Livre, Par. |
[2, 28] |
τότε
ὑπισχνεῖτο
ἀποθήσεσθαι.
Ὡς
δὲ
|
δὴ |
φίλος
καὶ
κηδεστὴς
γενόμενος
Καίσαρι, |
[2, 1] |
ἐλπίσαι
περὶ
ἁπάντων,
ἐς
δὲ
|
δὴ |
φιλοτιμίαν
ἀφειδὴς
ὑπὲρ
δύναμιν,
ὡς |
[2, 112] |
ἤ
ὤφελές
γε
νῦν
περιεῖναι
|
ἤ |
ἀνάξιά
σου
τὰ
ἔκγονα
ἤ |
[2, 123] |
κοινοῖς
καὶ
τὰ
ἴδια
καταθέσθαι
|
ἤ, |
εἴ
τις
ἀνηκέστως
ἔχει,
τὰ |
[2, 145] |
Καίσαρος
σῶμα
παντὶ
σθένει
πάντας
|
ἤ, |
εἴ
τις
ἐπιβουλεύσειεν,
ἐξώλεις
εἶναι |
[2, 112] |
ἤ
ἀνάξιά
σου
τὰ
ἔκγονα
|
ἤ |
οὐδ'
ἔκγονος
εἶ
σὺ
τοῦδε» |
[2, 113] |
προσλήψῃ
τῶν
ἀρίστων
οὕτω
φρονῶν;
|
Ἤ |
σοι
δοκοῦσιν
οἱ
χειροτέχναι
καὶ |
[2, 116] |
τὸ
μὲν
πρῶτον
ἄνευ
καρδίας
|
ἤ, |
ὡς
ἕτεροι
λέγουσιν,
ἡ
κεφαλὴ |
[2, 82] |
τριάκοντα
λοχαγοὶ
καὶ
ὁπλῖται
διακόσιοι,
|
ἤ, |
ὡς
ἑτέροις
δοκεῖ,
χίλιοι
καὶ |
[2, 112] |
Βροῦτε
δωροδοκεῖς;
Βροῦτε
νεκρὸς
εἶ;
|
ἤ |
ὤφελές
γε
νῦν
περιεῖναι
ἤ |
[2, 22] |
δεδιέναι
περὶ
τῷ
φόνῳ
μᾶλλον
|
ἢ |
ἀγανακτεῖν
ἐπὶ
τῇ
Κλωδίου
περὶ |
[2, 112] |
μητρὸς
ἁμαρτήματα
ἀγνοῶν
ἢ
ἀπιστῶν
|
ἢ |
αἰδούμενος,
εἴτε
φιλελεύθερος
ὢν
ἄγαν |
[2, 129] |
δὲ
καὶ
ἡλικίας
τι
νεώτερον
|
ἢ |
ἄλλη
πρὸς
χειροτονίαν
ἐναντίωσις
ὑποῦσα |
[2, 140] |
δῆμος
ἐδίδου,
οἰκείων
μὲν
ἀνδρῶν
|
ἢ |
ἀναμαρτήτων
οὔ
ποτε
γῆν
ἀφαιρούμενος |
[2, 140] |
δὲ
οὐδεὶς
φθόνος
ἢ
χρόνος
|
ἢ |
ἀνθρωπίνη
λήθη
τὰ
ἐπὶ
Κελτοῖς |
[2, 112] |
τὰ
τῆς
μητρὸς
ἁμαρτήματα
ἀγνοῶν
|
ἢ |
ἀπιστῶν
ἢ
αἰδούμενος,
εἴτε
φιλελεύθερος |
[2, 150] |
διὰ
δέος,
καθάπερ
αὐτὸς
ἔλεγεν,
|
ἢ |
ἀρχῆς
ἐπιθυμίᾳ
συμπεσών,
στρατηγοῖς
τοῖς |
[2, 28] |
οὐχ
ὑπισχνεῖσθαι
δεῖν
ἔφη
μᾶλλον
|
ἢ |
αὐτίκα
ἀποθέσθαι
οὐδ'
ἐξοπλίζειν
Καίσαρα |
[2, 92] |
δὲ
αὐτὸν
οὐχ
ὑπισχνεῖσθαι
μᾶλλον
|
ἢ |
αὐτίκα
διδόναι
πάντα
ἐκέλευον·
καὶ |
[2, 129] |
ἐπὶ
τῷ
δήμῳ
γενέσθαι
μᾶλλον
|
ἢ |
βεβαίως
ἔχειν,
ἃ
ἔλαβον.
Τοῖς |
[2, 35] |
ἐφιστὰς
καὶ
τὰ
ἐν
ποσὶν
|
ἢ |
βίᾳ
χειρούμενος
ἢ
φιλανθρωπίᾳ.
Φυγαί |
[2, 50] |
χρὴ
νικήσαντα
προσδοκᾶν
ἐκλείψειν
ὠμότητος
|
ἢ |
βίας;
Καὶ
τάδε
πράττοντι
κατὰ |
[2, 127] |
ὧν
οὐδὲν
ἑκόντας
οὐδὲ
πρὶν
|
ἢ |
δεῖσαι
περὶ
σφῶν
αὐτῶν.
Ἀνῃρημένου |
[2, 150] |
Ἐς
δὲ
τὰ
ἐμφύλια
τάδε
|
ἢ |
διὰ
δέος,
καθάπερ
αὐτὸς
ἔλεγεν, |
[2, 150] |
μιᾶς
καὶ
ὅδε
πείρας
ἑκάστων
|
ἢ |
διὰ
δύο,
οὐ
μὴν
ἀηττήτου |
[2, 135] |
ὡς
οὐ
δικαίως
φυλασσόμενα
μᾶλλον
|
ἢ |
διὰ
χρείαν.
Καὶ
ὁ
Ἀντώνιος |
[2, 110] |
ἐκκλίνων
ἤδη
τήνδε
τὴν
πεῖραν
|
ἢ |
διαβολήν,
εἴτε
τισὶν
ἐχθροῖς
τῆς |
[2, 8] |
ἐπιβὰς
χρηματίζειν
μὲν
ταῖς
πόλεσιν
|
ἢ |
διαιτᾶν
δίκας
ἢ
ὅσα
ὁμοιότροπα |
[2, 137] |
πολλάκις
ἀποθανεῖν
ἂν
ἑλέσθαι
μᾶλλον
|
ἢ |
δουλεύειν
ἑκόντας
ἐπὶ
ὅρκῳ.
~Εἰ |
[2, 149] |
ἀήττητος
αἰεὶ
γενόμενος
ἑνὶ
σχεδὸν
|
ἢ |
δύο
ἔργοις
ἕκαστον
πόλεμον
ἐξήνυσε, |
[2, 73] |
σύνιστέ
μοι,
κηδεμονίας
ἢ
πίστεως
|
ἢ |
δωρεῶν
μεγαλοφροσύνης.
~Ἔστι
δὲ
οὐ |
[2, 19] |
ξίφεσι
καθίσταντο,
καὶ
τὸ
δεκάζειν
|
ἢ |
δωροδοκεῖν
ἀναισχύντως
τότε
μάλιστα
ἐπλεόνασεν, |
[2, 19] |
τε
γὰρ
ἀρχαὶ
κατὰ
στάσιν
|
ἢ |
δωροδοκίαν
σπουδῇ
τε
ἀδίκῳ
καὶ |
[2, 51] |
σύνεστι·
καὶ
βασιλέες,
ὅσοι
Ῥωμαίοις
|
ἢ |
ἐμοὶ
φίλοι,
στρατιὰν
καὶ
βέλη |
[2, 55] |
καμάτου
τινὲς
ἀπερρίπτουν,
ἃ
ἔφερον,
|
ἢ |
ἐν
φάραγξι
διαλαθόντες
ὑπελείποντο,
τὴν |
[2, 53] |
οὔθ'
ἡ
τῶν
ἄλλων
βραδυτὴς
|
ἢ |
ἔνδεια
τῆς
πρεπούσης
παρασκευῆς
ἐφέξει |
[2, 48] |
τε
ἐς
τὰ
ἔθνη
περιέπεμπεν
|
ἢ |
ἐνήλλαττεν,
ἐφ'
ἑαυτοῦ
καταλέγων.
Ἐς |
[2, 25] |
σφῶν
παρὰ
τὴν
ἀρχὴν
φορτικὸς
|
ἢ |
ἐπαχθὴς
γένοιτο.
Τῶν
δὲ
φυγάδων |
[2, 148] |
ἢν
μὴ
τύχῃ
τυραννικὸς
ὢν
|
ἢ |
ἐπίμεμπτος,
ἀποθανόντα
ἀξιοῦσιν,
οἳ
πρότερον |
[2, 107] |
προῆγεν
ἀθρόως
ἐς
ἐτησίους
ἀρχὰς
|
ἢ |
ἐς
ἐθνῶν
ἢ
στρατοπέδων
ἡγεμονίας. |
[2, 23] |
τοῦ
Καίσαρος
ὑπονοούντων
ἐς
ὕβριν
|
ἢ |
ἐς
ἐπήρειαν
αὐτὸν
τοῦ
Καίσαρος |
[2, 25] |
παροῦσάν
οἱ
τῆς
Γαλατίας
ἡγεμονίαν
|
ἢ |
ἐς
μέρος
αὐτῆς
ἐπιλαβεῖν.
Διακωλύσαντος |
[2, 79] |
φυλασσόντων,
περιδραμεῖν
οὔτε
τι
ἄλλο
|
ἢ |
ἑστῶτες
ἐθάμβουν.
~Ὡς
δὲ
ἐνέδωκε |
[2, 144] |
καὶ
ἄσυλον
ἢ
πατέρα
πατρίδος
|
ἢ |
εὐεργέτην
ἢ
προστάτην
οἷον
οὐχ |
[2, 81] |
αὐτῷ·
ἥκιστα
δ'
ἐν
ἐλπίσιν
|
ἢ |
εὐτυχίαις
ἄνθρωποι
καμάτων
αἰσθάνονται.
Οἱ |
[2, 140] |
γῆς
καὶ
τὴν
δημοσίαν
ἐπένεμον
|
ἢ |
ἐωνοῦντο
ἑτέραν.
Οὕτω
μὲν
ὑμᾶς |
[2, 82] |
Νικήσομεν,
ὦ
Καῖσαρ,
κἀμὲ
τήμερον
|
ἢ |
ζῶντα
ἢ
νεκρὸν
ἀποδέξῃ
ἡ |
[2, 74] |
μεμνημένους
τε
καὶ
νίκην
πάντως
|
ἢ |
θάνατον
αἱρουμένους,
καθέλετέ
μοι
προϊόντες |
[2, 113] |
ἄλλων
στρατηγῶν
θέας
αἰτοῦντες
ἵππων
|
ἢ |
θηρίων,
παρὰ
δὲ
σοῦ
τὴν |
[2, 138] |
τῶν
ἐθνῶν
ἡγεμονίας
οὔτε
στρατείας
|
ἢ |
ἱερωσύνας
ἢ
κληρουχίας
ἢ
τιμὰς |
[2, 56] |
πολεμίων,
λαθεῖν
ἂν
αὐτοὺς
ἴσως
|
ἢ |
καὶ
βιάσασθαι
μεγέθει
τε
νεῶν |
[2, 21] |
τῶν
θεραπόντων
ἐπιστὰς
ἔτι
ἔμπνουν
|
ἢ |
καὶ
νεκρὸν
ἐπανεῖλεν,
ὑποκρινόμενος
μὲν |
[2, 138] |
οὖν
ἐς
τοὺς
ἀσύλους
ἡμάρτανον;
|
Ἢ |
Καῖσαρ
μὲν
ἱερὸς
καὶ
ἄσυλος, |
[2, 127] |
δύο
τῶνδε
πάντως
τὸ
ἕτερον,
|
ἢ |
Καίσαρα
τύραννον
προαποφαίνειν
ἢ
τούτους |
[2, 99] |
καὶ
τὸ
δίκαιον
ἢ
πρέπον
|
ἢ |
καλὸν
οὐκ
ἔθεσι
μᾶλλον
ἢ |
[2, 55] |
διαφυλάξαι.
Κονιορτὸν
δ'
ἢ
πῦρ
|
ἢ |
καπνὸν
εἴ
ποτε
μακρόθεν
ἴδοιεν |
[2, 88] |
ἐν
ἀπόρῳ
καιρῷ
γενέσθαι
μᾶλλον
|
ἢ |
Κάσσιον
τὸν
πολεμικώτατον
ἐπὶ
τριήρων |
[2, 59] |
ἦν
πολύ,
μὴ
σφᾶς
ἀνατρήσειαν
|
ἢ |
καταδύσειαν
αἱ
μακραὶ
τοῖς
ἐμβόλοις· |
[2, 37] |
τοῖς
ἐπιμένουσιν,
εἰ
φειδοῖ
χωρίων
|
ἢ |
κατασκευῆς
ἀπολελείψονται
τῶν
ὑπὲρ
τῆς |
[2, 101] |
Πετρήιον
ἐπὶ
διαίτῃ
διαχρώμενον
ἑαυτόν,
|
ἢ |
Κάτωνα
ὑφ'
ἑαυτοῦ
διασπώμενον
ὡς |
[2, 138] |
ἡγεμονίας
οὔτε
στρατείας
ἢ
ἱερωσύνας
|
ἢ |
κληρουχίας
ἢ
τιμὰς
ἄλλας
ὑμῖν |
[2, 151] |
συγγνώμῃ
καὶ
εὐεργέται
καὶ
οὐδὲν
|
ἢ |
κρατῆσαι
μόνον
ἐνθυμούμενοι.
Καὶ
τάδε |
[2, 53] |
τόνδε
τὸν
καιρὸν
πλεῖν
ἂν
|
ἢ |
λέγειν
μᾶλλον
ἐβουλόμην,
ἵνα
με |
[2, 66] |
ἐδόκει
δρᾶν
τι
Μετ'
ἀργίας
|
ἢ |
λιμῷ
διαφθαρῆναι.
Ὧν
ὁ
Πομπήιος |
[2, 102] |
Πέρσαις
ἦν
τις
ἀγορὰ
ζητοῦσιν
|
ἢ |
μανθάνουσι
τὰ
δίκαια.
Κλεοπάτρας
τε |
[2, 99] |
ἢ
καλὸν
οὐκ
ἔθεσι
μᾶλλον
|
ἢ |
μεγαλοψύχοις
λογισμοῖς
ὁρίσαι.
Μαρκίᾳ
γέ |
[2, 82] |
Καῖσαρ,
κἀμὲ
τήμερον
ἢ
ζῶντα
|
ἢ |
νεκρὸν
ἀποδέξῃ
ἡ
στρατιὰ
δ' |
[2, 20] |
τὰς
ἐντεύξεις
εὐπρόσιτον
ἢ
ὄντα
|
ἢ |
νομιζόμενον
εἶναι.
Ὁ
δὲ
τὴν |
[2, 19] |
σπουδῇ
τε
ἀδίκῳ
καὶ
λίθοις
|
ἢ |
ξίφεσι
καθίσταντο,
καὶ
τὸ
δεκάζειν |
[2, 113] |
σου
τὸ
δικαστήριον
ἀσήμως
μᾶλλον
|
ἢ |
οἱ
Ῥωμαίων
ἄριστοι,
παρὰ
μὲν |
[2, 139] |
Εἰ
δή
τινες
τῶν
ᾠκισμένων
|
ἢ |
οἰκισθησομένων
πάρεστε,
χαρίσασθέ
μοι
καὶ |
[2, 29] |
αὐτοῖς
ἐπὶ
τὸν
Πομπήιον
Καίσαρα,
|
ἢ |
ὁμοῦ
πάντας
καταλύειν.
Οὐ
πείθων |
[2, 20] |
περί
τε
τὰς
ἐντεύξεις
εὐπρόσιτον
|
ἢ |
ὄντα
ἢ
νομιζόμενον
εἶναι.
Ὁ |
[2, 8] |
ταῖς
πόλεσιν
ἢ
διαιτᾶν
δίκας
|
ἢ |
ὅσα
ὁμοιότροπα
τούτοις,
ἅπαντα
ὑπερεῖδεν |
[2, 65] |
πρὸς
αὐτὸν
ὑπὸ
τοῦ
λιμοῦ,
|
ἢ |
οὐ
πολὺ
σφίσιν
ἔσεσθαι
τὸ |
[2, 124] |
μετ'
ὀλιγωτέρων
καθαρῶν
βιοῦν
μᾶλλον
|
ἢ |
πάντας
ἐνόχους
ὄντας
ταῖς
ἀραῖς. |
[2, 144] |
παρ'
ἐμοῦ
μᾶλλον,
ἑνὸς
ὄντος,
|
ἢ |
παρὰ
τῆς
πατρίδος
ὅλης
αὐτῷ |
[2, 34] |
ἐκπλήξει
καὶ
φόβῳ
τόλμης
μᾶλλον
|
ἢ |
παρασκευῆς
δυνάμει,
μετὰ
τῶν
πεντακισχιλίων |
[2, 144] |
ψηφίσματι
ἐξεθείαζον,
ἱερὸν
καὶ
ἄσυλον
|
ἢ |
πατέρα
πατρίδος
ἢ
εὐεργέτην
ἢ |
[2, 53] |
ἕως
Πομπήιος
ἡγεῖται
κἀμὲ
χειμάζειν
|
ἢ |
περὶ
πομπὰς
καὶ
θυσίας
ὑπατικὰς |
[2, 121] |
τοὺς
ἄνδρας
οὐδέ
τι
πλέον
|
ἢ |
περὶ
τῆς
εἰρήνης
μόνης
αὖθις |
[2, 116] |
Λαίναν
ὁρῶντες
οὐ
μηνύοντι
μᾶλλον
|
ἢ |
περί
του
δεομένῳ
καὶ
λιπαροῦντι |
[2, 66] |
ἔτεσιν
ἠσκημένοι,
εἰς
δὲ
ταφρείας
|
ἢ |
περιτειχίσεις
ἢ
σιτολογίας
ἐπιπόνους
ἀσθενέστεροι |
[2, 101] |
καὶ
μεθιέμενον
ἐς
τὸ
πέλαγος,
|
ἢ |
Πετρήιον
ἐπὶ
διαίτῃ
διαχρώμενον
ἑαυτόν, |
[2, 73] |
εἴ
τι
σύνιστέ
μοι,
κηδεμονίας
|
ἢ |
πίστεως
ἢ
δωρεῶν
μεγαλοφροσύνης.
~Ἔστι |
[2, 98] |
συνήθων
ἐναλλάσσων
οὐδ'
ἐλάσσω
προσφερόμενος
|
ἢ |
πλείω,
συνελεσχήνευε
τοῖς
παροῦσι
περὶ |
[2, 24] |
καὶ
ἕτεροι
πλείονες
ἐπὶ
δωροδοκίαις
|
ἢ |
πλήθους
δεκασμῷ.
Σκαῦρον
δὲ
τοῦ |
[2, 79] |
δρώσης
οὐδ'
οἰμωγαὶ
τῶν
ἀναιρουμένων
|
ἢ |
πλησσομένων,
ἀλλὰ
βρυχήματα
μόνα
καὶ |
[2, 131] |
Βουλόμεθα.
Ἀλλὰ
ποίαν
λέγετε
εἰρήνην;
|
Ἢ |
ποίοις
ὅρκοις
ἀσφαλὴς
ἔσται;
Τοὺς |
[2, 42] |
καὶ
πολεμίων·
οὐδέν
τε
ἀλλ'
|
ἢ |
πολιορκίας
ἔργον
ἦν,
μέχρι
θέρους |
[2, 99] |
ἐπιμονώτατος
φῦναι
καὶ
τὸ
δίκαιον
|
ἢ |
πρέπον
ἢ
καλὸν
οὐκ
ἔθεσι |
[2, 67] |
πολέμῳ
τὴν
κρίσιν
ταχυτέραν
μᾶλλον
|
ἢ |
πρέπουσαν
ἐπειγόμενοι
γενέσθαι,
πάντες
ἐξώτρυνον |
[2, 133] |
νομίζετε
πράξειν
ἀφαιρουμένους,
ὧν
εἰλήφασιν
|
ἢ |
προσδοκῶσι
λήψεσθαι
πόλεών
τε
καὶ |
[2, 144] |
ἢ
πατέρα
πατρίδος
ἢ
εὐεργέτην
|
ἢ |
προστάτην
οἷον
οὐχ
ἕτερον
ὀνομάζοντες. |
[2, 59] |
Καὶ
ὁ
ἄνεμος
ἄφνω
μείζων
|
ἢ |
πρότερον
ἐπέρραξεν.
Αἱ
μὲν
δὴ |
[2, 77] |
τῇ
ἡμέρᾳ
τῶν
ἐπὶ
γῆς
|
ἢ |
πρῶτος
ἢ
τελευταῖος
ὤκνει
τοσῆσδε |
[2, 55] |
ἑαυτοῦ
παρασκευὴν
διαφυλάξαι.
Κονιορτὸν
δ'
|
ἢ |
πῦρ
ἢ
καπνὸν
εἴ
ποτε |
[2, 66] |
εἰς
δὲ
ταφρείας
ἢ
περιτειχίσεις
|
ἢ |
σιτολογίας
ἐπιπόνους
ἀσθενέστεροι
διὰ
γῆρας· |
[2, 72] |
συστρατιῶται,
στρατηγεῖτε
τοῦ
πόνου
μᾶλλον
|
ἢ |
στρατηγεῖσθε·
αὐτοὶ
γὰρ
ἐμοῦ
τὰ |
[2, 74] |
καὶ
οὐδὲ
στρατηγοῦντα
ἔτι
μᾶλλον
|
ἢ |
στρατηγούμενον.
Καὶ
τάδε
μοι
περὶ |
[2, 17] |
ὅσοι
τε
ἐς
ἡγεμονίας
ἐθνῶν
|
ἢ |
στρατοπέδων
ἐξῄεσαν,
ὡς
ἑκατὸν
μέν |
[2, 107] |
ἐτησίους
ἀρχὰς
ἢ
ἐς
ἐθνῶν
|
ἢ |
στρατοπέδων
ἡγεμονίας.
δὴ
καὶ
μάλιστα |
[2, 128] |
τὰ
ἐτήσια
τὰς
τῶν
ἐθνῶν
|
ἢ |
στρατοπέδων
ἡγεμονίας
διετάξατο.
Εἰ
δὴ |
[2, 128] |
καὶ
ἐς
ἱερωσύνας
καὶ
ἐθνῶν
|
ἢ |
στρατοπέδων
ἡγεμονίας
ὑπὸ
τοῦ
Καίσαρος |
[2, 22] |
καὶ
μάλιστα
ὅσοι
ταῖς
ἐσθῆσιν
|
ἢ |
σφραγῖσιν
ἀπὸ
χρυσοῦ
διέφερον.
Ὡς |
[2, 145] |
ἐστὶ
κινδύνων
ἡμῖν
τὰ
μέλλοντα
|
ἢ |
τὰ
ὄντα
μὴ
ἐς
τὰς |
[2, 77] |
τῶν
ἐπὶ
γῆς
ἢ
πρῶτος
|
ἢ |
τελευταῖος
ὤκνει
τοσῆσδε
ἀμφιβολίας
ἄρξαι. |
[2, 31] |
Εἰ
μή
τι
κρεῖσσον
ἀπατῶν
|
ἢ |
τεχνάζων
καὶ
τότε
ἐς
εὐπρέπειαν. |
[2, 150] |
θαρρεῖν
τῇ
Καίσαρος
τύχῃ
μᾶλλον
|
ἢ |
τῇ
θαλάσσῃ.
Ἔς
τε
πολεμίους |
[2, 31] |
ἥ
τε
νῦν
ἀμφὶ
Καπύην
|
ἢ |
τὴν
ἄλλην
Ἰταλίαν
ἐστὶ
καὶ |
[2, 62] |
τραπῆναι·
καὶ
αὐτὸς
ἅμα
ὤκνησεν,
|
ἢ |
τὴν
ἀφυλαξίαν
τοῦ
χαρακώματος
ὡς |
[2, 37] |
καὶ
τὰ
οἰκήματα
τὴν
δύναμιν
|
ἢ |
τὴν
ἐλευθερίαν
εἶναι
τοῖς
ἀνδράσιν, |
[2, 140] |
πατρίδας,
οὔτε
γῆν
ὑμῖν
ἐωνοῦντο
|
ἢ |
τὴν
τῶν
δεδημευμένων
ἀνδρῶν
ἐπένεμον, |
[2, 138] |
στρατείας
ἢ
ἱερωσύνας
ἢ
κληρουχίας
|
ἢ |
τιμὰς
ἄλλας
ὑμῖν
ἀπέδωκεν
οὐδὲ |
[2, 124] |
ὠμόσαμεν,
φύλακες
αὐτῷ
τοῦ
σώματος
|
ἢ |
τιμωροὶ
παθόντι
τι
ἔσεσθαι,
εὔορκον |
[2, 145] |
χρὴ
τὸ
παρὸν
σκοπεῖν
μᾶλλον
|
ἢ |
τὸ
γεγενημένον,
ὡς
ἐν
ἀκμῇ |
[2, 23] |
παραινούντων
τὸ
παρὸν
διορθοῦσθαι
μᾶλλον
|
ἢ |
τὸ
παρελθὸν
ἐνοχλεῖν
ἐπ'
ἀνδράσι |
[2, 149] |
καὶ
οὐ
στρατηγίᾳ
πεποιθότε
μᾶλλον
|
ἢ |
τόλμῃ
καὶ
τύχῃ.
Ὧν
ὁ |
[2, 28] |
ἑνὶ
τηλικαύτην
ἀρχὴν
γενέσθαι
μᾶλλον
|
ἢ |
τὸν
ἕτερον
αὐτῶν
ἔχειν
ἐπὶ |
[2, 40] |
τῷ
Κάτωνι,
πότερα
τῆς
βουλῆς
|
ἢ |
τοῦ
δήμου
δόγμα
φέρων
ἐς |
[2, 130] |
ᾧ
τοῦ
λεγομένου
συμφέρειν
μᾶλλον
|
ἢ |
τοῦ
δικαίου
μέλει·
ὧδε
γὰρ |
[2, 127] |
ἕτερον,
ἢ
Καίσαρα
τύραννον
προαποφαίνειν
|
ἢ |
τούτους
ἐξ
ἐλέου
περισῴζειν,
τούτου |
[2, 142] |
ὑπάτοις
ἡ
γνώμη
ὑπὸ
δέους
|
ἢ |
φθόνου,
ὡς
τῶν
ἀνδρῶν
καὶ |
[2, 35] |
ἐν
ποσὶν
ἢ
βίᾳ
χειρούμενος
|
ἢ |
φιλανθρωπίᾳ.
