόμενοι καὶ νομίζοντες εὐμαρέστερα σφίσιν
[2, 122]	ἠμφιέσατο καὶ τὰ σημεῖα τῆς	ἀρχῆς	περιεστήσατο, τὸν δὲ ταῦτά οἱ
[2, 32]	τῇ Ἰταλίᾳ καὶ τῆς Καίσαρος	ἀρχῆς	τελευταία. Φιλοφρονησάμενος δὲ τὸν Κουρίωνα
[2, 141]	ἀεὶ βέβαιοι φύλακες ἦτε τῆς	ἀρχῆς	τῆς ταῦτα ὑμῖν συναδικούσης· εὔνοια
[2, 108]	ἐποίει τὸ μηδ' ἀναμεῖναι τῆς	ἀρχῆς	τὸ ὑπόλοιπον. ~Ὧν καὶ αὐτὸς
[2, 45]	τὸν Ἰόβαν, πορθουμένης αὐτῷ τῆς	ἀρχῆς	ὑπὸ τῶν γειτόνων, Σαβούρραν στρατηγὸν
[2, 71]	δυνάσται στρατὸν ἄγοντες, Δηιόταρος μὲν	τετράρχης	Γαλατῶν τῶν ἑῴων, Ἀριαράθης δὲ
[2, 69]	τόδε μὲν ἀγνοίᾳ τῆς Καίσαρος	εὐχῆς	οἵ τε φίλοι καὶ ὁ
[2, 88]	ἕτερον τῷ Κασσίῳ φόβον ὑπὸ	τύχης	ἐγγενέσθαι τὸν Καίσαρα ἐπαιρούσης. ~Διασωθεὶς
[2, 88]	ὁρῶ οὐδὲ ἔργον ἕτερον ἡγοῦμαι	τύχης	ἐν ἀπόρῳ καιρῷ γενέσθαι μᾶλλον
[2, 95]	μὲν ἄλλο μέρος τῆς Καίσαρος	τύχης	ἔργον ἐφαίνετο κρατησάντων ἄν, ὡς
[2, 98]	ἐτέθη, Πλάτωνος αἰτήσας τὴν περὶ	ψυχῆς	συγγραφὴν ἀνεγίνωσκε. ~Καὶ ἐπεὶ τέλος
[2, 104]	νίκης, νῦν δὲ καὶ περὶ	ψυχῆς.	~Φόνου δὲ πολλοῦ γενομένου καὶ
[2, 45]	τε καμάτου καὶ πνίγους καὶ	δίψης	ἐνοχλούμενος. Ὡς δὲ αὐτὸν κατεῖδον
[2, 6]	Κικέρωνα τῆς Ἰταλίας ἐν πόλεσιν	αἷς	ἂν αὐτὸς δοκιμάσῃ, μέχρι Κατιλίνα
[2, 106]	δὲ πόλιν ἀνὰ ἔτος ἕκαστον,	αἷς	αὐτὸς ἡμέραις ἐν παρατάξεσιν ἐνίκα,
[2, 71]	ἐργάσασθαι, τῶν μὲν νεῶν καταφρονήσας,	αἷς	δὴ πολὺ προύχων ἐδύνατο πανταχοῦ
[2, 8]	τῆς Ῥώμης προαστείοις διεκόσμει, ἐν	αἷς	ἡμέραις ὑπατείας ἦσαν παραγγελίαι, καὶ
[2, 149]	Γάιος Καῖσαρ ἐτελεύτησεν ἐν ἡμέραις	αἷς	καλοῦσιν εἰδοῖς Μαρτίαις, Ἀνθεστηριῶνος μάλιστα
[2, 86]	ἐφύλασσον Καίσαρι ὡς ἐπὶ μεγίσταις	ἀμοιβαῖς	(ὁ δὲ αὐτοὺς ἠμύνατο ἀξίως
[2, 78]	τε σάλπιγγες αὐτοὺς ἐξώτρυνον ὀρθίοις	κλαγγαῖς	ὡς ἐν τοσῷδε πλήθει πολλαὶ
[2, 115]	οἴκων ἔσεσθαι, εἰωθὸς ἐπὶ ταῖς	θέαις	ὧδε γίγνεσθαι. Οἱ δ' ἀμφὶ
[2, 119]	δὲ παραμείναντος τὰ ἱμάτια ταῖς	λαιαῖς	ὥσπερ ἀσπίδας περιπλεξάμενοι καὶ τὰ
[2, 42]	πολεμίους πανταχοῦ. Ὅθεν ἐν ταῖς	στρατοπεδείαις	ἐπιμιξίαι τε εἰς ἀλλήλους ἐγίγνοντο
[2, 39]	Λιβυρνούς, οἳ τὰ περίοικα νηυσὶ	ταχείαις	ἐληίζοντο· καὶ Λιβυρνίδας ἐντεῦθεν ἡγοῦνται
[2, 2]	καλοῦσι τοὺς ἐνοικοῦντας ἐν ἀλλοτρίαις	οἰκίαις.	Αὐτὸς δὲ πολιτείαν μὲν ὅλως
[2, 24]	Σέξστος καὶ ἕτεροι πλείονες ἐπὶ	δωροδοκίαις	ἢ πλήθους δεκασμῷ. Σκαῦρον δὲ
[2, 100]	χειμαζόμενος ἐν τῇ θαλάσσῃ καὶ	πολεμίαις	ναυσὶν ἐντυχὼν ἐφέρετο γενναίως, μέχρι
[2, 7]	ἀπ' ἀρχῆς ἅμα ταῖς ἄλλαις	ἐπωνυμίαις,	ἀλλὰ σὺν χρόνῳ μόλις ἥδε,
[2, 106]	στέφανος ἐκ δρυὸς ἦν ἐπ'	ἐνίαις	ὡς σωτῆρι τῆς πατρίδος, ᾧ
[2, 129]	μετὰ βοῆς, οὐκ ἀξιοῦντες ἐπὶ	χειροτονίαις	ἄλλαις οὐδ' ἐπὶ τῷ δήμῳ
[2, 150]	ἔτι, ἀλλὰ Ῥωμαίων ἀκμαζόντων μάλιστα	εὐπραξίαις	καὶ τύχαις· καὶ ἁπάντων ἐκράτησε,
[2, 133]	συνεστήσατο, νόμοις καὶ χάρισι καὶ	φιλανθρωπίαις	βεβαιωσάμενος· ὧν τίνας ὑποστήσεσθαι δοκεῖτε
[2, 66]	δὲ καὶ ἀκινδυνοτερον ἐκτρῦσαι ταῖς	ἀπορίαις	αὐτοὺς οὔτε γῆς εὐπόρου κρατοῦντας
[2, 15]	ὃς τὸν ὅλον βίον ἐν	ἀλλοτρίαις	ἐξήταστο λαμπρῶς, οἷόν τι καὶ
[2, 2]	ῥήματι καλοῦσι τοὺς ἐνοικοῦντας ἐν	ἀλλοτρίαις	οἰκίαις. Αὐτὸς δὲ πολιτείαν μὲν
[2, 29]	ἕκαστον ἄνδρα δραχμαῖς πεντήκοντα καὶ	διακοσίαις,	ἀπέπεμπεν ἐς Ῥώμην καὶ συνέπεμπεν
[2, 149]	ἐν ἡμέραις αἷς καλοῦσιν εἰδοῖς	Μαρτίαις,	Ἀνθεστηριῶνος μάλιστα μέσου, ἥν τινα
[2, 139]	δ' ἡμᾶς καὶ ἐπὶ ταῖς	κληρουχίαις,	ἐρεθίζοντες ὑμᾶς. Εἰ δή τινες
[2, 81]	ἥκιστα δ' ἐν ἐλπίσιν ἢ	εὐτυχίαις	ἄνθρωποι καμάτων αἰσθάνονται. Οἱ μὲν
[2, 152]	σφαλερὸν ὑπέδειξεν, Ἀλεξάνδρῳ μὲν ἐν	Ὀξυδράκαις,	ἐπὶ τὸ τῶν ἐχθρῶν τεῖχος
[2, 84]	τῆς θαλάσσης οὔσης ἁλιτενοῦς καὶ	μεγάλαις	ναυσὶν οὐκ εὐχεροῦς, ὑπηρέται τέ
[2, 42]	ἐκυκλώσατο. Οἱ δὲ ἐπέθεσαν ταῖς	κεφαλαῖς	τὰς ἀσπίδας, ὅπερ ἐστὶ σύμβολον
[2, 101]	τοὺς ἄνδρας ἐν εἰκόσι καὶ	ποικίλαις	γραφαῖς, χωρίς γε Πομπηίου· τοῦτον
[2, 7]	εὐθὺς ἀπ' ἀρχῆς ἅμα ταῖς	ἄλλαις	ἐπωνυμίαις, ἀλλὰ σὺν χρόνῳ μόλις
[2, 129]	βοῆς, οὐκ ἀξιοῦντες ἐπὶ χειροτονίαις	ἄλλαις	οὐδ' ἐπὶ τῷ δήμῳ γενέσθαι
[2, 41]	κακῶν πεφρικότα, ἐλπίσι καὶ ὑποσχέσεσι	πολλαῖς	ἀνελάμβανε καὶ τοῖς ἐχθροῖς ἐνσημαινόμενος
[2, 44]	ναυσὶ δυώδεκα μακραῖς καὶ ὁλκάσι	πολλαῖς.	Ἰτύκῃ δὲ προσσχὼν ἐν μέν
[2, 88]	Φαρνάκην ἐπειγόμενος. Καὶ δυνηθεὶς ἂν	πολλαῖς	τριήρεσι κατὰ σκαφῶν μικρῶν, ὑπὸ
[2, 84]	Κάσσιον τῆς Αἰγύπτου ταῖς Κλεοπάτρας	ἐσβολαῖς	ἐφήδρευε, καί πως κατὰ δαίμονα
[2, 79]	ὁ δὲ Καῖσαρ ἐν ταῖς	ἐπιστολαῖς	καταμέμφεται· τάς τε γὰρ πληγὰς
[2, 3]	συνωμόταις ἔδοξεν, ὅτε Κατιλίναν ἐν	Φαισούλαις	πυνθάνοιντο γεγενῆσθαι, Λέντλον μὲν αὐτὸν
[2, 29]	δ' αὐτό, τιμήσας ἕκαστον ἄνδρα	δραχμαῖς	πεντήκοντα καὶ διακοσίαις, ἀπέπεμπεν ἐς
[2, 125]	τοῦ Καίσαρος ὑπεφέροντο καὶ ταῖς	γνώμαις	διῃροῦντο. Τῆς δ' αὐτῆς νυκτὸς
[2, 43]	φιλάνθρωπον τοῦ Καίσαρος ἐτρέποντο ταῖς	γνώμαις.	Ἐπεὶ δέ που καὶ τὴν
[2, 92]	παροδεύων αὐτὴν ἐχρημάτιζε ταῖς πόλεσιν	ἐνοχλουμέναις	ὑπὸ τῶν μισθουμένων τοὺς φόρους,
[2, 108]	τὸ λογοποίημα τῆς βασιλείας ἐστεφάνωσε	δάφναις,	ἀναπεπλεγμένης ταινίας λευκῆς· καὶ αὐτὸν
[2, 69]	γε πολλοὶ καὶ τὰς σκηνὰς	δάφναις	ἀνέστεφον ἤδη, συμβόλῳ νίκης· καὶ
[2, 111]	Βρούτου τοῦ κατὰ Σύλλαν ἀνῃρημένου	παῖς	αὐτῷ τε Καίσαρι προσφυγὼν ἐκ
[2, 143]	Θετὸς μὲν δὴ τῷ Καίσαρι	παῖς	ἐγίγνετο ἐν αὐταῖς ὁ τῆς
[2, 143]	ἐν τοῖς δευτέροις κληρονόμοις ἐγέγραπτο	παῖς·	ἔθος γάρ τι Ῥωμαίοις παραγράφειν
[2, 112]	ἐχρῆτο. Καὶ γὰρ αὐτῷ καὶ	παῖς	ἐνομίζετο εἶναι, Σερουιλίας τῆς Κάτωνος
[2, 101]	τῷ Σκιπίωνι· ἔνθα καὶ Ἰόβα	παῖς,	Ἰόβας ὁ συγγραφεύς, βρέφος ὢν
[2, 148]	ὁ γάρ τοι θετὸς αὐτῷ	παῖς	Ὀκτάουιος, τό τε ὄνομα ἐς
[2, 59]	κατενεχθείσας ἑλοῦσαι. Ἀντώνιος δὲ ταῖς	λοιπαῖς	ἐς τὸ καλούμενον Νυμφαῖον κατήχθη.
[2, 124]	ἢ πάντας ἐνόχους ὄντας ταῖς	ἀραῖς.	Ἀλλὰ δι' ὑμᾶς οἷς οὕτω
[2, 149]	δὴ Γάιος Καῖσαρ ἐτελεύτησεν ἐν	ἡμέραις	αἷς καλοῦσιν εἰδοῖς Μαρτίαις, Ἀνθεστηριῶνος
[2, 103]	ἀπὸ Ῥώμης ἑπτὰ καὶ εἴκοσιν	ἡμέραις,	βαρυτάτῳ στρατῶ μακροτάτην ὁδὸν ἐπελθών·
[2, 106]	ἀνὰ ἔτος ἕκαστον, αἷς αὐτὸς	ἡμέραις	ἐν παρατάξεσιν ἐνίκα, ἱερέας δὲ
[2, 64]	καταφρονήσεως, μέχρι Καῖσαρ ἑπτὰ συντόνως	ἡμέραις	ὁδεύσας ἐστρατοπέδευσε περὶ Φάρσαλον. Λέγεται
[2, 89]	φέρεσθαι. Καὶ ὁ μὲν τρισὶν	ἡμέραις	πελάγιος ἀμφὶ τὴν Ἀλεξάνδρειαν ἦν·
[2, 32]	τὴν ἐπιστολὴν ὁ Κουρίων, τρισὶν	ἡμέραις	τριακοσίους ἐπὶ δισχιλίοις σταδίους διαδραμών,
[2, 8]	Ῥώμης προαστείοις διεκόσμει, ἐν αἷς	ἡμέραις	ὑπατείας ἦσαν παραγγελίαι, καὶ ἔδει
[2, 56]	αὖθις εἷλε καὶ τὴν θάλασσαν	ἀκριβεστέραις	φρουραῖς ἐφύλασσεν. Ὁ δὲ Καῖσαρ
[2, 60]	ἀπόροις. Ἐν δὲ ταῖσδε ταῖς	πείραις	περί τι φρούριον ἡττωμένου τοῦ
[2, 44]	τέλεσι στρατοῦ καὶ ναυσὶ δυώδεκα	μακραῖς	καὶ ὁλκάσι πολλαῖς. Ἰτύκῃ δὲ
[2, 54]	θάτερα τῆς Ὠρίκου ναυσὶν ὀκτωκαίδεκα	μακραῖς	Πομπηίῳ σῖτον ἐν πλοίοις φυλάσσοντες
[2, 13]	παρασκευῇ καὶ χορηγίᾳ καὶ δόσεσι	λαμπραῖς·	ἐφ' οἷς αὐτὸν εἵλοντο Γαλατίας
[2, 3]	καὶ Κέθηγον ἐφεδρεῦσαι ταῖς Κικέρωνος	θύραις	περὶ ἕω μετὰ κεκρυμμένων ξιφιδίων,
[2, 3]	τήν τε πόλιν ἐκ διαστημάτων	φρουραῖς	διελάμβανε καὶ τῶν ἐπιφανῶν ἐξέπεμπε
[2, 56]	εἷλε καὶ τὴν θάλασσαν ἀκριβεστέραις	φρουραῖς	ἐφύλασσεν. Ὁ δὲ Καῖσαρ τοῦ
[2, 63]	ὑπερεπαίρων ἐπέστελλε βασιλεῦσι καὶ πόλεσι	πάσαις	καὶ τὸν στρατὸν αὐτίκα τὸν
[2, 4]	ἦν τῶν Ἀλλοβρίγων προστάτης, ὥσπερ	ἁπάσαις	πόλεσιν ἔστι τις ἐν Ῥώμῃ
[2, 102]	συνιόντων ἐς ἀλλήλους, καθὰ καὶ	Πέρσαις	ἦν τις ἀγορὰ ζητοῦσιν ἢ
[2, 77]	ἐξ ἑνὸς ἔθνους ἐπ' ἀλλήλας	ἰούσαις	πολλὰ τὰ παράδοξα συνέπιπτεν. Ὧν
[2, 7]	βασιλεῦσιν, εὐθὺς ἀπ' ἀρχῆς ἅμα	ταῖς	ἄλλαις ἐπωνυμίαις, ἀλλὰ σὺν χρόνῳ
[2, 66]	δυνατώτερον δὲ καὶ ἀκινδυνοτερον ἐκτρῦσαι	ταῖς	ἀπορίαις αὐτοὺς οὔτε γῆς εὐπόρου
[2, 124]	μᾶλλον ἢ πάντας ἐνόχους ὄντας	ταῖς	ἀραῖς. Ἀλλὰ δι' ὑμᾶς οἷς
[2, 125]	μνήμην τοῦ Καίσαρος ὑπεφέροντο καὶ	ταῖς	γνώμαις διῃροῦντο. Τῆς δ' αὐτῆς
[2, 43]	τὸ φιλάνθρωπον τοῦ Καίσαρος ἐτρέποντο	ταῖς	γνώμαις. Ἐπεὶ δέ που καὶ
[2, 62]	τῆς ἡμέρας ἐκείνης ἔλαβεν ἐν	ταῖς	δύο μάχαις ὀκτὼ καὶ εἴκοσιν
[2, 106]	Ῥωμαίοις φίλοι. Σχήματά τε ἐπεγράφετο	ταῖς	εἰκόσι ποικίλα, καὶ στέφανος ἐκ
[2, 79]	περικυκλώσει, ὁ δὲ Καῖσαρ ἐν	ταῖς	ἐπιστολαῖς καταμέμφεται· τάς τε γὰρ
[2, 22]	καὶ ξένον καὶ μάλιστα ὅσοι	ταῖς	ἐσθῆσιν ἢ σφραγῖσιν ἀπὸ χρυσοῦ
[2, 115]	αὐτὸ οἴκων ἔσεσθαι, εἰωθὸς ἐπὶ	ταῖς	θέαις ὧδε γίγνεσθαι. Οἱ δ'
[2, 42]	κατάληψιν, ἐκυκλώσατο. Οἱ δὲ ἐπέθεσαν	ταῖς	κεφαλαῖς τὰς ἀσπίδας, ὅπερ ἐστὶ
[2, 3]	μὲν αὐτὸν καὶ Κέθηγον ἐφεδρεῦσαι	ταῖς	Κικέρωνος θύραις περὶ ἕω μετὰ
[2, 84]	ἀμφὶ τὸ Κάσσιον τῆς Αἰγύπτου	ταῖς	Κλεοπάτρας ἐσβολαῖς ἐφήδρευε, καί πως
[2, 139]	Διαβάλλουσι δ' ἡμᾶς καὶ ἐπὶ	ταῖς	κληρουχίαις, ἐρεθίζοντες ὑμᾶς. Εἰ δή
[2, 119]	οὐδενὸς δὲ παραμείναντος τὰ ἱμάτια	ταῖς	λαιαῖς ὥσπερ ἀσπίδας περιπλεξάμενοι καὶ
[2, 59]	Καίσαρος κατενεχθείσας ἑλοῦσαι. Ἀντώνιος δὲ	ταῖς	λοιπαῖς ἐς τὸ καλούμενον Νυμφαῖον
[2, 60]	ἐν ἀπόροις. Ἐν δὲ ταῖσδε	ταῖς	πείραις περί τι φρούριον ἡττωμένου
[2, 92]	μετῆλθε καὶ παροδεύων αὐτὴν ἐχρημάτιζε	ταῖς	πόλεσιν ἐνοχλουμέναις ὑπὸ τῶν μισθουμένων
[2, 8]	τῆς Ἰβηρίας ἐπιβὰς χρηματίζειν μὲν	ταῖς	πόλεσιν ἢ διαιτᾶν δίκας ἢ
[2, 42]	τοὺς πολεμίους πανταχοῦ. Ὅθεν ἐν	ταῖς	στρατοπεδείαις ἐπιμιξίαι τε εἰς ἀλλήλους
[2, 92]	παρεφύλασσον, περιέστησε τῇ οἰκίᾳ καὶ	ταῖς	τῆς πόλεως ἐξόδοις, δείσας περὶ
[2, 99]	δόξαν αὐτοῖς παρασχὼν τὰ δεσμὰ	ταῖς	χερσὶ μετὰ σιγῆς ἀπερρήγνυ καὶ
[2, 101]	τέσσαρας ὁμοῦ θριάμβους, ἐπί τε	Γαλάταις,	ὧν δὴ πολλὰ καὶ μέγιστα
[2, 110]	ἔς τε Γέτας καὶ Παρθυαίους,	Γέταις	μὲν αὐστηρῷ καὶ φιλοπολέμῳ καὶ
[2, 108]	τὸν ἀρξάμενον ἐξεῦρον καὶ τοῖς	ὑπηρέταις	ἐκέλευον ἄγειν ἐς δίκην ἐπὶ
[2, 89]	ἑσπέραν ἀνήγετο, ἐπαγγείλας τοῖς λοιποῖς	κυβερνήταις	πρὸς τὸν λαμπτῆρα τῆς ἑαυτοῦ
[2, 102]	τὸ ἔτι διπλάσιον καὶ τοῖς	δημόταις	ἑκάστῳ μνᾶν Ἀττικήν. Ἐπέδωκε δὲ
[2, 3]	στρατολογῶν· Λέντλῳ δὲ καὶ τοῖς	συνωμόταις	ἔδοξεν, ὅτε Κατιλίναν ἐν Φαισούλαις
[2, 3]	προύπεμπεν ἐς Φαισούλας καὶ τοῖς	συνωμόταις	ἐντειλάμενος κτεῖναι Κικέρωνα καὶ τὴν
[2, 120]	δουλεύων ἔτι τὸ σχῆμα τοῖς	δεσπόταις	ὅμοιος· χωρὶς γὰρ τῆς βουλευτικῆς
[2, 38]	καὶ πόλεσι καὶ στρατηγοῖς καὶ	δυνάσταις	ἔγραφε κατὰ σπουδήν, ὅ τι
[2, 9]	ἠξίου πολλά, ὅσα βασιλεῦσι καὶ	δυνάσταις	καὶ πόλεσιν ἐδεδώκει, τὴν βουλὴν
[2, 15]	πόλεσι τε καὶ βασιλεῦσι καὶ	δυνάσταις.	Κλώδιος δ' αὐτῷ τὴν οἰκίαν
[2, 96]	ὧν οἱ πολλοὶ Λίβυες ἦσαν,	πελτασταῖς	τε πολλοῖς καὶ ἐλέφασιν ἐς
[2, 1]	πανταχοῦ πλεονασάντων Μιθριδάτην ἐπὶ τοῖς	λῃσταῖς	καθῃρήκει, Πόντου βασιλέα, καὶ τὴν
[2, 86]	Ποθεινὸν ἐφύλασσον Καίσαρι ὡς ἐπὶ	μεγίσταις	ἀμοιβαῖς (ὁ δὲ αὐτοὺς ἠμύνατο
[2, 143]	τῷ Καίσαρι παῖς ἐγίγνετο ἐν	αὐταῖς	ὁ τῆς ἀδελφῆς θυγατριδοῦς Ὀκτάουιος,
[2, 153]	πάρεισιν αἱ εἰδοί· καὶ ἐν	αὐταῖς	ὅμως ἀπέθανεν. Οὕτω μὲν δὴ
[2, 43]	χάρις, φράζετε αὐτὰ τοῖς Πομπηίου	στρατιώταις	ἅπασι. Τοσάδε εἰπὼν τοὺς μὲν
[2, 114]	φίλον αὐτοῦ δυνατώτατον καὶ τοῖς	στρατιώταις	γνωριμώτατον· ὁ δὲ Βροῦτος ἔλεγεν
[2, 101]	ἄνδρας ἐν εἰκόσι καὶ ποικίλαις	γραφαῖς,	χωρίς γε Πομπηίου· τοῦτον γὰρ
[2, 62]	ἐκείνης ἔλαβεν ἐν ταῖς δύο	μάχαις	ὀκτὼ καὶ εἴκοσιν καὶ δεύτερον
[2, 103]	ἔθνους ἀλκίμου καὶ χαίροντος ἀεὶ	μάχαις.	Πολὺς δὲ καὶ δούλων ὅμιλος
[2, 150]	Ῥωμαίων ἀκμαζόντων μάλιστα εὐπραξίαις καὶ	τύχαις·	καὶ ἁπάντων ἐκράτησε, διὰ μιᾶς
[2, 152]	ἀμφοῖν συνηνέχθη· ἐγένετο γὰρ ἑκατέρῳ	δὶς	ἄλοβα, καὶ τὰ μὲν πρῶτα
[2, 30]	ἐλάμβανον· ἐδίδου γὰρ ἀφειδῶς, θεραπεύων	εἰς	ἃ ἐβούλευεν· οἱ δὲ καὶ
[2, 42]	ἐν ταῖς στρατοπεδείαις ἐπιμιξίαι τε	εἰς	ἀλλήλους ἐγίγνοντο συνεχεῖς καὶ λόγοι
[2, 66]	ἔτι ὄντων δέκα ἔτεσιν ἠσκημένοι,	εἰς	δὲ ταφρείας ἢ περιτειχίσεις ἢ
[2, 138]	~Εἰ μὲν δὴ μηδὲν ἔτι	εἰς	δουλείαν εἰργάζετο ὁ Καῖσαρ, ἐπιωρκήσαμεν·
[2, 30]	Καίσαρι δ' ἔρρωτο πᾶς ἀνὴρ	εἰς	προθυμίαν καὶ πόνους ὑπό τε
[2, 70]	ἀλλότρια καὶ ὀλίγην ἐν αὐτοῖς	εἰς	προσθήκην χώραν ἔχοντα, Καίσαρι μὲν
[2, 116]	ἐπανελθεῖν ἀπὸ τοῦ βουλευτηρίου, οὐκ	εἰς	τέλος ἄρα τὰ γιγνόμενα πάντα
[2, 131]	οἱ πόρρω συνεστῶτες κατελθεῖν αὐτὸν	εἰς	τὴν ἀγορὰν ἠξίουν, ἵνα ὁμαλῶς
[2, 128]	στρατοπέδων ἡγεμονίας ὑπὸ τοῦ Καίσαρος	εἰς	τὸ μέλλον ᾑρημένους ςὡς γὰρ
[2, 44]	δὲ καρτερᾶς γενομένης Κουρίωνος μὲν	εἷς	ἀνὴρ ἔπεσεν, Οὐάρου δὲ ἑξακόσιοι,
[2, 62]	ἄπρακτοι· τοσοῦτος αὐτοῖς τάραχος ἐνεπεπτώκει.	Εἷς	δὲ καὶ στρέψας τὸ σημεῖον
[2, 58]	εἴη διαβατός, τῶν τις Καίσαρος	εἷς	ἐπιδραμὼν τοὺς δύο ἀνεῖλε. Καὶ
[2, 61]	ἐποίουν. Γίγνεται δ' αὐτοῖς ἀγὼν	εἷς	μέγας ἐν ᾧ Πομπήιος τρέπεταί
[2, 130]	καὶ σιγὴ κεκραγότων μόλις ἐγίγνετο,	εἷς	μέν τις ἐβόησεν, εἴτε κατὰ
[2, 4]	τὸν καιρὸν ἐπετήρουν· Ἀλλοβρίγων δὲ	πρέσβεις,	αἰτιώμενοι τοὺς ἡγουμένους αὑτῶν, Ἐς
[2, 91]	καὶ ἀπὸ σταδίων διακοσίων γενομένῳ	πρέσβεις	ἔπεμπεν ὑπὲρ εἰρήνης, στέφανόν τε
[2, 11]	ὄντας ἔτρωσαν. Βύβλος δ' οὐ	καταπλαγεὶς	ἀπεγύμνου τὴν σφαγὴν καὶ μετὰ
[2, 149]	εἰδοί. Καὶ ὁ μὲν οὐδὲν	καταπλαγεὶς	ἀπεκρίνατο· Ἀλλὰ οὐ παρεληλύθασιν, ὁ
[2, 21]	τοῦ πάθους ὁ μὲν δῆμος	ἐκπλαγεὶς	ἐν ἀγορᾷ διενυκτέρευε, καὶ τὸ
[2, 133]	ὡς ἀσθενεστάτῃ μάλιστα οὔσῃ τοὺς	ἐναγεῖς	περισῴζειν ἀξιοῦτε; Καὶ τὰ μὲν
[2, 126]	οἵ τε μισθωτοὶ καὶ οἱ	σφαγεῖς	αὐτοί· ~Ἐν δὲ τῷ βουλευτηρίῳ
[2, 119]	καὶ θαλάττης προστάτην. ~Οἱ δὲ	σφαγεῖς	ἐβούλοντο μέν τι εἰπεῖν ἐν
[2, 148]	ἐπιοῦσαν οἴσειν. ~Καὶ οἱ μὲν	σφαγεῖς	ἐξέφυγον ἐκ τῆς πόλεως διαλαθόντες,
[2, 95]	ὁ ἵππος ἐς τὴν γαστέρα	πληγεὶς	ἀπεσείσατο καὶ αὐτὸν οἱ παρασπισταὶ
[2, 66]	Καὶ οὐδ' ὣς αὐτὸν ἀπέλιπεν	οὐδείς,	ἀλλὰ σπουδῇ δαιμονίῳ συνενεχθῆναι τοῖς
[2, 114]	ὅρκων καὶ ἄνευ σφαγίων, καὶ	οὐδεὶς	μετέθετο οὐδὲ προύδωκε, καιρὸν δ'
[2, 7]	ὅ γε Κατιλίνας οὐδ' ἄλλος	οὐδεὶς	τῶν συνόντων ἐπιφανῶν φυγεῖν ἠξίωσεν,
[2, 140]	τοιούτοις αἰτεῖν ἀριστεῖα· ἐπεὶ δὲ	οὐδεὶς	φθόνος ἢ χρόνος ἢ ἀνθρωπίνη
[2, 141]	στρατιωτικῇ, μήτε εἰρηνεύειν δυναμένους μήτε	ἀδεεῖς	εἶναι τῶν ἐξελαθέντων· ὁ γὰρ
[2, 5]	ἐς τὰς οἰκίας τῶν στρατηγῶν	διαθεὶς	ἐπανῆλθεν αὐτίκα καὶ ψῆφον περὶ
[2, 18]	αὐτοὺς ὁμοίως ἐς τὰ ἔθνη	διαθεὶς	ἐπέτρεχε καὶ τὴν Ῥώμην αὐτίκα
[2, 5]	ἐξέδραμεν ἐκ τοῦ βουλευτηρίου καὶ	διαθεὶς	ἐς τὰ ἐπίκαιρα φύλακας ἐπανῆλθε
[2, 61]	προσλαβὼν ἡσύχαζε. Καὶ τῷδε μάλιστα	ἀνιαθεὶς	ὁ Καίσαρ ἐπετόλμησεν ἔργῳ δυο
[2, 43]	Τοσάδε εἰπὼν τοὺς μὲν ἀπέλυεν	ἀπαθεῖς,	αὐτὸς δὲ τῆς Ἰβηρίας ἀπέφαινεν
[2, 73]	χάρισιν ἐξήνυον. Ἴστε, οὓς μεθῆκα	ἀπαθεῖς,	ἐλπίσας ἡμῖν τι παρ' αὐτῶν
[2, 43]	Καίσαρι, ὁ δὲ Καῖσαρ αὐτοὺς	ἀπαθεῖς	ἐπὶ τὸν Οὐᾶρον ποταμὸν διαγαγεῖν
[2, 43]	τῆς Ἰβηρίας ἐκστῆναι Καίσαρι καὶ	ἀπαθεῖς	ἐς Πομπήιον ἀπιέναι, Πετρήιος δὲ
[2, 42]	συνέλαβεν οὔτε κατηκόντισεν, ἀλλὰ μεθῆκεν	ἀπαθεῖς	ἐς τοὺς περὶ τὸν Ἀφράνιον
[2, 92]	τὴν ἀγορὰν στρατιᾷ φυλάσσειν, πάντα	μεθεὶς	ἐς Ῥώμην ἠπείγετο. Ὡς δ'
[2, 97]	Σκιπίων αὐτός, ἅμα Ἀφρανίῳ πάντα	μεθείς,	ἔφευγεν ἀνὰ τὸ πέλαγος ἐπὶ
[2, 12]	Βύβλος μὲν ἐκ χειρῶν ἅπαντα	μεθεὶς	οἷά τις ἰδιώτης οὐ προῄει
[2, 8]	δὲ Καῖσαρ στρατηγὸς ἐς Ἰβηρίαν	αἱρεθεὶς	ἐπὶ μέν τι πρὸς τῶν
[2, 14]	συνηγόρευε τοῖς διώκουσι Κικέρων. Καὶ	κληθεὶς	ἐς μαρτυρίαν ὁ Καῖσαρ οὐ
[2, 28]	ἀλλ' ἐς θεραπείαν τῆς πόλεως	ἐπικληθεὶς	ἀξιωθείη· ἃ δὲ ἄκων ἔφη
[2, 88]	μεσοποροῦντι, πρὸς Φαρνάκην ἐπειγόμενος. Καὶ	δυνηθεὶς	ἂν πολλαῖς τριήρεσι κατὰ σκαφῶν
[2, 11]	μετέωρος δ' ὑπὸ τῶν Καίσαρος	ἀρθεὶς	ἐξεφέρετο. Καὶ λαθὼν κατ' ἄλλας
[2, 91]	πάνυ λαμπρῶς, καὶ τῷδε μάλιστα	ἐπαρθεὶς	Ἀμισὸν πόλιν ἐν τῷ Πόντῳ
[2, 11]	δόξαν ἀμελείας, ἀλλὰ ἥσσης ἐνέγκασθαι.	Πεισθεὶς	οὖν ὁ Βύβλος ἐνέβαλεν ἐς
[2, 10]	τὰ κοινὰ λυπήσοντες, εἰ διαφέροιντο.	Πιστευθεὶς	δ' οὕτω φρονεῖν, ἀπερίσκεπτον ἤδη
[2, 150]	τε τὴν Ἀλεξάνδρειαν πολεμῶν καὶ	ἀποληφθεὶς	ἐπὶ γεφύρας μόνος καὶ κακοπαθῶν
[2, 97]	πρώτην νίκην ἐς τέλος προαγαγόντων,	συντριφθεὶς	οὕτως ὀξέως διαλυθῆναι. ~Ἐξαγγελθέντων δὲ
[2, 82]	Λεύκιος Δομίτιος, ὁ αὐτῷ Καίσαρι	πεμφθεὶς	ἐπὶ τὴν Γαλατίαν διάδοχος, τῶν
[2, 40]	Ἀσίνιός τε Πολλίων ἐς Σικελίαν	πεμφθείς,	ἧς ἡγεῖτο Κάτων, πυνθανομένῳ τῷ
[2, 11]	τοῦ Στησίου Διός, Κάτων δ'	ἐπιπεμφθεὶς	ὤσατο μὲν ὡς νέος ἐς
[2, 54]	χειμώνων ἐς τὰ Κεραύνια ὅρη	περιαχθεὶς	τὰ μὲν πλοῖα εὐθὺς ἐς
[2, 107]	στρατοπέδων ἡγεμονίας. δὴ καὶ μάλιστα	ὑπαχθεὶς	ὁ δῆμος ἤλπιζε καὶ τὴν
[2, 71]	ἀφαιρεῖσθαι, ἐν δὲ ἀγῶνι πεζῷ	συνενεχθεὶς	ἀνδράσιν ἐκ πόνου πολλοῦ μεγαλαύχοις
[2, 91]	χωρία καὶ Δομιτίῳ Καίσαρος στρατηγῷ	συνενεχθεὶς	ἐς μάχην ἐνενικήκει πάνυ λαμπρῶς,
[2, 83]	Λαρίσσης ὁμοίῳ δρόμῳ μέχρι θαλάσσης	ἐπειχθεὶς	σκάφους ἐπέβη σμικροῦ καὶ νεὼς
[2, 41]	ὁ δὲ Καῖσαρ ἐς Ῥώμην	ἐπειχθεὶς	τόν τε δῆμον, ἐκ μνήμης
[2, 89]	ὁ Καῖσαρ καὶ τὸν Ἑλλήσποντον	περαιωθεὶς	Ἴωσι μὲν καὶ Αἰολεῦσι καὶ
[2, 89]	τύχης ἐγγενέσθαι τὸν Καίσαρα ἐπαιρούσης.	~Διασωθεὶς	δ' οὕτω παραδόξως ὁ Καῖσαρ
[2, 97]	ἐξῄρει τὸ τοῦ Σκιπίωνος, οὐδὲν	ἀνιεὶς	οὐδ' ἐν νυκτὶ τῆς νίκης,
[2, 112]	Βρούτου τοιάδε ἐπεγράφετο λάθρᾳ· Βροῦτε	δωροδοκεῖς;	Βροῦτε νεκρὸς εἶ; ἤ ὤφελές
[2, 103]	μετὰ ἀπογνώσεως. δὴ καὶ μάλιστα	σφαλεὶς	ὁ Πομπήιος οὐκ ἀνεβάλλετο τὴν
[2, 45]	αὐτοῦ παρόντος κατείχετο τοῦ βασιλέως.	Σφαλεὶς	οὖν τῆς ἐλπίδος ὁ Κουρίων
[2, 18]	αὐτῷ στρατῷ· μύριοι γὰρ οὐδ'	ἐντελεῖς	ἐκ δέκα μυριάδων ἐς Συρίαν
[2, 49]	πεζά, νῆες δὲ μακραὶ μὲν	ἐντελεῖς	τοῖς πληρώμασιν ἑξακόσιαι, καὶ τούτων
[2, 1]	ὑπεραρέσκειν, τῶν δήμων αἰεὶ τοὺς	δαψιλεῖς	ἐπαινούντων. ~Γάιος δὲ Κατιλίνας, μεγέθει
[2, 54]	ἐπιόντα Ῥωμαίων ὕπατον, τάς τε	κλεῖς	παρέδωκε τῷ Καίσαρι καὶ παρ'
[2, 34]	εἶναι στρατιωτικά· ἔς τε τὰς	πόλεις	ἐφ ἕτερα περιέπεμπον σύν τε
[2, 133]	αὐτὰ καὶ συναριθμεῖτε κατά τε	πόλεις	καὶ κατὰ ἔθνη καὶ βασιλέας
[2, 16]	καὶ τὴν οἰκίαν καὶ τὰς	ἐπαύλεις	ἀνίστη τέλεσι κοινοῖς. Λαμπρῶς δ'
[2, 15]	αὐτῷ τὴν οἰκίαν καὶ τὰς	ἐπαύλεις	ἐπικατέσκαπτεν ἐπαιρόμενός τε καὶ τῷδε
[2, 145]	πάντας ἤ, εἴ τις ἐπιβουλεύσειεν,	ἐξώλεις	εἶναι τοὺς οὐκ ἀμύναντας αὐτῷ.
[2, 87]	τε παρασκευῇ μείζονι ἐγίγνοντο. Τηλικαῦται	δυνάμεις	τῆς Πομπηίου παρασκευῆς ἦσαν ὑπόλοιποι,
[2, 128]	τὴν εἰκόνα τῶν δυσχερεστέρων προλάβοιτε.	Ἡμεῖς	γὰρ αὐτοὶ σχεδὸν ἅπαντες οἱ
[2, 141]	ὁμοεθνέσιν ὑπὲρ τοῦ σφετέρου συμφέροντος·	ἡμεῖς	δέ, οὓς οἱ νῦν τῆς
[2, 141]	ἔργῳ μόνον ἐστὶν ἐπίμεμπτον, ἰασόμεθα	ἡμεῖς,	διαλλακτήριον ὑμῖν ἅμα ἐς τοὺς
[2, 141]	τῆσδε τῆς γῆς τοῖς ἀφῃρημένοις	ἡμεῖς	ἐκ τῶν δημοσίων χρημάτων εὐθὺς
[2, 50]	ὦσιν, ἡγοῦνται πατρίδα. Ὃ καὶ	ἡμεῖς	ἐνθυμούμενοι δεῦρο διεπλεύσαμεν, οὐ τὴν
[2, 144]	οὐδὲ ᾖτησεν. Ἀνελευθερώτατοι δὲ ἄρα	ἡμεῖς,	οἳ τοιάδε τοῖς ἀναξίοις οὐδὲ
[2, 144]	Ὅσα δὴ τῆς ἀρετῆς αὐτὸν	ὑμεῖς	ἀγάμενοι πάντες ὁμαλῶς, ἥ τε
[2, 47]	διὰ τοὺς πολεμίους ὑποφεύγοντας ἡμᾶς.	Ὑμεῖς	δ' ἔν τε Γαλατίᾳ πολλὰ
[2, 74]	οἷς ἐγὼ σαφῶς οἶδα, καὶ	ὑμεῖς	δὲ αὐτίκα ὄψεσθε, οὐδὲ Πομπήιον
[2, 128]	ἡγεμονίας διετάξατο. Εἰ δὴ ταῦτα	ὑμεῖς	ἑκόντες ἀποθήσεσθε εἐστὲ γὰρ ὑμεῖς
[2, 136]	ἐκριπίσαντες. Τῆς μὲν οὖν ταφῆς	ὑμεῖς	ἐστε κύριοι, τῶν δὲ διαθηκῶν
[2, 144]	ἀναξίοις οὐδὲ αἰτοῦσι δίδομεν. Ἀλλ'	ὑμεῖς	ἡμῶν ὑπεραπολογεῖσθε ὡς οὐκ ἀνελευθέρων,
[2, 50]	τὴν Ἰταλίαν ἄφνω καταλαβόντα. Ὃν	ὑμεῖς	μὲν ἐψηφίσασθε εἶναι πολέμιον, ὁ
[2, 141]	ἵνα μὴ βέβαιον ἔχητε μόνον	ὑμεῖς	τὴν κληρουχίαν, ἀλλὰ καὶ ἄφθονον.
[2, 128]	ὑμεῖς ἑκόντες ἀποθήσεσθε εἐστὲ γὰρ	ὑμεῖς	τοῦδε μάλιστα κύριοἰ, τόδε πρῶτον
[2, 72]	ἐπώτρυνε, Πομπήιος μὲν τοιάδε λέγων·	Ὑμεῖς,	ὦ συστρατιῶται, στρατηγεῖτε τοῦ πόνου
[2, 6]	καὶ μηδὲν ἀνήκεστον ἐς ἄνδρας	ἐπιφανεῖς	ᾖ πρὸ λόγου καὶ δίκης
[2, 17]	μέρος ἀπήντων καὶ οἱ ἄλλως	ἐπιφανεῖς	ὅσοι τε ἐς ἡγεμονίας ἐθνῶν
[2, 124]	γενομένων· τοὺς δὲ φίλους καὶ	συγγενεῖς	αὐτῶν ἐδεδοίκεσαν καὶ τὴν ἄλλην
[2, 77]	καὶ πολίτας καὶ φυλέτας καὶ	συγγενεῖς,	ἐνίους δὲ καὶ ἀδελφούς· οὐδὲ
[2, 141]	διαλλακτήριον ὑμῖν ἅμα ἐς τοὺς	ὁμοεθνεῖς	ἐσόμενον καὶ ἥδιστον ἤδη πυθομένοις.
[2, 77]	ὑποστρατευομένους ἐς ὁμοίας ἀθεμιστίας ἄγουσιν,	ὁμοεθνεῖς	τε ὄντας ἀλλήλοις καὶ πολίτας
[2, 76]	πλέονες ὄντες, εἰ δυνηθεῖεν, κυκλώσαιντο.	Συνεὶς	δὲ ὁ Καῖσαρ τρισχιλίους εὐτολμοτάτους
[2, 111]	χρηματίζοντες ἄξιοι· οἷς γε καὶ	πράξεις	ἐνεχείρισε μεγίστας καὶ ἐπὶ τὸν
[2, 80]	τοῦ πολέμου, κήρυκας ἐς τὰς	τάξεις	πανταχοῦ περιέπεμπεν, οἳ τοῖς νικῶσιν
[2, 20]	καὶ σώφρονα, περί τε τὰς	ἐντεύξεις	εὐπρόσιτον ἢ ὄντα ἢ νομιζόμενον
[2, 62]	καταφρονήσας. Ἐπὶ δὲ τοὺς ἔξω	τραπεὶς	ἑτέρους τε ἔκτεινε πολλοὺς καὶ
[2, 70]	Κελτοὶ Καὶ Κελτῶν τῶν ὑπὲρ	Ἄλπεις	ἀριθμὸς ἄλλος· Ἑλλήνων δ' ἐπέλταζον
[2, 13]	τε ἐντὸς Ἄλπεων καὶ ὑπὲρ	Ἄλπεις	ἐπὶ πενταετὲς ἄρχειν καὶ ἐς
[2, 31]	ἄφνω ψευδοῦς ἐμπεσόντος, ὅτι τὰς	Ἄλπεις	ὁ Καῖσαρ ὑπερελθὼν ἐπὶ τὴν
[2, 90]	τὴν χλαμύδα αὐτοῦ λαβόντες οἱ	Ἀλεξανδρεῖς	περὶ τρόπαιον ἐκρέμασαν. Τελευταῖον δ'
[2, 57]	ἴθι πρὸς τὸν κλύδωνα· Καίσαρα	φέρεις	καὶ τὴν Καίσαρος τύχην. Ἐκπλαγέντων
[2, 89]	ἐς τὰς Κασσίου καὶ Ῥοδίων	τριήρεις	ἐνέβη σὺν τοῖς παροῦσιν· οὐδενί
[2, 56]	οὐ λήσειν τὰς τοῦ Πομπηίου	τριήρεις	θαμινὰ ἐς φυλακὴν ἀναπλεούσας, χειμῶνος
[2, 111]	καὶ Γάιος Κάσσιος, ὁ τὰς	τριήρεις	κατὰ τὸν Ἑλλήσποντον ἐγχειρίσας τῷ
[2, 88]	καὶ συγγνώμην ᾖτει καὶ τὰς	τριήρεις	παρεδίδου. Τοσοῦτον ἴσχυεν ἡ δόξα
[2, 58]	Ἀντώνιον Καληνῷ. Εἰ δ' οἱ	τρεῖς	ἀποκνοῖεν, ἐπιστολὴ πρὸς τὸν στρατὸν
[2, 56]	Καὶ τὸ βούλευμα ἐπικρύψας ἔπεμπε	τρεῖς	θεράποντας ἐπὶ τὸν ποταμὸν ἀπὸ
[2, 118]	οἰκίας παρεπεπόμφεισαν, ὧν ἀθρόως διαφυγόντων	τρεῖς	θεράποντες μόνοι παρέμειναν, οἳ τὸ
[2, 147]	μηχανῆς ἐπεστρέφετο πάντῃ, καὶ σφαγαὶ	τρεῖς	καὶ εἴκοσιν ὤφθησαν ἀνά τε
[2, 4]	Κορνήλιος Λέντλος εἴποι πολλάκις εἱμάρθαι	τρεῖς	Κορνηλίους γενέσθαι Ῥωμαίων μονάρχους, ὧν
[2, 9]	εὐθὺς αὐτῷ Κράσσον διήλλασσε. Καὶ	τρεῖς	οἵδε τὸ μέγιστον ἐπὶ πᾶσι
[2, 118]	ἐνθέμενοι διεκόμισαν οἴκαδε ἀνωμάλως, οἷα	τρεῖς,	τὸν πρὸ ὀλίγου γῆς καὶ
[2, 78]	πεζὰ προλαβόντων πεῖραί τε καὶ	ἐπελάσεις	ἐπ' ἀλλήλους. Καὶ προύχοντες οἱ
[2, 48]	ἀποκοπὰς διά τε πολέμους καὶ	στάσεις	καὶ τὴν ἐκ τῶνδε τοῖς
[2, 145]	ὄντα μὴ ἐς τὰς προτέρας	στάσεις	ὑπαχθῶμεν καὶ ἐκτριφθῇ πᾶν, ὅ
[2, 35]	ἢ φιλανθρωπίᾳ. Φυγαί τε καὶ	μεταναστάσεις	ἦσαν ἐκ πάντων χωρίων ὡς
[2, 15]	φυγεῖν. Κλωδίου δὲ καὶ τὰς	παρακλήσεις	αὐτῷ σὺν ὕβρει διακόπτοντος ἐν
[2, 36]	μετενόουν οὐ δεξάμενοι τὰς Καίσαρος	προκλήσεις,	τότε νομίζοντες εἶναι δικαίας, ὅτε
[2, 66]	ἠσκημένοι, εἰς δὲ ταφρείας ἢ	περιτειχίσεις	ἢ σιτολογίας ἐπιπόνους ἀσθενέστεροι διὰ
[2, 28]	τιμὰς καὶ θυσίας ἥξειν καὶ	ἀναπαύσεις.	Ἔλεγε δὲ ταῦθ' ὡς Καίσαρι
[2, 33]	καὶ προγραφὰς καὶ φυγὰς καὶ	δημεύσεις	καὶ ὅσα ἄλλα αὐτοῖς ἔμελλεν
[2, 151]	τοῖς ἐξερίζουσιν ὄντες ταχύτατοι πρὸς	διαλύσεις	ἦσαν καὶ συγγνώμονες τοῖς ἁλοῦσιν,
[2, 16]	ὑποδεχομένων πάντων, φασὶ περὶ τὰς	δεξιώσεις	τὴν ἡμέραν ὅλην, οἷόν τι
[2, 83]	τῇ Κράσσου συμφορᾷ, μηδ' ἐς	ἀκρατεῖς	βαρβάρους ἄγειν εὐπρεπῆ γυναῖκα Κορνηλίαν,
[2, 151]	Ἐγένοντο δὲ καὶ τὰ σώματα	εὐφυεῖς	ἄμφω καὶ καλοί. Καὶ τὸ
[2, 130]	Ἐς δὲ τοὺς ἐπεξιέναι παρακαλοῦντας	ἐπιστραφεὶς	ἐπῄνει μὲν ὡς εὐορκότερα καὶ
[2, 85]	ἄρα διδασκαλίαν οὐ συνεδρεύοντα αὐτοκράτορι,	ἐπιστραφεὶς	ἐς αὐτὸν εἶπεν· Ἆρά σε
[2, 131]	πρὸς δὲ τοὺς ἀμύνειν ἀξιοῦντας	ἐπιστραφείς	ὁ μὲν Καῖσαρ ἡμῶν, ἔφη,
[2, 117]	καταδραμὼν ἀπὸ τοῦ θρόνου καὶ	ἐπιστραφεὶς	τὸν Κάσκαν εἵλκυσε σὺν βίᾳ
[2, 93]	δ' ἀνθ' αὑτῶν ἕτεροι καὶ	σφεῖς	τῶν ἐν Λιβύῃ κερδῶν ἐκπεσοῦνται,
[2, 42]	ἐπιμιξίαι τε εἰς ἀλλήλους ἐγίγνοντο	συνεχεῖς	καὶ λόγοι περὶ συμβάσεων κατὰ
[2, 145]	πρὸς τεθνεῶτα χρώμενοι τιμῇ. ~Καὶ	αὖθις	ἀνεγίνωσκε τοὺς ὅρκους, ἦ μὴν
[2, 11]	Καὶ λαθὼν κατ' ἄλλας ὁδοὺς	αὖθις	ἀνέδραμεν ἐς τὸ βῆμα καὶ
[2, 109]	αὖθις ἐπέθηκε, καὶ ὁ Καῖσαρ	αὖθις	ἀπερρίπτει. Καὶ ὁ δῆμος διεριζόντων
[2, 135]	οὐσίαν τηλικαύτην ἀφαιροῖτο γιγνομένην κοινήν,	αὖθις	ἄρα ἐνσημαινόμενοι τὴν τυραννίδα. ~Ἐκβοήσας
[2, 116]	νῦν ἐπιθανατώτερον εἴν τὸ σημεῖον,	αὖθις	αὐτὸν ὁ Καῖσαρ ἐκέλευε θύεσθαι.
[2, 146]	αὐτὸν ᾖδοντο καὶ τὰ ἔργα	αὖθις	αὐτοῦ καὶ τὸ πάθος κατέλεγον
[2, 148]	τῶν ἱερέων ἐς τὴν ἀγορὰν	αὖθις	ἔθεσαν, ἔνθα τὸ πάλαι Ῥωμαίοις
[2, 56]	ἐστρατοπέδευσεν. Ναῦς τε ἐπιπέμψας Ὤρικον	αὖθις	εἷλε καὶ τὴν θάλασσαν ἀκριβεστέραις
[2, 86]	καὶ τὸν τάφον ἀνεκάθηρε γνώριμον	αὖθις	εἶναι καὶ τὰς εἰκόνας αὐτοῦ
[2, 133]	βεβουλευμένα συντελεῖν. ~Σιωπήν τε κατακηρύξας	αὖθις	ἔλεγεν· Ἐγὼ περὶ μὲν τῶν
[2, 109]	τὸ διάδημα. Καὶ ὁ Ἀντώνιος	αὖθις	ἐπέθηκε, καὶ ὁ Καῖσαρ αὖθις
[2, 152]	εἰπόντος, ὅτι τὰ ὕστατα λέγει,	αὖθις	ἐπεμειδίασε καὶ ἐπῄνεσεν ὅμως Ἀπολλόδωρόν
[2, 131]	δοκεῖ τοῖς πλέοσιν. Ἀνακραγόντων δὲ	αὖθις·	Ἐπέξιθι μόνος Βούλομαι, εἶπε, καὶ
[2, 143]	οἰμωγή τε καὶ θρῆνος ἦν	αὖθις	ἐπὶ πλεῖστον, καὶ τὰ ὅπλα
[2, 29]	ἀσθενέστατον ὑπὸ Σύλλα καθῃρημένην, ἀναγαγόντι	αὖθις	ἐπὶ τὸ ἀρχαῖον. Διαλυόμενοι δὲ
[2, 105]	ἔδεισε περὶ ἐκδόσεως καὶ ἔφευγεν	αὖθις,	ἐπιβαίνων σκάφους. Ἐμπλακέντα δ' αὐτοῦ
[2, 126]	ἱερὸν καὶ Κίννας ὁ στρατηγός,	αὖθις	ἐπικείμενος τὴν στρατηγικὴν ἐσθῆτα, ἣν
[2, 65]	ἐξ οἰκείας καὶ ἡγεμονίδος γῆς	αὖθις	ἐπιχειρεῖν Καίσαρι. Ὁ δὲ καὶ
[2, 143]	ἑβδομήκοντα Ἀττικαὶ δραχμαί. Καὶ ὑπεσαλεύετο	αὖθις	ἐς ὀργὴν ὁ δῆμος, τυράννου
[2, 123]	περὶ τὸν Κάσσιον καὶ ἐπανῆλθον	αὖθις	ἐς τὸ Καπιτώλιον· οὐ γὰρ
[2, 45]	βραχὺ συνεστέλλετο, ἐνοχλούμενος δὲ ἀνέφευγεν	αὖθις	ἐς τοὺς λόφους. Ἀσίνιος μὲν
[2, 59]	ἐπέρραξεν. Αἱ μὲν δὴ μεγάλοις	αὖθις	ἱστίοις ἐξ ἀέλπτου τὸ πνεῦμα
[2, 143]	Καίσαρι κατὰ μητέρα συγγενήσσ ἐτέχναζεν	αὖθις	καὶ ἔλεγεν ὧδε. ~Οὐκ ἄξιον,
[2, 153]	πρὸς τὴν παρρησίαν ἐθύετο ὅμως	αὖθις,	μέχρι βραδυνόντων αὐτῷ τῶν ἱερῶν
[2, 80]	τότε μάλιστα, ἵνα μὴ συνέλθοιεν	αὖθις	μηδὲ τὸ ἔργον γένοιτο μάχης
[2, 81]	λάβοιεν, ἐκδιδάσκων, ὅτι, εἰ συσταῖεν	αὖθις	οἱ πολέμιοι, μίαν ἡμέραν ἔσονται
[2, 146]	συνωδύρετο καὶ ἐκ τοῦ πάθους	αὖθις	ὀργῆς ἐνεπίμπλατο. Ὡς δ' ἐπὶ
[2, 121]	ἢ περὶ τῆς εἰρήνης μόνης	αὖθις	παρεκάλουν. ~Ἐπεὶ δὲ καὶ Δολοβέλλας,
[2, 17]	ἔδοξε Πομπήιον μὲν καὶ Κράσσον	αὖθις	ὑπατεῦσαι, Καίσαρι δ' ἐς τὴν
[2, 99]	ἐπιρράψαντες ἐπέδησαν. Ὁ δὲ ἀνενεγκὼν	αὖθις	ὑπεκρίνετο καὶ κατεμέμφετο μὲν ἑαυτῷ
[2, 136]	προφέροντι καὶ τὴν οὐσίαν δημεύουσιν	αὖθις	ὡς τυράννου. Καὶ τὰ μὲν
[2, 99]	κἀκείνῳ κυήσασαν ἐς τὸν οἶκον	αὖθις	ὡς χρήσας ἀνεδέξατο. Τοιόσδε μὲν
[2, 137]	γὰρ ὄντας γε Ῥωμαίους οἶμαι	πολλάκις	ἀποθανεῖν ἂν ἑλέσθαι μᾶλλον ἢ
[2, 4]	ὡς ὁ Κορνήλιος Λέντλος εἴποι	πολλάκις	εἱμάρθαι τρεῖς Κορνηλίους γενέσθαι Ῥωμαίων
[2, 151]	μάχας θηριώδεσιν ἐοικότα, δυσπειθῆ δὲ	πολλάκις	ἑκατέρῳ καὶ πολυστασίαστα διὰ τοὺς
[2, 115]	κατεκώλυε μὴ προελθεῖν. Θυομένῳ τε	πολλάκις	ἦν τὰ σημεῖα φοβερά. Καὶ
[2, 152]	τὰ σημεῖα αὐτὰ ὅμοιά τε	πολλάκις	καὶ ἐς τὸ ὅμοιον ἀμφοῖν
[2, 150]	προεπήδησε μόνος ἐκ πάντων δεδιότων	πολλάκις,	καὶ τριακοντάκις αὐτὸς ἐν Κελτοῖς
[2, 104]	καὶ φασὶν αὐτὸν εἰπεῖν, ὅτι	πολλάκις	μὲν ἀγωνίσαιτο περὶ νίκης, νῦν
[2, 88]	αἰτήσασι συγγνώμην ἐπεδίδου καὶ ἐπεῖπε·	Ποσάκις	ὑμᾶς ὑπὸ σφῶν αὐτῶν ἀπολλυμένους
[2, 150]	ἐκ πάντων δεδιότων πολλάκις, καὶ	τριακοντάκις	αὐτὸς ἐν Κελτοῖς μόνοις παρετάξατο,
[2, 132]	γὰρ ἤστην διαφόρω. Ὡς δὲ	ἅλις	ἔσχε τῆς ὄψεως καὶ οὐδ'
[2, 114]	Βάσιλον. ~Ὡς δὲ σφίσιν ἐδόκουν	ἅλις	ἔχειν καὶ πλέοσιν ἐκφέρειν οὐκ
[2, 54]	γενέσθαι. Περὶ δὲ τὴν ἕω	μόλις	αὐτῷ συνῄει τὸ πλῆθος, καὶ
[2, 130]	ἐκ μετεώρου καὶ σιγὴ κεκραγότων	μόλις	ἐγίγνετο, εἷς μέν τις ἐβόησεν,
[2, 63]	Καῖσαρ οὐδὲ τοῦτ' ἀνασχόμενος ὀλίγους	μόλις	ἐκόλασεν, αὐτίκα πᾶσιν. Αὐτοῦ πρὸς
[2, 104]	παρὰ μέρος, μέχρις ἐς ἑσπέραν	μόλις	ἐνίκησεν, ὅτε καὶ φασὶν αὐτὸν
[2, 83]	ἐπέκρυπτε, μέχρι περὶ τὴν Κιλικίαν	μόλις	ἐξέφερε τοῖς φίλοις. Οἱ δὲ
[2, 59]	καὶ θαλάσσῃ κοίλῃ κακοπαθοῦσαι. Καὶ	μόλις	ἐς ἀλίμενα καὶ πετρώδη διερρίφησαν,
[2, 66]	δὲ μόνον εἶχεν, ὅ τι	μόλις	εὕροι καὶ λάβοι κακοπαθῶν. Καὶ
[2, 61]	ὃ δὴ κυριώτατόν ἐστι Ῥωμαίοις,	μόλις	ἔφθασεν ὁ φέρων ὑπὲρ τὸ
[2, 7]	ἄλλαις ἐπωνυμίαις, ἀλλὰ σὺν χρόνῳ	μόλις	ἥδε, ὡς ἐντελὴς ἐπὶ μεγίστοις
[2, 17]	αὐτὸς ἐς τὴν οἰκίαν διεσῴζετο	μόλις,	καὶ Πομπηίου τὴν ἐσθῆτά τινες
[2, 97]	καὶ πολυτρόπου γενομένης, περὶ ἑσπέραν	μόλις	ὁ Καῖσαρ ἐνίκα καὶ τὸ
[2, 47]	προσπεσόντες ἱκέτευον, ὁ δὲ Καῖσαρ	μόλις	τε καὶ κατ' ὀλίγον ἐνδιδοὺς
[2, 62]	ἀπερρίπτουν καὶ ἔφευγον, οἱ δὲ	μόλις	ὑπ' αἰδοῦς κατέκυπτον ἐς τὴν
[2, 152]	καὶ πίπτοντι ἤδη καὶ περισωθέντι	μόλις	ὑπὸ τῶν Μακεδόνων ἀναρρηξάντων τὰς
[2, 6]	ὡς διαλαθόντες. Οὕτω μὲν ἡ	πόλις	ἀνέπνευσεν ἀπὸ τοῦ δέους πολλοῦ
[2, 105]	δ' ἐπιούσης ἑάλω μὲν ἡ	πόλις,	τῶν δὲ ἡγεμόνων τοῦ Πομπηίου
[2, 72]	κεκμηκότων ἀκμῆτες ἄνδρες, οἷς ὑπάρχει	δύναμις	τοσήδε καὶ παρασκευὴ καὶ τὸ
[2, 86]	ἐπέγραψε· Τῷ ναοῖς βρίθοντι πόση	απάνις	ἔπλετο τύμβου. Χρόνῳ δὲ τὸν
[2, 55]	τροφῇ καιρὸν ἐδίδοσαν οὔτε ὕπνῳ·	ἔπειξις	δ' ἦν καὶ σπουδὴ καὶ
[2, 13]	χορηγίᾳ καὶ δόσεσι λαμπραῖς· ἐφ'	οἷς	αὐτὸν εἵλοντο Γαλατίας τῆς τε
[2, 111]	τιμῆς καὶ πίστεως χρηματίζοντες ἄξιοι·	οἷς	γε καὶ πράξεις ἐνεχείρισε μεγίστας
[2, 70]	περὶ τῶν ἐξ Ἰταλίας ἀνδρῶν,	οἷς	δὴ καὶ μάλιστα θαρροῦντες τὰ
[2, 74]	φεύγειν αἰεὶ καὶ δουλεύειν ἕτοιμα·	οἷς	ἐγὼ σαφῶς οἶδα, καὶ ὑμεῖς
[2, 76]	Καῖσαρ τρισχιλίους εὐτολμοτάτους πεζοὺς ἐνήδρευσεν,	οἷς	ἐκέλευσεν, ὅταν αἴσθωνται τοὺς πολεμίους
[2, 15]	τε αὐχμοῦ καὶ ῥύπου προσέπιπτεν	οἷς	ἐντύχοι κατὰ τοὺς στενωπούς, οὐδὲ
[2, 8]	τούτοις, ἅπαντα ὑπερεῖδεν ὡς οὐδὲν	οἷς	ἐπενόει χρήσιμα, στρατιὰν δὲ ἀγείρας
[2, 8]	ἐς τὸ κοινὸν ταμιεῖον. Ἐφ'	οἷς	ἡ μὲν βουλὴ θριαμβεῦσαι παρέσχεν
[2, 144]	δ' ἐνσημαινόμενος ἕκαστα καὶ ἐφιστάμενος,	οἷς	μάλιστα αὐτὸν ἐν τῷ ψηφίσματι
[2, 146]	καὶ πεφυρμένην αἵματι αὐτοκράτορος. Ἐφ'	οἷς	ὁ δῆμος οἷα χορὸς αὐτῷ
[2, 124]	ταῖς ἀραῖς. Ἀλλὰ δι' ὑμᾶς	οἷς	οὕτω δοκεῖ, σκεψόμεθα μεθ' ὑμῶν
[2, 141]	ἐσόμενον καὶ ἥδιστον ἤδη πυθομένοις.	Οἷς	τὴν τιμὴν τῆσδε τῆς γῆς
[2, 72]	καὶ πολλὰ κεκμηκότων ἀκμῆτες ἄνδρες,	οἷς	ὑπάρχει δύναμις τοσήδε καὶ παρασκευὴ
[2, 86]	καὶ ἐπίγραμμα ἄλλος ἐπέγραψε· Τῷ	ναοῖς	βρίθοντι πόση απάνις ἔπλετο τύμβου.
[2, 102]	ἐγέλασαν. ~Χρήματα δ' ἐν τοῖς	θριάμβοις	φασὶ παρενεχθῆναι μυριάδας ἓξ καὶ
[2, 133]	τε δεινοῖς ἔτι καὶ τοῖς	φόβοις	ἀφεστηκότα ἐάσω· ἃ δὲ οὐκ
[2, 53]	τὴν ἐκείνων, ἕως χειμάζουσιν ἐν	ὑποστέγοις.	Ἴωμεν, ἕως Πομπήιος ἡγεῖται κἀμὲ
[2, 38]	καὶ βασιλεῦσι καὶ πόλεσι καὶ	στρατηγοῖς	καὶ δυνάσταις ἔγραφε κατὰ σπουδήν,
[2, 42]	Πετρηίῳ καὶ Ἀφρανίῳ τοῖς Πομπηίου	στρατηγοῖς	συμβαλὼν ἧττον αὐτῶν ἐφέρετο τά
[2, 44]	προσαγορευθῆναι. Ἔστι δὲ τιμὴ τοῖς	στρατηγοῖς	τόδε τὸ προσαγόρευμα παρὰ τῶν
[2, 150]	ἔλεγεν, ἢ ἀρχῆς ἐπιθυμίᾳ συμπεσών,	στρατηγοῖς	τοῖς καθ' αὑτὸν ἀρίστοις συνηνέχθη
[2, 60]	μέν, ὡς συνέκειτο, νυκτὸς σὺν	ὀλίγοις	ἐπὶ πύλας καὶ ἱερὸν Ἀρτέμιδος
[2, 45]	τῶν γειτόνων, Σαβούρραν στρατηγὸν σὺν	ὀλίγοις	ἐπὶ τοῦ ποταμοῦ καταλιπόντα. Καὶ
[2, 45]	τὸ ἐν Ἰτύκῃ στρατόπεδον σὺν	ὀλίγοις,	μή τις ἐξ Οὐάρου γένοιτο
[2, 34]	ὁρμήσειν ἐπὶ τηλικοῦτον ἔργον σὺν	ὀλίγοις	προσέτασσε Πομπηίῳ τρισκαίδεκα μυριάδας Ἰταλῶν
[2, 35]	~Τοὺς οὖν λοχαγοὺς αὐτῶν σὺν	ὀλίγοις	τοῖς μάλιστα εὐτολμοτάτοις, εἰρηνικῶς ἐσταλμένοις,
[2, 8]	τῶν παραγγελιῶν ἀναλοῦντος ἐπὶ τοῖς	λόγοις,	ἐσέδραμεν ὁ Καῖσαρ ὑπεριδὼν τοῦ
[2, 146]	ἐνεπίμπλατο. Ὡς δ' ἐπὶ τοῖς	λόγοις	ἕτεροι θρῆνοι μετὰ ὠὠδῆς κατὰ
[2, 23]	παρελθὸν ἐνοχλεῖν ἐπ' ἀνδράσι τοσοῖσδε	ἀξιολόγοις,	ἐπονομαζόντων δὲ τοῖς ἄλλοις καὶ
[2, 149]	γενόμενος ἑνὶ σχεδὸν ἢ δύο	ἔργοις	ἕκαστον πόλεμον ἐξήνυσε, τῆς μὲν
[2, 47]	αὐτοῦ μοι συνομόσαντες ἐν μέσοις	ἔργοις	ἡμᾶς ἀπολείπετε καὶ τοῖς ἄρχουσιν
[2, 44]	μὲν ἐπὶ πᾶσι τοῖς μεγίστοις	ἔργοις	προσίεντο, νῦν δ' ὅρον εἶναι
[2, 26]	ἐφ' ὕβρει τοῦ Καίσαρος ἔξηνε	ῥάβδοις	ἐφ' ὁτῳδή, οὐ πασχόντων τοῦτο
[2, 149]	ἐτελεύτησεν ἐν ἡμέραις αἷς καλοῦσιν	εἰδοῖς	Μαρτίαις, Ἀνθεστηριῶνος μάλιστα μέσου, ἥν
[2, 149]	ὕοντος. Ἀπλώτου τε θαλάσσης ἐν	Ἰνδοῖς	ἀπεπείρασε, καὶ ἐπὶ κλίμακα πρῶτος
[2, 92]	οἰκίᾳ καὶ ταῖς τῆς πόλεως	ἐξόδοις,	δείσας περὶ ἁρπαγῆς· αὐτὸς δέ,
[2, 51]	Θαρρεῖν δὲ χρὴ τοῖς τε	θεοῖς	καὶ αὐτῷ τῷ λογισμῷ τοῦ
[2, 32]	δισχιλίοις σταδίους διαδραμών, ἐπέδωκε τοῖς	νέοις	ὑπάτοις ἐσιοῦσιν ἐς τὸ βουλευτήριον
[2, 32]	τὰ Ἄλπεια διελθὼν σὺν πεντακισχιλίοις	πεζοῖς	καὶ ἱππεῦσι τριακοσίοις κατέβαινεν ἐπὶ
[2, 79]	~Πομπήιος δὲ πυθόμενος ἐκέλευε τοῖς	πεζοῖς	μήτ' ἐπεκθεῖν ἔτι μήτ' ἐκτρέχειν
[2, 126]	οἰκεῖος ὢν αὐτοῦ, βλασφήμως ἐδημηγόρησε,	λίθοις	ἔβαλλον καὶ ἐδίωκον· καὶ ἐς
[2, 19]	δωροδοκίαν σπουδῇ τε ἀδίκῳ καὶ	λίθοις	ἢ ξίφεσι καθίσταντο, καὶ τὸ
[2, 78]	ἐξαναστάντες ἐς τοὺς ἵππους ἐχώρουν,	ὀρθοῖς	ἄνω τοῖς δόρασιν ἐς τὰ
[2, 153]	τοῦτο ἐκπλέοντά φασιν ἐπιτωθάσαι τοῖς	Χαλδαίοις,	ὅτι σῶος ἐς Βαβυλῶνα ἐσέλθοι
[2, 100]	ἐποίησεν, αὐτῇ Σαλούστιον Κρίσπον ἐγκαταστήσας.	Ἰτυκαίοις	δὲ καὶ τῷ Κάτωνος υἱῷ
[2, 98]	δ' εὐσταθῶς ὑπέμενε καὶ τοῖς	Ἰτυκαίοις	ὑπισχνουμένοις πρὸ ἑαυτῶν ὑπὲρ ἐκείνου
[2, 101]	οὐκ ἐοικότα τε αὑτῷ καὶ	Ῥωμαίοις	αἰσχρὰ καὶ ἀπαίσια, ἐπιγράψαι θριάμβῳ,
[2, 69]	ἂν ἐπικρατήσῃ, μεγάλων ἐς αἰεὶ	Ῥωμαίοις	ἄρξει κακῶν, παρέτασσεν ἐς τὴν
[2, 154]	ἄρα καὶ τῶν εἰρηνικῶν πολλὰ	Ῥωμαίοις	διωρθώσατο καὶ τὸν ἐνιαυτὸν ἀνώμαλον
[2, 150]	ἐχειρώσατο ἔθνη, οὕτω δή τι	Ῥωμαίοις	ἐπίφοβα, ὡς νόμῳ τῷ περὶ
[2, 100]	ἀρχὴν τὴν Ἰόβα Καῖσαρ ὑποτελῆ	Ῥωμαίοις	ἐποίησεν, αὐτῇ Σαλούστιον Κρίσπον ἐγκαταστήσας.
[2, 148]	αὖθις ἔθεσαν, ἔνθα τὸ πάλαι	Ῥωμαίοις	ἔστι βασίλειον, καὶ ξύλα αὐτῷ
[2, 102]	τέμενος τῷ νεῲ περιέθηκεν, ὃ	Ῥωμαίοις	ἔταξεν ἀγορὰν εἶναι, οὐ τῶν
[2, 51]	ἡμῖν σύνεστι· καὶ βασιλέες, ὅσοι	Ῥωμαίοις	ἢ ἐμοὶ φίλοι, στρατιὰν καὶ
[2, 61]	αἰετόν, ὃ δὴ κυριώτατόν ἐστι	Ῥωμαίοις,	μόλις ἔφθασεν ὁ φέρων ὑπὲρ
[2, 5]	μέλλον ᾕρητο ὑπατεύειν· ὧδε γὰρ	Ῥωμαίοις	ὁ μέλλων ὑπατεύσειν πρῶτος ἐσφέρει
[2, 26]	ἀπὸ τῶνδε τῶν χρημάτων ἀνέθηκε	Ῥωμαίοις,	οἰκοδόμημα περικαλλές· ~Ὁ δὲ Κουρίων,
[2, 48]	αὐτός τε ἐξῄει Δεκεμβρίου μηνὸς	Ῥωμαίοις	ὄντος, οὐκ ἀναμείνας οὐδὲ τῆς
[2, 143]	ἐγέγραπτο παῖς· ἔθος γάρ τι	Ῥωμαίοις	παραγράφειν τοῖς κληρονόμοις ἑτέρους, εἰ
[2, 110]	εἶναι προαγόρευμα μὴ πρὶν ὑπακούσεσθαι	Ῥωμαίοις	Παρθυαίους, εἰ μὴ βασιλεὺς αὐτοῖς
[2, 139]	ἄλλος τυραννίδος, οὐδὲν πιστόν ἐστι	Ῥωμαίοις	πρὸς τύραννον οὐδ' εὔορκον. Καὶ
[2, 1]	περὶ Ἰβηρίαν ἔδρασαν, ἕτερα ἐμφύλια	Ῥωμαίοις	τοιάδε ἐγίγνετο, μέχρι Γάιος Καῖσαρ
[2, 110]	ὀνόματα, τῶν δὲ ἐθνῶν, ὅσα	Ῥωμαίοις	ὑπήκοα, ἄντικρυς ἀνειπεῖν βασιλέα. Ὁ
[2, 8]	Ἰβηρίαν ἐς τὸ ὁλόκληρον ἀπέφηνε	Ῥωμαίοις	ὑποτελῆ, καὶ χρήματα πολλὰ ἐς
[2, 28]	ἰδίαν ἔχθραν ἐκείνῳ λυσιτελεῖν οὔτε	Ῥωμαίοις,	ὑφ' ἑνὶ τηλικαύτην ἀρχὴν γενέσθαι
[2, 106]	ἅπασι, καὶ ἐν βασιλεῦσιν, ὅσοι	Ῥωμαίοις	φίλοι. Σχήματά τε ἐπεγράφετο ταῖς
[2, 88]	ἐλευθέρους ἠφίει συμμαχήσαντάς οἱ καὶ	Ἀθηναίοις	αἰτήσασι συγγνώμην ἐπεδίδου καὶ ἐπεῖπε·
[2, 18]	οἱ δήμαρχοι προηγόρευον μὴ πολεμεῖν	Παρθυαίοις	οὐδὲν ἀδικοῦσιν, οὐ πειθομένῳ δὲ
[2, 70]	τῆς Ἑλλάδος Λάκωνες ὑπὸ τοῖς	ἰδίοις	βασιλεῦσι τασσόμενοι, καὶ ἡ ἄλλη
[2, 73]	ἔλεγεν, ὁ δὲ Καῖσαρ τοῖς	ἰδίοις	τοιάδε· Τὰ μὲν δυσχερέστερα ἤδη
[2, 10]	τὴν χειροτονίαν ᾖει σὺν κεκρυμμένοις	ξιφιδίοις.	~Ἡ βουλὴ δέ έοὐ γάρ
[2, 117]	περιέστησαν οἷα φίλοι σὺν λεληθόσι	ξιφιδίοις.	Καὶ αὐτῶν Τίλλιος μὲν Κίμβερ,
[2, 101]	δὲ δῆμος ἐπὶ μὲν τοῖς	οἰκείοις	κακοῖς, καίπερ δεδιώς, ἔστενε, καὶ
[2, 141]	ὑμᾶς ἐς ταῦτα ἀθρόους ὑπὸ	σημείοις	καὶ συντάξει στρατιωτικῇ, μήτε εἰρηνεύειν
[2, 7]	Ἀντώνιος ὁ ἕτερος ὕπατος ὑπ'	Ἀλπείοις	καταλαβών, οὐ δυσχερῶς ἐκράτησεν ἀνδρὸς
[2, 8]	λαμπρότατον ἐν τοῖς τῆς Ῥώμης	προαστείοις	διεκόσμει, ἐν αἷς ἡμέραις ὑπατείας
[2, 60]	ἐκκοπῆναι. Τούτους μὲν δὴ Καῖσαρ	ἀριστείοις	πολλοῖς ἐτίμησεν, αὐτὸς δ' ἐκ
[2, 78]	αἵ τε σάλπιγγες αὐτοὺς ἐξώτρυνον	ὀρθίοις	κλαγγαῖς ὡς ἐν τοσῷδε πλήθει
[2, 91]	Φαρνάκην καὶ πολλοὺς ἔκτεινε, σὺν	χιλίοις	που μάλιστα ὢν ἱππεῦσιν τοῖς
[2, 32]	Κουρίων, τρισὶν ἡμέραις τριακοσίους ἐπὶ	δισχιλίοις	σταδίους διαδραμών, ἐπέδωκε τοῖς νέοις
[2, 82]	μὲν ἐπαίροντές φασι δισμυρίους ἐπὶ	πεντακισχιλίοις,	Ἀσίνιος δὲ Πολλίων, ὑπὸ Καίσαρι
[2, 32]	ὄρη τὰ Ἄλπεια διελθὼν σὺν	πεντακισχιλίοις	πεζοῖς καὶ ἱππεῦσι τριακοσίοις κατέβαινεν
[2, 134]	ἀτιμοῦν δὲ τὸν καὶ τοῖς	πολεμίοις	δι' ἀρετὴν τίμιον; Τούτων μὲν
[2, 62]	ἂν ὁ πόλεμος ἐξείργαστο τοῖς	πολεμίοις,	εἰ τὸν νικᾶν ἐπιστάμενον εἶχον.
[2, 57]	ὡς ἐν φωτὶ κατάδηλοι τοῖς	πολεμίοις	ἐσόμενοι, ὁ δὲ Καῖσαρ, τῷ
[2, 93]	τὸν αὐτοκράτορα ἐν μέσοις τοσοῖσδε	πολεμίοις,	θριαμβεύσουσι δ' ἀνθ' αὑτῶν ἕτεροι
[2, 137]	τὴν πατρίδα ἤλασε σὺν ὅπλοις	πολεμίοις	καὶ Πομπήιος μὲν ὁ δημοκρατικώτατος
[2, 98]	προδιδοῖτο ὑπὸ τῶν οἰκείων τοῖς	πολεμίοις·	τίνι γὰρ ἔφη χρήσεσθαι προσιόντων,
[2, 81]	ἐν Ἰλίῳ παθεῖν, ἐν μέσοις	πολεμίοις	ὑπὸ θεοβλαβείας. Τῶν δ' ἄλλων
[2, 95]	ὡς ἐν καιρῷ συνοισόμενος τοῖς	πολεμίοις	χωρὶς αὐτοκράτορος οὖσιν. Ἀντεπῄεσαν δ'
[2, 66]	ἀλλὰ σπουδῇ δαιμονίῳ συνενεχθῆναι τοῖς	πολεμίοις	ὠρέγοντο καὶ ἡγοῦντο πολέμῳ μὲν
[2, 144]	ἄρα ἡμεῖς, οἳ τοιάδε τοῖς	ἀναξίοις	οὐδὲ αἰτοῦσι δίδομεν. Ἀλλ' ὑμεῖς
[2, 61]	δὲ οὐχ ἥσθη, ἀλλ' εἶπεν,	Οἵοις	θηρίοις μαχόμεθα. Ὁ μὲν δὴ
[2, 54]	ὀκτωκαίδεκα μακραῖς Πομπηίῳ σῖτον ἐν	πλοίοις	φυλάσσοντες τά τε πλοῖα κατέδυσαν,
[2, 131]	Ἀλλὰ ποίαν λέγετε εἰρήνην; Ἢ	ποίοις	ὅρκοις ἀσφαλὴς ἔσται; Τοὺς μὲν
[2, 75]	αὑτόν, ὅτι χωροῦσιν ἐς χεῖρας	θηρίοις,	λιμὸν ἔχοντες, ἄξιον θηρίων φάρμακον.
[2, 61]	οὐχ ἥσθη, ἀλλ' εἶπεν, Οἵοις	θηρίοις	μαχόμεθα. Ὁ μὲν δὴ Καῖσαρ
[2, 70]	Καίσαρι μὲν ἐς δισχιλίους ἐπὶ	δισμυρίοις,	καὶ τούτων ἱππέες ἦσαν ἀμφὶ
[2, 60]	ἀντεστρατοπέδευον ἀλλήλοις ἐπὶ λόφων ἐν	φρουρίοις	πολλοῖς, πεῖραί τε ἦσαν περὶ
[2, 106]	ἐν πᾶσιν ἱεροῖς καὶ δημοσίοις	χωρίοις,	ἀνὰ φυλὴν ἑκάστην καὶ ἐν
[2, 103]	τέταρτον ἔτος εἶχον ἐν τοῖς	γυμνασίοις	καὶ γνώμην ἕτοιμον ἀγωνίσασθαι μετὰ
[2, 32]	σὺν πεντακισχιλίοις πεζοῖς καὶ ἱππεῦσι	τριακοσίοις	κατέβαινεν ἐπὶ Ῥαβέννης, ἣ συναφής
[2, 102]	εἴκοσι καὶ δισχιλίους ἐπὶ τοῖς	ὀκτακοσίοις	ἀπὸ χρυσοῦ, ἕλκοντας ἐς δισμυρίας
[2, 123]	ἔχθρα πρὸς ἐνίους, ἐν τοῖς	δημοσίοις	κινδύνοις ἐξερίζειν, πολὺ δὲ μᾶλλον
[2, 106]	ἀναθημάτων ἐν πᾶσιν ἱεροῖς καὶ	δημοσίοις	χωρίοις, ἀνὰ φυλὴν ἑκάστην καὶ
[2, 33]	ἀράς τε βαρείας τοῖς τούτων	αἰτίοις	ἐπαρώμενος. Συνεξέθεον δ' αὐτῷ Κουρίων
[2, 39]	Ἰλλυρικὸν ἔθνος, ἐπὶ δὲ τοῖς	Ταυλαντίοις	ἕτερον γένος Ἱλλυριῶν Λιβυρνούς, οἳ
[2, 59]	Αἱ μὲν δὴ μεγάλοις αὖθις	ἱστίοις	ἐξ ἀέλπτου τὸ πνεῦμα ἐδέχοντο
[2, 59]	ναῦς ἐπιβήσας Ἀπολλωνίαν μὲν παρέπλευσεν,	ἱστίοις	μεστοῖς ἐπιπνέοντος ἀνέμου· χαλάσαντος δὲ
[2, 20]	γένοιτο φάρμακον ἐπὶ τοῖς παροῦσι	κακοῖς	ἡ μόναρχος ἐξουσία, χρῆναι δ'
[2, 101]	δῆμος ἐπὶ μὲν τοῖς οἰκείοις	κακοῖς,	καίπερ δεδιώς, ἔστενε, καὶ μάλιστα,
[2, 131]	ποίαν λέγετε εἰρήνην; Ἢ ποίοις	ὅρκοις	ἀσφαλὴς ἔσται; Τοὺς μὲν γὰρ
[2, 140]	τυχεῖν. Ὁ δὲ ὑμᾶς τοῖς	ὅρκοις	προλαβὼν ἐπήγαγε μὲν ἐπὶ τὴν
[2, 59]	πρότερον ἐπέρραξεν. Αἱ μὲν δὴ	μεγάλοις	αὖθις ἱστίοις ἐξ ἀέλπτου τὸ
[2, 150]	καὶ στρατοῖς πολλοῖς τε καὶ	μεγάλοις,	οὐ βαρβάρων ἔτι, ἀλλὰ Ῥωμαίων
[2, 19]	ἀνῃρημένης τῆς ἐπιγαμίας, ὡς αὐτίκα	μεγάλοις	στρατοῖς Καίσαρός τε καὶ Πομπηίου
[2, 90]	καὶ ἐν τοῖς παρ' αὐτὸ	αἰγιαλοῖς,	ἔνθα καὶ φεύγων ἐς τὴν
[2, 122]	οὐδέτερος εἶπεν, ἀλλ' ὡς ἐπὶ	καλοῖς	ὁμολογουμένοις ἀλλήλους ἐπῄνουν καὶ τὴν
[2, 31]	Ἰταλίαν ἐστὶ καὶ ὅσην αὐτὸς	ἐθέλοις	ἄλλην καταλέγειν. Ὁ δ' ὑπήκουε
[2, 56]	Καὶ τὸν ποταμὸν διαβαίνοντες ἱππομάχουν	ἀλλήλοις	ἀνὰ μέρη, ἀθρόοις δὲ τοῖς
[2, 114]	ἐκφέρειν οὐκ ἐδοκίμαζον, συνέθεντο μὲν	ἀλλήλοις	ἄνευ τε ὅρκων καὶ ἄνευ
[2, 53]	πρώτους ἡμᾶς, οἳ πρῶτοι συνεδράμομεν	ἀλλήλοις,	ἀξιῶ θεράποντας μὲν ἐνταῦθα καὶ
[2, 116]	μῆκος τῆς ἐντεύξεως, καὶ διένευον	ἀλλήλοις	διαχρήσασθαι σφᾶς αὐτοὺς πρὸ συλλήψεως·
[2, 120]	καὶ οὐ συνίεσαν δύο τάδε	ἀλλήλοις	ἐναντία προσδοκῶντες, φιλελευθέρους ὁμοῦ καὶ
[2, 78]	περιθέοντες ἤπειγον. Οἱ δὲ σοβαρῶς	ἀλλήλοις	ἐπῄεσαν μετά τε θάμβους καὶ
[2, 60]	δὲ καὶ Πομπηίῳ. Καὶ ἀντεστρατοπέδευον	ἀλλήλοις	ἐπὶ λόφων ἐν φρουρίοις πολλοῖς,
[2, 61]	ἀντῳκοδόμει· καὶ μάταια τὰ ἔργα	ἀλλήλοις	ἐποίουν. Γίγνεται δ' αὐτοῖς ἀγὼν
[2, 1]	Γάιος Καῖσαρ καὶ Πομπήιος Μάγνος	ἀλλήλοις	ἐπολέμησαν καὶ Πομπήιον μὲν καθεῖλεν
[2, 42]	γε πρῶτα, μετὰ δὲ ἀγχωμάλως	ἀλλήλοις	ἐπολέμουν ἀμφὶ πόλιν Ἰλέρτην. Καὶ
[2, 94]	τοὺς λαβόντας συνοικίζων καὶ ποιῶν	ἀλλήλοις	ἐς αἰεὶ πολεμίους, ἀλλὰ τὴν
[2, 77]	τέως ὄντες καὶ πολλὰ συμπράξαντες	ἀλλήλοις	ἐς ἀξίωμα καὶ δύναμιν, ξίφη
[2, 70]	μυριάδας ἑπτὰ ἀνδρῶν Ἰταλῶν συμπεσεῖν	ἀλλήλοις	ἐς μάχην· οἱ δ' ὀλιγωτέρους
[2, 105]	τὰ ὅπλα τῶν ἀνῃρημένων ἐπεφορουν	ἀλλήλοις	καὶ δόρασιν αὐτὰ διαπηγνύντες ἐς
[2, 77]	ἀθεμιστίας ἄγουσιν, ὁμοεθνεῖς τε ὄντας	ἀλλήλοις	καὶ πολίτας καὶ φυλέτας καὶ
[2, 73]	καὶ ὧν ἐφορῶντος ἐμοῦ συνώμνυσθε	ἀλλήλοις,	μὴ νικῶντες οὐδ' ἐπανήξειν. Οἵδε
[2, 112]	ἦν τοῦ μὴ πάντα συμπράσσειν	ἀλλήλοις	νομίζεσθαι. Καὶ ὁ Καῖσαρ αὐτοῖς
[2, 113]	τότε πρῶτον ἐς τὸ φανερὸν	ἀλλήλοις	προύφερον καὶ τῶν ἰδίων ἑκάτερος
[2, 9]	πᾶσι κράτος ἔχοντες τὰς χρείας	ἀλλήλοις	συνηράνιζον. Καί τις αὐτῶν τήνδε
[2, 115]	σύννους τε ὄντας καὶ συλλαλοῦντας	ἀλλήλοις	τῶν τις βουλευτῶν ἐπισπάσας, Ποπίλιος
[2, 109]	καὶ δυσχερὲς διαπεπρᾶχθαι, λέγεται τοῖς	φίλοις	αὑτὸν ἐντείλασθαι φυλάσσειν ὡς δεδωκότα
[2, 114]	βασιλέα ἀναιροῦντες, ἐπὶ δὲ τοῖς	φίλοις	αὐτοῦ ἐχθρῶν ὡς Πομπηίου στασιῶται.
