Livre, Par.
[2, 1]	μέχρι Γάιος Καῖσαρ καὶ Πομπήιος	Μάγνος	ἀλλήλοις ἐπολέμησαν καὶ Πομπήιον μὲν
[2, 122]	Σέξστον τε Πομπήιον, τὸν Πομπηίου	Μάγνου,	τοῦ Καίσαρι περὶ τῆς δημοκρατίας
[2, 154]	καὶ σοφοὶ καθὰ Περσῶν οἱ	Μάγοι,	τὰ δὲ Αἰγυπτίων ὁ Καῖσαρ,
[2, 107]	καὶ βασιλέα προσειπεῖν ἐπενόουν, μέχρι	μαθὼν	αὐτὸς ἀπηγόρευσε καὶ ἠπείλησεν ὡς
[2, 116]	αὐτῷ περὶ τῆσδε τῆς ἐπιβουλῆς	μαθὼν	ἔθει μηνύσων, ὃ ἔμαθεν. Καὶ
[2, 81]	ἀπομαχομένους καταφρονήσει, ὁ δὲ Πομπήιος	μαθὼν	ἐξ ἀλλοκότου σιωπῆς τοσοῦτον ἀπέρρηξεν·
[2, 4]	προστάτης. Παρὰ δὲ τοῦ Σάγγα	μαθὼν	ὁ Κικέρων συνέλαβεν ἀπιόντας τοὺς
[2, 5]	ἐξέλωσι πολέμῳ καὶ τὰ ἀκριβέστατα	μάθωσι,	~Γάιός τε Καῖσαρ οὐ καθαρεύων
[2, 91]	καί φασιν αὐτὸν εἰπεῖν· Ὦ	μακάριε	Πομπήιε, τοιούτοις ἄρα κατὰ Μιθριδάτην
[2, 75]	πολύγλωσσον· καὶ αὐτῶν ὁ Πομπήιος	Μακεδόνας	μὲν καὶ Πελοποννησίους καὶ Βοιωτοὺς
[2, 52]	περιέπεμπεν ἔς τε Θεσσαλίαν καὶ	Μακεδονίαν.	Καὶ Πομπήιος μὲν οὕτω τοῦ
[2, 60]	καὶ αὐτῷ Γάιος Καλουίσιος περὶ	Μακεδονίαν	συμβαλὼν ἡττᾶτο, καὶ τέλος ἓν
[2, 65]	Λευκίου Σκιπίωνος, μή τι περὶ	Μακεδονίαν	ὢν ἔτι πάθοι, μάλιστα δ'
[2, 49]	δ' ἐξ Ἰωνίας τε καὶ	Μακεδονίας	καὶ Πελοποννήσου καὶ Βοιωτίας τοξόται
[2, 55]	Πομπήιος δὲ προμαθὼν ἀντιπαρώδευεν ἐκ	Μακεδονίας,	σὺν ἐπείξει καὶ ὅδε πολλῇ,
[2, 152]	καὶ περισωθέντι μόλις ὑπὸ τῶν	Μακεδόνων	ἀναρρηξάντων τὰς πύλας ὑπὸ δέους,
[2, 152]	ἐχθρῶν τεῖχος ἀναβάντι πρὸ τῶν	Μακεδόνων,	καὶ τῆς κλίμακος συντριβείσης ἀποληφθέντι
[2, 49]	αὐτῷ τὰ πεζά, νῆες δὲ	μακραὶ	μὲν ἐντελεῖς τοῖς πληρώμασιν ἑξακόσιαι,
[2, 54]	γὰρ ἦσαν αὐτῷ νῆες ὀλίγαι	μακραί,	Σαρδὼ καὶ Σικελίαν ἐφρούρουν. Ὑπὸ
[2, 59]	σφᾶς ἀνατρήσειαν ἢ καταδύσειαν αἱ	μακραὶ	τοῖς ἐμβόλοις· καὶ τὰ εἰκότα
[2, 44]	τέλεσι στρατοῦ καὶ ναυσὶ δυώδεκα	μακραῖς	καὶ ὁλκάσι πολλαῖς. Ἰτύκῃ δὲ
[2, 54]	θάτερα τῆς Ὠρίκου ναυσὶν ὀκτωκαίδεκα	μακραῖς	Πομπηίῳ σῖτον ἐν πλοίοις φυλάσσοντες
[2, 110]	παρὰ τὰς ἀργίας, ἐπενόει στρατείαν	μακρὰν	ἔς τε Γέτας καὶ Παρθυαίους,
[2, 62]	περιθέοντός τε καὶ σὺν ὀνείδει	μακρὰν	ἔτι τὸν Πομπήιον ὄντα ἐπεδεικνύοντος,
[2, 55]	ἐπὶ τὸ Δυρράχιον αὐτοὺς ὁδὸν	μακράν,	οὔτε ἡμέρας οὔτε νυκτὸς ἀναπαύων.
[2, 97]	ἐλέφαντες ἐς τὰ σημεῖα ἐπίκεινται.	~Μακρᾶς	δὲ καὶ ἐπιπόνου κατὰ πάντα
[2, 62]	καὶ τοῦτον περίφοβον, ὡς Πομπηίου	μακρόθεν	ἐπιφανέντος μήτε στῆναι περὶ τὰς
[2, 55]	πῦρ ἢ καπνὸν εἴ ποτε	μακρόθεν	ἴδοιεν αὐτῶν ἑκάτεροι, νομίζοντες εἶναι
[2, 85]	Πομπηίου καὶ οἱ φίλοι ταῦτα	μακρόθεν	ὁρῶντες ἀνῴμωζόν τε καὶ χεῖρας
[2, 103]	καὶ εἴκοσιν ἡμέραις, βαρυτάτῳ στρατῶ	μακροτάτην	ὁδὸν ἐπελθών· δέος δ' οἷον
[2, 44]	δι' ἕλους ἰσχυροῦ τε καὶ	μακροῦ	τὸν στρατόν, ἀσθενῆ διὰ τὴν
[2, 140]	ἐπήγαγε μὲν ἐπὶ τὴν πόλιν	μάλ'	ἀβουλοῦντας, ἐπήγαγε δὲ τοῖς ἀρίστοις
[2, 3]	πελέκεας ὥς τις ἀνθύπατος κούφως	μάλα	ἀνέσχε πρὸ ἑαυτοῦ καὶ ἐς
[2, 71]	στρατὸς ὁ τοῦ Πομπηίου κουφόνως	μάλα	ἐπήρθη, καὶ τοῦ στρατηγοῦ σφῶν
[2, 92]	τὴν ὁρμὴν τοῦ στρατοῦ φυλάξασθαι,	μάλα	θρασέως αὐτοῖς ἔτι στασιάζουσιν ἐς
[2, 127]	τῆς βουλῆς οἱ μὲν αὐτῶν	μάλα	θρασέως τὸ πεπραγμένον ἐπῄνουν ἄντικρυς
[2, 45]	καὶ ὁ Κουρίων κατέβαινεν ἀφρόνως	μάλα	καὶ καταφρονητικῶς, ἀσθενῆ τὸν στρατὸν
[2, 3]	τῆς Κατιλίνα συνθήκης ἠξιωμένος, κούφως	μάλα	καὶ φιλοτίμως ἐξέφερεν οἷα πρὸς
[2, 28]	κηδεστὴς γενόμενος Καίσαρι, κἀκεῖνον ἔλεγε	μάλα	χαίροντα ἀποθήσεσθαι· χρόνιόν τε γὰρ
[2, 57]	ἐγκεκαλυμμένος τε καὶ ἐν νυκτὶ	μάλιστα	ἀγνοούμενος. Χειμερίου δὲ τοῦ πνεύματος
[2, 115]	στασιῶται. ~Καὶ οἱ μὲν τῷδε	μάλιστα	ἀναπεισθέντες τὴν προσιοῦσαν αὐτίκα τῆς
[2, 96]	αὐτῷ τοῦδε, ἐς τὰ οἰκεῖα	μάλιστα	ἀνεζεύγνυ μετὰ τοῦ ἰδίου στρατοῦ,
[2, 61]	κεκενωμένα προσλαβὼν ἡσύχαζε. Καὶ τῷδε	μάλιστα	ἀνιαθεὶς ὁ Καίσαρ ἐπετόλμησεν ἔργῳ
[2, 87]	καὶ ἐγυμνάζετο. Καὶ δύο αἵδε	μάλιστα	ἀξιόλογοι παρασκευαί, περὶ Λιβύην καὶ
[2, 143]	ἀνδρὸς ὁρῶντες. Οἴκτιστον δὲ ἐφάνη	μάλιστα	αὐτοῖς, ὅτι τῶν ἀνδροφόνων Δέκμος
[2, 108]	τοῦ βουλευτηρίου. Ὃ δὴ καὶ	μάλιστα	αὐτὸν διέβαλεν ὡς ἐπιθυμοῦντα τῆς
[2, 144]	ἐνσημαινόμενος ἕκαστα καὶ ἐφιστάμενος, οἷς	μάλιστα	αὐτὸν ἐν τῷ ψηφίσματι ἐξεθείαζον,
[2, 69]	τὴν μάχην· ᾧ δὴ καὶ	μάλιστα	αὐτοῦ τὴν διάνοιαν προπεσεῖν τινες
[2, 75]	οὕτω κεκόσμητο, ᾧ δὴ καὶ	μάλιστα	αὐτῶν ἑκάτερος ἐθάρρει· τὰ συμμαχικὰ
[2, 64]	ἀθρόως καὶ ἐμεθύσκοντο ἀπρεπῶς, καὶ	μάλιστα	αὐτῶν οἱ Γερμανοὶ γελοιότατοι κατὰ
[2, 34]	τρισκαίδεκα μυριάδας Ἰταλῶν ἀγείρειν, καὶ	μάλιστα	αὐτῶν τοὺς ἐστρατευμένους ὡς ἐμπειροπολέμους,
[2, 71]	κατέμενε. Καὶ δοκεῖ Πομπήιος τόδε	μάλιστα	ἀφρόνως ἐργάσασθαι, τῶν μὲν νεῶν
[2, 83]	ἄγειν εὐπρεπῆ γυναῖκα Κορνηλίαν, Κράσσου	μάλιστα	γεγενημένην. Δεύτερα δ' αὐτοῦ προθέντος
[2, 2]	τε καὶ στασιώτης καὶ ζηλωτὴς	μάλιστα	γεγονώς, ἐκ δὲ φιλοτιμίας καὶ
[2, 84]	ἦν μὲν περὶ τρισκαίδεκα ἔτη	μάλιστα	γεγονώς, ἐπετρόπευον δ' αὐτῷ τὴν
[2, 65]	περὶ Μακεδονίαν ὢν ἔτι πάθοι,	μάλιστα	δ' ἐς ἀγῶνα χρήσασθαι θαρροῦντι
[2, 63]	καὶ ὑπὸ τῆς ἥττης καταπεπληγμένον,	μάλιστα	δὲ τοὺς ἡγεμόνας αὐτοῦ, τὸ
[2, 71]	θεοβλάβεια δοκεῖ παραγαγεῖν, ἐν καιρῷ	μάλιστα	δὴ πάντων ἥδε τῷ Καίσαρι
[2, 111]	βασιλέως. Συνεστήσαντο δὲ τὴν ἐπιβουλὴν	μάλιστα	δύο ἄνδρε, Μᾶρκός τε Βροῦτος,
[2, 23]	τῶν τε ἄλλων ἁμαρτημάτων καὶ	μάλιστα	δωροδοκίας καὶ δεκασμοῦ ἐδόκει γὰρ
[2, 141]	δ' ἦν, ὅπερ οἱ τύραννοι	μάλιστα	ἐβούλοντο, οὐ γῆν ὑμᾶς λαβεῖν,
[2, 47]	καὶ εἴκοσι μόνους, οἳ κατάρξαι	μάλιστα	ἐδόκουν, διακληρῶσαι καὶ δυώδεκα αὐτῶν
[2, 58]	μέσῳ τὸν ποταμὸν ἐρευνωμένων, ᾗ	μάλιστα	εἴη διαβατός, τῶν τις Καίσαρος
[2, 52]	Βρεντέσιον ἠπείγετο, νομίζων τῷ ἀδοκήτῳ	μάλιστα	ἐκπλήξειν τοὺς πολεμίους. Οὔτε δὲ
[2, 90]	βασιλέα ἀγών, ᾧ δὴ καὶ	μάλιστα	ἐκράτει. Καὶ ἐς ταῦτα διετρίφθησαν
[2, 28]	ἐπ' αὐτούς· ᾧ δὴ καὶ	μάλιστα	ἔλαθεν ὑπὸ Καίσαρος ἐωνημένος. ~Πομπήιος
[2, 122]	τὴν πόλιν ἐμακάριζον καὶ Δέκμῳ	μάλιστα	ἐμαρτύρουν, ὅτι τοὺς μονομάχους σφίσιν
[2, 91]	ἐνενικήκει πάνυ λαμπρῶς, καὶ τῷδε	μάλιστα	ἐπαρθεὶς Ἀμισὸν πόλιν ἐν τῷ
[2, 19]	δεκάζειν ἢ δωροδοκεῖν ἀναισχύντως τότε	μάλιστα	ἐπλεόνασεν, ὅ τε δῆμος αὐτὸς
[2, 25]	ἡ γὰρ εὔνοια τῆς βουλῆς	μάλιστα	ἐς αὐτὸν ἐποίει, ζήλῳ τε
[2, 112]	βασιλέας ἐξελάσαντος ἐρεθιζόμενος καὶ ὀνειδιζόμενος	μάλιστα	ἐς τοῦτο ὑπὸ τοῦ δήμου
[2, 150]	βαρβάρων ἔτι, ἀλλὰ Ῥωμαίων ἀκμαζόντων	μάλιστα	εὐπραξίαις καὶ τύχαις· καὶ ἁπάντων
[2, 35]	λοχαγοὺς αὐτῶν σὺν ὀλίγοις τοῖς	μάλιστα	εὐτολμοτάτοις, εἰρηνικῶς ἐσταλμένοις, προύπεμπεν ἐσελθεῖν
[2, 26]	Καίσαρα. Καὶ ἐπὶ τῷδε οἱ	μάλιστα	ἐχθροὶ τοῦ Καίσαρος ἐς τοὐπιὸν
[2, 127]	ὅ τι πρῶτον αὐτῶν ἐνδεξαμένη	μάλιστα	ἡ βουλὴ πρὸς τὰ λοιπὰ
[2, 98]	δὲ τούτων ἐς Ἰτύκην τρίτῃ	μάλιστα	ἡμέρᾳ καὶ τοῦ Καίσαρος εὐθὺς
[2, 70]	Ἰταλίας ἀνδρῶν, οἷς δὴ καὶ	μάλιστα	θαρροῦντες τὰ συμμαχικὰ οὐκ ἀκριβοῦσιν
[2, 25]	ὡς τὸν νόμον τοῦ δεκασμοῦ	μάλιστα	θέμενον ἐπ' ἐκείνῳ, τούσδε μὲν
[2, 80]	ὁ Καῖσαρ εὐμηχάνως δὴ τότε	μάλιστα,	ἵνα μὴ συνέλθοιεν αὖθις μηδὲ
[2, 99]	ἐκ παρθένου καὶ ἀρεσκόμενος αὐτῇ	μάλιστα	καὶ παῖδας ἔχων ἐξ ἐκείνης
[2, 19]	Πομπηίου διοισομένων ἐς ἀλλήλους, ἀσυντάκτου	μάλιστα	καὶ χαλεπῆς ἐκ πολλοῦ γεγενημένης
[2, 128]	ἀποθήσεσθε εἐστὲ γὰρ ὑμεῖς τοῦδε	μάλιστα	κύριοἰ, τόδε πρῶτον ὑμᾶς ἀξιῶ
[2, 9]	δ' αὐτῶν οἱ πολλοὶ καὶ	μάλιστα	Λεύκολλος, ὁ πρὸ τοῦ Πομπηίου
[2, 57]	θεράποντες τὸν κυβερνήτην ὡς τῷδε	μάλιστα	λησόμενοι τοὺς πολεμίους ἐγγὺς ὄντας.
[2, 149]	αἷς καλοῦσιν εἰδοῖς Μαρτίαις, Ἀνθεστηριῶνος	μάλιστα	μέσου, ἥν τινα ἡμέραν αὐτὸν
[2, 16]	ἐκπεσὼν διὰ Πομπήιον κατῄει, ἑκκαιδεκάτῳ	μάλιστα	μηνὶ τῆς ἐξελάσεως· καὶ αὐτῷ
[2, 126]	τὸ τῆς Γῆς ἱερόν, ἀγχοτάτω	μάλιστα	ὂν τῆς οἰκίας Ἀντωνίου· οὔτε
[2, 22]	ἀστὸν ὁμοῦ καὶ ξένον καὶ	μάλιστα	ὅσοι ταῖς ἐσθῆσιν ἢ σφραγῖσιν
[2, 101]	κακοῖς, καίπερ δεδιώς, ἔστενε, καὶ	μάλιστα,	ὅτε ἴδοι Λεύκιόν τε Σκιπίωνα
[2, 77]	ἐκκρίτων ὄντων ἑκατέρων ἠλέουν, καὶ	μάλιστα,	ὅτε ἴδοιεν Ἰταλοὺς Ἰταλοῖς συμφερομένους.
[2, 133]	οἳ τῇ πατρίδι ὡς ἀσθενεστάτῃ	μάλιστα	οὔσῃ τοὺς ἐναγεῖς περισῴζειν ἀξιοῦτε;
[2, 1]	καθήρας ἀπὸ τῶν ληστηρίων τότε	μάλιστα	πανταχοῦ πλεονασάντων Μιθριδάτην ἐπὶ τοῖς
[2, 110]	καὶ σπασμὸν αἰφνίδιον ἐμπίπτοντα αὐτῷ	μάλιστα	παρὰ τὰς ἀργίας, ἐπενόει στρατείαν
[2, 10]	διένεμε, καὶ τὴν ἀριστεύουσαν αὐτῆς	μάλιστα	περὶ Καπύην, ἣ ἐς τὰ
[2, 49]	ἑκατὸν Ῥωμαίων ἐπιβατῶν, αἳ καὶ	μάλιστα	προύχειν ἐδόκουν, πολὺ δὲ ὁλκάδων
[2, 145]	ἐκ τῆς βουλῆς ἐπὶ τῷδε	μάλιστα	προφανῶς ἐς αὐτὴν εἰρημένῳ γενομένου,
[2, 70]	δοκεῖ, πολλῶν ἀμφίλογα εἰπόντων ἑπομένῳ	μάλιστα	Ῥωμαίων τοῖς τὰ πιθανώτατα γράφουσι
[2, 97]	ὁ στρατός, ἐς ὀκτὼ μυριάδας	μάλιστα	συνελθὼν ἔκ τε πολλοῦ γεγυμνασμένος
[2, 103]	ἀγωνίσασθαι μετὰ ἀπογνώσεως. δὴ καὶ	μάλιστα	σφαλεὶς ὁ Πομπήιος οὐκ ἀνεβάλλετο
[2, 145]	ἀμύναντας αὐτῷ. Ἐφ' ὅτῳ δὴ	μάλιστα	τὴν φωνὴν ἐπιτείνας καὶ τὴν
[2, 124]	ἐπιρρέπουσαν ἐς ἐκείνους, Δέκμον τε	μάλιστα,	τῆς ὁμόρου Κελτικῆς ᾑρημένον ὑπὸ
[2, 47]	καὶ τοῦ ἐνάτου τέλους, ἐπειδὴ	μάλιστα	τῆς στάσεως κατῆρξε, τὸ δέκατον
[2, 70]	ὅπως δ' οὖν εἶχε, τοῖσδε	μάλιστα	τοῖς ἐξ Ἰταλίας ἑκάτερος αὐτῶν
[2, 142]	γίγνεται μὲν οὕτω, καὶ διεσείετο	μάλιστα	τοῖς ὑπάτοις ἡ γνώμη ὑπὸ
[2, 67]	προκαλούμενον. Ὁ δ' ἐξ αὐτοῦ	μάλιστα	τοῦδε αὐτοὺς ἀνεδίδασκεν, ὅτι Καίσαρι
[2, 29]	ὁ δήμαρχος· ὅτε δὴ καὶ	μάλιστα	τῷ Πομπηίῳ μετεμέλησε τὴν δημαρχίαν,
[2, 121]	τὸ πεπραγμένον ἐσέμνυνεν ὡς ὁμοιότατον	μάλιστα	τῷ προγονικῷ καὶ τοὺς ἄνδρας
[2, 65]	μὲν δὴ τοῖσδε προσθέμενος αἰδοῖ	μάλιστα	τῶν ἑῴων ἐθνῶν ἐς αὐτὸν
[2, 96]	τοῦ τε πλήθους καὶ ἀρετῆς,	μάλιστα	τῶν Νομάδων ἱππέων. Ὅ τε
[2, 136]	ἀγανακτήσεως γενομένης παρὰ πάντων, καὶ	μάλιστα	τῶν τι καὶ ἐλπιζόντων ἐκ
[2, 107]	ἢ στρατοπέδων ἡγεμονίας. δὴ καὶ	μάλιστα	ὑπαχθεὶς ὁ δῆμος ἤλπιζε καὶ
[2, 142]	ἄνδρας ὡς ἀκαταπλήκτους δὴ καὶ	μάλιστα	φιλοδήμους ἐν θαύματι ἐποιοῦντο, καὶ
[2, 91]	πολλοὺς ἔκτεινε, σὺν χιλίοις που	μάλιστα	ὢν ἱππεῦσιν τοῖς πρώτοις αὐτῷ
[2, 135]	οἱ τῶν περισῳζομένων οἰκεῖοι προστεθῆναι	μάλιστα,	ὡς οὐ δικαίως φυλασσόμενα μᾶλλον
[2, 2]	μὲν Φαισούλας τῆς Τυρρηνίας Γάιον	Μάλλιον,	ἐς δὲ τῆν Πικηνίτιδα καὶ
[2, 3]	πρὸ ἑαυτοῦ καὶ ἐς τὸν	Μάλλιον	ἐχώρει στρατολογῶν· Λέντλῳ δὲ καὶ
[2, 3]	ἐμπρῆσαι μιᾶς ἐξῄει πρὸς Γάιον	Μάλλιον	ὡς αὐτίκα στρατὸν ἄλλον ἀθροίσων
[2, 43]	αὐτοχειρὶ διεχρήσατο· ἐξ ὧν ἔτι	μᾶλλον	ἀχθόμενοι τῷ σκυθρωπῷ τοῦ Πετρηίου,
[2, 53]	καιρὸν πλεῖν ἂν ἢ λέγειν	μᾶλλον	ἐβουλόμην, ἵνα με Πομπήιος ἴδῃ,
[2, 123]	δημοσίοις κινδύνοις ἐξερίζειν, πολὺ δὲ	μᾶλλον	ἐν τοῖς κοινοῖς καὶ τὰ
[2, 144]	ἀνδρὸς ἐπιτάφιον ἔπαινον παρ' ἐμοῦ	μᾶλλον,	ἑνὸς ὄντος, ἢ παρὰ τῆς
[2, 51]	γιγνομένῳ τε ἀεὶ καὶ προσεσομένῳ	μᾶλλον,	ἐπειδὰν τῶν ἔργων ἁψώμεθα. Ὅσα
[2, 18]	ἐνέπλησεν ἀγορᾶς δαψιλοῦς, ὅθεν ἔτι	μᾶλλον	ἐς μέγα δόξης ἐπῆρτο καὶ
[2, 134]	οὐκ ἐν αἰτίᾳ καὶ καταγνώσει	μᾶλλον	ἔσεσθαι τὴν τοσήνδε ἡμῶν ἀνωμαλίαν,
[2, 22]	οὐ δεδιέναι περὶ τῷ φόνῳ	μᾶλλον	ἢ ἀγανακτεῖν ἐπὶ τῇ Κλωδίου
[2, 28]	διελέγχων οὐχ ὑπισχνεῖσθαι δεῖν ἔφη	μᾶλλον	ἢ αὐτίκα ἀποθέσθαι οὐδ' ἐξοπλίζειν
[2, 92]	Οἱ δὲ αὐτὸν οὐχ ὑπισχνεῖσθαι	μᾶλλον	ἢ αὐτίκα διδόναι πάντα ἐκέλευον·
[2, 129]	οὐδ' ἐπὶ τῷ δήμῳ γενέσθαι	μᾶλλον	ἢ βεβαίως ἔχειν, ἃ ἔλαβον.
[2, 135]	μάλιστα, ὡς οὐ δικαίως φυλασσόμενα	μᾶλλον	ἢ διὰ χρείαν. Καὶ ὁ
[2, 137]	οἶμαι πολλάκις ἀποθανεῖν ἂν ἑλέσθαι	μᾶλλον	ἢ δουλεύειν ἑκόντας ἐπὶ ὅρκῳ.
[2, 88]	τύχης ἐν ἀπόρῳ καιρῷ γενέσθαι	μᾶλλον	ἢ Κάσσιον τὸν πολεμικώτατον ἐπὶ
[2, 99]	πρέπον ἢ καλὸν οὐκ ἔθεσι	μᾶλλον	ἢ μεγαλοψύχοις λογισμοῖς ὁρίσαι. Μαρκίᾳ
[2, 113]	καταγράφειν σου τὸ δικαστήριον ἀσήμως	μᾶλλον	ἢ οἱ Ῥωμαίων ἄριστοι, παρὰ
[2, 124]	καὶ μετ' ὀλιγωτέρων καθαρῶν βιοῦν	μᾶλλον	ἢ πάντας ἐνόχους ὄντας ταῖς
[2, 34]	τε ἐκπλήξει καὶ φόβῳ τόλμης	μᾶλλον	ἢ παρασκευῆς δυνάμει, μετὰ τῶν
[2, 116]	τὸν Λαίναν ὁρῶντες οὐ μηνύοντι	μᾶλλον	ἢ περί του δεομένῳ καὶ
[2, 67]	τῷ πολέμῳ τὴν κρίσιν ταχυτέραν	μᾶλλον	ἢ πρέπουσαν ἐπειγόμενοι γενέσθαι, πάντες
[2, 72]	ὦ συστρατιῶται, στρατηγεῖτε τοῦ πόνου	μᾶλλον	ἢ στρατηγεῖσθε· αὐτοὶ γὰρ ἐμοῦ
[2, 74]	γεγενημένον καὶ οὐδὲ στρατηγοῦντα ἔτι	μᾶλλον	ἢ στρατηγούμενον. Καὶ τάδε μοι
[2, 150]	καὶ θαρρεῖν τῇ Καίσαρος τύχῃ	μᾶλλον	ἢ τῇ θαλάσσῃ. Ἔς τε
[2, 145]	Καὶ χρὴ τὸ παρὸν σκοπεῖν	μᾶλλον	ἢ τὸ γεγενημένον, ὡς ἐν
[2, 23]	καὶ παραινούντων τὸ παρὸν διορθοῦσθαι	μᾶλλον	ἢ τὸ παρελθὸν ἐνοχλεῖν ἐπ'
[2, 149]	ἀφειδεστάτω καὶ οὐ στρατηγίᾳ πεποιθότε	μᾶλλον	ἢ τόλμῃ καὶ τύχῃ. Ὧν
[2, 28]	ὑφ' ἑνὶ τηλικαύτην ἀρχὴν γενέσθαι	μᾶλλον	ἢ τὸν ἕτερον αὐτῶν ἔχειν
[2, 130]	ἦν, ᾧ τοῦ λεγομένου συμφέρειν	μᾶλλον	ἢ τοῦ δικαίου μέλει· ὧδε
[2, 63]	Οὐ πειθομένου δὲ τοῦ Καίσαρος	μᾶλλον	ᾐδοῦντο καὶ συνεγίνωσκον αὐτὸν οὐκ
[2, 63]	πράως καὶ συγγνώμην διδόντος ἔτι	μᾶλλον	ἠρεθίζοντο καθ' ἑαυτῶν καὶ ἐκ
[2, 93]	τῶν πολεμίων. Δείσαντες οὖν ἔτι	μᾶλλον	ἡσύχαζον ἐξ ἀπορίας, ἐλπίζοντες ἐνδώσειν
[2, 93]	Ἀφίημι. Καταπλαγέντων δ' αὐτῶν ἔτι	μᾶλλον	καὶ σιωπῆς βαθυτάτης γενομένης ἐπεῖπε·
[2, 118]	φίλῳ τε τοῦ Καίσαρος ὄντι	μᾶλλον	καὶ ὑπάτῳ. Καὶ αὐτοῖς σκεπτομένοις
[2, 132]	ὕστερον, ἂν ἄξιος εἶναι δοκῶ.	Μᾶλλον	οὖν ἔτι παρρησίᾳ διὰ τὴν
[2, 143]	πρότεροι. Ἐφ' ᾧ δὴ καὶ	μᾶλλον	συνεταράσσοντο καὶ δεινὸν καὶ ἀθέμιστον
[2, 85]	τῷ διάπλῳ σιωπώντων ἁπάντων ἔτι	μᾶλλον	ὑπώπτευε· καὶ τὸν Σεμπρώνιον εἴτε
[2, 39]	ὑπὲρ σφῶν ἐς τὸν Ἡρακλέα	μᾶλλον	ὡς ἐς θεόν. Φασὶ δ'
[2, 102]	ἦν τις ἀγορὰ ζητοῦσιν ἢ	μανθάνουσι	τὰ δίκαια. Κλεοπάτρας τε εἰκόνα
[2, 147]	πολλοῦ περιθέοντες ἐζήτουν, οὕτω δὴ	μανιωδῶς	ὑπὸ ὀργῆς τε καὶ λύπης,
[2, 152]	σφίσιν ἑκάτερος ὑπερόπτης καὶ τοῖς	μάντεσι	τὴν τελευτὴν προειποῦσιν οὐκ ἐχαλέπηναν,
[2, 153]	ὁμοίως, καὶ τοῖς προειποῦσιν αὐτὰ	μάντεσιν	οὐκ ἐχαλέπηναν, καὶ ἑάλωσαν ὅμως
[2, 152]	βασιλέως, καὶ ἐξήνεγκεν αὐτῷ τὰ	μαντεύματα.	Ὁ δὲ ἐπεμειδίασε καὶ Πειθαγόραν
[2, 153]	δυσχεραίνων καταφρονῆσαι καὶ τοῦ δευτέρου	μαντεύματος	καὶ ἐσελθεῖν ἐς δύσιν ὁρῶν.