Φυγαί
τε
καὶ
μεταναστάσεις |
[2, 140] |
ἀριστεῖα·
ἐπεὶ
δὲ
οὐδεὶς
φθόνος
|
ἢ |
χρόνος
ἢ
ἀνθρωπίνη
λήθη
τὰ |
[2, 62] |
τοῦ
χαρακώματος
ὡς
ἐνέδραν
ὑφορώμενος
|
ἢ |
ὡς
ἤδη
κεκριμένου
τοῦ
πολέμου |
[2, 145] |
~Καὶ
αὖθις
ἀνεγίνωσκε
τοὺς
ὅρκους,
|
ἦ |
μὴν
φυλάξειν
Καίσαρα
καὶ
τὸ |
[2, 6] |
μηδὲν
ἀνήκεστον
ἐς
ἄνδρας
ἐπιφανεῖς
|
ᾖ |
πρὸ
λόγου
καὶ
δίκης
ἐξειργασμένος. |
[2, 70] |
τοῖς
ἰδίοις
βασιλεῦσι
τασσόμενοι,
καὶ
|
ἡ |
ἄλλη
Πελοπόννησος
καὶ
Βοιωτοὶ
μετ' |
[2, 120] |
ὅμοιος·
χωρὶς
γὰρ
τῆς
βουλευτικῆς
|
ἡ |
ἄλλη
στολὴ
τοῖς
θεράπουσίν
ἐστιν |
[2, 30] |
ὡς
ἐς
τοσοῦτον
ἔργον
ἤγειρεν.
|
Ἡ |
βουλὴ
δὲ
γνώμην
ἕκαστον
ᾖτει· |
[2, 11] |
χειροτονίαν
ᾖει
σὺν
κεκρυμμένοις
ξιφιδίοις.
|
~Ἡ |
βουλὴ
δέ
έοὐ
γάρ
τις |
[2, 23] |
λίθων
καὶ
παντὸς
ἔργου
Μίλων.
|
~Ἡ |
βουλὴ
δὲ
συνῄει
μετὰ
δέους |
[2, 136] |
ἄνδρα
δημοσίᾳ.
Καὶ
ἐπὶ
τοῖσδε
|
ἡ |
βουλὴ
διελύθη.
~Βροῦτος
δὲ
καὶ |
[2, 24] |
ἐπὶ
τῇ
φυγῇ.
Καὶ
τάδε
|
ἡ |
βουλὴ
λαμπρῶς
ἐπαινοῦσα
δύο
τε |
[2, 9] |
ἐπέγραψε
Τρικάρανον.
Ὑφορωμένη
δ'
αὐτοὺς
|
ἡ |
βουλὴ
Λεύκιον
Βύβλον
ἐς
ἐναντίωσιν |
[2, 13] |
φόρων
αὑτοῖς
γενέσθαι.
Καὶ
ἀποδιέτριβεν
|
ἡ |
βουλή.
Ὁ
δὲ
Καῖσαρ
ἐς |
[2, 138] |
ἄλλας
ὑμῖν
ἀπέδωκεν
οὐδὲ
προεβούλευεν
|
ἡ |
βουλὴ
περὶ
οὐδενὸς
οὐδ'
ὁ |
[2, 127] |
τι
πρῶτον
αὐτῶν
ἐνδεξαμένη
μάλιστα
|
ἡ |
βουλὴ
πρὸς
τὰ
λοιπὰ
κατ' |
[2, 15] |
φίλων
αὐτῷ
πλῆθος
συνεξῄει,
καὶ
|
ἡ |
βουλὴ
συνίστη
τὸν
ἄνδρα
πόλεσι |
[2, 107] |
τὸ
ψήφισμα
τῶν
προλελεγμένων
τιμῶν
|
ἡ |
βουλή,
τῶν
ὑπάτων
ἡγουμένων,
ἐν |
[2, 29] |
τὰ
προάστεια
ἀγανακτῶν
ὑπεξῄει.
Καὶ
|
ἡ |
βουλὴ
ὑπόπτως
μὲν
εἶχεν
ἤδη |
[2, 33] |
καὶ
τὴν
Κουρίωνος
γνώμην
ἐπαινούντοιν,
|
ἡ |
βουλὴ
φιλονικότερον
ἔτι
τὴν
Πομπηίου |
[2, 25] |
ἦν
ἐν
Ῥώμῃ
τότε
Πομπήιος·
|
ἡ |
γὰρ
εὔνοια
τῆς
βουλῆς
μάλιστα |
[2, 142] |
καὶ
διεσείετο
μάλιστα
τοῖς
ὑπάτοις
|
ἡ |
γνώμη
ὑπὸ
δέους
ἢ
φθόνου, |
[2, 32] |
νουμηνίᾳ
τοῦ
ἔτους.
Περιεῖχε
δ'
|
ἡ |
γραφὴ
κατάλογόν
τε
σεμνὸν
ὧν |
[2, 115] |
τὸ
σῶμα
νωθρὸν
ἐγίγνετο,
καὶ
|
ἡ |
γυνὴ
Καλπουρνία
ἐνύπνιον
αἵματι
πολλῷ |
[2, 35] |
καὶ
τὴν
πόλιν
ἄφνω
καταλαβεῖν·
|
ἡ |
δ'
ἐστὶν
Ἰταλίας
πρώτη
μετὰ |
[2, 34] |
ἀνέῳκτο
καὶ
κεκήρυκτο
ἤδη
σαφῶς,
|
ἡ |
δὲ
βουλὴ
νομίζουσα
Καίσαρι
τὸν |
[2, 35] |
τῆς
διαβάσεως
ἐμοὶ
κακῶν
ἄρξει,
|
ἡ |
δὲ
διάβασις
πᾶσιν
ἀνθρώποις.
Καὶ |
[2, 96] |
μόνους
ὑπολιπὼν
ἐλέφαντας
τῷ
Σκιπίωνι,
|
ἡ |
δὲ
στρατιὰ
τοῦ
Καίσαρος
ἐς |
[2, 118] |
ἦν,
οὐ
γὰρ
δορυφόροις
ἠρέσκετο,
|
ἡ |
δὲ
τῆς
ἡγεμονίας
ὑπηρεσία
μόνη |
[2, 1] |
τε
Πομπήιος
καὶ
ὁ
Γάιος,
|
ἡ |
δευτέρα
τῶν
ἐμφυλίων
ἥδε
δηλοῖ. |
[2, 88] |
τὰς
τριήρεις
παρεδίδου.
Τοσοῦτον
ἴσχυεν
|
ἡ |
δόξα
τῆς
Καίσαρος
εὐπραγίας·
οὐ |
[2, 88] |
ὑμᾶς
ὑπὸ
σφῶν
αὐτῶν
ἀπολλυμένους
|
ἡ |
δόξα
τῶν
προγόνων
περισώσει;
Τῇ |
[2, 7] |
δῆμος.
Καὶ
δοκεῖ
τισιν
ἥδε
|
ἡ |
εὐφημία
ἀπὸ
Κικέρωνος
ἀρξαμένη
περιελθεῖν |
[2, 132] |
ἱερωσύνην.
Τοῦ
δὲ
ἥψατο
μὲν
|
ἡ |
ἡδονή,
Μέμνησθε,
δὲ
ἔφη,
μοι |
[2, 73] |
ἀπορίας
ἀνδράσι
μαχούμεθα·
ἥδε
δὲ
|
ἡ |
ἡμέρα
κρινεῖ
πάντα.
Μέμνησθέ
μοι |
[2, 69] |
εἰπὼν
τοῖς
φίλοις,
ὅτι
ἥδε
|
ἡ |
ἡμέρα,
ὁπότερος
ἂν
ἐπικρατήσῃ,
μεγάλων |
[2, 78] |
ἔτι
καὶ
ἐς
ἀλλήλους
ἀποβλέπουσιν
|
ἡ |
ἡμέρα
προύκοπτε.
Καὶ
τὸ
μὲν |
[2, 57] |
ἐπὶ
τὰς
ἐκβολὰς
ἀφίκετο
καὶ
|
ἡ |
θάλασσα
σὺν
κλυδωνίῳ
καὶ
πνεύματι |
[2, 19] |
~Τοῦ
δ'
αὐτοῦ
χρόνου
καὶ
|
ἡ |
Καίσαρος
θυγάτηρ
κύουσα
τῷ
Πομπηίῳ |
[2, 7] |
τοὺς
πολεμίους
ἀπώλοντο.
Ὧδε
μὲν
|
ἡ |
Κατιλίνα
ἐπανάστασις,
παρ'
ὀλίγον
ἐς |
[2, 116] |
καρδίας
ἤ,
ὡς
ἕτεροι
λέγουσιν,
|
ἡ |
κεφαλὴ
τοῖς
σπλάγχνοις
ἔλειπε.
Καὶ |
[2, 46] |
Βαγράδαν
ποταμὸν
μάχης
ἐγένετο,
καὶ
|
ἡ |
κεφαλὴ
τοῦ
Κουρίωνος
ἀποτμηθεῖσα
ἐς |
[2, 150] |
ὑπὸ
Κελτῶν
ἡττῶντο
λαμπρῶς,
ὅθ'
|
ἡ |
μεγάλη
σφᾶς
συμφορὰ
κατέλαβε
Κόττα |
[2, 123] |
καὶ
τοὺς
ὑπολοίπους
ἀγαθοὺς
ἄνδρας
|
ἡ |
μέλλουσα
στάσις
διολέσει.
Οὐδὲ
γὰρ |
[2, 8] |
τὸ
κοινὸν
ταμιεῖον.
Ἐφ'
οἷς
|
ἡ |
μὲν
βουλὴ
θριαμβεῦσαι
παρέσχεν
αὐτῷ, |
[2, 5] |
Σύλλαν
γεγονέναι.
~Λεχθέντων
δὲ
τούτων
|
ἡ |
μὲν
βουλὴ
Λέντλον
παρέλυσε
τῆς |
[2, 48] |
ἐμφήναντα
λοχαγὸν
ἔκτεινεν
ἀντ'
αὐτοῦ.
|
~Ἡ |
μὲν
δὴ
περὶ
Πλακεντίαν
στάσις |
[2, 57] |
φθονερῷ,
ἐφῆκε
τὴν
ναῦν
ἐπανιέναι.
|
Ἡ |
μὲν
δὴ
πνεύματι
ταχεῖ
τὸν |
[2, 28] |
ἀναμένων
τοὺς
χρόνους
τοὺς
ὡρισμένους.
|
ἡ |
μὲν
δὴ
τέχνη
τῶν
γεγραμμένων |
[2, 77] |
τε
τοῦ
κακοῦ
γιγνομένοις
αὐτοῖς
|
ἡ |
μὲν
ἐκκαίουσα
καὶ
τυφλοῦσα
πάντας |
[2, 35] |
πρὸς
τοὺς
παρόντας
εἶπεν
ἀνενεγκών·
|
Ἡ |
μὲν
ἐπίσχεσις,
ὦ
φίλοι,
τῆσδε |
[2, 92] |
Ῥώμην
ἠπείγετο.
Ὡς
δ'
ἦλθεν,
|
ἡ |
μὲν
στάσις
ἡ
πολιτικὴ
κατεπαύετο, |
[2, 20] |
φάρμακον
ἐπὶ
τοῖς
παροῦσι
κακοῖς
|
ἡ |
μόναρχος
ἐξουσία,
χρῆναι
δ'
ἑλέσθαι |
[2, 57] |
προθυμία
τε
πᾶσιν
ἐνίπιπτε
καὶ
|
ἡ |
ναῦς
ὑπὸ
βίας
ἐξέπιπτε
τοῦ |
[2, 44] |
γεγονότα,
ἄγων.
Ὡς
δέ
σφισιν
|
ἡ |
νίκη
Καίσαρος
ἡ
περὶ
τὴν |
[2, 64] |
πρὸς
Δυρραχίῳ
στρατοπεδεύσας,
ἔνθα
ἔστιν
|
ἡ |
παρασκευὴ
πᾶσα
Πομπηίῳ,
δέον
ἀποσπᾶν |
[2, 133] |
Καὶ
τοῦδε
μὲν
ὑμῖν
καὶ
|
ἡ |
παρελθοῦσα
νὺξ
τὴν
εἰκόνα
ἔδειξε. |
[2, 18] |
Ἀλλὰ
τὴν
μὲν
Κράσσου
συμφορὰν
|
ἡ |
Παρθικὴ
δηλώσει
γραφή,
Ῥωμαῖοι
δὲ |
[2, 90] |
μὲν
ἕκαστα
ὅπως
ἐγένετο,
ἀκριβέστερον
|
ἡ |
περὶ
Αἰγύπτου
συγγραφὴ
διέξεισι·
τὴν |
[2, 44] |
δέ
σφισιν
ἡ
νίκη
Καίσαρος
|
ἡ |
περὶ
τὴν
Ἰβηρίαν
ἀπηγγέλθη,
ἀνεθάρρησάν |
[2, 6] |
ἀγαπῶντες
ὡς
διαλαθόντες.
Οὕτω
μὲν
|
ἡ |
πόλις
ἀνέπνευσεν
ἀπὸ
τοῦ
δέους |
[2, 105] |
Τῆς
δ'
ἐπιούσης
ἑάλω
μὲν
|
ἡ |
πόλις,
τῶν
δὲ
ἡγεμόνων
τοῦ |
[2, 92] |
δ'
ἦλθεν,
ἡ
μὲν
στάσις
|
ἡ |
πολιτικὴ
κατεπαύετο,
ἑτέρα
δ'
ἐπ' |
[2, 47] |
ἐφάνη
τις
οὐδ'
ἐπιδημῶν,
ὅτε
|
ἡ |
στάσις
ἐγίγνετο·
καὶ
ὁ
Καῖσαρ |
[2, 82] |
ἢ
ζῶντα
ἢ
νεκρὸν
ἀποδέξῃ
|
ἡ |
στρατιὰ
δ'
ἐμαρτύρει
καθάπερ
ἔνθουν |
[2, 96] |
πολλοὺς
καὶ
ἐλέφαντας
ἑξήκοντα
ἑτέρους,
|
ἡ |
στρατιὰ
τοῦ
Καίσαρος
ἐδείμαινε
καὶ |
[2, 53] |
τῶν
μεγίστων
ἐμοὶ
συναίρεσθε,
οὔθ'
|
ἡ |
τῶν
ἄλλων
βραδυτὴς
ἢ
ἔνδεια |
[2, 81] |
συντρέχων
ἐκούφιζεν.
ώρει
δὲ
καὶ
|
ἡ |
τῶν
γεγονότων
εὐπραξία
καὶ
ἐλπίς, |
[2, 102] |
γενομένων
εὑρεῖν·
ἐς
τοσοῦτο
καθεῖλεν
|
ἡ |
τῶνδε
φιλονικία
τὴν
πόλιν.
~Αὐτὸς |
[2, 36] |
ὡς
τῆς
πόλεως
καταληφθησομένης
αὐτίκα.
|
Ἥ |
τε
ἄλλη
βουλή,
παρὰ
δόξαν |
[2, 144] |
αὐτὸν
ὑμεῖς
ἀγάμενοι
πάντες
ὁμαλῶς,
|
ἥ |
τε
βουλὴ
καὶ
μετὰ
αὐτῆς |
[2, 108] |
καθιέντα
καὶ
τυραννικὸν
ὅλως
γεγονότα·
|
ἥ |
τε
γὰρ
πρόφασις
τῆς
κολάσεως |
[2, 129] |
αὐτὰς
ἀντιληψόμενοι
νομιμώτερον.
Τοῖς
δὲ
|
ἥ |
τε
ἐνέδρα
κατεφαίνετο,
καὶ
οὐδὲ |
[2, 150] |
καὶ
διανοούμενος
ἀπέθανε.
~Καίσαρι
δὲ
|
ἥ |
τε
Ἰόνιος
θάλασσα
εἶξε,
χειμῶνος |
[2, 31] |
στρατιὰν
ἐς
τοῦτό
σοι
δίδομεν,
|
ἥ |
τε
νῦν
ἀμφὶ
Καπύην
ἢ |
[2, 116] |
μετὰ
σπουδῆς.
Καὶ
τοὺς
μὲν
|
ἥ |
τε
ὄψις
αὐτίκα
τοῦ
γιγνομένου |
[2, 108] |
περὶ
τῆς
βασιλικῆς
ἐπωνυμίας
ἦν,
|
ἥ |
τε
τῶν
δημάρχων
ἀρχὴ
ἱερὰ |
[2, 96] |
δ'
ἑτέρου
Μαυρουσίων
δυνάστου
Κίρταν,
|
ἣ |
βασίλειον
ἦν
Ἰόβα,
καταλαβόντος,
ὁ |
[2, 10] |
ἀριστεύουσαν
αὐτῆς
μάλιστα
περὶ
Καπύην,
|
ἣ |
ἐς
τὰ
κοινὰ
διεμισθοῦτο,
τοῖς |
[2, 102] |
εἰκόνα
καλὴν
τῇ
θεῷ
παρεστήσατο,
|
ἣ |
καὶ
νῦν
συνέστηκεν
αὐτῇ.
Τὸ |
[2, 32] |
ἱππεῦσι
τριακοσίοις
κατέβαινεν
ἐπὶ
Ῥαβέννης,
|
ἣ |
συναφής
τε
ἦν
τῇ
Ἰταλίᾳ |
[2, 84] |
δ'
ἐκπεσούσης
ἀπ'
Αἰγύπτου
Κλεοπάτρας,
|
ἣ |
τῷ
ἀδελφῷ
συνῆρχε,
καὶ
στρατὸν |
[2, 112] |
περὶ
τῆς
καλουμένης
πολιτικῆς
στρατηγίας,
|
ἣ |
τῶν
ἄλλων
προτιμᾶται,
εἴτε
τῷ |
[2, 58] |
ἐν
μέσῳ
τὸν
ποταμὸν
ἐρευνωμένων,
|
ᾗ |
μάλιστα
εἴη
διαβατός,
τῶν
τις |
[2, 149] |
ἀπεπείρασε,
καὶ
ἐπὶ
κλίμακα
πρῶτος
|
ἀνέβη |
καὶ
ἐς
πολεμίων
τεῖχος
ἐσήλατο |
[2, 89] |
τὰς
Κασσίου
καὶ
Ῥοδίων
τριήρεις
|
ἐνέβη |
σὺν
τοῖς
παροῦσιν·
οὐδενί
τε |
[2, 151] |
ἄλλους
καὶ
ὅδε
διανοούμενος
ἀνῃρέθη.
|
~Συνέβη |
δ'
αὐτοῖς
καὶ
τὰ
στρατόπεδα |
[2, 154] |
δρόμον
μετέβαλεν,
ὡς
ἦγον
Αἰγύπτιοι.
|
Συνέβη |
δὲ
αὐτῷ
καὶ
τῶν
ἐς |
[2, 16] |
ὅλην,
οἷόν
τι
καὶ
Δημοσθένει
|
συνέβη |
κατιόντι,
ἀναλῶσαι.
~Ὁ
δὲ
Καῖσαρ |
[2, 83] |
δρόμῳ
μέχρι
θαλάσσης
ἐπειχθεὶς
σκάφους
|
ἐπέβη |
σμικροῦ
καὶ
νεὼς
παραπλεούσης
ἐπιτυχὼν |
[2, 23] |
πολὺ
δὲ
ἀναλαβεῖν
ἔλεγεν
ἐς
|
ἀκριβῆ |
διόρθωσιν
ἐπιτετριμμένης
ἐκ
πολλοῦ
τῆς |
[2, 95] |
συνήρπαζον,
ὁ
δὲ
Πετρήιος,
ὡς
|
ἀκριβῆ |
τοῦ
στρατοῦ
λαβὼν
πεῖραν
καὶ |
[2, 46] |
ἀναχθέντας,
ἕτερα
δ'
ἐν
τῇ
|
γῇ, |
νυκτὸς
ἔτι,
περὶ
τοὺς
ὑπολειφθέντας |
[2, 103] |
ἐς
ἀπορίαν
ὡς
ἐν
ἀλλοτρίᾳ
|
γῇ |
περιφέρειν.
Ὁ
δὲ
Καῖσαρ
ἧκε |
[2, 88] |
δὴ
καὶ
ἐπιφόβου
τότε
οὔσης
|
ἐξεπλάγη |
καὶ
νομίσας
οἱ
τὸν
Καίσαρα |
[2, 24] |
τοῦ
δήμου
τοὺς
κατηγόρους
ἐνοχλοῦντος,
|
σφαγή |
τις
ἐκ
τῶν
Πομπηίου
στρατιωτῶν |
[2, 130] |
δὲ
ὤφθησαν
ἐκ
μετεώρου
καὶ
|
σιγὴ |
κεκραγότων
μόλις
ἐγίγνετο,
εἷς
μέν |
[2, 117] |
Καίσαρα
ἐπὶ
μέν
τι
σὺν
|
ὀργῇ |
καὶ
βοῇ
καθάπερ
θηρίον
ἐς |
[2, 33] |
τε
ἔδραμε
τῆς
ἕδρας
σὺν
|
ὀργῇ |
καὶ
περὶ
τῆς
ἀρχῆς
ἐπεθείαζεν |
[2, 22] |
γὰρ
ἐν
ἀσυντάκτῳ
πολιτείᾳ
σὺν
|
ὀργῇ |
καὶ
προφάσει
τοῦδε
τοῦ
θορύβου |
[2, 34] |
ἐφ
ἕτερα
περιέπεμπον
σύν
τε
|
ὀργῇ |
καὶ
φιλονικίᾳ,
σπουδῆς
οὐδὲν
ἀπολείποντες |
[2, 24] |
καὶ
δήμευσις
ἦν
ἐπὶ
τῇ
|
φυγῇ. |
Καὶ
τάδε
ἡ
βουλὴ
λαμπρῶς |
[2, 24] |
δὲ
Σκαῦρος
ἑάλω.
Καὶ
πάντων
|
φυγὴ |
κατέγνωστο,
Γαβινίου
δὲ
καὶ
δήμευσις |
[2, 17] |
Δομιτίου
δᾳδοῦχον
ἐπάταξε
ξίφει.
Καὶ
|
φυγὴ |
μετὰ
τοῦτο
ἦν,
Δομίτιός
τε |
[2, 98] |
ἐπὶ
τὴν
Ἰτύκην
ἰόντος
ἐγίγνετο
|
φυγὴ |
πάντων.
Καὶ
οὐδένα
κατεῖχεν
ὁ |
[2, 118] |
ἐς
ἄνδρα
ἱερὸν
καὶ
ἄσυλον,
|
φυγή |
τε
ἦν
ἀνὰ
τὸ
βουλευτήριον |
[2, 143] |
δαψιλοῦς
ἐπὶ
τὰ
ἔμβολα
προυτέθη,
|
οἰμωγή |
τε
καὶ
θρῆνος
ἦν
αὖθις |
[2, 149] |
ἔφερον
καλεῖν
βασιλέας.
~Οὕτω
μὲν
|
δὴ |
Γάιος
Καῖσαρ
ἐτελεύτησεν
ἐν
ἡμέραις |
[2, 16] |
ἐποίσειν
τῷ
Κλωδίῳ.
Κικέρων
μὲν
|
δὴ |
διὰ
Πομπήιον
ἐκπεσὼν
διὰ
Πομπήιον |
[2, 84] |
τῷ
Πομπηίῳ
φίλους.
~Ὁ
μὲν
|
δὴ |
διὰ
τάδε
ἐς
τὴν
Αἴγυπτον |
[2, 23] |
δύο
τάλαντα
ἐπεπόμφει.
Κάτων
μὲν
|
δὴ |
καθίστατο
Κύπρον
Πτολεμαίου
τὰ
χρήματα |
[2, 18] |
πολέμου
πρὸς
Παρθυαίους
ὡς
εὐχεροῦς
|
δὴ |
καὶ
ἐνδόξου
καὶ
ἐπικερδοῦς.
Ἀλλὰ |
[2, 88] |
δέους
τῆς
Καίσαρος
εὐτυχίας
περιπύστου
|
δὴ |
καὶ
ἐπιφόβου
τότε
οὔσης
ἐξεπλάγη |
[2, 141] |
οὐ
γῆν
ὑμᾶς
λαβεῖν,
ἣν
|
δὴ |
καὶ
ἑτέρωθεν
εἶχον
παρασχεῖν,
ἀλλ' |
[2, 108] |
ἀρχῆς
καὶ
τοῦ
βουλευτηρίου.
Ὃ
|
δὴ |
καὶ
μάλιστα
αὐτὸν
διέβαλεν
ὡς |
[2, 69] |
παρέτασσεν
ἐς
τὴν
μάχην·
ᾧ
|
δὴ |
καὶ
μάλιστα
αὐτοῦ
τὴν
διάνοιαν |
[2, 75] |
μὲν
Ἰταλικὸν
οὕτω
κεκόσμητο,
ᾧ
|
δὴ |
καὶ
μάλιστα
αὐτῶν
ἑκάτερος
ἐθάρρει· |
[2, 90] |
πρὸς
τὸν
βασιλέα
ἀγών,
ᾧ
|
δὴ |
καὶ
μάλιστα
ἐκράτει.
Καὶ
ἐς |
[2, 28] |
στρατὸν
ἀγείρειν
ἐπ'
αὐτούς·
ᾧ
|
δὴ |
καὶ
μάλιστα
ἔλαθεν
ὑπὸ
Καίσαρος |
[2, 70] |
τῶν
ἐξ
Ἰταλίας
ἀνδρῶν,
οἷς
|
δὴ |
καὶ
μάλιστα
θαρροῦντες
τὰ
συμμαχικὰ |
[2, 103] |
γνώμην
ἕτοιμον
ἀγωνίσασθαι
μετὰ
ἀπογνώσεως.
|
δὴ |
καὶ
μάλιστα
σφαλεὶς
ὁ
Πομπήιος |
[2, 29] |
δὲ
τοῦθ'
ὁ
δήμαρχος·
ὅτε
|
δὴ |
καὶ
μάλιστα
τῷ
Πομπηίῳ
μετεμέλησε |
[2, 107] |
ἐς
ἐθνῶν
ἢ
στρατοπέδων
ἡγεμονίας.
|
δὴ |
καὶ
μάλιστα
ὑπαχθεὶς
ὁ
δῆμος |
[2, 142] |
καὶ
τοὺς
ἄνδρας
ὡς
ἀκαταπλήκτους
|
δὴ |
καὶ
μάλιστα
φιλοδήμους
ἐν
θαύματι |
[2, 143] |
κληρονομοῖεν
οἱ
πρότεροι.