[2, 123]	πεπραγμένον (οὐ γὰρ ἐθάρρουν ἐν	φίλοις	Καίσαρος) γενόμενον δ' ἐνεγκεῖν ἀξιοῦντες
[2, 83]	τὴν Κιλικίαν μόλις ἐξέφερε τοῖς	φίλοις.	Οἱ δὲ αὐτὸν ἠξίουν φυλάσσεσθαι
[2, 69]	Τοσοῦτον δ' οὖν εἰπὼν τοῖς	φίλοις,	ὅτι ἥδε ἡ ἡμέρα, ὁπότερος
[2, 119]	ὅμως, συγγενέσι τε σφῶν καὶ	φίλοις	οὖσι βαρυνομένοις τε τὴν τυραννίδα
[2, 81]	ἐνήλλαξε καὶ ἵππου ἐπιβὰς σὺν	φίλοις	τέσσαρσιν οὐκ ἀνέσχε δρόμου, πρὶν
[2, 60]	καὶ τοῦ φρουρίου. Τοῖς δ'	ἄλλοις	αἰδὼς ἐπὶ τῷ συμβεβηκότι καὶ
[2, 140]	γε, εἶπεν, ὦ ἄνδρες, τοῖς	ἄλλοις	ἐποιήσατε συνελθόντες. Χρὴ δὲ ὑμᾶς,
[2, 23]	τοσοῖσδε ἀξιολόγοις, ἐπονομαζόντων δὲ τοῖς	ἄλλοις	καὶ τὸν Καίσαρα, ὁ Πομπήιος
[2, 129]	γεγονότων ἐγίγνετο μεταβολή, λοιδορουμένου τοῖς	πολλοῖς,	εἰ τοὺς ἀνδροφόνους τιμᾶν ἀξιοῦντες
[2, 60]	Τούτους μὲν δὴ Καῖσαρ ἀριστείοις	πολλοῖς	ἐτίμησεν, αὐτὸς δ' ἐκ Δυρραχίου
[2, 96]	πολλοὶ Λίβυες ἦσαν, πελτασταῖς τε	πολλοῖς	καὶ ἐλέφασιν ἐς τριάκοντα προσδοκωμένου
[2, 60]	ἀλλήλοις ἐπὶ λόφων ἐν φρουρίοις	πολλοῖς,	πεῖραί τε ἦσαν περὶ ἕκαστον
[2, 150]	αὑτὸν ἀρίστοις συνηνέχθη καὶ στρατοῖς	πολλοῖς	τε καὶ μεγάλοις, οὐ βαρβάρων
[2, 17]	αὐτῷ περιπέμποντι ἐς Ῥώμην πολλὰ	πολλοῖς	χρήματα αἵ τε ἐτήσιοι ἀρχαὶ
[2, 59]	ἢ καταδύσειαν αἱ μακραὶ τοῖς	ἐμβόλοις·	καὶ τὰ εἰκότα παρεσκεύαζοντο, σφενδόναι
[2, 140]	δὲ καὶ Καῖσαρ, οἱ σὺν	ὅπλοις	ἐς τὴν πατρίδα ὡς πολεμίαν
[2, 44]	ὑπὸ τῆς στρατιᾶς ἐν τοῖς	ὅπλοις	ἔτι οὔσης αὐτοκράτωρ ὑπέστη προσαγορευθῆναι.
[2, 143]	ἄπειρον ἐς φρουρὰν συνέδραμον σὺν	ὅπλοις,	καὶ μετὰ βοῆς καὶ πομπῆς
[2, 138]	αὐτὸν ἐς τὴν πατρίδα σὺν	ὅπλοις	καὶ τοσούσδε καὶ τοιούσδε ἀγαθοὺς
[2, 35]	εἰ τόνδε τὸν ποταμὸν σὺν	ὅπλοις	περάσειε. Καὶ πρὸς τοὺς παρόντας
[2, 137]	ἐπὶ τὴν πατρίδα ἤλασε σὺν	ὅπλοις	πολεμίοις καὶ Πομπήιος μὲν ὁ
[2, 133]	καὶ κατὰ πλῆθος ἅμα τοῖς	ὅπλοις,	ὡς ἐστρατεύοντο, ὑπὸ τῇ αὐτῇ
[2, 99]	τὴν γαστέρα εὐρύνων ὄνυξι καὶ	δακτύλοις	ἐρευνῶν καὶ τὰ σπλάγχνα διαρρίπτων,
[2, 14]	αὐτὸς ἤγετο, βοῶντος Κάτωνος διαμαστροπεύεσθαι	γάμοις	τὴν ἡγεμονίαν. Δημάρχους δὲ ἡἡρεῖτο
[2, 53]	δ' ὑμῖν ἐκφέρω δυνατώτατον ἐν	πολέμοις	ἔργον εἶναι τὸ ἀδόκητον· φιλότιμον
[2, 145]	καὶ ἠρασάμην· ἐπεὶ δὲ τοῖς	ὁμοτίμοις	δοκεῖ συνοίσειν τὰ ἐγνωσμένα, συνενεγκεῖν
[2, 11]	δ' ὅμως Βύβλον ἐνίστασθαι τοῖς	νόμοις	καὶ μὴ δόξαν ἀμελείας, ἀλλὰ
[2, 133]	ἐχειρώσατο δυνάμει καὶ κράτει, συνεστήσατο,	νόμοις	καὶ χάρισι καὶ φιλανθρωπίαις βεβαιωσάμενος·
[2, 122]	ὁ Καῖσαρ, ἀλλ' ᾑρημένους ὑπὸ	νόμοις·	Σέξστον τε Πομπήιον, τὸν Πομπηίου
[2, 143]	ὁ Βροῦτος ἐν τοῖς δευτέροις	κληρονόμοις	ἐγέγραπτο παῖς· ἔθος γάρ τι
[2, 143]	γάρ τι Ῥωμαίοις παραγράφειν τοῖς	κληρονόμοις	ἑτέρους, εἰ μὴ κληρονομοῖεν οἱ
[2, 99]	οὐκ ἔθεσι μᾶλλον ἢ μεγαλοψύχοις	λογισμοῖς	ὁρίσαι. Μαρκίᾳ γέ τοι τῇ
[2, 68]	καὶ μελισσῶν ἑσμὸς ἐπὶ τοῖς	βωμοῖς	ἐκάθισε, ζῴου νωχελοῦς. Μικρόν τε
[2, 17]	Καῖσαρ ἔν τε Κελτοῖς καὶ	Βρεττανοῖς	πολλὰ καὶ λαμπρὰ εἰργασμένος, ὅσα
[2, 140]	λήθη τὰ ἐπὶ Κελτοῖς καὶ	Βρεττανοῖς	ὑμῶν ἔργα σβέσει, ὑπὲρ τούτων
[2, 108]	δήμου στενάξαντος, εὐμηχάνως εἶπε τοῖς	ἀσπασαμένοις·	οὐκ εἰμὶ Βασιλεύς, ἀλλὰ Καῖσαρ,
[2, 55]	ἃ ἐκείνοις δι' ὅλου θέρους	πεπονημένοις.	Τοσαῦτα εἰπὼν ἦγε συντόμως ἐπὶ
[2, 141]	τιμὴν τῆσδε τῆς γῆς τοῖς	ἀφῃρημένοις	ἡμεῖς ἐκ τῶν δημοσίων χρημάτων
[2, 35]	ὀλίγοις τοῖς μάλιστα εὐτολμοτάτοις, εἰρηνικῶς	ἐσταλμένοις,	προύπεμπεν ἐσελθεῖν ἐς Ἀρίμινον καὶ
[2, 108]	ὡς δὴ περὶ τὸ ὄνομα	ἐσφαλμένοις.	Οἱ δ' ἀμφὶ τὸν Μάρυλλον
[2, 30]	ὑπέμενον. Ὁ δὲ Πομπήιος τοῖς	ἠγγελμένοις	πίσυνος οὔτε στρατιὰν οὔτε παρασκευὴν
[2, 10]	ἐπὶ τὴν χειροτονίαν ᾖει σὺν	κεκρυμμένοις	ξιφιδίοις. ~Ἡ βουλὴ δέ έοὐ
[2, 14]	ὡς ἐπὶ μεγίστοις δὴ τοῖς	δεδομένοις	μείζονα, Πομπηίῳ μὲν ἐζεύγνυ τὴν
[2, 134]	παρελθοῦσα νὺξ τὴν εἰκόνα ἔδειξε.	~Δεομένοις	γὰρ ὑμῖν ὑπὲρ τῶν ἁμαρτόντων
[2, 115]	τὴν πρὸ τοῦ θεάτρου τοῖς	δεομένοις	σφῶν ὡς στρατηγῶν εὐσταθέστατα ἐχρημάτιζον,
[2, 141]	ὁμοεθνεῖς ἐσόμενον καὶ ἥδιστον ἤδη	πυθομένοις.	Οἷς τὴν τιμὴν τῆσδε τῆς
[2, 48]	καὶ τὴν ἐκ τῶνδε τοῖς	πιπρασκομένοις	ἐποῦσαν εὐωνίαν, τὰς μὲν ἀποκοπὰς
[2, 128]	καὶ τὰ πολλὰ αὐτῶν οὐδὲ	βουλομένοις	ἡμῖν ὑπακούσεται· καὶ δείξω μετ'
[2, 77]	συμφερομένους. Ἐγγύς τε τοῦ κακοῦ	γιγνομένοις	αὐτοῖς ἡ μὲν ἐκκαίουσα καὶ
[2, 41]	Τυρρηνίαν· καὶ ναυάρχους αὐτοῖς ἔτι	γιγνομένοις	ἐπέστησεν Ὁρτήσιόν τε καὶ Δολοβέλλαν.
[2, 3]	ἐς πάντα τὰ ὕποπτα τοῖς	γιγνομένοις	ἐφεδρεύειν. Κατιλίνας δ' οὐδενὸς μέν
[2, 71]	τε καὶ θηριώδεσιν ἐς μάχας	γενομένοις.	Ἀλλ' αὐτὸν αὐτοὺς φυλαξάμενον περὶ
[2, 119]	τε σφῶν καὶ φίλοις οὖσι	βαρυνομένοις	τε τὴν τυραννίδα ὁμοίως, τὸν
[2, 53]	τῶν ἐσομένων καὶ τοῖς αὐτίκα	διωξομένοις	ἡμᾶς ἀσφαλῆ τὰ ἐκεῖ προετοιμάσαι.
[2, 118]	μᾶλλον καὶ ὑπάτῳ. Καὶ αὐτοῖς	σκεπτομένοις	ὁρμὴ μὲν ἦν ἀμύνειν τῷ
[2, 133]	ἁμαρτόντων πολιτῶν, ὦ ἄνδρες ὁμότιμοι,	σκεπτομένοις	ὑμῖν οὐδὲν ἐπεφθεγγόμην· περὶ δὲ
[2, 89]	ὀνόματι Ἀσίαν τὴν κάτὠ, συνεγίγνωσκε	πρεσβευομένοις	ἐς αὐτὸν καὶ παρακαλοῦσι, πυθόμενος
[2, 17]	κοινωνοὶ τῆς δυναστείας. Καὶ αὐτοῖς	βουλευομένοις	ἔδοξε Πομπήιον μὲν καὶ Κράσσον
[2, 120]	τοῖς μονομάχοις ἀνέθορον. Καὶ αὐτοῖς	βουλευομένοις	ἔδοξεν ἐπὶ τὰ πλήθη μισθώματα
[2, 140]	ἀριστεῖα· ἃ καὶ τοῖς πάλαι	στρατευομένοις	ὁ δῆμος ἐδίδου, οἰκείων μὲν
[2, 66]	Πομπήιος αἰσθανόμενος ἐπικίνδυνον μὲν ἡγεῖτο	γεγυμνασμένοις	καὶ ἀπογινώσκουσιν αὑτῶν ἀνδράσι καὶ
[2, 122]	καὶ συνεγνωκέναι τοῖς ἐπ' αὐτῷ	βεβουλευμένοις	ὑπεκρίνετο καὶ μόνης ἄκων τῆς
[2, 12]	δῆμος αὐτῷ συνεχώρησεν ἀμύνειν τοῖς	ἐπιβεβουλευμένοις.	Καὶ Βύβλος μὲν ἐκ χειρῶν
[2, 79]	ἐς τὰ πλευρὰ ἐσακοντίζειν, μέχρι	θορυβουμένοις	ἐμπεσόντας βίᾳ τρέψασθαι καὶ τῆς
[2, 122]	εἶπεν, ἀλλ' ὡς ἐπὶ καλοῖς	ὁμολογουμένοις	ἀλλήλους ἐπῄνουν καὶ τὴν πόλιν
[2, 98]	εὐσταθῶς ὑπέμενε καὶ τοῖς Ἰτυκαίοις	ὑπισχνουμένοις	πρὸ ἑαυτῶν ὑπὲρ ἐκείνου δεήσεσθαι
[2, 114]	τὴν τιμὴν σφίσι μενεῖν, οὐκ	ἀγνοουμένοις,	ὅτι ἦρξαν. Διὰ μὲν δὴ
[2, 140]	ἐπένεμον, οὔτε τὰς τιμὰς τοῖς	ἀφαιρουμένοις	ἐς παρηγορίαν ἐδίδοσαν, πολλὰ μὲν
[2, 129]	μοναρχίᾳ καὶ δημοκρατίᾳ τὰ ὅμοια	προτιμωμένοις.	Καὶ τούτων ἔτι λεγομένων ἔνιοι
[2, 80]	συμμάχους μόνους χωρεῖν. Καὶ τοῖς	ἡττωμένοις	προσεπέλαζον παραινοῦντες ἀδεῶς ἑστάναι. Ἀνήρ
[2, 133]	τὰ μὲν πορρωτέρω τοῖς τε	δεινοῖς	ἔτι καὶ τοῖς φόβοις ἀφεστηκότα
[2, 74]	λόγῳ τίθεσθε μηδὲ μάχεσθε ὅλως	ἐκείνοις.	Ἀνδράποδα ταῦτ' ἐστὶ Σύρια καὶ
[2, 55]	προλάβοιμεν, ἔσται πάντα ἡμῖν, ἃ	ἐκείνοις	δι' ὅλου θέρους πεπονημένοις. Τοσαῦτα
[2, 21]	Κλωδίου καὶ πλῆθος ἄλλο σὺν	ἐκείνοις,	ἐς τὸ βουλευτήριον ἐκόμισαν, εἴτε
[2, 39]	Φρυγῶν ἐπανελθόντας καὶ Ταυλαντίους ἐπ'	ἐκείνοις,	Ἰλλυρικὸν ἔθνος, ἐπὶ δὲ τοῖς
[2, 126]	τῷ Καπιτωλίῳ, τῶν μονομάχων ὄντων	ἐκείνοις	συνεργῶν, οὔτε στρατιὰν ἐσαγαγὼν ἐς
[2, 34]	τὰ ἰδιωτικὰ σφῶν ἐπὶ τοῖς	κοινοῖς,	εἰ δεήσειεν, εἶναι στρατιωτικά· ἔς
[2, 123]	πολὺ δὲ μᾶλλον ἐν τοῖς	κοινοῖς	καὶ τὰ ἴδια καταθέσθαι ἤ,
[2, 16]	καὶ τὰς ἐπαύλεις ἀνίστη τέλεσι	κοινοῖς.	Λαμπρῶς δ' αὐτὸν περὶ τὰς
[2, 150]	διέπλευσεν οὔπω γενόμενον ἐν πείρα,	κρημνοῖς	τε τῶν Βρεττανῶν τοὺς κυβερνήτας
[2, 134]	ταῦτα ἐκ τῶν νόμων τοῖς	τυράννοις	ἐπιτέτακταἰ περιόψεσθαι νομίζετε τοὺς ἐστρατευμένους
[2, 122]	τε δῆμον ἐξώτρυνον ὅμοια τοῖς	προγόνοις	ἐργάσασθαι τοῖς καθελοῦσι τοὺς βασιλέας,
[2, 150]	καὶ τριακοντάκις αὐτὸς ἐν Κελτοῖς	μόνοις	παρετάξατο, μέχρι τετρακόσια αὐτῶν ἐχειρώσατο
[2, 124]	Δέκμου, ἄθυμον ἤδη τοῖς ἀτρύτοις	πόνοις	γεγενημένην. Οὕτω δὲ δόξαν αὐτοῖς
[2, 127]	πλέονες σὺν παρασκευῇ ποικίλῃ τοῖς	ἀνδροφόνοις	συνήργουν. Καὶ πρῶτα μὲν αὐτοὺς
[2, 123]	πρὸς ἐνίους, ἐν τοῖς δημοσίοις	κινδύνοις	ἐξερίζειν, πολὺ δὲ μᾶλλον ἐν
[2, 116]	ἕτεροι λέγουσιν, ἡ κεφαλὴ τοῖς	σπλάγχνοις	ἔλειπε. Καὶ τοῦ μάντεως εἰπόντος
[2, 56]	διαβαίνοντες ἱππομάχουν ἀλλήλοις ἀνὰ μέρη,	ἀθρόοις	δὲ τοῖς στρατοῖς οὐ συνεπλέκοντο,
[2, 8]	δὲ ἀγείρας ἐπετίθετο τοῖς ἔτι	λοιποῖς	Ἰβήρων ἀνὰ μέρος, μέχρι τὴν
[2, 89]	περὶ ἑσπέραν ἀνήγετο, ἐπαγγείλας τοῖς	λοιποῖς	κυβερνήταις πρὸς τὸν λαμπτῆρα τῆς
[2, 3]	τῆς ἐπιούσης, ἑτέρους ἐν δυώδεκα	τόποις	ἐμπιπράναι τὴν πόλιν καὶ διαρπάζειν
[2, 15]	σὺν ὕβρει διακόπτοντος ἐν τοῖς	στενωποῖς,	ἀπέγνω πάνθ' ὁ Κικέρων καὶ
[2, 35]	ἄρξει, ἡ δὲ διάβασις πᾶσιν	ἀνθρώποις.	Καὶ εἰπὼν οἷά τις ἔνθους
[2, 36]	μεταβολήν. Εὐχαὶ δὲ ὡς ἐπὶ	φοβεροῖς	προυγράφοντο, καὶ ὁ δῆμος ἐν
[2, 106]	ἀγώνων καὶ ἀναθημάτων ἐν πᾶσιν	ἱεροῖς	καὶ δημοσίοις χωρίοις, ἀνὰ φυλὴν
[2, 120]	ἄθρουν τότε ἐστάθμευεν ἐν τοῖς	ἱεροῖς	καὶ τεμένεσιν ὑφ' ἑνὶ σημείῳ
[2, 82]	καὶ ὁπλῖται διακόσιοι, ἤ, ὡς	ἑτέροις	δοκεῖ, χίλιοι καὶ διακόσιοι, ἐκ
[2, 43]	τῶν ἡγεμόνων Ἀφρανίῳ μὲν καὶ	ἑτέροις	ἐδόκει τῆς Ἰβηρίας ἐκστῆναι Καίσαρι
[2, 140]	οὔ ποτε γῆν ἀφαιρούμενος οὐδ'	ἑτέροις	ἐπινέμων τὰ ἀλλότρια οὐδ' ἡγούμενος
[2, 8]	παράνομον, γεγονὸς δὲ ἤδη καὶ	ἑτέροις.	Κάτωνος δ' ἀντιλέγοντος αὐτῷ καὶ
[2, 27]	Παῦλος ἐσιώπα. Κουρίων δὲ νομιζόμενος	ἀμφοτέροις	διαφέρεσθαι, ἐπῄνει τὴν τοῦ Κλαυδίου
[2, 143]	Δέκμος ὁ Βροῦτος ἐν τοῖς	δευτέροις	κληρονόμοις ἐγέγραπτο παῖς· ἔθος γάρ
[2, 107]	ἐπὶ ἀνηκέστοις ἔφσυγε· καὶ τοῖς	ἐχθροῖς	διηλλάσσετο καὶ τῶν πεπολεμηκότων οἱ
[2, 41]	ὑποσχέσεσι πολλαῖς ἀνελάμβανε καὶ τοῖς	ἐχθροῖς	ἐνσημαινόμενος φιλανθρωπίαν εἶπεν, ὅτι καὶ
[2, 25]	ὑπονοῶν ἐδεδοίκει μὲν ὑπὸ τοῖς	ἐχθροῖς	ἰδιώτης γενέσθαι, ἐτέχναζε δὲ ἐπὶ
[2, 109]	ἐντείλασθαι φυλάσσειν ὡς δεδωκότα τοῖς	ἐχθροῖς	λαβὴν ζητοῦσι καθ' αὑτοῦ. Πυθομένων
[2, 110]	πεῖραν ἢ διαβολήν, εἴτε τισὶν	ἐχθροῖς	τῆς πόλεως ἀφιστάμενος, εἴτε νόσημα
[2, 35]	τὸ πρόσθεν ἐχώρει, φρούρια τοῖς	ἐπικαίροις	ἐφιστὰς καὶ τὰ ἐν ποσὶν
[2, 82]	Ἐπεὶ δὲ ζητούμενος ἐν τοῖς	νεκροῖς	εὑρέθη, τὰ ἀριστεῖα ὁ Καῖσαρ
[2, 88]	Ἑλλήσποντον ἀπορίᾳ τριήρων σκάφεσιν ἐπεραιοῦτο	μικροῖς.	Κάσσιος δὲ σὺν τῷ μέρει
[2, 60]	γιγνομένων ὁμοῦ καὶ ποιούντων ἐν	ἀπόροις.	Ἐν δὲ ταῖσδε ταῖς πείραις
[2, 118]	μὲν οὐκ ἦν, οὐ γὰρ	δορυφόροις	ἠρέσκετο, ἡ δὲ τῆς ἡγεμονίας
[2, 47]	μέρος αὐτοῦ μοι συνομόσαντες ἐν	μέσοις	ἔργοις ἡμᾶς ἀπολείπετε καὶ τοῖς
[2, 81]	φασιν ἐν Ἰλίῳ παθεῖν, ἐν	μέσοις	πολεμίοις ὑπὸ θεοβλαβείας. Τῶν δ'
[2, 93]	καταλιπεῖν σφῶν τὸν αὐτοκράτορα ἐν	μέσοις	τοσοῖσδε πολεμίοις, θριαμβεύσουσι δ' ἀνθ'
[2, 15]	ἐντύχοι κατὰ τοὺς στενωπούς, οὐδὲ	τοῖς	ἀγνῶσιν ἐνοχλεῖν αἰδούμενος, ὥστε αὐτῷ
[2, 128]	σιωπὴν ὡς ὕπατος ἐπικηρύξας ἔφη·	Τοῖς	αἰτοῦσι περὶ Καίσαρος ψῆφον ἀνάγκη
[2, 98]	Κάτων, ἀλλὰ καὶ ναῦς ἐδίδου	τοῖς	αἰτοῦσι τῶν ἐπιφανῶν· αὐτὸς δ'
[2, 89]	δόξα ἀγαθὴ ὡς ἀπράγμονι παρὰ	τοῖς	Ἀλεξανδρεῦσιν ἐφύετο. ~Ἐπεὶ δ' ὁ
[2, 140]	Εὖ γε, εἶπεν, ὦ ἄνδρες,	τοῖς	ἄλλοις ἐποιήσατε συνελθόντες. Χρὴ δὲ
[2, 23]	ἀνδράσι τοσοῖσδε ἀξιολόγοις, ἐπονομαζόντων δὲ	τοῖς	ἄλλοις καὶ τὸν Καίσαρα, ὁ
[2, 151]	πρὸς διαλύσεις ἦσαν καὶ συγγνώμονες	τοῖς	ἁλοῦσιν, ἐπὶ δὲ τῇ συγγνώμῃ
[2, 119]	οὐ μετέσχον, τῆς δὲ τιμωρίας	τοῖς	ἁμαρτοῦσι συνέτυχον. Τοῦ δήμου δὲ
[2, 104]	αὐτὸς ἁρπάσας τινὸς ἀσπίδα καὶ	τοῖς	ἀμφ' αὐτὸν ἡγεμόσιν εἰπών· ἔσται
[2, 95]	βούλεται, διέλυε τὸ ἔργον ἐπειπὼν	τοῖς	ἀμφ' αὐτόν· Μὴ ἀφελώμεθα τὴν
[2, 33]	Μάρκελλός τε καὶ Λέντλος, ἐκέλευον	τοῖς	ἀμφὶ τὸν Ἀντώνιον ἐκστῆναι τοῦ
[2, 121]	καὶ τοιῶνδε ἀνδρῶν πλῆθός τι	τοῖς	ἀμφὶ τὸν Κάσσιον ἐς τὴν
[2, 116]	ἐκβαίνοντι τοῦ φορείου Λαίνας, ὁ	τοῖς	ἀμφὶ τὸν Κάσσιον πρὸ ὀλίγου
[2, 4]	ἐπήγαγεν· οἱ δ' ὡμολόγουν, ὅσα	τοῖς	ἀμφὶ τὸν Λέντλον συνῄδεσαν, ἀχθέντας
[2, 144]	δὲ ἄρα ἡμεῖς, οἳ τοιάδε	τοῖς	ἀναξίοις οὐδὲ αἰτοῦσι δίδομεν. Ἀλλ'
[2, 6]	καθαρεύων μὲν ὑπονοίας μὴ συνεγνωκέναι	τοῖς	ἀνδράσι, Κικέρωνος δ' οὐ θαρροῦντος
[2, 6]	νυκτὶ προσιούσῃ, μὴ τὸ συνεγνωκὸς	τοῖς	ἀνδράσι πλῆθος αἰωρούμενον ἔτι κατ'
[2, 37]	δύναμιν ἢ τὴν ἐλευθερίαν εἶναι	τοῖς	ἀνδράσιν, ἀλλὰ τοὺς ἄνδρας, ὅπῃ
[2, 112]	ὑπὸ τοῦ δήμου υπολλὰ γὰρ	τοῖς	ἀνδριᾶσι τοῦ πάλαι Βρούτου καὶ
[2, 127]	δὲ πλέονες σὺν παρασκευῇ ποικίλῃ	τοῖς	ἀνδροφόνοις συνήργουν. Καὶ πρῶτα μὲν
[2, 28]	ἄκων ἔφη λαβεῖν, ἑκὼν ἀποθήσομαι	τοῖς	ἀπολαβεῖν θέλουσιν, οὐκ ἀναμένων τοὺς
[2, 140]	πόλιν μάλ' ἀβουλοῦντας, ἐπήγαγε δὲ	τοῖς	ἀρίστοις τῶν πολιτῶν ἐς Λιβύην
[2, 4]	Κεθήγῳ καὶ Στατιλίῳ καὶ Κασσίῳ,	τοῖς	ἄρχουσι τῆς ἐπαναστάσεως, ἐδέδοκτο, καὶ
[2, 47]	μέσοις ἔργοις ἡμᾶς ἀπολείπετε καὶ	τοῖς	ἄρχουσιν ἐπανίστασθε καὶ προστάττειν ἀξιοῦτε,
[2, 116]	εἶδον, ἀνεθάρρησαν. Ἔθος δ' ἐστὶ	τοῖς	ἄρχουσιν ἐς τὴν βουλὴν ἐσιοῦσιν
[2, 108]	τοῦ δήμου στενάξαντος, εὐμηχάνως εἶπε	τοῖς	ἀσπασαμένοις· οὐκ εἰμὶ Βασιλεύς, ἀλλὰ
[2, 124]	στρατιὰν τὴν Δέκμου, ἄθυμον ἤδη	τοῖς	ἀτρύτοις πόνοις γεγενημένην. Οὕτω δὲ
[2, 53]	δόξαν ἀπενέγκασθαι τῶν ἐσομένων καὶ	τοῖς	αὐτίκα διωξομένοις ἡμᾶς ἀσφαλῆ τὰ
[2, 94]	ἀφαιρούμενος ἑτέρων ἣν ἔχουσι καὶ	τοῖς	ἀφαιρεθεῖσι τοὺς λαβόντας συνοικίζων καὶ
[2, 140]	ἀνδρῶν ἐπένεμον, οὔτε τὰς τιμὰς	τοῖς	ἀφαιρουμένοις ἐς παρηγορίαν ἐδίδοσαν, πολλὰ
[2, 141]	τὴν τιμὴν τῆσδε τῆς γῆς	τοῖς	ἀφῃρημένοις ἡμεῖς ἐκ τῶν δημοσίων
[2, 68]	συνελήφθη, καὶ μελισσῶν ἑσμὸς ἐπὶ	τοῖς	βωμοῖς ἐκάθισε, ζῴου νωχελοῦς. Μικρόν
[2, 105]	τὴν Κορδύβην, οἱ δὲ κάμνοντες	τοῖς	γεγονόσι τά τε σώματα καὶ
[2, 131]	παρὰ μέρος τεχνάζοντος οἱ ἀμύνειν	τοῖς	γεγονόσιν ἀξιοῦντες Λέπιδον ἠξίουν ἀμύνειν.
[2, 3]	πολλοὺς ἐς πάντα τὰ ὕποπτα	τοῖς	γιγνομένοις ἐφεδρεύειν. Κατιλίνας δ' οὐδενὸς
[2, 64]	περὶ Φάρσαλον. Λέγεται δ' ἐν	τοῖς	Γόμφοις γενέσθαι παθήματα γενναῖα καὶ
[2, 103]	καὶ τέταρτον ἔτος εἶχον ἐν	τοῖς	γυμνασίοις καὶ γνώμην ἕτοιμον ἀγωνίσασθαι
[2, 60]	ἀπογιγνώσκων ἑαυτοῦ καὶ τοῦ φρουρίου.	Τοῖς	δ' ἄλλοις αἰδὼς ἐπὶ τῷ
[2, 48]	ἀπέφηνεν, ὧν ἔδει τοὺς χρήστας	τοῖς	δανείσασιν ἀντὶ τῶν χρημάτων διδόναι.
[2, 129]	τῶν ἄλλων αὐτὰς ἀντιληψόμενοι νομιμώτερον.	Τοῖς	δὲ ἥ τε ἐνέδρα κατεφαίνετο,
[2, 129]	ἢ βεβαίως ἔχειν, ἃ ἔλαβον.	Τοῖς	δὲ καὶ ἡλικίας τι νεώτερον
[2, 81]	ὤρεγε καὶ πρῶτος ἐξῆρχε δρόμου.	Τοῖς	δὲ τὰ μὲν σώματα ἔκαμνε,
[2, 59]	καθορῶσι τοὺς πολεμίους καὶ ἐδίωκον.	Τοῖς	δὲ ὡς ἐν γαλήνῃ δέος
[2, 14]	φθόνον ὡς ἐπὶ μεγίστοις δὴ	τοῖς	δεδομένοις μείζονα, Πομπηίῳ μὲν ἐζεύγνυ
[2, 115]	στοὰν τὴν πρὸ τοῦ θεάτρου	τοῖς	δεομένοις σφῶν ὡς στρατηγῶν εὐσταθέστατα
[2, 120]	ὁ δουλεύων ἔτι τὸ σχῆμα	τοῖς	δεσπόταις ὅμοιος· χωρὶς γὰρ τῆς
[2, 143]	ἀνδροφόνων Δέκμος ὁ Βροῦτος ἐν	τοῖς	δευτέροις κληρονόμοις ἐγέγραπτο παῖς· ἔθος
[2, 31]	(οὐδὲ γὰρ προϊέναι τῶν τειχῶν	τοῖς	δημάρχοις ἐφίεταἰ) ὠλοφύρετο δ' ἐν
[2, 123]	ἔστιν ἔχθρα πρὸς ἐνίους, ἐν	τοῖς	δημοσίοις κινδύνοις ἐξερίζειν, πολὺ δὲ
[2, 102]	ἱππάρχῃ τὸ ἔτι διπλάσιον καὶ	τοῖς	δημόταις ἑκάστῳ μνᾶν Ἀττικήν. Ἐπέδωκε
[2, 107]	δὲ προσιοῦσιν οὐδ' ἐπιμένουσιν, ἀλλὰ	τοῖς	διαβάλλουσιν αὐτὸν ἐς τὴν ἐπιθυμίαν
[2, 14]	ἐς ἀσέβειαν ἐδίωκον, καὶ συνηγόρευε	τοῖς	διώκουσι Κικέρων. Καὶ κληθεὶς ἐς
[2, 79]	προβολῇ διαστάντας ἀμύνεσθαι διὰ χειρὸς	τοῖς	δόρασι τοὺς ἐπιόντας. Καὶ τόδε
[2, 78]	τοὺς ἵππους ἐχώρουν, ὀρθοῖς ἄνω	τοῖς	δόρασιν ἐς τὰ πρόσωπα τύπτοντες
[2, 74]	πρὸς ἀνάγκης ἐστὶν ἡμῖν ἐν	τοῖς	ἐκείνων σταθμεῦσαι. ~Ὁ μὲν τοσάδε
[2, 96]	τὸ πέμπτον τέλος αἰτῆσαν ἀντιταχθῆναι	τοῖς	ἐλέφασι κρατῆσαι πάνυ καρτερῶς· καὶ
[2, 71]	Ῥωμαίων ἡγεμονίας ἀγωνιούμενοι. ~Ἐπὶ δὲ	τοῖς	Ἕλλησιν ὀλίγου πάντες, ὅσοι περιιόντι
[2, 59]	ἀνατρήσειαν ἢ καταδύσειαν αἱ μακραὶ	τοῖς	ἐμβόλοις· καὶ τὰ εἰκότα παρεσκεύαζοντο,
[2, 6]	πλήθους ἀγνοοῦντος, ἐπεῖδεν ἀποθνῄσκοντας καὶ	τοῖς	ἐν ἀγορᾷ παροδεύων ἐσήμηνεν, ὅτι
[2, 61]	ὁ φέρων ὑπὲρ τὸ χαράκωμα	τοῖς	ἔνδον ῥῖψαι. ~Γενομένης δὲ τῆς
[2, 70]	δ' οὖν εἶχε, τοῖσδε μάλιστα	τοῖς	ἐξ Ἰταλίας ἑκάτερος αὐτῶν ἐθάρρει.
[2, 151]	τε καὶ Ἀφροδίτης. Φιλονικότεροι δὲ	τοῖς	ἐξερίζουσιν ὄντες ταχύτατοι πρὸς διαλύσεις
[2, 122]	δεύτερος ὅδε ἐλοιδόρει καὶ συνεγνωκέναι	τοῖς	ἐπ' αὐτῷ βεβουλευμένοις ὑπεκρίνετο καὶ
[2, 12]	ὁ δῆμος αὐτῷ συνεχώρησεν ἀμύνειν	τοῖς	ἐπιβεβουλευμένοις. Καὶ Βύβλος μὲν ἐκ
[2, 79]	ἑστῶτας δ' ἀποψύχεσθαί τε καὶ	τοῖς	ἐπιθέουσιν εὐβλήτους δι' ἀτρεμίαν οἷα
[2, 35]	ἐς τὸ πρόσθεν ἐχώρει, φρούρια	τοῖς	ἐπικαίροις ἐφιστὰς καὶ τὰ ἐν
[2, 37]	δὴ τοσάδε εἰπὼν καὶ ἀπειλήσας	τοῖς	ἐπιμένουσιν, εἰ φειδοῖ χωρίων ἢ
[2, 50]	ἐξέλιπον, ὦ ἄνδρες, ὑπὲρ ἐλευθερίας	τοῖς	ἐπιοῦσι πολεμοῦντες, οὐ τὰ οἰκήματα
[2, 8]	χρήσιμα, στρατιὰν δὲ ἀγείρας ἐπετίθετο	τοῖς	ἔτι λοιποῖς Ἰβήρων ἀνὰ μέρος,
[2, 78]	ἐκυκλοῦντο. Καίσαρος δὲ τὸ σημεῖον	τοῖς	ἐφεδρεύουσιν ἄραντος, οἱ μὲν ἐξαναστάντες
[2, 107]	τις ἐπὶ ἀνηκέστοις ἔφσυγε· καὶ	τοῖς	ἐχθροῖς διηλλάσσετο καὶ τῶν πεπολεμηκότων
[2, 41]	καὶ ὑποσχέσεσι πολλαῖς ἀνελάμβανε καὶ	τοῖς	ἐχθροῖς ἐνσημαινόμενος φιλανθρωπίαν εἶπεν, ὅτι
[2, 25]	βουλὴν ὑπονοῶν ἐδεδοίκει μὲν ὑπὸ	τοῖς	ἐχθροῖς ἰδιώτης γενέσθαι, ἐτέχναζε δὲ
[2, 109]	αὑτὸν ἐντείλασθαι φυλάσσειν ὡς δεδωκότα	τοῖς	ἐχθροῖς λαβὴν ζητοῦσι καθ' αὑτοῦ.
[2, 30]	ὅμως ὑπέμενον. Ὁ δὲ Πομπήιος	τοῖς	ἠγγελμένοις πίσυνος οὔτε στρατιὰν οὔτε
[2, 103]	αὐτῆς Λιβύης τε καὶ Φαρσάλου	τοῖς	ἡγεμόσι συνῆλθεν, ὁ δὲ ἐξ
[2, 112]	ἐν Φαρσάλῳ μετὰ σπουδῆς λέγεται	τοῖς	ἡγεμόσιν εἰπεῖν Βροῦτον, ὅπῃ δύναιντο,
[2, 65]	εἶναι, καταλιπεῖν φεύγοντα Καίσαρα καὶ	τοῖς	ἡττηθεῖσιν ὁμοίως τὸν νικῶντα φεύγειν.
[2, 80]	τοὺς συμμάχους μόνους χωρεῖν. Καὶ	τοῖς	ἡττωμένοις προσεπέλαζον παραινοῦντες ἀδεῶς ἑστάναι.
[2, 120]	τῆς βουλευτικῆς ἡ ἄλλη στολὴ	τοῖς	θεράπουσίν ἐστιν ἐπίκοινος. Τό τε
[2, 102]	φυγὴν ἐγέλασαν. ~Χρήματα δ' ἐν	τοῖς	θριάμβοις φασὶ παρενεχθῆναι μυριάδας ἓξ
[2, 70]	μὲν τῆς Ἑλλάδος Λάκωνες ὑπὸ	τοῖς	ἰδίοις βασιλεῦσι τασσόμενοι, καὶ ἡ
[2, 73]	ὧδε ἔλεγεν, ὁ δὲ Καῖσαρ	τοῖς	ἰδίοις τοιάδε· Τὰ μὲν δυσχερέστερα
[2, 120]	ἐξιόν, ἄθρουν τότε ἐστάθμευεν ἐν	τοῖς	ἱεροῖς καὶ τεμένεσιν ὑφ' ἑνὶ
[2, 98]	αὐτὸς δ' εὐσταθῶς ὑπέμενε καὶ	τοῖς	Ἰτυκαίοις ὑπισχνουμένοις πρὸ ἑαυτῶν ὑπὲρ
[2, 98]	ἅπαντας καὶ συγγραφὰς ὑπὲρ ἑκάστου	τοῖς	Ἰτυκαίων ἄρχουσιν ἐπιδοὺς περὶ ἑσπέραν
[2, 150]	ἢ ἀρχῆς ἐπιθυμίᾳ συμπεσών, στρατηγοῖς	τοῖς	καθ' αὑτὸν ἀρίστοις συνηνέχθη καὶ
[2, 122]	ἐξώτρυνον ὅμοια τοῖς προγόνοις ἐργάσασθαι	τοῖς	καθελοῦσι τοὺς βασιλέας, οὐκ ἐκ
[2, 75]	τοὺς ἱππέας ἐπὶ τοῖς κέρασι	τοῖς	κατὰ μέρη τάσσων. Τοξόται δὲ
[2, 75]	διεστῶτας, καὶ τοὺς ἱππέας ἐπὶ	τοῖς	κέρασι τοῖς κατὰ μέρη τάσσων.
[2, 143]	ἔθος γάρ τι Ῥωμαίοις παραγράφειν	τοῖς	κληρονόμοις ἑτέρους, εἰ μὴ κληρονομοῖεν
[2, 34]	καὶ τὰ ἰδιωτικὰ σφῶν ἐπὶ	τοῖς	κοινοῖς, εἰ δεήσειεν, εἶναι στρατιωτικά·
[2, 123]	ἐξερίζειν, πολὺ δὲ μᾶλλον ἐν	τοῖς	κοινοῖς καὶ τὰ ἴδια καταθέσθαι
[2, 65]	ἄν οἱ γενόμενα παριδὼν ἐπείθετο	τοῖς	λέγουσιν αὐτίκα τὸν Καίσαρος στρατὸν
[2, 1]	μάλιστα πανταχοῦ πλεονασάντων Μιθριδάτην ἐπὶ	τοῖς	λῃσταῖς καθῃρήκει, Πόντου βασιλέα, καὶ
[2, 8]	οὖσαν τῶν παραγγελιῶν ἀναλοῦντος ἐπὶ	τοῖς	λόγοις, ἐσέδραμεν ὁ Καῖσαρ ὑπεριδὼν
[2, 146]	ὀργῆς ἐνεπίμπλατο. Ὡς δ' ἐπὶ	τοῖς	λόγοις ἕτεροι θρῆνοι μετὰ ὠὠδῆς
[2, 89]	ποιήσεται, περὶ ἑσπέραν ἀνήγετο, ἐπαγγείλας	τοῖς	λοιποῖς κυβερνήταις πρὸς τὸν λαμπτῆρα
[2, 35]	οὖν λοχαγοὺς αὐτῶν σὺν ὀλίγοις	τοῖς	μάλιστα εὐτολμοτάτοις, εἰρηνικῶς ἐσταλμένοις, προύπεμπεν
[2, 152]	ἐπὶ σφίσιν ἑκάτερος ὑπερόπτης καὶ	τοῖς	μάντεσι τὴν τελευτὴν προειποῦσιν οὐκ
[2, 44]	στρατηγοὶ πάλαι μὲν ἐπὶ πᾶσι	τοῖς	μεγίστοις ἔργοις προσίεντο, νῦν δ'
[2, 52]	τὴν ἀρχὴν ἐν τοσῷδε διαθήσεσθαἰ	τοῖς	μὲν ναυάρχοις προσέταττεν ἐπιτηρεῖν τὴν
[2, 130]	πλεόνων περὶ τῆς εἰρήνης παρακαλούντων,	τοῖς	μὲν περὶ τῆς εἰρήνης ἔφη·
[2, 120]	δ' ἔχοντες τὸ Καπιτώλιον σὺν	τοῖς	μονομάχοις ἀνέθορον. Καὶ αὐτοῖς βουλευομένοις
[2, 82]	δρᾶσαι. Ἐπεὶ δὲ ζητούμενος ἐν	τοῖς	νεκροῖς εὑρέθη, τὰ ἀριστεῖα ὁ
[2, 32]	ἐπὶ δισχιλίοις σταδίους διαδραμών, ἐπέδωκε	τοῖς	νέοις ὑπάτοις ἐσιοῦσιν ἐς τὸ
[2, 80]	τὰς τάξεις πανταχοῦ περιέπεμπεν, οἳ	τοῖς	νικῶσιν ἐκέλευον ἀψαυστεῖν τῶν ὁμοεθνῶν,
[2, 30]	καὶ ὑπὸ κερδῶν, ὅσα πόλεμος	τοῖς	νικῶσιν ἐργάζεται καὶ ὅσα παρὰ
[2, 11]	ἐπενόουν δ' ὅμως Βύβλον ἐνίστασθαι	τοῖς	νόμοις καὶ μὴ δόξαν ἀμελείας,
[2, 101]	Ὁ δὲ δῆμος ἐπὶ μὲν	τοῖς	οἰκείοις κακοῖς, καίπερ δεδιώς, ἔστενε,
[2, 102]	καὶ εἴκοσι καὶ δισχιλίους ἐπὶ	τοῖς	ὀκτακοσίοις ἀπὸ χρυσοῦ, ἕλκοντας ἐς
[2, 141]	μὲν ὑμᾶς ἐξεπίτηδες ἐχθροὺς ἐποίουν	τοῖς	ὁμοεθνέσιν ὑπὲρ τοῦ σφετέρου συμφέροντος·
[2, 145]	ὤμοσα καὶ ἠρασάμην· ἐπεὶ δὲ	τοῖς	ὁμοτίμοις δοκεῖ συνοίσειν τὰ ἐγνωσμένα,
[2, 44]	καὶ ὑπὸ τῆς στρατιᾶς ἐν	τοῖς	ὅπλοις ἔτι οὔσης αὐτοκράτωρ ὑπέστη
[2, 133]	λαβόντας καὶ κατὰ πλῆθος ἅμα	τοῖς	ὅπλοις, ὡς ἐστρατεύοντο, ὑπὸ τῇ
[2, 140]	ἀριστείων τυχεῖν. Ὁ δὲ ὑμᾶς	τοῖς	ὅρκοις προλαβὼν ἐπήγαγε μὲν ἐπὶ
[2, 10]	ἣ ἐς τὰ κοινὰ διεμισθοῦτο,	τοῖς	οὖσι πατράσι παίδων τριῶν, ἔμμισθον
[2, 119]	τῶν τότε σφίσιν ὀμωμοσμένων ἐπὶ	τοῖς	πάλαι βασιλεῦσιν ἀνεμίμνησκον συνέθεον δὲ
[2, 140]	ἐστι τὰ ἀριστεῖα· ἃ καὶ	τοῖς	πάλαι στρατευομένοις ὁ δῆμος ἐδίδου,
[2, 90]	τὸ βασίλειον ἐγένοντο καὶ ἐν	τοῖς	παρ' αὐτὸ αἰγιαλοῖς, ἔνθα καὶ
[2, 20]	μόνον ἂν γένοιτο φάρμακον ἐπὶ	τοῖς	παροῦσι κακοῖς ἡ μόναρχος ἐξουσία,
[2, 98]	ἐλάσσω προσφερόμενος ἢ πλείω, συνελεσχήνευε	τοῖς	παροῦσι περὶ τῶν ἐκπεπλευκότων καὶ
[2, 123]	Καπιτώλιον· οὐ γὰρ ἐθάρρουν πω	τοῖς	παροῦσι. Τῶν δ' οἰκείων σφίσι
[2, 45]	δὲ φιλοκινδύνως μαχόμενος σὺν ἅπασι	τοῖς	παροῦσιν ἔπεσεν, ὡς ἐπὶ τῷ
[2, 89]	καὶ Ῥοδίων τριήρεις ἐνέβη σὺν	τοῖς	παροῦσιν· οὐδενί τε ἐκφήνας, ὅπῃ
[2, 139]	οὐδὲ ὅρκων δεῖ οὐδὲ γὰρ	τοῖς	πατράσιν ἡμῶν ἐδέησεν οὐδέποτε· εἰ
[2, 79]	περικύκλωσιν. ~Πομπήιος δὲ πυθόμενος ἐκέλευε	τοῖς	πεζοῖς μήτ' ἐπεκθεῖν ἔτι μήτ'
[2, 120]	ἐστιν ἐπίκοινος. Τό τε σιτηρέσιον	τοῖς	πένησι χορηγούμενον ἐν μόνῃ Ῥώμῃ
[2, 108]	καὶ τῷ Καίσαρι χαρίζεσθαι, προαπειλήσαντι	τοῖς	περὶ βασιλείας λέγουσιν. Ὁ δὲ
[2, 67]	τε τοῦ στρατοῦ παντὸς ἐπηρμένου	τοῖς	περὶ τὸ Δυρράχιον ἀμέτρως καὶ
[2, 67]	ὑπ' ἀπειρίας, οἱ δ' ἀμέτρως	τοῖς	περὶ τὸ Δυρράχιον εὐπραγήμασιν ἐπηρμένοι,
[2, 99]	πληγῆς ἀσθενοῦς, χάριν δ' ὡμολόγει	τοῖς	περισώσασι καὶ καταδαρθεῖν ἔφη δεῖσθαι.
[2, 48]	στάσεις καὶ τὴν ἐκ τῶνδε	τοῖς	πιπρασκομένοις ἐποῦσαν εὐωνίαν, τὰς μὲν
[2, 131]	ἡμῶν οἱ πρόβουλοι, καὶ δοκεῖ	τοῖς	πλέοσιν. Ἀνακραγόντων δὲ αὖθις· Ἐπέξιθι
[2, 49]	νῆες δὲ μακραὶ μὲν ἐντελεῖς	τοῖς	πληρώμασιν ἑξακόσιαι, καὶ τούτων ἐς
[2, 134]	ἀξιώσομεν, ἀτιμοῦν δὲ τὸν καὶ	τοῖς	πολεμίοις δι' ἀρετὴν τίμιον; Τούτων
[2, 62]	σήμερον ἂν ὁ πόλεμος ἐξείργαστο	τοῖς	πολεμίοις, εἰ τὸν νικᾶν ἐπιστάμενον
[2, 57]	ἐδεδοίκεσαν ὡς ἐν φωτὶ κατάδηλοι	τοῖς	πολεμίοις ἐσόμενοι, ὁ δὲ Καῖσαρ,
[2, 98]	ὅτι προδιδοῖτο ὑπὸ τῶν οἰκείων	τοῖς	πολεμίοις· τίνι γὰρ ἔφη χρήσεσθαι
[2, 95]	στρατόπεδον, ὡς ἐν καιρῷ συνοισόμενος	τοῖς	πολεμίοις χωρὶς αὐτοκράτορος οὖσιν. Ἀντεπῄεσαν
[2, 66]	οὐδείς, ἀλλὰ σπουδῇ δαιμονίῳ συνενεχθῆναι	τοῖς	πολεμίοις ὠρέγοντο καὶ ἡγοῦντο πολέμῳ
[2, 129]	τῶν γεγονότων ἐγίγνετο μεταβολή, λοιδορουμένου	τοῖς	πολλοῖς, εἰ τοὺς ἀνδροφόνους τιμᾶν
[2, 42]	ᾖει, ἔνθα Πετρηίῳ καὶ Ἀφρανίῳ	τοῖς	Πομπηίου στρατηγοῖς συμβαλὼν ἧττον αὐτῶν
[2, 43]	ὑπὲρ τούτων χάρις, φράζετε αὐτὰ	τοῖς	Πομπηίου στρατιώταις ἅπασι. Τοσάδε εἰπὼν
[2, 91]	ἐς τὸ πρόσθεν ἐβάδιζε λεσχηνεύων	τοῖς	πρέσβεσι, μέχρι προσπελάσας τῷ χάρακι
[2, 122]	Τόν τε δῆμον ἐξώτρυνον ὅμοια	τοῖς	προγόνοις ἐργάσασθαι τοῖς καθελοῦσι τοὺς
[2, 153]	περὶ σφῶν ἐχλεύασαν ὁμοίως, καὶ	τοῖς	προειποῦσιν αὐτὰ μάντεσιν οὐκ ἐχαλέπηναν,
[2, 62]	ἐσελθεῖν ἐν κόσμῳ μήτε πεισθῆναι	τοῖς	προστάγμασιν, ἀλλὰ φεύγειν ἕκαστον, ὅπῃ
[2, 91]	χιλίοις που μάλιστα ὢν ἱππεῦσιν	τοῖς	πρώτοις αὐτῷ συνδραμοῦσιν· ὅτε καί
[2, 116]	ὡς ἕτεροι λέγουσιν, ἡ κεφαλὴ	τοῖς	σπλάγχνοις ἔλειπε. Καὶ τοῦ μάντεως
[2, 15]	αὐτῷ σὺν ὕβρει διακόπτοντος ἐν	τοῖς	στενωποῖς, ἀπέγνω πάνθ' ὁ Κικέρων
[2, 44]	ὑπέστη προσαγορευθῆναι. Ἔστι δὲ τιμὴ	τοῖς	στρατηγοῖς τόδε τὸ προσαγόρευμα παρὰ
[2, 114]	καὶ φίλον αὐτοῦ δυνατώτατον καὶ	τοῖς	στρατιώταις γνωριμώτατον· ὁ δὲ Βροῦτος
[2, 56]	ἀλλήλοις ἀνὰ μέρη, ἀθρόοις δὲ	τοῖς	στρατοῖς οὐ συνεπλέκοντο, Πομπήιος μὲν
[2, 101]	Φαρνάκει καὶ Λιβυκὸν ἐπὶ Λιβύων	τοῖς	συμμαχήσασι τῷ Σκιπίωνι· ἔνθα καὶ
[2, 3]	ἐχώρει στρατολογῶν· Λέντλῳ δὲ καὶ	τοῖς	συνωμόταις ἔδοξεν, ὅτε Κατιλίναν ἐν
[2, 3]	χρήματα προύπεμπεν ἐς Φαισούλας καὶ	τοῖς	συνωμόταις ἐντειλάμενος κτεῖναι Κικέρωνα καὶ
[2, 70]	ἀμφίλογα εἰπόντων ἑπομένῳ μάλιστα Ῥωμαίων	τοῖς	τὰ πιθανώτατα γράφουσι περὶ τῶν
[2, 70]	ἱππέες ἐς ἑπτακισχιλίους. Ὧδε μὲν	τοῖς	τὰ πιθανώτατα λέγουσι δοκεῖ μυριάδας
[2, 39]	ἐκείνοις, Ἰλλυρικὸν ἔθνος, ἐπὶ δὲ	τοῖς	Ταυλαντίοις ἕτερον γένος Ἱλλυριῶν Λιβυρνούς,
[2, 133]	ἀξιοῦτε; Καὶ τὰ μὲν πορρωτέρω	τοῖς	τε δεινοῖς ἔτι καὶ τοῖς
[2, 51]	ἡγεμονίαν αἴσιος. Θαρρεῖν δὲ χρὴ	τοῖς	τε θεοῖς καὶ αὐτῷ τῷ
[2, 8]	παρασκευὴν ἐς τὸ λαμπρότατον ἐν	τοῖς	τῆς Ῥώμης προαστείοις διεκόσμει, ἐν
[2, 33]	ἔσεσθαι, προθεσπίζων ἀράς τε βαρείας	τοῖς	τούτων αἰτίοις ἐπαρώμενος. Συνεξέθεον δ'
[2, 134]	γὰρ ταῦτα ἐκ τῶν νόμων	τοῖς	τυράννοις ἐπιτέτακταἰ περιόψεσθαι νομίζετε τοὺς
[2, 142]	μὲν οὕτω, καὶ διεσείετο μάλιστα	τοῖς	ὑπάτοις ἡ γνώμη ὑπὸ δέους
[2, 39]	ἤδη τελῶν τὰ μὲν ἔδωκε	τοῖς	ὑπάτοις προαπάγειν ἐς Ἤπειρον ἐκ
[2, 108]	ἀνδρῶν τὸν ἀρξάμενον ἐξεῦρον καὶ	τοῖς	ὑπηρέταις ἐκέλευον ἄγειν ἐς δίκην
[2, 109]	βαρὺ καὶ δυσχερὲς διαπεπρᾶχθαι, λέγεται	τοῖς	φίλοις αὑτὸν ἐντείλασθαι φυλάσσειν ὡς
[2, 114]	ὡς βασιλέα ἀναιροῦντες, ἐπὶ δὲ	τοῖς	φίλοις αὐτοῦ ἐχθρῶν ὡς Πομπηίου
[2, 83]	περὶ τὴν Κιλικίαν μόλις ἐξέφερε	τοῖς	φίλοις. Οἱ δὲ αὐτὸν ἠξίουν
[2, 69]	ἐκπεσεῖσθαι. Τοσοῦτον δ' οὖν εἰπὼν	τοῖς	φίλοις, ὅτι ἥδε ἡ ἡμέρα,
[2, 133]	τοῖς τε δεινοῖς ἔτι καὶ	τοῖς	φόβοις ἀφεστηκότα ἐάσω· ἃ δὲ
[2, 118]	ξιφῶν ἀλλήλους ἔπληξαν. ~Ἐκτελεσθέντος δὲ	τοῖς	φονεῦσι τοσοῦδε ἄγους ἐν ἱερῷ
[2, 153]	ἐπὶ τοῦτο ἐκπλέοντά φασιν ἐπιτωθάσαι	τοῖς	Χαλδαίοις, ὅτι σῶος ἐς Βαβυλῶνα
[2, 130]	ἐνὸν σῴζεσθαι χωρὶς ὅπλων οὐδὲ	ὑπάτοις.	Ἐπιβοώντων δ' ἑτέρων τὸ πεπραγμένον
[2, 32]	σταδίους διαδραμών, ἐπέδωκε τοῖς νέοις	ὑπάτοις	ἐσιοῦσιν ἐς τὸ βουλευτήριον τῇ
[2, 142]	οὕτω, καὶ διεσείετο μάλιστα τοῖς	ὑπάτοις	ἡ γνώμη ὑπὸ δέους ἢ
[2, 39]	τελῶν τὰ μὲν ἔδωκε τοῖς	ὑπάτοις	προαπάγειν ἐς Ἤπειρον ἐκ Βρεντεσίου,
[2, 19]	τῆς ἐπιγαμίας, ὡς αὐτίκα μεγάλοις	στρατοῖς	Καίσαρός τε καὶ Πομπηίου διοισομένων
[2, 56]	ἀνὰ μέρη, ἀθρόοις δὲ τοῖς	στρατοῖς	οὐ συνεπλέκοντο, Πομπήιος μὲν ἔτι
[2, 150]	καθ' αὑτὸν ἀρίστοις συνηνέχθη καὶ	στρατοῖς	πολλοῖς τε καὶ μεγάλοις, οὐ
[2, 35]	αὐτῶν σὺν ὀλίγοις τοῖς μάλιστα	εὐτολμοτάτοις,	εἰρηνικῶς ἐσταλμένοις, προύπεμπεν ἐσελθεῖν ἐς
[2, 17]	~Ὁ δὲ Καῖσαρ ἔν τε	Κελτοῖς	καὶ Βρεττανοῖς πολλὰ καὶ λαμπρὰ
[2, 140]	ἢ ἀνθρωπίνη λήθη τὰ ἐπὶ	Κελτοῖς	καὶ Βρεττανοῖς ὑμῶν ἔργα σβέσει,
[2, 150]	πολλάκις, καὶ τριακοντάκις αὐτὸς ἐν	Κελτοῖς	μόνοις παρετάξατο, μέχρι τετρακόσια αὐτῶν
[2, 41]	ἐκίνει χρημάτων, ἅ φασιν ἐπὶ	Κελτοῖς	πάλαι σὺν ἀρᾷ δημοσίᾳ τεθῆναι,
[2, 107]	Καῖσαρ, πλὴν εἴ τις ἐπὶ	ἀνηκέστοις	ἔφσυγε· καὶ τοῖς ἐχθροῖς διηλλάσσετο
[2, 59]	ἐπιβήσας Ἀπολλωνίαν μὲν παρέπλευσεν, ἱστίοις	μεστοῖς	ἐπιπνέοντος ἀνέμου· χαλάσαντος δὲ τοῦ
[2, 7]	μόλις ἥδε, ὡς ἐντελὴς ἐπὶ	μεγίστοις	δὴ μαρτυρία, ψηφίζεται. ~Ὁ δὲ
[2, 14]	καὶ τὸν φθόνον ὡς ἐπὶ	μεγίστοις	δὴ τοῖς δεδομένοις μείζονα, Πομπηίῳ
[2, 44]	πάλαι μὲν ἐπὶ πᾶσι τοῖς	μεγίστοις	ἔργοις προσίεντο, νῦν δ' ὅρον
[2, 150]	συμπεσών, στρατηγοῖς τοῖς καθ' αὑτὸν	ἀρίστοις	συνηνέχθη καὶ στρατοῖς πολλοῖς τε
[2, 140]	μάλ' ἀβουλοῦντας, ἐπήγαγε δὲ τοῖς	ἀρίστοις	τῶν πολιτῶν ἐς Λιβύην ὀκνοῦντας
[2, 61]	ἔργα ἀλλήλοις ἐποίουν. Γίγνεται δ'	αὐτοῖς	ἀγὼν εἷς μέγας ἐν ᾧ
[2, 93]	θριαμβεύσω μεθ' ἑτέρων. Ἀδοκήτου δ'	αὐτοῖς	ἅμα καὶ τοῦδε καὶ φιλανθρώπου
[2, 121]	ἔσεσθαι τὴν εἰρήνην μὴ γενομένης	αὐτοῖς	ἀμνηστίας. Ὧδε δὲ αὐτοῖς ἔχουσι
[2, 110]	καλεῖν καὶ ὅσα ἄλλα ἐστὶν	αὐτοῖς	ἀντὶ βασιλείας ὀνόματα, τῶν δὲ
[2, 92]	ἠξίουν. Ὁ δ' ἐπηγγέλλετο μὲν	αὐτοῖς	ἀόριστά τινα ἐν Φαρσάλῳ, καὶ
[2, 22]	ἁρπαγὰς ἐτράποντο· ἔργον τε οὐδὲν	αὐτοῖς	ἀπῆν, ἀλλὰ καὶ ἐπ' οἰκίας
[2, 64]	οἷα ἰατρόν, ὃς τὸ φάρμακον	αὐτοῖς	ἄρα παρέσχε. ~Πομπήιος δ' ἐπὶ
[2, 17]	οἱ κοινωνοὶ τῆς δυναστείας. Καὶ	αὐτοῖς	βουλευομένοις ἔδοξε Πομπήιον μὲν καὶ
[2, 120]	σὺν τοῖς μονομάχοις ἀνέθορον. Καὶ	αὐτοῖς	βουλευομένοις ἔδοξεν ἐπὶ τὰ πλήθη
[2, 13]	σφετέραν ἀξίωσιν ἀδοκήτου τῆς χάριτος	αὐτοῖς	γενομένης, ἐξεθείαζον αὐτόν, καὶ στῖφος
[2, 26]	οὖν Νεοκώμων τινά, ἄρχοντά τε	αὐτοῖς	γενόμενον καὶ παρὰ τοῦτο Ῥωμαῖον
[2, 69]	συμβόλῳ νίκης· καὶ οἱ θεράποντες	αὐτοῖς	δαῖτα λαμπροτάτην ἐπόρσυνον· εἰσὶ δ'
[2, 112]	ἀλλήλοις νομίζεσθαι. Καὶ ὁ Καῖσαρ	αὐτοῖς	διαιτῶν λέγεται πρὸς τοὺς φίλους
[2, 111]	λαβεῖν ἐγχειρήσεως, ἐς ὄνομα μόνον	αὐτοῖς	διαφερούσης, ἔργῳ δὲ καὶ τοῦ
[2, 10]	τὸ βουλευτήριον ἐσέφερε καὶ γῆν	αὐτοῖς	διένεμε, καὶ τὴν ἀριστεύουσαν αὐτῆς
[2, 64]	τὸν φόβον τῆς ἥττης πολὺν	αὐτοῖς	ἐγγενόμενον καὶ τῶν πολεμίων τὸ
[2, 66]	διὰ γῆρας· ὅλως τε κάμνουσιν	αὐτοῖς	ἐδόκει δρᾶν τι Μετ' ἀργίας
[2, 96]	Καίσαρος ἐδείμαινε καὶ ἐν σφίσιν	αὐτοῖς	ἐθορυβοῦντο κατά τε πεῖραν ὧν
[2, 70]	ὡς ἀλλότρια καὶ ὀλίγην ἐν	αὐτοῖς	εἰς προσθήκην χώραν ἔχοντα, Καίσαρι
[2, 44]	συνεμάχει, Κουρίων δ' ὑπὲρ Καίσαρος	αὐτοῖς	ἐκ Σικελίας ἐπέπλει δύο τέλεσι
[2, 33]	καὶ δημεύσεις καὶ ὅσα ἄλλα	αὐτοῖς	ἔμελλεν ἔσεσθαι, προθεσπίζων ἀράς τε
[2, 69]	ἔμπειρος ἀπεστρέφετο καὶ νεμεσῶν ἐπ'	αὐτοῖς	ἐνεκαλύπτετο, κατεσιώπα δ' ὅμως ὑπὸ
[2, 36]	τοῦ φιλονίκου μετέφερε. Τέρατά τε	αὐτοῖς	ἐπέπιπτε πολλὰ καὶ σημεῖα οὐράνια·
[2, 22]	τοῦ Μίλωνος· πρόφασίς τε ἦν	αὐτοῖς	ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας καὶ πυρὸς
[2, 29]	Κουρίων ἀνέστρεφεν, ὡς δέον ὑπάρχειν	αὐτοῖς	ἐπὶ τὸν Πομπήιον Καίσαρα, ἢ
[2, 44]	προσαγόρευμα παρὰ τῶν στρατῶν, καθάπερ	αὐτοῖς	ἐπιμαρτυρούντων ἀξίως σφῶν αὐτοκράτορας εἶναι·
[2, 63]	ἁμάρτημα ᾐδοῦντο καὶ τοῦ Καίσαρος	αὐτοῖς	ἐπιμεμφομένου τε πράως καὶ συγγνώμην
[2, 110]	Ῥωμαίοις Παρθυαίους, εἰ μὴ βασιλεὺς	αὐτοῖς	ἐπιστρατεύσειε. Καί τινες ἀπὸ τοῦδε
[2, 135]	διὰ χρείαν. Καὶ ὁ Ἀντώνιος	αὐτοῖς	ἐς τοῦτο ἐνέδωκεν. Ἐψηφισμένων δὲ
[2, 123]	Οὐδὲ γὰρ ὅσιον, εἴ τις	αὐτοῖς	ἔστιν ἔχθρα πρὸς ἐνίους, ἐν
[2, 41]	περὶ τὴν Τυρρηνίαν· καὶ ναυάρχους	αὐτοῖς	ἔτι γιγνομένοις ἐπέστησεν Ὁρτήσιόν τε
[2, 92]	τοῦ στρατοῦ φυλάξασθαι, μάλα θρασέως	αὐτοῖς	ἔτι στασιάζουσιν ἐς τὸ Ἄρειον
[2, 23]	σφῶν ἐσόμενον δικτάτορα· χρῄζειν γὰρ	αὐτοῖς	ἐφαίνετο τὰ παρόντα τοιᾶσδε θεραπείας.
[2, 121]	γενομένης αὐτοῖς ἀμνηστίας. Ὧδε δὲ	αὐτοῖς	ἔχουσι πρῶτος ἐπιφαίνεται Κίννας στρατηγός,
[2, 147]	θετὸν ἀξιωθῆναι γενέσθαι. ~Ὧδε δὲ	αὐτοῖς	ἔχουσιν ἤδη καὶ χειρῶν ἐγγὺς
[2, 77]	Ἐγγύς τε τοῦ κακοῦ γιγνομένοις	αὐτοῖς	ἡ μὲν ἐκκαίουσα καὶ τυφλοῦσα
[2, 78]	ἀγώνων τοιῶνδε ἐμπειροπόλεμοι. Πλησιάζουσι δ'	αὐτοῖς	ἤδη τόξα καὶ λίθοι πρῶτον
[2, 154]	μῆνας ἐμβολίμους (κατὰ γὰρ σελήνην	αὐτοῖς	ἠριθμεῖτο) ἐς τὸν τοῦ ἡλίου
[2, 67]	τῶν οἰκείων λογισμῶν καὶ ἐνέδωκεν	αὐτοῖς,	θεοῦ βλάπτοντος ἤδη καὶ τἆλλα
[2, 120]	ὑπὸ ξενίας, καὶ ὁ ἐξελεύθερος	αὐτοῖς	ἰσοπολίτης ἐστὶ καὶ ὁ δουλεύων
[2, 151]	ὅδε διανοούμενος ἀνῃρέθη. ~Συνέβη δ'	αὐτοῖς	καὶ τὰ στρατόπεδα ὁμοίως πρόθυμα
[2, 98]	πνεύματος, εἰ κατὰ πρύμνην ἔσοιτο	αὐτοῖς,	καὶ τοῦ διαστήματος, εἰ φθάσουσι
[2, 48]	συνεχώρησε, χωρὶς Μίλωνος. Αἰτοῦσι δ'	αὐτοῖς	καὶ χρεῶν ἀποκοπὰς διά τε
[2, 49]	πολλοὶ κατὰ μέρη, καὶ ἐπ'	αὐτοῖς	Μᾶρκος Βύβλος. ~Ὡς δέ οἱ
[2, 140]	ἀλλοφύλους πολεμίους ἀφῃρούμεθα, ἀλλὰ δεκάτην	αὐτοῖς	μόνην καρπῶν ἐπετάσσομεν. ~Οἱ δὲ
[2, 124]	πόνοις γεγενημένην. Οὕτω δὲ δόξαν	αὐτοῖς	ὁ Ἀντώνιος τοὺς εἰπόντας ἠμείψατο·
[2, 47]	οὐ λαβόντες, ἥν τινα δωρεὰν	αὐτοῖς	ὁ Καῖσαρ ἔτι περὶ Βρεντέσιον
[2, 18]	ἔθνη διακληρούμενοι καὶ στρατιὰν ἐπ'	αὐτοῖς,	ὁ μὲν Πομπήιος εἵλετο Ἰβηρίαν
[2, 39]	θαλασσοκρατοῦντας ἐξέβαλον τοὺς Λιβυρνούς· καὶ	αὐτοῖς	οἱ Κερκυραῖοι σφετέρους ἐγκατέμιξαν οἰκήτορας,
[2, 129]	τοῦ μοναρχικοῦ· ὃ καὶ κόσμον	αὐτοῖς	οἴσειν ἔν τε μοναρχίᾳ καὶ
[2, 36]	τε ἄλλη βουλή, παρὰ δόξαν	αὐτοῖς	ὀξείας τῆς ἐσβολῆς τοῦ Καίσαρος
[2, 143]	ὁρῶντες. Οἴκτιστον δὲ ἐφάνη μάλιστα	αὐτοῖς,	ὅτι τῶν ἀνδροφόνων Δέκμος ὁ
[2, 129]	ἐποίσω. ~Ὁ μὲν δὴ τοιοῦτον	αὐτοῖς	οὐ περ Καίσαρος, ἀλλὰ περὶ
[2, 119]	ἁμαρτοῦσι συνέτυχον. Τοῦ δήμου δὲ	αὐτοῖς	οὐ προσθέοντος ἠπόρουν καὶ ἐδεδοίκεσαν,
[2, 64]	γερόντων ἐν ἰατρείῳ φανῆναι, κυλίκων	αὐτοῖς	παρακειμένων ἀτρώτοις, εἴκοσι μὲν ὡς
[2, 99]	ἐπέκλεισαν· ὁ δ' ὕπνου δόξαν	αὐτοῖς	παρασχὼν τὰ δεσμὰ ταῖς χερσὶ
[2, 13]	χρώμενος τὰ τρίτα τῶν μισθώσεων	αὐτοῖς	παρῆκεν. Οἱ δέ, ὑπὲρ τὴν
[2, 118]	ὄντι μᾶλλον καὶ ὑπάτῳ. Καὶ	αὐτοῖς	σκεπτομένοις ὁρμὴ μὲν ἦν ἀμύνειν
[2, 142]	μετετίθεντο καὶ ἐς τὴν ἐπιοῦσαν	αὐτοῖς	συμπράξειν ἔμελλον. Ἅμα δὲ ἡμέρᾳ
[2, 4]	τὴν Γαλατίαν. Καὶ Λέντλος μὲν	αὐτοῖς	συνέπεμπεν ἐς Κατιλίναν Βουλτούρκιον, ἄνδρα
[2, 142]	ἐς ἐκκλησίαν συνεκάλουν, καὶ ἀνεγινώσκετο	αὐτοῖς	τὰ δόξαντα, καὶ Κικέρων πολὺ
[2, 152]	καὶ φόβου περιέσωσεν. Οὕτω μὲν	αὐτοῖς	τὰ πρῶτα ἄλοβα ἐς κίνδυνον
[2, 62]	ἐς τὴν γῆν ἄπρακτοι· τοσοῦτος	αὐτοῖς	τάραχος ἐνεπεπτώκει. Εἷς δὲ καὶ
[2, 119]	πάλαι βασιλεῦσιν ἀνεμίμνησκον συνέθεον δὲ	αὐτοῖς	τινες χρησάμενοι ξιφίδια, οἳ τοῦ
[2, 12]	ὁ Καῖσαρ ἐκύρωσε. ~Καὶ ἐπ'	αὐτοῖς	τόν τε δῆμον ὥρκωσεν ἐς
[2, 125]	ἡγεμόνες ἀπειλοῦντες, εἰ μή τις	αὐτοῖς	φυλάξει τὰς κληρουχίας τάς τε
[2, 81]	εἶεν. Τάς τε οὖν χεῖρας	αὐτοῖς	ὤρεγε καὶ πρῶτος ἐξῆρχε δρόμου.
[2, 80]	τῶν δυνατῶν ἀμυνόμενοι· ἐπικειμένων δ'	αὐτοῖς	ὡς ἐν εὐπραξίᾳ τῶν πολεμίων
[2, 33]	καὶ περὶ τῆς ἀρχῆς ἐπεθείαζεν	αὐτοῖς,	ὡς ἱερὰ καὶ ἄσυλος οὖσα
[2, 107]	ἤλπιζε καὶ τὴν δημοκρατίαν αὐτὸν	αὑτοῖς	ἀποδώσειν, καθάπερ Σύλλας ἐς ἴσον
[2, 13]	ἄφεσίν τινα μέρους τῶν φόρων	αὑτοῖς	γενέσθαι. Καὶ ἀποδιέτριβεν ἡ βουλή.
[2, 142]	τὸν Κάσσιον. Καὶ οἵδε ἀναπέμπειν	αὑτοῖς	ἐν τοσῷδε ὅμηρα ἐκέλευον, καὶ
[2, 17]	τοὺς δ' ἄλλο τι τοιουτότροπον	αὑτοῖς	ἐξεργασομένους. Πάντα γὰρ ἤδη διὰ
[2, 127]	εἰ καθαρῶς ἐθέλουσι κρῖναι, μηδέν'	αὑτοῖς	ἐπιθεάσαι τὰ ἐξ ἀνάγκης ἐψηφισμένα
[2, 136]	καὶ ἐλπιζόντων ἐκ τῶν διαθηκῶν	αὑτοῖς	ἔσεσθαι, τάς τε διαθήκας ἐς
[2, 127]	τὰ λοιπὰ κατ' ὀλίγον εὐεπιχείρητος	αὑτοῖς	ἔσοιτο· οἱ δὲ καθαρώτεροι τὸ
[2, 68]	τὸν Πομπήιον ἔσεσθαί τι λαμπρὸν	αὑτοῖς	ἔφασαν ἐκ τῶν πολεμίων, ὁ
[2, 121]	τοῦ πλήθους οὐχ ὁρῶντες ἐπιμιγνύμενον	αὑτοῖς	οὐκ ἐκάλουν τοὺς ἄνδρας οὐδέ
[2, 37]	ἂν ὦσιν, ἔχειν ταῦτα σὺν	ἑαυτοῖς·	ἀμυνομένους δ' ἀναλήψεσθαι καὶ τὰ
[2, 140]	ἐπέπρακτο, ᾐδεῖσθε ἂν ἴσως ἐπὶ	τοιούτοις	αἰτεῖν ἀριστεῖα· ἐπεὶ δὲ οὐδεὶς
[2, 91]	αὐτὸν εἰπεῖν· Ὦ μακάριε Πομπήιε,	τοιούτοις	ἄρα κατὰ Μιθριδάτην τὸν τοῦδε
[2, 8]	διαιτᾶν δίκας ἢ ὅσα ὁμοιότροπα	τούτοις,	ἅπαντα ὑπερεῖδεν ὡς οὐδὲν οἷς
[2, 136]	τυράννου. Καὶ τὰ μὲν ἐπὶ	τούτοις	αὐτῷ πεπραγμένα κεκύρωται· ἃ δὲ
[2, 131]	εἰρήνην τῇ πόλει. Ὁ δὲ	τούτοις	μὲν ἔφη· Βουλόμεθα. Ἀλλὰ ποίαν
[2, 28]	χρόνῳ· ἀφικόμενος δ' ἄλλα τε	τούτοις	ὅμοια ἔλεγε καὶ τὴν ἀρχὴν
[2, 49]	ὧν τὸν Ἰόνιον διεπεπλεύκει, καὶ	τούτοις	ὅσοι συνετάσσοντο ἱππέες, ἐκ δὲ
[2, 113]	τε καὶ Βουκολιανόν, καὶ ἐπὶ	τούτοις	Ῥούβριον Ῥῆγα καὶ Κόιντον Λιγάριον
[2, 124]	τὴν Δέκμου, ἄθυμον ἤδη τοῖς	ἀτρύτοις	πόνοις γεγενημένην. Οὕτω δὲ δόξαν
[2, 91]	που μάλιστα ὢν ἱππεῦσιν τοῖς	πρώτοις	αὐτῷ συνδραμοῦσιν· ὅτε καί φασιν
[2, 64]	ἰατρείῳ φανῆναι, κυλίκων αὐτοῖς παρακειμένων	ἀτρώτοις,	εἴκοσι μὲν ὡς ἐκ μέθης
[2, 64]	Φάρσαλον. Λέγεται δ' ἐν τοῖς	Γόμφοις	γενέσθαι παθήματα γενναῖα καὶ νεκροὺς
[2, 120]	ἔχοντες τὸ Καπιτώλιον σὺν τοῖς	μονομάχοις	ἀνέθορον. Καὶ αὐτοῖς βουλευομένοις ἔδοξεν
[2, 138]	οὐδ' ἐπάγεσθαι δίκην ἔτι οὖσι	δημάρχοις	ἐπιτρέπουσιν· ὁ δὲ Καῖσαρ αὐτοὺς
[2, 31]	γὰρ προϊέναι τῶν τειχῶν τοῖς	δημάρχοις	ἐφίεταἰ) ὠλοφύρετο δ' ἐν τῷ
[2, 52]	ἐν τοσῷδε διαθήσεσθαἰ τοῖς μὲν	ναυάρχοις	προσέταττεν ἐπιτηρεῖν τὴν θάλασσαν, τὸν
[2, 71]	συνενεχθεὶς ἀνδράσιν ἐκ πόνου πολλοῦ	μεγαλαύχοις	τε καὶ θηριώδεσιν ἐς μάχας
[2, 99]	καλὸν οὐκ ἔθεσι μᾶλλον ἢ	μεγαλοψύχοις	λογισμοῖς ὁρίσαι. Μαρκίᾳ γέ τοι
[2, 81]	ἡ τῶν γεγονότων εὐπραξία καὶ	ἐλπίς,	ὅτι καὶ τὸν χάρακα αἱρήσουσι
[2, 138]	ταῦτα ἦν ἐλευθερία, ἧς οὐδ'	ἐλπὶς	ὑπεφαίνετο ἔτι; Τί δὲ οἱ
[2, 89]	πλήθους ἑστὼς ἠκροᾶτο· ὅθεν αὐτῷ	χάρις	τε καὶ δόξα ἀγαθὴ ὡς
[2, 43]	μοι παρ' ὑμῶν ὑπὲρ τούτων	χάρις,	φράζετε αὐτὰ τοῖς Πομπηίου στρατιώταις
[2, 104]	καὶ ἡττώμενος αἰεὶ παρὰ μέρος,	μέχρις	ἐς ἑσπέραν μόλις ἐνίκησεν, ὅτε
[2, 134]	ἐς τὸν ὑμῖν τὴν ἡγεμονίαν	μέχρις	ὠκεανοῦ, ἐπὶ τὴν ἄγνωστον προαγαγόντα;
[2, 62]	φεύγειν ἕκαστον, ὅπῃ τύχοιεν, ἀμεταστρεπτὶ	χωρὶς	αἰδοῦς καὶ παραγγέλματος καὶ λογισμοῦ.
[2, 138]	οἱ πατέρες ἡμῶν ἐν δημοκρατίᾳ	χωρὶς	ἀνάγκης ὤμοσάν τε καὶ ἐπηράσαντο
[2, 95]	ἐν καιρῷ συνοισόμενος τοῖς πολεμίοις	χωρὶς	αὐτοκράτορος οὖσιν. Ἀντεπῄεσαν δ' αὐτῷ
[2, 120]	τὸ σχῆμα τοῖς δεσπόταις ὅμοιος·	χωρὶς	γὰρ τῆς βουλευτικῆς ἡ ἄλλη
[2, 101]	ἐν εἰκόσι καὶ ποικίλαις γραφαῖς,	χωρίς	γε Πομπηίου· τοῦτον γὰρ δὴ
[2, 48]	τοὺς φυγάδας δεομένῳ καταγαγεῖν συνεχώρησε,	χωρὶς	Μίλωνος. Αἰτοῦσι δ' αὐτοῖς καὶ
[2, 146]	τὸ πάντας αὐτοῦ τοὺς σφαγέας	χωρὶς	μόνου Δέκμου, αἰχμαλώτους ἐκ τῆς
[2, 55]	τύχῃ περιγένοιντο καὶ θαλάσσης τοσῆσδε	χωρὶς	νεῶν κρατήσειαν Ὤρικόν τε καὶ
[2, 98]	ἐφ' ἑαυτὸν βουλεύειν, ἀλλ' ἀναπαύεσθαι	χωρὶς	ξιφιδίου, ἀξιοπιστότερον ἔτι εἶπεν· Οὐ
[2, 60]	καὶ τέλος ἓν αὐτοῦ κατεκόπη	χωρὶς	ὀκτακοσίων ἀνδρῶν. ~Καίσαρι μὲν δὴ
[2, 4]	Κατιλίναν Βουλτούρκιον, ἄνδρα Κροτωνιάτην, γράμματα	χωρὶς	ὀνομάτων γεγραμμένα φέροντα· οἱ δ'
[2, 130]	ὁρῶντας ὡς οὐκ ἐνὸν σῴζεσθαι	χωρὶς	ὅπλων οὐδὲ ὑπάτοις. Ἐπιβοώντων δ'
[2, 23]	δ' αὐτοὺς μεταδιδάξαντος ὕπατον εἵλοντο	χωρὶς	συνάρχου ὡς ἂν ἔχοι τὴν
[2, 107]	παρέσχε. Τὰς δὲ ἄλλας τιμὰς	χωρὶς	τῆς δεκαετοῦς ὑπατείας προσέμενος ὑπάτους
[2, 24]	παρανομίας ὁμοῦ καὶ ἀσεβείας, ὅτι	χωρὶς	ψηφίσματος ἐς Αἴγυπτον μετὰ στρατιᾶς
[2, 35]	ἐμοὶ κακῶν ἄρξει, ἡ δὲ	διάβασις	πᾶσιν ἀνθρώποις. Καὶ εἰπὼν οἷά
[2, 123]	ὑπολοίπους ἀγαθοὺς ἄνδρας ἡ μέλλουσα	στάσις	διολέσει. Οὐδὲ γὰρ ὅσιον, εἴ
[2, 47]	τις οὐδ' ἐπιδημῶν, ὅτε ἡ	στάσις	ἐγίγνετο· καὶ ὁ Καῖσαρ τὸν
[2, 92]	Ὡς δ' ἦλθεν, ἡ μὲν	στάσις	ἡ πολιτικὴ κατεπαύετο, ἑτέρα δ'
[2, 48]	~Ἡ μὲν δὴ περὶ Πλακεντίαν	στάσις	οὕτως ἐλέλυτο, ὁ δὲ Καῖσαρ
[2, 141]	θρῆνος ὁμοφύλων ἀνδρῶν ἐπῆν καὶ	ἀνάστασις	οὐδὲν ἀδικούντων. Ἀλλ' ἐκεῖνοι μὲν
[2, 7]	ἀπώλοντο. Ὧδε μὲν ἡ Κατιλίνα	ἐπανάστασις,	παρ' ὀλίγον ἐς ἔσχατον ἐλθοῦσα
[2, 22]	δὲ τοὺς φίλους τοῦ Μίλωνος·	πρόφασίς	τε ἦν αὐτοῖς ἐπὶ πολλὰς
[2, 108]	ὅλως γεγονότα· ἥ τε γὰρ	πρόφασις	τῆς κολάσεως περὶ τῆς βασιλικῆς
[2, 45]	τὴν δόξαν τῆς ἐνταῦθα κακοπραγίας	ἐπίθεσις·	Κουρίων δὲ φιλοκινδύνως μαχόμενος σὺν
[2, 35]	παρόντας εἶπεν ἀνενεγκών· Ἡ μὲν	ἐπίσχεσις,	ὦ φίλοι, τῆσδε τῆς διαβάσεως
[2, 82]	δὴ τῶν γε συμμάχων οὐδ'	ἐξαρίθμησις	ἐγένετο ὑπὸ πλήθους καὶ καταφρονήσεως)
[2, 112]	ὄντι φιλοτιμούμενοι περὶ αὐτήν, εἴθ'	ὑπόκρισις	ἦν τοῦ μὴ πάντα συμπράσσειν
[2, 24]	φυγὴ κατέγνωστο, Γαβινίου δὲ καὶ	δήμευσις	ἦν ἐπὶ τῇ φυγῇ. Καὶ
[2, 129]	νεώτερον ἢ ἄλλη πρὸς χειροτονίαν	ἐναντίωσις	ὑποῦσα ἀνηρέθιζε. Καὶ τῶνδε αὐτὸς
[2, 102]	ἀλλήλους, καθὰ καὶ Πέρσαις ἦν	τις	ἀγορὰ ζητοῦσιν ἢ μανθάνουσι τὰ
[2, 139]	ἐδέησεν οὐδέποτε· εἰ δ' ἐπιθυμήσει	τις	ἄλλος τυραννίδος, οὐδὲν πιστόν ἐστι
[2, 123]	τὰ ἴδια καταθέσθαι ἤ, εἴ	τις	ἀνηκέστως ἔχει, τὰ ἴδια ἐν
[2, 3]	ῥάβδους τε καὶ πελέκεας ὥς	τις	ἀνθύπατος κούφως μάλα ἀνέσχε πρὸ
[2, 115]	λόγον ἐπὶ τῇ κύλικι προύθηκε,	τίς	ἄριστος ἀνθρώπῳ θάνατος· αἱρουμένων δὲ
[2, 11]	~Ἡ βουλὴ δέ έοὐ γάρ	τις	αὐτὴν συνῆγεν, οὐδ' ἐξῆν τῷ
[2, 123]	διολέσει. Οὐδὲ γὰρ ὅσιον, εἴ	τις	αὐτοῖς ἔστιν ἔχθρα πρὸς ἐνίους,
[2, 125]	κληρούχων ἡγεμόνες ἀπειλοῦντες, εἰ μή	τις	αὐτοῖς φυλάξει τὰς κληρουχίας τάς
[2, 116]	ἤδη τοῦ Καίσαρος, τῶν οἰκείων	τις	αὐτῷ περὶ τῆσδε τῆς ἐπιβουλῆς
[2, 9]	τὰς χρείας ἀλλήλοις συνηράνιζον. Καί	τις	αὐτῶν τήνδε τὴν συμφροσύνην συγγραφεύς,
[2, 115]	τοῦ βουλευτηρίου πάνυ ἠποροῦντο. Καί	τις,	αὐτῶν ὧδε ἐχόντων, τῆς Κάσκα
[2, 115]	ὄντας καὶ συλλαλοῦντας ἀλλήλοις τῶν	τις	βουλευτῶν ἐπισπάσας, Ποπίλιος Λαίνας, ἔφη
[2, 138]	τῆς ἡγεμονίας καὶ λογισμοὶ συνεφέροντο;	Τίς	δ' ἡμῶν ἀκόντων ἤνοιγε τὰ
[2, 130]	κεκραγότων μόλις ἐγίγνετο, εἷς μέν	τις	ἐβόησεν, εἴτε κατὰ γνώμην ἰδίαν
[2, 138]	οὐδὲ κόρος αὐτῷ τοῦ κακοῦ	τις	ἐγίγνετο, οἷος ἐγένετο Σύλλᾳ, ἀλλ'
[2, 86]	ἀθεμιστίας) τὸ δὲ λοιπὸν σῶμά	τις	ἔθαψεν ἐπὶ τῆς ἠϊόνος καὶ
[2, 127]	περισσῶν ἐς ἀσφάλειαν. Ὡς δέ	τις	εἶπε τὴν τούτων τιμὴν ὕβριν
[2, 24]	δήμου τοὺς κατηγόρους ἐνοχλοῦντος, σφαγή	τις	ἐκ τῶν Πομπηίου στρατιωτῶν ἐπιδραμόντων
[2, 4]	προστάτης, ὥσπερ ἁπάσαις πόλεσιν ἔστι	τις	ἐν Ῥώμῃ προστάτης. Παρὰ δὲ
[2, 146]	~Τοιάδε εἰπὼν τὴν ἐσθῆτα οἷά	τις	ἔνθους ἀνεσύρατο, καὶ περιζωσάμενος ἐς
[2, 35]	πᾶσιν ἀνθρώποις. Καὶ εἰπὼν οἷά	τις	ἔνθους ἐπέρα σὺν ὁρμῇ, τὸ
[2, 45]	Ἰτύκῃ στρατόπεδον σὺν ὀλίγοις, μή	τις	ἐξ Οὐάρου γένοιτο πρὸς τὴν
[2, 136]	ἃ ἐπιστεύθην προδώσω, πρὶν κἀμέ	τις	ἐπανέλῃ. Θορύβου δὲ καὶ ἀγανακτήσεως
[2, 107]	φεύγοντας ὁ Καῖσαρ, πλὴν εἴ	τις	ἐπὶ ἀνηκέστοις ἔφσυγε· καὶ τοῖς
[2, 119]	καὶ τύραννον ἀνελεῖν. Καὶ πῖλόν	τις	ἐπὶ δόρατος ἔφερε, σύμβολον ἐλευθερώσεως
[2, 145]	παντὶ σθένει πάντας ἤ, εἴ	τις	ἐπιβουλεύσειεν, ἐξώλεις εἶναι τοὺς οὐκ
[2, 152]	Ἡφαιστίωνος ὁ Ἀπολλόδωρος ἔδεισε, μή	τις	ἐπιβουλὴ γένοιτο κατὰ τοῦ βασιλέως,
[2, 43]	ποταμὸν ἀποληφθέντας προανελόντος. Εἰ δή	τις	ἔστι μοι παρ' ὑμῶν ὑπὲρ
[2, 51]	καὶ στρατηγὸν ἐπιδίδωμι καί, εἴ	τις	ἔστι μοι πολέμων ἐμπειρία καὶ
[2, 33]	τε καὶ Κάσσιος· καὶ γάρ	τις	ἤδη στρατὸς ἑωρᾶτο ἐκ Πομπηίου
[2, 54]	δυσχωρίας, ὡς εὐεπιχείρητος ἄν, εἴ	τις	ᾖσθετο, γενέσθαι. Περὶ δὲ τὴν
[2, 12]	ἐκ χειρῶν ἅπαντα μεθεὶς οἷά	τις	ἰδιώτης οὐ προῄει τῆς οἰκίας
[2, 105]	ἐς τὰ νεώρια λαθὼν ὥς	τις	ἰδιώτης, φορείῳ κομιζόμενος· ὁρῶν δὲ
[2, 58]	ᾗ μάλιστα εἴη διαβατός, τῶν	τις	Καίσαρος εἷς ἐπιδραμὼν τοὺς δύο
[2, 47]	Τῶν δὲ δυώδεκα τῶνδε ἐφάνη	τις	οὐδ' ἐπιδημῶν, ὅτε ἡ στάσις
[2, 31]	μὲν ὑπὲρ τὴν πόλιν ἐξουσία	τις	(οὐδὲ γὰρ προϊέναι τῶν τειχῶν
[2, 139]	γένοιτο; Εἰ μὲν οὐ τυραννήσει	τις,	οὐδὲ ὅρκων δεῖ οὐδὲ γὰρ
[2, 115]	θεάτρῳ, καὶ βουλευτήριον ἔμελλε τῶν	τις	περὶ αὐτὸ οἴκων ἔσεσθαι, εἰωθὸς
[2, 106]	φόβου καὶ δόξης, οἵας οὔ	τις	πρὸ τοῦ· ὅθεν αὐτῷ τιμαὶ
[2, 105]	αὐτοῦ τὸν πόδα καλῳδίῳ, κόπτων	τις	τὸ καλώδιον ξιφιδίῳ, τὸν ταρσὸν
[2, 17]	ἔριδες ἦσαν καὶ συνεπλέκοντο, μέχρι	τις	τὸν Δομιτίου δᾳδοῦχον ἐπάταξε ξίφει.
