Livre, Par.
[2, 75]	φυλὰς ἐφεδρεύοντας, ὅταν ἐν χερσὶν	ὁ	ἀγὼν γένηται, κυκλοῦσθαι τοὺς πολεμίους
[2, 59]	ἠφίεντο ἤδη καὶ βέλη. Καὶ	ὁ	ἄνεμος ἄφνω μείζων ἢ πρότερον
[2, 58]	ἐς χωρίον, ἐς ὅ τι	ὁ	ἄνεμος ἐκφέρῃ, μηδὲν τῶν νεῶν
[2, 33]	ἀτοπώτερον. Ἔνθα δὴ μέγα βοήσας	ὁ	Ἀντώνιος ἀνά τε ἔδραμε τῆς
[2, 132]	τῆς ἀρχῆς ἐνίστατο ἀσχημόνως. Καὶ	ὁ	Ἀντώνιος, ἀναμένων ἅμα τὰ ἐν
[2, 109]	Καῖσαρ ἀπέρριψε τὸ διάδημα. Καὶ	ὁ	Ἀντώνιος αὖθις ἐπέθηκε, καὶ ὁ
[2, 135]	μᾶλλον ἢ διὰ χρείαν. Καὶ	ὁ	Ἀντώνιος αὐτοῖς ἐς τοῦτο ἐνέδωκεν.
[2, 130]	παρεσκευασμένος· Φυλάσσεσθε παθεῖν ὅμοια. Καὶ	ὁ	Ἀντώνιος αὐτῷ παραλύσας τι τοῦ
[2, 135]	τὰς κληρουχίας. Καὶ οὐκ ἐκώλυεν	ὁ	Ἀντώνιος, ἐπιδεικνὺς τῇ βουλῇ τὸν
[2, 130]	ᾖδεσαν. ~Ὧδε δὲ ἔτι ἐχόντων,	ὁ	Ἀντώνιος καὶ ὁ Λέπιδος ἐκ
[2, 145]	αὐτὴν εἰρημένῳ γενομένου, ἐπικαταψήχων αὐτὴν	ὁ	Ἀντώνιος καὶ παλινῳδῶν ἔφη· Ἔοικεν,
[2, 127]	ὑπευθύνων ἐς κριτὰς μεταφέροντες. Καὶ	ὁ	Ἀντώνιος οὐκ ἐκώλυεν, εἰδὼς οὐκ
[2, 144]	ὀνομάζοντες. Ἐφ' ἑκάστῳ δὲ τούτων	ὁ	Ἀντώνιος τὴν ὄψιν καὶ τὴν
[2, 124]	γεγενημένην. Οὕτω δὲ δόξαν αὐτοῖς	ὁ	Ἀντώνιος τοὺς εἰπόντας ἠμείψατο· Κατὰ
[2, 143]	μετανοίᾳ τῆς ἀμνηστίας ἐγίγνοντο. Καὶ	ὁ	Ἀντώνιος ὧδε ἔχοντας ἰδὼν οὐ
[2, 152]	ἔσεσθαι· καὶ τελευτήσαντος εὐθὺς Ἡφαιστίωνος	ὁ	Ἀπολλόδωρος ἔδεισε, μή τις ἐπιβουλὴ
[2, 144]	τῷδε προσφεύγων, ἀλλ' αὐτὸς ὑμῖν	ὁ	ἄσυλος καὶ ἱερὸς ἀνῄρηται, οὐ
[2, 81]	ψυχὴν ὅ τε λογισμὸς καὶ	ὁ	αὐτοκράτωρ συντρέχων ἐκούφιζεν. ώρει δὲ
[2, 100]	εὗρε διέφθειρεν. Λεύκιος δὲ Σκιπίων	ὁ	αὐτοκράτωρ χειμαζόμενος ἐν τῇ θαλάσσῃ
[2, 82]	ὧν ἦν καὶ Λεύκιος Δομίτιος,	ὁ	αὐτῷ Καίσαρι πεμφθεὶς ἐπὶ τὴν
[2, 84]	τὸν αἰγιαλὸν ἐξετάσσετο ἅπας, καὶ	ὁ	βασιλεὺς ἐν μέσῳ τῇ φοινικίδι
[2, 112]	ἀδελφῆς ἐρασθείσης τοῦ Καίσαρος, ὅτε	ὁ	Βροῦτος ἐγίγνετο. Διὸ καὶ νικῶν
[2, 112]	περισῴζειν. Ἀλλ' εἴτε ἀχάριστος ὢν	ὁ	Βροῦτος, εἴτε τὰ τῆς μητρὸς
[2, 137]	Καπιτώλιον. Συνδραμόντων δὲ ὀξέως πολλῶν	ὁ	Βροῦτος ἔλεγεν· Ἐνταῦθα ὑμῖν ἐντυγχάνομεν,
[2, 143]	αὐτοῖς, ὅτι τῶν ἀνδροφόνων Δέκμος	ὁ	Βροῦτος ἐν τοῖς δευτέροις κληρονόμοις
[2, 112]	ὁμοῦ τότε τῆς πόλεως στρατηγήσειν	ὁ	Βροῦτος καὶ ὁ Κάσσιος ἐς
[2, 113]	γνώμην περὶ βασιλείας προθῶσι; καὶ	ὁ	Βροῦτος οὐκ ἔφη παρέσεσθαι τῷ
[2, 11]	ἀλλὰ ἥσσης ἐνέγκασθαι. Πεισθεὶς οὖν	ὁ	Βύβλος ἐνέβαλεν ἐς τὴν ἀγορὰν
[2, 1]	ἀνῃρέθησαν ὅ τε Πομπήιος καὶ	ὁ	Γάιος, ἡ δευτέρα τῶν ἐμφυλίων
[2, 141]	μήτε ἀδεεῖς εἶναι τῶν ἐξελαθέντων·	ὁ	γὰρ ἀλώμενος καὶ τῶν ὄντων
[2, 148]	αὐτοῦ Καίσαρος, θείων τιμῶν ἀξιουμένου·	ὁ	γάρ τοι θετὸς αὐτῷ παῖς
[2, 91]	ἐγγυῶντας Καίσαρι τὴν Φαρνάκους θυγατέρα.	Ὁ	δ' αἰσθόμενος ὧν φέρουσι, προῆλθε
[2, 93]	διὰ τὴν ἐν χερσὶ χρείαν.	Ὁ	δ' ἀνθησύχαζε καὶ τῶν φίλων
[2, 59]	ὁ Καίσαρ ἤνεγκεν ὑπ' ἀσχολίας.	Ὁ	δ' Ἀντώνιος τοὺς ἑτέρους ἐπὶ
[2, 32]	κατὰ σπουδὴν ἐχώρει πρὸς αὐτόν.	~Ὁ	δ' ἄρτι τὸν ὠκεανὸν ἐκ
[2, 29]	τε καὶ Κόττα, Καίσαρι κεχρήκει.	Ὁ	δ' αὐτό, τιμήσας ἕκαστον ἄνδρα
[2, 116]	ἄρα τὰ γιγνόμενα πάντα πεπυσμένος.	Ὁ	δ' ἐν Κνίδῳ γεγονὼς αὐτῷ
[2, 67]	Καίσαρα παρατάττοντά τε καὶ προκαλούμενον.	Ὁ	δ' ἐξ αὐτοῦ μάλιστα τοῦδε
[2, 92]	πάντες ἐπὶ τὰ αὑτῶν ἠξίουν.	Ὁ	δ' ἐπηγγέλλετο μὲν αὐτοῖς ἀόριστά
[2, 138]	καθελὼν ἀπέδωκεν ὑμῖν τὴν πολιτείαν,	ὁ	δ' ἐπὶ ἄλλην στρατείαν χρόνιον
[2, 115]	ὑπὸ τοῦ συνειδότος ἄφνω τεθορύβητο,	ὁ	δ' ἐπιμειδιάσας ἔφη· Πόθεν οὖν
[2, 149]	ὁ μάντις οὐ περιοίσειν προύλεγεν·	ὁ	δ' ἐπισκώπτων αὐτὸν ἔφη περὶ
[2, 64]	τοιᾷδε μετανοίᾳ καὶ προθυμίᾳ στρατοῦ·	ὁ	δ' ἐς μὲν τὸ πλῆθος
[2, 15]	ἀμφὶ Λέντλον καὶ Κέθηγον ἀνέλοι.	Ὁ	δ' ἐς τὸ ἔργον ἐκεῖνο
[2, 153]	πόλιν λαβεῖν πρὸς ἥλιον ἀνίσχοντα.	Ὁ	δ' ἐς τοῦτο μὲν ἐνδοῦναι
[2, 94]	καὶ κολάζειν σφῶν τοὺς ἁμαρτόντας.	Ὁ	δ' ἔτι μέν τι διέτριψεν,
[2, 9]	συμπράξειν ἐς τὴν ὑπατείαν ἐπομόσας·	ὁ	δ' εὐθὺς αὐτῷ Κράσσον διήλλασσε.
[2, 38]	Καὶ τάδε μὲν ἀθρόως ἐγίνετο,	ὁ	δ' ἴδιος αὐτοῦ Πομπηίου στρατὸς
[2, 58]	πρέπον ἔργον εἰργασμένον, οὐ στρατηγῷ.	Ὁ	δ' οὐκέτι λήσεσθαι προσδοκῶν Ποστούμιον
[2, 88]	μηδ' ἐς χεῖρας ἐλθεῖν ὑποστῆναι.	Ὁ	δ' οὕτως ἑαυτὸν αἰσχρῶς ὑπὸ
[2, 31]	ὅσην αὐτὸς ἐθέλοις ἄλλην καταλέγειν.	Ὁ	δ' ὑπήκουε μὲν ὡς κελευόμενος
[2, 99]	τὰς θύρας ὡς ἠρεμοῦντι ἐπέκλεισαν·	ὁ	δ' ὕπνου δόξαν αὐτοῖς παρασχὼν
[2, 99]	καὶ τὰς πληγὰς ἐπιρράψαντες ἐπέδησαν.	Ὁ	δὲ ἀνενεγκὼν αὖθις ὑπεκρίνετο καὶ
[2, 128]	ἐπὶ Πομπηίῳ μυρίων ἄλλων, ψηφίσασθαι.	~Ὁ	δὲ Ἀντώνιος ἐφορῶν αὐτοὺς καὶ
[2, 125]	σφίσι συμπράξειν ἐς πάντα ἐπεποίθεσαν.	Ὁ	δὲ Ἀντώνιος τὰς μὲν ἀρχὰς
[2, 151]	μὲν Αἰακίδης τε καὶ Ἡρακλείδης,	ὁ	δὲ ἀπ' Ἀγχίσου τε καὶ
[2, 61]	ἄκοντα Πομπήιον βιασόμενος ἐς μάχην·	ὁ	δὲ αὐτοῦ τὰ πολλὰ τῶν
[2, 107]	κόσμῳ τῷ πρέποντι ἑκάστῳ προσέφερον.	Ὁ	δὲ αὐτοὺς ἐδεξιοῦτο μέν, οὐχ
[2, 86]	Καίσαρι ὡς ἐπὶ μεγίσταις ἀμοιβαῖς	(ὁ	δὲ αὐτοὺς ἠμύνατο ἀξίως τῆς
[2, 18]	ἀπὸ τῆς βουλῆς ὑπηρέτας ἔδωκαν.	Ὁ	δὲ αὐτοὺς ὁμοίως ἐς τὰ
[2, 114]	δυνατώτατον καὶ τοῖς στρατιώταις γνωριμώτατον·	ὁ	δὲ Βροῦτος ἔλεγεν ἐπὶ μὲν
[2, 48]	τὴν νουμηνίαν τοῦ ἔτους πλησιάζουσαν.	Ὁ	δὲ δῆμος εἵπετο παρακαλῶν συμβῆναι
[2, 101]	σφόδρα ἔτι πρὸς πάντων ἐπιποθούμενον.	Ὁ	δὲ δῆμος ἐπὶ μὲν τοῖς
[2, 148]	ἐξέφυγον ἐκ τῆς πόλεως διαλαθόντες,	ὁ	δὲ δῆμος ἐπὶ τὸ λέχος
[2, 52]	ἄγειν, ἐφ' ὅ τι χρῄζοι.	Ὁ	δέ έἡγεῖτο γάρ, δυσχεροῦς ἔτι
[2, 110]	αὐτὸν ἅμα εὐφήμουν οὐ προσέμενον.	~Ὁ	δέ, εἴτε ἀπογνούς, εἴτε κάμνων
[2, 48]	βουλῆς ψηφιζομένης οὔτε προχειροτονοῦντος ἄρχοντος.	Ὁ	δέ, εἴτε παραιτησάμενος τὴν ἀρχὴν
[2, 103]	καὶ Φαρσάλου τοῖς ἡγεμόσι συνῆλθεν,	ὁ	δὲ ἐξ Ἰβήρων τε καὶ
[2, 37]	τὰ στρατόπεδα ἐξ αὐτῆς ἀναγαγεῖν·	Ὁ	δὲ ἕξετε, εἶπεν, ἂν ἐπακολουθῆτέ
[2, 152]	καὶ ἐξήνεγκεν αὐτῷ τὰ μαντεύματα.	Ὁ	δὲ ἐπεμειδίασε καὶ Πειθαγόραν αὐτὸν
[2, 41]	εἰ μὴ Κελτικὸς πόλεμος ἐπίοι.	Ὁ	δὲ ἔφη Κελτοὺς αὐτὸς ἐς
[2, 91]	διὰ Συρίας ἐπὶ Φαρνάκην ἠπείγετο.	Ὁ	δὲ ἤδη μὲν εἴργαστο πολλὰ
[2, 84]	καὶ τῆς τοῦ πατρὸς φιλίας.	Ὁ	δὲ ἦν μὲν περὶ τρισκαίδεκα
[2, 46]	μὲν τῷ Οὐάρῳ σφᾶς παρέδοσαν,	ὁ	δὲ Ἰόβας ἐπελθὼν περιέστησεν αὐτοὺς
[2, 13]	Καίσαρι προσγεγένητο δι' ἑνὸς πολιτεύματος.	Ὁ	δὲ καὶ θέας ἐπεδίδου καὶ
[2, 50]	ὑμεῖς μὲν ἐψηφίσασθε εἶναι πολέμιον,	ὁ	δὲ καὶ νῦν ἡγεμόνας ἐς
[2, 54]	Καὶ δύο τελῶν ἄλλων ἐπελθόντων,	ὁ	δὲ καὶ τάδε προσλαβὼν ἀνήγετο
[2, 65]	ἡγεμονίδος γῆς αὖθις ἐπιχειρεῖν Καίσαρι.	Ὁ	δὲ καὶ ταῦτα ἄριστα ἄν
[2, 14]	ἀρχὴν ἔδοσαν τέλη στρατοῦ τέσσαρα.	~Ὁ	δὲ καὶ τὴν ἀποδημίαν οἱ
[2, 8]	ἔτι ἐπὶ τὸν θρίαμβον ἐπανελθεῖν.	Ὁ	δὲ καὶ τῆς ἀρχῆς ἐς
[2, 110]	Ῥωμαίοις ὑπήκοα, ἄντικρυς ἀνειπεῖν βασιλέα.	Ὁ	δὲ καὶ τόδε παρῃτεῖτο καὶ
[2, 149]	καταπλαγεὶς ἀπεκρίνατο· Ἀλλὰ οὐ παρεληλύθασιν,	ὁ	δὲ καὶ τοιῶνδε προαγορεύσεων αὐτῷ
[2, 25]	Πομπηίου καὶ οὐδὲν ἀντειπόντος ἐκεκύρωτο.	Ὁ	δὲ Καῖσαρ ἀντιπράξειν τὴν βουλὴν
[2, 57]	οὐδὲν προκόπτων ἀπέκαμνε καὶ ἀπεγίνωσκεν,	ὁ	δὲ Καῖσαρ ἀποκαλυψάμενος ἐνεβόησεν αὐτῷ·
[2, 150]	Ἰβηρίᾳ Πομπήιον τὸν νέον κατεπλάγησαν.	Ὁ	δὲ Καῖσαρ αὐτὸς ἦν ἀκατάπληκτος
[2, 43]	ἐκστῆναι τῆς Ἰβηρίας τῷ Καίσαρι,	ὁ	δὲ Καῖσαρ αὐτοὺς ἀπαθεῖς ἐπὶ
[2, 138]	δίκην ἔτι οὖσι δημάρχοις ἐπιτρέπουσιν·	ὁ	δὲ Καῖσαρ αὐτοὺς ἐξήλασεν, οὐδὲ
[2, 38]	ἐξῄει καὶ ἐδίωκε τὸν Πομπήιον.	~Ὁ	δὲ Καῖσαρ ἐν Κορφινίῳ Λεύκιον
[2, 79]	ἐπαινοῦσιν ὡς ἄριστον ἐν περικυκλώσει,	ὁ	δὲ Καῖσαρ ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς
[2, 17]	καὶ Δημοσθένει συνέβη κατιόντι, ἀναλῶσαι.	~Ὁ	δὲ Καῖσαρ ἔν τε Κελτοῖς
[2, 34]	φιλονικίᾳ, σπουδῆς οὐδὲν ἀπολείποντες ὀξυτάτης.	Ὁ	δὲ Καῖσαρ ἐπὶ μὲν τὸν
[2, 13]	γενέσθαι. Καὶ ἀποδιέτριβεν ἡ βουλή.	Ὁ	δὲ Καῖσαρ ἐς οὐδὲν τότε
[2, 41]	καὶ ἐκ Κερκύρας ἐς Πομπήιον·	ὁ	δὲ Καῖσαρ ἐς Ῥώμην ἐπειχθεὶς
[2, 106]	ἔτι λανθάνων καὶ διαδιδράσκων ἐλῄστευεν,	ὁ	δὲ Καῖσαρ ἐς Ῥώμην ἠπείγετο,
[2, 48]	περὶ Πλακεντίαν στάσις οὕτως ἐλέλυτο,	ὁ	δὲ Καῖσαρ ἐς Ῥώμην παρῆλθε,
[2, 99]	αὐτὸν οἱ Ἰτυκαῖοι λαμπρῶς ἔθαπτον·	ὁ	δὲ Καῖσαρ ἔφη μέν οἱ
[2, 103]	ὡς ἐν ἀλλοτρίᾳ γῇ περιφέρειν.	Ὁ	δὲ Καῖσαρ ἧκε μὲν ἀπὸ
[2, 1]	προσέλαβεν ἀμφὶ τὴν ἕω, διετάσσετο·	ὁ	δὲ Καῖσαρ ἦν ἔτι νέος,
[2, 40]	Ἤπειρον ἐκλιπὼν τὴν Ἰταλίαν διεπέρα·	ὁ	δὲ Καῖσαρ ἠπόρει μέν, ὅπῃ
[2, 47]	μὲν ἄρχοντες αὐτοῦ προσπεσόντες ἱκέτευον,	ὁ	δὲ Καῖσαρ μόλις τε καὶ
[2, 92]	δεδομένην οἱ παρὰ Πομπηίου, συνέφυγεν·	ὁ	δὲ Καῖσαρ, οὐ σχολὴν ἄγων
[2, 12]	τὸ λοιπὸν τῆς ἀρχῆς ἅπαν,	ὁ	δὲ Καῖσαρ οὐδ' αὐτὸς ἔτι
[2, 115]	αὐτίκα τῆς βουλῆς σύνοδον ἐφύλασσον·	ὁ	δὲ Καῖσαρ πρὸ μιᾶς τοῦδε
[2, 68]	αὑτοῖς ἔφασαν ἐκ τῶν πολεμίων,	ὁ	δὲ Καῖσαρ σβέσειν αὐτὸς ἐμπεσὼν
[2, 8]	ἐπὶ μεγίστοις δὴ μαρτυρία, ψηφίζεται.	~Ὁ	δὲ Καῖσαρ στρατηγὸς ἐς Ἰβηρίαν
[2, 73]	μὲν δὴ Πομπήιος ὧδε ἔλεγεν,	ὁ	δὲ Καῖσαρ τοῖς ἰδίοις τοιάδε·
[2, 56]	τὴν θάλασσαν ἀκριβεστέραις φρουραῖς ἐφύλασσεν.	Ὁ	δὲ Καῖσαρ τοῦ Πομπηίου τὸν
[2, 56]	μὲν ἔτι γυμνάζων τοὺς νεοστρατεύτους,	ὁ	δὲ Καῖσαρ τοὺς ἐκ Βρεντεσίου
[2, 57]	φωτὶ κατάδηλοι τοῖς πολεμίοις ἐσόμενοι,	ὁ	δὲ Καῖσαρ, τῷ δαιμονίῳ χαλεψάμενος
[2, 81]	ἀρχομένης ἡμέρας ἐν Λαρίσσῃ γενέσθαι.	Ὁ	δὲ Καῖσαρ, ὡς ἐπηπείλησε παρατάσσων,
[2, 52]	οὕτω τοῦ μέλλοντος ἀμελῶς ἐτεκμαίρετο,	ὁ	δὲ Καῖσαρ, ὥς μοι προείρητο,
[2, 5]	βουλὴ Λέντλον παρέλυσε τῆς ἀρχῆς,	ὁ	δὲ Κικέρων ἕκαστον ἐς τὰς
[2, 27]	χρημάτων ἀνέθηκε Ῥωμαίοις, οἰκοδόμημα περικαλλές·	~Ὁ	δὲ Κουρίων, ἵνα μὴ ἄφνω
[2, 18]	περιπέμπων αὐτὸς ὑπέμεινεν ἐν Ῥώμῃ,	ὁ	δὲ Κράσσος Συρίαν τε καὶ
[2, 82]	μάχην ἤρετο, ὅ τι προσδοκῴη,	ὁ	δὲ λαμπρῶς ἀνεβόησε· Νικήσομεν, ὦ
[2, 77]	ἐσβέννυτο καὶ μετέβαλλεν ἐς δέος,	ὁ	δὲ λογισμὸς ἐκαθάρευε δοξοκοπίας καὶ
[2, 21]	πλησίον πανδοκεῖον ὁ ἱπποκόμος ἐσέφερεν,	ὁ	δὲ Μίλων μετὰ τῶν θεραπόντων
[2, 16]	ἐν τῇ πόλει κράτος ἔχοντι.	~Ὁ	δὲ Μίλωνα, τὸν σὺν τῷ
[2, 94]	καὶ τὸ μέρος θανάτῳ ζημιῶσαι.	Ὁ	δὲ οὐδὲν αὐτοὺς ὑπερεθίζειν ἔτι
[2, 61]	ἄρτους προσήνεγκαν ὡς εὐφρανοῦντες ἰδόντα.	ὁ	δὲ οὐχ ἥσθη, ἀλλ' εἶπεν,
[2, 93]	τι καὶ περὶ τῶν δωρεῶν.	Ὁ	δὲ παρὰ τὴν ἁπάντων δόξαν
[2, 95]	καὶ αὐτὸν οἱ παρασπισταὶ συνήρπαζον,	ὁ	δὲ Πετρήιος, ὡς ἀκριβῆ τοῦ
[2, 23]	ἐξαγαγόντος, ἐπεὶ τῶν ἐψηφισμένων ἐπύθετο·	ὁ	δὲ Πομπήιος δίκας προυτίθει τῶν
[2, 83]	ἐξαίρετον ἀνέστησεν ἐγγὺς τοῦ πολυανδρίου.	~Ὁ	δὲ Πομπήιος ἐκ Λαρίσσης ὁμοίῳ
[2, 76]	ὁ μὲν Καῖσαρ Ἀφροδίτην νικηφόρον,	ὁ	δὲ Πομπήιος Ἡρακλέα ἀνίκητον. ~Ὡς
[2, 81]	πολλῇ πρὸς τοὺς ἀπομαχομένους καταφρονήσει,	ὁ	δὲ Πομπήιος μαθὼν ἐξ ἀλλοκότου
[2, 28]	εἶναι φοβερώτερον τῆς Πομπηίου διαφορᾶς.	~Ὁ	δὲ Πομπήιος νοσηλευόμενος περὶ τὴν
[2, 49]	ὥδευεν οὐδὲν ἐλλείπων δυνατῆς ἐπείξεως,	ὁ	δὲ Πομπήιος πάντα τὸν χρόνον
[2, 63]	εἰ τὸν νικᾶν ἐπιστάμενον εἶχον.	~Ὁ	δὲ Πομπήιος τήν τε νίκην
[2, 30]	αὐτοὶ συνιέντες αὐτῶν ὅμως ὑπέμενον.	Ὁ	δὲ Πομπήιος τοῖς ἠγγελμένοις πίσυνος
[2, 40]	ὑπάτων διεπεπλεύκεσαν ἐς τὸ Δυρράχιον,	ὁ	δὲ Πομπήιος τὸν ὑπόλοιπον στρατὸν
[2, 85]	τῇ φοινικίδι κατάδηλος ἦν περικειμένῃ.	~Ὁ	δὲ Πομπήιος ὑπώπτευε μὲν ἅπαντα,
[2, 24]	καὶ ὁ μὲν δῆμος κατεσιώπησεν,	ὁ	δὲ Σκαῦρος ἑάλω. Καὶ πάντων
[2, 52]	χωροῦντες. ~Ὁ μὲν ὧδε εἶπεν,	ὁ	δὲ στρατὸς ἅπας καὶ ὅσοι
[2, 38]	πύλας καταλαβόντες τῷ Καίσαρι προσήγαγον.	Ὁ	δὲ τὴν μὲν στρατιὰν αὐτοῦ
[2, 20]	ἢ ὄντα ἢ νομιζόμενον εἶναι.	Ὁ	δὲ τὴν προσδοκίαν τήνδε λόγῳ
[2, 8]	μὲν βουλὴ θριαμβεῦσαι παρέσχεν αὐτῷ,	ὁ	δὲ τῆς πομπῆς τὴν παρασκευὴν
[2, 108]	προαπειλήσαντι τοῖς περὶ βασιλείας λέγουσιν.	Ὁ	δὲ τοῦτο μὲν ἤνεγκεν εὐσταθῶς,
[2, 131]	μισθωτοί. Τὴν εἰρήνην τῇ πόλει.	Ὁ	δὲ τούτοις μὲν ἔφη· Βουλόμεθα.
[2, 140]	ἔδει τιμῶν καὶ ἀριστείων τυχεῖν.	Ὁ	δὲ ὑμᾶς τοῖς ὅρκοις προλαβὼν
[2, 29]	ἀτελέσι πᾶσι· δύναται δὲ τοῦθ'	ὁ	δήμαρχος· ὅτε δὴ καὶ μάλιστα
[2, 137]	ὅπλοις πολεμίοις καὶ Πομπήιος μὲν	ὁ	δημοκρατικώτατος ὑμῶν ἔπαθεν, οἷα ἔπαθεν,
[2, 12]	δρᾶσαι λέγων τοὺς δεδιότας, ἕως	ὁ	δῆμος αὐτῷ συνεχώρησεν ἀμύνειν τοῖς
[2, 109]	ὁ Καῖσαρ αὖθις ἀπερρίπτει. Καὶ	ὁ	δῆμος διεριζόντων μὲν ἔτι ἡσύχαζε,
[2, 140]	ἃ καὶ τοῖς πάλαι στρατευομένοις	ὁ	δῆμος ἐδίδου, οἰκείων μὲν ἀνδρῶν
[2, 140]	τὴν ἐκπέμπουσαν ἀντιγεραίρειν. Ὑμᾶς δὲ	ὁ	δῆμος ἔδωκεν ἐπὶ Κελτοὺς καὶ
[2, 36]	ὡς ἐπὶ φοβεροῖς προυγράφοντο, καὶ	ὁ	δῆμος ἐν μνήμῃ τῶν Μαρίου
[2, 146]	κτενοῦντάς με, οὐκ ἔφερεν ἔτι	ὁ	δῆμος, ἐν παραλόγῳ ποιούμενος τὸ
[2, 138]	ἡ βουλὴ περὶ οὐδενὸς οὐδ'	ὁ	δῆμος ἐπεκύρου, ἀλλὰ πάνθ' ὁ
[2, 12]	θάνατον τῷ μὴ ὀμόσαντι, καὶ	ὁ	δῆμος ἐπεκύρου· ὤμνυον δ' αὐτίκα
[2, 27]	Εὐπρεποῦς δὲ τῆς γνώμης οὔσης	ὁ	δῆμος ἐπῄνει τὸν Κουρίωνα ὡς
[2, 10]	οἱ δὲ αὐτοὺς ἐπῄνουν, καὶ	ὁ	δῆμος ἐπὶ τὴν χειροτονίαν ᾖει
[2, 144]	τε βουλὴ καὶ μετὰ αὐτῆς	ὁ	δῆμος, ἔτι περιόντι ἐψηφίσασθε, ὑμετέραν
[2, 107]	ἡγεμονίας. δὴ καὶ μάλιστα ὑπαχθεὶς	ὁ	δῆμος ἤλπιζε καὶ τὴν δημοκρατίαν
[2, 7]	πατέρα τῆς πατρίδος προσαγορεύσαντος ἐπεβόησεν	ὁ	δῆμος. Καὶ δοκεῖ τισιν ἥδε
[2, 146]	πεφυρμένην αἵματι αὐτοκράτορος. Ἐφ' οἷς	ὁ	δῆμος οἷα χορὸς αὐτῷ πενθιμώτατα
[2, 147]	γενόμεναι. Τήνδε οὖν τὴν ὄψιν	ὁ	δῆμος οἰκτίστην σφίσι φανεῖσαν οὐκέτι
[2, 48]	ἐς Ῥώμην παρῆλθε, καὶ αὐτὸν	ὁ	δῆμος πεφρικὼς ἡἡρεῖτο δικτάτορα, οὔτε
[2, 140]	ἐωνοῦντο ἑτέραν. Οὕτω μὲν ὑμᾶς	ὁ	δῆμος συνῴκιζεν ἀλύπως ἅπασι· Σύλλας
[2, 143]	Καὶ ὑπεσαλεύετο αὖθις ἐς ὀργὴν	ὁ	δῆμος, τυράννου μὲν κατηγορίας προπεπυσμένοι,
[2, 132]	ᾧ πάντα τὸν χρόνον τόνδε	ὁ	Δολοβέλλας ὑπὲρ τῆς ἀρχῆς ἐνίστατο
[2, 32]	διάδοχον εἶναι Λεύκιον Δομίτιον. Καὶ	ὁ	Δομίτιος εὐθὺς ἐξῄει μετὰ τετρακισχιλίων
[2, 120]	ἐξελεύθερος αὐτοῖς ἰσοπολίτης ἐστὶ καὶ	ὁ	δουλεύων ἔτι τὸ σχῆμα τοῖς
[2, 92]	Φαρσάλῳ, καὶ ἕτερα ἀόριστα, ὅταν	ὁ	ἐν Λιβύῃ πόλεμος ἐκτελεσθῇ· τότε
[2, 120]	τὸ πλῆθος ὑπὸ ξενίας, καὶ	ὁ	ἐξελεύθερος αὐτοῖς ἰσοπολίτης ἐστὶ καὶ
[2, 7]	ἐπὶ ἄλλην παρασκευὴν ἀπιόντα Ἀντώνιος	ὁ	ἕτερος ὕπατος ὑπ' Ἀλπείοις καταλαβών,
[2, 39]	ἀδελφῶν τῷδε τῷ Δυρράχῳ συνεμάχησεν	ὁ	Ἡρακλῆς ἐπὶ μέρει τῆς γῆς,
[2, 36]	οὐράνια· αἷμά τε γὰρ ἔδοξεν	ὁ	θεὸς ὗσαι καὶ ξόανα ἱδρῶσαι
[2, 118]	συνεπιβουλεύεσθαι τῷ Καίσαρι. Καὶ Λέπιδος	ὁ	ἵππαρχος ἐν ἀγορᾷ μὲν ὢν
[2, 21]	ῥεόμενον ἐς τὸ πλησίον πανδοκεῖον	ὁ	ἱπποκόμος ἐσέφερεν, ὁ δὲ Μίλων
[2, 95]	μετὰ καταφρονήσεως, μέχρι Λαβιηνὸν μὲν	ὁ	ἵππος ἐς τὴν γαστέρα πληγεὶς
[2, 125]	Ἤδη δὲ καὶ τῶν ἀστῶν	ὁ	καθαρώτατος λεὼς ἀνεθάρρει, τὴν ὀλιγότητα
[2, 22]	πόλιν κατῄει θρασύτατα. Καὶ αὐτὸν	ὁ	Καίλιος εὐθὺς ἐσιόντα εἷλκεν ἐς
[2, 111]	δύο ἄνδρε, Μᾶρκός τε Βροῦτος,	ὁ	Καιπίων ἐπίκλην, Βρούτου τοῦ κατὰ
[2, 42]	τε καὶ Δολοβέλλαν. ~Οὕτω κρατυνάμενος	ὁ	Καῖσαρ ἄβατον Πομπηίῳ γενέσθαι τὴν
[2, 42]	ἐχώρουν ἕτερον στρατὸν ἀθροίσοντες. Καὶ	ὁ	Καῖσαρ ἀεὶ προλαμβάνων διετάφρευε τὰς
[2, 55]	φρούραρχος ἐξέλιπε τὴν πόλιν. ~Καὶ	ὁ	Καῖσαρ ἁλίσας τον ἑαυτοῦ στρατὸν
[2, 122]	οὐκ ἐκ βίας ἄρχοντας ὥσπερ	ὁ	Καῖσαρ, ἀλλ' ᾑρημένους ὑπὸ νόμοις·
[2, 147]	καὶ διαζωσάμενοι τὸ βουλευτήριον, ἔνθα	ὁ	Καῖσαρ ἀνῄρητο, κατέφλεξαν καὶ τοὺς
[2, 75]	καὶ Ἐνιπέως ποταμοῦ, ἔνθα καὶ	ὁ	Καῖσαρ ἀντιδιεκόσμει, τοὺς μὲν Ἰταλοὺς
[2, 109]	καὶ στόνου παρὰ τῶν πλειόνων,	ὁ	Καῖσαρ ἀπέρριψε τὸ διάδημα. Καὶ
[2, 95]	πρόσθεν, ἕως Πετρήιος ἀνέζευξε καὶ	ὁ	Καῖσαρ ἀσπασίως ὑπεχώρει. Τοῦτο μὲν
[2, 109]	ὁ Ἀντώνιος αὖθις ἐπέθηκε, καὶ	ὁ	Καῖσαρ αὖθις ἀπερρίπτει. Καὶ ὁ
[2, 54]	τε πλοῖα κατέδυσαν, ἵνα μὴ	ὁ	Καῖσαρ αὐτὰ λάβοι, καὶ ἐς
[2, 112]	πάντα συμπράσσειν ἀλλήλοις νομίζεσθαι. Καὶ	ὁ	Καῖσαρ αὐτοῖς διαιτῶν λέγεται πρὸς
[2, 104]	μετέβαλλον ἀπὸ τοῦ δέους, ἕως	ὁ	Καῖσαρ αὐτὸς ἁρπάσας τινὸς ἀσπίδα
[2, 104]	καὶ ἀπογνώσεως. ~Δι' ἃ καὶ	ὁ	Καῖσαρ αὐτὸς ἐβράδυνεν, ἔστε πού
[2, 42]	οἱ περὶ τὸν Πετρήιον, καὶ	ὁ	Καῖσαρ αὐτὸς ἐμόχθει μετὰ τοῦ
[2, 82]	τοῖς νεκροῖς εὑρέθη, τὰ ἀριστεῖα	ὁ	Καῖσαρ αὐτῷ περιέθηκε καὶ συνέθαψε
[2, 23]	ἐτῶν εἴκοσιν, ἐν ᾧ καὶ	ὁ	Καῖσαρ γεγένητο ὕπατος. Τῶν οὖν
[2, 146]	καί που τῶν θρήνων αὐτὸς	ὁ	Καῖσαρ ἐδόκει λέγειν, ὅσους εὖ
[2, 75]	Ἰταλικῇ, τοὺς δὲ ἄλλους, ὅπερ	ὁ	Καῖσαρ εἴκαζεν, ἔξω τάξεως ἐκέλευσε
[2, 116]	εἴν τὸ σημεῖον, αὖθις αὐτὸν	ὁ	Καῖσαρ ἐκέλευε θύεσθαι. Καὶ οὐδενὸς
[2, 11]	μετέωρος ἐξερρίφη καὶ τοὺς νόμους	ὁ	Καῖσαρ ἐκύρωσε. ~Καὶ ἐπ' αὐτοῖς
[2, 43]	καὶ τὴν ὑδρείαν αὐτῶν προύλαβεν	ὁ	Καῖσαρ, ἐν ἀμηχάνῳ γενόμενος ὁ
[2, 105]	Τοῦδε μὲν δὴ τὴν κεφαλὴν	ὁ	Καῖσαρ ἐνεχθεῖσάν οἱ προσέταξέ τινι
[2, 97]	πολυτρόπου γενομένης, περὶ ἑσπέραν μόλις	ὁ	Καῖσαρ ἐνίκα καὶ τὸ στρατόπεδον
[2, 104]	Καὶ τὸ ὄνειδος οὐκ ἐνεγκὼν	ὁ	Καῖσαρ ἐξέτασσε παρὰ πόλιν Κορδύβην,
[2, 122]	ἐπίλοιπον τοῦ ἔτους ἡἡρημένος, ὅτε	ὁ	Καῖσαρ ἐξορμήσειε τῆς πόλεως, τὴν
[2, 33]	Καὶ αὐτοὺς ἔτι ὧδε ἔχοντας	ὁ	Καῖσαρ ἐπεδείκνυ τῷ στρατῷ καὶ
[2, 58]	ἀνδρῶν. Οὕτω μὲν ἀντὶ λογισμῶν	ὁ	Καῖσαρ ἐπεποίθει τῇ τύχῃ. Τάδε
[2, 32]	τε σεμνὸν ὧν ἐξ ἀρχῆς	ὁ	Καῖσαρ ἐπεπράχει, καὶ πρόκλησιν, ὅτι
[2, 32]	ἐδόκει, κατακωλυόντων δὲ τῶν ὑπάτων	ὁ	Καῖσαρ ἐπέστελλε τῇ βουλῇ, καὶ
[2, 61]	ἡσύχαζε. Καὶ τῷδε μάλιστα ἀνιαθεὶς	ὁ	Καίσαρ ἐπετόλμησεν ἔργῳ δυο χερεῖ
[2, 42]	ἀμφὶ πόλιν Ἰλέρτην. Καὶ στρατοπεδεύων	ὁ	Καῖσαρ ἐπὶ κρημνῶν ἐσιτολόγει διὰ
[2, 43]	ἐς Πομπήιον ἐᾶν. Γενόμενος δ'	ὁ	Καῖσαρ ἐπὶ τοῦδε τοῦ ποταμοῦ
[2, 138]	μηδὲν ἔτι εἰς δουλείαν εἰργάζετο	ὁ	Καῖσαρ, ἐπιωρκήσαμεν· εἰ δὲ οὔτε
[2, 26]	μοι δώσει. ~Πόλιν δὲ Νεόκωμον	ὁ	Καῖσαρ ἐς Λατίου δίκαιον ἐπὶ
[2, 62]	~Γενομένης δὲ τῆς τροπῆς λαμπρᾶς	ὁ	Καῖσαρ ἑτέρωθεν ἦγεν ἄλλον στρατόν,
[2, 47]	λαβόντες, ἥν τινα δωρεὰν αὐτοῖς	ὁ	Καῖσαρ ἔτι περὶ Βρεντέσιον ὑπέσχητο.