[2, 153]	ὅμως ὑπὸ τῷ λόγῳ τῶν	μαντευμάτων.	~Ἐγένοντο δὲ καὶ ἐς ἐπιστήμην
[2, 153]	ὁ Καῖσαρ ὅμοια. Τοῦ γὰρ	μάντεως	αὐτῷ τὴν ἡμέραν τῆς τελευτῆς
[2, 116]	τοῖς σπλάγχνοις ἔλειπε. Καὶ τοῦ	μάντεως	εἰπόντος θανάτου τὸ σημεῖον εἶναι,
[2, 153]	περὶ Ἰβηρίαν γεγονέναι. Τοῦ δὲ	μάντεως	εἰπόντος καὶ τότε αὐτὸν κινδυνεῦσαι
[2, 149]	προαγορεύσεων αὐτῷ σὺν τοσῷδε τοῦ	μάντεως	θάρσει γενομένων καὶ σημείων ὧν
[2, 116]	πολεμοῦντι Πομπηίῳ. Ἀποκριναμένου δὲ τοῦ	μάντεως,	ὅτι καὶ τότε κινδυνεύσειε λαμπρῶς
[2, 69]	τότε ἀηττήτου· εἴτε τι καὶ	μαντικώτερον	αὐτὸν πλησιάζοντος ἤδη τοῦ κακοῦ
[2, 152]	τε τῆς εὐνοίας καὶ τὸν	μάντιν	τῆς παρρησίας. ~Καίσαρι δ' ἐς
[2, 153]	ἐλθούσης τῆς ἡμέρας ἔφη, τὸν	μάντιν	χλευάζων, ὅτι πάρεισιν αἱ εἰδοί·
[2, 152]	αὐτόν. Πειθαγόρας τε γὰρ ὁ	μάντις	Ἀπολλοδώρῳ δεδοικότι Ἀλέξανδρόν τε καὶ
[2, 153]	δὲ τὸ ἰαμβεῖον εἰπόντος, ὅτι	μάντις	ἄριστος, ὅστις εἰκάζει καλῶς, δεύτερα
[2, 149]	ἥν τινα ἡμέραν αὐτὸν ὁ	μάντις	οὐ περιοίσειν προύλεγεν· ὁ δ'
[2, 36]	ὁ δῆμος ἐν μνήμῃ τῶν	Μαρίου	καὶ Σύλλα κακῶν γιγνόμενος ἐκεκράγει
[2, 41]	μνήμης τῶν ἐπὶ Σύλλα καὶ	Μαρίου	κακῶν πεφρικότα, ἐλπίσι καὶ ὑποσχέσεσι
[2, 26]	Αἰμίλιός τε Παῦλος καὶ Κλαύδιος	Μάρκελλος,	ἀνεψιὸς τοῦ προτέρου Μαρκέλλου, δήμαρχός
[2, 26]	Καίσαρι. Οὕτω μὲν ὑβριστικῶς ὁ	Μάρκελλος,	εἰσηγεῖτο δὲ ἤδη καὶ διαδόχους
[2, 26]	τοῦτο Ῥωμαῖον εἶναι νομιζόμενον, ὁ	Μάρκελλος	ἐφ' ὕβρει τοῦ Καίσαρος ἔξηνε
[2, 33]	Καίσαρος πολεμίαν. Καὶ οἱ ὕπατοι,	Μάρκελλός	τε καὶ Λέντλος, ἐκέλευον τοῖς
[2, 26]	Κλαύδιος Μάρκελλος, ἀνεψιὸς τοῦ προτέρου	Μαρκέλλου,	δήμαρχός τε Κουρίων, ἐχθρὸς ὢν
[2, 25]	μέρος αὐτῆς ἐπιλαβεῖν. Διακωλύσαντος δὲ	Μαρκέλλου,	ὃς ἐπὶ τῷ Πομπηίῳ ὕπατος
[2, 99]	μᾶλλον ἢ μεγαλοψύχοις λογισμοῖς ὁρίσαι.	Μαρκίᾳ	γέ τοι τῇ Φιλίππου συνὼν
[2, 41]	τῇ πόλει καὶ τὸν δήμαρχον	Μᾶρκον	Ἀντώνιον τῇ Ἰταλίᾳ καὶ τῷ
[2, 22]	περιπέμψας χρήματα τῶν τε δημάρχων	Μᾶρκον	Καίλιον πριάμενος ἐς τὴν πόλιν
[2, 48]	ἑαυτοῦ καταλέγων. Ἐς μὲν Ἰβηρίαν	Μᾶρκον	Λέπιδον, ἐς δὲ Σικελίαν Αὖλον
[2, 113]	Ῥῆγα καὶ Κόιντον Λιγάριον καὶ	Μᾶρκον	Σπόριον καὶ Σερουίλιον Γάλβαν καὶ
[2, 49]	κατὰ μέρη, καὶ ἐπ' αὐτοῖς	Μᾶρκος	Βύβλος. ~Ὡς δέ οἱ πάντα
[2, 122]	Κάσσιός τε καὶ Βροῦτος ὁ	Μᾶρκος,	ᾑμαγμένος τὴν χεῖρα· συγκατήνεγκαν γὰρ
[2, 111]	τὴν ἐπιβουλὴν μάλιστα δύο ἄνδρε,	Μᾶρκός	τε Βροῦτος, ὁ Καιπίων ἐπίκλην,
[2, 149]	ἐν ἡμέραις αἷς καλοῦσιν εἰδοῖς	Μαρτίαις,	Ἀνθεστηριῶνος μάλιστα μέσου, ἥν τινα
[2, 153]	προειπόντος, ὅτι μὴ περιοίσει τὰς	Μαρτίας	εἰδούς, ἐλθούσης τῆς ἡμέρας ἔφη,
[2, 141]	ἐσαεὶ βεβαιοῦμεν καὶ βεβαιώσομεν καὶ	μάρτυρα	τὸν θεὸν τῶνδε ποιούμεθα. Καὶ
[2, 47]	παρ' ὧν χρὴ προστάγματα λαμβάνειν.	Μαρτυράμενος	οὖν ἐμαυτὸν τῆς ἐς ὑμᾶς
[2, 144]	πατρίδος, ἐπιλέγων· Τοῦτο ἐπιεικείας ἐστὶ	μαρτυρία,	ἔνθα δ' ἦν Ἱερὸς καὶ
[2, 7]	ὡς ἐντελὴς ἐπὶ μεγίστοις δὴ	μαρτυρία,	ψηφίζεται. ~Ὁ δὲ Καῖσαρ στρατηγὸς
[2, 14]	διώκουσι Κικέρων. Καὶ κληθεὶς ἐς	μαρτυρίαν	ὁ Καῖσαρ οὐ κατεῖπεν, ἀλλὰ
[2, 108]	ἐσφαλμένοις. Οἱ δ' ἀμφὶ τὸν	Μάρυλλον	καὶ τῶνδε τῶν ἀνδρῶν τὸν
[2, 122]	καὶ τοὺς δημάρχους Καισήτιον καὶ	Μάρυλλον,	οἳ τὴν ἀρχὴν ὑπὸ τοῦ
[2, 108]	τῆς βουλῆς τῶν περὶ τὸν	Μάρυλλον	ὡς ἐπιβουλευόντων οἱ μετὰ τέχνης
[2, 138]	τοῦ δήμου προστάται Καισήτιος καὶ	Μάρυλλος;	Οὐχ ἱερὰν καὶ ἄσυλον ἄρχοντες
[2, 108]	λευκῆς· καὶ αὐτὸν οἱ δήμαρχοι	Μάρυλλός	τε καὶ Καισήτιος ἀνευρόντες ἐς
[2, 47]	Ὧν ὁ Καῖσαρ πυθόμενος ἐκ	Μασσαλίας	ἐς Πλακεντίαν ἠπείγετο συντόμως καὶ
[2, 61]	αὐτὸν ἀνταπετάφρευε καὶ ἀντῳκοδόμει· καὶ	μάταια	τὰ ἔργα ἀλλήλοις ἐποίουν. Γίγνεται
[2, 96]	ὢν ἐξέπλησσε. Βόκχου δ' ἑτέρου	Μαυρουσίων	δυνάστου Κίρταν, ἣ βασίλειον ἦν
[2, 44]	Πομπηίῳ, καὶ Ἰόβας ὁ τῶν	Μαυρουσίων	Νομάδων βασιλεὺς τῷ Οὐάρῳ συνεμάχει,
[2, 62]	ἐκείνης ἔλαβεν ἐν ταῖς δύο	μάχαις	ὀκτὼ καὶ εἴκοσιν καὶ δεύτερον
[2, 103]	ἔθνους ἀλκίμου καὶ χαίροντος ἀεὶ	μάχαις.	Πολὺς δὲ καὶ δούλων ὅμιλος
[2, 49]	Πισίδαι. Ὧν οὐχ ἅπασιν ἐς	μάχας,	ἀλλ' ἐς φρούρια καὶ ταφρείας
[2, 71]	μεγαλαύχοις τε καὶ θηριώδεσιν ἐς	μάχας	γενομένοις. Ἀλλ' αὐτὸν αὐτοὺς φυλαξάμενον
[2, 151]	μετὰ εὐνοίας γενέσθαι καὶ ἐς	μάχας	θηριώδεσιν ἐοικότα, δυσπειθῆ δὲ πολλάκις
[2, 146]	δρόμῳ φωνῆς πολέμους αὐτοῦ καὶ	μάχας	καὶ νίκας καὶ ἔθνη, ὅσα
[2, 102]	ὥσπερ εὔξατο μέλλων ἐν Φαρσάλῳ	μαχεῖσθαι·	καὶ τέμενος τῷ νεῲ περιέθηκεν,
[2, 74]	μηδ' ἐν λόγῳ τίθεσθε μηδὲ	μάχεσθε	ὅλως ἐκείνοις. Ἀνδράποδα ταῦτ' ἐστὶ
[2, 77]	γὰρ ταῦτα ἐνέλειπεν ἐκείνῃ τῇ	μάχῃ,	ἀλλ' ὡς ἐν τοσαῖσδε μυριάσιν
[2, 39]	θεόν. Φασὶ δ' ἐν τῇ	μάχῃ	τῇδε Δυρράχου παῖδα Ἰόνιον ὑφ'
[2, 103]	ὁ Πομπήιος οὐκ ἀνεβάλλετο τὴν	μάχην,	ἀλλ' εὐθὺς ἐλθόντι τῷ Καίσαρι
[2, 58]	ὁ Πομπήιος προλαβεῖν ἐπειγόμενος ἐς	μάχην	διεσκευασμένος ἐπῄει. Καὶ δύο αὐτοῦ
[2, 102]	καὶ ἱππέων ἀγῶνα ἐλεφάντων τε	μάχην	εἴκοσι πρὸς εἴκοσι καὶ ναυμαχίαν
[2, 91]	Δομιτίῳ Καίσαρος στρατηγῷ συνενεχθεὶς ἐς	μάχην	ἐνενικήκει πάνυ λαμπρῶς, καὶ τῷδε
[2, 67]	ἅπασι γεγονὼς παρεσκευάζετο ἄκων ἐς	μάχην	ἐπὶ κακῷ τε αὑτοῦ καὶ
[2, 67]	πάντες ἐξώτρυνον αὐτὸν ἐς τὴν	μάχην,	ἐπιδεικνύοντες αἰεὶ τὸν Καίσαρα παρατάττοντά
[2, 45]	πολέμιοι, τὸν ποταμὸν ἐπέρων ἐς	μάχην	ἐσκευασμένοι· καὶ ὁ Κουρίων κατέβαινεν
[2, 82]	Καῖσαρ μὲν ἐξιὼν ἐπὶ τὴν	μάχην	ἤρετο, ὅ τι προσδοκῴη, ὁ
[2, 152]	τῷ νέῳ καὶ ὀκνοῦντος ἐς	μάχην	ἰέναι, προδραμόντι πάντων ἐς τὸ
[2, 61]	καὶ ἄκοντα Πομπήιον βιασόμενος ἐς	μάχην·	ὁ δὲ αὐτοῦ τὰ πολλὰ
[2, 70]	ἀνδρῶν Ἰταλῶν συμπεσεῖν ἀλλήλοις ἐς	μάχην·	οἱ δ' ὀλιγωτέρους ἑξακισμυρίων φασίν,
[2, 95]	ἐς Ἰόβαν καταλαβὼν παρέτασσεν ἐς	μάχην	παρ' αὐτὸ τοῦ Σκιπίωνος τὸ
[2, 105]	διαφυγόντες οἱ πολέμιοι πάλιν ἐς	μάχην	παρασκευάσαιντο, ἐκέλευε τὸν στρατὸν ἐκτειχίσαι
[2, 74]	καθέλετέ μοι προϊόντες ἐπὶ τὴν	μάχην	τὰ τείχη τὰ σφέτερα αὐτῶν
[2, 95]	ἐδόκει, τῶν πολεμίων ἄφνω τὴν	μάχην	ὑπὸ τῶν νικώντων διαλυθῆναι· αὐτὸς
[2, 102]	ναυμαχίαν ἐρετῶν τετρακισχιλίων, ἐπιβεβηκότων ἐς	μάχην	χιλίων ἑκατέρωθεν. Ἀνέστησε καὶ τῇ
[2, 69]	ἄρξει κακῶν, παρέτασσεν ἐς τὴν	μάχην·	ᾧ δὴ καὶ μάλιστα αὐτοῦ
[2, 88]	καὶ τὸν στρατὸν ἐκ τῆς	μάχης	ἀναλαμβάνων· ἔνθα καὶ Θεσσαλοὺς ἐλευθέρους
[2, 82]	ἦν τῆς ἀοιδίμου περὶ Φάρσαλον	μάχης.	Ἀριστεῖα δ' ὁ μὲν Καῖσαρ
[2, 44]	τὴν θάλασσαν ἐν βραχεῖ χωρίῳ.	Μάχης	δὲ καρτερᾶς γενομένης Κουρίωνος μὲν
[2, 46]	τῆς ἀμφὶ τὸν Βαγράδαν ποταμὸν	μάχης	ἐγένετο, καὶ ἡ κεφαλὴ τοῦ
[2, 63]	Καίσαρος, μὴ ἐπανήξειν ἐκ τῆς	μάχης,	εἰ μὴ κρατοῖεν. ~Ὅθεν αὐτὸν
[2, 82]	δὲ Πολλίων, ὑπὸ Καίσαρι τῇς	μάχης	ἐκείνης στρατηγῶν, ἑξακισχιλίους ἀναγράφει νεκροὺς
[2, 97]	γεγυμνασμένος καὶ ἐκ τῆς προτέρας	μάχης	ἐν ἐλπίδι καὶ θάρσει γενόμενος,
[2, 91]	δὲ Ῥώμην περὶ τῆσδε τῆς	μάχης	ἐπέστελλεν· Ἐγὼ δὲ ἦλθον, εἶδον,
[2, 97]	κατὰ πάντα τὰ μέρη τῆς	μάχης	καὶ πολυτρόπου γενομένης, περὶ ἑσπέραν
[2, 80]	αὖθις μηδὲ τὸ ἔργον γένοιτο	μάχης	μιᾶς, ἀλλὰ παντὸς τοῦ πολέμου,
[2, 95]	τῆς πρώτης ἐν Λιβύῃ Καίσαρι	μάχης	τέλος ἦν· ~Οὐ πολὺ δὲ
[2, 77]	ἀλλήλους ἀποβλέποντες, ὁπότερος ἄρξει τῆς	μάχης.	Τό τε γὰρ πλῆθος ᾤκτειρον,
[2, 72]	προυκαλέσασθε. Ὡς οὖν ἀγωνοθέται τῆς	μάχης	χρήσασθε μὲν ὡς ἐλάττοσι πολὺ
[2, 28]	στρατείαν καὶ ἐπίπονον κατὰ ἐθνῶν	μαχιμωτάτων	γεγονέναι καὶ πολλὰ τῇ πατρίδι
[2, 61]	ἥσθη, ἀλλ' εἶπεν, Οἵοις θηρίοις	μαχόμεθα.	Ὁ μὲν δὴ Καῖσαρ ὑπ'
[2, 45]	κακοπραγίας ἐπίθεσις· Κουρίων δὲ φιλοκινδύνως	μαχόμενος	σὺν ἅπασι τοῖς παροῦσιν ἔπεσεν,
[2, 73]	γὰρ λιμοῦ καὶ ἀπορίας ἀνδράσι	μαχούμεθα·	ἥδε δὲ ἡ ἡμέρα κρινεῖ
[2, 40]	τῆς Ἰταλίας κρατῶν ἐπὶ ταῦτά	με	ἔπεμψε. ~Καὶ Κάτων μὲν τοσόνδε
[2, 136]	ἑνὸς ἤδη τυραννοῦσιν· οἳ θάπτειν	με	κωλύουσι τὸν ἀρχιερέα καὶ τὰς
[2, 146]	καὶ τούσδε περισῶσαι τοὺς κτενοῦντάς	με,	οὐκ ἔφερεν ἔτι ὁ δῆμος,
[2, 53]	ἢ λέγειν μᾶλλον ἐβουλόμην, ἵνα	με	Πομπήιος ἴδῃ, νομίζων ἔτι τὴν
[2, 53]	ἔνδεια τῆς πρεπούσης παρασκευῆς ἐφέξει	με	τῆς ὁρμῆς· ἀντὶ γὰρ πάντων
[2, 115]	λαβόμενος εἶπε· Σὺ μὲν ὄντα	με	φίλον ἀπέκρυψας, Βροῦτος δ' ἀνήνεγκέ
[2, 33]	ὅμως πάθοιεν ἀτοπώτερον. Ἔνθα δὴ	μέγα	βοήσας ὁ Ἀντώνιος ἀνά τε
[2, 18]	δαψιλοῦς, ὅθεν ἔτι μᾶλλον ἐς	μέγα	δόξης ἐπῆρτο καὶ δυνάμεως. ~Τοῦ
[2, 9]	ἐκ τῶν Μιθριδατείων ἔργων ἐπὶ	μέγα	δόξης καὶ δυνάμεως ἐλθών, ἠξίου
[2, 2]	ὡς οὐδὲν μοναρχίαν ταχὺ καὶ	μέγα	φέρουσαν, ἀλλ' ἔριδος καὶ φθόνου
[2, 71]	καὶ Ἀρμενίους τοὺς ὑπὲρ Εὐφράτην	Μεγαβάτης,	ὕπαρχος Ἀρταπάτου βασιλέως· ἄλλοι τε
[2, 84]	τῆς θαλάσσης οὔσης ἁλιτενοῦς καὶ	μεγάλαις	ναυσὶν οὐκ εὐχεροῦς, ὑπηρέται τέ
[2, 71]	συνενεχθεὶς ἀνδράσιν ἐκ πόνου πολλοῦ	μεγαλαύχοις	τε καὶ θηριώδεσιν ἐς μάχας
[2, 150]	Κελτῶν ἡττῶντο λαμπρῶς, ὅθ' ἡ	μεγάλη	σφᾶς συμφορὰ κατέλαβε Κόττα καὶ
[2, 83]	συνεφρόνουν, ἐγγύς τε οὖσαν καὶ	μεγάλην	ἀρχήν, ἔτι δὲ καὶ εὐδαίμονα
[2, 61]	θαλάσσης ἐς θάλασσαν ἀποτειχίσαι, ὡς	μεγάλην,	εἰ καὶ διαμάρτοι, δόξαν οἰσόμενος
[2, 89]	καὶ ὅσα ἄλλα ἔθνη τὴν	μεγάλην	χερρόνησον οἰκοῦσι ικαὶ καλοῦσιν αὐτὰ
[2, 59]	πρότερον ἐπέρραξεν. Αἱ μὲν δὴ	μεγάλοις	αὖθις ἱστίοις ἐξ ἀέλπτου τὸ
[2, 150]	καὶ στρατοῖς πολλοῖς τε καὶ	μεγάλοις,	οὐ βαρβάρων ἔτι, ἀλλὰ Ῥωμαίων
[2, 19]	ἀνῃρημένης τῆς ἐπιγαμίας, ὡς αὐτίκα	μεγάλοις	στρατοῖς Καίσαρός τε καὶ Πομπηίου
[2, 29]	τε τῆς πόλεως ὄντα καὶ	μεγαλοπραγμονέστερον.	Τὸ δ' αὐτὸ καὶ ὁ
[2, 149]	ἐς πάντα καὶ δαιμόνιος καὶ	μεγαλοπράγμων	καὶ εἰκότως ἐξομοιούμενος Ἀλεξάνδρῳ. Ἄμφω
[2, 27]	παρέπεμψαν αὐτὸν ἀνθοβολοῦντες ὥσπερ ἀθλητὴν	μεγάλου	καὶ δυσχεροῦς ἀγῶνος· οὐδὲν γὰρ
[2, 44]	Σκιπίωνος κατὰ δόξαν τῆς ἐκείνου	μεγαλουργίας	στρατοπεδεύσειν, τὸ ὕδωρ ἐφάρμαξαν. Καὶ
[2, 69]	ἀνάγκης παρὰ γνώμην. Τοσοῦτον ἀνδρὶ	μεγαλουργῷ	καὶ παρὰ πᾶν ἔργον ἐς
[2, 73]	κηδεμονίας ἢ πίστεως ἢ δωρεῶν	μεγαλοφροσύνης.	~Ἔστι δὲ οὐ δυσχερὲς νεοστρατεύτων
[2, 99]	καλὸν οὐκ ἔθεσι μᾶλλον ἢ	μεγαλοψύχοις	λογισμοῖς ὁρίσαι. Μαρκίᾳ γέ τοι
[2, 86]	τὴν Ῥωμαίων ἀρχὴν ὠφελήσαντι καὶ	Μεγάλῳ	διὰ ταῦτα ὀνομασθέντι καὶ οὐχ
[2, 69]	ἡ ἡμέρα, ὁπότερος ἂν ἐπικρατήσῃ,	μεγάλων	ἐς αἰεὶ Ῥωμαίοις ἄρξει κακῶν,
[2, 93]	τῶν ἐν Λιβύῃ κερδῶν ἐκπεσοῦνται,	μεγάλων	ἔσεσθαι νομιζομένων, ἐχθροί τε ὁμοίως
[2, 145]	τὸ γεγενημένον, ὡς ἐν ἀκμῇ	μεγάλων	ἐστὶ κινδύνων ἡμῖν τὰ μέλλοντα
[2, 127]	ὡς ἄγος ἀπεστρέφοντο, αἰδοῖ δὲ	μεγάλων	οἴκων περισῴζειν αὐτοὺς οὐκ ἐκώλυον,
[2, 61]	Γίγνεται δ' αὐτοῖς ἀγὼν εἷς	μέγας	ἐν ᾧ Πομπήιος τρέπεταί τε
[2, 91]	ἀνδράσι μέγας τε ἐνομίσθης καὶ	μέγας	ἐπεκλήθης. Ἐς δὲ Ῥώμην περὶ
[2, 91]	τὸν τοῦδε πατέρα πολεμῶν ἀνδράσι	μέγας	τε ἐνομίσθης καὶ μέγας ἐπεκλήθης.
[2, 2]	δαψιλεῖς ἐπαινούντων. ~Γάιος δὲ Κατιλίνας,	μεγέθει	τε δόξης καὶ γένους λαμπρότητι
[2, 56]	αὐτοὺς ἴσως ἢ καὶ βιάσασθαι	μεγέθει	τε νεῶν καὶ πνεύματι, μετεπέμπετο
[2, 14]	καὶ φίλος ὢν ἐπιφθονήσειε τῷ	μεγέθει	τῆς εὐδαιμονίας, τοὺς δὲ θρασυτάτους
[2, 101]	Γαλάταις, ὧν δὴ πολλὰ καὶ	μέγιστα	ἔθνη προσέλαβε καὶ ἀφιστάμενα ἄλλα
[2, 23]	ὑπάτων ὅδε ἔθνη τε δύο	μέγιστα	καὶ στρατιὰν ἔχων καὶ χρήματα
[2, 95]	αὐτοὺς καί τινα τῶν τὰ	μέγιστα	σημεῖα, τοὺς ἀετούς, φερόντων τῇ
[2, 86]	τῷ μεγίστους πολέμους ἀνύσαντι καὶ	μέγιστα	τὴν Ῥωμαίων ἀρχὴν ὠφελήσαντι καὶ
[2, 86]	Ποθεινὸν ἐφύλασσον Καίσαρι ὡς ἐπὶ	μεγίσταις	ἀμοιβαῖς (ὁ δὲ αὐτοὺς ἠμύνατο
[2, 111]	οἷς γε καὶ πράξεις ἐνεχείρισε	μεγίστας	καὶ ἐπὶ τὸν ἐν Λιβύῃ
[2, 7]	μόλις ἥδε, ὡς ἐντελὴς ἐπὶ	μεγίστοις	δὴ μαρτυρία, ψηφίζεται. ~Ὁ δὲ
[2, 14]	καὶ τὸν φθόνον ὡς ἐπὶ	μεγίστοις	δὴ τοῖς δεδομένοις μείζονα, Πομπηίῳ
[2, 44]	πάλαι μὲν ἐπὶ πᾶσι τοῖς	μεγίστοις	ἔργοις προσίεντο, νῦν δ' ὅρον
[2, 15]	ἀντιπαρεβάλλετο ἤδη καὶ Πομπηίῳ τὸ	μέγιστον	ἐν τῇ πόλει κράτος ἔχοντι.
[2, 9]	διήλλασσε. Καὶ τρεῖς οἵδε τὸ	μέγιστον	ἐπὶ πᾶσι κράτος ἔχοντες τὰς
[2, 46]	δ' ἐς τὰ οἰκεῖα ἀνέστρεφε,	μέγιστον	ἔργον τόδε Πομπηίῳ καταλογιζόμενος. ~Καὶ
[2, 136]	~Ἐκβοήσας οὖν ὁ Πείσων ὅτι	μέγιστον	καὶ τοὺς ὑπάτους ἔτι παροῦσάν
[2, 86]	βίου τέλος ἦν Πομπηίῳ τῷ	μεγίστους	πολέμους ἀνύσαντι καὶ μέγιστα τὴν
[2, 55]	ἐν μέσῳ πᾶσαν ἐμπιπράς, ἐν	μεγίστῳ,	καθάπερ ἦν, καὶ ὅδε τιθέμενος
[2, 53]	ὦ ἄνδρες, οἳ περὶ τῶν	μεγίστων	ἐμοὶ συναίρεσθε, οὔθ' ἡ τῶν
[2, 93]	τὰ ἐπηγγελμένα ἅπαντα, ὅταν θριαμβεύσω	μεθ'	ἑτέρων. Ἀδοκήτου δ' αὐτοῖς ἅμα
[2, 46]	τοὺς ὑπολειφθέντας ἐγίγνετο ὅμοια. Καὶ	μεθ'	ἡμέραν οἱ μὲν τῷ Οὐάρῳ
[2, 89]	λαμπτῆρα τῆς ἑαυτοῦ νεὼς καὶ	μεθ'	ἡμέραν πρὸς τὸ σημεῖον εὐθύνειν·
[2, 21]	τὸ σῶμά τινες τοῦ Κλωδίου	μεθ'	ἡμέραν προύθεσαν ἐπὶ τῶν ἐμβόλων·
[2, 124]	ὑμᾶς οἷς οὕτω δοκεῖ, σκεψόμεθα	μεθ'	ὑμῶν ἐν τῷ βουλευτηρίῳ καὶ
[2, 51]	ἐξέλιπον οὐδ' ἂν ἐκλίποιμι τὸν	μεθ'	ὑμῶν καὶ ὑπὲρ ὑμῶν ἀγῶνα,
[2, 137]	ἐν ὑμῖν ἐροῦμεν, ὦ πολῖται,	μεθ'	ὧν καὶ τἆλλα δημοκρατουμένων πράξομεν.
[2, 49]	δὲ πέντε μὲν ἐξ Ἰταλίας,	μεθ'	ὧν τὸν Ἰόνιον διεπεπλεύκει, καὶ
[2, 22]	δέ, εἰ αὐτὸν οἱ παρόντες	μεθεῖεν,	ἐκλύσειν τὴν δίκην τὴν ἀληθεστέραν.
