Livre, Par.
[2, 24]	δῆμος κατεσιώπησεν, ὁ δὲ Σκαῦρος	ἑάλω.	Καὶ πάντων φυγὴ κατέγνωστο, Γαβινίου
[2, 105]	τείχους ηὐλίσαντο. Τῆς δ' ἐπιούσης	ἑάλω	μὲν ἡ πόλις, τῶν δὲ
[2, 24]	περιστησάμενος. Καὶ πρῶτοι μὲν ἀπόντες	ἑάλωσαν	Μίλων τε ἐπὶ τῷ Κλωδίου
[2, 153]	αὐτὰ μάντεσιν οὐκ ἐχαλέπηναν, καὶ	ἑάλωσαν	ὅμως ὑπὸ τῷ λόγῳ τῶν
[2, 43]	ἀπὸ τοῦδε χωροῦντας ἐς Πομπήιον	ἐᾶν.	Γενόμενος δ' ὁ Καῖσαρ ἐπὶ
[2, 56]	ἐκ Βρεντεσίου περιμένων. Νομίσας δ'	ἔαρος	μὲν αὐτοὺς ἐπὶ ὁλκάδων διαπλέοντας
[2, 133]	ἔτι καὶ τοῖς φόβοις ἀφεστηκότα	ἐάσω·	ἃ δὲ οὐκ ἀγχοῦ μόνον
[2, 37]	ἂν ὦσιν, ἔχειν ταῦτα σὺν	ἑαυτοῖς·	ἀμυνομένους δ' ἀναλήψεσθαι καὶ τὰ
[2, 88]	ἐλθεῖν ὑποστῆναι. Ὁ δ' οὕτως	ἑαυτὸν	αἰσχρῶς ὑπὸ φόβου μόνου παραπλέοντι
[2, 85]	ἐκ τῶν Σοφοκλέους ἰαμβείων πρὸς	ἑαυτὸν	ἀνενεγκών· ὅστις γὰρ ὡς τύραννον
[2, 98]	δὲ αὐτὸν παρακαλούντων μηδὲν ἐφ'	ἑαυτὸν	βουλεύειν, ἀλλ' ἀναπαύεσθαι χωρὶς ξιφιδίου,
[2, 150]	προσπελάσας ὤρεξε τὰς χεῖρας καὶ	ἑαυτὸν	ἔδειξε καὶ περιεσώθη. Ἐς δὲ
[2, 105]	Πομπηίου Σκάπλας μὲν νήσας πυρὰν	ἑαυτὸν	ἐνέπρησεν, Οὐάρου δὲ καὶ Λαβιηνοῦ
[2, 23]	ῥίψαντος ἐς τὴν θάλασσαν καὶ	ἑαυτὸν	ἐξαγαγόντος, ἐπεὶ τῶν ἐψηφισμένων ἐπύθετο·
[2, 101]	ἢ Πετρήιον ἐπὶ διαίτῃ διαχρώμενον	ἑαυτόν,	ἢ Κάτωνα ὑφ' ἑαυτοῦ διασπώμενον
[2, 63]	αὐτίκα τὸν Καίσαρος ἤλπιζε πρὸς	ἑαυτὸν	μεταβαλεῖσθαι, λιμῷ τε πεπιεσμένον καὶ
[2, 48]	ὑπάτους ἐς τὸ μέλλον ἀπέφηνεν	ἑαυτόν	τε καὶ Πούπλιον Ἰσαυρικόν. Ἡγεμόνας
[2, 106]	πατρίδος, καὶ δικτάτωρ ἐς τὸν	ἑαυτοῦ	βίον ἡἡρέθη καὶ ὕπατος ἐς
[2, 36]	Πομπήιον οὐκ εἴων ἐπὶ τῆς	ἑαυτοῦ	γνώμης ἐμπειροπολέμως εὐσταθεῖν, ἀλλ' ἐξώτρυνον
[2, 23]	ὄντος ὑποψίας, ἐπεὶ καὶ τὴν	ἑαυτοῦ	δευτέραν ὑπατείαν τῷ χρόνῳ περιλαμβάνεσθαι,
[2, 101]	διαχρώμενον ἑαυτόν, ἢ Κάτωνα ὑφ'	ἑαυτοῦ	διασπώμενον ὡς θηρίον· Ἀχιλλᾷ δ'
[2, 15]	τὸν Ἀθηναῖον οὐδ' ὑποστῆναι τὴν	ἑαυτοῦ	δίκην, ἀλλὰ πρὸ τοῦ ἀγῶνος
[2, 69]	ἀνδρῶν τοσῶνδε σωτηρίας καὶ τῆς	ἑαυτοῦ	δόξης ἐς τότε ἀηττήτου· εἴτε
[2, 31]	δημαρχίας χρόνος ἔληγε, δείσας ὑπὲρ	ἑαυτοῦ	καὶ ἀπογνοὺς ἔτι δύνασθαι βοηθεῖν
[2, 3]	ἀνθύπατος κούφως μάλα ἀνέσχε πρὸ	ἑαυτοῦ	καὶ ἐς τὸν Μάλλιον ἐχώρει
[2, 101]	πλησσόμενον ἐς τὰ στέρνα ὑφ'	ἑαυτοῦ	καὶ μεθιέμενον ἐς τὸ πέλαγος,
[2, 84]	βασιλέα. Πέμψας τε ἔφραζε περὶ	ἑαυτοῦ	καὶ τῆς τοῦ πατρὸς φιλίας.
[2, 60]	ὁ μὲν τάδε ἔπρασσεν ἀπογιγνώσκων	ἑαυτοῦ	καὶ τοῦ φρουρίου. Τοῖς δ'
[2, 48]	ἔθνη περιέπεμπεν ἢ ἐνήλλαττεν, ἐφ'	ἑαυτοῦ	καταλέγων. Ἐς μὲν Ἰβηρίαν Μᾶρκον
[2, 107]	τε καὶ Ἀντώνιον, τὸν ἵππαρχον	ἑαυτοῦ,	Λεπίδῳ προστάξας ἱππαρχεῖν ἀντὶ τοῦ
[2, 14]	μὲν ἀπέφηνεν Αὖλον Γαβίνιον, φίλον	ἑαυτοῦ·	Λευκίου δὲ Πείσωνος τοῦ σὺν
[2, 89]	κυβερνήταις πρὸς τὸν λαμπτῆρα τῆς	ἑαυτοῦ	νεὼς καὶ μεθ' ἡμέραν πρὸς
[2, 46]	τεῖχος καὶ ὡς λείψανα τῆς	ἑαυτοῦ	νίκης κατηκόντισεν, οὐδέν τι φροντίσας
[2, 29]	Ῥώμην καὶ συνέπεμπεν ἄλλο παρ'	ἑαυτοῦ.	~Οὐδενὸς δὲ δεινοῦ περὶ Συρίαν
[2, 52]	παρασκευὴν οὔτε τὸν στρατὸν τὸν	ἑαυτοῦ	πάντα ἠθροισμένον ἐν τῷ Βρεντεσίῳ
[2, 55]	ἦν, καὶ ὅδε τιθέμενος τὴν	ἑαυτοῦ	παρασκευὴν διαφυλάξαι. Κονιορτὸν δ' ἢ
[2, 112]	ἐξέκαυσεν ἐπὶ τὸ ἔργον ὡς	ἑαυτοῦ	προγονικόν. ~Ἀκμάζοντος δ' ἔτι τοῦ
[2, 68]	τὸν Ἄρη κατεκάλει καὶ τὴν	ἑαυτοῦ	πρόγονον Ἀφροδίτην νἐκ γὰρ Αἰνείου
[2, 39]	ᾤκισεν ἐπὶ θαλάσσης καὶ ἀφ'	ἑαυτοῦ	προσεῖπεν Ἐπίδαμνον. Τούτου θυγατριδοῦς Δύρραχος,
[2, 58]	οὐκέτι λήσεσθαι προσδοκῶν Ποστούμιον ἀνθ'	ἑαυτοῦ	προσέταξε διαπλεῦσαί τε καὶ φράσαι
[2, 55]	~Καὶ ὁ Καῖσαρ ἁλίσας τον	ἑαυτοῦ	στρατὸν ἀνέμνησεν, ὅτι διὰ τὴν
[2, 34]	δὲ Καῖσαρ ἐπὶ μὲν τὸν	ἑαυτοῦ	στρατὸν περιεπεπόμφει, χαίρων δ' ἀεὶ
[2, 68]	ὑπὸ τοῦ στρατοῦ, καὶ τὸν	ἑαυτοῦ	τάχιστα ἀνεκάλει πάντα καὶ ἀντιπαρεσκευάζετο.
[2, 23]	νόμῳ τε ὥριζεν ἀπὸ τῆς	ἑαυτοῦ	τὸ πρῶτον ὑπατείας ἐς τὸ
[2, 95]	σημεῖα, τοὺς ἀετούς, φερόντων τῇ	ἑαυτοῦ	χειρὶ περισπάσας μετενεγκεῖν ἀπὸ τῆς
[2, 38]	δ' αὐτὸν ἀπαθῆ μετὰ τῶν	ἑαυτοῦ	χρημάτων μεθῆκεν ὅποι βούλοιτο ἀπιέναι,
[2, 146]	καὶ ἔκλαιε καὶ ἠρᾶτο τὴν	ἑαυτοῦ	ψυχὴν ἐθέλειν ἀντιδοῦναι τῆς Καίσαρος.
[2, 139]	πάρεστε, χαρίσασθέ μοι καὶ ἐπισημήνασθε	ἑαυτούς.	~Ἐπισημηναμένων δὲ πολλῶν Εὖ γε,
[2, 137]	ἐπὶ κρημνόν, οἳ τὰ καθ'	ἑαυτοὺς	ἐπιτρέπομεν ὑμῖν. Ἀλλὰ τὸ Κίννα
[2, 42]	τὰς ἀσπίδας, ὅπερ ἐστὶ σύμβολον	ἑαυτοὺς	παραδιδόντων. Καὶ ὁ Καῖσαρ οὔτε
[2, 124]	τεχνάζειν εἰ δύναιντο περισπάσαι πρὸς	ἑαυτοὺς	τὴν στρατιὰν τὴν Δέκμου, ἄθυμον
[2, 85]	ἐπιγινώσκων Ῥωμαῖον ὄντα καὶ ἐστρατευμένον	ἑαυτῷ,	εἴτε τοπάζων ἐκ τοῦ μόνον
[2, 115]	Καὶ ὁ μὲν ὧδε προυμαντεύετο	ἑαυτῷ	καὶ ἐλεσχήνευε περὶ τῶν ἐς
[2, 32]	αὐτίκα τῇ τε πατρίδι καὶ	ἑαυτῷ	κατὰ τάχος ἀφίξεσθαι. Ἐφ' ᾧ
[2, 136]	πεπραγμένα κεκύρωται· ἃ δὲ ἐφ'	ἑαυτῷ	κατέλιπεν, ἀκυροῦσιν, οὐ Βροῦτος ἔτι
[2, 99]	αὖθις ὑπεκρίνετο καὶ κατεμέμφετο μὲν	ἑαυτῷ	πληγῆς ἀσθενοῦς, χάριν δ' ὡμολόγει
[2, 10]	οὖσι πατράσι παίδων τριῶν, ἔμμισθον	ἑαυτῷ	τῆσδε τῆς χάριτος πλῆθος τοσόνδε
[2, 2]	καλοῦσι δ' οὕτω τοὺς ἀφ'	ἑαυτῶν,	ἀλλ' οὐ τῶν προγόνων γνωρίμους,
[2, 105]	ὁρῶν δὲ καὶ τούτους ἀπογιγνώσκοντας	ἑαυτῶν	ἔδεισε περὶ ἐκδόσεως καὶ ἔφευγεν
[2, 148]	ἐπιβαλόντες, στεφάνους τε ἔνιοι παρ'	ἑαυτῶν	καὶ ἀριστεῖα πολλὰ ἐπιθέντες, ἐξῆψαν
[2, 63]	διδόντος ἔτι μᾶλλον ἠρεθίζοντο καθ'	ἑαυτῶν	καὶ ἐκ παραδόξου μεταβολῆς ἐκέλευον
[2, 117]	ἀποδιατρίβειν ἐν ὁμιλίᾳ Τρεβώνιον ἐξ	ἑαυτῶν	ὑπελίποντο, Καίσαρα δ' ἐπὶ τοῦ
[2, 98]	καὶ τοῖς Ἰτυκαίοις ὑπισχνουμένοις πρὸ	ἑαυτῶν	ὑπὲρ ἐκείνου δεήσεσθαι ἐπιμειδιῶν ἀπεκρίνατο
[2, 75]	τὰ συμμαχικὰ δ' ἦγον ἐφ'	ἑαυτῶν	ὡς ἐς ἐπίδειξιν. Πολύθρουν δὲ
[2, 91]	στρατοῦ καὶ ἐς τὸ πρόσθεν	ἐβάδιζε	λεσχηνεύων τοῖς πρέσβεσι, μέχρι προσπελάσας
[2, 126]	ὢν αὐτοῦ, βλασφήμως ἐδημηγόρησε, λίθοις	ἔβαλλον	καὶ ἐδίωκον· καὶ ἐς οἰκίαν
[2, 88]	Κάσσιον τὸν πολεμικώτατον ἐπὶ τριήρων	ἑβδομήκοντα	ἀπαρασκεύῳ Καίσαρι συντυχόντα μηδ' ἐς
[2, 143]	ἔτι ἐν ἄστει πέντε καὶ	ἑβδομήκοντα	Ἀττικαὶ δραχμαί. Καὶ ὑπεσαλεύετο αὖθις
[2, 30]	ἀνδράσιν ἀπήρεσκε, τριακόσιοι δὲ καὶ	ἑβδομήκοντα	ἐς τὸ συμφέρον ἀπὸ τῆς
[2, 150]	μόνος ἐν σκάφει σμικρῷ νυκτὸς	ἐβιάζετο	καὶ τὸν κυβερνήτην ἐκέλευε προχέαι
[2, 57]	μὲν ἐπισπερχόντων αὐτὸν τῶν θεραπόντων	ἐβιάζετο	καὶ ὡς ἐς οὐδὲν προκόπτων
[2, 135]	ἐγνωσμένα, Ἐπεὶ τῇ πόλει συμφέρει.	Ἐβιάσαντο	γὰρ τόδε ἐς ἀσφάλειαν οἱ
[2, 28]	ἔτι ἀφειδῶς ἐς τὸν Πομπήιον	ἐβλασφήμει	ὡς τυραννίδος ἐφιέμενον καί, εἰ
[2, 119]	ξίφη μετὰ τοῦ αἵματος ἔχοντες	ἐβοηδρόμουν	βασιλέα καὶ τύραννον ἀνελεῖν. Καὶ
[2, 130]	μόλις ἐγίγνετο, εἷς μέν τις	ἐβόησεν,	εἴτε κατὰ γνώμην ἰδίαν εἴτε
[2, 30]	γὰρ ἀφειδῶς, θεραπεύων εἰς ἃ	ἐβούλευεν·	οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ συνιέντες
[2, 53]	πλεῖν ἂν ἢ λέγειν μᾶλλον	ἐβουλόμην,	ἵνα με Πομπήιος ἴδῃ, νομίζων
[2, 124]	ἀναθέσθαι. ~Ἀντώνιος δὲ καὶ Λέπιδος	ἐβούλοντο	μὲν ἀμύνειν Καίσαρι, ὥς μοι
[2, 119]	θαλάττης προστάτην. ~Οἱ δὲ σφαγεῖς	ἐβούλοντο	μέν τι εἰπεῖν ἐν τῷ
[2, 141]	ἦν, ὅπερ οἱ τύραννοι μάλιστα	ἐβούλοντο,	οὐ γῆν ὑμᾶς λαβεῖν, ἣν
[2, 130]	ὑμῖν καὶ τὰ αὐτὰ πρῶτος	ἐβόων,	εἰ μὴ ὕπατος ἦν, ᾧ
[2, 104]	ἃ καὶ ὁ Καῖσαρ αὐτὸς	ἐβράδυνεν,	ἔστε πού τι αὐτῷ κατασκεπτομένῳ
[2, 71]	Συρία καὶ Φοινίκη καὶ τὸ	Ἑβραίων	γένος καὶ Ἄραβες οἱ τούτων
[2, 88]	τῷ Κασσίῳ φόβον ὑπὸ τύχης	ἐγγενέσθαι	τὸν Καίσαρα ἐπαιρούσης. ~Διασωθεὶς δ'
[2, 64]	φόβον τῆς ἥττης πολὺν αὐτοῖς	ἐγγενόμενον	καὶ τῶν πολεμίων τὸ φρόνημα
[2, 150]	περὶ ἀστρατείας ἱερέων καὶ γερόντων	ἐγγραφῆναι	πλὴν εἰ μὴ Κελτικὸς πόλεμος
[2, 57]	τῷδε μάλιστα λησόμενοι τοὺς πολεμίους	ἐγγὺς	ὄντας. Τὸν μὲν δὴ ποταμὸν
[2, 147]	αὐτοῖς ἔχουσιν ἤδη καὶ χειρῶν	ἐγγὺς	οὖσιν ἀνέσχε τις ὑπὲρ τὸ
[2, 83]	δὲ τὴν Αἴγυπτον αὐτῷ συνεφρόνουν,	ἐγγύς	τε οὖσαν καὶ μεγάλην ἀρχήν,
[2, 77]	ὅτε ἴδοιεν Ἰταλοὺς Ἰταλοῖς συμφερομένους.	Ἐγγύς	τε τοῦ κακοῦ γιγνομένοις αὐτοῖς
[2, 82]	συνέθαψε καὶ τάφον ἐξαίρετον ἀνέστησεν	ἐγγὺς	τοῦ πολυανδρίου. ~Ὁ δὲ Πομπήιος
[2, 74]	ὄψεσθε, οὐδὲ Πομπήιον αὐτὸν τάξιν	ἐγγυῶντα	πολέμου. Ἔχεσθε οὖν μοι τῶν
[2, 91]	καὶ ἐς γάμον ὑπ' ἀνοίας	ἐγγυῶντας	Καίσαρι τὴν Φαρνάκους θυγατέρα. Ὁ
[2, 58]	ἐπιστολὴ πρὸς τὸν στρατὸν αὐτὸν	ἐγέγραπτο	ἄλλη, τὸν βουλόμενον αὐτῶν ἐπὶ
[2, 143]	Βροῦτος ἐν τοῖς δευτέροις κληρονόμοις	ἐγέγραπτο	παῖς· ἔθος γάρ τι Ῥωμαίοις
[2, 101]	Ποθεινῷ καὶ τὴν Φαρνάκους φυγὴν	ἐγέλασαν.	~Χρήματα δ' ἐν τοῖς θριάμβοις
[2, 149]	εἰκότως ἐξομοιούμενος Ἀλεξάνδρῳ. Ἄμφω γὰρ	ἐγενέσθην	φιλοτιμοτάτω τε πάντων καὶ πολεμικωτάτω
[2, 90]	Ἀλλὰ τάδε μὲν ἕκαστα ὅπως	ἐγένετο,	ἀκριβέστερον ἡ περὶ Αἰγύπτου συγγραφὴ
[2, 152]	ἐς τὸ ὅμοιον ἀμφοῖν συνηνέχθη·	ἐγένετο	γὰρ ἑκατέρῳ δὶς ἄλοβα, καὶ
[2, 46]	ἀμφὶ τὸν Βαγράδαν ποταμὸν μάχης	ἐγένετο,	καὶ ἡ κεφαλὴ τοῦ Κουρίωνος
[2, 24]	ἐκ τῶν Πομπηίου στρατιωτῶν ἐπιδραμόντων	ἐγένετο,	καὶ ὁ μὲν δῆμος κατεσιώπησεν,
[2, 1]	βασιλιζόμενον κατέκανον. Ταῦτα δὲ ὅπως	ἐγένετο	καὶ ὅπως ἀνῃρέθησαν ὅ τε
[2, 138]	τοῦ κακοῦ τις ἐγίγνετο, οἷος	ἐγένετο	Σύλλᾳ, ἀλλ' ὁ μὲν τοὺς
[2, 82]	τῶν γε συμμάχων οὐδ' ἐξαρίθμησις	ἐγένετο	ὑπὸ πλήθους καὶ καταφρονήσεως) ἐκ
[2, 154]	ὑπὸ τῷ λόγῳ τῶν μαντευμάτων.	~Ἐγένοντο	δὲ καὶ ἐς ἐπιστήμην τῆς
[2, 152]	περιφανοῦς, χρημάτων δὲ πάνυ ἐνδεοῦς.	~Ἐγένοντο	δὲ καὶ σημείων τῶν ἐπὶ
[2, 151]	ἐπεπόθησαν καὶ θείων τιμῶν ἠξίωσαν.	Ἐγένοντο	δὲ καὶ τὰ σώματα εὐφυεῖς
[2, 90]	αὐτῷ ποικίλοι περὶ τὸ βασίλειον	ἐγένοντο	καὶ ἐν τοῖς παρ' αὐτὸ
[2, 106]	πατρίδος, ᾧ πάλαι τοὺς ὑπερασπίσαντας	ἐγέραιρον	οἱ περισωθέντες. Ἀνερρήθη δὲ καὶ
[2, 98]	καὶ δεῖπνον ἦν καθεζόμενός τε	ἐγεύετο,	ὥσπερ εἴθιστο, ἐξ οὗ Πομπήιος
[2, 101]	περὶ Λιβύην Καίσαρος πολέμῳ τέλος	ἐγίγνετο,	αὐτὸς δ' ἐπανελθὼν ἐς Ῥώμην
[2, 112]	τοῦ Καίσαρος, ὅτε ὁ Βροῦτος	ἐγίγνετο.	Διὸ καὶ νικῶν ἐν Φαρσάλῳ
[2, 130]	μετεώρου καὶ σιγὴ κεκραγότων μόλις	ἐγίγνετο,	εἷς μέν τις ἐβόησεν, εἴτε
[2, 143]	μὲν δὴ τῷ Καίσαρι παῖς	ἐγίγνετο	ἐν αὐταῖς ὁ τῆς ἀδελφῆς
[2, 115]	νυκτὸς αὐτῷ τὸ σῶμα νωθρὸν	ἐγίγνετο,	καὶ ἡ γυνὴ Καλπουρνία ἐνύπνιον
[2, 47]	οὐδ' ἐπιδημῶν, ὅτε ἡ στάσις	ἐγίγνετο·	καὶ ὁ Καῖσαρ τὸν ἐμφήναντα
[2, 84]	παῖδα διαπλεῦσαι. Ἅμα δὲ ταῦτ'	ἐγίγνετο,	καὶ ὁ στρατὸς ὥσπερ ἐπὶ
[2, 18]	πόλεως πολλά τε ἄλλα ἀπαίσια	ἐγίγνετο,	καὶ οἱ δήμαρχοι προηγόρευον μὴ
[2, 15]	κεχρημένος ἀσθενέστατος ἐς τὴν δίκην	ἐγίγνετο,	καὶ ταπεινὴν ἐσθῆτα ἐπικείμενος γέμων
[2, 129]	χθὲς ὑποκριναμένου μετασχεῖν τῶν γεγονότων	ἐγίγνετο	μεταβολή, λοιδορουμένου τοῖς πολλοῖς, εἰ
[2, 1]	ἔδρασαν, ἕτερα ἐμφύλια Ῥωμαίοις τοιάδε	ἐγίγνετο,	μέχρι Γάιος Καῖσαρ καὶ Πομπήιος
[2, 138]	κόρος αὐτῷ τοῦ κακοῦ τις	ἐγίγνετο,	οἷος ἐγένετο Σύλλᾳ, ἀλλ' ὁ
[2, 46]	νυκτὸς ἔτι, περὶ τοὺς ὑπολειφθέντας	ἐγίγνετο	ὅμοια. Καὶ μεθ' ἡμέραν οἱ
[2, 118]	ἄλλος ἀστῶν τε καὶ ξένων	ἐγίγνετο	φόνος, οὐ προβεβουλευμένος, ἀλλ' οἷος
[2, 22]	ἀπέδρασαν, πολὺς δὲ τῶν ἄλλων	ἐγίγνετο	φόνος, οὐ τοὺς Μίλωνος ἔτι
[2, 80]	ἀνῄρουν· καὶ ὁ πλεῖστος ἐνταῦθα	ἐγίγνετο	φόνος. ~Πομπήιος δ' ἐπεὶ τὴν
[2, 98]	εὐθὺς ἐπὶ τὴν Ἰτύκην ἰόντος	ἐγίγνετο	φυγὴ πάντων. Καὶ οὐδένα κατεῖχεν
[2, 143]	μικρὸν ἐν μετανοίᾳ τῆς ἀμνηστίας	ἐγίγνοντο.	Καὶ ὁ Ἀντώνιος ὧδε ἔχοντας
[2, 26]	ὧν ὅσοι κατ' ἔτος ἦρχον,	ἐγίγνοντο	Ῥωμαίων πολῖται· τόδε γὰρ ἰσχύει
[2, 42]	στρατοπεδείαις ἐπιμιξίαι τε εἰς ἀλλήλους	ἐγίγνοντο	συνεχεῖς καὶ λόγοι περὶ συμβάσεων
[2, 87]	συνέλεγον ἔν τε παρασκευῇ μείζονι	ἐγίγνοντο.	Τηλικαῦται δυνάμεις τῆς Πομπηίου παρασκευῆς
[2, 38]	συμφέρειν. Καὶ τάδε μὲν ἀθρόως	ἐγίνετο,	ὁ δ' ἴδιος αὐτοῦ Πομπηίου
[2, 93]	καὶ αὐστηρῷ λόγῳ πολλὰ συνεστρατευμένους	ἐγκαταλιπεῖν,	ἀρχόμενος λέγειν πολίτας ἀντὶ στρατιωτῶν
[2, 100]	Ῥωμαίοις ἐποίησεν, αὐτῇ Σαλούστιον Κρίσπον	ἐγκαταστήσας.	Ἰτυκαίοις δὲ καὶ τῷ Κάτωνος
[2, 39]	καὶ αὐτοῖς οἱ Κερκυραῖοι σφετέρους	ἐγκατέμιξαν	οἰκήτορας, ὄθεν Ἑλληνικὸν εἶναι δοκεῖ
[2, 57]	λοιπὰ διὰ τῶν θεραπόντων προσέτασσεν,	ἐγκεκαλυμμένος	τε καὶ ἐν νυκτὶ μάλιστα
[2, 150]	φιλανθρωπίᾳ πολὺ βεβαιότερον καὶ πολὺ	ἐγκρατέστερον	Σύλλα βασιλέα τε αὑτὸν ἀπέφηνεν
[2, 20]	διὰ τιμῆς, καὶ τὸν βίον	ἐγκρατῆ	καὶ σώφρονα, περί τε τὰς
[2, 137]	οὐ τὰ παρελθόντα μόνον οἴσειν	ἐγκρατῶς,	ἀλλὰ δουλεύσειν ἐς τὸ μέλλον
[2, 127]	τῶν περιόντων προτιθέναι. Ἑτέρου δὲ	ἐγκρατῶς	εἰπόντος, ὅτι χρὴ δύο τῶνδε
[2, 142]	καὶ Κικέρων πολὺ τῆς ἀμνηστίας	ἐγκώμιον	ἐπέλεγεν· οἱ δὲ ἡδόμενοι κατεκάλουν
[2, 99]	καλῆς ἐπιδείξεως, Κικέρωνος δὲ ποιήσαντος	ἐγκώμιον	ἐς αὐτὸν ἐπιγράψαντος Κάτων, ἀντέγραψε
[2, 132]	θερμότερον, τοὺς μὲν οὖν ἄνδρας	ἔγνω	περισῴζειν ὑπὸ ἀνάγκης, ἐπικρύπτων τὴν
[2, 34]	παρασκευῆς δυνάμει, μετὰ τῶν πεντακισχιλίων	ἔγνω	προεπιχειρεῖν τοσῷδε πολέμῳ καὶ φθάσαι
[2, 40]	κατόπιν ἐπιγένοιτο, τόνδε μὲν αὐτὸς	ἔγνω	προκαθελεῖν ἐς Ἰβηρίαν ἐλάσας, τὴν
[2, 128]	ἄπορον οὐδὲ ἀναμφίλογον εἶδεν ἐσφερομένην,	ἔγνω	τὸ ἐνθύμημα αὐτῶν οἰκείῳ φόβῳ
[2, 66]	κρατίστῳ λογισμῷ τρίβειν τὸν πόλεμον	ἐγνώκει,	καὶ ἐς λοιμὸν ἐκ λιμοῦ
[2, 135]	τὰ πεπραγμένα αὐτῷ πάντα καὶ	ἐγνωσμένα,	Ἐπεὶ τῇ πόλει συμφέρει. Ἐβιάσαντο
[2, 145]	τοῖς ὁμοτίμοις δοκεῖ συνοίσειν τὰ	ἐγνωσμένα,	συνενεγκεῖν εὔχομαι. Θορύβου δ' ἐκ
[2, 38]	πόλεσι καὶ στρατηγοῖς καὶ δυνάσταις	ἔγραφε	κατὰ σπουδήν, ὅ τι δύναιτο
[2, 49]	τὸν διάπλουν τόν τε στρατὸν	ἐγύμναζε,	συντρέχων καὶ συνιππεύων καὶ παντὸς
[2, 87]	στρατὸς κἀνταῦθα πολὺς ἠθροίζετο καὶ	ἐγυμνάζετο.	Καὶ δύο αἵδε μάλιστα ἀξιόλογοι
[2, 146]	ἐκφερόμενος τὸ σῶμα τοῦ Καίσαρος	ἐγύμνου	καὶ τὴν ἐσθῆτα ἐπὶ κοντοῦ
[2, 111]	ἡγοῦμαι τῆς προσθήκης ἀφορμὴν λαβεῖν	ἐγχειρήσεως,	ἐς ὄνομα μόνον αὐτοῖς διαφερούσης,
[2, 111]	τὰς τριήρεις κατὰ τὸν Ἑλλήσποντον	ἐγχειρίσας	τῷ Καίσαρι, οἵδε μὲν ἄμφω
[2, 95]	δὲ λέγεται παρὰ τὴν φυγὴν	ἐγχρίμπτων	ἅπασιν ἐπιστρέφειν αὐτοὺς καί τινα
[2, 74]	σφέτερα αὐτῶν καὶ τὴν τάφρον	ἐγχώσατε,	ἵνα μηδὲν ἔχωμεν, ἂν μὴ
[2, 51]	πρὸς αὐτὸν ἐκεῖνον ἰσονομίας αἱρούμενοι.	~Ἐγὼ	δ' οὐκ ἐξέλιπον οὐδ' ἂν
[2, 91]	περὶ τῆσδε τῆς μάχης ἐπέστελλεν·	Ἐγὼ	δὲ ἦλθον, εἶδον, ἐνίκησα. ~Μετὰ
[2, 136]	ἐστε κύριοι, τῶν δὲ διαθηκῶν	ἐγώ·	καὶ οὔποτε ἃ ἐπιστεύθην προδώσω,
[2, 137]	ἔπραξαν οἱ νῦν ἐπιβουλεύοντες ἡμῖν;	Ἐγὼ	μὲν γὰρ ὄντας γε Ῥωμαίους
[2, 53]	ἡμᾶς ἀσφαλῆ τὰ ἐκεῖ προετοιμάσαι.	Ἐγὼ	μὲν δὴ καὶ τόνδε τὸν
[2, 145]	χεῖρα ἐς τὸ Καπιτώλιον ἀνασχών,	Ἐγὼ	μέν, εἶπεν, ὦ Ζεῦ πάτριε
[2, 133]	~Σιωπήν τε κατακηρύξας αὖθις ἔλεγεν·	Ἐγὼ	περὶ μὲν τῶν ἁμαρτόντων πολιτῶν,
[2, 73]	οὐδ' ἐς τὰ δίκαια αὐτοὺς	ἐγὼ	προκαλούμενος ἔπειθον οὐδὲ χάρισιν ἐξήνυον.
[2, 74]	δυσπείθειαν τοῦ στρατηγοῦ τραπέντων, ὃν	ἐγὼ	πυνθάνομαι δεδιότα καὶ ἄκοντα χωρεῖν
[2, 74]	αἰεὶ καὶ δουλεύειν ἕτοιμα· οἷς	ἐγὼ	σαφῶς οἶδα, καὶ ὑμεῖς δὲ
[2, 88]	τῆς Καίσαρος εὐπραγίας· οὐ γὰρ	ἔγωγε	αἰτίαν ἑτέραν ὁρῶ οὐδὲ ἔργον
[2, 74]	πάντων, ὡς ἂν εἰδείην ὑμᾶς	ἔγωγε	ὧν συνετίθεσθε μεμνημένους τε καὶ
[2, 81]	στρατὸς ἅπας τὴν τῶν πολεμίων	ἐδαίσαντο.	~Ἀπέθανον δὲ ἑκατέρων, τῶν γε
[2, 64]	ἐκ μέθης κατακεκλιμένους ἐπὶ τὸ	ἔδαφος,	ἕνα δ' ἐπὶ θρόνου παρακαθεζόμενον
[2, 25]	Καῖσαρ ἀντιπράξειν τὴν βουλὴν ὑπονοῶν	ἐδεδοίκει	μὲν ὑπὸ τοῖς ἐχθροῖς ἰδιώτης
[2, 36]	τῆς ἐσβολῆς τοῦ Καίσαρος γενομένης,	ἐδεδοίκεσαν	ἔτι ὄντες ἀπαράσκευοι καὶ σὺν
[2, 124]	δὲ φίλους καὶ συγγενεῖς αὐτῶν	ἐδεδοίκεσαν	καὶ τὴν ἄλλην βουλὴν ἐπιρρέπουσαν
[2, 118]	βουλὴν πρὸς τῶν ἀνδροφόνων ἐσομένην	ἐδεδοίκεσαν	καὶ τὸ μέλλον ἔτι περιεσκόπουν.
[2, 119]	Καίσαρος ἐξιόντος ἀφιγμένους. Λέπιδόν τε	ἐδεδοίκεσαν	καὶ τὸν ὑπὸ τῷ Λεπίδῳ
[2, 106]	καὶ Ἐπιεικείας, ἀλλήλους δεξιουμένων· οὕτως	ἐδεδοίκεσαν	μὲν ὡς δεσπότην, εὔχοντο δὲ
[2, 119]	αὐτοῖς οὐ προσθέοντος ἠπόρουν καὶ	ἐδεδοίκεσαν,	τῇ μὲν βουλῇ, καὶ εἰ
[2, 57]	μέχρι πλησιαζούσης ἡμέρας οἱ μὲν	ἐδεδοίκεσαν	ὡς ἐν φωτὶ κατάδηλοι τοῖς
[2, 4]	Κασσίῳ, τοῖς ἄρχουσι τῆς ἐπαναστάσεως,	ἐδέδοκτο,	καὶ τὸν καιρὸν ἐπετήρουν· Ἀλλοβρίγων
[2, 9]	βασιλεῦσι καὶ δυνάσταις καὶ πόλεσιν	ἐδεδώκει,	τὴν βουλὴν βεβαιῶσαι. Φθόνῳ δ'
[2, 139]	οὐδὲ γὰρ τοῖς πατράσιν ἡμῶν	ἐδέησεν	οὐδέποτε· εἰ δ' ἐπιθυμήσει τις
[2, 140]	Βρεττανοὺς τῷ Καίσαρι, καὶ ἀριστεύοντας	ἔδει	τιμῶν καὶ ἀριστείων τυχεῖν. Ὁ
[2, 8]	ἡμέραις ὑπατείας ἦσαν παραγγελίαι, καὶ	ἔδει	τὸν παραγγέλλοντα παρεῖναι, ἐσελθόντι δὲ
[2, 48]	δὲ τῶν ὠνίων ἀπέφηνεν, ὧν	ἔδει	τοὺς χρήστας τοῖς δανείσασιν ἀντὶ
[2, 96]	ἑτέρους, ἡ στρατιὰ τοῦ Καίσαρος	ἐδείμαινε	καὶ ἐν σφίσιν αὐτοῖς ἐθορυβοῦντο
[2, 133]	ἡ παρελθοῦσα νὺξ τὴν εἰκόνα	ἔδειξε.	~Δεομένοις γὰρ ὑμῖν ὑπὲρ τῶν
[2, 150]	ὤρεξε τὰς χεῖρας καὶ ἑαυτὸν	ἔδειξε	καὶ περιεσώθη. Ἐς δὲ τὰ
[2, 152]	τελευτήσαντος εὐθὺς Ἡφαιστίωνος ὁ Ἀπολλόδωρος	ἔδεισε,	μή τις ἐπιβουλὴ γένοιτο κατὰ
[2, 105]	δὲ καὶ τούτους ἀπογιγνώσκοντας ἑαυτῶν	ἔδεισε	περὶ ἐκδόσεως καὶ ἔφευγεν αὖθις,
[2, 46]	τοὺς παρορμοῦντας ἐμπόρους ἀκατίῳ διαπλεύσας	ἐδεῖτο	αὐτῶν ἐπιπλεῦσαί τε καὶ τὸν
[2, 107]	ἑκάστῳ προσέφερον. Ὁ δὲ αὐτοὺς	ἐδεξιοῦτο	μέν, οὐχ ὑπανέστη δὲ προσιοῦσιν
[2, 123]	κακῶν, εἰ μὴ συμφρονοῖεν. Καὶ	ἐδέοντο	οἱ πεμφθέντες, οὐκ ἐπαινοῦντες μὲν
[2, 38]	στρατιὰν αὐτοῦ προστιθεμένην οἱ προθύμως	ἐδέχετο	ἐς ἐρέθισμα τῶν ἄλλων, Δομίτιον
[2, 150]	εἰ καὶ τὴν προσηγορίαν οὐκ	ἐδέχετο.	Καὶ πολέμους ἄλλους καὶ ὅδε
[2, 59]	ἱστίοις ἐξ ἀέλπτου τὸ πνεῦμα	ἐδέχοντο	καὶ διέπλεον ἀδεῶς· αἱ δ'
[2, 10]	ὅλον, ἐπὶ δὲ τῶν ἐμβόλων	ἐδημηγόρει·	Πομπήιόν τε ἐν μέσῳ καὶ
[2, 126]	καίπερ οἰκεῖος ὢν αὐτοῦ, βλασφήμως	ἐδημηγόρησε,	λίθοις ἔβαλλον καὶ ἐδίωκον· καὶ
[2, 43]	τε Ῥώμης καὶ Ἰταλίας, καὶ	ἐδημηγόρησεν	ὧδε· Ὑμῶν, ὦ πολέμιοι ιτῷδε
[2, 55]	δρόμου. Καὶ οὔτε τροφῇ καιρὸν	ἐδίδοσαν	οὔτε ὕπνῳ· ἔπειξις δ' ἦν
[2, 140]	τιμὰς τοῖς ἀφαιρουμένοις ἐς παρηγορίαν	ἐδίδοσαν,	πολλὰ μὲν ἐκ τῶν ταμιείων
[2, 30]	ὅσα παρὰ Καίσαρος ἄλλα ἐλάμβανον·	ἐδίδου	γὰρ ἀφειδῶς, θεραπεύων εἰς ἃ
[2, 5]	αὐτίκα καὶ ψῆφον περὶ αὐτῶν	ἐδίδου.	Θόρυβος δ' ἦν ἀμφὶ τὸ
[2, 140]	τοῖς πάλαι στρατευομένοις ὁ δῆμος	ἐδίδου,	οἰκείων μὲν ἀνδρῶν ἢ ἀναμαρτήτων
[2, 98]	ὁ Κάτων, ἀλλὰ καὶ ναῦς	ἐδίδου	τοῖς αἰτοῦσι τῶν ἐπιφανῶν· αὐτὸς
[2, 5]	τῆς γνώμης περιιούσης, ὁ Νέρων	ἐδικαίου	φυλάττειν αὐτούς, μέχρι Κατιλίναν ἐξέλωσι
[2, 127]	πραξάντων. Εὐφημεῖν δὲ μόνον αὐτοὺς	ἐδικαίουν	ὡς εὐεργέτας· οἱ δὲ καὶ
[2, 37]	τὸ πλέον ὅμως ἐξῄει καὶ	ἐδίωκε	τὸν Πομπήιον. ~Ὁ δὲ Καῖσαρ
[2, 61]	λαμπρῶς καὶ ἐς τὸ στρατόπεδον	ἐδίωκε	φεύγοντας σημεῖά τε πολλὰ εἷλεν
[2, 126]	βλασφήμως ἐδημηγόρησε, λίθοις ἔβαλλον καὶ	ἐδίωκον·	καὶ ἐς οἰκίαν τινὰ συμφυγόντα,
[2, 14]	διὰ τὴν ἱερουργίαν ἐς ἀσέβειαν	ἐδίωκον,	καὶ συνηγόρευε τοῖς διώκουσι Κικέρων.
[2, 95]	Καίσαρος παρὰ πολὺ καὶ τραπέντας	ἐδίωκον	σοβαρῶς μετὰ καταφρονήσεως, μέχρι Λαβιηνὸν
[2, 59]	ἀναχθεῖσαι, καθορῶσι τοὺς πολεμίους καὶ	ἐδίωκον.	Τοῖς δὲ ὡς ἐν γαλήνῃ
[2, 97]	ἁμαρτήματα τῇ Καίσαρος τύχῃ προστιθέντων·	ἐδόκει	γὰρ δὴ καὶ ὅδε ὁ
[2, 23]	καὶ μάλιστα δωροδοκίας καὶ δεκασμοῦ	ἐδόκει	γὰρ ἐντεῦθεν αὐτῷ νοσεῖν τὰ
[2, 124]	Καίσαρος ἄρχειν, στρατὸν πολὺν ἐχούσης.	Ἐδόκει	δὴ καραδοκεῖν ἔτι τὰ γενησόμενα
[2, 66]	γῆρας· ὅλως τε κάμνουσιν αὐτοῖς	ἐδόκει	δρᾶν τι Μετ' ἀργίας ἢ
[2, 32]	ἀποδειχθείη. Καὶ Πομπηίῳ μὲν ἀρκεῖν	ἐδόκει,	κατακωλυόντων δὲ τῶν ὑπάτων ὁ
[2, 146]	τῶν θρήνων αὐτὸς ὁ Καῖσαρ	ἐδόκει	λέγειν, ὅσους εὖ ποιήσειε τῶν
[2, 7]	διὰ στόματος ἦν καὶ σωτὴρ	ἐδόκει	περιφανῶς ἀπολλυμένῃ τῇ πατρίδι γενέσθαι,
[2, 43]	ἡγεμόνων Ἀφρανίῳ μὲν καὶ ἑτέροις	ἐδόκει	τῆς Ἰβηρίας ἐκστῆναι Καίσαρι καὶ
[2, 65]	βουλὴν προυτίθει. Καὶ Ἀφρανίῳ μὲν	ἐδόκει	τὸ ναυτικόν, ᾧ δὴ καὶ
[2, 32]	παρόντων. Κουρίωνι μὲν δὴ συγκαλεῖν	ἐδόκει	τὸν στρατὸν ἅπαντα ἤδη καὶ
[2, 27]	καὶ δυσχεροῦς ἀγῶνος· οὐδὲν γὰρ	ἐδόκει	τότε εἶναι φοβερώτερον τῆς Πομπηίου
[2, 95]	ἔργον ἐφαίνετο κρατησάντων ἄν, ὡς	ἐδόκει,	τῶν πολεμίων ἄφνω τὴν μάχην
[2, 114]	ἔχειν καὶ πλέοσιν ἐκφέρειν οὐκ	ἐδοκίμαζον,	συνέθεντο μὲν ἀλλήλοις ἄνευ τε
[2, 114]	καὶ Βάσιλον. ~Ὡς δὲ σφίσιν	ἐδόκουν	ἅλις ἔχειν καὶ πλέοσιν ἐκφέρειν
[2, 47]	εἴκοσι μόνους, οἳ κατάρξαι μάλιστα	ἐδόκουν,	διακληρῶσαι καὶ δυώδεκα αὐτῶν τοὺς
[2, 49]	ἐπιβατῶν, αἳ καὶ μάλιστα προύχειν	ἐδόκουν,	πολὺ δὲ ὁλκάδων καὶ σκευοφόρων
[2, 137]	ἔχοντι τὴν τυραννίδα ἀμνηστίαν αἰτοῦντι	ἔδομεν	καὶ ὠμόσαμεν ὑπὲρ αὐτῆς. Εἰ
[2, 97]	Καίσαρος κλέος ἐς ἄμαχον εὐτυχίαν	ἐδοξάζετο,	οὐδὲν ἔτι τῶν ἡσσωμένων ἐς
[2, 17]	τῆς δυναστείας. Καὶ αὐτοῖς βουλευομένοις	ἔδοξε	Πομπήιον μὲν καὶ Κράσσον αὖθις
[2, 136]	τε διαθήκας ἐς τὸ μέσον	ἔδοξε	προφέρειν καὶ θάπτειν τὸν ἄνδρα
[2, 120]	μονομάχοις ἀνέθορον. Καὶ αὐτοῖς βουλευομένοις	ἔδοξεν	ἐπὶ τὰ πλήθη μισθώματα περιπέμπειν·
[2, 36]	σημεῖα οὐράνια· αἷμά τε γὰρ	ἔδοξεν	ὁ θεὸς ὗσαι καὶ ξόανα
[2, 3]	Λέντλῳ δὲ καὶ τοῖς συνωμόταις	ἔδοξεν,	ὅτε Κατιλίναν ἐν Φαισούλαις πυνθάνοιντο
[2, 154]	τοὺς Φίλιππον ἀνελόντας. Ὅπως δὲ	ἔδοσαν,	αἱ ἑξῆς βίβλοι δεικνύουσιν.
[2, 13]	ἄρχειν καὶ ἐς τὴν ἀρχὴν	ἔδοσαν	τέλη στρατοῦ τέσσαρα. ~Ὁ δὲ
[2, 33]	βοήσας ὁ Ἀντώνιος ἀνά τε	ἔδραμε	τῆς ἕδρας σὺν ὀργῇ καὶ
[2, 33]	Ἀντώνιος ἀνά τε ἔδραμε τῆς	ἕδρας	σὺν ὀργῇ καὶ περὶ τῆς
[2, 1]	τε καὶ Περπέννας περὶ Ἰβηρίαν	ἔδρασαν,	ἕτερα ἐμφύλια Ῥωμαίοις τοιάδε ἐγίγνετο,
[2, 25]	καθισταμένων οὐδὲν ἧττον ἐφεώρα καὶ	ἐδυνάστευε,	καὶ πάντ' ἦν ἐν Ῥώμῃ
[2, 8]	διαθέμενος δὲ τοὺς ἐνοχλοῦντας, ὡς	ἐδύνατο,	καὶ τῆς Ἰβηρίας ἐπιβὰς χρηματίζειν
[2, 71]	καταφρονήσας, αἷς δὴ πολὺ προύχων	ἐδύνατο	πανταχοῦ τὴν ἐπακτὸν ἀγορὰν τοὺς
[2, 20]	τὴν προσδοκίαν τήνδε λόγῳ μὲν	ἐδυσχέραινεν,	ἔργῳ δ' ἐς αὐτὴν πάντα
[2, 29]	ἡγοῦντο Πομπήιον καὶ τῷ Καίσαρι	ἐδυσχέραινον	τῆς παρὰ τὴν ὑπατείαν ὑπεροψίας
[2, 104]	τῆς κεφαλῆς ἀφαιρῶν ἐς πρόσωπον	ἐδυσώπει	καὶ προύτρεπεν. Οἱ δὲ οὐδ'
[2, 18]	εἴκοσιν ἀπὸ τῆς βουλῆς ὑπηρέτας	ἔδωκαν.	Ὁ δὲ αὐτοὺς ὁμοίως ἐς
[2, 104]	σύνθημα καὶ τότε δοὺς Ἀφροδίτην·	ἔδωκε	δὲ καὶ ὁ Πομπήιος Εὐσέβειαν.
[2, 111]	ἐν Λιβύῃ πόλεμον ἀπιὼν στρατεύματα	ἔδωκε	καὶ τὴν Κελτικὴν ἐπέτρεψε, τὴν
[2, 48]	εὐωνίαν, τὰς μὲν ἀποκοπὰς οὐκ	ἔδωκε,	τιμητὰς δὲ τῶν ὠνίων ἀπέφηνεν,
[2, 39]	αὑτὸν ἤδη τελῶν τὰ μὲν	ἔδωκε	τοῖς ὑπάτοις προαπάγειν ἐς Ἤπειρον
[2, 140]	ἀντιγεραίρειν. Ὑμᾶς δὲ ὁ δῆμος	ἔδωκεν	ἐπὶ Κελτοὺς καὶ Βρεττανοὺς τῷ
[2, 99]	καὶ παῖδας ἔχων ἐξ ἐκείνης	ἔδωκεν	ὅμως αὐτὴν Ὁρτησίῳ τῶν φίλων
[2, 128]	δὴ ταῦτα ὑμεῖς ἑκόντες ἀποθήσεσθε	εἐστὲ	γὰρ ὑμεῖς τοῦδε μάλιστα κύριοἰ,
[2, 14]	τοῖς δεδομένοις μείζονα, Πομπηίῳ μὲν	ἐζεύγνυ	τὴν θυγατέρα, καίπερ ἐνηγγυημένην Καιπίωνι,
[2, 12]	δὲ Καῖσαρ οὐδ' αὐτὸς ἔτι	ἐζήτει	περὶ τοῦ Οὐεττίου, μόνος ἔχων
[2, 86]	τὸ ἄδυτόν του ἱεροῦ κατενεχθέντα	ἐζήτησε	καὶ εὗρεν ἐπ' ἐμοῦ Ῥωμαίων
[2, 114]	μετέθετο οὐδὲ προύδωκε, καιρὸν δ'	ἐζήτουν	καὶ τόπον· ὁ μὲν δὴ
[2, 147]	ἀνδροφόνους ἐκφυγόντας πρὸ πολλοῦ περιθέοντες	ἐζήτουν,	οὕτω δὴ μανιωδῶς ὑπὸ ὀργῆς
[2, 52]	ὅ τι χρῄζοι. Ὁ δέ	έἡγεῖτο	γάρ, δυσχεροῦς ἔτι τῆς ὥρας
[2, 79]	οὔτε τι ἄλλο ἢ ἑστῶτες	ἐθάμβουν.	~Ὡς δὲ ἐνέδωκε τὸ λαιὸν
[2, 99]	καὶ αὐτὸν οἱ Ἰτυκαῖοι λαμπρῶς	ἔθαπτον·	ὁ δὲ Καῖσαρ ἔφη μέν
[2, 126]	οὔτε γὰρ ἐς τὸ βουλευτήριον	ἐθάρρει	κατελθεῖν, ὑποκείμενον τῷ Καπιτωλίῳ, τῶν
[2, 75]	δὴ καὶ μάλιστα αὐτῶν ἑκάτερος	ἐθάρρει·	τὰ συμμαχικὰ δ' ἦγον ἐφ'
[2, 70]	τοῖς ἐξ Ἰταλίας ἑκάτερος αὐτῶν	ἐθάρρει.	Τὸ δὲ συμμαχικὸν ἦν Καίσαρι
[2, 121]	τὰ μὲν γενόμενα ἐπαινεῖν οὐκ	ἐθάρρουν,	δεδιότες τὴν Καίσαρος δόξαν καὶ
[2, 123]	μὲν τὸ πεπραγμένον (οὐ γὰρ	ἐθάρρουν	ἐν φίλοις Καίσαρος) γενόμενον δ'
[2, 123]	ἐς τὸ Καπιτώλιον· οὐ γὰρ	ἐθάρρουν	πω τοῖς παροῦσι. Τῶν δ'
[2, 89]	τὴν πόλιν περιιὼν τοῦ κάλλους	ἐθαύμαζε	καὶ τῶν φιλοσόφων μετὰ τοῦ
[2, 58]	ἀνέπλει. ~Καίσαρα δ' οἱ μὲν	ἐθαύμαζον	τῆς εὐτολμίας, οἱ δ' ἐπεμέμφοντο
[2, 86]	τὸ δὲ λοιπὸν σῶμά τις	ἔθαψεν	ἐπὶ τῆς ἠϊόνος καὶ τάφον
[2, 116]	περὶ τῆσδε τῆς ἐπιβουλῆς μαθὼν	ἔθει	μηνύσων, ὃ ἔμαθεν. Καὶ ὁ
[2, 146]	καὶ ἠρᾶτο τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν	ἐθέλειν	ἀντιδοῦναι τῆς Καίσαρος. Εὐφορώτατα δὲ
[2, 133]	εἰ μὴ πάντα ἐμπλῆσαι πολέμων	ἐθέλετε,	οἳ τῇ πατρίδι ὡς ἀσθενεστάτῃ
[2, 31]	Ἰταλίαν ἐστὶ καὶ ὅσην αὐτὸς	ἐθέλοις	ἄλλην καταλέγειν. Ὁ δ' ὑπήκουε
[2, 134]	δὲ ἐξ ἐλέου μόνον, εἰ	ἐθέλοιτε,	διὰ τοὺς οἰκείους αὐτῶν καὶ
[2, 23]	ἐς τὸ παρὸν εὐθύνειν τὸν	ἐθέλοντα.	Καὶ ἦν ὁ χρόνος ὀλίγῳ
[2, 127]	ἐπὶ ὅρκῳ, καὶ εἰ καθαρῶς	ἐθέλουσι	κρῖναι, μηδέν' αὑτοῖς ἐπιθεάσαι τὰ
[2, 138]	καὶ τοιούσδε ἀγαθοὺς πολίτας κατακανεῖν,	ἐθέμεθα·	τὴν δὲ τῶν δημάρχων ἀρχὴν
[2, 125]	τὸ ἄστυ καὶ δι' αὐτῶν	ἔθεον	ἀνὰ τὴν νύκτα πᾶσαν ἐς
[2, 105]	καὶ διαπλεύσας ἔς τι χωρίον	ἐθεραπεύετο.	Ζητούμενος δὲ κἀνταῦθα ἔφευγε διὰ
[2, 148]	ἱερέων ἐς τὴν ἀγορὰν αὖθις	ἔθεσαν,	ἔνθα τὸ πάλαι Ῥωμαίοις ἔστι
[2, 99]	ἢ πρέπον ἢ καλὸν οὐκ	ἔθεσι	μᾶλλον ἢ μεγαλοψύχοις λογισμοῖς ὁρίσαι.
[2, 110]	αὐστηρῷ καὶ φιλοπολέμῳ καὶ γείτονι	ἔθνει	προεπιβουλεύων, Παρθυαίους δὲ τινύμενος τῆς
[2, 38]	τὴν παρασκευὴν συστήσων ἐν αὐτῇ.	Ἔθνεσί	τε πᾶσι καὶ βασιλεῦσι καὶ
[2, 106]	ἀνὰ φυλὴν ἑκάστην καὶ ἐν	ἔθνεσιν	ἅπασι, καὶ ἐν βασιλεῦσιν, ὅσοι
[2, 18]	δὲ αὐτοὺς ὁμοίως ἐς τὰ	ἔθνη	διαθεὶς ἐπέτρεχε καὶ τὴν Ῥώμην
[2, 18]	ἑτέραν πενταετίαν προσεψηφίσαντο, τὰ δὲ	ἔθνη	διακληρούμενοι καὶ στρατιὰν ἐπ' αὐτοῖς,
[2, 133]	κατά τε πόλεις καὶ κατὰ	ἔθνη	καὶ βασιλέας καὶ δυνάστας. Πάντα
[2, 27]	πέμπειν Καίσαρι διαδόχους ἐπὶ τὰ	ἔθνη·	καὶ γὰρ ἔληγεν ὁ χρόνος.
[2, 32]	συμβῆναι, τὰ μὲν ἄλλα αὐτὸν	ἔθνη	καὶ στρατόπεδα ἀποθήσεσθαι, μόνα δ'
[2, 27]	Πομπήιον ὁμοίως Καίσαρι ἀποθεσθαι τὰ	ἔθνη	καὶ τὸν στρατόν· ὧδε γὰρ
[2, 70]	Πομπηίῳ δὲ πάντα τὰ ἑῷα	ἔθνη	κατὰ πλῆθος, οἱ μὲν ἐξ
[2, 146]	καὶ μάχας καὶ νίκας καὶ	ἔθνη,	ὅσα προσποιήσειε τῇ πατρίδι, καὶ
[2, 150]	παρετάξατο, μέχρι τετρακόσια αὐτῶν ἐχειρώσατο	ἔθνη,	οὕτω δή τι Ῥωμαίοις ἐπίφοβα,
[2, 51]	ἕω καὶ τὸν Εὔξεινον πόντον	ἔθνη,	πάντα, ἑλληνικά τε καὶ βάρβαρα,
[2, 48]	Ἰσαυρικόν. Ἡγεμόνας τε ἐς τὰ	ἔθνη	περιέπεμπεν ἢ ἐνήλλαττεν, ἐφ' ἑαυτοῦ
[2, 26]	διαδόχους αὐτῷ πέμπειν ἐπὶ τὰ	ἔθνη,	προαφαιρῶν τοῦ χρόνου· ἀλλὰ διεκώλυσεν
[2, 101]	ὧν δὴ πολλὰ καὶ μέγιστα	ἔθνη	προσέλαβε καὶ ἀφιστάμενα ἄλλα ἐκρατύνατο,
[2, 1]	ἀρχὴν αὐτοῦ καὶ ὅσα ἄλλα	ἔθνη	προσέλαβεν ἀμφὶ τὴν ἕω, διετάσσετο·
[2, 111]	αὐτόν, μὴ καὶ τάδε τὰ	ἔθνη	προσλαβὼν ἀναμφιλόγως γένοιτο βασιλεύς. Ταύτης
[2, 146]	ὑβρισμένῃ τῇ πατρίδι ἐπήμυνας, ἄγρια	ἔθνη	τὰ μόνα ἐς Ῥώμην ἐμβαλόντα
[2, 50]	καὶ νῦν ἡγεμόνας ἐς τὰ	ἔθνη	τὰ ὑμέτερα περιπέμπει καὶ τῇ
[2, 23]	ὑπάτου. Καὶ πρῶτος ὑπάτων ὅδε	ἔθνη	τε δύο μέγιστα καὶ στρατιὰν
[2, 73]	Ἰβήρων καὶ Κελτῶν καὶ Βρεττανῶν	ἔθνη	τετρακόσια περιποιήσαντας τῇ πατρίδι διέλυον
[2, 89]	καὶ Αἰολεῦσι καὶ ὅσα ἄλλα	ἔθνη	τὴν μεγάλην χερρόνησον οἰκοῦσι ικαὶ
[2, 39]	καὶ Ταυλαντίους ἐπ' ἐκείνοις, Ἰλλυρικὸν	ἔθνος,	ἐπὶ δὲ τοῖς Ταυλαντίοις ἕτερον
[2, 149]	καὶ τὴν Ἑλλάδα χειρωσάμενος, δυσαρκτότατον	ἔθνος	καὶ φιλελεύθερον καὶ οὐδενὶ πρὸ
[2, 103]	ἐξ Ἰβήρων τε καὶ Κελτιβήρων,	ἔθνους	ἀλκίμου καὶ χαίροντος ἀεὶ μάχαις.
[2, 77]	ἐν τοσαῖσδε μυριάσιν ἐξ ἑνὸς	ἔθνους	ἐπ' ἀλλήλας ἰούσαις πολλὰ τὰ
[2, 17]	ἐς τὴν ἡγεμονίαν ὧν εἶχεν	ἐθνῶν,	ἄλλην ἐπιψηφισθῆναι πενταετίαν. Ὧδε μὲν
[2, 65]	προσθέμενος αἰδοῖ μάλιστα τῶν ἑῴων	ἐθνῶν	ἐς αὐτὸν ἀφορώντων καὶ φειδοῖ
[2, 24]	χρόνον ἐς τὴν ἀρχὴν τῶν	ἐθνῶν	ἕτερον τῷ Πομπηίῳ προσεψηφίσαντο. Μέμμιος
[2, 17]	ἐπιφανεῖς ὅσοι τε ἐς ἡγεμονίας	ἐθνῶν	ἢ στρατοπέδων ἐξῄεσαν, ὡς ἑκατὸν
[2, 107]	ἐς ἐτησίους ἀρχὰς ἢ ἐς	ἐθνῶν	ἢ στρατοπέδων ἡγεμονίας. δὴ καὶ
[2, 128]	καὶ τὰ ἐτήσια τὰς τῶν	ἐθνῶν	ἢ στρατοπέδων ἡγεμονίας διετάξατο. Εἰ
[2, 128]	ἄστει καὶ ἐς ἱερωσύνας καὶ	ἐθνῶν	ἢ στρατοπέδων ἡγεμονίας ὑπὸ τοῦ
[2, 138]	ἐν ἄστει οὔτε τὰς τῶν	ἐθνῶν	ἡγεμονίας οὔτε στρατείας ἢ ἱερωσύνας
[2, 146]	κολάσεων ἐπὶ ἀρχὰς καὶ ἡγεμονίας	ἐθνῶν	καὶ στρατοπέδων προαχθέντας ἐπιβουλεῦσαι, Δέκμον
[2, 28]	τὴν στρατείαν καὶ ἐπίπονον κατὰ	ἐθνῶν	μαχιμωτάτων γεγονέναι καὶ πολλὰ τῇ
[2, 34]	δὲ καὶ ἐκ τῶν περιοίκων	ἐθνῶν	ὅσα ἄλκιμα. Χρήματα δ' ἐς
[2, 110]	ἀντὶ βασιλείας ὀνόματα, τῶν δὲ	ἐθνῶν,	ὅσα Ῥωμαίοις ὑπήκοα, ἄντικρυς ἀνειπεῖν
[2, 13]	καὶ φόρων, οὓς ὑπὸ τῶν	ἐθνῶν	τελουμένους ἐξεμισθοῦντο, καὶ πλήθους βεβαιοτάτων
[2, 28]	τε τῆς τρίτης ὑπατείας καὶ	ἐθνῶν	τῶν ἐπ' αὐτῇ καὶ στρατοῦ
[2, 115]	καὶ παρῄνει ἐπιταχύνειν. Οἱ δὲ	ἐθορυβήθησαν	μέν, ὑπὸ δὲ ἐκπλήξεως ἐσιώπων.
[2, 96]	ἐδείμαινε καὶ ἐν σφίσιν αὐτοῖς	ἐθορυβοῦντο	κατά τε πεῖραν ὧν ἤδη
[2, 76]	τῷ δεκάτῳ τέλει, καθάπερ ἦν	ἔθος	αὐτῷ. Καὶ τοῦτ' ἰδόντες οἱ
[2, 93]	τε ἄνοπλοι συνέτρεχον καί, ὡς	ἔθος,	ἄφνω φανέντα σφίσιν ἠσπάζοντο αὐτοκράτορα.
[2, 143]	τοῖς δευτέροις κληρονόμοις ἐγέγραπτο παῖς·	ἔθος	γάρ τι Ῥωμαίοις παραγράφειν τοῖς
[2, 116]	λόγῳ καὶ ἀσπασάμενον εἶδον, ἀνεθάρρησαν.	Ἔθος	δ' ἐστὶ τοῖς ἄρχουσιν ἐς
[2, 146]	θρῆνοι μετὰ ὠὠδῆς κατὰ πάτριον	ἔθος	ὑπὸ χορῶν ἐς αὐτὸν ᾖδοντο
[2, 30]	προθυμίαν καὶ πόνους ὑπό τε	ἔθους	τῶν στρατειῶν καὶ ὑπὸ κερδῶν,
[2, 101]	αὐτὸς δ' ἐπανελθὼν ἐς Ῥώμην	ἐθριάμβευε	τέσσαρας ὁμοῦ θριάμβους, ἐπί τε
[2, 153]	ἐνδούς τι πρὸς τὴν παρρησίαν	ἐθύετο	ὅμως αὖθις, μέχρι βραδυνόντων αὐτῷ
[2, 30]	διαδόχους. Ἐπανερομένου δὲ τοῦ Κουρίωνος,	εἰ	ἀμφοτέρους δοκεῖ τὰ ἐν χερσὶν
[2, 119]	ἐδεδοίκεσαν, τῇ μὲν βουλῇ, καὶ	εἰ	αὐτίκα ὑπ' ἀγνοίας καὶ θορύβου
[2, 22]	τῆς δίκης ἀναβολήν, ἐλπίζων δέ,	εἰ	αὐτὸν οἱ παρόντες μεθεῖεν, ἐκλύσειν
[2, 133]	ἓν ἀγῶνας ἤγειρεν, οὐκ ἀλόγως·	εἰ	γὰρ ἀποθησόμεθα τὰς ἀρχάς, ὁμολογήσομεν
[2, 11]	Καίσαρος φίλους ἐπὶ τὸ ἔργον·	Εἰ	γὰρ οὐ δύναμαι πεῖσαι τὰ
[2, 45]	Σαβούρραν, ὁδὸν ψαμμώδη καὶ ἄνυδρον·	εἰ	γάρ τι καὶ νᾶμα χειμέριον
[2, 139]	τοῖς πατράσιν ἡμῶν ἐδέησεν οὐδέποτε·	εἰ	δ' ἐπιθυμήσει τις ἄλλος τυραννίδος,
[2, 58]	τρίτῳ μετὰ τὸν Ἀντώνιον Καληνῷ.	Εἰ	δ' οἱ τρεῖς ἀποκνοῖεν, ἐπιστολὴ
[2, 137]	ἔδομεν καὶ ὠμόσαμεν ὑπὲρ αὐτῆς.	Εἰ	δὲ ἡμῖν ὀμνύναι προσέταττεν οὐ
[2, 55]	καθάπερ εἶπεν, ἀγνοοῦντος ἔτι Πομπηίου.	Εἰ	δὲ καὶ Δυρράχιον, ἔφη, τὸ
[2, 138]	δουλείαν εἰργάζετο ὁ Καῖσαρ, ἐπιωρκήσαμεν·	εἰ	δὲ οὔτε τὰς ἀρχὰς τὰς
[2, 81]	πολέμιοι, μίαν ἡμέραν ἔσονται νενικηκότες,	εἰ	δὲ τὸ στρατόπεδον αὐτῶν ἕλοιεν,
[2, 34]	ἰδιωτικὰ σφῶν ἐπὶ τοῖς κοινοῖς,	εἰ	δεήσειεν, εἶναι στρατιωτικά· ἔς τε
[2, 134]	τοὺς οἰκείους αὐτῶν καὶ φίλους,	εἰ	δὴ καὶ τόδε αὐτὸ οἵδε
[2, 128]	ἐθνῶν ἢ στρατοπέδων ἡγεμονίας διετάξατο.	Εἰ	δὴ ταῦτα ὑμεῖς ἑκόντες ἀποθήσεσθε
[2, 139]	ἐπὶ ταῖς κληρουχίαις, ἐρεθίζοντες ὑμᾶς.	Εἰ	δή τινες τῶν ᾠκισμένων ἢ
[2, 43]	τὸν Σίκοριν ποταμὸν ἀποληφθέντας προανελόντος.	Εἰ	δή τις ἔστι μοι παρ'
[2, 10]	Βύβλον, ὡς τὰ κοινὰ λυπήσοντες,	εἰ	διαφέροιντο. Πιστευθεὶς δ' οὕτω φρονεῖν,
[2, 30]	καὶ ἐπυνθάνετο αὐτῶν παρὰ μέρος,	εἰ	δοκεῖ Καίσαρι πέμπειν διαδόχους καὶ
[2, 93]	ἐνέπιπτεν καὶ λογισμὸς μετὰ ζήλου,	εἰ	δόξουσι μὲν αὐτοὶ καταλιπεῖν σφῶν
[2, 124]	ἔτι τὰ γενησόμενα καὶ τεχνάζειν	εἰ	δύναιντο περισπάσαι πρὸς ἑαυτοὺς τὴν
[2, 76]	τῶν ἱππέων, ἵνα πλέονες ὄντες,	εἰ	δυνηθεῖεν, κυκλώσαιντο. Συνεὶς δὲ ὁ
[2, 134]	περισῴζειν δὲ ἐξ ἐλέου μόνον,	εἰ	ἐθέλοιτε, διὰ τοὺς οἰκείους αὐτῶν
[2, 127]	τοῦ Καίσαρος ἐπὶ ὅρκῳ, καὶ	εἰ	καθαρῶς ἐθέλουσι κρῖναι, μηδέν' αὑτοῖς
[2, 61]	ἐς θάλασσαν ἀποτειχίσαι, ὡς μεγάλην,	εἰ	καὶ διαμάρτοι, δόξαν οἰσόμενος ἐπὶ
[2, 114]	τὸ βουλευτήριον ὡς τῶν βουλευτῶν,	εἰ	καὶ μὴ προμάθοιεν, προθύμως, ὅτε
[2, 83]	χρήμασι· τούς τε βασιλεύοντας αὐτῆς,	εἰ	καὶ παῖδές εἰσι, πατρικοὺς εἶναι
[2, 150]	βασιλέα τε αὑτὸν ἀπέφηνεν ἀκόντων,	εἰ	καὶ τὴν προσηγορίαν οὐκ ἐδέχετο.
[2, 127]	αὐτοὺς οὐκ ἐκώλυον, ἠγανάκτουν δέ,	εἰ	καὶ τιμήσουσιν ὡς εὐεργέτας. Οἱ
[2, 123]	πόλεως κεκενωμένης στάσεσιν ἤδη συνεχέσιν,	εἰ	καὶ τοὺς ὑπολοίπους ἀγαθοὺς ἄνδρας
[2, 98]	καὶ ἠρώτα περὶ τοῦ πνεύματος,	εἰ	κατὰ πρύμνην ἔσοιτο αὐτοῖς, καὶ
[2, 31]	ἐπὶ ψευδέσι τοῦ Κουρίωνος εἶπεν·	Εἰ	κωλύομαι ψήφῳ κοινῇ τὰ συμφέροντα
[2, 138]	ἢ δουλεύειν ἑκόντας ἐπὶ ὅρκῳ.	~Εἰ	μὲν δὴ μηδὲν ἔτι εἰς
[2, 139]	ἐς ἀσφάλειαν εἰρήνης ἂν γένοιτο;	Εἰ	μὲν οὐ τυραννήσει τις, οὐδὲ
[2, 110]	μὴ πρὶν ὑπακούσεσθαι Ῥωμαίοις Παρθυαίους,	εἰ	μὴ βασιλεὺς αὐτοῖς ἐπιστρατεύσειε. Καί
[2, 92]	πρὸς αὐτοὺς ὀλίγου καὶ διέφθειραν,	εἰ	μὴ διέφυγε. Πυθόμενος δ' ὁ
[2, 64]	Πομπήιος ἐπελθὼν ἐργάσασθαί τι λαμπρόν,	εἰ	μὴ διώκειν ὅλως ὑπερεῖδεν ἐκ
[2, 27]	χρῆναι μηδὲ Καίσαρι πέμπειν διαδόχους,	εἰ	μὴ καὶ Πομπηίῳ δοῖεν· ὄντων
[2, 41]	τεθῆναι, μὴ σαλεύειν ἐς μηδέν,	εἰ	μὴ Κελτικὸς πόλεμος ἐπίοι. Ὁ
[2, 150]	ἱερέων καὶ γερόντων ἐγγραφῆναι πλὴν	εἰ	μὴ Κελτικὸς πόλεμος ἐπίοι Τότε
[2, 143]	Ῥωμαίοις παραγράφειν τοῖς κληρονόμοις ἑτέρους,	εἰ	μὴ κληρονομοῖεν οἱ πρότεροι. Ἐφ'
[2, 63]	μὴ ἐπανήξειν ἐκ τῆς μάχης,	εἰ	μὴ κρατοῖεν. ~Ὅθεν αὐτὸν οἱ
[2, 62]	ἑνὶ τῷδε ἔργῳ πάντα ἐξεργάσασθαι,	εἰ	μὴ Λαβιηνὸς αὐτόν, θεοῦ παράγοντος,
[2, 126]	συμφυγόντα, ξύλα συμφέροντες, ἐμπρήσειν ἔμελλον,	εἰ	μὴ Λέπιδος μετὰ στρατιᾶς ἐπελθὼν
[2, 28]	ἐβλασφήμει ὡς τυραννίδος ἐφιέμενον καί,	εἰ	μὴ νῦν σὺν φόβῳ τῷ
[2, 133]	ὑποστήσεσθαι δοκεῖτε ἀφαιρουμένους, ἃ ἔλαβον,	εἰ	μὴ πάντα ἐμπλῆσαι πολέμων ἐθέλετε,
[2, 27]	πόλει τὴν εἰρήνην ἔσεσθαι βεβαίαν,	εἰ	μὴ πάντες ἰδιωτεύσειαν. Ἔλεγε δὲ
[2, 123]	τῶν ἐσομένων τῇ πατρίδι κακῶν,	εἰ	μὴ συμφρονοῖεν. Καὶ ἐδέοντο οἱ
[2, 63]	οὐκ ἂν αὐτοί ποτε φυγόντες,	εἰ	μὴ τὰ σημεῖα προαπεστράφη. Ὡς
[2, 31]	πρὸς ὑπάτων, ἐπετίθει δ' ὅμως·	Εἰ	μή τι κρεῖσσον ἀπατῶν ἢ
[2, 125]	οἱ τῶν κληρούχων ἡγεμόνες ἀπειλοῦντες,	εἰ	μή τις αὐτοῖς φυλάξει τὰς
[2, 130]	καὶ τὰ αὐτὰ πρῶτος ἐβόων,	εἰ	μὴ ὕπατος ἦν, ᾧ τοῦ
[2, 140]	πολιτῶν ἐς Λιβύην ὀκνοῦντας ὁμοίως.	Εἰ	μὴν δὲ μόνα ταῦτα ὑμῖν
[2, 56]	ἐς φυλακὴν ἀναπλεούσας, χειμῶνος δ'	εἰ	παραβάλλοιντο, ναυλοχούντων ἐς νήσους τῶν
[2, 30]	δοκεῖ Καίσαρι πέμπειν διαδόχους καὶ	εἰ	Πομπήιον τὴν ἀρχὴν ἀφαιρεῖσθαι. Οἱ
[2, 109]	καθ' αὑτοῦ. Πυθομένων δ' ἐκείνων,	εἰ	συγχωρεῖ πάλιν αὐτὸν σωματοφυλακεῖν τὰς
[2, 81]	τοῦ Πομπηίου λάβοιεν, ἐκδιδάσκων, ὅτι,	εἰ	συσταῖεν αὖθις οἱ πολέμιοι, μίαν
[2, 50]	δῆμον ἀφαιρεῖται τὴν ἡγεμονίαν. Καὶ	εἰ	τάδε πολεμῶν ἔτι καὶ δεδιὼς
[2, 37]	ἡγῆσθε τὴν Ῥώμην ἀπολιπεῖν, καὶ	εἰ	τὴν Ἰταλίαν ἐπὶ τῇ Ῥώμῃ
[2, 62]	ὁ πόλεμος ἐξείργαστο τοῖς πολεμίοις,	εἰ	τὸν νικᾶν ἐπιστάμενον εἶχον. ~Ὁ
[2, 35]	λογιζόμενος ἕκαστα τῶν ἐσομένων κακῶν,	εἰ	τόνδε τὸν ποταμὸν σὺν ὅπλοις
[2, 129]	ἐγίγνετο μεταβολή, λοιδορουμένου τοῖς πολλοῖς,	εἰ	τοὺς ἀνδροφόνους τιμᾶν ἀξιοῦντες τοὺς
[2, 134]	ἔσεσθαι τὴν τοσήνδε ἡμῶν ἀνωμαλίαν,	εἰ	τοὺς μὲν ὕπατον ἐν βουλευτηρίῳ
[2, 37]	εἰπὼν καὶ ἀπειλήσας τοῖς ἐπιμένουσιν,	εἰ	φειδοῖ χωρίων ἢ κατασκευῆς ἀπολελείψονται
[2, 98]	ἔσοιτο αὐτοῖς, καὶ τοῦ διαστήματος,	εἰ	φθάσουσι πόρρω γενέσθαι, πρὶν ἐς
[2, 55]	δ' ἢ πῦρ ἢ καπνὸν	εἴ	ποτε μακρόθεν ἴδοιεν αὐτῶν ἑκάτεροι,
[2, 73]	καὶ τῆς ἐμῆς πρὸς ὑμᾶς,	εἴ	τι σύνιστέ μοι, κηδεμονίας ἢ
[2, 28]	αὐτῶν ἔχειν ἐπὶ τὸν ἕτερον,	εἴ	τι τὴν πόλιν καταβιάζοιτο. Οὐδέν
[2, 148]	πολλὰ ἦν ἐν ἀγορᾷ καὶ	εἴ	τι τοιουτότροπον ἄλλο συνενεγκόντες, καὶ
[2, 123]	καὶ τὰ ἴδια καταθέσθαι ἤ,	εἴ	τις ἀνηκέστως ἔχει, τὰ ἴδια
[2, 123]	στάσις διολέσει. Οὐδὲ γὰρ ὅσιον,	εἴ	τις αὐτοῖς ἔστιν ἔχθρα πρὸς
[2, 107]	τοὺς φεύγοντας ὁ Καῖσαρ, πλὴν	εἴ	τις ἐπὶ ἀνηκέστοις ἔφσυγε· καὶ
[2, 145]	σῶμα παντὶ σθένει πάντας ἤ,	εἴ	τις ἐπιβουλεύσειεν, ἐξώλεις εἶναι τοὺς
[2, 51]	ὑμῖν καὶ στρατηγὸν ἐπιδίδωμι καί,	εἴ	τις ἔστι μοι πολέμων ἐμπειρία
[2, 54]	τῆς δυσχωρίας, ὡς εὐεπιχείρητος ἄν,	εἴ	τις ᾖσθετο, γενέσθαι. Περὶ δὲ
[2, 112]	λάθρᾳ· Βροῦτε δωροδοκεῖς; Βροῦτε νεκρὸς	εἶ;	ἤ ὤφελές γε νῦν περιεῖναι
[2, 112]	τὰ ἔκγονα ἤ οὐδ' ἔκγονος	εἶ	σὺ τοῦδε» ταῦτα καὶ τοιουτότροπα
[2, 149]	τύχην καὶ δύναμιν εἰπεῖν, ὅσην	εἶδε	γῆν, ἐκτήσατο καὶ περὶ τῆς
[2, 74]	Πρὸ δὲ πάντων, ὡς ἂν	εἰδείην	ὑμᾶς ἔγωγε ὧν συνετίθεσθε μεμνημένους
[2, 81]	~Πομπήιος δ' ἐπεὶ τὴν τροπὴν	εἶδεν,	ἔκφρων αὑτοῦ γενόμενος ἀπῄει βάδην
[2, 128]	ὕλην οὐκ ἄπορον οὐδὲ ἀναμφίλογον	εἶδεν	ἐσφερομένην, ἔγνω τὸ ἐνθύμημα αὐτῶν
[2, 98]	πρὸς Καίσαρα διαλλακτῶν καὶ τοῦτο	εἰδέναι	καὶ τὸν Καίσαρα καλῶς. Σημηνάμενος
[2, 153]	μάντιν χλευάζων, ὅτι πάρεισιν αἱ	εἰδοί·	καὶ ἐν αὐταῖς ὅμως ἀπέθανεν.
[2, 149]	περὶ τὴν ἕω· Πάρεισιν αἱ	εἰδοί.	Καὶ ὁ μὲν οὐδὲν καταπλαγεὶς
[2, 149]	ἐτελεύτησεν ἐν ἡμέραις αἷς καλοῦσιν	εἰδοῖς	Μαρτίαις, Ἀνθεστηριῶνος μάλιστα μέσου, ἥν
[2, 116]	ἐπὶ τῷ λόγῳ καὶ ἀσπασάμενον	εἶδον,	ἀνεθάρρησαν. Ἔθος δ' ἐστὶ τοῖς
[2, 91]	μάχης ἐπέστελλεν· Ἐγὼ δὲ ἦλθον,	εἶδον,	ἐνίκησα. ~Μετὰ δὲ τοῦτο Φαρνάκης
[2, 53]	πομπὰς καὶ θυσίας ὑπατικὰς εἶναι.	Εἰδόσι	δ' ὑμῖν ἐκφέρω δυνατώτατον ἐν
[2, 132]	τοῦτον τεχνάζοντα οἱ μισθωτοὶ φιλότιμον	εἰδότες	ἐπῄνουν καὶ ᾑοῦντο ἐπὶ τὴν
[2, 35]	οἰμωγῆς, τό τε ἀκριβὲς οὐκ	εἰδότες	καὶ τὸν Καίσαρα νομίζοντες μετ'
[2, 153]	ὅτι μὴ περιοίσει τὰς Μαρτίας	εἰδούς,	ἐλθούσης τῆς ἡμέρας ἔφη, τὸν
[2, 53]	ἐπὶ τὴν γῆν κρατεῖν, ἢν	εἰδῶμεν,	ὅτι μὴ κρατήσασιν οὐδέν ἐστιν
[2, 26]	δὲ καὶ συμπράττειν ἔτι πλειόνων,	εἰδὼς	ἐνοχλούμενον ὑπὸ χρεῶν πολλῶν. Παῦλος
[2, 27]	ἐπιστάτην αὐτῶν ἐπὶ πενταετὲς εἶναι,	εἰδὼς	μὲν οὐδὲν τούτων ἐσόμενον, ἐλπίζων
[2, 8]	ἀπόντι ποιήσασθαι διὰ τῶν φίλων,	εἰδὼς	μὲν παράνομον, γεγονὸς δὲ ἤδη
[2, 53]	διατίθεσθαι· τὸ δὲ ὑμέτερον εὐπειθὲς	εἰδὼς	ὅμως ἀναμένω τὴν ἀπόκρισιν. ~Ἀναβοήσαντος
[2, 27]	πάντες ἰδιωτεύσειαν. Ἔλεγε δὲ ταῦτ'	εἰδὼς	οὐ μεθήσοντα τὴν ἀρχὴν τὸν
[2, 127]	Καὶ ὁ Ἀντώνιος οὐκ ἐκώλυεν,	εἰδὼς	οὐκ ἐλευσομένους· οὐδὲ ἦλθον. Εἶτα
[2, 128]	φροντίδι περὶ σφῶν αὐτῶν διαχέαι.	Εἰδὼς	οὖν τῶν βουλευτῶν αὐτῶν πολὺ
[2, 81]	ἑνὶ τῷδε ἔργῳ κατωρθωκότες ἂν	εἶεν.	Τάς τε οὖν χεῖρας αὐτοῖς
[2, 58]	τὸν ποταμὸν ἐρευνωμένων, ᾗ μάλιστα	εἴη	διαβατός, τῶν τις Καίσαρος εἷς
[2, 55]	ἣν παρώδευεν, ἵνα Καίσαρι δύσβατος	εἴη,	καὶ ποταμῶν γεφύρας διαιρῶν καὶ
[2, 112]	ἄγαν καὶ τὴν πατρίδα προτιμῶν,	εἴθ'	ὅτι ἔκγονος ὢν Βρούτον τοῦ
[2, 30]	Καὶ οἱ μὲν οὕτως ἔλεγον,	εἴθ'	ὑπὸ ἀγνοίας εἴτε διεφθαρμένοι, Καίσαρι
[2, 112]	τῷ ὄντι φιλοτιμούμενοι περὶ αὐτήν,	εἴθ'	ὑπόκρισις ἦν τοῦ μὴ πάντα
[2, 111]	καὶ δυνάμεως ὑπερόγκου πάνυ γενομένης,	εἴθ'	ὡς ἔφασκον αὐτοί, τῆς πατρίου
[2, 21]	ἐπιδραμὼν τῷ Κλωδίῳ, εἴτε κεκελευσμένος	εἴθ'	ὡς ἐχθρὸν δεσπότου κτείνων, ἐπάταξεν
[2, 85]	ἀποστραφέντα δ' εὐθὺς ἐπάταξε πρῶτος,	εἶθ'	ἕτεροι. Καὶ τὸ μὲν γύναιον
[2, 98]	ἦν καθεζόμενός τε ἐγεύετο, ὥσπερ	εἴθιστο,	ἐξ οὗ Πομπήιος ἀνῄρητο· οὐδέν
[2, 153]	εἰπόντος, ὅτι μάντις ἄριστος, ὅστις	εἰκάζει	καλῶς, δεύτερα γοῦν οἱ Χαλδαῖοι
[2, 75]	δὲ ἄλλους, ὅπερ ὁ Καῖσαρ	εἴκαζεν,	ἔξω τάξεως ἐκέλευσε κατὰ φυλὰς
[2, 68]	ἥσθη τε τῆς ἀνάγκης, ἣν	εἴκαζεν	ἠναγκάσθαι Πομπήιον ὑπὸ τοῦ στρατοῦ,
[2, 12]	ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ νυκτὸς ἀνῃρέθη.	Εἰκαζομένου	δ' ἐς ποικίλα τοῦ συμβεβηκότος
[2, 84]	πολὺν ἔστησε τὸν πλοῦν καὶ	εἴκασεν,	ὅπερ ἦν, παρεῖναι τὸν βασιλέα.
[2, 108]	ἐποίησεν. ~Ἀλλὰ τοῦδε μὲν ἐσφάλησαν,	εἰκόνα	δ' αὐτοῦ τις τῶν ὑπερεθιζόντων
[2, 133]	καὶ ἡ παρελθοῦσα νὺξ τὴν	εἰκόνα	ἔδειξε. ~Δεομένοις γὰρ ὑμῖν ὑπὲρ
[2, 102]	μανθάνουσι τὰ δίκαια. Κλεοπάτρας τε	εἰκόνα	καλὴν τῇ θεῷ παρεστήσατο, ἣ
[2, 128]	ἂν ἐν τῷ εὐμαρεῖ τὴν	εἰκόνα	τῶν δυσχερεστέρων προλάβοιτε. Ἡμεῖς γὰρ
[2, 86]	γνώριμον αὖθις εἶναι καὶ τὰς	εἰκόνας	αὐτοῦ Πομπηίου διωρθώσατο. Τόδε μὲν
[2, 86]	ἐπικρυφθέντα ὅλον ὑπὸ ψάμμου καὶ	εἰκόνας,	ὅσας ἀπὸ χαλκοῦ τῷ Πομπηίῳ
[2, 101]	ἅπαντα καὶ τοὺς ἄνδρας ἐν	εἰκόσι	καὶ ποικίλαις γραφαῖς, χωρίς γε
[2, 106]	φίλοι. Σχήματά τε ἐπεγράφετο ταῖς	εἰκόσι	ποικίλα, καὶ στέφανος ἐκ δρυὸς
[2, 102]	ταλάντων καὶ στεφάνους δύο καὶ	εἴκοσι	καὶ δισχιλίους ἐπὶ τοῖς ὀκτακοσίοις
[2, 102]	ἐλεφάντων τε μάχην εἴκοσι πρὸς	εἴκοσι	καὶ ναυμαχίαν ἐρετῶν τετρακισχιλίων, ἐπιβεβηκότων
[2, 64]	φανῆναι, κυλίκων αὐτοῖς παρακειμένων ἀτρώτοις,	εἴκοσι	μὲν ὡς ἐκ μέθης κατακεκλιμένους
[2, 47]	ὅμως ὑφῆκεν, ὡς ἑκατὸν καὶ	εἴκοσι	μόνους, οἳ κατάρξαι μάλιστα ἐδόκουν,
[2, 117]	αὐτῷ πεσόντι, μέχρι τριῶν ἐπὶ	εἴκοσι	πληγῶν· πολλοί τε διωθιζόμενοι μετὰ
[2, 102]	ἱππέων ἀγῶνα ἐλεφάντων τε μάχην	εἴκοσι	πρὸς εἴκοσι καὶ ναυμαχίαν ἐρετῶν
[2, 17]	ὡς ἑκατὸν μέν ποτε καὶ	εἴκοσι	ῥάβδους ἀμφ' αὐτὸν γενέσθαι, βουλευτὰς
[2, 59]	δὲ τοῦ πνεύματος περὶ μεσημβρίαν	εἴκοσι	τοῦ Πομπηίου νῆες, ἐπ' ἔρευναν
[2, 60]	τὴν μὲν ἀσπίδα ἑκατὸν καὶ	εἴκοσιν	ἀναδέξασθαι βέλη, τὸ δὲ σῶμα
[2, 30]	χερσὶν ἀποθέσθαι, δύο μὲν καὶ	εἴκοσιν	ἀνδράσιν ἀπήρεσκε, τριακόσιοι δὲ καὶ
[2, 18]	οἱ καθάπερ ἐπὶ τῶν λῃστηρίων	εἴκοσιν	ἀπὸ τῆς βουλῆς ὑπηρέτας ἔδωκαν.