Ἐφ'
ᾧ
|
δὴ |
καὶ
μᾶλλον
συνεταράσσοντο
καὶ
δεινὸν |
[2, 22] |
ἐς
τὴν
ἀγοράν.
Καίλιος
μὲν
|
δὴ |
καὶ
Μίλων
δούλων
ἐσθῆτας
ὑποδύντες |
[2, 148] |
πατέρα
τιμῶν
ἰσοθέων
ἠξίωσεν·
ὧν
|
δὴ |
καὶ
νῦν,
ἐξ
ἐκείνου
πρώτου, |
[2, 30] |
τοῦ
Κουρίωνος
γνώμην
ἀπέκλινον,
ὅτε
|
δὴ |
καὶ
ὁ
Κλαύδιος
τὴν
βουλὴν |
[2, 97] |
Καίσαρος
τύχῃ
προστιθέντων·
ἐδόκει
γὰρ
|
δὴ |
καὶ
ὅδε
ὁ
πόλεμος
ἀβουλίᾳ |
[2, 97] |
ἐπὶ
δώδεκα
ἀφράκτων.
Ὧδε
μὲν
|
δὴ |
καὶ
ὅδε
ὁ
στρατός,
ἐς |
[2, 122] |
θέσθαι
τῇ
πόλει
γενέθλιονν,
τότε
|
δὴ |
καὶ
οἱ
μεμισθωμένοι
ἀνεθάρρουν
ὡς |
[2, 65] |
μὲν
ἐδόκει
τὸ
ναυτικόν,
ᾧ
|
δὴ |
καὶ
πολὺ
προῦχεν,
ἐπιπέμπειν
Καίσαρι |
[2, 153] |
αὐταῖς
ὅμως
ἀπέθανεν.
Οὕτω
μὲν
|
δὴ |
καὶ
σημεῖα
τὰ
περὶ
σφῶν |
[2, 75] |
πραγμάτων
ὄντων
ἐπὶ
ξυροῦ.
Διὸ
|
δὴ |
καὶ
τετρακισχιλίους
τῶν
Ἰταλῶν
φύλακας |
[2, 134] |
οἰκείους
αὐτῶν
καὶ
φίλους,
εἰ
|
δὴ |
καὶ
τόδε
αὐτὸ
οἵδε
λαμβάνειν |
[2, 53] |
τὰ
ἐκεῖ
προετοιμάσαι.
Ἐγὼ
μὲν
|
δὴ |
καὶ
τόνδε
τὸν
καιρὸν
πλεῖν |
[2, 135] |
βουλῇ
τὸν
φόβον.
Γίγνεται
μὲν
|
δὴ |
καὶ
τοῦτο
καὶ
ἕτερον
αὖ |
[2, 101] |
ἐς
τὸ
πέλαγος.
~Τοῦτο
μὲν
|
δὴ |
καὶ
τῷ
περὶ
Λιβύην
Καίσαρος |
[2, 81] |
ἄνθρωποι
καμάτων
αἰσθάνονται.
Οἱ
μὲν
|
δὴ |
καὶ
τῷδε
προσπεσόντες
ἐπεχείρουν
σὺν |
[2, 22] |
τοῦ
Κλωδίου
διετίθετο
ὡς
θρασυτάτου
|
δὴ |
καὶ
φίλου
θρασυτάτων,
οἳ
καὶ |
[2, 114] |
ἐζήτουν
καὶ
τόπον·
ὁ
μὲν
|
δὴ |
καιρὸς
ὑπερήπειγεν
ὡς
Καίσαρος
ἐς |
[2, 60] |
ὀφθαλμὸν
ὁμοίως
ἐκκοπῆναι.
Τούτους
μὲν
|
δὴ |
Καῖσαρ
ἀριστείοις
πολλοῖς
ἐτίμησεν,
αὐτὸς |
[2, 91] |
πολέμου
χρείας
κατηρείφθη.
~Τοσάδε
μὲν
|
δὴ |
Καῖσαρ
ἐργασάμενος
ἐν
Ἀλεξανδρεία
διὰ |
[2, 61] |
Οἵοις
θηρίοις
μαχόμεθα.
Ὁ
μὲν
|
δὴ |
Καῖσαρ
ὑπ'
ἀνάγκης
τὸν
στρατὸν |
[2, 15] |
τῆς
Γαλατίας
ἀρχήν.
~Τοσάδε
μὲν
|
δὴ |
Καῖσαρ
ὑπατεύων
ἔπραξε
καὶ
τὴν |
[2, 143] |
καὶ
συγγενὴς
συγγενοῦς
ςἦν
γὰρ
|
δὴ |
Καίσαρι
κατὰ
μητέρα
συγγενήσσ
ἐτέχναζεν |
[2, 124] |
ἄρχειν,
στρατὸν
πολὺν
ἐχούσης.
Ἐδόκει
|
δὴ |
καραδοκεῖν
ἔτι
τὰ
γενησόμενα
καὶ |
[2, 99] |
ὡς
χρήσας
ἀνεδέξατο.
Τοιόσδε
μὲν
|
δὴ |
Κάτων
ἦν,
καὶ
αὐτὸν
οἱ |
[2, 66] |
φυγὴν
ταχεῖαν
ἔχοντας.
Ὁ
μὲν
|
δὴ |
κρατίστῳ
λογισμῷ
τρίβειν
τὸν
πόλεμον |
[2, 61] |
αὐτῶν,
καὶ
τὸν
αἰετόν,
ὃ
|
δὴ |
κυριώτατόν
ἐστι
Ῥωμαίοις,
μόλις
ἔφθασεν |
[2, 87] |
Ῥώμῃ
τὴν
στρατηγίδα.
Γίγνεται
μὲν
|
δὴ |
Λεύκιος
Σκιπίων
αὐτοκράτωρ,
καὶ
στρατὸς |
[2, 145] |
οὐκ
ἀμύναντας
αὐτῷ.
Ἐφ'
ὅτῳ
|
δὴ |
μάλιστα
τὴν
φωνὴν
ἐπιτείνας
καὶ |
[2, 147] |
πρὸ
πολλοῦ
περιθέοντες
ἐζήτουν,
οὕτω
|
δὴ |
μανιωδῶς
ὑπὸ
ὀργῆς
τε
καὶ |
[2, 7] |
ἥδε,
ὡς
ἐντελὴς
ἐπὶ
μεγίστοις
|
δὴ |
μαρτυρία,
ψηφίζεται.
~Ὁ
δὲ
Καῖσαρ |
[2, 33] |
δημαρχοῦντες
ὅμως
πάθοιεν
ἀτοπώτερον.
Ἔνθα
|
δὴ |
μέγα
βοήσας
ὁ
Ἀντώνιος
ἀνά |
[2, 59] |
ἢ
πρότερον
ἐπέρραξεν.
Αἱ
μὲν
|
δὴ |
μεγάλοις
αὖθις
ἱστίοις
ἐξ
ἀέλπτου |
[2, 40] |
καὶ
Δυρράχιον
κληίζεται.
~Οἱ
μὲν
|
δὴ |
μετὰ
τῶν
ὑπάτων
διεπεπλεύκεσαν
ἐς |
[2, 138] |
ἑκόντας
ἐπὶ
ὅρκῳ.
~Εἰ
μὲν
|
δὴ |
μηδὲν
ἔτι
εἰς
δουλείαν
εἰργάζετο |
[2, 101] |
χωρίς
γε
Πομπηίου·
τοῦτον
γὰρ
|
δὴ |
μόνον
ἐφυλάξατο
δεῖξαι,
σφόδρα
ἔτι |
[2, 61] |
χωρὶς
ὀκτακοσίων
ἀνδρῶν.
~Καίσαρι
μὲν
|
δὴ |
οὐδὲν
ἦν
ἐκ
θαλάσσης
διὰ |
[2, 71] |
δοκεῖ
παραγαγεῖν,
ἐν
καιρῷ
μάλιστα
|
δὴ |
πάντων
ἥδε
τῷ
Καίσαρι
γενομένη· |
[2, 48] |
ἔκτεινεν
ἀντ'
αὐτοῦ.
~Ἡ
μὲν
|
δὴ |
περὶ
Πλακεντίαν
στάσις
οὕτως
ἐλέλυτο, |
[2, 108] |
εἰμὶ
Βασιλεύς,
ἀλλὰ
Καῖσαρ,
ὡς
|
δὴ |
περὶ
τὸ
ὄνομα
ἐσφαλμένοις.
Οἱ |
[2, 137] |
αἰτίαν
ἀπορίας
εἰρήνης
ἀσφαλοῦς.
Ἃ
|
δὴ |
περὶ
τούτων
ἔχομεν
εἰπεῖν,
ἐν |
[2, 57] |
τὴν
ναῦν
ἐπανιέναι.
Ἡ
μὲν
|
δὴ |
πνεύματι
ταχεῖ
τὸν
ποταμὸν
ἀνέπλει. |
[2, 34] |
οὕτως
ἐξελαύνουσιν
αἰσχρῶς.
~Ὁ
μὲν
|
δὴ |
πόλεμος
ἑκατέρωθεν
ἀνέῳκτο
καὶ
κεκήρυκτο |
[2, 101] |
θριάμβους,
ἐπί
τε
Γαλάταις,
ὧν
|
δὴ |
πολλὰ
καὶ
μέγιστα
ἔθνη
προσέλαβε |
[2, 45] |
ἐς
τοὺς
λόφους.
Ἀσίνιος
μὲν
|
δὴ |
Πολλίων
ἀρχομένου
τοῦ
κακοῦ
διέφυγεν |
[2, 71] |
τῶν
μὲν
νεῶν
καταφρονήσας,
αἷς
|
δὴ |
πολὺ
προύχων
ἐδύνατο
πανταχοῦ
τὴν |
[2, 1] |
ἐμφυλίων
ἥδε
δηλοῖ.
Ὁ
μὲν
|
δὴ |
Πομπήιος
ἄρτι
τὴν
θάλασσαν
καθήρας |
[2, 73] |
κρατοῦντες
αὐτῶν
ἐλάβομεν.
~Ὁ
μὲν
|
δὴ |
Πομπήιος
ὧδε
ἔλεγεν,
ὁ
δὲ |
[2, 57] |
πολεμίους
ἐγγὺς
ὄντας.
Τὸν
μὲν
|
δὴ |
ποταμὸν
ὁ
κυβερνήτης
εἰρεσίᾳ
βιαζόμενος |
[2, 110] |
τῆς
ἐς
Κράσσον
παρασπονδήσεως.
Στρατιὰν
|
δὴ |
προύπεμπεν
ἤδη
τὸν
Ἰόνιον
περᾶν, |
[2, 126] |
στρατιᾶς
ἐπελθὼν
ἐκώλυσε.
Τοῦτο
μὲν
|
δὴ |
πρῶτον
ἔργον
παρρησίας
ἦρξεν
ἐπὶ |
[2, 5] |
τὴν
γνώμην
ἐπετάχυνε.
Σιλανὸς
μὲν
|
δὴ |
πρῶτος
ἔλεγεν,
ὃς
ἐς
τὸ |
[2, 3] |
τῆς
πόλεως
ἐπιδραμούμενος.
Ὁ
μὲν
|
δὴ |
ῥάβδους
τε
καὶ
πελέκεας
ὥς |
[2, 32] |
περὶ
τῶν
παρόντων.
Κουρίωνι
μὲν
|
δὴ |
συγκαλεῖν
ἐδόκει
τὸν
στρατὸν
ἅπαντα |
[2, 32] |
κατὰ
τάχος
ἀφίξεσθαι.
Ἐφ'
ᾧ
|
δὴ |
σφόδρα
πάντες
ἀνέκραγον,
ὡς
ἐπὶ |
[2, 133] |
βασιλέας
καὶ
δυνάστας.
Πάντα
γὰρ
|
δὴ |
σχεδὸν
εἰπεῖν,
ὅσα
ἐξ
ἠοῦς |
[2, 46] |
οὐδὲ
Οὐάρου
παρακαλοῦντος.
Οὕτω
μὲν
|
δὴ |
τὰ
σὺν
Κουρίωνι
ἐς
Αιβύην |
[2, 113] |
σὸν
προγονικὸν
ἔργον;
Οἱ
μὲν
|
δὴ |
τάδε
ἄρα
ἐκ
πολλοῦ
διανοούμενοι |
[2, 122] |
ᾑμαγμένος
τὴν
χεῖρα·
συγκατήνεγκαν
γὰρ
|
δὴ |
τὰς
πληγὰς
ἐπὶ
τὸν
Καίσαρα |
[2, 114] |
ἀγνοουμένοις,
ὅτι
ἦρξαν.
Διὰ
μὲν
|
δὴ |
ταῦτα
τὸ
βουλευτήριον
ἐπελέγοντο
πάντες |
[2, 128] |
ἢ
στρατοπέδων
ἡγεμονίας
διετάξατο.
Εἰ
|
δὴ |
ταῦτα
ὑμεῖς
ἑκόντες
ἀποθήσεσθε
εἐστὲ |
[2, 33] |
περιιστάμενος
τὸ
βουλευτήριον.
Οἵδε
μὲν
|
δὴ |
τάχει
πολλῷ
πρὸς
Καίσαρα,
νυκτὸς |
[2, 28] |
χρόνους
τοὺς
ὡρισμένους.
ἡ
μὲν
|
δὴ |
τέχνη
τῶν
γεγραμμένων
εἶχεν
εὐπρέπειάν |
[2, 105] |
αὐτοὺς
ἀμυνόμενος
κατεκόπη.
Τοῦδε
μὲν
|
δὴ |
τὴν
κεφαλὴν
ὁ
Καῖσαρ
ἐνεχθεῖσάν |
[2, 26] |
ὑπὸ
χρεῶν
πολλῶν.
Παῦλος
μὲν
|
δὴ |
τὴν
Παύλου
λεγομένην
βασιλικὴν
ἀπὸ |
[2, 85] |
ἐκ
τοῦ
μόνον
ἑστάναι,
κατὰ
|
δὴ |
τὴν
στρατιωτικὴν
ἄρα
διδασκαλίαν
οὐ |
[2, 144] |
πατρίδος
ὅλης
αὐτῷ
γενέσθαι.
Ὅσα
|
δὴ |
τῆς
ἀρετῆς
αὐτὸν
ὑμεῖς
ἀγάμενοι |
[2, 95] |
Καῖσαρ
ἀσπασίως
ὑπεχώρει.
Τοῦτο
μὲν
|
δὴ |
τῆς
πρώτης
ἐν
Λιβύῃ
Καίσαρι |
[2, 62] |
ἑτέρωθεν
ἦγεν
ἄλλον
στρατόν,
οὕτω
|
δή |
τι
καὶ
τοῦτον
περίφοβον,
ὡς |
[2, 150] |
τετρακόσια
αὐτῶν
ἐχειρώσατο
ἔθνη,
οὕτω
|
δή |
τι
Ῥωμαίοις
ἐπίφοβα,
ὡς
νόμῳ |
[2, 118] |
μονομάχοι,
ὡπλισμένοι
ἕωθεν
ὡς
ἐπὶ
|
δή |
τινα
θέας
ἐπίδειξιν,
ἐκ
τοῦ |
[2, 139] |
ταῖς
κληρουχίαις,
ἐρεθίζοντες
ὑμᾶς.
Εἰ
|
δή |
τινες
τῶν
ᾠκισμένων
ἢ
οἰκισθησομένων |
[2, 56] |
καὶ
κυβερνήτην
τὸν
ἄριστον
ὡς
|
δή |
τινι
πεμπομένῳ
πρὸς
Καίσαρος
ἔμελλον |
[2, 43] |
Σίκοριν
ποταμὸν
ἀποληφθέντας
προανελόντος.
Εἰ
|
δή |
τις
ἔστι
μοι
παρ'
ὑμῶν |
[2, 99] |
καταδαρθεῖν
ἔφη
δεῖσθαι.
Οἱ
μὲν
|
δὴ |
τὸ
ξίφος
ἔχοντες
ᾤχοντο
καὶ |
[2, 35] |
Αὐτὸς
δὲ
περὶ
ἑσπέραν,
ὡς
|
δὴ |
τὸ
σῶμα
ἐνοχλούμενος,
ὑπεχώρησε
τοῦ |
[2, 46] |
ἐπανελθεῖν
ἐς
Ἰτύκην.
~Τοιοῦτο
μὲν
|
δὴ |
τὸ
τέλος
τῆς
ἀμφὶ
τὸν |
[2, 76] |
τὰ
πρόσωπα
κίνδυνον.
Οἱ
μὲν
|
δὴ |
τοιάδε
κατ'
ἀλλήλων
ἐμηχανῶντο
καὶ |
[2, 129] |
τὰ
λοιπὰ
ἐποίσω.
~Ὁ
μὲν
|
δὴ |
τοιοῦτον
αὐτοῖς
οὐ
περ
Καίσαρος, |
[2, 14] |
τὸν
φθόνον
ὡς
ἐπὶ
μεγίστοις
|
δὴ |
τοῖς
δεδομένοις
μείζονα,
Πομπηίῳ
μὲν |
[2, 65] |
τὸν
νικῶντα
φεύγειν.
Ὁ
μὲν
|
δὴ |
τοῖσδε
προσθέμενος
αἰδοῖ
μάλιστα
τῶν |
[2, 37] |
καὶ
τὰ
οἰκήματα.
Ὁ
μὲν
|
δὴ |
τοσάδε
εἰπὼν
καὶ
ἀπειλήσας
τοῖς |
[2, 80] |
φυγήν.
Καὶ
ὁ
Καῖσαρ
εὐμηχάνως
|
δὴ |
τότε
μάλιστα,
ἵνα
μὴ
συνέλθοιεν |
[2, 86] |
αὐτοῦ
Πομπηίου
διωρθώσατο.
Τόδε
μὲν
|
δὴ |
τοῦ
βίου
τέλος
ἦν
Πομπηίῳ |
[2, 129] |
καὶ
εἴκοσιν
ἐνιαυτῶν
ὄντι.
Ὀξεῖα
|
δὴ |
τοῦ
χθὲς
ὑποκριναμένου
μετασχεῖν
τῶν |
[2, 153] |
τὴν
Ἀσσυρίδα
γῆν
ἄρδειν,
ἐπινοοῦντα
|
δὴ |
τοῦτον
διατειχίσαι
τὸν
ποταμὸν
καὶ |
[2, 143] |
πλῆθος
ἐκέλευον
ἀναγινώσκειν.
Θετὸς
μὲν
|
δὴ |
τῷ
Καίσαρι
παῖς
ἐγίγνετο
ἐν |
[2, 82] |
τῶν
γε
Ἰταλῶν
(οὐ
γὰρ
|
δὴ |
τῶν
γε
συμμάχων
οὐδ'
ἐξαρίθμησις |
[2, 104] |
τὴν
ἀσπίδα
ἀναδέξασθαι.
Τότε
γὰρ
|
δὴ |
τῶν
τε
ἡγεμόνων
προθέων
ἕκαστος |
[2, 44] |
σπασμὸς
ὅλου
τοῦ
σώματος.
Ὧν
|
δὴ |
χάριν
ὁ
Κουρίων
παρ'
αὐτὴν |
[2, 17] |
τοὺς
μὲν
ἀμειβομένους
ὑπὲρ
τῶν
|
ἤδη |
γεγονότων,
τοὺς
δὲ
χρηματιουμένους,
τοὺς |
[2, 3] |
πρὸς
ἐρωμένην,
ὡς
αὐτίκα
δυναστεύσων.
|
Ἤδη |
δὲ
καὶ
περὶ
τῶν
ἐν |
[2, 80] |
φυγὴν
ὅ
τι
δύναιντο
ἐπάγεσθαι.
|
Ἤδη |
δὲ
καὶ
τὸ
ἄλλο
τῶν |
[2, 125] |
ἤδη
δεδομένας
καὶ
τὰς
ἐπηγγελμένας.
|
Ἤδη |
δὲ
καὶ
τῶν
ἀστῶν
ὁ |
[2, 43] |
περὶ
συμβάσεων
κατὰ
τὸ
πλῆθος.
|
~Ἤδη |
δὲ
καὶ
τῶν
ἡγεμόνων
Ἀφρανίῳ |
[2, 125] |
φυλάξει
τὰς
κληρουχίας
τάς
τε
|
ἤδη |
δεδομένας
καὶ
τὰς
ἐπηγγελμένας.
Ἤδη |
[2, 17] |
τοιουτότροπον
αὑτοῖς
ἐξεργασομένους.
Πάντα
γὰρ
|
ἤδη |
διὰ
τούτου
ἐπράσσετο
στρατιᾶς
τε |
[2, 120] |
ὄντα
σφίσιν
ὡς
ἐπὶ
ἔξοδον
|
ἤδη |
διαπεπρακότες,
εὔωνοι
δ'
ἐς
ὅ |
[2, 69] |
τῆς
Καίσαρος
ἀρχιερωσύνης
ἐς
ἀλλήλους
|
ἤδη |
διήριζον.
Ἅπερ
ὁ
Πομπήιος
οἷα |
[2, 135] |
ὁρμῇ
βαρυτέρᾳ,
γίγνεται
δόγμα,
ἡσυχαζόντων
|
ἤδη |
καὶ
ἀγαπώντων
ἁπάντων,
φόνου
μὲν |
[2, 32] |
συγκαλεῖν
ἐδόκει
τὸν
στρατὸν
ἅπαντα
|
ἤδη |
καὶ
ἄγειν
ἐπὶ
Ῥώμης,
Καίσαρι |
[2, 10] |
Πιστευθεὶς
δ'
οὕτω
φρονεῖν,
ἀπερίσκεπτον
|
ἤδη |
καὶ
ἀπαράσκευον
καὶ
οὐδὲν
ἔτι |
[2, 59] |
εἰκότα
παρεσκεύαζοντο,
σφενδόναι
τε
ἠφίεντο
|
ἤδη |
καὶ
βέλη.
Καὶ
ὁ
ἄνεμος |
[2, 26] |
ὑβριστικῶς
ὁ
Μάρκελλος,
εἰσηγεῖτο
δὲ
|
ἤδη |
καὶ
διαδόχους
αὐτῷ
πέμπειν
ἐπὶ |
[2, 7] |
ἀγείραντα
καὶ
τούτων
τεταρτημόριον
ὁπλίσαντα
|
ἤδη |
καὶ
ἐς
Γαλατίαν
ἐπὶ
ἄλλην |
[2, 8] |
εἰδὼς
μὲν
παράνομον,
γεγονὸς
δὲ
|
ἤδη |
καὶ
ἑτέροις.
Κάτωνος
δ'
ἀντιλέγοντος |
[2, 150] |
τήν
τε
Ῥωμαίων
ἰσχύν,
γῆς
|
ἤδη |
καὶ
θαλάσσης
ἐκ
δύσεων
ἐπὶ |
[2, 74] |
τὸ
ἔργον,
τύχῃ
τε
παρακμάζοντα
|
ἤδη |
καὶ
νωθῆ
καὶ
βραδὺν
ἐς |
[2, 11] |
ἀταξίας
γενομένης
πληγαί
τε
ἦσαν
|
ἤδη, |
καὶ
οἱ
μετὰ
τῶν
ξιφιδίων |
[2, 152] |
τράχηλον
ὑπέρῳ
βαρυτάτῳ,
καὶ
πίπτοντι
|
ἤδη |
καὶ
περισωθέντι
μόλις
ὑπὸ
τῶν |
[2, 42] |
καὶ
ὑπὸ
λιμοῦ
καὶ
χειμῶνος
|
ἤδη |
καὶ
πολεμίων·
οὐδέν
τε
ἀλλ' |
[2, 15] |
ἐπαιρόμενός
τε
καὶ
τῷδε
ἀντιπαρεβάλλετο
|
ἤδη |
καὶ
Πομπηίῳ
τὸ
μέγιστον
ἐν |
[2, 67] |
καὶ
ἐνέδωκεν
αὐτοῖς,
θεοῦ
βλάπτοντος
|
ἤδη |
καὶ
τἆλλα
παρ'
ὅλον
τόνδε |
[2, 27] |
τῷ
Πομπηίῳ,
σαφέστερον
ὁ
Κουρίων
|
ἤδη |
καὶ
τραχύτερον
ἀπεγύμνου
μὴ
χρῆναι |
[2, 147] |
γενέσθαι.
~Ὧδε
δὲ
αὐτοῖς
ἔχουσιν
|
ἤδη |
καὶ
χειρῶν
ἐγγὺς
οὖσιν
ἀνέσχε |
[2, 88] |
παραδοὺς
ὕστερον
ἐν
Ῥώμῃ
δυναστεύοντα
|
ἤδη |
κατέκανεν·
ᾧ
καὶ
αὐτῷ
δῆλόν |
[2, 62] |
ὡς
ἐνέδραν
ὑφορώμενος
ἢ
ὡς
|
ἤδη |
κεκριμένου
τοῦ
πολέμου
καταφρονήσας.
Ἐπὶ |
[2, 4] |
Κορνηλίους
γενέσθαι
Ῥωμαίων
μονάρχους,
ὧν
|
ἤδη |
Κίνναν
καὶ
Σύλλαν
γεγονέναι.
~Λεχθέντων |
[2, 91] |
ἐπὶ
Φαρνάκην
ἠπείγετο.
Ὁ
δὲ
|
ἤδη |
μὲν
εἴργαστο
πολλὰ
καὶ
περιεσπάκει |
[2, 62] |
στῆναι
περὶ
τὰς
πύλας
ὄντας
|
ἤδη |
μήτε
ἐσελθεῖν
ἐν
κόσμῳ
μήτε |
[2, 73] |
ἰδίοις
τοιάδε·
Τὰ
μὲν
δυσχερέστερα
|
ἤδη |
νενικήκαμεν,
ὦ
φίλοι·
ἀντὶ
γὰρ |
[2, 153] |
μετὰ
τοῦ
στρατοῦ
καὶ
πλησιάζοντα
|
ἤδη |
παρεκάλουν
οἱ
Χαλδαῖοι
τὴν
εἴσοδον |
[2, 60] |
τῷ
Καίσαρι
σύμπας
ὁ
στρατὸς
|
ἤδη |
παρῆν,
παρῆν
δὲ
καὶ
Πομπηίῳ. |
[2, 96] |
ἐθορυβοῦντο
κατά
τε
πεῖραν
ὧν
|
ἤδη |
πεπόνθεσαν
καὶ
κατὰ
δόξαν
τῶν |
[2, 29] |
ἡ
βουλὴ
ὑπόπτως
μὲν
εἶχεν
|
ἤδη |
πρὸς
ἀμφοτέρους,
δημοτικώτερον
δ'
ὅμως |
[2, 141] |
τοὺς
ὁμοεθνεῖς
ἐσόμενον
καὶ
ἥδιστον
|
ἤδη |
πυθομένοις.
