HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

APPIEN d'Alexandrie, Histoire romaine - Les guerres civiles, livre II

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


η  =  234 formes différentes pour 977 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Par.
[2, 28]   τότε ὑπισχνεῖτο ἀποθήσεσθαι. Ὡς δὲ  δὴ   φίλος καὶ κηδεστὴς γενόμενος Καίσαρι,
[2, 1]   ἐλπίσαι περὶ ἁπάντων, ἐς δὲ  δὴ   φιλοτιμίαν ἀφειδὴς ὑπὲρ δύναμιν, ὡς
[2, 112]   ὤφελές γε νῦν περιεῖναι     ἀνάξιά σου τὰ ἔκγονα
[2, 123]   κοινοῖς καὶ τὰ ἴδια καταθέσθαι  ἤ,   εἴ τις ἀνηκέστως ἔχει, τὰ
[2, 145]   Καίσαρος σῶμα παντὶ σθένει πάντας  ἤ,   εἴ τις ἐπιβουλεύσειεν, ἐξώλεις εἶναι
[2, 112]   ἀνάξιά σου τὰ ἔκγονα     οὐδ' ἔκγονος εἶ σὺ τοῦδε»
[2, 113]   προσλήψῃ τῶν ἀρίστων οὕτω φρονῶν;     σοι δοκοῦσιν οἱ χειροτέχναι καὶ
[2, 116]   τὸ μὲν πρῶτον ἄνευ καρδίας  ἤ,   ὡς ἕτεροι λέγουσιν, κεφαλὴ
[2, 82]   τριάκοντα λοχαγοὶ καὶ ὁπλῖται διακόσιοι,  ἤ,   ὡς ἑτέροις δοκεῖ, χίλιοι καὶ
[2, 112]   Βροῦτε δωροδοκεῖς; Βροῦτε νεκρὸς εἶ;     ὤφελές γε νῦν περιεῖναι
[2, 22]   δεδιέναι περὶ τῷ φόνῳ μᾶλλον     ἀγανακτεῖν ἐπὶ τῇ Κλωδίου περὶ
[2, 112]   μητρὸς ἁμαρτήματα ἀγνοῶν ἀπιστῶν     αἰδούμενος, εἴτε φιλελεύθερος ὢν ἄγαν
[2, 129]   δὲ καὶ ἡλικίας τι νεώτερον     ἄλλη πρὸς χειροτονίαν ἐναντίωσις ὑποῦσα
[2, 140]   δῆμος ἐδίδου, οἰκείων μὲν ἀνδρῶν     ἀναμαρτήτων οὔ ποτε γῆν ἀφαιρούμενος
[2, 140]   δὲ οὐδεὶς φθόνος χρόνος     ἀνθρωπίνη λήθη τὰ ἐπὶ Κελτοῖς
[2, 112]   τὰ τῆς μητρὸς ἁμαρτήματα ἀγνοῶν     ἀπιστῶν αἰδούμενος, εἴτε φιλελεύθερος
[2, 150]   διὰ δέος, καθάπερ αὐτὸς ἔλεγεν,     ἀρχῆς ἐπιθυμίᾳ συμπεσών, στρατηγοῖς τοῖς
[2, 28]   οὐχ ὑπισχνεῖσθαι δεῖν ἔφη μᾶλλον     αὐτίκα ἀποθέσθαι οὐδ' ἐξοπλίζειν Καίσαρα
[2, 92]   δὲ αὐτὸν οὐχ ὑπισχνεῖσθαι μᾶλλον     αὐτίκα διδόναι πάντα ἐκέλευον· καὶ
[2, 129]   ἐπὶ τῷ δήμῳ γενέσθαι μᾶλλον     βεβαίως ἔχειν, ἔλαβον. Τοῖς
[2, 35]   ἐφιστὰς καὶ τὰ ἐν ποσὶν     βίᾳ χειρούμενος φιλανθρωπίᾳ. Φυγαί
[2, 50]   χρὴ νικήσαντα προσδοκᾶν ἐκλείψειν ὠμότητος     βίας; Καὶ τάδε πράττοντι κατὰ
[2, 127]   ὧν οὐδὲν ἑκόντας οὐδὲ πρὶν     δεῖσαι περὶ σφῶν αὐτῶν. Ἀνῃρημένου
[2, 150]   Ἐς δὲ τὰ ἐμφύλια τάδε     διὰ δέος, καθάπερ αὐτὸς ἔλεγεν,
[2, 150]   μιᾶς καὶ ὅδε πείρας ἑκάστων     διὰ δύο, οὐ μὴν ἀηττήτου
[2, 135]   ὡς οὐ δικαίως φυλασσόμενα μᾶλλον     διὰ χρείαν. Καὶ Ἀντώνιος
[2, 110]   ἐκκλίνων ἤδη τήνδε τὴν πεῖραν     διαβολήν, εἴτε τισὶν ἐχθροῖς τῆς
[2, 8]   ἐπιβὰς χρηματίζειν μὲν ταῖς πόλεσιν     διαιτᾶν δίκας ὅσα ὁμοιότροπα
[2, 137]   πολλάκις ἀποθανεῖν ἂν ἑλέσθαι μᾶλλον     δουλεύειν ἑκόντας ἐπὶ ὅρκῳ. ~Εἰ
[2, 149]   ἀήττητος αἰεὶ γενόμενος ἑνὶ σχεδὸν     δύο ἔργοις ἕκαστον πόλεμον ἐξήνυσε,
[2, 73]   σύνιστέ μοι, κηδεμονίας πίστεως     δωρεῶν μεγαλοφροσύνης. ~Ἔστι δὲ οὐ
[2, 19]   ξίφεσι καθίσταντο, καὶ τὸ δεκάζειν     δωροδοκεῖν ἀναισχύντως τότε μάλιστα ἐπλεόνασεν,
[2, 19]   τε γὰρ ἀρχαὶ κατὰ στάσιν     δωροδοκίαν σπουδῇ τε ἀδίκῳ καὶ
[2, 51]   σύνεστι· καὶ βασιλέες, ὅσοι Ῥωμαίοις     ἐμοὶ φίλοι, στρατιὰν καὶ βέλη
[2, 55]   καμάτου τινὲς ἀπερρίπτουν, ἔφερον,     ἐν φάραγξι διαλαθόντες ὑπελείποντο, τὴν
[2, 53]   οὔθ' τῶν ἄλλων βραδυτὴς     ἔνδεια τῆς πρεπούσης παρασκευῆς ἐφέξει
[2, 48]   τε ἐς τὰ ἔθνη περιέπεμπεν     ἐνήλλαττεν, ἐφ' ἑαυτοῦ καταλέγων. Ἐς
[2, 25]   σφῶν παρὰ τὴν ἀρχὴν φορτικὸς     ἐπαχθὴς γένοιτο. Τῶν δὲ φυγάδων
[2, 148]   ἢν μὴ τύχῃ τυραννικὸς ὢν     ἐπίμεμπτος, ἀποθανόντα ἀξιοῦσιν, οἳ πρότερον
[2, 107]   προῆγεν ἀθρόως ἐς ἐτησίους ἀρχὰς     ἐς ἐθνῶν στρατοπέδων ἡγεμονίας.
[2, 23]   τοῦ Καίσαρος ὑπονοούντων ἐς ὕβριν     ἐς ἐπήρειαν αὐτὸν τοῦ Καίσαρος
[2, 25]   παροῦσάν οἱ τῆς Γαλατίας ἡγεμονίαν     ἐς μέρος αὐτῆς ἐπιλαβεῖν. Διακωλύσαντος
[2, 79]   φυλασσόντων, περιδραμεῖν οὔτε τι ἄλλο     ἑστῶτες ἐθάμβουν. ~Ὡς δὲ ἐνέδωκε
[2, 144]   καὶ ἄσυλον πατέρα πατρίδος     εὐεργέτην προστάτην οἷον οὐχ
[2, 81]   αὐτῷ· ἥκιστα δ' ἐν ἐλπίσιν     εὐτυχίαις ἄνθρωποι καμάτων αἰσθάνονται. Οἱ
[2, 140]   γῆς καὶ τὴν δημοσίαν ἐπένεμον     ἐωνοῦντο ἑτέραν. Οὕτω μὲν ὑμᾶς
[2, 82]   Νικήσομεν, Καῖσαρ, κἀμὲ τήμερον     ζῶντα νεκρὸν ἀποδέξῃ
[2, 74]   μεμνημένους τε καὶ νίκην πάντως     θάνατον αἱρουμένους, καθέλετέ μοι προϊόντες
[2, 113]   ἄλλων στρατηγῶν θέας αἰτοῦντες ἵππων     θηρίων, παρὰ δὲ σοῦ τὴν
[2, 138]   τῶν ἐθνῶν ἡγεμονίας οὔτε στρατείας     ἱερωσύνας κληρουχίας τιμὰς
[2, 56]   πολεμίων, λαθεῖν ἂν αὐτοὺς ἴσως     καὶ βιάσασθαι μεγέθει τε νεῶν
[2, 21]   τῶν θεραπόντων ἐπιστὰς ἔτι ἔμπνουν     καὶ νεκρὸν ἐπανεῖλεν, ὑποκρινόμενος μὲν
[2, 138]   οὖν ἐς τοὺς ἀσύλους ἡμάρτανον;     Καῖσαρ μὲν ἱερὸς καὶ ἄσυλος,
[2, 127]   δύο τῶνδε πάντως τὸ ἕτερον,     Καίσαρα τύραννον προαποφαίνειν τούτους
[2, 99]   καὶ τὸ δίκαιον πρέπον     καλὸν οὐκ ἔθεσι μᾶλλον
[2, 55]   διαφυλάξαι. Κονιορτὸν δ' πῦρ     καπνὸν εἴ ποτε μακρόθεν ἴδοιεν
[2, 88]   ἐν ἀπόρῳ καιρῷ γενέσθαι μᾶλλον     Κάσσιον τὸν πολεμικώτατον ἐπὶ τριήρων
[2, 59]   ἦν πολύ, μὴ σφᾶς ἀνατρήσειαν     καταδύσειαν αἱ μακραὶ τοῖς ἐμβόλοις·
[2, 37]   τοῖς ἐπιμένουσιν, εἰ φειδοῖ χωρίων     κατασκευῆς ἀπολελείψονται τῶν ὑπὲρ τῆς
[2, 101]   Πετρήιον ἐπὶ διαίτῃ διαχρώμενον ἑαυτόν,     Κάτωνα ὑφ' ἑαυτοῦ διασπώμενον ὡς
[2, 138]   ἡγεμονίας οὔτε στρατείας ἱερωσύνας     κληρουχίας τιμὰς ἄλλας ὑμῖν
[2, 151]   συγγνώμῃ καὶ εὐεργέται καὶ οὐδὲν     κρατῆσαι μόνον ἐνθυμούμενοι. Καὶ τάδε
[2, 53]   τόνδε τὸν καιρὸν πλεῖν ἂν     λέγειν μᾶλλον ἐβουλόμην, ἵνα με
[2, 66]   ἐδόκει δρᾶν τι Μετ' ἀργίας     λιμῷ διαφθαρῆναι. Ὧν Πομπήιος
[2, 102]   Πέρσαις ἦν τις ἀγορὰ ζητοῦσιν     μανθάνουσι τὰ δίκαια. Κλεοπάτρας τε
[2, 99]   καλὸν οὐκ ἔθεσι μᾶλλον     μεγαλοψύχοις λογισμοῖς ὁρίσαι. Μαρκίᾳ γέ
[2, 82]   Καῖσαρ, κἀμὲ τήμερον ζῶντα     νεκρὸν ἀποδέξῃ στρατιὰ δ'
[2, 20]   τὰς ἐντεύξεις εὐπρόσιτον ὄντα     νομιζόμενον εἶναι. δὲ τὴν
[2, 19]   σπουδῇ τε ἀδίκῳ καὶ λίθοις     ξίφεσι καθίσταντο, καὶ τὸ δεκάζειν
[2, 113]   σου τὸ δικαστήριον ἀσήμως μᾶλλον     οἱ Ῥωμαίων ἄριστοι, παρὰ μὲν
[2, 139]   Εἰ δή τινες τῶν ᾠκισμένων     οἰκισθησομένων πάρεστε, χαρίσασθέ μοι καὶ
[2, 29]   αὐτοῖς ἐπὶ τὸν Πομπήιον Καίσαρα,     ὁμοῦ πάντας καταλύειν. Οὐ πείθων
[2, 20]   περί τε τὰς ἐντεύξεις εὐπρόσιτον     ὄντα νομιζόμενον εἶναι.
[2, 8]   ταῖς πόλεσιν διαιτᾶν δίκας     ὅσα ὁμοιότροπα τούτοις, ἅπαντα ὑπερεῖδεν
[2, 65]   πρὸς αὐτὸν ὑπὸ τοῦ λιμοῦ,     οὐ πολὺ σφίσιν ἔσεσθαι τὸ
[2, 124]   μετ' ὀλιγωτέρων καθαρῶν βιοῦν μᾶλλον     πάντας ἐνόχους ὄντας ταῖς ἀραῖς.
[2, 144]   παρ' ἐμοῦ μᾶλλον, ἑνὸς ὄντος,     παρὰ τῆς πατρίδος ὅλης αὐτῷ
[2, 34]   ἐκπλήξει καὶ φόβῳ τόλμης μᾶλλον     παρασκευῆς δυνάμει, μετὰ τῶν πεντακισχιλίων
[2, 144]   ψηφίσματι ἐξεθείαζον, ἱερὸν καὶ ἄσυλον     πατέρα πατρίδος εὐεργέτην
[2, 53]   ἕως Πομπήιος ἡγεῖται κἀμὲ χειμάζειν     περὶ πομπὰς καὶ θυσίας ὑπατικὰς
[2, 121]   τοὺς ἄνδρας οὐδέ τι πλέον     περὶ τῆς εἰρήνης μόνης αὖθις
[2, 116]   Λαίναν ὁρῶντες οὐ μηνύοντι μᾶλλον     περί του δεομένῳ καὶ λιπαροῦντι
[2, 66]   ἔτεσιν ἠσκημένοι, εἰς δὲ ταφρείας     περιτειχίσεις σιτολογίας ἐπιπόνους ἀσθενέστεροι
[2, 101]   καὶ μεθιέμενον ἐς τὸ πέλαγος,     Πετρήιον ἐπὶ διαίτῃ διαχρώμενον ἑαυτόν,
[2, 73]   εἴ τι σύνιστέ μοι, κηδεμονίας     πίστεως δωρεῶν μεγαλοφροσύνης. ~Ἔστι
[2, 98]   συνήθων ἐναλλάσσων οὐδ' ἐλάσσω προσφερόμενος     πλείω, συνελεσχήνευε τοῖς παροῦσι περὶ
[2, 24]   καὶ ἕτεροι πλείονες ἐπὶ δωροδοκίαις     πλήθους δεκασμῷ. Σκαῦρον δὲ τοῦ
[2, 79]   δρώσης οὐδ' οἰμωγαὶ τῶν ἀναιρουμένων     πλησσομένων, ἀλλὰ βρυχήματα μόνα καὶ
[2, 131]   Βουλόμεθα. Ἀλλὰ ποίαν λέγετε εἰρήνην;     ποίοις ὅρκοις ἀσφαλὴς ἔσται; Τοὺς
[2, 42]   καὶ πολεμίων· οὐδέν τε ἀλλ'     πολιορκίας ἔργον ἦν, μέχρι θέρους
[2, 99]   ἐπιμονώτατος φῦναι καὶ τὸ δίκαιον     πρέπον καλὸν οὐκ ἔθεσι
[2, 67]   πολέμῳ τὴν κρίσιν ταχυτέραν μᾶλλον     πρέπουσαν ἐπειγόμενοι γενέσθαι, πάντες ἐξώτρυνον
[2, 133]   νομίζετε πράξειν ἀφαιρουμένους, ὧν εἰλήφασιν     προσδοκῶσι λήψεσθαι πόλεών τε καὶ
[2, 144]   πατέρα πατρίδος εὐεργέτην     προστάτην οἷον οὐχ ἕτερον ὀνομάζοντες.
[2, 59]   Καὶ ἄνεμος ἄφνω μείζων     πρότερον ἐπέρραξεν. Αἱ μὲν δὴ
[2, 77]   τῇ ἡμέρᾳ τῶν ἐπὶ γῆς     πρῶτος τελευταῖος ὤκνει τοσῆσδε
[2, 55]   ἑαυτοῦ παρασκευὴν διαφυλάξαι. Κονιορτὸν δ'     πῦρ καπνὸν εἴ ποτε
[2, 66]   εἰς δὲ ταφρείας περιτειχίσεις     σιτολογίας ἐπιπόνους ἀσθενέστεροι διὰ γῆρας·
[2, 72]   συστρατιῶται, στρατηγεῖτε τοῦ πόνου μᾶλλον     στρατηγεῖσθε· αὐτοὶ γὰρ ἐμοῦ τὰ
[2, 74]   καὶ οὐδὲ στρατηγοῦντα ἔτι μᾶλλον     στρατηγούμενον. Καὶ τάδε μοι περὶ
[2, 17]   ὅσοι τε ἐς ἡγεμονίας ἐθνῶν     στρατοπέδων ἐξῄεσαν, ὡς ἑκατὸν μέν
[2, 107]   ἐτησίους ἀρχὰς ἐς ἐθνῶν     στρατοπέδων ἡγεμονίας. δὴ καὶ μάλιστα
[2, 128]   τὰ ἐτήσια τὰς τῶν ἐθνῶν     στρατοπέδων ἡγεμονίας διετάξατο. Εἰ δὴ
[2, 128]   καὶ ἐς ἱερωσύνας καὶ ἐθνῶν     στρατοπέδων ἡγεμονίας ὑπὸ τοῦ Καίσαρος
[2, 22]   καὶ μάλιστα ὅσοι ταῖς ἐσθῆσιν     σφραγῖσιν ἀπὸ χρυσοῦ διέφερον. Ὡς
[2, 145]   ἐστὶ κινδύνων ἡμῖν τὰ μέλλοντα     τὰ ὄντα μὴ ἐς τὰς
[2, 77]   τῶν ἐπὶ γῆς πρῶτος     τελευταῖος ὤκνει τοσῆσδε ἀμφιβολίας ἄρξαι.
[2, 31]   Εἰ μή τι κρεῖσσον ἀπατῶν     τεχνάζων καὶ τότε ἐς εὐπρέπειαν.
[2, 150]   θαρρεῖν τῇ Καίσαρος τύχῃ μᾶλλον     τῇ θαλάσσῃ. Ἔς τε πολεμίους
[2, 31]   τε νῦν ἀμφὶ Καπύην     τὴν ἄλλην Ἰταλίαν ἐστὶ καὶ
[2, 62]   τραπῆναι· καὶ αὐτὸς ἅμα ὤκνησεν,     τὴν ἀφυλαξίαν τοῦ χαρακώματος ὡς
[2, 37]   καὶ τὰ οἰκήματα τὴν δύναμιν     τὴν ἐλευθερίαν εἶναι τοῖς ἀνδράσιν,
[2, 140]   πατρίδας, οὔτε γῆν ὑμῖν ἐωνοῦντο     τὴν τῶν δεδημευμένων ἀνδρῶν ἐπένεμον,
[2, 138]   στρατείας ἱερωσύνας κληρουχίας     τιμὰς ἄλλας ὑμῖν ἀπέδωκεν οὐδὲ
[2, 124]   ὠμόσαμεν, φύλακες αὐτῷ τοῦ σώματος     τιμωροὶ παθόντι τι ἔσεσθαι, εὔορκον
[2, 145]   χρὴ τὸ παρὸν σκοπεῖν μᾶλλον     τὸ γεγενημένον, ὡς ἐν ἀκμῇ
[2, 23]   παραινούντων τὸ παρὸν διορθοῦσθαι μᾶλλον     τὸ παρελθὸν ἐνοχλεῖν ἐπ' ἀνδράσι
[2, 149]   καὶ οὐ στρατηγίᾳ πεποιθότε μᾶλλον     τόλμῃ καὶ τύχῃ. Ὧν
[2, 28]   ἑνὶ τηλικαύτην ἀρχὴν γενέσθαι μᾶλλον     τὸν ἕτερον αὐτῶν ἔχειν ἐπὶ
[2, 40]   τῷ Κάτωνι, πότερα τῆς βουλῆς     τοῦ δήμου δόγμα φέρων ἐς
[2, 130]   τοῦ λεγομένου συμφέρειν μᾶλλον     τοῦ δικαίου μέλει· ὧδε γὰρ
[2, 127]   ἕτερον, Καίσαρα τύραννον προαποφαίνειν     τούτους ἐξ ἐλέου περισῴζειν, τούτου
[2, 142]   ὑπάτοις γνώμη ὑπὸ δέους     φθόνου, ὡς τῶν ἀνδρῶν καὶ
[2, 35]   ἐν ποσὶν βίᾳ χειρούμενος     φιλανθρωπίᾳ. Φυγαί τε καὶ μεταναστάσεις
[2, 140]   ἀριστεῖα· ἐπεὶ δὲ οὐδεὶς φθόνος     χρόνος ἀνθρωπίνη λήθη τὰ
[2, 62]   τοῦ χαρακώματος ὡς ἐνέδραν ὑφορώμενος     ὡς ἤδη κεκριμένου τοῦ πολέμου
[2, 145]   ~Καὶ αὖθις ἀνεγίνωσκε τοὺς ὅρκους,     μὴν φυλάξειν Καίσαρα καὶ τὸ
[2, 6]   μηδὲν ἀνήκεστον ἐς ἄνδρας ἐπιφανεῖς     πρὸ λόγου καὶ δίκης ἐξειργασμένος.