[2, 23]	ὁ χρόνος ὀλίγῳ μείων ἐτῶν	εἴκοσιν,	ἐν ᾧ καὶ ὁ Καῖσαρ
[2, 129]	ἔννομον χειροτονίαν ὑπατεῦσαι, πέντε καὶ	εἴκοσιν	ἐνιαυτῶν ὄντι. Ὀξεῖα δὴ τοῦ
[2, 86]	γενομένῳ· ἀπὸ γὰρ τριῶν καὶ	εἴκοσιν	ἐτῶν οὐ διέλιπεν ἐς ὀκτὼ
[2, 103]	μὲν ἀπὸ Ῥώμης ἑπτὰ καὶ	εἴκοσιν	ἡμέραις, βαρυτάτῳ στρατῶ μακροτάτην ὁδὸν
[2, 62]	ταῖς δύο μάχαις ὀκτὼ καὶ	εἴκοσιν	καὶ δεύτερον τόνδε καιρὸν ἐντελοῦς
[2, 147]	πάντῃ, καὶ σφαγαὶ τρεῖς καὶ	εἴκοσιν	ὤφθησαν ἀνά τε τὸ σῶμα
[2, 59]	μακραὶ τοῖς ἐμβόλοις· καὶ τὰ	εἰκότα	παρεσκεύαζοντο, σφενδόναι τε ἠφίεντο ἤδη
[2, 140]	συνελθόντες. Χρὴ δὲ ὑμᾶς, τὰ	εἰκότα	τιμωμένους τε καὶ περιποιουμένους ἐκ
[2, 137]	Λιβύην καὶ Ἰβηρίαν ἐλαυνόμενοι διωλώλεσαν,	εἰκότως	αὐτῷ δεδιότι καὶ βέβαιον ἔχοντι
[2, 149]	καὶ δαιμόνιος καὶ μεγαλοπράγμων καὶ	εἰκότως	ἐξομοιούμενος Ἀλεξάνδρῳ. Ἄμφω γὰρ ἐγενέσθην
[2, 56]	Ναῦς τε ἐπιπέμψας Ὤρικον αὖθις	εἷλε	καὶ τὴν θάλασσαν ἀκριβεστέραις φρουραῖς
[2, 130]	που καὶ Καῖσαρ αὐτός, οὓς	εἷλε	πολέμῳ τῶν πολιτῶν, διὰ τὸ
[2, 61]	ἐδίωκε φεύγοντας σημεῖά τε πολλὰ	εἷλεν	αὐτῶν, καὶ τὸν αἰετόν, ὃ
[2, 18]	ἐπ' αὐτοῖς, ὁ μὲν Πομπήιος	εἵλετο	Ἰβηρίαν τε καὶ Λιβύην καὶ
[2, 134]	Κελτῶν καὶ Βρεττανῶν νομιεῖν, ἃ	εἰλήφασιν,	ἕξειν βέβαια τοῦ δόντος ὑβριζομένου;
[2, 133]	τί νομίζετε πράξειν ἀφαιρουμένους, ὧν	εἰλήφασιν	ἢ προσδοκῶσι λήψεσθαι πόλεών τε
[2, 141]	Καὶ ἔχετε καὶ ἕξετε, ἃ	εἰλήφατε·	καὶ οὐ μή τις ὑμᾶς
[2, 117]	εἷμα περισπάσας ἐπὶ τὸν τράχηλον	εἷλκε,	βοῶν· Τί βραδύνετε ὦ φίλοι;
[2, 22]	αὐτὸν ὁ Καίλιος εὐθὺς ἐσιόντα	εἷλκεν	ἐς τὴν ἀγορὰν ἐπὶ τοὺς
[2, 117]	θρόνου καὶ ἐπιστραφεὶς τὸν Κάσκαν	εἵλκυσε	σὺν βίᾳ πολλῇ. Οὕτω δ'
[2, 13]	δόσεσι λαμπραῖς· ἐφ' οἷς αὐτὸν	εἵλοντο	Γαλατίας τῆς τε ἐντὸς Ἄλπεων
[2, 18]	Ῥωμαῖοι δὲ λιμῷ πιεζόμενοι Πομπήιον	εἵλοντο	τῆς ἀγορᾶς αὐτοκράτορα εἶναι καί
[2, 23]	Κάτωνος δ' αὐτοὺς μεταδιδάξαντος ὕπατον	εἵλοντο	χωρὶς συνάρχου ὡς ἂν ἔχοι
[2, 117]	ἔτι δεόμενος ἐλάβετο καὶ τὸ	εἷμα	περισπάσας ἐπὶ τὸν τράχηλον εἷλκε,
[2, 4]	ὁ Κορνήλιος Λέντλος εἴποι πολλάκις	εἱμάρθαι	τρεῖς Κορνηλίους γενέσθαι Ῥωμαίων μονάρχους,
[2, 108]	εὐμηχάνως εἶπε τοῖς ἀσπασαμένοις· οὐκ	εἰμὶ	Βασιλεύς, ἀλλὰ Καῖσαρ, ὡς δὴ
[2, 116]	κινδυνεύσειε λαμπρῶς καὶ νῦν ἐπιθανατώτερον	εἴν	τὸ σημεῖον, αὖθις αὐτὸν ὁ
[2, 116]	μάντεως εἰπόντος θανάτου τὸ σημεῖον	εἶναι,	γελάσας ἔφη τοιοῦτον αὑτῷ καὶ
[2, 38]	τὸν ἐπιπεμφθέντα οἱ τῆς ἀρχῆς	εἶναι	διάδοχον καταλαβών, οὐ πάντας ἀμφ'
[2, 36]	τὰς Καίσαρος προκλήσεις, τότε νομίζοντες	εἶναι	δικαίας, ὅτε σφᾶς ὁ φόβος
[2, 135]	ἀγαπώντων ἁπάντων, φόνου μὲν οὐκ	εἶναι	δίκας ἐπὶ τῷ Καίσαρι, κύρια
[2, 39]	σφετέρους ἐγκατέμιξαν οἰκήτορας, ὄθεν Ἑλληνικὸν	εἶναι	δοκεῖ τὸ ἐπίνειον. Τὴν δ'
[2, 20]	τε ἄρχοντα ἱκανῆς καὶ φιλόδημον	εἶναι	δοκοῦντα καὶ τὴν βουλὴν ἄγοντα
[2, 132]	τοῦδε καὶ ὕστερον, ἂν ἄξιος	εἶναι	δοκῶ. Μᾶλλον οὖν ἔτι παρρησίᾳ
[2, 53]	περὶ πομπὰς καὶ θυσίας ὑπατικὰς	εἶναι.	Εἰδόσι δ' ὑμῖν ἐκφέρω δυνατώτατον
[2, 27]	αὑτὸν ἐπιστάτην αὐτῶν ἐπὶ πενταετὲς	εἶναι,	εἰδὼς μὲν οὐδὲν τούτων ἐσόμενον,
[2, 143]	ἐπιβουλεῦσαι Καίσαρι, παῖδα αὐτῷ γεγραμμένον	εἶναι.	Ἐπεὶ δὲ καὶ Πείσωνος τὸ
[2, 108]	καὶ ἐπήνεγκεν ἀξίους μὲν αὐτοὺς	εἶναι	θανάτου, μόνης δ' αὐτοὺς ἀφαιρεῖσθαι
[2, 92]	Πυθόμενος δ' ἐν Ῥώμῃ στάσιν	εἶναι	καὶ Ἀντώνιον τὸν ἵππαρχον αὑτοῦ
[2, 106]	μῆνα Ἰούλιον ἀντὶ Κυϊντιλίου μετωνόμασαν	εἶναι.	Καὶ νεὼς ἐψηφίσαντο πολλοὺς αὐτῷ
[2, 18]	Πομπήιον εἵλοντο τῆς ἀγορᾶς αὐτοκράτορα	εἶναι	καί οἱ καθάπερ ἐπὶ τῶν
[2, 86]	τὸν τάφον ἀνεκάθηρε γνώριμον αὖθις	εἶναι	καὶ τὰς εἰκόνας αὐτοῦ Πομπηίου
[2, 44]	αὐτοῖς ἐπιμαρτυρούντων ἀξίως σφῶν αὐτοκράτορας	εἶναι·	καὶ τήνδε τὴν τιμὴν οἱ
[2, 77]	μηδ' ἐσχάτω πάντων ἡττηθέντε ἔτι	εἶναι,	καὶ τοσόνδε πλῆθος ἀνδρῶν ἀγαθῶν
[2, 145]	οὐδενός, ἀλλά του δαιμόνων ἔργα	εἶναι.	Καὶ χρὴ τὸ παρὸν σκοπεῖν
[2, 106]	τὸ σῶμα ἱερὸς καὶ ἄσυλος	εἶναι	καὶ χρηματίζειν ἐπὶ θρόνων ἐλεφαντίνων
[2, 65]	νίκῃ· τὸ δ' ἐναντίον αἴσχιστον	εἶναι,	καταλιπεῖν φεύγοντα Καίσαρα καὶ τοῖς
[2, 1]	ὡς ἀγορανομῶν ἔτι καὶ στρατηγῶν	εἶναι	κατάχρεως καὶ τῷ πλήθει δαιμονίως
[2, 23]	μοναρχίαν διὰ τὸ μόνος ὕπατος	εἶναι	Κάτωνα μὲν ἐψηφίσατο, ἵνα μὴ
[2, 131]	κατεπατήσαμεν, οἱ τῶν ὀμωμοκότων ἄριστοι	εἶναι	λεγόμενοι. πρὸς δὲ τοὺς ἀμύνειν
[2, 32]	ὡς ἐπὶ πολέμου καταγγελίᾳ, διάδοχον	εἶναι	Λεύκιον Δομίτιον. Καὶ ὁ Δομίτιος
[2, 154]	τοὺς Βραχμᾶνας, οἳ δοκοῦσιν Ἰνδῶν	εἶναι	μετεωρολόγοι τε καὶ σοφοὶ καθὰ
[2, 25]	γενέσθαι, ἐτέχναζε δὲ ἐπὶ δυνάμεως	εἶναι,	μέχρι ὕπατος ἀποδειχθείη, καὶ τὴν
[2, 26]	γενόμενον καὶ παρὰ τοῦτο Ῥωμαῖον	εἶναι	νομιζόμενον, ὁ Μάρκελλος ἐφ' ὕβρει
[2, 50]	οἰκήματα πόλιν, ἀλλὰ τοὺς ἄνδρας	εἶναι	νομίζοντες· καὶ τόδε πράξαντες ὀξέως
[2, 39]	ἐς Δυρράχιον· ἣν Ἐπίδαμνόν τινες	εἶναι	νομίζουσι διὰ τοιάνδε ἄγνοιαν. Βασιλεὺς
[2, 26]	ὑπὸ ὀργῆς ἀνεκάλυπτε, τὰς πληγὰς	εἶναι	ξενίας σύμβολον. Καὶ φέρειν αὐτὰς
[2, 20]	εὐπρόσιτον ἢ ὄντα ἢ νομιζόμενον	εἶναι.	Ὁ δὲ τὴν προσδοκίαν τήνδε
[2, 79]	εὐβλήτους δι' ἀτρεμίαν οἷα σκοποὺς	εἶναι.	Ὃ καὶ τότε γενέσθαι· τὸ
[2, 102]	περιέθηκεν, ὃ Ῥωμαίοις ἔταξεν ἀγορὰν	εἶναι,	οὐ τῶν ὠνίων, ἀλλ' ἐπὶ
[2, 66]	ὠρέγοντο καὶ ἡγοῦντο πολέμῳ μὲν	εἶναι	παρὰ πολὺ ἀμείνους νεοστρατεύτων ἔτι
[2, 50]	καταλαβόντα. Ὃν ὑμεῖς μὲν ἐψηφίσασθε	εἶναι	πολέμιον, ὁ δὲ καὶ νῦν
[2, 39]	Ἐπίδαμνον. Τούτου θυγατριδοῦς Δύρραχος, νομιζόμενος	εἶναι	Ποσειδῶνος, ἐπίνειον ᾤκισε τῇ πόλει
[2, 110]	Καὶ λόγος ἄλλος ἐφοίτα, Σιβύλλειον	εἶναι	προαγόρευμα μὴ πρὶν ὑπακούσεσθαι Ῥωμαίοις
[2, 120]	Ἔτι γὰρ ᾤοντο τὸν δῆμον	εἶναι	Ῥωμαῖον ἀκριβῶς, οἷον ἐπὶ τοῦ
[2, 112]	γὰρ αὐτῷ καὶ παῖς ἐνομίζετο	εἶναι,	Σερουιλίας τῆς Κάτωνος ἀδελφῆς ἐρασθείσης
[2, 34]	ἐπὶ τοῖς κοινοῖς, εἰ δεήσειεν,	εἶναι	στρατιωτικά· ἔς τε τὰς πόλεις
[2, 55]	μακρόθεν ἴδοιεν αὐτῶν ἑκάτεροι, νομίζοντες	εἶναι	τὰ ἀλλήλων ἐφιλονίκουν ὡς ἐν
[2, 135]	ἐπὶ τῷ Καίσαρι, κύρια δὲ	εἶναι	τὰ πεπραγμένα αὐτῷ πάντα καὶ
[2, 44]	ἔργοις προσίεντο, νῦν δ' ὅρον	εἶναι	τῇδε τῇ εὐφημίᾳ πυνθάνομαι τὸ
[2, 33]	Πομπηίου στρατιὰν φύλακα σφῶν ἡγοῦντο	εἶναι,	τὴν δὲ Καίσαρος πολεμίαν. Καὶ
[2, 40]	τοὺς δ' ἐν Τάραντι, φύλακας	εἶναι	τῆς Ἰταλίας. Ἑτέρους δ' ἔπεμπεν
[2, 144]	καὶ οὐκ Ἀντωνίου τάδε φωνὴν	εἶναι	τιθέμενος ἀναγνώσομαι. Καὶ ἀνεγίνωσκε τῷ
[2, 53]	ἐκφέρω δυνατώτατον ἐν πολέμοις ἔργον	εἶναι	τὸ ἀδόκητον· φιλότιμον δὲ καὶ
[2, 37]	τὴν δύναμιν ἢ τὴν ἐλευθερίαν	εἶναι	τοῖς ἀνδράσιν, ἀλλὰ τοὺς ἄνδρας,
[2, 145]	ἤ, εἴ τις ἐπιβουλεύσειεν, ἐξώλεις	εἶναι	τοὺς οὐκ ἀμύναντας αὐτῷ. Ἐφ'
[2, 83]	εἰ καὶ παῖδές εἰσι, πατρικοὺς	εἶναι	τῷ Πομπηίῳ φίλους. ~Ὁ μὲν
[2, 141]	μήτε εἰρηνεύειν δυναμένους μήτε ἀδεεῖς	εἶναι	τῶν ἐξελαθέντων· ὁ γὰρ ἀλώμενος
[2, 140]	μέρος ᾤκιζον τοὺς ἐστρατευμένους, φύλακας	εἶναι	τῶν πεπολεμηκότων· καὶ οὐκ ἀρκούσης
[2, 67]	δ' οἳ καὶ τῷ πλέονες	εἶναι	τῶν πολεμίων, οἱ δὲ καὶ
[2, 27]	ἀγῶνος· οὐδὲν γὰρ ἐδόκει τότε	εἶναι	φοβερώτερον τῆς Πομπηίου διαφορᾶς. ~Ὁ
[2, 68]	γένος παρενεχθέντος τοῦ ὀνόματος ἡγεῖτο	εἶναἰ,	νεών τε αὐτῇ νικηφόρῳ χαριστήριον
[2, 150]	δὲ ἥ τε Ἰόνιος θάλασσα	εἶξε,	χειμῶνος μέσου πλωτὴ καὶ εὔδιος
[2, 131]	δὲ αὖθις· Ἐπέξιθι μόνος Βούλομαι,	εἶπε,	καὶ εὔορκόν ἐστί μοι καὶ
[2, 152]	Ἀλέξανδρόν τε καὶ Ἡφαιστίωνα θυόμενος	εἶπε	μὴ δεδιέναι, ἐκποδὼν γὰρ ἀμφοτέρους
[2, 115]	ἐχόντων, τῆς Κάσκα χειρὸς λαβόμενος	εἶπε·	Σὺ μὲν ὄντα με φίλον
[2, 127]	ἐς ἀσφάλειαν. Ὡς δέ τις	εἶπε	τὴν τούτων τιμὴν ὕβριν Καίσαρι
[2, 108]	καὶ τοῦ δήμου στενάξαντος, εὐμηχάνως	εἶπε	τοῖς ἀσπασαμένοις· οὐκ εἰμὶ Βασιλεύς,
[2, 93]	μὲν τῶν δωρεῶν ἐς ὄψιν	εἰπεῖν	αὐτοῦ παρόντος οὐδὲ ἐτόλμησαν ὑπὸ
[2, 112]	μετὰ σπουδῆς λέγεται τοῖς ἡγεμόσιν	εἰπεῖν	Βροῦτον, ὅπῃ δύναιντο, περισῴζειν. Ἀλλ'
[2, 119]	δὲ σφαγεῖς ἐβούλοντο μέν τι	εἰπεῖν	ἐν τῷ βουλευτηρίῳ, οὐδενὸς δὲ
[2, 137]	Ἃ δὴ περὶ τούτων ἔχομεν	εἰπεῖν,	ἐν ὑμῖν ἐροῦμεν, ὦ πολῖται,
[2, 51]	τῶν ἔργων ἁψώμεθα. Ὅσα γὰρ	εἰπεῖν	ἐπὶ τὴν ἕω καὶ τὸν
[2, 26]	ἐς τὸν δῆμον εὐχαριτώτατος καὶ	εἰπεῖν	ἱκανώτατος. Τούτων ὁ Καῖσαρ Κλαύδιον
[2, 149]	ὀλίγον· τὴν δὲ Ἀσίαν σχεδὸν	εἰπεῖν	ὅλην ἐπέ δραμε. Καὶ ὡς
[2, 133]	δυνάστας. Πάντα γὰρ δὴ σχεδὸν	εἰπεῖν,	ὅσα ἐξ ἠοῦς ἐπὶ δύσιν
[2, 149]	τὴν Ἀλεξάνδρου τύχην καὶ δύναμιν	εἰπεῖν,	ὅσην εἶδε γῆν, ἐκτήσατο καὶ
[2, 8]	τὰς φιλοτιμίας· ὅτε φασὶν αὐτὸν	εἰπεῖν,	ὅτι δέοιτο δισχιλίων καὶ πεντακοσίων
[2, 104]	ἐνίκησεν, ὅτε καὶ φασὶν αὐτὸν	εἰπεῖν,	ὅτι πολλάκις μὲν ἀγωνίσαιτο περὶ
[2, 62]	Ὃ καὶ τὸν Καίσαρά φασιν	εἰπεῖν,	ὅτι σήμερον ἂν ὁ πόλεμος
[2, 93]	Κελεύσαντος δ' ὅ τι θέλοιεν	εἰπεῖν,	περὶ μὲν τῶν δωρεῶν ἐς
[2, 1]	Καῖσαρ ἦν ἔτι νέος, δεινὸς	εἰπεῖν	τε καὶ πρᾶξαι, τολμῆσαί τε
[2, 2]	ἦρχεν ἀντ' αὐτοῦ, ἀνὴρ ἥδιστος	εἰπεῖν	τε καὶ ῥητορεῦσαι, Κατιλίνας δ'
[2, 60]	βέλει καὶ προπηδήσας κατέσεισεν ὡς	εἰπεῖν	τι βουλόμενος. Σιωπῆς δ' αὐτῷ
[2, 142]	καὶ βοή, καὶ τῶν ὑπάτων	εἰπεῖν	τι βουλομένων οὐκ ἀνασχόμενοι δεξιώσασθαι
[2, 143]	ἰδὼν οὐ μεθῆκεν, ἀλλὰ ἡἡρημένος	εἰπεῖν	τὸν ἐπιτάφιον οἷα ὕπατος ὑπάτου
[2, 91]	συνδραμοῦσιν· ὅτε καί φασιν αὐτὸν	εἰπεῖν·	Ὦ μακάριε Πομπήιε, τοιούτοις ἄρα
[2, 112]	διαιτῶν λέγεται πρὸς τοὺς φίλους	εἰπεῖν,	ὡς τὰ μὲν δίκαια Κάσσιος
[2, 55]	τὰ τῶν πολεμίων ἔχοιεν, καθάπερ	εἶπεν,	ἀγνοοῦντος ἔτι Πομπηίου. Εἰ δὲ
[2, 122]	τὸ μέσον, οὐδὲν ταπεινὸν οὐδέτερος	εἶπεν,	ἀλλ' ὡς ἐπὶ καλοῖς ὁμολογουμένοις
[2, 37]	αὐτῆς ἀναγαγεῖν· Ὁ δὲ ἕξετε,	εἶπεν,	ἂν ἐπακολουθῆτέ μοι καὶ μὴ
[2, 35]	περάσειε. Καὶ πρὸς τοὺς παρόντας	εἶπεν	ἀνενεγκών· Ἡ μὲν ἐπίσχεσις, ὦ
[2, 85]	συνεδρεύοντα αὐτοκράτορι, ἐπιστραφεὶς ἐς αὐτὸν	εἶπεν·	Ἆρά σε γινώσκω, συστρατιῶτα; Καὶ
[2, 31]	ὡς ἐπὶ ψευδέσι τοῦ Κουρίωνος	εἶπεν·	Εἰ κωλύομαι ψήφῳ κοινῇ τὰ
[2, 131]	μέχρι πολλοῦ, ἀνενεγκὼν δέ ποτε	εἶπεν·	Ἐνταῦθα χθὲς μετὰ Καίσαρος ἱστάμην,
[2, 52]	παραγγελλόμενα χωροῦντες. ~Ὁ μὲν ὧδε	εἶπεν,	ὁ δὲ στρατὸς ἅπας καὶ
[2, 136]	οἱ τὴν βουλὴν ἀξιώσας συναγαγεῖν,	εἶπεν·	Οἱ τύραννον λέγοντες ἕνα ἀνῃρηκέναι
[2, 61]	ὁ δὲ οὐχ ἥσθη, ἀλλ'	εἶπεν,	Οἵοις θηρίοις μαχόμεθα. Ὁ μὲν
[2, 41]	καὶ τοῖς ἐχθροῖς ἐνσημαινόμενος φιλανθρωπίαν	εἶπεν,	ὅτι καὶ Λεύκιον Δομίτιον ἑλὼν
[2, 64]	δ' ἐς μὲν τὸ πλῆθος	εἶπεν,	ὅτι μετὰ βελτιόνων καιρῶν αὐτοὺς
[2, 98]	ἀναπαύεσθαι χωρὶς ξιφιδίου, ἀξιοπιστότερον ἔτι	εἶπεν·	Οὐ γὰρ ἔστι μοι θέλοντι
[2, 140]	~Ἐπισημηναμένων δὲ πολλῶν Εὖ γε,	εἶπεν,	ὦ ἄνδρες, τοῖς ἄλλοις ἐποιήσατε
[2, 145]	τὸ Καπιτώλιον ἀνασχών, Ἐγὼ μέν,	εἶπεν,	ὦ Ζεῦ πάτριε καὶ θεοί,
[2, 48]	ἔτους πλησιάζουσαν. Ὁ δὲ δῆμος	εἵπετο	παρακαλῶν συμβῆναι Πομπηίῳ· οὐ γὰρ
[2, 144]	ἀγανακτήσει, ἔνθα μὲν τὸ ψήφισμα	εἴποι	Πατέρα πατρίδος, ἐπιλέγων· Τοῦτο ἐπιεικείας
[2, 4]	ἤλεγχον, ὡς ὁ Κορνήλιος Λέντλος	εἴποι	πολλάκις εἱμάρθαι τρεῖς Κορνηλίους γενέσθαι
[2, 123]	Καίσαρος ἀφαιρεθέντες ἠλῶντο. ~Τοιάδε μὲν	εἶπον	οἱ περὶ τὸν Κάσσιον καὶ
[2, 124]	δόξαν αὐτοῖς ὁ Ἀντώνιος τοὺς	εἰπόντας	ἠμείψατο· Κατὰ μὲν ἔχθραν ἰδίαν
[2, 116]	σπλάγχνοις ἔλειπε. Καὶ τοῦ μάντεως	εἰπόντος	θανάτου τὸ σημεῖον εἶναι, γελάσας
[2, 153]	Ἰβηρίαν γεγονέναι. Τοῦ δὲ μάντεως	εἰπόντος	καὶ τότε αὐτὸν κινδυνεῦσαι καὶ
[2, 153]	παρόντι. Τοῦ δὲ τὸ ἰαμβεῖον	εἰπόντος,	ὅτι μάντις ἄριστος, ὅστις εἰκάζει
[2, 152]	λέγοι τὸ σημεῖον· τοῦ δὲ	εἰπόντος,	ὅτι τὰ ὕστατα λέγει, αὖθις
[2, 127]	περιόντων προτιθέναι. Ἑτέρου δὲ ἐγκρατῶς	εἰπόντος,	ὅτι χρὴ δύο τῶνδε πάντως
[2, 135]	ὁμολογοῖεν ἐν χάριτος μέρει. ~Τοιαῦτα	εἰπόντος	τοῦ Ἀντωνίου σὺν ἀνατάσει τε
[2, 70]	ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, πολλῶν ἀμφίλογα	εἰπόντων	ἑπομένῳ μάλιστα Ῥωμαίων τοῖς τὰ
[2, 24]	πολλοῦ τῆς πολιτείας. ~Τοιαῦτα δ'	εἰπὼν	ἐκύρου τὸν νόμον, καὶ πλῆθος
[2, 31]	ὡς ὕπατος διοικήσω. καὶ τάδε	εἰπὼν	ἐξέδραμε τῆς βουλῆς ἐς τὰ
[2, 33]	μήτε μύσος ἐργασάμενοι. Ταῦτα δ'	εἰπὼν	ἐξέτρεχεν ὥσπερ ἔνθους, πολέμους καὶ
[2, 64]	ἐς ὁμοίας ἀπορίας. Καὶ τάδε	εἰπὼν	ἐς Ἀπολλωνίαν εὐθὺς μετῄει καὶ
[2, 132]	δὲ ὅμως, ὃ βούλεσθε. Καὶ	εἰπὼν	ἐς τὸ βουλευτήριον ἀνέτρεχεν, ἐν
[2, 104]	καὶ τοῖς ἀμφ' αὐτὸν ἡγεμόσιν	εἰπών·	ἔσται τοῦτο τέλος ἐμοί τε
[2, 55]	δι' ὅλου θέρους πεπονημένοις. Τοσαῦτα	εἰπὼν	ἦγε συντόμως ἐπὶ τὸ Δυρράχιον
[2, 37]	οἰκήματα. Ὁ μὲν δὴ τοσάδε	εἰπὼν	καὶ ἀπειλήσας τοῖς ἐπιμένουσιν, εἰ
[2, 22]	μὲν οὐ βουλεῦσαι τὸ ἔργον	εἰπών	νοὐ γὰρ ἂν μετὰ σκευῆς
[2, 35]	δὲ διάβασις πᾶσιν ἀνθρώποις. Καὶ	εἰπὼν	οἷά τις ἔνθους ἐπέρα σὺν
[2, 116]	Καλπουρνίαν ἦλθε καὶ τοσόνδε μόνον	εἰπών,	ὅτι χρῄζοι Καίσαρος ὑπὲρ ἔργων
[2, 91]	χάρακι τοῦ Φαρνάκους καὶ τοσόνδε	εἰπών·	Οὐ γὰρ αὐτίκα δώσει δίκην
[2, 98]	κατασχόντα ἐκτρῖψαι; Πολλά τε ὅμοια	εἰπὼν	παρήγαγεν αὐτοὺς παραθεῖναι τὸ ξιφίδιον.
[2, 146]	αὐτῷ καὶ θρῆνον ἐπᾴδοντες. ~Τοιάδε	εἰπὼν	τὴν ἐσθῆτα οἷά τις ἔνθους
[2, 81]	ἐπὶ τὸν χάρακα ἡμῶν; καὶ	εἰπὼν	τήν τε στολὴν ἐνήλλαξε καὶ
[2, 69]	ἀθρόως ἐκπεσεῖσθαι. Τοσοῦτον δ' οὖν	εἰπὼν	τοῖς φίλοις, ὅτι ἥδε ἡ
[2, 43]	τοῖς Πομπηίου στρατιώταις ἅπασι. Τοσάδε	εἰπὼν	τοὺς μὲν ἀπέλυεν ἀπαθεῖς, αὐτὸς
[2, 75]	ἐκείνων σταθμεῦσαι. ~Ὁ μὲν τοσάδε	εἰπὼν	φυλακὴν ὅμως τῶν σκηνῶν κατέπεμπε
[2, 138]	δὴ μηδὲν ἔτι εἰς δουλείαν	εἰργάζετο	ὁ Καῖσαρ, ἐπιωρκήσαμεν· εἰ δὲ
[2, 58]	ἐπεμέμφοντο ὡς στρατιώτῃ πρέπον ἔργον	εἰργασμένον,	οὐ στρατηγῷ. Ὁ δ' οὐκέτι
[2, 17]	καὶ Βρεττανοῖς πολλὰ καὶ λαμπρὰ	εἰργασμένος,	ὅσα μοι περὶ Κελτῶν λέγοντι
[2, 91]	ἠπείγετο. Ὁ δὲ ἤδη μὲν	εἴργαστο	πολλὰ καὶ περιεσπάκει τινὰ Ῥωμαίων
[2, 57]	μὲν δὴ ποταμὸν ὁ κυβερνήτης	εἰρεσίᾳ	βιαζόμενος ἔπλει· ὡς δ' ἐπὶ
[2, 145]	τῷδε μάλιστα προφανῶς ἐς αὐτὴν	εἰρημένῳ	γενομένου, ἐπικαταψήχων αὐτὴν ὁ Ἀντώνιος
[2, 141]	σημείοις καὶ συντάξει στρατιωτικῇ, μήτε	εἰρηνεύειν	δυναμένους μήτε ἀδεεῖς εἶναι τῶν
[2, 109]	ἡγούμενος ἄνευ πολεμικῆς ἀρχῆς ἐν	εἰρήνῃ	βαρὺ καὶ δυσχερὲς διαπεπρᾶχθαι, λέγεται
[2, 121]	δ' ἐπὶ συμφέροντι κοινῷ τὴν	εἰρήνην	ἐπεβόων καὶ θαμινὰ τοὺς ἄρχοντας
[2, 27]	ὑπόπτων οὔπω τῇ πόλει τὴν	εἰρήνην	ἔσεσθαι βεβαίαν, εἰ μὴ πάντες
[2, 131]	ἔφη· Βουλόμεθα. Ἀλλὰ ποίαν λέγετε	εἰρήνην;	Ἢ ποίοις ὅρκοις ἀσφαλὴς ἔσται;
[2, 121]	ἐπινοοῦντες· οὐ γὰρ ἔσεσθαι τὴν	εἰρήνην	μὴ γενομένης αὐτοῖς ἀμνηστίας. Ὧδε
[2, 131]	Καίσαρι, Ἀντανεβόησαν οἱ μισθωτοί. Τὴν	εἰρήνην	τῇ πόλει. Ὁ δὲ τούτοις
[2, 139]	φασίν, ἔτι ὅρκος ἐς ἀσφάλειαν	εἰρήνης	ἂν γένοιτο; Εἰ μὲν οὐ
[2, 137]	ἐπιορκίαν καὶ ἐς αἰτίαν ἀπορίας	εἰρήνης	ἀσφαλοῦς. Ἃ δὴ περὶ τούτων
[2, 130]	παρακαλούντων, τοῖς μὲν περὶ τῆς	εἰρήνης	ἔφη· Περὶ τούτου σκοποῦμεν, ὡς
[2, 121]	τι πλέον ἢ περὶ τῆς	εἰρήνης	μόνης αὖθις παρεκάλουν. ~Ἐπεὶ δὲ
[2, 130]	καὶ τῶν πλεόνων περὶ τῆς	εἰρήνης	παρακαλούντων, τοῖς μὲν περὶ τῆς
[2, 91]	διακοσίων γενομένῳ πρέσβεις ἔπεμπεν ὑπὲρ	εἰρήνης,	στέφανόν τε χρύσειον αὐτῷ φέροντας
[2, 132]	διὰ τὴν ἱερωσύνην ὑπὲρ τῆς	εἰρήνης	τῶν μισθωτῶν ἐνισταμένων, Ἀσεβὲς μέν,
[2, 154]	Κλεοπάτραν. Ὅθεν ἄρα καὶ τῶν	εἰρηνικῶν	πολλὰ Ῥωμαίοις διωρθώσατο καὶ τὸν
[2, 35]	σὺν ὀλίγοις τοῖς μάλιστα εὐτολμοτάτοις,	εἰρηνικῶς	ἐσταλμένοις, προύπεμπεν ἐσελθεῖν ἐς Ἀρίμινον
[2, 17]	ὅσα μοι περὶ Κελτῶν λέγοντι	εἴρηται,	πλούτου γέμων ἐς τὴν ὅμορον
[2, 153]	ἐσιόντι, καθά μοι πρὸ βραχέος	εἴρηται,	τὰ αὐτὰ σημεῖα γίγνεται· καὶ
[2, 30]	ἐλάμβανον· ἐδίδου γὰρ ἀφειδῶς, θεραπεύων	εἰς	ἃ ἐβούλευεν· οἱ δὲ καὶ
[2, 42]	ἐν ταῖς στρατοπεδείαις ἐπιμιξίαι τε	εἰς	ἀλλήλους ἐγίγνοντο συνεχεῖς καὶ λόγοι
[2, 66]	ἔτι ὄντων δέκα ἔτεσιν ἠσκημένοι,	εἰς	δὲ ταφρείας ἢ περιτειχίσεις ἢ
[2, 138]	~Εἰ μὲν δὴ μηδὲν ἔτι	εἰς	δουλείαν εἰργάζετο ὁ Καῖσαρ, ἐπιωρκήσαμεν·
[2, 30]	Καίσαρι δ' ἔρρωτο πᾶς ἀνὴρ	εἰς	προθυμίαν καὶ πόνους ὑπό τε
[2, 70]	ἀλλότρια καὶ ὀλίγην ἐν αὐτοῖς	εἰς	προσθήκην χώραν ἔχοντα, Καίσαρι μὲν
[2, 116]	ἐπανελθεῖν ἀπὸ τοῦ βουλευτηρίου, οὐκ	εἰς	τέλος ἄρα τὰ γιγνόμενα πάντα
[2, 131]	οἱ πόρρω συνεστῶτες κατελθεῖν αὐτὸν	εἰς	τὴν ἀγορὰν ἠξίουν, ἵνα ὁμαλῶς
[2, 128]	στρατοπέδων ἡγεμονίας ὑπὸ τοῦ Καίσαρος	εἰς	τὸ μέλλον ᾑρημένους ςὡς γὰρ
[2, 44]	δὲ καρτερᾶς γενομένης Κουρίωνος μὲν	εἷς	ἀνὴρ ἔπεσεν, Οὐάρου δὲ ἑξακόσιοι,
[2, 62]	ἄπρακτοι· τοσοῦτος αὐτοῖς τάραχος ἐνεπεπτώκει.	Εἷς	δὲ καὶ στρέψας τὸ σημεῖον
[2, 58]	εἴη διαβατός, τῶν τις Καίσαρος	εἷς	ἐπιδραμὼν τοὺς δύο ἀνεῖλε. Καὶ
[2, 61]	ἐποίουν. Γίγνεται δ' αὐτοῖς ἀγὼν	εἷς	μέγας ἐν ᾧ Πομπήιος τρέπεταί
[2, 130]	καὶ σιγὴ κεκραγότων μόλις ἐγίγνετο,	εἷς	μέν τις ἐβόησεν, εἴτε κατὰ
[2, 126]	πόλιν διαταράξαι· Λέπιδος δὲ ὅμως	εἰσήγαγε.	Πλησιαζούσης δὲ τῆς ἡμέρας οἵ
[2, 27]	μὴ ἄφνω μετατιθέμενος γίγνοιτο κατάφωρος,	εἰσηγεῖτο	βαρυτάτας ὁδῶν πολλῶν ἐπισκευάς τε
[2, 26]	Οὕτω μὲν ὑβριστικῶς ὁ Μάρκελλος,	εἰσηγεῖτο	δὲ ἤδη καὶ διαδόχους αὐτῷ
[2, 84]	διδάσκαλος ὢν τοῦ παιδός, ἀθέμιστον	εἰσηγεῖτο	ἔργον, ἐνεδρεῦσαι καὶ κτεῖναι Πομπήιον
[2, 12]	Ἐνισταμένων δὲ πολλῶν καὶ Κάτωνος,	εἰσηγεῖτο	μὲν ὁ Καῖσαρ θάνατον τῷ
[2, 27]	πρόφασιν τῆς διαφορᾶς, Κλαύδιος δ'	εἰσηγεῖτο	πέμπειν Καίσαρι διαδόχους ἐπὶ τὰ
[2, 31]	φόβος ἁπάντων, καὶ ὁ Κλαύδιος	εἰσηγεῖτο	τὴν ἐν Καπύῃ στρατιὰν ἀπαντᾶν
[2, 25]	εὐφήμει, τοὺς δὲ δημάρχους ἔπεισεν	εἰσηγήσασθαι	νόμον ἐξεῖναι Καίσαρι δευτέραν ὑπατείαν
[2, 122]	δ' οἳ καὶ λέγουσιν αὐτὸν	εἰσηγήσασθαι	τὴν ἡμέραν θέσθαι τῇ πόλει
[2, 107]	εὔχοντο δὲ σφίσιν ἐπιεικῆ γενέσθαι.	~Εἰσὶ	δ' οἳ καὶ βασιλέα προσειπεῖν
[2, 69]	θεράποντες αὐτοῖς δαῖτα λαμπροτάτην ἐπόρσυνον·	εἰσὶ	δ' οἳ καὶ περὶ τῆς
[2, 67]	περὶ τὸ Δυρράχιον εὐπραγήμασιν ἐπηρμένοι,	εἰσὶ	δ' οἳ καὶ τῷ πλέονες
[2, 83]	βασιλεύοντας αὐτῆς, εἰ καὶ παῖδές	εἰσι,	πατρικοὺς εἶναι τῷ Πομπηίῳ φίλους.
[2, 20]	τῇ Ἰταλίᾳ πόλιν οἰκίσαι, καὶ	εἰσὶν	ἀπὸ Ῥώμης ἐς αὐτὴν στάδιοι
[2, 133]	Καίσαρος, ὧν ἔτι πολλαὶ μυριάδες	εἰσὶν	ἐν τῇ πόλει, τί νομίζετε
[2, 73]	μὴ νικῶντες οὐδ' ἐπανήξειν. Οἵδε	εἰσίν,	ὦ ἄνδρες, ἐφ' οὓς ἐξ
[2, 153]	ἤδη παρεκάλουν οἱ Χαλδαῖοι τὴν	εἴσοδον	ἐπισχεῖν ἐν τῷ παρόντι. Τοῦ
[2, 80]	παρ' ἀνδρὸς ἐκμανθάνων τὸ κήρυγμα	εἱστήκει·	καὶ σύμβολον ἤδη τοῦτο τῶν
[2, 127]	εἰδὼς οὐκ ἐλευσομένους· οὐδὲ ἦλθον.	Εἶτα	ἐπὶ διαπείρᾳ τῆς βουλῆς οἱ
[2, 117]	μετὰ δὲ τὴν Βρούτου πληγήν,	Εἴτε	ἀπογινώσκοντα ἤδη, τὸ ἱμάτιον περικαλύψασθαι
[2, 110]	εὐφήμουν οὐ προσέμενον. ~Ὁ δέ,	εἴτε	ἀπογνούς, εἴτε κάμνων καὶ ἐκκλίνων
[2, 112]	Βροῦτον, ὅπῃ δύναιντο, περισῴζειν. Ἀλλ'	εἴτε	ἀχάριστος ὢν ὁ Βροῦτος, εἴτε
[2, 111]	ἐχθροὶ κατέκανον ἐν τῷ βουλευτηρίῳ,	εἴτε	διὰ ζῆλον εὐτυχίας τε καὶ
[2, 30]	οὕτως ἔλεγον, εἴθ' ὑπὸ ἀγνοίας	εἴτε	διεφθαρμένοι, Καίσαρι δ' ἔρρωτο πᾶς
[2, 21]	ἐκείνοις, ἐς τὸ βουλευτήριον ἐκόμισαν,	εἴτε	ἐπὶ τιμῇ, βουλευτικοῦ γένους ὄντα,
[2, 85]	μᾶλλον ὑπώπτευε· καὶ τὸν Σεμπρώνιον	εἴτε	ἐπιγινώσκων Ῥωμαῖον ὄντα καὶ ἐστρατευμένον
[2, 21]	ἐπὶ τιμῇ, βουλευτικοῦ γένους ὄντα,	εἴτε	ἐς ὄνειδος τῆς βουλῆς τοιάδε
[2, 124]	φιλίας ἕνεκα εἴτε τῶν ὀμωμοσμένων,	εἴτε	καὶ ἀρχῆς ὀρεγόμενοι καὶ νομίζοντες
[2, 110]	προσέμενον. ~Ὁ δέ, εἴτε ἀπογνούς,	εἴτε	κάμνων καὶ ἐκκλίνων ἤδη τήνδε
[2, 130]	ἐγίγνετο, εἷς μέν τις ἐβόησεν,	εἴτε	κατὰ γνώμην ἰδίαν εἴτε παρεσκευασμένος·
[2, 21]	τοῦ Μίλωνος ἐπιδραμὼν τῷ Κλωδίῳ,	εἴτε	κεκελευσμένος εἴθ' ὡς ἐχθρὸν δεσπότου
[2, 110]	τισὶν ἐχθροῖς τῆς πόλεως ἀφιστάμενος,	εἴτε	νόσημα τοῦ σώματος θεραπεύων, ἐπιληψίαν
[2, 69]	εὐτυχεστάτῳ γενομένῳ τὸ δύσθυμον ἐνεπεπτώκει,	εἴτε	ὅτι τὰ συμφέροντα κρίνων οὐκ
[2, 48]	παραιτησάμενος τὴν ἀρχὴν ὡς ἐπίφθονον	εἴτε	οὐ χρῄζων, ἄρξας ἐπὶ ἕνδεκα
[2, 48]	οὔτε προχειροτονοῦντος ἄρχοντος. Ὁ δέ,	εἴτε	παραιτησάμενος τὴν ἀρχὴν ὡς ἐπίφθονον
[2, 130]	ἐβόησεν, εἴτε κατὰ γνώμην ἰδίαν	εἴτε	παρεσκευασμένος· Φυλάσσεσθε παθεῖν ὅμοια. Καὶ
[2, 112]	εἴτε ἀχάριστος ὢν ὁ Βροῦτος,	εἴτε	τὰ τῆς μητρὸς ἁμαρτήματα ἀγνοῶν
[2, 125]	ἀρχῆς ἐς τὸν Ἀντώνιον μετεκομίζετο,	εἴτε	τῆς γυναικὸς αὐτὰ τῆς Καίσαρος
[2, 69]	ἑαυτοῦ δόξης ἐς τότε ἀηττήτου·	εἴτε	τι καὶ μαντικώτερον αὐτὸν πλησιάζοντος
[2, 110]	τήνδε τὴν πεῖραν ἢ διαβολήν,	εἴτε	τισὶν ἐχθροῖς τῆς πόλεως ἀφιστάμενος,
[2, 85]	Ῥωμαῖον ὄντα καὶ ἐστρατευμένον ἑαυτῷ,	εἴτε	τοπάζων ἐκ τοῦ μόνον ἑστάναι,
[2, 125]	ἐς ἀκινδυνοτέραν τὴν Ἀντωνίου μεταφερούσης,	εἴτε	τοῦ Ἀντωνίου κελεύσαντος. ~Γιγνομένων δὲ
[2, 112]	στρατηγίας, ἣ τῶν ἄλλων προτιμᾶται,	εἴτε	τῷ ὄντι φιλοτιμούμενοι περὶ αὐτήν,
[2, 124]	μοι προείρηται, εἴτε φιλίας ἕνεκα	εἴτε	τῶν ὀμωμοσμένων, εἴτε καὶ ἀρχῆς
[2, 112]	ἀγνοῶν ἢ ἀπιστῶν ἢ αἰδούμενος,	εἴτε	φιλελεύθερος ὢν ἄγαν καὶ τὴν
[2, 124]	ἀμύνειν Καίσαρι, ὥς μοι προείρηται,	εἴτε	φιλίας ἕνεκα εἴτε τῶν ὀμωμοσμένων,
[2, 58]	τὸ συμβὰν ἡγούμενος. Αἰτίαν δ'	εἶχε	παρὰ πᾶσι καιρὸν ἄριστον ἐκλιπεῖν.
[2, 27]	τῶνδε, ὡς προσεδόκησεν, ὁ μὲν	εἶχε	τὴν πρόφασιν τῆς διαφορᾶς, Κλαύδιος
[2, 70]	τοῦ ἀκριβοῦς· ὅπως δ' οὖν	εἶχε,	τοῖσδε μάλιστα τοῖς ἐξ Ἰταλίας
[2, 99]	συγγραφὴν ἀνεγίνωσκε. ~Καὶ ἐπεὶ τέλος	εἶχε	τῷ Πλάτωνι ὁ λόγος, ἀναπαύεσθαι
[2, 17]	δ' ἐς τὴν ἡγεμονίαν ὧν	εἶχεν	ἐθνῶν, ἄλλην ἐπιψηφισθῆναι πενταετίαν. Ὧδε
[2, 28]	μὲν δὴ τέχνη τῶν γεγραμμένων	εἶχεν	εὐπρέπειάν τε τῷ Πομπηίῳ καὶ
[2, 29]	Καὶ ἡ βουλὴ ὑπόπτως μὲν	εἶχεν	ἤδη πρὸς ἀμφοτέρους, δημοτικώτερον δ'
[2, 66]	αὐτῷ φέρειν· Καῖσαρ δὲ μόνον	εἶχεν,	ὅ τι μόλις εὕροι καὶ
[2, 38]	ἦν ἐν Ἰβηρίᾳ καὶ παρασκευῆς	εἶχεν	ὡς ὁρμήσων, ὅπῃ ποτ' ἂν
[2, 103]	τῷ Πομπηίῳ· καὶ τέταρτον ἔτος	εἶχον	ἐν τοῖς γυμνασίοις καὶ γνώμην
[2, 62]	πολεμίοις, εἰ τὸν νικᾶν ἐπιστάμενον	εἶχον.	~Ὁ δὲ Πομπήιος τήν τε
[2, 141]	λαβεῖν, ἣν δὴ καὶ ἑτέρωθεν	εἶχον	παρασχεῖν, ἀλλ' ὅπως ἐχθροὺς ἐφεδρεύοντας
[2, 109]	διαθέων τότε γυμνὸς ἀληλιμμένος, ὥσπερ	εἰώθασιν	οἱ τῆσδε τῆς ἑορτῆς ἱερέες,
[2, 115]	τις περὶ αὐτὸ οἴκων ἔσεσθαι,	εἰωθὸς	ἐπὶ ταῖς θέαις ὧδε γίγνεσθαι.
[2, 36]	ὕπατοι πυνθανόμενοι τὸν Πομπήιον οὐκ	εἴων	ἐπὶ τῆς ἑαυτοῦ γνώμης ἐμπειροπολέμως
[2, 127]	τιμὴν ὕβριν Καίσαρι φέρειν, οὐκ	εἴων	ἔτι τὸν τεθνεῶτα τῶν περιόντων
[2, 151]	αὐτῶν ἑκατέρου, ἀλλὰ τοῦ μὲν	ἐκ	βασιλείας ἠσκημένης ὑπὸ Φιλίππῳ, τοῦ
[2, 114]	ὃ καὶ περὶ Ῥωμύλον τυραννικὸν	ἐκ	βασιλικοῦ γενόμενον ἐλέγετο συμβῆναι. Δόξειν
[2, 122]	τοῖς καθελοῦσι τοὺς βασιλέας, οὐκ	ἐκ	βίας ἄρχοντας ὥσπερ ὁ Καῖσαρ,
[2, 39]	τοῖς ὑπάτοις προαπάγειν ἐς Ἤπειρον	ἐκ	Βρεντεσίου, καὶ διέπλευσαν οἵδε αὐτίκα
[2, 56]	νεοστρατεύτους, ὁ δὲ Καῖσαρ τοὺς	ἐκ	Βρεντεσίου περιμένων. Νομίσας δ' ἔαρος
[2, 32]	~Ὁ δ' ἄρτι τὸν ὠκεανὸν	ἐκ	Βρεττανῶν διεπεπλεύκει καὶ ἀπὸ Κελτῶν
[2, 137]	δημοκρατουμένων πράξομεν. Ἐπειδὴ Γάιος Καῖσαρ	ἐκ	Γαλατίας ἐπὶ τὴν πατρίδα ἤλασε
[2, 49]	ἱππέες τέ τινες Κελτῶν καὶ	ἐκ	Γαλατίας ἕτεροι τῆς ἑῴας Κομμαγηνοί
[2, 49]	καὶ τούτοις ὅσοι συνετάσσοντο ἱππέες,	ἐκ	δὲ Παρθυαίων δύο, τῶν σὺν
[2, 82]	ἱππέων ἀμφὶ τεσσαράκοντα τῶν ἐπιφανῶν·	ἐκ	δὲ τῆς ἄλλης στρατιᾶς οἱ
[2, 113]	μὲν ἐκ τῶν οἰκείων σφίσιν,	ἐκ	δὲ τῶν αὐτοῦ φίλων Καίσαρος
[2, 82]	ἑτέροις δοκεῖ, χίλιοι καὶ διακόσιοι,	ἐκ	δὲ τῶν Πομπηίου βουλευταὶ μὲν
[2, 2]	στασιώτης καὶ ζηλωτὴς μάλιστα γεγονώς,	ἐκ	δὲ φιλοτιμίας καὶ ὅδε ἐς
[2, 18]	στρατῷ· μύριοι γὰρ οὐδ' ἐντελεῖς	ἐκ	δέκα μυριάδων ἐς Συρίαν διέφυγον.
[2, 150]	διενήχετο λανθάνων ἐπὶ πολύ, μόνην	ἐκ	διαστήματος ἀνίσχων τὴν ἀναπνοήν, μέχρι
[2, 35]	Ἀρίμινον, ἑπομένων οἱ τῶν ἱππέων	ἐκ	διαστήματος. Δρόμῳ δ' ἐλθὼν ἐπὶ
[2, 125]	ἀρχὰς ἐκέλευσε νυκτοφυλακεῖν τὴν πόλιν,	ἐκ	διαστήματος ἐν μέσῳ προκαθημένας ὥσπερ
[2, 3]	κτεῖναι Κικέρωνα καὶ τὴν πόλιν	ἐκ	διαστημάτων πολλῶν νυκτὸς ἐμπρῆσαι μιᾶς
[2, 3]	ὁ Κικέρων τήν τε πόλιν	ἐκ	διαστημάτων φρουραῖς διελάμβανε καὶ τῶν
[2, 151]	καὶ καλοί. Καὶ τὸ γένος	ἐκ	Διὸς ἤστην ἑκάτερος, ὁ μὲν
[2, 106]	ταῖς εἰκόσι ποικίλα, καὶ στέφανος	ἐκ	δρυὸς ἦν ἐπ' ἐνίαις ὡς
[2, 69]	συνετάρασσε, μέλλοντα τῆς ἡμέρας ἐκείνης	ἐκ	δυναστείας τοσῆσδε ἀθρόως ἐκπεσεῖσθαι. Τοσοῦτον
[2, 60]	ἀριστείοις πολλοῖς ἐτίμησεν, αὐτὸς δ'	ἐκ	Δυρραχίου τινὸς αὐτῷ πρασσομένης προδοσίας,
[2, 150]	ἰσχύν, γῆς ἤδη καὶ θαλάσσης	ἐκ	δύσεων ἐπὶ τὸν ποταμὸν Εὐφράτην
[2, 61]	~Καίσαρι μὲν δὴ οὐδὲν ἦν	ἐκ	θαλάσσης διὰ Πομπήιον ναυκρατοῦντα· ἐλίμαινεν
[2, 61]	τὰ στρατόπεδα ἑνὶ τείχει περιλαβὼν	ἐκ	θαλάσσης ἐς θάλασσαν ἀποτειχίσαι, ὡς
[2, 118]	φόνος, οὐ προβεβουλευμένος, ἀλλ' οἷος	ἐκ	θορύβου πολιτικοῦ καὶ ἀγνωσίας τῶν
[2, 38]	ὀξέως, ὁ Πομπήιος ἐς Νουκερίαν	ἐκ	Καπύης καὶ ἐκ Νουκερίας ἐς
[2, 32]	Δομίτιος εὐθὺς ἐξῄει μετὰ τετρακισχιλίων	ἐκ	καταλόγου. ~Ἀντωνίου δὲ καὶ Κασσίου
[2, 64]	εἰ μὴ διώκειν ὅλως ὑπερεῖδεν	ἐκ	καταφρονήσεως, μέχρι Καῖσαρ ἑπτὰ συντόνως
[2, 41]	ἀμυνεῖται, διέπλευσεν ἐς Κέρκυραν καὶ	ἐκ	Κερκύρας ἐς Πομπήιον· ὁ δὲ
[2, 147]	τὸ λέχος ἀνδρείκελον αὐτοῦ Καίσαρος	ἐκ	κηροῦ πεποιημένον· τὸ μὲν γὰρ
[2, 83]	τοῦ πολυανδρίου. ~Ὁ δὲ Πομπήιος	ἐκ	Λαρίσσης ὁμοίῳ δρόμῳ μέχρι θαλάσσης
[2, 94]	ὅμως τὰ ὑπεσχημένα ἅπαντα, ἐπανελθὼν	ἐκ	Λιβύης. Δώσω δὲ καὶ γῆν
[2, 103]	τε γὰρ ἀρίστων ὅσοι διεπεφεύγεσαν	ἐκ	Λιβύης, ἐκεῖ συνέδραμον, καὶ στρατὸς
[2, 64]	στρατῷ διαρπάσαι. Οἱ δ' ὡς	ἐκ	λιμοῦ πάντων ἐνεπίμπλαντο ἀθρόως καὶ
[2, 66]	πόλεμον ἐγνώκει, καὶ ἐς λοιμὸν	ἐκ	λιμοῦ τοὺς πολεμίους περιφέρειν· ~Πολὺ
[2, 55]	ἀναπαύων. Πομπήιος δὲ προμαθὼν ἀντιπαρώδευεν	ἐκ	Μακεδονίας, σὺν ἐπείξει καὶ ὅδε
[2, 47]	ὑπέσχητο. Ὧν ὁ Καῖσαρ πυθόμενος	ἐκ	Μασσαλίας ἐς Πλακεντίαν ἠπείγετο συντόμως
[2, 64]	παρακειμένων ἀτρώτοις, εἴκοσι μὲν ὡς	ἐκ	μέθης κατακεκλιμένους ἐπὶ τὸ ἔδαφος,
[2, 82]	ἐγένετο ὑπὸ πλήθους καὶ καταφρονήσεως)	ἐκ	μὲν τοῦ Καίσαρος στρατοῦ τριάκοντα
[2, 113]	εὐτολμοτάτους ἑκατέρων ᾖδεσαν. Καὶ συνήγειραν	ἐκ	μὲν τῶν σφετέρων ἀδελφὼ δύο,
[2, 130]	συνδραμόντες ἐκάλουν ὡς δὲ ὤφθησαν	ἐκ	μετεώρου καὶ σιγὴ κεκραγότων μόλις
[2, 147]	οὐχ ἑωρᾶτο. Τὸ δὲ ἀνδρείκελον	ἐκ	μηχανῆς ἐπεστρέφετο πάντῃ, καὶ σφαγαὶ
[2, 41]	Ῥώμην ἐπειχθεὶς τόν τε δῆμον,	ἐκ	μνήμης τῶν ἐπὶ Σύλλα καὶ
[2, 108]	ἀρχὴ ἱερὰ καὶ ἄσυλος ἦν	ἐκ	νόμου καὶ ὅρκου παλαιοῦ· τήν
[2, 38]	ἐς Νουκερίαν ἐκ Καπύης καὶ	ἐκ	Νουκερίας ἐς Βρεντέσιον ἠπείγετο, ὡς
[2, 150]	Ἔς τε πολεμίους προεπήδησε μόνος	ἐκ	πάντων δεδιότων πολλάκις, καὶ τριακοντάκις
[2, 115]	αἱρουμένων δὲ ἕτερα ἑτέρων αὐτὸς	ἐκ	πάντων ἐπῄνει τὸν αἰφνίδιον. Καὶ
[2, 82]	αὐτὸς καὶ πρῶτα καὶ δεύτερα	ἐκ	πάντων ἐφέρετο, ὁμολογούμενος ἀριστεῦσαι, καὶ
[2, 146]	συνεχῶς ἐπιβοῶν· Μόνος ὅδε ἀήττητος	ἐκ	πάντων τῶν ἐς χεῖρας αὐτῷ
[2, 35]	Φυγαί τε καὶ μεταναστάσεις ἦσαν	ἐκ	πάντων χωρίων ὡς ἐν ἐκπλήξει
[2, 63]	μᾶλλον ἠρεθίζοντο καθ' ἑαυτῶν καὶ	ἐκ	παραδόξου μεταβολῆς ἐκέλευον τῷ πατρίῳ
[2, 99]	γέ τοι τῇ Φιλίππου συνὼν	ἐκ	παρθένου καὶ ἀρεσκόμενος αὐτῇ μάλιστα
[2, 103]	καίτοι τῶν πρεσβυτέρων αὐτῷ παραινούντων	ἐκ	πείρας ὧν ἀμφί τε Φάρσαλον
[2, 85]	σπονδῶν ἀνίσχοντες ἀπέπλεον τάχιστα ὡς	ἐκ	πολεμίας. ~Πομπηίου δὲ τὴν μὲν
[2, 19]	ἀλλήλους, ἀσυντάκτου μάλιστα καὶ χαλεπῆς	ἐκ	πολλοῦ γεγενημένης τῆς πολιτείας· αἵ
[2, 113]	Οἱ μὲν δὴ τάδε ἄρα	ἐκ	πολλοῦ διανοούμενοι τότε πρῶτον ἐς
[2, 50]	καλῶς ἐνθάδε καὶ ἀμυνούμενοι τὸν	ἐκ	πολλοῦ μὲν ἐπιβουλεύοντα αὐτῇ, διὰ
[2, 95]	τῶν τριακοσίων, οὓς ἀπὸ σφῶν	ἐκ	πολλοῦ προβούλους ἐπεποίηντο τοῦ πολέμου
[2, 130]	προῆλθον· καὶ γάρ τινες αὐτοὺς	ἐκ	πολλοῦ συνδραμόντες ἐκάλουν ὡς δὲ
[2, 13]	πλήθους βεβαιοτάτων ἐς ταῦτα θεραπόντων,	ἐκ	πολλοῦ τὴν βουλὴν ᾖτουν ἄφεσίν
[2, 120]	Ὧν θάτερον εὐχερέστερον ἦν, διεφθαρμένης	ἐκ	πολλοῦ τῆς πολιτείας. Παμμιγές τε
[2, 23]	ἔλεγεν ἐς ἀκριβῆ διόρθωσιν ἐπιτετριμμένης	ἐκ	πολλοῦ τῆς πολιτείας. ~Τοιαῦτα δ'
[2, 33]	γάρ τις ἤδη στρατὸς ἑωρᾶτο	ἐκ	Πομπηίου περιιστάμενος τὸ βουλευτήριον. Οἵδε
[2, 71]	δὲ ἀγῶνι πεζῷ συνενεχθεὶς ἀνδράσιν	ἐκ	πόνου πολλοῦ μεγαλαύχοις τε καὶ
[2, 141]	ἐκ τῶν δημοσίων χρημάτων εὐθὺς	ἐκ	πρώτης ἀφορμῆς ἀποδώσομεν, ἵνα μὴ
[2, 91]	τὸν ἵππον ἀνεπήδησε καὶ εὐθὺς	ἐκ	πρώτης βοῆς τρέπεταί τε τὸν
[2, 95]	Λιβύῃ πόλεμον ἐξῄει. ~Διαβαλὼν δ'	ἐκ	Ῥηγίου τὸν πορθμὸν ἐπὶ Μεσσήνης
[2, 44]	Κουρίων δ' ὑπὲρ Καίσαρος αὐτοῖς	ἐκ	Σικελίας ἐπέπλει δύο τέλεσι στρατοῦ
[2, 44]	δὲ τοῦ Κουρίωνος ἐπὶ πλέοντος	ἐκ	Σικελίας, οἱ ἐν τῇ Λιβύῃ.
[2, 17]	ἀμφὶ τὸν Ἠριδανὸν ποταμόν, ἧκεν,	ἐκ	συνεχοῦς πολέμου τὸν στρατὸν ἀναπαύσων
[2, 60]	δ' αὐτοῦ χειμῶνος ἄλλην στρατιὰν	ἐκ	Συρίας ἦγε Πομπηίῳ Σκιπίων ὁ
[2, 145]	ἐγνωσμένα, συνενεγκεῖν εὔχομαι. Θορύβου δ'	ἐκ	τῆς βουλῆς ἐπὶ τῷδε μάλιστα
[2, 49]	καὶ Κίλικες καὶ Καππαδόκαι καὶ	ἐκ	τῆς βραχυτέρας Ἀρμενίας τινὲς καὶ
[2, 88]	διέτριψε θύων καὶ τὸν στρατὸν	ἐκ	τῆς μάχης ἀναλαμβάνων· ἔνθα καὶ
[2, 63]	ἐφορῶντος αὐτοῦ Καίσαρος, μὴ ἐπανήξειν	ἐκ	τῆς μάχης, εἰ μὴ κρατοῖεν.
[2, 118]	ἐξελεύθερος αὐτὸν ἐπὶ τὸ βουλευτήριον	ἐκ	τῆς οἰκίας παρεπεπόμφεισαν, ὧν ἀθρόως
[2, 140]	εἰκότα τιμωμένους τε καὶ περιποιουμένους	ἐκ	τῆς πατρίδος, τὰ ἴσα τὴν
[2, 148]	~Καὶ οἱ μὲν σφαγεῖς ἐξέφυγον	ἐκ	τῆς πόλεως διαλαθόντες, ὁ δὲ
[2, 146]	σφαγέας χωρὶς μόνου Δέκμου, αἰχμαλώτους	ἐκ	τῆς Πομπηίου στάσεως γενομένους, ἀντὶ
[2, 97]	ἔκ τε πολλοῦ γεγυμνασμένος καὶ	ἐκ	τῆς προτέρας μάχης ἐν ἐλπίδι
[2, 19]	μῆνας ὀκτὼ τὴν πόλιν ἄναρχον	ἐκ	τῆς τοιᾶσδε ἀσυνταξίας γενέσθαι, Πομπηίου
[2, 79]	μήτ' ἐπεκθεῖν ἔτι μήτ' ἐκτρέχειν	ἐκ	τῆς φάλαγγος μηδ' ἀκοντίζειν, ἀλλ'
[2, 79]	καὶ ποικίλα· βοὴ δὲ οὐδεμία	ἐκ	τοσῆσδε φάλαγγος τοιάδε δρώσης οὐδ'
[2, 121]	τι μισθοῖντο. ~Ὅθεν οὐ δυσχερῶς	ἐκ	τοσῶνδε καὶ τοιῶνδε ἀνδρῶν πλῆθός
[2, 5]	Ὧν ὁ Κικέρων πυθόμενος ἐξέδραμεν	ἐκ	τοῦ βουλευτηρίου καὶ διαθεὶς ἐς
[2, 130]	ὁ Ἀντώνιος καὶ ὁ Λέπιδος	ἐκ	τοῦ βουλευτηρίου προῆλθον· καὶ γάρ
[2, 129]	καὶ τοὺς ἄλλους ἐπήλπιζον χάριν	ἐκ	τοῦ δήμου λαβόντες ἐς τὰς
[2, 118]	ἐπὶ δή τινα θέας ἐπίδειξιν,	ἐκ	τοῦ θεάτρου διέθεον ἐς τὰ
[2, 122]	καὶ τοὺς ἀμφὶ τὸν Κάσσιον	ἐκ	τοῦ ἱεροῦ κατεκάλουν. Οἱ δὲ
[2, 142]	ἐπέλεγεν· οἱ δὲ ἡδόμενοι κατεκάλουν	ἐκ	τοῦ ἱεροῦ τοὺς ἀμφὶ τὸν
[2, 121]	ἄνδρας ὡς εὐεργέτας καλεῖν ἐκέλευεν	ἐκ	τοῦ Καπιτωλίου καὶ γεραίρειν. Καὶ
[2, 111]	παῖς αὐτῷ τε Καίσαρι προσφυγὼν	ἐκ	τοῦ κατὰ Φάρσαλον ἀτυχήματος, καὶ
[2, 87]	καὶ ὅσοι ἄλλοι τῶν ἐπιφανῶν	ἐκ	τοῦ κατὰ Φάρσαλον ἔργου διεπεφεύγεσαν,
[2, 146]	τὴν φωνὴν ἐς τὸ θρηνῶδες	ἐκ	τοῦ λαμπροτέρου μετεποίει καὶ ὡς
[2, 129]	ἔσεσθαι χειροτονίας ἐπὶ τὸ νομιμώτερον	ἐκ	τοῦ μοναρχικοῦ· ὃ καὶ κόσμον
[2, 85]	καὶ ἐστρατευμένον ἑαυτῷ, εἴτε τοπάζων	ἐκ	τοῦ μόνον ἑστάναι, κατὰ δὴ
[2, 146]	χορὸς αὐτῷ πενθιμώτατα συνωδύρετο καὶ	ἐκ	τοῦ πάθους αὖθις ὀργῆς ἐνεπίμπλατο.
[2, 141]	γὰρ ἐς τυράννους γίγνεται δορυφόρων	ἐκ	τοῦ συναδικεῖν καὶ συνδεδιέναι. Καὶ
[2, 5]	πολλὰ τῶν κυρουμένων ἐργασόμενος καὶ	ἐκ	τοῦδε εὐβουλότερόν τε καὶ εὐλαβέστερον
[2, 61]	αὐτοῦ τὰ πολλὰ τῶν φρουρίων	ἐκ	τοῦδε κεκενωμένα προσλαβὼν ἡσύχαζε. Καὶ
[2, 55]	αὐτοὺς ὑπὸ λαμπτῆρσι, καὶ θόρυβος	ἐκ	τοῦδε πολὺς καὶ φόβος, ὡς
[2, 2]	πολιτείαν μὲν ὅλως ἔτι ἀπεστρέφετο	ἐκ	τοῦδε, ὡς οὐδὲν μοναρχίαν ταχὺ
[2, 135]	φανερῶς, μή τι νεώτερον ἕτερον	ἐκ	τούτων γένοιτο. Καὶ οὐ πειθόμενον
[2, 146]	Σὺ δ' ἔφη, καὶ μόνος	ἐκ	τριακοσίων ἐτῶν ὑβρισμένῃ τῇ πατρίδι
[2, 70]	οἱ μὲν ἡμιόλιον, οἱ δὲ	ἐκ	τριῶν νομίζουσιν ἀμφὶ τὰ δύο
[2, 140]	τῶν ταμιείων ἔχοντες, πολλὰ δὲ	ἐκ	τῶν δεδημευμένων, ἀλλὰ τὴν Ἰταλίαν
[2, 141]	τῆς γῆς τοῖς ἀφῃρημένοις ἡμεῖς	ἐκ	τῶν δημοσίων χρημάτων εὐθὺς ἐκ
[2, 136]	μάλιστα τῶν τι καὶ ἐλπιζόντων	ἐκ	τῶν διαθηκῶν αὑτοῖς ἔσεσθαι, τάς
[2, 80]	πρῶτον ἐν κόσμῳ καὶ ἔτι	ἐκ	τῶν δυνατῶν ἀμυνόμενοι· ἐπικειμένων δ'
[2, 43]	στρατόν, λαβὼν τὰ ὑδρεύματα, Πετρηίου	ἐκ	τῶν ἐμῶν τοὺς ὑπὲρ τὸν
[2, 133]	ἀντ' ἐκείνων ψῆφον αἰτοῦσιν ἓν	ἐκ	τῶν Καίσαρος ἔργων προύθηκα μέχρι
[2, 39]	ἐς πεῖραν ἦλθον. Οἱ δ'	ἐκ	τῶν Λιβυρνῶν ἐξελαθέντες ἀπὸ τοῦ
[2, 9]	χειροτονίαν. ~Ἐν δὲ τούτῳ Πομπήιος,	ἐκ	τῶν Μιθριδατείων ἔργων ἐπὶ μέγα
[2, 134]	ἄταφον ῥιπτούμενον νκαὶ γὰρ ταῦτα	ἐκ	τῶν νόμων τοῖς τυράννοις ἐπιτέτακταἰ
[2, 113]	καὶ Πόντιον Ἀκύλαν, τούσδε μὲν	ἐκ	τῶν οἰκείων σφίσιν, ἐκ δὲ
[2, 6]	ἄνευ κρίσεως καταγνῶναι. Καὶ εὐθὺς	ἐκ	τῶν οἰκιῶν, ἔτι τῆς βουλῆς
[2, 34]	ὡς ἐμπειροπολέμους, ξενολογεῖν δὲ καὶ	ἐκ	τῶν περιοίκων ἐθνῶν ὅσα ἄλκιμα.
[2, 68]	ἔσεσθαί τι λαμπρὸν αὑτοῖς ἔφασαν	ἐκ	τῶν πολεμίων, ὁ δὲ Καῖσαρ
[2, 107]	Σπεῖραι δ' ὅσαι στρατηγίδες αὐτὸν	ἐκ	τῶν πολέμων ἔτι ἐσωματοφυλάκουν, ἀπέστησε
[2, 24]	τοὺς κατηγόρους ἐνοχλοῦντος, σφαγή τις	ἐκ	τῶν Πομπηίου στρατιωτῶν ἐπιδραμόντων ἐγένετο,
[2, 85]	ἐπιφανῶν τινας πέμψαι· τοσοῦτο δ'	ἐκ	τῶν Σοφοκλέους ἰαμβείων πρὸς ἑαυτὸν
[2, 140]	ἐς παρηγορίαν ἐδίδοσαν, πολλὰ μὲν	ἐκ	τῶν ταμιείων ἔχοντες, πολλὰ δὲ
[2, 48]	πολέμους καὶ στάσεις καὶ τὴν	ἐκ	τῶνδε τοῖς πιπρασκομένοις ἐποῦσαν εὐωνίαν,
[2, 39]	χώρας καὶ πόλεως κατασχεῖν Βρίγας	ἐκ	Φρυγῶν ἐπανελθόντας καὶ Ταυλαντίους ἐπ'
[2, 12]	τοῖς ἐπιβεβουλευμένοις. Καὶ Βύβλος μὲν	ἐκ	χειρῶν ἅπαντα μεθεὶς οἷά τις
[2, 66]	καὶ λιμένες καὶ φρούρια, ὡς	ἔκ	τε γῆς αἰεὶ φέρεσθαι καὶ
[2, 97]	ἐς ὀκτὼ μυριάδας μάλιστα συνελθὼν	ἔκ	τε πολλοῦ γεγυμνασμένος καὶ ἐκ
[2, 43]	αὐτῶν ἐς ἐπήκοον, ὅσοι ἦσαν	ἔκ	τε Ῥώμης καὶ Ἰταλίας, καὶ
[2, 77]	ἐς δέος, ὁ δὲ λογισμὸς	ἐκαθάρευε	δοξοκοπίας καὶ τὸν κίνδυνον ἐμέτρει
[2, 81]	καὶ παρελθὼν ἐς τὴν σκηνὴν	ἐκαθέζετο	ἄναυδος, οἷόν τι καὶ τὸν
[2, 105]	μέχρι κάμνων ὑπό τι δένδρον	ἐκαθέζετο	καὶ τῶν ζητητῶν ἐπιπεσόντων οὐκ
[2, 68]	μελισσῶν ἑσμὸς ἐπὶ τοῖς βωμοῖς	ἐκάθισε,	ζῴου νωχελοῦς. Μικρόν τε πρὸ
[2, 121]	ὑπερορῶν, καὶ τὸν Καίσαρα τύραννον	ἐκάλει	καὶ τοὺς ἀνελόντας τυραννοκτόνους, καὶ
[2, 60]	Πομπηίου λοχαγὸν ἐπὶ ἀνδρίᾳ γνώριμον	ἐκάλει·	Σῷζε τὸν ὅμοιον σεαυτῷ, σῷζε
[2, 11]	τὴν σφαγὴν καὶ μετὰ βοῆς	ἐκάλει	τοὺς Καίσαρος φίλους ἐπὶ τὸ
[2, 90]	τῆς πόλεως περιτεθὲν Νεμέσεως τέμενος	ἐκαλεῖτο·	ὅπερ ἐπ' ἐμοῦ κατὰ Ῥωμαίων
[2, 39]	ἀπὸ τῆς ἄνω πόλεως Ἐπίδαμνον	ἐκάλουν,	καὶ Θουκυδίδης οὕτως ὠνόμαζεν· ἐκνικᾷ
[2, 95]	ἐπεποίηντο τοῦ πολέμου καὶ σύγκλητον	ἐκάλουν,	τὸν δ' αὐτοκράτορα Λεύκιον Σκιπίωνα
[2, 121]	οὐχ ὁρῶντες ἐπιμιγνύμενον αὑτοῖς οὐκ	ἐκάλουν	τοὺς ἄνδρας οὐδέ τι πλέον
[2, 127]	ἐπῄνουν ἄντικρυς καὶ τοὺς ἄνδρας	ἐκάλουν	τυραννοκτόνους καὶ γεραίρειν ἐκέλευον, οἱ
[2, 141]	Καὶ τοῦτο, ὦ θεοί, συνοικισμὸν	ἐκάλουν,	ᾧ θρῆνος ὁμοφύλων ἀνδρῶν ἐπῆν
[2, 130]	τινες αὐτοὺς ἐκ πολλοῦ συνδραμόντες	ἐκάλουν	ὡς δὲ ὤφθησαν ἐκ μετεώρου
[2, 81]	Τοῖς δὲ τὰ μὲν σώματα	ἔκαμνε,	τὴν δὲ ψυχὴν ὅ τε
[2, 144]	σκυθρωπῷ, τῇ φωνῇ δ' ἐνσημαινόμενος	ἕκαστα	καὶ ἐφιστάμενος, οἷς μάλιστα αὐτὸν
[2, 90]	ἡδόμενος αὐτῇ. Ἀλλὰ τάδε μὲν	ἕκαστα	ὅπως ἐγένετο, ἀκριβέστερον ἡ περὶ
[2, 146]	ὅσα πέμψειεν, ἐν θαύματι αὐτῶν	ἕκαστα	ποιούμενος καὶ συνεχῶς ἐπιβοῶν· Μόνος
[2, 35]	ἀφορῶν περιεφέρετο τῇ γνώμῃ, λογιζόμενος	ἕκαστα	τῶν ἐσομένων κακῶν, εἰ τόνδε
[2, 47]	ὧδε· Τάχει μὲν ὅσῳ περὶ	ἕκαστα	χρῶμαι, σύνιστέ μοι· βραδύνει δ'
[2, 106]	καὶ δημοσίοις χωρίοις, ἀνὰ φυλὴν	ἑκάστην	καὶ ἐν ἔθνεσιν ἅπασι, καὶ
[2, 82]	δ' ἐμαρτύρει καθάπερ ἔνθουν ἐς	ἑκάστην	τάξιν μεταθέοντα πολλὰ καὶ λαμπρὰ
[2, 106]	τὴν δὲ πόλιν ἀνὰ ἔτος	ἕκαστον,	αἷς αὐτὸς ἡμέραις ἐν παρατάξεσιν
[2, 29]	κεχρήκει. Ὁ δ' αὐτό, τιμήσας	ἕκαστον	ἄνδρα δραχμαῖς πεντήκοντα καὶ διακοσίαις,
[2, 117]	καὶ βοῇ καθάπερ θηρίον ἐς	ἕκαστον	αὐτῶν ἐπιστρέφεσθαι, μετὰ δὲ τὴν
[2, 6]	οἰκιῶν, ἔτι τῆς βουλῆς συνεστώσης,	ἕκαστον	αὐτῶν ὁ Κικέρων ἐς τὸ
[2, 5]	τῆς ἀρχῆς, ὁ δὲ Κικέρων	ἕκαστον	ἐς τὰς οἰκίας τῶν στρατηγῶν
[2, 30]	ἤγειρεν. Ἡ βουλὴ δὲ γνώμην	ἕκαστον	ᾖτει· καὶ ὁ Κλαύδιος πανούργως
[2, 62]	πεισθῆναι τοῖς προστάγμασιν, ἀλλὰ φεύγειν	ἕκαστον,	ὅπῃ τύχοιεν, ἀμεταστρεπτὶ χωρὶς αἰδοῦς
[2, 149]	ἑνὶ σχεδὸν ἢ δύο ἔργοις	ἕκαστον	πόλεμον ἐξήνυσε, τῆς μὲν Εὐρώπης
[2, 19]	ἀρχῆς. Οἵ τε ἀνὰ ἔτος	ἕκαστον	ὕπατοι στρατεύειν μέν που καὶ
[2, 60]	πολλοῖς, πεῖραί τε ἦσαν περὶ	ἕκαστον	φρούριον πυκναὶ περιταφρευόντων καὶ περιτειχιζόντων
[2, 38]	κατὰ σπουδήν, ὅ τι δύναιτο	ἕκαστος,	ἐς τὸν πόλεμον συμφέρειν. Καὶ
[2, 104]	δὴ τῶν τε ἡγεμόνων προθέων	ἕκαστος	ἵστατο παρ' αὐτόν, καὶ ὁ
[2, 148]	ἐξ ἐκείνου πρώτου, Ῥωμαῖοι τὸν	ἑκάστοτε	τὴν ἀρχὴν τήνδε ἄρχοντα, ἢν
[2, 5]	τε καὶ εὐλαβέστερον ἐνθυμησόμενος περὶ	ἑκάστου.	Ἀξιοῦντι δὲ τῷ Σιλανῷ τοὺς
[2, 98]	θησαυροὺς ἅπαντας καὶ συγγραφὰς ὑπὲρ	ἑκάστου	τοῖς Ἰτυκαίων ἄρχουσιν ἐπιδοὺς περὶ
[2, 76]	κατ' ἀλλήλων ἐμηχανῶντο καὶ περιῄεσαν	ἑκάστους,	καθιστάμενοί τε τὰ ἐπείγοντα καὶ
[2, 144]	οἷον οὐχ ἕτερον ὀνομάζοντες. Ἐφ'	ἑκάστῳ	δὲ τούτων ὁ Ἀντώνιος τὴν
[2, 144]	δέ πού τι καὶ βραχὺ	ἑκάστῳ,	μεμιγμένον οἴκτῳ καὶ ἀγανακτήσει, ἔνθα
[2, 102]	ἔτι διπλάσιον καὶ τοῖς δημόταις	ἑκάστῳ	μνᾶν Ἀττικήν. Ἐπέδωκε δὲ καὶ
[2, 107]	ἡγουμένων, ἐν κόσμῳ τῷ πρέποντι	ἑκάστῳ	προσέφερον. Ὁ δὲ αὐτοὺς ἐδεξιοῦτο
[2, 92]	τότε δ' ἔπεμπεν ἄλλας ὁρίζων	ἑκάστῳ	χιλίας δραχμάς. Οἱ δὲ αὐτὸν
[2, 150]	διὰ μιᾶς καὶ ὅδε πείρας	ἑκάστων	ἢ διὰ δύο, οὐ μὴν
[2, 12]	Ποστούμιον. Ὑπόπτου δ' ὄντος ἐφ'	ἑκάτερα	τοῦ πράγματος ὁ μὲν Καῖσαρ
[2, 55]	εἴ ποτε μακρόθεν ἴδοιεν αὐτῶν	ἑκάτεροι,	νομίζοντες εἶναι τὰ ἀλλήλων ἐφιλονίκουν
[2, 77]	ἀμφιβολίας ἄρξαι. Καί φασιν αὐτῶν	ἑκάτερον	καὶ δακρῦσαι. ~Μέλλουσι δ' ἔτι
[2, 29]	τέλος ἓν στρατιωτῶν ἐς Συρίαν	ἑκάτερον	πέμψαι φυλακῆς οὕνεκα διὰ τὴν
[2, 70]	τοῖσδε μάλιστα τοῖς ἐξ Ἰταλίας	ἑκάτερος	αὐτῶν ἐθάρρει. Τὸ δὲ συμμαχικὸν
[2, 75]	Καῖσαρ ἀντιδιεκόσμει, τοὺς μὲν Ἰταλοὺς	ἑκάτερος	αὐτῶν ἐς τρία διαιρῶν ἐπὶ
[2, 75]	ᾧ δὴ καὶ μάλιστα αὐτῶν	ἑκάτερος	ἐθάρρει· τὰ συμμαχικὰ δ' ἦγον
[2, 17]	ἡἡμαγμένην ἔφερον οἴκαδε. Παρὰ τοσοῦτον	ἑκάτερος	ἦλθε κινδύνου. ~Αἱρεθέντες δ' οὖν
[2, 77]	τὰ παράδοξα συνέπιπτεν. Ὧν ἐνθυμούμενος	ἑκάτερος	μετανοίας τε οὐ δυνατῆς ἔτι
[2, 151]	τὸ γένος ἐκ Διὸς ἤστην	ἑκάτερος,	ὁ μὲν Αἰακίδης τε καὶ
[2, 72]	τότε δ' αὐτῶν τὴν στρατιὰν	ἑκάτερος	συναγαγὼν ἐπώτρυνε, Πομπήιος μὲν τοιάδε
[2, 152]	καὶ σημείων τῶν ἐπὶ σφίσιν	ἑκάτερος	ὑπερόπτης καὶ τοῖς μάντεσι τὴν
[2, 113]	ἀλλήλοις προύφερον καὶ τῶν ἰδίων	ἑκάτερος	φίλων ἀπεπειρῶντο καὶ τῶν αὐτοῦ
[2, 151]	ἐπὶ τὴν ἀρχὴν ὁρμήσαντος αὐτῶν	ἑκατέρου,	ἀλλὰ τοῦ μὲν ἐκ βασιλείας
[2, 152]	ὅμοιον ἀμφοῖν συνηνέχθη· ἐγένετο γὰρ	ἑκατέρῳ	δὶς ἄλοβα, καὶ τὰ μὲν
[2, 151]	θηριώδεσιν ἐοικότα, δυσπειθῆ δὲ πολλάκις	ἑκατέρῳ	καὶ πολυστασίαστα διὰ τοὺς πόνους.
[2, 102]	τετρακισχιλίων, ἐπιβεβηκότων ἐς μάχην χιλίων	ἑκατέρωθεν.	Ἀνέστησε καὶ τῇ Γενετείρᾳ τὸν
[2, 34]	αἰσχρῶς. ~Ὁ μὲν δὴ πόλεμος	ἑκατέρωθεν	ἀνέῳκτο καὶ κεκήρυκτο ἤδη σαφῶς,
[2, 43]	Ἀφρανίου, ἐφορώντων αὐτοὺς τῶν στρατῶν	ἑκατέρωθεν.	Καὶ συνέβησαν ὁ μὲν ἐκστῆναι
[2, 113]	τῶν αὐτοῦ Καίσαρος, οὓς εὐτολμοτάτους	ἑκατέρων	ᾖδεσαν. Καὶ συνήγειραν ἐκ μὲν
[2, 77]	καὶ τὴν ἀρετὴν ἐκκρίτων ὄντων	ἑκατέρων	ἠλέουν, καὶ μάλιστα, ὅτε ἴδοιεν
[2, 56]	ἐχθρῶν φόβου διαλλασσόμενοι. ~Τοιαῦτα δὲ	ἑκατέρων	κακοπαθούντων προύλαβεν ὅμως ὁ Πομπήιος
[2, 70]	καὶ Ἀθηναῖοι, κηρυξάντων μὲν αὐτοὺς	ἑκατέρων	μὴ ἀδικεῖν τὸν στρατὸν ὡς
[2, 82]	τῶν πολεμίων ἐδαίσαντο. ~Ἀπέθανον δὲ	ἑκατέρων,	τῶν γε Ἰταλῶν (οὐ γὰρ
[2, 47]	ἐς τοσοῦτον ὅμως ὑφῆκεν, ὡς	ἑκατὸν	καὶ εἴκοσι μόνους, οἳ κατάρξαι
[2, 60]	γέ φασι τὴν μὲν ἀσπίδα	ἑκατὸν	καὶ εἴκοσιν ἀναδέξασθαι βέλη, τὸ
[2, 105]	μὲν ἀπὸ τῆς ἥττης σὺν	ἑκατὸν	καὶ πεντήκοντα ἱππεῦσιν ἐπὶ Καρθαίας,
[2, 20]	ἐς αὐτὴν στάδιοι πεντήκοντα καὶ	ἑκατόν.	~Κλωδίου δ' ἐξ ἰδίων χωρίων
[2, 17]	ἐθνῶν ἢ στρατοπέδων ἐξῄεσαν, ὡς	ἑκατὸν	μέν ποτε καὶ εἴκοσι ῥάβδους
[2, 49]	πληρώμασιν ἑξακόσιαι, καὶ τούτων ἐς	ἑκατὸν	Ῥωμαίων ἐπιβατῶν, αἳ καὶ μάλιστα
[2, 116]	χεῖρας εὑρέθη τεθνεῶτος. Ἄρτι δ'	ἐκβαίνοντι	τοῦ φορείου Λαίνας, ὁ τοῖς
[2, 136]	αὖθις ἄρα ἐνσημαινόμενοι τὴν τυραννίδα.	~Ἐκβοήσας	οὖν ὁ Πείσων ὅτι μέγιστον
[2, 57]	ἔπλει· ὡς δ' ἐπὶ τὰς	ἐκβολὰς	ἀφίκετο καὶ ἡ θάλασσα σὺν
[2, 112]	περιεῖναι ἤ ἀνάξιά σου τὰ	ἔκγονα	ἤ οὐδ' ἔκγονος εἶ σὺ
[2, 112]	σου τὰ ἔκγονα ἤ οὐδ'	ἔκγονος	εἶ σὺ τοῦδε» ταῦτα καὶ
[2, 112]	τὴν πατρίδα προτιμῶν, εἴθ' ὅτι	ἔκγονος	ὢν Βρούτον τοῦ πάλαι τοὺς
[2, 81]	τὸν χάρακα τοῦ Πομπηίου λάβοιεν,	ἐκδιδάσκων,	ὅτι, εἰ συσταῖεν αὖθις οἱ
[2, 85]	τε καὶ χεῖρας ἐς θεοὺς	ἐκδίκους	σπονδῶν ἀνίσχοντες ἀπέπλεον τάχιστα ὡς
[2, 105]	τούτους ἀπογιγνώσκοντας ἑαυτῶν ἔδεισε περὶ	ἐκδόσεως	καὶ ἔφευγεν αὖθις, ἐπιβαίνων σκάφους.
[2, 53]	αὐτίκα διωξομένοις ἡμᾶς ἀσφαλῆ τὰ	ἐκεῖ	προετοιμάσαι. Ἐγὼ μὲν δὴ καὶ
[2, 103]	ἀρίστων ὅσοι διεπεφεύγεσαν ἐκ Λιβύης,	ἐκεῖ	συνέδραμον, καὶ στρατὸς ὁ μὲν
[2, 77]	παρόντι ἐνεπίμπλατο καὶ ὡς ἐσόμενος	ἐκείνῃ	τῇ ἡμέρᾳ τῶν ἐπὶ γῆς
[2, 77]	ἀδελφούς· οὐδὲ γὰρ ταῦτα ἐνέλειπεν	ἐκείνῃ	τῇ μάχῃ, ἀλλ' ὡς ἐν
[2, 69]	καὶ παρὰ πᾶν ἔργον ἐς	ἐκείνην	τὴν ἡμέραν εὐτυχεστάτῳ γενομένῳ τὸ
[2, 99]	μάλιστα καὶ παῖδας ἔχων ἐξ	ἐκείνης	ἔδωκεν ὅμως αὐτὴν Ὁρτησίῳ τῶν
[2, 69]	κακοῦ συνετάρασσε, μέλλοντα τῆς ἡμέρας	ἐκείνης	ἐκ δυναστείας τοσῆσδε ἀθρόως ἐκπεσεῖσθαι.
[2, 62]	πολλοὺς καὶ σημεῖα τῆς ἡμέρας	ἐκείνης	ἔλαβεν ἐν ταῖς δύο μάχαις
[2, 82]	Πολλίων, ὑπὸ Καίσαρι τῇς μάχης	ἐκείνης	στρατηγῶν, ἑξακισχιλίους ἀναγράφει νεκροὺς εὑρεθῆναι
[2, 6]	ἀπὸ τοῦ δέους πολλοῦ σφίσιν	ἐκείνης	τῆς ἡμέρας ἐπιστάντος· ~Κατιλίναν δὲ
[2, 68]	ἀναπειθόντων. ~Καίσαρι δὲ τῆς νυκτὸς	ἐκείνης	τρία μὲν ἐπὶ σιτολογίαν ἐξῄει
[2, 15]	Ὁ δ' ἐς τὸ ἔργον	ἐκεῖνο	γενναιοτάτῳ λήματι κεχρημένος ἀσθενέστατος ἐς
[2, 114]	Δόξειν τε τὸ ἔργον, ὥσπερ	ἐκεῖνο	καὶ τόδε ἐν βουλευτηρίῳ γενόμενον,
[2, 141]	καὶ ἀνάστασις οὐδὲν ἀδικούντων. Ἀλλ'	ἐκεῖνοι	μὲν ὑμᾶς ἐξεπίτηδες ἐχθροὺς ἐποίουν
[2, 134]	ὑμῖν ὑπὲρ τῶν ἁμαρτόντων ἀντιπαρέθεον	ἐκεῖνοι	μετὰ ἀπειλῆς· τὸ δὲ σῶμα
[2, 74]	λόγῳ τίθεσθε μηδὲ μάχεσθε ὅλως	ἐκείνοις.	Ἀνδράποδα ταῦτ' ἐστὶ Σύρια καὶ
[2, 55]	προλάβοιμεν, ἔσται πάντα ἡμῖν, ἃ	ἐκείνοις	δι' ὅλου θέρους πεπονημένοις. Τοσαῦτα
[2, 21]	Κλωδίου καὶ πλῆθος ἄλλο σὺν	ἐκείνοις,	ἐς τὸ βουλευτήριον ἐκόμισαν, εἴτε
[2, 39]	Φρυγῶν ἐπανελθόντας καὶ Ταυλαντίους ἐπ'	ἐκείνοις,	Ἰλλυρικὸν ἔθνος, ἐπὶ δὲ τοῖς
[2, 126]	τῷ Καπιτωλίῳ, τῶν μονομάχων ὄντων	ἐκείνοις	συνεργῶν, οὔτε στρατιὰν ἐσαγαγὼν ἐς
[2, 29]	τῷ Πομπηίῳ δύναμιν, μέχρι πρότερον	ἐκεῖνον	ἀποθέσθαι, ἔξω τε τῆς πόλεως
[2, 50]	δουλεύειν ἀντὶ τῆς πρὸς αὐτὸν	ἐκεῖνον	ἰσονομίας αἱρούμενοι. ~Ἐγὼ δ' οὐκ
[2, 50]	σύνεισίν τινες ἐωνημένοι χρημάτων ὧν	ἐκεῖνος	ἀπὸ τῆς ὑμετέρας Γαλατίας πεπόρισται,
[2, 81]	ἐστάθμευσε, καὶ αὐτός τε τὴν	ἐκείνου	βρώμην καὶ ὁ στρατὸς ἅπας
[2, 128]	δὲ ἔτι ἄρχομεν αἱρετοὶ πρὸς	ἐκείνου	γενόμενοι, οἱ δὲ ἐς τὸ
[2, 98]	Ἰτυκαίοις ὑπισχνουμένοις πρὸ ἑαυτῶν ὑπὲρ	ἐκείνου	δεήσεσθαι ἐπιμειδιῶν ἀπεκρίνατο οὐ δεήσειν
[2, 44]	τὸν Σκιπίωνος κατὰ δόξαν τῆς	ἐκείνου	μεγαλουργίας στρατοπεδεύσειν, τὸ ὕδωρ ἐφάρμαξαν.
[2, 148]	ἐπικρατοῦσαν ἔτι νῦν, ἐρριζωμένην ὑπ'	ἐκείνου,	μειζόνως ἐκρατύνατο καὶ τὸν πατέρα
[2, 32]	Πομπηίῳ συναποθέσθαι, ἄρχοντος δ' ἔτι	ἐκείνου	οὔτε ἀποθήσεσθαι καὶ τιμωρὸς αὐτίκα
[2, 83]	ἐπὶ τὸν Παρθυαῖον ὡς δι'	ἐκείνου	πάντα ἀναληψόμενος τὸ ἐνθύμημα ἐπέκρυπτε,
[2, 148]	ὧν δὴ καὶ νῦν, ἐξ	ἐκείνου	πρώτου, Ῥωμαῖοι τὸν ἑκάστοτε τὴν
[2, 148]	Καίσαρα μεταβαλὼν καὶ κατ' ἴχνος	ἐκείνου	τῇ πολιτείᾳ προσιών, τήν τε
[2, 96]	πάνυ καρτερῶς· καὶ νῦν ἀπ'	ἐκείνου	τῷδε τῷ τέλει ἐλέφαντες ἐς
[2, 124]	τὴν ἄλλην βουλὴν ἐπιρρέπουσαν ἐς	ἐκείνους,	Δέκμον τε μάλιστα, τῆς ὁμόρου
[2, 28]	γὰρ ἐς τὴν ἰδίαν ἔχθραν	ἐκείνῳ	λυσιτελεῖν οὔτε Ῥωμαίοις, ὑφ' ἑνὶ
[2, 25]	τοῦ δεκασμοῦ μάλιστα θέμενον ἐπ'	ἐκείνῳ,	τούσδε μὲν ὁ Καῖσαρ παρηγόρει
[2, 56]	κατὰ σπουδήν. Οὐκ ἀναγομένων δ'	ἐκείνων	αὐτὸς ἔκρινεν ἐπὶ τὴν στρατιὰν
[2, 127]	μὲν γέρα περιῄρουν, ὡς οὐδὲ	ἐκείνων	δεομένων οὐδὲ ἐπὶ τῷδε αὐτὰ
[2, 109]	ζητοῦσι καθ' αὑτοῦ. Πυθομένων δ'	ἐκείνων,	εἰ συγχωρεῖ πάλιν αὐτὸν σωματοφυλακεῖν
[2, 6]	τε σφῶν αὐτῶν καὶ περὶ	ἐκείνων	ἐργάσηταί τι ἄτοπον, ἔπεισαν ὡς
[2, 53]	καὶ σκεύη καὶ ἀγορὰν τὴν	ἐκείνων,	ἕως χειμάζουσιν ἐν ὑποστέγοις. Ἴωμεν,
[2, 134]	τόδε αὐτὸ οἵδε λαμβάνειν ὑπὲρ	ἐκείνων	ὁμολογοῖεν ἐν χάριτος μέρει. ~Τοιαῦτα
[2, 74]	ἀνάγκης ἐστὶν ἡμῖν ἐν τοῖς	ἐκείνων	σταθμεῦσαι. ~Ὁ μὲν τοσάδε εἰπὼν
[2, 129]	σφῶν ἀτιμώσουσιν ἐς εὐπρέπειαν τῆς	ἐκείνων	σωτηρίας. Οἱ δὲ αὐτόν τε
[2, 46]	νυκτὸς ἐπέπλευσαν, ἀθρόων δ' ἐσβαινόντων	ἐκείνων	τά τε σκάφη κατεδύετο, καὶ
[2, 147]	οἰκίας ἔφερον, καὶ καρτερῶς αὐτοὺς	ἐκείνων	τε ἀμυνομένων καὶ τῶν γειτόνων
[2, 133]	ἐπεφθεγγόμην· περὶ δὲ Καίσαρος ἀντ'	ἐκείνων	ψῆφον αἰτοῦσιν ἓν ἐκ τῶν
[2, 36]	Μαρίου καὶ Σύλλα κακῶν γιγνόμενος	ἐκεκράγει	Καίσαρα καὶ Πομπήιον ἀποθέσθαι τὰς
[2, 25]	τοῦ Πομπηίου καὶ οὐδὲν ἀντειπόντος	ἐκεκύρωτο.	Ὁ δὲ Καῖσαρ ἀντιπράξειν τὴν
[2, 116]	σημεῖον, αὖθις αὐτὸν ὁ Καῖσαρ	ἐκέλευε	θύεσθαι. Καὶ οὐδενὸς οὐδ' ὣς
[2, 26]	ξενίας σύμβολον. Καὶ φέρειν αὐτὰς	ἐκέλευε	καὶ δεικνύναι τῷ Καίσαρι. Οὕτω
[2, 150]	νυκτὸς ἐβιάζετο καὶ τὸν κυβερνήτην	ἐκέλευε	προχέαι τὰ ἱστία καὶ θαρρεῖν
[2, 150]	τῶν Βρεττανῶν τοὺς κυβερνήτας ἐποκέλλοντας	ἐκέλευε	τὰς ναῦς περιαγνύναι. Καὶ πρὸς
[2, 79]	δείσαντες περικύκλωσιν. ~Πομπήιος δὲ πυθόμενος	ἐκέλευε	τοῖς πεζοῖς μήτ' ἐπεκθεῖν ἔτι
[2, 105]	πολέμιοι πάλιν ἐς μάχην παρασκευάσαιντο,	ἐκέλευε	τὸν στρατὸν ἐκτειχίσαι τὴν Κορδύβην,
[2, 121]	τοὺς ἄνδρας ὡς εὐεργέτας καλεῖν	ἐκέλευεν	ἐκ τοῦ Καπιτωλίου καὶ γεραίρειν.
[2, 16]	καὶ ψηφίσασθαι τῷ Κικέρωνι κάθοδον	ἐκέλευεν,	ἐλπίσας τὸν Κικέρωνα ἐλθόντα περὶ
[2, 12]	κυρίους νομιεῖν καὶ τὴν βουλὴν	ἐκέλευεν	ὀμνύναι. Ἐνισταμένων δὲ πολλῶν καὶ
[2, 32]	πειρᾶσθαι διαλύσεων. Τοὺς οὖν φίλους	ἐκέλευεν	ὑπὲρ αὑτοῦ συμβῆναι, τὰ μὲν
[2, 84]	τοῦ βασιλέως τῷ Πομπηίῳ καὶ	ἐκέλευεν	ὡς ἐς φίλον τὸν παῖδα
[2, 108]	ἀρξάμενον ἐξεῦρον καὶ τοῖς ὑπηρέταις	ἐκέλευον	ἄγειν ἐς δίκην ἐπὶ τὸ
[2, 52]	γνωριμώτατον πλῆθος, εὐφήμουν ὁμοῦ καὶ	ἐκέλευον	ἄγειν, ἐφ' ὅ τι χρῄζοι.
[2, 143]	καὶ εὐθὺς αὐτὰς τὸ πλῆθος	ἐκέλευον	ἀναγινώσκειν. Θετὸς μὲν δὴ τῷ
[2, 80]	πανταχοῦ περιέπεμπεν, οἳ τοῖς νικῶσιν	ἐκέλευον	ἀψαυστεῖν τῶν ὁμοεθνῶν, ἐπὶ δὲ
[2, 142]	ἀναπέμπειν αὑτοῖς ἐν τοσῷδε ὅμηρα	ἐκέλευον,	καὶ ἀνεπέμποντο οἱ παῖδες Ἀντωνίου
[2, 142]	δεξιώσασθαι αὐτοὺς καὶ συναλλαγῆναι πρότερον	ἐκέλευον.	Καὶ γίγνεται μὲν οὕτω, καὶ
[2, 92]	μᾶλλον ἢ αὐτίκα διδόναι πάντα	ἐκέλευον·	καὶ περὶ τῶνδε Σαλούστιον Κρίσπον
[2, 127]	ἄνδρας ἐκάλουν τυραννοκτόνους καὶ γεραίρειν	ἐκέλευον,	οἱ δὲ τὰ μὲν γέρα
[2, 57]	δὲ τοῦ πνεύματος ὄντος θαρρεῖν	ἐκέλευον	οἱ θεράποντες τὸν κυβερνήτην ὡς
[2, 33]	ὕπατοι, Μάρκελλός τε καὶ Λέντλος,	ἐκέλευον	τοῖς ἀμφὶ τὸν Ἀντώνιον ἐκστῆναι
[2, 63]	ἑαυτῶν καὶ ἐκ παραδόξου μεταβολῆς	ἐκέλευον	τῷ πατρίῳ νόμῳ διακληρώσαντα αὑτοὺς
[2, 41]	Ἄλπεων Γαλατίαν ἐπέτρεπε Λικινίῳ Κράσσῳ.	Ἐκέλευσε	δὲ καὶ νεῶν στόλους δύο
[2, 75]	ὁ Καῖσαρ εἴκαζεν, ἔξω τάξεως	ἐκέλευσε	κατὰ φυλὰς ἐφεδρεύοντας, ὅταν ἐν
[2, 125]	δὲ Ἀντώνιος τὰς μὲν ἀρχὰς	ἐκέλευσε	νυκτοφυλακεῖν τὴν πόλιν, ἐκ διαστήματος
[2, 76]	τρισχιλίους εὐτολμοτάτους πεζοὺς ἐνήδρευσεν, οἷς	ἐκέλευσεν,	ὅταν αἴσθωνται τοὺς πολεμίους περιθέοντας,
[2, 24]	Σκαῦρον δὲ τοῦ πλήθους παραιτουμένου	ἐκήρυξεν	ὁ Πομπήιος ὑπακοῦσαι τῇ δίκῃ·
[2, 13]	τῇ πολιτείᾳ. ~Νόμους δ' ἐσέφερεν,	ἐκθεραπεύων	τὸ πλῆθος, ἑτέρους καὶ τὰ
[2, 41]	θάνατον ἠπείλει. Τῶν τε ἀψαύστων	ἐκίνει	χρημάτων, ἅ φασιν ἐπὶ Κελτοῖς
[2, 138]	Τίς τῶν ἀψαύστων καὶ ἐπαράτων	ἐκίνει	χρημάτων καὶ ἑτέρῳ δημάρχῳ κωλύοντι
[2, 110]	προύπεμπεν ἤδη τὸν Ἰόνιον περᾶν,	ἑκκαίδεκα	τέλη πεζῶν καὶ ἱππέας μυρίους.
