Livre, Par.
[2, 153]	τῷ παρόντι. Τοῦ δὲ τὸ	ἰαμβεῖον	εἰπόντος, ὅτι μάντις ἄριστος, ὅστις
[2, 85]	τοσοῦτο δ' ἐκ τῶν Σοφοκλέους	ἰαμβείων	πρὸς ἑαυτὸν ἀνενεγκών· ὅστις γὰρ
[2, 23]	ἀρξάμενα ἐν τούτῳ καὶ τὴν	ἴασιν	ἕξειν ταχεῖανν, νόμῳ τε ὥριζεν
[2, 141]	τῷ ἔργῳ μόνον ἐστὶν ἐπίμεμπτον,	ἰασόμεθα	ἡμεῖς, διαλλακτήριον ὑμῖν ἅμα ἐς
[2, 64]	νεκροὺς τῶν ἐπιφανῶν γερόντων ἐν	ἰατρείῳ	φανῆναι, κυλίκων αὐτοῖς παρακειμένων ἀτρώτοις,
[2, 99]	οἱ περὶ θύρας· καὶ οἱ	ἰατροὶ	τὰ σπλάγχνα ἔτι σῶα ὄντα
[2, 64]	δ' ἐπὶ θρόνου παρακαθεζόμενον οἷα	ἰατρόν,	ὃς τὸ φάρμακον αὐτοῖς ἄρα
[2, 38]	αὐτοῦ Πομπηίου στρατὸς ἦν ἐν	Ἰβηρίᾳ	καὶ παρασκευῆς εἶχεν ὡς ὁρμήσων,
[2, 122]	πρὸς τῶν Καίσαρος στρατηγῶν ἐν	Ἰβηρίᾳ,	καὶ τοὺς δημάρχους Καισήτιον καὶ
[2, 150]	καὶ Τιτυρίου στρατηγούντων, καὶ ἐν	Ἰβηρίᾳ	Πετρήιος αὐτοὺς καὶ Ἀφράνιος συνέκλεισαν
[2, 150]	Λιβύῃ λαμπρῶς ἔφευγον καὶ ἐν	Ἰβηρίᾳ	Πομπήιον τὸν νέον κατεπλάγησαν. Ὁ
[2, 40]	δὲ τοῦ Πομπηίου τὸν ἐν	Ἰβηρίᾳ	στρατόν, πολύν τε ὄντα καὶ
[2, 152]	ὑπὸ δέους, Καίσαρι δὲ ἐν	Ἰβηρίᾳ,	τοῦ στρατοῦ περιφόβου τε ὄντος
[2, 8]	~Ὁ δὲ Καῖσαρ στρατηγὸς ἐς	Ἰβηρίαν	αἱρεθεὶς ἐπὶ μέν τι πρὸς
[2, 44]	νίκη Καίσαρος ἡ περὶ τὴν	Ἰβηρίαν	ἀπηγγέλθη, ἀνεθάρρησάν τε καὶ παρετάξαντο
[2, 153]	ἔφη τοιαῦτά οἱ καὶ περὶ	Ἰβηρίαν	γεγονέναι. Τοῦ δὲ μάντεως εἰπόντος
[2, 116]	ἔφη τοιοῦτον αὑτῷ καὶ περὶ	Ἰβηρίαν	γενέσθαι πολεμοῦντι Πομπηίῳ. Ἀποκριναμένου δὲ
[2, 1]	Σερτώριός τε καὶ Περπέννας περὶ	Ἰβηρίαν	ἔδρασαν, ἕτερα ἐμφύλια Ῥωμαίοις τοιάδε
[2, 40]	μὲν αὐτὸς ἔγνω προκαθελεῖν ἐς	Ἰβηρίαν	ἐλάσας, τὴν δὲ δύναμιν ἐς
[2, 137]	ἀγαθῶν ἔς τε Λιβύην καὶ	Ἰβηρίαν	ἐλαυνόμενοι διωλώλεσαν, εἰκότως αὐτῷ δεδιότι
[2, 65]	αὐτήν τε καὶ Γαλατίαν καὶ	Ἰβηρίαν	ἐξ οἰκείας καὶ ἡγεμονίδος γῆς
[2, 87]	ἀξιόλογοι παρασκευαί, περὶ Λιβύην καὶ	Ἰβηρίαν,	ἐπὶ Καίσαρα συνεκροτοῦντο. ~Αὐτὸς δ'
[2, 8]	Ἰβήρων ἀνὰ μέρος, μέχρι τὴν	Ἰβηρίαν	ἐς τὸ ὁλόκληρον ἀπέφηνε Ῥωμαίοις
[2, 42]	ὁ Πετρήιος ἐς τὴν ἐντὸς	Ἰβηρίαν	ἐχώρουν ἕτερον στρατὸν ἀθροίσοντες. Καὶ
[2, 42]	Πομπηίῳ γενέσθαι τὴν Ἰταλίαν ἐς	Ἰβηρίαν	ᾖει, ἔνθα Πετρηίῳ καὶ Ἀφρανίῳ
[2, 87]	τὸ μέρος ἔχοντες ἠπείγοντο ἐς	Ἰβηρίαν	καὶ αὐτὴν ἀποστήσαντες ἀπὸ τοῦ
[2, 48]	ἐφ' ἑαυτοῦ καταλέγων. Ἐς μὲν	Ἰβηρίαν	Μᾶρκον Λέπιδον, ἐς δὲ Σικελίαν
[2, 103]	τὸν νέον Πομπήιον ἐστράτευεν ἐς	Ἰβηρίαν,	ὅσπερ αὐτῷ λοιπὸς ἦν ἔτι
[2, 18]	αὐτοῖς, ὁ μὲν Πομπήιος εἵλετο	Ἰβηρίαν	τε καὶ Λιβύην καὶ ἐς
[2, 43]	ἀπέλυεν ἀπαθεῖς, αὐτὸς δὲ τῆς	Ἰβηρίας	ἀπέφαινεν ἡγεῖσθαι Κάσσιον Κόιντον. ~Καὶ
[2, 43]	μὲν καὶ ἑτέροις ἐδόκει τῆς	Ἰβηρίας	ἐκστῆναι Καίσαρι καὶ ἀπαθεῖς ἐς
[2, 8]	ἐνοχλοῦντας, ὡς ἐδύνατο, καὶ τῆς	Ἰβηρίας	ἐπιβὰς χρηματίζειν μὲν ταῖς πόλεσιν
[2, 107]	ἀντὶ τοῦ Ἀντωνίου, ἄρχοντι μὲν	Ἰβηρίας,	ἡγεμονεύοντι δ' αὐτῆς διὰ φίλων.
[2, 43]	συνέβησαν ὁ μὲν ἐκστῆναι τῆς	Ἰβηρίας	τῷ Καίσαρι, ὁ δὲ Καῖσαρ
[2, 109]	συγχωρεῖ πάλιν αὐτὸν σωματοφυλακεῖν τὰς	Ἰβηρικὰς	σπείρας, Οὐδὲν ἀτυχέστερον, ἔφη, διηνεκοῦς
[2, 8]	ἀγείρας ἐπετίθετο τοῖς ἔτι λοιποῖς	Ἰβήρων	ἀνὰ μέρος, μέχρι τὴν Ἰβηρίαν
[2, 73]	καὶ νίκας δυσαριθμήτους ἀνύσαντας καὶ	Ἰβήρων	καὶ Κελτῶν καὶ Βρεττανῶν ἔθνη
[2, 103]	ἡγεμόσι συνῆλθεν, ὁ δὲ ἐξ	Ἰβήρων	τε καὶ Κελτιβήρων, ἔθνους ἀλκίμου
[2, 87]	Καίσαρος στρατὸν ἄλλον ἐξ αὐτῶν	Ἰβήρων	τε καὶ Κελτιβήρων καὶ θεραπόντων
[2, 2]	ἐς δ' ξενίαν τῆς πόλεως	ἰγκουιλῖνον,	ᾧ ῥήματι καλοῦσι τοὺς ἐνοικοῦντας
[2, 53]	μᾶλλον ἐβουλόμην, ἵνα με Πομπήιος	ἴδῃ,	νομίζων ἔτι τὴν ἀρχὴν ἐν
[2, 116]	πρὸ ὀλίγου συνευξάμενος, ἐντυχὼν διελέγετο	ἰδίᾳ	μετὰ σπουδῆς. Καὶ τοὺς μὲν
[2, 10]	τε καὶ ὅπλων ἐπ' ἀλλήλους	ἰδίᾳ	παρασκευαί. Δεινὸς δ' ὢν ὁ
[2, 123]	εἴ τις ἀνηκέστως ἔχει, τὰ	ἴδια	ἐν τῷ παρόντι ἀναθέσθαι. ~Ἀντώνιος
[2, 28]	τοῦ Καίσαρος ἐπαινῶν καὶ τὰ	ἴδια	ἐξ ἀρχῆς καταλέγων ὅτι τε
[2, 123]	ἐν τοῖς κοινοῖς καὶ τὰ	ἴδια	καταθέσθαι ἤ, εἴ τις ἀνηκέστως
[2, 130]	τις ἐβόησεν, εἴτε κατὰ γνώμην	ἰδίαν	εἴτε παρεσκευασμένος· Φυλάσσεσθε παθεῖν ὅμοια.
