Livre, Par. |
[2, 112] |
ἤ
ὤφελές
γε
νῦν
περιεῖναι
|
ἤ |
ἀνάξιά
σου
τὰ
ἔκγονα
ἤ |
[2, 123] |
κοινοῖς
καὶ
τὰ
ἴδια
καταθέσθαι
|
ἤ, |
εἴ
τις
ἀνηκέστως
ἔχει,
τὰ |
[2, 145] |
Καίσαρος
σῶμα
παντὶ
σθένει
πάντας
|
ἤ, |
εἴ
τις
ἐπιβουλεύσειεν,
ἐξώλεις
εἶναι |
[2, 112] |
ἤ
ἀνάξιά
σου
τὰ
ἔκγονα
|
ἤ |
οὐδ'
ἔκγονος
εἶ
σὺ
τοῦδε» |
[2, 113] |
προσλήψῃ
τῶν
ἀρίστων
οὕτω
φρονῶν;
|
Ἤ |
σοι
δοκοῦσιν
οἱ
χειροτέχναι
καὶ |
[2, 116] |
τὸ
μὲν
πρῶτον
ἄνευ
καρδίας
|
ἤ, |
ὡς
ἕτεροι
λέγουσιν,
ἡ
κεφαλὴ |
[2, 82] |
τριάκοντα
λοχαγοὶ
καὶ
ὁπλῖται
διακόσιοι,
|
ἤ, |
ὡς
ἑτέροις
δοκεῖ,
χίλιοι
καὶ |
[2, 112] |
Βροῦτε
δωροδοκεῖς;
Βροῦτε
νεκρὸς
εἶ;
|
ἤ |
ὤφελές
γε
νῦν
περιεῖναι
ἤ |
[2, 22] |
δεδιέναι
περὶ
τῷ
φόνῳ
μᾶλλον
|
ἢ |
ἀγανακτεῖν
ἐπὶ
τῇ
Κλωδίου
περὶ |
[2, 112] |
μητρὸς
ἁμαρτήματα
ἀγνοῶν
ἢ
ἀπιστῶν
|
ἢ |
αἰδούμενος,
εἴτε
φιλελεύθερος
ὢν
ἄγαν |
[2, 129] |
δὲ
καὶ
ἡλικίας
τι
νεώτερον
|
ἢ |
ἄλλη
πρὸς
χειροτονίαν
ἐναντίωσις
ὑποῦσα |
[2, 140] |
δῆμος
ἐδίδου,
οἰκείων
μὲν
ἀνδρῶν
|
ἢ |
ἀναμαρτήτων
οὔ
ποτε
γῆν
ἀφαιρούμενος |
[2, 140] |
δὲ
οὐδεὶς
φθόνος
ἢ
χρόνος
|
ἢ |
ἀνθρωπίνη
λήθη
τὰ
ἐπὶ
Κελτοῖς |
[2, 112] |
τὰ
τῆς
μητρὸς
ἁμαρτήματα
ἀγνοῶν
|
ἢ |
ἀπιστῶν
ἢ
αἰδούμενος,
εἴτε
φιλελεύθερος |
[2, 150] |
διὰ
δέος,
καθάπερ
αὐτὸς
ἔλεγεν,
|
ἢ |
ἀρχῆς
ἐπιθυμίᾳ
συμπεσών,
στρατηγοῖς
τοῖς |
[2, 28] |
οὐχ
ὑπισχνεῖσθαι
δεῖν
ἔφη
μᾶλλον
|
ἢ |
αὐτίκα
ἀποθέσθαι
οὐδ'
ἐξοπλίζειν
Καίσαρα |
[2, 92] |
δὲ
αὐτὸν
οὐχ
ὑπισχνεῖσθαι
μᾶλλον
|
ἢ |
αὐτίκα
διδόναι
πάντα
ἐκέλευον·
καὶ |
[2, 129] |
ἐπὶ
τῷ
δήμῳ
γενέσθαι
μᾶλλον
|
ἢ |
βεβαίως
ἔχειν,
ἃ
ἔλαβον.
Τοῖς |
[2, 35] |
ἐφιστὰς
καὶ
τὰ
ἐν
ποσὶν
|
ἢ |
βίᾳ
χειρούμενος
ἢ
φιλανθρωπίᾳ.
Φυγαί |
[2, 50] |
χρὴ
νικήσαντα
προσδοκᾶν
ἐκλείψειν
ὠμότητος
|
ἢ |
βίας;
Καὶ
τάδε
πράττοντι
κατὰ |
[2, 127] |
ὧν
οὐδὲν
ἑκόντας
οὐδὲ
πρὶν
|
ἢ |
δεῖσαι
περὶ
σφῶν
αὐτῶν.
Ἀνῃρημένου |
[2, 150] |
Ἐς
δὲ
τὰ
ἐμφύλια
τάδε
|
ἢ |
διὰ
δέος,
καθάπερ
αὐτὸς
ἔλεγεν, |
[2, 150] |
μιᾶς
καὶ
ὅδε
πείρας
ἑκάστων
|
ἢ |
διὰ
δύο,
οὐ
μὴν
ἀηττήτου |
[2, 135] |
ὡς
οὐ
δικαίως
φυλασσόμενα
μᾶλλον
|
ἢ |
διὰ
χρείαν.
Καὶ
ὁ
Ἀντώνιος |
[2, 110] |
ἐκκλίνων
ἤδη
τήνδε
τὴν
πεῖραν
|
ἢ |
διαβολήν,
εἴτε
τισὶν
ἐχθροῖς
τῆς |
[2, 8] |
ἐπιβὰς
χρηματίζειν
μὲν
ταῖς
πόλεσιν
|
ἢ |
διαιτᾶν
δίκας
ἢ
ὅσα
ὁμοιότροπα |
[2, 137] |
πολλάκις
ἀποθανεῖν
ἂν
ἑλέσθαι
μᾶλλον
|
ἢ |
δουλεύειν
ἑκόντας
ἐπὶ
ὅρκῳ.
~Εἰ |
[2, 149] |
ἀήττητος
αἰεὶ
γενόμενος
ἑνὶ
σχεδὸν
|
ἢ |
δύο
ἔργοις
ἕκαστον
πόλεμον
ἐξήνυσε, |
[2, 73] |
σύνιστέ
μοι,
κηδεμονίας
ἢ
πίστεως
|
ἢ |
δωρεῶν
μεγαλοφροσύνης.
~Ἔστι
δὲ
οὐ |
[2, 19] |
ξίφεσι
καθίσταντο,
καὶ
τὸ
δεκάζειν
|
ἢ |
δωροδοκεῖν
ἀναισχύντως
τότε
μάλιστα
ἐπλεόνασεν, |
[2, 19] |
τε
γὰρ
ἀρχαὶ
κατὰ
στάσιν
|
ἢ |
δωροδοκίαν
σπουδῇ
τε
ἀδίκῳ
καὶ |
[2, 51] |
σύνεστι·
καὶ
βασιλέες,
ὅσοι
Ῥωμαίοις
|
ἢ |
ἐμοὶ
φίλοι,
στρατιὰν
καὶ
βέλη |
[2, 55] |
καμάτου
τινὲς
ἀπερρίπτουν,
ἃ
ἔφερον,
|
ἢ |
ἐν
φάραγξι
διαλαθόντες
ὑπελείποντο,
τὴν |
[2, 53] |
οὔθ'
ἡ
τῶν
ἄλλων
βραδυτὴς
|
ἢ |
ἔνδεια
τῆς
πρεπούσης
παρασκευῆς
ἐφέξει |
[2, 48] |
τε
ἐς
τὰ
ἔθνη
περιέπεμπεν
|
ἢ |
ἐνήλλαττεν,
ἐφ'
ἑαυτοῦ
καταλέγων.
Ἐς |
[2, 25] |
σφῶν
παρὰ
τὴν
ἀρχὴν
φορτικὸς
|
ἢ |
ἐπαχθὴς
γένοιτο.
Τῶν
δὲ
φυγάδων |
[2, 148] |
ἢν
μὴ
τύχῃ
τυραννικὸς
ὢν
|
ἢ |
ἐπίμεμπτος,
ἀποθανόντα
ἀξιοῦσιν,
οἳ
πρότερον |
[2, 107] |
προῆγεν
ἀθρόως
ἐς
ἐτησίους
ἀρχὰς
|
ἢ |
ἐς
ἐθνῶν
ἢ
στρατοπέδων
ἡγεμονίας. |
[2, 23] |
τοῦ
Καίσαρος
ὑπονοούντων
ἐς
ὕβριν
|
ἢ |
ἐς
ἐπήρειαν
αὐτὸν
τοῦ
Καίσαρος |
[2, 25] |
παροῦσάν
οἱ
τῆς
Γαλατίας
ἡγεμονίαν
|
ἢ |
ἐς
μέρος
αὐτῆς
ἐπιλαβεῖν.
Διακωλύσαντος |
[2, 79] |
φυλασσόντων,
περιδραμεῖν
οὔτε
τι
ἄλλο
|
ἢ |
ἑστῶτες
ἐθάμβουν.
~Ὡς
δὲ
ἐνέδωκε |
[2, 144] |
καὶ
ἄσυλον
ἢ
πατέρα
πατρίδος
|
ἢ |
εὐεργέτην
ἢ
προστάτην
οἷον
οὐχ |
[2, 81] |
αὐτῷ·
ἥκιστα
δ'
ἐν
ἐλπίσιν
|
ἢ |
εὐτυχίαις
ἄνθρωποι
καμάτων
αἰσθάνονται.
Οἱ |
[2, 140] |
γῆς
καὶ
τὴν
δημοσίαν
ἐπένεμον
|
ἢ |
ἐωνοῦντο
ἑτέραν.
Οὕτω
μὲν
ὑμᾶς |
[2, 82] |
Νικήσομεν,
ὦ
Καῖσαρ,
κἀμὲ
τήμερον
|
ἢ |
ζῶντα
ἢ
νεκρὸν
ἀποδέξῃ
ἡ |
[2, 74] |
μεμνημένους
τε
καὶ
νίκην
πάντως
|
ἢ |
θάνατον
αἱρουμένους,
καθέλετέ
μοι
προϊόντες |
[2, 113] |
ἄλλων
στρατηγῶν
θέας
αἰτοῦντες
ἵππων
|
ἢ |
θηρίων,
παρὰ
δὲ
σοῦ
τὴν |
[2, 138] |
τῶν
ἐθνῶν
ἡγεμονίας
οὔτε
στρατείας
|
ἢ |
ἱερωσύνας
ἢ
κληρουχίας
ἢ
τιμὰς |
[2, 56] |
πολεμίων,
λαθεῖν
ἂν
αὐτοὺς
ἴσως
|
ἢ |
καὶ
βιάσασθαι
μεγέθει
τε
νεῶν |
[2, 21] |
τῶν
θεραπόντων
ἐπιστὰς
ἔτι
ἔμπνουν
|
ἢ |
καὶ
νεκρὸν
ἐπανεῖλεν,
ὑποκρινόμενος
μὲν |
[2, 138] |
οὖν
ἐς
τοὺς
ἀσύλους
ἡμάρτανον;
|
Ἢ |
Καῖσαρ
μὲν
ἱερὸς
καὶ
ἄσυλος, |
[2, 127] |
δύο
τῶνδε
πάντως
τὸ
ἕτερον,
|
ἢ |
Καίσαρα
τύραννον
προαποφαίνειν
ἢ
τούτους |
[2, 99] |
καὶ
τὸ
δίκαιον
ἢ
πρέπον
|
ἢ |
καλὸν
οὐκ
ἔθεσι
μᾶλλον
ἢ |
[2, 55] |
διαφυλάξαι.
Κονιορτὸν
δ'
ἢ
πῦρ
|
ἢ |
καπνὸν
εἴ
ποτε
μακρόθεν
ἴδοιεν |
[2, 88] |
ἐν
ἀπόρῳ
καιρῷ
γενέσθαι
μᾶλλον
|
ἢ |
Κάσσιον
τὸν
πολεμικώτατον
ἐπὶ
τριήρων |
[2, 59] |
ἦν
πολύ,
μὴ
σφᾶς
ἀνατρήσειαν
|
ἢ |
καταδύσειαν
αἱ
μακραὶ
τοῖς
ἐμβόλοις· |
[2, 37] |
τοῖς
ἐπιμένουσιν,
εἰ
φειδοῖ
χωρίων
|
ἢ |
κατασκευῆς
ἀπολελείψονται
τῶν
ὑπὲρ
τῆς |
[2, 101] |
Πετρήιον
ἐπὶ
διαίτῃ
διαχρώμενον
ἑαυτόν,
|
ἢ |
Κάτωνα
ὑφ'
ἑαυτοῦ
διασπώμενον
ὡς |
[2, 138] |
ἡγεμονίας
οὔτε
στρατείας
ἢ
ἱερωσύνας
|
ἢ |
κληρουχίας
ἢ
τιμὰς
ἄλλας
ὑμῖν |
[2, 151] |
συγγνώμῃ
καὶ
εὐεργέται
καὶ
οὐδὲν
|
ἢ |
κρατῆσαι
μόνον
ἐνθυμούμενοι.
Καὶ
τάδε |
[2, 53] |
τόνδε
τὸν
καιρὸν
πλεῖν
ἂν
|
ἢ |
λέγειν
μᾶλλον
ἐβουλόμην,
ἵνα
με |
[2, 66] |
ἐδόκει
δρᾶν
τι
Μετ'
ἀργίας
|
ἢ |
λιμῷ
διαφθαρῆναι.
Ὧν
ὁ
Πομπήιος |
[2, 102] |
Πέρσαις
ἦν
τις
ἀγορὰ
ζητοῦσιν
|
ἢ |
μανθάνουσι
τὰ
δίκαια.
Κλεοπάτρας
τε |
[2, 99] |
ἢ
καλὸν
οὐκ
ἔθεσι
μᾶλλον
|
ἢ |
μεγαλοψύχοις
λογισμοῖς
ὁρίσαι.
Μαρκίᾳ
γέ |
[2, 82] |
Καῖσαρ,
κἀμὲ
τήμερον
ἢ
ζῶντα
|
ἢ |
νεκρὸν
ἀποδέξῃ
ἡ
στρατιὰ
δ' |
[2, 20] |
τὰς
ἐντεύξεις
εὐπρόσιτον
ἢ
ὄντα
|
ἢ |
νομιζόμενον
εἶναι.
Ὁ
δὲ
τὴν |
[2, 19] |
σπουδῇ
τε
ἀδίκῳ
καὶ
λίθοις
|
ἢ |
ξίφεσι
καθίσταντο,
καὶ
τὸ
δεκάζειν |
[2, 113] |
σου
τὸ
δικαστήριον
ἀσήμως
μᾶλλον
|
ἢ |
οἱ
Ῥωμαίων
ἄριστοι,
παρὰ
μὲν |
[2, 139] |
Εἰ
δή
τινες
τῶν
ᾠκισμένων
|
ἢ |
οἰκισθησομένων
πάρεστε,
χαρίσασθέ
μοι
καὶ |
[2, 29] |
αὐτοῖς
ἐπὶ
τὸν
Πομπήιον
Καίσαρα,
|
ἢ |
ὁμοῦ
πάντας
καταλύειν.
Οὐ
πείθων |
[2, 20] |
περί
τε
τὰς
ἐντεύξεις
εὐπρόσιτον
|
ἢ |
ὄντα
ἢ
νομιζόμενον
εἶναι.
Ὁ |
[2, 8] |
ταῖς
πόλεσιν
ἢ
διαιτᾶν
δίκας
|
ἢ |
ὅσα
ὁμοιότροπα
τούτοις,
ἅπαντα
ὑπερεῖδεν |
[2, 65] |
πρὸς
αὐτὸν
ὑπὸ
τοῦ
λιμοῦ,
|
ἢ |
οὐ
πολὺ
σφίσιν
ἔσεσθαι
τὸ |
[2, 124] |
μετ'
ὀλιγωτέρων
καθαρῶν
βιοῦν
μᾶλλον
|
ἢ |
πάντας
ἐνόχους
ὄντας
ταῖς
ἀραῖς. |
[2, 144] |
παρ'
ἐμοῦ
μᾶλλον,
ἑνὸς
ὄντος,
|
ἢ |
παρὰ
τῆς
πατρίδος
ὅλης
αὐτῷ |
[2, 34] |
ἐκπλήξει
καὶ
φόβῳ
τόλμης
μᾶλλον
|
ἢ |
παρασκευῆς
δυνάμει,
μετὰ
τῶν
πεντακισχιλίων |
[2, 144] |
ψηφίσματι
ἐξεθείαζον,
ἱερὸν
καὶ
ἄσυλον
|
ἢ |
πατέρα
πατρίδος
ἢ
εὐεργέτην
ἢ |
[2, 53] |
ἕως
Πομπήιος
ἡγεῖται
κἀμὲ
χειμάζειν
|
ἢ |
περὶ
πομπὰς
καὶ
θυσίας
ὑπατικὰς |
[2, 121] |
τοὺς
ἄνδρας
οὐδέ
τι
πλέον
|
ἢ |
περὶ
τῆς
εἰρήνης
μόνης
αὖθις |
[2, 116] |
Λαίναν
ὁρῶντες
οὐ
μηνύοντι
μᾶλλον
|
ἢ |
περί
του
δεομένῳ
καὶ
λιπαροῦντι |
[2, 66] |
ἔτεσιν
ἠσκημένοι,
εἰς
δὲ
ταφρείας
|
ἢ |
περιτειχίσεις
ἢ
σιτολογίας
ἐπιπόνους
ἀσθενέστεροι |
[2, 101] |
καὶ
μεθιέμενον
ἐς
τὸ
πέλαγος,
|
ἢ |
Πετρήιον
ἐπὶ
διαίτῃ
διαχρώμενον
ἑαυτόν, |
[2, 73] |
εἴ
τι
σύνιστέ
μοι,
κηδεμονίας
|
ἢ |
πίστεως
ἢ
δωρεῶν
μεγαλοφροσύνης.
~Ἔστι |
[2, 98] |
συνήθων
ἐναλλάσσων
οὐδ'
ἐλάσσω
προσφερόμενος
|
ἢ |
πλείω,
συνελεσχήνευε
τοῖς
παροῦσι
περὶ |
[2, 24] |
καὶ
ἕτεροι
πλείονες
ἐπὶ
δωροδοκίαις
|
ἢ |
πλήθους
δεκασμῷ.
Σκαῦρον
δὲ
τοῦ |
[2, 79] |
δρώσης
οὐδ'
οἰμωγαὶ
τῶν
ἀναιρουμένων
|
ἢ |
πλησσομένων,
ἀλλὰ
βρυχήματα
μόνα
καὶ |
[2, 131] |
Βουλόμεθα.
Ἀλλὰ
ποίαν
λέγετε
εἰρήνην;
|
Ἢ |
ποίοις
ὅρκοις
ἀσφαλὴς
ἔσται;
Τοὺς |
[2, 42] |
καὶ
πολεμίων·
οὐδέν
τε
ἀλλ'
|
ἢ |
πολιορκίας
ἔργον
ἦν,
μέχρι
θέρους |
[2, 99] |
ἐπιμονώτατος
φῦναι
καὶ
τὸ
δίκαιον
|
ἢ |
πρέπον
ἢ
καλὸν
οὐκ
ἔθεσι |
[2, 67] |
πολέμῳ
τὴν
κρίσιν
ταχυτέραν
μᾶλλον
|
ἢ |
πρέπουσαν
ἐπειγόμενοι
γενέσθαι,
πάντες
ἐξώτρυνον |
[2, 133] |
νομίζετε
πράξειν
ἀφαιρουμένους,
ὧν
εἰλήφασιν
|
ἢ |
προσδοκῶσι
λήψεσθαι
πόλεών
τε
καὶ |
[2, 144] |
ἢ
πατέρα
πατρίδος
ἢ
εὐεργέτην
|
ἢ |
προστάτην
οἷον
οὐχ
ἕτερον
ὀνομάζοντες. |
[2, 59] |
Καὶ
ὁ
ἄνεμος
ἄφνω
μείζων
|
ἢ |
πρότερον
ἐπέρραξεν.
Αἱ
μὲν
δὴ |
[2, 77] |
τῇ
ἡμέρᾳ
τῶν
ἐπὶ
γῆς
|
ἢ |
πρῶτος
ἢ
τελευταῖος
ὤκνει
τοσῆσδε |
[2, 55] |
ἑαυτοῦ
παρασκευὴν
διαφυλάξαι.
Κονιορτὸν
δ'
|
ἢ |
πῦρ
ἢ
καπνὸν
εἴ
ποτε |
[2, 66] |
εἰς
δὲ
ταφρείας
ἢ
περιτειχίσεις
|
ἢ |
σιτολογίας
ἐπιπόνους
ἀσθενέστεροι
διὰ
γῆρας· |
[2, 72] |
συστρατιῶται,
στρατηγεῖτε
τοῦ
πόνου
μᾶλλον
|
ἢ |
στρατηγεῖσθε·
αὐτοὶ
γὰρ
ἐμοῦ
τὰ |
[2, 74] |
καὶ
οὐδὲ
στρατηγοῦντα
ἔτι
μᾶλλον
|
ἢ |
στρατηγούμενον.
Καὶ
τάδε
μοι
περὶ |
[2, 17] |
ὅσοι
τε
ἐς
ἡγεμονίας
ἐθνῶν
|
ἢ |
στρατοπέδων
ἐξῄεσαν,
ὡς
ἑκατὸν
μέν |
[2, 107] |
ἐτησίους
ἀρχὰς
ἢ
ἐς
ἐθνῶν
|
ἢ |
στρατοπέδων
ἡγεμονίας.
