Livre, Par. |
[2, 4] |
οἱ
δ'
Ἀλλόβριγες
ἐνδοιάσαντες
ἐκοινώσαντο
|
Φαβίῳ |
Σάγγᾳ,
ὃς
ἦν
τῶν
Ἀλλοβρίγων |
[2, 7] |
ἐς
τῶν
νῦν
αὐτοκρατόρων
τοὺς
|
φαινομένους |
ἀξίους·
οὐδὲ
γὰρ
τοῖσδε,
καίπερ |
[2, 3] |
συνωμόταις
ἔδοξεν,
ὅτε
Κατιλίναν
ἐν
|
Φαισούλαις |
πυνθάνοιντο
γεγενῆσθαι,
Λέντλον
μὲν
αὐτὸν |
[2, 3] |
τά
τε
χρήματα
προύπεμπεν
ἐς
|
Φαισούλας |
καὶ
τοῖς
συνωμόταις
ἐντειλάμενος
κτεῖναι |
[2, 2] |
ὀρεγομένους
ἔργων
ὁμοίων,
ἐς
μὲν
|
Φαισούλας |
τῆς
Τυρρηνίας
Γάιον
Μάλλιον,
ἐς |
[2, 75] |
εὐταξίας
καὶ
σιωπῆς,
παρεστήσατο
τῇ
|
φάλαγγι |
τῇ
Ἰταλικῇ,
τοὺς
δὲ
ἄλλους, |
[2, 79] |
ἔτι
μήτ'
ἐκτρέχειν
ἐκ
τῆς
|
φάλαγγος |
μηδ'
ἀκοντίζειν,
ἀλλ'
ἐν
προβολῇ |
[2, 76] |
ὂν
διαρπάζειν.
~Ἡγοῦντο
δὲ
τῆς
|
φάλαγγος |
Πομπηίῳ
μὲν
ὁ
κηδεστὴς
Σκιπίων |
[2, 79] |
βοὴ
δὲ
οὐδεμία
ἐκ
τοσῆσδε
|
φάλαγγος |
τοιάδε
δρώσης
οὐδ'
οἰμωγαὶ
τῶν |
[2, 147] |
ὄψιν
ὁ
δῆμος
οἰκτίστην
σφίσι
|
φανεῖσαν |
οὐκέτι
ἐνεγκὼν
ἀνῴμωξάν
τε
καὶ |
[2, 6] |
ἐξειργασμένος.
Δικαίου
δὲ
τῆς
γνώμης
|
φανείσης |
καὶ
δεχθείσης,
ἀκρατῶς
οἱ
πολλοὶ |
[2, 93] |
συνέτρεχον
καί,
ὡς
ἔθος,
ἄφνω
|
φανέντα |
σφίσιν
ἠσπάζοντο
αὐτοκράτορα.
Κελεύσαντος
δ' |
[2, 93] |
ἅμα
καὶ
τοῦδε
καὶ
φιλανθρώπου
|
φανέντος, |
αἰδὼς
αὐτίκα
πᾶσιν
ἐνέπιπτεν
καὶ |
[2, 94] |
μόνον
αὐτὸ
τοῦ
Καίσαρος
ἀδιαλλάκτου
|
φανέντος· |
καὶ
σφᾶς
αὐτὸν
ἠξίουν
διακληρῶσαί |
[2, 30] |
~Οὐδενὸς
δὲ
δεινοῦ
περὶ
Συρίαν
|
φανέντος |
τάδε
μὲν
ἐχείμαζεν
ἐν
Καπύῃ· |
[2, 113] |
διανοούμενοι
τότε
πρῶτον
ἐς
τὸ
|
φανερὸν |
ἀλλήλοις
προύφερον
καὶ
τῶν
ἰδίων |
[2, 46] |
τὴν
Ἰτύκην
στρατοπέδῳ
τοῦ
κακοῦ
|
φανεροῦ |
γενομένου,
Φλάμμας
μὲν
ὁ
ναύαρχος |
[2, 135] |
προφέρειν
μήτε
θάπτειν
τὸ
σῶμα
|
φανερῶς, |
μή
τι
νεώτερον
ἕτερον
ἐκ |
[2, 64] |
τῶν
ἐπιφανῶν
γερόντων
ἐν
ἰατρείῳ
|
φανῆναι, |
κυλίκων
αὐτοῖς
παρακειμένων
ἀτρώτοις,
εἴκοσι |
[2, 55] |
ἀπερρίπτουν,
ἃ
ἔφερον,
ἢ
ἐν
|
φάραγξι |
διαλαθόντες
ὑπελείποντο,
τὴν
αὐτίκα
ἀνάπαυσιν |
[2, 75] |
θηρίοις,
λιμὸν
ἔχοντες,
ἄξιον
θηρίων
|
φάρμακον. |
Ἀλλ'
οὐ
γὰρ
ἦν
ἀναδῦναι |
[2, 64] |
παρακαθεζόμενον
οἷα
ἰατρόν,
ὃς
τὸ
|
φάρμακον |
αὐτοῖς
ἄρα
παρέσχε.
~Πομπήιος
δ' |
[2, 20] |
διελάλουν,
ὅτι
μόνον
ἂν
γένοιτο
|
φάρμακον |
ἐπὶ
τοῖς
παροῦσι
κακοῖς
ἡ |
[2, 101] |
ἄλλα
ἐκρατύνατο,
καὶ
Ποντικὸν
ἐπὶ
|
Φαρνάκει |
καὶ
Λιβυκὸν
ἐπὶ
Λιβύων
τοῖς |
[2, 88] |
τῶν
τριήρων
ἐπιφαίνεται
μεσοποροῦντι,
πρὸς
|
Φαρνάκην |
ἐπειγόμενος.
Καὶ
δυνηθεὶς
ἂν
πολλαῖς |
[2, 91] |
ἐν
Ἀλεξανδρεία
διὰ
Συρίας
ἐπὶ
|
Φαρνάκην |
ἠπείγετο.
Ὁ
δὲ
ἤδη
μὲν |
[2, 91] |
πρώτης
βοῆς
τρέπεταί
τε
τὸν
|
Φαρνάκην |
καὶ
πολλοὺς
ἔκτεινε,
σὺν
χιλίοις |
[2, 87] |
ἐς
τὸν
Πόντον
ἔπλει
πρὸς
|
Φαρνάκην |
ὡς
ἀναστήσων
αὐτὸν
ἐπὶ
Καίσαρα, |
[2, 92] |
εἶδον,
ἐνίκησα.
~Μετὰ
δὲ
τοῦτο
|
Φαρνάκης |
μὲν
ἀγαπῶν
ἐς
τὴν
ἀρχὴν |
[2, 91] |
ὑπ'
ἀνοίας
ἐγγυῶντας
Καίσαρι
τὴν
|
Φαρνάκους |
θυγατέρα.
Ὁ
δ'
αἰσθόμενος
ὧν |
[2, 91] |
μέχρι
προσπελάσας
τῷ
χάρακι
τοῦ
|
Φαρνάκους |
καὶ
τοσόνδε
εἰπών·
Οὐ
γὰρ |
[2, 101] |
Αἰγύπτιον,
μεταξὺ
τοῦ
Γαλατῶν
καὶ
|
Φαρνάκους. |
Τὰ
δὲ
Ῥωμαίων
φυλαξάμενος
ἄρα, |
[2, 101] |
ἐφήσθησαν
καὶ
Ποθεινῷ
καὶ
τὴν
|
Φαρνάκους |
φυγὴν
ἐγέλασαν.
~Χρήματα
δ'
ἐν |
[2, 111] |
Καίσαρι
προσφυγὼν
ἐκ
τοῦ
κατὰ
|
Φάρσαλον |
ἀτυχήματος,
καὶ
Γάιος
Κάσσιος,
ὁ |
[2, 87] |
τῶν
ἐπιφανῶν
ἐκ
τοῦ
κατὰ
|
Φάρσαλον |
ἔργου
διεπεφεύγεσαν,
ἐπὶ
Κερκύρας
ἠπείγοντο |
[2, 92] |
ἐπηγγελμένα
σφίσιν
ἐπὶ
τῷ
κατὰ
|
Φάρσαλον |
ἔργῳ
λαβόντες
οὔτε
ἐννόμως
ἔτι |
[2, 103] |
ἐκ
πείρας
ὧν
ἀμφί
τε
|
Φάρσαλον |
καὶ
Λιβύην
ἐπεπόνθεσαν,
ἐκτρίβειν
τῷ |
[2, 65] |
καὶ
ἀντεστρατοπέδευσε
τῷ
Καίσαρι
περὶ
|
Φάρσαλον, |
καὶ
τριάκοντα
σταδίους
ἀλλήλων
ἀπεῖχον. |
[2, 64] |
συντόνως
ἡμέραις
ὁδεύσας
ἐστρατοπέδευσε
περὶ
|
Φάρσαλον. |
Λέγεται
δ'
ἐν
τοῖς
Γόμφοις |
[2, 82] |
τέλος
ἦν
τῆς
ἀοιδίμου
περὶ
|
Φάρσαλον |
μάχης.
Ἀριστεῖα
δ'
ὁ
μὲν |
[2, 75] |
τοὺς
λοιποὺς
ἐς
τὸ
μεταξὺ
|
Φαρσάλου |
τε
πόλεως
καὶ
Ἐνιπέως
ποταμοῦ, |
[2, 103] |
ἐξ
αὐτῆς
Λιβύης
τε
καὶ
|
Φαρσάλου |
τοῖς
ἡγεμόσι
συνῆλθεν,
ὁ
δὲ |
[2, 88] |
νίκῃ
δύο
μὲν
ἡμέρας
ἐν
|
Φαρσάλῳ |
διέτριψε
θύων
καὶ
τὸν
στρατὸν |
[2, 92] |
μὲν
αὐτοῖς
ἀόριστά
τινα
ἐν
|
Φαρσάλῳ, |
καὶ
ἕτερα
ἀόριστα,
ὅταν
ὁ |
[2, 102] |
νεών,
ὥσπερ
εὔξατο
μέλλων
ἐν
|
Φαρσάλῳ |
μαχεῖσθαι·
καὶ
τέμενος
τῷ
νεῲ |
[2, 112] |
ἐγίγνετο.