[2, 70]   τοῖς ἰδίοις βασιλεῦσι τασσόμενοι, καὶ     ἄλλη Πελοπόννησος καὶ Βοιωτοὶ μετ'
[2, 120]   ὅμοιος· χωρὶς γὰρ τῆς βουλευτικῆς     ἄλλη στολὴ τοῖς θεράπουσίν ἐστιν
[2, 30]   ὡς ἐς τοσοῦτον ἔργον ἤγειρεν.     βουλὴ δὲ γνώμην ἕκαστον ᾖτει·
[2, 11]   χειροτονίαν ᾖει σὺν κεκρυμμένοις ξιφιδίοις.  ~Ἡ   βουλὴ δέ έοὐ γάρ τις
[2, 23]   λίθων καὶ παντὸς ἔργου Μίλων.  ~Ἡ   βουλὴ δὲ συνῄει μετὰ δέους
[2, 136]   ἄνδρα δημοσίᾳ. Καὶ ἐπὶ τοῖσδε     βουλὴ διελύθη. ~Βροῦτος δὲ καὶ
[2, 24]   ἐπὶ τῇ φυγῇ. Καὶ τάδε     βουλὴ λαμπρῶς ἐπαινοῦσα δύο τε
[2, 9]   ἐπέγραψε Τρικάρανον. Ὑφορωμένη δ' αὐτοὺς     βουλὴ Λεύκιον Βύβλον ἐς ἐναντίωσιν
[2, 13]   φόρων αὑτοῖς γενέσθαι. Καὶ ἀποδιέτριβεν     βουλή. δὲ Καῖσαρ ἐς
[2, 138]   ἄλλας ὑμῖν ἀπέδωκεν οὐδὲ προεβούλευεν     βουλὴ περὶ οὐδενὸς οὐδ'
[2, 127]   τι πρῶτον αὐτῶν ἐνδεξαμένη μάλιστα     βουλὴ πρὸς τὰ λοιπὰ κατ'
[2, 15]   φίλων αὐτῷ πλῆθος συνεξῄει, καὶ     βουλὴ συνίστη τὸν ἄνδρα πόλεσι
[2, 107]   τὸ ψήφισμα τῶν προλελεγμένων τιμῶν     βουλή, τῶν ὑπάτων ἡγουμένων, ἐν
[2, 29]   τὰ προάστεια ἀγανακτῶν ὑπεξῄει. Καὶ     βουλὴ ὑπόπτως μὲν εἶχεν ἤδη
[2, 33]   καὶ τὴν Κουρίωνος γνώμην ἐπαινούντοιν,     βουλὴ φιλονικότερον ἔτι τὴν Πομπηίου
[2, 25]   ἦν ἐν Ῥώμῃ τότε Πομπήιος·     γὰρ εὔνοια τῆς βουλῆς μάλιστα
[2, 142]   καὶ διεσείετο μάλιστα τοῖς ὑπάτοις     γνώμη ὑπὸ δέους φθόνου,
[2, 32]   νουμηνίᾳ τοῦ ἔτους. Περιεῖχε δ'     γραφὴ κατάλογόν τε σεμνὸν ὧν
[2, 115]   τὸ σῶμα νωθρὸν ἐγίγνετο, καὶ     γυνὴ Καλπουρνία ἐνύπνιον αἵματι πολλῷ
[2, 35]   καὶ τὴν πόλιν ἄφνω καταλαβεῖν·     δ' ἐστὶν Ἰταλίας πρώτη μετὰ
[2, 34]   ἀνέῳκτο καὶ κεκήρυκτο ἤδη σαφῶς,     δὲ βουλὴ νομίζουσα Καίσαρι τὸν
[2, 35]   τῆς διαβάσεως ἐμοὶ κακῶν ἄρξει,     δὲ διάβασις πᾶσιν ἀνθρώποις. Καὶ
[2, 96]   μόνους ὑπολιπὼν ἐλέφαντας τῷ Σκιπίωνι,     δὲ στρατιὰ τοῦ Καίσαρος ἐς
[2, 118]   ἦν, οὐ γὰρ δορυφόροις ἠρέσκετο,     δὲ τῆς ἡγεμονίας ὑπηρεσία μόνη
[2, 1]   τε Πομπήιος καὶ Γάιος,     δευτέρα τῶν ἐμφυλίων ἥδε δηλοῖ.
[2, 88]   τὰς τριήρεις παρεδίδου. Τοσοῦτον ἴσχυεν     δόξα τῆς Καίσαρος εὐπραγίας· οὐ
[2, 88]   ὑμᾶς ὑπὸ σφῶν αὐτῶν ἀπολλυμένους     δόξα τῶν προγόνων περισώσει; Τῇ
[2, 7]   δῆμος. Καὶ δοκεῖ τισιν ἥδε     εὐφημία ἀπὸ Κικέρωνος ἀρξαμένη περιελθεῖν
[2, 132]   ἱερωσύνην. Τοῦ δὲ ἥψατο μὲν     ἡδονή, Μέμνησθε, δὲ ἔφη, μοι
[2, 73]   ἀπορίας ἀνδράσι μαχούμεθα· ἥδε δὲ     ἡμέρα κρινεῖ πάντα. Μέμνησθέ μοι
[2, 69]   εἰπὼν τοῖς φίλοις, ὅτι ἥδε     ἡμέρα, ὁπότερος ἂν ἐπικρατήσῃ, μεγάλων
[2, 78]   ἔτι καὶ ἐς ἀλλήλους ἀποβλέπουσιν     ἡμέρα προύκοπτε. Καὶ τὸ μὲν
[2, 57]   ἐπὶ τὰς ἐκβολὰς ἀφίκετο καὶ     θάλασσα σὺν κλυδωνίῳ καὶ πνεύματι
[2, 19]   ~Τοῦ δ' αὐτοῦ χρόνου καὶ     Καίσαρος θυγάτηρ κύουσα τῷ Πομπηίῳ
[2, 7]   τοὺς πολεμίους ἀπώλοντο. Ὧδε μὲν     Κατιλίνα ἐπανάστασις, παρ' ὀλίγον ἐς
[2, 116]   καρδίας ἤ, ὡς ἕτεροι λέγουσιν,     κεφαλὴ τοῖς σπλάγχνοις ἔλειπε. Καὶ
[2, 46]   Βαγράδαν ποταμὸν μάχης ἐγένετο, καὶ     κεφαλὴ τοῦ Κουρίωνος ἀποτμηθεῖσα ἐς
[2, 150]   ὑπὸ Κελτῶν ἡττῶντο λαμπρῶς, ὅθ'     μεγάλη σφᾶς συμφορὰ κατέλαβε Κόττα
[2, 123]   καὶ τοὺς ὑπολοίπους ἀγαθοὺς ἄνδρας     μέλλουσα στάσις διολέσει. Οὐδὲ γὰρ
[2, 8]   τὸ κοινὸν ταμιεῖον. Ἐφ' οἷς     μὲν βουλὴ θριαμβεῦσαι παρέσχεν αὐτῷ,
[2, 5]   Σύλλαν γεγονέναι. ~Λεχθέντων δὲ τούτων     μὲν βουλὴ Λέντλον παρέλυσε τῆς
[2, 48]   ἐμφήναντα λοχαγὸν ἔκτεινεν ἀντ' αὐτοῦ.  ~Ἡ   μὲν δὴ περὶ Πλακεντίαν στάσις
[2, 57]   φθονερῷ, ἐφῆκε τὴν ναῦν ἐπανιέναι.     μὲν δὴ πνεύματι ταχεῖ τὸν
[2, 28]   ἀναμένων τοὺς χρόνους τοὺς ὡρισμένους.     μὲν δὴ τέχνη τῶν γεγραμμένων
[2, 77]   τε τοῦ κακοῦ γιγνομένοις αὐτοῖς     μὲν ἐκκαίουσα καὶ τυφλοῦσα πάντας
[2, 35]   πρὸς τοὺς παρόντας εἶπεν ἀνενεγκών·     μὲν ἐπίσχεσις, φίλοι, τῆσδε
[2, 92]   Ῥώμην ἠπείγετο. Ὡς δ' ἦλθεν,     μὲν στάσις πολιτικὴ κατεπαύετο,
[2, 20]   φάρμακον ἐπὶ τοῖς παροῦσι κακοῖς     μόναρχος ἐξουσία, χρῆναι δ' ἑλέσθαι
[2, 57]   προθυμία τε πᾶσιν ἐνίπιπτε καὶ     ναῦς ὑπὸ βίας ἐξέπιπτε τοῦ
[2, 44]   γεγονότα, ἄγων. Ὡς δέ σφισιν     νίκη Καίσαρος περὶ τὴν
[2, 64]   πρὸς Δυρραχίῳ στρατοπεδεύσας, ἔνθα ἔστιν     παρασκευὴ πᾶσα Πομπηίῳ, δέον ἀποσπᾶν
[2, 133]   Καὶ τοῦδε μὲν ὑμῖν καὶ     παρελθοῦσα νὺξ τὴν εἰκόνα ἔδειξε.
[2, 18]   Ἀλλὰ τὴν μὲν Κράσσου συμφορὰν     Παρθικὴ δηλώσει γραφή, Ῥωμαῖοι δὲ
[2, 90]   μὲν ἕκαστα ὅπως ἐγένετο, ἀκριβέστερον     περὶ Αἰγύπτου συγγραφὴ διέξεισι· τὴν
[2, 44]   δέ σφισιν νίκη Καίσαρος     περὶ τὴν Ἰβηρίαν ἀπηγγέλθη, ἀνεθάρρησάν
[2, 6]   ἀγαπῶντες ὡς διαλαθόντες. Οὕτω μὲν     πόλις ἀνέπνευσεν ἀπὸ τοῦ δέους
[2, 105]   Τῆς δ' ἐπιούσης ἑάλω μὲν     πόλις, τῶν δὲ ἡγεμόνων τοῦ
[2, 92]   δ' ἦλθεν, μὲν στάσις     πολιτικὴ κατεπαύετο, ἑτέρα δ' ἐπ'
[2, 47]   ἐφάνη τις οὐδ' ἐπιδημῶν, ὅτε     στάσις ἐγίγνετο· καὶ Καῖσαρ
[2, 82]   ζῶντα νεκρὸν ἀποδέξῃ     στρατιὰ δ' ἐμαρτύρει καθάπερ ἔνθουν
[2, 96]   πολλοὺς καὶ ἐλέφαντας ἑξήκοντα ἑτέρους,     στρατιὰ τοῦ Καίσαρος ἐδείμαινε καὶ
[2, 53]   τῶν μεγίστων ἐμοὶ συναίρεσθε, οὔθ'     τῶν ἄλλων βραδυτὴς ἔνδεια
[2, 81]   συντρέχων ἐκούφιζεν. ώρει δὲ καὶ     τῶν γεγονότων εὐπραξία καὶ ἐλπίς,
[2, 102]   γενομένων εὑρεῖν· ἐς τοσοῦτο καθεῖλεν     τῶνδε φιλονικία τὴν πόλιν. ~Αὐτὸς
[2, 36]   ὡς τῆς πόλεως καταληφθησομένης αὐτίκα.     τε ἄλλη βουλή, παρὰ δόξαν
[2, 144]   αὐτὸν ὑμεῖς ἀγάμενοι πάντες ὁμαλῶς,     τε βουλὴ καὶ μετὰ αὐτῆς
[2, 108]   καθιέντα καὶ τυραννικὸν ὅλως γεγονότα·     τε γὰρ πρόφασις τῆς κολάσεως
[2, 129]   αὐτὰς ἀντιληψόμενοι νομιμώτερον. Τοῖς δὲ     τε ἐνέδρα κατεφαίνετο, καὶ οὐδὲ
[2, 150]   καὶ διανοούμενος ἀπέθανε. ~Καίσαρι δὲ     τε Ἰόνιος θάλασσα εἶξε, χειμῶνος
[2, 31]   στρατιὰν ἐς τοῦτό σοι δίδομεν,     τε νῦν ἀμφὶ Καπύην
[2, 116]   μετὰ σπουδῆς. Καὶ τοὺς μὲν     τε ὄψις αὐτίκα τοῦ γιγνομένου
[2, 108]   περὶ τῆς βασιλικῆς ἐπωνυμίας ἦν,     τε τῶν δημάρχων ἀρχὴ ἱερὰ
[2, 96]   δ' ἑτέρου Μαυρουσίων δυνάστου Κίρταν,     βασίλειον ἦν Ἰόβα, καταλαβόντος,
[2, 10]   ἀριστεύουσαν αὐτῆς μάλιστα περὶ Καπύην,     ἐς τὰ κοινὰ διεμισθοῦτο, τοῖς
[2, 102]   εἰκόνα καλὴν τῇ θεῷ παρεστήσατο,     καὶ νῦν συνέστηκεν αὐτῇ. Τὸ
[2, 32]   ἱππεῦσι τριακοσίοις κατέβαινεν ἐπὶ Ῥαβέννης,     συναφής τε ἦν τῇ Ἰταλίᾳ
[2, 84]   δ' ἐκπεσούσης ἀπ' Αἰγύπτου Κλεοπάτρας,     τῷ ἀδελφῷ συνῆρχε, καὶ στρατὸν
[2, 112]   περὶ τῆς καλουμένης πολιτικῆς στρατηγίας,     τῶν ἄλλων προτιμᾶται, εἴτε τῷ
[2, 58]   ἐν μέσῳ τὸν ποταμὸν ἐρευνωμένων,     μάλιστα εἴη διαβατός, τῶν τις
[2, 149]   ἀπεπείρασε, καὶ ἐπὶ κλίμακα πρῶτος  ἀνέβη   καὶ ἐς πολεμίων τεῖχος ἐσήλατο
[2, 89]   τὰς Κασσίου καὶ Ῥοδίων τριήρεις  ἐνέβη   σὺν τοῖς παροῦσιν· οὐδενί τε
[2, 151]   ἄλλους καὶ ὅδε διανοούμενος ἀνῃρέθη.  ~Συνέβη   δ' αὐτοῖς καὶ τὰ στρατόπεδα
[2, 154]   δρόμον μετέβαλεν, ὡς ἦγον Αἰγύπτιοι.  Συνέβη   δὲ αὐτῷ καὶ τῶν ἐς
[2, 16]   ὅλην, οἷόν τι καὶ Δημοσθένει  συνέβη   κατιόντι, ἀναλῶσαι. ~Ὁ δὲ Καῖσαρ
[2, 83]   δρόμῳ μέχρι θαλάσσης ἐπειχθεὶς σκάφους  ἐπέβη   σμικροῦ καὶ νεὼς παραπλεούσης ἐπιτυχὼν
[2, 23]   πολὺ δὲ ἀναλαβεῖν ἔλεγεν ἐς  ἀκριβῆ   διόρθωσιν ἐπιτετριμμένης ἐκ πολλοῦ τῆς
[2, 95]   συνήρπαζον, δὲ Πετρήιος, ὡς  ἀκριβῆ   τοῦ στρατοῦ λαβὼν πεῖραν καὶ
[2, 46]   ἀναχθέντας, ἕτερα δ' ἐν τῇ  γῇ,   νυκτὸς ἔτι, περὶ τοὺς ὑπολειφθέντας
[2, 103]   ἐς ἀπορίαν ὡς ἐν ἀλλοτρίᾳ  γῇ   περιφέρειν. δὲ Καῖσαρ ἧκε
[2, 88]   δὴ καὶ ἐπιφόβου τότε οὔσης  ἐξεπλάγη   καὶ νομίσας οἱ τὸν Καίσαρα
[2, 24]   τοῦ δήμου τοὺς κατηγόρους ἐνοχλοῦντος,  σφαγή   τις ἐκ τῶν Πομπηίου στρατιωτῶν
[2, 130]   δὲ ὤφθησαν ἐκ μετεώρου καὶ  σιγὴ   κεκραγότων μόλις ἐγίγνετο, εἷς μέν
[2, 117]   Καίσαρα ἐπὶ μέν τι σὺν  ὀργῇ   καὶ βοῇ καθάπερ θηρίον ἐς
[2, 33]   τε ἔδραμε τῆς ἕδρας σὺν  ὀργῇ   καὶ περὶ τῆς ἀρχῆς ἐπεθείαζεν
[2, 22]   γὰρ ἐν ἀσυντάκτῳ πολιτείᾳ σὺν  ὀργῇ   καὶ προφάσει τοῦδε τοῦ θορύβου
[2, 34]   ἐφ ἕτερα περιέπεμπον σύν τε  ὀργῇ   καὶ φιλονικίᾳ, σπουδῆς οὐδὲν ἀπολείποντες
[2, 24]   καὶ δήμευσις ἦν ἐπὶ τῇ  φυγῇ.   Καὶ τάδε βουλὴ λαμπρῶς
[2, 24]   δὲ Σκαῦρος ἑάλω. Καὶ πάντων  φυγὴ   κατέγνωστο, Γαβινίου δὲ καὶ δήμευσις
[2, 17]   Δομιτίου δᾳδοῦχον ἐπάταξε ξίφει. Καὶ  φυγὴ   μετὰ τοῦτο ἦν, Δομίτιός τε
[2, 98]   ἐπὶ τὴν Ἰτύκην ἰόντος ἐγίγνετο  φυγὴ   πάντων. Καὶ οὐδένα κατεῖχεν
[2, 118]   ἐς ἄνδρα ἱερὸν καὶ ἄσυλον,  φυγή   τε ἦν ἀνὰ τὸ βουλευτήριον
[2, 143]   δαψιλοῦς ἐπὶ τὰ ἔμβολα προυτέθη,  οἰμωγή   τε καὶ θρῆνος ἦν αὖθις
[2, 149]   ἔφερον καλεῖν βασιλέας. ~Οὕτω μὲν  δὴ   Γάιος Καῖσαρ ἐτελεύτησεν ἐν ἡμέραις
[2, 16]   ἐποίσειν τῷ Κλωδίῳ. Κικέρων μὲν  δὴ   διὰ Πομπήιον ἐκπεσὼν διὰ Πομπήιον
[2, 84]   τῷ Πομπηίῳ φίλους. ~Ὁ μὲν  δὴ   διὰ τάδε ἐς τὴν Αἴγυπτον
[2, 23]   δύο τάλαντα ἐπεπόμφει. Κάτων μὲν  δὴ   καθίστατο Κύπρον Πτολεμαίου τὰ χρήματα
[2, 18]   πολέμου πρὸς Παρθυαίους ὡς εὐχεροῦς  δὴ   καὶ ἐνδόξου καὶ ἐπικερδοῦς. Ἀλλὰ
[2, 88]   δέους τῆς Καίσαρος εὐτυχίας περιπύστου  δὴ   καὶ ἐπιφόβου τότε οὔσης ἐξεπλάγη
[2, 141]   οὐ γῆν ὑμᾶς λαβεῖν, ἣν  δὴ   καὶ ἑτέρωθεν εἶχον παρασχεῖν, ἀλλ'
[2, 108]   ἀρχῆς καὶ τοῦ βουλευτηρίου.  δὴ   καὶ μάλιστα αὐτὸν διέβαλεν ὡς
[2, 69]   παρέτασσεν ἐς τὴν μάχην·  δὴ   καὶ μάλιστα αὐτοῦ τὴν διάνοιαν
[2, 75]   μὲν Ἰταλικὸν οὕτω κεκόσμητο,  δὴ   καὶ μάλιστα αὐτῶν ἑκάτερος ἐθάρρει·
[2, 90]   πρὸς τὸν βασιλέα ἀγών,  δὴ   καὶ μάλιστα ἐκράτει. Καὶ ἐς
[2, 28]   στρατὸν ἀγείρειν ἐπ' αὐτούς·  δὴ   καὶ μάλιστα ἔλαθεν ὑπὸ Καίσαρος
[2, 70]   τῶν ἐξ Ἰταλίας ἀνδρῶν, οἷς  δὴ   καὶ μάλιστα θαρροῦντες τὰ συμμαχικὰ
[2, 103]   γνώμην ἕτοιμον ἀγωνίσασθαι μετὰ ἀπογνώσεως.  δὴ   καὶ μάλιστα σφαλεὶς Πομπήιος
[2, 29]   δὲ τοῦθ' δήμαρχος· ὅτε  δὴ   καὶ μάλιστα τῷ Πομπηίῳ μετεμέλησε
[2, 107]   ἐς ἐθνῶν στρατοπέδων ἡγεμονίας.  δὴ   καὶ μάλιστα ὑπαχθεὶς δῆμος
[2, 142]   καὶ τοὺς ἄνδρας ὡς ἀκαταπλήκτους  δὴ   καὶ μάλιστα φιλοδήμους ἐν θαύματι
[2, 143]   κληρονομοῖεν οἱ πρότεροι. Ἐφ'  δὴ   καὶ μᾶλλον συνεταράσσοντο καὶ δεινὸν
[2, 22]   ἐς τὴν ἀγοράν. Καίλιος μὲν  δὴ   καὶ Μίλων δούλων ἐσθῆτας ὑποδύντες
[2, 148]   πατέρα τιμῶν ἰσοθέων ἠξίωσεν· ὧν  δὴ   καὶ νῦν, ἐξ ἐκείνου πρώτου,
[2, 30]   τοῦ Κουρίωνος γνώμην ἀπέκλινον, ὅτε  δὴ   καὶ Κλαύδιος τὴν βουλὴν
[2, 97]   Καίσαρος τύχῃ προστιθέντων· ἐδόκει γὰρ  δὴ   καὶ ὅδε πόλεμος ἀβουλίᾳ
[2, 97]   ἐπὶ δώδεκα ἀφράκτων. Ὧδε μὲν  δὴ   καὶ ὅδε στρατός, ἐς
[2, 122]   θέσθαι τῇ πόλει γενέθλιονν, τότε  δὴ   καὶ οἱ μεμισθωμένοι ἀνεθάρρουν ὡς
[2, 65]   μὲν ἐδόκει τὸ ναυτικόν,  δὴ   καὶ πολὺ προῦχεν, ἐπιπέμπειν Καίσαρι
[2, 153]   αὐταῖς ὅμως ἀπέθανεν. Οὕτω μὲν  δὴ   καὶ σημεῖα τὰ περὶ σφῶν
[2, 75]   πραγμάτων ὄντων ἐπὶ ξυροῦ. Διὸ  δὴ   καὶ τετρακισχιλίους τῶν Ἰταλῶν φύλακας
[2, 134]   οἰκείους αὐτῶν καὶ φίλους, εἰ  δὴ   καὶ τόδε αὐτὸ οἵδε λαμβάνειν
[2, 53]   τὰ ἐκεῖ προετοιμάσαι. Ἐγὼ μὲν  δὴ   καὶ τόνδε τὸν καιρὸν πλεῖν
[2, 135]   βουλῇ τὸν φόβον. Γίγνεται μὲν  δὴ   καὶ τοῦτο καὶ ἕτερον αὖ
[2, 101]   ἐς τὸ πέλαγος. ~Τοῦτο μὲν  δὴ   καὶ τῷ περὶ Λιβύην Καίσαρος
[2, 81]   ἄνθρωποι καμάτων αἰσθάνονται. Οἱ μὲν  δὴ   καὶ τῷδε προσπεσόντες ἐπεχείρουν σὺν
[2, 22]   τοῦ Κλωδίου διετίθετο ὡς θρασυτάτου  δὴ   καὶ φίλου θρασυτάτων, οἳ καὶ
[2, 114]   ἐζήτουν καὶ τόπον· μὲν  δὴ   καιρὸς ὑπερήπειγεν ὡς Καίσαρος ἐς
[2, 60]   ὀφθαλμὸν ὁμοίως ἐκκοπῆναι. Τούτους μὲν  δὴ   Καῖσαρ ἀριστείοις πολλοῖς ἐτίμησεν, αὐτὸς
[2, 91]   πολέμου χρείας κατηρείφθη. ~Τοσάδε μὲν  δὴ   Καῖσαρ ἐργασάμενος ἐν Ἀλεξανδρεία διὰ
[2, 61]   Οἵοις θηρίοις μαχόμεθα. μὲν  δὴ   Καῖσαρ ὑπ' ἀνάγκης τὸν στρατὸν
[2, 15]   τῆς Γαλατίας ἀρχήν. ~Τοσάδε μὲν  δὴ   Καῖσαρ ὑπατεύων ἔπραξε καὶ τὴν
[2, 143]   καὶ συγγενὴς συγγενοῦς ςἦν γὰρ  δὴ   Καίσαρι κατὰ μητέρα συγγενήσσ ἐτέχναζεν
[2, 124]   ἄρχειν, στρατὸν πολὺν ἐχούσης. Ἐδόκει  δὴ   καραδοκεῖν ἔτι τὰ γενησόμενα καὶ
[2, 99]   ὡς χρήσας ἀνεδέξατο. Τοιόσδε μὲν  δὴ   Κάτων ἦν, καὶ αὐτὸν οἱ
[2, 66]   φυγὴν ταχεῖαν ἔχοντας. μὲν  δὴ   κρατίστῳ λογισμῷ τρίβειν τὸν πόλεμον
[2, 61]   αὐτῶν, καὶ τὸν αἰετόν,  δὴ   κυριώτατόν ἐστι Ῥωμαίοις, μόλις ἔφθασεν
[2, 87]   Ῥώμῃ τὴν στρατηγίδα. Γίγνεται μὲν  δὴ   Λεύκιος Σκιπίων αὐτοκράτωρ, καὶ στρατὸς
[2, 145]   οὐκ ἀμύναντας αὐτῷ. Ἐφ' ὅτῳ  δὴ   μάλιστα τὴν φωνὴν ἐπιτείνας καὶ
[2, 147]   πρὸ πολλοῦ περιθέοντες ἐζήτουν, οὕτω  δὴ   μανιωδῶς ὑπὸ ὀργῆς τε καὶ
[2, 7]   ἥδε, ὡς ἐντελὴς ἐπὶ μεγίστοις  δὴ   μαρτυρία, ψηφίζεται. ~Ὁ δὲ Καῖσαρ
[2, 33]   δημαρχοῦντες ὅμως πάθοιεν ἀτοπώτερον. Ἔνθα  δὴ   μέγα βοήσας Ἀντώνιος ἀνά
[2, 59]   πρότερον ἐπέρραξεν. Αἱ μὲν  δὴ   μεγάλοις αὖθις ἱστίοις ἐξ ἀέλπτου
[2, 40]   καὶ Δυρράχιον κληίζεται. ~Οἱ μὲν  δὴ   μετὰ τῶν ὑπάτων διεπεπλεύκεσαν ἐς
[2, 138]   ἑκόντας ἐπὶ ὅρκῳ. ~Εἰ μὲν  δὴ   μηδὲν ἔτι εἰς δουλείαν εἰργάζετο
[2, 101]   χωρίς γε Πομπηίου· τοῦτον γὰρ  δὴ   μόνον ἐφυλάξατο δεῖξαι, σφόδρα ἔτι
[2, 61]   χωρὶς ὀκτακοσίων ἀνδρῶν. ~Καίσαρι μὲν  δὴ   οὐδὲν ἦν ἐκ θαλάσσης διὰ
[2, 71]   δοκεῖ παραγαγεῖν, ἐν καιρῷ μάλιστα  δὴ   πάντων ἥδε τῷ Καίσαρι γενομένη·
[2, 48]   ἔκτεινεν ἀντ' αὐτοῦ. ~Ἡ μὲν  δὴ   περὶ Πλακεντίαν στάσις οὕτως ἐλέλυτο,
[2, 108]   εἰμὶ Βασιλεύς, ἀλλὰ Καῖσαρ, ὡς  δὴ   περὶ τὸ ὄνομα ἐσφαλμένοις. Οἱ
[2, 137]   αἰτίαν ἀπορίας εἰρήνης ἀσφαλοῦς.  δὴ   περὶ τούτων ἔχομεν εἰπεῖν, ἐν
[2, 57]   τὴν ναῦν ἐπανιέναι. μὲν  δὴ   πνεύματι ταχεῖ τὸν ποταμὸν ἀνέπλει.