[2, 80]	πολεμίων ἐστράφησαν ἐς φυγήν. Καὶ	ὁ	Καῖσαρ εὐμηχάνως δὴ τότε μάλιστα,
[2, 133]	ὅσα ἐξ ἠοῦς ἐπὶ δύσιν	ὁ	Καῖσαρ ἡμῖν ἐχειρώσατο δυνάμει καὶ
[2, 138]	ὁ δῆμος ἐπεκύρου, ἀλλὰ πάνθ'	ὁ	Καῖσαρ ἦν ἅπασιν ἐξ ἐπιτάγματος
[2, 59]	τῶν Ἰλλυριῶν σχεδὸν ἅπαντες, καὶ	ὁ	Καίσαρ ἤνεγκεν ὑπ' ἀσχολίας. Ὁ
[2, 12]	πολλῶν καὶ Κάτωνος, εἰσηγεῖτο μὲν	ὁ	Καῖσαρ θάνατον τῷ μὴ ὀμόσαντι,
[2, 104]	ἐπεγίγνετο τῷ φόβῳ, θεοὺς πάντας	ὁ	Καῖσαρ ἱκέτευε, τὰς χεῖρας ἐς
[2, 99]	αὐτὸν ἐπιγράψαντος Κάτων, ἀντέγραψε κατηγορίαν	ὁ	Καῖσαρ καὶ ἐπέγραψεν Ἀντικάτων. ~Ἰόβας
[2, 89]	ἐπαιρούσης. ~Διασωθεὶς δ' οὕτω παραδόξως	ὁ	Καῖσαρ καὶ τὸν Ἑλλήσποντον περαιωθεὶς
[2, 1]	ἐπολέμησαν καὶ Πομπήιον μὲν καθεῖλεν	ὁ	Καῖσαρ, Καίσαρα δ' ἐν τῷ
[2, 26]	εὐχαριτώτατος καὶ εἰπεῖν ἱκανώτατος. Τούτων	ὁ	Καῖσαρ Κλαύδιον μὲν οὐκ ἴσχυσεν
[2, 153]	αὐτῇ τεθνήξεσθαι. Ἐπετώθασε δὲ καὶ	ὁ	Καῖσαρ ὅμοια. Τοῦ γὰρ μάντεως
[2, 154]	οἱ Μάγοι, τὰ δὲ Αἰγυπτίων	ὁ	Καῖσαρ, ὅτε ἐν Αἰγύπτῳ γενόμενος
[2, 14]	Κικέρων. Καὶ κληθεὶς ἐς μαρτυρίαν	ὁ	Καῖσαρ οὐ κατεῖπεν, ἀλλὰ τότε
[2, 63]	τὰ σημεῖα προαπεστράφη. Ὡς δὲ	ὁ	Καῖσαρ οὐδὲ τοῦτ' ἀνασχόμενος ὀλίγους
[2, 12]	δ' ἐς ποικίλα τοῦ συμβεβηκότος	ὁ	Καῖσαρ οὐκ ἀνίει καὶ τοῦτο
[2, 108]	ἐπὶ τὸ ἀρχεῖον αὑτῶν. Καὶ	ὁ	Καῖσαρ οὐκέτι ἐνεγκὼν κατηγόρησεν ἐπὶ
[2, 42]	ἐστὶ σύμβολον ἑαυτοὺς παραδιδόντων. Καὶ	ὁ	Καῖσαρ οὔτε συνέλαβεν οὔτε κατηκόντισεν,
[2, 135]	δὲ Πείσωνα, ὅτῳ τὰς διαθήκας	ὁ	Καῖσαρ παρετίθετο, τοῦτον ἤδη τὸν
[2, 25]	θέμενον ἐπ' ἐκείνῳ, τούσδε μὲν	ὁ	Καῖσαρ παρηγόρει καὶ τὸν Πομπήιον
[2, 107]	Κατεκάλει δὲ καὶ τοὺς φεύγοντας	ὁ	Καῖσαρ, πλὴν εἴ τις ἐπὶ
[2, 47]	ἔτι περὶ Βρεντέσιον ὑπέσχητο. Ὧν	ὁ	Καῖσαρ πυθόμενος ἐκ Μασσαλίας ἐς
[2, 92]	εἰ μὴ διέφυγε. Πυθόμενος δ'	ὁ	Καῖσαρ τέλος μὲν ἄλλο στρατιωτῶν,
[2, 117]	δὲ ἐνέτεμε τὸ στῆθος. Καὶ	ὁ	Καῖσαρ τό τε ἱμάτιον ἀπὸ
[2, 47]	ὅτε ἡ στάσις ἐγίγνετο· καὶ	ὁ	Καῖσαρ τὸν ἐμφήναντα λοχαγὸν ἔκτεινεν
[2, 81]	μέρος. Ληγούσης δὲ τῆς ἡμέρας	ὁ	Καῖσαρ τὸν στρατὸν ἀσχέτως που
[2, 76]	εἰ δυνηθεῖεν, κυκλώσαιντο. Συνεὶς δὲ	ὁ	Καῖσαρ τρισχιλίους εὐτολμοτάτους πεζοὺς ἐνήδρευσεν,
[2, 31]	ψευδοῦς ἐμπεσόντος, ὅτι τὰς Ἄλπεις	ὁ	Καῖσαρ ὑπερελθὼν ἐπὶ τὴν πόλιν
[2, 8]	ἀναλοῦντος ἐπὶ τοῖς λόγοις, ἐσέδραμεν	ὁ	Καῖσαρ ὑπεριδὼν τοῦ θριάμβου καὶ
[2, 10]	ἰδίᾳ παρασκευαί. Δεινὸς δ' ὢν	ὁ	Καῖσαρ ὑποκρίνεσθαι, λόγους ἐν τῇ
[2, 97]	οὔτε διατριψάντων αὐτόν, ἕως ἀπορήσειεν	ὁ	Καῖσαρ ὡς ἐν ἀλλοτρίᾳ, οὔτε
[2, 115]	τὰ χρήματα τῆς ἀγορανομίας; Καὶ	ὁ	Κάσκας ἀνήνεγκεν. Αὐτὸν δὲ Βροῦτον
[2, 113]	πατρίδι, ἔφη, μέχρι θανάτου. Καὶ	ὁ	Κάσσιος αὐτὸν ἀσπασάμενος Τίνα δ'
[2, 113]	ἔσεσθαι τῆς βουλῆς μετ' ὀλίγον,	ὁ	Κάσσιος ἐμβαλὼν τὴν χεῖρα τῷ
[2, 112]	πόλεως στρατηγήσειν ὁ Βροῦτος καὶ	ὁ	Κάσσιος ἐς ἀλλήλους διήριζον περὶ
[2, 98]	φυγὴ πάντων. Καὶ οὐδένα κατεῖχεν	ὁ	Κάτων, ἀλλὰ καὶ ναῦς ἐδίδου
[2, 87]	Λιβύῃ Κάτωνα σφῶν στρατηγεῖν αἱρουμένων,	ὁ	Κάτων οὐχ ὑπέστη παρόντων ἀνδρῶν
[2, 60]	ἐκ Συρίας ἦγε Πομπηίῳ Σκιπίων	ὁ	κηδεστής· καὶ αὐτῷ Γάιος Καλουίσιος
[2, 76]	δὲ τῆς φάλαγγος Πομπηίῳ μὲν	ὁ	κηδεστὴς Σκιπίων ἐν μέσῳ καὶ
[2, 87]	νομιζόμενος ἄρχειν. ~Λεύκιος δὲ Σκιπίων,	ὁ	κηδεστὴς τοῦ Πομπηίου, καὶ ὅσοι
[2, 7]	κινδύνου τῇ πόλει, διελύετο. Καὶ	ὁ	Κικέρων, ἅπασιν ἐπὶ λόγου δυνάμει
[2, 6]	ἐς τὸν Καίσαρα ὑποψίαν καὶ	ὁ	Κικέρων δεδιὼς ἀμφὶ τῇ νυκτὶ
[2, 6]	τῆς βουλῆς συνεστώσης, ἕκαστον αὐτῶν	ὁ	Κικέρων ἐς τὸ δεσμωτήριον μεταγαγών,
[2, 15]	ἐν τοῖς στενωποῖς, ἀπέγνω πάνθ'	ὁ	Κικέρων καὶ ἔφευγεν ἑκούσιον καὶ
[2, 5]	ὡς τοὺς δεσπότας ἐξαρπασόμενοι. Ὧν	ὁ	Κικέρων πυθόμενος ἐξέδραμεν ἐκ τοῦ
[2, 4]	Παρὰ δὲ τοῦ Σάγγα μαθὼν	ὁ	Κικέρων συνέλαβεν ἀπιόντας τοὺς Ἀλλόβριγάς
[2, 3]	Ἰταλίᾳ γιγνομένων λόγος ἐφοίτα. Καὶ	ὁ	Κικέρων τήν τε πόλιν ἐκ
[2, 31]	ἦν καὶ φόβος ἁπάντων, καὶ	ὁ	Κλαύδιος εἰσηγεῖτο τὴν ἐν Καπύῃ
[2, 30]	δὲ γνώμην ἕκαστον ᾖτει· καὶ	ὁ	Κλαύδιος πανούργως διῄρει καὶ ἐπυνθάνετο
[2, 30]	γνώμην ἀπέκλινον, ὅτε δὴ καὶ	ὁ	Κλαύδιος τὴν βουλὴν διέλυσε βοῶν·
[2, 14]	ἄμυναν ἑτέρου. Δοκεῖ δὲ καὶ	ὁ	Κλώδιος ἀμείψασθαι πρότερος τὸν Καίσαρα
[2, 4]	συνῄδεσαν, ἀχθέντας τε ἤλεγχον, ὡς	ὁ	Κορνήλιος Λέντλος εἴποι πολλάκις εἱμάρθαι
[2, 29]	μεγαλοπραγμονέστερον. Τὸ δ' αὐτὸ καὶ	ὁ	Κουρίων ἀνέστρεφεν, ὡς δέον ὑπάρχειν
[2, 45]	βασιλέως. Σφαλεὶς οὖν τῆς ἐλπίδος	ὁ	Κουρίων ἐς λόφους ἀνέδραμεν ὑπό
[2, 27]	χρόνον ἐξήκειν τῷ Πομπηίῳ, σαφέστερον	ὁ	Κουρίων ἤδη καὶ τραχύτερον ἀπεγύμνου
[2, 45]	Καὶ τῷδε τῷ λόγῳ πίσυνος	ὁ	Κουρίων θέρους θερμοῦ περὶ τρίτην
[2, 45]	ἐπέρων ἐς μάχην ἐσκευασμένοι· καὶ	ὁ	Κουρίων κατέβαινεν ἀφρόνως μάλα καὶ
[2, 44]	τοῦ σώματος. Ὧν δὴ χάριν	ὁ	Κουρίων παρ' αὐτὴν Ἰτύκην μετεστρατοπέδευε,
[2, 32]	τῇ βουλῇ, καὶ τὴν ἐπιστολὴν	ὁ	Κουρίων, τρισὶν ἡμέραις τριακοσίους ἐπὶ
[2, 18]	δὲ δημοσίας ἀρὰς ἐπηρῶντο, ὧν	ὁ	Κράσσος οὐ φροντίσας ἀπώλετο ἐν
[2, 57]	ὄντας. Τὸν μὲν δὴ ποταμὸν	ὁ	κυβερνήτης εἰρεσίᾳ βιαζόμενος ἔπλει· ὡς
[2, 35]	ὁρμῇ, τὸ κοινὸν τόδε ἐπειπών·	Ὁ	κύβος ἀνερρίφθω. Δρόμῳ δ' ἐντεῦθεν
[2, 130]	ἔτι ἐχόντων, ὁ Ἀντώνιος καὶ	ὁ	Λέπιδος ἐκ τοῦ βουλευτηρίου προῆλθον·
[2, 99]	ἐπεὶ τέλος εἶχε τῷ Πλάτωνι	ὁ	λόγος, ἀναπαύεσθαι τοὺς περὶ θύρας
[2, 152]	θάνατον αὐτόν. Πειθαγόρας τε γὰρ	ὁ	μάντις Ἀπολλοδώρῳ δεδοικότι Ἀλέξανδρόν τε
[2, 149]	μέσου, ἥν τινα ἡμέραν αὐτὸν	ὁ	μάντις οὐ περιοίσειν προύλεγεν· ὁ
[2, 26]	τῷ Καίσαρι. Οὕτω μὲν ὑβριστικῶς	ὁ	Μάρκελλος, εἰσηγεῖτο δὲ ἤδη καὶ
[2, 26]	παρὰ τοῦτο Ῥωμαῖον εἶναι νομιζόμενον,	ὁ	Μάρκελλος ἐφ' ὕβρει τοῦ Καίσαρος
[2, 122]	μόνοι Κάσσιός τε καὶ Βροῦτος	ὁ	Μᾶρκος, ᾑμαγμένος τὴν χεῖρα· συγκατήνεγκαν
[2, 5]	ᾕρητο ὑπατεύειν· ὧδε γὰρ Ῥωμαίοις	ὁ	μέλλων ὑπατεύσειν πρῶτος ἐσφέρει γνώμην,
[2, 24]	τῶν δικαστῶν μετελάμβανον. Ὀλοφυράμενος οὖν	ὁ	Μέμμιος τὴν πολιτείαν διέλυσε τὴν
[2, 151]	γένος ἐκ Διὸς ἤστην ἑκάτερος,	ὁ	μὲν Αἰακίδης τε καὶ Ἡρακλείδης,
[2, 149]	ἢ τόλμῃ καὶ τύχῃ. Ὧν	ὁ	μὲν ἄνυδρόν τε πολλὴν ἐς
[2, 125]	ὅ τι ἂν κοινῇ δοκιμάσητε.	~Ὁ	μὲν ἀσφαλῶς οὕτως ἀπεκρίνατο. Οἱ
[2, 42]	ἔργον ἦν, μέχρι θέρους ἐπελθόντος	ὁ	μὲν Ἀφράνιος καὶ ὁ Πετρήιος
[2, 59]	δὲ διαπλεύσαντος ἐς τὸ Βρεντέσιον,	ὁ	μὲν Γαβίνιος οὐχ ὑποστὰς τὸ
[2, 84]	πατρικοὺς εἶναι τῷ Πομπηίῳ φίλους.	~Ὁ	μὲν δὴ διὰ τάδε ἐς
[2, 114]	καιρὸν δ' ἐζήτουν καὶ τόπον·	ὁ	μὲν δὴ καιρὸς ὑπερήπειγεν ὡς
[2, 61]	ἀλλ' εἶπεν, Οἵοις θηρίοις μαχόμεθα.	Ὁ	μὲν δὴ Καῖσαρ ὑπ' ἀνάγκης
[2, 66]	ναῦς ἐς φυγὴν ταχεῖαν ἔχοντας.	Ὁ	μὲν δὴ κρατίστῳ λογισμῷ τρίβειν
[2, 34]	τι φθεγξαμένους οὕτως ἐξελαύνουσιν αἰσχρῶς.	~Ὁ	μὲν δὴ πόλεμος ἑκατέρωθεν ἀνέῳκτο
[2, 1]	δευτέρα τῶν ἐμφυλίων ἥδε δηλοῖ.	Ὁ	μὲν δὴ Πομπήιος ἄρτι τὴν
[2, 73]	μιᾶς ἡμέρας κρατοῦντες αὐτῶν ἐλάβομεν.	~Ὁ	μὲν δὴ Πομπήιος ὧδε ἔλεγεν,
[2, 3]	τὸν ἐμπρησμὸν τῆς πόλεως ἐπιδραμούμενος.	Ὁ	μὲν δὴ ῥάβδους τε καὶ
[2, 129]	κρῖναι· καὶ τὰ λοιπὰ ἐποίσω.	~Ὁ	μὲν δὴ τοιοῦτον αὐτοῖς οὐ
[2, 65]	ἡττηθεῖσιν ὁμοίως τὸν νικῶντα φεύγειν.	Ὁ	μὲν δὴ τοῖσδε προσθέμενος αἰδοῖ
[2, 37]	δ' ἀναλήψεσθαι καὶ τὰ οἰκήματα.	Ὁ	μὲν δὴ τοσάδε εἰπὼν καὶ
[2, 21]	δ' ἐς Ῥώμην τοῦ πάθους	ὁ	μὲν δῆμος ἐκπλαγεὶς ἐν ἀγορᾷ
[2, 24]	Πομπηίου στρατιωτῶν ἐπιδραμόντων ἐγένετο, καὶ	ὁ	μὲν δῆμος κατεσιώπησεν, ὁ δὲ
[2, 27]	Καὶ γενομένων τῶνδε, ὡς προσεδόκησεν,	ὁ	μὲν εἶχε τὴν πρόφασιν τῆς
[2, 43]	τῶν στρατῶν ἑκατέρωθεν. Καὶ συνέβησαν	ὁ	μὲν ἐκστῆναι τῆς Ἰβηρίας τῷ
[2, 61]	ἦσαν διακόσιοι καὶ χίλιοι. Καὶ	ὁ	μὲν ἐνεχείρει τοσῷδε ἔργῳ, Πομπήιος
[2, 103]	Λιβύης, ἐκεῖ συνέδραμον, καὶ στρατὸς	ὁ	μὲν ἐξ αὐτῆς Λιβύης τε
[2, 115]	δὲ αὐτὴν ἐπελθόντα διαλῦσαι. Καὶ	ὁ	μὲν ἐπὶ τοῦτο ἐκομίζετο φορείῳ,
[2, 57]	καὶ πνεύματι τὸ ῥεῦμα ἀνέκοπτεν,	ὁ	μὲν ἐπισπερχόντων αὐτὸν τῶν θεραπόντων
[2, 116]	ἔθει μηνύσων, ὃ ἔμαθεν. Καὶ	ὁ	μὲν ἐς Καλπουρνίαν ἦλθε καὶ
[2, 131]	ἵνα ὁμαλῶς ἅπαντες ἐπακούσειαν. Καὶ	ὁ	μὲν εὐθὺς ᾖει, νομίζων ἤδη
[2, 96]	ἣ βασίλειον ἦν Ἰόβα, καταλαβόντος,	ὁ	μὲν Ἰόβας, ἐξαγγελθέντος αὐτῷ τοῦδε,
[2, 82]	περὶ Φάρσαλον μάχης. Ἀριστεῖα δ'	ὁ	μὲν Καῖσαρ αὐτὸς καὶ πρῶτα
[2, 76]	παρακαλοῦντες καὶ τὰ συνθήματα ἀναδιδόντες,	ὁ	μὲν Καῖσαρ Ἀφροδίτην νικηφόρον, ὁ
[2, 12]	ὄντος ἐφ' ἑκάτερα τοῦ πράγματος	ὁ	μὲν Καῖσαρ ἐξετράχυνε τὸ πλῆθος,
[2, 131]	δὲ τοὺς ἀμύνειν ἀξιοῦντας ἐπιστραφείς	ὁ	μὲν Καῖσαρ ἡμῶν, ἔφη, μεθέστηκεν,
[2, 105]	Πομπηίου στρατιωτῶν ἐς τὴν Κορδύβην,	ὁ	μὲν Καῖσαρ, ἵνα μὴ διαφυγόντες
[2, 14]	Ἰουλίᾳ τῇ Καίσαρος αὐτοῦ γυναικὶ	ὁ	μὲν Καῖσαρ οὐκ ἔκρινεν, ὑπεραρέσκοντα
[2, 115]	Βροῦτος δ' ἀνήνεγκέ μοι. Καὶ	ὁ	μὲν Κάσκας ὑπὸ τοῦ συνειδότος
[2, 117]	καὶ ἀντιλέγοντος ὅλως τοῦ Καίσαρος,	ὁ	μὲν Κίμβερ αὐτοῦ τῆς πορφύρας
[2, 138]	ἀρχὴν ἐξηλαύνοντο σὺν ὕβρει; Καὶ	ὁ	μὲν νόμος ὁ τῶν προγόνων
[2, 149]	ἕω· Πάρεισιν αἱ εἰδοί. Καὶ	ὁ	μὲν οὐδὲν καταπλαγεὶς ἀπεκρίνατο· Ἀλλὰ
[2, 18]	διακληρούμενοι καὶ στρατιὰν ἐπ' αὐτοῖς,	ὁ	μὲν Πομπήιος εἵλετο Ἰβηρίαν τε
[2, 60]	δὲ τὸν ὦμον ἀπέκοψε. Καὶ	ὁ	μὲν τάδε ἔπρασσεν ἀπογιγνώσκων ἑαυτοῦ
[2, 75]	ἡμῖν ἐν τοῖς ἐκείνων σταθμεῦσαι.	~Ὁ	μὲν τοσάδε εἰπὼν φυλακὴν ὅμως
[2, 138]	ἐγίγνετο, οἷος ἐγένετο Σύλλᾳ, ἀλλ'	ὁ	μὲν τοὺς ἐχθροὺς καθελὼν ἀπέδωκεν
[2, 89]	προσέταξεν ἐς Ἀλεξάνδρειαν φέρεσθαι. Καὶ	ὁ	μὲν τρισὶν ἡμέραις πελάγιος ἀμφὶ
[2, 52]	ὀξέως ἐς τὰ παραγγελλόμενα χωροῦντες.	~Ὁ	μὲν ὧδε εἶπεν, ὁ δὲ
[2, 115]	πάντων ἐπῄνει τὸν αἰφνίδιον. Καὶ	ὁ	μὲν ὧδε προυμαντεύετο ἑαυτῷ καὶ
[2, 49]	μοναρχίαν τὸν νικῶντα τρέψεσθαι. ~Καὶ	ὁ	μὲν ὥδευεν οὐδὲν ἐλλείπων δυνατῆς
[2, 20]	ἀποδιέτριβε τὰς χειροτονίας, μέχρι βαρυθυμῶν	ὁ	Μίλων, ὡς καὶ περὶ αὑτὸν
[2, 46]	κακοῦ φανεροῦ γενομένου, Φλάμμας μὲν	ὁ	ναύαρχος αὐτίκα ἔφευγεν αὐτῷ στόλῳ,
[2, 5]	ἐπὶ Νέρωνα τῆς γνώμης περιιούσης,	ὁ	Νέρων ἐδικαίου φυλάττειν αὐτούς, μέχρι
[2, 138]	νόμος ὁ τῶν προγόνων καὶ	ὁ	ὅρκος οὐδ' ἐπάγεσθαι δίκην ἔτι
[2, 12]	ἐξετάσειν τὸν Οὐέττιον ἀνεβάλλοντο. Καὶ	ὁ	Οὐέττιος φυλασσόμενος ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ
[2, 91]	Οὐ γὰρ αὐτίκα δώσει δίκην	ὁ	πατροκτόνος; Ἐπὶ τὸν ἵππον ἀνεπήδησε
[2, 136]	ἐνσημαινόμενοι τὴν τυραννίδα. ~Ἐκβοήσας οὖν	ὁ	Πείσων ὅτι μέγιστον καὶ τοὺς
[2, 43]	ὁ Καῖσαρ, ἐν ἀμηχάνῳ γενόμενος	ὁ	Πετρήιος ἐς λόγους τῷ Καίσαρι
[2, 42]	ἐπελθόντος ὁ μὲν Ἀφράνιος καὶ	ὁ	Πετρήιος ἐς τὴν ἐντὸς Ἰβηρίαν
[2, 80]	οὐ δυναμένους ἀντέχειν ἀνῄρουν· καὶ	ὁ	πλεῖστος ἐνταῦθα ἐγίγνετο φόνος. ~Πομπήιος
[2, 97]	ἐδόκει γὰρ δὴ καὶ ὅδε	ὁ	πόλεμος ἀβουλίᾳ τῶν στρατηγῶν, οὔτε
[2, 105]	οἱ προσέταξέ τινι θάψαι, καὶ	ὁ	πόλεμος ἑνὶ ἔργῳ καὶ ὅδε
[2, 62]	φασιν εἰπεῖν, ὅτι σήμερον ἂν	ὁ	πόλεμος ἐξείργαστο τοῖς πολεμίοις, εἰ
[2, 47]	χρῶμαι, σύνιστέ μοι· βραδύνει δ'	ὁ	πόλεμος οὐ δι' ἡμᾶς, ἀλλὰ
[2, 66]	ἀργίας ἢ λιμῷ διαφθαρῆναι. Ὧν	ὁ	Πομπήιος αἰσθανόμενος ἐπικίνδυνον μὲν ἡγεῖτο
[2, 23]	τοῖς ἄλλοις καὶ τὸν Καίσαρα,	ὁ	Πομπήιος ἀμφὶ μὲν τοῦ Καίσαρος
[2, 58]	ἐπιδραμὼν τοὺς δύο ἀνεῖλε. Καὶ	ὁ	Πομπήιος ἀνεζεύξεν, οὐκ αἴσιον τὸ
[2, 29]	τὴν Κράσσου συμφοράν. Καὶ τεχνάζων	ὁ	Πομπήιος ἀπῄτει τὸ τέλος, ὃ
[2, 78]	ἀκριβοῦς ἀνέμενε· τὸ δὲ συμμαχικὸν	ὁ	Πομπήιος αὑτοῦ ταρασσόμενον ὁρῶν ὑπὸ
[2, 62]	αὐτὸ δοκεῖ συνεσπεσὼν ἂν τότε	ὁ	Πομπήιος ἑλεῖν κατὰ κράτος καὶ
[2, 64]	ὥστε δοκεῖ καὶ τότε ἂν	ὁ	Πομπήιος ἐπελθὼν ἐργάσασθαί τι λαμπρόν,
[2, 38]	Γιγνομένων δὲ τούτων οὕτως ὀξέως,	ὁ	Πομπήιος ἐς Νουκερίαν ἐκ Καπύης
[2, 26]	προαφαιρῶν τοῦ χρόνου· ἀλλὰ διεκώλυσεν	ὁ	Πομπήιος εὐπρεπείᾳ τε λόγου καὶ
[2, 104]	δοὺς Ἀφροδίτην· ἔδωκε δὲ καὶ	ὁ	Πομπήιος Εὐσέβειαν. Ὡς δὲ καὶ
[2, 87]	καὶ αὐτῶν ὑπὸ θεοβλαβείας ὑπεριδὼν	ὁ	Πομπήιος ἔφυγε. Τῶν δ' ἐν
[2, 75]	τάφρον αὐτὸ ἐνεχώννυον. Ὁρῶν δ'	ὁ	Πομπήιος, ἡγουμένων τινῶν ἐς φυγὴν
[2, 75]	συμμαχικὸν καὶ πολύγλωσσον· καὶ αὐτῶν	ὁ	Πομπήιος Μακεδόνας μὲν καὶ Πελοποννησίους
[2, 69]	ἐς ἀλλήλους ἤδη διήριζον. Ἅπερ	ὁ	Πομπήιος οἷα πολέμων ἔμπειρος ἀπεστρέφετο
[2, 103]	ἀπογνώσεως. δὴ καὶ μάλιστα σφαλεὶς	ὁ	Πομπήιος οὐκ ἀνεβάλλετο τὴν μάχην,
[2, 58]	ἐπεποίθει τῇ τύχῃ. Τάδε οὖν	ὁ	Πομπήιος προλαβεῖν ἐπειγόμενος ἐς μάχην
[2, 9]	Λευκόλλῳ συνελάμβανε Κράσσος. Ἀγανακτῶν οὖν	ὁ	Πομπήιος προσεταιρίζεται Καίσαρα, συμπράξειν ἐς
[2, 25]	ὑπατείαν κεχρημένου καὶ ὅτι νοσοῦσαν	ὁ	Πομπήιος τὴν πολιτείαν ὀξέως ἀναλάβοι
[2, 56]	δὲ ἑκατέρων κακοπαθούντων προύλαβεν ὅμως	ὁ	Πομπήιος τὸ Δυρράχιον καὶ παρ'
[2, 39]	αἱ χρεῖαι καλῶσιν. ~Αὐτὸς δ'	ὁ	Πομπήιος τῶν ἀμφ' αὑτὸν ἤδη
[2, 24]	δὲ τοῦ πλήθους παραιτουμένου ἐκήρυξεν	ὁ	Πομπήιος ὑπακοῦσαι τῇ δίκῃ· καὶ
[2, 104]	πού τι αὐτῷ κατασκεπτομένῳ προσπελάσας	ὁ	Πομπήιος ὠνείδισεν ἐς δειλίαν. Καὶ
[2, 25]	πολιτείαν διέλυσε τὴν δίκην. ~Καὶ	ὁ	Πομπήιος ὡς ἤδη τὰ χρῄζοντα
[2, 45]	τῆς φλογὸς τοῦ ἡλίου, καὶ	ὁ	ποταμὸς ὑπό τε Σαβούρρα καὶ
[2, 9]	οἱ πολλοὶ καὶ μάλιστα Λεύκολλος,	ὁ	πρὸ τοῦ Πομπηίου στρατεύσας ἐπὶ
[2, 57]	τὴν ναῦν ὡς ὅδε ὢν	ὁ	πρὸς τοῦ Καίσαρος ἀπεσταλμένος· τά
[2, 23]	οἵ ποτε ἁλόντι ὑπὸ λῃστῶν	ὁ	Πτολεμαῖος ἐς λύτρα ὑπὸ σμικρολογίας
[2, 84]	Καὶ παρὼν ὁ Σάμιος Θεόδοτος	ὁ	ῥήτωρ, διδάσκαλος ὢν τοῦ παιδός,
[2, 84]	περὶ τοῦ Πομπηίου. Καὶ παρὼν	ὁ	Σάμιος Θεόδοτος ὁ ῥήτωρ, διδάσκαλος
[2, 97]	ὀλίγους, ὅπῃ δύναιντο, διέφευγον· καὶ	ὁ	Σκιπίων αὐτός, ἅμα Ἀφρανίῳ πάντα
[2, 119]	προσεποιοῦντο τὴν δόξαν, Λέντλος τε	ὁ	Σπινθὴρ καὶ Φαώνιος καὶ Ἀκουῖνος
[2, 126]	τῆς Γῆς ἱερὸν καὶ Κίννας	ὁ	στρατηγός, αὖθις ἐπικείμενος τὴν στρατηγικὴν
[2, 104]	ἕκαστος ἵστατο παρ' αὐτόν, καὶ	ὁ	στρατὸς ἅπας ἐμπεσὼν μετὰ ὁρμῆς
[2, 69]	εὐχῆς οἵ τε φίλοι καὶ	ὁ	στρατὸς ἅπας πυθόμενοι ἥδοντο, καὶ
[2, 81]	τε τὴν ἐκείνου βρώμην καὶ	ὁ	στρατὸς ἅπας τὴν τῶν πολεμίων
[2, 61]	διὰ Πομπήιον ναυκρατοῦντα· ἐλίμαινεν οὖν	ὁ	στρατὸς αὐτῷ καὶ τὴν πόαν
[2, 90]	τοῖς Ἀλεξανδρεῦσιν ἐφύετο. ~Ἐπεὶ δ'	ὁ	στρατὸς αὐτῷ κατέπλευσε, Ποθεινὸν μὲν
[2, 152]	τὴν ἀσπίδα, μέχρι καὶ τόνδε	ὁ	στρατὸς ἐπιδραμὼν ὑπὸ αἰδοῦς καὶ
[2, 97]	Ὧδε μὲν δὴ καὶ ὅδε	ὁ	στρατός, ἐς ὀκτὼ μυριάδας μάλιστα
[2, 44]	γὰρ Κουρίων ἐστάθμευσεν ἐνταῦθα, καὶ	ὁ	στρατὸς εὐθὺς ἐνόσει, πιοῦσί τε
[2, 60]	κατήχθη. ~Καὶ τῷ Καίσαρι σύμπας	ὁ	στρατὸς ἤδη παρῆν, παρῆν δὲ
[2, 71]	Καίσαρι γενομένη· διὰ γὰρ αὐτὴν	ὁ	στρατὸς ὁ τοῦ Πομπηίου κουφόνως
[2, 84]	Ἅμα δὲ ταῦτ' ἐγίγνετο, καὶ	ὁ	στρατὸς ὥσπερ ἐπὶ τιμῇ τοῦ
[2, 101]	ἔνθα καὶ Ἰόβα παῖς, Ἰόβας	ὁ	συγγραφεύς, βρέφος ὢν ἔτι παρήγετο.
[2, 111]	Φάρσαλον ἀτυχήματος, καὶ Γάιος Κάσσιος,	ὁ	τὰς τριήρεις κατὰ τὸν Ἑλλήσποντον
[2, 143]	Καίσαρι παῖς ἐγίγνετο ἐν αὐταῖς	ὁ	τῆς ἀδελφῆς θυγατριδοῦς Ὀκτάουιος, τῷ
[2, 31]	δὲ ἀνύων, ἐπεί οἱ καὶ	ὁ	τῆς δημαρχίας χρόνος ἔληγε, δείσας
[2, 40]	ἀλλοτρίαν ἀρχὴν ἐμβάλλοι, ὧδε ἀπεκρίνατο·	Ὁ	τῆς Ἰταλίας κρατῶν ἐπὶ ταῦτά
[2, 84]	ἀμφὶ τὴν Συρίαν ἀγειρούσης, Πτολεμαῖος	ὁ	τῆς Κλεοπάτρας ἀδελφὸς ἀμφὶ τὸ
[2, 54]	τὸ πλῆθος, καὶ ὁ φρούραρχος	ὁ	τῆς Ὠρίκου, τῶν ἔνδον αὐτῷ
[2, 116]	δ' ἐκβαίνοντι τοῦ φορείου Λαίνας,	ὁ	τοῖς ἀμφὶ τὸν Κάσσιον πρὸ
[2, 71]	διὰ γὰρ αὐτὴν ὁ στρατὸς	ὁ	τοῦ Πομπηίου κουφόνως μάλα ἐπήρθη,
[2, 87]	Νομάδων βασιλεῖ συμμαχοῦντι. Πομπήιος δ'	ὁ	τοῦ Πομπηίου πρεσβύτερος υἱός, καὶ
[2, 105]	δ' ἐξ αὐτοῦ διαφυγόντας ἤθροιζεν	ὁ	τοῦδε τοῦ Πομπηίου νεώτερος ἀδελφός,
[2, 44]	ἐστρατήγει τῷ Πομπηίῳ, καὶ Ἰόβας	ὁ	τῶν Μαυρουσίων Νομάδων βασιλεὺς τῷ
[2, 138]	ὕβρει; Καὶ ὁ μὲν νόμος	ὁ	τῶν προγόνων καὶ ὁ ὅρκος
[2, 129]	ὑποῦσα ἀνηρέθιζε. Καὶ τῶνδε αὐτὸς	ὁ	ὕπατος ἐξῆρχε Δολοβέλλας· οὐ γὰρ
[2, 61]	κυριώτατόν ἐστι Ῥωμαίοις, μόλις ἔφθασεν	ὁ	φέρων ὑπὲρ τὸ χαράκωμα τοῖς
[2, 36]	νομίζοντες εἶναι δικαίας, ὅτε σφᾶς	ὁ	φόβος ἐς τὸ εὔβουλον ἀπὸ
[2, 54]	τῶν Ἀπολλωνιατῶν αὐτὸν δεχομένων, Σταβέριος	ὁ	φρούραρχος ἐξέλιπε τὴν πόλιν. ~Καὶ
[2, 54]	αὐτῷ συνῄει τὸ πλῆθος, καὶ	ὁ	φρούραρχος ὁ τῆς Ὠρίκου, τῶν
[2, 27]	τὰ ἔθνη· καὶ γὰρ ἔληγεν	ὁ	χρόνος. Καὶ Παῦλος ἐσιώπα. Κουρίων
[2, 23]	εὐθύνειν τὸν ἐθέλοντα. Καὶ ἦν	ὁ	χρόνος ὀλίγῳ μείων ἐτῶν εἴκοσιν,
[2, 7]	ἐμπληκτότερον ἀπαρασκεύως προαγαγόντος. Οὐ μὴν	ὅ	γε Κατιλίνας οὐδ' ἄλλος οὐδεὶς
[2, 44]	ἐφάρμαξαν. Καὶ ἐλπίδος οὐ διήμαρτον·	ὅ	τε γὰρ Κουρίων ἐστάθμευσεν ἐνταῦθα,
[2, 19]	δωροδοκεῖν ἀναισχύντως τότε μάλιστα ἐπλεόνασεν,	ὅ	τε δῆμος αὐτὸς ἔμμισθος ἐπὶ
[2, 81]	σώματα ἔκαμνε, τὴν δὲ ψυχὴν	ὅ	τε λογισμὸς καὶ ὁ αὐτοκράτωρ
[2, 1]	ὅπως ἐγένετο καὶ ὅπως ἀνῃρέθησαν	ὅ	τε Πομπήιος καὶ ὁ Γάιος,
[2, 96]	ἀρετῆς, μάλιστα τῶν Νομάδων ἱππέων.	Ὅ	τε τῶν ἐλεφάντων πόλεμος ἀήθης
[2, 124]	νομιοῦμεν εὐαγὲς ἔσεσθαι τῇ πόλει,	ὅ	τι ἂν κοινῇ δοκιμάσητε. ~Ὁ
[2, 80]	καὶ διήρπαζον ἐς τὴν φυγὴν	ὅ	τι δύναιντο ἐπάγεσθαι. Ἤδη δὲ
[2, 38]	καὶ δυνάσταις ἔγραφε κατὰ σπουδήν,	ὅ	τι δύναιτο ἕκαστος, ἐς τὸν
[2, 93]	σφίσιν ἠσπάζοντο αὐτοκράτορα. Κελεύσαντος δ'	ὅ	τι θέλοιεν εἰπεῖν, περὶ μὲν
[2, 99]	δὲ τήν τε γνώμην, ἐς	ὅ	τι κρίνειε, πάντων ἀνδρῶν ἐπιμονώτατος
[2, 152]	ἐπεμειδίασε καὶ Πειθαγόραν αὐτὸν ἤρετο,	ὅ	τι λέγοι τὸ σημεῖον· τοῦ
[2, 145]	στάσεις ὑπαχθῶμεν καὶ ἐκτριφθῇ πᾶν,	ὅ	τι λοιπόν ἐστιν εὐγενὲς τῇ
[2, 120]	ἤδη διαπεπρακότες, εὔωνοι δ' ἐς	ὅ	τι μισθοῖντο. ~Ὅθεν οὐ δυσχερῶς
[2, 66]	φέρειν· Καῖσαρ δὲ μόνον εἶχεν,	ὅ	τι μόλις εὕροι καὶ λάβοι
[2, 58]	καταίρειν ἀναχθέντας ἐς χωρίον, ἐς	ὅ	τι ὁ ἄνεμος ἐκφέρῃ, μηδὲν
[2, 82]	ἐξιὼν ἐπὶ τὴν μάχην ἤρετο,	ὅ	τι προσδοκῴη, ὁ δὲ λαμπρῶς
[2, 127]	μὲν τάδε ἐτέχναζον καὶ περιεώρων,	ὅ	τι πρῶτον αὐτῶν ἐνδεξαμένη μάλιστα
[2, 52]	ὁμοῦ καὶ ἐκέλευον ἄγειν, ἐφ'	ὅ	τι χρῄζοι. Ὁ δέ έἡγεῖτο
[2, 132]	καὶ παράνομον, ἐργάσομαι δὲ ὅμως,	ὃ	βούλεσθε. Καὶ εἰπὼν ἐς τὸ
[2, 141]	οἳ τῆς ὑμετέρας ἐλευθερίας προεκινδυνεύσαμεν.	Ὃ	δ' ἐν τῷ ἔργῳ μόνον
[2, 128]	ὑπακούσεται· καὶ δείξω μετ' ὀλίγον.	Ὃ	δέ ἐστι μόνον ἐφ' ἡμῖν,
[2, 108]	τε ἀρχῆς καὶ τοῦ βουλευτηρίου.	Ὃ	δὴ καὶ μάλιστα αὐτὸν διέβαλεν
[2, 61]	εἷλεν αὐτῶν, καὶ τὸν αἰετόν,	ὃ	δὴ κυριώτατόν ἐστι Ῥωμαίοις, μόλις
[2, 116]	τῆς ἐπιβουλῆς μαθὼν ἔθει μηνύσων,	ὃ	ἔμαθεν. Καὶ ὁ μὲν ἐς
[2, 29]	ὁ Πομπήιος ἀπῄτει τὸ τέλος,	ὃ	ἔναγχος ἐπὶ συμφορᾷ στρατηγῶν δύο
[2, 50]	ποτ' ἂν ὦσιν, ἡγοῦνται πατρίδα.	Ὃ	καὶ ἡμεῖς ἐνθυμούμενοι δεῦρο διεπλεύσαμεν,
[2, 129]	τὸ νομιμώτερον ἐκ τοῦ μοναρχικοῦ·	ὃ	καὶ κόσμον αὐτοῖς οἴσειν ἔν
[2, 114]	ὅτε ἴδοιεν τὸ ἔργον, συνεπιληψομένων,	ὃ	καὶ περὶ Ῥωμύλον τυραννικὸν ἐκ
[2, 62]	τόνδε καιρὸν ἐντελοῦς ἔργου μεθῆκεν.	Ὃ	καὶ τὸν Καίσαρά φασιν εἰπεῖν,
[2, 79]	δι' ἀτρεμίαν οἷα σκοποὺς εἶναι.	Ὃ	καὶ τότε γενέσθαι· τὸ γὰρ
[2, 94]	ὅτι καὶ τὸ δέκατον τέλος,	ὃ	προετίμησεν αἰεί, τοιαῦτα θορυβεῖ. Καὶ
[2, 102]	καὶ τέμενος τῷ νεῲ περιέθηκεν,	ὃ	Ῥωμαίοις ἔταξεν ἀγορὰν εἶναι, οὐ
[2, 146]	ποιούμενος καὶ συνεχῶς ἐπιβοῶν· Μόνος	ὅδε	ἀήττητος ἐκ πάντων τῶν ἐς
[2, 150]	ἐδέχετο. Καὶ πολέμους ἄλλους καὶ	ὅδε	διανοούμενος ἀνῃρέθη. ~Συνέβη δ' αὐτοῖς
[2, 23]	εὔθυναν ὑπάτου. Καὶ πρῶτος ὑπάτων	ὅδε	ἔθνη τε δύο μέγιστα καὶ
[2, 122]	δὲ ταῦτά οἱ παρασχόντα δεύτερος	ὅδε	ἐλοιδόρει καὶ συνεγνωκέναι τοῖς ἐπ'
[2, 2]	γεγονώς, ἐκ δὲ φιλοτιμίας καὶ	ὅδε	ἐς πενίαν ὑπενηνεγμένος καὶ θεραπευόμενος
[2, 106]	τῷ προτέρῳ τῶν ὀνομάτων. ~Ἀλλ'	ὅδε	μὲν ἔτι λανθάνων καὶ διαδιδράσκων
[2, 97]	προστιθέντων· ἐδόκει γὰρ δὴ καὶ	ὅδε	ὁ πόλεμος ἀβουλίᾳ τῶν στρατηγῶν,
[2, 97]	ἀφράκτων. Ὧδε μὲν δὴ καὶ	ὅδε	ὁ στρατός, ἐς ὀκτὼ μυριάδας
[2, 105]	ὁ πόλεμος ἑνὶ ἔργῳ καὶ	ὅδε	παρὰ δόξαν ἐλέλυτο· τοὺς δ'
[2, 150]	ἁπάντων ἐκράτησε, διὰ μιᾶς καὶ	ὅδε	πείρας ἑκάστων ἢ διὰ δύο,
[2, 55]	ἐκ Μακεδονίας, σὺν ἐπείξει καὶ	ὅδε	πολλῇ, κόπτων τε τὴν ὕλην,
[2, 55]	ἐν μεγίστῳ, καθάπερ ἦν, καὶ	ὅδε	τιθέμενος τὴν ἑαυτοῦ παρασκευὴν διαφυλάξαι.
[2, 26]	τε Κουρίων, ἐχθρὸς ὢν καὶ	ὅδε	τῷ Καίσαρι καρτερὸς καὶ ἐς
[2, 15]	Κικέρων καὶ ἔφευγεν ἑκούσιον καὶ	ὅδε	φυγήν, καὶ φίλων αὐτῷ πλῆθος
[2, 31]	Κελεύω σοι, ἔφη, κἀγὼ καὶ	ὅδε	χωρεῖν ἐπὶ Καίσαρα ὑπὲρ τῆς
[2, 105]	νεώτερος ἀδελφός, Πομπήιος μὲν καὶ	ὅδε	ὤν, Σέξστος δὲ καλούμενος τῷ
[2, 57]	ἐξήλασεν ἐπὶ τὴν ναῦν ὡς	ὅδε	ὢν ὁ πρὸς τοῦ Καίσαρος
[2, 149]	ἔστε παρέλθοι, καὶ καθ' ὁδὸν	ὁδεύοντι	ὕοντος. Ἀπλώτου τε θαλάσσης ἐν
[2, 64]	μέχρι Καῖσαρ ἑπτὰ συντόνως ἡμέραις	ὁδεύσας	ἐστρατοπέδευσε περὶ Φάρσαλον. Λέγεται δ'
[2, 66]	οὕτω γὰρ αὐτῷ προδιῴκηντο καὶ	ὁδοὶ	καὶ λιμένες καὶ φρούρια, ὡς
[2, 103]	εἴκοσιν ἡμέραις, βαρυτάτῳ στρατῶ μακροτάτην	ὁδὸν	ἐπελθών· δέος δ' οἷον οὐ
[2, 55]	συντόμως ἐπὶ τὸ Δυρράχιον αὐτοὺς	ὁδὸν	μακράν, οὔτε ἡμέρας οὔτε νυκτὸς
[2, 149]	κατέχοντος, ἔστε παρέλθοι, καὶ καθ'	ὁδὸν	ὁδεύοντι ὕοντος. Ἀπλώτου τε θαλάσσης
[2, 45]	τῆς στρατιᾶς ἐπὶ τὸν Σαβούρραν,	ὁδὸν	ψαμμώδη καὶ ἄνυδρον· εἰ γάρ
[2, 105]	ἔφευγε διὰ δυσβάτου καὶ ἀκανθώδους	ὁδοῦ,	τὸ τραῦμα περικεντούμενος, μέχρι κάμνων
[2, 11]	ἐξεφέρετο. Καὶ λαθὼν κατ' ἄλλας	ὁδοὺς	αὖθις ἀνέδραμεν ἐς τὸ βῆμα
[2, 5]	χειροτέχνας πολλοὺς προσλαβόντες, κατ' ὀπισθίας	ὁδοὺς	περιῄεσαν ἐπὶ τὰς τῶν στρατηγῶν
[2, 27]	μετατιθέμενος γίγνοιτο κατάφωρος, εἰσηγεῖτο βαρυτάτας	ὁδῶν	πολλῶν ἐπισκευάς τε καὶ κατασκευὰς
[2, 150]	καὶ ὑπὸ Κελτῶν ἡττῶντο λαμπρῶς,	ὅθ'	ἡ μεγάλη σφᾶς συμφορὰ κατέλαβε
[2, 39]	οἱ Κερκυραῖοι σφετέρους ἐγκατέμιξαν οἰκήτορας,	ὄθεν	Ἑλληνικὸν εἶναι δοκεῖ τὸ ἐπίνειον.
