Livre, Par.
[2, 75]	φυλὰς ἐφεδρεύοντας, ὅταν ἐν χερσὶν	ὁ	ἀγὼν γένηται, κυκλοῦσθαι τοὺς πολεμίους
[2, 59]	ἠφίεντο ἤδη καὶ βέλη. Καὶ	ὁ	ἄνεμος ἄφνω μείζων ἢ πρότερον
[2, 58]	ἐς χωρίον, ἐς ὅ τι	ὁ	ἄνεμος ἐκφέρῃ, μηδὲν τῶν νεῶν
[2, 33]	ἀτοπώτερον. Ἔνθα δὴ μέγα βοήσας	ὁ	Ἀντώνιος ἀνά τε ἔδραμε τῆς
[2, 132]	τῆς ἀρχῆς ἐνίστατο ἀσχημόνως. Καὶ	ὁ	Ἀντώνιος, ἀναμένων ἅμα τὰ ἐν
[2, 109]	Καῖσαρ ἀπέρριψε τὸ διάδημα. Καὶ	ὁ	Ἀντώνιος αὖθις ἐπέθηκε, καὶ ὁ
[2, 135]	μᾶλλον ἢ διὰ χρείαν. Καὶ	ὁ	Ἀντώνιος αὐτοῖς ἐς τοῦτο ἐνέδωκεν.
[2, 130]	παρεσκευασμένος· Φυλάσσεσθε παθεῖν ὅμοια. Καὶ	ὁ	Ἀντώνιος αὐτῷ παραλύσας τι τοῦ
[2, 135]	τὰς κληρουχίας. Καὶ οὐκ ἐκώλυεν	ὁ	Ἀντώνιος, ἐπιδεικνὺς τῇ βουλῇ τὸν
[2, 130]	ᾖδεσαν. ~Ὧδε δὲ ἔτι ἐχόντων,	ὁ	Ἀντώνιος καὶ ὁ Λέπιδος ἐκ
[2, 145]	αὐτὴν εἰρημένῳ γενομένου, ἐπικαταψήχων αὐτὴν	ὁ	Ἀντώνιος καὶ παλινῳδῶν ἔφη· Ἔοικεν,
[2, 127]	ὑπευθύνων ἐς κριτὰς μεταφέροντες. Καὶ	ὁ	Ἀντώνιος οὐκ ἐκώλυεν, εἰδὼς οὐκ
[2, 144]	ὀνομάζοντες. Ἐφ' ἑκάστῳ δὲ τούτων	ὁ	Ἀντώνιος τὴν ὄψιν καὶ τὴν
[2, 124]	γεγενημένην. Οὕτω δὲ δόξαν αὐτοῖς	ὁ	Ἀντώνιος τοὺς εἰπόντας ἠμείψατο· Κατὰ
[2, 143]	μετανοίᾳ τῆς ἀμνηστίας ἐγίγνοντο. Καὶ	ὁ	Ἀντώνιος ὧδε ἔχοντας ἰδὼν οὐ
[2, 152]	ἔσεσθαι· καὶ τελευτήσαντος εὐθὺς Ἡφαιστίωνος	ὁ	Ἀπολλόδωρος ἔδεισε, μή τις ἐπιβουλὴ
[2, 144]	τῷδε προσφεύγων, ἀλλ' αὐτὸς ὑμῖν	ὁ	ἄσυλος καὶ ἱερὸς ἀνῄρηται, οὐ
[2, 81]	ψυχὴν ὅ τε λογισμὸς καὶ	ὁ	αὐτοκράτωρ συντρέχων ἐκούφιζεν. ώρει δὲ
[2, 100]	εὗρε διέφθειρεν. Λεύκιος δὲ Σκιπίων	ὁ	αὐτοκράτωρ χειμαζόμενος ἐν τῇ θαλάσσῃ
[2, 82]	ὧν ἦν καὶ Λεύκιος Δομίτιος,	ὁ	αὐτῷ Καίσαρι πεμφθεὶς ἐπὶ τὴν
[2, 84]	τὸν αἰγιαλὸν ἐξετάσσετο ἅπας, καὶ	ὁ	βασιλεὺς ἐν μέσῳ τῇ φοινικίδι
[2, 112]	ἀδελφῆς ἐρασθείσης τοῦ Καίσαρος, ὅτε	ὁ	Βροῦτος ἐγίγνετο. Διὸ καὶ νικῶν
[2, 112]	περισῴζειν. Ἀλλ' εἴτε ἀχάριστος ὢν	ὁ	Βροῦτος, εἴτε τὰ τῆς μητρὸς
[2, 137]	Καπιτώλιον. Συνδραμόντων δὲ ὀξέως πολλῶν	ὁ	Βροῦτος ἔλεγεν· Ἐνταῦθα ὑμῖν ἐντυγχάνομεν,
[2, 143]	αὐτοῖς, ὅτι τῶν ἀνδροφόνων Δέκμος	ὁ	Βροῦτος ἐν τοῖς δευτέροις κληρονόμοις
[2, 112]	ὁμοῦ τότε τῆς πόλεως στρατηγήσειν	ὁ	Βροῦτος καὶ ὁ Κάσσιος ἐς
[2, 113]	γνώμην περὶ βασιλείας προθῶσι; καὶ	ὁ	Βροῦτος οὐκ ἔφη παρέσεσθαι τῷ
[2, 11]	ἀλλὰ ἥσσης ἐνέγκασθαι. Πεισθεὶς οὖν	ὁ	Βύβλος ἐνέβαλεν ἐς τὴν ἀγορὰν
[2, 1]	ἀνῃρέθησαν ὅ τε Πομπήιος καὶ	ὁ	Γάιος, ἡ δευτέρα τῶν ἐμφυλίων
[2, 141]	μήτε ἀδεεῖς εἶναι τῶν ἐξελαθέντων·	ὁ	γὰρ ἀλώμενος καὶ τῶν ὄντων
[2, 148]	αὐτοῦ Καίσαρος, θείων τιμῶν ἀξιουμένου·	ὁ	γάρ τοι θετὸς αὐτῷ παῖς
[2, 91]	ἐγγυῶντας Καίσαρι τὴν Φαρνάκους θυγατέρα.	Ὁ	δ' αἰσθόμενος ὧν φέρουσι, προῆλθε
[2, 93]	διὰ τὴν ἐν χερσὶ χρείαν.	Ὁ	δ' ἀνθησύχαζε καὶ τῶν φίλων
[2, 59]	ὁ Καίσαρ ἤνεγκεν ὑπ' ἀσχολίας.	Ὁ	δ' Ἀντώνιος τοὺς ἑτέρους ἐπὶ
[2, 32]	κατὰ σπουδὴν ἐχώρει πρὸς αὐτόν.	~Ὁ	δ' ἄρτι τὸν ὠκεανὸν ἐκ
[2, 29]	τε καὶ Κόττα, Καίσαρι κεχρήκει.	Ὁ	δ' αὐτό, τιμήσας ἕκαστον ἄνδρα
[2, 116]	ἄρα τὰ γιγνόμενα πάντα πεπυσμένος.	Ὁ	δ' ἐν Κνίδῳ γεγονὼς αὐτῷ
[2, 67]	Καίσαρα παρατάττοντά τε καὶ προκαλούμενον.	Ὁ	δ' ἐξ αὐτοῦ μάλιστα τοῦδε
[2, 92]	πάντες ἐπὶ τὰ αὑτῶν ἠξίουν.	Ὁ	δ' ἐπηγγέλλετο μὲν αὐτοῖς ἀόριστά
[2, 138]	καθελὼν ἀπέδωκεν ὑμῖν τὴν πολιτείαν,	ὁ	δ' ἐπὶ ἄλλην στρατείαν χρόνιον
[2, 115]	ὑπὸ τοῦ συνειδότος ἄφνω τεθορύβητο,	ὁ	δ' ἐπιμειδιάσας ἔφη· Πόθεν οὖν
[2, 149]	ὁ μάντις οὐ περιοίσειν προύλεγεν·	ὁ	δ' ἐπισκώπτων αὐτὸν ἔφη περὶ
[2, 64]	τοιᾷδε μετανοίᾳ καὶ προθυμίᾳ στρατοῦ·	ὁ	δ' ἐς μὲν τὸ πλῆθος
[2, 15]	ἀμφὶ Λέντλον καὶ Κέθηγον ἀνέλοι.	Ὁ	δ' ἐς τὸ ἔργον ἐκεῖνο
[2, 153]	πόλιν λαβεῖν πρὸς ἥλιον ἀνίσχοντα.	Ὁ	δ' ἐς τοῦτο μὲν ἐνδοῦναι
[2, 94]	καὶ κολάζειν σφῶν τοὺς ἁμαρτόντας.	Ὁ	δ' ἔτι μέν τι διέτριψεν,
[2, 9]	συμπράξειν ἐς τὴν ὑπατείαν ἐπομόσας·	ὁ	δ' εὐθὺς αὐτῷ Κράσσον διήλλασσε.
[2, 38]	Καὶ τάδε μὲν ἀθρόως ἐγίνετο,	ὁ	δ' ἴδιος αὐτοῦ Πομπηίου στρατὸς
[2, 58]	πρέπον ἔργον εἰργασμένον, οὐ στρατηγῷ.	Ὁ	δ' οὐκέτι λήσεσθαι προσδοκῶν Ποστούμιον
[2, 88]	μηδ' ἐς χεῖρας ἐλθεῖν ὑποστῆναι.	Ὁ	δ' οὕτως ἑαυτὸν αἰσχρῶς ὑπὸ
[2, 31]	ὅσην αὐτὸς ἐθέλοις ἄλλην καταλέγειν.	Ὁ	δ' ὑπήκουε μὲν ὡς κελευόμενος
[2, 99]	τὰς θύρας ὡς ἠρεμοῦντι ἐπέκλεισαν·	ὁ	δ' ὕπνου δόξαν αὐτοῖς παρασχὼν
[2, 99]	καὶ τὰς πληγὰς ἐπιρράψαντες ἐπέδησαν.	Ὁ	δὲ ἀνενεγκὼν αὖθις ὑπεκρίνετο καὶ
[2, 128]	ἐπὶ Πομπηίῳ μυρίων ἄλλων, ψηφίσασθαι.	~Ὁ	δὲ Ἀντώνιος ἐφορῶν αὐτοὺς καὶ
[2, 125]	σφίσι συμπράξειν ἐς πάντα ἐπεποίθεσαν.	Ὁ	δὲ Ἀντώνιος τὰς μὲν ἀρχὰς
[2, 151]	μὲν Αἰακίδης τε καὶ Ἡρακλείδης,	ὁ	δὲ ἀπ' Ἀγχίσου τε καὶ
[2, 61]	ἄκοντα Πομπήιον βιασόμενος ἐς μάχην·	ὁ	δὲ αὐτοῦ τὰ πολλὰ τῶν
[2, 107]	κόσμῳ τῷ πρέποντι ἑκάστῳ προσέφερον.	Ὁ	δὲ αὐτοὺς ἐδεξιοῦτο μέν, οὐχ
[2, 86]	Καίσαρι ὡς ἐπὶ μεγίσταις ἀμοιβαῖς	(ὁ	δὲ αὐτοὺς ἠμύνατο ἀξίως τῆς
[2, 18]	ἀπὸ τῆς βουλῆς ὑπηρέτας ἔδωκαν.	Ὁ	δὲ αὐτοὺς ὁμοίως ἐς τὰ
[2, 114]	δυνατώτατον καὶ τοῖς στρατιώταις γνωριμώτατον·	ὁ	δὲ Βροῦτος ἔλεγεν ἐπὶ μὲν
[2, 48]	τὴν νουμηνίαν τοῦ ἔτους πλησιάζουσαν.	Ὁ	δὲ δῆμος εἵπετο παρακαλῶν συμβῆναι
[2, 101]	σφόδρα ἔτι πρὸς πάντων ἐπιποθούμενον.	Ὁ	δὲ δῆμος ἐπὶ μὲν τοῖς
[2, 148]	ἐξέφυγον ἐκ τῆς πόλεως διαλαθόντες,	ὁ	δὲ δῆμος ἐπὶ τὸ λέχος
[2, 52]	ἄγειν, ἐφ' ὅ τι χρῄζοι.	Ὁ	δέ έἡγεῖτο γάρ, δυσχεροῦς ἔτι
[2, 110]	αὐτὸν ἅμα εὐφήμουν οὐ προσέμενον.	~Ὁ	δέ, εἴτε ἀπογνούς, εἴτε κάμνων
[2, 48]	βουλῆς ψηφιζομένης οὔτε προχειροτονοῦντος ἄρχοντος.	Ὁ	δέ, εἴτε παραιτησάμενος τὴν ἀρχὴν
[2, 103]	καὶ Φαρσάλου τοῖς ἡγεμόσι συνῆλθεν,	ὁ	δὲ ἐξ Ἰβήρων τε καὶ
[2, 37]	τὰ στρατόπεδα ἐξ αὐτῆς ἀναγαγεῖν·	Ὁ	δὲ ἕξετε, εἶπεν, ἂν ἐπακολουθῆτέ
[2, 152]	καὶ ἐξήνεγκεν αὐτῷ τὰ μαντεύματα.	Ὁ	δὲ ἐπεμειδίασε καὶ Πειθαγόραν αὐτὸν
[2, 41]	εἰ μὴ Κελτικὸς πόλεμος ἐπίοι.	Ὁ	δὲ ἔφη Κελτοὺς αὐτὸς ἐς
[2, 91]	διὰ Συρίας ἐπὶ Φαρνάκην ἠπείγετο.	Ὁ	δὲ ἤδη μὲν εἴργαστο πολλὰ
[2, 84]	καὶ τῆς τοῦ πατρὸς φιλίας.	Ὁ	δὲ ἦν μὲν περὶ τρισκαίδεκα
[2, 46]	μὲν τῷ Οὐάρῳ σφᾶς παρέδοσαν,	ὁ	δὲ Ἰόβας ἐπελθὼν περιέστησεν αὐτοὺς
[2, 13]	Καίσαρι προσγεγένητο δι' ἑνὸς πολιτεύματος.	Ὁ	δὲ καὶ θέας ἐπεδίδου καὶ
[2, 50]	ὑμεῖς μὲν ἐψηφίσασθε εἶναι πολέμιον,	ὁ	δὲ καὶ νῦν ἡγεμόνας ἐς
[2, 54]	Καὶ δύο τελῶν ἄλλων ἐπελθόντων,	ὁ	δὲ καὶ τάδε προσλαβὼν ἀνήγετο
[2, 65]	ἡγεμονίδος γῆς αὖθις ἐπιχειρεῖν Καίσαρι.	Ὁ	δὲ καὶ ταῦτα ἄριστα ἄν
[2, 14]	ἀρχὴν ἔδοσαν τέλη στρατοῦ τέσσαρα.	~Ὁ	δὲ καὶ τὴν ἀποδημίαν οἱ
[2, 8]	ἔτι ἐπὶ τὸν θρίαμβον ἐπανελθεῖν.	Ὁ	δὲ καὶ τῆς ἀρχῆς ἐς
[2, 110]	Ῥωμαίοις ὑπήκοα, ἄντικρυς ἀνειπεῖν βασιλέα.	Ὁ	δὲ καὶ τόδε παρῃτεῖτο καὶ
[2, 149]	καταπλαγεὶς ἀπεκρίνατο· Ἀλλὰ οὐ παρεληλύθασιν,	ὁ	δὲ καὶ τοιῶνδε προαγορεύσεων αὐτῷ
[2, 25]	Πομπηίου καὶ οὐδὲν ἀντειπόντος ἐκεκύρωτο.	Ὁ	δὲ Καῖσαρ ἀντιπράξειν τὴν βουλὴν
[2, 57]	οὐδὲν προκόπτων ἀπέκαμνε καὶ ἀπεγίνωσκεν,	ὁ	δὲ Καῖσαρ ἀποκαλυψάμενος ἐνεβόησεν αὐτῷ·
[2, 150]	Ἰβηρίᾳ Πομπήιον τὸν νέον κατεπλάγησαν.	Ὁ	δὲ Καῖσαρ αὐτὸς ἦν ἀκατάπληκτος
[2, 43]	ἐκστῆναι τῆς Ἰβηρίας τῷ Καίσαρι,	ὁ	δὲ Καῖσαρ αὐτοὺς ἀπαθεῖς ἐπὶ
[2, 138]	δίκην ἔτι οὖσι δημάρχοις ἐπιτρέπουσιν·	ὁ	δὲ Καῖσαρ αὐτοὺς ἐξήλασεν, οὐδὲ
[2, 38]	ἐξῄει καὶ ἐδίωκε τὸν Πομπήιον.	~Ὁ	δὲ Καῖσαρ ἐν Κορφινίῳ Λεύκιον
[2, 79]	ἐπαινοῦσιν ὡς ἄριστον ἐν περικυκλώσει,	ὁ	δὲ Καῖσαρ ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς
[2, 17]	καὶ Δημοσθένει συνέβη κατιόντι, ἀναλῶσαι.	~Ὁ	δὲ Καῖσαρ ἔν τε Κελτοῖς
[2, 34]	φιλονικίᾳ, σπουδῆς οὐδὲν ἀπολείποντες ὀξυτάτης.	Ὁ	δὲ Καῖσαρ ἐπὶ μὲν τὸν
[2, 13]	γενέσθαι. Καὶ ἀποδιέτριβεν ἡ βουλή.	Ὁ	δὲ Καῖσαρ ἐς οὐδὲν τότε
[2, 41]	καὶ ἐκ Κερκύρας ἐς Πομπήιον·	ὁ	δὲ Καῖσαρ ἐς Ῥώμην ἐπειχθεὶς
[2, 106]	ἔτι λανθάνων καὶ διαδιδράσκων ἐλῄστευεν,	ὁ	δὲ Καῖσαρ ἐς Ῥώμην ἠπείγετο,
[2, 48]	περὶ Πλακεντίαν στάσις οὕτως ἐλέλυτο,	ὁ	δὲ Καῖσαρ ἐς Ῥώμην παρῆλθε,
[2, 99]	αὐτὸν οἱ Ἰτυκαῖοι λαμπρῶς ἔθαπτον·	ὁ	δὲ Καῖσαρ ἔφη μέν οἱ
[2, 103]	ὡς ἐν ἀλλοτρίᾳ γῇ περιφέρειν.	Ὁ	δὲ Καῖσαρ ἧκε μὲν ἀπὸ
[2, 1]	προσέλαβεν ἀμφὶ τὴν ἕω, διετάσσετο·	ὁ	δὲ Καῖσαρ ἦν ἔτι νέος,
[2, 40]	Ἤπειρον ἐκλιπὼν τὴν Ἰταλίαν διεπέρα·	ὁ	δὲ Καῖσαρ ἠπόρει μέν, ὅπῃ
[2, 47]	μὲν ἄρχοντες αὐτοῦ προσπεσόντες ἱκέτευον,	ὁ	δὲ Καῖσαρ μόλις τε καὶ
[2, 92]	δεδομένην οἱ παρὰ Πομπηίου, συνέφυγεν·	ὁ	δὲ Καῖσαρ, οὐ σχολὴν ἄγων
[2, 12]	τὸ λοιπὸν τῆς ἀρχῆς ἅπαν,	ὁ	δὲ Καῖσαρ οὐδ' αὐτὸς ἔτι
[2, 115]	αὐτίκα τῆς βουλῆς σύνοδον ἐφύλασσον·	ὁ	δὲ Καῖσαρ πρὸ μιᾶς τοῦδε
[2, 68]	αὑτοῖς ἔφασαν ἐκ τῶν πολεμίων,	ὁ	δὲ Καῖσαρ σβέσειν αὐτὸς ἐμπεσὼν
[2, 8]	ἐπὶ μεγίστοις δὴ μαρτυρία, ψηφίζεται.	~Ὁ	δὲ Καῖσαρ στρατηγὸς ἐς Ἰβηρίαν
[2, 73]	μὲν δὴ Πομπήιος ὧδε ἔλεγεν,	ὁ	δὲ Καῖσαρ τοῖς ἰδίοις τοιάδε·
[2, 56]	τὴν θάλασσαν ἀκριβεστέραις φρουραῖς ἐφύλασσεν.	Ὁ	δὲ Καῖσαρ τοῦ Πομπηίου τὸν
[2, 56]	μὲν ἔτι γυμνάζων τοὺς νεοστρατεύτους,	ὁ	δὲ Καῖσαρ τοὺς ἐκ Βρεντεσίου
[2, 57]	φωτὶ κατάδηλοι τοῖς πολεμίοις ἐσόμενοι,	ὁ	δὲ Καῖσαρ, τῷ δαιμονίῳ χαλεψάμενος
[2, 81]	ἀρχομένης ἡμέρας ἐν Λαρίσσῃ γενέσθαι.	Ὁ	δὲ Καῖσαρ, ὡς ἐπηπείλησε παρατάσσων,
[2, 52]	οὕτω τοῦ μέλλοντος ἀμελῶς ἐτεκμαίρετο,	ὁ	δὲ Καῖσαρ, ὥς μοι προείρητο,
[2, 5]	βουλὴ Λέντλον παρέλυσε τῆς ἀρχῆς,	ὁ	δὲ Κικέρων ἕκαστον ἐς τὰς
[2, 27]	χρημάτων ἀνέθηκε Ῥωμαίοις, οἰκοδόμημα περικαλλές·	~Ὁ	δὲ Κουρίων, ἵνα μὴ ἄφνω
[2, 18]	περιπέμπων αὐτὸς ὑπέμεινεν ἐν Ῥώμῃ,	ὁ	δὲ Κράσσος Συρίαν τε καὶ
[2, 82]	μάχην ἤρετο, ὅ τι προσδοκῴη,	ὁ	δὲ λαμπρῶς ἀνεβόησε· Νικήσομεν, ὦ
[2, 77]	ἐσβέννυτο καὶ μετέβαλλεν ἐς δέος,	ὁ	δὲ λογισμὸς ἐκαθάρευε δοξοκοπίας καὶ
[2, 21]	πλησίον πανδοκεῖον ὁ ἱπποκόμος ἐσέφερεν,	ὁ	δὲ Μίλων μετὰ τῶν θεραπόντων
[2, 16]	ἐν τῇ πόλει κράτος ἔχοντι.	~Ὁ	δὲ Μίλωνα, τὸν σὺν τῷ
[2, 94]	καὶ τὸ μέρος θανάτῳ ζημιῶσαι.	Ὁ	δὲ οὐδὲν αὐτοὺς ὑπερεθίζειν ἔτι
[2, 61]	ἄρτους προσήνεγκαν ὡς εὐφρανοῦντες ἰδόντα.	ὁ	δὲ οὐχ ἥσθη, ἀλλ' εἶπεν,
[2, 93]	τι καὶ περὶ τῶν δωρεῶν.	Ὁ	δὲ παρὰ τὴν ἁπάντων δόξαν
[2, 95]	καὶ αὐτὸν οἱ παρασπισταὶ συνήρπαζον,	ὁ	δὲ Πετρήιος, ὡς ἀκριβῆ τοῦ
[2, 23]	ἐξαγαγόντος, ἐπεὶ τῶν ἐψηφισμένων ἐπύθετο·	ὁ	δὲ Πομπήιος δίκας προυτίθει τῶν
[2, 83]	ἐξαίρετον ἀνέστησεν ἐγγὺς τοῦ πολυανδρίου.	~Ὁ	δὲ Πομπήιος ἐκ Λαρίσσης ὁμοίῳ
[2, 76]	ὁ μὲν Καῖσαρ Ἀφροδίτην νικηφόρον,	ὁ	δὲ Πομπήιος Ἡρακλέα ἀνίκητον. ~Ὡς
[2, 81]	πολλῇ πρὸς τοὺς ἀπομαχομένους καταφρονήσει,	ὁ	δὲ Πομπήιος μαθὼν ἐξ ἀλλοκότου
[2, 28]	εἶναι φοβερώτερον τῆς Πομπηίου διαφορᾶς.	~Ὁ	δὲ Πομπήιος νοσηλευόμενος περὶ τὴν
[2, 49]	ὥδευεν οὐδὲν ἐλλείπων δυνατῆς ἐπείξεως,	ὁ	δὲ Πομπήιος πάντα τὸν χρόνον
[2, 63]	εἰ τὸν νικᾶν ἐπιστάμενον εἶχον.	~Ὁ	δὲ Πομπήιος τήν τε νίκην
[2, 30]	αὐτοὶ συνιέντες αὐτῶν ὅμως ὑπέμενον.	Ὁ	δὲ Πομπήιος τοῖς ἠγγελμένοις πίσυνος
[2, 40]	ὑπάτων διεπεπλεύκεσαν ἐς τὸ Δυρράχιον,	ὁ	δὲ Πομπήιος τὸν ὑπόλοιπον στρατὸν
[2, 85]	τῇ φοινικίδι κατάδηλος ἦν περικειμένῃ.	~Ὁ	δὲ Πομπήιος ὑπώπτευε μὲν ἅπαντα,
[2, 24]	καὶ ὁ μὲν δῆμος κατεσιώπησεν,	ὁ	δὲ Σκαῦρος ἑάλω. Καὶ πάντων
[2, 52]	χωροῦντες. ~Ὁ μὲν ὧδε εἶπεν,	ὁ	δὲ στρατὸς ἅπας καὶ ὅσοι
[2, 38]	πύλας καταλαβόντες τῷ Καίσαρι προσήγαγον.	Ὁ	δὲ τὴν μὲν στρατιὰν αὐτοῦ
[2, 20]	ἢ ὄντα ἢ νομιζόμενον εἶναι.	Ὁ	δὲ τὴν προσδοκίαν τήνδε λόγῳ
[2, 8]	μὲν βουλὴ θριαμβεῦσαι παρέσχεν αὐτῷ,	ὁ	δὲ τῆς πομπῆς τὴν παρασκευὴν
[2, 108]	προαπειλήσαντι τοῖς περὶ βασιλείας λέγουσιν.	Ὁ	δὲ τοῦτο μὲν ἤνεγκεν εὐσταθῶς,
[2, 131]	μισθωτοί. Τὴν εἰρήνην τῇ πόλει.	Ὁ	δὲ τούτοις μὲν ἔφη· Βουλόμεθα.
[2, 140]	ἔδει τιμῶν καὶ ἀριστείων τυχεῖν.	Ὁ	δὲ ὑμᾶς τοῖς ὅρκοις προλαβὼν
[2, 29]	ἀτελέσι πᾶσι· δύναται δὲ τοῦθ'	ὁ	δήμαρχος· ὅτε δὴ καὶ μάλιστα
[2, 137]	ὅπλοις πολεμίοις καὶ Πομπήιος μὲν	ὁ	δημοκρατικώτατος ὑμῶν ἔπαθεν, οἷα ἔπαθεν,
[2, 12]	δρᾶσαι λέγων τοὺς δεδιότας, ἕως	ὁ	δῆμος αὐτῷ συνεχώρησεν ἀμύνειν τοῖς
[2, 109]	ὁ Καῖσαρ αὖθις ἀπερρίπτει. Καὶ	ὁ	δῆμος διεριζόντων μὲν ἔτι ἡσύχαζε,
[2, 140]	ἃ καὶ τοῖς πάλαι στρατευομένοις	ὁ	δῆμος ἐδίδου, οἰκείων μὲν ἀνδρῶν
[2, 140]	τὴν ἐκπέμπουσαν ἀντιγεραίρειν. Ὑμᾶς δὲ	ὁ	δῆμος ἔδωκεν ἐπὶ Κελτοὺς καὶ
[2, 36]	ὡς ἐπὶ φοβεροῖς προυγράφοντο, καὶ	ὁ	δῆμος ἐν μνήμῃ τῶν Μαρίου
[2, 146]	κτενοῦντάς με, οὐκ ἔφερεν ἔτι	ὁ	δῆμος, ἐν παραλόγῳ ποιούμενος τὸ
[2, 138]	ἡ βουλὴ περὶ οὐδενὸς οὐδ'	ὁ	δῆμος ἐπεκύρου, ἀλλὰ πάνθ' ὁ
[2, 12]	θάνατον τῷ μὴ ὀμόσαντι, καὶ	ὁ	δῆμος ἐπεκύρου· ὤμνυον δ' αὐτίκα
[2, 27]	Εὐπρεποῦς δὲ τῆς γνώμης οὔσης	ὁ	δῆμος ἐπῄνει τὸν Κουρίωνα ὡς
[2, 10]	οἱ δὲ αὐτοὺς ἐπῄνουν, καὶ	ὁ	δῆμος ἐπὶ τὴν χειροτονίαν ᾖει
[2, 144]	τε βουλὴ καὶ μετὰ αὐτῆς	ὁ	δῆμος, ἔτι περιόντι ἐψηφίσασθε, ὑμετέραν
[2, 107]	ἡγεμονίας. δὴ καὶ μάλιστα ὑπαχθεὶς	ὁ	δῆμος ἤλπιζε καὶ τὴν δημοκρατίαν
[2, 7]	πατέρα τῆς πατρίδος προσαγορεύσαντος ἐπεβόησεν	ὁ	δῆμος. Καὶ δοκεῖ τισιν ἥδε
[2, 146]	πεφυρμένην αἵματι αὐτοκράτορος. Ἐφ' οἷς	ὁ	δῆμος οἷα χορὸς αὐτῷ πενθιμώτατα
[2, 147]	γενόμεναι. Τήνδε οὖν τὴν ὄψιν	ὁ	δῆμος οἰκτίστην σφίσι φανεῖσαν οὐκέτι
[2, 48]	ἐς Ῥώμην παρῆλθε, καὶ αὐτὸν	ὁ	δῆμος πεφρικὼς ἡἡρεῖτο δικτάτορα, οὔτε
[2, 140]	ἐωνοῦντο ἑτέραν. Οὕτω μὲν ὑμᾶς	ὁ	δῆμος συνῴκιζεν ἀλύπως ἅπασι· Σύλλας
[2, 143]	Καὶ ὑπεσαλεύετο αὖθις ἐς ὀργὴν	ὁ	δῆμος, τυράννου μὲν κατηγορίας προπεπυσμένοι,
[2, 132]	ᾧ πάντα τὸν χρόνον τόνδε	ὁ	Δολοβέλλας ὑπὲρ τῆς ἀρχῆς ἐνίστατο
[2, 32]	διάδοχον εἶναι Λεύκιον Δομίτιον. Καὶ	ὁ	Δομίτιος εὐθὺς ἐξῄει μετὰ τετρακισχιλίων
[2, 120]	ἐξελεύθερος αὐτοῖς ἰσοπολίτης ἐστὶ καὶ	ὁ	δουλεύων ἔτι τὸ σχῆμα τοῖς
[2, 92]	Φαρσάλῳ, καὶ ἕτερα ἀόριστα, ὅταν	ὁ	ἐν Λιβύῃ πόλεμος ἐκτελεσθῇ· τότε
[2, 120]	τὸ πλῆθος ὑπὸ ξενίας, καὶ	ὁ	ἐξελεύθερος αὐτοῖς ἰσοπολίτης ἐστὶ καὶ
[2, 7]	ἐπὶ ἄλλην παρασκευὴν ἀπιόντα Ἀντώνιος	ὁ	ἕτερος ὕπατος ὑπ' Ἀλπείοις καταλαβών,
[2, 39]	ἀδελφῶν τῷδε τῷ Δυρράχῳ συνεμάχησεν	ὁ	Ἡρακλῆς ἐπὶ μέρει τῆς γῆς,
[2, 36]	οὐράνια· αἷμά τε γὰρ ἔδοξεν	ὁ	θεὸς ὗσαι καὶ ξόανα ἱδρῶσαι
[2, 118]	συνεπιβουλεύεσθαι τῷ Καίσαρι. Καὶ Λέπιδος	ὁ	ἵππαρχος ἐν ἀγορᾷ μὲν ὢν
[2, 21]	ῥεόμενον ἐς τὸ πλησίον πανδοκεῖον	ὁ	ἱπποκόμος ἐσέφερεν, ὁ δὲ Μίλων
[2, 95]	μετὰ καταφρονήσεως, μέχρι Λαβιηνὸν μὲν	ὁ	ἵππος ἐς τὴν γαστέρα πληγεὶς
[2, 125]	Ἤδη δὲ καὶ τῶν ἀστῶν	ὁ	καθαρώτατος λεὼς ἀνεθάρρει, τὴν ὀλιγότητα
[2, 22]	πόλιν κατῄει θρασύτατα. Καὶ αὐτὸν	ὁ	Καίλιος εὐθὺς ἐσιόντα εἷλκεν ἐς
[2, 111]	δύο ἄνδρε, Μᾶρκός τε Βροῦτος,	ὁ	Καιπίων ἐπίκλην, Βρούτου τοῦ κατὰ
[2, 42]	τε καὶ Δολοβέλλαν. ~Οὕτω κρατυνάμενος	ὁ	Καῖσαρ ἄβατον Πομπηίῳ γενέσθαι τὴν
[2, 42]	ἐχώρουν ἕτερον στρατὸν ἀθροίσοντες. Καὶ	ὁ	Καῖσαρ ἀεὶ προλαμβάνων διετάφρευε τὰς
[2, 55]	φρούραρχος ἐξέλιπε τὴν πόλιν. ~Καὶ	ὁ	Καῖσαρ ἁλίσας τον ἑαυτοῦ στρατὸν
[2, 122]	οὐκ ἐκ βίας ἄρχοντας ὥσπερ	ὁ	Καῖσαρ, ἀλλ' ᾑρημένους ὑπὸ νόμοις·
[2, 147]	καὶ διαζωσάμενοι τὸ βουλευτήριον, ἔνθα	ὁ	Καῖσαρ ἀνῄρητο, κατέφλεξαν καὶ τοὺς
[2, 75]	καὶ Ἐνιπέως ποταμοῦ, ἔνθα καὶ	ὁ	Καῖσαρ ἀντιδιεκόσμει, τοὺς μὲν Ἰταλοὺς
[2, 109]	καὶ στόνου παρὰ τῶν πλειόνων,	ὁ	Καῖσαρ ἀπέρριψε τὸ διάδημα. Καὶ
[2, 95]	πρόσθεν, ἕως Πετρήιος ἀνέζευξε καὶ	ὁ	Καῖσαρ ἀσπασίως ὑπεχώρει. Τοῦτο μὲν
[2, 109]	ὁ Ἀντώνιος αὖθις ἐπέθηκε, καὶ	ὁ	Καῖσαρ αὖθις ἀπερρίπτει. Καὶ ὁ
[2, 54]	τε πλοῖα κατέδυσαν, ἵνα μὴ	ὁ	Καῖσαρ αὐτὰ λάβοι, καὶ ἐς
[2, 112]	πάντα συμπράσσειν ἀλλήλοις νομίζεσθαι. Καὶ	ὁ	Καῖσαρ αὐτοῖς διαιτῶν λέγεται πρὸς
[2, 104]	μετέβαλλον ἀπὸ τοῦ δέους, ἕως	ὁ	Καῖσαρ αὐτὸς ἁρπάσας τινὸς ἀσπίδα
[2, 104]	καὶ ἀπογνώσεως. ~Δι' ἃ καὶ	ὁ	Καῖσαρ αὐτὸς ἐβράδυνεν, ἔστε πού
[2, 42]	οἱ περὶ τὸν Πετρήιον, καὶ	ὁ	Καῖσαρ αὐτὸς ἐμόχθει μετὰ τοῦ
[2, 82]	τοῖς νεκροῖς εὑρέθη, τὰ ἀριστεῖα	ὁ	Καῖσαρ αὐτῷ περιέθηκε καὶ συνέθαψε
[2, 23]	ἐτῶν εἴκοσιν, ἐν ᾧ καὶ	ὁ	Καῖσαρ γεγένητο ὕπατος. Τῶν οὖν
[2, 146]	καί που τῶν θρήνων αὐτὸς	ὁ	Καῖσαρ ἐδόκει λέγειν, ὅσους εὖ
[2, 75]	Ἰταλικῇ, τοὺς δὲ ἄλλους, ὅπερ	ὁ	Καῖσαρ εἴκαζεν, ἔξω τάξεως ἐκέλευσε
[2, 116]	εἴν τὸ σημεῖον, αὖθις αὐτὸν	ὁ	Καῖσαρ ἐκέλευε θύεσθαι. Καὶ οὐδενὸς
[2, 11]	μετέωρος ἐξερρίφη καὶ τοὺς νόμους	ὁ	Καῖσαρ ἐκύρωσε. ~Καὶ ἐπ' αὐτοῖς
[2, 43]	καὶ τὴν ὑδρείαν αὐτῶν προύλαβεν	ὁ	Καῖσαρ, ἐν ἀμηχάνῳ γενόμενος ὁ
[2, 105]	Τοῦδε μὲν δὴ τὴν κεφαλὴν	ὁ	Καῖσαρ ἐνεχθεῖσάν οἱ προσέταξέ τινι
[2, 97]	πολυτρόπου γενομένης, περὶ ἑσπέραν μόλις	ὁ	Καῖσαρ ἐνίκα καὶ τὸ στρατόπεδον
[2, 104]	Καὶ τὸ ὄνειδος οὐκ ἐνεγκὼν	ὁ	Καῖσαρ ἐξέτασσε παρὰ πόλιν Κορδύβην,
[2, 122]	ἐπίλοιπον τοῦ ἔτους ἡἡρημένος, ὅτε	ὁ	Καῖσαρ ἐξορμήσειε τῆς πόλεως, τὴν
[2, 33]	Καὶ αὐτοὺς ἔτι ὧδε ἔχοντας	ὁ	Καῖσαρ ἐπεδείκνυ τῷ στρατῷ καὶ
[2, 58]	ἀνδρῶν. Οὕτω μὲν ἀντὶ λογισμῶν	ὁ	Καῖσαρ ἐπεποίθει τῇ τύχῃ. Τάδε
[2, 32]	τε σεμνὸν ὧν ἐξ ἀρχῆς	ὁ	Καῖσαρ ἐπεπράχει, καὶ πρόκλησιν, ὅτι
[2, 32]	ἐδόκει, κατακωλυόντων δὲ τῶν ὑπάτων	ὁ	Καῖσαρ ἐπέστελλε τῇ βουλῇ, καὶ
[2, 61]	ἡσύχαζε. Καὶ τῷδε μάλιστα ἀνιαθεὶς	ὁ	Καίσαρ ἐπετόλμησεν ἔργῳ δυο χερεῖ
[2, 42]	ἀμφὶ πόλιν Ἰλέρτην. Καὶ στρατοπεδεύων	ὁ	Καῖσαρ ἐπὶ κρημνῶν ἐσιτολόγει διὰ
[2, 43]	ἐς Πομπήιον ἐᾶν. Γενόμενος δ'	ὁ	Καῖσαρ ἐπὶ τοῦδε τοῦ ποταμοῦ
[2, 138]	μηδὲν ἔτι εἰς δουλείαν εἰργάζετο	ὁ	Καῖσαρ, ἐπιωρκήσαμεν· εἰ δὲ οὔτε
[2, 26]	μοι δώσει. ~Πόλιν δὲ Νεόκωμον	ὁ	Καῖσαρ ἐς Λατίου δίκαιον ἐπὶ
[2, 62]	~Γενομένης δὲ τῆς τροπῆς λαμπρᾶς	ὁ	Καῖσαρ ἑτέρωθεν ἦγεν ἄλλον στρατόν,
[2, 47]	λαβόντες, ἥν τινα δωρεὰν αὐτοῖς	ὁ	Καῖσαρ ἔτι περὶ Βρεντέσιον ὑπέσχητο.