[2, 41]	καὶ Λεύκιον Δομίτιον ἑλὼν ἀπαθῆ	μεθείη	μετὰ τῶν χρημάτων· τὰ δὲ
[2, 62]	ἐπὶ τὰς φυλακὰς ἀπήντων, ἀλλὰ	μεθειμένα	πάντα ἦν καὶ τὸ χαράκωμα
[2, 69]	ἡγοῦντο οὐδ' ἂν Πομπήιον κρατήσαντα	μεθεῖναι	τὴν μοναρχίαν. ~Στρατιὰ δ' ἦν,
[2, 92]	τὴν ἀγορὰν στρατιᾷ φυλάσσειν, πάντα	μεθεὶς	ἐς Ῥώμην ἠπείγετο. Ὡς δ'
[2, 97]	Σκιπίων αὐτός, ἅμα Ἀφρανίῳ πάντα	μεθείς,	ἔφευγεν ἀνὰ τὸ πέλαγος ἐπὶ
[2, 12]	Βύβλος μὲν ἐκ χειρῶν ἅπαντα	μεθεὶς	οἷά τις ἰδιώτης οὐ προῄει
[2, 131]	ὁ μὲν Καῖσαρ ἡμῶν, ἔφη,	μεθέστηκεν,	ἱερὸς τῷ ὄντι καὶ τίμιος
[2, 73]	οὐδὲ χάρισιν ἐξήνυον. Ἴστε, οὓς	μεθῆκα	ἀπαθεῖς, ἐλπίσας ἡμῖν τι παρ'
[2, 143]	Ἀντώνιος ὧδε ἔχοντας ἰδὼν οὐ	μεθῆκεν,	ἀλλὰ ἡἡρημένος εἰπεῖν τὸν ἐπιτάφιον
[2, 42]	οὔτε συνέλαβεν οὔτε κατηκόντισεν, ἀλλὰ	μεθῆκεν	ἀπαθεῖς ἐς τοὺς περὶ τὸν
[2, 100]	τε διεχρήσατο καὶ τὸ σῶμα	μεθῆκεν	ἐς τὸ πέλαγος. ~Τοῦτο μὲν
[2, 62]	δεύτερον τόνδε καιρὸν ἐντελοῦς ἔργου	μεθῆκεν.	Ὃ καὶ τὸν Καίσαρά φασιν
[2, 38]	ἀπαθῆ μετὰ τῶν ἑαυτοῦ χρημάτων	μεθῆκεν	ὅποι βούλοιτο ἀπιέναι, ἐλπίσας μὲν
[2, 64]	οἱ Γερμανοὶ γελοιότατοι κατὰ τὴν	μέθην	ἦσαν, ὥστε δοκεῖ καὶ τότε
[2, 64]	ἀτρώτοις, εἴκοσι μὲν ὡς ἐκ	μέθης	κατακεκλιμένους ἐπὶ τὸ ἔδαφος, ἕνα
[2, 28]	Καίσαρος ἀποθοῖτο τὴν ἀρχήν, οὔποτε	μεθήσοντα.	Ἠξίου δ' ἂν ἀπειθῶσιν, ἄμφω
[2, 27]	Ἔλεγε δὲ ταῦτ' εἰδὼς οὐ	μεθήσοντα	τὴν ἀρχὴν τὸν Πομπήιον καὶ
[2, 101]	τὰ στέρνα ὑφ' ἑαυτοῦ καὶ	μεθιέμενον	ἐς τὸ πέλαγος, ἢ Πετρήιον
[2, 14]	ἐπὶ μεγίστοις δὴ τοῖς δεδομένοις	μείζονα,	Πομπηίῳ μὲν ἐζεύγνυ τὴν θυγατέρα,
[2, 87]	θεραπόντων συνέλεγον ἔν τε παρασκευῇ	μείζονι	ἐγίγνοντο. Τηλικαῦται δυνάμεις τῆς Πομπηίου
[2, 148]	ἔτι νῦν, ἐρριζωμένην ὑπ' ἐκείνου,	μειζόνως	ἐκρατύνατο καὶ τὸν πατέρα τιμῶν
[2, 59]	βέλη. Καὶ ὁ ἄνεμος ἄφνω	μείζων	ἢ πρότερον ἐπέρραξεν. Αἱ μὲν
[2, 74]	ἀγωνιστὰς περιγενέσθαι, ἄλλως τε καὶ	μειρακιωδῶς	ἐς ἀταξίαν καὶ δυσπείθειαν τοῦ
[2, 23]	Καὶ ἦν ὁ χρόνος ὀλίγῳ	μείων	ἐτῶν εἴκοσιν, ἐν ᾧ καὶ
[2, 130]	συμφέρειν μᾶλλον ἢ τοῦ δικαίου	μέλει·	ὧδε γὰρ ἡμῖν οἱ ἔνδον
[2, 68]	ἱερείων ἐκφυγόντα οὐ συνελήφθη, καὶ	μελισσῶν	ἑσμὸς ἐπὶ τοῖς βωμοῖς ἐκάθισε,
[2, 93]	παρὰ τὴν ἁπάντων δόξαν οὐδὲ	μελλήσας	ἀπεκρίνατο· Ἀφίημι. Καταπλαγέντων δ' αὐτῶν
[2, 78]	αὑτοῦ ταρασσόμενον ὁρῶν ὑπὸ τῆς	μελλήσεως	καὶ δείσας, μὴ πρὸ τοῦ
[2, 107]	ὑπατείας προσέμενος ὑπάτους ἐς τὸ	μέλλον	ἀπέφηνεν αὑτόν τε καὶ Ἀντώνιον,
[2, 48]	τισι δοκεῖῖ ὑπάτους ἐς τὸ	μέλλον	ἀπέφηνεν ἑαυτόν τε καὶ Πούπλιον
[2, 128]	γενόμενοι, οἱ δὲ ἐς τὸ	μέλλον	ἄρχειν κεχειροτονήμεθα· ἐς γὰρ πενταετες,
[2, 137]	ἐγκρατῶς, ἀλλὰ δουλεύσειν ἐς τὸ	μέλλον	ἑκόντας, τί ἂν ἔπραξαν οἱ
[2, 118]	ἀνδροφόνων ἐσομένην ἐδεδοίκεσαν καὶ τὸ	μέλλον	ἔτι περιεσκόπουν. Ἀμφὶ δὲ αὐτῷ
[2, 128]	ὑπὸ τοῦ Καίσαρος εἰς τὸ	μέλλον	ᾑρημένους ςὡς γὰρ ἐπὶ χρόνιον
[2, 5]	πρῶτος ἔλεγεν, ὃς ἐς τὸ	μέλλον	ᾕρητο ὑπατεύειν· ὧδε γὰρ Ῥωμαίοις
[2, 145]	μεγάλων ἐστὶ κινδύνων ἡμῖν τὰ	μέλλοντα	ἢ τὰ ὄντα μὴ ἐς
[2, 111]	τῇ πόλει. ~Ἐξιέναι δ' αὐτὸν	μέλλοντα	πρὸ τετάρτης ἡμέρας οἱ ἐχθροὶ
[2, 69]	πλησιάζοντος ἤδη τοῦ κακοῦ συνετάρασσε,	μέλλοντα	τῆς ἡμέρας ἐκείνης ἐκ δυναστείας
[2, 112]	τὴν δ' ἐντὸς Ἄλπεων Βρούτῳ.	~Μέλλοντες	δὲ ὁμοῦ τότε τῆς πόλεως
[2, 77]	ὣς ἀνέμενον ἐν βαθείᾳ σιωπῇ,	μέλλοντες	ἔτι καὶ ὀκνοῦντες καὶ ἐς
[2, 52]	Καὶ Πομπήιος μὲν οὕτω τοῦ	μέλλοντος	ἀμελῶς ἐτεκμαίρετο, ὁ δὲ Καῖσαρ,
[2, 14]	στασιωτῶν ἐπὶ τὰς ἀρχὰς τοῦ	μέλλοντος	ἔτους παρῆγε. Καὶ ὕπατον μὲν
[2, 131]	ἠξίουν ἀμύνειν. Λεπίδου δέ τι	μέλλοντος	λέγειν, οἱ πόρρω συνεστῶτες κατελθεῖν
[2, 14]	δὲ Πείσωνος τοῦ σὺν αὐτῷ	μέλλοντος	ὑπατεύσειν τὴν θυγατέρα Καλπουρνίαν αὐτὸς
[2, 123]	τοὺς ὑπολοίπους ἀγαθοὺς ἄνδρας ἡ	μέλλουσα	στάσις διολέσει. Οὐδὲ γὰρ ὅσιον,
[2, 113]	περὶ βασιλείας λόγου καὶ συνόδου	μελλούσης	ἔσεσθαι τῆς βουλῆς μετ' ὀλίγον,
[2, 78]	φασιν αὐτῶν ἑκάτερον καὶ δακρῦσαι.	~Μέλλουσι	δ' ἔτι καὶ ἐς ἀλλήλους
[2, 102]	Γενετείρᾳ τὸν νεών, ὥσπερ εὔξατο	μέλλων	ἐν Φαρσάλῳ μαχεῖσθαι· καὶ τέμενος
[2, 5]	ὑπατεύειν· ὧδε γὰρ Ῥωμαίοις ὁ	μέλλων	ὑπατεύσειν πρῶτος ἐσφέρει γνώμην, ὡς
[2, 144]	πού τι καὶ βραχὺ ἑκάστῳ,	μεμιγμένον	οἴκτῳ καὶ ἀγανακτήσει, ἔνθα μὲν
[2, 122]	γενέθλιονν, τότε δὴ καὶ οἱ	μεμισθωμένοι	ἀνεθάρρουν ὡς καὶ στρατηγοῦ καὶ
[2, 24]	ἐθνῶν ἕτερον τῷ Πομπηίῳ προσεψηφίσαντο.	Μέμμιος	δὲ ἁλοὺς ἐπὶ δεκασμῷ, τοῦ
[2, 24]	τῶν Σιβυλλείων, Ὑψαῖος δὲ καὶ	Μέμμιος	καὶ Σέξστος καὶ ἕτεροι πλείονες
[2, 24]	δικαστῶν μετελάμβανον. Ὀλοφυράμενος οὖν ὁ	Μέμμιος	τὴν πολιτείαν διέλυσε τὴν δίκην.
[2, 16]	τῆς παρούσης πολιτείας οὐκέτι φθέγξεσθαι	μεμνημένον,	οἷα ἔπαθε, δίκας δὲ καὶ
[2, 74]	εἰδείην ὑμᾶς ἔγωγε ὧν συνετίθεσθε	μεμνημένους	τε καὶ νίκην πάντως ἢ
[2, 64]	ἐπὶ τοὺς πολεμίους ἄξει, καὶ	μεμνῆσθαι	τῆσδε τῆς προθυμίας διεκελεύσατο, τοὺς
[2, 132]	δὲ ἥψατο μὲν ἡ ἡδονή,	Μέμνησθε,	δὲ ἔφη, μοι τοῦδε καὶ
[2, 73]	δὲ ἡ ἡμέρα κρινεῖ πάντα.	Μέμνησθέ	μοι τῆς περὶ τὸ Δυρράχιον
[2, 22]	δεδωροδοκηκότας ὥσπερ ἐπ' ἐκκλησίαν, ὑποκρινόμενος	μὲν	ἀγανακτεῖν καὶ οὐ διδόναι τῆς
[2, 92]	ἐνίκησα. ~Μετὰ δὲ τοῦτο Φαρνάκης	μὲν	ἀγαπῶν ἐς τὴν ἀρχὴν Βοσπόρου,
[2, 69]	καθιεροῦν Ἀφροδίτῃ νικηφόρῳ. ~Καὶ τόδε	μὲν	ἀγνοίᾳ τῆς Καίσαρος εὐχῆς οἵ
[2, 2]	ὕβριν τῶν ἑλομένων ἐπέσκωπτεν, ἐς	μὲν	ἀγνωσίαν γένους καινὸν ὀνομάζων καλοῦσι
[2, 104]	φασὶν αὐτὸν εἰπεῖν, ὅτι πολλάκις	μὲν	ἀγωνίσαιτο περὶ νίκης, νῦν δὲ
[2, 38]	τὸν πόλεμον συμφέρειν. Καὶ τάδε	μὲν	ἀθρόως ἐγίνετο, ὁ δ' ἴδιος
[2, 151]	ἐκ Διὸς ἤστην ἑκάτερος, ὁ	μὲν	Αἰακίδης τε καὶ Ἡρακλείδης, ὁ
[2, 21]	τὸ μετάφρενον ξιφιδίῳ. Καὶ τὸν	μὲν	αἵματι ῥεόμενον ἐς τὸ πλησίον
[2, 11]	οὕτως ἀποθανὼν ἐπιβαλῶ. Ἀλλὰ τὸν	μὲν	ἄκοντα ὑπεξήγαγον οἱ φίλοι ἐς
[2, 32]	ἐκέλευεν ὑπὲρ αὑτοῦ συμβῆναι, τὰ	μὲν	ἄλλα αὐτὸν ἔθνη καὶ στρατόπεδα
[2, 114]	πλέοσιν ἐκφέρειν οὐκ ἐδοκίμαζον, συνέθεντο	μὲν	ἀλλήλοις ἄνευ τε ὅρκων καὶ
[2, 95]	αὐτοκράτορα ἡμῶν Σκιπίωνα. Καὶ τὸ	μὲν	ἄλλο μέρος τῆς Καίσαρος τύχης
[2, 92]	Πυθόμενος δ' ὁ Καῖσαρ τέλος	μὲν	ἄλλο στρατιωτῶν, οἳ τὴν πόλιν
[2, 17]	βουλευτὰς δὲ πλείους διακοσίων, τοὺς	μὲν	ἀμειβομένους ὑπὲρ τῶν ἤδη γεγονότων,
[2, 124]	~Ἀντώνιος δὲ καὶ Λέπιδος ἐβούλοντο	μὲν	ἀμύνειν Καίσαρι, ὥς μοι προείρηται,
[2, 99]	σπλάγχνα διαρρίπτων, μέχρι ἐτελεύτησεν, ἔτη	μὲν	ἀμφὶ πεντήκοντα γεγονώς, ὁμολογούμενος δὲ
[2, 68]	τὸ Πομπηίου στρατόπεδον ἐσβέσθη, οἱ	μὲν	ἀμφὶ τὸν Πομπήιον ἔσεσθαί τι
[2, 70]	τῷ Πομπηίῳ γενέσθαι μέρη. Τοσάδε	μὲν	ἀμφιγνοοῦσι περὶ τοῦ ἀκριβοῦς· ὅπως
[2, 111]	Ἑλλήσποντον ἐγχειρίσας τῷ Καίσαρι, οἵδε	μὲν	ἄμφω τῆς Πομπηίου μοίρας γεγονότε,
[2, 102]	τὰ ὑπεσχημένα πάνθ' ὑπερβάλλων, στρατιώτῃ	μὲν	ἀνὰ πεντακισχιλίας δραχμὰς Ἀττικάς, λοχαγῷ
[2, 140]	στρατευομένοις ὁ δῆμος ἐδίδου, οἰκείων	μὲν	ἀνδρῶν ἢ ἀναμαρτήτων οὔ ποτε
[2, 30]	ἀρχὴν ἀφαιρεῖσθαι. Οἱ δὲ τοῦτο	μὲν	ἀνένευον οἱ πλείους, Καίσαρι δ'
[2, 11]	οἰκίαν τοῦ Βύβλου συνελθόντες οὐδὲν	μὲν	ἀντάξιον τῆς Καίσαρος ἰσχύος τε
[2, 41]	Ἔς τε τὰ ἔξω Κουρίωνα	μὲν	ἀντὶ Κάτωνος ἡρεῖτο ἡγεῖσθαι Σικελίας,
[2, 58]	χρῄζειν Καίσαρα, ἀλλὰ ἀνδρῶν. Οὕτω	μὲν	ἀντὶ λογισμῶν ὁ Καῖσαρ ἐπεποίθει
[2, 149]	τόλμῃ καὶ τύχῃ. Ὧν ὁ	μὲν	ἄνυδρόν τε πολλὴν ἐς Ἄμμωνος
[2, 13]	Οἱ δ' ἱππέες λεγόμενοι, τὴν	μὲν	ἀξίωσιν τοῦ δήμου καὶ τῆς
[2, 17]	ἐθνῶν, ἄλλην ἐπιψηφισθῆναι πενταετίαν. Ὧδε	μὲν	ἀπ' ἀλλήλων διεκρίθησαν, Πομπηίῳ δ'
[2, 85]	περικειμένῃ. ~Ὁ δὲ Πομπήιος ὑπώπτευε	μὲν	ἅπαντα, καὶ τὴν παράταξιν τοῦ
[2, 43]	στρατιώταις ἅπασι. Τοσάδε εἰπὼν τοὺς	μὲν	ἀπέλυεν ἀπαθεῖς, αὐτὸς δὲ τῆς
[2, 14]	μέλλοντος ἔτους παρῆγε. Καὶ ὕπατον	μὲν	ἀπέφηνεν Αὖλον Γαβίνιον, φίλον ἑαυτοῦ·
[2, 72]	ἀγαθῆς καὶ τοσῶνδε ἀνδρῶν, τῶν	μὲν	ἀπὸ βουλῆς, τῶν δ' ἱππέων,
[2, 103]	περιφέρειν. Ὁ δὲ Καῖσαρ ἧκε	μὲν	ἀπὸ Ῥώμης ἑπτὰ καὶ εἴκοσιν
[2, 105]	Καίσαρι. Πομπήιος δ' αὐτὸς διέφυγε	μὲν	ἀπὸ τῆς ἥττης σὺν ἑκατὸν
[2, 48]	τοῖς πιπρασκομένοις ἐποῦσαν εὐωνίαν, τὰς	μὲν	ἀποκοπὰς οὐκ ἔδωκε, τιμητὰς δὲ
[2, 24]	ἐπώπτευε στρατιὰν περιστησάμενος. Καὶ πρῶτοι	μὲν	ἀπόντες ἑάλωσαν Μίλων τε ἐπὶ
[2, 89]	τὸ Κάσσιον ὄντος. Καὶ πρῶτα	μὲν	ἀπραγμοσύνην τινὰ διὰ τὴν ὀλιγότητα
[2, 32]	ἕως ὕπατος ἀποδειχθείη. Καὶ Πομπηίῳ	μὲν	ἀρκεῖν ἐδόκει, κατακωλυόντων δὲ τῶν
[2, 119]	τῇ πόλει τότε παρόντας, τοὺς	μὲν	ἄρτι τῆς στρατείας ἀφειμένους καὶ
[2, 125]	ἐπεποίθεσαν. Ὁ δὲ Ἀντώνιος τὰς	μὲν	ἀρχὰς ἐκέλευσε νυκτοφυλακεῖν τὴν πόλιν,
[2, 47]	ἅπαντος τοῦ τέλους γενομένου, οἱ	μὲν	ἄρχοντες αὐτοῦ προσπεσόντες ἱκέτευον, ὁ
[2, 60]	παθόντος, ᾧ γέ φασι τὴν	μὲν	ἀσπίδα ἑκατὸν καὶ εἴκοσιν ἀναδέξασθαι
[2, 125]	τι ἂν κοινῇ δοκιμάσητε. ~Ὁ	μὲν	ἀσφαλῶς οὕτως ἀπεκρίνατο. Οἱ δὲ
[2, 110]	τε Γέτας καὶ Παρθυαίους, Γέταις	μὲν	αὐστηρῷ καὶ φιλοπολέμῳ καὶ γείτονι
[2, 28]	Ἔλεγε δὲ ταῦθ' ὡς Καίσαρι	μὲν	αὐτίκα δοθησομένων διαδόχων, αὐτὸς δ'
[2, 93]	λογισμὸς μετὰ ζήλου, εἰ δόξουσι	μὲν	αὐτοὶ καταλιπεῖν σφῶν τὸν αὐτοκράτορα
[2, 92]	αὑτῶν ἠξίουν. Ὁ δ' ἐπηγγέλλετο	μὲν	αὐτοῖς ἀόριστά τινα ἐν Φαρσάλῳ,
[2, 4]	Ῥωμαίους τὴν Γαλατίαν. Καὶ Λέντλος	μὲν	αὐτοῖς συνέπεμπεν ἐς Κατιλίναν Βουλτούρκιον,
[2, 152]	αἰδοῦς καὶ φόβου περιέσωσεν. Οὕτω	μὲν	αὐτοῖς τὰ πρῶτα ἄλοβα ἐς
[2, 106]	τε καὶ χρυσέων, καὶ θύειν	μὲν	αὐτὸν αἰεὶ θριαμβικῶς ἠμφιεσμένον, τὴν
[2, 104]	δόρατα ἐπιβληθῆναι καὶ τούτων τὰ	μὲν	αὐτὸν ἐκκλῖναι, τὰ δὲ ἐς
[2, 3]	ἐν Φαισούλαις πυνθάνοιντο γεγενῆσθαι, Λέντλον	μὲν	αὐτὸν καὶ Κέθηγον ἐφεδρεῦσαι ταῖς
[2, 110]	ἐτόλμων λέγειν, ὅτι χρὴ Ῥωμαίων	μὲν	αὐτόν, ὥσπερ ἦν, δικτάτορα καὶ
[2, 40]	τὸν Πομπήιον κατόπιν ἐπιγένοιτο, τόνδε	μὲν	αὐτὸς ἔγνω προκαθελεῖν ἐς Ἰβηρίαν
[2, 128]	ἀνάγκη τάδε προειδέναι, ὅτι ἄρχοντος	μὲν	αὐτοῦ καὶ αἱρετοῦ προστάτου γενομένου
[2, 127]	τοῖς ἀνδροφόνοις συνήργουν. Καὶ πρῶτα	μὲν	αὐτοὺς ἀξιοπίστως ἠξίουν καὶ παρεῖναι
[2, 108]	τυραννίδος διαβολήν, καὶ ἐπήνεγκεν ἀξίους	μὲν	αὐτοὺς εἶναι θανάτου, μόνης δ'
[2, 70]	Ἐστράτευον δὲ καὶ Ἀθηναῖοι, κηρυξάντων	μὲν	αὐτοὺς ἑκατέρων μὴ ἀδικεῖν τὸν
[2, 56]	Βρεντεσίου περιμένων. Νομίσας δ' ἔαρος	μὲν	αὐτοὺς ἐπὶ ὁλκάδων διαπλέοντας οὐ
[2, 127]	ἐπὶ διαπείρᾳ τῆς βουλῆς οἱ	μὲν	αὐτῶν μάλα θρασέως τὸ πεπραγμένον
[2, 94]	ἐπανελθὼν δ' ὅμως ἔφη κολάσειν	μὲν	αὐτῶν οὐδένα, ἄχθεσθαι δ' ὅτι
[2, 42]	ἦν, μέχρι θέρους ἐπελθόντος ὁ	μὲν	Ἀφράνιος καὶ ὁ Πετρήιος ἐς
[2, 8]	κοινὸν ταμιεῖον. Ἐφ' οἷς ἡ	μὲν	βουλὴ θριαμβεῦσαι παρέσχεν αὐτῷ, ὁ
[2, 119]	προσθέοντος ἠπόρουν καὶ ἐδεδοίκεσαν, τῇ	μὲν	βουλῇ, καὶ εἰ αὐτίκα ὑπ'
[2, 5]	γεγονέναι. ~Λεχθέντων δὲ τούτων ἡ	μὲν	βουλὴ Λέντλον παρέλυσε τῆς ἀρχῆς,
[2, 59]	διαπλεύσαντος ἐς τὸ Βρεντέσιον, ὁ	μὲν	Γαβίνιος οὐχ ὑποστὰς τὸ πρόσταγμα
[2, 137]	οἱ νῦν ἐπιβουλεύοντες ἡμῖν; Ἐγὼ	μὲν	γὰρ ὄντας γε Ῥωμαίους οἶμαι
[2, 131]	ποίοις ὅρκοις ἀσφαλὴς ἔσται; Τοὺς	μὲν	γὰρ πατρίους πάντας ὠμόσαμεν Καίσαρι
[2, 147]	Καίσαρος ἐκ κηροῦ πεποιημένον· τὸ	μὲν	γὰρ σῶμα, ὡς ὕπτιον ἐπὶ
[2, 121]	οἳ καίπερ ὄντες ἔμμισθοι τὰ	μὲν	γενόμενα ἐπαινεῖν οὐκ ἐθάρρουν, δεδιότες
[2, 127]	γεραίρειν ἐκέλευον, οἱ δὲ τὰ	μὲν	γέρα περιῄρουν, ὡς οὐδὲ ἐκείνων
[2, 85]	πρῶτος, εἶθ' ἕτεροι. Καὶ τὸ	μὲν	γύναιον τοῦ Πομπηίου καὶ οἱ
[2, 49]	Ἦν δ' ἐς τότε Καίσαρι	μὲν	δέκα τέλη πεζῶν καὶ Κελτῶν
[2, 82]	ἐκ δὲ τῶν Πομπηίου βουλευταὶ	μὲν	δέκα, ὧν ἦν καὶ Λεύκιος
[2, 149]	αὐτοὺς ἔφερον καλεῖν βασιλέας. ~Οὕτω	μὲν	δὴ Γάιος Καῖσαρ ἐτελεύτησεν ἐν
[2, 16]	πράγματα ἐποίσειν τῷ Κλωδίῳ. Κικέρων	μὲν	δὴ διὰ Πομπήιον ἐκπεσὼν διὰ
[2, 84]	εἶναι τῷ Πομπηίῳ φίλους. ~Ὁ	μὲν	δὴ διὰ τάδε ἐς τὴν
[2, 23]	σμικρολογίας δύο τάλαντα ἐπεπόμφει. Κάτων	μὲν	δὴ καθίστατο Κύπρον Πτολεμαίου τὰ
[2, 22]	ἐνέβαλον ἐς τὴν ἀγοράν. Καίλιος	μὲν	δὴ καὶ Μίλων δούλων ἐσθῆτας
[2, 97]	πέλαγος ἐπὶ δώδεκα ἀφράκτων. Ὧδε	μὲν	δὴ καὶ ὅδε ὁ στρατός,
[2, 153]	ἐν αὐταῖς ὅμως ἀπέθανεν. Οὕτω	μὲν	δὴ καὶ σημεῖα τὰ περὶ
[2, 53]	ἀσφαλῆ τὰ ἐκεῖ προετοιμάσαι. Ἐγὼ	μὲν	δὴ καὶ τόνδε τὸν καιρὸν
[2, 135]	τῇ βουλῇ τὸν φόβον. Γίγνεται	μὲν	δὴ καὶ τοῦτο καὶ ἕτερον
[2, 101]	μεθῆκεν ἐς τὸ πέλαγος. ~Τοῦτο	μὲν	δὴ καὶ τῷ περὶ Λιβύην
[2, 81]	εὐτυχίαις ἄνθρωποι καμάτων αἰσθάνονται. Οἱ	μὲν	δὴ καὶ τῷδε προσπεσόντες ἐπεχείρουν
[2, 114]	δ' ἐζήτουν καὶ τόπον· ὁ	μὲν	δὴ καιρὸς ὑπερήπειγεν ὡς Καίσαρος
[2, 60]	τὸν ὀφθαλμὸν ὁμοίως ἐκκοπῆναι. Τούτους	μὲν	δὴ Καῖσαρ ἀριστείοις πολλοῖς ἐτίμησεν,
[2, 91]	τοῦ πολέμου χρείας κατηρείφθη. ~Τοσάδε	μὲν	δὴ Καῖσαρ ἐργασάμενος ἐν Ἀλεξανδρεία
[2, 61]	εἶπεν, Οἵοις θηρίοις μαχόμεθα. Ὁ	μὲν	δὴ Καῖσαρ ὑπ' ἀνάγκης τὸν
[2, 15]	τὴν τῆς Γαλατίας ἀρχήν. ~Τοσάδε	μὲν	δὴ Καῖσαρ ὑπατεύων ἔπραξε καὶ
[2, 99]	αὖθις ὡς χρήσας ἀνεδέξατο. Τοιόσδε	μὲν	δὴ Κάτων ἦν, καὶ αὐτὸν
[2, 66]	ἐς φυγὴν ταχεῖαν ἔχοντας. Ὁ	μὲν	δὴ κρατίστῳ λογισμῷ τρίβειν τὸν
[2, 87]	ἐν Ῥώμῃ τὴν στρατηγίδα. Γίγνεται	μὲν	δὴ Λεύκιος Σκιπίων αὐτοκράτωρ, καὶ
[2, 59]	μείζων ἢ πρότερον ἐπέρραξεν. Αἱ	μὲν	δὴ μεγάλοις αὖθις ἱστίοις ἐξ
[2, 40]	ὄνομα, καὶ Δυρράχιον κληίζεται. ~Οἱ	μὲν	δὴ μετὰ τῶν ὑπάτων διεπεπλεύκεσαν
[2, 138]	δουλεύειν ἑκόντας ἐπὶ ὅρκῳ. ~Εἰ	μὲν	δὴ μηδὲν ἔτι εἰς δουλείαν
[2, 61]	κατεκόπη χωρὶς ὀκτακοσίων ἀνδρῶν. ~Καίσαρι	μὲν	δὴ οὐδὲν ἦν ἐκ θαλάσσης
[2, 48]	λοχαγὸν ἔκτεινεν ἀντ' αὐτοῦ. ~Ἡ	μὲν	δὴ περὶ Πλακεντίαν στάσις οὕτως
[2, 57]	ἐφῆκε τὴν ναῦν ἐπανιέναι. Ἡ	μὲν	δὴ πνεύματι ταχεῖ τὸν ποταμὸν
[2, 34]	φθεγξαμένους οὕτως ἐξελαύνουσιν αἰσχρῶς. ~Ὁ	μὲν	δὴ πόλεμος ἑκατέρωθεν ἀνέῳκτο καὶ
[2, 45]	αὖθις ἐς τοὺς λόφους. Ἀσίνιος	μὲν	δὴ Πολλίων ἀρχομένου τοῦ κακοῦ
[2, 1]	τῶν ἐμφυλίων ἥδε δηλοῖ. Ὁ	μὲν	δὴ Πομπήιος ἄρτι τὴν θάλασσαν
[2, 73]	ἡμέρας κρατοῦντες αὐτῶν ἐλάβομεν. ~Ὁ	μὲν	δὴ Πομπήιος ὧδε ἔλεγεν, ὁ
[2, 57]	τοὺς πολεμίους ἐγγὺς ὄντας. Τὸν	μὲν	δὴ ποταμὸν ὁ κυβερνήτης εἰρεσίᾳ
[2, 126]	μετὰ στρατιᾶς ἐπελθὼν ἐκώλυσε. Τοῦτο	μὲν	δὴ πρῶτον ἔργον παρρησίας ἦρξεν
[2, 5]	καὶ τὴν γνώμην ἐπετάχυνε. Σιλανὸς	μὲν	δὴ πρῶτος ἔλεγεν, ὃς ἐς
[2, 3]	ἐμπρησμὸν τῆς πόλεως ἐπιδραμούμενος. Ὁ	μὲν	δὴ ῥάβδους τε καὶ πελέκεας
[2, 32]	ἐσκόπει περὶ τῶν παρόντων. Κουρίωνι	μὲν	δὴ συγκαλεῖν ἐδόκει τὸν στρατὸν
[2, 46]	φροντίσας οὐδὲ Οὐάρου παρακαλοῦντος. Οὕτω	μὲν	δὴ τὰ σὺν Κουρίωνι ἐς