[2, 34]   οὕτως ἐξελαύνουσιν αἰσχρῶς. ~Ὁ μὲν  δὴ   πόλεμος ἑκατέρωθεν ἀνέῳκτο καὶ κεκήρυκτο
[2, 101]   θριάμβους, ἐπί τε Γαλάταις, ὧν  δὴ   πολλὰ καὶ μέγιστα ἔθνη προσέλαβε
[2, 45]   ἐς τοὺς λόφους. Ἀσίνιος μὲν  δὴ   Πολλίων ἀρχομένου τοῦ κακοῦ διέφυγεν
[2, 71]   τῶν μὲν νεῶν καταφρονήσας, αἷς  δὴ   πολὺ προύχων ἐδύνατο πανταχοῦ τὴν
[2, 1]   ἐμφυλίων ἥδε δηλοῖ. μὲν  δὴ   Πομπήιος ἄρτι τὴν θάλασσαν καθήρας
[2, 73]   κρατοῦντες αὐτῶν ἐλάβομεν. ~Ὁ μὲν  δὴ   Πομπήιος ὧδε ἔλεγεν, δὲ
[2, 57]   πολεμίους ἐγγὺς ὄντας. Τὸν μὲν  δὴ   ποταμὸν κυβερνήτης εἰρεσίᾳ βιαζόμενος
[2, 110]   τῆς ἐς Κράσσον παρασπονδήσεως. Στρατιὰν  δὴ   προύπεμπεν ἤδη τὸν Ἰόνιον περᾶν,
[2, 126]   στρατιᾶς ἐπελθὼν ἐκώλυσε. Τοῦτο μὲν  δὴ   πρῶτον ἔργον παρρησίας ἦρξεν ἐπὶ
[2, 5]   τὴν γνώμην ἐπετάχυνε. Σιλανὸς μὲν  δὴ   πρῶτος ἔλεγεν, ὃς ἐς τὸ
[2, 3]   τῆς πόλεως ἐπιδραμούμενος. μὲν  δὴ   ῥάβδους τε καὶ πελέκεας ὥς
[2, 32]   περὶ τῶν παρόντων. Κουρίωνι μὲν  δὴ   συγκαλεῖν ἐδόκει τὸν στρατὸν ἅπαντα
[2, 32]   κατὰ τάχος ἀφίξεσθαι. Ἐφ'  δὴ   σφόδρα πάντες ἀνέκραγον, ὡς ἐπὶ
[2, 133]   βασιλέας καὶ δυνάστας. Πάντα γὰρ  δὴ   σχεδὸν εἰπεῖν, ὅσα ἐξ ἠοῦς
[2, 46]   οὐδὲ Οὐάρου παρακαλοῦντος. Οὕτω μὲν  δὴ   τὰ σὺν Κουρίωνι ἐς Αιβύην
[2, 113]   σὸν προγονικὸν ἔργον; Οἱ μὲν  δὴ   τάδε ἄρα ἐκ πολλοῦ διανοούμενοι
[2, 122]   ᾑμαγμένος τὴν χεῖρα· συγκατήνεγκαν γὰρ  δὴ   τὰς πληγὰς ἐπὶ τὸν Καίσαρα
[2, 114]   ἀγνοουμένοις, ὅτι ἦρξαν. Διὰ μὲν  δὴ   ταῦτα τὸ βουλευτήριον ἐπελέγοντο πάντες
[2, 128]   στρατοπέδων ἡγεμονίας διετάξατο. Εἰ  δὴ   ταῦτα ὑμεῖς ἑκόντες ἀποθήσεσθε εἐστὲ
[2, 33]   περιιστάμενος τὸ βουλευτήριον. Οἵδε μὲν  δὴ   τάχει πολλῷ πρὸς Καίσαρα, νυκτὸς
[2, 28]   χρόνους τοὺς ὡρισμένους. μὲν  δὴ   τέχνη τῶν γεγραμμένων εἶχεν εὐπρέπειάν
[2, 105]   αὐτοὺς ἀμυνόμενος κατεκόπη. Τοῦδε μὲν  δὴ   τὴν κεφαλὴν Καῖσαρ ἐνεχθεῖσάν
[2, 26]   ὑπὸ χρεῶν πολλῶν. Παῦλος μὲν  δὴ   τὴν Παύλου λεγομένην βασιλικὴν ἀπὸ
[2, 85]   ἐκ τοῦ μόνον ἑστάναι, κατὰ  δὴ   τὴν στρατιωτικὴν ἄρα διδασκαλίαν οὐ
[2, 144]   πατρίδος ὅλης αὐτῷ γενέσθαι. Ὅσα  δὴ   τῆς ἀρετῆς αὐτὸν ὑμεῖς ἀγάμενοι
[2, 95]   Καῖσαρ ἀσπασίως ὑπεχώρει. Τοῦτο μὲν  δὴ   τῆς πρώτης ἐν Λιβύῃ Καίσαρι
[2, 62]   ἑτέρωθεν ἦγεν ἄλλον στρατόν, οὕτω  δή   τι καὶ τοῦτον περίφοβον, ὡς
[2, 150]   τετρακόσια αὐτῶν ἐχειρώσατο ἔθνη, οὕτω  δή   τι Ῥωμαίοις ἐπίφοβα, ὡς νόμῳ
[2, 118]   μονομάχοι, ὡπλισμένοι ἕωθεν ὡς ἐπὶ  δή   τινα θέας ἐπίδειξιν, ἐκ τοῦ
[2, 139]   ταῖς κληρουχίαις, ἐρεθίζοντες ὑμᾶς. Εἰ  δή   τινες τῶν ᾠκισμένων οἰκισθησομένων
[2, 56]   καὶ κυβερνήτην τὸν ἄριστον ὡς  δή   τινι πεμπομένῳ πρὸς Καίσαρος ἔμελλον
[2, 43]   Σίκοριν ποταμὸν ἀποληφθέντας προανελόντος. Εἰ  δή   τις ἔστι μοι παρ' ὑμῶν
[2, 99]   καταδαρθεῖν ἔφη δεῖσθαι. Οἱ μὲν  δὴ   τὸ ξίφος ἔχοντες ᾤχοντο καὶ
[2, 35]   Αὐτὸς δὲ περὶ ἑσπέραν, ὡς  δὴ   τὸ σῶμα ἐνοχλούμενος, ὑπεχώρησε τοῦ
[2, 46]   ἐπανελθεῖν ἐς Ἰτύκην. ~Τοιοῦτο μὲν  δὴ   τὸ τέλος τῆς ἀμφὶ τὸν
[2, 76]   τὰ πρόσωπα κίνδυνον. Οἱ μὲν  δὴ   τοιάδε κατ' ἀλλήλων ἐμηχανῶντο καὶ
[2, 129]   τὰ λοιπὰ ἐποίσω. ~Ὁ μὲν  δὴ   τοιοῦτον αὐτοῖς οὐ περ Καίσαρος,
[2, 14]   τὸν φθόνον ὡς ἐπὶ μεγίστοις  δὴ   τοῖς δεδομένοις μείζονα, Πομπηίῳ μὲν
[2, 65]   τὸν νικῶντα φεύγειν. μὲν  δὴ   τοῖσδε προσθέμενος αἰδοῖ μάλιστα τῶν
[2, 37]   καὶ τὰ οἰκήματα. μὲν  δὴ   τοσάδε εἰπὼν καὶ ἀπειλήσας τοῖς
[2, 80]   φυγήν. Καὶ Καῖσαρ εὐμηχάνως  δὴ   τότε μάλιστα, ἵνα μὴ συνέλθοιεν
[2, 86]   αὐτοῦ Πομπηίου διωρθώσατο. Τόδε μὲν  δὴ   τοῦ βίου τέλος ἦν Πομπηίῳ
[2, 129]   καὶ εἴκοσιν ἐνιαυτῶν ὄντι. Ὀξεῖα  δὴ   τοῦ χθὲς ὑποκριναμένου μετασχεῖν τῶν
[2, 153]   τὴν Ἀσσυρίδα γῆν ἄρδειν, ἐπινοοῦντα  δὴ   τοῦτον διατειχίσαι τὸν ποταμὸν καὶ
[2, 143]   πλῆθος ἐκέλευον ἀναγινώσκειν. Θετὸς μὲν  δὴ   τῷ Καίσαρι παῖς ἐγίγνετο ἐν
[2, 82]   τῶν γε Ἰταλῶν (οὐ γὰρ  δὴ   τῶν γε συμμάχων οὐδ' ἐξαρίθμησις
[2, 104]   τὴν ἀσπίδα ἀναδέξασθαι. Τότε γὰρ  δὴ   τῶν τε ἡγεμόνων προθέων ἕκαστος
[2, 44]   σπασμὸς ὅλου τοῦ σώματος. Ὧν  δὴ   χάριν Κουρίων παρ' αὐτὴν
[2, 17]   τοὺς μὲν ἀμειβομένους ὑπὲρ τῶν  ἤδη   γεγονότων, τοὺς δὲ χρηματιουμένους, τοὺς
[2, 3]   πρὸς ἐρωμένην, ὡς αὐτίκα δυναστεύσων.  Ἤδη   δὲ καὶ περὶ τῶν ἐν
[2, 80]   φυγὴν τι δύναιντο ἐπάγεσθαι.  Ἤδη   δὲ καὶ τὸ ἄλλο τῶν
[2, 125]   ἤδη δεδομένας καὶ τὰς ἐπηγγελμένας.  Ἤδη   δὲ καὶ τῶν ἀστῶν
[2, 43]   περὶ συμβάσεων κατὰ τὸ πλῆθος.  ~Ἤδη   δὲ καὶ τῶν ἡγεμόνων Ἀφρανίῳ
[2, 125]   φυλάξει τὰς κληρουχίας τάς τε  ἤδη   δεδομένας καὶ τὰς ἐπηγγελμένας. Ἤδη
[2, 17]   τοιουτότροπον αὑτοῖς ἐξεργασομένους. Πάντα γὰρ  ἤδη   διὰ τούτου ἐπράσσετο στρατιᾶς τε
[2, 120]   ὄντα σφίσιν ὡς ἐπὶ ἔξοδον  ἤδη   διαπεπρακότες, εὔωνοι δ' ἐς
[2, 69]   τῆς Καίσαρος ἀρχιερωσύνης ἐς ἀλλήλους  ἤδη   διήριζον. Ἅπερ Πομπήιος οἷα
[2, 135]   ὁρμῇ βαρυτέρᾳ, γίγνεται δόγμα, ἡσυχαζόντων  ἤδη   καὶ ἀγαπώντων ἁπάντων, φόνου μὲν
[2, 32]   συγκαλεῖν ἐδόκει τὸν στρατὸν ἅπαντα  ἤδη   καὶ ἄγειν ἐπὶ Ῥώμης, Καίσαρι
[2, 10]   Πιστευθεὶς δ' οὕτω φρονεῖν, ἀπερίσκεπτον  ἤδη   καὶ ἀπαράσκευον καὶ οὐδὲν ἔτι
[2, 59]   εἰκότα παρεσκεύαζοντο, σφενδόναι τε ἠφίεντο  ἤδη   καὶ βέλη. Καὶ ἄνεμος
[2, 26]   ὑβριστικῶς Μάρκελλος, εἰσηγεῖτο δὲ  ἤδη   καὶ διαδόχους αὐτῷ πέμπειν ἐπὶ
[2, 7]   ἀγείραντα καὶ τούτων τεταρτημόριον ὁπλίσαντα  ἤδη   καὶ ἐς Γαλατίαν ἐπὶ ἄλλην
[2, 8]   εἰδὼς μὲν παράνομον, γεγονὸς δὲ  ἤδη   καὶ ἑτέροις. Κάτωνος δ' ἀντιλέγοντος
[2, 150]   τήν τε Ῥωμαίων ἰσχύν, γῆς  ἤδη   καὶ θαλάσσης ἐκ δύσεων ἐπὶ
[2, 74]   τὸ ἔργον, τύχῃ τε παρακμάζοντα  ἤδη   καὶ νωθῆ καὶ βραδὺν ἐς
[2, 11]   ἀταξίας γενομένης πληγαί τε ἦσαν  ἤδη,   καὶ οἱ μετὰ τῶν ξιφιδίων
[2, 152]   τράχηλον ὑπέρῳ βαρυτάτῳ, καὶ πίπτοντι  ἤδη   καὶ περισωθέντι μόλις ὑπὸ τῶν
[2, 42]   καὶ ὑπὸ λιμοῦ καὶ χειμῶνος  ἤδη   καὶ πολεμίων· οὐδέν τε ἀλλ'
[2, 15]   ἐπαιρόμενός τε καὶ τῷδε ἀντιπαρεβάλλετο  ἤδη   καὶ Πομπηίῳ τὸ μέγιστον ἐν
[2, 67]   καὶ ἐνέδωκεν αὐτοῖς, θεοῦ βλάπτοντος  ἤδη   καὶ τἆλλα παρ' ὅλον τόνδε
[2, 27]   τῷ Πομπηίῳ, σαφέστερον Κουρίων  ἤδη   καὶ τραχύτερον ἀπεγύμνου μὴ χρῆναι
[2, 147]   γενέσθαι. ~Ὧδε δὲ αὐτοῖς ἔχουσιν  ἤδη   καὶ χειρῶν ἐγγὺς οὖσιν ἀνέσχε
[2, 88]   παραδοὺς ὕστερον ἐν Ῥώμῃ δυναστεύοντα  ἤδη   κατέκανεν· καὶ αὐτῷ δῆλόν
[2, 62]   ὡς ἐνέδραν ὑφορώμενος ὡς  ἤδη   κεκριμένου τοῦ πολέμου καταφρονήσας. Ἐπὶ
[2, 4]   Κορνηλίους γενέσθαι Ῥωμαίων μονάρχους, ὧν  ἤδη   Κίνναν καὶ Σύλλαν γεγονέναι. ~Λεχθέντων
[2, 91]   ἐπὶ Φαρνάκην ἠπείγετο. δὲ  ἤδη   μὲν εἴργαστο πολλὰ καὶ περιεσπάκει
[2, 62]   στῆναι περὶ τὰς πύλας ὄντας  ἤδη   μήτε ἐσελθεῖν ἐν κόσμῳ μήτε
[2, 73]   ἰδίοις τοιάδε· Τὰ μὲν δυσχερέστερα  ἤδη   νενικήκαμεν, φίλοι· ἀντὶ γὰρ
[2, 153]   μετὰ τοῦ στρατοῦ καὶ πλησιάζοντα  ἤδη   παρεκάλουν οἱ Χαλδαῖοι τὴν εἴσοδον
[2, 60]   τῷ Καίσαρι σύμπας στρατὸς  ἤδη   παρῆν, παρῆν δὲ καὶ Πομπηίῳ.