[2, 28]	ἰδιωτεῦσαι· οὔτε γὰρ ἐς τὴν	ἰδίαν	ἔχθραν ἐκείνῳ λυσιτελεῖν οὔτε Ῥωμαίοις,
[2, 124]	εἰπόντας ἠμείψατο· Κατὰ μὲν ἔχθραν	ἰδίαν	οὐδὲν ἐργασόμεθα· ἕνεκα δὲ τοῦ
[2, 25]	ἐς οὐδὲν αὐτῇ παρὰ τὴν	ἰδίαν	ὑπατείαν κεχρημένου καὶ ὅτι νοσοῦσαν
[2, 70]	τῆς Ἑλλάδος Λάκωνες ὑπὸ τοῖς	ἰδίοις	βασιλεῦσι τασσόμενοι, καὶ ἡ ἄλλη
[2, 73]	ἔλεγεν, ὁ δὲ Καῖσαρ τοῖς	ἰδίοις	τοιάδε· Τὰ μὲν δυσχερέστερα ἤδη
[2, 9]	αὐτὸν ἀπολιπὼν τῷ Πομπηίῳ, διεκώλυεν,	ἴδιον	ἔργον ἀποφαίνων τὸ Μιθριδάτειον. Καὶ
[2, 53]	ὅτι μὴ κρατήσασιν οὐδέν ἐστιν	ἴδιον.	Ἴωμεν οὖν ἐπὶ θεράποντάς τε
[2, 135]	τῶν κληρούχων ἡγεμόνες ἦσαν, ἠξίουν	ἴδιον	περὶ σφῶν ἐπὶ τῷ κοινῷ
[2, 38]	μὲν ἀθρόως ἐγίνετο, ὁ δ'	ἴδιος	αὐτοῦ Πομπηίου στρατὸς ἦν ἐν
[2, 96]	οἰκεῖα μάλιστα ἀνεζεύγνυ μετὰ τοῦ	ἰδίου	στρατοῦ, τριάκοντα ἐξ αὐτοῦ μόνους
[2, 19]	τῆς πόλεως καὶ τὰς τῶν	ἰδίων	διαδόχων χειροτονίας. Οἱ δ' ἀγαθοὶ
[2, 113]	φανερὸν ἀλλήλοις προύφερον καὶ τῶν	ἰδίων	ἑκάτερος φίλων ἀπεπειρῶντο καὶ τῶν
[2, 43]	ἐπιμιξίαν τῶν Καίσαρος, τῶν τε	ἰδίων	ἡγεμόνων ἐνιστάμενόν τινα αὐτοχειρὶ διεχρήσατο·
[2, 21]	καὶ ἑκατόν. ~Κλωδίου δ' ἐξ	ἰδίων	χωρίων ἐπανιόντος ἐπὶ ἵππου καὶ
[2, 151]	ὑπὸ Φιλίππῳ, τοῦ δ' ἐξ	ἰδιωτείας,	εὐγενοῦς μὲν καὶ περιφανοῦς, χρημάτων
[2, 93]	σύμβολον ἀφειμένων τῆς στρατείας καὶ	ἰδιωτευόντων.	~Οἱ δ' οὐκ ἐνεγκόντες ἔτι
[2, 28]	τῆς στρατιᾶς, πρὶν καὶ αὐτὸν	ἰδιωτεῦσαι·	οὔτε γὰρ ἐς τὴν ἰδίαν
[2, 27]	ἔσεσθαι βεβαίαν, εἰ μὴ πάντες	ἰδιωτεύσειαν.	Ἔλεγε δὲ ταῦτ' εἰδὼς οὐ
[2, 25]	ἐδεδοίκει μὲν ὑπὸ τοῖς ἐχθροῖς	ἰδιώτης	γενέσθαι, ἐτέχναζε δὲ ἐπὶ δυνάμεως
[2, 12]	χειρῶν ἅπαντα μεθεὶς οἷά τις	ἰδιώτης	οὐ προῄει τῆς οἰκίας ἐπὶ
[2, 105]	τὰ νεώρια λαθὼν ὥς τις	ἰδιώτης,	φορείῳ κομιζόμενος· ὁρῶν δὲ καὶ
[2, 34]	πάντα αὐτίκα ἐψηφίζοντο καὶ τὰ	ἰδιωτικὰ	σφῶν ἐπὶ τοῖς κοινοῖς, εἰ
[2, 57]	ἑστιᾶσθαι κελεύσας, ἐπιθέμενος δ' ἐσθῆτα	ἰδιώτου	καὶ ὀχήματος εὐθὺς ἐπιβὰς ἐξήλασεν
[2, 101]	δεδιώς, ἔστενε, καὶ μάλιστα, ὅτε	ἴδοι	Λεύκιόν τε Σκιπίωνα τὸν αὐτοκράτορα
[2, 55]	ἢ καπνὸν εἴ ποτε μακρόθεν	ἴδοιεν	αὐτῶν ἑκάτεροι, νομίζοντες εἶναι τὰ
[2, 77]	ἑκατέρων ἠλέουν, καὶ μάλιστα, ὅτε	ἴδοιεν	Ἰταλοὺς Ἰταλοῖς συμφερομένους. Ἐγγύς τε
[2, 114]	καὶ μὴ προμάθοιεν, προθύμως, ὅτε	ἴδοιεν	τὸ ἔργον, συνεπιληψομένων, ὃ καὶ
[2, 61]	τοιούσδε ἄρτους προσήνεγκαν ὡς εὐφρανοῦντες	ἰδόντα.	ὁ δὲ οὐχ ἥσθη, ἀλλ'
[2, 76]	ἦν ἔθος αὐτῷ. Καὶ τοῦτ'	ἰδόντες	οἱ πολέμιοι μετήγαγον ἐπ' αὐτὸ
[2, 115]	Καλπουρνία ἐνύπνιον αἵματι πολλῷ καταρρεόμενον	ἰδοῦσα	κατεκώλυε μὴ προελθεῖν. Θυομένῳ τε
[2, 36]	ὁ θεὸς ὗσαι καὶ ξόανα	ἱδρῶσαι	καὶ κεραυνοὶ πεσεῖν ἐπὶ νεὼς
[2, 143]	Καὶ ὁ Ἀντώνιος ὧδε ἔχοντας	ἰδὼν	οὐ μεθῆκεν, ἀλλὰ ἡἡρημένος εἰπεῖν
[2, 74]	μηδὲν ἔχωμεν, ἂν μὴ κρατῶμεν,	ἴδωσι	δ' ἡμᾶς ἀσταθμεύτους οἱ πολέμιοι
[2, 122]	μόνης ἄκων τῆς χειρὸς ἀπολειφθῆναι	ιεἰσὶ	δ' οἳ καὶ λέγουσιν αὐτὸν
[2, 42]	καὶ ἐκώλυεν ἐς τὸ πρόσθεν	ἰέναι	καί τι καὶ μέρος αὐτῶν,
[2, 152]	νέῳ καὶ ὀκνοῦντος ἐς μάχην	ἰέναι,	προδραμόντι πάντων ἐς τὸ μεταίχμιον
[2, 108]	ἥ τε τῶν δημάρχων ἀρχὴ	ἱερὰ	καὶ ἄσυλος ἦν ἐκ νόμου
[2, 33]	τῆς ἀρχῆς ἐπεθείαζεν αὐτοῖς, ὡς	ἱερὰ	καὶ ἄσυλος οὖσα ὑβρίζοιτο, καὶ
[2, 140]	καὶ οἰκίας καὶ τάφους καὶ	ἱερά,	ὧν οὐδὲ τοὺς ἀλλοφύλους πολεμίους
[2, 138]	προστάται Καισήτιος καὶ Μάρυλλος; Οὐχ	ἱερὰν	καὶ ἄσυλον ἄρχοντες ἀρχὴν ἐξηλαύνοντο