δὴ
καὶ
μάλιστα |
[2, 128] |
τὰ
ἐτήσια
τὰς
τῶν
ἐθνῶν
|
ἢ |
στρατοπέδων
ἡγεμονίας
διετάξατο.
Εἰ
δὴ |
[2, 128] |
καὶ
ἐς
ἱερωσύνας
καὶ
ἐθνῶν
|
ἢ |
στρατοπέδων
ἡγεμονίας
ὑπὸ
τοῦ
Καίσαρος |
[2, 22] |
καὶ
μάλιστα
ὅσοι
ταῖς
ἐσθῆσιν
|
ἢ |
σφραγῖσιν
ἀπὸ
χρυσοῦ
διέφερον.
Ὡς |
[2, 145] |
ἐστὶ
κινδύνων
ἡμῖν
τὰ
μέλλοντα
|
ἢ |
τὰ
ὄντα
μὴ
ἐς
τὰς |
[2, 77] |
τῶν
ἐπὶ
γῆς
ἢ
πρῶτος
|
ἢ |
τελευταῖος
ὤκνει
τοσῆσδε
ἀμφιβολίας
ἄρξαι. |
[2, 31] |
Εἰ
μή
τι
κρεῖσσον
ἀπατῶν
|
ἢ |
τεχνάζων
καὶ
τότε
ἐς
εὐπρέπειαν. |
[2, 150] |
θαρρεῖν
τῇ
Καίσαρος
τύχῃ
μᾶλλον
|
ἢ |
τῇ
θαλάσσῃ.
Ἔς
τε
πολεμίους |
[2, 31] |
ἥ
τε
νῦν
ἀμφὶ
Καπύην
|
ἢ |
τὴν
ἄλλην
Ἰταλίαν
ἐστὶ
καὶ |
[2, 62] |
τραπῆναι·
καὶ
αὐτὸς
ἅμα
ὤκνησεν,
|
ἢ |
τὴν
ἀφυλαξίαν
τοῦ
χαρακώματος
ὡς |
[2, 37] |
καὶ
τὰ
οἰκήματα
τὴν
δύναμιν
|
ἢ |
τὴν
ἐλευθερίαν
εἶναι
τοῖς
ἀνδράσιν, |
[2, 140] |
πατρίδας,
οὔτε
γῆν
ὑμῖν
ἐωνοῦντο
|
ἢ |
τὴν
τῶν
δεδημευμένων
ἀνδρῶν
ἐπένεμον, |
[2, 138] |
στρατείας
ἢ
ἱερωσύνας
ἢ
κληρουχίας
|
ἢ |
τιμὰς
ἄλλας
ὑμῖν
ἀπέδωκεν
οὐδὲ |
[2, 124] |
ὠμόσαμεν,
φύλακες
αὐτῷ
τοῦ
σώματος
|
ἢ |
τιμωροὶ
παθόντι
τι
ἔσεσθαι,
εὔορκον |
[2, 145] |
χρὴ
τὸ
παρὸν
σκοπεῖν
μᾶλλον
|
ἢ |
τὸ
γεγενημένον,
ὡς
ἐν
ἀκμῇ |
[2, 23] |
παραινούντων
τὸ
παρὸν
διορθοῦσθαι
μᾶλλον
|
ἢ |
τὸ
παρελθὸν
ἐνοχλεῖν
ἐπ'
ἀνδράσι |
[2, 149] |
καὶ
οὐ
στρατηγίᾳ
πεποιθότε
μᾶλλον
|
ἢ |
τόλμῃ
καὶ
τύχῃ.
Ὧν
ὁ |
[2, 28] |
ἑνὶ
τηλικαύτην
ἀρχὴν
γενέσθαι
μᾶλλον
|
ἢ |
τὸν
ἕτερον
αὐτῶν
ἔχειν
ἐπὶ |
[2, 40] |
τῷ
Κάτωνι,
πότερα
τῆς
βουλῆς
|
ἢ |
τοῦ
δήμου
δόγμα
φέρων
ἐς |
[2, 130] |
ᾧ
τοῦ
λεγομένου
συμφέρειν
μᾶλλον
|
ἢ |
τοῦ
δικαίου
μέλει·
ὧδε
γὰρ |
[2, 127] |
ἕτερον,
ἢ
Καίσαρα
τύραννον
προαποφαίνειν
|
ἢ |
τούτους
ἐξ
ἐλέου
περισῴζειν,
τούτου |
[2, 142] |
ὑπάτοις
ἡ
γνώμη
ὑπὸ
δέους
|
ἢ |
φθόνου,
ὡς
τῶν
ἀνδρῶν
καὶ |
[2, 35] |
ἐν
ποσὶν
ἢ
βίᾳ
χειρούμενος
|
ἢ |
φιλανθρωπίᾳ.
Φυγαί
τε
καὶ
μεταναστάσεις |
[2, 140] |
ἀριστεῖα·
ἐπεὶ
δὲ
οὐδεὶς
φθόνος
|
ἢ |
χρόνος
ἢ
ἀνθρωπίνη
λήθη
τὰ |
[2, 62] |
τοῦ
χαρακώματος
ὡς
ἐνέδραν
ὑφορώμενος
|
ἢ |
ὡς
ἤδη
κεκριμένου
τοῦ
πολέμου |
[2, 145] |
~Καὶ
αὖθις
ἀνεγίνωσκε
τοὺς
ὅρκους,
|
ἦ |
μὴν
φυλάξειν
Καίσαρα
καὶ
τὸ |
[2, 6] |
μηδὲν
ἀνήκεστον
ἐς
ἄνδρας
ἐπιφανεῖς
|
ᾖ |
πρὸ
λόγου
καὶ
δίκης
ἐξειργασμένος. |
[2, 70] |
τοῖς
ἰδίοις
βασιλεῦσι
τασσόμενοι,
καὶ
|
ἡ |
ἄλλη
Πελοπόννησος
καὶ
Βοιωτοὶ
μετ' |
[2, 120] |
ὅμοιος·
χωρὶς
γὰρ
τῆς
βουλευτικῆς
|
ἡ |
ἄλλη
στολὴ
τοῖς
θεράπουσίν
ἐστιν |
[2, 30] |
ὡς
ἐς
τοσοῦτον
ἔργον
ἤγειρεν.
|
Ἡ |
βουλὴ
δὲ
γνώμην
ἕκαστον
ᾖτει· |
[2, 11] |
χειροτονίαν
ᾖει
σὺν
κεκρυμμένοις
ξιφιδίοις.
|
~Ἡ |
βουλὴ
δέ
έοὐ
γάρ
τις |
[2, 23] |
λίθων
καὶ
παντὸς
ἔργου
Μίλων.
|
~Ἡ |
βουλὴ
δὲ
συνῄει
μετὰ
δέους |
[2, 136] |
ἄνδρα
δημοσίᾳ.
Καὶ
ἐπὶ
τοῖσδε
|
ἡ |
βουλὴ
διελύθη.
~Βροῦτος
δὲ
καὶ |
[2, 24] |
ἐπὶ
τῇ
φυγῇ.
Καὶ
τάδε
|
ἡ |
βουλὴ
λαμπρῶς
ἐπαινοῦσα
δύο
τε |
[2, 9] |
ἐπέγραψε
Τρικάρανον.
Ὑφορωμένη
δ'
αὐτοὺς
|
ἡ |
βουλὴ
Λεύκιον
Βύβλον
ἐς
ἐναντίωσιν |
[2, 13] |
φόρων
αὑτοῖς
γενέσθαι.
Καὶ
ἀποδιέτριβεν
|
ἡ |
βουλή.
Ὁ
δὲ
Καῖσαρ
ἐς |
[2, 138] |
ἄλλας
ὑμῖν
ἀπέδωκεν
οὐδὲ
προεβούλευεν
|
ἡ |
βουλὴ
περὶ
οὐδενὸς
οὐδ'
ὁ |
[2, 127] |
τι
πρῶτον
αὐτῶν
ἐνδεξαμένη
μάλιστα
|
ἡ |
βουλὴ
πρὸς
τὰ
λοιπὰ
κατ' |
[2, 15] |
φίλων
αὐτῷ
πλῆθος
συνεξῄει,
καὶ
|
ἡ |
βουλὴ
συνίστη
τὸν
ἄνδρα
πόλεσι |
[2, 107] |
τὸ
ψήφισμα
τῶν
προλελεγμένων
τιμῶν
|
ἡ |
βουλή,
τῶν
ὑπάτων
ἡγουμένων,
ἐν |
[2, 29] |
τὰ
προάστεια
ἀγανακτῶν
ὑπεξῄει.
Καὶ
|
ἡ |
βουλὴ
ὑπόπτως
μὲν
εἶχεν
ἤδη |
[2, 33] |
καὶ
τὴν
Κουρίωνος
γνώμην
ἐπαινούντοιν,
|
ἡ |
βουλὴ
φιλονικότερον
ἔτι
τὴν
Πομπηίου |
[2, 25] |
ἦν
ἐν
Ῥώμῃ
τότε
Πομπήιος·
|
ἡ |
γὰρ
εὔνοια
τῆς
βουλῆς
μάλιστα |
[2, 142] |
καὶ
διεσείετο
μάλιστα
τοῖς
ὑπάτοις
|
ἡ |
γνώμη
ὑπὸ
δέους
ἢ
φθόνου, |
[2, 32] |
νουμηνίᾳ
τοῦ
ἔτους.
Περιεῖχε
δ'
|
ἡ |
γραφὴ
κατάλογόν
τε
σεμνὸν
ὧν |
[2, 115] |
τὸ
σῶμα
νωθρὸν
ἐγίγνετο,
καὶ
|
ἡ |
γυνὴ
Καλπουρνία
ἐνύπνιον
αἵματι
πολλῷ |
[2, 35] |
καὶ
τὴν
πόλιν
ἄφνω
καταλαβεῖν·
|
ἡ |
δ'
ἐστὶν
Ἰταλίας
πρώτη
μετὰ |
[2, 34] |
ἀνέῳκτο
καὶ
κεκήρυκτο
ἤδη
σαφῶς,
|
ἡ |
δὲ
βουλὴ
νομίζουσα
Καίσαρι
τὸν |
[2, 35] |
τῆς
διαβάσεως
ἐμοὶ
κακῶν
ἄρξει,
|
ἡ |
δὲ
διάβασις
πᾶσιν
ἀνθρώποις.
Καὶ |
[2, 96] |
μόνους
ὑπολιπὼν
ἐλέφαντας
τῷ
Σκιπίωνι,
|
ἡ |
δὲ
στρατιὰ
τοῦ
Καίσαρος
ἐς |
[2, 118] |
ἦν,
οὐ
γὰρ
δορυφόροις
ἠρέσκετο,
|
ἡ |
δὲ
τῆς
ἡγεμονίας
ὑπηρεσία
μόνη |
[2, 1] |
τε
Πομπήιος
καὶ
ὁ
Γάιος,
|
ἡ |
δευτέρα
τῶν
ἐμφυλίων
ἥδε
δηλοῖ. |
[2, 88] |
τὰς
τριήρεις
παρεδίδου.
Τοσοῦτον
ἴσχυεν
|
ἡ |
δόξα
τῆς
Καίσαρος
εὐπραγίας·
οὐ |
[2, 88] |
ὑμᾶς
ὑπὸ
σφῶν
αὐτῶν
ἀπολλυμένους
|
ἡ |
δόξα
τῶν
προγόνων
περισώσει;
Τῇ |
[2, 7] |
δῆμος.
Καὶ
δοκεῖ
τισιν
ἥδε
|
ἡ |
εὐφημία
ἀπὸ
Κικέρωνος
ἀρξαμένη
περιελθεῖν |
[2, 132] |
ἱερωσύνην.
Τοῦ
δὲ
ἥψατο
μὲν
|
ἡ |
ἡδονή,
Μέμνησθε,
δὲ
ἔφη,
μοι |
[2, 73] |
ἀπορίας
ἀνδράσι
μαχούμεθα·
ἥδε
δὲ
|
ἡ |
ἡμέρα
κρινεῖ
πάντα.
Μέμνησθέ
μοι |
[2, 69] |
εἰπὼν
τοῖς
φίλοις,
ὅτι
ἥδε
|
ἡ |
ἡμέρα,
ὁπότερος
ἂν
ἐπικρατήσῃ,
μεγάλων |
[2, 78] |
ἔτι
καὶ
ἐς
ἀλλήλους
ἀποβλέπουσιν
|
ἡ |
ἡμέρα
προύκοπτε.
Καὶ
τὸ
μὲν |
[2, 57] |
ἐπὶ
τὰς
ἐκβολὰς
ἀφίκετο
καὶ
|
ἡ |
θάλασσα
σὺν
κλυδωνίῳ
καὶ
πνεύματι |
[2, 19] |
~Τοῦ
δ'
αὐτοῦ
χρόνου
καὶ
|
ἡ |
Καίσαρος
θυγάτηρ
κύουσα
τῷ
Πομπηίῳ |
[2, 7] |
τοὺς
πολεμίους
ἀπώλοντο.
Ὧδε
μὲν
|
ἡ |
Κατιλίνα
ἐπανάστασις,
παρ'
ὀλίγον
ἐς |
[2, 116] |
καρδίας
ἤ,
ὡς
ἕτεροι
λέγουσιν,
|
ἡ |
κεφαλὴ
τοῖς
σπλάγχνοις
ἔλειπε.
Καὶ |
[2, 46] |
Βαγράδαν
ποταμὸν
μάχης
ἐγένετο,
καὶ
|
ἡ |
κεφαλὴ
τοῦ
Κουρίωνος
ἀποτμηθεῖσα
ἐς |
[2, 150] |
ὑπὸ
Κελτῶν
ἡττῶντο
λαμπρῶς,
ὅθ'
|
ἡ |
μεγάλη
σφᾶς
συμφορὰ
κατέλαβε
Κόττα |
[2, 123] |
καὶ
τοὺς
ὑπολοίπους
ἀγαθοὺς
ἄνδρας
|
ἡ |
μέλλουσα
στάσις
διολέσει.
Οὐδὲ
γὰρ |
[2, 8] |
τὸ
κοινὸν
ταμιεῖον.
Ἐφ'
οἷς
|
ἡ |
μὲν
βουλὴ
θριαμβεῦσαι
παρέσχεν
αὐτῷ, |
[2, 5] |
Σύλλαν
γεγονέναι.
~Λεχθέντων
δὲ
τούτων
|
ἡ |
μὲν
βουλὴ
Λέντλον
παρέλυσε
τῆς |
[2, 48] |
ἐμφήναντα
λοχαγὸν
ἔκτεινεν
ἀντ'
αὐτοῦ.
|
~Ἡ |
μὲν
δὴ
περὶ
Πλακεντίαν
στάσις |
[2, 57] |
φθονερῷ,
ἐφῆκε
τὴν
ναῦν
ἐπανιέναι.
|
Ἡ |
μὲν
δὴ
πνεύματι
ταχεῖ
τὸν |
[2, 28] |
ἀναμένων
τοὺς
χρόνους
τοὺς
ὡρισμένους.
|
ἡ |
μὲν
δὴ
τέχνη
τῶν
γεγραμμένων |
[2, 77] |
τε
τοῦ
κακοῦ
γιγνομένοις
αὐτοῖς
|
ἡ |
μὲν
ἐκκαίουσα
καὶ
τυφλοῦσα
πάντας |
[2, 35] |
πρὸς
τοὺς
παρόντας
εἶπεν
ἀνενεγκών·
|
Ἡ |
μὲν
ἐπίσχεσις,
ὦ
φίλοι,
τῆσδε |
[2, 92] |
Ῥώμην
ἠπείγετο.
Ὡς
δ'
ἦλθεν,
|
ἡ |
μὲν
στάσις
ἡ
πολιτικὴ
κατεπαύετο, |
[2, 20] |
φάρμακον
ἐπὶ
τοῖς
παροῦσι
κακοῖς
|
ἡ |
μόναρχος
ἐξουσία,
χρῆναι
δ'
ἑλέσθαι |
[2, 57] |
προθυμία
τε
πᾶσιν
ἐνίπιπτε
καὶ
|
ἡ |
ναῦς
ὑπὸ
βίας
ἐξέπιπτε
τοῦ |
[2, 44] |
γεγονότα,
ἄγων.
Ὡς
δέ
σφισιν
|
ἡ |
νίκη
Καίσαρος
ἡ
περὶ
τὴν |
[2, 64] |
πρὸς
Δυρραχίῳ
στρατοπεδεύσας,
ἔνθα
ἔστιν
|
ἡ |
παρασκευὴ
πᾶσα
Πομπηίῳ,
δέον
ἀποσπᾶν |
[2, 133] |
Καὶ
τοῦδε
μὲν
ὑμῖν
καὶ
|
ἡ |
παρελθοῦσα
νὺξ
τὴν
εἰκόνα
ἔδειξε. |
[2, 18] |
Ἀλλὰ
τὴν
μὲν
Κράσσου
συμφορὰν
|
ἡ |
Παρθικὴ
δηλώσει
γραφή,
Ῥωμαῖοι
δὲ |
[2, 90] |
μὲν
ἕκαστα
ὅπως
ἐγένετο,
ἀκριβέστερον
|
ἡ |
περὶ
Αἰγύπτου
συγγραφὴ
διέξεισι·
τὴν |
[2, 44] |
δέ
σφισιν
ἡ
νίκη
Καίσαρος
|
ἡ |
περὶ
τὴν
Ἰβηρίαν
ἀπηγγέλθη,
ἀνεθάρρησάν |
[2, 6] |
ἀγαπῶντες
ὡς
διαλαθόντες.
Οὕτω
μὲν
|
ἡ |
πόλις
ἀνέπνευσεν
ἀπὸ
τοῦ
δέους |
[2, 105] |
Τῆς
δ'
ἐπιούσης
ἑάλω
μὲν
|
ἡ |
πόλις,
τῶν
δὲ
ἡγεμόνων
τοῦ |
[2, 92] |
δ'
ἦλθεν,
ἡ
μὲν
στάσις
|
ἡ |
πολιτικὴ
κατεπαύετο,
ἑτέρα
δ'
ἐπ' |
[2, 47] |
ἐφάνη
τις
οὐδ'
ἐπιδημῶν,
ὅτε
|
ἡ |
στάσις
ἐγίγνετο·
καὶ
ὁ
Καῖσαρ |
[2, 82] |
ἢ
ζῶντα
ἢ
νεκρὸν
ἀποδέξῃ
|
ἡ |
στρατιὰ
δ'
ἐμαρτύρει
καθάπερ
ἔνθουν |
[2, 96] |
πολλοὺς
καὶ
ἐλέφαντας
ἑξήκοντα
ἑτέρους,
|
ἡ |
στρατιὰ
τοῦ
Καίσαρος
ἐδείμαινε
καὶ |
[2, 53] |
τῶν
μεγίστων
ἐμοὶ
συναίρεσθε,
οὔθ'
|
ἡ |
τῶν
ἄλλων
βραδυτὴς
ἢ
ἔνδεια |
[2, 81] |
συντρέχων
ἐκούφιζεν.
ώρει
δὲ
καὶ
|
ἡ |
τῶν
γεγονότων
εὐπραξία
καὶ
ἐλπίς, |
[2, 102] |
γενομένων
εὑρεῖν·
ἐς
τοσοῦτο
καθεῖλεν
|
ἡ |
τῶνδε
φιλονικία
τὴν
πόλιν.
~Αὐτὸς |
[2, 36] |
ὡς
τῆς
πόλεως
καταληφθησομένης
αὐτίκα.
|
Ἥ |
τε
ἄλλη
βουλή,
παρὰ
δόξαν |
[2, 144] |
αὐτὸν
ὑμεῖς
ἀγάμενοι
πάντες
ὁμαλῶς,
|
ἥ |
τε
βουλὴ
καὶ
μετὰ
αὐτῆς |
[2, 108] |
καθιέντα
καὶ
τυραννικὸν
ὅλως
γεγονότα·
|
ἥ |
τε
γὰρ
πρόφασις
τῆς
κολάσεως |
[2, 129] |
αὐτὰς
ἀντιληψόμενοι
νομιμώτερον.
Τοῖς
δὲ
|
ἥ |
τε
ἐνέδρα
κατεφαίνετο,
καὶ
οὐδὲ |
[2, 150] |
καὶ
διανοούμενος
ἀπέθανε.
~Καίσαρι
δὲ
|
ἥ |
τε
Ἰόνιος
θάλασσα
εἶξε,
χειμῶνος |
[2, 31] |
στρατιὰν
ἐς
τοῦτό
σοι
δίδομεν,
|
ἥ |
τε
νῦν
ἀμφὶ
Καπύην
ἢ |
[2, 116] |
μετὰ
σπουδῆς.
Καὶ
τοὺς
μὲν
|
ἥ |
τε
ὄψις
αὐτίκα
τοῦ
γιγνομένου |
[2, 108] |
περὶ
τῆς
βασιλικῆς
ἐπωνυμίας
ἦν,
|
ἥ |
τε
τῶν
δημάρχων
ἀρχὴ
ἱερὰ |
[2, 96] |
δ'
ἑτέρου
Μαυρουσίων
δυνάστου
Κίρταν,
|
ἣ |
βασίλειον
ἦν
Ἰόβα,
καταλαβόντος,
ὁ |
[2, 10] |
ἀριστεύουσαν
αὐτῆς
μάλιστα
περὶ
Καπύην,
|
ἣ |
ἐς
τὰ
κοινὰ
διεμισθοῦτο,
τοῖς |
[2, 102] |
εἰκόνα
καλὴν
τῇ
θεῷ
παρεστήσατο,
|
ἣ |
καὶ
νῦν
συνέστηκεν
αὐτῇ.