[2, 16]	Πομπήιον ἐκπεσὼν διὰ Πομπήιον κατῄει,	ἑκκαιδεκάτῳ	μάλιστα μηνὶ τῆς ἐξελάσεως· καὶ
[2, 77]	κακοῦ γιγνομένοις αὐτοῖς ἡ μὲν	ἐκκαίουσα	καὶ τυφλοῦσα πάντας φιλοτιμία ἐσβέννυτο
[2, 3]	Λεύκιον δὲ Βηστίαν τὸν δήμαρχον	ἐκκλησίαν	εὐθὺς ὑπὸ κήρυξι συνάγειν καὶ
[2, 7]	τε ἦσαν αὐτῷ παρὰ τὴν	ἐκκλησίαν	καὶ εὐφημίαι ποικίλαι. Κάτωνος δ'
[2, 52]	καταλαβών, τοὺς παρόντας ὅμως ἐς	ἐκκλησίαν	συναγαγὼν ἔλεγεν· ~Οὔτε τῆς ὥρας
[2, 142]	μὲν ὕπατοι τὸ πλῆθος ἐς	ἐκκλησίαν	συνεκάλουν, καὶ ἀνεγινώσκετο αὐτοῖς τὰ
[2, 22]	παρ' αὐτοῦ δεδωροδοκηκότας ὥσπερ ἐπ'	ἐκκλησίαν,	ὑποκρινόμενος μὲν ἀγανακτεῖν καὶ οὐ
[2, 104]	καὶ τούτων τὰ μὲν αὐτὸν	ἐκκλῖναι,	τὰ δὲ ἐς τὴν ἀσπίδα
[2, 110]	εἴτε ἀπογνούς, εἴτε κάμνων καὶ	ἐκκλίνων	ἤδη τήνδε τὴν πεῖραν ἢ
[2, 60]	τραύματα καὶ τὸν ὀφθαλμὸν ὁμοίως	ἐκκοπῆναι.	Τούτους μὲν δὴ Καῖσαρ ἀριστείοις
[2, 77]	κίνδυνον συνελθόντος, καὶ τὴν ἀρετὴν	ἐκκρίτων	ὄντων ἑκατέρων ἠλέουν, καὶ μάλιστα,
[2, 146]	φίλον ἄδικα παθόντα ὠδύρετο καὶ	ἔκλαιε	καὶ ἠρᾶτο τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν
[2, 131]	τὰ ἔμβολα παρελθὼν ἔστενε καὶ	ἔκλαιεν	ἐν περιόπτῳ μέχρι πολλοῦ, ἀνενεγκὼν
[2, 50]	ἐξεργάζεται, τί χρὴ νικήσαντα προσδοκᾶν	ἐκλείψειν	ὠμότητος ἢ βίας; Καὶ τάδε
[2, 58]	εἶχε παρὰ πᾶσι καιρὸν ἄριστον	ἐκλιπεῖν.	~Ποστούμιον δὲ διαπλεύσαντος ἐς τὸ
[2, 51]	δ' οὐκ ἐξέλιπον οὐδ' ἂν	ἐκλίποιμι	τὸν μεθ' ὑμῶν καὶ ὑπὲρ
[2, 50]	δεῦρο διεπλεύσαμεν, οὐ τὴν πατρίδα	ἐκλιπόντες,	ἀλλ' ὑπὲρ αὐτῆς παρασκευασόμενοί τε
[2, 40]	τοῦ στρατοῦ παντὸς ἐς Ἤπειρον	ἐκλιπὼν	τὴν Ἰταλίαν διεπέρα· ὁ δὲ
[2, 22]	εἰ αὐτὸν οἱ παρόντες μεθεῖεν,	ἐκλύσειν	τὴν δίκην τὴν ἀληθεστέραν. Καὶ
[2, 80]	ἑστάναι. Ἀνήρ τε παρ' ἀνδρὸς	ἐκμανθάνων	τὸ κήρυγμα εἱστήκει· καὶ σύμβολον
[2, 39]	ἐκάλουν, καὶ Θουκυδίδης οὕτως ὠνόμαζεν·	ἐκνικᾷ	δ' ὅμως τὸ ὄνομα, καὶ
[2, 4]	φέροντα· οἱ δ' Ἀλλόβριγες ἐνδοιάσαντες	ἐκοινώσαντο	Φαβίῳ Σάγγᾳ, ὃς ἦν τῶν
[2, 90]	κατέπλευσε, Ποθεινὸν μὲν καὶ Ἀχιλλᾶν	ἐκόλασε	θανάτῳ τῆς ἐς τὸν Πομπήιον
[2, 63]	οὐδὲ τοῦτ' ἀνασχόμενος ὀλίγους μόλις	ἐκόλασεν,	αὐτίκα πᾶσιν. Αὐτοῦ πρὸς τὴν
[2, 115]	Καὶ ὁ μὲν ἐπὶ τοῦτο	ἐκομίζετο	φορείῳ, θέαι δ' ἦσαν ἐν
[2, 21]	σὺν ἐκείνοις, ἐς τὸ βουλευτήριον	ἐκόμισαν,	εἴτε ἐπὶ τιμῇ, βουλευτικοῦ γένους
[2, 105]	Λαβιηνοῦ καὶ ἑτέρων ἀνδρῶν ἐπιφανῶν	ἐκομίσθησαν	αἱ κεφαλαὶ Καίσαρι. Πομπήιος δ'
[2, 67]	αὐτὸν ἐπιτωθαζόντων ἐς φιλαρχίαν ὡς	ἑκόντα	βραδύνοντα, ἵν' ἀνδρῶν ὁμοτίμων τοσῶνδε
[2, 137]	ἂν ἑλέσθαι μᾶλλον ἢ δουλεύειν	ἑκόντας	ἐπὶ ὅρκῳ. ~Εἰ μὲν δὴ
[2, 127]	ἐψηφισμένα ἄρχοντι ἤδη, ὧν οὐδὲν	ἑκόντας	οὐδὲ πρὶν ἢ δεῖσαι περὶ
[2, 137]	ἀλλὰ δουλεύσειν ἐς τὸ μέλλον	ἑκόντας,	τί ἂν ἔπραξαν οἱ νῦν
[2, 138]	καὶ ἄσυλος, ὅτῳ ταῦτα οὐχ	ἑκόντες,	ἀλλ' ὑπ' ἀνάγκης οὐδὲ πρὶν
[2, 128]	διετάξατο. Εἰ δὴ ταῦτα ὑμεῖς	ἑκόντες	ἀποθήσεσθε εἐστὲ γὰρ ὑμεῖς τοῦδε
[2, 15]	πάνθ' ὁ Κικέρων καὶ ἔφευγεν	ἑκούσιον	καὶ ὅδε φυγήν, καὶ φίλων
[2, 81]	λογισμὸς καὶ ὁ αὐτοκράτωρ συντρέχων	ἐκούφιζεν.	ώρει δὲ καὶ ἡ τῶν
[2, 140]	τῆς πατρίδος, τὰ ἴσα τὴν	ἐκπέμπουσαν	ἀντιγεραίρειν. Ὑμᾶς δὲ ὁ δῆμος
[2, 98]	συνελεσχήνευε τοῖς παροῦσι περὶ τῶν	ἐκπεπλευκότων	καὶ ἠρώτα περὶ τοῦ πνεύματος,
[2, 69]	ἐκείνης ἐκ δυναστείας τοσῆσδε ἀθρόως	ἐκπεσεῖσθαι.	Τοσοῦτον δ' οὖν εἰπὼν τοῖς
[2, 93]	σφεῖς τῶν ἐν Λιβύῃ κερδῶν	ἐκπεσοῦνται,	μεγάλων ἔσεσθαι νομιζομένων, ἐχθροί τε
[2, 84]	τὴν Αἴγυπτον ἔπλει· ἄρτι δ'	ἐκπεσούσης	ἀπ' Αἰγύπτου Κλεοπάτρας, ἣ τῷ
[2, 16]	Κικέρων μὲν δὴ διὰ Πομπήιον	ἐκπεσὼν	διὰ Πομπήιον κατῄει, ἑκκαιδεκάτῳ μάλιστα
[2, 36]	γνώμης ἐμπειροπολέμως εὐσταθεῖν, ἀλλ' ἐξώτρυνον	ἐκπηδᾶν	ἐς τὴν Ἰταλίαν καὶ στρατολογεῖν
[2, 21]	τοῦ πάθους ὁ μὲν δῆμος	ἐκπλαγεὶς	ἐν ἀγορᾷ διενυκτέρευε, καὶ τὸ
[2, 57]	φέρεις καὶ τὴν Καίσαρος τύχην.	Ἐκπλαγέντων	δὲ τῶν ἐρετῶν καὶ τοῦ
[2, 153]	ἐς Βαβυλῶνα ἐσέλθοι τε καὶ	ἐκπλέοι.	Ἔμελλε δ' ἐπανελθὼν αὐτίκα ἐν
[2, 153]	τὸν ποταμὸν καὶ ἐπὶ τοῦτο	ἐκπλέοντά	φασιν ἐπιτωθάσαι τοῖς Χαλδαίοις, ὅτι
[2, 35]	ἐκ πάντων χωρίων ὡς ἐν	ἐκπλήξει	καὶ δρόμος ἀσύντακτος μετ' οἰμωγῆς,
[2, 34]	χαίρων δ' ἀεὶ ταχυεργίας τε	ἐκπλήξει	καὶ φόβῳ τόλμης μᾶλλον ἢ
[2, 36]	ἔτι ὄντες ἀπαράσκευοι καὶ σὺν	ἐκπλήξει	μετενόουν οὐ δεξάμενοι τὰς Καίσαρος
[2, 52]	ἠπείγετο, νομίζων τῷ ἀδοκήτῳ μάλιστα	ἐκπλήξειν	τοὺς πολεμίους. Οὔτε δὲ ἀγορὰν
[2, 115]	δὲ ἐθορυβήθησαν μέν, ὑπὸ δὲ	ἐκπλήξεως	ἐσιώπων. ~Φερομένου δὲ ἤδη τοῦ
[2, 118]	παραφράγματα, καὶ τὸ θέατρον ὑπὸ	ἐκπλήξεως	σὺν φόβῳ καὶ δρόμῳ διελύετο,
[2, 93]	οὐδὲ ἐτόλμησαν ὑπὸ τῆς αὐτῆς	ἐκπλήξεως,	ὡς δὲ μετριώτερον, ἀφεθῆναι τῆς
[2, 152]	Ἡφαιστίωνα θυόμενος εἶπε μὴ δεδιέναι,	ἐκποδὼν	γὰρ ἀμφοτέρους αὐτίκα ἔσεσθαι· καὶ
[2, 124]	τοιῶνδε καὶ τοσῶνδε ἀνδρῶν ἀθρόως	ἐκποδὼν	γενομένων· τοὺς δὲ φίλους καὶ
[2, 90]	ἀγών, ᾧ δὴ καὶ μάλιστα	ἐκράτει.	Καὶ ἐς ταῦτα διετρίφθησαν αὐτῷ
[2, 150]	εὐπραξίαις καὶ τύχαις· καὶ ἁπάντων	ἐκράτησε,	διὰ μιᾶς καὶ ὅδε πείρας
[2, 7]	ὑπ' Ἀλπείοις καταλαβών, οὐ δυσχερῶς	ἐκράτησεν	ἀνδρὸς ἐμπλήκτως ἀλλόκοτον ἔργον ἐπὶ
[2, 95]	οἱ τοῦ Σκιπίωνος ὑποστράτηγοι, καὶ	ἐκράτουν	τῶν Καίσαρος παρὰ πολὺ καὶ
[2, 14]	ἐς μοναρχίαν. Οὕτω καὶ λύπης	ἐκράτουν	ὑπὸ χρείας καὶ τὸν ἐχθρὸν
[2, 101]	ἔθνη προσέλαβε καὶ ἀφιστάμενα ἄλλα	ἐκρατύνατο,	καὶ Ποντικὸν ἐπὶ Φαρνάκει καὶ
[2, 148]	νῦν, ἐρριζωμένην ὑπ' ἐκείνου, μειζόνως	ἐκρατύνατο	καὶ τὸν πατέρα τιμῶν ἰσοθέων
[2, 90]	λαβόντες οἱ Ἀλεξανδρεῖς περὶ τρόπαιον	ἐκρέμασαν.	Τελευταῖον δ' ἀνὰ τὸν Νεῖλον
[2, 90]	Θεόδοτον δὲ διαδράντα Κάσσιος ὕστερον	ἐκρέμασεν,	εὑρὼν ἐν Ἀσίᾳ. Θορυβούντων δ'
[2, 56]	Οὐκ ἀναγομένων δ' ἐκείνων αὐτὸς	ἔκρινεν	ἐπὶ τὴν στρατιὰν διαπλεῦσαι λαθών,
[2, 14]	γυναικὶ ὁ μὲν Καῖσαρ οὐκ	ἔκρινεν,	ὑπεραρέσκοντα τῷ δήμῳ, καίπερ ἀποπεμψάμενος
[2, 136]	κἀκείνους ἐς τόνδε τὸν ὄλεθρον	ἐκριπίσαντες.	Τῆς μὲν οὖν ταφῆς ὑμεῖς
[2, 43]	καὶ ἑτέροις ἐδόκει τῆς Ἰβηρίας	ἐκστῆναι	Καίσαρι καὶ ἀπαθεῖς ἐς Πομπήιον
[2, 43]	ἑκατέρωθεν. Καὶ συνέβησαν ὁ μὲν	ἐκστῆναι	τῆς Ἰβηρίας τῷ Καίσαρι, ὁ
[2, 33]	ἐκέλευον τοῖς ἀμφὶ τὸν Ἀντώνιον	ἐκστῆναι	τοῦ συνεδρίου, μή τι καὶ
[2, 62]	τοὺς ἔξω τραπεὶς ἑτέρους τε	ἔκτεινε	πολλοὺς καὶ σημεῖα τῆς ἡμέρας
[2, 91]	τε τὸν Φαρνάκην καὶ πολλοὺς	ἔκτεινε,	σὺν χιλίοις που μάλιστα ὢν
[2, 47]	ὁ Καῖσαρ τὸν ἐμφήναντα λοχαγὸν	ἔκτεινεν	ἀντ' αὐτοῦ. ~Ἡ μὲν δὴ
[2, 43]	καὶ περιθέων ἀνὰ τὸ στρατόπεδον	ἔκτεινεν,	ὅσους εὑρίσκοι κατὰ τὴν ἐπιμιξίαν
[2, 105]	μάχην παρασκευάσαιντο, ἐκέλευε τὸν στρατὸν	ἐκτειχίσαι	τὴν Κορδύβην, οἱ δὲ κάμνοντες
[2, 118]	μετὰ τῶν ξιφῶν ἀλλήλους ἔπληξαν.	~Ἐκτελεσθέντος	δὲ τοῖς φονεῦσι τοσοῦδε ἄγους
[2, 94]	Δώσω δὲ καὶ γῆν ἅπασιν	ἐκτελεσθέντων	τῶν πολέμων, οὐ καθάπερ Σύλλας,
[2, 92]	ὅταν ὁ ἐν Λιβύῃ πόλεμος	ἐκτελεσθῇ·	τότε δ' ἔπεμπεν ἄλλας ὁρίζων
[2, 149]	δύναμιν εἰπεῖν, ὅσην εἶδε γῆν,	ἐκτήσατο	καὶ περὶ τῆς λοιπῆς ἐνθυμούμενός
[2, 149]	προῆλθε καὶ ἐτελεύτησεν, ἔτος ἄγων	ἕκτον	ἐπὶ πεντήκοντα, ἀνὴρ ἐπιτυχέστατος ἐς
[2, 79]	πεζοῖς μήτ' ἐπεκθεῖν ἔτι μήτ'	ἐκτρέχειν	ἐκ τῆς φάλαγγος μηδ' ἀκοντίζειν,
[2, 103]	τε Φάρσαλον καὶ Λιβύην ἐπεπόνθεσαν,	ἐκτρίβειν	τῷ χρόνῳ τὸν Καίσαρα καὶ
[2, 145]	τὰς προτέρας στάσεις ὑπαχθῶμεν καὶ	ἐκτριφθῇ	πᾶν, ὅ τι λοιπόν ἐστιν
[2, 98]	κυβιστῆσαι καὶ τὸ πνεῦμα κατασχόντα	ἐκτρῖψαι;	Πολλά τε ὅμοια εἰπὼν παρήγαγεν
[2, 66]	ἔργου, δυνατώτερον δὲ καὶ ἀκινδυνοτερον	ἐκτρῦσαι	ταῖς ἀπορίαις αὐτοὺς οὔτε γῆς
[2, 72]	αὐτοὶ γὰρ ἐμοῦ τὰ Καίσαρος	ἐκτρύχειν	ἔτι βουλομένου τὸν ἀγῶνα τόνδε
[2, 78]	τοῦ Πομπηίου τὸ δέκατον τέλος	ἐκυκλοῦντο.	Καίσαρος δὲ τὸ σημεῖον τοῖς
[2, 78]	πεζὸν εὐθὺς ἱππέων ἔρημον γενόμενον	ἐκυκλοῦντο	οἱ τοῦ Καίσαρος ἱππέες, αὐτοὶ
[2, 42]	αὐτῶν, προπεμπόμενον ἐς στρατοπέδου κατάληψιν,	ἐκυκλώσατο.	Οἱ δὲ ἐπέθεσαν ταῖς κεφαλαῖς
[2, 13]	καὶ τὰ Πομπηίῳ πεπραγμένα ἅπαντα	ἐκύρου,	καθάπερ ὑπέσχητο αὐτῷ. Οἱ δ'
[2, 24]	τῆς πολιτείας. ~Τοιαῦτα δ' εἰπὼν	ἐκύρου	τὸν νόμον, καὶ πλῆθος ἦν
[2, 11]	καὶ τοὺς νόμους ὁ Καῖσαρ	ἐκύρωσε.	~Καὶ ἐπ' αὐτοῖς τόν τε
[2, 153]	ὑπολαμβάνων ἐς ἕλη καὶ λίμνας	ἐκφέρει	καὶ κωλύει τὴν Ἀσσυρίδα γῆν
[2, 114]	ἐδόκουν ἅλις ἔχειν καὶ πλέοσιν	ἐκφέρειν	οὐκ ἐδοκίμαζον, συνέθεντο μὲν ἀλλήλοις
[2, 58]	ἐς ὅ τι ὁ ἄνεμος	ἐκφέρῃ,	μηδὲν τῶν νεῶν φειδομένους· οὐ
[2, 146]	Εὐφορώτατα δὲ ἐς τὸ πάθος	ἐκφερόμενος	τὸ σῶμα τοῦ Καίσαρος ἐγύμνου
[2, 53]	ὑπατικὰς εἶναι. Εἰδόσι δ' ὑμῖν	ἐκφέρω	δυνατώτατον ἐν πολέμοις ἔργον εἶναι
[2, 89]	σὺν τοῖς παροῦσιν· οὐδενί τε	ἐκφήνας,	ὅπῃ τὸν πλοῦν ποιήσεται, περὶ
[2, 81]	δ' ἐπεὶ τὴν τροπὴν εἶδεν,	ἔκφρων	αὑτοῦ γενόμενος ἀπῄει βάδην ἐς
[2, 68]	αὐτῆς νυκτός τινα τῶν ἱερείων	ἐκφυγόντα	οὐ συνελήφθη, καὶ μελισσῶν ἑσμὸς
[2, 147]	ἀνῄρητο, κατέφλεξαν καὶ τοὺς ἀνδροφόνους	ἐκφυγόντας	πρὸ πολλοῦ περιθέοντες ἐζήτουν, οὕτω
[2, 127]	μεταφέροντες. Καὶ ὁ Ἀντώνιος οὐκ	ἐκώλυεν,	εἰδὼς οὐκ ἐλευσομένους· οὐδὲ ἦλθον.
[2, 42]	προλαμβάνων διετάφρευε τὰς παρόδους καὶ	ἐκώλυεν	ἐς τὸ πρόσθεν ἰέναι καί
[2, 135]	αὐτῶν τὰς κληρουχίας. Καὶ οὐκ	ἐκώλυεν	ὁ Ἀντώνιος, ἐπιδεικνὺς τῇ βουλῇ
[2, 127]	μεγάλων οἴκων περισῴζειν αὐτοὺς οὐκ	ἐκώλυον,	ἠγανάκτουν δέ, εἰ καὶ τιμήσουσιν
[2, 126]	μὴ Λέπιδος μετὰ στρατιᾶς ἐπελθὼν	ἐκώλυσε.	Τοῦτο μὲν δὴ πρῶτον ἔργον
[2, 28]	ἃ δὲ ἄκων ἔφη λαβεῖν,	ἑκὼν	ἀποθήσομαι τοῖς ἀπολαβεῖν θέλουσιν, οὐκ
[2, 20]	καὶ ἀναρχίαν ἐπὶ τῇ ἀσυνταξίᾳ	ἑκὼν	ὑπερεώρα. Μίλωνός τε τὰ ἐς
[2, 62]	καὶ σημεῖα τῆς ἡμέρας ἐκείνης	ἔλαβεν	ἐν ταῖς δύο μάχαις ὀκτὼ
[2, 117]	τῆς πορφύρας ὡς ἔτι δεόμενος	ἐλάβετο	καὶ τὸ εἷμα περισπάσας ἐπὶ
[2, 72]	σημεῖα μιᾶς ἡμέρας κρατοῦντες αὐτῶν	ἐλάβομεν.	~Ὁ μὲν δὴ Πομπήιος ὧδε
[2, 133]	τίνας ὑποστήσεσθαι δοκεῖτε ἀφαιρουμένους, ἃ	ἔλαβον,	εἰ μὴ πάντα ἐμπλῆσαι πολέμων
[2, 129]	μᾶλλον ἢ βεβαίως ἔχειν, ἃ	ἔλαβον.	Τοῖς δὲ καὶ ἡλικίας τι
[2, 28]	αὐτούς· ᾧ δὴ καὶ μάλιστα	ἔλαθεν	ὑπὸ Καίσαρος ἐωνημένος. ~Πομπήιος δ'
[2, 30]	καὶ ὅσα παρὰ Καίσαρος ἄλλα	ἐλάμβανον·	ἐδίδου γὰρ ἀφειδῶς, θεραπεύων εἰς
[2, 40]	αὐτὸς ἔγνω προκαθελεῖν ἐς Ἰβηρίαν	ἐλάσας,	τὴν δὲ δύναμιν ἐς πέντ'
[2, 98]	τε τῶν συνήθων ἐναλλάσσων οὐδ'	ἐλάσσω	προσφερόμενος ἢ πλείω, συνελεσχήνευε τοῖς
[2, 72]	τῆς μάχης χρήσασθε μὲν ὡς	ἐλάττοσι	πολὺ πλείονες, καταφρονεῖτε δὲ ὡς
[2, 35]	μετ' ἀπείρου στρατοῦ κατὰ κράτος	ἐλαύνειν.	~Ὧν οἱ ὕπατοι πυνθανόμενοι τὸν
[2, 31]	Καῖσαρ ὑπερελθὼν ἐπὶ τὴν πόλιν	ἐλαύνοι,	θόρυβός τε πολὺς ἦν καὶ
[2, 137]	ἔς τε Λιβύην καὶ Ἰβηρίαν	ἐλαυνόμενοι	διωλώλεσαν, εἰκότως αὐτῷ δεδιότι καὶ
[2, 28]	καὶ θυσίας ἥξειν καὶ ἀναπαύσεις.	Ἔλεγε	δὲ ταῦθ' ὡς Καίσαρι μὲν
[2, 27]	βεβαίαν, εἰ μὴ πάντες ἰδιωτεύσειαν.	Ἔλεγε	δὲ ταῦτ' εἰδὼς οὐ μεθήσοντα
[2, 28]	δ' ἄλλα τε τούτοις ὅμοια	ἔλεγε	καὶ τὴν ἀρχὴν καὶ τότε
[2, 28]	καὶ κηδεστὴς γενόμενος Καίσαρι, κἀκεῖνον	ἔλεγε	μάλα χαίροντα ἀποθήσεσθαι· χρόνιόν τε
[2, 133]	συντελεῖν. ~Σιωπήν τε κατακηρύξας αὖθις	ἔλεγεν·	Ἐγὼ περὶ μὲν τῶν ἁμαρτόντων
[2, 137]	δὲ ὀξέως πολλῶν ὁ Βροῦτος	ἔλεγεν·	Ἐνταῦθα ὑμῖν ἐντυγχάνομεν, ὦ πολῖται,
[2, 114]	στρατιώταις γνωριμώτατον· ὁ δὲ Βροῦτος	ἔλεγεν	ἐπὶ μὲν τῷ Καίσαρι μόνῳ
[2, 23]	χρόνῳ περιλαμβάνεσθαι, πολὺ δὲ ἀναλαβεῖν	ἔλεγεν	ἐς ἀκριβῆ διόρθωσιν ἐπιτετριμμένης ἐκ
[2, 150]	ἢ διὰ δέος, καθάπερ αὐτὸς	ἔλεγεν,	ἢ ἀρχῆς ἐπιθυμίᾳ συμπεσών, στρατηγοῖς
[2, 73]	~Ὁ μὲν δὴ Πομπήιος ὧδε	ἔλεγεν,	ὁ δὲ Καῖσαρ τοῖς ἰδίοις
[2, 5]	ἐπετάχυνε. Σιλανὸς μὲν δὴ πρῶτος	ἔλεγεν,	ὃς ἐς τὸ μέλλον ᾕρητο
[2, 52]	παρόντας ὅμως ἐς ἐκκλησίαν συναγαγὼν	ἔλεγεν·	~Οὔτε τῆς ὥρας τὸ χειμέριον,
[2, 143]	μητέρα συγγενήσσ ἐτέχναζεν αὖθις καὶ	ἔλεγεν	ὧδε. ~Οὐκ ἄξιον, ὦ πολῖται,
[2, 47]	καὶ ἐς ἔτι στασιάζοντας ἐπελθὼν	ἔλεγεν	ὧδε· Τάχει μὲν ὅσῳ περὶ
[2, 114]	Ῥωμύλον τυραννικὸν ἐκ βασιλικοῦ γενόμενον	ἐλέγετο	συμβῆναι. Δόξειν τε τὸ ἔργον,
[2, 30]	διέλθοιεν. Καὶ οἱ μὲν οὕτως	ἔλεγον,	εἴθ' ὑπὸ ἀγνοίας εἴτε διεφθαρμένοι,
[2, 153]	ἐπιχειρῆσαι περιοδεῦσαι, λίμνῃ δὲ καὶ	ἕλει	δυσχεραίνων καταφρονῆσαι καὶ τοῦ δευτέρου
[2, 62]	συνεσπεσὼν ἂν τότε ὁ Πομπήιος	ἑλεῖν	κατὰ κράτος καὶ τὸν πόλεμον
[2, 116]	λέγουσιν, ἡ κεφαλὴ τοῖς σπλάγχνοις	ἔλειπε.	Καὶ τοῦ μάντεως εἰπόντος θανάτου
[2, 48]	δὴ περὶ Πλακεντίαν στάσις οὕτως	ἐλέλυτο,	ὁ δὲ Καῖσαρ ἐς Ῥώμην
[2, 105]	ἔργῳ καὶ ὅδε παρὰ δόξαν	ἐλέλυτο·	τοὺς δ' ἐξ αὐτοῦ διαφυγόντας
[2, 121]	γεραίρειν. Καὶ Κίννας μὲν οὕτως	ἔλεξεν,	οἱ δὲ τὸ καθαρὸν τοῦ
[2, 50]	τὸν στρατὸν ἅπαντα ἐς ἐπήκοον,	ἔλεξεν	ὧδε· Καὶ Ἀθηναῖοι τὴν πόλιν
[2, 134]	Καίσαρι πεπραγμένἀ, περισῴζειν δὲ ἐξ	ἐλέου	μόνον, εἰ ἐθέλοιτε, διὰ τοὺς
[2, 127]	τύραννον προαποφαίνειν ἢ τούτους ἐξ	ἐλέου	περισῴζειν, τούτου μόνου δεξάμενοι τὸ
[2, 20]	ἡ μόναρχος ἐξουσία, χρῆναι δ'	ἑλέσθαι	δυνατὸν ὁμοῦ καὶ ἤπιον, ἐνσημαινόμενοι
[2, 137]	Ῥωμαίους οἶμαι πολλάκις ἀποθανεῖν ἂν	ἑλέσθαι	μᾶλλον ἢ δουλεύειν ἑκόντας ἐπὶ
[2, 115]	μὲν ὧδε προυμαντεύετο ἑαυτῷ καὶ	ἐλεσχήνευε	περὶ τῶν ἐς τὴν αὔριον
[2, 138]	ἀρχαιρέσια προελάμβανε, ποία ταῦτα ἦν	ἐλευθερία,	ἧς οὐδ' ἐλπὶς ὑπεφαίνετο ἔτι;
[2, 37]	οἰκήματα τὴν δύναμιν ἢ τὴν	ἐλευθερίαν	εἶναι τοῖς ἀνδράσιν, ἀλλὰ τοὺς
[2, 50]	τε οἱ εὖ φρονοῦντες τὴν	ἐλευθερίαν,	ὅπῃ ποτ' ἂν ὦσιν, ἡγοῦνται
[2, 113]	θηρίων, παρὰ δὲ σοῦ τὴν	ἐλευθερίαν	ὡς σὸν προγονικὸν ἔργον; Οἱ
[2, 72]	αὐτὸ τῆς αἰτίας· ὑπὲρ γὰρ	ἐλευθερίας	καὶ πατρίδος ἀγωνιζόμεθα μετὰ νόμων
[2, 120]	ἄλλους συνεπιλήψεσθαι λογισμῷ τε τῆς	ἐλευθερίας	καὶ πόθῳ τῆς πολιτείας. Ἔτι
[2, 123]	ὁμονοίας πέρι καὶ προνοίας τῆς	ἐλευθερίας	καὶ φειδοῦς τῶν ἐσομένων τῇ
[2, 141]	οἵδε πάντες, οἳ τῆς ὑμετέρας	ἐλευθερίας	προεκινδυνεύσαμεν. Ὃ δ' ἐν τῷ
[2, 50]	πόλιν ἐξέλιπον, ὦ ἄνδρες, ὑπὲρ	ἐλευθερίας	τοῖς ἐπιοῦσι πολεμοῦντες, οὐ τὰ
[2, 85]	ἐμπορεύεται, κείνου υστὶ δοῦλος, κἂν	ἐλεύθερος	μόλῃ, ἐνέβαινεν ἐς τὸ σκάφος.
[2, 88]	μάχης ἀναλαμβάνων· ἔνθα καὶ Θεσσαλοὺς	ἐλευθέρους	ἠφίει συμμαχήσαντάς οἱ καὶ Ἀθηναίοις
[2, 119]	τις ἐπὶ δόρατος ἔφερε, σύμβολον	ἐλευθερώσεως	ἐπί τε τὴν πάτριον πολιτείαν
[2, 127]	Ἀντώνιος οὐκ ἐκώλυεν, εἰδὼς οὐκ	ἐλευσομένους·	οὐδὲ ἦλθον. Εἶτα ἐπὶ διαπείρᾳ
[2, 96]	δισμυρίους καὶ ἀκοντιστὰς πολλοὺς καὶ	ἐλέφαντας	ἑξήκοντα ἑτέρους, ἡ στρατιὰ τοῦ
[2, 96]	τριάκοντα ἐξ αὐτοῦ μόνους ὑπολιπὼν	ἐλέφαντας	τῷ Σκιπίωνι, ἡ δὲ στρατιὰ
[2, 96]	ἀπ' ἐκείνου τῷδε τῷ τέλει	ἐλέφαντες	ἐς τὰ σημεῖα ἐπίκεινται. ~Μακρᾶς
[2, 106]	εἶναι καὶ χρηματίζειν ἐπὶ θρόνων	ἐλεφαντίνων	τε καὶ χρυσέων, καὶ θύειν
[2, 96]	Νομάδων ἱππέων. Ὅ τε τῶν	ἐλεφάντων	πόλεμος ἀήθης σφίσιν ὢν ἐξέπλησσε.
[2, 102]	πεζῶν τε καὶ ἱππέων ἀγῶνα	ἐλεφάντων	τε μάχην εἴκοσι πρὸς εἴκοσι
[2, 96]	πέμπτον τέλος αἰτῆσαν ἀντιταχθῆναι τοῖς	ἐλέφασι	κρατῆσαι πάνυ καρτερῶς· καὶ νῦν
[2, 96]	ἦσαν, πελτασταῖς τε πολλοῖς καὶ	ἐλέφασιν	ἐς τριάκοντα προσδοκωμένου παρέσεσθαι σὺν
[2, 141]	νῦν τῆς πατρίδος προστάται φασὶν	ἐλέῳ	περισῴζειν, τήν τε γῆν ὑμῖν
[2, 123]	Καίσαρος) γενόμενον δ' ἐνεγκεῖν ἀξιοῦντες	ἐλέῳ	τε τῶν δεδρακότων αὐτὸ οὐ
[2, 153]	ὃς τὸν Εὐφράτην ὑπολαμβάνων ἐς	ἕλη	καὶ λίμνας ἐκφέρει καὶ κωλύει
[2, 31]	καὶ ὁ τῆς δημαρχίας χρόνος	ἔληγε,	δείσας ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ ἀπογνοὺς
[2, 27]	ἐπὶ τὰ ἔθνη· καὶ γὰρ	ἔληγεν	ὁ χρόνος. Καὶ Παῦλος ἐσιώπα.
[2, 39]	οἳ τὰ περίοικα νηυσὶ ταχείαις	ἐληίζοντο·	καὶ Λιβυρνίδας ἐντεῦθεν ἡγοῦνται Ῥωμαῖοι
[2, 106]	μὲν ἔτι λανθάνων καὶ διαδιδράσκων	ἐλῄστευεν,	ὁ δὲ Καῖσαρ ἐς Ῥώμην
[2, 123]	τότε πρῶτον ἐς τὸ ἱερὸν	ἐλθεῖν	πρὸς αὐτοὺς δυνηθέντων ᾑρέθησαν οἱ
[2, 88]	Καίσαρι συντυχόντα μηδ' ἐς χεῖρας	ἐλθεῖν	ὑποστῆναι. Ὁ δ' οὕτως ἑαυτὸν
[2, 16]	κάθοδον ἐκέλευεν, ἐλπίσας τὸν Κικέρωνα	ἐλθόντα	περὶ μὲν τῆς παρούσης πολιτείας
[2, 103]	ἀνεβάλλετο τὴν μάχην, ἀλλ' εὐθὺς	ἐλθόντι	τῷ Καίσαρι συνεμάχετο, καίτοι τῶν
[2, 7]	ἐπανάστασις, παρ' ὀλίγον ἐς ἔσχατον	ἐλθοῦσα	κινδύνου τῇ πόλει, διελύετο. Καὶ
[2, 153]	μὴ περιοίσει τὰς Μαρτίας εἰδούς,	ἐλθούσης	τῆς ἡμέρας ἔφη, τὸν μάντιν
[2, 35]	ἱππέων ἐκ διαστήματος. Δρόμῳ δ'	ἐλθὼν	ἐπὶ τὸν Ῥουβίκωνα ποταμόν, ὃς
[2, 9]	ἐπὶ μέγα δόξης καὶ δυνάμεως	ἐλθών,	ἠξίου πολλά, ὅσα βασιλεῦσι καὶ
[2, 61]	ἐκ θαλάσσης διὰ Πομπήιον ναυκρατοῦντα·	ἐλίμαινεν	οὖν ὁ στρατὸς αὐτῷ καὶ
[2, 102]	ἐπὶ τοῖς ὀκτακοσίοις ἀπὸ χρυσοῦ,	ἕλκοντας	ἐς δισμυρίας καὶ δεκατέσσαρας καὶ
[2, 149]	πολλὰ βάρβαρα ἑλὼν καὶ τὴν	Ἑλλάδα	χειρωσάμενος, δυσαρκτότατον ἔθνος καὶ φιλελεύθερον
[2, 70]	δὲ πεζοί, ἀπὸ μὲν τῆς	Ἑλλάδος	Λάκωνες ὑπὸ τοῖς ἰδίοις βασιλεῦσι
[2, 49]	~Καὶ ὁ μὲν ὥδευεν οὐδὲν	ἐλλείπων	δυνατῆς ἐπείξεως, ὁ δὲ Πομπήιος
[2, 51]	τὸν Εὔξεινον πόντον ἔθνη, πάντα,	ἑλληνικά	τε καὶ βάρβαρα, ἡμῖν σύνεστι·
[2, 154]	ἀρετῆς, τῆς τε πατρίου καὶ	Ἑλληνικῆς	καὶ ξένης, φιλόκαλοι, τὰ μὲν
[2, 39]	Κερκυραῖοι σφετέρους ἐγκατέμιξαν οἰκήτορας, ὄθεν	Ἑλληνικὸν	εἶναι δοκεῖ τὸ ἐπίνειον. Τὴν
[2, 70]	τῶν ὑπὲρ Ἄλπεις ἀριθμὸς ἄλλος·	Ἑλλήνων	δ' ἐπέλταζον αὐτῷ Δόλοπες, Ἀκαρνᾶνες,
[2, 71]	ἡγεμονίας ἀγωνιούμενοι. ~Ἐπὶ δὲ τοῖς	Ἕλλησιν	ὀλίγου πάντες, ὅσοι περιιόντι τὴν
[2, 71]	τὴν ἕω, Θρᾷκές τε καὶ	Ἑλλησπόντιοι	καὶ Βιθυνοὶ καὶ Φρύγες καὶ
[2, 88]	τῆς Πομπηίου φυγῆς καὶ τὸν	Ἑλλήσποντον	ἀπορίᾳ τριήρων σκάφεσιν ἐπεραιοῦτο μικροῖς.
[2, 111]	ὁ τὰς τριήρεις κατὰ τὸν	Ἑλλήσποντον	ἐγχειρίσας τῷ Καίσαρι, οἵδε μὲν
[2, 89]	παραδόξως ὁ Καῖσαρ καὶ τὸν	Ἑλλήσποντον	περαιωθεὶς Ἴωσι μὲν καὶ Αἰολεῦσι
[2, 122]	ταῦτά οἱ παρασχόντα δεύτερος ὅδε	ἐλοιδόρει	καὶ συνεγνωκέναι τοῖς ἐπ' αὐτῷ
[2, 81]	εἰ δὲ τὸ στρατόπεδον αὐτῶν	ἕλοιεν,	τὸν πόλεμον ἑνὶ τῷδε ἔργῳ
[2, 2]	δ' αὐτὸν ἐς ὕβριν τῶν	ἑλομένων	ἐπέσκωπτεν, ἐς μὲν ἀγνωσίαν γένους
[2, 44]	παρ' αὐτὴν Ἰτύκην μετεστρατοπέδευε, δι'	ἕλους	ἰσχυροῦ τε καὶ μακροῦ τὸν
[2, 59]	ἐς τέλμα τῶν Καίσαρος κατενεχθείσας	ἑλοῦσαι.	Ἀντώνιος δὲ ταῖς λοιπαῖς ἐς
[2, 3]	ἐν δὲ τῷ τάχει τὴν	ἐλπίδα	τιθέμενος, τά τε χρήματα προύπεμπεν
[2, 125]	τε ᾖδεσαν καὶ ἀπεχώρουν ἐν	ἐλπίδι	βεβαίῳ τὰ πάντα θέμενοι· τὴν
[2, 97]	ἐκ τῆς προτέρας μάχης ἐν	ἐλπίδι	καὶ θάρσει γενόμενος, δευτέρᾳ τῇδε
[2, 72]	οὖν, ὡς ἠξιοῦτε, μετ' ἀγαθῆς	ἐλπίδος,	ἐν ὄψει τιθέμενοι τήν τε
[2, 45]	τοῦ βασιλέως. Σφαλεὶς οὖν τῆς	ἐλπίδος	ὁ Κουρίων ἐς λόφους ἀνέδραμεν
[2, 44]	στρατοπεδεύσειν, τὸ ὕδωρ ἐφάρμαξαν. Καὶ	ἐλπίδος	οὐ διήμαρτον· ὅ τε γὰρ
[2, 93]	ἔτι μᾶλλον ἡσύχαζον ἐξ ἀπορίας,	ἐλπίζοντες	ἐνδώσειν τι καὶ τὸν Καίσαρα
[2, 136]	καὶ μάλιστα τῶν τι καὶ	ἐλπιζόντων	ἐκ τῶν διαθηκῶν αὑτοῖς ἔσεσθαι,
[2, 22]	οὐ διδόναι τῆς δίκης ἀναβολήν,	ἐλπίζων	δέ, εἰ αὐτὸν οἱ παρόντες
[2, 27]	εἰδὼς μὲν οὐδὲν τούτων ἐσόμενον,	ἐλπίζων	δὲ τοὺς Πομπηίου φίλους ἀντιλέξειν
[2, 81]	ἡ τῶν γεγονότων εὐπραξία καὶ	ἐλπίς,	ὅτι καὶ τὸν χάρακα αἱρήσουσι
[2, 138]	ταῦτα ἦν ἐλευθερία, ἧς οὐδ'	ἐλπὶς	ὑπεφαίνετο ἔτι; Τί δὲ οἱ
[2, 1]	τολμῆσαί τε ἐς πάντα καὶ	ἐλπίσαι	περὶ ἁπάντων, ἐς δὲ δὴ
[2, 93]	μετριώτερον, ἀφεθῆναι τῆς στρατείας ἀνεβόησαν,	ἐλπίσαντες	στρατοῦ δεόμενον ἐς τοὺς ὑπολοίπους
[2, 2]	παροδεύσων ἐς τυραννίδα. Πάγχυ δ'	ἐλπίσας	αἱρεθήσεσθαι διὰ τὴν ὑποψίαν τήνδε
[2, 73]	ἐξήνυον. Ἴστε, οὓς μεθῆκα ἀπαθεῖς,	ἐλπίσας	ἡμῖν τι παρ' αὐτῶν ἔσεσθαι
[2, 38]	χρημάτων μεθῆκεν ὅποι βούλοιτο ἀπιέναι,	ἐλπίσας	μὲν ἴσως διὰ τὴν εὐποιίαν
[2, 16]	ψηφίσασθαι τῷ Κικέρωνι κάθοδον ἐκέλευεν,	ἐλπίσας	τὸν Κικέρωνα ἐλθόντα περὶ μὲν
[2, 41]	Σύλλα καὶ Μαρίου κακῶν πεφρικότα,	ἐλπίσι	καὶ ὑποσχέσεσι πολλαῖς ἀνελάμβανε καὶ
[2, 81]	ἐν αὐτῷ· ἥκιστα δ' ἐν	ἐλπίσιν	ἢ εὐτυχίαις ἄνθρωποι καμάτων αἰσθάνονται.
[2, 41]	εἶπεν, ὅτι καὶ Λεύκιον Δομίτιον	ἑλὼν	ἀπαθῆ μεθείη μετὰ τῶν χρημάτων·
[2, 49]	τῷ Ἰονίῳ Καίσαρος τεσσαράκοντα ναῦς	ἑλὼν	ἐφύλασσεν αὐτοῦ τὸν διάπλουν τόν
[2, 149]	τῆς μὲν Εὐρώπης πολλὰ βάρβαρα	ἑλὼν	καὶ τὴν Ἑλλάδα χειρωσάμενος, δυσαρκτότατον
[2, 41]	Κελτοὺς αὐτὸς ἐς τὸ ἀσφαλέστατον	ἑλὼν	λελυκέναι τῇ πόλει τὴν ἀράν.
[2, 116]	ἐπιβουλῆς μαθὼν ἔθει μηνύσων, ὃ	ἔμαθεν.	Καὶ ὁ μὲν ἐς Καλπουρνίαν
[2, 122]	ἀλλήλους ἐπῄνουν καὶ τὴν πόλιν	ἐμακάριζον	καὶ Δέκμῳ μάλιστα ἐμαρτύρουν, ὅτι
[2, 82]	νεκρὸν ἀποδέξῃ ἡ στρατιὰ δ'	ἐμαρτύρει	καθάπερ ἔνθουν ἐς ἑκάστην τάξιν
[2, 122]	πόλιν ἐμακάριζον καὶ Δέκμῳ μάλιστα	ἐμαρτύρουν,	ὅτι τοὺς μονομάχους σφίσιν ἐν
[2, 98]	μοι θέλοντι καὶ δι' ἐσθῆτος	ἐμαυτὸν	ἀποπνῖξαι καὶ ἐς τὰ τείχη
[2, 47]	χρὴ προστάγματα λαμβάνειν. Μαρτυράμενος οὖν	ἐμαυτὸν	τῆς ἐς ὑμᾶς μέχρι δεῦρο
[2, 51]	ὑμῶν ἀγῶνα, ἀλλὰ καὶ στρατιώτην	ἐμαυτὸν	ὑμῖν καὶ στρατηγὸν ἐπιδίδωμι καί,
[2, 31]	κοινῇ τὰ συμφέροντα διοικεῖν κατ'	ἐμαυτὸν	ὡς ὕπατος διοικήσω. καὶ τάδε
[2, 43]	ῥήματι χρώμενος ἐναργεστέραν ὑμῖν τὴν	ἐμαυτοῦ	γνώμην ποιήσὠ, οὔτε τοὺς προπεμφθέντας
[2, 94]	δήμου γῆν ἐπινέμων καὶ τὴν	ἐμαυτοῦ,	καὶ τὰ δέοντα προσωνούμενος. Κρότου
[2, 39]	τὸν Ἡρακλέα τὸ σῶμα θάψαντα	ἐμβαλεῖν	ἐς τὸ πέλαγος, ἵνα ἐπώνυμον
[2, 40]	δόγμα φέρων ἐς ἀλλοτρίαν ἀρχὴν	ἐμβάλλοι,	ὧδε ἀπεκρίνατο· Ὁ τῆς Ἰταλίας
[2, 146]	ἔθνη τὰ μόνα ἐς Ῥώμην	ἐμβαλόντα	καὶ μόνα ἐμπρήσαντα αὐτὴν ἐς
[2, 140]	ἐς τὴν πατρίδα ὡς πολεμίαν	ἐμβαλόντες,	ἐπὶ αὐτῇ τῇ πατρίδι φρουρῶν
[2, 113]	βουλῆς μετ' ὀλίγον, ὁ Κάσσιος	ἐμβαλὼν	τὴν χεῖρα τῷ Βρούτῳ Τί
[2, 53]	νῆες ὑποδέξωνται, μόνους δ' εὐθὺς	ἐμβάντας	περᾶν, ἵνα τοὺς ἐχθροὺς διαλάθοιμεν,
[2, 109]	τῆς ἑορτῆς ἱερέες, ἐπὶ τὰ	ἔμβολα	ἀναδραμὼν ἐστεφάνωσε διαδήματι. Κρότου δὲ
[2, 131]	πλῆθος τρέπεσθαι, καὶ ἐπὶ τὰ	ἔμβολα	παρελθὼν ἔστενε καὶ ἔκλαιεν ἐν
[2, 143]	καὶ πομπῆς δαψιλοῦς ἐπὶ τὰ	ἔμβολα	προυτέθη, οἰμωγή τε καὶ θρῆνος
[2, 154]	διὰ τοὺς ἔσθ' ὅτε μῆνας	ἐμβολίμους	(κατὰ γὰρ σελήνην αὐτοῖς ἠριθμεῖτο)
[2, 59]	ἢ καταδύσειαν αἱ μακραὶ τοῖς	ἐμβόλοις·	καὶ τὰ εἰκότα παρεσκεύαζοντο, σφενδόναι
[2, 109]	ἐπὶ θρόνου χρυσέου, πρὸ τῶν	ἐμβόλων,	Ἀντώνιος ὑπατεύων σὺν αὐτῷ Καίσαρι
[2, 21]	μεθ' ἡμέραν προύθεσαν ἐπὶ τῶν	ἐμβόλων·	ἁρπάσαντες δ' αὐτὸ τῶν τε
[2, 10]	ἔτος ὅλον, ἐπὶ δὲ τῶν	ἐμβόλων	ἐδημηγόρει· Πομπήιόν τε ἐν μέσῳ
[2, 107]	ἔχοντι καὶ χρηματίζοντι πρὸ τῶν	ἐμβόλων,	τὸ ψήφισμα τῶν προλελεγμένων τιμῶν
[2, 146]	αὐτῶν ἐπέλεγεν ὥσπερ ἐν θαύματι·	Ἐμὲ	δὲ καὶ τούσδε περισῶσαι τοὺς
[2, 131]	μοι καὶ μόνῳ. Ἀλλ' οὐκ	ἐμὲ	καὶ ὑμᾶς βούλεσθαι δεῖ μόνους
[2, 64]	λιμοῦ πάντων ἐνεπίμπλαντο ἀθρόως καὶ	ἐμεθύσκοντο	ἀπρεπῶς, καὶ μάλιστα αὐτῶν οἱ
[2, 153]	Βαβυλῶνα ἐσέλθοι τε καὶ ἐκπλέοι.	Ἔμελλε	δ' ἐπανελθὼν αὐτίκα ἐν αὐτῇ
[2, 115]	τῷ Πομπηίου θεάτρῳ, καὶ βουλευτήριον	ἔμελλε	τῶν τις περὶ αὐτὸ οἴκων
[2, 115]	τὰ σημεῖα φοβερά. Καὶ πέμπειν	ἔμελλεν	Ἀντώνιον διαλύσοντα τὴν βουλήν. Ἀλλὰ
[2, 33]	δημεύσεις καὶ ὅσα ἄλλα αὐτοῖς	ἔμελλεν	ἔσεσθαι, προθεσπίζων ἀράς τε βαρείας
[2, 141]	ἀλώμενος καὶ τῶν ὄντων ἀφῃρημένος	ἔμελλεν	ὑμῖν περιπολῶν ἐφεδρεύειν καιροφυλακῶν. Τοῦτο
[2, 142]	ἐς τὴν ἐπιοῦσαν αὐτοῖς συμπράξειν	ἔμελλον.	Ἅμα δὲ ἡμέρᾳ οἱ μὲν
[2, 126]	τινὰ συμφυγόντα, ξύλα συμφέροντες, ἐμπρήσειν	ἔμελλον,	εἰ μὴ Λέπιδος μετὰ στρατιᾶς
[2, 56]	δή τινι πεμπομένῳ πρὸς Καίσαρος	ἔμελλον	ἑτοιμάσειν. ~Αὐτὸς δ' ἀπὸ διαίτης
[2, 140]	ἅπασαν τὴν γῆν ἀφηροῦντο, ἀλλὰ	ἐμερίζοντο	καὶ ἐς τὸ μέρος ᾤκιζον
[2, 44]	σὺν κάρῳ, μετὰ δ' αὐτὸν	ἔμετοι	τροφῆς ποικίλοι καὶ σπασμὸς ὅλου
[2, 77]	ἐκαθάρευε δοξοκοπίας καὶ τὸν κίνδυνον	ἐμέτρει	καὶ τὴν αἰτίαν, ὅτι περὶ
[2, 3]	ἀγνοούμενα Φουλβία γύναιον οὐκ ἀφανὲς	ἐμήνυε	τῷ Κικέρωνι· ἧς ἐρῶν Κόιντος
[2, 47]	ἔν τε Γαλατίᾳ πολλὰ τῆς	ἐμῆς	ἀρχῆς ὀνάμενοι καὶ ἐς τόνδε
[2, 73]	τήμερον ἀθρόον ἀνενέγκατε καὶ τῆς	ἐμῆς	πρὸς ὑμᾶς, εἴ τι σύνιστέ
[2, 76]	μὲν δὴ τοιάδε κατ' ἀλλήλων	ἐμηχανῶντο	καὶ περιῄεσαν ἑκάστους, καθιστάμενοί τε
[2, 121]	εὐθὺς ἀγήγερτο· οἳ καίπερ ὄντες	ἔμμισθοι	τὰ μὲν γενόμενα ἐπαινεῖν οὐκ
[2, 10]	τοῖς οὖσι πατράσι παίδων τριῶν,	ἔμμισθον	ἑαυτῷ τῆσδε τῆς χάριτος πλῆθος
[2, 19]	ἐπλεόνασεν, ὅ τε δῆμος αὐτὸς	ἔμμισθος	ἐπὶ τὰς χειροτονίας ᾖει. Ὤφθη
[2, 70]	μοναρχίαν. ~Στρατιὰ δ' ἦν, ὡς	ἐμοὶ	δοκεῖ, πολλῶν ἀμφίλογα εἰπόντων ἑπομένῳ
[2, 35]	ὦ φίλοι, τῆσδε τῆς διαβάσεως	ἐμοὶ	κακῶν ἄρξει, ἡ δὲ διάβασις
[2, 43]	κατάληψιν τοῦ στρατοπέδου, οἳ σφᾶς	ἐμοὶ	παρέδοσαν, διέφθειρα οὔτε τὸν ἄλλον
[2, 53]	ἄνδρες, οἳ περὶ τῶν μεγίστων	ἐμοὶ	συναίρεσθε, οὔθ' ἡ τῶν ἄλλων
[2, 104]	ἡγεμόσιν εἰπών· ἔσται τοῦτο τέλος	ἐμοί	τε τοῦ βίου καὶ ὑμῖν
[2, 51]	καὶ βασιλέες, ὅσοι Ῥωμαίοις ἢ	ἐμοὶ	φίλοι, στρατιὰν καὶ βέλη καὶ
[2, 51]	πατρίδος καὶ ὑμῶν αὐτῶν καὶ	ἐμοῦ,	καὶ τῆς Καίσαρος ὕβρεως μνημονεύοντες
[2, 90]	Νεμέσεως τέμενος ἐκαλεῖτο· ὅπερ ἐπ'	ἐμοῦ	κατὰ Ῥωμαίων αὐτοκράτορα Τραϊανόν, ἐξολλύντα
[2, 144]	τοσοῦδε ἀνδρὸς ἐπιτάφιον ἔπαινον παρ'	ἐμοῦ	μᾶλλον, ἑνὸς ὄντος, ἢ παρὰ
[2, 86]	κατενεχθέντα ἐζήτησε καὶ εὗρεν ἐπ'	ἐμοῦ	Ῥωμαίων βασιλεὺς Ἁδριανὸς ἐπιδημῶν, καὶ
[2, 73]	Δυρράχιον ἐπαγγελίας καὶ ὧν ἐφορῶντος	ἐμοῦ	συνώμνυσθε ἀλλήλοις, μὴ νικῶντες οὐδ'
[2, 72]	μᾶλλον ἢ στρατηγεῖσθε· αὐτοὶ γὰρ	ἐμοῦ	τὰ Καίσαρος ἐκτρύχειν ἔτι βουλομένου
[2, 42]	Πετρήιον, καὶ ὁ Καῖσαρ αὐτὸς	ἐμόχθει	μετὰ τοῦ ἄλλου στρατοῦ πάνυ
[2, 51]	εἴ τις ἔστι μοι πολέμων	ἐμπειρία	καὶ τύχη ἀηττήτῳ μέχρι νῦν
[2, 78]	βαθυτάτης ὡς πολλῶν ἀγώνων τοιῶνδε	ἐμπειροπόλεμοι.	Πλησιάζουσι δ' αὐτοῖς ἤδη τόξα
[2, 34]	μάλιστα αὐτῶν τοὺς ἐστρατευμένους ὡς	ἐμπειροπολέμους,	ξενολογεῖν δὲ καὶ ἐκ τῶν
[2, 36]	εἴων ἐπὶ τῆς ἑαυτοῦ γνώμης	ἐμπειροπολέμως	εὐσταθεῖν, ἀλλ' ἐξώτρυνον ἐκπηδᾶν ἐς
[2, 69]	Ἅπερ ὁ Πομπήιος οἷα πολέμων	ἔμπειρος	ἀπεστρέφετο καὶ νεμεσῶν ἐπ' αὐτοῖς
[2, 79]	τὰ πλευρὰ ἐσακοντίζειν, μέχρι θορυβουμένοις	ἐμπεσόντας	βίᾳ τρέψασθαι καὶ τῆς νίκης
[2, 31]	Καίσαρα. ~Λόγου δ' ἄφνω ψευδοῦς	ἐμπεσόντος,	ὅτι τὰς Ἄλπεις ὁ Καῖσαρ
[2, 104]	αὐτόν, καὶ ὁ στρατὸς ἅπας	ἐμπεσὼν	μετὰ ὁρμῆς ὅλην ἠγωνίζετο τὴν
[2, 68]	ὁ δὲ Καῖσαρ σβέσειν αὐτὸς	ἐμπεσὼν	τὰ Πομπηίου. Αὐτῷ δὲ τῷ
[2, 3]	ἐπιούσης, ἑτέρους ἐν δυώδεκα τόποις	ἐμπιπράναι	τὴν πόλιν καὶ διαρπάζειν καὶ
[2, 55]	ἀγορὰν τὴν ἐν μέσῳ πᾶσαν	ἐμπιπράς,	ἐν μεγίστῳ, καθάπερ ἦν, καὶ
[2, 110]	θεραπεύων, ἐπιληψίαν καὶ σπασμὸν αἰφνίδιον	ἐμπίπτοντα	αὐτῷ μάλιστα παρὰ τὰς ἀργίας,
[2, 105]	καὶ ἔφευγεν αὖθις, ἐπιβαίνων σκάφους.	Ἐμπλακέντα	δ' αὐτοῦ τὸν πόδα καλῳδίῳ,
[2, 2]	δόξης καὶ γένους λαμπρότητι περιώνυμος,	ἔμπληκτος	ἀνήρ, δόξας ποτὲ καὶ υἱὸν
[2, 7]	τε καὶ ἐς πεῖραν ἔτι	ἐμπληκτότερον	ἀπαρασκεύως προαγαγόντος. Οὐ μὴν ὅ
[2, 7]	καταλαβών, οὐ δυσχερῶς ἐκράτησεν ἀνδρὸς	ἐμπλήκτως	ἀλλόκοτον ἔργον ἐπὶ νοῦν λαβόντος
[2, 133]	ἃ ἔλαβον, εἰ μὴ πάντα	ἐμπλῆσαι	πολέμων ἐθέλετε, οἳ τῇ πατρίδι
[2, 21]	μετὰ τῶν θεραπόντων ἐπιστὰς ἔτι	ἔμπνουν	ἢ καὶ νεκρὸν ἐπανεῖλεν, ὑποκρινόμενος
[2, 85]	ἀνενεγκών· ὅστις γὰρ ὡς τύραννον	ἐμπορεύεται,	κείνου υστὶ δοῦλος, κἂν ἐλεύθερος
[2, 46]	κατεδύετο, καὶ τῶν ἀναχθέντων οἱ	ἔμποροι	τοὺς πολλοὺς χρήματα φέροντας ἕνεκα
[2, 46]	Ἀσίνιος δ' ἐς τοὺς παρορμοῦντας	ἐμπόρους	ἀκατίῳ διαπλεύσας ἐδεῖτο αὐτῶν ἐπιπλεῦσαί
[2, 3]	πόλιν ἐκ διαστημάτων πολλῶν νυκτὸς	ἐμπρῆσαι	μιᾶς ἐξῄει πρὸς Γάιον Μάλλιον
[2, 146]	ἐς Ῥώμην ἐμβαλόντα καὶ μόνα	ἐμπρήσαντα	αὐτὴν ἐς γόνυ βαλών. Πολλά
[2, 126]	οἰκίαν τινὰ συμφυγόντα, ξύλα συμφέροντες,	ἐμπρήσειν	ἔμελλον, εἰ μὴ Λέπιδος μετὰ
[2, 3]	ἄλλον ἀθροίσων καὶ ἐς τὸν	ἐμπρησμὸν	τῆς πόλεως ἐπιδραμούμενος. Ὁ μὲν
[2, 47]	ἐγίγνετο· καὶ ὁ Καῖσαρ τὸν	ἐμφήναντα	λοχαγὸν ἔκτεινεν ἀντ' αὐτοῦ. ~Ἡ
[2, 101]	δὲ Ῥωμαίων φυλαξάμενος ἄρα, ὡς	ἐμφύλια	οὐκ ἐοικότα τε αὑτῷ καὶ
[2, 106]	Καῖσαρ ἐς Ῥώμην ἠπείγετο, τὰ	ἐμφύλια	πάντα καθελών, ἐπὶ φόβου καὶ
[2, 1]	Περπέννας περὶ Ἰβηρίαν ἔδρασαν, ἕτερα	ἐμφύλια	Ῥωμαίοις τοιάδε ἐγίγνετο, μέχρι Γάιος
[2, 150]	καὶ περιεσώθη. Ἐς δὲ τὰ	ἐμφύλια	τάδε ἢ διὰ δέος, καθάπερ
[2, 103]	αὐτῷ λοιπὸς ἦν ἔτι πόλεμος	ἐμφύλιος,	οὐκ εὐκαταφρόνητος· τῶν τε γὰρ
[2, 1]	ὁ Γάιος, ἡ δευτέρα τῶν	ἐμφυλίων	ἥδε δηλοῖ. Ὁ μὲν δὴ
[2, 43]	τὰ ὑδρεύματα, Πετρηίου ἐκ τῶν	ἐμῶν	τοὺς ὑπὲρ τὸν Σίκοριν ποταμὸν
[2, 21]	πάθους ὁ μὲν δῆμος ἐκπλαγεὶς	ἐν	ἀγορᾷ διενυκτέρευε, καὶ τὸ σῶμά
[2, 148]	καὶ βάθρα, ὅσα πολλὰ ἦν	ἐν	ἀγορᾷ καὶ εἴ τι τοιουτότροπον
[2, 118]	Καίσαρι. Καὶ Λέπιδος ὁ ἵππαρχος	ἐν	ἀγορᾷ μὲν ὢν ἐπύθετο τοῦ
[2, 6]	ἀγνοοῦντος, ἐπεῖδεν ἀποθνῄσκοντας καὶ τοῖς	ἐν	ἀγορᾷ παροδεύων ἐσήμηνεν, ὅτι τεθνᾶσιν.
[2, 109]	οὐδ' ὥς, ἀλλὰ θεώμενον αὐτὸν	ἐν	ἀγορᾷ τὰ Λουπερκάλια ἐπὶ θρόνου
[2, 55]	εἶναι τὰ ἀλλήλων ἐφιλονίκουν ὡς	ἐν	ἀγῶνι δρόμου. Καὶ οὔτε τροφῇ
[2, 95]	Λεύκιον Σκιπίωνα καὶ τοὺς ἀρίστους	ἐν	Ἀδρυμητῷ στρατοπεδεύειν, διέπλευσεν ἐπὶ τὸν
[2, 154]	δὲ Αἰγυπτίων ὁ Καῖσαρ, ὅτε	ἐν	Αἰγύπτῳ γενόμενος καθίστατο Κλεοπάτραν. Ὅθεν
[2, 90]	Ῥωμαίων αὐτοκράτορα Τραϊανόν, ἐξολλύντα τὸ	ἐν	Αἰγύπτῳ Ἰουδαίων γένος, ὑπὸ τῶν
[2, 8]	τοῖς τῆς Ῥώμης προαστείοις διεκόσμει,	ἐν	αἷς ἡμέραις ὑπατείας ἦσαν παραγγελίαι,
[2, 134]	τὴν ἄγνωστον προαγαγόντα; Καὶ οὐκ	ἐν	αἰτίᾳ καὶ καταγνώσει μᾶλλον ἔσεσθαι
[2, 145]	μᾶλλον ἢ τὸ γεγενημένον, ὡς	ἐν	ἀκμῇ μεγάλων ἐστὶ κινδύνων ἡμῖν
[2, 91]	~Τοσάδε μὲν δὴ Καῖσαρ ἐργασάμενος	ἐν	Ἀλεξανδρεία διὰ Συρίας ἐπὶ Φαρνάκην
[2, 103]	Καίσαρα καὶ ἐς ἀπορίαν ὡς	ἐν	ἀλλοτρίᾳ γῇ περιφέρειν. Ὁ δὲ
[2, 97]	ἕως ἀπορήσειεν ὁ Καῖσαρ ὡς	ἐν	ἀλλοτρίᾳ, οὔτε τὴν πρώτην νίκην
[2, 15]	κατέπεσεν, ὃς τὸν ὅλον βίον	ἐν	ἀλλοτρίαις ἐξήταστο λαμπρῶς, οἷόν τι
[2, 2]	ᾧ ῥήματι καλοῦσι τοὺς ἐνοικοῦντας	ἐν	ἀλλοτρίαις οἰκίαις. Αὐτὸς δὲ πολιτείαν
[2, 43]	ὑδρείαν αὐτῶν προύλαβεν ὁ Καῖσαρ,	ἐν	ἀμηχάνῳ γενόμενος ὁ Πετρήιος ἐς
[2, 67]	βραδὺς παρὰ τὴν αὑτοῦ φύσιν	ἐν	ἅπασι γεγονὼς παρεσκευάζετο ἄκων ἐς
[2, 112]	Βρούτῳ δ' αὐτὸς χαρίζοιτο· τοσῇδε	ἐν	ἅπασιν εὐνοίᾳ καὶ τιμῇ πρὸς
[2, 60]	καὶ γιγνομένων ὁμοῦ καὶ ποιούντων	ἐν	ἀπόροις. Ἐν δὲ ταῖσδε ταῖς
[2, 88]	οὐδὲ ἔργον ἕτερον ἡγοῦμαι τύχης	ἐν	ἀπόρῳ καιρῷ γενέσθαι μᾶλλον ἢ
[2, 90]	διαδράντα Κάσσιος ὕστερον ἐκρέμασεν, εὑρὼν	ἐν	Ἀσίᾳ. Θορυβούντων δ' ἐπὶ τῷδε
[2, 128]	ἔς τε τὰς ἀρχὰς τὰς	ἐν	ἄστει καὶ ἐς ἱερωσύνας καὶ
[2, 138]	δὲ οὔτε τὰς ἀρχὰς τὰς	ἐν	ἄστει οὔτε τὰς τῶν ἐθνῶν
[2, 143]	ἄνδρα Ῥωμαίων τῶν ὄντων ἔτι	ἐν	ἄστει πέντε καὶ ἑβδομήκοντα Ἀττικαὶ
[2, 22]	ἀπὸ χρυσοῦ διέφερον. Ὡς γὰρ	ἐν	ἀσυντάκτῳ πολιτείᾳ σὺν ὀργῇ καὶ
[2, 139]	πατρίδος αἰεί· καὶ γὰρ ὄντες	ἐν	ἀσφαλεῖ τιμῇ παρὰ Καίσαρι τὴν
[2, 143]	δὴ τῷ Καίσαρι παῖς ἐγίγνετο	ἐν	αὐταῖς ὁ τῆς ἀδελφῆς θυγατριδοῦς
[2, 153]	ὅτι πάρεισιν αἱ εἰδοί· καὶ	ἐν	αὐταῖς ὅμως ἀπέθανεν. Οὕτω μὲν
[2, 38]	τοῦ πολέμου τὴν παρασκευὴν συστήσων	ἐν	αὐτῇ. Ἔθνεσί τε πᾶσι καὶ
[2, 153]	ἐκπλέοι. Ἔμελλε δ' ἐπανελθὼν αὐτίκα	ἐν	αὐτῇ τεθνήξεσθαι. Ἐπετώθασε δὲ καὶ
[2, 70]	ἀναγράφουσιν ὡς ἀλλότρια καὶ ὀλίγην	ἐν	αὐτοῖς εἰς προσθήκην χώραν ἔχοντα,
[2, 81]	χάρακα αἱρήσουσι καὶ πολλὰ τὰ	ἐν	αὐτῷ· ἥκιστα δ' ἐν ἐλπίσιν
[2, 77]	ἐπὶ πολὺ καὶ ὣς ἀνέμενον	ἐν	βαθείᾳ σιωπῇ, μέλλοντες ἔτι καὶ
[2, 132]	ἐπικρύπτων τὴν ἀνάγκην καὶ ὡς	ἐν	βαρυτάτῃ χάριτι περισῴζων, τὰ δὲ
[2, 106]	καὶ ἐν ἔθνεσιν ἅπασι, καὶ	ἐν	βασιλεῦσιν, ὅσοι Ῥωμαίοις φίλοι. Σχήματά
[2, 114]	ἔργον, ὥσπερ ἐκεῖνο καὶ τόδε	ἐν	βουλευτηρίῳ γενόμενον, οὐ κατ' ἐπιβουλήν,
[2, 134]	ἀνωμαλίαν, εἰ τοὺς μὲν ὕπατον	ἐν	βουλευτηρίῳ καὶ ἱερὸν ἄνδρα ἐν
[2, 44]	καὶ παρετάξαντο παρὰ τὴν θάλασσαν	ἐν	βραχεῖ χωρίῳ. Μάχης δὲ καρτερᾶς
[2, 54]	τὴν πρώτην τοῦ ἔτους ἡμέραν	ἐν	Βρεντεσίῳ διατρῖψαι. Καὶ δύο τελῶν
[2, 59]	καὶ ἐδίωκον. Τοῖς δὲ ὡς	ἐν	γαλήνῃ δέος ἦν πολύ, μὴ
[2, 71]	ἐπακτὸν ἀγορὰν τοὺς πολεμίους ἀφαιρεῖσθαι,	ἐν	δὲ ἀγῶνι πεζῷ συνενεχθεὶς ἀνδράσιν
[2, 60]	ὁμοῦ καὶ ποιούντων ἐν ἀπόροις.	Ἐν	δὲ ταῖσδε ταῖς πείραις περί
[2, 9]	τὴν ἀρχὴν ἀνέμενε τὴν χειροτονίαν.	~Ἐν	δὲ τούτῳ Πομπήιος, ἐκ τῶν
[2, 127]	μισθωτοὶ καὶ οἱ σφαγεῖς αὐτοί·	~Ἐν	δὲ τῷ βουλευτηρίῳ βραχὺ μὲν
[2, 46]	Κουρίωνος ἀποτμηθεῖσα ἐς Ἰόβαν ἐφέρετο·	ἐν	δὲ τῷ περὶ τὴν Ἰτύκην
[2, 3]	καὶ τὸ χρόνιον ἡγούμενος ὕποπτον,	ἐν	δὲ τῷ τάχει τὴν ἐλπίδα
[2, 138]	καὶ ἄσυλον οἱ πατέρες ἡμῶν	ἐν	δημοκρατίᾳ χωρὶς ἀνάγκης ὤμοσάν τε
[2, 3]	νυκτὸς αὐτίκα τῆς ἐπιούσης, ἑτέρους	ἐν	δυώδεκα τόποις ἐμπιπράναι τὴν πόλιν
[2, 106]	χωρίοις, ἀνὰ φυλὴν ἑκάστην καὶ	ἐν	ἔθνεσιν ἅπασι, καὶ ἐν βασιλεῦσιν,
[2, 101]	παθήματα ἅπαντα καὶ τοὺς ἄνδρας	ἐν	εἰκόσι καὶ ποικίλαις γραφαῖς, χωρίς
[2, 109]	πρῶτον ἡγούμενος ἄνευ πολεμικῆς ἀρχῆς	ἐν	εἰρήνῃ βαρὺ καὶ δυσχερὲς διαπεπρᾶχθαι,
[2, 35]	ἦσαν ἐκ πάντων χωρίων ὡς	ἐν	ἐκπλήξει καὶ δρόμος ἀσύντακτος μετ'
[2, 125]	χάριν τε ᾖδεσαν καὶ ἀπεχώρουν	ἐν	ἐλπίδι βεβαίῳ τὰ πάντα θέμενοι·
[2, 97]	καὶ ἐκ τῆς προτέρας μάχης	ἐν	ἐλπίδι καὶ θάρσει γενόμενος, δευτέρᾳ
[2, 81]	τὰ ἐν αὐτῷ· ἥκιστα δ'	ἐν	ἐλπίσιν ἢ εὐτυχίαις ἄνθρωποι καμάτων
[2, 80]	ἀμυνόμενοι· ἐπικειμένων δ' αὐτοῖς ὡς	ἐν	εὐπραξίᾳ τῶν πολεμίων ἐστράφησαν ἐς
[2, 125]	διαστήματος ἐν μέσῳ προκαθημένας ὥσπερ	ἐν	ἡμέρᾳ· καὶ ἦσαν πυραὶ πανταχοῦ
[2, 149]	μὲν δὴ Γάιος Καῖσαρ ἐτελεύτησεν	ἐν	ἡμέραις αἷς καλοῦσιν εἰδοῖς Μαρτίαις,
[2, 146]	πατρίδι, καὶ λάφυρα, ὅσα πέμψειεν,	ἐν	θαύματι αὐτῶν ἕκαστα ποιούμενος καὶ
[2, 146]	τῶν σφαγέων αὐτῶν ἐπέλεγεν ὥσπερ	ἐν	θαύματι· Ἐμὲ δὲ καὶ τούσδε
[2, 142]	ἀκαταπλήκτους δὴ καὶ μάλιστα φιλοδήμους	ἐν	θαύματι ἐποιοῦντο, καὶ ἐς εὔνοιαν
[2, 64]	καὶ νεκροὺς τῶν ἐπιφανῶν γερόντων	ἐν	ἰατρείῳ φανῆναι, κυλίκων αὐτοῖς παρακειμένων
[2, 38]	ἴδιος αὐτοῦ Πομπηίου στρατὸς ἦν	ἐν	Ἰβηρίᾳ καὶ παρασκευῆς εἶχεν ὡς
[2, 122]	ἔτι πρὸς τῶν Καίσαρος στρατηγῶν	ἐν	Ἰβηρίᾳ, καὶ τοὺς δημάρχους Καισήτιον
[2, 150]	Κόττα καὶ Τιτυρίου στρατηγούντων, καὶ	ἐν	Ἰβηρίᾳ Πετρήιος αὐτοὺς καὶ Ἀφράνιος
[2, 150]	καὶ Λιβύῃ λαμπρῶς ἔφευγον καὶ	ἐν	Ἰβηρίᾳ Πομπήιον τὸν νέον κατεπλάγησαν.
[2, 40]	δείσας δὲ τοῦ Πομπηίου τὸν	ἐν	Ἰβηρίᾳ στρατόν, πολύν τε ὄντα
[2, 152]	πύλας ὑπὸ δέους, Καίσαρι δὲ	ἐν	Ἰβηρίᾳ, τοῦ στρατοῦ περιφόβου τε
[2, 14]	Καλὸν ἐπίκλην, ὅν τινα αἰσχρὰν	ἐν	ἱερουργίᾳ γυναικῶν ποτε λαβόντα ὑπόνοιαν
[2, 148]	Καπιτώλιον ὡς εὐαγὲς θάψαι τε	ἐν	ἱερῷ καὶ μετὰ θεῶν θέσθαι.
[2, 134]	ἐν βουλευτηρίῳ καὶ ἱερὸν ἄνδρα	ἐν	ἱερῷ χωρίῳ, βουλῆς ἀγηγερμένης, ὑπὸ
[2, 118]	δὲ τοῖς φονεῦσι τοσοῦδε ἄγους	ἐν	ἱερῷ χωρίῳ καὶ ἐς ἄνδρα
[2, 81]	καὶ τὸν Τελαμῶνος Αἴαντά φασιν	ἐν	Ἰλίῳ παθεῖν, ἐν μέσοις πολεμίοις
[2, 149]	ὁδεύοντι ὕοντος. Ἀπλώτου τε θαλάσσης	ἐν	Ἰνδοῖς ἀπεπείρασε, καὶ ἐπὶ κλίμακα
[2, 100]	Πομπηίου μετὰ δύο παίδων αὐτῆς	ἐν	Ἰτύκῃ καταλαβὼν ἐξέπεμπε σώους τῷ
[2, 95]	καὶ πεζῶν τινι μέρει φρουρεῖν	ἐν	Ἰτύκῃ μετὰ τῶν τριακοσίων, οὓς
[2, 45]	τοῦ κακοῦ διέφυγεν ἐπὶ τὸ	ἐν	Ἰτύκῃ στρατόπεδον σὺν ὀλίγοις, μή
[2, 71]	περὶ Δυρράχιον θεοβλάβεια δοκεῖ παραγαγεῖν,	ἐν	καιρῷ μάλιστα δὴ πάντων ἥδε
[2, 20]	τὴν Κικέρωνος κάθοδον, ὑπατείαν ὡς	ἐν	καιρῷ παρὰ τήνδε τὴν ἀναρχίαν
[2, 122]	ἐμαρτύρουν, ὅτι τοὺς μονομάχους σφίσιν	ἐν	καιρῷ παράσχοι. Τόν τε δῆμον
[2, 95]	τοῦ Σκιπίωνος τὸ στρατόπεδον, ὡς	ἐν	καιρῷ συνοισόμενος τοῖς πολεμίοις χωρὶς
[2, 30]	Συρίαν φανέντος τάδε μὲν ἐχείμαζεν	ἐν	Καπύῃ· οἱ δ' ἐπ' αὐτὰ
[2, 31]	καὶ ὁ Κλαύδιος εἰσηγεῖτο τὴν	ἐν	Καπύῃ στρατιὰν ἀπαντᾶν ὡς πολεμίῳ
[2, 37]	τῆς πόλεως αὐτίκα ἐς τὴν	ἐν	Καπύῃ στρατιάν, καὶ οἱ ὕπατοι
[2, 150]	δεδιότων πολλάκις, καὶ τριακοντάκις αὐτὸς	ἐν	Κελτοῖς μόνοις παρετάξατο, μέχρι τετρακόσια
[2, 71]	ἄλλο ναυτικόν, ἀλλ' ἐπὶ ἀργίας	ἐν	Κερκύρᾳ κατέμενε. Καὶ δοκεῖ Πομπήιος
[2, 116]	γιγνόμενα πάντα πεπυσμένος. Ὁ δ'	ἐν	Κνίδῳ γεγονὼς αὐτῷ ξένος Ἀρτεμίδωρος
[2, 38]	τὸν Πομπήιον. ~Ὁ δὲ Καῖσαρ	ἐν	Κορφινίῳ Λεύκιον Δομίτιον τὸν ἐπιπεμφθέντα
[2, 80]	αἰσθανόμενον ὑπεχώρει κατὰ πόδα, πρῶτον	ἐν	κόσμῳ καὶ ἔτι ἐκ τῶν
[2, 62]	πύλας ὄντας ἤδη μήτε ἐσελθεῖν	ἐν	κόσμῳ μήτε πεισθῆναι τοῖς προστάγμασιν,
[2, 107]	ἡ βουλή, τῶν ὑπάτων ἡγουμένων,	ἐν	κόσμῳ τῷ πρέποντι ἑκάστῳ προσέφερον.
[2, 71]	ὀλίγου πάντες, ὅσοι περιιόντι τὴν	ἐν	κύκλῳ θάλασσαν ἐπὶ τὴν ἕω,
[2, 81]	ἀνέσχε δρόμου, πρὶν ἀρχομένης ἡμέρας	ἐν	Λαρίσσῃ γενέσθαι. Ὁ δὲ Καῖσαρ,
[2, 95]	Τοῦτο μὲν δὴ τῆς πρώτης	ἐν	Λιβύῃ Καίσαρι μάχης τέλος ἦν·
[2, 87]	ὁ Πομπήιος ἔφυγε. Τῶν δ'	ἐν	Λιβύῃ Κάτωνα σφῶν στρατηγεῖν αἱρουμένων,
[2, 93]	αὑτῶν ἕτεροι καὶ σφεῖς τῶν	ἐν	Λιβύῃ κερδῶν ἐκπεσοῦνται, μεγάλων ἔσεσθαι
[2, 111]	ἐνεχείρισε μεγίστας καὶ ἐπὶ τὸν	ἐν	Λιβύῃ πόλεμον ἀπιὼν στρατεύματα ἔδωκε
[2, 94]	ἅπασι καὶ εὐθὺς ἐπὶ τὸν	ἐν	Λιβύῃ πόλεμον ἐξῄει. ~Διαβαλὼν δ'
[2, 92]	καὶ ἕτερα ἀόριστα, ὅταν ὁ	ἐν	Λιβύῃ πόλεμος ἐκτελεσθῇ· τότε δ'
[2, 74]	γε συμμάχων μηδὲ φροντίζετε μηδ'	ἐν	λόγῳ τίθεσθε μηδὲ μάχεσθε ὅλως
[2, 55]	τὴν ἐν μέσῳ πᾶσαν ἐμπιπράς,	ἐν	μεγίστῳ, καθάπερ ἦν, καὶ ὅδε
[2, 44]	ὁλκάσι πολλαῖς. Ἰτύκῃ δὲ προσσχὼν	ἐν	μέν τινι βραχείᾳ περὶ αὐτὴν
[2, 47]	ἐς μέρος αὐτοῦ μοι συνομόσαντες	ἐν	μέσοις ἔργοις ἡμᾶς ἀπολείπετε καὶ
[2, 81]	Αἴαντά φασιν ἐν Ἰλίῳ παθεῖν,	ἐν	μέσοις πολεμίοις ὑπὸ θεοβλαβείας. Τῶν
[2, 93]	αὐτοὶ καταλιπεῖν σφῶν τὸν αὐτοκράτορα	ἐν	μέσοις τοσοῖσδε πολεμίοις, θριαμβεύσουσι δ'
[2, 13]	δήμου καὶ τῆς βουλῆς ὄντες	ἐν	μέσῳ, δυνατώτατοι δὲ ἐς ἅπαντα
[2, 56]	τοῦ Πομπηίου τὸν Ἄλωρα ποταμὸν	ἐν	μέσῳ θέμενος ἐστρατοπέδευσε. Καὶ τὸν
[2, 76]	Πομπηίῳ μὲν ὁ κηδεστὴς Σκιπίων	ἐν	μέσῳ καὶ ἐπὶ τοῦ λαιοῦ
[2, 10]	τῶν ἐμβόλων ἐδημηγόρει· Πομπήιόν τε	ἐν	μέσῳ καὶ Κράσσον ἠρώτα περὶ
[2, 55]	γεφύρας διαιρῶν καὶ ἀγορὰν τὴν	ἐν	μέσῳ πᾶσαν ἐμπιπράς, ἐν μεγίστῳ,
[2, 125]	νυκτοφυλακεῖν τὴν πόλιν, ἐκ διαστήματος	ἐν	μέσῳ προκαθημένας ὥσπερ ἐν ἡμέρᾳ·
[2, 84]	ἐξετάσσετο ἅπας, καὶ ὁ βασιλεὺς	ἐν	μέσῳ τῇ φοινικίδι κατάδηλος ἦν
[2, 58]	ἐπῄει. Καὶ δύο αὐτοῦ στρατιωτῶν	ἐν	μέσῳ τὸν ποταμὸν ἐρευνωμένων, ᾗ
[2, 143]	οἱ ὡπλισμένοι καὶ κατὰ μικρὸν	ἐν	μετανοίᾳ τῆς ἀμνηστίας ἐγίγνοντο. Καὶ
[2, 36]	φοβεροῖς προυγράφοντο, καὶ ὁ δῆμος	ἐν	μνήμῃ τῶν Μαρίου καὶ Σύλλα
[2, 120]	τε σιτηρέσιον τοῖς πένησι χορηγούμενον	ἐν	μόνῃ Ῥώμῃ τὸν ἀργὸν καὶ
[2, 57]	θεραπόντων προσέτασσεν, ἐγκεκαλυμμένος τε καὶ	ἐν	νυκτὶ μάλιστα ἀγνοούμενος. Χειμερίου δὲ
[2, 97]	τοῦ Σκιπίωνος, οὐδὲν ἀνιεὶς οὐδ'	ἐν	νυκτὶ τῆς νίκης, μέχρι τὸ
[2, 117]	Ἀντώνιον μὲν πρὸ θυρῶν ἀποδιατρίβειν	ἐν	ὁμιλίᾳ Τρεβώνιον ἐξ ἑαυτῶν ὑπελίποντο,
[2, 44]	τὸ βλέμμα ἀμαυρὸν ἦν ὥσπερ	ἐν	ὁμίχλῃ, καὶ ὕπνος ἐπεγίγνετο σὺν
[2, 152]	κίνδυνον σφαλερὸν ὑπέδειξεν, Ἀλεξάνδρῳ μὲν	ἐν	Ὀξυδράκαις, ἐπὶ τὸ τῶν ἐχθρῶν
[2, 3]	καὶ πολεμοποιοῦ καὶ τὴν πόλιν	ἐν	οὐδενὶ δεινῷ διαταράττοντος, ἐπὶ δὲ
[2, 72]	ὡς ἠξιοῦτε, μετ' ἀγαθῆς ἐλπίδος,	ἐν	ὄψει τιθέμενοι τήν τε φυγὴν
[2, 144]	τὸ σῶμα τοῦ Καίσαρος ἐπιστρέφων	ἐν	παραβολῇ τοῦ λόγου τὸ ἔργον
[2, 146]	οὐκ ἔφερεν ἔτι ὁ δῆμος,	ἐν	παραλόγῳ ποιούμενος τὸ πάντας αὐτοῦ
[2, 106]	ἔτος ἕκαστον, αἷς αὐτὸς ἡμέραις	ἐν	παρατάξεσιν ἐνίκα, ἱερέας δὲ καὶ
[2, 106]	πέρι καὶ ἀγώνων καὶ ἀναθημάτων	ἐν	πᾶσιν ἱεροῖς καὶ δημοσίοις χωρίοις,
[2, 150]	ἐπὶ Βρεττανοὺς διέπλευσεν οὔπω γενόμενον	ἐν	πείρα, κρημνοῖς τε τῶν Βρεττανῶν
[2, 79]	τὸ στρατήγημα ἐπαινοῦσιν ὡς ἄριστον	ἐν	περικυκλώσει, ὁ δὲ Καῖσαρ ἐν
[2, 131]	ἔμβολα παρελθὼν ἔστενε καὶ ἔκλαιεν	ἐν	περιόπτῳ μέχρι πολλοῦ, ἀνενεγκὼν δέ
[2, 3]	λαλοῦντας ὁτιδὴ μηκῦναι τὴν ὁμιλίαν	ἐν	περιπάτῳ καὶ κτεῖναι περισπάσαντας ἀπὸ
[2, 54]	ναυσὶν ὀκτωκαίδεκα μακραῖς Πομπηίῳ σῖτον	ἐν	πλοίοις φυλάσσοντες τά τε πλοῖα
[2, 53]	Εἰδόσι δ' ὑμῖν ἐκφέρω δυνατώτατον	ἐν	πολέμοις ἔργον εἶναι τὸ ἀδόκητον·
[2, 6]	τοὺς ἄνδρας Κικέρωνα τῆς Ἰταλίας	ἐν	πόλεσιν αἷς ἂν αὐτὸς δοκιμάσῃ,
[2, 35]	τοῖς ἐπικαίροις ἐφιστὰς καὶ τὰ	ἐν	ποσὶν ἢ βίᾳ χειρούμενος ἢ
[2, 79]	τῆς φάλαγγος μηδ' ἀκοντίζειν, ἀλλ'	ἐν	προβολῇ διαστάντας ἀμύνεσθαι διὰ χειρὸς
[2, 53]	ἴδῃ, νομίζων ἔτι τὴν ἀρχὴν	ἐν	Ῥώμῃ διατίθεσθαι· τὸ δὲ ὑμέτερον
[2, 88]	φόβου μόνου παραπλέοντι παραδοὺς ὕστερον	ἐν	Ῥώμῃ δυναστεύοντα ἤδη κατέκανεν· ᾧ
[2, 68]	φίλων, ὄναρ ἔφασκεν ἄρτι νεὼν	ἐν	Ῥώμῃ καθιεροῦν Ἀφροδίτῃ νικηφόρῳ. ~Καὶ
[2, 18]	τοὺς φίλους περιπέμπων αὐτὸς ὑπέμεινεν	ἐν	Ῥώμῃ, ὁ δὲ Κράσσος Συρίαν
[2, 68]	νεών τε αὐτῇ νικηφόρῳ χαριστήριον	ἐν	Ῥώμῃ ποιήσειν εὔχετο κατορθώσας. Ὡς
[2, 8]	τι πρὸς τῶν χρήστων διεκρατεῖτο	ἐν	Ῥώμῃ, πολὺ πλέονα τῆς περιουσίας
[2, 4]	ὥσπερ ἁπάσαις πόλεσιν ἔστι τις	ἐν	Ῥώμῃ προστάτης. Παρὰ δὲ τοῦ
[2, 92]	Ἀσιανὴν συγγραφὴν δεδήλωται. Πυθόμενος δ'	ἐν	Ῥώμῃ στάσιν εἶναι καὶ Ἀντώνιον
[2, 87]	ἐπρέσβευον αὐτοῦ μόνην ἀρχὴν ἄρξαντος	ἐν	Ῥώμῃ τὴν στρατηγίδα. Γίγνεται μὲν
[2, 25]	καὶ ἐδυνάστευε, καὶ πάντ' ἦν	ἐν	Ῥώμῃ τότε Πομπήιος· ἡ γὰρ
[2, 150]	Καὶ πρὸς ἄλλον κλύδωνα μόνος	ἐν	σκάφει σμικρῷ νυκτὸς ἐβιάζετο καὶ
[2, 96]	στρατιὰ τοῦ Καίσαρος ἐδείμαινε καὶ	ἐν	σφίσιν αὐτοῖς ἐθορυβοῦντο κατά τε
[2, 62]	σημεῖα τῆς ἡμέρας ἐκείνης ἔλαβεν	ἐν	ταῖς δύο μάχαις ὀκτὼ καὶ
[2, 79]	ἐν περικυκλώσει, ὁ δὲ Καῖσαρ	ἐν	ταῖς ἐπιστολαῖς καταμέμφεται· τάς τε
[2, 42]	ἐς τοὺς πολεμίους πανταχοῦ. Ὅθεν	ἐν	ταῖς στρατοπεδείαις ἐπιμιξίαι τε εἰς
[2, 40]	ἐν Ὑδροῦντι κατέλιπε, τοὺς δ'	ἐν	Τάραντι, φύλακας εἶναι τῆς Ἰταλίας.
[2, 10]	ὢν ὁ Καῖσαρ ὑποκρίνεσθαι, λόγους	ἐν	τῇ βουλῇ περὶ ὁμονοίας διέθετο
[2, 46]	ἀμφὶ τοὺς ἀναχθέντας, ἕτερα δ'	ἐν	τῇ γῇ, νυκτὸς ἔτι, περὶ
[2, 2]	γυναικῶν, αἳ τοὺς ἄνδρας ἤλπιζον	ἐν	τῇ ἐπαναστάσει διαφθερεῖν, συνώμνυτό τισιν
[2, 100]	δὲ Σκιπίων ὁ αὐτοκράτωρ χειμαζόμενος	ἐν	τῇ θαλάσσῃ καὶ πολεμίαις ναυσὶν
[2, 3]	Ἤδη δὲ καὶ περὶ τῶν	ἐν	τῇ Ἰταλίᾳ γιγνομένων λόγος ἐφοίτα.
[2, 20]	φασὶν ἀλώμενον ἐξ Ἰλίου πρώτην	ἐν	τῇ Ἰταλίᾳ πόλιν οἰκίσαι, καὶ
[2, 44]	ἐπὶ πλέοντος ἐκ Σικελίας, οἱ	ἐν	τῇ Λιβύῃ. Νομίσαντες αὐτὸν διὰ
[2, 39]	ὡς ἐς θεόν. Φασὶ δ'	ἐν	τῇ μάχῃ τῇδε Δυρράχου παῖδα
[2, 18]	ὁ Κράσσος οὐ φροντίσας ἀπώλετο	ἐν	τῇ Παρθυηνῇ σύν τε παιδὶ
[2, 42]	καταβαλόντος, ἀνδρῶν τε πλῆθος ἀποληφθὲν	ἐν	τῇ περαίᾳ διέφθειραν οἱ περὶ
[2, 110]	ἔξοδον ὅλως ἐπετάχυνεν, ἐπίφθονος ὢν	ἐν	τῇ πόλει. ~Ἐξιέναι δ' αὐτὸν
[2, 119]	τὸν ὑπὸ τῷ Λεπίδῳ στρατὸν	ἐν	τῇ πόλει καὶ Ἀντώνιον ὑπατεύοντα,
[2, 15]	ἤδη καὶ Πομπηίῳ τὸ μέγιστον	ἐν	τῇ πόλει κράτος ἔχοντι. ~Ὁ
[2, 133]	ὧν ἔτι πολλαὶ μυριάδες εἰσὶν	ἐν	τῇ πόλει, τί νομίζετε πράξειν
[2, 119]	τοὺς ἐστρατευμένους τῷ Καίσαρι πολλοὺς	ἐν	τῇ πόλει τότε παρόντας, τοὺς
[2, 142]	καὶ τὰ ἄλλα αὑτοὺς ὑπεροισόντων	ἐν	τῇ πολιτείᾳ. ~Διαθῆκαι δὲ τοῦ
[2, 92]	λαβόντες οὔτε ἐννόμως ἔτι βραδύνοντες	ἐν	τῇ στρατείᾳ· ἀφεθῆναί τε πάντες
[2, 64]	ἐστρατοπέδευσε περὶ Φάρσαλον. Λέγεται δ'	ἐν	τοῖς Γόμφοις γενέσθαι παθήματα γενναῖα
[2, 103]	Πομπηίῳ· καὶ τέταρτον ἔτος εἶχον	ἐν	τοῖς γυμνασίοις καὶ γνώμην ἕτοιμον
[2, 143]	τῶν ἀνδροφόνων Δέκμος ὁ Βροῦτος	ἐν	τοῖς δευτέροις κληρονόμοις ἐγέγραπτο παῖς·
[2, 123]	αὐτοῖς ἔστιν ἔχθρα πρὸς ἐνίους,	ἐν	τοῖς δημοσίοις κινδύνοις ἐξερίζειν, πολὺ
[2, 74]	ὅτι πρὸς ἀνάγκης ἐστὶν ἡμῖν	ἐν	τοῖς ἐκείνων σταθμεῦσαι. ~Ὁ μὲν
[2, 102]	Φαρνάκους φυγὴν ἐγέλασαν. ~Χρήματα δ'	ἐν	τοῖς θριάμβοις φασὶ παρενεχθῆναι μυριάδας
[2, 120]	οἰκιῶν ἐξιόν, ἄθρουν τότε ἐστάθμευεν	ἐν	τοῖς ἱεροῖς καὶ τεμένεσιν ὑφ'
[2, 123]	κινδύνοις ἐξερίζειν, πολὺ δὲ μᾶλλον	ἐν	τοῖς κοινοῖς καὶ τὰ ἴδια
[2, 82]	λαμπρὰ δρᾶσαι. Ἐπεὶ δὲ ζητούμενος	ἐν	τοῖς νεκροῖς εὑρέθη, τὰ ἀριστεῖα
[2, 44]	ἱππέας καὶ ὑπὸ τῆς στρατιᾶς	ἐν	τοῖς ὅπλοις ἔτι οὔσης αὐτοκράτωρ
[2, 90]	περὶ τὸ βασίλειον ἐγένοντο καὶ	ἐν	τοῖς παρ' αὐτὸ αἰγιαλοῖς, ἔνθα
[2, 15]	παρακλήσεις αὐτῷ σὺν ὕβρει διακόπτοντος	ἐν	τοῖς στενωποῖς, ἀπέγνω πάνθ' ὁ
[2, 8]	τὴν παρασκευὴν ἐς τὸ λαμπρότατον	ἐν	τοῖς τῆς Ῥώμης προαστείοις διεκόσμει,
[2, 101]	ἐπιγράψαι θριάμβῳ, παρήνεγκεν ὅμως αὐτῶν	ἐν	τοῖσδε τὰ παθήματα ἅπαντα καὶ
[2, 77]	ἐκείνῃ τῇ μάχῃ, ἀλλ' ὡς	ἐν	τοσαῖσδε μυριάσιν ἐξ ἑνὸς ἔθνους
[2, 52]	ὕπατόν τε ὄντα τὴν ἀρχὴν	ἐν	τοσῷδε διαθήσεσθαἰ τοῖς μὲν ναυάρχοις
[2, 142]	Κάσσιον. Καὶ οἵδε ἀναπέμπειν αὑτοῖς	ἐν	τοσῷδε ὅμηρα ἐκέλευον, καὶ ἀνεπέμποντο
[2, 78]	αὐτοὺς ἐξώτρυνον ὀρθίοις κλαγγαῖς ὡς	ἐν	τοσῷδε πλήθει πολλαὶ κατὰ μέρη,
[2, 23]	αὐτῷ νοσεῖν τὰ κοινὰ ἀρξάμενα	ἐν	τούτῳ καὶ τὴν ἴασιν ἕξειν
[2, 111]	τετάρτης ἡμέρας οἱ ἐχθροὶ κατέκανον	ἐν	τῷ βουλευτηρίῳ, εἴτε διὰ ζῆλον
[2, 124]	οὕτω δοκεῖ, σκεψόμεθα μεθ' ὑμῶν	ἐν	τῷ βουλευτηρίῳ καὶ νομιοῦμεν εὐαγὲς
[2, 37]	ἐς πολὺ κατεῖχε, καὶ διενυκτέρευον	ἐν	τῷ βουλευτηρίῳ μετ' ἀλλήλων. Ἅμα
[2, 119]	σφαγεῖς ἐβούλοντο μέν τι εἰπεῖν	ἐν	τῷ βουλευτηρίῳ, οὐδενὸς δὲ παραμείναντος
[2, 1]	καθεῖλεν ὁ Καῖσαρ, Καίσαρα δ'	ἐν	τῷ βουλευτηρίῳ τινὲς ὡς βασιλιζόμενον
[2, 52]	στρατὸν τὸν ἑαυτοῦ πάντα ἠθροισμένον	ἐν	τῷ Βρεντεσίῳ καταλαβών, τοὺς παρόντας
[2, 40]	πέντ' ἐπιδιῄρει. Καὶ τοὺς μὲν	ἐν	τῷ Βρεντεσίῳ, τοὺς δ' ἐν
[2, 90]	θάλατταν ἐξήλατο καὶ ἐς πολὺ	ἐν	τῷ βυθῷ διενήξατο· καὶ τὴν
[2, 12]	ἀνεβάλλοντο. Καὶ ὁ Οὐέττιος φυλασσόμενος	ἐν	τῷ δεσμωτηρίῳ νυκτὸς ἀνῃρέθη. Εἰκαζομένου
[2, 132]	ὁ Ἀντώνιος, ἀναμένων ἅμα τὰ	ἐν	τῷ δήμῳ γιγνόμενα, σὺν γέλωτι
[2, 31]	τοῖς δημάρχοις ἐφίεταἰ) ὠλοφύρετο δ'	ἐν	τῷ δήμῳ τὰ γιγνόμενα καὶ
[2, 132]	ἔσχε τῆς ὄψεως καὶ οὐδ'	ἐν	τῷ δήμῳ τι γεγένητο θερμότερον,
[2, 85]	ἐνέβαινεν ἐς τὸ σκάφος. Καὶ	ἐν	τῷ διάπλῳ σιωπώντων ἁπάντων ἔτι
[2, 141]	ὑμετέρας ἐλευθερίας προεκινδυνεύσαμεν. Ὃ δ'	ἐν	τῷ ἔργῳ μόνον ἐστὶν ἐπίμεμπτον,
[2, 128]	πρὸ τῶν ἄλλων, ὡς ἂν	ἐν	τῷ εὐμαρεῖ τὴν εἰκόνα τῶν
[2, 49]	καὶ χρήματα συνῆγε καὶ τὰς	ἐν	τῷ Ἰονίῳ Καίσαρος τεσσαράκοντα ναῦς
[2, 150]	καὶ ζητούμενος ὑπὸ τῶν πολεμίων	ἐν	τῷ μυχῷ διενήχετο λανθάνων ἐπὶ
[2, 28]	οὐκ ἀποδιδόντος τὴν ἀρχὴν οὐδ'	ἐν	τῷ νεμομισμένῳ χρόνῳ· ἀφικόμενος δ'
[2, 123]	τις ἀνηκέστως ἔχει, τὰ ἴδια	ἐν	τῷ παρόντι ἀναθέσθαι. ~Ἀντώνιος δὲ
[2, 77]	μετανοίας τε οὐ δυνατῆς ἔτι	ἐν	τῷ παρόντι ἐνεπίμπλατο καὶ ὡς
[2, 153]	οἱ Χαλδαῖοι τὴν εἴσοδον ἐπισχεῖν	ἐν	τῷ παρόντι. Τοῦ δὲ τὸ
[2, 115]	ἐκομίζετο φορείῳ, θέαι δ' ἦσαν	ἐν	τῷ Πομπηίου θεάτρῳ, καὶ βουλευτήριον
[2, 81]	δὲ Καῖσαρ, ὡς ἐπηπείλησε παρατάσσων,	ἐν	τῷ Πομπηίου χάρακι ἐστάθμευσε, καὶ
[2, 91]	τῷδε μάλιστα ἐπαρθεὶς Ἀμισὸν πόλιν	ἐν	τῷ Πόντῳ ῥωμαΐζουσαν ἐξηνδραπόδιστο καὶ
[2, 118]	τοῦ γεγονότος, ἐς δὲ τὴν	ἐν	τῷ ποταμῷ νῆσον διαδραμών, ἔνθα
[2, 69]	αὐτοῦ τὴν διάνοιαν προπεσεῖν τινες	ἐν	τῷ φόβῳ νομίζοντες ἡγοῦντο οὐδ'
[2, 144]	καὶ ἐφιστάμενος, οἷς μάλιστα αὐτὸν	ἐν	τῷ ψηφίσματι ἐξεθείαζον, ἱερὸν καὶ
[2, 36]	Πομπήιον ἀποθέσθαι τὰς δυναστείας ὡς	ἐν	τῷδε μόνῳ τοῦ πολέμου λυθησομένου,
[2, 118]	καὶ ἐτρώθησάν τινες τῶν βουλευτῶν	ἐν	τῷδε τῷ θορύβῳ καὶ ἀπέθανον
[2, 40]	ἐν τῷ Βρεντεσίῳ, τοὺς δ'	ἐν	Ὑδροῦντι κατέλιπε, τοὺς δ' ἐν
[2, 137]	δὴ περὶ τούτων ἔχομεν εἰπεῖν,	ἐν	ὑμῖν ἐροῦμεν, ὦ πολῖται, μεθ'
[2, 53]	ἀγορὰν τὴν ἐκείνων, ἕως χειμάζουσιν	ἐν	ὑποστέγοις. Ἴωμεν, ἕως Πομπήιος ἡγεῖται
[2, 28]	δοθησομένων διαδόχων, αὐτὸς δ' ἐσόμενος	ἐν	ὑποσχέσει μόνῃ. Κουρίων δὲ αὐτοῦ
[2, 3]	τοῖς συνωμόταις ἔδοξεν, ὅτε Κατιλίναν	ἐν	Φαισούλαις πυνθάνοιντο γεγενῆσθαι, Λέντλον μὲν
[2, 55]	τινὲς ἀπερρίπτουν, ἃ ἔφερον, ἢ	ἐν	φάραγξι διαλαθόντες ὑπελείποντο, τὴν αὐτίκα
[2, 88]	τῇ νίκῃ δύο μὲν ἡμέρας	ἐν	Φαρσάλῳ διέτριψε θύων καὶ τὸν
[2, 92]	ἐπηγγέλλετο μὲν αὐτοῖς ἀόριστά τινα	ἐν	Φαρσάλῳ, καὶ ἕτερα ἀόριστα, ὅταν
[2, 102]	τὸν νεών, ὥσπερ εὔξατο μέλλων	ἐν	Φαρσάλῳ μαχεῖσθαι· καὶ τέμενος τῷ
[2, 112]	Βροῦτος ἐγίγνετο. Διὸ καὶ νικῶν	ἐν	Φαρσάλῳ μετὰ σπουδῆς λέγεται τοῖς
[2, 123]	τὸ πεπραγμένον (οὐ γὰρ ἐθάρρουν	ἐν	φίλοις Καίσαρος) γενόμενον δ' ἐνεγκεῖν
[2, 60]	Καὶ ἀντεστρατοπέδευον ἀλλήλοις ἐπὶ λόφων	ἐν	φρουρίοις πολλοῖς, πεῖραί τε ἦσαν
[2, 57]	ἡμέρας οἱ μὲν ἐδεδοίκεσαν ὡς	ἐν	φωτὶ κατάδηλοι τοῖς πολεμίοις ἐσόμενοι,
[2, 134]	οἵδε λαμβάνειν ὑπὲρ ἐκείνων ὁμολογοῖεν	ἐν	χάριτος μέρει. ~Τοιαῦτα εἰπόντος τοῦ
[2, 93]	Καίσαρα καὶ μεταγνώσεσθαι διὰ τὴν	ἐν	χερσὶ χρείαν. Ὁ δ' ἀνθησύχαζε
[2, 30]	Κουρίωνος, εἰ ἀμφοτέρους δοκεῖ τὰ	ἐν	χερσὶν ἀποθέσθαι, δύο μὲν καὶ
[2, 75]	ἐκέλευσε κατὰ φυλὰς ἐφεδρεύοντας, ὅταν	ἐν	χερσὶν ὁ ἀγὼν γένηται, κυκλοῦσθαι
[2, 19]	Πομπηίου πάνθ' ὑπερορῶντος ἐπίτηδες, ἵνα	ἐν	χρεία γένοιντο δικτάτορος. ~Καὶ πολλοὶ
[2, 23]	χρόνος ὀλίγῳ μείων ἐτῶν εἴκοσιν,	ἐν	ᾧ καὶ ὁ Καῖσαρ γεγένητο
[2, 132]	εἰπὼν ἐς τὸ βουλευτήριον ἀνέτρεχεν,	ἐν	ᾧ πάντα τὸν χρόνον τόνδε
[2, 61]	δ' αὐτοῖς ἀγὼν εἷς μέγας	ἐν	ᾧ Πομπήιος τρέπεταί τε τοὺς
[2, 47]	πολεμίους ὑποφεύγοντας ἡμᾶς. Ὑμεῖς δ'	ἔν	τε Γαλατίᾳ πολλὰ τῆς ἐμῆς
[2, 150]	καὶ Ἀφράνιος συνέκλεισαν οἷα πολιορκουμένους,	ἔν	τε Δυρραχίῳ καὶ Λιβύῃ λαμπρῶς
[2, 17]	κατιόντι, ἀναλῶσαι. ~Ὁ δὲ Καῖσαρ	ἔν	τε Κελτοῖς καὶ Βρεττανοῖς πολλὰ
[2, 129]	ὃ καὶ κόσμον αὐτοῖς οἴσειν	ἔν	τε μοναρχίᾳ καὶ δημοκρατίᾳ τὰ
[2, 87]	καὶ Κελτιβήρων καὶ θεραπόντων συνέλεγον	ἔν	τε παρασκευῇ μείζονι ἐγίγνοντο. Τηλικαῦται
[2, 47]	στασιάσασα τῶν ἀρχόντων κατεβόησεν, ὡς	ἔν	τε τῇ στρατείᾳ βραδύνοντες καὶ
[2, 133]	νῦν, καὶ τοσούτους ἡμῖν τὸ	ἓν	ἀγῶνας ἤγειρεν, οὐκ ἀλόγως· εἰ
[2, 60]	Μακεδονίαν συμβαλὼν ἡττᾶτο, καὶ τέλος	ἓν	αὐτοῦ κατεκόπη χωρὶς ὀκτακοσίων ἀνδρῶν.