[2, 138]	δὲ τῶν δημάρχων ἀρχὴν οὐχ	ἱερὰν	καὶ ἄσυλον οἱ πατέρες ἡμῶν
[2, 106]	αὐτὸς ἡμέραις ἐν παρατάξεσιν ἐνίκα,	ἱερέας	δὲ καὶ ἱερείας ἀνὰ πενταετὲς
[2, 150]	Τότε δὲ καὶ γέροντας καὶ	ἱερέας	στρατεύεσθαι. Περί τε τὴν Ἀλεξάνδρειαν
[2, 109]	εἰώθασιν οἱ τῆσδε τῆς ἑορτῆς	ἱερέες,	ἐπὶ τὰ ἔμβολα ἀναδραμὼν ἐστεφάνωσε
[2, 106]	παρατάξεσιν ἐνίκα, ἱερέας δὲ καὶ	ἱερείας	ἀνὰ πενταετὲς εὐχὰς δημοσίας ὑπὲρ
[2, 68]	τῆς αὐτῆς νυκτός τινα τῶν	ἱερείων	ἐκφυγόντα οὐ συνελήφθη, καὶ μελισσῶν
[2, 148]	θέσθαι. Κωλυόμενοι δὲ ὑπὸ τῶν	ἱερέων	ἐς τὴν ἀγορὰν αὖθις ἔθεσαν,
[2, 150]	ὡς νόμῳ τῷ περὶ ἀστρατείας	ἱερέων	καὶ γερόντων ἐγγραφῆναι πλὴν εἰ
[2, 106]	ἀγώνων καὶ ἀναθημάτων ἐν πᾶσιν	ἱεροῖς	καὶ δημοσίοις χωρίοις, ἀνὰ φυλὴν
[2, 120]	ἄθρουν τότε ἐστάθμευεν ἐν τοῖς	ἱεροῖς	καὶ τεμένεσιν ὑφ' ἑνὶ σημείῳ
[2, 126]	ἡμέρας ἐς τὸ τῆς Γῆς	ἱερόν,	ἀγχοτάτω μάλιστα ὂν τῆς οἰκίας
[2, 134]	μὲν ὕπατον ἐν βουλευτηρίῳ καὶ	ἱερὸν	ἄνδρα ἐν ἱερῷ χωρίῳ, βουλῆς
[2, 60]	σὺν ὀλίγοις ἐπὶ πύλας καὶ	ἱερὸν	Ἀρτέμιδος Τοῦ δ' αὐτοῦ χειμῶνος
[2, 123]	συγγενῶν τότε πρῶτον ἐς τὸ	ἱερὸν	ἐλθεῖν πρὸς αὐτοὺς δυνηθέντων ᾑρέθησαν
[2, 144]	αὐτὸν ἐν τῷ ψηφίσματι ἐξεθείαζον,	ἱερὸν	καὶ ἄσυλον ἢ πατέρα πατρίδος
[2, 118]	ἱερῷ χωρίῳ καὶ ἐς ἄνδρα	ἱερὸν	καὶ ἄσυλον, φυγή τε ἦν
[2, 126]	συνέθεον ἐς τὸ τῆς Γῆς	ἱερὸν	καὶ Κίννας ὁ στρατηγός, αὖθις
[2, 137]	ἀγορὰν ἐντυχόντες, οὔτε ὡς ἐς	ἱερὸν	καταφυγόντες ςοὐ γὰρ ἡμάρτομενν οὔτε
[2, 145]	τῇ πόλει. Προπέμπωμεν οὖν τὸν	ἱερὸν	τόνδε ἐπὶ τοὺς εὐδαίμονας, τὸν
[2, 11]	οἱ φίλοι ἐς τὸ πλησίον	ἱερὸν	τοῦ Στησίου Διός, Κάτων δ'
[2, 144]	αὐτὸς ὑμῖν ὁ ἄσυλος καὶ	ἱερὸς	ἀνῄρηται, οὐ βιασάμενος οἷα τύραννος
[2, 106]	δέκα ἔτη, καὶ τὸ σῶμα	ἱερὸς	καὶ ἄσυλος εἶναι καὶ χρηματίζειν
[2, 144]	ἐστὶ μαρτυρία, ἔνθα δ' ἦν	Ἱερὸς	καὶ ἄσυλος καὶ Ἀπαθὴς καὶ
[2, 138]	ἀσύλους ἡμάρτανον; Ἢ Καῖσαρ μὲν	ἱερὸς	καὶ ἄσυλος, ὅτῳ ταῦτα οὐχ
[2, 131]	μὲν Καῖσαρ ἡμῶν, ἔφη, μεθέστηκεν,	ἱερὸς	τῷ ὄντι καὶ τίμιος ἀνήρ,
[2, 122]	ἀμφὶ τὸν Κάσσιον ἐκ τοῦ	ἱεροῦ	κατεκάλουν. Οἱ δὲ ἥδοντο μὲν
[2, 86]	καὶ ἐς τὸ ἄδυτόν του	ἱεροῦ	κατενεχθέντα ἐζήτησε καὶ εὗρεν ἐπ'
[2, 142]	δὲ ἡδόμενοι κατεκάλουν ἐκ τοῦ	ἱεροῦ	τοὺς ἀμφὶ τὸν Κάσσιον. Καὶ
[2, 14]	ἐπίκλην, ὅν τινα αἰσχρὰν ἐν	ἱερουργίᾳ	γυναικῶν ποτε λαβόντα ὑπόνοιαν ἐπὶ
[2, 14]	γυναῖκα, ἕτεροι δὲ διὰ τὴν	ἱερουργίαν	ἐς ἀσέβειαν ἐδίωκον, καὶ συνηγόρευε
[2, 70]	μὴ ἀδικεῖν τὸν στρατὸν ὡς	ἱεροὺς	τῶν Θεσμοφόρων, πρὸς δὲ τὴν
[2, 148]	ὡς εὐαγὲς θάψαι τε ἐν	ἱερῷ	καὶ μετὰ θεῶν θέσθαι. Κωλυόμενοι
[2, 134]	βουλευτηρίῳ καὶ ἱερὸν ἄνδρα ἐν	ἱερῷ	χωρίῳ, βουλῆς ἀγηγερμένης, ὑπὸ ὄψεσι
[2, 118]	τοῖς φονεῦσι τοσοῦδε ἄγους ἐν	ἱερῷ	χωρίῳ καὶ ἐς ἄνδρα ἱερὸν
[2, 153]	αὖθις, μέχρι βραδυνόντων αὐτῷ τῶν	ἱερῶν	δυσχεράνας ἐσῆλθε καὶ ἀνῃρέθη. Τὸ
[2, 116]	οἰωνίζεσθαι προσιοῦσι. Καὶ πάλιν τῶν	ἱερῶν	ἦν τῷ Καίσαρι τὸ μὲν
[2, 116]	ὡς φίλων ἐπειγόμενος ἐσῄει τῶν	ἱερῶν	καταφρονήσας· χρῆν γὰρ ἃ ἐχρῆν
[2, 115]	πυνθανόμενοι δὲ περὶ τῶν γιγνομένων	ἱερῶν	τῷ Καίσαρι καὶ τῆς ἀναθέσεως
[2, 138]	ἐθνῶν ἡγεμονίας οὔτε στρατείας ἢ	ἱερωσύνας	ἢ κληρουχίας ἢ τιμὰς ἄλλας
[2, 128]	τὰς ἐν ἄστει καὶ ἐς	ἱερωσύνας	καὶ ἐθνῶν ἢ στρατοπέδων ἡγεμονίας
[2, 132]	καὶ ᾑοῦντο ἐπὶ τὴν Καίσαρος	ἱερωσύνην.	Τοῦ δὲ ἥψατο μὲν ἡ
[2, 132]	οὖν ἔτι παρρησίᾳ διὰ τὴν	ἱερωσύνην	ὑπὲρ τῆς εἰρήνης τῶν μισθωτῶν