Διὸ
καὶ
νικῶν
ἐν
|
Φαρσάλῳ |
μετὰ
σπουδῆς
λέγεται
τοῖς
ἡγεμόσιν |
[2, 39] |
Ἡρακλέα
μᾶλλον
ὡς
ἐς
θεόν.
|
Φασὶ |
δ'
ἐν
τῇ
μάχῃ
τῇδε |
[2, 82] |
ἄλλης
στρατιᾶς
οἱ
μὲν
ἐπαίροντές
|
φασι |
δισμυρίους
ἐπὶ
πεντακισχιλίοις,
Ἀσίνιος
δὲ |
[2, 102] |
~Χρήματα
δ'
ἐν
τοῖς
θριάμβοις
|
φασὶ |
παρενεχθῆναι
μυριάδας
ἓξ
καὶ
ἥμισυ |
[2, 16] |
περὶ
τὰς
πύλας
ὑποδεχομένων
πάντων,
|
φασὶ |
περὶ
τὰς
δεξιώσεις
τὴν
ἡμέραν |
[2, 60] |
φρουράρχου
Μινουκίου
παθόντος,
ᾧ
γέ
|
φασι |
τὴν
μὲν
ἀσπίδα
ἑκατὸν
καὶ |
[2, 15] |
λαμπρῶς,
οἷόν
τι
καὶ
Δημοσθένη
|
φασὶ |
τὸν
Ἀθηναῖον
οὐδ'
ὑποστῆναι
τὴν |
[2, 25] |
ἐπὶ
τῷ
Πομπηίῳ
ὕπατος
ἦν,
|
φασὶ |
τὸν
Καίσαρα
τῷ
μηνύοντι
ἀποκρίνασθαι, |
[2, 20] |
πατρίδα
Λανούβιον
ἐξῄει,
ἣν
Διομήδη
|
φασὶν |
ἀλώμενον
ἐξ
Ἰλίου
πρώτην
ἐν |
[2, 8] |
ὀφλὼν
διὰ
τὰς
φιλοτιμίας·
ὅτε
|
φασὶν |
αὐτὸν
εἰπεῖν,
ὅτι
δέοιτο
δισχιλίων |
[2, 104] |
ἑσπέραν
μόλις
ἐνίκησεν,
ὅτε
καὶ
|
φασὶν |
αὐτὸν
εἰπεῖν,
ὅτι
πολλάκις
μὲν |
[2, 91] |
πρώτοις
αὐτῷ
συνδραμοῦσιν·
ὅτε
καί
|
φασιν |
αὐτὸν
εἰπεῖν·
Ὦ
μακάριε
Πομπήιε, |
[2, 77] |
ὤκνει
τοσῆσδε
ἀμφιβολίας
ἄρξαι.
Καί
|
φασιν |
αὐτῶν
ἑκάτερον
καὶ
δακρῦσαι.
~Μέλλουσι |
[2, 62] |
μεθῆκεν.
Ὃ
καὶ
τὸν
Καίσαρά
|
φασιν |
εἰπεῖν,
ὅτι
σήμερον
ἂν
ὁ |
[2, 141] |
οἱ
νῦν
τῆς
πατρίδος
προστάται
|
φασὶν |
ἐλέῳ
περισῴζειν,
τήν
τε
γῆν |
[2, 81] |
τι
καὶ
τὸν
Τελαμῶνος
Αἴαντά
|
φασιν |
ἐν
Ἰλίῳ
παθεῖν,
ἐν
μέσοις |
[2, 41] |
τε
ἀψαύστων
ἐκίνει
χρημάτων,
ἅ
|
φασιν |
ἐπὶ
Κελτοῖς
πάλαι
σὺν
ἀρᾷ |
[2, 153] |
ποταμὸν
καὶ
ἐπὶ
τοῦτο
ἐκπλέοντά
|
φασιν |
ἐπιτωθάσαι
τοῖς
Χαλδαίοις,
ὅτι
σῶος |
[2, 139] |
κωλύοντι
θάνατον
ἠπείλει;
~Ἀλλὰ
τίς,
|
φασίν, |
ἔτι
ὅρκος
ἐς
ἀσφάλειαν
εἰρήνης |
[2, 70] |
μάχην·
οἱ
δ'
ὀλιγωτέρους
ἑξακισμυρίων
|
φασίν, |
οἱ
δ'
ὑπερεπαίροντες
τεσσαράκοντα
μυριάδας |
[2, 119] |
Λέντλος
τε
ὁ
Σπινθὴρ
καὶ
|
Φαώνιος |
καὶ
Ἀκουῖνος
καὶ
Δολοβέλλας
καὶ |
[2, 37] |
δ'
ἐς
ἅπαντα
τῶν
ὑπάτων,
|
Φαώνιος |
μὲν
Πομπήιον
ἐπισκώπτων
τοῦ
ποτὲ |
[2, 127] |
καὶ
τὴν
εὐφημίαν
ὑπανῄρουν
καὶ
|
φείδεσθαι |
μόνον
αὐτῶν
ἠξίουν.
Καὶ
οἱ |
[2, 65] |
ἐθνῶν
ἐς
αὐτὸν
ἀφορώντων
καὶ
|
φειδοῖ |
Λευκίου
Σκιπίωνος,
μή
τι
περὶ |
[2, 41] |
Κάτων
μὲν
τοσόνδε
ἀποκρινάμενος,
ὅτι
|
φειδοῖ |
τῶν
ὑπηκόων
οὐκ
ἐνταῦθα
αὐτὸν |
[2, 37] |
καὶ
ἀπειλήσας
τοῖς
ἐπιμένουσιν,
εἰ
|
φειδοῖ |
χωρίων
ἢ
κατασκευῆς
ἀπολελείψονται
τῶν |
[2, 58] |
ἄνεμος
ἐκφέρῃ,
μηδὲν
τῶν
νεῶν
|
φειδομένους· |
οὐ
γὰρ
νεῶν
χρῄζειν
Καίσαρα, |
[2, 123] |
καὶ
προνοίας
τῆς
ἐλευθερίας
καὶ
|
φειδοῦς |
τῶν
ἐσομένων
τῇ
πατρίδι
κακῶν, |
[2, 74] |
αὐτοὺς
τῶνδε
μὲν
ὡς
συγγενῶν
|
φειδώμεθα, |
τοὺς
δὲ
συμμάχους
ἐς
τὴν |
[2, 26] |
πληγὰς
εἶναι
ξενίας
σύμβολον.
Καὶ
|
φέρειν |
αὐτὰς
ἐκέλευε
καὶ
δεικνύναι
τῷ |
[2, 66] |
διὰ
θαλάσσης
πάντα
ἄνεμον
αὐτῷ
|
φέρειν· |
Καῖσαρ
δὲ
μόνον
εἶχεν,
ὅ |
[2, 127] |
τὴν
τούτων
τιμὴν
ὕβριν
Καίσαρι
|
φέρειν, |
οὐκ
εἴων
ἔτι
τὸν
τεθνεῶτα |
[2, 57] |
ἴθι
πρὸς
τὸν
κλύδωνα·
Καίσαρα
|
φέρεις |
καὶ
τὴν
Καίσαρος
τύχην.
Ἐκπλαγέντων |
[2, 89] |
πυθόμενος
δὲ
Πομπήιον
ἐπ'
Αἰγύπτου
|
φέρεσθαι |
διέπλευσεν
ἐς
Ῥόδον.
Καὶ
οὐδ' |
[2, 66] |
ὡς
ἔκ
τε
γῆς
αἰεὶ
|
φέρεσθαι |
καὶ
διὰ
θαλάσσης
πάντα
ἄνεμον |
[2, 89] |
γῆς
ἀποσχών,
προσέταξεν
ἐς
Ἀλεξάνδρειαν
|
φέρεσθαι. |
Καὶ
ὁ
μὲν
τρισὶν
ἡμέραις |
[2, 143] |
~Διαθῆκαι
δὲ
τοῦ
Καίσαρος
ὤφθησαν
|
φερόμεναι, |
καὶ
εὐθὺς
αὐτὰς
τὸ
πλῆθος |
[2, 146] |
καὶ
τὴν
ἐσθῆτα
ἐπὶ
κοντοῦ
|
φερομένην |
ἀνέσειε,
λελακισμένην
ὑπὸ
τῶν
πληγῶν |
[2, 83] |
ἀκραιφνές,
ἐπὶ
δὲ
τὴν
ἕω
|
φερόμενος |
ἐπὶ
τὸν
Παρθυαῖον
ὡς
δι' |
[2, 116] |
μέν,
ὑπὸ
δὲ
ἐκπλήξεως
ἐσιώπων.
|
~Φερομένου |
δὲ
ἤδη
τοῦ
Καίσαρος,
τῶν |
[2, 4] |
Κροτωνιάτην,
γράμματα
χωρὶς
ὀνομάτων
γεγραμμένα
|
φέροντα· |
οἱ
δ'
Ἀλλόβριγες
ἐνδοιάσαντες
ἐκοινώσαντο |
[2, 46] |
οἱ
ἔμποροι
τοὺς
πολλοὺς
χρήματα
|
φέροντας |
ἕνεκα
τῶν
χρημάτων
ἐς
τὴν |
[2, 91] |
εἰρήνης,
στέφανόν
τε
χρύσειον
αὐτῷ
|
φέροντας |
καὶ
ἐς
γάμον
ὑπ'
ἀνοίας |
[2, 63] |
ὑπὸ
σφῶν
ἠδικῆσθαι
καὶ
τοὺς
|
φέροντας |
τὰ
σημεῖα
κτείνειν
ἐπεβόων,
ὡς |
[2, 143] |
δὲ
καὶ
Πείσωνος
τὸ
σῶμα
|
φέροντος |
ἐς
τὴν
ἀγορὰν
πλῆθός
τε |
[2, 95] |
τὰ
μέγιστα
σημεῖα,
τοὺς
ἀετούς,
|
φερόντων |
τῇ
ἑαυτοῦ
χειρὶ
περισπάσας
μετενεγκεῖν |
[2, 2] |
οὐδὲν
μοναρχίαν
ταχὺ
καὶ
μέγα
|
φέρουσαν, |
ἀλλ'
ἔριδος
καὶ
φθόνου
μεστήν· |
[2, 77] |
ἀξίωμα
καὶ
δύναμιν,
ξίφη
νῦν
|
φέρουσι |
κατ'
ἀλλήλων
καὶ
τοὺς
ὑποστρατευομένους |
[2, 91] |
θυγατέρα.