[2, 96]   ἐθορυβοῦντο κατά τε πεῖραν ὧν  ἤδη   πεπόνθεσαν καὶ κατὰ δόξαν τῶν
[2, 29]   βουλὴ ὑπόπτως μὲν εἶχεν  ἤδη   πρὸς ἀμφοτέρους, δημοτικώτερον δ' ὅμως
[2, 141]   τοὺς ὁμοεθνεῖς ἐσόμενον καὶ ἥδιστον  ἤδη   πυθομένοις. Οἷς τὴν τιμὴν τῆσδε
[2, 6]   οἱ πολλοὶ μετετίθεντο, μέχρι Κάτων  ἤδη   σαφῶς ἀνακαλύπτων τὴν ἐς τὸν
[2, 34]   πόλεμος ἑκατέρωθεν ἀνέῳκτο καὶ κεκήρυκτο  ἤδη   σαφῶς, δὲ βουλὴ νομίζουσα
[2, 33]   καὶ Κάσσιος· καὶ γάρ τις  ἤδη   στρατὸς ἑωρᾶτο ἐκ Πομπηίου περιιστάμενος
[2, 69]   καὶ τὰς σκηνὰς δάφναις ἀνέστεφον  ἤδη,   συμβόλῳ νίκης· καὶ οἱ θεράποντες
[2, 123]   οἴκτῳ τῆς πόλεως κεκενωμένης στάσεσιν  ἤδη   συνεχέσιν, εἰ καὶ τοὺς ὑπολοίπους
[2, 25]   δίκην. ~Καὶ Πομπήιος ὡς  ἤδη   τὰ χρῄζοντα τῆς μοναρχίας διωρθωμένος
[2, 39]   Πομπήιος τῶν ἀμφ' αὑτὸν  ἤδη   τελῶν τὰ μὲν ἔδωκε τοῖς
[2, 103]   φιλονικία τὴν πόλιν. ~Αὐτὸς δὲ  ἤδη   τέταρτον ὑπατεύων ἐπὶ τὸν νέον
[2, 14]   ἐπιβουλὴν τοῦ Κικέρωνος ἀπέφηνε, διαβάλλοντος  ἤδη   τὴν συμφροσύνην τῶν τριῶν ἀνδρῶν
[2, 110]   ἀπογνούς, εἴτε κάμνων καὶ ἐκκλίνων  ἤδη   τήνδε τὴν πεῖραν διαβολήν,
[2, 27]   Πομπήιον καὶ τὸν δῆμον ὁρῶν  ἤδη   τι προσκοπτόμενον αὐτῷ διὰ τὰς
[2, 130]   καὶ γενομένη διαμενεῖ· δυσεύρετον γὰρ  ἤδη   τὸ ἀσφαλὲς αὐτῆς, ὅτι μηδὲ
[2, 117]   τὴν Βρούτου πληγήν, Εἴτε ἀπογινώσκοντα  ἤδη,   τὸ ἱμάτιον περικαλύψασθαι καὶ πεσεῖν
[2, 131]   μὲν εὐθὺς ᾖει, νομίζων  ἤδη   τὸ πλῆθος τρέπεσθαι, καὶ ἐπὶ
[2, 120]   πολιτείας. Παμμιγές τε γάρ ἐστιν  ἤδη   τὸ πλῆθος ὑπὸ ξενίας, καὶ
[2, 124]   τὴν στρατιὰν τὴν Δέκμου, ἄθυμον  ἤδη   τοῖς ἀτρύτοις πόνοις γεγενημένην. Οὕτω
[2, 110]   Κράσσον παρασπονδήσεως. Στρατιὰν δὴ προύπεμπεν  ἤδη   τὸν Ἰόνιον περᾶν, ἑκκαίδεκα τέλη
[2, 135]   διαθήκας Καῖσαρ παρετίθετο, τοῦτον  ἤδη   τὸν τρόπον τῆς βουλῆς διαλελυμένης
[2, 78]   τοιῶνδε ἐμπειροπόλεμοι. Πλησιάζουσι δ' αὐτοῖς  ἤδη   τόξα καὶ λίθοι πρῶτον ἦν
[2, 104]   Εὐσέβειαν. Ὡς δὲ καὶ συνιόντων  ἤδη   τοῦ Καίσαρος στρατοῦ τὸ δέος
[2, 116]   δὲ ἐκπλήξεως ἐσιώπων. ~Φερομένου δὲ  ἤδη   τοῦ Καίσαρος, τῶν οἰκείων τις
[2, 69]   τι καὶ μαντικώτερον αὐτὸν πλησιάζοντος  ἤδη   τοῦ κακοῦ συνετάρασσε, μέλλοντα τῆς
[2, 80]   τὸ κήρυγμα εἱστήκει· καὶ σύμβολον  ἤδη   τοῦτο τῶν Πομπηίου στρατιωτῶν ἦν,
[2, 23]   Κύπρον ἀφελέσθαι Πτολεμαίου βασιλέως, νενομοθετημένον  ἤδη   τοῦτο ὑπὸ Κλωδίου, ὅτι οἵ
[2, 136]   ἀνῃρηκέναι τοσοίδε ἡμῶν ἀνθ' ἑνὸς  ἤδη   τυραννοῦσιν· οἳ θάπτειν με κωλύουσι
[2, 127]   τὰ ἐξ ἀνάγκης ἐψηφισμένα ἄρχοντι  ἤδη,   ὧν οὐδὲν ἑκόντας οὐδὲ πρὶν
[2, 20]   τὴν πατρίδα Λανούβιον ἐξῄει, ἣν  Διομήδη   φασὶν ἀλώμενον ἐξ Ἰλίου πρώτην
[2, 53]   μᾶλλον ἐβουλόμην, ἵνα με Πομπήιος  ἴδῃ,   νομίζων ἔτι τὴν ἀρχὴν ἐν
[2, 3]   ἐρῶν Κόιντος Κούριος, ἀνὴρ δι'  ὀνείδη   πολλὰ τῆς βουλῆς ἀπεωσμένος καὶ
[2, 137]   ὧν καὶ τἆλλα δημοκρατουμένων πράξομεν.  Ἐπειδὴ   Γάιος Καῖσαρ ἐκ Γαλατίας ἐπὶ
[2, 128]   Ἀντώνιος ἐφορῶν αὐτοὺς καὶ ἐφεδρεύων,  ἐπειδὴ   λόγων ὕλην οὐκ ἄπορον οὐδὲ
[2, 47]   νόμῳ καὶ τοῦ ἐνάτου τέλους,  ἐπειδὴ   μάλιστα τῆς στάσεως κατῆρξε, τὸ
[2, 3]   διὰ τὴν ἀξίωσιν καὶ λαλοῦντας  ὁτιδὴ   μηκῦναι τὴν ὁμιλίαν ἐν περιπάτῳ
[2, 2]   ἐς τῶν Συλλείων τοὺς τὰ  κέρδη   τῆς τότε βίας ἀναλωκότας καὶ
[2, 66]   ὣς αὐτὸν ἀπέλιπεν οὐδείς, ἀλλὰ  σπουδῇ   δαιμονίῳ συνενεχθῆναι τοῖς πολεμίοις ὠρέγοντο
[2, 55]   ὕπνῳ· ἔπειξις δ' ἦν καὶ  σπουδὴ   καὶ βοαὶ τῶν ἀγόντων αὐτοὺς
[2, 19]   ἀρχαὶ κατὰ στάσιν δωροδοκίαν  σπουδῇ   τε ἀδίκῳ καὶ λίθοις
[2, 45]   στρατιᾶς ἐπὶ τὸν Σαβούρραν, ὁδὸν  ψαμμώδη   καὶ ἄνυδρον· εἰ γάρ τι
[2, 59]   Καὶ μόλις ἐς ἀλίμενα καὶ  πετρώδη   διερρίφησαν, δύο τινὰς ἐς τέλμα
[2, 26]   τοῦ Καίσαρος ἔξηνε ῥάβδοις ἐφ'  ὁτῳδή,   οὐ πασχόντων τοῦτο Ῥωμαίων· καὶ
[2, 27]   τῇ πόλει καθαρὰν καὶ πανταχόθεν  ἀδεῆ   τὴν πολιτείαν. Ἐνισταμένων δὲ πολλῶν
[2, 89]   αὐτῷ χάρις τε καὶ δόξα  ἀγαθὴ   ὡς ἀπράγμονι παρὰ τοῖς Ἀλεξανδρεῦσιν
[2, 41]   ὅτι καὶ Λεύκιον Δομίτιον ἑλὼν  ἀπαθῆ   μεθείη μετὰ τῶν χρημάτων· τὰ
[2, 38]   τῶν ἄλλων, Δομίτιον δ' αὐτὸν  ἀπαθῆ   μετὰ τῶν ἑαυτοῦ χρημάτων μεθῆκεν
[2, 106]   δικτάτωρ ἐς τὸν ἑαυτοῦ βίον  ἡἡρέθη   καὶ ὕπατος ἐς δέκα ἔτη,
[2, 12]   φυλασσόμενος ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ νυκτὸς  ἀνῃρέθη.   Εἰκαζομένου δ' ἐς ποικίλα τοῦ
[2, 150]   πολέμους ἄλλους καὶ ὅδε διανοούμενος  ἀνῃρέθη.   ~Συνέβη δ' αὐτοῖς καὶ τὰ
[2, 153]   τῶν ἱερῶν δυσχεράνας ἐσῆλθε καὶ  ἀνῃρέθη.   Τὸ δ' αὐτὸ καὶ Ἀλεξάνδρῳ
[2, 147]   οὐδὲν αὐτοῦ μέρος ἐς ταφὴν  εὑρέθη.   Πῦρ δ' ἐπὶ τὰς τῶν
[2, 82]   δὲ ζητούμενος ἐν τοῖς νεκροῖς  εὑρέθη,   τὰ ἀριστεῖα Καῖσαρ αὐτῷ
[2, 116]   καὶ εὐθὺς ἐσιόντι, μετὰ χεῖρας  εὑρέθη   τεθνεῶτος. Ἄρτι δ' ἐκβαίνοντι τοῦ
[2, 148]   πυρᾷ παρέμενον, ἔνθα βωμὸς πρῶτος  ἐτέθη,   νῦν δ' ἐστὶ νεὼς αὐτοῦ
[2, 98]   παραθεῖναι τὸ ξιφίδιον. Ὡς δὲ  ἐτέθη,   Πλάτωνος αἰτήσας τὴν περὶ ψυχῆς
[2, 143]   πομπῆς δαψιλοῦς ἐπὶ τὰ ἔμβολα  προυτέθη,   οἰμωγή τε καὶ θρῆνος ἦν
[2, 140]   φθόνος χρόνος ἀνθρωπίνη  λήθη   τὰ ἐπὶ Κελτοῖς καὶ Βρεττανοῖς
[2, 120]   αὐτοῖς βουλευομένοις ἔδοξεν ἐπὶ τὰ  πλήθη   μισθώματα περιπέμπειν· ἤλπιζον γάρ, ἀρξαμένων
[2, 106]   τοὺς ὑπερασπίσαντας ἐγέραιρον οἱ περισωθέντες.  Ἀνερρήθη   δὲ καὶ πατὴρ πατρίδος, καὶ
[2, 58]   ἄγειν διὰ θαλάσσης· ἂν δ'  ἀπειθῇ   ταῦτα προστάσσειν Ἀντωνίῳ καὶ τρίτῳ
[2, 151]   καὶ ἐς μάχας θηριώδεσιν ἐοικότα,  δυσπειθῆ   δὲ πολλάκις ἑκατέρῳ καὶ πολυστασίαστα
[2, 44]   Καίσαρος περὶ τὴν Ἰβηρίαν  ἀπηγγέλθη,   ἀνεθάρρησάν τε καὶ παρετάξαντο παρὰ
[2, 71]   τοῦ Πομπηίου κουφόνως μάλα  ἐπήρθη,   καὶ τοῦ στρατηγοῦ σφῶν κατεκράτησαν
[2, 68]   Καίσαρος ἐς τὸ Πομπηίου στρατόπεδον  ἐσβέσθη,   οἱ μὲν ἀμφὶ τὸν Πομπήιον
[2, 92]   ὅταν ἐν Λιβύῃ πόλεμος  ἐκτελεσθῇ·   τότε δ' ἔπεμπεν ἄλλας ὁρίζων
[2, 61]   εὐφρανοῦντες ἰδόντα. δὲ οὐχ  ἥσθη,   ἀλλ' εἶπεν, Οἵοις θηρίοις μαχόμεθα.
[2, 68]   σῖτονν, πυθόμενος δὲ τῆς παρασκευῆς  ἥσθη   τε τῆς ἀνάγκης, ἣν εἴκαζεν
[2, 2]   αἱρεθήσεσθαι διὰ τὴν ὑποψίαν τήνδε  ἀπεκρούσθη,   καὶ Κικέρων μὲν ἦρχεν ἀντ'
[2, 136]   Καὶ ἐπὶ τοῖσδε βουλὴ  διελύθη.   ~Βροῦτος δὲ καὶ Κάσσιος αἰσθόμενοι
[2, 68]   τινα τῶν ἱερείων ἐκφυγόντα οὐ  συνελήφθη,   καὶ μελισσῶν ἑσμὸς ἐπὶ τοῖς
[2, 90]   ἐς τὰς τοῦ πολέμου χρείας  κατηρείφθη.   ~Τοσάδε μὲν δὴ Καῖσαρ ἐργασάμενος
[2, 145]   τὰς προτέρας στάσεις ὑπαχθῶμεν καὶ  ἐκτριφθῇ   πᾶν, τι λοιπόν ἐστιν
[2, 19]   ἔμμισθος ἐπὶ τὰς χειροτονίας ᾖει.  Ὤφθη   δέ που καὶ μεσεγγύημα ταλάντων
[2, 92]   οὐ προμηνύσας καὶ ἐπὶ βήματος  ὤφθη.   ~Οἱ δὲ σὺν θορύβῳ τε
[2, 152]   καὶ ἐς τὸ ὅμοιον ἀμφοῖν  συνηνέχθη·   ἐγένετο γὰρ ἑκατέρῳ δὶς ἄλοβα,
[2, 150]   στρατηγοῖς τοῖς καθ' αὑτὸν ἀρίστοις  συνηνέχθη   καὶ στρατοῖς πολλοῖς τε καὶ
[2, 59]   λοιπαῖς ἐς τὸ καλούμενον Νυμφαῖον  κατήχθη.   ~Καὶ τῷ Καίσαρι σύμπας
[2, 74]   τύχῃ τε παρακμάζοντα ἤδη καὶ  νωθῆ   καὶ βραδὺν ἐς ἅπαντα γεγενημένον
[2, 60]   λαμπρὰ δρῶν ἐς τὸν ὀφθαλμὸν  ἐτρώθη   βέλει καὶ προπηδήσας κατέσεισεν ὡς
[2, 150]   χεῖρας καὶ ἑαυτὸν ἔδειξε καὶ  περιεσώθη.   Ἐς δὲ τὰ ἐμφύλια τάδε
[2, 60]   ὁρμὴ προσέπιπτε, καὶ τὸ φρούριον  περιεσώθη,   πολλὰ καὶ τοῦ φρουράρχου Μινουκίου
[2, 58]   τὸν ποταμὸν ἐρευνωμένων, μάλιστα  εἴη   διαβατός, τῶν τις Καίσαρος εἷς
[2, 55]   ἣν παρώδευεν, ἵνα Καίσαρι δύσβατος  εἴη,   καὶ ποταμῶν γεφύρας διαιρῶν καὶ
[2, 41]   καὶ Λεύκιον Δομίτιον ἑλὼν ἀπαθῆ  μεθείη   μετὰ τῶν χρημάτων· τὰ δὲ
[2, 32]   ἐντὸς Ἄλπεων Γαλατίας, ἕως ὕπατος  ἀποδειχθείη.   Καὶ Πομπηίῳ μὲν ἀρκεῖν ἐδόκει,
[2, 25]   ἐπὶ δυνάμεως εἶναι, μέχρι ὕπατος  ἀποδειχθείη,   καὶ τὴν βουλὴν ᾖτει χρόνον
[2, 28]   ἐς θεραπείαν τῆς πόλεως ἐπικληθεὶς  ἀξιωθείη·   δὲ ἄκων ἔφη λαβεῖν,
[2, 40]   δὲ Καῖσαρ ἠπόρει μέν, ὅπῃ  τραπείη   καὶ ὅθεν ἄρξαιτο τοῦ πολέμου,
[2, 23]   μὲν ἐψηφίσατο, ἵνα μὴ παρὼν  ἐνοχλοίη,   Κύπρον ἀφελέσθαι Πτολεμαίου βασιλέως, νενομοθετημένον
[2, 128]   Τοῖς αἰτοῦσι περὶ Καίσαρος ψῆφον  ἀνάγκη   τάδε προειδέναι, ὅτι ἄρχοντος μὲν
[2, 24]   ἐκήρυξεν Πομπήιος ὑπακοῦσαι τῇ  δίκῃ·   καὶ πάλιν τοῦ δήμου τοὺς
[2, 106]   ὡς δεσπότην, εὔχοντο δὲ σφίσιν  ἐπιεικῆ   γενέσθαι. ~Εἰσὶ δ' οἳ καὶ
[2, 18]   τὴν μὲν Κράσσου συμφορὰν  Παρθικὴ   δηλώσει γραφή, Ῥωμαῖοι δὲ λιμῷ
[2, 75]   σιωπῆς, παρεστήσατο τῇ φάλαγγι τῇ  Ἰταλικῇ,   τοὺς δὲ ἄλλους, ὅπερ
[2, 88]   συνεκροτοῦντο. ~Αὐτὸς δ' ἐπὶ τῇ  νίκῃ   δύο μὲν ἡμέρας ἐν Φαρσάλῳ
[2, 44]   ἄγων. Ὡς δέ σφισιν  νίκη   Καίσαρος περὶ τὴν Ἰβηρίαν
[2, 63]   καὶ ὑπισχνούμενοι διορθώσεσθαι τὸ ἁμάρτημα  νίκῃ   καλῇ· κατά τε σφᾶς ἐπιστρεφόμενοι
[2, 65]   ἐπὶ τῇ κατὰ Δυρράχιον γενομένῃ  νίκῃ·   τὸ δ' ἐναντίον αἴσχιστον εἶναι,
[2, 71]   καὶ Κιλικία καὶ Συρία καὶ  Φοινίκη   καὶ τὸ Ἑβραίων γένος καὶ
[2, 92]   ἦλθεν, μὲν στάσις  πολιτικὴ   κατεπαύετο, ἑτέρα δ' ἐπ' αὐτὸν
[2, 141]   ἀθρόους ὑπὸ σημείοις καὶ συντάξει  στρατιωτικῇ,   μήτε εἰρηνεύειν δυναμένους μήτε ἀδεεῖς
[2, 44]   δυώδεκα μακραῖς καὶ ὁλκάσι πολλαῖς.  Ἰτύκῃ   δὲ προσσχὼν ἐν μέν τινι
[2, 100]   μετὰ δύο παίδων αὐτῆς ἐν  Ἰτύκῃ   καταλαβὼν ἐξέπεμπε σώους τῷ νέῳ
[2, 95]   πεζῶν τινι μέρει φρουρεῖν ἐν  Ἰτύκῃ   μετὰ τῶν τριακοσίων, οὓς ἀπὸ
[2, 45]   κακοῦ διέφυγεν ἐπὶ τὸ ἐν  Ἰτύκῃ   στρατόπεδον σὺν ὀλίγοις, μή τις
[2, 150]   Κελτῶν ἡττῶντο λαμπρῶς, ὅθ'  μεγάλη   σφᾶς συμφορὰ κατέλαβε Κόττα καὶ
[2, 63]   ὑπισχνούμενοι διορθώσεσθαι τὸ ἁμάρτημα νίκῃ  καλῇ·   κατά τε σφᾶς ἐπιστρεφόμενοι πρὸς
[2, 116]   ἤ, ὡς ἕτεροι λέγουσιν,  κεφαλὴ   τοῖς σπλάγχνοις ἔλειπε. Καὶ τοῦ
[2, 46]   ποταμὸν μάχης ἐγένετο, καὶ  κεφαλὴ   τοῦ Κουρίωνος ἀποτμηθεῖσα ἐς Ἰόβαν
[2, 53]   καὶ τοῖς αὐτίκα διωξομένοις ἡμᾶς  ἀσφαλῆ   τὰ ἐκεῖ προετοιμάσαι. Ἐγὼ μὲν
[2, 153]   ὃς τὸν Εὐφράτην ὑπολαμβάνων ἐς  ἕλη   καὶ λίμνας ἐκφέρει καὶ κωλύει
[2, 51]   ἐμοὶ φίλοι, στρατιὰν καὶ  βέλη   καὶ ἀγορὰν καὶ τὴν ἄλλην
[2, 59]   σφενδόναι τε ἠφίεντο ἤδη καὶ  βέλη.   Καὶ ἄνεμος ἄφνω μείζων
[2, 60]   ἀσπίδα ἑκατὸν καὶ εἴκοσιν ἀναδέξασθαι  βέλη,   τὸ δὲ σῶμα ἓξ τραύματα
[2, 136]   ἐπιστεύθην προδώσω, πρὶν κἀμέ τις  ἐπανέλῃ.   Θορύβου δὲ καὶ ἀγανακτήσεως γενομένης
[2, 46]   ἐς Αιβύην ἐπιπλεύσαντα Ῥωμαίων δύο  τέλη   διώλετο ἅπαντα καὶ ὅσοι μετ'
[2, 68]   τρία μὲν ἐπὶ σιτολογίαν ἐξῄει  τέλη   ητὸν γὰρ Πομπήιον ἐπαινῶν τῆς
[2, 54]   ἀπὸ τοῦ βήματος, πέντε πεζῶν  τέλη   καὶ ἱππέας λογάδας ἑξακοσίους. Καὶ
[2, 49]   Γαβινίου, σύμπαντα ἀνδρῶν Ἰταλῶν ἕνδεκα  τέλη   καὶ ἱππέες ἀμφὶ τοὺς ἑπτακισχιλίους.
[2, 32]   ἀποθήσεσθαι, μόνα δ' ἕξειν δύο  τέλη   καὶ τὴν Ἰλλυρίδα μετὰ τῆς
[2, 24]   λαμπρῶς ἐπαινοῦσα δύο τε ἄλλα  τέλη   καὶ χρόνον ἐς τὴν ἀρχὴν
[2, 110]   ἤδη τὸν Ἰόνιον περᾶν, ἑκκαίδεκα  τέλη   πεζῶν καὶ ἱππέας μυρίους. Καὶ
[2, 49]   ἐς τότε Καίσαρι μὲν δέκα  τέλη   πεζῶν καὶ Κελτῶν ἱππέες μύριοι,
[2, 13]   καὶ ἐς τὴν ἀρχὴν ἔδοσαν  τέλη   στρατοῦ τέσσαρα. ~Ὁ δὲ καὶ
[2, 8]   ἐς τὸ ὁλόκληρον ἀπέφηνε Ῥωμαίοις  ὑποτελῆ,   καὶ χρήματα πολλὰ ἐς Ῥώμην
[2, 100]   τὴν ἀρχὴν τὴν Ἰόβα Καῖσαρ  ὑποτελῆ   Ῥωμαίοις ἐποίησεν, αὐτῇ Σαλούστιον Κρίσπον
[2, 86]   τῆς ἠϊόνος καὶ τάφον ἤγειρεν  εὐτελῆ·   καὶ ἐπίγραμμα ἄλλος ἐπέγραψε· Τῷ
[2, 127]   οἱ δὲ πλέονες σὺν παρασκευῇ  ποικίλῃ   τοῖς ἀνδροφόνοις συνήργουν. Καὶ πρῶτα
[2, 59]   ῥοθίῳ καὶ πνεύματι καὶ θαλάσσῃ  κοίλῃ   κακοπαθοῦσαι. Καὶ μόλις ἐς ἀλίμενα
[2, 36]   πόλεως καταληφθησομένης αὐτίκα. τε  ἄλλη   βουλή, παρὰ δόξαν αὐτοῖς ὀξείας
[2, 70]   ἰδίοις βασιλεῦσι τασσόμενοι, καὶ  ἄλλη   Πελοπόννησος καὶ Βοιωτοὶ μετ' αὐτῶν.