[2, 57]	Καῖσαρ ἀποκαλυψάμενος ἐνεβόησεν αὐτῷ· Θαρρῶν	ἴθι	πρὸς τὸν κλύδωνα· Καίσαρα φέρεις
[2, 89]	ἔθνη τὴν μεγάλην χερρόνησον οἰκοῦσι	ικαὶ	καλοῦσιν αὐτὰ ἑνὶ ὀνόματι Ἀσίαν
[2, 20]	τὸν Πομπήιον, στρατιᾶς τε ἄρχοντα	ἱκανῆς	καὶ φιλόδημον εἶναι δοκοῦντα καὶ
[2, 26]	τὸν δῆμον εὐχαριτώτατος καὶ εἰπεῖν	ἱκανώτατος.	Τούτων ὁ Καῖσαρ Κλαύδιον μὲν
[2, 81]	τὸν στρατὸν ἀσχέτως που περιθέων	ἱκέτευε	προσπονῆσαι, μέχρι καὶ τὸν χάρακα
[2, 104]	φόβῳ, θεοὺς πάντας ὁ Καῖσαρ	ἱκέτευε,	τὰς χεῖρας ἐς τὸν οὐρανὸν
[2, 47]	οἱ μὲν ἄρχοντες αὐτοῦ προσπεσόντες	ἱκέτευον,	ὁ δὲ Καῖσαρ μόλις τε
[2, 63]	τε σφᾶς ἐπιστρεφόμενοι πρὸς ἀλλήλους	ἰλαδὸν	κατὰ μέρη συνώμνυντο, ἐφορῶντος αὐτοῦ
[2, 42]	ἀγχωμάλως ἀλλήλοις ἐπολέμουν ἀμφὶ πόλιν	Ἰλέρτην.	Καὶ στρατοπεδεύων ὁ Καῖσαρ ἐπὶ
[2, 20]	ἣν Διομήδη φασὶν ἀλώμενον ἐξ	Ἰλίου	πρώτην ἐν τῇ Ἰταλίᾳ πόλιν
[2, 81]	τὸν Τελαμῶνος Αἴαντά φασιν ἐν	Ἰλίῳ	παθεῖν, ἐν μέσοις πολεμίοις ὑπὸ
[2, 41]	δὲ Σαρδοῦς, καὶ ἐς τὴν	Ἰλλυρίδα	Γάιον Ἀντώνιον ἔπεμπε καὶ τὴν
[2, 47]	ἡμερῶν Ἀντώνιός τε περὶ τὴν	Ἰλλυρίδα	ἡττᾶτο ὑπὸ Ὀκταουίου κατὰ Δολοβέλλα
[2, 32]	ἕξειν δύο τέλη καὶ τὴν	Ἰλλυρίδα	μετὰ τῆς ἐντὸς Ἄλπεων Γαλατίας,
[2, 59]	ἦγε τοὺς βουλομένους διὰ τῆς	Ἰλλυρίδος,	οὐδαμοῦ διαναπαύων· καὶ ἀνῃρέθησαν ὑπὸ
[2, 39]	ἐπανελθόντας καὶ Ταυλαντίους ἐπ' ἐκείνοις,	Ἰλλυρικὸν	ἔθνος, ἐπὶ δὲ τοῖς Ταυλαντίοις
[2, 59]	διαναπαύων· καὶ ἀνῃρέθησαν ὑπὸ τῶν	Ἰλλυριῶν	σχεδὸν ἅπαντες, καὶ ὁ Καίσαρ
[2, 39]	δὲ τοῖς Ταυλαντίοις ἕτερον γένος	Ἱλλυριῶν	Λιβυρνούς, οἳ τὰ περίοικα νηυσὶ
[2, 68]	Ἀφροδίτην νἐκ γὰρ Αἰνείου καὶ	Ἴλου	τοῦ Αἰνείου τὸ τῶν Ἰουλίων
[2, 119]	βουλευτηρίῳ, οὐδενὸς δὲ παραμείναντος τὰ	ἱμάτια	ταῖς λαιαῖς ὥσπερ ἀσπίδας περιπλεξάμενοι
[2, 117]	Καὶ ὁ Καῖσαρ τό τε	ἱμάτιον	ἀπὸ τοῦ Κίμβερος ἐπισπάσας καὶ
[2, 117]	πληγήν, Εἴτε ἀπογινώσκοντα ἤδη, τὸ	ἱμάτιον	περικαλύψασθαι καὶ πεσεῖν εὐσχημόνως παρὰ
[2, 67]	ἐς φιλαρχίαν ὡς ἑκόντα βραδύνοντα,	ἵν'	ἀνδρῶν ὁμοτίμων τοσῶνδε ἄρχοι, καὶ
[2, 19]	γενέσθαι, Πομπηίου πάνθ' ὑπερορῶντος ἐπίτηδες,	ἵνα	ἐν χρεία γένοιντο δικτάτορος. ~Καὶ
[2, 39]	θάψαντα ἐμβαλεῖν ἐς τὸ πέλαγος,	ἵνα	ἐπώνυμον αὐτοῦ γένοιτο. Χρόνῳ δὲ
[2, 8]	δέοιτο δισχιλίων καὶ πεντακοσίων μυριάδων,	ἵνα	ἔχοι μηδέν· διαθέμενος δὲ τοὺς
[2, 53]	καὶ παρασκευὴν καὶ πάνθ' ὑπολιπέσθαι,	ἵνα	ἡμᾶς αἱ παροῦσαι νῆες ὑποδέξωνται,
[2, 55]	τε τὴν ὕλην, ἣν παρώδευεν,	ἵνα	Καίσαρι δύσβατος εἴη, καὶ ποταμῶν
[2, 53]	ἂν ἢ λέγειν μᾶλλον ἐβουλόμην,	ἵνα	με Πομπήιος ἴδῃ, νομίζων ἔτι
[2, 27]	οἰκοδόμημα περικαλλές· ~Ὁ δὲ Κουρίων,	ἵνα	μὴ ἄφνω μετατιθέμενος γίγνοιτο κατάφωρος,
[2, 141]	εὐθὺς ἐκ πρώτης ἀφορμῆς ἀποδώσομεν,	ἵνα	μὴ βέβαιον ἔχητε μόνον ὑμεῖς
[2, 105]	τὴν Κορδύβην, ὁ μὲν Καῖσαρ,	ἵνα	μὴ διαφυγόντες οἱ πολέμιοι πάλιν
[2, 54]	φυλάσσοντες τά τε πλοῖα κατέδυσαν,	ἵνα	μὴ ὁ Καῖσαρ αὐτὰ λάβοι,
[2, 23]	ὕπατος εἶναι Κάτωνα μὲν ἐψηφίσατο,	ἵνα	μὴ παρὼν ἐνοχλοίη, Κύπρον ἀφελέσθαι
[2, 80]	Καῖσαρ εὐμηχάνως δὴ τότε μάλιστα,	ἵνα	μὴ συνέλθοιεν αὖθις μηδὲ τὸ
[2, 74]	αὐτῶν καὶ τὴν τάφρον ἐγχώσατε,	ἵνα	μηδὲν ἔχωμεν, ἂν μὴ κρατῶμεν,
[2, 49]	τοῦ Ἰταλικοῦ στρατοῦ χρῆσθαι διενοεῖτο,	ἵνα	μηδένα τῶν Ἰταλῶν τοῦ πολέμου
[2, 131]	αὐτὸν εἰς τὴν ἀγορὰν ἠξίουν,	ἵνα	ὁμαλῶς ἅπαντες ἐπακούσειαν. Καὶ ὁ
[2, 76]	αὐτὸ τοὺς ἀρίστους τῶν ἱππέων,	ἵνα	πλέονες ὄντες, εἰ δυνηθεῖεν, κυκλώσαιντο.