[2, 113]	ὡς σὸν προγονικὸν ἔργον; Οἱ	μὲν	δὴ τάδε ἄρα ἐκ πολλοῦ
[2, 114]	οὐκ ἀγνοουμένοις, ὅτι ἦρξαν. Διὰ	μὲν	δὴ ταῦτα τὸ βουλευτήριον ἐπελέγοντο
[2, 33]	Πομπηίου περιιστάμενος τὸ βουλευτήριον. Οἵδε	μὲν	δὴ τάχει πολλῷ πρὸς Καίσαρα,
[2, 28]	τοὺς χρόνους τοὺς ὡρισμένους. ἡ	μὲν	δὴ τέχνη τῶν γεγραμμένων εἶχεν
[2, 105]	ἀγεννῶς αὐτοὺς ἀμυνόμενος κατεκόπη. Τοῦδε	μὲν	δὴ τὴν κεφαλὴν ὁ Καῖσαρ
[2, 26]	ἐνοχλούμενον ὑπὸ χρεῶν πολλῶν. Παῦλος	μὲν	δὴ τὴν Παύλου λεγομένην βασιλικὴν
[2, 95]	ὁ Καῖσαρ ἀσπασίως ὑπεχώρει. Τοῦτο	μὲν	δὴ τῆς πρώτης ἐν Λιβύῃ
[2, 99]	καὶ καταδαρθεῖν ἔφη δεῖσθαι. Οἱ	μὲν	δὴ τὸ ξίφος ἔχοντες ᾤχοντο
[2, 46]	ἄλλον ἐπανελθεῖν ἐς Ἰτύκην. ~Τοιοῦτο	μὲν	δὴ τὸ τέλος τῆς ἀμφὶ
[2, 76]	ἐς τὰ πρόσωπα κίνδυνον. Οἱ	μὲν	δὴ τοιάδε κατ' ἀλλήλων ἐμηχανῶντο
[2, 129]	καὶ τὰ λοιπὰ ἐποίσω. ~Ὁ	μὲν	δὴ τοιοῦτον αὐτοῖς οὐ περ
[2, 65]	ὁμοίως τὸν νικῶντα φεύγειν. Ὁ	μὲν	δὴ τοῖσδε προσθέμενος αἰδοῖ μάλιστα
[2, 37]	ἀναλήψεσθαι καὶ τὰ οἰκήματα. Ὁ	μὲν	δὴ τοσάδε εἰπὼν καὶ ἀπειλήσας
[2, 86]	εἰκόνας αὐτοῦ Πομπηίου διωρθώσατο. Τόδε	μὲν	δὴ τοῦ βίου τέλος ἦν
[2, 143]	τὸ πλῆθος ἐκέλευον ἀναγινώσκειν. Θετὸς	μὲν	δὴ τῷ Καίσαρι παῖς ἐγίγνετο
[2, 21]	ἐς Ῥώμην τοῦ πάθους ὁ	μὲν	δῆμος ἐκπλαγεὶς ἐν ἀγορᾷ διενυκτέρευε,
[2, 24]	στρατιωτῶν ἐπιδραμόντων ἐγένετο, καὶ ὁ	μὲν	δῆμος κατεσιώπησεν, ὁ δὲ Σκαῦρος
[2, 112]	τοὺς φίλους εἰπεῖν, ὡς τὰ	μὲν	δίκαια Κάσσιος ἀποφαίνοι, Βρούτῳ δ'
[2, 119]	Μοῦρκος καὶ Πατίσκος· οἳ τῆς	μὲν	δόξης οὐ μετέσχον, τῆς δὲ
[2, 73]	Καῖσαρ τοῖς ἰδίοις τοιάδε· Τὰ	μὲν	δυσχερέστερα ἤδη νενικήκαμεν, ὦ φίλοι·
[2, 99]	ἀνενεγκὼν αὖθις ὑπεκρίνετο καὶ κατεμέμφετο	μὲν	ἑαυτῷ πληγῆς ἀσθενοῦς, χάριν δ'
[2, 57]	διερρίπτει, μέχρι πλησιαζούσης ἡμέρας οἱ	μὲν	ἐδεδοίκεσαν ὡς ἐν φωτὶ κατάδηλοι
[2, 65]	ἀναζεύξει βουλὴν προυτίθει. Καὶ Ἀφρανίῳ	μὲν	ἐδόκει τὸ ναυτικόν, ᾧ δὴ
[2, 20]	δὲ τὴν προσδοκίαν τήνδε λόγῳ	μὲν	ἐδυσχέραινεν, ἔργῳ δ' ἐς αὐτὴν
[2, 39]	ἀμφ' αὑτὸν ἤδη τελῶν τὰ	μὲν	ἔδωκε τοῖς ὑπάτοις προαπάγειν ἐς
[2, 14]	δὴ τοῖς δεδομένοις μείζονα, Πομπηίῳ	μὲν	ἐζεύγνυ τὴν θυγατέρα, καίπερ ἐνηγγυημένην
[2, 58]	ποταμὸν ἀνέπλει. ~Καίσαρα δ' οἱ	μὲν	ἐθαύμαζον τῆς εὐτολμίας, οἱ δ'
[2, 66]	πολεμίοις ὠρέγοντο καὶ ἡγοῦντο πολέμῳ	μὲν	εἶναι παρὰ πολὺ ἀμείνους νεοστρατεύτων
[2, 145]	ἐς τὸ Καπιτώλιον ἀνασχών, Ἐγὼ	μέν,	εἶπεν, ὦ Ζεῦ πάτριε καὶ
[2, 123]	τοῦ Καίσαρος ἀφαιρεθέντες ἠλῶντο. ~Τοιάδε	μὲν	εἶπον οἱ περὶ τὸν Κάσσιον
[2, 91]	Φαρνάκην ἠπείγετο. Ὁ δὲ ἤδη	μὲν	εἴργαστο πολλὰ καὶ περιεσπάκει τινὰ
[2, 44]	Μάχης δὲ καρτερᾶς γενομένης Κουρίωνος	μὲν	εἷς ἀνὴρ ἔπεσεν, Οὐάρου δὲ
[2, 27]	γενομένων τῶνδε, ὡς προσεδόκησεν, ὁ	μὲν	εἶχε τὴν πρόφασιν τῆς διαφορᾶς,
[2, 29]	ὑπεξῄει. Καὶ ἡ βουλὴ ὑπόπτως	μὲν	εἶχεν ἤδη πρὸς ἀμφοτέρους, δημοτικώτερον
[2, 151]	ὁρμήσαντος αὐτῶν ἑκατέρου, ἀλλὰ τοῦ	μὲν	ἐκ βασιλείας ἠσκημένης ὑπὸ Φιλίππῳ,
[2, 113]	Νάσωνα καὶ Πόντιον Ἀκύλαν, τούσδε	μὲν	ἐκ τῶν οἰκείων σφίσιν, ἐκ
[2, 140]	ἀφαιρουμένοις ἐς παρηγορίαν ἐδίδοσαν, πολλὰ	μὲν	ἐκ τῶν ταμιείων ἔχοντες, πολλὰ
[2, 12]	ἀμύνειν τοῖς ἐπιβεβουλευμένοις. Καὶ Βύβλος	μὲν	ἐκ χειρῶν ἅπαντα μεθεὶς οἷά
[2, 90]	τἆλλα ἡδόμενος αὐτῇ. Ἀλλὰ τάδε	μὲν	ἕκαστα ὅπως ἐγένετο, ἀκριβέστερον ἡ
[2, 77]	τοῦ κακοῦ γιγνομένοις αὐτοῖς ἡ	μὲν	ἐκκαίουσα καὶ τυφλοῦσα πάντας φιλοτιμία
[2, 43]	στρατῶν ἑκατέρωθεν. Καὶ συνέβησαν ὁ	μὲν	ἐκστῆναι τῆς Ἰβηρίας τῷ Καίσαρι,
[2, 152]	πρῶτα κίνδυνον σφαλερὸν ὑπέδειξεν, Ἀλεξάνδρῳ	μὲν	ἐν Ὀξυδράκαις, ἐπὶ τὸ τῶν
[2, 40]	ἐς πέντ' ἐπιδιῄρει. Καὶ τοὺς	μὲν	ἐν τῷ Βρεντεσίῳ, τοὺς δ'
[2, 153]	ἀνίσχοντα. Ὁ δ' ἐς τοῦτο	μὲν	ἐνδοῦναι λέγεται καὶ ἐπιχειρῆσαι περιοδεῦσαι,
[2, 61]	διακόσιοι καὶ χίλιοι. Καὶ ὁ	μὲν	ἐνεχείρει τοσῷδε ἔργῳ, Πομπήιος δ'
[2, 53]	πρῶτοι συνεδράμομεν ἀλλήλοις, ἀξιῶ θεράποντας	μὲν	ἐνταῦθα καὶ ὑποζύγια καὶ παρασκευὴν
[2, 49]	τὰ πεζά, νῆες δὲ μακραὶ	μὲν	ἐντελεῖς τοῖς πληρώμασιν ἑξακόσιαι, καὶ
[2, 103]	ἐκεῖ συνέδραμον, καὶ στρατὸς ὁ	μὲν	ἐξ αὐτῆς Λιβύης τε καὶ
[2, 70]	ἑῷα ἔθνη κατὰ πλῆθος, οἱ	μὲν	ἐξ ἵππων, οἱ δὲ πεζοί,
[2, 49]	ἱππέες μύριοι, Πομπηίῳ δὲ πέντε	μὲν	ἐξ Ἰταλίας, μεθ' ὧν τὸν
[2, 78]	σημεῖον τοῖς ἐφεδρεύουσιν ἄραντος, οἱ	μὲν	ἐξαναστάντες ἐς τοὺς ἵππους ἐχώρουν,
[2, 18]	ἐνδόξου καὶ ἐπικερδοῦς. Ἀλλὰ τῷδε	μὲν	ἐξιόντι τῆς πόλεως πολλά τε
[2, 82]	τρίτα Κρασσίνιος λοχαγός, ὃν Καῖσαρ	μὲν	ἐξιὼν ἐπὶ τὴν μάχην ἤρετο,
[2, 23]	συνάρχου ὡς ἂν ἔχοι τὴν	μὲν	ἐξουσίαν δικτάτορος, ἄρχων μόνος, τὴν
[2, 82]	δὲ τῆς ἄλλης στρατιᾶς οἱ	μὲν	ἐπαίροντές φασι δισμυρίους ἐπὶ πεντακισχιλίοις,
[2, 85]	γινώσκω, συστρατιῶτα; Καὶ ὃς αὐτίκα	μὲν	ἐπένευσεν, ἀποστραφέντα δ' εὐθὺς ἐπάταξε
[2, 44]	τὴν τιμὴν οἱ στρατηγοὶ πάλαι	μὲν	ἐπὶ πᾶσι τοῖς μεγίστοις ἔργοις
[2, 68]	δὲ τῆς νυκτὸς ἐκείνης τρία	μὲν	ἐπὶ σιτολογίαν ἐξῄει τέλη ητὸν
[2, 140]	ὑμᾶς τοῖς ὅρκοις προλαβὼν ἐπήγαγε	μὲν	ἐπὶ τὴν πόλιν μάλ' ἀβουλοῦντας,
[2, 115]	αὐτὴν ἐπελθόντα διαλῦσαι. Καὶ ὁ	μὲν	ἐπὶ τοῦτο ἐκομίζετο φορείῳ, θέαι
[2, 136]	αὖθις ὡς τυράννου. Καὶ τὰ	μὲν	ἐπὶ τούτοις αὐτῷ πεπραγμένα κεκύρωται·
[2, 50]	καὶ ἀμυνούμενοι τὸν ἐκ πολλοῦ	μὲν	ἐπιβουλεύοντα αὐτῇ, διὰ δὲ τοὺς
[2, 57]	πνεύματι τὸ ῥεῦμα ἀνέκοπτεν, ὁ	μὲν	ἐπισπερχόντων αὐτὸν τῶν θεραπόντων ἐβιάζετο
[2, 35]	τοὺς παρόντας εἶπεν ἀνενεγκών· Ἡ	μὲν	ἐπίσχεσις, ὦ φίλοι, τῆσδε τῆς
[2, 127]	ἔσοιτο· οἱ δὲ καθαρώτεροι τὸ	μὲν	ἔργον ὡς ἄγος ἀπεστρέφοντο, αἰδοῖ
[2, 151]	καὶ τὰ στρατόπεδα ὁμοίως πρόθυμα	μὲν	ἐς ἄμφω καὶ μετὰ εὐνοίας
[2, 119]	κληρουχίας διατεταγμένους, τοὺς δὲ προαπῳκισμένους	μέν,	ἐς δὲ παραπομπὴν τοῦ Καίσαρος
[2, 70]	εἰς προσθήκην χώραν ἔχοντα, Καίσαρι	μὲν	ἐς δισχιλίους ἐπὶ δισμυρίοις, καὶ
[2, 116]	μηνύσων, ὃ ἔμαθεν. Καὶ ὁ	μὲν	ἐς Καλπουρνίαν ἦλθε καὶ τοσόνδε
[2, 87]	περιφανέστατοι νειμάμενοι τὸ ναυτικόν, Κάσσιος	μὲν	ἐς τὸν Πόντον ἔπλει πρὸς
[2, 151]	κρατῆσαι μόνον ἐνθυμούμενοι. Καὶ τάδε	μὲν	ἐς τοσοῦτον συγκεκρίσθω, καίπερ οὐκ
[2, 108]	αὐτῷ δυναστεύσας ἐποίησεν. ~Ἀλλὰ τοῦδε	μὲν	ἐσφάλησαν, εἰκόνα δ' αὐτοῦ τις
[2, 56]	τοῖς στρατοῖς οὐ συνεπλέκοντο, Πομπήιος	μὲν	ἔτι γυμνάζων τοὺς νεοστρατεύτους, ὁ
[2, 109]	ἀπερρίπτει. Καὶ ὁ δῆμος διεριζόντων	μὲν	ἔτι ἡσύχαζε, μετέωρος ὤν, ὅπῃ
[2, 106]	προτέρῳ τῶν ὀνομάτων. ~Ἀλλ' ὅδε	μὲν	ἔτι λανθάνων καὶ διαδιδράσκων ἐλῄστευεν,
[2, 11]	ἐς τὸ βῆμα καὶ λέγειν	μὲν	ἔτι οὐδενὸς ἀκούοντος ἀπεγίνωσκε, τοῦ
[2, 131]	ὁμαλῶς ἅπαντες ἐπακούσειαν. Καὶ ὁ	μὲν	εὐθὺς ᾖει, νομίζων ἤδη τὸ
[2, 149]	ἔργοις ἕκαστον πόλεμον ἐξήνυσε, τῆς	μὲν	Εὐρώπης πολλὰ βάρβαρα ἑλὼν καὶ
[2, 131]	τῇ πόλει. Ὁ δὲ τούτοις	μὲν	ἔφη· Βουλόμεθα. Ἀλλὰ ποίαν λέγετε
[2, 132]	εἰρήνης τῶν μισθωτῶν ἐνισταμένων, Ἀσεβὲς	μέν,	ἔφη, καὶ παράνομον, ἐργάσομαι δὲ
[2, 60]	ὡς αὐτομολοῦντι δύο ἀνδρῶν, τὸν	μὲν	ἔφθασε κτείνας, τοῦ δὲ τὸν
[2, 30]	δεινοῦ περὶ Συρίαν φανέντος τάδε	μὲν	ἐχείμαζεν ἐν Καπύῃ· οἱ δ'
[2, 124]	Ἀντώνιος τοὺς εἰπόντας ἠμείψατο· Κατὰ	μὲν	ἔχθραν ἰδίαν οὐδὲν ἐργασόμεθα· ἕνεκα
[2, 50]	Ἰταλίαν ἄφνω καταλαβόντα. Ὃν ὑμεῖς	μὲν	ἐψηφίσασθε εἶναι πολέμιον, ὁ δὲ
[2, 23]	τὸ μόνος ὕπατος εἶναι Κάτωνα	μὲν	ἐψηφίσατο, ἵνα μὴ παρὼν ἐνοχλοίη,
[2, 132]	Καίσαρος ἱερωσύνην. Τοῦ δὲ ἥψατο	μὲν	ἡ ἡδονή, Μέμνησθε, δὲ ἔφη,
[2, 7]	ἐς τοὺς πολεμίους ἀπώλοντο. Ὧδε	μὲν	ἡ Κατιλίνα ἐπανάστασις, παρ' ὀλίγον
[2, 6]	σφῶν ἀγαπῶντες ὡς διαλαθόντες. Οὕτω	μὲν	ἡ πόλις ἀνέπνευσεν ἀπὸ τοῦ
[2, 105]	ηὐλίσαντο. Τῆς δ' ἐπιούσης ἑάλω	μὲν	ἡ πόλις, τῶν δὲ ἡγεμόνων
[2, 116]	ἰδίᾳ μετὰ σπουδῆς. Καὶ τοὺς	μὲν	ἥ τε ὄψις αὐτίκα τοῦ
[2, 66]	Ὧν ὁ Πομπήιος αἰσθανόμενος ἐπικίνδυνον	μὲν	ἡγεῖτο γεγυμνασμένοις καὶ ἀπογινώσκουσιν αὑτῶν
[2, 88]	δ' ἐπὶ τῇ νίκῃ δύο	μὲν	ἡμέρας ἐν Φαρσάλῳ διέτριψε θύων
[2, 70]	γενέσθαι λέγουσι. Καὶ τούτων οἱ	μὲν	ἡμιόλιον, οἱ δὲ ἐκ τριῶν
[2, 118]	ὑπάτῳ. Καὶ αὐτοῖς σκεπτομένοις ὁρμὴ	μὲν	ἦν ἀμύνειν τῷ Καίσαρι τοιάδε
[2, 44]	ἡγεῖσθαι Κάσσιον Κόιντον. ~Καὶ τάδε	μὲν	ἦν ἀμφὶ τὸν Καίσαρα· Λιβύης
[2, 46]	τὴν θάλασσαν ἐρρίπτουν. Καὶ τάδε	μὲν	ἦν ἀμφὶ τοὺς ἀναχθέντας, ἕτερα
[2, 49]	τοῦ πολέμου περισπῴη. Καὶ τάδε	μὲν	ἦν αὐτῷ τὰ πεζά, νῆες
[2, 66]	ἀλλήλων ἀπεῖχον. ~Ἀγορὰ δὲ Πομπηίῳ	μὲν	ἦν πανταχόθεν· οὕτω γὰρ αὐτῷ
[2, 127]	~Ἐν δὲ τῷ βουλευτηρίῳ βραχὺ	μὲν	ἦν τὸ καθαρεῦον σπουδῆς βιαίου
[2, 108]	βασιλείας λέγουσιν. Ὁ δὲ τοῦτο	μὲν	ἤνεγκεν εὐσταθῶς, ἑτέρων δ' αὐτὸν
[2, 128]	γὰρ αὐτοὶ σχεδὸν ἅπαντες οἱ	μὲν	ἤρξαμεν ὑπὸ τῷ Καίσαρι, οἱ
[2, 2]	ὑποψίαν τήνδε ἀπεκρούσθη, καὶ Κικέρων	μὲν	ἦρχεν ἀντ' αὐτοῦ, ἀνὴρ ἥδιστος
[2, 48]	ἐνήλλαττεν, ἐφ' ἑαυτοῦ καταλέγων. Ἐς	μὲν	Ἰβηρίαν Μᾶρκον Λέπιδον, ἐς δὲ
[2, 107]	ἱππαρχεῖν ἀντὶ τοῦ Ἀντωνίου, ἄρχοντι	μὲν	Ἰβηρίας, ἡγεμονεύοντι δ' αὐτῆς διὰ
[2, 138]	τοὺς ἀσύλους ἡμάρτανον; Ἢ Καῖσαρ	μὲν	ἱερὸς καὶ ἄσυλος, ὅτῳ ταῦτα
[2, 154]	Ἑλληνικῆς καὶ ξένης, φιλόκαλοι, τὰ	μὲν	Ἰνδῶν Ἀλέξανδρος ἐξετάζων τοὺς Βραχμᾶνας,
[2, 96]	βασίλειον ἦν Ἰόβα, καταλαβόντος, ὁ	μὲν	Ἰόβας, ἐξαγγελθέντος αὐτῷ τοῦδε, ἐς
[2, 70]	Τὸ δὲ συμμαχικὸν ἦν Καίσαρι	μὲν	ἱππέες τε Κελτοὶ Καὶ Κελτῶν
[2, 86]	ἐς ὀκτὼ καὶ πεντήκοντα τῇ	μὲν	ἰσχύι μοναρχικῶς δυναστεύων, τῇ δε
[2, 38]	μεθῆκεν ὅποι βούλοιτο ἀπιέναι, ἐλπίσας	μὲν	ἴσως διὰ τὴν εὐποιίαν παραμενεῖν,
[2, 78]	ἡ ἡμέρα προύκοπτε. Καὶ τὸ	μὲν	Ἰταλικὸν ἅπαν εὐσταθῶς ἐφ' ἡσυχίας
[2, 75]	ἀναμεμίχατο καὶ σφενδονῆται. Καὶ τὸ	μὲν	Ἰταλικὸν οὕτω κεκόσμητο, ᾧ δὴ
[2, 75]	καὶ ὁ Καῖσαρ ἀντιδιεκόσμει, τοὺς	μὲν	Ἰταλοὺς ἑκάτερος αὐτῶν ἐς τρία
[2, 1]	Μάγνος ἀλλήλοις ἐπολέμησαν καὶ Πομπήιον	μὲν	καθεῖλεν ὁ Καῖσαρ, Καίσαρα δ'
[2, 89]	καὶ τὸν Ἑλλήσποντον περαιωθεὶς Ἴωσι	μὲν	καὶ Αἰολεῦσι καὶ ὅσα ἄλλα
[2, 114]	δὲ τοῦ τρόπου διεφέροντο, οἱ	μὲν	καὶ Ἀντώνιον συναναιρεῖν ἀξιοῦντες, ὕπατόν
[2, 90]	ὁ στρατὸς αὐτῷ κατέπλευσε, Ποθεινὸν	μὲν	καὶ Ἀχιλλᾶν ἐκόλασε θανάτῳ τῆς
[2, 30]	τὰ ἐν χερσὶν ἀποθέσθαι, δύο	μὲν	καὶ εἴκοσιν ἀνδράσιν ἀπήρεσκε, τριακόσιοι
[2, 43]	δὲ καὶ τῶν ἡγεμόνων Ἀφρανίῳ	μὲν	καὶ ἑτέροις ἐδόκει τῆς Ἰβηρίας
[2, 17]	Καὶ αὐτοῖς βουλευομένοις ἔδοξε Πομπήιον	μὲν	καὶ Κράσσον αὖθις ὑπατεῦσαι, Καίσαρι
[2, 105]	τοῦ Πομπηίου νεώτερος ἀδελφός, Πομπήιος	μὲν	καὶ ὅδε ὤν, Σέξστος δὲ
[2, 75]	καὶ αὐτῶν ὁ Πομπήιος Μακεδόνας	μὲν	καὶ Πελοποννησίους καὶ Βοιωτοὺς καὶ
[2, 151]	τοῦ δ' ἐξ ἰδιωτείας, εὐγενοῦς	μὲν	καὶ περιφανοῦς, χρημάτων δὲ πάνυ
[2, 80]	τὸ λαιὸν τοῦ Πομπηίου, αὐτοὶ	μὲν	καὶ τότε βάδην ὑπεχώρουν ἅμα
[2, 83]	Ῥοδίων καὶ Τυρίων ἀφίκοντο, Κερκύρας	μὲν	καὶ τότε καὶ Λιβύης ὑπερεῖδεν,
[2, 82]	Φάρσαλον μάχης. Ἀριστεῖα δ' ὁ	μὲν	Καῖσαρ αὐτὸς καὶ πρῶτα καὶ
[2, 76]	καὶ τὰ συνθήματα ἀναδιδόντες, ὁ	μὲν	Καῖσαρ Ἀφροδίτην νικηφόρον, ὁ δὲ
[2, 12]	ἐφ' ἑκάτερα τοῦ πράγματος ὁ	μὲν	Καῖσαρ ἐξετράχυνε τὸ πλῆθος, τὴν
[2, 131]	τοὺς ἀμύνειν ἀξιοῦντας ἐπιστραφείς ὁ	μὲν	Καῖσαρ ἡμῶν, ἔφη, μεθέστηκεν, ἱερὸς
[2, 105]	στρατιωτῶν ἐς τὴν Κορδύβην, ὁ	μὲν	Καῖσαρ, ἵνα μὴ διαφυγόντες οἱ
[2, 14]	τῇ Καίσαρος αὐτοῦ γυναικὶ ὁ	μὲν	Καῖσαρ οὐκ ἔκρινεν, ὑπεραρέσκοντα τῷ
[2, 115]	δ' ἀνήνεγκέ μοι. Καὶ ὁ	μὲν	Κάσκας ὑπὸ τοῦ συνειδότος ἄφνω
[2, 21]	περὶ Βοΐλλας ἀπαντήσαντος αὐτῷ, οἱ	μὲν	κατὰ τὴν ἔχθραν ὑπείδοντο μόνον
[2, 143]	ἐς ὀργὴν ὁ δῆμος, τυράννου	μὲν	κατηγορίας προπεπυσμένοι, διαθήκας δὲ φιλοπόλιδος
[2, 86]	ἐκ πολεμίας. ~Πομπηίου δὲ τὴν	μὲν	κεφαλὴν ἀποτεμόντες οἱ περὶ Ποθεινὸν
[2, 117]	ἀντιλέγοντος ὅλως τοῦ Καίσαρος, ὁ	μὲν	Κίμβερ αὐτοῦ τῆς πορφύρας ὡς
[2, 117]	λεληθόσι ξιφιδίοις. Καὶ αὐτῶν Τίλλιος	μὲν	Κίμβερ, ἐντυχὼν ἐς πρόσωπον, ἀδελφῷ
[2, 18]	ἐς Συρίαν διέφυγον. Ἀλλὰ τὴν	μὲν	Κράσσου συμφορὰν ἡ Παρθικὴ δηλώσει
[2, 4]	καὶ κατακτείνειν τοὺς ἀρίστους. ~Ὧδε	μὲν	Λέντλῳ καὶ Κεθήγῳ καὶ Στατιλίῳ
[2, 52]	ἀρχὴν ἐν τοσῷδε διαθήσεσθαἰ τοῖς	μὲν	ναυάρχοις προσέταττεν ἐπιτηρεῖν τὴν θάλασσαν,
[2, 71]	τόδε μάλιστα ἀφρόνως ἐργάσασθαι, τῶν	μὲν	νεῶν καταφρονήσας, αἷς δὴ πολὺ
[2, 105]	δὲ ἡγεμόνων τοῦ Πομπηίου Σκάπλας	μὲν	νήσας πυρὰν ἑαυτὸν ἐνέπρησεν, Οὐάρου
[2, 138]	ἐξηλαύνοντο σὺν ὕβρει; Καὶ ὁ	μὲν	νόμος ὁ τῶν προγόνων καὶ
[2, 137]	σὺν ὅπλοις πολεμίοις καὶ Πομπήιος	μὲν	ὁ δημοκρατικώτατος ὑμῶν ἔπαθεν, οἷα
[2, 95]	σοβαρῶς μετὰ καταφρονήσεως, μέχρι Λαβιηνὸν	μὲν	ὁ ἵππος ἐς τὴν γαστέρα
[2, 12]	δὲ πολλῶν καὶ Κάτωνος, εἰσηγεῖτο	μὲν	ὁ Καῖσαρ θάνατον τῷ μὴ
[2, 25]	μάλιστα θέμενον ἐπ' ἐκείνῳ, τούσδε	μὲν	ὁ Καῖσαρ παρηγόρει καὶ τὸν
[2, 76]	~Ἡγοῦντο δὲ τῆς φάλαγγος Πομπηίῳ	μὲν	ὁ κηδεστὴς Σκιπίων ἐν μέσῳ
[2, 46]	τοῦ κακοῦ φανεροῦ γενομένου, Φλάμμας	μὲν	ὁ ναύαρχος αὐτίκα ἔφευγεν αὐτῷ
[2, 62]	ἐς τὸν αὐτοκράτορα. Καὶ τόνδε	μὲν	οἱ Καίσαρος ὑπασπισταὶ κατέκοπτον, οἱ
[2, 99]	ἔθαπτον· ὁ δὲ Καῖσαρ ἔφη	μέν	οἱ φθονῆσαι Κάτωνα καλῆς ἐπιδείξεως,
[2, 2]	ἀλλοτρίαις οἰκίαις. Αὐτὸς δὲ πολιτείαν	μὲν	ὅλως ἔτι ἀπεστρέφετο ἐκ τοῦδε,
[2, 115]	Κάσκα χειρὸς λαβόμενος εἶπε· Σὺ	μὲν	ὄντα με φίλον ἀπέκρυψας, Βροῦτος
[2, 120]	ἑνὶ ἄρχοντι τῆς ἀποικίας, τὰ	μὲν	ὄντα σφίσιν ὡς ἐπὶ ἔξοδον
[2, 40]	διεπέρα· ὁ δὲ Καῖσαρ ἠπόρει	μέν,	ὅπῃ τραπείη καὶ ὅθεν ἄρξαιτο
[2, 47]	στασιάζοντας ἐπελθὼν ἔλεγεν ὧδε· Τάχει	μὲν	ὅσῳ περὶ ἕκαστα χρῶμαι, σύνιστέ
[2, 22]	δίκην τὴν ἀληθεστέραν. Καὶ Μίλων	μὲν	οὐ βουλεῦσαι τὸ ἔργον εἰπών
[2, 21]	ἢ καὶ νεκρὸν ἐπανεῖλεν, ὑποκρινόμενος	μὲν	οὐ βουλεῦσαι τὸν φόνον οὐδὲ
[2, 71]	παιδὸς ἔτι ὄντος. Ἀλλ' αἵδε	μὲν	οὐ συνεμάχησαν· οὐδὲ γὰρ τὸ
[2, 139]	ἀσφάλειαν εἰρήνης ἂν γένοιτο; Εἰ	μὲν	οὐ τυραννήσει τις, οὐδὲ ὅρκων
[2, 39]	οἰκιστὴν σφῶν τίθενται, οὐκ ἀρνούμενοι	μὲν	οὐδὲ τὸν Δύρραχον, φιλοτιμούμενοι δ'
[2, 149]	Πάρεισιν αἱ εἰδοί. Καὶ ὁ	μὲν	οὐδὲν καταπλαγεὶς ἀπεκρίνατο· Ἀλλὰ οὐ
[2, 27]	αὐτῶν ἐπὶ πενταετὲς εἶναι, εἰδὼς	μὲν	οὐδὲν τούτων ἐσόμενον, ἐλπίζων δὲ
[2, 134]	κυροῦν, τοὺς δὲ ἁμαρτόντας ἐπαινεῖν	μὲν	οὐδενὶ τρόπῳ ῳοὐ γὰρ ὅσιον
[2, 145]	ὦ πολῖται, τὰ γεγενημένα ἀνδρῶν	μὲν	οὐδενός, ἀλλά του δαιμόνων ἔργα
[2, 135]	ἤδη καὶ ἀγαπώντων ἁπάντων, φόνου	μὲν	οὐκ εἶναι δίκας ἐπὶ τῷ
[2, 118]	Ἀμφὶ δὲ αὐτῷ Καίσαρι στρατιωτικὸν	μὲν	οὐκ ἦν, οὐ γὰρ δορυφόροις
[2, 26]	ἱκανώτατος. Τούτων ὁ Καῖσαρ Κλαύδιον	μὲν	οὐκ ἴσχυσεν ὑπαγαγέσθαι χρήμασι, Παῦλον
[2, 10]	δίκαια ποιούντων, ἐξέδραμε καὶ βουλὴν	μὲν	οὐκέτι συνῆγεν ἐπὶ τὸ ἔτος