[2, 154]	ἐν Αἰγύπτῳ γενόμενος καθίστατο Κλεοπάτραν.	Ὅθεν	ἄρα καὶ τῶν εἰρηνικῶν πολλὰ
[2, 40]	ἠπόρει μέν, ὅπῃ τραπείη καὶ	ὅθεν	ἄρξαιτο τοῦ πολέμου, τὴν ὁρμὴν
[2, 64]	τῆς μάχης, εἰ μὴ κρατοῖεν.	~Ὅθεν	αὐτὸν οἱ μὲν φίλοι παρεκάλουν
[2, 17]	τὸν στρατὸν ἀναπαύσων ἐπ' ὀλίγον.	Ὅθεν	αὐτῷ περιπέμποντι ἐς Ῥώμην πολλὰ
[2, 49]	παντὸς ἐξάρχων πόνου παρ' ἡλικίαν·	ὅθεν	αὐτῷ ῥᾳδίως εὔνοιά τε ἦν,
[2, 106]	οἵας οὔ τις πρὸ τοῦ·	ὅθεν	αὐτῷ τιμαὶ πᾶσαι, ὅσαι ὑπὲρ
[2, 89]	μετὰ τοῦ πλήθους ἑστὼς ἠκροᾶτο·	ὅθεν	αὐτῷ χάρις τε καὶ δόξα
[2, 42]	δημοκοπῶν ἐς τοὺς πολεμίους πανταχοῦ.	Ὅθεν	ἐν ταῖς στρατοπεδείαις ἐπιμιξίαι τε
[2, 18]	Ῥώμην αὐτίκα ἐνέπλησεν ἀγορᾶς δαψιλοῦς,	ὅθεν	ἔτι μᾶλλον ἐς μέγα δόξης
[2, 39]	τῆς γῆς, ἐξ Ἐρυθείας ἐπανιών·	ὅθεν	οἱ Δυρράχιοι τὸν Ἡρακλέα, ὡς
[2, 121]	δ' ἐς ὅ τι μισθοῖντο.	~Ὅθεν	οὐ δυσχερῶς ἐκ τοσῶνδε καὶ
[2, 83]	παραπλεούσης ἐπιτυχὼν ἐς Μιτυλήνην διέπλευσεν·	ὅθεν	τὴν γυναῖκα Κορνηλίαν ἀναλαβὼν καὶ
[2, 90]	καὶ τὴν χλαμύδα αὐτοῦ λαβόντες	οἱ	Ἀλεξανδρεῖς περὶ τρόπαιον ἐκρέμασαν. Τελευταῖον
[2, 17]	ἀρχαὶ παρὰ μέρος ἀπήντων καὶ	οἱ	ἄλλως ἐπιφανεῖς ὅσοι τε ἐς
[2, 131]	τοῦ Ἀντωνίου παρὰ μέρος τεχνάζοντος	οἱ	ἀμύνειν τοῖς γεγονόσιν ἀξιοῦντες Λέπιδον
[2, 65]	δὲ καὶ ταῦτα ἄριστα ἄν	οἱ	γενόμενα παριδὼν ἐπείθετο τοῖς λέγουσιν
[2, 64]	ἐμεθύσκοντο ἀπρεπῶς, καὶ μάλιστα αὐτῶν	οἱ	Γερμανοὶ γελοιότατοι κατὰ τὴν μέθην
[2, 19]	τὰς τῶν ἰδίων διαδόχων χειροτονίας.	Οἱ	δ' ἀγαθοὶ διὰ ταῦτα καὶ
[2, 4]	γράμματα χωρὶς ὀνομάτων γεγραμμένα φέροντα·	οἱ	δ' Ἀλλόβριγες ἐνδοιάσαντες ἐκοινώσαντο Φαβίῳ
[2, 67]	δυνάσται, οἱ μὲν ὑπ' ἀπειρίας,	οἱ	δ' ἀμέτρως τοῖς περὶ τὸ
[2, 115]	ἐπὶ ταῖς θέαις ὧδε γίγνεσθαι.	Οἱ	δ' ἀμφὶ τὸν Βροῦτον ἕωθεν
[2, 108]	δὴ περὶ τὸ ὄνομα ἐσφαλμένοις.	Οἱ	δ' ἀμφὶ τὸν Μάρυλλον καὶ
[2, 117]	γὰρ ἃ ἐχρῆν Καίσαρι γενέσθαι.	~Οἱ	δ' Ἀντώνιον μὲν πρὸ θυρῶν
[2, 39]	ἄρα πρώτων ἐς πεῖραν ἦλθον.	Οἱ	δ' ἐκ τῶν Λιβυρνῶν ἐξελαθέντες
[2, 75]	κατέπεμπε δισχιλίους τοὺς πάνυ γέροντας·	οἱ	δ' ἐξιόντες τὸ τεῖχος ἤρειπον
[2, 30]	τάδε μὲν ἐχείμαζεν ἐν Καπύῃ·	οἱ	δ' ἐπ' αὐτὰ πεμφθέντες ὑπὸ
[2, 58]	οἱ μὲν ἐθαύμαζον τῆς εὐτολμίας,	οἱ	δ' ἐπεμέμφοντο ὡς στρατιώτῃ πρέπον
[2, 62]	μὲν οἱ Καίσαρος ὑπασπισταὶ κατέκοπτον,	οἱ	δ' ἐσελθόντες οὐδ' ἐπὶ τὰς
[2, 129]	σφῶν αὐτῶν δαλὸν ἐξάψας ἡσύχαζεν·	οἱ	δ' εὐθὺς ἀνεπήδων ἀθρόοι μετὰ
[2, 97]	νίκης, μέχρι τὸ σύμπαν ἐξεργάσασθαι.	Οἱ	δ' ἐχθροὶ κατ' ὀλίγους, ὅπῃ
[2, 13]	ἅπαντα ἐκύρου, καθάπερ ὑπέσχητο αὐτῷ.	Οἱ	δ' ἱππέες λεγόμενοι, τὴν μὲν
[2, 70]	Ἰταλῶν συμπεσεῖν ἀλλήλοις ἐς μάχην·	οἱ	δ' ὀλιγωτέρους ἑξακισμυρίων φασίν, οἱ
[2, 78]	τὰ πρόσωπα τύπτοντες τοὺς ἐπικαθημένους,	οἱ	δ' οὐκ ἐνεγκόντες αὐτῶν οὔτε
[2, 94]	ἀφειμένων τῆς στρατείας καὶ ἰδιωτευόντων.	~Οἱ	δ' οὐκ ἐνεγκόντες ἔτι ἀνέκραγον
[2, 70]	οἱ δ' ὀλιγωτέρους ἑξακισμυρίων φασίν,	οἱ	δ' ὑπερεπαίροντες τεσσαράκοντα μυριάδας γενέσθαι
[2, 4]	ἐς τὴν βουλὴν εὐθέως ἐπήγαγεν·	οἱ	δ' ὡμολόγουν, ὅσα τοῖς ἀμφὶ
[2, 64]	καὶ ἐπέτρεψε τῷ στρατῷ διαρπάσαι.	Οἱ	δ' ὡς ἐκ λιμοῦ πάντων
[2, 127]	εἰ καὶ τιμήσουσιν ὡς εὐεργέτας.	Οἱ	δὲ ἀντέλεγον μὴ χρῆναι περισῴζοντας
[2, 83]	Κιλικίαν μόλις ἐξέφερε τοῖς φίλοις.	Οἱ	δὲ αὐτὸν ἠξίουν φυλάσσεσθαι τὸν
[2, 92]	ἄλλας ὁρίζων ἑκάστῳ χιλίας δραχμάς.	Οἱ	δὲ αὐτὸν οὐχ ὑπισχνεῖσθαι μᾶλλον
[2, 129]	ἐς εὐπρέπειαν τῆς ἐκείνων σωτηρίας.	Οἱ	δὲ αὐτόν τε τὸν Δολοβέλλαν
[2, 10]	Κράσσον ἠρώτα περὶ τῶν νόμων·	οἱ	δὲ αὐτοὺς ἐπῄνουν, καὶ ὁ
[2, 6]	ἀγορᾷ παροδεύων ἐσήμηνεν, ὅτι τεθνᾶσιν.	Οἱ	δὲ διελύοντο πεφρικότες τε καὶ
[2, 115]	κατὰ νοῦν, καὶ παρῄνει ἐπιταχύνειν.	Οἱ	δὲ ἐθορυβήθησαν μέν, ὑπὸ δὲ
[2, 70]	Καὶ τούτων οἱ μὲν ἡμιόλιον,	οἱ	δὲ ἐκ τριῶν νομίζουσιν ἀμφὶ
[2, 42]	προπεμπόμενον ἐς στρατοπέδου κατάληψιν, ἐκυκλώσατο.	Οἱ	δὲ ἐπέθεσαν ταῖς κεφαλαῖς τὰς
[2, 128]	ἄρχομεν αἱρετοὶ πρὸς ἐκείνου γενόμενοι,	οἱ	δὲ ἐς τὸ μέλλον ἄρχειν
[2, 128]	μὲν ἤρξαμεν ὑπὸ τῷ Καίσαρι,	οἱ	δὲ ἔτι ἄρχομεν αἱρετοὶ πρὸς
[2, 142]	πολὺ τῆς ἀμνηστίας ἐγκώμιον ἐπέλεγεν·	οἱ	δὲ ἡδόμενοι κατεκάλουν ἐκ τοῦ
[2, 122]	Κάσσιον ἐκ τοῦ ἱεροῦ κατεκάλουν.	Οἱ	δὲ ἥδοντο μὲν τῷ Δολοβέλλᾳ
[2, 63]	αὐτοῦ, τὸ σφέτερον ἁμάρτημα φοβουμένους.	Οἱ	δέ, θεοῦ σφᾶς ἐπὶ μετάνοιαν
[2, 127]	κατ' ὀλίγον εὐεπιχείρητος αὑτοῖς ἔσοιτο·	οἱ	δὲ καθαρώτεροι τὸ μὲν ἔργον
[2, 30]	ἀφειδῶς, θεραπεύων εἰς ἃ ἐβούλευεν·	οἱ	δὲ καὶ αὐτοὶ συνιέντες αὐτῶν
[2, 67]	τῷ πλέονες εἶναι τῶν πολεμίων,	οἱ	δὲ καὶ κάμνοντες ὅλως τῷ
[2, 127]	μόνον αὐτοὺς ἐδικαίουν ὡς εὐεργέτας·	οἱ	δὲ καὶ τὴν εὐφημίαν ὑπανῄρουν
[2, 29]	παρὰ τὴν ὑπατείαν ὑπεροψίας σφῶν·	οἱ	δὲ καὶ τῷ ὄντι οὐκ
[2, 117]	πεσεῖν εὐσχημόνως παρὰ ἀνδριάντι Πομπηίου·	οἱ	δὲ καὶ ὣς ἐνύβριζον αὐτῷ
[2, 105]	τὸν στρατὸν ἐκτειχίσαι τὴν Κορδύβην,	οἱ	δὲ κάμνοντες τοῖς γεγονόσι τά
[2, 62]	τὰ σημεῖα ἀπερρίπτουν καὶ ἔφευγον,	οἱ	δὲ μόλις ὑπ' αἰδοῦς κατέκυπτον
[2, 104]	ἐς πρόσωπον ἐδυσώπει καὶ προύτρεπεν.	Οἱ	δὲ οὐδ' ὥς τι μετέβαλλον
[2, 70]	πλῆθος, οἱ μὲν ἐξ ἵππων,	οἱ	δὲ πεζοί, ἀπὸ μὲν τῆς
[2, 127]	καθαρεῦον σπουδῆς βιαίου καὶ ἀγανακτοῦν,	οἱ	δὲ πλέονες σὺν παρασκευῇ ποικίλῃ
[2, 78]	καὶ οἱ ἐπιστάται περιθέοντες ἤπειγον.	Οἱ	δὲ σοβαρῶς ἀλλήλοις ἐπῄεσαν μετά
[2, 80]	βάδην ὑπεχώρουν ἅμα καὶ συνεπλέκοντο,	οἱ	δὲ σύμμαχοι προτροπάδην ἔφευγον ἄπρακτοι,
[2, 94]	καὶ ἀπιόντος ἀπὸ τοῦ βήματος,	οἱ	δὲ σὺν ἐπείξει πλέονι βοῶντες
[2, 93]	προμηνύσας καὶ ἐπὶ βήματος ὤφθη.	~Οἱ	δὲ σὺν θορύβῳ τε ἄνοπλοι
[2, 119]	ὀλίγου γῆς καὶ θαλάττης προστάτην.	~Οἱ	δὲ σφαγεῖς ἐβούλοντο μέν τι
[2, 127]	ἐκάλουν τυραννοκτόνους καὶ γεραίρειν ἐκέλευον,	οἱ	δὲ τὰ μὲν γέρα περιῄρουν,
[2, 121]	Καὶ Κίννας μὲν οὕτως ἔλεξεν,	οἱ	δὲ τὸ καθαρὸν τοῦ πλήθους
[2, 30]	εἰ Πομπήιον τὴν ἀρχὴν ἀφαιρεῖσθαι.	Οἱ	δὲ τοῦτο μὲν ἀνένευον οἱ
[2, 141]	δεκάτην αὐτοῖς μόνην καρπῶν ἐπετάσσομεν.	~Οἱ	δὲ ὑμῖν τὰ τῶν ὑμετέρων
[2, 13]	τρίτα τῶν μισθώσεων αὐτοῖς παρῆκεν.	Οἱ	δέ, ὑπὲρ τὴν σφετέραν ἀξίωσιν
[2, 125]	~Ὁ μὲν ἀσφαλῶς οὕτως ἀπεκρίνατο.	Οἱ	δὲ χάριν τε ᾖδεσαν καὶ
[2, 108]	ἀναπεπλεγμένης ταινίας λευκῆς· καὶ αὐτὸν	οἱ	δήμαρχοι Μάρυλλός τε καὶ Καισήτιος
[2, 12]	δείσαντες οἵ τε ἄλλοι καὶ	οἱ	δήμαρχοι· οὐ γὰρ ἔτι χρήσιμον
[2, 18]	τε ἄλλα ἀπαίσια ἐγίγνετο, καὶ	οἱ	δήμαρχοι προηγόρευον μὴ πολεμεῖν Παρθυαίοις
[2, 67]	οἱ καὶ τῶν καλουμένων ἱππέων	οἱ	διαφανέστατοι βασιλέες τε πολλοὶ καὶ
[2, 24]	ποικίλων. Ἵνα τε μὴ δείσειαν	οἱ	δικασταί, αὐτὸς αὐτοὺς ἐπώπτευε στρατιὰν
[2, 40]	ὄντα καὶ χρόνῳ γεγυμνασμένον, μή	οἱ	διώκοντι τὸν Πομπήιον κατόπιν ἐπιγένοιτο,
[2, 39]	γῆς, ἐξ Ἐρυθείας ἐπανιών· ὅθεν	οἱ	Δυρράχιοι τὸν Ἡρακλέα, ὡς μερίτην
[2, 46]	σκάφη κατεδύετο, καὶ τῶν ἀναχθέντων	οἱ	ἔμποροι τοὺς πολλοὺς χρήματα φέροντας
[2, 44]	Κουρίωνος ἐπὶ πλέοντος ἐκ Σικελίας,	οἱ	ἐν τῇ Λιβύῃ. Νομίσαντες αὐτὸν
[2, 130]	δικαίου μέλει· ὧδε γὰρ ἡμῖν	οἱ	ἔνδον παραινοῦσιν. Οὕτω δέ που
[2, 78]	μέρη, καὶ οἱ κήρυκες καὶ	οἱ	ἐπιστάται περιθέοντες ἤπειγον. Οἱ δὲ
[2, 127]	τούτου μόνου δεξάμενοι τὸ λεχθὲν	οἱ	ἕτεροι ᾖτουν σφίσι ψῆφον ἀναδοθῆναι
[2, 50]	Ἀρδεατῶν Κάμιλλος ὁρμώμενος. Πάντες τε	οἱ	εὖ φρονοῦντες τὴν ἐλευθερίαν, ὅπῃ
[2, 111]	αὐτὸν μέλλοντα πρὸ τετάρτης ἡμέρας	οἱ	ἐχθροὶ κατέκανον ἐν τῷ βουλευτηρίῳ,
[2, 69]	ἀνέστεφον ἤδη, συμβόλῳ νίκης· καὶ	οἱ	θεράποντες αὐτοῖς δαῖτα λαμπροτάτην ἐπόρσυνον·
[2, 57]	τοῦ πνεύματος ὄντος θαρρεῖν ἐκέλευον	οἱ	θεράποντες τὸν κυβερνήτην ὡς τῷδε
[2, 99]	ἐσέδραμον οἱ περὶ θύρας· καὶ	οἱ	ἰατροὶ τὰ σπλάγχνα ἔτι σῶα
[2, 99]	δὴ Κάτων ἦν, καὶ αὐτὸν	οἱ	Ἰτυκαῖοι λαμπρῶς ἔθαπτον· ὁ δὲ
[2, 18]	τῆς ἀγορᾶς αὐτοκράτορα εἶναι καί	οἱ	καθάπερ ἐπὶ τῶν λῃστηρίων εἴκοσιν
[2, 88]	καὶ Θεσσαλοὺς ἐλευθέρους ἠφίει συμμαχήσαντάς	οἱ	καὶ Ἀθηναίοις αἰτήσασι συγγνώμην ἐπεδίδου
[2, 31]	Πομπηίῳ. Οὐδὲν δὲ ἀνύων, ἐπεί	οἱ	καὶ ὁ τῆς δημαρχίας χρόνος
[2, 153]	γίγνεται· καὶ χλευάσας ἔφη τοιαῦτά	οἱ	καὶ περὶ Ἰβηρίαν γεγονέναι. Τοῦ
[2, 67]	ἀπό τε τῆς βουλῆς ὁμοτίμων	οἱ	καὶ τῶν καλουμένων ἱππέων οἱ
[2, 62]	τὸν αὐτοκράτορα. Καὶ τόνδε μὲν	οἱ	Καίσαρος ὑπασπισταὶ κατέκοπτον, οἱ δ'
[2, 136]	Βροῦτος ἔτι οὐδὲ Κάσσιος, ἀλλ'	οἱ	κἀκείνους ἐς τόνδε τὸν ὄλεθρον
[2, 39]	ἐπίκλησιν ὡς οὐκ αἶσιον ἐναλλάξαντες	οἱ	Κερκυραῖοι καὶ τήνδε ἀπὸ τῆς
[2, 39]	ἐξέβαλον τοὺς Λιβυρνούς· καὶ αὐτοῖς	οἱ	Κερκυραῖοι σφετέρους ἐγκατέμιξαν οἰκήτορας, ὄθεν
[2, 143]	τῷ δήμῳ δὲ ἦσαν ἐνδιαίτημα	οἱ	κῆποι δεδομένοι καὶ κατ' ἄνδρα
[2, 78]	πλήθει πολλαὶ κατὰ μέρη, καὶ	οἱ	κήρυκες καὶ οἱ ἐπιστάται περιθέοντες
[2, 17]	αὐτῷ καὶ Πομπήιος καὶ Κράσσος,	οἱ	κοινωνοὶ τῆς δυναστείας. Καὶ αὐτοῖς
[2, 113]	ἔφη, παρὰ τὸ βουλευτήριον, ἂν	οἱ	κόλακες τοῦ Καίσαρος γνώμην περὶ
[2, 154]	τε καὶ σοφοὶ καθὰ Περσῶν	οἱ	Μάγοι, τὰ δὲ Αἰγυπτίων ὁ
[2, 26]	τὸν Καίσαρα. Καὶ ἐπὶ τῷδε	οἱ	μάλιστα ἐχθροὶ τοῦ Καίσαρος ἐς
[2, 122]	πόλει γενέθλιονν, τότε δὴ καὶ	οἱ	μεμισθωμένοι ἀνεθάρρουν ὡς καὶ στρατηγοῦ
[2, 68]	ἐς τὸ Πομπηίου στρατόπεδον ἐσβέσθη,	οἱ	μὲν ἀμφὶ τὸν Πομπήιον ἔσεσθαί
[2, 47]	ἐξ ἅπαντος τοῦ τέλους γενομένου,	οἱ	μὲν ἄρχοντες αὐτοῦ προσπεσόντες ἱκέτευον,
[2, 127]	Εἶτα ἐπὶ διαπείρᾳ τῆς βουλῆς	οἱ	μὲν αὐτῶν μάλα θρασέως τὸ
[2, 81]	ἢ εὐτυχίαις ἄνθρωποι καμάτων αἰσθάνονται.	Οἱ	μὲν δὴ καὶ τῷδε προσπεσόντες
[2, 40]	τὸ ὄνομα, καὶ Δυρράχιον κληίζεται.	~Οἱ	μὲν δὴ μετὰ τῶν ὑπάτων
[2, 113]	ἐλευθερίαν ὡς σὸν προγονικὸν ἔργον;	Οἱ	μὲν δὴ τάδε ἄρα ἐκ
[2, 99]	περισώσασι καὶ καταδαρθεῖν ἔφη δεῖσθαι.	Οἱ	μὲν δὴ τὸ ξίφος ἔχοντες
[2, 76]	τὸν ἐς τὰ πρόσωπα κίνδυνον.	Οἱ	μὲν δὴ τοιάδε κατ' ἀλλήλων
[2, 57]	ὄχθας διερρίπτει, μέχρι πλησιαζούσης ἡμέρας	οἱ	μὲν ἐδεδοίκεσαν ὡς ἐν φωτὶ
[2, 58]	τὸν ποταμὸν ἀνέπλει. ~Καίσαρα δ'	οἱ	μὲν ἐθαύμαζον τῆς εὐτολμίας, οἱ
[2, 70]	τὰ ἑῷα ἔθνη κατὰ πλῆθος,	οἱ	μὲν ἐξ ἵππων, οἱ δὲ
[2, 78]	τὸ σημεῖον τοῖς ἐφεδρεύουσιν ἄραντος,	οἱ	μὲν ἐξαναστάντες ἐς τοὺς ἵππους
[2, 82]	ἐκ δὲ τῆς ἄλλης στρατιᾶς	οἱ	μὲν ἐπαίροντές φασι δισμυρίους ἐπὶ
[2, 70]	μυριάδας γενέσθαι λέγουσι. Καὶ τούτων	οἱ	μὲν ἡμιόλιον, οἱ δὲ ἐκ
[2, 128]	Ἡμεῖς γὰρ αὐτοὶ σχεδὸν ἅπαντες	οἱ	μὲν ἤρξαμεν ὑπὸ τῷ Καίσαρι,
[2, 114]	περὶ δὲ τοῦ τρόπου διεφέροντο,	οἱ	μὲν καὶ Ἀντώνιον συναναιρεῖν ἀξιοῦντες,
[2, 21]	καὶ περὶ Βοΐλλας ἀπαντήσαντος αὐτῷ,	οἱ	μὲν κατὰ τὴν ἔχθραν ὑπείδοντο
[2, 30]	ὅτε τὰ Ἄλπεια διέλθοιεν. Καὶ	οἱ	μὲν οὕτως ἔλεγον, εἴθ' ὑπὸ
[2, 148]	ἐς τὴν ἐπιοῦσαν οἴσειν. ~Καὶ	οἱ	μὲν σφαγεῖς ἐξέφυγον ἐκ τῆς
[2, 127]	φείδεσθαι μόνον αὐτῶν ἠξίουν. Καὶ	οἱ	μὲν τάδε ἐτέχναζον καὶ περιεώρων,
[2, 46]	ἐγίγνετο ὅμοια. Καὶ μεθ' ἡμέραν	οἱ	μὲν τῷ Οὐάρῳ σφᾶς παρέδοσαν,
[2, 115]	ἐχθρῶν ὡς Πομπηίου στασιῶται. ~Καὶ	οἱ	μὲν τῷδε μάλιστα ἀναπεισθέντες τὴν
[2, 67]	βασιλέες τε πολλοὶ καὶ δυνάσται,	οἱ	μὲν ὑπ' ἀπειρίας, οἱ δ'
[2, 142]	συμπράξειν ἔμελλον. Ἅμα δὲ ἡμέρᾳ	οἱ	μὲν ὕπατοι τὸ πλῆθος ἐς
[2, 64]	εἰ μὴ κρατοῖεν. ~Ὅθεν αὐτὸν	οἱ	μὲν φίλοι παρεκάλουν ἀποχρήσασθαι τοιᾷδε
[2, 108]	περὶ τὸν Μάρυλλον ὡς ἐπιβουλευόντων	οἱ	μετὰ τέχνης ἐς τυραννίδος διαβολήν,
[2, 11]	πληγαί τε ἦσαν ἤδη, καὶ	οἱ	μετὰ τῶν ξιφιδίων τὰς ῥάβδους
[2, 131]	Ἀμύνειν σε τῷ Καίσαρι, Ἀντανεβόησαν	οἱ	μισθωτοί. Τὴν εἰρήνην τῇ πόλει.
[2, 132]	ἀντιτιθέναι. ~Τοιαῦτα καὶ τοῦτον τεχνάζοντα	οἱ	μισθωτοὶ φιλότιμον εἰδότες ἐπῄνουν καὶ
[2, 137]	μέλλον ἑκόντας, τί ἂν ἔπραξαν	οἱ	νῦν ἐπιβουλεύοντες ἡμῖν; Ἐγὼ μὲν
[2, 141]	σφετέρου συμφέροντος· ἡμεῖς δέ, οὓς	οἱ	νῦν τῆς πατρίδος προστάται φασὶν
[2, 142]	τοσῷδε ὅμηρα ἐκέλευον, καὶ ἀνεπέμποντο	οἱ	παῖδες Ἀντωνίου τε καὶ Λεπίδου.
[2, 50]	αὐτοῖς Μᾶρκος Βύβλος. ~Ὡς δέ	οἱ	πάντα ἦν ἕτοιμα, συναγαγὼν ὅσοι
[2, 92]	τὴν ἀρχὴν Βοσπόρου, τὴν δεδομένην	οἱ	παρὰ Πομπηίου, συνέφυγεν· ὁ δὲ
[2, 85]	τὸ μὴ τὸν βασιλέα αὐτόν	οἱ	παραγενέσθαι μηδὲ τῶν ἐπιφανῶν τινας
[2, 95]	γαστέρα πληγεὶς ἀπεσείσατο καὶ αὐτὸν	οἱ	παρασπισταὶ συνήρπαζον, ὁ δὲ Πετρήιος,
[2, 122]	ἀρχῆς περιεστήσατο, τὸν δὲ ταῦτά	οἱ	παρασχόντα δεύτερος ὅδε ἐλοιδόρει καὶ
[2, 22]	ἀναβολήν, ἐλπίζων δέ, εἰ αὐτὸν	οἱ	παρόντες μεθεῖεν, ἐκλύσειν τὴν δίκην
[2, 138]	ἀρχὴν οὐχ ἱερὰν καὶ ἄσυλον	οἱ	πατέρες ἡμῶν ἐν δημοκρατίᾳ χωρὶς
[2, 123]	εἰ μὴ συμφρονοῖεν. Καὶ ἐδέοντο	οἱ	πεμφθέντες, οὐκ ἐπαινοῦντες μὲν τὸ
[2, 99]	καὶ στόνου τινὸς ἐξακουσθέντος ἐσέδραμον	οἱ	περὶ θύρας· καὶ οἱ ἰατροὶ
[2, 86]	δὲ τὴν μὲν κεφαλὴν ἀποτεμόντες	οἱ	περὶ Ποθεινὸν ἐφύλασσον Καίσαρι ὡς
[2, 123]	ἀφαιρεθέντες ἠλῶντο. ~Τοιάδε μὲν εἶπον	οἱ	περὶ τὸν Κάσσιον καὶ ἐπανῆλθον
[2, 42]	ἀποληφθὲν ἐν τῇ περαίᾳ διέφθειραν	οἱ	περὶ τὸν Πετρήιον, καὶ ὁ
[2, 106]	ᾧ πάλαι τοὺς ὑπερασπίσαντας ἐγέραιρον	οἱ	περισωθέντες. Ἀνερρήθη δὲ καὶ πατὴρ
[2, 87]	οἵδε τοῦ Πομπηίου. Καὶ αὐτῶν	οἱ	περιφανέστατοι νειμάμενοι τὸ ναυτικόν, Κάσσιος
[2, 73]	ἐξ Ἡρακλείων στηλῶν ἤλθομεν· οἵδε	οἱ	περιφυγόντες ἡμᾶς ἐξ Ἰταλίας, οἳ
[2, 30]	Οἱ δὲ τοῦτο μὲν ἀνένευον	οἱ	πλείους, Καίσαρι δ' ἐπεψήφιζον τοὺς
[2, 74]	κρατῶμεν, ἴδωσι δ' ἡμᾶς ἀσταθμεύτους	οἱ	πολέμιοι καὶ συνῶσιν, ὅτι πρὸς
[2, 76]	ἔθος αὐτῷ. Καὶ τοῦτ' ἰδόντες	οἱ	πολέμιοι μετήγαγον ἐπ' αὐτὸ τοὺς
[2, 81]	ἐκδιδάσκων, ὅτι, εἰ συσταῖεν αὖθις	οἱ	πολέμιοι, μίαν ἡμέραν ἔσονται νενικηκότες,
[2, 105]	μὲν Καῖσαρ, ἵνα μὴ διαφυγόντες	οἱ	πολέμιοι πάλιν ἐς μάχην παρασκευάσαιντο,
[2, 45]	δὲ αὐτὸν κατεῖδον οὕτως ἔχοντα	οἱ	πολέμιοι, τὸν ποταμὸν ἐπέρων ἐς
[2, 9]	βουλὴν βεβαιῶσαι. Φθόνῳ δ' αὐτῶν	οἱ	πολλοὶ καὶ μάλιστα Λεύκολλος, ὁ
[2, 96]	καὶ ἱππέων δύο μυριάσιν, ὧν	οἱ	πολλοὶ Λίβυες ἦσαν, πελτασταῖς τε
[2, 6]	γνώμης φανείσης καὶ δεχθείσης, ἀκρατῶς	οἱ	πολλοὶ μετετίθεντο, μέχρι Κάτων ἤδη
[2, 107]	ἐχθροῖς διηλλάσσετο καὶ τῶν πεπολεμηκότων	οἱ	πολλοὺς προῆγεν ἀθρόως ἐς ἐτησίους
[2, 131]	Λεπίδου δέ τι μέλλοντος λέγειν,	οἱ	πόρρω συνεστῶτες κατελθεῖν αὐτὸν εἰς
[2, 123]	ἐλθεῖν πρὸς αὐτοὺς δυνηθέντων ᾑρέθησαν	οἱ	πρεσβεύσοντες ὑπὲρ αὐτῶν ἐς Λέπιδόν
[2, 131]	Καὶ τάδε, ἔφη, σκοποῦσιν ἡμῶν	οἱ	πρόβουλοι, καὶ δοκεῖ τοῖς πλέοσιν.
[2, 50]	εὐκλεεστέραν ἀπέφηναν· καὶ ἡμῶν αὐτῶν	οἱ	πρόγονοι Κελτῶν ἐπιόντων ἐξέλιπον τὸ
[2, 38]	τὴν μὲν στρατιὰν αὐτοῦ προστιθεμένην	οἱ	προθύμως ἐδέχετο ἐς ἐρέθισμα τῶν
[2, 21]	τοιάδε περιορώσης. Καὶ τῶν παρόντων	οἱ	προπετέστεροι τὰ βάθρα καὶ τοὺς
[2, 105]	τὴν κεφαλὴν ὁ Καῖσαρ ἐνεχθεῖσάν	οἱ	προσέταξέ τινι θάψαι, καὶ ὁ
[2, 86]	Πομπηίῳ περὶ τὸ Κάσσιον ὕστερον	οἱ	προσήκοντες ἀνέθηκαν, λελωβημένα πάντα καὶ
[2, 143]	κληρονόμοις ἑτέρους, εἰ μὴ κληρονομοῖεν	οἱ	πρότεροι. Ἐφ' ᾧ δὴ καὶ
[2, 113]	τὸ δικαστήριον ἀσήμως μᾶλλον ἢ	οἱ	Ῥωμαίων ἄριστοι, παρὰ μὲν τῶν
[2, 44]	εἶναι· καὶ τήνδε τὴν τιμὴν	οἱ	στρατηγοὶ πάλαι μὲν ἐπὶ πᾶσι
[2, 79]	στόνοι πιπτόντων, ἔνθα συνετάχθησαν, εὐσχημόνως.	Οἱ	σύμμαχοι δέ, καθάπερ ἀγῶνα πολέμου
[2, 74]	μοι τῶν Ἰταλῶν μόνων, κἂν	οἱ	σύμμαχοι δίκην κυνῶν περιθέωσιν ὑμᾶς
[2, 140]	ἅπασι· Σύλλας δὲ καὶ Καῖσαρ,	οἱ	σὺν ὅπλοις ἐς τὴν πατρίδα
[2, 126]	κατέδεισαν οἵ τε μισθωτοὶ καὶ	οἱ	σφαγεῖς αὐτοί· ~Ἐν δὲ τῷ
[2, 10]	ποιούμενος· δισμύριοι γὰρ ἀθρόως ἐφάνησαν	οἱ	τὰ τρία τρέφοντες μόνοι. Ἐνισταμένων
[2, 136]	καὶ τοὺς ὑπάτους ἔτι παροῦσάν	οἱ	τὴν βουλὴν ἀξιώσας συναγαγεῖν, εἶπεν·
[2, 8]	ἐσέπεμπε τῇ βουλῇ δεόμενος ἐπιτρέψαι	οἱ	τὴν παραγγελίαν ἀπόντι ποιήσασθαι διὰ
[2, 38]	Κορφινίῳ Λεύκιον Δομίτιον τὸν ἐπιπεμφθέντα	οἱ	τῆς ἀρχῆς εἶναι διάδοχον καταλαβών,
[2, 25]	ἄλλον ὀλίγον ἐς τὴν παροῦσάν	οἱ	τῆς Γαλατίας ἡγεμονίαν ἢ ἐς
[2, 109]	τότε γυμνὸς ἀληλιμμένος, ὥσπερ εἰώθασιν	οἱ	τῆσδε τῆς ἑορτῆς ἱερέες, ἐπὶ
[2, 38]	ἔχοντα τοὺς τετρακισχιλίους, ἐπολιόρκει· καὶ	οἱ	τὸ Κορφίνιον οἰκοῦντες φεύγοντα τὸν
[2, 88]	τότε οὔσης ἐξεπλάγη καὶ νομίσας	οἱ	τὸν Καίσαρα ἐπίτηδες ἐπιπλεῖν τὰς
[2, 89]	Ἀλεξάνδρειαν ἦν· ἐσδέχονται δ' αὐτὸν	οἱ	τοῦ βασιλέως ἐπιτροπεύοντες, ἔτι τοῦ
[2, 138]	ἐλπὶς ὑπεφαίνετο ἔτι; Τί δὲ	οἱ	τοῦ δήμου προστάται Καισήτιος καὶ
[2, 78]	εὐθὺς ἱππέων ἔρημον γενόμενον ἐκυκλοῦντο	οἱ	τοῦ Καίσαρος ἱππέες, αὐτοὶ δείσαντες
[2, 80]	ὁμοίαν ἀφιέντων. Διεκθέοντες δ' αὐτοὺς	οἱ	τοῦ Καίσαρος τοὺς συμμάχους οὐ
[2, 78]	ἐπελάσεις ἐπ' ἀλλήλους. Καὶ προύχοντες	οἱ	τοῦ Πομπηίου τὸ δέκατον τέλος
[2, 95]	αὐτῷ Λαβιηνός τε καὶ Πετρήιος,	οἱ	τοῦ Σκιπίωνος ὑποστράτηγοι, καὶ ἐκράτουν
[2, 71]	τὸ Ἑβραίων γένος καὶ Ἄραβες	οἱ	τούτων ἐχόμενοι Κύπριοί τε καὶ
[2, 58]	τὸν Ἀντώνιον Καληνῷ. Εἰ δ'	οἱ	τρεῖς ἀποκνοῖεν, ἐπιστολὴ πρὸς τὸν
[2, 141]	καιροφυλακῶν. Τοῦτο δ' ἦν, ὅπερ	οἱ	τύραννοι μάλιστα ἐβούλοντο, οὐ γῆν
[2, 136]	τὴν βουλὴν ἀξιώσας συναγαγεῖν, εἶπεν·	Οἱ	τύραννον λέγοντες ἕνα ἀνῃρηκέναι τοσοίδε
[2, 125]	ἐς τὰς τῶν βουλευτῶν οἰκίας	οἱ	τῶν ἀνδροφόνων οἰκεῖοι, παρακαλοῦντες ὑπὲρ
[2, 35]	ἤλαυνεν ἐς τὸ Ἀρίμινον, ἑπομένων	οἱ	τῶν ἱππέων ἐκ διαστήματος. Δρόμῳ
[2, 125]	πατρίου πολιτείας· ἀντιπαρέθεον δὲ καὶ	οἱ	τῶν κληρούχων ἡγεμόνες ἀπειλοῦντες, εἰ
[2, 131]	πάντας ὠμόσαμεν Καίσαρι καὶ κατεπατήσαμεν,	οἱ	τῶν ὀμωμοκότων ἄριστοι εἶναι λεγόμενοι.
[2, 135]	Ἐβιάσαντο γὰρ τόδε ἐς ἀσφάλειαν	οἱ	τῶν περισῳζομένων οἰκεῖοι προστεθῆναι μάλιστα,
[2, 33]	τὴν δὲ Καίσαρος πολεμίαν. Καὶ	οἱ	ὕπατοι, Μάρκελλός τε καὶ Λέντλος,
[2, 36]	στρατοῦ κατὰ κράτος ἐλαύνειν. ~Ὧν	οἱ	ὕπατοι πυνθανόμενοι τὸν Πομπήιον οὐκ
[2, 37]	τὴν ἐν Καπύῃ στρατιάν, καὶ	οἱ	ὕπατοι συνείποντο αὐτῷ· τοὺς ἄλλους
[2, 99]	ὁ δὲ Καῖσαρ ἔφη μέν	οἱ	φθονῆσαι Κάτωνα καλῆς ἐπιδείξεως, Κικέρωνος
[2, 11]	Ἀλλὰ τὸν μὲν ἄκοντα ὑπεξήγαγον	οἱ	φίλοι ἐς τὸ πλησίον ἱερὸν
[2, 85]	μὲν γύναιον τοῦ Πομπηίου καὶ	οἱ	φίλοι ταῦτα μακρόθεν ὁρῶντες ἀνῴμωζόν
[2, 21]	τῶν τε δημάρχων ἔνιοι καὶ	οἱ	φίλοι τοῦ Κλωδίου καὶ πλῆθος
[2, 138]	ἐς ἀεὶ ἔσεσθαι; Ποῦ δὲ	οἱ	φόροι τῆς ἡγεμονίας καὶ λογισμοὶ
[2, 153]	ὅστις εἰκάζει καλῶς, δεύτερα γοῦν	οἱ	Χαλδαῖοι παρεκάλουν μὴ ἐς δύσιν
[2, 153]	στρατοῦ καὶ πλησιάζοντα ἤδη παρεκάλουν	οἱ	Χαλδαῖοι τὴν εἴσοδον ἐπισχεῖν ἐν
[2, 113]	οὕτω φρονῶν; Ἤ σοι δοκοῦσιν	οἱ	χειροτέχναι καὶ κάπηλοι καταγράφειν σου
[2, 137]	Ἐνταῦθα ὑμῖν ἐντυγχάνομεν, ὦ πολῖται,	οἱ	χθὲς κατ' ἀγορὰν ἐντυχόντες, οὔτε
[2, 14]	~Ὁ δὲ καὶ τὴν ἀποδημίαν	οἱ	χρόνιον ὁρῶν ἐσομένην καὶ τὸν
[2, 143]	πλεῖστον, καὶ τὰ ὅπλα ἐπατάγουν	οἱ	ὡπλισμένοι καὶ κατὰ μικρὸν ἐν
[2, 22]	θορύβου προσπεσόντος θεράποντές τε ὄντες	οἵ	πλείους καὶ ὡπλισμένοι κατὰ ἀνόπλων
[2, 23]	ἤδη τοῦτο ὑπὸ Κλωδίου, ὅτι	οἵ	ποτε ἁλόντι ὑπὸ λῃστῶν ὁ
[2, 126]	εἰσήγαγε. Πλησιαζούσης δὲ τῆς ἡμέρας	οἵ	τε ἄλλοι βουλευταὶ συνέθεον ἐς
[2, 12]	ἐπεκύρου· ὤμνυον δ' αὐτίκα δείσαντες	οἵ	τε ἄλλοι καὶ οἱ δήμαρχοι·
[2, 19]	ὑπὲρ τῆς ἐπωνύμου γενόμενον ἀρχῆς.	Οἵ	τε ἀνὰ ἔτος ἕκαστον ὕπατοι
[2, 118]	πολιτικοῦ καὶ ἀγνωσίας τῶν ἐπιλαβόντων,	οἵ	τε γὰρ μονομάχοι, ὡπλισμένοι ἕωθεν
[2, 22]	αὐτῷ ἔτι δ' αὐτοῦ λέγοντος	οἵ	τε λοιποὶ δήμαρχοι καὶ τοῦ
[2, 126]	τῷ Καίσαρι, καὶ αὐτὸ κατέδεισαν	οἵ	τε μισθωτοὶ καὶ οἱ σφαγεῖς
[2, 69]	μὲν ἀγνοίᾳ τῆς Καίσαρος εὐχῆς	οἵ	τε φίλοι καὶ ὁ στρατὸς
[2, 84]	τὰ δὲ χρήματα Ποθεινὸς εὐνοῦχος·	οἳ	βουλὴν προυτίθεντο περὶ τοῦ Πομπηίου.
[2, 154]	Ἰνδῶν Ἀλέξανδρος ἐξετάζων τοὺς Βραχμᾶνας,	οἳ	δοκοῦσιν Ἰνδῶν εἶναι μετεωρολόγοι τε
[2, 136]	ἡμῶν ἀνθ' ἑνὸς ἤδη τυραννοῦσιν·	οἳ	θάπτειν με κωλύουσι τὸν ἀρχιερέα
[2, 40]	εὐτολμοτάτους ἐπὶ τῶν τειχῶν ὑπολιπών·	οἳ	καὶ αὐτοὶ νυκτὸς ἐρχομένης ἐξέπλεον
[2, 107]	σφίσιν ἐπιεικῆ γενέσθαι. ~Εἰσὶ δ'	οἳ	καὶ βασιλέα προσειπεῖν ἐπενόουν, μέχρι
[2, 122]	τῆς χειρὸς ἀπολειφθῆναι ιεἰσὶ δ'	οἳ	καὶ λέγουσιν αὐτὸν εἰσηγήσασθαι τὴν
[2, 69]	δαῖτα λαμπροτάτην ἐπόρσυνον· εἰσὶ δ'	οἳ	καὶ περὶ τῆς Καίσαρος ἀρχιερωσύνης
[2, 22]	θρασυτάτου δὴ καὶ φίλου θρασυτάτων,	οἳ	καὶ τὸ βουλευτήριον ἐπικατέπρησαν αὐτῷ
[2, 67]	Δυρράχιον εὐπραγήμασιν ἐπηρμένοι, εἰσὶ δ'	οἳ	καὶ τῷ πλέονες εἶναι τῶν
[2, 121]	ἐς τὴν ἀγορὰν εὐθὺς ἀγήγερτο·	οἳ	καίπερ ὄντες ἔμμισθοι τὰ μὲν
[2, 87]	οὐχ ὑπέστη παρόντων ἀνδρῶν ὑπάτων,	οἳ	κατ' ἀξίωσιν ἐπρέσβευον αὐτοῦ μόνην
[2, 47]	ὡς ἑκατὸν καὶ εἴκοσι μόνους,	οἳ	κατάρξαι μάλιστα ἐδόκουν, διακληρῶσαι καὶ
[2, 56]	ποταμὸν ἀπὸ δυώδεκα σταδίων ὄντα,	οἳ	κελήτιον ὀξὺ καὶ κυβερνήτην τὸν
[2, 53]	ὥρας τὸ χειμέριον, ὦ ἄνδρες,	οἳ	περὶ τῶν μεγίστων ἐμοὶ συναίρεσθε,
[2, 148]	ὢν ἢ ἐπίμεμπτος, ἀποθανόντα ἀξιοῦσιν,	οἳ	πρότερον οὐδὲ περιόντας αὐτοὺς ἔφερον
[2, 53]	τὴν ταχυεργίαν. Καὶ πρώτους ἡμᾶς,	οἳ	πρῶτοι συνεδράμομεν ἀλλήλοις, ἀξιῶ θεράποντας
[2, 2]	Πικηνίτιδα καὶ τὴν Ἀπουλίαν ἑτέρους,	οἳ	στρατὸν αὐτῷ συνέλεγον ἀφανῶς. ~Καὶ
[2, 43]	ἐς τὴν κατάληψιν τοῦ στρατοπέδου,	οἳ	σφᾶς ἐμοὶ παρέδοσαν, διέφθειρα οὔτε
[2, 137]	ἡμάρτομενν οὔτε ὡς ἐπὶ κρημνόν,	οἳ	τὰ καθ' ἑαυτοὺς ἐπιτρέπομεν ὑμῖν.
[2, 39]	Ταυλαντίοις ἕτερον γένος Ἱλλυριῶν Λιβυρνούς,	οἳ	τὰ περίοικα νηυσὶ ταχείαις ἐληίζοντο·
[2, 133]	μὴ πάντα ἐμπλῆσαι πολέμων ἐθέλετε,	οἳ	τῇ πατρίδι ὡς ἀσθενεστάτῃ μάλιστα
[2, 122]	τοὺς δημάρχους Καισήτιον καὶ Μάρυλλον,	οἳ	τὴν ἀρχὴν ὑπὸ τοῦ Καίσαρος
[2, 92]	Καῖσαρ τέλος μὲν ἄλλο στρατιωτῶν,	οἳ	τὴν πόλιν ἐξ Ἀντωνίου παρεφύλασσον,
[2, 119]	Δολοβέλλας καὶ Μοῦρκος καὶ Πατίσκος·	οἳ	τῆς μὲν δόξης οὐ μετέσχον,
[2, 141]	οὐ Κάσσιος, οὐχ οἵδε πάντες,	οἳ	τῆς ὑμετέρας ἐλευθερίας προεκινδυνεύσαμεν. Ὃ
[2, 118]	διαφυγόντων τρεῖς θεράποντες μόνοι παρέμειναν,	οἳ	τὸ σῶμα ἐς τὸ φορεῖον
[2, 144]	ᾖτησεν. Ἀνελευθερώτατοι δὲ ἄρα ἡμεῖς,	οἳ	τοιάδε τοῖς ἀναξίοις οὐδὲ αἰτοῦσι
[2, 80]	ἐς τὰς τάξεις πανταχοῦ περιέπεμπεν,	οἳ	τοῖς νικῶσιν ἐκέλευον ἀψαυστεῖν τῶν
[2, 2]	αὐτῷ Κορνήλιος Λέντλος καὶ Κέθηγος,	οἳ	τότε τῆς πόλεως ἐστρατήγουν. Ἀνά
[2, 119]	δὲ αὐτοῖς τινες χρησάμενοι ξιφίδια,	οἳ	τοῦ ἔργου μὴ μετασχόντες προσεποιοῦντο
[2, 73]	οἱ περιφυγόντες ἡμᾶς ἐξ Ἰταλίας,	οἳ	τοὺς δέκα ἔτεσιν ἀθλοῦντας ἡμᾶς
[2, 16]	παρούσης πολιτείας οὐκέτι φθέγξεσθαι μεμνημένον,	οἷα	ἔπαθε, δίκας δὲ καὶ πράγματα
[2, 137]	μὲν ὁ δημοκρατικώτατος ὑμῶν ἔπαθεν,	οἷα	ἔπαθεν, ἐπὶ δ' αὐτῷ πλῆθος
[2, 99]	τὰς ῥαφὰς τοῦ τραύματος ἀνέπτυσσεν,	οἷα	θηρίον τό τε τραῦμα καὶ
[2, 64]	ἕνα δ' ἐπὶ θρόνου παρακαθεζόμενον	οἷα	ἰατρόν, ὃς τὸ φάρμακον αὐτοῖς
[2, 69]	ἤδη διήριζον. Ἅπερ ὁ Πομπήιος	οἷα	πολέμων ἔμπειρος ἀπεστρέφετο καὶ νεμεσῶν
[2, 150]	Πετρήιος αὐτοὺς καὶ Ἀφράνιος συνέκλεισαν	οἷα	πολιορκουμένους, ἔν τε Δυρραχίῳ καὶ
[2, 3]	κούφως μάλα καὶ φιλοτίμως ἐξέφερεν	οἷα	πρὸς ἐρωμένην, ὡς αὐτίκα δυναστεύσων.