Τὸ |
[2, 32] |
ἱππεῦσι
τριακοσίοις
κατέβαινεν
ἐπὶ
Ῥαβέννης,
|
ἣ |
συναφής
τε
ἦν
τῇ
Ἰταλίᾳ |
[2, 84] |
δ'
ἐκπεσούσης
ἀπ'
Αἰγύπτου
Κλεοπάτρας,
|
ἣ |
τῷ
ἀδελφῷ
συνῆρχε,
καὶ
στρατὸν |
[2, 112] |
περὶ
τῆς
καλουμένης
πολιτικῆς
στρατηγίας,
|
ἣ |
τῶν
ἄλλων
προτιμᾶται,
εἴτε
τῷ |
[2, 58] |
ἐν
μέσῳ
τὸν
ποταμὸν
ἐρευνωμένων,
|
ᾗ |
μάλιστα
εἴη
διαβατός,
τῶν
τις |
[2, 23] |
Πομπήιος
ἀμφὶ
μὲν
τοῦ
Καίσαρος
|
ἠγανάκτει, |
ὡς
ἀμείνονος
ὄντος
ὑποψίας,
ἐπεὶ |
[2, 127] |
οἴκων
περισῴζειν
αὐτοὺς
οὐκ
ἐκώλυον,
|
ἠγανάκτουν |
δέ,
εἰ
καὶ
τιμήσουσιν
ὡς |
[2, 30] |
ὑπέμενον.
Ὁ
δὲ
Πομπήιος
τοῖς
|
ἠγγελμένοις |
πίσυνος
οὔτε
στρατιὰν
οὔτε
παρασκευὴν |
[2, 60] |
χειμῶνος
ἄλλην
στρατιὰν
ἐκ
Συρίας
|
ἦγε |
Πομπηίῳ
Σκιπίων
ὁ
κηδεστής·
καὶ |
[2, 55] |
ὅλου
θέρους
πεπονημένοις.
Τοσαῦτα
εἰπὼν
|
ἦγε |
συντόμως
ἐπὶ
τὸ
Δυρράχιον
αὐτοὺς |
[2, 45] |
θερμοῦ
περὶ
τρίτην
ὥραν
ἡμέρας
|
ἦγε |
τὸ
κράτιστον
τῆς
στρατιᾶς
ἐπὶ |
[2, 59] |
Γαβίνιος
οὐχ
ὑποστὰς
τὸ
πρόσταγμα
|
ἦγε |
τοὺς
βουλομένους
διὰ
τῆς
Ἰλλυρίδος, |
[2, 71] |
δὲ
Καππαδοκῶν
βασιλεύς.
Ἀρμενίους
δὲ
|
ἦγε |
τοὺς
ἐντὸς
Εὐφράτου
στρατηγὸς
Ταξίλης |
[2, 86] |
ἐπὶ
τῆς
ἠϊόνος
καὶ
τάφον
|
ἤγειρεν |
εὐτελῆ·
καὶ
ἐπίγραμμα
ἄλλος
ἐπέγραψε· |
[2, 30] |
παρασκευὴν
ὡς
ἐς
τοσοῦτον
ἔργον
|
ἤγειρεν. |
Ἡ
βουλὴ
δὲ
γνώμην
ἕκαστον |
[2, 133] |
τοσούτους
ἡμῖν
τὸ
ἓν
ἀγῶνας
|
ἤγειρεν, |
οὐκ
ἀλόγως·
εἰ
γὰρ
ἀποθησόμεθα |
[2, 43] |
αὐτὸς
δὲ
τῆς
Ἰβηρίας
ἀπέφαινεν
|
ἡγεῖσθαι |
Κάσσιον
Κόιντον.
~Καὶ
τάδε
μὲν |
[2, 41] |
Κουρίωνα
μὲν
ἀντὶ
Κάτωνος
ἡρεῖτο
|
ἡγεῖσθαι |
Σικελίας,
Κόιντον
δὲ
Σαρδοῦς,
καὶ |
[2, 53] |
ἐν
ὑποστέγοις.
Ἴωμεν,
ἕως
Πομπήιος
|
ἡγεῖται |
κἀμὲ
χειμάζειν
ἢ
περὶ
πομπὰς |
[2, 66] |
ὁ
Πομπήιος
αἰσθανόμενος
ἐπικίνδυνον
μὲν
|
ἡγεῖτο |
γεγυμνασμένοις
καὶ
ἀπογινώσκουσιν
αὑτῶν
ἀνδράσι |
[2, 68] |
Ἰουλίων
γένος
παρενεχθέντος
τοῦ
ὀνόματος
|
ἡγεῖτο |
εἶναἰ,
νεών
τε
αὐτῇ
νικηφόρῳ |
[2, 40] |
Πολλίων
ἐς
Σικελίαν
πεμφθείς,
ἧς
|
ἡγεῖτο |
Κάτων,
πυνθανομένῳ
τῷ
Κάτωνι,
πότερα |
[2, 63] |
ἥττης
καταπεπληγμένον,
μάλιστα
δὲ
τοὺς
|
ἡγεμόνας |
αὐτοῦ,
τὸ
σφέτερον
ἁμάρτημα
φοβουμένους. |
[2, 50] |
πολέμιον,
ὁ
δὲ
καὶ
νῦν
|
ἡγεμόνας |
ἐς
τὰ
ἔθνη
τὰ
ὑμέτερα |
[2, 48] |
ἑαυτόν
τε
καὶ
Πούπλιον
Ἰσαυρικόν.
|
Ἡγεμόνας |
τε
ἐς
τὰ
ἔθνη
περιέπεμπεν |
[2, 125] |
δὲ
καὶ
οἱ
τῶν
κληρούχων
|
ἡγεμόνες |
ἀπειλοῦντες,
εἰ
μή
τις
αὐτοῖς |
[2, 2] |
ξένους
καὶ
θεράποντας.
Καὶ
πάντων
|
ἡγεμόνες |
ἦσαν
αὐτῷ
Κορνήλιος
Λέντλος
καὶ |
[2, 135] |
δὲ
τούτων,
ὅσοι
τῶν
κληρούχων
|
ἡγεμόνες |
ἦσαν,
ἠξίουν
ἴδιον
περὶ
σφῶν |
[2, 107] |
τοῦ
Ἀντωνίου,
ἄρχοντι
μὲν
Ἰβηρίας,
|
ἡγεμονεύοντι |
δ'
αὐτῆς
διὰ
φίλων.
Κατεκάλει |
[2, 51] |
κινδυνευούσῃ
καθὰ
καὶ
περικτωμένῃ
τὴν
|
ἡγεμονίαν |
αἴσιος.
Θαρρεῖν
δὲ
χρὴ
τοῖς |
[2, 14] |
βοῶντος
Κάτωνος
διαμαστροπεύεσθαι
γάμοις
τὴν
|
ἡγεμονίαν. |
Δημάρχους
δὲ
ἡἡρεῖτο
Οὐατίνιόν
τε |
[2, 25] |
τὴν
παροῦσάν
οἱ
τῆς
Γαλατίας
|
ἡγεμονίαν |
ἢ
ἐς
μέρος
αὐτῆς
ἐπιλαβεῖν. |
[2, 72] |
πρὸς
ἄνδρα
ἕνα
λῃστεύοντα
τὴν
|
ἡγεμονίαν. |
Ἴτε
οὖν,
ὡς
ἠξιοῦτε,
μετ' |
[2, 50] |
τόλμῃ
τὸν
δῆμον
ἀφαιρεῖται
τὴν
|
ἡγεμονίαν. |
Καὶ
εἰ
τάδε
πολεμῶν
ἔτι |
[2, 134] |
ἐνυβρίζουσιν
ἐς
τὸν
ὑμῖν
τὴν
|
ἡγεμονίαν |
μέχρις
ὠκεανοῦ,
ἐπὶ
τὴν
ἄγνωστον |
[2, 149] |
πλην
Φιλίππῳ
κατ'
εὐπρέπειαν
ἐς
|
ἡγεμονίαν |
πολέμου
δόξασαν
ὑπακούειν
ἐπ'
ὀλίγον· |
[2, 17] |
ὑπατεῦσαι,
Καίσαρι
δ'
ἐς
τὴν
|
ἡγεμονίαν |
ὧν
εἶχεν
ἐθνῶν,
ἄλλην
ἐπιψηφισθῆναι |
[2, 70] |
τραπέντες
ὡς
ὑπὲρ
τῆς
Ῥωμαίων
|
ἡγεμονίας |
ἀγωνιούμενοι.
~Ἐπὶ
δὲ
τοῖς
Ἕλλησιν |
[2, 107] |
ἢ
ἐς
ἐθνῶν
ἢ
στρατοπέδων
|
ἡγεμονίας. |
δὴ
καὶ
μάλιστα
ὑπαχθεὶς
ὁ |
[2, 128] |
τὰς
τῶν
ἐθνῶν
ἢ
στρατοπέδων
|
ἡγεμονίας |
διετάξατο.
Εἰ
δὴ
ταῦτα
ὑμεῖς |
[2, 17] |
ἄλλως
ἐπιφανεῖς
ὅσοι
τε
ἐς
|
ἡγεμονίας |
ἐθνῶν
ἢ
στρατοπέδων
ἐξῄεσαν,
ὡς |
[2, 146] |
ἀντὶ
κολάσεων
ἐπὶ
ἀρχὰς
καὶ
|
ἡγεμονίας |
ἐθνῶν
καὶ
στρατοπέδων
προαχθέντας
ἐπιβουλεῦσαι, |
[2, 138] |
Ποῦ
δὲ
οἱ
φόροι
τῆς
|
ἡγεμονίας |
καὶ
λογισμοὶ
συνεφέροντο;
Τίς
δ' |
[2, 138] |
ἄστει
οὔτε
τὰς
τῶν
ἐθνῶν
|
ἡγεμονίας |
οὔτε
στρατείας
ἢ
ἱερωσύνας
ἢ |
[2, 72] |
τῆς
νῦν
ἐπεχούσης
τὰ
πάντα
|
ἡγεμονίας· |
τότε
δ'
αὐτῶν
τὴν
στρατιὰν |
[2, 118] |
δορυφόροις
ἠρέσκετο,
ἡ
δὲ
τῆς
|
ἡγεμονίας |
ὑπηρεσία
μόνη
καὶ
αἱ
πλέονες |
[2, 128] |
ἱερωσύνας
καὶ
ἐθνῶν
ἢ
στρατοπέδων
|
ἡγεμονίας |
ὑπὸ
τοῦ
Καίσαρος
εἰς
τὸ |
[2, 65] |
καὶ
Ἰβηρίαν
ἐξ
οἰκείας
καὶ
|
ἡγεμονίδος |
γῆς
αὖθις
ἐπιχειρεῖν
Καίσαρι.
Ὁ |
[2, 43] |
πλῆθος.
~Ἤδη
δὲ
καὶ
τῶν
|
ἡγεμόνων |
Ἀφρανίῳ
μὲν
καὶ
ἑτέροις
ἐδόκει |
[2, 43] |
τῶν
Καίσαρος,
τῶν
τε
ἰδίων
|
ἡγεμόνων |
ἐνιστάμενόν
τινα
αὐτοχειρὶ
διεχρήσατο·
ἐξ |
[2, 104] |
Τότε
γὰρ
δὴ
τῶν
τε
|
ἡγεμόνων |
προθέων
ἕκαστος
ἵστατο
παρ'
αὐτόν, |
[2, 105] |
μὲν
ἡ
πόλις,
τῶν
δὲ
|
ἡγεμόνων |
τοῦ
Πομπηίου
Σκάπλας
μὲν
νήσας |
[2, 103] |
Λιβύης
τε
καὶ
Φαρσάλου
τοῖς
|
ἡγεμόσι |
συνῆλθεν,
ὁ
δὲ
ἐξ
Ἰβήρων |
[2, 112] |
Φαρσάλῳ
μετὰ
σπουδῆς
λέγεται
τοῖς
|
ἡγεμόσιν |
εἰπεῖν
Βροῦτον,
ὅπῃ
δύναιντο,
περισῴζειν. |
[2, 104] |
ἀσπίδα
καὶ
τοῖς
ἀμφ'
αὐτὸν
|
ἡγεμόσιν |
εἰπών·
ἔσται
τοῦτο
τέλος
ἐμοί |
[2, 62] |
τροπῆς
λαμπρᾶς
ὁ
Καῖσαρ
ἑτέρωθεν
|
ἦγεν |
ἄλλον
στρατόν,
οὕτω
δή
τι |
[2, 54] |
σφᾶς,
εὐθὺς
ἐπὶ
τὴν
θάλασσαν
|
ἦγεν |
ἀπὸ
τοῦ
βήματος,
πέντε
πεζῶν |
[2, 14] |
ὑπατεύσειν
τὴν
θυγατέρα
Καλπουρνίαν
αὐτὸς
|
ἤγετο, |
βοῶντος
Κάτωνος
διαμαστροπεύεσθαι
γάμοις
τὴν |
[2, 37] |
ἐπακολουθῆτέ
μοι
καὶ
μὴ
δεινὸν
|
ἡγῆσθε |
τὴν
Ῥώμην
ἀπολιπεῖν,
καὶ
εἰ |
[2, 154] |
τοῦ
ἡλίου
δρόμον
μετέβαλεν,
ὡς
|
ἦγον |
Αἰγύπτιοι.
Συνέβη
δὲ
αὐτῷ
καὶ |
[2, 75] |
ἑκάτερος
ἐθάρρει·
τὰ
συμμαχικὰ
δ'
|
ἦγον |
ἐφ'
ἑαυτῶν
ὡς
ἐς
ἐπίδειξιν. |
[2, 53] |
τῆς
ὁρμῆς·
ἀντὶ
γὰρ
πάντων
|
ἡγοῦμαί |
μοι
συνοίσειν
τὴν
ταχυεργίαν.
Καὶ |
[2, 111] |
γένοιτο
βασιλεύς.
Ταύτης
δὲ
σκοπῶν
|
ἡγοῦμαι |
τῆς
προσθήκης
ἀφορμὴν
λαβεῖν
ἐγχειρήσεως, |
[2, 88] |
ἑτέραν
ὁρῶ
οὐδὲ
ἔργον
ἕτερον
|
ἡγοῦμαι |
τύχης
ἐν
ἀπόρῳ
καιρῷ
γενέσθαι |
[2, 58] |
ἀνεζεύξεν,
οὐκ
αἴσιον
τὸ
συμβὰν
|
ἡγούμενος. |
Αἰτίαν
δ'
εἶχε
παρὰ
πᾶσι |
[2, 109] |
καὶ
μετανοῶν
καὶ
τόδε
πρῶτον
|
ἡγούμενος |
ἄνευ
πολεμικῆς
ἀρχῆς
ἐν
εἰρήνῃ |
[2, 140] |
ἑτέροις
ἐπινέμων
τὰ
ἀλλότρια
οὐδ'
|
ἡγούμενος |
δεῖν
ἀμείβεσθαι
δι'
ἀδικημάτων.
Τῶν |
[2, 3] |
δὲ
ὅμως
καὶ
τὸ
χρόνιον
|
ἡγούμενος |
ὕποπτον,
ἐν
δὲ
τῷ
τάχει |
[2, 4] |
Ἀλλοβρίγων
δὲ
πρέσβεις,
αἰτιώμενοι
τοὺς
|
ἡγουμένους |
αὑτῶν,
Ἐς
τὴν
Λέντλου
συνωμοσίαν |
[2, 107] |
τιμῶν
ἡ
βουλή,
τῶν
ὑπάτων
|
ἡγουμένων, |
ἐν
κόσμῳ
τῷ
πρέποντι
ἑκάστῳ |
[2, 75] |
ἐνεχώννυον.
Ὁρῶν
δ'
ὁ
Πομπήιος,
|
ἡγουμένων |
τινῶν
ἐς
φυγὴν
αὐτοὺς
συσκευάζεσθαι, |
[2, 50] |
ἐλευθερίαν,
ὅπῃ
ποτ'
ἂν
ὦσιν,
|
ἡγοῦνται |
πατρίδα.
Ὃ
καὶ
ἡμεῖς
ἐνθυμούμενοι |
[2, 33] |
ὅτι
καὶ
σφᾶς
τοσάδε
ἐργασαμένους
|
ἡγοῦνται |
πολεμίους
καὶ
τοιούσδε
ἄνδρας
ὑπὲρ |
[2, 39] |
ταχείαις
ἐληίζοντο·
καὶ
Λιβυρνίδας
ἐντεῦθεν
|
ἡγοῦνται |
Ῥωμαῖοι
τὰς
ναῦς
τὰς
ταχείας, |
[2, 76] |
αὐτὸ
Καίσαρος
ἀχαράκωτον
ὂν
διαρπάζειν.
|
~Ἡγοῦντο |
δὲ
τῆς
φάλαγγος
Πομπηίῳ
μὲν |
[2, 29] |
καὶ
τῷ
ὄντι
οὐκ
ἀσφαλὲς
|
ἡγοῦντο |
διαλύειν
τὴν
ὑπὸ
τῷ
Πομπηίῳ |
[2, 33] |
τὴν
Πομπηίου
στρατιὰν
φύλακα
σφῶν
|
ἡγοῦντο |
εἶναι,
τὴν
δὲ
Καίσαρος
πολεμίαν. |
[2, 143] |
συνεταράσσοντο
καὶ
δεινὸν
καὶ
ἀθέμιστον
|
ἡγοῦντο |
καὶ
Δέκμον
ἐπιβουλεῦσαι
Καίσαρι,
παῖδα |
[2, 69] |
τινες
ἐν
τῷ
φόβῳ
νομίζοντες
|
ἡγοῦντο |
οὐδ'
ἂν
Πομπήιον
κρατήσαντα
μεθεῖναι |
[2, 66] |
συνενεχθῆναι
τοῖς
πολεμίοις
ὠρέγοντο
καὶ
|
ἡγοῦντο |
πολέμῳ
μὲν
εἶναι
παρὰ
πολὺ |
[2, 29] |
πρὸς
ἀμφοτέρους,
δημοτικώτερον
δ'
ὅμως
|
ἡγοῦντο |
Πομπήιον
καὶ
τῷ
Καίσαρι
ἐδυσχέραινον |
[2, 104] |
ἅπας
ἐμπεσὼν
μετὰ
ὁρμῆς
ὅλην
|
ἠγωνίζετο |
τὴν
ἡμέραν,
προύχων
τε
καὶ |
[2, 73] |
λιμοῦ
καὶ
ἀπορίας
ἀνδράσι
μαχούμεθα·
|
ἥδε |
δὲ
ἡ
ἡμέρα
κρινεῖ
πάντα. |
[2, 1] |
Γάιος,
ἡ
δευτέρα
τῶν
ἐμφυλίων
|
ἥδε |
δηλοῖ.
Ὁ
μὲν
δὴ
Πομπήιος |
[2, 7] |
ὁ
δῆμος.
Καὶ
δοκεῖ
τισιν
|
ἥδε |
ἡ
εὐφημία
ἀπὸ
Κικέρωνος
ἀρξαμένη |
[2, 69] |
οὖν
εἰπὼν
τοῖς
φίλοις,
ὅτι
|
ἥδε |
ἡ
ἡμέρα,
ὁπότερος
ἂν
ἐπικρατήσῃ, |
[2, 25] |
κόπτοντα
τὴν
λαβὴν
τοῦ
ξίφους·
|
Ἥδε |
μοι
δώσει.
~Πόλιν
δὲ
Νεόκωμον |
[2, 71] |
ἐν
καιρῷ
μάλιστα
δὴ
πάντων
|
ἥδε |
τῷ
Καίσαρι
γενομένη·
διὰ
γὰρ |
[2, 7] |
ἐπωνυμίαις,
ἀλλὰ
σὺν
χρόνῳ
μόλις
|
ἥδε, |
ὡς
ἐντελὴς
ἐπὶ
μεγίστοις
δὴ |
[2, 140] |
δὲ
μόνα
ταῦτα
ὑμῖν
ἐπέπρακτο,
|
ᾐδεῖσθε |
ἂν
ἴσως
ἐπὶ
τοιούτοις
αἰτεῖν |
[2, 111] |
πατρίου
πολιτείας
ἐπιθυμίᾳ,
εὖ
γὰρ
|
ᾖδεσαν |
αὐτόν,
μὴ
καὶ
τάδε
τὰ |
[2, 125] |
ἀπεκρίνατο.