Οἷς
τὴν
τιμὴν
τῆσδε |
[2, 6] |
οἱ
πολλοὶ
μετετίθεντο,
μέχρι
Κάτων
|
ἤδη |
σαφῶς
ἀνακαλύπτων
τὴν
ἐς
τὸν |
[2, 34] |
πόλεμος
ἑκατέρωθεν
ἀνέῳκτο
καὶ
κεκήρυκτο
|
ἤδη |
σαφῶς,
ἡ
δὲ
βουλὴ
νομίζουσα |
[2, 33] |
καὶ
Κάσσιος·
καὶ
γάρ
τις
|
ἤδη |
στρατὸς
ἑωρᾶτο
ἐκ
Πομπηίου
περιιστάμενος |
[2, 69] |
καὶ
τὰς
σκηνὰς
δάφναις
ἀνέστεφον
|
ἤδη, |
συμβόλῳ
νίκης·
καὶ
οἱ
θεράποντες |
[2, 123] |
οἴκτῳ
τῆς
πόλεως
κεκενωμένης
στάσεσιν
|
ἤδη |
συνεχέσιν,
εἰ
καὶ
τοὺς
ὑπολοίπους |
[2, 25] |
δίκην.
~Καὶ
ὁ
Πομπήιος
ὡς
|
ἤδη |
τὰ
χρῄζοντα
τῆς
μοναρχίας
διωρθωμένος |
[2, 39] |
ὁ
Πομπήιος
τῶν
ἀμφ'
αὑτὸν
|
ἤδη |
τελῶν
τὰ
μὲν
ἔδωκε
τοῖς |
[2, 103] |
φιλονικία
τὴν
πόλιν.
~Αὐτὸς
δὲ
|
ἤδη |
τέταρτον
ὑπατεύων
ἐπὶ
τὸν
νέον |
[2, 14] |
ἐπιβουλὴν
τοῦ
Κικέρωνος
ἀπέφηνε,
διαβάλλοντος
|
ἤδη |
τὴν
συμφροσύνην
τῶν
τριῶν
ἀνδρῶν |
[2, 110] |
ἀπογνούς,
εἴτε
κάμνων
καὶ
ἐκκλίνων
|
ἤδη |
τήνδε
τὴν
πεῖραν
ἢ
διαβολήν, |
[2, 27] |
Πομπήιον
καὶ
τὸν
δῆμον
ὁρῶν
|
ἤδη |
τι
προσκοπτόμενον
αὐτῷ
διὰ
τὰς |
[2, 130] |
καὶ
γενομένη
διαμενεῖ·
δυσεύρετον
γὰρ
|
ἤδη |
τὸ
ἀσφαλὲς
αὐτῆς,
ὅτι
μηδὲ |
[2, 117] |
τὴν
Βρούτου
πληγήν,
Εἴτε
ἀπογινώσκοντα
|
ἤδη, |
τὸ
ἱμάτιον
περικαλύψασθαι
καὶ
πεσεῖν |
[2, 131] |
ὁ
μὲν
εὐθὺς
ᾖει,
νομίζων
|
ἤδη |
τὸ
πλῆθος
τρέπεσθαι,
καὶ
ἐπὶ |
[2, 120] |
πολιτείας.
Παμμιγές
τε
γάρ
ἐστιν
|
ἤδη |
τὸ
πλῆθος
ὑπὸ
ξενίας,
καὶ |
[2, 124] |
τὴν
στρατιὰν
τὴν
Δέκμου,
ἄθυμον
|
ἤδη |
τοῖς
ἀτρύτοις
πόνοις
γεγενημένην.
Οὕτω |
[2, 110] |
Κράσσον
παρασπονδήσεως.
Στρατιὰν
δὴ
προύπεμπεν
|
ἤδη |
τὸν
Ἰόνιον
περᾶν,
ἑκκαίδεκα
τέλη |
[2, 135] |
διαθήκας
ὁ
Καῖσαρ
παρετίθετο,
τοῦτον
|
ἤδη |
τὸν
τρόπον
τῆς
βουλῆς
διαλελυμένης |
[2, 78] |
τοιῶνδε
ἐμπειροπόλεμοι.
Πλησιάζουσι
δ'
αὐτοῖς
|
ἤδη |
τόξα
καὶ
λίθοι
πρῶτον
ἦν |
[2, 104] |
Εὐσέβειαν.
Ὡς
δὲ
καὶ
συνιόντων
|
ἤδη |
τοῦ
Καίσαρος
στρατοῦ
τὸ
δέος |
[2, 116] |
δὲ
ἐκπλήξεως
ἐσιώπων.
~Φερομένου
δὲ
|
ἤδη |
τοῦ
Καίσαρος,
τῶν
οἰκείων
τις |
[2, 69] |
τι
καὶ
μαντικώτερον
αὐτὸν
πλησιάζοντος
|
ἤδη |
τοῦ
κακοῦ
συνετάρασσε,
μέλλοντα
τῆς |
[2, 80] |
τὸ
κήρυγμα
εἱστήκει·
καὶ
σύμβολον
|
ἤδη |
τοῦτο
τῶν
Πομπηίου
στρατιωτῶν
ἦν, |
[2, 23] |
Κύπρον
ἀφελέσθαι
Πτολεμαίου
βασιλέως,
νενομοθετημένον
|
ἤδη |
τοῦτο
ὑπὸ
Κλωδίου,
ὅτι
οἵ |
[2, 136] |
ἀνῃρηκέναι
τοσοίδε
ἡμῶν
ἀνθ'
ἑνὸς
|
ἤδη |
τυραννοῦσιν·
οἳ
θάπτειν
με
κωλύουσι |
[2, 127] |
τὰ
ἐξ
ἀνάγκης
ἐψηφισμένα
ἄρχοντι
|
ἤδη, |
ὧν
οὐδὲν
ἑκόντας
οὐδὲ
πρὶν |
[2, 20] |
τὴν
πατρίδα
Λανούβιον
ἐξῄει,
ἣν
|
Διομήδη |
φασὶν
ἀλώμενον
ἐξ
Ἰλίου
πρώτην |
[2, 53] |
μᾶλλον
ἐβουλόμην,
ἵνα
με
Πομπήιος
|
ἴδῃ, |
νομίζων
ἔτι
τὴν
ἀρχὴν
ἐν |
[2, 3] |
ἐρῶν
Κόιντος
Κούριος,
ἀνὴρ
δι'
|
ὀνείδη |
πολλὰ
τῆς
βουλῆς
ἀπεωσμένος
καὶ |
[2, 137] |
ὧν
καὶ
τἆλλα
δημοκρατουμένων
πράξομεν.
|
Ἐπειδὴ |
Γάιος
Καῖσαρ
ἐκ
Γαλατίας
ἐπὶ |
[2, 128] |
Ἀντώνιος
ἐφορῶν
αὐτοὺς
καὶ
ἐφεδρεύων,
|
ἐπειδὴ |
λόγων
ὕλην
οὐκ
ἄπορον
οὐδὲ |
[2, 47] |
νόμῳ
καὶ
τοῦ
ἐνάτου
τέλους,
|
ἐπειδὴ |
μάλιστα
τῆς
στάσεως
κατῆρξε,
τὸ |
[2, 3] |
διὰ
τὴν
ἀξίωσιν
καὶ
λαλοῦντας
|
ὁτιδὴ |
μηκῦναι
τὴν
ὁμιλίαν
ἐν
περιπάτῳ |
[2, 2] |
ἐς
τῶν
Συλλείων
τοὺς
τὰ
|
κέρδη |
τῆς
τότε
βίας
ἀναλωκότας
καὶ |
[2, 66] |
ὣς
αὐτὸν
ἀπέλιπεν
οὐδείς,
ἀλλὰ
|
σπουδῇ |
δαιμονίῳ
συνενεχθῆναι
τοῖς
πολεμίοις
ὠρέγοντο |
[2, 55] |
ὕπνῳ·
ἔπειξις
δ'
ἦν
καὶ
|
σπουδὴ |
καὶ
βοαὶ
τῶν
ἀγόντων
αὐτοὺς |
[2, 19] |
ἀρχαὶ
κατὰ
στάσιν
ἢ
δωροδοκίαν
|
σπουδῇ |
τε
ἀδίκῳ
καὶ
λίθοις
ἢ |
[2, 45] |
στρατιᾶς
ἐπὶ
τὸν
Σαβούρραν,
ὁδὸν
|
ψαμμώδη |
καὶ
ἄνυδρον·
εἰ
γάρ
τι |
[2, 59] |
Καὶ
μόλις
ἐς
ἀλίμενα
καὶ
|
πετρώδη |
διερρίφησαν,
δύο
τινὰς
ἐς
τέλμα |
[2, 26] |
τοῦ
Καίσαρος
ἔξηνε
ῥάβδοις
ἐφ'
|
ὁτῳδή, |
οὐ
πασχόντων
τοῦτο
Ῥωμαίων·
καὶ |
[2, 27] |
τῇ
πόλει
καθαρὰν
καὶ
πανταχόθεν
|
ἀδεῆ |
τὴν
πολιτείαν.
Ἐνισταμένων
δὲ
πολλῶν |
[2, 89] |
αὐτῷ
χάρις
τε
καὶ
δόξα
|
ἀγαθὴ |
ὡς
ἀπράγμονι
παρὰ
τοῖς
Ἀλεξανδρεῦσιν |
[2, 41] |
ὅτι
καὶ
Λεύκιον
Δομίτιον
ἑλὼν
|
ἀπαθῆ |
μεθείη
μετὰ
τῶν
χρημάτων·
τὰ |
[2, 38] |
τῶν
ἄλλων,
Δομίτιον
δ'
αὐτὸν
|
ἀπαθῆ |
μετὰ
τῶν
ἑαυτοῦ
χρημάτων
μεθῆκεν |
[2, 106] |
δικτάτωρ
ἐς
τὸν
ἑαυτοῦ
βίον
|
ἡἡρέθη |
καὶ
ὕπατος
ἐς
δέκα
ἔτη, |
[2, 12] |
φυλασσόμενος
ἐν
τῷ
δεσμωτηρίῳ
νυκτὸς
|
ἀνῃρέθη. |
Εἰκαζομένου
δ'
ἐς
ποικίλα
τοῦ |
[2, 150] |
πολέμους
ἄλλους
καὶ
ὅδε
διανοούμενος
|
ἀνῃρέθη. |
~Συνέβη
δ'
αὐτοῖς
καὶ
τὰ |
[2, 153] |
τῶν
ἱερῶν
δυσχεράνας
ἐσῆλθε
καὶ
|
ἀνῃρέθη. |
Τὸ
δ'
αὐτὸ
καὶ
Ἀλεξάνδρῳ |
[2, 147] |
οὐδὲν
αὐτοῦ
μέρος
ἐς
ταφὴν
|
εὑρέθη. |
Πῦρ
δ'
ἐπὶ
τὰς
τῶν |
[2, 82] |
δὲ
ζητούμενος
ἐν
τοῖς
νεκροῖς
|
εὑρέθη, |
τὰ
ἀριστεῖα
ὁ
Καῖσαρ
αὐτῷ |
[2, 116] |
καὶ
εὐθὺς
ἐσιόντι,
μετὰ
χεῖρας
|
εὑρέθη |
τεθνεῶτος.
Ἄρτι
δ'
ἐκβαίνοντι
τοῦ |
[2, 148] |
πυρᾷ
παρέμενον,
ἔνθα
βωμὸς
πρῶτος
|
ἐτέθη, |
νῦν
δ'
ἐστὶ
νεὼς
αὐτοῦ |
[2, 98] |
παραθεῖναι
τὸ
ξιφίδιον.
Ὡς
δὲ
|
ἐτέθη, |
Πλάτωνος
αἰτήσας
τὴν
περὶ
ψυχῆς |
[2, 143] |
πομπῆς
δαψιλοῦς
ἐπὶ
τὰ
ἔμβολα
|
προυτέθη, |
οἰμωγή
τε
καὶ
θρῆνος
ἦν |
[2, 140] |
φθόνος
ἢ
χρόνος
ἢ
ἀνθρωπίνη
|
λήθη |
τὰ
ἐπὶ
Κελτοῖς
καὶ
Βρεττανοῖς |
[2, 120] |
αὐτοῖς
βουλευομένοις
ἔδοξεν
ἐπὶ
τὰ
|
πλήθη |
μισθώματα
περιπέμπειν·
ἤλπιζον
γάρ,
ἀρξαμένων |
[2, 106] |
τοὺς
ὑπερασπίσαντας
ἐγέραιρον
οἱ
περισωθέντες.
|
Ἀνερρήθη |
δὲ
καὶ
πατὴρ
πατρίδος,
καὶ |
[2, 58] |
ἄγειν
διὰ
θαλάσσης·
ἂν
δ'
|
ἀπειθῇ |
ταῦτα
προστάσσειν
Ἀντωνίῳ
καὶ
τρίτῳ |
[2, 151] |
καὶ
ἐς
μάχας
θηριώδεσιν
ἐοικότα,
|
δυσπειθῆ |
δὲ
πολλάκις
ἑκατέρῳ
καὶ
πολυστασίαστα |
[2, 44] |
Καίσαρος
ἡ
περὶ
τὴν
Ἰβηρίαν
|
ἀπηγγέλθη, |
ἀνεθάρρησάν
τε
καὶ
παρετάξαντο
παρὰ |
[2, 71] |
ὁ
τοῦ
Πομπηίου
κουφόνως
μάλα
|
ἐπήρθη, |
καὶ
τοῦ
στρατηγοῦ
σφῶν
κατεκράτησαν |
[2, 68] |
Καίσαρος
ἐς
τὸ
Πομπηίου
στρατόπεδον
|
ἐσβέσθη, |
οἱ
μὲν
ἀμφὶ
τὸν
Πομπήιον |
[2, 92] |
ὅταν
ὁ
ἐν
Λιβύῃ
πόλεμος
|
ἐκτελεσθῇ· |
τότε
δ'
ἔπεμπεν
ἄλλας
ὁρίζων |
[2, 61] |
εὐφρανοῦντες
ἰδόντα.
ὁ
δὲ
οὐχ
|
ἥσθη, |
ἀλλ'
εἶπεν,
Οἵοις
θηρίοις
μαχόμεθα. |
[2, 68] |
σῖτονν,
πυθόμενος
δὲ
τῆς
παρασκευῆς
|
ἥσθη |
τε
τῆς
ἀνάγκης,
ἣν
εἴκαζεν |
[2, 2] |
αἱρεθήσεσθαι
διὰ
τὴν
ὑποψίαν
τήνδε
|
ἀπεκρούσθη, |
καὶ
Κικέρων
μὲν
ἦρχεν
ἀντ' |
[2, 136] |
Καὶ
ἐπὶ
τοῖσδε
ἡ
βουλὴ
|
διελύθη. |
~Βροῦτος
δὲ
καὶ
Κάσσιος
αἰσθόμενοι |
[2, 68] |
τινα
τῶν
ἱερείων
ἐκφυγόντα
οὐ
|
συνελήφθη, |
καὶ
μελισσῶν
ἑσμὸς
ἐπὶ
τοῖς |
[2, 90] |
ἐς
τὰς
τοῦ
πολέμου
χρείας
|
κατηρείφθη. |
~Τοσάδε
μὲν
δὴ
Καῖσαρ
ἐργασάμενος |
[2, 145] |
τὰς
προτέρας
στάσεις
ὑπαχθῶμεν
καὶ
|
ἐκτριφθῇ |
πᾶν,
ὅ
τι
λοιπόν
ἐστιν |
[2, 19] |
ἔμμισθος
ἐπὶ
τὰς
χειροτονίας
ᾖει.
|
Ὤφθη |
δέ
που
καὶ
μεσεγγύημα
ταλάντων |
[2, 92] |
οὐ
προμηνύσας
καὶ
ἐπὶ
βήματος
|
ὤφθη. |
~Οἱ
δὲ
σὺν
θορύβῳ
τε |
[2, 152] |
καὶ
ἐς
τὸ
ὅμοιον
ἀμφοῖν
|
συνηνέχθη· |
ἐγένετο
γὰρ
ἑκατέρῳ
δὶς
ἄλοβα, |
[2, 150] |
στρατηγοῖς
τοῖς
καθ'
αὑτὸν
ἀρίστοις
|
συνηνέχθη |
καὶ
στρατοῖς
πολλοῖς
τε
καὶ |
[2, 59] |
λοιπαῖς
ἐς
τὸ
καλούμενον
Νυμφαῖον
|
κατήχθη. |
~Καὶ
τῷ
Καίσαρι
σύμπας
ὁ |
[2, 74] |
τύχῃ
τε
παρακμάζοντα
ἤδη
καὶ
|
νωθῆ |
καὶ
βραδὺν
ἐς
ἅπαντα
γεγενημένον |
[2, 60] |
λαμπρὰ
δρῶν
ἐς
τὸν
ὀφθαλμὸν
|
ἐτρώθη |
βέλει
καὶ
προπηδήσας
κατέσεισεν
ὡς |
[2, 150] |
χεῖρας
καὶ
ἑαυτὸν
ἔδειξε
καὶ
|
περιεσώθη. |
Ἐς
δὲ
τὰ
ἐμφύλια
τάδε |
[2, 60] |
ὁρμὴ
προσέπιπτε,
καὶ
τὸ
φρούριον
|
περιεσώθη, |
πολλὰ
καὶ
τοῦ
φρουράρχου
Μινουκίου |
[2, 58] |
τὸν
ποταμὸν
ἐρευνωμένων,
ᾗ
μάλιστα
|
εἴη |
διαβατός,
τῶν
τις
Καίσαρος
εἷς |
[2, 55] |
ἣν
παρώδευεν,
ἵνα
Καίσαρι
δύσβατος
|
εἴη, |
καὶ
ποταμῶν
γεφύρας
διαιρῶν
καὶ |
[2, 41] |
καὶ
Λεύκιον
Δομίτιον
ἑλὼν
ἀπαθῆ
|
μεθείη |
μετὰ
τῶν
χρημάτων·
τὰ
δὲ |
[2, 32] |
ἐντὸς
Ἄλπεων
Γαλατίας,
ἕως
ὕπατος
|
ἀποδειχθείη. |
Καὶ
Πομπηίῳ
μὲν
ἀρκεῖν
ἐδόκει, |
[2, 25] |
ἐπὶ
δυνάμεως
εἶναι,
μέχρι
ὕπατος
|
ἀποδειχθείη, |
καὶ
τὴν
βουλὴν
ᾖτει
χρόνον |
[2, 28] |
ἐς
θεραπείαν
τῆς
πόλεως
ἐπικληθεὶς
|
ἀξιωθείη· |
ἃ
δὲ
ἄκων
ἔφη
λαβεῖν, |
[2, 40] |
δὲ
Καῖσαρ
ἠπόρει
μέν,
ὅπῃ
|
τραπείη |
καὶ
ὅθεν
ἄρξαιτο
τοῦ
πολέμου, |
[2, 23] |
μὲν
ἐψηφίσατο,
ἵνα
μὴ
παρὼν
|
ἐνοχλοίη, |
Κύπρον
ἀφελέσθαι
Πτολεμαίου
βασιλέως,
νενομοθετημένον |
[2, 128] |
Τοῖς
αἰτοῦσι
περὶ
Καίσαρος
ψῆφον
|
ἀνάγκη |
τάδε
προειδέναι,
ὅτι
ἄρχοντος
μὲν |
[2, 24] |
ἐκήρυξεν
ὁ
Πομπήιος
ὑπακοῦσαι
τῇ
|
δίκῃ· |
καὶ
πάλιν
τοῦ
δήμου
τοὺς |
[2, 106] |
ὡς
δεσπότην,
εὔχοντο
δὲ
σφίσιν
|
ἐπιεικῆ |
γενέσθαι.
~Εἰσὶ
δ'
οἳ
καὶ |
[2, 18] |
τὴν
μὲν
Κράσσου
συμφορὰν
ἡ
|
Παρθικὴ |
δηλώσει
γραφή,
Ῥωμαῖοι
δὲ
λιμῷ |
[2, 75] |
σιωπῆς,
παρεστήσατο
τῇ
φάλαγγι
τῇ
|
Ἰταλικῇ, |
τοὺς
δὲ
ἄλλους,
ὅπερ
ὁ |
[2, 88] |
συνεκροτοῦντο.
~Αὐτὸς
δ'
ἐπὶ
τῇ
|
νίκῃ |
δύο
μὲν
ἡμέρας
ἐν
Φαρσάλῳ |
[2, 44] |
ἄγων.
Ὡς
δέ
σφισιν
ἡ
|
νίκη |
Καίσαρος
ἡ
περὶ
τὴν
Ἰβηρίαν |
[2, 63] |
καὶ
ὑπισχνούμενοι
διορθώσεσθαι
τὸ
ἁμάρτημα
|
νίκῃ |
καλῇ·
κατά
τε
σφᾶς
ἐπιστρεφόμενοι |
[2, 65] |
ἐπὶ
τῇ
κατὰ
Δυρράχιον
γενομένῃ
|
νίκῃ· |
τὸ
δ'
ἐναντίον
αἴσχιστον
εἶναι, |
[2, 71] |
καὶ
Κιλικία
καὶ
Συρία
καὶ
|
Φοινίκη |
καὶ
τὸ
Ἑβραίων
γένος
καὶ |
[2, 92] |
ἦλθεν,
ἡ
μὲν
στάσις
ἡ
|
πολιτικὴ |
κατεπαύετο,
ἑτέρα
δ'
ἐπ'
αὐτὸν |
[2, 141] |
ἀθρόους
ὑπὸ
σημείοις
καὶ
συντάξει
|
στρατιωτικῇ, |
μήτε
εἰρηνεύειν
δυναμένους
μήτε
ἀδεεῖς |
[2, 44] |
δυώδεκα
μακραῖς
καὶ
ὁλκάσι
πολλαῖς.
|
Ἰτύκῃ |
δὲ
προσσχὼν
ἐν
μέν
τινι |
[2, 100] |
μετὰ
δύο
παίδων
αὐτῆς
ἐν
|
Ἰτύκῃ |
καταλαβὼν
ἐξέπεμπε
σώους
τῷ
νέῳ |
[2, 95] |
πεζῶν
τινι
μέρει
φρουρεῖν
ἐν
|
Ἰτύκῃ |
μετὰ
τῶν
τριακοσίων,
οὓς
ἀπὸ |
[2, 45] |
κακοῦ
διέφυγεν
ἐπὶ
τὸ
ἐν
|
Ἰτύκῃ |
στρατόπεδον
σὺν
ὀλίγοις,
μή
τις |
[2, 150] |
Κελτῶν
ἡττῶντο
λαμπρῶς,
ὅθ'
ἡ
|
μεγάλη |
σφᾶς
συμφορὰ
κατέλαβε
Κόττα
καὶ |
[2, 63] |
ὑπισχνούμενοι
διορθώσεσθαι
τὸ
ἁμάρτημα
νίκῃ
|
καλῇ· |
κατά
τε
σφᾶς
ἐπιστρεφόμενοι
πρὸς |
[2, 116] |
ἤ,
ὡς
ἕτεροι
λέγουσιν,
ἡ
|
κεφαλὴ |
τοῖς
σπλάγχνοις
ἔλειπε.
Καὶ
τοῦ |
[2, 46] |
ποταμὸν
μάχης
ἐγένετο,
καὶ
ἡ
|
κεφαλὴ |
τοῦ
Κουρίωνος
ἀποτμηθεῖσα
ἐς
Ἰόβαν |
[2, 53] |
καὶ
τοῖς
αὐτίκα
διωξομένοις
ἡμᾶς
|
ἀσφαλῆ |
τὰ
ἐκεῖ
προετοιμάσαι.
Ἐγὼ
μὲν |
[2, 153] |
ὃς
τὸν
Εὐφράτην
ὑπολαμβάνων
ἐς
|
ἕλη |
καὶ
λίμνας
ἐκφέρει
καὶ
κωλύει |
[2, 51] |
ἢ
ἐμοὶ
φίλοι,
στρατιὰν
καὶ
|
βέλη |
καὶ
ἀγορὰν
καὶ
τὴν
ἄλλην |
[2, 59] |
σφενδόναι
τε
ἠφίεντο
ἤδη
καὶ
|
βέλη. |
Καὶ
ὁ
ἄνεμος
ἄφνω
μείζων |
[2, 60] |
ἀσπίδα
ἑκατὸν
καὶ
εἴκοσιν
ἀναδέξασθαι
|
βέλη, |
τὸ
δὲ
σῶμα
ἓξ
τραύματα |
[2, 136] |
ἐπιστεύθην
προδώσω,
πρὶν
κἀμέ
τις
|
ἐπανέλῃ. |
Θορύβου
δὲ
καὶ
ἀγανακτήσεως
γενομένης |
[2, 46] |
ἐς
Αιβύην
ἐπιπλεύσαντα
Ῥωμαίων
δύο
|
τέλη |
διώλετο
ἅπαντα
καὶ
ὅσοι
μετ' |
[2, 68] |
τρία
μὲν
ἐπὶ
σιτολογίαν
ἐξῄει
|
τέλη |
ητὸν
γὰρ
Πομπήιον
ἐπαινῶν
τῆς |
[2, 54] |
ἀπὸ
τοῦ
βήματος,
πέντε
πεζῶν
|
τέλη |
καὶ
ἱππέας
λογάδας
ἑξακοσίους.
Καὶ |
[2, 49] |
Γαβινίου,
σύμπαντα
ἀνδρῶν
Ἰταλῶν
ἕνδεκα
|
τέλη |
καὶ
ἱππέες
ἀμφὶ
τοὺς
ἑπτακισχιλίους. |
[2, 32] |
ἀποθήσεσθαι,
μόνα
δ'
ἕξειν
δύο
|
τέλη |
καὶ
τὴν
Ἰλλυρίδα
μετὰ
τῆς |
[2, 24] |
λαμπρῶς
ἐπαινοῦσα
δύο
τε
ἄλλα
|
τέλη |
καὶ
χρόνον
ἐς
τὴν
ἀρχὴν |
[2, 110] |
ἤδη
τὸν
Ἰόνιον
περᾶν,
ἑκκαίδεκα
|
τέλη |
πεζῶν
καὶ
ἱππέας
μυρίους.