[2, 47]   Πομπηίῳ στρατηγοῦντος, καὶ στρατιὰ Καίσαρος  ἄλλη   περὶ Πλακεντίαν στασιάσασα τῶν ἀρχόντων
[2, 129]   καὶ ἡλικίας τι νεώτερον  ἄλλη   πρὸς χειροτονίαν ἐναντίωσις ὑποῦσα ἀνηρέθιζε.
[2, 120]   χωρὶς γὰρ τῆς βουλευτικῆς  ἄλλη   στολὴ τοῖς θεράπουσίν ἐστιν ἐπίκοινος.
[2, 58]   πρὸς τὸν στρατὸν αὐτὸν ἐγέγραπτο  ἄλλη,   τὸν βουλόμενον αὐτῶν ἐπὶ τὰς
[2, 55]   Μακεδονίας, σὺν ἐπείξει καὶ ὅδε  πολλῇ,   κόπτων τε τὴν ὕλην, ἣν
[2, 117]   τὸν Κάσκαν εἵλκυσε σὺν βίᾳ  πολλῇ.   Οὕτω δ' ἔχοντος αὐτοῦ τὸ
[2, 81]   καὶ τῷδε προσπεσόντες ἐπεχείρουν σὺν  πολλῇ   πρὸς τοὺς ἀπομαχομένους καταφρονήσει,
[2, 144]   σῶμα τοῦ Καίσαρος ἐπιστρέφων ἐν  παραβολῇ   τοῦ λόγου τὸ ἔργον ἐπεδείκνυ.
[2, 129]   ὑποκριναμένου μετασχεῖν τῶν γεγονότων ἐγίγνετο  μεταβολή,   λοιδορουμένου τοῖς πολλοῖς, εἰ τοὺς
[2, 97]   καὶ θάρσει γενόμενος, δευτέρᾳ τῇδε  συμβολῇ   συνετρίβετο ἀθρόως. Καὶ τὸ τοῦ
[2, 79]   φάλαγγος μηδ' ἀκοντίζειν, ἀλλ' ἐν  προβολῇ   διαστάντας ἀμύνεσθαι διὰ χειρὸς τοῖς
[2, 85]   κείνου υστὶ δοῦλος, κἂν ἐλεύθερος  μόλῃ,   ἐνέβαινεν ἐς τὸ σκάφος. Καὶ
[2, 120]   γὰρ τῆς βουλευτικῆς ἄλλη  στολὴ   τοῖς θεράπουσίν ἐστιν ἐπίκοινος. Τό
[2, 58]   Εἰ δ' οἱ τρεῖς ἀποκνοῖεν,  ἐπιστολὴ   πρὸς τὸν στρατὸν αὐτὸν ἐγέγραπτο
[2, 30]   ἐς τοσοῦτον ἔργον ἤγειρεν.  βουλὴ   δὲ γνώμην ἕκαστον ᾖτει· καὶ
[2, 11]   ᾖει σὺν κεκρυμμένοις ξιφιδίοις. ~Ἡ  βουλὴ   δέ έοὐ γάρ τις αὐτὴν
[2, 23]   καὶ παντὸς ἔργου Μίλων. ~Ἡ  βουλὴ   δὲ συνῄει μετὰ δέους καὶ
[2, 8]   οὐχ ἕτοιμον ἔχων ἐσέπεμπε τῇ  βουλῇ   δεόμενος ἐπιτρέψαι οἱ τὴν παραγγελίαν
[2, 136]   δημοσίᾳ. Καὶ ἐπὶ τοῖσδε  βουλὴ   διελύθη. ~Βροῦτος δὲ καὶ Κάσσιος
[2, 8]   ταμιεῖον. Ἐφ' οἷς μὲν  βουλὴ   θριαμβεῦσαι παρέσχεν αὐτῷ, δὲ
[2, 119]   ἠπόρουν καὶ ἐδεδοίκεσαν, τῇ μὲν  βουλῇ,   καὶ εἰ αὐτίκα ὑπ' ἀγνοίας
[2, 144]   ἀγάμενοι πάντες ὁμαλῶς, τε  βουλὴ   καὶ μετὰ αὐτῆς δῆμος,
[2, 32]   ὑπάτων Καῖσαρ ἐπέστελλε τῇ  βουλῇ,   καὶ τὴν ἐπιστολὴν Κουρίων,
[2, 24]   τῇ φυγῇ. Καὶ τάδε  βουλὴ   λαμπρῶς ἐπαινοῦσα δύο τε ἄλλα
[2, 5]   ~Λεχθέντων δὲ τούτων μὲν  βουλὴ   Λέντλον παρέλυσε τῆς ἀρχῆς,
[2, 9]   Τρικάρανον. Ὑφορωμένη δ' αὐτοὺς  βουλὴ   Λεύκιον Βύβλον ἐς ἐναντίωσιν τοῦ
[2, 34]   κεκήρυκτο ἤδη σαφῶς, δὲ  βουλὴ   νομίζουσα Καίσαρι τὸν στρατὸν ἀπὸ
[2, 13]   αὑτοῖς γενέσθαι. Καὶ ἀποδιέτριβεν  βουλή.   δὲ Καῖσαρ ἐς οὐδὲν
[2, 36]   καταληφθησομένης αὐτίκα. τε ἄλλη  βουλή,   παρὰ δόξαν αὐτοῖς ὀξείας τῆς
[2, 10]   Καῖσαρ ὑποκρίνεσθαι, λόγους ἐν τῇ  βουλῇ   περὶ ὁμονοίας διέθετο πρὸς Βύβλον,
[2, 138]   ὑμῖν ἀπέδωκεν οὐδὲ προεβούλευεν  βουλὴ   περὶ οὐδενὸς οὐδ' δῆμος
[2, 127]   πρῶτον αὐτῶν ἐνδεξαμένη μάλιστα  βουλὴ   πρὸς τὰ λοιπὰ κατ' ὀλίγον
[2, 28]   περὶ τὴν Ἰταλίαν ἐπέστελλε τῇ  βουλῇ   σὺν τέχνῃ, τά τε ἔργα
[2, 15]   αὐτῷ πλῆθος συνεξῄει, καὶ  βουλὴ   συνίστη τὸν ἄνδρα πόλεσι τε
[2, 135]   ἐκώλυεν Ἀντώνιος, ἐπιδεικνὺς τῇ  βουλῇ   τὸν φόβον. Γίγνεται μὲν δὴ
[2, 107]   ψήφισμα τῶν προλελεγμένων τιμῶν  βουλή,   τῶν ὑπάτων ἡγουμένων, ἐν κόσμῳ
[2, 29]   προάστεια ἀγανακτῶν ὑπεξῄει. Καὶ  βουλὴ   ὑπόπτως μὲν εἶχεν ἤδη πρὸς
[2, 33]   τὴν Κουρίωνος γνώμην ἐπαινούντοιν,  βουλὴ   φιλονικότερον ἔτι τὴν Πομπηίου στρατιὰν
[2, 152]   Ἀπολλόδωρος ἔδεισε, μή τις  ἐπιβουλὴ   γένοιτο κατὰ τοῦ βασιλέως, καὶ
[2, 44]   βλέμμα ἀμαυρὸν ἦν ὥσπερ ἐν  ὁμίχλῃ,   καὶ ὕπνος ἐπεγίγνετο σὺν κάρῳ,
[2, 70]   Ἀθηναῖοι, κηρυξάντων μὲν αὐτοὺς ἑκατέρων  μὴ   ἀδικεῖν τὸν στρατὸν ὡς ἱεροὺς
[2, 119]   τῇ πόλει καὶ Ἀντώνιον ὑπατεύοντα,  μὴ   ἀντὶ τῆς βουλῆς τῷ δήμῳ
[2, 95]   ἔργον ἐπειπὼν τοῖς ἀμφ' αὐτόν·  Μὴ   ἀφελώμεθα τὴν νίκην τὸν αὐτοκράτορα
[2, 27]   περικαλλές· ~Ὁ δὲ Κουρίων, ἵνα  μὴ   ἄφνω μετατιθέμενος γίγνοιτο κατάφωρος, εἰσηγεῖτο
[2, 110]   πρὶν ὑπακούσεσθαι Ῥωμαίοις Παρθυαίους, εἰ  μὴ   βασιλεὺς αὐτοῖς ἐπιστρατεύσειε. Καί τινες
[2, 141]   ἐκ πρώτης ἀφορμῆς ἀποδώσομεν, ἵνα  μὴ   βέβαιον ἔχητε μόνον ὑμεῖς τὴν
[2, 93]   τι πρὸς αὐτοὺς ἄλλο καὶ  μὴ   βραχεῖ καὶ αὐστηρῷ λόγῳ πολλὰ
[2, 121]   οὐ γὰρ ἔσεσθαι τὴν εἰρήνην  μὴ   γενομένης αὐτοῖς ἀμνηστίας. Ὧδε δὲ
[2, 152]   τε καὶ Ἡφαιστίωνα θυόμενος εἶπε  μὴ   δεδιέναι, ἐκποδὼν γὰρ ἀμφοτέρους αὐτίκα
[2, 26]   τε λόγου καὶ εὐνοίας ὑποκρίσει,  μὴ   δεῖν ἄνδρα λαμπρὸν καὶ ἐς
[2, 37]   εἶπεν, ἂν ἐπακολουθῆτέ μοι καὶ  μὴ   δεινὸν ἡγῆσθε τὴν Ῥώμην ἀπολιπεῖν,
[2, 24]   αὐτίκα δικῶν ποικίλων. Ἵνα τε  μὴ   δείσειαν οἱ δικασταί, αὐτὸς αὐτοὺς
[2, 105]   Κορδύβην, μὲν Καῖσαρ, ἵνα  μὴ   διαφυγόντες οἱ πολέμιοι πάλιν ἐς
[2, 92]   αὐτοὺς ὀλίγου καὶ διέφθειραν, εἰ  μὴ   διέφυγε. Πυθόμενος δ' Καῖσαρ
[2, 120]   καθ' ἕνα ἄνδρα δέει τοῦ  μὴ   δικαίους πολέμους ἐνίους πεπολεμηκέναι, κοινῇ
[2, 64]   ἐπελθὼν ἐργάσασθαί τι λαμπρόν, εἰ  μὴ   διώκειν ὅλως ὑπερεῖδεν ἐκ καταφρονήσεως,
[2, 11]   Βύβλον ἐνίστασθαι τοῖς νόμοις καὶ  μὴ   δόξαν ἀμελείας, ἀλλὰ ἥσσης ἐνέγκασθαι.
[2, 104]   χεῖρας ἐς τὸν οὐρανὸν ἀνίσχων,  μὴ   ἑνὶ πόνῳ τῷδε πολλὰ καὶ
[2, 63]   μέρη συνώμνυντο, ἐφορῶντος αὐτοῦ Καίσαρος,  μὴ   ἐπανήξειν ἐκ τῆς μάχης, εἰ
[2, 153]   δεύτερα γοῦν οἱ Χαλδαῖοι παρεκάλουν  μὴ   ἐς δύσιν ὁρῶντα μετὰ τῆς
[2, 145]   τὰ μέλλοντα τὰ ὄντα  μὴ   ἐς τὰς προτέρας στάσεις ὑπαχθῶμεν
[2, 27]   μηδὲ Καίσαρι πέμπειν διαδόχους, εἰ  μὴ   καὶ Πομπηίῳ δοῖεν· ὄντων γὰρ
[2, 111]   ἐπιθυμίᾳ, εὖ γὰρ ᾖδεσαν αὐτόν,  μὴ   καὶ τάδε τὰ ἔθνη προσλαβὼν
[2, 14]   θυγατέρα, καίπερ ἐνηγγυημένην Καιπίωνι, δεδιώς,  μὴ   καὶ φίλος ὢν ἐπιφθονήσειε τῷ
[2, 41]   μὴ σαλεύειν ἐς μηδέν, εἰ  μὴ   Κελτικὸς πόλεμος ἐπίοι. δὲ
[2, 150]   καὶ γερόντων ἐγγραφῆναι πλὴν εἰ  μὴ   Κελτικὸς πόλεμος ἐπίοι Τότε δὲ
[2, 143]   παραγράφειν τοῖς κληρονόμοις ἑτέρους, εἰ  μὴ   κληρονομοῖεν οἱ πρότεροι. Ἐφ'
[2, 53]   γῆν κρατεῖν, ἢν εἰδῶμεν, ὅτι  μὴ   κρατήσασιν οὐδέν ἐστιν ἴδιον. Ἴωμεν
[2, 63]   ἐπανήξειν ἐκ τῆς μάχης, εἰ  μὴ   κρατοῖεν. ~Ὅθεν αὐτὸν οἱ μὲν
[2, 74]   ἐγχώσατε, ἵνα μηδὲν ἔχωμεν, ἂν  μὴ   κρατῶμεν, ἴδωσι δ' ἡμᾶς ἀσταθμεύτους
[2, 115]   βουλήν. Ἀλλὰ Δέκμος παρὼν ἔπεισε  μὴ   λαβεῖν ὑπεροψίας διαβολήν, αὐτὸν δὲ
[2, 62]   τῷδε ἔργῳ πάντα ἐξεργάσασθαι, εἰ  μὴ   Λαβιηνὸς αὐτόν, θεοῦ παράγοντος, ἐπὶ
[2, 126]   ξύλα συμφέροντες, ἐμπρήσειν ἔμελλον, εἰ  μὴ   Λέπιδος μετὰ στρατιᾶς ἐπελθὼν ἐκώλυσε.
[2, 119]   χρησάμενοι ξιφίδια, οἳ τοῦ ἔργου  μὴ   μετασχόντες προσεποιοῦντο τὴν δόξαν, Λέντλος
[2, 73]   ὧν ἐφορῶντος ἐμοῦ συνώμνυσθε ἀλλήλοις,  μὴ   νικῶντες οὐδ' ἐπανήξειν. Οἵδε εἰσίν,
[2, 28]   ὡς τυραννίδος ἐφιέμενον καί, εἰ  μὴ   νῦν σὺν φόβῳ τῷ Καίσαρος
[2, 54]   τά τε πλοῖα κατέδυσαν, ἵνα  μὴ   Καῖσαρ αὐτὰ λάβοι, καὶ
[2, 40]   τε ὄντα καὶ χρόνῳ γεγυμνασμένον,  μή   οἱ διώκοντι τὸν Πομπήιον κατόπιν
[2, 12]   μὲν Καῖσαρ θάνατον τῷ  μὴ   ὀμόσαντι, καὶ δῆμος ἐπεκύρου·
[2, 133]   δοκεῖτε ἀφαιρουμένους, ἔλαβον, εἰ  μὴ   πάντα ἐμπλῆσαι πολέμων ἐθέλετε, οἳ
[2, 112]   αὐτήν, εἴθ' ὑπόκρισις ἦν τοῦ  μὴ   πάντα συμπράσσειν ἀλλήλοις νομίζεσθαι. Καὶ
[2, 27]   τὴν εἰρήνην ἔσεσθαι βεβαίαν, εἰ  μὴ   πάντες ἰδιωτεύσειαν. Ἔλεγε δὲ ταῦτ'
[2, 23]   εἶναι Κάτωνα μὲν ἐψηφίσατο, ἵνα  μὴ   παρὼν ἐνοχλοίη, Κύπρον ἀφελέσθαι Πτολεμαίου
[2, 153]   ἡμέραν τῆς τελευτῆς προειπόντος, ὅτι  μὴ   περιοίσει τὰς Μαρτίας εἰδούς, ἐλθούσης
[2, 18]   ἐγίγνετο, καὶ οἱ δήμαρχοι προηγόρευον  μὴ   πολεμεῖν Παρθυαίοις οὐδὲν ἀδικοῦσιν, οὐ
[2, 110]   ἄλλος ἐφοίτα, Σιβύλλειον εἶναι προαγόρευμα  μὴ   πρὶν ὑπακούσεσθαι Ῥωμαίοις Παρθυαίους, εἰ
[2, 78]   ὑπὸ τῆς μελλήσεως καὶ δείσας,  μὴ   πρὸ τοῦ ἀγῶνος ἀταξίας κατάρξειεν,
[2, 115]   αἵματι πολλῷ καταρρεόμενον ἰδοῦσα κατεκώλυε  μὴ   προελθεῖν. Θυομένῳ τε πολλάκις ἦν
[2, 114]   ὡς τῶν βουλευτῶν, εἰ καὶ  μὴ   προμάθοιεν, προθύμως, ὅτε ἴδοιεν τὸ
[2, 41]   πάλαι σὺν ἀρᾷ δημοσίᾳ τεθῆναι,  μὴ   σαλεύειν ἐς μηδέν, εἰ μὴ
[2, 123]   ἐσομένων τῇ πατρίδι κακῶν, εἰ  μὴ   συμφρονοῖεν. Καὶ ἐδέοντο οἱ πεμφθέντες,
[2, 6]   Καῖσαρ οὐ καθαρεύων μὲν ὑπονοίας  μὴ   συνεγνωκέναι τοῖς ἀνδράσι, Κικέρωνος δ'
[2, 80]   εὐμηχάνως δὴ τότε μάλιστα, ἵνα  μὴ   συνέλθοιεν αὖθις μηδὲ τὸ ἔργον
[2, 59]   ἐν γαλήνῃ δέος ἦν πολύ,  μὴ   σφᾶς ἀνατρήσειαν καταδύσειαν αἱ
[2, 63]   ἂν αὐτοί ποτε φυγόντες, εἰ  μὴ   τὰ σημεῖα προαπεστράφη. Ὡς δὲ
[2, 33]   τὸν Ἀντώνιον ἐκστῆναι τοῦ συνεδρίου,  μή   τι καὶ δημαρχοῦντες ὅμως πάθοιεν
[2, 31]   ὑπάτων, ἐπετίθει δ' ὅμως· Εἰ  μή   τι κρεῖσσον ἀπατῶν τεχνάζων
[2, 135]   μήτε θάπτειν τὸ σῶμα φανερῶς,  μή   τι νεώτερον ἕτερον ἐκ τούτων
[2, 65]   ἀφορώντων καὶ φειδοῖ Λευκίου Σκιπίωνος,  μή   τι περὶ Μακεδονίαν ὢν ἔτι
[2, 125]   τῶν κληρούχων ἡγεμόνες ἀπειλοῦντες, εἰ  μή   τις αὐτοῖς φυλάξει τὰς κληρουχίας
[2, 45]   ἐν Ἰτύκῃ στρατόπεδον σὺν ὀλίγοις,  μή   τις ἐξ Οὐάρου γένοιτο πρὸς
[2, 152]   εὐθὺς Ἡφαιστίωνος Ἀπολλόδωρος ἔδεισε,  μή   τις ἐπιβουλὴ γένοιτο κατὰ τοῦ
[2, 141]   ἕξετε, εἰλήφατε· καὶ οὐ  μή   τις ὑμᾶς ἀφέληται ταῦτα, οὐ
[2, 6]   δεδιὼς ἀμφὶ τῇ νυκτὶ προσιούσῃ,  μὴ   τὸ συνεγνωκὸς τοῖς ἀνδράσι πλῆθος
[2, 85]   τοῦ σκάφους εὐτέλειαν καὶ τὸ  μὴ   τὸν βασιλέα αὐτόν οἱ παραγενέσθαι
[2, 148]   τὴν ἀρχὴν τήνδε ἄρχοντα, ἢν  μὴ   τύχῃ τυραννικὸς ὢν ἐπίμεμπτος,
[2, 130]   τὰ αὐτὰ πρῶτος ἐβόων, εἰ  μὴ   ὕπατος ἦν, τοῦ λεγομένου
[2, 27]   Κουρίων ἤδη καὶ τραχύτερον ἀπεγύμνου  μὴ   χρῆναι μηδὲ Καίσαρι πέμπειν διαδόχους,
[2, 127]   ὡς εὐεργέτας. Οἱ δὲ ἀντέλεγον  μὴ   χρῆναι περισῴζοντας φθονεῖν τῶν περισσῶν
[2, 36]   προυγράφοντο, καὶ δῆμος ἐν  μνήμῃ   τῶν Μαρίου καὶ Σύλλα κακῶν
[2, 21]   τὸ βουλευτήριον ἐκόμισαν, εἴτε ἐπὶ  τιμῇ,   βουλευτικοῦ γένους ὄντα, εἴτε ἐς
[2, 22]   τῇ Κλωδίου περὶ τὴν ταφὴν  τιμῇ.   Θεραπόντων οὖν καὶ ἀνδρῶν ἀγροίκων
[2, 144]   καὶ νῦν πρὸς τεθνεῶτα χρώμενοι  τιμῇ.   ~Καὶ αὖθις ἀνεγίνωσκε τοὺς ὅρκους,
[2, 139]   καὶ γὰρ ὄντες ἐν ἀσφαλεῖ  τιμῇ   παρὰ Καίσαρι τὴν πατρίδα τῆς
[2, 112]   τοσῇδε ἐν ἅπασιν εὐνοίᾳ καὶ  τιμῇ   πρὸς τὸν ἄνδρα ἐχρῆτο. Καὶ
[2, 44]   αὐτοκράτωρ ὑπέστη προσαγορευθῆναι. Ἔστι δὲ  τιμὴ   τοῖς στρατηγοῖς τόδε τὸ προσαγόρευμα
[2, 84]   καὶ στρατὸς ὥσπερ ἐπὶ  τιμῇ   τοῦ Πομπηίου παρὰ τὸν αἰγιαλὸν
[2, 145]   τὸ γεγενημένον, ὡς ἐν  ἀκμῇ   μεγάλων ἐστὶ κινδύνων ἡμῖν τὰ
[2, 149]   οὐ στρατηγίᾳ πεποιθότε μᾶλλον  τόλμῃ   καὶ τύχῃ. Ὧν μὲν
[2, 50]   ἑτέρους ἀνὰ τὴν Ἰταλίαν· τοσῇδε  τόλμῃ   τὸν δῆμον ἀφαιρεῖται τὴν ἡγεμονίαν.