[2, 80]	πολεμίων ἐστράφησαν ἐς φυγήν. Καὶ	ὁ	Καῖσαρ εὐμηχάνως δὴ τότε μάλιστα,
[2, 133]	ὅσα ἐξ ἠοῦς ἐπὶ δύσιν	ὁ	Καῖσαρ ἡμῖν ἐχειρώσατο δυνάμει καὶ
[2, 138]	ὁ δῆμος ἐπεκύρου, ἀλλὰ πάνθ'	ὁ	Καῖσαρ ἦν ἅπασιν ἐξ ἐπιτάγματος
[2, 59]	τῶν Ἰλλυριῶν σχεδὸν ἅπαντες, καὶ	ὁ	Καίσαρ ἤνεγκεν ὑπ' ἀσχολίας. Ὁ
[2, 12]	πολλῶν καὶ Κάτωνος, εἰσηγεῖτο μὲν	ὁ	Καῖσαρ θάνατον τῷ μὴ ὀμόσαντι,
[2, 104]	ἐπεγίγνετο τῷ φόβῳ, θεοὺς πάντας	ὁ	Καῖσαρ ἱκέτευε, τὰς χεῖρας ἐς
[2, 99]	αὐτὸν ἐπιγράψαντος Κάτων, ἀντέγραψε κατηγορίαν	ὁ	Καῖσαρ καὶ ἐπέγραψεν Ἀντικάτων. ~Ἰόβας
[2, 89]	ἐπαιρούσης. ~Διασωθεὶς δ' οὕτω παραδόξως	ὁ	Καῖσαρ καὶ τὸν Ἑλλήσποντον περαιωθεὶς
[2, 1]	ἐπολέμησαν καὶ Πομπήιον μὲν καθεῖλεν	ὁ	Καῖσαρ, Καίσαρα δ' ἐν τῷ
[2, 26]	εὐχαριτώτατος καὶ εἰπεῖν ἱκανώτατος. Τούτων	ὁ	Καῖσαρ Κλαύδιον μὲν οὐκ ἴσχυσεν
[2, 153]	αὐτῇ τεθνήξεσθαι. Ἐπετώθασε δὲ καὶ	ὁ	Καῖσαρ ὅμοια. Τοῦ γὰρ μάντεως
[2, 154]	οἱ Μάγοι, τὰ δὲ Αἰγυπτίων	ὁ	Καῖσαρ, ὅτε ἐν Αἰγύπτῳ γενόμενος
[2, 14]	Κικέρων. Καὶ κληθεὶς ἐς μαρτυρίαν	ὁ	Καῖσαρ οὐ κατεῖπεν, ἀλλὰ τότε
[2, 63]	τὰ σημεῖα προαπεστράφη. Ὡς δὲ	ὁ	Καῖσαρ οὐδὲ τοῦτ' ἀνασχόμενος ὀλίγους
[2, 12]	δ' ἐς ποικίλα τοῦ συμβεβηκότος	ὁ	Καῖσαρ οὐκ ἀνίει καὶ τοῦτο
[2, 108]	ἐπὶ τὸ ἀρχεῖον αὑτῶν. Καὶ	ὁ	Καῖσαρ οὐκέτι ἐνεγκὼν κατηγόρησεν ἐπὶ
[2, 42]	ἐστὶ σύμβολον ἑαυτοὺς παραδιδόντων. Καὶ	ὁ	Καῖσαρ οὔτε συνέλαβεν οὔτε κατηκόντισεν,
[2, 135]	δὲ Πείσωνα, ὅτῳ τὰς διαθήκας	ὁ	Καῖσαρ παρετίθετο, τοῦτον ἤδη τὸν
[2, 25]	θέμενον ἐπ' ἐκείνῳ, τούσδε μὲν	ὁ	Καῖσαρ παρηγόρει καὶ τὸν Πομπήιον
[2, 107]	Κατεκάλει δὲ καὶ τοὺς φεύγοντας	ὁ	Καῖσαρ, πλὴν εἴ τις ἐπὶ
[2, 47]	ἔτι περὶ Βρεντέσιον ὑπέσχητο. Ὧν	ὁ	Καῖσαρ πυθόμενος ἐκ Μασσαλίας ἐς
[2, 92]	εἰ μὴ διέφυγε. Πυθόμενος δ'	ὁ	Καῖσαρ τέλος μὲν ἄλλο στρατιωτῶν,
[2, 117]	δὲ ἐνέτεμε τὸ στῆθος. Καὶ	ὁ	Καῖσαρ τό τε ἱμάτιον ἀπὸ
[2, 47]	ὅτε ἡ στάσις ἐγίγνετο· καὶ	ὁ	Καῖσαρ τὸν ἐμφήναντα λοχαγὸν ἔκτεινεν
[2, 81]	μέρος. Ληγούσης δὲ τῆς ἡμέρας	ὁ	Καῖσαρ τὸν στρατὸν ἀσχέτως που
[2, 76]	εἰ δυνηθεῖεν, κυκλώσαιντο. Συνεὶς δὲ	ὁ	Καῖσαρ τρισχιλίους εὐτολμοτάτους πεζοὺς ἐνήδρευσεν,
[2, 31]	ψευδοῦς ἐμπεσόντος, ὅτι τὰς Ἄλπεις	ὁ	Καῖσαρ ὑπερελθὼν ἐπὶ τὴν πόλιν
[2, 8]	ἀναλοῦντος ἐπὶ τοῖς λόγοις, ἐσέδραμεν	ὁ	Καῖσαρ ὑπεριδὼν τοῦ θριάμβου καὶ
[2, 10]	ἰδίᾳ παρασκευαί. Δεινὸς δ' ὢν	ὁ	Καῖσαρ ὑποκρίνεσθαι, λόγους ἐν τῇ
[2, 97]	οὔτε διατριψάντων αὐτόν, ἕως ἀπορήσειεν	ὁ	Καῖσαρ ὡς ἐν ἀλλοτρίᾳ, οὔτε
[2, 115]	τὰ χρήματα τῆς ἀγορανομίας; Καὶ	ὁ	Κάσκας ἀνήνεγκεν. Αὐτὸν δὲ Βροῦτον
[2, 113]	πατρίδι, ἔφη, μέχρι θανάτου. Καὶ	ὁ	Κάσσιος αὐτὸν ἀσπασάμενος Τίνα δ'
[2, 113]	ἔσεσθαι τῆς βουλῆς μετ' ὀλίγον,	ὁ	Κάσσιος ἐμβαλὼν τὴν χεῖρα τῷ
[2, 112]	πόλεως στρατηγήσειν ὁ Βροῦτος καὶ	ὁ	Κάσσιος ἐς ἀλλήλους διήριζον περὶ
[2, 98]	φυγὴ πάντων. Καὶ οὐδένα κατεῖχεν	ὁ	Κάτων, ἀλλὰ καὶ ναῦς ἐδίδου
[2, 87]	Λιβύῃ Κάτωνα σφῶν στρατηγεῖν αἱρουμένων,	ὁ	Κάτων οὐχ ὑπέστη παρόντων ἀνδρῶν
[2, 60]	ἐκ Συρίας ἦγε Πομπηίῳ Σκιπίων	ὁ	κηδεστής· καὶ αὐτῷ Γάιος Καλουίσιος
[2, 76]	δὲ τῆς φάλαγγος Πομπηίῳ μὲν	ὁ	κηδεστὴς Σκιπίων ἐν μέσῳ καὶ
[2, 87]	νομιζόμενος ἄρχειν. ~Λεύκιος δὲ Σκιπίων,	ὁ	κηδεστὴς τοῦ Πομπηίου, καὶ ὅσοι
[2, 7]	κινδύνου τῇ πόλει, διελύετο. Καὶ	ὁ	Κικέρων, ἅπασιν ἐπὶ λόγου δυνάμει
[2, 6]	ἐς τὸν Καίσαρα ὑποψίαν καὶ	ὁ	Κικέρων δεδιὼς ἀμφὶ τῇ νυκτὶ
[2, 6]	τῆς βουλῆς συνεστώσης, ἕκαστον αὐτῶν	ὁ	Κικέρων ἐς τὸ δεσμωτήριον μεταγαγών,
[2, 15]	ἐν τοῖς στενωποῖς, ἀπέγνω πάνθ'	ὁ	Κικέρων καὶ ἔφευγεν ἑκούσιον καὶ
[2, 5]	ὡς τοὺς δεσπότας ἐξαρπασόμενοι. Ὧν	ὁ	Κικέρων πυθόμενος ἐξέδραμεν ἐκ τοῦ
[2, 4]	Παρὰ δὲ τοῦ Σάγγα μαθὼν	ὁ	Κικέρων συνέλαβεν ἀπιόντας τοὺς Ἀλλόβριγάς
[2, 3]	Ἰταλίᾳ γιγνομένων λόγος ἐφοίτα. Καὶ	ὁ	Κικέρων τήν τε πόλιν ἐκ
[2, 31]	ἦν καὶ φόβος ἁπάντων, καὶ	ὁ	Κλαύδιος εἰσηγεῖτο τὴν ἐν Καπύῃ
[2, 30]	δὲ γνώμην ἕκαστον ᾖτει· καὶ	ὁ	Κλαύδιος πανούργως διῄρει καὶ ἐπυνθάνετο
[2, 30]	γνώμην ἀπέκλινον, ὅτε δὴ καὶ	ὁ	Κλαύδιος τὴν βουλὴν διέλυσε βοῶν·
[2, 14]	ἄμυναν ἑτέρου. Δοκεῖ δὲ καὶ	ὁ	Κλώδιος ἀμείψασθαι πρότερος τὸν Καίσαρα
[2, 4]	συνῄδεσαν, ἀχθέντας τε ἤλεγχον, ὡς	ὁ	Κορνήλιος Λέντλος εἴποι πολλάκις εἱμάρθαι
[2, 29]	μεγαλοπραγμονέστερον. Τὸ δ' αὐτὸ καὶ	ὁ	Κουρίων ἀνέστρεφεν, ὡς δέον ὑπάρχειν
[2, 45]	βασιλέως. Σφαλεὶς οὖν τῆς ἐλπίδος	ὁ	Κουρίων ἐς λόφους ἀνέδραμεν ὑπό
[2, 27]	χρόνον ἐξήκειν τῷ Πομπηίῳ, σαφέστερον	ὁ	Κουρίων ἤδη καὶ τραχύτερον ἀπεγύμνου
[2, 45]	Καὶ τῷδε τῷ λόγῳ πίσυνος	ὁ	Κουρίων θέρους θερμοῦ περὶ τρίτην
[2, 45]	ἐπέρων ἐς μάχην ἐσκευασμένοι· καὶ	ὁ	Κουρίων κατέβαινεν ἀφρόνως μάλα καὶ
[2, 44]	τοῦ σώματος. Ὧν δὴ χάριν	ὁ	Κουρίων παρ' αὐτὴν Ἰτύκην μετεστρατοπέδευε,
[2, 32]	τῇ βουλῇ, καὶ τὴν ἐπιστολὴν	ὁ	Κουρίων, τρισὶν ἡμέραις τριακοσίους ἐπὶ
[2, 18]	δὲ δημοσίας ἀρὰς ἐπηρῶντο, ὧν	ὁ	Κράσσος οὐ φροντίσας ἀπώλετο ἐν
[2, 57]	ὄντας. Τὸν μὲν δὴ ποταμὸν	ὁ	κυβερνήτης εἰρεσίᾳ βιαζόμενος ἔπλει· ὡς
[2, 35]	ὁρμῇ, τὸ κοινὸν τόδε ἐπειπών·	Ὁ	κύβος ἀνερρίφθω. Δρόμῳ δ' ἐντεῦθεν
[2, 130]	ἔτι ἐχόντων, ὁ Ἀντώνιος καὶ	ὁ	Λέπιδος ἐκ τοῦ βουλευτηρίου προῆλθον·
[2, 99]	ἐπεὶ τέλος εἶχε τῷ Πλάτωνι	ὁ	λόγος, ἀναπαύεσθαι τοὺς περὶ θύρας
[2, 152]	θάνατον αὐτόν. Πειθαγόρας τε γὰρ	ὁ	μάντις Ἀπολλοδώρῳ δεδοικότι Ἀλέξανδρόν τε
[2, 149]	μέσου, ἥν τινα ἡμέραν αὐτὸν	ὁ	μάντις οὐ περιοίσειν προύλεγεν· ὁ
[2, 26]	τῷ Καίσαρι. Οὕτω μὲν ὑβριστικῶς	ὁ	Μάρκελλος, εἰσηγεῖτο δὲ ἤδη καὶ
[2, 26]	παρὰ τοῦτο Ῥωμαῖον εἶναι νομιζόμενον,	ὁ	Μάρκελλος ἐφ' ὕβρει τοῦ Καίσαρος
[2, 122]	μόνοι Κάσσιός τε καὶ Βροῦτος	ὁ	Μᾶρκος, ᾑμαγμένος τὴν χεῖρα· συγκατήνεγκαν
[2, 5]	ᾕρητο ὑπατεύειν· ὧδε γὰρ Ῥωμαίοις	ὁ	μέλλων ὑπατεύσειν πρῶτος ἐσφέρει γνώμην,
[2, 24]	τῶν δικαστῶν μετελάμβανον. Ὀλοφυράμενος οὖν	ὁ	Μέμμιος τὴν πολιτείαν διέλυσε τὴν
[2, 151]	γένος ἐκ Διὸς ἤστην ἑκάτερος,	ὁ	μὲν Αἰακίδης τε καὶ Ἡρακλείδης,
[2, 149]	ἢ τόλμῃ καὶ τύχῃ. Ὧν	ὁ	μὲν ἄνυδρόν τε πολλὴν ἐς
[2, 125]	ὅ τι ἂν κοινῇ δοκιμάσητε.	~Ὁ	μὲν ἀσφαλῶς οὕτως ἀπεκρίνατο. Οἱ
[2, 42]	ἔργον ἦν, μέχρι θέρους ἐπελθόντος	ὁ	μὲν Ἀφράνιος καὶ ὁ Πετρήιος
[2, 59]	δὲ διαπλεύσαντος ἐς τὸ Βρεντέσιον,	ὁ	μὲν Γαβίνιος οὐχ ὑποστὰς τὸ
[2, 84]	πατρικοὺς εἶναι τῷ Πομπηίῳ φίλους.	~Ὁ	μὲν δὴ διὰ τάδε ἐς
[2, 114]	καιρὸν δ' ἐζήτουν καὶ τόπον·	ὁ	μὲν δὴ καιρὸς ὑπερήπειγεν ὡς
[2, 61]	ἀλλ' εἶπεν, Οἵοις θηρίοις μαχόμεθα.	Ὁ	μὲν δὴ Καῖσαρ ὑπ' ἀνάγκης
[2, 66]	ναῦς ἐς φυγὴν ταχεῖαν ἔχοντας.	Ὁ	μὲν δὴ κρατίστῳ λογισμῷ τρίβειν
[2, 34]	τι φθεγξαμένους οὕτως ἐξελαύνουσιν αἰσχρῶς.	~Ὁ	μὲν δὴ πόλεμος ἑκατέρωθεν ἀνέῳκτο
[2, 1]	δευτέρα τῶν ἐμφυλίων ἥδε δηλοῖ.	Ὁ	μὲν δὴ Πομπήιος ἄρτι τὴν
[2, 73]	μιᾶς ἡμέρας κρατοῦντες αὐτῶν ἐλάβομεν.	~Ὁ	μὲν δὴ Πομπήιος ὧδε ἔλεγεν,
[2, 3]	τὸν ἐμπρησμὸν τῆς πόλεως ἐπιδραμούμενος.	Ὁ	μὲν δὴ ῥάβδους τε καὶ
[2, 129]	κρῖναι· καὶ τὰ λοιπὰ ἐποίσω.	~Ὁ	μὲν δὴ τοιοῦτον αὐτοῖς οὐ
[2, 65]	ἡττηθεῖσιν ὁμοίως τὸν νικῶντα φεύγειν.	Ὁ	μὲν δὴ τοῖσδε προσθέμενος αἰδοῖ
[2, 37]	δ' ἀναλήψεσθαι καὶ τὰ οἰκήματα.	Ὁ	μὲν δὴ τοσάδε εἰπὼν καὶ
[2, 21]	δ' ἐς Ῥώμην τοῦ πάθους	ὁ	μὲν δῆμος ἐκπλαγεὶς ἐν ἀγορᾷ
[2, 24]	Πομπηίου στρατιωτῶν ἐπιδραμόντων ἐγένετο, καὶ	ὁ	μὲν δῆμος κατεσιώπησεν, ὁ δὲ
[2, 27]	Καὶ γενομένων τῶνδε, ὡς προσεδόκησεν,	ὁ	μὲν εἶχε τὴν πρόφασιν τῆς
[2, 43]	τῶν στρατῶν ἑκατέρωθεν. Καὶ συνέβησαν	ὁ	μὲν ἐκστῆναι τῆς Ἰβηρίας τῷ
[2, 61]	ἦσαν διακόσιοι καὶ χίλιοι. Καὶ	ὁ	μὲν ἐνεχείρει τοσῷδε ἔργῳ, Πομπήιος
[2, 103]	Λιβύης, ἐκεῖ συνέδραμον, καὶ στρατὸς	ὁ	μὲν ἐξ αὐτῆς Λιβύης τε
[2, 115]	δὲ αὐτὴν ἐπελθόντα διαλῦσαι. Καὶ	ὁ	μὲν ἐπὶ τοῦτο ἐκομίζετο φορείῳ,
[2, 57]	καὶ πνεύματι τὸ ῥεῦμα ἀνέκοπτεν,	ὁ	μὲν ἐπισπερχόντων αὐτὸν τῶν θεραπόντων
[2, 116]	ἔθει μηνύσων, ὃ ἔμαθεν. Καὶ	ὁ	μὲν ἐς Καλπουρνίαν ἦλθε καὶ
[2, 131]	ἵνα ὁμαλῶς ἅπαντες ἐπακούσειαν. Καὶ	ὁ	μὲν εὐθὺς ᾖει, νομίζων ἤδη
[2, 96]	ἣ βασίλειον ἦν Ἰόβα, καταλαβόντος,	ὁ	μὲν Ἰόβας, ἐξαγγελθέντος αὐτῷ τοῦδε,
[2, 82]	περὶ Φάρσαλον μάχης. Ἀριστεῖα δ'	ὁ	μὲν Καῖσαρ αὐτὸς καὶ πρῶτα
[2, 76]	παρακαλοῦντες καὶ τὰ συνθήματα ἀναδιδόντες,	ὁ	μὲν Καῖσαρ Ἀφροδίτην νικηφόρον, ὁ
[2, 12]	ὄντος ἐφ' ἑκάτερα τοῦ πράγματος	ὁ	μὲν Καῖσαρ ἐξετράχυνε τὸ πλῆθος,
[2, 131]	δὲ τοὺς ἀμύνειν ἀξιοῦντας ἐπιστραφείς	ὁ	μὲν Καῖσαρ ἡμῶν, ἔφη, μεθέστηκεν,
[2, 105]	Πομπηίου στρατιωτῶν ἐς τὴν Κορδύβην,	ὁ	μὲν Καῖσαρ, ἵνα μὴ διαφυγόντες
[2, 14]	Ἰουλίᾳ τῇ Καίσαρος αὐτοῦ γυναικὶ	ὁ	μὲν Καῖσαρ οὐκ ἔκρινεν, ὑπεραρέσκοντα
[2, 115]	Βροῦτος δ' ἀνήνεγκέ μοι. Καὶ	ὁ	μὲν Κάσκας ὑπὸ τοῦ συνειδότος
[2, 117]	καὶ ἀντιλέγοντος ὅλως τοῦ Καίσαρος,	ὁ	μὲν Κίμβερ αὐτοῦ τῆς πορφύρας
[2, 138]	ἀρχὴν ἐξηλαύνοντο σὺν ὕβρει; Καὶ	ὁ	μὲν νόμος ὁ τῶν προγόνων
[2, 149]	ἕω· Πάρεισιν αἱ εἰδοί. Καὶ	ὁ	μὲν οὐδὲν καταπλαγεὶς ἀπεκρίνατο· Ἀλλὰ
[2, 18]	διακληρούμενοι καὶ στρατιὰν ἐπ' αὐτοῖς,	ὁ	μὲν Πομπήιος εἵλετο Ἰβηρίαν τε
[2, 60]	δὲ τὸν ὦμον ἀπέκοψε. Καὶ	ὁ	μὲν τάδε ἔπρασσεν ἀπογιγνώσκων ἑαυτοῦ
[2, 75]	ἡμῖν ἐν τοῖς ἐκείνων σταθμεῦσαι.	~Ὁ	μὲν τοσάδε εἰπὼν φυλακὴν ὅμως
[2, 138]	ἐγίγνετο, οἷος ἐγένετο Σύλλᾳ, ἀλλ'	ὁ	μὲν τοὺς ἐχθροὺς καθελὼν ἀπέδωκεν
[2, 89]	προσέταξεν ἐς Ἀλεξάνδρειαν φέρεσθαι. Καὶ	ὁ	μὲν τρισὶν ἡμέραις πελάγιος ἀμφὶ
[2, 52]	ὀξέως ἐς τὰ παραγγελλόμενα χωροῦντες.	~Ὁ	μὲν ὧδε εἶπεν, ὁ δὲ
[2, 115]	πάντων ἐπῄνει τὸν αἰφνίδιον. Καὶ	ὁ	μὲν ὧδε προυμαντεύετο ἑαυτῷ καὶ
[2, 49]	μοναρχίαν τὸν νικῶντα τρέψεσθαι. ~Καὶ	ὁ	μὲν ὥδευεν οὐδὲν ἐλλείπων δυνατῆς
[2, 20]	ἀποδιέτριβε τὰς χειροτονίας, μέχρι βαρυθυμῶν	ὁ	Μίλων, ὡς καὶ περὶ αὑτὸν
[2, 46]	κακοῦ φανεροῦ γενομένου, Φλάμμας μὲν	ὁ	ναύαρχος αὐτίκα ἔφευγεν αὐτῷ στόλῳ,
[2, 5]	ἐπὶ Νέρωνα τῆς γνώμης περιιούσης,	ὁ	Νέρων ἐδικαίου φυλάττειν αὐτούς, μέχρι
[2, 138]	νόμος ὁ τῶν προγόνων καὶ	ὁ	ὅρκος οὐδ' ἐπάγεσθαι δίκην ἔτι
[2, 12]	ἐξετάσειν τὸν Οὐέττιον ἀνεβάλλοντο. Καὶ	ὁ	Οὐέττιος φυλασσόμενος ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ
[2, 91]	Οὐ γὰρ αὐτίκα δώσει δίκην	ὁ	πατροκτόνος; Ἐπὶ τὸν ἵππον ἀνεπήδησε
[2, 136]	ἐνσημαινόμενοι τὴν τυραννίδα. ~Ἐκβοήσας οὖν	ὁ	Πείσων ὅτι μέγιστον καὶ τοὺς
[2, 43]	ὁ Καῖσαρ, ἐν ἀμηχάνῳ γενόμενος	ὁ	Πετρήιος ἐς λόγους τῷ Καίσαρι
[2, 42]	ἐπελθόντος ὁ μὲν Ἀφράνιος καὶ	ὁ	Πετρήιος ἐς τὴν ἐντὸς Ἰβηρίαν
[2, 80]	οὐ δυναμένους ἀντέχειν ἀνῄρουν· καὶ	ὁ	πλεῖστος ἐνταῦθα ἐγίγνετο φόνος. ~Πομπήιος
[2, 97]	ἐδόκει γὰρ δὴ καὶ ὅδε	ὁ	πόλεμος ἀβουλίᾳ τῶν στρατηγῶν, οὔτε
[2, 105]	οἱ προσέταξέ τινι θάψαι, καὶ	ὁ	πόλεμος ἑνὶ ἔργῳ καὶ ὅδε
[2, 62]	φασιν εἰπεῖν, ὅτι σήμερον ἂν	ὁ	πόλεμος ἐξείργαστο τοῖς πολεμίοις, εἰ
[2, 47]	χρῶμαι, σύνιστέ μοι· βραδύνει δ'	ὁ	πόλεμος οὐ δι' ἡμᾶς, ἀλλὰ
[2, 66]	ἀργίας ἢ λιμῷ διαφθαρῆναι. Ὧν	ὁ	Πομπήιος αἰσθανόμενος ἐπικίνδυνον μὲν ἡγεῖτο
[2, 23]	τοῖς ἄλλοις καὶ τὸν Καίσαρα,	ὁ	Πομπήιος ἀμφὶ μὲν τοῦ Καίσαρος
[2, 58]	ἐπιδραμὼν τοὺς δύο ἀνεῖλε. Καὶ	ὁ	Πομπήιος ἀνεζεύξεν, οὐκ αἴσιον τὸ
[2, 29]	τὴν Κράσσου συμφοράν. Καὶ τεχνάζων	ὁ	Πομπήιος ἀπῄτει τὸ τέλος, ὃ
[2, 78]	ἀκριβοῦς ἀνέμενε· τὸ δὲ συμμαχικὸν	ὁ	Πομπήιος αὑτοῦ ταρασσόμενον ὁρῶν ὑπὸ
[2, 62]	αὐτὸ δοκεῖ συνεσπεσὼν ἂν τότε	ὁ	Πομπήιος ἑλεῖν κατὰ κράτος καὶ
[2, 64]	ὥστε δοκεῖ καὶ τότε ἂν	ὁ	Πομπήιος ἐπελθὼν ἐργάσασθαί τι λαμπρόν,
[2, 38]	Γιγνομένων δὲ τούτων οὕτως ὀξέως,	ὁ	Πομπήιος ἐς Νουκερίαν ἐκ Καπύης
[2, 26]	προαφαιρῶν τοῦ χρόνου· ἀλλὰ διεκώλυσεν	ὁ	Πομπήιος εὐπρεπείᾳ τε λόγου καὶ
[2, 104]	δοὺς Ἀφροδίτην· ἔδωκε δὲ καὶ	ὁ	Πομπήιος Εὐσέβειαν. Ὡς δὲ καὶ
[2, 87]	καὶ αὐτῶν ὑπὸ θεοβλαβείας ὑπεριδὼν	ὁ	Πομπήιος ἔφυγε. Τῶν δ' ἐν
[2, 75]	τάφρον αὐτὸ ἐνεχώννυον. Ὁρῶν δ'	ὁ	Πομπήιος, ἡγουμένων τινῶν ἐς φυγὴν
[2, 75]	συμμαχικὸν καὶ πολύγλωσσον· καὶ αὐτῶν	ὁ	Πομπήιος Μακεδόνας μὲν καὶ Πελοποννησίους
[2, 69]	ἐς ἀλλήλους ἤδη διήριζον. Ἅπερ	ὁ	Πομπήιος οἷα πολέμων ἔμπειρος ἀπεστρέφετο
[2, 103]	ἀπογνώσεως. δὴ καὶ μάλιστα σφαλεὶς	ὁ	Πομπήιος οὐκ ἀνεβάλλετο τὴν μάχην,
[2, 58]	ἐπεποίθει τῇ τύχῃ. Τάδε οὖν	ὁ	Πομπήιος προλαβεῖν ἐπειγόμενος ἐς μάχην
[2, 9]	Λευκόλλῳ συνελάμβανε Κράσσος. Ἀγανακτῶν οὖν	ὁ	Πομπήιος προσεταιρίζεται Καίσαρα, συμπράξειν ἐς
[2, 25]	ὑπατείαν κεχρημένου καὶ ὅτι νοσοῦσαν	ὁ	Πομπήιος τὴν πολιτείαν ὀξέως ἀναλάβοι
[2, 56]	δὲ ἑκατέρων κακοπαθούντων προύλαβεν ὅμως	ὁ	Πομπήιος τὸ Δυρράχιον καὶ παρ'
[2, 39]	αἱ χρεῖαι καλῶσιν. ~Αὐτὸς δ'	ὁ	Πομπήιος τῶν ἀμφ' αὑτὸν ἤδη
[2, 24]	δὲ τοῦ πλήθους παραιτουμένου ἐκήρυξεν	ὁ	Πομπήιος ὑπακοῦσαι τῇ δίκῃ· καὶ
[2, 104]	πού τι αὐτῷ κατασκεπτομένῳ προσπελάσας	ὁ	Πομπήιος ὠνείδισεν ἐς δειλίαν. Καὶ
[2, 25]	πολιτείαν διέλυσε τὴν δίκην. ~Καὶ	ὁ	Πομπήιος ὡς ἤδη τὰ χρῄζοντα
[2, 45]	τῆς φλογὸς τοῦ ἡλίου, καὶ	ὁ	ποταμὸς ὑπό τε Σαβούρρα καὶ
[2, 9]	οἱ πολλοὶ καὶ μάλιστα Λεύκολλος,	ὁ	πρὸ τοῦ Πομπηίου στρατεύσας ἐπὶ
[2, 57]	τὴν ναῦν ὡς ὅδε ὢν	ὁ	πρὸς τοῦ Καίσαρος ἀπεσταλμένος· τά
[2, 23]	οἵ ποτε ἁλόντι ὑπὸ λῃστῶν	ὁ	Πτολεμαῖος ἐς λύτρα ὑπὸ σμικρολογίας
[2, 84]	Καὶ παρὼν ὁ Σάμιος Θεόδοτος	ὁ	ῥήτωρ, διδάσκαλος ὢν τοῦ παιδός,
[2, 84]	περὶ τοῦ Πομπηίου. Καὶ παρὼν	ὁ	Σάμιος Θεόδοτος ὁ ῥήτωρ, διδάσκαλος
[2, 97]	ὀλίγους, ὅπῃ δύναιντο, διέφευγον· καὶ	ὁ	Σκιπίων αὐτός, ἅμα Ἀφρανίῳ πάντα
[2, 119]	προσεποιοῦντο τὴν δόξαν, Λέντλος τε	ὁ	Σπινθὴρ καὶ Φαώνιος καὶ Ἀκουῖνος
[2, 126]	τῆς Γῆς ἱερὸν καὶ Κίννας	ὁ	στρατηγός, αὖθις ἐπικείμενος τὴν στρατηγικὴν
[2, 104]	ἕκαστος ἵστατο παρ' αὐτόν, καὶ	ὁ	στρατὸς ἅπας ἐμπεσὼν μετὰ ὁρμῆς
[2, 69]	εὐχῆς οἵ τε φίλοι καὶ	ὁ	στρατὸς ἅπας πυθόμενοι ἥδοντο, καὶ
[2, 81]	τε τὴν ἐκείνου βρώμην καὶ	ὁ	στρατὸς ἅπας τὴν τῶν πολεμίων
[2, 61]	διὰ Πομπήιον ναυκρατοῦντα· ἐλίμαινεν οὖν	ὁ	στρατὸς αὐτῷ καὶ τὴν πόαν
[2, 90]	τοῖς Ἀλεξανδρεῦσιν ἐφύετο. ~Ἐπεὶ δ'	ὁ	στρατὸς αὐτῷ κατέπλευσε, Ποθεινὸν μὲν
[2, 152]	τὴν ἀσπίδα, μέχρι καὶ τόνδε	ὁ	στρατὸς ἐπιδραμὼν ὑπὸ αἰδοῦς καὶ
[2, 97]	Ὧδε μὲν δὴ καὶ ὅδε	ὁ	στρατός, ἐς ὀκτὼ μυριάδας μάλιστα
[2, 44]	γὰρ Κουρίων ἐστάθμευσεν ἐνταῦθα, καὶ	ὁ	στρατὸς εὐθὺς ἐνόσει, πιοῦσί τε
[2, 60]	κατήχθη. ~Καὶ τῷ Καίσαρι σύμπας	ὁ	στρατὸς ἤδη παρῆν, παρῆν δὲ
[2, 71]	Καίσαρι γενομένη· διὰ γὰρ αὐτὴν	ὁ	στρατὸς ὁ τοῦ Πομπηίου κουφόνως
[2, 84]	Ἅμα δὲ ταῦτ' ἐγίγνετο, καὶ	ὁ	στρατὸς ὥσπερ ἐπὶ τιμῇ τοῦ
[2, 101]	ἔνθα καὶ Ἰόβα παῖς, Ἰόβας	ὁ	συγγραφεύς, βρέφος ὢν ἔτι παρήγετο.