Καὶ |
[2, 49] |
ἐς
τότε
Καίσαρι
μὲν
δέκα
|
τέλη |
πεζῶν
καὶ
Κελτῶν
ἱππέες
μύριοι, |
[2, 13] |
καὶ
ἐς
τὴν
ἀρχὴν
ἔδοσαν
|
τέλη |
στρατοῦ
τέσσαρα.
~Ὁ
δὲ
καὶ |
[2, 8] |
ἐς
τὸ
ὁλόκληρον
ἀπέφηνε
Ῥωμαίοις
|
ὑποτελῆ, |
καὶ
χρήματα
πολλὰ
ἐς
Ῥώμην |
[2, 100] |
τὴν
ἀρχὴν
τὴν
Ἰόβα
Καῖσαρ
|
ὑποτελῆ |
Ῥωμαίοις
ἐποίησεν,
αὐτῇ
Σαλούστιον
Κρίσπον |
[2, 86] |
τῆς
ἠϊόνος
καὶ
τάφον
ἤγειρεν
|
εὐτελῆ· |
καὶ
ἐπίγραμμα
ἄλλος
ἐπέγραψε·
Τῷ |
[2, 127] |
οἱ
δὲ
πλέονες
σὺν
παρασκευῇ
|
ποικίλῃ |
τοῖς
ἀνδροφόνοις
συνήργουν.
Καὶ
πρῶτα |
[2, 59] |
ῥοθίῳ
καὶ
πνεύματι
καὶ
θαλάσσῃ
|
κοίλῃ |
κακοπαθοῦσαι.
Καὶ
μόλις
ἐς
ἀλίμενα |
[2, 36] |
πόλεως
καταληφθησομένης
αὐτίκα.
Ἥ
τε
|
ἄλλη |
βουλή,
παρὰ
δόξαν
αὐτοῖς
ὀξείας |
[2, 70] |
ἰδίοις
βασιλεῦσι
τασσόμενοι,
καὶ
ἡ
|
ἄλλη |
Πελοπόννησος
καὶ
Βοιωτοὶ
μετ'
αὐτῶν. |
[2, 47] |
Πομπηίῳ
στρατηγοῦντος,
καὶ
στρατιὰ
Καίσαρος
|
ἄλλη |
περὶ
Πλακεντίαν
στασιάσασα
τῶν
ἀρχόντων |
[2, 129] |
καὶ
ἡλικίας
τι
νεώτερον
ἢ
|
ἄλλη |
πρὸς
χειροτονίαν
ἐναντίωσις
ὑποῦσα
ἀνηρέθιζε. |
[2, 120] |
χωρὶς
γὰρ
τῆς
βουλευτικῆς
ἡ
|
ἄλλη |
στολὴ
τοῖς
θεράπουσίν
ἐστιν
ἐπίκοινος. |
[2, 58] |
πρὸς
τὸν
στρατὸν
αὐτὸν
ἐγέγραπτο
|
ἄλλη, |
τὸν
βουλόμενον
αὐτῶν
ἐπὶ
τὰς |
[2, 55] |
Μακεδονίας,
σὺν
ἐπείξει
καὶ
ὅδε
|
πολλῇ, |
κόπτων
τε
τὴν
ὕλην,
ἣν |
[2, 117] |
τὸν
Κάσκαν
εἵλκυσε
σὺν
βίᾳ
|
πολλῇ. |
Οὕτω
δ'
ἔχοντος
αὐτοῦ
τὸ |
[2, 81] |
καὶ
τῷδε
προσπεσόντες
ἐπεχείρουν
σὺν
|
πολλῇ |
πρὸς
τοὺς
ἀπομαχομένους
καταφρονήσει,
ὁ |
[2, 144] |
σῶμα
τοῦ
Καίσαρος
ἐπιστρέφων
ἐν
|
παραβολῇ |
τοῦ
λόγου
τὸ
ἔργον
ἐπεδείκνυ. |
[2, 129] |
ὑποκριναμένου
μετασχεῖν
τῶν
γεγονότων
ἐγίγνετο
|
μεταβολή, |
λοιδορουμένου
τοῖς
πολλοῖς,
εἰ
τοὺς |
[2, 97] |
καὶ
θάρσει
γενόμενος,
δευτέρᾳ
τῇδε
|
συμβολῇ |
συνετρίβετο
ἀθρόως.
Καὶ
τὸ
τοῦ |
[2, 79] |
φάλαγγος
μηδ'
ἀκοντίζειν,
ἀλλ'
ἐν
|
προβολῇ |
διαστάντας
ἀμύνεσθαι
διὰ
χειρὸς
τοῖς |
[2, 85] |
κείνου
υστὶ
δοῦλος,
κἂν
ἐλεύθερος
|
μόλῃ, |
ἐνέβαινεν
ἐς
τὸ
σκάφος.
Καὶ |
[2, 120] |
γὰρ
τῆς
βουλευτικῆς
ἡ
ἄλλη
|
στολὴ |
τοῖς
θεράπουσίν
ἐστιν
ἐπίκοινος.
Τό |
[2, 58] |
Εἰ
δ'
οἱ
τρεῖς
ἀποκνοῖεν,
|
ἐπιστολὴ |
πρὸς
τὸν
στρατὸν
αὐτὸν
ἐγέγραπτο |
[2, 30] |
ἐς
τοσοῦτον
ἔργον
ἤγειρεν.
Ἡ
|
βουλὴ |
δὲ
γνώμην
ἕκαστον
ᾖτει·
καὶ |
[2, 11] |
ᾖει
σὺν
κεκρυμμένοις
ξιφιδίοις.
~Ἡ
|
βουλὴ |
δέ
έοὐ
γάρ
τις
αὐτὴν |
[2, 23] |
καὶ
παντὸς
ἔργου
Μίλων.
~Ἡ
|
βουλὴ |
δὲ
συνῄει
μετὰ
δέους
καὶ |
[2, 8] |
οὐχ
ἕτοιμον
ἔχων
ἐσέπεμπε
τῇ
|
βουλῇ |
δεόμενος
ἐπιτρέψαι
οἱ
τὴν
παραγγελίαν |
[2, 136] |
δημοσίᾳ.
Καὶ
ἐπὶ
τοῖσδε
ἡ
|
βουλὴ |
διελύθη.
~Βροῦτος
δὲ
καὶ
Κάσσιος |
[2, 8] |
ταμιεῖον.
Ἐφ'
οἷς
ἡ
μὲν
|
βουλὴ |
θριαμβεῦσαι
παρέσχεν
αὐτῷ,
ὁ
δὲ |
[2, 119] |
ἠπόρουν
καὶ
ἐδεδοίκεσαν,
τῇ
μὲν
|
βουλῇ, |
καὶ
εἰ
αὐτίκα
ὑπ'
ἀγνοίας |
[2, 144] |
ἀγάμενοι
πάντες
ὁμαλῶς,
ἥ
τε
|
βουλὴ |
καὶ
μετὰ
αὐτῆς
ὁ
δῆμος, |
[2, 32] |
ὑπάτων
ὁ
Καῖσαρ
ἐπέστελλε
τῇ
|
βουλῇ, |
καὶ
τὴν
ἐπιστολὴν
ὁ
Κουρίων, |
[2, 24] |
τῇ
φυγῇ.
Καὶ
τάδε
ἡ
|
βουλὴ |
λαμπρῶς
ἐπαινοῦσα
δύο
τε
ἄλλα |
[2, 5] |
~Λεχθέντων
δὲ
τούτων
ἡ
μὲν
|
βουλὴ |
Λέντλον
παρέλυσε
τῆς
ἀρχῆς,
ὁ |
[2, 9] |
Τρικάρανον.
Ὑφορωμένη
δ'
αὐτοὺς
ἡ
|
βουλὴ |
Λεύκιον
Βύβλον
ἐς
ἐναντίωσιν
τοῦ |
[2, 34] |
κεκήρυκτο
ἤδη
σαφῶς,
ἡ
δὲ
|
βουλὴ |
νομίζουσα
Καίσαρι
τὸν
στρατὸν
ἀπὸ |
[2, 13] |
αὑτοῖς
γενέσθαι.
Καὶ
ἀποδιέτριβεν
ἡ
|
βουλή. |
Ὁ
δὲ
Καῖσαρ
ἐς
οὐδὲν |
[2, 36] |
καταληφθησομένης
αὐτίκα.
Ἥ
τε
ἄλλη
|
βουλή, |
παρὰ
δόξαν
αὐτοῖς
ὀξείας
τῆς |
[2, 10] |
Καῖσαρ
ὑποκρίνεσθαι,
λόγους
ἐν
τῇ
|
βουλῇ |
περὶ
ὁμονοίας
διέθετο
πρὸς
Βύβλον, |
[2, 138] |
ὑμῖν
ἀπέδωκεν
οὐδὲ
προεβούλευεν
ἡ
|
βουλὴ |
περὶ
οὐδενὸς
οὐδ'
ὁ
δῆμος |
[2, 127] |
πρῶτον
αὐτῶν
ἐνδεξαμένη
μάλιστα
ἡ
|
βουλὴ |
πρὸς
τὰ
λοιπὰ
κατ'
ὀλίγον |
[2, 28] |
περὶ
τὴν
Ἰταλίαν
ἐπέστελλε
τῇ
|
βουλῇ |
σὺν
τέχνῃ,
τά
τε
ἔργα |
[2, 15] |
αὐτῷ
πλῆθος
συνεξῄει,
καὶ
ἡ
|
βουλὴ |
συνίστη
τὸν
ἄνδρα
πόλεσι
τε |
[2, 135] |
ἐκώλυεν
ὁ
Ἀντώνιος,
ἐπιδεικνὺς
τῇ
|
βουλῇ |
τὸν
φόβον.
Γίγνεται
μὲν
δὴ |
[2, 107] |
ψήφισμα
τῶν
προλελεγμένων
τιμῶν
ἡ
|
βουλή, |
τῶν
ὑπάτων
ἡγουμένων,
ἐν
κόσμῳ |
[2, 29] |
προάστεια
ἀγανακτῶν
ὑπεξῄει.
Καὶ
ἡ
|
βουλὴ |
ὑπόπτως
μὲν
εἶχεν
ἤδη
πρὸς |
[2, 33] |
τὴν
Κουρίωνος
γνώμην
ἐπαινούντοιν,
ἡ
|
βουλὴ |
φιλονικότερον
ἔτι
τὴν
Πομπηίου
στρατιὰν |
[2, 152] |
ὁ
Ἀπολλόδωρος
ἔδεισε,
μή
τις
|
ἐπιβουλὴ |
γένοιτο
κατὰ
τοῦ
βασιλέως,
καὶ |
[2, 44] |
βλέμμα
ἀμαυρὸν
ἦν
ὥσπερ
ἐν
|
ὁμίχλῃ, |
καὶ
ὕπνος
ἐπεγίγνετο
σὺν
κάρῳ, |
[2, 70] |
Ἀθηναῖοι,
κηρυξάντων
μὲν
αὐτοὺς
ἑκατέρων
|
μὴ |
ἀδικεῖν
τὸν
στρατὸν
ὡς
ἱεροὺς |
[2, 119] |
τῇ
πόλει
καὶ
Ἀντώνιον
ὑπατεύοντα,
|
μὴ |
ἀντὶ
τῆς
βουλῆς
τῷ
δήμῳ |
[2, 95] |
ἔργον
ἐπειπὼν
τοῖς
ἀμφ'
αὐτόν·
|
Μὴ |
ἀφελώμεθα
τὴν
νίκην
τὸν
αὐτοκράτορα |
[2, 27] |
περικαλλές·
~Ὁ
δὲ
Κουρίων,
ἵνα
|
μὴ |
ἄφνω
μετατιθέμενος
γίγνοιτο
κατάφωρος,
εἰσηγεῖτο |
[2, 110] |
πρὶν
ὑπακούσεσθαι
Ῥωμαίοις
Παρθυαίους,
εἰ
|
μὴ |
βασιλεὺς
αὐτοῖς
ἐπιστρατεύσειε.
Καί
τινες |
[2, 141] |
ἐκ
πρώτης
ἀφορμῆς
ἀποδώσομεν,
ἵνα
|
μὴ |
βέβαιον
ἔχητε
μόνον
ὑμεῖς
τὴν |
[2, 93] |
τι
πρὸς
αὐτοὺς
ἄλλο
καὶ
|
μὴ |
βραχεῖ
καὶ
αὐστηρῷ
λόγῳ
πολλὰ |
[2, 121] |
οὐ
γὰρ
ἔσεσθαι
τὴν
εἰρήνην
|
μὴ |
γενομένης
αὐτοῖς
ἀμνηστίας.
Ὧδε
δὲ |
[2, 152] |
τε
καὶ
Ἡφαιστίωνα
θυόμενος
εἶπε
|
μὴ |
δεδιέναι,
ἐκποδὼν
γὰρ
ἀμφοτέρους
αὐτίκα |
[2, 26] |
τε
λόγου
καὶ
εὐνοίας
ὑποκρίσει,
|
μὴ |
δεῖν
ἄνδρα
λαμπρὸν
καὶ
ἐς |
[2, 37] |
εἶπεν,
ἂν
ἐπακολουθῆτέ
μοι
καὶ
|
μὴ |
δεινὸν
ἡγῆσθε
τὴν
Ῥώμην
ἀπολιπεῖν, |
[2, 24] |
αὐτίκα
δικῶν
ποικίλων.
Ἵνα
τε
|
μὴ |
δείσειαν
οἱ
δικασταί,
αὐτὸς
αὐτοὺς |
[2, 105] |
Κορδύβην,
ὁ
μὲν
Καῖσαρ,
ἵνα
|
μὴ |
διαφυγόντες
οἱ
πολέμιοι
πάλιν
ἐς |
[2, 92] |
αὐτοὺς
ὀλίγου
καὶ
διέφθειραν,
εἰ
|
μὴ |
διέφυγε.
Πυθόμενος
δ'
ὁ
Καῖσαρ |
[2, 120] |
καθ'
ἕνα
ἄνδρα
δέει
τοῦ
|
μὴ |
δικαίους
πολέμους
ἐνίους
πεπολεμηκέναι,
κοινῇ |
[2, 64] |
ἐπελθὼν
ἐργάσασθαί
τι
λαμπρόν,
εἰ
|
μὴ |
διώκειν
ὅλως
ὑπερεῖδεν
ἐκ
καταφρονήσεως, |
[2, 11] |
Βύβλον
ἐνίστασθαι
τοῖς
νόμοις
καὶ
|
μὴ |
δόξαν
ἀμελείας,
ἀλλὰ
ἥσσης
ἐνέγκασθαι. |
[2, 104] |
χεῖρας
ἐς
τὸν
οὐρανὸν
ἀνίσχων,
|
μὴ |
ἑνὶ
πόνῳ
τῷδε
πολλὰ
καὶ |
[2, 63] |
μέρη
συνώμνυντο,
ἐφορῶντος
αὐτοῦ
Καίσαρος,
|
μὴ |
ἐπανήξειν
ἐκ
τῆς
μάχης,
εἰ |
[2, 153] |
δεύτερα
γοῦν
οἱ
Χαλδαῖοι
παρεκάλουν
|
μὴ |
ἐς
δύσιν
ὁρῶντα
μετὰ
τῆς |
[2, 145] |
τὰ
μέλλοντα
ἢ
τὰ
ὄντα
|
μὴ |
ἐς
τὰς
προτέρας
στάσεις
ὑπαχθῶμεν |
[2, 27] |
μηδὲ
Καίσαρι
πέμπειν
διαδόχους,
εἰ
|
μὴ |
καὶ
Πομπηίῳ
δοῖεν·
ὄντων
γὰρ |
[2, 111] |
ἐπιθυμίᾳ,
εὖ
γὰρ
ᾖδεσαν
αὐτόν,
|
μὴ |
καὶ
τάδε
τὰ
ἔθνη
προσλαβὼν |
[2, 14] |
θυγατέρα,
καίπερ
ἐνηγγυημένην
Καιπίωνι,
δεδιώς,
|
μὴ |
καὶ
φίλος
ὢν
ἐπιφθονήσειε
τῷ |
[2, 41] |
μὴ
σαλεύειν
ἐς
μηδέν,
εἰ
|
μὴ |
Κελτικὸς
πόλεμος
ἐπίοι.
Ὁ
δὲ |
[2, 150] |
καὶ
γερόντων
ἐγγραφῆναι
πλὴν
εἰ
|
μὴ |
Κελτικὸς
πόλεμος
ἐπίοι
Τότε
δὲ |
[2, 143] |
παραγράφειν
τοῖς
κληρονόμοις
ἑτέρους,
εἰ
|
μὴ |
κληρονομοῖεν
οἱ
πρότεροι.
Ἐφ'
ᾧ |
[2, 53] |
γῆν
κρατεῖν,
ἢν
εἰδῶμεν,
ὅτι
|
μὴ |
κρατήσασιν
οὐδέν
ἐστιν
ἴδιον.
Ἴωμεν |
[2, 63] |
ἐπανήξειν
ἐκ
τῆς
μάχης,
εἰ
|
μὴ |
κρατοῖεν.
~Ὅθεν
αὐτὸν
οἱ
μὲν |
[2, 74] |
ἐγχώσατε,
ἵνα
μηδὲν
ἔχωμεν,
ἂν
|
μὴ |
κρατῶμεν,
ἴδωσι
δ'
ἡμᾶς
ἀσταθμεύτους |
[2, 115] |
βουλήν.
Ἀλλὰ
Δέκμος
παρὼν
ἔπεισε
|
μὴ |
λαβεῖν
ὑπεροψίας
διαβολήν,
αὐτὸν
δὲ |
[2, 62] |
τῷδε
ἔργῳ
πάντα
ἐξεργάσασθαι,
εἰ
|
μὴ |
Λαβιηνὸς
αὐτόν,
θεοῦ
παράγοντος,
ἐπὶ |
[2, 126] |
ξύλα
συμφέροντες,
ἐμπρήσειν
ἔμελλον,
εἰ
|
μὴ |
Λέπιδος
μετὰ
στρατιᾶς
ἐπελθὼν
ἐκώλυσε. |
[2, 119] |
χρησάμενοι
ξιφίδια,
οἳ
τοῦ
ἔργου
|
μὴ |
μετασχόντες
προσεποιοῦντο
τὴν
δόξαν,
Λέντλος |
[2, 73] |
ὧν
ἐφορῶντος
ἐμοῦ
συνώμνυσθε
ἀλλήλοις,
|
μὴ |
νικῶντες
οὐδ'
ἐπανήξειν.
Οἵδε
εἰσίν, |
[2, 28] |
ὡς
τυραννίδος
ἐφιέμενον
καί,
εἰ
|
μὴ |
νῦν
σὺν
φόβῳ
τῷ
Καίσαρος |
[2, 54] |
τά
τε
πλοῖα
κατέδυσαν,
ἵνα
|
μὴ |
ὁ
Καῖσαρ
αὐτὰ
λάβοι,
καὶ |
[2, 40] |
τε
ὄντα
καὶ
χρόνῳ
γεγυμνασμένον,
|
μή |
οἱ
διώκοντι
τὸν
Πομπήιον
κατόπιν |
[2, 12] |
μὲν
ὁ
Καῖσαρ
θάνατον
τῷ
|
μὴ |
ὀμόσαντι,
καὶ
ὁ
δῆμος
ἐπεκύρου· |
[2, 133] |
δοκεῖτε
ἀφαιρουμένους,
ἃ
ἔλαβον,
εἰ
|
μὴ |
πάντα
ἐμπλῆσαι
πολέμων
ἐθέλετε,
οἳ |
[2, 112] |
αὐτήν,
εἴθ'
ὑπόκρισις
ἦν
τοῦ
|
μὴ |
πάντα
συμπράσσειν
ἀλλήλοις
νομίζεσθαι.
Καὶ |
[2, 27] |
τὴν
εἰρήνην
ἔσεσθαι
βεβαίαν,
εἰ
|
μὴ |
πάντες
ἰδιωτεύσειαν.
Ἔλεγε
δὲ
ταῦτ' |
[2, 23] |
εἶναι
Κάτωνα
μὲν
ἐψηφίσατο,
ἵνα
|
μὴ |
παρὼν
ἐνοχλοίη,
Κύπρον
ἀφελέσθαι
Πτολεμαίου |
[2, 153] |
ἡμέραν
τῆς
τελευτῆς
προειπόντος,
ὅτι
|
μὴ |
περιοίσει
τὰς
Μαρτίας
εἰδούς,
ἐλθούσης |
[2, 18] |
ἐγίγνετο,
καὶ
οἱ
δήμαρχοι
προηγόρευον
|
μὴ |
πολεμεῖν
Παρθυαίοις
οὐδὲν
ἀδικοῦσιν,
οὐ |
[2, 110] |
ἄλλος
ἐφοίτα,
Σιβύλλειον
εἶναι
προαγόρευμα
|
μὴ |
πρὶν
ὑπακούσεσθαι
Ῥωμαίοις
Παρθυαίους,
εἰ |
[2, 78] |
ὑπὸ
τῆς
μελλήσεως
καὶ
δείσας,
|
μὴ |
πρὸ
τοῦ
ἀγῶνος
ἀταξίας
κατάρξειεν, |
[2, 115] |
αἵματι
πολλῷ
καταρρεόμενον
ἰδοῦσα
κατεκώλυε
|
μὴ |
προελθεῖν.
Θυομένῳ
τε
πολλάκις
ἦν |
[2, 114] |
ὡς
τῶν
βουλευτῶν,
εἰ
καὶ
|
μὴ |
προμάθοιεν,
προθύμως,
ὅτε
ἴδοιεν
τὸ |
[2, 41] |
πάλαι
σὺν
ἀρᾷ
δημοσίᾳ
τεθῆναι,
|
μὴ |
σαλεύειν
ἐς
μηδέν,
εἰ
μὴ |
[2, 123] |
ἐσομένων
τῇ
πατρίδι
κακῶν,
εἰ
|
μὴ |
συμφρονοῖεν.
Καὶ
ἐδέοντο
οἱ
πεμφθέντες, |
[2, 6] |
Καῖσαρ
οὐ
καθαρεύων
μὲν
ὑπονοίας
|
μὴ |
συνεγνωκέναι
τοῖς
ἀνδράσι,
Κικέρωνος
δ' |
[2, 80] |
εὐμηχάνως
δὴ
τότε
μάλιστα,
ἵνα
|
μὴ |
συνέλθοιεν
αὖθις
μηδὲ
τὸ
ἔργον |
[2, 59] |
ἐν
γαλήνῃ
δέος
ἦν
πολύ,
|
μὴ |
σφᾶς
ἀνατρήσειαν
ἢ
καταδύσειαν
αἱ |
[2, 63] |
ἂν
αὐτοί
ποτε
φυγόντες,
εἰ
|
μὴ |
τὰ
σημεῖα
προαπεστράφη.
Ὡς
δὲ |
[2, 33] |
τὸν
Ἀντώνιον
ἐκστῆναι
τοῦ
συνεδρίου,
|
μή |
τι
καὶ
δημαρχοῦντες
ὅμως
πάθοιεν |
[2, 31] |
ὑπάτων,
ἐπετίθει
δ'
ὅμως·
Εἰ
|
μή |
τι
κρεῖσσον
ἀπατῶν
ἢ
τεχνάζων |
[2, 135] |
μήτε
θάπτειν
τὸ
σῶμα
φανερῶς,
|
μή |
τι
νεώτερον
ἕτερον
ἐκ
τούτων |
[2, 65] |
ἀφορώντων
καὶ
φειδοῖ
Λευκίου
Σκιπίωνος,
|
μή |
τι
περὶ
Μακεδονίαν
ὢν
ἔτι |
[2, 125] |
τῶν
κληρούχων
ἡγεμόνες
ἀπειλοῦντες,
εἰ
|
μή |
τις
αὐτοῖς
φυλάξει
τὰς
κληρουχίας |
[2, 45] |
ἐν
Ἰτύκῃ
στρατόπεδον
σὺν
ὀλίγοις,
|
μή |
τις
ἐξ
Οὐάρου
γένοιτο
πρὸς |
[2, 152] |
εὐθὺς
Ἡφαιστίωνος
ὁ
Ἀπολλόδωρος
ἔδεισε,
|
μή |
τις
ἐπιβουλὴ
γένοιτο
κατὰ
τοῦ |
[2, 141] |
ἕξετε,
ἃ
εἰλήφατε·
καὶ
οὐ
|
μή |
τις
ὑμᾶς
ἀφέληται
ταῦτα,
οὐ |
[2, 6] |
δεδιὼς
ἀμφὶ
τῇ
νυκτὶ
προσιούσῃ,
|
μὴ |
τὸ
συνεγνωκὸς
τοῖς
ἀνδράσι
πλῆθος |
[2, 85] |
τοῦ
σκάφους
εὐτέλειαν
καὶ
τὸ
|
μὴ |
τὸν
βασιλέα
αὐτόν
οἱ
παραγενέσθαι |
[2, 148] |
τὴν
ἀρχὴν
τήνδε
ἄρχοντα,
ἢν
|
μὴ |
τύχῃ
τυραννικὸς
ὢν
ἢ
ἐπίμεμπτος, |
[2, 130] |
τὰ
αὐτὰ
πρῶτος
ἐβόων,
εἰ
|
μὴ |
ὕπατος
ἦν,
ᾧ
τοῦ
λεγομένου |
[2, 27] |
Κουρίων
ἤδη
καὶ
τραχύτερον
ἀπεγύμνου
|
μὴ |
χρῆναι
μηδὲ
Καίσαρι
πέμπειν
διαδόχους, |
[2, 127] |
ὡς
εὐεργέτας.
Οἱ
δὲ
ἀντέλεγον
|
μὴ |
χρῆναι
περισῴζοντας
φθονεῖν
τῶν
περισσῶν |
[2, 36] |
προυγράφοντο,
καὶ
ὁ
δῆμος
ἐν
|
μνήμῃ |
τῶν
Μαρίου
καὶ
Σύλλα
κακῶν |
[2, 21] |
τὸ
βουλευτήριον
ἐκόμισαν,
εἴτε
ἐπὶ
|
τιμῇ, |
βουλευτικοῦ
γένους
ὄντα,
εἴτε
ἐς |
[2, 22] |
τῇ
Κλωδίου
περὶ
τὴν
ταφὴν
|
τιμῇ. |
Θεραπόντων
οὖν
καὶ
ἀνδρῶν
ἀγροίκων |
[2, 144] |
καὶ
νῦν
πρὸς
τεθνεῶτα
χρώμενοι
|
τιμῇ. |
~Καὶ
αὖθις
ἀνεγίνωσκε
τοὺς
ὅρκους, |
[2, 139] |
καὶ
γὰρ
ὄντες
ἐν
ἀσφαλεῖ
|
τιμῇ |
παρὰ
Καίσαρι
τὴν
πατρίδα
τῆς |
[2, 112] |
τοσῇδε
ἐν
ἅπασιν
εὐνοίᾳ
καὶ
|
τιμῇ |
πρὸς
τὸν
ἄνδρα
ἐχρῆτο.