[2, 79]	τοῖς ἐπιθέουσιν εὐβλήτους δι' ἀτρεμίαν	οἷα	σκοποὺς εἶναι. Ὃ καὶ τότε
[2, 146]	ἐπᾴδοντες. ~Τοιάδε εἰπὼν τὴν ἐσθῆτα	οἷά	τις ἔνθους ἀνεσύρατο, καὶ περιζωσάμενος
[2, 35]	διάβασις πᾶσιν ἀνθρώποις. Καὶ εἰπὼν	οἷά	τις ἔνθους ἐπέρα σὺν ὁρμῇ,
[2, 12]	μὲν ἐκ χειρῶν ἅπαντα μεθεὶς	οἷά	τις ἰδιώτης οὐ προῄει τῆς
[2, 118]	φορεῖον ἐνθέμενοι διεκόμισαν οἴκαδε ἀνωμάλως,	οἷα	τρεῖς, τὸν πρὸ ὀλίγου γῆς
[2, 144]	καὶ ἱερὸς ἀνῄρηται, οὐ βιασάμενος	οἷα	τύραννος λαβεῖν τάσδε τὰς τιμάς,
[2, 143]	ἀλλὰ ἡἡρημένος εἰπεῖν τὸν ἐπιτάφιον	οἷα	ὕπατος ὑπάτου καὶ φίλος φίλου
[2, 117]	ἐπὶ τοῦ θρόνου προκαθίσαντα περιέστησαν	οἷα	φίλοι σὺν λεληθόσι ξιφιδίοις. Καὶ
[2, 146]	αὐτοκράτορος. Ἐφ' οἷς ὁ δῆμος	οἷα	χορὸς αὐτῷ πενθιμώτατα συνωδύρετο καὶ
[2, 106]	καθελών, ἐπὶ φόβου καὶ δόξης,	οἵας	οὔ τις πρὸ τοῦ· ὅθεν
[2, 74]	δουλεύειν ἕτοιμα· οἷς ἐγὼ σαφῶς	οἶδα,	καὶ ὑμεῖς δὲ αὐτίκα ὄψεσθε,
[2, 142]	τοὺς ἀμφὶ τὸν Κάσσιον. Καὶ	οἵδε	ἀναπέμπειν αὑτοῖς ἐν τοσῷδε ὅμηρα
[2, 39]	Ἤπειρον ἐκ Βρεντεσίου, καὶ διέπλευσαν	οἵδε	αὐτίκα ἀσφαλῶς ἐς Δυρράχιον· ἣν
[2, 73]	ἀλλήλοις, μὴ νικῶντες οὐδ' ἐπανήξειν.	Οἵδε	εἰσίν, ὦ ἄνδρες, ἐφ' οὓς
[2, 134]	εἰ δὴ καὶ τόδε αὐτὸ	οἵδε	λαμβάνειν ὑπὲρ ἐκείνων ὁμολογοῖεν ἐν
[2, 111]	τὸν Ἑλλήσποντον ἐγχειρίσας τῷ Καίσαρι,	οἵδε	μὲν ἄμφω τῆς Πομπηίου μοίρας
[2, 33]	ἐκ Πομπηίου περιιστάμενος τὸ βουλευτήριον.	Οἵδε	μὲν δὴ τάχει πολλῷ πρὸς
[2, 73]	οὓς ἐξ Ἡρακλείων στηλῶν ἤλθομεν·	οἵδε	οἱ περιφυγόντες ἡμᾶς ἐξ Ἰταλίας,
[2, 141]	οὐ Βροῦτος, οὐ Κάσσιος, οὐχ	οἵδε	πάντες, οἳ τῆς ὑμετέρας ἐλευθερίας
[2, 9]	αὐτῷ Κράσσον διήλλασσε. Καὶ τρεῖς	οἵδε	τὸ μέγιστον ἐπὶ πᾶσι κράτος
[2, 87]	τριακοσίων τριήρων ἄρχειν ὑπολελειμμένον, εὐβουλότερον	οἵδε	τοῦ Πομπηίου. Καὶ αὐτῶν οἱ
[2, 118]	ἐς τὸ φορεῖον ἐνθέμενοι διεκόμισαν	οἴκαδε	ἀνωμάλως, οἷα τρεῖς, τὸν πρὸ
[2, 17]	τὴν ἐσθῆτά τινες ἡἡμαγμένην ἔφερον	οἴκαδε.	Παρὰ τοσοῦτον ἑκάτερος ἦλθε κινδύνου.
[2, 46]	στρατοῦ· Ἰόβας δ' ἐς τὰ	οἰκεῖα	ἀνέστρεφε, μέγιστον ἔργον τόδε Πομπηίῳ
[2, 96]	ἐξαγγελθέντος αὐτῷ τοῦδε, ἐς τὰ	οἰκεῖα	μάλιστα ἀνεζεύγνυ μετὰ τοῦ ἰδίου
[2, 15]	Ἐς τοσοῦτο δειλίας περὶ μίαν	οἰκείαν	δίκην κατέπεσεν, ὃς τὸν ὅλον
[2, 65]	καὶ Γαλατίαν καὶ Ἰβηρίαν ἐξ	οἰκείας	καὶ ἡγεμονίδος γῆς αὖθις ἐπιχειρεῖν
[2, 125]	βουλευτῶν οἰκίας οἱ τῶν ἀνδροφόνων	οἰκεῖοι,	παρακαλοῦντες ὑπὲρ αὐτῶν καὶ ὑπὲρ
[2, 135]	ἐς ἀσφάλειαν οἱ τῶν περισῳζομένων	οἰκεῖοι	προστεθῆναι μάλιστα, ὡς οὐ δικαίως
[2, 101]	δὲ δῆμος ἐπὶ μὲν τοῖς	οἰκείοις	κακοῖς, καίπερ δεδιώς, ἔστενε, καὶ
[2, 126]	πρῶτος ἐπὶ τῷ Καίσαρι, καίπερ	οἰκεῖος	ὢν αὐτοῦ, βλασφήμως ἐδημηγόρησε, λίθοις
[2, 121]	ἔχουσι πρῶτος ἐπιφαίνεται Κίννας στρατηγός,	οἰκεῖος	ὢν ἐξ ἐπιγαμίας τῷ Καίσαρι,
[2, 134]	μόνον, εἰ ἐθέλοιτε, διὰ τοὺς	οἰκείους	αὐτῶν καὶ φίλους, εἰ δὴ
[2, 128]	ἐσφερομένην, ἔγνω τὸ ἐνθύμημα αὐτῶν	οἰκείῳ	φόβῳ καὶ φροντίδι περὶ σφῶν
[2, 67]	τὸν πόλεμον ἦρχεν, ἐξέστη τῶν	οἰκείων	λογισμῶν καὶ ἐνέδωκεν αὐτοῖς, θεοῦ
[2, 140]	πάλαι στρατευομένοις ὁ δῆμος ἐδίδου,	οἰκείων	μὲν ἀνδρῶν ἢ ἀναμαρτήτων οὔ
[2, 123]	πω τοῖς παροῦσι. Τῶν δ'	οἰκείων	σφίσι καὶ συγγενῶν τότε πρῶτον
[2, 113]	Ἀκύλαν, τούσδε μὲν ἐκ τῶν	οἰκείων	σφίσιν, ἐκ δὲ τῶν αὐτοῦ
[2, 116]	δὲ ἤδη τοῦ Καίσαρος, τῶν	οἰκείων	τις αὐτῷ περὶ τῆσδε τῆς
[2, 98]	ἐξεβόησεν, ὅτι προδιδοῖτο ὑπὸ τῶν	οἰκείων	τοῖς πολεμίοις· τίνι γὰρ ἔφη
[2, 37]	ἀμυνομένους δ' ἀναλήψεσθαι καὶ τὰ	οἰκήματα.	Ὁ μὲν δὴ τοσάδε εἰπὼν
[2, 50]	τοῖς ἐπιοῦσι πολεμοῦντες, οὐ τὰ	οἰκήματα	πόλιν, ἀλλὰ τοὺς ἄνδρας εἶναι
[2, 37]	γὰρ τὰ χωρία καὶ τὰ	οἰκήματα	τὴν δύναμιν ἢ τὴν ἐλευθερίαν
[2, 39]	αὐτοῖς οἱ Κερκυραῖοι σφετέρους ἐγκατέμιξαν	οἰκήτορας,	ὄθεν Ἑλληνικὸν εἶναι δοκεῖ τὸ
[2, 92]	ἐξ Ἀντωνίου παρεφύλασσον, περιέστησε τῇ	οἰκίᾳ	καὶ ταῖς τῆς πόλεως ἐξόδοις,
[2, 21]	βουλευτήριον καὶ πολλαὶ τῶν πλησίον	οἰκίαι	τῷ Κλωδίῳ συγκατεφλέγησαν. ~Μίλωνι δὲ
[2, 2]	καλοῦσι τοὺς ἐνοικοῦντας ἐν ἀλλοτρίαις	οἰκίαις.	Αὐτὸς δὲ πολιτείαν μὲν ὅλως
[2, 17]	Δομίτιός τε αὐτὸς ἐς τὴν	οἰκίαν	διεσῴζετο μόλις, καὶ Πομπηίου τὴν
[2, 16]	ἐξελάσεως· καὶ αὐτῷ καὶ τὴν	οἰκίαν	καὶ τὰς ἐπαύλεις ἀνίστη τέλεσι
[2, 15]	δυνάσταις. Κλώδιος δ' αὐτῷ τὴν	οἰκίαν	καὶ τὰς ἐπαύλεις ἐπικατέσκαπτεν ἐπαιρόμενός
[2, 126]	ἔβαλλον καὶ ἐδίωκον· καὶ ἐς	οἰκίαν	τινὰ συμφυγόντα, ξύλα συμφέροντες, ἐμπρήσειν
[2, 11]	ὑπάτων συναγαγεῖν αὐτήνν ἐς τὴν	οἰκίαν	τοῦ Βύβλου συνελθόντες οὐδὲν μὲν
[2, 118]	ἄμυναν ἡτοιμάζοντο, Ἀντώνιός τε τὴν	οἰκίαν	ὠχύρου, τεκμαιρόμενος συνεπιβουλεύεσθαι τῷ Καίσαρι.
[2, 126]	ἱερόν, ἀγχοτάτω μάλιστα ὂν τῆς	οἰκίας	Ἀντωνίου· οὔτε γὰρ ἐς τὸ
[2, 12]	τις ἰδιώτης οὐ προῄει τῆς	οἰκίας	ἐπὶ τὸ λοιπὸν τῆς ἀρχῆς
[2, 125]	τῆς Καίσαρος ἐξ ἐπικινδύνου τότε	οἰκίας	ἐς ἀκινδυνοτέραν τὴν Ἀντωνίου μεταφερούσης,
[2, 147]	δ' ἐπὶ τὰς τῶν ἄλλων	οἰκίας	ἔφερον, καὶ καρτερῶς αὐτοὺς ἐκείνων
[2, 22]	αὐτοῖς ἀπῆν, ἀλλὰ καὶ ἐπ'	οἰκίας	ἐφέροντο καὶ περιιόντες ἠρεύνων ἔργῳ
[2, 140]	τήν τε γῆν ἀφῃροῦντο καὶ	οἰκίας	καὶ τάφους καὶ ἱερά, ὧν
[2, 125]	πᾶσαν ἐς τὰς τῶν βουλευτῶν	οἰκίας	οἱ τῶν ἀνδροφόνων οἰκεῖοι, παρακαλοῦντες
[2, 118]	ἐπὶ τὸ βουλευτήριον ἐκ τῆς	οἰκίας	παρεπεπόμφεισαν, ὧν ἀθρόως διαφυγόντων τρεῖς
[2, 5]	δὲ Κικέρων ἕκαστον ἐς τὰς	οἰκίας	τῶν στρατηγῶν διαθεὶς ἐπανῆλθεν αὐτίκα
[2, 5]	περιῄεσαν ἐπὶ τὰς τῶν στρατηγῶν	οἰκίας	ὡς τοὺς δεσπότας ἐξαρπασόμενοι. Ὧν
[2, 20]	πρώτην ἐν τῇ Ἰταλίᾳ πόλιν	οἰκίσαι,	καὶ εἰσὶν ἀπὸ Ῥώμης ἐς
[2, 139]	δή τινες τῶν ᾠκισμένων ἢ	οἰκισθησομένων	πάρεστε, χαρίσασθέ μοι καὶ ἐπισημήνασθε
[2, 39]	Ἡρακλέα, ὡς μερίτην τῆς γῆς,	οἰκιστὴν	σφῶν τίθενται, οὐκ ἀρνούμενοι μὲν
[2, 120]	ἀλλοτρίας τε γῆς καὶ ἀλλοτρίων	οἰκιῶν	ἐξιόν, ἄθρουν τότε ἐστάθμευεν ἐν
[2, 6]	καταγνῶναι. Καὶ εὐθὺς ἐκ τῶν	οἰκιῶν,	ἔτι τῆς βουλῆς συνεστώσης, ἕκαστον
[2, 26]	τῶνδε τῶν χρημάτων ἀνέθηκε Ῥωμαίοις,	οἰκοδόμημα	περικαλλές· ~Ὁ δὲ Κουρίων, ἵνα
[2, 30]	πόνῳ καὶ χρόνῳ καὶ τὰ	οἴκοι	ποθοῦσαν, μεταθήσεσθαι πρὸς αὐτόν, ὅτε
[2, 99]	μέχρι κἀκείνῳ κυήσασαν ἐς τὸν	οἶκον	αὖθις ὡς χρήσας ἀνεδέξατο. Τοιόσδε
[2, 38]	ἐπολιόρκει· καὶ οἱ τὸ Κορφίνιον	οἰκοῦντες	φεύγοντα τὸν Δομίτιον ἀμφὶ τὰς
[2, 89]	ἄλλα ἔθνη τὴν μεγάλην χερρόνησον	οἰκοῦσι	ικαὶ καλοῦσιν αὐτὰ ἑνὶ ὀνόματι
[2, 147]	οὖν τὴν ὄψιν ὁ δῆμος	οἰκτίστην	σφίσι φανεῖσαν οὐκέτι ἐνεγκὼν ἀνῴμωξάν
[2, 143]	διαθήκας δὲ φιλοπόλιδος ἀνδρὸς ὁρῶντες.	Οἴκτιστον	δὲ ἐφάνη μάλιστα αὐτοῖς, ὅτι
[2, 15]	ἔργον διὰ τὴν ἀπρέπειαν ἀπὸ	οἴκτου	μεταπίπτειν ἐς γέλωτα. Ἐς τοσοῦτο
[2, 144]	τι καὶ βραχὺ ἑκάστῳ, μεμιγμένον	οἴκτῳ	καὶ ἀγανακτήσει, ἔνθα μὲν τὸ
[2, 123]	ἐπ' εὐνοίᾳ τῆς πατρίδος καὶ	οἴκτῳ	τῆς πόλεως κεκενωμένης στάσεσιν ἤδη
[2, 115]	ἔμελλε τῶν τις περὶ αὐτὸ	οἴκων	ἔσεσθαι, εἰωθὸς ἐπὶ ταῖς θέαις
[2, 127]	ἄγος ἀπεστρέφοντο, αἰδοῖ δὲ μεγάλων	οἴκων	περισῴζειν αὐτοὺς οὐκ ἐκώλυον, ἠγανάκτουν
[2, 5]	πρῶτος ἐσφέρει γνώμην, ὡς αὐτός,	οἶμαι,	πολλὰ τῶν κυρουμένων ἐργασόμενος καὶ
[2, 137]	μὲν γὰρ ὄντας γε Ῥωμαίους	οἶμαι	πολλάκις ἀποθανεῖν ἂν ἑλέσθαι μᾶλλον
[2, 79]	τοσῆσδε φάλαγγος τοιάδε δρώσης οὐδ'	οἰμωγαὶ	τῶν ἀναιρουμένων ἢ πλησσομένων, ἀλλὰ
[2, 143]	δαψιλοῦς ἐπὶ τὰ ἔμβολα προυτέθη,	οἰμωγή	τε καὶ θρῆνος ἦν αὖθις
[2, 35]	ἐκπλήξει καὶ δρόμος ἀσύντακτος μετ'	οἰμωγῆς,	τό τε ἀκριβὲς οὐκ εἰδότες
[2, 61]	δὲ οὐχ ἥσθη, ἀλλ' εἶπεν,	Οἵοις	θηρίοις μαχόμεθα. Ὁ μὲν δὴ
[2, 120]	τὸν δῆμον εἶναι Ῥωμαῖον ἀκριβῶς,	οἷον	ἐπὶ τοῦ πάλαι Βρούτου τὴν
[2, 103]	μακροτάτην ὁδὸν ἐπελθών· δέος δ'	οἷον	οὐ πρότερον ἐνέπιπτεν αὐτοῦ τῷ
[2, 144]	πατρίδος ἢ εὐεργέτην ἢ προστάτην	οἷον	οὐχ ἕτερον ὀνομάζοντες. Ἐφ' ἑκάστῳ
[2, 16]	τὰς δεξιώσεις τὴν ἡμέραν ὅλην,	οἷόν	τι καὶ Δημοσθένει συνέβη κατιόντι,
[2, 15]	βίον ἐν ἀλλοτρίαις ἐξήταστο λαμπρῶς,	οἷόν	τι καὶ Δημοσθένη φασὶ τὸν
[2, 81]	ἐς τὴν σκηνὴν ἐκαθέζετο ἄναυδος,	οἷόν	τι καὶ τὸν Τελαμῶνος Αἴαντά
[2, 138]	αὐτῷ τοῦ κακοῦ τις ἐγίγνετο,	οἷος	ἐγένετο Σύλλᾳ, ἀλλ' ὁ μὲν
[2, 118]	ἐγίγνετο φόνος, οὐ προβεβουλευμένος, ἀλλ'	οἷος	ἐκ θορύβου πολιτικοῦ καὶ ἀγνωσίας
[2, 13]	χορηγίᾳ καὶ δόσεσι λαμπραῖς· ἐφ'	οἷς	αὐτὸν εἵλοντο Γαλατίας τῆς τε
[2, 111]	τιμῆς καὶ πίστεως χρηματίζοντες ἄξιοι·	οἷς	γε καὶ πράξεις ἐνεχείρισε μεγίστας
[2, 70]	περὶ τῶν ἐξ Ἰταλίας ἀνδρῶν,	οἷς	δὴ καὶ μάλιστα θαρροῦντες τὰ
[2, 74]	φεύγειν αἰεὶ καὶ δουλεύειν ἕτοιμα·	οἷς	ἐγὼ σαφῶς οἶδα, καὶ ὑμεῖς
[2, 76]	Καῖσαρ τρισχιλίους εὐτολμοτάτους πεζοὺς ἐνήδρευσεν,	οἷς	ἐκέλευσεν, ὅταν αἴσθωνται τοὺς πολεμίους
[2, 15]	τε αὐχμοῦ καὶ ῥύπου προσέπιπτεν	οἷς	ἐντύχοι κατὰ τοὺς στενωπούς, οὐδὲ
[2, 8]	τούτοις, ἅπαντα ὑπερεῖδεν ὡς οὐδὲν	οἷς	ἐπενόει χρήσιμα, στρατιὰν δὲ ἀγείρας
[2, 8]	ἐς τὸ κοινὸν ταμιεῖον. Ἐφ'	οἷς	ἡ μὲν βουλὴ θριαμβεῦσαι παρέσχεν
[2, 144]	δ' ἐνσημαινόμενος ἕκαστα καὶ ἐφιστάμενος,	οἷς	μάλιστα αὐτὸν ἐν τῷ ψηφίσματι
[2, 146]	καὶ πεφυρμένην αἵματι αὐτοκράτορος. Ἐφ'	οἷς	ὁ δῆμος οἷα χορὸς αὐτῷ
[2, 124]	ταῖς ἀραῖς. Ἀλλὰ δι' ὑμᾶς	οἷς	οὕτω δοκεῖ, σκεψόμεθα μεθ' ὑμῶν
[2, 141]	ἐσόμενον καὶ ἥδιστον ἤδη πυθομένοις.	Οἷς	τὴν τιμὴν τῆσδε τῆς γῆς
[2, 72]	καὶ πολλὰ κεκμηκότων ἀκμῆτες ἄνδρες,	οἷς	ὑπάρχει δύναμις τοσήδε καὶ παρασκευὴ
[2, 76]	πρόσωπα τῶν ἀνδρῶν· οὐ γὰρ	οἴσειν	ἀπείρους καὶ νέους, ὡραϊζομένους ἔτι,
[2, 137]	προσέταττεν οὐ τὰ παρελθόντα μόνον	οἴσειν	ἐγκρατῶς, ἀλλὰ δουλεύσειν ἐς τὸ
[2, 129]	μοναρχικοῦ· ὃ καὶ κόσμον αὐτοῖς	οἴσειν	ἔν τε μοναρχίᾳ καὶ δημοκρατίᾳ
[2, 147]	δ' ἠπείλησαν ἐς τὴν ἐπιοῦσαν	οἴσειν.	~Καὶ οἱ μὲν σφαγεῖς ἐξέφυγον
[2, 114]	μὲν τῷ Καίσαρι μόνῳ δόξαν	οἴσεσθαι	τυραννοκτόνων ὡς βασιλέα ἀναιροῦντες, ἐπὶ
[2, 61]	μεγάλην, εἰ καὶ διαμάρτοι, δόξαν	οἰσόμενος	ἐπὶ τῷ τολμήματι· στάδιοι γὰρ
[2, 95]	ἐπὶ τὸν Σκιπίωνα. Καὶ αὐτὸν	οἰχόμενον	ἐς Ἰόβαν καταλαβὼν παρέτασσεν ἐς
[2, 116]	ἄρχουσιν ἐς τὴν βουλὴν ἐσιοῦσιν	οἰωνίζεσθαι	προσιοῦσι. Καὶ πάλιν τῶν ἱερῶν
[2, 104]	στρατοῦ τὸ δέος ἥπτετο καὶ	ὄκνος	ἐπεγίγνετο τῷ φόβῳ, θεοὺς πάντας
[2, 69]	ἐνεκαλύπτετο, κατεσιώπα δ' ὅμως ὑπὸ	ὄκνου	καὶ δέους, ὥσπερ οὐ στρατηγῶν
[2, 140]	ἀρίστοις τῶν πολιτῶν ἐς Λιβύην	ὀκνοῦντας	ὁμοίως. Εἰ μὴν δὲ μόνα
[2, 77]	βαθείᾳ σιωπῇ, μέλλοντες ἔτι καὶ	ὀκνοῦντες	καὶ ἐς ἀλλήλους ἀποβλέποντες, ὁπότερος
[2, 152]	ἐπὶ Πομπηίῳ τῷ νέῳ καὶ	ὀκνοῦντος	ἐς μάχην ἰέναι, προδραμόντι πάντων
[2, 102]	εἴκοσι καὶ δισχιλίους ἐπὶ τοῖς	ὀκτακοσίοις	ἀπὸ χρυσοῦ, ἕλκοντας ἐς δισμυρίας
[2, 60]	τέλος ἓν αὐτοῦ κατεκόπη χωρὶς	ὀκτακοσίων	ἀνδρῶν. ~Καίσαρι μὲν δὴ οὐδὲν
[2, 19]	δέ που καὶ μεσεγγύημα ταλάντων	ὀκτακοσίων	ὑπὲρ τῆς ἐπωνύμου γενόμενον ἀρχῆς.
[2, 148]	γάρ τοι θετὸς αὐτῷ παῖς	Ὀκτάουιος,	τό τε ὄνομα ἐς τὸν
[2, 143]	αὐταῖς ὁ τῆς ἀδελφῆς θυγατριδοῦς	Ὀκτάουιος,	τῷ δήμῳ δὲ ἦσαν ἐνδιαίτημα
[2, 47]	περὶ τὴν Ἰλλυρίδα ἡττᾶτο ὑπὸ	Ὀκταουίου	κατὰ Δολοβέλλα Πομπηίῳ στρατηγοῦντος, καὶ
[2, 62]	ἔλαβεν ἐν ταῖς δύο μάχαις	ὀκτὼ	καὶ εἴκοσιν καὶ δεύτερον τόνδε
[2, 86]	εἴκοσιν ἐτῶν οὐ διέλιπεν ἐς	ὀκτὼ	καὶ πεντήκοντα τῇ μὲν ἰσχύι
[2, 97]	καὶ ὅδε ὁ στρατός, ἐς	ὀκτὼ	μυριάδας μάλιστα συνελθὼν ἔκ τε
[2, 96]	δὲ ὕστερον, αὐτοῦ τε Σκιπίωνος	ὀκτὼ	τέλεσι πεζῶν καὶ ἱππέων δύο
[2, 19]	ἄρχειν, ὥστε ποτὲ καὶ μῆνας	ὀκτὼ	τὴν πόλιν ἄναρχον ἐκ τῆς
[2, 54]	ἐπὶ θάτερα τῆς Ὠρίκου ναυσὶν	ὀκτωκαίδεκα	μακραῖς Πομπηίῳ σῖτον ἐν πλοίοις
[2, 136]	οἱ κἀκείνους ἐς τόνδε τὸν	ὄλεθρον	ἐκριπίσαντες. Τῆς μὲν οὖν ταφῆς
[2, 149]	τὴν δὲ Ἀσίαν σχεδὸν εἰπεῖν	ὅλην	ἐπέ δραμε. Καὶ ὡς λόγῳ
[2, 104]	στρατὸς ἅπας ἐμπεσὼν μετὰ ὁρμῆς	ὅλην	ἠγωνίζετο τὴν ἡμέραν, προύχων τε
[2, 118]	αὐτίκα καὶ ἀνὰ τὴν πόλιν	ὅλην,	καὶ ἐτρώθησάν τινες τῶν βουλευτῶν
[2, 16]	περὶ τὰς δεξιώσεις τὴν ἡμέραν	ὅλην,	οἷόν τι καὶ Δημοσθένει συνέβη
[2, 144]	ὄντος, ἢ παρὰ τῆς πατρίδος	ὅλης	αὐτῷ γενέσθαι. Ὅσα δὴ τῆς
[2, 54]	αἳ γὰρ ἦσαν αὐτῷ νῆες	ὀλίγαι	μακραί, Σαρδὼ καὶ Σικελίαν ἐφρούρουν.
[2, 70]	οὐδὲ ἀναγράφουσιν ὡς ἀλλότρια καὶ	ὀλίγην	ἐν αὐτοῖς εἰς προσθήκην χώραν
[2, 81]	ὑπὸ θεοβλαβείας. Τῶν δ' ἄλλων	ὀλίγοι	πάνυ ἐσῄεσαν ἐς τὸ στρατόπεδον·
[2, 60]	μέν, ὡς συνέκειτο, νυκτὸς σὺν	ὀλίγοις	ἐπὶ πύλας καὶ ἱερὸν Ἀρτέμιδος
[2, 45]	τῶν γειτόνων, Σαβούρραν στρατηγὸν σὺν	ὀλίγοις	ἐπὶ τοῦ ποταμοῦ καταλιπόντα. Καὶ
[2, 45]	τὸ ἐν Ἰτύκῃ στρατόπεδον σὺν	ὀλίγοις,	μή τις ἐξ Οὐάρου γένοιτο
[2, 34]	ὁρμήσειν ἐπὶ τηλικοῦτον ἔργον σὺν	ὀλίγοις	προσέτασσε Πομπηίῳ τρισκαίδεκα μυριάδας Ἰταλῶν
[2, 35]	~Τοὺς οὖν λοχαγοὺς αὐτῶν σὺν	ὀλίγοις	τοῖς μάλιστα εὐτολμοτάτοις, εἰρηνικῶς ἐσταλμένοις,
[2, 47]	Καῖσαρ μόλις τε καὶ κατ'	ὀλίγον	ἐνδιδοὺς ἐς τοσοῦτον ὅμως ὑφῆκεν,
[2, 7]	μὲν ἡ Κατιλίνα ἐπανάστασις, παρ'	ὀλίγον	ἐς ἔσχατον ἐλθοῦσα κινδύνου τῇ
[2, 25]	τὴν βουλὴν ᾖτει χρόνον ἄλλον	ὀλίγον	ἐς τὴν παροῦσάν οἱ τῆς
[2, 127]	βουλὴ πρὸς τὰ λοιπὰ κατ'	ὀλίγον	εὐεπιχείρητος αὑτοῖς ἔσοιτο· οἱ δὲ
[2, 113]	μελλούσης ἔσεσθαι τῆς βουλῆς μετ'	ὀλίγον,	ὁ Κάσσιος ἐμβαλὼν τὴν χεῖρα
[2, 128]	ἡμῖν ὑπακούσεται· καὶ δείξω μετ'	ὀλίγον.	Ὃ δέ ἐστι μόνον ἐφ'
[2, 17]	πολέμου τὸν στρατὸν ἀναπαύσων ἐπ'	ὀλίγον.	Ὅθεν αὐτῷ περιπέμποντι ἐς Ῥώμην
[2, 149]	ἡγεμονίαν πολέμου δόξασαν ὑπακούειν ἐπ'	ὀλίγον·	τὴν δὲ Ἀσίαν σχεδὸν εἰπεῖν
[2, 125]	ὁ καθαρώτατος λεὼς ἀνεθάρρει, τὴν	ὀλιγότητα	τῶν δεδρακότων πυθόμενοι· καὶ ἐς
[2, 89]	μὲν ἀπραγμοσύνην τινὰ διὰ τὴν	ὀλιγότητα	τῶν συνόντων ὑπεκρίνετο φιλοφρόνως τε
[2, 53]	τύχην ἀγαθὴν ἀντιθέντες, τῇ δ'	ὀλιγότητι	τόλμαν, τῇ δ' ἀπορίᾳ τὴν
[2, 118]	ἀνωμάλως, οἷα τρεῖς, τὸν πρὸ	ὀλίγου	γῆς καὶ θαλάττης προστάτην. ~Οἱ
[2, 92]	Σαλούστιον Κρίσπον πεμφθέντα πρὸς αὐτοὺς	ὀλίγου	καὶ διέφθειραν, εἰ μὴ διέφυγε.
[2, 71]	ἀγωνιούμενοι. ~Ἐπὶ δὲ τοῖς Ἕλλησιν	ὀλίγου	πάντες, ὅσοι περιιόντι τὴν ἐν
[2, 116]	τοῖς ἀμφὶ τὸν Κάσσιον πρὸ	ὀλίγου	συνευξάμενος, ἐντυχὼν διελέγετο ἰδίᾳ μετὰ
[2, 63]	ὁ Καῖσαρ οὐδὲ τοῦτ' ἀνασχόμενος	ὀλίγους	μόλις ἐκόλασεν, αὐτίκα πᾶσιν. Αὐτοῦ
[2, 97]	ἐξεργάσασθαι. Οἱ δ' ἐχθροὶ κατ'	ὀλίγους,	ὅπῃ δύναιντο, διέφευγον· καὶ ὁ
[2, 23]	ἐθέλοντα. Καὶ ἦν ὁ χρόνος	ὀλίγῳ	μείων ἐτῶν εἴκοσιν, ἐν ᾧ
[2, 79]	τοῦ Καίσαρος ἐτόλμων ὑπὸ θαύματος,	ὀλίγων	αὐτὰς καὶ πρεσβυτέρων ἀνδρῶν φυλασσόντων,
[2, 109]	δὲ πρὸς τὴν ὄψιν παρ'	ὀλίγων	γενομένου καὶ στόνου παρὰ τῶν
[2, 70]	ἀλλήλοις ἐς μάχην· οἱ δ'	ὀλιγωτέρους	ἑξακισμυρίων φασίν, οἱ δ' ὑπερεπαίροντες
[2, 124]	τὸ ἄγος ἐξελαύνειν καὶ μετ'	ὀλιγωτέρων	καθαρῶν βιοῦν μᾶλλον ἢ πάντας
[2, 54]	τάδε προσλαβὼν ἀνήγετο χειμῶνος ἐπὶ	ὁλκάδων·	αἳ γὰρ ἦσαν αὐτῷ νῆες
[2, 56]	δ' ἔαρος μὲν αὐτοὺς ἐπὶ	ὁλκάδων	διαπλέοντας οὐ λήσειν τὰς τοῦ
[2, 49]	μάλιστα προύχειν ἐδόκουν, πολὺ δὲ	ὁλκάδων	καὶ σκευοφόρων ἄλλο πλῆθος. Ναύαρχοί
[2, 44]	καὶ ναυσὶ δυώδεκα μακραῖς καὶ	ὁλκάσι	πολλαῖς. Ἰτύκῃ δὲ προσσχὼν ἐν
[2, 8]	μέχρι τὴν Ἰβηρίαν ἐς τὸ	ὁλόκληρον	ἀπέφηνε Ῥωμαίοις ὑποτελῆ, καὶ χρήματα
[2, 15]	οἰκείαν δίκην κατέπεσεν, ὃς τὸν	ὅλον	βίον ἐν ἀλλοτρίαις ἐξήταστο λαμπρῶς,
[2, 10]	οὐκέτι συνῆγεν ἐπὶ τὸ ἔτος	ὅλον,	ἐπὶ δὲ τῶν ἐμβόλων ἐδημηγόρει·
[2, 47]	καὶ ἐς τόνδε τὸν πόλεμον	ὅλον,	οὐκ ἐς μέρος αὐτοῦ μοι
[2, 67]	βλάπτοντος ἤδη καὶ τἆλλα παρ'	ὅλον	τόνδε τὸν πόλεμον. Νωθής τε
[2, 86]	δὲ τὸν τάφον τόνδε ἐπικρυφθέντα	ὅλον	ὑπὸ ψάμμου καὶ εἰκόνας, ὅσας
[2, 55]	πάντα ἡμῖν, ἃ ἐκείνοις δι'	ὅλου	θέρους πεπονημένοις. Τοσαῦτα εἰπὼν ἦγε
[2, 44]	ἔμετοι τροφῆς ποικίλοι καὶ σπασμὸς	ὅλου	τοῦ σώματος. Ὧν δὴ χάριν
[2, 24]	πολλοὶ καὶ τῶν δικαστῶν μετελάμβανον.	Ὀλοφυράμενος	οὖν ὁ Μέμμιος τὴν πολιτείαν
[2, 66]	τύχῃ Καίσαρος λαμπρᾷ περὶ τῶν	ὅλων	συνενεχθῆναι δι' ἑνὸς ἔργου, δυνατώτερον
[2, 108]	τοῦτο πείρας καθιέντα καὶ τυραννικὸν	ὅλως	γεγονότα· ἥ τε γὰρ πρόφασις
[2, 74]	ἐν λόγῳ τίθεσθε μηδὲ μάχεσθε	ὅλως	ἐκείνοις. Ἀνδράποδα ταῦτ' ἐστὶ Σύρια
[2, 110]	τόδε παρῃτεῖτο καὶ τὴν ἔξοδον	ὅλως	ἐπετάχυνεν, ἐπίφθονος ὢν ἐν τῇ
[2, 2]	οἰκίαις. Αὐτὸς δὲ πολιτείαν μὲν	ὅλως	ἔτι ἀπεστρέφετο ἐκ τοῦδε, ὡς
[2, 66]	σιτολογίας ἐπιπόνους ἀσθενέστεροι διὰ γῆρας·	ὅλως	τε κάμνουσιν αὐτοῖς ἐδόκει δρᾶν
[2, 117]	ᾖτει· ἀνατιθεμένου δὲ καὶ ἀντιλέγοντος	ὅλως	τοῦ Καίσαρος, ὁ μὲν Κίμβερ
[2, 67]	πολεμίων, οἱ δὲ καὶ κάμνοντες	ὅλως	τῷ πολέμῳ τὴν κρίσιν ταχυτέραν
[2, 64]	τι λαμπρόν, εἰ μὴ διώκειν	ὅλως	ὑπερεῖδεν ἐκ καταφρονήσεως, μέχρι Καῖσαρ
[2, 131]	εἰς τὴν ἀγορὰν ἠξίουν, ἵνα	ὁμαλῶς	ἅπαντες ἐπακούσειαν. Καὶ ὁ μὲν
[2, 144]	ἀρετῆς αὐτὸν ὑμεῖς ἀγάμενοι πάντες	ὁμαλῶς,	ἥ τε βουλὴ καὶ μετὰ
[2, 114]	ταῦτα τὸ βουλευτήριον ἐπελέγοντο πάντες	ὁμαλῶς·	περὶ δὲ τοῦ τρόπου διεφέροντο,
[2, 142]	οἵδε ἀναπέμπειν αὑτοῖς ἐν τοσῷδε	ὅμηρα	ἐκέλευον, καὶ ἀνεπέμποντο οἱ παῖδες
[2, 117]	μὲν πρὸ θυρῶν ἀποδιατρίβειν ἐν	ὁμιλίᾳ	Τρεβώνιον ἐξ ἑαυτῶν ὑπελίποντο, Καίσαρα
[2, 3]	καὶ λαλοῦντας ὁτιδὴ μηκῦναι τὴν	ὁμιλίαν	ἐν περιπάτῳ καὶ κτεῖναι περισπάσαντας
[2, 118]	αἱ πλέονες ἀρχαὶ καὶ πολὺς	ὅμιλος	ἄλλος ἀστῶν καὶ ξένων καὶ
[2, 103]	μάχαις. Πολὺς δὲ καὶ δούλων	ὅμιλος	ἐστρατεύετο τῷ Πομπηίῳ· καὶ τέταρτον
[2, 44]	βλέμμα ἀμαυρὸν ἦν ὥσπερ ἐν	ὁμίχλῃ,	καὶ ὕπνος ἐπεγίγνετο σὺν κάρῳ,
[2, 12]	νομιεῖν καὶ τὴν βουλὴν ἐκέλευεν	ὀμνύναι.	Ἐνισταμένων δὲ πολλῶν καὶ Κάτωνος,
[2, 106]	καὶ τὰς ἀρχὰς εὐθὺς καθισταμένας	ὀμνύναι	μηδενὶ τῶν ὑπὸ Καίσαρος ὁριζομένων
[2, 137]	ὑπὲρ αὐτῆς. Εἰ δὲ ἡμῖν	ὀμνύναι	προσέταττεν οὐ τὰ παρελθόντα μόνον
[2, 141]	διαλλακτήριον ὑμῖν ἅμα ἐς τοὺς	ὁμοεθνεῖς	ἐσόμενον καὶ ἥδιστον ἤδη πυθομένοις.