[2, 133]	Καίσαρος ἀντ' ἐκείνων ψῆφον αἰτοῦσιν	ἓν	ἐκ τῶν Καίσαρος ἔργων προύθηκα
[2, 29]	ἐψηφίσαντο, Καίσαρα καὶ Πομπήιον τέλος	ἓν	στρατιωτῶν ἐς Συρίαν ἑκάτερον πέμψαι
[2, 120]	πατρίδας ἔτι ὡς πάλαι καθ'	ἕνα	ἄνδρα δέει τοῦ μὴ δικαίους
[2, 136]	συναγαγεῖν, εἶπεν· Οἱ τύραννον λέγοντες	ἕνα	ἀνῃρηκέναι τοσοίδε ἡμῶν ἀνθ' ἑνὸς
[2, 64]	μέθης κατακεκλιμένους ἐπὶ τὸ ἔδαφος,	ἕνα	δ' ἐπὶ θρόνου παρακαθεζόμενον οἷα
[2, 77]	πω τοσοῦδε Ἰταλοῦ στρατοῦ ἐς	ἕνα	κίνδυνον συνελθόντος, καὶ τὴν ἀρετὴν
[2, 72]	τῶν δ' ἱππέων, πρὸς ἄνδρα	ἕνα	λῃστεύοντα τὴν ἡγεμονίαν. Ἴτε οὖν,
[2, 133]	ὡς ἀσθενεστάτῃ μάλιστα οὔσῃ τοὺς	ἐναγεῖς	περισῴζειν ἀξιοῦτε; Καὶ τὰ μὲν
[2, 29]	Πομπήιος ἀπῄτει τὸ τέλος, ὃ	ἔναγχος	ἐπὶ συμφορᾷ στρατηγῶν δύο Καίσαρος,
[2, 83]	φυλάσσεσθαι τὸν Παρθυαῖον, ἐπιβεβουλευμένον τε	ἔναγχος	ὑπὸ Κράσσου καὶ θυμούμενον ἔτι
[2, 39]	δ' ἐπίκλησιν ὡς οὐκ αἶσιον	ἐναλλάξαντες	οἱ Κερκυραῖοι καὶ τήνδε ἀπὸ
[2, 98]	ἀνῄρητο· οὐδέν τε τῶν συνήθων	ἐναλλάσσων	οὐδ' ἐλάσσω προσφερόμενος ἢ πλείω,
[2, 120]	οὐ συνίεσαν δύο τάδε ἀλλήλοις	ἐναντία	προσδοκῶντες, φιλελευθέρους ὁμοῦ καὶ μισθωτοὺς
[2, 65]	Δυρράχιον γενομένῃ νίκῃ· τὸ δ'	ἐναντίον	αἴσχιστον εἶναι, καταλιπεῖν φεύγοντα Καίσαρα
[2, 122]	γνώριμον καὶ ὕπατον ἕξειν ἐς	ἐναντίωσιν	Ἀντωνίου, κατῄεσαν δὲ αὐτῶν μόνοι
[2, 9]	ἡ βουλὴ Λεύκιον Βύβλον ἐς	ἐναντίωσιν	τοῦ Καίσαρος ἐχειροτόνησεν αὐτῷ συνάρχειν·
[2, 129]	νεώτερον ἢ ἄλλη πρὸς χειροτονίαν	ἐναντίωσις	ὑποῦσα ἀνηρέθιζε. Καὶ τῶνδε αὐτὸς
[2, 43]	γὰρ ἔτι τῷ ῥήματι χρώμενος	ἐναργεστέραν	ὑμῖν τὴν ἐμαυτοῦ γνώμην ποιήσὠ,
[2, 47]	τῷ πατρίῳ νόμῳ καὶ τοῦ	ἐνάτου	τέλους, ἐπειδὴ μάλιστα τῆς στάσεως
[2, 53]	ἡ τῶν ἄλλων βραδυτὴς ἢ	ἔνδεια	τῆς πρεπούσης παρασκευῆς ἐφέξει με
[2, 48]	εἴτε οὐ χρῄζων, ἄρξας ἐπὶ	ἕνδεκα	μόνας ἡμέρας ςὧδε γάρ τισι
[2, 49]	μετὰ Γαβινίου, σύμπαντα ἀνδρῶν Ἰταλῶν	ἕνδεκα	τέλη καὶ ἱππέες ἀμφὶ τοὺς
[2, 127]	περιεώρων, ὅ τι πρῶτον αὐτῶν	ἐνδεξαμένη	μάλιστα ἡ βουλὴ πρὸς τὰ
[2, 27]	τοῦ Κλαυδίου γνώμην, ὡς δὲ	ἐνδέον	αὐτῇ προσετίθει τὸ καὶ Πομπήιον
[2, 151]	καὶ περιφανοῦς, χρημάτων δὲ πάνυ	ἐνδεοῦς.	~Ἐγένοντο δὲ καὶ σημείων τῶν
[2, 143]	Ὀκτάουιος, τῷ δήμῳ δὲ ἦσαν	ἐνδιαίτημα	οἱ κῆποι δεδομένοι καὶ κατ'
[2, 47]	μόλις τε καὶ κατ' ὀλίγον	ἐνδιδοὺς	ἐς τοσοῦτον ὅμως ὑφῆκεν, ὡς
[2, 4]	γεγραμμένα φέροντα· οἱ δ' Ἀλλόβριγες	ἐνδοιάσαντες	ἐκοινώσαντο Φαβίῳ Σάγγᾳ, ὃς ἦν
[2, 54]	φρούραρχος ὁ τῆς Ὠρίκου, τῶν	ἔνδον	αὐτῷ προειπόντων οὐ κωλύσειν ἐπιόντα
[2, 99]	σπλάγχνα ἔτι σῶα ὄντα ἐνέθηκαν	ἔνδον	καὶ τὰς πληγὰς ἐπιρράψαντες ἐπέδησαν.
[2, 130]	μέλει· ὧδε γὰρ ἡμῖν οἱ	ἔνδον	παραινοῦσιν. Οὕτω δέ που καὶ
[2, 61]	φέρων ὑπὲρ τὸ χαράκωμα τοῖς	ἔνδον	ῥῖψαι. ~Γενομένης δὲ τῆς τροπῆς
[2, 18]	Παρθυαίους ὡς εὐχεροῦς δὴ καὶ	ἐνδόξου	καὶ ἐπικερδοῦς. Ἀλλὰ τῷδε μὲν
[2, 153]	Ὁ δ' ἐς τοῦτο μὲν	ἐνδοῦναι	λέγεται καὶ ἐπιχειρῆσαι περιοδεῦσαι, λίμνῃ
[2, 153]	νῦν ἐπιθανατώτερον ἔχειν τὸ σημεῖον,	ἐνδούς	τι πρὸς τὴν παρρησίαν ἐθύετο
[2, 33]	ἐπὶ ὀχήματος μισθωτοῦ, θεραπόντων ἐσθῆτας	ἐνδύντες.	Καὶ αὐτοὺς ἔτι ὧδε ἔχοντας
[2, 93]	μᾶλλον ἡσύχαζον ἐξ ἀπορίας, ἐλπίζοντες	ἐνδώσειν	τι καὶ τὸν Καίσαρα καὶ
[2, 85]	υστὶ δοῦλος, κἂν ἐλεύθερος μόλῃ,	ἐνέβαινεν	ἐς τὸ σκάφος. Καὶ ἐν
[2, 84]	ὑπηρέται τέ τινες τῶν βασιλικῶν	ἐνέβαινον	ἐς τὸ σκάφος. Καὶ Σεμπρώνιος,
[2, 11]	ἐνέγκασθαι. Πεισθεὶς οὖν ὁ Βύβλος	ἐνέβαλεν	ἐς τὴν ἀγορὰν δημηγοροῦντος ἔτι
[2, 22]	τοῦ δήμου τὸ ἀδιάφθορον ὁπλισάμενοι	ἐνέβαλον	ἐς τὴν ἀγοράν. Καίλιος μὲν
[2, 89]	τὰς Κασσίου καὶ Ῥοδίων τριήρεις	ἐνέβη	σὺν τοῖς παροῦσιν· οὐδενί τε
[2, 57]	ἀπεγίνωσκεν, ὁ δὲ Καῖσαρ ἀποκαλυψάμενος	ἐνεβόησεν	αὐτῷ· Θαρρῶν ἴθι πρὸς τὸν
[2, 11]	μὴ δόξαν ἀμελείας, ἀλλὰ ἥσσης	ἐνέγκασθαι.	Πεισθεὶς οὖν ὁ Βύβλος ἐνέβαλεν
[2, 123]	ἐν φίλοις Καίσαρος) γενόμενον δ'	ἐνεγκεῖν	ἀξιοῦντες ἐλέῳ τε τῶν δεδρακότων
[2, 78]	τοὺς ἐπικαθημένους, οἱ δ' οὐκ	ἐνεγκόντες	αὐτῶν οὔτε τὴν ἀπόνοιαν οὔτε
[2, 94]	καὶ ἰδιωτευόντων. ~Οἱ δ' οὐκ	ἐνεγκόντες	ἔτι ἀνέκραγον μετανοεῖν καὶ παρεκάλουν
[2, 147]	δῆμος οἰκτίστην σφίσι φανεῖσαν οὐκέτι	ἐνεγκὼν	ἀνῴμωξάν τε καὶ διαζωσάμενοι τὸ
[2, 108]	αὑτῶν. Καὶ ὁ Καῖσαρ οὐκέτι	ἐνεγκὼν	κατηγόρησεν ἐπὶ τῆς βουλῆς τῶν
[2, 104]	δειλίαν. Καὶ τὸ ὄνειδος οὐκ	ἐνεγκὼν	ὁ Καῖσαρ ἐξέτασσε παρὰ πόλιν
[2, 129]	νομιμώτερον. Τοῖς δὲ ἥ τε	ἐνέδρα	κατεφαίνετο, καὶ οὐδὲ κυρίους ἔτι
[2, 129]	τῶν στρατηγῶν τὰς ἐσθῆτας ἐπὶ	ἐνέδρᾳ	τῶν ἀντιλεγόντων ἀπετίθεντο, ὡς καὶ
[2, 62]	τὴν ἀφυλαξίαν τοῦ χαρακώματος ὡς	ἐνέδραν	ὑφορώμενος ἢ ὡς ἤδη κεκριμένου
[2, 84]	τοῦ παιδός, ἀθέμιστον εἰσηγεῖτο ἔργον,	ἐνεδρεῦσαι	καὶ κτεῖναι Πομπήιον ὡς χαριουμένους
[2, 80]	ἢ ἑστῶτες ἐθάμβουν. ~Ὡς δὲ	ἐνέδωκε	τὸ λαιὸν τοῦ Πομπηίου, αὐτοὶ
[2, 67]	ἐξέστη τῶν οἰκείων λογισμῶν καὶ	ἐνέδωκεν	αὐτοῖς, θεοῦ βλάπτοντος ἤδη καὶ
[2, 135]	ὁ Ἀντώνιος αὐτοῖς ἐς τοῦτο	ἐνέδωκεν.	Ἐψηφισμένων δὲ τούτων, ὅσοι τῶν
[2, 99]	τὰ σπλάγχνα ἔτι σῶα ὄντα	ἐνέθηκαν	ἔνδον καὶ τὰς πληγὰς ἐπιρράψαντες
[2, 124]	μὲν ἔχθραν ἰδίαν οὐδὲν ἐργασόμεθα·	ἕνεκα	δὲ τοῦ μύσους καὶ ὧν
[2, 124]	ὥς μοι προείρηται, εἴτε φιλίας	ἕνεκα	εἴτε τῶν ὀμωμοσμένων, εἴτε καὶ
[2, 48]	οὐκ ἀναμείνας οὐδὲ τῆς ἀρχῆς	ἕνεκα	τὴν νουμηνίαν τοῦ ἔτους πλησιάζουσαν.
[2, 46]	ἔμποροι τοὺς πολλοὺς χρήματα φέροντας	ἕνεκα	τῶν χρημάτων ἐς τὴν θάλασσαν
[2, 69]	ἀπεστρέφετο καὶ νεμεσῶν ἐπ' αὐτοῖς	ἐνεκαλύπτετο,	κατεσιώπα δ' ὅμως ὑπὸ ὄκνου
[2, 94]	δὲ σὺν ἐπείξει πλέονι βοῶντες	ἐνέκειντο	παραμεῖναί τε αὐτὸν καὶ κολάζειν
[2, 63]	ἀξιοῦν ἐπὶ τοὺς πολεμίους· καὶ	ἐνέκειντο	σφόδρα προθύμως, παρακαλοῦντές τε καὶ
[2, 77]	καὶ ἀδελφούς· οὐδὲ γὰρ ταῦτα	ἐνέλειπεν	ἐκείνῃ τῇ μάχῃ, ἀλλ' ὡς
[2, 91]	Καίσαρος στρατηγῷ συνενεχθεὶς ἐς μάχην	ἐνενικήκει	πάνυ λαμπρῶς, καὶ τῷδε μάλιστα
[2, 62]	γῆν ἄπρακτοι· τοσοῦτος αὐτοῖς τάραχος	ἐνεπεπτώκει.	Εἷς δὲ καὶ στρέψας τὸ
[2, 69]	ἡμέραν εὐτυχεστάτῳ γενομένῳ τὸ δύσθυμον	ἐνεπεπτώκει,	εἴτε ὅτι τὰ συμφέροντα κρίνων
[2, 68]	Μικρόν τε πρὸ ἕω πανικὸν	ἐνέπεσεν	αὐτοῦ τῷ στρατῷ· καὶ τόδε
[2, 64]	δ' ὡς ἐκ λιμοῦ πάντων	ἐνεπίμπλαντο	ἀθρόως καὶ ἐμεθύσκοντο ἀπρεπῶς, καὶ
[2, 77]	δυνατῆς ἔτι ἐν τῷ παρόντι	ἐνεπίμπλατο	καὶ ὡς ἐσόμενος ἐκείνῃ τῇ
[2, 146]	ἐκ τοῦ πάθους αὖθις ὀργῆς	ἐνεπίμπλατο.	Ὡς δ' ἐπὶ τοῖς λόγοις
[2, 19]	Πομπηίῳ θνῄσκει. Καὶ δέος ἅπασιν	ἐνέπιπτεν	ἀνῃρημένης τῆς ἐπιγαμίας, ὡς αὐτίκα
[2, 103]	δέος δ' οἷον οὐ πρότερον	ἐνέπιπτεν	αὐτοῦ τῷ στρατῷ κατὰ δόξαν
[2, 93]	φιλανθρώπου φανέντος, αἰδὼς αὐτίκα πᾶσιν	ἐνέπιπτεν	καὶ λογισμὸς μετὰ ζήλου, εἰ
[2, 63]	πρὸς τὴν μετριοπάθειαν ὁρμὴ τοσήδε	ἐνέπιπτεν,	ὡς εὐθὺς αὐτὸν ἄγειν ἀξιοῦν
[2, 18]	ἐπέτρεχε καὶ τὴν Ῥώμην αὐτίκα	ἐνέπλησεν	ἀγορᾶς δαψιλοῦς, ὅθεν ἔτι μᾶλλον
[2, 105]	Σκάπλας μὲν νήσας πυρὰν ἑαυτὸν	ἐνέπρησεν,	Οὐάρου δὲ καὶ Λαβιηνοῦ καὶ
[2, 117]	ξίφος ἤρεισε πρῶτος, παρολισθὼν δὲ	ἐνέτεμε	τὸ στῆθος. Καὶ ὁ Καῖσαρ
[2, 61]	καὶ χίλιοι. Καὶ ὁ μὲν	ἐνεχείρει	τοσῷδε ἔργῳ, Πομπήιος δ' αὐτὸν
[2, 111]	ἄξιοι· οἷς γε καὶ πράξεις	ἐνεχείρισε	μεγίστας καὶ ἐπὶ τὸν ἐν
[2, 105]	δὴ τὴν κεφαλὴν ὁ Καῖσαρ	ἐνεχθεῖσάν	οἱ προσέταξέ τινι θάψαι, καὶ
[2, 75]	καὶ ἐς τὴν τάφρον αὐτὸ	ἐνεχώννυον.	Ὁρῶν δ' ὁ Πομπήιος, ἡγουμένων
[2, 14]	μὲν ἐζεύγνυ τὴν θυγατέρα, καίπερ	ἐνηγγυημένην	Καιπίωνι, δεδιώς, μὴ καὶ φίλος
[2, 76]	ὁ Καῖσαρ τρισχιλίους εὐτολμοτάτους πεζοὺς	ἐνήδρευσεν,	οἷς ἐκέλευσεν, ὅταν αἴσθωνται τοὺς
[2, 81]	καὶ εἰπὼν τήν τε στολὴν	ἐνήλλαξε	καὶ ἵππου ἐπιβὰς σὺν φίλοις
[2, 98]	μὴν οὐδ' ἐς ὕπνον ἀπιὼν	ἐνήλλαξέ	τι τῶν συνήθων, πλὴν ὅτι
[2, 48]	ἐς τὰ ἔθνη περιέπεμπεν ἢ	ἐνήλλαττεν,	ἐφ' ἑαυτοῦ καταλέγων. Ἐς μὲν
[2, 105]	καὶ πεντήκοντα ἱππεῦσιν ἐπὶ Καρθαίας,	ἔνθα	αὐτῷ νεῶν στόλος ἦν, καὶ
[2, 83]	καὶ τότε καὶ Λιβύης ὑπερεῖδεν,	ἔνθα	αὐτῷ στρατὸς ἦν ἄλλος πολὺς
[2, 148]	νύκτα πανδημεὶ τῇ πυρᾷ παρέμενον,	ἔνθα	βωμὸς πρῶτος ἐτέθη, νῦν δ'
[2, 144]	ἐπιλέγων· Τοῦτο ἐπιεικείας ἐστὶ μαρτυρία,	ἔνθα	δ' ἦν Ἱερὸς καὶ ἄσυλος
[2, 33]	καὶ δημαρχοῦντες ὅμως πάθοιεν ἀτοπώτερον.	Ἔνθα	δὴ μέγα βοήσας ὁ Ἀντώνιος
[2, 64]	τε μεταγιγνώσκειν πρὸς Δυρραχίῳ στρατοπεδεύσας,	ἔνθα	ἔστιν ἡ παρασκευὴ πᾶσα Πομπηίῳ,
[2, 118]	ἐν τῷ ποταμῷ νῆσον διαδραμών,	ἔνθα	ἦν αὐτῷ τέλος στρατιωτῶν, ἐς
[2, 88]	στρατὸν ἐκ τῆς μάχης ἀναλαμβάνων·	ἔνθα	καὶ Θεσσαλοὺς ἐλευθέρους ἠφίει συμμαχήσαντάς
[2, 101]	Λιβύων τοῖς συμμαχήσασι τῷ Σκιπίωνι·	ἔνθα	καὶ Ἰόβα παῖς, Ἰόβας ὁ
[2, 75]	τε πόλεως καὶ Ἐνιπέως ποταμοῦ,	ἔνθα	καὶ ὁ Καῖσαρ ἀντιδιεκόσμει, τοὺς
[2, 90]	ἐν τοῖς παρ' αὐτὸ αἰγιαλοῖς,	ἔνθα	καὶ φεύγων ἐς τὴν θάλατταν
[2, 144]	ἑκάστῳ, μεμιγμένον οἴκτῳ καὶ ἀγανακτήσει,	ἔνθα	μὲν τὸ ψήφισμα εἴποι Πατέρα
[2, 131]	Ἐνταῦθα χθὲς μετὰ Καίσαρος ἱστάμην,	ἔνθα	νῦν ἀναγκάζομαι ζητεῖν περὶ Καίσαρος
[2, 147]	τε καὶ διαζωσάμενοι τὸ βουλευτήριον,	ἔνθα	ὁ Καῖσαρ ἀνῄρητο, κατέφλεξαν καὶ
[2, 42]	τὴν Ἰταλίαν ἐς Ἰβηρίαν ᾖει,	ἔνθα	Πετρηίῳ καὶ Ἀφρανίῳ τοῖς Πομπηίου
[2, 79]	βρυχήματα μόνα καὶ στόνοι πιπτόντων,	ἔνθα	συνετάχθησαν, εὐσχημόνως. Οἱ σύμμαχοι δέ,
[2, 148]	ἐς τὴν ἀγορὰν αὖθις ἔθεσαν,	ἔνθα	τὸ πάλαι Ῥωμαίοις ἔστι βασίλειον,
[2, 50]	ὑπὲρ αὐτῆς παρασκευασόμενοί τε καλῶς	ἐνθάδε	καὶ ἀμυνούμενοι τὸν ἐκ πολλοῦ
[2, 118]	τὸ σῶμα ἐς τὸ φορεῖον	ἐνθέμενοι	διεκόμισαν οἴκαδε ἀνωμάλως, οἷα τρεῖς,
[2, 82]	ἡ στρατιὰ δ' ἐμαρτύρει καθάπερ	ἔνθουν	ἐς ἑκάστην τάξιν μεταθέοντα πολλὰ
[2, 146]	εἰπὼν τὴν ἐσθῆτα οἷά τις	ἔνθους	ἀνεσύρατο, καὶ περιζωσάμενος ἐς τὸ
[2, 35]	ἀνθρώποις. Καὶ εἰπὼν οἷά τις	ἔνθους	ἐπέρα σὺν ὁρμῇ, τὸ κοινὸν
[2, 33]	Ταῦτα δ' εἰπὼν ἐξέτρεχεν ὥσπερ	ἔνθους,	πολέμους καὶ σφαγὰς καὶ προγραφὰς
[2, 128]	ἀναμφίλογον εἶδεν ἐσφερομένην, ἔγνω τὸ	ἐνθύμημα	αὐτῶν οἰκείῳ φόβῳ καὶ φροντίδι
[2, 83]	δι' ἐκείνου πάντα ἀναληψόμενος τὸ	ἐνθύμημα	ἐπέκρυπτε, μέχρι περὶ τὴν Κιλικίαν
[2, 5]	τοῦδε εὐβουλότερόν τε καὶ εὐλαβέστερον	ἐνθυμησόμενος	περὶ ἑκάστου. Ἀξιοῦντι δὲ τῷ
[2, 50]	ἡγοῦνται πατρίδα. Ὃ καὶ ἡμεῖς	ἐνθυμούμενοι	δεῦρο διεπλεύσαμεν, οὐ τὴν πατρίδα
[2, 151]	καὶ οὐδὲν ἢ κρατῆσαι μόνον	ἐνθυμούμενοι.	Καὶ τάδε μὲν ἐς τοσοῦτον
[2, 77]	πολλὰ τὰ παράδοξα συνέπιπτεν. Ὧν	ἐνθυμούμενος	ἑκάτερος μετανοίας τε οὐ δυνατῆς
[2, 149]	ἐκτήσατο καὶ περὶ τῆς λοιπῆς	ἐνθυμούμενός	τε καὶ διανοούμενος ἀπέθανε. ~Καίσαρι
[2, 120]	ὑφ' ἑνὶ σημείῳ καὶ ὑφ'	ἑνὶ	ἄρχοντι τῆς ἀποικίας, τὰ μὲν
[2, 9]	τήνδε τὴν συμφροσύνην συγγραφεύς, Οὐάρρων,	ἑνὶ	βιβλίῳ περιλαβὼν ἐπέγραψε Τρικάρανον. Ὑφορωμένη
[2, 105]	τινι θάψαι, καὶ ὁ πόλεμος	ἑνὶ	ἔργῳ καὶ ὅδε παρὰ δόξαν
[2, 41]	ταμιείων ἐξέκοπτε καὶ τῶν δημάρχων	ἑνὶ	Μετέλλῳ κωλύοντι θάνατον ἠπείλει. Τῶν
[2, 89]	χερρόνησον οἰκοῦσι ικαὶ καλοῦσιν αὐτὰ	ἑνὶ	ὀνόματι Ἀσίαν τὴν κάτὠ, συνεγίγνωσκε
[2, 104]	ἐς τὸν οὐρανὸν ἀνίσχων, μὴ	ἑνὶ	πόνῳ τῷδε πολλὰ καὶ λαμπρὰ
[2, 120]	τοῖς ἱεροῖς καὶ τεμένεσιν ὑφ'	ἑνὶ	σημείῳ καὶ ὑφ' ἑνὶ ἄρχοντι
[2, 149]	ὑπέστη. Καὶ ἀήττητος αἰεὶ γενόμενος	ἑνὶ	σχεδὸν ἢ δύο ἔργοις ἕκαστον
[2, 61]	παραλόγῳ, πάντα Πομπήιου τὰ στρατόπεδα	ἑνὶ	τείχει περιλαβὼν ἐκ θαλάσσης ἐς
[2, 28]	ἐκείνῳ λυσιτελεῖν οὔτε Ῥωμαίοις, ὑφ'	ἑνὶ	τηλικαύτην ἀρχὴν γενέσθαι μᾶλλον ἢ
[2, 81]	στρατόπεδον αὐτῶν ἕλοιεν, τὸν πόλεμον	ἑνὶ	τῷδε ἔργῳ κατωρθωκότες ἂν εἶεν.
[2, 62]	κατὰ κράτος καὶ τὸν πόλεμον	ἑνὶ	τῷδε ἔργῳ πάντα ἐξεργάσασθαι, εἰ
[2, 106]	στέφανος ἐκ δρυὸς ἦν ἐπ'	ἐνίαις	ὡς σωτῆρι τῆς πατρίδος, ᾧ
[2, 154]	πολλὰ Ῥωμαίοις διωρθώσατο καὶ τὸν	ἐνιαυτὸν	ἀνώμαλον ἔτι ὄντα διὰ τοὺς
[2, 129]	χειροτονίαν ὑπατεῦσαι, πέντε καὶ εἴκοσιν	ἐνιαυτῶν	ὄντι. Ὀξεῖα δὴ τοῦ χθὲς
[2, 106]	αἷς αὐτὸς ἡμέραις ἐν παρατάξεσιν	ἐνίκα,	ἱερέας δὲ καὶ ἱερείας ἀνὰ
[2, 97]	περὶ ἑσπέραν μόλις ὁ Καῖσαρ	ἐνίκα	καὶ τὸ στρατόπεδον εὐθὺς ἐξῄρει
[2, 91]	ἐπέστελλεν· Ἐγὼ δὲ ἦλθον, εἶδον,	ἐνίκησα.	~Μετὰ δὲ τοῦτο Φαρνάκης μὲν
[2, 104]	μέρος, μέχρις ἐς ἑσπέραν μόλις	ἐνίκησεν,	ὅτε καὶ φασὶν αὐτὸν εἰπεῖν,
[2, 21]	δ' αὐτὸ τῶν τε δημάρχων	ἔνιοι	καὶ οἱ φίλοι τοῦ Κλωδίου
[2, 148]	δαψιλεστάτην οὖσαν ἐπιβαλόντες, στεφάνους τε	ἔνιοι	παρ' ἑαυτῶν καὶ ἀριστεῖα πολλὰ
[2, 129]	προτιμωμένοις. Καὶ τούτων ἔτι λεγομένων	ἔνιοι	τῶν στρατηγῶν τὰς ἐσθῆτας ἐπὶ
[2, 140]	τῶν πεπολεμηκότων· καὶ οὐκ ἀρκούσης	ἐνίοτε	τῆς δορικτήτου γῆς καὶ τὴν
[2, 77]	πολίτας καὶ φυλέτας καὶ συγγενεῖς,	ἐνίους	δὲ καὶ ἀδελφούς· οὐδὲ γὰρ
[2, 123]	τις αὐτοῖς ἔστιν ἔχθρα πρὸς	ἐνίους,	ἐν τοῖς δημοσίοις κινδύνοις ἐξερίζειν,
[2, 120]	δέει τοῦ μὴ δικαίους πολέμους	ἐνίους	πεπολεμηκέναι, κοινῇ δὲ ἐς κληρουχίας
[2, 75]	μεταξὺ Φαρσάλου τε πόλεως καὶ	Ἐνιπέως	ποταμοῦ, ἔνθα καὶ ὁ Καῖσαρ
[2, 57]	τοῦ κυβερνήτου προθυμία τε πᾶσιν	ἐνίπιπτε	καὶ ἡ ναῦς ὑπὸ βίας
[2, 43]	Καίσαρος, τῶν τε ἰδίων ἡγεμόνων	ἐνιστάμενόν	τινα αὐτοχειρὶ διεχρήσατο· ἐξ ὧν
[2, 31]	στρατιὰν ἀπαντᾶν ὡς πολεμίῳ Καίσαρι.	Ἐνισταμένου	δὲ ὡς ἐπὶ ψευδέσι τοῦ
[2, 132]	ὑπὲρ τῆς εἰρήνης τῶν μισθωτῶν	ἐνισταμένων,	Ἀσεβὲς μέν, ἔφη, καὶ παράνομον,
[2, 12]	καὶ τὴν βουλὴν ἐκέλευεν ὀμνύναι.	Ἐνισταμένων	δὲ πολλῶν καὶ Κάτωνος, εἰσηγεῖτο
[2, 27]	καὶ πανταχόθεν ἀδεῆ τὴν πολιτείαν.	Ἐνισταμένων	δὲ πολλῶν ὡς οὐκ ἴσον
[2, 10]	οἱ τὰ τρία τρέφοντες μόνοι.	Ἐνισταμένων	δὲ τῇ γνώμῃ πολλῶν, υποκρινάμενος
[2, 11]	ἐποίουν, ἐπενόουν δ' ὅμως Βύβλον	ἐνίστασθαι	τοῖς νόμοις καὶ μὴ δόξαν
[2, 132]	ὁ Δολοβέλλας ὑπὲρ τῆς ἀρχῆς	ἐνίστατο	ἀσχημόνως. Καὶ ὁ Ἀντώνιος, ἀναμένων
[2, 90]	ἐς ταῦτα διετρίφθησαν αὐτῷ μῆνες	ἐννέα,	μέχρι Κλεοπάτραν ἀντὶ τοῦ ἀδελφοῦ
[2, 129]	γὰρ αὐτῷ δυνατὸν ἐφαίνετο κατ'	ἔννομον	χειροτονίαν ὑπατεῦσαι, πέντε καὶ εἴκοσιν
[2, 92]	κατὰ Φάρσαλον ἔργῳ λαβόντες οὔτε	ἐννόμως	ἔτι βραδύνοντες ἐν τῇ στρατείᾳ·
[2, 2]	ἰγκουιλῖνον, ᾧ ῥήματι καλοῦσι τοὺς	ἐνοικοῦντας	ἐν ἀλλοτρίαις οἰκίαις. Αὐτὸς δὲ
[2, 112]	Καὶ γὰρ αὐτῷ καὶ παῖς	ἐνομίζετο	εἶναι, Σερουιλίας τῆς Κάτωνος ἀδελφῆς
[2, 122]	ἥδοντο μὲν τῷ Δολοβέλλᾳ καὶ	ἐνόμιζον	ἄνδρα νέον καὶ γνώριμον καὶ
[2, 91]	πατέρα πολεμῶν ἀνδράσι μέγας τε	ἐνομίσθης	καὶ μέγας ἐπεκλήθης. Ἐς δὲ
[2, 130]	ἄρα τοὺς ὁρῶντας ὡς οὐκ	ἐνὸν	σῴζεσθαι χωρὶς ὅπλων οὐδὲ ὑπάτοις.
[2, 77]	ὡς ἐν τοσαῖσδε μυριάσιν ἐξ	ἑνὸς	ἔθνους ἐπ' ἀλλήλας ἰούσαις πολλὰ
[2, 66]	περὶ τῶν ὅλων συνενεχθῆναι δι'	ἑνὸς	ἔργου, δυνατώτερον δὲ καὶ ἀκινδυνοτερον
[2, 136]	ἕνα ἀνῃρηκέναι τοσοίδε ἡμῶν ἀνθ'	ἑνὸς	ἤδη τυραννοῦσιν· οἳ θάπτειν με
[2, 144]	ἐπιτάφιον ἔπαινον παρ' ἐμοῦ μᾶλλον,	ἑνὸς	ὄντος, ἢ παρὰ τῆς πατρίδος
[2, 13]	τόδε τῷ Καίσαρι προσγεγένητο δι'	ἑνὸς	πολιτεύματος. Ὁ δὲ καὶ θέας
[2, 44]	ἐνταῦθα, καὶ ὁ στρατὸς εὐθὺς	ἐνόσει,	πιοῦσί τε τὸ βλέμμα ἀμαυρὸν
[2, 15]	τοὺς στενωπούς, οὐδὲ τοῖς ἀγνῶσιν	ἐνοχλεῖν	αἰδούμενος, ὥστε αὐτῷ τὸ ἔργον
[2, 23]	διορθοῦσθαι μᾶλλον ἢ τὸ παρελθὸν	ἐνοχλεῖν	ἐπ' ἀνδράσι τοσοῖσδε ἀξιολόγοις, ἐπονομαζόντων
[2, 65]	πολὺ προῦχεν, ἐπιπέμπειν Καίσαρι καὶ	ἐνοχλεῖν	θαλασσοκρατοῦντας ἀλωμένῳ καὶ ἀποροῦντι, τὸ
[2, 26]	μηδὲν αὑτῷ μήτε συμπράττειν μήτε	ἐνοχλεῖν,	Κουρίωνα δὲ καὶ συμπράττειν ἔτι
[2, 23]	μὲν ἐψηφίσατο, ἵνα μὴ παρὼν	ἐνοχλοίη,	Κύπρον ἀφελέσθαι Πτολεμαίου βασιλέως, νενομοθετημένον
[2, 92]	παροδεύων αὐτὴν ἐχρημάτιζε ταῖς πόλεσιν	ἐνοχλουμέναις	ὑπὸ τῶν μισθουμένων τοὺς φόρους,
[2, 26]	καὶ συμπράττειν ἔτι πλειόνων, εἰδὼς	ἐνοχλούμενον	ὑπὸ χρεῶν πολλῶν. Παῦλος μὲν
[2, 45]	ὑπεχώρει καὶ ἐς βραχὺ συνεστέλλετο,	ἐνοχλούμενος	δὲ ἀνέφευγεν αὖθις ἐς τοὺς
[2, 67]	ὅτι Καῖσαρ ὑπ' ἀνάγκης ἐπείγοιτο.	Ἐνοχλούμενος	δὲ ὑπό τε τοῦ στρατοῦ
[2, 35]	ἑσπέραν, ὡς δὴ τὸ σῶμα	ἐνοχλούμενος,	ὑπεχώρησε τοῦ συμποσίου, τοὺς φίλους
[2, 45]	καμάτου καὶ πνίγους καὶ δίψης	ἐνοχλούμενος.	Ὡς δὲ αὐτὸν κατεῖδον οὕτως
[2, 8]	ἔχοι μηδέν· διαθέμενος δὲ τοὺς	ἐνοχλοῦντας,	ὡς ἐδύνατο, καὶ τῆς Ἰβηρίας
[2, 24]	πάλιν τοῦ δήμου τοὺς κατηγόρους	ἐνοχλοῦντος,	σφαγή τις ἐκ τῶν Πομπηίου
[2, 124]	καθαρῶν βιοῦν μᾶλλον ἢ πάντας	ἐνόχους	ὄντας ταῖς ἀραῖς. Ἀλλὰ δι'
[2, 135]	ἀφαιροῖτο γιγνομένην κοινήν, αὖθις ἄρα	ἐνσημαινόμενοι	τὴν τυραννίδα. ~Ἐκβοήσας οὖν ὁ
[2, 20]	ἑλέσθαι δυνατὸν ὁμοῦ καὶ ἤπιον,	ἐνσημαινόμενοι	τὸν Πομπήιον, στρατιᾶς τε ἄρχοντα
[2, 144]	καὶ σκυθρωπῷ, τῇ φωνῇ δ'	ἐνσημαινόμενος	ἕκαστα καὶ ἐφιστάμενος, οἷς μάλιστα
[2, 41]	πολλαῖς ἀνελάμβανε καὶ τοῖς ἐχθροῖς	ἐνσημαινόμενος	φιλανθρωπίαν εἶπεν, ὅτι καὶ Λεύκιον
[2, 41]	ὅτι φειδοῖ τῶν ὑπηκόων οὐκ	ἐνταῦθα	αὐτὸν ἀμυνεῖται, διέπλευσεν ἐς Κέρκυραν
[2, 80]	ἀντέχειν ἀνῄρουν· καὶ ὁ πλεῖστος	ἐνταῦθα	ἐγίγνετο φόνος. ~Πομπήιος δ' ἐπεὶ
[2, 44]	ὅ τε γὰρ Κουρίων ἐστάθμευσεν	ἐνταῦθα,	καὶ ὁ στρατὸς εὐθὺς ἐνόσει,
[2, 53]	συνεδράμομεν ἀλλήλοις, ἀξιῶ θεράποντας μὲν	ἐνταῦθα	καὶ ὑποζύγια καὶ παρασκευὴν καὶ
[2, 45]	γένοιτο πρὸς τὴν δόξαν τῆς	ἐνταῦθα	κακοπραγίας ἐπίθεσις· Κουρίων δὲ φιλοκινδύνως
[2, 78]	πληγὰς ἔφευγον ἀκόσμως. Καὶ τὸ	ἐνταῦθα	πεζὸν εὐθὺς ἱππέων ἔρημον γενόμενον
[2, 89]	διέπλευσεν ἐς Ῥόδον. Καὶ οὐδ'	ἐνταῦθα	τὸν στρατὸν αὑτοῦ κατὰ μέρη
[2, 137]	ὀξέως πολλῶν ὁ Βροῦτος ἔλεγεν·	Ἐνταῦθα	ὑμῖν ἐντυγχάνομεν, ὦ πολῖται, οἱ
[2, 131]	πολλοῦ, ἀνενεγκὼν δέ ποτε εἶπεν·	Ἐνταῦθα	χθὲς μετὰ Καίσαρος ἱστάμην, ἔνθα
[2, 3]	ἐς Φαισούλας καὶ τοῖς συνωμόταις	ἐντειλάμενος	κτεῖναι Κικέρωνα καὶ τὴν πόλιν
[2, 109]	διαπεπρᾶχθαι, λέγεται τοῖς φίλοις αὑτὸν	ἐντείλασθαι	φυλάσσειν ὡς δεδωκότα τοῖς ἐχθροῖς
[2, 18]	αὐτῷ στρατῷ· μύριοι γὰρ οὐδ'	ἐντελεῖς	ἐκ δέκα μυριάδων ἐς Συρίαν
[2, 49]	πεζά, νῆες δὲ μακραὶ μὲν	ἐντελεῖς	τοῖς πληρώμασιν ἑξακόσιαι, καὶ τούτων
[2, 7]	σὺν χρόνῳ μόλις ἥδε, ὡς	ἐντελὴς	ἐπὶ μεγίστοις δὴ μαρτυρία, ψηφίζεται.
[2, 62]	εἴκοσιν καὶ δεύτερον τόνδε καιρὸν	ἐντελοῦς	ἔργου μεθῆκεν. Ὃ καὶ τὸν
[2, 23]	δωροδοκίας καὶ δεκασμοῦ ἐδόκει γὰρ	ἐντεῦθεν	αὐτῷ νοσεῖν τὰ κοινὰ ἀρξάμενα
[2, 35]	Ὁ κύβος ἀνερρίφθω. Δρόμῳ δ'	ἐντεῦθεν	ἐπιὼν Ἀρίμινόν τε αἱρεῖ περὶ
[2, 39]	νηυσὶ ταχείαις ἐληίζοντο· καὶ Λιβυρνίδας	ἐντεῦθεν	ἡγοῦνται Ῥωμαῖοι τὰς ναῦς τὰς
[2, 20]	καὶ σώφρονα, περί τε τὰς	ἐντεύξεις	εὐπρόσιτον ἢ ὄντα ἢ νομιζόμενον
[2, 116]	κατέπλησσε καὶ τὸ μῆκος τῆς	ἐντεύξεως,	καὶ διένευον ἀλλήλοις διαχρήσασθαι σφᾶς
[2, 111]	ὑπὲρ Ἄλπεων Δέκμῳ, τὴν δ'	ἐντὸς	Ἄλπεων Βρούτῳ. ~Μέλλοντες δὲ ὁμοῦ
[2, 41]	Γάιον Ἀντώνιον ἔπεμπε καὶ τὴν	ἐντὸς	Ἄλπεων Γαλατίαν ἐπέτρεπε Λικινίῳ Κράσσῳ.
[2, 32]	καὶ τὴν Ἰλλυρίδα μετὰ τῆς	ἐντὸς	Ἄλπεων Γαλατίας, ἕως ὕπατος ἀποδειχθείη.
[2, 13]	αὐτὸν εἵλοντο Γαλατίας τῆς τε	ἐντὸς	Ἄλπεων καὶ ὑπὲρ Ἄλπεις ἐπὶ
[2, 130]	παραλύσας τι τοῦ χιτωνίσκου θώρακα	ἐντὸς	ἐπεδείκνυεν, ὑπερεθίζων ἄρα τοὺς ὁρῶντας
[2, 152]	καὶ ὑπὸ τόλμης ἐς τὸ	ἐντὸς	ἐπὶ τοὺς πολεμίους ἐξαλομένῳ καὶ
[2, 71]	βασιλεύς. Ἀρμενίους δὲ ἦγε τοὺς	ἐντὸς	Εὐφράτου στρατηγὸς Ταξίλης καὶ Ἀρμενίους
[2, 42]	καὶ ὁ Πετρήιος ἐς τὴν	ἐντὸς	Ἰβηρίαν ἐχώρουν ἕτερον στρατὸν ἀθροίσοντες.
[2, 137]	ὁ Βροῦτος ἔλεγεν· Ἐνταῦθα ὑμῖν	ἐντυγχάνομεν,	ὦ πολῖται, οἱ χθὲς κατ'
[2, 22]	ἔτι φίλους ἐρευνώντων, ἀλλὰ τὸν	ἐντυγχάνοντα	ἀναιρούντων, ἀστὸν ὁμοῦ καὶ ξένον
[2, 89]	συνόντων ὑπεκρίνετο φιλοφρόνως τε τοὺς	ἐντυγχάνοντας	ἐξεδέχετο καὶ τὴν πόλιν περιιὼν
[2, 15]	αὐχμοῦ καὶ ῥύπου προσέπιπτεν οἷς	ἐντύχοι	κατὰ τοὺς στενωπούς, οὐδὲ τοῖς
[2, 137]	πολῖται, οἱ χθὲς κατ' ἀγορὰν	ἐντυχόντες,	οὔτε ὡς ἐς ἱερὸν καταφυγόντες
[2, 116]	τὸν Κάσσιον πρὸ ὀλίγου συνευξάμενος,	ἐντυχὼν	διελέγετο ἰδίᾳ μετὰ σπουδῆς. Καὶ
[2, 117]	Καὶ αὐτῶν Τίλλιος μὲν Κίμβερ,	ἐντυχὼν	ἐς πρόσωπον, ἀδελφῷ φυγάδι κάθοδον
[2, 100]	τῇ θαλάσσῃ καὶ πολεμίαις ναυσὶν	ἐντυχὼν	ἐφέρετο γενναίως, μέχρι καταλαμβανόμενος αὑτόν
[2, 117]	Πομπηίου· οἱ δὲ καὶ ὣς	ἐνύβριζον	αὐτῷ πεσόντι, μέχρι τριῶν ἐπὶ
[2, 134]	παρά τε ἀνδρῶν καὶ θεῶν,	ἐνυβρίζουσιν	ἐς τὸν ὑμῖν τὴν ἡγεμονίαν
[2, 115]	ἐγίγνετο, καὶ ἡ γυνὴ Καλπουρνία	ἐνύπνιον	αἵματι πολλῷ καταρρεόμενον ἰδοῦσα κατεκώλυε
[2, 39]	Δυρράχου παῖδα Ἰόνιον ὑφ' Ἡρακλέους	ἐξ	ἀγνοίας ἀποθανεῖν καὶ τὸν Ἡρακλέα
[2, 59]	μὲν δὴ μεγάλοις αὖθις ἱστίοις	ἐξ	ἀέλπτου τὸ πνεῦμα ἐδέχοντο καὶ
[2, 81]	καταφρονήσει, ὁ δὲ Πομπήιος μαθὼν	ἐξ	ἀλλοκότου σιωπῆς τοσοῦτον ἀπέρρηξεν· Οὐκοῦν
[2, 127]	κρῖναι, μηδέν' αὑτοῖς ἐπιθεάσαι τὰ	ἐξ	ἀνάγκης ἐψηφισμένα ἄρχοντι ἤδη, ὧν
[2, 92]	ἄλλο στρατιωτῶν, οἳ τὴν πόλιν	ἐξ	Ἀντωνίου παρεφύλασσον, περιέστησε τῇ οἰκίᾳ
[2, 21]	οὐδὲ προστάξαι· ὡς δὲ κινδυνεύσων	ἐξ	ἅπαντος, ἠξίου τὸ ἔργον οὐκ
[2, 47]	διακληρώσω θανεῖν. Θρήνου δὲ ἀθρόως	ἐξ	ἅπαντος τοῦ τέλους γενομένου, οἱ
[2, 67]	ἀνεδίδασκεν, ὅτι Καίσαρι μὲν τοῦτ'	ἐξ	ἀπορίας ἀναγκαῖον ἦν, σφίσι δὲ
[2, 93]	Δείσαντες οὖν ἔτι μᾶλλον ἡσύχαζον	ἐξ	ἀπορίας, ἐλπίζοντες ἐνδώσειν τι καὶ
[2, 50]	τὸ ἄστυ, καὶ αὐτὸ ἀνεσώσατο	ἐξ	Ἀρδεατῶν Κάμιλλος ὁρμώμενος. Πάντες τε
[2, 28]	Καίσαρος ἐπαινῶν καὶ τὰ ἴδια	ἐξ	ἀρχῆς καταλέγων ὅτι τε τῆς
[2, 32]	γραφὴ κατάλογόν τε σεμνὸν ὧν	ἐξ	ἀρχῆς ὁ Καῖσαρ ἐπεπράχει, καὶ
[2, 37]	τῷ ποδὶ καὶ τὰ στρατόπεδα	ἐξ	αὐτῆς ἀναγαγεῖν· Ὁ δὲ ἕξετε,
[2, 103]	συνέδραμον, καὶ στρατὸς ὁ μὲν	ἐξ	αὐτῆς Λιβύης τε καὶ Φαρσάλου
[2, 105]	παρὰ δόξαν ἐλέλυτο· τοὺς δ'	ἐξ	αὐτοῦ διαφυγόντας ἤθροιζεν ὁ τοῦδε
[2, 67]	τε καὶ προκαλούμενον. Ὁ δ'	ἐξ	αὐτοῦ μάλιστα τοῦδε αὐτοὺς ἀνεδίδασκεν,
[2, 96]	μετὰ τοῦ ἰδίου στρατοῦ, τριάκοντα	ἐξ	αὐτοῦ μόνους ὑπολιπὼν ἐλέφαντας τῷ
[2, 87]	ἀπὸ τοῦ Καίσαρος στρατὸν ἄλλον	ἐξ	αὐτῶν Ἰβήρων τε καὶ Κελτιβήρων
[2, 117]	θυρῶν ἀποδιατρίβειν ἐν ὁμιλίᾳ Τρεβώνιον	ἐξ	ἑαυτῶν ὑπελίποντο, Καίσαρα δ' ἐπὶ
[2, 99]	αὐτῇ μάλιστα καὶ παῖδας ἔχων	ἐξ	ἐκείνης ἔδωκεν ὅμως αὐτὴν Ὁρτησίῳ
[2, 148]	ἠξίωσεν· ὧν δὴ καὶ νῦν,	ἐξ	ἐκείνου πρώτου, Ῥωμαῖοι τὸν ἑκάστοτε
[2, 134]	τὰ Καίσαρι πεπραγμένἀ, περισῴζειν δὲ	ἐξ	ἐλέου μόνον, εἰ ἐθέλοιτε, διὰ
[2, 127]	Καίσαρα τύραννον προαποφαίνειν ἢ τούτους	ἐξ	ἐλέου περισῴζειν, τούτου μόνου δεξάμενοι
[2, 77]	ἀλλ' ὡς ἐν τοσαῖσδε μυριάσιν	ἐξ	ἑνὸς ἔθνους ἐπ' ἀλλήλας ἰούσαις
[2, 121]	ἐπιφαίνεται Κίννας στρατηγός, οἰκεῖος ὢν	ἐξ	ἐπιγαμίας τῷ Καίσαρι, καὶ παρὰ
[2, 125]	τῆς γυναικὸς αὐτὰ τῆς Καίσαρος	ἐξ	ἐπικινδύνου τότε οἰκίας ἐς ἀκινδυνοτέραν
[2, 138]	πάνθ' ὁ Καῖσαρ ἦν ἅπασιν	ἐξ	ἐπιτάγματος καὶ οὐδὲ κόρος αὐτῷ
[2, 39]	Ἡρακλῆς ἐπὶ μέρει τῆς γῆς,	ἐξ	Ἐρυθείας ἐπανιών· ὅθεν οἱ Δυρράχιοι
[2, 133]	γὰρ δὴ σχεδὸν εἰπεῖν, ὅσα	ἐξ	ἠοῦς ἐπὶ δύσιν ὁ Καῖσαρ
[2, 73]	εἰσίν, ὦ ἄνδρες, ἐφ' οὓς	ἐξ	Ἡρακλείων στηλῶν ἤλθομεν· οἵδε οἱ
[2, 103]	τοῖς ἡγεμόσι συνῆλθεν, ὁ δὲ	ἐξ	Ἰβήρων τε καὶ Κελτιβήρων, ἔθνους
[2, 21]	πεντήκοντα καὶ ἑκατόν. ~Κλωδίου δ'	ἐξ	ἰδίων χωρίων ἐπανιόντος ἐπὶ ἵππου
[2, 151]	ἠσκημένης ὑπὸ Φιλίππῳ, τοῦ δ'	ἐξ	ἰδιωτείας, εὐγενοῦς μὲν καὶ περιφανοῦς,
[2, 20]	ἐξῄει, ἣν Διομήδη φασὶν ἀλώμενον	ἐξ	Ἰλίου πρώτην ἐν τῇ Ἰταλίᾳ
[2, 153]	καὶ Ἀλεξάνδρῳ συνέπεσεν. Ἐπανιόντα γὰρ	ἐξ	Ἰνδῶν ἐς Βαβυλῶνα μετὰ τοῦ
[2, 70]	ἔθνη κατὰ πλῆθος, οἱ μὲν	ἐξ	ἵππων, οἱ δὲ πεζοί, ἀπὸ
[2, 151]	ἐς τοσοῦτον συγκεκρίσθω, καίπερ οὐκ	ἐξ	ἴσης δυνάμεως ἐπὶ τὴν ἀρχὴν
[2, 70]	τὰ πιθανώτατα γράφουσι περὶ τῶν	ἐξ	Ἰταλίας ἀνδρῶν, οἷς δὴ καὶ
[2, 70]	οὖν εἶχε, τοῖσδε μάλιστα τοῖς	ἐξ	Ἰταλίας ἑκάτερος αὐτῶν ἐθάρρει. Τὸ
[2, 49]	μύριοι, Πομπηίῳ δὲ πέντε μὲν	ἐξ	Ἰταλίας, μεθ' ὧν τὸν Ἰόνιον
[2, 73]	ἤλθομεν· οἵδε οἱ περιφυγόντες ἡμᾶς	ἐξ	Ἰταλίας, οἳ τοὺς δέκα ἔτεσιν
[2, 49]	ἀμφὶ τοὺς ἑπτακισχιλίους. Σύμμαχοι δ'	ἐξ	Ἰωνίας τε καὶ Μακεδονίας καὶ
[2, 65]	τε καὶ Γαλατίαν καὶ Ἰβηρίαν	ἐξ	οἰκείας καὶ ἡγεμονίδος γῆς αὖθις
[2, 147]	λύπης, ὥστε τὸν δημαρχοῦντα Κίνναν	ἐξ	ὁμωνυμίας τοῦ στρατηγοῦ Κίννα, τοῦ
[2, 146]	ὅσους εὖ ποιήσειε τῶν ἐχθρῶν	ἐξ	ὀνόματος, καὶ περὶ τῶν σφαγέων
[2, 98]	καθεζόμενός τε ἐγεύετο, ὥσπερ εἴθιστο,	ἐξ	οὗ Πομπήιος ἀνῄρητο· οὐδέν τε
[2, 45]	στρατόπεδον σὺν ὀλίγοις, μή τις	ἐξ	Οὐάρου γένοιτο πρὸς τὴν δόξαν
[2, 68]	κατορθώσας. Ὡς δὲ καὶ σέλας	ἐξ	οὐρανοῦ διαπτὰν ἀπὸ τοῦ Καίσαρος
[2, 127]	καὶ παρεῖναι σφίσι καὶ συνεδρεύειν,	ἐξ	ὑπευθύνων ἐς κριτὰς μεταφέροντες. Καὶ
[2, 43]	ἡγεμόνων ἐνιστάμενόν τινα αὐτοχειρὶ διεχρήσατο·	ἐξ	ὧν ἔτι μᾶλλον ἀχθόμενοι τῷ
[2, 102]	τοῖς θριάμβοις φασὶ παρενεχθῆναι μυριάδας	ἓξ	καὶ ἥμισυ ταλάντων καὶ στεφάνους
[2, 60]	ἀναδέξασθαι βέλη, τὸ δὲ σῶμα	ἓξ	τραύματα καὶ τὸν ὀφθαλμὸν ὁμοίως
[2, 23]	ἐς τὴν θάλασσαν καὶ ἑαυτὸν	ἐξαγαγόντος,	ἐπεὶ τῶν ἐψηφισμένων ἐπύθετο· ὁ
[2, 96]	Ἰόβα, καταλαβόντος, ὁ μὲν Ἰόβας,	ἐξαγγελθέντος	αὐτῷ τοῦδε, ἐς τὰ οἰκεῖα
[2, 98]	προαγαγόντων, συντριφθεὶς οὕτως ὀξέως διαλυθῆναι.	~Ἐξαγγελθέντων	δὲ τούτων ἐς Ἰτύκην τρίτῃ
[2, 82]	περιέθηκε καὶ συνέθαψε καὶ τάφον	ἐξαίρετον	ἀνέστησεν ἐγγὺς τοῦ πολυανδρίου. ~Ὁ
[2, 70]	ἐς μάχην· οἱ δ' ὀλιγωτέρους	ἑξακισμυρίων	φασίν, οἱ δ' ὑπερεπαίροντες τεσσαράκοντα
[2, 82]	Καίσαρι τῇς μάχης ἐκείνης στρατηγῶν,	ἑξακισχιλίους	ἀναγράφει νεκροὺς εὑρεθῆναι τῶν Πομπηίου.
[2, 49]	μακραὶ μὲν ἐντελεῖς τοῖς πληρώμασιν	ἑξακόσιαι,	καὶ τούτων ἐς ἑκατὸν Ῥωμαίων
[2, 44]	εἷς ἀνὴρ ἔπεσεν, Οὐάρου δὲ	ἑξακόσιοι,	καὶ κατετρώθησαν ἔτι πλείονες. ~Ἰόβα
[2, 54]	πεζῶν τέλη καὶ ἱππέας λογάδας	ἑξακοσίους.	Καὶ ἐπ' ἀγκυρῶν ἀπεσάλευε κλυδωνίου
[2, 99]	τῶν σπλάγχνων καὶ στόνου τινὸς	ἐξακουσθέντος	ἐσέδραμον οἱ περὶ θύρας· καὶ
[2, 33]	γνώμην ἐσφέροντες, ἣν δοκοῦσι συνοίσειν,	ἐξαλαύνοιντο	σὺν ὕβρει, μήτε τινὰ σφαγὴν
[2, 152]	τὸ ἐντὸς ἐπὶ τοὺς πολεμίους	ἐξαλομένῳ	καὶ πληγέντι τὰ στέρνα χαλεπῶς
[2, 78]	τοῖς ἐφεδρεύουσιν ἄραντος, οἱ μὲν	ἐξαναστάντες	ἐς τοὺς ἵππους ἐχώρουν, ὀρθοῖς
[2, 82]	δὴ τῶν γε συμμάχων οὐδ'	ἐξαρίθμησις	ἐγένετο ὑπὸ πλήθους καὶ καταφρονήσεως)
[2, 5]	στρατηγῶν οἰκίας ὡς τοὺς δεσπότας	ἐξαρπασόμενοι.	Ὧν ὁ Κικέρων πυθόμενος ἐξέδραμεν
[2, 49]	συντρέχων καὶ συνιππεύων καὶ παντὸς	ἐξάρχων	πόνου παρ' ἡλικίαν· ὅθεν αὐτῷ
[2, 129]	ἀλλὰ περὶ σφῶν αὐτῶν δαλὸν	ἐξάψας	ἡσύχαζεν· οἱ δ' εὐθὺς ἀνεπήδων
[2, 39]	τοῦ Δυρραχίου Κερκυραίους ἐπαγόμενοι θαλασσοκρατοῦντας	ἐξέβαλον	τοὺς Λιβυρνούς· καὶ αὐτοῖς οἱ
[2, 98]	τὸ σύνηθες οὐχ εὑρὼν παρακείμενον	ἐξεβόησεν,	ὅτι προδιδοῖτο ὑπὸ τῶν οἰκείων
[2, 89]	ὑπεκρίνετο φιλοφρόνως τε τοὺς ἐντυγχάνοντας	ἐξεδέχετο	καὶ τὴν πόλιν περιιὼν τοῦ
[2, 10]	δυσχεραίνειν, ὼς οὐ δίκαια ποιούντων,	ἐξέδραμε	καὶ βουλὴν μὲν οὐκέτι συνῆγεν
[2, 31]	ὕπατος διοικήσω. καὶ τάδε εἰπὼν	ἐξέδραμε	τῆς βουλῆς ἐς τὰ προάστεια
[2, 5]	ἐξαρπασόμενοι. Ὧν ὁ Κικέρων πυθόμενος	ἐξέδραμεν	ἐκ τοῦ βουλευτηρίου καὶ διαθεὶς
[2, 13]	ἀδοκήτου τῆς χάριτος αὐτοῖς γενομένης,	ἐξεθείαζον	αὐτόν, καὶ στῖφος ἄλλο καρτερώτερον
[2, 144]	μάλιστα αὐτὸν ἐν τῷ ψηφίσματι	ἐξεθείαζον,	ἱερὸν καὶ ἄσυλον ἢ πατέρα
[2, 64]	πόλιν μικρὰν οὐ δεχομένην αὐτὸν	ἐξεῖλεν	ὑπὸ ὀργῆς καὶ ἐπέτρεψε τῷ
[2, 134]	καὶ Βρεττανῶν νομιεῖν, ἃ εἰλήφασιν,	ἕξειν	βέβαια τοῦ δόντος ὑβριζομένου; Τί
[2, 32]	καὶ στρατόπεδα ἀποθήσεσθαι, μόνα δ'	ἕξειν	δύο τέλη καὶ τὴν Ἰλλυρίδα
[2, 122]	νέον καὶ γνώριμον καὶ ὕπατον	ἕξειν	ἐς ἐναντίωσιν Ἀντωνίου, κατῄεσαν δὲ
[2, 23]	ἐν τούτῳ καὶ τὴν ἴασιν	ἕξειν	ταχεῖανν, νόμῳ τε ὥριζεν ἀπὸ
[2, 27]	καὶ αὐτὸς ἐς τὸν Πομπήιον	ἕξειν	τι τοῦτο πρόσκρουμα. Καὶ γενομένων
[2, 25]	δὲ δημάρχους ἔπεισεν εἰσηγήσασθαι νόμον	ἐξεῖναι	Καίσαρι δευτέραν ὑπατείαν ἀπόντι μετιέναι.
[2, 6]	ᾖ πρὸ λόγου καὶ δίκης	ἐξειργασμένος.	Δικαίου δὲ τῆς γνώμης φανείσης
[2, 62]	ὅτι σήμερον ἂν ὁ πόλεμος	ἐξείργαστο	τοῖς πολεμίοις, εἰ τὸν νικᾶν
[2, 112]	τοιουτότροπα ἄλλα πολλὰ τὸν νεανίαν	ἐξέκαυσεν	ἐπὶ τὸ ἔργον ὡς ἑαυτοῦ
[2, 41]	δὲ κλεῖθρα τῶν δημοσίων ταμιείων	ἐξέκοπτε	καὶ τῶν δημάρχων ἑνὶ Μετέλλῳ
[2, 39]	Οἱ δ' ἐκ τῶν Λιβυρνῶν	ἐξελαθέντες	ἀπὸ τοῦ Δυρραχίου Κερκυραίους ἐπαγόμενοι
[2, 141]	δυναμένους μήτε ἀδεεῖς εἶναι τῶν	ἐξελαθέντων·	ὁ γὰρ ἀλώμενος καὶ τῶν
[2, 112]	Βρούτον τοῦ πάλαι τοὺς βασιλέας	ἐξελάσαντος	ἐρεθιζόμενος καὶ ὀνειδιζόμενος μάλιστα ἐς
[2, 16]	κατῄει, ἑκκαιδεκάτῳ μάλιστα μηνὶ τῆς	ἐξελάσεως·	καὶ αὐτῷ καὶ τὴν οἰκίαν
[2, 124]	ἔσεσθαι, εὔορκον ἦν τὸ ἄγος	ἐξελαύνειν	καὶ μετ' ὀλιγωτέρων καθαρῶν βιοῦν
[2, 33]	ὑπὲρ αὐτῶν τι φθεγξαμένους οὕτως	ἐξελαύνουσιν	αἰσχρῶς. ~Ὁ μὲν δὴ πόλεμος
[2, 5]	καὶ Κεθήγου θεράποντές τε καὶ	ἐξελεύθεροι,	χειροτέχνας πολλοὺς προσλαβόντες, κατ' ὀπισθίας
[2, 120]	πλῆθος ὑπὸ ξενίας, καὶ ὁ	ἐξελεύθερος	αὐτοῖς ἰσοπολίτης ἐστὶ καὶ ὁ
[2, 118]	ξένων καὶ πολὺς θεράπων καὶ	ἐξελεύθερος	αὐτὸν ἐπὶ τὸ βουλευτήριον ἐκ
[2, 54]	αὐτὸν δεχομένων, Σταβέριος ὁ φρούραρχος	ἐξέλιπε	τὴν πόλιν. ~Καὶ ὁ Καῖσαρ
[2, 51]	ἰσονομίας αἱρούμενοι. ~Ἐγὼ δ' οὐκ	ἐξέλιπον	οὐδ' ἂν ἐκλίποιμι τὸν μεθ'
[2, 19]	ἀγαθοὶ διὰ ταῦτα καὶ πάμπαν	ἐξέλιπον	τὸ ἄρχειν, ὥστε ποτὲ καὶ
[2, 50]	αὐτῶν οἱ πρόγονοι Κελτῶν ἐπιόντων	ἐξέλιπον	τὸ ἄστυ, καὶ αὐτὸ ἀνεσώσατο
[2, 50]	ὧδε· Καὶ Ἀθηναῖοι τὴν πόλιν	ἐξέλιπον,	ὦ ἄνδρες, ὑπὲρ ἐλευθερίας τοῖς
[2, 5]	ἐδικαίου φυλάττειν αὐτούς, μέχρι Κατιλίναν	ἐξέλωσι	πολέμῳ καὶ τὰ ἀκριβέστατα μάθωσι,
[2, 13]	οὓς ὑπὸ τῶν ἐθνῶν τελουμένους	ἐξεμισθοῦντο,	καὶ πλήθους βεβαιοτάτων ἐς ταῦτα
[2, 3]	φρουραῖς διελάμβανε καὶ τῶν ἐπιφανῶν	ἐξέπεμπε	πολλοὺς ἐς πάντα τὰ ὕποπτα
[2, 100]	παίδων αὐτῆς ἐν Ἰτύκῃ καταλαβὼν	ἐξέπεμπε	σώους τῷ νέῳ Πομπηίῳ. Τῶν
[2, 57]	καὶ ἡ ναῦς ὑπὸ βίας	ἐξέπιπτε	τοῦ ποταμοῦ. Τὸ πνεῦμα δ'
[2, 141]	ἀδικούντων. Ἀλλ' ἐκεῖνοι μὲν ὑμᾶς	ἐξεπίτηδες	ἐχθροὺς ἐποίουν τοῖς ὁμοεθνέσιν ὑπὲρ
[2, 88]	δὴ καὶ ἐπιφόβου τότε οὔσης	ἐξεπλάγη	καὶ νομίσας οἱ τὸν Καίσαρα
[2, 40]	οἳ καὶ αὐτοὶ νυκτὸς ἐρχομένης	ἐξέπλεον	οὐρίῳ πνεύματι. Καὶ Πομπήιος μὲν
[2, 96]	ἐλεφάντων πόλεμος ἀήθης σφίσιν ὢν	ἐξέπλησσε.	Βόκχου δ' ἑτέρου Μαυρουσίων δυνάστου
[2, 50]	καὶ δίκην σὺν θεῷ δώσων	ἐξεργάζεται,	τί χρὴ νικήσαντα προσδοκᾶν ἐκλείψειν
[2, 62]	πόλεμον ἑνὶ τῷδε ἔργῳ πάντα	ἐξεργάσασθαι,	εἰ μὴ Λαβιηνὸς αὐτόν, θεοῦ
[2, 97]	τῆς νίκης, μέχρι τὸ σύμπαν	ἐξεργάσασθαι.	Οἱ δ' ἐχθροὶ κατ' ὀλίγους,
[2, 74]	συμμάχους ἐς τὴν τῶνδε κατάπληξιν	ἐξεργάσασθε.	Πρὸ δὲ πάντων, ὡς ἂν
[2, 17]	δ' ἄλλο τι τοιουτότροπον αὑτοῖς	ἐξεργασομένους.	Πάντα γὰρ ἤδη διὰ τούτου
[2, 123]	ἐνίους, ἐν τοῖς δημοσίοις κινδύνοις	ἐξερίζειν,	πολὺ δὲ μᾶλλον ἐν τοῖς
[2, 151]	καὶ Ἀφροδίτης. Φιλονικότεροι δὲ τοῖς	ἐξερίζουσιν	ὄντες ταχύτατοι πρὸς διαλύσεις ἦσαν
[2, 126]	ἣν ἐχθὲς ὡς τυράννου δόντος	ἐξερρίφει.	Θεασάμενοι δ' αὐτόν τινες τῶν
[2, 11]	κατεβόα, μέχρι καὶ τότε μετέωρος	ἐξερρίφη	καὶ τοὺς νόμους ὁ Καῖσαρ
[2, 67]	βασιλέων διὰ τὸν πόλεμον ἦρχεν,	ἐξέστη	τῶν οἰκείων λογισμῶν καὶ ἐνέδωκεν
[2, 154]	φιλόκαλοι, τὰ μὲν Ἰνδῶν Ἀλέξανδρος	ἐξετάζων	τοὺς Βραχμᾶνας, οἳ δοκοῦσιν Ἰνδῶν
[2, 12]	τὸ πλῆθος, τὴν δ' ἐπιοῦσαν	ἐξετάσειν	τὸν Οὐέττιον ἀνεβάλλοντο. Καὶ ὁ
[2, 104]	ὄνειδος οὐκ ἐνεγκὼν ὁ Καῖσαρ	ἐξέτασσε	παρὰ πόλιν Κορδύβην, σύνθημα καὶ
[2, 84]	τοῦ Πομπηίου παρὰ τὸν αἰγιαλὸν	ἐξετάσσετο	ἅπας, καὶ ὁ βασιλεὺς ἐν
[2, 141]	τῶνδε ποιούμεθα. Καὶ ἔχετε καὶ	ἕξετε,	ἃ εἰλήφατε· καὶ οὐ μή
[2, 37]	ἐξ αὐτῆς ἀναγαγεῖν· Ὁ δὲ	ἕξετε,	εἶπεν, ἂν ἐπακολουθῆτέ μοι καὶ
[2, 86]	πρότερον, ἀλλὰ ἀηττήτῳ καὶ εὐτυχεστάτῳ	ἐξέτι	νέου γενομένῳ· ἀπὸ γὰρ τριῶν
[2, 12]	τοῦ πράγματος ὁ μὲν Καῖσαρ	ἐξετράχυνε	τὸ πλῆθος, τὴν δ' ἐπιοῦσαν
[2, 33]	μύσος ἐργασάμενοι. Ταῦτα δ' εἰπὼν	ἐξέτρεχεν	ὥσπερ ἔνθους, πολέμους καὶ σφαγὰς
[2, 108]	τῶνδε τῶν ἀνδρῶν τὸν ἀρξάμενον	ἐξεῦρον	καὶ τοῖς ὑπηρέταις ἐκέλευον ἄγειν
[2, 83]	μέχρι περὶ τὴν Κιλικίαν μόλις	ἐξέφερε	τοῖς φίλοις. Οἱ δὲ αὐτὸν
[2, 3]	ἠξιωμένος, κούφως μάλα καὶ φιλοτίμως	ἐξέφερεν	οἷα πρὸς ἐρωμένην, ὡς αὐτίκα
[2, 11]	δ' ὑπὸ τῶν Καίσαρος ἀρθεὶς	ἐξεφέρετο.	Καὶ λαθὼν κατ' ἄλλας ὁδοὺς
[2, 148]	οἴσειν. ~Καὶ οἱ μὲν σφαγεῖς	ἐξέφυγον	ἐκ τῆς πόλεως διαλαθόντες, ὁ
[2, 48]	ἐς τὸ Βρεντέσιον αὐτός τε	ἐξῄει	Δεκεμβρίου μηνὸς Ῥωμαίοις ὄντος, οὐκ
[2, 94]	ἐπὶ τὸν ἐν Λιβύῃ πόλεμον	ἐξῄει.	~Διαβαλὼν δ' ἐκ Ῥηγίου τὸν
[2, 20]	Πομπηίου, ἐς τὴν πατρίδα Λανούβιον	ἐξῄει,	ἣν Διομήδη φασὶν ἀλώμενον ἐξ
[2, 37]	δ' ἡμέρᾳ τὸ πλέον ὅμως	ἐξῄει	καὶ ἐδίωκε τὸν Πομπήιον. ~Ὁ
[2, 15]	ἀποθέμενος ἐπὶ τὴν ἑτέραν εὐθὺς	ἐξῄει·	Κικέρωνα δὲ γράφεται Κλώδιος παρανόμων,
[2, 32]	Δομίτιον. Καὶ ὁ Δομίτιος εὐθὺς	ἐξῄει	μετὰ τετρακισχιλίων ἐκ καταλόγου. ~Ἀντωνίου
[2, 3]	διαστημάτων πολλῶν νυκτὸς ἐμπρῆσαι μιᾶς	ἐξῄει	πρὸς Γάιον Μάλλιον ὡς αὐτίκα
[2, 68]	ἐκείνης τρία μὲν ἐπὶ σιτολογίαν	ἐξῄει	τέλη ητὸν γὰρ Πομπήιον ἐπαινῶν
[2, 37]	τῶν ὑπὲρ τῆς πατρίδος ἀγώνων,	ἐξῄει	τῆς τε βουλῆς καὶ τῆς
[2, 17]	ἐς ἡγεμονίας ἐθνῶν ἢ στρατοπέδων	ἐξῄεσαν,	ὡς ἑκατὸν μέν ποτε καὶ
[2, 27]	διὰ τὸ μήπω τὸν χρόνον	ἐξήκειν	τῷ Πομπηίῳ, σαφέστερον ὁ Κουρίων
[2, 71]	δὲ καὶ ἀπ' Αἰγύπτου νῆες	ἑξήκοντα	αὐτῷ παραγενέσθαι παρὰ τῶν Αἰγύπτου
[2, 96]	καὶ ἀκοντιστὰς πολλοὺς καὶ ἐλέφαντας	ἑξήκοντα	ἑτέρους, ἡ στρατιὰ τοῦ Καίσαρος
[2, 57]	ἰδιώτου καὶ ὀχήματος εὐθὺς ἐπιβὰς	ἐξήλασεν	ἐπὶ τὴν ναῦν ὡς ὅδε
[2, 138]	ἐπιτρέπουσιν· ὁ δὲ Καῖσαρ αὐτοὺς	ἐξήλασεν,	οὐδὲ δίκην ἐπαγαγών. Πότεροι οὖν
[2, 90]	καὶ φεύγων ἐς τὴν θάλατταν	ἐξήλατο	καὶ ἐς πολὺ ἐν τῷ
[2, 150]	ἀπέρριψε καὶ ἐς τὴν θάλασσαν	ἐξήλατο	καὶ ζητούμενος ὑπὸ τῶν πολεμίων
[2, 88]	προγόνων περισώσει; Τῇ τρίτῃ δ'	ἐξήλαυνεν	ἐπὶ τὴν ἕω κατὰ πύστιν
[2, 138]	ἱερὰν καὶ ἄσυλον ἄρχοντες ἀρχὴν	ἐξηλαύνοντο	σὺν ὕβρει; Καὶ ὁ μὲν
[2, 11]	γάρ τις αὐτὴν συνῆγεν, οὐδ'	ἐξῆν	τῷ ἑτέρῳ τῶν ὑπάτων συναγαγεῖν
[2, 91]	πόλιν ἐν τῷ Πόντῳ ῥωμαΐζουσαν	ἐξηνδραπόδιστο	καὶ τοὺς παῖδας αὐτῶν τομίας
[2, 26]	Μάρκελλος ἐφ' ὕβρει τοῦ Καίσαρος	ἔξηνε	ῥάβδοις ἐφ' ὁτῳδή, οὐ πασχόντων
[2, 152]	γένοιτο κατὰ τοῦ βασιλέως, καὶ	ἐξήνεγκεν	αὐτῷ τὰ μαντεύματα. Ὁ δὲ
[2, 73]	ἐγὼ προκαλούμενος ἔπειθον οὐδὲ χάρισιν	ἐξήνυον.	Ἴστε, οὓς μεθῆκα ἀπαθεῖς, ἐλπίσας
[2, 149]	ἢ δύο ἔργοις ἕκαστον πόλεμον	ἐξήνυσε,	τῆς μὲν Εὐρώπης πολλὰ βάρβαρα
[2, 45]	τι καὶ νᾶμα χειμέριον ἦν,	ἐξήραντο	ὑπὸ τῆς φλογὸς τοῦ ἡλίου,
[2, 97]	ἐνίκα καὶ τὸ στρατόπεδον εὐθὺς	ἐξῄρει	τὸ τοῦ Σκιπίωνος, οὐδὲν ἀνιεὶς
[2, 129]	Καὶ τῶνδε αὐτὸς ὁ ὕπατος	ἐξῆρχε	Δολοβέλλας· οὐ γὰρ αὐτῷ δυνατὸν
[2, 81]	χεῖρας αὐτοῖς ὤρεγε καὶ πρῶτος	ἐξῆρχε	δρόμου. Τοῖς δὲ τὰ μὲν
[2, 154]	ἀνελόντας. Ὅπως δὲ ἔδοσαν, αἱ	ἑξῆς	βίβλοι δεικνύουσιν.
[2, 15]	τὸν ὅλον βίον ἐν ἀλλοτρίαις	ἐξήταστο	λαμπρῶς, οἷόν τι καὶ Δημοσθένη
[2, 148]	ἑαυτῶν καὶ ἀριστεῖα πολλὰ ἐπιθέντες,	ἐξῆψαν	καὶ τὴν νύκτα πανδημεὶ τῇ
[2, 111]	ἐπίφθονος ὢν ἐν τῇ πόλει.	~Ἐξιέναι	δ' αὐτὸν μέλλοντα πρὸ τετάρτης
[2, 120]	τε γῆς καὶ ἀλλοτρίων οἰκιῶν	ἐξιόν,	ἄθρουν τότε ἐστάθμευεν ἐν τοῖς
[2, 75]	τοὺς πάνυ γέροντας· οἱ δ'	ἐξιόντες	τὸ τεῖχος ἤρειπον μετὰ σιωπῆς
[2, 18]	καὶ ἐπικερδοῦς. Ἀλλὰ τῷδε μὲν	ἐξιόντι	τῆς πόλεως πολλά τε ἄλλα
[2, 119]	ἐς δὲ παραπομπὴν τοῦ Καίσαρος	ἐξιόντος	ἀφιγμένους. Λέπιδόν τε ἐδεδοίκεσαν καὶ
[2, 114]	ὡς Καίσαρος ἐς τετάρτην ἡμέραν	ἐξιόντος	ἐπὶ τὰς στρατείας, καὶ φυλακῆς
[2, 135]	καὶ ἕτερον αὖ περὶ τῶν	ἐξιόντων	ἐπὶ τὰς ἀποικίας ὅμοιον· Λεύκιον
[2, 118]	παραγγελλόμενα ὑπ' Ἀντωνίου· Ἀντωνίῳ γὰρ	ἐξίστατο,	φίλῳ τε τοῦ Καίσαρος ὄντι
[2, 128]	ςὡς γὰρ ἐπὶ χρόνιον στρατείαν	ἐξιὼν	ἐπὶ πενταετὲς ᾕρητὀ, σιωπὴν ὡς
[2, 82]	Κρασσίνιος λοχαγός, ὃν Καῖσαρ μὲν	ἐξιὼν	ἐπὶ τὴν μάχην ἤρετο, ὅ
[2, 92]	οἰκίᾳ καὶ ταῖς τῆς πόλεως	ἐξόδοις,	δείσας περὶ ἁρπαγῆς· αὐτὸς δέ,
[2, 120]	μὲν ὄντα σφίσιν ὡς ἐπὶ	ἔξοδον	ἤδη διαπεπρακότες, εὔωνοι δ' ἐς
[2, 110]	καὶ τόδε παρῃτεῖτο καὶ τὴν	ἔξοδον	ὅλως ἐπετάχυνεν, ἐπίφθονος ὢν ἐν
[2, 90]	ἐμοῦ κατὰ Ῥωμαίων αὐτοκράτορα Τραϊανόν,	ἐξολλύντα	τὸ ἐν Αἰγύπτῳ Ἰουδαίων γένος,
[2, 149]	δαιμόνιος καὶ μεγαλοπράγμων καὶ εἰκότως	ἐξομοιούμενος	Ἀλεξάνδρῳ. Ἄμφω γὰρ ἐγενέσθην φιλοτιμοτάτω
[2, 28]	μᾶλλον ἢ αὐτίκα ἀποθέσθαι οὐδ'	ἐξοπλίζειν	Καίσαρα τῆς στρατιᾶς, πρὶν καὶ
[2, 122]	ἔτους ἡἡρημένος, ὅτε ὁ Καῖσαρ	ἐξορμήσειε	τῆς πόλεως, τὴν μὲν ὕπατον
[2, 31]	ἦν μὲν ὑπὲρ τὴν πόλιν	ἐξουσία	τις (οὐδὲ γὰρ προϊέναι τῶν
[2, 20]	τοῖς παροῦσι κακοῖς ἡ μόναρχος	ἐξουσία,	χρῆναι δ' ἑλέσθαι δυνατὸν ὁμοῦ
[2, 23]	ὡς ἂν ἔχοι τὴν μὲν	ἐξουσίαν	δικτάτορος, ἄρχων μόνος, τὴν δ'
[2, 41]	αὐτὴν στρατῷ. Ἔς τε τὰ	ἔξω	Κουρίωνα μὲν ἀντὶ Κάτωνος ἡρεῖτο
[2, 75]	ἄλλους, ὅπερ ὁ Καῖσαρ εἴκαζεν,	ἔξω	τάξεως ἐκέλευσε κατὰ φυλὰς ἐφεδρεύοντας,
[2, 29]	δύναμιν, μέχρι πρότερον ἐκεῖνον ἀποθέσθαι,	ἔξω	τε τῆς πόλεως ὄντα καὶ
[2, 62]	πολέμου καταφρονήσας. Ἐπὶ δὲ τοὺς	ἔξω	τραπεὶς ἑτέρους τε ἔκτεινε πολλοὺς
[2, 145]	πάντας ἤ, εἴ τις ἐπιβουλεύσειεν,	ἐξώλεις	εἶναι τοὺς οὐκ ἀμύναντας αὐτῷ.
[2, 118]	πεδίον αὐτοὺς μετεβίβαζεν ὡς ἑτοιμοτέρους	ἕξων	ἐς τὰ παραγγελλόμενα ὑπ' Ἀντωνίου·
[2, 67]	ἢ πρέπουσαν ἐπειγόμενοι γενέσθαι, πάντες	ἐξώτρυνον	αὐτὸν ἐς τὴν μάχην, ἐπιδεικνύοντες
[2, 36]	ἑαυτοῦ γνώμης ἐμπειροπολέμως εὐσταθεῖν, ἀλλ'	ἐξώτρυνον	ἐκπηδᾶν ἐς τὴν Ἰταλίαν καὶ
[2, 122]	καιρῷ παράσχοι. Τόν τε δῆμον	ἐξώτρυνον	ὅμοια τοῖς προγόνοις ἐργάσασθαι τοῖς
[2, 78]	δ' αἵ τε σάλπιγγες αὐτοὺς	ἐξώτρυνον	ὀρθίοις κλαγγαῖς ὡς ἐν τοσῷδε
[2, 145]	ὁ Ἀντώνιος καὶ παλινῳδῶν ἔφη·	Ἔοικεν,	ὦ πολῖται, τὰ γεγενημένα ἀνδρῶν
[2, 116]	περί του δεομένῳ καὶ λιπαροῦντι	ἐοικότα,	ἀνέφερον, ὡς δ' ἐπὶ τῷ
[2, 151]	γενέσθαι καὶ ἐς μάχας θηριώδεσιν	ἐοικότα,	δυσπειθῆ δὲ πολλάκις ἑκατέρῳ καὶ
[2, 101]	φυλαξάμενος ἄρα, ὡς ἐμφύλια οὐκ	ἐοικότα	τε αὑτῷ καὶ Ῥωμαίοις αἰσχρὰ
[2, 109]	ὥσπερ εἰώθασιν οἱ τῆσδε τῆς	ἑορτῆς	ἱερέες, ἐπὶ τὰ ἔμβολα ἀναδραμὼν
[2, 11]	κεκρυμμένοις ξιφιδίοις. ~Ἡ βουλὴ δέ	έοὐ	γάρ τις αὐτὴν συνῆγεν, οὐδ'
[2, 54]	καὶ ἱππέας λογάδας ἑξακοσίους. Καὶ	ἐπ'	ἀγκυρῶν ἀπεσάλευε κλυδωνίου διαταράσσοντος. Χειμέριοι
[2, 89]	καὶ παρακαλοῦσι, πυθόμενος δὲ Πομπήιον	ἐπ'	Αἰγύπτου φέρεσθαι διέπλευσεν ἐς Ῥόδον.