[2, 24]	πλῆθος ἦν αὐτίκα δικῶν ποικίλων.	Ἵνα	τε μὴ δείσειαν οἱ δικασταί,
[2, 53]	μόνους δ' εὐθὺς ἐμβάντας περᾶν,	ἵνα	τοὺς ἐχθροὺς διαλάθοιμεν, τῷ μὲν
[2, 149]	ὕοντος. Ἀπλώτου τε θαλάσσης ἐν	Ἰνδοῖς	ἀπεπείρασε, καὶ ἐπὶ κλίμακα πρῶτος
[2, 154]	καὶ ξένης, φιλόκαλοι, τὰ μὲν	Ἰνδῶν	Ἀλέξανδρος ἐξετάζων τοὺς Βραχμᾶνας, οἳ
[2, 154]	ἐξετάζων τοὺς Βραχμᾶνας, οἳ δοκοῦσιν	Ἰνδῶν	εἶναι μετεωρολόγοι τε καὶ σοφοὶ
[2, 153]	Ἀλεξάνδρῳ συνέπεσεν. Ἐπανιόντα γὰρ ἐξ	Ἰνδῶν	ἐς Βαβυλῶνα μετὰ τοῦ στρατοῦ
[2, 45]	ἑξακόσιοι, καὶ κατετρώθησαν ἔτι πλείονες.	~Ἰόβα	δ' ἐπιόντος δόξα ψευδὴς προεπήδησεν,
[2, 83]	προθέντος περί τε Αἰγύπτου καὶ	Ἰόβα,	Ἰόβα μὲν ὑπερεώρων ὡς ἀδόξου,
[2, 100]	ἀλλήλους· καὶ τὴν ἀρχὴν τὴν	Ἰόβα	Καῖσαρ ὑποτελῆ Ῥωμαίοις ἐποίησεν, αὐτῇ
[2, 96]	δυνάστου Κίρταν, ἣ βασίλειον ἦν	Ἰόβα,	καταλαβόντος, ὁ μὲν Ἰόβας, ἐξαγγελθέντος
[2, 83]	περί τε Αἰγύπτου καὶ Ἰόβα,	Ἰόβα	μὲν ὑπερεώρων ὡς ἀδόξου, ἐς
[2, 87]	τῷ μετὰ Οὐάρου στρατῷ καὶ	Ἰόβᾳ	Νομάδων βασιλεῖ συμμαχοῦντι. Πομπήιος δ'
[2, 101]	συμμαχήσασι τῷ Σκιπίωνι· ἔνθα καὶ	Ἰόβα	παῖς, Ἰόβας ὁ συγγραφεύς, βρέφος
[2, 96]	ἐς τριάκοντα προσδοκωμένου παρέσεσθαι σὺν	Ἰόβᾳ	τῷ βασιλεῖ, καὶ τῷδε ἄγοντι
[2, 46]	κεφαλὴ τοῦ Κουρίωνος ἀποτμηθεῖσα ἐς	Ἰόβαν	ἐφέρετο· ἐν δὲ τῷ περὶ
[2, 95]	Σκιπίωνα. Καὶ αὐτὸν οἰχόμενον ἐς	Ἰόβαν	καταλαβὼν παρέτασσεν ἐς μάχην παρ'
[2, 45]	οὐ πολὺ διεστῶτα ὑπεστροφέναι τὸν	Ἰόβαν,	πορθουμένης αὐτῷ τῆς ἀρχῆς ὑπὸ
[2, 46]	ψιλοὶ καὶ ὑπηρέται τοῦ στρατοῦ·	Ἰόβας	δ' ἐς τὰ οἰκεῖα ἀνέστρεφε,
[2, 100]	ὁ Καῖσαρ καὶ ἐπέγραψεν Ἀντικάτων.	~Ἰόβας	δὲ καὶ Πετρήιος τῶν γιγνομένων
[2, 96]	ἦν Ἰόβα, καταλαβόντος, ὁ μὲν	Ἰόβας,	ἐξαγγελθέντος αὐτῷ τοῦδε, ἐς τὰ
[2, 46]	Οὐάρῳ σφᾶς παρέδοσαν, ὁ δὲ	Ἰόβας	ἐπελθὼν περιέστησεν αὐτοὺς περὶ τὸ
[2, 101]	Σκιπίωνι· ἔνθα καὶ Ἰόβα παῖς,	Ἰόβας	ὁ συγγραφεύς, βρέφος ὢν ἔτι
[2, 44]	Ἄττιος ἐστρατήγει τῷ Πομπηίῳ, καὶ	Ἰόβας	ὁ τῶν Μαυρουσίων Νομάδων βασιλεὺς
[2, 38]	ἐς Βρεντέσιον ἠπείγετο, ὡς τὸν	Ἰόνιον	διαβαλῶν ἐς Ἤπειρον καὶ τοῦ
[2, 49]	ἐξ Ἰταλίας, μεθ' ὧν τὸν	Ἰόνιον	διεπεπλεύκει, καὶ τούτοις ὅσοι συνετάσσοντο
[2, 41]	κατὰ σπουδήν, ἀμφί τε τὸν	Ἰόνιον	καὶ περὶ τὴν Τυρρηνίαν· καὶ
[2, 110]	Στρατιὰν δὴ προύπεμπεν ἤδη τὸν	Ἰόνιον	περᾶν, ἑκκαίδεκα τέλη πεζῶν καὶ
[2, 39]	τῇ μάχῃ τῇδε Δυρράχου παῖδα	Ἰόνιον	ὑφ' Ἡρακλέους ἐξ ἀγνοίας ἀποθανεῖν
[2, 150]	ἀπέθανε. ~Καίσαρι δὲ ἥ τε	Ἰόνιος	θάλασσα εἶξε, χειμῶνος μέσου πλωτὴ
[2, 49]	συνῆγε καὶ τὰς ἐν τῷ	Ἰονίῳ	Καίσαρος τεσσαράκοντα ναῦς ἑλὼν ἐφύλασσεν
[2, 38]	οὐ κωλύσας δ' ἐς Πομπήιον	ἰόντα.	Γιγνομένων δὲ τούτων οὕτως ὀξέως,
[2, 108]	δ' αὐτὸν ἀμφὶ τὰς πύλας	ἰόντα	ποθὲν βασιλέα προσειπόντων καὶ τοῦ
[2, 98]	Καίσαρος εὐθὺς ἐπὶ τὴν Ἰτύκην	ἰόντος	ἐγίγνετο φυγὴ πάντων. Καὶ οὐδένα
[2, 25]	δὲ φυγάδων ἐς τὸν Καίσαρα	ἰόντων	ἀθρόων καὶ παραινούντων φυλάσσεσθαι τὸν
[2, 90]	Τραϊανόν, ἐξολλύντα τὸ ἐν Αἰγύπτῳ	Ἰουδαίων	γένος, ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων ἐς
[2, 90]	Αἰγύπτῳ Ἰουδαίων γένος, ὑπὸ τῶν	Ἰουδαίων	ἐς τὰς τοῦ πολέμου χρείας
[2, 14]	γυναικῶν ποτε λαβόντα ὑπόνοιαν ἐπὶ	Ἰουλίᾳ	τῇ Καίσαρος αὐτοῦ γυναικὶ ὁ
[2, 106]	γενέσεως αὐτοῦ τὸν Κυϊντίλιον μῆνα	Ἰούλιον	ἀντὶ Κυϊντιλίου μετωνόμασαν εἶναι. Καὶ
[2, 68]	Ἴλου τοῦ Αἰνείου τὸ τῶν	Ἰουλίων	γένος παρενεχθέντος τοῦ ὀνόματος ἡγεῖτο
[2, 77]	ἐξ ἑνὸς ἔθνους ἐπ' ἀλλήλας	ἰούσαις	πολλὰ τὰ παράδοξα συνέπιπτεν. Ὧν
[2, 90]	στρατιᾶς τῆς βασιλικῆς ἐπ' αὐτὸν	ἰούσης,	ἀγῶνες αὐτῷ ποικίλοι περὶ τὸ
[2, 107]	τὸν ἵππαρχον ἑαυτοῦ, Λεπίδῳ προστάξας	ἱππαρχεῖν	ἀντὶ τοῦ Ἀντωνίου, ἄρχοντι μὲν
[2, 102]	τὸ διπλάσιον καὶ χιλιάρχῃ καὶ	ἱππάρχῃ	τὸ ἔτι διπλάσιον καὶ τοῖς
[2, 92]	στάσιν εἶναι καὶ Ἀντώνιον τὸν	ἵππαρχον	αὑτοῦ τὴν ἀγορὰν στρατιᾷ φυλάσσειν,
[2, 107]	αὑτόν τε καὶ Ἀντώνιον, τὸν	ἵππαρχον	ἑαυτοῦ, Λεπίδῳ προστάξας ἱππαρχεῖν ἀντὶ
[2, 115]	ἐπὶ δεῖπνον ἐς Λέπιδον τὸν	ἵππαρχον,	ἐπήγετο Δέκμον Βροῦτον Ἀλβῖνον ἐς
[2, 118]	τῷ Καίσαρι. Καὶ Λέπιδος ὁ	ἵππαρχος	ἐν ἀγορᾷ μὲν ὢν ἐπύθετο