[2, 111]	Φάρσαλον ἀτυχήματος, καὶ Γάιος Κάσσιος,	ὁ	τὰς τριήρεις κατὰ τὸν Ἑλλήσποντον
[2, 143]	Καίσαρι παῖς ἐγίγνετο ἐν αὐταῖς	ὁ	τῆς ἀδελφῆς θυγατριδοῦς Ὀκτάουιος, τῷ
[2, 31]	δὲ ἀνύων, ἐπεί οἱ καὶ	ὁ	τῆς δημαρχίας χρόνος ἔληγε, δείσας
[2, 40]	ἀλλοτρίαν ἀρχὴν ἐμβάλλοι, ὧδε ἀπεκρίνατο·	Ὁ	τῆς Ἰταλίας κρατῶν ἐπὶ ταῦτά
[2, 84]	ἀμφὶ τὴν Συρίαν ἀγειρούσης, Πτολεμαῖος	ὁ	τῆς Κλεοπάτρας ἀδελφὸς ἀμφὶ τὸ
[2, 54]	τὸ πλῆθος, καὶ ὁ φρούραρχος	ὁ	τῆς Ὠρίκου, τῶν ἔνδον αὐτῷ
[2, 116]	δ' ἐκβαίνοντι τοῦ φορείου Λαίνας,	ὁ	τοῖς ἀμφὶ τὸν Κάσσιον πρὸ
[2, 71]	διὰ γὰρ αὐτὴν ὁ στρατὸς	ὁ	τοῦ Πομπηίου κουφόνως μάλα ἐπήρθη,
[2, 87]	Νομάδων βασιλεῖ συμμαχοῦντι. Πομπήιος δ'	ὁ	τοῦ Πομπηίου πρεσβύτερος υἱός, καὶ
[2, 105]	δ' ἐξ αὐτοῦ διαφυγόντας ἤθροιζεν	ὁ	τοῦδε τοῦ Πομπηίου νεώτερος ἀδελφός,
[2, 44]	ἐστρατήγει τῷ Πομπηίῳ, καὶ Ἰόβας	ὁ	τῶν Μαυρουσίων Νομάδων βασιλεὺς τῷ
[2, 138]	ὕβρει; Καὶ ὁ μὲν νόμος	ὁ	τῶν προγόνων καὶ ὁ ὅρκος
[2, 129]	ὑποῦσα ἀνηρέθιζε. Καὶ τῶνδε αὐτὸς	ὁ	ὕπατος ἐξῆρχε Δολοβέλλας· οὐ γὰρ
[2, 61]	κυριώτατόν ἐστι Ῥωμαίοις, μόλις ἔφθασεν	ὁ	φέρων ὑπὲρ τὸ χαράκωμα τοῖς
[2, 36]	νομίζοντες εἶναι δικαίας, ὅτε σφᾶς	ὁ	φόβος ἐς τὸ εὔβουλον ἀπὸ
[2, 54]	τῶν Ἀπολλωνιατῶν αὐτὸν δεχομένων, Σταβέριος	ὁ	φρούραρχος ἐξέλιπε τὴν πόλιν. ~Καὶ
[2, 54]	αὐτῷ συνῄει τὸ πλῆθος, καὶ	ὁ	φρούραρχος ὁ τῆς Ὠρίκου, τῶν
[2, 27]	τὰ ἔθνη· καὶ γὰρ ἔληγεν	ὁ	χρόνος. Καὶ Παῦλος ἐσιώπα. Κουρίων
[2, 23]	εὐθύνειν τὸν ἐθέλοντα. Καὶ ἦν	ὁ	χρόνος ὀλίγῳ μείων ἐτῶν εἴκοσιν,
[2, 7]	ἐμπληκτότερον ἀπαρασκεύως προαγαγόντος. Οὐ μὴν	ὅ	γε Κατιλίνας οὐδ' ἄλλος οὐδεὶς
[2, 44]	ἐφάρμαξαν. Καὶ ἐλπίδος οὐ διήμαρτον·	ὅ	τε γὰρ Κουρίων ἐστάθμευσεν ἐνταῦθα,
[2, 19]	δωροδοκεῖν ἀναισχύντως τότε μάλιστα ἐπλεόνασεν,	ὅ	τε δῆμος αὐτὸς ἔμμισθος ἐπὶ
[2, 81]	σώματα ἔκαμνε, τὴν δὲ ψυχὴν	ὅ	τε λογισμὸς καὶ ὁ αὐτοκράτωρ
[2, 1]	ὅπως ἐγένετο καὶ ὅπως ἀνῃρέθησαν	ὅ	τε Πομπήιος καὶ ὁ Γάιος,
[2, 96]	ἀρετῆς, μάλιστα τῶν Νομάδων ἱππέων.	Ὅ	τε τῶν ἐλεφάντων πόλεμος ἀήθης
[2, 124]	νομιοῦμεν εὐαγὲς ἔσεσθαι τῇ πόλει,	ὅ	τι ἂν κοινῇ δοκιμάσητε. ~Ὁ
[2, 80]	καὶ διήρπαζον ἐς τὴν φυγὴν	ὅ	τι δύναιντο ἐπάγεσθαι. Ἤδη δὲ
[2, 38]	καὶ δυνάσταις ἔγραφε κατὰ σπουδήν,	ὅ	τι δύναιτο ἕκαστος, ἐς τὸν
[2, 93]	σφίσιν ἠσπάζοντο αὐτοκράτορα. Κελεύσαντος δ'	ὅ	τι θέλοιεν εἰπεῖν, περὶ μὲν
[2, 99]	δὲ τήν τε γνώμην, ἐς	ὅ	τι κρίνειε, πάντων ἀνδρῶν ἐπιμονώτατος
[2, 152]	ἐπεμειδίασε καὶ Πειθαγόραν αὐτὸν ἤρετο,	ὅ	τι λέγοι τὸ σημεῖον· τοῦ
[2, 145]	στάσεις ὑπαχθῶμεν καὶ ἐκτριφθῇ πᾶν,	ὅ	τι λοιπόν ἐστιν εὐγενὲς τῇ
[2, 120]	ἤδη διαπεπρακότες, εὔωνοι δ' ἐς	ὅ	τι μισθοῖντο. ~Ὅθεν οὐ δυσχερῶς
[2, 66]	φέρειν· Καῖσαρ δὲ μόνον εἶχεν,	ὅ	τι μόλις εὕροι καὶ λάβοι
[2, 58]	καταίρειν ἀναχθέντας ἐς χωρίον, ἐς	ὅ	τι ὁ ἄνεμος ἐκφέρῃ, μηδὲν
[2, 82]	ἐξιὼν ἐπὶ τὴν μάχην ἤρετο,	ὅ	τι προσδοκῴη, ὁ δὲ λαμπρῶς
[2, 127]	μὲν τάδε ἐτέχναζον καὶ περιεώρων,	ὅ	τι πρῶτον αὐτῶν ἐνδεξαμένη μάλιστα
[2, 52]	ὁμοῦ καὶ ἐκέλευον ἄγειν, ἐφ'	ὅ	τι χρῄζοι. Ὁ δέ έἡγεῖτο
[2, 132]	καὶ παράνομον, ἐργάσομαι δὲ ὅμως,	ὃ	βούλεσθε. Καὶ εἰπὼν ἐς τὸ
[2, 141]	οἳ τῆς ὑμετέρας ἐλευθερίας προεκινδυνεύσαμεν.	Ὃ	δ' ἐν τῷ ἔργῳ μόνον
[2, 128]	ὑπακούσεται· καὶ δείξω μετ' ὀλίγον.	Ὃ	δέ ἐστι μόνον ἐφ' ἡμῖν,
[2, 108]	τε ἀρχῆς καὶ τοῦ βουλευτηρίου.	Ὃ	δὴ καὶ μάλιστα αὐτὸν διέβαλεν
[2, 61]	εἷλεν αὐτῶν, καὶ τὸν αἰετόν,	ὃ	δὴ κυριώτατόν ἐστι Ῥωμαίοις, μόλις
[2, 116]	τῆς ἐπιβουλῆς μαθὼν ἔθει μηνύσων,	ὃ	ἔμαθεν. Καὶ ὁ μὲν ἐς
[2, 29]	ὁ Πομπήιος ἀπῄτει τὸ τέλος,	ὃ	ἔναγχος ἐπὶ συμφορᾷ στρατηγῶν δύο
[2, 50]	ποτ' ἂν ὦσιν, ἡγοῦνται πατρίδα.	Ὃ	καὶ ἡμεῖς ἐνθυμούμενοι δεῦρο διεπλεύσαμεν,
[2, 129]	τὸ νομιμώτερον ἐκ τοῦ μοναρχικοῦ·	ὃ	καὶ κόσμον αὐτοῖς οἴσειν ἔν
[2, 114]	ὅτε ἴδοιεν τὸ ἔργον, συνεπιληψομένων,	ὃ	καὶ περὶ Ῥωμύλον τυραννικὸν ἐκ
[2, 62]	τόνδε καιρὸν ἐντελοῦς ἔργου μεθῆκεν.	Ὃ	καὶ τὸν Καίσαρά φασιν εἰπεῖν,
[2, 79]	δι' ἀτρεμίαν οἷα σκοποὺς εἶναι.	Ὃ	καὶ τότε γενέσθαι· τὸ γὰρ
[2, 94]	ὅτι καὶ τὸ δέκατον τέλος,	ὃ	προετίμησεν αἰεί, τοιαῦτα θορυβεῖ. Καὶ
[2, 102]	καὶ τέμενος τῷ νεῲ περιέθηκεν,	ὃ	Ῥωμαίοις ἔταξεν ἀγορὰν εἶναι, οὐ
[2, 75]	τῶν πραγμάτων ὄντων ἐπὶ ξυροῦ.	Διὸ	δὴ καὶ τετρακισχιλίους τῶν Ἰταλῶν
[2, 112]	Καίσαρος, ὅτε ὁ Βροῦτος ἐγίγνετο.	Διὸ	καὶ νικῶν ἐν Φαρσάλῳ μετὰ
[2, 79]	ἀνδρῶν φυλασσόντων, περιδραμεῖν οὔτε τι	ἄλλο	ἢ ἑστῶτες ἐθάμβουν. ~Ὡς δὲ
[2, 93]	παρακαλούντων ἐπιφθέγξασθαί τι πρὸς αὐτοὺς	ἄλλο	καὶ μὴ βραχεῖ καὶ αὐστηρῷ
[2, 13]	γενομένης, ἐξεθείαζον αὐτόν, καὶ στῖφος	ἄλλο	καρτερώτερον τοῦ δήμου τόδε τῷ
[2, 95]	ἡμῶν Σκιπίωνα. Καὶ τὸ μὲν	ἄλλο	μέρος τῆς Καίσαρος τύχης ἔργον
[2, 71]	οὐ συνεμάχησαν· οὐδὲ γὰρ τὸ	ἄλλο	ναυτικόν, ἀλλ' ἐπὶ ἀργίας ἐν
[2, 29]	ἀπέπεμπεν ἐς Ῥώμην καὶ συνέπεμπεν	ἄλλο	παρ' ἑαυτοῦ. ~Οὐδενὸς δὲ δεινοῦ
[2, 79]	νίκης κατάρξαι. Κατὰ δὲ τὸ	ἄλλο	πλῆθος ἦν ἔτι τραυμάτων καὶ
[2, 49]	πολὺ δὲ ὁλκάδων καὶ σκευοφόρων	ἄλλο	πλῆθος. Ναύαρχοί τε πολλοὶ κατὰ
[2, 137]	ἔπαθεν, ἐπὶ δ' αὐτῷ πλῆθος	ἄλλο	πολιτῶν ἀγαθῶν ἔς τε Λιβύην
[2, 92]	δ' ὁ Καῖσαρ τέλος μὲν	ἄλλο	στρατιωτῶν, οἳ τὴν πόλιν ἐξ
[2, 21]	φίλοι τοῦ Κλωδίου καὶ πλῆθος	ἄλλο	σὺν ἐκείνοις, ἐς τὸ βουλευτήριον
[2, 148]	ἀγορᾷ καὶ εἴ τι τοιουτότροπον	ἄλλο	συνενεγκόντες, καὶ τὴν πομπὴν δαψιλεστάτην
[2, 17]	τοὺς δὲ χρηματιουμένους, τοὺς δ'	ἄλλο	τι τοιουτότροπον αὑτοῖς ἐξεργασομένους. Πάντα
[2, 49]	τὰ ὑπόλοιπα, Καί τι μέρος	ἄλλο	τῶν ἐς Αἴγυπτον ἐσβαλόντων μετὰ
[2, 80]	ἐπάγεσθαι. Ἤδη δὲ καὶ τὸ	ἄλλο	τῶν Ἰταλῶν ὁπλιτικὸν τῆς ἐπὶ
[2, 15]	Ὁ δ' ἐς τὸ ἔργον	ἐκεῖνο	γενναιοτάτῳ λήματι κεχρημένος ἀσθενέστατος ἐς
[2, 114]	Δόξειν τε τὸ ἔργον, ὥσπερ	ἐκεῖνο	καὶ τόδε ἐν βουλευτηρίῳ γενόμενον,
[2, 72]	καὶ τοσῶνδε ἀνδρῶν, τῶν μὲν	ἀπὸ	βουλῆς, τῶν δ' ἱππέων, πρὸς
[2, 86]	καὶ εὐτυχεστάτῳ ἐξέτι νέου γενομένῳ·	ἀπὸ	γὰρ τριῶν καὶ εἴκοσιν ἐτῶν
[2, 54]	λάβοι, καὶ ἐς Δυρράχιον διέφυγον.	Ἀπὸ	δὲ τῆς Ὠρίκου Καῖσαρ ἐς
[2, 57]	Καίσαρος ἔμελλον ἑτοιμάσειν. ~Αὐτὸς δ'	ἀπὸ	διαίτης ὑπεχώρησε μὲν ὡς κάμνων
[2, 56]	τρεῖς θεράποντας ἐπὶ τὸν ποταμὸν	ἀπὸ	δυώδεκα σταδίων ὄντα, οἳ κελήτιον
[2, 34]	βουλὴ νομίζουσα Καίσαρι τὸν στρατὸν	ἀπὸ	Κελτῶν σὺν χρόνῳ παρέσεσθαι καὶ
[2, 32]	ὠκεανὸν ἐκ Βρεττανῶν διεπεπλεύκει καὶ	ἀπὸ	Κελτῶν τῶν ἀμφὶ τὸν Ῥῆνον
[2, 7]	δοκεῖ τισιν ἥδε ἡ εὐφημία	ἀπὸ	Κικέρωνος ἀρξαμένη περιελθεῖν ἐς τῶν
[2, 70]	ἐξ ἵππων, οἱ δὲ πεζοί,	ἀπὸ	μὲν τῆς Ἑλλάδος Λάκωνες ὑπὸ
[2, 15]	τὸ ἔργον διὰ τὴν ἀπρέπειαν	ἀπὸ	οἴκτου μεταπίπτειν ἐς γέλωτα. Ἐς
[2, 103]	Ὁ δὲ Καῖσαρ ἧκε μὲν	ἀπὸ	Ῥώμης ἑπτὰ καὶ εἴκοσιν ἡμέραις,
[2, 20]	Ἰταλίᾳ πόλιν οἰκίσαι, καὶ εἰσὶν	ἀπὸ	Ῥώμης ἐς αὐτὴν στάδιοι πεντήκοντα
[2, 91]	Καίσαρος ἐταράσσετο καὶ μετεγίγνωσκε καὶ	ἀπὸ	σταδίων διακοσίων γενομένῳ πρέσβεις ἔπεμπεν
[2, 95]	Ἰτύκῃ μετὰ τῶν τριακοσίων, οὓς	ἀπὸ	σφῶν ἐκ πολλοῦ προβούλους ἐπεποίηντο
[2, 67]	δ' ἀμφ' αὐτὸν πλῆθος ἀνδρῶν	ἀπό	τε τῆς βουλῆς ὁμοτίμων οἱ
[2, 39]	ἐναλλάξαντες οἱ Κερκυραῖοι καὶ τήνδε	ἀπὸ	τῆς ἄνω πόλεως Ἐπίδαμνον ἐκάλουν,
[2, 50]	ἕτοιμα, συναγαγὼν ὅσοι τε ἦσαν	ἀπὸ	τῆς βουλῆς καὶ ἀπὸ τῶν
[2, 2]	τῇ ἐπαναστάσει διαφθερεῖν, συνώμνυτό τισιν	ἀπὸ	τῆς βουλῆς καὶ τῶν καλουμένων
[2, 52]	καὶ ὅσοι ἦσαν ἀμφ' αὐτὸν	ἀπὸ	τῆς βουλῆς, πολὺ καὶ γνωριμώτατον
[2, 18]	καθάπερ ἐπὶ τῶν λῃστηρίων εἴκοσιν	ἀπὸ	τῆς βουλῆς ὑπηρέτας ἔδωκαν. Ὁ
[2, 23]	ἕξειν ταχεῖανν, νόμῳ τε ὥριζεν	ἀπὸ	τῆς ἑαυτοῦ τὸ πρῶτον ὑπατείας
[2, 30]	καὶ ἑβδομήκοντα ἐς τὸ συμφέρον	ἀπὸ	τῆς ἔριδος ἐπὶ τὴν τοῦ
[2, 105]	Πομπήιος δ' αὐτὸς διέφυγε μὲν	ἀπὸ	τῆς ἥττης σὺν ἑκατὸν καὶ
[2, 50]	τινες ἐωνημένοι χρημάτων ὧν ἐκεῖνος	ἀπὸ	τῆς ὑμετέρας Γαλατίας πεπόρισται, δουλεύειν
[2, 95]	τῇ ἑαυτοῦ χειρὶ περισπάσας μετενεγκεῖν	ἀπὸ	τῆς φυγῆς ἐς τὸ πρόσθεν,
[2, 94]	τε τοῦ Καίσαρος καὶ ἀπιόντος	ἀπὸ	τοῦ βήματος, οἱ δὲ σὺν
[2, 54]	εὐθὺς ἐπὶ τὴν θάλασσαν ἦγεν	ἀπὸ	τοῦ βήματος, πέντε πεζῶν τέλη
[2, 116]	ἔργων ἐπειγόντων, ἀνέμενεν αὐτὸν ἐπανελθεῖν	ἀπὸ	τοῦ βουλευτηρίου, οὐκ εἰς τέλος
[2, 104]	δὲ οὐδ' ὥς τι μετέβαλλον	ἀπὸ	τοῦ δέους, ἕως ὁ Καῖσαρ
[2, 6]	Οὕτω μὲν ἡ πόλις ἀνέπνευσεν	ἀπὸ	τοῦ δέους πολλοῦ σφίσιν ἐκείνης
[2, 39]	δ' ἐκ τῶν Λιβυρνῶν ἐξελαθέντες	ἀπὸ	τοῦ Δυρραχίου Κερκυραίους ἐπαγόμενοι θαλασσοκρατοῦντας
[2, 117]	τοῦ Κάσκα λαβόμενος καὶ καταδραμὼν	ἀπὸ	τοῦ θρόνου καὶ ἐπιστραφεὶς τὸν
[2, 68]	καὶ σέλας ἐξ οὐρανοῦ διαπτὰν	ἀπὸ	τοῦ Καίσαρος ἐς τὸ Πομπηίου
[2, 87]	ἐς Ἰβηρίαν καὶ αὐτὴν ἀποστήσαντες	ἀπὸ	τοῦ Καίσαρος στρατὸν ἄλλον ἐξ
[2, 117]	ὁ Καῖσαρ τό τε ἱμάτιον	ἀπὸ	τοῦ Κίμβερος ἐπισπάσας καὶ τῆς
[2, 36]	ὁ φόβος ἐς τὸ εὔβουλον	ἀπὸ	τοῦ φιλονίκου μετέφερε. Τέρατά τε
[2, 110]	βασιλεὺς αὐτοῖς ἐπιστρατεύσειε. Καί τινες	ἀπὸ	τοῦδε ἐτόλμων λέγειν, ὅτι χρὴ
[2, 43]	τὸν Οὐᾶρον ποταμὸν διαγαγεῖν καὶ	ἀπὸ	τοῦδε χωροῦντας ἐς Πομπήιον ἐᾶν.
[2, 88]	τὰς χεῖρας ὤρεγεν ἐς αὐτόν,	ἀπὸ	τριήρων ἐς σκάφη, καὶ συγγνώμην
[2, 3]	ἐν περιπάτῳ καὶ κτεῖναι περισπάσαντας	ἀπὸ	τῶν ἄλλων, Λεύκιον δὲ Βηστίαν
[2, 50]	ἦσαν ἀπὸ τῆς βουλῆς καὶ	ἀπὸ	τῶν καλουμένων ἱππέων καὶ τὸν
[2, 1]	Πομπήιος ἄρτι τὴν θάλασσαν καθήρας	ἀπὸ	τῶν ληστηρίων τότε μάλιστα πανταχοῦ
[2, 118]	τὰς θύρας ἅπαντες ἀπέκλειον καὶ	ἀπὸ	τῶν τεγῶν ἐς ἄμυναν ἡτοιμάζοντο,
[2, 40]	διέφερον, καὶ τὸν Καίσαρα ἐπελθόντα	ἀπὸ	τῶν τειχῶν ἠμύνετο τήν τε
[2, 26]	δὴ τὴν Παύλου λεγομένην βασιλικὴν	ἀπὸ	τῶνδε τῶν χρημάτων ἀνέθηκε Ῥωμαίοις,
[2, 86]	ὑπὸ ψάμμου καὶ εἰκόνας, ὅσας	ἀπὸ	χαλκοῦ τῷ Πομπηίῳ περὶ τὸ
[2, 22]	ὅσοι ταῖς ἐσθῆσιν ἢ σφραγῖσιν	ἀπὸ	χρυσοῦ διέφερον. Ὡς γὰρ ἐν
[2, 102]	καὶ δισχιλίους ἐπὶ τοῖς ὀκτακοσίοις	ἀπὸ	χρυσοῦ, ἕλκοντας ἐς δισμυρίας καὶ
[2, 30]	οἱ μὲν οὕτως ἔλεγον, εἴθ'	ὑπὸ	ἀγνοίας εἴτε διεφθαρμένοι, Καίσαρι δ'
[2, 152]	καὶ τόνδε ὁ στρατὸς ἐπιδραμὼν	ὑπὸ	αἰδοῦς καὶ φόβου περιέσωσεν. Οὕτω
[2, 132]	μὲν οὖν ἄνδρας ἔγνω περισῴζειν	ὑπὸ	ἀνάγκης, ἐπικρύπτων τὴν ἀνάγκην καὶ
[2, 69]	ἀλλὰ στρατηγούμενος καὶ πάντα πράσσων	ὑπὸ	ἀνάγκης παρὰ γνώμην. Τοσοῦτον ἀνδρὶ
[2, 57]	πᾶσιν ἐνίπιπτε καὶ ἡ ναῦς	ὑπὸ	βίας ἐξέπιπτε τοῦ ποταμοῦ. Τὸ
[2, 116]	βουλευτήριον ἐσδραμὼν εὗρεν ἄρτι ἀναιρούμενον.	Ὑπὸ	δ' ἄλλου καὶ βιβλίον περὶ
[2, 115]	ἐπιταχύνειν. Οἱ δὲ ἐθορυβήθησαν μέν,	ὑπὸ	δὲ ἐκπλήξεως ἐσιώπων. ~Φερομένου δὲ
[2, 55]	ὡς τῶν πολεμίων αἰεὶ πλησιαζόντων.	Ὑπὸ	δὲ καμάτου τινὲς ἀπερρίπτουν, ἃ
[2, 54]	μακραί, Σαρδὼ καὶ Σικελίαν ἐφρούρουν.	Ὑπὸ	δὲ χειμώνων ἐς τὰ Κεραύνια
[2, 142]	μάλιστα τοῖς ὑπάτοις ἡ γνώμη	ὑπὸ	δέους ἢ φθόνου, ὡς τῶν
[2, 152]	τῶν Μακεδόνων ἀναρρηξάντων τὰς πύλας	ὑπὸ	δέους, Καίσαρι δὲ ἐν Ἰβηρίᾳ,
[2, 88]	πολλαῖς τριήρεσι κατὰ σκαφῶν μικρῶν,	ὑπὸ	δέους τῆς Καίσαρος εὐτυχίας περιπύστου
[2, 118]	βουλευτηρίου παραφράγματα, καὶ τὸ θέατρον	ὑπὸ	ἐκπλήξεως σὺν φόβῳ καὶ δρόμῳ
[2, 79]	τὰς σκηνὰς τοῦ Καίσαρος ἐτόλμων	ὑπὸ	θαύματος, ὀλίγων αὐτὰς καὶ πρεσβυτέρων
[2, 81]	Ἰλίῳ παθεῖν, ἐν μέσοις πολεμίοις	ὑπὸ	θεοβλαβείας. Τῶν δ' ἄλλων ὀλίγοι
[2, 87]	παρασκευῆς ἦσαν ὑπόλοιποι, καὶ αὐτῶν	ὑπὸ	θεοβλαβείας ὑπεριδὼν ὁ Πομπήιος ἔφυγε.
[2, 82]	ἐπὶ πεντακισχιλίοις, Ἀσίνιος δὲ Πολλίων,	ὑπὸ	Καίσαρι τῇς μάχης ἐκείνης στρατηγῶν,
[2, 124]	μάλιστα, τῆς ὁμόρου Κελτικῆς ᾑρημένον	ὑπὸ	Καίσαρος ἄρχειν, στρατὸν πολὺν ἐχούσης.
[2, 28]	ᾧ δὴ καὶ μάλιστα ἔλαθεν	ὑπὸ	Καίσαρος ἐωνημένος. ~Πομπήιος δ' αὐτῷ
[2, 106]	εὐθὺς καθισταμένας ὀμνύναι μηδενὶ τῶν	ὑπὸ	Καίσαρος ὁριζομένων ἀντιπράξειν. Ἔς τε
[2, 133]	ὑπὸ τῇ αὐτῇ συντάξει συνῳκισμένους	ὑπὸ	Καίσαρος, ὧν ἔτι πολλαὶ μυριάδες
[2, 150]	τοῦ στρατοῦ γενομένου, ἐπεὶ καὶ	ὑπὸ	Κελτῶν ἡττῶντο λαμπρῶς, ὅθ' ἡ
[2, 30]	τε ἔθους τῶν στρατειῶν καὶ	ὑπὸ	κερδῶν, ὅσα πόλεμος τοῖς νικῶσιν
[2, 3]	Βηστίαν τὸν δήμαρχον ἐκκλησίαν εὐθὺς	ὑπὸ	κήρυξι συνάγειν καὶ κατηγορεῖν τοῦ
[2, 23]	Πτολεμαίου βασιλέως, νενομοθετημένον ἤδη τοῦτο	ὑπὸ	Κλωδίου, ὅτι οἵ ποτε ἁλόντι
[2, 83]	τὸν Παρθυαῖον, ἐπιβεβουλευμένον τε ἔναγχος	ὑπὸ	Κράσσου καὶ θυμούμενον ἔτι τῇ
[2, 55]	καὶ βοαὶ τῶν ἀγόντων αὐτοὺς	ὑπὸ	λαμπτῆρσι, καὶ θόρυβος ἐκ τοῦδε
[2, 23]	Κλωδίου, ὅτι οἵ ποτε ἁλόντι	ὑπὸ	λῃστῶν ὁ Πτολεμαῖος ἐς λύτρα
[2, 42]	καρτερῶς ὑπό τε δυσχωρίας καὶ	ὑπὸ	λιμοῦ καὶ χειμῶνος ἤδη καὶ
[2, 122]	ὥσπερ ὁ Καῖσαρ, ἀλλ' ᾑρημένους	ὑπὸ	νόμοις· Σέξστον τε Πομπήιον, τὸν
[2, 120]	γάρ ἐστιν ἤδη τὸ πλῆθος	ὑπὸ	ξενίας, καὶ ὁ ἐξελεύθερος αὐτοῖς
[2, 69]	αὐτοῖς ἐνεκαλύπτετο, κατεσιώπα δ' ὅμως	ὑπὸ	ὄκνου καὶ δέους, ὥσπερ οὐ
[2, 47]	τε περὶ τὴν Ἰλλυρίδα ἡττᾶτο	ὑπὸ	Ὀκταουίου κατὰ Δολοβέλλα Πομπηίῳ στρατηγοῦντος,
[2, 26]	τοῦτο Ῥωμαίων· καὶ τὸν νοῦν	ὑπὸ	ὀργῆς ἀνεκάλυπτε, τὰς πληγὰς εἶναι
[2, 64]	μικρὰν οὐ δεχομένην αὐτὸν ἐξεῖλεν	ὑπὸ	ὀργῆς καὶ ἐπέτρεψε τῷ στρατῷ
[2, 147]	περιθέοντες ἐζήτουν, οὕτω δὴ μανιωδῶς	ὑπὸ	ὀργῆς τε καὶ λύπης, ὥστε
[2, 134]	ἐν ἱερῷ χωρίῳ, βουλῆς ἀγηγερμένης,	ὑπὸ	ὄψεσι θεῶν κατακανόντας τιμᾶν ἀξιώσομεν,
[2, 82]	γε συμμάχων οὐδ' ἐξαρίθμησις ἐγένετο	ὑπὸ	πλήθους καὶ καταφρονήσεως) ἐκ μὲν
[2, 141]	συνῴκιζον ὑμᾶς ἐς ταῦτα ἀθρόους	ὑπὸ	σημείοις καὶ συντάξει στρατιωτικῇ, μήτε
[2, 23]	λῃστῶν ὁ Πτολεμαῖος ἐς λύτρα	ὑπὸ	σμικρολογίας δύο τάλαντα ἐπεπόμφει. Κάτων
[2, 29]	μετεμέλησε τὴν δημαρχίαν, ἐς ἀσθενέστατον	ὑπὸ	Σύλλα καθῃρημένην, ἀναγαγόντι αὖθις ἐπὶ
[2, 88]	ἐπεδίδου καὶ ἐπεῖπε· Ποσάκις ὑμᾶς	ὑπὸ	σφῶν αὐτῶν ἀπολλυμένους ἡ δόξα
[2, 63]	καὶ συνεγίνωσκον αὐτὸν οὐκ ἀξίως	ὑπὸ	σφῶν ἠδικῆσθαι καὶ τοὺς φέροντας
[2, 99]	περὶ θύρας ὑπολαβὼν ἔτρωσεν αὑτὸν	ὑπὸ	τὰ στέρνα· προπεσόντων δ' αὐτῷ
[2, 42]	τοῦ ἄλλου στρατοῦ πάνυ καρτερῶς	ὑπό	τε δυσχωρίας καὶ ὑπὸ λιμοῦ
[2, 30]	ἀνὴρ εἰς προθυμίαν καὶ πόνους	ὑπό	τε ἔθους τῶν στρατειῶν καὶ
[2, 45]	ὁ Κουρίων ἐς λόφους ἀνέδραμεν	ὑπό	τε καμάτου καὶ πνίγους καὶ
[2, 45]	τοῦ ἡλίου, καὶ ὁ ποταμὸς	ὑπό	τε Σαβούρρα καὶ ὑπ' αὐτοῦ
[2, 67]	ὑπ' ἀνάγκης ἐπείγοιτο. Ἐνοχλούμενος δὲ	ὑπό	τε τοῦ στρατοῦ παντὸς ἐπηρμένου
[2, 133]	ἅμα τοῖς ὅπλοις, ὡς ἐστρατεύοντο,	ὑπὸ	τῇ αὐτῇ συντάξει συνῳκισμένους ὑπὸ
[2, 93]	εἰπεῖν αὐτοῦ παρόντος οὐδὲ ἐτόλμησαν	ὑπὸ	τῆς αὐτῆς ἐκπλήξεως, ὡς δὲ
[2, 79]	καταμέμφεται· τάς τε γὰρ πληγὰς	ὑπὸ	τῆς βολῆς εὐτονωτέρας γίνεσθαι καὶ
[2, 54]	στενῆς, ἐς μέρη πολλὰ διασπώμενος	ὑπὸ	τῆς δυσχωρίας, ὡς εὐεπιχείρητος ἄν,
[2, 63]	μεταβαλεῖσθαι, λιμῷ τε πεπιεσμένον καὶ	ὑπὸ	τῆς ἥττης καταπεπληγμένον, μάλιστα δὲ
[2, 78]	ὁ Πομπήιος αὑτοῦ ταρασσόμενον ὁρῶν	ὑπὸ	τῆς μελλήσεως καὶ δείσας, μὴ
[2, 44]	τινας τῶν Νομάδων ἱππέας καὶ	ὑπὸ	τῆς στρατιᾶς ἐν τοῖς ὅπλοις
[2, 45]	καὶ νᾶμα χειμέριον ἦν, ἐξήραντο	ὑπὸ	τῆς φλογὸς τοῦ ἡλίου, καὶ
[2, 105]	τὸ τραῦμα περικεντούμενος, μέχρι κάμνων	ὑπό	τι δένδρον ἐκαθέζετο καὶ τῶν
[2, 25]	τὴν βουλὴν ὑπονοῶν ἐδεδοίκει μὲν	ὑπὸ	τοῖς ἐχθροῖς ἰδιώτης γενέσθαι, ἐτέχναζε
[2, 70]	ἀπὸ μὲν τῆς Ἑλλάδος Λάκωνες	ὑπὸ	τοῖς ἰδίοις βασιλεῦσι τασσόμενοι, καὶ
[2, 152]	συντριβείσης ἀποληφθέντι τε ἄνω, καὶ	ὑπὸ	τόλμης ἐς τὸ ἐντὸς ἐπὶ
[2, 112]	καὶ ὀνειδιζόμενος μάλιστα ἐς τοῦτο	ὑπὸ	τοῦ δήμου υπολλὰ γὰρ τοῖς
[2, 79]	εὐτονωτέρας γίνεσθαι καὶ τοὺς ἄνδρας	ὑπὸ	τοῦ δρόμου προθυμοτέρους· ἑστῶτας δ'
[2, 122]	καὶ Μάρυλλον, οἳ τὴν ἀρχὴν	ὑπὸ	τοῦ Καίσαρος ἀφαιρεθέντες ἠλῶντο. ~Τοιάδε
[2, 128]	καὶ ἐθνῶν ἢ στρατοπέδων ἡγεμονίας	ὑπὸ	τοῦ Καίσαρος εἰς τὸ μέλλον
[2, 65]	Καίσαρος στρατὸν μεταθήσεσθαι πρὸς αὐτὸν	ὑπὸ	τοῦ λιμοῦ, ἢ οὐ πολὺ
[2, 30]	οἱ δ' ἐπ' αὐτὰ πεμφθέντες	ὑπὸ	τοῦ Πομπηίου πρὸς Καίσαρα ἄλλα
[2, 68]	ἀνάγκης, ἣν εἴκαζεν ἠναγκάσθαι Πομπήιον	ὑπὸ	τοῦ στρατοῦ, καὶ τὸν ἑαυτοῦ
[2, 115]	μοι. Καὶ ὁ μὲν Κάσκας	ὑπὸ	τοῦ συνειδότος ἄφνω τεθορύβητο, ὁ
[2, 88]	τὸν ἕτερον τῷ Κασσίῳ φόβον	ὑπὸ	τύχης ἐγγενέσθαι τὸν Καίσαρα ἐπαιρούσης.