Οἱ
δὲ
χάριν
τε
|
ᾖδεσαν |
καὶ
ἀπεχώρουν
ἐν
ἐλπίδι
βεβαίῳ |
[2, 113] |
αὐτοῦ
Καίσαρος,
οὓς
εὐτολμοτάτους
ἑκατέρων
|
ᾖδεσαν. |
Καὶ
συνήγειραν
ἐκ
μὲν
τῶν |
[2, 129] |
ἔτι
τῆσδε
τῆς
χειροτονίας
ἐσομένους
|
ᾖδεσαν. |
~Ὧδε
δὲ
ἔτι
ἐχόντων,
ὁ |
[2, 17] |
τοὺς
μὲν
ἀμειβομένους
ὑπὲρ
τῶν
|
ἤδη |
γεγονότων,
τοὺς
δὲ
χρηματιουμένους,
τοὺς |
[2, 3] |
πρὸς
ἐρωμένην,
ὡς
αὐτίκα
δυναστεύσων.
|
Ἤδη |
δὲ
καὶ
περὶ
τῶν
ἐν |
[2, 80] |
φυγὴν
ὅ
τι
δύναιντο
ἐπάγεσθαι.
|
Ἤδη |
δὲ
καὶ
τὸ
ἄλλο
τῶν |
[2, 125] |
ἤδη
δεδομένας
καὶ
τὰς
ἐπηγγελμένας.
|
Ἤδη |
δὲ
καὶ
τῶν
ἀστῶν
ὁ |
[2, 43] |
περὶ
συμβάσεων
κατὰ
τὸ
πλῆθος.
|
~Ἤδη |
δὲ
καὶ
τῶν
ἡγεμόνων
Ἀφρανίῳ |
[2, 125] |
φυλάξει
τὰς
κληρουχίας
τάς
τε
|
ἤδη |
δεδομένας
καὶ
τὰς
ἐπηγγελμένας.
Ἤδη |
[2, 17] |
τοιουτότροπον
αὑτοῖς
ἐξεργασομένους.
Πάντα
γὰρ
|
ἤδη |
διὰ
τούτου
ἐπράσσετο
στρατιᾶς
τε |
[2, 120] |
ὄντα
σφίσιν
ὡς
ἐπὶ
ἔξοδον
|
ἤδη |
διαπεπρακότες,
εὔωνοι
δ'
ἐς
ὅ |
[2, 69] |
τῆς
Καίσαρος
ἀρχιερωσύνης
ἐς
ἀλλήλους
|
ἤδη |
διήριζον.
Ἅπερ
ὁ
Πομπήιος
οἷα |
[2, 135] |
ὁρμῇ
βαρυτέρᾳ,
γίγνεται
δόγμα,
ἡσυχαζόντων
|
ἤδη |
καὶ
ἀγαπώντων
ἁπάντων,
φόνου
μὲν |
[2, 32] |
συγκαλεῖν
ἐδόκει
τὸν
στρατὸν
ἅπαντα
|
ἤδη |
καὶ
ἄγειν
ἐπὶ
Ῥώμης,
Καίσαρι |
[2, 10] |
Πιστευθεὶς
δ'
οὕτω
φρονεῖν,
ἀπερίσκεπτον
|
ἤδη |
καὶ
ἀπαράσκευον
καὶ
οὐδὲν
ἔτι |
[2, 59] |
εἰκότα
παρεσκεύαζοντο,
σφενδόναι
τε
ἠφίεντο
|
ἤδη |
καὶ
βέλη.
Καὶ
ὁ
ἄνεμος |
[2, 26] |
ὑβριστικῶς
ὁ
Μάρκελλος,
εἰσηγεῖτο
δὲ
|
ἤδη |
καὶ
διαδόχους
αὐτῷ
πέμπειν
ἐπὶ |
[2, 7] |
ἀγείραντα
καὶ
τούτων
τεταρτημόριον
ὁπλίσαντα
|
ἤδη |
καὶ
ἐς
Γαλατίαν
ἐπὶ
ἄλλην |
[2, 8] |
εἰδὼς
μὲν
παράνομον,
γεγονὸς
δὲ
|
ἤδη |
καὶ
ἑτέροις.
Κάτωνος
δ'
ἀντιλέγοντος |
[2, 150] |
τήν
τε
Ῥωμαίων
ἰσχύν,
γῆς
|
ἤδη |
καὶ
θαλάσσης
ἐκ
δύσεων
ἐπὶ |
[2, 74] |
τὸ
ἔργον,
τύχῃ
τε
παρακμάζοντα
|
ἤδη |
καὶ
νωθῆ
καὶ
βραδὺν
ἐς |
[2, 11] |
ἀταξίας
γενομένης
πληγαί
τε
ἦσαν
|
ἤδη, |
καὶ
οἱ
μετὰ
τῶν
ξιφιδίων |
[2, 152] |
τράχηλον
ὑπέρῳ
βαρυτάτῳ,
καὶ
πίπτοντι
|
ἤδη |
καὶ
περισωθέντι
μόλις
ὑπὸ
τῶν |
[2, 42] |
καὶ
ὑπὸ
λιμοῦ
καὶ
χειμῶνος
|
ἤδη |
καὶ
πολεμίων·
οὐδέν
τε
ἀλλ' |
[2, 15] |
ἐπαιρόμενός
τε
καὶ
τῷδε
ἀντιπαρεβάλλετο
|
ἤδη |
καὶ
Πομπηίῳ
τὸ
μέγιστον
ἐν |
[2, 67] |
καὶ
ἐνέδωκεν
αὐτοῖς,
θεοῦ
βλάπτοντος
|
ἤδη |
καὶ
τἆλλα
παρ'
ὅλον
τόνδε |
[2, 27] |
τῷ
Πομπηίῳ,
σαφέστερον
ὁ
Κουρίων
|
ἤδη |
καὶ
τραχύτερον
ἀπεγύμνου
μὴ
χρῆναι |
[2, 147] |
γενέσθαι.
~Ὧδε
δὲ
αὐτοῖς
ἔχουσιν
|
ἤδη |
καὶ
χειρῶν
ἐγγὺς
οὖσιν
ἀνέσχε |
[2, 88] |
παραδοὺς
ὕστερον
ἐν
Ῥώμῃ
δυναστεύοντα
|
ἤδη |
κατέκανεν·
ᾧ
καὶ
αὐτῷ
δῆλόν |
[2, 62] |
ὡς
ἐνέδραν
ὑφορώμενος
ἢ
ὡς
|
ἤδη |
κεκριμένου
τοῦ
πολέμου
καταφρονήσας.
Ἐπὶ |
[2, 4] |
Κορνηλίους
γενέσθαι
Ῥωμαίων
μονάρχους,
ὧν
|
ἤδη |
Κίνναν
καὶ
Σύλλαν
γεγονέναι.
~Λεχθέντων |
[2, 91] |
ἐπὶ
Φαρνάκην
ἠπείγετο.
Ὁ
δὲ
|
ἤδη |
μὲν
εἴργαστο
πολλὰ
καὶ
περιεσπάκει |
[2, 62] |
στῆναι
περὶ
τὰς
πύλας
ὄντας
|
ἤδη |
μήτε
ἐσελθεῖν
ἐν
κόσμῳ
μήτε |
[2, 73] |
ἰδίοις
τοιάδε·
Τὰ
μὲν
δυσχερέστερα
|
ἤδη |
νενικήκαμεν,
ὦ
φίλοι·
ἀντὶ
γὰρ |
[2, 153] |
μετὰ
τοῦ
στρατοῦ
καὶ
πλησιάζοντα
|
ἤδη |
παρεκάλουν
οἱ
Χαλδαῖοι
τὴν
εἴσοδον |
[2, 60] |
τῷ
Καίσαρι
σύμπας
ὁ
στρατὸς
|
ἤδη |
παρῆν,
παρῆν
δὲ
καὶ
Πομπηίῳ. |
[2, 96] |
ἐθορυβοῦντο
κατά
τε
πεῖραν
ὧν
|
ἤδη |
πεπόνθεσαν
καὶ
κατὰ
δόξαν
τῶν |
[2, 29] |
ἡ
βουλὴ
ὑπόπτως
μὲν
εἶχεν
|
ἤδη |
πρὸς
ἀμφοτέρους,
δημοτικώτερον
δ'
ὅμως |
[2, 141] |
τοὺς
ὁμοεθνεῖς
ἐσόμενον
καὶ
ἥδιστον
|
ἤδη |
πυθομένοις.
Οἷς
τὴν
τιμὴν
τῆσδε |
[2, 6] |
οἱ
πολλοὶ
μετετίθεντο,
μέχρι
Κάτων
|
ἤδη |
σαφῶς
ἀνακαλύπτων
τὴν
ἐς
τὸν |
[2, 34] |
πόλεμος
ἑκατέρωθεν
ἀνέῳκτο
καὶ
κεκήρυκτο
|
ἤδη |
σαφῶς,
ἡ
δὲ
βουλὴ
νομίζουσα |
[2, 33] |
καὶ
Κάσσιος·
καὶ
γάρ
τις
|
ἤδη |
στρατὸς
ἑωρᾶτο
ἐκ
Πομπηίου
περιιστάμενος |
[2, 69] |
καὶ
τὰς
σκηνὰς
δάφναις
ἀνέστεφον
|
ἤδη, |
συμβόλῳ
νίκης·
καὶ
οἱ
θεράποντες |
[2, 123] |
οἴκτῳ
τῆς
πόλεως
κεκενωμένης
στάσεσιν
|
ἤδη |
συνεχέσιν,
εἰ
καὶ
τοὺς
ὑπολοίπους |
[2, 25] |
δίκην.
~Καὶ
ὁ
Πομπήιος
ὡς
|
ἤδη |
τὰ
χρῄζοντα
τῆς
μοναρχίας
διωρθωμένος |
[2, 39] |
ὁ
Πομπήιος
τῶν
ἀμφ'
αὑτὸν
|
ἤδη |
τελῶν
τὰ
μὲν
ἔδωκε
τοῖς |
[2, 103] |
φιλονικία
τὴν
πόλιν.
~Αὐτὸς
δὲ
|
ἤδη |
τέταρτον
ὑπατεύων
ἐπὶ
τὸν
νέον |
[2, 14] |
ἐπιβουλὴν
τοῦ
Κικέρωνος
ἀπέφηνε,
διαβάλλοντος
|
ἤδη |
τὴν
συμφροσύνην
τῶν
τριῶν
ἀνδρῶν |
[2, 110] |
ἀπογνούς,
εἴτε
κάμνων
καὶ
ἐκκλίνων
|
ἤδη |
τήνδε
τὴν
πεῖραν
ἢ
διαβολήν, |
[2, 27] |
Πομπήιον
καὶ
τὸν
δῆμον
ὁρῶν
|
ἤδη |
τι
προσκοπτόμενον
αὐτῷ
διὰ
τὰς |
[2, 130] |
καὶ
γενομένη
διαμενεῖ·
δυσεύρετον
γὰρ
|
ἤδη |
τὸ
ἀσφαλὲς
αὐτῆς,
ὅτι
μηδὲ |
[2, 117] |
τὴν
Βρούτου
πληγήν,
Εἴτε
ἀπογινώσκοντα
|
ἤδη, |
τὸ
ἱμάτιον
περικαλύψασθαι
καὶ
πεσεῖν |
[2, 131] |
ὁ
μὲν
εὐθὺς
ᾖει,
νομίζων
|
ἤδη |
τὸ
πλῆθος
τρέπεσθαι,
καὶ
ἐπὶ |
[2, 120] |
πολιτείας.
Παμμιγές
τε
γάρ
ἐστιν
|
ἤδη |
τὸ
πλῆθος
ὑπὸ
ξενίας,
καὶ |
[2, 124] |
τὴν
στρατιὰν
τὴν
Δέκμου,
ἄθυμον
|
ἤδη |
τοῖς
ἀτρύτοις
πόνοις
γεγενημένην.
Οὕτω |
[2, 110] |
Κράσσον
παρασπονδήσεως.
Στρατιὰν
δὴ
προύπεμπεν
|
ἤδη |
τὸν
Ἰόνιον
περᾶν,
ἑκκαίδεκα
τέλη |
[2, 135] |
διαθήκας
ὁ
Καῖσαρ
παρετίθετο,
τοῦτον
|
ἤδη |
τὸν
τρόπον
τῆς
βουλῆς
διαλελυμένης |
[2, 78] |
τοιῶνδε
ἐμπειροπόλεμοι.
Πλησιάζουσι
δ'
αὐτοῖς
|
ἤδη |
τόξα
καὶ
λίθοι
πρῶτον
ἦν |
[2, 104] |
Εὐσέβειαν.
Ὡς
δὲ
καὶ
συνιόντων
|
ἤδη |
τοῦ
Καίσαρος
στρατοῦ
τὸ
δέος |
[2, 116] |
δὲ
ἐκπλήξεως
ἐσιώπων.
~Φερομένου
δὲ
|
ἤδη |
τοῦ
Καίσαρος,
τῶν
οἰκείων
τις |
[2, 69] |
τι
καὶ
μαντικώτερον
αὐτὸν
πλησιάζοντος
|
ἤδη |
τοῦ
κακοῦ
συνετάρασσε,
μέλλοντα
τῆς |
[2, 80] |
τὸ
κήρυγμα
εἱστήκει·
καὶ
σύμβολον
|
ἤδη |
τοῦτο
τῶν
Πομπηίου
στρατιωτῶν
ἦν, |
[2, 23] |
Κύπρον
ἀφελέσθαι
Πτολεμαίου
βασιλέως,
νενομοθετημένον
|
ἤδη |
τοῦτο
ὑπὸ
Κλωδίου,
ὅτι
οἵ |
[2, 136] |
ἀνῃρηκέναι
τοσοίδε
ἡμῶν
ἀνθ'
ἑνὸς
|
ἤδη |
τυραννοῦσιν·
οἳ
θάπτειν
με
κωλύουσι |
[2, 127] |
τὰ
ἐξ
ἀνάγκης
ἐψηφισμένα
ἄρχοντι
|
ἤδη, |
ὧν
οὐδὲν
ἑκόντας
οὐδὲ
πρὶν |
[2, 63] |
αὐτὸν
οὐκ
ἀξίως
ὑπὸ
σφῶν
|
ἠδικῆσθαι |
καὶ
τοὺς
φέροντας
τὰ
σημεῖα |
[2, 141] |
ἐς
τοὺς
ὁμοεθνεῖς
ἐσόμενον
καὶ
|
ἥδιστον |
ἤδη
πυθομένοις.
Οἷς
τὴν
τιμὴν |
[2, 109] |
ἐπικρατήσαντος
δὲ
τοῦ
Καίσαρος
ἀνεβόησαν
|
ἥδιστον |
καὶ
αὐτὸν
ἅμα
εὐφήμουν
οὐ |
[2, 2] |
μὲν
ἦρχεν
ἀντ'
αὐτοῦ,
ἀνὴρ
|
ἥδιστος |
εἰπεῖν
τε
καὶ
ῥητορεῦσαι,
Κατιλίνας |
[2, 142] |
ἀμνηστίας
ἐγκώμιον
ἐπέλεγεν·
οἱ
δὲ
|
ἡδόμενοι |
κατεκάλουν
ἐκ
τοῦ
ἱεροῦ
τοὺς |
[2, 90] |
μετὰ
τῆς
Κλεοπάτρας,
καὶ
τἆλλα
|
ἡδόμενος |
αὐτῇ.
Ἀλλὰ
τάδε
μὲν
ἕκαστα |
[2, 132] |
Τοῦ
δὲ
ἥψατο
μὲν
ἡ
|
ἡδονή, |
Μέμνησθε,
δὲ
ἔφη,
μοι
τοῦδε |
[2, 146] |
ἔθος
ὑπὸ
χορῶν
ἐς
αὐτὸν
|
ᾖδοντο |
καὶ
τὰ
ἔργα
αὖθις
αὐτοῦ |
[2, 69] |
καὶ
ὁ
στρατὸς
ἅπας
πυθόμενοι
|
ἥδοντο, |
καὶ
τἆλλα
ἀλόγως
σὺν
ὁρμῇ |
[2, 122] |
τοῦ
ἱεροῦ
κατεκάλουν.
Οἱ
δὲ
|
ἥδοντο |
μὲν
τῷ
Δολοβέλλᾳ
καὶ
ἐνόμιζον |
[2, 63] |
πειθομένου
δὲ
τοῦ
Καίσαρος
μᾶλλον
|
ᾐδοῦντο |
καὶ
συνεγίνωσκον
αὐτὸν
οὐκ
ἀξίως |
[2, 63] |
ἐπὶ
μετάνοιαν
ἄγοντος,
τὸ
ἁμάρτημα
|
ᾐδοῦντο |
καὶ
τοῦ
Καίσαρος
αὐτοῖς
ἐπιμεμφομένου |
[2, 42] |
γενέσθαι
τὴν
Ἰταλίαν
ἐς
Ἰβηρίαν
|
ᾖει, |
ἔνθα
Πετρηίῳ
καὶ
Ἀφρανίῳ
τοῖς |
[2, 131] |
ἐπακούσειαν.
Καὶ
ὁ
μὲν
εὐθὺς
|
ᾖει, |
νομίζων
ἤδη
τὸ
πλῆθος
τρέπεσθαι, |
[2, 54] |
ἄλλην
στρατιὰν
περιέπεμπεν,
αὐτὸς
δ'
|
ᾖει |
νυκτὸς
ἐπὶ
πόλιν
Ὤρικον
διὰ |
[2, 10] |
ὁ
δῆμος
ἐπὶ
τὴν
χειροτονίαν
|
ᾖει |
σὺν
κεκρυμμένοις
ξιφιδίοις.
~Ἡ
βουλὴ |
[2, 19] |
αὐτὸς
ἔμμισθος
ἐπὶ
τὰς
χειροτονίας
|
ᾖει. |
Ὤφθη
δέ
που
καὶ
μεσεγγύημα |
[2, 17] |
καὶ
Πομπηίου
τὴν
ἐσθῆτά
τινες
|
ἡἡμαγμένην |
ἔφερον
οἴκαδε.
Παρὰ
τοσοῦτον
ἑκάτερος |
[2, 106] |
δικτάτωρ
ἐς
τὸν
ἑαυτοῦ
βίον
|
ἡἡρέθη |
καὶ
ὕπατος
ἐς
δέκα
ἔτη, |
[2, 48] |
καὶ
αὐτὸν
ὁ
δῆμος
πεφρικὼς
|
ἡἡρεῖτο |
δικτάτορα,
οὔτε
τι
τῆς
βουλῆς |
[2, 14] |
γάμοις
τὴν
ἡγεμονίαν.
Δημάρχους
δὲ
|
ἡἡρεῖτο |
Οὐατίνιόν
τε
καὶ
Κλώδιον
τὸν |
[2, 143] |
ἔχοντας
ἰδὼν
οὐ
μεθῆκεν,
ἀλλὰ
|
ἡἡρημένος |
εἰπεῖν
τὸν
ἐπιτάφιον
οἷα
ὕπατος |
[2, 122] |
ἐς
τὸ
ἐπίλοιπον
τοῦ
ἔτους
|
ἡἡρημένος, |
ὅτε
ὁ
Καῖσαρ
ἐξορμήσειε
τῆς |
[2, 105] |
τοὺς
δ'
ἐξ
αὐτοῦ
διαφυγόντας
|
ἤθροιζεν |
ὁ
τοῦδε
τοῦ
Πομπηίου
νεώτερος |
[2, 87] |
αὐτοκράτωρ,
καὶ
στρατὸς
κἀνταῦθα
πολὺς
|
ἠθροίζετο |
καὶ
ἐγυμνάζετο.
Καὶ
δύο
αἵδε |
[2, 52] |
τὸν
στρατὸν
τὸν
ἑαυτοῦ
πάντα
|
ἠθροισμένον |
ἐν
τῷ
Βρεντεσίῳ
καταλαβών,
τοὺς |
[2, 86] |
σῶμά
τις
ἔθαψεν
ἐπὶ
τῆς
|
ἠϊόνος |
καὶ
τάφον
ἤγειρεν
εὐτελῆ·
καὶ |
[2, 103] |
γῇ
περιφέρειν.
Ὁ
δὲ
Καῖσαρ
|
ἧκε |
μὲν
ἀπὸ
Ῥώμης
ἑπτὰ
καὶ |
[2, 60] |
Δυρραχίου
τινὸς
αὐτῷ
πρασσομένης
προδοσίας,
|
ἧκε |
μέν,
ὡς
συνέκειτο,
νυκτὸς
σὺν |
[2, 17] |
τὴν
ἀμφὶ
τὸν
Ἠριδανὸν
ποταμόν,
|
ἧκεν, |
ἐκ
συνεχοῦς
πολέμου
τὸν
στρατὸν |
[2, 81] |
καὶ
πολλὰ
τὰ
ἐν
αὐτῷ·
|
ἥκιστα |
δ'
ἐν
ἐλπίσιν
ἢ
εὐτυχίαις |
[2, 89] |
φιλοσόφων
μετὰ
τοῦ
πλήθους
ἑστὼς
|
ἠκροᾶτο· |
ὅθεν
αὐτῷ
χάρις
τε
καὶ |
[2, 137] |
ἐκ
Γαλατίας
ἐπὶ
τὴν
πατρίδα
|
ἤλασε |
σὺν
ὅπλοις
πολεμίοις
καὶ
Πομπήιος |
[2, 35] |
ἔτι
ἑστιᾶσθαι
καὶ
ζεύγους
ἐπιβὰς
|
ἤλαυνεν |
ἐς
τὸ
Ἀρίμινον,
ἑπομένων
οἱ |
[2, 4] |
τὸν
Λέντλον
συνῄδεσαν,
ἀχθέντας
τε
|
ἤλεγχον, |
ὡς
ὁ
Κορνήλιος
Λέντλος
εἴποι |
[2, 16] |
Κλωδίου,
ἐς
ὑπατείαν
ἐπήλπιζε
καὶ
|
ἤλειφεν |
ἐπὶ
τὸν
Κλώδιον
καὶ
ψηφίσασθαι |
[2, 77] |
τὴν
ἀρετὴν
ἐκκρίτων
ὄντων
ἑκατέρων
|
ἠλέουν, |
καὶ
μάλιστα,
ὅτε
ἴδοιεν
Ἰταλοὺς |
[2, 152] |
τὰ
πρῶτα
ἄλοβα
ἐς
κίνδυνον
|
ἦλθε |
θανάτου,
τὰ
δεύτερα
δὲ
ἐς |
[2, 95] |
πορθμὸν
ἐπὶ
Μεσσήνης
ἐς
Λιλύβαιον
|
ἦλθε. |
Καὶ
πυθόμενος
Κάτωνα
μὲν
τὴν |
[2, 116] |
Καὶ
ὁ
μὲν
ἐς
Καλπουρνίαν
|
ἦλθε |
καὶ
τοσόνδε
μόνον
εἰπών,
ὅτι |
[2, 17] |
ἔφερον
οἴκαδε.
