HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

APPIEN d'Alexandrie, Histoire romaine - Les guerres civiles, livre II

Liste des contextes (ordre alphabétique)


η  =  217 formes différentes pour 784 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Par.
[2, 112]   ὤφελές γε νῦν περιεῖναι     ἀνάξιά σου τὰ ἔκγονα
[2, 123]   κοινοῖς καὶ τὰ ἴδια καταθέσθαι  ἤ,   εἴ τις ἀνηκέστως ἔχει, τὰ
[2, 145]   Καίσαρος σῶμα παντὶ σθένει πάντας  ἤ,   εἴ τις ἐπιβουλεύσειεν, ἐξώλεις εἶναι
[2, 112]   ἀνάξιά σου τὰ ἔκγονα     οὐδ' ἔκγονος εἶ σὺ τοῦδε»
[2, 113]   προσλήψῃ τῶν ἀρίστων οὕτω φρονῶν;     σοι δοκοῦσιν οἱ χειροτέχναι καὶ
[2, 116]   τὸ μὲν πρῶτον ἄνευ καρδίας  ἤ,   ὡς ἕτεροι λέγουσιν, κεφαλὴ
[2, 82]   τριάκοντα λοχαγοὶ καὶ ὁπλῖται διακόσιοι,  ἤ,   ὡς ἑτέροις δοκεῖ, χίλιοι καὶ
[2, 112]   Βροῦτε δωροδοκεῖς; Βροῦτε νεκρὸς εἶ;     ὤφελές γε νῦν περιεῖναι
[2, 22]   δεδιέναι περὶ τῷ φόνῳ μᾶλλον     ἀγανακτεῖν ἐπὶ τῇ Κλωδίου περὶ
[2, 112]   μητρὸς ἁμαρτήματα ἀγνοῶν ἀπιστῶν     αἰδούμενος, εἴτε φιλελεύθερος ὢν ἄγαν
[2, 129]   δὲ καὶ ἡλικίας τι νεώτερον     ἄλλη πρὸς χειροτονίαν ἐναντίωσις ὑποῦσα
[2, 140]   δῆμος ἐδίδου, οἰκείων μὲν ἀνδρῶν     ἀναμαρτήτων οὔ ποτε γῆν ἀφαιρούμενος
[2, 140]   δὲ οὐδεὶς φθόνος χρόνος     ἀνθρωπίνη λήθη τὰ ἐπὶ Κελτοῖς
[2, 112]   τὰ τῆς μητρὸς ἁμαρτήματα ἀγνοῶν     ἀπιστῶν αἰδούμενος, εἴτε φιλελεύθερος
[2, 150]   διὰ δέος, καθάπερ αὐτὸς ἔλεγεν,     ἀρχῆς ἐπιθυμίᾳ συμπεσών, στρατηγοῖς τοῖς
[2, 28]   οὐχ ὑπισχνεῖσθαι δεῖν ἔφη μᾶλλον     αὐτίκα ἀποθέσθαι οὐδ' ἐξοπλίζειν Καίσαρα
[2, 92]   δὲ αὐτὸν οὐχ ὑπισχνεῖσθαι μᾶλλον     αὐτίκα διδόναι πάντα ἐκέλευον· καὶ
[2, 129]   ἐπὶ τῷ δήμῳ γενέσθαι μᾶλλον     βεβαίως ἔχειν, ἔλαβον. Τοῖς
[2, 35]   ἐφιστὰς καὶ τὰ ἐν ποσὶν     βίᾳ χειρούμενος φιλανθρωπίᾳ. Φυγαί
[2, 50]   χρὴ νικήσαντα προσδοκᾶν ἐκλείψειν ὠμότητος     βίας; Καὶ τάδε πράττοντι κατὰ
[2, 127]   ὧν οὐδὲν ἑκόντας οὐδὲ πρὶν     δεῖσαι περὶ σφῶν αὐτῶν. Ἀνῃρημένου
[2, 150]   Ἐς δὲ τὰ ἐμφύλια τάδε     διὰ δέος, καθάπερ αὐτὸς ἔλεγεν,
[2, 150]   μιᾶς καὶ ὅδε πείρας ἑκάστων     διὰ δύο, οὐ μὴν ἀηττήτου
[2, 135]   ὡς οὐ δικαίως φυλασσόμενα μᾶλλον     διὰ χρείαν. Καὶ Ἀντώνιος
[2, 110]   ἐκκλίνων ἤδη τήνδε τὴν πεῖραν     διαβολήν, εἴτε τισὶν ἐχθροῖς τῆς
[2, 8]   ἐπιβὰς χρηματίζειν μὲν ταῖς πόλεσιν     διαιτᾶν δίκας ὅσα ὁμοιότροπα
[2, 137]   πολλάκις ἀποθανεῖν ἂν ἑλέσθαι μᾶλλον     δουλεύειν ἑκόντας ἐπὶ ὅρκῳ. ~Εἰ
[2, 149]   ἀήττητος αἰεὶ γενόμενος ἑνὶ σχεδὸν     δύο ἔργοις ἕκαστον πόλεμον ἐξήνυσε,
[2, 73]   σύνιστέ μοι, κηδεμονίας πίστεως     δωρεῶν μεγαλοφροσύνης. ~Ἔστι δὲ οὐ
[2, 19]   ξίφεσι καθίσταντο, καὶ τὸ δεκάζειν     δωροδοκεῖν ἀναισχύντως τότε μάλιστα ἐπλεόνασεν,
[2, 19]   τε γὰρ ἀρχαὶ κατὰ στάσιν     δωροδοκίαν σπουδῇ τε ἀδίκῳ καὶ
[2, 51]   σύνεστι· καὶ βασιλέες, ὅσοι Ῥωμαίοις     ἐμοὶ φίλοι, στρατιὰν καὶ βέλη
[2, 55]   καμάτου τινὲς ἀπερρίπτουν, ἔφερον,     ἐν φάραγξι διαλαθόντες ὑπελείποντο, τὴν
[2, 53]   οὔθ' τῶν ἄλλων βραδυτὴς     ἔνδεια τῆς πρεπούσης παρασκευῆς ἐφέξει
[2, 48]   τε ἐς τὰ ἔθνη περιέπεμπεν     ἐνήλλαττεν, ἐφ' ἑαυτοῦ καταλέγων. Ἐς
[2, 25]   σφῶν παρὰ τὴν ἀρχὴν φορτικὸς     ἐπαχθὴς γένοιτο. Τῶν δὲ φυγάδων
[2, 148]   ἢν μὴ τύχῃ τυραννικὸς ὢν     ἐπίμεμπτος, ἀποθανόντα ἀξιοῦσιν, οἳ πρότερον
[2, 107]   προῆγεν ἀθρόως ἐς ἐτησίους ἀρχὰς     ἐς ἐθνῶν στρατοπέδων ἡγεμονίας.
[2, 23]   τοῦ Καίσαρος ὑπονοούντων ἐς ὕβριν     ἐς ἐπήρειαν αὐτὸν τοῦ Καίσαρος
[2, 25]   παροῦσάν οἱ τῆς Γαλατίας ἡγεμονίαν     ἐς μέρος αὐτῆς ἐπιλαβεῖν. Διακωλύσαντος
[2, 79]   φυλασσόντων, περιδραμεῖν οὔτε τι ἄλλο     ἑστῶτες ἐθάμβουν. ~Ὡς δὲ ἐνέδωκε
[2, 144]   καὶ ἄσυλον πατέρα πατρίδος     εὐεργέτην προστάτην οἷον οὐχ
[2, 81]   αὐτῷ· ἥκιστα δ' ἐν ἐλπίσιν     εὐτυχίαις ἄνθρωποι καμάτων αἰσθάνονται. Οἱ
[2, 140]   γῆς καὶ τὴν δημοσίαν ἐπένεμον     ἐωνοῦντο ἑτέραν. Οὕτω μὲν ὑμᾶς
[2, 82]   Νικήσομεν, Καῖσαρ, κἀμὲ τήμερον     ζῶντα νεκρὸν ἀποδέξῃ
[2, 74]   μεμνημένους τε καὶ νίκην πάντως     θάνατον αἱρουμένους, καθέλετέ μοι προϊόντες
[2, 113]   ἄλλων στρατηγῶν θέας αἰτοῦντες ἵππων     θηρίων, παρὰ δὲ σοῦ τὴν
[2, 138]   τῶν ἐθνῶν ἡγεμονίας οὔτε στρατείας     ἱερωσύνας κληρουχίας τιμὰς
[2, 56]   πολεμίων, λαθεῖν ἂν αὐτοὺς ἴσως     καὶ βιάσασθαι μεγέθει τε νεῶν
[2, 21]   τῶν θεραπόντων ἐπιστὰς ἔτι ἔμπνουν     καὶ νεκρὸν ἐπανεῖλεν, ὑποκρινόμενος μὲν
[2, 138]   οὖν ἐς τοὺς ἀσύλους ἡμάρτανον;     Καῖσαρ μὲν ἱερὸς καὶ ἄσυλος,
[2, 127]   δύο τῶνδε πάντως τὸ ἕτερον,     Καίσαρα τύραννον προαποφαίνειν τούτους
[2, 99]   καὶ τὸ δίκαιον πρέπον     καλὸν οὐκ ἔθεσι μᾶλλον
[2, 55]   διαφυλάξαι. Κονιορτὸν δ' πῦρ     καπνὸν εἴ ποτε μακρόθεν ἴδοιεν
[2, 88]   ἐν ἀπόρῳ καιρῷ γενέσθαι μᾶλλον     Κάσσιον τὸν πολεμικώτατον ἐπὶ τριήρων
[2, 59]   ἦν πολύ, μὴ σφᾶς ἀνατρήσειαν     καταδύσειαν αἱ μακραὶ τοῖς ἐμβόλοις·
[2, 37]   τοῖς ἐπιμένουσιν, εἰ φειδοῖ χωρίων     κατασκευῆς ἀπολελείψονται τῶν ὑπὲρ τῆς
[2, 101]   Πετρήιον ἐπὶ διαίτῃ διαχρώμενον ἑαυτόν,     Κάτωνα ὑφ' ἑαυτοῦ διασπώμενον ὡς
[2, 138]   ἡγεμονίας οὔτε στρατείας ἱερωσύνας     κληρουχίας τιμὰς ἄλλας ὑμῖν
[2, 151]   συγγνώμῃ καὶ εὐεργέται καὶ οὐδὲν     κρατῆσαι μόνον ἐνθυμούμενοι. Καὶ τάδε
[2, 53]   τόνδε τὸν καιρὸν πλεῖν ἂν     λέγειν μᾶλλον ἐβουλόμην, ἵνα με
[2, 66]   ἐδόκει δρᾶν τι Μετ' ἀργίας     λιμῷ διαφθαρῆναι. Ὧν Πομπήιος
[2, 102]   Πέρσαις ἦν τις ἀγορὰ ζητοῦσιν     μανθάνουσι τὰ δίκαια. Κλεοπάτρας τε
[2, 99]   καλὸν οὐκ ἔθεσι μᾶλλον     μεγαλοψύχοις λογισμοῖς ὁρίσαι. Μαρκίᾳ γέ
[2, 82]   Καῖσαρ, κἀμὲ τήμερον ζῶντα     νεκρὸν ἀποδέξῃ στρατιὰ δ'
[2, 20]   τὰς ἐντεύξεις εὐπρόσιτον ὄντα     νομιζόμενον εἶναι. δὲ τὴν
[2, 19]   σπουδῇ τε ἀδίκῳ καὶ λίθοις     ξίφεσι καθίσταντο, καὶ τὸ δεκάζειν
[2, 113]   σου τὸ δικαστήριον ἀσήμως μᾶλλον     οἱ Ῥωμαίων ἄριστοι, παρὰ μὲν
[2, 139]   Εἰ δή τινες τῶν ᾠκισμένων     οἰκισθησομένων πάρεστε, χαρίσασθέ μοι καὶ
[2, 29]   αὐτοῖς ἐπὶ τὸν Πομπήιον Καίσαρα,     ὁμοῦ πάντας καταλύειν. Οὐ πείθων
[2, 20]   περί τε τὰς ἐντεύξεις εὐπρόσιτον     ὄντα νομιζόμενον εἶναι.
[2, 8]   ταῖς πόλεσιν διαιτᾶν δίκας     ὅσα ὁμοιότροπα τούτοις, ἅπαντα ὑπερεῖδεν
[2, 65]   πρὸς αὐτὸν ὑπὸ τοῦ λιμοῦ,     οὐ πολὺ σφίσιν ἔσεσθαι τὸ
[2, 124]   μετ' ὀλιγωτέρων καθαρῶν βιοῦν μᾶλλον     πάντας ἐνόχους ὄντας ταῖς ἀραῖς.
[2, 144]   παρ' ἐμοῦ μᾶλλον, ἑνὸς ὄντος,     παρὰ τῆς πατρίδος ὅλης αὐτῷ
[2, 34]   ἐκπλήξει καὶ φόβῳ τόλμης μᾶλλον     παρασκευῆς δυνάμει, μετὰ τῶν πεντακισχιλίων
[2, 144]   ψηφίσματι ἐξεθείαζον, ἱερὸν καὶ ἄσυλον     πατέρα πατρίδος εὐεργέτην
[2, 53]   ἕως Πομπήιος ἡγεῖται κἀμὲ χειμάζειν     περὶ πομπὰς καὶ θυσίας ὑπατικὰς
[2, 121]   τοὺς ἄνδρας οὐδέ τι πλέον     περὶ τῆς εἰρήνης μόνης αὖθις
[2, 116]   Λαίναν ὁρῶντες οὐ μηνύοντι μᾶλλον     περί του δεομένῳ καὶ λιπαροῦντι
[2, 66]   ἔτεσιν ἠσκημένοι, εἰς δὲ ταφρείας     περιτειχίσεις σιτολογίας ἐπιπόνους ἀσθενέστεροι
[2, 101]   καὶ μεθιέμενον ἐς τὸ πέλαγος,     Πετρήιον ἐπὶ διαίτῃ διαχρώμενον ἑαυτόν,
[2, 73]   εἴ τι σύνιστέ μοι, κηδεμονίας     πίστεως δωρεῶν μεγαλοφροσύνης. ~Ἔστι
[2, 98]   συνήθων ἐναλλάσσων οὐδ' ἐλάσσω προσφερόμενος     πλείω, συνελεσχήνευε τοῖς παροῦσι περὶ
[2, 24]   καὶ ἕτεροι πλείονες ἐπὶ δωροδοκίαις     πλήθους δεκασμῷ. Σκαῦρον δὲ τοῦ
[2, 79]   δρώσης οὐδ' οἰμωγαὶ τῶν ἀναιρουμένων     πλησσομένων, ἀλλὰ βρυχήματα μόνα καὶ
[2, 131]   Βουλόμεθα. Ἀλλὰ ποίαν λέγετε εἰρήνην;     ποίοις ὅρκοις ἀσφαλὴς ἔσται; Τοὺς
[2, 42]   καὶ πολεμίων· οὐδέν τε ἀλλ'     πολιορκίας ἔργον ἦν, μέχρι θέρους
[2, 99]   ἐπιμονώτατος φῦναι καὶ τὸ δίκαιον     πρέπον καλὸν οὐκ ἔθεσι
[2, 67]   πολέμῳ τὴν κρίσιν ταχυτέραν μᾶλλον     πρέπουσαν ἐπειγόμενοι γενέσθαι, πάντες ἐξώτρυνον
[2, 133]   νομίζετε πράξειν ἀφαιρουμένους, ὧν εἰλήφασιν     προσδοκῶσι λήψεσθαι πόλεών τε καὶ
[2, 144]   πατέρα πατρίδος εὐεργέτην     προστάτην οἷον οὐχ ἕτερον ὀνομάζοντες.
[2, 59]   Καὶ ἄνεμος ἄφνω μείζων     πρότερον ἐπέρραξεν. Αἱ μὲν δὴ
[2, 77]   τῇ ἡμέρᾳ τῶν ἐπὶ γῆς     πρῶτος τελευταῖος ὤκνει τοσῆσδε
[2, 55]   ἑαυτοῦ παρασκευὴν διαφυλάξαι. Κονιορτὸν δ'     πῦρ καπνὸν εἴ ποτε
[2, 66]   εἰς δὲ ταφρείας περιτειχίσεις     σιτολογίας ἐπιπόνους ἀσθενέστεροι διὰ γῆρας·
[2, 72]   συστρατιῶται, στρατηγεῖτε τοῦ πόνου μᾶλλον     στρατηγεῖσθε· αὐτοὶ γὰρ ἐμοῦ τὰ
[2, 74]   καὶ οὐδὲ στρατηγοῦντα ἔτι μᾶλλον     στρατηγούμενον. Καὶ τάδε μοι περὶ
[2, 17]   ὅσοι τε ἐς ἡγεμονίας ἐθνῶν     στρατοπέδων ἐξῄεσαν, ὡς ἑκατὸν μέν
[2, 107]   ἐτησίους ἀρχὰς ἐς ἐθνῶν     στρατοπέδων ἡγεμονίας. δὴ καὶ μάλιστα
[2, 128]   τὰ ἐτήσια τὰς τῶν ἐθνῶν     στρατοπέδων ἡγεμονίας διετάξατο. Εἰ δὴ
[2, 128]   καὶ ἐς ἱερωσύνας καὶ ἐθνῶν     στρατοπέδων ἡγεμονίας ὑπὸ τοῦ Καίσαρος
[2, 22]   καὶ μάλιστα ὅσοι ταῖς ἐσθῆσιν     σφραγῖσιν ἀπὸ χρυσοῦ διέφερον. Ὡς
[2, 145]   ἐστὶ κινδύνων ἡμῖν τὰ μέλλοντα     τὰ ὄντα μὴ ἐς τὰς
[2, 77]   τῶν ἐπὶ γῆς πρῶτος     τελευταῖος ὤκνει τοσῆσδε ἀμφιβολίας ἄρξαι.