[2, 77]	τοσαῖσδε μυριάσιν ἐξ ἑνὸς ἔθνους	ἐπ'	ἀλλήλας ἰούσαις πολλὰ τὰ παράδοξα
[2, 10]	ἦσαν ἔριδές τε καὶ ὅπλων	ἐπ'	ἀλλήλους ἰδίᾳ παρασκευαί. Δεινὸς δ'
[2, 78]	προλαβόντων πεῖραί τε καὶ ἐπελάσεις	ἐπ'	ἀλλήλους. Καὶ προύχοντες οἱ τοῦ
[2, 23]	μᾶλλον ἢ τὸ παρελθὸν ἐνοχλεῖν	ἐπ'	ἀνδράσι τοσοῖσδε ἀξιολόγοις, ἐπονομαζόντων δὲ
[2, 67]	τὸ Δυρράχιον ἀμέτρως καὶ τῶν	ἐπ'	ἀξιώσεως αὐτὸν ἐπιτωθαζόντων ἐς φιλαρχίαν
[2, 30]	ἐχείμαζεν ἐν Καπύῃ· οἱ δ'	ἐπ'	αὐτὰ πεμφθέντες ὑπὸ τοῦ Πομπηίου
[2, 28]	τρίτης ὑπατείας καὶ ἐθνῶν τῶν	ἐπ'	αὐτῇ καὶ στρατοῦ δοθέντος οὐ
[2, 1]	τὴν Σύλλα μοναρχίαν καὶ ὅσα	ἐπ'	αὐτῇ Σερτώριός τε καὶ Περπέννας
[2, 76]	τοῦτ' ἰδόντες οἱ πολέμιοι μετήγαγον	ἐπ'	αὐτὸ τοὺς ἀρίστους τῶν ἱππέων,
[2, 69]	πολέμων ἔμπειρος ἀπεστρέφετο καὶ νεμεσῶν	ἐπ'	αὐτοῖς ἐνεκαλύπτετο, κατεσιώπα δ' ὅμως
[2, 49]	τε πολλοὶ κατὰ μέρη, καὶ	ἐπ'	αὐτοῖς Μᾶρκος Βύβλος. ~Ὡς δέ
[2, 18]	δὲ ἔθνη διακληρούμενοι καὶ στρατιὰν	ἐπ'	αὐτοῖς, ὁ μὲν Πομπήιος εἵλετο
[2, 12]	νόμους ὁ Καῖσαρ ἐκύρωσε. ~Καὶ	ἐπ'	αὐτοῖς τόν τε δῆμον ὥρκωσεν
[2, 92]	ἡ πολιτικὴ κατεπαύετο, ἑτέρα δ'	ἐπ'	αὐτὸν ἀνίστατο τοῦ στρατοῦ, ὡς
[2, 84]	δὲ τῆς γνώμης σκάφος εὐτελὲς	ἐπ'	αὐτὸν ἐπέμπετο, ὡς τῆς θαλάσσης
[2, 90]	καὶ τῆς στρατιᾶς τῆς βασιλικῆς	ἐπ'	αὐτὸν ἰούσης, ἀγῶνες αὐτῷ ποικίλοι
[2, 28]	ψηφίζεσθαι πολεμίους καὶ στρατὸν ἀγείρειν	ἐπ'	αὐτούς· ᾧ δὴ καὶ μάλιστα
[2, 122]	ὅδε ἐλοιδόρει καὶ συνεγνωκέναι τοῖς	ἐπ'	αὐτῷ βεβουλευμένοις ὑπεκρίνετο καὶ μόνης
[2, 39]	ἐκ Φρυγῶν ἐπανελθόντας καὶ Ταυλαντίους	ἐπ'	ἐκείνοις, Ἰλλυρικὸν ἔθνος, ἐπὶ δὲ
[2, 25]	νόμον τοῦ δεκασμοῦ μάλιστα θέμενον	ἐπ'	ἐκείνῳ, τούσδε μὲν ὁ Καῖσαρ
[2, 22]	τοὺς παρ' αὐτοῦ δεδωροδοκηκότας ὥσπερ	ἐπ'	ἐκκλησίαν, ὑποκρινόμενος μὲν ἀγανακτεῖν καὶ
[2, 90]	περιτεθὲν Νεμέσεως τέμενος ἐκαλεῖτο· ὅπερ	ἐπ'	ἐμοῦ κατὰ Ῥωμαίων αὐτοκράτορα Τραϊανόν,
[2, 86]	ἱεροῦ κατενεχθέντα ἐζήτησε καὶ εὗρεν	ἐπ'	ἐμοῦ Ῥωμαίων βασιλεὺς Ἁδριανὸς ἐπιδημῶν,
[2, 106]	καὶ στέφανος ἐκ δρυὸς ἦν	ἐπ'	ἐνίαις ὡς σωτῆρι τῆς πατρίδος,
[2, 59]	μεσημβρίαν εἴκοσι τοῦ Πομπηίου νῆες,	ἐπ'	ἔρευναν τῆς θαλάσσης ἀναχθεῖσαι, καθορῶσι
[2, 123]	αὐτὸ οὐ κατὰ μῖσος, ἀλλ'	ἐπ'	εὐνοίᾳ τῆς πατρίδος καὶ οἴκτῳ
[2, 22]	οὐδὲν αὐτοῖς ἀπῆν, ἀλλὰ καὶ	ἐπ'	οἰκίας ἐφέροντο καὶ περιιόντες ἠρεύνων
[2, 17]	συνεχοῦς πολέμου τὸν στρατὸν ἀναπαύσων	ἐπ'	ὀλίγον. Ὅθεν αὐτῷ περιπέμποντι ἐς
[2, 149]	ἐς ἡγεμονίαν πολέμου δόξασαν ὑπακούειν	ἐπ'	ὀλίγον· τὴν δὲ Ἀσίαν σχεδὸν
[2, 138]	Καῖσαρ αὐτοὺς ἐξήλασεν, οὐδὲ δίκην	ἐπαγαγών.	Πότεροι οὖν ἐς τοὺς ἀσύλους
[2, 89]	πλοῦν ποιήσεται, περὶ ἑσπέραν ἀνήγετο,	ἐπαγγείλας	τοῖς λοιποῖς κυβερνήταις πρὸς τὸν
[2, 73]	μοι τῆς περὶ τὸ Δυρράχιον	ἐπαγγελίας	καὶ ὧν ἐφορῶντος ἐμοῦ συνώμνυσθε
[2, 138]	προγόνων καὶ ὁ ὅρκος οὐδ'	ἐπάγεσθαι	δίκην ἔτι οὖσι δημάρχοις ἐπιτρέπουσιν·
[2, 80]	τὴν φυγὴν ὅ τι δύναιντο	ἐπάγεσθαι.	Ἤδη δὲ καὶ τὸ ἄλλο
[2, 120]	Ἰταλίας λεὼν ἐς τὴν Ῥώμην	ἐπάγεται.	Τό τε πλῆθος τῶν ἀποστρατευομένων,
[2, 39]	ἐξελαθέντες ἀπὸ τοῦ Δυρραχίου Κερκυραίους	ἐπαγόμενοι	θαλασσοκρατοῦντας ἐξέβαλον τοὺς Λιβυρνούς· καὶ
[2, 145]	νενομισμένον ὕμνον αὐτῷ καὶ θρῆνον	ἐπᾴδοντες.	~Τοιάδε εἰπὼν τὴν ἐσθῆτα οἷά
[2, 16]	πολιτείας οὐκέτι φθέγξεσθαι μεμνημένον, οἷα	ἔπαθε,	δίκας δὲ καὶ πράγματα ἐποίσειν
[2, 137]	ὁ δημοκρατικώτατος ὑμῶν ἔπαθεν, οἷα	ἔπαθεν,	ἐπὶ δ' αὐτῷ πλῆθος ἄλλο
[2, 137]	Πομπήιος μὲν ὁ δημοκρατικώτατος ὑμῶν	ἔπαθεν,	οἷα ἔπαθεν, ἐπὶ δ' αὐτῷ
[2, 134]	πάντα κυροῦν, τοὺς δὲ ἁμαρτόντας	ἐπαινεῖν	μὲν οὐδενὶ τρόπῳ ῳοὐ γὰρ
[2, 121]	ὄντες ἔμμισθοι τὰ μὲν γενόμενα	ἐπαινεῖν	οὐκ ἐθάρρουν, δεδιότες τὴν Καίσαρος
[2, 120]	περιπέμπειν· ἤλπιζον γάρ, ἀρξαμένων τινῶν	ἐπαινεῖν	τὰ γεγενημένα, καὶ τοὺς ἄλλους
[2, 144]	ὦ πολῖται, τοσοῦδε ἀνδρὸς ἐπιτάφιον	ἔπαινον	παρ' ἐμοῦ μᾶλλον, ἑνὸς ὄντος,
[2, 123]	Καὶ ἐδέοντο οἱ πεμφθέντες, οὐκ	ἐπαινοῦντες	μὲν τὸ πεπραγμένον (οὐ γὰρ
[2, 33]	Κουρίωνα καὶ τὴν Κουρίωνος γνώμην	ἐπαινούντοιν,	ἡ βουλὴ φιλονικότερον ἔτι τὴν
[2, 1]	τῶν δήμων αἰεὶ τοὺς δαψιλεῖς	ἐπαινούντων.	~Γάιος δὲ Κατιλίνας, μεγέθει τε
[2, 24]	Καὶ τάδε ἡ βουλὴ λαμπρῶς	ἐπαινοῦσα	δύο τε ἄλλα τέλη καὶ
[2, 79]	τόδε τινὲς αὐτοῦ τὸ στρατήγημα	ἐπαινοῦσιν	ὡς ἄριστον ἐν περικυκλώσει, ὁ
[2, 28]	τά τε ἔργα τοῦ Καίσαρος	ἐπαινῶν	καὶ τὰ ἴδια ἐξ ἀρχῆς
[2, 68]	ἐξῄει τέλη ητὸν γὰρ Πομπήιον	ἐπαινῶν	τῆς βραδυτῆτος καὶ οὐδαμοῦ νομίζων
[2, 15]	οἰκίαν καὶ τὰς ἐπαύλεις ἐπικατέσκαπτεν	ἐπαιρόμενός	τε καὶ τῷδε ἀντιπαρεβάλλετο ἤδη
[2, 82]	τῆς ἄλλης στρατιᾶς οἱ μὲν	ἐπαίροντές	φασι δισμυρίους ἐπὶ πεντακισχιλίοις, Ἀσίνιος
[2, 88]	ὑπὸ τύχης ἐγγενέσθαι τὸν Καίσαρα	ἐπαιρούσης.	~Διασωθεὶς δ' οὕτω παραδόξως ὁ
[2, 37]	Ὁ δὲ ἕξετε, εἶπεν, ἂν	ἐπακολουθῆτέ	μοι καὶ μὴ δεινὸν ἡγῆσθε
[2, 131]	ἀγορὰν ἠξίουν, ἵνα ὁμαλῶς ἅπαντες	ἐπακούσειαν.	Καὶ ὁ μὲν εὐθὺς ᾖει,
[2, 133]	τετυχηκέναι. Ὅσα δ' οὖν μηδὲ	ἐπακούσεται	ῥᾳδίως, ἐπισκέψασθε νῦν αὐτὰ καὶ
[2, 71]	πολὺ προύχων ἐδύνατο πανταχοῦ τὴν	ἐπακτὸν	ἀγορὰν τοὺς πολεμίους ἀφαιρεῖσθαι, ἐν
[2, 2]	τοὺς ἄνδρας ἤλπιζον ἐν τῇ	ἐπαναστάσει	διαφθερεῖν, συνώμνυτό τισιν ἀπὸ τῆς
[2, 4]	καὶ Κασσίῳ, τοῖς ἄρχουσι τῆς	ἐπαναστάσεως,	ἐδέδοκτο, καὶ τὸν καιρὸν ἐπετήρουν·
[2, 7]	ἀπώλοντο. Ὧδε μὲν ἡ Κατιλίνα	ἐπανάστασις,	παρ' ὀλίγον ἐς ἔσχατον ἐλθοῦσα
[2, 21]	ἔτι ἔμπνουν ἢ καὶ νεκρὸν	ἐπανεῖλεν,	ὑποκρινόμενος μὲν οὐ βουλεῦσαι τὸν
[2, 136]	ἐπιστεύθην προδώσω, πρὶν κἀμέ τις	ἐπανέλῃ.	Θορύβου δὲ καὶ ἀγανακτήσεως γενομένης
[2, 40]	ἀγαγὼν τάς τε ναῦς ἀνέμενεν	ἐπανελθεῖν,	αἳ τοὺς ὑπάτους διέφερον, καὶ
[2, 116]	ὑπὲρ ἔργων ἐπειγόντων, ἀνέμενεν αὐτὸν	ἐπανελθεῖν	ἀπὸ τοῦ βουλευτηρίου, οὐκ εἰς
[2, 45]	ἐπὶ τῷ Πολλίωνι μηδένα ἄλλον	ἐπανελθεῖν	ἐς Ἰτύκην. ~Τοιοῦτο μὲν δὴ
[2, 8]	ἦν ἔτι ἐπὶ τὸν θρίαμβον	ἐπανελθεῖν.	Ὁ δὲ καὶ τῆς ἀρχῆς
[2, 39]	πόλεως κατασχεῖν Βρίγας ἐκ Φρυγῶν	ἐπανελθόντας	καὶ Ταυλαντίους ἐπ' ἐκείνοις, Ἰλλυρικὸν
[2, 153]	τε καὶ ἐκπλέοι. Ἔμελλε δ'	ἐπανελθὼν	αὐτίκα ἐν αὐτῇ τεθνήξεσθαι. Ἐπετώθασε
[2, 94]	ἀπιὼν οὔτε ἐπανιών, ὑποκρινόμενος ἀπορεῖν·	ἐπανελθὼν	δ' ὅμως ἔφη κολάσειν μὲν
[2, 94]	τῷδε ὅμως τὰ ὑπεσχημένα ἅπαντα,	ἐπανελθὼν	ἐκ Λιβύης. Δώσω δὲ καὶ
[2, 101]	πολέμῳ τέλος ἐγίγνετο, αὐτὸς δ'	ἐπανελθὼν	ἐς Ῥώμην ἐθριάμβευε τέσσαρας ὁμοῦ
[2, 148]	ἐπὶ τὸ λέχος τοῦ Καίσαρος	ἐπανελθὼν	ἔφερον αὐτὸ ἐς τὸ Καπιτώλιον
[2, 113]	οὐκ ἔφη παρέσεσθαι τῷ βουλευτηρίῳ.	Ἐπανερομένου	δὲ τοῦ Κασσίου· τί δ'
[2, 30]	Καίσαρι δ' ἐπεψήφιζον τοὺς διαδόχους.	Ἐπανερομένου	δὲ τοῦ Κουρίωνος, εἰ ἀμφοτέρους
[2, 5]	διαθεὶς ἐς τὰ ἐπίκαιρα φύλακας	ἐπανῆλθε	καὶ τὴν γνώμην ἐπετάχυνε. Σιλανὸς
[2, 5]	τὰς οἰκίας τῶν στρατηγῶν διαθεὶς	ἐπανῆλθεν	αὐτίκα καὶ ψῆφον περὶ αὐτῶν
[2, 123]	οἱ περὶ τὸν Κάσσιον καὶ	ἐπανῆλθον	αὖθις ἐς τὸ Καπιτώλιον· οὐ
[2, 63]	συνώμνυντο, ἐφορῶντος αὐτοῦ Καίσαρος, μὴ	ἐπανήξειν	ἐκ τῆς μάχης, εἰ μὴ
[2, 73]	συνώμνυσθε ἀλλήλοις, μὴ νικῶντες οὐδ'	ἐπανήξειν.	Οἵδε εἰσίν, ὦ ἄνδρες, ἐφ'
[2, 57]	ὡς φθονερῷ, ἐφῆκε τὴν ναῦν	ἐπανιέναι.	Ἡ μὲν δὴ πνεύματι ταχεῖ
[2, 153]	δ' αὐτὸ καὶ Ἀλεξάνδρῳ συνέπεσεν.	Ἐπανιόντα	γὰρ ἐξ Ἰνδῶν ἐς Βαβυλῶνα
[2, 21]	~Κλωδίου δ' ἐξ ἰδίων χωρίων	ἐπανιόντος	ἐπὶ ἵππου καὶ περὶ Βοΐλλας
[2, 47]	ἡμᾶς ἀπολείπετε καὶ τοῖς ἄρχουσιν	ἐπανίστασθε	καὶ προστάττειν ἀξιοῦτε, παρ' ὧν
[2, 39]	μέρει τῆς γῆς, ἐξ Ἐρυθείας	ἐπανιών·	ὅθεν οἱ Δυρράχιοι τὸν Ἡρακλέα,
[2, 94]	τι διέτριψεν, οὔτε ἀπιὼν οὔτε	ἐπανιών,	ὑποκρινόμενος ἀπορεῖν· ἐπανελθὼν δ' ὅμως
[2, 56]	οὔ τινος αὐτὴν ἄλλου ῥᾳδίως	ἐπαξομένου.	Καὶ τὸ βούλευμα ἐπικρύψας ἔπεμπε
[2, 138]	ταμιεῖα; Τίς τῶν ἀψαύστων καὶ	ἐπαράτων	ἐκίνει χρημάτων καὶ ἑτέρῳ δημάρχῳ
[2, 91]	πάνυ λαμπρῶς, καὶ τῷδε μάλιστα	ἐπαρθεὶς	Ἀμισὸν πόλιν ἐν τῷ Πόντῳ
[2, 33]	τε βαρείας τοῖς τούτων αἰτίοις	ἐπαρώμενος.	Συνεξέθεον δ' αὐτῷ Κουρίων τε
[2, 143]	ἐπὶ πλεῖστον, καὶ τὰ ὅπλα	ἐπατάγουν	οἱ ὡπλισμένοι καὶ κατὰ μικρὸν
[2, 117]	καὶ Βροῦτος ἐς τὸν μηρὸν	ἐπάταξε	καὶ Βουκολιανὸς ἐς τὸ μετάφρενον,
[2, 17]	μέχρι τις τὸν Δομιτίου δᾳδοῦχον	ἐπάταξε	ξίφει. Καὶ φυγὴ μετὰ τοῦτο
[2, 85]	μὲν ἐπένευσεν, ἀποστραφέντα δ' εὐθὺς	ἐπάταξε	πρῶτος, εἶθ' ἕτεροι. Καὶ τὸ
[2, 21]	εἴθ' ὡς ἐχθρὸν δεσπότου κτείνων,	ἐπάταξεν	ἐς τὸ μετάφρενον ξιφιδίῳ. Καὶ
[2, 16]	καὶ τὴν οἰκίαν καὶ τὰς	ἐπαύλεις	ἀνίστη τέλεσι κοινοῖς. Λαμπρῶς δ'
[2, 15]	αὐτῷ τὴν οἰκίαν καὶ τὰς	ἐπαύλεις	ἐπικατέσκαπτεν ἐπαιρόμενός τε καὶ τῷδε
[2, 25]	παρὰ τὴν ἀρχὴν φορτικὸς ἢ	ἐπαχθὴς	γένοιτο. Τῶν δὲ φυγάδων ἐς
[2, 149]	δὲ Ἀσίαν σχεδὸν εἰπεῖν ὅλην	ἐπέ	δραμε. Καὶ ὡς λόγῳ τὴν
[2, 83]	δρόμῳ μέχρι θαλάσσης ἐπειχθεὶς σκάφους	ἐπέβη	σμικροῦ καὶ νεὼς παραπλεούσης ἐπιτυχὼν
[2, 7]	καὶ πατέρα τῆς πατρίδος προσαγορεύσαντος	ἐπεβόησεν	ὁ δῆμος. Καὶ δοκεῖ τισιν
[2, 121]	ἐπὶ συμφέροντι κοινῷ τὴν εἰρήνην	ἐπεβόων	καὶ θαμινὰ τοὺς ἄρχοντας ὑπὲρ
[2, 63]	τοὺς φέροντας τὰ σημεῖα κτείνειν	ἐπεβόων,	ὡς οὐκ ἂν αὐτοί ποτε
[2, 44]	ὥσπερ ἐν ὁμίχλῃ, καὶ ὕπνος	ἐπεγίγνετο	σὺν κάρῳ, μετὰ δ' αὐτὸν
[2, 104]	τὸ δέος ἥπτετο καὶ ὄκνος	ἐπεγίγνετο	τῷ φόβῳ, θεοὺς πάντας ὁ
[2, 112]	δικαστηρίῳ τοῦδε τοῦ Βρούτου τοιάδε	ἐπεγράφετο	λάθρᾳ· Βροῦτε δωροδοκεῖς; Βροῦτε νεκρὸς
[2, 106]	ὅσοι Ῥωμαίοις φίλοι. Σχήματά τε	ἐπεγράφετο	ταῖς εἰκόσι ποικίλα, καὶ στέφανος
[2, 9]	συγγραφεύς, Οὐάρρων, ἑνὶ βιβλίῳ περιλαβὼν	ἐπέγραψε	Τρικάρανον. Ὑφορωμένη δ' αὐτοὺς ἡ
[2, 86]	ἤγειρεν εὐτελῆ· καὶ ἐπίγραμμα ἄλλος	ἐπέγραψε·	Τῷ ναοῖς βρίθοντι πόση απάνις
[2, 99]	ἀντέγραψε κατηγορίαν ὁ Καῖσαρ καὶ	ἐπέγραψεν	Ἀντικάτων. ~Ἰόβας δὲ καὶ Πετρήιος
[2, 144]	παραβολῇ τοῦ λόγου τὸ ἔργον	ἐπεδείκνυ.	Ἐπεφθέγγετο δέ πού τι καὶ
[2, 33]	ἔτι ὧδε ἔχοντας ὁ Καῖσαρ	ἐπεδείκνυ	τῷ στρατῷ καὶ ἠρέθιζε λέγων,
[2, 130]	τι τοῦ χιτωνίσκου θώρακα ἐντὸς	ἐπεδείκνυεν,	ὑπερεθίζων ἄρα τοὺς ὁρῶντας ὡς
[2, 62]	μακρὰν ἔτι τὸν Πομπήιον ὄντα	ἐπεδεικνύοντος,	καὶ ἐφορῶντος τὰ σημεῖα ἀπερρίπτουν
[2, 99]	ἔνδον καὶ τὰς πληγὰς ἐπιρράψαντες	ἐπέδησαν.	Ὁ δὲ ἀνενεγκὼν αὖθις ὑπεκρίνετο
[2, 88]	οἱ καὶ Ἀθηναίοις αἰτήσασι συγγνώμην	ἐπεδίδου	καὶ ἐπεῖπε· Ποσάκις ὑμᾶς ὑπὸ
[2, 13]	πολιτεύματος. Ὁ δὲ καὶ θέας	ἐπεδίδου	καὶ κυνηγέσια θηρίων ὑπὲρ δύναμιν,
[2, 102]	τοῖς δημόταις ἑκάστῳ μνᾶν Ἀττικήν.	Ἐπέδωκε	δὲ καὶ θέας ποικίλας ἵππων
[2, 48]	Τῷ δὲ δήμῳ λιμώττοντι σῖτον	ἐπέδωκε	καὶ τοὺς φυγάδας δεομένῳ καταγαγεῖν
[2, 32]	τριακοσίους ἐπὶ δισχιλίοις σταδίους διαδραμών,	ἐπέδωκε	τοῖς νέοις ὑπάτοις ἐσιοῦσιν ἐς
[2, 33]	ὀργῇ καὶ περὶ τῆς ἀρχῆς	ἐπεθείαζεν	αὐτοῖς, ὡς ἱερὰ καὶ ἄσυλος
[2, 42]	στρατοπέδου κατάληψιν, ἐκυκλώσατο. Οἱ δὲ	ἐπέθεσαν	ταῖς κεφαλαῖς τὰς ἀσπίδας, ὅπερ
[2, 109]	διάδημα. Καὶ ὁ Ἀντώνιος αὖθις	ἐπέθηκε,	καὶ ὁ Καῖσαρ αὖθις ἀπερρίπτει.
[2, 90]	ἀπράγμονι παρὰ τοῖς Ἀλεξανδρεῦσιν ἐφύετο.	~Ἐπεὶ	δ' ὁ στρατὸς αὐτῷ κατέπλευσε,
[2, 82]	μεταθέοντα πολλὰ καὶ λαμπρὰ δρᾶσαι.	Ἐπεὶ	δὲ ζητούμενος ἐν τοῖς νεκροῖς
[2, 122]	τῆς εἰρήνης μόνης αὖθις παρεκάλουν.	~Ἐπεὶ	δὲ καὶ Δολοβέλλας, νέος ἀνὴρ
[2, 143]	Καίσαρι, παῖδα αὐτῷ γεγραμμένον εἶναι.	Ἐπεὶ	δὲ καὶ Πείσωνος τὸ σῶμα
[2, 140]	ἴσως ἐπὶ τοιούτοις αἰτεῖν ἀριστεῖα·	ἐπεὶ	δὲ οὐδεὶς φθόνος ἢ χρόνος
[2, 122]	Καίσαρα Κάσσιός τε καὶ Βροῦτος.	Ἐπεὶ	δὲ παρῆλθον ἐς τὸ μέσον,
[2, 43]	τοῦ Καίσαρος ἐτρέποντο ταῖς γνώμαις.	Ἐπεὶ	δέ που καὶ τὴν ὑδρείαν
[2, 145]	ἀμύνειν ὡς ὤμοσα καὶ ἠρασάμην·	ἐπεὶ	δὲ τοῖς ὁμοτίμοις δοκεῖ συνοίσειν
[2, 23]	ἠγανάκτει, ὡς ἀμείνονος ὄντος ὑποψίας,	ἐπεὶ	καὶ τὴν ἑαυτοῦ δευτέραν ὑπατείαν
[2, 150]	καθάπερ Ἀλεξάνδρῳ τοῦ στρατοῦ γενομένου,	ἐπεὶ	καὶ ὑπὸ Κελτῶν ἡττῶντο λαμπρῶς,
[2, 31]	πείθεσθαι Πομπηίῳ. Οὐδὲν δὲ ἀνύων,	ἐπεί	οἱ καὶ ὁ τῆς δημαρχίας
[2, 99]	περὶ ψυχῆς συγγραφὴν ἀνεγίνωσκε. ~Καὶ	ἐπεὶ	τέλος εἶχε τῷ Πλάτωνι ὁ
[2, 60]	καὶ πέμπε μοι τοὺς χειραγωγήσοντας,	ἐπεὶ	τέτρωμαι. Προσδραμόντων δ' ὡς αὐτομολοῦντι
[2, 135]	πεπραγμένα αὐτῷ πάντα καὶ ἐγνωσμένα,	Ἐπεὶ	τῇ πόλει συμφέρει. Ἐβιάσαντο γὰρ
[2, 81]	ἐνταῦθα ἐγίγνετο φόνος. ~Πομπήιος δ'	ἐπεὶ	τὴν τροπὴν εἶδεν, ἔκφρων αὑτοῦ
[2, 74]	περὶ μόνων ἐστὶ τῶν Ἰταλῶν,	ἐπεὶ	τῶν γε συμμάχων μηδὲ φροντίζετε
[2, 23]	τὴν θάλασσαν καὶ ἑαυτὸν ἐξαγαγόντος,	ἐπεὶ	τῶν ἐψηφισμένων ἐπύθετο· ὁ δὲ
[2, 67]	ἡσυχάζειν, ὅτι Καῖσαρ ὑπ' ἀνάγκης	ἐπείγοιτο.	Ἐνοχλούμενος δὲ ὑπό τε τοῦ
[2, 67]	κρίσιν ταχυτέραν μᾶλλον ἢ πρέπουσαν	ἐπειγόμενοι	γενέσθαι, πάντες ἐξώτρυνον αὐτὸν ἐς
[2, 58]	Τάδε οὖν ὁ Πομπήιος προλαβεῖν	ἐπειγόμενος	ἐς μάχην διεσκευασμένος ἐπῄει. Καὶ
[2, 116]	ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν ὡς φίλων	ἐπειγόμενος	ἐσῄει τῶν ἱερῶν καταφρονήσας· χρῆν
[2, 88]	τριήρων ἐπιφαίνεται μεσοποροῦντι, πρὸς Φαρνάκην	ἐπειγόμενος.	Καὶ δυνηθεὶς ἂν πολλαῖς τριήρεσι
[2, 8]	τῆς ἀρχῆς ἐς πολλὰ τυχεῖν	ἐπειγόμενος	καὶ τὴν πομπὴν οὐχ ἕτοιμον
[2, 76]	περιῄεσαν ἑκάστους, καθιστάμενοί τε τὰ	ἐπείγοντα	καὶ ἐς εὐτολμίαν παρακαλοῦντες καὶ
[2, 116]	ὅτι χρῄζοι Καίσαρος ὑπὲρ ἔργων	ἐπειγόντων,	ἀνέμενεν αὐτὸν ἐπανελθεῖν ἀπὸ τοῦ
[2, 51]	τε ἀεὶ καὶ προσεσομένῳ μᾶλλον,	ἐπειδὰν	τῶν ἔργων ἁψώμεθα. Ὅσα γὰρ
[2, 6]	δεσμωτήριον μεταγαγών, τοῦ πλήθους ἀγνοοῦντος,	ἐπεῖδεν	ἀποθνῄσκοντας καὶ τοῖς ἐν ἀγορᾷ
[2, 137]	ὧν καὶ τἆλλα δημοκρατουμένων πράξομεν.	Ἐπειδὴ	Γάιος Καῖσαρ ἐκ Γαλατίας ἐπὶ
[2, 128]	Ἀντώνιος ἐφορῶν αὐτοὺς καὶ ἐφεδρεύων,	ἐπειδὴ	λόγων ὕλην οὐκ ἄπορον οὐδὲ
[2, 47]	νόμῳ καὶ τοῦ ἐνάτου τέλους,	ἐπειδὴ	μάλιστα τῆς στάσεως κατῆρξε, τὸ
[2, 62]	θεοῦ παράγοντος, ἐπὶ τοὺς φεύγοντας	ἔπειθε	τραπῆναι· καὶ αὐτὸς ἅμα ὤκνησεν,
[2, 69]	ὅτι τὰ συμφέροντα κρίνων οὐκ	ἔπειθεν,	ἀλλ' ἐπὶ κύβον ἐχώρει πλήθους
[2, 65]	ἄριστα ἄν οἱ γενόμενα παριδὼν	ἐπείθετο	τοῖς λέγουσιν αὐτίκα τὸν Καίσαρος
[2, 73]	τὰ δίκαια αὐτοὺς ἐγὼ προκαλούμενος	ἔπειθον	οὐδὲ χάρισιν ἐξήνυον. Ἴστε, οὓς
[2, 55]	προμαθὼν ἀντιπαρώδευεν ἐκ Μακεδονίας, σὺν	ἐπείξει	καὶ ὅδε πολλῇ, κόπτων τε
[2, 94]	τοῦ βήματος, οἱ δὲ σὺν	ἐπείξει	πλέονι βοῶντες ἐνέκειντο παραμεῖναί τε
[2, 49]	μὲν ὥδευεν οὐδὲν ἐλλείπων δυνατῆς	ἐπείξεως,	ὁ δὲ Πομπήιος πάντα τὸν
[2, 55]	τροφῇ καιρὸν ἐδίδοσαν οὔτε ὕπνῳ·	ἔπειξις	δ' ἦν καὶ σπουδὴ καὶ
[2, 93]	μᾶλλον καὶ σιωπῆς βαθυτάτης γενομένης	ἐπεῖπε·	Καὶ δώσω γε ὑμῖν τὰ
[2, 88]	Ἀθηναίοις αἰτήσασι συγγνώμην ἐπεδίδου καὶ	ἐπεῖπε·	Ποσάκις ὑμᾶς ὑπὸ σφῶν αὐτῶν
[2, 35]	σὺν ὁρμῇ, τὸ κοινὸν τόδε	ἐπειπών·	Ὁ κύβος ἀνερρίφθω. Δρόμῳ δ'
[2, 95]	ὅτε βούλεται, διέλυε τὸ ἔργον	ἐπειπὼν	τοῖς ἀμφ' αὐτόν· Μὴ ἀφελώμεθα
[2, 6]	περὶ ἐκείνων ἐργάσηταί τι ἄτοπον,	ἔπεισαν	ὡς αὐτοφώρων ἄνευ κρίσεως καταγνῶναι.
[2, 115]	τὴν βουλήν. Ἀλλὰ Δέκμος παρὼν	ἔπεισε	μὴ λαβεῖν ὑπεροψίας διαβολήν, αὐτὸν
[2, 25]	Πομπήιον εὐφήμει, τοὺς δὲ δημάρχους	ἔπεισεν	εἰσηγήσασθαι νόμον ἐξεῖναι Καίσαρι δευτέραν
[2, 83]	Λαρίσσης ὁμοίῳ δρόμῳ μέχρι θαλάσσης	ἐπειχθεὶς	σκάφους ἐπέβη σμικροῦ καὶ νεὼς
[2, 41]	ὁ δὲ Καῖσαρ ἐς Ῥώμην	ἐπειχθεὶς	τόν τε δῆμον, ἐκ μνήμης
[2, 79]	πυθόμενος ἐκέλευε τοῖς πεζοῖς μήτ'	ἐπεκθεῖν	ἔτι μήτ' ἐκτρέχειν ἐκ τῆς
[2, 99]	καὶ τὰς θύρας ὡς ἠρεμοῦντι	ἐπέκλεισαν·	ὁ δ' ὕπνου δόξαν αὐτοῖς
[2, 91]	μέγας τε ἐνομίσθης καὶ μέγας	ἐπεκλήθης.	Ἐς δὲ Ῥώμην περὶ τῆσδε
[2, 83]	ἐκείνου πάντα ἀναληψόμενος τὸ ἐνθύμημα	ἐπέκρυπτε,	μέχρι περὶ τὴν Κιλικίαν μόλις
[2, 138]	περὶ οὐδενὸς οὐδ' ὁ δῆμος	ἐπεκύρου,	ἀλλὰ πάνθ' ὁ Καῖσαρ ἦν
[2, 12]	μὴ ὀμόσαντι, καὶ ὁ δῆμος	ἐπεκύρου·	ὤμνυον δ' αὐτίκα δείσαντες οἵ
[2, 78]	πεζὰ προλαβόντων πεῖραί τε καὶ	ἐπελάσεις	ἐπ' ἀλλήλους. Καὶ προύχοντες οἱ
[2, 142]	Κικέρων πολὺ τῆς ἀμνηστίας ἐγκώμιον	ἐπέλεγεν·	οἱ δὲ ἡδόμενοι κατεκάλουν ἐκ
[2, 146]	καὶ περὶ τῶν σφαγέων αὐτῶν	ἐπέλεγεν	ὥσπερ ἐν θαύματι· Ἐμὲ δὲ
[2, 114]	μὲν δὴ ταῦτα τὸ βουλευτήριον	ἐπελέγοντο	πάντες ὁμαλῶς· περὶ δὲ τοῦ
[2, 138]	ἀλλ' ὑπ' ἀνάγκης οὐδὲ πρὶν	ἐπελθεῖν	αὐτὸν ἐς τὴν πατρίδα σὺν
[2, 98]	γενέσθαι, πρὶν ἐς ἕω Καίσαρα	ἐπελθεῖν.	Οὐ μὴν οὐδ' ἐς ὕπνον
[2, 149]	καὶ πολεμικωτάτω καὶ τὰ δόξαντα	ἐπελθεῖν	ταχυτάτω πρός τε κινδύνους παραβολωτάτω
[2, 40]	ὑπάτους διέφερον, καὶ τὸν Καίσαρα	ἐπελθόντα	ἀπὸ τῶν τειχῶν ἠμύνετο τήν
[2, 115]	ὑπεροψίας διαβολήν, αὐτὸν δὲ αὐτὴν	ἐπελθόντα	διαλῦσαι. Καὶ ὁ μὲν ἐπὶ
[2, 42]	πολιορκίας ἔργον ἦν, μέχρι θέρους	ἐπελθόντος	ὁ μὲν Ἀφράνιος καὶ ὁ
[2, 54]	διατρῖψαι. Καὶ δύο τελῶν ἄλλων	ἐπελθόντων,	ὁ δὲ καὶ τάδε προσλαβὼν
[2, 103]	ἡμέραις, βαρυτάτῳ στρατῶ μακροτάτην ὁδὸν	ἐπελθών·	δέος δ' οἷον οὐ πρότερον
[2, 126]	εἰ μὴ Λέπιδος μετὰ στρατιᾶς	ἐπελθὼν	ἐκώλυσε. Τοῦτο μὲν δὴ πρῶτον
[2, 47]	συντόμως καὶ ἐς ἔτι στασιάζοντας	ἐπελθὼν	ἔλεγεν ὧδε· Τάχει μὲν ὅσῳ
[2, 64]	καὶ τότε ἂν ὁ Πομπήιος	ἐπελθὼν	ἐργάσασθαί τι λαμπρόν, εἰ μὴ
[2, 121]	τῷ Καίσαρι, καὶ παρὰ δόξαν	ἐπελθὼν	ἐς μέσους τήν τε ἐσθῆτα
[2, 46]	σφᾶς παρέδοσαν, ὁ δὲ Ἰόβας	ἐπελθὼν	περιέστησεν αὐτοὺς περὶ τὸ τεῖχος
[2, 70]	Ἄλπεις ἀριθμὸς ἄλλος· Ἑλλήνων δ'	ἐπέλταζον	αὐτῷ Δόλοπες, Ἀκαρνᾶνες, Αἰτωλοί. Τοσοίδε
[2, 152]	ὅτι τὰ ὕστατα λέγει, αὖθις	ἐπεμειδίασε	καὶ ἐπῄνεσεν ὅμως Ἀπολλόδωρόν τε
[2, 152]	αὐτῷ τὰ μαντεύματα. Ὁ δὲ	ἐπεμειδίασε	καὶ Πειθαγόραν αὐτὸν ἤρετο, ὅ
[2, 58]	ἐθαύμαζον τῆς εὐτολμίας, οἱ δ'	ἐπεμέμφοντο	ὡς στρατιώτῃ πρέπον ἔργον εἰργασμένον,
[2, 41]	ἐς τὴν Ἰλλυρίδα Γάιον Ἀντώνιον	ἔπεμπε	καὶ τὴν ἐντὸς Ἄλπεων Γαλατίαν
[2, 56]	ἐπαξομένου. Καὶ τὸ βούλευμα ἐπικρύψας	ἔπεμπε	τρεῖς θεράποντας ἐπὶ τὸν ποταμὸν
[2, 92]	Λιβύῃ πόλεμος ἐκτελεσθῇ· τότε δ'	ἔπεμπεν	ἄλλας ὁρίζων ἑκάστῳ χιλίας δραχμάς.
[2, 40]	εἶναι τῆς Ἰταλίας. Ἑτέρους δ'	ἔπεμπεν	ἅμα Κοΐντῳ Οὐαλερίῳ, Σαρδὼ τὴν
[2, 91]	ἀπὸ σταδίων διακοσίων γενομένῳ πρέσβεις	ἔπεμπεν	ὑπὲρ εἰρήνης, στέφανόν τε χρύσειον
[2, 84]	γνώμης σκάφος εὐτελὲς ἐπ' αὐτὸν	ἐπέμπετο,	ὡς τῆς θαλάσσης οὔσης ἁλιτενοῦς
[2, 40]	Ἰταλίας κρατῶν ἐπὶ ταῦτά με	ἔπεμψε.	~Καὶ Κάτων μὲν τοσόνδε ἀποκρινάμενος,
[2, 8]	καὶ χρήματα πολλὰ ἐς Ῥώμην	ἔπεμψεν	ἐς τὸ κοινὸν ταμιεῖον. Ἐφ'
[2, 140]	δορικτήτου γῆς καὶ τὴν δημοσίαν	ἐπένεμον	ἢ ἐωνοῦντο ἑτέραν. Οὕτω μὲν
[2, 140]	ἢ τὴν τῶν δεδημευμένων ἀνδρῶν	ἐπένεμον,	οὔτε τὰς τιμὰς τοῖς ἀφαιρουμένοις
[2, 85]	συστρατιῶτα; Καὶ ὃς αὐτίκα μὲν	ἐπένευσεν,	ἀποστραφέντα δ' εὐθὺς ἐπάταξε πρῶτος,
[2, 110]	αὐτῷ μάλιστα παρὰ τὰς ἀργίας,	ἐπενόει	στρατείαν μακρὰν ἔς τε Γέτας
[2, 8]	ἅπαντα ὑπερεῖδεν ὡς οὐδὲν οἷς	ἐπενόει	χρήσιμα, στρατιὰν δὲ ἀγείρας ἐπετίθετο
[2, 11]	ἰσχύος τε καὶ παρασκευῆς ἐποίουν,	ἐπενόουν	δ' ὅμως Βύβλον ἐνίστασθαι τοῖς
[2, 107]	δ' οἳ καὶ βασιλέα προσειπεῖν	ἐπενόουν,	μέχρι μαθὼν αὐτὸς ἀπηγόρευσε καὶ
[2, 114]	αὐτίκα περιεξούσης στρατιωτικῆς· χωρίον δ'	ἐπενόουν	τὸ βουλευτήριον ὡς τῶν βουλευτῶν,
[2, 106]	ὑπὲρ ἄνθρωπον, ἀμέτρως ἐς χάριν	ἐπενοοῦντο,	θυσιῶν τε πέρι καὶ ἀγώνων
[2, 130]	Ἐπιβοώντων δ' ἑτέρων τὸ πεπραγμένον	ἐπεξιέναι	καὶ τῶν πλεόνων περὶ τῆς
[2, 130]	καὶ ἀραί. Ἐς δὲ τοὺς	ἐπεξιέναι	παρακαλοῦντας ἐπιστραφεὶς ἐπῄνει μὲν ὡς
[2, 131]	τοῖς πλέοσιν. Ἀνακραγόντων δὲ αὖθις·	Ἐπέξιθι	μόνος Βούλομαι, εἶπε, καὶ εὔορκόν
[2, 36]	φιλονίκου μετέφερε. Τέρατά τε αὐτοῖς	ἐπέπιπτε	πολλὰ καὶ σημεῖα οὐράνια· αἷμά
[2, 44]	ὑπὲρ Καίσαρος αὐτοῖς ἐκ Σικελίας	ἐπέπλει	δύο τέλεσι στρατοῦ καὶ ναυσὶ
[2, 46]	Καί τινες ἐς τοῦτο νυκτὸς	ἐπέπλευσαν,	ἀθρόων δ' ἐσβαινόντων ἐκείνων τά
[2, 151]	γε μὴν ὁμοίως ὠδύραντο καὶ	ἐπεπόθησαν	καὶ θείων τιμῶν ἠξίωσαν. Ἐγένοντο
[2, 95]	ἀπὸ σφῶν ἐκ πολλοῦ προβούλους	ἐπεποίηντο	τοῦ πολέμου καὶ σύγκλητον ἐκάλουν,
[2, 91]	καὶ τοὺς παῖδας αὐτῶν τομίας	ἐπεποίητο	πάντας· προσιόντος δὲ τοῦ Καίσαρος
[2, 58]	μὲν ἀντὶ λογισμῶν ὁ Καῖσαρ	ἐπεποίθει	τῇ τύχῃ. Τάδε οὖν ὁ
[2, 125]	βουλὴν σφίσι συμπράξειν ἐς πάντα	ἐπεποίθεσαν.	Ὁ δὲ Ἀντώνιος τὰς μὲν
[2, 23]	λύτρα ὑπὸ σμικρολογίας δύο τάλαντα	ἐπεπόμφει.	Κάτων μὲν δὴ καθίστατο Κύπρον
[2, 103]	ἀμφί τε Φάρσαλον καὶ Λιβύην	ἐπεπόνθεσαν,	ἐκτρίβειν τῷ χρόνῳ τὸν Καίσαρα
[2, 140]	μὴν δὲ μόνα ταῦτα ὑμῖν	ἐπέπρακτο,	ᾐδεῖσθε ἂν ἴσως ἐπὶ τοιούτοις
[2, 32]	ὧν ἐξ ἀρχῆς ὁ Καῖσαρ	ἐπεπράχει,	καὶ πρόκλησιν, ὅτι θέλοι Πομπηίῳ
[2, 35]	Καὶ εἰπὼν οἷά τις ἔνθους	ἐπέρα	σὺν ὁρμῇ, τὸ κοινὸν τόδε
[2, 88]	τὸν Ἑλλήσποντον ἀπορίᾳ τριήρων σκάφεσιν	ἐπεραιοῦτο	μικροῖς. Κάσσιος δὲ σὺν τῷ
[2, 59]	ἄνεμος ἄφνω μείζων ἢ πρότερον	ἐπέρραξεν.	Αἱ μὲν δὴ μεγάλοις αὖθις
[2, 45]	ἔχοντα οἱ πολέμιοι, τὸν ποταμὸν	ἐπέρων	ἐς μάχην ἐσκευασμένοι· καὶ ὁ
[2, 44]	γενομένης Κουρίωνος μὲν εἷς ἀνὴρ	ἔπεσεν,	Οὐάρου δὲ ἑξακόσιοι, καὶ κατετρώθησαν
[2, 45]	μαχόμενος σὺν ἅπασι τοῖς παροῦσιν	ἔπεσεν,	ὡς ἐπὶ τῷ Πολλίωνι μηδένα
[2, 58]	βουλόμενον αὐτῶν ἐπὶ τὰς ναῦς	ἕπεσθαι	τῷ Ποστουμίῳ καὶ καταίρειν ἀναχθέντας
[2, 2]	αὐτὸν ἐς ὕβριν τῶν ἑλομένων	ἐπέσκωπτεν,	ἐς μὲν ἀγνωσίαν γένους καινὸν
[2, 63]	Πομπήιος τήν τε νίκην ὑπερεπαίρων	ἐπέστελλε	βασιλεῦσι καὶ πόλεσι πάσαις καὶ
[2, 32]	δὲ τῶν ὑπάτων ὁ Καῖσαρ	ἐπέστελλε	τῇ βουλῇ, καὶ τὴν ἐπιστολὴν
[2, 28]	Πομπήιος νοσηλευόμενος περὶ τὴν Ἰταλίαν	ἐπέστελλε	τῇ βουλῇ σὺν τέχνῃ, τά
[2, 91]	Ῥώμην περὶ τῆσδε τῆς μάχης	ἐπέστελλεν·	Ἐγὼ δὲ ἦλθον, εἶδον, ἐνίκησα.
[2, 41]	καὶ ναυάρχους αὐτοῖς ἔτι γιγνομένοις	ἐπέστησεν	Ὁρτήσιόν τε καὶ Δολοβέλλαν. ~Οὕτω
[2, 147]	Τὸ δὲ ἀνδρείκελον ἐκ μηχανῆς	ἐπεστρέφετο	πάντῃ, καὶ σφαγαὶ τρεῖς καὶ
[2, 140]	ἀλλὰ δεκάτην αὐτοῖς μόνην καρπῶν	ἐπετάσσομεν.	~Οἱ δὲ ὑμῖν τὰ τῶν
[2, 5]	φύλακας ἐπανῆλθε καὶ τὴν γνώμην	ἐπετάχυνε.	Σιλανὸς μὲν δὴ πρῶτος ἔλεγεν,
[2, 110]	παρῃτεῖτο καὶ τὴν ἔξοδον ὅλως	ἐπετάχυνεν,	ἐπίφθονος ὢν ἐν τῇ πόλει.
[2, 4]	ἐπαναστάσεως, ἐδέδοκτο, καὶ τὸν καιρὸν	ἐπετήρουν·	Ἀλλοβρίγων δὲ πρέσβεις, αἰτιώμενοι τοὺς
[2, 31]	μὲν ὡς κελευόμενος πρὸς ὑπάτων,	ἐπετίθει	δ' ὅμως· Εἰ μή τι
[2, 8]	ἐπενόει χρήσιμα, στρατιὰν δὲ ἀγείρας	ἐπετίθετο	τοῖς ἔτι λοιποῖς Ἰβήρων ἀνὰ
[2, 61]	τῷδε μάλιστα ἀνιαθεὶς ὁ Καίσαρ	ἐπετόλμησεν	ἔργῳ δυο χερεῖ τε καὶ
[2, 41]	καὶ τὴν ἐντὸς Ἄλπεων Γαλατίαν	ἐπέτρεπε	Λικινίῳ Κράσσῳ. Ἐκέλευσε δὲ καὶ
[2, 18]	ὁμοίως ἐς τὰ ἔθνη διαθεὶς	ἐπέτρεχε	καὶ τὴν Ῥώμην αὐτίκα ἐνέπλησεν
[2, 111]	στρατεύματα ἔδωκε καὶ τὴν Κελτικὴν	ἐπέτρεψε,	τὴν μὲν ὑπὲρ Ἄλπεων Δέκμῳ,
[2, 64]	αὐτὸν ἐξεῖλεν ὑπὸ ὀργῆς καὶ	ἐπέτρεψε	τῷ στρατῷ διαρπάσαι. Οἱ δ'
[2, 84]	περὶ τρισκαίδεκα ἔτη μάλιστα γεγονώς,	ἐπετρόπευον	δ' αὐτῷ τὴν μὲν στρατιὰν
[2, 153]	ἐπανελθὼν αὐτίκα ἐν αὐτῇ τεθνήξεσθαι.	Ἐπετώθασε	δὲ καὶ ὁ Καῖσαρ ὅμοια.
[2, 107]	καὶ μετὰ τῆς δημοσίας ὑπηρεσίας	ἐπεφαίνετο	μόνης. Ὧδε δ' ἔχοντι καὶ
[2, 144]	τοῦ λόγου τὸ ἔργον ἐπεδείκνυ.	Ἐπεφθέγγετο	δέ πού τι καὶ βραχὺ
[2, 133]	ἄνδρες ὁμότιμοι, σκεπτομένοις ὑμῖν οὐδὲν	ἐπεφθεγγόμην·	περὶ δὲ Καίσαρος ἀντ' ἐκείνων
[2, 105]	καὶ τὰ ὅπλα τῶν ἀνῃρημένων	ἐπεφορουν	ἀλλήλοις καὶ δόρασιν αὐτὰ διαπηγνύντες
[2, 81]	μὲν δὴ καὶ τῷδε προσπεσόντες	ἐπεχείρουν	σὺν πολλῇ πρὸς τοὺς ἀπομαχομένους
[2, 72]	ἐς ἀρχὴν τῆσδε τῆς νῦν	ἐπεχούσης	τὰ πάντα ἡγεμονίας· τότε δ'
[2, 30]	ἀνένευον οἱ πλείους, Καίσαρι δ'	ἐπεψήφιζον	τοὺς διαδόχους. Ἐπανερομένου δὲ τοῦ
[2, 140]	ἐπὶ τὴν πόλιν μάλ' ἀβουλοῦντας,	ἐπήγαγε	δὲ τοῖς ἀρίστοις τῶν πολιτῶν
[2, 140]	δὲ ὑμᾶς τοῖς ὅρκοις προλαβὼν	ἐπήγαγε	μὲν ἐπὶ τὴν πόλιν μάλ'
[2, 4]	καὶ ἐς τὴν βουλὴν εὐθέως	ἐπήγαγεν·	οἱ δ' ὡμολόγουν, ὅσα τοῖς
[2, 92]	τὰ αὑτῶν ἠξίουν. Ὁ δ'	ἐπηγγέλλετο	μὲν αὐτοῖς ἀόριστά τινα ἐν
[2, 93]	Καὶ δώσω γε ὑμῖν τὰ	ἐπηγγελμένα	ἅπαντα, ὅταν θριαμβεύσω μεθ' ἑτέρων.
[2, 92]	τοῦ στρατοῦ, ὡς οὔτε τὰ	ἐπηγγελμένα	σφίσιν ἐπὶ τῷ κατὰ Φάρσαλον
[2, 125]	τε ἤδη δεδομένας καὶ τὰς	ἐπηγγελμένας.	Ἤδη δὲ καὶ τῶν ἀστῶν
[2, 115]	δεῖπνον ἐς Λέπιδον τὸν ἵππαρχον,	ἐπήγετο	Δέκμον Βροῦτον Ἀλβῖνον ἐς τὸν
[2, 58]	προλαβεῖν ἐπειγόμενος ἐς μάχην διεσκευασμένος	ἐπῄει.	Καὶ δύο αὐτοῦ στρατιωτῶν ἐν
[2, 78]	ἤπειγον. Οἱ δὲ σοβαρῶς ἀλλήλοις	ἐπῄεσαν	μετά τε θάμβους καὶ σιωπῆς
[2, 50]	καὶ τὸν στρατὸν ἅπαντα ἐς	ἐπήκοον,	ἔλεξεν ὧδε· Καὶ Ἀθηναῖοι τὴν
[2, 43]	τοῦ ποταμοῦ συνήγαγεν αὐτῶν ἐς	ἐπήκοον,	ὅσοι ἦσαν ἔκ τε Ῥώμης
[2, 65]	χρήσασθαι θαρροῦντι τῷ στρατῷ διανοούμενος	ἐπῆλθε	καὶ ἀντεστρατοπέδευσε τῷ Καίσαρι περὶ
[2, 92]	στασιάζουσιν ἐς τὸ Ἄρειον πεδίον	ἐπῆλθεν	οὐ προμηνύσας καὶ ἐπὶ βήματος
[2, 16]	ὄντα τοῦ Κλωδίου, ἐς ὑπατείαν	ἐπήλπιζε	καὶ ἤλειφεν ἐπὶ τὸν Κλώδιον
[2, 129]	τὸν Δολοβέλλαν καὶ τοὺς ἄλλους	ἐπήλπιζον	χάριν ἐκ τοῦ δήμου λαβόντες
[2, 146]	τριακοσίων ἐτῶν ὑβρισμένῃ τῇ πατρίδι	ἐπήμυνας,	ἄγρια ἔθνη τὰ μόνα ἐς
[2, 141]	ἐκάλουν, ᾧ θρῆνος ὁμοφύλων ἀνδρῶν	ἐπῆν	καὶ ἀνάστασις οὐδὲν ἀδικούντων. Ἀλλ'
[2, 108]	τέχνης ἐς τυραννίδος διαβολήν, καὶ	ἐπήνεγκεν	ἀξίους μὲν αὐτοὺς εἶναι θανάτου,
[2, 130]	δὲ τοὺς ἐπεξιέναι παρακαλοῦντας ἐπιστραφεὶς	ἐπῄνει	μὲν ὡς εὐορκότερα καὶ εὐσεβέστερα
[2, 27]	Κουρίων δὲ νομιζόμενος ἀμφοτέροις διαφέρεσθαι,	ἐπῄνει	τὴν τοῦ Κλαυδίου γνώμην, ὡς
[2, 115]	ἕτερα ἑτέρων αὐτὸς ἐκ πάντων	ἐπῄνει	τὸν αἰφνίδιον. Καὶ ὁ μὲν
[2, 27]	τῆς γνώμης οὔσης ὁ δῆμος	ἐπῄνει	τὸν Κουρίωνα ὡς μόνον ἀξίως
[2, 152]	ὕστατα λέγει, αὖθις ἐπεμειδίασε καὶ	ἐπῄνεσεν	ὅμως Ἀπολλόδωρόν τε τῆς εὐνοίας
[2, 127]	αὐτῶν μάλα θρασέως τὸ πεπραγμένον	ἐπῄνουν	ἄντικρυς καὶ τοὺς ἄνδρας ἐκάλουν
[2, 132]	τεχνάζοντα οἱ μισθωτοὶ φιλότιμον εἰδότες	ἐπῄνουν	καὶ ᾑοῦντο ἐπὶ τὴν Καίσαρος
[2, 10]	τῶν νόμων· οἱ δὲ αὐτοὺς	ἐπῄνουν,	καὶ ὁ δῆμος ἐπὶ τὴν
[2, 122]	ὡς ἐπὶ καλοῖς ὁμολογουμένοις ἀλλήλους	ἐπῄνουν	καὶ τὴν πόλιν ἐμακάριζον καὶ
[2, 142]	πάντες καὶ διαλυόμενοι κατὰ σφᾶς	ἐπῄνουν	ὡς δικαιότατα, καὶ τοὺς ἄνδρας
[2, 81]	γενέσθαι. Ὁ δὲ Καῖσαρ, ὡς	ἐπηπείλησε	παρατάσσων, ἐν τῷ Πομπηίου χάρακι
[2, 138]	χωρὶς ἀνάγκης ὤμοσάν τε καὶ	ἐπηράσαντο	ἐς ἀεὶ ἔσεσθαι; Ποῦ δὲ
[2, 23]	ὑπονοούντων ἐς ὕβριν ἢ ἐς	ἐπήρειαν	αὐτὸν τοῦ Καίσαρος ὧδε πολὺ
[2, 71]	ὁ τοῦ Πομπηίου κουφόνως μάλα	ἐπήρθη,	καὶ τοῦ στρατηγοῦ σφῶν κατεκράτησαν
[2, 67]	τοῖς περὶ τὸ Δυρράχιον εὐπραγήμασιν	ἐπηρμένοι,	εἰσὶ δ' οἳ καὶ τῷ
[2, 67]	ὑπό τε τοῦ στρατοῦ παντὸς	ἐπηρμένου	τοῖς περὶ τὸ Δυρράχιον ἀμέτρως
[2, 18]	ἔτι μᾶλλον ἐς μέγα δόξης	ἐπῆρτο	καὶ δυνάμεως. ~Τοῦ δ' αὐτοῦ
[2, 18]	οὐ πειθομένῳ δὲ δημοσίας ἀρὰς	ἐπηρῶντο,	ὧν ὁ Κράσσος οὐ φροντίσας
[2, 4]	αὑτῶν, Ἐς τὴν Λέντλου συνωμοσίαν	ἐπήχθησαν	ὡς ἀναστήσοντες ἐπὶ Ῥωμαίους τὴν
[2, 7]	ὁπλίσαντα ἤδη καὶ ἐς Γαλατίαν	ἐπὶ	ἄλλην παρασκευὴν ἀπιόντα Ἀντώνιος ὁ
[2, 138]	ὑμῖν τὴν πολιτείαν, ὁ δ'	ἐπὶ	ἄλλην στρατείαν χρόνιον ἀπιὼν ἐς
[2, 60]	δ' αὐτῷ γενομένης, Πομπηίου λοχαγὸν	ἐπὶ	ἀνδρίᾳ γνώριμον ἐκάλει· Σῷζε τὸν
[2, 107]	ὁ Καῖσαρ, πλὴν εἴ τις	ἐπὶ	ἀνηκέστοις ἔφσυγε· καὶ τοῖς ἐχθροῖς
[2, 71]	γὰρ τὸ ἄλλο ναυτικόν, ἀλλ'	ἐπὶ	ἀργίας ἐν Κερκύρᾳ κατέμενε. Καὶ
[2, 146]	Πομπηίου στάσεως γενομένους, ἀντὶ κολάσεων	ἐπὶ	ἀρχὰς καὶ ἡγεμονίας ἐθνῶν καὶ
[2, 29]	πείθων δὲ διέλυε τὴν βουλὴν	ἐπὶ	ἀτελέσι πᾶσι· δύναται δὲ τοῦθ'
[2, 140]	τὴν πατρίδα ὡς πολεμίαν ἐμβαλόντες,	ἐπὶ	αὐτῇ τῇ πατρίδι φρουρῶν καὶ
[2, 92]	πεδίον ἐπῆλθεν οὐ προμηνύσας καὶ	ἐπὶ	βήματος ὤφθη. ~Οἱ δὲ σὺν
[2, 128]	πάντα κύρια μενεῖ, δόξαντος δ'	ἐπὶ	βίᾳ τυραννῆσαι τό τε σῶμα
[2, 150]	γενομένη, καὶ τὸν ἑσπέριον ὠκεανὸν	ἐπὶ	Βρεττανοὺς διέπλευσεν οὔπω γενόμενον ἐν
[2, 150]	τὴν Ἀλεξάνδρειαν πολεμῶν καὶ ἀποληφθεὶς	ἐπὶ	γεφύρας μόνος καὶ κακοπαθῶν τὴν
[2, 77]	ἐσόμενος ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ τῶν	ἐπὶ	γῆς ἢ πρῶτος ἢ τελευταῖος
[2, 137]	δημοκρατικώτατος ὑμῶν ἔπαθεν, οἷα ἔπαθεν,	ἐπὶ	δ' αὐτῷ πλῆθος ἄλλο πολιτῶν
[2, 3]	πόλιν ἐν οὐδενὶ δεινῷ διαταράττοντος,	ἐπὶ	δὲ τῇ Βηστίου δημηγορίᾳ, νυκτὸς
[2, 151]	ἦσαν καὶ συγγνώμονες τοῖς ἁλοῦσιν,	ἐπὶ	δὲ τῇ συγγνώμῃ καὶ εὐεργέται
[2, 83]	ἄλλος πολὺς καὶ ναυτικὸν ἀκραιφνές,	ἐπὶ	δὲ τὴν ἕω φερόμενος ἐπὶ
[2, 71]	ὑπὲρ τῆς Ῥωμαίων ἡγεμονίας ἀγωνιούμενοι.	~Ἐπὶ	δὲ τοῖς Ἕλλησιν ὀλίγου πάντες,
[2, 39]	Ταυλαντίους ἐπ' ἐκείνοις, Ἰλλυρικὸν ἔθνος,	ἐπὶ	δὲ τοῖς Ταυλαντίοις ἕτερον γένος
[2, 114]	οἴσεσθαι τυραννοκτόνων ὡς βασιλέα ἀναιροῦντες,	ἐπὶ	δὲ τοῖς φίλοις αὐτοῦ ἐχθρῶν
[2, 76]	καὶ ἐπὶ τοῦ λαιοῦ Δομίτιος,	ἐπὶ	δὲ τοῦ δεξιοῦ Λέντλος· Ἀφράνιος
[2, 62]	ἤδη κεκριμένου τοῦ πολέμου καταφρονήσας.	Ἐπὶ	δὲ τοὺς ἔξω τραπεὶς ἑτέρους
[2, 80]	νικῶσιν ἐκέλευον ἀψαυστεῖν τῶν ὁμοεθνῶν,	ἐπὶ	δὲ τοὺς συμμάχους μόνους χωρεῖν.
[2, 51]	ἔχοντι φιλοτιμίαν ὑπὲρ πατρίου πολιτείας,	ἐπὶ	δὲ τούτῳ, τῷ πλήθει τῆς
[2, 115]	τῶν ἐς τὴν αὔριον ἐσομένων·	ἐπὶ	δὲ τῷ πότῳ νυκτὸς αὐτῷ
[2, 10]	συνῆγεν ἐπὶ τὸ ἔτος ὅλον,	ἐπὶ	δὲ τῶν ἐμβόλων ἐδημηγόρει· Πομπήιόν
[2, 115]	μιᾶς τοῦδε τοῦ βουλευτηρίου χωρῶν	ἐπὶ	δεῖπνον ἐς Λέπιδον τὸν ἵππαρχον,
[2, 24]	Πομπηίῳ προσεψηφίσαντο. Μέμμιος δὲ ἁλοὺς	ἐπὶ	δεκασμῷ, τοῦ νόμου τοῦ Πομπηίου
[2, 118]	γὰρ μονομάχοι, ὡπλισμένοι ἕωθεν ὡς	ἐπὶ	δή τινα θέας ἐπίδειξιν, ἐκ
[2, 101]	ἐς τὸ πέλαγος, ἢ Πετρήιον	ἐπὶ	διαίτῃ διαχρώμενον ἑαυτόν, ἢ Κάτωνα
[2, 127]	οὐκ ἐλευσομένους· οὐδὲ ἦλθον. Εἶτα	ἐπὶ	διαπείρᾳ τῆς βουλῆς οἱ μὲν
[2, 70]	ἔχοντα, Καίσαρι μὲν ἐς δισχιλίους	ἐπὶ	δισμυρίοις, καὶ τούτων ἱππέες ἦσαν
[2, 32]	ὁ Κουρίων, τρισὶν ἡμέραις τριακοσίους	ἐπὶ	δισχιλίοις σταδίους διαδραμών, ἐπέδωκε τοῖς
[2, 119]	τύραννον ἀνελεῖν. Καὶ πῖλόν τις	ἐπὶ	δόρατος ἔφερε, σύμβολον ἐλευθερώσεως ἐπί
[2, 25]	ἐχθροῖς ἰδιώτης γενέσθαι, ἐτέχναζε δὲ	ἐπὶ	δυνάμεως εἶναι, μέχρι ὕπατος ἀποδειχθείη,
[2, 133]	σχεδὸν εἰπεῖν, ὅσα ἐξ ἠοῦς	ἐπὶ	δύσιν ὁ Καῖσαρ ἡμῖν ἐχειρώσατο
[2, 97]	μεθείς, ἔφευγεν ἀνὰ τὸ πέλαγος	ἐπὶ	δώδεκα ἀφράκτων. Ὧδε μὲν δὴ
[2, 24]	καὶ Σέξστος καὶ ἕτεροι πλείονες	ἐπὶ	δωροδοκίαις ἢ πλήθους δεκασμῷ. Σκαῦρον
[2, 117]	ἐνύβριζον αὐτῷ πεσόντι, μέχρι τριῶν	ἐπὶ	εἴκοσι πληγῶν· πολλοί τε διωθιζόμενοι
[2, 48]	ἐπίφθονον εἴτε οὐ χρῄζων, ἄρξας	ἐπὶ	ἕνδεκα μόνας ἡμέρας ςὧδε γάρ
[2, 129]	ἔνιοι τῶν στρατηγῶν τὰς ἐσθῆτας	ἐπὶ	ἐνέδρᾳ τῶν ἀντιλεγόντων ἀπετίθεντο, ὡς
[2, 120]	τὰ μὲν ὄντα σφίσιν ὡς	ἐπὶ	ἔξοδον ἤδη διαπεπρακότες, εὔωνοι δ'
[2, 7]	μόνῃ γνώριμος ὤν, τότε καὶ	ἐπὶ	ἔργῳ διὰ στόματος ἦν καὶ
[2, 69]	χωροῦντες ἐπὶ τὸ ἔργον ὡς	ἐπὶ	ἕτοιμον. Ὧν γε πολλοὶ καὶ
[2, 39]	τῇδε βαρβάρων, Ἐπίδαμνος, πόλιν ᾤκισεν	ἐπὶ	θαλάσσης καὶ ἀφ' ἑαυτοῦ προσεῖπεν
[2, 54]	ἀξιούμενος. Λουκρήτιος δὲ καὶ Μινούκιος	ἐπὶ	θάτερα τῆς Ὠρίκου ναυσὶν ὀκτωκαίδεκα
[2, 49]	τὰ γυμνάσια Πομπηίου πάντες ὡς	ἐπὶ	θέαν. Ἦν δ' ἐς τότε
[2, 53]	οὐδέν ἐστιν ἴδιον. Ἴωμεν οὖν	ἐπὶ	θεράποντάς τε καὶ σκεύη καὶ
[2, 64]	ἐπὶ τὸ ἔδαφος, ἕνα δ'	ἐπὶ	θρόνου παρακαθεζόμενον οἷα ἰατρόν, ὃς
[2, 109]	αὐτὸν ἐν ἀγορᾷ τὰ Λουπερκάλια	ἐπὶ	θρόνου χρυσέου, πρὸ τῶν ἐμβόλων,
[2, 106]	καὶ ἄσυλος εἶναι καὶ χρηματίζειν	ἐπὶ	θρόνων ἐλεφαντίνων τε καὶ χρυσέων,
[2, 14]	ἱερουργίᾳ γυναικῶν ποτε λαβόντα ὑπόνοιαν	ἐπὶ	Ἰουλίᾳ τῇ Καίσαρος αὐτοῦ γυναικὶ
[2, 21]	δ' ἐξ ἰδίων χωρίων ἐπανιόντος	ἐπὶ	ἵππου καὶ περὶ Βοΐλλας ἀπαντήσαντος
[2, 87]	πρὸς Φαρνάκην ὡς ἀναστήσων αὐτὸν	ἐπὶ	Καίσαρα, Σκιπίων δὲ καὶ Κάτων
[2, 87]	παρασκευαί, περὶ Λιβύην καὶ Ἰβηρίαν,	ἐπὶ	Καίσαρα συνεκροτοῦντο. ~Αὐτὸς δ' ἐπὶ
[2, 31]	ἔφη, κἀγὼ καὶ ὅδε χωρεῖν	ἐπὶ	Καίσαρα ὑπὲρ τῆς πατρίδος· καὶ
[2, 67]	γεγονὼς παρεσκευάζετο ἄκων ἐς μάχην	ἐπὶ	κακῷ τε αὑτοῦ καὶ τῶν
[2, 122]	ταπεινὸν οὐδέτερος εἶπεν, ἀλλ' ὡς	ἐπὶ	καλοῖς ὁμολογουμένοις ἀλλήλους ἐπῄνουν καὶ
[2, 105]	σὺν ἑκατὸν καὶ πεντήκοντα ἱππεῦσιν	ἐπὶ	Καρθαίας, ἔνθα αὐτῷ νεῶν στόλος
[2, 140]	χρόνος ἢ ἀνθρωπίνη λήθη τὰ	ἐπὶ	Κελτοῖς καὶ Βρεττανοῖς ὑμῶν ἔργα
[2, 41]	ἀψαύστων ἐκίνει χρημάτων, ἅ φασιν	ἐπὶ	Κελτοῖς πάλαι σὺν ἀρᾷ δημοσίᾳ
[2, 140]	Ὑμᾶς δὲ ὁ δῆμος ἔδωκεν	ἐπὶ	Κελτοὺς καὶ Βρεττανοὺς τῷ Καίσαρι,
[2, 141]	τῶν ὑμετέρων ὁμοεθνῶν διένεμον, τῶν	ἐπὶ	Κελτοὺς ὑμᾶς αὐτῷ Καίσαρι στρατευσάντων
[2, 87]	τοῦ κατὰ Φάρσαλον ἔργου διεπεφεύγεσαν,	ἐπὶ	Κερκύρας ἠπείγοντο πρὸς Κάτωνα, ἑτέρου
[2, 149]	θαλάσσης ἐν Ἰνδοῖς ἀπεπείρασε, καὶ	ἐπὶ	κλίμακα πρῶτος ἀνέβη καὶ ἐς
[2, 146]	Καίσαρος ἐγύμνου καὶ τὴν ἐσθῆτα	ἐπὶ	κοντοῦ φερομένην ἀνέσειε, λελακισμένην ὑπὸ
[2, 137]	ςοὐ γὰρ ἡμάρτομενν οὔτε ὡς	ἐπὶ	κρημνόν, οἳ τὰ καθ' ἑαυτοὺς
[2, 42]	Ἰλέρτην. Καὶ στρατοπεδεύων ὁ Καῖσαρ	ἐπὶ	κρημνῶν ἐσιτολόγει διὰ γεφύρας τοῦ
[2, 69]	συμφέροντα κρίνων οὐκ ἔπειθεν, ἀλλ'	ἐπὶ	κύβον ἐχώρει πλήθους ἀνδρῶν τοσῶνδε
[2, 147]	μὲν γὰρ σῶμα, ὡς ὕπτιον	ἐπὶ	λέχους, οὐχ ἑωρᾶτο. Τὸ δὲ
[2, 101]	Ποντικὸν ἐπὶ Φαρνάκει καὶ Λιβυκὸν	ἐπὶ	Λιβύων τοῖς συμμαχήσασι τῷ Σκιπίωνι·
[2, 7]	διελύετο. Καὶ ὁ Κικέρων, ἅπασιν	ἐπὶ	λόγου δυνάμει μόνῃ γνώριμος ὤν,
[2, 60]	καὶ Πομπηίῳ. Καὶ ἀντεστρατοπέδευον ἀλλήλοις	ἐπὶ	λόφων ἐν φρουρίοις πολλοῖς, πεῖραί
[2, 9]	Πομπήιος, ἐκ τῶν Μιθριδατείων ἔργων	ἐπὶ	μέγα δόξης καὶ δυνάμεως ἐλθών,
[2, 86]	περὶ Ποθεινὸν ἐφύλασσον Καίσαρι ὡς	ἐπὶ	μεγίσταις ἀμοιβαῖς (ὁ δὲ αὐτοὺς
[2, 7]	χρόνῳ μόλις ἥδε, ὡς ἐντελὴς	ἐπὶ	μεγίστοις δὴ μαρτυρία, ψηφίζεται. ~Ὁ
[2, 14]	ἐσομένην καὶ τὸν φθόνον ὡς	ἐπὶ	μεγίστοις δὴ τοῖς δεδομένοις μείζονα,
[2, 8]	Καῖσαρ στρατηγὸς ἐς Ἰβηρίαν αἱρεθεὶς	ἐπὶ	μέν τι πρὸς τῶν χρήστων
[2, 117]	τὸ μετάφρενον, ὥστε τὸν Καίσαρα	ἐπὶ	μέν τι σὺν ὀργῇ καὶ
[2, 45]	δ' αὐτὸν τῶν Νομάδων ἱππέων	ἐπὶ	μέν τινα χρόνον ὑπεχώρει καὶ
[2, 101]	πάντων ἐπιποθούμενον. Ὁ δὲ δῆμος	ἐπὶ	μὲν τοῖς οἰκείοις κακοῖς, καίπερ
[2, 34]	ἀπολείποντες ὀξυτάτης. Ὁ δὲ Καῖσαρ	ἐπὶ	μὲν τὸν ἑαυτοῦ στρατὸν περιεπεπόμφει,
[2, 114]	γνωριμώτατον· ὁ δὲ Βροῦτος ἔλεγεν	ἐπὶ	μὲν τῷ Καίσαρι μόνῳ δόξαν
[2, 39]	τῷ Δυρράχῳ συνεμάχησεν ὁ Ἡρακλῆς	ἐπὶ	μέρει τῆς γῆς, ἐξ Ἐρυθείας
[2, 95]	δ' ἐκ Ῥηγίου τὸν πορθμὸν	ἐπὶ	Μεσσήνης ἐς Λιλύβαιον ἦλθε. Καὶ
[2, 63]	φοβουμένους. Οἱ δέ, θεοῦ σφᾶς	ἐπὶ	μετάνοιαν ἄγοντος, τὸ ἁμάρτημα ᾐδοῦντο
[2, 75]	ἑκάτερος αὐτῶν ἐς τρία διαιρῶν	ἐπὶ	μετώπου, μικρὸν ἀλλήλων διεστῶτας, καὶ
[2, 5]	κολάσει μετιέναι πολλοὶ συνετίθεντο, ἕως,	ἐπὶ	Νέρωνα τῆς γνώμης περιιούσης, ὁ
[2, 36]	ξόανα ἱδρῶσαι καὶ κεραυνοὶ πεσεῖν	ἐπὶ	νεὼς πολλοὺς καὶ ἡμίονος τεκεῖν·
[2, 7]	ἐκράτησεν ἀνδρὸς ἐμπλήκτως ἀλλόκοτον ἔργον	ἐπὶ	νοῦν λαβόντος τε καὶ ἐς
[2, 75]	ἀναδῦναι ἔτι, τῶν πραγμάτων ὄντων	ἐπὶ	ξυροῦ. Διὸ δὴ καὶ τετρακισχιλίους
[2, 54]	καὶ τάδε προσλαβὼν ἀνήγετο χειμῶνος	ἐπὶ	ὁλκάδων· αἳ γὰρ ἦσαν αὐτῷ
[2, 56]	Νομίσας δ' ἔαρος μὲν αὐτοὺς	ἐπὶ	ὁλκάδων διαπλέοντας οὐ λήσειν τὰς
[2, 137]	ἑλέσθαι μᾶλλον ἢ δουλεύειν ἑκόντας	ἐπὶ	ὅρκῳ. ~Εἰ μὲν δὴ μηδὲν
[2, 127]	ψῆφον ἀναδοθῆναι περὶ τοῦ Καίσαρος	ἐπὶ	ὅρκῳ, καὶ εἰ καθαρῶς ἐθέλουσι
[2, 33]	Καίσαρα, νυκτὸς αὐτίκα, λαθόντες ἐχώρουν	ἐπὶ	ὀχήματος μισθωτοῦ, θεραπόντων ἐσθῆτας ἐνδύντες.
[2, 128]	Ἔστι δέ, ὡς ὅρῳ περιλαβεῖν,	ἐπὶ	πᾶσαν ἀφικνούμενα γῆν καὶ θάλασσαν,
[2, 9]	Καὶ τρεῖς οἵδε τὸ μέγιστον	ἐπὶ	πᾶσι κράτος ἔχοντες τὰς χρείας
[2, 44]	τιμὴν οἱ στρατηγοὶ πάλαι μὲν	ἐπὶ	πᾶσι τοῖς μεγίστοις ἔργοις προσίεντο,
[2, 13]	ἐντὸς Ἄλπεων καὶ ὑπὲρ Ἄλπεις	ἐπὶ	πενταετὲς ἄρχειν καὶ ἐς τὴν
[2, 27]	κατασκευὰς καὶ αὑτὸν ἐπιστάτην αὐτῶν	ἐπὶ	πενταετὲς εἶναι, εἰδὼς μὲν οὐδὲν
[2, 128]	γὰρ ἐπὶ χρόνιον στρατείαν ἐξιὼν	ἐπὶ	πενταετὲς ᾕρητὀ, σιωπὴν ὡς ὕπατος
[2, 82]	οἱ μὲν ἐπαίροντές φασι δισμυρίους	ἐπὶ	πεντακισχιλίοις, Ἀσίνιος δὲ Πολλίων, ὑπὸ
[2, 149]	καὶ ἐτελεύτησεν, ἔτος ἄγων ἕκτον	ἐπὶ	πεντήκοντα, ἀνὴρ ἐπιτυχέστατος ἐς πάντα
[2, 143]	τε καὶ θρῆνος ἦν αὖθις	ἐπὶ	πλεῖστον, καὶ τὰ ὅπλα ἐπατάγουν
[2, 44]	πεσεῖν. Ἔτι δὲ τοῦ Κουρίωνος	ἐπὶ	πλέοντος ἐκ Σικελίας, οἱ ἐν
[2, 32]	δὴ σφόδρα πάντες ἀνέκραγον, ὡς	ἐπὶ	πολέμου καταγγελίᾳ, διάδοχον εἶναι Λεύκιον
[2, 54]	περιέπεμπεν, αὐτὸς δ' ᾖει νυκτὸς	ἐπὶ	πόλιν Ὤρικον διὰ τραχείας ἀτραποῦ
[2, 22]	Μίλωνος· πρόφασίς τε ἦν αὐτοῖς	ἐπὶ	πολλὰς ἡμέρας καὶ πυρὸς καὶ
[2, 77]	δὲ σφίσιν ἕτοιμα πάντα ἦν,	ἐπὶ	πολὺ καὶ ὣς ἀνέμενον ἐν
[2, 150]	ἐν τῷ μυχῷ διενήχετο λανθάνων	ἐπὶ	πολύ, μόνην ἐκ διαστήματος ἀνίσχων
[2, 127]	αὐτῶν. Ἀνῃρημένου τε Πομπηίου καὶ	ἐπὶ	Πομπηίῳ μυρίων ἄλλων, ψηφίσασθαι. ~Ὁ
[2, 152]	τοῦ στρατοῦ περιφόβου τε ὄντος	ἐπὶ	Πομπηίῳ τῷ νέῳ καὶ ὀκνοῦντος
[2, 153]	καὶ πλέων κατὰ τὸν Εὐφράτην	ἐπὶ	ποταμὸν Παλλακότταν, ὃς τὸν Εὐφράτην
[2, 102]	εἶναι, οὐ τῶν ὠνίων, ἀλλ'	ἐπὶ	πράξεσι συνιόντων ἐς ἀλλήλους, καθὰ
[2, 60]	ὡς συνέκειτο, νυκτὸς σὺν ὀλίγοις	ἐπὶ	πύλας καὶ ἱερὸν Ἀρτέμιδος Τοῦ
[2, 32]	πεζοῖς καὶ ἱππεῦσι τριακοσίοις κατέβαινεν	ἐπὶ	Ῥαβέννης, ἣ συναφής τε ἦν
[2, 4]	Λέντλου συνωμοσίαν ἐπήχθησαν ὡς ἀναστήσοντες	ἐπὶ	Ῥωμαίους τὴν Γαλατίαν. Καὶ Λέντλος
[2, 32]	στρατὸν ἅπαντα ἤδη καὶ ἄγειν	ἐπὶ	Ῥώμης, Καίσαρι δ' ἔτι πειρᾶσθαι
[2, 68]	τῆς νυκτὸς ἐκείνης τρία μὲν	ἐπὶ	σιτολογίαν ἐξῄει τέλη ητὸν γὰρ
[2, 68]	νομίζων μεταθήσεσθαι τοῦ βουλεύματος περιέπεμπεν	ἐπὶ	σῖτονν, πυθόμενος δὲ τῆς παρασκευῆς
[2, 146]	χειρῶν εὔκολον, τὸ λέχος ὡς	ἐπὶ	σκηνῆς περιέστη κατακύπτων τε ἐς
[2, 78]	οὔτε τὴν ἀπόνοιαν οὔτε τὰς	ἐπὶ	στόμα καὶ κατ' ὀφθαλμοὺς πληγὰς
[2, 41]	τε δῆμον, ἐκ μνήμης τῶν	ἐπὶ	Σύλλα καὶ Μαρίου κακῶν πεφρικότα,
[2, 121]	τῶν ἑτέρων ἐσόμενον, ὡς δ'	ἐπὶ	συμφέροντι κοινῷ τὴν εἰρήνην ἐπεβόων
[2, 29]	ἀπῄτει τὸ τέλος, ὃ ἔναγχος	ἐπὶ	συμφορᾷ στρατηγῶν δύο Καίσαρος, Τιτυρίου
[2, 117]	αὐτοῦ τὸ πλευρὸν ἕτερος, ὡς	ἐπὶ	συστροφῇ τεταμένον, διελαύνει ξιφιδίῳ· καὶ
[2, 152]	~Ἐγένοντο δὲ καὶ σημείων τῶν	ἐπὶ	σφίσιν ἑκάτερος ὑπερόπτης καὶ τοῖς
[2, 92]	τῇ στρατείᾳ· ἀφεθῆναί τε πάντες	ἐπὶ	τὰ αὑτῶν ἠξίουν. Ὁ δ'
[2, 49]	εὔνοιά τε ἦν, καὶ συνέθεον	ἐπὶ	τὰ γυμνάσια Πομπηίου πάντες ὡς
[2, 27]	δ' εἰσηγεῖτο πέμπειν Καίσαρι διαδόχους	ἐπὶ	τὰ ἔθνη· καὶ γὰρ ἔληγεν
[2, 26]	ἤδη καὶ διαδόχους αὐτῷ πέμπειν	ἐπὶ	τὰ ἔθνη, προαφαιρῶν τοῦ χρόνου·
[2, 109]	οἱ τῆσδε τῆς ἑορτῆς ἱερέες,	ἐπὶ	τὰ ἔμβολα ἀναδραμὼν ἐστεφάνωσε διαδήματι.
[2, 131]	ἤδη τὸ πλῆθος τρέπεσθαι, καὶ	ἐπὶ	τὰ ἔμβολα παρελθὼν ἔστενε καὶ
[2, 143]	μετὰ βοῆς καὶ πομπῆς δαψιλοῦς	ἐπὶ	τὰ ἔμβολα προυτέθη, οἰμωγή τε
[2, 120]	ἀνέθορον. Καὶ αὐτοῖς βουλευομένοις ἔδοξεν	ἐπὶ	τὰ πλήθη μισθώματα περιπέμπειν· ἤλπιζον
[2, 80]	ἄλλο τῶν Ἰταλῶν ὁπλιτικὸν τῆς	ἐπὶ	τάδε ἥσσης αἰσθανόμενον ὑπεχώρει κατὰ
[2, 115]	περὶ αὐτὸ οἴκων ἔσεσθαι, εἰωθὸς	ἐπὶ	ταῖς θέαις ὧδε γίγνεσθαι. Οἱ
[2, 139]	προετιμήσαμεν. Διαβάλλουσι δ' ἡμᾶς καὶ	ἐπὶ	ταῖς κληρουχίαις, ἐρεθίζοντες ὑμᾶς. Εἰ
[2, 135]	ἕτερον αὖ περὶ τῶν ἐξιόντων	ἐπὶ	τὰς ἀποικίας ὅμοιον· Λεύκιον δὲ
[2, 14]	τοὺς δὲ θρασυτάτους τῶν στασιωτῶν	ἐπὶ	τὰς ἀρχὰς τοῦ μέλλοντος ἔτους
[2, 57]	εἰρεσίᾳ βιαζόμενος ἔπλει· ὡς δ'	ἐπὶ	τὰς ἐκβολὰς ἀφίκετο καὶ ἡ
[2, 58]	ἐγέγραπτο ἄλλη, τὸν βουλόμενον αὐτῶν	ἐπὶ	τὰς ναῦς ἕπεσθαι τῷ Ποστουμίῳ
[2, 59]	Ὁ δ' Ἀντώνιος τοὺς ἑτέρους	ἐπὶ	τὰς ναῦς ἐπιβήσας Ἀπολλωνίαν μὲν
[2, 114]	Καίσαρος ἐς τετάρτην ἡμέραν ἐξιόντος	ἐπὶ	τὰς στρατείας, καὶ φυλακῆς αὐτὸν
[2, 147]	ἐς ταφὴν εὑρέθη. Πῦρ δ'	ἐπὶ	τὰς τῶν ἄλλων οἰκίας ἔφερον,
[2, 5]	προσλαβόντες, κατ' ὀπισθίας ὁδοὺς περιῄεσαν	ἐπὶ	τὰς τῶν στρατηγῶν οἰκίας ὡς
[2, 62]	κατέκοπτον, οἱ δ' ἐσελθόντες οὐδ'	ἐπὶ	τὰς φυλακὰς ἀπήντων, ἀλλὰ μεθειμένα
[2, 19]	ὅ τε δῆμος αὐτὸς ἔμμισθος	ἐπὶ	τὰς χειροτονίας ᾖει. Ὤφθη δέ
[2, 40]	ἀπεκρίνατο· Ὁ τῆς Ἰταλίας κρατῶν	ἐπὶ	ταῦτά με ἔπεμψε. ~Καὶ Κάτων
[2, 22]	ἂν μετὰ σκευῆς καὶ γυναικὸς	ἐπὶ	ταῦτα ὁρμῆσαἰ, τὸν λοιπὸν λόγον
[2, 101]	Ῥώμην ἐθριάμβευε τέσσαρας ὁμοῦ θριάμβους,	ἐπί	τε Γαλάταις, ὧν δὴ πολλὰ
[2, 119]	ἐπὶ δόρατος ἔφερε, σύμβολον ἐλευθερώσεως	ἐπί	τε τὴν πάτριον πολιτείαν παρεκάλουν
[2, 90]	ἀπέφηνεν Αἰγύπτου. Καὶ τὸν Νεῖλον	ἐπὶ	τετρακοσίων νεῶν, τὴν χώραν θεώμενος,
[2, 20]	ἀσυνταξίαν τῆς πολιτείας καὶ ἀναρχίαν	ἐπὶ	τῇ ἀσυνταξίᾳ ἑκὼν ὑπερεώρα. Μίλωνός
[2, 100]	οὔτε φυγὴν οὔτε σωτηρίαν ἐπινοοῦντες,	ἐπὶ	τῇ διαίτῃ ξίφεσι διεχρήσαντο ἀλλήλους·
[2, 65]	αὐτοῖς ἄρα παρέσχε. ~Πομπήιος δ'	ἐπὶ	τῇ Καίσαρος ἀναζεύξει βουλὴν προυτίθει.
[2, 65]	σφίσιν ἔσεσθαι τὸ ἔτι λοιπὸν	ἐπὶ	τῇ κατὰ Δυρράχιον γενομένῃ νίκῃ·
[2, 22]	τῷ φόνῳ μᾶλλον ἢ ἀγανακτεῖν	ἐπὶ	τῇ Κλωδίου περὶ τὴν ταφὴν
[2, 115]	ἐς τὸν πότον καὶ λόγον	ἐπὶ	τῇ κύλικι προύθηκε, τίς ἄριστος
[2, 88]	ἐπὶ Καίσαρα συνεκροτοῦντο. ~Αὐτὸς δ'	ἐπὶ	τῇ νίκῃ δύο μὲν ἡμέρας
[2, 12]	Οὐεττίου, μόνος ἔχων τὸ κράτος	ἐπὶ	τῇ πολιτείᾳ. ~Νόμους δ' ἐσέφερεν,
[2, 37]	ἀπολιπεῖν, καὶ εἰ τὴν Ἰταλίαν	ἐπὶ	τῇ Ῥώμῃ δεήσειεν. Οὐ γὰρ
[2, 24]	Γαβινίου δὲ καὶ δήμευσις ἦν	ἐπὶ	τῇ φυγῇ. Καὶ τάδε ἡ
[2, 34]	παρέσεσθαι καὶ οὔποτε αὐτὸν ὁρμήσειν	ἐπὶ	τηλικοῦτον ἔργον σὺν ὀλίγοις προσέτασσε
[2, 134]	ὑμῖν τὴν ἡγεμονίαν μέχρις ὠκεανοῦ,	ἐπὶ	τὴν ἄγνωστον προαγαγόντα; Καὶ οὐκ
[2, 54]	μὲν πλοῖα εὐθὺς ἐς Βρεντέσιον	ἐπὶ	τὴν ἄλλην στρατιὰν περιέπεμπεν, αὐτὸς
[2, 151]	καίπερ οὐκ ἐξ ἴσης δυνάμεως	ἐπὶ	τὴν ἀρχὴν ὁρμήσαντος αὐτῶν ἑκατέρου,
[2, 82]	Δομίτιος, ὁ αὐτῷ Καίσαρι πεμφθεὶς	ἐπὶ	τὴν Γαλατίαν διάδοχος, τῶν δὲ
[2, 53]	ἧς ἔστιν ἡμῖν εὐθὺς ἐπιβαίνουσιν	ἐπὶ	τὴν γῆν κρατεῖν, ἢν εἰδῶμεν,
[2, 15]	ἔπραξε καὶ τὴν ἀρχὴν ἀποθέμενος	ἐπὶ	τὴν ἑτέραν εὐθὺς ἐξῄει· Κικέρωνα
[2, 71]	περιιόντι τὴν ἐν κύκλῳ θάλασσαν	ἐπὶ	τὴν ἕω, Θρᾷκές τε καὶ
[2, 51]	ἔργων ἁψώμεθα. Ὅσα γὰρ εἰπεῖν	ἐπὶ	τὴν ἕω καὶ τὸν Εὔξεινον
[2, 88]	περισώσει; Τῇ τρίτῃ δ' ἐξήλαυνεν	ἐπὶ	τὴν ἕω κατὰ πύστιν τῆς
[2, 54]	στρατοῦ παντὸς ἄγειν σφᾶς, εὐθὺς	ἐπὶ	τὴν θάλασσαν ἦγεν ἀπὸ τοῦ
[2, 98]	ἡμέρᾳ καὶ τοῦ Καίσαρος εὐθὺς	ἐπὶ	τὴν Ἰτύκην ἰόντος ἐγίγνετο φυγὴ
[2, 132]	φιλότιμον εἰδότες ἐπῄνουν καὶ ᾑοῦντο	ἐπὶ	τὴν Καίσαρος ἱερωσύνην. Τοῦ δὲ
[2, 82]	λοχαγός, ὃν Καῖσαρ μὲν ἐξιὼν	ἐπὶ	τὴν μάχην ἤρετο, ὅ τι
[2, 74]	θάνατον αἱρουμένους, καθέλετέ μοι προϊόντες	ἐπὶ	τὴν μάχην τὰ τείχη τὰ
[2, 57]	καὶ ὀχήματος εὐθὺς ἐπιβὰς ἐξήλασεν	ἐπὶ	τὴν ναῦν ὡς ὅδε ὢν
[2, 137]	Ἐπειδὴ Γάιος Καῖσαρ ἐκ Γαλατίας	ἐπὶ	τὴν πατρίδα ἤλασε σὺν ὅπλοις
[2, 31]	τὰς Ἄλπεις ὁ Καῖσαρ ὑπερελθὼν	ἐπὶ	τὴν πόλιν ἐλαύνοι, θόρυβός τε
[2, 140]	τοῖς ὅρκοις προλαβὼν ἐπήγαγε μὲν	ἐπὶ	τὴν πόλιν μάλ' ἀβουλοῦντας, ἐπήγαγε
[2, 56]	ἀναγομένων δ' ἐκείνων αὐτὸς ἔκρινεν	ἐπὶ	τὴν στρατιὰν διαπλεῦσαι λαθών, ὡς
[2, 117]	Κάσκας δ' ἐφεστὼς ὑπὲρ κεφαλῆς	ἐπὶ	τὴν σφαγὴν τὸ ξίφος ἤρεισε
[2, 30]	τὸ συμφέρον ἀπὸ τῆς ἔριδος	ἐπὶ	τὴν τοῦ Κουρίωνος γνώμην ἀπέκλινον,
[2, 10]	αὐτοὺς ἐπῄνουν, καὶ ὁ δῆμος	ἐπὶ	τὴν χειροτονίαν ᾖει σὺν κεκρυμμένοις
[2, 108]	ὁ Καῖσαρ οὐκέτι ἐνεγκὼν κατηγόρησεν	ἐπὶ	τῆς βουλῆς τῶν περὶ τὸν
[2, 46]	αὐτῷ στόλῳ, πρίν τινα τῶν	ἐπὶ	τῆς γῆς ἀναλαβεῖν, Ἀσίνιος δ'
[2, 84]	Πομπήιον κατέφερε. Θεασάμενος δὲ στρατὸν	ἐπὶ	τῆς γῆς πολὺν ἔστησε τὸν
[2, 36]	πυνθανόμενοι τὸν Πομπήιον οὐκ εἴων	ἐπὶ	τῆς ἑαυτοῦ γνώμης ἐμπειροπολέμως εὐσταθεῖν,
[2, 86]	δὲ λοιπὸν σῶμά τις ἔθαψεν	ἐπὶ	τῆς ἠϊόνος καὶ τάφον ἤγειρεν
[2, 28]	καὶ πολλὰ τῇ πατρίδι προσλαβόντα	ἐπὶ	τιμὰς καὶ θυσίας ἥξειν καὶ
[2, 21]	ἐς τὸ βουλευτήριον ἐκόμισαν, εἴτε	ἐπὶ	τιμῇ, βουλευτικοῦ γένους ὄντα, εἴτε
[2, 84]	ἐγίγνετο, καὶ ὁ στρατὸς ὥσπερ	ἐπὶ	τιμῇ τοῦ Πομπηίου παρὰ τὸν
[2, 29]	ὑπὸ Σύλλα καθῃρημένην, ἀναγαγόντι αὖθις	ἐπὶ	τὸ ἀρχαῖον. Διαλυόμενοι δὲ ὅμως
[2, 108]	ὑπηρέταις ἐκέλευον ἄγειν ἐς δίκην	ἐπὶ	τὸ ἀρχεῖον αὑτῶν. Καὶ ὁ
[2, 118]	πολὺς θεράπων καὶ ἐξελεύθερος αὐτὸν	ἐπὶ	τὸ βουλευτήριον ἐκ τῆς οἰκίας
[2, 55]	πεπονημένοις. Τοσαῦτα εἰπὼν ἦγε συντόμως	ἐπὶ	τὸ Δυρράχιον αὐτοὺς ὁδὸν μακράν,
[2, 64]	μὲν ὡς ἐκ μέθης κατακεκλιμένους	ἐπὶ	τὸ ἔδαφος, ἕνα δ' ἐπὶ
[2, 45]	Πολλίων ἀρχομένου τοῦ κακοῦ διέφυγεν	ἐπὶ	τὸ ἐν Ἰτύκῃ στρατόπεδον σὺν
[2, 51]	ἄλλην παρασκευὴν χορηγοῦσιν. Ἴτε οὖν	ἐπὶ	τὸ ἔργον ἀξίως τῆς τε
[2, 11]	βοῆς ἐκάλει τοὺς Καίσαρος φίλους	ἐπὶ	τὸ ἔργον· Εἰ γὰρ οὐ
[2, 74]	πυνθάνομαι δεδιότα καὶ ἄκοντα χωρεῖν	ἐπὶ	τὸ ἔργον, τύχῃ τε παρακμάζοντα
[2, 112]	ἄλλα πολλὰ τὸν νεανίαν ἐξέκαυσεν	ἐπὶ	τὸ ἔργον ὡς ἑαυτοῦ προγονικόν.
[2, 69]	σὺν ὁρμῇ καὶ καταφρονήσει χωροῦντες	ἐπὶ	τὸ ἔργον ὡς ἐπὶ ἕτοιμον.
[2, 10]	καὶ βουλὴν μὲν οὐκέτι συνῆγεν	ἐπὶ	τὸ ἔτος ὅλον, ἐπὶ δὲ
[2, 148]	πόλεως διαλαθόντες, ὁ δὲ δῆμος	ἐπὶ	τὸ λέχος τοῦ Καίσαρος ἐπανελθὼν
[2, 12]	ἰδιώτης οὐ προῄει τῆς οἰκίας	ἐπὶ	τὸ λοιπὸν τῆς ἀρχῆς ἅπαν,
[2, 129]	ἀλλαγήν, ἀλλὰ μόνης ἔσεσθαι χειροτονίας	ἐπὶ	τὸ νομιμώτερον ἐκ τοῦ μοναρχικοῦ·
[2, 152]	ὑπέδειξεν, Ἀλεξάνδρῳ μὲν ἐν Ὀξυδράκαις,	ἐπὶ	τὸ τῶν ἐχθρῶν τεῖχος ἀναβάντι
[2, 105]	αὐτὰ διαπηγνύντες ἐς τὴν γῆν	ἐπὶ	τοιοῦδε τείχους ηὐλίσαντο. Τῆς δ'
[2, 140]	ὑμῖν ἐπέπρακτο, ᾐδεῖσθε ἂν ἴσως	ἐπὶ	τοιούτοις αἰτεῖν ἀριστεῖα· ἐπεὶ δὲ
[2, 68]	οὐ συνελήφθη, καὶ μελισσῶν ἑσμὸς	ἐπὶ	τοῖς βωμοῖς ἐκάθισε, ζῴου νωχελοῦς.
[2, 75]	ἀλλήλων διεστῶτας, καὶ τοὺς ἱππέας	ἐπὶ	τοῖς κέρασι τοῖς κατὰ μέρη
[2, 34]	ἐψηφίζοντο καὶ τὰ ἰδιωτικὰ σφῶν	ἐπὶ	τοῖς κοινοῖς, εἰ δεήσειεν, εἶναι
[2, 1]	τότε μάλιστα πανταχοῦ πλεονασάντων Μιθριδάτην	ἐπὶ	τοῖς λῃσταῖς καθῃρήκει, Πόντου βασιλέα,
[2, 8]	τελευταίαν οὖσαν τῶν παραγγελιῶν ἀναλοῦντος	ἐπὶ	τοῖς λόγοις, ἐσέδραμεν ὁ Καῖσαρ
[2, 146]	αὖθις ὀργῆς ἐνεπίμπλατο. Ὡς δ'	ἐπὶ	τοῖς λόγοις ἕτεροι θρῆνοι μετὰ
[2, 102]	δύο καὶ εἴκοσι καὶ δισχιλίους	ἐπὶ	τοῖς ὀκτακοσίοις ἀπὸ χρυσοῦ, ἕλκοντας
[2, 119]	καὶ τῶν τότε σφίσιν ὀμωμοσμένων	ἐπὶ	τοῖς πάλαι βασιλεῦσιν ἀνεμίμνησκον συνέθεον
[2, 20]	ὅτι μόνον ἂν γένοιτο φάρμακον	ἐπὶ	τοῖς παροῦσι κακοῖς ἡ μόναρχος
[2, 136]	θάπτειν τὸν ἄνδρα δημοσίᾳ. Καὶ	ἐπὶ	τοῖσδε ἡ βουλὴ διελύθη. ~Βροῦτος
[2, 111]	καὶ πράξεις ἐνεχείρισε μεγίστας καὶ	ἐπὶ	τὸν ἐν Λιβύῃ πόλεμον ἀπιὼν
[2, 94]	μετανοοῦντας, συνηλλάσσετο ἅπασι καὶ εὐθὺς	ἐπὶ	τὸν ἐν Λιβύῃ πόλεμον ἐξῄει.