Παρὰ
τοσοῦτον
ἑκάτερος
|
ἦλθε |
κινδύνου.
~Αἱρεθέντες
δ'
οὖν
ὕπατοι |
[2, 92] |
ἐς
Ῥώμην
ἠπείγετο.
Ὡς
δ'
|
ἦλθεν, |
ἡ
μὲν
στάσις
ἡ
πολιτικὴ |
[2, 73] |
ἐφ'
οὓς
ἐξ
Ἡρακλείων
στηλῶν
|
ἤλθομεν· |
οἵδε
οἱ
περιφυγόντες
ἡμᾶς
ἐξ |
[2, 91] |
τῆς
μάχης
ἐπέστελλεν·
Ἐγὼ
δὲ
|
ἦλθον, |
εἶδον,
ἐνίκησα.
~Μετὰ
δὲ
τοῦτο |
[2, 127] |
ἐκώλυεν,
εἰδὼς
οὐκ
ἐλευσομένους·
οὐδὲ
|
ἦλθον. |
Εἶτα
ἐπὶ
διαπείρᾳ
τῆς
βουλῆς |
[2, 39] |
ὧν
ἄρα
πρώτων
ἐς
πεῖραν
|
ἦλθον. |
Οἱ
δ'
ἐκ
τῶν
Λιβυρνῶν |
[2, 49] |
καὶ
παντὸς
ἐξάρχων
πόνου
παρ'
|
ἡλικίαν· |
ὅθεν
αὐτῷ
ῥᾳδίως
εὔνοιά
τε |
[2, 129] |
ἃ
ἔλαβον.
Τοῖς
δὲ
καὶ
|
ἡλικίας |
τι
νεώτερον
ἢ
ἄλλη
πρὸς |
[2, 153] |
καὶ
τὴν
πόλιν
λαβεῖν
πρὸς
|
ἥλιον |
ἀνίσχοντα.
Ὁ
δ'
ἐς
τοῦτο |
[2, 154] |
αὐτοῖς
ἠριθμεῖτο)
ἐς
τὸν
τοῦ
|
ἡλίου |
δρόμον
μετέβαλεν,
ὡς
ἦγον
Αἰγύπτιοι. |
[2, 45] |
ἐξήραντο
ὑπὸ
τῆς
φλογὸς
τοῦ
|
ἡλίου, |
καὶ
ὁ
ποταμὸς
ὑπό
τε |
[2, 107] |
καὶ
μάλιστα
ὑπαχθεὶς
ὁ
δῆμος
|
ἤλπιζε |
καὶ
τὴν
δημοκρατίαν
αὐτὸν
αὑτοῖς |
[2, 63] |
τὸν
στρατὸν
αὐτίκα
τὸν
Καίσαρος
|
ἤλπιζε |
πρὸς
ἑαυτὸν
μεταβαλεῖσθαι,
λιμῷ
τε |
[2, 120] |
ἐπὶ
τὰ
πλήθη
μισθώματα
περιπέμπειν·
|
ἤλπιζον |
γάρ,
ἀρξαμένων
τινῶν
ἐπαινεῖν
τὰ |
[2, 2] |
πολλῶν
γυναικῶν,
αἳ
τοὺς
ἄνδρας
|
ἤλπιζον |
ἐν
τῇ
ἐπαναστάσει
διαφθερεῖν,
συνώμνυτό |
[2, 122] |
ἀρχὴν
ὑπὸ
τοῦ
Καίσαρος
ἀφαιρεθέντες
|
ἠλῶντο. |
~Τοιάδε
μὲν
εἶπον
οἱ
περὶ |
[2, 122] |
τε
καὶ
Βροῦτος
ὁ
Μᾶρκος,
|
ᾑμαγμένος |
τὴν
χεῖρα·
συγκατήνεγκαν
γὰρ
δὴ |
[2, 138] |
Πότεροι
οὖν
ἐς
τοὺς
ἀσύλους
|
ἡμάρτανον; |
Ἢ
Καῖσαρ
μὲν
ἱερὸς
καὶ |
[2, 137] |
ἐς
ἱερὸν
καταφυγόντες
ςοὐ
γὰρ
|
ἡμάρτομενν |
οὔτε
ὡς
ἐπὶ
κρημνόν,
οἳ |
[2, 53] |
παρασκευὴν
καὶ
πάνθ'
ὑπολιπέσθαι,
ἵνα
|
ἡμᾶς |
αἱ
παροῦσαι
νῆες
ὑποδέξωνται,
μόνους |
[2, 47] |
δ'
ὁ
πόλεμος
οὐ
δι'
|
ἡμᾶς, |
ἀλλὰ
διὰ
τοὺς
πολεμίους
ὑποφεύγοντας |
[2, 47] |
μοι
συνομόσαντες
ἐν
μέσοις
ἔργοις
|
ἡμᾶς |
ἀπολείπετε
καὶ
τοῖς
ἄρχουσιν
ἐπανίστασθε |
[2, 74] |
ἂν
μὴ
κρατῶμεν,
ἴδωσι
δ'
|
ἡμᾶς |
ἀσταθμεύτους
οἱ
πολέμιοι
καὶ
συνῶσιν, |
[2, 53] |
ἐσομένων
καὶ
τοῖς
αὐτίκα
διωξομένοις
|
ἡμᾶς |
ἀσφαλῆ
τὰ
ἐκεῖ
προετοιμάσαι.
Ἐγὼ |
[2, 73] |
στηλῶν
ἤλθομεν·
οἵδε
οἱ
περιφυγόντες
|
ἡμᾶς |
ἐξ
Ἰταλίας,
οἳ
τοὺς
δέκα |
[2, 137] |
σθόμην
δὲ
τῶν
ἐχθρῶν
διαβαλλόντων
|
ἡμᾶς |
ἐς
ἐπιορκίαν
καὶ
ἐς
αἰτίαν |
[2, 139] |
ἡμετέρας
τιμῆς
προετιμήσαμεν.
Διαβάλλουσι
δ'
|
ἡμᾶς |
καὶ
ἐπὶ
ταῖς
κληρουχίαις,
ἐρεθίζοντες |
[2, 73] |
οἳ
τοὺς
δέκα
ἔτεσιν
ἀθλοῦντας
|
ἡμᾶς |
καὶ
πολέμους
τοσούσδε
καὶ
νίκας |
[2, 113] |
τοῦ
Κασσίου·
τί
δ'
ἂν
|
ἡμᾶς |
καλῶσιν
ὡς
στρατηγούς,
τί
ποιήσομεν, |
[2, 53] |
συνοίσειν
τὴν
ταχυεργίαν.
Καὶ
πρώτους
|
ἡμᾶς, |
οἳ
πρῶτοι
συνεδράμομεν
ἀλλήλοις,
ἀξιῶ |
[2, 47] |
ἀλλὰ
διὰ
τοὺς
πολεμίους
ὑποφεύγοντας
|
ἡμᾶς. |
Ὑμεῖς
δ'
ἔν
τε
Γαλατίᾳ |
[2, 128] |
τὴν
εἰκόνα
τῶν
δυσχερεστέρων
προλάβοιτε.
|
Ἡμεῖς |
γὰρ
αὐτοὶ
σχεδὸν
ἅπαντες
οἱ |
[2, 141] |
ὁμοεθνέσιν
ὑπὲρ
τοῦ
σφετέρου
συμφέροντος·
|
ἡμεῖς |
δέ,
οὓς
οἱ
νῦν
τῆς |
[2, 141] |
ἔργῳ
μόνον
ἐστὶν
ἐπίμεμπτον,
ἰασόμεθα
|
ἡμεῖς, |
διαλλακτήριον
ὑμῖν
ἅμα
ἐς
τοὺς |
[2, 141] |
τῆσδε
τῆς
γῆς
τοῖς
ἀφῃρημένοις
|
ἡμεῖς |
ἐκ
τῶν
δημοσίων
χρημάτων
εὐθὺς |
[2, 50] |
ὦσιν,
ἡγοῦνται
πατρίδα.
Ὃ
καὶ
|
ἡμεῖς |
ἐνθυμούμενοι
δεῦρο
διεπλεύσαμεν,
οὐ
τὴν |
[2, 144] |
οὐδὲ
ᾖτησεν.
Ἀνελευθερώτατοι
δὲ
ἄρα
|
ἡμεῖς, |
οἳ
τοιάδε
τοῖς
ἀναξίοις
οὐδὲ |
[2, 124] |
αὐτοῖς
ὁ
Ἀντώνιος
τοὺς
εἰπόντας
|
ἠμείψατο· |
Κατὰ
μὲν
ἔχθραν
ἰδίαν
οὐδὲν |
[2, 125] |
ἐν
μέσῳ
προκαθημένας
ὥσπερ
ἐν
|
ἡμέρᾳ· |
καὶ
ἦσαν
πυραὶ
πανταχοῦ
κατὰ |
[2, 98] |
τούτων
ἐς
Ἰτύκην
τρίτῃ
μάλιστα
|
ἡμέρᾳ |
καὶ
τοῦ
Καίσαρος
εὐθὺς
ἐπὶ |
[2, 73] |
ἀνδράσι
μαχούμεθα·
ἥδε
δὲ
ἡ
|
ἡμέρα |
κρινεῖ
πάντα.
Μέμνησθέ
μοι
τῆς |
[2, 142] |
αὐτοῖς
συμπράξειν
ἔμελλον.
Ἅμα
δὲ
|
ἡμέρᾳ |
οἱ
μὲν
ὕπατοι
τὸ
πλῆθος |
[2, 69] |
τοῖς
φίλοις,
ὅτι
ἥδε
ἡ
|
ἡμέρα, |
ὁπότερος
ἂν
ἐπικρατήσῃ,
μεγάλων
ἐς |
[2, 78] |
καὶ
ἐς
ἀλλήλους
ἀποβλέπουσιν
ἡ
|
ἡμέρα |
προύκοπτε.
Καὶ
τὸ
μὲν
Ἰταλικὸν |
[2, 37] |
βουλευτηρίῳ
μετ'
ἀλλήλων.
Ἅμα
δ'
|
ἡμέρᾳ |
τὸ
πλέον
ὅμως
ἐξῄει
καὶ |
[2, 77] |
καὶ
ὡς
ἐσόμενος
ἐκείνῃ
τῇ
|
ἡμέρᾳ |
τῶν
ἐπὶ
γῆς
ἢ
πρῶτος |
[2, 149] |
δὴ
Γάιος
Καῖσαρ
ἐτελεύτησεν
ἐν
|
ἡμέραις |
αἷς
καλοῦσιν
εἰδοῖς
Μαρτίαις,
Ἀνθεστηριῶνος |
[2, 103] |
ἀπὸ
Ῥώμης
ἑπτὰ
καὶ
εἴκοσιν
|
ἡμέραις, |
βαρυτάτῳ
στρατῶ
μακροτάτην
ὁδὸν
ἐπελθών· |
[2, 106] |
ἀνὰ
ἔτος
ἕκαστον,
αἷς
αὐτὸς
|
ἡμέραις |
ἐν
παρατάξεσιν
ἐνίκα,
ἱερέας
δὲ |
[2, 64] |
καταφρονήσεως,
μέχρι
Καῖσαρ
ἑπτὰ
συντόνως
|
ἡμέραις |
ὁδεύσας
ἐστρατοπέδευσε
περὶ
Φάρσαλον.
Λέγεται |
[2, 89] |
φέρεσθαι.
Καὶ
ὁ
μὲν
τρισὶν
|
ἡμέραις |
πελάγιος
ἀμφὶ
τὴν
Ἀλεξάνδρειαν
ἦν· |
[2, 32] |
τὴν
ἐπιστολὴν
ὁ
Κουρίων,
τρισὶν
|
ἡμέραις |
τριακοσίους
ἐπὶ
δισχιλίοις
σταδίους
διαδραμών, |
[2, 8] |
Ῥώμης
προαστείοις
διεκόσμει,
ἐν
αἷς
|
ἡμέραις |
ὑπατείας
ἦσαν
παραγγελίαι,
καὶ
ἔδει |
[2, 149] |
Ἀνθεστηριῶνος
μάλιστα
μέσου,
ἥν
τινα
|
ἡμέραν |
αὐτὸν
ὁ
μάντις
οὐ
περιοίσειν |
[2, 54] |
καὶ
τὴν
πρώτην
τοῦ
ἔτους
|
ἡμέραν |
ἐν
Βρεντεσίῳ
διατρῖψαι.
Καὶ
δύο |
[2, 114] |
ὑπερήπειγεν
ὡς
Καίσαρος
ἐς
τετάρτην
|
ἡμέραν |
ἐξιόντος
ἐπὶ
τὰς
στρατείας,
καὶ |
[2, 81] |
συσταῖεν
αὖθις
οἱ
πολέμιοι,
μίαν
|
ἡμέραν |
ἔσονται
νενικηκότες,
εἰ
δὲ
τὸ |
[2, 69] |
πᾶν
ἔργον
ἐς
ἐκείνην
τὴν
|
ἡμέραν |
εὐτυχεστάτῳ
γενομένῳ
τὸ
δύσθυμον
ἐνεπεπτώκει, |
[2, 122] |
καὶ
λέγουσιν
αὐτὸν
εἰσηγήσασθαι
τὴν
|
ἡμέραν |
θέσθαι
τῇ
πόλει
γενέθλιονν,
τότε |
[2, 46] |
ὑπολειφθέντας
ἐγίγνετο
ὅμοια.
Καὶ
μεθ'
|
ἡμέραν |
οἱ
μὲν
τῷ
Οὐάρῳ
σφᾶς |
[2, 16] |
φασὶ
περὶ
τὰς
δεξιώσεις
τὴν
|
ἡμέραν |
ὅλην,
οἷόν
τι
καὶ
Δημοσθένει |
[2, 89] |
τῆς
ἑαυτοῦ
νεὼς
καὶ
μεθ'
|
ἡμέραν |
πρὸς
τὸ
σημεῖον
εὐθύνειν·
τῷ |
[2, 21] |
σῶμά
τινες
τοῦ
Κλωδίου
μεθ'
|
ἡμέραν |
προύθεσαν
ἐπὶ
τῶν
ἐμβόλων·
ἁρπάσαντες |
[2, 104] |
μετὰ
ὁρμῆς
ὅλην
ἠγωνίζετο
τὴν
|
ἡμέραν, |
προύχων
τε
καὶ
ἡττώμενος
αἰεὶ |
[2, 8] |
δ'
ἀντιλέγοντος
αὐτῷ
καὶ
τὴν
|
ἡμέραν |
τελευταίαν
οὖσαν
τῶν
παραγγελιῶν
ἀναλοῦντος |
[2, 153] |
Τοῦ
γὰρ
μάντεως
αὐτῷ
τὴν
|
ἡμέραν |
τῆς
τελευτῆς
προειπόντος,
ὅτι
μὴ |
[2, 17] |
Δομίτιος
Αἰνόβαρβος·
καὶ
τῆς
κυρίας
|
ἡμέρας |
ἄμφω
κατῄεσαν
ἔτι
νυκτὸς
ἐς |
[2, 69] |
τοῦ
κακοῦ
συνετάρασσε,
μέλλοντα
τῆς
|
ἡμέρας |
ἐκείνης
ἐκ
δυναστείας
τοσῆσδε
ἀθρόως |
[2, 62] |
ἔκτεινε
πολλοὺς
καὶ
σημεῖα
τῆς
|
ἡμέρας |
ἐκείνης
ἔλαβεν
ἐν
ταῖς
δύο |
[2, 81] |
οὐκ
ἀνέσχε
δρόμου,
πρὶν
ἀρχομένης
|
ἡμέρας |
ἐν
Λαρίσσῃ
γενέσθαι.
Ὁ
δὲ |
[2, 88] |
ἐπὶ
τῇ
νίκῃ
δύο
μὲν
|
ἡμέρας |
ἐν
Φαρσάλῳ
διέτριψε
θύων
καὶ |
[2, 6] |
δέους
πολλοῦ
σφίσιν
ἐκείνης
τῆς
|
ἡμέρας |
ἐπιστάντος·
~Κατιλίναν
δὲ
ἐς
δισμυρίους |
[2, 126] |
τὴν
βουλὴν
συγκαλοῦντος
ἔτι
πρὸ
|
ἡμέρας |
ἐς
τὸ
τῆς
Γῆς
ἱερόν, |
[2, 153] |
τὰς
Μαρτίας
εἰδούς,
ἐλθούσης
τῆς
|
ἡμέρας |
ἔφη,
τὸν
μάντιν
χλευάζων,
ὅτι |
[2, 45] |
θέρους
θερμοῦ
περὶ
τρίτην
ὥραν
|
ἡμέρας |
ἦγε
τὸ
κράτιστον
τῆς
στρατιᾶς |
[2, 22] |
τε
ἦν
αὐτοῖς
ἐπὶ
πολλὰς
|
ἡμέρας |
καὶ
πυρὸς
καὶ
λίθων
καὶ |
[2, 72] |
γενομένην
καὶ
ὅσα
σημεῖα
μιᾶς
|
ἡμέρας |
κρατοῦντες
αὐτῶν
ἐλάβομεν.
~Ὁ
μὲν |
[2, 81] |
κατὰ
μέρος.
Ληγούσης
δὲ
τῆς
|
ἡμέρας |
ὁ
Καῖσαρ
τὸν
στρατὸν
ἀσχέτως |
[2, 111] |
δ'
αὐτὸν
μέλλοντα
πρὸ
τετάρτης
|
ἡμέρας |
οἱ
ἐχθροὶ
κατέκανον
ἐν
τῷ |
[2, 57] |
τὰς
ὄχθας
διερρίπτει,
μέχρι
πλησιαζούσης
|
ἡμέρας |
οἱ
μὲν
ἐδεδοίκεσαν
ὡς
ἐν |
[2, 126] |
ὅμως
εἰσήγαγε.
Πλησιαζούσης
δὲ
τῆς
|
ἡμέρας |
οἵ
τε
ἄλλοι
βουλευταὶ
συνέθεον |
[2, 55] |
Δυρράχιον
αὐτοὺς
ὁδὸν
μακράν,
οὔτε
|
ἡμέρας |
οὔτε
νυκτὸς
ἀναπαύων.
Πομπήιος
δὲ |
[2, 48] |
χρῄζων,
ἄρξας
ἐπὶ
ἕνδεκα
μόνας
|
ἡμέρας |
ςὧδε
γάρ
τισι
δοκεῖῖ
ὑπάτους |
[2, 47] |
Πομπηίῳ
καταλογιζόμενος.
~Καὶ
τῶν
αὐτῶν
|
ἡμερῶν |
Ἀντώνιός
τε
περὶ
τὴν
Ἰλλυρίδα |
[2, 139] |
παρὰ
Καίσαρι
τὴν
πατρίδα
τῆς
|
ἡμετέρας |
τιμῆς
προετιμήσαμεν.
Διαβάλλουσι
δ'
ἡμᾶς |
[2, 55] |
Πομπηίου
παρασκευῆς
προλάβοιμεν,
ἔσται
πάντα
|
ἡμῖν, |
ἃ
ἐκείνοις
δι'
ὅλου
θέρους |
[2, 133] |
δὲ
οὐκ
ἀγχοῦ
μόνον
ἐστὶν
|
ἡμῖν, |
ἀλλὰ
σύνοικα
ἀνὰ
τὴν
Ἰταλίαν |
[2, 137] |
ἂν
ἔπραξαν
οἱ
νῦν
ἐπιβουλεύοντες
|
ἡμῖν; |
Ἐγὼ
μὲν
γὰρ
ὄντας
γε |
[2, 74] |
συνῶσιν,
ὅτι
πρὸς
ἀνάγκης
ἐστὶν
|
ἡμῖν |
ἐν
τοῖς
ἐκείνων
σταθμεῦσαι.
~Ὁ |
[2, 53] |
τῶν
ἐχθρῶν
εὐπορίαν,
ἧς
ἔστιν
|
ἡμῖν |
εὐθὺς
ἐπιβαίνουσιν
ἐπὶ
τὴν
γῆν |
[2, 133] |
ἠοῦς
ἐπὶ
δύσιν
ὁ
Καῖσαρ
|
ἡμῖν |
ἐχειρώσατο
δυνάμει
καὶ
κράτει,
συνεστήσατο, |
[2, 128] |
ὡς
ἴστε,
καὶ
τὰ
ἀστικὰ
|
ἡμῖν |
καὶ
τὰ
ἐτήσια
τὰς
τῶν |
[2, 51] |
παρασκευῆς
τῷ
τε
νῦν
ὄντι
|
ἡμῖν |
κατὰ
γῆν
καὶ
κατὰ
θάλασσαν |
[2, 130] |
τοῦ
δικαίου
μέλει·
ὧδε
γὰρ
|
ἡμῖν |
οἱ
ἔνδον
παραινοῦσιν.