[2, 31]   Εἰ μή τι κρεῖσσον ἀπατῶν     τεχνάζων καὶ τότε ἐς εὐπρέπειαν.
[2, 150]   θαρρεῖν τῇ Καίσαρος τύχῃ μᾶλλον     τῇ θαλάσσῃ. Ἔς τε πολεμίους
[2, 31]   τε νῦν ἀμφὶ Καπύην     τὴν ἄλλην Ἰταλίαν ἐστὶ καὶ
[2, 62]   τραπῆναι· καὶ αὐτὸς ἅμα ὤκνησεν,     τὴν ἀφυλαξίαν τοῦ χαρακώματος ὡς
[2, 37]   καὶ τὰ οἰκήματα τὴν δύναμιν     τὴν ἐλευθερίαν εἶναι τοῖς ἀνδράσιν,
[2, 140]   πατρίδας, οὔτε γῆν ὑμῖν ἐωνοῦντο     τὴν τῶν δεδημευμένων ἀνδρῶν ἐπένεμον,
[2, 138]   στρατείας ἱερωσύνας κληρουχίας     τιμὰς ἄλλας ὑμῖν ἀπέδωκεν οὐδὲ
[2, 124]   ὠμόσαμεν, φύλακες αὐτῷ τοῦ σώματος     τιμωροὶ παθόντι τι ἔσεσθαι, εὔορκον
[2, 145]   χρὴ τὸ παρὸν σκοπεῖν μᾶλλον     τὸ γεγενημένον, ὡς ἐν ἀκμῇ
[2, 23]   παραινούντων τὸ παρὸν διορθοῦσθαι μᾶλλον     τὸ παρελθὸν ἐνοχλεῖν ἐπ' ἀνδράσι
[2, 149]   καὶ οὐ στρατηγίᾳ πεποιθότε μᾶλλον     τόλμῃ καὶ τύχῃ. Ὧν
[2, 28]   ἑνὶ τηλικαύτην ἀρχὴν γενέσθαι μᾶλλον     τὸν ἕτερον αὐτῶν ἔχειν ἐπὶ
[2, 40]   τῷ Κάτωνι, πότερα τῆς βουλῆς     τοῦ δήμου δόγμα φέρων ἐς
[2, 130]   τοῦ λεγομένου συμφέρειν μᾶλλον     τοῦ δικαίου μέλει· ὧδε γὰρ
[2, 127]   ἕτερον, Καίσαρα τύραννον προαποφαίνειν     τούτους ἐξ ἐλέου περισῴζειν, τούτου
[2, 142]   ὑπάτοις γνώμη ὑπὸ δέους     φθόνου, ὡς τῶν ἀνδρῶν καὶ
[2, 35]   ἐν ποσὶν βίᾳ χειρούμενος     φιλανθρωπίᾳ. Φυγαί τε καὶ μεταναστάσεις
[2, 140]   ἀριστεῖα· ἐπεὶ δὲ οὐδεὶς φθόνος     χρόνος ἀνθρωπίνη λήθη τὰ
[2, 62]   τοῦ χαρακώματος ὡς ἐνέδραν ὑφορώμενος     ὡς ἤδη κεκριμένου τοῦ πολέμου
[2, 145]   ~Καὶ αὖθις ἀνεγίνωσκε τοὺς ὅρκους,     μὴν φυλάξειν Καίσαρα καὶ τὸ
[2, 6]   μηδὲν ἀνήκεστον ἐς ἄνδρας ἐπιφανεῖς     πρὸ λόγου καὶ δίκης ἐξειργασμένος.
[2, 70]   τοῖς ἰδίοις βασιλεῦσι τασσόμενοι, καὶ     ἄλλη Πελοπόννησος καὶ Βοιωτοὶ μετ'
[2, 120]   ὅμοιος· χωρὶς γὰρ τῆς βουλευτικῆς     ἄλλη στολὴ τοῖς θεράπουσίν ἐστιν
[2, 30]   ὡς ἐς τοσοῦτον ἔργον ἤγειρεν.     βουλὴ δὲ γνώμην ἕκαστον ᾖτει·
[2, 11]   χειροτονίαν ᾖει σὺν κεκρυμμένοις ξιφιδίοις.  ~Ἡ   βουλὴ δέ έοὐ γάρ τις
[2, 23]   λίθων καὶ παντὸς ἔργου Μίλων.  ~Ἡ   βουλὴ δὲ συνῄει μετὰ δέους
[2, 136]   ἄνδρα δημοσίᾳ. Καὶ ἐπὶ τοῖσδε     βουλὴ διελύθη. ~Βροῦτος δὲ καὶ
[2, 24]   ἐπὶ τῇ φυγῇ. Καὶ τάδε     βουλὴ λαμπρῶς ἐπαινοῦσα δύο τε
[2, 9]   ἐπέγραψε Τρικάρανον. Ὑφορωμένη δ' αὐτοὺς     βουλὴ Λεύκιον Βύβλον ἐς ἐναντίωσιν
[2, 13]   φόρων αὑτοῖς γενέσθαι. Καὶ ἀποδιέτριβεν     βουλή. δὲ Καῖσαρ ἐς
[2, 138]   ἄλλας ὑμῖν ἀπέδωκεν οὐδὲ προεβούλευεν     βουλὴ περὶ οὐδενὸς οὐδ'
[2, 127]   τι πρῶτον αὐτῶν ἐνδεξαμένη μάλιστα     βουλὴ πρὸς τὰ λοιπὰ κατ'
[2, 15]   φίλων αὐτῷ πλῆθος συνεξῄει, καὶ     βουλὴ συνίστη τὸν ἄνδρα πόλεσι
[2, 107]   τὸ ψήφισμα τῶν προλελεγμένων τιμῶν     βουλή, τῶν ὑπάτων ἡγουμένων, ἐν
[2, 29]   τὰ προάστεια ἀγανακτῶν ὑπεξῄει. Καὶ     βουλὴ ὑπόπτως μὲν εἶχεν ἤδη
[2, 33]   καὶ τὴν Κουρίωνος γνώμην ἐπαινούντοιν,     βουλὴ φιλονικότερον ἔτι τὴν Πομπηίου
[2, 25]   ἦν ἐν Ῥώμῃ τότε Πομπήιος·     γὰρ εὔνοια τῆς βουλῆς μάλιστα
[2, 142]   καὶ διεσείετο μάλιστα τοῖς ὑπάτοις     γνώμη ὑπὸ δέους φθόνου,
[2, 32]   νουμηνίᾳ τοῦ ἔτους. Περιεῖχε δ'     γραφὴ κατάλογόν τε σεμνὸν ὧν
[2, 115]   τὸ σῶμα νωθρὸν ἐγίγνετο, καὶ     γυνὴ Καλπουρνία ἐνύπνιον αἵματι πολλῷ
[2, 35]   καὶ τὴν πόλιν ἄφνω καταλαβεῖν·     δ' ἐστὶν Ἰταλίας πρώτη μετὰ
[2, 34]   ἀνέῳκτο καὶ κεκήρυκτο ἤδη σαφῶς,     δὲ βουλὴ νομίζουσα Καίσαρι τὸν
[2, 35]   τῆς διαβάσεως ἐμοὶ κακῶν ἄρξει,     δὲ διάβασις πᾶσιν ἀνθρώποις. Καὶ
[2, 96]   μόνους ὑπολιπὼν ἐλέφαντας τῷ Σκιπίωνι,     δὲ στρατιὰ τοῦ Καίσαρος ἐς
[2, 118]   ἦν, οὐ γὰρ δορυφόροις ἠρέσκετο,     δὲ τῆς ἡγεμονίας ὑπηρεσία μόνη
[2, 1]   τε Πομπήιος καὶ Γάιος,     δευτέρα τῶν ἐμφυλίων ἥδε δηλοῖ.
[2, 88]   τὰς τριήρεις παρεδίδου. Τοσοῦτον ἴσχυεν     δόξα τῆς Καίσαρος εὐπραγίας· οὐ
[2, 88]   ὑμᾶς ὑπὸ σφῶν αὐτῶν ἀπολλυμένους     δόξα τῶν προγόνων περισώσει; Τῇ
[2, 7]   δῆμος. Καὶ δοκεῖ τισιν ἥδε     εὐφημία ἀπὸ Κικέρωνος ἀρξαμένη περιελθεῖν
[2, 132]   ἱερωσύνην. Τοῦ δὲ ἥψατο μὲν     ἡδονή, Μέμνησθε, δὲ ἔφη, μοι
[2, 73]   ἀπορίας ἀνδράσι μαχούμεθα· ἥδε δὲ     ἡμέρα κρινεῖ πάντα. Μέμνησθέ μοι
[2, 69]   εἰπὼν τοῖς φίλοις, ὅτι ἥδε     ἡμέρα, ὁπότερος ἂν ἐπικρατήσῃ, μεγάλων
[2, 78]   ἔτι καὶ ἐς ἀλλήλους ἀποβλέπουσιν     ἡμέρα προύκοπτε. Καὶ τὸ μὲν
[2, 57]   ἐπὶ τὰς ἐκβολὰς ἀφίκετο καὶ     θάλασσα σὺν κλυδωνίῳ καὶ πνεύματι
[2, 19]   ~Τοῦ δ' αὐτοῦ χρόνου καὶ     Καίσαρος θυγάτηρ κύουσα τῷ Πομπηίῳ
[2, 7]   τοὺς πολεμίους ἀπώλοντο. Ὧδε μὲν     Κατιλίνα ἐπανάστασις, παρ' ὀλίγον ἐς
[2, 116]   καρδίας ἤ, ὡς ἕτεροι λέγουσιν,     κεφαλὴ τοῖς σπλάγχνοις ἔλειπε. Καὶ
[2, 46]   Βαγράδαν ποταμὸν μάχης ἐγένετο, καὶ     κεφαλὴ τοῦ Κουρίωνος ἀποτμηθεῖσα ἐς
[2, 150]   ὑπὸ Κελτῶν ἡττῶντο λαμπρῶς, ὅθ'     μεγάλη σφᾶς συμφορὰ κατέλαβε Κόττα
[2, 123]   καὶ τοὺς ὑπολοίπους ἀγαθοὺς ἄνδρας     μέλλουσα στάσις διολέσει. Οὐδὲ γὰρ
[2, 8]   τὸ κοινὸν ταμιεῖον. Ἐφ' οἷς     μὲν βουλὴ θριαμβεῦσαι παρέσχεν αὐτῷ,
[2, 5]   Σύλλαν γεγονέναι. ~Λεχθέντων δὲ τούτων     μὲν βουλὴ Λέντλον παρέλυσε τῆς
[2, 48]   ἐμφήναντα λοχαγὸν ἔκτεινεν ἀντ' αὐτοῦ.  ~Ἡ   μὲν δὴ περὶ Πλακεντίαν στάσις
[2, 57]   φθονερῷ, ἐφῆκε τὴν ναῦν ἐπανιέναι.     μὲν δὴ πνεύματι ταχεῖ τὸν
[2, 28]   ἀναμένων τοὺς χρόνους τοὺς ὡρισμένους.     μὲν δὴ τέχνη τῶν γεγραμμένων
[2, 77]   τε τοῦ κακοῦ γιγνομένοις αὐτοῖς     μὲν ἐκκαίουσα καὶ τυφλοῦσα πάντας
[2, 35]   πρὸς τοὺς παρόντας εἶπεν ἀνενεγκών·     μὲν ἐπίσχεσις, φίλοι, τῆσδε
[2, 92]   Ῥώμην ἠπείγετο. Ὡς δ' ἦλθεν,     μὲν στάσις πολιτικὴ κατεπαύετο,
[2, 20]   φάρμακον ἐπὶ τοῖς παροῦσι κακοῖς     μόναρχος ἐξουσία, χρῆναι δ' ἑλέσθαι
[2, 57]   προθυμία τε πᾶσιν ἐνίπιπτε καὶ     ναῦς ὑπὸ βίας ἐξέπιπτε τοῦ
[2, 44]   γεγονότα, ἄγων. Ὡς δέ σφισιν     νίκη Καίσαρος περὶ τὴν
[2, 64]   πρὸς Δυρραχίῳ στρατοπεδεύσας, ἔνθα ἔστιν     παρασκευὴ πᾶσα Πομπηίῳ, δέον ἀποσπᾶν
[2, 133]   Καὶ τοῦδε μὲν ὑμῖν καὶ     παρελθοῦσα νὺξ τὴν εἰκόνα ἔδειξε.
[2, 18]   Ἀλλὰ τὴν μὲν Κράσσου συμφορὰν     Παρθικὴ δηλώσει γραφή, Ῥωμαῖοι δὲ
[2, 90]   μὲν ἕκαστα ὅπως ἐγένετο, ἀκριβέστερον     περὶ Αἰγύπτου συγγραφὴ διέξεισι· τὴν
[2, 44]   δέ σφισιν νίκη Καίσαρος     περὶ τὴν Ἰβηρίαν ἀπηγγέλθη, ἀνεθάρρησάν
[2, 6]   ἀγαπῶντες ὡς διαλαθόντες. Οὕτω μὲν     πόλις ἀνέπνευσεν ἀπὸ τοῦ δέους
[2, 105]   Τῆς δ' ἐπιούσης ἑάλω μὲν     πόλις, τῶν δὲ ἡγεμόνων τοῦ
[2, 92]   δ' ἦλθεν, μὲν στάσις     πολιτικὴ κατεπαύετο, ἑτέρα δ' ἐπ'
[2, 47]   ἐφάνη τις οὐδ' ἐπιδημῶν, ὅτε     στάσις ἐγίγνετο· καὶ Καῖσαρ
[2, 82]   ζῶντα νεκρὸν ἀποδέξῃ     στρατιὰ δ' ἐμαρτύρει καθάπερ ἔνθουν
[2, 96]   πολλοὺς καὶ ἐλέφαντας ἑξήκοντα ἑτέρους,     στρατιὰ τοῦ Καίσαρος ἐδείμαινε καὶ
[2, 53]   τῶν μεγίστων ἐμοὶ συναίρεσθε, οὔθ'     τῶν ἄλλων βραδυτὴς ἔνδεια
[2, 81]   συντρέχων ἐκούφιζεν. ώρει δὲ καὶ     τῶν γεγονότων εὐπραξία καὶ ἐλπίς,
[2, 102]   γενομένων εὑρεῖν· ἐς τοσοῦτο καθεῖλεν     τῶνδε φιλονικία τὴν πόλιν. ~Αὐτὸς
[2, 36]   ὡς τῆς πόλεως καταληφθησομένης αὐτίκα.     τε ἄλλη βουλή, παρὰ δόξαν
[2, 144]   αὐτὸν ὑμεῖς ἀγάμενοι πάντες ὁμαλῶς,     τε βουλὴ καὶ μετὰ αὐτῆς
[2, 108]   καθιέντα καὶ τυραννικὸν ὅλως γεγονότα·     τε γὰρ πρόφασις τῆς κολάσεως
[2, 129]   αὐτὰς ἀντιληψόμενοι νομιμώτερον. Τοῖς δὲ     τε ἐνέδρα κατεφαίνετο, καὶ οὐδὲ
[2, 150]   καὶ διανοούμενος ἀπέθανε. ~Καίσαρι δὲ     τε Ἰόνιος θάλασσα εἶξε, χειμῶνος
[2, 31]   στρατιὰν ἐς τοῦτό σοι δίδομεν,     τε νῦν ἀμφὶ Καπύην
[2, 116]   μετὰ σπουδῆς. Καὶ τοὺς μὲν     τε ὄψις αὐτίκα τοῦ γιγνομένου
[2, 108]   περὶ τῆς βασιλικῆς ἐπωνυμίας ἦν,     τε τῶν δημάρχων ἀρχὴ ἱερὰ
[2, 96]   δ' ἑτέρου Μαυρουσίων δυνάστου Κίρταν,     βασίλειον ἦν Ἰόβα, καταλαβόντος,
[2, 10]   ἀριστεύουσαν αὐτῆς μάλιστα περὶ Καπύην,     ἐς τὰ κοινὰ διεμισθοῦτο, τοῖς
[2, 102]   εἰκόνα καλὴν τῇ θεῷ παρεστήσατο,     καὶ νῦν συνέστηκεν αὐτῇ. Τὸ
[2, 32]   ἱππεῦσι τριακοσίοις κατέβαινεν ἐπὶ Ῥαβέννης,     συναφής τε ἦν τῇ Ἰταλίᾳ
[2, 84]   δ' ἐκπεσούσης ἀπ' Αἰγύπτου Κλεοπάτρας,     τῷ ἀδελφῷ συνῆρχε, καὶ στρατὸν
[2, 112]   περὶ τῆς καλουμένης πολιτικῆς στρατηγίας,     τῶν ἄλλων προτιμᾶται, εἴτε τῷ
[2, 58]   ἐν μέσῳ τὸν ποταμὸν ἐρευνωμένων,     μάλιστα εἴη διαβατός, τῶν τις
[2, 23]   Πομπήιος ἀμφὶ μὲν τοῦ Καίσαρος  ἠγανάκτει,   ὡς ἀμείνονος ὄντος ὑποψίας, ἐπεὶ
[2, 127]   οἴκων περισῴζειν αὐτοὺς οὐκ ἐκώλυον,  ἠγανάκτουν   δέ, εἰ καὶ τιμήσουσιν ὡς
[2, 30]   ὑπέμενον. δὲ Πομπήιος τοῖς  ἠγγελμένοις   πίσυνος οὔτε στρατιὰν οὔτε παρασκευὴν
[2, 60]   χειμῶνος ἄλλην στρατιὰν ἐκ Συρίας  ἦγε   Πομπηίῳ Σκιπίων κηδεστής· καὶ
[2, 55]   ὅλου θέρους πεπονημένοις. Τοσαῦτα εἰπὼν  ἦγε   συντόμως ἐπὶ τὸ Δυρράχιον αὐτοὺς
[2, 45]   θερμοῦ περὶ τρίτην ὥραν ἡμέρας  ἦγε   τὸ κράτιστον τῆς στρατιᾶς ἐπὶ
[2, 59]   Γαβίνιος οὐχ ὑποστὰς τὸ πρόσταγμα  ἦγε   τοὺς βουλομένους διὰ τῆς Ἰλλυρίδος,
[2, 71]   δὲ Καππαδοκῶν βασιλεύς. Ἀρμενίους δὲ  ἦγε   τοὺς ἐντὸς Εὐφράτου στρατηγὸς Ταξίλης
[2, 86]   ἐπὶ τῆς ἠϊόνος καὶ τάφον  ἤγειρεν   εὐτελῆ· καὶ ἐπίγραμμα ἄλλος ἐπέγραψε·
[2, 30]   παρασκευὴν ὡς ἐς τοσοῦτον ἔργον  ἤγειρεν.   βουλὴ δὲ γνώμην ἕκαστον
[2, 133]   τοσούτους ἡμῖν τὸ ἓν ἀγῶνας  ἤγειρεν,   οὐκ ἀλόγως· εἰ γὰρ ἀποθησόμεθα
[2, 43]   αὐτὸς δὲ τῆς Ἰβηρίας ἀπέφαινεν  ἡγεῖσθαι   Κάσσιον Κόιντον. ~Καὶ τάδε μὲν
[2, 41]   Κουρίωνα μὲν ἀντὶ Κάτωνος ἡρεῖτο  ἡγεῖσθαι   Σικελίας, Κόιντον δὲ Σαρδοῦς, καὶ
[2, 53]   ἐν ὑποστέγοις. Ἴωμεν, ἕως Πομπήιος  ἡγεῖται   κἀμὲ χειμάζειν περὶ πομπὰς
[2, 66]   Πομπήιος αἰσθανόμενος ἐπικίνδυνον μὲν  ἡγεῖτο   γεγυμνασμένοις καὶ ἀπογινώσκουσιν αὑτῶν ἀνδράσι
[2, 68]   Ἰουλίων γένος παρενεχθέντος τοῦ ὀνόματος  ἡγεῖτο   εἶναἰ, νεών τε αὐτῇ νικηφόρῳ
[2, 40]   Πολλίων ἐς Σικελίαν πεμφθείς, ἧς  ἡγεῖτο   Κάτων, πυνθανομένῳ τῷ Κάτωνι, πότερα
[2, 63]   ἥττης καταπεπληγμένον, μάλιστα δὲ τοὺς  ἡγεμόνας   αὐτοῦ, τὸ σφέτερον ἁμάρτημα φοβουμένους.