Ὁ
δ'
αἰσθόμενος
ὧν
|
φέρουσι, |
προῆλθε
μετὰ
τοῦ
στρατοῦ
καὶ |
[2, 40] |
βουλῆς
ἢ
τοῦ
δήμου
δόγμα
|
φέρων |
ἐς
ἀλλοτρίαν
ἀρχὴν
ἐμβάλλοι,
ὧδε |
[2, 61] |
ἐστι
Ῥωμαίοις,
μόλις
ἔφθασεν
ὁ
|
φέρων |
ὑπὲρ
τὸ
χαράκωμα
τοῖς
ἔνδον |
[2, 74] |
Σύρια
καὶ
Φρύγια
καὶ
Λύδια,
|
φεύγειν |
αἰεὶ
καὶ
δουλεύειν
ἕτοιμα·
οἷς |
[2, 62] |
μήτε
πεισθῆναι
τοῖς
προστάγμασιν,
ἀλλὰ
|
φεύγειν |
ἕκαστον,
ὅπῃ
τύχοιεν,
ἀμεταστρεπτὶ
χωρὶς |
[2, 65] |
τοῖς
ἡττηθεῖσιν
ὁμοίως
τὸν
νικῶντα
|
φεύγειν. |
Ὁ
μὲν
δὴ
τοῖσδε
προσθέμενος |
[2, 65] |
δ'
ἐναντίον
αἴσχιστον
εἶναι,
καταλιπεῖν
|
φεύγοντα |
Καίσαρα
καὶ
τοῖς
ἡττηθεῖσιν
ὁμοίως |
[2, 38] |
καὶ
οἱ
τὸ
Κορφίνιον
οἰκοῦντες
|
φεύγοντα |
τὸν
Δομίτιον
ἀμφὶ
τὰς
πύλας |
[2, 62] |
αὐτόν,
θεοῦ
παράγοντος,
ἐπὶ
τοὺς
|
φεύγοντας |
ἔπειθε
τραπῆναι·
καὶ
αὐτὸς
ἅμα |
[2, 107] |
φίλων.
Κατεκάλει
δὲ
καὶ
τοὺς
|
φεύγοντας |
ὁ
Καῖσαρ,
πλὴν
εἴ
τις |
[2, 61] |
καὶ
ἐς
τὸ
στρατόπεδον
ἐδίωκε
|
φεύγοντας |
σημεῖά
τε
πολλὰ
εἷλεν
αὐτῶν, |
[2, 90] |
παρ'
αὐτὸ
αἰγιαλοῖς,
ἔνθα
καὶ
|
φεύγων |
ἐς
τὴν
θάλατταν
ἐξήλατο
καὶ |
[2, 24] |
νόμου
τοῦ
Πομπηίου
διδόντος
αὐτῷ
|
φήναντι |
ἕτερον
ἀφεῖσθαι
τῆς
καταδίκης,
τὸν |
[2, 34] |
ἔγνω
προεπιχειρεῖν
τοσῷδε
πολέμῳ
καὶ
|
φθάσαι |
τὰ
εὔκαιρα
τῆς
Ἰταλίας.
~Τοὺς |
[2, 98] |
αὐτοῖς,
καὶ
τοῦ
διαστήματος,
εἰ
|
φθάσουσι |
πόρρω
γενέσθαι,
πρὶν
ἐς
ἕω |
[2, 33] |
τοιούσδε
ἄνδρας
ὑπὲρ
αὐτῶν
τι
|
φθεγξαμένους |
οὕτως
ἐξελαύνουσιν
αἰσχρῶς.
~Ὁ
μὲν |
[2, 16] |
μὲν
τῆς
παρούσης
πολιτείας
οὐκέτι
|
φθέγξεσθαι |
μεμνημένον,
οἷα
ἔπαθε,
δίκας
δὲ |
[2, 127] |
δὲ
ἀντέλεγον
μὴ
χρῆναι
περισῴζοντας
|
φθονεῖν |
τῶν
περισσῶν
ἐς
ἀσφάλειαν.
Ὡς |
[2, 57] |
Καῖσαρ,
τῷ
δαιμονίῳ
χαλεψάμενος
ὡς
|
φθονερῷ, |
ἐφῆκε
τὴν
ναῦν
ἐπανιέναι.
Ἡ |
[2, 99] |
δὲ
Καῖσαρ
ἔφη
μέν
οἱ
|
φθονῆσαι |
Κάτωνα
καλῆς
ἐπιδείξεως,
Κικέρωνος
δὲ |
[2, 134] |
Ἰταλιώτας;
Πόσον
δὲ
ὑμῖν
ἔσεσθαι
|
φθόνον |
παρά
τε
ἀνδρῶν
καὶ
θεῶν, |
[2, 14] |
χρόνιον
ὁρῶν
ἐσομένην
καὶ
τὸν
|
φθόνον |
ὡς
ἐπὶ
μεγίστοις
δὴ
τοῖς |
[2, 140] |
αἰτεῖν
ἀριστεῖα·
ἐπεὶ
δὲ
οὐδεὶς
|
φθόνος |
ἢ
χρόνος
ἢ
ἀνθρωπίνη
λήθη |
[2, 2] |
μέγα
φέρουσαν,
ἀλλ'
ἔριδος
καὶ
|
φθόνου |
μεστήν·
χρήματα
δ'
ἀγείρων
πολλὰ |
[2, 142] |
ἡ
γνώμη
ὑπὸ
δέους
ἢ
|
φθόνου, |
ὡς
τῶν
ἀνδρῶν
καὶ
τὰ |
[2, 9] |
πόλεσιν
ἐδεδώκει,
τὴν
βουλὴν
βεβαιῶσαι.
|
Φθόνῳ |
δ'
αὐτῶν
οἱ
πολλοὶ
καὶ |
[2, 150] |
Εὐφράτην
κρατοῦσαν,
ἐχειρώσατο
βίᾳ
καὶ
|
φιλανθρωπίᾳ |
πολὺ
βεβαιότερον
καὶ
πολὺ
ἐγκρατέστερον |
[2, 35] |
ποσὶν
ἢ
βίᾳ
χειρούμενος
ἢ
|
φιλανθρωπίᾳ. |
Φυγαί
τε
καὶ
μεταναστάσεις
ἦσαν |
[2, 133] |
συνεστήσατο,
νόμοις
καὶ
χάρισι
καὶ
|
φιλανθρωπίαις |
βεβαιωσάμενος·
ὧν
τίνας
ὑποστήσεσθαι
δοκεῖτε |
[2, 41] |
ἀνελάμβανε
καὶ
τοῖς
ἐχθροῖς
ἐνσημαινόμενος
|
φιλανθρωπίαν |
εἶπεν,
ὅτι
καὶ
Λεύκιον
Δομίτιον |
[2, 43] |
σκυθρωπῷ
τοῦ
Πετρηίου,
ἐς
τὸ
|
φιλάνθρωπον |
τοῦ
Καίσαρος
ἐτρέποντο
ταῖς
γνώμαις. |
[2, 17] |
χρημάτων
καὶ
σπουδῆς
ἐς
ἅπαντας
|
φιλανθρώπου. |
Ἀφίκοντο
δ'
αὐτῷ
καὶ
Πομπήιος |
[2, 93] |
αὐτοῖς
ἅμα
καὶ
τοῦδε
καὶ
|
φιλανθρώπου |
φανέντος,
αἰδὼς
αὐτίκα
πᾶσιν
ἐνέπιπτεν |
[2, 67] |
ἐπ'
ἀξιώσεως
αὐτὸν
ἐπιτωθαζόντων
ἐς
|
φιλαρχίαν |
ὡς
ἑκόντα
βραδύνοντα,
ἵν'
ἀνδρῶν |
[2, 149] |
Ἑλλάδα
χειρωσάμενος,
δυσαρκτότατον
ἔθνος
καὶ
|
φιλελεύθερον |
καὶ
οὐδενὶ
πρὸ
αὐτοῦ
πλην |
[2, 112] |
ἢ
ἀπιστῶν
ἢ
αἰδούμενος,
εἴτε
|
φιλελεύθερος |
ὢν
ἄγαν
καὶ
τὴν
πατρίδα |
[2, 120] |
δύο
τάδε
ἀλλήλοις
ἐναντία
προσδοκῶντες,
|
φιλελευθέρους |
ὁμοῦ
καὶ
μισθωτοὺς
σφίσιν
ἔσεσθαι |
[2, 150] |
διαστήματος
ἀνίσχων
τὴν
ἀναπνοήν,
μέχρι
|
φιλίᾳ |
νηὶ
προσπελάσας
ὤρεξε
τὰς
χεῖρας |
[2, 124] |
Καίσαρι,
ὥς
μοι
προείρηται,
εἴτε
|
φιλίας |
ἕνεκα
εἴτε
τῶν
ὀμωμοσμένων,
εἴτε |
[2, 84] |
ἑαυτοῦ
καὶ
τῆς
τοῦ
πατρὸς
|
φιλίας. |
Ὁ
δὲ
ἦν
μὲν
περὶ |
[2, 154] |
δίκην
ἀξίαν,
καθάπερ
Ἀλεξάνδρῳ
τοὺς
|
Φίλιππον |
ἀνελόντας.
Ὅπως
δὲ
ἔδοσαν,
αἱ |
[2, 99] |
ὁρίσαι.