[2, 128]	σχεδὸν ἅπαντες οἱ μὲν ἤρξαμεν	ὑπὸ	τῷ Καίσαρι, οἱ δὲ ἔτι
[2, 139]	Καὶ τάδε προλέγομεν ἔτι ὄντες	ὑπὸ	τῷ κινδύνῳ καὶ προεροῦμεν ὑπὲρ
[2, 119]	Λέπιδόν τε ἐδεδοίκεσαν καὶ τὸν	ὑπὸ	τῷ Λεπίδῳ στρατὸν ἐν τῇ
[2, 153]	οὐκ ἐχαλέπηναν, καὶ ἑάλωσαν ὅμως	ὑπὸ	τῷ λόγῳ τῶν μαντευμάτων. ~Ἐγένοντο
[2, 29]	οὐκ ἀσφαλὲς ἡγοῦντο διαλύειν τὴν	ὑπὸ	τῷ Πομπηίῳ δύναμιν, μέχρι πρότερον
[2, 39]	καὶ Δυρράχιον ὠνόμασε. Πολεμουμένῳ δ'	ὑπὸ	τῶν ἀδελφῶν τῷδε τῷ Δυρράχῳ
[2, 45]	Ἰόβαν, πορθουμένης αὐτῷ τῆς ἀρχῆς	ὑπὸ	τῶν γειτόνων, Σαβούρραν στρατηγὸν σὺν
[2, 13]	μισθώσεως τελῶν καὶ φόρων, οὓς	ὑπὸ	τῶν ἐθνῶν τελουμένους ἐξεμισθοῦντο, καὶ
[2, 116]	τὴν βουλὴν βραδύνουσαν αἰδούμενος καὶ	ὑπὸ	τῶν ἐχθρῶν ὡς φίλων ἐπειγόμενος
[2, 148]	μετὰ θεῶν θέσθαι. Κωλυόμενοι δὲ	ὑπὸ	τῶν ἱερέων ἐς τὴν ἀγορὰν
[2, 59]	Ἰλλυρίδος, οὐδαμοῦ διαναπαύων· καὶ ἀνῃρέθησαν	ὑπὸ	τῶν Ἰλλυριῶν σχεδὸν ἅπαντες, καὶ
[2, 90]	τὸ ἐν Αἰγύπτῳ Ἰουδαίων γένος,	ὑπὸ	τῶν Ἰουδαίων ἐς τὰς τοῦ
[2, 11]	καὶ δημηγορεῖν ἤρχετο, μετέωρος δ'	ὑπὸ	τῶν Καίσαρος ἀρθεὶς ἐξεφέρετο. Καὶ
[2, 152]	πίπτοντι ἤδη καὶ περισωθέντι μόλις	ὑπὸ	τῶν Μακεδόνων ἀναρρηξάντων τὰς πύλας
[2, 92]	αὐτὴν ἐχρημάτιζε ταῖς πόλεσιν ἐνοχλουμέναις	ὑπὸ	τῶν μισθουμένων τοὺς φόρους, ὥς
[2, 95]	τῶν πολεμίων ἄφνω τὴν μάχην	ὑπὸ	τῶν νικώντων διαλυθῆναι· αὐτὸς δὲ
[2, 98]	εὑρὼν παρακείμενον ἐξεβόησεν, ὅτι προδιδοῖτο	ὑπὸ	τῶν οἰκείων τοῖς πολεμίοις· τίνι
[2, 146]	ἐπὶ κοντοῦ φερομένην ἀνέσειε, λελακισμένην	ὑπὸ	τῶν πληγῶν καὶ πεφυρμένην αἵματι
[2, 150]	τὴν θάλασσαν ἐξήλατο καὶ ζητούμενος	ὑπὸ	τῶν πολεμίων ἐν τῷ μυχῷ
[2, 151]	τοῦ μὲν ἐκ βασιλείας ἠσκημένης	ὑπὸ	Φιλίππῳ, τοῦ δ' ἐξ ἰδιωτείας,
[2, 88]	Ὁ δ' οὕτως ἑαυτὸν αἰσχρῶς	ὑπὸ	φόβου μόνου παραπλέοντι παραδοὺς ὕστερον
[2, 146]	μετὰ ὠὠδῆς κατὰ πάτριον ἔθος	ὑπὸ	χορῶν ἐς αὐτὸν ᾖδοντο καὶ
[2, 14]	μοναρχίαν. Οὕτω καὶ λύπης ἐκράτουν	ὑπὸ	χρείας καὶ τὸν ἐχθρὸν εὐηργέτουν
[2, 26]	συμπράττειν ἔτι πλειόνων, εἰδὼς ἐνοχλούμενον	ὑπὸ	χρεῶν πολλῶν. Παῦλος μὲν δὴ
[2, 86]	τὸν τάφον τόνδε ἐπικρυφθέντα ὅλον	ὑπὸ	ψάμμου καὶ εἰκόνας, ὅσας ἀπὸ
[2, 149]	ἔθνος καὶ φιλελεύθερον καὶ οὐδενὶ	πρὸ	αὐτοῦ πλην Φιλίππῳ κατ' εὐπρέπειαν
[2, 153]	ἔσχατον βουλευτήριον ἐσιόντι, καθά μοι	πρὸ	βραχέος εἴρηται, τὰ αὐτὰ σημεῖα
[2, 74]	ἐς τὴν τῶνδε κατάπληξιν ἐξεργάσασθε.	Πρὸ	δὲ πάντων, ὡς ἂν εἰδείην
[2, 15]	δὲ γράφεται Κλώδιος παρανόμων, ὅτι	πρὸ	δικαστηρίου τοὺς ἀμφὶ Λέντλον καὶ
[2, 3]	τις ἀνθύπατος κούφως μάλα ἀνέσχε	πρὸ	ἑαυτοῦ καὶ ἐς τὸν Μάλλιον
[2, 98]	ὑπέμενε καὶ τοῖς Ἰτυκαίοις ὑπισχνουμένοις	πρὸ	ἑαυτῶν ὑπὲρ ἐκείνου δεήσεσθαι ἐπιμειδιῶν
[2, 68]	ἐκάθισε, ζῴου νωχελοῦς. Μικρόν τε	πρὸ	ἕω πανικὸν ἐνέπεσεν αὐτοῦ τῷ
[2, 126]	Ἀντωνίον τὴν βουλὴν συγκαλοῦντος ἔτι	πρὸ	ἡμέρας ἐς τὸ τῆς Γῆς
[2, 117]	γενέσθαι. ~Οἱ δ' Ἀντώνιον μὲν	πρὸ	θυρῶν ἀποδιατρίβειν ἐν ὁμιλίᾳ Τρεβώνιον
[2, 6]	ἀνήκεστον ἐς ἄνδρας ἐπιφανεῖς ᾖ	πρὸ	λόγου καὶ δίκης ἐξειργασμένος. Δικαίου
[2, 115]	σύνοδον ἐφύλασσον· ὁ δὲ Καῖσαρ	πρὸ	μιᾶς τοῦδε τοῦ βουλευτηρίου χωρῶν
[2, 118]	οἴκαδε ἀνωμάλως, οἷα τρεῖς, τὸν	πρὸ	ὀλίγου γῆς καὶ θαλάττης προστάτην.
[2, 116]	ὁ τοῖς ἀμφὶ τὸν Κάσσιον	πρὸ	ὀλίγου συνευξάμενος, ἐντυχὼν διελέγετο ἰδίᾳ
[2, 147]	κατέφλεξαν καὶ τοὺς ἀνδροφόνους ἐκφυγόντας	πρὸ	πολλοῦ περιθέοντες ἐζήτουν, οὕτω δὴ
[2, 116]	διένευον ἀλλήλοις διαχρήσασθαι σφᾶς αὐτοὺς	πρὸ	συλλήψεως· προϊόντος δὲ τοῦ λόγου
[2, 111]	πόλει. ~Ἐξιέναι δ' αὐτὸν μέλλοντα	πρὸ	τετάρτης ἡμέρας οἱ ἐχθροὶ κατέκανον
[2, 90]	καί τι αὐτῇ τέμενος βραχὺ	πρὸ	τῆς πόλεως περιτεθὲν Νεμέσεως τέμενος
[2, 78]	τῆς μελλήσεως καὶ δείσας, μὴ	πρὸ	τοῦ ἀγῶνος ἀταξίας κατάρξειεν, ὑπεσήμαινε
[2, 15]	ὑποστῆναι τὴν ἑαυτοῦ δίκην, ἀλλὰ	πρὸ	τοῦ ἀγῶνος φυγεῖν. Κλωδίου δὲ
[2, 115]	ἕωθεν κατὰ τὴν στοὰν τὴν	πρὸ	τοῦ θεάτρου τοῖς δεομένοις σφῶν
[2, 106]	καὶ δόξης, οἵας οὔ τις	πρὸ	τοῦ· ὅθεν αὐτῷ τιμαὶ πᾶσαι,
[2, 9]	πολλοὶ καὶ μάλιστα Λεύκολλος, ὁ	πρὸ	τοῦ Πομπηίου στρατεύσας ἐπὶ τὸν
[2, 102]	ἀναγραψάμενος ἐς ἥμισυ λέγεται τῶν	πρὸ	τοῦδε τοῦ πολέμου γενομένων εὑρεῖν·
[2, 128]	ἐστὶν ἡμῶν, τοῦτο ὑμῖν προθήσω	πρὸ	τῶν ἄλλων, ὡς ἂν ἐν
[2, 109]	τὰ Λουπερκάλια ἐπὶ θρόνου χρυσέου,	πρὸ	τῶν ἐμβόλων, Ἀντώνιος ὑπατεύων σὺν
[2, 107]	Ὧδε δ' ἔχοντι καὶ χρηματίζοντι	πρὸ	τῶν ἐμβόλων, τὸ ψήφισμα τῶν
[2, 152]	τὸ τῶν ἐχθρῶν τεῖχος ἀναβάντι	πρὸ	τῶν Μακεδόνων, καὶ τῆς κλίμακος
[2, 50]	πατρίδα. Ὃ καὶ ἡμεῖς ἐνθυμούμενοι	δεῦρο	διεπλεύσαμεν, οὐ τὴν πατρίδα ἐκλιπόντες,
[2, 47]	ἐμαυτὸν τῆς ἐς ὑμᾶς μέχρι	δεῦρο	φιλοτιμίας χρήσομαι τῷ πατρίῳ νόμῳ
[2, 124]	παθόντι τι ἔσεσθαι, εὔορκον ἦν	τὸ	ἄγος ἐξελαύνειν καὶ μετ' ὀλιγωτέρων
[2, 80]	τοῦτο τῶν Πομπηίου στρατιωτῶν ἦν,	τὸ	ἀδεῶς ἑστάναι, τὰ ἄλλα ὡς
[2, 22]	λοιποὶ δήμαρχοι καὶ τοῦ δήμου	τὸ	ἀδιάφθορον ὁπλισάμενοι ἐνέβαλον ἐς τὴν
[2, 53]	δυνατώτατον ἐν πολέμοις ἔργον εἶναι	τὸ	ἀδόκητον· φιλότιμον δὲ καὶ πρώτιστον
[2, 86]	ἀνέθηκαν, λελωβημένα πάντα καὶ ἐς	τὸ	ἄδυτόν του ἱεροῦ κατενεχθέντα ἐζήτησε
[2, 71]	μὲν οὐ συνεμάχησαν· οὐδὲ γὰρ	τὸ	ἄλλο ναυτικόν, ἀλλ' ἐπὶ ἀργίας
[2, 79]	τῆς νίκης κατάρξαι. Κατὰ δὲ	τὸ	ἄλλο πλῆθος ἦν ἔτι τραυμάτων
[2, 80]	δύναιντο ἐπάγεσθαι. Ἤδη δὲ καὶ	τὸ	ἄλλο τῶν Ἰταλῶν ὁπλιτικὸν τῆς
[2, 63]	θεοῦ σφᾶς ἐπὶ μετάνοιαν ἄγοντος,	τὸ	ἁμάρτημα ᾐδοῦντο καὶ τοῦ Καίσαρος
[2, 63]	παρακαλοῦντές τε καὶ ὑπισχνούμενοι διορθώσεσθαι	τὸ	ἁμάρτημα νίκῃ καλῇ· κατά τε
[2, 92]	θρασέως αὐτοῖς ἔτι στασιάζουσιν ἐς	τὸ	Ἄρειον πεδίον ἐπῆλθεν οὐ προμηνύσας
[2, 35]	καὶ ζεύγους ἐπιβὰς ἤλαυνεν ἐς	τὸ	Ἀρίμινον, ἑπομένων οἱ τῶν ἱππέων
[2, 29]	Σύλλα καθῃρημένην, ἀναγαγόντι αὖθις ἐπὶ	τὸ	ἀρχαῖον. Διαλυόμενοι δὲ ὅμως τοσόνδε
[2, 19]	διὰ ταῦτα καὶ πάμπαν ἐξέλιπον	τὸ	ἄρχειν, ὥστε ποτὲ καὶ μῆνας
[2, 108]	ἐκέλευον ἄγειν ἐς δίκην ἐπὶ	τὸ	ἀρχεῖον αὑτῶν. Καὶ ὁ Καῖσαρ
[2, 50]	οἱ πρόγονοι Κελτῶν ἐπιόντων ἐξέλιπον	τὸ	ἄστυ, καὶ αὐτὸ ἀνεσώσατο ἐξ
[2, 125]	καὶ ἦσαν πυραὶ πανταχοῦ κατὰ	τὸ	ἄστυ καὶ δι' αὐτῶν ἔθεον
[2, 130]	γενομένη διαμενεῖ· δυσεύρετον γὰρ ἤδη	τὸ	ἀσφαλὲς αὐτῆς, ὅτι μηδὲ Καίσαρα
[2, 41]	δὲ ἔφη Κελτοὺς αὐτὸς ἐς	τὸ	ἀσφαλέστατον ἑλὼν λελυκέναι τῇ πόλει
[2, 90]	ἰούσης, ἀγῶνες αὐτῷ ποικίλοι περὶ	τὸ	βασίλειον ἐγένοντο καὶ ἐν τοῖς
[2, 11]	ἄλλας ὁδοὺς αὖθις ἀνέδραμεν ἐς	τὸ	βῆμα καὶ λέγειν μὲν ἔτι
[2, 44]	στρατὸς εὐθὺς ἐνόσει, πιοῦσί τε	τὸ	βλέμμα ἀμαυρὸν ἦν ὥσπερ ἐν
[2, 56]	αὐτὴν ἄλλου ῥᾳδίως ἐπαξομένου. Καὶ	τὸ	βούλευμα ἐπικρύψας ἔπεμπε τρεῖς θεράποντας
[2, 5]	ἐδίδου. Θόρυβος δ' ἦν ἀμφὶ	τὸ	βουλευτήριον, ἀγνοουμένου ἔτι τοῦ ἀκριβοῦς,
[2, 113]	Βρούτῳ Τί ποιήσομεν, ἔφη, παρὰ	τὸ	βουλευτήριον, ἂν οἱ κόλακες τοῦ
[2, 132]	ὃ βούλεσθε. Καὶ εἰπὼν ἐς	τὸ	βουλευτήριον ἀνέτρεχεν, ἐν ᾧ πάντα
[2, 118]	ἄσυλον, φυγή τε ἦν ἀνὰ	τὸ	βουλευτήριον αὐτίκα καὶ ἀνὰ τὴν
[2, 126]	οἰκίας Ἀντωνίου· οὔτε γὰρ ἐς	τὸ	βουλευτήριον ἐθάρρει κατελθεῖν, ὑποκείμενον τῷ
[2, 118]	θεράπων καὶ ἐξελεύθερος αὐτὸν ἐπὶ	τὸ	βουλευτήριον ἐκ τῆς οἰκίας παρεπεπόμφεισαν,
[2, 21]	πλῆθος ἄλλο σὺν ἐκείνοις, ἐς	τὸ	βουλευτήριον ἐκόμισαν, εἴτε ἐπὶ τιμῇ,
[2, 147]	ἐνεγκὼν ἀνῴμωξάν τε καὶ διαζωσάμενοι	τὸ	βουλευτήριον, ἔνθα ὁ Καῖσαρ ἀνῄρητο,
[2, 114]	ἦρξαν. Διὰ μὲν δὴ ταῦτα	τὸ	βουλευτήριον ἐπελέγοντο πάντες ὁμαλῶς· περὶ
[2, 22]	καὶ φίλου θρασυτάτων, οἳ καὶ	τὸ	βουλευτήριον ἐπικατέπρησαν αὐτῷ ἔτι δ'
[2, 116]	γεγονὼς αὐτῷ ξένος Ἀρτεμίδωρος ἐς	τὸ	βουλευτήριον ἐσδραμὼν εὗρεν ἄρτι ἀναιρούμενον.
[2, 10]	νόμους ὑπὲρ τῶν πενήτων ἐς	τὸ	βουλευτήριον ἐσέφερε καὶ γῆν αὐτοῖς
[2, 33]	στρατὸς ἑωρᾶτο ἐκ Πομπηίου περιιστάμενος	τὸ	βουλευτήριον. Οἵδε μὲν δὴ τάχει
[2, 32]	τοῖς νέοις ὑπάτοις ἐσιοῦσιν ἐς	τὸ	βουλευτήριον τῇ νουμηνίᾳ τοῦ ἔτους.
[2, 114]	περιεξούσης στρατιωτικῆς· χωρίον δ' ἐπενόουν	τὸ	βουλευτήριον ὡς τῶν βουλευτῶν, εἰ
[2, 40]	Πομπήιος τὸν ὑπόλοιπον στρατὸν ἐς	τὸ	Βρεντέσιον ἀγαγὼν τάς τε ναῦς
[2, 48]	περιέπεμπε τὸν στρατὸν ἀπαντᾶν ἐς	τὸ	Βρεντέσιον αὐτός τε ἐξῄει Δεκεμβρίου
[2, 52]	προείρητο, περὶ χειμερίους τροπὰς ἐς	τὸ	Βρεντέσιον ἠπείγετο, νομίζων τῷ ἀδοκήτῳ
[2, 59]	ἐκλιπεῖν. ~Ποστούμιον δὲ διαπλεύσαντος ἐς	τὸ	Βρεντέσιον, ὁ μὲν Γαβίνιος οὐχ
[2, 79]	εἶναι. Ὃ καὶ τότε γενέσθαι·	τὸ	γὰρ δέκατον τέλος σὺν αὑτῷ
[2, 81]	πάνυ ἐσῄεσαν ἐς τὸ στρατόπεδον·	τὸ	γὰρ κήρυγμα τοῦ Καίσαρος ἑστάναι
[2, 11]	τὰ δίκαια ποιεῖν, ἔφη, Καίσαρα,	τό	γε ἄγος αὐτῷ καὶ μύσος
[2, 145]	τὸ παρὸν σκοπεῖν μᾶλλον ἢ	τὸ	γεγενημένον, ὡς ἐν ἀκμῇ μεγάλων
[2, 151]	εὐφυεῖς ἄμφω καὶ καλοί. Καὶ	τὸ	γένος ἐκ Διὸς ἤστην ἑκάτερος,
[2, 109]	ἡσύχαζε, μετέωρος ὤν, ὅπῃ τελευτήσειε	τὸ	γιγνόμενον, ἐπικρατήσαντος δὲ τοῦ Καίσαρος
[2, 153]	ἱερῶν δυσχεράνας ἐσῆλθε καὶ ἀνῃρέθη.	Τὸ	δ' αὐτὸ καὶ Ἀλεξάνδρῳ συνέπεσεν.
[2, 29]	τῆς πόλεως ὄντα καὶ μεγαλοπραγμονέστερον.	Τὸ	δ' αὐτὸ καὶ ὁ Κουρίων
[2, 65]	τῇ κατὰ Δυρράχιον γενομένῃ νίκῃ·	τὸ	δ' ἐναντίον αἴσχιστον εἶναι, καταλιπεῖν
[2, 147]	ὕπτιον ἐπὶ λέχους, οὐχ ἑωρᾶτο.	Τὸ	δὲ ἀνδρείκελον ἐκ μηχανῆς ἐπεστρέφετο
[2, 86]	αὐτοὺς ἠμύνατο ἀξίως τῆς ἀθεμιστίας)	τὸ	δὲ λοιπὸν σῶμά τις ἔθαψεν
[2, 98]	πλὴν ὅτι υἱὸν ἠσπάσατο φιλοφρονέστερον.	Τὸ	δὲ ξιφίδιον τῇ κλίνῃ τὸ
[2, 65]	ἐνοχλεῖν θαλασσοκρατοῦντας ἀλωμένῳ καὶ ἀποροῦντι,	τὸ	δὲ πεζὸν αὐτὸν Πομπήιον ἄγειν
[2, 70]	ἐξ Ἰταλίας ἑκάτερος αὐτῶν ἐθάρρει.	Τὸ	δὲ συμμαχικὸν ἦν Καίσαρι μὲν
[2, 78]	εὐσταθῶς ἐφ' ἡσυχίας ἀκριβοῦς ἀνέμενε·	τὸ	δὲ συμμαχικὸν ὁ Πομπήιος αὑτοῦ
[2, 60]	ἑκατὸν καὶ εἴκοσιν ἀναδέξασθαι βέλη,	τὸ	δὲ σῶμα ἓξ τραύματα καὶ
[2, 134]	ἁμαρτόντων ἀντιπαρέθεον ἐκεῖνοι μετὰ ἀπειλῆς·	τὸ	δὲ σῶμα τοῦ Καίσαρος συρόμενον
[2, 102]	ἣ καὶ νῦν συνέστηκεν αὐτῇ.	Τὸ	δὲ τοῦ δήμου πλῆθος ἀναγραψάμενος
[2, 53]	τὴν ἀρχὴν ἐν Ῥώμῃ διατίθεσθαι·	τὸ	δὲ ὑμέτερον εὐπειθὲς εἰδὼς ὅμως
[2, 19]	λίθοις ἢ ξίφεσι καθίσταντο, καὶ	τὸ	δεκάζειν ἢ δωροδοκεῖν ἀναισχύντως τότε
[2, 47]	ἐπειδὴ μάλιστα τῆς στάσεως κατῆρξε,	τὸ	δέκατον διακληρώσω θανεῖν. Θρήνου δὲ
[2, 63]	τῷ πατρίῳ νόμῳ διακληρώσαντα αὑτοὺς	τὸ	δέκατον μέρος ἀναιρεῖν. Οὐ πειθομένου
[2, 82]	καὶ σὺν αὐτῷ τὸ τέλος	τὸ	δέκατον· τὰ δὲ τρίτα Κρασσίνιος
[2, 78]	Καὶ προύχοντες οἱ τοῦ Πομπηίου	τὸ	δέκατον τέλος ἐκυκλοῦντο. Καίσαρος δὲ
[2, 94]	οὐδένα, ἄχθεσθαι δ' ὅτι καὶ	τὸ	δέκατον τέλος, ὃ προετίμησεν αἰεί,
[2, 94]	καὶ εὐφημίας παρὰ πάντων γενομένης,	τὸ	δέκατον ὑπερήλγει τέλος, ἐς μόνον
[2, 104]	συνιόντων ἤδη τοῦ Καίσαρος στρατοῦ	τὸ	δέος ἥπτετο καὶ ὄκνος ἐπεγίγνετο
[2, 6]	ἕκαστον αὐτῶν ὁ Κικέρων ἐς	τὸ	δεσμωτήριον μεταγαγών, τοῦ πλήθους ἀγνοοῦντος,
[2, 109]	τῶν πλειόνων, ὁ Καῖσαρ ἀπέρριψε	τὸ	διάδημα. Καὶ ὁ Ἀντώνιος αὖθις
[2, 99]	πάντων ἀνδρῶν ἐπιμονώτατος φῦναι καὶ	τὸ	δίκαιον ἢ πρέπον ἢ καλὸν
[2, 113]	χειροτέχναι καὶ κάπηλοι καταγράφειν σου	τὸ	δικαστήριον ἀσήμως μᾶλλον ἢ οἱ
[2, 70]	τοὺς χιλίους, Πομπηίῳ δὲ ὑπὲρ	τὸ	διπλάσιον, καὶ τούτων ἱππέες ἐς
[2, 102]	δραχμὰς Ἀττικάς, λοχαγῷ δ' αὐτοῦ	τὸ	διπλάσιον καὶ χιλιάρχῃ καὶ ἱππάρχῃ
[2, 67]	στρατοῦ παντὸς ἐπηρμένου τοῖς περὶ	τὸ	Δυρράχιον ἀμέτρως καὶ τῶν ἐπ'
[2, 55]	Τοσαῦτα εἰπὼν ἦγε συντόμως ἐπὶ	τὸ	Δυρράχιον αὐτοὺς ὁδὸν μακράν, οὔτε
[2, 72]	τε φυγὴν αὐτῶν τὴν περὶ	τὸ	Δυρράχιον γενομένην καὶ ὅσα σημεῖα
[2, 73]	πάντα. Μέμνησθέ μοι τῆς περὶ	τὸ	Δυρράχιον ἐπαγγελίας καὶ ὧν ἐφορῶντος
[2, 67]	οἱ δ' ἀμέτρως τοῖς περὶ	τὸ	Δυρράχιον εὐπραγήμασιν ἐπηρμένοι, εἰσὶ δ'
[2, 56]	κακοπαθούντων προύλαβεν ὅμως ὁ Πομπήιος	τὸ	Δυρράχιον καὶ παρ' αὐτὸ ἐστρατοπέδευσεν.
[2, 40]	μετὰ τῶν ὑπάτων διεπεπλεύκεσαν ἐς	τὸ	Δυρράχιον, ὁ δὲ Πομπήιος τὸν
[2, 69]	ἐκείνην τὴν ἡμέραν εὐτυχεστάτῳ γενομένῳ	τὸ	δύσθυμον ἐνεπεπτώκει, εἴτε ὅτι τὰ
[2, 71]	καὶ Συρία καὶ Φοινίκη καὶ	τὸ	Ἑβραίων γένος καὶ Ἄραβες οἱ
[2, 64]	ὡς ἐκ μέθης κατακεκλιμένους ἐπὶ	τὸ	ἔδαφος, ἕνα δ' ἐπὶ θρόνου
[2, 117]	ὡς ἔτι δεόμενος ἐλάβετο καὶ	τὸ	εἷμα περισπάσας ἐπὶ τὸν τράχηλον
[2, 90]	κατὰ Ῥωμαίων αὐτοκράτορα Τραϊανόν, ἐξολλύντα	τὸ	ἐν Αἰγύπτῳ Ἰουδαίων γένος, ὑπὸ
[2, 45]	ἀρχομένου τοῦ κακοῦ διέφυγεν ἐπὶ	τὸ	ἐν Ἰτύκῃ στρατόπεδον σὺν ὀλίγοις,
[2, 133]	μέχρι νῦν, καὶ τοσούτους ἡμῖν	τὸ	ἓν ἀγῶνας ἤγειρεν, οὐκ ἀλόγως·
[2, 128]	οὐδὲ ἀναμφίλογον εἶδεν ἐσφερομένην, ἔγνω	τὸ	ἐνθύμημα αὐτῶν οἰκείῳ φόβῳ καὶ
[2, 83]	ὡς δι' ἐκείνου πάντα ἀναληψόμενος	τὸ	ἐνθύμημα ἐπέκρυπτε, μέχρι περὶ τὴν
[2, 78]	ὀφθαλμοὺς πληγὰς ἔφευγον ἀκόσμως. Καὶ	τὸ	ἐνταῦθα πεζὸν εὐθὺς ἱππέων ἔρημον
[2, 152]	ἄνω, καὶ ὑπὸ τόλμης ἐς	τὸ	ἐντὸς ἐπὶ τοὺς πολεμίους ἐξαλομένῳ
[2, 122]	ὑπατεύειν ὑπ' αὐτοῦ Καίσαρος ἐς	τὸ	ἐπίλοιπον τοῦ ἔτους ἡἡρημένος, ὅτε
[2, 39]	οἰκήτορας, ὄθεν Ἑλληνικὸν εἶναι δοκεῖ	τὸ	ἐπίνειον. Τὴν δ' ἐπίκλησιν ὡς
[2, 51]	παρασκευὴν χορηγοῦσιν. Ἴτε οὖν ἐπὶ	τὸ	ἔργον ἀξίως τῆς τε πατρίδος
[2, 71]	στρατηγοῦ σφῶν κατεκράτησαν καὶ ἐς	τὸ	ἔργον ἀπειροπολέμως ἐτράποντο. ~Ἀλλὰ τάδε
[2, 80]	ἵνα μὴ συνέλθοιεν αὖθις μηδὲ	τὸ	ἔργον γένοιτο μάχης μιᾶς, ἀλλὰ
[2, 15]	ἀγνῶσιν ἐνοχλεῖν αἰδούμενος, ὥστε αὐτῷ	τὸ	ἔργον διὰ τὴν ἀπρέπειαν ἀπὸ
[2, 11]	ἐκάλει τοὺς Καίσαρος φίλους ἐπὶ	τὸ	ἔργον· Εἰ γὰρ οὐ δύναμαι
[2, 22]	Καὶ Μίλων μὲν οὐ βουλεῦσαι	τὸ	ἔργον εἰπών νοὐ γὰρ ἂν
[2, 15]	Κέθηγον ἀνέλοι. Ὁ δ' ἐς	τὸ	ἔργον ἐκεῖνο γενναιοτάτῳ λήματι κεχρημένος
[2, 144]	ἐπιστρέφων ἐν παραβολῇ τοῦ λόγου	τὸ	ἔργον ἐπεδείκνυ. Ἐπεφθέγγετο δέ πού
[2, 95]	καὶ νικήσων, ὅτε βούλεται, διέλυε	τὸ	ἔργον ἐπειπὼν τοῖς ἀμφ' αὐτόν·
[2, 21]	δὲ κινδυνεύσων ἐξ ἅπαντος, ἠξίου	τὸ	ἔργον οὐκ ἀτελὲς καταλιπεῖν. Περιαγγελθέντος
[2, 114]	μὴ προμάθοιεν, προθύμως, ὅτε ἴδοιεν	τὸ	ἔργον, συνεπιληψομένων, ὃ καὶ περὶ
[2, 74]	δεδιότα καὶ ἄκοντα χωρεῖν ἐπὶ	τὸ	ἔργον, τύχῃ τε παρακμάζοντα ἤδη
[2, 112]	πολλὰ τὸν νεανίαν ἐξέκαυσεν ἐπὶ	τὸ	ἔργον ὡς ἑαυτοῦ προγονικόν. ~Ἀκμάζοντος
[2, 69]	ὁρμῇ καὶ καταφρονήσει χωροῦντες ἐπὶ	τὸ	ἔργον ὡς ἐπὶ ἕτοιμον. Ὧν
[2, 114]	γενόμενον ἐλέγετο συμβῆναι. Δόξειν τε	τὸ	ἔργον, ὥσπερ ἐκεῖνο καὶ τόδε
[2, 153]	τῆς παρρησίας. ~Καίσαρι δ' ἐς	τὸ	ἔσχατον βουλευτήριον ἐσιόντι, καθά μοι
[2, 127]	ὅτι χρὴ δύο τῶνδε πάντως	τὸ	ἕτερον, ἢ Καίσαρα τύραννον προαποφαίνειν
[2, 102]	διπλάσιον καὶ χιλιάρχῃ καὶ ἱππάρχῃ	τὸ	ἔτι διπλάσιον καὶ τοῖς δημόταις
[2, 65]	ἢ οὐ πολὺ σφίσιν ἔσεσθαι	τὸ	ἔτι λοιπὸν ἐπὶ τῇ κατὰ
[2, 10]	βουλὴν μὲν οὐκέτι συνῆγεν ἐπὶ	τὸ	ἔτος ὅλον, ἐπὶ δὲ τῶν
[2, 36]	ὅτε σφᾶς ὁ φόβος ἐς	τὸ	εὔβουλον ἀπὸ τοῦ φιλονίκου μετέφερε.