[2, 132]	δήμῳ τι γεγένητο θερμότερον, τοὺς	μὲν	οὖν ἄνδρας ἔγνω περισῴζειν ὑπὸ
[2, 136]	τόνδε τὸν ὄλεθρον ἐκριπίσαντες. Τῆς	μὲν	οὖν ταφῆς ὑμεῖς ἐστε κύριοι,
[2, 134]	πολεμίοις δι' ἀρετὴν τίμιον; Τούτων	μὲν	οὖν ὡς οὔτε ὁσίων οὔτε
[2, 142]	συναλλαγῆναι πρότερον ἐκέλευον. Καὶ γίγνεται	μὲν	οὕτω, καὶ διεσείετο μάλιστα τοῖς
[2, 52]	Θεσσαλίαν καὶ Μακεδονίαν. Καὶ Πομπήιος	μὲν	οὕτω τοῦ μέλλοντος ἀμελῶς ἐτεκμαίρετο,
[2, 30]	τὰ Ἄλπεια διέλθοιεν. Καὶ οἱ	μὲν	οὕτως ἔλεγον, εἴθ' ὑπὸ ἀγνοίας
[2, 121]	Καπιτωλίου καὶ γεραίρειν. Καὶ Κίννας	μὲν	οὕτως ἔλεξεν, οἱ δὲ τὸ
[2, 107]	προσέφερον. Ὁ δὲ αὐτοὺς ἐδεξιοῦτο	μέν,	οὐχ ὑπανέστη δὲ προσιοῦσιν οὐδ'
[2, 8]	ποιήσασθαι διὰ τῶν φίλων, εἰδὼς	μὲν	παράνομον, γεγονὸς δὲ ἤδη καὶ
[2, 59]	ἐπὶ τὰς ναῦς ἐπιβήσας Ἀπολλωνίαν	μὲν	παρέπλευσεν, ἱστίοις μεστοῖς ἐπιπνέοντος ἀνέμου·
[2, 134]	ἀπέχεσθαι· γνώμην δὲ ἐσφέρω τὰ	μὲν	πεπραγμένα καὶ βεβουλευμένα τῷ Καίσαρι
[2, 130]	περὶ τῆς εἰρήνης παρακαλούντων, τοῖς	μὲν	περὶ τῆς εἰρήνης ἔφη· Περὶ
[2, 84]	πατρὸς φιλίας. Ὁ δὲ ἦν	μὲν	περὶ τρισκαίδεκα ἔτη μάλιστα γεγονώς,
[2, 54]	τὰ Κεραύνια ὅρη περιαχθεὶς τὰ	μὲν	πλοῖα εὐθὺς ἐς Βρεντέσιον ἐπὶ
[2, 37]	ἐς ἅπαντα τῶν ὑπάτων, Φαώνιος	μὲν	Πομπήιον ἐπισκώπτων τοῦ ποτὲ λεχθέντος
[2, 18]	καὶ στρατιὰν ἐπ' αὐτοῖς, ὁ	μὲν	Πομπήιος εἵλετο Ἰβηρίαν τε καὶ
[2, 133]	ἐναγεῖς περισῴζειν ἀξιοῦτε; Καὶ τὰ	μὲν	πορρωτέρω τοῖς τε δεινοῖς ἔτι
[2, 17]	ἢ στρατοπέδων ἐξῄεσαν, ὡς ἑκατὸν	μέν	ποτε καὶ εἴκοσι ῥάβδους ἀμφ'
[2, 19]	ἀνὰ ἔτος ἕκαστον ὕπατοι στρατεύειν	μέν	που καὶ πολεμεῖν ἀπεγίνωσκον, διακλειόμενοι
[2, 117]	Καίσαρι γενέσθαι. ~Οἱ δ' Ἀντώνιον	μὲν	πρὸ θυρῶν ἀποδιατρίβειν ἐν ὁμιλίᾳ
[2, 144]	τιθέμενος ἀναγνώσομαι. Καὶ ἀνεγίνωσκε τῷ	μὲν	προσώπῳ σοβαρῷ καὶ σκυθρωπῷ, τῇ
[2, 152]	ἑκατέρῳ δὶς ἄλοβα, καὶ τὰ	μὲν	πρῶτα κίνδυνον σφαλερὸν ὑπέδειξεν, Ἀλεξάνδρῳ
[2, 116]	ἱερῶν ἦν τῷ Καίσαρι τὸ	μὲν	πρῶτον ἄνευ καρδίας ἤ, ὡς
[2, 147]	καὶ τῶν γειτόνων δεομένων τοῦ	μὲν	πυρὸς ἀπέσχοντο, ὅπλα δ' ἠπείλησαν
[2, 3]	γιγνομένοις ἐφεδρεύειν. Κατιλίνας δ' οὐδενὸς	μέν	πω θαρροῦντος αὐτοῦ λαβέσθαι διὰ
[2, 92]	ἠπείγετο. Ὡς δ' ἦλθεν, ἡ	μὲν	στάσις ἡ πολιτικὴ κατεπαύετο, ἑτέρα
[2, 38]	Καίσαρι προσήγαγον. Ὁ δὲ τὴν	μὲν	στρατιὰν αὐτοῦ προστιθεμένην οἱ προθύμως
[2, 84]	γεγονώς, ἐπετρόπευον δ' αὐτῷ τὴν	μὲν	στρατιὰν Ἀχιλλᾶς, τὰ δὲ χρήματα
[2, 76]	στρατόπεδον ἐφύλαττον. Καίσαρι δ' ἐστρατήγουν	μὲν	Σύλλας καὶ Ἀντώνιος καὶ Δομίτιος,
[2, 148]	τὴν ἐπιοῦσαν οἴσειν. ~Καὶ οἱ	μὲν	σφαγεῖς ἐξέφυγον ἐκ τῆς πόλεως
[2, 81]	ἐξῆρχε δρόμου. Τοῖς δὲ τὰ	μὲν	σώματα ἔκαμνε, τὴν δὲ ψυχὴν
[2, 22]	ἐφέροντο καὶ περιιόντες ἠρεύνων ἔργῳ	μὲν	τὰ εὔληπτα σφίσιν ἅπαντα, λόγῳ
[2, 60]	τὸν ὦμον ἀπέκοψε. Καὶ ὁ	μὲν	τάδε ἔπρασσεν ἀπογιγνώσκων ἑαυτοῦ καὶ
[2, 127]	μόνον αὐτῶν ἠξίουν. Καὶ οἱ	μὲν	τάδε ἐτέχναζον καὶ περιεώρων, ὅ
[2, 8]	καὶ τῆς Ἰβηρίας ἐπιβὰς χρηματίζειν	μὲν	ταῖς πόλεσιν ἢ διαιτᾶν δίκας
[2, 71]	καὶ δυνάσται στρατὸν ἄγοντες, Δηιόταρος	μὲν	τετράρχης Γαλατῶν τῶν ἑῴων, Ἀριαράθης
[2, 95]	Λιλύβαιον ἦλθε. Καὶ πυθόμενος Κάτωνα	μὲν	τὴν παρασκευὴν τοῦ πολέμου ναυσὶ
[2, 70]	ἵππων, οἱ δὲ πεζοί, ἀπὸ	μὲν	τῆς Ἑλλάδος Λάκωνες ὑπὸ τοῖς
[2, 16]	ἐλπίσας τὸν Κικέρωνα ἐλθόντα περὶ	μὲν	τῆς παρούσης πολιτείας οὐκέτι φθέγξεσθαι
[2, 94]	τοὺς ἁμαρτόντας. Ὁ δ' ἔτι	μέν	τι διέτριψεν, οὔτε ἀπιὼν οὔτε
[2, 119]	προστάτην. ~Οἱ δὲ σφαγεῖς ἐβούλοντο	μέν	τι εἰπεῖν ἐν τῷ βουλευτηρίῳ,
[2, 8]	στρατηγὸς ἐς Ἰβηρίαν αἱρεθεὶς ἐπὶ	μέν	τι πρὸς τῶν χρήστων διεκρατεῖτο
[2, 117]	μετάφρενον, ὥστε τὸν Καίσαρα ἐπὶ	μέν	τι σὺν ὀργῇ καὶ βοῇ
[2, 45]	αὐτὸν τῶν Νομάδων ἱππέων ἐπὶ	μέν	τινα χρόνον ὑπεχώρει καὶ ἐς
[2, 44]	πολλαῖς. Ἰτύκῃ δὲ προσσχὼν ἐν	μέν	τινι βραχείᾳ περὶ αὐτὴν ἱππομαχίᾳ
[2, 130]	σιγὴ κεκραγότων μόλις ἐγίγνετο, εἷς	μέν	τις ἐβόησεν, εἴτε κατὰ γνώμην
[2, 123]	ἐδέοντο οἱ πεμφθέντες, οὐκ ἐπαινοῦντες	μὲν	τὸ πεπραγμένον (οὐ γὰρ ἐθάρρουν
[2, 64]	προθυμίᾳ στρατοῦ· ὁ δ' ἐς	μὲν	τὸ πλῆθος εἶπεν, ὅτι μετὰ
[2, 144]	μεμιγμένον οἴκτῳ καὶ ἀγανακτήσει, ἔνθα	μὲν	τὸ ψήφισμα εἴποι Πατέρα πατρίδος,
[2, 72]	στρατιὰν ἑκάτερος συναγαγὼν ἐπώτρυνε, Πομπήιος	μὲν	τοιάδε λέγων· Ὑμεῖς, ὦ συστρατιῶται,
[2, 101]	ἐπιποθούμενον. Ὁ δὲ δῆμος ἐπὶ	μὲν	τοῖς οἰκείοις κακοῖς, καίπερ δεδιώς,
[2, 70]	τούτων ἱππέες ἐς ἑπτακισχιλίους. Ὧδε	μὲν	τοῖς τὰ πιθανώτατα λέγουσι δοκεῖ
[2, 34]	ὀξυτάτης. Ὁ δὲ Καῖσαρ ἐπὶ	μὲν	τὸν ἑαυτοῦ στρατὸν περιεπεπόμφει, χαίρων
[2, 75]	ἐν τοῖς ἐκείνων σταθμεῦσαι. ~Ὁ	μὲν	τοσάδε εἰπὼν φυλακὴν ὅμως τῶν
[2, 41]	ταῦτά με ἔπεμψε. ~Καὶ Κάτων	μὲν	τοσόνδε ἀποκρινάμενος, ὅτι φειδοῖ τῶν
[2, 23]	τὸν Καίσαρα, ὁ Πομπήιος ἀμφὶ	μὲν	τοῦ Καίσαρος ἠγανάκτει, ὡς ἀμείνονος
[2, 82]	ὑπὸ πλήθους καὶ καταφρονήσεως) ἐκ	μὲν	τοῦ Καίσαρος στρατοῦ τριάκοντα λοχαγοὶ
[2, 138]	οἷος ἐγένετο Σύλλᾳ, ἀλλ' ὁ	μὲν	τοὺς ἐχθροὺς καθελὼν ἀπέδωκεν ὑμῖν
[2, 67]	τοῦδε αὐτοὺς ἀνεδίδασκεν, ὅτι Καίσαρι	μὲν	τοῦτ' ἐξ ἀπορίας ἀναγκαῖον ἦν,
[2, 89]	ἐς Ἀλεξάνδρειαν φέρεσθαι. Καὶ ὁ	μὲν	τρισὶν ἡμέραις πελάγιος ἀμφὶ τὴν
[2, 84]	Καὶ Σεμπρώνιος, ἀνὴρ Ῥωμαῖος τότε	μὲν	τῷ βασιλεῖ, πάλαι δὲ αὐτῷ
[2, 122]	ἱεροῦ κατεκάλουν. Οἱ δὲ ἥδοντο	μὲν	τῷ Δολοβέλλᾳ καὶ ἐνόμιζον ἄνδρα
[2, 114]	ὁ δὲ Βροῦτος ἔλεγεν ἐπὶ	μὲν	τῷ Καίσαρι μόνῳ δόξαν οἴσεσθαι
[2, 70]	αὐτῷ Δόλοπες, Ἀκαρνᾶνες, Αἰτωλοί. Τοσοίδε	μὲν	τῷ Καίσαρι συνεμάχουν, Πομπηίῳ δὲ
[2, 46]	ὅμοια. Καὶ μεθ' ἡμέραν οἱ	μὲν	τῷ Οὐάρῳ σφᾶς παρέδοσαν, ὁ
[2, 115]	ὡς Πομπηίου στασιῶται. ~Καὶ οἱ	μὲν	τῷδε μάλιστα ἀναπεισθέντες τὴν προσιοῦσαν
[2, 113]	ἢ οἱ Ῥωμαίων ἄριστοι, παρὰ	μὲν	τῶν ἄλλων στρατηγῶν θέας αἰτοῦντες
[2, 133]	κατακηρύξας αὖθις ἔλεγεν· Ἐγὼ περὶ	μὲν	τῶν ἁμαρτόντων πολιτῶν, ὦ ἄνδρες
[2, 93]	ὅ τι θέλοιεν εἰπεῖν, περὶ	μὲν	τῶν δωρεῶν ἐς ὄψιν εἰπεῖν
[2, 113]	ἑκατέρων ᾖδεσαν. Καὶ συνήγειραν ἐκ	μὲν	τῶν σφετέρων ἀδελφὼ δύο, Καικίλιόν
[2, 26]	καὶ δεικνύναι τῷ Καίσαρι. Οὕτω	μὲν	ὑβριστικῶς ὁ Μάρκελλος, εἰσηγεῖτο δὲ
[2, 141]	ἀνάστασις οὐδὲν ἀδικούντων. Ἀλλ' ἐκεῖνοι	μὲν	ὑμᾶς ἐξεπίτηδες ἐχθροὺς ἐποίουν τοῖς
[2, 140]	ἐπένεμον ἢ ἐωνοῦντο ἑτέραν. Οὕτω	μὲν	ὑμᾶς ὁ δῆμος συνῴκιζεν ἀλύπως
[2, 133]	τε καὶ χωρίων; Καὶ τοῦδε	μὲν	ὑμῖν καὶ ἡ παρελθοῦσα νὺξ
[2, 67]	τε πολλοὶ καὶ δυνάσται, οἱ	μὲν	ὑπ' ἀπειρίας, οἱ δ' ἀμέτρως
[2, 142]	ἔμελλον. Ἅμα δὲ ἡμέρᾳ οἱ	μὲν	ὕπατοι τὸ πλῆθος ἐς ἐκκλησίαν
[2, 134]	τοσήνδε ἡμῶν ἀνωμαλίαν, εἰ τοὺς	μὲν	ὕπατον ἐν βουλευτηρίῳ καὶ ἱερὸν
[2, 122]	Καῖσαρ ἐξορμήσειε τῆς πόλεως, τὴν	μὲν	ὕπατον ἐσθῆτα ἠμφιέσατο καὶ τὰ
[2, 111]	καὶ τὴν Κελτικὴν ἐπέτρεψε, τὴν	μὲν	ὑπὲρ Ἄλπεων Δέκμῳ, τὴν δ'
[2, 31]	εὐπρέπειαν. Κουρίωνι δ' οὐκ ἦν	μὲν	ὑπὲρ τὴν πόλιν ἐξουσία τις
[2, 83]	τε Αἰγύπτου καὶ Ἰόβα, Ἰόβα	μὲν	ὑπερεώρων ὡς ἀδόξου, ἐς δὲ
[2, 115]	παρῄνει ἐπιταχύνειν. Οἱ δὲ ἐθορυβήθησαν	μέν,	ὑπὸ δὲ ἐκπλήξεως ἐσιώπων. ~Φερομένου
[2, 25]	ἀντιπράξειν τὴν βουλὴν ὑπονοῶν ἐδεδοίκει	μὲν	ὑπὸ τοῖς ἐχθροῖς ἰδιώτης γενέσθαι,
[2, 6]	~Γάιός τε Καῖσαρ οὐ καθαρεύων	μὲν	ὑπονοίας μὴ συνεγνωκέναι τοῖς ἀνδράσι,
[2, 2]	καὶ ὀρεγομένους ἔργων ὁμοίων, ἐς	μὲν	Φαισούλας τῆς Τυρρηνίας Γάιον Μάλλιον,
[2, 64]	μὴ κρατοῖεν. ~Ὅθεν αὐτὸν οἱ	μὲν	φίλοι παρεκάλουν ἀποχρήσασθαι τοιᾷδε μετανοίᾳ
[2, 53]	ἵνα τοὺς ἐχθροὺς διαλάθοιμεν, τῷ	μὲν	χειμῶνι τύχην ἀγαθὴν ἀντιθέντες, τῇ
[2, 52]	ἐς τὰ παραγγελλόμενα χωροῦντες. ~Ὁ	μὲν	ὧδε εἶπεν, ὁ δὲ στρατὸς
[2, 40]	ἐξέπλεον οὐρίῳ πνεύματι. Καὶ Πομπήιος	μὲν	ὧδε μετὰ τοῦ στρατοῦ παντὸς
[2, 115]	ἐπῄνει τὸν αἰφνίδιον. Καὶ ὁ	μὲν	ὧδε προυμαντεύετο ἑαυτῷ καὶ ἐλεσχήνευε
[2, 49]	τὸν νικῶντα τρέψεσθαι. ~Καὶ ὁ	μὲν	ὥδευεν οὐδὲν ἐλλείπων δυνατῆς ἐπείξεως,
[2, 118]	Λέπιδος ὁ ἵππαρχος ἐν ἀγορᾷ	μὲν	ὢν ἐπύθετο τοῦ γεγονότος, ἐς
[2, 106]	Ἐπιεικείας, ἀλλήλους δεξιουμένων· οὕτως ἐδεδοίκεσαν	μὲν	ὡς δεσπότην, εὔχοντο δὲ σφίσιν
[2, 64]	κυλίκων αὐτοῖς παρακειμένων ἀτρώτοις, εἴκοσι	μὲν	ὡς ἐκ μέθης κατακεκλιμένους ἐπὶ
[2, 72]	οὖν ἀγωνοθέται τῆς μάχης χρήσασθε	μὲν	ὡς ἐλάττοσι πολὺ πλείονες, καταφρονεῖτε
[2, 130]	τοὺς ἐπεξιέναι παρακαλοῦντας ἐπιστραφεὶς ἐπῄνει	μὲν	ὡς εὐορκότερα καὶ εὐσεβέστερα αἱρουμένους
[2, 146]	ἐς αὐτὸ καὶ ἀνίσχων, πρῶτα	μὲν	ὡς θεὸν οὐράνιον ὕμνει καὶ
[2, 57]	~Αὐτὸς δ' ἀπὸ διαίτης ὑπεχώρησε	μὲν	ὡς κάμνων τῷ σώματι, τοὺς
[2, 31]	ἄλλην καταλέγειν. Ὁ δ' ὑπήκουε	μὲν	ὡς κελευόμενος πρὸς ὑπάτων, ἐπετίθει
[2, 11]	Διός, Κάτων δ' ἐπιπεμφθεὶς ὤσατο	μὲν	ὡς νέος ἐς μέσους καὶ
[2, 74]	θορυβοποιῶσι. Τρεψάμενοι δ' αὐτοὺς τῶνδε	μὲν	ὡς συγγενῶν φειδώμεθα, τοὺς δὲ
[2, 60]	τινὸς αὐτῷ πρασσομένης προδοσίας, ἧκε	μέν,	ὡς συνέκειτο, νυκτὸς σὺν ὀλίγοις
[2, 18]	Κράσσος τε καὶ Πομπήιος Καίσαρι	μέν,	ὥσπερ ὑπέστησαν, τὴν ἑτέραν πενταετίαν
[2, 72]	ἔργον ἀπειροπολέμως ἐτράποντο. ~Ἀλλὰ τάδε	μὲν	ὠὠκονόμει θεὸς ἐς ἀρχὴν τῆσδε
[2, 128]	πεπραγμένα καὶ δεδογμένα πάντα κύρια	μενεῖ,	δόξαντος δ' ἐπὶ βίᾳ τυραννῆσαι
[2, 114]	στρατῷ· καὶ τὴν τιμὴν σφίσι	μενεῖν,	οὐκ ἀγνοουμένοις, ὅτι ἦρξαν. Διὰ
[2, 39]	Δυρράχῳ συνεμάχησεν ὁ Ἡρακλῆς ἐπὶ	μέρει	τῆς γῆς, ἐξ Ἐρυθείας ἐπανιών·
[2, 134]	ὑπὲρ ἐκείνων ὁμολογοῖεν ἐν χάριτος	μέρει.	~Τοιαῦτα εἰπόντος τοῦ Ἀντωνίου σὺν
[2, 88]	μικροῖς. Κάσσιος δὲ σὺν τῷ	μέρει	τῶν τριήρων ἐπιφαίνεται μεσοποροῦντι, πρὸς
[2, 95]	πολέμου ναυσὶ καὶ πεζῶν τινι	μέρει	φρουρεῖν ἐν Ἰτύκῃ μετὰ τῶν
[2, 56]	ποταμὸν διαβαίνοντες ἱππομάχουν ἀλλήλοις ἀνὰ	μέρη,	ἀθρόοις δὲ τοῖς στρατοῖς οὐ
[2, 49]	πλῆθος. Ναύαρχοί τε πολλοὶ κατὰ	μέρη,	καὶ ἐπ' αὐτοῖς Μᾶρκος Βύβλος.
[2, 78]	ἐν τοσῷδε πλήθει πολλαὶ κατὰ	μέρη,	καὶ οἱ κήρυκες καὶ οἱ
[2, 54]	τραχείας ἀτραποῦ καὶ στενῆς, ἐς	μέρη	πολλὰ διασπώμενος ὑπὸ τῆς δυσχωρίας,
[2, 89]	ἐνταῦθα τὸν στρατὸν αὑτοῦ κατὰ	μέρη	προσιόντα περιμείνας ἐς τὰς Κασσίου
[2, 63]	ἐπιστρεφόμενοι πρὸς ἀλλήλους ἰλαδὸν κατὰ	μέρη	συνώμνυντο, ἐφορῶντος αὐτοῦ Καίσαρος, μὴ
[2, 75]	ἐπὶ τοῖς κέρασι τοῖς κατὰ	μέρη	τάσσων. Τοξόται δὲ πᾶσιν ἀναμεμίχατο
[2, 97]	καὶ ἐπιπόνου κατὰ πάντα τὰ	μέρη	τῆς μάχης καὶ πολυτρόπου γενομένης,
[2, 70]	τὰ δύο τῷ Πομπηίῳ γενέσθαι	μέρη.	Τοσάδε μὲν ἀμφιγνοοῦσι περὶ τοῦ
[2, 97]	τῶν ἡσσωμένων ἐς ἀρετὴν αὐτοῦ	μεριζόντων,	ἀλλὰ καὶ τὰ σφέτερα αὐτῶν
[2, 39]	οἱ Δυρράχιοι τὸν Ἡρακλέα, ὡς	μερίτην	τῆς γῆς, οἰκιστὴν σφῶν τίθενται,
[2, 49]	πεπολεμηκότων τὰ ὑπόλοιπα, Καί τι	μέρος	ἄλλο τῶν ἐς Αἴγυπτον ἐσβαλόντων
[2, 63]	νόμῳ διακληρώσαντα αὑτοὺς τὸ δέκατον	μέρος	ἀναιρεῖν. Οὐ πειθομένου δὲ τοῦ
[2, 17]	αἵ τε ἐτήσιοι ἀρχαὶ παρὰ	μέρος	ἀπήντων καὶ οἱ ἄλλως ἐπιφανεῖς
[2, 25]	τῆς Γαλατίας ἡγεμονίαν ἢ ἐς	μέρος	αὐτῆς ἐπιλαβεῖν. Διακωλύσαντος δὲ Μαρκέλλου,
[2, 47]	τὸν πόλεμον ὅλον, οὐκ ἐς	μέρος	αὐτοῦ μοι συνομόσαντες ἐν μέσοις
[2, 42]	πρόσθεν ἰέναι καί τι καὶ	μέρος	αὐτῶν, προπεμπόμενον ἐς στρατοπέδου κατάληψιν,
[2, 30]	διῄρει καὶ ἐπυνθάνετο αὐτῶν παρὰ	μέρος,	εἰ δοκεῖ Καίσαρι πέμπειν διαδόχους
[2, 147]	διέσπασαν θηριωδῶς, καὶ οὐδὲν αὐτοῦ	μέρος	ἐς ταφὴν εὑρέθη. Πῦρ δ'
[2, 87]	σὺν αὐτῷ καὶ Σκάπλας τὸ	μέρος	ἔχοντες ἠπείγοντο ἐς Ἰβηρίαν καὶ
[2, 94]	ἠξίουν διακληρῶσαί τε καὶ τὸ	μέρος	θανάτῳ ζημιῶσαι. Ὁ δὲ οὐδὲν
[2, 81]	παραδραμόντων τῶν πολεμίων διεσκίδνη κατὰ	μέρος.	Ληγούσης δὲ τῆς ἡμέρας ὁ
[2, 8]	τοῖς ἔτι λοιποῖς Ἰβήρων ἀνὰ	μέρος,	μέχρι τὴν Ἰβηρίαν ἐς τὸ
[2, 104]	τε καὶ ἡττώμενος αἰεὶ παρὰ	μέρος,	μέχρις ἐς ἑσπέραν μόλις ἐνίκησεν,
[2, 131]	ἀπέθανε. ~Τοιαῦτα τοῦ Ἀντωνίου παρὰ	μέρος	τεχνάζοντος οἱ ἀμύνειν τοῖς γεγονόσιν
[2, 95]	Σκιπίωνα. Καὶ τὸ μὲν ἄλλο	μέρος	τῆς Καίσαρος τύχης ἔργον ἐφαίνετο
[2, 140]	ἀλλὰ ἐμερίζοντο καὶ ἐς τὸ	μέρος	ᾤκιζον τοὺς ἐστρατευμένους, φύλακας εἶναι
[2, 13]	τὴν βουλὴν ᾖτουν ἄφεσίν τινα	μέρους	τῶν φόρων αὑτοῖς γενέσθαι. Καὶ
[2, 19]	ᾖει. Ὤφθη δέ που καὶ	μεσεγγύημα	ταλάντων ὀκτακοσίων ὑπὲρ τῆς ἐπωνύμου
[2, 59]	χαλάσαντος δὲ τοῦ πνεύματος περὶ	μεσημβρίαν	εἴκοσι τοῦ Πομπηίου νῆες, ἐπ'
[2, 68]	καὶ ἀντιπαρεσκευάζετο. Θυόμενός τε νυκτὸς	μέσης	τὸν Ἄρη κατεκάλει καὶ τὴν
[2, 47]	μέρος αὐτοῦ μοι συνομόσαντες ἐν	μέσοις	ἔργοις ἡμᾶς ἀπολείπετε καὶ τοῖς
[2, 81]	φασιν ἐν Ἰλίῳ παθεῖν, ἐν	μέσοις	πολεμίοις ὑπὸ θεοβλαβείας. Τῶν δ'
[2, 93]	καταλιπεῖν σφῶν τὸν αὐτοκράτορα ἐν	μέσοις	τοσοῖσδε πολεμίοις, θριαμβεύσουσι δ' ἀνθ'
[2, 136]	τάς τε διαθήκας ἐς τὸ	μέσον	ἔδοξε προφέρειν καὶ θάπτειν τὸν
[2, 12]	δ' ἀνὴρ δημότης, ἐς τὸ	μέσον	ἐσδραμὼν μετὰ ξιφιδίου γυμνοῦ, ἐπιπεμφθῆναι
[2, 122]	Ἐπεὶ δὲ παρῆλθον ἐς τὸ	μέσον,	οὐδὲν ταπεινὸν οὐδέτερος εἶπεν, ἀλλ'
[2, 88]	τῷ μέρει τῶν τριήρων ἐπιφαίνεται	μεσοποροῦντι,	πρὸς Φαρνάκην ἐπειγόμενος. Καὶ δυνηθεὶς
[2, 149]	καλοῦσιν εἰδοῖς Μαρτίαις, Ἀνθεστηριῶνος μάλιστα	μέσου,	ἥν τινα ἡμέραν αὐτὸν ὁ
[2, 150]	τε Ἰόνιος θάλασσα εἶξε, χειμῶνος	μέσου	πλωτὴ καὶ εὔδιος γενομένη, καὶ
[2, 11]	ὤσατο μὲν ὡς νέος ἐς	μέσους	καὶ δημηγορεῖν ἤρχετο, μετέωρος δ'
[2, 121]	καὶ παρὰ δόξαν ἐπελθὼν ἐς	μέσους	τήν τε ἐσθῆτα τὴν στρατηγικὴν
[2, 95]	ἐκ Ῥηγίου τὸν πορθμὸν ἐπὶ	Μεσσήνης	ἐς Λιλύβαιον ἦλθε. Καὶ πυθόμενος
[2, 2]	φέρουσαν, ἀλλ' ἔριδος καὶ φθόνου	μεστήν·	χρήματα δ' ἀγείρων πολλὰ παρὰ
[2, 59]	ἐπιβήσας Ἀπολλωνίαν μὲν παρέπλευσεν, ἱστίοις	μεστοῖς	ἐπιπνέοντος ἀνέμου· χαλάσαντος δὲ τοῦ
[2, 13]	καὶ τῆς βουλῆς ὄντες ἐν	μέσῳ,	δυνατώτατοι δὲ ἐς ἅπαντα περιουσίας
[2, 56]	Πομπηίου τὸν Ἄλωρα ποταμὸν ἐν	μέσῳ	θέμενος ἐστρατοπέδευσε. Καὶ τὸν ποταμὸν
[2, 76]	μὲν ὁ κηδεστὴς Σκιπίων ἐν	μέσῳ	καὶ ἐπὶ τοῦ λαιοῦ Δομίτιος,
[2, 10]	ἐμβόλων ἐδημηγόρει· Πομπήιόν τε ἐν	μέσῳ	καὶ Κράσσον ἠρώτα περὶ τῶν
[2, 55]	διαιρῶν καὶ ἀγορὰν τὴν ἐν	μέσῳ	πᾶσαν ἐμπιπράς, ἐν μεγίστῳ, καθάπερ
[2, 125]	τὴν πόλιν, ἐκ διαστήματος ἐν	μέσῳ	προκαθημένας ὥσπερ ἐν ἡμέρᾳ· καὶ
[2, 84]	ἅπας, καὶ ὁ βασιλεὺς ἐν	μέσῳ	τῇ φοινικίδι κατάδηλος ἦν περικειμένῃ.
[2, 58]	Καὶ δύο αὐτοῦ στρατιωτῶν ἐν	μέσῳ	τὸν ποταμὸν ἐρευνωμένων, ᾗ μάλιστα
[2, 72]	ἡγεμονίαν. Ἴτε οὖν, ὡς ἠξιοῦτε,	μετ'	ἀγαθῆς ἐλπίδος, ἐν ὄψει τιθέμενοι
[2, 37]	καὶ διενυκτέρευον ἐν τῷ βουλευτηρίῳ	μετ'	ἀλλήλων. Ἅμα δ' ἡμέρᾳ τὸ
[2, 35]	εἰδότες καὶ τὸν Καίσαρα νομίζοντες	μετ'	ἀπείρου στρατοῦ κατὰ κράτος ἐλαύνειν.