[2, 138]	ἡμῶν ἀκόντων ἤνοιγε τὰ ταμιεῖα;	Τίς	τῶν ἀψαύστων καὶ ἐπαράτων ἐκίνει
[2, 108]	μὲν ἐσφάλησαν, εἰκόνα δ' αὐτοῦ	τις	τῶν ὑπερεθιζόντων τὸ λογοποίημα τῆς
[2, 141]	ἃ εἰλήφατε· καὶ οὐ μή	τις	ὑμᾶς ἀφέληται ταῦτα, οὐ Βροῦτος,
[2, 147]	καὶ χειρῶν ἐγγὺς οὖσιν ἀνέσχε	τις	ὑπὲρ τὸ λέχος ἀνδρείκελον αὐτοῦ
[2, 139]	δημάρχῳ κωλύοντι θάνατον ἠπείλει; ~Ἀλλὰ	τίς,	φασίν, ἔτι ὅρκος ἐς ἀσφάλειαν
[2, 152]	αὐτόν. Πειθαγόρας τε γὰρ ὁ	μάντις	Ἀπολλοδώρῳ δεδοικότι Ἀλέξανδρόν τε καὶ
[2, 153]	δὲ τὸ ἰαμβεῖον εἰπόντος, ὅτι	μάντις	ἄριστος, ὅστις εἰκάζει καλῶς, δεύτερα
[2, 149]	ἥν τινα ἡμέραν αὐτὸν ὁ	μάντις	οὐ περιοίσειν προύλεγεν· ὁ δ'
[2, 144]	καὶ ἄσυλος καὶ Ἀπαθὴς καὶ	ὅστις	αὐτῷ καὶ ἕτερος προσφύγοι, Οὐχ
[2, 85]	Σοφοκλέους ἰαμβείων πρὸς ἑαυτὸν ἀνενεγκών·	ὅστις	γὰρ ὡς τύραννον ἐμπορεύεται, κείνου
[2, 153]	ἰαμβεῖον εἰπόντος, ὅτι μάντις ἄριστος,	ὅστις	εἰκάζει καλῶς, δεύτερα γοῦν οἱ
[2, 116]	Καὶ τοὺς μὲν ἥ τε	ὄψις	αὐτίκα τοῦ γιγνομένου κατέπλησσε καὶ
[2, 85]	Ἆρά σε γινώσκω, συστρατιῶτα; Καὶ	ὃς	αὐτίκα μὲν ἐπένευσεν, ἀποστραφέντα δ'
[2, 25]	αὐτῆς ἐπιλαβεῖν. Διακωλύσαντος δὲ Μαρκέλλου,	ὃς	ἐπὶ τῷ Πομπηίῳ ὕπατος ἦν,
[2, 5]	Σιλανὸς μὲν δὴ πρῶτος ἔλεγεν,	ὃς	ἐς τὸ μέλλον ᾕρητο ὑπατεύειν·
[2, 4]	Ἀλλόβριγες ἐνδοιάσαντες ἐκοινώσαντο Φαβίῳ Σάγγᾳ,	ὃς	ἦν τῶν Ἀλλοβρίγων προστάτης, ὥσπερ
[2, 35]	ἐλθὼν ἐπὶ τὸν Ῥουβίκωνα ποταμόν,	ὃς	ὁρίζει τὴν Ἰταλίαν, ἔστη τοῦ
[2, 5]	μὲν δὴ πρῶτος ἔλεγεν, ὃς	ἐς	τὸ μέλλον ᾕρητο ὑπατεύειν· ὧδε
[2, 64]	ἐπὶ θρόνου παρακαθεζόμενον οἷα ἰατρόν,	ὃς	τὸ φάρμακον αὐτοῖς ἄρα παρέσχε.
[2, 153]	τὸν Εὐφράτην ἐπὶ ποταμὸν Παλλακότταν,	ὃς	τὸν Εὐφράτην ὑπολαμβάνων ἐς ἕλη
[2, 15]	περὶ μίαν οἰκείαν δίκην κατέπεσεν,	ὃς	τὸν ὅλον βίον ἐν ἀλλοτρίαις
[2, 31]	θόρυβός τε πολὺς ἦν καὶ	φόβος	ἁπάντων, καὶ ὁ Κλαύδιος εἰσηγεῖτο
[2, 36]	εἶναι δικαίας, ὅτε σφᾶς ὁ	φόβος	ἐς τὸ εὔβουλον ἀπὸ τοῦ
[2, 55]	θόρυβος ἐκ τοῦδε πολὺς καὶ	φόβος,	ὡς τῶν πολεμίων αἰεὶ πλησιαζόντων.
[2, 17]	ἐς τὴν ὑπατείαν ἀντιπαρήγγελλε Δομίτιος	Αἰνόβαρβος·	καὶ τῆς κυρίας ἡμέρας ἄμφω
[2, 35]	τὸ κοινὸν τόδε ἐπειπών· Ὁ	κύβος	ἀνερρίφθω. Δρόμῳ δ' ἐντεῦθεν ἐπιὼν
[2, 5]	καὶ ψῆφον περὶ αὐτῶν ἐδίδου.	Θόρυβος	δ' ἦν ἀμφὶ τὸ βουλευτήριον,
[2, 55]	ἀγόντων αὐτοὺς ὑπὸ λαμπτῆρσι, καὶ	θόρυβος	ἐκ τοῦδε πολὺς καὶ φόβος,
[2, 31]	ὑπερελθὼν ἐπὶ τὴν πόλιν ἐλαύνοι,	θόρυβός	τε πολὺς ἦν καὶ φόβος
[2, 127]	καθαρώτεροι τὸ μὲν ἔργον ὡς	ἄγος	ἀπεστρέφοντο, αἰδοῖ δὲ μεγάλων οἴκων
[2, 11]	ποιεῖν, ἔφη, Καίσαρα, τό γε	ἄγος	αὐτῷ καὶ μύσος οὕτως ἀποθανὼν
[2, 124]	τι ἔσεσθαι, εὔορκον ἦν τὸ	ἄγος	ἐξελαύνειν καὶ μετ' ὀλιγωτέρων καθαρῶν
[2, 149]	ἀνακοπείσης διέτρεχε δαιμονίως, καὶ τὸ	πέλαγος	αὐτῷ τοῦ δαίμονος κατέχοντος, ἔστε
[2, 97]	πάντα μεθείς, ἔφευγεν ἀνὰ τὸ	πέλαγος	ἐπὶ δώδεκα ἀφράκτων. Ὧδε μὲν
[2, 101]	ἑαυτοῦ καὶ μεθιέμενον ἐς τὸ	πέλαγος,	ἢ Πετρήιον ἐπὶ διαίτῃ διαχρώμενον
[2, 39]	σῶμα θάψαντα ἐμβαλεῖν ἐς τὸ	πέλαγος,	ἵνα ἐπώνυμον αὐτοῦ γένοιτο. Χρόνῳ
[2, 100]	τὸ σῶμα μεθῆκεν ἐς τὸ	πέλαγος.	~Τοῦτο μὲν δὴ καὶ τῷ
[2, 82]	δέκατον· τὰ δὲ τρίτα Κρασσίνιος	λοχαγός,	ὃν Καῖσαρ μὲν ἐξιὼν ἐπὶ
[2, 60]	φρούριον ἡττωμένου τοῦ Καίσαρος στρατοῦ	λοχαγός,	ᾧ Σκεῦας ὄνομα ἦν, πολλὰ
[2, 79]	ἔτι μήτ' ἐκτρέχειν ἐκ τῆς	φάλαγγος	μηδ' ἀκοντίζειν, ἀλλ' ἐν προβολῇ
[2, 76]	ὂν διαρπάζειν. ~Ἡγοῦντο δὲ τῆς	φάλαγγος	Πομπηίῳ μὲν ὁ κηδεστὴς Σκιπίων
[2, 79]	βοὴ δὲ οὐδεμία ἐκ τοσῆσδε	φάλαγγος	τοιάδε δρώσης οὐδ' οἰμωγαὶ τῶν
[2, 2]	ἦσαν αὐτῷ Κορνήλιος Λέντλος καὶ	Κέθηγος,	οἳ τότε τῆς πόλεως ἐστρατήγουν.
[2, 126]	Γῆς ἱερὸν καὶ Κίννας ὁ	στρατηγός,	αὖθις ἐπικείμενος τὴν στρατηγικὴν ἐσθῆτα,
[2, 8]	μαρτυρία, ψηφίζεται. ~Ὁ δὲ Καῖσαρ	στρατηγὸς	ἐς Ἰβηρίαν αἱρεθεὶς ἐπὶ μέν
[2, 121]	αὐτοῖς ἔχουσι πρῶτος ἐπιφαίνεται Κίννας	στρατηγός,	οἰκεῖος ὢν ἐξ ἐπιγαμίας τῷ
[2, 71]	δὲ ἦγε τοὺς ἐντὸς Εὐφράτου	στρατηγὸς	Ταξίλης καὶ Ἀρμενίους τοὺς ὑπὲρ
[2, 110]	πεζῶν καὶ ἱππέας μυρίους. Καὶ	λόγος	ἄλλος ἐφοίτα, Σιβύλλειον εἶναι προαγόρευμα
[2, 99]	τέλος εἶχε τῷ Πλάτωνι ὁ	λόγος,	ἀναπαύεσθαι τοὺς περὶ θύρας ὑπολαβὼν
[2, 3]	τῶν ἐν τῇ Ἰταλίᾳ γιγνομένων	λόγος	ἐφοίτα. Καὶ ὁ Κικέρων τήν
[2, 45]	χειμέριον ἦν, ἐξήραντο ὑπὸ τῆς	φλογὸς	τοῦ ἡλίου, καὶ ὁ ποταμὸς
[2, 70]	δὲ πεζοί, ἀπὸ μὲν τῆς	Ἑλλάδος	Λάκωνες ὑπὸ τοῖς ἰδίοις βασιλεῦσι
[2, 84]	ὁ ῥήτωρ, διδάσκαλος ὢν τοῦ	παιδός,	ἀθέμιστον εἰσηγεῖτο ἔργον, ἐνεδρεῦσαι καὶ
[2, 71]	Κλεοπάτρας τε καὶ τοῦ ἀδελφοῦ,	παιδὸς	ἔτι ὄντος. Ἀλλ' αἵδε μὲν
[2, 104]	ὠνείδισεν ἐς δειλίαν. Καὶ τὸ	ὄνειδος	οὐκ ἐνεγκὼν ὁ Καῖσαρ ἐξέτασσε
[2, 21]	βουλευτικοῦ γένους ὄντα, εἴτε ἐς	ὄνειδος	τῆς βουλῆς τοιάδε περιορώσης. Καὶ
[2, 72]	τοσήδε καὶ παρασκευὴ καὶ τὸ	συνειδὸς	αὐτὸ τῆς αἰτίας· ὑπὲρ γὰρ
[2, 143]	μὲν κατηγορίας προπεπυσμένοι, διαθήκας δὲ	φιλοπόλιδος	ἀνδρὸς ὁρῶντες. Οἴκτιστον δὲ ἐφάνη
[2, 60]	ὀλίγοις ἐπὶ πύλας καὶ ἱερὸν	Ἀρτέμιδος	Τοῦ δ' αὐτοῦ χειμῶνος ἄλλην
[2, 108]	ἐπιβουλευόντων οἱ μετὰ τέχνης ἐς	τυραννίδος	διαβολήν, καὶ ἐπήνεγκεν ἀξίους μὲν
[2, 28]	ἐς τὸν Πομπήιον ἐβλασφήμει ὡς	τυραννίδος	ἐφιέμενον καί, εἰ μὴ νῦν
[2, 139]	εἰ δ' ἐπιθυμήσει τις ἄλλος	τυραννίδος,	οὐδὲν πιστόν ἐστι Ῥωμαίοις πρὸς
[2, 65]	καὶ Ἰβηρίαν ἐξ οἰκείας καὶ	ἡγεμονίδος	γῆς αὖθις ἐπιχειρεῖν Καίσαρι. Ὁ
[2, 126]	ἐσαγαγὼν ἐς τὴν πόλιν διαταράξαι·	Λέπιδος	δὲ ὅμως εἰσήγαγε. Πλησιαζούσης δὲ
[2, 124]	παρόντι ἀναθέσθαι. ~Ἀντώνιος δὲ καὶ	Λέπιδος	ἐβούλοντο μὲν ἀμύνειν Καίσαρι, ὥς
[2, 130]	ἐχόντων, ὁ Ἀντώνιος καὶ ὁ	Λέπιδος	ἐκ τοῦ βουλευτηρίου προῆλθον· καὶ
[2, 126]	συμφέροντες, ἐμπρήσειν ἔμελλον, εἰ μὴ	Λέπιδος	μετὰ στρατιᾶς ἐπελθὼν ἐκώλυσε. Τοῦτο
[2, 118]	τεκμαιρόμενος συνεπιβουλεύεσθαι τῷ Καίσαρι. Καὶ	Λέπιδος	ὁ ἵππαρχος ἐν ἀγορᾷ μὲν
[2, 72]	οὖν, ὡς ἠξιοῦτε, μετ' ἀγαθῆς	ἐλπίδος,	ἐν ὄψει τιθέμενοι τήν τε
[2, 45]	τοῦ βασιλέως. Σφαλεὶς οὖν τῆς	ἐλπίδος	ὁ Κουρίων ἐς λόφους ἀνέδραμεν
[2, 44]	στρατοπεδεύσειν, τὸ ὕδωρ ἐφάρμαξαν. Καὶ	ἐλπίδος	οὐ διήμαρτον· ὅ τε γὰρ
[2, 11]	ἀγορὰν δημηγοροῦντος ἔτι τοῦ Καίσαρος.	Ἔριδος	δὲ καὶ ἀταξίας γενομένης πληγαί
[2, 30]	ἐς τὸ συμφέρον ἀπὸ τῆς	ἔριδος	ἐπὶ τὴν τοῦ Κουρίωνος γνώμην
[2, 2]	ταχὺ καὶ μέγα φέρουσαν, ἀλλ'	ἔριδος	καὶ φθόνου μεστήν· χρήματα δ'
[2, 72]	αἰτίας· ὑπὲρ γὰρ ἐλευθερίας καὶ	πατρίδος	ἀγωνιζόμεθα μετὰ νόμων καὶ δόξης
[2, 37]	κατασκευῆς ἀπολελείψονται τῶν ὑπὲρ τῆς	πατρίδος	ἀγώνων, ἐξῄει τῆς τε βουλῆς
[2, 139]	κινδύνῳ καὶ προεροῦμεν ὑπὲρ τῆς	πατρίδος	αἰεί· καὶ γὰρ ὄντες ἐν
[2, 144]	μὲν τὸ ψήφισμα εἴποι Πατέρα	πατρίδος,	ἐπιλέγων· Τοῦτο ἐπιεικείας ἐστὶ μαρτυρία,
[2, 144]	ἱερὸν καὶ ἄσυλον ἢ πατέρα	πατρίδος	ἢ εὐεργέτην ἢ προστάτην οἷον
[2, 106]	περισωθέντες. Ἀνερρήθη δὲ καὶ πατὴρ	πατρίδος,	καὶ δικτάτωρ ἐς τὸν ἑαυτοῦ
[2, 123]	μῖσος, ἀλλ' ἐπ' εὐνοίᾳ τῆς	πατρίδος	καὶ οἴκτῳ τῆς πόλεως κεκενωμένης
[2, 31]	χωρεῖν ἐπὶ Καίσαρα ὑπὲρ τῆς	πατρίδος·	καὶ στρατιὰν ἐς τοῦτό σοι
[2, 51]	τὸ ἔργον ἀξίως τῆς τε	πατρίδος	καὶ ὑμῶν αὐτῶν καὶ ἐμοῦ,
[2, 144]	ἑνὸς ὄντος, ἢ παρὰ τῆς	πατρίδος	ὅλης αὐτῷ γενέσθαι. Ὅσα δὴ
[2, 7]	δ' αὐτὸν καὶ πατέρα τῆς	πατρίδος	προσαγορεύσαντος ἐπεβόησεν ὁ δῆμος. Καὶ
[2, 141]	δέ, οὓς οἱ νῦν τῆς	πατρίδος	προστάται φασὶν ἐλέῳ περισῴζειν, τήν
[2, 50]	Καὶ τάδε πράττοντι κατὰ τῆς	πατρίδος	σύνεισίν τινες ἐωνημένοι χρημάτων ὧν
[2, 140]	τε καὶ περιποιουμένους ἐκ τῆς	πατρίδος,	τὰ ἴσα τὴν ἐκπέμπουσαν ἀντιγεραίρειν.
[2, 128]	τό τε σῶμα ἄταφον τῆς	πατρίδος	ὑπερορίζεται καὶ τὰ πεπραγμένα πάντα
[2, 106]	ἐπ' ἐνίαις ὡς σωτῆρι τῆς	πατρίδος,	ᾧ πάλαι τοὺς ὑπερασπίσαντας ἐγέραιρον
[2, 59]	ἦγε τοὺς βουλομένους διὰ τῆς	Ἰλλυρίδος,	οὐδαμοῦ διαναπαύων· καὶ ἀνῃρέθησαν ὑπὸ
[2, 105]	ἔτεμεν ἀντὶ τοῦ καλωδίου τοῦ	ποδός·	καὶ διαπλεύσας ἔς τι χωρίον
[2, 19]	ὅσοι δ' ἦσαν αὐτῶν ἀτοπώτεροι,	κέρδος	ἀντὶ τῶν στρατειῶν ἐτίθεντο τὰ
[2, 81]	παρελθὼν ἐς τὴν σκηνὴν ἐκαθέζετο	ἄναυδος,	οἷόν τι καὶ τὸν Τελαμῶνος
[2, 19]	κύουσα τῷ Πομπηίῳ θνῄσκει. Καὶ	δέος	ἅπασιν ἐνέπιπτεν ἀνῃρημένης τῆς ἐπιγαμίας,
[2, 103]	βαρυτάτῳ στρατῶ μακροτάτην ὁδὸν ἐπελθών·	δέος	δ' οἷον οὐ πρότερον ἐνέπιπτεν
[2, 59]	Τοῖς δὲ ὡς ἐν γαλήνῃ	δέος	ἦν πολύ, μὴ σφᾶς ἀνατρήσειαν
[2, 104]	ἤδη τοῦ Καίσαρος στρατοῦ τὸ	δέος	ἥπτετο καὶ ὄκνος ἐπεγίγνετο τῷ
[2, 150]	τὰ ἐμφύλια τάδε ἢ διὰ	δέος,	καθάπερ αὐτὸς ἔλεγεν, ἢ ἀρχῆς
[2, 77]	φιλοτιμία ἐσβέννυτο καὶ μετέβαλλεν ἐς	δέος,	ὁ δὲ λογισμὸς ἐκαθάρευε δοξοκοπίας
[2, 5]	ἀγνοουμένου ἔτι τοῦ ἀκριβοῦς, καὶ	δέος	τῶν συνεγνωκότων. Αὐτοῦ δὲ Λέντλου
[2, 72]	ἐτράποντο. ~Ἀλλὰ τάδε μὲν ὠὠκονόμει	θεὸς	ἐς ἀρχὴν τῆσδε τῆς νῦν
[2, 36]	αἷμά τε γὰρ ἔδοξεν ὁ	θεὸς	ὗσαι καὶ ξόανα ἱδρῶσαι καὶ
[2, 97]	ἀθρόως. Καὶ τὸ τοῦ Καίσαρος	κλέος	ἐς ἄμαχον εὐτυχίαν ἐδοξάζετο, οὐδὲν
[2, 122]	παρεκάλουν. ~Ἐπεὶ δὲ καὶ Δολοβέλλας,	νέος	ἀνὴρ καὶ περιώνυμος, ὑπατεύειν ὑπ'
[2, 1]	ὁ δὲ Καῖσαρ ἦν ἔτι	νέος,	δεινὸς εἰπεῖν τε καὶ πρᾶξαι,
[2, 11]	δ' ἐπιπεμφθεὶς ὤσατο μὲν ὡς	νέος	ἐς μέσους καὶ δημηγορεῖν ἤρχετο,
[2, 153]	βουλευτήριον ἐσιόντι, καθά μοι πρὸ	βραχέος	εἴρηται, τὰ αὐτὰ σημεῖα γίγνεται·
[2, 146]	Καίσαρος. Εὐφορώτατα δὲ ἐς τὸ	πάθος	ἐκφερόμενος τὸ σῶμα τοῦ Καίσαρος
[2, 146]	ἔργα αὖθις αὐτοῦ καὶ τὸ	πάθος	κατέλεγον καί που τῶν θρήνων
[2, 137]	ἐπιτρέπομεν ὑμῖν. Ἀλλὰ τὸ Κίννα	πάθος,	ὀξύτερόν τε καὶ ἀλογώτερον αὐτῷ
[2, 76]	τῷ δεκάτῳ τέλει, καθάπερ ἦν	ἔθος	αὐτῷ. Καὶ τοῦτ' ἰδόντες οἱ
[2, 93]	τε ἄνοπλοι συνέτρεχον καί, ὡς	ἔθος,	ἄφνω φανέντα σφίσιν ἠσπάζοντο αὐτοκράτορα.
[2, 143]	τοῖς δευτέροις κληρονόμοις ἐγέγραπτο παῖς·	ἔθος	γάρ τι Ῥωμαίοις παραγράφειν τοῖς
[2, 116]	λόγῳ καὶ ἀσπασάμενον εἶδον, ἀνεθάρρησαν.	Ἔθος	δ' ἐστὶ τοῖς ἄρχουσιν ἐς
[2, 146]	θρῆνοι μετὰ ὠὠδῆς κατὰ πάτριον	ἔθος	ὑπὸ χορῶν ἐς αὐτὸν ᾖδοντο
[2, 22]	Θεραπόντων οὖν καὶ ἀνδρῶν ἀγροίκων	πλῆθος	ἀθροίσας καὶ ἐς τὸν δῆμον
[2, 6]	μὴ τὸ συνεγνωκὸς τοῖς ἀνδράσι	πλῆθος	αἰωρούμενον ἔτι κατ' ἀγορὰν καὶ
[2, 137]	οἷα ἔπαθεν, ἐπὶ δ' αὐτῷ	πλῆθος	ἄλλο πολιτῶν ἀγαθῶν ἔς τε
[2, 21]	οἱ φίλοι τοῦ Κλωδίου καὶ	πλῆθος	ἄλλο σὺν ἐκείνοις, ἐς τὸ
[2, 133]	τὰ νικητήρια λαβόντας καὶ κατὰ	πλῆθος	ἅμα τοῖς ὅπλοις, ὡς ἐστρατεύοντο,
[2, 102]	αὐτῇ. Τὸ δὲ τοῦ δήμου	πλῆθος	ἀναγραψάμενος ἐς ἥμισυ λέγεται τῶν
[2, 77]	ἡττηθέντε ἔτι εἶναι, καὶ τοσόνδε	πλῆθος	ἀνδρῶν ἀγαθῶν δι' αὐτούς. Ἐσῄει
[2, 67]	περιφέρειν· ~Πολὺ δ' ἀμφ' αὐτὸν	πλῆθος	ἀνδρῶν ἀπό τε τῆς βουλῆς
[2, 42]	τὴν γέφυραν καταβαλόντος, ἀνδρῶν τε	πλῆθος	ἀποληφθὲν ἐν τῇ περαίᾳ διέφθειραν
[2, 64]	ὁ δ' ἐς μὲν τὸ	πλῆθος	εἶπεν, ὅτι μετὰ βελτιόνων καιρῶν
[2, 143]	φερόμεναι, καὶ εὐθὺς αὐτὰς τὸ	πλῆθος	ἐκέλευον ἀναγινώσκειν. Θετὸς μὲν δὴ
[2, 142]	ἡμέρᾳ οἱ μὲν ὕπατοι τὸ	πλῆθος	ἐς ἐκκλησίαν συνεκάλουν, καὶ ἀνεγινώσκετο
[2, 128]	οὖν τῶν βουλευτῶν αὐτῶν πολὺ	πλῆθος	ἔς τε τὰς ἀρχὰς τὰς
[2, 13]	~Νόμους δ' ἐσέφερεν, ἐκθεραπεύων τὸ	πλῆθος,	ἑτέρους καὶ τὰ Πομπηίῳ πεπραγμένα
[2, 52]	τῆς βουλῆς, πολὺ καὶ γνωριμώτατον	πλῆθος,	εὐφήμουν ὁμοῦ καὶ ἐκέλευον ἄγειν,
[2, 42]	λόγοι περὶ συμβάσεων κατὰ τὸ	πλῆθος.	~Ἤδη δὲ καὶ τῶν ἡγεμόνων
[2, 24]	εἰπὼν ἐκύρου τὸν νόμον, καὶ	πλῆθος	ἦν αὐτίκα δικῶν ποικίλων. Ἵνα
[2, 79]	κατάρξαι. Κατὰ δὲ τὸ ἄλλο	πλῆθος	ἦν ἔτι τραυμάτων καὶ φόνων
[2, 54]	ἕω μόλις αὐτῷ συνῄει τὸ	πλῆθος,	καὶ ὁ φρούραρχος ὁ τῆς
[2, 49]	δὲ ὁλκάδων καὶ σκευοφόρων ἄλλο	πλῆθος.	Ναύαρχοί τε πολλοὶ κατὰ μέρη,
[2, 70]	πάντα τὰ ἑῷα ἔθνη κατὰ	πλῆθος,	οἱ μὲν ἐξ ἵππων, οἱ
[2, 137]	αἰσθόμενοι τῶν γεγονότων ἐς τὸ	πλῆθος	περιέπεμπον καὶ παρεκάλουν πρὸς αὑτοὺς
[2, 15]	ὅδε φυγήν, καὶ φίλων αὐτῷ	πλῆθος	συνεξῄει, καὶ ἡ βουλὴ συνίστη
[2, 143]	σῶμα φέροντος ἐς τὴν ἀγορὰν	πλῆθός	τε ἄπειρον ἐς φρουρὰν συνέδραμον
[2, 12]	ὁ μὲν Καῖσαρ ἐξετράχυνε τὸ	πλῆθος,	τὴν δ' ἐπιοῦσαν ἐξετάσειν τὸν
[2, 121]	ἐκ τοσῶνδε καὶ τοιῶνδε ἀνδρῶν	πλῆθός	τι τοῖς ἀμφὶ τὸν Κάσσιον
[2, 10]	ἔμμισθον ἑαυτῷ τῆσδε τῆς χάριτος	πλῆθος	τοσόνδε ποιούμενος· δισμύριοι γὰρ ἀθρόως
[2, 131]	εὐθὺς ᾖει, νομίζων ἤδη τὸ	πλῆθος	τρέπεσθαι, καὶ ἐπὶ τὰ ἔμβολα
[2, 120]	τὴν Ῥώμην ἐπάγεται. Τό τε	πλῆθος	τῶν ἀποστρατευομένων, οὐ διαλυόμενον ἐς
[2, 120]	τε γάρ ἐστιν ἤδη τὸ	πλῆθος	ὑπὸ ξενίας, καὶ ὁ ἐξελεύθερος
[2, 77]	τῆς μάχης. Τό τε γὰρ	πλῆθος	ᾤκτειρον, οὐδενός πω τοσοῦδε Ἰταλοῦ
[2, 117]	πρῶτος, παρολισθὼν δὲ ἐνέτεμε τὸ	στῆθος.	Καὶ ὁ Καῖσαρ τό τε
[2, 19]	ἐπλεόνασεν, ὅ τε δῆμος αὐτὸς	ἔμμισθος	ἐπὶ τὰς χειροτονίας ᾖει. Ὤφθη
[2, 115]	τις περὶ αὐτὸ οἴκων ἔσεσθαι,	εἰωθὸς	ἐπὶ ταῖς θέαις ὧδε γίγνεσθαι.
[2, 2]	δήμων αἰεὶ τοὺς δαψιλεῖς ἐπαινούντων.	~Γάιος	δὲ Κατιλίνας, μεγέθει τε δόξης
[2, 1]	ὅ τε Πομπήιος καὶ ὁ	Γάιος,	ἡ δευτέρα τῶν ἐμφυλίων ἥδε
[2, 137]	καὶ τἆλλα δημοκρατουμένων πράξομεν. Ἐπειδὴ	Γάιος	Καῖσαρ ἐκ Γαλατίας ἐπὶ τὴν
[2, 149]	καλεῖν βασιλέας. ~Οὕτω μὲν δὴ	Γάιος	Καῖσαρ ἐτελεύτησεν ἐν ἡμέραις αἷς
[2, 1]	ἐμφύλια Ῥωμαίοις τοιάδε ἐγίγνετο, μέχρι	Γάιος	Καῖσαρ καὶ Πομπήιος Μάγνος ἀλλήλοις
[2, 60]	Σκιπίων ὁ κηδεστής· καὶ αὐτῷ	Γάιος	Καλουίσιος περὶ Μακεδονίαν συμβαλὼν ἡττᾶτο,
[2, 111]	τοῦ κατὰ Φάρσαλον ἀτυχήματος, καὶ	Γάιος	Κάσσιος, ὁ τὰς τριήρεις κατὰ
[2, 6]	πολέμῳ καὶ τὰ ἀκριβέστατα μάθωσι,	~Γάιός	τε Καῖσαρ οὐ καθαρεύων μὲν
[2, 23]	ποτε ἁλόντι ὑπὸ λῃστῶν ὁ	Πτολεμαῖος	ἐς λύτρα ὑπὸ σμικρολογίας δύο
[2, 84]	στρατὸν ἀμφὶ τὴν Συρίαν ἀγειρούσης,	Πτολεμαῖος	ὁ τῆς Κλεοπάτρας ἀδελφὸς ἀμφὶ
[2, 84]	τὸ σκάφος. Καὶ Σεμπρώνιος, ἀνὴρ	Ῥωμαῖος	τότε μὲν τῷ βασιλεῖ, πάλαι
[2, 77]	ἐπὶ γῆς ἢ πρῶτος ἢ	τελευταῖος	ὤκνει τοσῆσδε ἀμφιβολίας ἄρξαι. Καί
[2, 24]	στρατιᾶς ἐσέβαλεν ἀπαγορευόντων τῶν Σιβυλλείων,	Ὑψαῖος	δὲ καὶ Μέμμιος καὶ Σέξστος
[2, 89]	Καὶ ὁ μὲν τρισὶν ἡμέραις	πελάγιος	ἀμφὶ τὴν Ἀλεξάνδρειαν ἦν· ἐσδέχονται
[2, 151]	καλοί. Καὶ τὸ γένος ἐκ	Διὸς	ἤστην ἑκάτερος, ὁ μὲν Αἰακίδης
[2, 11]	τὸ πλησίον ἱερὸν τοῦ Στησίου	Διός,	Κάτων δ' ἐπιπεμφθεὶς ὤσατο μὲν
[2, 6]	αἰωρούμενον ἔτι κατ' ἀγορὰν καὶ	δεδιὸς	περί τε σφῶν αὐτῶν καὶ
[2, 38]	μὲν ἀθρόως ἐγίνετο, ὁ δ'	ἴδιος	αὐτοῦ Πομπηίου στρατὸς ἦν ἐν
[2, 27]	εἶχε τὴν πρόφασιν τῆς διαφορᾶς,	Κλαύδιος	δ' εἰσηγεῖτο πέμπειν Καίσαρι διαδόχους
[2, 31]	καὶ φόβος ἁπάντων, καὶ ὁ	Κλαύδιος	εἰσηγεῖτο τὴν ἐν Καπύῃ στρατιὰν
[2, 26]	ὕπατοι, Αἰμίλιός τε Παῦλος καὶ	Κλαύδιος	Μάρκελλος, ἀνεψιὸς τοῦ προτέρου Μαρκέλλου,
[2, 30]	γνώμην ἕκαστον ᾖτει· καὶ ὁ	Κλαύδιος	πανούργως διῄρει καὶ ἐπυνθάνετο αὐτῶν
[2, 30]	ἀπέκλινον, ὅτε δὴ καὶ ὁ	Κλαύδιος	τὴν βουλὴν διέλυσε βοῶν· Νικᾶτε
[2, 150]	εἶξε, χειμῶνος μέσου πλωτὴ καὶ	εὔδιος	γενομένη, καὶ τὸν ἑσπέριον ὠκεανὸν
[2, 14]	ἑτέρου. Δοκεῖ δὲ καὶ ὁ	Κλώδιος	ἀμείψασθαι πρότερος τὸν Καίσαρα καὶ
[2, 15]	τε καὶ βασιλεῦσι καὶ δυνάσταις.	Κλώδιος	δ' αὐτῷ τὴν οἰκίαν καὶ
[2, 15]	εὐθὺς ἐξῄει· Κικέρωνα δὲ γράφεται	Κλώδιος	παρανόμων, ὅτι πρὸ δικαστηρίου τοὺς
[2, 126]	πρῶτος ἐπὶ τῷ Καίσαρι, καίπερ	οἰκεῖος	ὢν αὐτοῦ, βλασφήμως ἐδημηγόρησε, λίθοις
[2, 121]	ἔχουσι πρῶτος ἐπιφαίνεται Κίννας στρατηγός,	οἰκεῖος	ὢν ἐξ ἐπιγαμίας τῷ Καίσαρι,
[2, 66]	ἢ λιμῷ διαφθαρῆναι. Ὧν ὁ	Πομπήιος	αἰσθανόμενος ἐπικίνδυνον μὲν ἡγεῖτο γεγυμνασμένοις
[2, 23]	ἄλλοις καὶ τὸν Καίσαρα, ὁ	Πομπήιος	ἀμφὶ μὲν τοῦ Καίσαρος ἠγανάκτει,
[2, 58]	τοὺς δύο ἀνεῖλε. Καὶ ὁ	Πομπήιος	ἀνεζεύξεν, οὐκ αἴσιον τὸ συμβὰν
[2, 98]	ἐγεύετο, ὥσπερ εἴθιστο, ἐξ οὗ	Πομπήιος	ἀνῄρητο· οὐδέν τε τῶν συνήθων
[2, 29]	Κράσσου συμφοράν. Καὶ τεχνάζων ὁ	Πομπήιος	ἀπῄτει τὸ τέλος, ὃ ἔναγχος
[2, 1]	ἥδε δηλοῖ. Ὁ μὲν δὴ	Πομπήιος	ἄρτι τὴν θάλασσαν καθήρας ἀπὸ
[2, 78]	ἀνέμενε· τὸ δὲ συμμαχικὸν ὁ	Πομπήιος	αὑτοῦ ταρασσόμενον ὁρῶν ὑπὸ τῆς
[2, 61]	ὁ μὲν ἐνεχείρει τοσῷδε ἔργῳ,	Πομπήιος	δ' αὐτὸν ἀνταπετάφρευε καὶ ἀντῳκοδόμει·
[2, 105]	ἐπιφανῶν ἐκομίσθησαν αἱ κεφαλαὶ Καίσαρι.	Πομπήιος	δ' αὐτὸς διέφυγε μὲν ἀπὸ
[2, 29]	μάλιστα ἔλαθεν ὑπὸ Καίσαρος ἐωνημένος.	~Πομπήιος	δ' αὐτῷ χαλεψάμενός τε καὶ
[2, 81]	ὁ πλεῖστος ἐνταῦθα ἐγίγνετο φόνος.	~Πομπήιος	δ' ἐπεὶ τὴν τροπὴν εἶδεν,
[2, 65]	τὸ φάρμακον αὐτοῖς ἄρα παρέσχε.	~Πομπήιος	δ' ἐπὶ τῇ Καίσαρος ἀναζεύξει
[2, 87]	καὶ Ἰόβᾳ Νομάδων βασιλεῖ συμμαχοῦντι.	Πομπήιος	δ' ὁ τοῦ Πομπηίου πρεσβύτερος
[2, 55]	οὔτε ἡμέρας οὔτε νυκτὸς ἀναπαύων.	Πομπήιος	δὲ προμαθὼν ἀντιπαρώδευεν ἐκ Μακεδονίας,
[2, 79]	Καίσαρος ἱππέες, αὐτοὶ δείσαντες περικύκλωσιν.	~Πομπήιος	δὲ πυθόμενος ἐκέλευε τοῖς πεζοῖς
[2, 23]	τῶν ἐψηφισμένων ἐπύθετο· ὁ δὲ	Πομπήιος	δίκας προυτίθει τῶν τε ἄλλων
[2, 18]	στρατιὰν ἐπ' αὐτοῖς, ὁ μὲν	Πομπήιος	εἵλετο Ἰβηρίαν τε καὶ Λιβύην
[2, 83]	ἐγγὺς τοῦ πολυανδρίου. ~Ὁ δὲ	Πομπήιος	ἐκ Λαρίσσης ὁμοίῳ δρόμῳ μέχρι
[2, 9]	τὴν χειροτονίαν. ~Ἐν δὲ τούτῳ	Πομπήιος,	ἐκ τῶν Μιθριδατείων ἔργων ἐπὶ
[2, 62]	δοκεῖ συνεσπεσὼν ἂν τότε ὁ	Πομπήιος	ἑλεῖν κατὰ κράτος καὶ τὸν
[2, 64]	δοκεῖ καὶ τότε ἂν ὁ	Πομπήιος	ἐπελθὼν ἐργάσασθαί τι λαμπρόν, εἰ
[2, 38]	δὲ τούτων οὕτως ὀξέως, ὁ	Πομπήιος	ἐς Νουκερίαν ἐκ Καπύης καὶ
[2, 26]	τοῦ χρόνου· ἀλλὰ διεκώλυσεν ὁ	Πομπήιος	εὐπρεπείᾳ τε λόγου καὶ εὐνοίας
[2, 104]	Ἀφροδίτην· ἔδωκε δὲ καὶ ὁ	Πομπήιος	Εὐσέβειαν. Ὡς δὲ καὶ συνιόντων
[2, 87]	αὐτῶν ὑπὸ θεοβλαβείας ὑπεριδὼν ὁ	Πομπήιος	ἔφυγε. Τῶν δ' ἐν Λιβύῃ
[2, 25]	πάντ' ἦν ἐν Ῥώμῃ τότε	Πομπήιος·	ἡ γὰρ εὔνοια τῆς βουλῆς
[2, 53]	χειμάζουσιν ἐν ὑποστέγοις. Ἴωμεν, ἕως	Πομπήιος	ἡγεῖται κἀμὲ χειμάζειν ἢ περὶ
[2, 75]	αὐτὸ ἐνεχώννυον. Ὁρῶν δ' ὁ	Πομπήιος,	ἡγουμένων τινῶν ἐς φυγὴν αὐτοὺς
[2, 76]	Καῖσαρ Ἀφροδίτην νικηφόρον, ὁ δὲ	Πομπήιος	Ἡρακλέα ἀνίκητον. ~Ὡς δὲ σφίσιν
[2, 53]	λέγειν μᾶλλον ἐβουλόμην, ἵνα με	Πομπήιος	ἴδῃ, νομίζων ἔτι τὴν ἀρχὴν
[2, 17]	φιλανθρώπου. Ἀφίκοντο δ' αὐτῷ καὶ	Πομπήιος	καὶ Κράσσος, οἱ κοινωνοὶ τῆς
[2, 1]	καὶ ὅπως ἀνῃρέθησαν ὅ τε	Πομπήιος	καὶ ὁ Γάιος, ἡ δευτέρα
[2, 18]	οὖν ὕπατοι Κράσσος τε καὶ	Πομπήιος	Καίσαρι μέν, ὥσπερ ὑπέστησαν, τὴν
[2, 1]	ἐγίγνετο, μέχρι Γάιος Καῖσαρ καὶ	Πομπήιος	Μάγνος ἀλλήλοις ἐπολέμησαν καὶ Πομπήιον
[2, 81]	τοὺς ἀπομαχομένους καταφρονήσει, ὁ δὲ	Πομπήιος	μαθὼν ἐξ ἀλλοκότου σιωπῆς τοσοῦτον
[2, 75]	καὶ πολύγλωσσον· καὶ αὐτῶν ὁ	Πομπήιος	Μακεδόνας μὲν καὶ Πελοποννησίους καὶ
[2, 56]	δὲ τοῖς στρατοῖς οὐ συνεπλέκοντο,	Πομπήιος	μὲν ἔτι γυμνάζων τοὺς νεοστρατεύτους,
[2, 105]	τοῦδε τοῦ Πομπηίου νεώτερος ἀδελφός,	Πομπήιος	μὲν καὶ ὅδε ὤν, Σέξστος
[2, 137]	ἤλασε σὺν ὅπλοις πολεμίοις καὶ	Πομπήιος	μὲν ὁ δημοκρατικώτατος ὑμῶν ἔπαθεν,
[2, 52]	τε Θεσσαλίαν καὶ Μακεδονίαν. Καὶ	Πομπήιος	μὲν οὕτω τοῦ μέλλοντος ἀμελῶς
[2, 72]	τὴν στρατιὰν ἑκάτερος συναγαγὼν ἐπώτρυνε,	Πομπήιος	μὲν τοιάδε λέγων· Ὑμεῖς, ὦ
[2, 40]	ἐρχομένης ἐξέπλεον οὐρίῳ πνεύματι. Καὶ	Πομπήιος	μὲν ὧδε μετὰ τοῦ στρατοῦ
[2, 28]	τῆς Πομπηίου διαφορᾶς. ~Ὁ δὲ	Πομπήιος	νοσηλευόμενος περὶ τὴν Ἰταλίαν ἐπέστελλε
[2, 69]	ἀλλήλους ἤδη διήριζον. Ἅπερ ὁ	Πομπήιος	οἷα πολέμων ἔμπειρος ἀπεστρέφετο καὶ
[2, 103]	δὴ καὶ μάλιστα σφαλεὶς ὁ	Πομπήιος	οὐκ ἀνεβάλλετο τὴν μάχην, ἀλλ'
[2, 49]	ἐλλείπων δυνατῆς ἐπείξεως, ὁ δὲ	Πομπήιος	πάντα τὸν χρόνον τόνδε ναῦς
[2, 58]	τῇ τύχῃ. Τάδε οὖν ὁ	Πομπήιος	προλαβεῖν ἐπειγόμενος ἐς μάχην διεσκευασμένος
[2, 9]	συνελάμβανε Κράσσος. Ἀγανακτῶν οὖν ὁ	Πομπήιος	προσεταιρίζεται Καίσαρα, συμπράξειν ἐς τὴν
[2, 25]	κεχρημένου καὶ ὅτι νοσοῦσαν ὁ	Πομπήιος	τὴν πολιτείαν ὀξέως ἀναλάβοι καὶ
[2, 63]	νικᾶν ἐπιστάμενον εἶχον. ~Ὁ δὲ	Πομπήιος	τήν τε νίκην ὑπερεπαίρων ἐπέστελλε
[2, 56]	ἑκατέρων κακοπαθούντων προύλαβεν ὅμως ὁ	Πομπήιος	τὸ Δυρράχιον καὶ παρ' αὐτὸ
[2, 76]	δεξιοῦ Λέντλος· Ἀφράνιος δὲ καὶ	Πομπήιος	τὸ στρατόπεδον ἐφύλαττον. Καίσαρι δ'
[2, 71]	ἐν Κερκύρᾳ κατέμενε. Καὶ δοκεῖ	Πομπήιος	τόδε μάλιστα ἀφρόνως ἐργάσασθαι, τῶν
[2, 30]	αὐτῶν ὅμως ὑπέμενον. Ὁ δὲ	Πομπήιος	τοῖς ἠγγελμένοις πίσυνος οὔτε στρατιὰν
[2, 40]	ἐς τὸ Δυρράχιον, ὁ δὲ	Πομπήιος	τὸν ὑπόλοιπον στρατὸν ἐς τὸ
[2, 61]	ἀγὼν εἷς μέγας ἐν ᾧ	Πομπήιος	τρέπεταί τε τοὺς Καίσαρος πάνυ
[2, 39]	χρεῖαι καλῶσιν. ~Αὐτὸς δ' ὁ	Πομπήιος	τῶν ἀμφ' αὑτὸν ἤδη τελῶν
[2, 24]	τοῦ πλήθους παραιτουμένου ἐκήρυξεν ὁ	Πομπήιος	ὑπακοῦσαι τῇ δίκῃ· καὶ πάλιν
[2, 85]	κατάδηλος ἦν περικειμένῃ. ~Ὁ δὲ	Πομπήιος	ὑπώπτευε μὲν ἅπαντα, καὶ τὴν
[2, 73]	αὐτῶν ἐλάβομεν. ~Ὁ μὲν δὴ	Πομπήιος	ὧδε ἔλεγεν, ὁ δὲ Καῖσαρ
[2, 104]	τι αὐτῷ κατασκεπτομένῳ προσπελάσας ὁ	Πομπήιος	ὠνείδισεν ἐς δειλίαν. Καὶ τὸ
[2, 25]	διέλυσε τὴν δίκην. ~Καὶ ὁ	Πομπήιος	ὡς ἤδη τὰ χρῄζοντα τῆς
[2, 95]	φυγῆς ἐς τὸ πρόσθεν, ἕως	Πετρήιος	ἀνέζευξε καὶ ὁ Καῖσαρ ἀσπασίως
[2, 150]	Τιτυρίου στρατηγούντων, καὶ ἐν Ἰβηρίᾳ	Πετρήιος	αὐτοὺς καὶ Ἀφράνιος συνέκλεισαν οἷα
[2, 43]	καὶ ἀπαθεῖς ἐς Πομπήιον ἀπιέναι,	Πετρήιος	δὲ ἀντέλεγε καὶ περιθέων ἀνὰ
[2, 43]	Καῖσαρ, ἐν ἀμηχάνῳ γενόμενος ὁ	Πετρήιος	ἐς λόγους τῷ Καίσαρι συνῄει
[2, 42]	ὁ μὲν Ἀφράνιος καὶ ὁ	Πετρήιος	ἐς τὴν ἐντὸς Ἰβηρίαν ἐχώρουν
[2, 95]	δ' αὐτῷ Λαβιηνός τε καὶ	Πετρήιος,	οἱ τοῦ Σκιπίωνος ὑποστράτηγοι, καὶ
[2, 100]	ἐπέγραψεν Ἀντικάτων. ~Ἰόβας δὲ καὶ	Πετρήιος	τῶν γιγνομένων πυνθανόμενοι καὶ οὐδεμίαν
[2, 95]	οἱ παρασπισταὶ συνήρπαζον, ὁ δὲ	Πετρήιος,	ὡς ἀκριβῆ τοῦ στρατοῦ λαβὼν
[2, 100]	δὲ τριακοσίων ὅσους εὗρε διέφθειρεν.	Λεύκιος	δὲ Σκιπίων ὁ αὐτοκράτωρ χειμαζόμενος
[2, 87]	Καίσαρος ζῆλον δημοτικῶς νομιζόμενος ἄρχειν.	~Λεύκιος	δὲ Σκιπίων, ὁ κηδεστὴς τοῦ
[2, 82]	μὲν δέκα, ὧν ἦν καὶ	Λεύκιος	Δομίτιος, ὁ αὐτῷ Καίσαρι πεμφθεὶς
[2, 87]	τὴν στρατηγίδα. Γίγνεται μὲν δὴ	Λεύκιος	Σκιπίων αὐτοκράτωρ, καὶ στρατὸς κἀνταῦθα
[2, 54]	τιμῆς ἀξιούμενος. Λουκρήτιος δὲ καὶ	Μινούκιος	ἐπὶ θάτερα τῆς Ὠρίκου ναυσὶν
[2, 4]	ἀχθέντας τε ἤλεγχον, ὡς ὁ	Κορνήλιος	Λέντλος εἴποι πολλάκις εἱμάρθαι τρεῖς
[2, 2]	Καὶ πάντων ἡγεμόνες ἦσαν αὐτῷ	Κορνήλιος	Λέντλος καὶ Κέθηγος, οἳ τότε
[2, 22]	κατῄει θρασύτατα. Καὶ αὐτὸν ὁ	Καίλιος	εὐθὺς ἐσιόντα εἷλκεν ἐς τὴν
[2, 22]	ὁπλισάμενοι ἐνέβαλον ἐς τὴν ἀγοράν.	Καίλιος	μὲν δὴ καὶ Μίλων δούλων
[2, 26]	Καίσαρος ἐς τοὐπιὸν ᾑρέθησαν ὕπατοι,	Αἰμίλιός	τε Παῦλος καὶ Κλαύδιος Μάρκελλος,
[2, 115]	ἀλλήλοις τῶν τις βουλευτῶν ἐπισπάσας,	Ποπίλιος	Λαίνας, ἔφη συνεύχεσθαι περὶ ὧν
[2, 117]	σὺν λεληθόσι ξιφιδίοις. Καὶ αὐτῶν	Τίλλιος	μὲν Κίμβερ, ἐντυχὼν ἐς πρόσωπον,
[2, 103]	αὐτῷ λοιπὸς ἦν ἔτι πόλεμος	ἐμφύλιος,	οὐκ εὐκαταφρόνητος· τῶν τε γὰρ
[2, 84]	τοῦ Πομπηίου. Καὶ παρὼν ὁ	Σάμιος	Θεόδοτος ὁ ῥήτωρ, διδάσκαλος ὢν
[2, 131]	μεθέστηκεν, ἱερὸς τῷ ὄντι καὶ	τίμιος	ἀνήρ, τὴν δὲ πόλιν τοὺς
[2, 24]	ἐθνῶν ἕτερον τῷ Πομπηίῳ προσεψηφίσαντο.	Μέμμιος	δὲ ἁλοὺς ἐπὶ δεκασμῷ, τοῦ
[2, 24]	τῶν Σιβυλλείων, Ὑψαῖος δὲ καὶ	Μέμμιος	καὶ Σέξστος καὶ ἕτεροι πλείονες
[2, 24]	δικαστῶν μετελάμβανον. Ὀλοφυράμενος οὖν ὁ	Μέμμιος	τὴν πολιτείαν διέλυσε τὴν δίκην.
[2, 76]	ἐπὶ δὲ τοῦ δεξιοῦ Λέντλος·	Ἀφράνιος	δὲ καὶ Πομπήιος τὸ στρατόπεδον
[2, 42]	μέχρι θέρους ἐπελθόντος ὁ μὲν	Ἀφράνιος	καὶ ὁ Πετρήιος ἐς τὴν
[2, 150]	ἐν Ἰβηρίᾳ Πετρήιος αὐτοὺς καὶ	Ἀφράνιος	συνέκλεισαν οἷα πολιορκουμένους, ἔν τε
[2, 59]	ἐς τὸ Βρεντέσιον, ὁ μὲν	Γαβίνιος	οὐχ ὑποστὰς τὸ πρόσταγμα ἦγε
[2, 24]	ἐπὶ τῷ Κλωδίου φόνῳ καὶ	Γαβίνιος	παρανομίας ὁμοῦ καὶ ἀσεβείας, ὅτι
[2, 46]	τῶν ἐπὶ τῆς γῆς ἀναλαβεῖν,	Ἀσίνιος	δ' ἐς τοὺς παρορμοῦντας ἐμπόρους
[2, 82]	ἐπαίροντές φασι δισμυρίους ἐπὶ πεντακισχιλίοις,	Ἀσίνιος	δὲ Πολλίων, ὑπὸ Καίσαρι τῇς
[2, 45]	ἀνέφευγεν αὖθις ἐς τοὺς λόφους.	Ἀσίνιος	μὲν δὴ Πολλίων ἀρχομένου τοῦ
[2, 40]	νῆσον καταλαβεῖν πυροφοροῦσαν· καὶ κατέλαβον.	Ἀσίνιός	τε Πολλίων ἐς Σικελίαν πεμφθείς,
[2, 82]	τὸ δέκατον· τὰ δὲ τρίτα	Κρασσίνιος	λοχαγός, ὃν Καῖσαρ μὲν ἐξιὼν
[2, 150]	ἀπέθανε. ~Καίσαρι δὲ ἥ τε	Ἰόνιος	θάλασσα εἶξε, χειμῶνος μέσου πλωτὴ
[2, 149]	ἀνὴρ ἐπιτυχέστατος ἐς πάντα καὶ	δαιμόνιος	καὶ μεγαλοπράγμων καὶ εἰκότως ἐξομοιούμενος
[2, 119]	Λέντλος τε ὁ Σπινθὴρ καὶ	Φαώνιος	καὶ Ἀκουῖνος καὶ Δολοβέλλας καὶ
[2, 37]	δ' ἐς ἅπαντα τῶν ὑπάτων,	Φαώνιος	μὲν Πομπήιον ἐπισκώπτων τοῦ ποτὲ
[2, 84]	ἐνέβαινον ἐς τὸ σκάφος. Καὶ	Σεμπρώνιος,	ἀνὴρ Ῥωμαῖος τότε μὲν τῷ
[2, 33]	Ἔνθα δὴ μέγα βοήσας ὁ	Ἀντώνιος	ἀνά τε ἔδραμε τῆς ἕδρας
[2, 132]	ἀρχῆς ἐνίστατο ἀσχημόνως. Καὶ ὁ	Ἀντώνιος,	ἀναμένων ἅμα τὰ ἐν τῷ
[2, 109]	ἀπέρριψε τὸ διάδημα. Καὶ ὁ	Ἀντώνιος	αὖθις ἐπέθηκε, καὶ ὁ Καῖσαρ
[2, 135]	ἢ διὰ χρείαν. Καὶ ὁ	Ἀντώνιος	αὐτοῖς ἐς τοῦτο ἐνέδωκεν. Ἐψηφισμένων
[2, 130]	Φυλάσσεσθε παθεῖν ὅμοια. Καὶ ὁ	Ἀντώνιος	αὐτῷ παραλύσας τι τοῦ χιτωνίσκου
[2, 124]	ἴδια ἐν τῷ παρόντι ἀναθέσθαι.	~Ἀντώνιος	δὲ καὶ Λέπιδος ἐβούλοντο μὲν
[2, 59]	τέλμα τῶν Καίσαρος κατενεχθείσας ἑλοῦσαι.	Ἀντώνιος	δὲ ταῖς λοιπαῖς ἐς τὸ
[2, 135]	κληρουχίας. Καὶ οὐκ ἐκώλυεν ὁ	Ἀντώνιος,	ἐπιδεικνὺς τῇ βουλῇ τὸν φόβον.
[2, 128]	μυρίων ἄλλων, ψηφίσασθαι. ~Ὁ δὲ	Ἀντώνιος	ἐφορῶν αὐτοὺς καὶ ἐφεδρεύων, ἐπειδὴ
[2, 76]	δ' ἐστρατήγουν μὲν Σύλλας καὶ	Ἀντώνιος	καὶ Δομίτιος, αὐτὸς δ' ἐπὶ
[2, 130]	~Ὧδε δὲ ἔτι ἐχόντων, ὁ	Ἀντώνιος	καὶ ὁ Λέπιδος ἐκ τοῦ
[2, 145]	εἰρημένῳ γενομένου, ἐπικαταψήχων αὐτὴν ὁ	Ἀντώνιος	καὶ παλινῳδῶν ἔφη· Ἔοικεν, ὦ
[2, 7]	Γαλατίαν ἐπὶ ἄλλην παρασκευὴν ἀπιόντα	Ἀντώνιος	ὁ ἕτερος ὕπατος ὑπ' Ἀλπείοις
[2, 127]	ἐς κριτὰς μεταφέροντες. Καὶ ὁ	Ἀντώνιος	οὐκ ἐκώλυεν, εἰδὼς οὐκ ἐλευσομένους·
[2, 125]	ἐς πάντα ἐπεποίθεσαν. Ὁ δὲ	Ἀντώνιος	τὰς μὲν ἀρχὰς ἐκέλευσε νυκτοφυλακεῖν
[2, 47]	καταλογιζόμενος. ~Καὶ τῶν αὐτῶν ἡμερῶν	Ἀντώνιός	τε περὶ τὴν Ἰλλυρίδα ἡττᾶτο
[2, 118]	τῶν τεγῶν ἐς ἄμυναν ἡτοιμάζοντο,	Ἀντώνιός	τε τὴν οἰκίαν ὠχύρου, τεκμαιρόμενος
[2, 144]	Ἐφ' ἑκάστῳ δὲ τούτων ὁ	Ἀντώνιος	τὴν ὄψιν καὶ τὴν χεῖρα
[2, 124]	Οὕτω δὲ δόξαν αὐτοῖς ὁ	Ἀντώνιος	τοὺς εἰπόντας ἠμείψατο· Κατὰ μὲν
[2, 59]	ἤνεγκεν ὑπ' ἀσχολίας. Ὁ δ'	Ἀντώνιος	τοὺς ἑτέρους ἐπὶ τὰς ναῦς
[2, 109]	θρόνου χρυσέου, πρὸ τῶν ἐμβόλων,	Ἀντώνιος	ὑπατεύων σὺν αὐτῷ Καίσαρι καὶ
[2, 143]	τῆς ἀμνηστίας ἐγίγνοντο. Καὶ ὁ	Ἀντώνιος	ὧδε ἔχοντας ἰδὼν οὐ μεθῆκεν,
[2, 132]	μοι τοῦδε καὶ ὕστερον, ἂν	ἄξιος	εἶναι δοκῶ. Μᾶλλον οὖν ἔτι
[2, 138]	αὐτῷ τοῦ κακοῦ τις ἐγίγνετο,	οἷος	ἐγένετο Σύλλᾳ, ἀλλ' ὁ μὲν
[2, 118]	ἐγίγνετο φόνος, οὐ προβεβουλευμένος, ἀλλ'	οἷος	ἐκ θορύβου πολιτικοῦ καὶ ἀγνωσίας
[2, 120]	ἔτι τὸ σχῆμα τοῖς δεσπόταις	ὅμοιος·	χωρὶς γὰρ τῆς βουλευτικῆς ἡ
[2, 54]	καὶ τῶν Ἀπολλωνιατῶν αὐτὸν δεχομένων,	Σταβέριος	ὁ φρούραρχος ἐξέλιπε τὴν πόλιν.
[2, 42]	κρημνῶν ἐσιτολόγει διὰ γεφύρας τοῦ	Σικόριος	ποταμοῦ. Χειμάρρου δ' ἄφνω τὴν
[2, 3]	τῷ Κικέρωνι· ἧς ἐρῶν Κόιντος	Κούριος,	ἀνὴρ δι' ὀνείδη πολλὰ τῆς
[2, 1]	μοναρχίαν καὶ ὅσα ἐπ' αὐτῇ	Σερτώριός	τε καὶ Περπέννας περὶ Ἰβηρίαν
[2, 51]	καθὰ καὶ περικτωμένῃ τὴν ἡγεμονίαν	αἴσιος.	Θαρρεῖν δὲ χρὴ τοῖς τε
[2, 60]	ὁ κηδεστής· καὶ αὐτῷ Γάιος	Καλουίσιος	περὶ Μακεδονίαν συμβαλὼν ἡττᾶτο, καὶ
[2, 137]	βουλὴ διελύθη. ~Βροῦτος δὲ καὶ	Κάσσιος	αἰσθόμενοι τῶν γεγονότων ἐς τὸ
[2, 136]	ἀκυροῦσιν, οὐ Βροῦτος ἔτι οὐδὲ	Κάσσιος,	ἀλλ' οἱ κἀκείνους ἐς τόνδε
[2, 112]	εἰπεῖν, ὡς τὰ μὲν δίκαια	Κάσσιος	ἀποφαίνοι, Βρούτῳ δ' αὐτὸς χαρίζοιτο·
[2, 113]	ἔφη, μέχρι θανάτου. Καὶ ὁ	Κάσσιος	αὐτὸν ἀσπασάμενος Τίνα δ' ἔφη,
[2, 88]	ἀπορίᾳ τριήρων σκάφεσιν ἐπεραιοῦτο μικροῖς.	Κάσσιος	δὲ σὺν τῷ μέρει τῶν
[2, 113]	τῆς βουλῆς μετ' ὀλίγον, ὁ	Κάσσιος	ἐμβαλὼν τὴν χεῖρα τῷ Βρούτῳ
[2, 112]	στρατηγήσειν ὁ Βροῦτος καὶ ὁ	Κάσσιος	ἐς ἀλλήλους διήριζον περὶ τῆς
[2, 117]	συστροφῇ τεταμένον, διελαύνει ξιφιδίῳ· καὶ	Κάσσιος	ἐς τὸ πρόσωπον ἔπληξε καὶ
[2, 33]	δ' αὐτῷ Κουρίων τε καὶ	Κάσσιος·	καὶ γάρ τις ἤδη στρατὸς
[2, 87]	οἱ περιφανέστατοι νειμάμενοι τὸ ναυτικόν,	Κάσσιος	μὲν ἐς τὸν Πόντον ἔπλει
[2, 111]	κατὰ Φάρσαλον ἀτυχήματος, καὶ Γάιος	Κάσσιος,	ὁ τὰς τριήρεις κατὰ τὸν
[2, 141]	ἀφέληται ταῦτα, οὐ Βροῦτος, οὐ	Κάσσιος,	οὐχ οἵδε πάντες, οἳ τῆς
[2, 122]	τὰς πληγὰς ἐπὶ τὸν Καίσαρα	Κάσσιός	τε καὶ Βροῦτος. Ἐπεὶ δὲ
[2, 122]	Ἀντωνίου, κατῄεσαν δὲ αὐτῶν μόνοι	Κάσσιός	τε καὶ Βροῦτος ὁ Μᾶρκος,
[2, 90]	Πομπήιον παρανομίας, Θεόδοτον δὲ διαδράντα	Κάσσιος	ὕστερον ἐκρέμασεν, εὑρὼν ἐν Ἀσίᾳ.
[2, 54]	παρ' αὐτῷ κατέμεινε τιμῆς ἀξιούμενος.	Λουκρήτιος	δὲ καὶ Μινούκιος ἐπὶ θάτερα
[2, 108]	οἱ δήμαρχοι Μάρυλλός τε καὶ	Καισήτιος	ἀνευρόντες ἐς τὴν φυλακὴν ἐσέβαλον,
[2, 138]	δὲ οἱ τοῦ δήμου προστάται	Καισήτιος	καὶ Μάρυλλος; Οὐχ ἱερὰν καὶ
[2, 17]	δ' ἐς τὴν ὑπατείαν ἀντιπαρήγγελλε	Δομίτιος	Αἰνόβαρβος· καὶ τῆς κυρίας ἡμέρας
[2, 76]	μὲν Σύλλας καὶ Ἀντώνιος καὶ	Δομίτιος,	αὐτὸς δ' ἐπὶ τοῦ δεξιοῦ
[2, 76]	μέσῳ καὶ ἐπὶ τοῦ λαιοῦ	Δομίτιος,	ἐπὶ δὲ τοῦ δεξιοῦ Λέντλος·
[2, 32]	εἶναι Λεύκιον Δομίτιον. Καὶ ὁ	Δομίτιος	εὐθὺς ἐξῄει μετὰ τετρακισχιλίων ἐκ
[2, 82]	δέκα, ὧν ἦν καὶ Λεύκιος	Δομίτιος,	ὁ αὐτῷ Καίσαρι πεμφθεὶς ἐπὶ
[2, 17]	Καὶ φυγὴ μετὰ τοῦτο ἦν,	Δομίτιός	τε αὐτὸς ἐς τὴν οἰκίαν
[2, 44]	τὸν Καίσαρα· Λιβύης δὲ Οὐᾶρος	Ἄττιος	ἐστρατήγει τῷ Πομπηίῳ, καὶ Ἰόβας
[2, 12]	διὰ τοὺς ἄλλους τοῦ νόμου.	Οὐέττιος	δ' ἀνὴρ δημότης, ἐς τὸ
[2, 12]	τὸν Οὐέττιον ἀνεβάλλοντο. Καὶ ὁ	Οὐέττιος	φυλασσόμενος ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ νυκτὸς
[2, 87]	δ' ὁ τοῦ Πομπηίου πρεσβύτερος	υἱός,	καὶ Λαβιηνὸς σὺν αὐτῷ καὶ
[2, 148]	γάρ τοι θετὸς αὐτῷ παῖς	Ὀκτάουιος,	τό τε ὄνομα ἐς τὸν
[2, 143]	αὐταῖς ὁ τῆς ἀδελφῆς θυγατριδοῦς	Ὀκτάουιος,	τῷ δήμῳ δὲ ἦσαν ἐνδιαίτημα
[2, 26]	τε Παῦλος καὶ Κλαύδιος Μάρκελλος,	ἀνεψιὸς	τοῦ προτέρου Μαρκέλλου, δήμαρχός τε
[2, 152]	πρὸ τῶν Μακεδόνων, καὶ τῆς	κλίμακος	συντριβείσης ἀποληφθέντι τε ἄνω, καὶ
[2, 116]	τοῦ γιγνομένου κατέπλησσε καὶ τὸ	μῆκος	τῆς ἐντεύξεως, καὶ διένευον ἀλλήλοις
[2, 125]	τὸν Ἀντώνιον μετεκομίζετο, εἴτε τῆς	γυναικὸς	αὐτὰ τῆς Καίσαρος ἐξ ἐπικινδύνου
[2, 22]	γὰρ ἂν μετὰ σκευῆς καὶ	γυναικὸς	ἐπὶ ταῦτα ὁρμῆσαἰ, τὸν λοιπὸν
[2, 99]	παίδων τε ἐπιθυμοῦντι καὶ τεκνοποιοῦ	γυναικὸς	οὐ τυγχάνοντι, μέχρι κἀκείνῳ κυήσασαν
[2, 148]	τήνδε ἄρχοντα, ἢν μὴ τύχῃ	τυραννικὸς	ὢν ἢ ἐπίμεμπτος, ἀποθανόντα ἀξιοῦσιν,
[2, 41]	σαλεύειν ἐς μηδέν, εἰ μὴ	Κελτικὸς	πόλεμος ἐπίοι. Ὁ δὲ ἔφη
[2, 150]	γερόντων ἐγγραφῆναι πλὴν εἰ μὴ	Κελτικὸς	πόλεμος ἐπίοι Τότε δὲ καὶ
[2, 25]	οὐδενὶ σφῶν παρὰ τὴν ἀρχὴν	φορτικὸς	ἢ ἐπαχθὴς γένοιτο. Τῶν δὲ
[2, 49]	κατὰ μέρη, καὶ ἐπ' αὐτοῖς	Μᾶρκος	Βύβλος. ~Ὡς δέ οἱ πάντα
[2, 122]	Κάσσιός τε καὶ Βροῦτος ὁ	Μᾶρκος,	ᾑμαγμένος τὴν χεῖρα· συγκατήνεγκαν γὰρ
[2, 111]	τὴν ἐπιβουλὴν μάλιστα δύο ἄνδρε,	Μᾶρκός	τε Βροῦτος, ὁ Καιπίων ἐπίκλην,
[2, 139]	ἠπείλει; ~Ἀλλὰ τίς, φασίν, ἔτι	ὅρκος	ἐς ἀσφάλειαν εἰρήνης ἂν γένοιτο;
[2, 138]	ὁ τῶν προγόνων καὶ ὁ	ὅρκος	οὐδ' ἐπάγεσθαι δίκην ἔτι οὖσι
[2, 119]	καὶ Ἀκουῖνος καὶ Δολοβέλλας καὶ	Μοῦρκος	καὶ Πατίσκος· οἳ τῆς μὲν
[2, 119]	καὶ Δολοβέλλας καὶ Μοῦρκος καὶ	Πατίσκος·	οἳ τῆς μὲν δόξης οὐ
[2, 6]	τῇ νυκτὶ προσιούσῃ, μὴ τὸ	συνεγνωκὸς	τοῖς ἀνδράσι πλῆθος αἰωρούμενον ἔτι
[2, 84]	ὁ Σάμιος Θεόδοτος ὁ ῥήτωρ,	διδάσκαλος	ὢν τοῦ παιδός, ἀθέμιστον εἰσηγεῖτο
[2, 11]	οὓς περὶ αὐτὸν ὄντας ἔτρωσαν.	Βύβλος	δ' οὐ καταπλαγεὶς ἀπεγύμνου τὴν
[2, 11]	ἥσσης ἐνέγκασθαι. Πεισθεὶς οὖν ὁ	Βύβλος	ἐνέβαλεν ἐς τὴν ἀγορὰν δημηγοροῦντος
[2, 12]	συνεχώρησεν ἀμύνειν τοῖς ἐπιβεβουλευμένοις. Καὶ	Βύβλος	μὲν ἐκ χειρῶν ἅπαντα μεθεὶς
[2, 49]	μέρη, καὶ ἐπ' αὐτοῖς Μᾶρκος	Βύβλος.	~Ὡς δέ οἱ πάντα ἦν
[2, 150]	ἀκατάπληκτος καὶ ἐς παντὸς πολέμου	τέλος	ἀήττητος· τήν τε Ῥωμαίων ἰσχύν,
[2, 96]	τοσοῦτον ἀνεθάρρησεν, ὡς τὸ πέμπτον	τέλος	αἰτῆσαν ἀντιταχθῆναι τοῖς ἐλέφασι κρατῆσαι
[2, 116]	ἀπὸ τοῦ βουλευτηρίου, οὐκ εἰς	τέλος	ἄρα τὰ γιγνόμενα πάντα πεπυσμένος.
[2, 101]	τῷ περὶ Λιβύην Καίσαρος πολέμῳ	τέλος	ἐγίγνετο, αὐτὸς δ' ἐπανελθὼν ἐς
[2, 99]	ψυχῆς συγγραφὴν ἀνεγίνωσκε. ~Καὶ ἐπεὶ	τέλος	εἶχε τῷ Πλάτωνι ὁ λόγος,
[2, 78]	οἱ τοῦ Πομπηίου τὸ δέκατον	τέλος	ἐκυκλοῦντο. Καίσαρος δὲ τὸ σημεῖον
[2, 104]	αὐτὸν ἡγεμόσιν εἰπών· ἔσται τοῦτο	τέλος	ἐμοί τε τοῦ βίου καὶ
[2, 60]	περὶ Μακεδονίαν συμβαλὼν ἡττᾶτο, καὶ	τέλος	ἓν αὐτοῦ κατεκόπη χωρὶς ὀκτακοσίων
[2, 29]	μόνον ἐψηφίσαντο, Καίσαρα καὶ Πομπήιον	τέλος	ἓν στρατιωτῶν ἐς Συρίαν ἑκάτερον
[2, 94]	πάντων γενομένης, τὸ δέκατον ὑπερήλγει	τέλος,	ἐς μόνον αὐτὸ τοῦ Καίσαρος
[2, 95]	πρώτης ἐν Λιβύῃ Καίσαρι μάχης	τέλος	ἦν· ~Οὐ πολὺ δὲ ὕστερον,
[2, 86]	Τόδε μὲν δὴ τοῦ βίου	τέλος	ἦν Πομπηίῳ τῷ μεγίστους πολέμους
[2, 82]	νεκροὺς εὑρεθῆναι τῶν Πομπηίου. Τοῦτο	τέλος	ἦν τῆς ἀοιδίμου περὶ Φάρσαλον
[2, 92]	διέφυγε. Πυθόμενος δ' ὁ Καῖσαρ	τέλος	μὲν ἄλλο στρατιωτῶν, οἳ τὴν
[2, 29]	τεχνάζων ὁ Πομπήιος ἀπῄτει τὸ	τέλος,	ὃ ἔναγχος ἐπὶ συμφορᾷ στρατηγῶν
[2, 94]	δ' ὅτι καὶ τὸ δέκατον	τέλος,	ὃ προετίμησεν αἰεί, τοιαῦτα θορυβεῖ.
[2, 97]	οὔτε τὴν πρώτην νίκην ἐς	τέλος	προαγαγόντων, συντριφθεὶς οὕτως ὀξέως διαλυθῆναι.
[2, 118]	νῆσον διαδραμών, ἔνθα ἦν αὐτῷ	τέλος	στρατιωτῶν, ἐς τὸ πεδίον αὐτοὺς
[2, 79]	τότε γενέσθαι· τὸ γὰρ δέκατον	τέλος	σὺν αὑτῷ περιδραμεῖν τὰ λαιὰ
[2, 46]	Ἰτύκην. ~Τοιοῦτο μὲν δὴ τὸ	τέλος	τῆς ἀμφὶ τὸν Βαγράδαν ποταμὸν
[2, 82]	ἀριστεῦσαι, καὶ σὺν αὐτῷ τὸ	τέλος	τὸ δέκατον· τὰ δὲ τρίτα
[2, 84]	βασιλεὺς ἐν μέσῳ τῇ φοινικίδι	κατάδηλος	ἦν περικειμένῃ. ~Ὁ δὲ Πομπήιος
[2, 118]	αἱ πλέονες ἀρχαὶ καὶ πολὺς	ὅμιλος	ἄλλος ἀστῶν καὶ ξένων καὶ
[2, 103]	μάχαις. Πολὺς δὲ καὶ δούλων	ὅμιλος	ἐστρατεύετο τῷ Πομπηίῳ· καὶ τέταρτον
[2, 28]	ὑπισχνεῖτο ἀποθήσεσθαι. Ὡς δὲ δὴ	φίλος	καὶ κηδεστὴς γενόμενος Καίσαρι, κἀκεῖνον
[2, 2]	Ὀρεστίλλης παῖδα ἔχοντι γήμασθαι, Σύλλα	φίλος	τε καὶ στασιώτης καὶ ζηλωτὴς
[2, 143]	ἐπιτάφιον οἷα ὕπατος ὑπάτου καὶ	φίλος	φίλου καὶ συγγενὴς συγγενοῦς ςἦν
[2, 14]	ἐνηγγυημένην Καιπίωνι, δεδιώς, μὴ καὶ	φίλος	ὢν ἐπιφθονήσειε τῷ μεγέθει τῆς
[2, 118]	πλέονες ἀρχαὶ καὶ πολὺς ὅμιλος	ἄλλος	ἀστῶν καὶ ξένων καὶ πολὺς
[2, 118]	ἀπέθανον ἕτεροι. Πολὺς δὲ καὶ	ἄλλος	ἀστῶν τε καὶ ξένων ἐγίγνετο
[2, 70]	Κελτῶν τῶν ὑπὲρ Ἄλπεις ἀριθμὸς	ἄλλος·	Ἑλλήνων δ' ἐπέλταζον αὐτῷ Δόλοπες,
[2, 86]	τάφον ἤγειρεν εὐτελῆ· καὶ ἐπίγραμμα	ἄλλος	ἐπέγραψε· Τῷ ναοῖς βρίθοντι πόση
[2, 110]	καὶ ἱππέας μυρίους. Καὶ λόγος	ἄλλος	ἐφοίτα, Σιβύλλειον εἶναι προαγόρευμα μὴ
[2, 7]	μὴν ὅ γε Κατιλίνας οὐδ'	ἄλλος	οὐδεὶς τῶν συνόντων ἐπιφανῶν φυγεῖν
[2, 83]	ὑπερεῖδεν, ἔνθα αὐτῷ στρατὸς ἦν	ἄλλος	πολὺς καὶ ναυτικὸν ἀκραιφνές, ἐπὶ
[2, 139]	οὐδέποτε· εἰ δ' ἐπιθυμήσει τις	ἄλλος	τυραννίδος, οὐδὲν πιστόν ἐστι Ῥωμαίοις
[2, 26]	Αἰμίλιός τε Παῦλος καὶ Κλαύδιος	Μάρκελλος,	ἀνεψιὸς τοῦ προτέρου Μαρκέλλου, δήμαρχός
[2, 26]	Καίσαρι. Οὕτω μὲν ὑβριστικῶς ὁ	Μάρκελλος,	εἰσηγεῖτο δὲ ἤδη καὶ διαδόχους
[2, 26]	τοῦτο Ῥωμαῖον εἶναι νομιζόμενον, ὁ	Μάρκελλος	ἐφ' ὕβρει τοῦ Καίσαρος ἔξηνε
[2, 33]	Καίσαρος πολεμίαν. Καὶ οἱ ὕπατοι,	Μάρκελλός	τε καὶ Λέντλος, ἐκέλευον τοῖς
[2, 50]	καὶ αὐτὸ ἀνεσώσατο ἐξ Ἀρδεατῶν	Κάμιλλος	ὁρμώμενος. Πάντες τε οἱ εὖ
[2, 9]	αὐτῶν οἱ πολλοὶ καὶ μάλιστα	Λεύκολλος,	ὁ πρὸ τοῦ Πομπηίου στρατεύσας
[2, 138]	τοῦ δήμου προστάται Καισήτιος καὶ	Μάρυλλος;	Οὐχ ἱερὰν καὶ ἄσυλον ἄρχοντες
[2, 108]	λευκῆς· καὶ αὐτὸν οἱ δήμαρχοι	Μάρυλλός	τε καὶ Καισήτιος ἀνευρόντες ἐς
[2, 105]	ἐπὶ Καρθαίας, ἔνθα αὐτῷ νεῶν	στόλος	ἦν, καὶ παρῆλθεν ἐς τὰ
[2, 76]	Δομίτιος, ἐπὶ δὲ τοῦ δεξιοῦ	Λέντλος·	Ἀφράνιος δὲ καὶ Πομπήιος τὸ
[2, 4]	τε ἤλεγχον, ὡς ὁ Κορνήλιος	Λέντλος	εἴποι πολλάκις εἱμάρθαι τρεῖς Κορνηλίους
[2, 33]	οἱ ὕπατοι, Μάρκελλός τε καὶ	Λέντλος,	ἐκέλευον τοῖς ἀμφὶ τὸν Ἀντώνιον
[2, 2]	πάντων ἡγεμόνες ἦσαν αὐτῷ Κορνήλιος	Λέντλος	καὶ Κέθηγος, οἳ τότε τῆς
[2, 4]	ἐπὶ Ῥωμαίους τὴν Γαλατίαν. Καὶ	Λέντλος	μὲν αὐτοῖς συνέπεμπεν ἐς Κατιλίναν
[2, 119]	μὴ μετασχόντες προσεποιοῦντο τὴν δόξαν,	Λέντλος	τε ὁ Σπινθὴρ καὶ Φαώνιος
[2, 27]	γὰρ ἔληγεν ὁ χρόνος. Καὶ	Παῦλος	ἐσιώπα. Κουρίων δὲ νομιζόμενος ἀμφοτέροις
[2, 26]	τοὐπιὸν ᾑρέθησαν ὕπατοι, Αἰμίλιός τε	Παῦλος	καὶ Κλαύδιος Μάρκελλος, ἀνεψιὸς τοῦ
[2, 26]	εἰδὼς ἐνοχλούμενον ὑπὸ χρεῶν πολλῶν.	Παῦλος	μὲν δὴ τὴν Παύλου λεγομένην
[2, 85]	ὡς τύραννον ἐμπορεύεται, κείνου υστὶ	δοῦλος,	κἂν ἐλεύθερος μόλῃ, ἐνέβαινεν ἐς
[2, 106]	καὶ τὸ σῶμα ἱερὸς καὶ	ἄσυλος	εἶναι καὶ χρηματίζειν ἐπὶ θρόνων
[2, 108]	τῶν δημάρχων ἀρχὴ ἱερὰ καὶ	ἄσυλος	ἦν ἐκ νόμου καὶ ὅρκου
[2, 144]	ἔνθα δ' ἦν Ἱερὸς καὶ	ἄσυλος	καὶ Ἀπαθὴς καὶ ὅστις αὐτῷ
[2, 144]	προσφεύγων, ἀλλ' αὐτὸς ὑμῖν ὁ	ἄσυλος	καὶ ἱερὸς ἀνῄρηται, οὐ βιασάμενος
[2, 138]	Ἢ Καῖσαρ μὲν ἱερὸς καὶ	ἄσυλος,	ὅτῳ ταῦτα οὐχ ἑκόντες, ἀλλ'
[2, 33]	ἐπεθείαζεν αὐτοῖς, ὡς ἱερὰ καὶ	ἄσυλος	οὖσα ὑβρίζοιτο, καὶ περὶ σφῶν,
[2, 45]	φλογὸς τοῦ ἡλίου, καὶ ὁ	ποταμὸς	ὑπό τε Σαβούρρα καὶ ὑπ'
[2, 97]	γὰρ δὴ καὶ ὅδε ὁ	πόλεμος	ἀβουλίᾳ τῶν στρατηγῶν, οὔτε διατριψάντων
[2, 96]	ἱππέων. Ὅ τε τῶν ἐλεφάντων	πόλεμος	ἀήθης σφίσιν ὢν ἐξέπλησσε. Βόκχου
[2, 34]	ἐξελαύνουσιν αἰσχρῶς. ~Ὁ μὲν δὴ	πόλεμος	ἑκατέρωθεν ἀνέῳκτο καὶ κεκήρυκτο ἤδη
[2, 92]	ἀόριστα, ὅταν ὁ ἐν Λιβύῃ	πόλεμος	ἐκτελεσθῇ· τότε δ' ἔπεμπεν ἄλλας
[2, 103]	ὅσπερ αὐτῷ λοιπὸς ἦν ἔτι	πόλεμος	ἐμφύλιος, οὐκ εὐκαταφρόνητος· τῶν τε
[2, 105]	προσέταξέ τινι θάψαι, καὶ ὁ	πόλεμος	ἑνὶ ἔργῳ καὶ ὅδε παρὰ
[2, 62]	εἰπεῖν, ὅτι σήμερον ἂν ὁ	πόλεμος	ἐξείργαστο τοῖς πολεμίοις, εἰ τὸν
[2, 41]	ἐς μηδέν, εἰ μὴ Κελτικὸς	πόλεμος	ἐπίοι. Ὁ δὲ ἔφη Κελτοὺς
[2, 150]	ἐγγραφῆναι πλὴν εἰ μὴ Κελτικὸς	πόλεμος	ἐπίοι Τότε δὲ καὶ γέροντας
[2, 47]	σύνιστέ μοι· βραδύνει δ' ὁ	πόλεμος	οὐ δι' ἡμᾶς, ἀλλὰ διὰ
[2, 30]	στρατειῶν καὶ ὑπὸ κερδῶν, ὅσα	πόλεμος	τοῖς νικῶσιν ἐργάζεται καὶ ὅσα
[2, 59]	ἤδη καὶ βέλη. Καὶ ὁ	ἄνεμος	ἄφνω μείζων ἢ πρότερον ἐπέρραξεν.
[2, 58]	χωρίον, ἐς ὅ τι ὁ	ἄνεμος	ἐκφέρῃ, μηδὲν τῶν νεῶν φειδομένους·
[2, 19]	τότε μάλιστα ἐπλεόνασεν, ὅ τε	δῆμος	αὐτὸς ἔμμισθος ἐπὶ τὰς χειροτονίας
[2, 12]	λέγων τοὺς δεδιότας, ἕως ὁ	δῆμος	αὐτῷ συνεχώρησεν ἀμύνειν τοῖς ἐπιβεβουλευμένοις.
[2, 109]	Καῖσαρ αὖθις ἀπερρίπτει. Καὶ ὁ	δῆμος	διεριζόντων μὲν ἔτι ἡσύχαζε, μετέωρος
[2, 140]	καὶ τοῖς πάλαι στρατευομένοις ὁ	δῆμος	ἐδίδου, οἰκείων μὲν ἀνδρῶν ἢ
[2, 140]	ἐκπέμπουσαν ἀντιγεραίρειν. Ὑμᾶς δὲ ὁ	δῆμος	ἔδωκεν ἐπὶ Κελτοὺς καὶ Βρεττανοὺς
[2, 48]	τοῦ ἔτους πλησιάζουσαν. Ὁ δὲ	δῆμος	εἵπετο παρακαλῶν συμβῆναι Πομπηίῳ· οὐ
[2, 21]	Ῥώμην τοῦ πάθους ὁ μὲν	δῆμος	ἐκπλαγεὶς ἐν ἀγορᾷ διενυκτέρευε, καὶ
[2, 36]	ἐπὶ φοβεροῖς προυγράφοντο, καὶ ὁ	δῆμος	ἐν μνήμῃ τῶν Μαρίου καὶ
[2, 146]	με, οὐκ ἔφερεν ἔτι ὁ	δῆμος,	ἐν παραλόγῳ ποιούμενος τὸ πάντας
[2, 138]	βουλὴ περὶ οὐδενὸς οὐδ' ὁ	δῆμος	ἐπεκύρου, ἀλλὰ πάνθ' ὁ Καῖσαρ
[2, 12]	τῷ μὴ ὀμόσαντι, καὶ ὁ	δῆμος	ἐπεκύρου· ὤμνυον δ' αὐτίκα δείσαντες
[2, 27]	δὲ τῆς γνώμης οὔσης ὁ	δῆμος	ἐπῄνει τὸν Κουρίωνα ὡς μόνον
[2, 101]	πρὸς πάντων ἐπιποθούμενον. Ὁ δὲ	δῆμος	ἐπὶ μὲν τοῖς οἰκείοις κακοῖς,
[2, 10]	δὲ αὐτοὺς ἐπῄνουν, καὶ ὁ	δῆμος	ἐπὶ τὴν χειροτονίαν ᾖει σὺν
[2, 148]	τῆς πόλεως διαλαθόντες, ὁ δὲ	δῆμος	ἐπὶ τὸ λέχος τοῦ Καίσαρος
[2, 144]	βουλὴ καὶ μετὰ αὐτῆς ὁ	δῆμος,	ἔτι περιόντι ἐψηφίσασθε, ὑμετέραν καὶ
[2, 107]	δὴ καὶ μάλιστα ὑπαχθεὶς ὁ	δῆμος	ἤλπιζε καὶ τὴν δημοκρατίαν αὐτὸν
[2, 7]	τῆς πατρίδος προσαγορεύσαντος ἐπεβόησεν ὁ	δῆμος.	Καὶ δοκεῖ τισιν ἥδε ἡ
[2, 24]	ἐπιδραμόντων ἐγένετο, καὶ ὁ μὲν	δῆμος	κατεσιώπησεν, ὁ δὲ Σκαῦρος ἑάλω.
[2, 146]	αἵματι αὐτοκράτορος. Ἐφ' οἷς ὁ	δῆμος	οἷα χορὸς αὐτῷ πενθιμώτατα συνωδύρετο
[2, 147]	Τήνδε οὖν τὴν ὄψιν ὁ	δῆμος	οἰκτίστην σφίσι φανεῖσαν οὐκέτι ἐνεγκὼν
[2, 48]	Ῥώμην παρῆλθε, καὶ αὐτὸν ὁ	δῆμος	πεφρικὼς ἡἡρεῖτο δικτάτορα, οὔτε τι
[2, 140]	ἑτέραν. Οὕτω μὲν ὑμᾶς ὁ	δῆμος	συνῴκιζεν ἀλύπως ἅπασι· Σύλλας δὲ
[2, 143]	ὑπεσαλεύετο αὖθις ἐς ὀργὴν ὁ	δῆμος,	τυράννου μὲν κατηγορίας προπεπυσμένοι, διαθήκας
[2, 70]	Καὶ Κελτῶν τῶν ὑπὲρ Ἄλπεις	ἀριθμὸς	ἄλλος· Ἑλλήνων δ' ἐπέλταζον αὐτῷ
[2, 145]	ὦ Ζεῦ πάτριε καὶ θεοί,	ἕτοιμος	ἀμύνειν ὡς ὤμοσα καὶ ἠρασάμην·
[2, 7]	ἅπασιν ἐπὶ λόγου δυνάμει μόνῃ	γνώριμος	ὤν, τότε καὶ ἐπὶ ἔργῳ
[2, 111]	τῶν δ' αὐτῷ Καίσαρι φιλτάτων	Δέκμος	Βροῦτος Ἀλβῖνος, ἅπαντες αἰεὶ παρὰ
[2, 143]	μάλιστα αὐτοῖς, ὅτι τῶν ἀνδροφόνων	Δέκμος	ὁ Βροῦτος ἐν τοῖς δευτέροις
[2, 115]	Ἀντώνιον διαλύσοντα τὴν βουλήν. Ἀλλὰ	Δέκμος	παρὼν ἔπεισε μὴ λαβεῖν ὑπεροψίας
[2, 21]	ἐς τὸ πλησίον πανδοκεῖον ὁ	ἱπποκόμος	ἐσέφερεν, ὁ δὲ Μίλων μετὰ
[2, 138]	σὺν ὕβρει; Καὶ ὁ μὲν	νόμος	ὁ τῶν προγόνων καὶ ὁ
[2, 35]	χωρίων ὡς ἐν ἐκπλήξει καὶ	δρόμος	ἀσύντακτος μετ' οἰμωγῆς, τό τε
[2, 44]	αὐτὸν ἔμετοι τροφῆς ποικίλοι καὶ	σπασμὸς	ὅλου τοῦ σώματος. Ὧν δὴ
[2, 68]	ἐκφυγόντα οὐ συνελήφθη, καὶ μελισσῶν	ἑσμὸς	ἐπὶ τοῖς βωμοῖς ἐκάθισε, ζῴου
[2, 77]	μετέβαλλεν ἐς δέος, ὁ δὲ	λογισμὸς	ἐκαθάρευε δοξοκοπίας καὶ τὸν κίνδυνον
[2, 81]	τὴν δὲ ψυχὴν ὅ τε	λογισμὸς	καὶ ὁ αὐτοκράτωρ συντρέχων ἐκούφιζεν.