[2, 118]	τὰ τοῦ βουλευτηρίου παραφράγματα, καὶ	τὸ	θέατρον ὑπὸ ἐκπλήξεως σὺν φόβῳ
[2, 146]	ἄλλα ἐπιθειάσας τὴν φωνὴν ἐς	τὸ	θρηνῶδες ἐκ τοῦ λαμπροτέρου μετεποίει
[2, 153]	ἐν τῷ παρόντι. Τοῦ δὲ	τὸ	ἰαμβεῖον εἰπόντος, ὅτι μάντις ἄριστος,
[2, 123]	καὶ συγγενῶν τότε πρῶτον ἐς	τὸ	ἱερὸν ἐλθεῖν πρὸς αὐτοὺς δυνηθέντων
[2, 117]	Βρούτου πληγήν, Εἴτε ἀπογινώσκοντα ἤδη,	τὸ	ἱμάτιον περικαλύψασθαι καὶ πεσεῖν εὐσχημόνως
[2, 127]	τῷ βουλευτηρίῳ βραχὺ μὲν ἦν	τὸ	καθαρεῦον σπουδῆς βιαίου καὶ ἀγανακτοῦν,
[2, 121]	μὲν οὕτως ἔλεξεν, οἱ δὲ	τὸ	καθαρὸν τοῦ πλήθους οὐχ ὁρῶντες
[2, 27]	ὡς δὲ ἐνδέον αὐτῇ προσετίθει	τὸ	καὶ Πομπήιον ὁμοίως Καίσαρι ἀποθεσθαι
[2, 145]	ἦ μὴν φυλάξειν Καίσαρα καὶ	τὸ	Καίσαρος σῶμα παντὶ σθένει πάντας
[2, 59]	Ἀντώνιος δὲ ταῖς λοιπαῖς ἐς	τὸ	καλούμενον Νυμφαῖον κατήχθη. ~Καὶ τῷ
[2, 105]	τὸν πόδα καλῳδίῳ, κόπτων τις	τὸ	καλώδιον ξιφιδίῳ, τὸν ταρσὸν ἔτεμεν
[2, 145]	ἐπιτείνας καὶ τὴν χεῖρα ἐς	τὸ	Καπιτώλιον ἀνασχών, Ἐγὼ μέν, εἶπεν,
[2, 123]	Κάσσιον καὶ ἐπανῆλθον αὖθις ἐς	τὸ	Καπιτώλιον· οὐ γὰρ ἐθάρρουν πω
[2, 120]	δεινὸν αὑτούς. ~Οὕτω δ' ἔχοντες	τὸ	Καπιτώλιον σὺν τοῖς μονομάχοις ἀνέθορον.
[2, 137]	παρεκάλουν πρὸς αὑτοὺς ἀνελθεῖν ἐς	τὸ	Καπιτώλιον. Συνδραμόντων δὲ ὀξέως πολλῶν
[2, 148]	Καίσαρος ἐπανελθὼν ἔφερον αὐτὸ ἐς	τὸ	Καπιτώλιον ὡς εὐαγὲς θάψαι τε
[2, 89]	ἐπιτροπεύοντες, ἔτι τοῦ βασιλέως ἀμφὶ	τὸ	Κάσσιον ὄντος. Καὶ πρῶτα μὲν
[2, 84]	ὁ τῆς Κλεοπάτρας ἀδελφὸς ἀμφὶ	τὸ	Κάσσιον τῆς Αἰγύπτου ταῖς Κλεοπάτρας
[2, 84]	καί πως κατὰ δαίμονα ἐς	τὸ	Κάσσιον τὸ πνεῦμα τὸν Πομπήιον
[2, 86]	ἀπὸ χαλκοῦ τῷ Πομπηίῳ περὶ	τὸ	Κάσσιον ὕστερον οἱ προσήκοντες ἀνέθηκαν,
[2, 80]	Ἀνήρ τε παρ' ἀνδρὸς ἐκμανθάνων	τὸ	κήρυγμα εἱστήκει· καὶ σύμβολον ἤδη
[2, 137]	καθ' ἑαυτοὺς ἐπιτρέπομεν ὑμῖν. Ἀλλὰ	τὸ	Κίννα πάθος, ὀξύτερόν τε καὶ
[2, 8]	πολλὰ ἐς Ῥώμην ἔπεμψεν ἐς	τὸ	κοινὸν ταμιεῖον. Ἐφ' οἷς ἡ
[2, 35]	τις ἔνθους ἐπέρα σὺν ὁρμῇ,	τὸ	κοινὸν τόδε ἐπειπών· Ὁ κύβος
[2, 38]	τοὺς τετρακισχιλίους, ἐπολιόρκει· καὶ οἱ	τὸ	Κορφίνιον οἰκοῦντες φεύγοντα τὸν Δομίτιον
[2, 45]	περὶ τρίτην ὥραν ἡμέρας ἦγε	τὸ	κράτιστον τῆς στρατιᾶς ἐπὶ τὸν
[2, 12]	περὶ τοῦ Οὐεττίου, μόνος ἔχων	τὸ	κράτος ἐπὶ τῇ πολιτείᾳ. ~Νόμους
[2, 57]	Τὸ πνεῦμα δ' αὐτὴν καὶ	τὸ	κῦμα μετέωρον ἐς τὰς ὄχθας
[2, 80]	ἑστῶτες ἐθάμβουν. ~Ὡς δὲ ἐνέδωκε	τὸ	λαιὸν τοῦ Πομπηίου, αὐτοὶ μὲν
[2, 8]	τῆς πομπῆς τὴν παρασκευὴν ἐς	τὸ	λαμπρότατον ἐν τοῖς τῆς Ῥώμης
[2, 26]	Ῥωμαίων πολῖται· τόδε γὰρ ἰσχύει	τὸ	Λάτιον. Τῶν οὖν Νεοκώμων τινά,
[2, 127]	ἐλέου περισῴζειν, τούτου μόνου δεξάμενοι	τὸ	λεχθὲν οἱ ἕτεροι ᾖτουν σφίσι
[2, 147]	ἐγγὺς οὖσιν ἀνέσχε τις ὑπὲρ	τὸ	λέχος ἀνδρείκελον αὐτοῦ Καίσαρος ἐκ
[2, 148]	διαλαθόντες, ὁ δὲ δῆμος ἐπὶ	τὸ	λέχος τοῦ Καίσαρος ἐπανελθὼν ἔφερον
[2, 146]	ἐς τὸ τῶν χειρῶν εὔκολον,	τὸ	λέχος ὡς ἐπὶ σκηνῆς περιέστη
[2, 108]	δ' αὐτοῦ τις τῶν ὑπερεθιζόντων	τὸ	λογοποίημα τῆς βασιλείας ἐστεφάνωσε δάφναις,
[2, 12]	οὐ προῄει τῆς οἰκίας ἐπὶ	τὸ	λοιπὸν τῆς ἀρχῆς ἅπαν, ὁ
[2, 25]	διωρθωμένος τὸν Σκιπίωνα σύναρχον ἐς	τὸ	λοιπὸν τοῦ ἔτους ἐποιεῖτο. Καὶ
[2, 15]	τῷδε ἀντιπαρεβάλλετο ἤδη καὶ Πομπηίῳ	τὸ	μέγιστον ἐν τῇ πόλει κράτος
[2, 9]	Κράσσον διήλλασσε. Καὶ τρεῖς οἵδε	τὸ	μέγιστον ἐπὶ πᾶσι κράτος ἔχοντες
[2, 107]	δεκαετοῦς ὑπατείας προσέμενος ὑπάτους ἐς	τὸ	μέλλον ἀπέφηνεν αὑτόν τε καὶ
[2, 48]	γάρ τισι δοκεῖῖ ὑπάτους ἐς	τὸ	μέλλον ἀπέφηνεν ἑαυτόν τε καὶ
[2, 128]	ἐκείνου γενόμενοι, οἱ δὲ ἐς	τὸ	μέλλον ἄρχειν κεχειροτονήμεθα· ἐς γὰρ
[2, 137]	οἴσειν ἐγκρατῶς, ἀλλὰ δουλεύσειν ἐς	τὸ	μέλλον ἑκόντας, τί ἂν ἔπραξαν
[2, 118]	τῶν ἀνδροφόνων ἐσομένην ἐδεδοίκεσαν καὶ	τὸ	μέλλον ἔτι περιεσκόπουν. Ἀμφὶ δὲ
[2, 128]	ἡγεμονίας ὑπὸ τοῦ Καίσαρος εἰς	τὸ	μέλλον ᾑρημένους ςὡς γὰρ ἐπὶ
[2, 5]	δὴ πρῶτος ἔλεγεν, ὃς ἐς	τὸ	μέλλον ᾕρητο ὑπατεύειν· ὧδε γὰρ
[2, 95]	τὸν αὐτοκράτορα ἡμῶν Σκιπίωνα. Καὶ	τὸ	μὲν ἄλλο μέρος τῆς Καίσαρος
[2, 147]	αὐτοῦ Καίσαρος ἐκ κηροῦ πεποιημένον·	τὸ	μὲν γὰρ σῶμα, ὡς ὕπτιον
[2, 85]	ἐπάταξε πρῶτος, εἶθ' ἕτεροι. Καὶ	τὸ	μὲν γύναιον τοῦ Πομπηίου καὶ
[2, 127]	αὑτοῖς ἔσοιτο· οἱ δὲ καθαρώτεροι	τὸ	μὲν ἔργον ὡς ἄγος ἀπεστρέφοντο,
[2, 78]	ἀποβλέπουσιν ἡ ἡμέρα προύκοπτε. Καὶ	τὸ	μὲν Ἰταλικὸν ἅπαν εὐσταθῶς ἐφ'
[2, 75]	πᾶσιν ἀναμεμίχατο καὶ σφενδονῆται. Καὶ	τὸ	μὲν Ἰταλικὸν οὕτω κεκόσμητο, ᾧ
[2, 116]	τῶν ἱερῶν ἦν τῷ Καίσαρι	τὸ	μὲν πρῶτον ἄνευ καρδίας ἤ,
[2, 87]	Λαβιηνὸς σὺν αὐτῷ καὶ Σκάπλας	τὸ	μέρος ἔχοντες ἠπείγοντο ἐς Ἰβηρίαν
[2, 94]	αὐτὸν ἠξίουν διακληρῶσαί τε καὶ	τὸ	μέρος θανάτῳ ζημιῶσαι. Ὁ δὲ
[2, 140]	ἀφηροῦντο, ἀλλὰ ἐμερίζοντο καὶ ἐς	τὸ	μέρος ᾤκιζον τοὺς ἐστρατευμένους, φύλακας
[2, 136]	ἔσεσθαι, τάς τε διαθήκας ἐς	τὸ	μέσον ἔδοξε προφέρειν καὶ θάπτειν
[2, 12]	Οὐέττιος δ' ἀνὴρ δημότης, ἐς	τὸ	μέσον ἐσδραμὼν μετὰ ξιφιδίου γυμνοῦ,
[2, 122]	Βροῦτος. Ἐπεὶ δὲ παρῆλθον ἐς	τὸ	μέσον, οὐδὲν ταπεινὸν οὐδέτερος εἶπεν,
[2, 152]	μάχην ἰέναι, προδραμόντι πάντων ἐς	τὸ	μεταίχμιον καὶ διακόσια ἀναδεξαμένῳ δόρατα
[2, 75]	καταλιπὼν παρέτασσε τοὺς λοιποὺς ἐς	τὸ	μεταξὺ Φαρσάλου τε πόλεως καὶ
[2, 21]	ἐχθρὸν δεσπότου κτείνων, ἐπάταξεν ἐς	τὸ	μετάφρενον ξιφιδίῳ. Καὶ τὸν μὲν
[2, 117]	μηρὸν ἐπάταξε καὶ Βουκολιανὸς ἐς	τὸ	μετάφρενον, ὥστε τὸν Καίσαρα ἐπὶ
[2, 85]	τὴν τοῦ σκάφους εὐτέλειαν καὶ	τὸ	μὴ τὸν βασιλέα αὐτόν οἱ
[2, 108]	τήν τε ὀργὴν ὀξεῖαν ἐποίει	τὸ	μηδ' ἀναμεῖναι τῆς ἀρχῆς τὸ
[2, 116]	αὐτίκα τοῦ γιγνομένου κατέπλησσε καὶ	τὸ	μῆκος τῆς ἐντεύξεως, καὶ διένευον
[2, 27]	πολλῶν ὡς οὐκ ἴσον διὰ	τὸ	μήπω τὸν χρόνον ἐξήκειν τῷ
[2, 9]	Πομπηίῳ, διεκώλυεν, ἴδιον ἔργον ἀποφαίνων	τὸ	Μιθριδάτειον. Καὶ Λευκόλλῳ συνελάμβανε Κράσσος.
[2, 23]	τὴν τῆς πόλεως μοναρχίαν διὰ	τὸ	μόνος ὕπατος εἶναι Κάτωνα μὲν
[2, 44]	εἶναι τῇδε τῇ εὐφημίᾳ πυνθάνομαι	τὸ	μυρίους πεσεῖν. Ἔτι δὲ τοῦ
[2, 87]	Καὶ αὐτῶν οἱ περιφανέστατοι νειμάμενοι	τὸ	ναυτικόν, Κάσσιος μὲν ἐς τὸν
[2, 65]	προυτίθει. Καὶ Ἀφρανίῳ μὲν ἐδόκει	τὸ	ναυτικόν, ᾧ δὴ καὶ πολὺ
[2, 129]	ἀλλὰ μόνης ἔσεσθαι χειροτονίας ἐπὶ	τὸ	νομιμώτερον ἐκ τοῦ μοναρχικοῦ· ὃ
[2, 12]	Καίσαρός τε καὶ Πομπηίου καὶ	τὸ	ξιφίδιον αὑτῷ Βύβλου ῥαβδοῦχον ἐπιδοῦναι
[2, 98]	ὅμοια εἰπὼν παρήγαγεν αὐτοὺς παραθεῖναι	τὸ	ξιφίδιον. Ὡς δὲ ἐτέθη, Πλάτωνος
[2, 99]	ἔφη δεῖσθαι. Οἱ μὲν δὴ	τὸ	ξίφος ἔχοντες ᾤχοντο καὶ τὰς
[2, 117]	ὑπὲρ κεφαλῆς ἐπὶ τὴν σφαγὴν	τὸ	ξίφος ἤρεισε πρῶτος, παρολισθὼν δὲ
[2, 8]	μέρος, μέχρι τὴν Ἰβηρίαν ἐς	τὸ	ὁλόκληρον ἀπέφηνε Ῥωμαίοις ὑποτελῆ, καὶ
[2, 152]	ὅμοιά τε πολλάκις καὶ ἐς	τὸ	ὅμοιον ἀμφοῖν συνηνέχθη· ἐγένετο γὰρ
[2, 104]	Πομπήιος ὠνείδισεν ἐς δειλίαν. Καὶ	τὸ	ὄνειδος οὐκ ἐνεγκὼν ὁ Καῖσαρ
[2, 108]	ἀλλὰ Καῖσαρ, ὡς δὴ περὶ	τὸ	ὄνομα ἐσφαλμένοις. Οἱ δ' ἀμφὶ
[2, 39]	οὕτως ὠνόμαζεν· ἐκνικᾷ δ' ὅμως	τὸ	ὄνομα, καὶ Δυρράχιον κληίζεται. ~Οἱ
[2, 146]	τῆς Καίσαρος. Εὐφορώτατα δὲ ἐς	τὸ	πάθος ἐκφερόμενος τὸ σῶμα τοῦ
[2, 146]	τὰ ἔργα αὖθις αὐτοῦ καὶ	τὸ	πάθος κατέλεγον καί που τῶν
[2, 148]	τὴν ἀγορὰν αὖθις ἔθεσαν, ἔνθα	τὸ	πάλαι Ῥωμαίοις ἔστι βασίλειον, καὶ
[2, 146]	ὁ δῆμος, ἐν παραλόγῳ ποιούμενος	τὸ	πάντας αὐτοῦ τοὺς σφαγέας χωρὶς
[2, 23]	τὸ παρὸν διορθοῦσθαι μᾶλλον ἢ	τὸ	παρελθὸν ἐνοχλεῖν ἐπ' ἀνδράσι τοσοῖσδε
[2, 23]	τοῦ χρόνου προλαβεῖν καὶ παραινούντων	τὸ	παρὸν διορθοῦσθαι μᾶλλον ἢ τὸ
[2, 23]	ἑαυτοῦ τὸ πρῶτον ὑπατείας ἐς	τὸ	παρὸν εὐθύνειν τὸν ἐθέλοντα. Καὶ
[2, 145]	δαιμόνων ἔργα εἶναι. Καὶ χρὴ	τὸ	παρὸν σκοπεῖν μᾶλλον ἢ τὸ
[2, 118]	ἦν αὐτῷ τέλος στρατιωτῶν, ἐς	τὸ	πεδίον αὐτοὺς μετεβίβαζεν ὡς ἑτοιμοτέρους
[2, 17]	ἄμφω κατῄεσαν ἔτι νυκτὸς ἐς	τὸ	πεδίον ἐς τὴν χειροτονίαν. Τῶν
[2, 149]	θαλάσσης ἀνακοπείσης διέτρεχε δαιμονίως, καὶ	τὸ	πέλαγος αὐτῷ τοῦ δαίμονος κατέχοντος,
[2, 97]	Ἀφρανίῳ πάντα μεθείς, ἔφευγεν ἀνὰ	τὸ	πέλαγος ἐπὶ δώδεκα ἀφράκτων. Ὧδε
[2, 101]	ὑφ' ἑαυτοῦ καὶ μεθιέμενον ἐς	τὸ	πέλαγος, ἢ Πετρήιον ἐπὶ διαίτῃ
[2, 39]	τὸ σῶμα θάψαντα ἐμβαλεῖν ἐς	τὸ	πέλαγος, ἵνα ἐπώνυμον αὐτοῦ γένοιτο.
[2, 100]	καὶ τὸ σῶμα μεθῆκεν ἐς	τὸ	πέλαγος. ~Τοῦτο μὲν δὴ καὶ
[2, 96]	Καίσαρος ἐς τοσοῦτον ἀνεθάρρησεν, ὡς	τὸ	πέμπτον τέλος αἰτῆσαν ἀντιταχθῆναι τοῖς
[2, 130]	οὐδὲ ὑπάτοις. Ἐπιβοώντων δ' ἑτέρων	τὸ	πεπραγμένον ἐπεξιέναι καὶ τῶν πλεόνων
[2, 127]	οἱ μὲν αὐτῶν μάλα θρασέως	τὸ	πεπραγμένον ἐπῄνουν ἄντικρυς καὶ τοὺς
[2, 121]	καὶ τοὺς ἀνελόντας τυραννοκτόνους, καὶ	τὸ	πεπραγμένον ἐσέμνυνεν ὡς ὁμοιότατον μάλιστα
[2, 123]	οἱ πεμφθέντες, οὐκ ἐπαινοῦντες μὲν	τὸ	πεπραγμένον (οὐ γὰρ ἐθάρρουν ἐν
[2, 37]	μετ' ἀλλήλων. Ἅμα δ' ἡμέρᾳ	τὸ	πλέον ὅμως ἐξῄει καὶ ἐδίωκε
[2, 117]	πολλῇ. Οὕτω δ' ἔχοντος αὐτοῦ	τὸ	πλευρὸν ἕτερος, ὡς ἐπὶ συστροφῇ
[2, 64]	στρατοῦ· ὁ δ' ἐς μὲν	τὸ	πλῆθος εἶπεν, ὅτι μετὰ βελτιόνων
[2, 143]	ὤφθησαν φερόμεναι, καὶ εὐθὺς αὐτὰς	τὸ	πλῆθος ἐκέλευον ἀναγινώσκειν. Θετὸς μὲν
[2, 142]	δὲ ἡμέρᾳ οἱ μὲν ὕπατοι	τὸ	πλῆθος ἐς ἐκκλησίαν συνεκάλουν, καὶ
[2, 13]	πολιτείᾳ. ~Νόμους δ' ἐσέφερεν, ἐκθεραπεύων	τὸ	πλῆθος, ἑτέρους καὶ τὰ Πομπηίῳ
[2, 42]	καὶ λόγοι περὶ συμβάσεων κατὰ	τὸ	πλῆθος. ~Ἤδη δὲ καὶ τῶν
[2, 54]	τὴν ἕω μόλις αὐτῷ συνῄει	τὸ	πλῆθος, καὶ ὁ φρούραρχος ὁ
[2, 137]	Κάσσιος αἰσθόμενοι τῶν γεγονότων ἐς	τὸ	πλῆθος περιέπεμπον καὶ παρεκάλουν πρὸς
[2, 12]	πράγματος ὁ μὲν Καῖσαρ ἐξετράχυνε	τὸ	πλῆθος, τὴν δ' ἐπιοῦσαν ἐξετάσειν
[2, 131]	μὲν εὐθὺς ᾖει, νομίζων ἤδη	τὸ	πλῆθος τρέπεσθαι, καὶ ἐπὶ τὰ
[2, 120]	Παμμιγές τε γάρ ἐστιν ἤδη	τὸ	πλῆθος ὑπὸ ξενίας, καὶ ὁ
[2, 11]	ἄκοντα ὑπεξήγαγον οἱ φίλοι ἐς	τὸ	πλησίον ἱερὸν τοῦ Στησίου Διός,
[2, 21]	τὸν μὲν αἵματι ῥεόμενον ἐς	τὸ	πλησίον πανδοκεῖον ὁ ἱπποκόμος ἐσέφερεν,
[2, 54]	Χειμέριοι δ' ἦσαν τροπαί, καὶ	τὸ	πνεῦμα ἄκοντα καὶ ἀσχάλλοντα κατεκώλυε,
[2, 57]	ὑπὸ βίας ἐξέπιπτε τοῦ ποταμοῦ.	Τὸ	πνεῦμα δ' αὐτὴν καὶ τὸ
[2, 59]	μεγάλοις αὖθις ἱστίοις ἐξ ἀέλπτου	τὸ	πνεῦμα ἐδέχοντο καὶ διέπλεον ἀδεῶς·
[2, 98]	καὶ ἐς τράχηλον κυβιστῆσαι καὶ	τὸ	πνεῦμα κατασχόντα ἐκτρῖψαι; Πολλά τε
[2, 84]	κατὰ δαίμονα ἐς τὸ Κάσσιον	τὸ	πνεῦμα τὸν Πομπήιον κατέφερε. Θεασάμενος
[2, 68]	διαπτὰν ἀπὸ τοῦ Καίσαρος ἐς	τὸ	Πομπηίου στρατόπεδον ἐσβέσθη, οἱ μὲν
[2, 75]	ἐς ἐπίδειξιν. Πολύθρουν δὲ ἦν	τὸ	Πομπηίου συμμαχικὸν καὶ πολύγλωσσον· καὶ
[2, 121]	δεδιότες τὴν Καίσαρος δόξαν καὶ	τὸ	πρὸς τῶν ἑτέρων ἐσόμενον, ὡς
[2, 44]	δὲ τιμὴ τοῖς στρατηγοῖς τόδε	τὸ	προσαγόρευμα παρὰ τῶν στρατῶν, καθάπερ
[2, 91]	μετὰ τοῦ στρατοῦ καὶ ἐς	τὸ	πρόσθεν ἐβάδιζε λεσχηνεύων τοῖς πρέσβεσι,
[2, 35]	αἱρεῖ περὶ ἕω καὶ ἐς	τὸ	πρόσθεν ἐχώρει, φρούρια τοῖς ἐπικαίροις
[2, 95]	μετενεγκεῖν ἀπὸ τῆς φυγῆς ἐς	τὸ	πρόσθεν, ἕως Πετρήιος ἀνέζευξε καὶ
[2, 42]	τὰς παρόδους καὶ ἐκώλυεν ἐς	τὸ	πρόσθεν ἰέναι καί τι καὶ
[2, 59]	ὁ μὲν Γαβίνιος οὐχ ὑποστὰς	τὸ	πρόσταγμα ἦγε τοὺς βουλομένους διὰ
[2, 117]	διελαύνει ξιφιδίῳ· καὶ Κάσσιος ἐς	τὸ	πρόσωπον ἔπληξε καὶ Βροῦτος ἐς
[2, 147]	τὸ σῶμα πᾶν καὶ ἀνὰ	τὸ	πρόσωπον θηριωδῶς ἐς αὐτὸν γενόμεναι.
[2, 23]	τε ὥριζεν ἀπὸ τῆς ἑαυτοῦ	τὸ	πρῶτον ὑπατείας ἐς τὸ παρὸν
[2, 57]	θάλασσα σὺν κλυδωνίῳ καὶ πνεύματι	τὸ	ῥεῦμα ἀνέκοπτεν, ὁ μὲν ἐπισπερχόντων
[2, 35]	ἔστη τοῦ δρόμου καὶ ἐς	τὸ	ῥεῦμα ἀφορῶν περιεφέρετο τῇ γνώμῃ,
[2, 62]	ἐνεπεπτώκει. Εἷς δὲ καὶ στρέψας	τὸ	σημεῖον ἀνέτεινε τὸν οὐρίαχον ἐς
[2, 116]	λαμπρῶς καὶ νῦν ἐπιθανατώτερον εἴν	τὸ	σημεῖον, αὖθις αὐτὸν ὁ Καῖσαρ
[2, 116]	Καὶ τοῦ μάντεως εἰπόντος θανάτου	τὸ	σημεῖον εἶναι, γελάσας ἔφη τοιοῦτον
[2, 153]	κινδυνεῦσαι καὶ νῦν ἐπιθανατώτερον ἔχειν	τὸ	σημεῖον, ἐνδούς τι πρὸς τὴν
[2, 89]	νεὼς καὶ μεθ' ἡμέραν πρὸς	τὸ	σημεῖον εὐθύνειν· τῷ δ' αὑτοῦ
[2, 78]	δέκατον τέλος ἐκυκλοῦντο. Καίσαρος δὲ	τὸ	σημεῖον τοῖς ἐφεδρεύουσιν ἄραντος, οἱ
[2, 152]	αὐτὸν ἤρετο, ὅ τι λέγοι	τὸ	σημεῖον· τοῦ δὲ εἰπόντος, ὅτι
[2, 85]	κἂν ἐλεύθερος μόλῃ, ἐνέβαινεν ἐς	τὸ	σκάφος. Καὶ ἐν τῷ διάπλῳ
[2, 84]	τινες τῶν βασιλικῶν ἐνέβαινον ἐς	τὸ	σκάφος. Καὶ Σεμπρώνιος, ἀνὴρ Ῥωμαῖος
[2, 28]	ὑποσχέσει μόνῃ. Κουρίων δὲ αὐτοῦ	τὸ	σόφισμα διελέγχων οὐχ ὑπισχνεῖσθαι δεῖν
[2, 117]	ἤρεισε πρῶτος, παρολισθὼν δὲ ἐνέτεμε	τὸ	στῆθος. Καὶ ὁ Καῖσαρ τό
[2, 79]	ἐπιόντας. Καὶ τόδε τινὲς αὐτοῦ	τὸ	στρατήγημα ἐπαινοῦσιν ὡς ἄριστον ἐν
[2, 75]	διώκειν, ὅσα δύναιντο βλάπτοντας, καὶ	τὸ	στρατόπεδον αὐτὸ Καίσαρος ἀχαράκωτον ὂν
[2, 81]	ἡμέραν ἔσονται νενικηκότες, εἰ δὲ	τὸ	στρατόπεδον αὐτῶν ἕλοιεν, τὸν πόλεμον
[2, 61]	Καίσαρος πάνυ λαμπρῶς καὶ ἐς	τὸ	στρατόπεδον ἐδίωκε φεύγοντας σημεῖά τε
[2, 43]	δὲ ἀντέλεγε καὶ περιθέων ἀνὰ	τὸ	στρατόπεδον ἔκτεινεν, ὅσους εὑρίσκοι κατὰ
[2, 97]	μόλις ὁ Καῖσαρ ἐνίκα καὶ	τὸ	στρατόπεδον εὐθὺς ἐξῄρει τὸ τοῦ
[2, 76]	Λέντλος· Ἀφράνιος δὲ καὶ Πομπήιος	τὸ	στρατόπεδον ἐφύλαττον. Καίσαρι δ' ἐστρατήγουν
[2, 81]	αὑτοῦ γενόμενος ἀπῄει βάδην ἐς	τὸ	στρατόπεδον καὶ παρελθὼν ἐς τὴν
[2, 81]	ἄλλων ὀλίγοι πάνυ ἐσῄεσαν ἐς	τὸ	στρατόπεδον· τὸ γὰρ κήρυγμα τοῦ
[2, 95]	μάχην παρ' αὐτὸ τοῦ Σκιπίωνος	τὸ	στρατόπεδον, ὡς ἐν καιρῷ συνοισόμενος
[2, 58]	ὁ Πομπήιος ἀνεζεύξεν, οὐκ αἴσιον	τὸ	συμβὰν ἡγούμενος. Αἰτίαν δ' εἶχε
[2, 97]	ἐν νυκτὶ τῆς νίκης, μέχρι	τὸ	σύμπαν ἐξεργάσασθαι. Οἱ δ' ἐχθροὶ
[2, 30]	τριακόσιοι δὲ καὶ ἑβδομήκοντα ἐς	τὸ	συμφέρον ἀπὸ τῆς ἔριδος ἐπὶ
[2, 130]	εἷλε πολέμῳ τῶν πολιτῶν, διὰ	τὸ	συμφέρον τῆς πόλεως περισώσας ὑπ'
[2, 6]	ἀμφὶ τῇ νυκτὶ προσιούσῃ, μὴ	τὸ	συνεγνωκὸς τοῖς ἀνδράσι πλῆθος αἰωρούμενον
[2, 72]	δύναμις τοσήδε καὶ παρασκευὴ καὶ	τὸ	συνειδὸς αὐτὸ τῆς αἰτίας· ὑπὲρ
[2, 98]	Τὸ δὲ ξιφίδιον τῇ κλίνῃ	τὸ	σύνηθες οὐχ εὑρὼν παρακείμενον ἐξεβόησεν,
[2, 63]	μάλιστα δὲ τοὺς ἡγεμόνας αὐτοῦ,	τὸ	σφέτερον ἁμάρτημα φοβουμένους. Οἱ δέ,
[2, 120]	ἐστὶ καὶ ὁ δουλεύων ἔτι	τὸ	σχῆμα τοῖς δεσπόταις ὅμοιος· χωρὶς
[2, 35]	δὲ περὶ ἑσπέραν, ὡς δὴ	τὸ	σῶμα ἐνοχλούμενος, ὑπεχώρησε τοῦ συμποσίου,
[2, 154]	δὲ αὐτῷ καὶ τῶν ἐς	τὸ	σῶμα ἐπιβουλευσάντων μηδένα διαφυγεῖν, ἀλλὰ
[2, 118]	τρεῖς θεράποντες μόνοι παρέμειναν, οἳ	τὸ	σῶμα ἐς τὸ φορεῖον ἐνθέμενοι
[2, 39]	ἀγνοίας ἀποθανεῖν καὶ τὸν Ἡρακλέα	τὸ	σῶμα θάψαντα ἐμβαλεῖν ἐς τὸ
[2, 106]	ὕπατος ἐς δέκα ἔτη, καὶ	τὸ	σῶμα ἱερὸς καὶ ἄσυλος εἶναι
[2, 100]	καταλαμβανόμενος αὑτόν τε διεχρήσατο καὶ	τὸ	σῶμα μεθῆκεν ἐς τὸ πέλαγος.