Μαρκίᾳ
γέ
τοι
τῇ
|
Φιλίππου |
συνὼν
ἐκ
παρθένου
καὶ
ἀρεσκόμενος |
[2, 149] |
καὶ
οὐδενὶ
πρὸ
αὐτοῦ
πλην
|
Φιλίππῳ |
κατ'
εὐπρέπειαν
ἐς
ἡγεμονίαν
πολέμου |
[2, 151] |
μὲν
ἐκ
βασιλείας
ἠσκημένης
ὑπὸ
|
Φιλίππῳ, |
τοῦ
δ'
ἐξ
ἰδιωτείας,
εὐγενοῦς |
[2, 20] |
στρατιᾶς
τε
ἄρχοντα
ἱκανῆς
καὶ
|
φιλόδημον |
εἶναι
δοκοῦντα
καὶ
τὴν
βουλὴν |
[2, 142] |
ὡς
ἀκαταπλήκτους
δὴ
καὶ
μάλιστα
|
φιλοδήμους |
ἐν
θαύματι
ἐποιοῦντο,
καὶ
ἐς |
[2, 73] |
μὲν
δυσχερέστερα
ἤδη
νενικήκαμεν,
ὦ
|
φίλοι· |
ἀντὶ
γὰρ
λιμοῦ
καὶ
ἀπορίας |
[2, 11] |
τὸν
μὲν
ἄκοντα
ὑπεξήγαγον
οἱ
|
φίλοι |
ἐς
τὸ
πλησίον
ἱερὸν
τοῦ |
[2, 77] |
αὐτούς.
Ἐσῄει
δὲ
σφᾶς,
ὅτι
|
φίλοι |
καὶ
κηδεσταὶ
τέως
ὄντες
καὶ |
[2, 69] |
τῆς
Καίσαρος
εὐχῆς
οἵ
τε
|
φίλοι |
καὶ
ὁ
στρατὸς
ἅπας
πυθόμενοι |
[2, 117] |
εἷλκε,
βοῶν·
Τί
βραδύνετε
ὦ
|
φίλοι; |
Κάσκας
δ'
ἐφεστὼς
ὑπὲρ
κεφαλῆς |
[2, 64] |
κρατοῖεν.
~Ὅθεν
αὐτὸν
οἱ
μὲν
|
φίλοι |
παρεκάλουν
ἀποχρήσασθαι
τοιᾷδε
μετανοίᾳ
καὶ |
[2, 51] |
βασιλέες,
ὅσοι
Ῥωμαίοις
ἢ
ἐμοὶ
|
φίλοι, |
στρατιὰν
καὶ
βέλη
καὶ
ἀγορὰν |
[2, 117] |
τοῦ
θρόνου
προκαθίσαντα
περιέστησαν
οἷα
|
φίλοι |
σὺν
λεληθόσι
ξιφιδίοις.
Καὶ
αὐτῶν |
[2, 106] |
καὶ
ἐν
βασιλεῦσιν,
ὅσοι
Ῥωμαίοις
|
φίλοι. |
Σχήματά
τε
ἐπεγράφετο
ταῖς
εἰκόσι |
[2, 85] |
γύναιον
τοῦ
Πομπηίου
καὶ
οἱ
|
φίλοι |
ταῦτα
μακρόθεν
ὁρῶντες
ἀνῴμωζόν
τε |
[2, 35] |
ἀνενεγκών·
Ἡ
μὲν
ἐπίσχεσις,
ὦ
|
φίλοι, |
τῆσδε
τῆς
διαβάσεως
ἐμοὶ
κακῶν |
[2, 21] |
τε
δημάρχων
ἔνιοι
καὶ
οἱ
|
φίλοι |
τοῦ
Κλωδίου
καὶ
πλῆθος
ἄλλο |
[2, 109] |
καὶ
δυσχερὲς
διαπεπρᾶχθαι,
λέγεται
τοῖς
|
φίλοις |
αὑτὸν
ἐντείλασθαι
φυλάσσειν
ὡς
δεδωκότα |
[2, 114] |
βασιλέα
ἀναιροῦντες,
ἐπὶ
δὲ
τοῖς
|
φίλοις |
αὐτοῦ
ἐχθρῶν
ὡς
Πομπηίου
στασιῶται. |
[2, 123] |
πεπραγμένον
(οὐ
γὰρ
ἐθάρρουν
ἐν
|
φίλοις |
Καίσαρος)
γενόμενον
δ'
ἐνεγκεῖν
ἀξιοῦντες |
[2, 83] |
τὴν
Κιλικίαν
μόλις
ἐξέφερε
τοῖς
|
φίλοις. |
Οἱ
δὲ
αὐτὸν
ἠξίουν
φυλάσσεσθαι |
[2, 69] |
Τοσοῦτον
δ'
οὖν
εἰπὼν
τοῖς
|
φίλοις, |
ὅτι
ἥδε
ἡ
ἡμέρα,
ὁπότερος |
[2, 119] |
ὅμως,
συγγενέσι
τε
σφῶν
καὶ
|
φίλοις |
οὖσι
βαρυνομένοις
τε
τὴν
τυραννίδα |
[2, 81] |
ἐνήλλαξε
καὶ
ἵππου
ἐπιβὰς
σὺν
|
φίλοις |
τέσσαρσιν
οὐκ
ἀνέσχε
δρόμου,
πρὶν |
[2, 154] |
πατρίου
καὶ
Ἑλληνικῆς
καὶ
ξένης,
|
φιλόκαλοι, |
τὰ
μὲν
Ἰνδῶν
Ἀλέξανδρος
ἐξετάζων |
[2, 45] |
ἐνταῦθα
κακοπραγίας
ἐπίθεσις·
Κουρίων
δὲ
|
φιλοκινδύνως |
μαχόμενος
σὺν
ἅπασι
τοῖς
παροῦσιν |
[2, 146] |
τοῦ
λαμπροτέρου
μετεποίει
καὶ
ὡς
|
φίλον |
ἄδικα
παθόντα
ὠδύρετο
καὶ
ἔκλαιε |
[2, 115] |
εἶπε·
Σὺ
μὲν
ὄντα
με
|
φίλον |
ἀπέκρυψας,
Βροῦτος
δ'
ἀνήνεγκέ
μοι. |
[2, 114] |
ὄντα
σὺν
τῷ
Καίσαρι
καὶ
|
φίλον |
αὐτοῦ
δυνατώτατον
καὶ
τοῖς
στρατιώταις |
[2, 14] |
ὕπατον
μὲν
ἀπέφηνεν
Αὖλον
Γαβίνιον,
|
φίλον |
ἑαυτοῦ·
Λευκίου
δὲ
Πείσωνος
τοῦ |
[2, 60] |
τὸν
ὅμοιον
σεαυτῷ,
σῷζε
τὸν
|
φίλον |
καὶ
πέμπε
μοι
τοὺς
χειραγωγήσοντας, |
[2, 84] |
Πομπηίῳ
καὶ
ἐκέλευεν
ὡς
ἐς
|
φίλον |
τὸν
παῖδα
διαπλεῦσαι.
Ἅμα
δὲ |
[2, 34] |
περιέπεμπον
σύν
τε
ὀργῇ
καὶ
|
φιλονικίᾳ, |
σπουδῆς
οὐδὲν
ἀπολείποντες
ὀξυτάτης.
Ὁ |
[2, 102] |
ἐς
τοσοῦτο
καθεῖλεν
ἡ
τῶνδε
|
φιλονικία |
τὴν
πόλιν.
~Αὐτὸς
δὲ
ἤδη |
[2, 151] |
ἀπ'
Ἀγχίσου
τε
καὶ
Ἀφροδίτης.
|
Φιλονικότεροι |
δὲ
τοῖς
ἐξερίζουσιν
ὄντες
ταχύτατοι |
[2, 33] |
Κουρίωνος
γνώμην
ἐπαινούντοιν,
ἡ
βουλὴ
|
φιλονικότερον |
ἔτι
τὴν
Πομπηίου
στρατιὰν
φύλακα |
[2, 36] |
ἐς
τὸ
εὔβουλον
ἀπὸ
τοῦ
|
φιλονίκου |
μετέφερε.
Τέρατά
τε
αὐτοῖς
ἐπέπιπτε |
[2, 110] |
Παρθυαίους,
Γέταις
μὲν
αὐστηρῷ
καὶ
|
φιλοπολέμῳ |
καὶ
γείτονι
ἔθνει
προεπιβουλεύων,
Παρθυαίους |
[2, 143] |
μὲν
κατηγορίας
προπεπυσμένοι,
διαθήκας
δὲ
|
φιλοπόλιδος |
ἀνδρὸς
ὁρῶντες.
Οἴκτιστον
δὲ
ἐφάνη |
[2, 28] |
ὑπισχνεῖτο
ἀποθήσεσθαι.