[2, 75]	μικρὸν ἀλλήλων διεστῶτας, καὶ τοὺς	ἱππέας	ἐπὶ τοῖς κέρασι τοῖς κατὰ
[2, 44]	ἱππομαχίᾳ τρέπεταί τινας τῶν Νομάδων	ἱππέας	καὶ ὑπὸ τῆς στρατιᾶς ἐν
[2, 54]	βήματος, πέντε πεζῶν τέλη καὶ	ἱππέας	λογάδας ἑξακοσίους. Καὶ ἐπ' ἀγκυρῶν
[2, 110]	περᾶν, ἑκκαίδεκα τέλη πεζῶν καὶ	ἱππέας	μυρίους. Καὶ λόγος ἄλλος ἐφοίτα,
[2, 96]	πεζοὺς ἄλλους ἀμφὶ τρισμυρίους καὶ	ἱππέας	Νομάδας ἐς δισμυρίους καὶ ἀκοντιστὰς
[2, 49]	ἀνδρῶν Ἰταλῶν ἕνδεκα τέλη καὶ	ἱππέες	ἀμφὶ τοὺς ἑπτακισχιλίους. Σύμμαχοι δ'
[2, 78]	γενόμενον ἐκυκλοῦντο οἱ τοῦ Καίσαρος	ἱππέες,	αὐτοὶ δείσαντες περικύκλωσιν. ~Πομπήιος δὲ
[2, 49]	διεπεπλεύκει, καὶ τούτοις ὅσοι συνετάσσοντο	ἱππέες,	ἐκ δὲ Παρθυαίων δύο, τῶν
[2, 70]	ὑπὲρ τὸ διπλάσιον, καὶ τούτων	ἱππέες	ἐς ἑπτακισχιλίους. Ὧδε μὲν τοῖς
[2, 70]	δισχιλίους ἐπὶ δισμυρίοις, καὶ τούτων	ἱππέες	ἦσαν ἀμφὶ τοὺς χιλίους, Πομπηίῳ
[2, 13]	καθάπερ ὑπέσχητο αὐτῷ. Οἱ δ'	ἱππέες	λεγόμενοι, τὴν μὲν ἀξίωσιν τοῦ
[2, 49]	δέκα τέλη πεζῶν καὶ Κελτῶν	ἱππέες	μύριοι, Πομπηίῳ δὲ πέντε μὲν
[2, 46]	καὶ ὅσοι μετ' αὐτῶν ἦσαν	ἱππέες	τε καὶ ψιλοὶ καὶ ὑπηρέται
[2, 70]	δὲ συμμαχικὸν ἦν Καίσαρι μὲν	ἱππέες	τε Κελτοὶ Καὶ Κελτῶν τῶν
[2, 49]	περὶ τὸν Πόντον βέλεσι χρῶνται,	ἱππέες	τέ τινες Κελτῶν καὶ ἐκ
[2, 32]	διελθὼν σὺν πεντακισχιλίοις πεζοῖς καὶ	ἱππεῦσι	τριακοσίοις κατέβαινεν ἐπὶ Ῥαβέννης, ἣ
[2, 105]	ἥττης σὺν ἑκατὸν καὶ πεντήκοντα	ἱππεῦσιν	ἐπὶ Καρθαίας, ἔνθα αὐτῷ νεῶν
[2, 91]	σὺν χιλίοις που μάλιστα ὢν	ἱππεῦσιν	τοῖς πρώτοις αὐτῷ συνδραμοῦσιν· ὅτε
[2, 102]	ἀναμὶξ ἄλλων πεζῶν τε καὶ	ἱππέων	ἀγῶνα ἐλεφάντων τε μάχην εἴκοσι
[2, 82]	Γαλατίαν διάδοχος, τῶν δὲ καλουμένων	ἱππέων	ἀμφὶ τεσσαράκοντα τῶν ἐπιφανῶν· ἐκ
[2, 78]	λίθοι πρῶτον ἦν καὶ τῶν	ἱππέων	βραχὺ τὰ πεζὰ προλαβόντων πεῖραί
[2, 79]	τὰ λαιὰ τοῦ Πομπηίου ἔρημα	ἱππέων	γενόμενα καὶ πανταχόθεν ἀτρεμοῦντας ἐς
[2, 96]	Σκιπίωνος ὀκτὼ τέλεσι πεζῶν καὶ	ἱππέων	δύο μυριάσιν, ὧν οἱ πολλοὶ
[2, 35]	τὸ Ἀρίμινον, ἑπομένων οἱ τῶν	ἱππέων	ἐκ διαστήματος. Δρόμῳ δ' ἐλθὼν
[2, 45]	Κυκλωσαμένων δ' αὐτὸν τῶν Νομάδων	ἱππέων	ἐπὶ μέν τινα χρόνον ὑπεχώρει
[2, 78]	Καὶ τὸ ἐνταῦθα πεζὸν εὐθὺς	ἱππέων	ἔρημον γενόμενον ἐκυκλοῦντο οἱ τοῦ
[2, 76]	ἐπ' αὐτὸ τοὺς ἀρίστους τῶν	ἱππέων,	ἵνα πλέονες ὄντες, εἰ δυνηθεῖεν,
[2, 50]	βουλῆς καὶ ἀπὸ τῶν καλουμένων	ἱππέων	καὶ τὸν στρατὸν ἅπαντα ἐς
[2, 96]	καὶ ἀρετῆς, μάλιστα τῶν Νομάδων	ἱππέων.	Ὅ τε τῶν ἐλεφάντων πόλεμος
[2, 67]	ὁμοτίμων οἱ καὶ τῶν καλουμένων	ἱππέων	οἱ διαφανέστατοι βασιλέες τε πολλοὶ
[2, 72]	μὲν ἀπὸ βουλῆς, τῶν δ'	ἱππέων,	πρὸς ἄνδρα ἕνα λῃστεύοντα τὴν
[2, 2]	τῆς βουλῆς καὶ τῶν καλουμένων	ἱππέων,	συνῆγε δὲ καὶ δημότας καὶ
[2, 21]	ἐς τὸ πλησίον πανδοκεῖον ὁ	ἱπποκόμος	ἐσέφερεν, ὁ δὲ Μίλων μετὰ
[2, 44]	μέν τινι βραχείᾳ περὶ αὐτὴν	ἱππομαχίᾳ	τρέπεταί τινας τῶν Νομάδων ἱππέας
[2, 102]	χιλίων πρὸς ἑτέρους χιλίους καὶ	ἱππομαχίαν	διακοσίων πρὸς ἴσους καὶ ἀναμὶξ
[2, 56]	ἐστρατοπέδευσε. Καὶ τὸν ποταμὸν διαβαίνοντες	ἱππομάχουν	ἀλλήλοις ἀνὰ μέρη, ἀθρόοις δὲ
[2, 91]	δίκην ὁ πατροκτόνος; Ἐπὶ τὸν	ἵππον	ἀνεπήδησε καὶ εὐθὺς ἐκ πρώτης
[2, 95]	καταφρονήσεως, μέχρι Λαβιηνὸν μὲν ὁ	ἵππος	ἐς τὴν γαστέρα πληγεὶς ἀπεσείσατο
[2, 81]	τήν τε στολὴν ἐνήλλαξε καὶ	ἵππου	ἐπιβὰς σὺν φίλοις τέσσαρσιν οὐκ
[2, 21]	ἐξ ἰδίων χωρίων ἐπανιόντος ἐπὶ	ἵππου	καὶ περὶ Βοΐλλας ἀπαντήσαντος αὐτῷ,
[2, 78]	οἱ μὲν ἐξαναστάντες ἐς τοὺς	ἵππους	ἐχώρουν, ὀρθοῖς ἄνω τοῖς δόρασιν
[2, 113]	τῶν ἄλλων στρατηγῶν θέας αἰτοῦντες	ἵππων	ἢ θηρίων, παρὰ δὲ σοῦ
[2, 70]	κατὰ πλῆθος, οἱ μὲν ἐξ	ἵππων,	οἱ δὲ πεζοί, ἀπὸ μὲν
[2, 102]	Ἐπέδωκε δὲ καὶ θέας ποικίλας	ἵππων	τε καὶ μουσικῆς καὶ πεζομαχίας
[2, 140]	περιποιουμένους ἐκ τῆς πατρίδος, τὰ	ἴσα	τὴν ἐκπέμπουσαν ἀντιγεραίρειν. Ὑμᾶς δὲ
[2, 48]	ἀπέφηνεν ἑαυτόν τε καὶ Πούπλιον	Ἰσαυρικόν.	Ἡγεμόνας τε ἐς τὰ ἔθνη
[2, 151]	τοσοῦτον συγκεκρίσθω, καίπερ οὐκ ἐξ	ἴσης	δυνάμεως ἐπὶ τὴν ἀρχὴν ὁρμήσαντος
[2, 148]	ἐκρατύνατο καὶ τὸν πατέρα τιμῶν	ἰσοθέων	ἠξίωσεν· ὧν δὴ καὶ νῦν,