[2, 115]	δὲ τῷ πότῳ νυκτὸς αὐτῷ	τὸ	σῶμα νωθρὸν ἐγίγνετο, καὶ ἡ
[2, 147]	καὶ εἴκοσιν ὤφθησαν ἀνά τε	τὸ	σῶμα πᾶν καὶ ἀνὰ τὸ
[2, 21]	ἐκπλαγεὶς ἐν ἀγορᾷ διενυκτέρευε, καὶ	τὸ	σῶμά τινες τοῦ Κλωδίου μεθ'
[2, 146]	δὲ ἐς τὸ πάθος ἐκφερόμενος	τὸ	σῶμα τοῦ Καίσαρος ἐγύμνου καὶ
[2, 144]	ὄψιν καὶ τὴν χεῖρα ἐς	τὸ	σῶμα τοῦ Καίσαρος ἐπιστρέφων ἐν
[2, 135]	τὰς διαθήκας προφέρειν μήτε θάπτειν	τὸ	σῶμα φανερῶς, μή τι νεώτερον
[2, 143]	εἶναι. Ἐπεὶ δὲ καὶ Πείσωνος	τὸ	σῶμα φέροντος ἐς τὴν ἀγορὰν
[2, 55]	Εἰ δὲ καὶ Δυρράχιον, ἔφη,	τὸ	ταμιεῖον τῆς Πομπηίου παρασκευῆς προλάβοιμεν,
[2, 35]	καὶ δρόμος ἀσύντακτος μετ' οἰμωγῆς,	τό	τε ἀκριβὲς οὐκ εἰδότες καὶ
[2, 21]	ἧψαν αὐτῷ πυράν, ὑφ' ἧς	τό	τε βουλευτήριον καὶ πολλαὶ τῶν
[2, 77]	ἀποβλέποντες, ὁπότερος ἄρξει τῆς μάχης.	Τό	τε γὰρ πλῆθος ᾤκτειρον, οὐδενός
[2, 117]	τὸ στῆθος. Καὶ ὁ Καῖσαρ	τό	τε ἱμάτιον ἀπὸ τοῦ Κίμβερος
[2, 104]	καὶ τοὺς στρατιώτας ἐπιθέων παρεκάλει	τό	τε κράνος τῆς κεφαλῆς ἀφαιρῶν
[2, 148]	τοι θετὸς αὐτῷ παῖς Ὀκτάουιος,	τό	τε ὄνομα ἐς τὸν Καίσαρα
[2, 120]	λεὼν ἐς τὴν Ῥώμην ἐπάγεται.	Τό	τε πλῆθος τῶν ἀποστρατευομένων, οὐ
[2, 120]	στολὴ τοῖς θεράπουσίν ἐστιν ἐπίκοινος.	Τό	τε σιτηρέσιον τοῖς πένησι χορηγούμενον
[2, 128]	δόξαντος δ' ἐπὶ βίᾳ τυραννῆσαι	τό	τε σῶμα ἄταφον τῆς πατρίδος
[2, 99]	τοῦ τραύματος ἀνέπτυσσεν, οἷα θηρίον	τό	τε τραῦμα καὶ τὴν γαστέρα
[2, 75]	πάνυ γέροντας· οἱ δ' ἐξιόντες	τὸ	τεῖχος ἤρειπον μετὰ σιωπῆς βαθυτάτης
[2, 46]	Ἰόβας ἐπελθὼν περιέστησεν αὐτοὺς περὶ	τὸ	τεῖχος καὶ ὡς λείψανα τῆς
[2, 29]	Καὶ τεχνάζων ὁ Πομπήιος ἀπῄτει	τὸ	τέλος, ὃ ἔναγχος ἐπὶ συμφορᾷ
[2, 46]	ἐς Ἰτύκην. ~Τοιοῦτο μὲν δὴ	τὸ	τέλος τῆς ἀμφὶ τὸν Βαγράδαν
[2, 82]	ὁμολογούμενος ἀριστεῦσαι, καὶ σὺν αὐτῷ	τὸ	τέλος τὸ δέκατον· τὰ δὲ
[2, 126]	συγκαλοῦντος ἔτι πρὸ ἡμέρας ἐς	τὸ	τῆς Γῆς ἱερόν, ἀγχοτάτω μάλιστα
[2, 126]	τε ἄλλοι βουλευταὶ συνέθεον ἐς	τὸ	τῆς Γῆς ἱερὸν καὶ Κίννας
[2, 97]	τῇδε συμβολῇ συνετρίβετο ἀθρόως. Καὶ	τὸ	τοῦ Καίσαρος κλέος ἐς ἄμαχον
[2, 97]	καὶ τὸ στρατόπεδον εὐθὺς ἐξῄρει	τὸ	τοῦ Σκιπίωνος, οὐδὲν ἀνιεὶς οὐδ'
[2, 105]	διὰ δυσβάτου καὶ ἀκανθώδους ὁδοῦ,	τὸ	τραῦμα περικεντούμενος, μέχρι κάμνων ὑπό
[2, 152]	Ἀλεξάνδρῳ μὲν ἐν Ὀξυδράκαις, ἐπὶ	τὸ	τῶν ἐχθρῶν τεῖχος ἀναβάντι πρὸ
[2, 68]	Αἰνείου καὶ Ἴλου τοῦ Αἰνείου	τὸ	τῶν Ἰουλίων γένος παρενεχθέντος τοῦ
[2, 146]	ἔνθους ἀνεσύρατο, καὶ περιζωσάμενος ἐς	τὸ	τῶν χειρῶν εὔκολον, τὸ λέχος
[2, 44]	δόξαν τῆς ἐκείνου μεγαλουργίας στρατοπεδεύσειν,	τὸ	ὕδωρ ἐφάρμαξαν. Καὶ ἐλπίδος οὐ
[2, 108]	τὸ μηδ' ἀναμεῖναι τῆς ἀρχῆς	τὸ	ὑπόλοιπον. ~Ὧν καὶ αὐτὸς αἰσθανόμενος
[2, 113]	πολλοῦ διανοούμενοι τότε πρῶτον ἐς	τὸ	φανερὸν ἀλλήλοις προύφερον καὶ τῶν
[2, 64]	θρόνου παρακαθεζόμενον οἷα ἰατρόν, ὃς	τὸ	φάρμακον αὐτοῖς ἄρα παρέσχε. ~Πομπήιος
[2, 43]	τῷ σκυθρωπῷ τοῦ Πετρηίου, ἐς	τὸ	φιλάνθρωπον τοῦ Καίσαρος ἐτρέποντο ταῖς
[2, 118]	παρέμειναν, οἳ τὸ σῶμα ἐς	τὸ	φορεῖον ἐνθέμενοι διεκόμισαν οἴκαδε ἀνωμάλως,
[2, 64]	αὐτοῖς ἐγγενόμενον καὶ τῶν πολεμίων	τὸ	φρόνημα ἀκμάζον προκαθελεῖν. Ὡμολόγει τε
[2, 60]	συμβεβηκότι καὶ ὁρμὴ προσέπιπτε, καὶ	τὸ	φρούριον περιεσώθη, πολλὰ καὶ τοῦ
[2, 62]	ἀλλὰ μεθειμένα πάντα ἦν καὶ	τὸ	χαράκωμα ἀφύλακτον, ὥστε αὐτὸ δοκεῖ
[2, 61]	μόλις ἔφθασεν ὁ φέρων ὑπὲρ	τὸ	χαράκωμα τοῖς ἔνδον ῥῖψαι. ~Γενομένης
[2, 53]	συναγαγὼν ἔλεγεν· ~Οὔτε τῆς ὥρας	τὸ	χειμέριον, ὦ ἄνδρες, οἳ περὶ
[2, 3]	ἀγνωσίαν, δεδιὼς δὲ ὅμως καὶ	τὸ	χρόνιον ἡγούμενος ὕποπτον, ἐν δὲ
[2, 144]	οἴκτῳ καὶ ἀγανακτήσει, ἔνθα μὲν	τὸ	ψήφισμα εἴποι Πατέρα πατρίδος, ἐπιλέγων·
[2, 107]	καὶ χρηματίζοντι πρὸ τῶν ἐμβόλων,	τὸ	ψήφισμα τῶν προλελεγμένων τιμῶν ἡ
[2, 26]	δὲ χιλίων καὶ πεντακοσίων ταλάντων	ἐπρίατο	μηδὲν αὑτῷ μήτε συμπράττειν μήτε
[2, 90]	καὶ φεύγων ἐς τὴν θάλατταν	ἐξήλατο	καὶ ἐς πολὺ ἐν τῷ
[2, 150]	ἀπέρριψε καὶ ἐς τὴν θάλασσαν	ἐξήλατο	καὶ ζητούμενος ὑπὸ τῶν πολεμίων
[2, 149]	ἀνέβη καὶ ἐς πολεμίων τεῖχος	ἐσήλατο	μόνος καὶ τρισκαίδεκα τραύματα ὑπέστη.
[2, 77]	δυνατῆς ἔτι ἐν τῷ παρόντι	ἐνεπίμπλατο	καὶ ὡς ἐσόμενος ἐκείνῃ τῇ
[2, 146]	ἐκ τοῦ πάθους αὖθις ὀργῆς	ἐνεπίμπλατο.	Ὡς δ' ἐπὶ τοῖς λόγοις
[2, 149]	Καὶ ὁ μὲν οὐδὲν καταπλαγεὶς	ἀπεκρίνατο·	Ἀλλὰ οὐ παρεληλύθασιν, ὁ δὲ
[2, 93]	τὴν ἁπάντων δόξαν οὐδὲ μελλήσας	ἀπεκρίνατο·	Ἀφίημι. Καταπλαγέντων δ' αὐτῶν ἔτι
[2, 40]	ἐς ἀλλοτρίαν ἀρχὴν ἐμβάλλοι, ὧδε	ἀπεκρίνατο·	Ὁ τῆς Ἰταλίας κρατῶν ἐπὶ
[2, 125]	δοκιμάσητε. ~Ὁ μὲν ἀσφαλῶς οὕτως	ἀπεκρίνατο.	Οἱ δὲ χάριν τε ᾖδεσαν
[2, 98]	ἑαυτῶν ὑπὲρ ἐκείνου δεήσεσθαι ἐπιμειδιῶν	ἀπεκρίνατο	οὐ δεήσειν αὑτῷ πρὸς Καίσαρα
[2, 8]	διαθέμενος δὲ τοὺς ἐνοχλοῦντας, ὡς	ἐδύνατο,	καὶ τῆς Ἰβηρίας ἐπιβὰς χρηματίζειν
[2, 71]	καταφρονήσας, αἷς δὴ πολὺ προύχων	ἐδύνατο	πανταχοῦ τὴν ἐπακτὸν ἀγορὰν τοὺς
[2, 86]	μεγίσταις ἀμοιβαῖς (ὁ δὲ αὐτοὺς	ἠμύνατο	ἀξίως τῆς ἀθεμιστίας) τὸ δὲ
[2, 101]	ἔθνη προσέλαβε καὶ ἀφιστάμενα ἄλλα	ἐκρατύνατο,	καὶ Ποντικὸν ἐπὶ Φαρνάκει καὶ
[2, 148]	νῦν, ἐρριζωμένην ὑπ' ἐκείνου, μειζόνως	ἐκρατύνατο	καὶ τὸν πατέρα τιμῶν ἰσοθέων
[2, 101]	Πομπηίου· τοῦτον γὰρ δὴ μόνον	ἐφυλάξατο	δεῖξαι, σφόδρα ἔτι πρὸς πάντων
[2, 128]	τῶν ἐθνῶν ἢ στρατοπέδων ἡγεμονίας	διετάξατο.	Εἰ δὴ ταῦτα ὑμεῖς ἑκόντες
[2, 150]	τριακοντάκις αὐτὸς ἐν Κελτοῖς μόνοις	παρετάξατο,	μέχρι τετρακόσια αὐτῶν ἐχειρώσατο ἔθνη,
[2, 99]	τὸν οἶκον αὖθις ὡς χρήσας	ἀνεδέξατο.	Τοιόσδε μὲν δὴ Κάτων ἦν,
[2, 90]	ἐς πολὺ ἐν τῷ βυθῷ	διενήξατο·	καὶ τὴν χλαμύδα αὐτοῦ λαβόντες
[2, 102]	τῇ Γενετείρᾳ τὸν νεών, ὥσπερ	εὔξατο	μέλλων ἐν Φαρσάλῳ μαχεῖσθαι· καὶ
[2, 89]	φιλοσόφων μετὰ τοῦ πλήθους ἑστὼς	ἠκροᾶτο·	ὅθεν αὐτῷ χάρις τε καὶ
[2, 146]	παθόντα ὠδύρετο καὶ ἔκλαιε καὶ	ἠρᾶτο	τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἐθέλειν ἀντιδοῦναι
[2, 146]	τὴν ἐσθῆτα οἷά τις ἔνθους	ἀνεσύρατο,	καὶ περιζωσάμενος ἐς τὸ τῶν
[2, 33]	καὶ γάρ τις ἤδη στρατὸς	ἑωρᾶτο	ἐκ Πομπηίου περιιστάμενος τὸ βουλευτήριον.
[2, 147]	ὡς ὕπτιον ἐπὶ λέχους, οὐχ	ἑωρᾶτο.	Τὸ δὲ ἀνδρείκελον ἐκ μηχανῆς
[2, 98]	τῶν συνήθων, πλὴν ὅτι υἱὸν	ἠσπάσατο	φιλοφρονέστερον. Τὸ δὲ ξιφίδιον τῇ
[2, 122]	πόλεως, τὴν μὲν ὕπατον ἐσθῆτα	ἠμφιέσατο	καὶ τὰ σημεῖα τῆς ἀρχῆς
[2, 24]	πενθερὸν τοῦ Πομπηίου Λεύκιον Σκιπίωνα	προεκαλέσατο	ἐς ὁμοίαν δεκασμοῦ δίκην. Καὶ
[2, 43]	ἰδίων ἡγεμόνων ἐνιστάμενόν τινα αὐτοχειρὶ	διεχρήσατο·	ἐξ ὧν ἔτι μᾶλλον ἀχθόμενοι
[2, 100]	γενναίως, μέχρι καταλαμβανόμενος αὑτόν τε	διεχρήσατο	καὶ τὸ σῶμα μεθῆκεν ἐς
[2, 149]	δύναμιν εἰπεῖν, ὅσην εἶδε γῆν,	ἐκτήσατο	καὶ περὶ τῆς λοιπῆς ἐνθυμούμενός
[2, 122]	καὶ τὰ σημεῖα τῆς ἀρχῆς	περιεστήσατο,	τὸν δὲ ταῦτά οἱ παρασχόντα
[2, 133]	ἡμῖν ἐχειρώσατο δυνάμει καὶ κράτει,	συνεστήσατο,	νόμοις καὶ χάρισι καὶ φιλανθρωπίαις
[2, 102]	τε εἰκόνα καλὴν τῇ θεῷ	παρεστήσατο,	ἣ καὶ νῦν συνέστηκεν αὐτῇ.
[2, 75]	ἀποδεξάμενος τῆς εὐταξίας καὶ σιωπῆς,	παρεστήσατο	τῇ φάλαγγι τῇ Ἰταλικῇ, τοὺς
[2, 95]	ἵππος ἐς τὴν γαστέρα πληγεὶς	ἀπεσείσατο	καὶ αὐτὸν οἱ παρασπισταὶ συνήρπαζον,
[2, 23]	μόνος ὕπατος εἶναι Κάτωνα μὲν	ἐψηφίσατο,	ἵνα μὴ παρὼν ἐνοχλοίη, Κύπρον
[2, 121]	τήν τε ἐσθῆτα τὴν στρατηγικὴν	ἀπεδύσατο,	ὡς παρὰ τυράννου δεδομένης ὑπερορῶν,
[2, 64]	καὶ μεμνῆσθαι τῆσδε τῆς προθυμίας	διεκελεύσατο,	τοὺς δὲ φίλους ἀνεδίδασκεν, ὅτι
[2, 11]	Στησίου Διός, Κάτων δ' ἐπιπεμφθεὶς	ὤσατο	μὲν ὡς νέος ἐς μέσους
[2, 154]	καὶ τῶν εἰρηνικῶν πολλὰ Ῥωμαίοις	διωρθώσατο	καὶ τὸν ἐνιαυτὸν ἀνώμαλον ἔτι
[2, 86]	καὶ τὰς εἰκόνας αὐτοῦ Πομπηίου	διωρθώσατο.	Τόδε μὲν δὴ τοῦ βίου
[2, 42]	αὐτῶν, προπεμπόμενον ἐς στρατοπέδου κατάληψιν,	ἐκυκλώσατο.	Οἱ δὲ ἐπέθεσαν ταῖς κεφαλαῖς
[2, 150]	ἐπὶ τὸν ποταμὸν Εὐφράτην κρατοῦσαν,	ἐχειρώσατο	βίᾳ καὶ φιλανθρωπίᾳ πολὺ βεβαιότερον
[2, 133]	ἐπὶ δύσιν ὁ Καῖσαρ ἡμῖν	ἐχειρώσατο	δυνάμει καὶ κράτει, συνεστήσατο, νόμοις
[2, 150]	μόνοις παρετάξατο, μέχρι τετρακόσια αὐτῶν	ἐχειρώσατο	ἔθνη, οὕτω δή τι Ῥωμαίοις
[2, 50]	ἐξέλιπον τὸ ἄστυ, καὶ αὐτὸ	ἀνεσώσατο	ἐξ Ἀρδεατῶν Κάμιλλος ὁρμώμενος. Πάντες
[2, 104]	τῶν τε ἡγεμόνων προθέων ἕκαστος	ἵστατο	παρ' αὐτόν, καὶ ὁ στρατὸς
[2, 154]	Καῖσαρ, ὅτε ἐν Αἰγύπτῳ γενόμενος	καθίστατο	Κλεοπάτραν. Ὅθεν ἄρα καὶ τῶν
[2, 23]	τάλαντα ἐπεπόμφει. Κάτων μὲν δὴ	καθίστατο	Κύπρον Πτολεμαίου τὰ χρήματα ῥίψαντος
[2, 92]	κατεπαύετο, ἑτέρα δ' ἐπ' αὐτὸν	ἀνίστατο	τοῦ στρατοῦ, ὡς οὔτε τὰ
[2, 132]	ὁ Δολοβέλλας ὑπὲρ τῆς ἀρχῆς	ἐνίστατο	ἀσχημόνως. Καὶ ὁ Ἀντώνιος, ἀναμένων
[2, 118]	παραγγελλόμενα ὑπ' Ἀντωνίου· Ἀντωνίῳ γὰρ	ἐξίστατο,	φίλῳ τε τοῦ Καίσαρος ὄντι
[2, 60]	Γάιος Καλουίσιος περὶ Μακεδονίαν συμβαλὼν	ἡττᾶτο,	καὶ τέλος ἓν αὐτοῦ κατεκόπη
[2, 47]	Ἀντώνιός τε περὶ τὴν Ἰλλυρίδα	ἡττᾶτο	ὑπὸ Ὀκταουίου κατὰ Δολοβέλλα Πομπηίῳ
[2, 75]	μέρη τάσσων. Τοξόται δὲ πᾶσιν	ἀναμεμίχατο	καὶ σφενδονῆται. Καὶ τὸ μὲν
[2, 132]	τὴν Καίσαρος ἱερωσύνην. Τοῦ δὲ	ἥψατο	μὲν ἡ ἡδονή, Μέμνησθε, δὲ
[2, 124]	αὐτοῖς ὁ Ἀντώνιος τοὺς εἰπόντας	ἠμείψατο·	Κατὰ μὲν ἔχθραν ἰδίαν οὐδὲν
[2, 117]	τῆς πορφύρας ὡς ἔτι δεόμενος	ἐλάβετο	καὶ τὸ εἷμα περισπάσας ἐπὶ
[2, 97]	θάρσει γενόμενος, δευτέρᾳ τῇδε συμβολῇ	συνετρίβετο	ἀθρόως. Καὶ τὸ τοῦ Καίσαρος
[2, 144]	τοῦ λόγου τὸ ἔργον ἐπεδείκνυ.	Ἐπεφθέγγετο	δέ πού τι καὶ βραχὺ
[2, 114]	Ῥωμύλον τυραννικὸν ἐκ βασιλικοῦ γενόμενον	ἐλέγετο	συμβῆναι. Δόξειν τε τὸ ἔργον,
[2, 116]	Κάσσιον πρὸ ὀλίγου συνευξάμενος, ἐντυχὼν	διελέγετο	ἰδίᾳ μετὰ σπουδῆς. Καὶ τοὺς
[2, 14]	ὑπατεύσειν τὴν θυγατέρα Καλπουρνίαν αὐτὸς	ἤγετο,	βοῶντος Κάτωνος διαμαστροπεύεσθαι γάμοις τὴν
[2, 89]	τὸν πλοῦν ποιήσεται, περὶ ἑσπέραν	ἀνήγετο,	ἐπαγγείλας τοῖς λοιποῖς κυβερνήταις πρὸς
[2, 54]	ὁ δὲ καὶ τάδε προσλαβὼν	ἀνήγετο	χειμῶνος ἐπὶ ὁλκάδων· αἳ γὰρ
[2, 115]	δεῖπνον ἐς Λέπιδον τὸν ἵππαρχον,	ἐπήγετο	Δέκμον Βροῦτον Ἀλβῖνον ἐς τὸν
[2, 101]	ὁ συγγραφεύς, βρέφος ὢν ἔτι	παρήγετο.	Παρήγαγε δέ τινα καὶ τῆς
[2, 54]	τῆς Ὠρίκου Καῖσαρ ἐς Ἀπολλωνίαν	ἠπείγετο·	καὶ τῶν Ἀπολλωνιατῶν αὐτὸν δεχομένων,
[2, 52]	χειμερίους τροπὰς ἐς τὸ Βρεντέσιον	ἠπείγετο,	νομίζων τῷ ἀδοκήτῳ μάλιστα ἐκπλήξειν
[2, 91]	Ἀλεξανδρεία διὰ Συρίας ἐπὶ Φαρνάκην	ἠπείγετο.	Ὁ δὲ ἤδη μὲν εἴργαστο
[2, 47]	πυθόμενος ἐκ Μασσαλίας ἐς Πλακεντίαν	ἠπείγετο	συντόμως καὶ ἐς ἔτι στασιάζοντας
[2, 106]	ὁ δὲ Καῖσαρ ἐς Ῥώμην	ἠπείγετο,	τὰ ἐμφύλια πάντα καθελών, ἐπὶ
[2, 92]	φυλάσσειν, πάντα μεθεὶς ἐς Ῥώμην	ἠπείγετο.	Ὡς δ' ἦλθεν, ἡ μὲν
[2, 38]	καὶ ἐκ Νουκερίας ἐς Βρεντέσιον	ἠπείγετο,	ὡς τὸν Ἰόνιον διαβαλῶν ἐς
[2, 138]	δὴ μηδὲν ἔτι εἰς δουλείαν	εἰργάζετο	ὁ Καῖσαρ, ἐπιωρκήσαμεν· εἰ δὲ
[2, 150]	μόνος ἐν σκάφει σμικρῷ νυκτὸς	ἐβιάζετο	καὶ τὸν κυβερνήτην ἐκέλευε προχέαι
[2, 57]	μὲν ἐπισπερχόντων αὐτὸν τῶν θεραπόντων	ἐβιάζετο	καὶ ὡς ἐς οὐδὲν προκόπτων
[2, 10]	ἔχων, χεῖρά τε πολλὴν ἀφανῶς	ἡτοιμάζετο	καὶ νόμους ὑπὲρ τῶν πενήτων
[2, 87]	στρατὸς κἀνταῦθα πολὺς ἠθροίζετο καὶ	ἐγυμνάζετο.	Καὶ δύο αἵδε μάλιστα ἀξιόλογοι
[2, 97]	Καίσαρος κλέος ἐς ἄμαχον εὐτυχίαν	ἐδοξάζετο,	οὐδὲν ἔτι τῶν ἡσσωμένων ἐς
[2, 118]	δρόμῳ διελύετο, τά τε ὤνια	ἡρπάζετο·	καὶ τὰς θύρας ἅπαντες ἀπέκλειον
[2, 67]	αὑτοῦ φύσιν ἐν ἅπασι γεγονὼς	παρεσκευάζετο	ἄκων ἐς μάχην ἐπὶ κακῷ
[2, 68]	ἑαυτοῦ τάχιστα ἀνεκάλει πάντα καὶ	ἀντιπαρεσκευάζετο.	Θυόμενός τε νυκτὸς μέσης τὸν
[2, 81]	καὶ παρελθὼν ἐς τὴν σκηνὴν	ἐκαθέζετο	ἄναυδος, οἷόν τι καὶ τὸν
[2, 105]	μέχρι κάμνων ὑπό τι δένδρον	ἐκαθέζετο	καὶ τῶν ζητητῶν ἐπιπεσόντων οὐκ
[2, 115]	Καὶ ὁ μὲν ἐπὶ τοῦτο	ἐκομίζετο	φορείῳ, θέαι δ' ἦσαν ἐν
[2, 125]	τῆς ἀρχῆς ἐς τὸν Ἀντώνιον	μετεκομίζετο,	εἴτε τῆς γυναικὸς αὐτὰ τῆς
[2, 112]	Καὶ γὰρ αὐτῷ καὶ παῖς	ἐνομίζετο	εἶναι, Σερουιλίας τῆς Κάτωνος ἀδελφῆς
[2, 104]	ἅπας ἐμπεσὼν μετὰ ὁρμῆς ὅλην	ἠγωνίζετο	τὴν ἡμέραν, προύχων τε καὶ
[2, 87]	αὐτοκράτωρ, καὶ στρατὸς κἀνταῦθα πολὺς	ἠθροίζετο	καὶ ἐγυμνάζετο. Καὶ δύο αἵδε
[2, 17]	τε αὐτὸς ἐς τὴν οἰκίαν	διεσῴζετο	μόλις, καὶ Πομπηίου τὴν ἐσθῆτά
[2, 10]	ἐν τῇ βουλῇ περὶ ὁμονοίας	διέθετο	πρὸς Βύβλον, ὡς τὰ κοινὰ
[2, 114]	καὶ ἄνευ σφαγίων, καὶ οὐδεὶς	μετέθετο	οὐδὲ προύδωκε, καιρὸν δ' ἐζήτουν
[2, 65]	ἄριστα ἄν οἱ γενόμενα παριδὼν	ἐπείθετο	τοῖς λέγουσιν αὐτίκα τὸν Καίσαρος
[2, 22]	λοιπὸν λόγον κατὰ τοῦ Κλωδίου	διετίθετο	ὡς θρασυτάτου δὴ καὶ φίλου
[2, 8]	ἐπενόει χρήσιμα, στρατιὰν δὲ ἀγείρας	ἐπετίθετο	τοῖς ἔτι λοιποῖς Ἰβήρων ἀνὰ
[2, 135]	ὅτῳ τὰς διαθήκας ὁ Καῖσαρ	παρετίθετο,	τοῦτον ἤδη τὸν τρόπον τῆς
[2, 54]	ὡς εὐεπιχείρητος ἄν, εἴ τις	ᾖσθετο,	γενέσθαι. Περὶ δὲ τὴν ἕω
[2, 23]	ἑαυτὸν ἐξαγαγόντος, ἐπεὶ τῶν ἐψηφισμένων	ἐπύθετο·	ὁ δὲ Πομπήιος δίκας προυτίθει
[2, 118]	ἵππαρχος ἐν ἀγορᾷ μὲν ὢν	ἐπύθετο	τοῦ γεγονότος, ἐς δὲ τὴν
[2, 142]	Καὶ γίγνεται μὲν οὕτω, καὶ	διεσείετο	μάλιστα τοῖς ὑπάτοις ἡ γνώμη
[2, 57]	ὡς δ' ἐπὶ τὰς ἐκβολὰς	ἀφίκετο	καὶ ἡ θάλασσα σὺν κλυδωνίῳ
[2, 118]	οὐκ ἦν, οὐ γὰρ δορυφόροις	ἠρέσκετο,	ἡ δὲ τῆς ἡγεμονίας ὑπηρεσία
[2, 126]	~Γιγνομένων δὲ τούτων διάγραμμα νυκτὸς	ἀνεγινώσκετο	Ἀντωνίον τὴν βουλὴν συγκαλοῦντος ἔτι
[2, 142]	πλῆθος ἐς ἐκκλησίαν συνεκάλουν, καὶ	ἀνεγινώσκετο	αὐτοῖς τὰ δόξαντα, καὶ Κικέρων
[2, 18]	ἐπ' αὐτοῖς, ὁ μὲν Πομπήιος	εἵλετο	Ἰβηρίαν τε καὶ Λιβύην καὶ
[2, 103]	μάλιστα σφαλεὶς ὁ Πομπήιος οὐκ	ἀνεβάλλετο	τὴν μάχην, ἀλλ' εὐθὺς ἐλθόντι
[2, 15]	ἐπικατέσκαπτεν ἐπαιρόμενός τε καὶ τῷδε	ἀντιπαρεβάλλετο	ἤδη καὶ Πομπηίῳ τὸ μέγιστον
[2, 92]	τὰ αὑτῶν ἠξίουν. Ὁ δ'	ἐπηγγέλλετο	μὲν αὐτοῖς ἀόριστά τινα ἐν
[2, 45]	χρόνον ὑπεχώρει καὶ ἐς βραχὺ	συνεστέλλετο,	ἐνοχλούμενος δὲ ἀνέφευγεν αὖθις ἐς
[2, 86]	Τῷ ναοῖς βρίθοντι πόση απάνις	ἔπλετο	τύμβου. Χρόνῳ δὲ τὸν τάφον
[2, 46]	Αιβύην ἐπιπλεύσαντα Ῥωμαίων δύο τέλη	διώλετο	ἅπαντα καὶ ὅσοι μετ' αὐτῶν
[2, 18]	ὧν ὁ Κράσσος οὐ φροντίσας	ἀπώλετο	ἐν τῇ Παρθυηνῇ σύν τε
[2, 30]	ὁ Κλαύδιος πανούργως διῄρει καὶ	ἐπυνθάνετο	αὐτῶν παρὰ μέρος, εἰ δοκεῖ
[2, 101]	περὶ Λιβύην Καίσαρος πολέμῳ τέλος	ἐγίγνετο,	αὐτὸς δ' ἐπανελθὼν ἐς Ῥώμην
[2, 112]	τοῦ Καίσαρος, ὅτε ὁ Βροῦτος	ἐγίγνετο.	Διὸ καὶ νικῶν ἐν Φαρσάλῳ
[2, 130]	μετεώρου καὶ σιγὴ κεκραγότων μόλις	ἐγίγνετο,	εἷς μέν τις ἐβόησεν, εἴτε
[2, 143]	μὲν δὴ τῷ Καίσαρι παῖς	ἐγίγνετο	ἐν αὐταῖς ὁ τῆς ἀδελφῆς
[2, 115]	νυκτὸς αὐτῷ τὸ σῶμα νωθρὸν	ἐγίγνετο,	καὶ ἡ γυνὴ Καλπουρνία ἐνύπνιον
[2, 47]	οὐδ' ἐπιδημῶν, ὅτε ἡ στάσις	ἐγίγνετο·	καὶ ὁ Καῖσαρ τὸν ἐμφήναντα
[2, 84]	παῖδα διαπλεῦσαι. Ἅμα δὲ ταῦτ'	ἐγίγνετο,	καὶ ὁ στρατὸς ὥσπερ ἐπὶ
[2, 18]	πόλεως πολλά τε ἄλλα ἀπαίσια	ἐγίγνετο,	καὶ οἱ δήμαρχοι προηγόρευον μὴ
[2, 15]	κεχρημένος ἀσθενέστατος ἐς τὴν δίκην	ἐγίγνετο,	καὶ ταπεινὴν ἐσθῆτα ἐπικείμενος γέμων
[2, 129]	χθὲς ὑποκριναμένου μετασχεῖν τῶν γεγονότων	ἐγίγνετο	μεταβολή, λοιδορουμένου τοῖς πολλοῖς, εἰ
[2, 1]	ἔδρασαν, ἕτερα ἐμφύλια Ῥωμαίοις τοιάδε	ἐγίγνετο,	μέχρι Γάιος Καῖσαρ καὶ Πομπήιος
[2, 138]	κόρος αὐτῷ τοῦ κακοῦ τις	ἐγίγνετο,	οἷος ἐγένετο Σύλλᾳ, ἀλλ' ὁ
[2, 46]	νυκτὸς ἔτι, περὶ τοὺς ὑπολειφθέντας	ἐγίγνετο	ὅμοια. Καὶ μεθ' ἡμέραν οἱ
[2, 118]	ἄλλος ἀστῶν τε καὶ ξένων	ἐγίγνετο	φόνος, οὐ προβεβουλευμένος, ἀλλ' οἷος
[2, 22]	ἀπέδρασαν, πολὺς δὲ τῶν ἄλλων	ἐγίγνετο	φόνος, οὐ τοὺς Μίλωνος ἔτι
[2, 80]	ἀνῄρουν· καὶ ὁ πλεῖστος ἐνταῦθα	ἐγίγνετο	φόνος. ~Πομπήιος δ' ἐπεὶ τὴν
[2, 98]	εὐθὺς ἐπὶ τὴν Ἰτύκην ἰόντος	ἐγίγνετο	φυγὴ πάντων. Καὶ οὐδένα κατεῖχεν
[2, 44]	ὥσπερ ἐν ὁμίχλῃ, καὶ ὕπνος	ἐπεγίγνετο	σὺν κάρῳ, μετὰ δ' αὐτὸν
[2, 104]	τὸ δέος ἥπτετο καὶ ὄκνος	ἐπεγίγνετο	τῷ φόβῳ, θεοὺς πάντας ὁ
[2, 90]	Ἀλλὰ τάδε μὲν ἕκαστα ὅπως	ἐγένετο,	ἀκριβέστερον ἡ περὶ Αἰγύπτου συγγραφὴ
[2, 152]	ἐς τὸ ὅμοιον ἀμφοῖν συνηνέχθη·	ἐγένετο	γὰρ ἑκατέρῳ δὶς ἄλοβα, καὶ
[2, 46]	ἀμφὶ τὸν Βαγράδαν ποταμὸν μάχης	ἐγένετο,	καὶ ἡ κεφαλὴ τοῦ Κουρίωνος
[2, 24]	ἐκ τῶν Πομπηίου στρατιωτῶν ἐπιδραμόντων	ἐγένετο,	καὶ ὁ μὲν δῆμος κατεσιώπησεν,
[2, 1]	βασιλιζόμενον κατέκανον. Ταῦτα δὲ ὅπως	ἐγένετο	καὶ ὅπως ἀνῃρέθησαν ὅ τε
[2, 138]	τοῦ κακοῦ τις ἐγίγνετο, οἷος	ἐγένετο	Σύλλᾳ, ἀλλ' ὁ μὲν τοὺς
[2, 82]	τῶν γε συμμάχων οὐδ' ἐξαρίθμησις	ἐγένετο	ὑπὸ πλήθους καὶ καταφρονήσεως) ἐκ