[2, 28]	ἢ τὸν ἕτερον αὐτῶν ἔχειν	ἐπὶ	τὸν ἕτερον, εἴ τι τὴν
[2, 8]	ἐσελθόντι δὲ οὐκ ἦν ἔτι	ἐπὶ	τὸν θρίαμβον ἐπανελθεῖν. Ὁ δὲ
[2, 91]	αὐτίκα δώσει δίκην ὁ πατροκτόνος;	Ἐπὶ	τὸν ἵππον ἀνεπήδησε καὶ εὐθὺς
[2, 122]	συγκατήνεγκαν γὰρ δὴ τὰς πληγὰς	ἐπὶ	τὸν Καίσαρα Κάσσιός τε καὶ
[2, 16]	ἐς ὑπατείαν ἐπήλπιζε καὶ ἤλειφεν	ἐπὶ	τὸν Κλώδιον καὶ ψηφίσασθαι τῷ
[2, 9]	ὁ πρὸ τοῦ Πομπηίου στρατεύσας	ἐπὶ	τὸν Μιθριδάτην, ὡς ἀσθενέστατον αὐτὸν
[2, 103]	~Αὐτὸς δὲ ἤδη τέταρτον ὑπατεύων	ἐπὶ	τὸν νέον Πομπήιον ἐστράτευεν ἐς
[2, 43]	ὁ δὲ Καῖσαρ αὐτοὺς ἀπαθεῖς	ἐπὶ	τὸν Οὐᾶρον ποταμὸν διαγαγεῖν καὶ
[2, 83]	ἐπὶ δὲ τὴν ἕω φερόμενος	ἐπὶ	τὸν Παρθυαῖον ὡς δι' ἐκείνου
[2, 29]	ἀνέστρεφεν, ὡς δέον ὑπάρχειν αὐτοῖς	ἐπὶ	τὸν Πομπήιον Καίσαρα, ἢ ὁμοῦ
[2, 56]	βούλευμα ἐπικρύψας ἔπεμπε τρεῖς θεράποντας	ἐπὶ	τὸν ποταμὸν ἀπὸ δυώδεκα σταδίων
[2, 150]	ἤδη καὶ θαλάσσης ἐκ δύσεων	ἐπὶ	τὸν ποταμὸν Εὐφράτην κρατοῦσαν, ἐχειρώσατο
[2, 35]	ἐκ διαστήματος. Δρόμῳ δ' ἐλθὼν	ἐπὶ	τὸν Ῥουβίκωνα ποταμόν, ὃς ὁρίζει
[2, 45]	ἦγε τὸ κράτιστον τῆς στρατιᾶς	ἐπὶ	τὸν Σαβούρραν, ὁδὸν ψαμμώδη καὶ
[2, 95]	ἀρίστους ἐν Ἀδρυμητῷ στρατοπεδεύειν, διέπλευσεν	ἐπὶ	τὸν Σκιπίωνα. Καὶ αὐτὸν οἰχόμενον
[2, 117]	ἐλάβετο καὶ τὸ εἷμα περισπάσας	ἐπὶ	τὸν τράχηλον εἷλκε, βοῶν· Τί
[2, 81]	σιωπῆς τοσοῦτον ἀπέρρηξεν· Οὐκοῦν καὶ	ἐπὶ	τὸν χάρακα ἡμῶν; καὶ εἰπὼν
[2, 104]	τῆς τάξεως ἐς τοὺς πολεμίους	ἐπὶ	τοσοῦτον, ὡς μόνους αὐτῶν ἀποσχεῖν
[2, 76]	Ἀντώνιος καὶ Δομίτιος, αὐτὸς δ'	ἐπὶ	τοῦ δεξιοῦ κέρως συνετάσσετο τῷ
[2, 117]	ἐξ ἑαυτῶν ὑπελίποντο, Καίσαρα δ'	ἐπὶ	τοῦ θρόνου προκαθίσαντα περιέστησαν οἷα
[2, 76]	κηδεστὴς Σκιπίων ἐν μέσῳ καὶ	ἐπὶ	τοῦ λαιοῦ Δομίτιος, ἐπὶ δὲ
[2, 120]	δῆμον εἶναι Ῥωμαῖον ἀκριβῶς, οἷον	ἐπὶ	τοῦ πάλαι Βρούτου τὴν τότε
[2, 45]	γειτόνων, Σαβούρραν στρατηγὸν σὺν ὀλίγοις	ἐπὶ	τοῦ ποταμοῦ καταλιπόντα. Καὶ τῷδε
[2, 43]	ἐᾶν. Γενόμενος δ' ὁ Καῖσαρ	ἐπὶ	τοῦδε τοῦ ποταμοῦ συνήγαγεν αὐτῶν
[2, 145]	Προπέμπωμεν οὖν τὸν ἱερὸν τόνδε	ἐπὶ	τοὺς εὐδαίμονας, τὸν νενομισμένον ὕμνον
[2, 22]	ἐσιόντα εἷλκεν ἐς τὴν ἀγορὰν	ἐπὶ	τοὺς παρ' αὐτοῦ δεδωροδοκηκότας ὥσπερ
[2, 64]	ὅτι μετὰ βελτιόνων καιρῶν αὐτοὺς	ἐπὶ	τοὺς πολεμίους ἄξει, καὶ μεμνῆσθαι
[2, 152]	ὑπὸ τόλμης ἐς τὸ ἐντὸς	ἐπὶ	τοὺς πολεμίους ἐξαλομένῳ καὶ πληγέντι
[2, 63]	ὡς εὐθὺς αὐτὸν ἄγειν ἀξιοῦν	ἐπὶ	τοὺς πολεμίους· καὶ ἐνέκειντο σφόδρα
[2, 62]	μὴ Λαβιηνὸς αὐτόν, θεοῦ παράγοντος,	ἐπὶ	τοὺς φεύγοντας ἔπειθε τραπῆναι· καὶ
[2, 115]	ἐπελθόντα διαλῦσαι. Καὶ ὁ μὲν	ἐπὶ	τοῦτο ἐκομίζετο φορείῳ, θέαι δ'
[2, 153]	τοῦτον διατειχίσαι τὸν ποταμὸν καὶ	ἐπὶ	τοῦτο ἐκπλέοντά φασιν ἐπιτωθάσαι τοῖς
[2, 136]	ὡς τυράννου. Καὶ τὰ μὲν	ἐπὶ	τούτοις αὐτῷ πεπραγμένα κεκύρωται· ἃ
[2, 113]	Καικίλιόν τε καὶ Βουκολιανόν, καὶ	ἐπὶ	τούτοις Ῥούβριον Ῥῆγα καὶ Κόιντον
[2, 88]	μᾶλλον ἢ Κάσσιον τὸν πολεμικώτατον	ἐπὶ	τριήρων ἑβδομήκοντα ἀπαρασκεύῳ Καίσαρι συντυχόντα
[2, 129]	ἀξιοῦντες ἐπὶ χειροτονίαις ἄλλαις οὐδ'	ἐπὶ	τῷ δήμῳ γενέσθαι μᾶλλον ἢ
[2, 102]	τετρακοσίας λίτρας. Ἀφ' ὧν εὐθὺς	ἐπὶ	τῷ θριάμβῳ διένειμε, τὰ ὑπεσχημένα
[2, 126]	δὴ πρῶτον ἔργον παρρησίας ἦρξεν	ἐπὶ	τῷ Καίσαρι, καὶ αὐτὸ κατέδεισαν
[2, 126]	δι' ὀργῆς ἔχοντες ὅτι πρῶτος	ἐπὶ	τῷ Καίσαρι, καίπερ οἰκεῖος ὢν
[2, 135]	φόνου μὲν οὐκ εἶναι δίκας	ἐπὶ	τῷ Καίσαρι, κύρια δὲ εἶναι
[2, 147]	τοῦ στρατηγοῦ Κίννα, τοῦ δημηγορήσαντος	ἐπὶ	τῷ Καίσαρι, οὐκ ἀνασχόμενοί τε
[2, 92]	ὡς οὔτε τὰ ἐπηγγελμένα σφίσιν	ἐπὶ	τῷ κατὰ Φάρσαλον ἔργῳ λαβόντες
[2, 24]	μὲν ἀπόντες ἑάλωσαν Μίλων τε	ἐπὶ	τῷ Κλωδίου φόνῳ καὶ Γαβίνιος
[2, 135]	ἦσαν, ἠξίουν ἴδιον περὶ σφῶν	ἐπὶ	τῷ κοινῷ δόγμα ἕτερον γενέσθαι,
[2, 116]	λιπαροῦντι ἐοικότα, ἀνέφερον, ὡς δ'	ἐπὶ	τῷ λόγῳ καὶ ἀσπασάμενον εἶδον,
[2, 45]	ἅπασι τοῖς παροῦσιν ἔπεσεν, ὡς	ἐπὶ	τῷ Πολλίωνι μηδένα ἄλλον ἐπανελθεῖν
[2, 25]	ἐπιλαβεῖν. Διακωλύσαντος δὲ Μαρκέλλου, ὃς	ἐπὶ	τῷ Πομπηίῳ ὕπατος ἦν, φασὶ
[2, 60]	φρουρίου. Τοῖς δ' ἄλλοις αἰδὼς	ἐπὶ	τῷ συμβεβηκότι καὶ ὁρμὴ προσέπιπτε,
[2, 61]	εἰ καὶ διαμάρτοι, δόξαν οἰσόμενος	ἐπὶ	τῷ τολμήματι· στάδιοι γὰρ ἦσαν
[2, 127]	ὡς οὐδὲ ἐκείνων δεομένων οὐδὲ	ἐπὶ	τῷδε αὐτὰ πραξάντων. Εὐφημεῖν δὲ
[2, 67]	ἀνδρῶν ὁμοτίμων τοσῶνδε ἄρχοι, καὶ	ἐπὶ	τῷδε αὐτὸν βασιλέα τε βασιλέων
[2, 145]	Θορύβου δ' ἐκ τῆς βουλῆς	ἐπὶ	τῷδε μάλιστα προφανῶς ἐς αὐτὴν
[2, 26]	ἀρχῆς αὐτίκα τὸν Καίσαρα. Καὶ	ἐπὶ	τῷδε οἱ μάλιστα ἐχθροὶ τοῦ
[2, 24]	ἐς ὁμοίαν δεκασμοῦ δίκην. Καὶ	ἐπὶ	τῷδε τοῦ Πομπηίου τὴν τῶν
[2, 90]	εὑρὼν ἐν Ἀσίᾳ. Θορυβούντων δ'	ἐπὶ	τῷδε τῶν Ἀλεξανδρέων καὶ τῆς
[2, 26]	ὁ Καῖσαρ ἐς Λατίου δίκαιον	ἐπὶ	τῶν Ἄλπεων ὠὠκίκει, ὧν ὅσοι
[2, 21]	τοῦ Κλωδίου μεθ' ἡμέραν προύθεσαν	ἐπὶ	τῶν ἐμβόλων· ἁρπάσαντες δ' αὐτὸ
[2, 18]	αὐτοκράτορα εἶναι καί οἱ καθάπερ	ἐπὶ	τῶν λῃστηρίων εἴκοσιν ἀπὸ τῆς
[2, 40]	δείλην ἑσπέραν ἀπέπλευσε, τοὺς εὐτολμοτάτους	ἐπὶ	τῶν τειχῶν ὑπολιπών· οἳ καὶ
[2, 101]	ἀφιστάμενα ἄλλα ἐκρατύνατο, καὶ Ποντικὸν	ἐπὶ	Φαρνάκει καὶ Λιβυκὸν ἐπὶ Λιβύων
[2, 91]	ἐργασάμενος ἐν Ἀλεξανδρεία διὰ Συρίας	ἐπὶ	Φαρνάκην ἠπείγετο. Ὁ δὲ ἤδη
[2, 36]	καὶ μεταβολήν. Εὐχαὶ δὲ ὡς	ἐπὶ	φοβεροῖς προυγράφοντο, καὶ ὁ δῆμος
[2, 106]	ἠπείγετο, τὰ ἐμφύλια πάντα καθελών,	ἐπὶ	φόβου καὶ δόξης, οἵας οὔ
[2, 129]	ἀθρόοι μετὰ βοῆς, οὐκ ἀξιοῦντες	ἐπὶ	χειροτονίαις ἄλλαις οὐδ' ἐπὶ τῷ
[2, 128]	τὸ μέλλον ᾑρημένους ςὡς γὰρ	ἐπὶ	χρόνιον στρατείαν ἐξιὼν ἐπὶ πενταετὲς
[2, 31]	πολεμίῳ Καίσαρι. Ἐνισταμένου δὲ ὡς	ἐπὶ	ψευδέσι τοῦ Κουρίωνος εἶπεν· Εἰ
[2, 53]	εὐπορίαν, ἧς ἔστιν ἡμῖν εὐθὺς	ἐπιβαίνουσιν	ἐπὶ τὴν γῆν κρατεῖν, ἢν
[2, 105]	περὶ ἐκδόσεως καὶ ἔφευγεν αὖθις,	ἐπιβαίνων	σκάφους. Ἐμπλακέντα δ' αὐτοῦ τὸν
[2, 148]	καὶ τὴν πομπὴν δαψιλεστάτην οὖσαν	ἐπιβαλόντες,	στεφάνους τε ἔνιοι παρ' ἑαυτῶν
[2, 11]	αὐτῷ καὶ μύσος οὕτως ἀποθανὼν	ἐπιβαλῶ.	Ἀλλὰ τὸν μὲν ἄκοντα ὑπεξήγαγον
[2, 83]	Κορνηλίαν ἀναλαβὼν καὶ τριήρων τεσσάρων	ἐπιβάς,	αἳ αὐτῷ παρά τε Ῥοδίων
[2, 57]	ἐσθῆτα ἰδιώτου καὶ ὀχήματος εὐθὺς	ἐπιβὰς	ἐξήλασεν ἐπὶ τὴν ναῦν ὡς
[2, 35]	ἀπολιπὼν ἔτι ἑστιᾶσθαι καὶ ζεύγους	ἐπιβὰς	ἤλαυνεν ἐς τὸ Ἀρίμινον, ἑπομένων
[2, 81]	τε στολὴν ἐνήλλαξε καὶ ἵππου	ἐπιβὰς	σὺν φίλοις τέσσαρσιν οὐκ ἀνέσχε
[2, 8]	ὡς ἐδύνατο, καὶ τῆς Ἰβηρίας	ἐπιβὰς	χρηματίζειν μὲν ταῖς πόλεσιν ἢ
[2, 49]	καὶ τούτων ἐς ἑκατὸν Ῥωμαίων	ἐπιβατῶν,	αἳ καὶ μάλιστα προύχειν ἐδόκουν,
[2, 102]	εἴκοσι καὶ ναυμαχίαν ἐρετῶν τετρακισχιλίων,	ἐπιβεβηκότων	ἐς μάχην χιλίων ἑκατέρωθεν. Ἀνέστησε
[2, 12]	δῆμος αὐτῷ συνεχώρησεν ἀμύνειν τοῖς	ἐπιβεβουλευμένοις.	Καὶ Βύβλος μὲν ἐκ χειρῶν
[2, 83]	αὐτὸν ἠξίουν φυλάσσεσθαι τὸν Παρθυαῖον,	ἐπιβεβουλευμένον	τε ἔναγχος ὑπὸ Κράσσου καὶ
[2, 59]	τοὺς ἑτέρους ἐπὶ τὰς ναῦς	ἐπιβήσας	Ἀπολλωνίαν μὲν παρέπλευσεν, ἱστίοις μεστοῖς
[2, 104]	πόδας καὶ διακόσια αὐτῷ δόρατα	ἐπιβληθῆναι	καὶ τούτων τὰ μὲν αὐτὸν
[2, 50]	ἀμυνούμενοι τὸν ἐκ πολλοῦ μὲν	ἐπιβουλεύοντα	αὐτῇ, διὰ δὲ τοὺς δωροδοκοῦντας
[2, 137]	τί ἂν ἔπραξαν οἱ νῦν	ἐπιβουλεύοντες	ἡμῖν; Ἐγὼ μὲν γὰρ ὄντας
[2, 108]	τῶν περὶ τὸν Μάρυλλον ὡς	ἐπιβουλευόντων	οἱ μετὰ τέχνης ἐς τυραννίδος
[2, 146]	ἡγεμονίας ἐθνῶν καὶ στρατοπέδων προαχθέντας	ἐπιβουλεῦσαι,	Δέκμον δὲ καὶ παῖδα αὐτῷ
[2, 143]	καὶ ἀθέμιστον ἡγοῦντο καὶ Δέκμον	ἐπιβουλεῦσαι	Καίσαρι, παῖδα αὐτῷ γεγραμμένον εἶναι.
[2, 154]	καὶ τῶν ἐς τὸ σῶμα	ἐπιβουλευσάντων	μηδένα διαφυγεῖν, ἀλλὰ τῷ παιδὶ
[2, 145]	σθένει πάντας ἤ, εἴ τις	ἐπιβουλεύσειεν,	ἐξώλεις εἶναι τοὺς οὐκ ἀμύναντας
[2, 152]	ὁ Ἀπολλόδωρος ἔδεισε, μή τις	ἐπιβουλὴ	γένοιτο κατὰ τοῦ βασιλέως, καὶ
[2, 114]	ἐν βουλευτηρίῳ γενόμενον, οὐ κατ'	ἐπιβουλήν,	ἀλλ' ὑπὲρ τῆς πόλεως πεπρᾶχθαι
[2, 111]	ἀκριβῶς βασιλέως. Συνεστήσαντο δὲ τὴν	ἐπιβουλὴν	μάλιστα δύο ἄνδρε, Μᾶρκός τε
[2, 14]	ἀλλὰ τότε καὶ δήμαρχον ἐς	ἐπιβουλὴν	τοῦ Κικέρωνος ἀπέφηνε, διαβάλλοντος ἤδη
[2, 116]	ἄλλου καὶ βιβλίον περὶ τῆς	ἐπιβουλῆς	ἐπιδοθὲν αὐτῷ προθυομένῳ τοῦ βουλευτηρίου
[2, 116]	τις αὐτῷ περὶ τῆσδε τῆς	ἐπιβουλῆς	μαθὼν ἔθει μηνύσων, ὃ ἔμαθεν.
[2, 146]	αὐτῶν ἕκαστα ποιούμενος καὶ συνεχῶς	ἐπιβοῶν·	Μόνος ὅδε ἀήττητος ἐκ πάντων
[2, 130]	σῴζεσθαι χωρὶς ὅπλων οὐδὲ ὑπάτοις.	Ἐπιβοώντων	δ' ἑτέρων τὸ πεπραγμένον ἐπεξιέναι
[2, 121]	Κίννας στρατηγός, οἰκεῖος ὢν ἐξ	ἐπιγαμίας	τῷ Καίσαρι, καὶ παρὰ δόξαν
[2, 19]	δέος ἅπασιν ἐνέπιπτεν ἀνῃρημένης τῆς	ἐπιγαμίας,	ὡς αὐτίκα μεγάλοις στρατοῖς Καίσαρός
[2, 40]	οἱ διώκοντι τὸν Πομπήιον κατόπιν	ἐπιγένοιτο,	τόνδε μὲν αὐτὸς ἔγνω προκαθελεῖν
[2, 85]	ὑπώπτευε· καὶ τὸν Σεμπρώνιον εἴτε	ἐπιγινώσκων	Ῥωμαῖον ὄντα καὶ ἐστρατευμένον ἑαυτῷ,
[2, 86]	καὶ τάφον ἤγειρεν εὐτελῆ· καὶ	ἐπίγραμμα	ἄλλος ἐπέγραψε· Τῷ ναοῖς βρίθοντι
[2, 101]	καὶ Ῥωμαίοις αἰσχρὰ καὶ ἀπαίσια,	ἐπιγράψαι	θριάμβῳ, παρήνεγκεν ὅμως αὐτῶν ἐν
[2, 99]	δὲ ποιήσαντος ἐγκώμιον ἐς αὐτὸν	ἐπιγράψαντος	Κάτων, ἀντέγραψε κατηγορίαν ὁ Καῖσαρ
[2, 39]	τήνδε ἀπὸ τῆς ἄνω πόλεως	Ἐπίδαμνον	ἐκάλουν, καὶ Θουκυδίδης οὕτως ὠνόμαζεν·
[2, 39]	αὐτίκα ἀσφαλῶς ἐς Δυρράχιον· ἣν	Ἐπίδαμνόν	τινες εἶναι νομίζουσι διὰ τοιάνδε
[2, 39]	θαλάσσης καὶ ἀφ' ἑαυτοῦ προσεῖπεν	Ἐπίδαμνον.	Τούτου θυγατριδοῦς Δύρραχος, νομιζόμενος εἶναι
[2, 39]	ἄγνοιαν. Βασιλεὺς τῶν τῇδε βαρβάρων,	Ἐπίδαμνος,	πόλιν ᾤκισεν ἐπὶ θαλάσσης καὶ
[2, 67]	ἐξώτρυνον αὐτὸν ἐς τὴν μάχην,	ἐπιδεικνύοντες	αἰεὶ τὸν Καίσαρα παρατάττοντά τε
[2, 135]	Καὶ οὐκ ἐκώλυεν ὁ Ἀντώνιος,	ἐπιδεικνὺς	τῇ βουλῇ τὸν φόβον. Γίγνεται
[2, 99]	μέν οἱ φθονῆσαι Κάτωνα καλῆς	ἐπιδείξεως,	Κικέρωνος δὲ ποιήσαντος ἐγκώμιον ἐς
[2, 118]	ὡς ἐπὶ δή τινα θέας	ἐπίδειξιν,	ἐκ τοῦ θεάτρου διέθεον ἐς
[2, 75]	ἦγον ἐφ' ἑαυτῶν ὡς ἐς	ἐπίδειξιν.	Πολύθρουν δὲ ἦν τὸ Πομπηίου
[2, 86]	ἐπ' ἐμοῦ Ῥωμαίων βασιλεὺς Ἁδριανὸς	ἐπιδημῶν,	καὶ τὸν τάφον ἀνεκάθηρε γνώριμον
[2, 47]	δυώδεκα τῶνδε ἐφάνη τις οὐδ'	ἐπιδημῶν,	ὅτε ἡ στάσις ἐγίγνετο· καὶ
[2, 51]	στρατιώτην ἐμαυτὸν ὑμῖν καὶ στρατηγὸν	ἐπιδίδωμι	καί, εἴ τις ἔστι μοι
[2, 52]	τὸν δὲ στρατὸν ἐς χειμασίαν	ἐπιδιῄρει	καὶ περιέπεμπεν ἔς τε Θεσσαλίαν
[2, 40]	τὴν δὲ δύναμιν ἐς πέντ'	ἐπιδιῄρει.	Καὶ τοὺς μὲν ἐν τῷ
[2, 116]	καὶ βιβλίον περὶ τῆς ἐπιβουλῆς	ἐπιδοθὲν	αὐτῷ προθυομένῳ τοῦ βουλευτηρίου καὶ
[2, 12]	τὸ ξιφίδιον αὑτῷ Βύβλου ῥαβδοῦχον	ἐπιδοῦναι	Ποστούμιον. Ὑπόπτου δ' ὄντος ἐφ'
[2, 98]	ὑπὲρ ἑκάστου τοῖς Ἰτυκαίων ἄρχουσιν	ἐπιδοὺς	περὶ ἑσπέραν ἀμφὶ λουτρὰ καὶ
[2, 24]	τις ἐκ τῶν Πομπηίου στρατιωτῶν	ἐπιδραμόντων	ἐγένετο, καὶ ὁ μὲν δῆμος
[2, 3]	ἐς τὸν ἐμπρησμὸν τῆς πόλεως	ἐπιδραμούμενος.	Ὁ μὲν δὴ ῥάβδους τε
[2, 58]	διαβατός, τῶν τις Καίσαρος εἷς	ἐπιδραμὼν	τοὺς δύο ἀνεῖλε. Καὶ ὁ
[2, 21]	παρώδευσαν, θεράπων δὲ τοῦ Μίλωνος	ἐπιδραμὼν	τῷ Κλωδίῳ, εἴτε κεκελευσμένος εἴθ'
[2, 152]	μέχρι καὶ τόνδε ὁ στρατὸς	ἐπιδραμὼν	ὑπὸ αἰδοῦς καὶ φόβου περιέσωσεν.
[2, 106]	θεῷ καὶ κοινὸν αὐτοῦ καὶ	Ἐπιεικείας,	ἀλλήλους δεξιουμένων· οὕτως ἐδεδοίκεσαν μὲν
[2, 144]	εἴποι Πατέρα πατρίδος, ἐπιλέγων· Τοῦτο	ἐπιεικείας	ἐστὶ μαρτυρία, ἔνθα δ' ἦν
[2, 106]	ὡς δεσπότην, εὔχοντο δὲ σφίσιν	ἐπιεικῆ	γενέσθαι. ~Εἰσὶ δ' οἳ καὶ
[2, 116]	τότε κινδυνεύσειε λαμπρῶς καὶ νῦν	ἐπιθανατώτερον	εἴν τὸ σημεῖον, αὖθις αὐτὸν
[2, 153]	τότε αὐτὸν κινδυνεῦσαι καὶ νῦν	ἐπιθανατώτερον	ἔχειν τὸ σημεῖον, ἐνδούς τι
[2, 127]	καθαρῶς ἐθέλουσι κρῖναι, μηδέν' αὑτοῖς	ἐπιθεάσαι	τὰ ἐξ ἀνάγκης ἐψηφισμένα ἄρχοντι
[2, 146]	γόνυ βαλών. Πολλά τε ἄλλα	ἐπιθειάσας	τὴν φωνὴν ἐς τὸ θρηνῶδες
[2, 57]	τοὺς φίλους ἔτι ἑστιᾶσθαι κελεύσας,	ἐπιθέμενος	δ' ἐσθῆτα ἰδιώτου καὶ ὀχήματος
[2, 148]	παρ' ἑαυτῶν καὶ ἀριστεῖα πολλὰ	ἐπιθέντες,	ἐξῆψαν καὶ τὴν νύκτα πανδημεὶ
[2, 79]	δ' ἀποψύχεσθαί τε καὶ τοῖς	ἐπιθέουσιν	εὐβλήτους δι' ἀτρεμίαν οἷα σκοποὺς
[2, 45]	τὴν δόξαν τῆς ἐνταῦθα κακοπραγίας	ἐπίθεσις·	Κουρίων δὲ φιλοκινδύνως μαχόμενος σὺν
[2, 104]	ἔργα μιῆναι, καὶ τοὺς στρατιώτας	ἐπιθέων	παρεκάλει τό τε κράνος τῆς
[2, 139]	ἡμῶν ἐδέησεν οὐδέποτε· εἰ δ'	ἐπιθυμήσει	τις ἄλλος τυραννίδος, οὐδὲν πιστόν
[2, 111]	ἔφασκον αὐτοί, τῆς πατρίου πολιτείας	ἐπιθυμίᾳ,	εὖ γὰρ ᾖδεσαν αὐτόν, μὴ
[2, 18]	τε καὶ τὰ Συρίας πλησίον	ἐπιθυμίᾳ	πολέμου πρὸς Παρθυαίους ὡς εὐχεροῦς
[2, 150]	καθάπερ αὐτὸς ἔλεγεν, ἢ ἀρχῆς	ἐπιθυμίᾳ	συμπεσών, στρατηγοῖς τοῖς καθ' αὑτὸν
[2, 107]	τοῖς διαβάλλουσιν αὐτὸν ἐς τὴν	ἐπιθυμίαν	τῆς βασιλικῆς προσηγορίας καὶ τόδε
[2, 108]	καὶ μάλιστα αὐτὸν διέβαλεν ὡς	ἐπιθυμοῦντα	τῆς ἐπικλήσεως καὶ τὰς ἐς
[2, 99]	τῶν φίλων τινί, παίδων τε	ἐπιθυμοῦντι	καὶ τεκνοποιοῦ γυναικὸς οὐ τυγχάνοντι,
[2, 78]	ἐς τὰ πρόσωπα τύπτοντες τοὺς	ἐπικαθημένους,	οἱ δ' οὐκ ἐνεγκόντες αὐτῶν
[2, 5]	βουλευτηρίου καὶ διαθεὶς ἐς τὰ	ἐπίκαιρα	φύλακας ἐπανῆλθε καὶ τὴν γνώμην
[2, 35]	τὸ πρόσθεν ἐχώρει, φρούρια τοῖς	ἐπικαίροις	ἐφιστὰς καὶ τὰ ἐν ποσὶν
[2, 145]	προφανῶς ἐς αὐτὴν εἰρημένῳ γενομένου,	ἐπικαταψήχων	αὐτὴν ὁ Ἀντώνιος καὶ παλινῳδῶν
[2, 22]	θρασυτάτων, οἳ καὶ τὸ βουλευτήριον	ἐπικατέπρησαν	αὐτῷ ἔτι δ' αὐτοῦ λέγοντος
[2, 15]	τὴν οἰκίαν καὶ τὰς ἐπαύλεις	ἐπικατέσκαπτεν	ἐπαιρόμενός τε καὶ τῷδε ἀντιπαρεβάλλετο
[2, 15]	δίκην ἐγίγνετο, καὶ ταπεινὴν ἐσθῆτα	ἐπικείμενος	γέμων τε αὐχμοῦ καὶ ῥύπου
[2, 126]	καὶ Κίννας ὁ στρατηγός, αὖθις	ἐπικείμενος	τὴν στρατηγικὴν ἐσθῆτα, ἣν ἐχθὲς
[2, 80]	ἔτι ἐκ τῶν δυνατῶν ἀμυνόμενοι·	ἐπικειμένων	δ' αὐτοῖς ὡς ἐν εὐπραξίᾳ
[2, 96]	τέλει ἐλέφαντες ἐς τὰ σημεῖα	ἐπίκεινται.	~Μακρᾶς δὲ καὶ ἐπιπόνου κατὰ
[2, 18]	εὐχεροῦς δὴ καὶ ἐνδόξου καὶ	ἐπικερδοῦς.	Ἀλλὰ τῷδε μὲν ἐξιόντι τῆς
[2, 128]	πενταετὲς ᾕρητὀ, σιωπὴν ὡς ὕπατος	ἐπικηρύξας	ἔφη· Τοῖς αἰτοῦσι περὶ Καίσαρος
[2, 66]	διαφθαρῆναι. Ὧν ὁ Πομπήιος αἰσθανόμενος	ἐπικίνδυνον	μὲν ἡγεῖτο γεγυμνασμένοις καὶ ἀπογινώσκουσιν
[2, 125]	γυναικὸς αὐτὰ τῆς Καίσαρος ἐξ	ἐπικινδύνου	τότε οἰκίας ἐς ἀκινδυνοτέραν τὴν
[2, 28]	ἀλλ' ἐς θεραπείαν τῆς πόλεως	ἐπικληθεὶς	ἀξιωθείη· ἃ δὲ ἄκων ἔφη
[2, 111]	Μᾶρκός τε Βροῦτος, ὁ Καιπίων	ἐπίκλην,	Βρούτου τοῦ κατὰ Σύλλαν ἀνῃρημένου
[2, 14]	τε καὶ Κλώδιον τὸν Καλὸν	ἐπίκλην,	ὅν τινα αἰσχρὰν ἐν ἱερουργίᾳ
[2, 108]	αὐτὸν διέβαλεν ὡς ἐπιθυμοῦντα τῆς	ἐπικλήσεως	καὶ τὰς ἐς τοῦτο πείρας
[2, 39]	δοκεῖ τὸ ἐπίνειον. Τὴν δ'	ἐπίκλησιν	ὡς οὐκ αἶσιον ἐναλλάξαντες οἱ
[2, 120]	ἄλλη στολὴ τοῖς θεράπουσίν ἐστιν	ἐπίκοινος.	Τό τε σιτηρέσιον τοῖς πένησι
[2, 109]	ὤν, ὅπῃ τελευτήσειε τὸ γιγνόμενον,	ἐπικρατήσαντος	δὲ τοῦ Καίσαρος ἀνεβόησαν ἥδιστον
[2, 69]	ἥδε ἡ ἡμέρα, ὁπότερος ἂν	ἐπικρατήσῃ,	μεγάλων ἐς αἰεὶ Ῥωμαίοις ἄρξει
[2, 148]	προσιών, τήν τε ἀρχὴν τὴν	ἐπικρατοῦσαν	ἔτι νῦν, ἐρριζωμένην ὑπ' ἐκείνου,
[2, 28]	τὴν πόλιν καταβιάζοιτο. Οὐδέν τε	ἐπικρύπτων	ἔτι ἀφειδῶς ἐς τὸν Πομπήιον
[2, 132]	ἄνδρας ἔγνω περισῴζειν ὑπὸ ἀνάγκης,	ἐπικρύπτων	τὴν ἀνάγκην καὶ ὡς ἐν
[2, 86]	Χρόνῳ δὲ τὸν τάφον τόνδε	ἐπικρυφθέντα	ὅλον ὑπὸ ψάμμου καὶ εἰκόνας,
[2, 56]	ῥᾳδίως ἐπαξομένου. Καὶ τὸ βούλευμα	ἐπικρύψας	ἔπεμπε τρεῖς θεράποντας ἐπὶ τὸν
[2, 25]	ἡγεμονίαν ἢ ἐς μέρος αὐτῆς	ἐπιλαβεῖν.	Διακωλύσαντος δὲ Μαρκέλλου, ὃς ἐπὶ
[2, 118]	θορύβου πολιτικοῦ καὶ ἀγνωσίας τῶν	ἐπιλαβόντων,	οἵ τε γὰρ μονομάχοι, ὡπλισμένοι
[2, 146]	θεοῦ γενέσεως τὰς χεῖρας ἀνέτεινεν,	ἐπιλέγων	ὁμοῦ σὺν δρόμῳ φωνῆς πολέμους
[2, 144]	τὸ ψήφισμα εἴποι Πατέρα πατρίδος,	ἐπιλέγων·	Τοῦτο ἐπιεικείας ἐστὶ μαρτυρία, ἔνθα
[2, 110]	εἴτε νόσημα τοῦ σώματος θεραπεύων,	ἐπιληψίαν	καὶ σπασμὸν αἰφνίδιον ἐμπίπτοντα αὐτῷ
[2, 122]	ὑπ' αὐτοῦ Καίσαρος ἐς τὸ	ἐπίλοιπον	τοῦ ἔτους ἡἡρημένος, ὅτε ὁ
[2, 44]	παρὰ τῶν στρατῶν, καθάπερ αὐτοῖς	ἐπιμαρτυρούντων	ἀξίως σφῶν αὐτοκράτορας εἶναι· καὶ
[2, 115]	συνειδότος ἄφνω τεθορύβητο, ὁ δ'	ἐπιμειδιάσας	ἔφη· Πόθεν οὖν ἔσται σοι
[2, 98]	πρὸ ἑαυτῶν ὑπὲρ ἐκείνου δεήσεσθαι	ἐπιμειδιῶν	ἀπεκρίνατο οὐ δεήσειν αὑτῷ πρὸς
[2, 141]	ἐν τῷ ἔργῳ μόνον ἐστὶν	ἐπίμεμπτον,	ἰασόμεθα ἡμεῖς, διαλλακτήριον ὑμῖν ἅμα
[2, 148]	μὴ τύχῃ τυραννικὸς ὢν ἢ	ἐπίμεμπτος,	ἀποθανόντα ἀξιοῦσιν, οἳ πρότερον οὐδὲ
[2, 63]	ᾐδοῦντο καὶ τοῦ Καίσαρος αὐτοῖς	ἐπιμεμφομένου	τε πράως καὶ συγγνώμην διδόντος
[2, 107]	οὐχ ὑπανέστη δὲ προσιοῦσιν οὐδ'	ἐπιμένουσιν,	ἀλλὰ τοῖς διαβάλλουσιν αὐτὸν ἐς
[2, 37]	τοσάδε εἰπὼν καὶ ἀπειλήσας τοῖς	ἐπιμένουσιν,	εἰ φειδοῖ χωρίων ἢ κατασκευῆς
[2, 121]	καθαρὸν τοῦ πλήθους οὐχ ὁρῶντες	ἐπιμιγνύμενον	αὑτοῖς οὐκ ἐκάλουν τοὺς ἄνδρας
[2, 42]	πανταχοῦ. Ὅθεν ἐν ταῖς στρατοπεδείαις	ἐπιμιξίαι	τε εἰς ἀλλήλους ἐγίγνοντο συνεχεῖς
[2, 43]	ἔκτεινεν, ὅσους εὑρίσκοι κατὰ τὴν	ἐπιμιξίαν	τῶν Καίσαρος, τῶν τε ἰδίων
[2, 99]	ὅ τι κρίνειε, πάντων ἀνδρῶν	ἐπιμονώτατος	φῦναι καὶ τὸ δίκαιον ἢ
[2, 39]	ὄθεν Ἑλληνικὸν εἶναι δοκεῖ τὸ	ἐπίνειον.	Τὴν δ' ἐπίκλησιν ὡς οὐκ
[2, 39]	θυγατριδοῦς Δύρραχος, νομιζόμενος εἶναι Ποσειδῶνος,	ἐπίνειον	ᾤκισε τῇ πόλει καὶ Δυρράχιον
[2, 94]	ἀλλὰ τὴν τοῦ δήμου γῆν	ἐπινέμων	καὶ τὴν ἐμαυτοῦ, καὶ τὰ
[2, 140]	ποτε γῆν ἀφαιρούμενος οὐδ' ἑτέροις	ἐπινέμων	τὰ ἀλλότρια οὐδ' ἡγούμενος δεῖν
[2, 153]	κωλύει τὴν Ἀσσυρίδα γῆν ἄρδειν,	ἐπινοοῦντα	δὴ τοῦτον διατειχίσαι τὸν ποταμὸν
[2, 100]	σφίσιν οὔτε φυγὴν οὔτε σωτηρίαν	ἐπινοοῦντες,	ἐπὶ τῇ διαίτῃ ξίφεσι διεχρήσαντο
[2, 121]	ἐς τὴν τῶν ἀνδροφόνων σωτηρίαν	ἐπινοοῦντες·	οὐ γὰρ ἔσεσθαι τὴν εἰρήνην
[2, 41]	μηδέν, εἰ μὴ Κελτικὸς πόλεμος	ἐπίοι.	Ὁ δὲ ἔφη Κελτοὺς αὐτὸς
[2, 150]	πλὴν εἰ μὴ Κελτικὸς πόλεμος	ἐπίοι	Τότε δὲ καὶ γέροντας καὶ
[2, 54]	ἔνδον αὐτῷ προειπόντων οὐ κωλύσειν	ἐπιόντα	Ῥωμαίων ὕπατον, τάς τε κλεῖς
[2, 79]	διὰ χειρὸς τοῖς δόρασι τοὺς	ἐπιόντας.	Καὶ τόδε τινὲς αὐτοῦ τὸ
[2, 45]	κατετρώθησαν ἔτι πλείονες. ~Ἰόβα δ'	ἐπιόντος	δόξα ψευδὴς προεπήδησεν, ἀμφὶ τὸν
[2, 50]	ἡμῶν αὐτῶν οἱ πρόγονοι Κελτῶν	ἐπιόντων	ἐξέλιπον τὸ ἄστυ, καὶ αὐτὸ
[2, 96]	πεπόνθεσαν καὶ κατὰ δόξαν τῶν	ἐπιόντων	τοῦ τε πλήθους καὶ ἀρετῆς,
[2, 137]	τῶν ἐχθρῶν διαβαλλόντων ἡμᾶς ἐς	ἐπιορκίαν	καὶ ἐς αἰτίαν ἀπορίας εἰρήνης
[2, 142]	αὐτοὺς μετετίθεντο καὶ ἐς τὴν	ἐπιοῦσαν	αὐτοῖς συμπράξειν ἔμελλον. Ἅμα δὲ
[2, 12]	ἐξετράχυνε τὸ πλῆθος, τὴν δ'	ἐπιοῦσαν	ἐξετάσειν τὸν Οὐέττιον ἀνεβάλλοντο. Καὶ
[2, 147]	ὅπλα δ' ἠπείλησαν ἐς τὴν	ἐπιοῦσαν	οἴσειν. ~Καὶ οἱ μὲν σφαγεῖς
[2, 105]	τοιοῦδε τείχους ηὐλίσαντο. Τῆς δ'	ἐπιούσης	ἑάλω μὲν ἡ πόλις, τῶν
[2, 3]	Βηστίου δημηγορίᾳ, νυκτὸς αὐτίκα τῆς	ἐπιούσης,	ἑτέρους ἐν δυώδεκα τόποις ἐμπιπράναι
[2, 50]	ὦ ἄνδρες, ὑπὲρ ἐλευθερίας τοῖς	ἐπιοῦσι	πολεμοῦντες, οὐ τὰ οἰκήματα πόλιν,
[2, 65]	ᾧ δὴ καὶ πολὺ προῦχεν,	ἐπιπέμπειν	Καίσαρι καὶ ἐνοχλεῖν θαλασσοκρατοῦντας ἀλωμένῳ
[2, 11]	τοῦ Στησίου Διός, Κάτων δ'	ἐπιπεμφθεὶς	ὤσατο μὲν ὡς νέος ἐς
[2, 38]	ἐν Κορφινίῳ Λεύκιον Δομίτιον τὸν	ἐπιπεμφθέντα	οἱ τῆς ἀρχῆς εἶναι διάδοχον
[2, 12]	μέσον ἐσδραμὼν μετὰ ξιφιδίου γυμνοῦ,	ἐπιπεμφθῆναι	ἔφη πρός τε Βύβλου καὶ
[2, 56]	παρ' αὐτὸ ἐστρατοπέδευσεν. Ναῦς τε	ἐπιπέμψας	Ὤρικον αὖθις εἷλε καὶ τὴν
[2, 105]	δένδρον ἐκαθέζετο καὶ τῶν ζητητῶν	ἐπιπεσόντων	οὐκ ἀγεννῶς αὐτοὺς ἀμυνόμενος κατεκόπη.
[2, 88]	νομίσας οἱ τὸν Καίσαρα ἐπίτηδες	ἐπιπλεῖν	τὰς χεῖρας ὤρεγεν ἐς αὐτόν,
[2, 46]	ἐμπόρους ἀκατίῳ διαπλεύσας ἐδεῖτο αὐτῶν	ἐπιπλεῦσαί	τε καὶ τὸν στρατὸν ἀναλαβεῖν.
[2, 46]	τὰ σὺν Κουρίωνι ἐς Αιβύην	ἐπιπλεύσαντα	Ῥωμαίων δύο τέλη διώλετο ἅπαντα
[2, 52]	τῆς θαλάσσης ἀλιμένου, μετὰ χειμῶνα	ἐπιπλευσεῖσθαι	τὸν Καίσαρα ὕπατόν τε ὄντα
[2, 59]	Ἀπολλωνίαν μὲν παρέπλευσεν, ἱστίοις μεστοῖς	ἐπιπνέοντος	ἀνέμου· χαλάσαντος δὲ τοῦ πνεύματος
[2, 101]	δεῖξαι, σφόδρα ἔτι πρὸς πάντων	ἐπιποθούμενον.	Ὁ δὲ δῆμος ἐπὶ μὲν
[2, 28]	γὰρ αὐτῷ τὴν στρατείαν καὶ	ἐπίπονον	κατὰ ἐθνῶν μαχιμωτάτων γεγονέναι καὶ
[2, 97]	σημεῖα ἐπίκεινται. ~Μακρᾶς δὲ καὶ	ἐπιπόνου	κατὰ πάντα τὰ μέρη τῆς
[2, 66]	ταφρείας ἢ περιτειχίσεις ἢ σιτολογίας	ἐπιπόνους	ἀσθενέστεροι διὰ γῆρας· ὅλως τε
[2, 99]	ἐνέθηκαν ἔνδον καὶ τὰς πληγὰς	ἐπιρράψαντες	ἐπέδησαν. Ὁ δὲ ἀνενεγκὼν αὖθις
[2, 124]	ἐδεδοίκεσαν καὶ τὴν ἄλλην βουλὴν	ἐπιρρέπουσαν	ἐς ἐκείνους, Δέκμον τε μάλιστα,
[2, 140]	χαρίσασθέ μοι καὶ ἐπισημήνασθε ἑαυτούς.	~Ἐπισημηναμένων	δὲ πολλῶν Εὖ γε, εἶπεν,
[2, 139]	οἰκισθησομένων πάρεστε, χαρίσασθέ μοι καὶ	ἐπισημήνασθε	ἑαυτούς. ~Ἐπισημηναμένων δὲ πολλῶν Εὖ
[2, 27]	κατάφωρος, εἰσηγεῖτο βαρυτάτας ὁδῶν πολλῶν	ἐπισκευάς	τε καὶ κατασκευὰς καὶ αὑτὸν
[2, 133]	δ' οὖν μηδὲ ἐπακούσεται ῥᾳδίως,	ἐπισκέψασθε	νῦν αὐτὰ καὶ συναριθμεῖτε κατά
[2, 149]	οὐ περιοίσειν προύλεγεν· ὁ δ'	ἐπισκώπτων	αὐτὸν ἔφη περὶ τὴν ἕω·
[2, 37]	τῶν ὑπάτων, Φαώνιος μὲν Πομπήιον	ἐπισκώπτων	τοῦ ποτὲ λεχθέντος ὑπ' αὐτοῦ,
[2, 117]	τε ἱμάτιον ἀπὸ τοῦ Κίμβερος	ἐπισπάσας	καὶ τῆς χειρὸς τοῦ Κάσκα
[2, 115]	συλλαλοῦντας ἀλλήλοις τῶν τις βουλευτῶν	ἐπισπάσας,	Ποπίλιος Λαίνας, ἔφη συνεύχεσθαι περὶ
[2, 57]	τὸ ῥεῦμα ἀνέκοπτεν, ὁ μὲν	ἐπισπερχόντων	αὐτὸν τῶν θεραπόντων ἐβιάζετο καὶ
[2, 62]	τοῖς πολεμίοις, εἰ τὸν νικᾶν	ἐπιστάμενον	εἶχον. ~Ὁ δὲ Πομπήιος τήν
[2, 6]	πολλοῦ σφίσιν ἐκείνης τῆς ἡμέρας	ἐπιστάντος·	~Κατιλίναν δὲ ἐς δισμυρίους τε
[2, 21]	δὲ Μίλων μετὰ τῶν θεραπόντων	ἐπιστὰς	ἔτι ἔμπνουν ἢ καὶ νεκρὸν
[2, 78]	καὶ οἱ κήρυκες καὶ οἱ	ἐπιστάται	περιθέοντες ἤπειγον. Οἱ δὲ σοβαρῶς
[2, 27]	τε καὶ κατασκευὰς καὶ αὑτὸν	ἐπιστάτην	αὐτῶν ἐπὶ πενταετὲς εἶναι, εἰδὼς
[2, 136]	διαθηκῶν ἐγώ· καὶ οὔποτε ἃ	ἐπιστεύθην	προδώσω, πρὶν κἀμέ τις ἐπανέλῃ.
[2, 154]	μαντευμάτων. ~Ἐγένοντο δὲ καὶ ἐς	ἐπιστήμην	τῆς ἀρετῆς, τῆς τε πατρίου
[2, 79]	ὁ δὲ Καῖσαρ ἐν ταῖς	ἐπιστολαῖς	καταμέμφεται· τάς τε γὰρ πληγὰς
[2, 58]	Εἰ δ' οἱ τρεῖς ἀποκνοῖεν,	ἐπιστολὴ	πρὸς τὸν στρατὸν αὐτὸν ἐγέγραπτο
[2, 32]	ἐπέστελλε τῇ βουλῇ, καὶ τὴν	ἐπιστολὴν	ὁ Κουρίων, τρισὶν ἡμέραις τριακοσίους
[2, 110]	Παρθυαίους, εἰ μὴ βασιλεὺς αὐτοῖς	ἐπιστρατεύσειε.	Καί τινες ἀπὸ τοῦδε ἐτόλμων
[2, 130]	Ἐς δὲ τοὺς ἐπεξιέναι παρακαλοῦντας	ἐπιστραφεὶς	ἐπῄνει μὲν ὡς εὐορκότερα καὶ
[2, 85]	ἄρα διδασκαλίαν οὐ συνεδρεύοντα αὐτοκράτορι,	ἐπιστραφεὶς	ἐς αὐτὸν εἶπεν· Ἆρά σε
[2, 131]	πρὸς δὲ τοὺς ἀμύνειν ἀξιοῦντας	ἐπιστραφείς	ὁ μὲν Καῖσαρ ἡμῶν, ἔφη,
[2, 117]	καταδραμὼν ἀπὸ τοῦ θρόνου καὶ	ἐπιστραφεὶς	τὸν Κάσκαν εἵλκυσε σὺν βίᾳ
[2, 95]	παρὰ τὴν φυγὴν ἐγχρίμπτων ἅπασιν	ἐπιστρέφειν	αὐτοὺς καί τινα τῶν τὰ
[2, 117]	καθάπερ θηρίον ἐς ἕκαστον αὐτῶν	ἐπιστρέφεσθαι,	μετὰ δὲ τὴν Βρούτου πληγήν,
[2, 63]	νίκῃ καλῇ· κατά τε σφᾶς	ἐπιστρεφόμενοι	πρὸς ἀλλήλους ἰλαδὸν κατὰ μέρη
[2, 144]	ἐς τὸ σῶμα τοῦ Καίσαρος	ἐπιστρέφων	ἐν παραβολῇ τοῦ λόγου τὸ
[2, 153]	παρεκάλουν οἱ Χαλδαῖοι τὴν εἴσοδον	ἐπισχεῖν	ἐν τῷ παρόντι. Τοῦ δὲ
[2, 35]	παρόντας εἶπεν ἀνενεγκών· Ἡ μὲν	ἐπίσχεσις,	ὦ φίλοι, τῆσδε τῆς διαβάσεως
[2, 138]	ὁ Καῖσαρ ἦν ἅπασιν ἐξ	ἐπιτάγματος	καὶ οὐδὲ κόρος αὐτῷ τοῦ
[2, 144]	ἄξιον, ὦ πολῖται, τοσοῦδε ἀνδρὸς	ἐπιτάφιον	ἔπαινον παρ' ἐμοῦ μᾶλλον, ἑνὸς
[2, 143]	μεθῆκεν, ἀλλὰ ἡἡρημένος εἰπεῖν τὸν	ἐπιτάφιον	οἷα ὕπατος ὑπάτου καὶ φίλος
[2, 115]	ἔχουσι κατὰ νοῦν, καὶ παρῄνει	ἐπιταχύνειν.	Οἱ δὲ ἐθορυβήθησαν μέν, ὑπὸ
[2, 145]	ὅτῳ δὴ μάλιστα τὴν φωνὴν	ἐπιτείνας	καὶ τὴν χεῖρα ἐς τὸ
[2, 134]	ἐκ τῶν νόμων τοῖς τυράννοις	ἐπιτέτακταἰ	περιόψεσθαι νομίζετε τοὺς ἐστρατευμένους αὐτῷ;
[2, 23]	ἀναλαβεῖν ἔλεγεν ἐς ἀκριβῆ διόρθωσιν	ἐπιτετριμμένης	ἐκ πολλοῦ τῆς πολιτείας. ~Τοιαῦτα
[2, 88]	καὶ νομίσας οἱ τὸν Καίσαρα	ἐπίτηδες	ἐπιπλεῖν τὰς χεῖρας ὤρεγεν ἐς
[2, 19]	ἀσυνταξίας γενέσθαι, Πομπηίου πάνθ' ὑπερορῶντος	ἐπίτηδες,	ἵνα ἐν χρεία γένοιντο δικτάτορος.
[2, 52]	διαθήσεσθαἰ τοῖς μὲν ναυάρχοις προσέταττεν	ἐπιτηρεῖν	τὴν θάλασσαν, τὸν δὲ στρατὸν
[2, 137]	κρημνόν, οἳ τὰ καθ' ἑαυτοὺς	ἐπιτρέπομεν	ὑμῖν. Ἀλλὰ τὸ Κίννα πάθος,
[2, 138]	ἐπάγεσθαι δίκην ἔτι οὖσι δημάρχοις	ἐπιτρέπουσιν·	ὁ δὲ Καῖσαρ αὐτοὺς ἐξήλασεν,
[2, 8]	ἔχων ἐσέπεμπε τῇ βουλῇ δεόμενος	ἐπιτρέψαι	οἱ τὴν παραγγελίαν ἀπόντι ποιήσασθαι
[2, 89]	δ' αὐτὸν οἱ τοῦ βασιλέως	ἐπιτροπεύοντες,	ἔτι τοῦ βασιλέως ἀμφὶ τὸ
[2, 149]	ἄγων ἕκτον ἐπὶ πεντήκοντα, ἀνὴρ	ἐπιτυχέστατος	ἐς πάντα καὶ δαιμόνιος καὶ
[2, 83]	ἐπέβη σμικροῦ καὶ νεὼς παραπλεούσης	ἐπιτυχὼν	ἐς Μιτυλήνην διέπλευσεν· ὅθεν τὴν
[2, 67]	καὶ τῶν ἐπ' ἀξιώσεως αὐτὸν	ἐπιτωθαζόντων	ἐς φιλαρχίαν ὡς ἑκόντα βραδύνοντα,
[2, 153]	καὶ ἐπὶ τοῦτο ἐκπλέοντά φασιν	ἐπιτωθάσαι	τοῖς Χαλδαίοις, ὅτι σῶος ἐς
[2, 121]	Ὧδε δὲ αὐτοῖς ἔχουσι πρῶτος	ἐπιφαίνεται	Κίννας στρατηγός, οἰκεῖος ὢν ἐξ
[2, 88]	σὺν τῷ μέρει τῶν τριήρων	ἐπιφαίνεται	μεσοποροῦντι, πρὸς Φαρνάκην ἐπειγόμενος. Καὶ
[2, 6]	καὶ μηδὲν ἀνήκεστον ἐς ἄνδρας	ἐπιφανεῖς	ᾖ πρὸ λόγου καὶ δίκης
[2, 17]	μέρος ἀπήντων καὶ οἱ ἄλλως	ἐπιφανεῖς	ὅσοι τε ἐς ἡγεμονίας ἐθνῶν
[2, 62]	τοῦτον περίφοβον, ὡς Πομπηίου μακρόθεν	ἐπιφανέντος	μήτε στῆναι περὶ τὰς πύλας
[2, 98]	ναῦς ἐδίδου τοῖς αἰτοῦσι τῶν	ἐπιφανῶν·	αὐτὸς δ' εὐσταθῶς ὑπέμενε καὶ
[2, 64]	παθήματα γενναῖα καὶ νεκροὺς τῶν	ἐπιφανῶν	γερόντων ἐν ἰατρείῳ φανῆναι, κυλίκων
[2, 82]	καλουμένων ἱππέων ἀμφὶ τεσσαράκοντα τῶν	ἐπιφανῶν·	ἐκ δὲ τῆς ἄλλης στρατιᾶς
[2, 87]	Πομπηίου, καὶ ὅσοι ἄλλοι τῶν	ἐπιφανῶν	ἐκ τοῦ κατὰ Φάρσαλον ἔργου
[2, 105]	καὶ Λαβιηνοῦ καὶ ἑτέρων ἀνδρῶν	ἐπιφανῶν	ἐκομίσθησαν αἱ κεφαλαὶ Καίσαρι. Πομπήιος
[2, 3]	διαστημάτων φρουραῖς διελάμβανε καὶ τῶν	ἐπιφανῶν	ἐξέπεμπε πολλοὺς ἐς πάντα τὰ
[2, 85]	αὐτόν οἱ παραγενέσθαι μηδὲ τῶν	ἐπιφανῶν	τινας πέμψαι· τοσοῦτο δ' ἐκ
[2, 7]	οὐδ' ἄλλος οὐδεὶς τῶν συνόντων	ἐπιφανῶν	φυγεῖν ἠξίωσεν, ἀλλ ἐσδραμόντες ἐς
[2, 93]	καὶ τῶν φίλων αὐτὸν παρακαλούντων	ἐπιφθέγξασθαί	τι πρὸς αὐτοὺς ἄλλο καὶ
[2, 14]	δεδιώς, μὴ καὶ φίλος ὢν	ἐπιφθονήσειε	τῷ μεγέθει τῆς εὐδαιμονίας, τοὺς
[2, 48]	εἴτε παραιτησάμενος τὴν ἀρχὴν ὡς	ἐπίφθονον	εἴτε οὐ χρῄζων, ἄρξας ἐπὶ
[2, 110]	καὶ τὴν ἔξοδον ὅλως ἐπετάχυνεν,	ἐπίφθονος	ὢν ἐν τῇ πόλει. ~Ἐξιέναι
[2, 150]	ἔθνη, οὕτω δή τι Ῥωμαίοις	ἐπίφοβα,	ὡς νόμῳ τῷ περὶ ἀστρατείας
[2, 88]	Καίσαρος εὐτυχίας περιπύστου δὴ καὶ	ἐπιφόβου	τότε οὔσης ἐξεπλάγη καὶ νομίσας
[2, 65]	οἰκείας καὶ ἡγεμονίδος γῆς αὖθις	ἐπιχειρεῖν	Καίσαρι. Ὁ δὲ καὶ ταῦτα
[2, 153]	τοῦτο μὲν ἐνδοῦναι λέγεται καὶ	ἐπιχειρῆσαι	περιοδεῦσαι, λίμνῃ δὲ καὶ ἕλει
[2, 17]	ἡγεμονίαν ὧν εἶχεν ἐθνῶν, ἄλλην	ἐπιψηφισθῆναι	πενταετίαν. Ὧδε μὲν ἀπ' ἀλλήλων
[2, 35]	κύβος ἀνερρίφθω. Δρόμῳ δ' ἐντεῦθεν	ἐπιὼν	Ἀρίμινόν τε αἱρεῖ περὶ ἕω
[2, 138]	εἰς δουλείαν εἰργάζετο ὁ Καῖσαρ,	ἐπιωρκήσαμεν·	εἰ δὲ οὔτε τὰς ἀρχὰς
[2, 98]	ἔφη χρήσεσθαι προσιόντων, ἂν νυκτὸς	ἐπίωσι;	Τῶν δὲ αὐτὸν παρακαλούντων μηδὲν
[2, 84]	διὰ τάδε ἐς τὴν Αἴγυπτον	ἔπλει·	ἄρτι δ' ἐκπεσούσης ἀπ' Αἰγύπτου
[2, 87]	Κάσσιος μὲν ἐς τὸν Πόντον	ἔπλει	πρὸς Φαρνάκην ὡς ἀναστήσων αὐτὸν
[2, 57]	ποταμὸν ὁ κυβερνήτης εἰρεσίᾳ βιαζόμενος	ἔπλει·	ὡς δ' ἐπὶ τὰς ἐκβολὰς
[2, 87]	δὲ καὶ Κάτων ἐς Λιβύην	ἔπλεον,	Οὐάρῳ τε πίσυνοι καὶ τῷ
[2, 19]	ἢ δωροδοκεῖν ἀναισχύντως τότε μάλιστα	ἐπλεόνασεν,	ὅ τε δῆμος αὐτὸς ἔμμισθος
[2, 86]	Τῷ ναοῖς βρίθοντι πόση απάνις	ἔπλετο	τύμβου. Χρόνῳ δὲ τὸν τάφον
[2, 117]	διωθιζόμενοι μετὰ τῶν ξιφῶν ἀλλήλους	ἔπληξαν.	~Ἐκτελεσθέντος δὲ τοῖς φονεῦσι τοσοῦδε
[2, 117]	καὶ Κάσσιος ἐς τὸ πρόσωπον	ἔπληξε	καὶ Βροῦτος ἐς τὸν μηρὸν
[2, 25]	τῆς βουλῆς μάλιστα ἐς αὐτὸν	ἐποίει,	ζήλῳ τε τοῦ Καίσαρος ἐς
[2, 81]	τοῦ Καίσαρος ἑστάναι τε ἀκινδύνως	ἐποίει,	καὶ παραδραμόντων τῶν πολεμίων διεσκίδνη
[2, 108]	παλαιοῦ· τήν τε ὀργὴν ὀξεῖαν	ἐποίει	τὸ μηδ' ἀναμεῖναι τῆς ἀρχῆς
[2, 25]	ἐς τὸ λοιπὸν τοῦ ἔτους	ἐποιεῖτο.	Καὶ μετὰ τοῦθ' ἑτέρων ἐς
[2, 49]	πάντα τὸν χρόνον τόνδε ναῦς	ἐποιεῖτο	καὶ στρατὸν αἰεὶ πλείονα καὶ
[2, 140]	εἶπεν, ὦ ἄνδρες, τοῖς ἄλλοις	ἐποιήσατε	συνελθόντες. Χρὴ δὲ ὑμᾶς, τὰ
[2, 107]	Σύλλας ἐς ἴσον αὐτῷ δυναστεύσας	ἐποίησεν.	~Ἀλλὰ τοῦδε μὲν ἐσφάλησαν, εἰκόνα
[2, 100]	τὴν Ἰόβα Καῖσαρ ὑποτελῆ Ῥωμαίοις	ἐποίησεν,	αὐτῇ Σαλούστιον Κρίσπον ἐγκαταστήσας. Ἰτυκαίοις
[2, 26]	βραχεῖ διαστήματι χρόνου, καὶ δῆλον	ἐποίησεν,	ὅτι χρὴ μετὰ τὸν χρόνον
[2, 61]	καὶ μάταια τὰ ἔργα ἀλλήλοις	ἐποίουν.	Γίγνεται δ' αὐτοῖς ἀγὼν εἷς
[2, 11]	Καίσαρος ἰσχύος τε καὶ παρασκευῆς	ἐποίουν,	ἐπενόουν δ' ὅμως Βύβλον ἐνίστασθαι
[2, 141]	ἐκεῖνοι μὲν ὑμᾶς ἐξεπίτηδες ἐχθροὺς	ἐποίουν	τοῖς ὁμοεθνέσιν ὑπὲρ τοῦ σφετέρου
[2, 142]	καὶ μάλιστα φιλοδήμους ἐν θαύματι	ἐποιοῦντο,	καὶ ἐς εὔνοιαν πρὸς αὐτοὺς
[2, 16]	ἔπαθε, δίκας δὲ καὶ πράγματα	ἐποίσειν	τῷ Κλωδίῳ. Κικέρων μὲν δὴ
[2, 128]	ἀξιῶ κρῖναι· καὶ τὰ λοιπὰ	ἐποίσω.	~Ὁ μὲν δὴ τοιοῦτον αὐτοῖς
[2, 150]	τε τῶν Βρεττανῶν τοὺς κυβερνήτας	ἐποκέλλοντας	ἐκέλευε τὰς ναῦς περιαγνύναι. Καὶ
[2, 1]	Καῖσαρ καὶ Πομπήιος Μάγνος ἀλλήλοις	ἐπολέμησαν	καὶ Πομπήιον μὲν καθεῖλεν ὁ
[2, 42]	πρῶτα, μετὰ δὲ ἀγχωμάλως ἀλλήλοις	ἐπολέμουν	ἀμφὶ πόλιν Ἰλέρτην. Καὶ στρατοπεδεύων
[2, 38]	ἀμφ' αὑτὸν ἔχοντα τοὺς τετρακισχιλίους,	ἐπολιόρκει·	καὶ οἱ τὸ Κορφίνιον οἰκοῦντες
[2, 70]	ἐμοὶ δοκεῖ, πολλῶν ἀμφίλογα εἰπόντων	ἑπομένῳ	μάλιστα Ῥωμαίων τοῖς τὰ πιθανώτατα
[2, 35]	ἐπιβὰς ἤλαυνεν ἐς τὸ Ἀρίμινον,	ἑπομένων	οἱ τῶν ἱππέων ἐκ διαστήματος.
[2, 9]	Καίσαρα, συμπράξειν ἐς τὴν ὑπατείαν	ἐπομόσας·	ὁ δ' εὐθὺς αὐτῷ Κράσσον
[2, 23]	ἐνοχλεῖν ἐπ' ἀνδράσι τοσοῖσδε ἀξιολόγοις,	ἐπονομαζόντων	δὲ τοῖς ἄλλοις καὶ τὸν
[2, 69]	οἱ θεράποντες αὐτοῖς δαῖτα λαμπροτάτην	ἐπόρσυνον·	εἰσὶ δ' οἳ καὶ περὶ
[2, 48]	τὴν ἐκ τῶνδε τοῖς πιπρασκομένοις	ἐποῦσαν	εὐωνίαν, τὰς μὲν ἀποκοπὰς οὐκ
[2, 137]	τὸ μέλλον ἑκόντας, τί ἂν	ἔπραξαν	οἱ νῦν ἐπιβουλεύοντες ἡμῖν; Ἐγὼ
[2, 15]	~Τοσάδε μὲν δὴ Καῖσαρ ὑπατεύων	ἔπραξε	καὶ τὴν ἀρχὴν ἀποθέμενος ἐπὶ
[2, 60]	ἀπέκοψε. Καὶ ὁ μὲν τάδε	ἔπρασσεν	ἀπογιγνώσκων ἑαυτοῦ καὶ τοῦ φρουρίου.
[2, 17]	Πάντα γὰρ ἤδη διὰ τούτου	ἐπράσσετο	στρατιᾶς τε πολλῆς οὕνεκα καὶ
[2, 20]	ἔργῳ δ' ἐς αὐτὴν πάντα	ἔπραττεν	ἀφανῶς καὶ τὴν ἀσυνταξίαν τῆς
[2, 87]	ἀνδρῶν ὑπάτων, οἳ κατ' ἀξίωσιν	ἐπρέσβευον	αὐτοῦ μόνην ἀρχὴν ἄρξαντος ἐν
[2, 26]	δὲ χιλίων καὶ πεντακοσίων ταλάντων	ἐπρίατο	μηδὲν αὑτῷ μήτε συμπράττειν μήτε
[2, 70]	τὰ πιθανώτατα λέγουσι δοκεῖ μυριάδας	ἑπτὰ	ἀνδρῶν Ἰταλῶν συμπεσεῖν ἀλλήλοις ἐς
[2, 103]	Καῖσαρ ἧκε μὲν ἀπὸ Ῥώμης	ἑπτὰ	καὶ εἴκοσιν ἡμέραις, βαρυτάτῳ στρατῶ
[2, 64]	ὑπερεῖδεν ἐκ καταφρονήσεως, μέχρι Καῖσαρ	ἑπτὰ	συντόνως ἡμέραις ὁδεύσας ἐστρατοπέδευσε περὶ
[2, 49]	τέλη καὶ ἱππέες ἀμφὶ τοὺς	ἑπτακισχιλίους.	Σύμμαχοι δ' ἐξ Ἰωνίας τε
[2, 70]	διπλάσιον, καὶ τούτων ἱππέες ἐς	ἑπτακισχιλίους.	Ὧδε μὲν τοῖς τὰ πιθανώτατα
[2, 23]	ἑαυτὸν ἐξαγαγόντος, ἐπεὶ τῶν ἐψηφισμένων	ἐπύθετο·	ὁ δὲ Πομπήιος δίκας προυτίθει
[2, 118]	ἵππαρχος ἐν ἀγορᾷ μὲν ὢν	ἐπύθετο	τοῦ γεγονότος, ἐς δὲ τὴν
[2, 30]	ὁ Κλαύδιος πανούργως διῄρει καὶ	ἐπυνθάνετο	αὐτῶν παρὰ μέρος, εἰ δοκεῖ
[2, 120]	Βρούτου τὴν τότε βασιλείαν καθαιροῦντος	ἐπυνθάνοντο	γενέσθαι· καὶ οὐ συνίεσαν δύο
[2, 7]	ἀπ' ἀρχῆς ἅμα ταῖς ἄλλαις	ἐπωνυμίαις,	ἀλλὰ σὺν χρόνῳ μόλις ἥδε,
[2, 108]	τῆς κολάσεως περὶ τῆς βασιλικῆς	ἐπωνυμίας	ἦν, ἥ τε τῶν δημάρχων
[2, 39]	ἐμβαλεῖν ἐς τὸ πέλαγος, ἵνα	ἐπώνυμον	αὐτοῦ γένοιτο. Χρόνῳ δὲ τῆς
[2, 19]	μεσεγγύημα ταλάντων ὀκτακοσίων ὑπὲρ τῆς	ἐπωνύμου	γενόμενον ἀρχῆς. Οἵ τε ἀνὰ
[2, 24]	δείσειαν οἱ δικασταί, αὐτὸς αὐτοὺς	ἐπώπτευε	στρατιὰν περιστησάμενος. Καὶ πρῶτοι μὲν
[2, 72]	αὐτῶν τὴν στρατιὰν ἑκάτερος συναγαγὼν	ἐπώτρυνε,	Πομπήιος μὲν τοιάδε λέγων· Ὑμεῖς,
[2, 112]	εἶναι, Σερουιλίας τῆς Κάτωνος ἀδελφῆς	ἐρασθείσης	τοῦ Καίσαρος, ὅτε ὁ Βροῦτος
[2, 61]	καὶ ἀντῳκοδόμει· καὶ μάταια τὰ	ἔργα	ἀλλήλοις ἐποίουν. Γίγνεται δ' αὐτοῖς
[2, 146]	ἐς αὐτὸν ᾖδοντο καὶ τὰ	ἔργα	αὖθις αὐτοῦ καὶ τὸ πάθος
[2, 145]	μὲν οὐδενός, ἀλλά του δαιμόνων	ἔργα	εἶναι. Καὶ χρὴ τὸ παρὸν
[2, 104]	πόνῳ τῷδε πολλὰ καὶ λαμπρὰ	ἔργα	μιῆναι, καὶ τοὺς στρατιώτας ἐπιθέων
[2, 79]	ἦν ἔτι τραυμάτων καὶ φόνων	ἔργα	πολλὰ καὶ ποικίλα· βοὴ δὲ
[2, 140]	ἐπὶ Κελτοῖς καὶ Βρεττανοῖς ὑμῶν	ἔργα	σβέσει, ὑπὲρ τούτων ὑμῖν ἐστι
[2, 28]	βουλῇ σὺν τέχνῃ, τά τε	ἔργα	τοῦ Καίσαρος ἐπαινῶν καὶ τὰ
[2, 30]	κερδῶν, ὅσα πόλεμος τοῖς νικῶσιν	ἐργάζεται	καὶ ὅσα παρὰ Καίσαρος ἄλλα
[2, 119]	βουλῆς τῷ δήμῳ μόνῳ χρώμενος	ἐργάσαιτό	τι δεινὸν αὑτούς. ~Οὕτω δ'
[2, 33]	μήτε τινὰ σφαγὴν μήτε μύσος	ἐργασάμενοι.	Ταῦτα δ' εἰπὼν ἐξέτρεχεν ὥσπερ
[2, 91]	κατηρείφθη. ~Τοσάδε μὲν δὴ Καῖσαρ	ἐργασάμενος	ἐν Ἀλεξανδρεία διὰ Συρίας ἐπὶ
[2, 33]	λέγων, ὅτι καὶ σφᾶς τοσάδε	ἐργασαμένους	ἡγοῦνται πολεμίους καὶ τοιούσδε ἄνδρας
[2, 64]	τότε ἂν ὁ Πομπήιος ἐπελθὼν	ἐργάσασθαί	τι λαμπρόν, εἰ μὴ διώκειν
[2, 122]	δῆμον ἐξώτρυνον ὅμοια τοῖς προγόνοις	ἐργάσασθαι	τοῖς καθελοῦσι τοὺς βασιλέας, οὐκ
[2, 71]	δοκεῖ Πομπήιος τόδε μάλιστα ἀφρόνως	ἐργάσασθαι,	τῶν μὲν νεῶν καταφρονήσας, αἷς
[2, 134]	Τί δὲ τὸν δῆμον αὐτὸν	ἐργάσεσθαι;	Τί δὲ τοὺς Ἰταλιώτας; Πόσον
[2, 6]	σφῶν αὐτῶν καὶ περὶ ἐκείνων	ἐργάσηταί	τι ἄτοπον, ἔπεισαν ὡς αὐτοφώρων
[2, 132]	Ἀσεβὲς μέν, ἔφη, καὶ παράνομον,	ἐργάσομαι	δὲ ὅμως, ὃ βούλεσθε. Καὶ
[2, 124]	Κατὰ μὲν ἔχθραν ἰδίαν οὐδὲν	ἐργασόμεθα·	ἕνεκα δὲ τοῦ μύσους καὶ
[2, 5]	αὐτός, οἶμαι, πολλὰ τῶν κυρουμένων	ἐργασόμενος	καὶ ἐκ τοῦδε εὐβουλότερόν τε
[2, 149]	γενόμενος ἑνὶ σχεδὸν ἢ δύο	ἔργοις	ἕκαστον πόλεμον ἐξήνυσε, τῆς μὲν
[2, 47]	αὐτοῦ μοι συνομόσαντες ἐν μέσοις	ἔργοις	ἡμᾶς ἀπολείπετε καὶ τοῖς ἄρχουσιν
[2, 44]	μὲν ἐπὶ πᾶσι τοῖς μεγίστοις	ἔργοις	προσίεντο, νῦν δ' ὅρον εἶναι
[2, 51]	χορηγοῦσιν. Ἴτε οὖν ἐπὶ τὸ	ἔργον	ἀξίως τῆς τε πατρίδος καὶ
[2, 71]	σφῶν κατεκράτησαν καὶ ἐς τὸ	ἔργον	ἀπειροπολέμως ἐτράποντο. ~Ἀλλὰ τάδε μὲν
[2, 9]	ἀπολιπὼν τῷ Πομπηίῳ, διεκώλυεν, ἴδιον	ἔργον	ἀποφαίνων τὸ Μιθριδάτειον. Καὶ Λευκόλλῳ
[2, 80]	μὴ συνέλθοιεν αὖθις μηδὲ τὸ	ἔργον	γένοιτο μάχης μιᾶς, ἀλλὰ παντὸς
[2, 15]	ἐνοχλεῖν αἰδούμενος, ὥστε αὐτῷ τὸ	ἔργον	διὰ τὴν ἀπρέπειαν ἀπὸ οἴκτου
[2, 11]	τοὺς Καίσαρος φίλους ἐπὶ τὸ	ἔργον·	Εἰ γὰρ οὐ δύναμαι πεῖσαι
[2, 53]	ὑμῖν ἐκφέρω δυνατώτατον ἐν πολέμοις	ἔργον	εἶναι τὸ ἀδόκητον· φιλότιμον δὲ
[2, 22]	Μίλων μὲν οὐ βουλεῦσαι τὸ	ἔργον	εἰπών νοὐ γὰρ ἂν μετὰ
[2, 58]	δ' ἐπεμέμφοντο ὡς στρατιώτῃ πρέπον	ἔργον	εἰργασμένον, οὐ στρατηγῷ. Ὁ δ'
[2, 15]	ἀνέλοι. Ὁ δ' ἐς τὸ	ἔργον	ἐκεῖνο γενναιοτάτῳ λήματι κεχρημένος ἀσθενέστατος
[2, 84]	ὢν τοῦ παιδός, ἀθέμιστον εἰσηγεῖτο	ἔργον,	ἐνεδρεῦσαι καὶ κτεῖναι Πομπήιον ὡς
[2, 144]	ἐν παραβολῇ τοῦ λόγου τὸ	ἔργον	ἐπεδείκνυ. Ἐπεφθέγγετο δέ πού τι
[2, 95]	νικήσων, ὅτε βούλεται, διέλυε τὸ	ἔργον	ἐπειπὼν τοῖς ἀμφ' αὐτόν· Μὴ
[2, 7]	δυσχερῶς ἐκράτησεν ἀνδρὸς ἐμπλήκτως ἀλλόκοτον	ἔργον	ἐπὶ νοῦν λαβόντος τε καὶ
[2, 69]	ἀνδρὶ μεγαλουργῷ καὶ παρὰ πᾶν	ἔργον	ἐς ἐκείνην τὴν ἡμέραν εὐτυχεστάτῳ
[2, 88]	ἔγωγε αἰτίαν ἑτέραν ὁρῶ οὐδὲ	ἔργον	ἕτερον ἡγοῦμαι τύχης ἐν ἀπόρῳ
[2, 95]	ἄλλο μέρος τῆς Καίσαρος τύχης	ἔργον	ἐφαίνετο κρατησάντων ἄν, ὡς ἐδόκει,
[2, 30]	οὔτε παρασκευὴν ὡς ἐς τοσοῦτον	ἔργον	ἤγειρεν. Ἡ βουλὴ δὲ γνώμην
[2, 42]	οὐδέν τε ἀλλ' ἢ πολιορκίας	ἔργον	ἦν, μέχρι θέρους ἐπελθόντος ὁ
[2, 113]	τὴν ἐλευθερίαν ὡς σὸν προγονικὸν	ἔργον;	Οἱ μὲν δὴ τάδε ἄρα
[2, 21]	κινδυνεύσων ἐξ ἅπαντος, ἠξίου τὸ	ἔργον	οὐκ ἀτελὲς καταλιπεῖν. Περιαγγελθέντος δ'
[2, 126]	ἐκώλυσε. Τοῦτο μὲν δὴ πρῶτον	ἔργον	παρρησίας ἦρξεν ἐπὶ τῷ Καίσαρι,
[2, 34]	οὔποτε αὐτὸν ὁρμήσειν ἐπὶ τηλικοῦτον	ἔργον	σὺν ὀλίγοις προσέτασσε Πομπηίῳ τρισκαίδεκα
[2, 114]	προμάθοιεν, προθύμως, ὅτε ἴδοιεν τὸ	ἔργον,	συνεπιληψομένων, ὃ καὶ περὶ Ῥωμύλον
[2, 22]	κατὰ ἀνόπλων ἐς ἁρπαγὰς ἐτράποντο·	ἔργον	τε οὐδὲν αὐτοῖς ἀπῆν, ἀλλὰ
[2, 46]	ἐς τὰ οἰκεῖα ἀνέστρεφε, μέγιστον	ἔργον	τόδε Πομπηίῳ καταλογιζόμενος. ~Καὶ τῶν
[2, 74]	καὶ ἄκοντα χωρεῖν ἐπὶ τὸ	ἔργον,	τύχῃ τε παρακμάζοντα ἤδη καὶ
[2, 127]	οἱ δὲ καθαρώτεροι τὸ μὲν	ἔργον	ὡς ἄγος ἀπεστρέφοντο, αἰδοῖ δὲ
[2, 112]	τὸν νεανίαν ἐξέκαυσεν ἐπὶ τὸ	ἔργον	ὡς ἑαυτοῦ προγονικόν. ~Ἀκμάζοντος δ'
[2, 69]	καὶ καταφρονήσει χωροῦντες ἐπὶ τὸ	ἔργον	ὡς ἐπὶ ἕτοιμον. Ὧν γε
[2, 114]	ἐλέγετο συμβῆναι. Δόξειν τε τὸ	ἔργον,	ὥσπερ ἐκεῖνο καὶ τόδε ἐν
[2, 87]	ἐπιφανῶν ἐκ τοῦ κατὰ Φάρσαλον	ἔργου	διεπεφεύγεσαν, ἐπὶ Κερκύρας ἠπείγοντο πρὸς
[2, 66]	τῶν ὅλων συνενεχθῆναι δι' ἑνὸς	ἔργου,	δυνατώτερον δὲ καὶ ἀκινδυνοτερον ἐκτρῦσαι
[2, 62]	καὶ δεύτερον τόνδε καιρὸν ἐντελοῦς	ἔργου	μεθῆκεν. Ὃ καὶ τὸν Καίσαρά
[2, 119]	τινες χρησάμενοι ξιφίδια, οἳ τοῦ	ἔργου	μὴ μετασχόντες προσεποιοῦντο τὴν δόξαν,
[2, 22]	πυρὸς καὶ λίθων καὶ παντὸς	ἔργου	Μίλων. ~Ἡ βουλὴ δὲ συνῄει
[2, 20]	προσδοκίαν τήνδε λόγῳ μὲν ἐδυσχέραινεν,	ἔργῳ	δ' ἐς αὐτὴν πάντα ἔπραττεν
[2, 111]	ἐς ὄνομα μόνον αὐτοῖς διαφερούσης,	ἔργῳ	δὲ καὶ τοῦ δικτάτορος ὄντος
[2, 7]	γνώριμος ὤν, τότε καὶ ἐπὶ	ἔργῳ	διὰ στόματος ἦν καὶ σωτὴρ
[2, 61]	μάλιστα ἀνιαθεὶς ὁ Καίσαρ ἐπετόλμησεν	ἔργῳ	δυο χερεῖ τε καὶ παραλόγῳ,
[2, 105]	θάψαι, καὶ ὁ πόλεμος ἑνὶ	ἔργῳ	καὶ ὅδε παρὰ δόξαν ἐλέλυτο·
[2, 81]	ἕλοιεν, τὸν πόλεμον ἑνὶ τῷδε	ἔργῳ	κατωρθωκότες ἂν εἶεν. Τάς τε
[2, 92]	σφίσιν ἐπὶ τῷ κατὰ Φάρσαλον	ἔργῳ	λαβόντες οὔτε ἐννόμως ἔτι βραδύνοντες
[2, 22]	οἰκίας ἐφέροντο καὶ περιιόντες ἠρεύνων	ἔργῳ	μὲν τὰ εὔληπτα σφίσιν ἅπαντα,
[2, 141]	προεκινδυνεύσαμεν. Ὃ δ' ἐν τῷ	ἔργῳ	μόνον ἐστὶν ἐπίμεμπτον, ἰασόμεθα ἡμεῖς,
[2, 62]	καὶ τὸν πόλεμον ἑνὶ τῷδε	ἔργῳ	πάντα ἐξεργάσασθαι, εἰ μὴ Λαβιηνὸς
[2, 61]	Καὶ ὁ μὲν ἐνεχείρει τοσῷδε	ἔργῳ,	Πομπήιος δ' αὐτὸν ἀνταπετάφρευε καὶ
[2, 51]	καὶ προσεσομένῳ μᾶλλον, ἐπειδὰν τῶν	ἔργων	ἁψώμεθα. Ὅσα γὰρ εἰπεῖν ἐπὶ
[2, 116]	εἰπών, ὅτι χρῄζοι Καίσαρος ὑπὲρ	ἔργων	ἐπειγόντων, ἀνέμενεν αὐτὸν ἐπανελθεῖν ἀπὸ
[2, 9]	τούτῳ Πομπήιος, ἐκ τῶν Μιθριδατείων	ἔργων	ἐπὶ μέγα δόξης καὶ δυνάμεως
[2, 2]	τότε βίας ἀναλωκότας καὶ ὀρεγομένους	ἔργων	ὁμοίων, ἐς μὲν Φαισούλας τῆς
[2, 133]	αἰτοῦσιν ἓν ἐκ τῶν Καίσαρος	ἔργων	προύθηκα μέχρι νῦν, καὶ τοσούτους
[2, 112]	τοῦ πάλαι τοὺς βασιλέας ἐξελάσαντος	ἐρεθιζόμενος	καὶ ὀνειδιζόμενος μάλιστα ἐς τοῦτο
[2, 139]	ἡμᾶς καὶ ἐπὶ ταῖς κληρουχίαις,	ἐρεθίζοντες	ὑμᾶς. Εἰ δή τινες τῶν
[2, 28]	εὐπρέπειάν τε τῷ Πομπηίῳ καὶ	ἐρέθισμα	κατὰ τοῦ Καίσαρος, οὐκ ἀποδιδόντος
[2, 38]	προστιθεμένην οἱ προθύμως ἐδέχετο ἐς	ἐρέθισμα	τῶν ἄλλων, Δομίτιον δ' αὐτὸν
[2, 93]	ἐς τοὺς ὑπολοίπους πολέμους αὐτὸν	ἐρεῖν	τι καὶ περὶ τῶν δωρεῶν.
[2, 57]	Καίσαρος τύχην. Ἐκπλαγέντων δὲ τῶν	ἐρετῶν	καὶ τοῦ κυβερνήτου προθυμία τε
[2, 102]	εἴκοσι πρὸς εἴκοσι καὶ ναυμαχίαν	ἐρετῶν	τετρακισχιλίων, ἐπιβεβηκότων ἐς μάχην χιλίων
[2, 59]	εἴκοσι τοῦ Πομπηίου νῆες, ἐπ'	ἔρευναν	τῆς θαλάσσης ἀναχθεῖσαι, καθορῶσι τοὺς
[2, 58]	στρατιωτῶν ἐν μέσῳ τὸν ποταμὸν	ἐρευνωμένων,	ᾗ μάλιστα εἴη διαβατός, τῶν
[2, 99]	γαστέρα εὐρύνων ὄνυξι καὶ δακτύλοις	ἐρευνῶν	καὶ τὰ σπλάγχνα διαρρίπτων, μέχρι
[2, 22]	οὐ τοὺς Μίλωνος ἔτι φίλους	ἐρευνώντων,	ἀλλὰ τὸν ἐντυγχάνοντα ἀναιρούντων, ἀστὸν
[2, 79]	περιδραμεῖν τὰ λαιὰ τοῦ Πομπηίου	ἔρημα	ἱππέων γενόμενα καὶ πανταχόθεν ἀτρεμοῦντας
[2, 78]	τὸ ἐνταῦθα πεζὸν εὐθὺς ἱππέων	ἔρημον	γενόμενον ἐκυκλοῦντο οἱ τοῦ Καίσαρος
[2, 65]	πρὸς αὐτὸν οὖσαν καὶ πολεμίων	ἔρημον,	κρατυνάμενον δ' αὐτήν τε καὶ
[2, 17]	χειροτονίαν. Τῶν δ' ἀμφ' αὐτοὺς	ἔριδες	ἦσαν καὶ συνεπλέκοντο, μέχρι τις
[2, 10]	συνάρχειν· ~Καὶ εὐθὺς αὐτῶν ἦσαν	ἔριδές	τε καὶ ὅπλων ἐπ' ἀλλήλους
[2, 11]	ἀγορὰν δημηγοροῦντος ἔτι τοῦ Καίσαρος.	Ἔριδος	δὲ καὶ ἀταξίας γενομένης πληγαί
[2, 30]	ἐς τὸ συμφέρον ἀπὸ τῆς	ἔριδος	ἐπὶ τὴν τοῦ Κουρίωνος γνώμην
[2, 2]	ταχὺ καὶ μέγα φέρουσαν, ἀλλ'	ἔριδος	καὶ φθόνου μεστήν· χρήματα δ'
[2, 77]	ὅτι περὶ πρωτείων δύο ἄνδρε	ἐρίζοντε	ἀλλήλοιν αὐτώ τε κινδυνεύετον ἀμφὶ
[2, 137]	τούτων ἔχομεν εἰπεῖν, ἐν ὑμῖν	ἐροῦμεν,	ὦ πολῖται, μεθ' ὧν καὶ
[2, 148]	ἀρχὴν τὴν ἐπικρατοῦσαν ἔτι νῦν,	ἐρριζωμένην	ὑπ' ἐκείνου, μειζόνως ἐκρατύνατο καὶ
[2, 46]	τῶν χρημάτων ἐς τὴν θάλασσαν	ἐρρίπτουν.	Καὶ τάδε μὲν ἦν ἀμφὶ
[2, 30]	ἀγνοίας εἴτε διεφθαρμένοι, Καίσαρι δ'	ἔρρωτο	πᾶς ἀνὴρ εἰς προθυμίαν καὶ
[2, 39]	ἐπὶ μέρει τῆς γῆς, ἐξ	Ἐρυθείας	ἐπανιών· ὅθεν οἱ Δυρράχιοι τὸν
[2, 40]	ὑπολιπών· οἳ καὶ αὐτοὶ νυκτὸς	ἐρχομένης	ἐξέπλεον οὐρίῳ πνεύματι. Καὶ Πομπήιος
[2, 3]	καὶ φιλοτίμως ἐξέφερεν οἷα πρὸς	ἐρωμένην,	ὡς αὐτίκα δυναστεύσων. Ἤδη δὲ
[2, 3]	ἀφανὲς ἐμήνυε τῷ Κικέρωνι· ἧς	ἐρῶν	Κόιντος Κούριος, ἀνὴρ δι' ὀνείδη
[2, 2]	υἱὸν ἀνελεῖν δι' Αὐρηλίας Ὀρεστίλλης	ἔρωτα,	οὐχ ὑφισταμένης τῆς Ὀρεστίλλης παῖδα
[2, 65]	ὢν ἔτι πάθοι, μάλιστα δ'	ἐς	ἀγῶνα χρήσασθαι θαρροῦντι τῷ στρατῷ
[2, 138]	ἀνάγκης ὤμοσάν τε καὶ ἐπηράσαντο	ἐς	ἀεὶ ἔσεσθαι; Ποῦ δὲ οἱ
[2, 12]	αὐτοῖς τόν τε δῆμον ὥρκωσεν	ἐς	ἀεὶ κυρίους νομιεῖν καὶ τὴν
[2, 36]	τε πολλὰ δυσχερῆ προεσήμαινε τὴν	ἐς	ἀεὶ τῆς πολειτείας ἀναίρεσίν τε
[2, 46]	μὲν δὴ τὰ σὺν Κουρίωνι	ἐς	Αιβύην ἐπιπλεύσαντα Ῥωμαίων δύο τέλη
[2, 49]	Καί τι μέρος ἄλλο τῶν	ἐς	Αἴγυπτον ἐσβαλόντων μετὰ Γαβινίου, σύμπαντα
[2, 24]	καὶ ἀσεβείας, ὅτι χωρὶς ψηφίσματος	ἐς	Αἴγυπτον μετὰ στρατιᾶς ἐσέβαλεν ἀπαγορευόντων
[2, 94]	λαβόντας συνοικίζων καὶ ποιῶν ἀλλήλοις	ἐς	αἰεὶ πολεμίους, ἀλλὰ τὴν τοῦ
[2, 69]	ἡμέρα, ὁπότερος ἂν ἐπικρατήσῃ, μεγάλων	ἐς	αἰεὶ Ῥωμαίοις ἄρξει κακῶν, παρέτασσεν
[2, 137]	διαβαλλόντων ἡμᾶς ἐς ἐπιορκίαν καὶ	ἐς	αἰτίαν ἀπορίας εἰρήνης ἀσφαλοῦς. Ἃ
[2, 125]	Καίσαρος ἐξ ἐπικινδύνου τότε οἰκίας	ἐς	ἀκινδυνοτέραν τὴν Ἀντωνίου μεταφερούσης, εἴτε
[2, 83]	ἔτι τῇ Κράσσου συμφορᾷ, μηδ'	ἐς	ἀκρατεῖς βαρβάρους ἄγειν εὐπρεπῆ γυναῖκα
[2, 23]	περιλαμβάνεσθαι, πολὺ δὲ ἀναλαβεῖν ἔλεγεν	ἐς	ἀκριβῆ διόρθωσιν ἐπιτετριμμένης ἐκ πολλοῦ
[2, 89]	πολὺ τῆς γῆς ἀποσχών, προσέταξεν	ἐς	Ἀλεξάνδρειαν φέρεσθαι. Καὶ ὁ μὲν
[2, 59]	θαλάσσῃ κοίλῃ κακοπαθοῦσαι. Καὶ μόλις	ἐς	ἀλίμενα καὶ πετρώδη διερρίφησαν, δύο
[2, 77]	μέλλοντες ἔτι καὶ ὀκνοῦντες καὶ	ἐς	ἀλλήλους ἀποβλέποντες, ὁπότερος ἄρξει τῆς
[2, 78]	δακρῦσαι. ~Μέλλουσι δ' ἔτι καὶ	ἐς	ἀλλήλους ἀποβλέπουσιν ἡ ἡμέρα προύκοπτε.
[2, 19]	Καίσαρός τε καὶ Πομπηίου διοισομένων	ἐς	ἀλλήλους, ἀσυντάκτου μάλιστα καὶ χαλεπῆς
[2, 20]	γένοιντο δικτάτορος. ~Καὶ πολλοὶ τοῦτο	ἐς	ἀλλήλους διελάλουν, ὅτι μόνον ἂν
[2, 112]	ὁ Βροῦτος καὶ ὁ Κάσσιος	ἐς	ἀλλήλους διήριζον περὶ τῆς καλουμένης
[2, 69]	καὶ περὶ τῆς Καίσαρος ἀρχιερωσύνης	ἐς	ἀλλήλους ἤδη διήριζον. Ἅπερ ὁ
[2, 102]	ὠνίων, ἀλλ' ἐπὶ πράξεσι συνιόντων	ἐς	ἀλλήλους, καθὰ καὶ Πέρσαις ἦν
[2, 27]	Πομπηίῳ δοῖεν· ὄντων γὰρ αὐτῶν	ἐς	ἀλλήλους ὑπόπτων οὔπω τῇ πόλει
[2, 40]	ἢ τοῦ δήμου δόγμα φέρων	ἐς	ἀλλοτρίαν ἀρχὴν ἐμβάλλοι, ὧδε ἀπεκρίνατο·
[2, 97]	Καὶ τὸ τοῦ Καίσαρος κλέος	ἐς	ἄμαχον εὐτυχίαν ἐδοξάζετο, οὐδὲν ἔτι
[2, 149]	ὁ μὲν ἄνυδρόν τε πολλὴν	ἐς	Ἄμμωνος ὥδευεν ὥρᾳ καύματος, καὶ
[2, 14]	χρείας καὶ τὸν ἐχθρὸν εὐηργέτουν	ἐς	ἄμυναν ἑτέρου. Δοκεῖ δὲ καὶ
[2, 118]	ἀπέκλειον καὶ ἀπὸ τῶν τεγῶν	ἐς	ἄμυναν ἡτοιμάζοντο, Ἀντώνιός τε τὴν
[2, 151]	τὰ στρατόπεδα ὁμοίως πρόθυμα μὲν	ἐς	ἄμφω καὶ μετὰ εὐνοίας γενέσθαι
[2, 12]	Βύβλου καὶ Κικέρωνος καὶ Κάτωνος	ἐς	ἀναίρεσιν Καίσαρός τε καὶ Πομπηίου
[2, 118]	ἄγους ἐν ἱερῷ χωρίῳ καὶ	ἐς	ἄνδρα ἱερὸν καὶ ἄσυλον, φυγή
[2, 6]	δικαστήριον ὑπαχθῶσι, καὶ μηδὲν ἀνήκεστον	ἐς	ἄνδρας ἐπιφανεῖς ᾖ πρὸ λόγου
[2, 77]	ὄντες καὶ πολλὰ συμπράξαντες ἀλλήλοις	ἐς	ἀξίωμα καὶ δύναμιν, ξίφη νῦν
[2, 74]	ἤδη καὶ νωθῆ καὶ βραδὺν	ἐς	ἅπαντα γεγενημένον καὶ οὐδὲ στρατηγοῦντα
[2, 13]	κυνηγέσια θηρίων ὑπὲρ δύναμιν, δανειζόμενος	ἐς	ἅπαντα καὶ τὰ πρότερα πάνθ'
[2, 13]	ὄντες ἐν μέσῳ, δυνατώτατοι δὲ	ἐς	ἅπαντα περιουσίας τε οὕνεκα καὶ
[2, 37]	ἐς Καίσαρα διαλλακτάς. ~Ἀντιπραττόντων δ'	ἐς	ἅπαντα τῶν ὑπάτων, Φαώνιος μὲν
[2, 17]	καὶ δυνάμεως χρημάτων καὶ σπουδῆς	ἐς	ἅπαντας φιλανθρώπου. Ἀφίκοντο δ' αὐτῷ
[2, 64]	ὁμοίας ἀπορίας. Καὶ τάδε εἰπὼν	ἐς	Ἀπολλωνίαν εὐθὺς μετῄει καὶ ἀπ'
[2, 54]	Ἀπὸ δὲ τῆς Ὠρίκου Καῖσαρ	ἐς	Ἀπολλωνίαν ἠπείγετο· καὶ τῶν Ἀπολλωνιατῶν
[2, 103]	τῷ χρόνῳ τὸν Καίσαρα καὶ	ἐς	ἀπορίαν ὡς ἐν ἀλλοτρίᾳ γῇ
[2, 97]	ἐδοξάζετο, οὐδὲν ἔτι τῶν ἡσσωμένων	ἐς	ἀρετὴν αὐτοῦ μεριζόντων, ἀλλὰ καὶ
[2, 35]	εὐτολμοτάτοις, εἰρηνικῶς ἐσταλμένοις, προύπεμπεν ἐσελθεῖν	ἐς	Ἀρίμινον καὶ τὴν πόλιν ἄφνω
[2, 22]	πλείους καὶ ὡπλισμένοι κατὰ ἀνόπλων	ἐς	ἁρπαγὰς ἐτράποντο· ἔργον τε οὐδὲν
[2, 72]	~Ἀλλὰ τάδε μὲν ὠὠκονόμει θεὸς	ἐς	ἀρχὴν τῆσδε τῆς νῦν ἐπεχούσης
[2, 14]	ἕτεροι δὲ διὰ τὴν ἱερουργίαν	ἐς	ἀσέβειαν ἐδίωκον, καὶ συνηγόρευε τοῖς
[2, 29]	τῷ Πομπηίῳ μετεμέλησε τὴν δημαρχίαν,	ἐς	ἀσθενέστατον ὑπὸ Σύλλα καθῃρημένην, ἀναγαγόντι
[2, 139]	~Ἀλλὰ τίς, φασίν, ἔτι ὅρκος	ἐς	ἀσφάλειαν εἰρήνης ἂν γένοιτο; Εἰ
[2, 135]	πόλει συμφέρει. Ἐβιάσαντο γὰρ τόδε	ἐς	ἀσφάλειαν οἱ τῶν περισῳζομένων οἰκεῖοι
[2, 127]	χρῆναι περισῴζοντας φθονεῖν τῶν περισσῶν	ἐς	ἀσφάλειαν. Ὡς δέ τις εἶπε
[2, 74]	περιγενέσθαι, ἄλλως τε καὶ μειρακιωδῶς	ἐς	ἀταξίαν καὶ δυσπείθειαν τοῦ στρατηγοῦ
[2, 145]	βουλῆς ἐπὶ τῷδε μάλιστα προφανῶς	ἐς	αὐτὴν εἰρημένῳ γενομένου, ἐπικαταψήχων αὐτὴν
[2, 20]	λόγῳ μὲν ἐδυσχέραινεν, ἔργῳ δ'	ἐς	αὐτὴν πάντα ἔπραττεν ἀφανῶς καὶ
[2, 20]	οἰκίσαι, καὶ εἰσὶν ἀπὸ Ῥώμης	ἐς	αὐτὴν στάδιοι πεντήκοντα καὶ ἑκατόν.
[2, 146]	ἐπὶ σκηνῆς περιέστη κατακύπτων τε	ἐς	αὐτὸ καὶ ἀνίσχων, πρῶτα μὲν
[2, 88]	ἐπίτηδες ἐπιπλεῖν τὰς χεῖρας ὤρεγεν	ἐς	αὐτόν, ἀπὸ τριήρων ἐς σκάφη,
[2, 65]	αἰδοῖ μάλιστα τῶν ἑῴων ἐθνῶν	ἐς	αὐτὸν ἀφορώντων καὶ φειδοῖ Λευκίου
[2, 147]	καὶ ἀνὰ τὸ πρόσωπον θηριωδῶς	ἐς	αὐτὸν γενόμεναι. Τήνδε οὖν τὴν
[2, 85]	διδασκαλίαν οὐ συνεδρεύοντα αὐτοκράτορι, ἐπιστραφεὶς	ἐς	αὐτὸν εἶπεν· Ἆρά σε γινώσκω,
[2, 99]	ἐπιδείξεως, Κικέρωνος δὲ ποιήσαντος ἐγκώμιον	ἐς	αὐτὸν ἐπιγράψαντος Κάτων, ἀντέγραψε κατηγορίαν
[2, 25]	γὰρ εὔνοια τῆς βουλῆς μάλιστα	ἐς	αὐτὸν ἐποίει, ζήλῳ τε τοῦ
[2, 146]	κατὰ πάτριον ἔθος ὑπὸ χορῶν	ἐς	αὐτὸν ᾖδοντο καὶ τὰ ἔργα
[2, 89]	Ἀσίαν τὴν κάτὠ, συνεγίγνωσκε πρεσβευομένοις	ἐς	αὐτὸν καὶ παρακαλοῦσι, πυθόμενος δὲ
[2, 153]	ἐπιτωθάσαι τοῖς Χαλδαίοις, ὅτι σῶος	ἐς	Βαβυλῶνα ἐσέλθοι τε καὶ ἐκπλέοι.
[2, 153]	συνέπεσεν. Ἐπανιόντα γὰρ ἐξ Ἰνδῶν	ἐς	Βαβυλῶνα μετὰ τοῦ στρατοῦ καὶ
[2, 45]	μέν τινα χρόνον ὑπεχώρει καὶ	ἐς	βραχὺ συνεστέλλετο, ἐνοχλούμενος δὲ ἀνέφευγεν
[2, 54]	περιαχθεὶς τὰ μὲν πλοῖα εὐθὺς	ἐς	Βρεντέσιον ἐπὶ τὴν ἄλλην στρατιὰν
[2, 38]	ἐκ Καπύης καὶ ἐκ Νουκερίας	ἐς	Βρεντέσιον ἠπείγετο, ὡς τὸν Ἰόνιον
[2, 7]	τούτων τεταρτημόριον ὁπλίσαντα ἤδη καὶ	ἐς	Γαλατίαν ἐπὶ ἄλλην παρασκευὴν ἀπιόντα
[2, 91]	τε χρύσειον αὐτῷ φέροντας καὶ	ἐς	γάμον ὑπ' ἀνοίας ἐγγυῶντας Καίσαρι
[2, 128]	ἐς τὸ μέλλον ἄρχειν κεχειροτονήμεθα·	ἐς	γὰρ πενταετες, ὡς ἴστε, καὶ
[2, 15]	τὴν ἀπρέπειαν ἀπὸ οἴκτου μεταπίπτειν	ἐς	γέλωτα. Ἐς τοσοῦτο δειλίας περὶ
[2, 146]	ἐμβαλόντα καὶ μόνα ἐμπρήσαντα αὐτὴν	ἐς	γόνυ βαλών. Πολλά τε ἄλλα
[2, 2]	ἀλλ' οὐ τῶν προγόνων γνωρίμους,	ἐς	δ' ξενίαν τῆς πόλεως ἰγκουιλῖνον,
[2, 1]	πάντα καὶ ἐλπίσαι περὶ ἁπάντων,	ἐς	δὲ δὴ φιλοτιμίαν ἀφειδὴς ὑπὲρ
[2, 119]	διατεταγμένους, τοὺς δὲ προαπῳκισμένους μέν,	ἐς	δὲ παραπομπὴν τοῦ Καίσαρος ἐξιόντος
[2, 91]	τε ἐνομίσθης καὶ μέγας ἐπεκλήθης.	Ἐς	δὲ Ῥώμην περὶ τῆσδε τῆς
[2, 48]	ἐς δὲ Σικελίαν Αὖλον Ἀλβῖνον,	ἐς	δὲ Σαρδὼ Σέξστον Πεδουκαῖον, ἐς
[2, 48]	Ἐς μὲν Ἰβηρίαν Μᾶρκον Λέπιδον,	ἐς	δὲ Σικελίαν Αὖλον Ἀλβῖνον, ἐς
[2, 150]	καὶ ἑαυτὸν ἔδειξε καὶ περιεσώθη.	Ἐς	δὲ τὰ ἐμφύλια τάδε ἢ
[2, 83]	Ἰόβα μὲν ὑπερεώρων ὡς ἀδόξου,	ἐς	δὲ τὴν Αἴγυπτον αὐτῷ συνεφρόνουν,
[2, 118]	μὲν ὢν ἐπύθετο τοῦ γεγονότος,	ἐς	δὲ τὴν ἐν τῷ ποταμῷ
[2, 48]	ἐς δὲ Σαρδὼ Σέξστον Πεδουκαῖον,	ἐς	δὲ τὴν νεόληπτον Γαλατίαν Δέκμον
[2, 2]	Φαισούλας τῆς Τυρρηνίας Γάιον Μάλλιον,	ἐς	δὲ τῆν Πικηνίτιδα καὶ τὴν
[2, 130]	ὤνησαν ὅρκοι τοσοίδε καὶ ἀραί.	Ἐς	δὲ τοὺς ἐπεξιέναι παρακαλοῦντας ἐπιστραφεὶς
[2, 104]	κατασκεπτομένῳ προσπελάσας ὁ Πομπήιος ὠνείδισεν	ἐς	δειλίαν. Καὶ τὸ ὄνειδος οὐκ
[2, 106]	ἑαυτοῦ βίον ἡἡρέθη καὶ ὕπατος	ἐς	δέκα ἔτη, καὶ τὸ σῶμα
[2, 77]	πάντας φιλοτιμία ἐσβέννυτο καὶ μετέβαλλεν	ἐς	δέος, ὁ δὲ λογισμὸς ἐκαθάρευε
[2, 6]	αὐτὸς δοκιμάσῃ, μέχρι Κατιλίνα καταπολεμηθέντος	ἐς	δικαστήριον ὑπαχθῶσι, καὶ μηδὲν ἀνήκεστον
[2, 108]	καὶ τοῖς ὑπηρέταις ἐκέλευον ἄγειν	ἐς	δίκην ἐπὶ τὸ ἀρχεῖον αὑτῶν.