[2, 50]   πολέμιον, δὲ καὶ νῦν  ἡγεμόνας   ἐς τὰ ἔθνη τὰ ὑμέτερα
[2, 48]   ἑαυτόν τε καὶ Πούπλιον Ἰσαυρικόν.  Ἡγεμόνας   τε ἐς τὰ ἔθνη περιέπεμπεν
[2, 125]   δὲ καὶ οἱ τῶν κληρούχων  ἡγεμόνες   ἀπειλοῦντες, εἰ μή τις αὐτοῖς
[2, 2]   ξένους καὶ θεράποντας. Καὶ πάντων  ἡγεμόνες   ἦσαν αὐτῷ Κορνήλιος Λέντλος καὶ
[2, 135]   δὲ τούτων, ὅσοι τῶν κληρούχων  ἡγεμόνες   ἦσαν, ἠξίουν ἴδιον περὶ σφῶν
[2, 107]   τοῦ Ἀντωνίου, ἄρχοντι μὲν Ἰβηρίας,  ἡγεμονεύοντι   δ' αὐτῆς διὰ φίλων. Κατεκάλει
[2, 51]   κινδυνευούσῃ καθὰ καὶ περικτωμένῃ τὴν  ἡγεμονίαν   αἴσιος. Θαρρεῖν δὲ χρὴ τοῖς
[2, 14]   βοῶντος Κάτωνος διαμαστροπεύεσθαι γάμοις τὴν  ἡγεμονίαν.   Δημάρχους δὲ ἡἡρεῖτο Οὐατίνιόν τε
[2, 25]   τὴν παροῦσάν οἱ τῆς Γαλατίας  ἡγεμονίαν   ἐς μέρος αὐτῆς ἐπιλαβεῖν.
[2, 72]   πρὸς ἄνδρα ἕνα λῃστεύοντα τὴν  ἡγεμονίαν.   Ἴτε οὖν, ὡς ἠξιοῦτε, μετ'
[2, 50]   τόλμῃ τὸν δῆμον ἀφαιρεῖται τὴν  ἡγεμονίαν.   Καὶ εἰ τάδε πολεμῶν ἔτι
[2, 134]   ἐνυβρίζουσιν ἐς τὸν ὑμῖν τὴν  ἡγεμονίαν   μέχρις ὠκεανοῦ, ἐπὶ τὴν ἄγνωστον
[2, 149]   πλην Φιλίππῳ κατ' εὐπρέπειαν ἐς  ἡγεμονίαν   πολέμου δόξασαν ὑπακούειν ἐπ' ὀλίγον·
[2, 17]   ὑπατεῦσαι, Καίσαρι δ' ἐς τὴν  ἡγεμονίαν   ὧν εἶχεν ἐθνῶν, ἄλλην ἐπιψηφισθῆναι
[2, 70]   τραπέντες ὡς ὑπὲρ τῆς Ῥωμαίων  ἡγεμονίας   ἀγωνιούμενοι. ~Ἐπὶ δὲ τοῖς Ἕλλησιν
[2, 107]   ἐς ἐθνῶν στρατοπέδων  ἡγεμονίας.   δὴ καὶ μάλιστα ὑπαχθεὶς
[2, 128]   τὰς τῶν ἐθνῶν στρατοπέδων  ἡγεμονίας   διετάξατο. Εἰ δὴ ταῦτα ὑμεῖς
[2, 17]   ἄλλως ἐπιφανεῖς ὅσοι τε ἐς  ἡγεμονίας   ἐθνῶν στρατοπέδων ἐξῄεσαν, ὡς
[2, 146]   ἀντὶ κολάσεων ἐπὶ ἀρχὰς καὶ  ἡγεμονίας   ἐθνῶν καὶ στρατοπέδων προαχθέντας ἐπιβουλεῦσαι,
[2, 138]   Ποῦ δὲ οἱ φόροι τῆς  ἡγεμονίας   καὶ λογισμοὶ συνεφέροντο; Τίς δ'
[2, 138]   ἄστει οὔτε τὰς τῶν ἐθνῶν  ἡγεμονίας   οὔτε στρατείας ἱερωσύνας
[2, 72]   τῆς νῦν ἐπεχούσης τὰ πάντα  ἡγεμονίας·   τότε δ' αὐτῶν τὴν στρατιὰν
[2, 118]   δορυφόροις ἠρέσκετο, δὲ τῆς  ἡγεμονίας   ὑπηρεσία μόνη καὶ αἱ πλέονες
[2, 128]   ἱερωσύνας καὶ ἐθνῶν στρατοπέδων  ἡγεμονίας   ὑπὸ τοῦ Καίσαρος εἰς τὸ
[2, 65]   καὶ Ἰβηρίαν ἐξ οἰκείας καὶ  ἡγεμονίδος   γῆς αὖθις ἐπιχειρεῖν Καίσαρι.
[2, 43]   πλῆθος. ~Ἤδη δὲ καὶ τῶν  ἡγεμόνων   Ἀφρανίῳ μὲν καὶ ἑτέροις ἐδόκει
[2, 43]   τῶν Καίσαρος, τῶν τε ἰδίων  ἡγεμόνων   ἐνιστάμενόν τινα αὐτοχειρὶ διεχρήσατο· ἐξ
[2, 104]   Τότε γὰρ δὴ τῶν τε  ἡγεμόνων   προθέων ἕκαστος ἵστατο παρ' αὐτόν,
[2, 105]   μὲν πόλις, τῶν δὲ  ἡγεμόνων   τοῦ Πομπηίου Σκάπλας μὲν νήσας
[2, 103]   Λιβύης τε καὶ Φαρσάλου τοῖς  ἡγεμόσι   συνῆλθεν, δὲ ἐξ Ἰβήρων
[2, 112]   Φαρσάλῳ μετὰ σπουδῆς λέγεται τοῖς  ἡγεμόσιν   εἰπεῖν Βροῦτον, ὅπῃ δύναιντο, περισῴζειν.
[2, 104]   ἀσπίδα καὶ τοῖς ἀμφ' αὐτὸν  ἡγεμόσιν   εἰπών· ἔσται τοῦτο τέλος ἐμοί
[2, 62]   τροπῆς λαμπρᾶς Καῖσαρ ἑτέρωθεν  ἦγεν   ἄλλον στρατόν, οὕτω δή τι
[2, 54]   σφᾶς, εὐθὺς ἐπὶ τὴν θάλασσαν  ἦγεν   ἀπὸ τοῦ βήματος, πέντε πεζῶν
[2, 14]   ὑπατεύσειν τὴν θυγατέρα Καλπουρνίαν αὐτὸς  ἤγετο,   βοῶντος Κάτωνος διαμαστροπεύεσθαι γάμοις τὴν
[2, 37]   ἐπακολουθῆτέ μοι καὶ μὴ δεινὸν  ἡγῆσθε   τὴν Ῥώμην ἀπολιπεῖν, καὶ εἰ
[2, 154]   τοῦ ἡλίου δρόμον μετέβαλεν, ὡς  ἦγον   Αἰγύπτιοι. Συνέβη δὲ αὐτῷ καὶ
[2, 75]   ἑκάτερος ἐθάρρει· τὰ συμμαχικὰ δ'  ἦγον   ἐφ' ἑαυτῶν ὡς ἐς ἐπίδειξιν.
[2, 53]   τῆς ὁρμῆς· ἀντὶ γὰρ πάντων  ἡγοῦμαί   μοι συνοίσειν τὴν ταχυεργίαν. Καὶ
[2, 111]   γένοιτο βασιλεύς. Ταύτης δὲ σκοπῶν  ἡγοῦμαι   τῆς προσθήκης ἀφορμὴν λαβεῖν ἐγχειρήσεως,
[2, 88]   ἑτέραν ὁρῶ οὐδὲ ἔργον ἕτερον  ἡγοῦμαι   τύχης ἐν ἀπόρῳ καιρῷ γενέσθαι
[2, 58]   ἀνεζεύξεν, οὐκ αἴσιον τὸ συμβὰν  ἡγούμενος.   Αἰτίαν δ' εἶχε παρὰ πᾶσι
[2, 109]   καὶ μετανοῶν καὶ τόδε πρῶτον  ἡγούμενος   ἄνευ πολεμικῆς ἀρχῆς ἐν εἰρήνῃ
[2, 140]   ἑτέροις ἐπινέμων τὰ ἀλλότρια οὐδ'  ἡγούμενος   δεῖν ἀμείβεσθαι δι' ἀδικημάτων. Τῶν
[2, 3]   δὲ ὅμως καὶ τὸ χρόνιον  ἡγούμενος   ὕποπτον, ἐν δὲ τῷ τάχει
[2, 4]   Ἀλλοβρίγων δὲ πρέσβεις, αἰτιώμενοι τοὺς  ἡγουμένους   αὑτῶν, Ἐς τὴν Λέντλου συνωμοσίαν
[2, 107]   τιμῶν βουλή, τῶν ὑπάτων  ἡγουμένων,   ἐν κόσμῳ τῷ πρέποντι ἑκάστῳ
[2, 75]   ἐνεχώννυον. Ὁρῶν δ' Πομπήιος,  ἡγουμένων   τινῶν ἐς φυγὴν αὐτοὺς συσκευάζεσθαι,
[2, 50]   ἐλευθερίαν, ὅπῃ ποτ' ἂν ὦσιν,  ἡγοῦνται   πατρίδα. καὶ ἡμεῖς ἐνθυμούμενοι
[2, 33]   ὅτι καὶ σφᾶς τοσάδε ἐργασαμένους  ἡγοῦνται   πολεμίους καὶ τοιούσδε ἄνδρας ὑπὲρ
[2, 39]   ταχείαις ἐληίζοντο· καὶ Λιβυρνίδας ἐντεῦθεν  ἡγοῦνται   Ῥωμαῖοι τὰς ναῦς τὰς ταχείας,
[2, 76]   αὐτὸ Καίσαρος ἀχαράκωτον ὂν διαρπάζειν.  ~Ἡγοῦντο   δὲ τῆς φάλαγγος Πομπηίῳ μὲν
[2, 29]   καὶ τῷ ὄντι οὐκ ἀσφαλὲς  ἡγοῦντο   διαλύειν τὴν ὑπὸ τῷ Πομπηίῳ
[2, 33]   τὴν Πομπηίου στρατιὰν φύλακα σφῶν  ἡγοῦντο   εἶναι, τὴν δὲ Καίσαρος πολεμίαν.
[2, 143]   συνεταράσσοντο καὶ δεινὸν καὶ ἀθέμιστον  ἡγοῦντο   καὶ Δέκμον ἐπιβουλεῦσαι Καίσαρι, παῖδα
[2, 69]   τινες ἐν τῷ φόβῳ νομίζοντες  ἡγοῦντο   οὐδ' ἂν Πομπήιον κρατήσαντα μεθεῖναι
[2, 66]   συνενεχθῆναι τοῖς πολεμίοις ὠρέγοντο καὶ  ἡγοῦντο   πολέμῳ μὲν εἶναι παρὰ πολὺ
[2, 29]   πρὸς ἀμφοτέρους, δημοτικώτερον δ' ὅμως  ἡγοῦντο   Πομπήιον καὶ τῷ Καίσαρι ἐδυσχέραινον
[2, 104]   ἅπας ἐμπεσὼν μετὰ ὁρμῆς ὅλην  ἠγωνίζετο   τὴν ἡμέραν, προύχων τε καὶ
[2, 73]   λιμοῦ καὶ ἀπορίας ἀνδράσι μαχούμεθα·  ἥδε   δὲ ἡμέρα κρινεῖ πάντα.