[2, 129]	Δολοβέλλας· οὐ γὰρ αὐτῷ δυνατὸν	ἐφαίνετο	κατ' ἔννομον χειροτονίαν ὑπατεῦσαι, πέντε
[2, 95]	μέρος τῆς Καίσαρος τύχης ἔργον	ἐφαίνετο	κρατησάντων ἄν, ὡς ἐδόκει, τῶν
[2, 23]	ἐσόμενον δικτάτορα· χρῄζειν γὰρ αὐτοῖς	ἐφαίνετο	τὰ παρόντα τοιᾶσδε θεραπείας. Κάτωνος
[2, 107]	καὶ μετὰ τῆς δημοσίας ὑπηρεσίας	ἐπεφαίνετο	μόνης. Ὧδε δ' ἔχοντι καὶ
[2, 138]	ἦν ἐλευθερία, ἧς οὐδ' ἐλπὶς	ὑπεφαίνετο	ἔτι; Τί δὲ οἱ τοῦ
[2, 129]	Τοῖς δὲ ἥ τε ἐνέδρα	κατεφαίνετο,	καὶ οὐδὲ κυρίους ἔτι τῆσδε
[2, 38]	συμφέρειν. Καὶ τάδε μὲν ἀθρόως	ἐγίνετο,	ὁ δ' ἴδιος αὐτοῦ Πομπηίου
[2, 99]	ἐπέδησαν. Ὁ δὲ ἀνενεγκὼν αὖθις	ὑπεκρίνετο	καὶ κατεμέμφετο μὲν ἑαυτῷ πληγῆς
[2, 122]	συνεγνωκέναι τοῖς ἐπ' αὐτῷ βεβουλευμένοις	ὑπεκρίνετο	καὶ μόνης ἄκων τῆς χειρὸς
[2, 89]	διὰ τὴν ὀλιγότητα τῶν συνόντων	ὑπεκρίνετο	φιλοφρόνως τε τοὺς ἐντυγχάνοντας ἐξεδέχετο
[2, 40]	Καίσαρα ἐπελθόντα ἀπὸ τῶν τειχῶν	ἠμύνετο	τήν τε πόλιν διετάφρευε, μέχρι
[2, 48]	ἔτους πλησιάζουσαν. Ὁ δὲ δῆμος	εἵπετο	παρακαλῶν συμβῆναι Πομπηίῳ· οὐ γὰρ
[2, 84]	γνώμης σκάφος εὐτελὲς ἐπ' αὐτὸν	ἐπέμπετο,	ὡς τῆς θαλάσσης οὔσης ἁλιτενοῦς
[2, 56]	μεγέθει τε νεῶν καὶ πνεύματι,	μετεπέμπετο	κατὰ σπουδήν. Οὐκ ἀναγομένων δ'
[2, 100]	θαλάσσῃ καὶ πολεμίαις ναυσὶν ἐντυχὼν	ἐφέρετο	γενναίως, μέχρι καταλαμβανόμενος αὑτόν τε
[2, 46]	τοῦ Κουρίωνος ἀποτμηθεῖσα ἐς Ἰόβαν	ἐφέρετο·	ἐν δὲ τῷ περὶ τὴν
[2, 82]	πρῶτα καὶ δεύτερα ἐκ πάντων	ἐφέρετο,	ὁμολογούμενος ἀριστεῦσαι, καὶ σὺν αὐτῷ
[2, 42]	Πομπηίου στρατηγοῖς συμβαλὼν ἧττον αὐτῶν	ἐφέρετο	τά γε πρῶτα, μετὰ δὲ
[2, 35]	καὶ ἐς τὸ ῥεῦμα ἀφορῶν	περιεφέρετο	τῇ γνώμῃ, λογιζόμενος ἕκαστα τῶν
[2, 11]	δ' ὑπὸ τῶν Καίσαρος ἀρθεὶς	ἐξεφέρετο.	Καὶ λαθὼν κατ' ἄλλας ὁδοὺς
[2, 152]	δὲ ἐπεμειδίασε καὶ Πειθαγόραν αὐτὸν	ἤρετο,	ὅ τι λέγοι τὸ σημεῖον·
[2, 82]	μὲν ἐξιὼν ἐπὶ τὴν μάχην	ἤρετο,	ὅ τι προσδοκῴη, ὁ δὲ
[2, 52]	μὲν οὕτω τοῦ μέλλοντος ἀμελῶς	ἐτεκμαίρετο,	ὁ δὲ Καῖσαρ, ὥς μοι
[2, 146]	καὶ ὡς φίλον ἄδικα παθόντα	ὠδύρετο	καὶ ἔκλαιε καὶ ἠρᾶτο τὴν
[2, 146]	δῆμος οἷα χορὸς αὐτῷ πενθιμώτατα	συνωδύρετο	καὶ ἐκ τοῦ πάθους αὖθις
[2, 31]	τῶν τειχῶν τοῖς δημάρχοις ἐφίεταἰ)	ὠλοφύρετο	δ' ἐν τῷ δήμῳ τὰ
[2, 107]	ἀνηκέστοις ἔφσυγε· καὶ τοῖς ἐχθροῖς	διηλλάσσετο	καὶ τῶν πεπολεμηκότων οἱ πολλοὺς
[2, 94]	ὑπερεθίζειν ἔτι δεόμενος ἀκριβῶς μετανοοῦντας,	συνηλλάσσετο	ἅπασι καὶ εὐθὺς ἐπὶ τὸν
[2, 91]	πάντας· προσιόντος δὲ τοῦ Καίσαρος	ἐταράσσετο	καὶ μετεγίγνωσκε καὶ ἀπὸ σταδίων
[2, 17]	Πάντα γὰρ ἤδη διὰ τούτου	ἐπράσσετο	στρατιᾶς τε πολλῆς οὕνεκα καὶ
[2, 1]	ἔθνη προσέλαβεν ἀμφὶ τὴν ἕω,	διετάσσετο·	ὁ δὲ Καῖσαρ ἦν ἔτι
[2, 76]	δ' ἐπὶ τοῦ δεξιοῦ κέρως	συνετάσσετο	τῷ δεκάτῳ τέλει, καθάπερ ἦν
[2, 84]	τοῦ Πομπηίου παρὰ τὸν αἰγιαλὸν	ἐξετάσσετο	ἅπας, καὶ ὁ βασιλεὺς ἐν
[2, 104]	τοῦ Καίσαρος στρατοῦ τὸ δέος	ἥπτετο	καὶ ὄκνος ἐπεγίγνετο τῷ φόβῳ,
[2, 69]	ἀπεστρέφετο καὶ νεμεσῶν ἐπ' αὐτοῖς	ἐνεκαλύπτετο,	κατεσιώπα δ' ὅμως ὑπὸ ὄκνου
[2, 68]	τόδε περιδραμὼν αὐτὸς καὶ καταστήσας	ἀνεπαύετο	σὺν ὕπνῳ βαθεῖ· περιεγειράντων δ'
[2, 92]	ἡ μὲν στάσις ἡ πολιτικὴ	κατεπαύετο,	ἑτέρα δ' ἐπ' αὐτὸν ἀνίστατο
[2, 46]	ἐσβαινόντων ἐκείνων τά τε σκάφη	κατεδύετο,	καὶ τῶν ἀναχθέντων οἱ ἔμποροι
[2, 98]	καὶ δεῖπνον ἦν καθεζόμενός τε	ἐγεύετο,	ὥσπερ εἴθιστο, ἐξ οὗ Πομπήιος
[2, 143]	καὶ ἑβδομήκοντα Ἀττικαὶ δραχμαί. Καὶ	ὑπεσαλεύετο	αὖθις ἐς ὀργὴν ὁ δῆμος,
[2, 105]	καὶ διαπλεύσας ἔς τι χωρίον	ἐθεραπεύετο.	Ζητούμενος δὲ κἀνταῦθα ἔφευγε διὰ
[2, 103]	Πολὺς δὲ καὶ δούλων ὅμιλος	ἐστρατεύετο	τῷ Πομπηίῳ· καὶ τέταρτον ἔτος
[2, 115]	αἰφνίδιον. Καὶ ὁ μὲν ὧδε	προυμαντεύετο	ἑαυτῷ καὶ ἐλεσχήνευε περὶ τῶν
[2, 153]	ἐνδούς τι πρὸς τὴν παρρησίαν	ἐθύετο	ὅμως αὖθις, μέχρι βραδυνόντων αὐτῷ
[2, 7]	ἔσχατον ἐλθοῦσα κινδύνου τῇ πόλει,	διελύετο.	Καὶ ὁ Κικέρων, ἅπασιν ἐπὶ
[2, 118]	ἐκπλήξεως σὺν φόβῳ καὶ δρόμῳ	διελύετο,	τά τε ὤνια ἡρπάζετο· καὶ
[2, 89]	ὡς ἀπράγμονι παρὰ τοῖς Ἀλεξανδρεῦσιν	ἐφύετο.	~Ἐπεὶ δ' ὁ στρατὸς αὐτῷ
[2, 112]	δικαστηρίῳ τοῦδε τοῦ Βρούτου τοιάδε	ἐπεγράφετο	λάθρᾳ· Βροῦτε δωροδοκεῖς; Βροῦτε νεκρὸς
[2, 106]	ὅσοι Ῥωμαίοις φίλοι. Σχήματά τε	ἐπεγράφετο	ταῖς εἰκόσι ποικίλα, καὶ στέφανος
[2, 2]	δὲ πολιτείαν μὲν ὅλως ἔτι	ἀπεστρέφετο	ἐκ τοῦδε, ὡς οὐδὲν μοναρχίαν
[2, 69]	ὁ Πομπήιος οἷα πολέμων ἔμπειρος	ἀπεστρέφετο	καὶ νεμεσῶν ἐπ' αὐτοῖς ἐνεκαλύπτετο,
[2, 147]	Τὸ δὲ ἀνδρείκελον ἐκ μηχανῆς	ἐπεστρέφετο	πάντῃ, καὶ σφαγαὶ τρεῖς καὶ
[2, 99]	δὲ ἀνενεγκὼν αὖθις ὑπεκρίνετο καὶ	κατεμέμφετο	μὲν ἑαυτῷ πληγῆς ἀσθενοῦς, χάριν
[2, 103]	ἀλλ' εὐθὺς ἐλθόντι τῷ Καίσαρι	συνεμάχετο,	καίτοι τῶν πρεσβυτέρων αὐτῷ παραινούντων
[2, 38]	στρατιὰν αὐτοῦ προστιθεμένην οἱ προθύμως	ἐδέχετο	ἐς ἐρέθισμα τῶν ἄλλων, Δομίτιον
[2, 150]	εἰ καὶ τὴν προσηγορίαν οὐκ	ἐδέχετο.	Καὶ πολέμους ἄλλους καὶ ὅδε
[2, 89]	ὑπεκρίνετο φιλοφρόνως τε τοὺς ἐντυγχάνοντας	ἐξεδέχετο	καὶ τὴν πόλιν περιιὼν τοῦ
[2, 150]	τῶν πολεμίων ἐν τῷ μυχῷ	διενήχετο	λανθάνων ἐπὶ πολύ, μόνην ἐκ
[2, 45]	Σαβούρρα καὶ ὑπ' αὐτοῦ παρόντος	κατείχετο	τοῦ βασιλέως. Σφαλεὶς οὖν τῆς
[2, 11]	νέος ἐς μέσους καὶ δημηγορεῖν	ἤρχετο,	μετέωρος δ' ὑπὸ τῶν Καίσαρος
[2, 68]	νικηφόρῳ χαριστήριον ἐν Ῥώμῃ ποιήσειν	εὔχετο	κατορθώσας. Ὡς δὲ καὶ σέλας
[2, 115]	Κάσκας ὑπὸ τοῦ συνειδότος ἄφνω	τεθορύβητο,	ὁ δ' ἐπιμειδιάσας ἔφη· Πόθεν
[2, 91]	καὶ τοὺς παῖδας αὐτῶν τομίας	ἐπεποίητο	πάντας· προσιόντος δὲ τοῦ Καίσαρος
[2, 75]	Καὶ τὸ μὲν Ἰταλικὸν οὕτω	κεκόσμητο,	ᾧ δὴ καὶ μάλιστα αὐτῶν
[2, 132]	οὐδ' ἐν τῷ δήμῳ τι	γεγένητο	θερμότερον, τοὺς μὲν οὖν ἄνδρας
[2, 23]	ἐν ᾧ καὶ ὁ Καῖσαρ	γεγένητο	ὕπατος. Τῶν οὖν φίλων τοῦ
[2, 13]	τοῦ δήμου τόδε τῷ Καίσαρι	προσγεγένητο	δι' ἑνὸς πολιτεύματος. Ὁ δὲ
[2, 5]	ἔλεγεν, ὃς ἐς τὸ μέλλον	ᾕρητο	ὑπατεύειν· ὧδε γὰρ Ῥωμαίοις ὁ
[2, 128]	χρόνιον στρατείαν ἐξιὼν ἐπὶ πενταετὲς	ᾕρητὀ,	σιωπὴν ὡς ὕπατος ἐπικηρύξας ἔφη·
[2, 147]	τὸ βουλευτήριον, ἔνθα ὁ Καῖσαρ	ἀνῄρητο,	κατέφλεξαν καὶ τοὺς ἀνδροφόνους ἐκφυγόντας
[2, 98]	ὥσπερ εἴθιστο, ἐξ οὗ Πομπήιος	ἀνῄρητο·	οὐδέν τε τῶν συνήθων ἐναλλάσσων
[2, 52]	ὁ δὲ Καῖσαρ, ὥς μοι	προείρητο,	περὶ χειμερίους τροπὰς ἐς τὸ
[2, 112]	καὶ τιμῇ πρὸς τὸν ἄνδρα	ἐχρῆτο.	Καὶ γὰρ αὐτῷ καὶ παῖς
[2, 13]	Πομπηίῳ πεπραγμένα ἅπαντα ἐκύρου, καθάπερ	ὑπέσχητο	αὐτῷ. Οἱ δ' ἱππέες λεγόμενοι,
[2, 47]	ὁ Καῖσαρ ἔτι περὶ Βρεντέσιον	ὑπέσχητο.	Ὧν ὁ Καῖσαρ πυθόμενος ἐκ
[2, 38]	ἔγραφε κατὰ σπουδήν, ὅ τι	δύναιτο	ἕκαστος, ἐς τὸν πόλεμον συμφέρειν.
[2, 40]	μέν, ὅπῃ τραπείη καὶ ὅθεν	ἄρξαιτο	τοῦ πολέμου, τὴν ὁρμὴν πανταχόθεν
[2, 119]	βουλῆς τῷ δήμῳ μόνῳ χρώμενος	ἐργάσαιτό	τι δεινὸν αὑτούς. ~Οὕτω δ'
[2, 104]	αὐτὸν εἰπεῖν, ὅτι πολλάκις μὲν	ἀγωνίσαιτο	περὶ νίκης, νῦν δὲ καὶ
[2, 66]	ὁ Πομπήιος αἰσθανόμενος ἐπικίνδυνον μὲν	ἡγεῖτο	γεγυμνασμένοις καὶ ἀπογινώσκουσιν αὑτῶν ἀνδράσι
[2, 68]	Ἰουλίων γένος παρενεχθέντος τοῦ ὀνόματος	ἡγεῖτο	εἶναἰ, νεών τε αὐτῇ νικηφόρῳ
[2, 40]	Πολλίων ἐς Σικελίαν πεμφθείς, ἧς	ἡγεῖτο	Κάτων, πυνθανομένῳ τῷ Κάτωνι, πότερα
[2, 52]	ὅ τι χρῄζοι. Ὁ δέ	έἡγεῖτο	γάρ, δυσχεροῦς ἔτι τῆς ὥρας
[2, 27]	μὴ ἄφνω μετατιθέμενος γίγνοιτο κατάφωρος,	εἰσηγεῖτο	βαρυτάτας ὁδῶν πολλῶν ἐπισκευάς τε
[2, 26]	Οὕτω μὲν ὑβριστικῶς ὁ Μάρκελλος,	εἰσηγεῖτο	δὲ ἤδη καὶ διαδόχους αὐτῷ
[2, 84]	διδάσκαλος ὢν τοῦ παιδός, ἀθέμιστον	εἰσηγεῖτο	ἔργον, ἐνεδρεῦσαι καὶ κτεῖναι Πομπήιον
[2, 12]	Ἐνισταμένων δὲ πολλῶν καὶ Κάτωνος,	εἰσηγεῖτο	μὲν ὁ Καῖσαρ θάνατον τῷ
[2, 27]	πρόφασιν τῆς διαφορᾶς, Κλαύδιος δ'	εἰσηγεῖτο	πέμπειν Καίσαρι διαδόχους ἐπὶ τὰ
[2, 31]	φόβος ἁπάντων, καὶ ὁ Κλαύδιος	εἰσηγεῖτο	τὴν ἐν Καπύῃ στρατιὰν ἀπαντᾶν
[2, 46]	τοὺς παρορμοῦντας ἐμπόρους ἀκατίῳ διαπλεύσας	ἐδεῖτο	αὐτῶν ἐπιπλεῦσαί τε καὶ τὸν
[2, 25]	ἐς τὸ λοιπὸν τοῦ ἔτους	ἐποιεῖτο.	Καὶ μετὰ τοῦθ' ἑτέρων ἐς
[2, 49]	πάντα τὸν χρόνον τόνδε ναῦς	ἐποιεῖτο	καὶ στρατὸν αἰεὶ πλείονα καὶ
[2, 60]	πρασσομένης προδοσίας, ἧκε μέν, ὡς	συνέκειτο,	νυκτὸς σὺν ὀλίγοις ἐπὶ πύλας
[2, 90]	τῆς πόλεως περιτεθὲν Νεμέσεως τέμενος	ἐκαλεῖτο·	ὅπερ ἐπ' ἐμοῦ κατὰ Ῥωμαίων
[2, 154]	ἐμβολίμους (κατὰ γὰρ σελήνην αὐτοῖς	ἠριθμεῖτο)	ἐς τὸν τοῦ ἡλίου δρόμον
[2, 28]	καὶ τὴν ἀρχὴν καὶ τότε	ὑπισχνεῖτο	ἀποθήσεσθαι. Ὡς δὲ δὴ φίλος
[2, 49]	ἄλλην τοῦ Ἰταλικοῦ στρατοῦ χρῆσθαι	διενοεῖτο,	ἵνα μηδένα τῶν Ἰταλῶν τοῦ
[2, 41]	ἔξω Κουρίωνα μὲν ἀντὶ Κάτωνος	ἡρεῖτο	ἡγεῖσθαι Σικελίας, Κόιντον δὲ Σαρδοῦς,
[2, 48]	καὶ αὐτὸν ὁ δῆμος πεφρικὼς	ἡἡρεῖτο	δικτάτορα, οὔτε τι τῆς βουλῆς
[2, 14]	γάμοις τὴν ἡγεμονίαν. Δημάρχους δὲ	ἡἡρεῖτο	Οὐατίνιόν τε καὶ Κλώδιον τὸν
[2, 8]	μέν τι πρὸς τῶν χρήστων	διεκρατεῖτο	ἐν Ῥώμῃ, πολὺ πλέονα τῆς
[2, 110]	βασιλέα. Ὁ δὲ καὶ τόδε	παρῃτεῖτο	καὶ τὴν ἔξοδον ὅλως ἐπετάχυνεν,
[2, 67]	ἡσυχάζειν, ὅτι Καῖσαρ ὑπ' ἀνάγκης	ἐπείγοιτο.	Ἐνοχλούμενος δὲ ὑπό τε τοῦ
[2, 98]	οὐχ εὑρὼν παρακείμενον ἐξεβόησεν, ὅτι	προδιδοῖτο	ὑπὸ τῶν οἰκείων τοῖς πολεμίοις·
[2, 8]	ὅτε φασὶν αὐτὸν εἰπεῖν, ὅτι	δέοιτο	δισχιλίων καὶ πεντακοσίων μυριάδων, ἵνα
[2, 28]	ἕτερον, εἴ τι τὴν πόλιν	καταβιάζοιτο.	Οὐδέν τε ἐπικρύπτων ἔτι ἀφειδῶς
[2, 112]	Κάσσιος ἀποφαίνοι, Βρούτῳ δ' αὐτὸς	χαρίζοιτο·	τοσῇδε ἐν ἅπασιν εὐνοίᾳ καὶ
[2, 33]	ὡς ἱερὰ καὶ ἄσυλος οὖσα	ὑβρίζοιτο,	καὶ περὶ σφῶν, ὅτι γνώμην
[2, 28]	νῦν σὺν φόβῳ τῷ Καίσαρος	ἀποθοῖτο	τὴν ἀρχήν, οὔποτε μεθήσοντα. Ἠξίου
[2, 38]	τῶν ἑαυτοῦ χρημάτων μεθῆκεν ὅποι	βούλοιτο	ἀπιέναι, ἐλπίσας μὲν ἴσως διὰ
[2, 27]	Κουρίων, ἵνα μὴ ἄφνω μετατιθέμενος	γίγνοιτο	κατάφωρος, εἰσηγεῖτο βαρυτάτας ὁδῶν πολλῶν
[2, 111]	τάδε τὰ ἔθνη προσλαβὼν ἀναμφιλόγως	γένοιτο	βασιλεύς. Ταύτης δὲ σκοπῶν ἡγοῦμαι
[2, 139]	ὅρκος ἐς ἀσφάλειαν εἰρήνης ἂν	γένοιτο;	Εἰ μὲν οὐ τυραννήσει τις,
[2, 135]	τι νεώτερον ἕτερον ἐκ τούτων	γένοιτο.	Καὶ οὐ πειθόμενον ἠπείλουν ἐσαγγέλλειν,
[2, 152]	Ἀπολλόδωρος ἔδεισε, μή τις ἐπιβουλὴ	γένοιτο	κατὰ τοῦ βασιλέως, καὶ ἐξήνεγκεν
[2, 80]	συνέλθοιεν αὖθις μηδὲ τὸ ἔργον	γένοιτο	μάχης μιᾶς, ἀλλὰ παντὸς τοῦ
[2, 45]	ὀλίγοις, μή τις ἐξ Οὐάρου	γένοιτο	πρὸς τὴν δόξαν τῆς ἐνταῦθα
[2, 25]	τὴν ἀρχὴν φορτικὸς ἢ ἐπαχθὴς	γένοιτο.	Τῶν δὲ φυγάδων ἐς τὸν
[2, 20]	ἀλλήλους διελάλουν, ὅτι μόνον ἂν	γένοιτο	φάρμακον ἐπὶ τοῖς παροῦσι κακοῖς
[2, 39]	τὸ πέλαγος, ἵνα ἐπώνυμον αὐτοῦ	γένοιτο.	Χρόνῳ δὲ τῆς τε χώρας
[2, 40]	οἱ διώκοντι τὸν Πομπήιον κατόπιν	ἐπιγένοιτο,	τόνδε μὲν αὐτὸς ἔγνω προκαθελεῖν
[2, 135]	ὅτι τὸν δῆμον οὐσίαν τηλικαύτην	ἀφαιροῖτο	γιγνομένην κοινήν, αὖθις ἄρα ἐνσημαινόμενοι
[2, 98]	τοῦ πνεύματος, εἰ κατὰ πρύμνην	ἔσοιτο	αὐτοῖς, καὶ τοῦ διαστήματος, εἰ
[2, 127]	λοιπὰ κατ' ὀλίγον εὐεπιχείρητος αὑτοῖς	ἔσοιτο·	οἱ δὲ καθαρώτεροι τὸ μὲν
[2, 140]	μὴν δὲ μόνα ταῦτα ὑμῖν	ἐπέπρακτο,	ᾐδεῖσθε ἂν ἴσως ἐπὶ τοιούτοις
[2, 4]	Κασσίῳ, τοῖς ἄρχουσι τῆς ἐπαναστάσεως,	ἐδέδοκτο,	καὶ τὸν καιρὸν ἐπετήρουν· Ἀλλοβρίγων
[2, 34]	δὴ πόλεμος ἑκατέρωθεν ἀνέῳκτο καὶ	κεκήρυκτο	ἤδη σαφῶς, ἡ δὲ βουλὴ
[2, 34]	~Ὁ μὲν δὴ πόλεμος ἑκατέρωθεν	ἀνέῳκτο	καὶ κεκήρυκτο ἤδη σαφῶς, ἡ
[2, 64]	δ' ὡς ἐκ λιμοῦ πάντων	ἐνεπίμπλαντο	ἀθρόως καὶ ἐμεθύσκοντο ἀπρεπῶς, καὶ
[2, 44]	Ἰβηρίαν ἀπηγγέλθη, ἀνεθάρρησάν τε καὶ	παρετάξαντο	παρὰ τὴν θάλασσαν ἐν βραχεῖ
[2, 45]	τι καὶ νᾶμα χειμέριον ἦν,	ἐξήραντο	ὑπὸ τῆς φλογὸς τοῦ ἡλίου,
[2, 151]	πόνους. Ἀποθανόντας γε μὴν ὁμοίως	ὠδύραντο	καὶ ἐπεπόθησαν καὶ θείων τιμῶν
[2, 135]	ἐγνωσμένα, Ἐπεὶ τῇ πόλει συμφέρει.	Ἐβιάσαντο	γὰρ τόδε ἐς ἀσφάλειαν οἱ
[2, 138]	χωρὶς ἀνάγκης ὤμοσάν τε καὶ	ἐπηράσαντο	ἐς ἀεὶ ἔσεσθαι; Ποῦ δὲ
[2, 100]	ἐπινοοῦντες, ἐπὶ τῇ διαίτῃ ξίφεσι	διεχρήσαντο	ἀλλήλους· καὶ τὴν ἀρχὴν τὴν
[2, 111]	τοῦ δικτάτορος ὄντος ἀκριβῶς βασιλέως.	Συνεστήσαντο	δὲ τὴν ἐπιβουλὴν μάλιστα δύο
[2, 81]	στρατὸς ἅπας τὴν τῶν πολεμίων	ἐδαίσαντο.	~Ἀπέθανον δὲ ἑκατέρων, τῶν γε
[2, 105]	τὴν γῆν ἐπὶ τοιοῦδε τείχους	ηὐλίσαντο.	Τῆς δ' ἐπιούσης ἑάλω μὲν
[2, 29]	Διαλυόμενοι δὲ ὅμως τοσόνδε μόνον	ἐψηφίσαντο,	Καίσαρα καὶ Πομπήιον τέλος ἓν
[2, 106]	Κυϊντιλίου μετωνόμασαν εἶναι. Καὶ νεὼς	ἐψηφίσαντο	πολλοὺς αὐτῷ γενέσθαι καθάπερ θεῷ
[2, 24]	τῶν ἐθνῶν ἕτερον τῷ Πομπηίῳ	προσεψηφίσαντο.	Μέμμιος δὲ ἁλοὺς ἐπὶ δεκασμῷ,
[2, 18]	ὥσπερ ὑπέστησαν, τὴν ἑτέραν πενταετίαν	προσεψηφίσαντο,	τὰ δὲ ἔθνη διακληρούμενοι καὶ
[2, 4]	φέροντα· οἱ δ' Ἀλλόβριγες ἐνδοιάσαντες	ἐκοινώσαντο	Φαβίῳ Σάγγᾳ, ὃς ἦν τῶν
[2, 19]	ἀδίκῳ καὶ λίθοις ἢ ξίφεσι	καθίσταντο,	καὶ τὸ δεκάζειν ἢ δωροδοκεῖν
[2, 114]	καὶ πλέοσιν ἐκφέρειν οὐκ ἐδοκίμαζον,	συνέθεντο	μὲν ἀλλήλοις ἄνευ τε ὅρκων
[2, 19]	ἀτοπώτεροι, κέρδος ἀντὶ τῶν στρατειῶν	ἐτίθεντο	τὰ κοινὰ τῆς πόλεως καὶ
[2, 5]	ἄνδρας ἐσχάτῃ κολάσει μετιέναι πολλοὶ	συνετίθεντο,	ἕως, ἐπὶ Νέρωνα τῆς γνώμης
[2, 129]	ἐσθῆτας ἐπὶ ἐνέδρᾳ τῶν ἀντιλεγόντων	ἀπετίθεντο,	ὡς καὶ αὐτοὶ μετὰ τῶν
[2, 142]	καὶ ἐς εὔνοιαν πρὸς αὐτοὺς	μετετίθεντο	καὶ ἐς τὴν ἐπιοῦσαν αὐτοῖς
[2, 6]	καὶ δεχθείσης, ἀκρατῶς οἱ πολλοὶ	μετετίθεντο,	μέχρι Κάτων ἤδη σαφῶς ἀνακαλύπτων
[2, 84]	χρήματα Ποθεινὸς εὐνοῦχος· οἳ βουλὴν	προυτίθεντο	περὶ τοῦ Πομπηίου. Καὶ παρὼν
[2, 44]	ἐπὶ πᾶσι τοῖς μεγίστοις ἔργοις	προσίεντο,	νῦν δ' ὅρον εἶναι τῇδε
[2, 59]	τὰ εἰκότα παρεσκεύαζοντο, σφενδόναι τε	ἠφίεντο	ἤδη καὶ βέλη. Καὶ ὁ
[2, 95]	ἀπὸ σφῶν ἐκ πολλοῦ προβούλους	ἐπεποίηντο	τοῦ πολέμου καὶ σύγκλητον ἐκάλουν,
[2, 66]	ἦν πανταχόθεν· οὕτω γὰρ αὐτῷ	προδιῴκηντο	καὶ ὁδοὶ καὶ λιμένες καὶ
[2, 75]	τοὺς πολεμίους καὶ διώκειν, ὅσα	δύναιντο	βλάπτοντας, καὶ τὸ στρατόπεδον αὐτὸ
[2, 97]	δ' ἐχθροὶ κατ' ὀλίγους, ὅπῃ	δύναιντο,	διέφευγον· καὶ ὁ Σκιπίων αὐτός,
[2, 80]	ἐς τὴν φυγὴν ὅ τι	δύναιντο	ἐπάγεσθαι. Ἤδη δὲ καὶ τὸ
[2, 124]	τὰ γενησόμενα καὶ τεχνάζειν εἰ	δύναιντο	περισπάσαι πρὸς ἑαυτοὺς τὴν στρατιὰν
[2, 112]	τοῖς ἡγεμόσιν εἰπεῖν Βροῦτον, ὅπῃ	δύναιντο,	περισῴζειν. Ἀλλ' εἴτε ἀχάριστος ὢν
[2, 105]	οἱ πολέμιοι πάλιν ἐς μάχην	παρασκευάσαιντο,	ἐκέλευε τὸν στρατὸν ἐκτειχίσαι τὴν
[2, 76]	ἵνα πλέονες ὄντες, εἰ δυνηθεῖεν,	κυκλώσαιντο.	Συνεὶς δὲ ὁ Καῖσαρ τρισχιλίους
[2, 94]	δὲ σὺν ἐπείξει πλέονι βοῶντες	ἐνέκειντο	παραμεῖναί τε αὐτὸν καὶ κολάζειν
[2, 63]	ἀξιοῦν ἐπὶ τοὺς πολεμίους· καὶ	ἐνέκειντο	σφόδρα προθύμως, παρακαλοῦντές τε καὶ
[2, 120]	εὔωνοι δ' ἐς ὅ τι	μισθοῖντο.	~Ὅθεν οὐ δυσχερῶς ἐκ τοσῶνδε
[2, 56]	φυλακὴν ἀναπλεούσας, χειμῶνος δ' εἰ	παραβάλλοιντο,	ναυλοχούντων ἐς νήσους τῶν πολεμίων,
[2, 3]	ἔδοξεν, ὅτε Κατιλίναν ἐν Φαισούλαις	πυνθάνοιντο	γεγενῆσθαι, Λέντλον μὲν αὐτὸν καὶ
[2, 19]	ὑπερορῶντος ἐπίτηδες, ἵνα ἐν χρεία	γένοιντο	δικτάτορος. ~Καὶ πολλοὶ τοῦτο ἐς
[2, 55]	τε χειμῶνος σὺν τῇ τύχῃ	περιγένοιντο	καὶ θαλάσσης τοσῆσδε χωρὶς νεῶν
[2, 33]	γνώμην ἐσφέροντες, ἣν δοκοῦσι συνοίσειν,	ἐξαλαύνοιντο	σὺν ὕβρει, μήτε τινὰ σφαγὴν
[2, 10]	ὡς τὰ κοινὰ λυπήσοντες, εἰ	διαφέροιντο.	Πιστευθεὶς δ' οὕτω φρονεῖν, ἀπερίσκεπτον
[2, 114]	μὲν δὴ ταῦτα τὸ βουλευτήριον	ἐπελέγοντο	πάντες ὁμαλῶς· περὶ δὲ τοῦ
[2, 66]	σπουδῇ δαιμονίῳ συνενεχθῆναι τοῖς πολεμίοις	ὠρέγοντο	καὶ ἡγοῦντο πολέμῳ μὲν εἶναι
[2, 87]	καὶ Σκάπλας τὸ μέρος ἔχοντες	ἠπείγοντο	ἐς Ἰβηρίαν καὶ αὐτὴν ἀποστήσαντες
[2, 87]	Φάρσαλον ἔργου διεπεφεύγεσαν, ἐπὶ Κερκύρας	ἠπείγοντο	πρὸς Κάτωνα, ἑτέρου στρατοῦ καὶ
[2, 146]	ἔθος ὑπὸ χορῶν ἐς αὐτὸν	ᾖδοντο	καὶ τὰ ἔργα αὖθις αὐτοῦ
[2, 69]	καὶ ὁ στρατὸς ἅπας πυθόμενοι	ἥδοντο,	καὶ τἆλλα ἀλόγως σὺν ὁρμῇ
[2, 122]	τοῦ ἱεροῦ κατεκάλουν. Οἱ δὲ	ἥδοντο	μὲν τῷ Δολοβέλλᾳ καὶ ἐνόμιζον
[2, 21]	οἱ μὲν κατὰ τὴν ἔχθραν	ὑπείδοντο	μόνον ἀλλήλους καὶ παρώδευσαν, θεράπων
[2, 123]	κακῶν, εἰ μὴ συμφρονοῖεν. Καὶ	ἐδέοντο	οἱ πεμφθέντες, οὐκ ἐπαινοῦντες μὲν
[2, 118]	ἀπὸ τῶν τεγῶν ἐς ἄμυναν	ἡτοιμάζοντο,	Ἀντώνιός τε τὴν οἰκίαν ὠχύρου,
[2, 93]	ὡς ἔθος, ἄφνω φανέντα σφίσιν	ἠσπάζοντο	αὐτοκράτορα. Κελεύσαντος δ' ὅ τι
[2, 59]	τοῖς ἐμβόλοις· καὶ τὰ εἰκότα	παρεσκεύαζοντο,	σφενδόναι τε ἠφίεντο ἤδη καὶ
[2, 39]	οἳ τὰ περίοικα νηυσὶ ταχείαις	ἐληίζοντο·	καὶ Λιβυρνίδας ἐντεῦθεν ἡγοῦνται Ῥωμαῖοι
[2, 63]	καὶ συγγνώμην διδόντος ἔτι μᾶλλον	ἠρεθίζοντο	καθ' ἑαυτῶν καὶ ἐκ παραδόξου