[2, 102]	τοῖς ὀκτακοσίοις ἀπὸ χρυσοῦ, ἕλκοντας	ἐς	δισμυρίας καὶ δεκατέσσαρας καὶ τετρακοσίας
[2, 96]	ἀμφὶ τρισμυρίους καὶ ἱππέας Νομάδας	ἐς	δισμυρίους καὶ ἀκοντιστὰς πολλοὺς καὶ
[2, 7]	τῆς ἡμέρας ἐπιστάντος· ~Κατιλίναν δὲ	ἐς	δισμυρίους τε ἀγείραντα καὶ τούτων
[2, 70]	προσθήκην χώραν ἔχοντα, Καίσαρι μὲν	ἐς	δισχιλίους ἐπὶ δισμυρίοις, καὶ τούτων
[2, 54]	ὁ Καῖσαρ αὐτὰ λάβοι, καὶ	ἐς	Δυρράχιον διέφυγον. Ἀπὸ δὲ τῆς
[2, 39]	καὶ διέπλευσαν οἵδε αὐτίκα ἀσφαλῶς	ἐς	Δυρράχιον· ἣν Ἐπίδαμνόν τινες εἶναι
[2, 153]	τοῦ δευτέρου μαντεύματος καὶ ἐσελθεῖν	ἐς	δύσιν ὁρῶν. Ἐσελθών γε μὴν
[2, 153]	γοῦν οἱ Χαλδαῖοι παρεκάλουν μὴ	ἐς	δύσιν ὁρῶντα μετὰ τῆς στρατιᾶς
[2, 107]	ἀθρόως ἐς ἐτησίους ἀρχὰς ἢ	ἐς	ἐθνῶν ἢ στρατοπέδων ἡγεμονίας. δὴ
[2, 82]	στρατιὰ δ' ἐμαρτύρει καθάπερ ἔνθουν	ἐς	ἑκάστην τάξιν μεταθέοντα πολλὰ καὶ
[2, 117]	ὀργῇ καὶ βοῇ καθάπερ θηρίον	ἐς	ἕκαστον αὐτῶν ἐπιστρέφεσθαι, μετὰ δὲ
[2, 49]	τοῖς πληρώμασιν ἑξακόσιαι, καὶ τούτων	ἐς	ἑκατὸν Ῥωμαίων ἐπιβατῶν, αἳ καὶ
[2, 69]	μεγαλουργῷ καὶ παρὰ πᾶν ἔργον	ἐς	ἐκείνην τὴν ἡμέραν εὐτυχεστάτῳ γενομένῳ
[2, 124]	καὶ τὴν ἄλλην βουλὴν ἐπιρρέπουσαν	ἐς	ἐκείνους, Δέκμον τε μάλιστα, τῆς
[2, 52]	Βρεντεσίῳ καταλαβών, τοὺς παρόντας ὅμως	ἐς	ἐκκλησίαν συναγαγὼν ἔλεγεν· ~Οὔτε τῆς
[2, 142]	οἱ μὲν ὕπατοι τὸ πλῆθος	ἐς	ἐκκλησίαν συνεκάλουν, καὶ ἀνεγινώσκετο αὐτοῖς
[2, 153]	Παλλακότταν, ὃς τὸν Εὐφράτην ὑπολαμβάνων	ἐς	ἕλη καὶ λίμνας ἐκφέρει καὶ
[2, 77]	οὐδενός πω τοσοῦδε Ἰταλοῦ στρατοῦ	ἐς	ἕνα κίνδυνον συνελθόντος, καὶ τὴν
[2, 122]	καὶ γνώριμον καὶ ὕπατον ἕξειν	ἐς	ἐναντίωσιν Ἀντωνίου, κατῄεσαν δὲ αὐτῶν
[2, 9]	αὐτοὺς ἡ βουλὴ Λεύκιον Βύβλον	ἐς	ἐναντίωσιν τοῦ Καίσαρος ἐχειροτόνησεν αὐτῷ
[2, 50]	ἱππέων καὶ τὸν στρατὸν ἅπαντα	ἐς	ἐπήκοον, ἔλεξεν ὧδε· Καὶ Ἀθηναῖοι
[2, 43]	τοῦδε τοῦ ποταμοῦ συνήγαγεν αὐτῶν	ἐς	ἐπήκοον, ὅσοι ἦσαν ἔκ τε
[2, 23]	Καίσαρος ὑπονοούντων ἐς ὕβριν ἢ	ἐς	ἐπήρειαν αὐτὸν τοῦ Καίσαρος ὧδε
[2, 14]	κατεῖπεν, ἀλλὰ τότε καὶ δήμαρχον	ἐς	ἐπιβουλὴν τοῦ Κικέρωνος ἀπέφηνε, διαβάλλοντος
[2, 75]	δ' ἦγον ἐφ' ἑαυτῶν ὡς	ἐς	ἐπίδειξιν. Πολύθρουν δὲ ἦν τὸ
[2, 137]	δὲ τῶν ἐχθρῶν διαβαλλόντων ἡμᾶς	ἐς	ἐπιορκίαν καὶ ἐς αἰτίαν ἀπορίας
[2, 154]	τῶν μαντευμάτων. ~Ἐγένοντο δὲ καὶ	ἐς	ἐπιστήμην τῆς ἀρετῆς, τῆς τε
[2, 70]	τὸ διπλάσιον, καὶ τούτων ἱππέες	ἐς	ἑπτακισχιλίους. Ὧδε μὲν τοῖς τὰ
[2, 38]	αὐτοῦ προστιθεμένην οἱ προθύμως ἐδέχετο	ἐς	ἐρέθισμα τῶν ἄλλων, Δομίτιον δ'
[2, 104]	ἡττώμενος αἰεὶ παρὰ μέρος, μέχρις	ἐς	ἑσπέραν μόλις ἐνίκησεν, ὅτε καὶ
[2, 7]	ἡ Κατιλίνα ἐπανάστασις, παρ' ὀλίγον	ἐς	ἔσχατον ἐλθοῦσα κινδύνου τῇ πόλει,
[2, 107]	πεπολεμηκότων οἱ πολλοὺς προῆγεν ἀθρόως	ἐς	ἐτησίους ἀρχὰς ἢ ἐς ἐθνῶν
[2, 47]	ἐς Πλακεντίαν ἠπείγετο συντόμως καὶ	ἐς	ἔτι στασιάζοντας ἐπελθὼν ἔλεγεν ὧδε·
[2, 142]	φιλοδήμους ἐν θαύματι ἐποιοῦντο, καὶ	ἐς	εὔνοιαν πρὸς αὐτοὺς μετετίθεντο καὶ
[2, 31]	ἀπατῶν ἢ τεχνάζων καὶ τότε	ἐς	εὐπρέπειαν. Κουρίωνι δ' οὐκ ἦν
[2, 129]	ἀξιοῦντες τοὺς ἄρχοντας σφῶν ἀτιμώσουσιν	ἐς	εὐπρέπειαν τῆς ἐκείνων σωτηρίας. Οἱ
[2, 76]	καθιστάμενοί τε τὰ ἐπείγοντα καὶ	ἐς	εὐτολμίαν παρακαλοῦντες καὶ τὰ συνθήματα
[2, 98]	εἰ φθάσουσι πόρρω γενέσθαι, πρὶν	ἐς	ἕω Καίσαρα ἐπελθεῖν. Οὐ μὴν
[2, 149]	αὐτοῦ πλην Φιλίππῳ κατ' εὐπρέπειαν	ἐς	ἡγεμονίαν πολέμου δόξασαν ὑπακούειν ἐπ'
[2, 17]	οἱ ἄλλως ἐπιφανεῖς ὅσοι τε	ἐς	ἡγεμονίας ἐθνῶν ἢ στρατοπέδων ἐξῄεσαν,
[2, 102]	δὲ τοῦ δήμου πλῆθος ἀναγραψάμενος	ἐς	ἥμισυ λέγεται τῶν πρὸ τοῦδε
[2, 39]	μὲν ἔδωκε τοῖς ὑπάτοις προαπάγειν	ἐς	Ἤπειρον ἐκ Βρεντεσίου, καὶ διέπλευσαν
[2, 40]	ὧδε μετὰ τοῦ στρατοῦ παντὸς	ἐς	Ἤπειρον ἐκλιπὼν τὴν Ἰταλίαν διεπέρα·
[2, 38]	ἠπείγετο, ὡς τὸν Ἰόνιον διαβαλῶν	ἐς	Ἤπειρον καὶ τοῦ πολέμου τὴν
[2, 61]	ἑνὶ τείχει περιλαβὼν ἐκ θαλάσσης	ἐς	θάλασσαν ἀποτειχίσαι, ὡς μεγάλην, εἰ
[2, 39]	ἐς τὸν Ἡρακλέα μᾶλλον ὡς	ἐς	θεόν. Φασὶ δ' ἐν τῇ
[2, 85]	ὁρῶντες ἀνῴμωζόν τε καὶ χεῖρας	ἐς	θεοὺς ἐκδίκους σπονδῶν ἀνίσχοντες ἀπέπλεον
[2, 28]	στρατοῦ δοθέντος οὐ μετιών, ἀλλ'	ἐς	θεραπείαν τῆς πόλεως ἐπικληθεὶς ἀξιωθείη·
[2, 64]	εὐθὺς μετῄει καὶ ἀπ' αὐτῆς	ἐς	Θεσσαλίαν νυκτὸς ὑπεχώρει λανθάνων· Γόμφους
[2, 8]	ψηφίζεται. ~Ὁ δὲ Καῖσαρ στρατηγὸς	ἐς	Ἰβηρίαν αἱρεθεὶς ἐπὶ μέν τι
[2, 40]	τόνδε μὲν αὐτὸς ἔγνω προκαθελεῖν	ἐς	Ἰβηρίαν ἐλάσας, τὴν δὲ δύναμιν
[2, 42]	ἄβατον Πομπηίῳ γενέσθαι τὴν Ἰταλίαν	ἐς	Ἰβηρίαν ᾖει, ἔνθα Πετρηίῳ καὶ
[2, 87]	Σκάπλας τὸ μέρος ἔχοντες ἠπείγοντο	ἐς	Ἰβηρίαν καὶ αὐτὴν ἀποστήσαντες ἀπὸ
[2, 103]	ἐπὶ τὸν νέον Πομπήιον ἐστράτευεν	ἐς	Ἰβηρίαν, ὅσπερ αὐτῷ λοιπὸς ἦν
[2, 137]	κατ' ἀγορὰν ἐντυχόντες, οὔτε ὡς	ἐς	ἱερὸν καταφυγόντες ςοὐ γὰρ ἡμάρτομενν
[2, 128]	ἀρχὰς τὰς ἐν ἄστει καὶ	ἐς	ἱερωσύνας καὶ ἐθνῶν ἢ στρατοπέδων
[2, 46]	ἡ κεφαλὴ τοῦ Κουρίωνος ἀποτμηθεῖσα	ἐς	Ἰόβαν ἐφέρετο· ἐν δὲ τῷ
[2, 95]	τὸν Σκιπίωνα. Καὶ αὐτὸν οἰχόμενον	ἐς	Ἰόβαν καταλαβὼν παρέτασσεν ἐς μάχην
[2, 107]	αὐτὸν αὑτοῖς ἀποδώσειν, καθάπερ Σύλλας	ἐς	ἴσον αὐτῷ δυναστεύσας ἐποίησεν. ~Ἀλλὰ
[2, 45]	τῷ Πολλίωνι μηδένα ἄλλον ἐπανελθεῖν	ἐς	Ἰτύκην. ~Τοιοῦτο μὲν δὴ τὸ
[2, 98]	ὀξέως διαλυθῆναι. ~Ἐξαγγελθέντων δὲ τούτων	ἐς	Ἰτύκην τρίτῃ μάλιστα ἡμέρᾳ καὶ
[2, 36]	λυθησομένου, Κικέρων δὲ καὶ πέμπειν	ἐς	Καίσαρα διαλλακτάς. ~Ἀντιπραττόντων δ' ἐς
[2, 116]	ὃ ἔμαθεν. Καὶ ὁ μὲν	ἐς	Καλπουρνίαν ἦλθε καὶ τοσόνδε μόνον
[2, 4]	Καὶ Λέντλος μὲν αὐτοῖς συνέπεμπεν	ἐς	Κατιλίναν Βουλτούρκιον, ἄνδρα Κροτωνιάτην, γράμματα
[2, 41]	οὐκ ἐνταῦθα αὐτὸν ἀμυνεῖται, διέπλευσεν	ἐς	Κέρκυραν καὶ ἐκ Κερκύρας ἐς
[2, 152]	μὲν αὐτοῖς τὰ πρῶτα ἄλοβα	ἐς	κίνδυνον ἦλθε θανάτου, τὰ δεύτερα
[2, 120]	πολέμους ἐνίους πεπολεμηκέναι, κοινῇ δὲ	ἐς	κληρουχίας ἀδίκους ἀλλοτρίας τε γῆς
[2, 119]	ἄρτι τῆς στρατείας ἀφειμένους καὶ	ἐς	κληρουχίας διατεταγμένους, τοὺς δὲ προαπῳκισμένους
[2, 20]	ἑκὼν ὑπερεώρα. Μίλωνός τε τὰ	ἐς	Κλώδιον ὑπηρετήσαντος αὐτῷ καὶ ἀρεσκομένου
[2, 110]	προεπιβουλεύων, Παρθυαίους δὲ τινύμενος τῆς	ἐς	Κράσσον παρασπονδήσεως. Στρατιὰν δὴ προύπεμπεν
[2, 127]	σφίσι καὶ συνεδρεύειν, ἐξ ὑπευθύνων	ἐς	κριτὰς μεταφέροντες. Καὶ ὁ Ἀντώνιος
[2, 26]	~Πόλιν δὲ Νεόκωμον ὁ Καῖσαρ	ἐς	Λατίου δίκαιον ἐπὶ τῶν Ἄλπεων
[2, 123]	ᾑρέθησαν οἱ πρεσβεύσοντες ὑπὲρ αὐτῶν	ἐς	Λέπιδόν τε καὶ Ἀντώνιον ὁμονοίας
[2, 115]	τοῦ βουλευτηρίου χωρῶν ἐπὶ δεῖπνον	ἐς	Λέπιδον τὸν ἵππαρχον, ἐπήγετο Δέκμον
[2, 87]	Καίσαρα, Σκιπίων δὲ καὶ Κάτων	ἐς	Λιβύην ἔπλεον, Οὐάρῳ τε πίσυνοι
[2, 140]	δὲ τοῖς ἀρίστοις τῶν πολιτῶν	ἐς	Λιβύην ὀκνοῦντας ὁμοίως. Εἰ μὴν
[2, 95]	Ῥηγίου τὸν πορθμὸν ἐπὶ Μεσσήνης	ἐς	Λιλύβαιον ἦλθε. Καὶ πυθόμενος Κάτωνα
[2, 43]	ἐν ἀμηχάνῳ γενόμενος ὁ Πετρήιος	ἐς	λόγους τῷ Καίσαρι συνῄει μετὰ
[2, 66]	τρίβειν τὸν πόλεμον ἐγνώκει, καὶ	ἐς	λοιμὸν ἐκ λιμοῦ τοὺς πολεμίους
[2, 45]	οὖν τῆς ἐλπίδος ὁ Κουρίων	ἐς	λόφους ἀνέδραμεν ὑπό τε καμάτου
[2, 23]	ἁλόντι ὑπὸ λῃστῶν ὁ Πτολεμαῖος	ἐς	λύτρα ὑπὸ σμικρολογίας δύο τάλαντα
[2, 14]	τοῖς διώκουσι Κικέρων. Καὶ κληθεὶς	ἐς	μαρτυρίαν ὁ Καῖσαρ οὐ κατεῖπεν,
[2, 49]	καὶ Πισίδαι. Ὧν οὐχ ἅπασιν	ἐς	μάχας, ἀλλ' ἐς φρούρια καὶ
[2, 71]	πολλοῦ μεγαλαύχοις τε καὶ θηριώδεσιν	ἐς	μάχας γενομένοις. Ἀλλ' αὐτὸν αὐτοὺς
[2, 151]	καὶ μετὰ εὐνοίας γενέσθαι καὶ	ἐς	μάχας θηριώδεσιν ἐοικότα, δυσπειθῆ δὲ
[2, 58]	οὖν ὁ Πομπήιος προλαβεῖν ἐπειγόμενος	ἐς	μάχην διεσκευασμένος ἐπῄει. Καὶ δύο
[2, 91]	καὶ Δομιτίῳ Καίσαρος στρατηγῷ συνενεχθεὶς	ἐς	μάχην ἐνενικήκει πάνυ λαμπρῶς, καὶ
[2, 67]	ἐν ἅπασι γεγονὼς παρεσκευάζετο ἄκων	ἐς	μάχην ἐπὶ κακῷ τε αὑτοῦ
[2, 45]	οἱ πολέμιοι, τὸν ποταμὸν ἐπέρων	ἐς	μάχην ἐσκευασμένοι· καὶ ὁ Κουρίων
[2, 152]	Πομπηίῳ τῷ νέῳ καὶ ὀκνοῦντος	ἐς	μάχην ἰέναι, προδραμόντι πάντων ἐς
[2, 61]	ὡς καὶ ἄκοντα Πομπήιον βιασόμενος	ἐς	μάχην· ὁ δὲ αὐτοῦ τὰ
[2, 70]	ἑπτὰ ἀνδρῶν Ἰταλῶν συμπεσεῖν ἀλλήλοις	ἐς	μάχην· οἱ δ' ὀλιγωτέρους ἑξακισμυρίων
[2, 95]	οἰχόμενον ἐς Ἰόβαν καταλαβὼν παρέτασσεν	ἐς	μάχην παρ' αὐτὸ τοῦ Σκιπίωνος
[2, 105]	μὴ διαφυγόντες οἱ πολέμιοι πάλιν	ἐς	μάχην παρασκευάσαιντο, ἐκέλευε τὸν στρατὸν
[2, 102]	καὶ ναυμαχίαν ἐρετῶν τετρακισχιλίων, ἐπιβεβηκότων	ἐς	μάχην χιλίων ἑκατέρωθεν. Ἀνέστησε καὶ
[2, 18]	ἀγορᾶς δαψιλοῦς, ὅθεν ἔτι μᾶλλον	ἐς	μέγα δόξης ἐπῆρτο καὶ δυνάμεως.
[2, 2]	ἐς ὕβριν τῶν ἑλομένων ἐπέσκωπτεν,	ἐς	μὲν ἀγνωσίαν γένους καινὸν ὀνομάζων
[2, 48]	ἢ ἐνήλλαττεν, ἐφ' ἑαυτοῦ καταλέγων.	Ἐς	μὲν Ἰβηρίαν Μᾶρκον Λέπιδον, ἐς
[2, 64]	καὶ προθυμίᾳ στρατοῦ· ὁ δ'	ἐς	μὲν τὸ πλῆθος εἶπεν, ὅτι
[2, 2]	ἀναλωκότας καὶ ὀρεγομένους ἔργων ὁμοίων,	ἐς	μὲν Φαισούλας τῆς Τυρρηνίας Γάιον
[2, 54]	διὰ τραχείας ἀτραποῦ καὶ στενῆς,	ἐς	μέρη πολλὰ διασπώμενος ὑπὸ τῆς
[2, 25]	οἱ τῆς Γαλατίας ἡγεμονίαν ἢ	ἐς	μέρος αὐτῆς ἐπιλαβεῖν. Διακωλύσαντος δὲ
[2, 47]	τόνδε τὸν πόλεμον ὅλον, οὐκ	ἐς	μέρος αὐτοῦ μοι συνομόσαντες ἐν
[2, 11]	ἐπιπεμφθεὶς ὤσατο μὲν ὡς νέος	ἐς	μέσους καὶ δημηγορεῖν ἤρχετο, μετέωρος
[2, 121]	Καίσαρι, καὶ παρὰ δόξαν ἐπελθὼν	ἐς	μέσους τήν τε ἐσθῆτα τὴν
[2, 41]	ἀρᾷ δημοσίᾳ τεθῆναι, μὴ σαλεύειν	ἐς	μηδέν, εἰ μὴ Κελτικὸς πόλεμος
[2, 83]	σμικροῦ καὶ νεὼς παραπλεούσης ἐπιτυχὼν	ἐς	Μιτυλήνην διέπλευσεν· ὅθεν τὴν γυναῖκα
[2, 125]	ὀλιγότητα τῶν δεδρακότων πυθόμενοι· καὶ	ἐς	μνήμην τοῦ Καίσαρος ὑπεφέροντο καὶ
[2, 14]	τὴν συμφροσύνην τῶν τριῶν ἀνδρῶν	ἐς	μοναρχίαν. Οὕτω καὶ λύπης ἐκράτουν
[2, 48]	Πομπηίῳ· οὐ γὰρ ἄδηλον ἦν	ἐς	μοναρχίαν τὸν νικῶντα τρέψεσθαι. ~Καὶ
[2, 94]	γενομένης, τὸ δέκατον ὑπερήλγει τέλος,	ἐς	μόνον αὐτὸ τοῦ Καίσαρος ἀδιαλλάκτου
[2, 56]	χειμῶνος δ' εἰ παραβάλλοιντο, ναυλοχούντων	ἐς	νήσους τῶν πολεμίων, λαθεῖν ἂν
[2, 38]	τούτων οὕτως ὀξέως, ὁ Πομπήιος	ἐς	Νουκερίαν ἐκ Καπύης καὶ ἐκ
[2, 99]	ὁμολογούμενος δὲ τήν τε γνώμην,	ἐς	ὅ τι κρίνειε, πάντων ἀνδρῶν
[2, 120]	ἔξοδον ἤδη διαπεπρακότες, εὔωνοι δ'	ἐς	ὅ τι μισθοῖντο. ~Ὅθεν οὐ
[2, 58]	καὶ καταίρειν ἀναχθέντας ἐς χωρίον,	ἐς	ὅ τι ὁ ἄνεμος ἐκφέρῃ,
[2, 126]	λίθοις ἔβαλλον καὶ ἐδίωκον· καὶ	ἐς	οἰκίαν τινὰ συμφυγόντα, ξύλα συμφέροντες,
[2, 86]	καὶ εἴκοσιν ἐτῶν οὐ διέλιπεν	ἐς	ὀκτὼ καὶ πεντήκοντα τῇ μὲν
[2, 97]	δὴ καὶ ὅδε ὁ στρατός,	ἐς	ὀκτὼ μυριάδας μάλιστα συνελθὼν ἔκ
[2, 24]	τοῦ Πομπηίου Λεύκιον Σκιπίωνα προεκαλέσατο	ἐς	ὁμοίαν δεκασμοῦ δίκην. Καὶ ἐπὶ
[2, 77]	κατ' ἀλλήλων καὶ τοὺς ὑποστρατευομένους	ἐς	ὁμοίας ἀθεμιστίας ἄγουσιν, ὁμοεθνεῖς τε
[2, 64]	Πομπηίῳ, δέον ἀποσπᾶν αὐτὸν ἑτέρωθι	ἐς	ὁμοίας ἀπορίας. Καὶ τάδε εἰπὼν
[2, 21]	τιμῇ, βουλευτικοῦ γένους ὄντα, εἴτε	ἐς	ὄνειδος τῆς βουλῆς τοιάδε περιορώσης.
[2, 111]	τῆς προσθήκης ἀφορμὴν λαβεῖν ἐγχειρήσεως,	ἐς	ὄνομα μόνον αὐτοῖς διαφερούσης, ἔργῳ
[2, 143]	Ἀττικαὶ δραχμαί. Καὶ ὑπεσαλεύετο αὖθις	ἐς	ὀργὴν ὁ δῆμος, τυράννου μὲν
[2, 25]	ἐποίει, ζήλῳ τε τοῦ Καίσαρος	ἐς	οὐδὲν αὐτῇ παρὰ τὴν ἰδίαν
[2, 57]	τῶν θεραπόντων ἐβιάζετο καὶ ὡς	ἐς	οὐδὲν προκόπτων ἀπέκαμνε καὶ ἀπεγίνωσκεν,
[2, 13]	ἡ βουλή. Ὁ δὲ Καῖσαρ	ἐς	οὐδὲν τότε τῆς βουλῆς δεόμενος,
[2, 93]	εἰπεῖν, περὶ μὲν τῶν δωρεῶν	ἐς	ὄψιν εἰπεῖν αὐτοῦ παρόντος οὐδὲ
[2, 125]	τὴν γὰρ βουλὴν σφίσι συμπράξειν	ἐς	πάντα ἐπεποίθεσαν. Ὁ δὲ Ἀντώνιος
[2, 149]	ἕκτον ἐπὶ πεντήκοντα, ἀνὴρ ἐπιτυχέστατος	ἐς	πάντα καὶ δαιμόνιος καὶ μεγαλοπράγμων
[2, 1]	τε καὶ πρᾶξαι, τολμῆσαί τε	ἐς	πάντα καὶ ἐλπίσαι περὶ ἁπάντων,
[2, 3]	καὶ τῶν ἐπιφανῶν ἐξέπεμπε πολλοὺς	ἐς	πάντα τὰ ὕποπτα τοῖς γιγνομένοις
[2, 150]	Καῖσαρ αὐτὸς ἦν ἀκατάπληκτος καὶ	ἐς	παντὸς πολέμου τέλος ἀήττητος· τήν
[2, 140]	οὔτε τὰς τιμὰς τοῖς ἀφαιρουμένοις	ἐς	παρηγορίαν ἐδίδοσαν, πολλὰ μὲν ἐκ
[2, 7]	ἐπὶ νοῦν λαβόντος τε καὶ	ἐς	πεῖραν ἔτι ἐμπληκτότερον ἀπαρασκεύως προαγαγόντος.
[2, 39]	τὰς ταχείας, ὧν ἄρα πρώτων	ἐς	πεῖραν ἦλθον. Οἱ δ' ἐκ
[2, 2]	ἐκ δὲ φιλοτιμίας καὶ ὅδε	ἐς	πενίαν ὑπενηνεγμένος καὶ θεραπευόμενος ἔτι
[2, 40]	Ἰβηρίαν ἐλάσας, τὴν δὲ δύναμιν	ἐς	πέντ' ἐπιδιῄρει. Καὶ τοὺς μὲν
[2, 138]	ἐπὶ ἄλλην στρατείαν χρόνιον ἀπιὼν	ἐς	πενταετὲς ὑμῶν τὰ ἀρχαιρέσια προελάμβανε,
[2, 146]	ὡς θεὸν οὐράνιον ὕμνει καὶ	ἐς	πίστιν θεοῦ γενέσεως τὰς χεῖρας
[2, 47]	ὁ Καῖσαρ πυθόμενος ἐκ Μασσαλίας	ἐς	Πλακεντίαν ἠπείγετο συντόμως καὶ ἐς
[2, 12]	δεσμωτηρίῳ νυκτὸς ἀνῃρέθη. Εἰκαζομένου δ'	ἐς	ποικίλα τοῦ συμβεβηκότος ὁ Καῖσαρ
[2, 149]	ἐπὶ κλίμακα πρῶτος ἀνέβη καὶ	ἐς	πολεμίων τεῖχος ἐσήλατο μόνος καὶ
[2, 8]	Ὁ δὲ καὶ τῆς ἀρχῆς	ἐς	πολλὰ τυχεῖν ἐπειγόμενος καὶ τὴν
[2, 26]	μὴ δεῖν ἄνδρα λαμπρὸν καὶ	ἐς	πολλὰ χρήσιμον τῇ πατρίδι γενόμενον
[2, 90]	ἐς τὴν θάλατταν ἐξήλατο καὶ	ἐς	πολὺ ἐν τῷ βυθῷ διενήξατο·
[2, 37]	τοὺς ἄλλους δ' ἀπορία τε	ἐς	πολὺ κατεῖχε, καὶ διενυκτέρευον ἐν
[2, 43]	Ἰβηρίας ἐκστῆναι Καίσαρι καὶ ἀπαθεῖς	ἐς	Πομπήιον ἀπιέναι, Πετρήιος δὲ ἀντέλεγε
[2, 43]	διαγαγεῖν καὶ ἀπὸ τοῦδε χωροῦντας	ἐς	Πομπήιον ἐᾶν. Γενόμενος δ' ὁ
[2, 38]	εὐποιίαν παραμενεῖν, οὐ κωλύσας δ'	ἐς	Πομπήιον ἰόντα. Γιγνομένων δὲ τούτων
[2, 41]	ἐς Κέρκυραν καὶ ἐκ Κερκύρας	ἐς	Πομπήιον· ὁ δὲ Καῖσαρ ἐς
[2, 117]	αὐτῶν Τίλλιος μὲν Κίμβερ, ἐντυχὼν	ἐς	πρόσωπον, ἀδελφῷ φυγάδι κάθοδον ᾖτει·
[2, 104]	τε κράνος τῆς κεφαλῆς ἀφαιρῶν	ἐς	πρόσωπον ἐδυσώπει καὶ προύτρεπεν. Οἱ
[2, 89]	Πομπήιον ἐπ' Αἰγύπτου φέρεσθαι διέπλευσεν	ἐς	Ῥόδον. Καὶ οὐδ' ἐνταῦθα τὸν
[2, 101]	τέλος ἐγίγνετο, αὐτὸς δ' ἐπανελθὼν	ἐς	Ῥώμην ἐθριάμβευε τέσσαρας ὁμοῦ θριάμβους,
[2, 146]	ἐπήμυνας, ἄγρια ἔθνη τὰ μόνα	ἐς	Ῥώμην ἐμβαλόντα καὶ μόνα ἐμπρήσαντα
[2, 41]	ἐς Πομπήιον· ὁ δὲ Καῖσαρ	ἐς	Ῥώμην ἐπειχθεὶς τόν τε δῆμον,
[2, 8]	Ῥωμαίοις ὑποτελῆ, καὶ χρήματα πολλὰ	ἐς	Ῥώμην ἔπεμψεν ἐς τὸ κοινὸν
[2, 106]	διαδιδράσκων ἐλῄστευεν, ὁ δὲ Καῖσαρ	ἐς	Ῥώμην ἠπείγετο, τὰ ἐμφύλια πάντα
[2, 92]	ἀγορὰν στρατιᾷ φυλάσσειν, πάντα μεθεὶς	ἐς	Ῥώμην ἠπείγετο. Ὡς δ' ἦλθεν,
[2, 29]	δραχμαῖς πεντήκοντα καὶ διακοσίαις, ἀπέπεμπεν	ἐς	Ῥώμην καὶ συνέπεμπεν ἄλλο παρ'
[2, 48]	οὕτως ἐλέλυτο, ὁ δὲ Καῖσαρ	ἐς	Ῥώμην παρῆλθε, καὶ αὐτὸν ὁ
[2, 17]	ἐπ' ὀλίγον. Ὅθεν αὐτῷ περιπέμποντι	ἐς	Ῥώμην πολλὰ πολλοῖς χρήματα αἵ
[2, 21]	οὐκ ἀτελὲς καταλιπεῖν. Περιαγγελθέντος δ'	ἐς	Ῥώμην τοῦ πάθους ὁ μὲν
[2, 40]	καὶ κατέλαβον. Ἀσίνιός τε Πολλίων	ἐς	Σικελίαν πεμφθείς, ἧς ἡγεῖτο Κάτων,
[2, 88]	ὤρεγεν ἐς αὐτόν, ἀπὸ τριήρων	ἐς	σκάφη, καὶ συγγνώμην ᾖτει καὶ
[2, 42]	τι καὶ μέρος αὐτῶν, προπεμπόμενον	ἐς	στρατοπέδου κατάληψιν, ἐκυκλώσατο. Οἱ δὲ
[2, 18]	οὐδ' ἐντελεῖς ἐκ δέκα μυριάδων	ἐς	Συρίαν διέφυγον. Ἀλλὰ τὴν μὲν
[2, 29]	καὶ Πομπήιον τέλος ἓν στρατιωτῶν	ἐς	Συρίαν ἑκάτερον πέμψαι φυλακῆς οὕνεκα
[2, 73]	τε καὶ δωρεᾶς, καὶ οὐδ'	ἐς	τὰ δίκαια αὐτοὺς ἐγὼ προκαλούμενος
[2, 18]	ἔδωκαν. Ὁ δὲ αὐτοὺς ὁμοίως	ἐς	τὰ ἔθνη διαθεὶς ἐπέτρεχε καὶ
[2, 48]	καὶ Πούπλιον Ἰσαυρικόν. Ἡγεμόνας τε	ἐς	τὰ ἔθνη περιέπεμπεν ἢ ἐνήλλαττεν,
[2, 50]	ὁ δὲ καὶ νῦν ἡγεμόνας	ἐς	τὰ ἔθνη τὰ ὑμέτερα περιπέμπει
[2, 5]	ἐκ τοῦ βουλευτηρίου καὶ διαθεὶς	ἐς	τὰ ἐπίκαιρα φύλακας ἐπανῆλθε καὶ
[2, 54]	Σικελίαν ἐφρούρουν. Ὑπὸ δὲ χειμώνων	ἐς	τὰ Κεραύνια ὅρη περιαχθεὶς τὰ
[2, 10]	αὐτῆς μάλιστα περὶ Καπύην, ἣ	ἐς	τὰ κοινὰ διεμισθοῦτο, τοῖς οὖσι
[2, 105]	νεῶν στόλος ἦν, καὶ παρῆλθεν	ἐς	τὰ νεώρια λαθὼν ὥς τις
[2, 46]	ὑπηρέται τοῦ στρατοῦ· Ἰόβας δ'	ἐς	τὰ οἰκεῖα ἀνέστρεφε, μέγιστον ἔργον
[2, 96]	μὲν Ἰόβας, ἐξαγγελθέντος αὐτῷ τοῦδε,	ἐς	τὰ οἰκεῖα μάλιστα ἀνεζεύγνυ μετὰ
[2, 118]	αὐτοὺς μετεβίβαζεν ὡς ἑτοιμοτέρους ἕξων	ἐς	τὰ παραγγελλόμενα ὑπ' Ἀντωνίου· Ἀντωνίῳ
[2, 51]	Καίσαρος ὕβρεως μνημονεύοντες καὶ ὀξέως	ἐς	τὰ παραγγελλόμενα χωροῦντες. ~Ὁ μὲν
[2, 51]	τάδε μοι πάντα τοὺς θεοὺς	ἐς	τὰ παρόντα συνενεγκεῖν εὔχομαι καὶ
[2, 79]	ἱππέων γενόμενα καὶ πανταχόθεν ἀτρεμοῦντας	ἐς	τὰ πλευρὰ ἐσακοντίζειν, μέχρι θορυβουμένοις
[2, 29]	χαλεψάμενός τε καὶ ἀπειλήσας εὐθὺς	ἐς	τὰ προάστεια ἀγανακτῶν ὑπεξῄει. Καὶ
[2, 31]	τάδε εἰπὼν ἐξέδραμε τῆς βουλῆς	ἐς	τὰ προάστεια μετὰ τοῦ συνάρχου
[2, 76]	καὶ νέους, ὡραϊζομένους ἔτι, τὸν	ἐς	τὰ πρόσωπα κίνδυνον. Οἱ μὲν
[2, 78]	ἐχώρουν, ὀρθοῖς ἄνω τοῖς δόρασιν	ἐς	τὰ πρόσωπα τύπτοντες τοὺς ἐπικαθημένους,
[2, 76]	τὰ δόρατα ἐσπηδῶντας ἀνίσχειν ὀρθὰ	ἐς	τὰ πρόσωπα τῶν ἀνδρῶν· οὐ
[2, 96]	ἐκείνου τῷδε τῷ τέλει ἐλέφαντες	ἐς	τὰ σημεῖα ἐπίκεινται. ~Μακρᾶς δὲ
[2, 101]	τε Σκιπίωνα τὸν αὐτοκράτορα πλησσόμενον	ἐς	τὰ στέρνα ὑφ' ἑαυτοῦ καὶ
[2, 98]	δι' ἐσθῆτος ἐμαυτὸν ἀποπνῖξαι καὶ	ἐς	τὰ τείχη τὴν κεφαλὴν ἀπαράξαι
[2, 118]	ἐπίδειξιν, ἐκ τοῦ θεάτρου διέθεον	ἐς	τὰ τοῦ βουλευτηρίου παραφράγματα, καὶ
[2, 129]	χάριν ἐκ τοῦ δήμου λαβόντες	ἐς	τὰς αὐτὰς ἀρχὰς ἀποφανεῖν αὐτίκα
[2, 89]	αὑτοῦ κατὰ μέρη προσιόντα περιμείνας	ἐς	τὰς Κασσίου καὶ Ῥοδίων τριήρεις
[2, 5]	ἀρχῆς, ὁ δὲ Κικέρων ἕκαστον	ἐς	τὰς οἰκίας τῶν στρατηγῶν διαθεὶς
[2, 57]	αὐτὴν καὶ τὸ κῦμα μετέωρον	ἐς	τὰς ὄχθας διερρίπτει, μέχρι πλησιαζούσης
[2, 120]	πλῆθος τῶν ἀποστρατευομένων, οὐ διαλυόμενον	ἐς	τὰς πατρίδας ἔτι ὡς πάλαι
[2, 140]	δορυφόρων δεόμενοι, οὔτε διέλυσαν ὑμᾶς	ἐς	τὰς πατρίδας, οὔτε γῆν ὑμῖν
[2, 145]	μέλλοντα ἢ τὰ ὄντα μὴ	ἐς	τὰς προτέρας στάσεις ὑπαχθῶμεν καὶ
[2, 79]	κατεπλήσσοντο τὴν εὐταξίαν καὶ οὔτε	ἐς	τὰς σκηνὰς τοῦ Καίσαρος ἐτόλμων
[2, 80]	ἀλλὰ παντὸς τοῦ πολέμου, κήρυκας	ἐς	τὰς τάξεις πανταχοῦ περιέπεμπεν, οἳ
[2, 90]	Ἰουδαίων γένος, ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων	ἐς	τὰς τοῦ πολέμου χρείας κατηρείφθη.
[2, 125]	ἔθεον ἀνὰ τὴν νύκτα πᾶσαν	ἐς	τὰς τῶν βουλευτῶν οἰκίας οἱ
[2, 18]	Ἰβηρίαν τε καὶ Λιβύην καὶ	ἐς	τάσδε τοὺς φίλους περιπέμπων αὐτὸς
[2, 141]	ὑμετέρων νικητηρίων. Καὶ συνῴκιζον ὑμᾶς	ἐς	ταῦτα ἀθρόους ὑπὸ σημείοις καὶ
[2, 90]	δὴ καὶ μάλιστα ἐκράτει. Καὶ	ἐς	ταῦτα διετρίφθησαν αὐτῷ μῆνες ἐννέα,
[2, 13]	τελουμένους ἐξεμισθοῦντο, καὶ πλήθους βεβαιοτάτων	ἐς	ταῦτα θεραπόντων, ἐκ πολλοῦ τὴν
[2, 147]	θηριωδῶς, καὶ οὐδὲν αὐτοῦ μέρος	ἐς	ταφὴν εὑρέθη. Πῦρ δ' ἐπὶ
[2, 59]	καὶ πετρώδη διερρίφησαν, δύο τινὰς	ἐς	τέλμα τῶν Καίσαρος κατενεχθείσας ἑλοῦσαι.
[2, 97]	ἀλλοτρίᾳ, οὔτε τὴν πρώτην νίκην	ἐς	τέλος προαγαγόντων, συντριφθεὶς οὕτως ὀξέως
[2, 114]	δὴ καιρὸς ὑπερήπειγεν ὡς Καίσαρος	ἐς	τετάρτην ἡμέραν ἐξιόντος ἐπὶ τὰς
[2, 148]	Κωλυόμενοι δὲ ὑπὸ τῶν ἱερέων	ἐς	τὴν ἀγορὰν αὖθις ἔθεσαν, ἔνθα
[2, 11]	Πεισθεὶς οὖν ὁ Βύβλος ἐνέβαλεν	ἐς	τὴν ἀγορὰν δημηγοροῦντος ἔτι τοῦ
[2, 22]	ὁ Καίλιος εὐθὺς ἐσιόντα εἷλκεν	ἐς	τὴν ἀγορὰν ἐπὶ τοὺς παρ'
[2, 121]	τι τοῖς ἀμφὶ τὸν Κάσσιον	ἐς	τὴν ἀγορὰν εὐθὺς ἀγήγερτο· οἳ
[2, 22]	δήμου τὸ ἀδιάφθορον ὁπλισάμενοι ἐνέβαλον	ἐς	τὴν ἀγοράν. Καίλιος μὲν δὴ
[2, 143]	καὶ Πείσωνος τὸ σῶμα φέροντος	ἐς	τὴν ἀγορὰν πλῆθός τε ἄπειρον
[2, 84]	~Ὁ μὲν δὴ διὰ τάδε	ἐς	τὴν Αἴγυπτον ἔπλει· ἄρτι δ'
[2, 8]	ὑπεριδὼν τοῦ θριάμβου καὶ παραγγείλας	ἐς	τὴν ἀρχὴν ἀνέμενε τὴν χειροτονίαν.
[2, 92]	δὲ τοῦτο Φαρνάκης μὲν ἀγαπῶν	ἐς	τὴν ἀρχὴν Βοσπόρου, τὴν δεδομένην
[2, 13]	Ἄλπεις ἐπὶ πενταετὲς ἄρχειν καὶ	ἐς	τὴν ἀρχὴν ἔδοσαν τέλη στρατοῦ
[2, 25]	ἐποιεῖτο. Καὶ μετὰ τοῦθ' ἑτέρων	ἐς	τὴν ἀρχὴν καθισταμένων οὐδὲν ἧττον
[2, 24]	τε ἄλλα τέλη καὶ χρόνον	ἐς	τὴν ἀρχὴν τῶν ἐθνῶν ἕτερον
[2, 92]	τρίβεσθαι τοσῶνδε πολέμων αὐτὸν περιμενόντων,	ἐς	τὴν Ἀσίαν μετῆλθε καὶ παροδεύων
[2, 104]	μὲν αὐτὸν ἐκκλῖναι, τὰ δὲ	ἐς	τὴν ἀσπίδα ἀναδέξασθαι. Τότε γὰρ
[2, 152]	μεταίχμιον καὶ διακόσια ἀναδεξαμένῳ δόρατα	ἐς	τὴν ἀσπίδα, μέχρι καὶ τόνδε
[2, 115]	ἑαυτῷ καὶ ἐλεσχήνευε περὶ τῶν	ἐς	τὴν αὔριον ἐσομένων· ἐπὶ δὲ
[2, 116]	Ἔθος δ' ἐστὶ τοῖς ἄρχουσιν	ἐς	τὴν βουλὴν ἐσιοῦσιν οἰωνίζεσθαι προσιοῦσι.
[2, 4]	Ἀλλόβριγάς τε καὶ Βουλτούρκιον καὶ	ἐς	τὴν βουλὴν εὐθέως ἐπήγαγεν· οἱ
[2, 95]	μέχρι Λαβιηνὸν μὲν ὁ ἵππος	ἐς	τὴν γαστέρα πληγεὶς ἀπεσείσατο καὶ
[2, 62]	δὲ μόλις ὑπ' αἰδοῦς κατέκυπτον	ἐς	τὴν γῆν ἄπρακτοι· τοσοῦτος αὐτοῖς
[2, 105]	ἀλλήλοις καὶ δόρασιν αὐτὰ διαπηγνύντες	ἐς	τὴν γῆν ἐπὶ τοιοῦδε τείχους
[2, 15]	ἐκεῖνο γενναιοτάτῳ λήματι κεχρημένος ἀσθενέστατος	ἐς	τὴν δίκην ἐγίγνετο, καὶ ταπεινὴν
[2, 37]	βουλῆς καὶ τῆς πόλεως αὐτίκα	ἐς	τὴν ἐν Καπύῃ στρατιάν, καὶ
[2, 42]	μὲν Ἀφράνιος καὶ ὁ Πετρήιος	ἐς	τὴν ἐντὸς Ἰβηρίαν ἐχώρουν ἕτερον
[2, 107]	ἐπιμένουσιν, ἀλλὰ τοῖς διαβάλλουσιν αὐτὸν	ἐς	τὴν ἐπιθυμίαν τῆς βασιλικῆς προσηγορίας
[2, 142]	εὔνοιαν πρὸς αὐτοὺς μετετίθεντο καὶ	ἐς	τὴν ἐπιοῦσαν αὐτοῖς συμπράξειν ἔμελλον.
[2, 147]	πυρὸς ἀπέσχοντο, ὅπλα δ' ἠπείλησαν	ἐς	τὴν ἐπιοῦσαν οἴσειν. ~Καὶ οἱ
[2, 17]	Κράσσον αὖθις ὑπατεῦσαι, Καίσαρι δ'	ἐς	τὴν ἡγεμονίαν ὧν εἶχεν ἐθνῶν,
[2, 150]	κακοπαθῶν τὴν πορφύραν ἀπέρριψε καὶ	ἐς	τὴν θάλασσαν ἐξήλατο καὶ ζητούμενος
[2, 46]	χρήματα φέροντας ἕνεκα τῶν χρημάτων	ἐς	τὴν θάλασσαν ἐρρίπτουν. Καὶ τάδε
[2, 23]	Κύπρον Πτολεμαίου τὰ χρήματα ῥίψαντος	ἐς	τὴν θάλασσαν καὶ ἑαυτὸν ἐξαγαγόντος,
[2, 90]	αὐτὸ αἰγιαλοῖς, ἔνθα καὶ φεύγων	ἐς	τὴν θάλατταν ἐξήλατο καὶ ἐς
[2, 28]	καὶ αὐτὸν ἰδιωτεῦσαι· οὔτε γὰρ	ἐς	τὴν ἰδίαν ἔχθραν ἐκείνῳ λυσιτελεῖν
[2, 41]	Σικελίας, Κόιντον δὲ Σαρδοῦς, καὶ	ἐς	τὴν Ἰλλυρίδα Γάιον Ἀντώνιον ἔπεμπε
[2, 65]	αὐτὸν Πομπήιον ἄγειν κατὰ σπουδὴν	ἐς	τὴν Ἰταλίαν εὔνουν τε πρὸς
[2, 36]	ἐμπειροπολέμως εὐσταθεῖν, ἀλλ' ἐξώτρυνον ἐκπηδᾶν	ἐς	τὴν Ἰταλίαν καὶ στρατολογεῖν ὡς
[2, 43]	γνώμην ποιήσὠ, οὔτε τοὺς προπεμφθέντας	ἐς	τὴν κατάληψιν τοῦ στρατοπέδου, οἳ
[2, 105]	καὶ φυγῆς τῶν Πομπηίου στρατιωτῶν	ἐς	τὴν Κορδύβην, ὁ μὲν Καῖσαρ,
[2, 4]	πρέσβεις, αἰτιώμενοι τοὺς ἡγουμένους αὑτῶν,	Ἐς	τὴν Λέντλου συνωμοσίαν ἐπήχθησαν ὡς
[2, 67]	ἐπειγόμενοι γενέσθαι, πάντες ἐξώτρυνον αὐτὸν	ἐς	τὴν μάχην, ἐπιδεικνύοντες αἰεὶ τὸν
[2, 69]	αἰεὶ Ῥωμαίοις ἄρξει κακῶν, παρέτασσεν	ἐς	τὴν μάχην· ᾧ δὴ καὶ
[2, 17]	τοῦτο ἦν, Δομίτιός τε αὐτὸς	ἐς	τὴν οἰκίαν διεσῴζετο μόλις, καὶ
[2, 11]	ἑτέρῳ τῶν ὑπάτων συναγαγεῖν αὐτήνν	ἐς	τὴν οἰκίαν τοῦ Βύβλου συνελθόντες
[2, 17]	Κελτῶν λέγοντι εἴρηται, πλούτου γέμων	ἐς	τὴν ὅμορον τῇ Ἰταλίᾳ Γαλατίαν,
[2, 25]	βουλὴν ᾖτει χρόνον ἄλλον ὀλίγον	ἐς	τὴν παροῦσάν οἱ τῆς Γαλατίας
[2, 20]	αὑτὸν ἀπίστου γιγνομένου τοῦ Πομπηίου,	ἐς	τὴν πατρίδα Λανούβιον ἐξῄει, ἣν
[2, 138]	ἀνάγκης οὐδὲ πρὶν ἐπελθεῖν αὐτὸν	ἐς	τὴν πατρίδα σὺν ὅπλοις καὶ
[2, 140]	καὶ Καῖσαρ, οἱ σὺν ὅπλοις	ἐς	τὴν πατρίδα ὡς πολεμίαν ἐμβαλόντες,
[2, 126]	ἐκείνοις συνεργῶν, οὔτε στρατιὰν ἐσαγαγὼν	ἐς	τὴν πόλιν διαταράξαι· Λέπιδος δὲ
[2, 22]	τε δημάρχων Μᾶρκον Καίλιον πριάμενος	ἐς	τὴν πόλιν κατῄει θρασύτατα. Καὶ
[2, 120]	καὶ ταχυεργὸν τῆς Ἰταλίας λεὼν	ἐς	τὴν Ῥώμην ἐπάγεται. Τό τε
[2, 81]	ἐς τὸ στρατόπεδον καὶ παρελθὼν	ἐς	τὴν σκηνὴν ἐκαθέζετο ἄναυδος, οἷόν
[2, 75]	ἤρειπον μετὰ σιωπῆς βαθυτάτης καὶ	ἐς	τὴν τάφρον αὐτὸ ἐνεχώννυον. Ὁρῶν
[2, 14]	πρότερος τὸν Καίσαρα καὶ συλλαβεῖν	ἐς	τὴν τῆς Γαλατίας ἀρχήν. ~Τοσάδε
[2, 121]	ὑπὲρ αὐτῆς παρεκάλουν, τέχνασμα τοῦτο	ἐς	τὴν τῶν ἀνδροφόνων σωτηρίαν ἐπινοοῦντες·
[2, 74]	συγγενῶν φειδώμεθα, τοὺς δὲ συμμάχους	ἐς	τὴν τῶνδε κατάπληξιν ἐξεργάσασθε. Πρὸ
[2, 17]	ἀπ' ἀλλήλων διεκρίθησαν, Πομπηίῳ δ'	ἐς	τὴν ὑπατείαν ἀντιπαρήγγελλε Δομίτιος Αἰνόβαρβος·
[2, 9]	ὁ Πομπήιος προσεταιρίζεται Καίσαρα, συμπράξειν	ἐς	τὴν ὑπατείαν ἐπομόσας· ὁ δ'
[2, 80]	ἀλλότρια προλαβόντες διέσπων καὶ διήρπαζον	ἐς	τὴν φυγὴν ὅ τι δύναιντο
[2, 108]	Μάρυλλός τε καὶ Καισήτιος ἀνευρόντες	ἐς	τὴν φυλακὴν ἐσέβαλον, ὑποκρινάμενοί τι
[2, 17]	ἔτι νυκτὸς ἐς τὸ πεδίον	ἐς	τὴν χειροτονίαν. Τῶν δ' ἀμφ'
[2, 86]	προσήκοντες ἀνέθηκαν, λελωβημένα πάντα καὶ	ἐς	τὸ ἄδυτόν του ἱεροῦ κατενεχθέντα
[2, 92]	μάλα θρασέως αὐτοῖς ἔτι στασιάζουσιν	ἐς	τὸ Ἄρειον πεδίον ἐπῆλθεν οὐ
[2, 35]	ἑστιᾶσθαι καὶ ζεύγους ἐπιβὰς ἤλαυνεν	ἐς	τὸ Ἀρίμινον, ἑπομένων οἱ τῶν
[2, 41]	Ὁ δὲ ἔφη Κελτοὺς αὐτὸς	ἐς	τὸ ἀσφαλέστατον ἑλὼν λελυκέναι τῇ
[2, 11]	κατ' ἄλλας ὁδοὺς αὖθις ἀνέδραμεν	ἐς	τὸ βῆμα καὶ λέγειν μὲν
[2, 132]	ὅμως, ὃ βούλεσθε. Καὶ εἰπὼν	ἐς	τὸ βουλευτήριον ἀνέτρεχεν, ἐν ᾧ
[2, 126]	τῆς οἰκίας Ἀντωνίου· οὔτε γὰρ	ἐς	τὸ βουλευτήριον ἐθάρρει κατελθεῖν, ὑποκείμενον
[2, 21]	καὶ πλῆθος ἄλλο σὺν ἐκείνοις,	ἐς	τὸ βουλευτήριον ἐκόμισαν, εἴτε ἐπὶ
[2, 116]	Κνίδῳ γεγονὼς αὐτῷ ξένος Ἀρτεμίδωρος	ἐς	τὸ βουλευτήριον ἐσδραμὼν εὗρεν ἄρτι
[2, 10]	καὶ νόμους ὑπὲρ τῶν πενήτων	ἐς	τὸ βουλευτήριον ἐσέφερε καὶ γῆν
[2, 32]	ἐπέδωκε τοῖς νέοις ὑπάτοις ἐσιοῦσιν	ἐς	τὸ βουλευτήριον τῇ νουμηνίᾳ τοῦ
[2, 40]	δὲ Πομπήιος τὸν ὑπόλοιπον στρατὸν	ἐς	τὸ Βρεντέσιον ἀγαγὼν τάς τε
[2, 48]	τροπὰς περιέπεμπε τὸν στρατὸν ἀπαντᾶν	ἐς	τὸ Βρεντέσιον αὐτός τε ἐξῄει
[2, 52]	μοι προείρητο, περὶ χειμερίους τροπὰς	ἐς	τὸ Βρεντέσιον ἠπείγετο, νομίζων τῷ
[2, 59]	ἄριστον ἐκλιπεῖν. ~Ποστούμιον δὲ διαπλεύσαντος	ἐς	τὸ Βρεντέσιον, ὁ μὲν Γαβίνιος
[2, 6]	συνεστώσης, ἕκαστον αὐτῶν ὁ Κικέρων	ἐς	τὸ δεσμωτήριον μεταγαγών, τοῦ πλήθους
[2, 40]	δὴ μετὰ τῶν ὑπάτων διεπεπλεύκεσαν	ἐς	τὸ Δυρράχιον, ὁ δὲ Πομπήιος
[2, 152]	τε ἄνω, καὶ ὑπὸ τόλμης	ἐς	τὸ ἐντὸς ἐπὶ τοὺς πολεμίους
[2, 122]	περιώνυμος, ὑπατεύειν ὑπ' αὐτοῦ Καίσαρος	ἐς	τὸ ἐπίλοιπον τοῦ ἔτους ἡἡρημένος,
[2, 71]	τοῦ στρατηγοῦ σφῶν κατεκράτησαν καὶ	ἐς	τὸ ἔργον ἀπειροπολέμως ἐτράποντο. ~Ἀλλὰ
[2, 15]	καὶ Κέθηγον ἀνέλοι. Ὁ δ'	ἐς	τὸ ἔργον ἐκεῖνο γενναιοτάτῳ λήματι
[2, 153]	μάντιν τῆς παρρησίας. ~Καίσαρι δ'	ἐς	τὸ ἔσχατον βουλευτήριον ἐσιόντι, καθά
[2, 36]	δικαίας, ὅτε σφᾶς ὁ φόβος	ἐς	τὸ εὔβουλον ἀπὸ τοῦ φιλονίκου
[2, 146]	τε ἄλλα ἐπιθειάσας τὴν φωνὴν	ἐς	τὸ θρηνῶδες ἐκ τοῦ λαμπροτέρου
[2, 123]	σφίσι καὶ συγγενῶν τότε πρῶτον	ἐς	τὸ ἱερὸν ἐλθεῖν πρὸς αὐτοὺς
[2, 59]	ἑλοῦσαι. Ἀντώνιος δὲ ταῖς λοιπαῖς	ἐς	τὸ καλούμενον Νυμφαῖον κατήχθη. ~Καὶ
[2, 145]	φωνὴν ἐπιτείνας καὶ τὴν χεῖρα	ἐς	τὸ Καπιτώλιον ἀνασχών, Ἐγὼ μέν,
[2, 123]	τὸν Κάσσιον καὶ ἐπανῆλθον αὖθις	ἐς	τὸ Καπιτώλιον· οὐ γὰρ ἐθάρρουν
[2, 137]	καὶ παρεκάλουν πρὸς αὑτοὺς ἀνελθεῖν	ἐς	τὸ Καπιτώλιον. Συνδραμόντων δὲ ὀξέως
[2, 148]	τοῦ Καίσαρος ἐπανελθὼν ἔφερον αὐτὸ	ἐς	τὸ Καπιτώλιον ὡς εὐαγὲς θάψαι
[2, 84]	ἐφήδρευε, καί πως κατὰ δαίμονα	ἐς	τὸ Κάσσιον τὸ πνεῦμα τὸν
[2, 8]	χρήματα πολλὰ ἐς Ῥώμην ἔπεμψεν	ἐς	τὸ κοινὸν ταμιεῖον. Ἐφ' οἷς
[2, 8]	δὲ τῆς πομπῆς τὴν παρασκευὴν	ἐς	τὸ λαμπρότατον ἐν τοῖς τῆς
[2, 25]	μοναρχίας διωρθωμένος τὸν Σκιπίωνα σύναρχον	ἐς	τὸ λοιπὸν τοῦ ἔτους ἐποιεῖτο.
[2, 107]	τῆς δεκαετοῦς ὑπατείας προσέμενος ὑπάτους	ἐς	τὸ μέλλον ἀπέφηνεν αὑτόν τε
[2, 48]	ςὧδε γάρ τισι δοκεῖῖ ὑπάτους	ἐς	τὸ μέλλον ἀπέφηνεν ἑαυτόν τε
[2, 128]	πρὸς ἐκείνου γενόμενοι, οἱ δὲ	ἐς	τὸ μέλλον ἄρχειν κεχειροτονήμεθα· ἐς
[2, 137]	μόνον οἴσειν ἐγκρατῶς, ἀλλὰ δουλεύσειν	ἐς	τὸ μέλλον ἑκόντας, τί ἂν
[2, 5]	μὲν δὴ πρῶτος ἔλεγεν, ὃς	ἐς	τὸ μέλλον ᾕρητο ὑπατεύειν· ὧδε
[2, 140]	γῆν ἀφηροῦντο, ἀλλὰ ἐμερίζοντο καὶ	ἐς	τὸ μέρος ᾤκιζον τοὺς ἐστρατευμένους,
[2, 136]	αὑτοῖς ἔσεσθαι, τάς τε διαθήκας	ἐς	τὸ μέσον ἔδοξε προφέρειν καὶ
[2, 12]	νόμου. Οὐέττιος δ' ἀνὴρ δημότης,	ἐς	τὸ μέσον ἐσδραμὼν μετὰ ξιφιδίου
[2, 122]	καὶ Βροῦτος. Ἐπεὶ δὲ παρῆλθον	ἐς	τὸ μέσον, οὐδὲν ταπεινὸν οὐδέτερος
[2, 152]	ἐς μάχην ἰέναι, προδραμόντι πάντων	ἐς	τὸ μεταίχμιον καὶ διακόσια ἀναδεξαμένῳ
[2, 75]	στρατοπέδου καταλιπὼν παρέτασσε τοὺς λοιποὺς	ἐς	τὸ μεταξὺ Φαρσάλου τε πόλεως
[2, 21]	ὡς ἐχθρὸν δεσπότου κτείνων, ἐπάταξεν	ἐς	τὸ μετάφρενον ξιφιδίῳ. Καὶ τὸν
[2, 117]	τὸν μηρὸν ἐπάταξε καὶ Βουκολιανὸς	ἐς	τὸ μετάφρενον, ὥστε τὸν Καίσαρα
[2, 8]	ἀνὰ μέρος, μέχρι τὴν Ἰβηρίαν	ἐς	τὸ ὁλόκληρον ἀπέφηνε Ῥωμαίοις ὑποτελῆ,
[2, 152]	αὐτὰ ὅμοιά τε πολλάκις καὶ	ἐς	τὸ ὅμοιον ἀμφοῖν συνηνέχθη· ἐγένετο
[2, 146]	ἀντιδοῦναι τῆς Καίσαρος. Εὐφορώτατα δὲ	ἐς	τὸ πάθος ἐκφερόμενος τὸ σῶμα
[2, 23]	τῆς ἑαυτοῦ τὸ πρῶτον ὑπατείας	ἐς	τὸ παρὸν εὐθύνειν τὸν ἐθέλοντα.
[2, 118]	ἔνθα ἦν αὐτῷ τέλος στρατιωτῶν,	ἐς	τὸ πεδίον αὐτοὺς μετεβίβαζεν ὡς
[2, 17]	ἡμέρας ἄμφω κατῄεσαν ἔτι νυκτὸς	ἐς	τὸ πεδίον ἐς τὴν χειροτονίαν.
[2, 101]	στέρνα ὑφ' ἑαυτοῦ καὶ μεθιέμενον	ἐς	τὸ πέλαγος, ἢ Πετρήιον ἐπὶ
[2, 39]	Ἡρακλέα τὸ σῶμα θάψαντα ἐμβαλεῖν	ἐς	τὸ πέλαγος, ἵνα ἐπώνυμον αὐτοῦ
[2, 100]	διεχρήσατο καὶ τὸ σῶμα μεθῆκεν	ἐς	τὸ πέλαγος. ~Τοῦτο μὲν δὴ
[2, 137]	καὶ Κάσσιος αἰσθόμενοι τῶν γεγονότων	ἐς	τὸ πλῆθος περιέπεμπον καὶ παρεκάλουν
[2, 11]	μὲν ἄκοντα ὑπεξήγαγον οἱ φίλοι	ἐς	τὸ πλησίον ἱερὸν τοῦ Στησίου
[2, 21]	Καὶ τὸν μὲν αἵματι ῥεόμενον	ἐς	τὸ πλησίον πανδοκεῖον ὁ ἱπποκόμος
[2, 68]	οὐρανοῦ διαπτὰν ἀπὸ τοῦ Καίσαρος	ἐς	τὸ Πομπηίου στρατόπεδον ἐσβέσθη, οἱ
[2, 91]	προῆλθε μετὰ τοῦ στρατοῦ καὶ	ἐς	τὸ πρόσθεν ἐβάδιζε λεσχηνεύων τοῖς
[2, 35]	τε αἱρεῖ περὶ ἕω καὶ	ἐς	τὸ πρόσθεν ἐχώρει, φρούρια τοῖς
[2, 95]	περισπάσας μετενεγκεῖν ἀπὸ τῆς φυγῆς	ἐς	τὸ πρόσθεν, ἕως Πετρήιος ἀνέζευξε
[2, 42]	διετάφρευε τὰς παρόδους καὶ ἐκώλυεν	ἐς	τὸ πρόσθεν ἰέναι καί τι
[2, 117]	τεταμένον, διελαύνει ξιφιδίῳ· καὶ Κάσσιος	ἐς	τὸ πρόσωπον ἔπληξε καὶ Βροῦτος
[2, 35]	Ἰταλίαν, ἔστη τοῦ δρόμου καὶ	ἐς	τὸ ῥεῦμα ἀφορῶν περιεφέρετο τῇ
[2, 85]	δοῦλος, κἂν ἐλεύθερος μόλῃ, ἐνέβαινεν	ἐς	τὸ σκάφος. Καὶ ἐν τῷ
[2, 84]	τέ τινες τῶν βασιλικῶν ἐνέβαινον	ἐς	τὸ σκάφος. Καὶ Σεμπρώνιος, ἀνὴρ
[2, 61]	τοὺς Καίσαρος πάνυ λαμπρῶς καὶ	ἐς	τὸ στρατόπεδον ἐδίωκε φεύγοντας σημεῖά
[2, 81]	ἔκφρων αὑτοῦ γενόμενος ἀπῄει βάδην	ἐς	τὸ στρατόπεδον καὶ παρελθὼν ἐς
[2, 81]	δ' ἄλλων ὀλίγοι πάνυ ἐσῄεσαν	ἐς	τὸ στρατόπεδον· τὸ γὰρ κήρυγμα
[2, 30]	ἀπήρεσκε, τριακόσιοι δὲ καὶ ἑβδομήκοντα	ἐς	τὸ συμφέρον ἀπὸ τῆς ἔριδος
[2, 154]	Συνέβη δὲ αὐτῷ καὶ τῶν	ἐς	τὸ σῶμα ἐπιβουλευσάντων μηδένα διαφυγεῖν,
[2, 144]	τὴν ὄψιν καὶ τὴν χεῖρα	ἐς	τὸ σῶμα τοῦ Καίσαρος ἐπιστρέφων
[2, 126]	βουλὴν συγκαλοῦντος ἔτι πρὸ ἡμέρας	ἐς	τὸ τῆς Γῆς ἱερόν, ἀγχοτάτω
[2, 126]	οἵ τε ἄλλοι βουλευταὶ συνέθεον	ἐς	τὸ τῆς Γῆς ἱερὸν καὶ
[2, 146]	τις ἔνθους ἀνεσύρατο, καὶ περιζωσάμενος	ἐς	τὸ τῶν χειρῶν εὔκολον, τὸ
[2, 113]	ἐκ πολλοῦ διανοούμενοι τότε πρῶτον	ἐς	τὸ φανερὸν ἀλλήλοις προύφερον καὶ
[2, 43]	ἀχθόμενοι τῷ σκυθρωπῷ τοῦ Πετρηίου,	ἐς	τὸ φιλάνθρωπον τοῦ Καίσαρος ἐτρέποντο
[2, 118]	μόνοι παρέμειναν, οἳ τὸ σῶμα	ἐς	τὸ φορεῖον ἐνθέμενοι διεκόμισαν οἴκαδε
[2, 6]	καὶ τόνδε, ὑπεραρέσκοντα τῷ δήμῳ,	ἐς	τὸν ἀγῶνα προβαλέσθαι, προσετίθει διαθέσθαι
[2, 125]	καὶ τὰ ὑπομνήματα τῆς ἀρχῆς	ἐς	τὸν Ἀντώνιον μετεκομίζετο, εἴτε τῆς
[2, 62]	τὸ σημεῖον ἀνέτεινε τὸν οὐρίαχον	ἐς	τὸν αὐτοκράτορα. Καὶ τόνδε μὲν
[2, 26]	ὅδε τῷ Καίσαρι καρτερὸς καὶ	ἐς	τὸν δῆμον εὐχαριτώτατος καὶ εἰπεῖν
[2, 22]	ἀνδρῶν ἀγροίκων πλῆθος ἀθροίσας καὶ	ἐς	τὸν δῆμον περιπέμψας χρήματα τῶν
[2, 106]	καὶ πατὴρ πατρίδος, καὶ δικτάτωρ	ἐς	τὸν ἑαυτοῦ βίον ἡἡρέθη καὶ
[2, 3]	αὐτίκα στρατὸν ἄλλον ἀθροίσων καὶ	ἐς	τὸν ἐμπρησμὸν τῆς πόλεως ἐπιδραμούμενος.
[2, 39]	Δύρραχον, φιλοτιμούμενοι δ' ὑπὲρ σφῶν	ἐς	τὸν Ἡρακλέα μᾶλλον ὡς ἐς
[2, 152]	ἦλθε θανάτου, τὰ δεύτερα δὲ	ἐς	τὸν θάνατον αὐτόν. Πειθαγόρας τε
[2, 25]	ἐπαχθὴς γένοιτο. Τῶν δὲ φυγάδων	ἐς	τὸν Καίσαρα ἰόντων ἀθρόων καὶ
[2, 148]	παῖς Ὀκτάουιος, τό τε ὄνομα	ἐς	τὸν Καίσαρα μεταβαλὼν καὶ κατ'
[2, 6]	Κάτων ἤδη σαφῶς ἀνακαλύπτων τὴν	ἐς	τὸν Καίσαρα ὑποψίαν καὶ ὁ
[2, 3]	μάλα ἀνέσχε πρὸ ἑαυτοῦ καὶ	ἐς	τὸν Μάλλιον ἐχώρει στρατολογῶν· Λέντλῳ
[2, 117]	τὸ πρόσωπον ἔπληξε καὶ Βροῦτος	ἐς	τὸν μηρὸν ἐπάταξε καὶ Βουκολιανὸς
[2, 99]	οὐ τυγχάνοντι, μέχρι κἀκείνῳ κυήσασαν	ἐς	τὸν οἶκον αὖθις ὡς χρήσας
[2, 104]	ὁ Καῖσαρ ἱκέτευε, τὰς χεῖρας	ἐς	τὸν οὐρανὸν ἀνίσχων, μὴ ἑνὶ
[2, 60]	ἦν, πολλὰ καὶ λαμπρὰ δρῶν	ἐς	τὸν ὀφθαλμὸν ἐτρώθη βέλει καὶ
[2, 34]	ἐθνῶν ὅσα ἄλκιμα. Χρήματα δ'	ἐς	τὸν πόλεμον αὐτῷ τά τε
[2, 38]	σπουδήν, ὅ τι δύναιτο ἕκαστος,	ἐς	τὸν πόλεμον συμφέρειν. Καὶ τάδε
[2, 23]	δὲ συνῄει μετὰ δέους καὶ	ἐς	τὸν Πομπήιον ἀφεώρων ὡς αὐτίκα
[2, 28]	Οὐδέν τε ἐπικρύπτων ἔτι ἀφειδῶς	ἐς	τὸν Πομπήιον ἐβλασφήμει ὡς τυραννίδος
[2, 27]	Πομπηίου φίλους ἀντιλέξειν καὶ αὐτὸς	ἐς	τὸν Πομπήιον ἕξειν τι τοῦτο
[2, 40]	πολέμου, τὴν ὁρμὴν πανταχόθεν οὖσαν	ἐς	τὸν Πομπήιον ὁρῶν, δείσας δὲ
[2, 90]	καὶ Ἀχιλλᾶν ἐκόλασε θανάτῳ τῆς	ἐς	τὸν Πομπήιον παρανομίας, Θεόδοτον δὲ
[2, 87]	νειμάμενοι τὸ ναυτικόν, Κάσσιος μὲν	ἐς	τὸν Πόντον ἔπλει πρὸς Φαρνάκην
[2, 115]	ἵππαρχον, ἐπήγετο Δέκμον Βροῦτον Ἀλβῖνον	ἐς	τὸν πότον καὶ λόγον ἐπὶ
[2, 154]	(κατὰ γὰρ σελήνην αὐτοῖς ἠριθμεῖτο)	ἐς	τὸν τοῦ ἡλίου δρόμον μετέβαλεν,
[2, 152]	πληγέντι τὰ στέρνα χαλεπῶς καὶ	ἐς	τὸν τράχηλον ὑπέρῳ βαρυτάτῳ, καὶ
[2, 134]	τε ἀνδρῶν καὶ θεῶν, ἐνυβρίζουσιν	ἐς	τὸν ὑμῖν τὴν ἡγεμονίαν μέχρις
[2, 136]	οὐδὲ Κάσσιος, ἀλλ' οἱ κἀκείνους	ἐς	τόνδε τὸν ὄλεθρον ἐκριπίσαντες. Τῆς
[2, 47]	τῆς ἐμῆς ἀρχῆς ὀνάμενοι καὶ	ἐς	τόνδε τὸν πόλεμον ὅλον, οὐκ
[2, 15]	ἀπὸ οἴκτου μεταπίπτειν ἐς γέλωτα.	Ἐς	τοσοῦτο δειλίας περὶ μίαν οἰκείαν
[2, 102]	τοῦδε τοῦ πολέμου γενομένων εὑρεῖν·	ἐς	τοσοῦτο καθεῖλεν ἡ τῶνδε φιλονικία
[2, 96]	ἡ δὲ στρατιὰ τοῦ Καίσαρος	ἐς	τοσοῦτον ἀνεθάρρησεν, ὡς τὸ πέμπτον
[2, 30]	οὔτε στρατιὰν οὔτε παρασκευὴν ὡς	ἐς	τοσοῦτον ἔργον ἤγειρεν. Ἡ βουλὴ
[2, 47]	τε καὶ κατ' ὀλίγον ἐνδιδοὺς	ἐς	τοσοῦτον ὅμως ὑφῆκεν, ὡς ἑκατὸν
[2, 151]	μόνον ἐνθυμούμενοι. Καὶ τάδε μὲν	ἐς	τοσοῦτον συγκεκρίσθω, καίπερ οὐκ ἐξ
[2, 69]	σωτηρίας καὶ τῆς ἑαυτοῦ δόξης	ἐς	τότε ἀηττήτου· εἴτε τι καὶ
[2, 49]	ὡς ἐπὶ θέαν. Ἦν δ'	ἐς	τότε Καίσαρι μὲν δέκα τέλη
[2, 26]	οἱ μάλιστα ἐχθροὶ τοῦ Καίσαρος	ἐς	τοὐπιὸν ᾑρέθησαν ὕπατοι, Αἰμίλιός τε
[2, 138]	οὐδὲ δίκην ἐπαγαγών. Πότεροι οὖν	ἐς	τοὺς ἀσύλους ἡμάρτανον; Ἢ Καῖσαρ
[2, 78]	ἐφεδρεύουσιν ἄραντος, οἱ μὲν ἐξαναστάντες	ἐς	τοὺς ἵππους ἐχώρουν, ὀρθοῖς ἄνω
[2, 45]	συνεστέλλετο, ἐνοχλούμενος δὲ ἀνέφευγεν αὖθις	ἐς	τοὺς λόφους. Ἀσίνιος μὲν δὴ
[2, 141]	ἰασόμεθα ἡμεῖς, διαλλακτήριον ὑμῖν ἅμα	ἐς	τοὺς ὁμοεθνεῖς ἐσόμενον καὶ ἥδιστον
[2, 46]	τῆς γῆς ἀναλαβεῖν, Ἀσίνιος δ'	ἐς	τοὺς παρορμοῦντας ἐμπόρους ἀκατίῳ διαπλεύσας
[2, 42]	οὔτε κατηκόντισεν, ἀλλὰ μεθῆκεν ἀπαθεῖς	ἐς	τοὺς περὶ τὸν Ἀφράνιον ἀπιέναι,
[2, 7]	ἐπιφανῶν φυγεῖν ἠξίωσεν, ἀλλ ἐσδραμόντες	ἐς	τοὺς πολεμίους ἀπώλοντο. Ὧδε μὲν
[2, 104]	τῶν στρατειῶν, προύδραμε τῆς τάξεως	ἐς	τοὺς πολεμίους ἐπὶ τοσοῦτον, ὡς
[2, 42]	περὶ τὸν Ἀφράνιον ἀπιέναι, δημοκοπῶν	ἐς	τοὺς πολεμίους πανταχοῦ. Ὅθεν ἐν
[2, 93]	στρατείας ἀνεβόησαν, ἐλπίσαντες στρατοῦ δεόμενον	ἐς	τοὺς ὑπολοίπους πολέμους αὐτὸν ἐρεῖν
[2, 135]	χρείαν. Καὶ ὁ Ἀντώνιος αὐτοῖς	ἐς	τοῦτο ἐνέδωκεν. Ἐψηφισμένων δὲ τούτων,
[2, 153]	πρὸς ἥλιον ἀνίσχοντα. Ὁ δ'	ἐς	τοῦτο μὲν ἐνδοῦναι λέγεται καὶ
[2, 46]	τὸν στρατὸν ἀναλαβεῖν. Καί τινες	ἐς	τοῦτο νυκτὸς ἐπέπλευσαν, ἀθρόων δ'
[2, 108]	ἐπιθυμοῦντα τῆς ἐπικλήσεως καὶ τὰς	ἐς	τοῦτο πείρας καθιέντα καὶ τυραννικὸν
[2, 31]	ὑπὲρ τῆς πατρίδος· καὶ στρατιὰν	ἐς	τοῦτό σοι δίδομεν, ἥ τε
[2, 112]	ἐξελάσαντος ἐρεθιζόμενος καὶ ὀνειδιζόμενος μάλιστα	ἐς	τοῦτο ὑπὸ τοῦ δήμου υπολλὰ
[2, 98]	τείχη τὴν κεφαλὴν ἀπαράξαι καὶ	ἐς	τράχηλον κυβιστῆσαι καὶ τὸ πνεῦμα
[2, 75]	τοὺς μὲν Ἰταλοὺς ἑκάτερος αὐτῶν	ἐς	τρία διαιρῶν ἐπὶ μετώπου, μικρὸν
[2, 96]	πελτασταῖς τε πολλοῖς καὶ ἐλέφασιν	ἐς	τριάκοντα προσδοκωμένου παρέσεσθαι σὺν Ἰόβᾳ
[2, 2]	ὑπατείαν παρήγγελλεν ὡς τῇδε παροδεύσων	ἐς	τυραννίδα. Πάγχυ δ' ἐλπίσας αἱρεθήσεσθαι
[2, 108]	ὡς ἐπιβουλευόντων οἱ μετὰ τέχνης	ἐς	τυραννίδος διαβολήν, καὶ ἐπήνεγκεν ἀξίους
[2, 141]	ταῦτα ὑμῖν συναδικούσης· εὔνοια γὰρ	ἐς	τυράννους γίγνεται δορυφόρων ἐκ τοῦ
[2, 7]	εὐφημία ἀπὸ Κικέρωνος ἀρξαμένη περιελθεῖν	ἐς	τῶν νῦν αὐτοκρατόρων τοὺς φαινομένους
[2, 2]	Ἀνά τε τὴν Ἰταλίαν περιέπεμπεν	ἐς	τῶν Συλλείων τοὺς τὰ κέρδη
[2, 23]	οὖν φίλων τοῦ Καίσαρος ὑπονοούντων	ἐς	ὕβριν ἢ ἐς ἐπήρειαν αὐτὸν
[2, 2]	καὶ ῥητορεῦσαι, Κατιλίνας δ' αὐτὸν	ἐς	ὕβριν τῶν ἑλομένων ἐπέσκωπτεν, ἐς
[2, 47]	λαμβάνειν. Μαρτυράμενος οὖν ἐμαυτὸν τῆς	ἐς	ὑμᾶς μέχρι δεῦρο φιλοτιμίας χρήσομαι
[2, 16]	παραδεδεγμένον, θρασύτερον ὄντα τοῦ Κλωδίου,	ἐς	ὑπατείαν ἐπήλπιζε καὶ ἤλειφεν ἐπὶ
[2, 2]	δυνατῶν ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν,	ἐς	ὑπατείαν παρήγγελλεν ὡς τῇδε παροδεύσων
[2, 98]	Καίσαρα ἐπελθεῖν. Οὐ μὴν οὐδ'	ἐς	ὕπνον ἀπιὼν ἐνήλλαξέ τι τῶν
[2, 3]	τιθέμενος, τά τε χρήματα προύπεμπεν	ἐς	Φαισούλας καὶ τοῖς συνωμόταις ἐντειλάμενος
[2, 67]	τῶν ἐπ' ἀξιώσεως αὐτὸν ἐπιτωθαζόντων	ἐς	φιλαρχίαν ὡς ἑκόντα βραδύνοντα, ἵν'
[2, 84]	τῷ Πομπηίῳ καὶ ἐκέλευεν ὡς	ἐς	φίλον τὸν παῖδα διαπλεῦσαι. Ἅμα
[2, 143]	τὴν ἀγορὰν πλῆθός τε ἄπειρον	ἐς	φρουρὰν συνέδραμον σὺν ὅπλοις, καὶ
[2, 49]	οὐχ ἅπασιν ἐς μάχας, ἀλλ'	ἐς	φρούρια καὶ ταφρείας καὶ τὴν
[2, 75]	δ' ὁ Πομπήιος, ἡγουμένων τινῶν	ἐς	φυγὴν αὐτοὺς συσκευάζεσθαι, συνίει τοῦ
[2, 80]	ἐν εὐπραξίᾳ τῶν πολεμίων ἐστράφησαν	ἐς	φυγήν. Καὶ ὁ Καῖσαρ εὐμηχάνως
[2, 66]	οὔτε θαλάσσῃ χρωμένους οὔτε ναῦς	ἐς	φυγὴν ταχεῖαν ἔχοντας. Ὁ μὲν
[2, 56]	τὰς τοῦ Πομπηίου τριήρεις θαμινὰ	ἐς	φυλακὴν ἀναπλεούσας, χειμῶνος δ' εἰ
[2, 106]	πᾶσαι, ὅσαι ὑπὲρ ἄνθρωπον, ἀμέτρως	ἐς	χάριν ἐπενοοῦντο, θυσιῶν τε πέρι
[2, 52]	τὴν θάλασσαν, τὸν δὲ στρατὸν	ἐς	χειμασίαν ἐπιδιῄρει καὶ περιέπεμπεν ἔς
[2, 146]	ὅδε ἀήττητος ἐκ πάντων τῶν	ἐς	χεῖρας αὐτῷ συνελθόντων Σὺ δ'
[2, 88]	ἑβδομήκοντα ἀπαρασκεύῳ Καίσαρι συντυχόντα μηδ'	ἐς	χεῖρας ἐλθεῖν ὑποστῆναι. Ὁ δ'
[2, 75]	ἔστενε καθ' αὑτόν, ὅτι χωροῦσιν	ἐς	χεῖρας θηρίοις, λιμὸν ἔχοντες, ἄξιον
[2, 58]	τῷ Ποστουμίῳ καὶ καταίρειν ἀναχθέντας	ἐς	χωρίον, ἐς ὅ τι ὁ
[2, 110]	τὰς ἀργίας, ἐπενόει στρατείαν μακρὰν	ἔς	τε Γέτας καὶ Παρθυαίους, Γέταις
[2, 52]	ἐς χειμασίαν ἐπιδιῄρει καὶ περιέπεμπεν	ἔς	τε Θεσσαλίαν καὶ Μακεδονίαν. Καὶ
[2, 137]	αὐτῷ πλῆθος ἄλλο πολιτῶν ἀγαθῶν	ἔς	τε Λιβύην καὶ Ἰβηρίαν ἐλαυνόμενοι
[2, 150]	τύχῃ μᾶλλον ἢ τῇ θαλάσσῃ.	Ἔς	τε πολεμίους προεπήδησε μόνος ἐκ
[2, 41]	καὶ τῷ περὶ αὐτὴν στρατῷ.	Ἔς	τε τὰ ἔξω Κουρίωνα μὲν
[2, 128]	τῶν βουλευτῶν αὐτῶν πολὺ πλῆθος	ἔς	τε τὰς ἀρχὰς τὰς ἐν
[2, 34]	κοινοῖς, εἰ δεήσειεν, εἶναι στρατιωτικά·	ἔς	τε τὰς πόλεις ἐφ ἕτερα
[2, 106]	τῶν ὑπὸ Καίσαρος ὁριζομένων ἀντιπράξειν.	Ἔς	τε τιμὴν τῆς γενέσεως αὐτοῦ
[2, 105]	καλωδίου τοῦ ποδός· καὶ διαπλεύσας	ἔς	τι χωρίον ἐθεραπεύετο. Ζητούμενος δὲ
[2, 126]	ὄντων ἐκείνοις συνεργῶν, οὔτε στρατιὰν	ἐσαγαγὼν	ἐς τὴν πόλιν διαταράξαι· Λέπιδος
[2, 135]	γένοιτο. Καὶ οὐ πειθόμενον ἠπείλουν	ἐσαγγέλλειν,	ὅτι τὸν δῆμον οὐσίαν τηλικαύτην
[2, 141]	τε γῆν ὑμῖν τήνδε αὐτὴν	ἐσαεὶ	βεβαιοῦμεν καὶ βεβαιώσομεν καὶ μάρτυρα
[2, 79]	πανταχόθεν ἀτρεμοῦντας ἐς τὰ πλευρὰ	ἐσακοντίζειν,	μέχρι θορυβουμένοις ἐμπεσόντας βίᾳ τρέψασθαι
[2, 46]	τοῦτο νυκτὸς ἐπέπλευσαν, ἀθρόων δ'	ἐσβαινόντων	ἐκείνων τά τε σκάφη κατεδύετο,
[2, 49]	μέρος ἄλλο τῶν ἐς Αἴγυπτον	ἐσβαλόντων	μετὰ Γαβινίου, σύμπαντα ἀνδρῶν Ἰταλῶν
[2, 77]	ἐκκαίουσα καὶ τυφλοῦσα πάντας φιλοτιμία	ἐσβέννυτο	καὶ μετέβαλλεν ἐς δέος, ὁ
[2, 68]	Καίσαρος ἐς τὸ Πομπηίου στρατόπεδον	ἐσβέσθη,	οἱ μὲν ἀμφὶ τὸν Πομπήιον
[2, 84]	Κάσσιον τῆς Αἰγύπτου ταῖς Κλεοπάτρας	ἐσβολαῖς	ἐφήδρευε, καί πως κατὰ δαίμονα
[2, 36]	παρὰ δόξαν αὐτοῖς ὀξείας τῆς	ἐσβολῆς	τοῦ Καίσαρος γενομένης, ἐδεδοίκεσαν ἔτι
[2, 3]	περὶ ἕω μετὰ κεκρυμμένων ξιφιδίων,	ἐσδεχθέντας	τε διὰ τὴν ἀξίωσιν καὶ
[2, 89]	πελάγιος ἀμφὶ τὴν Ἀλεξάνδρειαν ἦν·	ἐσδέχονται	δ' αὐτὸν οἱ τοῦ βασιλέως
[2, 7]	συνόντων ἐπιφανῶν φυγεῖν ἠξίωσεν, ἀλλ	ἐσδραμόντες	ἐς τοὺς πολεμίους ἀπώλοντο. Ὧδε
[2, 116]	ξένος Ἀρτεμίδωρος ἐς τὸ βουλευτήριον	ἐσδραμὼν	εὗρεν ἄρτι ἀναιρούμενον. Ὑπὸ δ'
[2, 12]	ἀνὴρ δημότης, ἐς τὸ μέσον	ἐσδραμὼν	μετὰ ξιφιδίου γυμνοῦ, ἐπιπεμφθῆναι ἔφη
[2, 24]	ψηφίσματος ἐς Αἴγυπτον μετὰ στρατιᾶς	ἐσέβαλεν	ἀπαγορευόντων τῶν Σιβυλλείων, Ὑψαῖος δὲ
[2, 108]	Καισήτιος ἀνευρόντες ἐς τὴν φυλακὴν	ἐσέβαλον,	ὑποκρινάμενοί τι καὶ τῷ Καίσαρι
[2, 8]	παραγγελιῶν ἀναλοῦντος ἐπὶ τοῖς λόγοις,	ἐσέδραμεν	ὁ Καῖσαρ ὑπεριδὼν τοῦ θριάμβου
[2, 99]	σπλάγχνων καὶ στόνου τινὸς ἐξακουσθέντος	ἐσέδραμον	οἱ περὶ θύρας· καὶ οἱ
[2, 153]	δύσιν ὁρῶντα μετὰ τῆς στρατιᾶς	ἐσελθεῖν,	ἀλλὰ περιοδεῦσαι καὶ τὴν πόλιν
[2, 62]	τὰς πύλας ὄντας ἤδη μήτε	ἐσελθεῖν	ἐν κόσμῳ μήτε πεισθῆναι τοῖς
[2, 35]	μάλιστα εὐτολμοτάτοις, εἰρηνικῶς ἐσταλμένοις, προύπεμπεν	ἐσελθεῖν	ἐς Ἀρίμινον καὶ τὴν πόλιν
[2, 153]	καὶ τοῦ δευτέρου μαντεύματος καὶ	ἐσελθεῖν	ἐς δύσιν ὁρῶν. Ἐσελθών γε
[2, 153]	Χαλδαίοις, ὅτι σῶος ἐς Βαβυλῶνα	ἐσέλθοι	τε καὶ ἐκπλέοι. Ἔμελλε δ'
[2, 62]	Καίσαρος ὑπασπισταὶ κατέκοπτον, οἱ δ'	ἐσελθόντες	οὐδ' ἐπὶ τὰς φυλακὰς ἀπήντων,
[2, 8]	καὶ ἔδει τὸν παραγγέλλοντα παρεῖναι,	ἐσελθόντι	δὲ οὐκ ἦν ἔτι ἐπὶ
[2, 153]	καὶ ἐσελθεῖν ἐς δύσιν ὁρῶν.	Ἐσελθών	γε μὴν καὶ πλέων κατὰ
[2, 121]	ἀνελόντας τυραννοκτόνους, καὶ τὸ πεπραγμένον	ἐσέμνυνεν	ὡς ὁμοιότατον μάλιστα τῷ προγονικῷ
[2, 8]	τὴν πομπὴν οὐχ ἕτοιμον ἔχων	ἐσέπεμπε	τῇ βουλῇ δεόμενος ἐπιτρέψαι οἱ
[2, 27]	οὔπω τῇ πόλει τὴν εἰρήνην	ἔσεσθαι	βεβαίαν, εἰ μὴ πάντες ἰδιωτεύσειαν.
[2, 73]	ἐλπίσας ἡμῖν τι παρ' αὐτῶν	ἔσεσθαι	δίκαιον. Τῶνδε οὖν μοι τήμερον
[2, 115]	τῶν τις περὶ αὐτὸ οἴκων	ἔσεσθαι,	εἰωθὸς ἐπὶ ταῖς θέαις ὧδε
[2, 124]	σώματος ἢ τιμωροὶ παθόντι τι	ἔσεσθαι,	εὔορκον ἦν τὸ ἄγος ἐξελαύνειν
[2, 152]	δεδιέναι, ἐκποδὼν γὰρ ἀμφοτέρους αὐτίκα	ἔσεσθαι·	καὶ τελευτήσαντος εὐθὺς Ἡφαιστίωνος ὁ
[2, 93]	ἐν Λιβύῃ κερδῶν ἐκπεσοῦνται, μεγάλων	ἔσεσθαι	νομιζομένων, ἐχθροί τε ὁμοίως αὐτοῦ
[2, 114]	πεπρᾶχθαι ἀκίνδυνόν τε, ὡς κοινόν,	ἔσεσθαι	παρὰ τῷ Καίσαρος στρατῷ· καὶ
[2, 138]	τε καὶ ἐπηράσαντο ἐς ἀεὶ	ἔσεσθαι;	Ποῦ δὲ οἱ φόροι τῆς
[2, 33]	καὶ ὅσα ἄλλα αὐτοῖς ἔμελλεν	ἔσεσθαι,	προθεσπίζων ἀράς τε βαρείας τοῖς
[2, 136]	ἐλπιζόντων ἐκ τῶν διαθηκῶν αὑτοῖς	ἔσεσθαι,	τάς τε διαθήκας ἐς τὸ
[2, 27]	καὶ τὸν στρατόν· ὧδε γὰρ	ἔσεσθαι	τῇ πόλει καθαρὰν καὶ πανταχόθεν
[2, 124]	τῷ βουλευτηρίῳ καὶ νομιοῦμεν εὐαγὲς	ἔσεσθαι	τῇ πόλει, ὅ τι ἂν
[2, 121]	ἀνδροφόνων σωτηρίαν ἐπινοοῦντες· οὐ γὰρ	ἔσεσθαι	τὴν εἰρήνην μὴ γενομένης αὐτοῖς
[2, 134]	ἐν αἰτίᾳ καὶ καταγνώσει μᾶλλον	ἔσεσθαι	τὴν τοσήνδε ἡμῶν ἀνωμαλίαν, εἰ
[2, 113]	βασιλείας λόγου καὶ συνόδου μελλούσης	ἔσεσθαι	τῆς βουλῆς μετ' ὀλίγον, ὁ
[2, 68]	οἱ μὲν ἀμφὶ τὸν Πομπήιον	ἔσεσθαί	τι λαμπρὸν αὑτοῖς ἔφασαν ἐκ
[2, 65]	λιμοῦ, ἢ οὐ πολὺ σφίσιν	ἔσεσθαι	τὸ ἔτι λοιπὸν ἐπὶ τῇ
[2, 124]	καὶ νομίζοντες εὐμαρέστερα σφίσιν ἅπαντα	ἔσεσθαι	τοιῶνδε καὶ τοσῶνδε ἀνδρῶν ἀθρόως
[2, 134]	τοὺς Ἰταλιώτας; Πόσον δὲ ὑμῖν	ἔσεσθαι	φθόνον παρά τε ἀνδρῶν καὶ
[2, 129]	οὐκ ἀρχόντων ἀλλαγήν, ἀλλὰ μόνης	ἔσεσθαι	χειροτονίας ἐπὶ τὸ νομιμώτερον ἐκ
[2, 120]	φιλελευθέρους ὁμοῦ καὶ μισθωτοὺς σφίσιν	ἔσεσθαι	χρησίμως τοὺς παρόντας. Ὧν θάτερον
[2, 10]	τῶν πενήτων ἐς τὸ βουλευτήριον	ἐσέφερε	καὶ γῆν αὐτοῖς διένεμε, καὶ
[2, 13]	ἐπὶ τῇ πολιτείᾳ. ~Νόμους δ'	ἐσέφερεν,	ἐκθεραπεύων τὸ πλῆθος, ἑτέρους καὶ
[2, 21]	τὸ πλησίον πανδοκεῖον ὁ ἱπποκόμος	ἐσέφερεν,	ὁ δὲ Μίλων μετὰ τῶν
[2, 77]	πλῆθος ἀνδρῶν ἀγαθῶν δι' αὐτούς.	Ἐσῄει	δὲ σφᾶς, ὅτι φίλοι καὶ
[2, 116]	τῶν ἐχθρῶν ὡς φίλων ἐπειγόμενος	ἐσῄει	τῶν ἱερῶν καταφρονήσας· χρῆν γὰρ
[2, 81]	Τῶν δ' ἄλλων ὀλίγοι πάνυ	ἐσῄεσαν	ἐς τὸ στρατόπεδον· τὸ γὰρ
[2, 149]	ἀνέβη καὶ ἐς πολεμίων τεῖχος	ἐσήλατο	μόνος καὶ τρισκαίδεκα τραύματα ὑπέστη.
[2, 153]	βραδυνόντων αὐτῷ τῶν ἱερῶν δυσχεράνας	ἐσῆλθε	καὶ ἀνῃρέθη. Τὸ δ' αὐτὸ
[2, 6]	καὶ τοῖς ἐν ἀγορᾷ παροδεύων	ἐσήμηνεν,	ὅτι τεθνᾶσιν. Οἱ δὲ διελύοντο
[2, 154]	ἀνώμαλον ἔτι ὄντα διὰ τοὺς	ἔσθ'	ὅτε μῆνας ἐμβολίμους (κατὰ γὰρ
[2, 22]	ξένον καὶ μάλιστα ὅσοι ταῖς	ἐσθῆσιν	ἢ σφραγῖσιν ἀπὸ χρυσοῦ διέφερον.
[2, 146]	τοῦ Καίσαρος ἐγύμνου καὶ τὴν	ἐσθῆτα	ἐπὶ κοντοῦ φερομένην ἀνέσειε, λελακισμένην
[2, 15]	τὴν δίκην ἐγίγνετο, καὶ ταπεινὴν	ἐσθῆτα	ἐπικείμενος γέμων τε αὐχμοῦ καὶ
[2, 122]	τῆς πόλεως, τὴν μὲν ὕπατον	ἐσθῆτα	ἠμφιέσατο καὶ τὰ σημεῖα τῆς
[2, 126]	στρατηγός, αὖθις ἐπικείμενος τὴν στρατηγικὴν	ἐσθῆτα,	ἣν ἐχθὲς ὡς τυράννου δόντος
[2, 57]	ἔτι ἑστιᾶσθαι κελεύσας, ἐπιθέμενος δ'	ἐσθῆτα	ἰδιώτου καὶ ὀχήματος εὐθὺς ἐπιβὰς
[2, 24]	τοῦ Πομπηίου τὴν τῶν κρινομένων	ἐσθῆτα	μεταλαβόντος πολλοὶ καὶ τῶν δικαστῶν
[2, 146]	θρῆνον ἐπᾴδοντες. ~Τοιάδε εἰπὼν τὴν	ἐσθῆτα	οἷά τις ἔνθους ἀνεσύρατο, καὶ
[2, 121]	ἐπελθὼν ἐς μέσους τήν τε	ἐσθῆτα	τὴν στρατηγικὴν ἀπεδύσατο, ὡς παρὰ
[2, 17]	διεσῴζετο μόλις, καὶ Πομπηίου τὴν	ἐσθῆτά	τινες ἡἡμαγμένην ἔφερον οἴκαδε. Παρὰ
[2, 33]	ἐχώρουν ἐπὶ ὀχήματος μισθωτοῦ, θεραπόντων	ἐσθῆτας	ἐνδύντες. Καὶ αὐτοὺς ἔτι ὧδε
[2, 129]	λεγομένων ἔνιοι τῶν στρατηγῶν τὰς	ἐσθῆτας	ἐπὶ ἐνέδρᾳ τῶν ἀντιλεγόντων ἀπετίθεντο,
[2, 22]	μὲν δὴ καὶ Μίλων δούλων	ἐσθῆτας	ὑποδύντες ἀπέδρασαν, πολὺς δὲ τῶν
[2, 98]	ἔστι μοι θέλοντι καὶ δι'	ἐσθῆτος	ἐμαυτὸν ἀποπνῖξαι καὶ ἐς τὰ
[2, 22]	Καὶ αὐτὸν ὁ Καίλιος εὐθὺς	ἐσιόντα	εἷλκεν ἐς τὴν ἀγορὰν ἐπὶ
[2, 153]	δ' ἐς τὸ ἔσχατον βουλευτήριον	ἐσιόντι,	καθά μοι πρὸ βραχέος εἴρηται,
[2, 116]	προθυομένῳ τοῦ βουλευτηρίου καὶ εὐθὺς	ἐσιόντι,	μετὰ χεῖρας εὑρέθη τεθνεῶτος. Ἄρτι
[2, 32]	διαδραμών, ἐπέδωκε τοῖς νέοις ὑπάτοις	ἐσιοῦσιν	ἐς τὸ βουλευτήριον τῇ νουμηνίᾳ
[2, 116]	τοῖς ἄρχουσιν ἐς τὴν βουλὴν	ἐσιοῦσιν	οἰωνίζεσθαι προσιοῦσι. Καὶ πάλιν τῶν
[2, 42]	στρατοπεδεύων ὁ Καῖσαρ ἐπὶ κρημνῶν	ἐσιτολόγει	διὰ γεφύρας τοῦ Σικόριος ποταμοῦ.