[2, 93]	αἰδὼς αὐτίκα πᾶσιν ἐνέπιπτεν καὶ	λογισμὸς	μετὰ ζήλου, εἰ δόξουσι μὲν
[2, 2]	τε δόξης καὶ γένους λαμπρότητι	περιώνυμος,	ἔμπληκτος ἀνήρ, δόξας ποτὲ καὶ
[2, 122]	καὶ Δολοβέλλας, νέος ἀνὴρ καὶ	περιώνυμος,	ὑπατεύειν ὑπ' αὐτοῦ Καίσαρος ἐς
[2, 148]	πανδημεὶ τῇ πυρᾷ παρέμενον, ἔνθα	βωμὸς	πρῶτος ἐτέθη, νῦν δ' ἐστὶ
[2, 117]	ἐς τὸν μηρὸν ἐπάταξε καὶ	Βουκολιανὸς	ἐς τὸ μετάφρενον, ὥστε τὸν
[2, 86]	εὗρεν ἐπ' ἐμοῦ Ῥωμαίων βασιλεὺς	Ἁδριανὸς	ἐπιδημῶν, καὶ τὸν τάφον ἀνεκάθηρε
[2, 5]	ἐπανῆλθε καὶ τὴν γνώμην ἐπετάχυνε.	Σιλανὸς	μὲν δὴ πρῶτος ἔλεγεν, ὃς
[2, 104]	στρατιώτας ἐπιθέων παρεκάλει τό τε	κράνος	τῆς κεφαλῆς ἀφαιρῶν ἐς πρόσωπον
[2, 106]	ἐπεγράφετο ταῖς εἰκόσι ποικίλα, καὶ	στέφανος	ἐκ δρυὸς ἦν ἐπ' ἐνίαις
[2, 1]	μέχρι Γάιος Καῖσαρ καὶ Πομπήιος	Μάγνος	ἀλλήλοις ἐπολέμησαν καὶ Πομπήιον μὲν
[2, 77]	ὡς ἐν τοσαῖσδε μυριάσιν ἐξ	ἑνὸς	ἔθνους ἐπ' ἀλλήλας ἰούσαις πολλὰ
[2, 66]	περὶ τῶν ὅλων συνενεχθῆναι δι'	ἑνὸς	ἔργου, δυνατώτερον δὲ καὶ ἀκινδυνοτερον
[2, 136]	ἕνα ἀνῃρηκέναι τοσοίδε ἡμῶν ἀνθ'	ἑνὸς	ἤδη τυραννοῦσιν· οἳ θάπτειν με
[2, 144]	ἐπιτάφιον ἔπαινον παρ' ἐμοῦ μᾶλλον,	ἑνὸς	ὄντος, ἢ παρὰ τῆς πατρίδος
[2, 13]	τόδε τῷ Καίσαρι προσγεγένητο δι'	ἑνὸς	πολιτεύματος. Ὁ δὲ καὶ θέας
[2, 151]	ἄμφω καὶ καλοί. Καὶ τὸ	γένος	ἐκ Διὸς ἤστην ἑκάτερος, ὁ
[2, 39]	ἐπὶ δὲ τοῖς Ταυλαντίοις ἕτερον	γένος	Ἱλλυριῶν Λιβυρνούς, οἳ τὰ περίοικα
[2, 71]	καὶ Φοινίκη καὶ τὸ Ἑβραίων	γένος	καὶ Ἄραβες οἱ τούτων ἐχόμενοι
[2, 68]	τοῦ Αἰνείου τὸ τῶν Ἰουλίων	γένος	παρενεχθέντος τοῦ ὀνόματος ἡγεῖτο εἶναἰ,
[2, 90]	ἐξολλύντα τὸ ἐν Αἰγύπτῳ Ἰουδαίων	γένος,	ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων ἐς τὰς
[2, 11]	βῆμα καὶ λέγειν μὲν ἔτι	οὐδενὸς	ἀκούοντος ἀπεγίνωσκε, τοῦ δὲ Καίσαρος
[2, 145]	πολῖται, τὰ γεγενημένα ἀνδρῶν μὲν	οὐδενός,	ἀλλά του δαιμόνων ἔργα εἶναι.
[2, 30]	καὶ συνέπεμπεν ἄλλο παρ' ἑαυτοῦ.	~Οὐδενὸς	δὲ δεινοῦ περὶ Συρίαν φανέντος
[2, 119]	τι εἰπεῖν ἐν τῷ βουλευτηρίῳ,	οὐδενὸς	δὲ παραμείναντος τὰ ἱμάτια ταῖς
[2, 3]	τοῖς γιγνομένοις ἐφεδρεύειν. Κατιλίνας δ'	οὐδενὸς	μέν πω θαρροῦντος αὐτοῦ λαβέσθαι
[2, 138]	οὐδὲ προεβούλευεν ἡ βουλὴ περὶ	οὐδενὸς	οὐδ' ὁ δῆμος ἐπεκύρου, ἀλλὰ
[2, 116]	ὁ Καῖσαρ ἐκέλευε θύεσθαι. Καὶ	οὐδενὸς	οὐδ' ὣς καλλιερουμένου, τὴν βουλὴν
[2, 77]	Τό τε γὰρ πλῆθος ᾤκτειρον,	οὐδενός	πω τοσοῦδε Ἰταλοῦ στρατοῦ ἐς
[2, 22]	τῶν τε δημάρχων Μᾶρκον Καίλιον	πριάμενος	ἐς τὴν πόλιν κατῄει θρασύτατα.
[2, 3]	ἐς Φαισούλας καὶ τοῖς συνωμόταις	ἐντειλάμενος	κτεῖναι Κικέρωνα καὶ τὴν πόλιν
[2, 98]	εἰδέναι καὶ τὸν Καίσαρα καλῶς.	Σημηνάμενος	δὲ τοὺς θησαυροὺς ἅπαντας καὶ
[2, 41]	ἔπεμψε. ~Καὶ Κάτων μὲν τοσόνδε	ἀποκρινάμενος,	ὅτι φειδοῖ τῶν ὑπηκόων οὐκ
[2, 10]	Ἐνισταμένων δὲ τῇ γνώμῃ πολλῶν,	υποκρινάμενος	δυσχεραίνειν, ὼς οὐ δίκαια ποιούντων,
[2, 42]	Ὁρτήσιόν τε καὶ Δολοβέλλαν. ~Οὕτω	κρατυνάμενος	ὁ Καῖσαρ ἄβατον Πομπηίῳ γενέσθαι
[2, 101]	καὶ Φαρνάκους. Τὰ δὲ Ῥωμαίων	φυλαξάμενος	ἄρα, ὡς ἐμφύλια οὐκ ἐοικότα
[2, 75]	Πελοποννησίους καὶ Βοιωτοὺς καὶ Ἀθηναίους,	ἀποδεξάμενος	τῆς εὐταξίας καὶ σιωπῆς, παρεστήσατο
[2, 116]	ἀμφὶ τὸν Κάσσιον πρὸ ὀλίγου	συνευξάμενος,	ἐντυχὼν διελέγετο ἰδίᾳ μετὰ σπουδῆς.
[2, 47]	παρ' ὧν χρὴ προστάγματα λαμβάνειν.	Μαρτυράμενος	οὖν ἐμαυτὸν τῆς ἐς ὑμᾶς
[2, 24]	πολλοὶ καὶ τῶν δικαστῶν μετελάμβανον.	Ὀλοφυράμενος	οὖν ὁ Μέμμιος τὴν πολιτείαν
[2, 91]	κατηρείφθη. ~Τοσάδε μὲν δὴ Καῖσαρ	ἐργασάμενος	ἐν Ἀλεξανδρεία διὰ Συρίας ἐπὶ
[2, 84]	τὸ πνεῦμα τὸν Πομπήιον κατέφερε.	Θεασάμενος	δὲ στρατὸν ἐπὶ τῆς γῆς
[2, 144]	ἄσυλος καὶ ἱερὸς ἀνῄρηται, οὐ	βιασάμενος	οἷα τύραννος λαβεῖν τάσδε τὰς
[2, 113]	θανάτου. Καὶ ὁ Κάσσιος αὐτὸν	ἀσπασάμενος	Τίνα δ' ἔφη, οὐ προσλήψῃ
[2, 32]	καὶ τῆς Καίσαρος ἀρχῆς τελευταία.	Φιλοφρονησάμενος	δὲ τὸν Κουρίωνα καὶ χάριν
[2, 48]	προχειροτονοῦντος ἄρχοντος. Ὁ δέ, εἴτε	παραιτησάμενος	τὴν ἀρχὴν ὡς ἐπίφθονον εἴτε
[2, 24]	δικασταί, αὐτὸς αὐτοὺς ἐπώπτευε στρατιὰν	περιστησάμενος.	Καὶ πρῶτοι μὲν ἀπόντες ἑάλωσαν
[2, 84]	βασιλεῖ, πάλαι δὲ αὐτῷ Πομπηίῳ	στρατευσάμενος,	δεξιὰν ἔφερε παρὰ τοῦ βασιλέως
[2, 146]	οἷά τις ἔνθους ἀνεσύρατο, καὶ	περιζωσάμενος	ἐς τὸ τῶν χειρῶν εὔκολον,
[2, 133]	νόμοις καὶ χάρισι καὶ φιλανθρωπίαις	βεβαιωσάμενος·	ὧν τίνας ὑποστήσεσθαι δοκεῖτε ἀφαιρουμένους,
[2, 149]	βάρβαρα ἑλὼν καὶ τὴν Ἑλλάδα	χειρωσάμενος,	δυσαρκτότατον ἔθνος καὶ φιλελεύθερον καὶ
[2, 33]	ἤδη στρατὸς ἑωρᾶτο ἐκ Πομπηίου	περιιστάμενος	τὸ βουλευτήριον. Οἵδε μὲν δὴ
[2, 110]	εἴτε τισὶν ἐχθροῖς τῆς πόλεως	ἀφιστάμενος,	εἴτε νόσημα τοῦ σώματος θεραπεύων,
[2, 144]	φωνῇ δ' ἐνσημαινόμενος ἕκαστα καὶ	ἐφιστάμενος,	οἷς μάλιστα αὐτὸν ἐν τῷ
[2, 102]	Τὸ δὲ τοῦ δήμου πλῆθος	ἀναγραψάμενος	ἐς ἥμισυ λέγεται τῶν πρὸ
[2, 29]	Καίσαρος ἐωνημένος. ~Πομπήιος δ' αὐτῷ	χαλεψάμενός	τε καὶ ἀπειλήσας εὐθὺς ἐς
[2, 57]	ὁ δὲ Καῖσαρ, τῷ δαιμονίῳ	χαλεψάμενος	ὡς φθονερῷ, ἐφῆκε τὴν ναῦν
[2, 14]	ἔκρινεν, ὑπεραρέσκοντα τῷ δήμῳ, καίπερ	ἀποπεμψάμενος	τῆν γυναῖκα, ἕτεροι δὲ διὰ
[2, 57]	καὶ ἀπεγίνωσκεν, ὁ δὲ Καῖσαρ	ἀποκαλυψάμενος	ἐνεβόησεν αὐτῷ· Θαρρῶν ἴθι πρὸς
[2, 122]	τε καὶ Βροῦτος ὁ Μᾶρκος,	ᾑμαγμένος	τὴν χεῖρα· συγκατήνεγκαν γὰρ δὴ
[2, 2]	φιλοτιμίας καὶ ὅδε ἐς πενίαν	ὑπενηνεγμένος	καὶ θεραπευόμενος ἔτι πρὸς δυνατῶν
[2, 56]	τὸν Ἄλωρα ποταμὸν ἐν μέσῳ	θέμενος	ἐστρατοπέδευσε. Καὶ τὸν ποταμὸν διαβαίνοντες
[2, 8]	πεντακοσίων μυριάδων, ἵνα ἔχοι μηδέν·	διαθέμενος	δὲ τοὺς ἐνοχλοῦντας, ὡς ἐδύνατο,
[2, 57]	τοὺς φίλους ἔτι ἑστιᾶσθαι κελεύσας,	ἐπιθέμενος	δ' ἐσθῆτα ἰδιώτου καὶ ὀχήματος
[2, 144]	οὐκ Ἀντωνίου τάδε φωνὴν εἶναι	τιθέμενος	ἀναγνώσομαι. Καὶ ἀνεγίνωσκε τῷ μὲν
[2, 3]	δὲ τῷ τάχει τὴν ἐλπίδα	τιθέμενος,	τά τε χρήματα προύπεμπεν ἐς
[2, 55]	μεγίστῳ, καθάπερ ἦν, καὶ ὅδε	τιθέμενος	τὴν ἑαυτοῦ παρασκευὴν διαφυλάξαι. Κονιορτὸν
[2, 27]	δὲ Κουρίων, ἵνα μὴ ἄφνω	μετατιθέμενος	γίγνοιτο κατάφωρος, εἰσηγεῖτο βαρυτάτας ὁδῶν
[2, 15]	ὑπατεύων ἔπραξε καὶ τὴν ἀρχὴν	ἀποθέμενος	ἐπὶ τὴν ἑτέραν εὐθὺς ἐξῄει·
[2, 65]	φεύγειν. Ὁ μὲν δὴ τοῖσδε	προσθέμενος	αἰδοῖ μάλιστα τῶν ἑῴων ἐθνῶν
[2, 107]	τιμὰς χωρὶς τῆς δεκαετοῦς ὑπατείας	προσέμενος	ὑπάτους ἐς τὸ μέλλον ἀπέφηνεν
[2, 90]	προσέταξε ταφῆναι, καί τι αὐτῇ	τέμενος	βραχὺ πρὸ τῆς πόλεως περιτεθὲν
[2, 90]	πρὸ τῆς πόλεως περιτεθὲν Νεμέσεως	τέμενος	ἐκαλεῖτο· ὅπερ ἐπ' ἐμοῦ κατὰ
[2, 102]	μέλλων ἐν Φαρσάλῳ μαχεῖσθαι· καὶ	τέμενος	τῷ νεῲ περιέθηκεν, ὃ Ῥωμαίοις
[2, 28]	καὶ μάλιστα ἔλαθεν ὑπὸ Καίσαρος	ἐωνημένος.	~Πομπήιος δ' αὐτῷ χαλεψάμενός τε
[2, 143]	ἔχοντας ἰδὼν οὐ μεθῆκεν, ἀλλὰ	ἡἡρημένος	εἰπεῖν τὸν ἐπιτάφιον οἷα ὕπατος
[2, 122]	ἐς τὸ ἐπίλοιπον τοῦ ἔτους	ἡἡρημένος,	ὅτε ὁ Καῖσαρ ἐξορμήσειε τῆς
[2, 141]	γὰρ ἀλώμενος καὶ τῶν ὄντων	ἀφῃρημένος	ἔμελλεν ὑμῖν περιπολῶν ἐφεδρεύειν καιροφυλακῶν.
[2, 15]	τὸ ἔργον ἐκεῖνο γενναιοτάτῳ λήματι	κεχρημένος	ἀσθενέστατος ἐς τὴν δίκην ἐγίγνετο,
[2, 15]	δίκην ἐγίγνετο, καὶ ταπεινὴν ἐσθῆτα	ἐπικείμενος	γέμων τε αὐχμοῦ καὶ ῥύπου
[2, 126]	καὶ Κίννας ὁ στρατηγός, αὖθις	ἐπικείμενος	τὴν στρατηγικὴν ἐσθῆτα, ἣν ἐχθὲς
[2, 57]	ὢν ὁ πρὸς τοῦ Καίσαρος	ἀπεσταλμένος·	τά τε λοιπὰ διὰ τῶν
[2, 109]	Καίσαρι καὶ διαθέων τότε γυμνὸς	ἀληλιμμένος,	ὥσπερ εἰώθασιν οἱ τῆσδε τῆς
[2, 57]	λοιπὰ διὰ τῶν θεραπόντων προσέτασσεν,	ἐγκεκαλυμμένος	τε καὶ ἐν νυκτὶ μάλιστα
[2, 115]	ὧδε ἐχόντων, τῆς Κάσκα χειρὸς	λαβόμενος	εἶπε· Σὺ μὲν ὄντα με
[2, 117]	καὶ τῆς χειρὸς τοῦ Κάσκα	λαβόμενος	καὶ καταδραμὼν ἀπὸ τοῦ θρόνου
[2, 58]	Τάδε οὖν ὁ Πομπήιος προλαβεῖν	ἐπειγόμενος	ἐς μάχην διεσκευασμένος ἐπῄει. Καὶ
[2, 116]	ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν ὡς φίλων	ἐπειγόμενος	ἐσῄει τῶν ἱερῶν καταφρονήσας· χρῆν
[2, 88]	τριήρων ἐπιφαίνεται μεσοποροῦντι, πρὸς Φαρνάκην	ἐπειγόμενος.	Καὶ δυνηθεὶς ἂν πολλαῖς τριήρεσι
[2, 8]	τῆς ἀρχῆς ἐς πολλὰ τυχεῖν	ἐπειγόμενος	καὶ τὴν πομπὴν οὐχ ἕτοιμον
[2, 90]	μετὰ τῆς Κλεοπάτρας, καὶ τἆλλα	ἡδόμενος	αὐτῇ. Ἀλλὰ τάδε μὲν ἕκαστα
[2, 94]	δὲ οὐδὲν αὐτοὺς ὑπερεθίζειν ἔτι	δεόμενος	ἀκριβῶς μετανοοῦντας, συνηλλάσσετο ἅπασι καὶ
[2, 13]	ἐς οὐδὲν τότε τῆς βουλῆς	δεόμενος,	ἀλλὰ μόνῳ τῷ δήμῳ χρώμενος
[2, 117]	αὐτοῦ τῆς πορφύρας ὡς ἔτι	δεόμενος	ἐλάβετο καὶ τὸ εἷμα περισπάσας
[2, 8]	ἕτοιμον ἔχων ἐσέπεμπε τῇ βουλῇ	δεόμενος	ἐπιτρέψαι οἱ τὴν παραγγελίαν ἀπόντι
[2, 57]	δὴ ποταμὸν ὁ κυβερνήτης εἰρεσίᾳ	βιαζόμενος	ἔπλει· ὡς δ' ἐπὶ τὰς
[2, 100]	Λεύκιος δὲ Σκιπίων ὁ αὐτοκράτωρ	χειμαζόμενος	ἐν τῇ θαλάσσῃ καὶ πολεμίαις
[2, 98]	ἀμφὶ λουτρὰ καὶ δεῖπνον ἦν	καθεζόμενός	τε ἐγεύετο, ὥσπερ εἴθιστο, ἐξ
[2, 35]	ῥεῦμα ἀφορῶν περιεφέρετο τῇ γνώμῃ,	λογιζόμενος	ἕκαστα τῶν ἐσομένων κακῶν, εἰ
[2, 46]	ἀνέστρεφε, μέγιστον ἔργον τόδε Πομπηίῳ	καταλογιζόμενος.	~Καὶ τῶν αὐτῶν ἡμερῶν Ἀντώνιός
[2, 112]	τοὺς βασιλέας ἐξελάσαντος ἐρεθιζόμενος καὶ	ὀνειδιζόμενος	μάλιστα ἐς τοῦτο ὑπὸ τοῦ
[2, 13]	καὶ κυνηγέσια θηρίων ὑπὲρ δύναμιν,	δανειζόμενος	ἐς ἅπαντα καὶ τὰ πρότερα
[2, 112]	τοῦ πάλαι τοὺς βασιλέας ἐξελάσαντος	ἐρεθιζόμενος	καὶ ὀνειδιζόμενος μάλιστα ἐς τοῦτο
[2, 105]	λαθὼν ὥς τις ἰδιώτης, φορείῳ	κομιζόμενος·	ὁρῶν δὲ καὶ τούτους ἀπογιγνώσκοντας
[2, 27]	Καὶ Παῦλος ἐσιώπα. Κουρίων δὲ	νομιζόμενος	ἀμφοτέροις διαφέρεσθαι, ἐπῄνει τὴν τοῦ
[2, 86]	διὰ τὸν Καίσαρος ζῆλον δημοτικῶς	νομιζόμενος	ἄρχειν. ~Λεύκιος δὲ Σκιπίων, ὁ
[2, 39]	προσεῖπεν Ἐπίδαμνον. Τούτου θυγατριδοῦς Δύρραχος,	νομιζόμενος	εἶναι Ποσειδῶνος, ἐπίνειον ᾤκισε τῇ
[2, 91]	τὴν Φαρνάκους θυγατέρα. Ὁ δ'	αἰσθόμενος	ὧν φέρουσι, προῆλθε μετὰ τοῦ
[2, 92]	κατὰ τὴν Ἀσιανὴν συγγραφὴν δεδήλωται.	Πυθόμενος	δ' ἐν Ῥώμῃ στάσιν εἶναι
[2, 92]	καὶ διέφθειραν, εἰ μὴ διέφυγε.	Πυθόμενος	δ' ὁ Καῖσαρ τέλος μὲν
[2, 89]	πρεσβευομένοις ἐς αὐτὸν καὶ παρακαλοῦσι,	πυθόμενος	δὲ Πομπήιον ἐπ' Αἰγύπτου φέρεσθαι
[2, 68]	τοῦ βουλεύματος περιέπεμπεν ἐπὶ σῖτονν,	πυθόμενος	δὲ τῆς παρασκευῆς ἥσθη τε
[2, 47]	Βρεντέσιον ὑπέσχητο. Ὧν ὁ Καῖσαρ	πυθόμενος	ἐκ Μασσαλίας ἐς Πλακεντίαν ἠπείγετο
[2, 79]	αὐτοὶ δείσαντες περικύκλωσιν. ~Πομπήιος δὲ	πυθόμενος	ἐκέλευε τοῖς πεζοῖς μήτ' ἐπεκθεῖν
[2, 5]	δεσπότας ἐξαρπασόμενοι. Ὧν ὁ Κικέρων	πυθόμενος	ἐξέδραμεν ἐκ τοῦ βουλευτηρίου καὶ
[2, 95]	Μεσσήνης ἐς Λιλύβαιον ἦλθε. Καὶ	πυθόμενος	Κάτωνα μὲν τὴν παρασκευὴν τοῦ
[2, 28]	οὐδ' ἐν τῷ νεμομισμένῳ χρόνῳ·	ἀφικόμενος	δ' ἄλλα τε τούτοις ὅμοια
[2, 99]	Φιλίππου συνὼν ἐκ παρθένου καὶ	ἀρεσκόμενος	αὐτῇ μάλιστα καὶ παῖδας ἔχων
[2, 60]	προπηδήσας κατέσεισεν ὡς εἰπεῖν τι	βουλόμενος.	Σιωπῆς δ' αὐτῷ γενομένης, Πομπηίου
[2, 100]	ναυσὶν ἐντυχὼν ἐφέρετο γενναίως, μέχρι	καταλαμβανόμενος	αὑτόν τε διεχρήσατο καὶ τὸ
[2, 66]	λιμῷ διαφθαρῆναι. Ὧν ὁ Πομπήιος	αἰσθανόμενος	ἐπικίνδυνον μὲν ἡγεῖτο γεγυμνασμένοις καὶ
[2, 109]	τὸ ὑπόλοιπον. ~Ὧν καὶ αὐτὸς	αἰσθανόμενος	καὶ μετανοῶν καὶ τόδε πρῶτον
[2, 36]	τῶν Μαρίου καὶ Σύλλα κακῶν	γιγνόμενος	ἐκεκράγει Καίσαρα καὶ Πομπήιον ἀποθέσθαι
[2, 81]	τὴν τροπὴν εἶδεν, ἔκφρων αὑτοῦ	γενόμενος	ἀπῄει βάδην ἐς τὸ στρατόπεδον
[2, 43]	τοῦδε χωροῦντας ἐς Πομπήιον ἐᾶν.	Γενόμενος	δ' ὁ Καῖσαρ ἐπὶ τοῦδε
[2, 97]	μάχης ἐν ἐλπίδι καὶ θάρσει	γενόμενος,	δευτέρᾳ τῇδε συμβολῇ συνετρίβετο ἀθρόως.
[2, 149]	τραύματα ὑπέστη. Καὶ ἀήττητος αἰεὶ	γενόμενος	ἑνὶ σχεδὸν ἢ δύο ἔργοις
[2, 154]	ὁ Καῖσαρ, ὅτε ἐν Αἰγύπτῳ	γενόμενος	καθίστατο Κλεοπάτραν. Ὅθεν ἄρα καὶ
[2, 28]	δὲ δὴ φίλος καὶ κηδεστὴς	γενόμενος	Καίσαρι, κἀκεῖνον ἔλεγε μάλα χαίροντα
[2, 43]	προύλαβεν ὁ Καῖσαρ, ἐν ἀμηχάνῳ	γενόμενος	ὁ Πετρήιος ἐς λόγους τῷ
[2, 144]	καὶ σκυθρωπῷ, τῇ φωνῇ δ'	ἐνσημαινόμενος	ἕκαστα καὶ ἐφιστάμενος, οἷς μάλιστα
[2, 41]	πολλαῖς ἀνελάμβανε καὶ τοῖς ἐχθροῖς	ἐνσημαινόμενος	φιλανθρωπίαν εἶπεν, ὅτι καὶ Λεύκιον
[2, 94]	διέτριψεν, οὔτε ἀπιὼν οὔτε ἐπανιών,	ὑποκρινόμενος	ἀπορεῖν· ἐπανελθὼν δ' ὅμως ἔφη
[2, 22]	αὐτοῦ δεδωροδοκηκότας ὥσπερ ἐπ' ἐκκλησίαν,	ὑποκρινόμενος	μὲν ἀγανακτεῖν καὶ οὐ διδόναι
[2, 21]	ἔμπνουν ἢ καὶ νεκρὸν ἐπανεῖλεν,	ὑποκρινόμενος	μὲν οὐ βουλεῦσαι τὸν φόνον
[2, 105]	ζητητῶν ἐπιπεσόντων οὐκ ἀγεννῶς αὐτοὺς	ἀμυνόμενος	κατεκόπη. Τοῦδε μὲν δὴ τὴν
[2, 83]	ἀκραιφνές, ἐπὶ δὲ τὴν ἕω	φερόμενος	ἐπὶ τὸν Παρθυαῖον ὡς δι'
[2, 146]	Εὐφορώτατα δὲ ἐς τὸ πάθος	ἐκφερόμενος	τὸ σῶμα τοῦ Καίσαρος ἐγύμνου
[2, 98]	τῶν συνήθων ἐναλλάσσων οὐδ' ἐλάσσω	προσφερόμενος	ἢ πλείω, συνελεσχήνευε τοῖς παροῦσι
[2, 118]	Ἀντώνιός τε τὴν οἰκίαν ὠχύρου,	τεκμαιρόμενος	συνεπιβουλεύεσθαι τῷ Καίσαρι. Καὶ Λέπιδος
[2, 15]	οἰκίαν καὶ τὰς ἐπαύλεις ἐπικατέσκαπτεν	ἐπαιρόμενός	τε καὶ τῷδε ἀντιπαρεβάλλετο ἤδη
[2, 5]	αὐτός, οἶμαι, πολλὰ τῶν κυρουμένων	ἐργασόμενος	καὶ ἐκ τοῦδε εὐβουλότερόν τε
[2, 61]	συνῆγεν ὡς καὶ ἄκοντα Πομπήιον	βιασόμενος	ἐς μάχην· ὁ δὲ αὐτοῦ
[2, 77]	τῷ παρόντι ἐνεπίμπλατο καὶ ὡς	ἐσόμενος	ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ τῶν ἐπὶ
[2, 28]	αὐτίκα δοθησομένων διαδόχων, αὐτὸς δ'	ἐσόμενος	ἐν ὑποσχέσει μόνῃ. Κουρίων δὲ
[2, 5]	τοῦδε εὐβουλότερόν τε καὶ εὐλαβέστερον	ἐνθυμησόμενος	περὶ ἑκάστου. Ἀξιοῦντι δὲ τῷ
[2, 61]	μεγάλην, εἰ καὶ διαμάρτοι, δόξαν	οἰσόμενος	ἐπὶ τῷ τολμήματι· στάδιοι γὰρ
[2, 95]	τὸ στρατόπεδον, ὡς ἐν καιρῷ	συνοισόμενος	τοῖς πολεμίοις χωρὶς αὐτοκράτορος οὖσιν.
[2, 12]	Οὐέττιον ἀνεβάλλοντο. Καὶ ὁ Οὐέττιος	φυλασσόμενος	ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ νυκτὸς ἀνῃρέθη.
[2, 31]	Ὁ δ' ὑπήκουε μὲν ὡς	κελευόμενος	πρὸς ὑπάτων, ἐπετίθει δ' ὅμως·
[2, 28]	Πομπηίου διαφορᾶς. ~Ὁ δὲ Πομπήιος	νοσηλευόμενος	περὶ τὴν Ἰταλίαν ἐπέστελλε τῇ
[2, 2]	ὅδε ἐς πενίαν ὑπενηνεγμένος καὶ	θεραπευόμενος	ἔτι πρὸς δυνατῶν ἀνδρῶν τε
[2, 152]	δεδοικότι Ἀλέξανδρόν τε καὶ Ἡφαιστίωνα	θυόμενος	εἶπε μὴ δεδιέναι, ἐκποδὼν γὰρ
[2, 68]	τάχιστα ἀνεκάλει πάντα καὶ ἀντιπαρεσκευάζετο.	Θυόμενός	τε νυκτὸς μέσης τὸν Ἄρη
[2, 45]	κακοπραγίας ἐπίθεσις· Κουρίων δὲ φιλοκινδύνως	μαχόμενος	σὺν ἅπασι τοῖς παροῦσιν ἔπεσεν,
[2, 93]	αὐστηρῷ λόγῳ πολλὰ συνεστρατευμένους ἐγκαταλιπεῖν,	ἀρχόμενος	λέγειν πολίτας ἀντὶ στρατιωτῶν προσεῖπεν·
[2, 63]	δὲ ὁ Καῖσαρ οὐδὲ τοῦτ'	ἀνασχόμενος	ὀλίγους μόλις ἐκόλασεν, αὐτίκα πᾶσιν.
[2, 83]	Παρθυαῖον ὡς δι' ἐκείνου πάντα	ἀναληψόμενος	τὸ ἐνθύμημα ἐπέκρυπτε, μέχρι περὶ
[2, 17]	καὶ Βρεττανοῖς πολλὰ καὶ λαμπρὰ	εἰργασμένος,	ὅσα μοι περὶ Κελτῶν λέγοντι
[2, 6]	ᾖ πρὸ λόγου καὶ δίκης	ἐξειργασμένος.	Δικαίου δὲ τῆς γνώμης φανείσης
[2, 97]	μάλιστα συνελθὼν ἔκ τε πολλοῦ	γεγυμνασμένος	καὶ ἐκ τῆς προτέρας μάχης
[2, 58]	Πομπήιος προλαβεῖν ἐπειγόμενος ἐς μάχην	διεσκευασμένος	ἐπῄει. Καὶ δύο αὐτοῦ στρατιωτῶν
[2, 130]	εἴτε κατὰ γνώμην ἰδίαν εἴτε	παρεσκευασμένος·	Φυλάσσεσθε παθεῖν ὅμοια. Καὶ ὁ
[2, 21]	Μίλωνος ἐπιδραμὼν τῷ Κλωδίῳ, εἴτε	κεκελευσμένος	εἴθ' ὡς ἐχθρὸν δεσπότου κτείνων,
[2, 116]	τέλος ἄρα τὰ γιγνόμενα πάντα	πεπυσμένος.	Ὁ δ' ἐν Κνίδῳ γεγονὼς
[2, 3]	δι' ὀνείδη πολλὰ τῆς βουλῆς	ἀπεωσμένος	καὶ τῆσδε τῆς Κατιλίνα συνθήκης
[2, 118]	καὶ ξένων ἐγίγνετο φόνος, οὐ	προβεβουλευμένος,	ἀλλ' οἷος ἐκ θορύβου πολιτικοῦ
[2, 110]	γείτονι ἔθνει προεπιβουλεύων, Παρθυαίους δὲ	τινύμενος	τῆς ἐς Κράσσον παρασπονδήσεως. Στρατιὰν
[2, 58]	ἀνεζεύξεν, οὐκ αἴσιον τὸ συμβὰν	ἡγούμενος.	Αἰτίαν δ' εἶχε παρὰ πᾶσι
[2, 109]	καὶ μετανοῶν καὶ τόδε πρῶτον	ἡγούμενος	ἄνευ πολεμικῆς ἀρχῆς ἐν εἰρήνῃ
[2, 140]	ἑτέροις ἐπινέμων τὰ ἀλλότρια οὐδ'	ἡγούμενος	δεῖν ἀμείβεσθαι δι' ἀδικημάτων. Τῶν
[2, 3]	δὲ ὅμως καὶ τὸ χρόνιον	ἡγούμενος	ὕποπτον, ἐν δὲ τῷ τάχει
[2, 69]	ὥσπερ οὐ στρατηγῶν ἔτι, ἀλλὰ	στρατηγούμενος	καὶ πάντα πράσσων ὑπὸ ἀνάγκης
[2, 82]	καὶ δεύτερα ἐκ πάντων ἐφέρετο,	ὁμολογούμενος	ἀριστεῦσαι, καὶ σὺν αὐτῷ τὸ
[2, 99]	ἔτη μὲν ἀμφὶ πεντήκοντα γεγονώς,	ὁμολογούμενος	δὲ τήν τε γνώμην, ἐς
[2, 112]	ἁμαρτήματα ἀγνοῶν ἢ ἀπιστῶν ἢ	αἰδούμενος,	εἴτε φιλελεύθερος ὢν ἄγαν καὶ
[2, 116]	ὣς καλλιερουμένου, τὴν βουλὴν βραδύνουσαν	αἰδούμενος	καὶ ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν ὡς
[2, 15]	στενωπούς, οὐδὲ τοῖς ἀγνῶσιν ἐνοχλεῖν	αἰδούμενος,	ὥστε αὐτῷ τὸ ἔργον διὰ
[2, 54]	καὶ παρ' αὐτῷ κατέμεινε τιμῆς	ἀξιούμενος.	Λουκρήτιος δὲ καὶ Μινούκιος ἐπὶ
[2, 149]	δαιμόνιος καὶ μεγαλοπράγμων καὶ εἰκότως	ἐξομοιούμενος	Ἀλεξάνδρῳ. Ἄμφω γὰρ ἐγενέσθην φιλοτιμοτάτω
[2, 10]	τῆσδε τῆς χάριτος πλῆθος τοσόνδε	ποιούμενος·	δισμύριοι γὰρ ἀθρόως ἐφάνησαν οἱ
[2, 146]	πέμψειεν, ἐν θαύματι αὐτῶν ἕκαστα	ποιούμενος	καὶ συνεχῶς ἐπιβοῶν· Μόνος ὅδε
[2, 146]	ἔτι ὁ δῆμος, ἐν παραλόγῳ	ποιούμενος	τὸ πάντας αὐτοῦ τοὺς σφαγέας
[2, 105]	καὶ ὅδε ὤν, Σέξστος δὲ	καλούμενος	τῷ προτέρῳ τῶν ὀνομάτων. ~Ἀλλ'
[2, 73]	ἐς τὰ δίκαια αὐτοὺς ἐγὼ	προκαλούμενος	ἔπειθον οὐδὲ χάρισιν ἐξήνυον. Ἴστε,
[2, 45]	ὑπεχώρει καὶ ἐς βραχὺ συνεστέλλετο,	ἐνοχλούμενος	δὲ ἀνέφευγεν αὖθις ἐς τοὺς
[2, 67]	ὅτι Καῖσαρ ὑπ' ἀνάγκης ἐπείγοιτο.	Ἐνοχλούμενος	δὲ ὑπό τε τοῦ στρατοῦ
[2, 35]	ἑσπέραν, ὡς δὴ τὸ σῶμα	ἐνοχλούμενος,	ὑπεχώρησε τοῦ συμποσίου, τοὺς φίλους
[2, 45]	καμάτου καὶ πνίγους καὶ δίψης	ἐνοχλούμενος.	Ὡς δὲ αὐτὸν κατεῖδον οὕτως
[2, 3]	ἐς τὸν ἐμπρησμὸν τῆς πόλεως	ἐπιδραμούμενος.	Ὁ μὲν δὴ ῥάβδους τε
[2, 77]	πολλὰ τὰ παράδοξα συνέπιπτεν. Ὧν	ἐνθυμούμενος	ἑκάτερος μετανοίας τε οὐ δυνατῆς
[2, 149]	ἐκτήσατο καὶ περὶ τῆς λοιπῆς	ἐνθυμούμενός	τε καὶ διανοούμενος ἀπέθανε. ~Καίσαρι
[2, 94]	τὴν ἐμαυτοῦ, καὶ τὰ δέοντα	προσωνούμενος.	Κρότου δὲ καὶ εὐφημίας παρὰ
[2, 150]	Καὶ πολέμους ἄλλους καὶ ὅδε	διανοούμενος	ἀνῃρέθη. ~Συνέβη δ' αὐτοῖς καὶ
[2, 149]	τῆς λοιπῆς ἐνθυμούμενός τε καὶ	διανοούμενος	ἀπέθανε. ~Καίσαρι δὲ ἥ τε
[2, 65]	ἀγῶνα χρήσασθαι θαρροῦντι τῷ στρατῷ	διανοούμενος	ἐπῆλθε καὶ ἀντεστρατοπέδευσε τῷ Καίσαρι
[2, 57]	τε καὶ ἐν νυκτὶ μάλιστα	ἀγνοούμενος.	Χειμερίου δὲ τοῦ πνεύματος ὄντος
[2, 94]	τῶν πολέμων, οὐ καθάπερ Σύλλας,	ἀφαιρούμενος	ἑτέρων ἣν ἔχουσι καὶ τοῖς
[2, 140]	ἢ ἀναμαρτήτων οὔ ποτε γῆν	ἀφαιρούμενος	οὐδ' ἑτέροις ἐπινέμων τὰ ἀλλότρια
[2, 35]	τὰ ἐν ποσὶν ἢ βίᾳ	χειρούμενος	ἢ φιλανθρωπίᾳ. Φυγαί τε καὶ
[2, 105]	διαπλεύσας ἔς τι χωρίον ἐθεραπεύετο.	Ζητούμενος	δὲ κἀνταῦθα ἔφευγε διὰ δυσβάτου
[2, 82]	καὶ λαμπρὰ δρᾶσαι. Ἐπεὶ δὲ	ζητούμενος	ἐν τοῖς νεκροῖς εὑρέθη, τὰ
[2, 150]	ἐς τὴν θάλασσαν ἐξήλατο καὶ	ζητούμενος	ὑπὸ τῶν πολεμίων ἐν τῷ
[2, 105]	καὶ ἀκανθώδους ὁδοῦ, τὸ τραῦμα	περικεντούμενος,	μέχρι κάμνων ὑπό τι δένδρον
[2, 90]	ἐπὶ τετρακοσίων νεῶν, τὴν χώραν	θεώμενος,	περιέπλει μετὰ τῆς Κλεοπάτρας, καὶ
[2, 25]	ἤδη τὰ χρῄζοντα τῆς μοναρχίας	διωρθωμένος	τὸν Σκιπίωνα σύναρχον ἐς τὸ
[2, 3]	καὶ τῆσδε τῆς Κατιλίνα συνθήκης	ἠξιωμένος,	κούφως μάλα καὶ φιλοτίμως ἐξέφερεν
[2, 141]	εἶναι τῶν ἐξελαθέντων· ὁ γὰρ	ἀλώμενος	καὶ τῶν ὄντων ἀφῃρημένος ἔμελλεν
[2, 50]	αὐτὸ ἀνεσώσατο ἐξ Ἀρδεατῶν Κάμιλλος	ὁρμώμενος.	Πάντες τε οἱ εὖ φρονοῦντες
[2, 54]	καὶ στενῆς, ἐς μέρη πολλὰ	διασπώμενος	ὑπὸ τῆς δυσχωρίας, ὡς εὐεπιχείρητος
[2, 33]	τε βαρείας τοῖς τούτων αἰτίοις	ἐπαρώμενος.	Συνεξέθεον δ' αὐτῷ Κουρίων τε
[2, 62]	ἀφυλαξίαν τοῦ χαρακώματος ὡς ἐνέδραν	ὑφορώμενος	ἢ ὡς ἤδη κεκριμένου τοῦ
[2, 43]	ιτῷδε γὰρ ἔτι τῷ ῥήματι	χρώμενος	ἐναργεστέραν ὑμῖν τὴν ἐμαυτοῦ γνώμην
[2, 119]	τῆς βουλῆς τῷ δήμῳ μόνῳ	χρώμενος	ἐργάσαιτό τι δεινὸν αὑτούς. ~Οὕτω
[2, 13]	δεόμενος, ἀλλὰ μόνῳ τῷ δήμῳ	χρώμενος	τὰ τρίτα τῶν μισθώσεων αὐτοῖς
[2, 104]	τὴν ἡμέραν, προύχων τε καὶ	ἡττώμενος	αἰεὶ παρὰ μέρος, μέχρις ἐς
[2, 116]	δ' ἐν Κνίδῳ γεγονὼς αὐτῷ	ξένος	Ἀρτεμίδωρος ἐς τὸ βουλευτήριον ἐσδραμὼν
[2, 62]	ἔργῳ πάντα ἐξεργάσασθαι, εἰ μὴ	Λαβιηνὸς	αὐτόν, θεοῦ παράγοντος, ἐπὶ τοὺς
[2, 87]	τοῦ Πομπηίου πρεσβύτερος υἱός, καὶ	Λαβιηνὸς	σὺν αὐτῷ καὶ Σκάπλας τὸ
[2, 95]	αὐτοκράτορος οὖσιν. Ἀντεπῄεσαν δ' αὐτῷ	Λαβιηνός	τε καὶ Πετρήιος, οἱ τοῦ
[2, 48]	Βρεντέσιον αὐτός τε ἐξῄει Δεκεμβρίου	μηνὸς	Ῥωμαίοις ὄντος, οὐκ ἀναμείνας οὐδὲ
[2, 143]	ἔμβολα προυτέθη, οἰμωγή τε καὶ	θρῆνος	ἦν αὖθις ἐπὶ πλεῖστον, καὶ
[2, 141]	ὦ θεοί, συνοικισμὸν ἐκάλουν, ᾧ	θρῆνος	ὁμοφύλων ἀνδρῶν ἐπῆν καὶ ἀνάστασις
[2, 39]	καὶ Ταυλαντίους ἐπ' ἐκείνοις, Ἰλλυρικὸν	ἔθνος,	ἐπὶ δὲ τοῖς Ταυλαντίοις ἕτερον
[2, 149]	καὶ τὴν Ἑλλάδα χειρωσάμενος, δυσαρκτότατον	ἔθνος	καὶ φιλελεύθερον καὶ οὐδενὶ πρὸ
[2, 111]	αὐτῷ Καίσαρι φιλτάτων Δέκμος Βροῦτος	Ἀλβῖνος,	ἅπαντες αἰεὶ παρὰ Καίσαρι τιμῆς
[2, 10]	ὅπλων ἐπ' ἀλλήλους ἰδίᾳ παρασκευαί.	Δεινὸς	δ' ὢν ὁ Καῖσαρ ὑποκρίνεσθαι,
[2, 1]	δὲ Καῖσαρ ἦν ἔτι νέος,	δεινὸς	εἰπεῖν τε καὶ πρᾶξαι, τολμῆσαί
[2, 84]	στρατιὰν Ἀχιλλᾶς, τὰ δὲ χρήματα	Ποθεινὸς	εὐνοῦχος· οἳ βουλὴν προυτίθεντο περὶ
[2, 67]	βασιλέων καὶ Ἀγαμέμνονα καλούντων, ὅτι	κἀκεῖνος	βασιλέων διὰ τὸν πόλεμον ἦρχεν,
[2, 50]	σύνεισίν τινες ἐωνημένοι χρημάτων ὧν	ἐκεῖνος	ἀπὸ τῆς ὑμετέρας Γαλατίας πεπόρισται,
[2, 120]	ἄλλη στολὴ τοῖς θεράπουσίν ἐστιν	ἐπίκοινος.	Τό τε σιτηρέσιον τοῖς πένησι
[2, 104]	ἕως ὁ Καῖσαρ αὐτὸς ἁρπάσας	τινὸς	ἀσπίδα καὶ τοῖς ἀμφ' αὐτὸν
[2, 56]	στρατιὰν διαπλεῦσαι λαθών, ὡς οὔ	τινος	αὐτὴν ἄλλου ῥᾳδίως ἐπαξομένου. Καὶ
[2, 60]	ἐτίμησεν, αὐτὸς δ' ἐκ Δυρραχίου	τινὸς	αὐτῷ πρασσομένης προδοσίας, ἧκε μέν,
[2, 99]	αὐτῷ τῶν σπλάγχνων καὶ στόνου	τινὸς	ἐξακουσθέντος ἐσέδραμον οἱ περὶ θύρας·
[2, 119]	ὁ Σπινθὴρ καὶ Φαώνιος καὶ	Ἀκουῖνος	καὶ Δολοβέλλας καὶ Μοῦρκος καὶ
[2, 104]	στρατοῦ τὸ δέος ἥπτετο καὶ	ὄκνος	ἐπεγίγνετο τῷ φόβῳ, θεοὺς πάντας
[2, 39]	ἄγνοιαν. Βασιλεὺς τῶν τῇδε βαρβάρων,	Ἐπίδαμνος,	πόλιν ᾤκισεν ἐπὶ θαλάσσης καὶ
[2, 109]	αὐτῷ Καίσαρι καὶ διαθέων τότε	γυμνὸς	ἀληλιμμένος, ὥσπερ εἰώθασιν οἱ τῆσδε
[2, 144]	ἱερὸς ἀνῄρηται, οὐ βιασάμενος οἷα	τύραννος	λαβεῖν τάσδε τὰς τιμάς, ἃς
[2, 8]	τῶν φίλων, εἰδὼς μὲν παράνομον,	γεγονὸς	δὲ ἤδη καὶ ἑτέροις. Κάτωνος
[2, 112]	σου τὰ ἔκγονα ἤ οὐδ'	ἔκγονος	εἶ σὺ τοῦδε» ταῦτα καὶ
[2, 112]	τὴν πατρίδα προτιμῶν, εἴθ' ὅτι	ἔκγονος	ὢν Βρούτον τοῦ πάλαι τοὺς
[2, 140]	αἰτεῖν ἀριστεῖα· ἐπεὶ δὲ οὐδεὶς	φθόνος	ἢ χρόνος ἢ ἀνθρωπίνη λήθη
[2, 110]	καὶ τὴν ἔξοδον ὅλως ἐπετάχυνεν,	ἐπίφθονος	ὢν ἐν τῇ πόλει. ~Ἐξιέναι
[2, 86]	σῶμά τις ἔθαψεν ἐπὶ τῆς	ἠϊόνος	καὶ τάφον ἤγειρεν εὐτελῆ· καὶ
[2, 36]	πεσεῖν ἐπὶ νεὼς πολλοὺς καὶ	ἡμίονος	τεκεῖν· ἄλλα τε πολλὰ δυσχερῆ
[2, 131]	πλέοσιν. Ἀνακραγόντων δὲ αὖθις· Ἐπέξιθι	μόνος	Βούλομαι, εἶπε, καὶ εὔορκόν ἐστί
[2, 150]	θαλάσσῃ. Ἔς τε πολεμίους προεπήδησε	μόνος	ἐκ πάντων δεδιότων πολλάκις, καὶ
[2, 146]	συνελθόντων Σὺ δ' ἔφη, καὶ	μόνος	ἐκ τριακοσίων ἐτῶν ὑβρισμένῃ τῇ
[2, 150]	περιαγνύναι. Καὶ πρὸς ἄλλον κλύδωνα	μόνος	ἐν σκάφει σμικρῷ νυκτὸς ἐβιάζετο
[2, 12]	ἔτι ἐζήτει περὶ τοῦ Οὐεττίου,	μόνος	ἔχων τὸ κράτος ἐπὶ τῇ
[2, 150]	πολεμῶν καὶ ἀποληφθεὶς ἐπὶ γεφύρας	μόνος	καὶ κακοπαθῶν τὴν πορφύραν ἀπέρριψε
[2, 149]	καὶ ἐς πολεμίων τεῖχος ἐσήλατο	μόνος	καὶ τρισκαίδεκα τραύματα ὑπέστη. Καὶ
[2, 146]	ἕκαστα ποιούμενος καὶ συνεχῶς ἐπιβοῶν·	Μόνος	ὅδε ἀήττητος ἐκ πάντων τῶν
[2, 23]	τὴν μὲν ἐξουσίαν δικτάτορος, ἄρχων	μόνος,	τὴν δ' εὔθυναν ὑπάτου. Καὶ
[2, 23]	τῆς πόλεως μοναρχίαν διὰ τὸ	μόνος	ὕπατος εἶναι Κάτωνα μὲν ἐψηφίσατο,
[2, 149]	καὶ τὸ πέλαγος αὐτῷ τοῦ	δαίμονος	κατέχοντος, ἔστε παρέλθοι, καὶ καθ'
[2, 23]	μὲν τοῦ Καίσαρος ἠγανάκτει, ὡς	ἀμείνονος	ὄντος ὑποψίας, ἐπεὶ καὶ τὴν
[2, 31]	οἱ καὶ ὁ τῆς δημαρχίας	χρόνος	ἔληγε, δείσας ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ
[2, 140]	ἐπεὶ δὲ οὐδεὶς φθόνος ἢ	χρόνος	ἢ ἀνθρωπίνη λήθη τὰ ἐπὶ
[2, 27]	ἔθνη· καὶ γὰρ ἔληγεν ὁ	χρόνος.	Καὶ Παῦλος ἐσιώπα. Κουρίων δὲ
[2, 23]	τὸν ἐθέλοντα. Καὶ ἦν ὁ	χρόνος	ὀλίγῳ μείων ἐτῶν εἴκοσιν, ἐν
[2, 91]	γὰρ αὐτίκα δώσει δίκην ὁ	πατροκτόνος;	Ἐπὶ τὸν ἵππον ἀνεπήδησε καὶ
[2, 118]	ἀστῶν τε καὶ ξένων ἐγίγνετο	φόνος,	οὐ προβεβουλευμένος, ἀλλ' οἷος ἐκ
[2, 22]	πολὺς δὲ τῶν ἄλλων ἐγίγνετο	φόνος,	οὐ τοὺς Μίλωνος ἔτι φίλους
[2, 80]	καὶ ὁ πλεῖστος ἐνταῦθα ἐγίγνετο	φόνος.	~Πομπήιος δ' ἐπεὶ τὴν τροπὴν
[2, 44]	ἦν ὥσπερ ἐν ὁμίχλῃ, καὶ	ὕπνος	ἐπεγίγνετο σὺν κάρῳ, μετὰ δ'
[2, 45]	καταλιπόντα. Καὶ τῷδε τῷ λόγῳ	πίσυνος	ὁ Κουρίων θέρους θερμοῦ περὶ
[2, 30]	Ὁ δὲ Πομπήιος τοῖς ἠγγελμένοις	πίσυνος	οὔτε στρατιὰν οὔτε παρασκευὴν ὡς
[2, 148]	τὸν Καίσαρα μεταβαλὼν καὶ κατ'	ἴχνος	ἐκείνου τῇ πολιτείᾳ προσιών, τήν
[2, 78]	καὶ δείσας, μὴ πρὸ τοῦ	ἀγῶνος	ἀταξίας κατάρξειεν, ὑπεσήμαινε πρῶτος, καὶ
[2, 27]	ὥσπερ ἀθλητὴν μεγάλου καὶ δυσχεροῦς	ἀγῶνος·	οὐδὲν γὰρ ἐδόκει τότε εἶναι
[2, 15]	ἑαυτοῦ δίκην, ἀλλὰ πρὸ τοῦ	ἀγῶνος	φυγεῖν. Κλωδίου δὲ καὶ τὰς
[2, 39]	Τούτου θυγατριδοῦς Δύρραχος, νομιζόμενος εἶναι	Ποσειδῶνος,	ἐπίνειον ᾤκισε τῇ πόλει καὶ
[2, 44]	δοξοκοπίαν ἀμφὶ τὸν χάρακα τὸν	Σκιπίωνος	κατὰ δόξαν τῆς ἐκείνου μεγαλουργίας
[2, 65]	αὐτὸν ἀφορώντων καὶ φειδοῖ Λευκίου	Σκιπίωνος,	μή τι περὶ Μακεδονίαν ὢν
[2, 96]	πολὺ δὲ ὕστερον, αὐτοῦ τε	Σκιπίωνος	ὀκτὼ τέλεσι πεζῶν καὶ ἱππέων
[2, 97]	στρατόπεδον εὐθὺς ἐξῄρει τὸ τοῦ	Σκιπίωνος,	οὐδὲν ἀνιεὶς οὐδ' ἐν νυκτὶ
[2, 95]	ἐς μάχην παρ' αὐτὸ τοῦ	Σκιπίωνος	τὸ στρατόπεδον, ὡς ἐν καιρῷ
[2, 95]	τε καὶ Πετρήιος, οἱ τοῦ	Σκιπίωνος	ὑποστράτηγοι, καὶ ἐκράτουν τῶν Καίσαρος
[2, 149]	ἡμέραις αἷς καλοῦσιν εἰδοῖς Μαρτίαις,	Ἀνθεστηριῶνος	μάλιστα μέσου, ἥν τινα ἡμέραν
[2, 46]	ἐγένετο, καὶ ἡ κεφαλὴ τοῦ	Κουρίωνος	ἀποτμηθεῖσα ἐς Ἰόβαν ἐφέρετο· ἐν
[2, 30]	τῆς ἔριδος ἐπὶ τὴν τοῦ	Κουρίωνος	γνώμην ἀπέκλινον, ὅτε δὴ καὶ
[2, 33]	δημαρχούντοιν μετὰ Κουρίωνα καὶ τὴν	Κουρίωνος	γνώμην ἐπαινούντοιν, ἡ βουλὴ φιλονικότερον
[2, 30]	τοὺς διαδόχους. Ἐπανερομένου δὲ τοῦ	Κουρίωνος,	εἰ ἀμφοτέρους δοκεῖ τὰ ἐν
[2, 31]	δὲ ὡς ἐπὶ ψευδέσι τοῦ	Κουρίωνος	εἶπεν· Εἰ κωλύομαι ψήφῳ κοινῇ
[2, 44]	μυρίους πεσεῖν. Ἔτι δὲ τοῦ	Κουρίωνος	ἐπὶ πλέοντος ἐκ Σικελίας, οἱ
[2, 44]	χωρίῳ. Μάχης δὲ καρτερᾶς γενομένης	Κουρίωνος	μὲν εἷς ἀνὴρ ἔπεσεν, Οὐάρου
[2, 152]	αὐτίκα ἔσεσθαι· καὶ τελευτήσαντος εὐθὺς	Ἡφαιστίωνος	ὁ Ἀπολλόδωρος ἔδεισε, μή τις
[2, 48]	φυγάδας δεομένῳ καταγαγεῖν συνεχώρησε, χωρὶς	Μίλωνος.	Αἰτοῦσι δ' αὐτοῖς καὶ χρεῶν
[2, 21]	καὶ παρώδευσαν, θεράπων δὲ τοῦ	Μίλωνος	ἐπιδραμὼν τῷ Κλωδίῳ, εἴτε κεκελευσμένος
[2, 22]	ἄλλων ἐγίγνετο φόνος, οὐ τοὺς	Μίλωνος	ἔτι φίλους ἐρευνώντων, ἀλλὰ τὸν
[2, 22]	λόγῳ δὲ τοὺς φίλους τοῦ	Μίλωνος·	πρόφασίς τε ἦν αὐτοῖς ἐπὶ
[2, 20]	ἐπὶ τῇ ἀσυνταξίᾳ ἑκὼν ὑπερεώρα.	Μίλωνός	τε τὰ ἐς Κλώδιον ὑπηρετήσαντος
[2, 81]	ἄναυδος, οἷόν τι καὶ τὸν	Τελαμῶνος	Αἴαντά φασιν ἐν Ἰλίῳ παθεῖν,
[2, 60]	ἱερὸν Ἀρτέμιδος Τοῦ δ' αὐτοῦ	χειμῶνος	ἄλλην στρατιὰν ἐκ Συρίας ἦγε
[2, 56]	τριήρεις θαμινὰ ἐς φυλακὴν ἀναπλεούσας,	χειμῶνος	δ' εἰ παραβάλλοιντο, ναυλοχούντων ἐς
[2, 54]	δὲ καὶ τάδε προσλαβὼν ἀνήγετο	χειμῶνος	ἐπὶ ὁλκάδων· αἳ γὰρ ἦσαν
[2, 42]	δυσχωρίας καὶ ὑπὸ λιμοῦ καὶ	χειμῶνος	ἤδη καὶ πολεμίων· οὐδέν τε
[2, 150]	ἥ τε Ἰόνιος θάλασσα εἶξε,	χειμῶνος	μέσου πλωτὴ καὶ εὔδιος γενομένη,
[2, 55]	διὰ τὴν ταχυεργίαν τοῦ τε	χειμῶνος	σὺν τῇ τύχῃ περιγένοιντο καὶ
[2, 149]	μὲν ἄνυδρόν τε πολλὴν ἐς	Ἄμμωνος	ὥδευεν ὥρᾳ καύματος, καὶ τὸν
[2, 14]	καὶ δήμαρχον ἐς ἐπιβουλὴν τοῦ	Κικέρωνος	ἀπέφηνε, διαβάλλοντος ἤδη τὴν συμφροσύνην
[2, 7]	τισιν ἥδε ἡ εὐφημία ἀπὸ	Κικέρωνος	ἀρξαμένη περιελθεῖν ἐς τῶν νῦν
[2, 6]	ὑπονοίας μὴ συνεγνωκέναι τοῖς ἀνδράσι,	Κικέρωνος	δ' οὐ θαρροῦντος καὶ τόνδε,
[2, 99]	οἱ φθονῆσαι Κάτωνα καλῆς ἐπιδείξεως,	Κικέρωνος	δὲ ποιήσαντος ἐγκώμιον ἐς αὐτὸν
[2, 3]	αὐτὸν καὶ Κέθηγον ἐφεδρεῦσαι ταῖς	Κικέρωνος	θύραις περὶ ἕω μετὰ κεκρυμμένων
[2, 20]	ἀρεσκομένου τῷ δήμῳ διὰ τὴν	Κικέρωνος	κάθοδον, ὑπατείαν ὡς ἐν καιρῷ
[2, 12]	ἔφη πρός τε Βύβλου καὶ	Κικέρωνος	καὶ Κάτωνος ἐς ἀναίρεσιν Καίσαρός
[2, 3]	κήρυξι συνάγειν καὶ κατηγορεῖν τοῦ	Κικέρωνος	ὡς ἀεὶ δειλοῦ καὶ πολεμοποιοῦ
[2, 143]	γεγραμμένον εἶναι. Ἐπεὶ δὲ καὶ	Πείσωνος	τὸ σῶμα φέροντος ἐς τὴν
[2, 14]	Γαβίνιον, φίλον ἑαυτοῦ· Λευκίου δὲ	Πείσωνος	τοῦ σὺν αὐτῷ μέλλοντος ὑπατεύσειν
[2, 112]	παῖς ἐνομίζετο εἶναι, Σερουιλίας τῆς	Κάτωνος	ἀδελφῆς ἐρασθείσης τοῦ Καίσαρος, ὅτε
[2, 8]	γεγονὸς δὲ ἤδη καὶ ἑτέροις.	Κάτωνος	δ' ἀντιλέγοντος αὐτῷ καὶ τὴν
[2, 7]	τὴν ἐκκλησίαν καὶ εὐφημίαι ποικίλαι.	Κάτωνος	δ' αὐτὸν καὶ πατέρα τῆς
[2, 23]	ἐφαίνετο τὰ παρόντα τοιᾶσδε θεραπείας.	Κάτωνος	δ' αὐτοὺς μεταδιδάξαντος ὕπατον εἵλοντο
[2, 14]	θυγατέρα Καλπουρνίαν αὐτὸς ἤγετο, βοῶντος	Κάτωνος	διαμαστροπεύεσθαι γάμοις τὴν ἡγεμονίαν. Δημάρχους
[2, 12]	ὀμνύναι. Ἐνισταμένων δὲ πολλῶν καὶ	Κάτωνος,	εἰσηγεῖτο μὲν ὁ Καῖσαρ θάνατον
[2, 12]	τε Βύβλου καὶ Κικέρωνος καὶ	Κάτωνος	ἐς ἀναίρεσιν Καίσαρός τε καὶ
[2, 41]	τὰ ἔξω Κουρίωνα μὲν ἀντὶ	Κάτωνος	ἡρεῖτο ἡγεῖσθαι Σικελίας, Κόιντον δὲ
[2, 100]	ἐγκαταστήσας. Ἰτυκαίοις δὲ καὶ τῷ	Κάτωνος	υἱῷ συνεγίνωσκε· καὶ τὴν θυγατέρα
[2, 98]	τὸ ξιφίδιον. Ὡς δὲ ἐτέθη,	Πλάτωνος	αἰτήσας τὴν περὶ ψυχῆς συγγραφὴν
[2, 103]	ἐστράτευεν ἐς Ἰβηρίαν, ὅσπερ αὐτῷ	λοιπὸς	ἦν ἔτι πόλεμος ἐμφύλιος, οὐκ
[2, 95]	καταφρονήσεως, μέχρι Λαβιηνὸν μὲν ὁ	ἵππος	ἐς τὴν γαστέρα πληγεὶς ἀπεσείσατο
[2, 56]	ἐκ Βρεντεσίου περιμένων. Νομίσας δ'	ἔαρος	μὲν αὐτοὺς ἐπὶ ὁλκάδων διαπλέοντας
[2, 11]	οὐδενὸς ἀκούοντος ἀπεγίνωσκε, τοῦ δὲ	Καίσαρος	ἀγροίκως κατεβόα, μέχρι καὶ τότε
[2, 94]	τέλος, ἐς μόνον αὐτὸ τοῦ	Καίσαρος	ἀδιαλλάκτου φανέντος· καὶ σφᾶς αὐτὸν
[2, 129]	δὴ τοιοῦτον αὐτοῖς οὐ περ	Καίσαρος,	ἀλλὰ περὶ σφῶν αὐτῶν δαλὸν
[2, 30]	νικῶσιν ἐργάζεται καὶ ὅσα παρὰ	Καίσαρος	ἄλλα ἐλάμβανον· ἐδίδου γὰρ ἀφειδῶς,
[2, 47]	Δολοβέλλα Πομπηίῳ στρατηγοῦντος, καὶ στρατιὰ	Καίσαρος	ἄλλη περὶ Πλακεντίαν στασιάσασα τῶν
[2, 65]	παρέσχε. ~Πομπήιος δ' ἐπὶ τῇ	Καίσαρος	ἀναζεύξει βουλὴν προυτίθει. Καὶ Ἀφρανίῳ
[2, 109]	τὸ γιγνόμενον, ἐπικρατήσαντος δὲ τοῦ	Καίσαρος	ἀνεβόησαν ἥδιστον καὶ αὐτὸν ἅμα
[2, 131]	ἔνθα νῦν ἀναγκάζομαι ζητεῖν περὶ	Καίσαρος	ἀνῃρημένου, τί βούλεσθε. Ἀναβοησάντων δὲ
[2, 133]	ὑμῖν οὐδὲν ἐπεφθεγγόμην· περὶ δὲ	Καίσαρος	ἀντ' ἐκείνων ψῆφον αἰτοῦσιν ἓν
[2, 57]	ὅδε ὢν ὁ πρὸς τοῦ	Καίσαρος	ἀπεσταλμένος· τά τε λοιπὰ διὰ
[2, 28]	μὴ νῦν σὺν φόβῳ τῷ	Καίσαρος	ἀποθοῖτο τὴν ἀρχήν, οὔποτε μεθήσοντα.
[2, 11]	ἤρχετο, μετέωρος δ' ὑπὸ τῶν	Καίσαρος	ἀρθεὶς ἐξεφέρετο. Καὶ λαθὼν κατ'
[2, 124]	τῆς ὁμόρου Κελτικῆς ᾑρημένον ὑπὸ	Καίσαρος	ἄρχειν, στρατὸν πολὺν ἐχούσης. Ἐδόκει
[2, 32]	ἦν τῇ Ἰταλίᾳ καὶ τῆς	Καίσαρος	ἀρχῆς τελευταία. Φιλοφρονησάμενος δὲ τὸν
[2, 69]	δ' οἳ καὶ περὶ τῆς	Καίσαρος	ἀρχιερωσύνης ἐς ἀλλήλους ἤδη διήριζον.
[2, 44]	Οὐάρῳ συνεμάχει, Κουρίων δ' ὑπὲρ	Καίσαρος	αὐτοῖς ἐκ Σικελίας ἐπέπλει δύο
[2, 63]	τὸ ἁμάρτημα ᾐδοῦντο καὶ τοῦ	Καίσαρος	αὐτοῖς ἐπιμεμφομένου τε πράως καὶ
[2, 14]	λαβόντα ὑπόνοιαν ἐπὶ Ἰουλίᾳ τῇ	Καίσαρος	αὐτοῦ γυναικὶ ὁ μὲν Καῖσαρ
[2, 122]	οἳ τὴν ἀρχὴν ὑπὸ τοῦ	Καίσαρος	ἀφαιρεθέντες ἠλῶντο. ~Τοιάδε μὲν εἶπον
[2, 75]	βλάπτοντας, καὶ τὸ στρατόπεδον αὐτὸ	Καίσαρος	ἀχαράκωτον ὂν διαρπάζειν. ~Ἡγοῦντο δὲ
[2, 36]	αὐτοῖς ὀξείας τῆς ἐσβολῆς τοῦ	Καίσαρος	γενομένης, ἐδεδοίκεσαν ἔτι ὄντες ἀπαράσκευοι
[2, 123]	(οὐ γὰρ ἐθάρρουν ἐν φίλοις	Καίσαρος)	γενόμενον δ' ἐνεγκεῖν ἀξιοῦντες ἐλέῳ
[2, 113]	βουλευτήριον, ἂν οἱ κόλακες τοῦ	Καίσαρος	γνώμην περὶ βασιλείας προθῶσι; καὶ
[2, 62]	αἰδοῦς καὶ παραγγέλματος καὶ λογισμοῦ.	Καίσαρος	δ' αὐτοὺς περιθέοντός τε καὶ
[2, 78]	Πομπηίου τὸ δέκατον τέλος ἐκυκλοῦντο.	Καίσαρος	δὲ τὸ σημεῖον τοῖς ἐφεδρεύουσιν
[2, 113]	ἐκ δὲ τῶν αὐτοῦ φίλων	Καίσαρος	Δέκμον τε, περὶ οὗ μοι
[2, 30]	τε πολλὰ δυσχερῆ κατὰ τοῦ	Καίσαρος	διεθρόουν καὶ ἰσχυρίζοντο τῷ Πομπηίῳ
[2, 121]	ἐπαινεῖν οὐκ ἐθάρρουν, δεδιότες τὴν	Καίσαρος	δόξαν καὶ τὸ πρὸς τῶν
[2, 146]	πάθος ἐκφερόμενος τὸ σῶμα τοῦ	Καίσαρος	ἐγύμνου καὶ τὴν ἐσθῆτα ἐπὶ
[2, 96]	ἑξήκοντα ἑτέρους, ἡ στρατιὰ τοῦ	Καίσαρος	ἐδείμαινε καὶ ἐν σφίσιν αὐτοῖς
[2, 128]	ἢ στρατοπέδων ἡγεμονίας ὑπὸ τοῦ	Καίσαρος	εἰς τὸ μέλλον ᾑρημένους ςὡς
[2, 58]	μάλιστα εἴη διαβατός, τῶν τις	Καίσαρος	εἷς ἐπιδραμὼν τοὺς δύο ἀνεῖλε.
[2, 147]	ὑπὲρ τὸ λέχος ἀνδρείκελον αὐτοῦ	Καίσαρος	ἐκ κηροῦ πεποιημένον· τὸ μὲν
[2, 72]	στρατηγεῖσθε· αὐτοὶ γὰρ ἐμοῦ τὰ	Καίσαρος	ἐκτρύχειν ἔτι βουλομένου τὸν ἀγῶνα
[2, 56]	ὡς δή τινι πεμπομένῳ πρὸς	Καίσαρος	ἔμελλον ἑτοιμάσειν. ~Αὐτὸς δ' ἀπὸ
[2, 125]	εἴτε τῆς γυναικὸς αὐτὰ τῆς	Καίσαρος	ἐξ ἐπικινδύνου τότε οἰκίας ἐς
[2, 26]	ὁ Μάρκελλος ἐφ' ὕβρει τοῦ	Καίσαρος	ἔξηνε ῥάβδοις ἐφ' ὁτῳδή, οὐ
[2, 119]	μέν, ἐς δὲ παραπομπὴν τοῦ	Καίσαρος	ἐξιόντος ἀφιγμένους. Λέπιδόν τε ἐδεδοίκεσαν
[2, 28]	τέχνῃ, τά τε ἔργα τοῦ	Καίσαρος	ἐπαινῶν καὶ τὰ ἴδια ἐξ
[2, 148]	δῆμος ἐπὶ τὸ λέχος τοῦ	Καίσαρος	ἐπανελθὼν ἔφερον αὐτὸ ἐς τὸ
[2, 127]	σφίσι ψῆφον ἀναδοθῆναι περὶ τοῦ	Καίσαρος	ἐπὶ ὅρκῳ, καὶ εἰ καθαρῶς
[2, 144]	χεῖρα ἐς τὸ σῶμα τοῦ	Καίσαρος	ἐπιστρέφων ἐν παραβολῇ τοῦ λόγου
[2, 133]	ψῆφον αἰτοῦσιν ἓν ἐκ τῶν	Καίσαρος	ἔργων προύθηκα μέχρι νῦν, καὶ
[2, 11]	τὴν ἀγορὰν δημηγοροῦντος ἔτι τοῦ	Καίσαρος.	Ἔριδος δὲ καὶ ἀταξίας γενομένης
[2, 25]	αὐτὸν ἐποίει, ζήλῳ τε τοῦ	Καίσαρος	ἐς οὐδὲν αὐτῇ παρὰ τὴν
[2, 114]	μὲν δὴ καιρὸς ὑπερήπειγεν ὡς	Καίσαρος	ἐς τετάρτην ἡμέραν ἐξιόντος ἐπὶ
[2, 122]	καὶ περιώνυμος, ὑπατεύειν ὑπ' αὐτοῦ	Καίσαρος	ἐς τὸ ἐπίλοιπον τοῦ ἔτους
[2, 68]	ἐξ οὐρανοῦ διαπτὰν ἀπὸ τοῦ	Καίσαρος	ἐς τὸ Πομπηίου στρατόπεδον ἐσβέσθη,
[2, 96]	Σκιπίωνι, ἡ δὲ στρατιὰ τοῦ	Καίσαρος	ἐς τοσοῦτον ἀνεθάρρησεν, ὡς τὸ
[2, 26]	τῷδε οἱ μάλιστα ἐχθροὶ τοῦ	Καίσαρος	ἐς τοὐπιὸν ᾑρέθησαν ὕπατοι, Αἰμίλιός
[2, 93]	ἐχθροί τε ὁμοίως αὐτοῦ τε	Καίσαρος	ἔσονται καὶ τῶν πολεμίων. Δείσαντες
[2, 81]	στρατόπεδον· τὸ γὰρ κήρυγμα τοῦ	Καίσαρος	ἑστάναι τε ἀκινδύνως ἐποίει, καὶ
[2, 91]	ἐπεποίητο πάντας· προσιόντος δὲ τοῦ	Καίσαρος	ἐταράσσετο καὶ μετεγίγνωσκε καὶ ἀπὸ
[2, 79]	οὔτε ἐς τὰς σκηνὰς τοῦ	Καίσαρος	ἐτόλμων ὑπὸ θαύματος, ὀλίγων αὐτὰς
[2, 43]	Πετρηίου, ἐς τὸ φιλάνθρωπον τοῦ	Καίσαρος	ἐτρέποντο ταῖς γνώμαις. Ἐπεὶ δέ
[2, 98]	τρίτῃ μάλιστα ἡμέρᾳ καὶ τοῦ	Καίσαρος	εὐθὺς ἐπὶ τὴν Ἰτύκην ἰόντος
[2, 88]	Τοσοῦτον ἴσχυεν ἡ δόξα τῆς	Καίσαρος	εὐπραγίας· οὐ γὰρ ἔγωγε αἰτίαν
[2, 88]	σκαφῶν μικρῶν, ὑπὸ δέους τῆς	Καίσαρος	εὐτυχίας περιπύστου δὴ καὶ ἐπιφόβου
[2, 146]	ἑαυτοῦ ψυχὴν ἐθέλειν ἀντιδοῦναι τῆς	Καίσαρος.	Εὐφορώτατα δὲ ἐς τὸ πάθος
[2, 69]	~Καὶ τόδε μὲν ἀγνοίᾳ τῆς	Καίσαρος	εὐχῆς οἵ τε φίλοι καὶ
[2, 9]	Λεύκιον Βύβλον ἐς ἐναντίωσιν τοῦ	Καίσαρος	ἐχειροτόνησεν αὐτῷ συνάρχειν· ~Καὶ εὐθὺς
[2, 28]	δὴ καὶ μάλιστα ἔλαθεν ὑπὸ	Καίσαρος	ἐωνημένος. ~Πομπήιος δ' αὐτῷ χαλεψάμενός
[2, 86]	τῇ δε δόξῃ διὰ τὸν	Καίσαρος	ζῆλον δημοτικῶς νομιζόμενος ἄρχειν. ~Λεύκιος
[2, 44]	Ὡς δέ σφισιν ἡ νίκη	Καίσαρος	ἡ περὶ τὴν Ἰβηρίαν ἀπηγγέλθη,
[2, 23]	ὁ Πομπήιος ἀμφὶ μὲν τοῦ	Καίσαρος	ἠγανάκτει, ὡς ἀμείνονος ὄντος ὑποψίας,
[2, 63]	καὶ τὸν στρατὸν αὐτίκα τὸν	Καίσαρος	ἤλπιζε πρὸς ἑαυτὸν μεταβαλεῖσθαι, λιμῷ
[2, 148]	νῦν δ' ἐστὶ νεὼς αὐτοῦ	Καίσαρος,	θείων τιμῶν ἀξιουμένου· ὁ γάρ
[2, 19]	δ' αὐτοῦ χρόνου καὶ ἡ	Καίσαρος	θυγάτηρ κύουσα τῷ Πομπηίῳ θνῄσκει.
[2, 132]	ἐπῄνουν καὶ ᾑοῦντο ἐπὶ τὴν	Καίσαρος	ἱερωσύνην. Τοῦ δὲ ἥψατο μὲν
[2, 78]	ἔρημον γενόμενον ἐκυκλοῦντο οἱ τοῦ	Καίσαρος	ἱππέες, αὐτοὶ δείσαντες περικύκλωσιν. ~Πομπήιος
[2, 131]	ποτε εἶπεν· Ἐνταῦθα χθὲς μετὰ	Καίσαρος	ἱστάμην, ἔνθα νῦν ἀναγκάζομαι ζητεῖν
[2, 11]	συνελθόντες οὐδὲν μὲν ἀντάξιον τῆς	Καίσαρος	ἰσχύος τε καὶ παρασκευῆς ἐποίουν,
[2, 94]	αὐτῷ συστρατεύεσθαι. Ἀποστρεφομένου τε τοῦ	Καίσαρος	καὶ ἀπιόντος ἀπὸ τοῦ βήματος,
[2, 125]	νυκτὸς καὶ τὰ χρήματα τοῦ	Καίσαρος	καὶ τὰ ὑπομνήματα τῆς ἀρχῆς
[2, 59]	δύο τινὰς ἐς τέλμα τῶν	Καίσαρος	κατενεχθείσας ἑλοῦσαι. Ἀντώνιος δὲ ταῖς
[2, 97]	συνετρίβετο ἀθρόως. Καὶ τὸ τοῦ	Καίσαρος	κλέος ἐς ἄμαχον εὐτυχίαν ἐδοξάζετο,
[2, 66]	ἀπογινώσκουσιν αὑτῶν ἀνδράσι καὶ τύχῃ	Καίσαρος	λαμπρᾷ περὶ τῶν ὅλων συνενεχθῆναι
[2, 63]	ἀναιρεῖν. Οὐ πειθομένου δὲ τοῦ	Καίσαρος	μᾶλλον ᾐδοῦντο καὶ συνεγίνωσκον αὐτὸν
[2, 63]	κατὰ μέρη συνώμνυντο, ἐφορῶντος αὐτοῦ	Καίσαρος,	μὴ ἐπανήξειν ἐκ τῆς μάχης,
[2, 117]	δὲ καὶ ἀντιλέγοντος ὅλως τοῦ	Καίσαρος,	ὁ μὲν Κίμβερ αὐτοῦ τῆς
[2, 118]	γὰρ ἐξίστατο, φίλῳ τε τοῦ	Καίσαρος	ὄντι μᾶλλον καὶ ὑπάτῳ. Καὶ
[2, 106]	καθισταμένας ὀμνύναι μηδενὶ τῶν ὑπὸ	Καίσαρος	ὁριζομένων ἀντιπράξειν. Ἔς τε τιμὴν
[2, 112]	τῆς Κάτωνος ἀδελφῆς ἐρασθείσης τοῦ	Καίσαρος,	ὅτε ὁ Βροῦτος ἐγίγνετο. Διὸ
[2, 28]	Πομπηίῳ καὶ ἐρέθισμα κατὰ τοῦ	Καίσαρος,	οὐκ ἀποδιδόντος τὴν ἀρχὴν οὐδ'
[2, 113]	φίλων ἀπεπειρῶντο καὶ τῶν αὐτοῦ	Καίσαρος,	οὓς εὐτολμοτάτους ἑκατέρων ᾖδεσαν. Καὶ
[2, 61]	ᾧ Πομπήιος τρέπεταί τε τοὺς	Καίσαρος	πάνυ λαμπρῶς καὶ ἐς τὸ
[2, 95]	Σκιπίωνος ὑποστράτηγοι, καὶ ἐκράτουν τῶν	Καίσαρος	παρὰ πολὺ καὶ τραπέντας ἐδίωκον
[2, 33]	σφῶν ἡγοῦντο εἶναι, τὴν δὲ	Καίσαρος	πολεμίαν. Καὶ οἱ ὕπατοι, Μάρκελλός
[2, 101]	δὴ καὶ τῷ περὶ Λιβύην	Καίσαρος	πολέμῳ τέλος ἐγίγνετο, αὐτὸς δ'
[2, 36]	ἐκπλήξει μετενόουν οὐ δεξάμενοι τὰς	Καίσαρος	προκλήσεις, τότε νομίζοντες εἶναι δικαίας,
[2, 91]	τινὰ Ῥωμαίων χωρία καὶ Δομιτίῳ	Καίσαρος	στρατηγῷ συνενεχθεὶς ἐς μάχην ἐνενικήκει
[2, 122]	ἠξίουν, πολεμούμενον ἔτι πρὸς τῶν	Καίσαρος	στρατηγῶν ἐν Ἰβηρίᾳ, καὶ τοὺς
[2, 87]	καὶ αὐτὴν ἀποστήσαντες ἀπὸ τοῦ	Καίσαρος	στρατὸν ἄλλον ἐξ αὐτῶν Ἰβήρων
[2, 65]	ἐπείθετο τοῖς λέγουσιν αὐτίκα τὸν	Καίσαρος	στρατὸν μεταθήσεσθαι πρὸς αὐτὸν ὑπὸ
[2, 60]	περί τι φρούριον ἡττωμένου τοῦ	Καίσαρος	στρατοῦ λοχαγός, ᾧ Σκεῦας ὄνομα
[2, 104]	δὲ καὶ συνιόντων ἤδη τοῦ	Καίσαρος	στρατοῦ τὸ δέος ἥπτετο καὶ
[2, 82]	καὶ καταφρονήσεως) ἐκ μὲν τοῦ	Καίσαρος	στρατοῦ τριάκοντα λοχαγοὶ καὶ ὁπλῖται
[2, 114]	ὡς κοινόν, ἔσεσθαι παρὰ τῷ	Καίσαρος	στρατῷ· καὶ τὴν τιμὴν σφίσι
[2, 134]	ἀπειλῆς· τὸ δὲ σῶμα τοῦ	Καίσαρος	συρόμενον καὶ αἰκιζόμενον καὶ ἄταφον
[2, 145]	μὴν φυλάξειν Καίσαρα καὶ τὸ	Καίσαρος	σῶμα παντὶ σθένει πάντας ἤ,
[2, 19]	ἐπιγαμίας, ὡς αὐτίκα μεγάλοις στρατοῖς	Καίσαρός	τε καὶ Πομπηίου διοισομένων ἐς
[2, 12]	Κικέρωνος καὶ Κάτωνος ἐς ἀναίρεσιν	Καίσαρός	τε καὶ Πομπηίου καὶ τὸ
[2, 49]	καὶ τὰς ἐν τῷ Ἰονίῳ	Καίσαρος	τεσσαράκοντα ναῦς ἑλὼν ἐφύλασσεν αὐτοῦ
[2, 30]	ἰσχυρίζοντο τῷ Πομπηίῳ τὴν στρατιὰν	Καίσαρος,	τετρυμένην τε πόνῳ καὶ χρόνῳ
[2, 29]	ἔναγχος ἐπὶ συμφορᾷ στρατηγῶν δύο	Καίσαρος,	Τιτυρίου τε καὶ Κόττα, Καίσαρι
[2, 80]	Διεκθέοντες δ' αὐτοὺς οἱ τοῦ	Καίσαρος	τοὺς συμμάχους οὐ δυναμένους ἀντέχειν
[2, 150]	τὰ ἱστία καὶ θαρρεῖν τῇ	Καίσαρος	τύχῃ μᾶλλον ἢ τῇ θαλάσσῃ.
[2, 97]	τὰ σφέτερα αὐτῶν ἁμαρτήματα τῇ	Καίσαρος	τύχῃ προστιθέντων· ἐδόκει γὰρ δὴ
[2, 57]	κλύδωνα· Καίσαρα φέρεις καὶ τὴν	Καίσαρος	τύχην. Ἐκπλαγέντων δὲ τῶν ἐρετῶν
[2, 95]	τὸ μὲν ἄλλο μέρος τῆς	Καίσαρος	τύχης ἔργον ἐφαίνετο κρατησάντων ἄν,
[2, 116]	ἐσιώπων. ~Φερομένου δὲ ἤδη τοῦ	Καίσαρος,	τῶν οἰκείων τις αὐτῷ περὶ
[2, 43]	εὑρίσκοι κατὰ τὴν ἐπιμιξίαν τῶν	Καίσαρος,	τῶν τε ἰδίων ἡγεμόνων ἐνιστάμενόν
[2, 51]	αὐτῶν καὶ ἐμοῦ, καὶ τῆς	Καίσαρος	ὕβρεως μνημονεύοντες καὶ ὀξέως ἐς
[2, 62]	αὐτοκράτορα. Καὶ τόνδε μὲν οἱ	Καίσαρος	ὑπασπισταὶ κατέκοπτον, οἱ δ' ἐσελθόντες
[2, 116]	τοσόνδε μόνον εἰπών, ὅτι χρῄζοι	Καίσαρος	ὑπὲρ ἔργων ἐπειγόντων, ἀνέμενεν αὐτὸν
[2, 125]	πυθόμενοι· καὶ ἐς μνήμην τοῦ	Καίσαρος	ὑπεφέροντο καὶ ταῖς γνώμαις διῃροῦντο.
[2, 23]	ὕπατος. Τῶν οὖν φίλων τοῦ	Καίσαρος	ὑπονοούντων ἐς ὕβριν ἢ ἐς
[2, 11]	καὶ μετὰ βοῆς ἐκάλει τοὺς	Καίσαρος	φίλους ἐπὶ τὸ ἔργον· Εἰ
[2, 128]	ἐπικηρύξας ἔφη· Τοῖς αἰτοῦσι περὶ	Καίσαρος	ψῆφον ἀνάγκη τάδε προειδέναι, ὅτι
[2, 23]	ἢ ἐς ἐπήρειαν αὐτὸν τοῦ	Καίσαρος	ὧδε πολὺ τοῦ χρόνου προλαβεῖν
[2, 133]	τῇ αὐτῇ συντάξει συνῳκισμένους ὑπὸ	Καίσαρος,	ὧν ἔτι πολλαὶ μυριάδες εἰσὶν
[2, 143]	τῇ πολιτείᾳ. ~Διαθῆκαι δὲ τοῦ	Καίσαρος	ὤφθησαν φερόμεναι, καὶ εὐθὺς αὐτὰς
[2, 71]	βασιλέες καὶ δυνάσται στρατὸν ἄγοντες,	Δηιόταρος	μὲν τετράρχης Γαλατῶν τῶν ἑῴων,
[2, 44]	ἀμφὶ τὸν Καίσαρα· Λιβύης δὲ	Οὐᾶρος	Ἄττιος ἐστρατήγει τῷ Πομπηίῳ, καὶ
[2, 80]	ἀδεῶς ἑστάναι. Ἀνήρ τε παρ'	ἀνδρὸς	ἐκμανθάνων τὸ κήρυγμα εἱστήκει· καὶ
[2, 7]	Ἀλπείοις καταλαβών, οὐ δυσχερῶς ἐκράτησεν	ἀνδρὸς	ἐμπλήκτως ἀλλόκοτον ἔργον ἐπὶ νοῦν
[2, 144]	~Οὐκ ἄξιον, ὦ πολῖται, τοσοῦδε	ἀνδρὸς	ἐπιτάφιον ἔπαινον παρ' ἐμοῦ μᾶλλον,
[2, 143]	κατηγορίας προπεπυσμένοι, διαθήκας δὲ φιλοπόλιδος	ἀνδρὸς	ὁρῶντες. Οἴκτιστον δὲ ἐφάνη μάλιστα
[2, 154]	ξένης, φιλόκαλοι, τὰ μὲν Ἰνδῶν	Ἀλέξανδρος	ἐξετάζων τοὺς Βραχμᾶνας, οἳ δοκοῦσιν
[2, 117]	τό τε ἱμάτιον ἀπὸ τοῦ	Κίμβερος	ἐπισπάσας καὶ τῆς χειρὸς τοῦ
[2, 85]	ἐμπορεύεται, κείνου υστὶ δοῦλος, κἂν	ἐλεύθερος	μόλῃ, ἐνέβαινεν ἐς τὸ σκάφος.