Οὕτω
δέ |
[2, 137] |
ὠμόσαμεν
ὑπὲρ
αὐτῆς.
Εἰ
δὲ
|
ἡμῖν |
ὀμνύναι
προσέταττεν
οὐ
τὰ
παρελθόντα |
[2, 134] |
ὡς
οὔτε
ὁσίων
οὔτε
ἐφ'
|
ἡμῖν |
ὄντων
προλέγω
πάμπαν
ἀπέχεσθαι·
γνώμην |
[2, 128] |
Ὃ
δέ
ἐστι
μόνον
ἐφ'
|
ἡμῖν, |
ὅτι
καὶ
περὶ
μόνων
ἐστὶν |
[2, 51] |
πάντα,
ἑλληνικά
τε
καὶ
βάρβαρα,
|
ἡμῖν |
σύνεστι·
καὶ
βασιλέες,
ὅσοι
Ῥωμαίοις |
[2, 145] |
ἐν
ἀκμῇ
μεγάλων
ἐστὶ
κινδύνων
|
ἡμῖν |
τὰ
μέλλοντα
ἢ
τὰ
ὄντα |
[2, 73] |
Ἴστε,
οὓς
μεθῆκα
ἀπαθεῖς,
ἐλπίσας
|
ἡμῖν |
τι
παρ'
αὐτῶν
ἔσεσθαι
δίκαιον. |
[2, 133] |
προύθηκα
μέχρι
νῦν,
καὶ
τοσούτους
|
ἡμῖν |
τὸ
ἓν
ἀγῶνας
ἤγειρεν,
οὐκ |
[2, 128] |
τὰ
πολλὰ
αὐτῶν
οὐδὲ
βουλομένοις
|
ἡμῖν |
ὑπακούσεται·
καὶ
δείξω
μετ'
ὀλίγον. |
[2, 70] |
λέγουσι.
Καὶ
τούτων
οἱ
μὲν
|
ἡμιόλιον, |
οἱ
δὲ
ἐκ
τριῶν
νομίζουσιν |
[2, 36] |
πεσεῖν
ἐπὶ
νεὼς
πολλοὺς
καὶ
|
ἡμίονος |
τεκεῖν·
ἄλλα
τε
πολλὰ
δυσχερῆ |
[2, 102] |
τοῦ
δήμου
πλῆθος
ἀναγραψάμενος
ἐς
|
ἥμισυ |
λέγεται
τῶν
πρὸ
τοῦδε
τοῦ |
[2, 102] |
φασὶ
παρενεχθῆναι
μυριάδας
ἓξ
καὶ
|
ἥμισυ |
ταλάντων
καὶ
στεφάνους
δύο
καὶ |
[2, 86] |
μεγίσταις
ἀμοιβαῖς
(ὁ
δὲ
αὐτοὺς
|
ἠμύνατο |
ἀξίως
τῆς
ἀθεμιστίας)
τὸ
δὲ |
[2, 40] |
Καίσαρα
ἐπελθόντα
ἀπὸ
τῶν
τειχῶν
|
ἠμύνετο |
τήν
τε
πόλιν
διετάφρευε,
μέχρι |
[2, 122] |
πόλεως,
τὴν
μὲν
ὕπατον
ἐσθῆτα
|
ἠμφιέσατο |
καὶ
τὰ
σημεῖα
τῆς
ἀρχῆς |
[2, 106] |
θύειν
μὲν
αὐτὸν
αἰεὶ
θριαμβικῶς
|
ἠμφιεσμένον, |
τὴν
δὲ
πόλιν
ἀνὰ
ἔτος |
[2, 138] |
καὶ
λογισμοὶ
συνεφέροντο;
Τίς
δ'
|
ἡμῶν |
ἀκόντων
ἤνοιγε
τὰ
ταμιεῖα;
Τίς |
[2, 136] |
τύραννον
λέγοντες
ἕνα
ἀνῃρηκέναι
τοσοίδε
|
ἡμῶν |
ἀνθ'
ἑνὸς
ἤδη
τυραννοῦσιν·
οἳ |
[2, 134] |
καταγνώσει
μᾶλλον
ἔσεσθαι
τὴν
τοσήνδε
|
ἡμῶν |
ἀνωμαλίαν,
εἰ
τοὺς
μὲν
ὕπατον |
[2, 50] |
τε
καὶ
εὐκλεεστέραν
ἀπέφηναν·
καὶ
|
ἡμῶν |
αὐτῶν
οἱ
πρόγονοι
Κελτῶν
ἐπιόντων |
[2, 139] |
δεῖ
οὐδὲ
γὰρ
τοῖς
πατράσιν
|
ἡμῶν |
ἐδέησεν
οὐδέποτε·
εἰ
δ'
ἐπιθυμήσει |
[2, 138] |
ἱερὰν
καὶ
ἄσυλον
οἱ
πατέρες
|
ἡμῶν |
ἐν
δημοκρατίᾳ
χωρὶς
ἀνάγκης
ὤμοσάν |
[2, 131] |
ἀξιοῦντας
ἐπιστραφείς
ὁ
μὲν
Καῖσαρ
|
ἡμῶν, |
ἔφη,
μεθέστηκεν,
ἱερὸς
τῷ
ὄντι |
[2, 81] |
Οὐκοῦν
καὶ
ἐπὶ
τὸν
χάρακα
|
ἡμῶν; |
καὶ
εἰπὼν
τήν
τε
στολὴν |
[2, 131] |
βλάψαι.
Καὶ
τάδε,
ἔφη,
σκοποῦσιν
|
ἡμῶν |
οἱ
πρόβουλοι,
καὶ
δοκεῖ
τοῖς |
[2, 95] |
ἀφελώμεθα
τὴν
νίκην
τὸν
αὐτοκράτορα
|
ἡμῶν |
Σκιπίωνα.
Καὶ
τὸ
μὲν
ἄλλο |
[2, 128] |
ὅτι
καὶ
περὶ
μόνων
ἐστὶν
|
ἡμῶν, |
τοῦτο
ὑμῖν
προθήσω
πρὸ
τῶν |
[2, 144] |
οὐδὲ
αἰτοῦσι
δίδομεν.
Ἀλλ'
ὑμεῖς
|
ἡμῶν |
ὑπεραπολογεῖσθε
ὡς
οὐκ
ἀνελευθέρων,
ὦ |
[2, 53] |
ἐπιβαίνουσιν
ἐπὶ
τὴν
γῆν
κρατεῖν,
|
ἢν |
εἰδῶμεν,
ὅτι
μὴ
κρατήσασιν
οὐδέν |
[2, 148] |
ἑκάστοτε
τὴν
ἀρχὴν
τήνδε
ἄρχοντα,
|
ἢν |
μὴ
τύχῃ
τυραννικὸς
ὢν
ἢ |
[2, 150] |
κατεπλάγησαν.
Ὁ
δὲ
Καῖσαρ
αὐτὸς
|
ἦν |
ἀκατάπληκτος
καὶ
ἐς
παντὸς
πολέμου |
[2, 83] |
Λιβύης
ὑπερεῖδεν,
ἔνθα
αὐτῷ
στρατὸς
|
ἦν |
ἄλλος
πολὺς
καὶ
ναυτικὸν
ἀκραιφνές, |
[2, 118] |
Καὶ
αὐτοῖς
σκεπτομένοις
ὁρμὴ
μὲν
|
ἦν |
ἀμύνειν
τῷ
Καίσαρι
τοιάδε
παθόντι, |
[2, 5] |
περὶ
αὐτῶν
ἐδίδου.
Θόρυβος
δ'
|
ἦν |
ἀμφὶ
τὸ
βουλευτήριον,
ἀγνοουμένου
ἔτι |
[2, 44] |
Κάσσιον
Κόιντον.
~Καὶ
τάδε
μὲν
|
ἦν |
ἀμφὶ
τὸν
Καίσαρα·
Λιβύης
δὲ |
[2, 46] |
θάλασσαν
ἐρρίπτουν.
Καὶ
τάδε
μὲν
|
ἦν |
ἀμφὶ
τοὺς
ἀναχθέντας,
ἕτερα
δ' |
[2, 118] |
ἱερὸν
καὶ
ἄσυλον,
φυγή
τε
|
ἦν |
ἀνὰ
τὸ
βουλευτήριον
αὐτίκα
καὶ |
[2, 75] |
θηρίων
φάρμακον.
Ἀλλ'
οὐ
γὰρ
|
ἦν |
ἀναδῦναι
ἔτι,
τῶν
πραγμάτων
ὄντων |
[2, 138] |
ἐπεκύρου,
ἀλλὰ
πάνθ'
ὁ
Καῖσαρ
|
ἦν |
ἅπασιν
ἐξ
ἐπιτάγματος
καὶ
οὐδὲ |
[2, 143] |
προυτέθη,
οἰμωγή
τε
καὶ
θρῆνος
|
ἦν |
αὖθις
ἐπὶ
πλεῖστον,
καὶ
τὰ |
[2, 24] |
ἐκύρου
τὸν
νόμον,
καὶ
πλῆθος
|
ἦν |
αὐτίκα
δικῶν
ποικίλων.
Ἵνα
τε |
[2, 22] |
φίλους
τοῦ
Μίλωνος·
πρόφασίς
τε
|
ἦν |
αὐτοῖς
ἐπὶ
πολλὰς
ἡμέρας
καὶ |
[2, 49] |
πολέμου
περισπῴη.
Καὶ
τάδε
μὲν
|
ἦν |
αὐτῷ
τὰ
πεζά,
νῆες
δὲ |
[2, 118] |
τῷ
ποταμῷ
νῆσον
διαδραμών,
ἔνθα
|
ἦν |
αὐτῷ
τέλος
στρατιωτῶν,
ἐς
τὸ |
[2, 49] |
Πομπηίου
πάντες
ὡς
ἐπὶ
θέαν.
|
Ἦν |
δ'
ἐς
τότε
Καίσαρι
μὲν |
[2, 120] |
τοὺς
παρόντας.
Ὧν
θάτερον
εὐχερέστερον
|
ἦν, |
διεφθαρμένης
ἐκ
πολλοῦ
τῆς
πολιτείας. |
[2, 110] |
χρὴ
Ῥωμαίων
μὲν
αὐτόν,
ὥσπερ
|
ἦν, |
δικτάτορα
καὶ
αὐτοκράτορα
καλεῖν
καὶ |
[2, 17] |
ξίφει.
Καὶ
φυγὴ
μετὰ
τοῦτο
|
ἦν, |
Δομίτιός
τε
αὐτὸς
ἐς
τὴν |
[2, 76] |
συνετάσσετο
τῷ
δεκάτῳ
τέλει,
καθάπερ
|
ἦν |
ἔθος
αὐτῷ.
Καὶ
τοῦτ'
ἰδόντες |
[2, 61] |
ἀνδρῶν.
~Καίσαρι
μὲν
δὴ
οὐδὲν
|
ἦν |
ἐκ
θαλάσσης
διὰ
Πομπήιον
ναυκρατοῦντα· |
[2, 108] |
δημάρχων
ἀρχὴ
ἱερὰ
καὶ
ἄσυλος
|
ἦν |
ἐκ
νόμου
καὶ
ὅρκου
παλαιοῦ· |
[2, 138] |
τὰ
ἀρχαιρέσια
προελάμβανε,
ποία
ταῦτα
|
ἦν |
ἐλευθερία,
ἧς
οὐδ'
ἐλπὶς
ὑπεφαίνετο |
[2, 148] |
αὐτῷ
καὶ
βάθρα,
ὅσα
πολλὰ
|
ἦν |
ἐν
ἀγορᾷ
καὶ
εἴ
τι |
[2, 38] |
δ'
ἴδιος
αὐτοῦ
Πομπηίου
στρατὸς
|
ἦν |
ἐν
Ἰβηρίᾳ
καὶ
παρασκευῆς
εἶχεν |
[2, 25] |
ἐφεώρα
καὶ
ἐδυνάστευε,
καὶ
πάντ'
|
ἦν |
ἐν
Ῥώμῃ
τότε
Πομπήιος·
ἡ |
[2, 45] |
γάρ
τι
καὶ
νᾶμα
χειμέριον
|
ἦν, |
ἐξήραντο
ὑπὸ
τῆς
φλογὸς
τοῦ |
[2, 106] |
ποικίλα,
καὶ
στέφανος
ἐκ
δρυὸς
|
ἦν |
ἐπ'
ἐνίαις
ὡς
σωτῆρι
τῆς |
[2, 77] |
~Ὡς
δὲ
σφίσιν
ἕτοιμα
πάντα
|
ἦν, |
ἐπὶ
πολὺ
καὶ
ὣς
ἀνέμενον |
[2, 24] |
κατέγνωστο,
Γαβινίου
δὲ
καὶ
δήμευσις
|
ἦν |
ἐπὶ
τῇ
φυγῇ.
Καὶ
τάδε |
[2, 48] |
συμβῆναι
Πομπηίῳ·
οὐ
γὰρ
ἄδηλον
|
ἦν |
ἐς
μοναρχίαν
τὸν
νικῶντα
τρέψεσθαι. |
[2, 89] |
ἡμέραις
πελάγιος
ἀμφὶ
τὴν
Ἀλεξάνδρειαν
|
ἦν· |
ἐσδέχονται
δ'
αὐτὸν
οἱ
τοῦ |
[2, 8] |
παραγγέλλοντα
παρεῖναι,
ἐσελθόντι
δὲ
οὐκ
|
ἦν |
ἔτι
ἐπὶ
τὸν
θρίαμβον
ἐπανελθεῖν. |
[2, 1] |
ἕω,
διετάσσετο·
ὁ
δὲ
Καῖσαρ
|
ἦν |
ἔτι
νέος,
δεινὸς
εἰπεῖν
τε |
[2, 103] |
ἐς
Ἰβηρίαν,
ὅσπερ
αὐτῷ
λοιπὸς
|
ἦν |
ἔτι
πόλεμος
ἐμφύλιος,
οὐκ
εὐκαταφρόνητος· |
[2, 79] |
Κατὰ
δὲ
τὸ
ἄλλο
πλῆθος
|
ἦν |
ἔτι
τραυμάτων
καὶ
φόνων
ἔργα |
[2, 50] |
Βύβλος.
~Ὡς
δέ
οἱ
πάντα
|
ἦν |
ἕτοιμα,
συναγαγὼν
ὅσοι
τε
ἦσαν |
[2, 108] |
κολάσεως
περὶ
τῆς
βασιλικῆς
ἐπωνυμίας
|
ἦν, |
ἥ
τε
τῶν
δημάρχων
ἀρχὴ |
[2, 144] |
ἐπιεικείας
ἐστὶ
μαρτυρία,
ἔνθα
δ'
|
ἦν |
Ἱερὸς
καὶ
ἄσυλος
καὶ
Ἀπαθὴς |
[2, 96] |
Μαυρουσίων
δυνάστου
Κίρταν,
ἣ
βασίλειον
|
ἦν |
Ἰόβα,
καταλαβόντος,
ὁ
μὲν
Ἰόβας, |
[2, 98] |
ἑσπέραν
ἀμφὶ
λουτρὰ
καὶ
δεῖπνον
|
ἦν |
καθεζόμενός
τε
ἐγεύετο,
ὥσπερ
εἴθιστο, |
[2, 99] |
ἀνεδέξατο.
Τοιόσδε
μὲν
δὴ
Κάτων
|
ἦν, |
καὶ
αὐτὸν
οἱ
Ἰτυκαῖοι
λαμπρῶς |
[2, 142] |
τῶν
ἀμφὶ
τὸν
Βροῦτον
κρότος
|
ἦν |
καὶ
βοή,
καὶ
τῶν
ὑπάτων |
[2, 82] |
Πομπηίου
βουλευταὶ
μὲν
δέκα,
ὧν
|
ἦν |
καὶ
Λεύκιος
Δομίτιος,
ὁ
αὐτῷ |
[2, 55] |
πᾶσαν
ἐμπιπράς,
ἐν
μεγίστῳ,
καθάπερ
|
ἦν, |
καὶ
ὅδε
τιθέμενος
τὴν
ἑαυτοῦ |
[2, 105] |
Καρθαίας,
ἔνθα
αὐτῷ
νεῶν
στόλος
|
ἦν, |
καὶ
παρῆλθεν
ἐς
τὰ
νεώρια |
[2, 55] |
ἐδίδοσαν
οὔτε
ὕπνῳ·
ἔπειξις
δ'
|
ἦν |
καὶ
σπουδὴ
καὶ
βοαὶ
τῶν |
[2, 49] |
ὅθεν
αὐτῷ
ῥᾳδίως
εὔνοιά
τε
|
ἦν, |
καὶ
συνέθεον
ἐπὶ
τὰ
γυμνάσια |
[2, 7] |
καὶ
ἐπὶ
ἔργῳ
διὰ
στόματος
|
ἦν |
καὶ
σωτὴρ
ἐδόκει
περιφανῶς
ἀπολλυμένῃ |
[2, 62] |
φυλακὰς
ἀπήντων,
ἀλλὰ
μεθειμένα
πάντα
|
ἦν |
καὶ
τὸ
χαράκωμα
ἀφύλακτον,
ὥστε |
[2, 78] |
ἤδη
τόξα
καὶ
λίθοι
πρῶτον
|
ἦν |
καὶ
τῶν
ἱππέων
βραχὺ
τὰ |
[2, 31] |
πόλιν
ἐλαύνοι,
θόρυβός
τε
πολὺς
|
ἦν |
καὶ
φόβος
ἁπάντων,
καὶ
ὁ |
[2, 70] |
αὐτῶν
ἐθάρρει.
Τὸ
δὲ
συμμαχικὸν
|
ἦν |
Καίσαρι
μὲν
ἱππέες
τε
Κελτοὶ |
[2, 12] |
οὐ
γὰρ
ἔτι
χρήσιμον
ἀντιλέγειν
|
ἦν |
κυρουμένου
διὰ
τοὺς
ἄλλους
τοῦ |
[2, 84] |
τοῦ
πατρὸς
φιλίας.
Ὁ
δὲ
|
ἦν |
μὲν
περὶ
τρισκαίδεκα
ἔτη
μάλιστα |
[2, 31] |
ἐς
εὐπρέπειαν.
Κουρίωνι
δ'
οὐκ
|
ἦν |
μὲν
ὑπὲρ
τὴν
πόλιν
ἐξουσία |
[2, 42] |
τε
ἀλλ'
ἢ
πολιορκίας
ἔργον
|
ἦν, |
μέχρι
θέρους
ἐπελθόντος
ὁ
μὲν |
[2, 23] |
παρὸν
εὐθύνειν
τὸν
ἐθέλοντα.
Καὶ
|
ἦν |
ὁ
χρόνος
ὀλίγῳ
μείων
ἐτῶν |
[2, 141] |
περιπολῶν
ἐφεδρεύειν
καιροφυλακῶν.
Τοῦτο
δ'
|
ἦν, |
ὅπερ
οἱ
τύραννοι
μάλιστα
ἐβούλοντο, |
[2, 118] |
αὐτῷ
Καίσαρι
στρατιωτικὸν
μὲν
οὐκ
|
ἦν, |
οὐ
γὰρ
δορυφόροις
ἠρέσκετο,
ἡ |
[2, 95] |
ἐν
Λιβύῃ
Καίσαρι
μάχης
τέλος
|
ἦν· |
~Οὐ
πολὺ
δὲ
ὕστερον,
αὐτοῦ |
[2, 66] |
ἀπεῖχον.
~Ἀγορὰ
δὲ
Πομπηίῳ
μὲν
|
ἦν |
πανταχόθεν·
οὕτω
γὰρ
αὐτῷ
προδιῴκηντο |
[2, 84] |
τὸν
πλοῦν
καὶ
εἴκασεν,
ὅπερ
|
ἦν, |
παρεῖναι
τὸν
βασιλέα.
Πέμψας
τε |
[2, 84] |
ἐν
μέσῳ
τῇ
φοινικίδι
κατάδηλος
|
ἦν |
περικειμένῃ.
~Ὁ
δὲ
Πομπήιος
ὑπώπτευε |
[2, 60] |
στρατοῦ
λοχαγός,
ᾧ
Σκεῦας
ὄνομα
|
ἦν, |
πολλὰ
καὶ
λαμπρὰ
δρῶν
ἐς |
[2, 59] |
δὲ
ὡς
ἐν
γαλήνῃ
δέος
|
ἦν |
πολύ,
μὴ
σφᾶς
ἀνατρήσειαν
ἢ |
[2, 86] |
μὲν
δὴ
τοῦ
βίου
τέλος
|
ἦν |
Πομπηίῳ
τῷ
μεγίστους
πολέμους
ἀνύσαντι |
[2, 67] |
μὲν
τοῦτ'
ἐξ
ἀπορίας
ἀναγκαῖον
|
ἦν, |
σφίσι
δὲ
καὶ
διὰ
τοῦτ' |
[2, 115] |
μὴ
προελθεῖν.
Θυομένῳ
τε
πολλάκις
|
ἦν |
τὰ
σημεῖα
φοβερά.
Καὶ
πέμπειν |
[2, 32] |
ἐπὶ
Ῥαβέννης,
ἣ
συναφής
τε
|
ἦν |
τῇ
Ἰταλίᾳ
καὶ
τῆς
Καίσαρος |
[2, 82] |
εὑρεθῆναι
τῶν
Πομπηίου.