Ὡς
δὲ
δὴ
|
φίλος |
καὶ
κηδεστὴς
γενόμενος
Καίσαρι,
κἀκεῖνον |
[2, 2] |
Ὀρεστίλλης
παῖδα
ἔχοντι
γήμασθαι,
Σύλλα
|
φίλος |
τε
καὶ
στασιώτης
καὶ
ζηλωτὴς |
[2, 143] |
ἐπιτάφιον
οἷα
ὕπατος
ὑπάτου
καὶ
|
φίλος |
φίλου
καὶ
συγγενὴς
συγγενοῦς
ςἦν |
[2, 14] |
ἐνηγγυημένην
Καιπίωνι,
δεδιώς,
μὴ
καὶ
|
φίλος |
ὢν
ἐπιφθονήσειε
τῷ
μεγέθει
τῆς |
[2, 89] |
τοῦ
κάλλους
ἐθαύμαζε
καὶ
τῶν
|
φιλοσόφων |
μετὰ
τοῦ
πλήθους
ἑστὼς
ἠκροᾶτο· |
[2, 77] |
μὲν
ἐκκαίουσα
καὶ
τυφλοῦσα
πάντας
|
φιλοτιμία |
ἐσβέννυτο
καὶ
μετέβαλλεν
ἐς
δέος, |
[2, 1] |
περὶ
ἁπάντων,
ἐς
δὲ
δὴ
|
φιλοτιμίαν |
ἀφειδὴς
ὑπὲρ
δύναμιν,
ὡς
ἀγορανομῶν |
[2, 51] |
πολέμου,
καλὴν
καὶ
δικαίαν
ἔχοντι
|
φιλοτιμίαν |
ὑπὲρ
πατρίου
πολιτείας,
ἐπὶ
δὲ |
[2, 2] |
ζηλωτὴς
μάλιστα
γεγονώς,
ἐκ
δὲ
|
φιλοτιμίας |
καὶ
ὅδε
ἐς
πενίαν
ὑπενηνεγμένος |
[2, 8] |
τῆς
περιουσίας
ὀφλὼν
διὰ
τὰς
|
φιλοτιμίας· |
ὅτε
φασὶν
αὐτὸν
εἰπεῖν,
ὅτι |
[2, 47] |
τῆς
ἐς
ὑμᾶς
μέχρι
δεῦρο
|
φιλοτιμίας |
χρήσομαι
τῷ
πατρίῳ
νόμῳ
καὶ |
[2, 53] |
πολέμοις
ἔργον
εἶναι
τὸ
ἀδόκητον·
|
φιλότιμον |
δὲ
καὶ
πρώτιστον
δόξαν
ἀπενέγκασθαι |
[2, 132] |
καὶ
τοῦτον
τεχνάζοντα
οἱ
μισθωτοὶ
|
φιλότιμον |
εἰδότες
ἐπῄνουν
καὶ
ᾑοῦντο
ἐπὶ |
[2, 149] |
ἐξομοιούμενος
Ἀλεξάνδρῳ.
Ἄμφω
γὰρ
ἐγενέσθην
|
φιλοτιμοτάτω |
τε
πάντων
καὶ
πολεμικωτάτω
καὶ |
[2, 39] |
ἀρνούμενοι
μὲν
οὐδὲ
τὸν
Δύρραχον,
|
φιλοτιμούμενοι |
δ'
ὑπὲρ
σφῶν
ἐς
τὸν |
[2, 112] |
ἄλλων
προτιμᾶται,
εἴτε
τῷ
ὄντι
|
φιλοτιμούμενοι |
περὶ
αὐτήν,
εἴθ'
ὑπόκρισις
ἦν |
[2, 3] |
συνθήκης
ἠξιωμένος,
κούφως
μάλα
καὶ
|
φιλοτίμως |
ἐξέφερεν
οἷα
πρὸς
ἐρωμένην,
ὡς |
[2, 22] |
διετίθετο
ὡς
θρασυτάτου
δὴ
καὶ
|
φίλου |
θρασυτάτων,
οἳ
καὶ
τὸ
βουλευτήριον |
[2, 143] |
οἷα
ὕπατος
ὑπάτου
καὶ
φίλος
|
φίλου |
καὶ
συγγενὴς
συγγενοῦς
ςἦν
γὰρ |
[2, 64] |
τῆς
προθυμίας
διεκελεύσατο,
τοὺς
δὲ
|
φίλους |
ἀνεδίδασκεν,
ὅτι
χρὴ
καὶ
τῶνδε |
[2, 27] |
ἐσόμενον,
ἐλπίζων
δὲ
τοὺς
Πομπηίου
|
φίλους |
ἀντιλέξειν
καὶ
αὐτὸς
ἐς
τὸν |
[2, 35] |
ἐνοχλούμενος,
ὑπεχώρησε
τοῦ
συμποσίου,
τοὺς
|
φίλους |
ἀπολιπὼν
ἔτι
ἑστιᾶσθαι
καὶ
ζεύγους |
[2, 134] |
διὰ
τοὺς
οἰκείους
αὐτῶν
καὶ
|
φίλους, |
εἰ
δὴ
καὶ
τόδε
αὐτὸ |
[2, 112] |
αὐτοῖς
διαιτῶν
λέγεται
πρὸς
τοὺς
|
φίλους |
εἰπεῖν,
ὡς
τὰ
μὲν
δίκαια |
[2, 32] |
ἔτι
πειρᾶσθαι
διαλύσεων.
Τοὺς
οὖν
|
φίλους |
ἐκέλευεν
ὑπὲρ
αὑτοῦ
συμβῆναι,
τὰ |
[2, 11] |
μετὰ
βοῆς
ἐκάλει
τοὺς
Καίσαρος
|
φίλους |
ἐπὶ
τὸ
ἔργον·
Εἰ
γὰρ |
[2, 22] |
φόνος,
οὐ
τοὺς
Μίλωνος
ἔτι
|
φίλους |
ἐρευνώντων,
ἀλλὰ
τὸν
ἐντυγχάνοντα
ἀναιρούντων, |
[2, 57] |
ὡς
κάμνων
τῷ
σώματι,
τοὺς
|
φίλους |
ἔτι
ἑστιᾶσθαι
κελεύσας,
ἐπιθέμενος
δ' |
[2, 124] |
ἀθρόως
ἐκποδὼν
γενομένων·
τοὺς
δὲ
|
φίλους |
καὶ
συγγενεῖς
αὐτῶν
ἐδεδοίκεσαν
καὶ |
[2, 83] |
εἰσι,
πατρικοὺς
εἶναι
τῷ
Πομπηίῳ
|
φίλους. |
~Ὁ
μὲν
δὴ
διὰ
τάδε |
[2, 18] |
Λιβύην
καὶ
ἐς
τάσδε
τοὺς
|
φίλους |
περιπέμπων
αὐτὸς
ὑπέμεινεν
ἐν
Ῥώμῃ, |
[2, 22] |
σφίσιν
ἅπαντα,
λόγῳ
δὲ
τοὺς
|
φίλους |
τοῦ
Μίλωνος·
πρόφασίς
τε
ἦν |
[2, 98] |
συνήθων,
πλὴν
ὅτι
υἱὸν
ἠσπάσατο
|
φιλοφρονέστερον. |
Τὸ
δὲ
ξιφίδιον
τῇ
κλίνῃ |
[2, 32] |
καὶ
τῆς
Καίσαρος
ἀρχῆς
τελευταία.
|
Φιλοφρονησάμενος |
δὲ
τὸν
Κουρίωνα
καὶ
χάριν |
[2, 89] |
τὴν
ὀλιγότητα
τῶν
συνόντων
ὑπεκρίνετο
|
φιλοφρόνως |
τε
τοὺς
ἐντυγχάνοντας
ἐξεδέχετο
καὶ |
[2, 111] |
γεγονότε,
τῶν
δ'
αὐτῷ
Καίσαρι
|
φιλτάτων |
Δέκμος
Βροῦτος
Ἀλβῖνος,
ἅπαντες
αἰεὶ |
[2, 118] |
ὑπ'
Ἀντωνίου·
Ἀντωνίῳ
γὰρ
ἐξίστατο,
|
φίλῳ |
τε
τοῦ
Καίσαρος
ὄντι
μᾶλλον |
[2, 113] |
προύφερον
καὶ
τῶν
ἰδίων
ἑκάτερος
|
φίλων |
ἀπεπειρῶντο
καὶ
τῶν
αὐτοῦ
Καίσαρος, |
[2, 93] |
Ὁ
δ'
ἀνθησύχαζε
καὶ
τῶν
|
φίλων |
αὐτὸν
παρακαλούντων
ἐπιφθέγξασθαί
τι
πρὸς |
[2, 15] |
ἑκούσιον
καὶ
ὅδε
φυγήν,
καὶ
|
φίλων |
αὐτῷ
πλῆθος
συνεξῄει,
καὶ
ἡ |
[2, 8] |
παραγγελίαν
ἀπόντι
ποιήσασθαι
διὰ
τῶν
|
φίλων, |
εἰδὼς
μὲν
παράνομον,
γεγονὸς
δὲ |
[2, 116] |
καὶ
ὑπὸ
τῶν
ἐχθρῶν
ὡς
|
φίλων |
ἐπειγόμενος
ἐσῄει
τῶν
ἱερῶν
καταφρονήσας· |
[2, 113] |
σφίσιν,
ἐκ
δὲ
τῶν
αὐτοῦ
|
φίλων |
Καίσαρος
Δέκμον
τε,
περὶ
οὗ |
[2, 107] |
Ἰβηρίας,
ἡγεμονεύοντι
δ'
αὐτῆς
διὰ
|
φίλων. |
Κατεκάλει
δὲ
καὶ
τοὺς
φεύγοντας |
[2, 68] |
βαθεῖ·
περιεγειράντων
δ'
αὐτὸν
τῶν
|
φίλων, |
ὄναρ
ἔφασκεν
ἄρτι
νεὼν
ἐν |
[2, 99] |
ἔδωκεν
ὅμως
αὐτὴν
Ὁρτησίῳ
τῶν
|
φίλων |
τινί,
παίδων
τε
ἐπιθυμοῦντι
καὶ |
[2, 23] |
Καῖσαρ
γεγένητο
ὕπατος.
Τῶν
οὖν
|
φίλων |
τοῦ
Καίσαρος
ὑπονοούντων
ἐς
ὕβριν |
[2, 46] |
στρατοπέδῳ
τοῦ
κακοῦ
φανεροῦ
γενομένου,
|
Φλάμμας |
μὲν
ὁ
ναύαρχος
αὐτίκα
ἔφευγεν |
[2, 45] |
χειμέριον
ἦν,
ἐξήραντο
ὑπὸ
τῆς
|
φλογὸς |
τοῦ
ἡλίου,
καὶ
ὁ
ποταμὸς |
[2, 115] |
τε
πολλάκις
ἦν
τὰ
σημεῖα
|
φοβερά. |
Καὶ
πέμπειν
ἔμελλεν
Ἀντώνιον
διαλύσοντα |
[2, 36] |
μεταβολήν.
Εὐχαὶ
δὲ
ὡς
ἐπὶ
|
φοβεροῖς |
προυγράφοντο,
καὶ
ὁ
δῆμος
ἐν |
[2, 27] |
οὐδὲν
γὰρ
ἐδόκει
τότε
εἶναι
|
φοβερώτερον |
τῆς
Πομπηίου
διαφορᾶς.