[2, 135]   Ἀντωνίου σὺν ἀνατάσει τε καὶ  ὁρμῇ   βαρυτέρᾳ, γίγνεται δόγμα, ἡσυχαζόντων ἤδη
[2, 69]   ἥδοντο, καὶ τἆλλα ἀλόγως σὺν  ὁρμῇ   καὶ καταφρονήσει χωροῦντες ἐπὶ τὸ
[2, 118]   καὶ ὑπάτῳ. Καὶ αὐτοῖς σκεπτομένοις  ὁρμὴ   μὲν ἦν ἀμύνειν τῷ Καίσαρι
[2, 60]   αἰδὼς ἐπὶ τῷ συμβεβηκότι καὶ  ὁρμὴ   προσέπιπτε, καὶ τὸ φρούριον περιεσώθη,
[2, 35]   οἷά τις ἔνθους ἐπέρα σὺν  ὁρμῇ,   τὸ κοινὸν τόδε ἐπειπών·
[2, 63]   πᾶσιν. Αὐτοῦ πρὸς τὴν μετριοπάθειαν  ὁρμὴ   τοσήδε ἐνέπιπτεν, ὡς εὐθὺς αὐτὸν
[2, 54]   τὴν ἀπόκρισιν. ~Ἀναβοήσαντος δὲ σὺν  ὁρμῇ   τοῦ στρατοῦ παντὸς ἄγειν σφᾶς,
[2, 35]   τὸ ῥεῦμα ἀφορῶν περιεφέρετο τῇ  γνώμῃ,   λογιζόμενος ἕκαστα τῶν ἐσομένων κακῶν,
[2, 10]   τρέφοντες μόνοι. Ἐνισταμένων δὲ τῇ  γνώμῃ   πολλῶν, υποκρινάμενος δυσχεραίνειν, ὼς οὐ
[2, 142]   διεσείετο μάλιστα τοῖς ὑπάτοις  γνώμη   ὑπὸ δέους φθόνου, ὡς
[2, 151]   τοῖς ἁλοῦσιν, ἐπὶ δὲ τῇ  συγγνώμῃ   καὶ εὐεργέται καὶ οὐδὲν
[2, 37]   εἰ τὴν Ἰταλίαν ἐπὶ τῇ  Ῥώμῃ   δεήσειεν. Οὐ γὰρ τὰ χωρία
[2, 53]   νομίζων ἔτι τὴν ἀρχὴν ἐν  Ῥώμῃ   διατίθεσθαι· τὸ δὲ ὑμέτερον εὐπειθὲς
[2, 88]   μόνου παραπλέοντι παραδοὺς ὕστερον ἐν  Ῥώμῃ   δυναστεύοντα ἤδη κατέκανεν· καὶ
[2, 68]   ὄναρ ἔφασκεν ἄρτι νεὼν ἐν  Ῥώμῃ   καθιεροῦν Ἀφροδίτῃ νικηφόρῳ. ~Καὶ τόδε
[2, 18]   φίλους περιπέμπων αὐτὸς ὑπέμεινεν ἐν  Ῥώμῃ,   δὲ Κράσσος Συρίαν τε
[2, 68]   τε αὐτῇ νικηφόρῳ χαριστήριον ἐν  Ῥώμῃ   ποιήσειν εὔχετο κατορθώσας. Ὡς δὲ
[2, 8]   πρὸς τῶν χρήστων διεκρατεῖτο ἐν  Ῥώμῃ,   πολὺ πλέονα τῆς περιουσίας ὀφλὼν
[2, 4]   ἁπάσαις πόλεσιν ἔστι τις ἐν  Ῥώμῃ   προστάτης. Παρὰ δὲ τοῦ Σάγγα
[2, 92]   συγγραφὴν δεδήλωται. Πυθόμενος δ' ἐν  Ῥώμῃ   στάσιν εἶναι καὶ Ἀντώνιον τὸν
[2, 87]   αὐτοῦ μόνην ἀρχὴν ἄρξαντος ἐν  Ῥώμῃ   τὴν στρατηγίδα. Γίγνεται μὲν δὴ
[2, 120]   τοῖς πένησι χορηγούμενον ἐν μόνῃ  Ῥώμῃ   τὸν ἀργὸν καὶ πτωχεύοντα καὶ
[2, 25]   ἐδυνάστευε, καὶ πάντ' ἦν ἐν  Ῥώμῃ   τότε Πομπήιος· γὰρ εὔνοια
[2, 143]   φιλοπόλιδος ἀνδρὸς ὁρῶντες. Οἴκτιστον δὲ  ἐφάνη   μάλιστα αὐτοῖς, ὅτι τῶν ἀνδροφόνων
[2, 47]   ἀνελεῖν. Τῶν δὲ δυώδεκα τῶνδε  ἐφάνη   τις οὐδ' ἐπιδημῶν, ὅτε
[2, 81]   ἐποίει, καὶ παραδραμόντων τῶν πολεμίων  διεσκίδνη   κατὰ μέρος. Ληγούσης δὲ τῆς
[2, 44]   τε καὶ μακροῦ τὸν στρατόν,  ἀσθενῆ   διὰ τὴν ἀρρωστίαν γεγονότα, ἄγων.
[2, 45]   κατέβαινεν ἀφρόνως μάλα καὶ καταφρονητικῶς,  ἀσθενῆ   τὸν στρατὸν ἄγων. Κυκλωσαμένων δ'
[2, 15]   ἐξήταστο λαμπρῶς, οἷόν τι καὶ  Δημοσθένη   φασὶ τὸν Ἀθηναῖον οὐδ' ὑποστῆναι
[2, 127]   περιεώρων, τι πρῶτον αὐτῶν  ἐνδεξαμένη   μάλιστα βουλὴ πρὸς τὰ
[2, 7]   ἥδε εὐφημία ἀπὸ Κικέρωνος  ἀρξαμένη   περιελθεῖν ἐς τῶν νῦν αὐτοκρατόρων
[2, 84]   μέσῳ τῇ φοινικίδι κατάδηλος ἦν  περικειμένῃ.   ~Ὁ δὲ Πομπήιος ὑπώπτευε μὲν
[2, 71]   δὴ πάντων ἥδε τῷ Καίσαρι  γενομένη·   διὰ γὰρ αὐτὴν στρατὸς
[2, 130]   σκοποῦμεν, ὡς ἔσται τε καὶ  γενομένη   διαμενεῖ· δυσεύρετον γὰρ ἤδη τὸ
[2, 150]   χειμῶνος μέσου πλωτὴ καὶ εὔδιος  γενομένη,   καὶ τὸν ἑσπέριον ὠκεανὸν ἐπὶ
[2, 65]   λοιπὸν ἐπὶ τῇ κατὰ Δυρράχιον  γενομένῃ   νίκῃ· τὸ δ' ἐναντίον αἴσχιστον
[2, 146]   καὶ μόνος ἐκ τριακοσίων ἐτῶν  ὑβρισμένῃ   τῇ πατρίδι ἐπήμυνας, ἄγρια ἔθνη
[2, 7]   ἦν καὶ σωτὴρ ἐδόκει περιφανῶς  ἀπολλυμένῃ   τῇ πατρίδι γενέσθαι, χάριτές τε
[2, 9]   ἑνὶ βιβλίῳ περιλαβὼν ἐπέγραψε Τρικάρανον.  Ὑφορωμένη   δ' αὐτοὺς βουλὴ Λεύκιον
[2, 51]   τῇ πατρίδι κινδυνευούσῃ καθὰ καὶ  περικτωμένῃ   τὴν ἡγεμονίαν αἴσιος. Θαρρεῖν δὲ
[2, 59]   ἐδίωκον. Τοῖς δὲ ὡς ἐν  γαλήνῃ   δέος ἦν πολύ, μὴ σφᾶς
[2, 109]   ἡγούμενος ἄνευ πολεμικῆς ἀρχῆς ἐν  εἰρήνῃ   βαρὺ καὶ δυσχερὲς διαπεπρᾶχθαι, λέγεται
[2, 18]   οὐ φροντίσας ἀπώλετο ἐν τῇ  Παρθυηνῇ   σύν τε παιδὶ ὁμωνύμῳ καὶ
[2, 18]   δὲ αὐτοὺς ὁμοίως ἐς τὰ  ἔθνη   διαθεὶς ἐπέτρεχε καὶ τὴν Ῥώμην
[2, 18]   ἑτέραν πενταετίαν προσεψηφίσαντο, τὰ δὲ  ἔθνη   διακληρούμενοι καὶ στρατιὰν ἐπ' αὐτοῖς,
[2, 133]   κατά τε πόλεις καὶ κατὰ  ἔθνη   καὶ βασιλέας καὶ δυνάστας. Πάντα
[2, 27]   πέμπειν Καίσαρι διαδόχους ἐπὶ τὰ  ἔθνη·   καὶ γὰρ ἔληγεν χρόνος.
[2, 32]   συμβῆναι, τὰ μὲν ἄλλα αὐτὸν  ἔθνη   καὶ στρατόπεδα ἀποθήσεσθαι, μόνα δ'
[2, 27]   Πομπήιον ὁμοίως Καίσαρι ἀποθεσθαι τὰ  ἔθνη   καὶ τὸν στρατόν· ὧδε γὰρ
[2, 70]   Πομπηίῳ δὲ πάντα τὰ ἑῷα  ἔθνη   κατὰ πλῆθος, οἱ μὲν ἐξ
[2, 146]   καὶ μάχας καὶ νίκας καὶ  ἔθνη,   ὅσα προσποιήσειε τῇ πατρίδι, καὶ
[2, 150]   παρετάξατο, μέχρι τετρακόσια αὐτῶν ἐχειρώσατο  ἔθνη,   οὕτω δή τι Ῥωμαίοις ἐπίφοβα,
[2, 51]   ἕω καὶ τὸν Εὔξεινον πόντον  ἔθνη,   πάντα, ἑλληνικά τε καὶ βάρβαρα,
[2, 48]   Ἰσαυρικόν. Ἡγεμόνας τε ἐς τὰ  ἔθνη   περιέπεμπεν ἐνήλλαττεν, ἐφ' ἑαυτοῦ
[2, 26]   διαδόχους αὐτῷ πέμπειν ἐπὶ τὰ  ἔθνη,   προαφαιρῶν τοῦ χρόνου· ἀλλὰ διεκώλυσεν
[2, 101]   ὧν δὴ πολλὰ καὶ μέγιστα  ἔθνη   προσέλαβε καὶ ἀφιστάμενα ἄλλα ἐκρατύνατο,
[2, 1]   ἀρχὴν αὐτοῦ καὶ ὅσα ἄλλα  ἔθνη   προσέλαβεν ἀμφὶ τὴν ἕω, διετάσσετο·
[2, 111]   αὐτόν, μὴ καὶ τάδε τὰ  ἔθνη   προσλαβὼν ἀναμφιλόγως γένοιτο βασιλεύς. Ταύτης
[2, 146]   ὑβρισμένῃ τῇ πατρίδι ἐπήμυνας, ἄγρια  ἔθνη   τὰ μόνα ἐς Ῥώμην ἐμβαλόντα
[2, 50]   καὶ νῦν ἡγεμόνας ἐς τὰ  ἔθνη   τὰ ὑμέτερα περιπέμπει καὶ τῇ
[2, 23]   ὑπάτου. Καὶ πρῶτος ὑπάτων ὅδε  ἔθνη   τε δύο μέγιστα καὶ στρατιὰν
[2, 73]   Ἰβήρων καὶ Κελτῶν καὶ Βρεττανῶν  ἔθνη   τετρακόσια περιποιήσαντας τῇ πατρίδι διέλυον
[2, 89]   καὶ Αἰολεῦσι καὶ ὅσα ἄλλα  ἔθνη   τὴν μεγάλην χερρόνησον οἰκοῦσι ικαὶ
[2, 77]   παρόντι ἐνεπίμπλατο καὶ ὡς ἐσόμενος  ἐκείνῃ   τῇ ἡμέρᾳ τῶν ἐπὶ γῆς
[2, 77]   ἀδελφούς· οὐδὲ γὰρ ταῦτα ἐνέλειπεν  ἐκείνῃ   τῇ μάχῃ, ἀλλ' ὡς ἐν
[2, 98]   φιλοφρονέστερον. Τὸ δὲ ξιφίδιον τῇ  κλίνῃ   τὸ σύνηθες οὐχ εὑρὼν παρακείμενον
[2, 120]   μὴ δικαίους πολέμους ἐνίους πεπολεμηκέναι,  κοινῇ   δὲ ἐς κληρουχίας ἀδίκους ἀλλοτρίας
[2, 124]   τῇ πόλει, τι ἂν  κοινῇ   δοκιμάσητε. ~Ὁ μὲν ἀσφαλῶς οὕτως
[2, 31]   Κουρίωνος εἶπεν· Εἰ κωλύομαι ψήφῳ  κοινῇ   τὰ συμφέροντα διοικεῖν κατ' ἐμαυτὸν
[2, 140]   οὐδεὶς φθόνος χρόνος  ἀνθρωπίνη   λήθη τὰ ἐπὶ Κελτοῖς καὶ
[2, 153]   ἐνδοῦναι λέγεται καὶ ἐπιχειρῆσαι περιοδεῦσαι,  λίμνῃ   δὲ καὶ ἕλει δυσχεραίνων καταφρονῆσαι
[2, 132]   Τοῦ δὲ ἥψατο μὲν  ἡδονή,   Μέμνησθε, δὲ ἔφη, μοι τοῦδε
[2, 7]   Κικέρων, ἅπασιν ἐπὶ λόγου δυνάμει  μόνῃ   γνώριμος ὤν, τότε καὶ ἐπὶ
[2, 118]   δὲ τῆς ἡγεμονίας ὑπηρεσία  μόνη   καὶ αἱ πλέονες ἀρχαὶ καὶ
[2, 28]   αὐτὸς δ' ἐσόμενος ἐν ὑποσχέσει  μόνῃ.   Κουρίων δὲ αὐτοῦ τὸ σόφισμα
[2, 120]   σιτηρέσιον τοῖς πένησι χορηγούμενον ἐν  μόνῃ   Ῥώμῃ τὸν ἀργὸν καὶ πτωχεύοντα
[2, 115]   σῶμα νωθρὸν ἐγίγνετο, καὶ  γυνὴ   Καλπουρνία ἐνύπνιον αἵματι πολλῷ καταρρεόμενον
[2, 28]   Ἰταλίαν ἐπέστελλε τῇ βουλῇ σὺν  τέχνῃ,   τά τε ἔργα τοῦ Καίσαρος
[2, 28]   τοὺς ὡρισμένους. μὲν δὴ  τέχνη   τῶν γεγραμμένων εἶχεν εὐπρέπειάν τε
[2, 144]   προσώπῳ σοβαρῷ καὶ σκυθρωπῷ, τῇ  φωνῇ   δ' ἐνσημαινόμενος ἕκαστα καὶ ἐφιστάμενος,
[2, 82]   τήμερον ζῶντα νεκρὸν  ἀποδέξῃ   στρατιὰ δ' ἐμαρτύρει καθάπερ
[2, 86]   ἰσχύι μοναρχικῶς δυναστεύων, τῇ δε  δόξῃ   διὰ τὸν Καίσαρος ζῆλον δημοτικῶς
[2, 79]   φόνων ἔργα πολλὰ καὶ ποικίλα·  βοὴ   δὲ οὐδεμία ἐκ τοσῆσδε φάλαγγος
[2, 117]   μέν τι σὺν ὀργῇ καὶ  βοῇ   καθάπερ θηρίον ἐς ἕκαστον αὐτῶν
[2, 142]   τὸν Βροῦτον κρότος ἦν καὶ  βοή,   καὶ τῶν ὑπάτων εἰπεῖν τι
[2, 83]   μηδ' ἐς ἀκρατεῖς βαρβάρους ἄγειν  εὐπρεπῆ   γυναῖκα Κορνηλίαν, Κράσσου μάλιστα γεγενημένην.
[2, 97]   Οἱ δ' ἐχθροὶ κατ' ὀλίγους,  ὅπῃ   δύναιντο, διέφευγον· καὶ Σκιπίων
[2, 112]   λέγεται τοῖς ἡγεμόσιν εἰπεῖν Βροῦτον,  ὅπῃ   δύναιντο, περισῴζειν. Ἀλλ' εἴτε ἀχάριστος
[2, 38]   καὶ παρασκευῆς εἶχεν ὡς ὁρμήσων,  ὅπῃ   ποτ' ἂν αἱ χρεῖαι καλῶσιν.
[2, 37]   τοῖς ἀνδράσιν, ἀλλὰ τοὺς ἄνδρας,  ὅπῃ   ποτ' ἂν ὦσιν, ἔχειν ταῦτα
[2, 50]   οἱ εὖ φρονοῦντες τὴν ἐλευθερίαν,  ὅπῃ   ποτ' ἂν ὦσιν, ἡγοῦνται πατρίδα.
[2, 109]   μὲν ἔτι ἡσύχαζε, μετέωρος ὤν,  ὅπῃ   τελευτήσειε τὸ γιγνόμενον, ἐπικρατήσαντος δὲ
[2, 89]   τοῖς παροῦσιν· οὐδενί τε ἐκφήνας,  ὅπῃ   τὸν πλοῦν ποιήσεται, περὶ ἑσπέραν
[2, 40]   δὲ Καῖσαρ ἠπόρει μέν,  ὅπῃ   τραπείη καὶ ὅθεν ἄρξαιτο τοῦ
[2, 62]   τοῖς προστάγμασιν, ἀλλὰ φεύγειν ἕκαστον,  ὅπῃ   τύχοιεν, ἀμεταστρεπτὶ χωρὶς αἰδοῦς καὶ
[2, 105]   ἐπιπεσόντων οὐκ ἀγεννῶς αὐτοὺς ἀμυνόμενος  κατεκόπη.   Τοῦδε μὲν δὴ τὴν κεφαλὴν
[2, 60]   ἡττᾶτο, καὶ τέλος ἓν αὐτοῦ  κατεκόπη   χωρὶς ὀκτακοσίων ἀνδρῶν. ~Καίσαρι μὲν
[2, 77]   καὶ ὣς ἀνέμενον ἐν βαθείᾳ  σιωπῇ,   μέλλοντες ἔτι καὶ ὀκνοῦντες καὶ
[2, 68]   Θυόμενός τε νυκτὸς μέσης τὸν  Ἄρη   κατεκάλει καὶ τὴν ἑαυτοῦ πρόγονον
[2, 56]   ποταμὸν διαβαίνοντες ἱππομάχουν ἀλλήλοις ἀνὰ  μέρη,   ἀθρόοις δὲ τοῖς στρατοῖς οὐ
[2, 49]   πλῆθος. Ναύαρχοί τε πολλοὶ κατὰ  μέρη,   καὶ ἐπ' αὐτοῖς Μᾶρκος Βύβλος.