[2, 66]	κάμνουσιν αὐτοῖς ἐδόκει δρᾶν τι	Μετ'	ἀργίας ἢ λιμῷ διαφθαρῆναι. Ὧν
[2, 70]	ἡ ἄλλη Πελοπόννησος καὶ Βοιωτοὶ	μετ'	αὐτῶν. Ἐστράτευον δὲ καὶ Ἀθηναῖοι,
[2, 46]	τέλη διώλετο ἅπαντα καὶ ὅσοι	μετ'	αὐτῶν ἦσαν ἱππέες τε καὶ
[2, 35]	ἐν ἐκπλήξει καὶ δρόμος ἀσύντακτος	μετ'	οἰμωγῆς, τό τε ἀκριβὲς οὐκ
[2, 113]	συνόδου μελλούσης ἔσεσθαι τῆς βουλῆς	μετ'	ὀλίγον, ὁ Κάσσιος ἐμβαλὼν τὴν
[2, 128]	βουλομένοις ἡμῖν ὑπακούσεται· καὶ δείξω	μετ'	ὀλίγον. Ὃ δέ ἐστι μόνον
[2, 124]	ἦν τὸ ἄγος ἐξελαύνειν καὶ	μετ'	ὀλιγωτέρων καθαρῶν βιοῦν μᾶλλον ἢ
[2, 134]	ὑπὲρ τῶν ἁμαρτόντων ἀντιπαρέθεον ἐκεῖνοι	μετὰ	ἀπειλῆς· τὸ δὲ σῶμα τοῦ
[2, 103]	γυμνασίοις καὶ γνώμην ἕτοιμον ἀγωνίσασθαι	μετὰ	ἀπογνώσεως. δὴ καὶ μάλιστα σφαλεὶς
[2, 144]	ὁμαλῶς, ἥ τε βουλὴ καὶ	μετὰ	αὐτῆς ὁ δῆμος, ἔτι περιόντι
[2, 43]	ἐς λόγους τῷ Καίσαρι συνῄει	μετὰ	Ἀφρανίου, ἐφορώντων αὐτοὺς τῶν στρατῶν
[2, 64]	μὲν τὸ πλῆθος εἶπεν, ὅτι	μετὰ	βελτιόνων καιρῶν αὐτοὺς ἐπὶ τοὺς
[2, 11]	καταπλαγεὶς ἀπεγύμνου τὴν σφαγὴν καὶ	μετὰ	βοῆς ἐκάλει τοὺς Καίσαρος φίλους
[2, 143]	φρουρὰν συνέδραμον σὺν ὅπλοις, καὶ	μετὰ	βοῆς καὶ πομπῆς δαψιλοῦς ἐπὶ
[2, 129]	οἱ δ' εὐθὺς ἀνεπήδων ἀθρόοι	μετὰ	βοῆς, οὐκ ἀξιοῦντες ἐπὶ χειροτονίαις
[2, 49]	ἄλλο τῶν ἐς Αἴγυπτον ἐσβαλόντων	μετὰ	Γαβινίου, σύμπαντα ἀνδρῶν Ἰταλῶν ἕνδεκα
[2, 44]	καὶ ὕπνος ἐπεγίγνετο σὺν κάρῳ,	μετὰ	δ' αὐτὸν ἔμετοι τροφῆς ποικίλοι
[2, 42]	αὐτῶν ἐφέρετο τά γε πρῶτα,	μετὰ	δὲ ἀγχωμάλως ἀλλήλοις ἐπολέμουν ἀμφὶ
[2, 117]	θηρίον ἐς ἕκαστον αὐτῶν ἐπιστρέφεσθαι,	μετὰ	δὲ τὴν Βρούτου πληγήν, Εἴτε
[2, 1]		~Μετὰ	δὲ τὴν Σύλλα μοναρχίαν καὶ
[2, 92]	Ἐγὼ δὲ ἦλθον, εἶδον, ἐνίκησα.	~Μετὰ	δὲ τοῦτο Φαρνάκης μὲν ἀγαπῶν
[2, 23]	Μίλων. ~Ἡ βουλὴ δὲ συνῄει	μετὰ	δέους καὶ ἐς τὸν Πομπήιον
[2, 100]	καὶ τὴν θυγατέρα τοῦ Πομπηίου	μετὰ	δύο παίδων αὐτῆς ἐν Ἰτύκῃ
[2, 151]	πρόθυμα μὲν ἐς ἄμφω καὶ	μετὰ	εὐνοίας γενέσθαι καὶ ἐς μάχας
[2, 93]	αὐτίκα πᾶσιν ἐνέπιπτεν καὶ λογισμὸς	μετὰ	ζήλου, εἰ δόξουσι μὲν αὐτοὶ
[2, 148]	θάψαι τε ἐν ἱερῷ καὶ	μετὰ	θεῶν θέσθαι. Κωλυόμενοι δὲ ὑπὸ
[2, 131]	δέ ποτε εἶπεν· Ἐνταῦθα χθὲς	μετὰ	Καίσαρος ἱστάμην, ἔνθα νῦν ἀναγκάζομαι
[2, 95]	πολὺ καὶ τραπέντας ἐδίωκον σοβαρῶς	μετὰ	καταφρονήσεως, μέχρι Λαβιηνὸν μὲν ὁ
[2, 3]	ταῖς Κικέρωνος θύραις περὶ ἕω	μετὰ	κεκρυμμένων ξιφιδίων, ἐσδεχθέντας τε διὰ
[2, 33]	~Ἀντωνίου δὲ καὶ Κασσίου δημαρχούντοιν	μετὰ	Κουρίωνα καὶ τὴν Κουρίωνος γνώμην
[2, 72]	γὰρ ἐλευθερίας καὶ πατρίδος ἀγωνιζόμεθα	μετὰ	νόμων καὶ δόξης ἀγαθῆς καὶ
[2, 12]	δημότης, ἐς τὸ μέσον ἐσδραμὼν	μετὰ	ξιφιδίου γυμνοῦ, ἐπιπεμφθῆναι ἔφη πρός
[2, 104]	καὶ ὁ στρατὸς ἅπας ἐμπεσὼν	μετὰ	ὁρμῆς ὅλην ἠγωνίζετο τὴν ἡμέραν,
[2, 87]	Οὐάρῳ τε πίσυνοι καὶ τῷ	μετὰ	Οὐάρου στρατῷ καὶ Ἰόβᾳ Νομάδων
[2, 99]	παρασχὼν τὰ δεσμὰ ταῖς χερσὶ	μετὰ	σιγῆς ἀπερρήγνυ καὶ τὰς ῥαφὰς
[2, 75]	δ' ἐξιόντες τὸ τεῖχος ἤρειπον	μετὰ	σιωπῆς βαθυτάτης καὶ ἐς τὴν
[2, 22]	ἔργον εἰπών νοὐ γὰρ ἂν	μετὰ	σκευῆς καὶ γυναικὸς ἐπὶ ταῦτα
[2, 116]	ὀλίγου συνευξάμενος, ἐντυχὼν διελέγετο ἰδίᾳ	μετὰ	σπουδῆς. Καὶ τοὺς μὲν ἥ
[2, 112]	Διὸ καὶ νικῶν ἐν Φαρσάλῳ	μετὰ	σπουδῆς λέγεται τοῖς ἡγεμόσιν εἰπεῖν
[2, 126]	ἐμπρήσειν ἔμελλον, εἰ μὴ Λέπιδος	μετὰ	στρατιᾶς ἐπελθὼν ἐκώλυσε. Τοῦτο μὲν
[2, 24]	ὅτι χωρὶς ψηφίσματος ἐς Αἴγυπτον	μετὰ	στρατιᾶς ἐσέβαλεν ἀπαγορευόντων τῶν Σιβυλλείων,
[2, 78]	Οἱ δὲ σοβαρῶς ἀλλήλοις ἐπῄεσαν	μετά	τε θάμβους καὶ σιωπῆς βαθυτάτης
[2, 32]	Καὶ ὁ Δομίτιος εὐθὺς ἐξῄει	μετὰ	τετρακισχιλίων ἐκ καταλόγου. ~Ἀντωνίου δὲ
[2, 108]	τὸν Μάρυλλον ὡς ἐπιβουλευόντων οἱ	μετὰ	τέχνης ἐς τυραννίδος διαβολήν, καὶ
[2, 35]	ἡ δ' ἐστὶν Ἰταλίας πρώτη	μετὰ	τὴν Γαλατίαν. Αὐτὸς δὲ περὶ
[2, 107]	καὶ ἠπείλησεν ὡς ἀθέμιστον ὄνομα	μετὰ	τὴν τῶν προγόνων ἀράν. Σπεῖραι
[2, 107]	ἐσωματοφυλάκουν, ἀπέστησε τῆς φυλακῆς καὶ	μετὰ	τῆς δημοσίας ὑπηρεσίας ἐπεφαίνετο μόνης.
[2, 32]	δύο τέλη καὶ τὴν Ἰλλυρίδα	μετὰ	τῆς ἐντὸς Ἄλπεων Γαλατίας, ἕως
[2, 90]	νεῶν, τὴν χώραν θεώμενος, περιέπλει	μετὰ	τῆς Κλεοπάτρας, καὶ τἆλλα ἡδόμενος
[2, 153]	παρεκάλουν μὴ ἐς δύσιν ὁρῶντα	μετὰ	τῆς στρατιᾶς ἐσελθεῖν, ἀλλὰ περιοδεῦσαι
[2, 58]	ταῦτα προστάσσειν Ἀντωνίῳ καὶ τρίτῳ	μετὰ	τὸν Ἀντώνιον Καληνῷ. Εἰ δ'
[2, 26]	καὶ δῆλον ἐποίησεν, ὅτι χρὴ	μετὰ	τὸν χρόνον παραλύειν τῆς ἀρχῆς
[2, 119]	ἀσπίδας περιπλεξάμενοι καὶ τὰ ξίφη	μετὰ	τοῦ αἵματος ἔχοντες ἐβοηδρόμουν βασιλέα
[2, 42]	καὶ ὁ Καῖσαρ αὐτὸς ἐμόχθει	μετὰ	τοῦ ἄλλου στρατοῦ πάνυ καρτερῶς
[2, 96]	ἐς τὰ οἰκεῖα μάλιστα ἀνεζεύγνυ	μετὰ	τοῦ ἰδίου στρατοῦ, τριάκοντα ἐξ
[2, 89]	κάλλους ἐθαύμαζε καὶ τῶν φιλοσόφων	μετὰ	τοῦ πλήθους ἑστὼς ἠκροᾶτο· ὅθεν
[2, 91]	δ' αἰσθόμενος ὧν φέρουσι, προῆλθε	μετὰ	τοῦ στρατοῦ καὶ ἐς τὸ
[2, 153]	γὰρ ἐξ Ἰνδῶν ἐς Βαβυλῶνα	μετὰ	τοῦ στρατοῦ καὶ πλησιάζοντα ἤδη
[2, 40]	πνεύματι. Καὶ Πομπήιος μὲν ὧδε	μετὰ	τοῦ στρατοῦ παντὸς ἐς Ἤπειρον
[2, 31]	τῆς βουλῆς ἐς τὰ προάστεια	μετὰ	τοῦ συνάρχου ξίφος τε ὀρέγων
[2, 25]	λοιπὸν τοῦ ἔτους ἐποιεῖτο. Καὶ	μετὰ	τοῦθ' ἑτέρων ἐς τὴν ἀρχὴν
[2, 17]	δᾳδοῦχον ἐπάταξε ξίφει. Καὶ φυγὴ	μετὰ	τοῦτο ἦν, Δομίτιός τε αὐτὸς
[2, 129]	ἀντιλεγόντων ἀπετίθεντο, ὡς καὶ αὐτοὶ	μετὰ	τῶν ἄλλων αὐτὰς ἀντιληψόμενοι νομιμώτερον.
[2, 38]	ἄλλων, Δομίτιον δ' αὐτὸν ἀπαθῆ	μετὰ	τῶν ἑαυτοῦ χρημάτων μεθῆκεν ὅποι
[2, 21]	ἱπποκόμος ἐσέφερεν, ὁ δὲ Μίλων	μετὰ	τῶν θεραπόντων ἐπιστὰς ἔτι ἔμπνουν
[2, 11]	τε ἦσαν ἤδη, καὶ οἱ	μετὰ	τῶν ξιφιδίων τὰς ῥάβδους καὶ
[2, 117]	εἴκοσι πληγῶν· πολλοί τε διωθιζόμενοι	μετὰ	τῶν ξιφῶν ἀλλήλους ἔπληξαν. ~Ἐκτελεσθέντος
[2, 34]	τόλμης μᾶλλον ἢ παρασκευῆς δυνάμει,	μετὰ	τῶν πεντακισχιλίων ἔγνω προεπιχειρεῖν τοσῷδε
[2, 95]	τινι μέρει φρουρεῖν ἐν Ἰτύκῃ	μετὰ	τῶν τριακοσίων, οὓς ἀπὸ σφῶν
[2, 40]	Δυρράχιον κληίζεται. ~Οἱ μὲν δὴ	μετὰ	τῶν ὑπάτων διεπεπλεύκεσαν ἐς τὸ
[2, 41]	Λεύκιον Δομίτιον ἑλὼν ἀπαθῆ μεθείη	μετὰ	τῶν χρημάτων· τὰ δὲ κλεῖθρα
[2, 52]	οὔσης καὶ τῆς θαλάσσης ἀλιμένου,	μετὰ	χειμῶνα ἐπιπλευσεῖσθαι τὸν Καίσαρα ὕπατόν
[2, 116]	τοῦ βουλευτηρίου καὶ εὐθὺς ἐσιόντι,	μετὰ	χεῖρας εὑρέθη τεθνεῶτος. Ἄρτι δ'
[2, 146]	ἐπὶ τοῖς λόγοις ἕτεροι θρῆνοι	μετὰ	ὠὠδῆς κατὰ πάτριον ἔθος ὑπὸ
[2, 63]	τὸν Καίσαρος ἤλπιζε πρὸς ἑαυτὸν	μεταβαλεῖσθαι,	λιμῷ τε πεπιεσμένον καὶ ὑπὸ
[2, 148]	τε ὄνομα ἐς τὸν Καίσαρα	μεταβαλὼν	καὶ κατ' ἴχνος ἐκείνου τῇ
[2, 129]	ὑποκριναμένου μετασχεῖν τῶν γεγονότων ἐγίγνετο	μεταβολή,	λοιδορουμένου τοῖς πολλοῖς, εἰ τοὺς
[2, 36]	τῆς πολειτείας ἀναίρεσίν τε καὶ	μεταβολήν.	Εὐχαὶ δὲ ὡς ἐπὶ φοβεροῖς
[2, 63]	καθ' ἑαυτῶν καὶ ἐκ παραδόξου	μεταβολῆς	ἐκέλευον τῷ πατρίῳ νόμῳ διακληρώσαντα
[2, 6]	ὁ Κικέρων ἐς τὸ δεσμωτήριον	μεταγαγών,	τοῦ πλήθους ἀγνοοῦντος, ἐπεῖδεν ἀποθνῄσκοντας
[2, 64]	φρόνημα ἀκμάζον προκαθελεῖν. Ὡμολόγει τε	μεταγιγνώσκειν	πρὸς Δυρραχίῳ στρατοπεδεύσας, ἔνθα ἔστιν
[2, 93]	τι καὶ τὸν Καίσαρα καὶ	μεταγνώσεσθαι	διὰ τὴν ἐν χερσὶ χρείαν.
[2, 23]	τοιᾶσδε θεραπείας. Κάτωνος δ' αὐτοὺς	μεταδιδάξαντος	ὕπατον εἵλοντο χωρὶς συνάρχου ὡς
[2, 82]	καθάπερ ἔνθουν ἐς ἑκάστην τάξιν	μεταθέοντα	πολλὰ καὶ λαμπρὰ δρᾶσαι. Ἐπεὶ
[2, 30]	χρόνῳ καὶ τὰ οἴκοι ποθοῦσαν,	μεταθήσεσθαι	πρὸς αὐτόν, ὅτε τὰ Ἄλπεια
[2, 65]	λέγουσιν αὐτίκα τὸν Καίσαρος στρατὸν	μεταθήσεσθαι	πρὸς αὐτὸν ὑπὸ τοῦ λιμοῦ,
[2, 68]	τῆς βραδυτῆτος καὶ οὐδαμοῦ νομίζων	μεταθήσεσθαι	τοῦ βουλεύματος περιέπεμπεν ἐπὶ σῖτονν,
[2, 152]	ἰέναι, προδραμόντι πάντων ἐς τὸ	μεταίχμιον	καὶ διακόσια ἀναδεξαμένῳ δόρατα ἐς
[2, 24]	Πομπηίου τὴν τῶν κρινομένων ἐσθῆτα	μεταλαβόντος	πολλοὶ καὶ τῶν δικαστῶν μετελάμβανον.
[2, 35]	ἢ φιλανθρωπίᾳ. Φυγαί τε καὶ	μεταναστάσεις	ἦσαν ἐκ πάντων χωρίων ὡς
[2, 94]	δ' οὐκ ἐνεγκόντες ἔτι ἀνέκραγον	μετανοεῖν	καὶ παρεκάλουν αὐτῷ συστρατεύεσθαι. Ἀποστρεφομένου
[2, 64]	μὲν φίλοι παρεκάλουν ἀποχρήσασθαι τοιᾷδε	μετανοίᾳ	καὶ προθυμίᾳ στρατοῦ· ὁ δ'
[2, 143]	ὡπλισμένοι καὶ κατὰ μικρὸν ἐν	μετανοίᾳ	τῆς ἀμνηστίας ἐγίγνοντο. Καὶ ὁ
[2, 63]	Οἱ δέ, θεοῦ σφᾶς ἐπὶ	μετάνοιαν	ἄγοντος, τὸ ἁμάρτημα ᾐδοῦντο καὶ
[2, 77]	παράδοξα συνέπιπτεν. Ὧν ἐνθυμούμενος ἑκάτερος	μετανοίας	τε οὐ δυνατῆς ἔτι ἐν
[2, 94]	αὐτοὺς ὑπερεθίζειν ἔτι δεόμενος ἀκριβῶς	μετανοοῦντας,	συνηλλάσσετο ἅπασι καὶ εὐθὺς ἐπὶ
[2, 109]	~Ὧν καὶ αὐτὸς αἰσθανόμενος καὶ	μετανοῶν	καὶ τόδε πρῶτον ἡγούμενος ἄνευ
[2, 101]	τὸν Νεῖλον ναυμαχίας θρίαμβον Αἰγύπτιον,	μεταξὺ	τοῦ Γαλατῶν καὶ Φαρνάκους. Τὰ
[2, 75]	παρέτασσε τοὺς λοιποὺς ἐς τὸ	μεταξὺ	Φαρσάλου τε πόλεως καὶ Ἐνιπέως
[2, 15]	διὰ τὴν ἀπρέπειαν ἀπὸ οἴκτου	μεταπίπτειν	ἐς γέλωτα. Ἐς τοσοῦτο δειλίας
[2, 129]	Ὀξεῖα δὴ τοῦ χθὲς ὑποκριναμένου	μετασχεῖν	τῶν γεγονότων ἐγίγνετο μεταβολή, λοιδορουμένου
[2, 119]	ξιφίδια, οἳ τοῦ ἔργου μὴ	μετασχόντες	προσεποιοῦντο τὴν δόξαν, Λέντλος τε
[2, 27]	δὲ Κουρίων, ἵνα μὴ ἄφνω	μετατιθέμενος	γίγνοιτο κατάφωρος, εἰσηγεῖτο βαρυτάτας ὁδῶν
[2, 127]	συνεδρεύειν, ἐξ ὑπευθύνων ἐς κριτὰς	μεταφέροντες.	Καὶ ὁ Ἀντώνιος οὐκ ἐκώλυεν,
[2, 125]	οἰκίας ἐς ἀκινδυνοτέραν τὴν Ἀντωνίου	μεταφερούσης,	εἴτε τοῦ Ἀντωνίου κελεύσαντος. ~Γιγνομένων
[2, 21]	δεσπότου κτείνων, ἐπάταξεν ἐς τὸ	μετάφρενον	ξιφιδίῳ. Καὶ τὸν μὲν αἵματι
[2, 117]	ἐπάταξε καὶ Βουκολιανὸς ἐς τὸ	μετάφρενον,	ὥστε τὸν Καίσαρα ἐπὶ μέν
[2, 154]	ἐς τὸν τοῦ ἡλίου δρόμον	μετέβαλεν,	ὡς ἦγον Αἰγύπτιοι. Συνέβη δὲ
[2, 77]	τυφλοῦσα πάντας φιλοτιμία ἐσβέννυτο καὶ	μετέβαλλεν	ἐς δέος, ὁ δὲ λογισμὸς
[2, 104]	Οἱ δὲ οὐδ' ὥς τι	μετέβαλλον	ἀπὸ τοῦ δέους, ἕως ὁ
[2, 118]	στρατιωτῶν, ἐς τὸ πεδίον αὐτοὺς	μετεβίβαζεν	ὡς ἑτοιμοτέρους ἕξων ἐς τὰ
[2, 91]	δὲ τοῦ Καίσαρος ἐταράσσετο καὶ	μετεγίγνωσκε	καὶ ἀπὸ σταδίων διακοσίων γενομένῳ
[2, 114]	καὶ ἄνευ σφαγίων, καὶ οὐδεὶς	μετέθετο	οὐδὲ προύδωκε, καιρὸν δ' ἐζήτουν
[2, 125]	τῆς ἀρχῆς ἐς τὸν Ἀντώνιον	μετεκομίζετο,	εἴτε τῆς γυναικὸς αὐτὰ τῆς
[2, 24]	μεταλαβόντος πολλοὶ καὶ τῶν δικαστῶν	μετελάμβανον.	Ὀλοφυράμενος οὖν ὁ Μέμμιος τὴν
[2, 41]	ἐξέκοπτε καὶ τῶν δημάρχων ἑνὶ	Μετέλλῳ	κωλύοντι θάνατον ἠπείλει. Τῶν τε
[2, 29]	δὴ καὶ μάλιστα τῷ Πομπηίῳ	μετεμέλησε	τὴν δημαρχίαν, ἐς ἀσθενέστατον ὑπὸ
[2, 95]	φερόντων τῇ ἑαυτοῦ χειρὶ περισπάσας	μετενεγκεῖν	ἀπὸ τῆς φυγῆς ἐς τὸ
[2, 36]	ὄντες ἀπαράσκευοι καὶ σὺν ἐκπλήξει	μετενόουν	οὐ δεξάμενοι τὰς Καίσαρος προκλήσεις,
[2, 56]	μεγέθει τε νεῶν καὶ πνεύματι,	μετεπέμπετο	κατὰ σπουδήν. Οὐκ ἀναγομένων δ'
[2, 146]	τὸ θρηνῶδες ἐκ τοῦ λαμπροτέρου	μετεποίει	καὶ ὡς φίλον ἄδικα παθόντα
[2, 44]	ὁ Κουρίων παρ' αὐτὴν Ἰτύκην	μετεστρατοπέδευε,	δι' ἕλους ἰσχυροῦ τε καὶ
[2, 119]	οἳ τῆς μὲν δόξης οὐ	μετέσχον,	τῆς δὲ τιμωρίας τοῖς ἁμαρτοῦσι
[2, 142]	καὶ ἐς εὔνοιαν πρὸς αὐτοὺς	μετετίθεντο	καὶ ἐς τὴν ἐπιοῦσαν αὐτοῖς
[2, 6]	καὶ δεχθείσης, ἀκρατῶς οἱ πολλοὶ	μετετίθεντο,	μέχρι Κάτων ἤδη σαφῶς ἀνακαλύπτων
[2, 36]	τὸ εὔβουλον ἀπὸ τοῦ φιλονίκου	μετέφερε.	Τέρατά τε αὐτοῖς ἐπέπιπτε πολλὰ
[2, 154]	Βραχμᾶνας, οἳ δοκοῦσιν Ἰνδῶν εἶναι	μετεωρολόγοι	τε καὶ σοφοὶ καθὰ Περσῶν
[2, 57]	δ' αὐτὴν καὶ τὸ κῦμα	μετέωρον	ἐς τὰς ὄχθας διερρίπτει, μέχρι
[2, 11]	ἐς μέσους καὶ δημηγορεῖν ἤρχετο,	μετέωρος	δ' ὑπὸ τῶν Καίσαρος ἀρθεὶς
[2, 11]	ἀγροίκως κατεβόα, μέχρι καὶ τότε	μετέωρος	ἐξερρίφη καὶ τοὺς νόμους ὁ
[2, 109]	δῆμος διεριζόντων μὲν ἔτι ἡσύχαζε,	μετέωρος	ὤν, ὅπῃ τελευτήσειε τὸ γιγνόμενον,
[2, 130]	ἐκάλουν ὡς δὲ ὤφθησαν ἐκ	μετεώρου	καὶ σιγὴ κεκραγότων μόλις ἐγίγνετο,
[2, 76]	Καὶ τοῦτ' ἰδόντες οἱ πολέμιοι	μετήγαγον	ἐπ' αὐτὸ τοὺς ἀρίστους τῶν
[2, 64]	τάδε εἰπὼν ἐς Ἀπολλωνίαν εὐθὺς	μετῄει	καὶ ἀπ' αὐτῆς ἐς Θεσσαλίαν
[2, 92]	αὐτὸν περιμενόντων, ἐς τὴν Ἀσίαν	μετῆλθε	καὶ παροδεύων αὐτὴν ἐχρημάτιζε ταῖς
[2, 25]	ἐξεῖναι Καίσαρι δευτέραν ὑπατείαν ἀπόντι	μετιέναι.	Καὶ τοῦθ' ὑπατεύοντος ἔτι τοῦ
[2, 5]	Σιλανῷ τοὺς ἄνδρας ἐσχάτῃ κολάσει	μετιέναι	πολλοὶ συνετίθεντο, ἕως, ἐπὶ Νέρωνα
[2, 20]	καιρῷ παρὰ τήνδε τὴν ἀναρχίαν	μετιόντος	ἀποδιέτριβε τὰς χειροτονίας, μέχρι βαρυθυμῶν
[2, 28]	αὐτῇ καὶ στρατοῦ δοθέντος οὐ	μετιών,	ἀλλ' ἐς θεραπείαν τῆς πόλεως
[2, 63]	αὐτίκα πᾶσιν. Αὐτοῦ πρὸς τὴν	μετριοπάθειαν	ὁρμὴ τοσήδε ἐνέπιπτεν, ὡς εὐθὺς
[2, 93]	τῆς αὐτῆς ἐκπλήξεως, ὡς δὲ	μετριώτερον,	ἀφεθῆναι τῆς στρατείας ἀνεβόησαν, ἐλπίσαντες
[2, 106]	Κυϊντίλιον μῆνα Ἰούλιον ἀντὶ Κυϊντιλίου	μετωνόμασαν	εἶναι. Καὶ νεὼς ἐψηφίσαντο πολλοὺς
[2, 75]	αὐτῶν ἐς τρία διαιρῶν ἐπὶ	μετώπου,	μικρὸν ἀλλήλων διεστῶτας, καὶ τοὺς
[2, 20]	ἀναρχίαν μετιόντος ἀποδιέτριβε τὰς χειροτονίας,	μέχρι	βαρυθυμῶν ὁ Μίλων, ὡς καὶ
[2, 153]	τὴν παρρησίαν ἐθύετο ὅμως αὖθις,	μέχρι	βραδυνόντων αὐτῷ τῶν ἱερῶν δυσχεράνας
[2, 1]	ἕτερα ἐμφύλια Ῥωμαίοις τοιάδε ἐγίγνετο,	μέχρι	Γάιος Καῖσαρ καὶ Πομπήιος Μάγνος
[2, 47]	οὖν ἐμαυτὸν τῆς ἐς ὑμᾶς	μέχρι	δεῦρο φιλοτιμίας χρήσομαι τῷ πατρίῳ
[2, 99]	ἐρευνῶν καὶ τὰ σπλάγχνα διαρρίπτων,	μέχρι	ἐτελεύτησεν, ἔτη μὲν ἀμφὶ πεντήκοντα
[2, 83]	Πομπήιος ἐκ Λαρίσσης ὁμοίῳ δρόμῳ	μέχρι	θαλάσσης ἐπειχθεὶς σκάφους ἐπέβη σμικροῦ
[2, 113]	Βροῦτε Ἀμυνῶ τῇ πατρίδι, ἔφη,	μέχρι	θανάτου. Καὶ ὁ Κάσσιος αὐτὸν
[2, 42]	ἀλλ' ἢ πολιορκίας ἔργον ἦν,	μέχρι	θέρους ἐπελθόντος ὁ μὲν Ἀφράνιος
[2, 79]	ἀτρεμοῦντας ἐς τὰ πλευρὰ ἐσακοντίζειν,	μέχρι	θορυβουμένοις ἐμπεσόντας βίᾳ τρέψασθαι καὶ
[2, 54]	πνεῦμα ἄκοντα καὶ ἀσχάλλοντα κατεκώλυε,	μέχρι	καὶ τὴν πρώτην τοῦ ἔτους
[2, 81]	ἀσχέτως που περιθέων ἱκέτευε προσπονῆσαι,	μέχρι	καὶ τὸν χάρακα τοῦ Πομπηίου
[2, 152]	ἀναδεξαμένῳ δόρατα ἐς τὴν ἀσπίδα,	μέχρι	καὶ τόνδε ὁ στρατὸς ἐπιδραμὼν
[2, 11]	τοῦ δὲ Καίσαρος ἀγροίκως κατεβόα,	μέχρι	καὶ τότε μετέωρος ἐξερρίφη καὶ
[2, 64]	διώκειν ὅλως ὑπερεῖδεν ἐκ καταφρονήσεως,	μέχρι	Καῖσαρ ἑπτὰ συντόνως ἡμέραις ὁδεύσας
[2, 99]	καὶ τεκνοποιοῦ γυναικὸς οὐ τυγχάνοντι,	μέχρι	κἀκείνῳ κυήσασαν ἐς τὸν οἶκον
[2, 105]	ἀκανθώδους ὁδοῦ, τὸ τραῦμα περικεντούμενος,	μέχρι	κάμνων ὑπό τι δένδρον ἐκαθέζετο
[2, 100]	πολεμίαις ναυσὶν ἐντυχὼν ἐφέρετο γενναίως,	μέχρι	καταλαμβανόμενος αὑτόν τε διεχρήσατο καὶ
[2, 40]	ἠμύνετο τήν τε πόλιν διετάφρευε,	μέχρι	καταπλεύσαντος αὐτῷ τοῦ στόλου περὶ
[2, 6]	πόλεσιν αἷς ἂν αὐτὸς δοκιμάσῃ,	μέχρι	Κατιλίνα καταπολεμηθέντος ἐς δικαστήριον ὑπαχθῶσι,
[2, 5]	ὁ Νέρων ἐδικαίου φυλάττειν αὐτούς,	μέχρι	Κατιλίναν ἐξέλωσι πολέμῳ καὶ τὰ
[2, 6]	δεχθείσης, ἀκρατῶς οἱ πολλοὶ μετετίθεντο,	μέχρι	Κάτων ἤδη σαφῶς ἀνακαλύπτων τὴν
[2, 90]	ταῦτα διετρίφθησαν αὐτῷ μῆνες ἐννέα,	μέχρι	Κλεοπάτραν ἀντὶ τοῦ ἀδελφοῦ βασιλεύειν
[2, 95]	τραπέντας ἐδίωκον σοβαρῶς μετὰ καταφρονήσεως,	μέχρι	Λαβιηνὸν μὲν ὁ ἵππος ἐς
[2, 107]	οἳ καὶ βασιλέα προσειπεῖν ἐπενόουν,	μέχρι	μαθὼν αὐτὸς ἀπηγόρευσε καὶ ἠπείλησεν
[2, 51]	πολέμων ἐμπειρία καὶ τύχη ἀηττήτῳ	μέχρι	νῦν γενομένῳ, καὶ τάδε μοι
[2, 133]	ἐκ τῶν Καίσαρος ἔργων προύθηκα	μέχρι	νῦν, καὶ τοσούτους ἡμῖν τὸ
[2, 83]	πάντα ἀναληψόμενος τὸ ἐνθύμημα ἐπέκρυπτε,	μέχρι	περὶ τὴν Κιλικίαν μόλις ἐξέφερε
[2, 57]	μετέωρον ἐς τὰς ὄχθας διερρίπτει,	μέχρι	πλησιαζούσης ἡμέρας οἱ μὲν ἐδεδοίκεσαν
[2, 131]	ἔστενε καὶ ἔκλαιεν ἐν περιόπτῳ	μέχρι	πολλοῦ, ἀνενεγκὼν δέ ποτε εἶπεν·
[2, 91]	πρόσθεν ἐβάδιζε λεσχηνεύων τοῖς πρέσβεσι,	μέχρι	προσπελάσας τῷ χάρακι τοῦ Φαρνάκους
[2, 29]	τὴν ὑπὸ τῷ Πομπηίῳ δύναμιν,	μέχρι	πρότερον ἐκεῖνον ἀποθέσθαι, ἔξω τε
[2, 150]	αὐτὸς ἐν Κελτοῖς μόνοις παρετάξατο,	μέχρι	τετρακόσια αὐτῶν ἐχειρώσατο ἔθνη, οὕτω
[2, 8]	ἔτι λοιποῖς Ἰβήρων ἀνὰ μέρος,	μέχρι	τὴν Ἰβηρίαν ἐς τὸ ὁλόκληρον
[2, 17]	αὐτοὺς ἔριδες ἦσαν καὶ συνεπλέκοντο,	μέχρι	τις τὸν Δομιτίου δᾳδοῦχον ἐπάταξε
[2, 97]	οὐδ' ἐν νυκτὶ τῆς νίκης,	μέχρι	τὸ σύμπαν ἐξεργάσασθαι. Οἱ δ'
[2, 117]	καὶ ὣς ἐνύβριζον αὐτῷ πεσόντι,	μέχρι	τριῶν ἐπὶ εἴκοσι πληγῶν· πολλοί
[2, 25]	ἐτέχναζε δὲ ἐπὶ δυνάμεως εἶναι,	μέχρι	ὕπατος ἀποδειχθείη, καὶ τὴν βουλὴν
[2, 150]	ἐκ διαστήματος ἀνίσχων τὴν ἀναπνοήν,	μέχρι	φιλίᾳ νηὶ προσπελάσας ὤρεξε τὰς
[2, 104]	καὶ ἡττώμενος αἰεὶ παρὰ μέρος,	μέχρις	ἐς ἑσπέραν μόλις ἐνίκησεν, ὅτε
[2, 134]	ἐς τὸν ὑμῖν τὴν ἡγεμονίαν	μέχρις	ὠκεανοῦ, ἐπὶ τὴν ἄγνωστον προαγαγόντα;
[2, 70]	Ἀθηναῖοι, κηρυξάντων μὲν αὐτοὺς ἑκατέρων	μὴ	ἀδικεῖν τὸν στρατὸν ὡς ἱεροὺς
[2, 119]	τῇ πόλει καὶ Ἀντώνιον ὑπατεύοντα,	μὴ	ἀντὶ τῆς βουλῆς τῷ δήμῳ
[2, 95]	ἔργον ἐπειπὼν τοῖς ἀμφ' αὐτόν·	Μὴ	ἀφελώμεθα τὴν νίκην τὸν αὐτοκράτορα
[2, 27]	περικαλλές· ~Ὁ δὲ Κουρίων, ἵνα	μὴ	ἄφνω μετατιθέμενος γίγνοιτο κατάφωρος, εἰσηγεῖτο
[2, 110]	πρὶν ὑπακούσεσθαι Ῥωμαίοις Παρθυαίους, εἰ	μὴ	βασιλεὺς αὐτοῖς ἐπιστρατεύσειε. Καί τινες
[2, 141]	ἐκ πρώτης ἀφορμῆς ἀποδώσομεν, ἵνα	μὴ	βέβαιον ἔχητε μόνον ὑμεῖς τὴν
[2, 93]	τι πρὸς αὐτοὺς ἄλλο καὶ	μὴ	βραχεῖ καὶ αὐστηρῷ λόγῳ πολλὰ
[2, 121]	οὐ γὰρ ἔσεσθαι τὴν εἰρήνην	μὴ	γενομένης αὐτοῖς ἀμνηστίας. Ὧδε δὲ
[2, 152]	τε καὶ Ἡφαιστίωνα θυόμενος εἶπε	μὴ	δεδιέναι, ἐκποδὼν γὰρ ἀμφοτέρους αὐτίκα
[2, 26]	τε λόγου καὶ εὐνοίας ὑποκρίσει,	μὴ	δεῖν ἄνδρα λαμπρὸν καὶ ἐς
[2, 37]	εἶπεν, ἂν ἐπακολουθῆτέ μοι καὶ	μὴ	δεινὸν ἡγῆσθε τὴν Ῥώμην ἀπολιπεῖν,
[2, 24]	αὐτίκα δικῶν ποικίλων. Ἵνα τε	μὴ	δείσειαν οἱ δικασταί, αὐτὸς αὐτοὺς
[2, 105]	Κορδύβην, ὁ μὲν Καῖσαρ, ἵνα	μὴ	διαφυγόντες οἱ πολέμιοι πάλιν ἐς
[2, 92]	αὐτοὺς ὀλίγου καὶ διέφθειραν, εἰ	μὴ	διέφυγε. Πυθόμενος δ' ὁ Καῖσαρ
[2, 120]	καθ' ἕνα ἄνδρα δέει τοῦ	μὴ	δικαίους πολέμους ἐνίους πεπολεμηκέναι, κοινῇ
[2, 64]	ἐπελθὼν ἐργάσασθαί τι λαμπρόν, εἰ	μὴ	διώκειν ὅλως ὑπερεῖδεν ἐκ καταφρονήσεως,
[2, 11]	Βύβλον ἐνίστασθαι τοῖς νόμοις καὶ	μὴ	δόξαν ἀμελείας, ἀλλὰ ἥσσης ἐνέγκασθαι.