Τοῦτο
τέλος
|
ἦν |
τῆς
ἀοιδίμου
περὶ
Φάρσαλον
μάχης. |
[2, 102] |
ἐς
ἀλλήλους,
καθὰ
καὶ
Πέρσαις
|
ἦν |
τις
ἀγορὰ
ζητοῦσιν
ἢ
μανθάνουσι |
[2, 124] |
τιμωροὶ
παθόντι
τι
ἔσεσθαι,
εὔορκον
|
ἦν |
τὸ
ἄγος
ἐξελαύνειν
καὶ
μετ' |
[2, 80] |
ἤδη
τοῦτο
τῶν
Πομπηίου
στρατιωτῶν
|
ἦν, |
τὸ
ἀδεῶς
ἑστάναι,
τὰ
ἄλλα |
[2, 127] |
δὲ
τῷ
βουλευτηρίῳ
βραχὺ
μὲν
|
ἦν |
τὸ
καθαρεῦον
σπουδῆς
βιαίου
καὶ |
[2, 75] |
ὡς
ἐς
ἐπίδειξιν.
Πολύθρουν
δὲ
|
ἦν |
τὸ
Πομπηίου
συμμαχικὸν
καὶ
πολύγλωσσον· |
[2, 112] |
φιλοτιμούμενοι
περὶ
αὐτήν,
εἴθ'
ὑπόκρισις
|
ἦν |
τοῦ
μὴ
πάντα
συμπράσσειν
ἀλλήλοις |
[2, 116] |
προσιοῦσι.
Καὶ
πάλιν
τῶν
ἱερῶν
|
ἦν |
τῷ
Καίσαρι
τὸ
μὲν
πρῶτον |
[2, 4] |
ἐνδοιάσαντες
ἐκοινώσαντο
Φαβίῳ
Σάγγᾳ,
ὃς
|
ἦν |
τῶν
Ἀλλοβρίγων
προστάτης,
ὥσπερ
ἁπάσαις |
[2, 25] |
ὃς
ἐπὶ
τῷ
Πομπηίῳ
ὕπατος
|
ἦν, |
φασὶ
τὸν
Καίσαρα
τῷ
μηνύοντι |
[2, 130] |
πρῶτος
ἐβόων,
εἰ
μὴ
ὕπατος
|
ἦν, |
ᾧ
τοῦ
λεγομένου
συμφέρειν
μᾶλλον |
[2, 70] |
μεθεῖναι
τὴν
μοναρχίαν.
~Στρατιὰ
δ'
|
ἦν, |
ὡς
ἐμοὶ
δοκεῖ,
πολλῶν
ἀμφίλογα |
[2, 44] |
πιοῦσί
τε
τὸ
βλέμμα
ἀμαυρὸν
|
ἦν |
ὥσπερ
ἐν
ὁμίχλῃ,
καὶ
ὕπνος |
[2, 47] |
τὰς
πέντε
μνᾶς
οὐ
λαβόντες,
|
ἥν |
τινα
δωρεὰν
αὐτοῖς
ὁ
Καῖσαρ |
[2, 149] |
εἰδοῖς
Μαρτίαις,
Ἀνθεστηριῶνος
μάλιστα
μέσου,
|
ἥν |
τινα
ἡμέραν
αὐτὸν
ὁ
μάντις |
[2, 141] |
ἐβούλοντο,
οὐ
γῆν
ὑμᾶς
λαβεῖν,
|
ἣν |
δὴ
καὶ
ἑτέρωθεν
εἶχον
παρασχεῖν, |
[2, 20] |
ἐς
τὴν
πατρίδα
Λανούβιον
ἐξῄει,
|
ἣν |
Διομήδη
φασὶν
ἀλώμενον
ἐξ
Ἰλίου |
[2, 33] |
περὶ
σφῶν,
ὅτι
γνώμην
ἐσφέροντες,
|
ἣν |
δοκοῦσι
συνοίσειν,
ἐξαλαύνοιντο
σὺν
ὕβρει, |
[2, 68] |
παρασκευῆς
ἥσθη
τε
τῆς
ἀνάγκης,
|
ἣν |
εἴκαζεν
ἠναγκάσθαι
Πομπήιον
ὑπὸ
τοῦ |
[2, 39] |
οἵδε
αὐτίκα
ἀσφαλῶς
ἐς
Δυρράχιον·
|
ἣν |
Ἐπίδαμνόν
τινες
εἶναι
νομίζουσι
διὰ |
[2, 126] |
αὖθις
ἐπικείμενος
τὴν
στρατηγικὴν
ἐσθῆτα,
|
ἣν |
ἐχθὲς
ὡς
τυράννου
δόντος
ἐξερρίφει. |
[2, 94] |
οὐ
καθάπερ
Σύλλας,
ἀφαιρούμενος
ἑτέρων
|
ἣν |
ἔχουσι
καὶ
τοῖς
ἀφαιρεθεῖσι
τοὺς |
[2, 55] |
πολλῇ,
κόπτων
τε
τὴν
ὕλην,
|
ἣν |
παρώδευεν,
ἵνα
Καίσαρι
δύσβατος
εἴη, |
[2, 137] |
καὶ
ἀλογώτερον
αὐτῷ
γενόμενον,
οὕτως
|
ἠνάγκασεν. |
σθόμην
δὲ
τῶν
ἐχθρῶν
διαβαλλόντων |
[2, 68] |
τε
τῆς
ἀνάγκης,
ἣν
εἴκαζεν
|
ἠναγκάσθαι |
Πομπήιον
ὑπὸ
τοῦ
στρατοῦ,
καὶ |
[2, 108] |
λέγουσιν.
Ὁ
δὲ
τοῦτο
μὲν
|
ἤνεγκεν |
εὐσταθῶς,
ἑτέρων
δ'
αὐτὸν
ἀμφὶ |
[2, 59] |
σχεδὸν
ἅπαντες,
καὶ
ὁ
Καίσαρ
|
ἤνεγκεν |
ὑπ'
ἀσχολίας.
Ὁ
δ'
Ἀντώνιος |
[2, 138] |
συνεφέροντο;
Τίς
δ'
ἡμῶν
ἀκόντων
|
ἤνοιγε |
τὰ
ταμιεῖα;
Τίς
τῶν
ἀψαύστων |
[2, 28] |
προσλαβόντα
ἐπὶ
τιμὰς
καὶ
θυσίας
|
ἥξειν |
καὶ
ἀναπαύσεις.
Ἔλεγε
δὲ
ταῦθ' |
[2, 28] |
ἀποθοῖτο
τὴν
ἀρχήν,
οὔποτε
μεθήσοντα.
|
Ἠξίου |
δ'
ἂν
ἀπειθῶσιν,
ἄμφω
ψηφίζεσθαι |
[2, 31] |
τὰ
γιγνόμενα
καὶ
τοὺς
ὑπάτους
|
ἠξίου |
κηρύσσειν
μηδένα
πω
καταλέγοντι
πείθεσθαι |
[2, 9] |
μέγα
δόξης
καὶ
δυνάμεως
ἐλθών,
|
ἠξίου |
πολλά,
ὅσα
βασιλεῦσι
καὶ
δυνάσταις |
[2, 21] |
ὡς
δὲ
κινδυνεύσων
ἐξ
ἅπαντος,
|
ἠξίου |
τὸ
ἔργον
οὐκ
ἀτελὲς
καταλιπεῖν. |
[2, 131] |
ἀμύνειν
τοῖς
γεγονόσιν
ἀξιοῦντες
Λέπιδον
|
ἠξίουν |
ἀμύνειν.
Λεπίδου
δέ
τι
μέλλοντος |
[2, 94] |
ἀδιαλλάκτου
φανέντος·
καὶ
σφᾶς
αὐτὸν
|
ἠξίουν |
διακληρῶσαί
τε
καὶ
τὸ
μέρος |
[2, 135] |
ὅσοι
τῶν
κληρούχων
ἡγεμόνες
ἦσαν,
|
ἠξίουν |
ἴδιον
περὶ
σφῶν
ἐπὶ
τῷ |
[2, 131] |
κατελθεῖν
αὐτὸν
εἰς
τὴν
ἀγορὰν
|
ἠξίουν, |
ἵνα
ὁμαλῶς
ἅπαντες
ἐπακούσειαν.
Καὶ |
[2, 127] |
ὑπανῄρουν
καὶ
φείδεσθαι
μόνον
αὐτῶν
|
ἠξίουν. |
Καὶ
οἱ
μὲν
τάδε
ἐτέχναζον |
[2, 127] |
Καὶ
πρῶτα
μὲν
αὐτοὺς
ἀξιοπίστως
|
ἠξίουν |
καὶ
παρεῖναι
σφίσι
καὶ
συνεδρεύειν, |
[2, 92] |
τε
πάντες
ἐπὶ
τὰ
αὑτῶν
|
ἠξίουν. |
Ὁ
δ'
ἐπηγγέλλετο
μὲν
αὐτοῖς |
[2, 122] |
περὶ
τῆς
δημοκρατίας
πεπολεμηκότος,
καλεῖν
|
ἠξίουν, |
πολεμούμενον
ἔτι
πρὸς
τῶν
Καίσαρος |
[2, 83] |
τοῖς
φίλοις.
Οἱ
δὲ
αὐτὸν
|
ἠξίουν |
φυλάσσεσθαι
τὸν
Παρθυαῖον,
ἐπιβεβουλευμένον
τε |
[2, 72] |
τὴν
ἡγεμονίαν.
Ἴτε
οὖν,
ὡς
|
ἠξιοῦτε, |
μετ'
ἀγαθῆς
ἐλπίδος,
ἐν
ὄψει |
[2, 3] |
καὶ
τῆσδε
τῆς
Κατιλίνα
συνθήκης
|
ἠξιωμένος, |
κούφως
μάλα
καὶ
φιλοτίμως
ἐξέφερεν |
[2, 151] |
καὶ
ἐπεπόθησαν
καὶ
θείων
τιμῶν
|
ἠξίωσαν. |
Ἐγένοντο
δὲ
καὶ
τὰ
σώματα |
[2, 7] |
οὐδεὶς
τῶν
συνόντων
ἐπιφανῶν
φυγεῖν
|
ἠξίωσεν, |
ἀλλ
ἐσδραμόντες
ἐς
τοὺς
πολεμίους |
[2, 148] |
καὶ
τὸν
πατέρα
τιμῶν
ἰσοθέων
|
ἠξίωσεν· |
ὧν
δὴ
καὶ
νῦν,
ἐξ |
[2, 132] |
μισθωτοὶ
φιλότιμον
εἰδότες
ἐπῄνουν
καὶ
|
ᾑοῦντο |
ἐπὶ
τὴν
Καίσαρος
ἱερωσύνην.
Τοῦ |
[2, 133] |
δὴ
σχεδὸν
εἰπεῖν,
ὅσα
ἐξ
|
ἠοῦς |
ἐπὶ
δύσιν
ὁ
Καῖσαρ
ἡμῖν |
[2, 54] |
τῆς
Ὠρίκου
Καῖσαρ
ἐς
Ἀπολλωνίαν
|
ἠπείγετο· |
καὶ
τῶν
Ἀπολλωνιατῶν
αὐτὸν
δεχομένων, |
[2, 52] |
χειμερίους
τροπὰς
ἐς
τὸ
Βρεντέσιον
|
ἠπείγετο, |
νομίζων
τῷ
ἀδοκήτῳ
μάλιστα
ἐκπλήξειν |
[2, 91] |
Ἀλεξανδρεία
διὰ
Συρίας
ἐπὶ
Φαρνάκην
|
ἠπείγετο. |
Ὁ
δὲ
ἤδη
μὲν
εἴργαστο |
[2, 47] |
πυθόμενος
ἐκ
Μασσαλίας
ἐς
Πλακεντίαν
|
ἠπείγετο |
συντόμως
καὶ
ἐς
ἔτι
στασιάζοντας |
[2, 106] |
ὁ
δὲ
Καῖσαρ
ἐς
Ῥώμην
|
ἠπείγετο, |
τὰ
ἐμφύλια
πάντα
καθελών,
ἐπὶ |
[2, 92] |
φυλάσσειν,
πάντα
μεθεὶς
ἐς
Ῥώμην
|
ἠπείγετο. |
Ὡς
δ'
ἦλθεν,
ἡ
μὲν |
[2, 38] |
καὶ
ἐκ
Νουκερίας
ἐς
Βρεντέσιον
|
ἠπείγετο, |
ὡς
τὸν
Ἰόνιον
διαβαλῶν
ἐς |
[2, 78] |
κήρυκες
καὶ
οἱ
ἐπιστάται
περιθέοντες
|
ἤπειγον. |
Οἱ
δὲ
σοβαρῶς
ἀλλήλοις
ἐπῄεσαν |
[2, 87] |
καὶ
Σκάπλας
τὸ
μέρος
ἔχοντες
|
ἠπείγοντο |
ἐς
Ἰβηρίαν
καὶ
αὐτὴν
ἀποστήσαντες |
[2, 87] |
Φάρσαλον
ἔργου
διεπεφεύγεσαν,
ἐπὶ
Κερκύρας
|
ἠπείγοντο |
πρὸς
Κάτωνα,
ἑτέρου
στρατοῦ
καὶ |
[2, 138] |
καὶ
ἑτέρῳ
δημάρχῳ
κωλύοντι
θάνατον
|
ἠπείλει; |
~Ἀλλὰ
τίς,
φασίν,
ἔτι
ὅρκος |
[2, 41] |
δημάρχων
ἑνὶ
Μετέλλῳ
κωλύοντι
θάνατον
|
ἠπείλει. |
Τῶν
τε
ἀψαύστων
ἐκίνει
χρημάτων, |
[2, 147] |
μὲν
πυρὸς
ἀπέσχοντο,
ὅπλα
δ'
|
ἠπείλησαν |
ἐς
τὴν
ἐπιοῦσαν
οἴσειν.
~Καὶ |
[2, 107] |
μέχρι
μαθὼν
αὐτὸς
ἀπηγόρευσε
καὶ
|
ἠπείλησεν |
ὡς
ἀθέμιστον
ὄνομα
μετὰ
τὴν |
[2, 135] |
τούτων
γένοιτο.
Καὶ
οὐ
πειθόμενον
|
ἠπείλουν |
ἐσαγγέλλειν,
ὅτι
τὸν
δῆμον
οὐσίαν |
[2, 39] |
ἔδωκε
τοῖς
ὑπάτοις
προαπάγειν
ἐς
|
Ἤπειρον |
ἐκ
Βρεντεσίου,
καὶ
διέπλευσαν
οἵδε |
[2, 40] |
μετὰ
τοῦ
στρατοῦ
παντὸς
ἐς
|
Ἤπειρον |
ἐκλιπὼν
τὴν
Ἰταλίαν
διεπέρα·
ὁ |
[2, 38] |
ὡς
τὸν
Ἰόνιον
διαβαλῶν
ἐς
|
Ἤπειρον |
καὶ
τοῦ
πολέμου
τὴν
παρασκευὴν |
[2, 20] |
δ'
ἑλέσθαι
δυνατὸν
ὁμοῦ
καὶ
|
ἤπιον, |
ἐνσημαινόμενοι
τὸν
Πομπήιον,
στρατιᾶς
τε |
[2, 40] |
Ἰταλίαν
διεπέρα·
ὁ
δὲ
Καῖσαρ
|
ἠπόρει |
μέν,
ὅπῃ
τραπείη
καὶ
ὅθεν |
[2, 119] |
δήμου
δὲ
αὐτοῖς
οὐ
προσθέοντος
|
ἠπόρουν |
καὶ
ἐδεδοίκεσαν,
τῇ
μὲν
βουλῇ, |
[2, 115] |
τῆς
ἀναθέσεως
τοῦ
βουλευτηρίου
πάνυ
|
ἠποροῦντο. |
Καί
τις,
αὐτῶν
ὧδε
ἐχόντων, |
[2, 104] |
τοῦ
Καίσαρος
στρατοῦ
τὸ
δέος
|
ἥπτετο |
καὶ
ὄκνος
ἐπεγίγνετο
τῷ
φόβῳ, |
[2, 76] |
Ἀφροδίτην
νικηφόρον,
ὁ
δὲ
Πομπήιος
|
Ἡρακλέα |
ἀνίκητον.
~Ὡς
δὲ
σφίσιν
ἕτοιμα |
[2, 39] |
δ'
ὑπὲρ
σφῶν
ἐς
τὸν
|
Ἡρακλέα |
μᾶλλον
ὡς
ἐς
θεόν.
Φασὶ |
[2, 39] |
ἐξ
ἀγνοίας
ἀποθανεῖν
καὶ
τὸν
|
Ἡρακλέα |
τὸ
σῶμα
θάψαντα
ἐμβαλεῖν
ἐς |
[2, 39] |
ἐπανιών·
ὅθεν
οἱ
Δυρράχιοι
τὸν
|
Ἡρακλέα, |
ὡς
μερίτην
τῆς
γῆς,
οἰκιστὴν |
[2, 151] |
ὁ
μὲν
Αἰακίδης
τε
καὶ
|
Ἡρακλείδης, |
ὁ
δὲ
ἀπ'
Ἀγχίσου
τε |
[2, 73] |
ὦ
ἄνδρες,
ἐφ'
οὓς
ἐξ
|
Ἡρακλείων |
στηλῶν
ἤλθομεν·
οἵδε
οἱ
περιφυγόντες |
[2, 39] |
τῇδε
Δυρράχου
παῖδα
Ἰόνιον
ὑφ'
|
Ἡρακλέους |
ἐξ
ἀγνοίας
ἀποθανεῖν
καὶ
τὸν |
[2, 39] |
τῷδε
τῷ
Δυρράχῳ
συνεμάχησεν
ὁ
|
Ἡρακλῆς |
ἐπὶ
μέρει
τῆς
γῆς,
ἐξ |
[2, 145] |
ἕτοιμος
ἀμύνειν
ὡς
ὤμοσα
καὶ
|
ἠρασάμην· |
ἐπεὶ
δὲ
τοῖς
ὁμοτίμοις
δοκεῖ |
[2, 146] |
παθόντα
ὠδύρετο
καὶ
ἔκλαιε
καὶ
|
ἠρᾶτο |
τὴν
ἑαυτοῦ
ψυχὴν
ἐθέλειν
ἀντιδοῦναι |
[2, 123] |
ἱερὸν
ἐλθεῖν
πρὸς
αὐτοὺς
δυνηθέντων
|
ᾑρέθησαν |
οἱ
πρεσβεύσοντες
ὑπὲρ
αὐτῶν
ἐς |
[2, 26] |
ἐχθροὶ
τοῦ
Καίσαρος
ἐς
τοὐπιὸν
|
ᾑρέθησαν |
ὕπατοι,
Αἰμίλιός
τε
Παῦλος
καὶ |
[2, 33] |
Καῖσαρ
ἐπεδείκνυ
τῷ
στρατῷ
καὶ
|
ἠρέθιζε |
λέγων,
ὅτι
καὶ
σφᾶς
τοσάδε |
[2, 63] |
καὶ
συγγνώμην
διδόντος
ἔτι
μᾶλλον
|
ἠρεθίζοντο |
καθ'
ἑαυτῶν
καὶ
ἐκ
παραδόξου |
[2, 75] |
οἱ
δ'
ἐξιόντες
τὸ
τεῖχος
|
ἤρειπον |
μετὰ
σιωπῆς
βαθυτάτης
καὶ
ἐς |
[2, 117] |
ἐπὶ
τὴν
σφαγὴν
τὸ
ξίφος
|
ἤρεισε |
πρῶτος,
παρολισθὼν
δὲ
ἐνέτεμε
τὸ |
[2, 41] |
ἔξω
Κουρίωνα
μὲν
ἀντὶ
Κάτωνος
|
ἡρεῖτο |
ἡγεῖσθαι
Σικελίας,
Κόιντον
δὲ
Σαρδοῦς, |
[2, 99] |
ᾤχοντο
καὶ
τὰς
θύρας
ὡς
|
ἠρεμοῦντι |
ἐπέκλεισαν·
ὁ
δ'
ὕπνου
δόξαν |
[2, 118] |
οὐκ
ἦν,
οὐ
γὰρ
δορυφόροις
|
ἠρέσκετο, |
ἡ
δὲ
τῆς
ἡγεμονίας
ὑπηρεσία |
[2, 152] |
δὲ
ἐπεμειδίασε
καὶ
Πειθαγόραν
αὐτὸν
|
ἤρετο, |
ὅ
τι
λέγοι
τὸ
σημεῖον· |
[2, 82] |
μὲν
ἐξιὼν
ἐπὶ
τὴν
μάχην
|
ἤρετο, |
ὅ
τι
προσδοκῴη,
ὁ
δὲ |
[2, 22] |
ἐπ'
οἰκίας
ἐφέροντο
καὶ
περιιόντες
|
ἠρεύνων |
ἔργῳ
μὲν
τὰ
εὔληπτα
σφίσιν |
[2, 124] |
τε
μάλιστα,
τῆς
ὁμόρου
Κελτικῆς
|
ᾑρημένον |
ὑπὸ
Καίσαρος
ἄρχειν,
στρατὸν
πολὺν |
[2, 128] |
τοῦ
Καίσαρος
εἰς
τὸ
μέλλον
|
ᾑρημένους |
ςὡς
γὰρ
ἐπὶ
χρόνιον
στρατείαν |
[2, 122] |
ἄρχοντας
ὥσπερ
ὁ
Καῖσαρ,
ἀλλ'
|
ᾑρημένους |
ὑπὸ
νόμοις·
Σέξστον
τε
Πομπήιον, |
[2, 5] |
ἔλεγεν,
ὃς
ἐς
τὸ
μέλλον
|
ᾕρητο |
ὑπατεύειν·
ὧδε
γὰρ
Ῥωμαίοις
ὁ |
[2, 128] |
χρόνιον
στρατείαν
ἐξιὼν
ἐπὶ
πενταετὲς
|
ᾕρητὀ, |
σιωπὴν
ὡς
ὕπατος
ἐπικηρύξας
ἔφη· |
[2, 17] |
Ἰταλίᾳ
Γαλατίαν,
τὴν
ἀμφὶ
τὸν
|
Ἠριδανὸν |
ποταμόν,
ἧκεν,
ἐκ
συνεχοῦς
πολέμου |
[2, 154] |
ἐμβολίμους
(κατὰ
γὰρ
σελήνην
αὐτοῖς
|
ἠριθμεῖτο) |
ἐς
τὸν
τοῦ
ἡλίου
δρόμον |
[2, 128] |
αὐτοὶ
σχεδὸν
ἅπαντες
οἱ
μὲν
|
ἤρξαμεν |
ὑπὸ
τῷ
Καίσαρι,
οἱ
δὲ |
[2, 114] |
σφίσι
μενεῖν,
οὐκ
ἀγνοουμένοις,
ὅτι
|
ἦρξαν. |
Διὰ
μὲν
δὴ
ταῦτα
τὸ |
[2, 126] |
μὲν
δὴ
πρῶτον
ἔργον
παρρησίας
|
ἦρξεν |
ἐπὶ
τῷ
Καίσαρι,
καὶ
αὐτὸ |
[2, 118] |
δρόμῳ
διελύετο,
τά
τε
ὤνια
|
ἡρπάζετο· |
καὶ
τὰς
θύρας
ἅπαντες
ἀπέκλειον |
[2, 61] |
στρατὸς
αὐτῷ
καὶ
τὴν
πόαν
|
ἠρτοποίουν, |
αὐτόμολοί
τἐ
Πομπηίῳ
τοιούσδε
ἄρτους |
[2, 2] |
τήνδε
ἀπεκρούσθη,
καὶ
Κικέρων
μὲν
|
ἦρχεν |
ἀντ'
αὐτοῦ,
ἀνὴρ
ἥδιστος
εἰπεῖν |
[2, 67] |
κἀκεῖνος
βασιλέων
διὰ
τὸν
πόλεμον
|
ἦρχεν, |
ἐξέστη
τῶν
οἰκείων
λογισμῶν
καὶ |
[2, 11] |
νέος
ἐς
μέσους
καὶ
δημηγορεῖν
|
ἤρχετο, |
μετέωρος
δ'
ὑπὸ
τῶν
Καίσαρος |
[2, 26] |
ὠὠκίκει,
ὧν
ὅσοι
κατ'
ἔτος
|
ἦρχον, |
ἐγίγνοντο
Ῥωμαίων
πολῖται·
τόδε
γὰρ |
[2, 98] |
παροῦσι
περὶ
τῶν
ἐκπεπλευκότων
καὶ
|
ἠρώτα |
περὶ
τοῦ
πνεύματος,
εἰ
κατὰ |
[2, 10] |
τε
ἐν
μέσῳ
καὶ
Κράσσον
|
ἠρώτα |
περὶ
τῶν
νόμων·
οἱ
δὲ |
[2, 3] |
οὐκ
ἀφανὲς
ἐμήνυε
τῷ
Κικέρωνι·
|
ἧς |
ἐρῶν
Κόιντος
Κούριος,
ἀνὴρ
δι' |
[2, 53] |
ἀπορίᾳ
τὴν
τῶν
ἐχθρῶν
εὐπορίαν,
|
ἧς |
ἔστιν
ἡμῖν
εὐθὺς
ἐπιβαίνουσιν
ἐπὶ |
[2, 40] |
τε
Πολλίων
ἐς
Σικελίαν
πεμφθείς,
|
ἧς |
ἡγεῖτο
Κάτων,
πυνθανομένῳ
τῷ
Κάτωνι, |
[2, 138] |
προελάμβανε,
ποία
ταῦτα
ἦν
ἐλευθερία,
|
ἧς |
οὐδ'
ἐλπὶς
ὑπεφαίνετο
ἔτι;
Τί |
[2, 21] |
συμφορήσαντες
ἧψαν
αὐτῷ
πυράν,
ὑφ'
|
ἧς |
τό
τε
βουλευτήριον
καὶ
πολλαὶ |
[2, 52] |
δὲ
στρατὸς
ἅπας
καὶ
ὅσοι
|
ἦσαν |
ἀμφ'
αὐτὸν
ἀπὸ
τῆς
βουλῆς, |
[2, 70] |
ἐπὶ
δισμυρίοις,
καὶ
τούτων
ἱππέες
|
ἦσαν |
ἀμφὶ
τοὺς
χιλίους,
Πομπηίῳ
δὲ |
[2, 50] |
ἦν
ἕτοιμα,
συναγαγὼν
ὅσοι
τε
|
ἦσαν |
ἀπὸ
τῆς
βουλῆς
καὶ
ἀπὸ |
[2, 2] |
καὶ
θεράποντας.