Καὶ |
[2, 44] |
αὐτοκράτωρ
ὑπέστη
προσαγορευθῆναι.
Ἔστι
δὲ
|
τιμὴ |
τοῖς
στρατηγοῖς
τόδε
τὸ
προσαγόρευμα |
[2, 84] |
καὶ
ὁ
στρατὸς
ὥσπερ
ἐπὶ
|
τιμῇ |
τοῦ
Πομπηίου
παρὰ
τὸν
αἰγιαλὸν |
[2, 145] |
ἢ
τὸ
γεγενημένον,
ὡς
ἐν
|
ἀκμῇ |
μεγάλων
ἐστὶ
κινδύνων
ἡμῖν
τὰ |
[2, 149] |
οὐ
στρατηγίᾳ
πεποιθότε
μᾶλλον
ἢ
|
τόλμῃ |
καὶ
τύχῃ.
Ὧν
ὁ
μὲν |
[2, 50] |
ἑτέρους
ἀνὰ
τὴν
Ἰταλίαν·
τοσῇδε
|
τόλμῃ |
τὸν
δῆμον
ἀφαιρεῖται
τὴν
ἡγεμονίαν. |
[2, 135] |
Ἀντωνίου
σὺν
ἀνατάσει
τε
καὶ
|
ὁρμῇ |
βαρυτέρᾳ,
γίγνεται
δόγμα,
ἡσυχαζόντων
ἤδη |
[2, 69] |
ἥδοντο,
καὶ
τἆλλα
ἀλόγως
σὺν
|
ὁρμῇ |
καὶ
καταφρονήσει
χωροῦντες
ἐπὶ
τὸ |
[2, 118] |
καὶ
ὑπάτῳ.
Καὶ
αὐτοῖς
σκεπτομένοις
|
ὁρμὴ |
μὲν
ἦν
ἀμύνειν
τῷ
Καίσαρι |
[2, 60] |
αἰδὼς
ἐπὶ
τῷ
συμβεβηκότι
καὶ
|
ὁρμὴ |
προσέπιπτε,
καὶ
τὸ
φρούριον
περιεσώθη, |
[2, 35] |
οἷά
τις
ἔνθους
ἐπέρα
σὺν
|
ὁρμῇ, |
τὸ
κοινὸν
τόδε
ἐπειπών·
Ὁ |
[2, 63] |
πᾶσιν.
Αὐτοῦ
πρὸς
τὴν
μετριοπάθειαν
|
ὁρμὴ |
τοσήδε
ἐνέπιπτεν,
ὡς
εὐθὺς
αὐτὸν |
[2, 54] |
τὴν
ἀπόκρισιν.
~Ἀναβοήσαντος
δὲ
σὺν
|
ὁρμῇ |
τοῦ
στρατοῦ
παντὸς
ἄγειν
σφᾶς, |
[2, 35] |
τὸ
ῥεῦμα
ἀφορῶν
περιεφέρετο
τῇ
|
γνώμῃ, |
λογιζόμενος
ἕκαστα
τῶν
ἐσομένων
κακῶν, |
[2, 10] |
τρέφοντες
μόνοι.
Ἐνισταμένων
δὲ
τῇ
|
γνώμῃ |
πολλῶν,
υποκρινάμενος
δυσχεραίνειν,
ὼς
οὐ |
[2, 142] |
διεσείετο
μάλιστα
τοῖς
ὑπάτοις
ἡ
|
γνώμη |
ὑπὸ
δέους
ἢ
φθόνου,
ὡς |
[2, 151] |
τοῖς
ἁλοῦσιν,
ἐπὶ
δὲ
τῇ
|
συγγνώμῃ |
καὶ
εὐεργέται
καὶ
οὐδὲν
ἢ |
[2, 37] |
εἰ
τὴν
Ἰταλίαν
ἐπὶ
τῇ
|
Ῥώμῃ |
δεήσειεν.
Οὐ
γὰρ
τὰ
χωρία |
[2, 53] |
νομίζων
ἔτι
τὴν
ἀρχὴν
ἐν
|
Ῥώμῃ |
διατίθεσθαι·
τὸ
δὲ
ὑμέτερον
εὐπειθὲς |
[2, 88] |
μόνου
παραπλέοντι
παραδοὺς
ὕστερον
ἐν
|
Ῥώμῃ |
δυναστεύοντα
ἤδη
κατέκανεν·
ᾧ
καὶ |
[2, 68] |
ὄναρ
ἔφασκεν
ἄρτι
νεὼν
ἐν
|
Ῥώμῃ |
καθιεροῦν
Ἀφροδίτῃ
νικηφόρῳ.
~Καὶ
τόδε |
[2, 18] |
φίλους
περιπέμπων
αὐτὸς
ὑπέμεινεν
ἐν
|
Ῥώμῃ, |
ὁ
δὲ
Κράσσος
Συρίαν
τε |
[2, 68] |
τε
αὐτῇ
νικηφόρῳ
χαριστήριον
ἐν
|
Ῥώμῃ |
ποιήσειν
εὔχετο
κατορθώσας.
Ὡς
δὲ |
[2, 8] |
πρὸς
τῶν
χρήστων
διεκρατεῖτο
ἐν
|
Ῥώμῃ, |
πολὺ
πλέονα
τῆς
περιουσίας
ὀφλὼν |
[2, 4] |
ἁπάσαις
πόλεσιν
ἔστι
τις
ἐν
|
Ῥώμῃ |
προστάτης.
Παρὰ
δὲ
τοῦ
Σάγγα |
[2, 92] |
συγγραφὴν
δεδήλωται.
Πυθόμενος
δ'
ἐν
|
Ῥώμῃ |
στάσιν
εἶναι
καὶ
Ἀντώνιον
τὸν |
[2, 87] |
αὐτοῦ
μόνην
ἀρχὴν
ἄρξαντος
ἐν
|
Ῥώμῃ |
τὴν
στρατηγίδα.
Γίγνεται
μὲν
δὴ |
[2, 120] |
τοῖς
πένησι
χορηγούμενον
ἐν
μόνῃ
|
Ῥώμῃ |
τὸν
ἀργὸν
καὶ
πτωχεύοντα
καὶ |
[2, 25] |
ἐδυνάστευε,
καὶ
πάντ'
ἦν
ἐν
|
Ῥώμῃ |
τότε
Πομπήιος·
ἡ
γὰρ
εὔνοια |
[2, 143] |
φιλοπόλιδος
ἀνδρὸς
ὁρῶντες.
Οἴκτιστον
δὲ
|
ἐφάνη |
μάλιστα
αὐτοῖς,
ὅτι
τῶν
ἀνδροφόνων |
[2, 47] |
ἀνελεῖν.
Τῶν
δὲ
δυώδεκα
τῶνδε
|
ἐφάνη |
τις
οὐδ'
ἐπιδημῶν,
ὅτε
ἡ |
[2, 81] |
ἐποίει,
καὶ
παραδραμόντων
τῶν
πολεμίων
|
διεσκίδνη |
κατὰ
μέρος.
Ληγούσης
δὲ
τῆς |
[2, 44] |
τε
καὶ
μακροῦ
τὸν
στρατόν,
|
ἀσθενῆ |
διὰ
τὴν
ἀρρωστίαν
γεγονότα,
ἄγων. |
[2, 45] |
κατέβαινεν
ἀφρόνως
μάλα
καὶ
καταφρονητικῶς,
|
ἀσθενῆ |
τὸν
στρατὸν
ἄγων.
Κυκλωσαμένων
δ' |
[2, 15] |
ἐξήταστο
λαμπρῶς,
οἷόν
τι
καὶ
|
Δημοσθένη |
φασὶ
τὸν
Ἀθηναῖον
οὐδ'
ὑποστῆναι |
[2, 127] |
περιεώρων,
ὅ
τι
πρῶτον
αὐτῶν
|
ἐνδεξαμένη |
μάλιστα
ἡ
βουλὴ
πρὸς
τὰ |
[2, 7] |
ἥδε
ἡ
εὐφημία
ἀπὸ
Κικέρωνος
|
ἀρξαμένη |
περιελθεῖν
ἐς
τῶν
νῦν
αὐτοκρατόρων |
[2, 84] |
μέσῳ
τῇ
φοινικίδι
κατάδηλος
ἦν
|
περικειμένῃ. |
~Ὁ
δὲ
Πομπήιος
ὑπώπτευε
μὲν |
[2, 71] |
δὴ
πάντων
ἥδε
τῷ
Καίσαρι
|
γενομένη· |
διὰ
γὰρ
αὐτὴν
ὁ
στρατὸς |
[2, 130] |
σκοποῦμεν,
ὡς
ἔσται
τε
καὶ
|
γενομένη |
διαμενεῖ·
δυσεύρετον
γὰρ
ἤδη
τὸ |
[2, 150] |
χειμῶνος
μέσου
πλωτὴ
καὶ
εὔδιος
|
γενομένη, |
καὶ
τὸν
ἑσπέριον
ὠκεανὸν
ἐπὶ |
[2, 65] |
λοιπὸν
ἐπὶ
τῇ
κατὰ
Δυρράχιον
|
γενομένῃ |
νίκῃ·
τὸ
δ'
ἐναντίον
αἴσχιστον |
[2, 146] |
καὶ
μόνος
ἐκ
τριακοσίων
ἐτῶν
|
ὑβρισμένῃ |
τῇ
πατρίδι
ἐπήμυνας,
ἄγρια
ἔθνη |
[2, 7] |
ἦν
καὶ
σωτὴρ
ἐδόκει
περιφανῶς
|
ἀπολλυμένῃ |
τῇ
πατρίδι
γενέσθαι,
χάριτές
τε |
[2, 9] |
ἑνὶ
βιβλίῳ
περιλαβὼν
ἐπέγραψε
Τρικάρανον.
|
Ὑφορωμένη |
δ'
αὐτοὺς
ἡ
βουλὴ
Λεύκιον |
[2, 51] |
τῇ
πατρίδι
κινδυνευούσῃ
καθὰ
καὶ
|
περικτωμένῃ |
τὴν
ἡγεμονίαν
αἴσιος.
Θαρρεῖν
δὲ |
[2, 59] |
ἐδίωκον.
Τοῖς
δὲ
ὡς
ἐν
|
γαλήνῃ |
δέος
ἦν
πολύ,
μὴ
σφᾶς |
[2, 109] |
ἡγούμενος
ἄνευ
πολεμικῆς
ἀρχῆς
ἐν
|
εἰρήνῃ |
βαρὺ
καὶ
δυσχερὲς
διαπεπρᾶχθαι,
λέγεται |
[2, 18] |
οὐ
φροντίσας
ἀπώλετο
ἐν
τῇ
|
Παρθυηνῇ |
σύν
τε
παιδὶ
ὁμωνύμῳ
καὶ |
[2, 18] |
δὲ
αὐτοὺς
ὁμοίως
ἐς
τὰ
|
ἔθνη |
διαθεὶς
ἐπέτρεχε
καὶ
τὴν
Ῥώμην |
[2, 18] |
ἑτέραν
πενταετίαν
προσεψηφίσαντο,
τὰ
δὲ
|
ἔθνη |
διακληρούμενοι
καὶ
στρατιὰν
ἐπ'
αὐτοῖς, |
[2, 133] |
κατά
τε
πόλεις
καὶ
κατὰ
|
ἔθνη |
καὶ
βασιλέας
καὶ
δυνάστας.
Πάντα |
[2, 27] |
πέμπειν
Καίσαρι
διαδόχους
ἐπὶ
τὰ
|
ἔθνη· |
καὶ
γὰρ
ἔληγεν
ὁ
χρόνος. |
[2, 32] |
συμβῆναι,
τὰ
μὲν
ἄλλα
αὐτὸν
|
ἔθνη |
καὶ
στρατόπεδα
ἀποθήσεσθαι,
μόνα
δ' |
[2, 27] |
Πομπήιον
ὁμοίως
Καίσαρι
ἀποθεσθαι
τὰ
|
ἔθνη |
καὶ
τὸν
στρατόν·
ὧδε
γὰρ |
[2, 70] |
Πομπηίῳ
δὲ
πάντα
τὰ
ἑῷα
|
ἔθνη |
κατὰ
πλῆθος,
οἱ
μὲν
ἐξ |
[2, 146] |
καὶ
μάχας
καὶ
νίκας
καὶ
|
ἔθνη, |
ὅσα
προσποιήσειε
τῇ
πατρίδι,
καὶ |
[2, 150] |
παρετάξατο,
μέχρι
τετρακόσια
αὐτῶν
ἐχειρώσατο
|
ἔθνη, |
οὕτω
δή
τι
Ῥωμαίοις
ἐπίφοβα, |
[2, 51] |
ἕω
καὶ
τὸν
Εὔξεινον
πόντον
|
ἔθνη, |
πάντα,
ἑλληνικά
τε
καὶ
βάρβαρα, |
[2, 48] |
Ἰσαυρικόν.
Ἡγεμόνας
τε
ἐς
τὰ
|
ἔθνη |
περιέπεμπεν
ἢ
ἐνήλλαττεν,
ἐφ'
ἑαυτοῦ |
[2, 26] |
διαδόχους
αὐτῷ
πέμπειν
ἐπὶ
τὰ
|
ἔθνη, |
προαφαιρῶν
τοῦ
χρόνου·
ἀλλὰ
διεκώλυσεν |
[2, 101] |
ὧν
δὴ
πολλὰ
καὶ
μέγιστα
|
ἔθνη |
προσέλαβε
καὶ
ἀφιστάμενα
ἄλλα
ἐκρατύνατο, |
[2, 1] |
ἀρχὴν
αὐτοῦ
καὶ
ὅσα
ἄλλα
|
ἔθνη |
προσέλαβεν
ἀμφὶ
τὴν
ἕω,
διετάσσετο· |
[2, 111] |
αὐτόν,
μὴ
καὶ
τάδε
τὰ
|
ἔθνη |
προσλαβὼν
ἀναμφιλόγως
γένοιτο
βασιλεύς.
Ταύτης |
[2, 146] |
ὑβρισμένῃ
τῇ
πατρίδι
ἐπήμυνας,
ἄγρια
|
ἔθνη |
τὰ
μόνα
ἐς
Ῥώμην
ἐμβαλόντα |
[2, 50] |
καὶ
νῦν
ἡγεμόνας
ἐς
τὰ
|
ἔθνη |
τὰ
ὑμέτερα
περιπέμπει
καὶ
τῇ |
[2, 23] |
ὑπάτου.
Καὶ
πρῶτος
ὑπάτων
ὅδε
|
ἔθνη |
τε
δύο
μέγιστα
καὶ
στρατιὰν |
[2, 73] |
Ἰβήρων
καὶ
Κελτῶν
καὶ
Βρεττανῶν
|
ἔθνη |
τετρακόσια
περιποιήσαντας
τῇ
πατρίδι
διέλυον |
[2, 89] |
καὶ
Αἰολεῦσι
καὶ
ὅσα
ἄλλα
|
ἔθνη |
τὴν
μεγάλην
χερρόνησον
οἰκοῦσι
ικαὶ |
[2, 77] |
παρόντι
ἐνεπίμπλατο
καὶ
ὡς
ἐσόμενος
|
ἐκείνῃ |
τῇ
ἡμέρᾳ
τῶν
ἐπὶ
γῆς |
[2, 77] |
ἀδελφούς·
οὐδὲ
γὰρ
ταῦτα
ἐνέλειπεν
|
ἐκείνῃ |
τῇ
μάχῃ,
ἀλλ'
ὡς
ἐν |
[2, 98] |
φιλοφρονέστερον.
Τὸ
δὲ
ξιφίδιον
τῇ
|
κλίνῃ |
τὸ
σύνηθες
οὐχ
εὑρὼν
παρακείμενον |
[2, 120] |
μὴ
δικαίους
πολέμους
ἐνίους
πεπολεμηκέναι,
|
κοινῇ |
δὲ
ἐς
κληρουχίας
ἀδίκους
ἀλλοτρίας |
[2, 124] |
τῇ
πόλει,
ὅ
τι
ἂν
|
κοινῇ |
δοκιμάσητε.
~Ὁ
μὲν
ἀσφαλῶς
οὕτως |
[2, 31] |
Κουρίωνος
εἶπεν·
Εἰ
κωλύομαι
ψήφῳ
|
κοινῇ |
τὰ
συμφέροντα
διοικεῖν
κατ'
ἐμαυτὸν |
[2, 140] |
οὐδεὶς
φθόνος
ἢ
χρόνος
ἢ
|
ἀνθρωπίνη |
λήθη
τὰ
ἐπὶ
Κελτοῖς
καὶ |
[2, 153] |
ἐνδοῦναι
λέγεται
καὶ
ἐπιχειρῆσαι
περιοδεῦσαι,
|
λίμνῃ |
δὲ
καὶ
ἕλει
δυσχεραίνων
καταφρονῆσαι |
[2, 132] |
Τοῦ
δὲ
ἥψατο
μὲν
ἡ
|
ἡδονή, |
Μέμνησθε,
δὲ
ἔφη,
μοι
τοῦδε |
[2, 7] |
Κικέρων,
ἅπασιν
ἐπὶ
λόγου
δυνάμει
|
μόνῃ |
γνώριμος
ὤν,
τότε
καὶ
ἐπὶ |
[2, 118] |
ἡ
δὲ
τῆς
ἡγεμονίας
ὑπηρεσία
|
μόνη |
καὶ
αἱ
πλέονες
ἀρχαὶ
καὶ |
[2, 28] |
αὐτὸς
δ'
ἐσόμενος
ἐν
ὑποσχέσει
|
μόνῃ. |
Κουρίων
δὲ
αὐτοῦ
τὸ
σόφισμα |
[2, 120] |
σιτηρέσιον
τοῖς
πένησι
χορηγούμενον
ἐν
|
μόνῃ |
Ῥώμῃ
τὸν
ἀργὸν
καὶ
πτωχεύοντα |
[2, 115] |
σῶμα
νωθρὸν
ἐγίγνετο,
καὶ
ἡ
|
γυνὴ |
Καλπουρνία
ἐνύπνιον
αἵματι
πολλῷ
καταρρεόμενον |
[2, 28] |
Ἰταλίαν
ἐπέστελλε
τῇ
βουλῇ
σὺν
|
τέχνῃ, |
τά
τε
ἔργα
τοῦ
Καίσαρος |
[2, 28] |
τοὺς
ὡρισμένους.
ἡ
μὲν
δὴ
|
τέχνη |
τῶν
γεγραμμένων
εἶχεν
εὐπρέπειάν
τε |
[2, 144] |
προσώπῳ
σοβαρῷ
καὶ
σκυθρωπῷ,
τῇ
|
φωνῇ |
δ'
ἐνσημαινόμενος
ἕκαστα
καὶ
ἐφιστάμενος, |
[2, 82] |
τήμερον
ἢ
ζῶντα
ἢ
νεκρὸν
|
ἀποδέξῃ |
ἡ
στρατιὰ
δ'
ἐμαρτύρει
καθάπερ |
[2, 86] |
ἰσχύι
μοναρχικῶς
δυναστεύων,
τῇ
δε
|
δόξῃ |
διὰ
τὸν
Καίσαρος
ζῆλον
δημοτικῶς |
[2, 79] |
φόνων
ἔργα
πολλὰ
καὶ
ποικίλα·
|
βοὴ |
δὲ
οὐδεμία
ἐκ
τοσῆσδε
φάλαγγος |
[2, 117] |
μέν
τι
σὺν
ὀργῇ
καὶ
|
βοῇ |
καθάπερ
θηρίον
ἐς
ἕκαστον
αὐτῶν |
[2, 142] |
τὸν
Βροῦτον
κρότος
ἦν
καὶ
|
βοή, |
καὶ
τῶν
ὑπάτων
εἰπεῖν
τι |
[2, 83] |
μηδ'
ἐς
ἀκρατεῖς
βαρβάρους
ἄγειν
|
εὐπρεπῆ |
γυναῖκα
Κορνηλίαν,
Κράσσου
μάλιστα
γεγενημένην. |
[2, 97] |
Οἱ
δ'
ἐχθροὶ
κατ'
ὀλίγους,
|
ὅπῃ |
δύναιντο,
διέφευγον·
καὶ
ὁ
Σκιπίων |
[2, 112] |
λέγεται
τοῖς
ἡγεμόσιν
εἰπεῖν
Βροῦτον,
|
ὅπῃ |
δύναιντο,
περισῴζειν.
Ἀλλ'
εἴτε
ἀχάριστος |
[2, 38] |
καὶ
παρασκευῆς
εἶχεν
ὡς
ὁρμήσων,
|
ὅπῃ |
ποτ'
ἂν
αἱ
χρεῖαι
καλῶσιν. |
[2, 37] |
τοῖς
ἀνδράσιν,
ἀλλὰ
τοὺς
ἄνδρας,
|
ὅπῃ |
ποτ'
ἂν
ὦσιν,
ἔχειν
ταῦτα |
[2, 50] |
οἱ
εὖ
φρονοῦντες
τὴν
ἐλευθερίαν,
|
ὅπῃ |
ποτ'
ἂν
ὦσιν,
ἡγοῦνται
πατρίδα. |
[2, 109] |
μὲν
ἔτι
ἡσύχαζε,
μετέωρος
ὤν,
|
ὅπῃ |
τελευτήσειε
τὸ
γιγνόμενον,
ἐπικρατήσαντος
δὲ |
[2, 89] |
τοῖς
παροῦσιν·
οὐδενί
τε
ἐκφήνας,
|
ὅπῃ |
τὸν
πλοῦν
ποιήσεται,
περὶ
ἑσπέραν |
[2, 40] |
ὁ
δὲ
Καῖσαρ
ἠπόρει
μέν,
|
ὅπῃ |
τραπείη
καὶ
ὅθεν
ἄρξαιτο
τοῦ |
[2, 62] |
τοῖς
προστάγμασιν,
ἀλλὰ
φεύγειν
ἕκαστον,
|
ὅπῃ |
τύχοιεν,
ἀμεταστρεπτὶ
χωρὶς
αἰδοῦς
καὶ |
[2, 105] |
ἐπιπεσόντων
οὐκ
ἀγεννῶς
αὐτοὺς
ἀμυνόμενος
|
κατεκόπη. |
Τοῦδε
μὲν
δὴ
τὴν
κεφαλὴν |
[2, 60] |
ἡττᾶτο,
καὶ
τέλος
ἓν
αὐτοῦ
|
κατεκόπη |
χωρὶς
ὀκτακοσίων
ἀνδρῶν.
~Καίσαρι
μὲν |
[2, 77] |
καὶ
ὣς
ἀνέμενον
ἐν
βαθείᾳ
|
σιωπῇ, |
μέλλοντες
ἔτι
καὶ
ὀκνοῦντες
καὶ |
[2, 68] |
Θυόμενός
τε
νυκτὸς
μέσης
τὸν
|
Ἄρη |
κατεκάλει
καὶ
τὴν
ἑαυτοῦ
πρόγονον |
[2, 56] |
ποταμὸν
διαβαίνοντες
ἱππομάχουν
ἀλλήλοις
ἀνὰ
|
μέρη, |
ἀθρόοις
δὲ
τοῖς
στρατοῖς
οὐ |
[2, 49] |
πλῆθος.
Ναύαρχοί
τε
πολλοὶ
κατὰ
|
μέρη, |
καὶ
ἐπ'
αὐτοῖς
Μᾶρκος
Βύβλος. |
[2, 78] |
ἐν
τοσῷδε
πλήθει
πολλαὶ
κατὰ
|
μέρη, |
καὶ
οἱ
κήρυκες
καὶ
οἱ |
[2, 54] |
τραχείας
ἀτραποῦ
καὶ
στενῆς,
ἐς
|
μέρη |
πολλὰ
διασπώμενος
ὑπὸ
τῆς
δυσχωρίας, |
[2, 89] |
ἐνταῦθα
τὸν
στρατὸν
αὑτοῦ
κατὰ
|
μέρη |
προσιόντα
περιμείνας
ἐς
τὰς
Κασσίου |
[2, 63] |
ἐπιστρεφόμενοι
πρὸς
ἀλλήλους
ἰλαδὸν
κατὰ
|
μέρη |
συνώμνυντο,
ἐφορῶντος
αὐτοῦ
Καίσαρος,
μὴ |
[2, 75] |
ἐπὶ
τοῖς
κέρασι
τοῖς
κατὰ
|
μέρη |
τάσσων.
Τοξόται
δὲ
πᾶσιν
ἀναμεμίχατο |
[2, 97] |
καὶ
ἐπιπόνου
κατὰ
πάντα
τὰ
|
μέρη |
τῆς
μάχης
καὶ
πολυτρόπου
γενομένης, |
[2, 70] |
τὰ
δύο
τῷ
Πομπηίῳ
γενέσθαι
|
μέρη. |
Τοσάδε
μὲν
ἀμφιγνοοῦσι
περὶ
τοῦ |
[2, 58] |
ἐς
ὅ
τι
ὁ
ἄνεμος
|
ἐκφέρῃ, |
μηδὲν
τῶν
νεῶν
φειδομένους·
οὐ |
[2, 30] |
πρὸς
Καίσαρα
ἄλλα
τε
πολλὰ
|
δυσχερῆ |
κατὰ
τοῦ
Καίσαρος
διεθρόουν
καὶ |
[2, 36] |
ἡμίονος
τεκεῖν·
ἄλλα
τε
πολλὰ
|
δυσχερῆ |
προεσήμαινε
τὴν
ἐς
ἀεὶ
τῆς |
[2, 32] |
τῶν
ἀμφὶ
τὸν
Ῥῆνον
τὰ
|
ὄρη |
τὰ
Ἄλπεια
διελθὼν
σὺν
πεντακισχιλίοις |
[2, 54] |
δὲ
χειμώνων
ἐς
τὰ
Κεραύνια
|
ὅρη |
περιαχθεὶς
τὰ
μὲν
πλοῖα
εὐθὺς |
[2, 140] |
ἄνδρες,
τοῖς
ἄλλοις
ἐποιήσατε
συνελθόντες.
|
Χρὴ |
δὲ
ὑμᾶς,
τὰ
εἰκότα
τιμωμένους |
[2, 127] |
Ἑτέρου
δὲ
ἐγκρατῶς
εἰπόντος,
ὅτι
|
χρὴ |
δύο
τῶνδε
πάντως
τὸ
ἕτερον, |
[2, 64] |
τοὺς
δὲ
φίλους
ἀνεδίδασκεν,
ὅτι
|
χρὴ |
καὶ
τῶνδε
προεξελεῖν
τὸν
φόβον |
[2, 26] |
χρόνου,
καὶ
δῆλον
ἐποίησεν,
ὅτι
|
χρὴ |
μετὰ
τὸν
χρόνον
παραλύειν
τῆς |
[2, 50] |
σὺν
θεῷ
δώσων
ἐξεργάζεται,
τί
|
χρὴ |
νικήσαντα
προσδοκᾶν
ἐκλείψειν
ὠμότητος
ἢ |
[2, 47] |
καὶ
προστάττειν
ἀξιοῦτε,
παρ'
ὧν
|
χρὴ |
προστάγματα
λαμβάνειν.