[2, 104]	χεῖρας ἐς τὸν οὐρανὸν ἀνίσχων,	μὴ	ἑνὶ πόνῳ τῷδε πολλὰ καὶ
[2, 63]	μέρη συνώμνυντο, ἐφορῶντος αὐτοῦ Καίσαρος,	μὴ	ἐπανήξειν ἐκ τῆς μάχης, εἰ
[2, 153]	δεύτερα γοῦν οἱ Χαλδαῖοι παρεκάλουν	μὴ	ἐς δύσιν ὁρῶντα μετὰ τῆς
[2, 145]	τὰ μέλλοντα ἢ τὰ ὄντα	μὴ	ἐς τὰς προτέρας στάσεις ὑπαχθῶμεν
[2, 27]	μηδὲ Καίσαρι πέμπειν διαδόχους, εἰ	μὴ	καὶ Πομπηίῳ δοῖεν· ὄντων γὰρ
[2, 111]	ἐπιθυμίᾳ, εὖ γὰρ ᾖδεσαν αὐτόν,	μὴ	καὶ τάδε τὰ ἔθνη προσλαβὼν
[2, 14]	θυγατέρα, καίπερ ἐνηγγυημένην Καιπίωνι, δεδιώς,	μὴ	καὶ φίλος ὢν ἐπιφθονήσειε τῷ
[2, 41]	μὴ σαλεύειν ἐς μηδέν, εἰ	μὴ	Κελτικὸς πόλεμος ἐπίοι. Ὁ δὲ
[2, 150]	καὶ γερόντων ἐγγραφῆναι πλὴν εἰ	μὴ	Κελτικὸς πόλεμος ἐπίοι Τότε δὲ
[2, 143]	παραγράφειν τοῖς κληρονόμοις ἑτέρους, εἰ	μὴ	κληρονομοῖεν οἱ πρότεροι. Ἐφ' ᾧ
[2, 53]	γῆν κρατεῖν, ἢν εἰδῶμεν, ὅτι	μὴ	κρατήσασιν οὐδέν ἐστιν ἴδιον. Ἴωμεν
[2, 63]	ἐπανήξειν ἐκ τῆς μάχης, εἰ	μὴ	κρατοῖεν. ~Ὅθεν αὐτὸν οἱ μὲν
[2, 74]	ἐγχώσατε, ἵνα μηδὲν ἔχωμεν, ἂν	μὴ	κρατῶμεν, ἴδωσι δ' ἡμᾶς ἀσταθμεύτους
[2, 115]	βουλήν. Ἀλλὰ Δέκμος παρὼν ἔπεισε	μὴ	λαβεῖν ὑπεροψίας διαβολήν, αὐτὸν δὲ
[2, 62]	τῷδε ἔργῳ πάντα ἐξεργάσασθαι, εἰ	μὴ	Λαβιηνὸς αὐτόν, θεοῦ παράγοντος, ἐπὶ
[2, 126]	ξύλα συμφέροντες, ἐμπρήσειν ἔμελλον, εἰ	μὴ	Λέπιδος μετὰ στρατιᾶς ἐπελθὼν ἐκώλυσε.
[2, 119]	χρησάμενοι ξιφίδια, οἳ τοῦ ἔργου	μὴ	μετασχόντες προσεποιοῦντο τὴν δόξαν, Λέντλος
[2, 73]	ὧν ἐφορῶντος ἐμοῦ συνώμνυσθε ἀλλήλοις,	μὴ	νικῶντες οὐδ' ἐπανήξειν. Οἵδε εἰσίν,
[2, 28]	ὡς τυραννίδος ἐφιέμενον καί, εἰ	μὴ	νῦν σὺν φόβῳ τῷ Καίσαρος
[2, 54]	τά τε πλοῖα κατέδυσαν, ἵνα	μὴ	ὁ Καῖσαρ αὐτὰ λάβοι, καὶ
[2, 40]	τε ὄντα καὶ χρόνῳ γεγυμνασμένον,	μή	οἱ διώκοντι τὸν Πομπήιον κατόπιν
[2, 12]	μὲν ὁ Καῖσαρ θάνατον τῷ	μὴ	ὀμόσαντι, καὶ ὁ δῆμος ἐπεκύρου·
[2, 133]	δοκεῖτε ἀφαιρουμένους, ἃ ἔλαβον, εἰ	μὴ	πάντα ἐμπλῆσαι πολέμων ἐθέλετε, οἳ
[2, 112]	αὐτήν, εἴθ' ὑπόκρισις ἦν τοῦ	μὴ	πάντα συμπράσσειν ἀλλήλοις νομίζεσθαι. Καὶ
[2, 27]	τὴν εἰρήνην ἔσεσθαι βεβαίαν, εἰ	μὴ	πάντες ἰδιωτεύσειαν. Ἔλεγε δὲ ταῦτ'
[2, 23]	εἶναι Κάτωνα μὲν ἐψηφίσατο, ἵνα	μὴ	παρὼν ἐνοχλοίη, Κύπρον ἀφελέσθαι Πτολεμαίου
[2, 153]	ἡμέραν τῆς τελευτῆς προειπόντος, ὅτι	μὴ	περιοίσει τὰς Μαρτίας εἰδούς, ἐλθούσης
[2, 18]	ἐγίγνετο, καὶ οἱ δήμαρχοι προηγόρευον	μὴ	πολεμεῖν Παρθυαίοις οὐδὲν ἀδικοῦσιν, οὐ
[2, 110]	ἄλλος ἐφοίτα, Σιβύλλειον εἶναι προαγόρευμα	μὴ	πρὶν ὑπακούσεσθαι Ῥωμαίοις Παρθυαίους, εἰ
[2, 78]	ὑπὸ τῆς μελλήσεως καὶ δείσας,	μὴ	πρὸ τοῦ ἀγῶνος ἀταξίας κατάρξειεν,
[2, 115]	αἵματι πολλῷ καταρρεόμενον ἰδοῦσα κατεκώλυε	μὴ	προελθεῖν. Θυομένῳ τε πολλάκις ἦν
[2, 114]	ὡς τῶν βουλευτῶν, εἰ καὶ	μὴ	προμάθοιεν, προθύμως, ὅτε ἴδοιεν τὸ
[2, 41]	πάλαι σὺν ἀρᾷ δημοσίᾳ τεθῆναι,	μὴ	σαλεύειν ἐς μηδέν, εἰ μὴ
[2, 123]	ἐσομένων τῇ πατρίδι κακῶν, εἰ	μὴ	συμφρονοῖεν. Καὶ ἐδέοντο οἱ πεμφθέντες,
[2, 6]	Καῖσαρ οὐ καθαρεύων μὲν ὑπονοίας	μὴ	συνεγνωκέναι τοῖς ἀνδράσι, Κικέρωνος δ'
[2, 80]	εὐμηχάνως δὴ τότε μάλιστα, ἵνα	μὴ	συνέλθοιεν αὖθις μηδὲ τὸ ἔργον
[2, 59]	ἐν γαλήνῃ δέος ἦν πολύ,	μὴ	σφᾶς ἀνατρήσειαν ἢ καταδύσειαν αἱ
[2, 63]	ἂν αὐτοί ποτε φυγόντες, εἰ	μὴ	τὰ σημεῖα προαπεστράφη. Ὡς δὲ
[2, 33]	τὸν Ἀντώνιον ἐκστῆναι τοῦ συνεδρίου,	μή	τι καὶ δημαρχοῦντες ὅμως πάθοιεν
[2, 31]	ὑπάτων, ἐπετίθει δ' ὅμως· Εἰ	μή	τι κρεῖσσον ἀπατῶν ἢ τεχνάζων
[2, 135]	μήτε θάπτειν τὸ σῶμα φανερῶς,	μή	τι νεώτερον ἕτερον ἐκ τούτων
[2, 65]	ἀφορώντων καὶ φειδοῖ Λευκίου Σκιπίωνος,	μή	τι περὶ Μακεδονίαν ὢν ἔτι
[2, 125]	τῶν κληρούχων ἡγεμόνες ἀπειλοῦντες, εἰ	μή	τις αὐτοῖς φυλάξει τὰς κληρουχίας
[2, 45]	ἐν Ἰτύκῃ στρατόπεδον σὺν ὀλίγοις,	μή	τις ἐξ Οὐάρου γένοιτο πρὸς
[2, 152]	εὐθὺς Ἡφαιστίωνος ὁ Ἀπολλόδωρος ἔδεισε,	μή	τις ἐπιβουλὴ γένοιτο κατὰ τοῦ
[2, 141]	ἕξετε, ἃ εἰλήφατε· καὶ οὐ	μή	τις ὑμᾶς ἀφέληται ταῦτα, οὐ
[2, 6]	δεδιὼς ἀμφὶ τῇ νυκτὶ προσιούσῃ,	μὴ	τὸ συνεγνωκὸς τοῖς ἀνδράσι πλῆθος
[2, 85]	τοῦ σκάφους εὐτέλειαν καὶ τὸ	μὴ	τὸν βασιλέα αὐτόν οἱ παραγενέσθαι
[2, 148]	τὴν ἀρχὴν τήνδε ἄρχοντα, ἢν	μὴ	τύχῃ τυραννικὸς ὢν ἢ ἐπίμεμπτος,
[2, 130]	τὰ αὐτὰ πρῶτος ἐβόων, εἰ	μὴ	ὕπατος ἦν, ᾧ τοῦ λεγομένου
[2, 27]	Κουρίων ἤδη καὶ τραχύτερον ἀπεγύμνου	μὴ	χρῆναι μηδὲ Καίσαρι πέμπειν διαδόχους,
[2, 127]	ὡς εὐεργέτας. Οἱ δὲ ἀντέλεγον	μὴ	χρῆναι περισῴζοντας φθονεῖν τῶν περισσῶν
[2, 79]	μήτ' ἐκτρέχειν ἐκ τῆς φάλαγγος	μηδ'	ἀκοντίζειν, ἀλλ' ἐν προβολῇ διαστάντας
[2, 108]	τε ὀργὴν ὀξεῖαν ἐποίει τὸ	μηδ'	ἀναμεῖναι τῆς ἀρχῆς τὸ ὑπόλοιπον.
[2, 74]	τῶν γε συμμάχων μηδὲ φροντίζετε	μηδ'	ἐν λόγῳ τίθεσθε μηδὲ μάχεσθε
[2, 83]	θυμούμενον ἔτι τῇ Κράσσου συμφορᾷ,	μηδ'	ἐς ἀκρατεῖς βαρβάρους ἄγειν εὐπρεπῆ
[2, 88]	τριήρων ἑβδομήκοντα ἀπαρασκεύῳ Καίσαρι συντυχόντα	μηδ'	ἐς χεῖρας ἐλθεῖν ὑποστῆναι. Ὁ
[2, 77]	τε κινδυνεύετον ἀμφὶ τῇ σωτηρίᾳ,	μηδ'	ἐσχάτω πάντων ἡττηθέντε ἔτι εἶναι,
[2, 133]	αὐτῶν τετυχηκέναι. Ὅσα δ' οὖν	μηδὲ	ἐπακούσεται ῥᾳδίως, ἐπισκέψασθε νῦν αὐτὰ
[2, 130]	ἤδη τὸ ἀσφαλὲς αὐτῆς, ὅτι	μηδὲ	Καίσαρα ὤνησαν ὅρκοι τοσοίδε καὶ
[2, 27]	καὶ τραχύτερον ἀπεγύμνου μὴ χρῆναι	μηδὲ	Καίσαρι πέμπειν διαδόχους, εἰ μὴ
[2, 74]	φροντίζετε μηδ' ἐν λόγῳ τίθεσθε	μηδὲ	μάχεσθε ὅλως ἐκείνοις. Ἀνδράποδα ταῦτ'
[2, 80]	μάλιστα, ἵνα μὴ συνέλθοιεν αὖθις	μηδὲ	τὸ ἔργον γένοιτο μάχης μιᾶς,
[2, 85]	τὸν βασιλέα αὐτόν οἱ παραγενέσθαι	μηδὲ	τῶν ἐπιφανῶν τινας πέμψαι· τοσοῦτο
[2, 74]	Ἰταλῶν, ἐπεὶ τῶν γε συμμάχων	μηδὲ	φροντίζετε μηδ' ἐν λόγῳ τίθεσθε
[2, 6]	καταπολεμηθέντος ἐς δικαστήριον ὑπαχθῶσι, καὶ	μηδὲν	ἀνήκεστον ἐς ἄνδρας ἐπιφανεῖς ᾖ
[2, 127]	καὶ εἰ καθαρῶς ἐθέλουσι κρῖναι,	μηδέν'	αὑτοῖς ἐπιθεάσαι τὰ ἐξ ἀνάγκης
[2, 26]	χιλίων καὶ πεντακοσίων ταλάντων ἐπρίατο	μηδὲν	αὑτῷ μήτε συμπράττειν μήτε ἐνοχλεῖν,
[2, 8]	καὶ πεντακοσίων μυριάδων, ἵνα ἔχοι	μηδέν·	διαθέμενος δὲ τοὺς ἐνοχλοῦντας, ὡς
[2, 41]	δημοσίᾳ τεθῆναι, μὴ σαλεύειν ἐς	μηδέν,	εἰ μὴ Κελτικὸς πόλεμος ἐπίοι.
[2, 138]	ἐπὶ ὅρκῳ. ~Εἰ μὲν δὴ	μηδὲν	ἔτι εἰς δουλείαν εἰργάζετο ὁ
[2, 98]	ἐπίωσι; Τῶν δὲ αὐτὸν παρακαλούντων	μηδὲν	ἐφ' ἑαυτὸν βουλεύειν, ἀλλ' ἀναπαύεσθαι
[2, 74]	καὶ τὴν τάφρον ἐγχώσατε, ἵνα	μηδὲν	ἔχωμεν, ἂν μὴ κρατῶμεν, ἴδωσι
[2, 58]	ὅ τι ὁ ἄνεμος ἐκφέρῃ,	μηδὲν	τῶν νεῶν φειδομένους· οὐ γὰρ
[2, 45]	ἔπεσεν, ὡς ἐπὶ τῷ Πολλίωνι	μηδένα	ἄλλον ἐπανελθεῖν ἐς Ἰτύκην. ~Τοιοῦτο
[2, 154]	τῶν ἐς τὸ σῶμα ἐπιβουλευσάντων	μηδένα	διαφυγεῖν, ἀλλὰ τῷ παιδὶ δοῦναι
[2, 31]	καὶ τοὺς ὑπάτους ἠξίου κηρύσσειν	μηδένα	πω καταλέγοντι πείθεσθαι Πομπηίῳ. Οὐδὲν
[2, 49]	Ἰταλικοῦ στρατοῦ χρῆσθαι διενοεῖτο, ἵνα	μηδένα	τῶν Ἰταλῶν τοῦ πολέμου περισπῴη.
[2, 106]	τὰς ἀρχὰς εὐθὺς καθισταμένας ὀμνύναι	μηδενὶ	τῶν ὑπὸ Καίσαρος ὁριζομένων ἀντιπράξειν.
[2, 116]	τοῦ γιγνομένου κατέπλησσε καὶ τὸ	μῆκος	τῆς ἐντεύξεως, καὶ διένευον ἀλλήλοις
[2, 3]	τὴν ἀξίωσιν καὶ λαλοῦντας ὁτιδὴ	μηκῦναι	τὴν ὁμιλίαν ἐν περιπάτῳ καὶ
[2, 150]	ἑκάστων ἢ διὰ δύο, οὐ	μὴν	ἀηττήτου καθάπερ Ἀλεξάνδρῳ τοῦ στρατοῦ
[2, 109]	ἔστι γὰρ αἰεὶ δεδιότος. Οὐ	μὴν	αἵ γε περὶ τῆς βασιλείας
[2, 140]	ἐς Λιβύην ὀκνοῦντας ὁμοίως. Εἰ	μὴν	δὲ μόνα ταῦτα ὑμῖν ἐπέπρακτο,
[2, 153]	ἐς δύσιν ὁρῶν. Ἐσελθών γε	μὴν	καὶ πλέων κατὰ τὸν Εὐφράτην
[2, 7]	ἔτι ἐμπληκτότερον ἀπαρασκεύως προαγαγόντος. Οὐ	μὴν	ὅ γε Κατιλίνας οὐδ' ἄλλος
[2, 151]	διὰ τοὺς πόνους. Ἀποθανόντας γε	μὴν	ὁμοίως ὠδύραντο καὶ ἐπεπόθησαν καὶ
[2, 98]	ἐς ἕω Καίσαρα ἐπελθεῖν. Οὐ	μὴν	οὐδ' ἐς ὕπνον ἀπιὼν ἐνήλλαξέ
[2, 145]	αὖθις ἀνεγίνωσκε τοὺς ὅρκους, ἦ	μὴν	φυλάξειν Καίσαρα καὶ τὸ Καίσαρος
[2, 106]	τῆς γενέσεως αὐτοῦ τὸν Κυϊντίλιον	μῆνα	Ἰούλιον ἀντὶ Κυϊντιλίου μετωνόμασαν εἶναι.
[2, 154]	ὄντα διὰ τοὺς ἔσθ' ὅτε	μῆνας	ἐμβολίμους (κατὰ γὰρ σελήνην αὐτοῖς
[2, 19]	τὸ ἄρχειν, ὥστε ποτὲ καὶ	μῆνας	ὀκτὼ τὴν πόλιν ἄναρχον ἐκ
[2, 90]	Καὶ ἐς ταῦτα διετρίφθησαν αὐτῷ	μῆνες	ἐννέα, μέχρι Κλεοπάτραν ἀντὶ τοῦ
[2, 16]	διὰ Πομπήιον κατῄει, ἑκκαιδεκάτῳ μάλιστα	μηνὶ	τῆς ἐξελάσεως· καὶ αὐτῷ καὶ
[2, 48]	Βρεντέσιον αὐτός τε ἐξῄει Δεκεμβρίου	μηνὸς	Ῥωμαίοις ὄντος, οὐκ ἀναμείνας οὐδὲ
[2, 25]	ἦν, φασὶ τὸν Καίσαρα τῷ	μηνύοντι	ἀποκρίνασθαι, κόπτοντα τὴν λαβὴν τοῦ
[2, 116]	λόγου τὸν Λαίναν ὁρῶντες οὐ	μηνύοντι	μᾶλλον ἢ περί του δεομένῳ
[2, 116]	τῆσδε τῆς ἐπιβουλῆς μαθὼν ἔθει	μηνύσων,	ὃ ἔμαθεν. Καὶ ὁ μὲν
[2, 27]	ὡς οὐκ ἴσον διὰ τὸ	μήπω	τὸν χρόνον ἐξήκειν τῷ Πομπηίῳ,
[2, 117]	ἔπληξε καὶ Βροῦτος ἐς τὸν	μηρὸν	ἐπάταξε καὶ Βουκολιανὸς ἐς τὸ
[2, 79]	τοῖς πεζοῖς μήτ' ἐπεκθεῖν ἔτι	μήτ'	ἐκτρέχειν ἐκ τῆς φάλαγγος μηδ'
[2, 79]	δὲ πυθόμενος ἐκέλευε τοῖς πεζοῖς	μήτ'	ἐπεκθεῖν ἔτι μήτ' ἐκτρέχειν ἐκ
[2, 141]	συντάξει στρατιωτικῇ, μήτε εἰρηνεύειν δυναμένους	μήτε	ἀδεεῖς εἶναι τῶν ἐξελαθέντων· ὁ
[2, 141]	ὑπὸ σημείοις καὶ συντάξει στρατιωτικῇ,	μήτε	εἰρηνεύειν δυναμένους μήτε ἀδεεῖς εἶναι
[2, 26]	ἐπρίατο μηδὲν αὑτῷ μήτε συμπράττειν	μήτε	ἐνοχλεῖν, Κουρίωνα δὲ καὶ συμπράττειν
[2, 62]	περὶ τὰς πύλας ὄντας ἤδη	μήτε	ἐσελθεῖν ἐν κόσμῳ μήτε πεισθῆναι
[2, 135]	παρεκάλουν μήτε τὰς διαθήκας προφέρειν	μήτε	θάπτειν τὸ σῶμα φανερῶς, μή
[2, 33]	σὺν ὕβρει, μήτε τινὰ σφαγὴν	μήτε	μύσος ἐργασάμενοι. Ταῦτα δ' εἰπὼν
[2, 62]	ἤδη μήτε ἐσελθεῖν ἐν κόσμῳ	μήτε	πεισθῆναι τοῖς προστάγμασιν, ἀλλὰ φεύγειν
[2, 62]	περίφοβον, ὡς Πομπηίου μακρόθεν ἐπιφανέντος	μήτε	στῆναι περὶ τὰς πύλας ὄντας
[2, 26]	πεντακοσίων ταλάντων ἐπρίατο μηδὲν αὑτῷ	μήτε	συμπράττειν μήτε ἐνοχλεῖν, Κουρίωνα δὲ
[2, 135]	βουλῆς διαλελυμένης τινὲς περιστάντες παρεκάλουν	μήτε	τὰς διαθήκας προφέρειν μήτε θάπτειν
[2, 33]	δοκοῦσι συνοίσειν, ἐξαλαύνοιντο σὺν ὕβρει,	μήτε	τινὰ σφαγὴν μήτε μύσος ἐργασάμενοι.
[2, 143]	ςἦν γὰρ δὴ Καίσαρι κατὰ	μητέρα	συγγενήσσ ἐτέχναζεν αὖθις καὶ ἔλεγεν
[2, 112]	ὁ Βροῦτος, εἴτε τὰ τῆς	μητρὸς	ἁμαρτήματα ἀγνοῶν ἢ ἀπιστῶν ἢ
[2, 147]	ἑωρᾶτο. Τὸ δὲ ἀνδρείκελον ἐκ	μηχανῆς	ἐπεστρέφετο πάντῃ, καὶ σφαγαὶ τρεῖς
[2, 81]	εἰ συσταῖεν αὖθις οἱ πολέμιοι,	μίαν	ἡμέραν ἔσονται νενικηκότες, εἰ δὲ
[2, 15]	γέλωτα. Ἐς τοσοῦτο δειλίας περὶ	μίαν	οἰκείαν δίκην κατέπεσεν, ὃς τὸν
[2, 80]	μηδὲ τὸ ἔργον γένοιτο μάχης	μιᾶς,	ἀλλὰ παντὸς τοῦ πολέμου, κήρυκας
[2, 3]	ἐκ διαστημάτων πολλῶν νυκτὸς ἐμπρῆσαι	μιᾶς	ἐξῄει πρὸς Γάιον Μάλλιον ὡς
[2, 72]	Δυρράχιον γενομένην καὶ ὅσα σημεῖα	μιᾶς	ἡμέρας κρατοῦντες αὐτῶν ἐλάβομεν. ~Ὁ
[2, 150]	τύχαις· καὶ ἁπάντων ἐκράτησε, διὰ	μιᾶς	καὶ ὅδε πείρας ἑκάστων ἢ
[2, 115]	ἐφύλασσον· ὁ δὲ Καῖσαρ πρὸ	μιᾶς	τοῦδε τοῦ βουλευτηρίου χωρῶν ἐπὶ
[2, 104]	τῷδε πολλὰ καὶ λαμπρὰ ἔργα	μιῆναι,	καὶ τοὺς στρατιώτας ἐπιθέων παρεκάλει
[2, 9]	διεκώλυεν, ἴδιον ἔργον ἀποφαίνων τὸ	Μιθριδάτειον.	Καὶ Λευκόλλῳ συνελάμβανε Κράσσος. Ἀγανακτῶν
[2, 9]	δὲ τούτῳ Πομπήιος, ἐκ τῶν	Μιθριδατείων	ἔργων ἐπὶ μέγα δόξης καὶ
[2, 1]	ληστηρίων τότε μάλιστα πανταχοῦ πλεονασάντων	Μιθριδάτην	ἐπὶ τοῖς λῃσταῖς καθῃρήκει, Πόντου
[2, 91]	μακάριε Πομπήιε, τοιούτοις ἄρα κατὰ	Μιθριδάτην	τὸν τοῦδε πατέρα πολεμῶν ἀνδράσι
[2, 9]	τοῦ Πομπηίου στρατεύσας ἐπὶ τὸν	Μιθριδάτην,	ὡς ἀσθενέστατον αὐτὸν ἀπολιπὼν τῷ
[2, 92]	Καῖσαρ, οὐ σχολὴν ἄγων περὶ	μικρὰ	τρίβεσθαι τοσῶνδε πολέμων αὐτὸν περιμενόντων,
[2, 64]	ὑπεχώρει λανθάνων· Γόμφους τε πόλιν	μικρὰν	οὐ δεχομένην αὐτὸν ἐξεῖλεν ὑπὸ
[2, 71]	ὕπαρχος Ἀρταπάτου βασιλέως· ἄλλοι τε	μικροὶ	δυνάσται συνεπελαμβάνοντο τοῦ πόνου. Λέγονται·
[2, 88]	Ἑλλήσποντον ἀπορίᾳ τριήρων σκάφεσιν ἐπεραιοῦτο	μικροῖς.	Κάσσιος δὲ σὺν τῷ μέρει
[2, 75]	ἐς τρία διαιρῶν ἐπὶ μετώπου,	μικρὸν	ἀλλήλων διεστῶτας, καὶ τοὺς ἱππέας
[2, 143]	ἐπατάγουν οἱ ὡπλισμένοι καὶ κατὰ	μικρὸν	ἐν μετανοίᾳ τῆς ἀμνηστίας ἐγίγνοντο.
[2, 68]	τοῖς βωμοῖς ἐκάθισε, ζῴου νωχελοῦς.	Μικρόν	τε πρὸ ἕω πανικὸν ἐνέπεσεν
[2, 88]	ἂν πολλαῖς τριήρεσι κατὰ σκαφῶν	μικρῶν,	ὑπὸ δέους τῆς Καίσαρος εὐτυχίας
[2, 22]	ἀγοράν. Καίλιος μὲν δὴ καὶ	Μίλων	δούλων ἐσθῆτας ὑποδύντες ἀπέδρασαν, πολὺς
[2, 22]	καὶ λίθων καὶ παντὸς ἔργου	Μίλων.	~Ἡ βουλὴ δὲ συνῄει μετὰ
[2, 22]	τὴν δίκην τὴν ἀληθεστέραν. Καὶ	Μίλων	μὲν οὐ βουλεῦσαι τὸ ἔργον
[2, 21]	ὁ ἱπποκόμος ἐσέφερεν, ὁ δὲ	Μίλων	μετὰ τῶν θεραπόντων ἐπιστὰς ἔτι
[2, 24]	Καὶ πρῶτοι μὲν ἀπόντες ἑάλωσαν	Μίλων	τε ἐπὶ τῷ Κλωδίου φόνῳ
[2, 20]	τὰς χειροτονίας, μέχρι βαρυθυμῶν ὁ	Μίλων,	ὡς καὶ περὶ αὑτὸν ἀπίστου
[2, 16]	πόλει κράτος ἔχοντι. ~Ὁ δὲ	Μίλωνα,	τὸν σὺν τῷ Κλωδίῳ τὴν
[2, 22]	πλησίον οἰκίαι τῷ Κλωδίῳ συγκατεφλέγησαν.	~Μίλωνι	δὲ θράσος τοσόνδε περιῆν, ὡς
[2, 48]	φυγάδας δεομένῳ καταγαγεῖν συνεχώρησε, χωρὶς	Μίλωνος.	Αἰτοῦσι δ' αὐτοῖς καὶ χρεῶν
[2, 21]	καὶ παρώδευσαν, θεράπων δὲ τοῦ	Μίλωνος	ἐπιδραμὼν τῷ Κλωδίῳ, εἴτε κεκελευσμένος
[2, 22]	ἄλλων ἐγίγνετο φόνος, οὐ τοὺς	Μίλωνος	ἔτι φίλους ἐρευνώντων, ἀλλὰ τὸν
[2, 22]	λόγῳ δὲ τοὺς φίλους τοῦ	Μίλωνος·	πρόφασίς τε ἦν αὐτοῖς ἐπὶ
[2, 20]	ἐπὶ τῇ ἀσυνταξίᾳ ἑκὼν ὑπερεώρα.	Μίλωνός	τε τὰ ἐς Κλώδιον ὑπηρετήσαντος
[2, 113]	καὶ Τίλλιον καὶ Κιμβρον καὶ	Μινούκιον	καὶ Βάσιλον. ~Ὡς δὲ σφίσιν
[2, 54]	τιμῆς ἀξιούμενος. Λουκρήτιος δὲ καὶ	Μινούκιος	ἐπὶ θάτερα τῆς Ὠρίκου ναυσὶν
[2, 60]	περιεσώθη, πολλὰ καὶ τοῦ φρουράρχου	Μινουκίου	παθόντος, ᾧ γέ φασι τὴν
[2, 120]	εὔωνοι δ' ἐς ὅ τι	μισθοῖντο.	~Ὅθεν οὐ δυσχερῶς ἐκ τοσῶνδε
[2, 92]	ταῖς πόλεσιν ἐνοχλουμέναις ὑπὸ τῶν	μισθουμένων	τοὺς φόρους, ὥς μοι κατὰ
[2, 120]	βουλευομένοις ἔδοξεν ἐπὶ τὰ πλήθη	μισθώματα	περιπέμπειν· ἤλπιζον γάρ, ἀρξαμένων τινῶν
[2, 13]	δήμῳ χρώμενος τὰ τρίτα τῶν	μισθώσεων	αὐτοῖς παρῆκεν. Οἱ δέ, ὑπὲρ
[2, 13]	ἅπαντα περιουσίας τε οὕνεκα καὶ	μισθώσεως	τελῶν καὶ φόρων, οὓς ὑπὸ
[2, 126]	καὶ αὐτὸ κατέδεισαν οἵ τε	μισθωτοὶ	καὶ οἱ σφαγεῖς αὐτοί· ~Ἐν
[2, 131]	σε τῷ Καίσαρι, Ἀντανεβόησαν οἱ	μισθωτοί.	Τὴν εἰρήνην τῇ πόλει. Ὁ
[2, 132]	~Τοιαῦτα καὶ τοῦτον τεχνάζοντα οἱ	μισθωτοὶ	φιλότιμον εἰδότες ἐπῄνουν καὶ ᾑοῦντο
[2, 33]	αὐτίκα, λαθόντες ἐχώρουν ἐπὶ ὀχήματος	μισθωτοῦ,	θεραπόντων ἐσθῆτας ἐνδύντες. Καὶ αὐτοὺς
[2, 120]	ἐναντία προσδοκῶντες, φιλελευθέρους ὁμοῦ καὶ	μισθωτοὺς	σφίσιν ἔσεσθαι χρησίμως τοὺς παρόντας.