[2, 77]	ὑποστρατευομένους ἐς ὁμοίας ἀθεμιστίας ἄγουσιν,	ὁμοεθνεῖς	τε ὄντας ἀλλήλοις καὶ πολίτας
[2, 141]	ὑμᾶς ἐξεπίτηδες ἐχθροὺς ἐποίουν τοῖς	ὁμοεθνέσιν	ὑπὲρ τοῦ σφετέρου συμφέροντος· ἡμεῖς
[2, 141]	δὲ ὑμῖν τὰ τῶν ὑμετέρων	ὁμοεθνῶν	διένεμον, τῶν ἐπὶ Κελτοὺς ὑμᾶς
[2, 80]	τοῖς νικῶσιν ἐκέλευον ἀψαυστεῖν τῶν	ὁμοεθνῶν,	ἐπὶ δὲ τοὺς συμμάχους μόνους
[2, 98]	πνεῦμα κατασχόντα ἐκτρῖψαι; Πολλά τε	ὅμοια	εἰπὼν παρήγαγεν αὐτοὺς παραθεῖναι τὸ
[2, 28]	ἀφικόμενος δ' ἄλλα τε τούτοις	ὅμοια	ἔλεγε καὶ τὴν ἀρχὴν καὶ
[2, 46]	ἔτι, περὶ τοὺς ὑπολειφθέντας ἐγίγνετο	ὅμοια.	Καὶ μεθ' ἡμέραν οἱ μὲν
[2, 130]	ἰδίαν εἴτε παρεσκευασμένος· Φυλάσσεσθε παθεῖν	ὅμοια.	Καὶ ὁ Ἀντώνιος αὐτῷ παραλύσας
[2, 129]	τε μοναρχίᾳ καὶ δημοκρατίᾳ τὰ	ὅμοια	προτιμωμένοις. Καὶ τούτων ἔτι λεγομένων
[2, 152]	ἐχαλέπηναν, καὶ τὰ σημεῖα αὐτὰ	ὅμοιά	τε πολλάκις καὶ ἐς τὸ
[2, 122]	παράσχοι. Τόν τε δῆμον ἐξώτρυνον	ὅμοια	τοῖς προγόνοις ἐργάσασθαι τοῖς καθελοῦσι
[2, 153]	Ἐπετώθασε δὲ καὶ ὁ Καῖσαρ	ὅμοια.	Τοῦ γὰρ μάντεως αὐτῷ τὴν
[2, 80]	ὁμοιοτρόπως ἐσκευασμένων τε καὶ φωνὴν	ὁμοίαν	ἀφιέντων. Διεκθέοντες δ' αὐτοὺς οἱ
[2, 24]	Πομπηίου Λεύκιον Σκιπίωνα προεκαλέσατο ἐς	ὁμοίαν	δεκασμοῦ δίκην. Καὶ ἐπὶ τῷδε
[2, 77]	ἀλλήλων καὶ τοὺς ὑποστρατευομένους ἐς	ὁμοίας	ἀθεμιστίας ἄγουσιν, ὁμοεθνεῖς τε ὄντας
[2, 64]	δέον ἀποσπᾶν αὐτὸν ἑτέρωθι ἐς	ὁμοίας	ἀπορίας. Καὶ τάδε εἰπὼν ἐς
[2, 152]	τε πολλάκις καὶ ἐς τὸ	ὅμοιον	ἀμφοῖν συνηνέχθη· ἐγένετο γὰρ ἑκατέρῳ
[2, 135]	τῶν ἐξιόντων ἐπὶ τὰς ἀποικίας	ὅμοιον·	Λεύκιον δὲ Πείσωνα, ὅτῳ τὰς
[2, 60]	ἀνδρίᾳ γνώριμον ἐκάλει· Σῷζε τὸν	ὅμοιον	σεαυτῷ, σῷζε τὸν φίλον καὶ
[2, 120]	ἔτι τὸ σχῆμα τοῖς δεσπόταις	ὅμοιος·	χωρὶς γὰρ τῆς βουλευτικῆς ἡ
[2, 121]	καὶ τὸ πεπραγμένον ἐσέμνυνεν ὡς	ὁμοιότατον	μάλιστα τῷ προγονικῷ καὶ τοὺς
[2, 8]	ἢ διαιτᾶν δίκας ἢ ὅσα	ὁμοιότροπα	τούτοις, ἅπαντα ὑπερεῖδεν ὡς οὐδὲν
[2, 80]	ἑστάναι, τὰ ἄλλα ὡς Ἰταλῶν	ὁμοιοτρόπως	ἐσκευασμένων τε καὶ φωνὴν ὁμοίαν
[2, 83]	~Ὁ δὲ Πομπήιος ἐκ Λαρίσσης	ὁμοίῳ	δρόμῳ μέχρι θαλάσσης ἐπειχθεὶς σκάφους
[2, 2]	βίας ἀναλωκότας καὶ ὀρεγομένους ἔργων	ὁμοίων,	ἐς μὲν Φαισούλας τῆς Τυρρηνίας
[2, 93]	μεγάλων ἔσεσθαι νομιζομένων, ἐχθροί τε	ὁμοίως	αὐτοῦ τε Καίσαρος ἔσονται καὶ
[2, 140]	τῶν πολιτῶν ἐς Λιβύην ὀκνοῦντας	ὁμοίως.	Εἰ μὴν δὲ μόνα ταῦτα
[2, 60]	ἓξ τραύματα καὶ τὸν ὀφθαλμὸν	ὁμοίως	ἐκκοπῆναι. Τούτους μὲν δὴ Καῖσαρ
[2, 18]	ὑπηρέτας ἔδωκαν. Ὁ δὲ αὐτοὺς	ὁμοίως	ἐς τὰ ἔθνη διαθεὶς ἐπέτρεχε
[2, 153]	σημεῖα τὰ περὶ σφῶν ἐχλεύασαν	ὁμοίως,	καὶ τοῖς προειποῦσιν αὐτὰ μάντεσιν
[2, 27]	αὐτῇ προσετίθει τὸ καὶ Πομπήιον	ὁμοίως	Καίσαρι ἀποθεσθαι τὰ ἔθνη καὶ
[2, 151]	δ' αὐτοῖς καὶ τὰ στρατόπεδα	ὁμοίως	πρόθυμα μὲν ἐς ἄμφω καὶ
[2, 119]	οὖσι βαρυνομένοις τε τὴν τυραννίδα	ὁμοίως,	τὸν δὲ δῆμον ὑφορώμενοι καὶ
[2, 65]	φεύγοντα Καίσαρα καὶ τοῖς ἡττηθεῖσιν	ὁμοίως	τὸν νικῶντα φεύγειν. Ὁ μὲν
[2, 151]	τοὺς πόνους. Ἀποθανόντας γε μὴν	ὁμοίως	ὠδύραντο καὶ ἐπεπόθησαν καὶ θείων
[2, 32]	καὶ χάριν ὑπὲρ τῶν γεγονότων	ὁμολογήσας	ἐσκόπει περὶ τῶν παρόντων. Κουρίωνι
[2, 133]	εἰ γὰρ ἀποθησόμεθα τὰς ἀρχάς,	ὁμολογήσομεν	ἄνδρες τοσοίδε καὶ τοιοίδε ἀναξίως
[2, 134]	αὐτὸ οἵδε λαμβάνειν ὑπὲρ ἐκείνων	ὁμολογοῖεν	ἐν χάριτος μέρει. ~Τοιαῦτα εἰπόντος
[2, 122]	εἶπεν, ἀλλ' ὡς ἐπὶ καλοῖς	ὁμολογουμένοις	ἀλλήλους ἐπῄνουν καὶ τὴν πόλιν
[2, 82]	καὶ δεύτερα ἐκ πάντων ἐφέρετο,	ὁμολογούμενος	ἀριστεῦσαι, καὶ σὺν αὐτῷ τὸ
[2, 99]	ἔτη μὲν ἀμφὶ πεντήκοντα γεγονώς,	ὁμολογούμενος	δὲ τήν τε γνώμην, ἐς
[2, 10]	λόγους ἐν τῇ βουλῇ περὶ	ὁμονοίας	διέθετο πρὸς Βύβλον, ὡς τὰ
[2, 123]	ἐς Λέπιδόν τε καὶ Ἀντώνιον	ὁμονοίας	πέρι καὶ προνοίας τῆς ἐλευθερίας
[2, 17]	εἴρηται, πλούτου γέμων ἐς τὴν	ὅμορον	τῇ Ἰταλίᾳ Γαλατίαν, τὴν ἀμφὶ
[2, 124]	ἐκείνους, Δέκμον τε μάλιστα, τῆς	ὁμόρου	Κελτικῆς ᾑρημένον ὑπὸ Καίσαρος ἄρχειν,
[2, 12]	ὁ Καῖσαρ θάνατον τῷ μὴ	ὀμόσαντι,	καὶ ὁ δῆμος ἐπεκύρου· ὤμνυον
[2, 133]	τῶν ἁμαρτόντων πολιτῶν, ὦ ἄνδρες	ὁμότιμοι,	σκεπτομένοις ὑμῖν οὐδὲν ἐπεφθεγγόμην· περὶ
[2, 145]	καὶ ἠρασάμην· ἐπεὶ δὲ τοῖς	ὁμοτίμοις	δοκεῖ συνοίσειν τὰ ἐγνωσμένα, συνενεγκεῖν
[2, 67]	ἀνδρῶν ἀπό τε τῆς βουλῆς	ὁμοτίμων	οἱ καὶ τῶν καλουμένων ἱππέων
[2, 67]	ὡς ἑκόντα βραδύνοντα, ἵν' ἀνδρῶν	ὁμοτίμων	τοσῶνδε ἄρχοι, καὶ ἐπὶ τῷδε
[2, 101]	ἐπανελθὼν ἐς Ῥώμην ἐθριάμβευε τέσσαρας	ὁμοῦ	θριάμβους, ἐπί τε Γαλάταις, ὧν
[2, 24]	Κλωδίου φόνῳ καὶ Γαβίνιος παρανομίας	ὁμοῦ	καὶ ἀσεβείας, ὅτι χωρὶς ψηφίσματος
[2, 52]	πολὺ καὶ γνωριμώτατον πλῆθος, εὐφήμουν	ὁμοῦ	καὶ ἐκέλευον ἄγειν, ἐφ' ὅ
[2, 20]	ἐξουσία, χρῆναι δ' ἑλέσθαι δυνατὸν	ὁμοῦ	καὶ ἤπιον, ἐνσημαινόμενοι τὸν Πομπήιον,
[2, 120]	τάδε ἀλλήλοις ἐναντία προσδοκῶντες, φιλελευθέρους	ὁμοῦ	καὶ μισθωτοὺς σφίσιν ἔσεσθαι χρησίμως
[2, 22]	ἀλλὰ τὸν ἐντυγχάνοντα ἀναιρούντων, ἀστὸν	ὁμοῦ	καὶ ξένον καὶ μάλιστα ὅσοι
[2, 60]	καὶ περιτειχιζόντων ἀλλήλους καὶ γιγνομένων	ὁμοῦ	καὶ ποιούντων ἐν ἀπόροις. Ἐν
[2, 29]	ἐπὶ τὸν Πομπήιον Καίσαρα, ἢ	ὁμοῦ	πάντας καταλύειν. Οὐ πείθων δὲ
[2, 146]	γενέσεως τὰς χεῖρας ἀνέτεινεν, ἐπιλέγων	ὁμοῦ	σὺν δρόμῳ φωνῆς πολέμους αὐτοῦ
[2, 112]	ἐντὸς Ἄλπεων Βρούτῳ. ~Μέλλοντες δὲ	ὁμοῦ	τότε τῆς πόλεως στρατηγήσειν ὁ
[2, 141]	θεοί, συνοικισμὸν ἐκάλουν, ᾧ θρῆνος	ὁμοφύλων	ἀνδρῶν ἐπῆν καὶ ἀνάστασις οὐδὲν
[2, 131]	Καίσαρι καὶ κατεπατήσαμεν, οἱ τῶν	ὀμωμοκότων	ἄριστοι εἶναι λεγόμενοι. πρὸς δὲ
[2, 124]	εἴτε φιλίας ἕνεκα εἴτε τῶν	ὀμωμοσμένων,	εἴτε καὶ ἀρχῆς ὀρεγόμενοι καὶ
[2, 119]	πάλαι καὶ τῶν τότε σφίσιν	ὀμωμοσμένων	ἐπὶ τοῖς πάλαι βασιλεῦσιν ἀνεμίμνησκον
[2, 147]	οὐκ ἀνασχόμενοί τε περὶ τῆς	ὁμωνυμίας	οὐδ' ἀκοῦσαι, διέσπασαν θηριωδῶς, καὶ
[2, 147]	ὥστε τὸν δημαρχοῦντα Κίνναν ἐξ	ὁμωνυμίας	τοῦ στρατηγοῦ Κίννα, τοῦ δημηγορήσαντος
[2, 18]	τῇ Παρθυηνῇ σύν τε παιδὶ	ὁμωνύμῳ	καὶ αὐτῷ στρατῷ· μύριοι γὰρ
[2, 53]	τὸ δὲ ὑμέτερον εὐπειθὲς εἰδὼς	ὅμως	ἀναμένω τὴν ἀπόκρισιν. ~Ἀναβοήσαντος δὲ
[2, 153]	αἱ εἰδοί· καὶ ἐν αὐταῖς	ὅμως	ἀπέθανεν. Οὕτω μὲν δὴ καὶ
[2, 152]	λέγει, αὖθις ἐπεμειδίασε καὶ ἐπῄνεσεν	ὅμως	Ἀπολλόδωρόν τε τῆς εὐνοίας καὶ
[2, 153]	τι πρὸς τὴν παρρησίαν ἐθύετο	ὅμως	αὖθις, μέχρι βραδυνόντων αὐτῷ τῶν
[2, 99]	παῖδας ἔχων ἐξ ἐκείνης ἔδωκεν	ὅμως	αὐτὴν Ὁρτησίῳ τῶν φίλων τινί,
[2, 101]	καὶ ἀπαίσια, ἐπιγράψαι θριάμβῳ, παρήνεγκεν	ὅμως	αὐτῶν ἐν τοῖσδε τὰ παθήματα
[2, 11]	καὶ παρασκευῆς ἐποίουν, ἐπενόουν δ'	ὅμως	Βύβλον ἐνίστασθαι τοῖς νόμοις καὶ
[2, 31]	κελευόμενος πρὸς ὑπάτων, ἐπετίθει δ'	ὅμως·	Εἰ μή τι κρεῖσσον ἀπατῶν
[2, 126]	τὴν πόλιν διαταράξαι· Λέπιδος δὲ	ὅμως	εἰσήγαγε. Πλησιαζούσης δὲ τῆς ἡμέρας
[2, 37]	Ἅμα δ' ἡμέρᾳ τὸ πλέον	ὅμως	ἐξῄει καὶ ἐδίωκε τὸν Πομπήιον.
[2, 52]	τῷ Βρεντεσίῳ καταλαβών, τοὺς παρόντας	ὅμως	ἐς ἐκκλησίαν συναγαγὼν ἔλεγεν· ~Οὔτε
[2, 94]	ἐπανιών, ὑποκρινόμενος ἀπορεῖν· ἐπανελθὼν δ'	ὅμως	ἔφη κολάσειν μὲν αὐτῶν οὐδένα,
[2, 29]	ἤδη πρὸς ἀμφοτέρους, δημοτικώτερον δ'	ὅμως	ἡγοῦντο Πομπήιον καὶ τῷ Καίσαρι
[2, 3]	τοῦ ἀκριβοῦς ἀγνωσίαν, δεδιὼς δὲ	ὅμως	καὶ τὸ χρόνιον ἡγούμενος ὕποπτον,
[2, 56]	~Τοιαῦτα δὲ ἑκατέρων κακοπαθούντων προύλαβεν	ὅμως	ὁ Πομπήιος τὸ Δυρράχιον καὶ
[2, 132]	ἔφη, καὶ παράνομον, ἐργάσομαι δὲ	ὅμως,	ὃ βούλεσθε. Καὶ εἰπὼν ἐς
[2, 33]	συνεδρίου, μή τι καὶ δημαρχοῦντες	ὅμως	πάθοιεν ἀτοπώτερον. Ἔνθα δὴ μέγα
[2, 119]	ἀγνοίας καὶ θορύβου διέφυγε, θαρροῦντες	ὅμως,	συγγενέσι τε σφῶν καὶ φίλοις
[2, 94]	στρατείας· δώσω δὲ καὶ τῷδε	ὅμως	τὰ ὑπεσχημένα ἅπαντα, ἐπανελθὼν ἐκ
[2, 39]	Θουκυδίδης οὕτως ὠνόμαζεν· ἐκνικᾷ δ'	ὅμως	τὸ ὄνομα, καὶ Δυρράχιον κληίζεται.
[2, 29]	ἐπὶ τὸ ἀρχαῖον. Διαλυόμενοι δὲ	ὅμως	τοσόνδε μόνον ἐψηφίσαντο, Καίσαρα καὶ
[2, 75]	~Ὁ μὲν τοσάδε εἰπὼν φυλακὴν	ὅμως	τῶν σκηνῶν κατέπεμπε δισχιλίους τοὺς
[2, 30]	δὲ καὶ αὐτοὶ συνιέντες αὐτῶν	ὅμως	ὑπέμενον. Ὁ δὲ Πομπήιος τοῖς
[2, 69]	ἐπ' αὐτοῖς ἐνεκαλύπτετο, κατεσιώπα δ'	ὅμως	ὑπὸ ὄκνου καὶ δέους, ὥσπερ
[2, 153]	μάντεσιν οὐκ ἐχαλέπηναν, καὶ ἑάλωσαν	ὅμως	ὑπὸ τῷ λόγῳ τῶν μαντευμάτων.
[2, 47]	κατ' ὀλίγον ἐνδιδοὺς ἐς τοσοῦτον	ὅμως	ὑφῆκεν, ὡς ἑκατὸν καὶ εἴκοσι
[2, 75]	τὸ στρατόπεδον αὐτὸ Καίσαρος ἀχαράκωτον	ὂν	διαρπάζειν. ~Ἡγοῦντο δὲ τῆς φάλαγγος
[2, 126]	τῆς Γῆς ἱερόν, ἀγχοτάτω μάλιστα	ὂν	τῆς οἰκίας Ἀντωνίου· οὔτε γὰρ
[2, 14]	καὶ Κλώδιον τὸν Καλὸν ἐπίκλην,	ὅν	τινα αἰσχρὰν ἐν ἱερουργίᾳ γυναικῶν
[2, 74]	καὶ δυσπείθειαν τοῦ στρατηγοῦ τραπέντων,	ὃν	ἐγὼ πυνθάνομαι δεδιότα καὶ ἄκοντα
[2, 82]	τὰ δὲ τρίτα Κρασσίνιος λοχαγός,	ὃν	Καῖσαρ μὲν ἐξιὼν ἐπὶ τὴν
[2, 50]	δωροδοκοῦντας τὴν Ἰταλίαν ἄφνω καταλαβόντα.	Ὃν	ὑμεῖς μὲν ἐψηφίσασθε εἶναι πολέμιον,
[2, 47]	Γαλατίᾳ πολλὰ τῆς ἐμῆς ἀρχῆς	ὀνάμενοι	καὶ ἐς τόνδε τὸν πόλεμον
[2, 68]	περιεγειράντων δ' αὐτὸν τῶν φίλων,	ὄναρ	ἔφασκεν ἄρτι νεὼν ἐν Ῥώμῃ
[2, 62]	αὐτοὺς περιθέοντός τε καὶ σὺν	ὀνείδει	μακρὰν ἔτι τὸν Πομπήιον ὄντα
[2, 3]	ἐρῶν Κόιντος Κούριος, ἀνὴρ δι'	ὀνείδη	πολλὰ τῆς βουλῆς ἀπεωσμένος καὶ
[2, 112]	τοὺς βασιλέας ἐξελάσαντος ἐρεθιζόμενος καὶ	ὀνειδιζόμενος	μάλιστα ἐς τοῦτο ὑπὸ τοῦ
[2, 104]	ὠνείδισεν ἐς δειλίαν. Καὶ τὸ	ὄνειδος	οὐκ ἐνεγκὼν ὁ Καῖσαρ ἐξέτασσε
[2, 21]	βουλευτικοῦ γένους ὄντα, εἴτε ἐς	ὄνειδος	τῆς βουλῆς τοιάδε περιορώσης. Καὶ
[2, 148]	αὐτῷ παῖς Ὀκτάουιος, τό τε	ὄνομα	ἐς τὸν Καίσαρα μεταβαλὼν καὶ
[2, 108]	Καῖσαρ, ὡς δὴ περὶ τὸ	ὄνομα	ἐσφαλμένοις. Οἱ δ' ἀμφὶ τὸν
[2, 60]	Καίσαρος στρατοῦ λοχαγός, ᾧ Σκεῦας	ὄνομα	ἦν, πολλὰ καὶ λαμπρὰ δρῶν
[2, 39]	ὠνόμαζεν· ἐκνικᾷ δ' ὅμως τὸ	ὄνομα,	καὶ Δυρράχιον κληίζεται. ~Οἱ μὲν
[2, 107]	ἀπηγόρευσε καὶ ἠπείλησεν ὡς ἀθέμιστον	ὄνομα	μετὰ τὴν τῶν προγόνων ἀράν.
[2, 111]	προσθήκης ἀφορμὴν λαβεῖν ἐγχειρήσεως, ἐς	ὄνομα	μόνον αὐτοῖς διαφερούσης, ἔργῳ δὲ
[2, 144]	ἢ προστάτην οἷον οὐχ ἕτερον	ὀνομάζοντες.	Ἐφ' ἑκάστῳ δὲ τούτων ὁ
[2, 2]	ἐς μὲν ἀγνωσίαν γένους καινὸν	ὀνομάζων	καλοῦσι δ' οὕτω τοὺς ἀφ'
[2, 86]	ὠφελήσαντι καὶ Μεγάλῳ διὰ ταῦτα	ὀνομασθέντι	καὶ οὐχ ἡττηθέντι ποτὲ πρότερον,
[2, 110]	ἄλλα ἐστὶν αὐτοῖς ἀντὶ βασιλείας	ὀνόματα,	τῶν δὲ ἐθνῶν, ὅσα Ῥωμαίοις
[2, 89]	οἰκοῦσι ικαὶ καλοῦσιν αὐτὰ ἑνὶ	ὀνόματι	Ἀσίαν τὴν κάτὠ, συνεγίγνωσκε πρεσβευομένοις
[2, 68]	τῶν Ἰουλίων γένος παρενεχθέντος τοῦ	ὀνόματος	ἡγεῖτο εἶναἰ, νεών τε αὐτῇ
[2, 146]	εὖ ποιήσειε τῶν ἐχθρῶν ἐξ	ὀνόματος,	καὶ περὶ τῶν σφαγέων αὐτῶν
[2, 105]	δὲ καλούμενος τῷ προτέρῳ τῶν	ὀνομάτων.	~Ἀλλ' ὅδε μὲν ἔτι λανθάνων
[2, 4]	Βουλτούρκιον, ἄνδρα Κροτωνιάτην, γράμματα χωρὶς	ὀνομάτων	γεγραμμένα φέροντα· οἱ δ' Ἀλλόβριγες
[2, 154]	καὶ τὸν ἐνιαυτὸν ἀνώμαλον ἔτι	ὄντα	διὰ τοὺς ἔσθ' ὅτε μῆνας
[2, 21]	εἴτε ἐπὶ τιμῇ, βουλευτικοῦ γένους	ὄντα,	εἴτε ἐς ὄνειδος τῆς βουλῆς
[2, 99]	ἰατροὶ τὰ σπλάγχνα ἔτι σῶα	ὄντα	ἐνέθηκαν ἔνδον καὶ τὰς πληγὰς
[2, 62]	ὀνείδει μακρὰν ἔτι τὸν Πομπήιον	ὄντα	ἐπεδεικνύοντος, καὶ ἐφορῶντος τὰ σημεῖα
[2, 20]	τε τὰς ἐντεύξεις εὐπρόσιτον ἢ	ὄντα	ἢ νομιζόμενον εἶναι. Ὁ δὲ
[2, 85]	τὸν Σεμπρώνιον εἴτε ἐπιγινώσκων Ῥωμαῖον	ὄντα	καὶ ἐστρατευμένον ἑαυτῷ, εἴτε τοπάζων
[2, 29]	ἀποθέσθαι, ἔξω τε τῆς πόλεως	ὄντα	καὶ μεγαλοπραγμονέστερον. Τὸ δ' αὐτὸ
[2, 40]	ἐν Ἰβηρίᾳ στρατόν, πολύν τε	ὄντα	καὶ χρόνῳ γεγυμνασμένον, μή οἱ
[2, 115]	χειρὸς λαβόμενος εἶπε· Σὺ μὲν	ὄντα	με φίλον ἀπέκρυψας, Βροῦτος δ'
[2, 145]	ἡμῖν τὰ μέλλοντα ἢ τὰ	ὄντα	μὴ ἐς τὰς προτέρας στάσεις
[2, 56]	τὸν ποταμὸν ἀπὸ δυώδεκα σταδίων	ὄντα,	οἳ κελήτιον ὀξὺ καὶ κυβερνήτην
[2, 114]	Ἀντώνιον συναναιρεῖν ἀξιοῦντες, ὕπατόν τε	ὄντα	σὺν τῷ Καίσαρι καὶ φίλον
[2, 120]	ἄρχοντι τῆς ἀποικίας, τὰ μὲν	ὄντα	σφίσιν ὡς ἐπὶ ἔξοδον ἤδη
[2, 52]	ἐπιπλευσεῖσθαι τὸν Καίσαρα ὕπατόν τε	ὄντα	τὴν ἀρχὴν ἐν τοσῷδε διαθήσεσθαἰ
[2, 16]	Κλωδίῳ τὴν ἀρχὴν παραδεδεγμένον, θρασύτερον	ὄντα	τοῦ Κλωδίου, ἐς ὑπατείαν ἐπήλπιζε
[2, 77]	ὁμοίας ἀθεμιστίας ἄγουσιν, ὁμοεθνεῖς τε	ὄντας	ἀλλήλοις καὶ πολίτας καὶ φυλέτας
[2, 137]	ἐπιβουλεύοντες ἡμῖν; Ἐγὼ μὲν γὰρ	ὄντας	γε Ῥωμαίους οἶμαι πολλάκις ἀποθανεῖν
[2, 11]	δημάρχων ἔστιν οὓς περὶ αὐτὸν	ὄντας	ἔτρωσαν. Βύβλος δ' οὐ καταπλαγεὶς
[2, 62]	μήτε στῆναι περὶ τὰς πύλας	ὄντας	ἤδη μήτε ἐσελθεῖν ἐν κόσμῳ
[2, 115]	Βροῦτον καὶ Κάσσιον σύννους τε	ὄντας	καὶ συλλαλοῦντας ἀλλήλοις τῶν τις
[2, 124]	βιοῦν μᾶλλον ἢ πάντας ἐνόχους	ὄντας	ταῖς ἀραῖς. Ἀλλὰ δι' ὑμᾶς
[2, 57]	μάλιστα λησόμενοι τοὺς πολεμίους ἐγγὺς	ὄντας.	Τὸν μὲν δὴ ποταμὸν ὁ
[2, 36]	τοῦ Καίσαρος γενομένης, ἐδεδοίκεσαν ἔτι	ὄντες	ἀπαράσκευοι καὶ σὺν ἐκπλήξει μετενόουν
[2, 76]	ἀρίστους τῶν ἱππέων, ἵνα πλέονες	ὄντες,	εἰ δυνηθεῖεν, κυκλώσαιντο. Συνεὶς δὲ
[2, 121]	ἀγορὰν εὐθὺς ἀγήγερτο· οἳ καίπερ	ὄντες	ἔμμισθοι τὰ μὲν γενόμενα ἐπαινεῖν
[2, 139]	τῆς πατρίδος αἰεί· καὶ γὰρ	ὄντες	ἐν ἀσφαλεῖ τιμῇ παρὰ Καίσαρι
[2, 13]	τοῦ δήμου καὶ τῆς βουλῆς	ὄντες	ἐν μέσῳ, δυνατώτατοι δὲ ἐς
[2, 77]	ὅτι φίλοι καὶ κηδεσταὶ τέως	ὄντες	καὶ πολλὰ συμπράξαντες ἀλλήλοις ἐς
[2, 22]	τοῦ θορύβου προσπεσόντος θεράποντές τε	ὄντες	οἵ πλείους καὶ ὡπλισμένοι κατὰ
[2, 151]	Ἀφροδίτης. Φιλονικότεροι δὲ τοῖς ἐξερίζουσιν	ὄντες	ταχύτατοι πρὸς διαλύσεις ἦσαν καὶ
[2, 139]	εὔορκον. Καὶ τάδε προλέγομεν ἔτι	ὄντες	ὑπὸ τῷ κινδύνῳ καὶ προεροῦμεν
[2, 51]	τῆς παρασκευῆς τῷ τε νῦν	ὄντι	ἡμῖν κατὰ γῆν καὶ κατὰ
[2, 131]	ἡμῶν, ἔφη, μεθέστηκεν, ἱερὸς τῷ	ὄντι	καὶ τίμιος ἀνήρ, τὴν δὲ
[2, 118]	ἐξίστατο, φίλῳ τε τοῦ Καίσαρος	ὄντι	μᾶλλον καὶ ὑπάτῳ. Καὶ αὐτοῖς
[2, 129]	ὑπατεῦσαι, πέντε καὶ εἴκοσιν ἐνιαυτῶν	ὄντι.	Ὀξεῖα δὴ τοῦ χθὲς ὑποκριναμένου
[2, 29]	σφῶν· οἱ δὲ καὶ τῷ	ὄντι	οὐκ ἀσφαλὲς ἡγοῦντο διαλύειν τὴν
[2, 112]	τῶν ἄλλων προτιμᾶται, εἴτε τῷ	ὄντι	φιλοτιμούμενοι περὶ αὐτήν, εἴθ' ὑπόκρισις
[2, 111]	ἔργῳ δὲ καὶ τοῦ δικτάτορος	ὄντος	ἀκριβῶς βασιλέως. Συνεστήσαντο δὲ τὴν
[2, 71]	καὶ τοῦ ἀδελφοῦ, παιδὸς ἔτι	ὄντος.	Ἀλλ' αἵδε μὲν οὐ συνεμάχησαν·
[2, 152]	Ἰβηρίᾳ, τοῦ στρατοῦ περιφόβου τε	ὄντος	ἐπὶ Πομπηίῳ τῷ νέῳ καὶ
[2, 12]	ῥαβδοῦχον ἐπιδοῦναι Ποστούμιον. Ὑπόπτου δ'	ὄντος	ἐφ' ἑκάτερα τοῦ πράγματος ὁ
[2, 144]	ἔπαινον παρ' ἐμοῦ μᾶλλον, ἑνὸς	ὄντος,	ἢ παρὰ τῆς πατρίδος ὅλης
[2, 57]	ἀγνοούμενος. Χειμερίου δὲ τοῦ πνεύματος	ὄντος	θαρρεῖν ἐκέλευον οἱ θεράποντες τὸν
[2, 89]	τοῦ βασιλέως ἀμφὶ τὸ Κάσσιον	ὄντος.	Καὶ πρῶτα μὲν ἀπραγμοσύνην τινὰ
[2, 48]	τε ἐξῄει Δεκεμβρίου μηνὸς Ῥωμαίοις	ὄντος,	οὐκ ἀναμείνας οὐδὲ τῆς ἀρχῆς
[2, 23]	τοῦ Καίσαρος ἠγανάκτει, ὡς ἀμείνονος	ὄντος	ὑποψίας, ἐπεὶ καὶ τὴν ἑαυτοῦ
[2, 141]	ὁ γὰρ ἀλώμενος καὶ τῶν	ὄντων	ἀφῃρημένος ἔμελλεν ὑμῖν περιπολῶν ἐφεδρεύειν
[2, 27]	εἰ μὴ καὶ Πομπηίῳ δοῖεν·	ὄντων	γὰρ αὐτῶν ἐς ἀλλήλους ὑπόπτων
[2, 66]	παρὰ πολὺ ἀμείνους νεοστρατεύτων ἔτι	ὄντων	δέκα ἔτεσιν ἠσκημένοι, εἰς δὲ
[2, 77]	συνελθόντος, καὶ τὴν ἀρετὴν ἐκκρίτων	ὄντων	ἑκατέρων ἠλέουν, καὶ μάλιστα, ὅτε
[2, 126]	ὑποκείμενον τῷ Καπιτωλίῳ, τῶν μονομάχων	ὄντων	ἐκείνοις συνεργῶν, οὔτε στρατιὰν ἐσαγαγὼν
[2, 75]	ἦν ἀναδῦναι ἔτι, τῶν πραγμάτων	ὄντων	ἐπὶ ξυροῦ. Διὸ δὴ καὶ
[2, 143]	καὶ κατ' ἄνδρα Ῥωμαίων τῶν	ὄντων	ἔτι ἐν ἄστει πέντε καὶ
[2, 122]	στρατηγοῦ καὶ ὑπάτου σφίσι συγγνωμόνων	ὄντων	καὶ τοὺς ἀμφὶ τὸν Κάσσιον
[2, 134]	οὔτε ὁσίων οὔτε ἐφ' ἡμῖν	ὄντων	προλέγω πάμπαν ἀπέχεσθαι· γνώμην δὲ
[2, 99]	τραῦμα καὶ τὴν γαστέρα εὐρύνων	ὄνυξι	καὶ δακτύλοις ἐρευνῶν καὶ τὰ
[2, 129]	πέντε καὶ εἴκοσιν ἐνιαυτῶν ὄντι.	Ὀξεῖα	δὴ τοῦ χθὲς ὑποκριναμένου μετασχεῖν
[2, 108]	ὅρκου παλαιοῦ· τήν τε ὀργὴν	ὀξεῖαν	ἐποίει τὸ μηδ' ἀναμεῖναι τῆς
[2, 36]	ἄλλη βουλή, παρὰ δόξαν αὐτοῖς	ὀξείας	τῆς ἐσβολῆς τοῦ Καίσαρος γενομένης,
[2, 25]	νοσοῦσαν ὁ Πομπήιος τὴν πολιτείαν	ὀξέως	ἀναλάβοι καὶ οὐδενὶ σφῶν παρὰ
[2, 50]	εἶναι νομίζοντες· καὶ τόδε πράξαντες	ὀξέως	αὐτὴν ἀνέλαβόν τε καὶ εὐκλεεστέραν
[2, 97]	ἐς τέλος προαγαγόντων, συντριφθεὶς οὕτως	ὀξέως	διαλυθῆναι. ~Ἐξαγγελθέντων δὲ τούτων ἐς
[2, 51]	τῆς Καίσαρος ὕβρεως μνημονεύοντες καὶ	ὀξέως	ἐς τὰ παραγγελλόμενα χωροῦντες. ~Ὁ
[2, 38]	ἰόντα. Γιγνομένων δὲ τούτων οὕτως	ὀξέως,	ὁ Πομπήιος ἐς Νουκερίαν ἐκ
[2, 137]	ἐς τὸ Καπιτώλιον. Συνδραμόντων δὲ	ὀξέως	πολλῶν ὁ Βροῦτος ἔλεγεν· Ἐνταῦθα
[2, 56]	δυώδεκα σταδίων ὄντα, οἳ κελήτιον	ὀξὺ	καὶ κυβερνήτην τὸν ἄριστον ὡς
[2, 152]	σφαλερὸν ὑπέδειξεν, Ἀλεξάνδρῳ μὲν ἐν	Ὀξυδράκαις,	ἐπὶ τὸ τῶν ἐχθρῶν τεῖχος
[2, 34]	καὶ φιλονικίᾳ, σπουδῆς οὐδὲν ἀπολείποντες	ὀξυτάτης.	Ὁ δὲ Καῖσαρ ἐπὶ μὲν
[2, 137]	ὑμῖν. Ἀλλὰ τὸ Κίννα πάθος,	ὀξύτερόν	τε καὶ ἀλογώτερον αὐτῷ γενόμενον,
[2, 90]	πόλεως περιτεθὲν Νεμέσεως τέμενος ἐκαλεῖτο·	ὅπερ	ἐπ' ἐμοῦ κατὰ Ῥωμαίων αὐτοκράτορα
[2, 93]	λέγειν πολίτας ἀντὶ στρατιωτῶν προσεῖπεν·	ὅπερ	ἐστὶ σύμβολον ἀφειμένων τῆς στρατείας
[2, 42]	ἐπέθεσαν ταῖς κεφαλαῖς τὰς ἀσπίδας,	ὅπερ	ἐστὶ σύμβολον ἑαυτοὺς παραδιδόντων. Καὶ
[2, 84]	ἔστησε τὸν πλοῦν καὶ εἴκασεν,	ὅπερ	ἦν, παρεῖναι τὸν βασιλέα. Πέμψας
[2, 75]	τῇ Ἰταλικῇ, τοὺς δὲ ἄλλους,	ὅπερ	ὁ Καῖσαρ εἴκαζεν, ἔξω τάξεως
[2, 141]	ἐφεδρεύειν καιροφυλακῶν. Τοῦτο δ' ἦν,	ὅπερ	οἱ τύραννοι μάλιστα ἐβούλοντο, οὐ
[2, 97]	Οἱ δ' ἐχθροὶ κατ' ὀλίγους,	ὅπῃ	δύναιντο, διέφευγον· καὶ ὁ Σκιπίων
[2, 112]	λέγεται τοῖς ἡγεμόσιν εἰπεῖν Βροῦτον,	ὅπῃ	δύναιντο, περισῴζειν. Ἀλλ' εἴτε ἀχάριστος
[2, 38]	καὶ παρασκευῆς εἶχεν ὡς ὁρμήσων,	ὅπῃ	ποτ' ἂν αἱ χρεῖαι καλῶσιν.
[2, 37]	τοῖς ἀνδράσιν, ἀλλὰ τοὺς ἄνδρας,	ὅπῃ	ποτ' ἂν ὦσιν, ἔχειν ταῦτα
[2, 50]	οἱ εὖ φρονοῦντες τὴν ἐλευθερίαν,	ὅπῃ	ποτ' ἂν ὦσιν, ἡγοῦνται πατρίδα.
[2, 109]	μὲν ἔτι ἡσύχαζε, μετέωρος ὤν,	ὅπῃ	τελευτήσειε τὸ γιγνόμενον, ἐπικρατήσαντος δὲ
[2, 89]	τοῖς παροῦσιν· οὐδενί τε ἐκφήνας,	ὅπῃ	τὸν πλοῦν ποιήσεται, περὶ ἑσπέραν
[2, 40]	ὁ δὲ Καῖσαρ ἠπόρει μέν,	ὅπῃ	τραπείη καὶ ὅθεν ἄρξαιτο τοῦ
[2, 62]	τοῖς προστάγμασιν, ἀλλὰ φεύγειν ἕκαστον,	ὅπῃ	τύχοιεν, ἀμεταστρεπτὶ χωρὶς αἰδοῦς καὶ
[2, 5]	ἐξελεύθεροι, χειροτέχνας πολλοὺς προσλαβόντες, κατ'	ὀπισθίας	ὁδοὺς περιῄεσαν ἐπὶ τὰς τῶν
[2, 147]	δεομένων τοῦ μὲν πυρὸς ἀπέσχοντο,	ὅπλα	δ' ἠπείλησαν ἐς τὴν ἐπιοῦσαν
[2, 143]	αὖθις ἐπὶ πλεῖστον, καὶ τὰ	ὅπλα	ἐπατάγουν οἱ ὡπλισμένοι καὶ κατὰ
[2, 105]	τά τε σώματα καὶ τὰ	ὅπλα	τῶν ἀνῃρημένων ἐπεφορουν ἀλλήλοις καὶ
[2, 22]	καὶ τοῦ δήμου τὸ ἀδιάφθορον	ὁπλισάμενοι	ἐνέβαλον ἐς τὴν ἀγοράν. Καίλιος
[2, 7]	τε ἀγείραντα καὶ τούτων τεταρτημόριον	ὁπλίσαντα	ἤδη καὶ ἐς Γαλατίαν ἐπὶ
[2, 82]	Καίσαρος στρατοῦ τριάκοντα λοχαγοὶ καὶ	ὁπλῖται	διακόσιοι, ἤ, ὡς ἑτέροις δοκεῖ,
[2, 80]	καὶ τὸ ἄλλο τῶν Ἰταλῶν	ὁπλιτικὸν	τῆς ἐπὶ τάδε ἥσσης αἰσθανόμενον
[2, 140]	δὲ καὶ Καῖσαρ, οἱ σὺν	ὅπλοις	ἐς τὴν πατρίδα ὡς πολεμίαν
[2, 44]	ὑπὸ τῆς στρατιᾶς ἐν τοῖς	ὅπλοις	ἔτι οὔσης αὐτοκράτωρ ὑπέστη προσαγορευθῆναι.
[2, 143]	ἄπειρον ἐς φρουρὰν συνέδραμον σὺν	ὅπλοις,	καὶ μετὰ βοῆς καὶ πομπῆς
[2, 138]	αὐτὸν ἐς τὴν πατρίδα σὺν	ὅπλοις	καὶ τοσούσδε καὶ τοιούσδε ἀγαθοὺς
[2, 35]	εἰ τόνδε τὸν ποταμὸν σὺν	ὅπλοις	περάσειε. Καὶ πρὸς τοὺς παρόντας
[2, 137]	ἐπὶ τὴν πατρίδα ἤλασε σὺν	ὅπλοις	πολεμίοις καὶ Πομπήιος μὲν ὁ
[2, 133]	καὶ κατὰ πλῆθος ἅμα τοῖς	ὅπλοις,	ὡς ἐστρατεύοντο, ὑπὸ τῇ αὐτῇ
[2, 10]	αὐτῶν ἦσαν ἔριδές τε καὶ	ὅπλων	ἐπ' ἀλλήλους ἰδίᾳ παρασκευαί. Δεινὸς
[2, 130]	ὡς οὐκ ἐνὸν σῴζεσθαι χωρὶς	ὅπλων	οὐδὲ ὑπάτοις. Ἐπιβοώντων δ' ἑτέρων
[2, 38]	μετὰ τῶν ἑαυτοῦ χρημάτων μεθῆκεν	ὅποι	βούλοιτο ἀπιέναι, ἐλπίσας μὲν ἴσως
[2, 69]	φίλοις, ὅτι ἥδε ἡ ἡμέρα,	ὁπότερος	ἂν ἐπικρατήσῃ, μεγάλων ἐς αἰεὶ
[2, 77]	ὀκνοῦντες καὶ ἐς ἀλλήλους ἀποβλέποντες,	ὁπότερος	ἄρξει τῆς μάχης. Τό τε
[2, 1]	Ταῦτα δὲ ὅπως ἐγένετο καὶ	ὅπως	ἀνῃρέθησαν ὅ τε Πομπήιος καὶ
[2, 70]	μὲν ἀμφιγνοοῦσι περὶ τοῦ ἀκριβοῦς·	ὅπως	δ' οὖν εἶχε, τοῖσδε μάλιστα
[2, 154]	καθάπερ Ἀλεξάνδρῳ τοὺς Φίλιππον ἀνελόντας.	Ὅπως	δὲ ἔδοσαν, αἱ ἑξῆς βίβλοι
[2, 90]	αὐτῇ. Ἀλλὰ τάδε μὲν ἕκαστα	ὅπως	ἐγένετο, ἀκριβέστερον ἡ περὶ Αἰγύπτου
[2, 1]	ὡς βασιλιζόμενον κατέκανον. Ταῦτα δὲ	ὅπως	ἐγένετο καὶ ὅπως ἀνῃρέθησαν ὅ
[2, 141]	καὶ ἑτέρωθεν εἶχον παρασχεῖν, ἀλλ'	ὅπως	ἐχθροὺς ἐφεδρεύοντας ἔχοντες ἀεὶ βέβαιοι
[2, 117]	Καίσαρα ἐπὶ μέν τι σὺν	ὀργῇ	καὶ βοῇ καθάπερ θηρίον ἐς
[2, 33]	τε ἔδραμε τῆς ἕδρας σὺν	ὀργῇ	καὶ περὶ τῆς ἀρχῆς ἐπεθείαζεν
[2, 22]	γὰρ ἐν ἀσυντάκτῳ πολιτείᾳ σὺν	ὀργῇ	καὶ προφάσει τοῦδε τοῦ θορύβου
[2, 34]	ἐφ ἕτερα περιέπεμπον σύν τε	ὀργῇ	καὶ φιλονικίᾳ, σπουδῆς οὐδὲν ἀπολείποντες
[2, 143]	δραχμαί. Καὶ ὑπεσαλεύετο αὖθις ἐς	ὀργὴν	ὁ δῆμος, τυράννου μὲν κατηγορίας
[2, 108]	καὶ ὅρκου παλαιοῦ· τήν τε	ὀργὴν	ὀξεῖαν ἐποίει τὸ μηδ' ἀναμεῖναι
[2, 26]	Ῥωμαίων· καὶ τὸν νοῦν ὑπὸ	ὀργῆς	ἀνεκάλυπτε, τὰς πληγὰς εἶναι ξενίας
[2, 146]	καὶ ἐκ τοῦ πάθους αὖθις	ὀργῆς	ἐνεπίμπλατο. Ὡς δ' ἐπὶ τοῖς
[2, 126]	τῶν ἐστρατευμένων τῷ Καίσαρι, δι'	ὀργῆς	ἔχοντες ὅτι πρῶτος ἐπὶ τῷ
[2, 64]	οὐ δεχομένην αὐτὸν ἐξεῖλεν ὑπὸ	ὀργῆς	καὶ ἐπέτρεψε τῷ στρατῷ διαρπάσαι.