[2, 1]   Γάιος, δευτέρα τῶν ἐμφυλίων  ἥδε   δηλοῖ. μὲν δὴ Πομπήιος
[2, 7]   δῆμος. Καὶ δοκεῖ τισιν  ἥδε   εὐφημία ἀπὸ Κικέρωνος ἀρξαμένη
[2, 69]   οὖν εἰπὼν τοῖς φίλοις, ὅτι  ἥδε   ἡμέρα, ὁπότερος ἂν ἐπικρατήσῃ,
[2, 25]   κόπτοντα τὴν λαβὴν τοῦ ξίφους·  Ἥδε   μοι δώσει. ~Πόλιν δὲ Νεόκωμον
[2, 71]   ἐν καιρῷ μάλιστα δὴ πάντων  ἥδε   τῷ Καίσαρι γενομένη· διὰ γὰρ
[2, 7]   ἐπωνυμίαις, ἀλλὰ σὺν χρόνῳ μόλις  ἥδε,   ὡς ἐντελὴς ἐπὶ μεγίστοις δὴ
[2, 140]   δὲ μόνα ταῦτα ὑμῖν ἐπέπρακτο,  ᾐδεῖσθε   ἂν ἴσως ἐπὶ τοιούτοις αἰτεῖν
[2, 111]   πατρίου πολιτείας ἐπιθυμίᾳ, εὖ γὰρ  ᾖδεσαν   αὐτόν, μὴ καὶ τάδε τὰ
[2, 125]   ἀπεκρίνατο. Οἱ δὲ χάριν τε  ᾖδεσαν   καὶ ἀπεχώρουν ἐν ἐλπίδι βεβαίῳ
[2, 113]   αὐτοῦ Καίσαρος, οὓς εὐτολμοτάτους ἑκατέρων  ᾖδεσαν.   Καὶ συνήγειραν ἐκ μὲν τῶν
[2, 129]   ἔτι τῆσδε τῆς χειροτονίας ἐσομένους  ᾖδεσαν.   ~Ὧδε δὲ ἔτι ἐχόντων,
[2, 17]   τοὺς μὲν ἀμειβομένους ὑπὲρ τῶν  ἤδη   γεγονότων, τοὺς δὲ χρηματιουμένους, τοὺς
[2, 3]   πρὸς ἐρωμένην, ὡς αὐτίκα δυναστεύσων.  Ἤδη   δὲ καὶ περὶ τῶν ἐν
[2, 80]   φυγὴν τι δύναιντο ἐπάγεσθαι.  Ἤδη   δὲ καὶ τὸ ἄλλο τῶν
[2, 125]   ἤδη δεδομένας καὶ τὰς ἐπηγγελμένας.  Ἤδη   δὲ καὶ τῶν ἀστῶν
[2, 43]   περὶ συμβάσεων κατὰ τὸ πλῆθος.  ~Ἤδη   δὲ καὶ τῶν ἡγεμόνων Ἀφρανίῳ
[2, 125]   φυλάξει τὰς κληρουχίας τάς τε  ἤδη   δεδομένας καὶ τὰς ἐπηγγελμένας. Ἤδη
[2, 17]   τοιουτότροπον αὑτοῖς ἐξεργασομένους. Πάντα γὰρ  ἤδη   διὰ τούτου ἐπράσσετο στρατιᾶς τε
[2, 120]   ὄντα σφίσιν ὡς ἐπὶ ἔξοδον  ἤδη   διαπεπρακότες, εὔωνοι δ' ἐς
[2, 69]   τῆς Καίσαρος ἀρχιερωσύνης ἐς ἀλλήλους  ἤδη   διήριζον. Ἅπερ Πομπήιος οἷα
[2, 135]   ὁρμῇ βαρυτέρᾳ, γίγνεται δόγμα, ἡσυχαζόντων  ἤδη   καὶ ἀγαπώντων ἁπάντων, φόνου μὲν
[2, 32]   συγκαλεῖν ἐδόκει τὸν στρατὸν ἅπαντα  ἤδη   καὶ ἄγειν ἐπὶ Ῥώμης, Καίσαρι
[2, 10]   Πιστευθεὶς δ' οὕτω φρονεῖν, ἀπερίσκεπτον  ἤδη   καὶ ἀπαράσκευον καὶ οὐδὲν ἔτι
[2, 59]   εἰκότα παρεσκεύαζοντο, σφενδόναι τε ἠφίεντο  ἤδη   καὶ βέλη. Καὶ ἄνεμος
[2, 26]   ὑβριστικῶς Μάρκελλος, εἰσηγεῖτο δὲ  ἤδη   καὶ διαδόχους αὐτῷ πέμπειν ἐπὶ
[2, 7]   ἀγείραντα καὶ τούτων τεταρτημόριον ὁπλίσαντα  ἤδη   καὶ ἐς Γαλατίαν ἐπὶ ἄλλην
[2, 8]   εἰδὼς μὲν παράνομον, γεγονὸς δὲ  ἤδη   καὶ ἑτέροις. Κάτωνος δ' ἀντιλέγοντος
[2, 150]   τήν τε Ῥωμαίων ἰσχύν, γῆς  ἤδη   καὶ θαλάσσης ἐκ δύσεων ἐπὶ
[2, 74]   τὸ ἔργον, τύχῃ τε παρακμάζοντα  ἤδη   καὶ νωθῆ καὶ βραδὺν ἐς
[2, 11]   ἀταξίας γενομένης πληγαί τε ἦσαν  ἤδη,   καὶ οἱ μετὰ τῶν ξιφιδίων
[2, 152]   τράχηλον ὑπέρῳ βαρυτάτῳ, καὶ πίπτοντι  ἤδη   καὶ περισωθέντι μόλις ὑπὸ τῶν
[2, 42]   καὶ ὑπὸ λιμοῦ καὶ χειμῶνος  ἤδη   καὶ πολεμίων· οὐδέν τε ἀλλ'
[2, 15]   ἐπαιρόμενός τε καὶ τῷδε ἀντιπαρεβάλλετο  ἤδη   καὶ Πομπηίῳ τὸ μέγιστον ἐν
[2, 67]   καὶ ἐνέδωκεν αὐτοῖς, θεοῦ βλάπτοντος  ἤδη   καὶ τἆλλα παρ' ὅλον τόνδε
[2, 27]   τῷ Πομπηίῳ, σαφέστερον Κουρίων  ἤδη   καὶ τραχύτερον ἀπεγύμνου μὴ χρῆναι
[2, 147]   γενέσθαι. ~Ὧδε δὲ αὐτοῖς ἔχουσιν  ἤδη   καὶ χειρῶν ἐγγὺς οὖσιν ἀνέσχε
[2, 88]   παραδοὺς ὕστερον ἐν Ῥώμῃ δυναστεύοντα  ἤδη   κατέκανεν· καὶ αὐτῷ δῆλόν
[2, 62]   ὡς ἐνέδραν ὑφορώμενος ὡς  ἤδη   κεκριμένου τοῦ πολέμου καταφρονήσας. Ἐπὶ
[2, 4]   Κορνηλίους γενέσθαι Ῥωμαίων μονάρχους, ὧν  ἤδη   Κίνναν καὶ Σύλλαν γεγονέναι. ~Λεχθέντων
[2, 91]   ἐπὶ Φαρνάκην ἠπείγετο. δὲ  ἤδη   μὲν εἴργαστο πολλὰ καὶ περιεσπάκει
[2, 62]   στῆναι περὶ τὰς πύλας ὄντας  ἤδη   μήτε ἐσελθεῖν ἐν κόσμῳ μήτε
[2, 73]   ἰδίοις τοιάδε· Τὰ μὲν δυσχερέστερα  ἤδη   νενικήκαμεν, φίλοι· ἀντὶ γὰρ
[2, 153]   μετὰ τοῦ στρατοῦ καὶ πλησιάζοντα  ἤδη   παρεκάλουν οἱ Χαλδαῖοι τὴν εἴσοδον
[2, 60]   τῷ Καίσαρι σύμπας στρατὸς  ἤδη   παρῆν, παρῆν δὲ καὶ Πομπηίῳ.
[2, 96]   ἐθορυβοῦντο κατά τε πεῖραν ὧν  ἤδη   πεπόνθεσαν καὶ κατὰ δόξαν τῶν
[2, 29]   βουλὴ ὑπόπτως μὲν εἶχεν  ἤδη   πρὸς ἀμφοτέρους, δημοτικώτερον δ' ὅμως
[2, 141]   τοὺς ὁμοεθνεῖς ἐσόμενον καὶ ἥδιστον  ἤδη   πυθομένοις. Οἷς τὴν τιμὴν τῆσδε
[2, 6]   οἱ πολλοὶ μετετίθεντο, μέχρι Κάτων  ἤδη   σαφῶς ἀνακαλύπτων τὴν ἐς τὸν
[2, 34]   πόλεμος ἑκατέρωθεν ἀνέῳκτο καὶ κεκήρυκτο  ἤδη   σαφῶς, δὲ βουλὴ νομίζουσα
[2, 33]   καὶ Κάσσιος· καὶ γάρ τις  ἤδη   στρατὸς ἑωρᾶτο ἐκ Πομπηίου περιιστάμενος
[2, 69]   καὶ τὰς σκηνὰς δάφναις ἀνέστεφον  ἤδη,   συμβόλῳ νίκης· καὶ οἱ θεράποντες
[2, 123]   οἴκτῳ τῆς πόλεως κεκενωμένης στάσεσιν  ἤδη   συνεχέσιν, εἰ καὶ τοὺς ὑπολοίπους
[2, 25]   δίκην. ~Καὶ Πομπήιος ὡς  ἤδη   τὰ χρῄζοντα τῆς μοναρχίας διωρθωμένος
[2, 39]   Πομπήιος τῶν ἀμφ' αὑτὸν  ἤδη   τελῶν τὰ μὲν ἔδωκε τοῖς
[2, 103]   φιλονικία τὴν πόλιν. ~Αὐτὸς δὲ  ἤδη   τέταρτον ὑπατεύων ἐπὶ τὸν νέον
[2, 14]   ἐπιβουλὴν τοῦ Κικέρωνος ἀπέφηνε, διαβάλλοντος  ἤδη   τὴν συμφροσύνην τῶν τριῶν ἀνδρῶν
[2, 110]   ἀπογνούς, εἴτε κάμνων καὶ ἐκκλίνων  ἤδη   τήνδε τὴν πεῖραν διαβολήν,
[2, 27]   Πομπήιον καὶ τὸν δῆμον ὁρῶν  ἤδη   τι προσκοπτόμενον αὐτῷ διὰ τὰς
[2, 130]   καὶ γενομένη διαμενεῖ· δυσεύρετον γὰρ  ἤδη   τὸ ἀσφαλὲς αὐτῆς, ὅτι μηδὲ
[2, 117]   τὴν Βρούτου πληγήν, Εἴτε ἀπογινώσκοντα  ἤδη,   τὸ ἱμάτιον περικαλύψασθαι καὶ πεσεῖν
[2, 131]   μὲν εὐθὺς ᾖει, νομίζων  ἤδη   τὸ πλῆθος τρέπεσθαι, καὶ ἐπὶ
[2, 120]   πολιτείας. Παμμιγές τε γάρ ἐστιν  ἤδη   τὸ πλῆθος ὑπὸ ξενίας, καὶ
[2, 124]   τὴν στρατιὰν τὴν Δέκμου, ἄθυμον  ἤδη   τοῖς ἀτρύτοις πόνοις γεγενημένην. Οὕτω
[2, 110]   Κράσσον παρασπονδήσεως. Στρατιὰν δὴ προύπεμπεν  ἤδη   τὸν Ἰόνιον περᾶν, ἑκκαίδεκα τέλη
[2, 135]   διαθήκας Καῖσαρ παρετίθετο, τοῦτον  ἤδη   τὸν τρόπον τῆς βουλῆς διαλελυμένης
[2, 78]   τοιῶνδε ἐμπειροπόλεμοι. Πλησιάζουσι δ' αὐτοῖς  ἤδη   τόξα καὶ λίθοι πρῶτον ἦν
[2, 104]   Εὐσέβειαν. Ὡς δὲ καὶ συνιόντων  ἤδη   τοῦ Καίσαρος στρατοῦ τὸ δέος
[2, 116]   δὲ ἐκπλήξεως ἐσιώπων. ~Φερομένου δὲ  ἤδη   τοῦ Καίσαρος, τῶν οἰκείων τις
[2, 69]   τι καὶ μαντικώτερον αὐτὸν πλησιάζοντος  ἤδη   τοῦ κακοῦ συνετάρασσε, μέλλοντα τῆς
[2, 80]   τὸ κήρυγμα εἱστήκει· καὶ σύμβολον  ἤδη   τοῦτο τῶν Πομπηίου στρατιωτῶν ἦν,
[2, 23]   Κύπρον ἀφελέσθαι Πτολεμαίου βασιλέως, νενομοθετημένον  ἤδη   τοῦτο ὑπὸ Κλωδίου, ὅτι οἵ
[2, 136]   ἀνῃρηκέναι τοσοίδε ἡμῶν ἀνθ' ἑνὸς  ἤδη   τυραννοῦσιν· οἳ θάπτειν με κωλύουσι
[2, 127]   τὰ ἐξ ἀνάγκης ἐψηφισμένα ἄρχοντι  ἤδη,   ὧν οὐδὲν ἑκόντας οὐδὲ πρὶν
[2, 63]   αὐτὸν οὐκ ἀξίως ὑπὸ σφῶν  ἠδικῆσθαι   καὶ τοὺς φέροντας τὰ σημεῖα
[2, 141]   ἐς τοὺς ὁμοεθνεῖς ἐσόμενον καὶ  ἥδιστον   ἤδη πυθομένοις. Οἷς τὴν τιμὴν
[2, 109]   ἐπικρατήσαντος δὲ τοῦ Καίσαρος ἀνεβόησαν  ἥδιστον   καὶ αὐτὸν ἅμα εὐφήμουν οὐ
[2, 2]   μὲν ἦρχεν ἀντ' αὐτοῦ, ἀνὴρ  ἥδιστος   εἰπεῖν τε καὶ ῥητορεῦσαι, Κατιλίνας
[2, 142]   ἀμνηστίας ἐγκώμιον ἐπέλεγεν· οἱ δὲ  ἡδόμενοι   κατεκάλουν ἐκ τοῦ ἱεροῦ τοὺς
[2, 90]   μετὰ τῆς Κλεοπάτρας, καὶ τἆλλα  ἡδόμενος   αὐτῇ. Ἀλλὰ τάδε μὲν ἕκαστα
[2, 132]   Τοῦ δὲ ἥψατο μὲν  ἡδονή,   Μέμνησθε, δὲ ἔφη, μοι τοῦδε
[2, 146]   ἔθος ὑπὸ χορῶν ἐς αὐτὸν  ᾖδοντο   καὶ τὰ ἔργα αὖθις αὐτοῦ
[2, 69]   καὶ στρατὸς ἅπας πυθόμενοι  ἥδοντο,   καὶ τἆλλα ἀλόγως σὺν ὁρμῇ
[2, 122]   τοῦ ἱεροῦ κατεκάλουν. Οἱ δὲ  ἥδοντο   μὲν τῷ Δολοβέλλᾳ καὶ ἐνόμιζον
[2, 63]   πειθομένου δὲ τοῦ Καίσαρος μᾶλλον  ᾐδοῦντο   καὶ συνεγίνωσκον αὐτὸν οὐκ ἀξίως
[2, 63]   ἐπὶ μετάνοιαν ἄγοντος, τὸ ἁμάρτημα  ᾐδοῦντο   καὶ τοῦ Καίσαρος αὐτοῖς ἐπιμεμφομένου
[2, 42]   γενέσθαι τὴν Ἰταλίαν ἐς Ἰβηρίαν  ᾖει,   ἔνθα Πετρηίῳ καὶ Ἀφρανίῳ τοῖς
[2, 131]   ἐπακούσειαν. Καὶ μὲν εὐθὺς  ᾖει,   νομίζων ἤδη τὸ πλῆθος τρέπεσθαι,
[2, 54]   ἄλλην στρατιὰν περιέπεμπεν, αὐτὸς δ'  ᾖει   νυκτὸς ἐπὶ πόλιν Ὤρικον διὰ
[2, 10]   δῆμος ἐπὶ τὴν χειροτονίαν  ᾖει   σὺν κεκρυμμένοις ξιφιδίοις. ~Ἡ βουλὴ
[2, 19]   αὐτὸς ἔμμισθος ἐπὶ τὰς χειροτονίας  ᾖει.   Ὤφθη δέ που καὶ μεσεγγύημα
[2, 17]   καὶ Πομπηίου τὴν ἐσθῆτά τινες  ἡἡμαγμένην   ἔφερον οἴκαδε. Παρὰ τοσοῦτον ἑκάτερος
[2, 106]   δικτάτωρ ἐς τὸν ἑαυτοῦ βίον  ἡἡρέθη   καὶ ὕπατος ἐς δέκα ἔτη,
[2, 48]   καὶ αὐτὸν δῆμος πεφρικὼς  ἡἡρεῖτο   δικτάτορα, οὔτε τι τῆς βουλῆς
[2, 14]   γάμοις τὴν ἡγεμονίαν. Δημάρχους δὲ  ἡἡρεῖτο   Οὐατίνιόν τε καὶ Κλώδιον τὸν
[2, 143]   ἔχοντας ἰδὼν οὐ μεθῆκεν, ἀλλὰ  ἡἡρημένος   εἰπεῖν τὸν ἐπιτάφιον οἷα ὕπατος
[2, 122]   ἐς τὸ ἐπίλοιπον τοῦ ἔτους  ἡἡρημένος,   ὅτε Καῖσαρ ἐξορμήσειε τῆς
[2, 105]   τοὺς δ' ἐξ αὐτοῦ διαφυγόντας  ἤθροιζεν   τοῦδε τοῦ Πομπηίου νεώτερος
[2, 87]   αὐτοκράτωρ, καὶ στρατὸς κἀνταῦθα πολὺς  ἠθροίζετο   καὶ ἐγυμνάζετο. Καὶ δύο αἵδε
[2, 52]   τὸν στρατὸν τὸν ἑαυτοῦ πάντα  ἠθροισμένον   ἐν τῷ Βρεντεσίῳ καταλαβών, τοὺς
[2, 86]   σῶμά τις ἔθαψεν ἐπὶ τῆς  ἠϊόνος   καὶ τάφον ἤγειρεν εὐτελῆ· καὶ
[2, 103]   γῇ περιφέρειν. δὲ Καῖσαρ  ἧκε   μὲν ἀπὸ Ῥώμης ἑπτὰ καὶ
[2, 60]   Δυρραχίου τινὸς αὐτῷ πρασσομένης προδοσίας,  ἧκε   μέν, ὡς συνέκειτο, νυκτὸς σὺν
[2, 17]   τὴν ἀμφὶ τὸν Ἠριδανὸν ποταμόν,  ἧκεν,   ἐκ συνεχοῦς πολέμου τὸν στρατὸν
[2, 81]   καὶ πολλὰ τὰ ἐν αὐτῷ·  ἥκιστα   δ' ἐν ἐλπίσιν εὐτυχίαις
[2, 89]   φιλοσόφων μετὰ τοῦ πλήθους ἑστὼς  ἠκροᾶτο·   ὅθεν αὐτῷ χάρις τε καὶ
[2, 137]   ἐκ Γαλατίας ἐπὶ τὴν πατρίδα  ἤλασε   σὺν ὅπλοις πολεμίοις καὶ Πομπήιος
[2, 35]   ἔτι ἑστιᾶσθαι καὶ ζεύγους ἐπιβὰς  ἤλαυνεν   ἐς τὸ Ἀρίμινον, ἑπομένων οἱ
[2, 4]   τὸν Λέντλον συνῄδεσαν, ἀχθέντας τε  ἤλεγχον,   ὡς Κορνήλιος Λέντλος εἴποι
[2, 16]   Κλωδίου, ἐς ὑπατείαν ἐπήλπιζε καὶ  ἤλειφεν   ἐπὶ τὸν Κλώδιον καὶ ψηφίσασθαι
[2, 77]   τὴν ἀρετὴν ἐκκρίτων ὄντων ἑκατέρων  ἠλέουν,   καὶ μάλιστα, ὅτε ἴδοιεν Ἰταλοὺς
[2, 152]   τὰ πρῶτα ἄλοβα ἐς κίνδυνον  ἦλθε   θανάτου, τὰ δεύτερα δὲ ἐς
[2, 95]   πορθμὸν ἐπὶ Μεσσήνης ἐς Λιλύβαιον  ἦλθε.   Καὶ πυθόμενος Κάτωνα μὲν τὴν
[2, 116]   Καὶ μὲν ἐς Καλπουρνίαν  ἦλθε   καὶ τοσόνδε μόνον εἰπών, ὅτι
[2, 17]   ἔφερον οἴκαδε. Παρὰ τοσοῦτον ἑκάτερος  ἦλθε   κινδύνου. ~Αἱρεθέντες δ' οὖν ὕπατοι
[2, 92]   ἐς Ῥώμην ἠπείγετο. Ὡς δ'  ἦλθεν,   μὲν στάσις πολιτικὴ
[2, 73]   ἐφ' οὓς ἐξ Ἡρακλείων στηλῶν  ἤλθομεν·   οἵδε οἱ περιφυγόντες ἡμᾶς ἐξ
[2, 91]   τῆς μάχης ἐπέστελλεν· Ἐγὼ δὲ  ἦλθον,   εἶδον, ἐνίκησα. ~Μετὰ δὲ τοῦτο
[2, 127]   ἐκώλυεν, εἰδὼς οὐκ ἐλευσομένους· οὐδὲ  ἦλθον.   Εἶτα ἐπὶ διαπείρᾳ τῆς βουλῆς
[2, 39]   ὧν ἄρα πρώτων ἐς πεῖραν  ἦλθον.   Οἱ δ' ἐκ τῶν Λιβυρνῶν
[2, 49]   καὶ παντὸς ἐξάρχων πόνου παρ'  ἡλικίαν·   ὅθεν αὐτῷ ῥᾳδίως εὔνοιά τε
[2, 129]   ἔλαβον. Τοῖς δὲ καὶ  ἡλικίας   τι νεώτερον ἄλλη πρὸς
[2, 153]   καὶ τὴν πόλιν λαβεῖν πρὸς  ἥλιον   ἀνίσχοντα. δ' ἐς τοῦτο
[2, 154]   αὐτοῖς ἠριθμεῖτο) ἐς τὸν τοῦ  ἡλίου   δρόμον μετέβαλεν, ὡς ἦγον Αἰγύπτιοι.