[2, 78]   ἐν τοσῷδε πλήθει πολλαὶ κατὰ  μέρη,   καὶ οἱ κήρυκες καὶ οἱ
[2, 54]   τραχείας ἀτραποῦ καὶ στενῆς, ἐς  μέρη   πολλὰ διασπώμενος ὑπὸ τῆς δυσχωρίας,
[2, 89]   ἐνταῦθα τὸν στρατὸν αὑτοῦ κατὰ  μέρη   προσιόντα περιμείνας ἐς τὰς Κασσίου
[2, 63]   ἐπιστρεφόμενοι πρὸς ἀλλήλους ἰλαδὸν κατὰ  μέρη   συνώμνυντο, ἐφορῶντος αὐτοῦ Καίσαρος, μὴ
[2, 75]   ἐπὶ τοῖς κέρασι τοῖς κατὰ  μέρη   τάσσων. Τοξόται δὲ πᾶσιν ἀναμεμίχατο
[2, 97]   καὶ ἐπιπόνου κατὰ πάντα τὰ  μέρη   τῆς μάχης καὶ πολυτρόπου γενομένης,
[2, 70]   τὰ δύο τῷ Πομπηίῳ γενέσθαι  μέρη.   Τοσάδε μὲν ἀμφιγνοοῦσι περὶ τοῦ
[2, 58]   ἐς τι ἄνεμος  ἐκφέρῃ,   μηδὲν τῶν νεῶν φειδομένους· οὐ
[2, 30]   πρὸς Καίσαρα ἄλλα τε πολλὰ  δυσχερῆ   κατὰ τοῦ Καίσαρος διεθρόουν καὶ
[2, 36]   ἡμίονος τεκεῖν· ἄλλα τε πολλὰ  δυσχερῆ   προεσήμαινε τὴν ἐς ἀεὶ τῆς
[2, 32]   τῶν ἀμφὶ τὸν Ῥῆνον τὰ  ὄρη   τὰ Ἄλπεια διελθὼν σὺν πεντακισχιλίοις
[2, 54]   δὲ χειμώνων ἐς τὰ Κεραύνια  ὅρη   περιαχθεὶς τὰ μὲν πλοῖα εὐθὺς
[2, 140]   ἄνδρες, τοῖς ἄλλοις ἐποιήσατε συνελθόντες.  Χρὴ   δὲ ὑμᾶς, τὰ εἰκότα τιμωμένους
[2, 127]   Ἑτέρου δὲ ἐγκρατῶς εἰπόντος, ὅτι  χρὴ   δύο τῶνδε πάντως τὸ ἕτερον,
[2, 64]   τοὺς δὲ φίλους ἀνεδίδασκεν, ὅτι  χρὴ   καὶ τῶνδε προεξελεῖν τὸν φόβον
[2, 26]   χρόνου, καὶ δῆλον ἐποίησεν, ὅτι  χρὴ   μετὰ τὸν χρόνον παραλύειν τῆς
[2, 50]   σὺν θεῷ δώσων ἐξεργάζεται, τί  χρὴ   νικήσαντα προσδοκᾶν ἐκλείψειν ὠμότητος
[2, 47]   καὶ προστάττειν ἀξιοῦτε, παρ' ὧν  χρὴ   προστάγματα λαμβάνειν. Μαρτυράμενος οὖν ἐμαυτὸν
[2, 110]   ἀπὸ τοῦδε ἐτόλμων λέγειν, ὅτι  χρὴ   Ῥωμαίων μὲν αὐτόν, ὥσπερ ἦν,
[2, 145]   του δαιμόνων ἔργα εἶναι. Καὶ  χρὴ   τὸ παρὸν σκοπεῖν μᾶλλον
[2, 51]   τὴν ἡγεμονίαν αἴσιος. Θαρρεῖν δὲ  χρὴ   τοῖς τε θεοῖς καὶ αὐτῷ
[2, 6]   ἐν πόλεσιν αἷς ἂν αὐτὸς  δοκιμάσῃ,   μέχρι Κατιλίνα καταπολεμηθέντος ἐς δικαστήριον
[2, 69]   ἥδε ἡμέρα, ὁπότερος ἂν  ἐπικρατήσῃ,   μεγάλων ἐς αἰεὶ Ῥωμαίοις ἄρξει
[2, 86]   ἄλλος ἐπέγραψε· Τῷ ναοῖς βρίθοντι  πόση   απάνις ἔπλετο τύμβου. Χρόνῳ δὲ
[2, 150]   Καίσαρος τύχῃ μᾶλλον τῇ  θαλάσσῃ.   Ἔς τε πολεμίους προεπήδησε μόνος
[2, 100]   αὐτοκράτωρ χειμαζόμενος ἐν τῇ  θαλάσσῃ   καὶ πολεμίαις ναυσὶν ἐντυχὼν ἐφέρετο
[2, 59]   ἀπελείποντο, ῥοθίῳ καὶ πνεύματι καὶ  θαλάσσῃ   κοίλῃ κακοπαθοῦσαι. Καὶ μόλις ἐς
[2, 66]   οὔτε γῆς εὐπόρου κρατοῦντας οὔτε  θαλάσσῃ   χρωμένους οὔτε ναῦς ἐς φυγὴν
[2, 81]   δρόμου, πρὶν ἀρχομένης ἡμέρας ἐν  Λαρίσσῃ   γενέσθαι. δὲ Καῖσαρ, ὡς
[2, 133]   τῇ πατρίδι ὡς ἀσθενεστάτῃ μάλιστα  οὔσῃ   τοὺς ἐναγεῖς περισῴζειν ἀξιοῦτε; Καὶ
[2, 6]   Κικέρων δεδιὼς ἀμφὶ τῇ νυκτὶ  προσιούσῃ,   μὴ τὸ συνεγνωκὸς τοῖς ἀνδράσι
[2, 51]   εὔχομαι καὶ γενέσθαι τῇ πατρίδι  κινδυνευούσῃ   καθὰ καὶ περικτωμένῃ τὴν ἡγεμονίαν
[2, 20]   τῆς πολιτείας καὶ ἀναρχίαν ἐπὶ  τῇ   ἀσυνταξίᾳ ἑκὼν ὑπερεώρα. Μίλωνός τε
[2, 133]   τοῖς ὅπλοις, ὡς ἐστρατεύοντο, ὑπὸ  τῇ   αὐτῇ συντάξει συνῳκισμένους ὑπὸ Καίσαρος,
[2, 3]   οὐδενὶ δεινῷ διαταράττοντος, ἐπὶ δὲ  τῇ   Βηστίου δημηγορίᾳ, νυκτὸς αὐτίκα τῆς
[2, 8]   πομπὴν οὐχ ἕτοιμον ἔχων ἐσέπεμπε  τῇ   βουλῇ δεόμενος ἐπιτρέψαι οἱ τὴν
[2, 32]   τῶν ὑπάτων Καῖσαρ ἐπέστελλε  τῇ   βουλῇ, καὶ τὴν ἐπιστολὴν
[2, 10]   Καῖσαρ ὑποκρίνεσθαι, λόγους ἐν  τῇ   βουλῇ περὶ ὁμονοίας διέθετο πρὸς
[2, 28]   νοσηλευόμενος περὶ τὴν Ἰταλίαν ἐπέστελλε  τῇ   βουλῇ σὺν τέχνῃ, τά τε
[2, 135]   οὐκ ἐκώλυεν Ἀντώνιος, ἐπιδεικνὺς  τῇ   βουλῇ τὸν φόβον. Γίγνεται μὲν
[2, 102]   μάχην χιλίων ἑκατέρωθεν. Ἀνέστησε καὶ  τῇ   Γενετείρᾳ τὸν νεών, ὥσπερ εὔξατο
[2, 46]   τοὺς ἀναχθέντας, ἕτερα δ' ἐν  τῇ   γῇ, νυκτὸς ἔτι, περὶ τοὺς
[2, 35]   ἐς τὸ ῥεῦμα ἀφορῶν περιεφέρετο  τῇ   γνώμῃ, λογιζόμενος ἕκαστα τῶν ἐσομένων
[2, 10]   τρία τρέφοντες μόνοι. Ἐνισταμένων δὲ  τῇ   γνώμῃ πολλῶν, υποκρινάμενος δυσχεραίνειν, ὼς
[2, 53]   ἀντιθέντες, τῇ δ' ὀλιγότητι τόλμαν,  τῇ   δ' ἀπορίᾳ τὴν τῶν ἐχθρῶν
[2, 53]   μὲν χειμῶνι τύχην ἀγαθὴν ἀντιθέντες,  τῇ   δ' ὀλιγότητι τόλμαν, τῇ δ'
[2, 86]   τῇ μὲν ἰσχύι μοναρχικῶς δυναστεύων,  τῇ   δε δόξῃ διὰ τὸν Καίσαρος
[2, 100]   φυγὴν οὔτε σωτηρίαν ἐπινοοῦντες, ἐπὶ  τῇ   διαίτῃ ξίφεσι διεχρήσαντο ἀλλήλους· καὶ
[2, 24]   παραιτουμένου ἐκήρυξεν Πομπήιος ὑπακοῦσαι  τῇ   δίκῃ· καὶ πάλιν τοῦ δήμου
[2, 19]   που καὶ πολεμεῖν ἀπεγίνωσκον, διακλειόμενοι  τῇ   δυναστείᾳ τῶνδε τῶν τριῶν ἀνδρῶν·
[2, 95]   μέγιστα σημεῖα, τοὺς ἀετούς, φερόντων  τῇ   ἑαυτοῦ χειρὶ περισπάσας μετενεγκεῖν ἀπὸ
[2, 2]   αἳ τοὺς ἄνδρας ἤλπιζον ἐν  τῇ   ἐπαναστάσει διαφθερεῖν, συνώμνυτό τισιν ἀπὸ
[2, 44]   νῦν δ' ὅρον εἶναι τῇδε  τῇ   εὐφημίᾳ πυνθάνομαι τὸ μυρίους πεσεῖν.
[2, 77]   ἐνεπίμπλατο καὶ ὡς ἐσόμενος ἐκείνῃ  τῇ   ἡμέρᾳ τῶν ἐπὶ γῆς
[2, 150]   τῇ Καίσαρος τύχῃ μᾶλλον  τῇ   θαλάσσῃ. Ἔς τε πολεμίους προεπήδησε
[2, 100]   Σκιπίων αὐτοκράτωρ χειμαζόμενος ἐν  τῇ   θαλάσσῃ καὶ πολεμίαις ναυσὶν ἐντυχὼν
[2, 102]   δίκαια. Κλεοπάτρας τε εἰκόνα καλὴν  τῇ   θεῷ παρεστήσατο, καὶ νῦν
[2, 17]   πλούτου γέμων ἐς τὴν ὅμορον  τῇ   Ἰταλίᾳ Γαλατίαν, τὴν ἀμφὶ τὸν
[2, 3]   δὲ καὶ περὶ τῶν ἐν  τῇ   Ἰταλίᾳ γιγνομένων λόγος ἐφοίτα. Καὶ
[2, 32]   Ῥαβέννης, συναφής τε ἦν  τῇ   Ἰταλίᾳ καὶ τῆς Καίσαρος ἀρχῆς
[2, 41]   καὶ τὸν δήμαρχον Μᾶρκον Ἀντώνιον  τῇ   Ἰταλίᾳ καὶ τῷ περὶ αὐτὴν
[2, 20]   ἀλώμενον ἐξ Ἰλίου πρώτην ἐν  τῇ   Ἰταλίᾳ πόλιν οἰκίσαι, καὶ εἰσὶν
[2, 75]   καὶ σιωπῆς, παρεστήσατο τῇ φάλαγγι  τῇ   Ἰταλικῇ, τοὺς δὲ ἄλλους, ὅπερ
[2, 65]   ἄρα παρέσχε. ~Πομπήιος δ' ἐπὶ  τῇ   Καίσαρος ἀναζεύξει βουλὴν προυτίθει. Καὶ
[2, 14]   ποτε λαβόντα ὑπόνοιαν ἐπὶ Ἰουλίᾳ  τῇ   Καίσαρος αὐτοῦ γυναικὶ μὲν
[2, 150]   προχέαι τὰ ἱστία καὶ θαρρεῖν  τῇ   Καίσαρος τύχῃ μᾶλλον τῇ
[2, 97]   καὶ τὰ σφέτερα αὐτῶν ἁμαρτήματα  τῇ   Καίσαρος τύχῃ προστιθέντων· ἐδόκει γὰρ
[2, 65]   ἔσεσθαι τὸ ἔτι λοιπὸν ἐπὶ  τῇ   κατὰ Δυρράχιον γενομένῃ νίκῃ· τὸ
[2, 98]   ἠσπάσατο φιλοφρονέστερον. Τὸ δὲ ξιφίδιον  τῇ   κλίνῃ τὸ σύνηθες οὐχ εὑρὼν
[2, 22]   φόνῳ μᾶλλον ἀγανακτεῖν ἐπὶ  τῇ   Κλωδίου περὶ τὴν ταφὴν τιμῇ.
[2, 83]   ὑπὸ Κράσσου καὶ θυμούμενον ἔτι  τῇ   Κράσσου συμφορᾷ, μηδ' ἐς ἀκρατεῖς
[2, 115]   τὸν πότον καὶ λόγον ἐπὶ  τῇ   κύλικι προύθηκε, τίς ἄριστος ἀνθρώπῳ
[2, 44]   πλέοντος ἐκ Σικελίας, οἱ ἐν  τῇ   Λιβύῃ. Νομίσαντες αὐτὸν διὰ δοξοκοπίαν
[2, 77]   οὐδὲ γὰρ ταῦτα ἐνέλειπεν ἐκείνῃ  τῇ   μάχῃ, ἀλλ' ὡς ἐν τοσαῖσδε
[2, 39]   ἐς θεόν. Φασὶ δ' ἐν  τῇ   μάχῃ τῇδε Δυρράχου παῖδα Ἰόνιον
[2, 119]   οὐ προσθέοντος ἠπόρουν καὶ ἐδεδοίκεσαν,  τῇ   μὲν βουλῇ, καὶ εἰ αὐτίκα
[2, 86]   διέλιπεν ἐς ὀκτὼ καὶ πεντήκοντα  τῇ   μὲν ἰσχύι μοναρχικῶς δυναστεύων, τῇ
[2, 88]   Καίσαρα συνεκροτοῦντο. ~Αὐτὸς δ' ἐπὶ  τῇ   νίκῃ δύο μὲν ἡμέρας ἐν
[2, 32]   ὑπάτοις ἐσιοῦσιν ἐς τὸ βουλευτήριον  τῇ   νουμηνίᾳ τοῦ ἔτους. Περιεῖχε δ'
[2, 6]   καὶ Κικέρων δεδιὼς ἀμφὶ  τῇ   νυκτὶ προσιούσῃ, μὴ τὸ συνεγνωκὸς
[2, 92]   πόλιν ἐξ Ἀντωνίου παρεφύλασσον, περιέστησε  τῇ   οἰκίᾳ καὶ ταῖς τῆς πόλεως
[2, 18]   Κράσσος οὐ φροντίσας ἀπώλετο ἐν  τῇ   Παρθυηνῇ σύν τε παιδὶ ὁμωνύμῳ
[2, 7]   καὶ σωτὴρ ἐδόκει περιφανῶς ἀπολλυμένῃ  τῇ   πατρίδι γενέσθαι, χάριτές τε ἦσαν
[2, 26]   λαμπρὸν καὶ ἐς πολλὰ χρήσιμον  τῇ   πατρίδι γενόμενον ὑβρίζειν βραχεῖ διαστήματι
[2, 73]   καὶ Βρεττανῶν ἔθνη τετρακόσια περιποιήσαντας  τῇ   πατρίδι διέλυον ἀγεράστους ἄνευ θριάμβου
[2, 146]   μόνος ἐκ τριακοσίων ἐτῶν ὑβρισμένῃ  τῇ   πατρίδι ἐπήμυνας, ἄγρια ἔθνη τὰ
[2, 113]   ποιήσομεν, ἀγαθὲ Βροῦτε Ἀμυνῶ  τῇ   πατρίδι, ἔφη, μέχρι θανάτου. Καὶ
[2, 146]   νίκας καὶ ἔθνη, ὅσα προσποιήσειε  τῇ   πατρίδι, καὶ λάφυρα, ὅσα πέμψειεν,
[2, 123]   ἐλευθερίας καὶ φειδοῦς τῶν ἐσομένων  τῇ   πατρίδι κακῶν, εἰ μὴ συμφρονοῖεν.
[2, 51]   παρόντα συνενεγκεῖν εὔχομαι καὶ γενέσθαι  τῇ   πατρίδι κινδυνευούσῃ καθὰ καὶ περικτωμένῃ
[2, 28]   ἐθνῶν μαχιμωτάτων γεγονέναι καὶ πολλὰ  τῇ   πατρίδι προσλαβόντα ἐπὶ τιμὰς καὶ
[2, 140]   ὡς πολεμίαν ἐμβαλόντες, ἐπὶ αὐτῇ  τῇ   πατρίδι φρουρῶν καὶ δορυφόρων δεόμενοι,
[2, 133]   πάντα ἐμπλῆσαι πολέμων ἐθέλετε, οἳ  τῇ   πατρίδι ὡς ἀσθενεστάτῃ μάλιστα οὔσῃ
[2, 42]   ἀνδρῶν τε πλῆθος ἀποληφθὲν ἐν  τῇ   περαίᾳ διέφθειραν οἱ περὶ τὸν
[2, 122]   αὐτὸν εἰσηγήσασθαι τὴν ἡμέραν θέσθαι  τῇ   πόλει γενέθλιονν, τότε δὴ καὶ
[2, 7]   ὀλίγον ἐς ἔσχατον ἐλθοῦσα κινδύνου  τῇ   πόλει, διελύετο. Καὶ Κικέρων,
[2, 110]   ὅλως ἐπετάχυνεν, ἐπίφθονος ὢν ἐν  τῇ   πόλει. ~Ἐξιέναι δ' αὐτὸν μέλλοντα
[2, 27]   τὸν στρατόν· ὧδε γὰρ ἔσεσθαι  τῇ   πόλει καθαρὰν καὶ πανταχόθεν ἀδεῆ
[2, 119]   ὑπὸ τῷ Λεπίδῳ στρατὸν ἐν  τῇ   πόλει καὶ Ἀντώνιον ὑπατεύοντα, μὴ
[2, 39]   νομιζόμενος εἶναι Ποσειδῶνος, ἐπίνειον ᾤκισε  τῇ   πόλει καὶ Δυρράχιον ὠνόμασε. Πολεμουμένῳ
[2, 41]   ἀράν. Λέπιδον δὲ Αἰμίλιον ἐφίστη  τῇ   πόλει καὶ τὸν δήμαρχον Μᾶρκον
[2, 15]   καὶ Πομπηίῳ τὸ μέγιστον ἐν  τῇ   πόλει κράτος ἔχοντι. ~Ὁ δὲ
[2, 131]   Ἀντανεβόησαν οἱ μισθωτοί. Τὴν εἰρήνην  τῇ   πόλει. δὲ τούτοις μὲν
[2, 124]   βουλευτηρίῳ καὶ νομιοῦμεν εὐαγὲς ἔσεσθαι  τῇ   πόλει, τι ἂν κοινῇ
[2, 145]   τι λοιπόν ἐστιν εὐγενὲς  τῇ   πόλει. Προπέμπωμεν οὖν τὸν ἱερὸν
[2, 135]   αὐτῷ πάντα καὶ ἐγνωσμένα, Ἐπεὶ  τῇ   πόλει συμφέρει. Ἐβιάσαντο γὰρ τόδε
[2, 41]   ἐς τὸ ἀσφαλέστατον ἑλὼν λελυκέναι  τῇ   πόλει τὴν ἀράν. Λέπιδον δὲ
[2, 27]   αὐτῶν ἐς ἀλλήλους ὑπόπτων οὔπω  τῇ   πόλει τὴν εἰρήνην ἔσεσθαι βεβαίαν,
[2, 133]   ἔτι πολλαὶ μυριάδες εἰσὶν ἐν  τῇ   πόλει, τί νομίζετε πράξειν ἀφαιρουμένους,
[2, 50]   ἔθνη τὰ ὑμέτερα περιπέμπει καὶ  τῇ   πόλει τινὰς ἐφίστησι καὶ ἑτέρους
[2, 119]   ἐστρατευμένους τῷ Καίσαρι πολλοὺς ἐν  τῇ   πόλει τότε παρόντας, τοὺς μὲν
[2, 142]   τὰ ἄλλα αὑτοὺς ὑπεροισόντων ἐν  τῇ   πολιτείᾳ. ~Διαθῆκαι δὲ τοῦ Καίσαρος
[2, 12]   μόνος ἔχων τὸ κράτος ἐπὶ  τῇ   πολιτείᾳ. ~Νόμους δ' ἐσέφερεν, ἐκθεραπεύων
[2, 148]   μεταβαλὼν καὶ κατ' ἴχνος ἐκείνου  τῇ   πολιτείᾳ προσιών, τήν τε ἀρχὴν
[2, 148]   ἐξῆψαν καὶ τὴν νύκτα πανδημεὶ  τῇ   πυρᾷ παρέμενον, ἔνθα βωμὸς πρῶτος
[2, 37]   καὶ εἰ τὴν Ἰταλίαν ἐπὶ  τῇ   Ῥώμῃ δεήσειεν. Οὐ γὰρ τὰ
[2, 92]   οὔτε ἐννόμως ἔτι βραδύνοντες ἐν  τῇ   στρατείᾳ· ἀφεθῆναί τε πάντες ἐπὶ
[2, 47]   ἀρχόντων κατεβόησεν, ὡς ἔν τε  τῇ   στρατείᾳ βραδύνοντες καὶ τὰς πέντε
[2, 151]   συγγνώμονες τοῖς ἁλοῦσιν, ἐπὶ δὲ  τῇ   συγγνώμῃ καὶ εὐεργέται καὶ οὐδὲν
[2, 77]   ἀλλήλοιν αὐτώ τε κινδυνεύετον ἀμφὶ  τῇ   σωτηρίᾳ, μηδ' ἐσχάτω πάντων ἡττηθέντε
[2, 32]   οὔτε ἀποθήσεσθαι καὶ τιμωρὸς αὐτίκα  τῇ   τε πατρίδι καὶ ἑαυτῷ κατὰ
[2, 88]   δόξα τῶν προγόνων περισώσει;  Τῇ   τρίτῃ δ' ἐξήλαυνεν ἐπὶ τὴν
[2, 55]   ταχυεργίαν τοῦ τε χειμῶνος σὺν  τῇ   τύχῃ περιγένοιντο καὶ θαλάσσης τοσῆσδε
[2, 58]   ἀντὶ λογισμῶν Καῖσαρ ἐπεποίθει  τῇ   τύχῃ. Τάδε οὖν Πομπήιος
[2, 75]   τῆς εὐταξίας καὶ σιωπῆς, παρεστήσατο  τῇ   φάλαγγι τῇ Ἰταλικῇ, τοὺς δὲ
[2, 99]   λογισμοῖς ὁρίσαι. Μαρκίᾳ γέ τοι  τῇ   Φιλίππου συνὼν ἐκ παρθένου καὶ
[2, 84]   καὶ βασιλεὺς ἐν μέσῳ  τῇ   φοινικίδι κατάδηλος ἦν περικειμένῃ. ~Ὁ
[2, 24]   δὲ καὶ δήμευσις ἦν ἐπὶ  τῇ   φυγῇ. Καὶ τάδε βουλὴ