[2, 147]	ἐζήτουν, οὕτω δὴ μανιωδῶς ὑπὸ	ὀργῆς	τε καὶ λύπης, ὥστε τὸν
[2, 124]	τῶν ὀμωμοσμένων, εἴτε καὶ ἀρχῆς	ὀρεγόμενοι	καὶ νομίζοντες εὐμαρέστερα σφίσιν ἅπαντα
[2, 2]	τῆς τότε βίας ἀναλωκότας καὶ	ὀρεγομένους	ἔργων ὁμοίων, ἐς μὲν Φαισούλας
[2, 31]	μετὰ τοῦ συνάρχου ξίφος τε	ὀρέγων	τῷ Πομπηίῳ Κελεύω σοι, ἔφη,
[2, 2]	καὶ υἱὸν ἀνελεῖν δι' Αὐρηλίας	Ὀρεστίλλης	ἔρωτα, οὐχ ὑφισταμένης τῆς Ὀρεστίλλης
[2, 2]	Ὀρεστίλλης ἔρωτα, οὐχ ὑφισταμένης τῆς	Ὀρεστίλλης	παῖδα ἔχοντι γήμασθαι, Σύλλα φίλος
[2, 32]	τῶν ἀμφὶ τὸν Ῥῆνον τὰ	ὄρη	τὰ Ἄλπεια διελθὼν σὺν πεντακισχιλίοις
[2, 54]	δὲ χειμώνων ἐς τὰ Κεραύνια	ὅρη	περιαχθεὶς τὰ μὲν πλοῖα εὐθὺς
[2, 76]	καὶ τὰ δόρατα ἐσπηδῶντας ἀνίσχειν	ὀρθὰ	ἐς τὰ πρόσωπα τῶν ἀνδρῶν·
[2, 78]	αἵ τε σάλπιγγες αὐτοὺς ἐξώτρυνον	ὀρθίοις	κλαγγαῖς ὡς ἐν τοσῷδε πλήθει
[2, 78]	ἐξαναστάντες ἐς τοὺς ἵππους ἐχώρουν,	ὀρθοῖς	ἄνω τοῖς δόρασιν ἐς τὰ
[2, 35]	ἐπὶ τὸν Ῥουβίκωνα ποταμόν, ὃς	ὁρίζει	τὴν Ἰταλίαν, ἔστη τοῦ δρόμου
[2, 106]	ὀμνύναι μηδενὶ τῶν ὑπὸ Καίσαρος	ὁριζομένων	ἀντιπράξειν. Ἔς τε τιμὴν τῆς
[2, 92]	ἐκτελεσθῇ· τότε δ' ἔπεμπεν ἄλλας	ὁρίζων	ἑκάστῳ χιλίας δραχμάς. Οἱ δὲ
[2, 99]	ἔθεσι μᾶλλον ἢ μεγαλοψύχοις λογισμοῖς	ὁρίσαι.	Μαρκίᾳ γέ τοι τῇ Φιλίππου
[2, 130]	αὐτῆς, ὅτι μηδὲ Καίσαρα ὤνησαν	ὅρκοι	τοσοίδε καὶ ἀραί. Ἐς δὲ
[2, 131]	ποίαν λέγετε εἰρήνην; Ἢ ποίοις	ὅρκοις	ἀσφαλὴς ἔσται; Τοὺς μὲν γὰρ
[2, 140]	τυχεῖν. Ὁ δὲ ὑμᾶς τοῖς	ὅρκοις	προλαβὼν ἐπήγαγε μὲν ἐπὶ τὴν
[2, 139]	ἠπείλει; ~Ἀλλὰ τίς, φασίν, ἔτι	ὅρκος	ἐς ἀσφάλειαν εἰρήνης ἂν γένοιτο;
[2, 138]	ὁ τῶν προγόνων καὶ ὁ	ὅρκος	οὐδ' ἐπάγεσθαι δίκην ἔτι οὖσι
[2, 108]	ἄσυλος ἦν ἐκ νόμου καὶ	ὅρκου	παλαιοῦ· τήν τε ὀργὴν ὀξεῖαν
[2, 145]	τιμῇ. ~Καὶ αὖθις ἀνεγίνωσκε τοὺς	ὅρκους,	ἦ μὴν φυλάξειν Καίσαρα καὶ
[2, 137]	μᾶλλον ἢ δουλεύειν ἑκόντας ἐπὶ	ὅρκῳ.	~Εἰ μὲν δὴ μηδὲν ἔτι
[2, 127]	ἀναδοθῆναι περὶ τοῦ Καίσαρος ἐπὶ	ὅρκῳ,	καὶ εἰ καθαρῶς ἐθέλουσι κρῖναι,
[2, 139]	μὲν οὐ τυραννήσει τις, οὐδὲ	ὅρκων	δεῖ οὐδὲ γὰρ τοῖς πατράσιν
[2, 114]	συνέθεντο μὲν ἀλλήλοις ἄνευ τε	ὅρκων	καὶ ἄνευ σφαγίων, καὶ οὐδεὶς
[2, 135]	Ἀντωνίου σὺν ἀνατάσει τε καὶ	ὁρμῇ	βαρυτέρᾳ, γίγνεται δόγμα, ἡσυχαζόντων ἤδη
[2, 69]	ἥδοντο, καὶ τἆλλα ἀλόγως σὺν	ὁρμῇ	καὶ καταφρονήσει χωροῦντες ἐπὶ τὸ
[2, 118]	καὶ ὑπάτῳ. Καὶ αὐτοῖς σκεπτομένοις	ὁρμὴ	μὲν ἦν ἀμύνειν τῷ Καίσαρι
[2, 60]	αἰδὼς ἐπὶ τῷ συμβεβηκότι καὶ	ὁρμὴ	προσέπιπτε, καὶ τὸ φρούριον περιεσώθη,
[2, 35]	οἷά τις ἔνθους ἐπέρα σὺν	ὁρμῇ,	τὸ κοινὸν τόδε ἐπειπών· Ὁ
[2, 63]	πᾶσιν. Αὐτοῦ πρὸς τὴν μετριοπάθειαν	ὁρμὴ	τοσήδε ἐνέπιπτεν, ὡς εὐθὺς αὐτὸν
[2, 54]	τὴν ἀπόκρισιν. ~Ἀναβοήσαντος δὲ σὺν	ὁρμῇ	τοῦ στρατοῦ παντὸς ἄγειν σφᾶς,
[2, 40]	ὅθεν ἄρξαιτο τοῦ πολέμου, τὴν	ὁρμὴν	πανταχόθεν οὖσαν ἐς τὸν Πομπήιον
[2, 92]	δεδιότων καὶ παραινούντων αὐτῷ τὴν	ὁρμὴν	τοῦ στρατοῦ φυλάξασθαι, μάλα θρασέως
[2, 53]	πρεπούσης παρασκευῆς ἐφέξει με τῆς	ὁρμῆς·	ἀντὶ γὰρ πάντων ἡγοῦμαί μοι
[2, 104]	ὁ στρατὸς ἅπας ἐμπεσὼν μετὰ	ὁρμῆς	ὅλην ἠγωνίζετο τὴν ἡμέραν, προύχων
[2, 22]	σκευῆς καὶ γυναικὸς ἐπὶ ταῦτα	ὁρμῆσαἰ,	τὸν λοιπὸν λόγον κατὰ τοῦ
[2, 151]	ἴσης δυνάμεως ἐπὶ τὴν ἀρχὴν	ὁρμήσαντος	αὐτῶν ἑκατέρου, ἀλλὰ τοῦ μὲν
[2, 34]	χρόνῳ παρέσεσθαι καὶ οὔποτε αὐτὸν	ὁρμήσειν	ἐπὶ τηλικοῦτον ἔργον σὺν ὀλίγοις
[2, 38]	Ἰβηρίᾳ καὶ παρασκευῆς εἶχεν ὡς	ὁρμήσων,	ὅπῃ ποτ' ἂν αἱ χρεῖαι
[2, 50]	αὐτὸ ἀνεσώσατο ἐξ Ἀρδεατῶν Κάμιλλος	ὁρμώμενος.	Πάντες τε οἱ εὖ φρονοῦντες
[2, 44]	μεγίστοις ἔργοις προσίεντο, νῦν δ'	ὅρον	εἶναι τῇδε τῇ εὐφημίᾳ πυνθάνομαι
[2, 41]	ναυάρχους αὐτοῖς ἔτι γιγνομένοις ἐπέστησεν	Ὁρτήσιόν	τε καὶ Δολοβέλλαν. ~Οὕτω κρατυνάμενος
[2, 99]	ἐξ ἐκείνης ἔδωκεν ὅμως αὐτὴν	Ὁρτησίῳ	τῶν φίλων τινί, παίδων τε
[2, 88]	οὐ γὰρ ἔγωγε αἰτίαν ἑτέραν	ὁρῶ	οὐδὲ ἔργον ἕτερον ἡγοῦμαι τύχης
[2, 128]	πάντα ἀκυροῦται. Ἔστι δέ, ὡς	ὅρῳ	περιλαβεῖν, ἐπὶ πᾶσαν ἀφικνούμενα γῆν
[2, 75]	ἐς τὴν τάφρον αὐτὸ ἐνεχώννυον.	Ὁρῶν	δ' ὁ Πομπήιος, ἡγουμένων τινῶν
[2, 105]	ὥς τις ἰδιώτης, φορείῳ κομιζόμενος·	ὁρῶν	δὲ καὶ τούτους ἀπογιγνώσκοντας ἑαυτῶν
[2, 40]	πανταχόθεν οὖσαν ἐς τὸν Πομπήιον	ὁρῶν,	δείσας δὲ τοῦ Πομπηίου τὸν
[2, 153]	μαντεύματος καὶ ἐσελθεῖν ἐς δύσιν	ὁρῶν.	Ἐσελθών γε μὴν καὶ πλέων
[2, 14]	καὶ τὴν ἀποδημίαν οἱ χρόνιον	ὁρῶν	ἐσομένην καὶ τὸν φθόνον ὡς
[2, 27]	τὸν Πομπήιον καὶ τὸν δῆμον	ὁρῶν	ἤδη τι προσκοπτόμενον αὐτῷ διὰ
[2, 78]	συμμαχικὸν ὁ Πομπήιος αὑτοῦ ταρασσόμενον	ὁρῶν	ὑπὸ τῆς μελλήσεως καὶ δείσας,
[2, 153]	Χαλδαῖοι παρεκάλουν μὴ ἐς δύσιν	ὁρῶντα	μετὰ τῆς στρατιᾶς ἐσελθεῖν, ἀλλὰ
[2, 130]	ἐντὸς ἐπεδείκνυεν, ὑπερεθίζων ἄρα τοὺς	ὁρῶντας	ὡς οὐκ ἐνὸν σῴζεσθαι χωρὶς
[2, 85]	καὶ οἱ φίλοι ταῦτα μακρόθεν	ὁρῶντες	ἀνῴμωζόν τε καὶ χεῖρας ἐς
[2, 121]	τὸ καθαρὸν τοῦ πλήθους οὐχ	ὁρῶντες	ἐπιμιγνύμενον αὑτοῖς οὐκ ἐκάλουν τοὺς
[2, 143]	προπεπυσμένοι, διαθήκας δὲ φιλοπόλιδος ἀνδρὸς	ὁρῶντες.	Οἴκτιστον δὲ ἐφάνη μάλιστα αὐτοῖς,
[2, 116]	δὲ τοῦ λόγου τὸν Λαίναν	ὁρῶντες	οὐ μηνύοντι μᾶλλον ἢ περί
[2, 85]	Ἆρά σε γινώσκω, συστρατιῶτα; Καὶ	ὃς	αὐτίκα μὲν ἐπένευσεν, ἀποστραφέντα δ'
[2, 25]	αὐτῆς ἐπιλαβεῖν. Διακωλύσαντος δὲ Μαρκέλλου,	ὃς	ἐπὶ τῷ Πομπηίῳ ὕπατος ἦν,
[2, 5]	Σιλανὸς μὲν δὴ πρῶτος ἔλεγεν,	ὃς	ἐς τὸ μέλλον ᾕρητο ὑπατεύειν·
[2, 4]	Ἀλλόβριγες ἐνδοιάσαντες ἐκοινώσαντο Φαβίῳ Σάγγᾳ,	ὃς	ἦν τῶν Ἀλλοβρίγων προστάτης, ὥσπερ
[2, 35]	ἐλθὼν ἐπὶ τὸν Ῥουβίκωνα ποταμόν,	ὃς	ὁρίζει τὴν Ἰταλίαν, ἔστη τοῦ
[2, 64]	ἐπὶ θρόνου παρακαθεζόμενον οἷα ἰατρόν,	ὃς	τὸ φάρμακον αὐτοῖς ἄρα παρέσχε.
[2, 153]	τὸν Εὐφράτην ἐπὶ ποταμὸν Παλλακότταν,	ὃς	τὸν Εὐφράτην ὑπολαμβάνων ἐς ἕλη
[2, 15]	περὶ μίαν οἰκείαν δίκην κατέπεσεν,	ὃς	τὸν ὅλον βίον ἐν ἀλλοτρίαις
[2, 34]	καὶ ἐκ τῶν περιοίκων ἐθνῶν	ὅσα	ἄλκιμα. Χρήματα δ' ἐς τὸν
[2, 33]	καὶ φυγὰς καὶ δημεύσεις καὶ	ὅσα	ἄλλα αὐτοῖς ἔμελλεν ἔσεσθαι, προθεσπίζων
[2, 1]	καὶ τὴν ἀρχὴν αὐτοῦ καὶ	ὅσα	ἄλλα ἔθνη προσέλαβεν ἀμφὶ τὴν
[2, 89]	Ἴωσι μὲν καὶ Αἰολεῦσι καὶ	ὅσα	ἄλλα ἔθνη τὴν μεγάλην χερρόνησον
[2, 110]	δικτάτορα καὶ αὐτοκράτορα καλεῖν καὶ	ὅσα	ἄλλα ἐστὶν αὐτοῖς ἀντὶ βασιλείας
[2, 9]	καὶ δυνάμεως ἐλθών, ἠξίου πολλά,	ὅσα	βασιλεῦσι καὶ δυνάσταις καὶ πόλεσιν
[2, 51]	μᾶλλον, ἐπειδὰν τῶν ἔργων ἁψώμεθα.	Ὅσα	γὰρ εἰπεῖν ἐπὶ τὴν ἕω
[2, 133]	καὶ τοιοίδε ἀναξίως αὐτῶν τετυχηκέναι.	Ὅσα	δ' οὖν μηδὲ ἐπακούσεται ῥᾳδίως,
[2, 144]	τῆς πατρίδος ὅλης αὐτῷ γενέσθαι.	Ὅσα	δὴ τῆς ἀρετῆς αὐτὸν ὑμεῖς
[2, 75]	κυκλοῦσθαι τοὺς πολεμίους καὶ διώκειν,	ὅσα	δύναιντο βλάπτοντας, καὶ τὸ στρατόπεδον
[2, 133]	Πάντα γὰρ δὴ σχεδὸν εἰπεῖν,	ὅσα	ἐξ ἠοῦς ἐπὶ δύσιν ὁ
[2, 1]	δὲ τὴν Σύλλα μοναρχίαν καὶ	ὅσα	ἐπ' αὐτῇ Σερτώριός τε καὶ
[2, 17]	Βρεττανοῖς πολλὰ καὶ λαμπρὰ εἰργασμένος,	ὅσα	μοι περὶ Κελτῶν λέγοντι εἴρηται,
[2, 8]	πόλεσιν ἢ διαιτᾶν δίκας ἢ	ὅσα	ὁμοιότροπα τούτοις, ἅπαντα ὑπερεῖδεν ὡς
[2, 30]	πόλεμος τοῖς νικῶσιν ἐργάζεται καὶ	ὅσα	παρὰ Καίσαρος ἄλλα ἐλάμβανον· ἐδίδου
[2, 146]	προσποιήσειε τῇ πατρίδι, καὶ λάφυρα,	ὅσα	πέμψειεν, ἐν θαύματι αὐτῶν ἕκαστα
[2, 30]	τῶν στρατειῶν καὶ ὑπὸ κερδῶν,	ὅσα	πόλεμος τοῖς νικῶσιν ἐργάζεται καὶ
[2, 148]	καὶ ξύλα αὐτῷ καὶ βάθρα,	ὅσα	πολλὰ ἦν ἐν ἀγορᾷ καὶ
[2, 146]	μάχας καὶ νίκας καὶ ἔθνη,	ὅσα	προσποιήσειε τῇ πατρίδι, καὶ λάφυρα,
[2, 110]	βασιλείας ὀνόματα, τῶν δὲ ἐθνῶν,	ὅσα	Ῥωμαίοις ὑπήκοα, ἄντικρυς ἀνειπεῖν βασιλέα.
[2, 72]	περὶ τὸ Δυρράχιον γενομένην καὶ	ὅσα	σημεῖα μιᾶς ἡμέρας κρατοῦντες αὐτῶν
[2, 4]	εὐθέως ἐπήγαγεν· οἱ δ' ὡμολόγουν,	ὅσα	τοῖς ἀμφὶ τὸν Λέντλον συνῄδεσαν,
[2, 107]	τῶν προγόνων ἀράν. Σπεῖραι δ'	ὅσαι	στρατηγίδες αὐτὸν ἐκ τῶν πολέμων
[2, 106]	τοῦ· ὅθεν αὐτῷ τιμαὶ πᾶσαι,	ὅσαι	ὑπὲρ ἄνθρωπον, ἀμέτρως ἐς χάριν
[2, 86]	ὅλον ὑπὸ ψάμμου καὶ εἰκόνας,	ὅσας	ἀπὸ χαλκοῦ τῷ Πομπηίῳ περὶ
[2, 31]	τὴν ἄλλην Ἰταλίαν ἐστὶ καὶ	ὅσην	αὐτὸς ἐθέλοις ἄλλην καταλέγειν. Ὁ
[2, 149]	Ἀλεξάνδρου τύχην καὶ δύναμιν εἰπεῖν,	ὅσην	εἶδε γῆν, ἐκτήσατο καὶ περὶ
[2, 123]	μέλλουσα στάσις διολέσει. Οὐδὲ γὰρ	ὅσιον,	εἴ τις αὐτοῖς ἔστιν ἔχθρα
[2, 134]	μὲν οὐδενὶ τρόπῳ ῳοὐ γὰρ	ὅσιον	οὐδὲ δίκαιον, οὐδὲ σύμφωνον ἔτι
[2, 134]	Τούτων μὲν οὖν ὡς οὔτε	ὁσίων	οὔτε ἐφ' ἡμῖν ὄντων προλέγω
[2, 71]	Ῥόδιοι καὶ Κρῆτες σφενδονῆται καὶ	ὅσοι	ἄλλοι νησιῶται. Παρῆσαν δὲ καὶ
[2, 87]	ὁ κηδεστὴς τοῦ Πομπηίου, καὶ	ὅσοι	ἄλλοι τῶν ἐπιφανῶν ἐκ τοῦ
[2, 19]	δυναστείᾳ τῶνδε τῶν τριῶν ἀνδρῶν·	ὅσοι	δ' ἦσαν αὐτῶν ἀτοπώτεροι, κέρδος
[2, 103]	εὐκαταφρόνητος· τῶν τε γὰρ ἀρίστων	ὅσοι	διεπεφεύγεσαν ἐκ Λιβύης, ἐκεῖ συνέδραμον,
[2, 52]	ὁ δὲ στρατὸς ἅπας καὶ	ὅσοι	ἦσαν ἀμφ' αὐτὸν ἀπὸ τῆς
[2, 43]	ποταμοῦ συνήγαγεν αὐτῶν ἐς ἐπήκοον,	ὅσοι	ἦσαν ἔκ τε Ῥώμης καὶ
[2, 26]	ἐπὶ τῶν Ἄλπεων ὠὠκίκει, ὧν	ὅσοι	κατ' ἔτος ἦρχον, ἐγίγνοντο Ῥωμαίων
[2, 46]	δύο τέλη διώλετο ἅπαντα καὶ	ὅσοι	μετ' αὐτῶν ἦσαν ἱππέες τε
[2, 49]	Κρῆτες καὶ σφενδονῆται Θρᾷκες καὶ	ὅσοι	περὶ τὸν Πόντον βέλεσι χρῶνται,
[2, 71]	δὲ τοῖς Ἕλλησιν ὀλίγου πάντες,	ὅσοι	περιιόντι τὴν ἐν κύκλῳ θάλασσαν
[2, 51]	βάρβαρα, ἡμῖν σύνεστι· καὶ βασιλέες,	ὅσοι	Ῥωμαίοις ἢ ἐμοὶ φίλοι, στρατιὰν
[2, 106]	ἔθνεσιν ἅπασι, καὶ ἐν βασιλεῦσιν,	ὅσοι	Ῥωμαίοις φίλοι. Σχήματά τε ἐπεγράφετο
[2, 49]	τὸν Ἰόνιον διεπεπλεύκει, καὶ τούτοις	ὅσοι	συνετάσσοντο ἱππέες, ἐκ δὲ Παρθυαίων
[2, 22]	ὁμοῦ καὶ ξένον καὶ μάλιστα	ὅσοι	ταῖς ἐσθῆσιν ἢ σφραγῖσιν ἀπὸ
[2, 17]	ἀπήντων καὶ οἱ ἄλλως ἐπιφανεῖς	ὅσοι	τε ἐς ἡγεμονίας ἐθνῶν ἢ
[2, 50]	οἱ πάντα ἦν ἕτοιμα, συναγαγὼν	ὅσοι	τε ἦσαν ἀπὸ τῆς βουλῆς
[2, 135]	τοῦτο ἐνέδωκεν. Ἐψηφισμένων δὲ τούτων,	ὅσοι	τῶν κληρούχων ἡγεμόνες ἦσαν, ἠξίουν
[2, 146]	αὐτὸς ὁ Καῖσαρ ἐδόκει λέγειν,	ὅσους	εὖ ποιήσειε τῶν ἐχθρῶν ἐξ
[2, 100]	νέῳ Πομπηίῳ. Τῶν δὲ τριακοσίων	ὅσους	εὗρε διέφθειρεν. Λεύκιος δὲ Σκιπίων
[2, 43]	περιθέων ἀνὰ τὸ στρατόπεδον ἔκτεινεν,	ὅσους	εὑρίσκοι κατὰ τὴν ἐπιμιξίαν τῶν
[2, 103]	νέον Πομπήιον ἐστράτευεν ἐς Ἰβηρίαν,	ὅσπερ	αὐτῷ λοιπὸς ἦν ἔτι πόλεμος
[2, 144]	καὶ ἄσυλος καὶ Ἀπαθὴς καὶ	ὅστις	αὐτῷ καὶ ἕτερος προσφύγοι, Οὐχ
[2, 85]	Σοφοκλέους ἰαμβείων πρὸς ἑαυτὸν ἀνενεγκών·	ὅστις	γὰρ ὡς τύραννον ἐμπορεύεται, κείνου
[2, 153]	ἰαμβεῖον εἰπόντος, ὅτι μάντις ἄριστος,	ὅστις	εἰκάζει καλῶς, δεύτερα γοῦν οἱ
[2, 47]	ἐπελθὼν ἔλεγεν ὧδε· Τάχει μὲν	ὅσῳ	περὶ ἕκαστα χρῶμαι, σύνιστέ μοι·
[2, 76]	εὐτολμοτάτους πεζοὺς ἐνήδρευσεν, οἷς ἐκέλευσεν,	ὅταν	αἴσθωνται τοὺς πολεμίους περιθέοντας, ἀναπηδᾶν
[2, 75]	τάξεως ἐκέλευσε κατὰ φυλὰς ἐφεδρεύοντας,	ὅταν	ἐν χερσὶν ὁ ἀγὼν γένηται,
[2, 93]	γε ὑμῖν τὰ ἐπηγγελμένα ἅπαντα,	ὅταν	θριαμβεύσω μεθ' ἑτέρων. Ἀδοκήτου δ'
[2, 92]	ἐν Φαρσάλῳ, καὶ ἕτερα ἀόριστα,	ὅταν	ὁ ἐν Λιβύῃ πόλεμος ἐκτελεσθῇ·
[2, 95]	στρατοῦ λαβὼν πεῖραν καὶ νικήσων,	ὅτε	βούλεται, διέλυε τὸ ἔργον ἐπειπὼν
[2, 29]	δύναται δὲ τοῦθ' ὁ δήμαρχος·	ὅτε	δὴ καὶ μάλιστα τῷ Πομπηίῳ
[2, 30]	τὴν τοῦ Κουρίωνος γνώμην ἀπέκλινον,	ὅτε	δὴ καὶ ὁ Κλαύδιος τὴν
[2, 154]	τὰ δὲ Αἰγυπτίων ὁ Καῖσαρ,	ὅτε	ἐν Αἰγύπτῳ γενόμενος καθίστατο Κλεοπάτραν.
[2, 47]	τῶνδε ἐφάνη τις οὐδ' ἐπιδημῶν,	ὅτε	ἡ στάσις ἐγίγνετο· καὶ ὁ
[2, 101]	καίπερ δεδιώς, ἔστενε, καὶ μάλιστα,	ὅτε	ἴδοι Λεύκιόν τε Σκιπίωνα τὸν
[2, 77]	ὄντων ἑκατέρων ἠλέουν, καὶ μάλιστα,	ὅτε	ἴδοιεν Ἰταλοὺς Ἰταλοῖς συμφερομένους. Ἐγγύς
[2, 114]	εἰ καὶ μὴ προμάθοιεν, προθύμως,	ὅτε	ἴδοιεν τὸ ἔργον, συνεπιληψομένων, ὃ
[2, 104]	μέχρις ἐς ἑσπέραν μόλις ἐνίκησεν,	ὅτε	καὶ φασὶν αὐτὸν εἰπεῖν, ὅτι
[2, 91]	ἱππεῦσιν τοῖς πρώτοις αὐτῷ συνδραμοῦσιν·	ὅτε	καί φασιν αὐτὸν εἰπεῖν· Ὦ
[2, 3]	δὲ καὶ τοῖς συνωμόταις ἔδοξεν,	ὅτε	Κατιλίναν ἐν Φαισούλαις πυνθάνοιντο γεγενῆσθαι,
[2, 140]	δι' ἀδικημάτων. Τῶν δὲ πολεμίῳν	ὅτε	κρατήσαιεν, οὐδὲ τούτων ἅπασαν τὴν
[2, 154]	ἔτι ὄντα διὰ τοὺς ἔσθ'	ὅτε	μῆνας ἐμβολίμους (κατὰ γὰρ σελήνην
[2, 112]	Κάτωνος ἀδελφῆς ἐρασθείσης τοῦ Καίσαρος,	ὅτε	ὁ Βροῦτος ἐγίγνετο. Διὸ καὶ
[2, 122]	τὸ ἐπίλοιπον τοῦ ἔτους ἡἡρημένος,	ὅτε	ὁ Καῖσαρ ἐξορμήσειε τῆς πόλεως,
[2, 36]	προκλήσεις, τότε νομίζοντες εἶναι δικαίας,	ὅτε	σφᾶς ὁ φόβος ἐς τὸ
[2, 30]	οἴκοι ποθοῦσαν, μεταθήσεσθαι πρὸς αὐτόν,	ὅτε	τὰ Ἄλπεια διέλθοιεν. Καὶ οἱ
[2, 8]	περιουσίας ὀφλὼν διὰ τὰς φιλοτιμίας·	ὅτε	φασὶν αὐτὸν εἰπεῖν, ὅτι δέοιτο
[2, 128]	Καίσαρος ψῆφον ἀνάγκη τάδε προειδέναι,	ὅτι	ἄρχοντος μὲν αὐτοῦ καὶ αἱρετοῦ
[2, 33]	οὖσα ὑβρίζοιτο, καὶ περὶ σφῶν,	ὅτι	γνώμην ἐσφέροντες, ἣν δοκοῦσι συνοίσειν,
[2, 8]	φιλοτιμίας· ὅτε φασὶν αὐτὸν εἰπεῖν,	ὅτι	δέοιτο δισχιλίων καὶ πεντακοσίων μυριάδων,
[2, 55]	ἁλίσας τον ἑαυτοῦ στρατὸν ἀνέμνησεν,	ὅτι	διὰ τὴν ταχυεργίαν τοῦ τε
[2, 81]	χάρακα τοῦ Πομπηίου λάβοιεν, ἐκδιδάσκων,	ὅτι,	εἰ συσταῖεν αὖθις οἱ πολέμιοι,
[2, 112]	καὶ τὴν πατρίδα προτιμῶν, εἴθ'	ὅτι	ἔκγονος ὢν Βρούτον τοῦ πάλαι
[2, 69]	δ' οὖν εἰπὼν τοῖς φίλοις,	ὅτι	ἥδε ἡ ἡμέρα, ὁπότερος ἂν
[2, 114]	τιμὴν σφίσι μενεῖν, οὐκ ἀγνοουμένοις,	ὅτι	ἦρξαν. Διὰ μὲν δὴ ταῦτα
[2, 32]	ὁ Καῖσαρ ἐπεπράχει, καὶ πρόκλησιν,	ὅτι	θέλοι Πομπηίῳ συναποθέσθαι, ἄρχοντος δ'
[2, 41]	τοῖς ἐχθροῖς ἐνσημαινόμενος φιλανθρωπίαν εἶπεν,	ὅτι	καὶ Λεύκιον Δομίτιον ἑλὼν ἀπαθῆ
[2, 128]	δέ ἐστι μόνον ἐφ' ἡμῖν,	ὅτι	καὶ περὶ μόνων ἐστὶν ἡμῶν,
[2, 33]	τῷ στρατῷ καὶ ἠρέθιζε λέγων,	ὅτι	καὶ σφᾶς τοσάδε ἐργασαμένους ἡγοῦνται
[2, 94]	μὲν αὐτῶν οὐδένα, ἄχθεσθαι δ'	ὅτι	καὶ τὸ δέκατον τέλος, ὃ
[2, 81]	τῶν γεγονότων εὐπραξία καὶ ἐλπίς,	ὅτι	καὶ τὸν χάρακα αἱρήσουσι καὶ
[2, 116]	Πομπηίῳ. Ἀποκριναμένου δὲ τοῦ μάντεως,	ὅτι	καὶ τότε κινδυνεύσειε λαμπρῶς καὶ
[2, 67]	καὶ διὰ τοῦτ' εὔκαιρον ἡσυχάζειν,	ὅτι	Καῖσαρ ὑπ' ἀνάγκης ἐπείγοιτο. Ἐνοχλούμενος
[2, 67]	αὐτοῦ μάλιστα τοῦδε αὐτοὺς ἀνεδίδασκεν,	ὅτι	Καίσαρι μὲν τοῦτ' ἐξ ἀπορίας
[2, 67]	τε βασιλέων καὶ Ἀγαμέμνονα καλούντων,	ὅτι	κἀκεῖνος βασιλέων διὰ τὸν πόλεμον
[2, 153]	Τοῦ δὲ τὸ ἰαμβεῖον εἰπόντος,	ὅτι	μάντις ἄριστος, ὅστις εἰκάζει καλῶς,
[2, 136]	τυραννίδα. ~Ἐκβοήσας οὖν ὁ Πείσων	ὅτι	μέγιστον καὶ τοὺς ὑπάτους ἔτι
[2, 64]	ἐς μὲν τὸ πλῆθος εἶπεν,	ὅτι	μετὰ βελτιόνων καιρῶν αὐτοὺς ἐπὶ
[2, 53]	τὴν γῆν κρατεῖν, ἢν εἰδῶμεν,	ὅτι	μὴ κρατήσασιν οὐδέν ἐστιν ἴδιον.
[2, 153]	τὴν ἡμέραν τῆς τελευτῆς προειπόντος,	ὅτι	μὴ περιοίσει τὰς Μαρτίας εἰδούς,
[2, 130]	γὰρ ἤδη τὸ ἀσφαλὲς αὐτῆς,	ὅτι	μηδὲ Καίσαρα ὤνησαν ὅρκοι τοσοίδε
[2, 20]	πολλοὶ τοῦτο ἐς ἀλλήλους διελάλουν,	ὅτι	μόνον ἂν γένοιτο φάρμακον ἐπὶ
[2, 25]	τὴν ἰδίαν ὑπατείαν κεχρημένου καὶ	ὅτι	νοσοῦσαν ὁ Πομπήιος τὴν πολιτείαν
[2, 23]	νενομοθετημένον ἤδη τοῦτο ὑπὸ Κλωδίου,	ὅτι	οἵ ποτε ἁλόντι ὑπὸ λῃστῶν
[2, 153]	ἡμέρας ἔφη, τὸν μάντιν χλευάζων,	ὅτι	πάρεισιν αἱ εἰδοί· καὶ ἐν
[2, 77]	κίνδυνον ἐμέτρει καὶ τὴν αἰτίαν,	ὅτι	περὶ πρωτείων δύο ἄνδρε ἐρίζοντε
[2, 104]	ὅτε καὶ φασὶν αὐτὸν εἰπεῖν,	ὅτι	πολλάκις μὲν ἀγωνίσαιτο περὶ νίκης,
[2, 15]	Κικέρωνα δὲ γράφεται Κλώδιος παρανόμων,	ὅτι	πρὸ δικαστηρίου τοὺς ἀμφὶ Λέντλον
[2, 98]	σύνηθες οὐχ εὑρὼν παρακείμενον ἐξεβόησεν,	ὅτι	προδιδοῖτο ὑπὸ τῶν οἰκείων τοῖς
[2, 74]	ἀσταθμεύτους οἱ πολέμιοι καὶ συνῶσιν,	ὅτι	πρὸς ἀνάγκης ἐστὶν ἡμῖν ἐν
[2, 126]	τῷ Καίσαρι, δι' ὀργῆς ἔχοντες	ὅτι	πρῶτος ἐπὶ τῷ Καίσαρι, καίπερ
[2, 62]	καὶ τὸν Καίσαρά φασιν εἰπεῖν,	ὅτι	σήμερον ἂν ὁ πόλεμος ἐξείργαστο
[2, 153]	ἐκπλέοντά φασιν ἐπιτωθάσαι τοῖς Χαλδαίοις,	ὅτι	σῶος ἐς Βαβυλῶνα ἐσέλθοι τε
[2, 69]	γενομένῳ τὸ δύσθυμον ἐνεπεπτώκει, εἴτε	ὅτι	τὰ συμφέροντα κρίνων οὐκ ἔπειθεν,
[2, 152]	τὸ σημεῖον· τοῦ δὲ εἰπόντος,	ὅτι	τὰ ὕστατα λέγει, αὖθις ἐπεμειδίασε
[2, 31]	~Λόγου δ' ἄφνω ψευδοῦς ἐμπεσόντος,	ὅτι	τὰς Ἄλπεις ὁ Καῖσαρ ὑπερελθὼν
[2, 28]	τὰ ἴδια ἐξ ἀρχῆς καταλέγων	ὅτι	τε τῆς τρίτης ὑπατείας καὶ
[2, 6]	τοῖς ἐν ἀγορᾷ παροδεύων ἐσήμηνεν,	ὅτι	τεθνᾶσιν. Οἱ δὲ διελύοντο πεφρικότες
[2, 135]	Καὶ οὐ πειθόμενον ἠπείλουν ἐσαγγέλλειν,	ὅτι	τὸν δῆμον οὐσίαν τηλικαύτην ἀφαιροῖτο
[2, 122]	ἐμακάριζον καὶ Δέκμῳ μάλιστα ἐμαρτύρουν,	ὅτι	τοὺς μονομάχους σφίσιν ἐν καιρῷ
[2, 143]	Οἴκτιστον δὲ ἐφάνη μάλιστα αὐτοῖς,	ὅτι	τῶν ἀνδροφόνων Δέκμος ὁ Βροῦτος
[2, 98]	ἐνήλλαξέ τι τῶν συνήθων, πλὴν	ὅτι	υἱὸν ἠσπάσατο φιλοφρονέστερον. Τὸ δὲ
[2, 41]	~Καὶ Κάτων μὲν τοσόνδε ἀποκρινάμενος,	ὅτι	φειδοῖ τῶν ὑπηκόων οὐκ ἐνταῦθα
[2, 77]	δι' αὐτούς. Ἐσῄει δὲ σφᾶς,	ὅτι	φίλοι καὶ κηδεσταὶ τέως ὄντες
[2, 127]	προτιθέναι. Ἑτέρου δὲ ἐγκρατῶς εἰπόντος,	ὅτι	χρὴ δύο τῶνδε πάντως τὸ
[2, 64]	διεκελεύσατο, τοὺς δὲ φίλους ἀνεδίδασκεν,	ὅτι	χρὴ καὶ τῶνδε προεξελεῖν τὸν
[2, 26]	διαστήματι χρόνου, καὶ δῆλον ἐποίησεν,	ὅτι	χρὴ μετὰ τὸν χρόνον παραλύειν
[2, 110]	τινες ἀπὸ τοῦδε ἐτόλμων λέγειν,	ὅτι	χρὴ Ῥωμαίων μὲν αὐτόν, ὥσπερ
[2, 116]	ἦλθε καὶ τοσόνδε μόνον εἰπών,	ὅτι	χρῄζοι Καίσαρος ὑπὲρ ἔργων ἐπειγόντων,
[2, 24]	Γαβίνιος παρανομίας ὁμοῦ καὶ ἀσεβείας,	ὅτι	χωρὶς ψηφίσματος ἐς Αἴγυπτον μετὰ
[2, 75]	τολμήματος καὶ ἔστενε καθ' αὑτόν,	ὅτι	χωροῦσιν ἐς χεῖρας θηρίοις, λιμὸν
[2, 3]	διὰ τὴν ἀξίωσιν καὶ λαλοῦντας	ὁτιδὴ	μηκῦναι τὴν ὁμιλίαν ἐν περιπάτῳ
[2, 145]	τοὺς οὐκ ἀμύναντας αὐτῷ. Ἐφ'	ὅτῳ	δὴ μάλιστα τὴν φωνὴν ἐπιτείνας
[2, 135]	ἀποικίας ὅμοιον· Λεύκιον δὲ Πείσωνα,	ὅτῳ	τὰς διαθήκας ὁ Καῖσαρ παρετίθετο,
[2, 138]	Καῖσαρ μὲν ἱερὸς καὶ ἄσυλος,	ὅτῳ	ταῦτα οὐχ ἑκόντες, ἀλλ' ὑπ'
[2, 26]	τοῦ Καίσαρος ἔξηνε ῥάβδοις ἐφ'	ὁτῳδή,	οὐ πασχόντων τοῦτο Ῥωμαίων· καὶ
[2, 150]	στρατοῖς πολλοῖς τε καὶ μεγάλοις,	οὐ	βαρβάρων ἔτι, ἀλλὰ Ῥωμαίων ἀκμαζόντων
[2, 144]	ὁ ἄσυλος καὶ ἱερὸς ἀνῄρηται,	οὐ	βιασάμενος οἷα τύραννος λαβεῖν τάσδε
[2, 22]	τὴν ἀληθεστέραν. Καὶ Μίλων μὲν	οὐ	βουλεῦσαι τὸ ἔργον εἰπών νοὐ
[2, 21]	καὶ νεκρὸν ἐπανεῖλεν, ὑποκρινόμενος μὲν	οὐ	βουλεῦσαι τὸν φόνον οὐδὲ προστάξαι·
[2, 136]	δὲ ἐφ' ἑαυτῷ κατέλιπεν, ἀκυροῦσιν,	οὐ	Βροῦτος ἔτι οὐδὲ Κάσσιος, ἀλλ'
[2, 141]	μή τις ὑμᾶς ἀφέληται ταῦτα,	οὐ	Βροῦτος, οὐ Κάσσιος, οὐχ οἵδε
[2, 48]	δῆμος εἵπετο παρακαλῶν συμβῆναι Πομπηίῳ·	οὐ	γὰρ ἄδηλον ἦν ἐς μοναρχίαν
[2, 91]	τοῦ Φαρνάκους καὶ τοσόνδε εἰπών·	Οὐ	γὰρ αὐτίκα δώσει δίκην ὁ
[2, 129]	αὐτὸς ὁ ὕπατος ἐξῆρχε Δολοβέλλας·	οὐ	γὰρ αὐτῷ δυνατὸν ἐφαίνετο κατ'
[2, 82]	δὲ ἑκατέρων, τῶν γε Ἰταλῶν	(οὐ	γὰρ δὴ τῶν γε συμμάχων
[2, 118]	Καίσαρι στρατιωτικὸν μὲν οὐκ ἦν,	οὐ	γὰρ δορυφόροις ἠρέσκετο, ἡ δὲ
[2, 88]	ἡ δόξα τῆς Καίσαρος εὐπραγίας·	οὐ	γὰρ ἔγωγε αἰτίαν ἑτέραν ὁρῶ
[2, 123]	οὐκ ἐπαινοῦντες μὲν τὸ πεπραγμένον	(οὐ	γὰρ ἐθάρρουν ἐν φίλοις Καίσαρος)
[2, 123]	ἐπανῆλθον αὖθις ἐς τὸ Καπιτώλιον·	οὐ	γὰρ ἐθάρρουν πω τοῖς παροῦσι.
[2, 121]	τὴν τῶν ἀνδροφόνων σωτηρίαν ἐπινοοῦντες·	οὐ	γὰρ ἔσεσθαι τὴν εἰρήνην μὴ
[2, 98]	χωρὶς ξιφιδίου, ἀξιοπιστότερον ἔτι εἶπεν·	Οὐ	γὰρ ἔστι μοι θέλοντι καὶ
[2, 12]	τε ἄλλοι καὶ οἱ δήμαρχοι·	οὐ	γὰρ ἔτι χρήσιμον ἀντιλέγειν ἦν
[2, 75]	ἔχοντες, ἄξιον θηρίων φάρμακον. Ἀλλ'	οὐ	γὰρ ἦν ἀναδῦναι ἔτι, τῶν
[2, 58]	ἐκφέρῃ, μηδὲν τῶν νεῶν φειδομένους·	οὐ	γὰρ νεῶν χρῄζειν Καίσαρα, ἀλλὰ
[2, 76]	ἐς τὰ πρόσωπα τῶν ἀνδρῶν·	οὐ	γὰρ οἴσειν ἀπείρους καὶ νέους,
[2, 37]	Ἰταλίαν ἐπὶ τῇ Ῥώμῃ δεήσειεν.	Οὐ	γὰρ τὰ χωρία καὶ τὰ
[2, 141]	ὅπερ οἱ τύραννοι μάλιστα ἐβούλοντο,	οὐ	γῆν ὑμᾶς λαβεῖν, ἣν δὴ
[2, 22]	δὲ θράσος τοσόνδε περιῆν, ὡς	οὐ	δεδιέναι περὶ τῷ φόνῳ μᾶλλον
[2, 98]	ὑπὲρ ἐκείνου δεήσεσθαι ἐπιμειδιῶν ἀπεκρίνατο	οὐ	δεήσειν αὑτῷ πρὸς Καίσαρα διαλλακτῶν
[2, 36]	ἀπαράσκευοι καὶ σὺν ἐκπλήξει μετενόουν	οὐ	δεξάμενοι τὰς Καίσαρος προκλήσεις, τότε
[2, 64]	λανθάνων· Γόμφους τε πόλιν μικρὰν	οὐ	δεχομένην αὐτὸν ἐξεῖλεν ὑπὸ ὀργῆς
[2, 47]	μοι· βραδύνει δ' ὁ πόλεμος	οὐ	δι' ἡμᾶς, ἀλλὰ διὰ τοὺς
[2, 120]	Τό τε πλῆθος τῶν ἀποστρατευομένων,	οὐ	διαλυόμενον ἐς τὰς πατρίδας ἔτι
[2, 22]	ἐκκλησίαν, ὑποκρινόμενος μὲν ἀγανακτεῖν καὶ	οὐ	διδόναι τῆς δίκης ἀναβολήν, ἐλπίζων
[2, 86]	γὰρ τριῶν καὶ εἴκοσιν ἐτῶν	οὐ	διέλιπεν ἐς ὀκτὼ καὶ πεντήκοντα
[2, 44]	τὸ ὕδωρ ἐφάρμαξαν. Καὶ ἐλπίδος	οὐ	διήμαρτον· ὅ τε γὰρ Κουρίων
[2, 10]	γνώμῃ πολλῶν, υποκρινάμενος δυσχεραίνειν, ὼς	οὐ	δίκαια ποιούντων, ἐξέδραμε καὶ βουλὴν
[2, 135]	περισῳζομένων οἰκεῖοι προστεθῆναι μάλιστα, ὡς	οὐ	δικαίως φυλασσόμενα μᾶλλον ἢ διὰ
[2, 11]	ἐπὶ τὸ ἔργον· Εἰ γὰρ	οὐ	δύναμαι πεῖσαι τὰ δίκαια ποιεῖν,
[2, 80]	οἱ τοῦ Καίσαρος τοὺς συμμάχους	οὐ	δυναμένους ἀντέχειν ἀνῄρουν· καὶ ὁ
[2, 77]	Ὧν ἐνθυμούμενος ἑκάτερος μετανοίας τε	οὐ	δυνατῆς ἔτι ἐν τῷ παρόντι
[2, 74]	ἢ δωρεῶν μεγαλοφροσύνης. ~Ἔστι δὲ	οὐ	δυσχερὲς νεοστρατεύτων καὶ ἀπειροπολέμων ἔτι
[2, 121]	ἐς ὅ τι μισθοῖντο. ~Ὅθεν	οὐ	δυσχερῶς ἐκ τοσῶνδε καὶ τοιῶνδε
[2, 7]	ἕτερος ὕπατος ὑπ' Ἀλπείοις καταλαβών,	οὐ	δυσχερῶς ἐκράτησεν ἀνδρὸς ἐμπλήκτως ἀλλόκοτον
[2, 6]	συνεγνωκέναι τοῖς ἀνδράσι, Κικέρωνος δ'	οὐ	θαρροῦντος καὶ τόνδε, ὑπεραρέσκοντα τῷ
[2, 94]	γῆν ἅπασιν ἐκτελεσθέντων τῶν πολέμων,	οὐ	καθάπερ Σύλλας, ἀφαιρούμενος ἑτέρων ἣν
[2, 6]	ἀκριβέστατα μάθωσι, ~Γάιός τε Καῖσαρ	οὐ	καθαρεύων μὲν ὑπονοίας μὴ συνεγνωκέναι
[2, 141]	ὑμᾶς ἀφέληται ταῦτα, οὐ Βροῦτος,	οὐ	Κάσσιος, οὐχ οἵδε πάντες, οἳ
[2, 114]	καὶ τόδε ἐν βουλευτηρίῳ γενόμενον,	οὐ	κατ' ἐπιβουλήν, ἀλλ' ὑπὲρ τῆς
[2, 123]	ἐλέῳ τε τῶν δεδρακότων αὐτὸ	οὐ	κατὰ μῖσος, ἀλλ' ἐπ' εὐνοίᾳ
[2, 11]	αὐτὸν ὄντας ἔτρωσαν. Βύβλος δ'	οὐ	καταπλαγεὶς ἀπεγύμνου τὴν σφαγὴν καὶ
[2, 14]	κληθεὶς ἐς μαρτυρίαν ὁ Καῖσαρ	οὐ	κατεῖπεν, ἀλλὰ τότε καὶ δήμαρχον
[2, 38]	ἴσως διὰ τὴν εὐποιίαν παραμενεῖν,	οὐ	κωλύσας δ' ἐς Πομπήιον ἰόντα.
[2, 54]	Ὠρίκου, τῶν ἔνδον αὐτῷ προειπόντων	οὐ	κωλύσειν ἐπιόντα Ῥωμαίων ὕπατον, τάς
[2, 47]	βραδύνοντες καὶ τὰς πέντε μνᾶς	οὐ	λαβόντες, ἥν τινα δωρεὰν αὐτοῖς
[2, 56]	μὲν αὐτοὺς ἐπὶ ὁλκάδων διαπλέοντας	οὐ	λήσειν τὰς τοῦ Πομπηίου τριήρεις
[2, 143]	ὁ Ἀντώνιος ὧδε ἔχοντας ἰδὼν	οὐ	μεθῆκεν, ἀλλὰ ἡἡρημένος εἰπεῖν τὸν
[2, 27]	ἰδιωτεύσειαν. Ἔλεγε δὲ ταῦτ' εἰδὼς	οὐ	μεθήσοντα τὴν ἀρχὴν τὸν Πομπήιον
[2, 119]	Πατίσκος· οἳ τῆς μὲν δόξης	οὐ	μετέσχον, τῆς δὲ τιμωρίας τοῖς
[2, 28]	ἐπ' αὐτῇ καὶ στρατοῦ δοθέντος	οὐ	μετιών, ἀλλ' ἐς θεραπείαν τῆς
[2, 141]	καὶ ἕξετε, ἃ εἰλήφατε· καὶ	οὐ	μή τις ὑμᾶς ἀφέληται ταῦτα,
[2, 150]	πείρας ἑκάστων ἢ διὰ δύο,	οὐ	μὴν ἀηττήτου καθάπερ Ἀλεξάνδρῳ τοῦ
[2, 109]	φυλακῆς· ἔστι γὰρ αἰεὶ δεδιότος.	Οὐ	μὴν αἵ γε περὶ τῆς
[2, 7]	πεῖραν ἔτι ἐμπληκτότερον ἀπαρασκεύως προαγαγόντος.	Οὐ	μὴν ὅ γε Κατιλίνας οὐδ'
[2, 98]	πρὶν ἐς ἕω Καίσαρα ἐπελθεῖν.	Οὐ	μὴν οὐδ' ἐς ὕπνον ἀπιὼν
[2, 116]	τοῦ λόγου τὸν Λαίναν ὁρῶντες	οὐ	μηνύοντι μᾶλλον ἢ περί του
[2, 38]	τῆς ἀρχῆς εἶναι διάδοχον καταλαβών,	οὐ	πάντας ἀμφ' αὑτὸν ἔχοντα τοὺς
[2, 149]	μὲν οὐδὲν καταπλαγεὶς ἀπεκρίνατο· Ἀλλὰ	οὐ	παρεληλύθασιν, ὁ δὲ καὶ τοιῶνδε
[2, 26]	Καίσαρος ἔξηνε ῥάβδοις ἐφ' ὁτῳδή,	οὐ	πασχόντων τοῦτο Ῥωμαίων· καὶ τὸν
[2, 135]	ἕτερον ἐκ τούτων γένοιτο. Καὶ	οὐ	πειθόμενον ἠπείλουν ἐσαγγέλλειν, ὅτι τὸν
[2, 63]	αὑτοὺς τὸ δέκατον μέρος ἀναιρεῖν.	Οὐ	πειθομένου δὲ τοῦ Καίσαρος μᾶλλον
[2, 18]	μὴ πολεμεῖν Παρθυαίοις οὐδὲν ἀδικοῦσιν,	οὐ	πειθομένῳ δὲ δημοσίας ἀρὰς ἐπηρῶντο,
[2, 29]	Καίσαρα, ἢ ὁμοῦ πάντας καταλύειν.	Οὐ	πείθων δὲ διέλυε τὴν βουλὴν
[2, 129]	~Ὁ μὲν δὴ τοιοῦτον αὐτοῖς	οὐ	περ Καίσαρος, ἀλλὰ περὶ σφῶν
[2, 149]	τινα ἡμέραν αὐτὸν ὁ μάντις	οὐ	περιοίσειν προύλεγεν· ὁ δ' ἐπισκώπτων
[2, 96]	Λιβύῃ Καίσαρι μάχης τέλος ἦν·	~Οὐ	πολὺ δὲ ὕστερον, αὐτοῦ τε
[2, 45]	προεπήδησεν, ἀμφὶ τὸν Βαγράδαν ποταμὸν	οὐ	πολὺ διεστῶτα ὑπεστροφέναι τὸν Ἰόβαν,
[2, 65]	αὐτὸν ὑπὸ τοῦ λιμοῦ, ἢ	οὐ	πολὺ σφίσιν ἔσεσθαι τὸ ἔτι
[2, 118]	τε καὶ ξένων ἐγίγνετο φόνος,	οὐ	προβεβουλευμένος, ἀλλ' οἷος ἐκ θορύβου
[2, 12]	ἅπαντα μεθεὶς οἷά τις ἰδιώτης	οὐ	προῄει τῆς οἰκίας ἐπὶ τὸ
[2, 92]	ἐς τὸ Ἄρειον πεδίον ἐπῆλθεν	οὐ	προμηνύσας καὶ ἐπὶ βήματος ὤφθη.