[2, 45]   ἐξήραντο ὑπὸ τῆς φλογὸς τοῦ  ἡλίου,   καὶ ποταμὸς ὑπό τε
[2, 107]   καὶ μάλιστα ὑπαχθεὶς δῆμος  ἤλπιζε   καὶ τὴν δημοκρατίαν αὐτὸν αὑτοῖς
[2, 63]   τὸν στρατὸν αὐτίκα τὸν Καίσαρος  ἤλπιζε   πρὸς ἑαυτὸν μεταβαλεῖσθαι, λιμῷ τε
[2, 120]   ἐπὶ τὰ πλήθη μισθώματα περιπέμπειν·  ἤλπιζον   γάρ, ἀρξαμένων τινῶν ἐπαινεῖν τὰ
[2, 2]   πολλῶν γυναικῶν, αἳ τοὺς ἄνδρας  ἤλπιζον   ἐν τῇ ἐπαναστάσει διαφθερεῖν, συνώμνυτό
[2, 122]   ἀρχὴν ὑπὸ τοῦ Καίσαρος ἀφαιρεθέντες  ἠλῶντο.   ~Τοιάδε μὲν εἶπον οἱ περὶ
[2, 122]   τε καὶ Βροῦτος Μᾶρκος,  ᾑμαγμένος   τὴν χεῖρα· συγκατήνεγκαν γὰρ δὴ
[2, 138]   Πότεροι οὖν ἐς τοὺς ἀσύλους  ἡμάρτανον;   Καῖσαρ μὲν ἱερὸς καὶ
[2, 137]   ἐς ἱερὸν καταφυγόντες ςοὐ γὰρ  ἡμάρτομενν   οὔτε ὡς ἐπὶ κρημνόν, οἳ
[2, 53]   παρασκευὴν καὶ πάνθ' ὑπολιπέσθαι, ἵνα  ἡμᾶς   αἱ παροῦσαι νῆες ὑποδέξωνται, μόνους
[2, 47]   δ' πόλεμος οὐ δι'  ἡμᾶς,   ἀλλὰ διὰ τοὺς πολεμίους ὑποφεύγοντας
[2, 47]   μοι συνομόσαντες ἐν μέσοις ἔργοις  ἡμᾶς   ἀπολείπετε καὶ τοῖς ἄρχουσιν ἐπανίστασθε
[2, 74]   ἂν μὴ κρατῶμεν, ἴδωσι δ'  ἡμᾶς   ἀσταθμεύτους οἱ πολέμιοι καὶ συνῶσιν,
[2, 53]   ἐσομένων καὶ τοῖς αὐτίκα διωξομένοις  ἡμᾶς   ἀσφαλῆ τὰ ἐκεῖ προετοιμάσαι. Ἐγὼ
[2, 73]   στηλῶν ἤλθομεν· οἵδε οἱ περιφυγόντες  ἡμᾶς   ἐξ Ἰταλίας, οἳ τοὺς δέκα
[2, 137]   σθόμην δὲ τῶν ἐχθρῶν διαβαλλόντων  ἡμᾶς   ἐς ἐπιορκίαν καὶ ἐς αἰτίαν
[2, 139]   ἡμετέρας τιμῆς προετιμήσαμεν. Διαβάλλουσι δ'  ἡμᾶς   καὶ ἐπὶ ταῖς κληρουχίαις, ἐρεθίζοντες
[2, 73]   οἳ τοὺς δέκα ἔτεσιν ἀθλοῦντας  ἡμᾶς   καὶ πολέμους τοσούσδε καὶ νίκας
[2, 113]   τοῦ Κασσίου· τί δ' ἂν  ἡμᾶς   καλῶσιν ὡς στρατηγούς, τί ποιήσομεν,
[2, 53]   συνοίσειν τὴν ταχυεργίαν. Καὶ πρώτους  ἡμᾶς,   οἳ πρῶτοι συνεδράμομεν ἀλλήλοις, ἀξιῶ
[2, 47]   ἀλλὰ διὰ τοὺς πολεμίους ὑποφεύγοντας  ἡμᾶς.   Ὑμεῖς δ' ἔν τε Γαλατίᾳ
[2, 128]   τὴν εἰκόνα τῶν δυσχερεστέρων προλάβοιτε.  Ἡμεῖς   γὰρ αὐτοὶ σχεδὸν ἅπαντες οἱ
[2, 141]   ὁμοεθνέσιν ὑπὲρ τοῦ σφετέρου συμφέροντος·  ἡμεῖς   δέ, οὓς οἱ νῦν τῆς
[2, 141]   ἔργῳ μόνον ἐστὶν ἐπίμεμπτον, ἰασόμεθα  ἡμεῖς,   διαλλακτήριον ὑμῖν ἅμα ἐς τοὺς
[2, 141]   τῆσδε τῆς γῆς τοῖς ἀφῃρημένοις  ἡμεῖς   ἐκ τῶν δημοσίων χρημάτων εὐθὺς
[2, 50]   ὦσιν, ἡγοῦνται πατρίδα. καὶ  ἡμεῖς   ἐνθυμούμενοι δεῦρο διεπλεύσαμεν, οὐ τὴν
[2, 144]   οὐδὲ ᾖτησεν. Ἀνελευθερώτατοι δὲ ἄρα  ἡμεῖς,   οἳ τοιάδε τοῖς ἀναξίοις οὐδὲ
[2, 124]   αὐτοῖς Ἀντώνιος τοὺς εἰπόντας  ἠμείψατο·   Κατὰ μὲν ἔχθραν ἰδίαν οὐδὲν
[2, 125]   ἐν μέσῳ προκαθημένας ὥσπερ ἐν  ἡμέρᾳ·   καὶ ἦσαν πυραὶ πανταχοῦ κατὰ
[2, 98]   τούτων ἐς Ἰτύκην τρίτῃ μάλιστα  ἡμέρᾳ   καὶ τοῦ Καίσαρος εὐθὺς ἐπὶ
[2, 73]   ἀνδράσι μαχούμεθα· ἥδε δὲ  ἡμέρα   κρινεῖ πάντα. Μέμνησθέ μοι τῆς
[2, 142]   αὐτοῖς συμπράξειν ἔμελλον. Ἅμα δὲ  ἡμέρᾳ   οἱ μὲν ὕπατοι τὸ πλῆθος
[2, 69]   τοῖς φίλοις, ὅτι ἥδε  ἡμέρα,   ὁπότερος ἂν ἐπικρατήσῃ, μεγάλων ἐς
[2, 78]   καὶ ἐς ἀλλήλους ἀποβλέπουσιν  ἡμέρα   προύκοπτε. Καὶ τὸ μὲν Ἰταλικὸν
[2, 37]   βουλευτηρίῳ μετ' ἀλλήλων. Ἅμα δ'  ἡμέρᾳ   τὸ πλέον ὅμως ἐξῄει καὶ
[2, 77]   καὶ ὡς ἐσόμενος ἐκείνῃ τῇ  ἡμέρᾳ   τῶν ἐπὶ γῆς πρῶτος
[2, 149]   δὴ Γάιος Καῖσαρ ἐτελεύτησεν ἐν  ἡμέραις   αἷς καλοῦσιν εἰδοῖς Μαρτίαις, Ἀνθεστηριῶνος
[2, 103]   ἀπὸ Ῥώμης ἑπτὰ καὶ εἴκοσιν  ἡμέραις,   βαρυτάτῳ στρατῶ μακροτάτην ὁδὸν ἐπελθών·
[2, 106]   ἀνὰ ἔτος ἕκαστον, αἷς αὐτὸς  ἡμέραις   ἐν παρατάξεσιν ἐνίκα, ἱερέας δὲ
[2, 64]   καταφρονήσεως, μέχρι Καῖσαρ ἑπτὰ συντόνως  ἡμέραις   ὁδεύσας ἐστρατοπέδευσε περὶ Φάρσαλον. Λέγεται
[2, 89]   φέρεσθαι. Καὶ μὲν τρισὶν  ἡμέραις   πελάγιος ἀμφὶ τὴν Ἀλεξάνδρειαν ἦν·
[2, 32]   τὴν ἐπιστολὴν Κουρίων, τρισὶν  ἡμέραις   τριακοσίους ἐπὶ δισχιλίοις σταδίους διαδραμών,
[2, 8]   Ῥώμης προαστείοις διεκόσμει, ἐν αἷς  ἡμέραις   ὑπατείας ἦσαν παραγγελίαι, καὶ ἔδει
[2, 149]   Ἀνθεστηριῶνος μάλιστα μέσου, ἥν τινα  ἡμέραν   αὐτὸν μάντις οὐ περιοίσειν
[2, 54]   καὶ τὴν πρώτην τοῦ ἔτους  ἡμέραν   ἐν Βρεντεσίῳ διατρῖψαι. Καὶ δύο
[2, 114]   ὑπερήπειγεν ὡς Καίσαρος ἐς τετάρτην  ἡμέραν   ἐξιόντος ἐπὶ τὰς στρατείας, καὶ
[2, 81]   συσταῖεν αὖθις οἱ πολέμιοι, μίαν  ἡμέραν   ἔσονται νενικηκότες, εἰ δὲ τὸ
[2, 69]   πᾶν ἔργον ἐς ἐκείνην τὴν  ἡμέραν   εὐτυχεστάτῳ γενομένῳ τὸ δύσθυμον ἐνεπεπτώκει,
[2, 122]   καὶ λέγουσιν αὐτὸν εἰσηγήσασθαι τὴν  ἡμέραν   θέσθαι τῇ πόλει γενέθλιονν, τότε
[2, 46]   ὑπολειφθέντας ἐγίγνετο ὅμοια. Καὶ μεθ'  ἡμέραν   οἱ μὲν τῷ Οὐάρῳ σφᾶς
[2, 16]   φασὶ περὶ τὰς δεξιώσεις τὴν  ἡμέραν   ὅλην, οἷόν τι καὶ Δημοσθένει
[2, 89]   τῆς ἑαυτοῦ νεὼς καὶ μεθ'  ἡμέραν   πρὸς τὸ σημεῖον εὐθύνειν· τῷ
[2, 21]   σῶμά τινες τοῦ Κλωδίου μεθ'  ἡμέραν   προύθεσαν ἐπὶ τῶν ἐμβόλων· ἁρπάσαντες
[2, 104]   μετὰ ὁρμῆς ὅλην ἠγωνίζετο τὴν  ἡμέραν,   προύχων τε καὶ ἡττώμενος αἰεὶ
[2, 8]   δ' ἀντιλέγοντος αὐτῷ καὶ τὴν  ἡμέραν   τελευταίαν οὖσαν τῶν παραγγελιῶν ἀναλοῦντος
[2, 153]   Τοῦ γὰρ μάντεως αὐτῷ τὴν  ἡμέραν   τῆς τελευτῆς προειπόντος, ὅτι μὴ
[2, 17]   Δομίτιος Αἰνόβαρβος· καὶ τῆς κυρίας  ἡμέρας   ἄμφω κατῄεσαν ἔτι νυκτὸς ἐς
[2, 69]   τοῦ κακοῦ συνετάρασσε, μέλλοντα τῆς  ἡμέρας   ἐκείνης ἐκ δυναστείας τοσῆσδε ἀθρόως
[2, 62]   ἔκτεινε πολλοὺς καὶ σημεῖα τῆς  ἡμέρας   ἐκείνης ἔλαβεν ἐν ταῖς δύο
[2, 81]   οὐκ ἀνέσχε δρόμου, πρὶν ἀρχομένης  ἡμέρας   ἐν Λαρίσσῃ γενέσθαι. δὲ
[2, 88]   ἐπὶ τῇ νίκῃ δύο μὲν  ἡμέρας   ἐν Φαρσάλῳ διέτριψε θύων καὶ
[2, 6]   δέους πολλοῦ σφίσιν ἐκείνης τῆς  ἡμέρας   ἐπιστάντος· ~Κατιλίναν δὲ ἐς δισμυρίους
[2, 126]   τὴν βουλὴν συγκαλοῦντος ἔτι πρὸ  ἡμέρας   ἐς τὸ τῆς Γῆς ἱερόν,
[2, 153]   τὰς Μαρτίας εἰδούς, ἐλθούσης τῆς  ἡμέρας   ἔφη, τὸν μάντιν χλευάζων, ὅτι
[2, 45]   θέρους θερμοῦ περὶ τρίτην ὥραν  ἡμέρας   ἦγε τὸ κράτιστον τῆς στρατιᾶς
[2, 22]   τε ἦν αὐτοῖς ἐπὶ πολλὰς  ἡμέρας   καὶ πυρὸς καὶ λίθων καὶ
[2, 72]   γενομένην καὶ ὅσα σημεῖα μιᾶς  ἡμέρας   κρατοῦντες αὐτῶν ἐλάβομεν. ~Ὁ μὲν
[2, 81]   κατὰ μέρος. Ληγούσης δὲ τῆς  ἡμέρας   Καῖσαρ τὸν στρατὸν ἀσχέτως
[2, 111]   δ' αὐτὸν μέλλοντα πρὸ τετάρτης  ἡμέρας   οἱ ἐχθροὶ κατέκανον ἐν τῷ
[2, 57]   τὰς ὄχθας διερρίπτει, μέχρι πλησιαζούσης  ἡμέρας   οἱ μὲν ἐδεδοίκεσαν ὡς ἐν
[2, 126]   ὅμως εἰσήγαγε. Πλησιαζούσης δὲ τῆς  ἡμέρας   οἵ τε ἄλλοι βουλευταὶ συνέθεον
[2, 55]   Δυρράχιον αὐτοὺς ὁδὸν μακράν, οὔτε  ἡμέρας   οὔτε νυκτὸς ἀναπαύων. Πομπήιος δὲ
[2, 48]   χρῄζων, ἄρξας ἐπὶ ἕνδεκα μόνας  ἡμέρας   ςὧδε γάρ τισι δοκεῖῖ ὑπάτους
[2, 47]   Πομπηίῳ καταλογιζόμενος. ~Καὶ τῶν αὐτῶν  ἡμερῶν   Ἀντώνιός τε περὶ τὴν Ἰλλυρίδα
[2, 139]   παρὰ Καίσαρι τὴν πατρίδα τῆς  ἡμετέρας   τιμῆς προετιμήσαμεν. Διαβάλλουσι δ' ἡμᾶς
[2, 55]   Πομπηίου παρασκευῆς προλάβοιμεν, ἔσται πάντα  ἡμῖν,   ἐκείνοις δι' ὅλου θέρους
[2, 133]   δὲ οὐκ ἀγχοῦ μόνον ἐστὶν  ἡμῖν,   ἀλλὰ σύνοικα ἀνὰ τὴν Ἰταλίαν
[2, 137]   ἂν ἔπραξαν οἱ νῦν ἐπιβουλεύοντες  ἡμῖν;   Ἐγὼ μὲν γὰρ ὄντας γε
[2, 74]   συνῶσιν, ὅτι πρὸς ἀνάγκης ἐστὶν  ἡμῖν   ἐν τοῖς ἐκείνων σταθμεῦσαι. ~Ὁ
[2, 53]   τῶν ἐχθρῶν εὐπορίαν, ἧς ἔστιν  ἡμῖν   εὐθὺς ἐπιβαίνουσιν ἐπὶ τὴν γῆν
[2, 133]   ἠοῦς ἐπὶ δύσιν Καῖσαρ  ἡμῖν   ἐχειρώσατο δυνάμει καὶ κράτει, συνεστήσατο,
[2, 128]   ὡς ἴστε, καὶ τὰ ἀστικὰ  ἡμῖν   καὶ τὰ ἐτήσια τὰς τῶν
[2, 51]   παρασκευῆς τῷ τε νῦν ὄντι  ἡμῖν   κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλασσαν
[2, 130]   τοῦ δικαίου μέλει· ὧδε γὰρ  ἡμῖν   οἱ ἔνδον παραινοῦσιν. Οὕτω δέ
[2, 137]   ὠμόσαμεν ὑπὲρ αὐτῆς. Εἰ δὲ  ἡμῖν   ὀμνύναι προσέταττεν οὐ τὰ παρελθόντα
[2, 134]   ὡς οὔτε ὁσίων οὔτε ἐφ'  ἡμῖν   ὄντων προλέγω πάμπαν ἀπέχεσθαι· γνώμην
[2, 128]   δέ ἐστι μόνον ἐφ'  ἡμῖν,   ὅτι καὶ περὶ μόνων ἐστὶν
[2, 51]   πάντα, ἑλληνικά τε καὶ βάρβαρα,  ἡμῖν   σύνεστι· καὶ βασιλέες, ὅσοι Ῥωμαίοις
[2, 145]   ἐν ἀκμῇ μεγάλων ἐστὶ κινδύνων  ἡμῖν   τὰ μέλλοντα τὰ ὄντα
[2, 73]   Ἴστε, οὓς μεθῆκα ἀπαθεῖς, ἐλπίσας  ἡμῖν   τι παρ' αὐτῶν ἔσεσθαι δίκαιον.