Μαρτυράμενος
οὖν
ἐμαυτὸν |
[2, 110] |
ἀπὸ
τοῦδε
ἐτόλμων
λέγειν,
ὅτι
|
χρὴ |
Ῥωμαίων
μὲν
αὐτόν,
ὥσπερ
ἦν, |
[2, 145] |
του
δαιμόνων
ἔργα
εἶναι.
Καὶ
|
χρὴ |
τὸ
παρὸν
σκοπεῖν
μᾶλλον
ἢ |
[2, 51] |
τὴν
ἡγεμονίαν
αἴσιος.
Θαρρεῖν
δὲ
|
χρὴ |
τοῖς
τε
θεοῖς
καὶ
αὐτῷ |
[2, 6] |
ἐν
πόλεσιν
αἷς
ἂν
αὐτὸς
|
δοκιμάσῃ, |
μέχρι
Κατιλίνα
καταπολεμηθέντος
ἐς
δικαστήριον |
[2, 69] |
ἥδε
ἡ
ἡμέρα,
ὁπότερος
ἂν
|
ἐπικρατήσῃ, |
μεγάλων
ἐς
αἰεὶ
Ῥωμαίοις
ἄρξει |
[2, 86] |
ἄλλος
ἐπέγραψε·
Τῷ
ναοῖς
βρίθοντι
|
πόση |
απάνις
ἔπλετο
τύμβου.
Χρόνῳ
δὲ |
[2, 150] |
Καίσαρος
τύχῃ
μᾶλλον
ἢ
τῇ
|
θαλάσσῃ. |
Ἔς
τε
πολεμίους
προεπήδησε
μόνος |
[2, 100] |
ὁ
αὐτοκράτωρ
χειμαζόμενος
ἐν
τῇ
|
θαλάσσῃ |
καὶ
πολεμίαις
ναυσὶν
ἐντυχὼν
ἐφέρετο |
[2, 59] |
ἀπελείποντο,
ῥοθίῳ
καὶ
πνεύματι
καὶ
|
θαλάσσῃ |
κοίλῃ
κακοπαθοῦσαι.
Καὶ
μόλις
ἐς |
[2, 66] |
οὔτε
γῆς
εὐπόρου
κρατοῦντας
οὔτε
|
θαλάσσῃ |
χρωμένους
οὔτε
ναῦς
ἐς
φυγὴν |
[2, 81] |
δρόμου,
πρὶν
ἀρχομένης
ἡμέρας
ἐν
|
Λαρίσσῃ |
γενέσθαι.
Ὁ
δὲ
Καῖσαρ,
ὡς |
[2, 133] |
τῇ
πατρίδι
ὡς
ἀσθενεστάτῃ
μάλιστα
|
οὔσῃ |
τοὺς
ἐναγεῖς
περισῴζειν
ἀξιοῦτε;
Καὶ |
[2, 6] |
Κικέρων
δεδιὼς
ἀμφὶ
τῇ
νυκτὶ
|
προσιούσῃ, |
μὴ
τὸ
συνεγνωκὸς
τοῖς
ἀνδράσι |
[2, 51] |
εὔχομαι
καὶ
γενέσθαι
τῇ
πατρίδι
|
κινδυνευούσῃ |
καθὰ
καὶ
περικτωμένῃ
τὴν
ἡγεμονίαν |
[2, 20] |
τῆς
πολιτείας
καὶ
ἀναρχίαν
ἐπὶ
|
τῇ |
ἀσυνταξίᾳ
ἑκὼν
ὑπερεώρα.
Μίλωνός
τε |
[2, 133] |
τοῖς
ὅπλοις,
ὡς
ἐστρατεύοντο,
ὑπὸ
|
τῇ |
αὐτῇ
συντάξει
συνῳκισμένους
ὑπὸ
Καίσαρος, |
[2, 3] |
οὐδενὶ
δεινῷ
διαταράττοντος,
ἐπὶ
δὲ
|
τῇ |
Βηστίου
δημηγορίᾳ,
νυκτὸς
αὐτίκα
τῆς |
[2, 8] |
πομπὴν
οὐχ
ἕτοιμον
ἔχων
ἐσέπεμπε
|
τῇ |
βουλῇ
δεόμενος
ἐπιτρέψαι
οἱ
τὴν |
[2, 32] |
τῶν
ὑπάτων
ὁ
Καῖσαρ
ἐπέστελλε
|
τῇ |
βουλῇ,
καὶ
τὴν
ἐπιστολὴν
ὁ |
[2, 10] |
ὁ
Καῖσαρ
ὑποκρίνεσθαι,
λόγους
ἐν
|
τῇ |
βουλῇ
περὶ
ὁμονοίας
διέθετο
πρὸς |
[2, 28] |
νοσηλευόμενος
περὶ
τὴν
Ἰταλίαν
ἐπέστελλε
|
τῇ |
βουλῇ
σὺν
τέχνῃ,
τά
τε |
[2, 135] |
οὐκ
ἐκώλυεν
ὁ
Ἀντώνιος,
ἐπιδεικνὺς
|
τῇ |
βουλῇ
τὸν
φόβον.
Γίγνεται
μὲν |
[2, 102] |
μάχην
χιλίων
ἑκατέρωθεν.
Ἀνέστησε
καὶ
|
τῇ |
Γενετείρᾳ
τὸν
νεών,
ὥσπερ
εὔξατο |
[2, 46] |
τοὺς
ἀναχθέντας,
ἕτερα
δ'
ἐν
|
τῇ |
γῇ,
νυκτὸς
ἔτι,
περὶ
τοὺς |
[2, 35] |
ἐς
τὸ
ῥεῦμα
ἀφορῶν
περιεφέρετο
|
τῇ |
γνώμῃ,
λογιζόμενος
ἕκαστα
τῶν
ἐσομένων |
[2, 10] |
τρία
τρέφοντες
μόνοι.
Ἐνισταμένων
δὲ
|
τῇ |
γνώμῃ
πολλῶν,
υποκρινάμενος
δυσχεραίνειν,
ὼς |
[2, 53] |
ἀντιθέντες,
τῇ
δ'
ὀλιγότητι
τόλμαν,
|
τῇ |
δ'
ἀπορίᾳ
τὴν
τῶν
ἐχθρῶν |
[2, 53] |
μὲν
χειμῶνι
τύχην
ἀγαθὴν
ἀντιθέντες,
|
τῇ |
δ'
ὀλιγότητι
τόλμαν,
τῇ
δ' |
[2, 86] |
τῇ
μὲν
ἰσχύι
μοναρχικῶς
δυναστεύων,
|
τῇ |
δε
δόξῃ
διὰ
τὸν
Καίσαρος |
[2, 100] |
φυγὴν
οὔτε
σωτηρίαν
ἐπινοοῦντες,
ἐπὶ
|
τῇ |
διαίτῃ
ξίφεσι
διεχρήσαντο
ἀλλήλους·
καὶ |
[2, 24] |
παραιτουμένου
ἐκήρυξεν
ὁ
Πομπήιος
ὑπακοῦσαι
|
τῇ |
δίκῃ·
καὶ
πάλιν
τοῦ
δήμου |
[2, 19] |
που
καὶ
πολεμεῖν
ἀπεγίνωσκον,
διακλειόμενοι
|
τῇ |
δυναστείᾳ
τῶνδε
τῶν
τριῶν
ἀνδρῶν· |
[2, 95] |
μέγιστα
σημεῖα,
τοὺς
ἀετούς,
φερόντων
|
τῇ |
ἑαυτοῦ
χειρὶ
περισπάσας
μετενεγκεῖν
ἀπὸ |
[2, 2] |
αἳ
τοὺς
ἄνδρας
ἤλπιζον
ἐν
|
τῇ |
ἐπαναστάσει
διαφθερεῖν,
συνώμνυτό
τισιν
ἀπὸ |
[2, 44] |
νῦν
δ'
ὅρον
εἶναι
τῇδε
|
τῇ |
εὐφημίᾳ
πυνθάνομαι
τὸ
μυρίους
πεσεῖν. |
[2, 77] |
ἐνεπίμπλατο
καὶ
ὡς
ἐσόμενος
ἐκείνῃ
|
τῇ |
ἡμέρᾳ
τῶν
ἐπὶ
γῆς
ἢ |
[2, 150] |
τῇ
Καίσαρος
τύχῃ
μᾶλλον
ἢ
|
τῇ |
θαλάσσῃ.
Ἔς
τε
πολεμίους
προεπήδησε |
[2, 100] |
Σκιπίων
ὁ
αὐτοκράτωρ
χειμαζόμενος
ἐν
|
τῇ |
θαλάσσῃ
καὶ
πολεμίαις
ναυσὶν
ἐντυχὼν |
[2, 102] |
δίκαια.
Κλεοπάτρας
τε
εἰκόνα
καλὴν
|
τῇ |
θεῷ
παρεστήσατο,
ἣ
καὶ
νῦν |
[2, 17] |
πλούτου
γέμων
ἐς
τὴν
ὅμορον
|
τῇ |
Ἰταλίᾳ
Γαλατίαν,
τὴν
ἀμφὶ
τὸν |
[2, 3] |
δὲ
καὶ
περὶ
τῶν
ἐν
|
τῇ |
Ἰταλίᾳ
γιγνομένων
λόγος
ἐφοίτα.
Καὶ |
[2, 32] |
Ῥαβέννης,
ἣ
συναφής
τε
ἦν
|
τῇ |
Ἰταλίᾳ
καὶ
τῆς
Καίσαρος
ἀρχῆς |
[2, 41] |
καὶ
τὸν
δήμαρχον
Μᾶρκον
Ἀντώνιον
|
τῇ |
Ἰταλίᾳ
καὶ
τῷ
περὶ
αὐτὴν |
[2, 20] |
ἀλώμενον
ἐξ
Ἰλίου
πρώτην
ἐν
|
τῇ |
Ἰταλίᾳ
πόλιν
οἰκίσαι,
καὶ
εἰσὶν |
[2, 75] |
καὶ
σιωπῆς,
παρεστήσατο
τῇ
φάλαγγι
|
τῇ |
Ἰταλικῇ,
τοὺς
δὲ
ἄλλους,
ὅπερ |
[2, 65] |
ἄρα
παρέσχε.
~Πομπήιος
δ'
ἐπὶ
|
τῇ |
Καίσαρος
ἀναζεύξει
βουλὴν
προυτίθει.
Καὶ |
[2, 14] |
ποτε
λαβόντα
ὑπόνοιαν
ἐπὶ
Ἰουλίᾳ
|
τῇ |
Καίσαρος
αὐτοῦ
γυναικὶ
ὁ
μὲν |
[2, 150] |
προχέαι
τὰ
ἱστία
καὶ
θαρρεῖν
|
τῇ |
Καίσαρος
τύχῃ
μᾶλλον
ἢ
τῇ |
[2, 97] |
καὶ
τὰ
σφέτερα
αὐτῶν
ἁμαρτήματα
|
τῇ |
Καίσαρος
τύχῃ
προστιθέντων·
ἐδόκει
γὰρ |
[2, 65] |
ἔσεσθαι
τὸ
ἔτι
λοιπὸν
ἐπὶ
|
τῇ |
κατὰ
Δυρράχιον
γενομένῃ
νίκῃ·
τὸ |
[2, 98] |
ἠσπάσατο
φιλοφρονέστερον.
Τὸ
δὲ
ξιφίδιον
|
τῇ |
κλίνῃ
τὸ
σύνηθες
οὐχ
εὑρὼν |
[2, 22] |
φόνῳ
μᾶλλον
ἢ
ἀγανακτεῖν
ἐπὶ
|
τῇ |
Κλωδίου
περὶ
τὴν
ταφὴν
τιμῇ. |
[2, 83] |
ὑπὸ
Κράσσου
καὶ
θυμούμενον
ἔτι
|
τῇ |
Κράσσου
συμφορᾷ,
μηδ'
ἐς
ἀκρατεῖς |
[2, 115] |
τὸν
πότον
καὶ
λόγον
ἐπὶ
|
τῇ |
κύλικι
προύθηκε,
τίς
ἄριστος
ἀνθρώπῳ |
[2, 44] |
πλέοντος
ἐκ
Σικελίας,
οἱ
ἐν
|
τῇ |
Λιβύῃ.
Νομίσαντες
αὐτὸν
διὰ
δοξοκοπίαν |
[2, 77] |
οὐδὲ
γὰρ
ταῦτα
ἐνέλειπεν
ἐκείνῃ
|
τῇ |
μάχῃ,
ἀλλ'
ὡς
ἐν
τοσαῖσδε |
[2, 39] |
ἐς
θεόν.
Φασὶ
δ'
ἐν
|
τῇ |
μάχῃ
τῇδε
Δυρράχου
παῖδα
Ἰόνιον |
[2, 119] |
οὐ
προσθέοντος
ἠπόρουν
καὶ
ἐδεδοίκεσαν,
|
τῇ |
μὲν
βουλῇ,
καὶ
εἰ
αὐτίκα |
[2, 86] |
διέλιπεν
ἐς
ὀκτὼ
καὶ
πεντήκοντα
|
τῇ |
μὲν
ἰσχύι
μοναρχικῶς
δυναστεύων,
τῇ |
[2, 88] |
Καίσαρα
συνεκροτοῦντο.
~Αὐτὸς
δ'
ἐπὶ
|
τῇ |
νίκῃ
δύο
μὲν
ἡμέρας
ἐν |
[2, 32] |
ὑπάτοις
ἐσιοῦσιν
ἐς
τὸ
βουλευτήριον
|
τῇ |
νουμηνίᾳ
τοῦ
ἔτους.
Περιεῖχε
δ' |
[2, 6] |
καὶ
ὁ
Κικέρων
δεδιὼς
ἀμφὶ
|
τῇ |
νυκτὶ
προσιούσῃ,
μὴ
τὸ
συνεγνωκὸς |
[2, 92] |
πόλιν
ἐξ
Ἀντωνίου
παρεφύλασσον,
περιέστησε
|
τῇ |
οἰκίᾳ
καὶ
ταῖς
τῆς
πόλεως |
[2, 18] |
Κράσσος
οὐ
φροντίσας
ἀπώλετο
ἐν
|
τῇ |
Παρθυηνῇ
σύν
τε
παιδὶ
ὁμωνύμῳ |
[2, 7] |
καὶ
σωτὴρ
ἐδόκει
περιφανῶς
ἀπολλυμένῃ
|
τῇ |
πατρίδι
γενέσθαι,
χάριτές
τε
ἦσαν |
[2, 26] |
λαμπρὸν
καὶ
ἐς
πολλὰ
χρήσιμον
|
τῇ |
πατρίδι
γενόμενον
ὑβρίζειν
βραχεῖ
διαστήματι |
[2, 73] |
καὶ
Βρεττανῶν
ἔθνη
τετρακόσια
περιποιήσαντας
|
τῇ |
πατρίδι
διέλυον
ἀγεράστους
ἄνευ
θριάμβου |
[2, 146] |
μόνος
ἐκ
τριακοσίων
ἐτῶν
ὑβρισμένῃ
|
τῇ |
πατρίδι
ἐπήμυνας,
ἄγρια
ἔθνη
τὰ |
[2, 113] |
ποιήσομεν,
ὦ
ἀγαθὲ
Βροῦτε
Ἀμυνῶ
|
τῇ |
πατρίδι,
ἔφη,
μέχρι
θανάτου.
Καὶ |
[2, 146] |
νίκας
καὶ
ἔθνη,
ὅσα
προσποιήσειε
|
τῇ |
πατρίδι,
καὶ
λάφυρα,
ὅσα
πέμψειεν, |
[2, 123] |
ἐλευθερίας
καὶ
φειδοῦς
τῶν
ἐσομένων
|
τῇ |
πατρίδι
κακῶν,
εἰ
μὴ
συμφρονοῖεν. |
[2, 51] |
παρόντα
συνενεγκεῖν
εὔχομαι
καὶ
γενέσθαι
|
τῇ |
πατρίδι
κινδυνευούσῃ
καθὰ
καὶ
περικτωμένῃ |
[2, 28] |
ἐθνῶν
μαχιμωτάτων
γεγονέναι
καὶ
πολλὰ
|
τῇ |
πατρίδι
προσλαβόντα
ἐπὶ
τιμὰς
καὶ |
[2, 140] |
ὡς
πολεμίαν
ἐμβαλόντες,
ἐπὶ
αὐτῇ
|
τῇ |
πατρίδι
φρουρῶν
καὶ
δορυφόρων
δεόμενοι, |
[2, 133] |
πάντα
ἐμπλῆσαι
πολέμων
ἐθέλετε,
οἳ
|
τῇ |
πατρίδι
ὡς
ἀσθενεστάτῃ
μάλιστα
οὔσῃ |
[2, 42] |
ἀνδρῶν
τε
πλῆθος
ἀποληφθὲν
ἐν
|
τῇ |
περαίᾳ
διέφθειραν
οἱ
περὶ
τὸν |
[2, 122] |
αὐτὸν
εἰσηγήσασθαι
τὴν
ἡμέραν
θέσθαι
|
τῇ |
πόλει
γενέθλιονν,
τότε
δὴ
καὶ |
[2, 7] |
ὀλίγον
ἐς
ἔσχατον
ἐλθοῦσα
κινδύνου
|
τῇ |
πόλει,
διελύετο.
Καὶ
ὁ
Κικέρων, |
[2, 110] |
ὅλως
ἐπετάχυνεν,
ἐπίφθονος
ὢν
ἐν
|
τῇ |
πόλει.
~Ἐξιέναι
δ'
αὐτὸν
μέλλοντα |
[2, 27] |
τὸν
στρατόν·
ὧδε
γὰρ
ἔσεσθαι
|
τῇ |
πόλει
καθαρὰν
καὶ
πανταχόθεν
ἀδεῆ |
[2, 119] |
ὑπὸ
τῷ
Λεπίδῳ
στρατὸν
ἐν
|
τῇ |
πόλει
καὶ
Ἀντώνιον
ὑπατεύοντα,
μὴ |
[2, 39] |
νομιζόμενος
εἶναι
Ποσειδῶνος,
ἐπίνειον
ᾤκισε
|
τῇ |
πόλει
καὶ
Δυρράχιον
ὠνόμασε.
Πολεμουμένῳ |
[2, 41] |
ἀράν.
Λέπιδον
δὲ
Αἰμίλιον
ἐφίστη
|
τῇ |
πόλει
καὶ
τὸν
δήμαρχον
Μᾶρκον |
[2, 15] |
καὶ
Πομπηίῳ
τὸ
μέγιστον
ἐν
|
τῇ |
πόλει
κράτος
ἔχοντι.
~Ὁ
δὲ |
[2, 131] |
Ἀντανεβόησαν
οἱ
μισθωτοί.
Τὴν
εἰρήνην
|
τῇ |
πόλει.
Ὁ
δὲ
τούτοις
μὲν |
[2, 124] |
βουλευτηρίῳ
καὶ
νομιοῦμεν
εὐαγὲς
ἔσεσθαι
|
τῇ |
πόλει,
ὅ
τι
ἂν
κοινῇ |
[2, 145] |
ὅ
τι
λοιπόν
ἐστιν
εὐγενὲς
|
τῇ |
πόλει.
Προπέμπωμεν
οὖν
τὸν
ἱερὸν |
[2, 135] |
αὐτῷ
πάντα
καὶ
ἐγνωσμένα,
Ἐπεὶ
|
τῇ |
πόλει
συμφέρει.
Ἐβιάσαντο
γὰρ
τόδε |
[2, 41] |
ἐς
τὸ
ἀσφαλέστατον
ἑλὼν
λελυκέναι
|
τῇ |
πόλει
τὴν
ἀράν.
Λέπιδον
δὲ |
[2, 27] |
αὐτῶν
ἐς
ἀλλήλους
ὑπόπτων
οὔπω
|
τῇ |
πόλει
τὴν
εἰρήνην
ἔσεσθαι
βεβαίαν, |
[2, 133] |
ἔτι
πολλαὶ
μυριάδες
εἰσὶν
ἐν
|
τῇ |
πόλει,
τί
νομίζετε
πράξειν
ἀφαιρουμένους, |
[2, 50] |
ἔθνη
τὰ
ὑμέτερα
περιπέμπει
καὶ
|
τῇ |
πόλει
τινὰς
ἐφίστησι
καὶ
ἑτέρους |
[2, 119] |
ἐστρατευμένους
τῷ
Καίσαρι
πολλοὺς
ἐν
|
τῇ |
πόλει
τότε
παρόντας,
τοὺς
μὲν |
[2, 142] |
τὰ
ἄλλα
αὑτοὺς
ὑπεροισόντων
ἐν
|
τῇ |
πολιτείᾳ.
~Διαθῆκαι
δὲ
τοῦ
Καίσαρος |
[2, 12] |
μόνος
ἔχων
τὸ
κράτος
ἐπὶ
|
τῇ |
πολιτείᾳ.
~Νόμους
δ'
ἐσέφερεν,
ἐκθεραπεύων |
[2, 148] |
μεταβαλὼν
καὶ
κατ'
ἴχνος
ἐκείνου
|
τῇ |
πολιτείᾳ
προσιών,
τήν
τε
ἀρχὴν |
[2, 148] |
ἐξῆψαν
καὶ
τὴν
νύκτα
πανδημεὶ
|
τῇ |
πυρᾷ
παρέμενον,
ἔνθα
βωμὸς
πρῶτος |
[2, 37] |
καὶ
εἰ
τὴν
Ἰταλίαν
ἐπὶ
|
τῇ |
Ῥώμῃ
δεήσειεν.
Οὐ
γὰρ
τὰ |
[2, 92] |
οὔτε
ἐννόμως
ἔτι
βραδύνοντες
ἐν
|
τῇ |
στρατείᾳ·
ἀφεθῆναί
τε
πάντες
ἐπὶ |
[2, 47] |
ἀρχόντων
κατεβόησεν,
ὡς
ἔν
τε
|
τῇ |
στρατείᾳ
βραδύνοντες
καὶ
τὰς
πέντε |
[2, 151] |
συγγνώμονες
τοῖς
ἁλοῦσιν,
ἐπὶ
δὲ
|
τῇ |
συγγνώμῃ
καὶ
εὐεργέται
καὶ
οὐδὲν |
[2, 77] |
ἀλλήλοιν
αὐτώ
τε
κινδυνεύετον
ἀμφὶ
|
τῇ |
σωτηρίᾳ,
μηδ'
ἐσχάτω
πάντων
ἡττηθέντε |
[2, 32] |
οὔτε
ἀποθήσεσθαι
καὶ
τιμωρὸς
αὐτίκα
|
τῇ |
τε
πατρίδι
καὶ
ἑαυτῷ
κατὰ |
[2, 88] |
ἡ
δόξα
τῶν
προγόνων
περισώσει;
|
Τῇ |
τρίτῃ
δ'
ἐξήλαυνεν
ἐπὶ
τὴν |
[2, 55] |
ταχυεργίαν
τοῦ
τε
χειμῶνος
σὺν
|
τῇ |
τύχῃ
περιγένοιντο
καὶ
θαλάσσης
τοσῆσδε |
[2, 58] |
ἀντὶ
λογισμῶν
ὁ
Καῖσαρ
ἐπεποίθει
|
τῇ |
τύχῃ.
Τάδε
οὖν
ὁ
Πομπήιος |
[2, 75] |
τῆς
εὐταξίας
καὶ
σιωπῆς,
παρεστήσατο
|
τῇ |
φάλαγγι
τῇ
Ἰταλικῇ,
τοὺς
δὲ |
[2, 99] |
λογισμοῖς
ὁρίσαι.
Μαρκίᾳ
γέ
τοι
|
τῇ |
Φιλίππου
συνὼν
ἐκ
παρθένου
καὶ |
[2, 84] |
καὶ
ὁ
βασιλεὺς
ἐν
μέσῳ
|
τῇ |
φοινικίδι
κατάδηλος
ἦν
περικειμένῃ.
~Ὁ |
[2, 24] |
δὲ
καὶ
δήμευσις
ἦν
ἐπὶ
|
τῇ |
φυγῇ.