[2, 112]	ἢ ἀπιστῶν ἢ αἰδούμενος, εἴτε	φιλελεύθερος	ὢν ἄγαν καὶ τὴν πατρίδα
[2, 120]	πλῆθος ὑπὸ ξενίας, καὶ ὁ	ἐξελεύθερος	αὐτοῖς ἰσοπολίτης ἐστὶ καὶ ὁ
[2, 118]	ξένων καὶ πολὺς θεράπων καὶ	ἐξελεύθερος	αὐτὸν ἐπὶ τὸ βουλευτήριον ἐκ
[2, 144]	αὐτὸς ὑμῖν ὁ ἄσυλος καὶ	ἱερὸς	ἀνῄρηται, οὐ βιασάμενος οἷα τύραννος
[2, 106]	δέκα ἔτη, καὶ τὸ σῶμα	ἱερὸς	καὶ ἄσυλος εἶναι καὶ χρηματίζειν
[2, 144]	ἐστὶ μαρτυρία, ἔνθα δ' ἦν	Ἱερὸς	καὶ ἄσυλος καὶ Ἀπαθὴς καὶ
[2, 138]	ἀσύλους ἡμάρτανον; Ἢ Καῖσαρ μὲν	ἱερὸς	καὶ ἄσυλος, ὅτῳ ταῦτα οὐχ
[2, 131]	μὲν Καῖσαρ ἡμῶν, ἔφη, μεθέστηκεν,	ἱερὸς	τῷ ὄντι καὶ τίμιος ἀνήρ,
[2, 49]	πεπολεμηκότων τὰ ὑπόλοιπα, Καί τι	μέρος	ἄλλο τῶν ἐς Αἴγυπτον ἐσβαλόντων
[2, 63]	νόμῳ διακληρώσαντα αὑτοὺς τὸ δέκατον	μέρος	ἀναιρεῖν. Οὐ πειθομένου δὲ τοῦ
[2, 17]	αἵ τε ἐτήσιοι ἀρχαὶ παρὰ	μέρος	ἀπήντων καὶ οἱ ἄλλως ἐπιφανεῖς
[2, 25]	τῆς Γαλατίας ἡγεμονίαν ἢ ἐς	μέρος	αὐτῆς ἐπιλαβεῖν. Διακωλύσαντος δὲ Μαρκέλλου,
[2, 47]	τὸν πόλεμον ὅλον, οὐκ ἐς	μέρος	αὐτοῦ μοι συνομόσαντες ἐν μέσοις
[2, 42]	πρόσθεν ἰέναι καί τι καὶ	μέρος	αὐτῶν, προπεμπόμενον ἐς στρατοπέδου κατάληψιν,
[2, 30]	διῄρει καὶ ἐπυνθάνετο αὐτῶν παρὰ	μέρος,	εἰ δοκεῖ Καίσαρι πέμπειν διαδόχους
[2, 147]	διέσπασαν θηριωδῶς, καὶ οὐδὲν αὐτοῦ	μέρος	ἐς ταφὴν εὑρέθη. Πῦρ δ'
[2, 87]	σὺν αὐτῷ καὶ Σκάπλας τὸ	μέρος	ἔχοντες ἠπείγοντο ἐς Ἰβηρίαν καὶ
[2, 94]	ἠξίουν διακληρῶσαί τε καὶ τὸ	μέρος	θανάτῳ ζημιῶσαι. Ὁ δὲ οὐδὲν
[2, 81]	παραδραμόντων τῶν πολεμίων διεσκίδνη κατὰ	μέρος.	Ληγούσης δὲ τῆς ἡμέρας ὁ
[2, 8]	τοῖς ἔτι λοιποῖς Ἰβήρων ἀνὰ	μέρος,	μέχρι τὴν Ἰβηρίαν ἐς τὸ
[2, 104]	τε καὶ ἡττώμενος αἰεὶ παρὰ	μέρος,	μέχρις ἐς ἑσπέραν μόλις ἐνίκησεν,
[2, 131]	ἀπέθανε. ~Τοιαῦτα τοῦ Ἀντωνίου παρὰ	μέρος	τεχνάζοντος οἱ ἀμύνειν τοῖς γεγονόσιν
[2, 95]	Σκιπίωνα. Καὶ τὸ μὲν ἄλλο	μέρος	τῆς Καίσαρος τύχης ἔργον ἐφαίνετο
[2, 140]	ἀλλὰ ἐμερίζοντο καὶ ἐς τὸ	μέρος	ᾤκιζον τοὺς ἐστρατευμένους, φύλακας εἶναι
[2, 70]	τοῖσδε μάλιστα τοῖς ἐξ Ἰταλίας	ἑκάτερος	αὐτῶν ἐθάρρει. Τὸ δὲ συμμαχικὸν
[2, 75]	Καῖσαρ ἀντιδιεκόσμει, τοὺς μὲν Ἰταλοὺς	ἑκάτερος	αὐτῶν ἐς τρία διαιρῶν ἐπὶ
[2, 75]	ᾧ δὴ καὶ μάλιστα αὐτῶν	ἑκάτερος	ἐθάρρει· τὰ συμμαχικὰ δ' ἦγον
[2, 17]	ἡἡμαγμένην ἔφερον οἴκαδε. Παρὰ τοσοῦτον	ἑκάτερος	ἦλθε κινδύνου. ~Αἱρεθέντες δ' οὖν
[2, 77]	τὰ παράδοξα συνέπιπτεν. Ὧν ἐνθυμούμενος	ἑκάτερος	μετανοίας τε οὐ δυνατῆς ἔτι
[2, 151]	τὸ γένος ἐκ Διὸς ἤστην	ἑκάτερος,	ὁ μὲν Αἰακίδης τε καὶ
[2, 72]	τότε δ' αὐτῶν τὴν στρατιὰν	ἑκάτερος	συναγαγὼν ἐπώτρυνε, Πομπήιος μὲν τοιάδε
[2, 152]	καὶ σημείων τῶν ἐπὶ σφίσιν	ἑκάτερος	ὑπερόπτης καὶ τοῖς μάντεσι τὴν
[2, 113]	ἀλλήλοις προύφερον καὶ τῶν ἰδίων	ἑκάτερος	φίλων ἀπεπειρῶντο καὶ τῶν αὐτοῦ
[2, 144]	αὐτῷ καὶ ἕτερος προσφύγοι, Οὐχ	ἕτερος,	ἔφη, τῷδε προσφεύγων, ἀλλ' αὐτὸς
[2, 144]	Ἀπαθὴς καὶ ὅστις αὐτῷ καὶ	ἕτερος	προσφύγοι, Οὐχ ἕτερος, ἔφη, τῷδε
[2, 7]	ἄλλην παρασκευὴν ἀπιόντα Ἀντώνιος ὁ	ἕτερος	ὕπατος ὑπ' Ἀλπείοις καταλαβών, οὐ
[2, 117]	δ' ἔχοντος αὐτοῦ τὸ πλευρὸν	ἕτερος,	ὡς ἐπὶ συστροφῇ τεταμένον, διελαύνει
[2, 122]	ἐς τὸ μέσον, οὐδὲν ταπεινὸν	οὐδέτερος	εἶπεν, ἀλλ' ὡς ἐπὶ καλοῖς
[2, 69]	φίλοις, ὅτι ἥδε ἡ ἡμέρα,	ὁπότερος	ἂν ἐπικρατήσῃ, μεγάλων ἐς αἰεὶ
[2, 77]	ὀκνοῦντες καὶ ἐς ἀλλήλους ἀποβλέποντες,	ὁπότερος	ἄρξει τῆς μάχης. Τό τε
[2, 14]	δὲ καὶ ὁ Κλώδιος ἀμείψασθαι	πρότερος	τὸν Καίσαρα καὶ συλλαβεῖν ἐς
[2, 26]	ὢν καὶ ὅδε τῷ Καίσαρι	καρτερὸς	καὶ ἐς τὸν δῆμον εὐχαριτώτατος
[2, 87]	Πομπήιος δ' ὁ τοῦ Πομπηίου	πρεσβύτερος	υἱός, καὶ Λαβιηνὸς σὺν αὐτῷ
[2, 122]	τὸν δὲ ταῦτά οἱ παρασχόντα	δεύτερος	ὅδε ἐλοιδόρει καὶ συνεγνωκέναι τοῖς
[2, 105]	ἤθροιζεν ὁ τοῦδε τοῦ Πομπηίου	νεώτερος	ἀδελφός, Πομπήιος μὲν καὶ ὅδε
[2, 26]	προτέρου Μαρκέλλου, δήμαρχός τε Κουρίων,	ἐχθρὸς	ὢν καὶ ὅδε τῷ Καίσαρι
[2, 114]	καὶ τόπον· ὁ μὲν δὴ	καιρὸς	ὑπερήπειγεν ὡς Καίσαρος ἐς τετάρτην
[2, 69]	Ἅπερ ὁ Πομπήιος οἷα πολέμων	ἔμπειρος	ἀπεστρέφετο καὶ νεμεσῶν ἐπ' αὐτοῖς
[2, 122]	ὑπεκρίνετο καὶ μόνης ἄκων τῆς	χειρὸς	ἀπολειφθῆναι ιεἰσὶ δ' οἳ καὶ
[2, 115]	αὐτῶν ὧδε ἐχόντων, τῆς Κάσκα	χειρὸς	λαβόμενος εἶπε· Σὺ μὲν ὄντα
[2, 79]	ἐν προβολῇ διαστάντας ἀμύνεσθαι διὰ	χειρὸς	τοῖς δόρασι τοὺς ἐπιόντας. Καὶ
[2, 117]	τοῦ Κίμβερος ἐπισπάσας καὶ τῆς	χειρὸς	τοῦ Κάσκα λαβόμενος καὶ καταδραμὼν
[2, 112]	ἐπεγράφετο λάθρᾳ· Βροῦτε δωροδοκεῖς; Βροῦτε	νεκρὸς	εἶ; ἤ ὤφελές γε νῦν
[2, 138]	ἅπασιν ἐξ ἐπιτάγματος καὶ οὐδὲ	κόρος	αὐτῷ τοῦ κακοῦ τις ἐγίγνετο,
[2, 146]	τῶν πληγῶν καὶ πεφυρμένην αἵματι	αὐτοκράτορος.	Ἐφ' οἷς ὁ δῆμος οἷα
[2, 95]	καιρῷ συνοισόμενος τοῖς πολεμίοις χωρὶς	αὐτοκράτορος	οὖσιν. Ἀντεπῄεσαν δ' αὐτῷ Λαβιηνός
[2, 23]	ἂν ἔχοι τὴν μὲν ἐξουσίαν	δικτάτορος,	ἄρχων μόνος, τὴν δ' εὔθυναν
[2, 19]	ἐπίτηδες, ἵνα ἐν χρεία γένοιντο	δικτάτορος.	~Καὶ πολλοὶ τοῦτο ἐς ἀλλήλους
[2, 111]	διαφερούσης, ἔργῳ δὲ καὶ τοῦ	δικτάτορος	ὄντος ἀκριβῶς βασιλέως. Συνεστήσαντο δὲ
[2, 146]	Ἐφ' οἷς ὁ δῆμος οἷα	χορὸς	αὐτῷ πενθιμώτατα συνωδύρετο καὶ ἐκ
[2, 63]	καλῇ· κατά τε σφᾶς ἐπιστρεφόμενοι	πρὸς	ἀλλήλους ἰλαδὸν κατὰ μέρη συνώμνυντο,
[2, 150]	ἐκέλευε τὰς ναῦς περιαγνύναι. Καὶ	πρὸς	ἄλλον κλύδωνα μόνος ἐν σκάφει
[2, 27]	μόνον ἀξίως τῆς πόλεως τὴν	πρὸς	ἀμφοτέρους αἰρόμενον ἔχθραν, καί ποτε
[2, 29]	βουλὴ ὑπόπτως μὲν εἶχεν ἤδη	πρὸς	ἀμφοτέρους, δημοτικώτερον δ' ὅμως ἡγοῦντο
[2, 74]	οἱ πολέμιοι καὶ συνῶσιν, ὅτι	πρὸς	ἀνάγκης ἐστὶν ἡμῖν ἐν τοῖς
[2, 72]	ἀπὸ βουλῆς, τῶν δ' ἱππέων,	πρὸς	ἄνδρα ἕνα λῃστεύοντα τὴν ἡγεμονίαν.
[2, 50]	Γαλατίας πεπόρισται, δουλεύειν ἀντὶ τῆς	πρὸς	αὐτὸν ἐκεῖνον ἰσονομίας αἱρούμενοι. ~Ἐγὼ
[2, 31]	τῷ Καίσαρι, κατὰ σπουδὴν ἐχώρει	πρὸς	αὐτόν. ~Ὁ δ' ἄρτι τὸν
[2, 30]	καὶ τὰ οἴκοι ποθοῦσαν, μεταθήσεσθαι	πρὸς	αὐτόν, ὅτε τὰ Ἄλπεια διέλθοιεν.
[2, 65]	ἐς τὴν Ἰταλίαν εὔνουν τε	πρὸς	αὐτὸν οὖσαν καὶ πολεμίων ἔρημον,
[2, 65]	αὐτίκα τὸν Καίσαρος στρατὸν μεταθήσεσθαι	πρὸς	αὐτὸν ὑπὸ τοῦ λιμοῦ, ἢ
[2, 93]	φίλων αὐτὸν παρακαλούντων ἐπιφθέγξασθαί τι	πρὸς	αὐτοὺς ἄλλο καὶ μὴ βραχεῖ
[2, 123]	πρῶτον ἐς τὸ ἱερὸν ἐλθεῖν	πρὸς	αὐτοὺς δυνηθέντων ᾑρέθησαν οἱ πρεσβεύσοντες
[2, 142]	θαύματι ἐποιοῦντο, καὶ ἐς εὔνοιαν	πρὸς	αὐτοὺς μετετίθεντο καὶ ἐς τὴν
[2, 92]	περὶ τῶνδε Σαλούστιον Κρίσπον πεμφθέντα	πρὸς	αὐτοὺς ὀλίγου καὶ διέφθειραν, εἰ
[2, 137]	τὸ πλῆθος περιέπεμπον καὶ παρεκάλουν	πρὸς	αὑτοὺς ἀνελθεῖν ἐς τὸ Καπιτώλιον.
[2, 10]	τῇ βουλῇ περὶ ὁμονοίας διέθετο	πρὸς	Βύβλον, ὡς τὰ κοινὰ λυπήσοντες,
[2, 3]	πολλῶν νυκτὸς ἐμπρῆσαι μιᾶς ἐξῄει	πρὸς	Γάιον Μάλλιον ὡς αὐτίκα στρατὸν
[2, 70]	στρατὸν ὡς ἱεροὺς τῶν Θεσμοφόρων,	πρὸς	δὲ τὴν δόξαν ἄρα τοῦ
[2, 131]	τῶν ὀμωμοκότων ἄριστοι εἶναι λεγόμενοι.	πρὸς	δὲ τοὺς ἀμύνειν ἀξιοῦντας ἐπιστραφείς
[2, 151]	δὲ τοῖς ἐξερίζουσιν ὄντες ταχύτατοι	πρὸς	διαλύσεις ἦσαν καὶ συγγνώμονες τοῖς
[2, 2]	πενίαν ὑπενηνεγμένος καὶ θεραπευόμενος ἔτι	πρὸς	δυνατῶν ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν,
[2, 64]	ἀκμάζον προκαθελεῖν. Ὡμολόγει τε μεταγιγνώσκειν	πρὸς	Δυρραχίῳ στρατοπεδεύσας, ἔνθα ἔστιν ἡ
[2, 85]	δ' ἐκ τῶν Σοφοκλέους ἰαμβείων	πρὸς	ἑαυτὸν ἀνενεγκών· ὅστις γὰρ ὡς
[2, 63]	στρατὸν αὐτίκα τὸν Καίσαρος ἤλπιζε	πρὸς	ἑαυτὸν μεταβαλεῖσθαι, λιμῷ τε πεπιεσμένον
[2, 124]	καὶ τεχνάζειν εἰ δύναιντο περισπάσαι	πρὸς	ἑαυτοὺς τὴν στρατιὰν τὴν Δέκμου,
[2, 102]	ἀγῶνα ἐλεφάντων τε μάχην εἴκοσι	πρὸς	εἴκοσι καὶ ναυμαχίαν ἐρετῶν τετρακισχιλίων,
[2, 128]	οἱ δὲ ἔτι ἄρχομεν αἱρετοὶ	πρὸς	ἐκείνου γενόμενοι, οἱ δὲ ἐς
[2, 123]	εἴ τις αὐτοῖς ἔστιν ἔχθρα	πρὸς	ἐνίους, ἐν τοῖς δημοσίοις κινδύνοις
[2, 3]	μάλα καὶ φιλοτίμως ἐξέφερεν οἷα	πρὸς	ἐρωμένην, ὡς αὐτίκα δυναστεύσων. Ἤδη
[2, 102]	μουσικῆς καὶ πεζομαχίας ἀνδρῶν χιλίων	πρὸς	ἑτέρους χιλίους καὶ ἱππομαχίαν διακοσίων
[2, 153]	περιοδεῦσαι καὶ τὴν πόλιν λαβεῖν	πρὸς	ἥλιον ἀνίσχοντα. Ὁ δ' ἐς
[2, 102]	ἑτέρους χιλίους καὶ ἱππομαχίαν διακοσίων	πρὸς	ἴσους καὶ ἀναμὶξ ἄλλων πεζῶν
[2, 30]	αὐτὰ πεμφθέντες ὑπὸ τοῦ Πομπηίου	πρὸς	Καίσαρα ἄλλα τε πολλὰ δυσχερῆ
[2, 98]	ἐπιμειδιῶν ἀπεκρίνατο οὐ δεήσειν αὑτῷ	πρὸς	Καίσαρα διαλλακτῶν καὶ τοῦτο εἰδέναι
[2, 33]	Οἵδε μὲν δὴ τάχει πολλῷ	πρὸς	Καίσαρα, νυκτὸς αὐτίκα, λαθόντες ἐχώρουν
[2, 56]	ἄριστον ὡς δή τινι πεμπομένῳ	πρὸς	Καίσαρος ἔμελλον ἑτοιμάσειν. ~Αὐτὸς δ'
[2, 87]	ἔργου διεπεφεύγεσαν, ἐπὶ Κερκύρας ἠπείγοντο	πρὸς	Κάτωνα, ἑτέρου στρατοῦ καὶ τριακοσίων
[2, 101]	μόνον ἐφυλάξατο δεῖξαι, σφόδρα ἔτι	πρὸς	πάντων ἐπιποθούμενον. Ὁ δὲ δῆμος
[2, 18]	τὰ Συρίας πλησίον ἐπιθυμίᾳ πολέμου	πρὸς	Παρθυαίους ὡς εὐχεροῦς δὴ καὶ
[2, 127]	αὐτῶν ἐνδεξαμένη μάλιστα ἡ βουλὴ	πρὸς	τὰ λοιπὰ κατ' ὀλίγον εὐεπιχείρητος
[2, 12]	μετὰ ξιφιδίου γυμνοῦ, ἐπιπεμφθῆναι ἔφη	πρός	τε Βύβλου καὶ Κικέρωνος καὶ
[2, 149]	καὶ τὰ δόξαντα ἐπελθεῖν ταχυτάτω	πρός	τε κινδύνους παραβολωτάτω καὶ τοῦ
[2, 144]	πιστοὶ πολῖται, τοιαύτῃ καὶ νῦν	πρὸς	τεθνεῶτα χρώμενοι τιμῇ. ~Καὶ αὖθις
[2, 45]	μή τις ἐξ Οὐάρου γένοιτο	πρὸς	τὴν δόξαν τῆς ἐνταῦθα κακοπραγίας
[2, 63]	μόλις ἐκόλασεν, αὐτίκα πᾶσιν. Αὐτοῦ	πρὸς	τὴν μετριοπάθειαν ὁρμὴ τοσήδε ἐνέπιπτεν,
[2, 109]	ἀναδραμὼν ἐστεφάνωσε διαδήματι. Κρότου δὲ	πρὸς	τὴν ὄψιν παρ' ὀλίγων γενομένου
[2, 153]	ἔχειν τὸ σημεῖον, ἐνδούς τι	πρὸς	τὴν παρρησίαν ἐθύετο ὅμως αὖθις,
[2, 89]	ἑαυτοῦ νεὼς καὶ μεθ' ἡμέραν	πρὸς	τὸ σημεῖον εὐθύνειν· τῷ δ'
[2, 112]	ἐν ἅπασιν εὐνοίᾳ καὶ τιμῇ	πρὸς	τὸν ἄνδρα ἐχρῆτο. Καὶ γὰρ
[2, 90]	ἀνὰ τὸν Νεῖλον αὐτῷ γίνεται	πρὸς	τὸν βασιλέα ἀγών, ᾧ δὴ
[2, 57]	ἀποκαλυψάμενος ἐνεβόησεν αὐτῷ· Θαρρῶν ἴθι	πρὸς	τὸν κλύδωνα· Καίσαρα φέρεις καὶ
[2, 89]	ἀνήγετο, ἐπαγγείλας τοῖς λοιποῖς κυβερνήταις	πρὸς	τὸν λαμπτῆρα τῆς ἑαυτοῦ νεὼς
[2, 58]	δ' οἱ τρεῖς ἀποκνοῖεν, ἐπιστολὴ	πρὸς	τὸν στρατὸν αὐτὸν ἐγέγραπτο ἄλλη,
[2, 57]	ναῦν ὡς ὅδε ὢν ὁ	πρὸς	τοῦ Καίσαρος ἀπεσταλμένος· τά τε
[2, 81]	τῷδε προσπεσόντες ἐπεχείρουν σὺν πολλῇ	πρὸς	τοὺς ἀπομαχομένους καταφρονήσει, ὁ δὲ
[2, 35]	ποταμὸν σὺν ὅπλοις περάσειε. Καὶ	πρὸς	τοὺς παρόντας εἶπεν ἀνενεγκών· Ἡ
[2, 112]	ὁ Καῖσαρ αὐτοῖς διαιτῶν λέγεται	πρὸς	τοὺς φίλους εἰπεῖν, ὡς τὰ
[2, 139]	τυραννίδος, οὐδὲν πιστόν ἐστι Ῥωμαίοις	πρὸς	τύραννον οὐδ' εὔορκον. Καὶ τάδε
[2, 118]	τοιάδε παθόντι, τὴν δὲ βουλὴν	πρὸς	τῶν ἀνδροφόνων ἐσομένην ἐδεδοίκεσαν καὶ
[2, 121]	τὴν Καίσαρος δόξαν καὶ τὸ	πρὸς	τῶν ἑτέρων ἐσόμενον, ὡς δ'
[2, 122]	πεπολεμηκότος, καλεῖν ἠξίουν, πολεμούμενον ἔτι	πρὸς	τῶν Καίσαρος στρατηγῶν ἐν Ἰβηρίᾳ,
[2, 8]	Ἰβηρίαν αἱρεθεὶς ἐπὶ μέν τι	πρὸς	τῶν χρήστων διεκρατεῖτο ἐν Ῥώμῃ,
[2, 73]	ἀθρόον ἀνενέγκατε καὶ τῆς ἐμῆς	πρὸς	ὑμᾶς, εἴ τι σύνιστέ μοι,
[2, 31]	δ' ὑπήκουε μὲν ὡς κελευόμενος	πρὸς	ὑπάτων, ἐπετίθει δ' ὅμως· Εἰ
[2, 88]	μέρει τῶν τριήρων ἐπιφαίνεται μεσοποροῦντι,	πρὸς	Φαρνάκην ἐπειγόμενος. Καὶ δυνηθεὶς ἂν
[2, 87]	μὲν ἐς τὸν Πόντον ἔπλει	πρὸς	Φαρνάκην ὡς ἀναστήσων αὐτὸν ἐπὶ
[2, 129]	ἡλικίας τι νεώτερον ἢ ἄλλη	πρὸς	χειροτονίαν ἐναντίωσις ὑποῦσα ἀνηρέθιζε. Καὶ
[2, 84]	περὶ ἑαυτοῦ καὶ τῆς τοῦ	πατρὸς	φιλίας. Ὁ δὲ ἦν μὲν
[2, 112]	ὁ Βροῦτος, εἴτε τὰ τῆς	μητρὸς	ἁμαρτήματα ἀγνοῶν ἢ ἀπιστῶν ἢ
[2, 24]	μὲν δῆμος κατεσιώπησεν, ὁ δὲ	Σκαῦρος	ἑάλω. Καὶ πάντων φυγὴ κατέγνωστο,
[2, 147]	τῶν γειτόνων δεομένων τοῦ μὲν	πυρὸς	ἀπέσχοντο, ὅπλα δ' ἠπείλησαν ἐς
[2, 22]	αὐτοῖς ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας καὶ	πυρὸς	καὶ λίθων καὶ παντὸς ἔργου
[2, 116]	ἐν Κνίδῳ γεγονὼς αὐτῷ ξένος	Ἀρτεμίδωρος	ἐς τὸ βουλευτήριον ἐσδραμὼν εὗρεν
[2, 152]	καὶ τελευτήσαντος εὐθὺς Ἡφαιστίωνος ὁ	Ἀπολλόδωρος	ἔδεισε, μή τις ἐπιβουλὴ γένοιτο
[2, 11]	ἐς μέσους καὶ δημηγορεῖν ἤρχετο,	μετέωρος	δ' ὑπὸ τῶν Καίσαρος ἀρθεὶς
[2, 11]	ἀγροίκως κατεβόα, μέχρι καὶ τότε	μετέωρος	ἐξερρίφη καὶ τοὺς νόμους ὁ
[2, 109]	δῆμος διεριζόντων μὲν ἔτι ἡσύχαζε,	μετέωρος	ὤν, ὅπῃ τελευτήσειε τὸ γιγνόμενον,
[2, 32]	ἔτι ἐκείνου οὔτε ἀποθήσεσθαι καὶ	τιμωρὸς	αὐτίκα τῇ τε πατρίδι καὶ
[2, 27]	ἵνα μὴ ἄφνω μετατιθέμενος γίγνοιτο	κατάφωρος,	εἰσηγεῖτο βαρυτάτας ὁδῶν πολλῶν ἐπισκευάς
[2, 22]	τῷ Κλωδίῳ συγκατεφλέγησαν. ~Μίλωνι δὲ	θράσος	τοσόνδε περιῆν, ὡς οὐ δεδιέναι
[2, 70]	βασιλεῦσι τασσόμενοι, καὶ ἡ ἄλλη	Πελοπόννησος	καὶ Βοιωτοὶ μετ' αὐτῶν. Ἐστράτευον
[2, 123]	τῶν δεδρακότων αὐτὸ οὐ κατὰ	μῖσος,	ἀλλ' ἐπ' εὐνοίᾳ τῆς πατρίδος
[2, 9]	τὸ Μιθριδάτειον. Καὶ Λευκόλλῳ συνελάμβανε	Κράσσος.	Ἀγανακτῶν οὖν ὁ Πομπήιος προσεταιρίζεται
[2, 17]	δ' αὐτῷ καὶ Πομπήιος καὶ	Κράσσος,	οἱ κοινωνοὶ τῆς δυναστείας. Καὶ
[2, 18]	δημοσίας ἀρὰς ἐπηρῶντο, ὧν ὁ	Κράσσος	οὐ φροντίσας ἀπώλετο ἐν τῇ
[2, 18]	ὑπέμεινεν ἐν Ῥώμῃ, ὁ δὲ	Κράσσος	Συρίαν τε καὶ τὰ Συρίας
[2, 18]	κινδύνου. ~Αἱρεθέντες δ' οὖν ὕπατοι	Κράσσος	τε καὶ Πομπήιος Καίσαρι μέν,
[2, 33]	ὕβρει, μήτε τινὰ σφαγὴν μήτε	μύσος	ἐργασάμενοι. Ταῦτα δ' εἰπὼν ἐξέτρεχεν
[2, 11]	τό γε ἄγος αὐτῷ καὶ	μύσος	οὕτως ἀποθανὼν ἐπιβαλῶ. Ἀλλὰ τὸν
[2, 58]	ποταμὸν ἐρευνωμένων, ᾗ μάλιστα εἴη	διαβατός,	τῶν τις Καίσαρος εἷς ἐπιδραμὼν
[2, 55]	ὕλην, ἣν παρώδευεν, ἵνα Καίσαρι	δύσβατος	εἴη, καὶ ποταμῶν γεφύρας διαιρῶν
[2, 12]	δ' ὄντος ἐφ' ἑκάτερα τοῦ	πράγματος	ὁ μὲν Καῖσαρ ἐξετράχυνε τὸ
[2, 138]	ὁ Καῖσαρ ἦν ἅπασιν ἐξ	ἐπιτάγματος	καὶ οὐδὲ κόρος αὐτῷ τοῦ
[2, 94]	Καίσαρος καὶ ἀπιόντος ἀπὸ τοῦ	βήματος,	οἱ δὲ σὺν ἐπείξει πλέονι
[2, 54]	τὴν θάλασσαν ἦγεν ἀπὸ τοῦ	βήματος,	πέντε πεζῶν τέλη καὶ ἱππέας
[2, 92]	ἐπῆλθεν οὐ προμηνύσας καὶ ἐπὶ	βήματος	ὤφθη. ~Οἱ δὲ σὺν θορύβῳ
[2, 75]	φυγὴν αὐτοὺς συσκευάζεσθαι, συνίει τοῦ	τολμήματος	καὶ ἔστενε καθ' αὑτόν, ὅτι
[2, 150]	λανθάνων ἐπὶ πολύ, μόνην ἐκ	διαστήματος	ἀνίσχων τὴν ἀναπνοήν, μέχρι φιλίᾳ
[2, 35]	ἑπομένων οἱ τῶν ἱππέων ἐκ	διαστήματος.	Δρόμῳ δ' ἐλθὼν ἐπὶ τὸν
[2, 98]	πρύμνην ἔσοιτο αὐτοῖς, καὶ τοῦ	διαστήματος,	εἰ φθάσουσι πόρρω γενέσθαι, πρὶν
[2, 125]	ἐκέλευσε νυκτοφυλακεῖν τὴν πόλιν, ἐκ	διαστήματος	ἐν μέσῳ προκαθημένας ὥσπερ ἐν
[2, 57]	ἐπιθέμενος δ' ἐσθῆτα ἰδιώτου καὶ	ὀχήματος	εὐθὺς ἐπιβὰς ἐξήλασεν ἐπὶ τὴν
[2, 33]	νυκτὸς αὐτίκα, λαθόντες ἐχώρουν ἐπὶ	ὀχήματος	μισθωτοῦ, θεραπόντων ἐσθῆτας ἐνδύντες. Καὶ
[2, 111]	προσφυγὼν ἐκ τοῦ κατὰ Φάρσαλον	ἀτυχήματος,	καὶ Γάιος Κάσσιος, ὁ τὰς
[2, 119]	καὶ τὰ ξίφη μετὰ τοῦ	αἵματος	ἔχοντες ἐβοηδρόμουν βασιλέα καὶ τύραννον
[2, 62]	τύχοιεν, ἀμεταστρεπτὶ χωρὶς αἰδοῦς καὶ	παραγγέλματος	καὶ λογισμοῦ. Καίσαρος δ' αὐτοὺς
[2, 68]	τῶν Ἰουλίων γένος παρενεχθέντος τοῦ	ὀνόματος	ἡγεῖτο εἶναἰ, νεών τε αὐτῇ
[2, 146]	εὖ ποιήσειε τῶν ἐχθρῶν ἐξ	ὀνόματος,	καὶ περὶ τῶν σφαγέων αὐτῶν
[2, 7]	τότε καὶ ἐπὶ ἔργῳ διὰ	στόματος	ἦν καὶ σωτὴρ ἐδόκει περιφανῶς
[2, 24]	ὁμοῦ καὶ ἀσεβείας, ὅτι χωρὶς	ψηφίσματος	ἐς Αἴγυπτον μετὰ στρατιᾶς ἐσέβαλεν
[2, 79]	σκηνὰς τοῦ Καίσαρος ἐτόλμων ὑπὸ	θαύματος,	ὀλίγων αὐτὰς καὶ πρεσβυτέρων ἀνδρῶν
[2, 149]	πολλὴν ἐς Ἄμμωνος ὥδευεν ὥρᾳ	καύματος,	καὶ τὸν Παμφύλιον κόλπον τῆς
[2, 99]	ἀπερρήγνυ καὶ τὰς ῥαφὰς τοῦ	τραύματος	ἀνέπτυσσεν, οἷα θηρίον τό τε
[2, 68]	καὶ οὐδαμοῦ νομίζων μεταθήσεσθαι τοῦ	βουλεύματος	περιέπεμπεν ἐπὶ σῖτονν, πυθόμενος δὲ
[2, 98]	ἐκπεπλευκότων καὶ ἠρώτα περὶ τοῦ	πνεύματος,	εἰ κατὰ πρύμνην ἔσοιτο αὐτοῖς,
[2, 57]	μάλιστα ἀγνοούμενος. Χειμερίου δὲ τοῦ	πνεύματος	ὄντος θαρρεῖν ἐκέλευον οἱ θεράποντες
[2, 59]	ἐπιπνέοντος ἀνέμου· χαλάσαντος δὲ τοῦ	πνεύματος	περὶ μεσημβρίαν εἴκοσι τοῦ Πομπηίου
[2, 13]	τῷ Καίσαρι προσγεγένητο δι' ἑνὸς	πολιτεύματος.	Ὁ δὲ καὶ θέας ἐπεδίδου
[2, 153]	δυσχεραίνων καταφρονῆσαι καὶ τοῦ δευτέρου	μαντεύματος	καὶ ἐσελθεῖν ἐς δύσιν ὁρῶν.
[2, 62]	ὤκνησεν, ἢ τὴν ἀφυλαξίαν τοῦ	χαρακώματος	ὡς ἐνέδραν ὑφορώμενος ἢ ὡς
[2, 149]	τε κινδύνους παραβολωτάτω καὶ τοῦ	σώματος	ἀφειδεστάτω καὶ οὐ στρατηγίᾳ πεποιθότε
[2, 124]	πάντες ὠμόσαμεν, φύλακες αὐτῷ τοῦ	σώματος	ἢ τιμωροὶ παθόντι τι ἔσεσθαι,
[2, 110]	πόλεως ἀφιστάμενος, εἴτε νόσημα τοῦ	σώματος	θεραπεύων, ἐπιληψίαν καὶ σπασμὸν αἰφνίδιον
[2, 44]	ποικίλοι καὶ σπασμὸς ὅλου τοῦ	σώματος.	Ὧν δὴ χάριν ὁ Κουρίων
[2, 115]	κύλικι προύθηκε, τίς ἄριστος ἀνθρώπῳ	θάνατος·	αἱρουμένων δὲ ἕτερα ἑτέρων αὐτὸς
[2, 32]	τῆς ἐντὸς Ἄλπεων Γαλατίας, ἕως	ὕπατος	ἀποδειχθείη. Καὶ Πομπηίῳ μὲν ἀρκεῖν
[2, 25]	δὲ ἐπὶ δυνάμεως εἶναι, μέχρι	ὕπατος	ἀποδειχθείη, καὶ τὴν βουλὴν ᾖτει
[2, 31]	συμφέροντα διοικεῖν κατ' ἐμαυτὸν ὡς	ὕπατος	διοικήσω. καὶ τάδε εἰπὼν ἐξέδραμε
[2, 23]	πόλεως μοναρχίαν διὰ τὸ μόνος	ὕπατος	εἶναι Κάτωνα μὲν ἐψηφίσατο, ἵνα
[2, 129]	ἀνηρέθιζε. Καὶ τῶνδε αὐτὸς ὁ	ὕπατος	ἐξῆρχε Δολοβέλλας· οὐ γὰρ αὐτῷ
[2, 128]	ἐπὶ πενταετὲς ᾕρητὀ, σιωπὴν ὡς	ὕπατος	ἐπικηρύξας ἔφη· Τοῖς αἰτοῦσι περὶ
[2, 106]	τὸν ἑαυτοῦ βίον ἡἡρέθη καὶ	ὕπατος	ἐς δέκα ἔτη, καὶ τὸ
[2, 25]	Μαρκέλλου, ὃς ἐπὶ τῷ Πομπηίῳ	ὕπατος	ἦν, φασὶ τὸν Καίσαρα τῷ
[2, 130]	αὐτὰ πρῶτος ἐβόων, εἰ μὴ	ὕπατος	ἦν, ᾧ τοῦ λεγομένου συμφέρειν
[2, 23]	ᾧ καὶ ὁ Καῖσαρ γεγένητο	ὕπατος.	Τῶν οὖν φίλων τοῦ Καίσαρος
[2, 7]	παρασκευὴν ἀπιόντα Ἀντώνιος ὁ ἕτερος	ὕπατος	ὑπ' Ἀλπείοις καταλαβών, οὐ δυσχερῶς
[2, 143]	ἡἡρημένος εἰπεῖν τὸν ἐπιτάφιον οἷα	ὕπατος	ὑπάτου καὶ φίλος φίλου καὶ
[2, 3]	τε καὶ πελέκεας ὥς τις	ἀνθύπατος	κούφως μάλα ἀνέσχε πρὸ ἑαυτοῦ
[2, 35]	νομίζοντες μετ' ἀπείρου στρατοῦ κατὰ	κράτος	ἐλαύνειν. ~Ὧν οἱ ὕπατοι πυνθανόμενοι
[2, 12]	τοῦ Οὐεττίου, μόνος ἔχων τὸ	κράτος	ἐπὶ τῇ πολιτείᾳ. ~Νόμους δ'
[2, 9]	οἵδε τὸ μέγιστον ἐπὶ πᾶσι	κράτος	ἔχοντες τὰς χρείας ἀλλήλοις συνηράνιζον.
[2, 15]	τὸ μέγιστον ἐν τῇ πόλει	κράτος	ἔχοντι. ~Ὁ δὲ Μίλωνα, τὸν
[2, 62]	τότε ὁ Πομπήιος ἑλεῖν κατὰ	κράτος	καὶ τὸν πόλεμον ἑνὶ τῷδε
[2, 119]	ἀνελεῖν. Καὶ πῖλόν τις ἐπὶ	δόρατος	ἔφερε, σύμβολον ἐλευθερώσεως ἐπί τε
[2, 104]	ἵστατο παρ' αὐτόν, καὶ ὁ	στρατὸς	ἅπας ἐμπεσὼν μετὰ ὁρμῆς ὅλην
[2, 52]	μὲν ὧδε εἶπεν, ὁ δὲ	στρατὸς	ἅπας καὶ ὅσοι ἦσαν ἀμφ'
[2, 69]	οἵ τε φίλοι καὶ ὁ	στρατὸς	ἅπας πυθόμενοι ἥδοντο, καὶ τἆλλα
[2, 81]	τὴν ἐκείνου βρώμην καὶ ὁ	στρατὸς	ἅπας τὴν τῶν πολεμίων ἐδαίσαντο.
[2, 61]	Πομπήιον ναυκρατοῦντα· ἐλίμαινεν οὖν ὁ	στρατὸς	αὐτῷ καὶ τὴν πόαν ἠρτοποίουν,
[2, 90]	Ἀλεξανδρεῦσιν ἐφύετο. ~Ἐπεὶ δ' ὁ	στρατὸς	αὐτῷ κατέπλευσε, Ποθεινὸν μὲν καὶ
[2, 152]	ἀσπίδα, μέχρι καὶ τόνδε ὁ	στρατὸς	ἐπιδραμὼν ὑπὸ αἰδοῦς καὶ φόβου
[2, 97]	μὲν δὴ καὶ ὅδε ὁ	στρατός,	ἐς ὀκτὼ μυριάδας μάλιστα συνελθὼν
[2, 44]	Κουρίων ἐστάθμευσεν ἐνταῦθα, καὶ ὁ	στρατὸς	εὐθὺς ἐνόσει, πιοῦσί τε τὸ
[2, 33]	Κάσσιος· καὶ γάρ τις ἤδη	στρατὸς	ἑωρᾶτο ἐκ Πομπηίου περιιστάμενος τὸ
[2, 60]	~Καὶ τῷ Καίσαρι σύμπας ὁ	στρατὸς	ἤδη παρῆν, παρῆν δὲ καὶ
[2, 83]	καὶ Λιβύης ὑπερεῖδεν, ἔνθα αὐτῷ	στρατὸς	ἦν ἄλλος πολὺς καὶ ναυτικὸν
[2, 38]	ὁ δ' ἴδιος αὐτοῦ Πομπηίου	στρατὸς	ἦν ἐν Ἰβηρίᾳ καὶ παρασκευῆς
[2, 87]	δὴ Λεύκιος Σκιπίων αὐτοκράτωρ, καὶ	στρατὸς	κἀνταῦθα πολὺς ἠθροίζετο καὶ ἐγυμνάζετο.
[2, 103]	ἐκ Λιβύης, ἐκεῖ συνέδραμον, καὶ	στρατὸς	ὁ μὲν ἐξ αὐτῆς Λιβύης
[2, 71]	γενομένη· διὰ γὰρ αὐτὴν ὁ	στρατὸς	ὁ τοῦ Πομπηίου κουφόνως μάλα
[2, 84]	δὲ ταῦτ' ἐγίγνετο, καὶ ὁ	στρατὸς	ὥσπερ ἐπὶ τιμῇ τοῦ Πομπηίου
[2, 15]	ἔργον ἐκεῖνο γενναιοτάτῳ λήματι κεχρημένος	ἀσθενέστατος	ἐς τὴν δίκην ἐγίγνετο, καὶ
[2, 149]	ἄγων ἕκτον ἐπὶ πεντήκοντα, ἀνὴρ	ἐπιτυχέστατος	ἐς πάντα καὶ δαιμόνιος καὶ
[2, 137]	πολεμίοις καὶ Πομπήιος μὲν ὁ	δημοκρατικώτατος	ὑμῶν ἔπαθεν, οἷα ἔπαθεν, ἐπὶ
[2, 26]	τὸν δῆμον εὐχαριτώτατος καὶ εἰπεῖν	ἱκανώτατος.	Τούτων ὁ Καῖσαρ Κλαύδιον μὲν
[2, 99]	ὅ τι κρίνειε, πάντων ἀνδρῶν	ἐπιμονώτατος	φῦναι καὶ τὸ δίκαιον ἢ
[2, 125]	δὲ καὶ τῶν ἀστῶν ὁ	καθαρώτατος	λεὼς ἀνεθάρρει, τὴν ὀλιγότητα τῶν
[2, 26]	καρτερὸς καὶ ἐς τὸν δῆμον	εὐχαριτώτατος	καὶ εἰπεῖν ἱκανώτατος. Τούτων ὁ
[2, 149]	ἑτέρων ὑπεριδὼν προῆλθε καὶ ἐτελεύτησεν,	ἔτος	ἄγων ἕκτον ἐπὶ πεντήκοντα, ἀνὴρ
[2, 103]	ἐστρατεύετο τῷ Πομπηίῳ· καὶ τέταρτον	ἔτος	εἶχον ἐν τοῖς γυμνασίοις καὶ
[2, 106]	ἠμφιεσμένον, τὴν δὲ πόλιν ἀνὰ	ἔτος	ἕκαστον, αἷς αὐτὸς ἡμέραις ἐν
[2, 19]	γενόμενον ἀρχῆς. Οἵ τε ἀνὰ	ἔτος	ἕκαστον ὕπατοι στρατεύειν μέν που
[2, 26]	Ἄλπεων ὠὠκίκει, ὧν ὅσοι κατ'	ἔτος	ἦρχον, ἐγίγνοντο Ῥωμαίων πολῖται· τόδε
[2, 10]	μὲν οὐκέτι συνῆγεν ἐπὶ τὸ	ἔτος	ὅλον, ἐπὶ δὲ τῶν ἐμβόλων
[2, 148]	τιμῶν ἀξιουμένου· ὁ γάρ τοι	θετὸς	αὐτῷ παῖς Ὀκτάουιος, τό τε
[2, 143]	αὐτὰς τὸ πλῆθος ἐκέλευον ἀναγινώσκειν.	Θετὸς	μὲν δὴ τῷ Καίσαρι παῖς
[2, 98]	ἔστι μοι θέλοντι καὶ δι'	ἐσθῆτος	ἐμαυτὸν ἀποπνῖξαι καὶ ἐς τὰ
[2, 103]	ἦν ἔτι πόλεμος ἐμφύλιος, οὐκ	εὐκαταφρόνητος·	τῶν τε γὰρ ἀρίστων ὅσοι
[2, 54]	διασπώμενος ὑπὸ τῆς δυσχωρίας, ὡς	εὐεπιχείρητος	ἄν, εἴ τις ᾖσθετο, γενέσθαι.
[2, 127]	πρὸς τὰ λοιπὰ κατ' ὀλίγον	εὐεπιχείρητος	αὑτοῖς ἔσοιτο· οἱ δὲ καθαρώτεροι
[2, 50]	τί χρὴ νικήσαντα προσδοκᾶν ἐκλείψειν	ὠμότητος	ἢ βίας; Καὶ τάδε πράττοντι
[2, 149]	καὶ τρισκαίδεκα τραύματα ὑπέστη. Καὶ	ἀήττητος	αἰεὶ γενόμενος ἑνὶ σχεδὸν ἢ
[2, 146]	καὶ συνεχῶς ἐπιβοῶν· Μόνος ὅδε	ἀήττητος	ἐκ πάντων τῶν ἐς χεῖρας
[2, 150]	καὶ ἐς παντὸς πολέμου τέλος	ἀήττητος·	τήν τε Ῥωμαίων ἰσχύν, γῆς
[2, 68]	ητὸν γὰρ Πομπήιον ἐπαινῶν τῆς	βραδυτῆτος	καὶ οὐδαμοῦ νομίζων μεταθήσεσθαι τοῦ
[2, 13]	τὴν σφετέραν ἀξίωσιν ἀδοκήτου τῆς	χάριτος	αὐτοῖς γενομένης, ἐξεθείαζον αὐτόν, καὶ
[2, 134]	λαμβάνειν ὑπὲρ ἐκείνων ὁμολογοῖεν ἐν	χάριτος	μέρει. ~Τοιαῦτα εἰπόντος τοῦ Ἀντωνίου
[2, 10]	τριῶν, ἔμμισθον ἑαυτῷ τῆσδε τῆς	χάριτος	πλῆθος τοσόνδε ποιούμενος· δισμύριοι γὰρ
[2, 35]	ὡς ἐν ἐκπλήξει καὶ δρόμος	ἀσύντακτος	μετ' οἰμωγῆς, τό τε ἀκριβὲς
[2, 150]	Ὁ δὲ Καῖσαρ αὐτὸς ἦν	ἀκατάπληκτος	καὶ ἐς παντὸς πολέμου τέλος
[2, 2]	δόξης καὶ γένους λαμπρότητι περιώνυμος,	ἔμπληκτος	ἀνήρ, δόξας ποτὲ καὶ υἱὸν
[2, 55]	ὁδὸν μακράν, οὔτε ἡμέρας οὔτε	νυκτὸς	ἀναπαύων. Πομπήιος δὲ προμαθὼν ἀντιπαρώδευεν
[2, 126]	κελεύσαντος. ~Γιγνομένων δὲ τούτων διάγραμμα	νυκτὸς	ἀνεγινώσκετο Ἀντωνίον τὴν βουλὴν συγκαλοῦντος
[2, 12]	Οὐέττιος φυλασσόμενος ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ	νυκτὸς	ἀνῃρέθη. Εἰκαζομένου δ' ἐς ποικίλα
[2, 33]	δὴ τάχει πολλῷ πρὸς Καίσαρα,	νυκτὸς	αὐτίκα, λαθόντες ἐχώρουν ἐπὶ ὀχήματος
[2, 3]	ἐπὶ δὲ τῇ Βηστίου δημηγορίᾳ,	νυκτὸς	αὐτίκα τῆς ἐπιούσης, ἑτέρους ἐν
[2, 115]	ἐσομένων· ἐπὶ δὲ τῷ πότῳ	νυκτὸς	αὐτῷ τὸ σῶμα νωθρὸν ἐγίγνετο,
[2, 150]	κλύδωνα μόνος ἐν σκάφει σμικρῷ	νυκτὸς	ἐβιάζετο καὶ τὸν κυβερνήτην ἐκέλευε
[2, 68]	αὐτὸν ἀναπειθόντων. ~Καίσαρι δὲ τῆς	νυκτὸς	ἐκείνης τρία μὲν ἐπὶ σιτολογίαν
[2, 3]	τὴν πόλιν ἐκ διαστημάτων πολλῶν	νυκτὸς	ἐμπρῆσαι μιᾶς ἐξῄει πρὸς Γάιον
[2, 46]	ἀναλαβεῖν. Καί τινες ἐς τοῦτο	νυκτὸς	ἐπέπλευσαν, ἀθρόων δ' ἐσβαινόντων ἐκείνων
[2, 54]	στρατιὰν περιέπεμπεν, αὐτὸς δ' ᾖει	νυκτὸς	ἐπὶ πόλιν Ὤρικον διὰ τραχείας
[2, 98]	γὰρ ἔφη χρήσεσθαι προσιόντων, ἂν	νυκτὸς	ἐπίωσι; Τῶν δὲ αὐτὸν παρακαλούντων
[2, 40]	τειχῶν ὑπολιπών· οἳ καὶ αὐτοὶ	νυκτὸς	ἐρχομένης ἐξέπλεον οὐρίῳ πνεύματι. Καὶ
[2, 17]	κυρίας ἡμέρας ἄμφω κατῄεσαν ἔτι	νυκτὸς	ἐς τὸ πεδίον ἐς τὴν
[2, 46]	ἕτερα δ' ἐν τῇ γῇ,	νυκτὸς	ἔτι, περὶ τοὺς ὑπολειφθέντας ἐγίγνετο
[2, 125]	γνώμαις διῃροῦντο. Τῆς δ' αὐτῆς	νυκτὸς	καὶ τὰ χρήματα τοῦ Καίσαρος
[2, 68]	πάντα καὶ ἀντιπαρεσκευάζετο. Θυόμενός τε	νυκτὸς	μέσης τὸν Ἄρη κατεκάλει καὶ
[2, 60]	προδοσίας, ἧκε μέν, ὡς συνέκειτο,	νυκτὸς	σὺν ὀλίγοις ἐπὶ πύλας καὶ
[2, 68]	δὲ τῷ Πομπηίῳ τῆς αὐτῆς	νυκτός	τινα τῶν ἱερείων ἐκφυγόντα οὐ
[2, 64]	καὶ ἀπ' αὐτῆς ἐς Θεσσαλίαν	νυκτὸς	ὑπεχώρει λανθάνων· Γόμφους τε πόλιν
[2, 119]	ἐν τῷ βουλευτηρίῳ, οὐδενὸς δὲ	παραμείναντος	τὰ ἱμάτια ταῖς λαιαῖς ὥσπερ
[2, 23]	τοιᾶσδε θεραπείας. Κάτωνος δ' αὐτοὺς	μεταδιδάξαντος	ὕπατον εἵλοντο χωρὶς συνάρχου ὡς
[2, 108]	βασιλέα προσειπόντων καὶ τοῦ δήμου	στενάξαντος,	εὐμηχάνως εἶπε τοῖς ἀσπασαμένοις· οὐκ
[2, 128]	καὶ δεδογμένα πάντα κύρια μενεῖ,	δόξαντος	δ' ἐπὶ βίᾳ τυραννῆσαι τό
[2, 87]	ἀξίωσιν ἐπρέσβευον αὐτοῦ μόνην ἀρχὴν	ἄρξαντος	ἐν Ῥώμῃ τὴν στρατηγίδα. Γίγνεται
[2, 54]	δὲ σὺν ὁρμῇ τοῦ στρατοῦ	παντὸς	ἄγειν σφᾶς, εὐθὺς ἐπὶ τὴν
[2, 49]	ἐγύμναζε, συντρέχων καὶ συνιππεύων καὶ	παντὸς	ἐξάρχων πόνου παρ' ἡλικίαν· ὅθεν
[2, 67]	δὲ ὑπό τε τοῦ στρατοῦ	παντὸς	ἐπηρμένου τοῖς περὶ τὸ Δυρράχιον
[2, 22]	καὶ πυρὸς καὶ λίθων καὶ	παντὸς	ἔργου Μίλων. ~Ἡ βουλὴ δὲ
[2, 40]	μὲν ὧδε μετὰ τοῦ στρατοῦ	παντὸς	ἐς Ἤπειρον ἐκλιπὼν τὴν Ἰταλίαν
[2, 150]	αὐτὸς ἦν ἀκατάπληκτος καὶ ἐς	παντὸς	πολέμου τέλος ἀήττητος· τήν τε
[2, 80]	ἔργον γένοιτο μάχης μιᾶς, ἀλλὰ	παντὸς	τοῦ πολέμου, κήρυκας ἐς τὰς
[2, 21]	προστάξαι· ὡς δὲ κινδυνεύσων ἐξ	ἅπαντος,	ἠξίου τὸ ἔργον οὐκ ἀτελὲς
[2, 47]	θανεῖν. Θρήνου δὲ ἀθρόως ἐξ	ἅπαντος	τοῦ τέλους γενομένου, οἱ μὲν
[2, 78]	δὲ τὸ σημεῖον τοῖς ἐφεδρεύουσιν	ἄραντος,	οἱ μὲν ἐξαναστάντες ἐς τοὺς
[2, 59]	παρέπλευσεν, ἱστίοις μεστοῖς ἐπιπνέοντος ἀνέμου·	χαλάσαντος	δὲ τοῦ πνεύματος περὶ μεσημβρίαν
[2, 112]	Βρούτον τοῦ πάλαι τοὺς βασιλέας	ἐξελάσαντος	ἐρεθιζόμενος καὶ ὀνειδιζόμενος μάλιστα ἐς
[2, 99]	Κάτωνα καλῆς ἐπιδείξεως, Κικέρωνος δὲ	ποιήσαντος	ἐγκώμιον ἐς αὐτὸν ἐπιγράψαντος Κάτων,
[2, 151]	ἴσης δυνάμεως ἐπὶ τὴν ἀρχὴν	ὁρμήσαντος	αὐτῶν ἑκατέρου, ἀλλὰ τοῦ μὲν
[2, 54]	εἰδὼς ὅμως ἀναμένω τὴν ἀπόκρισιν.	~Ἀναβοήσαντος	δὲ σὺν ὁρμῇ τοῦ στρατοῦ
[2, 147]	ὁμωνυμίας τοῦ στρατηγοῦ Κίννα, τοῦ	δημηγορήσαντος	ἐπὶ τῷ Καίσαρι, οὐκ ἀνασχόμενοί
[2, 109]	ὤν, ὅπῃ τελευτήσειε τὸ γιγνόμενον,	ἐπικρατήσαντος	δὲ τοῦ Καίσαρος ἀνεβόησαν ἥδιστον
[2, 20]	Μίλωνός τε τὰ ἐς Κλώδιον	ὑπηρετήσαντος	αὐτῷ καὶ ἀρεσκομένου τῷ δήμῳ
[2, 21]	ἐπὶ ἵππου καὶ περὶ Βοΐλλας	ἀπαντήσαντος	αὐτῷ, οἱ μὲν κατὰ τὴν
[2, 152]	γὰρ ἀμφοτέρους αὐτίκα ἔσεσθαι· καὶ	τελευτήσαντος	εὐθὺς Ἡφαιστίωνος ὁ Ἀπολλόδωρος ἔδεισε,
[2, 125]	Ἀντωνίου μεταφερούσης, εἴτε τοῦ Ἀντωνίου	κελεύσαντος.	~Γιγνομένων δὲ τούτων διάγραμμα νυκτὸς
[2, 93]	ἄφνω φανέντα σφίσιν ἠσπάζοντο αὐτοκράτορα.	Κελεύσαντος	δ' ὅ τι θέλοιεν εἰπεῖν,
[2, 59]	καιρὸν ἄριστον ἐκλιπεῖν. ~Ποστούμιον δὲ	διαπλεύσαντος	ἐς τὸ Βρεντέσιον, ὁ μὲν
[2, 40]	τήν τε πόλιν διετάφρευε, μέχρι	καταπλεύσαντος	αὐτῷ τοῦ στόλου περὶ δείλην
[2, 7]	αὐτὸν καὶ πατέρα τῆς πατρίδος	προσαγορεύσαντος	ἐπεβόησεν ὁ δῆμος. Καὶ δοκεῖ
[2, 25]	ἢ ἐς μέρος αὐτῆς ἐπιλαβεῖν.	Διακωλύσαντος	δὲ Μαρκέλλου, ὃς ἐπὶ τῷ
[2, 6]	πολλοῦ σφίσιν ἐκείνης τῆς ἡμέρας	ἐπιστάντος·	~Κατιλίναν δὲ ἐς δισμυρίους τε
[2, 99]	δὲ ποιήσαντος ἐγκώμιον ἐς αὐτὸν	ἐπιγράψαντος	Κάτων, ἀντέγραψε κατηγορίαν ὁ Καῖσαρ
[2, 23]	καθίστατο Κύπρον Πτολεμαίου τὰ χρήματα	ῥίψαντος	ἐς τὴν θάλασσαν καὶ ἑαυτὸν
[2, 111]	ὑπὲρ Ἄλπεων Δέκμῳ, τὴν δ'	ἐντὸς	Ἄλπεων Βρούτῳ. ~Μέλλοντες δὲ ὁμοῦ
[2, 41]	Γάιον Ἀντώνιον ἔπεμπε καὶ τὴν	ἐντὸς	Ἄλπεων Γαλατίαν ἐπέτρεπε Λικινίῳ Κράσσῳ.
[2, 32]	καὶ τὴν Ἰλλυρίδα μετὰ τῆς	ἐντὸς	Ἄλπεων Γαλατίας, ἕως ὕπατος ἀποδειχθείη.
[2, 13]	αὐτὸν εἵλοντο Γαλατίας τῆς τε	ἐντὸς	Ἄλπεων καὶ ὑπὲρ Ἄλπεις ἐπὶ
[2, 130]	παραλύσας τι τοῦ χιτωνίσκου θώρακα	ἐντὸς	ἐπεδείκνυεν, ὑπερεθίζων ἄρα τοὺς ὁρῶντας
[2, 152]	καὶ ὑπὸ τόλμης ἐς τὸ	ἐντὸς	ἐπὶ τοὺς πολεμίους ἐξαλομένῳ καὶ
[2, 71]	βασιλεύς. Ἀρμενίους δὲ ἦγε τοὺς	ἐντὸς	Εὐφράτου στρατηγὸς Ταξίλης καὶ Ἀρμενίους
[2, 42]	καὶ ὁ Πετρήιος ἐς τὴν	ἐντὸς	Ἰβηρίαν ἐχώρουν ἕτερον στρατὸν ἀθροίσοντες.
[2, 6]	ἂν αὐτὸς δοκιμάσῃ, μέχρι Κατιλίνα	καταπολεμηθέντος	ἐς δικαστήριον ὑπαχθῶσι, καὶ μηδὲν
[2, 21]	τὸ ἔργον οὐκ ἀτελὲς καταλιπεῖν.	Περιαγγελθέντος	δ' ἐς Ῥώμην τοῦ πάθους
[2, 96]	Ἰόβα, καταλαβόντος, ὁ μὲν Ἰόβας,	ἐξαγγελθέντος	αὐτῷ τοῦδε, ἐς τὰ οἰκεῖα
[2, 28]	τῶν ἐπ' αὐτῇ καὶ στρατοῦ	δοθέντος	οὐ μετιών, ἀλλ' ἐς θεραπείαν
[2, 83]	μάλιστα γεγενημένην. Δεύτερα δ' αὐτοῦ	προθέντος	περί τε Αἰγύπτου καὶ Ἰόβα,
[2, 118]	μετὰ τῶν ξιφῶν ἀλλήλους ἔπληξαν.	~Ἐκτελεσθέντος	δὲ τοῖς φονεῦσι τοσοῦδε ἄγους
[2, 99]	τῶν σπλάγχνων καὶ στόνου τινὸς	ἐξακουσθέντος	ἐσέδραμον οἱ περὶ θύρας· καὶ
[2, 37]	μὲν Πομπήιον ἐπισκώπτων τοῦ ποτὲ	λεχθέντος	ὑπ' αὐτοῦ, παρεκάλει τὴν γῆν
[2, 68]	Αἰνείου τὸ τῶν Ἰουλίων γένος	παρενεχθέντος	τοῦ ὀνόματος ἡγεῖτο εἶναἰ, νεών
[2, 93]	ἅμα καὶ τοῦδε καὶ φιλανθρώπου	φανέντος,	αἰδὼς αὐτίκα πᾶσιν ἐνέπιπτεν καὶ
[2, 94]	μόνον αὐτὸ τοῦ Καίσαρος ἀδιαλλάκτου	φανέντος·	καὶ σφᾶς αὐτὸν ἠξίουν διακληρῶσαί
[2, 30]	~Οὐδενὸς δὲ δεινοῦ περὶ Συρίαν	φανέντος	τάδε μὲν ἐχείμαζεν ἐν Καπύῃ·
[2, 62]	τοῦτον περίφοβον, ὡς Πομπηίου μακρόθεν	ἐπιφανέντος	μήτε στῆναι περὶ τὰς πύλας
[2, 3]	ἐμήνυε τῷ Κικέρωνι· ἧς ἐρῶν	Κόιντος	Κούριος, ἀνὴρ δι' ὀνείδη πολλὰ
[2, 111]	ἔργῳ δὲ καὶ τοῦ δικτάτορος	ὄντος	ἀκριβῶς βασιλέως. Συνεστήσαντο δὲ τὴν
[2, 71]	καὶ τοῦ ἀδελφοῦ, παιδὸς ἔτι	ὄντος.	Ἀλλ' αἵδε μὲν οὐ συνεμάχησαν·
[2, 152]	Ἰβηρίᾳ, τοῦ στρατοῦ περιφόβου τε	ὄντος	ἐπὶ Πομπηίῳ τῷ νέῳ καὶ
[2, 12]	ῥαβδοῦχον ἐπιδοῦναι Ποστούμιον. Ὑπόπτου δ'	ὄντος	ἐφ' ἑκάτερα τοῦ πράγματος ὁ
[2, 144]	ἔπαινον παρ' ἐμοῦ μᾶλλον, ἑνὸς	ὄντος,	ἢ παρὰ τῆς πατρίδος ὅλης
[2, 57]	ἀγνοούμενος. Χειμερίου δὲ τοῦ πνεύματος	ὄντος	θαρρεῖν ἐκέλευον οἱ θεράποντες τὸν
[2, 89]	τοῦ βασιλέως ἀμφὶ τὸ Κάσσιον	ὄντος.	Καὶ πρῶτα μὲν ἀπραγμοσύνην τινὰ
[2, 48]	τε ἐξῄει Δεκεμβρίου μηνὸς Ῥωμαίοις	ὄντος,	οὐκ ἀναμείνας οὐδὲ τῆς ἀρχῆς
[2, 23]	τοῦ Καίσαρος ἠγανάκτει, ὡς ἀμείνονος	ὄντος	ὑποψίας, ἐπεὶ καὶ τὴν ἑαυτοῦ
[2, 7]	ἐμπλήκτως ἀλλόκοτον ἔργον ἐπὶ νοῦν	λαβόντος	τε καὶ ἐς πεῖραν ἔτι
[2, 96]	Κίρταν, ἣ βασίλειον ἦν Ἰόβα,	καταλαβόντος,	ὁ μὲν Ἰόβας, ἐξαγγελθέντος αὐτῷ
[2, 24]	Πομπηίου τὴν τῶν κρινομένων ἐσθῆτα	μεταλαβόντος	πολλοὶ καὶ τῶν δικαστῶν μετελάμβανον.
[2, 63]	δέ, θεοῦ σφᾶς ἐπὶ μετάνοιαν	ἄγοντος,	τὸ ἁμάρτημα ᾐδοῦντο καὶ τοῦ
[2, 23]	ἐς τὴν θάλασσαν καὶ ἑαυτὸν	ἐξαγαγόντος,	ἐπεὶ τῶν ἐψηφισμένων ἐπύθετο· ὁ
[2, 7]	ἐς πεῖραν ἔτι ἐμπληκτότερον ἀπαρασκεύως	προαγαγόντος.	Οὐ μὴν ὅ γε Κατιλίνας
[2, 62]	εἰ μὴ Λαβιηνὸς αὐτόν, θεοῦ	παράγοντος,	ἐπὶ τοὺς φεύγοντας ἔπειθε τραπῆναι·
[2, 142]	καὶ ἄφθονον. ~Τοιαῦτα τοῦ Βρούτου	λέγοντος	ἀκροώμενοί τε ἔτι πάντες καὶ
[2, 22]	ἐπικατέπρησαν αὐτῷ ἔτι δ' αὐτοῦ	λέγοντος	οἵ τε λοιποὶ δήμαρχοι καὶ
[2, 8]	ἤδη καὶ ἑτέροις. Κάτωνος δ'	ἀντιλέγοντος	αὐτῷ καὶ τὴν ἡμέραν τελευταίαν
[2, 117]	κάθοδον ᾖτει· ἀνατιθεμένου δὲ καὶ	ἀντιλέγοντος	ὅλως τοῦ Καίσαρος, ὁ μὲν
[2, 126]	ἐσθῆτα, ἣν ἐχθὲς ὡς τυράννου	δόντος	ἐξερρίφει. Θεασάμενοι δ' αὐτόν τινες
[2, 134]	ἃ εἰλήφασιν, ἕξειν βέβαια τοῦ	δόντος	ὑβριζομένου; Τί δὲ τὸν δῆμον
[2, 24]	δεκασμῷ, τοῦ νόμου τοῦ Πομπηίου	διδόντος	αὐτῷ φήναντι ἕτερον ἀφεῖσθαι τῆς
[2, 63]	ἐπιμεμφομένου τε πράως καὶ συγγνώμην	διδόντος	ἔτι μᾶλλον ἠρεθίζοντο καθ' ἑαυτῶν
[2, 28]	ἐρέθισμα κατὰ τοῦ Καίσαρος, οὐκ	ἀποδιδόντος	τὴν ἀρχὴν οὐδ' ἐν τῷ
[2, 62]	καὶ λογισμοῦ. Καίσαρος δ' αὐτοὺς	περιθέοντός	τε καὶ σὺν ὀνείδει μακρὰν
[2, 119]	Τοῦ δήμου δὲ αὐτοῖς οὐ	προσθέοντος	ἠπόρουν καὶ ἐδεδοίκεσαν, τῇ μὲν
[2, 44]	Ἔτι δὲ τοῦ Κουρίωνος ἐπὶ	πλέοντος	ἐκ Σικελίας, οἱ ἐν τῇ
[2, 59]	Ἀπολλωνίαν μὲν παρέπλευσεν, ἱστίοις μεστοῖς	ἐπιπνέοντος	ἀνέμου· χαλάσαντος δὲ τοῦ πνεύματος
[2, 69]	εἴτε τι καὶ μαντικώτερον αὐτὸν	πλησιάζοντος	ἤδη τοῦ κακοῦ συνετάρασσε, μέλλοντα
[2, 113]	τὸ ἔργον ὡς ἑαυτοῦ προγονικόν.	~Ἀκμάζοντος	δ' ἔτι τοῦ περὶ βασιλείας
[2, 131]	~Τοιαῦτα τοῦ Ἀντωνίου παρὰ μέρος	τεχνάζοντος	οἱ ἀμύνειν τοῖς γεγονόσιν ἀξιοῦντες
[2, 60]	πολλὰ καὶ τοῦ φρουράρχου Μινουκίου	παθόντος,	ᾧ γέ φασι τὴν μὲν
[2, 77]	Ἰταλοῦ στρατοῦ ἐς ἕνα κίνδυνον	συνελθόντος,	καὶ τὴν ἀρετὴν ἐκκρίτων ὄντων
[2, 42]	πολιορκίας ἔργον ἦν, μέχρι θέρους	ἐπελθόντος	ὁ μὲν Ἀφράνιος καὶ ὁ
[2, 98]	Καίσαρος εὐθὺς ἐπὶ τὴν Ἰτύκην	ἰόντος	ἐγίγνετο φυγὴ πάντων. Καὶ οὐδένα
[2, 21]	~Κλωδίου δ' ἐξ ἰδίων χωρίων	ἐπανιόντος	ἐπὶ ἵππου καὶ περὶ Βοΐλλας
[2, 119]	ἐς δὲ παραπομπὴν τοῦ Καίσαρος	ἐξιόντος	ἀφιγμένους. Λέπιδόν τε ἐδεδοίκεσαν καὶ
[2, 114]	ὡς Καίσαρος ἐς τετάρτην ἡμέραν	ἐξιόντος	ἐπὶ τὰς στρατείας, καὶ φυλακῆς
[2, 116]	διαχρήσασθαι σφᾶς αὐτοὺς πρὸ συλλήψεως·	προϊόντος	δὲ τοῦ λόγου τὸν Λαίναν
[2, 94]	Ἀποστρεφομένου τε τοῦ Καίσαρος καὶ	ἀπιόντος	ἀπὸ τοῦ βήματος, οἱ δὲ
[2, 45]	κατετρώθησαν ἔτι πλείονες. ~Ἰόβα δ'	ἐπιόντος	δόξα ψευδὴς προεπήδησεν, ἀμφὶ τὸν
[2, 91]	παῖδας αὐτῶν τομίας ἐπεποίητο πάντας·	προσιόντος	δὲ τοῦ Καίσαρος ἐταράσσετο καὶ
[2, 20]	καιρῷ παρὰ τήνδε τὴν ἀναρχίαν	μετιόντος	ἀποδιέτριβε τὰς χειροτονίας, μέχρι βαρυθυμῶν
[2, 42]	Χειμάρρου δ' ἄφνω τὴν γέφυραν	καταβαλόντος,	ἀνδρῶν τε πλῆθος ἀποληφθὲν ἐν
[2, 43]	ὑπὲρ τὸν Σίκοριν ποταμὸν ἀποληφθέντας	προανελόντος.	Εἰ δή τις ἔστι μοι
[2, 14]	ἐς ἐπιβουλὴν τοῦ Κικέρωνος ἀπέφηνε,	διαβάλλοντος	ἤδη τὴν συμφροσύνην τῶν τριῶν
[2, 52]	Καὶ Πομπήιος μὲν οὕτω τοῦ	μέλλοντος	ἀμελῶς ἐτεκμαίρετο, ὁ δὲ Καῖσαρ,
[2, 14]	στασιωτῶν ἐπὶ τὰς ἀρχὰς τοῦ	μέλλοντος	ἔτους παρῆγε. Καὶ ὕπατον μὲν
[2, 131]	ἠξίουν ἀμύνειν. Λεπίδου δέ τι	μέλλοντος	λέγειν, οἱ πόρρω συνεστῶτες κατελθεῖν
[2, 14]	δὲ Πείσωνος τοῦ σὺν αὐτῷ	μέλλοντος	ὑπατεύσειν τὴν θυγατέρα Καλπουρνίαν αὐτὸς
[2, 116]	σπλάγχνοις ἔλειπε. Καὶ τοῦ μάντεως	εἰπόντος	θανάτου τὸ σημεῖον εἶναι, γελάσας
[2, 153]	Ἰβηρίαν γεγονέναι. Τοῦ δὲ μάντεως	εἰπόντος	καὶ τότε αὐτὸν κινδυνεῦσαι καὶ
[2, 153]	παρόντι. Τοῦ δὲ τὸ ἰαμβεῖον	εἰπόντος,	ὅτι μάντις ἄριστος, ὅστις εἰκάζει
[2, 152]	λέγοι τὸ σημεῖον· τοῦ δὲ	εἰπόντος,	ὅτι τὰ ὕστατα λέγει, αὖθις
[2, 127]	περιόντων προτιθέναι. Ἑτέρου δὲ ἐγκρατῶς	εἰπόντος,	ὅτι χρὴ δύο τῶνδε πάντως
[2, 135]	ὁμολογοῖεν ἐν χάριτος μέρει. ~Τοιαῦτα	εἰπόντος	τοῦ Ἀντωνίου σὺν ἀνατάσει τε
[2, 153]	αὐτῷ τὴν ἡμέραν τῆς τελευτῆς	προειπόντος,	ὅτι μὴ περιοίσει τὰς Μαρτίας
[2, 25]	ἔτι τοῦ Πομπηίου καὶ οὐδὲν	ἀντειπόντος	ἐκεκύρωτο. Ὁ δὲ Καῖσαρ ἀντιπράξειν
[2, 45]	τε Σαβούρρα καὶ ὑπ' αὐτοῦ	παρόντος	κατείχετο τοῦ βασιλέως. Σφαλεὶς οὖν
[2, 93]	δωρεῶν ἐς ὄψιν εἰπεῖν αὐτοῦ	παρόντος	οὐδὲ ἐτόλμησαν ὑπὸ τῆς αὐτῆς
[2, 143]	δὲ καὶ Πείσωνος τὸ σῶμα	φέροντος	ἐς τὴν ἀγορὰν πλῆθός τε
[2, 141]	τοῖς ὁμοεθνέσιν ὑπὲρ τοῦ σφετέρου	συμφέροντος·	ἡμεῖς δέ, οὓς οἱ νῦν
[2, 103]	καὶ Κελτιβήρων, ἔθνους ἀλκίμου καὶ	χαίροντος	ἀεὶ μάχαις. Πολὺς δὲ καὶ
[2, 31]	Καίσαρα. ~Λόγου δ' ἄφνω ψευδοῦς	ἐμπεσόντος,	ὅτι τὰς Ἄλπεις ὁ Καῖσαρ
[2, 22]	καὶ προφάσει τοῦδε τοῦ θορύβου	προσπεσόντος	θεράποντές τε ὄντες οἵ πλείους
[2, 54]	Καὶ ἐπ' ἀγκυρῶν ἀπεσάλευε κλυδωνίου	διαταράσσοντος.	Χειμέριοι δ' ἦσαν τροπαί, καὶ
[2, 67]	λογισμῶν καὶ ἐνέδωκεν αὐτοῖς, θεοῦ	βλάπτοντος	ἤδη καὶ τἆλλα παρ' ὅλον
[2, 15]	τὰς παρακλήσεις αὐτῷ σὺν ὕβρει	διακόπτοντος	ἐν τοῖς στενωποῖς, ἀπέγνω πάνθ'
[2, 3]	τὴν πόλιν ἐν οὐδενὶ δεινῷ	διαταράττοντος,	ἐπὶ δὲ τῇ Βηστίου δημηγορίᾳ,
[2, 149]	παρέλθοι, καὶ καθ' ὁδὸν ὁδεύοντι	ὕοντος.	Ἀπλώτου τε θαλάσσης ἐν Ἰνδοῖς
[2, 25]	ὑπατείαν ἀπόντι μετιέναι. Καὶ τοῦθ'	ὑπατεύοντος	ἔτι τοῦ Πομπηίου καὶ οὐδὲν
[2, 62]	μακρὰν ἔτι τὸν Πομπήιον ὄντα	ἐπεδεικνύοντος,	καὶ ἐφορῶντος τὰ σημεῖα ἀπερρίπτουν
[2, 11]	καὶ λέγειν μὲν ἔτι οὐδενὸς	ἀκούοντος	ἀπεγίνωσκε, τοῦ δὲ Καίσαρος ἀγροίκως
[2, 117]	σὺν βίᾳ πολλῇ. Οὕτω δ'	ἔχοντος	αὐτοῦ τὸ πλευρὸν ἕτερος, ὡς
[2, 149]	τὸ πέλαγος αὐτῷ τοῦ δαίμονος	κατέχοντος,	ἔστε παρέλθοι, καὶ καθ' ὁδὸν
[2, 32]	πρόκλησιν, ὅτι θέλοι Πομπηίῳ συναποθέσθαι,	ἄρχοντος	δ' ἔτι ἐκείνου οὔτε ἀποθήσεσθαι
[2, 128]	ψῆφον ἀνάγκη τάδε προειδέναι, ὅτι	ἄρχοντος	μὲν αὐτοῦ καὶ αἱρετοῦ προστάτου
[2, 48]	τῆς βουλῆς ψηφιζομένης οὔτε προχειροτονοῦντος	ἄρχοντος.	Ὁ δέ, εἴτε παραιτησάμενος τὴν
[2, 47]	ὑπὸ Ὀκταουίου κατὰ Δολοβέλλα Πομπηίῳ	στρατηγοῦντος,	καὶ στρατιὰ Καίσαρος ἄλλη περὶ
[2, 46]	οὐδέν τι φροντίσας οὐδὲ Οὐάρου	παρακαλοῦντος.	Οὕτω μὲν δὴ τὰ σὺν
[2, 126]	νυκτὸς ἀνεγινώσκετο Ἀντωνίον τὴν βουλὴν	συγκαλοῦντος	ἔτι πρὸ ἡμέρας ἐς τὸ
[2, 8]	ἡμέραν τελευταίαν οὖσαν τῶν παραγγελιῶν	ἀναλοῦντος	ἐπὶ τοῖς λόγοις, ἐσέδραμεν ὁ
[2, 24]	πάλιν τοῦ δήμου τοὺς κατηγόρους	ἐνοχλοῦντος,	σφαγή τις ἐκ τῶν Πομπηίου
[2, 152]	ἐπὶ Πομπηίῳ τῷ νέῳ καὶ	ὀκνοῦντος	ἐς μάχην ἰέναι, προδραμόντι πάντων
[2, 48]	τι τῆς βουλῆς ψηφιζομένης οὔτε	προχειροτονοῦντος	ἄρχοντος. Ὁ δέ, εἴτε παραιτησάμενος
[2, 6]	τὸ δεσμωτήριον μεταγαγών, τοῦ πλήθους	ἀγνοοῦντος,	ἐπεῖδεν ἀποθνῄσκοντας καὶ τοῖς ἐν
[2, 55]	τῶν πολεμίων ἔχοιεν, καθάπερ εἶπεν,	ἀγνοοῦντος	ἔτι Πομπηίου. Εἰ δὲ καὶ
[2, 120]	πάλαι Βρούτου τὴν τότε βασιλείαν	καθαιροῦντος	ἐπυνθάνοντο γενέσθαι· καὶ οὐ συνίεσαν
[2, 11]	Βύβλος ἐνέβαλεν ἐς τὴν ἀγορὰν	δημηγοροῦντος	ἔτι τοῦ Καίσαρος. Ἔριδος δὲ
[2, 3]	Κατιλίνας δ' οὐδενὸς μέν πω	θαρροῦντος	αὐτοῦ λαβέσθαι διὰ τὴν ἔτι
[2, 6]	τοῖς ἀνδράσι, Κικέρωνος δ' οὐ	θαρροῦντος	καὶ τόνδε, ὑπεραρέσκοντα τῷ δήμῳ,
[2, 14]	τὴν θυγατέρα Καλπουρνίαν αὐτὸς ἤγετο,	βοῶντος	Κάτωνος διαμαστροπεύεσθαι γάμοις τὴν ἡγεμονίαν.
[2, 19]	τοιᾶσδε ἀσυνταξίας γενέσθαι, Πομπηίου πάνθ'	ὑπερορῶντος	ἐπίτηδες, ἵνα ἐν χρεία γένοιντο
[2, 63]	ἀλλήλους ἰλαδὸν κατὰ μέρη συνώμνυντο,	ἐφορῶντος	αὐτοῦ Καίσαρος, μὴ ἐπανήξειν ἐκ
[2, 73]	τὸ Δυρράχιον ἐπαγγελίας καὶ ὧν	ἐφορῶντος	ἐμοῦ συνώμνυσθε ἀλλήλοις, μὴ νικῶντες
[2, 62]	τὸν Πομπήιον ὄντα ἐπεδεικνύοντος, καὶ	ἐφορῶντος	τὰ σημεῖα ἀπερρίπτουν καὶ ἔφευγον,
[2, 115]	ὁ μὲν Κάσκας ὑπὸ τοῦ	συνειδότος	ἄφνω τεθορύβητο, ὁ δ' ἐπιμειδιάσας
[2, 84]	Πομπηίου. Καὶ παρὼν ὁ Σάμιος	Θεόδοτος	ὁ ῥήτωρ, διδάσκαλος ὢν τοῦ
[2, 109]	διηνεκοῦς φυλακῆς· ἔστι γὰρ αἰεὶ	δεδιότος.	Οὐ μὴν αἵ γε περὶ
[2, 12]	Εἰκαζομένου δ' ἐς ποικίλα τοῦ	συμβεβηκότος	ὁ Καῖσαρ οὐκ ἀνίει καὶ
[2, 122]	τοῦ Καίσαρι περὶ τῆς δημοκρατίας	πεπολεμηκότος,	καλεῖν ἠξίουν, πολεμούμενον ἔτι πρὸς
[2, 118]	ἀγορᾷ μὲν ὢν ἐπύθετο τοῦ	γεγονότος,	ἐς δὲ τὴν ἐν τῷ
[2, 142]	δὲ τῶν ἀμφὶ τὸν Βροῦτον	κρότος	ἦν καὶ βοή, καὶ τῶν
[2, 148]	μὴ τύχῃ τυραννικὸς ὢν ἢ	ἐπίμεμπτος,	ἀποθανόντα ἀξιοῦσιν, οἳ πρότερον οὐδὲ
[2, 38]	κατὰ σπουδήν, ὅ τι δύναιτο	ἕκαστος,	ἐς τὸν πόλεμον συμφέρειν. Καὶ
[2, 104]	δὴ τῶν τε ἡγεμόνων προθέων	ἕκαστος	ἵστατο παρ' αὐτόν, καὶ ὁ
[2, 2]	μὲν ἦρχεν ἀντ' αὐτοῦ, ἀνὴρ	ἥδιστος	εἰπεῖν τε καὶ ῥητορεῦσαι, Κατιλίνας
[2, 80]	δυναμένους ἀντέχειν ἀνῄρουν· καὶ ὁ	πλεῖστος	ἐνταῦθα ἐγίγνετο φόνος. ~Πομπήιος δ'
[2, 115]	ἐπὶ τῇ κύλικι προύθηκε, τίς	ἄριστος	ἀνθρώπῳ θάνατος· αἱρουμένων δὲ ἕτερα
[2, 153]	τὸ ἰαμβεῖον εἰπόντος, ὅτι μάντις	ἄριστος,	ὅστις εἰκάζει καλῶς, δεύτερα γοῦν
[2, 112]	ὅπῃ δύναιντο, περισῴζειν. Ἀλλ' εἴτε	ἀχάριστος	ὢν ὁ Βροῦτος, εἴτε τὰ
[2, 105]	Πομπήιος μὲν καὶ ὅδε ὤν,	Σέξστος	δὲ καλούμενος τῷ προτέρῳ τῶν
[2, 24]	Ὑψαῖος δὲ καὶ Μέμμιος καὶ	Σέξστος	καὶ ἕτεροι πλείονες ἐπὶ δωροδοκίαις
[2, 109]	ἀρχῆς τὸ ὑπόλοιπον. ~Ὧν καὶ	αὐτὸς	αἰσθανόμενος καὶ μετανοῶν καὶ τόδε
[2, 97]	δύναιντο, διέφευγον· καὶ ὁ Σκιπίων	αὐτός,	ἅμα Ἀφρανίῳ πάντα μεθείς, ἔφευγεν
[2, 62]	τοὺς φεύγοντας ἔπειθε τραπῆναι· καὶ	αὐτὸς	ἅμα ὤκνησεν, ἢ τὴν ἀφυλαξίαν
[2, 130]	εὐορκότερα καὶ εὐσεβέστερα αἱρουμένους καί	Αὐτὸς	ἄν, ἔφη, συνετασσόμην ὑμῖν καὶ
[2, 107]	βασιλέα προσειπεῖν ἐπενόουν, μέχρι μαθὼν	αὐτὸς	ἀπηγόρευσε καὶ ἠπείλησεν ὡς ἀθέμιστον
[2, 104]	τοῦ δέους, ἕως ὁ Καῖσαρ	αὐτὸς	ἁρπάσας τινὸς ἀσπίδα καὶ τοῖς
[2, 24]	τε μὴ δείσειαν οἱ δικασταί,	αὐτὸς	αὐτοὺς ἐπώπτευε στρατιὰν περιστησάμενος. Καὶ
[2, 57]	πεμπομένῳ πρὸς Καίσαρος ἔμελλον ἑτοιμάσειν.	~Αὐτὸς	δ' ἀπὸ διαίτης ὑπεχώρησε μὲν
[2, 60]	δὴ Καῖσαρ ἀριστείοις πολλοῖς ἐτίμησεν,	αὐτὸς	δ' ἐκ Δυρραχίου τινὸς αὐτῷ
[2, 101]	Λιβύην Καίσαρος πολέμῳ τέλος ἐγίγνετο,	αὐτὸς	δ' ἐπανελθὼν ἐς Ῥώμην ἐθριάμβευε
[2, 88]	καὶ Ἰβηρίαν, ἐπὶ Καίσαρα συνεκροτοῦντο.	~Αὐτὸς	δ' ἐπὶ τῇ νίκῃ δύο
[2, 76]	Σύλλας καὶ Ἀντώνιος καὶ Δομίτιος,	αὐτὸς	δ' ἐπὶ τοῦ δεξιοῦ κέρως
[2, 28]	Καίσαρι μὲν αὐτίκα δοθησομένων διαδόχων,	αὐτὸς	δ' ἐσόμενος ἐν ὑποσχέσει μόνῃ.
[2, 98]	ἐδίδου τοῖς αἰτοῦσι τῶν ἐπιφανῶν·	αὐτὸς	δ' εὐσταθῶς ὑπέμενε καὶ τοῖς
[2, 54]	ἐπὶ τὴν ἄλλην στρατιὰν περιέπεμπεν,	αὐτὸς	δ' ᾖει νυκτὸς ἐπὶ πόλιν
[2, 39]	ποτ' ἂν αἱ χρεῖαι καλῶσιν.	~Αὐτὸς	δ' ὁ Πομπήιος τῶν ἀμφ'
[2, 103]	ἡ τῶνδε φιλονικία τὴν πόλιν.	~Αὐτὸς	δὲ ἤδη τέταρτον ὑπατεύων ἐπὶ
[2, 95]	μάχην ὑπὸ τῶν νικώντων διαλυθῆναι·	αὐτὸς	δὲ λέγεται παρὰ τὴν φυγὴν
[2, 92]	πόλεως ἐξόδοις, δείσας περὶ ἁρπαγῆς·	αὐτὸς	δέ, πάντων δεδιότων καὶ παραινούντων
[2, 35]	Ἰταλίας πρώτη μετὰ τὴν Γαλατίαν.	Αὐτὸς	δὲ περὶ ἑσπέραν, ὡς δὴ
[2, 2]	τοὺς ἐνοικοῦντας ἐν ἀλλοτρίαις οἰκίαις.	Αὐτὸς	δὲ πολιτείαν μὲν ὅλως ἔτι
[2, 43]	εἰπὼν τοὺς μὲν ἀπέλυεν ἀπαθεῖς,	αὐτὸς	δὲ τῆς Ἰβηρίας ἀπέφαινεν ἡγεῖσθαι
[2, 105]	αἱ κεφαλαὶ Καίσαρι. Πομπήιος δ'	αὐτὸς	διέφυγε μὲν ἀπὸ τῆς ἥττης
[2, 6]	Ἰταλίας ἐν πόλεσιν αἷς ἂν	αὐτὸς	δοκιμάσῃ, μέχρι Κατιλίνα καταπολεμηθέντος ἐς
[2, 104]	~Δι' ἃ καὶ ὁ Καῖσαρ	αὐτὸς	ἐβράδυνεν, ἔστε πού τι αὐτῷ
[2, 40]	Πομπήιον κατόπιν ἐπιγένοιτο, τόνδε μὲν	αὐτὸς	ἔγνω προκαθελεῖν ἐς Ἰβηρίαν ἐλάσας,
[2, 31]	ἄλλην Ἰταλίαν ἐστὶ καὶ ὅσην	αὐτὸς	ἐθέλοις ἄλλην καταλέγειν. Ὁ δ'
[2, 115]	θάνατος· αἱρουμένων δὲ ἕτερα ἑτέρων	αὐτὸς	ἐκ πάντων ἐπῄνει τὸν αἰφνίδιον.
[2, 56]	σπουδήν. Οὐκ ἀναγομένων δ' ἐκείνων	αὐτὸς	ἔκρινεν ἐπὶ τὴν στρατιὰν διαπλεῦσαι
[2, 150]	τάδε ἢ διὰ δέος, καθάπερ	αὐτὸς	ἔλεγεν, ἢ ἀρχῆς ἐπιθυμίᾳ συμπεσών,
[2, 19]	μάλιστα ἐπλεόνασεν, ὅ τε δῆμος	αὐτὸς	ἔμμισθος ἐπὶ τὰς χειροτονίας ᾖει.
[2, 42]	τὸν Πετρήιον, καὶ ὁ Καῖσαρ	αὐτὸς	ἐμόχθει μετὰ τοῦ ἄλλου στρατοῦ
[2, 68]	πολεμίων, ὁ δὲ Καῖσαρ σβέσειν	αὐτὸς	ἐμπεσὼν τὰ Πομπηίου. Αὐτῷ δὲ
[2, 150]	πάντων δεδιότων πολλάκις, καὶ τριακοντάκις	αὐτὸς	ἐν Κελτοῖς μόνοις παρετάξατο, μέχρι
[2, 17]	μετὰ τοῦτο ἦν, Δομίτιός τε	αὐτὸς	ἐς τὴν οἰκίαν διεσῴζετο μόλις,
[2, 41]	ἐπίοι. Ὁ δὲ ἔφη Κελτοὺς	αὐτὸς	ἐς τὸ ἀσφαλέστατον ἑλὼν λελυκέναι
[2, 27]	τοὺς Πομπηίου φίλους ἀντιλέξειν καὶ	αὐτὸς	ἐς τὸν Πομπήιον ἕξειν τι
[2, 12]	ἅπαν, ὁ δὲ Καῖσαρ οὐδ'	αὐτὸς	ἔτι ἐζήτει περὶ τοῦ Οὐεττίου,
[2, 14]	μέλλοντος ὑπατεύσειν τὴν θυγατέρα Καλπουρνίαν	αὐτὸς	ἤγετο, βοῶντος Κάτωνος διαμαστροπεύεσθαι γάμοις
[2, 106]	πόλιν ἀνὰ ἔτος ἕκαστον, αἷς	αὐτὸς	ἡμέραις ἐν παρατάξεσιν ἐνίκα, ἱερέας
[2, 150]	νέον κατεπλάγησαν. Ὁ δὲ Καῖσαρ	αὐτὸς	ἦν ἀκατάπληκτος καὶ ἐς παντὸς
[2, 68]	τῷ στρατῷ· καὶ τόδε περιδραμὼν	αὐτὸς	καὶ καταστήσας ἀνεπαύετο σὺν ὕπνῳ
[2, 82]	Ἀριστεῖα δ' ὁ μὲν Καῖσαρ	αὐτὸς	καὶ πρῶτα καὶ δεύτερα ἐκ
[2, 146]	κατέλεγον καί που τῶν θρήνων	αὐτὸς	ὁ Καῖσαρ ἐδόκει λέγειν, ὅσους
[2, 129]	ἐναντίωσις ὑποῦσα ἀνηρέθιζε. Καὶ τῶνδε	αὐτὸς	ὁ ὕπατος ἐξῆρχε Δολοβέλλας· οὐ
[2, 5]	ὑπατεύσειν πρῶτος ἐσφέρει γνώμην, ὡς	αὐτός,	οἶμαι, πολλὰ τῶν κυρουμένων ἐργασόμενος
[2, 130]	Οὕτω δέ που καὶ Καῖσαρ	αὐτός,	οὓς εἷλε πολέμῳ τῶν πολιτῶν,
[2, 48]	στρατὸν ἀπαντᾶν ἐς τὸ Βρεντέσιον	αὐτός	τε ἐξῄει Δεκεμβρίου μηνὸς Ῥωμαίοις
[2, 81]	τῷ Πομπηίου χάρακι ἐστάθμευσε, καὶ	αὐτός	τε τὴν ἐκείνου βρώμην καὶ
[2, 144]	ἕτερος, ἔφη, τῷδε προσφεύγων, ἀλλ'	αὐτὸς	ὑμῖν ὁ ἄσυλος καὶ ἱερὸς
[2, 18]	ἐς τάσδε τοὺς φίλους περιπέμπων	αὐτὸς	ὑπέμεινεν ἐν Ῥώμῃ, ὁ δὲ
[2, 112]	δίκαια Κάσσιος ἀποφαίνοι, Βρούτῳ δ'	αὐτὸς	χαρίζοιτο· τοσῇδε ἐν ἅπασιν εὐνοίᾳ
[2, 111]	δ' αὐτῷ Καίσαρι φιλτάτων Δέκμος	Βροῦτος	Ἀλβῖνος, ἅπαντες αἰεὶ παρὰ Καίσαρι
[2, 115]	μὲν ὄντα με φίλον ἀπέκρυψας,	Βροῦτος	δ' ἀνήνεγκέ μοι. Καὶ ὁ
[2, 137]	ἐπὶ τοῖσδε ἡ βουλὴ διελύθη.	~Βροῦτος	δὲ καὶ Κάσσιος αἰσθόμενοι τῶν
[2, 112]	ἐρασθείσης τοῦ Καίσαρος, ὅτε ὁ	Βροῦτος	ἐγίγνετο. Διὸ καὶ νικῶν ἐν
[2, 112]	Ἀλλ' εἴτε ἀχάριστος ὢν ὁ	Βροῦτος,	εἴτε τὰ τῆς μητρὸς ἁμαρτήματα
[2, 137]	Συνδραμόντων δὲ ὀξέως πολλῶν ὁ	Βροῦτος	ἔλεγεν· Ἐνταῦθα ὑμῖν ἐντυγχάνομεν, ὦ
[2, 114]	τοῖς στρατιώταις γνωριμώτατον· ὁ δὲ	Βροῦτος	ἔλεγεν ἐπὶ μὲν τῷ Καίσαρι
[2, 143]	ὅτι τῶν ἀνδροφόνων Δέκμος ὁ	Βροῦτος	ἐν τοῖς δευτέροις κληρονόμοις ἐγέγραπτο
[2, 122]	τὸν Καίσαρα Κάσσιός τε καὶ	Βροῦτος.	Ἐπεὶ δὲ παρῆλθον ἐς τὸ
[2, 117]	ἐς τὸ πρόσωπον ἔπληξε καὶ	Βροῦτος	ἐς τὸν μηρὸν ἐπάταξε καὶ
[2, 136]	ἐφ' ἑαυτῷ κατέλιπεν, ἀκυροῦσιν, οὐ	Βροῦτος	ἔτι οὐδὲ Κάσσιος, ἀλλ' οἱ
[2, 112]	τότε τῆς πόλεως στρατηγήσειν ὁ	Βροῦτος	καὶ ὁ Κάσσιος ἐς ἀλλήλους
[2, 111]	μάλιστα δύο ἄνδρε, Μᾶρκός τε	Βροῦτος,	ὁ Καιπίων ἐπίκλην, Βρούτου τοῦ
[2, 122]	αὐτῶν μόνοι Κάσσιός τε καὶ	Βροῦτος	ὁ Μᾶρκος, ᾑμαγμένος τὴν χεῖρα·
[2, 141]	τις ὑμᾶς ἀφέληται ταῦτα, οὐ	Βροῦτος,	οὐ Κάσσιος, οὐχ οἵδε πάντες,
[2, 113]	περὶ βασιλείας προθῶσι; καὶ ὁ	Βροῦτος	οὐκ ἔφη παρέσεσθαι τῷ βουλευτηρίῳ.