[2, 133]   προύθηκα μέχρι νῦν, καὶ τοσούτους  ἡμῖν   τὸ ἓν ἀγῶνας ἤγειρεν, οὐκ
[2, 128]   τὰ πολλὰ αὐτῶν οὐδὲ βουλομένοις  ἡμῖν   ὑπακούσεται· καὶ δείξω μετ' ὀλίγον.
[2, 70]   λέγουσι. Καὶ τούτων οἱ μὲν  ἡμιόλιον,   οἱ δὲ ἐκ τριῶν νομίζουσιν
[2, 36]   πεσεῖν ἐπὶ νεὼς πολλοὺς καὶ  ἡμίονος   τεκεῖν· ἄλλα τε πολλὰ δυσχερῆ
[2, 102]   τοῦ δήμου πλῆθος ἀναγραψάμενος ἐς  ἥμισυ   λέγεται τῶν πρὸ τοῦδε τοῦ
[2, 102]   φασὶ παρενεχθῆναι μυριάδας ἓξ καὶ  ἥμισυ   ταλάντων καὶ στεφάνους δύο καὶ
[2, 86]   μεγίσταις ἀμοιβαῖς (ὁ δὲ αὐτοὺς  ἠμύνατο   ἀξίως τῆς ἀθεμιστίας) τὸ δὲ
[2, 40]   Καίσαρα ἐπελθόντα ἀπὸ τῶν τειχῶν  ἠμύνετο   τήν τε πόλιν διετάφρευε, μέχρι
[2, 122]   πόλεως, τὴν μὲν ὕπατον ἐσθῆτα  ἠμφιέσατο   καὶ τὰ σημεῖα τῆς ἀρχῆς
[2, 106]   θύειν μὲν αὐτὸν αἰεὶ θριαμβικῶς  ἠμφιεσμένον,   τὴν δὲ πόλιν ἀνὰ ἔτος
[2, 138]   καὶ λογισμοὶ συνεφέροντο; Τίς δ'  ἡμῶν   ἀκόντων ἤνοιγε τὰ ταμιεῖα; Τίς
[2, 136]   τύραννον λέγοντες ἕνα ἀνῃρηκέναι τοσοίδε  ἡμῶν   ἀνθ' ἑνὸς ἤδη τυραννοῦσιν· οἳ
[2, 134]   καταγνώσει μᾶλλον ἔσεσθαι τὴν τοσήνδε  ἡμῶν   ἀνωμαλίαν, εἰ τοὺς μὲν ὕπατον
[2, 50]   τε καὶ εὐκλεεστέραν ἀπέφηναν· καὶ  ἡμῶν   αὐτῶν οἱ πρόγονοι Κελτῶν ἐπιόντων
[2, 139]   δεῖ οὐδὲ γὰρ τοῖς πατράσιν  ἡμῶν   ἐδέησεν οὐδέποτε· εἰ δ' ἐπιθυμήσει
[2, 138]   ἱερὰν καὶ ἄσυλον οἱ πατέρες  ἡμῶν   ἐν δημοκρατίᾳ χωρὶς ἀνάγκης ὤμοσάν
[2, 131]   ἀξιοῦντας ἐπιστραφείς μὲν Καῖσαρ  ἡμῶν,   ἔφη, μεθέστηκεν, ἱερὸς τῷ ὄντι
[2, 81]   Οὐκοῦν καὶ ἐπὶ τὸν χάρακα  ἡμῶν;   καὶ εἰπὼν τήν τε στολὴν
[2, 131]   βλάψαι. Καὶ τάδε, ἔφη, σκοποῦσιν  ἡμῶν   οἱ πρόβουλοι, καὶ δοκεῖ τοῖς
[2, 95]   ἀφελώμεθα τὴν νίκην τὸν αὐτοκράτορα  ἡμῶν   Σκιπίωνα. Καὶ τὸ μὲν ἄλλο
[2, 128]   ὅτι καὶ περὶ μόνων ἐστὶν  ἡμῶν,   τοῦτο ὑμῖν προθήσω πρὸ τῶν
[2, 144]   οὐδὲ αἰτοῦσι δίδομεν. Ἀλλ' ὑμεῖς  ἡμῶν   ὑπεραπολογεῖσθε ὡς οὐκ ἀνελευθέρων,
[2, 53]   ἐπιβαίνουσιν ἐπὶ τὴν γῆν κρατεῖν,  ἢν   εἰδῶμεν, ὅτι μὴ κρατήσασιν οὐδέν
[2, 148]   ἑκάστοτε τὴν ἀρχὴν τήνδε ἄρχοντα,  ἢν   μὴ τύχῃ τυραννικὸς ὢν
[2, 150]   κατεπλάγησαν. δὲ Καῖσαρ αὐτὸς  ἦν   ἀκατάπληκτος καὶ ἐς παντὸς πολέμου
[2, 83]   Λιβύης ὑπερεῖδεν, ἔνθα αὐτῷ στρατὸς  ἦν   ἄλλος πολὺς καὶ ναυτικὸν ἀκραιφνές,
[2, 118]   Καὶ αὐτοῖς σκεπτομένοις ὁρμὴ μὲν  ἦν   ἀμύνειν τῷ Καίσαρι τοιάδε παθόντι,
[2, 5]   περὶ αὐτῶν ἐδίδου. Θόρυβος δ'  ἦν   ἀμφὶ τὸ βουλευτήριον, ἀγνοουμένου ἔτι
[2, 44]   Κάσσιον Κόιντον. ~Καὶ τάδε μὲν  ἦν   ἀμφὶ τὸν Καίσαρα· Λιβύης δὲ
[2, 46]   θάλασσαν ἐρρίπτουν. Καὶ τάδε μὲν  ἦν   ἀμφὶ τοὺς ἀναχθέντας, ἕτερα δ'
[2, 118]   ἱερὸν καὶ ἄσυλον, φυγή τε  ἦν   ἀνὰ τὸ βουλευτήριον αὐτίκα καὶ
[2, 75]   θηρίων φάρμακον. Ἀλλ' οὐ γὰρ  ἦν   ἀναδῦναι ἔτι, τῶν πραγμάτων ὄντων
[2, 138]   ἐπεκύρου, ἀλλὰ πάνθ' Καῖσαρ  ἦν   ἅπασιν ἐξ ἐπιτάγματος καὶ οὐδὲ
[2, 143]   προυτέθη, οἰμωγή τε καὶ θρῆνος  ἦν   αὖθις ἐπὶ πλεῖστον, καὶ τὰ
[2, 24]   ἐκύρου τὸν νόμον, καὶ πλῆθος  ἦν   αὐτίκα δικῶν ποικίλων. Ἵνα τε
[2, 22]   φίλους τοῦ Μίλωνος· πρόφασίς τε  ἦν   αὐτοῖς ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας καὶ
[2, 49]   πολέμου περισπῴη. Καὶ τάδε μὲν  ἦν   αὐτῷ τὰ πεζά, νῆες δὲ
[2, 118]   τῷ ποταμῷ νῆσον διαδραμών, ἔνθα  ἦν   αὐτῷ τέλος στρατιωτῶν, ἐς τὸ
[2, 49]   Πομπηίου πάντες ὡς ἐπὶ θέαν.  Ἦν   δ' ἐς τότε Καίσαρι μὲν
[2, 120]   τοὺς παρόντας. Ὧν θάτερον εὐχερέστερον  ἦν,   διεφθαρμένης ἐκ πολλοῦ τῆς πολιτείας.
[2, 110]   χρὴ Ῥωμαίων μὲν αὐτόν, ὥσπερ  ἦν,   δικτάτορα καὶ αὐτοκράτορα καλεῖν καὶ
[2, 17]   ξίφει. Καὶ φυγὴ μετὰ τοῦτο  ἦν,   Δομίτιός τε αὐτὸς ἐς τὴν
[2, 76]   συνετάσσετο τῷ δεκάτῳ τέλει, καθάπερ  ἦν   ἔθος αὐτῷ. Καὶ τοῦτ' ἰδόντες
[2, 61]   ἀνδρῶν. ~Καίσαρι μὲν δὴ οὐδὲν  ἦν   ἐκ θαλάσσης διὰ Πομπήιον ναυκρατοῦντα·
[2, 108]   δημάρχων ἀρχὴ ἱερὰ καὶ ἄσυλος  ἦν   ἐκ νόμου καὶ ὅρκου παλαιοῦ·
[2, 138]   τὰ ἀρχαιρέσια προελάμβανε, ποία ταῦτα  ἦν   ἐλευθερία, ἧς οὐδ' ἐλπὶς ὑπεφαίνετο
[2, 148]   αὐτῷ καὶ βάθρα, ὅσα πολλὰ  ἦν   ἐν ἀγορᾷ καὶ εἴ τι
[2, 38]   δ' ἴδιος αὐτοῦ Πομπηίου στρατὸς  ἦν   ἐν Ἰβηρίᾳ καὶ παρασκευῆς εἶχεν
[2, 25]   ἐφεώρα καὶ ἐδυνάστευε, καὶ πάντ'  ἦν   ἐν Ῥώμῃ τότε Πομπήιος·
[2, 45]   γάρ τι καὶ νᾶμα χειμέριον  ἦν,   ἐξήραντο ὑπὸ τῆς φλογὸς τοῦ
[2, 106]   ποικίλα, καὶ στέφανος ἐκ δρυὸς  ἦν   ἐπ' ἐνίαις ὡς σωτῆρι τῆς
[2, 77]   ~Ὡς δὲ σφίσιν ἕτοιμα πάντα  ἦν,   ἐπὶ πολὺ καὶ ὣς ἀνέμενον
[2, 24]   κατέγνωστο, Γαβινίου δὲ καὶ δήμευσις  ἦν   ἐπὶ τῇ φυγῇ. Καὶ τάδε
[2, 48]   συμβῆναι Πομπηίῳ· οὐ γὰρ ἄδηλον  ἦν   ἐς μοναρχίαν τὸν νικῶντα τρέψεσθαι.
[2, 89]   ἡμέραις πελάγιος ἀμφὶ τὴν Ἀλεξάνδρειαν  ἦν·   ἐσδέχονται δ' αὐτὸν οἱ τοῦ
[2, 8]   παραγγέλλοντα παρεῖναι, ἐσελθόντι δὲ οὐκ  ἦν   ἔτι ἐπὶ τὸν θρίαμβον ἐπανελθεῖν.
[2, 1]   ἕω, διετάσσετο· δὲ Καῖσαρ  ἦν   ἔτι νέος, δεινὸς εἰπεῖν τε
[2, 103]   ἐς Ἰβηρίαν, ὅσπερ αὐτῷ λοιπὸς  ἦν   ἔτι πόλεμος ἐμφύλιος, οὐκ εὐκαταφρόνητος·
[2, 79]   Κατὰ δὲ τὸ ἄλλο πλῆθος  ἦν   ἔτι τραυμάτων καὶ φόνων ἔργα
[2, 50]   Βύβλος. ~Ὡς δέ οἱ πάντα  ἦν   ἕτοιμα, συναγαγὼν ὅσοι τε ἦσαν
[2, 108]   κολάσεως περὶ τῆς βασιλικῆς ἐπωνυμίας  ἦν,   τε τῶν δημάρχων ἀρχὴ
[2, 144]   ἐπιεικείας ἐστὶ μαρτυρία, ἔνθα δ'  ἦν   Ἱερὸς καὶ ἄσυλος καὶ Ἀπαθὴς
[2, 96]   Μαυρουσίων δυνάστου Κίρταν, βασίλειον  ἦν   Ἰόβα, καταλαβόντος, μὲν Ἰόβας,
[2, 98]   ἑσπέραν ἀμφὶ λουτρὰ καὶ δεῖπνον  ἦν   καθεζόμενός τε ἐγεύετο, ὥσπερ εἴθιστο,
[2, 99]   ἀνεδέξατο. Τοιόσδε μὲν δὴ Κάτων  ἦν,   καὶ αὐτὸν οἱ Ἰτυκαῖοι λαμπρῶς
[2, 142]   τῶν ἀμφὶ τὸν Βροῦτον κρότος  ἦν   καὶ βοή, καὶ τῶν ὑπάτων
[2, 82]   Πομπηίου βουλευταὶ μὲν δέκα, ὧν  ἦν   καὶ Λεύκιος Δομίτιος, αὐτῷ
[2, 55]   πᾶσαν ἐμπιπράς, ἐν μεγίστῳ, καθάπερ  ἦν,   καὶ ὅδε τιθέμενος τὴν ἑαυτοῦ
[2, 105]   Καρθαίας, ἔνθα αὐτῷ νεῶν στόλος  ἦν,   καὶ παρῆλθεν ἐς τὰ νεώρια
[2, 55]   ἐδίδοσαν οὔτε ὕπνῳ· ἔπειξις δ'  ἦν   καὶ σπουδὴ καὶ βοαὶ τῶν
[2, 49]   ὅθεν αὐτῷ ῥᾳδίως εὔνοιά τε  ἦν,   καὶ συνέθεον ἐπὶ τὰ γυμνάσια
[2, 7]   καὶ ἐπὶ ἔργῳ διὰ στόματος  ἦν   καὶ σωτὴρ ἐδόκει περιφανῶς ἀπολλυμένῃ
[2, 62]   φυλακὰς ἀπήντων, ἀλλὰ μεθειμένα πάντα  ἦν   καὶ τὸ χαράκωμα ἀφύλακτον, ὥστε
[2, 78]   ἤδη τόξα καὶ λίθοι πρῶτον  ἦν   καὶ τῶν ἱππέων βραχὺ τὰ
[2, 31]   πόλιν ἐλαύνοι, θόρυβός τε πολὺς  ἦν   καὶ φόβος ἁπάντων, καὶ
[2, 70]   αὐτῶν ἐθάρρει. Τὸ δὲ συμμαχικὸν  ἦν   Καίσαρι μὲν ἱππέες τε Κελτοὶ
[2, 12]   οὐ γὰρ ἔτι χρήσιμον ἀντιλέγειν  ἦν   κυρουμένου διὰ τοὺς ἄλλους τοῦ
[2, 84]   τοῦ πατρὸς φιλίας. δὲ  ἦν   μὲν περὶ τρισκαίδεκα ἔτη μάλιστα
[2, 31]   ἐς εὐπρέπειαν. Κουρίωνι δ' οὐκ  ἦν   μὲν ὑπὲρ τὴν πόλιν ἐξουσία
[2, 42]   τε ἀλλ' πολιορκίας ἔργον  ἦν,   μέχρι θέρους ἐπελθόντος μὲν
[2, 23]   παρὸν εὐθύνειν τὸν ἐθέλοντα. Καὶ  ἦν   χρόνος ὀλίγῳ μείων ἐτῶν
[2, 141]   περιπολῶν ἐφεδρεύειν καιροφυλακῶν. Τοῦτο δ'  ἦν,   ὅπερ οἱ τύραννοι μάλιστα ἐβούλοντο,
[2, 118]   αὐτῷ Καίσαρι στρατιωτικὸν μὲν οὐκ  ἦν,   οὐ γὰρ δορυφόροις ἠρέσκετο,
[2, 95]   ἐν Λιβύῃ Καίσαρι μάχης τέλος  ἦν·   ~Οὐ πολὺ δὲ ὕστερον, αὐτοῦ
[2, 66]   ἀπεῖχον. ~Ἀγορὰ δὲ Πομπηίῳ μὲν  ἦν   πανταχόθεν· οὕτω γὰρ αὐτῷ προδιῴκηντο
[2, 84]   τὸν πλοῦν καὶ εἴκασεν, ὅπερ  ἦν,   παρεῖναι τὸν βασιλέα. Πέμψας τε
[2, 84]   ἐν μέσῳ τῇ φοινικίδι κατάδηλος  ἦν   περικειμένῃ. ~Ὁ δὲ Πομπήιος ὑπώπτευε
[2, 60]   στρατοῦ λοχαγός, Σκεῦας ὄνομα  ἦν,   πολλὰ καὶ λαμπρὰ δρῶν ἐς
[2, 59]   δὲ ὡς ἐν γαλήνῃ δέος  ἦν   πολύ, μὴ σφᾶς ἀνατρήσειαν
[2, 86]   μὲν δὴ τοῦ βίου τέλος  ἦν   Πομπηίῳ τῷ μεγίστους πολέμους ἀνύσαντι
[2, 67]   μὲν τοῦτ' ἐξ ἀπορίας ἀναγκαῖον  ἦν,   σφίσι δὲ καὶ διὰ τοῦτ'
[2, 115]   μὴ προελθεῖν. Θυομένῳ τε πολλάκις  ἦν   τὰ σημεῖα φοβερά. Καὶ πέμπειν
[2, 32]   ἐπὶ Ῥαβέννης, συναφής τε  ἦν   τῇ Ἰταλίᾳ καὶ τῆς Καίσαρος
[2, 82]   εὑρεθῆναι τῶν Πομπηίου. Τοῦτο τέλος  ἦν   τῆς ἀοιδίμου περὶ Φάρσαλον μάχης.