[2, 132]	ἱερωσύνην ὑπὲρ τῆς εἰρήνης τῶν	μισθωτῶν	ἐνισταμένων, Ἀσεβὲς μέν, ἔφη, καὶ
[2, 123]	τῶν δεδρακότων αὐτὸ οὐ κατὰ	μῖσος,	ἀλλ' ἐπ' εὐνοίᾳ τῆς πατρίδος
[2, 83]	καὶ νεὼς παραπλεούσης ἐπιτυχὼν ἐς	Μιτυλήνην	διέπλευσεν· ὅθεν τὴν γυναῖκα Κορνηλίαν
[2, 102]	διπλάσιον καὶ τοῖς δημόταις ἑκάστῳ	μνᾶν	Ἀττικήν. Ἐπέδωκε δὲ καὶ θέας
[2, 47]	στρατείᾳ βραδύνοντες καὶ τὰς πέντε	μνᾶς	οὐ λαβόντες, ἥν τινα δωρεὰν
[2, 36]	προυγράφοντο, καὶ ὁ δῆμος ἐν	μνήμῃ	τῶν Μαρίου καὶ Σύλλα κακῶν
[2, 125]	τῶν δεδρακότων πυθόμενοι· καὶ ἐς	μνήμην	τοῦ Καίσαρος ὑπεφέροντο καὶ ταῖς
[2, 41]	ἐπειχθεὶς τόν τε δῆμον, ἐκ	μνήμης	τῶν ἐπὶ Σύλλα καὶ Μαρίου
[2, 51]	ἐμοῦ, καὶ τῆς Καίσαρος ὕβρεως	μνημονεύοντες	καὶ ὀξέως ἐς τὰ παραγγελλόμενα
[2, 47]	ὅσῳ περὶ ἕκαστα χρῶμαι, σύνιστέ	μοι·	βραδύνει δ' ὁ πόλεμος οὐ
[2, 25]	τὴν λαβὴν τοῦ ξίφους· Ἥδε	μοι	δώσει. ~Πόλιν δὲ Νεόκωμον ὁ
[2, 98]	ἔτι εἶπεν· Οὐ γὰρ ἔστι	μοι	θέλοντι καὶ δι' ἐσθῆτος ἐμαυτὸν
[2, 139]	ᾠκισμένων ἢ οἰκισθησομένων πάρεστε, χαρίσασθέ	μοι	καὶ ἐπισημήνασθε ἑαυτούς. ~Ἐπισημηναμένων δὲ
[2, 37]	δὲ ἕξετε, εἶπεν, ἂν ἐπακολουθῆτέ	μοι	καὶ μὴ δεινὸν ἡγῆσθε τὴν
[2, 131]	Βούλομαι, εἶπε, καὶ εὔορκόν ἐστί	μοι	καὶ μόνῳ. Ἀλλ' οὐκ ἐμὲ
[2, 115]	φίλον ἀπέκρυψας, Βροῦτος δ' ἀνήνεγκέ	μοι.	Καὶ ὁ μὲν Κάσκας ὑπὸ
[2, 92]	τῶν μισθουμένων τοὺς φόρους, ὥς	μοι	κατὰ τὴν Ἀσιανὴν συγγραφὴν δεδήλωται.
[2, 73]	πρὸς ὑμᾶς, εἴ τι σύνιστέ	μοι,	κηδεμονίας ἢ πίστεως ἢ δωρεῶν
[2, 51]	μέχρι νῦν γενομένῳ, καὶ τάδε	μοι	πάντα τοὺς θεοὺς ἐς τὰ
[2, 43]	προανελόντος. Εἰ δή τις ἔστι	μοι	παρ' ὑμῶν ὑπὲρ τούτων χάρις,
[2, 17]	πολλὰ καὶ λαμπρὰ εἰργασμένος, ὅσα	μοι	περὶ Κελτῶν λέγοντι εἴρηται, πλούτου
[2, 74]	μᾶλλον ἢ στρατηγούμενον. Καὶ τάδε	μοι	περὶ μόνων ἐστὶ τῶν Ἰταλῶν,
[2, 51]	ἐπιδίδωμι καί, εἴ τις ἔστι	μοι	πολέμων ἐμπειρία καὶ τύχη ἀηττήτῳ
[2, 153]	τὸ ἔσχατον βουλευτήριον ἐσιόντι, καθά	μοι	πρὸ βραχέος εἴρηται, τὰ αὐτὰ
[2, 124]	ἐβούλοντο μὲν ἀμύνειν Καίσαρι, ὥς	μοι	προείρηται, εἴτε φιλίας ἕνεκα εἴτε
[2, 113]	Καίσαρος Δέκμον τε, περὶ οὗ	μοι	προείρηται, καὶ Γάιον Κάσκαν καὶ
[2, 52]	ἐτεκμαίρετο, ὁ δὲ Καῖσαρ, ὥς	μοι	προείρητο, περὶ χειμερίους τροπὰς ἐς
[2, 74]	πάντως ἢ θάνατον αἱρουμένους, καθέλετέ	μοι	προϊόντες ἐπὶ τὴν μάχην τὰ
[2, 53]	ὁρμῆς· ἀντὶ γὰρ πάντων ἡγοῦμαί	μοι	συνοίσειν τὴν ταχυεργίαν. Καὶ πρώτους
[2, 47]	ὅλον, οὐκ ἐς μέρος αὐτοῦ	μοι	συνομόσαντες ἐν μέσοις ἔργοις ἡμᾶς
[2, 73]	αὐτῶν ἔσεσθαι δίκαιον. Τῶνδε οὖν	μοι	τήμερον ἀθρόον ἀνενέγκατε καὶ τῆς
[2, 73]	ἡ ἡμέρα κρινεῖ πάντα. Μέμνησθέ	μοι	τῆς περὶ τὸ Δυρράχιον ἐπαγγελίας
[2, 132]	ἡ ἡδονή, Μέμνησθε, δὲ ἔφη,	μοι	τοῦδε καὶ ὕστερον, ἂν ἄξιος
[2, 60]	σῷζε τὸν φίλον καὶ πέμπε	μοι	τοὺς χειραγωγήσοντας, ἐπεὶ τέτρωμαι. Προσδραμόντων
[2, 74]	τάξιν ἐγγυῶντα πολέμου. Ἔχεσθε οὖν	μοι	τῶν Ἰταλῶν μόνων, κἂν οἱ
[2, 111]	οἵδε μὲν ἄμφω τῆς Πομπηίου	μοίρας	γεγονότε, τῶν δ' αὐτῷ Καίσαρι
[2, 85]	κείνου υστὶ δοῦλος, κἂν ἐλεύθερος	μόλῃ,	ἐνέβαινεν ἐς τὸ σκάφος. Καὶ
[2, 54]	γενέσθαι. Περὶ δὲ τὴν ἕω	μόλις	αὐτῷ συνῄει τὸ πλῆθος, καὶ
[2, 130]	ἐκ μετεώρου καὶ σιγὴ κεκραγότων	μόλις	ἐγίγνετο, εἷς μέν τις ἐβόησεν,
[2, 63]	Καῖσαρ οὐδὲ τοῦτ' ἀνασχόμενος ὀλίγους	μόλις	ἐκόλασεν, αὐτίκα πᾶσιν. Αὐτοῦ πρὸς
[2, 104]	παρὰ μέρος, μέχρις ἐς ἑσπέραν	μόλις	ἐνίκησεν, ὅτε καὶ φασὶν αὐτὸν
[2, 83]	ἐπέκρυπτε, μέχρι περὶ τὴν Κιλικίαν	μόλις	ἐξέφερε τοῖς φίλοις. Οἱ δὲ
[2, 59]	καὶ θαλάσσῃ κοίλῃ κακοπαθοῦσαι. Καὶ	μόλις	ἐς ἀλίμενα καὶ πετρώδη διερρίφησαν,
[2, 66]	δὲ μόνον εἶχεν, ὅ τι	μόλις	εὕροι καὶ λάβοι κακοπαθῶν. Καὶ
[2, 61]	ὃ δὴ κυριώτατόν ἐστι Ῥωμαίοις,	μόλις	ἔφθασεν ὁ φέρων ὑπὲρ τὸ
[2, 7]	ἄλλαις ἐπωνυμίαις, ἀλλὰ σὺν χρόνῳ	μόλις	ἥδε, ὡς ἐντελὴς ἐπὶ μεγίστοις
[2, 17]	αὐτὸς ἐς τὴν οἰκίαν διεσῴζετο	μόλις,	καὶ Πομπηίου τὴν ἐσθῆτά τινες
[2, 97]	καὶ πολυτρόπου γενομένης, περὶ ἑσπέραν	μόλις	ὁ Καῖσαρ ἐνίκα καὶ τὸ
[2, 47]	προσπεσόντες ἱκέτευον, ὁ δὲ Καῖσαρ	μόλις	τε καὶ κατ' ὀλίγον ἐνδιδοὺς
[2, 62]	ἀπερρίπτουν καὶ ἔφευγον, οἱ δὲ	μόλις	ὑπ' αἰδοῦς κατέκυπτον ἐς τὴν
[2, 152]	καὶ πίπτοντι ἤδη καὶ περισωθέντι	μόλις	ὑπὸ τῶν Μακεδόνων ἀναρρηξάντων τὰς
[2, 32]	αὐτὸν ἔθνη καὶ στρατόπεδα ἀποθήσεσθαι,	μόνα	δ' ἕξειν δύο τέλη καὶ
[2, 146]	μόνα ἐς Ῥώμην ἐμβαλόντα καὶ	μόνα	ἐμπρήσαντα αὐτὴν ἐς γόνυ βαλών.
[2, 146]	πατρίδι ἐπήμυνας, ἄγρια ἔθνη τὰ	μόνα	ἐς Ῥώμην ἐμβαλόντα καὶ μόνα
[2, 79]	ἀναιρουμένων ἢ πλησσομένων, ἀλλὰ βρυχήματα	μόνα	καὶ στόνοι πιπτόντων, ἔνθα συνετάχθησαν,
[2, 140]	ὀκνοῦντας ὁμοίως. Εἰ μὴν δὲ	μόνα	ταῦτα ὑμῖν ἐπέπρακτο, ᾐδεῖσθε ἂν
[2, 129]	κόσμον αὐτοῖς οἴσειν ἔν τε	μοναρχίᾳ	καὶ δημοκρατίᾳ τὰ ὅμοια προτιμωμένοις.
[2, 23]	χρήματα καὶ τὴν τῆς πόλεως	μοναρχίαν	διὰ τὸ μόνος ὕπατος εἶναι
[2, 1]	~Μετὰ δὲ τὴν Σύλλα	μοναρχίαν	καὶ ὅσα ἐπ' αὐτῇ Σερτώριός
[2, 14]	συμφροσύνην τῶν τριῶν ἀνδρῶν ἐς	μοναρχίαν.	Οὕτω καὶ λύπης ἐκράτουν ὑπὸ
[2, 69]	ἂν Πομπήιον κρατήσαντα μεθεῖναι τὴν	μοναρχίαν.	~Στρατιὰ δ' ἦν, ὡς ἐμοὶ
[2, 2]	ἀπεστρέφετο ἐκ τοῦδε, ὡς οὐδὲν	μοναρχίαν	ταχὺ καὶ μέγα φέρουσαν, ἀλλ'
[2, 48]	οὐ γὰρ ἄδηλον ἦν ἐς	μοναρχίαν	τὸν νικῶντα τρέψεσθαι. ~Καὶ ὁ
[2, 25]	ὡς ἤδη τὰ χρῄζοντα τῆς	μοναρχίας	διωρθωμένος τὸν Σκιπίωνα σύναρχον ἐς
[2, 129]	ἐπὶ τὸ νομιμώτερον ἐκ τοῦ	μοναρχικοῦ·	ὃ καὶ κόσμον αὐτοῖς οἴσειν
[2, 86]	καὶ πεντήκοντα τῇ μὲν ἰσχύι	μοναρχικῶς	δυναστεύων, τῇ δε δόξῃ διὰ
[2, 20]	ἐπὶ τοῖς παροῦσι κακοῖς ἡ	μόναρχος	ἐξουσία, χρῆναι δ' ἑλέσθαι δυνατὸν
[2, 4]	εἱμάρθαι τρεῖς Κορνηλίους γενέσθαι Ῥωμαίων	μονάρχους,	ὧν ἤδη Κίνναν καὶ Σύλλαν
[2, 48]	οὐ χρῄζων, ἄρξας ἐπὶ ἕνδεκα	μόνας	ἡμέρας ςὧδε γάρ τισι δοκεῖῖ
[2, 7]	Κικέρων, ἅπασιν ἐπὶ λόγου δυνάμει	μόνῃ	γνώριμος ὤν, τότε καὶ ἐπὶ
[2, 118]	ἡ δὲ τῆς ἡγεμονίας ὑπηρεσία	μόνη	καὶ αἱ πλέονες ἀρχαὶ καὶ
[2, 28]	αὐτὸς δ' ἐσόμενος ἐν ὑποσχέσει	μόνῃ.	Κουρίων δὲ αὐτοῦ τὸ σόφισμα
[2, 120]	σιτηρέσιον τοῖς πένησι χορηγούμενον ἐν	μόνῃ	Ῥώμῃ τὸν ἀργὸν καὶ πτωχεύοντα
[2, 87]	οἳ κατ' ἀξίωσιν ἐπρέσβευον αὐτοῦ	μόνην	ἀρχὴν ἄρξαντος ἐν Ῥώμῃ τὴν
[2, 150]	μυχῷ διενήχετο λανθάνων ἐπὶ πολύ,	μόνην	ἐκ διαστήματος ἀνίσχων τὴν ἀναπνοήν,
[2, 140]	πολεμίους ἀφῃρούμεθα, ἀλλὰ δεκάτην αὐτοῖς	μόνην	καρπῶν ἐπετάσσομεν. ~Οἱ δὲ ὑμῖν
[2, 122]	ἐπ' αὐτῷ βεβουλευμένοις ὑπεκρίνετο καὶ	μόνης	ἄκων τῆς χειρὸς ἀπολειφθῆναι ιεἰσὶ
[2, 121]	πλέον ἢ περὶ τῆς εἰρήνης	μόνης	αὖθις παρεκάλουν. ~Ἐπεὶ δὲ καὶ
[2, 108]	ἀξίους μὲν αὐτοὺς εἶναι θανάτου,	μόνης	δ' αὐτοὺς ἀφαιρεῖσθαι καὶ παραλύειν
[2, 129]	καὶ οὐκ ἀρχόντων ἀλλαγήν, ἀλλὰ	μόνης	ἔσεσθαι χειροτονίας ἐπὶ τὸ νομιμώτερον
[2, 107]	μετὰ τῆς δημοσίας ὑπηρεσίας ἐπεφαίνετο	μόνης.	Ὧδε δ' ἔχοντι καὶ χρηματίζοντι
[2, 10]	ἐφάνησαν οἱ τὰ τρία τρέφοντες	μόνοι.	Ἐνισταμένων δὲ τῇ γνώμῃ πολλῶν,
[2, 122]	ἐναντίωσιν Ἀντωνίου, κατῄεσαν δὲ αὐτῶν	μόνοι	Κάσσιός τε καὶ Βροῦτος ὁ
[2, 118]	ὧν ἀθρόως διαφυγόντων τρεῖς θεράποντες	μόνοι	παρέμειναν, οἳ τὸ σῶμα ἐς
[2, 150]	καὶ τριακοντάκις αὐτὸς ἐν Κελτοῖς	μόνοις	παρετάξατο, μέχρι τετρακόσια αὐτῶν ἐχειρώσατο
[2, 118]	τῶν ἐπιλαβόντων, οἵ τε γὰρ	μονομάχοι,	ὡπλισμένοι ἕωθεν ὡς ἐπὶ δή
[2, 120]	ἔχοντες τὸ Καπιτώλιον σὺν τοῖς	μονομάχοις	ἀνέθορον. Καὶ αὐτοῖς βουλευομένοις ἔδοξεν
[2, 122]	Δέκμῳ μάλιστα ἐμαρτύρουν, ὅτι τοὺς	μονομάχους	σφίσιν ἐν καιρῷ παράσχοι. Τόν
[2, 126]	κατελθεῖν, ὑποκείμενον τῷ Καπιτωλίῳ, τῶν	μονομάχων	ὄντων ἐκείνοις συνεργῶν, οὔτε στρατιὰν
[2, 21]	μὲν κατὰ τὴν ἔχθραν ὑπείδοντο	μόνον	ἀλλήλους καὶ παρώδευσαν, θεράπων δὲ
[2, 20]	τοῦτο ἐς ἀλλήλους διελάλουν, ὅτι	μόνον	ἂν γένοιτο φάρμακον ἐπὶ τοῖς
[2, 27]	δῆμος ἐπῄνει τὸν Κουρίωνα ὡς	μόνον	ἀξίως τῆς πόλεως τὴν πρὸς
[2, 94]	τὸ δέκατον ὑπερήλγει τέλος, ἐς	μόνον	αὐτὸ τοῦ Καίσαρος ἀδιαλλάκτου φανέντος·
[2, 111]	ἀφορμὴν λαβεῖν ἐγχειρήσεως, ἐς ὄνομα	μόνον	αὐτοῖς διαφερούσης, ἔργῳ δὲ καὶ
[2, 127]	τῷδε αὐτὰ πραξάντων. Εὐφημεῖν δὲ	μόνον	αὐτοὺς ἐδικαίουν ὡς εὐεργέτας· οἱ
[2, 127]	τὴν εὐφημίαν ὑπανῄρουν καὶ φείδεσθαι	μόνον	αὐτῶν ἠξίουν. Καὶ οἱ μὲν
[2, 94]	τοιαῦτα θορυβεῖ. Καὶ τόδε, ἔφη,	μόνον	ἀφίημι τῆς στρατείας· δώσω δὲ
[2, 134]	πεπραγμένἀ, περισῴζειν δὲ ἐξ ἐλέου	μόνον,	εἰ ἐθέλοιτε, διὰ τοὺς οἰκείους
[2, 116]	ἐς Καλπουρνίαν ἦλθε καὶ τοσόνδε	μόνον	εἰπών, ὅτι χρῄζοι Καίσαρος ὑπὲρ
[2, 66]	ἄνεμον αὐτῷ φέρειν· Καῖσαρ δὲ	μόνον	εἶχεν, ὅ τι μόλις εὕροι
[2, 151]	εὐεργέται καὶ οὐδὲν ἢ κρατῆσαι	μόνον	ἐνθυμούμενοι. Καὶ τάδε μὲν ἐς
[2, 85]	ἑαυτῷ, εἴτε τοπάζων ἐκ τοῦ	μόνον	ἑστάναι, κατὰ δὴ τὴν στρατιωτικὴν
[2, 141]	Ὃ δ' ἐν τῷ ἔργῳ	μόνον	ἐστὶν ἐπίμεμπτον, ἰασόμεθα ἡμεῖς, διαλλακτήριον
[2, 133]	ἐάσω· ἃ δὲ οὐκ ἀγχοῦ	μόνον	ἐστὶν ἡμῖν, ἀλλὰ σύνοικα ἀνὰ
[2, 128]	μετ' ὀλίγον. Ὃ δέ ἐστι	μόνον	ἐφ' ἡμῖν, ὅτι καὶ περὶ
[2, 101]	γε Πομπηίου· τοῦτον γὰρ δὴ	μόνον	ἐφυλάξατο δεῖξαι, σφόδρα ἔτι πρὸς
[2, 29]	ἀρχαῖον. Διαλυόμενοι δὲ ὅμως τοσόνδε	μόνον	ἐψηφίσαντο, Καίσαρα καὶ Πομπήιον τέλος
[2, 137]	ὀμνύναι προσέταττεν οὐ τὰ παρελθόντα	μόνον	οἴσειν ἐγκρατῶς, ἀλλὰ δουλεύσειν ἐς
[2, 141]	ἀποδώσομεν, ἵνα μὴ βέβαιον ἔχητε	μόνον	ὑμεῖς τὴν κληρουχίαν, ἀλλὰ καὶ
[2, 131]	πλέοσιν. Ἀνακραγόντων δὲ αὖθις· Ἐπέξιθι	μόνος	Βούλομαι, εἶπε, καὶ εὔορκόν ἐστί
[2, 150]	θαλάσσῃ. Ἔς τε πολεμίους προεπήδησε	μόνος	ἐκ πάντων δεδιότων πολλάκις, καὶ
[2, 146]	συνελθόντων Σὺ δ' ἔφη, καὶ	μόνος	ἐκ τριακοσίων ἐτῶν ὑβρισμένῃ τῇ
[2, 150]	περιαγνύναι. Καὶ πρὸς ἄλλον κλύδωνα	μόνος	ἐν σκάφει σμικρῷ νυκτὸς ἐβιάζετο
[2, 12]	ἔτι ἐζήτει περὶ τοῦ Οὐεττίου,	μόνος	ἔχων τὸ κράτος ἐπὶ τῇ
[2, 150]	πολεμῶν καὶ ἀποληφθεὶς ἐπὶ γεφύρας	μόνος	καὶ κακοπαθῶν τὴν πορφύραν ἀπέρριψε
[2, 149]	καὶ ἐς πολεμίων τεῖχος ἐσήλατο	μόνος	καὶ τρισκαίδεκα τραύματα ὑπέστη. Καὶ
[2, 146]	ἕκαστα ποιούμενος καὶ συνεχῶς ἐπιβοῶν·	Μόνος	ὅδε ἀήττητος ἐκ πάντων τῶν
[2, 23]	τὴν μὲν ἐξουσίαν δικτάτορος, ἄρχων	μόνος,	τὴν δ' εὔθυναν ὑπάτου. Καὶ
[2, 23]	τῆς πόλεως μοναρχίαν διὰ τὸ	μόνος	ὕπατος εἶναι Κάτωνα μὲν ἐψηφίσατο,
[2, 146]	πάντας αὐτοῦ τοὺς σφαγέας χωρὶς	μόνου	Δέκμου, αἰχμαλώτους ἐκ τῆς Πομπηίου
[2, 127]	τούτους ἐξ ἐλέου περισῴζειν, τούτου	μόνου	δεξάμενοι τὸ λεχθὲν οἱ ἕτεροι
[2, 88]	οὕτως ἑαυτὸν αἰσχρῶς ὑπὸ φόβου	μόνου	παραπλέοντι παραδοὺς ὕστερον ἐν Ῥώμῃ
[2, 131]	ὑμᾶς βούλεσθαι δεῖ μόνους οὐδὲ	μόνους	ἀντιτιθέναι. ~Τοιαῦτα καὶ τοῦτον τεχνάζοντα
[2, 104]	τοὺς πολεμίους ἐπὶ τοσοῦτον, ὡς	μόνους	αὐτῶν ἀποσχεῖν δέκα πόδας καὶ
[2, 53]	ἡμᾶς αἱ παροῦσαι νῆες ὑποδέξωνται,	μόνους	δ' εὐθὺς ἐμβάντας περᾶν, ἵνα
[2, 47]	ὑφῆκεν, ὡς ἑκατὸν καὶ εἴκοσι	μόνους,	οἳ κατάρξαι μάλιστα ἐδόκουν, διακληρῶσαι
[2, 131]	ἐμὲ καὶ ὑμᾶς βούλεσθαι δεῖ	μόνους	οὐδὲ μόνους ἀντιτιθέναι. ~Τοιαῦτα καὶ
[2, 96]	ἰδίου στρατοῦ, τριάκοντα ἐξ αὐτοῦ	μόνους	ὑπολιπὼν ἐλέφαντας τῷ Σκιπίωνι, ἡ
[2, 80]	ὁμοεθνῶν, ἐπὶ δὲ τοὺς συμμάχους	μόνους	χωρεῖν. Καὶ τοῖς ἡττωμένοις προσεπέλαζον
[2, 131]	καὶ εὔορκόν ἐστί μοι καὶ	μόνῳ.	Ἀλλ' οὐκ ἐμὲ καὶ ὑμᾶς
[2, 114]	ἔλεγεν ἐπὶ μὲν τῷ Καίσαρι	μόνῳ	δόξαν οἴσεσθαι τυραννοκτόνων ὡς βασιλέα
[2, 36]	τὰς δυναστείας ὡς ἐν τῷδε	μόνῳ	τοῦ πολέμου λυθησομένου, Κικέρων δὲ
[2, 13]	τότε τῆς βουλῆς δεόμενος, ἀλλὰ	μόνῳ	τῷ δήμῳ χρώμενος τὰ τρίτα
[2, 119]	ἀντὶ τῆς βουλῆς τῷ δήμῳ	μόνῳ	χρώμενος ἐργάσαιτό τι δεινὸν αὑτούς.
[2, 74]	στρατηγούμενον. Καὶ τάδε μοι περὶ	μόνων	ἐστὶ τῶν Ἰταλῶν, ἐπεὶ τῶν
[2, 128]	ἐφ' ἡμῖν, ὅτι καὶ περὶ	μόνων	ἐστὶν ἡμῶν, τοῦτο ὑμῖν προθήσω
[2, 74]	Ἔχεσθε οὖν μοι τῶν Ἰταλῶν	μόνων,	κἂν οἱ σύμμαχοι δίκην κυνῶν
[2, 119]	καὶ Ἀκουῖνος καὶ Δολοβέλλας καὶ	Μοῦρκος	καὶ Πατίσκος· οἳ τῆς μὲν
[2, 102]	θέας ποικίλας ἵππων τε καὶ	μουσικῆς	καὶ πεζομαχίας ἀνδρῶν χιλίων πρὸς
[2, 70]	φασίν, οἱ δ' ὑπερεπαίροντες τεσσαράκοντα	μυριάδας	γενέσθαι λέγουσι. Καὶ τούτων οἱ
[2, 102]	ἐν τοῖς θριάμβοις φασὶ παρενεχθῆναι	μυριάδας	ἓξ καὶ ἥμισυ ταλάντων καὶ
[2, 70]	τοῖς τὰ πιθανώτατα λέγουσι δοκεῖ	μυριάδας	ἑπτὰ ἀνδρῶν Ἰταλῶν συμπεσεῖν ἀλλήλοις
[2, 34]	σὺν ὀλίγοις προσέτασσε Πομπηίῳ τρισκαίδεκα	μυριάδας	Ἰταλῶν ἀγείρειν, καὶ μάλιστα αὐτῶν
[2, 97]	ὅδε ὁ στρατός, ἐς ὀκτὼ	μυριάδας	μάλιστα συνελθὼν ἔκ τε πολλοῦ
[2, 133]	ὑπὸ Καίσαρος, ὧν ἔτι πολλαὶ	μυριάδες	εἰσὶν ἐν τῇ πόλει, τί
[2, 18]	γὰρ οὐδ' ἐντελεῖς ἐκ δέκα	μυριάδων	ἐς Συρίαν διέφυγον. Ἀλλὰ τὴν
[2, 8]	ὅτι δέοιτο δισχιλίων καὶ πεντακοσίων	μυριάδων,	ἵνα ἔχοι μηδέν· διαθέμενος δὲ
[2, 77]	μάχῃ, ἀλλ' ὡς ἐν τοσαῖσδε	μυριάσιν	ἐξ ἑνὸς ἔθνους ἐπ' ἀλλήλας
[2, 96]	τέλεσι πεζῶν καὶ ἱππέων δύο	μυριάσιν,	ὧν οἱ πολλοὶ Λίβυες ἦσαν,
[2, 18]	παιδὶ ὁμωνύμῳ καὶ αὐτῷ στρατῷ·	μύριοι	γὰρ οὐδ' ἐντελεῖς ἐκ δέκα
[2, 49]	τέλη πεζῶν καὶ Κελτῶν ἱππέες	μύριοι,	Πομπηίῳ δὲ πέντε μὲν ἐξ
[2, 110]	ἑκκαίδεκα τέλη πεζῶν καὶ ἱππέας	μυρίους.	Καὶ λόγος ἄλλος ἐφοίτα, Σιβύλλειον
[2, 44]	τῇδε τῇ εὐφημίᾳ πυνθάνομαι τὸ	μυρίους	πεσεῖν. Ἔτι δὲ τοῦ Κουρίωνος
[2, 127]	τε Πομπηίου καὶ ἐπὶ Πομπηίῳ	μυρίων	ἄλλων, ψηφίσασθαι. ~Ὁ δὲ Ἀντώνιος
[2, 33]	ὕβρει, μήτε τινὰ σφαγὴν μήτε	μύσος	ἐργασάμενοι. Ταῦτα δ' εἰπὼν ἐξέτρεχεν
[2, 11]	τό γε ἄγος αὐτῷ καὶ	μύσος	οὕτως ἀποθανὼν ἐπιβαλῶ. Ἀλλὰ τὸν
[2, 124]	οὐδὲν ἐργασόμεθα· ἕνεκα δὲ τοῦ	μύσους	καὶ ὧν Καίσαρι πάντες ὠμόσαμεν,
[2, 150]	ὑπὸ τῶν πολεμίων ἐν τῷ	μυχῷ	διενήχετο λανθάνων ἐπὶ πολύ, μόνην