[2, 109]	ἥδιστον καὶ αὐτὸν ἅμα εὐφήμουν	οὐ	προσέμενον. ~Ὁ δέ, εἴτε ἀπογνούς,
[2, 119]	συνέτυχον. Τοῦ δήμου δὲ αὐτοῖς	οὐ	προσθέοντος ἠπόρουν καὶ ἐδεδοίκεσαν, τῇ
[2, 113]	αὐτὸν ἀσπασάμενος Τίνα δ' ἔφη,	οὐ	προσλήψῃ τῶν ἀρίστων οὕτω φρονῶν;
[2, 103]	ὁδὸν ἐπελθών· δέος δ' οἷον	οὐ	πρότερον ἐνέπιπτεν αὐτοῦ τῷ στρατῷ
[2, 149]	καὶ τοῦ σώματος ἀφειδεστάτω καὶ	οὐ	στρατηγίᾳ πεποιθότε μᾶλλον ἢ τόλμῃ
[2, 58]	ὡς στρατιώτῃ πρέπον ἔργον εἰργασμένον,	οὐ	στρατηγῷ. Ὁ δ' οὐκέτι λήσεσθαι
[2, 69]	ὑπὸ ὄκνου καὶ δέους, ὥσπερ	οὐ	στρατηγῶν ἔτι, ἀλλὰ στρατηγούμενος καὶ
[2, 85]	δὴ τὴν στρατιωτικὴν ἄρα διδασκαλίαν	οὐ	συνεδρεύοντα αὐτοκράτορι, ἐπιστραφεὶς ἐς αὐτὸν
[2, 68]	νυκτός τινα τῶν ἱερείων ἐκφυγόντα	οὐ	συνελήφθη, καὶ μελισσῶν ἑσμὸς ἐπὶ
[2, 71]	ἔτι ὄντος. Ἀλλ' αἵδε μὲν	οὐ	συνεμάχησαν· οὐδὲ γὰρ τὸ ἄλλο
[2, 56]	μέρη, ἀθρόοις δὲ τοῖς στρατοῖς	οὐ	συνεπλέκοντο, Πομπήιος μὲν ἔτι γυμνάζων
[2, 120]	βασιλείαν καθαιροῦντος ἐπυνθάνοντο γενέσθαι· καὶ	οὐ	συνίεσαν δύο τάδε ἀλλήλοις ἐναντία
[2, 92]	Πομπηίου, συνέφυγεν· ὁ δὲ Καῖσαρ,	οὐ	σχολὴν ἄγων περὶ μικρὰ τρίβεσθαι
[2, 50]	ὑπὲρ ἐλευθερίας τοῖς ἐπιοῦσι πολεμοῦντες,	οὐ	τὰ οἰκήματα πόλιν, ἀλλὰ τοὺς
[2, 137]	Εἰ δὲ ἡμῖν ὀμνύναι προσέταττεν	οὐ	τὰ παρελθόντα μόνον οἴσειν ἐγκρατῶς,
[2, 50]	καὶ ἡμεῖς ἐνθυμούμενοι δεῦρο διεπλεύσαμεν,	οὐ	τὴν πατρίδα ἐκλιπόντες, ἀλλ' ὑπὲρ
[2, 22]	δὲ τῶν ἄλλων ἐγίγνετο φόνος,	οὐ	τοὺς Μίλωνος ἔτι φίλους ἐρευνώντων,
[2, 99]	τε ἐπιθυμοῦντι καὶ τεκνοποιοῦ γυναικὸς	οὐ	τυγχάνοντι, μέχρι κἀκείνῳ κυήσασαν ἐς
[2, 139]	εἰρήνης ἂν γένοιτο; Εἰ μὲν	οὐ	τυραννήσει τις, οὐδὲ ὅρκων δεῖ
[2, 2]	οὕτω τοὺς ἀφ' ἑαυτῶν, ἀλλ'	οὐ	τῶν προγόνων γνωρίμους, ἐς δ'
[2, 102]	ὃ Ῥωμαίοις ἔταξεν ἀγορὰν εἶναι,	οὐ	τῶν ὠνίων, ἀλλ' ἐπὶ πράξεσι
[2, 18]	ἀρὰς ἐπηρῶντο, ὧν ὁ Κράσσος	οὐ	φροντίσας ἀπώλετο ἐν τῇ Παρθυηνῇ
[2, 48]	τὴν ἀρχὴν ὡς ἐπίφθονον εἴτε	οὐ	χρῄζων, ἄρξας ἐπὶ ἕνδεκα μόνας
[2, 140]	οἰκείων μὲν ἀνδρῶν ἢ ἀναμαρτήτων	οὔ	ποτε γῆν ἀφαιρούμενος οὐδ' ἑτέροις
[2, 56]	τὴν στρατιὰν διαπλεῦσαι λαθών, ὡς	οὔ	τινος αὐτὴν ἄλλου ῥᾳδίως ἐπαξομένου.
[2, 106]	ἐπὶ φόβου καὶ δόξης, οἵας	οὔ	τις πρὸ τοῦ· ὅθεν αὐτῷ
[2, 113]	φίλων Καίσαρος Δέκμον τε, περὶ	οὗ	μοι προείρηται, καὶ Γάιον Κάσκαν
[2, 98]	τε ἐγεύετο, ὥσπερ εἴθιστο, ἐξ	οὗ	Πομπήιος ἀνῄρητο· οὐδέν τε τῶν
[2, 40]	Ἑτέρους δ' ἔπεμπεν ἅμα Κοΐντῳ	Οὐαλερίῳ,	Σαρδὼ τὴν νῆσον καταλαβεῖν πυροφοροῦσαν·
[2, 43]	Καῖσαρ αὐτοὺς ἀπαθεῖς ἐπὶ τὸν	Οὐᾶρον	ποταμὸν διαγαγεῖν καὶ ἀπὸ τοῦδε
[2, 44]	ἀμφὶ τὸν Καίσαρα· Λιβύης δὲ	Οὐᾶρος	Ἄττιος ἐστρατήγει τῷ Πομπηίῳ, καὶ
[2, 45]	σὺν ὀλίγοις, μή τις ἐξ	Οὐάρου	γένοιτο πρὸς τὴν δόξαν τῆς
[2, 44]	Κουρίωνος μὲν εἷς ἀνὴρ ἔπεσεν,	Οὐάρου	δὲ ἑξακόσιοι, καὶ κατετρώθησαν ἔτι
[2, 105]	μὲν νήσας πυρὰν ἑαυτὸν ἐνέπρησεν,	Οὐάρου	δὲ καὶ Λαβιηνοῦ καὶ ἑτέρων
[2, 46]	κατηκόντισεν, οὐδέν τι φροντίσας οὐδὲ	Οὐάρου	παρακαλοῦντος. Οὕτω μὲν δὴ τὰ
[2, 87]	τε πίσυνοι καὶ τῷ μετὰ	Οὐάρου	στρατῷ καὶ Ἰόβᾳ Νομάδων βασιλεῖ
[2, 9]	αὐτῶν τήνδε τὴν συμφροσύνην συγγραφεύς,	Οὐάρρων,	ἑνὶ βιβλίῳ περιλαβὼν ἐπέγραψε Τρικάρανον.
[2, 44]	τῶν Μαυρουσίων Νομάδων βασιλεὺς τῷ	Οὐάρῳ	συνεμάχει, Κουρίων δ' ὑπὲρ Καίσαρος
[2, 46]	μεθ' ἡμέραν οἱ μὲν τῷ	Οὐάρῳ	σφᾶς παρέδοσαν, ὁ δὲ Ἰόβας
[2, 87]	καὶ Κάτων ἐς Λιβύην ἔπλεον,	Οὐάρῳ	τε πίσυνοι καὶ τῷ μετὰ
[2, 14]	τὴν ἡγεμονίαν. Δημάρχους δὲ ἡἡρεῖτο	Οὐατίνιόν	τε καὶ Κλώδιον τὸν Καλὸν
[2, 147]	ἀνασχόμενοί τε περὶ τῆς ὁμωνυμίας	οὐδ'	ἀκοῦσαι, διέσπασαν θηριωδῶς, καὶ οὐδὲν
[2, 7]	Οὐ μὴν ὅ γε Κατιλίνας	οὐδ'	ἄλλος οὐδεὶς τῶν συνόντων ἐπιφανῶν
[2, 51]	αἱρούμενοι. ~Ἐγὼ δ' οὐκ ἐξέλιπον	οὐδ'	ἂν ἐκλίποιμι τὸν μεθ' ὑμῶν
[2, 69]	ἐν τῷ φόβῳ νομίζοντες ἡγοῦντο	οὐδ'	ἂν Πομπήιον κρατήσαντα μεθεῖναι τὴν
[2, 12]	ἀρχῆς ἅπαν, ὁ δὲ Καῖσαρ	οὐδ'	αὐτὸς ἔτι ἐζήτει περὶ τοῦ
[2, 112]	ἀνάξιά σου τὰ ἔκγονα ἤ	οὐδ'	ἔκγονος εἶ σὺ τοῦδε» ταῦτα
[2, 98]	οὐδέν τε τῶν συνήθων ἐναλλάσσων	οὐδ'	ἐλάσσω προσφερόμενος ἢ πλείω, συνελεσχήνευε
[2, 138]	ποία ταῦτα ἦν ἐλευθερία, ἧς	οὐδ'	ἐλπὶς ὑπεφαίνετο ἔτι; Τί δὲ
[2, 97]	τὸ τοῦ Σκιπίωνος, οὐδὲν ἀνιεὶς	οὐδ'	ἐν νυκτὶ τῆς νίκης, μέχρι
[2, 132]	ἅλις ἔσχε τῆς ὄψεως καὶ	οὐδ'	ἐν τῷ δήμῳ τι γεγένητο
[2, 28]	Καίσαρος, οὐκ ἀποδιδόντος τὴν ἀρχὴν	οὐδ'	ἐν τῷ νεμομισμένῳ χρόνῳ· ἀφικόμενος
[2, 89]	φέρεσθαι διέπλευσεν ἐς Ῥόδον. Καὶ	οὐδ'	ἐνταῦθα τὸν στρατὸν αὑτοῦ κατὰ
[2, 18]	καὶ αὐτῷ στρατῷ· μύριοι γὰρ	οὐδ'	ἐντελεῖς ἐκ δέκα μυριάδων ἐς
[2, 82]	γὰρ δὴ τῶν γε συμμάχων	οὐδ'	ἐξαρίθμησις ἐγένετο ὑπὸ πλήθους καὶ
[2, 11]	έοὐ γάρ τις αὐτὴν συνῆγεν,	οὐδ'	ἐξῆν τῷ ἑτέρῳ τῶν ὑπάτων
[2, 28]	ἔφη μᾶλλον ἢ αὐτίκα ἀποθέσθαι	οὐδ'	ἐξοπλίζειν Καίσαρα τῆς στρατιᾶς, πρὶν
[2, 138]	τῶν προγόνων καὶ ὁ ὅρκος	οὐδ'	ἐπάγεσθαι δίκην ἔτι οὖσι δημάρχοις
[2, 73]	ἐμοῦ συνώμνυσθε ἀλλήλοις, μὴ νικῶντες	οὐδ'	ἐπανήξειν. Οἵδε εἰσίν, ὦ ἄνδρες,
[2, 62]	ὑπασπισταὶ κατέκοπτον, οἱ δ' ἐσελθόντες	οὐδ'	ἐπὶ τὰς φυλακὰς ἀπήντων, ἀλλὰ
[2, 129]	οὐκ ἀξιοῦντες ἐπὶ χειροτονίαις ἄλλαις	οὐδ'	ἐπὶ τῷ δήμῳ γενέσθαι μᾶλλον
[2, 47]	δὲ δυώδεκα τῶνδε ἐφάνη τις	οὐδ'	ἐπιδημῶν, ὅτε ἡ στάσις ἐγίγνετο·
[2, 107]	μέν, οὐχ ὑπανέστη δὲ προσιοῦσιν	οὐδ'	ἐπιμένουσιν, ἀλλὰ τοῖς διαβάλλουσιν αὐτὸν
[2, 73]	θριάμβου τε καὶ δωρεᾶς, καὶ	οὐδ'	ἐς τὰ δίκαια αὐτοὺς ἐγὼ
[2, 98]	ἕω Καίσαρα ἐπελθεῖν. Οὐ μὴν	οὐδ'	ἐς ὕπνον ἀπιὼν ἐνήλλαξέ τι
[2, 140]	ἀναμαρτήτων οὔ ποτε γῆν ἀφαιρούμενος	οὐδ'	ἑτέροις ἐπινέμων τὰ ἀλλότρια οὐδ'
[2, 139]	πιστόν ἐστι Ῥωμαίοις πρὸς τύραννον	οὐδ'	εὔορκον. Καὶ τάδε προλέγομεν ἔτι
[2, 140]	οὐδ' ἑτέροις ἐπινέμων τὰ ἀλλότρια	οὐδ'	ἡγούμενος δεῖν ἀμείβεσθαι δι' ἀδικημάτων.
[2, 138]	προεβούλευεν ἡ βουλὴ περὶ οὐδενὸς	οὐδ'	ὁ δῆμος ἐπεκύρου, ἀλλὰ πάνθ'
[2, 79]	ἐκ τοσῆσδε φάλαγγος τοιάδε δρώσης	οὐδ'	οἰμωγαὶ τῶν ἀναιρουμένων ἢ πλησσομένων,
[2, 15]	καὶ Δημοσθένη φασὶ τὸν Ἀθηναῖον	οὐδ'	ὑποστῆναι τὴν ἑαυτοῦ δίκην, ἀλλὰ
[2, 109]	περὶ τῆς βασιλείας πεῖραι κατεπαύοντο	οὐδ'	ὥς, ἀλλὰ θεώμενον αὐτὸν ἐν
[2, 104]	ἐδυσώπει καὶ προύτρεπεν. Οἱ δὲ	οὐδ'	ὥς τι μετέβαλλον ἀπὸ τοῦ
[2, 66]	εὕροι καὶ λάβοι κακοπαθῶν. Καὶ	οὐδ'	ὣς αὐτὸν ἀπέλιπεν οὐδείς, ἀλλὰ
[2, 116]	Καῖσαρ ἐκέλευε θύεσθαι. Καὶ οὐδενὸς	οὐδ'	ὣς καλλιερουμένου, τὴν βουλὴν βραδύνουσαν
[2, 59]	τοὺς βουλομένους διὰ τῆς Ἰλλυρίδος,	οὐδαμοῦ	διαναπαύων· καὶ ἀνῃρέθησαν ὑπὸ τῶν
[2, 68]	Πομπήιον ἐπαινῶν τῆς βραδυτῆτος καὶ	οὐδαμοῦ	νομίζων μεταθήσεσθαι τοῦ βουλεύματος περιέπεμπεν
[2, 140]	ἀλλὰ τὴν Ἰταλίαν οὐδὲν ἁμαρτοῦσαν	οὐδὲ	ἀδικοῦσαν πολέμου νόμῳ καὶ λῃστηρίου
[2, 144]	ἡμεῖς, οἳ τοιάδε τοῖς ἀναξίοις	οὐδὲ	αἰτοῦσι δίδομεν. Ἀλλ' ὑμεῖς ἡμῶν
[2, 70]	θαρροῦντες τὰ συμμαχικὰ οὐκ ἀκριβοῦσιν	οὐδὲ	ἀναγράφουσιν ὡς ἀλλότρια καὶ ὀλίγην
[2, 128]	ἐπειδὴ λόγων ὕλην οὐκ ἄπορον	οὐδὲ	ἀναμφίλογον εἶδεν ἐσφερομένην, ἔγνω τὸ
[2, 128]	θάλασσαν, καὶ τὰ πολλὰ αὐτῶν	οὐδὲ	βουλομένοις ἡμῖν ὑπακούσεται· καὶ δείξω
[2, 123]	ἄνδρας ἡ μέλλουσα στάσις διολέσει.	Οὐδὲ	γὰρ ὅσιον, εἴ τις αὐτοῖς
[2, 31]	ὑπὲρ τὴν πόλιν ἐξουσία τις	(οὐδὲ	γὰρ προϊέναι τῶν τειχῶν τοῖς
[2, 77]	συγγενεῖς, ἐνίους δὲ καὶ ἀδελφούς·	οὐδὲ	γὰρ ταῦτα ἐνέλειπεν ἐκείνῃ τῇ
[2, 71]	Ἀλλ' αἵδε μὲν οὐ συνεμάχησαν·	οὐδὲ	γὰρ τὸ ἄλλο ναυτικόν, ἀλλ'
[2, 139]	τυραννήσει τις, οὐδὲ ὅρκων δεῖ	οὐδὲ	γὰρ τοῖς πατράσιν ἡμῶν ἐδέησεν
[2, 7]	νῦν αὐτοκρατόρων τοὺς φαινομένους ἀξίους·	οὐδὲ	γὰρ τοῖσδε, καίπερ οὖσι βασιλεῦσιν,
[2, 134]	οὐδενὶ τρόπῳ ῳοὐ γὰρ ὅσιον	οὐδὲ	δίκαιον, οὐδὲ σύμφωνον ἔτι τῷ
[2, 138]	ὁ δὲ Καῖσαρ αὐτοὺς ἐξήλασεν,	οὐδὲ	δίκην ἐπαγαγών. Πότεροι οὖν ἐς
[2, 127]	τὰ μὲν γέρα περιῄρουν, ὡς	οὐδὲ	ἐκείνων δεομένων οὐδὲ ἐπὶ τῷδε
[2, 127]	περιῄρουν, ὡς οὐδὲ ἐκείνων δεομένων	οὐδὲ	ἐπὶ τῷδε αὐτὰ πραξάντων. Εὐφημεῖν
[2, 88]	γὰρ ἔγωγε αἰτίαν ἑτέραν ὁρῶ	οὐδὲ	ἔργον ἕτερον ἡγοῦμαι τύχης ἐν
[2, 93]	ἐς ὄψιν εἰπεῖν αὐτοῦ παρόντος	οὐδὲ	ἐτόλμησαν ὑπὸ τῆς αὐτῆς ἐκπλήξεως,
[2, 127]	οὐκ ἐκώλυεν, εἰδὼς οὐκ ἐλευσομένους·	οὐδὲ	ἦλθον. Εἶτα ἐπὶ διαπείρᾳ τῆς
[2, 144]	λαβεῖν τάσδε τὰς τιμάς, ἃς	οὐδὲ	ᾖτησεν. Ἀνελευθερώτατοι δὲ ἄρα ἡμεῖς,
[2, 136]	κατέλιπεν, ἀκυροῦσιν, οὐ Βροῦτος ἔτι	οὐδὲ	Κάσσιος, ἀλλ' οἱ κἀκείνους ἐς
[2, 138]	ἦν ἅπασιν ἐξ ἐπιτάγματος καὶ	οὐδὲ	κόρος αὐτῷ τοῦ κακοῦ τις
[2, 129]	ἥ τε ἐνέδρα κατεφαίνετο, καὶ	οὐδὲ	κυρίους ἔτι τῆσδε τῆς χειροτονίας
[2, 93]	δὲ παρὰ τὴν ἁπάντων δόξαν	οὐδὲ	μελλήσας ἀπεκρίνατο· Ἀφίημι. Καταπλαγέντων δ'
[2, 131]	καὶ ὑμᾶς βούλεσθαι δεῖ μόνους	οὐδὲ	μόνους ἀντιτιθέναι. ~Τοιαῦτα καὶ τοῦτον
[2, 139]	Εἰ μὲν οὐ τυραννήσει τις,	οὐδὲ	ὅρκων δεῖ οὐδὲ γὰρ τοῖς
[2, 46]	νίκης κατηκόντισεν, οὐδέν τι φροντίσας	οὐδὲ	Οὐάρου παρακαλοῦντος. Οὕτω μὲν δὴ
[2, 148]	ἐπίμεμπτος, ἀποθανόντα ἀξιοῦσιν, οἳ πρότερον	οὐδὲ	περιόντας αὐτοὺς ἔφερον καλεῖν βασιλέας.
[2, 74]	καὶ ὑμεῖς δὲ αὐτίκα ὄψεσθε,	οὐδὲ	Πομπήιον αὐτὸν τάξιν ἐγγυῶντα πολέμου.
[2, 138]	οὐχ ἑκόντες, ἀλλ' ὑπ' ἀνάγκης	οὐδὲ	πρὶν ἐπελθεῖν αὐτὸν ἐς τὴν
[2, 127]	ἄρχοντι ἤδη, ὧν οὐδὲν ἑκόντας	οὐδὲ	πρὶν ἢ δεῖσαι περὶ σφῶν
[2, 138]	ἢ τιμὰς ἄλλας ὑμῖν ἀπέδωκεν	οὐδὲ	προεβούλευεν ἡ βουλὴ περὶ οὐδενὸς
[2, 21]	μὲν οὐ βουλεῦσαι τὸν φόνον	οὐδὲ	προστάξαι· ὡς δὲ κινδυνεύσων ἐξ
[2, 114]	ἄνευ σφαγίων, καὶ οὐδεὶς μετέθετο	οὐδὲ	προύδωκε, καιρὸν δ' ἐζήτουν καὶ
[2, 74]	βραδὺν ἐς ἅπαντα γεγενημένον καὶ	οὐδὲ	στρατηγοῦντα ἔτι μᾶλλον ἢ στρατηγούμενον.
[2, 134]	ῳοὐ γὰρ ὅσιον οὐδὲ δίκαιον,	οὐδὲ	σύμφωνον ἔτι τῷ κυροῦν τὰ
[2, 48]	μηνὸς Ῥωμαίοις ὄντος, οὐκ ἀναμείνας	οὐδὲ	τῆς ἀρχῆς ἕνεκα τὴν νουμηνίαν
[2, 121]	αὑτοῖς οὐκ ἐκάλουν τοὺς ἄνδρας	οὐδέ	τι πλέον ἢ περὶ τῆς
[2, 15]	οἷς ἐντύχοι κατὰ τοὺς στενωπούς,	οὐδὲ	τοῖς ἀγνῶσιν ἐνοχλεῖν αἰδούμενος, ὥστε
[2, 39]	σφῶν τίθενται, οὐκ ἀρνούμενοι μὲν	οὐδὲ	τὸν Δύρραχον, φιλοτιμούμενοι δ' ὑπὲρ
[2, 140]	καὶ τάφους καὶ ἱερά, ὧν	οὐδὲ	τοὺς ἀλλοφύλους πολεμίους ἀφῃρούμεθα, ἀλλὰ
[2, 63]	προαπεστράφη. Ὡς δὲ ὁ Καῖσαρ	οὐδὲ	τοῦτ' ἀνασχόμενος ὀλίγους μόλις ἐκόλασεν,
[2, 140]	Τῶν δὲ πολεμίῳν ὅτε κρατήσαιεν,	οὐδὲ	τούτων ἅπασαν τὴν γῆν ἀφηροῦντο,
[2, 130]	οὐκ ἐνὸν σῴζεσθαι χωρὶς ὅπλων	οὐδὲ	ὑπάτοις. Ἐπιβοώντων δ' ἑτέρων τὸ
[2, 73]	δίκαια αὐτοὺς ἐγὼ προκαλούμενος ἔπειθον	οὐδὲ	χάρισιν ἐξήνυον. Ἴστε, οὓς μεθῆκα
[2, 66]	Καὶ οὐδ' ὣς αὐτὸν ἀπέλιπεν	οὐδείς,	ἀλλὰ σπουδῇ δαιμονίῳ συνενεχθῆναι τοῖς
[2, 114]	ὅρκων καὶ ἄνευ σφαγίων, καὶ	οὐδεὶς	μετέθετο οὐδὲ προύδωκε, καιρὸν δ'
[2, 7]	ὅ γε Κατιλίνας οὐδ' ἄλλος	οὐδεὶς	τῶν συνόντων ἐπιφανῶν φυγεῖν ἠξίωσεν,
[2, 140]	τοιούτοις αἰτεῖν ἀριστεῖα· ἐπεὶ δὲ	οὐδεὶς	φθόνος ἢ χρόνος ἢ ἀνθρωπίνη
[2, 79]	πολλὰ καὶ ποικίλα· βοὴ δὲ	οὐδεμία	ἐκ τοσῆσδε φάλαγγος τοιάδε δρώσης
[2, 100]	Πετρήιος τῶν γιγνομένων πυνθανόμενοι καὶ	οὐδεμίαν	σφίσιν οὔτε φυγὴν οὔτε σωτηρίαν
[2, 141]	ὁμοφύλων ἀνδρῶν ἐπῆν καὶ ἀνάστασις	οὐδὲν	ἀδικούντων. Ἀλλ' ἐκεῖνοι μὲν ὑμᾶς
[2, 18]	δήμαρχοι προηγόρευον μὴ πολεμεῖν Παρθυαίοις	οὐδὲν	ἀδικοῦσιν, οὐ πειθομένῳ δὲ δημοσίας
[2, 140]	τῶν δεδημευμένων, ἀλλὰ τὴν Ἰταλίαν	οὐδὲν	ἁμαρτοῦσαν οὐδὲ ἀδικοῦσαν πολέμου νόμῳ
[2, 97]	εὐθὺς ἐξῄρει τὸ τοῦ Σκιπίωνος,	οὐδὲν	ἀνιεὶς οὐδ' ἐν νυκτὶ τῆς
[2, 25]	ὑπατεύοντος ἔτι τοῦ Πομπηίου καὶ	οὐδὲν	ἀντειπόντος ἐκεκύρωτο. Ὁ δὲ Καῖσαρ
[2, 34]	τε ὀργῇ καὶ φιλονικίᾳ, σπουδῆς	οὐδὲν	ἀπολείποντες ὀξυτάτης. Ὁ δὲ Καῖσαρ
[2, 109]	αὐτὸν σωματοφυλακεῖν τὰς Ἰβηρικὰς σπείρας,	Οὐδὲν	ἀτυχέστερον, ἔφη, διηνεκοῦς φυλακῆς· ἔστι
[2, 25]	ζήλῳ τε τοῦ Καίσαρος ἐς	οὐδὲν	αὐτῇ παρὰ τὴν ἰδίαν ὑπατείαν
[2, 22]	ἐς ἁρπαγὰς ἐτράποντο· ἔργον τε	οὐδὲν	αὐτοῖς ἀπῆν, ἀλλὰ καὶ ἐπ'
[2, 147]	οὐδ' ἀκοῦσαι, διέσπασαν θηριωδῶς, καὶ	οὐδὲν	αὐτοῦ μέρος ἐς ταφὴν εὑρέθη.
[2, 94]	μέρος θανάτῳ ζημιῶσαι. Ὁ δὲ	οὐδὲν	αὐτοὺς ὑπερεθίζειν ἔτι δεόμενος ἀκριβῶς
[2, 27]	ἀθλητὴν μεγάλου καὶ δυσχεροῦς ἀγῶνος·	οὐδὲν	γὰρ ἐδόκει τότε εἶναι φοβερώτερον
[2, 31]	μηδένα πω καταλέγοντι πείθεσθαι Πομπηίῳ.	Οὐδὲν	δὲ ἀνύων, ἐπεί οἱ καὶ
[2, 127]	ἀνάγκης ἐψηφισμένα ἄρχοντι ἤδη, ὧν	οὐδὲν	ἑκόντας οὐδὲ πρὶν ἢ δεῖσαι
[2, 49]	τρέψεσθαι. ~Καὶ ὁ μὲν ὥδευεν	οὐδὲν	ἐλλείπων δυνατῆς ἐπείξεως, ὁ δὲ
[2, 133]	ὦ ἄνδρες ὁμότιμοι, σκεπτομένοις ὑμῖν	οὐδὲν	ἐπεφθεγγόμην· περὶ δὲ Καίσαρος ἀντ'
[2, 124]	ἠμείψατο· Κατὰ μὲν ἔχθραν ἰδίαν	οὐδὲν	ἐργασόμεθα· ἕνεκα δὲ τοῦ μύσους
[2, 53]	ἢν εἰδῶμεν, ὅτι μὴ κρατήσασιν	οὐδέν	ἐστιν ἴδιον. Ἴωμεν οὖν ἐπὶ
[2, 10]	ἀπερίσκεπτον ἤδη καὶ ἀπαράσκευον καὶ	οὐδὲν	ἔτι τῶν γιγνομένων ὑπονοοῦντα τὸν
[2, 97]	κλέος ἐς ἄμαχον εὐτυχίαν ἐδοξάζετο,	οὐδὲν	ἔτι τῶν ἡσσωμένων ἐς ἀρετὴν
[2, 151]	τῇ συγγνώμῃ καὶ εὐεργέται καὶ	οὐδὲν	ἢ κρατῆσαι μόνον ἐνθυμούμενοι. Καὶ
[2, 61]	ὀκτακοσίων ἀνδρῶν. ~Καίσαρι μὲν δὴ	οὐδὲν	ἦν ἐκ θαλάσσης διὰ Πομπήιον
[2, 25]	ἑτέρων ἐς τὴν ἀρχὴν καθισταμένων	οὐδὲν	ἧττον ἐφεώρα καὶ ἐδυνάστευε, καὶ
[2, 149]	αἱ εἰδοί. Καὶ ὁ μὲν	οὐδὲν	καταπλαγεὶς ἀπεκρίνατο· Ἀλλὰ οὐ παρεληλύθασιν,
[2, 11]	τὴν οἰκίαν τοῦ Βύβλου συνελθόντες	οὐδὲν	μὲν ἀντάξιον τῆς Καίσαρος ἰσχύος
[2, 2]	ἔτι ἀπεστρέφετο ἐκ τοῦδε, ὡς	οὐδὲν	μοναρχίαν ταχὺ καὶ μέγα φέρουσαν,
[2, 8]	ὁμοιότροπα τούτοις, ἅπαντα ὑπερεῖδεν ὡς	οὐδὲν	οἷς ἐπενόει χρήσιμα, στρατιὰν δὲ
[2, 139]	δ' ἐπιθυμήσει τις ἄλλος τυραννίδος,	οὐδὲν	πιστόν ἐστι Ῥωμαίοις πρὸς τύραννον
[2, 57]	θεραπόντων ἐβιάζετο καὶ ὡς ἐς	οὐδὲν	προκόπτων ἀπέκαμνε καὶ ἀπεγίνωσκεν, ὁ
[2, 122]	δὲ παρῆλθον ἐς τὸ μέσον,	οὐδὲν	ταπεινὸν οὐδέτερος εἶπεν, ἀλλ' ὡς
[2, 42]	καὶ χειμῶνος ἤδη καὶ πολεμίων·	οὐδέν	τε ἀλλ' ἢ πολιορκίας ἔργον
[2, 28]	εἴ τι τὴν πόλιν καταβιάζοιτο.	Οὐδέν	τε ἐπικρύπτων ἔτι ἀφειδῶς ἐς
[2, 98]	εἴθιστο, ἐξ οὗ Πομπήιος ἀνῄρητο·	οὐδέν	τε τῶν συνήθων ἐναλλάσσων οὐδ'
[2, 46]	λείψανα τῆς ἑαυτοῦ νίκης κατηκόντισεν,	οὐδέν	τι φροντίσας οὐδὲ Οὐάρου παρακαλοῦντος.
[2, 13]	βουλή. Ὁ δὲ Καῖσαρ ἐς	οὐδὲν	τότε τῆς βουλῆς δεόμενος, ἀλλὰ
[2, 27]	ἐπὶ πενταετὲς εἶναι, εἰδὼς μὲν	οὐδὲν	τούτων ἐσόμενον, ἐλπίζων δὲ τοὺς
[2, 94]	ὅμως ἔφη κολάσειν μὲν αὐτῶν	οὐδένα,	ἄχθεσθαι δ' ὅτι καὶ τὸ
[2, 98]	ἰόντος ἐγίγνετο φυγὴ πάντων. Καὶ	οὐδένα	κατεῖχεν ὁ Κάτων, ἀλλὰ καὶ
[2, 3]	πολεμοποιοῦ καὶ τὴν πόλιν ἐν	οὐδενὶ	δεινῷ διαταράττοντος, ἐπὶ δὲ τῇ
[2, 149]	δυσαρκτότατον ἔθνος καὶ φιλελεύθερον καὶ	οὐδενὶ	πρὸ αὐτοῦ πλην Φιλίππῳ κατ'
[2, 25]	τὴν πολιτείαν ὀξέως ἀναλάβοι καὶ	οὐδενὶ	σφῶν παρὰ τὴν ἀρχὴν φορτικὸς
[2, 89]	τριήρεις ἐνέβη σὺν τοῖς παροῦσιν·	οὐδενί	τε ἐκφήνας, ὅπῃ τὸν πλοῦν
[2, 134]	τοὺς δὲ ἁμαρτόντας ἐπαινεῖν μὲν	οὐδενὶ	τρόπῳ ῳοὐ γὰρ ὅσιον οὐδὲ
[2, 11]	βῆμα καὶ λέγειν μὲν ἔτι	οὐδενὸς	ἀκούοντος ἀπεγίνωσκε, τοῦ δὲ Καίσαρος
[2, 145]	πολῖται, τὰ γεγενημένα ἀνδρῶν μὲν	οὐδενός,	ἀλλά του δαιμόνων ἔργα εἶναι.
[2, 30]	καὶ συνέπεμπεν ἄλλο παρ' ἑαυτοῦ.	~Οὐδενὸς	δὲ δεινοῦ περὶ Συρίαν φανέντος
[2, 119]	τι εἰπεῖν ἐν τῷ βουλευτηρίῳ,	οὐδενὸς	δὲ παραμείναντος τὰ ἱμάτια ταῖς
[2, 3]	τοῖς γιγνομένοις ἐφεδρεύειν. Κατιλίνας δ'	οὐδενὸς	μέν πω θαρροῦντος αὐτοῦ λαβέσθαι
[2, 138]	οὐδὲ προεβούλευεν ἡ βουλὴ περὶ	οὐδενὸς	οὐδ' ὁ δῆμος ἐπεκύρου, ἀλλὰ
[2, 116]	ὁ Καῖσαρ ἐκέλευε θύεσθαι. Καὶ	οὐδενὸς	οὐδ' ὣς καλλιερουμένου, τὴν βουλὴν
[2, 77]	Τό τε γὰρ πλῆθος ᾤκτειρον,	οὐδενός	πω τοσοῦδε Ἰταλοῦ στρατοῦ ἐς
[2, 139]	γὰρ τοῖς πατράσιν ἡμῶν ἐδέησεν	οὐδέποτε·	εἰ δ' ἐπιθυμήσει τις ἄλλος
[2, 122]	ἐς τὸ μέσον, οὐδὲν ταπεινὸν	οὐδέτερος	εἶπεν, ἀλλ' ὡς ἐπὶ καλοῖς
[2, 12]	τὴν δ' ἐπιοῦσαν ἐξετάσειν τὸν	Οὐέττιον	ἀνεβάλλοντο. Καὶ ὁ Οὐέττιος φυλασσόμενος
[2, 12]	διὰ τοὺς ἄλλους τοῦ νόμου.	Οὐέττιος	δ' ἀνὴρ δημότης, ἐς τὸ
[2, 12]	τὸν Οὐέττιον ἀνεβάλλοντο. Καὶ ὁ	Οὐέττιος	φυλασσόμενος ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ νυκτὸς
[2, 12]	αὐτὸς ἔτι ἐζήτει περὶ τοῦ	Οὐεττίου,	μόνος ἔχων τὸ κράτος ἐπὶ
[2, 53]	περὶ τῶν μεγίστων ἐμοὶ συναίρεσθε,	οὔθ'	ἡ τῶν ἄλλων βραδυτὴς ἢ
[2, 105]	ἐκαθέζετο καὶ τῶν ζητητῶν ἐπιπεσόντων	οὐκ	ἀγεννῶς αὐτοὺς ἀμυνόμενος κατεκόπη. Τοῦδε
[2, 114]	καὶ τὴν τιμὴν σφίσι μενεῖν,	οὐκ	ἀγνοουμένοις, ὅτι ἦρξαν. Διὰ μὲν
[2, 133]	φόβοις ἀφεστηκότα ἐάσω· ἃ δὲ	οὐκ	ἀγχοῦ μόνον ἐστὶν ἡμῖν, ἀλλὰ
[2, 58]	ἀνεῖλε. Καὶ ὁ Πομπήιος ἀνεζεύξεν,	οὐκ	αἴσιον τὸ συμβὰν ἡγούμενος. Αἰτίαν
[2, 39]	ἐπίνειον. Τὴν δ' ἐπίκλησιν ὡς	οὐκ	αἶσιον ἐναλλάξαντες οἱ Κερκυραῖοι καὶ
[2, 70]	καὶ μάλιστα θαρροῦντες τὰ συμμαχικὰ	οὐκ	ἀκριβοῦσιν οὐδὲ ἀναγράφουσιν ὡς ἀλλότρια
[2, 133]	ἡμῖν τὸ ἓν ἀγῶνας ἤγειρεν,	οὐκ	ἀλόγως· εἰ γὰρ ἀποθησόμεθα τὰς
[2, 145]	τις ἐπιβουλεύσειεν, ἐξώλεις εἶναι τοὺς	οὐκ	ἀμύναντας αὐτῷ. Ἐφ' ὅτῳ δὴ
[2, 63]	τὰ σημεῖα κτείνειν ἐπεβόων, ὡς	οὐκ	ἂν αὐτοί ποτε φυγόντες, εἰ
[2, 56]	καὶ πνεύματι, μετεπέμπετο κατὰ σπουδήν.	Οὐκ	ἀναγομένων δ' ἐκείνων αὐτὸς ἔκρινεν
[2, 48]	ἐξῄει Δεκεμβρίου μηνὸς Ῥωμαίοις ὄντος,	οὐκ	ἀναμείνας οὐδὲ τῆς ἀρχῆς ἕνεκα
[2, 28]	ἑκὼν ἀποθήσομαι τοῖς ἀπολαβεῖν θέλουσιν,	οὐκ	ἀναμένων τοὺς χρόνους τοὺς ὡρισμένους.