[2, 107]	αὑτοῖς ἀποδώσειν, καθάπερ Σύλλας ἐς	ἴσον	αὐτῷ δυναστεύσας ἐποίησεν. ~Ἀλλὰ τοῦδε
[2, 27]	Ἐνισταμένων δὲ πολλῶν ὡς οὐκ	ἴσον	διὰ τὸ μήπω τὸν χρόνον
[2, 50]	ἀντὶ τῆς πρὸς αὐτὸν ἐκεῖνον	ἰσονομίας	αἱρούμενοι. ~Ἐγὼ δ' οὐκ ἐξέλιπον
[2, 120]	ξενίας, καὶ ὁ ἐξελεύθερος αὐτοῖς	ἰσοπολίτης	ἐστὶ καὶ ὁ δουλεύων ἔτι
[2, 102]	χιλίους καὶ ἱππομαχίαν διακοσίων πρὸς	ἴσους	καὶ ἀναμὶξ ἄλλων πεζῶν τε
[2, 131]	εἶπεν· Ἐνταῦθα χθὲς μετὰ Καίσαρος	ἱστάμην,	ἔνθα νῦν ἀναγκάζομαι ζητεῖν περὶ
[2, 104]	τῶν τε ἡγεμόνων προθέων ἕκαστος	ἵστατο	παρ' αὐτόν, καὶ ὁ στρατὸς
[2, 128]	κεχειροτονήμεθα· ἐς γὰρ πενταετες, ὡς	ἴστε,	καὶ τὰ ἀστικὰ ἡμῖν καὶ
[2, 73]	προκαλούμενος ἔπειθον οὐδὲ χάρισιν ἐξήνυον.	Ἴστε,	οὓς μεθῆκα ἀπαθεῖς, ἐλπίσας ἡμῖν
[2, 150]	τὸν κυβερνήτην ἐκέλευε προχέαι τὰ	ἱστία	καὶ θαρρεῖν τῇ Καίσαρος τύχῃ
[2, 59]	Αἱ μὲν δὴ μεγάλοις αὖθις	ἱστίοις	ἐξ ἀέλπτου τὸ πνεῦμα ἐδέχοντο
[2, 59]	ναῦς ἐπιβήσας Ἀπολλωνίαν μὲν παρέπλευσεν,	ἱστίοις	μεστοῖς ἐπιπνέοντος ἀνέμου· χαλάσαντος δὲ
[2, 26]	ἐγίγνοντο Ῥωμαίων πολῖται· τόδε γὰρ	ἰσχύει	τὸ Λάτιον. Τῶν οὖν Νεοκώμων
[2, 88]	καὶ τὰς τριήρεις παρεδίδου. Τοσοῦτον	ἴσχυεν	ἡ δόξα τῆς Καίσαρος εὐπραγίας·
[2, 86]	ὀκτὼ καὶ πεντήκοντα τῇ μὲν	ἰσχύι	μοναρχικῶς δυναστεύων, τῇ δε δόξῃ
[2, 150]	τέλος ἀήττητος· τήν τε Ῥωμαίων	ἰσχύν,	γῆς ἤδη καὶ θαλάσσης ἐκ
[2, 11]	οὐδὲν μὲν ἀντάξιον τῆς Καίσαρος	ἰσχύος	τε καὶ παρασκευῆς ἐποίουν, ἐπενόουν
[2, 30]	κατὰ τοῦ Καίσαρος διεθρόουν καὶ	ἰσχυρίζοντο	τῷ Πομπηίῳ τὴν στρατιὰν Καίσαρος,
[2, 44]	αὐτὴν Ἰτύκην μετεστρατοπέδευε, δι' ἕλους	ἰσχυροῦ	τε καὶ μακροῦ τὸν στρατόν,
[2, 26]	ὁ Καῖσαρ Κλαύδιον μὲν οὐκ	ἴσχυσεν	ὑπαγαγέσθαι χρήμασι, Παῦλον δὲ χιλίων
[2, 38]	ὅποι βούλοιτο ἀπιέναι, ἐλπίσας μὲν	ἴσως	διὰ τὴν εὐποιίαν παραμενεῖν, οὐ
[2, 140]	ταῦτα ὑμῖν ἐπέπρακτο, ᾐδεῖσθε ἂν	ἴσως	ἐπὶ τοιούτοις αἰτεῖν ἀριστεῖα· ἐπεὶ
[2, 56]	τῶν πολεμίων, λαθεῖν ἂν αὐτοὺς	ἴσως	ἢ καὶ βιάσασθαι μεγέθει τε
[2, 17]	γέμων ἐς τὴν ὅμορον τῇ	Ἰταλίᾳ	Γαλατίαν, τὴν ἀμφὶ τὸν Ἠριδανὸν
[2, 3]	καὶ περὶ τῶν ἐν τῇ	Ἰταλίᾳ	γιγνομένων λόγος ἐφοίτα. Καὶ ὁ
[2, 32]	ἣ συναφής τε ἦν τῇ	Ἰταλίᾳ	καὶ τῆς Καίσαρος ἀρχῆς τελευταία.
[2, 41]	τὸν δήμαρχον Μᾶρκον Ἀντώνιον τῇ	Ἰταλίᾳ	καὶ τῷ περὶ αὐτὴν στρατῷ.
[2, 20]	ἐξ Ἰλίου πρώτην ἐν τῇ	Ἰταλίᾳ	πόλιν οἰκίσαι, καὶ εἰσὶν ἀπὸ
[2, 133]	ἡμῖν, ἀλλὰ σύνοικα ἀνὰ τὴν	Ἰταλίαν	αὐτήν, τοὺς τὰ νικητήρια λαβόντας
[2, 50]	διὰ δὲ τοὺς δωροδοκοῦντας τὴν	Ἰταλίαν	ἄφνω καταλαβόντα. Ὃν ὑμεῖς μὲν
[2, 40]	παντὸς ἐς Ἤπειρον ἐκλιπὼν τὴν	Ἰταλίαν	διεπέρα· ὁ δὲ Καῖσαρ ἠπόρει
[2, 28]	δὲ Πομπήιος νοσηλευόμενος περὶ τὴν	Ἰταλίαν	ἐπέστελλε τῇ βουλῇ σὺν τέχνῃ,
[2, 37]	Ῥώμην ἀπολιπεῖν, καὶ εἰ τὴν	Ἰταλίαν	ἐπὶ τῇ Ῥώμῃ δεήσειεν. Οὐ
[2, 42]	Καῖσαρ ἄβατον Πομπηίῳ γενέσθαι τὴν	Ἰταλίαν	ἐς Ἰβηρίαν ᾖει, ἔνθα Πετρηίῳ
[2, 35]	Ῥουβίκωνα ποταμόν, ὃς ὁρίζει τὴν	Ἰταλίαν,	ἔστη τοῦ δρόμου καὶ ἐς
[2, 31]	ἀμφὶ Καπύην ἢ τὴν ἄλλην	Ἰταλίαν	ἐστὶ καὶ ὅσην αὐτὸς ἐθέλοις
[2, 65]	ἄγειν κατὰ σπουδὴν ἐς τὴν	Ἰταλίαν	εὔνουν τε πρὸς αὐτὸν οὖσαν
[2, 36]	ἀλλ' ἐξώτρυνον ἐκπηδᾶν ἐς τὴν	Ἰταλίαν	καὶ στρατολογεῖν ὡς τῆς πόλεως
[2, 140]	ἐκ τῶν δεδημευμένων, ἀλλὰ τὴν	Ἰταλίαν	οὐδὲν ἁμαρτοῦσαν οὐδὲ ἀδικοῦσαν πολέμου
[2, 2]	πόλεως ἐστρατήγουν. Ἀνά τε τὴν	Ἰταλίαν	περιέπεμπεν ἐς τῶν Συλλείων τοὺς
[2, 50]	ἐφίστησι καὶ ἑτέρους ἀνὰ τὴν	Ἰταλίαν·	τοσῇδε τόλμῃ τὸν δῆμον ἀφαιρεῖται
[2, 70]	πιθανώτατα γράφουσι περὶ τῶν ἐξ	Ἰταλίας	ἀνδρῶν, οἷς δὴ καὶ μάλιστα
[2, 70]	εἶχε, τοῖσδε μάλιστα τοῖς ἐξ	Ἰταλίας	ἑκάτερος αὐτῶν ἐθάρρει. Τὸ δὲ
[2, 6]	διαθέσθαι τοὺς ἄνδρας Κικέρωνα τῆς	Ἰταλίας	ἐν πόλεσιν αἷς ἂν αὐτὸς
[2, 40]	ἐν Τάραντι, φύλακας εἶναι τῆς	Ἰταλίας.	Ἑτέρους δ' ἔπεμπεν ἅμα Κοΐντῳ
[2, 43]	ἦσαν ἔκ τε Ῥώμης καὶ	Ἰταλίας,	καὶ ἐδημηγόρησεν ὧδε· Ὑμῶν, ὦ
[2, 40]	ἐμβάλλοι, ὧδε ἀπεκρίνατο· Ὁ τῆς	Ἰταλίας	κρατῶν ἐπὶ ταῦτά με ἔπεμψε.
[2, 120]	καὶ πτωχεύοντα καὶ ταχυεργὸν τῆς	Ἰταλίας	λεὼν ἐς τὴν Ῥώμην ἐπάγεται.