[2, 102]   ἐς ἀλλήλους, καθὰ καὶ Πέρσαις  ἦν   τις ἀγορὰ ζητοῦσιν μανθάνουσι
[2, 124]   τιμωροὶ παθόντι τι ἔσεσθαι, εὔορκον  ἦν   τὸ ἄγος ἐξελαύνειν καὶ μετ'
[2, 80]   ἤδη τοῦτο τῶν Πομπηίου στρατιωτῶν  ἦν,   τὸ ἀδεῶς ἑστάναι, τὰ ἄλλα
[2, 127]   δὲ τῷ βουλευτηρίῳ βραχὺ μὲν  ἦν   τὸ καθαρεῦον σπουδῆς βιαίου καὶ
[2, 75]   ὡς ἐς ἐπίδειξιν. Πολύθρουν δὲ  ἦν   τὸ Πομπηίου συμμαχικὸν καὶ πολύγλωσσον·
[2, 112]   φιλοτιμούμενοι περὶ αὐτήν, εἴθ' ὑπόκρισις  ἦν   τοῦ μὴ πάντα συμπράσσειν ἀλλήλοις
[2, 116]   προσιοῦσι. Καὶ πάλιν τῶν ἱερῶν  ἦν   τῷ Καίσαρι τὸ μὲν πρῶτον
[2, 4]   ἐνδοιάσαντες ἐκοινώσαντο Φαβίῳ Σάγγᾳ, ὃς  ἦν   τῶν Ἀλλοβρίγων προστάτης, ὥσπερ ἁπάσαις
[2, 25]   ὃς ἐπὶ τῷ Πομπηίῳ ὕπατος  ἦν,   φασὶ τὸν Καίσαρα τῷ μηνύοντι
[2, 130]   πρῶτος ἐβόων, εἰ μὴ ὕπατος  ἦν,   τοῦ λεγομένου συμφέρειν μᾶλλον
[2, 70]   μεθεῖναι τὴν μοναρχίαν. ~Στρατιὰ δ'  ἦν,   ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, πολλῶν ἀμφίλογα
[2, 44]   πιοῦσί τε τὸ βλέμμα ἀμαυρὸν  ἦν   ὥσπερ ἐν ὁμίχλῃ, καὶ ὕπνος
[2, 47]   τὰς πέντε μνᾶς οὐ λαβόντες,  ἥν   τινα δωρεὰν αὐτοῖς Καῖσαρ
[2, 149]   εἰδοῖς Μαρτίαις, Ἀνθεστηριῶνος μάλιστα μέσου,  ἥν   τινα ἡμέραν αὐτὸν μάντις
[2, 141]   ἐβούλοντο, οὐ γῆν ὑμᾶς λαβεῖν,  ἣν   δὴ καὶ ἑτέρωθεν εἶχον παρασχεῖν,
[2, 20]   ἐς τὴν πατρίδα Λανούβιον ἐξῄει,  ἣν   Διομήδη φασὶν ἀλώμενον ἐξ Ἰλίου
[2, 33]   περὶ σφῶν, ὅτι γνώμην ἐσφέροντες,  ἣν   δοκοῦσι συνοίσειν, ἐξαλαύνοιντο σὺν ὕβρει,
[2, 68]   παρασκευῆς ἥσθη τε τῆς ἀνάγκης,  ἣν   εἴκαζεν ἠναγκάσθαι Πομπήιον ὑπὸ τοῦ
[2, 39]   οἵδε αὐτίκα ἀσφαλῶς ἐς Δυρράχιον·  ἣν   Ἐπίδαμνόν τινες εἶναι νομίζουσι διὰ
[2, 126]   αὖθις ἐπικείμενος τὴν στρατηγικὴν ἐσθῆτα,  ἣν   ἐχθὲς ὡς τυράννου δόντος ἐξερρίφει.
[2, 94]   οὐ καθάπερ Σύλλας, ἀφαιρούμενος ἑτέρων  ἣν   ἔχουσι καὶ τοῖς ἀφαιρεθεῖσι τοὺς
[2, 55]   πολλῇ, κόπτων τε τὴν ὕλην,  ἣν   παρώδευεν, ἵνα Καίσαρι δύσβατος εἴη,
[2, 137]   καὶ ἀλογώτερον αὐτῷ γενόμενον, οὕτως  ἠνάγκασεν.   σθόμην δὲ τῶν ἐχθρῶν διαβαλλόντων
[2, 68]   τε τῆς ἀνάγκης, ἣν εἴκαζεν  ἠναγκάσθαι   Πομπήιον ὑπὸ τοῦ στρατοῦ, καὶ
[2, 108]   λέγουσιν. δὲ τοῦτο μὲν  ἤνεγκεν   εὐσταθῶς, ἑτέρων δ' αὐτὸν ἀμφὶ
[2, 59]   σχεδὸν ἅπαντες, καὶ Καίσαρ  ἤνεγκεν   ὑπ' ἀσχολίας. δ' Ἀντώνιος
[2, 138]   συνεφέροντο; Τίς δ' ἡμῶν ἀκόντων  ἤνοιγε   τὰ ταμιεῖα; Τίς τῶν ἀψαύστων
[2, 28]   προσλαβόντα ἐπὶ τιμὰς καὶ θυσίας  ἥξειν   καὶ ἀναπαύσεις. Ἔλεγε δὲ ταῦθ'
[2, 28]   ἀποθοῖτο τὴν ἀρχήν, οὔποτε μεθήσοντα.  Ἠξίου   δ' ἂν ἀπειθῶσιν, ἄμφω ψηφίζεσθαι
[2, 31]   τὰ γιγνόμενα καὶ τοὺς ὑπάτους  ἠξίου   κηρύσσειν μηδένα πω καταλέγοντι πείθεσθαι
[2, 9]   μέγα δόξης καὶ δυνάμεως ἐλθών,  ἠξίου   πολλά, ὅσα βασιλεῦσι καὶ δυνάσταις
[2, 21]   ὡς δὲ κινδυνεύσων ἐξ ἅπαντος,  ἠξίου   τὸ ἔργον οὐκ ἀτελὲς καταλιπεῖν.
[2, 131]   ἀμύνειν τοῖς γεγονόσιν ἀξιοῦντες Λέπιδον  ἠξίουν   ἀμύνειν. Λεπίδου δέ τι μέλλοντος
[2, 94]   ἀδιαλλάκτου φανέντος· καὶ σφᾶς αὐτὸν  ἠξίουν   διακληρῶσαί τε καὶ τὸ μέρος
[2, 135]   ὅσοι τῶν κληρούχων ἡγεμόνες ἦσαν,  ἠξίουν   ἴδιον περὶ σφῶν ἐπὶ τῷ
[2, 131]   κατελθεῖν αὐτὸν εἰς τὴν ἀγορὰν  ἠξίουν,   ἵνα ὁμαλῶς ἅπαντες ἐπακούσειαν. Καὶ
[2, 127]   ὑπανῄρουν καὶ φείδεσθαι μόνον αὐτῶν  ἠξίουν.   Καὶ οἱ μὲν τάδε ἐτέχναζον
[2, 127]   Καὶ πρῶτα μὲν αὐτοὺς ἀξιοπίστως  ἠξίουν   καὶ παρεῖναι σφίσι καὶ συνεδρεύειν,
[2, 92]   τε πάντες ἐπὶ τὰ αὑτῶν  ἠξίουν.   δ' ἐπηγγέλλετο μὲν αὐτοῖς
[2, 122]   περὶ τῆς δημοκρατίας πεπολεμηκότος, καλεῖν  ἠξίουν,   πολεμούμενον ἔτι πρὸς τῶν Καίσαρος
[2, 83]   τοῖς φίλοις. Οἱ δὲ αὐτὸν  ἠξίουν   φυλάσσεσθαι τὸν Παρθυαῖον, ἐπιβεβουλευμένον τε
[2, 72]   τὴν ἡγεμονίαν. Ἴτε οὖν, ὡς  ἠξιοῦτε,   μετ' ἀγαθῆς ἐλπίδος, ἐν ὄψει
[2, 3]   καὶ τῆσδε τῆς Κατιλίνα συνθήκης  ἠξιωμένος,   κούφως μάλα καὶ φιλοτίμως ἐξέφερεν
[2, 151]   καὶ ἐπεπόθησαν καὶ θείων τιμῶν  ἠξίωσαν.   Ἐγένοντο δὲ καὶ τὰ σώματα
[2, 7]   οὐδεὶς τῶν συνόντων ἐπιφανῶν φυγεῖν  ἠξίωσεν,   ἀλλ ἐσδραμόντες ἐς τοὺς πολεμίους
[2, 148]   καὶ τὸν πατέρα τιμῶν ἰσοθέων  ἠξίωσεν·   ὧν δὴ καὶ νῦν, ἐξ
[2, 132]   μισθωτοὶ φιλότιμον εἰδότες ἐπῄνουν καὶ  ᾑοῦντο   ἐπὶ τὴν Καίσαρος ἱερωσύνην. Τοῦ
[2, 133]   δὴ σχεδὸν εἰπεῖν, ὅσα ἐξ  ἠοῦς   ἐπὶ δύσιν Καῖσαρ ἡμῖν
[2, 54]   τῆς Ὠρίκου Καῖσαρ ἐς Ἀπολλωνίαν  ἠπείγετο·   καὶ τῶν Ἀπολλωνιατῶν αὐτὸν δεχομένων,
[2, 52]   χειμερίους τροπὰς ἐς τὸ Βρεντέσιον  ἠπείγετο,   νομίζων τῷ ἀδοκήτῳ μάλιστα ἐκπλήξειν
[2, 91]   Ἀλεξανδρεία διὰ Συρίας ἐπὶ Φαρνάκην  ἠπείγετο.   δὲ ἤδη μὲν εἴργαστο
[2, 47]   πυθόμενος ἐκ Μασσαλίας ἐς Πλακεντίαν  ἠπείγετο   συντόμως καὶ ἐς ἔτι στασιάζοντας
[2, 106]   δὲ Καῖσαρ ἐς Ῥώμην  ἠπείγετο,   τὰ ἐμφύλια πάντα καθελών, ἐπὶ
[2, 92]   φυλάσσειν, πάντα μεθεὶς ἐς Ῥώμην  ἠπείγετο.   Ὡς δ' ἦλθεν, μὲν
[2, 38]   καὶ ἐκ Νουκερίας ἐς Βρεντέσιον  ἠπείγετο,   ὡς τὸν Ἰόνιον διαβαλῶν ἐς
[2, 78]   κήρυκες καὶ οἱ ἐπιστάται περιθέοντες  ἤπειγον.   Οἱ δὲ σοβαρῶς ἀλλήλοις ἐπῄεσαν
[2, 87]   καὶ Σκάπλας τὸ μέρος ἔχοντες  ἠπείγοντο   ἐς Ἰβηρίαν καὶ αὐτὴν ἀποστήσαντες
[2, 87]   Φάρσαλον ἔργου διεπεφεύγεσαν, ἐπὶ Κερκύρας  ἠπείγοντο   πρὸς Κάτωνα, ἑτέρου στρατοῦ καὶ
[2, 138]   καὶ ἑτέρῳ δημάρχῳ κωλύοντι θάνατον  ἠπείλει;   ~Ἀλλὰ τίς, φασίν, ἔτι ὅρκος
[2, 41]   δημάρχων ἑνὶ Μετέλλῳ κωλύοντι θάνατον  ἠπείλει.   Τῶν τε ἀψαύστων ἐκίνει χρημάτων,
[2, 147]   μὲν πυρὸς ἀπέσχοντο, ὅπλα δ'  ἠπείλησαν   ἐς τὴν ἐπιοῦσαν οἴσειν. ~Καὶ
[2, 107]   μέχρι μαθὼν αὐτὸς ἀπηγόρευσε καὶ  ἠπείλησεν   ὡς ἀθέμιστον ὄνομα μετὰ τὴν
[2, 135]   τούτων γένοιτο. Καὶ οὐ πειθόμενον  ἠπείλουν   ἐσαγγέλλειν, ὅτι τὸν δῆμον οὐσίαν
[2, 39]   ἔδωκε τοῖς ὑπάτοις προαπάγειν ἐς  Ἤπειρον   ἐκ Βρεντεσίου, καὶ διέπλευσαν οἵδε
[2, 40]   μετὰ τοῦ στρατοῦ παντὸς ἐς  Ἤπειρον   ἐκλιπὼν τὴν Ἰταλίαν διεπέρα·
[2, 38]   ὡς τὸν Ἰόνιον διαβαλῶν ἐς  Ἤπειρον   καὶ τοῦ πολέμου τὴν παρασκευὴν
[2, 20]   δ' ἑλέσθαι δυνατὸν ὁμοῦ καὶ  ἤπιον,   ἐνσημαινόμενοι τὸν Πομπήιον, στρατιᾶς τε
[2, 40]   Ἰταλίαν διεπέρα· δὲ Καῖσαρ  ἠπόρει   μέν, ὅπῃ τραπείη καὶ ὅθεν
[2, 119]   δήμου δὲ αὐτοῖς οὐ προσθέοντος  ἠπόρουν   καὶ ἐδεδοίκεσαν, τῇ μὲν βουλῇ,
[2, 115]   τῆς ἀναθέσεως τοῦ βουλευτηρίου πάνυ  ἠποροῦντο.   Καί τις, αὐτῶν ὧδε ἐχόντων,
[2, 104]   τοῦ Καίσαρος στρατοῦ τὸ δέος  ἥπτετο   καὶ ὄκνος ἐπεγίγνετο τῷ φόβῳ,
[2, 76]   Ἀφροδίτην νικηφόρον, δὲ Πομπήιος  Ἡρακλέα   ἀνίκητον. ~Ὡς δὲ σφίσιν ἕτοιμα
[2, 39]   δ' ὑπὲρ σφῶν ἐς τὸν  Ἡρακλέα   μᾶλλον ὡς ἐς θεόν. Φασὶ
[2, 39]   ἐξ ἀγνοίας ἀποθανεῖν καὶ τὸν  Ἡρακλέα   τὸ σῶμα θάψαντα ἐμβαλεῖν ἐς
[2, 39]   ἐπανιών· ὅθεν οἱ Δυρράχιοι τὸν  Ἡρακλέα,   ὡς μερίτην τῆς γῆς, οἰκιστὴν
[2, 151]   μὲν Αἰακίδης τε καὶ  Ἡρακλείδης,   δὲ ἀπ' Ἀγχίσου τε
[2, 73]   ἄνδρες, ἐφ' οὓς ἐξ  Ἡρακλείων   στηλῶν ἤλθομεν· οἵδε οἱ περιφυγόντες
[2, 39]   τῇδε Δυρράχου παῖδα Ἰόνιον ὑφ'  Ἡρακλέους   ἐξ ἀγνοίας ἀποθανεῖν καὶ τὸν
[2, 39]   τῷδε τῷ Δυρράχῳ συνεμάχησεν  Ἡρακλῆς   ἐπὶ μέρει τῆς γῆς, ἐξ
[2, 145]   ἕτοιμος ἀμύνειν ὡς ὤμοσα καὶ  ἠρασάμην·   ἐπεὶ δὲ τοῖς ὁμοτίμοις δοκεῖ
[2, 146]   παθόντα ὠδύρετο καὶ ἔκλαιε καὶ  ἠρᾶτο   τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἐθέλειν ἀντιδοῦναι
[2, 123]   ἱερὸν ἐλθεῖν πρὸς αὐτοὺς δυνηθέντων  ᾑρέθησαν   οἱ πρεσβεύσοντες ὑπὲρ αὐτῶν ἐς
[2, 26]   ἐχθροὶ τοῦ Καίσαρος ἐς τοὐπιὸν  ᾑρέθησαν   ὕπατοι, Αἰμίλιός τε Παῦλος καὶ
[2, 33]   Καῖσαρ ἐπεδείκνυ τῷ στρατῷ καὶ  ἠρέθιζε   λέγων, ὅτι καὶ σφᾶς τοσάδε
[2, 63]   καὶ συγγνώμην διδόντος ἔτι μᾶλλον  ἠρεθίζοντο   καθ' ἑαυτῶν καὶ ἐκ παραδόξου
[2, 75]   οἱ δ' ἐξιόντες τὸ τεῖχος  ἤρειπον   μετὰ σιωπῆς βαθυτάτης καὶ ἐς
[2, 117]   ἐπὶ τὴν σφαγὴν τὸ ξίφος  ἤρεισε   πρῶτος, παρολισθὼν δὲ ἐνέτεμε τὸ
[2, 41]   ἔξω Κουρίωνα μὲν ἀντὶ Κάτωνος  ἡρεῖτο   ἡγεῖσθαι Σικελίας, Κόιντον δὲ Σαρδοῦς,
[2, 99]   ᾤχοντο καὶ τὰς θύρας ὡς  ἠρεμοῦντι   ἐπέκλεισαν· δ' ὕπνου δόξαν
[2, 118]   οὐκ ἦν, οὐ γὰρ δορυφόροις  ἠρέσκετο,   δὲ τῆς ἡγεμονίας ὑπηρεσία
[2, 152]   δὲ ἐπεμειδίασε καὶ Πειθαγόραν αὐτὸν  ἤρετο,   τι λέγοι τὸ σημεῖον·
[2, 82]   μὲν ἐξιὼν ἐπὶ τὴν μάχην  ἤρετο,   τι προσδοκῴη, δὲ
[2, 22]   ἐπ' οἰκίας ἐφέροντο καὶ περιιόντες  ἠρεύνων   ἔργῳ μὲν τὰ εὔληπτα σφίσιν
[2, 124]   τε μάλιστα, τῆς ὁμόρου Κελτικῆς  ᾑρημένον   ὑπὸ Καίσαρος ἄρχειν, στρατὸν πολὺν
[2, 128]   τοῦ Καίσαρος εἰς τὸ μέλλον  ᾑρημένους   ςὡς γὰρ ἐπὶ χρόνιον στρατείαν
[2, 122]   ἄρχοντας ὥσπερ Καῖσαρ, ἀλλ'  ᾑρημένους   ὑπὸ νόμοις· Σέξστον τε Πομπήιον,
[2, 5]   ἔλεγεν, ὃς ἐς τὸ μέλλον  ᾕρητο   ὑπατεύειν· ὧδε γὰρ Ῥωμαίοις