[2, 140]	ἅπασαν τὴν γῆν ἀφηροῦντο, ἀλλὰ	ἐμερίζοντο	καὶ ἐς τὸ μέρος ᾤκιζον
[2, 30]	κατὰ τοῦ Καίσαρος διεθρόουν καὶ	ἰσχυρίζοντο	τῷ Πομπηίῳ τὴν στρατιὰν Καίσαρος,
[2, 34]	τά τε κοινὰ πάντα αὐτίκα	ἐψηφίζοντο	καὶ τὰ ἰδιωτικὰ σφῶν ἐπὶ
[2, 17]	ἀμφ' αὐτοὺς ἔριδες ἦσαν καὶ	συνεπλέκοντο,	μέχρι τις τὸν Δομιτίου δᾳδοῦχον
[2, 80]	τότε βάδην ὑπεχώρουν ἅμα καὶ	συνεπλέκοντο,	οἱ δὲ σύμμαχοι προτροπάδην ἔφευγον
[2, 56]	ἀθρόοις δὲ τοῖς στρατοῖς οὐ	συνεπλέκοντο,	Πομπήιος μὲν ἔτι γυμνάζων τοὺς
[2, 17]	καὶ σπουδῆς ἐς ἅπαντας φιλανθρώπου.	Ἀφίκοντο	δ' αὐτῷ καὶ Πομπήιος καὶ
[2, 83]	παρά τε Ῥοδίων καὶ Τυρίων	ἀφίκοντο,	Κερκύρας μὲν καὶ τότε καὶ
[2, 64]	λιμοῦ πάντων ἐνεπίμπλαντο ἀθρόως καὶ	ἐμεθύσκοντο	ἀπρεπῶς, καὶ μάλιστα αὐτῶν οἱ
[2, 13]	δόσεσι λαμπραῖς· ἐφ' οἷς αὐτὸν	εἵλοντο	Γαλατίας τῆς τε ἐντὸς Ἄλπεων
[2, 18]	Ῥωμαῖοι δὲ λιμῷ πιεζόμενοι Πομπήιον	εἵλοντο	τῆς ἀγορᾶς αὐτοκράτορα εἶναι καί
[2, 23]	Κάτωνος δ' αὐτοὺς μεταδιδάξαντος ὕπατον	εἵλοντο	χωρὶς συνάρχου ὡς ἂν ἔχοι
[2, 12]	δ' ἐπιοῦσαν ἐξετάσειν τὸν Οὐέττιον	ἀνεβάλλοντο.	Καὶ ὁ Οὐέττιος φυλασσόμενος ἐν
[2, 124]	ἀναθέσθαι. ~Ἀντώνιος δὲ καὶ Λέπιδος	ἐβούλοντο	μὲν ἀμύνειν Καίσαρι, ὥς μοι
[2, 119]	θαλάττης προστάτην. ~Οἱ δὲ σφαγεῖς	ἐβούλοντο	μέν τι εἰπεῖν ἐν τῷ
[2, 141]	ἦν, ὅπερ οἱ τύραννοι μάλιστα	ἐβούλοντο,	οὐ γῆν ὑμᾶς λαβεῖν, ἣν
[2, 7]	ἀλλ ἐσδραμόντες ἐς τοὺς πολεμίους	ἀπώλοντο.	Ὧδε μὲν ἡ Κατιλίνα ἐπανάστασις,
[2, 71]	βασιλέως· ἄλλοι τε μικροὶ δυνάσται	συνεπελαμβάνοντο	τοῦ πόνου. Λέγονται· δὲ καὶ
[2, 120]	Βρούτου τὴν τότε βασιλείαν καθαιροῦντος	ἐπυνθάνοντο	γενέσθαι· καὶ οὐ συνίεσαν δύο
[2, 143]	μικρὸν ἐν μετανοίᾳ τῆς ἀμνηστίας	ἐγίγνοντο.	Καὶ ὁ Ἀντώνιος ὧδε ἔχοντας
[2, 26]	ὧν ὅσοι κατ' ἔτος ἦρχον,	ἐγίγνοντο	Ῥωμαίων πολῖται· τόδε γὰρ ἰσχύει
[2, 42]	στρατοπεδείαις ἐπιμιξίαι τε εἰς ἀλλήλους	ἐγίγνοντο	συνεχεῖς καὶ λόγοι περὶ συμβάσεων
[2, 87]	συνέλεγον ἔν τε παρασκευῇ μείζονι	ἐγίγνοντο.	Τηλικαῦται δυνάμεις τῆς Πομπηίου παρασκευῆς
[2, 154]	ὑπὸ τῷ λόγῳ τῶν μαντευμάτων.	~Ἐγένοντο	δὲ καὶ ἐς ἐπιστήμην τῆς
[2, 152]	περιφανοῦς, χρημάτων δὲ πάνυ ἐνδεοῦς.	~Ἐγένοντο	δὲ καὶ σημείων τῶν ἐπὶ
[2, 151]	ἐπεπόθησαν καὶ θείων τιμῶν ἠξίωσαν.	Ἐγένοντο	δὲ καὶ τὰ σώματα εὐφυεῖς
[2, 90]	αὐτῷ ποικίλοι περὶ τὸ βασίλειον	ἐγένοντο	καὶ ἐν τοῖς παρ' αὐτὸ
[2, 138]	ἱερὰν καὶ ἄσυλον ἄρχοντες ἀρχὴν	ἐξηλαύνοντο	σὺν ὕβρει; Καὶ ὁ μὲν
[2, 71]	καὶ ἐς τὸ ἔργον ἀπειροπολέμως	ἐτράποντο.	~Ἀλλὰ τάδε μὲν ὠὠκονόμει θεὸς
[2, 22]	ὡπλισμένοι κατὰ ἀνόπλων ἐς ἁρπαγὰς	ἐτράποντο·	ἔργον τε οὐδὲν αὐτοῖς ἀπῆν,
[2, 43]	ἐς τὸ φιλάνθρωπον τοῦ Καίσαρος	ἐτρέποντο	ταῖς γνώμαις. Ἐπεὶ δέ που
[2, 59]	καὶ διέπλεον ἀδεῶς· αἱ δ'	ἀπελείποντο,	ῥοθίῳ καὶ πνεύματι καὶ θαλάσσῃ
[2, 55]	ἔφερον, ἢ ἐν φάραγξι διαλαθόντες	ὑπελείποντο,	τὴν αὐτίκα ἀνάπαυσιν τοῦ παρὰ
[2, 37]	Καπύῃ στρατιάν, καὶ οἱ ὕπατοι	συνείποντο	αὐτῷ· τοὺς ἄλλους δ' ἀπορία
[2, 117]	ἐν ὁμιλίᾳ Τρεβώνιον ἐξ ἑαυτῶν	ὑπελίποντο,	Καίσαρα δ' ἐπὶ τοῦ θρόνου
[2, 142]	ἐν τοσῷδε ὅμηρα ἐκέλευον, καὶ	ἀνεπέμποντο	οἱ παῖδες Ἀντωνίου τε καὶ
[2, 22]	ἀπῆν, ἀλλὰ καὶ ἐπ' οἰκίας	ἐφέροντο	καὶ περιιόντες ἠρεύνων ἔργῳ μὲν
[2, 114]	ὁμαλῶς· περὶ δὲ τοῦ τρόπου	διεφέροντο,	οἱ μὲν καὶ Ἀντώνιον συναναιρεῖν
[2, 138]	φόροι τῆς ἡγεμονίας καὶ λογισμοὶ	συνεφέροντο;	Τίς δ' ἡμῶν ἀκόντων ἤνοιγε
[2, 125]	καὶ ἐς μνήμην τοῦ Καίσαρος	ὑπεφέροντο	καὶ ταῖς γνώμαις διῃροῦντο. Τῆς
[2, 143]	Ἐφ' ᾧ δὴ καὶ μᾶλλον	συνεταράσσοντο	καὶ δεινὸν καὶ ἀθέμιστον ἡγοῦντο
[2, 49]	Ἰόνιον διεπεπλεύκει, καὶ τούτοις ὅσοι	συνετάσσοντο	ἱππέες, ἐκ δὲ Παρθυαίων δύο,
[2, 79]	δέ, καθάπερ ἀγῶνα πολέμου θεώμενοι,	κατεπλήσσοντο	τὴν εὐταξίαν καὶ οὔτε ἐς
[2, 109]	γε περὶ τῆς βασιλείας πεῖραι	κατεπαύοντο	οὐδ' ὥς, ἀλλὰ θεώμενον αὐτὸν
[2, 133]	πλῆθος ἅμα τοῖς ὅπλοις, ὡς	ἐστρατεύοντο,	ὑπὸ τῇ αὐτῇ συντάξει συνῳκισμένους
[2, 6]	ἐσήμηνεν, ὅτι τεθνᾶσιν. Οἱ δὲ	διελύοντο	πεφρικότες τε καὶ περὶ σφῶν
[2, 36]	Εὐχαὶ δὲ ὡς ἐπὶ φοβεροῖς	προυγράφοντο,	καὶ ὁ δῆμος ἐν μνήμῃ
[2, 127]	τὸ μὲν ἔργον ὡς ἄγος	ἀπεστρέφοντο,	αἰδοῖ δὲ μεγάλων οἴκων περισῴζειν
[2, 58]	ἐθαύμαζον τῆς εὐτολμίας, οἱ δ'	ἐπεμέμφοντο	ὡς στρατιώτῃ πρέπον ἔργον εἰργασμένον,
[2, 59]	ἱστίοις ἐξ ἀέλπτου τὸ πνεῦμα	ἐδέχοντο	καὶ διέπλεον ἀδεῶς· αἱ δ'
[2, 147]	γειτόνων δεομένων τοῦ μὲν πυρὸς	ἀπέσχοντο,	ὅπλα δ' ἠπείλησαν ἐς τὴν
[2, 106]	οὕτως ἐδεδοίκεσαν μὲν ὡς δεσπότην,	εὔχοντο	δὲ σφίσιν ἐπιεικῆ γενέσθαι. ~Εἰσὶ
[2, 99]	μὲν δὴ τὸ ξίφος ἔχοντες	ᾤχοντο	καὶ τὰς θύρας ὡς ἠρεμοῦντι
[2, 120]	πόθῳ τῆς πολιτείας. Ἔτι γὰρ	ᾤοντο	τὸν δῆμον εἶναι Ῥωμαῖον ἀκριβῶς,
[2, 63]	πρὸς ἀλλήλους ἰλαδὸν κατὰ μέρη	συνώμνυντο,	ἐφορῶντος αὐτοῦ Καίσαρος, μὴ ἐπανήξειν
[2, 96]	ἐδείμαινε καὶ ἐν σφίσιν αὐτοῖς	ἐθορυβοῦντο	κατά τε πεῖραν ὧν ἤδη
[2, 76]	αὐτὸ Καίσαρος ἀχαράκωτον ὂν διαρπάζειν.	~Ἡγοῦντο	δὲ τῆς φάλαγγος Πομπηίῳ μὲν
[2, 29]	καὶ τῷ ὄντι οὐκ ἀσφαλὲς	ἡγοῦντο	διαλύειν τὴν ὑπὸ τῷ Πομπηίῳ
[2, 33]	τὴν Πομπηίου στρατιὰν φύλακα σφῶν	ἡγοῦντο	εἶναι, τὴν δὲ Καίσαρος πολεμίαν.
[2, 143]	συνεταράσσοντο καὶ δεινὸν καὶ ἀθέμιστον	ἡγοῦντο	καὶ Δέκμον ἐπιβουλεῦσαι Καίσαρι, παῖδα
[2, 69]	τινες ἐν τῷ φόβῳ νομίζοντες	ἡγοῦντο	οὐδ' ἂν Πομπήιον κρατήσαντα μεθεῖναι
[2, 66]	συνενεχθῆναι τοῖς πολεμίοις ὠρέγοντο καὶ	ἡγοῦντο	πολέμῳ μὲν εἶναι παρὰ πολὺ
[2, 29]	πρὸς ἀμφοτέρους, δημοτικώτερον δ' ὅμως	ἡγοῦντο	Πομπήιον καὶ τῷ Καίσαρι ἐδυσχέραινον
[2, 63]	πειθομένου δὲ τοῦ Καίσαρος μᾶλλον	ᾐδοῦντο	καὶ συνεγίνωσκον αὐτὸν οὐκ ἀξίως
[2, 63]	ἐπὶ μετάνοιαν ἄγοντος, τὸ ἁμάρτημα	ᾐδοῦντο	καὶ τοῦ Καίσαρος αὐτοῖς ἐπιμεμφομένου
[2, 132]	μισθωτοὶ φιλότιμον εἰδότες ἐπῄνουν καὶ	ᾑοῦντο	ἐπὶ τὴν Καίσαρος ἱερωσύνην. Τοῦ
[2, 13]	οὓς ὑπὸ τῶν ἐθνῶν τελουμένους	ἐξεμισθοῦντο,	καὶ πλήθους βεβαιοτάτων ἐς ταῦτα
[2, 142]	καὶ μάλιστα φιλοδήμους ἐν θαύματι	ἐποιοῦντο,	καὶ ἐς εὔνοιαν πρὸς αὐτοὺς
[2, 119]	οἳ τοῦ ἔργου μὴ μετασχόντες	προσεποιοῦντο	τὴν δόξαν, Λέντλος τε ὁ
[2, 78]	τοῦ Πομπηίου τὸ δέκατον τέλος	ἐκυκλοῦντο.	Καίσαρος δὲ τὸ σημεῖον τοῖς
[2, 78]	πεζὸν εὐθὺς ἱππέων ἔρημον γενόμενον	ἐκυκλοῦντο	οἱ τοῦ Καίσαρος ἱππέες, αὐτοὶ
[2, 140]	καὶ τὴν δημοσίαν ἐπένεμον ἢ	ἐωνοῦντο	ἑτέραν. Οὕτω μὲν ὑμᾶς ὁ
[2, 140]	τὰς πατρίδας, οὔτε γῆν ὑμῖν	ἐωνοῦντο	ἢ τὴν τῶν δεδημευμένων ἀνδρῶν
[2, 106]	ὑπὲρ ἄνθρωπον, ἀμέτρως ἐς χάριν	ἐπενοοῦντο,	θυσιῶν τε πέρι καὶ ἀγώνων
[2, 125]	Καίσαρος ὑπεφέροντο καὶ ταῖς γνώμαις	διῃροῦντο.	Τῆς δ' αὐτῆς νυκτὸς καὶ
[2, 140]	οὐδὲ τούτων ἅπασαν τὴν γῆν	ἀφηροῦντο,	ἀλλὰ ἐμερίζοντο καὶ ἐς τὸ
[2, 140]	λῃστηρίου νόμῳ τήν τε γῆν	ἀφῃροῦντο	καὶ οἰκίας καὶ τάφους καὶ
[2, 115]	τῆς ἀναθέσεως τοῦ βουλευτηρίου πάνυ	ἠποροῦντο.	Καί τις, αὐτῶν ὧδε ἐχόντων,
[2, 87]	Λιβύην καὶ Ἰβηρίαν, ἐπὶ Καίσαρα	συνεκροτοῦντο.	~Αὐτὸς δ' ἐπὶ τῇ νίκῃ
[2, 122]	ἀρχὴν ὑπὸ τοῦ Καίσαρος ἀφαιρεθέντες	ἠλῶντο.	~Τοιάδε μὲν εἶπον οἱ περὶ
[2, 76]	μὲν δὴ τοιάδε κατ' ἀλλήλων	ἐμηχανῶντο	καὶ περιῄεσαν ἑκάστους, καθιστάμενοί τε
[2, 18]	οὐ πειθομένῳ δὲ δημοσίας ἀρὰς	ἐπηρῶντο,	ὧν ὁ Κράσσος οὐ φροντίσας
[2, 113]	καὶ τῶν ἰδίων ἑκάτερος φίλων	ἀπεπειρῶντο	καὶ τῶν αὐτοῦ Καίσαρος, οὓς
[2, 150]	γενομένου, ἐπεὶ καὶ ὑπὸ Κελτῶν	ἡττῶντο	λαμπρῶς, ὅθ' ἡ μεγάλη σφᾶς
[2, 58]	ἐπιστολὴ πρὸς τὸν στρατὸν αὐτὸν	ἐγέγραπτο	ἄλλη, τὸν βουλόμενον αὐτῶν ἐπὶ
[2, 143]	Βροῦτος ἐν τοῖς δευτέροις κληρονόμοις	ἐγέγραπτο	παῖς· ἔθος γάρ τι Ῥωμαίοις
[2, 121]	Κάσσιον ἐς τὴν ἀγορὰν εὐθὺς	ἀγήγερτο·	οἳ καίπερ ὄντες ἔμμισθοι τὰ
[2, 18]	ἔτι μᾶλλον ἐς μέγα δόξης	ἐπῆρτο	καὶ δυνάμεως. ~Τοῦ δ' αὐτοῦ
[2, 91]	ἠπείγετο. Ὁ δὲ ἤδη μὲν	εἴργαστο	πολλὰ καὶ περιεσπάκει τινὰ Ῥωμαίων
[2, 62]	ὅτι σήμερον ἂν ὁ πόλεμος	ἐξείργαστο	τοῖς πολεμίοις, εἰ τὸν νικᾶν
[2, 15]	τὸν ὅλον βίον ἐν ἀλλοτρίαις	ἐξήταστο	λαμπρῶς, οἷόν τι καὶ Δημοσθένη
[2, 91]	πόλιν ἐν τῷ Πόντῳ ῥωμαΐζουσαν	ἐξηνδραπόδιστο	καὶ τοὺς παῖδας αὐτῶν τομίας
[2, 98]	ἦν καθεζόμενός τε ἐγεύετο, ὥσπερ	εἴθιστο,	ἐξ οὗ Πομπήιος ἀνῄρητο· οὐδέν
[2, 24]	Σκαῦρος ἑάλω. Καὶ πάντων φυγὴ	κατέγνωστο,	Γαβινίου δὲ καὶ δήμευσις ἦν
[2, 90]	ἐγένοντο καὶ ἐν τοῖς παρ'	αὐτὸ	αἰγιαλοῖς, ἔνθα καὶ φεύγων ἐς
[2, 50]	ἐπιόντων ἐξέλιπον τὸ ἄστυ, καὶ	αὐτὸ	ἀνεσώσατο ἐξ Ἀρδεατῶν Κάμιλλος ὁρμώμενος.
[2, 62]	καὶ τὸ χαράκωμα ἀφύλακτον, ὥστε	αὐτὸ	δοκεῖ συνεσπεσὼν ἂν τότε ὁ
[2, 75]	βαθυτάτης καὶ ἐς τὴν τάφρον	αὐτὸ	ἐνεχώννυον. Ὁρῶν δ' ὁ Πομπήιος,
[2, 148]	λέχος τοῦ Καίσαρος ἐπανελθὼν ἔφερον	αὐτὸ	ἐς τὸ Καπιτώλιον ὡς εὐαγὲς
[2, 56]	Πομπήιος τὸ Δυρράχιον καὶ παρ'	αὐτὸ	ἐστρατοπέδευσεν. Ναῦς τε ἐπιπέμψας Ὤρικον
[2, 153]	ἐσῆλθε καὶ ἀνῃρέθη. Τὸ δ'	αὐτὸ	καὶ Ἀλεξάνδρῳ συνέπεσεν. Ἐπανιόντα γὰρ
[2, 146]	σκηνῆς περιέστη κατακύπτων τε ἐς	αὐτὸ	καὶ ἀνίσχων, πρῶτα μὲν ὡς
[2, 29]	ὄντα καὶ μεγαλοπραγμονέστερον. Τὸ δ'	αὐτὸ	καὶ ὁ Κουρίων ἀνέστρεφεν, ὡς
[2, 75]	δύναιντο βλάπτοντας, καὶ τὸ στρατόπεδον	αὐτὸ	Καίσαρος ἀχαράκωτον ὂν διαρπάζειν. ~Ἡγοῦντο
[2, 126]	ἦρξεν ἐπὶ τῷ Καίσαρι, καὶ	αὐτὸ	κατέδεισαν οἵ τε μισθωτοὶ καὶ
[2, 134]	φίλους, εἰ δὴ καὶ τόδε	αὐτὸ	οἵδε λαμβάνειν ὑπὲρ ἐκείνων ὁμολογοῖεν
[2, 115]	βουλευτήριον ἔμελλε τῶν τις περὶ	αὐτὸ	οἴκων ἔσεσθαι, εἰωθὸς ἐπὶ ταῖς
[2, 123]	ἀξιοῦντες ἐλέῳ τε τῶν δεδρακότων	αὐτὸ	οὐ κατὰ μῖσος, ἀλλ' ἐπ'
[2, 72]	καὶ παρασκευὴ καὶ τὸ συνειδὸς	αὐτὸ	τῆς αἰτίας· ὑπὲρ γὰρ ἐλευθερίας
[2, 29]	Κόττα, Καίσαρι κεχρήκει. Ὁ δ'	αὐτό,	τιμήσας ἕκαστον ἄνδρα δραχμαῖς πεντήκοντα
[2, 94]	δέκατον ὑπερήλγει τέλος, ἐς μόνον	αὐτὸ	τοῦ Καίσαρος ἀδιαλλάκτου φανέντος· καὶ
[2, 95]	καταλαβὼν παρέτασσεν ἐς μάχην παρ'	αὐτὸ	τοῦ Σκιπίωνος τὸ στρατόπεδον, ὡς
[2, 76]	ἰδόντες οἱ πολέμιοι μετήγαγον ἐπ'	αὐτὸ	τοὺς ἀρίστους τῶν ἱππέων, ἵνα
[2, 21]	ἐπὶ τῶν ἐμβόλων· ἁρπάσαντες δ'	αὐτὸ	τῶν τε δημάρχων ἔνιοι καὶ
[2, 48]	δὴ περὶ Πλακεντίαν στάσις οὕτως	ἐλέλυτο,	ὁ δὲ Καῖσαρ ἐς Ῥώμην
[2, 105]	ἔργῳ καὶ ὅδε παρὰ δόξαν	ἐλέλυτο·	τοὺς δ' ἐξ αὐτοῦ διαφυγόντας
[2, 2]	ἤλπιζον ἐν τῇ ἐπαναστάσει διαφθερεῖν,	συνώμνυτό	τισιν ἀπὸ τῆς βουλῆς καὶ
[2, 77]	ἐκκαίουσα καὶ τυφλοῦσα πάντας φιλοτιμία	ἐσβέννυτο	καὶ μετέβαλλεν ἐς δέος, ὁ
[2, 10]	Καπύην, ἣ ἐς τὰ κοινὰ	διεμισθοῦτο,	τοῖς οὖσι πατράσι παίδων τριῶν,
[2, 88]	τὸν Ἑλλήσποντον ἀπορίᾳ τριήρων σκάφεσιν	ἐπεραιοῦτο	μικροῖς. Κάσσιος δὲ σὺν τῷ
[2, 107]	ἑκάστῳ προσέφερον. Ὁ δὲ αὐτοὺς	ἐδεξιοῦτο	μέν, οὐχ ὑπανέστη δὲ προσιοῦσιν
[2, 46]	μηδένα ἄλλον ἐπανελθεῖν ἐς Ἰτύκην.	~Τοιοῦτο	μὲν δὴ τὸ τέλος τῆς
[2, 85]	μηδὲ τῶν ἐπιφανῶν τινας πέμψαι·	τοσοῦτο	δ' ἐκ τῶν Σοφοκλέους ἰαμβείων
[2, 15]	οἴκτου μεταπίπτειν ἐς γέλωτα. Ἐς	τοσοῦτο	δειλίας περὶ μίαν οἰκείαν δίκην
[2, 102]	τοῦ πολέμου γενομένων εὑρεῖν· ἐς	τοσοῦτο	καθεῖλεν ἡ τῶνδε φιλονικία τὴν
[2, 141]	ἔμελλεν ὑμῖν περιπολῶν ἐφεδρεύειν καιροφυλακῶν.	Τοῦτο	δ' ἦν, ὅπερ οἱ τύραννοι
[2, 12]	ὁ Καῖσαρ οὐκ ἀνίει καὶ	τοῦτο	δρᾶσαι λέγων τοὺς δεδιότας, ἕως
[2, 98]	αὑτῷ πρὸς Καίσαρα διαλλακτῶν καὶ	τοῦτο	εἰδέναι καὶ τὸν Καίσαρα καλῶς.
[2, 115]	διαλῦσαι. Καὶ ὁ μὲν ἐπὶ	τοῦτο	ἐκομίζετο φορείῳ, θέαι δ' ἦσαν
[2, 153]	διατειχίσαι τὸν ποταμὸν καὶ ἐπὶ	τοῦτο	ἐκπλέοντά φασιν ἐπιτωθάσαι τοῖς Χαλδαίοις,
[2, 135]	Καὶ ὁ Ἀντώνιος αὐτοῖς ἐς	τοῦτο	ἐνέδωκεν. Ἐψηφισμένων δὲ τούτων, ὅσοι
[2, 144]	ψήφισμα εἴποι Πατέρα πατρίδος, ἐπιλέγων·	Τοῦτο	ἐπιεικείας ἐστὶ μαρτυρία, ἔνθα δ'
[2, 20]	χρεία γένοιντο δικτάτορος. ~Καὶ πολλοὶ	τοῦτο	ἐς ἀλλήλους διελάλουν, ὅτι μόνον
[2, 121]	ἄρχοντας ὑπὲρ αὐτῆς παρεκάλουν, τέχνασμα	τοῦτο	ἐς τὴν τῶν ἀνδροφόνων σωτηρίαν
[2, 17]	ἐπάταξε ξίφει. Καὶ φυγὴ μετὰ	τοῦτο	ἦν, Δομίτιός τε αὐτὸς ἐς
[2, 135]	φόβον. Γίγνεται μὲν δὴ καὶ	τοῦτο	καὶ ἕτερον αὖ περὶ τῶν
[2, 30]	τὴν ἀρχὴν ἀφαιρεῖσθαι. Οἱ δὲ	τοῦτο	μὲν ἀνένευον οἱ πλείους, Καίσαρι
[2, 101]	σῶμα μεθῆκεν ἐς τὸ πέλαγος.	~Τοῦτο	μὲν δὴ καὶ τῷ περὶ
[2, 126]	Λέπιδος μετὰ στρατιᾶς ἐπελθὼν ἐκώλυσε.	Τοῦτο	μὲν δὴ πρῶτον ἔργον παρρησίας
[2, 95]	καὶ ὁ Καῖσαρ ἀσπασίως ὑπεχώρει.	Τοῦτο	μὲν δὴ τῆς πρώτης ἐν
[2, 153]	ἥλιον ἀνίσχοντα. Ὁ δ' ἐς	τοῦτο	μὲν ἐνδοῦναι λέγεται καὶ ἐπιχειρῆσαι
[2, 108]	περὶ βασιλείας λέγουσιν. Ὁ δὲ	τοῦτο	μὲν ἤνεγκεν εὐσταθῶς, ἑτέρων δ'
[2, 46]	στρατὸν ἀναλαβεῖν. Καί τινες ἐς	τοῦτο	νυκτὸς ἐπέπλευσαν, ἀθρόων δ' ἐσβαινόντων
[2, 108]	τῆς ἐπικλήσεως καὶ τὰς ἐς	τοῦτο	πείρας καθιέντα καὶ τυραννικὸν ὅλως
[2, 27]	ἐς τὸν Πομπήιον ἕξειν τι	τοῦτο	πρόσκρουμα. Καὶ γενομένων τῶνδε, ὡς
[2, 26]	τε αὐτοῖς γενόμενον καὶ παρὰ	τοῦτο	Ῥωμαῖον εἶναι νομιζόμενον, ὁ Μάρκελλος
[2, 26]	ῥάβδοις ἐφ' ὁτῳδή, οὐ πασχόντων	τοῦτο	Ῥωμαίων· καὶ τὸν νοῦν ὑπὸ
[2, 31]	τῆς πατρίδος· καὶ στρατιὰν ἐς	τοῦτό	σοι δίδομεν, ἥ τε νῦν
[2, 104]	ἀμφ' αὐτὸν ἡγεμόσιν εἰπών· ἔσται	τοῦτο	τέλος ἐμοί τε τοῦ βίου
[2, 82]	ἀναγράφει νεκροὺς εὑρεθῆναι τῶν Πομπηίου.	Τοῦτο	τέλος ἦν τῆς ἀοιδίμου περὶ
[2, 80]	κήρυγμα εἱστήκει· καὶ σύμβολον ἤδη	τοῦτο	τῶν Πομπηίου στρατιωτῶν ἦν, τὸ
[2, 128]	καὶ περὶ μόνων ἐστὶν ἡμῶν,	τοῦτο	ὑμῖν προθήσω πρὸ τῶν ἄλλων,
[2, 23]	ἀφελέσθαι Πτολεμαίου βασιλέως, νενομοθετημένον ἤδη	τοῦτο	ὑπὸ Κλωδίου, ὅτι οἵ ποτε
[2, 112]	ἐρεθιζόμενος καὶ ὀνειδιζόμενος μάλιστα ἐς	τοῦτο	ὑπὸ τοῦ δήμου υπολλὰ γὰρ
[2, 92]	ἦλθον, εἶδον, ἐνίκησα. ~Μετὰ δὲ	τοῦτο	Φαρνάκης μὲν ἀγαπῶν ἐς τὴν
[2, 141]	τοῦ συναδικεῖν καὶ συνδεδιέναι. Καὶ	τοῦτο,	ὦ θεοί, συνοικισμὸν ἐκάλουν, ᾧ
[2, 30]	ἀγνοίας εἴτε διεφθαρμένοι, Καίσαρι δ'	ἔρρωτο	πᾶς ἀνὴρ εἰς προθυμίαν καὶ
[2, 25]	τοῦ Πομπηίου καὶ οὐδὲν ἀντειπόντος	ἐκεκύρωτο.	Ὁ δὲ Καῖσαρ ἀντιπράξειν τὴν
[2, 87]	πολὺς ἠθροίζετο καὶ ἐγυμνάζετο. Καὶ	δύο	αἵδε μάλιστα ἀξιόλογοι παρασκευαί, περὶ
[2, 77]	τὴν αἰτίαν, ὅτι περὶ πρωτείων	δύο	ἄνδρε ἐρίζοντε ἀλλήλοιν αὐτώ τε
[2, 111]	Συνεστήσαντο δὲ τὴν ἐπιβουλὴν μάλιστα	δύο	ἄνδρε, Μᾶρκός τε Βροῦτος, ὁ
[2, 60]	τέτρωμαι. Προσδραμόντων δ' ὡς αὐτομολοῦντι	δύο	ἀνδρῶν, τὸν μὲν ἔφθασε κτείνας,
[2, 58]	τις Καίσαρος εἷς ἐπιδραμὼν τοὺς	δύο	ἀνεῖλε. Καὶ ὁ Πομπήιος ἀνεζεύξεν,
[2, 58]	ἐς μάχην διεσκευασμένος ἐπῄει. Καὶ	δύο	αὐτοῦ στρατιωτῶν ἐν μέσῳ τὸν
[2, 41]	Ἐκέλευσε δὲ καὶ νεῶν στόλους	δύο	γίγνεσθαι κατὰ σπουδήν, ἀμφί τε
[2, 149]	αἰεὶ γενόμενος ἑνὶ σχεδὸν ἢ	δύο	ἔργοις ἕκαστον πόλεμον ἐξήνυσε, τῆς
[2, 102]	καὶ ἥμισυ ταλάντων καὶ στεφάνους	δύο	καὶ εἴκοσι καὶ δισχιλίους ἐπὶ
[2, 113]	ἐκ μὲν τῶν σφετέρων ἀδελφὼ	δύο,	Καικίλιόν τε καὶ Βουκολιανόν, καὶ
[2, 29]	ὃ ἔναγχος ἐπὶ συμφορᾷ στρατηγῶν	δύο	Καίσαρος, Τιτυρίου τε καὶ Κόττα,
[2, 62]	ἡμέρας ἐκείνης ἔλαβεν ἐν ταῖς	δύο	μάχαις ὀκτὼ καὶ εἴκοσιν καὶ
[2, 23]	πρῶτος ὑπάτων ὅδε ἔθνη τε	δύο	μέγιστα καὶ στρατιὰν ἔχων καὶ
[2, 88]	~Αὐτὸς δ' ἐπὶ τῇ νίκῃ	δύο	μὲν ἡμέρας ἐν Φαρσάλῳ διέτριψε
[2, 30]	δοκεῖ τὰ ἐν χερσὶν ἀποθέσθαι,	δύο	μὲν καὶ εἴκοσιν ἀνδράσιν ἀπήρεσκε,
[2, 96]	ὀκτὼ τέλεσι πεζῶν καὶ ἱππέων	δύο	μυριάσιν, ὧν οἱ πολλοὶ Λίβυες
[2, 150]	ὅδε πείρας ἑκάστων ἢ διὰ	δύο,	οὐ μὴν ἀηττήτου καθάπερ Ἀλεξάνδρῳ
[2, 100]	τὴν θυγατέρα τοῦ Πομπηίου μετὰ	δύο	παίδων αὐτῆς ἐν Ἰτύκῃ καταλαβὼν
[2, 120]	ἐπυνθάνοντο γενέσθαι· καὶ οὐ συνίεσαν	δύο	τάδε ἀλλήλοις ἐναντία προσδοκῶντες, φιλελευθέρους
[2, 23]	Πτολεμαῖος ἐς λύτρα ὑπὸ σμικρολογίας	δύο	τάλαντα ἐπεπόμφει. Κάτων μὲν δὴ
[2, 24]	τάδε ἡ βουλὴ λαμπρῶς ἐπαινοῦσα	δύο	τε ἄλλα τέλη καὶ χρόνον
[2, 44]	Καίσαρος αὐτοῖς ἐκ Σικελίας ἐπέπλει	δύο	τέλεσι στρατοῦ καὶ ναυσὶ δυώδεκα
[2, 46]	Κουρίωνι ἐς Αιβύην ἐπιπλεύσαντα Ῥωμαίων	δύο	τέλη διώλετο ἅπαντα καὶ ὅσοι
[2, 32]	στρατόπεδα ἀποθήσεσθαι, μόνα δ' ἕξειν	δύο	τέλη καὶ τὴν Ἰλλυρίδα μετὰ
[2, 54]	ἡμέραν ἐν Βρεντεσίῳ διατρῖψαι. Καὶ	δύο	τελῶν ἄλλων ἐπελθόντων, ὁ δὲ
[2, 59]	ἐς ἀλίμενα καὶ πετρώδη διερρίφησαν,	δύο	τινὰς ἐς τέλμα τῶν Καίσαρος
[2, 70]	ἐκ τριῶν νομίζουσιν ἀμφὶ τὰ	δύο	τῷ Πομπηίῳ γενέσθαι μέρη. Τοσάδε
[2, 49]	συνετάσσοντο ἱππέες, ἐκ δὲ Παρθυαίων	δύο,	τῶν σὺν Κράσσῳ πεπολεμηκότων τὰ
[2, 127]	δὲ ἐγκρατῶς εἰπόντος, ὅτι χρὴ	δύο	τῶνδε πάντως τὸ ἕτερον, ἢ
[2, 61]	ἀνιαθεὶς ὁ Καίσαρ ἐπετόλμησεν ἔργῳ	δυο	χερεῖ τε καὶ παραλόγῳ, πάντα