[2, 49]	Πομπηίῳ δὲ πέντε μὲν ἐξ	Ἰταλίας,	μεθ' ὧν τὸν Ἰόνιον διεπεπλεύκει,
[2, 73]	οἵδε οἱ περιφυγόντες ἡμᾶς ἐξ	Ἰταλίας,	οἳ τοὺς δέκα ἔτεσιν ἀθλοῦντας
[2, 35]	ἄφνω καταλαβεῖν· ἡ δ' ἐστὶν	Ἰταλίας	πρώτη μετὰ τὴν Γαλατίαν. Αὐτὸς
[2, 34]	καὶ φθάσαι τὰ εὔκαιρα τῆς	Ἰταλίας.	~Τοὺς οὖν λοχαγοὺς αὐτῶν σὺν
[2, 75]	σιωπῆς, παρεστήσατο τῇ φάλαγγι τῇ	Ἰταλικῇ,	τοὺς δὲ ἄλλους, ὅπερ ὁ
[2, 78]	ἡμέρα προύκοπτε. Καὶ τὸ μὲν	Ἰταλικὸν	ἅπαν εὐσταθῶς ἐφ' ἡσυχίας ἀκριβοῦς
[2, 75]	καὶ σφενδονῆται. Καὶ τὸ μὲν	Ἰταλικὸν	οὕτω κεκόσμητο, ᾧ δὴ καὶ
[2, 49]	ταφρείας καὶ τὴν ἄλλην τοῦ	Ἰταλικοῦ	στρατοῦ χρῆσθαι διενοεῖτο, ἵνα μηδένα
[2, 134]	αὐτὸν ἐργάσεσθαι; Τί δὲ τοὺς	Ἰταλιώτας;	Πόσον δὲ ὑμῖν ἔσεσθαι φθόνον
[2, 77]	καὶ μάλιστα, ὅτε ἴδοιεν Ἰταλοὺς	Ἰταλοῖς	συμφερομένους. Ἐγγύς τε τοῦ κακοῦ
[2, 77]	πλῆθος ᾤκτειρον, οὐδενός πω τοσοῦδε	Ἰταλοῦ	στρατοῦ ἐς ἕνα κίνδυνον συνελθόντος,
[2, 75]	ὁ Καῖσαρ ἀντιδιεκόσμει, τοὺς μὲν	Ἰταλοὺς	ἑκάτερος αὐτῶν ἐς τρία διαιρῶν
[2, 77]	ἠλέουν, καὶ μάλιστα, ὅτε ἴδοιεν	Ἰταλοὺς	Ἰταλοῖς συμφερομένους. Ἐγγύς τε τοῦ
[2, 34]	ὀλίγοις προσέτασσε Πομπηίῳ τρισκαίδεκα μυριάδας	Ἰταλῶν	ἀγείρειν, καὶ μάλιστα αὐτῶν τοὺς
[2, 49]	ἐσβαλόντων μετὰ Γαβινίου, σύμπαντα ἀνδρῶν	Ἰταλῶν	ἕνδεκα τέλη καὶ ἱππέες ἀμφὶ
[2, 74]	μοι περὶ μόνων ἐστὶ τῶν	Ἰταλῶν,	ἐπεὶ τῶν γε συμμάχων μηδὲ
[2, 74]	πολέμου. Ἔχεσθε οὖν μοι τῶν	Ἰταλῶν	μόνων, κἂν οἱ σύμμαχοι δίκην
[2, 80]	ἀδεῶς ἑστάναι, τὰ ἄλλα ὡς	Ἰταλῶν	ὁμοιοτρόπως ἐσκευασμένων τε καὶ φωνὴν
[2, 80]	δὲ καὶ τὸ ἄλλο τῶν	Ἰταλῶν	ὁπλιτικὸν τῆς ἐπὶ τάδε ἥσσης
[2, 82]	~Ἀπέθανον δὲ ἑκατέρων, τῶν γε	Ἰταλῶν	(οὐ γὰρ δὴ τῶν γε
[2, 70]	λέγουσι δοκεῖ μυριάδας ἑπτὰ ἀνδρῶν	Ἰταλῶν	συμπεσεῖν ἀλλήλοις ἐς μάχην· οἱ
[2, 49]	χρῆσθαι διενοεῖτο, ἵνα μηδένα τῶν	Ἰταλῶν	τοῦ πολέμου περισπῴη. Καὶ τάδε
[2, 75]	Διὸ δὴ καὶ τετρακισχιλίους τῶν	Ἰταλῶν	φύλακας τοῦ στρατοπέδου καταλιπὼν παρέτασσε
[2, 51]	καὶ τὴν ἄλλην παρασκευὴν χορηγοῦσιν.	Ἴτε	οὖν ἐπὶ τὸ ἔργον ἀξίως
[2, 72]	ἄνδρα ἕνα λῃστεύοντα τὴν ἡγεμονίαν.	Ἴτε	οὖν, ὡς ἠξιοῦτε, μετ' ἀγαθῆς
[2, 99]	Κάτων ἦν, καὶ αὐτὸν οἱ	Ἰτυκαῖοι	λαμπρῶς ἔθαπτον· ὁ δὲ Καῖσαρ
[2, 100]	ἐποίησεν, αὐτῇ Σαλούστιον Κρίσπον ἐγκαταστήσας.	Ἰτυκαίοις	δὲ καὶ τῷ Κάτωνος υἱῷ
[2, 98]	δ' εὐσταθῶς ὑπέμενε καὶ τοῖς	Ἰτυκαίοις	ὑπισχνουμένοις πρὸ ἑαυτῶν ὑπὲρ ἐκείνου
[2, 98]	καὶ συγγραφὰς ὑπὲρ ἑκάστου τοῖς	Ἰτυκαίων	ἄρχουσιν ἐπιδοὺς περὶ ἑσπέραν ἀμφὶ
[2, 44]	δυώδεκα μακραῖς καὶ ὁλκάσι πολλαῖς.	Ἰτύκῃ	δὲ προσσχὼν ἐν μέν τινι
[2, 100]	μετὰ δύο παίδων αὐτῆς ἐν	Ἰτύκῃ	καταλαβὼν ἐξέπεμπε σώους τῷ νέῳ
[2, 95]	πεζῶν τινι μέρει φρουρεῖν ἐν	Ἰτύκῃ	μετὰ τῶν τριακοσίων, οὓς ἀπὸ
[2, 45]	κακοῦ διέφυγεν ἐπὶ τὸ ἐν	Ἰτύκῃ	στρατόπεδον σὺν ὀλίγοις, μή τις
[2, 98]	τοῦ Καίσαρος εὐθὺς ἐπὶ τὴν	Ἰτύκην	ἰόντος ἐγίγνετο φυγὴ πάντων. Καὶ
[2, 44]	χάριν ὁ Κουρίων παρ' αὐτὴν	Ἰτύκην	μετεστρατοπέδευε, δι' ἕλους ἰσχυροῦ τε
[2, 46]	ἐν δὲ τῷ περὶ τὴν	Ἰτύκην	στρατοπέδῳ τοῦ κακοῦ φανεροῦ γενομένου,
[2, 45]	Πολλίωνι μηδένα ἄλλον ἐπανελθεῖν ἐς	Ἰτύκην.	~Τοιοῦτο μὲν δὴ τὸ τέλος
[2, 98]	διαλυθῆναι. ~Ἐξαγγελθέντων δὲ τούτων ἐς	Ἰτύκην	τρίτῃ μάλιστα ἡμέρᾳ καὶ τοῦ
[2, 43]	ἐδημηγόρησεν ὧδε· Ὑμῶν, ὦ πολέμιοι	ιτῷδε	γὰρ ἔτι τῷ ῥήματι χρώμενος
[2, 148]	τὸν Καίσαρα μεταβαλὼν καὶ κατ'	ἴχνος	ἐκείνου τῇ πολιτείᾳ προσιών, τήν
[2, 53]	ἐκείνων, ἕως χειμάζουσιν ἐν ὑποστέγοις.	Ἴωμεν,	ἕως Πομπήιος ἡγεῖται κἀμὲ χειμάζειν
[2, 53]	μὴ κρατήσασιν οὐδέν ἐστιν ἴδιον.	Ἴωμεν	οὖν ἐπὶ θεράποντάς τε καὶ
[2, 71]	καὶ Βιθυνοὶ καὶ Φρύγες καὶ	Ἴωνες,	Λυδοί τε καὶ Παμφύλιοι καὶ
[2, 49]	τοὺς ἑπτακισχιλίους. Σύμμαχοι δ' ἐξ	Ἰωνίας	τε καὶ Μακεδονίας καὶ Πελοποννήσου
[2, 89]	Καῖσαρ καὶ τὸν Ἑλλήσποντον περαιωθεὶς	Ἴωσι	μὲν καὶ Αἰολεῦσι καὶ ὅσα

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/09/2006