[2, 62]	κατέκυπτον ἐς τὴν γῆν ἄπρακτοι·	τοσοῦτος	αὐτοῖς τάραχος ἐνεπεπτώκει. Εἷς δὲ
[2, 116]	εὐθὺς ἐσιόντι, μετὰ χεῖρας εὑρέθη	τεθνεῶτος.	Ἄρτι δ' ἐκβαίνοντι τοῦ φορείου
[2, 149]	Ἰνδοῖς ἀπεπείρασε, καὶ ἐπὶ κλίμακα	πρῶτος	ἀνέβη καὶ ἐς πολεμίων τεῖχος
[2, 130]	συνετασσόμην ὑμῖν καὶ τὰ αὐτὰ	πρῶτος	ἐβόων, εἰ μὴ ὕπατος ἦν,
[2, 85]	ἐπένευσεν, ἀποστραφέντα δ' εὐθὺς ἐπάταξε	πρῶτος,	εἶθ' ἕτεροι. Καὶ τὸ μὲν
[2, 5]	γνώμην ἐπετάχυνε. Σιλανὸς μὲν δὴ	πρῶτος	ἔλεγεν, ὃς ἐς τὸ μέλλον
[2, 81]	οὖν χεῖρας αὐτοῖς ὤρεγε καὶ	πρῶτος	ἐξῆρχε δρόμου. Τοῖς δὲ τὰ
[2, 126]	Καίσαρι, δι' ὀργῆς ἔχοντες ὅτι	πρῶτος	ἐπὶ τῷ Καίσαρι, καίπερ οἰκεῖος
[2, 121]	ἀμνηστίας. Ὧδε δὲ αὐτοῖς ἔχουσι	πρῶτος	ἐπιφαίνεται Κίννας στρατηγός, οἰκεῖος ὢν
[2, 5]	γὰρ Ῥωμαίοις ὁ μέλλων ὑπατεύσειν	πρῶτος	ἐσφέρει γνώμην, ὡς αὐτός, οἶμαι,
[2, 148]	τῇ πυρᾷ παρέμενον, ἔνθα βωμὸς	πρῶτος	ἐτέθη, νῦν δ' ἐστὶ νεὼς
[2, 77]	ἡμέρᾳ τῶν ἐπὶ γῆς ἢ	πρῶτος	ἢ τελευταῖος ὤκνει τοσῆσδε ἀμφιβολίας
[2, 78]	τοῦ ἀγῶνος ἀταξίας κατάρξειεν, ὑπεσήμαινε	πρῶτος,	καὶ ἀντήχησε Καῖσαρ, αὐτίκα δ'
[2, 117]	τὴν σφαγὴν τὸ ξίφος ἤρεισε	πρῶτος,	παρολισθὼν δὲ ἐνέτεμε τὸ στῆθος.
[2, 23]	τὴν δ' εὔθυναν ὑπάτου. Καὶ	πρῶτος	ὑπάτων ὅδε ἔθνη τε δύο
[2, 106]	εἰκόσι ποικίλα, καὶ στέφανος ἐκ	δρυὸς	ἦν ἐπ' ἐνίαις ὡς σωτῆρι
[2, 11]	οὐδὲν μὲν ἀντάξιον τῆς Καίσαρος	ἰσχύος	τε καὶ παρασκευῆς ἐποίουν, ἐπενόουν
[2, 64]	ἐκ μέθης κατακεκλιμένους ἐπὶ τὸ	ἔδαφος,	ἕνα δ' ἐπὶ θρόνου παρακαθεζόμενον
[2, 84]	Καίσαρι. Κυρωθείσης δὲ τῆς γνώμης	σκάφος	εὐτελὲς ἐπ' αὐτὸν ἐπέμπετο, ὡς
[2, 85]	ἐλεύθερος μόλῃ, ἐνέβαινεν ἐς τὸ	σκάφος.	Καὶ ἐν τῷ διάπλῳ σιωπώντων
[2, 84]	τῶν βασιλικῶν ἐνέβαινον ἐς τὸ	σκάφος.	Καὶ Σεμπρώνιος, ἀνὴρ Ῥωμαῖος τότε
[2, 101]	Ἰόβα παῖς, Ἰόβας ὁ συγγραφεύς,	βρέφος	ὢν ἔτι παρήγετο. Παρήγαγε δέ
[2, 99]	δεῖσθαι. Οἱ μὲν δὴ τὸ	ξίφος	ἔχοντες ᾤχοντο καὶ τὰς θύρας
[2, 117]	κεφαλῆς ἐπὶ τὴν σφαγὴν τὸ	ξίφος	ἤρεισε πρῶτος, παρολισθὼν δὲ ἐνέτεμε
[2, 31]	τὰ προάστεια μετὰ τοῦ συνάρχου	ξίφος	τε ὀρέγων τῷ Πομπηίῳ Κελεύω
[2, 13]	αὐτοῖς γενομένης, ἐξεθείαζον αὐτόν, καὶ	στῖφος	ἄλλο καρτερώτερον τοῦ δήμου τόδε
[2, 84]	ἀγειρούσης, Πτολεμαῖος ὁ τῆς Κλεοπάτρας	ἀδελφὸς	ἀμφὶ τὸ Κάσσιον τῆς Αἰγύπτου
[2, 105]	ὁ τοῦδε τοῦ Πομπηίου νεώτερος	ἀδελφός,	Πομπήιος μὲν καὶ ὅδε ὤν,
[2, 62]	τὴν γῆν ἄπρακτοι· τοσοῦτος αὐτοῖς	τάραχος	ἐνεπεπτώκει. Εἷς δὲ καὶ στρέψας
[2, 39]	ἑαυτοῦ προσεῖπεν Ἐπίδαμνον. Τούτου θυγατριδοῦς	Δύρραχος,	νομιζόμενος εἶναι Ποσειδῶνος, ἐπίνειον ᾤκισε
[2, 32]	τε πατρίδι καὶ ἑαυτῷ κατὰ	τάχος	ἀφίξεσθαι. Ἐφ' ᾧ δὴ σφόδρα
[2, 29]	Πομπήιος ἀπῄτει τὸ τέλος, ὃ	ἔναγχος	ἐπὶ συμφορᾷ στρατηγῶν δύο Καίσαρος,
[2, 83]	φυλάσσεσθαι τὸν Παρθυαῖον, ἐπιβεβουλευμένον τε	ἔναγχος	ὑπὸ Κράσσου καὶ θυμούμενον ἔτι
[2, 147]	οὖσιν ἀνέσχε τις ὑπὲρ τὸ	λέχος	ἀνδρείκελον αὐτοῦ Καίσαρος ἐκ κηροῦ
[2, 148]	ὁ δὲ δῆμος ἐπὶ τὸ	λέχος	τοῦ Καίσαρος ἐπανελθὼν ἔφερον αὐτὸ
[2, 146]	τὸ τῶν χειρῶν εὔκολον, τὸ	λέχος	ὡς ἐπὶ σκηνῆς περιέστη κατακύπτων
[2, 152]	Ὀξυδράκαις, ἐπὶ τὸ τῶν ἐχθρῶν	τεῖχος	ἀναβάντι πρὸ τῶν Μακεδόνων, καὶ
[2, 149]	πρῶτος ἀνέβη καὶ ἐς πολεμίων	τεῖχος	ἐσήλατο μόνος καὶ τρισκαίδεκα τραύματα
[2, 75]	γέροντας· οἱ δ' ἐξιόντες τὸ	τεῖχος	ἤρειπον μετὰ σιωπῆς βαθυτάτης καὶ
[2, 46]	ἐπελθὼν περιέστησεν αὐτοὺς περὶ τὸ	τεῖχος	καὶ ὡς λείψανα τῆς ἑαυτοῦ
[2, 82]	Καίσαρι πεμφθεὶς ἐπὶ τὴν Γαλατίαν	διάδοχος,	τῶν δὲ καλουμένων ἱππέων ἀμφὶ
[2, 29]	πᾶσι· δύναται δὲ τοῦθ' ὁ	δήμαρχος·	ὅτε δὴ καὶ μάλιστα τῷ
[2, 26]	Μάρκελλος, ἀνεψιὸς τοῦ προτέρου Μαρκέλλου,	δήμαρχός	τε Κουρίων, ἐχθρὸς ὢν καὶ
[2, 20]	ἐπὶ τοῖς παροῦσι κακοῖς ἡ	μόναρχος	ἐξουσία, χρῆναι δ' ἑλέσθαι δυνατὸν
[2, 118]	τῷ Καίσαρι. Καὶ Λέπιδος ὁ	ἵππαρχος	ἐν ἀγορᾷ μὲν ὢν ἐπύθετο
[2, 71]	Ἀρμενίους τοὺς ὑπὲρ Εὐφράτην Μεγαβάτης,	ὕπαρχος	Ἀρταπάτου βασιλέως· ἄλλοι τε μικροὶ
[2, 54]	Ἀπολλωνιατῶν αὐτὸν δεχομένων, Σταβέριος ὁ	φρούραρχος	ἐξέλιπε τὴν πόλιν. ~Καὶ ὁ
[2, 54]	συνῄει τὸ πλῆθος, καὶ ὁ	φρούραρχος	ὁ τῆς Ὠρίκου, τῶν ἔνδον
[2, 46]	φανεροῦ γενομένου, Φλάμμας μὲν ὁ	ναύαρχος	αὐτίκα ἔφευγεν αὐτῷ στόλῳ, πρίν
[2, 84]	Ἀχιλλᾶς, τὰ δὲ χρήματα Ποθεινὸς	εὐνοῦχος·	οἳ βουλὴν προυτίθεντο περὶ τοῦ
[2, 153]	φασιν ἐπιτωθάσαι τοῖς Χαλδαίοις, ὅτι	σῶος	ἐς Βαβυλῶνα ἐσέλθοι τε καὶ
[2, 143]	γὰρ δὴ Καίσαρι κατὰ μητέρα	συγγενήσσ	ἐτέχναζεν αὖθις καὶ ἔλεγεν ὧδε.
[2, 40]	τὸ Βρεντέσιον ἀγαγὼν τάς τε	ναῦς	ἀνέμενεν ἐπανελθεῖν, αἳ τοὺς ὑπάτους
[2, 98]	κατεῖχεν ὁ Κάτων, ἀλλὰ καὶ	ναῦς	ἐδίδου τοῖς αἰτοῦσι τῶν ἐπιφανῶν·
[2, 49]	ἐν τῷ Ἰονίῳ Καίσαρος τεσσαράκοντα	ναῦς	ἑλὼν ἐφύλασσεν αὐτοῦ τὸν διάπλουν
[2, 58]	τὸν βουλόμενον αὐτῶν ἐπὶ τὰς	ναῦς	ἕπεσθαι τῷ Ποστουμίῳ καὶ καταίρειν
[2, 59]	Ἀντώνιος τοὺς ἑτέρους ἐπὶ τὰς	ναῦς	ἐπιβήσας Ἀπολλωνίαν μὲν παρέπλευσεν, ἱστίοις
[2, 49]	Πομπήιος πάντα τὸν χρόνον τόνδε	ναῦς	ἐποιεῖτο καὶ στρατὸν αἰεὶ πλείονα
[2, 66]	κρατοῦντας οὔτε θαλάσσῃ χρωμένους οὔτε	ναῦς	ἐς φυγὴν ταχεῖαν ἔχοντας. Ὁ
[2, 150]	τοὺς κυβερνήτας ἐποκέλλοντας ἐκέλευε τὰς	ναῦς	περιαγνύναι. Καὶ πρὸς ἄλλον κλύδωνα
[2, 39]	Λιβυρνίδας ἐντεῦθεν ἡγοῦνται Ῥωμαῖοι τὰς	ναῦς	τὰς ταχείας, ὧν ἄρα πρώτων
[2, 56]	Δυρράχιον καὶ παρ' αὐτὸ ἐστρατοπέδευσεν.	Ναῦς	τε ἐπιπέμψας Ὤρικον αὖθις εἷλε
[2, 57]	τε πᾶσιν ἐνίπιπτε καὶ ἡ	ναῦς	ὑπὸ βίας ἐξέπιπτε τοῦ ποταμοῦ.
[2, 57]	τῷδε μάλιστα λησόμενοι τοὺς πολεμίους	ἐγγὺς	ὄντας. Τὸν μὲν δὴ ποταμὸν
[2, 147]	αὐτοῖς ἔχουσιν ἤδη καὶ χειρῶν	ἐγγὺς	οὖσιν ἀνέσχε τις ὑπὲρ τὸ
[2, 83]	δὲ τὴν Αἴγυπτον αὐτῷ συνεφρόνουν,	ἐγγύς	τε οὖσαν καὶ μεγάλην ἀρχήν,
[2, 77]	ὅτε ἴδοιεν Ἰταλοὺς Ἰταλοῖς συμφερομένους.	Ἐγγύς	τε τοῦ κακοῦ γιγνομένοις αὐτοῖς
[2, 82]	συνέθαψε καὶ τάφον ἐξαίρετον ἀνέστησεν	ἐγγὺς	τοῦ πολυανδρίου. ~Ὁ δὲ Πομπήιος
[2, 67]	πόλεμον. Νωθής τε γὰρ καὶ	βραδὺς	παρὰ τὴν αὑτοῦ φύσιν ἐν
[2, 86]	καὶ εὗρεν ἐπ' ἐμοῦ Ῥωμαίων	βασιλεὺς	Ἁδριανὸς ἐπιδημῶν, καὶ τὸν τάφον
[2, 108]	εἶπε τοῖς ἀσπασαμένοις· οὐκ εἰμὶ	Βασιλεύς,	ἀλλὰ Καῖσαρ, ὡς δὴ περὶ
[2, 71]	τῶν ἑῴων, Ἀριαράθης δὲ Καππαδοκῶν	βασιλεύς.	Ἀρμενίους δὲ ἦγε τοὺς ἐντὸς
[2, 110]	ὑπακούσεσθαι Ῥωμαίοις Παρθυαίους, εἰ μὴ	βασιλεὺς	αὐτοῖς ἐπιστρατεύσειε. Καί τινες ἀπὸ
[2, 84]	αἰγιαλὸν ἐξετάσσετο ἅπας, καὶ ὁ	βασιλεὺς	ἐν μέσῳ τῇ φοινικίδι κατάδηλος
[2, 111]	τὰ ἔθνη προσλαβὼν ἀναμφιλόγως γένοιτο	βασιλεύς.	Ταύτης δὲ σκοπῶν ἡγοῦμαι τῆς
[2, 44]	Ἰόβας ὁ τῶν Μαυρουσίων Νομάδων	βασιλεὺς	τῷ Οὐάρῳ συνεμάχει, Κουρίων δ'
[2, 39]	εἶναι νομίζουσι διὰ τοιάνδε ἄγνοιαν.	Βασιλεὺς	τῶν τῇδε βαρβάρων, Ἐπίδαμνος, πόλιν
[2, 101]	καὶ Ἰόβα παῖς, Ἰόβας ὁ	συγγραφεύς,	βρέφος ὢν ἔτι παρήγετο. Παρήγαγε
[2, 9]	τις αὐτῶν τήνδε τὴν συμφροσύνην	συγγραφεύς,	Οὐάρρων, ἑνὶ βιβλίῳ περιλαβὼν ἐπέγραψε
[2, 58]	καὶ φράσαι Γαβινίῳ τὸν στρατὸν	εὐθὺς	ἄγειν διὰ θαλάσσης· ἂν δ'
[2, 121]	τὸν Κάσσιον ἐς τὴν ἀγορὰν	εὐθὺς	ἀγήγερτο· οἳ καίπερ ὄντες ἔμμισθοι
[2, 129]	δαλὸν ἐξάψας ἡσύχαζεν· οἱ δ'	εὐθὺς	ἀνεπήδων ἀθρόοι μετὰ βοῆς, οὐκ
[2, 7]	γὰρ τοῖσδε, καίπερ οὖσι βασιλεῦσιν,	εὐθὺς	ἀπ' ἀρχῆς ἅμα ταῖς ἄλλαις
[2, 143]	τοῦ Καίσαρος ὤφθησαν φερόμεναι, καὶ	εὐθὺς	αὐτὰς τὸ πλῆθος ἐκέλευον ἀναγινώσκειν.
[2, 63]	μετριοπάθειαν ὁρμὴ τοσήδε ἐνέπιπτεν, ὡς	εὐθὺς	αὐτὸν ἄγειν ἀξιοῦν ἐπὶ τοὺς
[2, 9]	τὴν ὑπατείαν ἐπομόσας· ὁ δ'	εὐθὺς	αὐτῷ Κράσσον διήλλασσε. Καὶ τρεῖς
[2, 10]	Καίσαρος ἐχειροτόνησεν αὐτῷ συνάρχειν· ~Καὶ	εὐθὺς	αὐτῶν ἦσαν ἔριδές τε καὶ
[2, 141]	ἡμεῖς ἐκ τῶν δημοσίων χρημάτων	εὐθὺς	ἐκ πρώτης ἀφορμῆς ἀποδώσομεν, ἵνα
[2, 91]	Ἐπὶ τὸν ἵππον ἀνεπήδησε καὶ	εὐθὺς	ἐκ πρώτης βοῆς τρέπεταί τε
[2, 6]	αὐτοφώρων ἄνευ κρίσεως καταγνῶναι. Καὶ	εὐθὺς	ἐκ τῶν οἰκιῶν, ἔτι τῆς
[2, 103]	οὐκ ἀνεβάλλετο τὴν μάχην, ἀλλ'	εὐθὺς	ἐλθόντι τῷ Καίσαρι συνεμάχετο, καίτοι
[2, 53]	παροῦσαι νῆες ὑποδέξωνται, μόνους δ'	εὐθὺς	ἐμβάντας περᾶν, ἵνα τοὺς ἐχθροὺς
[2, 44]	ἐστάθμευσεν ἐνταῦθα, καὶ ὁ στρατὸς	εὐθὺς	ἐνόσει, πιοῦσί τε τὸ βλέμμα
[2, 15]	ἀρχὴν ἀποθέμενος ἐπὶ τὴν ἑτέραν	εὐθὺς	ἐξῄει· Κικέρωνα δὲ γράφεται Κλώδιος
[2, 32]	Λεύκιον Δομίτιον. Καὶ ὁ Δομίτιος	εὐθὺς	ἐξῄει μετὰ τετρακισχιλίων ἐκ καταλόγου.
[2, 97]	Καῖσαρ ἐνίκα καὶ τὸ στρατόπεδον	εὐθὺς	ἐξῄρει τὸ τοῦ Σκιπίωνος, οὐδὲν
[2, 85]	αὐτίκα μὲν ἐπένευσεν, ἀποστραφέντα δ'	εὐθὺς	ἐπάταξε πρῶτος, εἶθ' ἕτεροι. Καὶ
[2, 54]	τοῦ στρατοῦ παντὸς ἄγειν σφᾶς,	εὐθὺς	ἐπὶ τὴν θάλασσαν ἦγεν ἀπὸ
[2, 98]	μάλιστα ἡμέρᾳ καὶ τοῦ Καίσαρος	εὐθὺς	ἐπὶ τὴν Ἰτύκην ἰόντος ἐγίγνετο
[2, 94]	ἀκριβῶς μετανοοῦντας, συνηλλάσσετο ἅπασι καὶ	εὐθὺς	ἐπὶ τὸν ἐν Λιβύῃ πόλεμον
[2, 102]	καὶ τετρακοσίας λίτρας. Ἀφ' ὧν	εὐθὺς	ἐπὶ τῷ θριάμβῳ διένειμε, τὰ
[2, 53]	ἐχθρῶν εὐπορίαν, ἧς ἔστιν ἡμῖν	εὐθὺς	ἐπιβαίνουσιν ἐπὶ τὴν γῆν κρατεῖν,
[2, 57]	δ' ἐσθῆτα ἰδιώτου καὶ ὀχήματος	εὐθὺς	ἐπιβὰς ἐξήλασεν ἐπὶ τὴν ναῦν
[2, 54]	ὅρη περιαχθεὶς τὰ μὲν πλοῖα	εὐθὺς	ἐς Βρεντέσιον ἐπὶ τὴν ἄλλην
[2, 29]	αὐτῷ χαλεψάμενός τε καὶ ἀπειλήσας	εὐθὺς	ἐς τὰ προάστεια ἀγανακτῶν ὑπεξῄει.
[2, 22]	θρασύτατα. Καὶ αὐτὸν ὁ Καίλιος	εὐθὺς	ἐσιόντα εἷλκεν ἐς τὴν ἀγορὰν
[2, 116]	αὐτῷ προθυομένῳ τοῦ βουλευτηρίου καὶ	εὐθὺς	ἐσιόντι, μετὰ χεῖρας εὑρέθη τεθνεῶτος.
[2, 131]	ἅπαντες ἐπακούσειαν. Καὶ ὁ μὲν	εὐθὺς	ᾖει, νομίζων ἤδη τὸ πλῆθος
[2, 152]	ἀμφοτέρους αὐτίκα ἔσεσθαι· καὶ τελευτήσαντος	εὐθὺς	Ἡφαιστίωνος ὁ Ἀπολλόδωρος ἔδεισε, μή
[2, 78]	ἀκόσμως. Καὶ τὸ ἐνταῦθα πεζὸν	εὐθὺς	ἱππέων ἔρημον γενόμενον ἐκυκλοῦντο οἱ
[2, 106]	αὐτοῦ τίθεσθαι, καὶ τὰς ἀρχὰς	εὐθὺς	καθισταμένας ὀμνύναι μηδενὶ τῶν ὑπὸ
[2, 64]	Καὶ τάδε εἰπὼν ἐς Ἀπολλωνίαν	εὐθὺς	μετῄει καὶ ἀπ' αὐτῆς ἐς
[2, 3]	δὲ Βηστίαν τὸν δήμαρχον ἐκκλησίαν	εὐθὺς	ὑπὸ κήρυξι συνάγειν καὶ κατηγορεῖν
[2, 118]	τῷ θορύβῳ καὶ ἀπέθανον ἕτεροι.	Πολὺς	δὲ καὶ ἄλλος ἀστῶν τε
[2, 103]	ἀλκίμου καὶ χαίροντος ἀεὶ μάχαις.	Πολὺς	δὲ καὶ δούλων ὅμιλος ἐστρατεύετο
[2, 22]	Μίλων δούλων ἐσθῆτας ὑποδύντες ἀπέδρασαν,	πολὺς	δὲ τῶν ἄλλων ἐγίγνετο φόνος,
[2, 87]	Σκιπίων αὐτοκράτωρ, καὶ στρατὸς κἀνταῦθα	πολὺς	ἠθροίζετο καὶ ἐγυμνάζετο. Καὶ δύο
[2, 31]	τὴν πόλιν ἐλαύνοι, θόρυβός τε	πολὺς	ἦν καὶ φόβος ἁπάντων, καὶ
[2, 118]	ἄλλος ἀστῶν καὶ ξένων καὶ	πολὺς	θεράπων καὶ ἐξελεύθερος αὐτὸν ἐπὶ
[2, 83]	ἔνθα αὐτῷ στρατὸς ἦν ἄλλος	πολὺς	καὶ ναυτικὸν ἀκραιφνές, ἐπὶ δὲ
[2, 55]	λαμπτῆρσι, καὶ θόρυβος ἐκ τοῦδε	πολὺς	καὶ φόβος, ὡς τῶν πολεμίων
[2, 118]	καὶ αἱ πλέονες ἀρχαὶ καὶ	πολὺς	ὅμιλος ἄλλος ἀστῶν καὶ ξένων
[2, 135]	Καὶ οὐκ ἐκώλυεν ὁ Ἀντώνιος,	ἐπιδεικνὺς	τῇ βουλῇ τὸν φόβον. Γίγνεται
[2, 95]	ἐν Ἰτύκῃ μετὰ τῶν τριακοσίων,	οὓς	ἀπὸ σφῶν ἐκ πολλοῦ προβούλους
[2, 130]	δέ που καὶ Καῖσαρ αὐτός,	οὓς	εἷλε πολέμῳ τῶν πολιτῶν, διὰ
[2, 73]	Οἵδε εἰσίν, ὦ ἄνδρες, ἐφ'	οὓς	ἐξ Ἡρακλείων στηλῶν ἤλθομεν· οἵδε
[2, 113]	ἀπεπειρῶντο καὶ τῶν αὐτοῦ Καίσαρος,	οὓς	εὐτολμοτάτους ἑκατέρων ᾖδεσαν. Καὶ συνήγειραν
[2, 73]	ἔπειθον οὐδὲ χάρισιν ἐξήνυον. Ἴστε,	οὓς	μεθῆκα ἀπαθεῖς, ἐλπίσας ἡμῖν τι
[2, 141]	τοῦ σφετέρου συμφέροντος· ἡμεῖς δέ,	οὓς	οἱ νῦν τῆς πατρίδος προστάται
[2, 11]	περιέκλων καὶ τῶν δημάρχων ἔστιν	οὓς	περὶ αὐτὸν ὄντας ἔτρωσαν. Βύβλος
[2, 13]	καὶ μισθώσεως τελῶν καὶ φόρων,	οὓς	ὑπὸ τῶν ἐθνῶν τελουμένους ἐξεμισθοῦντο,
[2, 3]	λαβέσθαι διὰ τὴν ἔτι τοῦ	ἀκριβοῦς	ἀγνωσίαν, δεδιὼς δὲ ὅμως καὶ
[2, 78]	Ἰταλικὸν ἅπαν εὐσταθῶς ἐφ' ἡσυχίας	ἀκριβοῦς	ἀνέμενε· τὸ δὲ συμμαχικὸν ὁ
[2, 5]	τὸ βουλευτήριον, ἀγνοουμένου ἔτι τοῦ	ἀκριβοῦς,	καὶ δέος τῶν συνεγνωκότων. Αὐτοῦ
[2, 70]	Τοσάδε μὲν ἀμφιγνοοῦσι περὶ τοῦ	ἀκριβοῦς·	ὅπως δ' οὖν εἶχε, τοῖσδε
[2, 78]	σοβαρῶς ἀλλήλοις ἐπῄεσαν μετά τε	θάμβους	καὶ σιωπῆς βαθυτάτης ὡς πολλῶν
[2, 101]	ἐς Ῥώμην ἐθριάμβευε τέσσαρας ὁμοῦ	θριάμβους,	ἐπί τε Γαλάταις, ὧν δὴ
[2, 118]	~Ἐκτελεσθέντος δὲ τοῖς φονεῦσι τοσοῦδε	ἄγους	ἐν ἱερῷ χωρίῳ καὶ ἐς
[2, 35]	εὔκαιρα τῆς Ἰταλίας. ~Τοὺς οὖν	λοχαγοὺς	αὐτῶν σὺν ὀλίγοις τοῖς μάλιστα
[2, 113]	δ' ἂν ἡμᾶς καλῶσιν ὡς	στρατηγούς,	τί ποιήσομεν, ὦ ἀγαθὲ Βροῦτε
[2, 63]	ὁ Καῖσαρ οὐδὲ τοῦτ' ἀνασχόμενος	ὀλίγους	μόλις ἐκόλασεν, αὐτίκα πᾶσιν. Αὐτοῦ
[2, 97]	ἐξεργάσασθαι. Οἱ δ' ἐχθροὶ κατ'	ὀλίγους,	ὅπῃ δύναιντο, διέφευγον· καὶ ὁ
[2, 45]	ἀνέδραμεν ὑπό τε καμάτου καὶ	πνίγους	καὶ δίψης ἐνοχλούμενος. Ὡς δὲ
[2, 10]	δ' ὢν ὁ Καῖσαρ ὑποκρίνεσθαι,	λόγους	ἐν τῇ βουλῇ περὶ ὁμονοίας
[2, 43]	ἀμηχάνῳ γενόμενος ὁ Πετρήιος ἐς	λόγους	τῷ Καίσαρι συνῄει μετὰ Ἀφρανίου,
[2, 35]	φίλους ἀπολιπὼν ἔτι ἑστιᾶσθαι καὶ	ζεύγους	ἐπιβὰς ἤλαυνεν ἐς τὸ Ἀρίμινον,
[2, 104]	πόλιν Κορδύβην, σύνθημα καὶ τότε	δοὺς	Ἀφροδίτην· ἔδωκε δὲ καὶ ὁ
[2, 88]	αἰσχρῶς ὑπὸ φόβου μόνου παραπλέοντι	παραδοὺς	ὕστερον ἐν Ῥώμῃ δυναστεύοντα ἤδη
[2, 17]	ἑκατὸν μέν ποτε καὶ εἴκοσι	ῥάβδους	ἀμφ' αὐτὸν γενέσθαι, βουλευτὰς δὲ
[2, 11]	οἱ μετὰ τῶν ξιφιδίων τὰς	ῥάβδους	καὶ τὰ σημεῖα τοῦ Βύβλου
[2, 3]	πόλεως ἐπιδραμούμενος. Ὁ μὲν δὴ	ῥάβδους	τε καὶ πελέκεας ὥς τις
[2, 62]	ἕκαστον, ὅπῃ τύχοιεν, ἀμεταστρεπτὶ χωρὶς	αἰδοῦς	καὶ παραγγέλματος καὶ λογισμοῦ. Καίσαρος
[2, 152]	τόνδε ὁ στρατὸς ἐπιδραμὼν ὑπὸ	αἰδοῦς	καὶ φόβου περιέσωσεν. Οὕτω μὲν
[2, 62]	ἔφευγον, οἱ δὲ μόλις ὑπ'	αἰδοῦς	κατέκυπτον ἐς τὴν γῆν ἄπρακτοι·
[2, 47]	μόλις τε καὶ κατ' ὀλίγον	ἐνδιδοὺς	ἐς τοσοῦτον ὅμως ὑφῆκεν, ὡς
[2, 153]	ὅτι μὴ περιοίσει τὰς Μαρτίας	εἰδούς,	ἐλθούσης τῆς ἡμέρας ἔφη, τὸν
[2, 123]	καὶ προνοίας τῆς ἐλευθερίας καὶ	φειδοῦς	τῶν ἐσομένων τῇ πατρίδι κακῶν,
[2, 98]	ὑπὲρ ἑκάστου τοῖς Ἰτυκαίων ἄρχουσιν	ἐπιδοὺς	περὶ ἑσπέραν ἀμφὶ λουτρὰ καὶ
[2, 39]	ἀφ' ἑαυτοῦ προσεῖπεν Ἐπίδαμνον. Τούτου	θυγατριδοῦς	Δύρραχος, νομιζόμενος εἶναι Ποσειδῶνος, ἐπίνειον
[2, 143]	ἐν αὐταῖς ὁ τῆς ἀδελφῆς	θυγατριδοῦς	Ὀκτάουιος, τῷ δήμῳ δὲ ἦσαν
[2, 153]	νῦν ἐπιθανατώτερον ἔχειν τὸ σημεῖον,	ἐνδούς	τι πρὸς τὴν παρρησίαν ἐθύετο
[2, 11]	ἐξεφέρετο. Καὶ λαθὼν κατ' ἄλλας	ὁδοὺς	αὖθις ἀνέδραμεν ἐς τὸ βῆμα
[2, 5]	χειροτέχνας πολλοὺς προσλαβόντες, κατ' ὀπισθίας	ὁδοὺς	περιῄεσαν ἐπὶ τὰς τῶν στρατηγῶν
[2, 42]	Καῖσαρ ἀεὶ προλαμβάνων διετάφρευε τὰς	παρόδους	καὶ ἐκώλυεν ἐς τὸ πρόσθεν
[2, 41]	ἡρεῖτο ἡγεῖσθαι Σικελίας, Κόιντον δὲ	Σαρδοῦς,	καὶ ἐς τὴν Ἰλλυρίδα Γάιον
[2, 18]	εὐχεροῦς δὴ καὶ ἐνδόξου καὶ	ἐπικερδοῦς.	Ἀλλὰ τῷδε μὲν ἐξιόντι τῆς
[2, 31]	ἔχειν Καίσαρα. ~Λόγου δ' ἄφνω	ψευδοῦς	ἐμπεσόντος, ὅτι τὰς Ἄλπεις ὁ
[2, 105]	κἀνταῦθα ἔφευγε διὰ δυσβάτου καὶ	ἀκανθώδους	ὁδοῦ, τὸ τραῦμα περικεντούμενος, μέχρι
[2, 104]	ὥς τι μετέβαλλον ἀπὸ τοῦ	δέους,	ἕως ὁ Καῖσαρ αὐτὸς ἁρπάσας
[2, 142]	τοῖς ὑπάτοις ἡ γνώμη ὑπὸ	δέους	ἢ φθόνου, ὡς τῶν ἀνδρῶν
[2, 23]	~Ἡ βουλὴ δὲ συνῄει μετὰ	δέους	καὶ ἐς τὸν Πομπήιον ἀφεώρων
[2, 152]	Μακεδόνων ἀναρρηξάντων τὰς πύλας ὑπὸ	δέους,	Καίσαρι δὲ ἐν Ἰβηρίᾳ, τοῦ
[2, 6]	ἡ πόλις ἀνέπνευσεν ἀπὸ τοῦ	δέους	πολλοῦ σφίσιν ἐκείνης τῆς ἡμέρας
[2, 88]	τριήρεσι κατὰ σκαφῶν μικρῶν, ὑπὸ	δέους	τῆς Καίσαρος εὐτυχίας περιπύστου δὴ
[2, 69]	δ' ὅμως ὑπὸ ὄκνου καὶ	δέους,	ὥσπερ οὐ στρατηγῶν ἔτι, ἀλλὰ
[2, 151]	καὶ περιφανοῦς, χρημάτων δὲ πάνυ	ἐνδεοῦς.	~Ἐγένοντο δὲ καὶ σημείων τῶν
[2, 85]	ἀνῴμωζόν τε καὶ χεῖρας ἐς	θεοὺς	ἐκδίκους σπονδῶν ἀνίσχοντες ἀπέπλεον τάχιστα
[2, 51]	καὶ τάδε μοι πάντα τοὺς	θεοὺς	ἐς τὰ παρόντα συνενεγκεῖν εὔχομαι
[2, 104]	καὶ ὄκνος ἐπεγίγνετο τῷ φόβῳ,	θεοὺς	πάντας ὁ Καῖσαρ ἱκέτευε, τὰς
[2, 39]	τῇδε Δυρράχου παῖδα Ἰόνιον ὑφ'	Ἡρακλέους	ἐξ ἀγνοίας ἀποθανεῖν καὶ τὸν
[2, 85]	πέμψαι· τοσοῦτο δ' ἐκ τῶν	Σοφοκλέους	ἰαμβείων πρὸς ἑαυτὸν ἀνενεγκών· ὅστις
[2, 76]	οὐ γὰρ οἴσειν ἀπείρους καὶ	νέους,	ὡραϊζομένους ἔτι, τὸν ἐς τὰ
[2, 96]	τῷ βασιλεῖ, καὶ τῷδε ἄγοντι	πεζοὺς	ἄλλους ἀμφὶ τρισμυρίους καὶ ἱππέας
[2, 76]	δὲ ὁ Καῖσαρ τρισχιλίους εὐτολμοτάτους	πεζοὺς	ἐνήδρευσεν, οἷς ἐκέλευσεν, ὅταν αἴσθωνται
[2, 133]	δὴ σχεδὸν εἰπεῖν, ὅσα ἐξ	ἠοῦς	ἐπὶ δύσιν ὁ Καῖσαρ ἡμῖν
[2, 123]	συνεχέσιν, εἰ καὶ τοὺς ὑπολοίπους	ἀγαθοὺς	ἄνδρας ἡ μέλλουσα στάσις διολέσει.
[2, 138]	ὅπλοις καὶ τοσούσδε καὶ τοιούσδε	ἀγαθοὺς	πολίτας κατακανεῖν, ἐθέμεθα· τὴν δὲ
[2, 146]	πενθιμώτατα συνωδύρετο καὶ ἐκ τοῦ	πάθους	αὖθις ὀργῆς ἐνεπίμπλατο. Ὡς δ'
[2, 21]	Περιαγγελθέντος δ' ἐς Ῥώμην τοῦ	πάθους	ὁ μὲν δῆμος ἐκπλαγεὶς ἐν
[2, 30]	προθυμίαν καὶ πόνους ὑπό τε	ἔθους	τῶν στρατειῶν καὶ ὑπὸ κερδῶν,
[2, 6]	ἐς τὸ δεσμωτήριον μεταγαγών, τοῦ	πλήθους	ἀγνοοῦντος, ἐπεῖδεν ἀποθνῄσκοντας καὶ τοῖς
[2, 69]	ἔπειθεν, ἀλλ' ἐπὶ κύβον ἐχώρει	πλήθους	ἀνδρῶν τοσῶνδε σωτηρίας καὶ τῆς
[2, 13]	τῶν ἐθνῶν τελουμένους ἐξεμισθοῦντο, καὶ	πλήθους	βεβαιοτάτων ἐς ταῦτα θεραπόντων, ἐκ
[2, 24]	ἕτεροι πλείονες ἐπὶ δωροδοκίαις ἢ	πλήθους	δεκασμῷ. Σκαῦρον δὲ τοῦ πλήθους
[2, 89]	καὶ τῶν φιλοσόφων μετὰ τοῦ	πλήθους	ἑστὼς ἠκροᾶτο· ὅθεν αὐτῷ χάρις
[2, 96]	δόξαν τῶν ἐπιόντων τοῦ τε	πλήθους	καὶ ἀρετῆς, μάλιστα τῶν Νομάδων
[2, 103]	δόξαν τῶν πολεμίων τοῦ τε	πλήθους	καὶ ἀσκήσεως καὶ ἀπογνώσεως. ~Δι'
[2, 82]	συμμάχων οὐδ' ἐξαρίθμησις ἐγένετο ὑπὸ	πλήθους	καὶ καταφρονήσεως) ἐκ μὲν τοῦ
[2, 121]	οἱ δὲ τὸ καθαρὸν τοῦ	πλήθους	οὐχ ὁρῶντες ἐπιμιγνύμενον αὑτοῖς οὐκ
[2, 24]	πλήθους δεκασμῷ. Σκαῦρον δὲ τοῦ	πλήθους	παραιτουμένου ἐκήρυξεν ὁ Πομπήιος ὑπακοῦσαι
[2, 146]	εἰπὼν τὴν ἐσθῆτα οἷά τις	ἔνθους	ἀνεσύρατο, καὶ περιζωσάμενος ἐς τὸ
[2, 35]	ἀνθρώποις. Καὶ εἰπὼν οἷά τις	ἔνθους	ἐπέρα σὺν ὁρμῇ, τὸ κοινὸν
[2, 33]	Ταῦτα δ' εἰπὼν ἐξέτρεχεν ὥσπερ	ἔνθους,	πολέμους καὶ σφαγὰς καὶ προγραφὰς
[2, 120]	ἕνα ἄνδρα δέει τοῦ μὴ	δικαίους	πολέμους ἐνίους πεπολεμηκέναι, κοινῇ δὲ
[2, 137]	Ἐγὼ μὲν γὰρ ὄντας γε	Ῥωμαίους	οἶμαι πολλάκις ἀποθανεῖν ἂν ἑλέσθαι
[2, 4]	συνωμοσίαν ἐπήχθησαν ὡς ἀναστήσοντες ἐπὶ	Ῥωμαίους	τὴν Γαλατίαν. Καὶ Λέντλος μὲν
[2, 75]	καὶ Πελοποννησίους καὶ Βοιωτοὺς καὶ	Ἀθηναίους,	ἀποδεξάμενος τῆς εὐταξίας καὶ σιωπῆς,
[2, 39]	Λιβυρνῶν ἐξελαθέντες ἀπὸ τοῦ Δυρραχίου	Κερκυραίους	ἐπαγόμενοι θαλασσοκρατοῦντας ἐξέβαλον τοὺς Λιβυρνούς·
[2, 110]	μακρὰν ἔς τε Γέτας καὶ	Παρθυαίους,	Γέταις μὲν αὐστηρῷ καὶ φιλοπολέμῳ
[2, 110]	φιλοπολέμῳ καὶ γείτονι ἔθνει προεπιβουλεύων,	Παρθυαίους	δὲ τινύμενος τῆς ἐς Κράσσον
[2, 110]	προαγόρευμα μὴ πρὶν ὑπακούσεσθαι Ῥωμαίοις	Παρθυαίους,	εἰ μὴ βασιλεὺς αὐτοῖς ἐπιστρατεύσειε.
[2, 18]	Συρίας πλησίον ἐπιθυμίᾳ πολέμου πρὸς	Παρθυαίους	ὡς εὐχεροῦς δὴ καὶ ἐνδόξου
[2, 65]	Καίσαρι περὶ Φάρσαλον, καὶ τριάκοντα	σταδίους	ἀλλήλων ἀπεῖχον. ~Ἀγορὰ δὲ Πομπηίῳ
[2, 32]	τρισὶν ἡμέραις τριακοσίους ἐπὶ δισχιλίοις	σταδίους	διαδραμών, ἐπέδωκε τοῖς νέοις ὑπάτοις
[2, 134]	μόνον, εἰ ἐθέλοιτε, διὰ τοὺς	οἰκείους	αὐτῶν καὶ φίλους, εἰ δὴ
[2, 17]	ἀμφ' αὐτὸν γενέσθαι, βουλευτὰς δὲ	πλείους	διακοσίων, τοὺς μὲν ἀμειβομένους ὑπὲρ
[2, 22]	προσπεσόντος θεράποντές τε ὄντες οἵ	πλείους	καὶ ὡπλισμένοι κατὰ ἀνόπλων ἐς
[2, 30]	δὲ τοῦτο μὲν ἀνένευον οἱ	πλείους,	Καίσαρι δ' ἐπεψήφιζον τοὺς διαδόχους.
[2, 4]	Λέντλος εἴποι πολλάκις εἱμάρθαι τρεῖς	Κορνηλίους	γενέσθαι Ῥωμαίων μονάρχους, ὧν ἤδη
[2, 102]	πεζομαχίας ἀνδρῶν χιλίων πρὸς ἑτέρους	χιλίους	καὶ ἱππομαχίαν διακοσίων πρὸς ἴσους
[2, 70]	τούτων ἱππέες ἦσαν ἀμφὶ τοὺς	χιλίους,	Πομπηίῳ δὲ ὑπὲρ τὸ διπλάσιον,
[2, 70]	χώραν ἔχοντα, Καίσαρι μὲν ἐς	δισχιλίους	ἐπὶ δισμυρίοις, καὶ τούτων ἱππέες
[2, 102]	στεφάνους δύο καὶ εἴκοσι καὶ	δισχιλίους	ἐπὶ τοῖς ὀκτακοσίοις ἀπὸ χρυσοῦ,
[2, 75]	φυλακὴν ὅμως τῶν σκηνῶν κατέπεμπε	δισχιλίους	τοὺς πάνυ γέροντας· οἱ δ'
[2, 82]	Καίσαρι τῇς μάχης ἐκείνης στρατηγῶν,	ἑξακισχιλίους	ἀναγράφει νεκροὺς εὑρεθῆναι τῶν Πομπηίου.
[2, 38]	πάντας ἀμφ' αὑτὸν ἔχοντα τοὺς	τετρακισχιλίους,	ἐπολιόρκει· καὶ οἱ τὸ Κορφίνιον
[2, 75]	ἐπὶ ξυροῦ. Διὸ δὴ καὶ	τετρακισχιλίους	τῶν Ἰταλῶν φύλακας τοῦ στρατοπέδου
[2, 49]	τέλη καὶ ἱππέες ἀμφὶ τοὺς	ἑπτακισχιλίους.	Σύμμαχοι δ' ἐξ Ἰωνίας τε
[2, 70]	διπλάσιον, καὶ τούτων ἱππέες ἐς	ἑπτακισχιλίους.	Ὧδε μὲν τοῖς τὰ πιθανώτατα
[2, 76]	κυκλώσαιντο. Συνεὶς δὲ ὁ Καῖσαρ	τρισχιλίους	εὐτολμοτάτους πεζοὺς ἐνήδρευσεν, οἷς ἐκέλευσεν,
[2, 94]	καὶ ποιῶν ἀλλήλοις ἐς αἰεὶ	πολεμίους,	ἀλλὰ τὴν τοῦ δήμου γῆν
[2, 64]	βελτιόνων καιρῶν αὐτοὺς ἐπὶ τοὺς	πολεμίους	ἄξει, καὶ μεμνῆσθαι τῆσδε τῆς
[2, 7]	ἠξίωσεν, ἀλλ ἐσδραμόντες ἐς τοὺς	πολεμίους	ἀπώλοντο. Ὧδε μὲν ἡ Κατιλίνα
[2, 71]	πανταχοῦ τὴν ἐπακτὸν ἀγορὰν τοὺς	πολεμίους	ἀφαιρεῖσθαι, ἐν δὲ ἀγῶνι πεζῷ
[2, 140]	ἱερά, ὧν οὐδὲ τοὺς ἀλλοφύλους	πολεμίους	ἀφῃρούμεθα, ἀλλὰ δεκάτην αὐτοῖς μόνην
[2, 57]	ὡς τῷδε μάλιστα λησόμενοι τοὺς	πολεμίους	ἐγγὺς ὄντας. Τὸν μὲν δὴ
[2, 152]	ἐς τὸ ἐντὸς ἐπὶ τοὺς	πολεμίους	ἐξαλομένῳ καὶ πληγέντι τὰ στέρνα
[2, 104]	προύδραμε τῆς τάξεως ἐς τοὺς	πολεμίους	ἐπὶ τοσοῦτον, ὡς μόνους αὐτῶν
[2, 75]	ὁ ἀγὼν γένηται, κυκλοῦσθαι τοὺς	πολεμίους	καὶ διώκειν, ὅσα δύναιντο βλάπτοντας,
[2, 59]	τῆς θαλάσσης ἀναχθεῖσαι, καθορῶσι τοὺς	πολεμίους	καὶ ἐδίωκον. Τοῖς δὲ ὡς
[2, 63]	αὐτὸν ἄγειν ἀξιοῦν ἐπὶ τοὺς	πολεμίους·	καὶ ἐνέκειντο σφόδρα προθύμως, παρακαλοῦντές
[2, 28]	δ' ἂν ἀπειθῶσιν, ἄμφω ψηφίζεσθαι	πολεμίους	καὶ στρατὸν ἀγείρειν ἐπ' αὐτούς·
[2, 33]	καὶ σφᾶς τοσάδε ἐργασαμένους ἡγοῦνται	πολεμίους	καὶ τοιούσδε ἄνδρας ὑπὲρ αὐτῶν
[2, 52]	τῷ ἀδοκήτῳ μάλιστα ἐκπλήξειν τοὺς	πολεμίους.	Οὔτε δὲ ἀγορὰν οὔτε παρασκευὴν
[2, 42]	Ἀφράνιον ἀπιέναι, δημοκοπῶν ἐς τοὺς	πολεμίους	πανταχοῦ. Ὅθεν ἐν ταῖς στρατοπεδείαις
[2, 76]	οἷς ἐκέλευσεν, ὅταν αἴσθωνται τοὺς	πολεμίους	περιθέοντας, ἀναπηδᾶν καὶ τὰ δόρατα
[2, 66]	ἐς λοιμὸν ἐκ λιμοῦ τοὺς	πολεμίους	περιφέρειν· ~Πολὺ δ' ἀμφ' αὐτὸν
[2, 150]	ἢ τῇ θαλάσσῃ. Ἔς τε	πολεμίους	προεπήδησε μόνος ἐκ πάντων δεδιότων
[2, 47]	δι' ἡμᾶς, ἀλλὰ διὰ τοὺς	πολεμίους	ὑποφεύγοντας ἡμᾶς. Ὑμεῖς δ' ἔν
[2, 77]	πολίτας καὶ φυλέτας καὶ συγγενεῖς,	ἐνίους	δὲ καὶ ἀδελφούς· οὐδὲ γὰρ
[2, 123]	τις αὐτοῖς ἔστιν ἔχθρα πρὸς	ἐνίους,	ἐν τοῖς δημοσίοις κινδύνοις ἐξερίζειν,
[2, 120]	δέει τοῦ μὴ δικαίους πολέμους	ἐνίους	πεπολεμηκέναι, κοινῇ δὲ ἐς κληρουχίας
[2, 71]	ἑῴων, Ἀριαράθης δὲ Καππαδοκῶν βασιλεύς.	Ἀρμενίους	δὲ ἦγε τοὺς ἐντὸς Εὐφράτου
[2, 71]	ἐντὸς Εὐφράτου στρατηγὸς Ταξίλης καὶ	Ἀρμενίους	τοὺς ὑπὲρ Εὐφράτην Μεγαβάτης, ὕπαρχος
[2, 108]	ἐς τυραννίδος διαβολήν, καὶ ἐπήνεγκεν	ἀξίους	μὲν αὐτοὺς εἶναι θανάτου, μόνης
[2, 7]	τῶν νῦν αὐτοκρατόρων τοὺς φαινομένους	ἀξίους·	οὐδὲ γὰρ τοῖσδε, καίπερ οὖσι
[2, 52]	Καῖσαρ, ὥς μοι προείρητο, περὶ	χειμερίους	τροπὰς ἐς τὸ Βρεντέσιον ἠπείγετο,
[2, 48]	διδόναι. Καὶ τάδε πράξας περὶ	χειμερίους	τροπὰς περιέπεμπε τὸν στρατὸν ἀπαντᾶν
[2, 131]	ἀσφαλὴς ἔσται; Τοὺς μὲν γὰρ	πατρίους	πάντας ὠμόσαμεν Καίσαρι καὶ κατεπατήσαμεν,
[2, 129]	τε ἐνέδρα κατεφαίνετο, καὶ οὐδὲ	κυρίους	ἔτι τῆσδε τῆς χειροτονίας ἐσομένους
[2, 12]	τε δῆμον ὥρκωσεν ἐς ἀεὶ	κυρίους	νομιεῖν καὶ τὴν βουλὴν ἐκέλευεν
[2, 110]	ἑκκαίδεκα τέλη πεζῶν καὶ ἱππέας	μυρίους.	Καὶ λόγος ἄλλος ἐφοίτα, Σιβύλλειον
[2, 44]	τῇδε τῇ εὐφημίᾳ πυνθάνομαι τὸ	μυρίους	πεσεῖν. Ἔτι δὲ τοῦ Κουρίωνος
[2, 82]	στρατιᾶς οἱ μὲν ἐπαίροντές φασι	δισμυρίους	ἐπὶ πεντακισχιλίοις, Ἀσίνιος δὲ Πολλίων,
[2, 96]	τρισμυρίους καὶ ἱππέας Νομάδας ἐς	δισμυρίους	καὶ ἀκοντιστὰς πολλοὺς καὶ ἐλέφαντας
[2, 7]	ἡμέρας ἐπιστάντος· ~Κατιλίναν δὲ ἐς	δισμυρίους	τε ἀγείραντα καὶ τούτων τεταρτημόριον
[2, 96]	τῷδε ἄγοντι πεζοὺς ἄλλους ἀμφὶ	τρισμυρίους	καὶ ἱππέας Νομάδας ἐς δισμυρίους
[2, 75]	ὁ Πομπήιος Μακεδόνας μὲν καὶ	Πελοποννησίους	καὶ Βοιωτοὺς καὶ Ἀθηναίους, ἀποδεξάμενος
[2, 107]	οἱ πολλοὺς προῆγεν ἀθρόως ἐς	ἐτησίους	ἀρχὰς ἢ ἐς ἐθνῶν ἢ
[2, 32]	ἐπιστολὴν ὁ Κουρίων, τρισὶν ἡμέραις	τριακοσίους	ἐπὶ δισχιλίοις σταδίους διαδραμών, ἐπέδωκε
[2, 54]	πεζῶν τέλη καὶ ἱππέας λογάδας	ἑξακοσίους.	Καὶ ἐπ' ἀγκυρῶν ἀπεσάλευε κλυδωνίου
[2, 39]	Βρίγας ἐκ Φρυγῶν ἐπανελθόντας καὶ	Ταυλαντίους	ἐπ' ἐκείνοις, Ἰλλυρικὸν ἔθνος, ἐπὶ
[2, 91]	ὑπ' ἀνοίας ἐγγυῶντας Καίσαρι τὴν	Φαρνάκους	θυγατέρα. Ὁ δ' αἰσθόμενος ὧν
[2, 91]	μέχρι προσπελάσας τῷ χάρακι τοῦ	Φαρνάκους	καὶ τοσόνδε εἰπών· Οὐ γὰρ
[2, 101]	Αἰγύπτιον, μεταξὺ τοῦ Γαλατῶν καὶ	Φαρνάκους.	Τὰ δὲ Ῥωμαίων φυλαξάμενος ἄρα,
[2, 101]	ἐφήσθησαν καὶ Ποθεινῷ καὶ τὴν	Φαρνάκους	φυγὴν ἐγέλασαν. ~Χρήματα δ' ἐν
[2, 109]	Ἰβηρικὰς σπείρας, Οὐδὲν ἀτυχέστερον, ἔφη,	διηνεκοῦς	φυλακῆς· ἔστι γὰρ αἰεὶ δεδιότος.
[2, 120]	πεπολεμηκέναι, κοινῇ δὲ ἐς κληρουχίας	ἀδίκους	ἀλλοτρίας τε γῆς καὶ ἀλλοτρίων
[2, 85]	τε καὶ χεῖρας ἐς θεοὺς	ἐκδίκους	σπονδῶν ἀνίσχοντες ἀπέπλεον τάχιστα ὡς
[2, 83]	αὐτῆς, εἰ καὶ παῖδές εἰσι,	πατρικοὺς	εἶναι τῷ Πομπηίῳ φίλους. ~Ὁ
[2, 145]	τιμῇ. ~Καὶ αὖθις ἀνεγίνωσκε τοὺς	ὅρκους,	ἦ μὴν φυλάξειν Καίσαρα καὶ
[2, 24]	τῷ Πομπηίῳ προσεψηφίσαντο. Μέμμιος δὲ	ἁλοὺς	ἐπὶ δεκασμῷ, τοῦ νόμου τοῦ
[2, 88]	τῆς μάχης ἀναλαμβάνων· ἔνθα καὶ	Θεσσαλοὺς	ἐλευθέρους ἠφίει συμμαχήσαντάς οἱ καὶ
[2, 75]	ὁ Καῖσαρ ἀντιδιεκόσμει, τοὺς μὲν	Ἰταλοὺς	ἑκάτερος αὐτῶν ἐς τρία διαιρῶν
[2, 77]	ἠλέουν, καὶ μάλιστα, ὅτε ἴδοιεν	Ἰταλοὺς	Ἰταλοῖς συμφερομένους. Ἐγγύς τε τοῦ
[2, 77]	καὶ μάλιστα, ὅτε ἴδοιεν Ἰταλοὺς	Ἰταλοῖς	συμφερομένους. Ἐγγύς τε τοῦ κακοῦ
[2, 137]	καὶ ἐς αἰτίαν ἀπορίας εἰρήνης	ἀσφαλοῦς.	Ἃ δὴ περὶ τούτων ἔχομεν
[2, 44]	παρ' αὐτὴν Ἰτύκην μετεστρατοπέδευε, δι'	ἕλους	ἰσχυροῦ τε καὶ μακροῦ τὸν
[2, 47]	δὲ ἀθρόως ἐξ ἅπαντος τοῦ	τέλους	γενομένου, οἱ μὲν ἄρχοντες αὐτοῦ
[2, 47]	πατρίῳ νόμῳ καὶ τοῦ ἐνάτου	τέλους,	ἐπειδὴ μάλιστα τῆς στάσεως κατῆρξε,
[2, 62]	εἴκοσιν καὶ δεύτερον τόνδε καιρὸν	ἐντελοῦς	ἔργου μεθῆκεν. Ὃ καὶ τὸν
[2, 68]	ἐπὶ τοῖς βωμοῖς ἐκάθισε, ζῴου	νωχελοῦς.	Μικρόν τε πρὸ ἕω πανικὸν
[2, 77]	ἔτι καὶ ὀκνοῦντες καὶ ἐς	ἀλλήλους	ἀποβλέποντες, ὁπότερος ἄρξει τῆς μάχης.
[2, 78]	~Μέλλουσι δ' ἔτι καὶ ἐς	ἀλλήλους	ἀποβλέπουσιν ἡ ἡμέρα προύκοπτε. Καὶ
[2, 19]	τε καὶ Πομπηίου διοισομένων ἐς	ἀλλήλους,	ἀσυντάκτου μάλιστα καὶ χαλεπῆς ἐκ
[2, 106]	καὶ κοινὸν αὐτοῦ καὶ Ἐπιεικείας,	ἀλλήλους	δεξιουμένων· οὕτως ἐδεδοίκεσαν μὲν ὡς
[2, 20]	δικτάτορος. ~Καὶ πολλοὶ τοῦτο ἐς	ἀλλήλους	διελάλουν, ὅτι μόνον ἂν γένοιτο
[2, 112]	Βροῦτος καὶ ὁ Κάσσιος ἐς	ἀλλήλους	διήριζον περὶ τῆς καλουμένης πολιτικῆς
[2, 42]	ταῖς στρατοπεδείαις ἐπιμιξίαι τε εἰς	ἀλλήλους	ἐγίγνοντο συνεχεῖς καὶ λόγοι περὶ
[2, 122]	ἀλλ' ὡς ἐπὶ καλοῖς ὁμολογουμένοις	ἀλλήλους	ἐπῄνουν καὶ τὴν πόλιν ἐμακάριζον
[2, 117]	τε διωθιζόμενοι μετὰ τῶν ξιφῶν	ἀλλήλους	ἔπληξαν. ~Ἐκτελεσθέντος δὲ τοῖς φονεῦσι
[2, 69]	περὶ τῆς Καίσαρος ἀρχιερωσύνης ἐς	ἀλλήλους	ἤδη διήριζον. Ἅπερ ὁ Πομπήιος
[2, 10]	ἔριδές τε καὶ ὅπλων ἐπ'	ἀλλήλους	ἰδίᾳ παρασκευαί. Δεινὸς δ' ὢν
[2, 63]	κατά τε σφᾶς ἐπιστρεφόμενοι πρὸς	ἀλλήλους	ἰλαδὸν κατὰ μέρη συνώμνυντο, ἐφορῶντος
[2, 102]	ἀλλ' ἐπὶ πράξεσι συνιόντων ἐς	ἀλλήλους,	καθὰ καὶ Πέρσαις ἦν τις
[2, 60]	φρούριον πυκναὶ περιταφρευόντων καὶ περιτειχιζόντων	ἀλλήλους	καὶ γιγνομένων ὁμοῦ καὶ ποιούντων
[2, 21]	κατὰ τὴν ἔχθραν ὑπείδοντο μόνον	ἀλλήλους	καὶ παρώδευσαν, θεράπων δὲ τοῦ
[2, 78]	πεῖραί τε καὶ ἐπελάσεις ἐπ'	ἀλλήλους.	Καὶ προύχοντες οἱ τοῦ Πομπηίου
[2, 100]	ἐπὶ τῇ διαίτῃ ξίφεσι διεχρήσαντο	ἀλλήλους·	καὶ τὴν ἀρχὴν τὴν Ἰόβα
[2, 27]	δοῖεν· ὄντων γὰρ αὐτῶν ἐς	ἀλλήλους	ὑπόπτων οὔπω τῇ πόλει τὴν
[2, 64]	τῆς προθυμίας διεκελεύσατο, τοὺς δὲ	φίλους	ἀνεδίδασκεν, ὅτι χρὴ καὶ τῶνδε
[2, 27]	ἐσόμενον, ἐλπίζων δὲ τοὺς Πομπηίου	φίλους	ἀντιλέξειν καὶ αὐτὸς ἐς τὸν
[2, 35]	ἐνοχλούμενος, ὑπεχώρησε τοῦ συμποσίου, τοὺς	φίλους	ἀπολιπὼν ἔτι ἑστιᾶσθαι καὶ ζεύγους
[2, 134]	διὰ τοὺς οἰκείους αὐτῶν καὶ	φίλους,	εἰ δὴ καὶ τόδε αὐτὸ
[2, 112]	αὐτοῖς διαιτῶν λέγεται πρὸς τοὺς	φίλους	εἰπεῖν, ὡς τὰ μὲν δίκαια
[2, 32]	ἔτι πειρᾶσθαι διαλύσεων. Τοὺς οὖν	φίλους	ἐκέλευεν ὑπὲρ αὑτοῦ συμβῆναι, τὰ
[2, 11]	μετὰ βοῆς ἐκάλει τοὺς Καίσαρος	φίλους	ἐπὶ τὸ ἔργον· Εἰ γὰρ
[2, 22]	φόνος, οὐ τοὺς Μίλωνος ἔτι	φίλους	ἐρευνώντων, ἀλλὰ τὸν ἐντυγχάνοντα ἀναιρούντων,
[2, 57]	ὡς κάμνων τῷ σώματι, τοὺς	φίλους	ἔτι ἑστιᾶσθαι κελεύσας, ἐπιθέμενος δ'
[2, 124]	ἀθρόως ἐκποδὼν γενομένων· τοὺς δὲ	φίλους	καὶ συγγενεῖς αὐτῶν ἐδεδοίκεσαν καὶ
[2, 83]	εἰσι, πατρικοὺς εἶναι τῷ Πομπηίῳ	φίλους.	~Ὁ μὲν δὴ διὰ τάδε
[2, 18]	Λιβύην καὶ ἐς τάσδε τοὺς	φίλους	περιπέμπων αὐτὸς ὑπέμεινεν ἐν Ῥώμῃ,
[2, 22]	σφίσιν ἅπαντα, λόγῳ δὲ τοὺς	φίλους	τοῦ Μίλωνος· πρόφασίς τε ἦν
[2, 143]	καὶ μετὰ βοῆς καὶ πομπῆς	δαψιλοῦς	ἐπὶ τὰ ἔμβολα προυτέθη, οἰμωγή
[2, 18]	τὴν Ῥώμην αὐτίκα ἐνέπλησεν ἀγορᾶς	δαψιλοῦς,	ὅθεν ἔτι μᾶλλον ἐς μέγα
[2, 96]	βασιλεῖ, καὶ τῷδε ἄγοντι πεζοὺς	ἄλλους	ἀμφὶ τρισμυρίους καὶ ἱππέας Νομάδας
[2, 37]	οἱ ὕπατοι συνείποντο αὐτῷ· τοὺς	ἄλλους	δ' ἀπορία τε ἐς πολὺ
[2, 129]	τε τὸν Δολοβέλλαν καὶ τοὺς	ἄλλους	ἐπήλπιζον χάριν ἐκ τοῦ δήμου
[2, 150]	προσηγορίαν οὐκ ἐδέχετο. Καὶ πολέμους	ἄλλους	καὶ ὅδε διανοούμενος ἀνῃρέθη. ~Συνέβη
[2, 75]	φάλαγγι τῇ Ἰταλικῇ, τοὺς δὲ	ἄλλους,	ὅπερ ὁ Καῖσαρ εἴκαζεν, ἔξω
[2, 120]	ἐπαινεῖν τὰ γεγενημένα, καὶ τοὺς	ἄλλους	συνεπιλήψεσθαι λογισμῷ τε τῆς ἐλευθερίας
[2, 12]	ἀντιλέγειν ἦν κυρουμένου διὰ τοὺς	ἄλλους	τοῦ νόμου. Οὐέττιος δ' ἀνὴρ
[2, 89]	καὶ τὴν πόλιν περιιὼν τοῦ	κάλλους	ἐθαύμαζε καὶ τῶν φιλοσόφων μετὰ
[2, 106]	μετωνόμασαν εἶναι. Καὶ νεὼς ἐψηφίσαντο	πολλοὺς	αὐτῷ γενέσθαι καθάπερ θεῷ καὶ
[2, 91]	τρέπεταί τε τὸν Φαρνάκην καὶ	πολλοὺς	ἔκτεινε, σὺν χιλίοις που μάλιστα
[2, 119]	καὶ τοὺς ἐστρατευμένους τῷ Καίσαρι	πολλοὺς	ἐν τῇ πόλει τότε παρόντας,
[2, 3]	διελάμβανε καὶ τῶν ἐπιφανῶν ἐξέπεμπε	πολλοὺς	ἐς πάντα τὰ ὕποπτα τοῖς
[2, 96]	Νομάδας ἐς δισμυρίους καὶ ἀκοντιστὰς	πολλοὺς	καὶ ἐλέφαντας ἑξήκοντα ἑτέρους, ἡ
[2, 36]	καὶ κεραυνοὶ πεσεῖν ἐπὶ νεὼς	πολλοὺς	καὶ ἡμίονος τεκεῖν· ἄλλα τε
[2, 62]	ἔξω τραπεὶς ἑτέρους τε ἔκτεινε	πολλοὺς	καὶ σημεῖα τῆς ἡμέρας ἐκείνης
[2, 107]	διηλλάσσετο καὶ τῶν πεπολεμηκότων οἱ	πολλοὺς	προῆγεν ἀθρόως ἐς ἐτησίους ἀρχὰς
[2, 5]	θεράποντές τε καὶ ἐξελεύθεροι, χειροτέχνας	πολλοὺς	προσλαβόντες, κατ' ὀπισθίας ὁδοὺς περιῄεσαν
[2, 46]	τῶν ἀναχθέντων οἱ ἔμποροι τοὺς	πολλοὺς	χρήματα φέροντας ἕνεκα τῶν χρημάτων
[2, 41]	Κράσσῳ. Ἐκέλευσε δὲ καὶ νεῶν	στόλους	δύο γίγνεσθαι κατὰ σπουδήν, ἀμφί
[2, 95]	οὓς ἀπὸ σφῶν ἐκ πολλοῦ	προβούλους	ἐπεποίηντο τοῦ πολέμου καὶ σύγκλητον
[2, 138]	ἐπαγαγών. Πότεροι οὖν ἐς τοὺς	ἀσύλους	ἡμάρτανον; Ἢ Καῖσαρ μὲν ἱερὸς
[2, 140]	καὶ ἱερά, ὧν οὐδὲ τοὺς	ἀλλοφύλους	πολεμίους ἀφῃρούμεθα, ἀλλὰ δεκάτην αὐτοῖς
[2, 150]	τὴν προσηγορίαν οὐκ ἐδέχετο. Καὶ	πολέμους	ἄλλους καὶ ὅδε διανοούμενος ἀνῃρέθη.
[2, 86]	τέλος ἦν Πομπηίῳ τῷ μεγίστους	πολέμους	ἀνύσαντι καὶ μέγιστα τὴν Ῥωμαίων
[2, 93]	στρατοῦ δεόμενον ἐς τοὺς ὑπολοίπους	πολέμους	αὐτὸν ἐρεῖν τι καὶ περὶ
[2, 146]	ἐπιλέγων ὁμοῦ σὺν δρόμῳ φωνῆς	πολέμους	αὐτοῦ καὶ μάχας καὶ νίκας
[2, 120]	ἄνδρα δέει τοῦ μὴ δικαίους	πολέμους	ἐνίους πεπολεμηκέναι, κοινῇ δὲ ἐς
[2, 48]	καὶ χρεῶν ἀποκοπὰς διά τε	πολέμους	καὶ στάσεις καὶ τὴν ἐκ
[2, 33]	δ' εἰπὼν ἐξέτρεχεν ὥσπερ ἔνθους,	πολέμους	καὶ σφαγὰς καὶ προγραφὰς καὶ
[2, 73]	δέκα ἔτεσιν ἀθλοῦντας ἡμᾶς καὶ	πολέμους	τοσούσδε καὶ νίκας δυσαριθμήτους ἀνύσαντας
[2, 34]	μάλιστα αὐτῶν τοὺς ἐστρατευμένους ὡς	ἐμπειροπολέμους,	ξενολογεῖν δὲ καὶ ἐκ τῶν
[2, 142]	ὡς ἀκαταπλήκτους δὴ καὶ μάλιστα	φιλοδήμους	ἐν θαύματι ἐποιοῦντο, καὶ ἐς
[2, 154]	διὰ τοὺς ἔσθ' ὅτε μῆνας	ἐμβολίμους	(κατὰ γὰρ σελήνην αὐτοῖς ἠριθμεῖτο)
[2, 2]	ἑαυτῶν, ἀλλ' οὐ τῶν προγόνων	γνωρίμους,	ἐς δ' ξενίαν τῆς πόλεως
[2, 78]	τὰς ἐπὶ στόμα καὶ κατ'	ὀφθαλμοὺς	πληγὰς ἔφευγον ἀκόσμως. Καὶ τὸ
[2, 13]	τὸ κράτος ἐπὶ τῇ πολιτείᾳ.	~Νόμους	δ' ἐσέφερεν, ἐκθεραπεύων τὸ πλῆθος,
[2, 11]	τότε μετέωρος ἐξερρίφη καὶ τοὺς	νόμους	ὁ Καῖσαρ ἐκύρωσε. ~Καὶ ἐπ'
[2, 10]	τε πολλὴν ἀφανῶς ἡτοιμάζετο καὶ	νόμους	ὑπὲρ τῶν πενήτων ἐς τὸ
[2, 150]	καὶ τὸν ἑσπέριον ὠκεανὸν ἐπὶ	Βρεττανοὺς	διέπλευσεν οὔπω γενόμενον ἐν πείρα,
[2, 140]	δῆμος ἔδωκεν ἐπὶ Κελτοὺς καὶ	Βρεττανοὺς	τῷ Καίσαρι, καὶ ἀριστεύοντας ἔδει
[2, 102]	ἓξ καὶ ἥμισυ ταλάντων καὶ	στεφάνους	δύο καὶ εἴκοσι καὶ δισχιλίους
[2, 148]	τὴν πομπὴν δαψιλεστάτην οὖσαν ἐπιβαλόντες,	στεφάνους	τε ἔνιοι παρ' ἑαυτῶν καὶ
[2, 151]	ἐξ ἰδιωτείας, εὐγενοῦς μὲν καὶ	περιφανοῦς,	χρημάτων δὲ πάνυ ἐνδεοῦς. ~Ἐγένοντο
[2, 110]	οὐ προσέμενον. ~Ὁ δέ, εἴτε	ἀπογνούς,	εἴτε κάμνων καὶ ἐκκλίνων ἤδη
[2, 31]	ἔληγε, δείσας ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ	ἀπογνοὺς	ἔτι δύνασθαι βοηθεῖν τῷ Καίσαρι,
[2, 2]	ἑλομένων ἐπέσκωπτεν, ἐς μὲν ἀγνωσίαν	γένους	καινὸν ὀνομάζων καλοῦσι δ' οὕτω
[2, 2]	Κατιλίνας, μεγέθει τε δόξης καὶ	γένους	λαμπρότητι περιώνυμος, ἔμπληκτος ἀνήρ, δόξας
[2, 21]	ἐκόμισαν, εἴτε ἐπὶ τιμῇ, βουλευτικοῦ	γένους	ὄντα, εἴτε ἐς ὄνειδος τῆς
[2, 143]	καὶ φίλος φίλου καὶ συγγενὴς	συγγενοῦς	ςἦν γὰρ δὴ Καίσαρι κατὰ
[2, 151]	Φιλίππῳ, τοῦ δ' ἐξ ἰδιωτείας,	εὐγενοῦς	μὲν καὶ περιφανοῦς, χρημάτων δὲ
[2, 99]	καὶ κατεμέμφετο μὲν ἑαυτῷ πληγῆς	ἀσθενοῦς,	χάριν δ' ὡμολόγει τοῖς περισώσασι
[2, 80]	τοῦ Καίσαρος τοὺς συμμάχους οὐ	δυναμένους	ἀντέχειν ἀνῄρουν· καὶ ὁ πλεῖστος
[2, 141]	καὶ συντάξει στρατιωτικῇ, μήτε εἰρηνεύειν	δυναμένους	μήτε ἀδεεῖς εἶναι τῶν ἐξελαθέντων·
[2, 33]	τοιούσδε ἄνδρας ὑπὲρ αὐτῶν τι	φθεγξαμένους	οὕτως ἐξελαύνουσιν αἰσχρῶς. ~Ὁ μὲν
[2, 33]	λέγων, ὅτι καὶ σφᾶς τοσάδε	ἐργασαμένους	ἡγοῦνται πολεμίους καὶ τοιούσδε ἄνδρας
[2, 119]	στρατείας ἀφειμένους καὶ ἐς κληρουχίας	διατεταγμένους,	τοὺς δὲ προαπῳκισμένους μέν, ἐς
[2, 119]	δὲ παραπομπὴν τοῦ Καίσαρος ἐξιόντος	ἀφιγμένους.	Λέπιδόν τε ἐδεδοίκεσαν καὶ τὸν
[2, 78]	ἐς τὰ πρόσωπα τύπτοντες τοὺς	ἐπικαθημένους,	οἱ δ' οὐκ ἐνεγκόντες αὐτῶν
[2, 74]	εἰδείην ὑμᾶς ἔγωγε ὧν συνετίθεσθε	μεμνημένους	τε καὶ νίκην πάντως ἢ
[2, 128]	τοῦ Καίσαρος εἰς τὸ μέλλον	ᾑρημένους	ςὡς γὰρ ἐπὶ χρόνιον στρατείαν
[2, 122]	ἄρχοντας ὥσπερ ὁ Καῖσαρ, ἀλλ'	ᾑρημένους	ὑπὸ νόμοις· Σέξστον τε Πομπήιον,
[2, 119]	τοὺς μὲν ἄρτι τῆς στρατείας	ἀφειμένους	καὶ ἐς κληρουχίας διατεταγμένους, τοὺς
[2, 64]	εἴκοσι μὲν ὡς ἐκ μέθης	κατακεκλιμένους	ἐπὶ τὸ ἔδαφος, ἕνα δ'
[2, 17]	δὲ πλείους διακοσίων, τοὺς μὲν	ἀμειβομένους	ὑπὲρ τῶν ἤδη γεγονότων, τοὺς
[2, 2]	τῆς τότε βίας ἀναλωκότας καὶ	ὀρεγομένους	ἔργων ὁμοίων, ἐς μὲν Φαισούλας
[2, 58]	ἄνεμος ἐκφέρῃ, μηδὲν τῶν νεῶν	φειδομένους·	οὐ γὰρ νεῶν χρῄζειν Καίσαρα,
[2, 76]	γὰρ οἴσειν ἀπείρους καὶ νέους,	ὡραϊζομένους	ἔτι, τὸν ἐς τὰ πρόσωπα
[2, 59]	ὑποστὰς τὸ πρόσταγμα ἦγε τοὺς	βουλομένους	διὰ τῆς Ἰλλυρίδος, οὐδαμοῦ διαναπαύων·
[2, 146]	αἰχμαλώτους ἐκ τῆς Πομπηίου στάσεως	γενομένους,	ἀντὶ κολάσεων ἐπὶ ἀρχὰς καὶ
[2, 7]	ἐς τῶν νῦν αὐτοκρατόρων τοὺς	φαινομένους	ἀξίους· οὐδὲ γὰρ τοῖσδε, καίπερ
[2, 37]	ὦσιν, ἔχειν ταῦτα σὺν ἑαυτοῖς·	ἀμυνομένους	δ' ἀναλήψεσθαι καὶ τὰ οἰκήματα.
[2, 77]	μάλιστα, ὅτε ἴδοιεν Ἰταλοὺς Ἰταλοῖς	συμφερομένους.	Ἐγγύς τε τοῦ κακοῦ γιγνομένοις
[2, 17]	δ' ἄλλο τι τοιουτότροπον αὑτοῖς	ἐξεργασομένους.	Πάντα γὰρ ἤδη διὰ τούτου
[2, 129]	κυρίους ἔτι τῆσδε τῆς χειροτονίας	ἐσομένους	ᾖδεσαν. ~Ὧδε δὲ ἔτι ἐχόντων,
[2, 127]	Ἀντώνιος οὐκ ἐκώλυεν, εἰδὼς οὐκ	ἐλευσομένους·	οὐδὲ ἦλθον. Εἶτα ἐπὶ διαπείρᾳ
[2, 77]	φέρουσι κατ' ἀλλήλων καὶ τοὺς	ὑποστρατευομένους	ἐς ὁμοίας ἀθεμιστίας ἄγουσιν, ὁμοεθνεῖς
[2, 81]	ἐπεχείρουν σὺν πολλῇ πρὸς τοὺς	ἀπομαχομένους	καταφρονήσει, ὁ δὲ Πομπήιος μαθὼν
[2, 133]	ἐστρατεύοντο, ὑπὸ τῇ αὐτῇ συντάξει	συνῳκισμένους	ὑπὸ Καίσαρος, ὧν ἔτι πολλαὶ
[2, 119]	ἐς κληρουχίας διατεταγμένους, τοὺς δὲ	προαπῳκισμένους	μέν, ἐς δὲ παραπομπὴν τοῦ
[2, 28]	οὐκ ἀναμένων τοὺς χρόνους τοὺς	ὡρισμένους.	ἡ μὲν δὴ τέχνη τῶν
[2, 134]	τυράννοις ἐπιτέτακταἰ περιόψεσθαι νομίζετε τοὺς	ἐστρατευμένους	αὐτῷ; Καὶ τὰ Κελτῶν καὶ
[2, 119]	δὲ δῆμον ὑφορώμενοι καὶ τοὺς	ἐστρατευμένους	τῷ Καίσαρι πολλοὺς ἐν τῇ
[2, 140]	ἐς τὸ μέρος ᾤκιζον τοὺς	ἐστρατευμένους,	φύλακας εἶναι τῶν πεπολεμηκότων· καὶ
[2, 34]	ἀγείρειν, καὶ μάλιστα αὐτῶν τοὺς	ἐστρατευμένους	ὡς ἐμπειροπολέμους, ξενολογεῖν δὲ καὶ
[2, 93]	βραχεῖ καὶ αὐστηρῷ λόγῳ πολλὰ	συνεστρατευμένους	ἐγκαταλιπεῖν, ἀρχόμενος λέγειν πολίτας ἀντὶ
[2, 88]	Ποσάκις ὑμᾶς ὑπὸ σφῶν αὐτῶν	ἀπολλυμένους	ἡ δόξα τῶν προγόνων περισώσει;
[2, 63]	ἡγεμόνας αὐτοῦ, τὸ σφέτερον ἁμάρτημα	φοβουμένους.	Οἱ δέ, θεοῦ σφᾶς ἐπὶ
[2, 4]	Ἀλλοβρίγων δὲ πρέσβεις, αἰτιώμενοι τοὺς	ἡγουμένους	αὑτῶν, Ἐς τὴν Λέντλου συνωμοσίαν
[2, 140]	τὰ εἰκότα τιμωμένους τε καὶ	περιποιουμένους	ἐκ τῆς πατρίδος, τὰ ἴσα
[2, 84]	ἐνεδρεῦσαι καὶ κτεῖναι Πομπήιον ὡς	χαριουμένους	Καίσαρι. Κυρωθείσης δὲ τῆς γνώμης
[2, 17]	τῶν ἤδη γεγονότων, τοὺς δὲ	χρηματιουμένους,	τοὺς δ' ἄλλο τι τοιουτότροπον
[2, 150]	αὐτοὺς καὶ Ἀφράνιος συνέκλεισαν οἷα	πολιορκουμένους,	ἔν τε Δυρραχίῳ καὶ Λιβύῃ
[2, 13]	φόρων, οὓς ὑπὸ τῶν ἐθνῶν	τελουμένους	ἐξεμισθοῦντο, καὶ πλήθους βεβαιοτάτων ἐς
[2, 74]	καὶ νίκην πάντως ἢ θάνατον	αἱρουμένους,	καθέλετέ μοι προϊόντες ἐπὶ τὴν
[2, 130]	μὲν ὡς εὐορκότερα καὶ εὐσεβέστερα	αἱρουμένους	καί Αὐτὸς ἄν, ἔφη, συνετασσόμην
[2, 133]	βεβαιωσάμενος· ὧν τίνας ὑποστήσεσθαι δοκεῖτε	ἀφαιρουμένους,	ἃ ἔλαβον, εἰ μὴ πάντα
[2, 133]	τῇ πόλει, τί νομίζετε πράξειν	ἀφαιρουμένους,	ὧν εἰλήφασιν ἢ προσδοκῶσι λήψεσθαι
[2, 140]	Χρὴ δὲ ὑμᾶς, τὰ εἰκότα	τιμωμένους	τε καὶ περιποιουμένους ἐκ τῆς
[2, 66]	γῆς εὐπόρου κρατοῦντας οὔτε θαλάσσῃ	χρωμένους	οὔτε ναῦς ἐς φυγὴν ταχεῖαν
[2, 2]	συνῆγε δὲ καὶ δημότας καὶ	ξένους	καὶ θεράποντας. Καὶ πάντων ἡγεμόνες
[2, 84]	ἐπέμπετο, ὡς τῆς θαλάσσης οὔσης	ἁλιτενοῦς	καὶ μεγάλαις ναυσὶν οὐκ εὐχεροῦς,
[2, 103]	ἐξ Ἰβήρων τε καὶ Κελτιβήρων,	ἔθνους	ἀλκίμου καὶ χαίροντος ἀεὶ μάχαις.
[2, 77]	ἐν τοσαῖσδε μυριάσιν ἐξ ἑνὸς	ἔθνους	ἐπ' ἀλλήλας ἰούσαις πολλὰ τὰ
[2, 136]	ἔτι οὐδὲ Κάσσιος, ἀλλ' οἱ	κἀκείνους	ἐς τόνδε τὸν ὄλεθρον ἐκριπίσαντες.
[2, 124]	τὴν ἄλλην βουλὴν ἐπιρρέπουσαν ἐς	ἐκείνους,	Δέκμον τε μάλιστα, τῆς ὁμόρου
[2, 66]	πολέμῳ μὲν εἶναι παρὰ πολὺ	ἀμείνους	νεοστρατεύτων ἔτι ὄντων δέκα ἔτεσιν
[2, 141]	ὑμῖν συναδικούσης· εὔνοια γὰρ ἐς	τυράννους	γίγνεται δορυφόρων ἐκ τοῦ συναδικεῖν
[2, 115]	Αὐτὸν δὲ Βροῦτον καὶ Κάσσιον	σύννους	τε ὄντας καὶ συλλαλοῦντας ἀλλήλοις
[2, 131]	ὑμᾶς βούλεσθαι δεῖ μόνους οὐδὲ	μόνους	ἀντιτιθέναι. ~Τοιαῦτα καὶ τοῦτον τεχνάζοντα
[2, 104]	τοὺς πολεμίους ἐπὶ τοσοῦτον, ὡς	μόνους	αὐτῶν ἀποσχεῖν δέκα πόδας καὶ
[2, 53]	ἡμᾶς αἱ παροῦσαι νῆες ὑποδέξωνται,	μόνους	δ' εὐθὺς ἐμβάντας περᾶν, ἵνα
[2, 47]	ὑφῆκεν, ὡς ἑκατὸν καὶ εἴκοσι	μόνους,	οἳ κατάρξαι μάλιστα ἐδόκουν, διακληρῶσαι
[2, 131]	ἐμὲ καὶ ὑμᾶς βούλεσθαι δεῖ	μόνους	οὐδὲ μόνους ἀντιτιθέναι. ~Τοιαῦτα καὶ
[2, 96]	ἰδίου στρατοῦ, τριάκοντα ἐξ αὐτοῦ	μόνους	ὑπολιπὼν ἐλέφαντας τῷ Σκιπίωνι, ἡ
[2, 80]	ὁμοεθνῶν, ἐπὶ δὲ τοὺς συμμάχους	μόνους	χωρεῖν. Καὶ τοῖς ἡττωμένοις προσεπέλαζον
[2, 151]	ἑκατέρῳ καὶ πολυστασίαστα διὰ τοὺς	πόνους.	Ἀποθανόντας γε μὴν ὁμοίως ὠδύραντο
[2, 30]	πᾶς ἀνὴρ εἰς προθυμίαν καὶ	πόνους	ὑπό τε ἔθους τῶν στρατειῶν
[2, 66]	ταφρείας ἢ περιτειχίσεις ἢ σιτολογίας	ἐπιπόνους	ἀσθενέστεροι διὰ γῆρας· ὅλως τε
[2, 74]	δυσχερὲς νεοστρατεύτων καὶ ἀπειροπολέμων ἔτι	πολυπόνους	ἀγωνιστὰς περιγενέσθαι, ἄλλως τε καὶ
[2, 21]	προπετέστεροι τὰ βάθρα καὶ τοὺς	θρόνους	τῶν βουλευτῶν συμφορήσαντες ἧψαν αὐτῷ
[2, 28]	ἀπολαβεῖν θέλουσιν, οὐκ ἀναμένων τοὺς	χρόνους	τοὺς ὡρισμένους. ἡ μὲν δὴ
[2, 127]	ἄντικρυς καὶ τοὺς ἄνδρας ἐκάλουν	τυραννοκτόνους	καὶ γεραίρειν ἐκέλευον, οἱ δὲ
[2, 121]	τύραννον ἐκάλει καὶ τοὺς ἀνελόντας	τυραννοκτόνους,	καὶ τὸ πεπραγμένον ἐσέμνυνεν ὡς
[2, 147]	Καῖσαρ ἀνῄρητο, κατέφλεξαν καὶ τοὺς	ἀνδροφόνους	ἐκφυγόντας πρὸ πολλοῦ περιθέοντες ἐζήτουν,
[2, 129]	λοιδορουμένου τοῖς πολλοῖς, εἰ τοὺς	ἀνδροφόνους	τιμᾶν ἀξιοῦντες τοὺς ἄρχοντας σφῶν
[2, 39]	Κερκυραίους ἐπαγόμενοι θαλασσοκρατοῦντας ἐξέβαλον τοὺς	Λιβυρνούς·	καὶ αὐτοῖς οἱ Κερκυραῖοι σφετέρους
[2, 39]	τοῖς Ταυλαντίοις ἕτερον γένος Ἱλλυριῶν	Λιβυρνούς,	οἳ τὰ περίοικα νηυσὶ ταχείαις
[2, 149]	δόξαντα ἐπελθεῖν ταχυτάτω πρός τε	κινδύνους	παραβολωτάτω καὶ τοῦ σώματος ἀφειδεστάτω
[2, 141]	Καὶ συνῴκιζον ὑμᾶς ἐς ταῦτα	ἀθρόους	ὑπὸ σημείοις καὶ συντάξει στρατιωτικῇ,
[2, 27]	διὰ τὰς τοῦ δεκασμοῦ δίκας.	Εὐπρεποῦς	δὲ τῆς γνώμης οὔσης ὁ
[2, 75]	τοῦ στρατοπέδου καταλιπὼν παρέτασσε τοὺς	λοιποὺς	ἐς τὸ μεταξὺ Φαρσάλου τε
[2, 123]	ἤδη συνεχέσιν, εἰ καὶ τοὺς	ὑπολοίπους	ἀγαθοὺς ἄνδρας ἡ μέλλουσα στάσις
[2, 131]	ἀνήρ, τὴν δὲ πόλιν τοὺς	ὑπολοίπους	αἰδούμεθα βλάψαι. Καὶ τάδε, ἔφη,
[2, 93]	ἐλπίσαντες στρατοῦ δεόμενον ἐς τοὺς	ὑπολοίπους	πολέμους αὐτὸν ἐρεῖν τι καὶ
[2, 79]	ἐπιθέουσιν εὐβλήτους δι' ἀτρεμίαν οἷα	σκοποὺς	εἶναι. Ὃ καὶ τότε γενέσθαι·
[2, 78]	οἱ μὲν ἐξαναστάντες ἐς τοὺς	ἵππους	ἐχώρουν, ὀρθοῖς ἄνω τοῖς δόρασιν
[2, 15]	προσέπιπτεν οἷς ἐντύχοι κατὰ τοὺς	στενωπούς,	οὐδὲ τοῖς ἀγνῶσιν ἐνοχλεῖν αἰδούμενος,
[2, 83]	Κράσσου συμφορᾷ, μηδ' ἐς ἀκρατεῖς	βαρβάρους	ἄγειν εὐπρεπῆ γυναῖκα Κορνηλίαν, Κράσσου
[2, 42]	ἢ πολιορκίας ἔργον ἦν, μέχρι	θέρους	ἐπελθόντος ὁ μὲν Ἀφράνιος καὶ
[2, 45]	τῷ λόγῳ πίσυνος ὁ Κουρίων	θέρους	θερμοῦ περὶ τρίτην ὥραν ἡμέρας
[2, 55]	ἡμῖν, ἃ ἐκείνοις δι' ὅλου	θέρους	πεπονημένοις. Τοσαῦτα εἰπὼν ἦγε συντόμως
[2, 88]	μάχης ἀναλαμβάνων· ἔνθα καὶ Θεσσαλοὺς	ἐλευθέρους	ἠφίει συμμαχήσαντάς οἱ καὶ Ἀθηναίοις
[2, 120]	δύο τάδε ἀλλήλοις ἐναντία προσδοκῶντες,	φιλελευθέρους	ὁμοῦ καὶ μισθωτοὺς σφίσιν ἔσεσθαι
[2, 70]	μὴ ἀδικεῖν τὸν στρατὸν ὡς	ἱεροὺς	τῶν Θεσμοφόρων, πρὸς δὲ τὴν
[2, 13]	τὴν βουλὴν ᾖτουν ἄφεσίν τινα	μέρους	τῶν φόρων αὑτοῖς γενέσθαι. Καὶ
[2, 50]	τῇ πόλει τινὰς ἐφίστησι καὶ	ἑτέρους	ἀνὰ τὴν Ἰταλίαν· τοσῇδε τόλμῃ
[2, 40]	Τάραντι, φύλακας εἶναι τῆς Ἰταλίας.	Ἑτέρους	δ' ἔπεμπεν ἅμα Κοΐντῳ Οὐαλερίῳ,
[2, 143]	τι Ῥωμαίοις παραγράφειν τοῖς κληρονόμοις	ἑτέρους,	εἰ μὴ κληρονομοῖεν οἱ πρότεροι.