~Ὁ
δὲ |
[2, 133] |
τε
δεινοῖς
ἔτι
καὶ
τοῖς
|
φόβοις |
ἀφεστηκότα
ἐάσω·
ἃ
δὲ
οὐκ |
[2, 135] |
Ἀντώνιος,
ἐπιδεικνὺς
τῇ
βουλῇ
τὸν
|
φόβον. |
Γίγνεται
μὲν
δὴ
καὶ
τοῦτο |
[2, 64] |
χρὴ
καὶ
τῶνδε
προεξελεῖν
τὸν
|
φόβον |
τῆς
ἥττης
πολὺν
αὐτοῖς
ἐγγενόμενον |
[2, 88] |
ἐστι
τὸν
ἕτερον
τῷ
Κασσίῳ
|
φόβον |
ὑπὸ
τύχης
ἐγγενέσθαι
τὸν
Καίσαρα |
[2, 31] |
θόρυβός
τε
πολὺς
ἦν
καὶ
|
φόβος |
ἁπάντων,
καὶ
ὁ
Κλαύδιος
εἰσηγεῖτο |
[2, 36] |
εἶναι
δικαίας,
ὅτε
σφᾶς
ὁ
|
φόβος |
ἐς
τὸ
εὔβουλον
ἀπὸ
τοῦ |
[2, 55] |
θόρυβος
ἐκ
τοῦδε
πολὺς
καὶ
|
φόβος, |
ὡς
τῶν
πολεμίων
αἰεὶ
πλησιαζόντων. |
[2, 55] |
ἀνάπαυσιν
τοῦ
παρὰ
τῶν
ἐχθρῶν
|
φόβου |
διαλλασσόμενοι.
~Τοιαῦτα
δὲ
ἑκατέρων
κακοπαθούντων |
[2, 106] |
τὰ
ἐμφύλια
πάντα
καθελών,
ἐπὶ
|
φόβου |
καὶ
δόξης,
οἵας
οὔ
τις |
[2, 88] |
δ'
οὕτως
ἑαυτὸν
αἰσχρῶς
ὑπὸ
|
φόβου |
μόνου
παραπλέοντι
παραδοὺς
ὕστερον
ἐν |
[2, 152] |
στρατὸς
ἐπιδραμὼν
ὑπὸ
αἰδοῦς
καὶ
|
φόβου |
περιέσωσεν.
Οὕτω
μὲν
αὐτοῖς
τὰ |
[2, 63] |
ἡγεμόνας
αὐτοῦ,
τὸ
σφέτερον
ἁμάρτημα
|
φοβουμένους. |
Οἱ
δέ,
θεοῦ
σφᾶς
ἐπὶ |
[2, 104] |
ἥπτετο
καὶ
ὄκνος
ἐπεγίγνετο
τῷ
|
φόβῳ, |
θεοὺς
πάντας
ὁ
Καῖσαρ
ἱκέτευε, |
[2, 118] |
τὸ
θέατρον
ὑπὸ
ἐκπλήξεως
σὺν
|
φόβῳ |
καὶ
δρόμῳ
διελύετο,
τά
τε |
[2, 128] |
ἔγνω
τὸ
ἐνθύμημα
αὐτῶν
οἰκείῳ
|
φόβῳ |
καὶ
φροντίδι
περὶ
σφῶν
αὐτῶν |
[2, 69] |
διάνοιαν
προπεσεῖν
τινες
ἐν
τῷ
|
φόβῳ |
νομίζοντες
ἡγοῦντο
οὐδ'
ἂν
Πομπήιον |
[2, 34] |
ἀεὶ
ταχυεργίας
τε
ἐκπλήξει
καὶ
|
φόβῳ |
τόλμης
μᾶλλον
ἢ
παρασκευῆς
δυνάμει, |
[2, 28] |
καί,
εἰ
μὴ
νῦν
σὺν
|
φόβῳ |
τῷ
Καίσαρος
ἀποθοῖτο
τὴν
ἀρχήν, |
[2, 71] |
καὶ
Κιλικία
καὶ
Συρία
καὶ
|
Φοινίκη |
καὶ
τὸ
Ἑβραίων
γένος
καὶ |
[2, 84] |
ὁ
βασιλεὺς
ἐν
μέσῳ
τῇ
|
φοινικίδι |
κατάδηλος
ἦν
περικειμένῃ.
~Ὁ
δὲ |
[2, 118] |
ἀλλήλους
ἔπληξαν.
~Ἐκτελεσθέντος
δὲ
τοῖς
|
φονεῦσι |
τοσοῦδε
ἄγους
ἐν
ἱερῷ
χωρίῳ |
[2, 21] |
ὑποκρινόμενος
μὲν
οὐ
βουλεῦσαι
τὸν
|
φόνον |
οὐδὲ
προστάξαι·
ὡς
δὲ
κινδυνεύσων |
[2, 118] |
ἀστῶν
τε
καὶ
ξένων
ἐγίγνετο
|
φόνος, |
οὐ
προβεβουλευμένος,
ἀλλ'
οἷος
ἐκ |
[2, 22] |
πολὺς
δὲ
τῶν
ἄλλων
ἐγίγνετο
|
φόνος, |
οὐ
τοὺς
Μίλωνος
ἔτι
φίλους |
[2, 80] |
καὶ
ὁ
πλεῖστος
ἐνταῦθα
ἐγίγνετο
|
φόνος. |
~Πομπήιος
δ'
ἐπεὶ
τὴν
τροπὴν |
[2, 105] |
νῦν
δὲ
καὶ
περὶ
ψυχῆς.
|
~Φόνου |
δὲ
πολλοῦ
γενομένου
καὶ
φυγῆς |
[2, 135] |
ἡσυχαζόντων
ἤδη
καὶ
ἀγαπώντων
ἁπάντων,
|
φόνου |
μὲν
οὐκ
εἶναι
δίκας
ἐπὶ |
[2, 24] |
Μίλων
τε
ἐπὶ
τῷ
Κλωδίου
|
φόνῳ |
καὶ
Γαβίνιος
παρανομίας
ὁμοῦ
καὶ |
[2, 22] |
ὡς
οὐ
δεδιέναι
περὶ
τῷ
|
φόνῳ |
μᾶλλον
ἢ
ἀγανακτεῖν
ἐπὶ
τῇ |
[2, 79] |
πλῆθος
ἦν
ἔτι
τραυμάτων
καὶ
|
φόνων |
ἔργα
πολλὰ
καὶ
ποικίλα·
βοὴ |
[2, 118] |
οἳ
τὸ
σῶμα
ἐς
τὸ
|
φορεῖον |
ἐνθέμενοι
διεκόμισαν
οἴκαδε
ἀνωμάλως,
οἷα |
[2, 116] |
τεθνεῶτος.
Ἄρτι
δ'
ἐκβαίνοντι
τοῦ
|
φορείου |
Λαίνας,
ὁ
τοῖς
ἀμφὶ
τὸν |
[2, 115] |
ὁ
μὲν
ἐπὶ
τοῦτο
ἐκομίζετο
|
φορείῳ, |
θέαι
δ'
ἦσαν
ἐν
τῷ |
[2, 105] |
νεώρια
λαθὼν
ὥς
τις
ἰδιώτης,
|
φορείῳ |
κομιζόμενος·
ὁρῶν
δὲ
καὶ
τούτους |
[2, 138] |
ἀεὶ
ἔσεσθαι;
Ποῦ
δὲ
οἱ
|
φόροι |
τῆς
ἡγεμονίας
καὶ
λογισμοὶ
συνεφέροντο; |
[2, 92] |
ἐνοχλουμέναις
ὑπὸ
τῶν
μισθουμένων
τοὺς
|
φόρους, |
ὥς
μοι
κατὰ
τὴν
Ἀσιανὴν |
[2, 25] |
οὐδενὶ
σφῶν
παρὰ
τὴν
ἀρχὴν
|
φορτικὸς |
ἢ
ἐπαχθὴς
γένοιτο.
Τῶν
δὲ |
[2, 13] |
ᾖτουν
ἄφεσίν
τινα
μέρους
τῶν
|
φόρων |
αὑτοῖς
γενέσθαι.
Καὶ
ἀποδιέτριβεν
ἡ |
[2, 13] |
οὕνεκα
καὶ
μισθώσεως
τελῶν
καὶ
|
φόρων, |
οὓς
ὑπὸ
τῶν
ἐθνῶν
τελουμένους |
[2, 3] |
~Καὶ
τάδε
πάντα
ἔτι
ἀγνοούμενα
|
Φουλβία |
γύναιον
οὐκ
ἀφανὲς
ἐμήνυε
τῷ |
[2, 43] |
παρ'
ὑμῶν
ὑπὲρ
τούτων
χάρις,
|
φράζετε |
αὐτὰ
τοῖς
Πομπηίου
στρατιώταις
ἅπασι. |
[2, 58] |
ἑαυτοῦ
προσέταξε
διαπλεῦσαί
τε
καὶ
|
φράσαι |
Γαβινίῳ
τὸν
στρατὸν
εὐθὺς
ἄγειν |
[2, 10] |
εἰ
διαφέροιντο.
Πιστευθεὶς
δ'
οὕτω
|
φρονεῖν, |
ἀπερίσκεπτον
ἤδη
καὶ
ἀπαράσκευον
καὶ |
[2, 64] |
ἐγγενόμενον
καὶ
τῶν
πολεμίων
τὸ
|
φρόνημα |
ἀκμάζον
προκαθελεῖν.
Ὡμολόγει
τε
μεταγιγνώσκειν |
[2, 50] |
ὁρμώμενος.
Πάντες
τε
οἱ
εὖ
|
φρονοῦντες |
τὴν
ἐλευθερίαν,
ὅπῃ
ποτ'
ἂν |
[2, 128] |
ἐνθύμημα
αὐτῶν
οἰκείῳ
φόβῳ
καὶ
|
φροντίδι |
περὶ
σφῶν
αὐτῶν
διαχέαι.