[2, 144]   μὲν προσώπῳ σοβαρῷ καὶ σκυθρωπῷ,  τῇ   φωνῇ δ' ἐνσημαινόμενος ἕκαστα καὶ
[2, 20]   διὰ τιμῆς, καὶ τὸν βίον  ἐγκρατῆ   καὶ σώφρονα, περί τε τὰς
[2, 133]   ἐθέλετε, οἳ τῇ πατρίδι ὡς  ἀσθενεστάτῃ   μάλιστα οὔσῃ τοὺς ἐναγεῖς περισῴζειν
[2, 132]   τὴν ἀνάγκην καὶ ὡς ἐν  βαρυτάτῃ   χάριτι περισῴζων, τὰ δὲ τῷ
[2, 5]   δὲ τῷ Σιλανῷ τοὺς ἄνδρας  ἐσχάτῃ   κολάσει μετιέναι πολλοὶ συνετίθεντο, ἕως,
[2, 106]   ἡἡρέθη καὶ ὕπατος ἐς δέκα  ἔτη,   καὶ τὸ σῶμα ἱερὸς καὶ
[2, 84]   δὲ ἦν μὲν περὶ τρισκαίδεκα  ἔτη   μάλιστα γεγονώς, ἐπετρόπευον δ' αὐτῷ
[2, 99]   τὰ σπλάγχνα διαρρίπτων, μέχρι ἐτελεύτησεν,  ἔτη   μὲν ἀμφὶ πεντήκοντα γεγονώς, ὁμολογούμενος
[2, 89]   σημεῖον εὐθύνειν· τῷ δ' αὑτοῦ  κυβερνήτῃ,   πολὺ τῆς γῆς ἀποσχών, προσέταξεν
[2, 101]   τὸ πέλαγος, Πετρήιον ἐπὶ  διαίτῃ   διαχρώμενον ἑαυτόν, Κάτωνα ὑφ'
[2, 100]   οὔτε σωτηρίαν ἐπινοοῦντες, ἐπὶ τῇ  διαίτῃ   ξίφεσι διεχρήσαντο ἀλλήλους· καὶ τὴν
[2, 68]   ἄρτι νεὼν ἐν Ῥώμῃ καθιεροῦν  Ἀφροδίτῃ   νικηφόρῳ. ~Καὶ τόδε μὲν ἀγνοίᾳ
[2, 88]   δόξα τῶν προγόνων περισώσει; Τῇ  τρίτῃ   δ' ἐξήλαυνεν ἐπὶ τὴν ἕω
[2, 98]   ~Ἐξαγγελθέντων δὲ τούτων ἐς Ἰτύκην  τρίτῃ   μάλιστα ἡμέρᾳ καὶ τοῦ Καίσαρος
[2, 147]   δὲ ἀνδρείκελον ἐκ μηχανῆς ἐπεστρέφετο  πάντῃ,   καὶ σφαγαὶ τρεῖς καὶ εἴκοσιν
[2, 35]   ποταμόν, ὃς ὁρίζει τὴν Ἰταλίαν,  ἔστη   τοῦ δρόμου καὶ ἐς τὸ
[2, 146]   τὸ λέχος ὡς ἐπὶ σκηνῆς  περιέστη   κατακύπτων τε ἐς αὐτὸ καὶ
[2, 107]   δὲ αὐτοὺς ἐδεξιοῦτο μέν, οὐχ  ὑπανέστη   δὲ προσιοῦσιν οὐδ' ἐπιμένουσιν, ἀλλὰ
[2, 67]   βασιλέων διὰ τὸν πόλεμον ἦρχεν,  ἐξέστη   τῶν οἰκείων λογισμῶν καὶ ἐνέδωκεν
[2, 90]   κεφαλὴν τοῦ Πομπηίου προσφερομένην οὐχ  ὑπέστη,   ἀλλὰ προσέταξε ταφῆναι, καί τι
[2, 149]   ἐσήλατο μόνος καὶ τρισκαίδεκα τραύματα  ὑπέστη.   Καὶ ἀήττητος αἰεὶ γενόμενος ἑνὶ
[2, 87]   στρατηγεῖν αἱρουμένων, Κάτων οὐχ  ὑπέστη   παρόντων ἀνδρῶν ὑπάτων, οἳ κατ'
[2, 44]   τοῖς ὅπλοις ἔτι οὔσης αὐτοκράτωρ  ὑπέστη   προσαγορευθῆναι. Ἔστι δὲ τιμὴ τοῖς
[2, 16]   τὴν οἰκίαν καὶ τὰς ἐπαύλεις  ἀνίστη   τέλεσι κοινοῖς. Λαμπρῶς δ' αὐτὸν
[2, 15]   πλῆθος συνεξῄει, καὶ βουλὴ  συνίστη   τὸν ἄνδρα πόλεσι τε καὶ
[2, 41]   τὴν ἀράν. Λέπιδον δὲ Αἰμίλιον  ἐφίστη   τῇ πόλει καὶ τὸν δήμαρχον
[2, 90]   τῆς Κλεοπάτρας, καὶ τἆλλα ἡδόμενος  αὐτῇ.   Ἀλλὰ τάδε μὲν ἕκαστα ὅπως
[2, 50]   τὸν ἐκ πολλοῦ μὲν ἐπιβουλεύοντα  αὐτῇ,   διὰ δὲ τοὺς δωροδοκοῦντας τὴν
[2, 38]   πολέμου τὴν παρασκευὴν συστήσων ἐν  αὐτῇ.   Ἔθνεσί τε πᾶσι καὶ βασιλεῦσι
[2, 28]   ὑπατείας καὶ ἐθνῶν τῶν ἐπ'  αὐτῇ   καὶ στρατοῦ δοθέντος οὐ μετιών,
[2, 99]   συνὼν ἐκ παρθένου καὶ ἀρεσκόμενος  αὐτῇ   μάλιστα καὶ παῖδας ἔχων ἐξ
[2, 68]   ὀνόματος ἡγεῖτο εἶναἰ, νεών τε  αὐτῇ   νικηφόρῳ χαριστήριον ἐν Ῥώμῃ ποιήσειν
[2, 25]   τε τοῦ Καίσαρος ἐς οὐδὲν  αὐτῇ   παρὰ τὴν ἰδίαν ὑπατείαν κεχρημένου
[2, 27]   Κλαυδίου γνώμην, ὡς δὲ ἐνδέον  αὐτῇ   προσετίθει τὸ καὶ Πομπήιον ὁμοίως
[2, 100]   Ἰόβα Καῖσαρ ὑποτελῆ Ῥωμαίοις ἐποίησεν,  αὐτῇ   Σαλούστιον Κρίσπον ἐγκαταστήσας. Ἰτυκαίοις δὲ
[2, 1]   Σύλλα μοναρχίαν καὶ ὅσα ἐπ'  αὐτῇ   Σερτώριός τε καὶ Περπέννας περὶ
[2, 133]   ὅπλοις, ὡς ἐστρατεύοντο, ὑπὸ τῇ  αὐτῇ   συντάξει συνῳκισμένους ὑπὸ Καίσαρος, ὧν
[2, 153]   Ἔμελλε δ' ἐπανελθὼν αὐτίκα ἐν  αὐτῇ   τεθνήξεσθαι. Ἐπετώθασε δὲ καὶ
[2, 90]   ἀλλὰ προσέταξε ταφῆναι, καί τι  αὐτῇ   τέμενος βραχὺ πρὸ τῆς πόλεως
[2, 140]   πατρίδα ὡς πολεμίαν ἐμβαλόντες, ἐπὶ  αὐτῇ   τῇ πατρίδι φρουρῶν καὶ δορυφόρων
[2, 102]   παρεστήσατο, καὶ νῦν συνέστηκεν  αὐτῇ.   Τὸ δὲ τοῦ δήμου πλῆθος
[2, 144]   οὐκ ἀνελευθέρων, πιστοὶ πολῖται,  τοιαύτῃ   καὶ νῦν πρὸς τεθνεῶτα χρώμενοι
[2, 102]   διένειμε, τὰ ὑπεσχημένα πάνθ' ὑπερβάλλων,  στρατιώτῃ   μὲν ἀνὰ πεντακισχιλίας δραχμὰς Ἀττικάς,
[2, 58]   εὐτολμίας, οἱ δ' ἐπεμέμφοντο ὡς  στρατιώτῃ   πρέπον ἔργον εἰργασμένον, οὐ στρατηγῷ.
[2, 150]   Ἰόνιος θάλασσα εἶξε, χειμῶνος μέσου  πλωτὴ   καὶ εὔδιος γενομένη, καὶ τὸν
[2, 35]   καταλαβεῖν· δ' ἐστὶν Ἰταλίας  πρώτη   μετὰ τὴν Γαλατίαν. Αὐτὸς δὲ
[2, 95]   μὲν δὴ τῆς πρώτης ἐν  Λιβύῃ   Καίσαρι μάχης τέλος ἦν· ~Οὐ
[2, 87]   Πομπήιος ἔφυγε. Τῶν δ' ἐν  Λιβύῃ   Κάτωνα σφῶν στρατηγεῖν αἱρουμένων,
[2, 93]   ἕτεροι καὶ σφεῖς τῶν ἐν  Λιβύῃ   κερδῶν ἐκπεσοῦνται, μεγάλων ἔσεσθαι νομιζομένων,
[2, 150]   πολιορκουμένους, ἔν τε Δυρραχίῳ καὶ  Λιβύῃ   λαμπρῶς ἔφευγον καὶ ἐν Ἰβηρίᾳ
[2, 44]   ἐκ Σικελίας, οἱ ἐν τῇ  Λιβύῃ.   Νομίσαντες αὐτὸν διὰ δοξοκοπίαν ἀμφὶ
[2, 111]   μεγίστας καὶ ἐπὶ τὸν ἐν  Λιβύῃ   πόλεμον ἀπιὼν στρατεύματα ἔδωκε καὶ
[2, 94]   καὶ εὐθὺς ἐπὶ τὸν ἐν  Λιβύῃ   πόλεμον ἐξῄει. ~Διαβαλὼν δ' ἐκ
[2, 92]   ἕτερα ἀόριστα, ὅταν ἐν  Λιβύῃ   πόλεμος ἐκτελεσθῇ· τότε δ' ἔπεμπεν
[2, 53]   οὖν ἐπὶ θεράποντάς τε καὶ  σκεύη   καὶ ἀγορὰν τὴν ἐκείνων, ἕως
[2, 72]   οἷς ὑπάρχει δύναμις τοσήδε καὶ  παρασκευὴ   καὶ τὸ συνειδὸς αὐτὸ τῆς
[2, 13]   καὶ τὰ πρότερα πάνθ' ὑπερβάλλων  παρασκευῇ   καὶ χορηγίᾳ καὶ δόσεσι λαμπραῖς·
[2, 87]   καὶ θεραπόντων συνέλεγον ἔν τε  παρασκευῇ   μείζονι ἐγίγνοντο. Τηλικαῦται δυνάμεις τῆς
[2, 64]   Δυρραχίῳ στρατοπεδεύσας, ἔνθα ἔστιν  παρασκευὴ   πᾶσα Πομπηίῳ, δέον ἀποσπᾶν αὐτὸν
[2, 127]   ἀγανακτοῦν, οἱ δὲ πλέονες σὺν  παρασκευῇ   ποικίλῃ τοῖς ἀνδροφόνοις συνήργουν. Καὶ
[2, 30]   φανέντος τάδε μὲν ἐχείμαζεν ἐν  Καπύῃ·   οἱ δ' ἐπ' αὐτὰ πεμφθέντες
[2, 31]   Κλαύδιος εἰσηγεῖτο τὴν ἐν  Καπύῃ   στρατιὰν ἀπαντᾶν ὡς πολεμίῳ Καίσαρι.
[2, 37]   πόλεως αὐτίκα ἐς τὴν ἐν  Καπύῃ   στρατιάν, καὶ οἱ ὕπατοι συνείποντο
[2, 88]   ἐς αὐτόν, ἀπὸ τριήρων ἐς  σκάφη,   καὶ συγγνώμην ᾖτει καὶ τὰς
[2, 46]   δ' ἐσβαινόντων ἐκείνων τά τε  σκάφη   κατεδύετο, καὶ τῶν ἀναχθέντων οἱ
[2, 32]   τοῦ ἔτους. Περιεῖχε δ'  γραφὴ   κατάλογόν τε σεμνὸν ὧν ἐξ
[2, 18]   Κράσσου συμφορὰν Παρθικὴ δηλώσει  γραφή,   Ῥωμαῖοι δὲ λιμῷ πιεζόμενοι Πομπήιον
[2, 90]   ἐγένετο, ἀκριβέστερον περὶ Αἰγύπτου  συγγραφὴ   διέξεισι· τὴν δὲ κεφαλὴν τοῦ
[2, 63]   φυγόντες, εἰ μὴ τὰ σημεῖα  προαπεστράφη.   Ὡς δὲ Καῖσαρ οὐδὲ
[2, 131]   πόλει. δὲ τούτοις μὲν  ἔφη·   Βουλόμεθα. Ἀλλὰ ποίαν λέγετε εἰρήνην;
[2, 99]   ὡμολόγει τοῖς περισώσασι καὶ καταδαρθεῖν  ἔφη   δεῖσθαι. Οἱ μὲν δὴ τὸ
[2, 109]   τὰς Ἰβηρικὰς σπείρας, Οὐδὲν ἀτυχέστερον,  ἔφη,   διηνεκοῦς φυλακῆς· ἔστι γὰρ αἰεὶ
[2, 145]   αὐτὴν Ἀντώνιος καὶ παλινῳδῶν  ἔφη·   Ἔοικεν, πολῖται, τὰ γεγενημένα
[2, 31]   ὀρέγων τῷ Πομπηίῳ Κελεύω σοι,  ἔφη,   κἀγὼ καὶ ὅδε χωρεῖν ἐπὶ
[2, 146]   χεῖρας αὐτῷ συνελθόντων Σὺ δ'  ἔφη,   καὶ μόνος ἐκ τριακοσίων ἐτῶν
[2, 132]   τῶν μισθωτῶν ἐνισταμένων, Ἀσεβὲς μέν,  ἔφη,   καὶ παράνομον, ἐργάσομαι δὲ ὅμως,
[2, 11]   δύναμαι πεῖσαι τὰ δίκαια ποιεῖν,  ἔφη,   Καίσαρα, τό γε ἄγος αὐτῷ
[2, 41]   Κελτικὸς πόλεμος ἐπίοι. δὲ  ἔφη   Κελτοὺς αὐτὸς ἐς τὸ ἀσφαλέστατον
[2, 94]   ὑποκρινόμενος ἀπορεῖν· ἐπανελθὼν δ' ὅμως  ἔφη   κολάσειν μὲν αὐτῶν οὐδένα, ἄχθεσθαι
[2, 28]   ἐπικληθεὶς ἀξιωθείη· δὲ ἄκων  ἔφη   λαβεῖν, ἑκὼν ἀποθήσομαι τοῖς ἀπολαβεῖν
[2, 28]   σόφισμα διελέγχων οὐχ ὑπισχνεῖσθαι δεῖν  ἔφη   μᾶλλον αὐτίκα ἀποθέσθαι οὐδ'
[2, 131]   ἐπιστραφείς μὲν Καῖσαρ ἡμῶν,  ἔφη,   μεθέστηκεν, ἱερὸς τῷ ὄντι καὶ
[2, 99]   λαμπρῶς ἔθαπτον· δὲ Καῖσαρ  ἔφη   μέν οἱ φθονῆσαι Κάτωνα καλῆς
[2, 113]   ἀγαθὲ Βροῦτε Ἀμυνῶ τῇ πατρίδι,  ἔφη,   μέχρι θανάτου. Καὶ Κάσσιος
[2, 132]   μὲν ἡδονή, Μέμνησθε, δὲ  ἔφη,   μοι τοῦδε καὶ ὕστερον, ἂν
[2, 94]   αἰεί, τοιαῦτα θορυβεῖ. Καὶ τόδε,  ἔφη,   μόνον ἀφίημι τῆς στρατείας· δώσω
[2, 113]   Κάσσιος αὐτὸν ἀσπασάμενος Τίνα δ'  ἔφη,   οὐ προσλήψῃ τῶν ἀρίστων οὕτω
[2, 113]   χεῖρα τῷ Βρούτῳ Τί ποιήσομεν,  ἔφη,   παρὰ τὸ βουλευτήριον, ἂν οἱ
[2, 113]   προθῶσι; καὶ Βροῦτος οὐκ  ἔφη   παρέσεσθαι τῷ βουλευτηρίῳ. Ἐπανερομένου δὲ
[2, 149]   προύλεγεν· δ' ἐπισκώπτων αὐτὸν  ἔφη   περὶ τὴν ἕω· Πάρεισιν αἱ
[2, 130]   τοῖς μὲν περὶ τῆς εἰρήνης  ἔφη·   Περὶ τούτου σκοποῦμεν, ὡς ἔσται
[2, 115]   ἄφνω τεθορύβητο, δ' ἐπιμειδιάσας  ἔφη·   Πόθεν οὖν ἔσται σοι τὰ
[2, 12]   ἐσδραμὼν μετὰ ξιφιδίου γυμνοῦ, ἐπιπεμφθῆναι  ἔφη   πρός τε Βύβλου καὶ Κικέρωνος
[2, 131]   ὑπολοίπους αἰδούμεθα βλάψαι. Καὶ τάδε,  ἔφη,   σκοποῦσιν ἡμῶν οἱ πρόβουλοι, καὶ
[2, 130]   εὐσεβέστερα αἱρουμένους καί Αὐτὸς ἄν,  ἔφη,   συνετασσόμην ὑμῖν καὶ τὰ αὐτὰ
[2, 115]   τις βουλευτῶν ἐπισπάσας, Ποπίλιος Λαίνας,  ἔφη   συνεύχεσθαι περὶ ὧν ἔχουσι κατὰ
[2, 55]   Πομπηίου. Εἰ δὲ καὶ Δυρράχιον,  ἔφη,   τὸ ταμιεῖον τῆς Πομπηίου παρασκευῆς
[2, 153]   αὐτὰ σημεῖα γίγνεται· καὶ χλευάσας  ἔφη   τοιαῦτά οἱ καὶ περὶ Ἰβηρίαν
[2, 116]   θανάτου τὸ σημεῖον εἶναι, γελάσας  ἔφη   τοιοῦτον αὑτῷ καὶ περὶ Ἰβηρίαν
[2, 128]   ᾕρητὀ, σιωπὴν ὡς ὕπατος ἐπικηρύξας  ἔφη·   Τοῖς αἰτοῦσι περὶ Καίσαρος ψῆφον
[2, 153]   Μαρτίας εἰδούς, ἐλθούσης τῆς ἡμέρας  ἔφη,   τὸν μάντιν χλευάζων, ὅτι πάρεισιν
[2, 144]   καὶ ἕτερος προσφύγοι, Οὐχ ἕτερος,  ἔφη,   τῷδε προσφεύγων, ἀλλ' αὐτὸς ὑμῖν
[2, 98]   οἰκείων τοῖς πολεμίοις· τίνι γὰρ  ἔφη   χρήσεσθαι προσιόντων, ἂν νυκτὸς ἐπίωσι;
[2, 119]   ὥσπερ ἀσπίδας περιπλεξάμενοι καὶ τὰ  ξίφη   μετὰ τοῦ αἵματος ἔχοντες ἐβοηδρόμουν
[2, 77]   ἀλλήλοις ἐς ἀξίωμα καὶ δύναμιν,  ξίφη   νῦν φέρουσι κατ' ἀλλήλων καὶ
[2, 11]   κατεβόα, μέχρι καὶ τότε μετέωρος  ἐξερρίφη   καὶ τοὺς νόμους Καῖσαρ
[2, 55]   ἐν ἀγῶνι δρόμου. Καὶ οὔτε  τροφῇ   καιρὸν ἐδίδοσαν οὔτε ὕπνῳ· ἔπειξις
[2, 117]   τὸ πλευρὸν ἕτερος, ὡς ἐπὶ  συστροφῇ   τεταμένον, διελαύνει ξιφιδίῳ· καὶ Κάσσιος
[2, 77]   γὰρ ταῦτα ἐνέλειπεν ἐκείνῃ τῇ  μάχῃ,   ἀλλ' ὡς ἐν τοσαῖσδε μυριάσιν
[2, 39]   θεόν. Φασὶ δ' ἐν τῇ  μάχῃ   τῇδε Δυρράχου παῖδα Ἰόνιον ὑφ'
[2, 74]   προϊόντες ἐπὶ τὴν μάχην τὰ  τείχη   τὰ σφέτερα αὐτῶν καὶ τὴν
[2, 98]   ἐμαυτὸν ἀποπνῖξαι καὶ ἐς τὰ  τείχη   τὴν κεφαλὴν ἀπαράξαι καὶ ἐς
[2, 108]   ἦν, τε τῶν δημάρχων  ἀρχὴ   ἱερὰ καὶ ἄσυλος ἦν ἐκ
[2, 102]   δ' αὐτοῦ τὸ διπλάσιον καὶ  χιλιάρχῃ   καὶ ἱππάρχῃ τὸ ἔτι διπλάσιον
[2, 102]   τὸ διπλάσιον καὶ χιλιάρχῃ καὶ  ἱππάρχῃ   τὸ ἔτι διπλάσιον καὶ τοῖς
[2, 51]   ἔστι μοι πολέμων ἐμπειρία καὶ  τύχη   ἀηττήτῳ μέχρι νῦν γενομένῳ, καὶ
[2, 66]   καὶ ἀπογινώσκουσιν αὑτῶν ἀνδράσι καὶ  τύχῃ   Καίσαρος λαμπρᾷ περὶ τῶν ὅλων
[2, 150]   ἱστία καὶ θαρρεῖν τῇ Καίσαρος  τύχῃ   μᾶλλον τῇ θαλάσσῃ. Ἔς
[2, 55]   τοῦ τε χειμῶνος σὺν τῇ  τύχῃ   περιγένοιντο καὶ θαλάσσης τοσῆσδε χωρὶς
[2, 97]   σφέτερα αὐτῶν ἁμαρτήματα τῇ Καίσαρος  τύχῃ   προστιθέντων· ἐδόκει γὰρ δὴ καὶ
[2, 58]   λογισμῶν Καῖσαρ ἐπεποίθει τῇ  τύχῃ.   Τάδε οὖν Πομπήιος προλαβεῖν
[2, 74]   ἄκοντα χωρεῖν ἐπὶ τὸ ἔργον,  τύχῃ   τε παρακμάζοντα ἤδη καὶ νωθῆ
[2, 148]   ἀρχὴν τήνδε ἄρχοντα, ἢν μὴ  τύχῃ   τυραννικὸς ὢν ἐπίμεμπτος, ἀποθανόντα
[2, 149]   πεποιθότε μᾶλλον τόλμῃ καὶ  τύχῃ.   Ὧν μὲν ἄνυδρόν τε
[2, 113]   ἀσπασάμενος Τίνα δ' ἔφη, οὐ  προσλήψῃ   τῶν ἀρίστων οὕτω φρονῶν;
[2, 82]   τὴν μάχην ἤρετο, τι  προσδοκῴη,   δὲ λαμπρῶς ἀνεβόησε· Νικήσομεν,
[2, 49]   μηδένα τῶν Ἰταλῶν τοῦ πολέμου  περισπῴη.   Καὶ τάδε μὲν ἦν αὐτῷ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 29/09/2006