[2, 3]	δημηγορίᾳ, νυκτὸς αὐτίκα τῆς ἐπιούσης,	ἑτέρους	ἐν δυώδεκα τόποις ἐμπιπράναι τὴν
[2, 59]	ἀσχολίας. Ὁ δ' Ἀντώνιος τοὺς	ἑτέρους	ἐπὶ τὰς ναῦς ἐπιβήσας Ἀπολλωνίαν
[2, 96]	ἀκοντιστὰς πολλοὺς καὶ ἐλέφαντας ἑξήκοντα	ἑτέρους,	ἡ στρατιὰ τοῦ Καίσαρος ἐδείμαινε
[2, 13]	δ' ἐσέφερεν, ἐκθεραπεύων τὸ πλῆθος,	ἑτέρους	καὶ τὰ Πομπηίῳ πεπραγμένα ἅπαντα
[2, 2]	τῆν Πικηνίτιδα καὶ τὴν Ἀπουλίαν	ἑτέρους,	οἳ στρατὸν αὐτῷ συνέλεγον ἀφανῶς.
[2, 62]	Ἐπὶ δὲ τοὺς ἔξω τραπεὶς	ἑτέρους	τε ἔκτεινε πολλοὺς καὶ σημεῖα
[2, 102]	καὶ πεζομαχίας ἀνδρῶν χιλίων πρὸς	ἑτέρους	χιλίους καὶ ἱππομαχίαν διακοσίων πρὸς
[2, 39]	Λιβυρνούς· καὶ αὐτοῖς οἱ Κερκυραῖοι	σφετέρους	ἐγκατέμιξαν οἰκήτορας, ὄθεν Ἑλληνικὸν εἶναι
[2, 118]	τὸ πεδίον αὐτοὺς μετεβίβαζεν ὡς	ἑτοιμοτέρους	ἕξων ἐς τὰ παραγγελλόμενα ὑπ'
[2, 79]	τοὺς ἄνδρας ὑπὸ τοῦ δρόμου	προθυμοτέρους·	ἑστῶτας δ' ἀποψύχεσθαί τε καὶ
[2, 27]	ἀξίως τῆς πόλεως τὴν πρὸς	ἀμφοτέρους	αἰρόμενον ἔχθραν, καί ποτε καὶ
[2, 152]	εἶπε μὴ δεδιέναι, ἐκποδὼν γὰρ	ἀμφοτέρους	αὐτίκα ἔσεσθαι· καὶ τελευτήσαντος εὐθὺς
[2, 29]	ὑπόπτως μὲν εἶχεν ἤδη πρὸς	ἀμφοτέρους,	δημοτικώτερον δ' ὅμως ἡγοῦντο Πομπήιον
[2, 30]	Ἐπανερομένου δὲ τοῦ Κουρίωνος, εἰ	ἀμφοτέρους	δοκεῖ τὰ ἐν χερσὶν ἀποθέσθαι,
[2, 70]	ἀλλήλοις ἐς μάχην· οἱ δ'	ὀλιγωτέρους	ἑξακισμυρίων φασίν, οἱ δ' ὑπερεπαίροντες
[2, 27]	ἀνθοβολοῦντες ὥσπερ ἀθλητὴν μεγάλου καὶ	δυσχεροῦς	ἀγῶνος· οὐδὲν γὰρ ἐδόκει τότε
[2, 52]	χρῄζοι. Ὁ δέ έἡγεῖτο γάρ,	δυσχεροῦς	ἔτι τῆς ὥρας οὔσης καὶ
[2, 18]	ἐπιθυμίᾳ πολέμου πρὸς Παρθυαίους ὡς	εὐχεροῦς	δὴ καὶ ἐνδόξου καὶ ἐπικερδοῦς.
[2, 84]	ἁλιτενοῦς καὶ μεγάλαις ναυσὶν οὐκ	εὐχεροῦς,	ὑπηρέται τέ τινες τῶν βασιλικῶν
[2, 53]	εὐθὺς ἐμβάντας περᾶν, ἵνα τοὺς	ἐχθροὺς	διαλάθοιμεν, τῷ μὲν χειμῶνι τύχην
[2, 141]	Ἀλλ' ἐκεῖνοι μὲν ὑμᾶς ἐξεπίτηδες	ἐχθροὺς	ἐποίουν τοῖς ὁμοεθνέσιν ὑπὲρ τοῦ
[2, 141]	ἑτέρωθεν εἶχον παρασχεῖν, ἀλλ' ὅπως	ἐχθροὺς	ἐφεδρεύοντας ἔχοντες ἀεὶ βέβαιοι φύλακες
[2, 138]	Σύλλᾳ, ἀλλ' ὁ μὲν τοὺς	ἐχθροὺς	καθελὼν ἀπέδωκεν ὑμῖν τὴν πολιτείαν,
[2, 76]	τῶν ἀνδρῶν· οὐ γὰρ οἴσειν	ἀπείρους	καὶ νέους, ὡραϊζομένους ἔτι, τὸν
[2, 82]	μάχης ἐκείνης στρατηγῶν, ἑξακισχιλίους ἀναγράφει	νεκροὺς	εὑρεθῆναι τῶν Πομπηίου. Τοῦτο τέλος
[2, 64]	Γόμφοις γενέσθαι παθήματα γενναῖα καὶ	νεκροὺς	τῶν ἐπιφανῶν γερόντων ἐν ἰατρείῳ
[2, 24]	καὶ πάλιν τοῦ δήμου τοὺς	κατηγόρους	ἐνοχλοῦντος, σφαγή τις ἐκ τῶν
[2, 46]	Ἀσίνιος δ' ἐς τοὺς παρορμοῦντας	ἐμπόρους	ἀκατίῳ διαπλεύσας ἐδεῖτο αὐτῶν ἐπιπλεῦσαί
[2, 92]	ἐνοχλουμέναις ὑπὸ τῶν μισθουμένων τοὺς	φόρους,	ὥς μοι κατὰ τὴν Ἀσιανὴν
[2, 98]	Καίσαρα καλῶς. Σημηνάμενος δὲ τοὺς	θησαυροὺς	ἅπαντας καὶ συγγραφὰς ὑπὲρ ἑκάστου
[2, 11]	ὤσατο μὲν ὡς νέος ἐς	μέσους	καὶ δημηγορεῖν ἤρχετο, μετέωρος δ'
[2, 121]	καὶ παρὰ δόξαν ἐπελθὼν ἐς	μέσους	τήν τε ἐσθῆτα τὴν στρατηγικὴν
[2, 56]	δ' εἰ παραβάλλοιντο, ναυλοχούντων ἐς	νήσους	τῶν πολεμίων, λαθεῖν ἂν αὐτοὺς
[2, 102]	χιλίους καὶ ἱππομαχίαν διακοσίων πρὸς	ἴσους	καὶ ἀναμὶξ ἄλλων πεζῶν τε
[2, 146]	αὐτὸς ὁ Καῖσαρ ἐδόκει λέγειν,	ὅσους	εὖ ποιήσειε τῶν ἐχθρῶν ἐξ
[2, 100]	νέῳ Πομπηίῳ. Τῶν δὲ τριακοσίων	ὅσους	εὗρε διέφθειρεν. Λεύκιος δὲ Σκιπίων
[2, 43]	περιθέων ἀνὰ τὸ στρατόπεδον ἔκτεινεν,	ὅσους	εὑρίσκοι κατὰ τὴν ἐπιμιξίαν τῶν
[2, 124]	οὐδὲν ἐργασόμεθα· ἕνεκα δὲ τοῦ	μύσους	καὶ ὧν Καίσαρι πάντες ὠμόσαμεν,
[2, 95]	τινα τῶν τὰ μέγιστα σημεῖα,	τοὺς	ἀετούς, φερόντων τῇ ἑαυτοῦ χειρὶ
[2, 4]	μαθὼν ὁ Κικέρων συνέλαβεν ἀπιόντας	τοὺς	Ἀλλόβριγάς τε καὶ Βουλτούρκιον καὶ
[2, 37]	καὶ οἱ ὕπατοι συνείποντο αὐτῷ·	τοὺς	ἄλλους δ' ἀπορία τε ἐς
[2, 129]	αὐτόν τε τὸν Δολοβέλλαν καὶ	τοὺς	ἄλλους ἐπήλπιζον χάριν ἐκ τοῦ
[2, 120]	τινῶν ἐπαινεῖν τὰ γεγενημένα, καὶ	τοὺς	ἄλλους συνεπιλήψεσθαι λογισμῷ τε τῆς
[2, 12]	χρήσιμον ἀντιλέγειν ἦν κυρουμένου διὰ	τοὺς	ἄλλους τοῦ νόμου. Οὐέττιος δ'
[2, 140]	τάφους καὶ ἱερά, ὧν οὐδὲ	τοὺς	ἀλλοφύλους πολεμίους ἀφῃρούμεθα, ἀλλὰ δεκάτην
[2, 94]	τε αὐτὸν καὶ κολάζειν σφῶν	τοὺς	ἁμαρτόντας. Ὁ δ' ἔτι μέν
[2, 131]	ἄριστοι εἶναι λεγόμενοι. πρὸς δὲ	τοὺς	ἀμύνειν ἀξιοῦντας ἐπιστραφείς ὁ μὲν
[2, 15]	Κλώδιος παρανόμων, ὅτι πρὸ δικαστηρίου	τοὺς	ἀμφὶ Λέντλον καὶ Κέθηγον ἀνέλοι.
[2, 122]	ὑπάτου σφίσι συγγνωμόνων ὄντων καὶ	τοὺς	ἀμφὶ τὸν Κάσσιον ἐκ τοῦ
[2, 142]	ἡδόμενοι κατεκάλουν ἐκ τοῦ ἱεροῦ	τοὺς	ἀμφὶ τὸν Κάσσιον. Καὶ οἵδε
[2, 46]	Καὶ τάδε μὲν ἦν ἀμφὶ	τοὺς	ἀναχθέντας, ἕτερα δ' ἐν τῇ
[2, 50]	οὐ τὰ οἰκήματα πόλιν, ἀλλὰ	τοὺς	ἄνδρας εἶναι νομίζοντες· καὶ τόδε
[2, 127]	τὸ πεπραγμένον ἐπῄνουν ἄντικρυς καὶ	τοὺς	ἄνδρας ἐκάλουν τυραννοκτόνους καὶ γεραίρειν
[2, 101]	τοῖσδε τὰ παθήματα ἅπαντα καὶ	τοὺς	ἄνδρας ἐν εἰκόσι καὶ ποικίλαις
[2, 5]	ἑκάστου. Ἀξιοῦντι δὲ τῷ Σιλανῷ	τοὺς	ἄνδρας ἐσχάτῃ κολάσει μετιέναι πολλοὶ
[2, 2]	πολλὰ παρὰ πολλῶν γυναικῶν, αἳ	τοὺς	ἄνδρας ἤλπιζον ἐν τῇ ἐπαναστάσει
[2, 6]	τὸν ἀγῶνα προβαλέσθαι, προσετίθει διαθέσθαι	τοὺς	ἄνδρας Κικέρωνα τῆς Ἰταλίας ἐν
[2, 37]	ἐλευθερίαν εἶναι τοῖς ἀνδράσιν, ἀλλὰ	τοὺς	ἄνδρας, ὅπῃ ποτ' ἂν ὦσιν,
[2, 121]	ὁρῶντες ἐπιμιγνύμενον αὑτοῖς οὐκ ἐκάλουν	τοὺς	ἄνδρας οὐδέ τι πλέον ἢ
[2, 79]	τῆς βολῆς εὐτονωτέρας γίνεσθαι καὶ	τοὺς	ἄνδρας ὑπὸ τοῦ δρόμου προθυμοτέρους·
[2, 142]	σφᾶς ἐπῄνουν ὡς δικαιότατα, καὶ	τοὺς	ἄνδρας ὡς ἀκαταπλήκτους δὴ καὶ
[2, 121]	ὁμοιότατον μάλιστα τῷ προγονικῷ καὶ	τοὺς	ἄνδρας ὡς εὐεργέτας καλεῖν ἐκέλευεν
[2, 147]	ὁ Καῖσαρ ἀνῄρητο, κατέφλεξαν καὶ	τοὺς	ἀνδροφόνους ἐκφυγόντας πρὸ πολλοῦ περιθέοντες
[2, 129]	μεταβολή, λοιδορουμένου τοῖς πολλοῖς, εἰ	τοὺς	ἀνδροφόνους τιμᾶν ἀξιοῦντες τοὺς ἄρχοντας
[2, 121]	τὸν Καίσαρα τύραννον ἐκάλει καὶ	τοὺς	ἀνελόντας τυραννοκτόνους, καὶ τὸ πεπραγμένον
[2, 81]	προσπεσόντες ἐπεχείρουν σὺν πολλῇ πρὸς	τοὺς	ἀπομαχομένους καταφρονήσει, ὁ δὲ Πομπήιος
[2, 95]	δ' αὐτοκράτορα Λεύκιον Σκιπίωνα καὶ	τοὺς	ἀρίστους ἐν Ἀδρυμητῷ στρατοπεδεύειν, διέπλευσεν
[2, 76]	οἱ πολέμιοι μετήγαγον ἐπ' αὐτὸ	τοὺς	ἀρίστους τῶν ἱππέων, ἵνα πλέονες
[2, 3]	πόλιν καὶ διαρπάζειν καὶ κατακτείνειν	τοὺς	ἀρίστους. ~Ὧδε μὲν Λέντλῳ καὶ
[2, 129]	εἰ τοὺς ἀνδροφόνους τιμᾶν ἀξιοῦντες	τοὺς	ἄρχοντας σφῶν ἀτιμώσουσιν ἐς εὐπρέπειαν
[2, 121]	τὴν εἰρήνην ἐπεβόων καὶ θαμινὰ	τοὺς	ἄρχοντας ὑπὲρ αὐτῆς παρεκάλουν, τέχνασμα
[2, 138]	δίκην ἐπαγαγών. Πότεροι οὖν ἐς	τοὺς	ἀσύλους ἡμάρτανον; Ἢ Καῖσαρ μὲν
[2, 2]	καινὸν ὀνομάζων καλοῦσι δ' οὕτω	τοὺς	ἀφ' ἑαυτῶν, ἀλλ' οὐ τῶν
[2, 112]	ἔκγονος ὢν Βρούτον τοῦ πάλαι	τοὺς	βασιλέας ἐξελάσαντος ἐρεθιζόμενος καὶ ὀνειδιζόμενος
[2, 122]	τοῖς προγόνοις ἐργάσασθαι τοῖς καθελοῦσι	τοὺς	βασιλέας, οὐκ ἐκ βίας ἄρχοντας
[2, 59]	οὐχ ὑποστὰς τὸ πρόσταγμα ἦγε	τοὺς	βουλομένους διὰ τῆς Ἰλλυρίδος, οὐδαμοῦ
[2, 154]	τὰ μὲν Ἰνδῶν Ἀλέξανδρος ἐξετάζων	τοὺς	Βραχμᾶνας, οἳ δοκοῦσιν Ἰνδῶν εἶναι
[2, 17]	ἤδη γεγονότων, τοὺς δὲ χρηματιουμένους,	τοὺς	δ' ἄλλο τι τοιουτότροπον αὑτοῖς
[2, 40]	τοὺς δ' ἐν Ὑδροῦντι κατέλιπε,	τοὺς	δ' ἐν Τάραντι, φύλακας εἶναι
[2, 40]	τοὺς μὲν ἐν τῷ Βρεντεσίῳ,	τοὺς	δ' ἐν Ὑδροῦντι κατέλιπε, τοὺς
[2, 105]	καὶ ὅδε παρὰ δόξαν ἐλέλυτο·	τοὺς	δ' ἐξ αὐτοῦ διαφυγόντας ἤθροιζεν
[2, 1]	δαιμονίως ὑπεραρέσκειν, τῶν δήμων αἰεὶ	τοὺς	δαψιλεῖς ἐπαινούντων. ~Γάιος δὲ Κατιλίνας,
[2, 75]	παρεστήσατο τῇ φάλαγγι τῇ Ἰταλικῇ,	τοὺς	δὲ ἄλλους, ὅπερ ὁ Καῖσαρ
[2, 134]	βεβουλευμένα τῷ Καίσαρι πάντα κυροῦν,	τοὺς	δὲ ἁμαρτόντας ἐπαινεῖν μὲν οὐδενὶ
[2, 25]	παρηγόρει καὶ τὸν Πομπήιον εὐφήμει,	τοὺς	δὲ δημάρχους ἔπεισεν εἰσηγήσασθαι νόμον
[2, 14]	ἐπιφθονήσειε τῷ μεγέθει τῆς εὐδαιμονίας,	τοὺς	δὲ θρασυτάτους τῶν στασιωτῶν ἐπὶ
[2, 119]	ἀφειμένους καὶ ἐς κληρουχίας διατεταγμένους,	τοὺς	δὲ προαπῳκισμένους μέν, ἐς δὲ
[2, 74]	τῶνδε μὲν ὡς συγγενῶν φειδώμεθα,	τοὺς	δὲ συμμάχους ἐς τὴν τῶνδε
[2, 64]	μεμνῆσθαι τῆσδε τῆς προθυμίας διεκελεύσατο,	τοὺς	δὲ φίλους ἀνεδίδασκεν, ὅτι χρὴ
[2, 124]	τοσῶνδε ἀνδρῶν ἀθρόως ἐκποδὼν γενομένων·	τοὺς	δὲ φίλους καὶ συγγενεῖς αὐτῶν
[2, 17]	ἀμειβομένους ὑπὲρ τῶν ἤδη γεγονότων,	τοὺς	δὲ χρηματιουμένους, τοὺς δ' ἄλλο
[2, 12]	ἀνίει καὶ τοῦτο δρᾶσαι λέγων	τοὺς	δεδιότας, ἕως ὁ δῆμος αὐτῷ
[2, 73]	περιφυγόντες ἡμᾶς ἐξ Ἰταλίας, οἳ	τοὺς	δέκα ἔτεσιν ἀθλοῦντας ἡμᾶς καὶ
[2, 5]	τὰς τῶν στρατηγῶν οἰκίας ὡς	τοὺς	δεσπότας ἐξαρπασόμενοι. Ὧν ὁ Κικέρων
[2, 122]	Καίσαρος στρατηγῶν ἐν Ἰβηρίᾳ, καὶ	τοὺς	δημάρχους Καισήτιον καὶ Μάρυλλον, οἳ
[2, 30]	οἱ πλείους, Καίσαρι δ' ἐπεψήφιζον	τοὺς	διαδόχους. Ἐπανερομένου δὲ τοῦ Κουρίωνος,
[2, 58]	τῶν τις Καίσαρος εἷς ἐπιδραμὼν	τοὺς	δύο ἀνεῖλε. Καὶ ὁ Πομπήιος
[2, 50]	μὲν ἐπιβουλεύοντα αὐτῇ, διὰ δὲ	τοὺς	δωροδοκοῦντας τὴν Ἰταλίαν ἄφνω καταλαβόντα.
[2, 124]	δὲ δόξαν αὐτοῖς ὁ Ἀντώνιος	τοὺς	εἰπόντας ἠμείψατο· Κατὰ μὲν ἔχθραν
[2, 56]	τοὺς νεοστρατεύτους, ὁ δὲ Καῖσαρ	τοὺς	ἐκ Βρεντεσίου περιμένων. Νομίσας δ'
[2, 133]	πατρίδι ὡς ἀσθενεστάτῃ μάλιστα οὔσῃ	τοὺς	ἐναγεῖς περισῴζειν ἀξιοῦτε; Καὶ τὰ
[2, 2]	πόλεως ἰγκουιλῖνον, ᾧ ῥήματι καλοῦσι	τοὺς	ἐνοικοῦντας ἐν ἀλλοτρίαις οἰκίαις. Αὐτὸς
[2, 8]	ἵνα ἔχοι μηδέν· διαθέμενος δὲ	τοὺς	ἐνοχλοῦντας, ὡς ἐδύνατο, καὶ τῆς
[2, 71]	Καππαδοκῶν βασιλεύς. Ἀρμενίους δὲ ἦγε	τοὺς	ἐντὸς Εὐφράτου στρατηγὸς Ταξίλης καὶ
[2, 89]	τῶν συνόντων ὑπεκρίνετο φιλοφρόνως τε	τοὺς	ἐντυγχάνοντας ἐξεδέχετο καὶ τὴν πόλιν
[2, 62]	τοῦ πολέμου καταφρονήσας. Ἐπὶ δὲ	τοὺς	ἔξω τραπεὶς ἑτέρους τε ἔκτεινε
[2, 130]	τοσοίδε καὶ ἀραί. Ἐς δὲ	τοὺς	ἐπεξιέναι παρακαλοῦντας ἐπιστραφεὶς ἐπῄνει μὲν
[2, 78]	δόρασιν ἐς τὰ πρόσωπα τύπτοντες	τοὺς	ἐπικαθημένους, οἱ δ' οὐκ ἐνεγκόντες
[2, 79]	ἀμύνεσθαι διὰ χειρὸς τοῖς δόρασι	τοὺς	ἐπιόντας. Καὶ τόδε τινὲς αὐτοῦ
[2, 49]	ἕνδεκα τέλη καὶ ἱππέες ἀμφὶ	τοὺς	ἑπτακισχιλίους. Σύμμαχοι δ' ἐξ Ἰωνίας
[2, 154]	ἐνιαυτὸν ἀνώμαλον ἔτι ὄντα διὰ	τοὺς	ἔσθ' ὅτε μῆνας ἐμβολίμους (κατὰ
[2, 134]	τοῖς τυράννοις ἐπιτέτακταἰ περιόψεσθαι νομίζετε	τοὺς	ἐστρατευμένους αὐτῷ; Καὶ τὰ Κελτῶν
[2, 119]	τὸν δὲ δῆμον ὑφορώμενοι καὶ	τοὺς	ἐστρατευμένους τῷ Καίσαρι πολλοὺς ἐν
[2, 140]	καὶ ἐς τὸ μέρος ᾤκιζον	τοὺς	ἐστρατευμένους, φύλακας εἶναι τῶν πεπολεμηκότων·
[2, 34]	Ἰταλῶν ἀγείρειν, καὶ μάλιστα αὐτῶν	τοὺς	ἐστρατευμένους ὡς ἐμπειροπολέμους, ξενολογεῖν δὲ
[2, 59]	ὑπ' ἀσχολίας. Ὁ δ' Ἀντώνιος	τοὺς	ἑτέρους ἐπὶ τὰς ναῦς ἐπιβήσας
[2, 145]	οὖν τὸν ἱερὸν τόνδε ἐπὶ	τοὺς	εὐδαίμονας, τὸν νενομισμένον ὕμνον αὐτῷ
[2, 40]	στόλου περὶ δείλην ἑσπέραν ἀπέπλευσε,	τοὺς	εὐτολμοτάτους ἐπὶ τῶν τειχῶν ὑπολιπών·
[2, 53]	δ' εὐθὺς ἐμβάντας περᾶν, ἵνα	τοὺς	ἐχθροὺς διαλάθοιμεν, τῷ μὲν χειμῶνι
[2, 138]	ἐγένετο Σύλλᾳ, ἀλλ' ὁ μὲν	τοὺς	ἐχθροὺς καθελὼν ἀπέδωκεν ὑμῖν τὴν
[2, 63]	τῆς ἥττης καταπεπληγμένον, μάλιστα δὲ	τοὺς	ἡγεμόνας αὐτοῦ, τὸ σφέτερον ἁμάρτημα
[2, 4]	ἐπετήρουν· Ἀλλοβρίγων δὲ πρέσβεις, αἰτιώμενοι	τοὺς	ἡγουμένους αὑτῶν, Ἐς τὴν Λέντλου
[2, 51]	γενομένῳ, καὶ τάδε μοι πάντα	τοὺς	θεοὺς ἐς τὰ παρόντα συνενεγκεῖν
[2, 98]	τὸν Καίσαρα καλῶς. Σημηνάμενος δὲ	τοὺς	θησαυροὺς ἅπαντας καὶ συγγραφὰς ὑπὲρ
[2, 21]	οἱ προπετέστεροι τὰ βάθρα καὶ	τοὺς	θρόνους τῶν βουλευτῶν συμφορήσαντες ἧψαν
[2, 75]	μετώπου, μικρὸν ἀλλήλων διεστῶτας, καὶ	τοὺς	ἱππέας ἐπὶ τοῖς κέρασι τοῖς
[2, 78]	ἄραντος, οἱ μὲν ἐξαναστάντες ἐς	τοὺς	ἵππους ἐχώρουν, ὀρθοῖς ἄνω τοῖς
[2, 134]	δῆμον αὐτὸν ἐργάσεσθαι; Τί δὲ	τοὺς	Ἰταλιώτας; Πόσον δὲ ὑμῖν ἔσεσθαι
[2, 61]	ἐν ᾧ Πομπήιος τρέπεταί τε	τοὺς	Καίσαρος πάνυ λαμπρῶς καὶ ἐς
[2, 11]	σφαγὴν καὶ μετὰ βοῆς ἐκάλει	τοὺς	Καίσαρος φίλους ἐπὶ τὸ ἔργον·
[2, 24]	δίκῃ· καὶ πάλιν τοῦ δήμου	τοὺς	κατηγόρους ἐνοχλοῦντος, σφαγή τις ἐκ
[2, 146]	Ἐμὲ δὲ καὶ τούσδε περισῶσαι	τοὺς	κτενοῦντάς με, οὐκ ἔφερεν ἔτι
[2, 150]	πείρα, κρημνοῖς τε τῶν Βρεττανῶν	τοὺς	κυβερνήτας ἐποκέλλοντας ἐκέλευε τὰς ναῦς
[2, 94]	ἣν ἔχουσι καὶ τοῖς ἀφαιρεθεῖσι	τοὺς	λαβόντας συνοικίζων καὶ ποιῶν ἀλλήλοις
[2, 47]	ἐδόκουν, διακληρῶσαι καὶ δυώδεκα αὐτῶν	τοὺς	λαχόντας ἀνελεῖν. Τῶν δὲ δυώδεκα
[2, 39]	Δυρραχίου Κερκυραίους ἐπαγόμενοι θαλασσοκρατοῦντας ἐξέβαλον	τοὺς	Λιβυρνούς· καὶ αὐτοῖς οἱ Κερκυραῖοι
[2, 75]	φύλακας τοῦ στρατοπέδου καταλιπὼν παρέτασσε	τοὺς	λοιποὺς ἐς τὸ μεταξὺ Φαρσάλου
[2, 45]	ἐνοχλούμενος δὲ ἀνέφευγεν αὖθις ἐς	τοὺς	λόφους. Ἀσίνιος μὲν δὴ Πολλίων
[2, 17]	γενέσθαι, βουλευτὰς δὲ πλείους διακοσίων,	τοὺς	μὲν ἀμειβομένους ὑπὲρ τῶν ἤδη
[2, 43]	Πομπηίου στρατιώταις ἅπασι. Τοσάδε εἰπὼν	τοὺς	μὲν ἀπέλυεν ἀπαθεῖς, αὐτὸς δὲ
[2, 119]	ἐν τῇ πόλει τότε παρόντας,	τοὺς	μὲν ἄρτι τῆς στρατείας ἀφειμένους
[2, 131]	Ἢ ποίοις ὅρκοις ἀσφαλὴς ἔσται;	Τοὺς	μὲν γὰρ πατρίους πάντας ὠμόσαμεν
[2, 40]	δύναμιν ἐς πέντ' ἐπιδιῄρει. Καὶ	τοὺς	μὲν ἐν τῷ Βρεντεσίῳ, τοὺς
[2, 116]	διελέγετο ἰδίᾳ μετὰ σπουδῆς. Καὶ	τοὺς	μὲν ἥ τε ὄψις αὐτίκα
[2, 75]	ἔνθα καὶ ὁ Καῖσαρ ἀντιδιεκόσμει,	τοὺς	μὲν Ἰταλοὺς ἑκάτερος αὐτῶν ἐς
[2, 132]	τῷ δήμῳ τι γεγένητο θερμότερον,	τοὺς	μὲν οὖν ἄνδρας ἔγνω περισῴζειν
[2, 134]	τὴν τοσήνδε ἡμῶν ἀνωμαλίαν, εἰ	τοὺς	μὲν ὕπατον ἐν βουλευτηρίῳ καὶ
[2, 22]	τῶν ἄλλων ἐγίγνετο φόνος, οὐ	τοὺς	Μίλωνος ἔτι φίλους ἐρευνώντων, ἀλλὰ
[2, 122]	καὶ Δέκμῳ μάλιστα ἐμαρτύρουν, ὅτι	τοὺς	μονομάχους σφίσιν ἐν καιρῷ παράσχοι.
[2, 56]	συνεπλέκοντο, Πομπήιος μὲν ἔτι γυμνάζων	τοὺς	νεοστρατεύτους, ὁ δὲ Καῖσαρ τοὺς
[2, 11]	καὶ τότε μετέωρος ἐξερρίφη καὶ	τοὺς	νόμους ὁ Καῖσαρ ἐκύρωσε. ~Καὶ
[2, 134]	ἐλέου μόνον, εἰ ἐθέλοιτε, διὰ	τοὺς	οἰκείους αὐτῶν καὶ φίλους, εἰ
[2, 141]	ἡμεῖς, διαλλακτήριον ὑμῖν ἅμα ἐς	τοὺς	ὁμοεθνεῖς ἐσόμενον καὶ ἥδιστον ἤδη
[2, 145]	χρώμενοι τιμῇ. ~Καὶ αὖθις ἀνεγίνωσκε	τοὺς	ὅρκους, ἦ μὴν φυλάξειν Καίσαρα
[2, 130]	θώρακα ἐντὸς ἐπεδείκνυεν, ὑπερεθίζων ἄρα	τοὺς	ὁρῶντας ὡς οὐκ ἐνὸν σῴζεσθαι
[2, 145]	εἴ τις ἐπιβουλεύσειεν, ἐξώλεις εἶναι	τοὺς	οὐκ ἀμύναντας αὐτῷ. Ἐφ' ὅτῳ
[2, 35]	φθάσαι τὰ εὔκαιρα τῆς Ἰταλίας.	~Τοὺς	οὖν λοχαγοὺς αὐτῶν σὺν ὀλίγοις
[2, 32]	Καίσαρι δ' ἔτι πειρᾶσθαι διαλύσεων.	Τοὺς	οὖν φίλους ἐκέλευεν ὑπὲρ αὑτοῦ
[2, 91]	τῷ Πόντῳ ῥωμαΐζουσαν ἐξηνδραπόδιστο καὶ	τοὺς	παῖδας αὐτῶν τομίας ἐπεποίητο πάντας·
[2, 75]	ὅμως τῶν σκηνῶν κατέπεμπε δισχιλίους	τοὺς	πάνυ γέροντας· οἱ δ' ἐξιόντες
[2, 22]	εἷλκεν ἐς τὴν ἀγορὰν ἐπὶ	τοὺς	παρ' αὐτοῦ δεδωροδοκηκότας ὥσπερ ἐπ'
[2, 35]	σὺν ὅπλοις περάσειε. Καὶ πρὸς	τοὺς	παρόντας εἶπεν ἀνενεγκών· Ἡ μὲν
[2, 52]	ἠθροισμένον ἐν τῷ Βρεντεσίῳ καταλαβών,	τοὺς	παρόντας ὅμως ἐς ἐκκλησίαν συναγαγὼν
[2, 120]	καὶ μισθωτοὺς σφίσιν ἔσεσθαι χρησίμως	τοὺς	παρόντας. Ὧν θάτερον εὐχερέστερον ἦν,
[2, 46]	γῆς ἀναλαβεῖν, Ἀσίνιος δ' ἐς	τοὺς	παρορμοῦντας ἐμπόρους ἀκατίῳ διαπλεύσας ἐδεῖτο
[2, 99]	τῷ Πλάτωνι ὁ λόγος, ἀναπαύεσθαι	τοὺς	περὶ θύρας ὑπολαβὼν ἔτρωσεν αὑτὸν
[2, 42]	κατηκόντισεν, ἀλλὰ μεθῆκεν ἀπαθεῖς ἐς	τοὺς	περὶ τὸν Ἀφράνιον ἀπιέναι, δημοκοπῶν
[2, 64]	μετὰ βελτιόνων καιρῶν αὐτοὺς ἐπὶ	τοὺς	πολεμίους ἄξει, καὶ μεμνῆσθαι τῆσδε
[2, 7]	φυγεῖν ἠξίωσεν, ἀλλ ἐσδραμόντες ἐς	τοὺς	πολεμίους ἀπώλοντο. Ὧδε μὲν ἡ
[2, 71]	ἐδύνατο πανταχοῦ τὴν ἐπακτὸν ἀγορὰν	τοὺς	πολεμίους ἀφαιρεῖσθαι, ἐν δὲ ἀγῶνι
[2, 57]	κυβερνήτην ὡς τῷδε μάλιστα λησόμενοι	τοὺς	πολεμίους ἐγγὺς ὄντας. Τὸν μὲν
[2, 152]	τόλμης ἐς τὸ ἐντὸς ἐπὶ	τοὺς	πολεμίους ἐξαλομένῳ καὶ πληγέντι τὰ
[2, 104]	στρατειῶν, προύδραμε τῆς τάξεως ἐς	τοὺς	πολεμίους ἐπὶ τοσοῦτον, ὡς μόνους
[2, 75]	χερσὶν ὁ ἀγὼν γένηται, κυκλοῦσθαι	τοὺς	πολεμίους καὶ διώκειν, ὅσα δύναιντο
[2, 59]	ἔρευναν τῆς θαλάσσης ἀναχθεῖσαι, καθορῶσι	τοὺς	πολεμίους καὶ ἐδίωκον. Τοῖς δὲ
[2, 63]	εὐθὺς αὐτὸν ἄγειν ἀξιοῦν ἐπὶ	τοὺς	πολεμίους· καὶ ἐνέκειντο σφόδρα προθύμως,
[2, 52]	νομίζων τῷ ἀδοκήτῳ μάλιστα ἐκπλήξειν	τοὺς	πολεμίους. Οὔτε δὲ ἀγορὰν οὔτε
[2, 42]	τὸν Ἀφράνιον ἀπιέναι, δημοκοπῶν ἐς	τοὺς	πολεμίους πανταχοῦ. Ὅθεν ἐν ταῖς
[2, 76]	ἐνήδρευσεν, οἷς ἐκέλευσεν, ὅταν αἴσθωνται	τοὺς	πολεμίους περιθέοντας, ἀναπηδᾶν καὶ τὰ
[2, 66]	καὶ ἐς λοιμὸν ἐκ λιμοῦ	τοὺς	πολεμίους περιφέρειν· ~Πολὺ δ' ἀμφ'
[2, 47]	οὐ δι' ἡμᾶς, ἀλλὰ διὰ	τοὺς	πολεμίους ὑποφεύγοντας ἡμᾶς. Ὑμεῖς δ'
[2, 46]	καὶ τῶν ἀναχθέντων οἱ ἔμποροι	τοὺς	πολλοὺς χρήματα φέροντας ἕνεκα τῶν
[2, 27]	οὐδὲν τούτων ἐσόμενον, ἐλπίζων δὲ	τοὺς	Πομπηίου φίλους ἀντιλέξειν καὶ αὐτὸς
[2, 151]	πολλάκις ἑκατέρῳ καὶ πολυστασίαστα διὰ	τοὺς	πόνους. Ἀποθανόντας γε μὴν ὁμοίως
[2, 43]	τὴν ἐμαυτοῦ γνώμην ποιήσὠ, οὔτε	τοὺς	προπεμφθέντας ἐς τὴν κατάληψιν τοῦ
[2, 15]	ῥύπου προσέπιπτεν οἷς ἐντύχοι κατὰ	τοὺς	στενωπούς, οὐδὲ τοῖς ἀγνῶσιν ἐνοχλεῖν
[2, 104]	καὶ λαμπρὰ ἔργα μιῆναι, καὶ	τοὺς	στρατιώτας ἐπιθέων παρεκάλει τό τε
[2, 80]	ἀψαυστεῖν τῶν ὁμοεθνῶν, ἐπὶ δὲ	τοὺς	συμμάχους μόνους χωρεῖν. Καὶ τοῖς
[2, 80]	δ' αὐτοὺς οἱ τοῦ Καίσαρος	τοὺς	συμμάχους οὐ δυναμένους ἀντέχειν ἀνῄρουν·
[2, 146]	παραλόγῳ ποιούμενος τὸ πάντας αὐτοῦ	τοὺς	σφαγέας χωρὶς μόνου Δέκμου, αἰχμαλώτους
[2, 2]	Ἰταλίαν περιέπεμπεν ἐς τῶν Συλλείων	τοὺς	τὰ κέρδη τῆς τότε βίας
[2, 133]	σύνοικα ἀνὰ τὴν Ἰταλίαν αὐτήν,	τοὺς	τὰ νικητήρια λαβόντας καὶ κατὰ
[2, 83]	ναυσὶ καὶ σίτῳ καὶ χρήμασι·	τούς	τε βασιλεύοντας αὐτῆς, εἰ καὶ
[2, 38]	οὐ πάντας ἀμφ' αὑτὸν ἔχοντα	τοὺς	τετρακισχιλίους, ἐπολιόρκει· καὶ οἱ τὸ
[2, 40]	τε ναῦς ἀνέμενεν ἐπανελθεῖν, αἳ	τοὺς	ὑπάτους διέφερον, καὶ τὸν Καίσαρα
[2, 136]	ὁ Πείσων ὅτι μέγιστον καὶ	τοὺς	ὑπάτους ἔτι παροῦσάν οἱ τὴν
[2, 31]	τῷ δήμῳ τὰ γιγνόμενα καὶ	τοὺς	ὑπάτους ἠξίου κηρύσσειν μηδένα πω
[2, 71]	Εὐφράτου στρατηγὸς Ταξίλης καὶ Ἀρμενίους	τοὺς	ὑπὲρ Εὐφράτην Μεγαβάτης, ὕπαρχος Ἀρταπάτου
[2, 43]	ὑδρεύματα, Πετρηίου ἐκ τῶν ἐμῶν	τοὺς	ὑπὲρ τὸν Σίκοριν ποταμὸν ἀποληφθέντας
[2, 106]	σωτῆρι τῆς πατρίδος, ᾧ πάλαι	τοὺς	ὑπερασπίσαντας ἐγέραιρον οἱ περισωθέντες. Ἀνερρήθη
[2, 46]	τῇ γῇ, νυκτὸς ἔτι, περὶ	τοὺς	ὑπολειφθέντας ἐγίγνετο ὅμοια. Καὶ μεθ'
[2, 123]	στάσεσιν ἤδη συνεχέσιν, εἰ καὶ	τοὺς	ὑπολοίπους ἀγαθοὺς ἄνδρας ἡ μέλλουσα
[2, 131]	τίμιος ἀνήρ, τὴν δὲ πόλιν	τοὺς	ὑπολοίπους αἰδούμεθα βλάψαι. Καὶ τάδε,
[2, 93]	ἀνεβόησαν, ἐλπίσαντες στρατοῦ δεόμενον ἐς	τοὺς	ὑπολοίπους πολέμους αὐτὸν ἐρεῖν τι
[2, 77]	νῦν φέρουσι κατ' ἀλλήλων καὶ	τοὺς	ὑποστρατευομένους ἐς ὁμοίας ἀθεμιστίας ἄγουσιν,
[2, 7]	περιελθεῖν ἐς τῶν νῦν αὐτοκρατόρων	τοὺς	φαινομένους ἀξίους· οὐδὲ γὰρ τοῖσδε,
[2, 63]	ἀξίως ὑπὸ σφῶν ἠδικῆσθαι καὶ	τοὺς	φέροντας τὰ σημεῖα κτείνειν ἐπεβόων,
[2, 62]	Λαβιηνὸς αὐτόν, θεοῦ παράγοντος, ἐπὶ	τοὺς	φεύγοντας ἔπειθε τραπῆναι· καὶ αὐτὸς
[2, 107]	διὰ φίλων. Κατεκάλει δὲ καὶ	τοὺς	φεύγοντας ὁ Καῖσαρ, πλὴν εἴ
[2, 154]	δοῦναι δίκην ἀξίαν, καθάπερ Ἀλεξάνδρῳ	τοὺς	Φίλιππον ἀνελόντας. Ὅπως δὲ ἔδοσαν,
[2, 35]	σῶμα ἐνοχλούμενος, ὑπεχώρησε τοῦ συμποσίου,	τοὺς	φίλους ἀπολιπὼν ἔτι ἑστιᾶσθαι καὶ
[2, 112]	Καῖσαρ αὐτοῖς διαιτῶν λέγεται πρὸς	τοὺς	φίλους εἰπεῖν, ὡς τὰ μὲν
[2, 57]	μὲν ὡς κάμνων τῷ σώματι,	τοὺς	φίλους ἔτι ἑστιᾶσθαι κελεύσας, ἐπιθέμενος
[2, 18]	καὶ Λιβύην καὶ ἐς τάσδε	τοὺς	φίλους περιπέμπων αὐτὸς ὑπέμεινεν ἐν
[2, 22]	εὔληπτα σφίσιν ἅπαντα, λόγῳ δὲ	τοὺς	φίλους τοῦ Μίλωνος· πρόφασίς τε
[2, 92]	πόλεσιν ἐνοχλουμέναις ὑπὸ τῶν μισθουμένων	τοὺς	φόρους, ὥς μοι κατὰ τὴν
[2, 48]	δήμῳ λιμώττοντι σῖτον ἐπέδωκε καὶ	τοὺς	φυγάδας δεομένῳ καταγαγεῖν συνεχώρησε, χωρὶς
[2, 60]	τὸν φίλον καὶ πέμπε μοι	τοὺς	χειραγωγήσοντας, ἐπεὶ τέτρωμαι. Προσδραμόντων δ'
[2, 70]	καὶ τούτων ἱππέες ἦσαν ἀμφὶ	τοὺς	χιλίους, Πομπηίῳ δὲ ὑπὲρ τὸ
[2, 48]	τῶν ὠνίων ἀπέφηνεν, ὧν ἔδει	τοὺς	χρήστας τοῖς δανείσασιν ἀντὶ τῶν
[2, 28]	τοῖς ἀπολαβεῖν θέλουσιν, οὐκ ἀναμένων	τοὺς	χρόνους τοὺς ὡρισμένους. ἡ μὲν
[2, 28]	θέλουσιν, οὐκ ἀναμένων τοὺς χρόνους	τοὺς	ὡρισμένους. ἡ μὲν δὴ τέχνη
[2, 40]	ναῦς ἀνέμενεν ἐπανελθεῖν, αἳ τοὺς	ὑπάτους	διέφερον, καὶ τὸν Καίσαρα ἐπελθόντα
[2, 107]	χωρὶς τῆς δεκαετοῦς ὑπατείας προσέμενος	ὑπάτους	ἐς τὸ μέλλον ἀπέφηνεν αὑτόν
[2, 48]	ἡμέρας ςὧδε γάρ τισι δοκεῖῖ	ὑπάτους	ἐς τὸ μέλλον ἀπέφηνεν ἑαυτόν
[2, 136]	Πείσων ὅτι μέγιστον καὶ τοὺς	ὑπάτους	ἔτι παροῦσάν οἱ τὴν βουλὴν
[2, 31]	δήμῳ τὰ γιγνόμενα καὶ τοὺς	ὑπάτους	ἠξίου κηρύσσειν μηδένα πω καταλέγοντι
[2, 113]	καὶ τῶν αὐτοῦ Καίσαρος, οὓς	εὐτολμοτάτους	ἑκατέρων ᾖδεσαν. Καὶ συνήγειραν ἐκ
[2, 40]	περὶ δείλην ἑσπέραν ἀπέπλευσε, τοὺς	εὐτολμοτάτους	ἐπὶ τῶν τειχῶν ὑπολιπών· οἳ
[2, 76]	Συνεὶς δὲ ὁ Καῖσαρ τρισχιλίους	εὐτολμοτάτους	πεζοὺς ἐνήδρευσεν, οἷς ἐκέλευσεν, ὅταν
[2, 14]	μεγέθει τῆς εὐδαιμονίας, τοὺς δὲ	θρασυτάτους	τῶν στασιωτῶν ἐπὶ τὰς ἀρχὰς
[2, 25]	σύναρχον ἐς τὸ λοιπὸν τοῦ	ἔτους	ἐποιεῖτο. Καὶ μετὰ τοῦθ' ἑτέρων
[2, 122]	Καίσαρος ἐς τὸ ἐπίλοιπον τοῦ	ἔτους	ἡἡρημένος, ὅτε ὁ Καῖσαρ ἐξορμήσειε
[2, 54]	μέχρι καὶ τὴν πρώτην τοῦ	ἔτους	ἡμέραν ἐν Βρεντεσίῳ διατρῖψαι. Καὶ
[2, 14]	ἐπὶ τὰς ἀρχὰς τοῦ μέλλοντος	ἔτους	παρῆγε. Καὶ ὕπατον μὲν ἀπέφηνεν
[2, 32]	τὸ βουλευτήριον τῇ νουμηνίᾳ τοῦ	ἔτους.	Περιεῖχε δ' ἡ γραφὴ κατάλογόν
[2, 48]	ἀρχῆς ἕνεκα τὴν νουμηνίαν τοῦ	ἔτους	πλησιάζουσαν. Ὁ δὲ δῆμος εἵπετο
[2, 95]	τῶν τὰ μέγιστα σημεῖα, τοὺς	ἀετούς,	φερόντων τῇ ἑαυτοῦ χειρὶ περισπάσας
[2, 107]	δὲ ἄλλας τιμὰς χωρὶς τῆς	δεκαετοῦς	ὑπατείας προσέμενος ὑπάτους ἐς τὸ
[2, 79]	ἀποψύχεσθαί τε καὶ τοῖς ἐπιθέουσιν	εὐβλήτους	δι' ἀτρεμίαν οἷα σκοποὺς εἶναι.
[2, 73]	καὶ πολέμους τοσούσδε καὶ νίκας	δυσαριθμήτους	ἀνύσαντας καὶ Ἰβήρων καὶ Κελτῶν
[2, 142]	δικαιότατα, καὶ τοὺς ἄνδρας ὡς	ἀκαταπλήκτους	δὴ καὶ μάλιστα φιλοδήμους ἐν
[2, 41]	πόλεμος ἐπίοι. Ὁ δὲ ἔφη	Κελτοὺς	αὐτὸς ἐς τὸ ἀσφαλέστατον ἑλὼν
[2, 140]	δὲ ὁ δῆμος ἔδωκεν ἐπὶ	Κελτοὺς	καὶ Βρεττανοὺς τῷ Καίσαρι, καὶ
[2, 141]	ὑμετέρων ὁμοεθνῶν διένεμον, τῶν ἐπὶ	Κελτοὺς	ὑμᾶς αὐτῷ Καίσαρι στρατευσάντων καὶ
[2, 61]	ἠρτοποίουν, αὐτόμολοί τἐ Πομπηίῳ τοιούσδε	ἄρτους	προσήνεγκαν ὡς εὐφρανοῦντες ἰδόντα. ὁ
[2, 76]	κατ' ἀλλήλων ἐμηχανῶντο καὶ περιῄεσαν	ἑκάστους,	καθιστάμενοί τε τὰ ἐπείγοντα καὶ
[2, 73]	τετρακόσια περιποιήσαντας τῇ πατρίδι διέλυον	ἀγεράστους	ἄνευ θριάμβου τε καὶ δωρεᾶς,
[2, 86]	βίου τέλος ἦν Πομπηίῳ τῷ	μεγίστους	πολέμους ἀνύσαντι καὶ μέγιστα τὴν
[2, 95]	αὐτοκράτορα Λεύκιον Σκιπίωνα καὶ τοὺς	ἀρίστους	ἐν Ἀδρυμητῷ στρατοπεδεύειν, διέπλευσεν ἐπὶ
[2, 76]	πολέμιοι μετήγαγον ἐπ' αὐτὸ τοὺς	ἀρίστους	τῶν ἱππέων, ἵνα πλέονες ὄντες,
[2, 3]	καὶ διαρπάζειν καὶ κατακτείνειν τοὺς	ἀρίστους.	~Ὧδε μὲν Λέντλῳ καὶ Κεθήγῳ
[2, 93]	αὐτὸν παρακαλούντων ἐπιφθέγξασθαί τι πρὸς	αὐτοὺς	ἄλλο καὶ μὴ βραχεῖ καὶ
[2, 105]	τῶν ζητητῶν ἐπιπεσόντων οὐκ ἀγεννῶς	αὐτοὺς	ἀμυνόμενος κατεκόπη. Τοῦδε μὲν δὴ
[2, 67]	δ' ἐξ αὐτοῦ μάλιστα τοῦδε	αὐτοὺς	ἀνεδίδασκεν, ὅτι Καίσαρι μὲν τοῦτ'
[2, 127]	ἀνδροφόνοις συνήργουν. Καὶ πρῶτα μὲν	αὐτοὺς	ἀξιοπίστως ἠξίουν καὶ παρεῖναι σφίσι
[2, 43]	τῷ Καίσαρι, ὁ δὲ Καῖσαρ	αὐτοὺς	ἀπαθεῖς ἐπὶ τὸν Οὐᾶρον ποταμὸν
[2, 108]	αὐτοὺς εἶναι θανάτου, μόνης δ'	αὐτοὺς	ἀφαιρεῖσθαι καὶ παραλύειν τῆς τε
[2, 123]	ἐς τὸ ἱερὸν ἐλθεῖν πρὸς	αὐτοὺς	δυνηθέντων ᾑρέθησαν οἱ πρεσβεύσοντες ὑπὲρ
[2, 73]	καὶ οὐδ' ἐς τὰ δίκαια	αὐτοὺς	ἐγὼ προκαλούμενος ἔπειθον οὐδὲ χάρισιν
[2, 107]	πρέποντι ἑκάστῳ προσέφερον. Ὁ δὲ	αὐτοὺς	ἐδεξιοῦτο μέν, οὐχ ὑπανέστη δὲ
[2, 127]	αὐτὰ πραξάντων. Εὐφημεῖν δὲ μόνον	αὐτοὺς	ἐδικαίουν ὡς εὐεργέτας· οἱ δὲ
[2, 108]	διαβολήν, καὶ ἐπήνεγκεν ἀξίους μὲν	αὐτοὺς	εἶναι θανάτου, μόνης δ' αὐτοὺς
[2, 130]	βουλευτηρίου προῆλθον· καὶ γάρ τινες	αὐτοὺς	ἐκ πολλοῦ συνδραμόντες ἐκάλουν ὡς
[2, 70]	δὲ καὶ Ἀθηναῖοι, κηρυξάντων μὲν	αὐτοὺς	ἑκατέρων μὴ ἀδικεῖν τὸν στρατὸν
[2, 147]	ἄλλων οἰκίας ἔφερον, καὶ καρτερῶς	αὐτοὺς	ἐκείνων τε ἀμυνομένων καὶ τῶν
[2, 138]	δημάρχοις ἐπιτρέπουσιν· ὁ δὲ Καῖσαρ	αὐτοὺς	ἐξήλασεν, οὐδὲ δίκην ἐπαγαγών. Πότεροι
[2, 78]	αὐτίκα δ' αἵ τε σάλπιγγες	αὐτοὺς	ἐξώτρυνον ὀρθίοις κλαγγαῖς ὡς ἐν
[2, 10]	περὶ τῶν νόμων· οἱ δὲ	αὐτοὺς	ἐπῄνουν, καὶ ὁ δῆμος ἐπὶ
[2, 56]	περιμένων. Νομίσας δ' ἔαρος μὲν	αὐτοὺς	ἐπὶ ὁλκάδων διαπλέοντας οὐ λήσειν
[2, 64]	εἶπεν, ὅτι μετὰ βελτιόνων καιρῶν	αὐτοὺς	ἐπὶ τοὺς πολεμίους ἄξει, καὶ
[2, 24]	μὴ δείσειαν οἱ δικασταί, αὐτὸς	αὐτοὺς	ἐπώπτευε στρατιὰν περιστησάμενος. Καὶ πρῶτοι
[2, 17]	τὴν χειροτονίαν. Τῶν δ' ἀμφ'	αὐτοὺς	ἔριδες ἦσαν καὶ συνεπλέκοντο, μέχρι
[2, 77]	τοσόνδε πλῆθος ἀνδρῶν ἀγαθῶν δι'	αὐτούς.	Ἐσῄει δὲ σφᾶς, ὅτι φίλοι
[2, 33]	μισθωτοῦ, θεραπόντων ἐσθῆτας ἐνδύντες. Καὶ	αὐτοὺς	ἔτι ὧδε ἔχοντας ὁ Καῖσαρ
[2, 148]	ἀξιοῦσιν, οἳ πρότερον οὐδὲ περιόντας	αὐτοὺς	ἔφερον καλεῖν βασιλέας. ~Οὕτω μὲν
[2, 9]	περιλαβὼν ἐπέγραψε Τρικάρανον. Ὑφορωμένη δ'	αὐτοὺς	ἡ βουλὴ Λεύκιον Βύβλον ἐς
[2, 86]	ἐπὶ μεγίσταις ἀμοιβαῖς (ὁ δὲ	αὐτοὺς	ἠμύνατο ἀξίως τῆς ἀθεμιστίας) τὸ
[2, 56]	νήσους τῶν πολεμίων, λαθεῖν ἂν	αὐτοὺς	ἴσως ἢ καὶ βιάσασθαι μεγέθει
[2, 150]	στρατηγούντων, καὶ ἐν Ἰβηρίᾳ Πετρήιος	αὐτοὺς	καὶ Ἀφράνιος συνέκλεισαν οἷα πολιορκουμένους,
[2, 128]	ψηφίσασθαι. ~Ὁ δὲ Ἀντώνιος ἐφορῶν	αὐτοὺς	καὶ ἐφεδρεύων, ἐπειδὴ λόγων ὕλην
[2, 142]	τι βουλομένων οὐκ ἀνασχόμενοι δεξιώσασθαι	αὐτοὺς	καὶ συναλλαγῆναι πρότερον ἐκέλευον. Καὶ
[2, 95]	τὴν φυγὴν ἐγχρίμπτων ἅπασιν ἐπιστρέφειν	αὐτοὺς	καί τινα τῶν τὰ μέγιστα
[2, 23]	παρόντα τοιᾶσδε θεραπείας. Κάτωνος δ'	αὐτοὺς	μεταδιδάξαντος ὕπατον εἵλοντο χωρὶς συνάρχου
[2, 118]	τέλος στρατιωτῶν, ἐς τὸ πεδίον	αὐτοὺς	μετεβίβαζεν ὡς ἑτοιμοτέρους ἕξων ἐς
[2, 142]	ἐποιοῦντο, καὶ ἐς εὔνοιαν πρὸς	αὐτοὺς	μετετίθεντο καὶ ἐς τὴν ἐπιοῦσαν
[2, 5]	περιιούσης, ὁ Νέρων ἐδικαίου φυλάττειν	αὐτούς,	μέχρι Κατιλίναν ἐξέλωσι πολέμῳ καὶ
[2, 55]	ἦγε συντόμως ἐπὶ τὸ Δυρράχιον	αὐτοὺς	ὁδὸν μακράν, οὔτε ἡμέρας οὔτε
[2, 80]	φωνὴν ὁμοίαν ἀφιέντων. Διεκθέοντες δ'	αὐτοὺς	οἱ τοῦ Καίσαρος τοὺς συμμάχους
[2, 92]	τῶνδε Σαλούστιον Κρίσπον πεμφθέντα πρὸς	αὐτοὺς	ὀλίγου καὶ διέφθειραν, εἰ μὴ
[2, 18]	βουλῆς ὑπηρέτας ἔδωκαν. Ὁ δὲ	αὐτοὺς	ὁμοίως ἐς τὰ ἔθνη διαθεὶς
[2, 127]	αἰδοῖ δὲ μεγάλων οἴκων περισῴζειν	αὐτοὺς	οὐκ ἐκώλυον, ἠγανάκτουν δέ, εἰ
[2, 66]	καὶ ἀκινδυνοτερον ἐκτρῦσαι ταῖς ἀπορίαις	αὐτοὺς	οὔτε γῆς εὐπόρου κρατοῦντας οὔτε
[2, 98]	Πολλά τε ὅμοια εἰπὼν παρήγαγεν	αὐτοὺς	παραθεῖναι τὸ ξιφίδιον. Ὡς δὲ
[2, 46]	ὁ δὲ Ἰόβας ἐπελθὼν περιέστησεν	αὐτοὺς	περὶ τὸ τεῖχος καὶ ὡς
[2, 62]	παραγγέλματος καὶ λογισμοῦ. Καίσαρος δ'	αὐτοὺς	περιθέοντός τε καὶ σὺν ὀνείδει
[2, 116]	καὶ διένευον ἀλλήλοις διαχρήσασθαι σφᾶς	αὐτοὺς	πρὸ συλλήψεως· προϊόντος δὲ τοῦ
[2, 75]	Πομπήιος, ἡγουμένων τινῶν ἐς φυγὴν	αὐτοὺς	συσκευάζεσθαι, συνίει τοῦ τολμήματος καὶ
[2, 43]	Καίσαρι συνῄει μετὰ Ἀφρανίου, ἐφορώντων	αὐτοὺς	τῶν στρατῶν ἑκατέρωθεν. Καὶ συνέβησαν
[2, 74]	ὑμᾶς καὶ θορυβοποιῶσι. Τρεψάμενοι δ'	αὐτοὺς	τῶνδε μὲν ὡς συγγενῶν φειδώμεθα,
[2, 94]	θανάτῳ ζημιῶσαι. Ὁ δὲ οὐδὲν	αὐτοὺς	ὑπερεθίζειν ἔτι δεόμενος ἀκριβῶς μετανοοῦντας,
[2, 55]	σπουδὴ καὶ βοαὶ τῶν ἀγόντων	αὐτοὺς	ὑπὸ λαμπτῆρσι, καὶ θόρυβος ἐκ
[2, 71]	ἐς μάχας γενομένοις. Ἀλλ' αὐτὸν	αὐτοὺς	φυλαξάμενον περὶ Δυρράχιον θεοβλάβεια δοκεῖ
[2, 28]	πολεμίους καὶ στρατὸν ἀγείρειν ἐπ'	αὐτούς·	ᾧ δὴ καὶ μάλιστα ἔλαθεν
[2, 137]	πλῆθος περιέπεμπον καὶ παρεκάλουν πρὸς	αὑτοὺς	ἀνελθεῖν ἐς τὸ Καπιτώλιον. Συνδραμόντων
[2, 119]	μόνῳ χρώμενος ἐργάσαιτό τι δεινὸν	αὑτούς.	~Οὕτω δ' ἔχοντες τὸ Καπιτώλιον
[2, 63]	ἐκέλευον τῷ πατρίῳ νόμῳ διακληρώσαντα	αὑτοὺς	τὸ δέκατον μέρος ἀναιρεῖν. Οὐ
[2, 142]	τῶν ἀνδρῶν καὶ τὰ ἄλλα	αὑτοὺς	ὑπεροισόντων ἐν τῇ πολιτείᾳ. ~Διαθῆκαι
[2, 139]	πάρεστε, χαρίσασθέ μοι καὶ ἐπισημήνασθε	ἑαυτούς.	~Ἐπισημηναμένων δὲ πολλῶν Εὖ γε,
[2, 137]	ἐπὶ κρημνόν, οἳ τὰ καθ'	ἑαυτοὺς	ἐπιτρέπομεν ὑμῖν. Ἀλλὰ τὸ Κίννα
[2, 42]	τὰς ἀσπίδας, ὅπερ ἐστὶ σύμβολον	ἑαυτοὺς	παραδιδόντων. Καὶ ὁ Καῖσαρ οὔτε
[2, 124]	τεχνάζειν εἰ δύναιντο περισπάσαι πρὸς	ἑαυτοὺς	τὴν στρατιὰν τὴν Δέκμου, ἄθυμον
[2, 74]	μὴ κρατῶμεν, ἴδωσι δ' ἡμᾶς	ἀσταθμεύτους	οἱ πολέμιοι καὶ συνῶσιν, ὅτι
[2, 56]	Πομπήιος μὲν ἔτι γυμνάζων τοὺς	νεοστρατεύτους,	ὁ δὲ Καῖσαρ τοὺς ἐκ
[2, 133]	ἔργων προύθηκα μέχρι νῦν, καὶ	τοσούτους	ἡμῖν τὸ ἓν ἀγῶνας ἤγειρεν,
[2, 105]	φορείῳ κομιζόμενος· ὁρῶν δὲ καὶ	τούτους	ἀπογιγνώσκοντας ἑαυτῶν ἔδεισε περὶ ἐκδόσεως
[2, 127]	ἢ Καίσαρα τύραννον προαποφαίνειν ἢ	τούτους	ἐξ ἐλέου περισῴζειν, τούτου μόνου
[2, 60]	καὶ τὸν ὀφθαλμὸν ὁμοίως ἐκκοπῆναι.	Τούτους	μὲν δὴ Καῖσαρ ἀριστείοις πολλοῖς
[2, 120]	ἐναντία προσδοκῶντες, φιλελευθέρους ὁμοῦ καὶ	μισθωτοὺς	σφίσιν ἔσεσθαι χρησίμως τοὺς παρόντας.
[2, 75]	Μακεδόνας μὲν καὶ Πελοποννησίους καὶ	Βοιωτοὺς	καὶ Ἀθηναίους, ἀποδεξάμενος τῆς εὐταξίας
[2, 146]	τοὺς σφαγέας χωρὶς μόνου Δέκμου,	αἰχμαλώτους	ἐκ τῆς Πομπηίου στάσεως γενομένους,
[2, 53]	μοι συνοίσειν τὴν ταχυεργίαν. Καὶ	πρώτους	ἡμᾶς, οἳ πρῶτοι συνεδράμομεν ἀλλήλοις,
[2, 105]	ἐκδόσεως καὶ ἔφευγεν αὖθις, ἐπιβαίνων	σκάφους.	Ἐμπλακέντα δ' αὐτοῦ τὸν πόδα
[2, 83]	ὁμοίῳ δρόμῳ μέχρι θαλάσσης ἐπειχθεὶς	σκάφους	ἐπέβη σμικροῦ καὶ νεὼς παραπλεούσης
[2, 85]	τοῦ στρατοῦ καὶ τὴν τοῦ	σκάφους	εὐτέλειαν καὶ τὸ μὴ τὸν
[2, 140]	γῆν ἀφῃροῦντο καὶ οἰκίας καὶ	τάφους	καὶ ἱερά, ὧν οὐδὲ τοὺς
[2, 25]	ἀποκρίνασθαι, κόπτοντα τὴν λαβὴν τοῦ	ξίφους·	Ἥδε μοι δώσει. ~Πόλιν δὲ
[2, 77]	καὶ συγγενεῖς, ἐνίους δὲ καὶ	ἀδελφούς·	οὐδὲ γὰρ ταῦτα ἐνέλειπεν ἐκείνῃ
[2, 64]	ἐς Θεσσαλίαν νυκτὸς ὑπεχώρει λανθάνων·	Γόμφους	τε πόλιν μικρὰν οὐ δεχομένην
[2, 45]	τῆς ἐλπίδος ὁ Κουρίων ἐς	λόφους	ἀνέδραμεν ὑπό τε καμάτου καὶ
[2, 45]	δὲ ἀνέφευγεν αὖθις ἐς τοὺς	λόφους.	Ἀσίνιος μὲν δὴ Πολλίων ἀρχομένου
[2, 74]	ὡς συγγενῶν φειδώμεθα, τοὺς δὲ	συμμάχους	ἐς τὴν τῶνδε κατάπληξιν ἐξεργάσασθε.
[2, 80]	τῶν ὁμοεθνῶν, ἐπὶ δὲ τοὺς	συμμάχους	μόνους χωρεῖν. Καὶ τοῖς ἡττωμένοις
[2, 80]	αὐτοὺς οἱ τοῦ Καίσαρος τοὺς	συμμάχους	οὐ δυναμένους ἀντέχειν ἀνῄρουν· καὶ
[2, 122]	Δέκμῳ μάλιστα ἐμαρτύρουν, ὅτι τοὺς	μονομάχους	σφίσιν ἐν καιρῷ παράσχοι. Τόν
[2, 147]	γὰρ σῶμα, ὡς ὕπτιον ἐπὶ	λέχους,	οὐχ ἑωρᾶτο. Τὸ δὲ ἀνδρείκελον
[2, 17]	τὸν Ἠριδανὸν ποταμόν, ἧκεν, ἐκ	συνεχοῦς	πολέμου τὸν στρατὸν ἀναπαύσων ἐπ'
[2, 105]	ἐς τὴν γῆν ἐπὶ τοιοῦδε	τείχους	ηὐλίσαντο. Τῆς δ' ἐπιούσης ἑάλω
[2, 26]	Μάρκελλος, εἰσηγεῖτο δὲ ἤδη καὶ	διαδόχους	αὐτῷ πέμπειν ἐπὶ τὰ ἔθνη,
[2, 27]	μὴ χρῆναι μηδὲ Καίσαρι πέμπειν	διαδόχους,	εἰ μὴ καὶ Πομπηίῳ δοῖεν·
[2, 30]	πλείους, Καίσαρι δ' ἐπεψήφιζον τοὺς	διαδόχους.	Ἐπανερομένου δὲ τοῦ Κουρίωνος, εἰ
[2, 27]	Κλαύδιος δ' εἰσηγεῖτο πέμπειν Καίσαρι	διαδόχους	ἐπὶ τὰ ἔθνη· καὶ γὰρ
[2, 30]	μέρος, εἰ δοκεῖ Καίσαρι πέμπειν	διαδόχους	καὶ εἰ Πομπήιον τὴν ἀρχὴν
[2, 124]	καθαρῶν βιοῦν μᾶλλον ἢ πάντας	ἐνόχους	ὄντας ταῖς ἀραῖς. Ἀλλὰ δι'
[2, 14]	Κάτωνος διαμαστροπεύεσθαι γάμοις τὴν ἡγεμονίαν.	Δημάρχους	δὲ ἡἡρεῖτο Οὐατίνιόν τε καὶ
[2, 25]	τὸν Πομπήιον εὐφήμει, τοὺς δὲ	δημάρχους	ἔπεισεν εἰσηγήσασθαι νόμον ἐξεῖναι Καίσαρι
[2, 122]	στρατηγῶν ἐν Ἰβηρίᾳ, καὶ τοὺς	δημάρχους	Καισήτιον καὶ Μάρυλλον, οἳ τὴν
[2, 4]	εἱμάρθαι τρεῖς Κορνηλίους γενέσθαι Ῥωμαίων	μονάρχους,	ὧν ἤδη Κίνναν καὶ Σύλλαν
[2, 41]	καὶ περὶ τὴν Τυρρηνίαν· καὶ	ναυάρχους	αὐτοῖς ἔτι γιγνομένοις ἐπέστησεν Ὁρτήσιόν
[2, 100]	αὐτῆς ἐν Ἰτύκῃ καταλαβὼν ἐξέπεμπε	σώους	τῷ νέῳ Πομπηίῳ. Τῶν δὲ
[2, 110]	δὲ ἐθνῶν, ὅσα Ῥωμαίοις ὑπήκοα,	ἄντικρυς	ἀνειπεῖν βασιλέα. Ὁ δὲ καὶ
[2, 127]	μάλα θρασέως τὸ πεπραγμένον ἐπῄνουν	ἄντικρυς	καὶ τοὺς ἄνδρας ἐκάλουν τυραννοκτόνους
[2, 10]	τῇ γνώμῃ πολλῶν, υποκρινάμενος δυσχεραίνειν,	ὼς	οὐ δίκαια ποιούντων, ἐξέδραμε καὶ
[2, 1]	δὴ φιλοτιμίαν ἀφειδὴς ὑπὲρ δύναμιν,	ὡς	ἀγορανομῶν ἔτι καὶ στρατηγῶν εἶναι
[2, 127]	δὲ καθαρώτεροι τὸ μὲν ἔργον	ὡς	ἄγος ἀπεστρέφοντο, αἰδοῖ δὲ μεγάλων
[2, 83]	καὶ Ἰόβα, Ἰόβα μὲν ὑπερεώρων	ὡς	ἀδόξου, ἐς δὲ τὴν Αἴγυπτον
[2, 3]	συνάγειν καὶ κατηγορεῖν τοῦ Κικέρωνος	ὡς	ἀεὶ δειλοῦ καὶ πολεμοποιοῦ καὶ
[2, 107]	μαθὼν αὐτὸς ἀπηγόρευσε καὶ ἠπείλησεν	ὡς	ἀθέμιστον ὄνομα μετὰ τὴν τῶν
[2, 142]	ὡς δικαιότατα, καὶ τοὺς ἄνδρας	ὡς	ἀκαταπλήκτους δὴ καὶ μάλιστα φιλοδήμους
[2, 95]	παρασπισταὶ συνήρπαζον, ὁ δὲ Πετρήιος,	ὡς	ἀκριβῆ τοῦ στρατοῦ λαβὼν πεῖραν
[2, 70]	συμμαχικὰ οὐκ ἀκριβοῦσιν οὐδὲ ἀναγράφουσιν	ὡς	ἀλλότρια καὶ ὀλίγην ἐν αὐτοῖς
[2, 80]	σφῶν αὐτοὶ καὶ τὰ χαρακώματα	ὡς	ἀλλότρια προλαβόντες διέσπων καὶ διήρπαζον
[2, 23]	ἀμφὶ μὲν τοῦ Καίσαρος ἠγανάκτει,	ὡς	ἀμείνονος ὄντος ὑποψίας, ἐπεὶ καὶ
[2, 74]	κατάπληξιν ἐξεργάσασθε. Πρὸ δὲ πάντων,	ὡς	ἂν εἰδείην ὑμᾶς ἔγωγε ὧν
[2, 128]	ὑμῖν προθήσω πρὸ τῶν ἄλλων,	ὡς	ἂν ἐν τῷ εὐμαρεῖ τὴν
[2, 23]	μεταδιδάξαντος ὕπατον εἵλοντο χωρὶς συνάρχου	ὡς	ἂν ἔχοι τὴν μὲν ἐξουσίαν
[2, 4]	Ἐς τὴν Λέντλου συνωμοσίαν ἐπήχθησαν	ὡς	ἀναστήσοντες ἐπὶ Ῥωμαίους τὴν Γαλατίαν.
[2, 87]	τὸν Πόντον ἔπλει πρὸς Φαρνάκην	ὡς	ἀναστήσων αὐτὸν ἐπὶ Καίσαρα, Σκιπίων
[2, 89]	χάρις τε καὶ δόξα ἀγαθὴ	ὡς	ἀπράγμονι παρὰ τοῖς Ἀλεξανδρεῦσιν ἐφύετο.
[2, 79]	τινὲς αὐτοῦ τὸ στρατήγημα ἐπαινοῦσιν	ὡς	ἄριστον ἐν περικυκλώσει, ὁ δὲ
[2, 133]	πολέμων ἐθέλετε, οἳ τῇ πατρίδι	ὡς	ἀσθενεστάτῃ μάλιστα οὔσῃ τοὺς ἐναγεῖς
[2, 9]	Πομπηίου στρατεύσας ἐπὶ τὸν Μιθριδάτην,	ὡς	ἀσθενέστατον αὐτὸν ἀπολιπὼν τῷ Πομπηίῳ,
[2, 3]	φιλοτίμως ἐξέφερεν οἷα πρὸς ἐρωμένην,	ὡς	αὐτίκα δυναστεύσων. Ἤδη δὲ καὶ
[2, 19]	ἅπασιν ἐνέπιπτεν ἀνῃρημένης τῆς ἐπιγαμίας,	ὡς	αὐτίκα μεγάλοις στρατοῖς Καίσαρός τε
[2, 3]	μιᾶς ἐξῄει πρὸς Γάιον Μάλλιον	ὡς	αὐτίκα στρατὸν ἄλλον ἀθροίσων καὶ
[2, 23]	καὶ ἐς τὸν Πομπήιον ἀφεώρων	ὡς	αὐτίκα σφῶν ἐσόμενον δικτάτορα· χρῄζειν
[2, 60]	χειραγωγήσοντας, ἐπεὶ τέτρωμαι. Προσδραμόντων δ'	ὡς	αὐτομολοῦντι δύο ἀνδρῶν, τὸν μὲν
[2, 5]	μέλλων ὑπατεύσειν πρῶτος ἐσφέρει γνώμην,	ὡς	αὐτός, οἶμαι, πολλὰ τῶν κυρουμένων
[2, 6]	ἐκείνων ἐργάσηταί τι ἄτοπον, ἔπεισαν	ὡς	αὐτοφώρων ἄνευ κρίσεως καταγνῶναι. Καὶ
[2, 114]	Καίσαρι μόνῳ δόξαν οἴσεσθαι τυραννοκτόνων	ὡς	βασιλέα ἀναιροῦντες, ἐπὶ δὲ τοῖς
[2, 1]	δ' ἐν τῷ βουλευτηρίῳ τινὲς	ὡς	βασιλιζόμενον κατέκανον. Ταῦτα δὲ ὅπως
[2, 22]	ἢ σφραγῖσιν ἀπὸ χρυσοῦ διέφερον.	Ὡς	γὰρ ἐν ἀσυντάκτῳ πολιτείᾳ σὺν
[2, 121]	τὸ πρὸς τῶν ἑτέρων ἐσόμενον,	ὡς	δ' ἐπὶ συμφέροντι κοινῷ τὴν
[2, 57]	ὁ κυβερνήτης εἰρεσίᾳ βιαζόμενος ἔπλει·	ὡς	δ' ἐπὶ τὰς ἐκβολὰς ἀφίκετο
[2, 146]	τοῦ πάθους αὖθις ὀργῆς ἐνεπίμπλατο.	Ὡς	δ' ἐπὶ τοῖς λόγοις ἕτεροι
[2, 116]	δεομένῳ καὶ λιπαροῦντι ἐοικότα, ἀνέφερον,	ὡς	δ' ἐπὶ τῷ λόγῳ καὶ
[2, 92]	πάντα μεθεὶς ἐς Ῥώμην ἠπείγετο.	Ὡς	δ' ἦλθεν, ἡ μὲν στάσις
[2, 132]	ἐφεώρα· καὶ γὰρ ἤστην διαφόρω.	Ὡς	δὲ ἅλις ἔσχε τῆς ὄψεως
[2, 45]	καὶ πνίγους καὶ δίψης ἐνοχλούμενος.	Ὡς	δὲ αὐτὸν κατεῖδον οὕτως ἔχοντα
[2, 28]	ἀρχὴν καὶ τότε ὑπισχνεῖτο ἀποθήσεσθαι.	Ὡς	δὲ δὴ φίλος καὶ κηδεστὴς
[2, 27]	ἐπῄνει τὴν τοῦ Κλαυδίου γνώμην,	ὡς	δὲ ἐνδέον αὐτῇ προσετίθει τὸ
[2, 80]	τι ἄλλο ἢ ἑστῶτες ἐθάμβουν.	~Ὡς	δὲ ἐνέδωκε τὸ λαιὸν τοῦ
[2, 98]	παρήγαγεν αὐτοὺς παραθεῖναι τὸ ξιφίδιον.	Ὡς	δὲ ἐτέθη, Πλάτωνος αἰτήσας τὴν
[2, 68]	ἐν Ῥώμῃ ποιήσειν εὔχετο κατορθώσας.	Ὡς	δὲ καὶ σέλας ἐξ οὐρανοῦ
[2, 104]	δὲ καὶ ὁ Πομπήιος Εὐσέβειαν.	Ὡς	δὲ καὶ συνιόντων ἤδη τοῦ
[2, 21]	βουλεῦσαι τὸν φόνον οὐδὲ προστάξαι·	ὡς	δὲ κινδυνεύσων ἐξ ἅπαντος, ἠξίου
[2, 93]	ἐτόλμησαν ὑπὸ τῆς αὐτῆς ἐκπλήξεως,	ὡς	δὲ μετριώτερον, ἀφεθῆναι τῆς στρατείας
[2, 63]	εἰ μὴ τὰ σημεῖα προαπεστράφη.	Ὡς	δὲ ὁ Καῖσαρ οὐδὲ τοῦτ'
[2, 50]	καὶ ἐπ' αὐτοῖς Μᾶρκος Βύβλος.	~Ὡς	δέ οἱ πάντα ἦν ἕτοιμα,
[2, 114]	Κιμβρον καὶ Μινούκιον καὶ Βάσιλον.	~Ὡς	δὲ σφίσιν ἐδόκουν ἅλις ἔχειν
[2, 77]	ὁ δὲ Πομπήιος Ἡρακλέα ἀνίκητον.	~Ὡς	δὲ σφίσιν ἕτοιμα πάντα ἦν,
[2, 44]	διὰ τὴν ἀρρωστίαν γεγονότα, ἄγων.	Ὡς	δέ σφισιν ἡ νίκη Καίσαρος
[2, 127]	φθονεῖν τῶν περισσῶν ἐς ἀσφάλειαν.	Ὡς	δέ τις εἶπε τὴν τούτων
[2, 130]	αὐτοὺς ἐκ πολλοῦ συνδραμόντες ἐκάλουν	ὡς	δὲ ὤφθησαν ἐκ μετεώρου καὶ
[2, 109]	τοῖς φίλοις αὑτὸν ἐντείλασθαι φυλάσσειν	ὡς	δεδωκότα τοῖς ἐχθροῖς λαβὴν ζητοῦσι
[2, 29]	αὐτὸ καὶ ὁ Κουρίων ἀνέστρεφεν,	ὡς	δέον ὑπάρχειν αὐτοῖς ἐπὶ τὸν
[2, 106]	ἀλλήλους δεξιουμένων· οὕτως ἐδεδοίκεσαν μὲν	ὡς	δεσπότην, εὔχοντο δὲ σφίσιν ἐπιεικῆ
[2, 108]	οὐκ εἰμὶ Βασιλεύς, ἀλλὰ Καῖσαρ,	ὡς	δὴ περὶ τὸ ὄνομα ἐσφαλμένοις.
[2, 56]	ὀξὺ καὶ κυβερνήτην τὸν ἄριστον	ὡς	δή τινι πεμπομένῳ πρὸς Καίσαρος
[2, 35]	Γαλατίαν. Αὐτὸς δὲ περὶ ἑσπέραν,	ὡς	δὴ τὸ σῶμα ἐνοχλούμενος, ὑπεχώρησε
[2, 83]	ἕω φερόμενος ἐπὶ τὸν Παρθυαῖον	ὡς	δι' ἐκείνου πάντα ἀναληψόμενος τὸ
[2, 6]	τε καὶ περὶ σφῶν ἀγαπῶντες	ὡς	διαλαθόντες. Οὕτω μὲν ἡ πόλις
[2, 142]	καὶ διαλυόμενοι κατὰ σφᾶς ἐπῄνουν	ὡς	δικαιότατα, καὶ τοὺς ἄνδρας ὡς
[2, 112]	νεανίαν ἐξέκαυσεν ἐπὶ τὸ ἔργον	ὡς	ἑαυτοῦ προγονικόν. ~Ἀκμάζοντος δ' ἔτι
[2, 95]	τύχης ἔργον ἐφαίνετο κρατησάντων ἄν,	ὡς	ἐδόκει, τῶν πολεμίων ἄφνω τὴν
[2, 8]	μηδέν· διαθέμενος δὲ τοὺς ἐνοχλοῦντας,	ὡς	ἐδύνατο, καὶ τῆς Ἰβηρίας ἐπιβὰς
[2, 93]	θορύβῳ τε ἄνοπλοι συνέτρεχον καί,	ὡς	ἔθος, ἄφνω φανέντα σφίσιν ἠσπάζοντο
[2, 60]	ἐτρώθη βέλει καὶ προπηδήσας κατέσεισεν	ὡς	εἰπεῖν τι βουλόμενος. Σιωπῆς δ'
[2, 64]	τῷ στρατῷ διαρπάσαι. Οἱ δ'	ὡς	ἐκ λιμοῦ πάντων ἐνεπίμπλαντο ἀθρόως
[2, 64]	αὐτοῖς παρακειμένων ἀτρώτοις, εἴκοσι μὲν	ὡς	ἐκ μέθης κατακεκλιμένους ἐπὶ τὸ
[2, 85]	ἐκδίκους σπονδῶν ἀνίσχοντες ἀπέπλεον τάχιστα	ὡς	ἐκ πολεμίας. ~Πομπηίου δὲ τὴν
[2, 66]	ὁδοὶ καὶ λιμένες καὶ φρούρια,	ὡς	ἔκ τε γῆς αἰεὶ φέρεσθαι
[2, 47]	ἐνδιδοὺς ἐς τοσοῦτον ὅμως ὑφῆκεν,	ὡς	ἑκατὸν καὶ εἴκοσι μόνους, οἳ
[2, 17]	ἡγεμονίας ἐθνῶν ἢ στρατοπέδων ἐξῄεσαν,	ὡς	ἑκατὸν μέν ποτε καὶ εἴκοσι
[2, 67]	ἀξιώσεως αὐτὸν ἐπιτωθαζόντων ἐς φιλαρχίαν	ὡς	ἑκόντα βραδύνοντα, ἵν' ἀνδρῶν ὁμοτίμων
[2, 72]	ἀγωνοθέται τῆς μάχης χρήσασθε μὲν	ὡς	ἐλάττοσι πολὺ πλείονες, καταφρονεῖτε δὲ
[2, 70]	τὴν μοναρχίαν. ~Στρατιὰ δ' ἦν,	ὡς	ἐμοὶ δοκεῖ, πολλῶν ἀμφίλογα εἰπόντων
[2, 34]	καὶ μάλιστα αὐτῶν τοὺς ἐστρατευμένους	ὡς	ἐμπειροπολέμους, ξενολογεῖν δὲ καὶ ἐκ
[2, 101]	Τὰ δὲ Ῥωμαίων φυλαξάμενος ἄρα,	ὡς	ἐμφύλια οὐκ ἐοικότα τε αὑτῷ
[2, 55]	νομίζοντες εἶναι τὰ ἀλλήλων ἐφιλονίκουν	ὡς	ἐν ἀγῶνι δρόμου. Καὶ οὔτε
[2, 145]	σκοπεῖν μᾶλλον ἢ τὸ γεγενημένον,	ὡς	ἐν ἀκμῇ μεγάλων ἐστὶ κινδύνων
[2, 103]	τὸν Καίσαρα καὶ ἐς ἀπορίαν	ὡς	ἐν ἀλλοτρίᾳ γῇ περιφέρειν. Ὁ
[2, 97]	αὐτόν, ἕως ἀπορήσειεν ὁ Καῖσαρ	ὡς	ἐν ἀλλοτρίᾳ, οὔτε τὴν πρώτην
[2, 132]	ἀνάγκης, ἐπικρύπτων τὴν ἀνάγκην καὶ	ὡς	ἐν βαρυτάτῃ χάριτι περισῴζων, τὰ
[2, 59]	πολεμίους καὶ ἐδίωκον. Τοῖς δὲ	ὡς	ἐν γαλήνῃ δέος ἦν πολύ,
[2, 35]	μεταναστάσεις ἦσαν ἐκ πάντων χωρίων	ὡς	ἐν ἐκπλήξει καὶ δρόμος ἀσύντακτος
[2, 80]	δυνατῶν ἀμυνόμενοι· ἐπικειμένων δ' αὐτοῖς	ὡς	ἐν εὐπραξίᾳ τῶν πολεμίων ἐστράφησαν
[2, 20]	διὰ τὴν Κικέρωνος κάθοδον, ὑπατείαν	ὡς	ἐν καιρῷ παρὰ τήνδε τὴν
[2, 95]	αὐτὸ τοῦ Σκιπίωνος τὸ στρατόπεδον,	ὡς	ἐν καιρῷ συνοισόμενος τοῖς πολεμίοις
[2, 77]	ἐνέλειπεν ἐκείνῃ τῇ μάχῃ, ἀλλ'	ὡς	ἐν τοσαῖσδε μυριάσιν ἐξ ἑνὸς
[2, 78]	σάλπιγγες αὐτοὺς ἐξώτρυνον ὀρθίοις κλαγγαῖς	ὡς	ἐν τοσῷδε πλήθει πολλαὶ κατὰ
[2, 36]	καὶ Πομπήιον ἀποθέσθαι τὰς δυναστείας	ὡς	ἐν τῷδε μόνῳ τοῦ πολέμου
[2, 57]	πλησιαζούσης ἡμέρας οἱ μὲν ἐδεδοίκεσαν	ὡς	ἐν φωτὶ κατάδηλοι τοῖς πολεμίοις
[2, 47]	Πλακεντίαν στασιάσασα τῶν ἀρχόντων κατεβόησεν,	ὡς	ἔν τε τῇ στρατείᾳ βραδύνοντες
[2, 62]	ἢ τὴν ἀφυλαξίαν τοῦ χαρακώματος	ὡς	ἐνέδραν ὑφορώμενος ἢ ὡς ἤδη
[2, 7]	ἀλλὰ σὺν χρόνῳ μόλις ἥδε,	ὡς	ἐντελὴς ἐπὶ μεγίστοις δὴ μαρτυρία,
[2, 81]	Λαρίσσῃ γενέσθαι. Ὁ δὲ Καῖσαρ,	ὡς	ἐπηπείλησε παρατάσσων, ἐν τῷ Πομπηίου
[2, 118]	τε γὰρ μονομάχοι, ὡπλισμένοι ἕωθεν	ὡς	ἐπὶ δή τινα θέας ἐπίδειξιν,
[2, 120]	ἀποικίας, τὰ μὲν ὄντα σφίσιν	ὡς	ἐπὶ ἔξοδον ἤδη διαπεπρακότες, εὔωνοι
[2, 69]	καταφρονήσει χωροῦντες ἐπὶ τὸ ἔργον	ὡς	ἐπὶ ἕτοιμον. Ὧν γε πολλοὶ
[2, 49]	ἐπὶ τὰ γυμνάσια Πομπηίου πάντες	ὡς	ἐπὶ θέαν. Ἦν δ' ἐς
[2, 122]	οὐδὲν ταπεινὸν οὐδέτερος εἶπεν, ἀλλ'	ὡς	ἐπὶ καλοῖς ὁμολογουμένοις ἀλλήλους ἐπῄνουν
[2, 137]	καταφυγόντες ςοὐ γὰρ ἡμάρτομενν οὔτε	ὡς	ἐπὶ κρημνόν, οἳ τὰ καθ'
[2, 86]	οἱ περὶ Ποθεινὸν ἐφύλασσον Καίσαρι	ὡς	ἐπὶ μεγίσταις ἀμοιβαῖς (ὁ δὲ
[2, 14]	ὁρῶν ἐσομένην καὶ τὸν φθόνον	ὡς	ἐπὶ μεγίστοις δὴ τοῖς δεδομένοις
[2, 32]	ᾧ δὴ σφόδρα πάντες ἀνέκραγον,	ὡς	ἐπὶ πολέμου καταγγελίᾳ, διάδοχον εἶναι
[2, 146]	τῶν χειρῶν εὔκολον, τὸ λέχος	ὡς	ἐπὶ σκηνῆς περιέστη κατακύπτων τε
[2, 117]	ἔχοντος αὐτοῦ τὸ πλευρὸν ἕτερος,	ὡς	ἐπὶ συστροφῇ τεταμένον, διελαύνει ξιφιδίῳ·
[2, 45]	σὺν ἅπασι τοῖς παροῦσιν ἔπεσεν,	ὡς	ἐπὶ τῷ Πολλίωνι μηδένα ἄλλον
[2, 36]	τε καὶ μεταβολήν. Εὐχαὶ δὲ	ὡς	ἐπὶ φοβεροῖς προυγράφοντο, καὶ ὁ
[2, 31]	ὡς πολεμίῳ Καίσαρι. Ἐνισταμένου δὲ	ὡς	ἐπὶ ψευδέσι τοῦ Κουρίωνος εἶπεν·
[2, 108]	βουλῆς τῶν περὶ τὸν Μάρυλλον	ὡς	ἐπιβουλευόντων οἱ μετὰ τέχνης ἐς
[2, 75]	δ' ἦγον ἐφ' ἑαυτῶν ὡς	ἐς	ἐπίδειξιν. Πολύθρουν δὲ ἦν τὸ
[2, 108]	δὴ καὶ μάλιστα αὐτὸν διέβαλεν	ὡς	ἐπιθυμοῦντα τῆς ἐπικλήσεως καὶ τὰς
[2, 48]	δέ, εἴτε παραιτησάμενος τὴν ἀρχὴν	ὡς	ἐπίφθονον εἴτε οὐ χρῄζων, ἄρξας
[2, 75]	συμμαχικὰ δ' ἦγον ἐφ' ἑαυτῶν	ὡς	ἐς ἐπίδειξιν. Πολύθρουν δὲ ἦν
[2, 39]	σφῶν ἐς τὸν Ἡρακλέα μᾶλλον	ὡς	ἐς θεόν. Φασὶ δ' ἐν
[2, 137]	χθὲς κατ' ἀγορὰν ἐντυχόντες, οὔτε	ὡς	ἐς ἱερὸν καταφυγόντες ςοὐ γὰρ
[2, 57]	αὐτὸν τῶν θεραπόντων ἐβιάζετο καὶ	ὡς	ἐς οὐδὲν προκόπτων ἀπέκαμνε καὶ
[2, 30]	πίσυνος οὔτε στρατιὰν οὔτε παρασκευὴν	ὡς	ἐς τοσοῦτον ἔργον ἤγειρεν. Ἡ
[2, 84]	βασιλέως τῷ Πομπηίῳ καὶ ἐκέλευεν	ὡς	ἐς φίλον τὸν παῖδα διαπλεῦσαι.