Εἰδὼς |
[2, 74] |
ἐπεὶ
τῶν
γε
συμμάχων
μηδὲ
|
φροντίζετε |
μηδ'
ἐν
λόγῳ
τίθεσθε
μηδὲ |
[2, 18] |
ἐπηρῶντο,
ὧν
ὁ
Κράσσος
οὐ
|
φροντίσας |
ἀπώλετο
ἐν
τῇ
Παρθυηνῇ
σύν |
[2, 46] |
ἑαυτοῦ
νίκης
κατηκόντισεν,
οὐδέν
τι
|
φροντίσας |
οὐδὲ
Οὐάρου
παρακαλοῦντος.
Οὕτω
μὲν |
[2, 113] |
οὐ
προσλήψῃ
τῶν
ἀρίστων
οὕτω
|
φρονῶν; |
Ἤ
σοι
δοκοῦσιν
οἱ
χειροτέχναι |
[2, 3] |
τήν
τε
πόλιν
ἐκ
διαστημάτων
|
φρουραῖς |
διελάμβανε
καὶ
τῶν
ἐπιφανῶν
ἐξέπεμπε |
[2, 56] |
εἷλε
καὶ
τὴν
θάλασσαν
ἀκριβεστέραις
|
φρουραῖς |
ἐφύλασσεν.
Ὁ
δὲ
Καῖσαρ
τοῦ |
[2, 143] |
ἀγορὰν
πλῆθός
τε
ἄπειρον
ἐς
|
φρουρὰν |
συνέδραμον
σὺν
ὅπλοις,
καὶ
μετὰ |
[2, 54] |
Ἀπολλωνιατῶν
αὐτὸν
δεχομένων,
Σταβέριος
ὁ
|
φρούραρχος |
ἐξέλιπε
τὴν
πόλιν.
~Καὶ
ὁ |
[2, 54] |
συνῄει
τὸ
πλῆθος,
καὶ
ὁ
|
φρούραρχος |
ὁ
τῆς
Ὠρίκου,
τῶν
ἔνδον |
[2, 60] |
φρούριον
περιεσώθη,
πολλὰ
καὶ
τοῦ
|
φρουράρχου |
Μινουκίου
παθόντος,
ᾧ
γέ
φασι |
[2, 95] |
ναυσὶ
καὶ
πεζῶν
τινι
μέρει
|
φρουρεῖν |
ἐν
Ἰτύκῃ
μετὰ
τῶν
τριακοσίων, |
[2, 49] |
ἅπασιν
ἐς
μάχας,
ἀλλ'
ἐς
|
φρούρια |
καὶ
ταφρείας
καὶ
τὴν
ἄλλην |
[2, 35] |
καὶ
ἐς
τὸ
πρόσθεν
ἐχώρει,
|
φρούρια |
τοῖς
ἐπικαίροις
ἐφιστὰς
καὶ
τὰ |
[2, 66] |
καὶ
ὁδοὶ
καὶ
λιμένες
καὶ
|
φρούρια, |
ὡς
ἔκ
τε
γῆς
αἰεὶ |
[2, 60] |
ἀντεστρατοπέδευον
ἀλλήλοις
ἐπὶ
λόφων
ἐν
|
φρουρίοις |
πολλοῖς,
πεῖραί
τε
ἦσαν
περὶ |
[2, 60] |
ταῖσδε
ταῖς
πείραις
περί
τι
|
φρούριον |
ἡττωμένου
τοῦ
Καίσαρος
στρατοῦ
λοχαγός, |
[2, 60] |
καὶ
ὁρμὴ
προσέπιπτε,
καὶ
τὸ
|
φρούριον |
περιεσώθη,
πολλὰ
καὶ
τοῦ
φρουράρχου |
[2, 60] |
πεῖραί
τε
ἦσαν
περὶ
ἕκαστον
|
φρούριον |
πυκναὶ
περιταφρευόντων
καὶ
περιτειχιζόντων
ἀλλήλους |
[2, 60] |
ἔπρασσεν
ἀπογιγνώσκων
ἑαυτοῦ
καὶ
τοῦ
|
φρουρίου. |
Τοῖς
δ'
ἄλλοις
αἰδὼς
ἐπὶ |
[2, 61] |
δὲ
αὐτοῦ
τὰ
πολλὰ
τῶν
|
φρουρίων |
ἐκ
τοῦδε
κεκενωμένα
προσλαβὼν
ἡσύχαζε. |
[2, 140] |
ἐμβαλόντες,
ἐπὶ
αὐτῇ
τῇ
πατρίδι
|
φρουρῶν |
καὶ
δορυφόρων
δεόμενοι,
οὔτε
διέλυσαν |
[2, 71] |
καὶ
Ἑλλησπόντιοι
καὶ
Βιθυνοὶ
καὶ
|
Φρύγες |
καὶ
Ἴωνες,
Λυδοί
τε
καὶ |
[2, 74] |
Ἀνδράποδα
ταῦτ'
ἐστὶ
Σύρια
καὶ
|
Φρύγια |
καὶ
Λύδια,
φεύγειν
αἰεὶ
καὶ |
[2, 39] |
καὶ
πόλεως
κατασχεῖν
Βρίγας
ἐκ
|
Φρυγῶν |
ἐπανελθόντας
καὶ
Ταυλαντίους
ἐπ'
ἐκείνοις, |
[2, 48] |
λιμώττοντι
σῖτον
ἐπέδωκε
καὶ
τοὺς
|
φυγάδας |
δεομένῳ
καταγαγεῖν
συνεχώρησε,
χωρὶς
Μίλωνος. |
[2, 117] |
Κίμβερ,
ἐντυχὼν
ἐς
πρόσωπον,
ἀδελφῷ
|
φυγάδι |
κάθοδον
ᾖτει·
ἀνατιθεμένου
δὲ
καὶ |
[2, 25] |
ἢ
ἐπαχθὴς
γένοιτο.
Τῶν
δὲ
|
φυγάδων |
ἐς
τὸν
Καίσαρα
ἰόντων
ἀθρόων |
[2, 35] |
ἢ
βίᾳ
χειρούμενος
ἢ
φιλανθρωπίᾳ.
|
Φυγαί |
τε
καὶ
μεταναστάσεις
ἦσαν
ἐκ |
[2, 33] |
καὶ
σφαγὰς
καὶ
προγραφὰς
καὶ
|
φυγὰς |
καὶ
δημεύσεις
καὶ
ὅσα
ἄλλα |
[2, 7] |
ἄλλος
οὐδεὶς
τῶν
συνόντων
ἐπιφανῶν
|
φυγεῖν |
ἠξίωσεν,
ἀλλ
ἐσδραμόντες
ἐς
τοὺς |
[2, 15] |
δίκην,
ἀλλὰ
πρὸ
τοῦ
ἀγῶνος
|
φυγεῖν. |
Κλωδίου
δὲ
καὶ
τὰς
παρακλήσεις |
[2, 24] |
καὶ
δήμευσις
ἦν
ἐπὶ
τῇ
|
φυγῇ. |
Καὶ
τάδε
ἡ
βουλὴ
λαμπρῶς |
[2, 24] |
δὲ
Σκαῦρος
ἑάλω.
Καὶ
πάντων
|
φυγὴ |
κατέγνωστο,
Γαβινίου
δὲ
καὶ
δήμευσις |
[2, 17] |
Δομιτίου
δᾳδοῦχον
ἐπάταξε
ξίφει.
Καὶ
|
φυγὴ |
μετὰ
τοῦτο
ἦν,
Δομίτιός
τε |
[2, 98] |
ἐπὶ
τὴν
Ἰτύκην
ἰόντος
ἐγίγνετο
|
φυγὴ |
πάντων.
Καὶ
οὐδένα
κατεῖχεν
ὁ |
[2, 118] |
ἐς
ἄνδρα
ἱερὸν
καὶ
ἄσυλον,
|
φυγή |
τε
ἦν
ἀνὰ
τὸ
βουλευτήριον |
[2, 75] |
ὁ
Πομπήιος,
ἡγουμένων
τινῶν
ἐς
|
φυγὴν |
αὐτοὺς
συσκευάζεσθαι,
συνίει
τοῦ
τολμήματος |
[2, 72] |
ἐν
ὄψει
τιθέμενοι
τήν
τε
|
φυγὴν |
αὐτῶν
τὴν
περὶ
τὸ
Δυρράχιον |
[2, 101] |
καὶ
Ποθεινῷ
καὶ
τὴν
Φαρνάκους
|
φυγὴν |
ἐγέλασαν.
~Χρήματα
δ'
ἐν
τοῖς |
[2, 95] |
αὐτὸς
δὲ
λέγεται
παρὰ
τὴν
|
φυγὴν |
ἐγχρίμπτων
ἅπασιν
ἐπιστρέφειν
αὐτοὺς
καί |
[2, 80] |
εὐπραξίᾳ
τῶν
πολεμίων
ἐστράφησαν
ἐς
|
φυγήν. |
Καὶ
ὁ
Καῖσαρ
εὐμηχάνως
δὴ |
[2, 15] |
καὶ
ἔφευγεν
ἑκούσιον
καὶ
ὅδε
|
φυγήν, |
καὶ
φίλων
αὐτῷ
πλῆθος
συνεξῄει, |
[2, 80] |
διέσπων
καὶ
διήρπαζον
ἐς
τὴν
|
φυγὴν |
ὅ
τι
δύναιντο
ἐπάγεσθαι.
Ἤδη |
[2, 100] |
πυνθανόμενοι
καὶ
οὐδεμίαν
σφίσιν
οὔτε
|
φυγὴν |
οὔτε
σωτηρίαν
ἐπινοοῦντες,
ἐπὶ
τῇ |
[2, 66] |
θαλάσσῃ
χρωμένους
οὔτε
ναῦς
ἐς
|
φυγὴν |
ταχεῖαν
ἔχοντας.