[2, 142]	τῶν ὑπάτων εἰπεῖν τι βουλομένων	οὐκ	ἀνασχόμενοι δεξιώσασθαι αὐτοὺς καὶ συναλλαγῆναι
[2, 147]	τοῦ δημηγορήσαντος ἐπὶ τῷ Καίσαρι,	οὐκ	ἀνασχόμενοί τε περὶ τῆς ὁμωνυμίας
[2, 103]	καὶ μάλιστα σφαλεὶς ὁ Πομπήιος	οὐκ	ἀνεβάλλετο τὴν μάχην, ἀλλ' εὐθὺς
[2, 144]	Ἀλλ' ὑμεῖς ἡμῶν ὑπεραπολογεῖσθε ὡς	οὐκ	ἀνελευθέρων, ὦ πιστοὶ πολῖται, τοιαύτῃ
[2, 81]	ἵππου ἐπιβὰς σὺν φίλοις τέσσαρσιν	οὐκ	ἀνέσχε δρόμου, πρὶν ἀρχομένης ἡμέρας
[2, 12]	ποικίλα τοῦ συμβεβηκότος ὁ Καῖσαρ	οὐκ	ἀνίει καὶ τοῦτο δρᾶσαι λέγων
[2, 144]	ἔτι περιόντι ἐψηφίσασθε, ὑμετέραν καὶ	οὐκ	Ἀντωνίου τάδε φωνὴν εἶναι τιθέμενος
[2, 144]	ἐτέχναζεν αὖθις καὶ ἔλεγεν ὧδε.	~Οὐκ	ἄξιον, ὦ πολῖται, τοσοῦδε ἀνδρὸς
[2, 129]	εὐθὺς ἀνεπήδων ἀθρόοι μετὰ βοῆς,	οὐκ	ἀξιοῦντες ἐπὶ χειροτονίαις ἄλλαις οὐδ'
[2, 63]	μᾶλλον ᾐδοῦντο καὶ συνεγίνωσκον αὐτὸν	οὐκ	ἀξίως ὑπὸ σφῶν ἠδικῆσθαι καὶ
[2, 28]	καὶ ἐρέθισμα κατὰ τοῦ Καίσαρος,	οὐκ	ἀποδιδόντος τὴν ἀρχὴν οὐδ' ἐν
[2, 128]	καὶ ἐφεδρεύων, ἐπειδὴ λόγων ὕλην	οὐκ	ἄπορον οὐδὲ ἀναμφίλογον εἶδεν ἐσφερομένην,
[2, 140]	φύλακας εἶναι τῶν πεπολεμηκότων· καὶ	οὐκ	ἀρκούσης ἐνίοτε τῆς δορικτήτου γῆς
[2, 39]	τῆς γῆς, οἰκιστὴν σφῶν τίθενται,	οὐκ	ἀρνούμενοι μὲν οὐδὲ τὸν Δύρραχον,
[2, 129]	αὐτὰς ἀρχὰς ἀποφανεῖν αὐτίκα καὶ	οὐκ	ἀρχόντων ἀλλαγήν, ἀλλὰ μόνης ἔσεσθαι
[2, 29]	οἱ δὲ καὶ τῷ ὄντι	οὐκ	ἀσφαλὲς ἡγοῦντο διαλύειν τὴν ὑπὸ
[2, 21]	ἐξ ἅπαντος, ἠξίου τὸ ἔργον	οὐκ	ἀτελὲς καταλιπεῖν. Περιαγγελθέντος δ' ἐς
[2, 3]	πάντα ἔτι ἀγνοούμενα Φουλβία γύναιον	οὐκ	ἀφανὲς ἐμήνυε τῷ Κικέρωνι· ἧς
[2, 150]	ἀκόντων, εἰ καὶ τὴν προσηγορίαν	οὐκ	ἐδέχετο. Καὶ πολέμους ἄλλους καὶ
[2, 114]	ἅλις ἔχειν καὶ πλέοσιν ἐκφέρειν	οὐκ	ἐδοκίμαζον, συνέθεντο μὲν ἀλλήλοις ἄνευ
[2, 48]	ἐποῦσαν εὐωνίαν, τὰς μὲν ἀποκοπὰς	οὐκ	ἔδωκε, τιμητὰς δὲ τῶν ὠνίων
[2, 121]	ἔμμισθοι τὰ μὲν γενόμενα ἐπαινεῖν	οὐκ	ἐθάρρουν, δεδιότες τὴν Καίσαρος δόξαν
[2, 99]	δίκαιον ἢ πρέπον ἢ καλὸν	οὐκ	ἔθεσι μᾶλλον ἢ μεγαλοψύχοις λογισμοῖς
[2, 35]	μετ' οἰμωγῆς, τό τε ἀκριβὲς	οὐκ	εἰδότες καὶ τὸν Καίσαρα νομίζοντες
[2, 108]	στενάξαντος, εὐμηχάνως εἶπε τοῖς ἀσπασαμένοις·	οὐκ	εἰμὶ Βασιλεύς, ἀλλὰ Καῖσαρ, ὡς
[2, 135]	καὶ ἀγαπώντων ἁπάντων, φόνου μὲν	οὐκ	εἶναι δίκας ἐπὶ τῷ Καίσαρι,
[2, 116]	αὐτὸν ἐπανελθεῖν ἀπὸ τοῦ βουλευτηρίου,	οὐκ	εἰς τέλος ἄρα τὰ γιγνόμενα
[2, 36]	οἱ ὕπατοι πυνθανόμενοι τὸν Πομπήιον	οὐκ	εἴων ἐπὶ τῆς ἑαυτοῦ γνώμης
[2, 127]	τούτων τιμὴν ὕβριν Καίσαρι φέρειν,	οὐκ	εἴων ἔτι τὸν τεθνεῶτα τῶν
[2, 122]	ἐργάσασθαι τοῖς καθελοῦσι τοὺς βασιλέας,	οὐκ	ἐκ βίας ἄρχοντας ὥσπερ ὁ
[2, 121]	πλήθους οὐχ ὁρῶντες ἐπιμιγνύμενον αὑτοῖς	οὐκ	ἐκάλουν τοὺς ἄνδρας οὐδέ τι
[2, 14]	αὐτοῦ γυναικὶ ὁ μὲν Καῖσαρ	οὐκ	ἔκρινεν, ὑπεραρέσκοντα τῷ δήμῳ, καίπερ
[2, 127]	κριτὰς μεταφέροντες. Καὶ ὁ Ἀντώνιος	οὐκ	ἐκώλυεν, εἰδὼς οὐκ ἐλευσομένους· οὐδὲ
[2, 135]	βεβαιοῦν αὐτῶν τὰς κληρουχίας. Καὶ	οὐκ	ἐκώλυεν ὁ Ἀντώνιος, ἐπιδεικνὺς τῇ
[2, 127]	δὲ μεγάλων οἴκων περισῴζειν αὐτοὺς	οὐκ	ἐκώλυον, ἠγανάκτουν δέ, εἰ καὶ
[2, 127]	ὁ Ἀντώνιος οὐκ ἐκώλυεν, εἰδὼς	οὐκ	ἐλευσομένους· οὐδὲ ἦλθον. Εἶτα ἐπὶ
[2, 131]	ἐστί μοι καὶ μόνῳ. Ἀλλ'	οὐκ	ἐμὲ καὶ ὑμᾶς βούλεσθαι δεῖ
[2, 134]	ἐπὶ τὴν ἄγνωστον προαγαγόντα; Καὶ	οὐκ	ἐν αἰτίᾳ καὶ καταγνώσει μᾶλλον
[2, 78]	τύπτοντες τοὺς ἐπικαθημένους, οἱ δ'	οὐκ	ἐνεγκόντες αὐτῶν οὔτε τὴν ἀπόνοιαν
[2, 94]	στρατείας καὶ ἰδιωτευόντων. ~Οἱ δ'	οὐκ	ἐνεγκόντες ἔτι ἀνέκραγον μετανοεῖν καὶ
[2, 104]	ἐς δειλίαν. Καὶ τὸ ὄνειδος	οὐκ	ἐνεγκὼν ὁ Καῖσαρ ἐξέτασσε παρὰ
[2, 130]	ὑπερεθίζων ἄρα τοὺς ὁρῶντας ὡς	οὐκ	ἐνὸν σῴζεσθαι χωρὶς ὅπλων οὐδὲ
[2, 41]	ἀποκρινάμενος, ὅτι φειδοῖ τῶν ὑπηκόων	οὐκ	ἐνταῦθα αὐτὸν ἀμυνεῖται, διέπλευσεν ἐς
[2, 151]	μὲν ἐς τοσοῦτον συγκεκρίσθω, καίπερ	οὐκ	ἐξ ἴσης δυνάμεως ἐπὶ τὴν
[2, 51]	ἐκεῖνον ἰσονομίας αἱρούμενοι. ~Ἐγὼ δ'	οὐκ	ἐξέλιπον οὐδ' ἂν ἐκλίποιμι τὸν
[2, 101]	Ῥωμαίων φυλαξάμενος ἄρα, ὡς ἐμφύλια	οὐκ	ἐοικότα τε αὑτῷ καὶ Ῥωμαίοις
[2, 123]	συμφρονοῖεν. Καὶ ἐδέοντο οἱ πεμφθέντες,	οὐκ	ἐπαινοῦντες μὲν τὸ πεπραγμένον (οὐ
[2, 69]	εἴτε ὅτι τὰ συμφέροντα κρίνων	οὐκ	ἔπειθεν, ἀλλ' ἐπὶ κύβον ἐχώρει
[2, 47]	ἐς τόνδε τὸν πόλεμον ὅλον,	οὐκ	ἐς μέρος αὐτοῦ μοι συνομόσαντες
[2, 103]	λοιπὸς ἦν ἔτι πόλεμος ἐμφύλιος,	οὐκ	εὐκαταφρόνητος· τῶν τε γὰρ ἀρίστων
[2, 84]	οὔσης ἁλιτενοῦς καὶ μεγάλαις ναυσὶν	οὐκ	εὐχεροῦς, ὑπηρέται τέ τινες τῶν
[2, 146]	τούσδε περισῶσαι τοὺς κτενοῦντάς με,	οὐκ	ἔφερεν ἔτι ὁ δῆμος, ἐν
[2, 113]	βασιλείας προθῶσι; καὶ ὁ Βροῦτος	οὐκ	ἔφη παρέσεσθαι τῷ βουλευτηρίῳ. Ἐπανερομένου
[2, 153]	καὶ τοῖς προειποῦσιν αὐτὰ μάντεσιν	οὐκ	ἐχαλέπηναν, καὶ ἑάλωσαν ὅμως ὑπὸ
[2, 152]	τοῖς μάντεσι τὴν τελευτὴν προειποῦσιν	οὐκ	ἐχαλέπηναν, καὶ τὰ σημεῖα αὐτὰ
[2, 8]	τὸν παραγγέλλοντα παρεῖναι, ἐσελθόντι δὲ	οὐκ	ἦν ἔτι ἐπὶ τὸν θρίαμβον
[2, 31]	τότε ἐς εὐπρέπειαν. Κουρίωνι δ'	οὐκ	ἦν μὲν ὑπὲρ τὴν πόλιν
[2, 118]	δὲ αὐτῷ Καίσαρι στρατιωτικὸν μὲν	οὐκ	ἦν, οὐ γὰρ δορυφόροις ἠρέσκετο,
[2, 27]	πολιτείαν. Ἐνισταμένων δὲ πολλῶν ὡς	οὐκ	ἴσον διὰ τὸ μήπω τὸν
[2, 26]	Τούτων ὁ Καῖσαρ Κλαύδιον μὲν	οὐκ	ἴσχυσεν ὑπαγαγέσθαι χρήμασι, Παῦλον δὲ
[2, 147]	ὁ δῆμος οἰκτίστην σφίσι φανεῖσαν	οὐκέτι	ἐνεγκὼν ἀνῴμωξάν τε καὶ διαζωσάμενοι
[2, 108]	ἀρχεῖον αὑτῶν. Καὶ ὁ Καῖσαρ	οὐκέτι	ἐνεγκὼν κατηγόρησεν ἐπὶ τῆς βουλῆς
[2, 58]	εἰργασμένον, οὐ στρατηγῷ. Ὁ δ'	οὐκέτι	λήσεσθαι προσδοκῶν Ποστούμιον ἀνθ' ἑαυτοῦ
[2, 10]	ποιούντων, ἐξέδραμε καὶ βουλὴν μὲν	οὐκέτι	συνῆγεν ἐπὶ τὸ ἔτος ὅλον,
[2, 16]	περὶ μὲν τῆς παρούσης πολιτείας	οὐκέτι	φθέγξεσθαι μεμνημένον, οἷα ἔπαθε, δίκας
[2, 81]	ἐξ ἀλλοκότου σιωπῆς τοσοῦτον ἀπέρρηξεν·	Οὐκοῦν	καὶ ἐπὶ τὸν χάρακα ἡμῶν;
[2, 72]	τὸν ἀγῶνα τόνδε προυκαλέσασθε. Ὡς	οὖν	ἀγωνοθέται τῆς μάχης χρήσασθε μὲν
[2, 132]	τι γεγένητο θερμότερον, τοὺς μὲν	οὖν	ἄνδρας ἔγνω περισῴζειν ὑπὸ ἀνάγκης,
[2, 69]	τοσῆσδε ἀθρόως ἐκπεσεῖσθαι. Τοσοῦτον δ'	οὖν	εἰπὼν τοῖς φίλοις, ὅτι ἥδε
[2, 70]	περὶ τοῦ ἀκριβοῦς· ὅπως δ'	οὖν	εἶχε, τοῖσδε μάλιστα τοῖς ἐξ
[2, 47]	ὧν χρὴ προστάγματα λαμβάνειν. Μαρτυράμενος	οὖν	ἐμαυτὸν τῆς ἐς ὑμᾶς μέχρι
[2, 53]	κρατήσασιν οὐδέν ἐστιν ἴδιον. Ἴωμεν	οὖν	ἐπὶ θεράποντάς τε καὶ σκεύη
[2, 51]	τὴν ἄλλην παρασκευὴν χορηγοῦσιν. Ἴτε	οὖν	ἐπὶ τὸ ἔργον ἀξίως τῆς
[2, 138]	ἐξήλασεν, οὐδὲ δίκην ἐπαγαγών. Πότεροι	οὖν	ἐς τοὺς ἀσύλους ἡμάρτανον; Ἢ
[2, 115]	ὁ δ' ἐπιμειδιάσας ἔφη· Πόθεν	οὖν	ἔσται σοι τὰ χρήματα τῆς
[2, 93]	ἔσονται καὶ τῶν πολεμίων. Δείσαντες	οὖν	ἔτι μᾶλλον ἡσύχαζον ἐξ ἀπορίας,
[2, 132]	ἂν ἄξιος εἶναι δοκῶ. Μᾶλλον	οὖν	ἔτι παρρησίᾳ διὰ τὴν ἱερωσύνην
[2, 22]	περὶ τὴν ταφὴν τιμῇ. Θεραπόντων	οὖν	καὶ ἀνδρῶν ἀγροίκων πλῆθος ἀθροίσας
[2, 35]	τὰ εὔκαιρα τῆς Ἰταλίας. ~Τοὺς	οὖν	λοχαγοὺς αὐτῶν σὺν ὀλίγοις τοῖς
[2, 133]	ἀναξίως αὐτῶν τετυχηκέναι. Ὅσα δ'	οὖν	μηδὲ ἐπακούσεται ῥᾳδίως, ἐπισκέψασθε νῦν
[2, 73]	παρ' αὐτῶν ἔσεσθαι δίκαιον. Τῶνδε	οὖν	μοι τήμερον ἀθρόον ἀνενέγκατε καὶ
[2, 74]	αὐτὸν τάξιν ἐγγυῶντα πολέμου. Ἔχεσθε	οὖν	μοι τῶν Ἰταλῶν μόνων, κἂν
[2, 26]	γὰρ ἰσχύει τὸ Λάτιον. Τῶν	οὖν	Νεοκώμων τινά, ἄρχοντά τε αὐτοῖς
[2, 11]	ἀμελείας, ἀλλὰ ἥσσης ἐνέγκασθαι. Πεισθεὶς	οὖν	ὁ Βύβλος ἐνέβαλεν ἐς τὴν
[2, 24]	καὶ τῶν δικαστῶν μετελάμβανον. Ὀλοφυράμενος	οὖν	ὁ Μέμμιος τὴν πολιτείαν διέλυσε
[2, 136]	ἄρα ἐνσημαινόμενοι τὴν τυραννίδα. ~Ἐκβοήσας	οὖν	ὁ Πείσων ὅτι μέγιστον καὶ
[2, 58]	Καῖσαρ ἐπεποίθει τῇ τύχῃ. Τάδε	οὖν	ὁ Πομπήιος προλαβεῖν ἐπειγόμενος ἐς
[2, 9]	Καὶ Λευκόλλῳ συνελάμβανε Κράσσος. Ἀγανακτῶν	οὖν	ὁ Πομπήιος προσεταιρίζεται Καίσαρα, συμπράξειν
[2, 61]	θαλάσσης διὰ Πομπήιον ναυκρατοῦντα· ἐλίμαινεν	οὖν	ὁ στρατὸς αὐτῷ καὶ τὴν
[2, 136]	τὸν ὄλεθρον ἐκριπίσαντες. Τῆς μὲν	οὖν	ταφῆς ὑμεῖς ἐστε κύριοι, τῶν
[2, 147]	θηριωδῶς ἐς αὐτὸν γενόμεναι. Τήνδε	οὖν	τὴν ὄψιν ὁ δῆμος οἰκτίστην
[2, 45]	παρόντος κατείχετο τοῦ βασιλέως. Σφαλεὶς	οὖν	τῆς ἐλπίδος ὁ Κουρίων ἐς
[2, 145]	ἐστιν εὐγενὲς τῇ πόλει. Προπέμπωμεν	οὖν	τὸν ἱερὸν τόνδε ἐπὶ τοὺς
[2, 128]	περὶ σφῶν αὐτῶν διαχέαι. Εἰδὼς	οὖν	τῶν βουλευτῶν αὐτῶν πολὺ πλῆθος
[2, 18]	ἑκάτερος ἦλθε κινδύνου. ~Αἱρεθέντες δ'	οὖν	ὕπατοι Κράσσος τε καὶ Πομπήιος
[2, 32]	δ' ἔτι πειρᾶσθαι διαλύσεων. Τοὺς	οὖν	φίλους ἐκέλευεν ὑπὲρ αὑτοῦ συμβῆναι,
[2, 23]	ὁ Καῖσαρ γεγένητο ὕπατος. Τῶν	οὖν	φίλων τοῦ Καίσαρος ὑπονοούντων ἐς
[2, 81]	κατωρθωκότες ἂν εἶεν. Τάς τε	οὖν	χεῖρας αὐτοῖς ὤρεγε καὶ πρῶτος
[2, 72]	ἕνα λῃστεύοντα τὴν ἡγεμονίαν. Ἴτε	οὖν,	ὡς ἠξιοῦτε, μετ' ἀγαθῆς ἐλπίδος,
[2, 134]	δι' ἀρετὴν τίμιον; Τούτων μὲν	οὖν	ὡς οὔτε ὁσίων οὔτε ἐφ'
[2, 29]	ἐς Συρίαν ἑκάτερον πέμψαι φυλακῆς	οὕνεκα	διὰ τὴν Κράσσου συμφοράν. Καὶ
[2, 17]	τούτου ἐπράσσετο στρατιᾶς τε πολλῆς	οὕνεκα	καὶ δυνάμεως χρημάτων καὶ σπουδῆς
[2, 13]	δὲ ἐς ἅπαντα περιουσίας τε	οὕνεκα	καὶ μισθώσεως τελῶν καὶ φόρων,
[2, 136]	τῶν δὲ διαθηκῶν ἐγώ· καὶ	οὔποτε	ἃ ἐπιστεύθην προδώσω, πρὶν κἀμέ
[2, 34]	Κελτῶν σὺν χρόνῳ παρέσεσθαι καὶ	οὔποτε	αὐτὸν ὁρμήσειν ἐπὶ τηλικοῦτον ἔργον
[2, 28]	τῷ Καίσαρος ἀποθοῖτο τὴν ἀρχήν,	οὔποτε	μεθήσοντα. Ἠξίου δ' ἂν ἀπειθῶσιν,
[2, 150]	ἑσπέριον ὠκεανὸν ἐπὶ Βρεττανοὺς διέπλευσεν	οὔπω	γενόμενον ἐν πείρα, κρημνοῖς τε
[2, 27]	γὰρ αὐτῶν ἐς ἀλλήλους ὑπόπτων	οὔπω	τῇ πόλει τὴν εἰρήνην ἔσεσθαι
[2, 36]	αὐτοῖς ἐπέπιπτε πολλὰ καὶ σημεῖα	οὐράνια·	αἷμά τε γὰρ ἔδοξεν ὁ
[2, 146]	ἀνίσχων, πρῶτα μὲν ὡς θεὸν	οὐράνιον	ὕμνει καὶ ἐς πίστιν θεοῦ
[2, 104]	ἱκέτευε, τὰς χεῖρας ἐς τὸν	οὐρανὸν	ἀνίσχων, μὴ ἑνὶ πόνῳ τῷδε
[2, 68]	Ὡς δὲ καὶ σέλας ἐξ	οὐρανοῦ	διαπτὰν ἀπὸ τοῦ Καίσαρος ἐς
[2, 62]	στρέψας τὸ σημεῖον ἀνέτεινε τὸν	οὐρίαχον	ἐς τὸν αὐτοκράτορα. Καὶ τόνδε
[2, 40]	καὶ αὐτοὶ νυκτὸς ἐρχομένης ἐξέπλεον	οὐρίῳ	πνεύματι. Καὶ Πομπήιος μὲν ὧδε
[2, 95]	ἐν Ἰτύκῃ μετὰ τῶν τριακοσίων,	οὓς	ἀπὸ σφῶν ἐκ πολλοῦ προβούλους
[2, 130]	δέ που καὶ Καῖσαρ αὐτός,	οὓς	εἷλε πολέμῳ τῶν πολιτῶν, διὰ
[2, 73]	Οἵδε εἰσίν, ὦ ἄνδρες, ἐφ'	οὓς	ἐξ Ἡρακλείων στηλῶν ἤλθομεν· οἵδε
[2, 113]	ἀπεπειρῶντο καὶ τῶν αὐτοῦ Καίσαρος,	οὓς	εὐτολμοτάτους ἑκατέρων ᾖδεσαν. Καὶ συνήγειραν
[2, 73]	ἔπειθον οὐδὲ χάρισιν ἐξήνυον. Ἴστε,	οὓς	μεθῆκα ἀπαθεῖς, ἐλπίσας ἡμῖν τι
[2, 141]	τοῦ σφετέρου συμφέροντος· ἡμεῖς δέ,	οὓς	οἱ νῦν τῆς πατρίδος προστάται
[2, 11]	περιέκλων καὶ τῶν δημάρχων ἔστιν	οὓς	περὶ αὐτὸν ὄντας ἔτρωσαν. Βύβλος
[2, 13]	καὶ μισθώσεως τελῶν καὶ φόρων,	οὓς	ὑπὸ τῶν ἐθνῶν τελουμένους ἐξεμισθοῦντο,
[2, 33]	αὐτοῖς, ὡς ἱερὰ καὶ ἄσυλος	οὖσα	ὑβρίζοιτο, καὶ περὶ σφῶν, ὅτι
[2, 148]	συνενεγκόντες, καὶ τὴν πομπὴν δαψιλεστάτην	οὖσαν	ἐπιβαλόντες, στεφάνους τε ἔνιοι παρ'
[2, 40]	τοῦ πολέμου, τὴν ὁρμὴν πανταχόθεν	οὖσαν	ἐς τὸν Πομπήιον ὁρῶν, δείσας
[2, 83]	Αἴγυπτον αὐτῷ συνεφρόνουν, ἐγγύς τε	οὖσαν	καὶ μεγάλην ἀρχήν, ἔτι δὲ
[2, 65]	Ἰταλίαν εὔνουν τε πρὸς αὐτὸν	οὖσαν	καὶ πολεμίων ἔρημον, κρατυνάμενον δ'
[2, 8]	αὐτῷ καὶ τὴν ἡμέραν τελευταίαν	οὖσαν	τῶν παραγγελιῶν ἀναλοῦντος ἐπὶ τοῖς
[2, 133]	τῇ πατρίδι ὡς ἀσθενεστάτῃ μάλιστα	οὔσῃ	τοὺς ἐναγεῖς περισῴζειν ἀξιοῦτε; Καὶ
[2, 84]	αὐτὸν ἐπέμπετο, ὡς τῆς θαλάσσης	οὔσης	ἁλιτενοῦς καὶ μεγάλαις ναυσὶν οὐκ
[2, 44]	στρατιᾶς ἐν τοῖς ὅπλοις ἔτι	οὔσης	αὐτοκράτωρ ὑπέστη προσαγορευθῆναι. Ἔστι δὲ
[2, 88]	περιπύστου δὴ καὶ ἐπιφόβου τότε	οὔσης	ἐξεπλάγη καὶ νομίσας οἱ τὸν
[2, 52]	γάρ, δυσχεροῦς ἔτι τῆς ὥρας	οὔσης	καὶ τῆς θαλάσσης ἀλιμένου, μετὰ
[2, 27]	δίκας. Εὐπρεποῦς δὲ τῆς γνώμης	οὔσης	ὁ δῆμος ἐπῄνει τὸν Κουρίωνα
[2, 119]	συγγενέσι τε σφῶν καὶ φίλοις	οὖσι	βαρυνομένοις τε τὴν τυραννίδα ὁμοίως,
[2, 7]	ἀξίους· οὐδὲ γὰρ τοῖσδε, καίπερ	οὖσι	βασιλεῦσιν, εὐθὺς ἀπ' ἀρχῆς ἅμα
[2, 138]	ὅρκος οὐδ' ἐπάγεσθαι δίκην ἔτι	οὖσι	δημάρχοις ἐπιτρέπουσιν· ὁ δὲ Καῖσαρ
[2, 10]	ἐς τὰ κοινὰ διεμισθοῦτο, τοῖς	οὖσι	πατράσι παίδων τριῶν, ἔμμισθον ἑαυτῷ
[2, 136]	διαθήκας ἀπειλοῦσι προφέροντι καὶ τὴν	οὐσίαν	δημεύουσιν αὖθις ὡς τυράννου. Καὶ
[2, 135]	ἠπείλουν ἐσαγγέλλειν, ὅτι τὸν δῆμον	οὐσίαν	τηλικαύτην ἀφαιροῖτο γιγνομένην κοινήν, αὖθις
[2, 147]	ἔχουσιν ἤδη καὶ χειρῶν ἐγγὺς	οὖσιν	ἀνέσχε τις ὑπὲρ τὸ λέχος
[2, 95]	συνοισόμενος τοῖς πολεμίοις χωρὶς αὐτοκράτορος	οὖσιν.	Ἀντεπῄεσαν δ' αὐτῷ Λαβιηνός τε
[2, 94]	δ' ἔτι μέν τι διέτριψεν,	οὔτε	ἀπιὼν οὔτε ἐπανιών, ὑποκρινόμενος ἀπορεῖν·
[2, 32]	συναποθέσθαι, ἄρχοντος δ' ἔτι ἐκείνου	οὔτε	ἀποθήσεσθαι καὶ τιμωρὸς αὐτίκα τῇ
[2, 28]	στρατιᾶς, πρὶν καὶ αὐτὸν ἰδιωτεῦσαι·	οὔτε	γὰρ ἐς τὴν ἰδίαν ἔχθραν
[2, 126]	μάλιστα ὂν τῆς οἰκίας Ἀντωνίου·	οὔτε	γὰρ ἐς τὸ βουλευτήριον ἐθάρρει
[2, 140]	διέλυσαν ὑμᾶς ἐς τὰς πατρίδας,	οὔτε	γῆν ὑμῖν ἐωνοῦντο ἢ τὴν
[2, 66]	ἀκινδυνοτερον ἐκτρῦσαι ταῖς ἀπορίαις αὐτοὺς	οὔτε	γῆς εὐπόρου κρατοῦντας οὔτε θαλάσσῃ
[2, 52]	ἀδοκήτῳ μάλιστα ἐκπλήξειν τοὺς πολεμίους.	Οὔτε	δὲ ἀγορὰν οὔτε παρασκευὴν οὔτε
[2, 97]	ὁ πόλεμος ἀβουλίᾳ τῶν στρατηγῶν,	οὔτε	διατριψάντων αὐτόν, ἕως ἀπορήσειεν ὁ
[2, 140]	πατρίδι φρουρῶν καὶ δορυφόρων δεόμενοι,	οὔτε	διέλυσαν ὑμᾶς ἐς τὰς πατρίδας,
[2, 92]	τῷ κατὰ Φάρσαλον ἔργῳ λαβόντες	οὔτε	ἐννόμως ἔτι βραδύνοντες ἐν τῇ
[2, 94]	μέν τι διέτριψεν, οὔτε ἀπιὼν	οὔτε	ἐπανιών, ὑποκρινόμενος ἀπορεῖν· ἐπανελθὼν δ'
[2, 79]	θεώμενοι, κατεπλήσσοντο τὴν εὐταξίαν καὶ	οὔτε	ἐς τὰς σκηνὰς τοῦ Καίσαρος
[2, 134]	μὲν οὖν ὡς οὔτε ὁσίων	οὔτε	ἐφ' ἡμῖν ὄντων προλέγω πάμπαν
[2, 55]	τὸ Δυρράχιον αὐτοὺς ὁδὸν μακράν,	οὔτε	ἡμέρας οὔτε νυκτὸς ἀναπαύων. Πομπήιος
[2, 66]	αὐτοὺς οὔτε γῆς εὐπόρου κρατοῦντας	οὔτε	θαλάσσῃ χρωμένους οὔτε ναῦς ἐς
[2, 42]	Καὶ ὁ Καῖσαρ οὔτε συνέλαβεν	οὔτε	κατηκόντισεν, ἀλλὰ μεθῆκεν ἀπαθεῖς ἐς
[2, 66]	εὐπόρου κρατοῦντας οὔτε θαλάσσῃ χρωμένους	οὔτε	ναῦς ἐς φυγὴν ταχεῖαν ἔχοντας.
[2, 55]	αὐτοὺς ὁδὸν μακράν, οὔτε ἡμέρας	οὔτε	νυκτὸς ἀναπαύων. Πομπήιος δὲ προμαθὼν
[2, 134]	τίμιον; Τούτων μὲν οὖν ὡς	οὔτε	ὁσίων οὔτε ἐφ' ἡμῖν ὄντων
[2, 52]	τοὺς πολεμίους. Οὔτε δὲ ἀγορὰν	οὔτε	παρασκευὴν οὔτε τὸν στρατὸν τὸν
[2, 30]	τοῖς ἠγγελμένοις πίσυνος οὔτε στρατιὰν	οὔτε	παρασκευὴν ὡς ἐς τοσοῦτον ἔργον
[2, 48]	οὔτε τι τῆς βουλῆς ψηφιζομένης	οὔτε	προχειροτονοῦντος ἄρχοντος. Ὁ δέ, εἴτε
[2, 28]	τὴν ἰδίαν ἔχθραν ἐκείνῳ λυσιτελεῖν	οὔτε	Ῥωμαίοις, ὑφ' ἑνὶ τηλικαύτην ἀρχὴν
[2, 138]	οὔτε τὰς τῶν ἐθνῶν ἡγεμονίας	οὔτε	στρατείας ἢ ἱερωσύνας ἢ κληρουχίας
[2, 126]	τῶν μονομάχων ὄντων ἐκείνοις συνεργῶν,	οὔτε	στρατιὰν ἐσαγαγὼν ἐς τὴν πόλιν
[2, 30]	δὲ Πομπήιος τοῖς ἠγγελμένοις πίσυνος	οὔτε	στρατιὰν οὔτε παρασκευὴν ὡς ἐς
[2, 42]	ἑαυτοὺς παραδιδόντων. Καὶ ὁ Καῖσαρ	οὔτε	συνέλαβεν οὔτε κατηκόντισεν, ἀλλὰ μεθῆκεν
[2, 100]	καὶ οὐδεμίαν σφίσιν οὔτε φυγὴν	οὔτε	σωτηρίαν ἐπινοοῦντες, ἐπὶ τῇ διαίτῃ
[2, 92]	αὐτὸν ἀνίστατο τοῦ στρατοῦ, ὡς	οὔτε	τὰ ἐπηγγελμένα σφίσιν ἐπὶ τῷ
[2, 138]	ὁ Καῖσαρ, ἐπιωρκήσαμεν· εἰ δὲ	οὔτε	τὰς ἀρχὰς τὰς ἐν ἄστει
[2, 78]	ἐνεγκόντες αὐτῶν οὔτε τὴν ἀπόνοιαν	οὔτε	τὰς ἐπὶ στόμα καὶ κατ'
[2, 140]	τὴν τῶν δεδημευμένων ἀνδρῶν ἐπένεμον,	οὔτε	τὰς τιμὰς τοῖς ἀφαιρουμένοις ἐς
[2, 138]	τὰς ἀρχὰς τὰς ἐν ἄστει	οὔτε	τὰς τῶν ἐθνῶν ἡγεμονίας οὔτε
[2, 78]	οἱ δ' οὐκ ἐνεγκόντες αὐτῶν	οὔτε	τὴν ἀπόνοιαν οὔτε τὰς ἐπὶ
[2, 97]	ὁ Καῖσαρ ὡς ἐν ἀλλοτρίᾳ,	οὔτε	τὴν πρώτην νίκην ἐς τέλος
[2, 53]	ὅμως ἐς ἐκκλησίαν συναγαγὼν ἔλεγεν·	~Οὔτε	τῆς ὥρας τὸ χειμέριον, ὦ
[2, 79]	καὶ πρεσβυτέρων ἀνδρῶν φυλασσόντων, περιδραμεῖν	οὔτε	τι ἄλλο ἢ ἑστῶτες ἐθάμβουν.
[2, 48]	ὁ δῆμος πεφρικὼς ἡἡρεῖτο δικτάτορα,	οὔτε	τι τῆς βουλῆς ψηφιζομένης οὔτε
[2, 43]	οἳ σφᾶς ἐμοὶ παρέδοσαν, διέφθειρα	οὔτε	τὸν ἄλλον ὑμῶν στρατόν, λαβὼν
[2, 52]	Οὔτε δὲ ἀγορὰν οὔτε παρασκευὴν	οὔτε	τὸν στρατὸν τὸν ἑαυτοῦ πάντα
[2, 43]	ὑμῖν τὴν ἐμαυτοῦ γνώμην ποιήσὠ,	οὔτε	τοὺς προπεμφθέντας ἐς τὴν κατάληψιν
[2, 55]	ὡς ἐν ἀγῶνι δρόμου. Καὶ	οὔτε	τροφῇ καιρὸν ἐδίδοσαν οὔτε ὕπνῳ·
[2, 55]	Καὶ οὔτε τροφῇ καιρὸν ἐδίδοσαν	οὔτε	ὕπνῳ· ἔπειξις δ' ἦν καὶ
[2, 100]	γιγνομένων πυνθανόμενοι καὶ οὐδεμίαν σφίσιν	οὔτε	φυγὴν οὔτε σωτηρίαν ἐπινοοῦντες, ἐπὶ
[2, 137]	ἱερὸν καταφυγόντες ςοὐ γὰρ ἡμάρτομενν	οὔτε	ὡς ἐπὶ κρημνόν, οἳ τὰ
[2, 137]	οἱ χθὲς κατ' ἀγορὰν ἐντυχόντες,	οὔτε	ὡς ἐς ἱερὸν καταφυγόντες ςοὐ
[2, 66]	δὲ Πομπηίῳ μὲν ἦν πανταχόθεν·	οὕτω	γὰρ αὐτῷ προδιῴκηντο καὶ ὁδοὶ
[2, 120]	χρώμενος ἐργάσαιτό τι δεινὸν αὑτούς.	~Οὕτω	δ' ἔχοντες τὸ Καπιτώλιον σὺν
[2, 117]	Κάσκαν εἵλκυσε σὺν βίᾳ πολλῇ.	Οὕτω	δ' ἔχοντος αὐτοῦ τὸ πλευρὸν
[2, 124]	ἤδη τοῖς ἀτρύτοις πόνοις γεγενημένην.	Οὕτω	δὲ δόξαν αὐτοῖς ὁ Ἀντώνιος
[2, 130]	γὰρ ἡμῖν οἱ ἔνδον παραινοῦσιν.	Οὕτω	δέ που καὶ Καῖσαρ αὐτός,
[2, 147]	ἐκφυγόντας πρὸ πολλοῦ περιθέοντες ἐζήτουν,	οὕτω	δὴ μανιωδῶς ὑπὸ ὀργῆς τε
[2, 62]	Καῖσαρ ἑτέρωθεν ἦγεν ἄλλον στρατόν,	οὕτω	δή τι καὶ τοῦτον περίφοβον,
[2, 150]	μέχρι τετρακόσια αὐτῶν ἐχειρώσατο ἔθνη,	οὕτω	δή τι Ῥωμαίοις ἐπίφοβα, ὡς
[2, 124]	ἀραῖς. Ἀλλὰ δι' ὑμᾶς οἷς	οὕτω	δοκεῖ, σκεψόμεθα μεθ' ὑμῶν ἐν
[2, 142]	πρότερον ἐκέλευον. Καὶ γίγνεται μὲν	οὕτω,	καὶ διεσείετο μάλιστα τοῖς ὑπάτοις
[2, 14]	τῶν τριῶν ἀνδρῶν ἐς μοναρχίαν.	Οὕτω	καὶ λύπης ἐκράτουν ὑπὸ χρείας
[2, 75]	σφενδονῆται. Καὶ τὸ μὲν Ἰταλικὸν	οὕτω	κεκόσμητο, ᾧ δὴ καὶ μάλιστα
[2, 42]	ἐπέστησεν Ὁρτήσιόν τε καὶ Δολοβέλλαν.	~Οὕτω	κρατυνάμενος ὁ Καῖσαρ ἄβατον Πομπηίῳ
[2, 58]	νεῶν χρῄζειν Καίσαρα, ἀλλὰ ἀνδρῶν.	Οὕτω	μὲν ἀντὶ λογισμῶν ὁ Καῖσαρ
[2, 152]	ὑπὸ αἰδοῦς καὶ φόβου περιέσωσεν.	Οὕτω	μὲν αὐτοῖς τὰ πρῶτα ἄλοβα
[2, 149]	περιόντας αὐτοὺς ἔφερον καλεῖν βασιλέας.	~Οὕτω	μὲν δὴ Γάιος Καῖσαρ ἐτελεύτησεν
[2, 153]	καὶ ἐν αὐταῖς ὅμως ἀπέθανεν.	Οὕτω	μὲν δὴ καὶ σημεῖα τὰ
[2, 46]	τι φροντίσας οὐδὲ Οὐάρου παρακαλοῦντος.	Οὕτω	μὲν δὴ τὰ σὺν Κουρίωνι
[2, 6]	περὶ σφῶν ἀγαπῶντες ὡς διαλαθόντες.	Οὕτω	μὲν ἡ πόλις ἀνέπνευσεν ἀπὸ
[2, 26]	ἐκέλευε καὶ δεικνύναι τῷ Καίσαρι.	Οὕτω	μὲν ὑβριστικῶς ὁ Μάρκελλος, εἰσηγεῖτο
[2, 140]	δημοσίαν ἐπένεμον ἢ ἐωνοῦντο ἑτέραν.	Οὕτω	μὲν ὑμᾶς ὁ δῆμος συνῴκιζεν
[2, 89]	τὸν Καίσαρα ἐπαιρούσης. ~Διασωθεὶς δ'	οὕτω	παραδόξως ὁ Καῖσαρ καὶ τὸν
[2, 52]	καὶ Μακεδονίαν. Καὶ Πομπήιος μὲν	οὕτω	τοῦ μέλλοντος ἀμελῶς ἐτεκμαίρετο, ὁ
[2, 2]	γένους καινὸν ὀνομάζων καλοῦσι δ'	οὕτω	τοὺς ἀφ' ἑαυτῶν, ἀλλ' οὐ
[2, 10]	λυπήσοντες, εἰ διαφέροιντο. Πιστευθεὶς δ'	οὕτω	φρονεῖν, ἀπερίσκεπτον ἤδη καὶ ἀπαράσκευον
[2, 113]	ἔφη, οὐ προσλήψῃ τῶν ἀρίστων	οὕτω	φρονῶν; Ἤ σοι δοκοῦσιν οἱ
[2, 125]	κοινῇ δοκιμάσητε. ~Ὁ μὲν ἀσφαλῶς	οὕτως	ἀπεκρίνατο. Οἱ δὲ χάριν τε
[2, 11]	γε ἄγος αὐτῷ καὶ μύσος	οὕτως	ἀποθανὼν ἐπιβαλῶ. Ἀλλὰ τὸν μὲν
[2, 88]	χεῖρας ἐλθεῖν ὑποστῆναι. Ὁ δ'	οὕτως	ἑαυτὸν αἰσχρῶς ὑπὸ φόβου μόνου
[2, 106]	αὐτοῦ καὶ Ἐπιεικείας, ἀλλήλους δεξιουμένων·	οὕτως	ἐδεδοίκεσαν μὲν ὡς δεσπότην, εὔχοντο
[2, 30]	Ἄλπεια διέλθοιεν. Καὶ οἱ μὲν	οὕτως	ἔλεγον, εἴθ' ὑπὸ ἀγνοίας εἴτε
[2, 48]	μὲν δὴ περὶ Πλακεντίαν στάσις	οὕτως	ἐλέλυτο, ὁ δὲ Καῖσαρ ἐς
[2, 121]	καὶ γεραίρειν. Καὶ Κίννας μὲν	οὕτως	ἔλεξεν, οἱ δὲ τὸ καθαρὸν
[2, 33]	ἄνδρας ὑπὲρ αὐτῶν τι φθεγξαμένους	οὕτως	ἐξελαύνουσιν αἰσχρῶς. ~Ὁ μὲν δὴ
[2, 45]	ἐνοχλούμενος. Ὡς δὲ αὐτὸν κατεῖδον	οὕτως	ἔχοντα οἱ πολέμιοι, τὸν ποταμὸν
[2, 137]	τε καὶ ἀλογώτερον αὐτῷ γενόμενον,	οὕτως	ἠνάγκασεν. σθόμην δὲ τῶν ἐχθρῶν
[2, 97]	νίκην ἐς τέλος προαγαγόντων, συντριφθεὶς	οὕτως	ὀξέως διαλυθῆναι. ~Ἐξαγγελθέντων δὲ τούτων
[2, 38]	Πομπήιον ἰόντα. Γιγνομένων δὲ τούτων	οὕτως	ὀξέως, ὁ Πομπήιος ἐς Νουκερίαν
[2, 39]	πόλεως Ἐπίδαμνον ἐκάλουν, καὶ Θουκυδίδης	οὕτως	ὠνόμαζεν· ἐκνικᾷ δ' ὅμως τὸ
[2, 49]	καὶ Παμφύλιοι καὶ Πισίδαι. Ὧν	οὐχ	ἅπασιν ἐς μάχας, ἀλλ' ἐς
[2, 138]	ἱερὸς καὶ ἄσυλος, ὅτῳ ταῦτα	οὐχ	ἑκόντες, ἀλλ' ὑπ' ἀνάγκης οὐδὲ
[2, 144]	ἢ εὐεργέτην ἢ προστάτην οἷον	οὐχ	ἕτερον ὀνομάζοντες. Ἐφ' ἑκάστῳ δὲ
[2, 144]	ὅστις αὐτῷ καὶ ἕτερος προσφύγοι,	Οὐχ	ἕτερος, ἔφη, τῷδε προσφεύγων, ἀλλ'
[2, 8]	τυχεῖν ἐπειγόμενος καὶ τὴν πομπὴν	οὐχ	ἕτοιμον ἔχων ἐσέπεμπε τῇ βουλῇ
[2, 98]	ξιφίδιον τῇ κλίνῃ τὸ σύνηθες	οὐχ	εὑρὼν παρακείμενον ἐξεβόησεν, ὅτι προδιδοῖτο
[2, 147]	σῶμα, ὡς ὕπτιον ἐπὶ λέχους,	οὐχ	ἑωρᾶτο. Τὸ δὲ ἀνδρείκελον ἐκ
[2, 61]	ὡς εὐφρανοῦντες ἰδόντα. ὁ δὲ	οὐχ	ἥσθη, ἀλλ' εἶπεν, Οἵοις θηρίοις
[2, 86]	Μεγάλῳ διὰ ταῦτα ὀνομασθέντι καὶ	οὐχ	ἡττηθέντι ποτὲ πρότερον, ἀλλὰ ἀηττήτῳ
[2, 138]	δήμου προστάται Καισήτιος καὶ Μάρυλλος;	Οὐχ	ἱερὰν καὶ ἄσυλον ἄρχοντες ἀρχὴν
[2, 138]	τὴν δὲ τῶν δημάρχων ἀρχὴν	οὐχ	ἱερὰν καὶ ἄσυλον οἱ πατέρες
[2, 141]	ταῦτα, οὐ Βροῦτος, οὐ Κάσσιος,	οὐχ	οἵδε πάντες, οἳ τῆς ὑμετέρας
[2, 121]	δὲ τὸ καθαρὸν τοῦ πλήθους	οὐχ	ὁρῶντες ἐπιμιγνύμενον αὑτοῖς οὐκ ἐκάλουν
[2, 107]	Ὁ δὲ αὐτοὺς ἐδεξιοῦτο μέν,	οὐχ	ὑπανέστη δὲ προσιοῦσιν οὐδ' ἐπιμένουσιν,
[2, 90]	δὲ κεφαλὴν τοῦ Πομπηίου προσφερομένην	οὐχ	ὑπέστη, ἀλλὰ προσέταξε ταφῆναι, καί
[2, 87]	σφῶν στρατηγεῖν αἱρουμένων, ὁ Κάτων	οὐχ	ὑπέστη παρόντων ἀνδρῶν ὑπάτων, οἳ
[2, 28]	δὲ αὐτοῦ τὸ σόφισμα διελέγχων	οὐχ	ὑπισχνεῖσθαι δεῖν ἔφη μᾶλλον ἢ
[2, 92]	χιλίας δραχμάς. Οἱ δὲ αὐτὸν	οὐχ	ὑπισχνεῖσθαι μᾶλλον ἢ αὐτίκα διδόναι
[2, 59]	τὸ Βρεντέσιον, ὁ μὲν Γαβίνιος	οὐχ	ὑποστὰς τὸ πρόσταγμα ἦγε τοὺς
[2, 2]	ἀνελεῖν δι' Αὐρηλίας Ὀρεστίλλης ἔρωτα,	οὐχ	ὑφισταμένης τῆς Ὀρεστίλλης παῖδα ἔχοντι
[2, 60]	καὶ λαμπρὰ δρῶν ἐς τὸν	ὀφθαλμὸν	ἐτρώθη βέλει καὶ προπηδήσας κατέσεισεν
[2, 60]	σῶμα ἓξ τραύματα καὶ τὸν	ὀφθαλμὸν	ὁμοίως ἐκκοπῆναι. Τούτους μὲν δὴ
[2, 78]	τὰς ἐπὶ στόμα καὶ κατ'	ὀφθαλμοὺς	πληγὰς ἔφευγον ἀκόσμως. Καὶ τὸ
[2, 142]	παῖδες Ἀντωνίου τε καὶ Λεπίδου.	Ὀφθέντων	δὲ τῶν ἀμφὶ τὸν Βροῦτον
[2, 8]	Ῥώμῃ, πολὺ πλέονα τῆς περιουσίας	ὀφλὼν	διὰ τὰς φιλοτιμίας· ὅτε φασὶν
[2, 57]	ἐπιθέμενος δ' ἐσθῆτα ἰδιώτου καὶ	ὀχήματος	εὐθὺς ἐπιβὰς ἐξήλασεν ἐπὶ τὴν
[2, 33]	νυκτὸς αὐτίκα, λαθόντες ἐχώρουν ἐπὶ	ὀχήματος	μισθωτοῦ, θεραπόντων ἐσθῆτας ἐνδύντες. Καὶ
[2, 57]	τὸ κῦμα μετέωρον ἐς τὰς	ὄχθας	διερρίπτει, μέχρι πλησιαζούσης ἡμέρας οἱ
[2, 72]	ἠξιοῦτε, μετ' ἀγαθῆς ἐλπίδος, ἐν	ὄψει	τιθέμενοι τήν τε φυγὴν αὐτῶν
[2, 74]	οἶδα, καὶ ὑμεῖς δὲ αὐτίκα	ὄψεσθε,	οὐδὲ Πομπήιον αὐτὸν τάξιν ἐγγυῶντα
[2, 134]	ἱερῷ χωρίῳ, βουλῆς ἀγηγερμένης, ὑπὸ	ὄψεσι	θεῶν κατακανόντας τιμᾶν ἀξιώσομεν, ἀτιμοῦν
[2, 132]	Ὡς δὲ ἅλις ἔσχε τῆς	ὄψεως	καὶ οὐδ' ἐν τῷ δήμῳ
[2, 93]	περὶ μὲν τῶν δωρεῶν ἐς	ὄψιν	εἰπεῖν αὐτοῦ παρόντος οὐδὲ ἐτόλμησαν
[2, 144]	δὲ τούτων ὁ Ἀντώνιος τὴν	ὄψιν	καὶ τὴν χεῖρα ἐς τὸ
[2, 147]	αὐτὸν γενόμεναι. Τήνδε οὖν τὴν	ὄψιν	ὁ δῆμος οἰκτίστην σφίσι φανεῖσαν
[2, 109]	διαδήματι. Κρότου δὲ πρὸς τὴν	ὄψιν	παρ' ὀλίγων γενομένου καὶ στόνου
[2, 116]	Καὶ τοὺς μὲν ἥ τε	ὄψις	αὐτίκα τοῦ γιγνομένου κατέπλησσε καὶ