Καὶ
τάδε
ἡ
βουλὴ |
[2, 144] |
μὲν
προσώπῳ
σοβαρῷ
καὶ
σκυθρωπῷ,
|
τῇ |
φωνῇ
δ'
ἐνσημαινόμενος
ἕκαστα
καὶ |
[2, 20] |
διὰ
τιμῆς,
καὶ
τὸν
βίον
|
ἐγκρατῆ |
καὶ
σώφρονα,
περί
τε
τὰς |
[2, 133] |
ἐθέλετε,
οἳ
τῇ
πατρίδι
ὡς
|
ἀσθενεστάτῃ |
μάλιστα
οὔσῃ
τοὺς
ἐναγεῖς
περισῴζειν |
[2, 132] |
τὴν
ἀνάγκην
καὶ
ὡς
ἐν
|
βαρυτάτῃ |
χάριτι
περισῴζων,
τὰ
δὲ
τῷ |
[2, 5] |
δὲ
τῷ
Σιλανῷ
τοὺς
ἄνδρας
|
ἐσχάτῃ |
κολάσει
μετιέναι
πολλοὶ
συνετίθεντο,
ἕως, |
[2, 106] |
ἡἡρέθη
καὶ
ὕπατος
ἐς
δέκα
|
ἔτη, |
καὶ
τὸ
σῶμα
ἱερὸς
καὶ |
[2, 84] |
δὲ
ἦν
μὲν
περὶ
τρισκαίδεκα
|
ἔτη |
μάλιστα
γεγονώς,
ἐπετρόπευον
δ'
αὐτῷ |
[2, 99] |
τὰ
σπλάγχνα
διαρρίπτων,
μέχρι
ἐτελεύτησεν,
|
ἔτη |
μὲν
ἀμφὶ
πεντήκοντα
γεγονώς,
ὁμολογούμενος |
[2, 89] |
σημεῖον
εὐθύνειν·
τῷ
δ'
αὑτοῦ
|
κυβερνήτῃ, |
πολὺ
τῆς
γῆς
ἀποσχών,
προσέταξεν |
[2, 101] |
τὸ
πέλαγος,
ἢ
Πετρήιον
ἐπὶ
|
διαίτῃ |
διαχρώμενον
ἑαυτόν,
ἢ
Κάτωνα
ὑφ' |
[2, 100] |
οὔτε
σωτηρίαν
ἐπινοοῦντες,
ἐπὶ
τῇ
|
διαίτῃ |
ξίφεσι
διεχρήσαντο
ἀλλήλους·
καὶ
τὴν |
[2, 68] |
ἄρτι
νεὼν
ἐν
Ῥώμῃ
καθιεροῦν
|
Ἀφροδίτῃ |
νικηφόρῳ.
~Καὶ
τόδε
μὲν
ἀγνοίᾳ |
[2, 88] |
δόξα
τῶν
προγόνων
περισώσει;
Τῇ
|
τρίτῃ |
δ'
ἐξήλαυνεν
ἐπὶ
τὴν
ἕω |
[2, 98] |
~Ἐξαγγελθέντων
δὲ
τούτων
ἐς
Ἰτύκην
|
τρίτῃ |
μάλιστα
ἡμέρᾳ
καὶ
τοῦ
Καίσαρος |
[2, 147] |
δὲ
ἀνδρείκελον
ἐκ
μηχανῆς
ἐπεστρέφετο
|
πάντῃ, |
καὶ
σφαγαὶ
τρεῖς
καὶ
εἴκοσιν |
[2, 35] |
ποταμόν,
ὃς
ὁρίζει
τὴν
Ἰταλίαν,
|
ἔστη |
τοῦ
δρόμου
καὶ
ἐς
τὸ |
[2, 146] |
τὸ
λέχος
ὡς
ἐπὶ
σκηνῆς
|
περιέστη |
κατακύπτων
τε
ἐς
αὐτὸ
καὶ |
[2, 107] |
δὲ
αὐτοὺς
ἐδεξιοῦτο
μέν,
οὐχ
|
ὑπανέστη |
δὲ
προσιοῦσιν
οὐδ'
ἐπιμένουσιν,
ἀλλὰ |
[2, 67] |
βασιλέων
διὰ
τὸν
πόλεμον
ἦρχεν,
|
ἐξέστη |
τῶν
οἰκείων
λογισμῶν
καὶ
ἐνέδωκεν |
[2, 90] |
κεφαλὴν
τοῦ
Πομπηίου
προσφερομένην
οὐχ
|
ὑπέστη, |
ἀλλὰ
προσέταξε
ταφῆναι,
καί
τι |
[2, 149] |
ἐσήλατο
μόνος
καὶ
τρισκαίδεκα
τραύματα
|
ὑπέστη. |
Καὶ
ἀήττητος
αἰεὶ
γενόμενος
ἑνὶ |
[2, 87] |
στρατηγεῖν
αἱρουμένων,
ὁ
Κάτων
οὐχ
|
ὑπέστη |
παρόντων
ἀνδρῶν
ὑπάτων,
οἳ
κατ' |
[2, 44] |
τοῖς
ὅπλοις
ἔτι
οὔσης
αὐτοκράτωρ
|
ὑπέστη |
προσαγορευθῆναι.
Ἔστι
δὲ
τιμὴ
τοῖς |
[2, 16] |
τὴν
οἰκίαν
καὶ
τὰς
ἐπαύλεις
|
ἀνίστη |
τέλεσι
κοινοῖς.
Λαμπρῶς
δ'
αὐτὸν |
[2, 15] |
πλῆθος
συνεξῄει,
καὶ
ἡ
βουλὴ
|
συνίστη |
τὸν
ἄνδρα
πόλεσι
τε
καὶ |
[2, 41] |
τὴν
ἀράν.
Λέπιδον
δὲ
Αἰμίλιον
|
ἐφίστη |
τῇ
πόλει
καὶ
τὸν
δήμαρχον |
[2, 90] |
τῆς
Κλεοπάτρας,
καὶ
τἆλλα
ἡδόμενος
|
αὐτῇ. |
Ἀλλὰ
τάδε
μὲν
ἕκαστα
ὅπως |
[2, 50] |
τὸν
ἐκ
πολλοῦ
μὲν
ἐπιβουλεύοντα
|
αὐτῇ, |
διὰ
δὲ
τοὺς
δωροδοκοῦντας
τὴν |
[2, 38] |
πολέμου
τὴν
παρασκευὴν
συστήσων
ἐν
|
αὐτῇ. |
Ἔθνεσί
τε
πᾶσι
καὶ
βασιλεῦσι |
[2, 28] |
ὑπατείας
καὶ
ἐθνῶν
τῶν
ἐπ'
|
αὐτῇ |
καὶ
στρατοῦ
δοθέντος
οὐ
μετιών, |
[2, 99] |
συνὼν
ἐκ
παρθένου
καὶ
ἀρεσκόμενος
|
αὐτῇ |
μάλιστα
καὶ
παῖδας
ἔχων
ἐξ |
[2, 68] |
ὀνόματος
ἡγεῖτο
εἶναἰ,
νεών
τε
|
αὐτῇ |
νικηφόρῳ
χαριστήριον
ἐν
Ῥώμῃ
ποιήσειν |
[2, 25] |
τε
τοῦ
Καίσαρος
ἐς
οὐδὲν
|
αὐτῇ |
παρὰ
τὴν
ἰδίαν
ὑπατείαν
κεχρημένου |
[2, 27] |
Κλαυδίου
γνώμην,
ὡς
δὲ
ἐνδέον
|
αὐτῇ |
προσετίθει
τὸ
καὶ
Πομπήιον
ὁμοίως |
[2, 100] |
Ἰόβα
Καῖσαρ
ὑποτελῆ
Ῥωμαίοις
ἐποίησεν,
|
αὐτῇ |
Σαλούστιον
Κρίσπον
ἐγκαταστήσας.
Ἰτυκαίοις
δὲ |
[2, 1] |
Σύλλα
μοναρχίαν
καὶ
ὅσα
ἐπ'
|
αὐτῇ |
Σερτώριός
τε
καὶ
Περπέννας
περὶ |
[2, 133] |
ὅπλοις,
ὡς
ἐστρατεύοντο,
ὑπὸ
τῇ
|
αὐτῇ |
συντάξει
συνῳκισμένους
ὑπὸ
Καίσαρος,
ὧν |
[2, 153] |
Ἔμελλε
δ'
ἐπανελθὼν
αὐτίκα
ἐν
|
αὐτῇ |
τεθνήξεσθαι.
Ἐπετώθασε
δὲ
καὶ
ὁ |
[2, 90] |
ἀλλὰ
προσέταξε
ταφῆναι,
καί
τι
|
αὐτῇ |
τέμενος
βραχὺ
πρὸ
τῆς
πόλεως |
[2, 140] |
πατρίδα
ὡς
πολεμίαν
ἐμβαλόντες,
ἐπὶ
|
αὐτῇ |
τῇ
πατρίδι
φρουρῶν
καὶ
δορυφόρων |
[2, 102] |
παρεστήσατο,
ἣ
καὶ
νῦν
συνέστηκεν
|
αὐτῇ. |
Τὸ
δὲ
τοῦ
δήμου
πλῆθος |
[2, 144] |
οὐκ
ἀνελευθέρων,
ὦ
πιστοὶ
πολῖται,
|
τοιαύτῃ |
καὶ
νῦν
πρὸς
τεθνεῶτα
χρώμενοι |
[2, 102] |
διένειμε,
τὰ
ὑπεσχημένα
πάνθ'
ὑπερβάλλων,
|
στρατιώτῃ |
μὲν
ἀνὰ
πεντακισχιλίας
δραχμὰς
Ἀττικάς, |
[2, 58] |
εὐτολμίας,
οἱ
δ'
ἐπεμέμφοντο
ὡς
|
στρατιώτῃ |
πρέπον
ἔργον
εἰργασμένον,
οὐ
στρατηγῷ. |
[2, 150] |
Ἰόνιος
θάλασσα
εἶξε,
χειμῶνος
μέσου
|
πλωτὴ |
καὶ
εὔδιος
γενομένη,
καὶ
τὸν |
[2, 35] |
καταλαβεῖν·
ἡ
δ'
ἐστὶν
Ἰταλίας
|
πρώτη |
μετὰ
τὴν
Γαλατίαν.
Αὐτὸς
δὲ |
[2, 95] |
μὲν
δὴ
τῆς
πρώτης
ἐν
|
Λιβύῃ |
Καίσαρι
μάχης
τέλος
ἦν·
~Οὐ |
[2, 87] |
Πομπήιος
ἔφυγε.
Τῶν
δ'
ἐν
|
Λιβύῃ |
Κάτωνα
σφῶν
στρατηγεῖν
αἱρουμένων,
ὁ |
[2, 93] |
ἕτεροι
καὶ
σφεῖς
τῶν
ἐν
|
Λιβύῃ |
κερδῶν
ἐκπεσοῦνται,
μεγάλων
ἔσεσθαι
νομιζομένων, |
[2, 150] |
πολιορκουμένους,
ἔν
τε
Δυρραχίῳ
καὶ
|
Λιβύῃ |
λαμπρῶς
ἔφευγον
καὶ
ἐν
Ἰβηρίᾳ |
[2, 44] |
ἐκ
Σικελίας,
οἱ
ἐν
τῇ
|
Λιβύῃ. |
Νομίσαντες
αὐτὸν
διὰ
δοξοκοπίαν
ἀμφὶ |
[2, 111] |
μεγίστας
καὶ
ἐπὶ
τὸν
ἐν
|
Λιβύῃ |
πόλεμον
ἀπιὼν
στρατεύματα
ἔδωκε
καὶ |
[2, 94] |
καὶ
εὐθὺς
ἐπὶ
τὸν
ἐν
|
Λιβύῃ |
πόλεμον
ἐξῄει.
~Διαβαλὼν
δ'
ἐκ |
[2, 92] |
ἕτερα
ἀόριστα,
ὅταν
ὁ
ἐν
|
Λιβύῃ |
πόλεμος
ἐκτελεσθῇ·
τότε
δ'
ἔπεμπεν |
[2, 53] |
οὖν
ἐπὶ
θεράποντάς
τε
καὶ
|
σκεύη |
καὶ
ἀγορὰν
τὴν
ἐκείνων,
ἕως |
[2, 72] |
οἷς
ὑπάρχει
δύναμις
τοσήδε
καὶ
|
παρασκευὴ |
καὶ
τὸ
συνειδὸς
αὐτὸ
τῆς |
[2, 13] |
καὶ
τὰ
πρότερα
πάνθ'
ὑπερβάλλων
|
παρασκευῇ |
καὶ
χορηγίᾳ
καὶ
δόσεσι
λαμπραῖς· |
[2, 87] |
καὶ
θεραπόντων
συνέλεγον
ἔν
τε
|
παρασκευῇ |
μείζονι
ἐγίγνοντο.
Τηλικαῦται
δυνάμεις
τῆς |
[2, 64] |
Δυρραχίῳ
στρατοπεδεύσας,
ἔνθα
ἔστιν
ἡ
|
παρασκευὴ |
πᾶσα
Πομπηίῳ,
δέον
ἀποσπᾶν
αὐτὸν |
[2, 127] |
ἀγανακτοῦν,
οἱ
δὲ
πλέονες
σὺν
|
παρασκευῇ |
ποικίλῃ
τοῖς
ἀνδροφόνοις
συνήργουν.
Καὶ |
[2, 30] |
φανέντος
τάδε
μὲν
ἐχείμαζεν
ἐν
|
Καπύῃ· |
οἱ
δ'
ἐπ'
αὐτὰ
πεμφθέντες |
[2, 31] |
ὁ
Κλαύδιος
εἰσηγεῖτο
τὴν
ἐν
|
Καπύῃ |
στρατιὰν
ἀπαντᾶν
ὡς
πολεμίῳ
Καίσαρι. |
[2, 37] |
πόλεως
αὐτίκα
ἐς
τὴν
ἐν
|
Καπύῃ |
στρατιάν,
καὶ
οἱ
ὕπατοι
συνείποντο |
[2, 88] |
ἐς
αὐτόν,
ἀπὸ
τριήρων
ἐς
|
σκάφη, |
καὶ
συγγνώμην
ᾖτει
καὶ
τὰς |
[2, 46] |
δ'
ἐσβαινόντων
ἐκείνων
τά
τε
|
σκάφη |
κατεδύετο,
καὶ
τῶν
ἀναχθέντων
οἱ |
[2, 32] |
τοῦ
ἔτους.
Περιεῖχε
δ'
ἡ
|
γραφὴ |
κατάλογόν
τε
σεμνὸν
ὧν
ἐξ |
[2, 18] |
Κράσσου
συμφορὰν
ἡ
Παρθικὴ
δηλώσει
|
γραφή, |
Ῥωμαῖοι
δὲ
λιμῷ
πιεζόμενοι
Πομπήιον |
[2, 90] |
ἐγένετο,
ἀκριβέστερον
ἡ
περὶ
Αἰγύπτου
|
συγγραφὴ |
διέξεισι·
τὴν
δὲ
κεφαλὴν
τοῦ |
[2, 63] |
φυγόντες,
εἰ
μὴ
τὰ
σημεῖα
|
προαπεστράφη. |
Ὡς
δὲ
ὁ
Καῖσαρ
οὐδὲ |
[2, 131] |
πόλει.
Ὁ
δὲ
τούτοις
μὲν
|
ἔφη· |
Βουλόμεθα.
Ἀλλὰ
ποίαν
λέγετε
εἰρήνην; |
[2, 99] |
ὡμολόγει
τοῖς
περισώσασι
καὶ
καταδαρθεῖν
|
ἔφη |
δεῖσθαι.
Οἱ
μὲν
δὴ
τὸ |
[2, 109] |
τὰς
Ἰβηρικὰς
σπείρας,
Οὐδὲν
ἀτυχέστερον,
|
ἔφη, |
διηνεκοῦς
φυλακῆς·
ἔστι
γὰρ
αἰεὶ |
[2, 145] |
αὐτὴν
ὁ
Ἀντώνιος
καὶ
παλινῳδῶν
|
ἔφη· |
Ἔοικεν,
ὦ
πολῖται,
τὰ
γεγενημένα |
[2, 31] |
ὀρέγων
τῷ
Πομπηίῳ
Κελεύω
σοι,
|
ἔφη, |
κἀγὼ
καὶ
ὅδε
χωρεῖν
ἐπὶ |
[2, 146] |
χεῖρας
αὐτῷ
συνελθόντων
Σὺ
δ'
|
ἔφη, |
καὶ
μόνος
ἐκ
τριακοσίων
ἐτῶν |
[2, 132] |
τῶν
μισθωτῶν
ἐνισταμένων,
Ἀσεβὲς
μέν,
|
ἔφη, |
καὶ
παράνομον,
ἐργάσομαι
δὲ
ὅμως, |
[2, 11] |
δύναμαι
πεῖσαι
τὰ
δίκαια
ποιεῖν,
|
ἔφη, |
Καίσαρα,
τό
γε
ἄγος
αὐτῷ |
[2, 41] |
Κελτικὸς
πόλεμος
ἐπίοι.
Ὁ
δὲ
|
ἔφη |
Κελτοὺς
αὐτὸς
ἐς
τὸ
ἀσφαλέστατον |
[2, 94] |
ὑποκρινόμενος
ἀπορεῖν·
ἐπανελθὼν
δ'
ὅμως
|
ἔφη |
κολάσειν
μὲν
αὐτῶν
οὐδένα,
ἄχθεσθαι |
[2, 28] |
ἐπικληθεὶς
ἀξιωθείη·
ἃ
δὲ
ἄκων
|
ἔφη |
λαβεῖν,
ἑκὼν
ἀποθήσομαι
τοῖς
ἀπολαβεῖν |
[2, 28] |
σόφισμα
διελέγχων
οὐχ
ὑπισχνεῖσθαι
δεῖν
|
ἔφη |
μᾶλλον
ἢ
αὐτίκα
ἀποθέσθαι
οὐδ' |
[2, 131] |
ἐπιστραφείς
ὁ
μὲν
Καῖσαρ
ἡμῶν,
|
ἔφη, |
μεθέστηκεν,
ἱερὸς
τῷ
ὄντι
καὶ |
[2, 99] |
λαμπρῶς
ἔθαπτον·
ὁ
δὲ
Καῖσαρ
|
ἔφη |
μέν
οἱ
φθονῆσαι
Κάτωνα
καλῆς |
[2, 113] |
ἀγαθὲ
Βροῦτε
Ἀμυνῶ
τῇ
πατρίδι,
|
ἔφη, |
μέχρι
θανάτου.
Καὶ
ὁ
Κάσσιος |
[2, 132] |
μὲν
ἡ
ἡδονή,
Μέμνησθε,
δὲ
|
ἔφη, |
μοι
τοῦδε
καὶ
ὕστερον,
ἂν |
[2, 94] |
αἰεί,
τοιαῦτα
θορυβεῖ.
Καὶ
τόδε,
|
ἔφη, |
μόνον
ἀφίημι
τῆς
στρατείας·
δώσω |
[2, 113] |
Κάσσιος
αὐτὸν
ἀσπασάμενος
Τίνα
δ'
|
ἔφη, |
οὐ
προσλήψῃ
τῶν
ἀρίστων
οὕτω |
[2, 113] |
χεῖρα
τῷ
Βρούτῳ
Τί
ποιήσομεν,
|
ἔφη, |
παρὰ
τὸ
βουλευτήριον,
ἂν
οἱ |
[2, 113] |
προθῶσι;
καὶ
ὁ
Βροῦτος
οὐκ
|
ἔφη |
παρέσεσθαι
τῷ
βουλευτηρίῳ.
Ἐπανερομένου
δὲ |
[2, 149] |
προύλεγεν·
ὁ
δ'
ἐπισκώπτων
αὐτὸν
|
ἔφη |
περὶ
τὴν
ἕω·
Πάρεισιν
αἱ |
[2, 130] |
τοῖς
μὲν
περὶ
τῆς
εἰρήνης
|
ἔφη· |
Περὶ
τούτου
σκοποῦμεν,
ὡς
ἔσται |
[2, 115] |
ἄφνω
τεθορύβητο,
ὁ
δ'
ἐπιμειδιάσας
|
ἔφη· |
Πόθεν
οὖν
ἔσται
σοι
τὰ |
[2, 12] |
ἐσδραμὼν
μετὰ
ξιφιδίου
γυμνοῦ,
ἐπιπεμφθῆναι
|
ἔφη |
πρός
τε
Βύβλου
καὶ
Κικέρωνος |
[2, 131] |
ὑπολοίπους
αἰδούμεθα
βλάψαι.
Καὶ
τάδε,
|
ἔφη, |
σκοποῦσιν
ἡμῶν
οἱ
πρόβουλοι,
καὶ |
[2, 130] |
εὐσεβέστερα
αἱρουμένους
καί
Αὐτὸς
ἄν,
|
ἔφη, |
συνετασσόμην
ὑμῖν
καὶ
τὰ
αὐτὰ |
[2, 115] |
τις
βουλευτῶν
ἐπισπάσας,
Ποπίλιος
Λαίνας,
|
ἔφη |
συνεύχεσθαι
περὶ
ὧν
ἔχουσι
κατὰ |
[2, 55] |
Πομπηίου.
Εἰ
δὲ
καὶ
Δυρράχιον,
|
ἔφη, |
τὸ
ταμιεῖον
τῆς
Πομπηίου
παρασκευῆς |
[2, 153] |
αὐτὰ
σημεῖα
γίγνεται·
καὶ
χλευάσας
|
ἔφη |
τοιαῦτά
οἱ
καὶ
περὶ
Ἰβηρίαν |
[2, 116] |
θανάτου
τὸ
σημεῖον
εἶναι,
γελάσας
|
ἔφη |
τοιοῦτον
αὑτῷ
καὶ
περὶ
Ἰβηρίαν |
[2, 128] |
ᾕρητὀ,
σιωπὴν
ὡς
ὕπατος
ἐπικηρύξας
|
ἔφη· |
Τοῖς
αἰτοῦσι
περὶ
Καίσαρος
ψῆφον |
[2, 153] |
Μαρτίας
εἰδούς,
ἐλθούσης
τῆς
ἡμέρας
|
ἔφη, |
τὸν
μάντιν
χλευάζων,
ὅτι
πάρεισιν |
[2, 144] |
καὶ
ἕτερος
προσφύγοι,
Οὐχ
ἕτερος,
|
ἔφη, |
τῷδε
προσφεύγων,
ἀλλ'
αὐτὸς
ὑμῖν |
[2, 98] |
οἰκείων
τοῖς
πολεμίοις·
τίνι
γὰρ
|
ἔφη |
χρήσεσθαι
προσιόντων,
ἂν
νυκτὸς
ἐπίωσι; |
[2, 119] |
ὥσπερ
ἀσπίδας
περιπλεξάμενοι
καὶ
τὰ
|
ξίφη |
μετὰ
τοῦ
αἵματος
ἔχοντες
ἐβοηδρόμουν |
[2, 77] |
ἀλλήλοις
ἐς
ἀξίωμα
καὶ
δύναμιν,
|
ξίφη |
νῦν
φέρουσι
κατ'
ἀλλήλων
καὶ |
[2, 11] |
κατεβόα,
μέχρι
καὶ
τότε
μετέωρος
|
ἐξερρίφη |
καὶ
τοὺς
νόμους
ὁ
Καῖσαρ |
[2, 55] |
ἐν
ἀγῶνι
δρόμου.
Καὶ
οὔτε
|
τροφῇ |
καιρὸν
ἐδίδοσαν
οὔτε
ὕπνῳ·
ἔπειξις |
[2, 117] |
τὸ
πλευρὸν
ἕτερος,
ὡς
ἐπὶ
|
συστροφῇ |
τεταμένον,
διελαύνει
ξιφιδίῳ·
καὶ
Κάσσιος |
[2, 77] |
γὰρ
ταῦτα
ἐνέλειπεν
ἐκείνῃ
τῇ
|
μάχῃ, |
ἀλλ'
ὡς
ἐν
τοσαῖσδε
μυριάσιν |
[2, 39] |
θεόν.
Φασὶ
δ'
ἐν
τῇ
|
μάχῃ |
τῇδε
Δυρράχου
παῖδα
Ἰόνιον
ὑφ' |
[2, 74] |
προϊόντες
ἐπὶ
τὴν
μάχην
τὰ
|
τείχη |
τὰ
σφέτερα
αὐτῶν
καὶ
τὴν |
[2, 98] |
ἐμαυτὸν
ἀποπνῖξαι
καὶ
ἐς
τὰ
|
τείχη |
τὴν
κεφαλὴν
ἀπαράξαι
καὶ
ἐς |
[2, 108] |
ἦν,
ἥ
τε
τῶν
δημάρχων
|
ἀρχὴ |
ἱερὰ
καὶ
ἄσυλος
ἦν
ἐκ |
[2, 102] |
δ'
αὐτοῦ
τὸ
διπλάσιον
καὶ
|
χιλιάρχῃ |
καὶ
ἱππάρχῃ
τὸ
ἔτι
διπλάσιον |
[2, 102] |
τὸ
διπλάσιον
καὶ
χιλιάρχῃ
καὶ
|
ἱππάρχῃ |
τὸ
ἔτι
διπλάσιον
καὶ
τοῖς |
[2, 51] |
ἔστι
μοι
πολέμων
ἐμπειρία
καὶ
|
τύχη |
ἀηττήτῳ
μέχρι
νῦν
γενομένῳ,
καὶ |
[2, 66] |
καὶ
ἀπογινώσκουσιν
αὑτῶν
ἀνδράσι
καὶ
|
τύχῃ |
Καίσαρος
λαμπρᾷ
περὶ
τῶν
ὅλων |
[2, 150] |
ἱστία
καὶ
θαρρεῖν
τῇ
Καίσαρος
|
τύχῃ |
μᾶλλον
ἢ
τῇ
θαλάσσῃ.
Ἔς |
[2, 55] |
τοῦ
τε
χειμῶνος
σὺν
τῇ
|
τύχῃ |
περιγένοιντο
καὶ
θαλάσσης
τοσῆσδε
χωρὶς |
[2, 97] |
σφέτερα
αὐτῶν
ἁμαρτήματα
τῇ
Καίσαρος
|
τύχῃ |
προστιθέντων·
ἐδόκει
γὰρ
δὴ
καὶ |
[2, 58] |
λογισμῶν
ὁ
Καῖσαρ
ἐπεποίθει
τῇ
|
τύχῃ. |
Τάδε
οὖν
ὁ
Πομπήιος
προλαβεῖν |
[2, 74] |
ἄκοντα
χωρεῖν
ἐπὶ
τὸ
ἔργον,
|
τύχῃ |
τε
παρακμάζοντα
ἤδη
καὶ
νωθῆ |
[2, 148] |
ἀρχὴν
τήνδε
ἄρχοντα,
ἢν
μὴ
|
τύχῃ |
τυραννικὸς
ὢν
ἢ
ἐπίμεμπτος,
ἀποθανόντα |
[2, 149] |
πεποιθότε
μᾶλλον
ἢ
τόλμῃ
καὶ
|
τύχῃ. |
Ὧν
ὁ
μὲν
ἄνυδρόν
τε |
[2, 113] |
ἀσπασάμενος
Τίνα
δ'
ἔφη,
οὐ
|
προσλήψῃ |
τῶν
ἀρίστων
οὕτω
φρονῶν;
Ἤ |
[2, 82] |
τὴν
μάχην
ἤρετο,
ὅ
τι
|
προσδοκῴη, |
ὁ
δὲ
λαμπρῶς
ἀνεβόησε·
Νικήσομεν, |
[2, 49] |
μηδένα
τῶν
Ἰταλῶν
τοῦ
πολέμου
|
περισπῴη. |
Καὶ
τάδε
μὲν
ἦν
αὐτῷ |