[2, 128]   χρόνιον στρατείαν ἐξιὼν ἐπὶ πενταετὲς  ᾕρητὀ,   σιωπὴν ὡς ὕπατος ἐπικηρύξας ἔφη·
[2, 17]   Ἰταλίᾳ Γαλατίαν, τὴν ἀμφὶ τὸν  Ἠριδανὸν   ποταμόν, ἧκεν, ἐκ συνεχοῦς πολέμου
[2, 154]   ἐμβολίμους (κατὰ γὰρ σελήνην αὐτοῖς  ἠριθμεῖτο)   ἐς τὸν τοῦ ἡλίου δρόμον
[2, 128]   αὐτοὶ σχεδὸν ἅπαντες οἱ μὲν  ἤρξαμεν   ὑπὸ τῷ Καίσαρι, οἱ δὲ
[2, 114]   σφίσι μενεῖν, οὐκ ἀγνοουμένοις, ὅτι  ἦρξαν.   Διὰ μὲν δὴ ταῦτα τὸ
[2, 126]   μὲν δὴ πρῶτον ἔργον παρρησίας  ἦρξεν   ἐπὶ τῷ Καίσαρι, καὶ αὐτὸ
[2, 118]   δρόμῳ διελύετο, τά τε ὤνια  ἡρπάζετο·   καὶ τὰς θύρας ἅπαντες ἀπέκλειον
[2, 61]   στρατὸς αὐτῷ καὶ τὴν πόαν  ἠρτοποίουν,   αὐτόμολοί τἐ Πομπηίῳ τοιούσδε ἄρτους
[2, 2]   τήνδε ἀπεκρούσθη, καὶ Κικέρων μὲν  ἦρχεν   ἀντ' αὐτοῦ, ἀνὴρ ἥδιστος εἰπεῖν
[2, 67]   κἀκεῖνος βασιλέων διὰ τὸν πόλεμον  ἦρχεν,   ἐξέστη τῶν οἰκείων λογισμῶν καὶ
[2, 11]   νέος ἐς μέσους καὶ δημηγορεῖν  ἤρχετο,   μετέωρος δ' ὑπὸ τῶν Καίσαρος
[2, 26]   ὠὠκίκει, ὧν ὅσοι κατ' ἔτος  ἦρχον,   ἐγίγνοντο Ῥωμαίων πολῖται· τόδε γὰρ
[2, 98]   παροῦσι περὶ τῶν ἐκπεπλευκότων καὶ  ἠρώτα   περὶ τοῦ πνεύματος, εἰ κατὰ
[2, 10]   τε ἐν μέσῳ καὶ Κράσσον  ἠρώτα   περὶ τῶν νόμων· οἱ δὲ
[2, 3]   οὐκ ἀφανὲς ἐμήνυε τῷ Κικέρωνι·  ἧς   ἐρῶν Κόιντος Κούριος, ἀνὴρ δι'
[2, 53]   ἀπορίᾳ τὴν τῶν ἐχθρῶν εὐπορίαν,  ἧς   ἔστιν ἡμῖν εὐθὺς ἐπιβαίνουσιν ἐπὶ
[2, 40]   τε Πολλίων ἐς Σικελίαν πεμφθείς,  ἧς   ἡγεῖτο Κάτων, πυνθανομένῳ τῷ Κάτωνι,
[2, 138]   προελάμβανε, ποία ταῦτα ἦν ἐλευθερία,  ἧς   οὐδ' ἐλπὶς ὑπεφαίνετο ἔτι; Τί
[2, 21]   συμφορήσαντες ἧψαν αὐτῷ πυράν, ὑφ'  ἧς   τό τε βουλευτήριον καὶ πολλαὶ
[2, 52]   δὲ στρατὸς ἅπας καὶ ὅσοι  ἦσαν   ἀμφ' αὐτὸν ἀπὸ τῆς βουλῆς,
[2, 70]   ἐπὶ δισμυρίοις, καὶ τούτων ἱππέες  ἦσαν   ἀμφὶ τοὺς χιλίους, Πομπηίῳ δὲ
[2, 50]   ἦν ἕτοιμα, συναγαγὼν ὅσοι τε  ἦσαν   ἀπὸ τῆς βουλῆς καὶ ἀπὸ
[2, 2]   καὶ θεράποντας. Καὶ πάντων ἡγεμόνες  ἦσαν   αὐτῷ Κορνήλιος Λέντλος καὶ Κέθηγος,
[2, 54]   χειμῶνος ἐπὶ ὁλκάδων· αἳ γὰρ  ἦσαν   αὐτῷ νῆες ὀλίγαι μακραί, Σαρδὼ
[2, 7]   τῇ πατρίδι γενέσθαι, χάριτές τε  ἦσαν   αὐτῷ παρὰ τὴν ἐκκλησίαν καὶ
[2, 19]   τῶν τριῶν ἀνδρῶν· ὅσοι δ'  ἦσαν   αὐτῶν ἀτοπώτεροι, κέρδος ἀντὶ τῶν
[2, 61]   ἐπὶ τῷ τολμήματι· στάδιοι γὰρ  ἦσαν   διακόσιοι καὶ χίλιοι. Καὶ
[2, 35]   φιλανθρωπίᾳ. Φυγαί τε καὶ μεταναστάσεις  ἦσαν   ἐκ πάντων χωρίων ὡς ἐν
[2, 43]   συνήγαγεν αὐτῶν ἐς ἐπήκοον, ὅσοι  ἦσαν   ἔκ τε Ῥώμης καὶ Ἰταλίας,
[2, 115]   τοῦτο ἐκομίζετο φορείῳ, θέαι δ'  ἦσαν   ἐν τῷ Πομπηίου θεάτρῳ, καὶ
[2, 143]   θυγατριδοῦς Ὀκτάουιος, τῷ δήμῳ δὲ  ἦσαν   ἐνδιαίτημα οἱ κῆποι δεδομένοι καὶ
[2, 10]   αὐτῷ συνάρχειν· ~Καὶ εὐθὺς αὐτῶν  ἦσαν   ἔριδές τε καὶ ὅπλων ἐπ'
[2, 11]   καὶ ἀταξίας γενομένης πληγαί τε  ἦσαν   ἤδη, καὶ οἱ μετὰ τῶν
[2, 135]   τούτων, ὅσοι τῶν κληρούχων ἡγεμόνες  ἦσαν,   ἠξίουν ἴδιον περὶ σφῶν ἐπὶ
[2, 46]   ἅπαντα καὶ ὅσοι μετ' αὐτῶν  ἦσαν   ἱππέες τε καὶ ψιλοὶ καὶ
[2, 151]   ἐξερίζουσιν ὄντες ταχύτατοι πρὸς διαλύσεις  ἦσαν   καὶ συγγνώμονες τοῖς ἁλοῦσιν, ἐπὶ
[2, 17]   Τῶν δ' ἀμφ' αὐτοὺς ἔριδες  ἦσαν   καὶ συνεπλέκοντο, μέχρι τις τὸν
[2, 8]   διεκόσμει, ἐν αἷς ἡμέραις ὑπατείας  ἦσαν   παραγγελίαι, καὶ ἔδει τὸν παραγγέλλοντα
[2, 96]   μυριάσιν, ὧν οἱ πολλοὶ Λίβυες  ἦσαν,   πελτασταῖς τε πολλοῖς καὶ ἐλέφασιν
[2, 60]   ἐν φρουρίοις πολλοῖς, πεῖραί τε  ἦσαν   περὶ ἕκαστον φρούριον πυκναὶ περιταφρευόντων
[2, 125]   προκαθημένας ὥσπερ ἐν ἡμέρᾳ· καὶ  ἦσαν   πυραὶ πανταχοῦ κατὰ τὸ ἄστυ
[2, 54]   ἀπεσάλευε κλυδωνίου διαταράσσοντος. Χειμέριοι δ'  ἦσαν   τροπαί, καὶ τὸ πνεῦμα ἄκοντα
[2, 87]   Τηλικαῦται δυνάμεις τῆς Πομπηίου παρασκευῆς  ἦσαν   ὑπόλοιποι, καὶ αὐτῶν ὑπὸ θεοβλαβείας
[2, 64]   Γερμανοὶ γελοιότατοι κατὰ τὴν μέθην  ἦσαν,   ὥστε δοκεῖ καὶ τότε ἂν
[2, 54]   ὡς εὐεπιχείρητος ἄν, εἴ τις  ᾖσθετο,   γενέσθαι. Περὶ δὲ τὴν ἕω
[2, 61]   εὐφρανοῦντες ἰδόντα. δὲ οὐχ  ἥσθη,   ἀλλ' εἶπεν, Οἵοις θηρίοις μαχόμεθα.
[2, 68]   σῖτονν, πυθόμενος δὲ τῆς παρασκευῆς  ἥσθη   τε τῆς ἀνάγκης, ἣν εἴκαζεν
[2, 151]   ἀλλὰ τοῦ μὲν ἐκ βασιλείας  ἠσκημένης   ὑπὸ Φιλίππῳ, τοῦ δ' ἐξ
[2, 66]   νεοστρατεύτων ἔτι ὄντων δέκα ἔτεσιν  ἠσκημένοι,   εἰς δὲ ταφρείας περιτειχίσεις
[2, 93]   ὡς ἔθος, ἄφνω φανέντα σφίσιν  ἠσπάζοντο   αὐτοκράτορα. Κελεύσαντος δ' τι
[2, 98]   τῶν συνήθων, πλὴν ὅτι υἱὸν  ἠσπάσατο   φιλοφρονέστερον. Τὸ δὲ ξιφίδιον τῇ
[2, 80]   σύμμαχοι προτροπάδην ἔφευγον ἄπρακτοι, βοῶντες·  Ἡσσήμεθα.   Καὶ τὰς σκηνὰς σφῶν αὐτοὶ
[2, 80]   Ἰταλῶν ὁπλιτικὸν τῆς ἐπὶ τάδε  ἥσσης   αἰσθανόμενον ὑπεχώρει κατὰ πόδα, πρῶτον
[2, 11]   καὶ μὴ δόξαν ἀμελείας, ἀλλὰ  ἥσσης   ἐνέγκασθαι. Πεισθεὶς οὖν Βύβλος
[2, 97]   εὐτυχίαν ἐδοξάζετο, οὐδὲν ἔτι τῶν  ἡσσωμένων   ἐς ἀρετὴν αὐτοῦ μεριζόντων, ἀλλὰ
[2, 132]   γέλωτι αὐτὸν ἐφεώρα· καὶ γὰρ  ἤστην   διαφόρω. Ὡς δὲ ἅλις ἔσχε
[2, 151]   Καὶ τὸ γένος ἐκ Διὸς  ἤστην   ἑκάτερος, μὲν Αἰακίδης τε
[2, 61]   φρουρίων ἐκ τοῦδε κεκενωμένα προσλαβὼν  ἡσύχαζε.   Καὶ τῷδε μάλιστα ἀνιαθεὶς
[2, 109]   δῆμος διεριζόντων μὲν ἔτι  ἡσύχαζε,   μετέωρος ὤν, ὅπῃ τελευτήσειε τὸ
[2, 67]   δὲ καὶ διὰ τοῦτ' εὔκαιρον  ἡσυχάζειν,   ὅτι Καῖσαρ ὑπ' ἀνάγκης ἐπείγοιτο.
[2, 129]   περὶ σφῶν αὐτῶν δαλὸν ἐξάψας  ἡσύχαζεν·   οἱ δ' εὐθὺς ἀνεπήδων ἀθρόοι
[2, 93]   πολεμίων. Δείσαντες οὖν ἔτι μᾶλλον  ἡσύχαζον   ἐξ ἀπορίας, ἐλπίζοντες ἐνδώσειν τι
[2, 135]   καὶ ὁρμῇ βαρυτέρᾳ, γίγνεται δόγμα,  ἡσυχαζόντων   ἤδη καὶ ἀγαπώντων ἁπάντων, φόνου
[2, 78]   μὲν Ἰταλικὸν ἅπαν εὐσταθῶς ἐφ'  ἡσυχίας   ἀκριβοῦς ἀνέμενε· τὸ δὲ συμμαχικὸν
[2, 141]   ἐφεδρεύοντας ἔχοντες ἀεὶ βέβαιοι φύλακες  ἦτε   τῆς ἀρχῆς τῆς ταῦτα ὑμῖν
[2, 117]   ἐς πρόσωπον, ἀδελφῷ φυγάδι κάθοδον  ᾖτει·   ἀνατιθεμένου δὲ καὶ ἀντιλέγοντος ὅλως
[2, 30]   βουλὴ δὲ γνώμην ἕκαστον  ᾖτει·   καὶ Κλαύδιος πανούργως διῄρει
[2, 88]   τριήρων ἐς σκάφη, καὶ συγγνώμην  ᾖτει   καὶ τὰς τριήρεις παρεδίδου. Τοσοῦτον
[2, 25]   ὕπατος ἀποδειχθείη, καὶ τὴν βουλὴν  ᾖτει   χρόνον ἄλλον ὀλίγον ἐς τὴν
[2, 144]   τάσδε τὰς τιμάς, ἃς οὐδὲ  ᾖτησεν.   Ἀνελευθερώτατοι δὲ ἄρα ἡμεῖς, οἳ
[2, 10]   ἔχων, χεῖρά τε πολλὴν ἀφανῶς  ἡτοιμάζετο   καὶ νόμους ὑπὲρ τῶν πενήτων
[2, 118]   ἀπὸ τῶν τεγῶν ἐς ἄμυναν  ἡτοιμάζοντο,   Ἀντώνιός τε τὴν οἰκίαν ὠχύρου,
[2, 68]   μὲν ἐπὶ σιτολογίαν ἐξῄει τέλη  ητὸν   γὰρ Πομπήιον ἐπαινῶν τῆς βραδυτῆτος
[2, 13]   θεραπόντων, ἐκ πολλοῦ τὴν βουλὴν  ᾖτουν   ἄφεσίν τινα μέρους τῶν φόρων
[2, 127]   δεξάμενοι τὸ λεχθὲν οἱ ἕτεροι  ᾖτουν   σφίσι ψῆφον ἀναδοθῆναι περὶ τοῦ
[2, 60]   Γάιος Καλουίσιος περὶ Μακεδονίαν συμβαλὼν  ἡττᾶτο,   καὶ τέλος ἓν αὐτοῦ κατεκόπη
[2, 47]   Ἀντώνιός τε περὶ τὴν Ἰλλυρίδα  ἡττᾶτο   ὑπὸ Ὀκταουίου κατὰ Δολοβέλλα Πομπηίῳ
[2, 65]   καταλιπεῖν φεύγοντα Καίσαρα καὶ τοῖς  ἡττηθεῖσιν   ὁμοίως τὸν νικῶντα φεύγειν.
[2, 77]   τῇ σωτηρίᾳ, μηδ' ἐσχάτω πάντων  ἡττηθέντε   ἔτι εἶναι, καὶ τοσόνδε πλῆθος
[2, 86]   διὰ ταῦτα ὀνομασθέντι καὶ οὐχ  ἡττηθέντι   ποτὲ πρότερον, ἀλλὰ ἀηττήτῳ καὶ
[2, 72]   πολὺ πλείονες, καταφρονεῖτε δὲ ὡς  ἡττημένων   νενικηκότες καὶ γερόντων νέοι καὶ
[2, 63]   τε πεπιεσμένον καὶ ὑπὸ τῆς  ἥττης   καταπεπληγμένον, μάλιστα δὲ τοὺς ἡγεμόνας
[2, 64]   τῶνδε προεξελεῖν τὸν φόβον τῆς  ἥττης   πολὺν αὐτοῖς ἐγγενόμενον καὶ τῶν
[2, 105]   αὐτὸς διέφυγε μὲν ἀπὸ τῆς  ἥττης   σὺν ἑκατὸν καὶ πεντήκοντα ἱππεῦσιν
[2, 42]   Ἀφρανίῳ τοῖς Πομπηίου στρατηγοῖς συμβαλὼν  ἧττον   αὐτῶν ἐφέρετο τά γε πρῶτα,
[2, 25]   ἐς τὴν ἀρχὴν καθισταμένων οὐδὲν  ἧττον   ἐφεώρα καὶ ἐδυνάστευε, καὶ πάντ'
[2, 80]   συμμάχους μόνους χωρεῖν. Καὶ τοῖς  ἡττωμένοις   προσεπέλαζον παραινοῦντες ἀδεῶς ἑστάναι. Ἀνήρ
[2, 104]   τὴν ἡμέραν, προύχων τε καὶ  ἡττώμενος   αἰεὶ παρὰ μέρος, μέχρις ἐς
[2, 60]   ταῖς πείραις περί τι φρούριον  ἡττωμένου   τοῦ Καίσαρος στρατοῦ λοχαγός,
[2, 150]   γενομένου, ἐπεὶ καὶ ὑπὸ Κελτῶν  ἡττῶντο   λαμπρῶς, ὅθ' μεγάλη σφᾶς
[2, 105]   τὴν γῆν ἐπὶ τοιοῦδε τείχους  ηὐλίσαντο.   Τῆς δ' ἐπιούσης ἑάλω μὲν
[2, 152]   Ἀπολλοδώρῳ δεδοικότι Ἀλέξανδρόν τε καὶ  Ἡφαιστίωνα   θυόμενος εἶπε μὴ δεδιέναι, ἐκποδὼν
[2, 152]   αὐτίκα ἔσεσθαι· καὶ τελευτήσαντος εὐθὺς  Ἡφαιστίωνος   Ἀπολλόδωρος ἔδεισε, μή τις
[2, 88]   ἀναλαμβάνων· ἔνθα καὶ Θεσσαλοὺς ἐλευθέρους  ἠφίει   συμμαχήσαντάς οἱ καὶ Ἀθηναίοις αἰτήσασι
[2, 59]   τὰ εἰκότα παρεσκεύαζοντο, σφενδόναι τε  ἠφίεντο   ἤδη καὶ βέλη. Καὶ
[2, 21]   τοὺς θρόνους τῶν βουλευτῶν συμφορήσαντες  ἧψαν   αὐτῷ πυράν, ὑφ' ἧς τό
[2, 132]   τὴν Καίσαρος ἱερωσύνην. Τοῦ δὲ  ἥψατο   μὲν ἡδονή, Μέμνησθε, δὲ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 29/09/2006