Ὁ
μὲν
δὴ |
[2, 95] |
χειρὶ
περισπάσας
μετενεγκεῖν
ἀπὸ
τῆς
|
φυγῆς |
ἐς
τὸ
πρόσθεν,
ἕως
Πετρήιος |
[2, 88] |
ἕω
κατὰ
πύστιν
τῆς
Πομπηίου
|
φυγῆς |
καὶ
τὸν
Ἑλλήσποντον
ἀπορίᾳ
τριήρων |
[2, 105] |
~Φόνου
δὲ
πολλοῦ
γενομένου
καὶ
|
φυγῆς |
τῶν
Πομπηίου
στρατιωτῶν
ἐς
τὴν |
[2, 63] |
ὡς
οὐκ
ἂν
αὐτοί
ποτε
|
φυγόντες, |
εἰ
μὴ
τὰ
σημεῖα
προαπεστράφη. |
[2, 33] |
φιλονικότερον
ἔτι
τὴν
Πομπηίου
στρατιὰν
|
φύλακα |
σφῶν
ἡγοῦντο
εἶναι,
τὴν
δὲ |
[2, 62] |
δ'
ἐσελθόντες
οὐδ'
ἐπὶ
τὰς
|
φυλακὰς |
ἀπήντων,
ἀλλὰ
μεθειμένα
πάντα
ἦν |
[2, 40] |
κατέλιπε,
τοὺς
δ'
ἐν
Τάραντι,
|
φύλακας |
εἶναι
τῆς
Ἰταλίας.
Ἑτέρους
δ' |
[2, 140] |
τὸ
μέρος
ᾤκιζον
τοὺς
ἐστρατευμένους,
|
φύλακας |
εἶναι
τῶν
πεπολεμηκότων·
καὶ
οὐκ |
[2, 5] |
καὶ
διαθεὶς
ἐς
τὰ
ἐπίκαιρα
|
φύλακας |
ἐπανῆλθε
καὶ
τὴν
γνώμην
ἐπετάχυνε. |
[2, 75] |
δὴ
καὶ
τετρακισχιλίους
τῶν
Ἰταλῶν
|
φύλακας |
τοῦ
στρατοπέδου
καταλιπὼν
παρέτασσε
τοὺς |
[2, 124] |
καὶ
ὧν
Καίσαρι
πάντες
ὠμόσαμεν,
|
φύλακες |
αὐτῷ
τοῦ
σώματος
ἢ
τιμωροὶ |
[2, 141] |
ἐχθροὺς
ἐφεδρεύοντας
ἔχοντες
ἀεὶ
βέβαιοι
|
φύλακες |
ἦτε
τῆς
ἀρχῆς
τῆς
ταῦτα |
[2, 56] |
τοῦ
Πομπηίου
τριήρεις
θαμινὰ
ἐς
|
φυλακὴν |
ἀναπλεούσας,
χειμῶνος
δ'
εἰ
παραβάλλοιντο, |
[2, 108] |
καὶ
Καισήτιος
ἀνευρόντες
ἐς
τὴν
|
φυλακὴν |
ἐσέβαλον,
ὑποκρινάμενοί
τι
καὶ
τῷ |
[2, 75] |
σταθμεῦσαι.
~Ὁ
μὲν
τοσάδε
εἰπὼν
|
φυλακὴν |
ὅμως
τῶν
σκηνῶν
κατέπεμπε
δισχιλίους |
[2, 114] |
ἐξιόντος
ἐπὶ
τὰς
στρατείας,
καὶ
|
φυλακῆς |
αὐτὸν
αὐτίκα
περιεξούσης
στρατιωτικῆς·
χωρίον |
[2, 109] |
σπείρας,
Οὐδὲν
ἀτυχέστερον,
ἔφη,
διηνεκοῦς
|
φυλακῆς· |
ἔστι
γὰρ
αἰεὶ
δεδιότος.
Οὐ |
[2, 107] |
πολέμων
ἔτι
ἐσωματοφυλάκουν,
ἀπέστησε
τῆς
|
φυλακῆς |
καὶ
μετὰ
τῆς
δημοσίας
ὑπηρεσίας |
[2, 29] |
στρατιωτῶν
ἐς
Συρίαν
ἑκάτερον
πέμψαι
|
φυλακῆς |
οὕνεκα
διὰ
τὴν
Κράσσου
συμφοράν. |
[2, 71] |
μάχας
γενομένοις.
Ἀλλ'
αὐτὸν
αὐτοὺς
|
φυλαξάμενον |
περὶ
Δυρράχιον
θεοβλάβεια
δοκεῖ
παραγαγεῖν, |
[2, 101] |
καὶ
Φαρνάκους.
Τὰ
δὲ
Ῥωμαίων
|
φυλαξάμενος |
ἄρα,
ὡς
ἐμφύλια
οὐκ
ἐοικότα |
[2, 92] |
αὐτῷ
τὴν
ὁρμὴν
τοῦ
στρατοῦ
|
φυλάξασθαι, |
μάλα
θρασέως
αὐτοῖς
ἔτι
στασιάζουσιν |
[2, 125] |
ἀπειλοῦντες,
εἰ
μή
τις
αὐτοῖς
|
φυλάξει |
τὰς
κληρουχίας
τάς
τε
ἤδη |
[2, 145] |
ἀνεγίνωσκε
τοὺς
ὅρκους,
ἦ
μὴν
|
φυλάξειν |
Καίσαρα
καὶ
τὸ
Καίσαρος
σῶμα |
[2, 75] |
εἴκαζεν,
ἔξω
τάξεως
ἐκέλευσε
κατὰ
|
φυλὰς |
ἐφεδρεύοντας,
ὅταν
ἐν
χερσὶν
ὁ |
[2, 92] |
ἵππαρχον
αὑτοῦ
τὴν
ἀγορὰν
στρατιᾷ
|
φυλάσσειν, |
πάντα
μεθεὶς
ἐς
Ῥώμην
ἠπείγετο. |
[2, 109] |
λέγεται
τοῖς
φίλοις
αὑτὸν
ἐντείλασθαι
|
φυλάσσειν |
ὡς
δεδωκότα
τοῖς
ἐχθροῖς
λαβὴν |
[2, 83] |
φίλοις.
Οἱ
δὲ
αὐτὸν
ἠξίουν
|
φυλάσσεσθαι |
τὸν
Παρθυαῖον,
ἐπιβεβουλευμένον
τε
ἔναγχος |
[2, 25] |
Καίσαρα
ἰόντων
ἀθρόων
καὶ
παραινούντων
|
φυλάσσεσθαι |
τὸν
Πομπήιον
ὡς
τὸν
νόμον |
[2, 130] |
κατὰ
γνώμην
ἰδίαν
εἴτε
παρεσκευασμένος·
|
Φυλάσσεσθε |
παθεῖν
ὅμοια.
Καὶ
ὁ
Ἀντώνιος |
[2, 135] |
προστεθῆναι
μάλιστα,
ὡς
οὐ
δικαίως
|
φυλασσόμενα |
μᾶλλον
ἢ
διὰ
χρείαν.
Καὶ |
[2, 12] |
Οὐέττιον
ἀνεβάλλοντο.
Καὶ
ὁ
Οὐέττιος
|
φυλασσόμενος |
ἐν
τῷ
δεσμωτηρίῳ
νυκτὸς
ἀνῃρέθη. |
[2, 54] |
μακραῖς
Πομπηίῳ
σῖτον
ἐν
πλοίοις
|
φυλάσσοντες |
τά
τε
πλοῖα
κατέδυσαν,
ἵνα |
[2, 79] |
ὀλίγων
αὐτὰς
καὶ
πρεσβυτέρων
ἀνδρῶν
|
φυλασσόντων, |
περιδραμεῖν
οὔτε
τι
ἄλλο
ἢ |
[2, 5] |
γνώμης
περιιούσης,
ὁ
Νέρων
ἐδικαίου
|
φυλάττειν |
αὐτούς,
μέχρι
Κατιλίναν
ἐξέλωσι
πολέμῳ |
[2, 77] |
ὄντας
ἀλλήλοις
καὶ
πολίτας
καὶ
|
φυλέτας |
καὶ
συγγενεῖς,
ἐνίους
δὲ
καὶ |
[2, 106] |
ἱεροῖς
καὶ
δημοσίοις
χωρίοις,
ἀνὰ
|
φυλὴν |
ἑκάστην
καὶ
ἐν
ἔθνεσιν
ἅπασι, |
[2, 99] |
τι
κρίνειε,
πάντων
ἀνδρῶν
ἐπιμονώτατος
|
φῦναι |
καὶ
τὸ
δίκαιον
ἢ
πρέπον |
[2, 67] |
καὶ
βραδὺς
παρὰ
τὴν
αὑτοῦ
|
φύσιν |
ἐν
ἅπασι
γεγονὼς
παρεσκευάζετο
ἄκων |
[2, 144] |
προσώπῳ
σοβαρῷ
καὶ
σκυθρωπῷ,
τῇ
|
φωνῇ |
δ'
ἐνσημαινόμενος
ἕκαστα
καὶ
ἐφιστάμενος, |
[2, 144] |
ὑμετέραν
καὶ
οὐκ
Ἀντωνίου
τάδε
|
φωνὴν |
εἶναι
τιθέμενος
ἀναγνώσομαι.
Καὶ
ἀνεγίνωσκε |
[2, 145] |
Ἐφ'
ὅτῳ
δὴ
μάλιστα
τὴν
|
φωνὴν |
ἐπιτείνας
καὶ
τὴν
χεῖρα
ἐς |
[2, 146] |
Πολλά
τε
ἄλλα
ἐπιθειάσας
τὴν
|
φωνὴν |
ἐς
τὸ
θρηνῶδες
ἐκ
τοῦ |
[2, 80] |
Ἰταλῶν
ὁμοιοτρόπως
ἐσκευασμένων
τε
καὶ
|
φωνὴν |
ὁμοίαν
ἀφιέντων.
Διεκθέοντες
δ'
αὐτοὺς |
[2, 146] |
ἀνέτεινεν,
ἐπιλέγων
ὁμοῦ
σὺν
δρόμῳ
|
φωνῆς |
πολέμους
αὐτοῦ
καὶ
μάχας
καὶ |
[2, 57] |
οἱ
μὲν
ἐδεδοίκεσαν
ὡς
ἐν
|
φωτὶ |
κατάδηλοι
τοῖς
πολεμίοις
ἐσόμενοι,
ὁ |