Καὶ
πάντων
ἡγεμόνες
|
ἦσαν |
αὐτῷ
Κορνήλιος
Λέντλος
καὶ
Κέθηγος, |
[2, 54] |
χειμῶνος
ἐπὶ
ὁλκάδων·
αἳ
γὰρ
|
ἦσαν |
αὐτῷ
νῆες
ὀλίγαι
μακραί,
Σαρδὼ |
[2, 7] |
τῇ
πατρίδι
γενέσθαι,
χάριτές
τε
|
ἦσαν |
αὐτῷ
παρὰ
τὴν
ἐκκλησίαν
καὶ |
[2, 19] |
τῶν
τριῶν
ἀνδρῶν·
ὅσοι
δ'
|
ἦσαν |
αὐτῶν
ἀτοπώτεροι,
κέρδος
ἀντὶ
τῶν |
[2, 61] |
ἐπὶ
τῷ
τολμήματι·
στάδιοι
γὰρ
|
ἦσαν |
διακόσιοι
καὶ
χίλιοι.
Καὶ
ὁ |
[2, 35] |
φιλανθρωπίᾳ.
Φυγαί
τε
καὶ
μεταναστάσεις
|
ἦσαν |
ἐκ
πάντων
χωρίων
ὡς
ἐν |
[2, 43] |
συνήγαγεν
αὐτῶν
ἐς
ἐπήκοον,
ὅσοι
|
ἦσαν |
ἔκ
τε
Ῥώμης
καὶ
Ἰταλίας, |
[2, 115] |
τοῦτο
ἐκομίζετο
φορείῳ,
θέαι
δ'
|
ἦσαν |
ἐν
τῷ
Πομπηίου
θεάτρῳ,
καὶ |
[2, 143] |
θυγατριδοῦς
Ὀκτάουιος,
τῷ
δήμῳ
δὲ
|
ἦσαν |
ἐνδιαίτημα
οἱ
κῆποι
δεδομένοι
καὶ |
[2, 10] |
αὐτῷ
συνάρχειν·
~Καὶ
εὐθὺς
αὐτῶν
|
ἦσαν |
ἔριδές
τε
καὶ
ὅπλων
ἐπ' |
[2, 11] |
καὶ
ἀταξίας
γενομένης
πληγαί
τε
|
ἦσαν |
ἤδη,
καὶ
οἱ
μετὰ
τῶν |
[2, 135] |
τούτων,
ὅσοι
τῶν
κληρούχων
ἡγεμόνες
|
ἦσαν, |
ἠξίουν
ἴδιον
περὶ
σφῶν
ἐπὶ |
[2, 46] |
ἅπαντα
καὶ
ὅσοι
μετ'
αὐτῶν
|
ἦσαν |
ἱππέες
τε
καὶ
ψιλοὶ
καὶ |
[2, 151] |
ἐξερίζουσιν
ὄντες
ταχύτατοι
πρὸς
διαλύσεις
|
ἦσαν |
καὶ
συγγνώμονες
τοῖς
ἁλοῦσιν,
ἐπὶ |
[2, 17] |
Τῶν
δ'
ἀμφ'
αὐτοὺς
ἔριδες
|
ἦσαν |
καὶ
συνεπλέκοντο,
μέχρι
τις
τὸν |
[2, 8] |
διεκόσμει,
ἐν
αἷς
ἡμέραις
ὑπατείας
|
ἦσαν |
παραγγελίαι,
καὶ
ἔδει
τὸν
παραγγέλλοντα |
[2, 96] |
μυριάσιν,
ὧν
οἱ
πολλοὶ
Λίβυες
|
ἦσαν, |
πελτασταῖς
τε
πολλοῖς
καὶ
ἐλέφασιν |
[2, 60] |
ἐν
φρουρίοις
πολλοῖς,
πεῖραί
τε
|
ἦσαν |
περὶ
ἕκαστον
φρούριον
πυκναὶ
περιταφρευόντων |
[2, 125] |
προκαθημένας
ὥσπερ
ἐν
ἡμέρᾳ·
καὶ
|
ἦσαν |
πυραὶ
πανταχοῦ
κατὰ
τὸ
ἄστυ |
[2, 54] |
ἀπεσάλευε
κλυδωνίου
διαταράσσοντος.
Χειμέριοι
δ'
|
ἦσαν |
τροπαί,
καὶ
τὸ
πνεῦμα
ἄκοντα |
[2, 87] |
Τηλικαῦται
δυνάμεις
τῆς
Πομπηίου
παρασκευῆς
|
ἦσαν |
ὑπόλοιποι,
καὶ
αὐτῶν
ὑπὸ
θεοβλαβείας |
[2, 64] |
Γερμανοὶ
γελοιότατοι
κατὰ
τὴν
μέθην
|
ἦσαν, |
ὥστε
δοκεῖ
καὶ
τότε
ἂν |
[2, 54] |
ὡς
εὐεπιχείρητος
ἄν,
εἴ
τις
|
ᾖσθετο, |
γενέσθαι.
Περὶ
δὲ
τὴν
ἕω |
[2, 61] |
εὐφρανοῦντες
ἰδόντα.
ὁ
δὲ
οὐχ
|
ἥσθη, |
ἀλλ'
εἶπεν,
Οἵοις
θηρίοις
μαχόμεθα. |
[2, 68] |
σῖτονν,
πυθόμενος
δὲ
τῆς
παρασκευῆς
|
ἥσθη |
τε
τῆς
ἀνάγκης,
ἣν
εἴκαζεν |
[2, 151] |
ἀλλὰ
τοῦ
μὲν
ἐκ
βασιλείας
|
ἠσκημένης |
ὑπὸ
Φιλίππῳ,
τοῦ
δ'
ἐξ |
[2, 66] |
νεοστρατεύτων
ἔτι
ὄντων
δέκα
ἔτεσιν
|
ἠσκημένοι, |
εἰς
δὲ
ταφρείας
ἢ
περιτειχίσεις |
[2, 93] |
ὡς
ἔθος,
ἄφνω
φανέντα
σφίσιν
|
ἠσπάζοντο |
αὐτοκράτορα.
Κελεύσαντος
δ'
ὅ
τι |
[2, 98] |
τῶν
συνήθων,
πλὴν
ὅτι
υἱὸν
|
ἠσπάσατο |
φιλοφρονέστερον.
Τὸ
δὲ
ξιφίδιον
τῇ |
[2, 80] |
σύμμαχοι
προτροπάδην
ἔφευγον
ἄπρακτοι,
βοῶντες·
|
Ἡσσήμεθα. |
Καὶ
τὰς
σκηνὰς
σφῶν
αὐτοὶ |
[2, 80] |
Ἰταλῶν
ὁπλιτικὸν
τῆς
ἐπὶ
τάδε
|
ἥσσης |
αἰσθανόμενον
ὑπεχώρει
κατὰ
πόδα,
πρῶτον |
[2, 11] |
καὶ
μὴ
δόξαν
ἀμελείας,
ἀλλὰ
|
ἥσσης |
ἐνέγκασθαι.
Πεισθεὶς
οὖν
ὁ
Βύβλος |
[2, 97] |
εὐτυχίαν
ἐδοξάζετο,
οὐδὲν
ἔτι
τῶν
|
ἡσσωμένων |
ἐς
ἀρετὴν
αὐτοῦ
μεριζόντων,
ἀλλὰ |
[2, 132] |
γέλωτι
αὐτὸν
ἐφεώρα·
καὶ
γὰρ
|
ἤστην |
διαφόρω.
Ὡς
δὲ
ἅλις
ἔσχε |
[2, 151] |
Καὶ
τὸ
γένος
ἐκ
Διὸς
|
ἤστην |
ἑκάτερος,
ὁ
μὲν
Αἰακίδης
τε |
[2, 61] |
φρουρίων
ἐκ
τοῦδε
κεκενωμένα
προσλαβὼν
|
ἡσύχαζε. |
Καὶ
τῷδε
μάλιστα
ἀνιαθεὶς
ὁ |
[2, 109] |
ὁ
δῆμος
διεριζόντων
μὲν
ἔτι
|
ἡσύχαζε, |
μετέωρος
ὤν,
ὅπῃ
τελευτήσειε
τὸ |
[2, 67] |
δὲ
καὶ
διὰ
τοῦτ'
εὔκαιρον
|
ἡσυχάζειν, |
ὅτι
Καῖσαρ
ὑπ'
ἀνάγκης
ἐπείγοιτο. |
[2, 129] |
περὶ
σφῶν
αὐτῶν
δαλὸν
ἐξάψας
|
ἡσύχαζεν· |
οἱ
δ'
εὐθὺς
ἀνεπήδων
ἀθρόοι |
[2, 93] |
πολεμίων.
Δείσαντες
οὖν
ἔτι
μᾶλλον
|
ἡσύχαζον |
ἐξ
ἀπορίας,
ἐλπίζοντες
ἐνδώσειν
τι |
[2, 135] |
καὶ
ὁρμῇ
βαρυτέρᾳ,
γίγνεται
δόγμα,
|
ἡσυχαζόντων |
ἤδη
καὶ
ἀγαπώντων
ἁπάντων,
φόνου |
[2, 78] |
μὲν
Ἰταλικὸν
ἅπαν
εὐσταθῶς
ἐφ'
|
ἡσυχίας |
ἀκριβοῦς
ἀνέμενε·
τὸ
δὲ
συμμαχικὸν |
[2, 141] |
ἐφεδρεύοντας
ἔχοντες
ἀεὶ
βέβαιοι
φύλακες
|
ἦτε |
τῆς
ἀρχῆς
τῆς
ταῦτα
ὑμῖν |
[2, 117] |
ἐς
πρόσωπον,
ἀδελφῷ
φυγάδι
κάθοδον
|
ᾖτει· |
ἀνατιθεμένου
δὲ
καὶ
ἀντιλέγοντος
ὅλως |
[2, 30] |
Ἡ
βουλὴ
δὲ
γνώμην
ἕκαστον
|
ᾖτει· |
καὶ
ὁ
Κλαύδιος
πανούργως
διῄρει |
[2, 88] |
τριήρων
ἐς
σκάφη,
καὶ
συγγνώμην
|
ᾖτει |
καὶ
τὰς
τριήρεις
παρεδίδου.
Τοσοῦτον |
[2, 25] |
ὕπατος
ἀποδειχθείη,
καὶ
τὴν
βουλὴν
|
ᾖτει |
χρόνον
ἄλλον
ὀλίγον
ἐς
τὴν |
[2, 144] |
τάσδε
τὰς
τιμάς,
ἃς
οὐδὲ
|
ᾖτησεν. |
Ἀνελευθερώτατοι
δὲ
ἄρα
ἡμεῖς,
οἳ |
[2, 10] |
ἔχων,
χεῖρά
τε
πολλὴν
ἀφανῶς
|
ἡτοιμάζετο |
καὶ
νόμους
ὑπὲρ
τῶν
πενήτων |
[2, 118] |
ἀπὸ
τῶν
τεγῶν
ἐς
ἄμυναν
|
ἡτοιμάζοντο, |
Ἀντώνιός
τε
τὴν
οἰκίαν
ὠχύρου, |
[2, 68] |
μὲν
ἐπὶ
σιτολογίαν
ἐξῄει
τέλη
|
ητὸν |
γὰρ
Πομπήιον
ἐπαινῶν
τῆς
βραδυτῆτος |
[2, 13] |
θεραπόντων,
ἐκ
πολλοῦ
τὴν
βουλὴν
|
ᾖτουν |
ἄφεσίν
τινα
μέρους
τῶν
φόρων |
[2, 127] |
δεξάμενοι
τὸ
λεχθὲν
οἱ
ἕτεροι
|
ᾖτουν |
σφίσι
ψῆφον
ἀναδοθῆναι
περὶ
τοῦ |
[2, 60] |
Γάιος
Καλουίσιος
περὶ
Μακεδονίαν
συμβαλὼν
|
ἡττᾶτο, |
καὶ
τέλος
ἓν
αὐτοῦ
κατεκόπη |
[2, 47] |
Ἀντώνιός
τε
περὶ
τὴν
Ἰλλυρίδα
|
ἡττᾶτο |
ὑπὸ
Ὀκταουίου
κατὰ
Δολοβέλλα
Πομπηίῳ |
[2, 65] |
καταλιπεῖν
φεύγοντα
Καίσαρα
καὶ
τοῖς
|
ἡττηθεῖσιν |
ὁμοίως
τὸν
νικῶντα
φεύγειν.
Ὁ |
[2, 77] |
τῇ
σωτηρίᾳ,
μηδ'
ἐσχάτω
πάντων
|
ἡττηθέντε |
ἔτι
εἶναι,
καὶ
τοσόνδε
πλῆθος |
[2, 86] |
διὰ
ταῦτα
ὀνομασθέντι
καὶ
οὐχ
|
ἡττηθέντι |
ποτὲ
πρότερον,
ἀλλὰ
ἀηττήτῳ
καὶ |
[2, 72] |
πολὺ
πλείονες,
καταφρονεῖτε
δὲ
ὡς
|
ἡττημένων |
νενικηκότες
καὶ
γερόντων
νέοι
καὶ |
[2, 63] |
τε
πεπιεσμένον
καὶ
ὑπὸ
τῆς
|
ἥττης |
καταπεπληγμένον,
μάλιστα
δὲ
τοὺς
ἡγεμόνας |
[2, 64] |
τῶνδε
προεξελεῖν
τὸν
φόβον
τῆς
|
ἥττης |
πολὺν
αὐτοῖς
ἐγγενόμενον
καὶ
τῶν |
[2, 105] |
αὐτὸς
διέφυγε
μὲν
ἀπὸ
τῆς
|
ἥττης |
σὺν
ἑκατὸν
καὶ
πεντήκοντα
ἱππεῦσιν |
[2, 42] |
Ἀφρανίῳ
τοῖς
Πομπηίου
στρατηγοῖς
συμβαλὼν
|
ἧττον |
αὐτῶν
ἐφέρετο
τά
γε
πρῶτα, |
[2, 25] |
ἐς
τὴν
ἀρχὴν
καθισταμένων
οὐδὲν
|
ἧττον |
ἐφεώρα
καὶ
ἐδυνάστευε,
καὶ
πάντ' |
[2, 80] |
συμμάχους
μόνους
χωρεῖν.
Καὶ
τοῖς
|
ἡττωμένοις |
προσεπέλαζον
παραινοῦντες
ἀδεῶς
ἑστάναι.
Ἀνήρ |
[2, 104] |
τὴν
ἡμέραν,
προύχων
τε
καὶ
|
ἡττώμενος |
αἰεὶ
παρὰ
μέρος,
μέχρις
ἐς |
[2, 60] |
ταῖς
πείραις
περί
τι
φρούριον
|
ἡττωμένου |
τοῦ
Καίσαρος
στρατοῦ
λοχαγός,
ᾧ |
[2, 150] |
γενομένου,
ἐπεὶ
καὶ
ὑπὸ
Κελτῶν
|
ἡττῶντο |
λαμπρῶς,
ὅθ'
ἡ
μεγάλη
σφᾶς |
[2, 105] |
τὴν
γῆν
ἐπὶ
τοιοῦδε
τείχους
|
ηὐλίσαντο. |
Τῆς
δ'
ἐπιούσης
ἑάλω
μὲν |
[2, 152] |
Ἀπολλοδώρῳ
δεδοικότι
Ἀλέξανδρόν
τε
καὶ
|
Ἡφαιστίωνα |
θυόμενος
εἶπε
μὴ
δεδιέναι,
ἐκποδὼν |
[2, 152] |
αὐτίκα
ἔσεσθαι·
καὶ
τελευτήσαντος
εὐθὺς
|
Ἡφαιστίωνος |
ὁ
Ἀπολλόδωρος
ἔδεισε,
μή
τις |
[2, 88] |
ἀναλαμβάνων·
ἔνθα
καὶ
Θεσσαλοὺς
ἐλευθέρους
|
ἠφίει |
συμμαχήσαντάς
οἱ
καὶ
Ἀθηναίοις
αἰτήσασι |
[2, 59] |
τὰ
εἰκότα
παρεσκεύαζοντο,
σφενδόναι
τε
|
ἠφίεντο |
ἤδη
καὶ
βέλη.
Καὶ
ὁ |
[2, 21] |
τοὺς
θρόνους
τῶν
βουλευτῶν
συμφορήσαντες
|
ἧψαν |
αὐτῷ
πυράν,
ὑφ'
ἧς
τό |
[2, 132] |
τὴν
Καίσαρος
ἱερωσύνην.
Τοῦ
δὲ
|
ἥψατο |
μὲν
ἡ
ἡδονή,
Μέμνησθε,
δὲ |