[2, 77]	ἐν τῷ παρόντι ἐνεπίμπλατο καὶ	ὡς	ἐσόμενος ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ τῶν
[2, 130]	εἰρήνης ἔφη· Περὶ τούτου σκοποῦμεν,	ὡς	ἔσται τε καὶ γενομένη διαμενεῖ·
[2, 133]	κατὰ πλῆθος ἅμα τοῖς ὅπλοις,	ὡς	ἐστρατεύοντο, ὑπὸ τῇ αὐτῇ συντάξει
[2, 116]	μὲν πρῶτον ἄνευ καρδίας ἤ,	ὡς	ἕτεροι λέγουσιν, ἡ κεφαλὴ τοῖς
[2, 82]	λοχαγοὶ καὶ ὁπλῖται διακόσιοι, ἤ,	ὡς	ἑτέροις δοκεῖ, χίλιοι καὶ διακόσιοι,
[2, 117]	μὲν Κίμβερ αὐτοῦ τῆς πορφύρας	ὡς	ἔτι δεόμενος ἐλάβετο καὶ τὸ
[2, 118]	ἐς τὸ πεδίον αὐτοὺς μετεβίβαζεν	ὡς	ἑτοιμοτέρους ἕξων ἐς τὰ παραγγελλόμενα
[2, 148]	ἔφερον αὐτὸ ἐς τὸ Καπιτώλιον	ὡς	εὐαγὲς θάψαι τε ἐν ἱερῷ
[2, 54]	πολλὰ διασπώμενος ὑπὸ τῆς δυσχωρίας,	ὡς	εὐεπιχείρητος ἄν, εἴ τις ᾖσθετο,
[2, 121]	τῷ προγονικῷ καὶ τοὺς ἄνδρας	ὡς	εὐεργέτας καλεῖν ἐκέλευεν ἐκ τοῦ
[2, 127]	ἠγανάκτουν δέ, εἰ καὶ τιμήσουσιν	ὡς	εὐεργέτας. Οἱ δὲ ἀντέλεγον μὴ
[2, 127]	Εὐφημεῖν δὲ μόνον αὐτοὺς ἐδικαίουν	ὡς	εὐεργέτας· οἱ δὲ καὶ τὴν
[2, 63]	τὴν μετριοπάθειαν ὁρμὴ τοσήδε ἐνέπιπτεν,	ὡς	εὐθὺς αὐτὸν ἄγειν ἀξιοῦν ἐπὶ
[2, 130]	ἐπεξιέναι παρακαλοῦντας ἐπιστραφεὶς ἐπῄνει μὲν	ὡς	εὐορκότερα καὶ εὐσεβέστερα αἱρουμένους καί
[2, 61]	τἐ Πομπηίῳ τοιούσδε ἄρτους προσήνεγκαν	ὡς	εὐφρανοῦντες ἰδόντα. ὁ δὲ οὐχ
[2, 18]	πλησίον ἐπιθυμίᾳ πολέμου πρὸς Παρθυαίους	ὡς	εὐχεροῦς δὴ καὶ ἐνδόξου καὶ
[2, 111]	δυνάμεως ὑπερόγκου πάνυ γενομένης, εἴθ'	ὡς	ἔφασκον αὐτοί, τῆς πατρίου πολιτείας
[2, 21]	τῷ Κλωδίῳ, εἴτε κεκελευσμένος εἴθ'	ὡς	ἐχθρὸν δεσπότου κτείνων, ἐπάταξεν ἐς
[2, 154]	τὸν τοῦ ἡλίου δρόμον μετέβαλεν,	ὡς	ἦγον Αἰγύπτιοι. Συνέβη δὲ αὐτῷ
[2, 62]	χαρακώματος ὡς ἐνέδραν ὑφορώμενος ἢ	ὡς	ἤδη κεκριμένου τοῦ πολέμου καταφρονήσας.
[2, 25]	τὴν δίκην. ~Καὶ ὁ Πομπήιος	ὡς	ἤδη τὰ χρῄζοντα τῆς μοναρχίας
[2, 72]	λῃστεύοντα τὴν ἡγεμονίαν. Ἴτε οὖν,	ὡς	ἠξιοῦτε, μετ' ἀγαθῆς ἐλπίδος, ἐν
[2, 99]	ἔχοντες ᾤχοντο καὶ τὰς θύρας	ὡς	ἠρεμοῦντι ἐπέκλεισαν· ὁ δ' ὕπνου
[2, 72]	ἐλάττοσι πολὺ πλείονες, καταφρονεῖτε δὲ	ὡς	ἡττημένων νενικηκότες καὶ γερόντων νέοι
[2, 146]	αὐτὸ καὶ ἀνίσχων, πρῶτα μὲν	ὡς	θεὸν οὐράνιον ὕμνει καὶ ἐς
[2, 39]	ἐς τὸν Ἡρακλέα μᾶλλον ὡς	ἐς	θεόν. Φασὶ δ' ἐν τῇ
[2, 101]	ἢ Κάτωνα ὑφ' ἑαυτοῦ διασπώμενον	ὡς	θηρίον· Ἀχιλλᾷ δ' ἐφήσθησαν καὶ
[2, 22]	λόγον κατὰ τοῦ Κλωδίου διετίθετο	ὡς	θρασυτάτου δὴ καὶ φίλου θρασυτάτων,
[2, 33]	περὶ τῆς ἀρχῆς ἐπεθείαζεν αὐτοῖς,	ὡς	ἱερὰ καὶ ἄσυλος οὖσα ὑβρίζοιτο,
[2, 137]	κατ' ἀγορὰν ἐντυχόντες, οὔτε ὡς	ἐς	ἱερὸν καταφυγόντες ςοὐ γὰρ ἡμάρτομενν
[2, 70]	ἑκατέρων μὴ ἀδικεῖν τὸν στρατὸν	ὡς	ἱεροὺς τῶν Θεσμοφόρων, πρὸς δὲ
[2, 128]	ἄρχειν κεχειροτονήμεθα· ἐς γὰρ πενταετες,	ὡς	ἴστε, καὶ τὰ ἀστικὰ ἡμῖν
[2, 80]	τὸ ἀδεῶς ἑστάναι, τὰ ἄλλα	ὡς	Ἰταλῶν ὁμοιοτρόπως ἐσκευασμένων τε καὶ
[2, 61]	ἀνάγκης τὸν στρατὸν ἅπαντα συνῆγεν	ὡς	καὶ ἄκοντα Πομπήιον βιασόμενος ἐς
[2, 129]	ἐπὶ ἐνέδρᾳ τῶν ἀντιλεγόντων ἀπετίθεντο,	ὡς	καὶ αὐτοὶ μετὰ τῶν ἄλλων
[2, 20]	χειροτονίας, μέχρι βαρυθυμῶν ὁ Μίλων,	ὡς	καὶ περὶ αὑτὸν ἀπίστου γιγνομένου
[2, 122]	δὴ καὶ οἱ μεμισθωμένοι ἀνεθάρρουν	ὡς	καὶ στρατηγοῦ καὶ ὑπάτου σφίσι
[2, 28]	καὶ ἀναπαύσεις. Ἔλεγε δὲ ταῦθ'	ὡς	Καίσαρι μὲν αὐτίκα δοθησομένων διαδόχων,
[2, 114]	ὁ μὲν δὴ καιρὸς ὑπερήπειγεν	ὡς	Καίσαρος ἐς τετάρτην ἡμέραν ἐξιόντος
[2, 57]	δ' ἀπὸ διαίτης ὑπεχώρησε μὲν	ὡς	κάμνων τῷ σώματι, τοὺς φίλους
[2, 31]	καταλέγειν. Ὁ δ' ὑπήκουε μὲν	ὡς	κελευόμενος πρὸς ὑπάτων, ἐπετίθει δ'
[2, 114]	τῆς πόλεως πεπρᾶχθαι ἀκίνδυνόν τε,	ὡς	κοινόν, ἔσεσθαι παρὰ τῷ Καίσαρος
[2, 46]	αὐτοὺς περὶ τὸ τεῖχος καὶ	ὡς	λείψανα τῆς ἑαυτοῦ νίκης κατηκόντισεν,
[2, 149]	εἰπεῖν ὅλην ἐπέ δραμε. Καὶ	ὡς	λόγῳ τὴν Ἀλεξάνδρου τύχην καὶ
[2, 61]	ἐκ θαλάσσης ἐς θάλασσαν ἀποτειχίσαι,	ὡς	μεγάλην, εἰ καὶ διαμάρτοι, δόξαν
[2, 39]	ὅθεν οἱ Δυρράχιοι τὸν Ἡρακλέα,	ὡς	μερίτην τῆς γῆς, οἰκιστὴν σφῶν
[2, 27]	ὁ δῆμος ἐπῄνει τὸν Κουρίωνα	ὡς	μόνον ἀξίως τῆς πόλεως τὴν
[2, 104]	ἐς τοὺς πολεμίους ἐπὶ τοσοῦτον,	ὡς	μόνους αὐτῶν ἀποσχεῖν δέκα πόδας
[2, 11]	Κάτων δ' ἐπιπεμφθεὶς ὤσατο μὲν	ὡς	νέος ἐς μέσους καὶ δημηγορεῖν
[2, 150]	οὕτω δή τι Ῥωμαίοις ἐπίφοβα,	ὡς	νόμῳ τῷ περὶ ἀστρατείας ἱερέων
[2, 4]	Λέντλον συνῄδεσαν, ἀχθέντας τε ἤλεγχον,	ὡς	ὁ Κορνήλιος Λέντλος εἴποι πολλάκις
[2, 57]	ἐπιβὰς ἐξήλασεν ἐπὶ τὴν ναῦν	ὡς	ὅδε ὢν ὁ πρὸς τοῦ
[2, 121]	τυραννοκτόνους, καὶ τὸ πεπραγμένον ἐσέμνυνεν	ὡς	ὁμοιότατον μάλιστα τῷ προγονικῷ καὶ
[2, 38]	ἐν Ἰβηρίᾳ καὶ παρασκευῆς εἶχεν	ὡς	ὁρμήσων, ὅπῃ ποτ' ἂν αἱ
[2, 128]	πεπραγμένα πάντα ἀκυροῦται. Ἔστι δέ,	ὡς	ὅρῳ περιλαβεῖν, ἐπὶ πᾶσαν ἀφικνούμενα
[2, 22]	~Μίλωνι δὲ θράσος τοσόνδε περιῆν,	ὡς	οὐ δεδιέναι περὶ τῷ φόνῳ
[2, 135]	τῶν περισῳζομένων οἰκεῖοι προστεθῆναι μάλιστα,	ὡς	οὐ δικαίως φυλασσόμενα μᾶλλον ἢ
[2, 56]	ἐπὶ τὴν στρατιὰν διαπλεῦσαι λαθών,	ὡς	οὔ τινος αὐτὴν ἄλλου ῥᾳδίως
[2, 127]	δὲ τὰ μὲν γέρα περιῄρουν,	ὡς	οὐδὲ ἐκείνων δεομένων οὐδὲ ἐπὶ
[2, 2]	ὅλως ἔτι ἀπεστρέφετο ἐκ τοῦδε,	ὡς	οὐδὲν μοναρχίαν ταχὺ καὶ μέγα
[2, 8]	ὅσα ὁμοιότροπα τούτοις, ἅπαντα ὑπερεῖδεν	ὡς	οὐδὲν οἷς ἐπενόει χρήσιμα, στρατιὰν
[2, 57]	τῶν θεραπόντων ἐβιάζετο καὶ ὡς	ἐς	οὐδὲν προκόπτων ἀπέκαμνε καὶ ἀπεγίνωσκεν,
[2, 39]	τὸ ἐπίνειον. Τὴν δ' ἐπίκλησιν	ὡς	οὐκ αἶσιον ἐναλλάξαντες οἱ Κερκυραῖοι
[2, 63]	φέροντας τὰ σημεῖα κτείνειν ἐπεβόων,	ὡς	οὐκ ἂν αὐτοί ποτε φυγόντες,
[2, 144]	δίδομεν. Ἀλλ' ὑμεῖς ἡμῶν ὑπεραπολογεῖσθε	ὡς	οὐκ ἀνελευθέρων, ὦ πιστοὶ πολῖται,
[2, 130]	ἐπεδείκνυεν, ὑπερεθίζων ἄρα τοὺς ὁρῶντας	ὡς	οὐκ ἐνὸν σῴζεσθαι χωρὶς ὅπλων
[2, 27]	τὴν πολιτείαν. Ἐνισταμένων δὲ πολλῶν	ὡς	οὐκ ἴσον διὰ τὸ μήπω
[2, 72]	βουλομένου τὸν ἀγῶνα τόνδε προυκαλέσασθε.	Ὡς	οὖν ἀγωνοθέται τῆς μάχης χρήσασθε
[2, 134]	ἀρετὴν τίμιον; Τούτων μὲν οὖν	ὡς	οὔτε ὁσίων οὔτε ἐφ' ἡμῖν
[2, 92]	ἐπ' αὐτὸν ἀνίστατο τοῦ στρατοῦ,	ὡς	οὔτε τὰ ἐπηγγελμένα σφίσιν ἐπὶ
[2, 120]	διαλυόμενον ἐς τὰς πατρίδας ἔτι	ὡς	πάλαι καθ' ἕνα ἄνδρα δέει
[2, 121]	τε ἐσθῆτα τὴν στρατηγικὴν ἀπεδύσατο,	ὡς	παρὰ τυράννου δεδομένης ὑπερορῶν, καὶ
[2, 140]	σὺν ὅπλοις ἐς τὴν πατρίδα	ὡς	πολεμίαν ἐμβαλόντες, ἐπὶ αὐτῇ τῇ
[2, 31]	τὴν ἐν Καπύῃ στρατιὰν ἀπαντᾶν	ὡς	πολεμίῳ Καίσαρι. Ἐνισταμένου δὲ ὡς
[2, 78]	τε θάμβους καὶ σιωπῆς βαθυτάτης	ὡς	πολλῶν ἀγώνων τοιῶνδε ἐμπειροπόλεμοι. Πλησιάζουσι
[2, 62]	δή τι καὶ τοῦτον περίφοβον,	ὡς	Πομπηίου μακρόθεν ἐπιφανέντος μήτε στῆναι
[2, 114]	δὲ τοῖς φίλοις αὐτοῦ ἐχθρῶν	ὡς	Πομπηίου στασιῶται. ~Καὶ οἱ μὲν
[2, 27]	τοῦτο πρόσκρουμα. Καὶ γενομένων τῶνδε,	ὡς	προσεδόκησεν, ὁ μὲν εἶχε τὴν
[2, 113]	παρὰ δὲ σοῦ τὴν ἐλευθερίαν	ὡς	σὸν προγονικὸν ἔργον; Οἱ μὲν
[2, 113]	τί δ' ἂν ἡμᾶς καλῶσιν	ὡς	στρατηγούς, τί ποιήσομεν, ὦ ἀγαθὲ
[2, 115]	τοῦ θεάτρου τοῖς δεομένοις σφῶν	ὡς	στρατηγῶν εὐσταθέστατα ἐχρημάτιζον, πυνθανόμενοι δὲ
[2, 58]	τῆς εὐτολμίας, οἱ δ' ἐπεμέμφοντο	ὡς	στρατιώτῃ πρέπον ἔργον εἰργασμένον, οὐ
[2, 74]	Τρεψάμενοι δ' αὐτοὺς τῶνδε μὲν	ὡς	συγγενῶν φειδώμεθα, τοὺς δὲ συμμάχους
[2, 60]	αὐτῷ πρασσομένης προδοσίας, ἧκε μέν,	ὡς	συνέκειτο, νυκτὸς σὺν ὀλίγοις ἐπὶ
[2, 106]	ἐκ δρυὸς ἦν ἐπ' ἐνίαις	ὡς	σωτῆρι τῆς πατρίδος, ᾧ πάλαι
[2, 10]	περὶ ὁμονοίας διέθετο πρὸς Βύβλον,	ὡς	τὰ κοινὰ λυπήσοντες, εἰ διαφέροιντο.
[2, 112]	λέγεται πρὸς τοὺς φίλους εἰπεῖν,	ὡς	τὰ μὲν δίκαια Κάσσιος ἀποφαίνοι,
[2, 2]	καὶ γυναικῶν, ἐς ὑπατείαν παρήγγελλεν	ὡς	τῇδε παροδεύσων ἐς τυραννίδα. Πάγχυ
[2, 84]	σκάφος εὐτελὲς ἐπ' αὐτὸν ἐπέμπετο,	ὡς	τῆς θαλάσσης οὔσης ἁλιτενοῦς καὶ
[2, 36]	ἐς τὴν Ἰταλίαν καὶ στρατολογεῖν	ὡς	τῆς πόλεως καταληφθησομένης αὐτίκα. Ἥ
[2, 96]	τοῦ Καίσαρος ἐς τοσοῦτον ἀνεθάρρησεν,	ὡς	τὸ πέμπτον τέλος αἰτῆσαν ἀντιταχθῆναι
[2, 38]	ἐκ Νουκερίας ἐς Βρεντέσιον ἠπείγετο,	ὡς	τὸν Ἰόνιον διαβαλῶν ἐς Ἤπειρον
[2, 25]	καὶ παραινούντων φυλάσσεσθαι τὸν Πομπήιον	ὡς	τὸν νόμον τοῦ δεκασμοῦ μάλιστα
[2, 30]	οὔτε στρατιὰν οὔτε παρασκευὴν ὡς	ἐς	τοσοῦτον ἔργον ἤγειρεν. Ἡ βουλὴ
[2, 5]	ἐπὶ τὰς τῶν στρατηγῶν οἰκίας	ὡς	τοὺς δεσπότας ἐξαρπασόμενοι. Ὧν ὁ
[2, 28]	ἀφειδῶς ἐς τὸν Πομπήιον ἐβλασφήμει	ὡς	τυραννίδος ἐφιέμενον καί, εἰ μὴ
[2, 85]	πρὸς ἑαυτὸν ἀνενεγκών· ὅστις γὰρ	ὡς	τύραννον ἐμπορεύεται, κείνου υστὶ δοῦλος,
[2, 126]	τὴν στρατηγικὴν ἐσθῆτα, ἣν ἐχθὲς	ὡς	τυράννου δόντος ἐξερρίφει. Θεασάμενοι δ'
[2, 136]	καὶ τὴν οὐσίαν δημεύουσιν αὖθις	ὡς	τυράννου. Καὶ τὰ μὲν ἐπὶ
[2, 57]	ἐκέλευον οἱ θεράποντες τὸν κυβερνήτην	ὡς	τῷδε μάλιστα λησόμενοι τοὺς πολεμίους
[2, 142]	γνώμη ὑπὸ δέους ἢ φθόνου,	ὡς	τῶν ἀνδρῶν καὶ τὰ ἄλλα
[2, 114]	χωρίον δ' ἐπενόουν τὸ βουλευτήριον	ὡς	τῶν βουλευτῶν, εἰ καὶ μὴ
[2, 55]	ἐκ τοῦδε πολὺς καὶ φόβος,	ὡς	τῶν πολεμίων αἰεὶ πλησιαζόντων. Ὑπὸ
[2, 31]	τὰ συμφέροντα διοικεῖν κατ' ἐμαυτὸν	ὡς	ὕπατος διοικήσω. καὶ τάδε εἰπὼν
[2, 128]	ἐξιὼν ἐπὶ πενταετὲς ᾕρητὀ, σιωπὴν	ὡς	ὕπατος ἐπικηρύξας ἔφη· Τοῖς αἰτοῦσι
[2, 70]	δόξαν ἄρα τοῦ πολέμου τραπέντες	ὡς	ὑπὲρ τῆς Ῥωμαίων ἡγεμονίας ἀγωνιούμενοι.
[2, 147]	πεποιημένον· τὸ μὲν γὰρ σῶμα,	ὡς	ὕπτιον ἐπὶ λέχους, οὐχ ἑωρᾶτο.
[2, 57]	δὲ Καῖσαρ, τῷ δαιμονίῳ χαλεψάμενος	ὡς	φθονερῷ, ἐφῆκε τὴν ναῦν ἐπανιέναι.
[2, 146]	ἐκ τοῦ λαμπροτέρου μετεποίει καὶ	ὡς	φίλον ἄδικα παθόντα ὠδύρετο καὶ
[2, 84]	τῷ Πομπηίῳ καὶ ἐκέλευεν ὡς	ἐς	φίλον τὸν παῖδα διαπλεῦσαι. Ἅμα
[2, 116]	αἰδούμενος καὶ ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν	ὡς	φίλων ἐπειγόμενος ἐσῄει τῶν ἱερῶν
[2, 84]	ἔργον, ἐνεδρεῦσαι καὶ κτεῖναι Πομπήιον	ὡς	χαριουμένους Καίσαρι. Κυρωθείσης δὲ τῆς
[2, 99]	κυήσασαν ἐς τὸν οἶκον αὖθις	ὡς	χρήσας ἀνεδέξατο. Τοιόσδε μὲν δὴ
[2, 145]	πάτριε καὶ θεοί, ἕτοιμος ἀμύνειν	ὡς	ὤμοσα καὶ ἠρασάμην· ἐπεὶ δὲ
[2, 109]	τῆς βασιλείας πεῖραι κατεπαύοντο οὐδ'	ὥς,	ἀλλὰ θεώμενον αὐτὸν ἐν ἀγορᾷ
[2, 92]	ὑπὸ τῶν μισθουμένων τοὺς φόρους,	ὥς	μοι κατὰ τὴν Ἀσιανὴν συγγραφὴν
[2, 124]	Λέπιδος ἐβούλοντο μὲν ἀμύνειν Καίσαρι,	ὥς	μοι προείρηται, εἴτε φιλίας ἕνεκα
[2, 52]	ἀμελῶς ἐτεκμαίρετο, ὁ δὲ Καῖσαρ,	ὥς	μοι προείρητο, περὶ χειμερίους τροπὰς
[2, 104]	καὶ προύτρεπεν. Οἱ δὲ οὐδ'	ὥς	τι μετέβαλλον ἀπὸ τοῦ δέους,
[2, 3]	δὴ ῥάβδους τε καὶ πελέκεας	ὥς	τις ἀνθύπατος κούφως μάλα ἀνέσχε
[2, 105]	παρῆλθεν ἐς τὰ νεώρια λαθὼν	ὥς	τις ἰδιώτης, φορείῳ κομιζόμενος· ὁρῶν
[2, 77]	πάντα ἦν, ἐπὶ πολὺ καὶ	ὣς	ἀνέμενον ἐν βαθείᾳ σιωπῇ, μέλλοντες
[2, 66]	καὶ λάβοι κακοπαθῶν. Καὶ οὐδ'	ὣς	αὐτὸν ἀπέλιπεν οὐδείς, ἀλλὰ σπουδῇ
[2, 117]	ἀνδριάντι Πομπηίου· οἱ δὲ καὶ	ὣς	ἐνύβριζον αὐτῷ πεσόντι, μέχρι τριῶν
[2, 116]	ἐκέλευε θύεσθαι. Καὶ οὐδενὸς οὐδ'	ὣς	καλλιερουμένου, τὴν βουλὴν βραδύνουσαν αἰδούμενος
[2, 63]	τοῦ Καίσαρος αὐτοῖς ἐπιμεμφομένου τε	πράως	καὶ συγγνώμην διδόντος ἔτι μᾶλλον
[2, 111]	δὲ καὶ τοῦ δικτάτορος ὄντος	ἀκριβῶς	βασιλέως. Συνεστήσαντο δὲ τὴν ἐπιβουλὴν
[2, 94]	οὐδὲν αὐτοὺς ὑπερεθίζειν ἔτι δεόμενος	ἀκριβῶς	μετανοοῦντας, συνηλλάσσετο ἅπασι καὶ εὐθὺς
[2, 120]	ᾤοντο τὸν δῆμον εἶναι Ῥωμαῖον	ἀκριβῶς,	οἷον ἐπὶ τοῦ πάλαι Βρούτου
[2, 133]	τὸ ἓν ἀγῶνας ἤγειρεν, οὐκ	ἀλόγως·	εἰ γὰρ ἀποθησόμεθα τὰς ἀρχάς,
[2, 69]	ἅπας πυθόμενοι ἥδοντο, καὶ τἆλλα	ἀλόγως	σὺν ὁρμῇ καὶ καταφρονήσει χωροῦντες
[2, 111]	καὶ τάδε τὰ ἔθνη προσλαβὼν	ἀναμφιλόγως	γένοιτο βασιλεύς. Ταύτης δὲ σκοπῶν
[2, 30]	ἕκαστον ᾖτει· καὶ ὁ Κλαύδιος	πανούργως	διῄρει καὶ ἐπυνθάνετο αὐτῶν παρὰ
[2, 93]	καὶ τοῦδε καὶ φιλανθρώπου φανέντος,	αἰδὼς	αὐτίκα πᾶσιν ἐνέπιπτεν καὶ λογισμὸς
[2, 60]	τοῦ φρουρίου. Τοῖς δ' ἄλλοις	αἰδὼς	ἐπὶ τῷ συμβεβηκότι καὶ ὁρμὴ
[2, 26]	δὲ καὶ συμπράττειν ἔτι πλειόνων,	εἰδὼς	ἐνοχλούμενον ὑπὸ χρεῶν πολλῶν. Παῦλος
[2, 27]	ἐπιστάτην αὐτῶν ἐπὶ πενταετὲς εἶναι,	εἰδὼς	μὲν οὐδὲν τούτων ἐσόμενον, ἐλπίζων
[2, 8]	ἀπόντι ποιήσασθαι διὰ τῶν φίλων,	εἰδὼς	μὲν παράνομον, γεγονὸς δὲ ἤδη
[2, 53]	διατίθεσθαι· τὸ δὲ ὑμέτερον εὐπειθὲς	εἰδὼς	ὅμως ἀναμένω τὴν ἀπόκρισιν. ~Ἀναβοήσαντος
[2, 27]	πάντες ἰδιωτεύσειαν. Ἔλεγε δὲ ταῦτ'	εἰδὼς	οὐ μεθήσοντα τὴν ἀρχὴν τὸν
[2, 127]	Καὶ ὁ Ἀντώνιος οὐκ ἐκώλυεν,	εἰδὼς	οὐκ ἐλευσομένους· οὐδὲ ἦλθον. Εἶτα
[2, 128]	φροντίδι περὶ σφῶν αὐτῶν διαχέαι.	Εἰδὼς	οὖν τῶν βουλευτῶν αὐτῶν πολὺ
[2, 28]	καταβιάζοιτο. Οὐδέν τε ἐπικρύπτων ἔτι	ἀφειδῶς	ἐς τὸν Πομπήιον ἐβλασφήμει ὡς
[2, 30]	Καίσαρος ἄλλα ἐλάμβανον· ἐδίδου γὰρ	ἀφειδῶς,	θεραπεύων εἰς ἃ ἐβούλευεν· οἱ
[2, 74]	ἀγωνιστὰς περιγενέσθαι, ἄλλως τε καὶ	μειρακιωδῶς	ἐς ἀταξίαν καὶ δυσπείθειαν τοῦ
[2, 147]	πολλοῦ περιθέοντες ἐζήτουν, οὕτω δὴ	μανιωδῶς	ὑπὸ ὀργῆς τε καὶ λύπης,
[2, 147]	πᾶν καὶ ἀνὰ τὸ πρόσωπον	θηριωδῶς	ἐς αὐτὸν γενόμεναι. Τήνδε οὖν
[2, 147]	τῆς ὁμωνυμίας οὐδ' ἀκοῦσαι, διέσπασαν	θηριωδῶς,	καὶ οὐδὲν αὐτοῦ μέρος ἐς
[2, 97]	τῶν στρατηγῶν, οὔτε διατριψάντων αὐτόν,	ἕως	ἀπορήσειεν ὁ Καῖσαρ ὡς ἐν
[2, 5]	ἐσχάτῃ κολάσει μετιέναι πολλοὶ συνετίθεντο,	ἕως,	ἐπὶ Νέρωνα τῆς γνώμης περιιούσης,
[2, 12]	τοῦτο δρᾶσαι λέγων τοὺς δεδιότας,	ἕως	ὁ δῆμος αὐτῷ συνεχώρησεν ἀμύνειν
[2, 104]	τι μετέβαλλον ἀπὸ τοῦ δέους,	ἕως	ὁ Καῖσαρ αὐτὸς ἁρπάσας τινὸς
[2, 95]	τῆς φυγῆς ἐς τὸ πρόσθεν,	ἕως	Πετρήιος ἀνέζευξε καὶ ὁ Καῖσαρ
[2, 53]	ἕως χειμάζουσιν ἐν ὑποστέγοις. Ἴωμεν,	ἕως	Πομπήιος ἡγεῖται κἀμὲ χειμάζειν ἢ
[2, 32]	μετὰ τῆς ἐντὸς Ἄλπεων Γαλατίας,	ἕως	ὕπατος ἀποδειχθείη. Καὶ Πομπηίῳ μὲν
[2, 53]	σκεύη καὶ ἀγορὰν τὴν ἐκείνων,	ἕως	χειμάζουσιν ἐν ὑποστέγοις. Ἴωμεν, ἕως
[2, 59]	τὸ πνεῦμα ἐδέχοντο καὶ διέπλεον	ἀδεῶς·	αἱ δ' ἀπελείποντο, ῥοθίῳ καὶ
[2, 80]	Καὶ τοῖς ἡττωμένοις προσεπέλαζον παραινοῦντες	ἀδεῶς	ἑστάναι. Ἀνήρ τε παρ' ἀνδρὸς
[2, 80]	τῶν Πομπηίου στρατιωτῶν ἦν, τὸ	ἀδεῶς	ἑστάναι, τὰ ἄλλα ὡς Ἰταλῶν
[2, 4]	Βουλτούρκιον καὶ ἐς τὴν βουλὴν	εὐθέως	ἐπήγαγεν· οἱ δ' ὡμολόγουν, ὅσα
[2, 125]	καὶ τῶν ἀστῶν ὁ καθαρώτατος	λεὼς	ἀνεθάρρει, τὴν ὀλιγότητα τῶν δεδρακότων
[2, 71]	ὑπὲρ Εὐφράτην Μεγαβάτης, ὕπαρχος Ἀρταπάτου	βασιλέως·	ἄλλοι τε μικροὶ δυνάσται συνεπελαμβάνοντο
[2, 89]	τοῦ βασιλέως ἐπιτροπεύοντες, ἔτι τοῦ	βασιλέως	ἀμφὶ τὸ Κάσσιον ὄντος. Καὶ
[2, 89]	ἐσδέχονται δ' αὐτὸν οἱ τοῦ	βασιλέως	ἐπιτροπεύοντες, ἔτι τοῦ βασιλέως ἀμφὶ
[2, 152]	τις ἐπιβουλὴ γένοιτο κατὰ τοῦ	βασιλέως,	καὶ ἐξήνεγκεν αὐτῷ τὰ μαντεύματα.
[2, 23]	παρὼν ἐνοχλοίη, Κύπρον ἀφελέσθαι Πτολεμαίου	βασιλέως,	νενομοθετημένον ἤδη τοῦτο ὑπὸ Κλωδίου,
[2, 111]	καὶ τοῦ δικτάτορος ὄντος ἀκριβῶς	βασιλέως.	Συνεστήσαντο δὲ τὴν ἐπιβουλὴν μάλιστα
[2, 45]	ὑπ' αὐτοῦ παρόντος κατείχετο τοῦ	βασιλέως.	Σφαλεὶς οὖν τῆς ἐλπίδος ὁ
[2, 84]	στρατευσάμενος, δεξιὰν ἔφερε παρὰ τοῦ	βασιλέως	τῷ Πομπηίῳ καὶ ἐκέλευεν ὡς
[2, 37]	τῆς τε βουλῆς καὶ τῆς	πόλεως	αὐτίκα ἐς τὴν ἐν Καπύῃ
[2, 110]	διαβολήν, εἴτε τισὶν ἐχθροῖς τῆς	πόλεως	ἀφιστάμενος, εἴτε νόσημα τοῦ σώματος
[2, 148]	μὲν σφαγεῖς ἐξέφυγον ἐκ τῆς	πόλεως	διαλαθόντες, ὁ δὲ δῆμος ἐπὶ
[2, 92]	τῇ οἰκίᾳ καὶ ταῖς τῆς	πόλεως	ἐξόδοις, δείσας περὶ ἁρπαγῆς· αὐτὸς
[2, 39]	καὶ τήνδε ἀπὸ τῆς ἄνω	πόλεως	Ἐπίδαμνον ἐκάλουν, καὶ Θουκυδίδης οὕτως
[2, 3]	καὶ ἐς τὸν ἐμπρησμὸν τῆς	πόλεως	ἐπιδραμούμενος. Ὁ μὲν δὴ ῥάβδους
[2, 28]	μετιών, ἀλλ' ἐς θεραπείαν τῆς	πόλεως	ἐπικληθεὶς ἀξιωθείη· ἃ δὲ ἄκων
[2, 2]	καὶ Κέθηγος, οἳ τότε τῆς	πόλεως	ἐστρατήγουν. Ἀνά τε τὴν Ἰταλίαν
[2, 2]	γνωρίμους, ἐς δ' ξενίαν τῆς	πόλεως	ἰγκουιλῖνον, ᾧ ῥήματι καλοῦσι τοὺς
[2, 75]	ἐς τὸ μεταξὺ Φαρσάλου τε	πόλεως	καὶ Ἐνιπέως ποταμοῦ, ἔνθα καὶ
[2, 19]	στρατειῶν ἐτίθεντο τὰ κοινὰ τῆς	πόλεως	καὶ τὰς τῶν ἰδίων διαδόχων
[2, 36]	Ἰταλίαν καὶ στρατολογεῖν ὡς τῆς	πόλεως	καταληφθησομένης αὐτίκα. Ἥ τε ἄλλη
[2, 39]	δὲ τῆς τε χώρας καὶ	πόλεως	κατασχεῖν Βρίγας ἐκ Φρυγῶν ἐπανελθόντας
[2, 123]	τῆς πατρίδος καὶ οἴκτῳ τῆς	πόλεως	κεκενωμένης στάσεσιν ἤδη συνεχέσιν, εἰ
[2, 23]	καὶ χρήματα καὶ τὴν τῆς	πόλεως	μοναρχίαν διὰ τὸ μόνος ὕπατος
[2, 29]	ἐκεῖνον ἀποθέσθαι, ἔξω τε τῆς	πόλεως	ὄντα καὶ μεγαλοπραγμονέστερον. Τὸ δ'
[2, 114]	κατ' ἐπιβουλήν, ἀλλ' ὑπὲρ τῆς	πόλεως	πεπρᾶχθαι ἀκίνδυνόν τε, ὡς κοινόν,
[2, 130]	πολιτῶν, διὰ τὸ συμφέρον τῆς	πόλεως	περισώσας ὑπ' αὐτῶν ἀπέθανε. ~Τοιαῦτα
[2, 90]	αὐτῇ τέμενος βραχὺ πρὸ τῆς	πόλεως	περιτεθὲν Νεμέσεως τέμενος ἐκαλεῖτο· ὅπερ
[2, 18]	Ἀλλὰ τῷδε μὲν ἐξιόντι τῆς	πόλεως	πολλά τε ἄλλα ἀπαίσια ἐγίγνετο,
[2, 112]	~Μέλλοντες δὲ ὁμοῦ τότε τῆς	πόλεως	στρατηγήσειν ὁ Βροῦτος καὶ ὁ
[2, 122]	ὅτε ὁ Καῖσαρ ἐξορμήσειε τῆς	πόλεως,	τὴν μὲν ὕπατον ἐσθῆτα ἠμφιέσατο
[2, 27]	Κουρίωνα ὡς μόνον ἀξίως τῆς	πόλεως	τὴν πρὸς ἀμφοτέρους αἰρόμενον ἔχθραν,
[2, 25]	ἰδιώτης γενέσθαι, ἐτέχναζε δὲ ἐπὶ	δυνάμεως	εἶναι, μέχρι ὕπατος ἀποδειχθείη, καὶ
[2, 9]	ἔργων ἐπὶ μέγα δόξης καὶ	δυνάμεως	ἐλθών, ἠξίου πολλά, ὅσα βασιλεῦσι
[2, 151]	συγκεκρίσθω, καίπερ οὐκ ἐξ ἴσης	δυνάμεως	ἐπὶ τὴν ἀρχὴν ὁρμήσαντος αὐτῶν
[2, 18]	ἐς μέγα δόξης ἐπῆρτο καὶ	δυνάμεως.	~Τοῦ δ' αὐτοῦ χρόνου καὶ
[2, 111]	διὰ ζῆλον εὐτυχίας τε καὶ	δυνάμεως	ὑπερόγκου πάνυ γενομένης, εἴθ' ὡς
[2, 17]	στρατιᾶς τε πολλῆς οὕνεκα καὶ	δυνάμεως	χρημάτων καὶ σπουδῆς ἐς ἅπαντας
[2, 148]	πρῶτος ἐτέθη, νῦν δ' ἐστὶ	νεὼς	αὐτοῦ Καίσαρος, θείων τιμῶν ἀξιουμένου·
[2, 106]	ἀντὶ Κυϊντιλίου μετωνόμασαν εἶναι. Καὶ	νεὼς	ἐψηφίσαντο πολλοὺς αὐτῷ γενέσθαι καθάπερ
[2, 89]	πρὸς τὸν λαμπτῆρα τῆς ἑαυτοῦ	νεὼς	καὶ μεθ' ἡμέραν πρὸς τὸ
[2, 83]	ἐπειχθεὶς σκάφους ἐπέβη σμικροῦ καὶ	νεὼς	παραπλεούσης ἐπιτυχὼν ἐς Μιτυλήνην διέπλευσεν·
[2, 36]	ἱδρῶσαι καὶ κεραυνοὶ πεσεῖν ἐπὶ	νεὼς	πολλοὺς καὶ ἡμίονος τεκεῖν· ἄλλα
[2, 75]	ὅπερ ὁ Καῖσαρ εἴκαζεν, ἔξω	τάξεως	ἐκέλευσε κατὰ φυλὰς ἐφεδρεύοντας, ὅταν
[2, 104]	ὑμῖν τῶν στρατειῶν, προύδραμε τῆς	τάξεως	ἐς τοὺς πολεμίους ἐπὶ τοσοῦτον,
[2, 115]	δὲ ἐθορυβήθησαν μέν, ὑπὸ δὲ	ἐκπλήξεως	ἐσιώπων. ~Φερομένου δὲ ἤδη τοῦ
[2, 118]	παραφράγματα, καὶ τὸ θέατρον ὑπὸ	ἐκπλήξεως	σὺν φόβῳ καὶ δρόμῳ διελύετο,
[2, 93]	οὐδὲ ἐτόλμησαν ὑπὸ τῆς αὐτῆς	ἐκπλήξεως,	ὡς δὲ μετριώτερον, ἀφεθῆναι τῆς
[2, 99]	μέν οἱ φθονῆσαι Κάτωνα καλῆς	ἐπιδείξεως,	Κικέρωνος δὲ ποιήσαντος ἐγκώμιον ἐς
[2, 49]	μὲν ὥδευεν οὐδὲν ἐλλείπων δυνατῆς	ἐπείξεως,	ὁ δὲ Πομπήιος πάντα τὸν
[2, 25]	νοσοῦσαν ὁ Πομπήιος τὴν πολιτείαν	ὀξέως	ἀναλάβοι καὶ οὐδενὶ σφῶν παρὰ
[2, 50]	εἶναι νομίζοντες· καὶ τόδε πράξαντες	ὀξέως	αὐτὴν ἀνέλαβόν τε καὶ εὐκλεεστέραν
[2, 97]	ἐς τέλος προαγαγόντων, συντριφθεὶς οὕτως	ὀξέως	διαλυθῆναι. ~Ἐξαγγελθέντων δὲ τούτων ἐς
[2, 51]	τῆς Καίσαρος ὕβρεως μνημονεύοντες καὶ	ὀξέως	ἐς τὰ παραγγελλόμενα χωροῦντες. ~Ὁ
[2, 38]	ἰόντα. Γιγνομένων δὲ τούτων οὕτως	ὀξέως,	ὁ Πομπήιος ἐς Νουκερίαν ἐκ
[2, 137]	ἐς τὸ Καπιτώλιον. Συνδραμόντων δὲ	ὀξέως	πολλῶν ὁ Βροῦτος ἔλεγεν· Ἐνταῦθα
[2, 116]	κατέπλησσε καὶ τὸ μῆκος τῆς	ἐντεύξεως,	καὶ διένευον ἀλλήλοις διαχρήσασθαι σφᾶς
[2, 75]	μεταξὺ Φαρσάλου τε πόλεως καὶ	Ἐνιπέως	ποταμοῦ, ἔνθα καὶ ὁ Καῖσαρ
[2, 51]	καὶ ἐμοῦ, καὶ τῆς Καίσαρος	ὕβρεως	μνημονεύοντες καὶ ὀξέως ἐς τὰ
[2, 1]	ἀγορανομῶν ἔτι καὶ στρατηγῶν εἶναι	κατάχρεως	καὶ τῷ πλήθει δαιμονίως ὑπεραρέσκειν,
[2, 35]	ἐπίσχεσις, ὦ φίλοι, τῆσδε τῆς	διαβάσεως	ἐμοὶ κακῶν ἄρξει, ἡ δὲ
[2, 16]	κατῄει, ἑκκαιδεκάτῳ μάλιστα μηνὶ τῆς	ἐξελάσεως·	καὶ αὐτῷ καὶ τὴν οἰκίαν
[2, 108]	ἥ τε γὰρ πρόφασις τῆς	κολάσεως	περὶ τῆς βασιλικῆς ἐπωνυμίας ἦν,
[2, 92]	ὁρμὴν τοῦ στρατοῦ φυλάξασθαι, μάλα	θρασέως	αὐτοῖς ἔτι στασιάζουσιν ἐς τὸ
[2, 127]	βουλῆς οἱ μὲν αὐτῶν μάλα	θρασέως	τὸ πεπραγμένον ἐπῄνουν ἄντικρυς καὶ
[2, 146]	Δέκμου, αἰχμαλώτους ἐκ τῆς Πομπηίου	στάσεως	γενομένους, ἀντὶ κολάσεων ἐπὶ ἀρχὰς
[2, 47]	ἐνάτου τέλους, ἐπειδὴ μάλιστα τῆς	στάσεως	κατῆρξε, τὸ δέκατον διακληρώσω θανεῖν.
[2, 4]	καὶ Κασσίῳ, τοῖς ἄρχουσι τῆς	ἐπαναστάσεως,	ἐδέδοκτο, καὶ τὸν καιρὸν ἐπετήρουν·
[2, 115]	ἱερῶν τῷ Καίσαρι καὶ τῆς	ἀναθέσεως	τοῦ βουλευτηρίου πάνυ ἠποροῦντο. Καί
[2, 90]	βραχὺ πρὸ τῆς πόλεως περιτεθὲν	Νεμέσεως	τέμενος ἐκαλεῖτο· ὅπερ ἐπ' ἐμοῦ
[2, 106]	ἀντιπράξειν. Ἔς τε τιμὴν τῆς	γενέσεως	αὐτοῦ τὸν Κυϊντίλιον μῆνα Ἰούλιον
[2, 146]	ὕμνει καὶ ἐς πίστιν θεοῦ	γενέσεως	τὰς χεῖρας ἀνέτεινεν, ἐπιλέγων ὁμοῦ
[2, 110]	δὲ τινύμενος τῆς ἐς Κράσσον	παρασπονδήσεως.	Στρατιὰν δὴ προύπεμπεν ἤδη τὸν
[2, 103]	πολεμίων τοῦ τε πλήθους καὶ	ἀσκήσεως	καὶ ἀπογνώσεως. ~Δι' ἃ καὶ
[2, 108]	αὐτὸν διέβαλεν ὡς ἐπιθυμοῦντα τῆς	ἐπικλήσεως	καὶ τὰς ἐς τοῦτο πείρας
[2, 78]	αὑτοῦ ταρασσόμενον ὁρῶν ὑπὸ τῆς	μελλήσεως	καὶ δείσας, μὴ πρὸ τοῦ
[2, 82]	ἐξαρίθμησις ἐγένετο ὑπὸ πλήθους καὶ	καταφρονήσεως)	ἐκ μὲν τοῦ Καίσαρος στρατοῦ
[2, 64]	μὴ διώκειν ὅλως ὑπερεῖδεν ἐκ	καταφρονήσεως,	μέχρι Καῖσαρ ἑπτὰ συντόνως ἡμέραις
[2, 95]	καὶ τραπέντας ἐδίωκον σοβαρῶς μετὰ	καταφρονήσεως,	μέχρι Λαβιηνὸν μὲν ὁ ἵππος
[2, 111]	ἡγοῦμαι τῆς προσθήκης ἀφορμὴν λαβεῖν	ἐγχειρήσεως,	ἐς ὄνομα μόνον αὐτοῖς διαφερούσης,
[2, 136]	τις ἐπανέλῃ. Θορύβου δὲ καὶ	ἀγανακτήσεως	γενομένης παρὰ πάντων, καὶ μάλιστα
[2, 6]	ἄτοπον, ἔπεισαν ὡς αὐτοφώρων ἄνευ	κρίσεως	καταγνῶναι. Καὶ εὐθὺς ἐκ τῶν
[2, 105]	τούτους ἀπογιγνώσκοντας ἑαυτῶν ἔδεισε περὶ	ἐκδόσεως	καὶ ἔφευγεν αὖθις, ἐπιβαίνων σκάφους.
[2, 13]	ἅπαντα περιουσίας τε οὕνεκα καὶ	μισθώσεως	τελῶν καὶ φόρων, οὓς ὑπὸ
[2, 67]	Δυρράχιον ἀμέτρως καὶ τῶν ἐπ'	ἀξιώσεως	αὐτὸν ἐπιτωθαζόντων ἐς φιλαρχίαν ὡς
[2, 103]	καὶ γνώμην ἕτοιμον ἀγωνίσασθαι μετὰ	ἀπογνώσεως.	δὴ καὶ μάλιστα σφαλεὶς ὁ
[2, 103]	τε πλήθους καὶ ἀσκήσεως καὶ	ἀπογνώσεως.	~Δι' ἃ καὶ ὁ Καῖσαρ
[2, 119]	τις ἐπὶ δόρατος ἔφερε, σύμβολον	ἐλευθερώσεως	ἐπί τε τὴν πάτριον πολιτείαν
[2, 77]	σφᾶς, ὅτι φίλοι καὶ κηδεσταὶ	τέως	ὄντες καὶ πολλὰ συμπράξαντες ἀλλήλοις
[2, 153]	ὁ Καῖσαρ ὅμοια. Τοῦ γὰρ	μάντεως	αὐτῷ τὴν ἡμέραν τῆς τελευτῆς
[2, 116]	τοῖς σπλάγχνοις ἔλειπε. Καὶ τοῦ	μάντεως	εἰπόντος θανάτου τὸ σημεῖον εἶναι,
[2, 153]	περὶ Ἰβηρίαν γεγονέναι. Τοῦ δὲ	μάντεως	εἰπόντος καὶ τότε αὐτὸν κινδυνεῦσαι
[2, 149]	προαγορεύσεων αὐτῷ σὺν τοσῷδε τοῦ	μάντεως	θάρσει γενομένων καὶ σημείων ὧν
[2, 116]	πολεμοῦντι Πομπηίῳ. Ἀποκριναμένου δὲ τοῦ	μάντεως,	ὅτι καὶ τότε κινδυνεύσειε λαμπρῶς
[2, 73]	τι σύνιστέ μοι, κηδεμονίας ἢ	πίστεως	ἢ δωρεῶν μεγαλοφροσύνης. ~Ἔστι δὲ
[2, 111]	αἰεὶ παρὰ Καίσαρι τιμῆς καὶ	πίστεως	χρηματίζοντες ἄξιοι· οἷς γε καὶ
[2, 116]	ἀλλήλοις διαχρήσασθαι σφᾶς αὐτοὺς πρὸ	συλλήψεως·	προϊόντος δὲ τοῦ λόγου τὸν
[2, 132]	Ὡς δὲ ἅλις ἔσχε τῆς	ὄψεως	καὶ οὐδ' ἐν τῷ δήμῳ
[2, 108]	Ὁ δὲ τοῦτο μὲν ἤνεγκεν	εὐσταθῶς,	ἑτέρων δ' αὐτὸν ἀμφὶ τὰς
[2, 78]	Καὶ τὸ μὲν Ἰταλικὸν ἅπαν	εὐσταθῶς	ἐφ' ἡσυχίας ἀκριβοῦς ἀνέμενε· τὸ
[2, 98]	αἰτοῦσι τῶν ἐπιφανῶν· αὐτὸς δ'	εὐσταθῶς	ὑπέμενε καὶ τοῖς Ἰτυκαίοις ὑπισχνουμένοις
[2, 129]	τῷ δήμῳ γενέσθαι μᾶλλον ἢ	βεβαίως	ἔχειν, ἃ ἔλαβον. Τοῖς δὲ
[2, 135]	οἰκεῖοι προστεθῆναι μάλιστα, ὡς οὐ	δικαίως	φυλασσόμενα μᾶλλον ἢ διὰ χρείαν.
[2, 100]	καὶ πολεμίαις ναυσὶν ἐντυχὼν ἐφέρετο	γενναίως,	μέχρι καταλαμβανόμενος αὑτόν τε διεχρήσατο
[2, 56]	ὡς οὔ τινος αὐτὴν ἄλλου	ῥᾳδίως	ἐπαξομένου. Καὶ τὸ βούλευμα ἐπικρύψας
[2, 133]	Ὅσα δ' οὖν μηδὲ ἐπακούσεται	ῥᾳδίως,	ἐπισκέψασθε νῦν αὐτὰ καὶ συναριθμεῖτε
[2, 49]	πόνου παρ' ἡλικίαν· ὅθεν αὐτῷ	ῥᾳδίως	εὔνοιά τε ἦν, καὶ συνέθεον
[2, 6]	Καίσαρα ὑποψίαν καὶ ὁ Κικέρων	δεδιὼς	ἀμφὶ τῇ νυκτὶ προσιούσῃ, μὴ
[2, 3]	τὴν ἔτι τοῦ ἀκριβοῦς ἀγνωσίαν,	δεδιὼς	δὲ ὅμως καὶ τὸ χρόνιον
[2, 101]	μὲν τοῖς οἰκείοις κακοῖς, καίπερ	δεδιώς,	ἔστενε, καὶ μάλιστα, ὅτε ἴδοι
[2, 50]	εἰ τάδε πολεμῶν ἔτι καὶ	δεδιὼς	καὶ δίκην σὺν θεῷ δώσων
[2, 14]	τὴν θυγατέρα, καίπερ ἐνηγγυημένην Καιπίωνι,	δεδιώς,	μὴ καὶ φίλος ὢν ἐπιφθονήσειε
[2, 149]	κόλπον τῆς θαλάσσης ἀνακοπείσης διέτρεχε	δαιμονίως,	καὶ τὸ πέλαγος αὐτῷ τοῦ
[2, 1]	εἶναι κατάχρεως καὶ τῷ πλήθει	δαιμονίως	ὑπεραρέσκειν, τῶν δήμων αἰεὶ τοὺς
[2, 44]	τῶν στρατῶν, καθάπερ αὐτοῖς ἐπιμαρτυρούντων	ἀξίως	σφῶν αὐτοκράτορας εἶναι· καὶ τήνδε
[2, 86]	ἀμοιβαῖς (ὁ δὲ αὐτοὺς ἠμύνατο	ἀξίως	τῆς ἀθεμιστίας) τὸ δὲ λοιπὸν
[2, 27]	ἐπῄνει τὸν Κουρίωνα ὡς μόνον	ἀξίως	τῆς πόλεως τὴν πρὸς ἀμφοτέρους
[2, 51]	Ἴτε οὖν ἐπὶ τὸ ἔργον	ἀξίως	τῆς τε πατρίδος καὶ ὑμῶν
[2, 63]	ᾐδοῦντο καὶ συνεγίνωσκον αὐτὸν οὐκ	ἀξίως	ὑπὸ σφῶν ἠδικῆσθαι καὶ τοὺς
[2, 133]	ὁμολογήσομεν ἄνδρες τοσοίδε καὶ τοιοίδε	ἀναξίως	αὐτῶν τετυχηκέναι. Ὅσα δ' οὖν
[2, 93]	μεγάλων ἔσεσθαι νομιζομένων, ἐχθροί τε	ὁμοίως	αὐτοῦ τε Καίσαρος ἔσονται καὶ
[2, 140]	τῶν πολιτῶν ἐς Λιβύην ὀκνοῦντας	ὁμοίως.	Εἰ μὴν δὲ μόνα ταῦτα
[2, 60]	ἓξ τραύματα καὶ τὸν ὀφθαλμὸν	ὁμοίως	ἐκκοπῆναι. Τούτους μὲν δὴ Καῖσαρ
[2, 18]	ὑπηρέτας ἔδωκαν. Ὁ δὲ αὐτοὺς	ὁμοίως	ἐς τὰ ἔθνη διαθεὶς ἐπέτρεχε
[2, 153]	σημεῖα τὰ περὶ σφῶν ἐχλεύασαν	ὁμοίως,	καὶ τοῖς προειποῦσιν αὐτὰ μάντεσιν
[2, 27]	αὐτῇ προσετίθει τὸ καὶ Πομπήιον	ὁμοίως	Καίσαρι ἀποθεσθαι τὰ ἔθνη καὶ
[2, 151]	δ' αὐτοῖς καὶ τὰ στρατόπεδα	ὁμοίως	πρόθυμα μὲν ἐς ἄμφω καὶ
[2, 119]	οὖσι βαρυνομένοις τε τὴν τυραννίδα	ὁμοίως,	τὸν δὲ δῆμον ὑφορώμενοι καὶ
[2, 65]	φεύγοντα Καίσαρα καὶ τοῖς ἡττηθεῖσιν	ὁμοίως	τὸν νικῶντα φεύγειν. Ὁ μὲν
[2, 151]	τοὺς πόνους. Ἀποθανόντας γε μὴν	ὁμοίως	ὠδύραντο καὶ ἐπεπόθησαν καὶ θείων
[2, 95]	Πετρήιος ἀνέζευξε καὶ ὁ Καῖσαρ	ἀσπασίως	ὑπεχώρει. Τοῦτο μὲν δὴ τῆς
[2, 106]	καὶ θύειν μὲν αὐτὸν αἰεὶ	θριαμβικῶς	ἠμφιεσμένον, τὴν δὲ πόλιν ἀνὰ
[2, 35]	σὺν ὀλίγοις τοῖς μάλιστα εὐτολμοτάτοις,	εἰρηνικῶς	ἐσταλμένοις, προύπεμπεν ἐσελθεῖν ἐς Ἀρίμινον
[2, 11]	ἀκούοντος ἀπεγίνωσκε, τοῦ δὲ Καίσαρος	ἀγροίκως	κατεβόα, μέχρι καὶ τότε μετέωρος
[2, 48]	παρῆλθε, καὶ αὐτὸν ὁ δῆμος	πεφρικὼς	ἡἡρεῖτο δικτάτορα, οὔτε τι τῆς
[2, 45]	Κουρίων κατέβαινεν ἀφρόνως μάλα καὶ	καταφρονητικῶς,	ἀσθενῆ τὸν στρατὸν ἄγων. Κυκλωσαμένων
[2, 86]	δόξῃ διὰ τὸν Καίσαρος ζῆλον	δημοτικῶς	νομιζόμενος ἄρχειν. ~Λεύκιος δὲ Σκιπίων,
[2, 26]	δεικνύναι τῷ Καίσαρι. Οὕτω μὲν	ὑβριστικῶς	ὁ Μάρκελλος, εἰσηγεῖτο δὲ ἤδη
[2, 86]	καὶ πεντήκοντα τῇ μὲν ἰσχύι	μοναρχικῶς	δυναστεύων, τῇ δε δόξῃ διὰ
[2, 153]	ὅτι μάντις ἄριστος, ὅστις εἰκάζει	καλῶς,	δεύτερα γοῦν οἱ Χαλδαῖοι παρεκάλουν
[2, 50]	ἀλλ' ὑπὲρ αὐτῆς παρασκευασόμενοί τε	καλῶς	ἐνθάδε καὶ ἀμυνούμενοι τὸν ἐκ
[2, 98]	τοῦτο εἰδέναι καὶ τὸν Καίσαρα	καλῶς.	Σημηνάμενος δὲ τοὺς θησαυροὺς ἅπαντας
[2, 131]	εἰς τὴν ἀγορὰν ἠξίουν, ἵνα	ὁμαλῶς	ἅπαντες ἐπακούσειαν. Καὶ ὁ μὲν
[2, 144]	ἀρετῆς αὐτὸν ὑμεῖς ἀγάμενοι πάντες	ὁμαλῶς,	ἥ τε βουλὴ καὶ μετὰ
[2, 114]	ταῦτα τὸ βουλευτήριον ἐπελέγοντο πάντες	ὁμαλῶς·	περὶ δὲ τοῦ τρόπου διεφέροντο,
[2, 118]	τὸ φορεῖον ἐνθέμενοι διεκόμισαν οἴκαδε	ἀνωμάλως,	οἷα τρεῖς, τὸν πρὸ ὀλίγου
[2, 42]	τά γε πρῶτα, μετὰ δὲ	ἀγχωμάλως	ἀλλήλοις ἐπολέμουν ἀμφὶ πόλιν Ἰλέρτην.
[2, 39]	Βρεντεσίου, καὶ διέπλευσαν οἵδε αὐτίκα	ἀσφαλῶς	ἐς Δυρράχιον· ἣν Ἐπίδαμνόν τινες
[2, 125]	ἂν κοινῇ δοκιμάσητε. ~Ὁ μὲν	ἀσφαλῶς	οὕτως ἀπεκρίνατο. Οἱ δὲ χάριν
[2, 52]	Πομπήιος μὲν οὕτω τοῦ μέλλοντος	ἀμελῶς	ἐτεκμαίρετο, ὁ δὲ Καῖσαρ, ὥς
[2, 17]	παρὰ μέρος ἀπήντων καὶ οἱ	ἄλλως	ἐπιφανεῖς ὅσοι τε ἐς ἡγεμονίας
[2, 74]	ἀπειροπολέμων ἔτι πολυπόνους ἀγωνιστὰς περιγενέσθαι,	ἄλλως	τε καὶ μειρακιωδῶς ἐς ἀταξίαν
[2, 108]	τοῦτο πείρας καθιέντα καὶ τυραννικὸν	ὅλως	γεγονότα· ἥ τε γὰρ πρόφασις
[2, 74]	ἐν λόγῳ τίθεσθε μηδὲ μάχεσθε	ὅλως	ἐκείνοις. Ἀνδράποδα ταῦτ' ἐστὶ Σύρια
[2, 110]	τόδε παρῃτεῖτο καὶ τὴν ἔξοδον	ὅλως	ἐπετάχυνεν, ἐπίφθονος ὢν ἐν τῇ
[2, 2]	οἰκίαις. Αὐτὸς δὲ πολιτείαν μὲν	ὅλως	ἔτι ἀπεστρέφετο ἐκ τοῦδε, ὡς
[2, 66]	σιτολογίας ἐπιπόνους ἀσθενέστεροι διὰ γῆρας·	ὅλως	τε κάμνουσιν αὐτοῖς ἐδόκει δρᾶν
[2, 117]	ᾖτει· ἀνατιθεμένου δὲ καὶ ἀντιλέγοντος	ὅλως	τοῦ Καίσαρος, ὁ μὲν Κίμβερ
[2, 67]	πολεμίων, οἱ δὲ καὶ κάμνοντες	ὅλως	τῷ πολέμῳ τὴν κρίσιν ταχυτέραν
[2, 64]	τι λαμπρόν, εἰ μὴ διώκειν	ὅλως	ὑπερεῖδεν ἐκ καταφρονήσεως, μέχρι Καῖσαρ
[2, 71]	κατεκράτησαν καὶ ἐς τὸ ἔργον	ἀπειροπολέμως	ἐτράποντο. ~Ἀλλὰ τάδε μὲν ὠὠκονόμει
[2, 36]	εἴων ἐπὶ τῆς ἑαυτοῦ γνώμης	ἐμπειροπολέμως	εὐσταθεῖν, ἀλλ' ἐξώτρυνον ἐκπηδᾶν ἐς
[2, 113]	κάπηλοι καταγράφειν σου τὸ δικαστήριον	ἀσήμως	μᾶλλον ἢ οἱ Ῥωμαίων ἄριστοι,
[2, 126]	Καίσαρι, καίπερ οἰκεῖος ὢν αὐτοῦ,	βλασφήμως	ἐδημηγόρησε, λίθοις ἔβαλλον καὶ ἐδίωκον·
[2, 120]	ὁμοῦ καὶ μισθωτοὺς σφίσιν ἔσεσθαι	χρησίμως	τοὺς παρόντας. Ὧν θάτερον εὐχερέστερον
[2, 3]	συνθήκης ἠξιωμένος, κούφως μάλα καὶ	φιλοτίμως	ἐξέφερεν οἷα πρὸς ἐρωμένην, ὡς
[2, 53]	τὸ δὲ ὑμέτερον εὐπειθὲς εἰδὼς	ὅμως	ἀναμένω τὴν ἀπόκρισιν. ~Ἀναβοήσαντος δὲ
[2, 153]	αἱ εἰδοί· καὶ ἐν αὐταῖς	ὅμως	ἀπέθανεν. Οὕτω μὲν δὴ καὶ
[2, 152]	λέγει, αὖθις ἐπεμειδίασε καὶ ἐπῄνεσεν	ὅμως	Ἀπολλόδωρόν τε τῆς εὐνοίας καὶ
[2, 153]	τι πρὸς τὴν παρρησίαν ἐθύετο	ὅμως	αὖθις, μέχρι βραδυνόντων αὐτῷ τῶν
[2, 99]	παῖδας ἔχων ἐξ ἐκείνης ἔδωκεν	ὅμως	αὐτὴν Ὁρτησίῳ τῶν φίλων τινί,
[2, 101]	καὶ ἀπαίσια, ἐπιγράψαι θριάμβῳ, παρήνεγκεν	ὅμως	αὐτῶν ἐν τοῖσδε τὰ παθήματα
[2, 11]	καὶ παρασκευῆς ἐποίουν, ἐπενόουν δ'	ὅμως	Βύβλον ἐνίστασθαι τοῖς νόμοις καὶ
[2, 31]	κελευόμενος πρὸς ὑπάτων, ἐπετίθει δ'	ὅμως·	Εἰ μή τι κρεῖσσον ἀπατῶν
[2, 126]	τὴν πόλιν διαταράξαι· Λέπιδος δὲ	ὅμως	εἰσήγαγε. Πλησιαζούσης δὲ τῆς ἡμέρας
[2, 37]	Ἅμα δ' ἡμέρᾳ τὸ πλέον	ὅμως	ἐξῄει καὶ ἐδίωκε τὸν Πομπήιον.
[2, 52]	τῷ Βρεντεσίῳ καταλαβών, τοὺς παρόντας	ὅμως	ἐς ἐκκλησίαν συναγαγὼν ἔλεγεν· ~Οὔτε
[2, 94]	ἐπανιών, ὑποκρινόμενος ἀπορεῖν· ἐπανελθὼν δ'	ὅμως	ἔφη κολάσειν μὲν αὐτῶν οὐδένα,
[2, 29]	ἤδη πρὸς ἀμφοτέρους, δημοτικώτερον δ'	ὅμως	ἡγοῦντο Πομπήιον καὶ τῷ Καίσαρι
[2, 3]	τοῦ ἀκριβοῦς ἀγνωσίαν, δεδιὼς δὲ	ὅμως	καὶ τὸ χρόνιον ἡγούμενος ὕποπτον,
[2, 56]	~Τοιαῦτα δὲ ἑκατέρων κακοπαθούντων προύλαβεν	ὅμως	ὁ Πομπήιος τὸ Δυρράχιον καὶ
[2, 132]	ἔφη, καὶ παράνομον, ἐργάσομαι δὲ	ὅμως,	ὃ βούλεσθε. Καὶ εἰπὼν ἐς
[2, 33]	συνεδρίου, μή τι καὶ δημαρχοῦντες	ὅμως	πάθοιεν ἀτοπώτερον. Ἔνθα δὴ μέγα
[2, 119]	ἀγνοίας καὶ θορύβου διέφυγε, θαρροῦντες	ὅμως,	συγγενέσι τε σφῶν καὶ φίλοις
[2, 94]	στρατείας· δώσω δὲ καὶ τῷδε	ὅμως	τὰ ὑπεσχημένα ἅπαντα, ἐπανελθὼν ἐκ
[2, 39]	Θουκυδίδης οὕτως ὠνόμαζεν· ἐκνικᾷ δ'	ὅμως	τὸ ὄνομα, καὶ Δυρράχιον κληίζεται.
[2, 29]	ἐπὶ τὸ ἀρχαῖον. Διαλυόμενοι δὲ	ὅμως	τοσόνδε μόνον ἐψηφίσαντο, Καίσαρα καὶ
[2, 75]	~Ὁ μὲν τοσάδε εἰπὼν φυλακὴν	ὅμως	τῶν σκηνῶν κατέπεμπε δισχιλίους τοὺς
[2, 30]	δὲ καὶ αὐτοὶ συνιέντες αὐτῶν	ὅμως	ὑπέμενον. Ὁ δὲ Πομπήιος τοῖς
[2, 69]	ἐπ' αὐτοῖς ἐνεκαλύπτετο, κατεσιώπα δ'	ὅμως	ὑπὸ ὄκνου καὶ δέους, ὥσπερ
[2, 153]	μάντεσιν οὐκ ἐχαλέπηναν, καὶ ἑάλωσαν	ὅμως	ὑπὸ τῷ λόγῳ τῶν μαντευμάτων.
[2, 47]	κατ' ὀλίγον ἐνδιδοὺς ἐς τοσοῦτον	ὅμως	ὑφῆκεν, ὡς ἑκατὸν καὶ εἴκοσι
[2, 92]	κατὰ Φάρσαλον ἔργῳ λαβόντες οὔτε	ἐννόμως	ἔτι βραδύνοντες ἐν τῇ στρατείᾳ·
[2, 55]	θέρους πεπονημένοις. Τοσαῦτα εἰπὼν ἦγε	συντόμως	ἐπὶ τὸ Δυρράχιον αὐτοὺς ὁδὸν
[2, 47]	ἐκ Μασσαλίας ἐς Πλακεντίαν ἠπείγετο	συντόμως	καὶ ἐς ἔτι στασιάζοντας ἐπελθὼν
[2, 78]	καὶ κατ' ὀφθαλμοὺς πληγὰς ἔφευγον	ἀκόσμως.	Καὶ τὸ ἐνταῦθα πεζὸν εὐθὺς
[2, 38]	μὲν στρατιὰν αὐτοῦ προστιθεμένην οἱ	προθύμως	ἐδέχετο ἐς ἐρέθισμα τῶν ἄλλων,
[2, 114]	βουλευτῶν, εἰ καὶ μὴ προμάθοιεν,	προθύμως,	ὅτε ἴδοιεν τὸ ἔργον, συνεπιληψομένων,
[2, 63]	τοὺς πολεμίους· καὶ ἐνέκειντο σφόδρα	προθύμως,	παρακαλοῦντές τε καὶ ὑπισχνούμενοι διορθώσεσθαι
[2, 10]	Βύβλον ἔχων, χεῖρά τε πολλὴν	ἀφανῶς	ἡτοιμάζετο καὶ νόμους ὑπὲρ τῶν
[2, 2]	ἑτέρους, οἳ στρατὸν αὐτῷ συνέλεγον	ἀφανῶς.	~Καὶ τάδε πάντα ἔτι ἀγνοούμενα
[2, 20]	δ' ἐς αὐτὴν πάντα ἔπραττεν	ἀφανῶς	καὶ τὴν ἀσυνταξίαν τῆς πολιτείας
[2, 7]	στόματος ἦν καὶ σωτὴρ ἐδόκει	περιφανῶς	ἀπολλυμένῃ τῇ πατρίδι γενέσθαι, χάριτές
[2, 145]	τῆς βουλῆς ἐπὶ τῷδε μάλιστα	προφανῶς	ἐς αὐτὴν εἰρημένῳ γενομένου, ἐπικαταψήχων
[2, 80]	ἐς φυγήν. Καὶ ὁ Καῖσαρ	εὐμηχάνως	δὴ τότε μάλιστα, ἵνα μὴ
[2, 108]	προσειπόντων καὶ τοῦ δήμου στενάξαντος,	εὐμηχάνως	εἶπε τοῖς ἀσπασαμένοις· οὐκ εἰμὶ
[2, 105]	καὶ τῶν ζητητῶν ἐπιπεσόντων οὐκ	ἀγεννῶς	αὐτοὺς ἀμυνόμενος κατεκόπη. Τοῦδε μὲν
[2, 116]	πεπυσμένος. Ὁ δ' ἐν Κνίδῳ	γεγονὼς	αὐτῷ ξένος Ἀρτεμίδωρος ἐς τὸ
[2, 2]	καὶ στασιώτης καὶ ζηλωτὴς μάλιστα	γεγονώς,	ἐκ δὲ φιλοτιμίας καὶ ὅδε
[2, 84]	μὲν περὶ τρισκαίδεκα ἔτη μάλιστα	γεγονώς,	ἐπετρόπευον δ' αὐτῷ τὴν μὲν
[2, 99]	ἐτελεύτησεν, ἔτη μὲν ἀμφὶ πεντήκοντα	γεγονώς,	ὁμολογούμενος δὲ τήν τε γνώμην,
[2, 67]	τὴν αὑτοῦ φύσιν ἐν ἅπασι	γεγονὼς	παρεσκευάζετο ἄκων ἐς μάχην ἐπὶ
[2, 148]	ἔτι νῦν, ἐρριζωμένην ὑπ' ἐκείνου,	μειζόνως	ἐκρατύνατο καὶ τὸν πατέρα τιμῶν
[2, 132]	Δολοβέλλας ὑπὲρ τῆς ἀρχῆς ἐνίστατο	ἀσχημόνως.	Καὶ ὁ Ἀντώνιος, ἀναμένων ἅμα
[2, 79]	καὶ στόνοι πιπτόντων, ἔνθα συνετάχθησαν,	εὐσχημόνως.	Οἱ σύμμαχοι δέ, καθάπερ ἀγῶνα
[2, 117]	τὸ ἱμάτιον περικαλύψασθαι καὶ πεσεῖν	εὐσχημόνως	παρὰ ἀνδριάντι Πομπηίου· οἱ δὲ
[2, 71]	Καὶ δοκεῖ Πομπήιος τόδε μάλιστα	ἀφρόνως	ἐργάσασθαι, τῶν μὲν νεῶν καταφρονήσας,
[2, 45]	ἐσκευασμένοι· καὶ ὁ Κουρίων κατέβαινεν	ἀφρόνως	μάλα καὶ καταφρονητικῶς, ἀσθενῆ τὸν
[2, 89]	τὴν ὀλιγότητα τῶν συνόντων ὑπεκρίνετο	φιλοφρόνως	τε τοὺς ἐντυγχάνοντας ἐξεδέχετο καὶ
[2, 64]	ἐκ καταφρονήσεως, μέχρι Καῖσαρ ἑπτὰ	συντόνως	ἡμέραις ὁδεύσας ἐστρατοπέδευσε περὶ Φάρσαλον.
[2, 71]	ὁ στρατὸς ὁ τοῦ Πομπηίου	κουφόνως	μάλα ἐπήρθη, καὶ τοῦ στρατηγοῦ
[2, 81]	κήρυγμα τοῦ Καίσαρος ἑστάναι τε	ἀκινδύνως	ἐποίει, καὶ παραδραμόντων τῶν πολεμίων
[2, 45]	ἐνταῦθα κακοπραγίας ἐπίθεσις· Κουρίων δὲ	φιλοκινδύνως	μαχόμενος σὺν ἅπασι τοῖς παροῦσιν
[2, 89]	Καίσαρα ἐπαιρούσης. ~Διασωθεὶς δ' οὕτω	παραδόξως	ὁ Καῖσαρ καὶ τὸν Ἑλλήσποντον
[2, 118]	ἐκ τῆς οἰκίας παρεπεπόμφεισαν, ὧν	ἀθρόως	διαφυγόντων τρεῖς θεράποντες μόνοι παρέμειναν,
[2, 38]	πόλεμον συμφέρειν. Καὶ τάδε μὲν	ἀθρόως	ἐγίνετο, ὁ δ' ἴδιος αὐτοῦ
[2, 69]	ἡμέρας ἐκείνης ἐκ δυναστείας τοσῆσδε	ἀθρόως	ἐκπεσεῖσθαι. Τοσοῦτον δ' οὖν εἰπὼν
[2, 124]	ἔσεσθαι τοιῶνδε καὶ τοσῶνδε ἀνδρῶν	ἀθρόως	ἐκποδὼν γενομένων· τοὺς δὲ φίλους
[2, 47]	δέκατον διακληρώσω θανεῖν. Θρήνου δὲ	ἀθρόως	ἐξ ἅπαντος τοῦ τέλους γενομένου,
[2, 107]	τῶν πεπολεμηκότων οἱ πολλοὺς προῆγεν	ἀθρόως	ἐς ἐτησίους ἀρχὰς ἢ ἐς
[2, 10]	πλῆθος τοσόνδε ποιούμενος· δισμύριοι γὰρ	ἀθρόως	ἐφάνησαν οἱ τὰ τρία τρέφοντες
[2, 64]	ὡς ἐκ λιμοῦ πάντων ἐνεπίμπλαντο	ἀθρόως	καὶ ἐμεθύσκοντο ἀπρεπῶς, καὶ μάλιστα
[2, 97]	γενόμενος, δευτέρᾳ τῇδε συμβολῇ συνετρίβετο	ἀθρόως.	Καὶ τὸ τοῦ Καίσαρος κλέος
[2, 84]	ταῖς Κλεοπάτρας ἐσβολαῖς ἐφήδρευε, καί	πως	κατὰ δαίμονα ἐς τὸ Κάσσιον
[2, 152]	ἐξαλομένῳ καὶ πληγέντι τὰ στέρνα	χαλεπῶς	καὶ ἐς τὸν τράχηλον ὑπέρῳ
[2, 64]	πάντων ἐνεπίμπλαντο ἀθρόως καὶ ἐμεθύσκοντο	ἀπρεπῶς,	καὶ μάλιστα αὐτῶν οἱ Γερμανοὶ
[2, 1]	Ταῦτα δὲ ὅπως ἐγένετο καὶ	ὅπως	ἀνῃρέθησαν ὅ τε Πομπήιος καὶ
[2, 70]	μὲν ἀμφιγνοοῦσι περὶ τοῦ ἀκριβοῦς·	ὅπως	δ' οὖν εἶχε, τοῖσδε μάλιστα
[2, 154]	καθάπερ Ἀλεξάνδρῳ τοὺς Φίλιππον ἀνελόντας.	Ὅπως	δὲ ἔδοσαν, αἱ ἑξῆς βίβλοι
[2, 90]	αὐτῇ. Ἀλλὰ τάδε μὲν ἕκαστα	ὅπως	ἐγένετο, ἀκριβέστερον ἡ περὶ Αἰγύπτου
[2, 1]	ὡς βασιλιζόμενον κατέκανον. Ταῦτα δὲ	ὅπως	ἐγένετο καὶ ὅπως ἀνῃρέθησαν ὅ
[2, 141]	καὶ ἑτέρωθεν εἶχον παρασχεῖν, ἀλλ'	ὅπως	ἐχθροὺς ἐφεδρεύοντας ἔχοντες ἀεὶ βέβαιοι
[2, 80]	ἑστάναι, τὰ ἄλλα ὡς Ἰταλῶν	ὁμοιοτρόπως	ἐσκευασμένων τε καὶ φωνὴν ὁμοίαν
[2, 140]	μὲν ὑμᾶς ὁ δῆμος συνῴκιζεν	ἀλύπως	ἅπασι· Σύλλας δὲ καὶ Καῖσαρ,
[2, 78]	ἐπιστάται περιθέοντες ἤπειγον. Οἱ δὲ	σοβαρῶς	ἀλλήλοις ἐπῄεσαν μετά τε θάμβους
[2, 95]	παρὰ πολὺ καὶ τραπέντας ἐδίωκον	σοβαρῶς	μετὰ καταφρονήσεως, μέχρι Λαβιηνὸν μὲν
[2, 127]	Καίσαρος ἐπὶ ὅρκῳ, καὶ εἰ	καθαρῶς	ἐθέλουσι κρῖναι, μηδέν' αὑτοῖς ἐπιθεάσαι
[2, 76]	αὐτὸς δ' ἐπὶ τοῦ δεξιοῦ	κέρως	συνετάσσετο τῷ δεκάτῳ τέλει, καθάπερ
[2, 135]	προφέρειν μήτε θάπτειν τὸ σῶμα	φανερῶς,	μή τι νεώτερον ἕτερον ἐκ
[2, 147]	τῶν ἄλλων οἰκίας ἔφερον, καὶ	καρτερῶς	αὐτοὺς ἐκείνων τε ἀμυνομένων καὶ
[2, 96]	ἀντιταχθῆναι τοῖς ἐλέφασι κρατῆσαι πάνυ	καρτερῶς·	καὶ νῦν ἀπ' ἐκείνου τῷδε
[2, 42]	μετὰ τοῦ ἄλλου στρατοῦ πάνυ	καρτερῶς	ὑπό τε δυσχωρίας καὶ ὑπὸ
[2, 121]	ὅ τι μισθοῖντο. ~Ὅθεν οὐ	δυσχερῶς	ἐκ τοσῶνδε καὶ τοιῶνδε ἀνδρῶν
[2, 7]	ὕπατος ὑπ' Ἀλπείοις καταλαβών, οὐ	δυσχερῶς	ἐκράτησεν ἀνδρὸς ἐμπλήκτως ἀλλόκοτον ἔργον
[2, 82]	ὅ τι προσδοκῴη, ὁ δὲ	λαμπρῶς	ἀνεβόησε· Νικήσομεν, ὦ Καῖσαρ, κἀμὲ
[2, 16]	τὰς ἐπαύλεις ἀνίστη τέλεσι κοινοῖς.	Λαμπρῶς	δ' αὐτὸν περὶ τὰς πύλας
[2, 99]	ἦν, καὶ αὐτὸν οἱ Ἰτυκαῖοι	λαμπρῶς	ἔθαπτον· ὁ δὲ Καῖσαρ ἔφη
[2, 24]	φυγῇ. Καὶ τάδε ἡ βουλὴ	λαμπρῶς	ἐπαινοῦσα δύο τε ἄλλα τέλη
[2, 150]	ἔν τε Δυρραχίῳ καὶ Λιβύῃ	λαμπρῶς	ἔφευγον καὶ ἐν Ἰβηρίᾳ Πομπήιον
[2, 61]	τρέπεταί τε τοὺς Καίσαρος πάνυ	λαμπρῶς	καὶ ἐς τὸ στρατόπεδον ἐδίωκε
[2, 116]	μάντεως, ὅτι καὶ τότε κινδυνεύσειε	λαμπρῶς	καὶ νῦν ἐπιθανατώτερον εἴν τὸ
[2, 91]	συνενεχθεὶς ἐς μάχην ἐνενικήκει πάνυ	λαμπρῶς,	καὶ τῷδε μάλιστα ἐπαρθεὶς Ἀμισὸν
[2, 150]	ἐπεὶ καὶ ὑπὸ Κελτῶν ἡττῶντο	λαμπρῶς,	ὅθ' ἡ μεγάλη σφᾶς συμφορὰ
[2, 15]	ὅλον βίον ἐν ἀλλοτρίαις ἐξήταστο	λαμπρῶς,	οἷόν τι καὶ Δημοσθένη φασὶ
[2, 106]	τιμαὶ πᾶσαι, ὅσαι ὑπὲρ ἄνθρωπον,	ἀμέτρως	ἐς χάριν ἐπενοοῦντο, θυσιῶν τε
[2, 67]	ἐπηρμένου τοῖς περὶ τὸ Δυρράχιον	ἀμέτρως	καὶ τῶν ἐπ' ἀξιώσεως αὐτὸν
[2, 67]	μὲν ὑπ' ἀπειρίας, οἱ δ'	ἀμέτρως	τοῖς περὶ τὸ Δυρράχιον εὐπραγήμασιν
[2, 33]	αὐτῶν τι φθεγξαμένους οὕτως ἐξελαύνουσιν	αἰσχρῶς.	~Ὁ μὲν δὴ πόλεμος ἑκατέρωθεν
[2, 88]	ὑποστῆναι. Ὁ δ' οὕτως ἑαυτὸν	αἰσχρῶς	ὑπὸ φόβου μόνου παραπλέοντι παραδοὺς
[2, 128]	Καίσαρος εἰς τὸ μέλλον ᾑρημένους	ςὡς	γὰρ ἐπὶ χρόνιον στρατείαν ἐξιὼν
[2, 38]	ὅποι βούλοιτο ἀπιέναι, ἐλπίσας μὲν	ἴσως	διὰ τὴν εὐποιίαν παραμενεῖν, οὐ
[2, 140]	ταῦτα ὑμῖν ἐπέπρακτο, ᾐδεῖσθε ἂν	ἴσως	ἐπὶ τοιούτοις αἰτεῖν ἀριστεῖα· ἐπεὶ
[2, 56]	τῶν πολεμίων, λαθεῖν ἂν αὐτοὺς	ἴσως	ἢ καὶ βιάσασθαι μεγέθει τε
[2, 6]	τῆς γνώμης φανείσης καὶ δεχθείσης,	ἀκρατῶς	οἱ πολλοὶ μετετίθεντο, μέχρι Κάτων
[2, 137]	οὐ τὰ παρελθόντα μόνον οἴσειν	ἐγκρατῶς,	ἀλλὰ δουλεύσειν ἐς τὸ μέλλον
[2, 127]	τῶν περιόντων προτιθέναι. Ἑτέρου δὲ	ἐγκρατῶς	εἰπόντος, ὅτι χρὴ δύο τῶνδε
[2, 81]	ἡμέρας ὁ Καῖσαρ τὸν στρατὸν	ἀσχέτως	που περιθέων ἱκέτευε προσπονῆσαι, μέχρι
[2, 7]	καταλαβών, οὐ δυσχερῶς ἐκράτησεν ἀνδρὸς	ἐμπλήκτως	ἀλλόκοτον ἔργον ἐπὶ νοῦν λαβόντος
[2, 74]	συνετίθεσθε μεμνημένους τε καὶ νίκην	πάντως	ἢ θάνατον αἱρουμένους, καθέλετέ μοι
[2, 127]	εἰπόντος, ὅτι χρὴ δύο τῶνδε	πάντως	τὸ ἕτερον, ἢ Καίσαρα τύραννον
[2, 19]	καὶ τὸ δεκάζειν ἢ δωροδοκεῖν	ἀναισχύντως	τότε μάλιστα ἐπλεόνασεν, ὅ τε
[2, 137]	Λιβύην καὶ Ἰβηρίαν ἐλαυνόμενοι διωλώλεσαν,	εἰκότως	αὐτῷ δεδιότι καὶ βέβαιον ἔχοντι
[2, 149]	καὶ δαιμόνιος καὶ μεγαλοπράγμων καὶ	εἰκότως	ἐξομοιούμενος Ἀλεξάνδρῳ. Ἄμφω γὰρ ἐγενέσθην
[2, 29]	ἀγανακτῶν ὑπεξῄει. Καὶ ἡ βουλὴ	ὑπόπτως	μὲν εἶχεν ἤδη πρὸς ἀμφοτέρους,
[2, 89]	τῶν φιλοσόφων μετὰ τοῦ πλήθους	ἑστὼς	ἠκροᾶτο· ὅθεν αὐτῷ χάρις τε
[2, 123]	ἴδια καταθέσθαι ἤ, εἴ τις	ἀνηκέστως	ἔχει, τὰ ἴδια ἐν τῷ
[2, 117]	βραδύνετε ὦ φίλοι; Κάσκας δ'	ἐφεστὼς	ὑπὲρ κεφαλῆς ἐπὶ τὴν σφαγὴν
[2, 127]	συνήργουν. Καὶ πρῶτα μὲν αὐτοὺς	ἀξιοπίστως	ἠξίουν καὶ παρεῖναι σφίσι καὶ
[2, 125]	κοινῇ δοκιμάσητε. ~Ὁ μὲν ἀσφαλῶς	οὕτως	ἀπεκρίνατο. Οἱ δὲ χάριν τε
[2, 11]	γε ἄγος αὐτῷ καὶ μύσος	οὕτως	ἀποθανὼν ἐπιβαλῶ. Ἀλλὰ τὸν μὲν
[2, 88]	χεῖρας ἐλθεῖν ὑποστῆναι. Ὁ δ'	οὕτως	ἑαυτὸν αἰσχρῶς ὑπὸ φόβου μόνου
[2, 106]	αὐτοῦ καὶ Ἐπιεικείας, ἀλλήλους δεξιουμένων·	οὕτως	ἐδεδοίκεσαν μὲν ὡς δεσπότην, εὔχοντο
[2, 30]	Ἄλπεια διέλθοιεν. Καὶ οἱ μὲν	οὕτως	ἔλεγον, εἴθ' ὑπὸ ἀγνοίας εἴτε
[2, 48]	μὲν δὴ περὶ Πλακεντίαν στάσις	οὕτως	ἐλέλυτο, ὁ δὲ Καῖσαρ ἐς
[2, 121]	καὶ γεραίρειν. Καὶ Κίννας μὲν	οὕτως	ἔλεξεν, οἱ δὲ τὸ καθαρὸν
[2, 33]	ἄνδρας ὑπὲρ αὐτῶν τι φθεγξαμένους	οὕτως	ἐξελαύνουσιν αἰσχρῶς. ~Ὁ μὲν δὴ
[2, 45]	ἐνοχλούμενος. Ὡς δὲ αὐτὸν κατεῖδον	οὕτως	ἔχοντα οἱ πολέμιοι, τὸν ποταμὸν
[2, 137]	τε καὶ ἀλογώτερον αὐτῷ γενόμενον,	οὕτως	ἠνάγκασεν. σθόμην δὲ τῶν ἐχθρῶν
[2, 97]	νίκην ἐς τέλος προαγαγόντων, συντριφθεὶς	οὕτως	ὀξέως διαλυθῆναι. ~Ἐξαγγελθέντων δὲ τούτων
[2, 38]	Πομπήιον ἰόντα. Γιγνομένων δὲ τούτων	οὕτως	ὀξέως, ὁ Πομπήιος ἐς Νουκερίαν
[2, 39]	πόλεως Ἐπίδαμνον ἐκάλουν, καὶ Θουκυδίδης	οὕτως	ὠνόμαζεν· ἐκνικᾷ δ' ὅμως τὸ
[2, 7]	καὶ ἐς πεῖραν ἔτι ἐμπληκτότερον	ἀπαρασκεύως	προαγαγόντος. Οὐ μὴν ὅ γε
[2, 6]	πολλοὶ μετετίθεντο, μέχρι Κάτων ἤδη	σαφῶς	ἀνακαλύπτων τὴν ἐς τὸν Καίσαρα
[2, 34]	ἑκατέρωθεν ἀνέῳκτο καὶ κεκήρυκτο ἤδη	σαφῶς,	ἡ δὲ βουλὴ νομίζουσα Καίσαρι
[2, 74]	καὶ δουλεύειν ἕτοιμα· οἷς ἐγὼ	σαφῶς	οἶδα, καὶ ὑμεῖς δὲ αὐτίκα
[2, 3]	καὶ πελέκεας ὥς τις ἀνθύπατος	κούφως	μάλα ἀνέσχε πρὸ ἑαυτοῦ καὶ
[2, 3]	τῆσδε τῆς Κατιλίνα συνθήκης ἠξιωμένος,	κούφως	μάλα καὶ φιλοτίμως ἐξέφερεν οἷα
[2, 146]	θαύματι αὐτῶν ἕκαστα ποιούμενος καὶ	συνεχῶς	ἐπιβοῶν· Μόνος ὅδε ἀήττητος ἐκ