[2, 27]	ἔληγεν ὁ χρόνος. Καὶ Παῦλος	ἐσιώπα.	Κουρίων δὲ νομιζόμενος ἀμφοτέροις διαφέρεσθαι,
[2, 115]	ἐθορυβήθησαν μέν, ὑπὸ δὲ ἐκπλήξεως	ἐσιώπων.	~Φερομένου δὲ ἤδη τοῦ Καίσαρος,
[2, 45]	τὸν ποταμὸν ἐπέρων ἐς μάχην	ἐσκευασμένοι·	καὶ ὁ Κουρίων κατέβαινεν ἀφρόνως
[2, 80]	τὰ ἄλλα ὡς Ἰταλῶν ὁμοιοτρόπως	ἐσκευασμένων	τε καὶ φωνὴν ὁμοίαν ἀφιέντων.
[2, 32]	χάριν ὑπὲρ τῶν γεγονότων ὁμολογήσας	ἐσκόπει	περὶ τῶν παρόντων. Κουρίωνι μὲν
[2, 68]	ἐκφυγόντα οὐ συνελήφθη, καὶ μελισσῶν	ἑσμὸς	ἐπὶ τοῖς βωμοῖς ἐκάθισε, ζῴου
[2, 98]	τοῦ πνεύματος, εἰ κατὰ πρύμνην	ἔσοιτο	αὐτοῖς, καὶ τοῦ διαστήματος, εἰ
[2, 127]	λοιπὰ κατ' ὀλίγον εὐεπιχείρητος αὑτοῖς	ἔσοιτο·	οἱ δὲ καθαρώτεροι τὸ μὲν
[2, 118]	δὲ βουλὴν πρὸς τῶν ἀνδροφόνων	ἐσομένην	ἐδεδοίκεσαν καὶ τὸ μέλλον ἔτι
[2, 14]	τὴν ἀποδημίαν οἱ χρόνιον ὁρῶν	ἐσομένην	καὶ τὸν φθόνον ὡς ἐπὶ
[2, 57]	ἐν φωτὶ κατάδηλοι τοῖς πολεμίοις	ἐσόμενοι,	ὁ δὲ Καῖσαρ, τῷ δαιμονίῳ
[2, 23]	Πομπήιον ἀφεώρων ὡς αὐτίκα σφῶν	ἐσόμενον	δικτάτορα· χρῄζειν γὰρ αὐτοῖς ἐφαίνετο
[2, 27]	εἶναι, εἰδὼς μὲν οὐδὲν τούτων	ἐσόμενον,	ἐλπίζων δὲ τοὺς Πομπηίου φίλους
[2, 141]	ὑμῖν ἅμα ἐς τοὺς ὁμοεθνεῖς	ἐσόμενον	καὶ ἥδιστον ἤδη πυθομένοις. Οἷς
[2, 121]	καὶ τὸ πρὸς τῶν ἑτέρων	ἐσόμενον,	ὡς δ' ἐπὶ συμφέροντι κοινῷ
[2, 77]	τῷ παρόντι ἐνεπίμπλατο καὶ ὡς	ἐσόμενος	ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ τῶν ἐπὶ
[2, 28]	αὐτίκα δοθησομένων διαδόχων, αὐτὸς δ'	ἐσόμενος	ἐν ὑποσχέσει μόνῃ. Κουρίων δὲ
[2, 129]	κυρίους ἔτι τῆσδε τῆς χειροτονίας	ἐσομένους	ᾖδεσαν. ~Ὧδε δὲ ἔτι ἐχόντων,
[2, 115]	περὶ τῶν ἐς τὴν αὔριον	ἐσομένων·	ἐπὶ δὲ τῷ πότῳ νυκτὸς
[2, 53]	καὶ πρώτιστον δόξαν ἀπενέγκασθαι τῶν	ἐσομένων	καὶ τοῖς αὐτίκα διωξομένοις ἡμᾶς
[2, 35]	τῇ γνώμῃ, λογιζόμενος ἕκαστα τῶν	ἐσομένων	κακῶν, εἰ τόνδε τὸν ποταμὸν
[2, 123]	τῆς ἐλευθερίας καὶ φειδοῦς τῶν	ἐσομένων	τῇ πατρίδι κακῶν, εἰ μὴ
[2, 93]	τε ὁμοίως αὐτοῦ τε Καίσαρος	ἔσονται	καὶ τῶν πολεμίων. Δείσαντες οὖν
[2, 81]	αὖθις οἱ πολέμιοι, μίαν ἡμέραν	ἔσονται	νενικηκότες, εἰ δὲ τὸ στρατόπεδον
[2, 98]	τοῖς Ἰτυκαίων ἄρχουσιν ἐπιδοὺς περὶ	ἑσπέραν	ἀμφὶ λουτρὰ καὶ δεῖπνον ἦν
[2, 89]	ὅπῃ τὸν πλοῦν ποιήσεται, περὶ	ἑσπέραν	ἀνήγετο, ἐπαγγείλας τοῖς λοιποῖς κυβερνήταις
[2, 40]	αὐτῷ τοῦ στόλου περὶ δείλην	ἑσπέραν	ἀπέπλευσε, τοὺς εὐτολμοτάτους ἐπὶ τῶν
[2, 104]	αἰεὶ παρὰ μέρος, μέχρις ἐς	ἑσπέραν	μόλις ἐνίκησεν, ὅτε καὶ φασὶν
[2, 97]	μάχης καὶ πολυτρόπου γενομένης, περὶ	ἑσπέραν	μόλις ὁ Καῖσαρ ἐνίκα καὶ
[2, 35]	τὴν Γαλατίαν. Αὐτὸς δὲ περὶ	ἑσπέραν,	ὡς δὴ τὸ σῶμα ἐνοχλούμενος,
[2, 150]	καὶ εὔδιος γενομένη, καὶ τὸν	ἑσπέριον	ὠκεανὸν ἐπὶ Βρεττανοὺς διέπλευσεν οὔπω
[2, 76]	περιθέοντας, ἀναπηδᾶν καὶ τὰ δόρατα	ἐσπηδῶντας	ἀνίσχειν ὀρθὰ ἐς τὰ πρόσωπα
[2, 120]	ἀλλοτρίων οἰκιῶν ἐξιόν, ἄθρουν τότε	ἐστάθμευεν	ἐν τοῖς ἱεροῖς καὶ τεμένεσιν
[2, 81]	παρατάσσων, ἐν τῷ Πομπηίου χάρακι	ἐστάθμευσε,	καὶ αὐτός τε τὴν ἐκείνου
[2, 44]	διήμαρτον· ὅ τε γὰρ Κουρίων	ἐστάθμευσεν	ἐνταῦθα, καὶ ὁ στρατὸς εὐθὺς
[2, 55]	ταμιεῖον τῆς Πομπηίου παρασκευῆς προλάβοιμεν,	ἔσται	πάντα ἡμῖν, ἃ ἐκείνοις δι'
[2, 115]	δ' ἐπιμειδιάσας ἔφη· Πόθεν οὖν	ἔσται	σοι τὰ χρήματα τῆς ἀγορανομίας;
[2, 130]	ἔφη· Περὶ τούτου σκοποῦμεν, ὡς	ἔσται	τε καὶ γενομένη διαμενεῖ· δυσεύρετον
[2, 131]	εἰρήνην; Ἢ ποίοις ὅρκοις ἀσφαλὴς	ἔσται;	Τοὺς μὲν γὰρ πατρίους πάντας
[2, 104]	τοῖς ἀμφ' αὐτὸν ἡγεμόσιν εἰπών·	ἔσται	τοῦτο τέλος ἐμοί τε τοῦ
[2, 35]	ὀλίγοις τοῖς μάλιστα εὐτολμοτάτοις, εἰρηνικῶς	ἐσταλμένοις,	προύπεμπεν ἐσελθεῖν ἐς Ἀρίμινον καὶ
[2, 80]	τοῖς ἡττωμένοις προσεπέλαζον παραινοῦντες ἀδεῶς	ἑστάναι.	Ἀνήρ τε παρ' ἀνδρὸς ἐκμανθάνων
[2, 85]	εἴτε τοπάζων ἐκ τοῦ μόνον	ἑστάναι,	κατὰ δὴ τὴν στρατιωτικὴν ἄρα
[2, 80]	Πομπηίου στρατιωτῶν ἦν, τὸ ἀδεῶς	ἑστάναι,	τὰ ἄλλα ὡς Ἰταλῶν ὁμοιοτρόπως
[2, 81]	τὸ γὰρ κήρυγμα τοῦ Καίσαρος	ἑστάναι	τε ἀκινδύνως ἐποίει, καὶ παραδραμόντων
[2, 136]	Τῆς μὲν οὖν ταφῆς ὑμεῖς	ἐστε	κύριοι, τῶν δὲ διαθηκῶν ἐγώ·
[2, 149]	πέλαγος αὐτῷ τοῦ δαίμονος κατέχοντος,	ἔστε	παρέλθοι, καὶ καθ' ὁδὸν ὁδεύοντι
[2, 104]	καὶ ὁ Καῖσαρ αὐτὸς ἐβράδυνεν,	ἔστε	πού τι αὐτῷ κατασκεπτομένῳ προσπελάσας
[2, 75]	συσκευάζεσθαι, συνίει τοῦ τολμήματος καὶ	ἔστενε	καθ' αὑτόν, ὅτι χωροῦσιν ἐς
[2, 131]	καὶ ἐπὶ τὰ ἔμβολα παρελθὼν	ἔστενε	καὶ ἔκλαιεν ἐν περιόπτῳ μέχρι
[2, 101]	τοῖς οἰκείοις κακοῖς, καίπερ δεδιώς,	ἔστενε,	καὶ μάλιστα, ὅτε ἴδοι Λεύκιόν
[2, 108]	ὑπερεθιζόντων τὸ λογοποίημα τῆς βασιλείας	ἐστεφάνωσε	δάφναις, ἀναπεπλεγμένης ταινίας λευκῆς· καὶ
[2, 109]	ἱερέες, ἐπὶ τὰ ἔμβολα ἀναδραμὼν	ἐστεφάνωσε	διαδήματι. Κρότου δὲ πρὸς τὴν
[2, 35]	ποταμόν, ὃς ὁρίζει τὴν Ἰταλίαν,	ἔστη	τοῦ δρόμου καὶ ἐς τὸ
[2, 84]	στρατὸν ἐπὶ τῆς γῆς πολὺν	ἔστησε	τὸν πλοῦν καὶ εἴκασεν, ὅπερ
[2, 120]	καὶ ὁ ἐξελεύθερος αὐτοῖς ἰσοπολίτης	ἐστὶ	καὶ ὁ δουλεύων ἔτι τὸ
[2, 31]	Καπύην ἢ τὴν ἄλλην Ἰταλίαν	ἐστὶ	καὶ ὅσην αὐτὸς ἐθέλοις ἄλλην
[2, 145]	γεγενημένον, ὡς ἐν ἀκμῇ μεγάλων	ἐστὶ	κινδύνων ἡμῖν τὰ μέλλοντα ἢ
[2, 144]	Πατέρα πατρίδος, ἐπιλέγων· Τοῦτο ἐπιεικείας	ἐστὶ	μαρτυρία, ἔνθα δ' ἦν Ἱερὸς
[2, 131]	μόνος Βούλομαι, εἶπε, καὶ εὔορκόν	ἐστί	μοι καὶ μόνῳ. Ἀλλ' οὐκ
[2, 128]	δείξω μετ' ὀλίγον. Ὃ δέ	ἐστι	μόνον ἐφ' ἡμῖν, ὅτι καὶ
[2, 148]	βωμὸς πρῶτος ἐτέθη, νῦν δ'	ἐστὶ	νεὼς αὐτοῦ Καίσαρος, θείων τιμῶν
[2, 61]	τὸν αἰετόν, ὃ δὴ κυριώτατόν	ἐστι	Ῥωμαίοις, μόλις ἔφθασεν ὁ φέρων
[2, 139]	τις ἄλλος τυραννίδος, οὐδὲν πιστόν	ἐστι	Ῥωμαίοις πρὸς τύραννον οὐδ' εὔορκον.
[2, 93]	πολίτας ἀντὶ στρατιωτῶν προσεῖπεν· ὅπερ	ἐστὶ	σύμβολον ἀφειμένων τῆς στρατείας καὶ
[2, 42]	ταῖς κεφαλαῖς τὰς ἀσπίδας, ὅπερ	ἐστὶ	σύμβολον ἑαυτοὺς παραδιδόντων. Καὶ ὁ
[2, 74]	μάχεσθε ὅλως ἐκείνοις. Ἀνδράποδα ταῦτ'	ἐστὶ	Σύρια καὶ Φρύγια καὶ Λύδια,
[2, 140]	ἔργα σβέσει, ὑπὲρ τούτων ὑμῖν	ἐστι	τὰ ἀριστεῖα· ἃ καὶ τοῖς
[2, 116]	ἀσπασάμενον εἶδον, ἀνεθάρρησαν. Ἔθος δ'	ἐστὶ	τοῖς ἄρχουσιν ἐς τὴν βουλὴν
[2, 88]	κατέκανεν· ᾧ καὶ αὐτῷ δῆλόν	ἐστι	τὸν ἕτερον τῷ Κασσίῳ φόβον
[2, 74]	Καὶ τάδε μοι περὶ μόνων	ἐστὶ	τῶν Ἰταλῶν, ἐπεὶ τῶν γε
[2, 148]	ἔθεσαν, ἔνθα τὸ πάλαι Ῥωμαίοις	ἔστι	βασίλειον, καὶ ξύλα αὐτῷ καὶ
[2, 109]	Οὐδὲν ἀτυχέστερον, ἔφη, διηνεκοῦς φυλακῆς·	ἔστι	γὰρ αἰεὶ δεδιότος. Οὐ μὴν
[2, 74]	ἢ πίστεως ἢ δωρεῶν μεγαλοφροσύνης.	~Ἔστι	δὲ οὐ δυσχερὲς νεοστρατεύτων καὶ
[2, 44]	ἔτι οὔσης αὐτοκράτωρ ὑπέστη προσαγορευθῆναι.	Ἔστι	δὲ τιμὴ τοῖς στρατηγοῖς τόδε
[2, 128]	καὶ τὰ πεπραγμένα πάντα ἀκυροῦται.	Ἔστι	δέ, ὡς ὅρῳ περιλαβεῖν, ἐπὶ
[2, 98]	ἀξιοπιστότερον ἔτι εἶπεν· Οὐ γὰρ	ἔστι	μοι θέλοντι καὶ δι' ἐσθῆτος
[2, 43]	ἀποληφθέντας προανελόντος. Εἰ δή τις	ἔστι	μοι παρ' ὑμῶν ὑπὲρ τούτων
[2, 51]	στρατηγὸν ἐπιδίδωμι καί, εἴ τις	ἔστι	μοι πολέμων ἐμπειρία καὶ τύχη
[2, 4]	Ἀλλοβρίγων προστάτης, ὥσπερ ἁπάσαις πόλεσιν	ἔστι	τις ἐν Ῥώμῃ προστάτης. Παρὰ
[2, 35]	συμποσίου, τοὺς φίλους ἀπολιπὼν ἔτι	ἑστιᾶσθαι	καὶ ζεύγους ἐπιβὰς ἤλαυνεν ἐς
[2, 57]	τῷ σώματι, τοὺς φίλους ἔτι	ἑστιᾶσθαι	κελεύσας, ἐπιθέμενος δ' ἐσθῆτα ἰδιώτου
[2, 110]	αὐτοκράτορα καλεῖν καὶ ὅσα ἄλλα	ἐστὶν	αὐτοῖς ἀντὶ βασιλείας ὀνόματα, τῶν
[2, 120]	ἡ ἄλλη στολὴ τοῖς θεράπουσίν	ἐστιν	ἐπίκοινος. Τό τε σιτηρέσιον τοῖς
[2, 141]	δ' ἐν τῷ ἔργῳ μόνον	ἐστὶν	ἐπίμεμπτον, ἰασόμεθα ἡμεῖς, διαλλακτήριον ὑμῖν
[2, 145]	ἐκτριφθῇ πᾶν, ὅ τι λοιπόν	ἐστιν	εὐγενὲς τῇ πόλει. Προπέμπωμεν οὖν
[2, 120]	τῆς πολιτείας. Παμμιγές τε γάρ	ἐστιν	ἤδη τὸ πλῆθος ὑπὸ ξενίας,
[2, 133]	ἃ δὲ οὐκ ἀγχοῦ μόνον	ἐστὶν	ἡμῖν, ἀλλὰ σύνοικα ἀνὰ τὴν
[2, 74]	καὶ συνῶσιν, ὅτι πρὸς ἀνάγκης	ἐστὶν	ἡμῖν ἐν τοῖς ἐκείνων σταθμεῦσαι.
[2, 128]	ἡμῖν, ὅτι καὶ περὶ μόνων	ἐστὶν	ἡμῶν, τοῦτο ὑμῖν προθήσω πρὸ
[2, 53]	εἰδῶμεν, ὅτι μὴ κρατήσασιν οὐδέν	ἐστιν	ἴδιον. Ἴωμεν οὖν ἐπὶ θεράποντάς
[2, 35]	πόλιν ἄφνω καταλαβεῖν· ἡ δ'	ἐστὶν	Ἰταλίας πρώτη μετὰ τὴν Γαλατίαν.
[2, 123]	γὰρ ὅσιον, εἴ τις αὐτοῖς	ἔστιν	ἔχθρα πρὸς ἐνίους, ἐν τοῖς
[2, 64]	μεταγιγνώσκειν πρὸς Δυρραχίῳ στρατοπεδεύσας, ἔνθα	ἔστιν	ἡ παρασκευὴ πᾶσα Πομπηίῳ, δέον
[2, 53]	τὴν τῶν ἐχθρῶν εὐπορίαν, ἧς	ἔστιν	ἡμῖν εὐθὺς ἐπιβαίνουσιν ἐπὶ τὴν
[2, 11]	Βύβλου περιέκλων καὶ τῶν δημάρχων	ἔστιν	οὓς περὶ αὐτὸν ὄντας ἔτρωσαν.
[2, 103]	ὑπατεύων ἐπὶ τὸν νέον Πομπήιον	ἐστράτευεν	ἐς Ἰβηρίαν, ὅσπερ αὐτῷ λοιπὸς
[2, 103]	Πολὺς δὲ καὶ δούλων ὅμιλος	ἐστρατεύετο	τῷ Πομπηίῳ· καὶ τέταρτον ἔτος
[2, 85]	εἴτε ἐπιγινώσκων Ῥωμαῖον ὄντα καὶ	ἐστρατευμένον	ἑαυτῷ, εἴτε τοπάζων ἐκ τοῦ
[2, 134]	τυράννοις ἐπιτέτακταἰ περιόψεσθαι νομίζετε τοὺς	ἐστρατευμένους	αὐτῷ; Καὶ τὰ Κελτῶν καὶ
[2, 119]	δὲ δῆμον ὑφορώμενοι καὶ τοὺς	ἐστρατευμένους	τῷ Καίσαρι πολλοὺς ἐν τῇ
[2, 140]	ἐς τὸ μέρος ᾤκιζον τοὺς	ἐστρατευμένους,	φύλακας εἶναι τῶν πεπολεμηκότων· καὶ
[2, 34]	ἀγείρειν, καὶ μάλιστα αὐτῶν τοὺς	ἐστρατευμένους	ὡς ἐμπειροπολέμους, ξενολογεῖν δὲ καὶ
[2, 126]	τινες τῶν ἀδεκάστων καὶ τῶν	ἐστρατευμένων	τῷ Καίσαρι, δι' ὀργῆς ἔχοντες
[2, 70]	Πελοπόννησος καὶ Βοιωτοὶ μετ' αὐτῶν.	Ἐστράτευον	δὲ καὶ Ἀθηναῖοι, κηρυξάντων μὲν
[2, 133]	πλῆθος ἅμα τοῖς ὅπλοις, ὡς	ἐστρατεύοντο,	ὑπὸ τῇ αὐτῇ συντάξει συνῳκισμένους
[2, 44]	Καίσαρα· Λιβύης δὲ Οὐᾶρος Ἄττιος	ἐστρατήγει	τῷ Πομπηίῳ, καὶ Ἰόβας ὁ
[2, 2]	Κέθηγος, οἳ τότε τῆς πόλεως	ἐστρατήγουν.	Ἀνά τε τὴν Ἰταλίαν περιέπεμπεν
[2, 76]	τὸ στρατόπεδον ἐφύλαττον. Καίσαρι δ'	ἐστρατήγουν	μὲν Σύλλας καὶ Ἀντώνιος καὶ
[2, 56]	Ἄλωρα ποταμὸν ἐν μέσῳ θέμενος	ἐστρατοπέδευσε.	Καὶ τὸν ποταμὸν διαβαίνοντες ἱππομάχουν
[2, 64]	Καῖσαρ ἑπτὰ συντόνως ἡμέραις ὁδεύσας	ἐστρατοπέδευσε	περὶ Φάρσαλον. Λέγεται δ' ἐν
[2, 56]	τὸ Δυρράχιον καὶ παρ' αὐτὸ	ἐστρατοπέδευσεν.	Ναῦς τε ἐπιπέμψας Ὤρικον αὖθις
[2, 80]	ὡς ἐν εὐπραξίᾳ τῶν πολεμίων	ἐστράφησαν	ἐς φυγήν. Καὶ ὁ Καῖσαρ
[2, 89]	τῶν φιλοσόφων μετὰ τοῦ πλήθους	ἑστὼς	ἠκροᾶτο· ὅθεν αὐτῷ χάρις τε
[2, 79]	ἄνδρας ὑπὸ τοῦ δρόμου προθυμοτέρους·	ἑστῶτας	δ' ἀποψύχεσθαί τε καὶ τοῖς
[2, 79]	περιδραμεῖν οὔτε τι ἄλλο ἢ	ἑστῶτες	ἐθάμβουν. ~Ὡς δὲ ἐνέδωκε τὸ
[2, 108]	δυναστεύσας ἐποίησεν. ~Ἀλλὰ τοῦδε μὲν	ἐσφάλησαν,	εἰκόνα δ' αὐτοῦ τις τῶν
[2, 108]	ὡς δὴ περὶ τὸ ὄνομα	ἐσφαλμένοις.	Οἱ δ' ἀμφὶ τὸν Μάρυλλον
[2, 5]	Ῥωμαίοις ὁ μέλλων ὑπατεύσειν πρῶτος	ἐσφέρει	γνώμην, ὡς αὐτός, οἶμαι, πολλὰ
[2, 128]	οὐκ ἄπορον οὐδὲ ἀναμφίλογον εἶδεν	ἐσφερομένην,	ἔγνω τὸ ἐνθύμημα αὐτῶν οἰκείῳ
[2, 33]	καὶ περὶ σφῶν, ὅτι γνώμην	ἐσφέροντες,	ἣν δοκοῦσι συνοίσειν, ἐξαλαύνοιντο σὺν
[2, 134]	προλέγω πάμπαν ἀπέχεσθαι· γνώμην δὲ	ἐσφέρω	τὰ μὲν πεπραγμένα καὶ βεβουλευμένα
[2, 5]	δὲ τῷ Σιλανῷ τοὺς ἄνδρας	ἐσχάτῃ	κολάσει μετιέναι πολλοὶ συνετίθεντο, ἕως,
[2, 153]	παρρησίας. ~Καίσαρι δ' ἐς τὸ	ἔσχατον	βουλευτήριον ἐσιόντι, καθά μοι πρὸ
[2, 7]	Κατιλίνα ἐπανάστασις, παρ' ὀλίγον ἐς	ἔσχατον	ἐλθοῦσα κινδύνου τῇ πόλει, διελύετο.
[2, 77]	κινδυνεύετον ἀμφὶ τῇ σωτηρίᾳ, μηδ'	ἐσχάτω	πάντων ἡττηθέντε ἔτι εἶναι, καὶ
[2, 132]	ἤστην διαφόρω. Ὡς δὲ ἅλις	ἔσχε	τῆς ὄψεως καὶ οὐδ' ἐν
[2, 107]	αὐτὸν ἐκ τῶν πολέμων ἔτι	ἐσωματοφυλάκουν,	ἀπέστησε τῆς φυλακῆς καὶ μετὰ
[2, 102]	τῷ νεῲ περιέθηκεν, ὃ Ῥωμαίοις	ἔταξεν	ἀγορὰν εἶναι, οὐ τῶν ὠνίων,
[2, 91]	πάντας· προσιόντος δὲ τοῦ Καίσαρος	ἐταράσσετο	καὶ μετεγίγνωσκε καὶ ἀπὸ σταδίων
[2, 148]	πυρᾷ παρέμενον, ἔνθα βωμὸς πρῶτος	ἐτέθη,	νῦν δ' ἐστὶ νεὼς αὐτοῦ
[2, 98]	παραθεῖναι τὸ ξιφίδιον. Ὡς δὲ	ἐτέθη,	Πλάτωνος αἰτήσας τὴν περὶ ψυχῆς
[2, 52]	μὲν οὕτω τοῦ μέλλοντος ἀμελῶς	ἐτεκμαίρετο,	ὁ δὲ Καῖσαρ, ὥς μοι
[2, 149]	~Οὕτω μὲν δὴ Γάιος Καῖσαρ	ἐτελεύτησεν	ἐν ἡμέραις αἷς καλοῦσιν εἰδοῖς
[2, 99]	καὶ τὰ σπλάγχνα διαρρίπτων, μέχρι	ἐτελεύτησεν,	ἔτη μὲν ἀμφὶ πεντήκοντα γεγονώς,
[2, 149]	προεῖπον ἑτέρων ὑπεριδὼν προῆλθε καὶ	ἐτελεύτησεν,	ἔτος ἄγων ἕκτον ἐπὶ πεντήκοντα,
[2, 105]	τὸ καλώδιον ξιφιδίῳ, τὸν ταρσὸν	ἔτεμεν	ἀντὶ τοῦ καλωδίου τοῦ ποδός·
[2, 92]	μὲν στάσις ἡ πολιτικὴ κατεπαύετο,	ἑτέρα	δ' ἐπ' αὐτὸν ἀνίστατο τοῦ
[2, 92]	ἀόριστά τινα ἐν Φαρσάλῳ, καὶ	ἕτερα	ἀόριστα, ὅταν ὁ ἐν Λιβύῃ
[2, 46]	μὲν ἦν ἀμφὶ τοὺς ἀναχθέντας,	ἕτερα	δ' ἐν τῇ γῇ, νυκτὸς
[2, 1]	καὶ Περπέννας περὶ Ἰβηρίαν ἔδρασαν,	ἕτερα	ἐμφύλια Ῥωμαίοις τοιάδε ἐγίγνετο, μέχρι
[2, 115]	ἄριστος ἀνθρώπῳ θάνατος· αἱρουμένων δὲ	ἕτερα	ἑτέρων αὐτὸς ἐκ πάντων ἐπῄνει
[2, 34]	ἔς τε τὰς πόλεις ἐφ	ἕτερα	περιέπεμπον σύν τε ὀργῇ καὶ
[2, 15]	τὴν ἀρχὴν ἀποθέμενος ἐπὶ τὴν	ἑτέραν	εὐθὺς ἐξῄει· Κικέρωνα δὲ γράφεται
[2, 88]	εὐπραγίας· οὐ γὰρ ἔγωγε αἰτίαν	ἑτέραν	ὁρῶ οὐδὲ ἔργον ἕτερον ἡγοῦμαι
[2, 140]	τὴν δημοσίαν ἐπένεμον ἢ ἐωνοῦντο	ἑτέραν.	Οὕτω μὲν ὑμᾶς ὁ δῆμος
[2, 18]	Καίσαρι μέν, ὥσπερ ὑπέστησαν, τὴν	ἑτέραν	πενταετίαν προσεψηφίσαντο, τὰ δὲ ἔθνη
[2, 14]	δήμῳ, καίπερ ἀποπεμψάμενος τῆν γυναῖκα,	ἕτεροι	δὲ διὰ τὴν ἱερουργίαν ἐς
[2, 127]	μόνου δεξάμενοι τὸ λεχθὲν οἱ	ἕτεροι	ᾖτουν σφίσι ψῆφον ἀναδοθῆναι περὶ
[2, 146]	Ὡς δ' ἐπὶ τοῖς λόγοις	ἕτεροι	θρῆνοι μετὰ ὠὠδῆς κατὰ πάτριον
[2, 93]	πολεμίοις, θριαμβεύσουσι δ' ἀνθ' αὑτῶν	ἕτεροι	καὶ σφεῖς τῶν ἐν Λιβύῃ
[2, 85]	δ' εὐθὺς ἐπάταξε πρῶτος, εἶθ'	ἕτεροι.	Καὶ τὸ μὲν γύναιον τοῦ
[2, 116]	πρῶτον ἄνευ καρδίας ἤ, ὡς	ἕτεροι	λέγουσιν, ἡ κεφαλὴ τοῖς σπλάγχνοις
[2, 24]	καὶ Μέμμιος καὶ Σέξστος καὶ	ἕτεροι	πλείονες ἐπὶ δωροδοκίαις ἢ πλήθους
[2, 118]	τῷδε τῷ θορύβῳ καὶ ἀπέθανον	ἕτεροι.	Πολὺς δὲ καὶ ἄλλος ἀστῶν
[2, 49]	τινες Κελτῶν καὶ ἐκ Γαλατίας	ἕτεροι	τῆς ἑῴας Κομμαγηνοί τε ὑπ'
[2, 82]	καὶ ὁπλῖται διακόσιοι, ἤ, ὡς	ἑτέροις	δοκεῖ, χίλιοι καὶ διακόσιοι, ἐκ
[2, 43]	τῶν ἡγεμόνων Ἀφρανίῳ μὲν καὶ	ἑτέροις	ἐδόκει τῆς Ἰβηρίας ἐκστῆναι Καίσαρι
[2, 140]	οὔ ποτε γῆν ἀφαιρούμενος οὐδ'	ἑτέροις	ἐπινέμων τὰ ἀλλότρια οὐδ' ἡγούμενος
[2, 8]	παράνομον, γεγονὸς δὲ ἤδη καὶ	ἑτέροις.	Κάτωνος δ' ἀντιλέγοντος αὐτῷ καὶ
[2, 135]	μὲν δὴ καὶ τοῦτο καὶ	ἕτερον	αὖ περὶ τῶν ἐξιόντων ἐπὶ
[2, 28]	ἀρχὴν γενέσθαι μᾶλλον ἢ τὸν	ἕτερον	αὐτῶν ἔχειν ἐπὶ τὸν ἕτερον,
[2, 24]	τοῦ Πομπηίου διδόντος αὐτῷ φήναντι	ἕτερον	ἀφεῖσθαι τῆς καταδίκης, τὸν πενθερὸν
[2, 135]	σφῶν ἐπὶ τῷ κοινῷ δόγμα	ἕτερον	γενέσθαι, βεβαιοῦν αὐτῶν τὰς κληρουχίας.
[2, 39]	ἔθνος, ἐπὶ δὲ τοῖς Ταυλαντίοις	ἕτερον	γένος Ἱλλυριῶν Λιβυρνούς, οἳ τὰ
[2, 28]	ἕτερον αὐτῶν ἔχειν ἐπὶ τὸν	ἕτερον,	εἴ τι τὴν πόλιν καταβιάζοιτο.
[2, 135]	σῶμα φανερῶς, μή τι νεώτερον	ἕτερον	ἐκ τούτων γένοιτο. Καὶ οὐ
[2, 127]	χρὴ δύο τῶνδε πάντως τὸ	ἕτερον,	ἢ Καίσαρα τύραννον προαποφαίνειν ἢ
[2, 88]	αἰτίαν ἑτέραν ὁρῶ οὐδὲ ἔργον	ἕτερον	ἡγοῦμαι τύχης ἐν ἀπόρῳ καιρῷ
[2, 144]	εὐεργέτην ἢ προστάτην οἷον οὐχ	ἕτερον	ὀνομάζοντες. Ἐφ' ἑκάστῳ δὲ τούτων
[2, 42]	ἐς τὴν ἐντὸς Ἰβηρίαν ἐχώρουν	ἕτερον	στρατὸν ἀθροίσοντες. Καὶ ὁ Καῖσαρ
[2, 88]	καὶ αὐτῷ δῆλόν ἐστι τὸν	ἕτερον	τῷ Κασσίῳ φόβον ὑπὸ τύχης
[2, 24]	ἐς τὴν ἀρχὴν τῶν ἐθνῶν	ἕτερον	τῷ Πομπηίῳ προσεψηφίσαντο. Μέμμιος δὲ
[2, 144]	αὐτῷ καὶ ἕτερος προσφύγοι, Οὐχ	ἕτερος,	ἔφη, τῷδε προσφεύγων, ἀλλ' αὐτὸς
[2, 144]	Ἀπαθὴς καὶ ὅστις αὐτῷ καὶ	ἕτερος	προσφύγοι, Οὐχ ἕτερος, ἔφη, τῷδε
[2, 7]	ἄλλην παρασκευὴν ἀπιόντα Ἀντώνιος ὁ	ἕτερος	ὕπατος ὑπ' Ἀλπείοις καταλαβών, οὐ
[2, 117]	δ' ἔχοντος αὐτοῦ τὸ πλευρὸν	ἕτερος,	ὡς ἐπὶ συστροφῇ τεταμένον, διελαύνει
[2, 127]	τὸν τεθνεῶτα τῶν περιόντων προτιθέναι.	Ἑτέρου	δὲ ἐγκρατῶς εἰπόντος, ὅτι χρὴ
[2, 14]	τὸν ἐχθρὸν εὐηργέτουν ἐς ἄμυναν	ἑτέρου.	Δοκεῖ δὲ καὶ ὁ Κλώδιος
[2, 96]	σφίσιν ὢν ἐξέπλησσε. Βόκχου δ'	ἑτέρου	Μαυρουσίων δυνάστου Κίρταν, ἣ βασίλειον
[2, 87]	ἐπὶ Κερκύρας ἠπείγοντο πρὸς Κάτωνα,	ἑτέρου	στρατοῦ καὶ τριακοσίων τριήρων ἄρχειν
[2, 50]	τῇ πόλει τινὰς ἐφίστησι καὶ	ἑτέρους	ἀνὰ τὴν Ἰταλίαν· τοσῇδε τόλμῃ
[2, 40]	Τάραντι, φύλακας εἶναι τῆς Ἰταλίας.	Ἑτέρους	δ' ἔπεμπεν ἅμα Κοΐντῳ Οὐαλερίῳ,
[2, 143]	τι Ῥωμαίοις παραγράφειν τοῖς κληρονόμοις	ἑτέρους,	εἰ μὴ κληρονομοῖεν οἱ πρότεροι.
[2, 3]	δημηγορίᾳ, νυκτὸς αὐτίκα τῆς ἐπιούσης,	ἑτέρους	ἐν δυώδεκα τόποις ἐμπιπράναι τὴν
[2, 59]	ἀσχολίας. Ὁ δ' Ἀντώνιος τοὺς	ἑτέρους	ἐπὶ τὰς ναῦς ἐπιβήσας Ἀπολλωνίαν
[2, 96]	ἀκοντιστὰς πολλοὺς καὶ ἐλέφαντας ἑξήκοντα	ἑτέρους,	ἡ στρατιὰ τοῦ Καίσαρος ἐδείμαινε
[2, 13]	δ' ἐσέφερεν, ἐκθεραπεύων τὸ πλῆθος,	ἑτέρους	καὶ τὰ Πομπηίῳ πεπραγμένα ἅπαντα
[2, 2]	τῆν Πικηνίτιδα καὶ τὴν Ἀπουλίαν	ἑτέρους,	οἳ στρατὸν αὐτῷ συνέλεγον ἀφανῶς.
[2, 62]	Ἐπὶ δὲ τοὺς ἔξω τραπεὶς	ἑτέρους	τε ἔκτεινε πολλοὺς καὶ σημεῖα
[2, 102]	καὶ πεζομαχίας ἀνδρῶν χιλίων πρὸς	ἑτέρους	χιλίους καὶ ἱππομαχίαν διακοσίων πρὸς
[2, 138]	καὶ ἐπαράτων ἐκίνει χρημάτων καὶ	ἑτέρῳ	δημάρχῳ κωλύοντι θάνατον ἠπείλει; ~Ἀλλὰ
[2, 11]	αὐτὴν συνῆγεν, οὐδ' ἐξῆν τῷ	ἑτέρῳ	τῶν ὑπάτων συναγαγεῖν αὐτήνν ἐς
[2, 141]	ὑμᾶς λαβεῖν, ἣν δὴ καὶ	ἑτέρωθεν	εἶχον παρασχεῖν, ἀλλ' ὅπως ἐχθροὺς
[2, 62]	τῆς τροπῆς λαμπρᾶς ὁ Καῖσαρ	ἑτέρωθεν	ἦγεν ἄλλον στρατόν, οὕτω δή
[2, 64]	πᾶσα Πομπηίῳ, δέον ἀποσπᾶν αὐτὸν	ἑτέρωθι	ἐς ὁμοίας ἀπορίας. Καὶ τάδε
[2, 93]	ἐπηγγελμένα ἅπαντα, ὅταν θριαμβεύσω μεθ'	ἑτέρων.	Ἀδοκήτου δ' αὐτοῖς ἅμα καὶ
[2, 105]	Οὐάρου δὲ καὶ Λαβιηνοῦ καὶ	ἑτέρων	ἀνδρῶν ἐπιφανῶν ἐκομίσθησαν αἱ κεφαλαὶ
[2, 115]	ἀνθρώπῳ θάνατος· αἱρουμένων δὲ ἕτερα	ἑτέρων	αὐτὸς ἐκ πάντων ἐπῄνει τὸν
[2, 108]	δὲ τοῦτο μὲν ἤνεγκεν εὐσταθῶς,	ἑτέρων	δ' αὐτὸν ἀμφὶ τὰς πύλας
[2, 25]	ἔτους ἐποιεῖτο. Καὶ μετὰ τοῦθ'	ἑτέρων	ἐς τὴν ἀρχὴν καθισταμένων οὐδὲν
[2, 121]	δόξαν καὶ τὸ πρὸς τῶν	ἑτέρων	ἐσόμενον, ὡς δ' ἐπὶ συμφέροντι
[2, 94]	πολέμων, οὐ καθάπερ Σύλλας, ἀφαιρούμενος	ἑτέρων	ἣν ἔχουσι καὶ τοῖς ἀφαιρεθεῖσι
[2, 130]	ὅπλων οὐδὲ ὑπάτοις. Ἐπιβοώντων δ'	ἑτέρων	τὸ πεπραγμένον ἐπεξιέναι καὶ τῶν
[2, 149]	γενομένων καὶ σημείων ὧν προεῖπον	ἑτέρων	ὑπεριδὼν προῆλθε καὶ ἐτελεύτησεν, ἔτος
[2, 73]	ἐξ Ἰταλίας, οἳ τοὺς δέκα	ἔτεσιν	ἀθλοῦντας ἡμᾶς καὶ πολέμους τοσούσδε
[2, 66]	ἀμείνους νεοστρατεύτων ἔτι ὄντων δέκα	ἔτεσιν	ἠσκημένοι, εἰς δὲ ταφρείας ἢ
[2, 25]	ὑπὸ τοῖς ἐχθροῖς ἰδιώτης γενέσθαι,	ἐτέχναζε	δὲ ἐπὶ δυνάμεως εἶναι, μέχρι
[2, 143]	δὴ Καίσαρι κατὰ μητέρα συγγενήσσ	ἐτέχναζεν	αὖθις καὶ ἔλεγεν ὧδε. ~Οὐκ
[2, 127]	ἠξίουν. Καὶ οἱ μὲν τάδε	ἐτέχναζον	καὶ περιεώρων, ὅ τι πρῶτον
[2, 106]	ἡἡρέθη καὶ ὕπατος ἐς δέκα	ἔτη,	καὶ τὸ σῶμα ἱερὸς καὶ
[2, 84]	δὲ ἦν μὲν περὶ τρισκαίδεκα	ἔτη	μάλιστα γεγονώς, ἐπετρόπευον δ' αὐτῷ
[2, 99]	τὰ σπλάγχνα διαρρίπτων, μέχρι ἐτελεύτησεν,	ἔτη	μὲν ἀμφὶ πεντήκοντα γεγονώς, ὁμολογούμενος
[2, 128]	τὰ ἀστικὰ ἡμῖν καὶ τὰ	ἐτήσια	τὰς τῶν ἐθνῶν ἢ στρατοπέδων
[2, 17]	πολλὰ πολλοῖς χρήματα αἵ τε	ἐτήσιοι	ἀρχαὶ παρὰ μέρος ἀπήντων καὶ
[2, 107]	οἱ πολλοὺς προῆγεν ἀθρόως ἐς	ἐτησίους	ἀρχὰς ἢ ἐς ἐθνῶν ἢ
[2, 3]	συνέλεγον ἀφανῶς. ~Καὶ τάδε πάντα	ἔτι	ἀγνοούμενα Φουλβία γύναιον οὐκ ἀφανὲς
[2, 150]	τε καὶ μεγάλοις, οὐ βαρβάρων	ἔτι,	ἀλλὰ Ῥωμαίων ἀκμαζόντων μάλιστα εὐπραξίαις
[2, 69]	καὶ δέους, ὥσπερ οὐ στρατηγῶν	ἔτι,	ἀλλὰ στρατηγούμενος καὶ πάντα πράσσων
[2, 94]	ἰδιωτευόντων. ~Οἱ δ' οὐκ ἐνεγκόντες	ἔτι	ἀνέκραγον μετανοεῖν καὶ παρεκάλουν αὐτῷ
[2, 2]	Αὐτὸς δὲ πολιτείαν μὲν ὅλως	ἔτι	ἀπεστρέφετο ἐκ τοῦδε, ὡς οὐδὲν
[2, 128]	ὑπὸ τῷ Καίσαρι, οἱ δὲ	ἔτι	ἄρχομεν αἱρετοὶ πρὸς ἐκείνου γενόμενοι,
[2, 28]	πόλιν καταβιάζοιτο. Οὐδέν τε ἐπικρύπτων	ἔτι	ἀφειδῶς ἐς τὸν Πομπήιον ἐβλασφήμει
[2, 72]	γὰρ ἐμοῦ τὰ Καίσαρος ἐκτρύχειν	ἔτι	βουλομένου τὸν ἀγῶνα τόνδε προυκαλέσασθε.
[2, 92]	Φάρσαλον ἔργῳ λαβόντες οὔτε ἐννόμως	ἔτι	βραδύνοντες ἐν τῇ στρατείᾳ· ἀφεθῆναί
[2, 120]	ἐλευθερίας καὶ πόθῳ τῆς πολιτείας.	Ἔτι	γὰρ ᾤοντο τὸν δῆμον εἶναι
[2, 41]	τὴν Τυρρηνίαν· καὶ ναυάρχους αὐτοῖς	ἔτι	γιγνομένοις ἐπέστησεν Ὁρτήσιόν τε καὶ
[2, 56]	στρατοῖς οὐ συνεπλέκοντο, Πομπήιος μὲν	ἔτι	γυμνάζων τοὺς νεοστρατεύτους, ὁ δὲ
[2, 22]	καὶ τὸ βουλευτήριον ἐπικατέπρησαν αὐτῷ	ἔτι	δ' αὐτοῦ λέγοντος οἵ τε
[2, 83]	τε οὖσαν καὶ μεγάλην ἀρχήν,	ἔτι	δὲ καὶ εὐδαίμονα καὶ δυνατὴν
[2, 44]	εὐφημίᾳ πυνθάνομαι τὸ μυρίους πεσεῖν.	Ἔτι	δὲ τοῦ Κουρίωνος ἐπὶ πλέοντος
[2, 94]	Ὁ δὲ οὐδὲν αὐτοὺς ὑπερεθίζειν	ἔτι	δεόμενος ἀκριβῶς μετανοοῦντας, συνηλλάσσετο ἅπασι
[2, 117]	Κίμβερ αὐτοῦ τῆς πορφύρας ὡς	ἔτι	δεόμενος ἐλάβετο καὶ τὸ εἷμα
[2, 102]	καὶ χιλιάρχῃ καὶ ἱππάρχῃ τὸ	ἔτι	διπλάσιον καὶ τοῖς δημόταις ἑκάστῳ
[2, 31]	δείσας ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ ἀπογνοὺς	ἔτι	δύνασθαι βοηθεῖν τῷ Καίσαρι, κατὰ
[2, 12]	ὁ δὲ Καῖσαρ οὐδ' αὐτὸς	ἔτι	ἐζήτει περὶ τοῦ Οὐεττίου, μόνος
[2, 77]	σωτηρίᾳ, μηδ' ἐσχάτω πάντων ἡττηθέντε	ἔτι	εἶναι, καὶ τοσόνδε πλῆθος ἀνδρῶν
[2, 98]	ἀλλ' ἀναπαύεσθαι χωρὶς ξιφιδίου, ἀξιοπιστότερον	ἔτι	εἶπεν· Οὐ γὰρ ἔστι μοι
[2, 138]	ὅρκῳ. ~Εἰ μὲν δὴ μηδὲν	ἔτι	εἰς δουλείαν εἰργάζετο ὁ Καῖσαρ,
[2, 80]	πόδα, πρῶτον ἐν κόσμῳ καὶ	ἔτι	ἐκ τῶν δυνατῶν ἀμυνόμενοι· ἐπικειμένων
[2, 32]	θέλοι Πομπηίῳ συναποθέσθαι, ἄρχοντος δ'	ἔτι	ἐκείνου οὔτε ἀποθήσεσθαι καὶ τιμωρὸς
[2, 7]	λαβόντος τε καὶ ἐς πεῖραν	ἔτι	ἐμπληκτότερον ἀπαρασκεύως προαγαγόντος. Οὐ μὴν
[2, 21]	Μίλων μετὰ τῶν θεραπόντων ἐπιστὰς	ἔτι	ἔμπνουν ἢ καὶ νεκρὸν ἐπανεῖλεν,
[2, 143]	κατ' ἄνδρα Ῥωμαίων τῶν ὄντων	ἔτι	ἐν ἄστει πέντε καὶ ἑβδομήκοντα
[2, 77]	ἑκάτερος μετανοίας τε οὐ δυνατῆς	ἔτι	ἐν τῷ παρόντι ἐνεπίμπλατο καὶ
[2, 8]	παρεῖναι, ἐσελθόντι δὲ οὐκ ἦν	ἔτι	ἐπὶ τὸν θρίαμβον ἐπανελθεῖν. Ὁ
[2, 35]	τοῦ συμποσίου, τοὺς φίλους ἀπολιπὼν	ἔτι	ἑστιᾶσθαι καὶ ζεύγους ἐπιβὰς ἤλαυνεν
[2, 57]	κάμνων τῷ σώματι, τοὺς φίλους	ἔτι	ἑστιᾶσθαι κελεύσας, ἐπιθέμενος δ' ἐσθῆτα
[2, 107]	στρατηγίδες αὐτὸν ἐκ τῶν πολέμων	ἔτι	ἐσωματοφυλάκουν, ἀπέστησε τῆς φυλακῆς καὶ
[2, 130]	χειροτονίας ἐσομένους ᾖδεσαν. ~Ὧδε δὲ	ἔτι	ἐχόντων, ὁ Ἀντώνιος καὶ ὁ
[2, 109]	Καὶ ὁ δῆμος διεριζόντων μὲν	ἔτι	ἡσύχαζε, μετέωρος ὤν, ὅπῃ τελευτήσειε
[2, 50]	ἡγεμονίαν. Καὶ εἰ τάδε πολεμῶν	ἔτι	καὶ δεδιὼς καὶ δίκην σὺν
[2, 78]	ἑκάτερον καὶ δακρῦσαι. ~Μέλλουσι δ'	ἔτι	καὶ ἐς ἀλλήλους ἀποβλέπουσιν ἡ
[2, 77]	ἀνέμενον ἐν βαθείᾳ σιωπῇ, μέλλοντες	ἔτι	καὶ ὀκνοῦντες καὶ ἐς ἀλλήλους
[2, 1]	ἀφειδὴς ὑπὲρ δύναμιν, ὡς ἀγορανομῶν	ἔτι	καὶ στρατηγῶν εἶναι κατάχρεως καὶ
[2, 133]	μὲν πορρωτέρω τοῖς τε δεινοῖς	ἔτι	καὶ τοῖς φόβοις ἀφεστηκότα ἐάσω·
[2, 6]	συνεγνωκὸς τοῖς ἀνδράσι πλῆθος αἰωρούμενον	ἔτι	κατ' ἀγορὰν καὶ δεδιὸς περί
[2, 106]	τῶν ὀνομάτων. ~Ἀλλ' ὅδε μὲν	ἔτι	λανθάνων καὶ διαδιδράσκων ἐλῄστευεν, ὁ
[2, 129]	τὰ ὅμοια προτιμωμένοις. Καὶ τούτων	ἔτι	λεγομένων ἔνιοι τῶν στρατηγῶν τὰς
[2, 8]	στρατιὰν δὲ ἀγείρας ἐπετίθετο τοῖς	ἔτι	λοιποῖς Ἰβήρων ἀνὰ μέρος, μέχρι
[2, 65]	οὐ πολὺ σφίσιν ἔσεσθαι τὸ	ἔτι	λοιπὸν ἐπὶ τῇ κατὰ Δυρράχιον
[2, 43]	τινα αὐτοχειρὶ διεχρήσατο· ἐξ ὧν	ἔτι	μᾶλλον ἀχθόμενοι τῷ σκυθρωπῷ τοῦ
[2, 18]	αὐτίκα ἐνέπλησεν ἀγορᾶς δαψιλοῦς, ὅθεν	ἔτι	μᾶλλον ἐς μέγα δόξης ἐπῆρτο
[2, 74]	ἅπαντα γεγενημένον καὶ οὐδὲ στρατηγοῦντα	ἔτι	μᾶλλον ἢ στρατηγούμενον. Καὶ τάδε
[2, 63]	τε πράως καὶ συγγνώμην διδόντος	ἔτι	μᾶλλον ἠρεθίζοντο καθ' ἑαυτῶν καὶ
[2, 93]	καὶ τῶν πολεμίων. Δείσαντες οὖν	ἔτι	μᾶλλον ἡσύχαζον ἐξ ἀπορίας, ἐλπίζοντες
[2, 93]	ἀπεκρίνατο· Ἀφίημι. Καταπλαγέντων δ' αὐτῶν	ἔτι	μᾶλλον καὶ σιωπῆς βαθυτάτης γενομένης
[2, 85]	ἐν τῷ διάπλῳ σιωπώντων ἁπάντων	ἔτι	μᾶλλον ὑπώπτευε· καὶ τὸν Σεμπρώνιον
[2, 94]	σφῶν τοὺς ἁμαρτόντας. Ὁ δ'	ἔτι	μέν τι διέτριψεν, οὔτε ἀπιὼν
[2, 79]	ἐκέλευε τοῖς πεζοῖς μήτ' ἐπεκθεῖν	ἔτι	μήτ' ἐκτρέχειν ἐκ τῆς φάλαγγος
[2, 1]	διετάσσετο· ὁ δὲ Καῖσαρ ἦν	ἔτι	νέος, δεινὸς εἰπεῖν τε καὶ
[2, 17]	τῆς κυρίας ἡμέρας ἄμφω κατῄεσαν	ἔτι	νυκτὸς ἐς τὸ πεδίον ἐς
[2, 148]	τήν τε ἀρχὴν τὴν ἐπικρατοῦσαν	ἔτι	νῦν, ἐρριζωμένην ὑπ' ἐκείνου, μειζόνως
[2, 146]	τοὺς κτενοῦντάς με, οὐκ ἔφερεν	ἔτι	ὁ δῆμος, ἐν παραλόγῳ ποιούμενος
[2, 154]	διωρθώσατο καὶ τὸν ἐνιαυτὸν ἀνώμαλον	ἔτι	ὄντα διὰ τοὺς ἔσθ' ὅτε
[2, 36]	ἐσβολῆς τοῦ Καίσαρος γενομένης, ἐδεδοίκεσαν	ἔτι	ὄντες ἀπαράσκευοι καὶ σὺν ἐκπλήξει
[2, 139]	οὐδ' εὔορκον. Καὶ τάδε προλέγομεν	ἔτι	ὄντες ὑπὸ τῷ κινδύνῳ καὶ
[2, 71]	τε καὶ τοῦ ἀδελφοῦ, παιδὸς	ἔτι	ὄντος. Ἀλλ' αἵδε μὲν οὐ
[2, 66]	εἶναι παρὰ πολὺ ἀμείνους νεοστρατεύτων	ἔτι	ὄντων δέκα ἔτεσιν ἠσκημένοι, εἰς
[2, 139]	θάνατον ἠπείλει; ~Ἀλλὰ τίς, φασίν,	ἔτι	ὅρκος ἐς ἀσφάλειαν εἰρήνης ἂν
[2, 136]	ἑαυτῷ κατέλιπεν, ἀκυροῦσιν, οὐ Βροῦτος	ἔτι	οὐδὲ Κάσσιος, ἀλλ' οἱ κἀκείνους
[2, 11]	τὸ βῆμα καὶ λέγειν μὲν	ἔτι	οὐδενὸς ἀκούοντος ἀπεγίνωσκε, τοῦ δὲ
[2, 44]	τῆς στρατιᾶς ἐν τοῖς ὅπλοις	ἔτι	οὔσης αὐτοκράτωρ ὑπέστη προσαγορευθῆναι. Ἔστι
[2, 138]	ὁ ὅρκος οὐδ' ἐπάγεσθαι δίκην	ἔτι	οὖσι δημάρχοις ἐπιτρέπουσιν· ὁ δὲ
[2, 65]	μή τι περὶ Μακεδονίαν ὢν	ἔτι	πάθοι, μάλιστα δ' ἐς ἀγῶνα
[2, 142]	τοῦ Βρούτου λέγοντος ἀκροώμενοί τε	ἔτι	πάντες καὶ διαλυόμενοι κατὰ σφᾶς
[2, 101]	Ἰόβας ὁ συγγραφεύς, βρέφος ὢν	ἔτι	παρήγετο. Παρήγαγε δέ τινα καὶ
[2, 136]	ὅτι μέγιστον καὶ τοὺς ὑπάτους	ἔτι	παροῦσάν οἱ τὴν βουλὴν ἀξιώσας
[2, 132]	ἄξιος εἶναι δοκῶ. Μᾶλλον οὖν	ἔτι	παρρησίᾳ διὰ τὴν ἱερωσύνην ὑπὲρ
[2, 32]	ἄγειν ἐπὶ Ῥώμης, Καίσαρι δ'	ἔτι	πειρᾶσθαι διαλύσεων. Τοὺς οὖν φίλους
[2, 47]	τινα δωρεὰν αὐτοῖς ὁ Καῖσαρ	ἔτι	περὶ Βρεντέσιον ὑπέσχητο. Ὧν ὁ
[2, 46]	δ' ἐν τῇ γῇ, νυκτὸς	ἔτι,	περὶ τοὺς ὑπολειφθέντας ἐγίγνετο ὅμοια.
[2, 118]	ἐσομένην ἐδεδοίκεσαν καὶ τὸ μέλλον	ἔτι	περιεσκόπουν. Ἀμφὶ δὲ αὐτῷ Καίσαρι
[2, 144]	καὶ μετὰ αὐτῆς ὁ δῆμος,	ἔτι	περιόντι ἐψηφίσασθε, ὑμετέραν καὶ οὐκ
[2, 44]	Οὐάρου δὲ ἑξακόσιοι, καὶ κατετρώθησαν	ἔτι	πλείονες. ~Ἰόβα δ' ἐπιόντος δόξα
[2, 26]	ἐνοχλεῖν, Κουρίωνα δὲ καὶ συμπράττειν	ἔτι	πλειόνων, εἰδὼς ἐνοχλούμενον ὑπὸ χρεῶν
[2, 103]	Ἰβηρίαν, ὅσπερ αὐτῷ λοιπὸς ἦν	ἔτι	πόλεμος ἐμφύλιος, οὐκ εὐκαταφρόνητος· τῶν
[2, 133]	συντάξει συνῳκισμένους ὑπὸ Καίσαρος, ὧν	ἔτι	πολλαὶ μυριάδες εἰσὶν ἐν τῇ
[2, 74]	οὐ δυσχερὲς νεοστρατεύτων καὶ ἀπειροπολέμων	ἔτι	πολυπόνους ἀγωνιστὰς περιγενέσθαι, ἄλλως τε
[2, 55]	πολεμίων ἔχοιεν, καθάπερ εἶπεν, ἀγνοοῦντος	ἔτι	Πομπηίου. Εἰ δὲ καὶ Δυρράχιον,
[2, 126]	ἀνεγινώσκετο Ἀντωνίον τὴν βουλὴν συγκαλοῦντος	ἔτι	πρὸ ἡμέρας ἐς τὸ τῆς
[2, 2]	ἐς πενίαν ὑπενηνεγμένος καὶ θεραπευόμενος	ἔτι	πρὸς δυνατῶν ἀνδρῶν τε καὶ
[2, 101]	δὴ μόνον ἐφυλάξατο δεῖξαι, σφόδρα	ἔτι	πρὸς πάντων ἐπιποθούμενον. Ὁ δὲ
[2, 122]	δημοκρατίας πεπολεμηκότος, καλεῖν ἠξίουν, πολεμούμενον	ἔτι	πρὸς τῶν Καίσαρος στρατηγῶν ἐν
[2, 47]	Πλακεντίαν ἠπείγετο συντόμως καὶ ἐς	ἔτι	στασιάζοντας ἐπελθὼν ἔλεγεν ὧδε· Τάχει
[2, 92]	στρατοῦ φυλάξασθαι, μάλα θρασέως αὐτοῖς	ἔτι	στασιάζουσιν ἐς τὸ Ἄρειον πεδίον
[2, 99]	καὶ οἱ ἰατροὶ τὰ σπλάγχνα	ἔτι	σῶα ὄντα ἐνέθηκαν ἔνδον καὶ
[2, 124]	πολὺν ἐχούσης. Ἐδόκει δὴ καραδοκεῖν	ἔτι	τὰ γενησόμενα καὶ τεχνάζειν εἰ
[2, 83]	ἔναγχος ὑπὸ Κράσσου καὶ θυμούμενον	ἔτι	τῇ Κράσσου συμφορᾷ, μηδ' ἐς
[2, 53]	ἵνα με Πομπήιος ἴδῃ, νομίζων	ἔτι	τὴν ἀρχὴν ἐν Ῥώμῃ διατίθεσθαι·
[2, 33]	γνώμην ἐπαινούντοιν, ἡ βουλὴ φιλονικότερον	ἔτι	τὴν Πομπηίου στρατιὰν φύλακα σφῶν
[2, 6]	Καὶ εὐθὺς ἐκ τῶν οἰκιῶν,	ἔτι	τῆς βουλῆς συνεστώσης, ἕκαστον αὐτῶν
[2, 52]	Ὁ δέ έἡγεῖτο γάρ, δυσχεροῦς	ἔτι	τῆς ὥρας οὔσης καὶ τῆς
[2, 129]	ἐνέδρα κατεφαίνετο, καὶ οὐδὲ κυρίους	ἔτι	τῆσδε τῆς χειροτονίας ἐσομένους ᾖδεσαν.
[2, 138]	ἐλευθερία, ἧς οὐδ' ἐλπὶς ὑπεφαίνετο	ἔτι;	Τί δὲ οἱ τοῦ δήμου
[2, 120]	ἰσοπολίτης ἐστὶ καὶ ὁ δουλεύων	ἔτι	τὸ σχῆμα τοῖς δεσπόταις ὅμοιος·
[2, 76]	οἴσειν ἀπείρους καὶ νέους, ὡραϊζομένους	ἔτι,	τὸν ἐς τὰ πρόσωπα κίνδυνον.
[2, 62]	τε καὶ σὺν ὀνείδει μακρὰν	ἔτι	τὸν Πομπήιον ὄντα ἐπεδεικνύοντος, καὶ
[2, 127]	ὕβριν Καίσαρι φέρειν, οὐκ εἴων	ἔτι	τὸν τεθνεῶτα τῶν περιόντων προτιθέναι.
[2, 3]	θαρροῦντος αὐτοῦ λαβέσθαι διὰ τὴν	ἔτι	τοῦ ἀκριβοῦς ἀγνωσίαν, δεδιὼς δὲ
[2, 5]	ἦν ἀμφὶ τὸ βουλευτήριον, ἀγνοουμένου	ἔτι	τοῦ ἀκριβοῦς, καὶ δέος τῶν
[2, 89]	αὐτὸν οἱ τοῦ βασιλέως ἐπιτροπεύοντες,	ἔτι	τοῦ βασιλέως ἀμφὶ τὸ Κάσσιον
[2, 11]	ἐνέβαλεν ἐς τὴν ἀγορὰν δημηγοροῦντος	ἔτι	τοῦ Καίσαρος. Ἔριδος δὲ καὶ
[2, 113]	ὡς ἑαυτοῦ προγονικόν. ~Ἀκμάζοντος δ'	ἔτι	τοῦ περὶ βασιλείας λόγου καὶ
[2, 25]	ἀπόντι μετιέναι. Καὶ τοῦθ' ὑπατεύοντος	ἔτι	τοῦ Πομπηίου καὶ οὐδὲν ἀντειπόντος
[2, 79]	δὲ τὸ ἄλλο πλῆθος ἦν	ἔτι	τραυμάτων καὶ φόνων ἔργα πολλὰ
[2, 134]	ὅσιον οὐδὲ δίκαιον, οὐδὲ σύμφωνον	ἔτι	τῷ κυροῦν τὰ Καίσαρι πεπραγμένἀ,
[2, 43]	Ὑμῶν, ὦ πολέμιοι ιτῷδε γὰρ	ἔτι	τῷ ῥήματι χρώμενος ἐναργεστέραν ὑμῖν
[2, 10]	ἤδη καὶ ἀπαράσκευον καὶ οὐδὲν	ἔτι	τῶν γιγνομένων ὑπονοοῦντα τὸν Βύβλον
[2, 97]	ἐς ἄμαχον εὐτυχίαν ἐδοξάζετο, οὐδὲν	ἔτι	τῶν ἡσσωμένων ἐς ἀρετὴν αὐτοῦ
[2, 75]	Ἀλλ' οὐ γὰρ ἦν ἀναδῦναι	ἔτι,	τῶν πραγμάτων ὄντων ἐπὶ ξυροῦ.
[2, 22]	ἐγίγνετο φόνος, οὐ τοὺς Μίλωνος	ἔτι	φίλους ἐρευνώντων, ἀλλὰ τὸν ἐντυγχάνοντα
[2, 12]	καὶ οἱ δήμαρχοι· οὐ γὰρ	ἔτι	χρήσιμον ἀντιλέγειν ἦν κυρουμένου διὰ
[2, 33]	θεραπόντων ἐσθῆτας ἐνδύντες. Καὶ αὐτοὺς	ἔτι	ὧδε ἔχοντας ὁ Καῖσαρ ἐπεδείκνυ
[2, 120]	οὐ διαλυόμενον ἐς τὰς πατρίδας	ἔτι	ὡς πάλαι καθ' ἕνα ἄνδρα
[2, 19]	ἀτοπώτεροι, κέρδος ἀντὶ τῶν στρατειῶν	ἐτίθεντο	τὰ κοινὰ τῆς πόλεως καὶ
[2, 60]	μὲν δὴ Καῖσαρ ἀριστείοις πολλοῖς	ἐτίμησεν,	αὐτὸς δ' ἐκ Δυρραχίου τινὸς
[2, 74]	Λύδια, φεύγειν αἰεὶ καὶ δουλεύειν	ἕτοιμα·	οἷς ἐγὼ σαφῶς οἶδα, καὶ
[2, 77]	Ἡρακλέα ἀνίκητον. ~Ὡς δὲ σφίσιν	ἕτοιμα	πάντα ἦν, ἐπὶ πολὺ καὶ
[2, 50]	~Ὡς δέ οἱ πάντα ἦν	ἕτοιμα,	συναγαγὼν ὅσοι τε ἦσαν ἀπὸ
[2, 56]	τινι πεμπομένῳ πρὸς Καίσαρος ἔμελλον	ἑτοιμάσειν.	~Αὐτὸς δ' ἀπὸ διαίτης ὑπεχώρησε
[2, 103]	ἐν τοῖς γυμνασίοις καὶ γνώμην	ἕτοιμον	ἀγωνίσασθαι μετὰ ἀπογνώσεως. δὴ καὶ
[2, 8]	ἐπειγόμενος καὶ τὴν πομπὴν οὐχ	ἕτοιμον	ἔχων ἐσέπεμπε τῇ βουλῇ δεόμενος
[2, 69]	ἐπὶ τὸ ἔργον ὡς ἐπὶ	ἕτοιμον.	Ὧν γε πολλοὶ καὶ τὰς
[2, 145]	ὦ Ζεῦ πάτριε καὶ θεοί,	ἕτοιμος	ἀμύνειν ὡς ὤμοσα καὶ ἠρασάμην·
[2, 118]	τὸ πεδίον αὐτοὺς μετεβίβαζεν ὡς	ἑτοιμοτέρους	ἕξων ἐς τὰ παραγγελλόμενα ὑπ'
[2, 93]	ὄψιν εἰπεῖν αὐτοῦ παρόντος οὐδὲ	ἐτόλμησαν	ὑπὸ τῆς αὐτῆς ἐκπλήξεως, ὡς
[2, 110]	ἐπιστρατεύσειε. Καί τινες ἀπὸ τοῦδε	ἐτόλμων	λέγειν, ὅτι χρὴ Ῥωμαίων μὲν
[2, 79]	ἐς τὰς σκηνὰς τοῦ Καίσαρος	ἐτόλμων	ὑπὸ θαύματος, ὀλίγων αὐτὰς καὶ
[2, 149]	ἑτέρων ὑπεριδὼν προῆλθε καὶ ἐτελεύτησεν,	ἔτος	ἄγων ἕκτον ἐπὶ πεντήκοντα, ἀνὴρ
[2, 103]	ἐστρατεύετο τῷ Πομπηίῳ· καὶ τέταρτον	ἔτος	εἶχον ἐν τοῖς γυμνασίοις καὶ
[2, 106]	ἠμφιεσμένον, τὴν δὲ πόλιν ἀνὰ	ἔτος	ἕκαστον, αἷς αὐτὸς ἡμέραις ἐν
[2, 19]	γενόμενον ἀρχῆς. Οἵ τε ἀνὰ	ἔτος	ἕκαστον ὕπατοι στρατεύειν μέν που
[2, 26]	Ἄλπεων ὠὠκίκει, ὧν ὅσοι κατ'	ἔτος	ἦρχον, ἐγίγνοντο Ῥωμαίων πολῖται· τόδε
[2, 10]	μὲν οὐκέτι συνῆγεν ἐπὶ τὸ	ἔτος	ὅλον, ἐπὶ δὲ τῶν ἐμβόλων
[2, 25]	σύναρχον ἐς τὸ λοιπὸν τοῦ	ἔτους	ἐποιεῖτο. Καὶ μετὰ τοῦθ' ἑτέρων
[2, 122]	Καίσαρος ἐς τὸ ἐπίλοιπον τοῦ	ἔτους	ἡἡρημένος, ὅτε ὁ Καῖσαρ ἐξορμήσειε
[2, 54]	μέχρι καὶ τὴν πρώτην τοῦ	ἔτους	ἡμέραν ἐν Βρεντεσίῳ διατρῖψαι. Καὶ
[2, 14]	ἐπὶ τὰς ἀρχὰς τοῦ μέλλοντος	ἔτους	παρῆγε. Καὶ ὕπατον μὲν ἀπέφηνεν
[2, 32]	τὸ βουλευτήριον τῇ νουμηνίᾳ τοῦ	ἔτους.	Περιεῖχε δ' ἡ γραφὴ κατάλογόν
[2, 48]	ἀρχῆς ἕνεκα τὴν νουμηνίαν τοῦ	ἔτους	πλησιάζουσαν. Ὁ δὲ δῆμος εἵπετο
[2, 71]	καὶ ἐς τὸ ἔργον ἀπειροπολέμως	ἐτράποντο.	~Ἀλλὰ τάδε μὲν ὠὠκονόμει θεὸς
[2, 22]	ὡπλισμένοι κατὰ ἀνόπλων ἐς ἁρπαγὰς	ἐτράποντο·	ἔργον τε οὐδὲν αὐτοῖς ἀπῆν,
[2, 43]	ἐς τὸ φιλάνθρωπον τοῦ Καίσαρος	ἐτρέποντο	ταῖς γνώμαις. Ἐπεὶ δέ που
[2, 60]	λαμπρὰ δρῶν ἐς τὸν ὀφθαλμὸν	ἐτρώθη	βέλει καὶ προπηδήσας κατέσεισεν ὡς
[2, 118]	ἀνὰ τὴν πόλιν ὅλην, καὶ	ἐτρώθησάν	τινες τῶν βουλευτῶν ἐν τῷδε
[2, 11]	ἔστιν οὓς περὶ αὐτὸν ὄντας	ἔτρωσαν.	Βύβλος δ' οὐ καταπλαγεὶς ἀπεγύμνου
[2, 99]	ἀναπαύεσθαι τοὺς περὶ θύρας ὑπολαβὼν	ἔτρωσεν	αὑτὸν ὑπὸ τὰ στέρνα· προπεσόντων
[2, 23]	ἦν ὁ χρόνος ὀλίγῳ μείων	ἐτῶν	εἴκοσιν, ἐν ᾧ καὶ ὁ
[2, 86]	ἀπὸ γὰρ τριῶν καὶ εἴκοσιν	ἐτῶν	οὐ διέλιπεν ἐς ὀκτὼ καὶ
[2, 146]	ἔφη, καὶ μόνος ἐκ τριακοσίων	ἐτῶν	ὑβρισμένῃ τῇ πατρίδι ἐπήμυνας, ἄγρια
[2, 111]	αὐτοί, τῆς πατρίου πολιτείας ἐπιθυμίᾳ,	εὖ	γὰρ ᾖδεσαν αὐτόν, μὴ καὶ
[2, 140]	ἐπισημήνασθε ἑαυτούς. ~Ἐπισημηναμένων δὲ πολλῶν	Εὖ	γε, εἶπεν, ὦ ἄνδρες, τοῖς
[2, 146]	ὁ Καῖσαρ ἐδόκει λέγειν, ὅσους	εὖ	ποιήσειε τῶν ἐχθρῶν ἐξ ὀνόματος,
[2, 50]	Κάμιλλος ὁρμώμενος. Πάντες τε οἱ	εὖ	φρονοῦντες τὴν ἐλευθερίαν, ὅπῃ ποτ'
[2, 124]	ἐν τῷ βουλευτηρίῳ καὶ νομιοῦμεν	εὐαγὲς	ἔσεσθαι τῇ πόλει, ὅ τι
[2, 148]	αὐτὸ ἐς τὸ Καπιτώλιον ὡς	εὐαγὲς	θάψαι τε ἐν ἱερῷ καὶ
[2, 79]	ἀποψύχεσθαί τε καὶ τοῖς ἐπιθέουσιν	εὐβλήτους	δι' ἀτρεμίαν οἷα σκοποὺς εἶναι.
[2, 36]	σφᾶς ὁ φόβος ἐς τὸ	εὔβουλον	ἀπὸ τοῦ φιλονίκου μετέφερε. Τέρατά
[2, 87]	καὶ τριακοσίων τριήρων ἄρχειν ὑπολελειμμένον,	εὐβουλότερον	οἵδε τοῦ Πομπηίου. Καὶ αὐτῶν
[2, 5]	κυρουμένων ἐργασόμενος καὶ ἐκ τοῦδε	εὐβουλότερόν	τε καὶ εὐλαβέστερον ἐνθυμησόμενος περὶ
[2, 145]	πᾶν, ὅ τι λοιπόν ἐστιν	εὐγενὲς	τῇ πόλει. Προπέμπωμεν οὖν τὸν
[2, 151]	Φιλίππῳ, τοῦ δ' ἐξ ἰδιωτείας,	εὐγενοῦς	μὲν καὶ περιφανοῦς, χρημάτων δὲ
[2, 83]	μεγάλην ἀρχήν, ἔτι δὲ καὶ	εὐδαίμονα	καὶ δυνατὴν ναυσὶ καὶ σίτῳ
[2, 145]	τὸν ἱερὸν τόνδε ἐπὶ τοὺς	εὐδαίμονας,	τὸν νενομισμένον ὕμνον αὐτῷ καὶ
[2, 14]	ὢν ἐπιφθονήσειε τῷ μεγέθει τῆς	εὐδαιμονίας,	τοὺς δὲ θρασυτάτους τῶν στασιωτῶν
[2, 150]	εἶξε, χειμῶνος μέσου πλωτὴ καὶ	εὔδιος	γενομένη, καὶ τὸν ἑσπέριον ὠκεανὸν
[2, 54]	διασπώμενος ὑπὸ τῆς δυσχωρίας, ὡς	εὐεπιχείρητος	ἄν, εἴ τις ᾖσθετο, γενέσθαι.
[2, 127]	πρὸς τὰ λοιπὰ κατ' ὀλίγον	εὐεπιχείρητος	αὑτοῖς ἔσοιτο· οἱ δὲ καθαρώτεροι
[2, 151]	ἐπὶ δὲ τῇ συγγνώμῃ καὶ	εὐεργέται	καὶ οὐδὲν ἢ κρατῆσαι μόνον
[2, 121]	προγονικῷ καὶ τοὺς ἄνδρας ὡς	εὐεργέτας	καλεῖν ἐκέλευεν ἐκ τοῦ Καπιτωλίου
[2, 127]	δέ, εἰ καὶ τιμήσουσιν ὡς	εὐεργέτας.	Οἱ δὲ ἀντέλεγον μὴ χρῆναι
[2, 127]	δὲ μόνον αὐτοὺς ἐδικαίουν ὡς	εὐεργέτας·	οἱ δὲ καὶ τὴν εὐφημίαν
[2, 144]	ἄσυλον ἢ πατέρα πατρίδος ἢ	εὐεργέτην	ἢ προστάτην οἷον οὐχ ἕτερον
[2, 14]	ὑπὸ χρείας καὶ τὸν ἐχθρὸν	εὐηργέτουν	ἐς ἄμυναν ἑτέρου. Δοκεῖ δὲ
[2, 4]	Βουλτούρκιον καὶ ἐς τὴν βουλὴν	εὐθέως	ἐπήγαγεν· οἱ δ' ὡμολόγουν, ὅσα
[2, 23]	δικτάτορος, ἄρχων μόνος, τὴν δ'	εὔθυναν	ὑπάτου. Καὶ πρῶτος ὑπάτων ὅδε
[2, 23]	πρῶτον ὑπατείας ἐς τὸ παρὸν	εὐθύνειν	τὸν ἐθέλοντα. Καὶ ἦν ὁ
[2, 89]	μεθ' ἡμέραν πρὸς τὸ σημεῖον	εὐθύνειν·	τῷ δ' αὑτοῦ κυβερνήτῃ, πολὺ
[2, 58]	καὶ φράσαι Γαβινίῳ τὸν στρατὸν	εὐθὺς	ἄγειν διὰ θαλάσσης· ἂν δ'
[2, 121]	τὸν Κάσσιον ἐς τὴν ἀγορὰν	εὐθὺς	ἀγήγερτο· οἳ καίπερ ὄντες ἔμμισθοι
[2, 129]	δαλὸν ἐξάψας ἡσύχαζεν· οἱ δ'	εὐθὺς	ἀνεπήδων ἀθρόοι μετὰ βοῆς, οὐκ
[2, 7]	γὰρ τοῖσδε, καίπερ οὖσι βασιλεῦσιν,	εὐθὺς	ἀπ' ἀρχῆς ἅμα ταῖς ἄλλαις
[2, 143]	τοῦ Καίσαρος ὤφθησαν φερόμεναι, καὶ	εὐθὺς	αὐτὰς τὸ πλῆθος ἐκέλευον ἀναγινώσκειν.
[2, 63]	μετριοπάθειαν ὁρμὴ τοσήδε ἐνέπιπτεν, ὡς	εὐθὺς	αὐτὸν ἄγειν ἀξιοῦν ἐπὶ τοὺς
[2, 9]	τὴν ὑπατείαν ἐπομόσας· ὁ δ'	εὐθὺς	αὐτῷ Κράσσον διήλλασσε. Καὶ τρεῖς
[2, 10]	Καίσαρος ἐχειροτόνησεν αὐτῷ συνάρχειν· ~Καὶ	εὐθὺς	αὐτῶν ἦσαν ἔριδές τε καὶ
[2, 141]	ἡμεῖς ἐκ τῶν δημοσίων χρημάτων	εὐθὺς	ἐκ πρώτης ἀφορμῆς ἀποδώσομεν, ἵνα
[2, 91]	Ἐπὶ τὸν ἵππον ἀνεπήδησε καὶ	εὐθὺς	ἐκ πρώτης βοῆς τρέπεταί τε
[2, 6]	αὐτοφώρων ἄνευ κρίσεως καταγνῶναι. Καὶ	εὐθὺς	ἐκ τῶν οἰκιῶν, ἔτι τῆς
[2, 103]	οὐκ ἀνεβάλλετο τὴν μάχην, ἀλλ'	εὐθὺς	ἐλθόντι τῷ Καίσαρι συνεμάχετο, καίτοι
[2, 53]	παροῦσαι νῆες ὑποδέξωνται, μόνους δ'	εὐθὺς	ἐμβάντας περᾶν, ἵνα τοὺς ἐχθροὺς
[2, 44]	ἐστάθμευσεν ἐνταῦθα, καὶ ὁ στρατὸς	εὐθὺς	ἐνόσει, πιοῦσί τε τὸ βλέμμα
[2, 15]	ἀρχὴν ἀποθέμενος ἐπὶ τὴν ἑτέραν	εὐθὺς	ἐξῄει· Κικέρωνα δὲ γράφεται Κλώδιος
[2, 32]	Λεύκιον Δομίτιον. Καὶ ὁ Δομίτιος	εὐθὺς	ἐξῄει μετὰ τετρακισχιλίων ἐκ καταλόγου.
[2, 97]	Καῖσαρ ἐνίκα καὶ τὸ στρατόπεδον	εὐθὺς	ἐξῄρει τὸ τοῦ Σκιπίωνος, οὐδὲν
[2, 85]	αὐτίκα μὲν ἐπένευσεν, ἀποστραφέντα δ'	εὐθὺς	ἐπάταξε πρῶτος, εἶθ' ἕτεροι. Καὶ
[2, 54]	τοῦ στρατοῦ παντὸς ἄγειν σφᾶς,	εὐθὺς	ἐπὶ τὴν θάλασσαν ἦγεν ἀπὸ
[2, 98]	μάλιστα ἡμέρᾳ καὶ τοῦ Καίσαρος	εὐθὺς	ἐπὶ τὴν Ἰτύκην ἰόντος ἐγίγνετο
[2, 94]	ἀκριβῶς μετανοοῦντας, συνηλλάσσετο ἅπασι καὶ	εὐθὺς	ἐπὶ τὸν ἐν Λιβύῃ πόλεμον
[2, 102]	καὶ τετρακοσίας λίτρας. Ἀφ' ὧν	εὐθὺς	ἐπὶ τῷ θριάμβῳ διένειμε, τὰ
[2, 53]	ἐχθρῶν εὐπορίαν, ἧς ἔστιν ἡμῖν	εὐθὺς	ἐπιβαίνουσιν ἐπὶ τὴν γῆν κρατεῖν,
[2, 57]	δ' ἐσθῆτα ἰδιώτου καὶ ὀχήματος	εὐθὺς	ἐπιβὰς ἐξήλασεν ἐπὶ τὴν ναῦν
[2, 54]	ὅρη περιαχθεὶς τὰ μὲν πλοῖα	εὐθὺς	ἐς Βρεντέσιον ἐπὶ τὴν ἄλλην
[2, 29]	αὐτῷ χαλεψάμενός τε καὶ ἀπειλήσας	εὐθὺς	ἐς τὰ προάστεια ἀγανακτῶν ὑπεξῄει.
[2, 22]	θρασύτατα. Καὶ αὐτὸν ὁ Καίλιος	εὐθὺς	ἐσιόντα εἷλκεν ἐς τὴν ἀγορὰν
[2, 116]	αὐτῷ προθυομένῳ τοῦ βουλευτηρίου καὶ	εὐθὺς	ἐσιόντι, μετὰ χεῖρας εὑρέθη τεθνεῶτος.
[2, 131]	ἅπαντες ἐπακούσειαν. Καὶ ὁ μὲν	εὐθὺς	ᾖει, νομίζων ἤδη τὸ πλῆθος
[2, 152]	ἀμφοτέρους αὐτίκα ἔσεσθαι· καὶ τελευτήσαντος	εὐθὺς	Ἡφαιστίωνος ὁ Ἀπολλόδωρος ἔδεισε, μή
[2, 78]	ἀκόσμως. Καὶ τὸ ἐνταῦθα πεζὸν	εὐθὺς	ἱππέων ἔρημον γενόμενον ἐκυκλοῦντο οἱ
[2, 106]	αὐτοῦ τίθεσθαι, καὶ τὰς ἀρχὰς	εὐθὺς	καθισταμένας ὀμνύναι μηδενὶ τῶν ὑπὸ
[2, 64]	Καὶ τάδε εἰπὼν ἐς Ἀπολλωνίαν	εὐθὺς	μετῄει καὶ ἀπ' αὐτῆς ἐς
[2, 3]	δὲ Βηστίαν τὸν δήμαρχον ἐκκλησίαν	εὐθὺς	ὑπὸ κήρυξι συνάγειν καὶ κατηγορεῖν
[2, 34]	τοσῷδε πολέμῳ καὶ φθάσαι τὰ	εὔκαιρα	τῆς Ἰταλίας. ~Τοὺς οὖν λοχαγοὺς
[2, 67]	σφίσι δὲ καὶ διὰ τοῦτ'	εὔκαιρον	ἡσυχάζειν, ὅτι Καῖσαρ ὑπ' ἀνάγκης
[2, 103]	ἦν ἔτι πόλεμος ἐμφύλιος, οὐκ	εὐκαταφρόνητος·	τῶν τε γὰρ ἀρίστων ὅσοι
[2, 50]	ὀξέως αὐτὴν ἀνέλαβόν τε καὶ	εὐκλεεστέραν	ἀπέφηναν· καὶ ἡμῶν αὐτῶν οἱ
[2, 146]	περιζωσάμενος ἐς τὸ τῶν χειρῶν	εὔκολον,	τὸ λέχος ὡς ἐπὶ σκηνῆς
[2, 5]	ἐκ τοῦδε εὐβουλότερόν τε καὶ	εὐλαβέστερον	ἐνθυμησόμενος περὶ ἑκάστου. Ἀξιοῦντι δὲ
[2, 22]	περιιόντες ἠρεύνων ἔργῳ μὲν τὰ	εὔληπτα	σφίσιν ἅπαντα, λόγῳ δὲ τοὺς
[2, 128]	ἄλλων, ὡς ἂν ἐν τῷ	εὐμαρεῖ	τὴν εἰκόνα τῶν δυσχερεστέρων προλάβοιτε.
[2, 124]	καὶ ἀρχῆς ὀρεγόμενοι καὶ νομίζοντες	εὐμαρέστερα	σφίσιν ἅπαντα ἔσεσθαι τοιῶνδε καὶ
[2, 80]	ἐς φυγήν. Καὶ ὁ Καῖσαρ	εὐμηχάνως	δὴ τότε μάλιστα, ἵνα μὴ
[2, 108]	προσειπόντων καὶ τοῦ δήμου στενάξαντος,	εὐμηχάνως	εἶπε τοῖς ἀσπασαμένοις· οὐκ εἰμὶ
[2, 112]	αὐτὸς χαρίζοιτο· τοσῇδε ἐν ἅπασιν	εὐνοίᾳ	καὶ τιμῇ πρὸς τὸν ἄνδρα
[2, 123]	οὐ κατὰ μῖσος, ἀλλ' ἐπ'	εὐνοίᾳ	τῆς πατρίδος καὶ οἴκτῳ τῆς
[2, 141]	ἀρχῆς τῆς ταῦτα ὑμῖν συναδικούσης·	εὔνοια	γὰρ ἐς τυράννους γίγνεται δορυφόρων
[2, 49]	παρ' ἡλικίαν· ὅθεν αὐτῷ ῥᾳδίως	εὔνοιά	τε ἦν, καὶ συνέθεον ἐπὶ
[2, 25]	Ῥώμῃ τότε Πομπήιος· ἡ γὰρ	εὔνοια	τῆς βουλῆς μάλιστα ἐς αὐτὸν
[2, 142]	ἐν θαύματι ἐποιοῦντο, καὶ ἐς	εὔνοιαν	πρὸς αὐτοὺς μετετίθεντο καὶ ἐς
[2, 151]	μὲν ἐς ἄμφω καὶ μετὰ	εὐνοίας	γενέσθαι καὶ ἐς μάχας θηριώδεσιν
[2, 152]	ἐπῄνεσεν ὅμως Ἀπολλόδωρόν τε τῆς	εὐνοίας	καὶ τὸν μάντιν τῆς παρρησίας.
[2, 26]	Πομπήιος εὐπρεπείᾳ τε λόγου καὶ	εὐνοίας	ὑποκρίσει, μὴ δεῖν ἄνδρα λαμπρὸν
[2, 65]	κατὰ σπουδὴν ἐς τὴν Ἰταλίαν	εὔνουν	τε πρὸς αὐτὸν οὖσαν καὶ
[2, 84]	Ἀχιλλᾶς, τὰ δὲ χρήματα Ποθεινὸς	εὐνοῦχος·	οἳ βουλὴν προυτίθεντο περὶ τοῦ
[2, 141]	Καίσαρι στρατευσάντων καὶ προπεμψάντων καὶ	εὐξαμένων	πολλὰ κατὰ τῶν ὑμετέρων νικητηρίων.
[2, 102]	τῇ Γενετείρᾳ τὸν νεών, ὥσπερ	εὔξατο	μέλλων ἐν Φαρσάλῳ μαχεῖσθαι· καὶ
[2, 51]	ἐπὶ τὴν ἕω καὶ τὸν	Εὔξεινον	πόντον ἔθνη, πάντα, ἑλληνικά τε
[2, 131]	Ἐπέξιθι μόνος Βούλομαι, εἶπε, καὶ	εὔορκόν	ἐστί μοι καὶ μόνῳ. Ἀλλ'
[2, 124]	ἢ τιμωροὶ παθόντι τι ἔσεσθαι,	εὔορκον	ἦν τὸ ἄγος ἐξελαύνειν καὶ
[2, 139]	ἐστι Ῥωμαίοις πρὸς τύραννον οὐδ'	εὔορκον.	Καὶ τάδε προλέγομεν ἔτι ὄντες
[2, 130]	παρακαλοῦντας ἐπιστραφεὶς ἐπῄνει μὲν ὡς	εὐορκότερα	καὶ εὐσεβέστερα αἱρουμένους καί Αὐτὸς
[2, 53]	Ῥώμῃ διατίθεσθαι· τὸ δὲ ὑμέτερον	εὐπειθὲς	εἰδὼς ὅμως ἀναμένω τὴν ἀπόκρισιν.
[2, 38]	ἐλπίσας μὲν ἴσως διὰ τὴν	εὐποιίαν	παραμενεῖν, οὐ κωλύσας δ' ἐς
[2, 53]	δ' ἀπορίᾳ τὴν τῶν ἐχθρῶν	εὐπορίαν,	ἧς ἔστιν ἡμῖν εὐθὺς ἐπιβαίνουσιν
[2, 66]	ταῖς ἀπορίαις αὐτοὺς οὔτε γῆς	εὐπόρου	κρατοῦντας οὔτε θαλάσσῃ χρωμένους οὔτε
[2, 67]	ἀμέτρως τοῖς περὶ τὸ Δυρράχιον	εὐπραγήμασιν	ἐπηρμένοι, εἰσὶ δ' οἳ καὶ
[2, 88]	ἴσχυεν ἡ δόξα τῆς Καίσαρος	εὐπραγίας·	οὐ γὰρ ἔγωγε αἰτίαν ἑτέραν
[2, 81]	δὲ καὶ ἡ τῶν γεγονότων	εὐπραξία	καὶ ἐλπίς, ὅτι καὶ τὸν
[2, 80]	ἐπικειμένων δ' αὐτοῖς ὡς ἐν	εὐπραξίᾳ	τῶν πολεμίων ἐστράφησαν ἐς φυγήν.
[2, 150]	ἔτι, ἀλλὰ Ῥωμαίων ἀκμαζόντων μάλιστα	εὐπραξίαις	καὶ τύχαις· καὶ ἁπάντων ἐκράτησε,
[2, 26]	χρόνου· ἀλλὰ διεκώλυσεν ὁ Πομπήιος	εὐπρεπείᾳ	τε λόγου καὶ εὐνοίας ὑποκρίσει,
[2, 149]	πρὸ αὐτοῦ πλην Φιλίππῳ κατ'	εὐπρέπειαν	ἐς ἡγεμονίαν πολέμου δόξασαν ὑπακούειν
[2, 31]	ἢ τεχνάζων καὶ τότε ἐς	εὐπρέπειαν.	Κουρίωνι δ' οὐκ ἦν μὲν
[2, 28]	δὴ τέχνη τῶν γεγραμμένων εἶχεν	εὐπρέπειάν	τε τῷ Πομπηίῳ καὶ ἐρέθισμα
[2, 129]	τοὺς ἄρχοντας σφῶν ἀτιμώσουσιν ἐς	εὐπρέπειαν	τῆς ἐκείνων σωτηρίας. Οἱ δὲ
[2, 83]	μηδ' ἐς ἀκρατεῖς βαρβάρους ἄγειν	εὐπρεπῆ	γυναῖκα Κορνηλίαν, Κράσσου μάλιστα γεγενημένην.
[2, 27]	διὰ τὰς τοῦ δεκασμοῦ δίκας.	Εὐπρεποῦς	δὲ τῆς γνώμης οὔσης ὁ
[2, 20]	σώφρονα, περί τε τὰς ἐντεύξεις	εὐπρόσιτον	ἢ ὄντα ἢ νομιζόμενον εἶναι.
[2, 100]	Πομπηίῳ. Τῶν δὲ τριακοσίων ὅσους	εὗρε	διέφθειρεν. Λεύκιος δὲ Σκιπίων ὁ
[2, 147]	οὐδὲν αὐτοῦ μέρος ἐς ταφὴν	εὑρέθη.	Πῦρ δ' ἐπὶ τὰς τῶν
[2, 82]	δὲ ζητούμενος ἐν τοῖς νεκροῖς	εὑρέθη,	τὰ ἀριστεῖα ὁ Καῖσαρ αὐτῷ
[2, 116]	καὶ εὐθὺς ἐσιόντι, μετὰ χεῖρας	εὑρέθη	τεθνεῶτος. Ἄρτι δ' ἐκβαίνοντι τοῦ
[2, 82]	ἐκείνης στρατηγῶν, ἑξακισχιλίους ἀναγράφει νεκροὺς	εὑρεθῆναι	τῶν Πομπηίου. Τοῦτο τέλος ἦν
[2, 102]	πρὸ τοῦδε τοῦ πολέμου γενομένων	εὑρεῖν·	ἐς τοσοῦτο καθεῖλεν ἡ τῶνδε
[2, 116]	Ἀρτεμίδωρος ἐς τὸ βουλευτήριον ἐσδραμὼν	εὗρεν	ἄρτι ἀναιρούμενον. Ὑπὸ δ' ἄλλου
[2, 86]	του ἱεροῦ κατενεχθέντα ἐζήτησε καὶ	εὗρεν	ἐπ' ἐμοῦ Ῥωμαίων βασιλεὺς Ἁδριανὸς
[2, 43]	ἀνὰ τὸ στρατόπεδον ἔκτεινεν, ὅσους	εὑρίσκοι	κατὰ τὴν ἐπιμιξίαν τῶν Καίσαρος,
[2, 66]	μόνον εἶχεν, ὅ τι μόλις	εὕροι	καὶ λάβοι κακοπαθῶν. Καὶ οὐδ'
[2, 99]	τε τραῦμα καὶ τὴν γαστέρα	εὐρύνων	ὄνυξι καὶ δακτύλοις ἐρευνῶν καὶ
[2, 90]	δὲ διαδράντα Κάσσιος ὕστερον ἐκρέμασεν,	εὑρὼν	ἐν Ἀσίᾳ. Θορυβούντων δ' ἐπὶ
[2, 98]	τῇ κλίνῃ τὸ σύνηθες οὐχ	εὑρὼν	παρακείμενον ἐξεβόησεν, ὅτι προδιδοῖτο ὑπὸ
[2, 149]	ἕκαστον πόλεμον ἐξήνυσε, τῆς μὲν	Εὐρώπης	πολλὰ βάρβαρα ἑλὼν καὶ τὴν
[2, 104]	ἔδωκε δὲ καὶ ὁ Πομπήιος	Εὐσέβειαν.	Ὡς δὲ καὶ συνιόντων ἤδη
[2, 130]	ἐπῄνει μὲν ὡς εὐορκότερα καὶ	εὐσεβέστερα	αἱρουμένους καί Αὐτὸς ἄν, ἔφη,
[2, 36]	ἐπὶ τῆς ἑαυτοῦ γνώμης ἐμπειροπολέμως	εὐσταθεῖν,	ἀλλ' ἐξώτρυνον ἐκπηδᾶν ἐς τὴν
[2, 115]	τοῖς δεομένοις σφῶν ὡς στρατηγῶν	εὐσταθέστατα	ἐχρημάτιζον, πυνθανόμενοι δὲ περὶ τῶν
[2, 108]	Ὁ δὲ τοῦτο μὲν ἤνεγκεν	εὐσταθῶς,	ἑτέρων δ' αὐτὸν ἀμφὶ τὰς
[2, 78]	Καὶ τὸ μὲν Ἰταλικὸν ἅπαν	εὐσταθῶς	ἐφ' ἡσυχίας ἀκριβοῦς ἀνέμενε· τὸ
[2, 98]	αἰτοῦσι τῶν ἐπιφανῶν· αὐτὸς δ'	εὐσταθῶς	ὑπέμενε καὶ τοῖς Ἰτυκαίοις ὑπισχνουμένοις
[2, 79]	καὶ στόνοι πιπτόντων, ἔνθα συνετάχθησαν,	εὐσχημόνως.	Οἱ σύμμαχοι δέ, καθάπερ ἀγῶνα
[2, 117]	τὸ ἱμάτιον περικαλύψασθαι καὶ πεσεῖν	εὐσχημόνως	παρὰ ἀνδριάντι Πομπηίου· οἱ δὲ
[2, 79]	ἀγῶνα πολέμου θεώμενοι, κατεπλήσσοντο τὴν	εὐταξίαν	καὶ οὔτε ἐς τὰς σκηνὰς
[2, 75]	Βοιωτοὺς καὶ Ἀθηναίους, ἀποδεξάμενος τῆς	εὐταξίας	καὶ σιωπῆς, παρεστήσατο τῇ φάλαγγι
[2, 85]	στρατοῦ καὶ τὴν τοῦ σκάφους	εὐτέλειαν	καὶ τὸ μὴ τὸν βασιλέα
[2, 84]	Κυρωθείσης δὲ τῆς γνώμης σκάφος	εὐτελὲς	ἐπ' αὐτὸν ἐπέμπετο, ὡς τῆς
[2, 86]	τῆς ἠϊόνος καὶ τάφον ἤγειρεν	εὐτελῆ·	καὶ ἐπίγραμμα ἄλλος ἐπέγραψε· Τῷ
[2, 76]	τε τὰ ἐπείγοντα καὶ ἐς	εὐτολμίαν	παρακαλοῦντες καὶ τὰ συνθήματα ἀναδιδόντες,
[2, 58]	δ' οἱ μὲν ἐθαύμαζον τῆς	εὐτολμίας,	οἱ δ' ἐπεμέμφοντο ὡς στρατιώτῃ
[2, 35]	αὐτῶν σὺν ὀλίγοις τοῖς μάλιστα	εὐτολμοτάτοις,	εἰρηνικῶς ἐσταλμένοις, προύπεμπεν ἐσελθεῖν ἐς
[2, 113]	καὶ τῶν αὐτοῦ Καίσαρος, οὓς	εὐτολμοτάτους	ἑκατέρων ᾖδεσαν. Καὶ συνήγειραν ἐκ
[2, 40]	περὶ δείλην ἑσπέραν ἀπέπλευσε, τοὺς	εὐτολμοτάτους	ἐπὶ τῶν τειχῶν ὑπολιπών· οἳ
[2, 76]	Συνεὶς δὲ ὁ Καῖσαρ τρισχιλίους	εὐτολμοτάτους	πεζοὺς ἐνήδρευσεν, οἷς ἐκέλευσεν, ὅταν
[2, 79]	γὰρ πληγὰς ὑπὸ τῆς βολῆς	εὐτονωτέρας	γίνεσθαι καὶ τοὺς ἄνδρας ὑπὸ
[2, 69]	ἔργον ἐς ἐκείνην τὴν ἡμέραν	εὐτυχεστάτῳ	γενομένῳ τὸ δύσθυμον ἐνεπεπτώκει, εἴτε
[2, 86]	ποτὲ πρότερον, ἀλλὰ ἀηττήτῳ καὶ	εὐτυχεστάτῳ	ἐξέτι νέου γενομένῳ· ἀπὸ γὰρ
[2, 81]	ἥκιστα δ' ἐν ἐλπίσιν ἢ	εὐτυχίαις	ἄνθρωποι καμάτων αἰσθάνονται. Οἱ μὲν
[2, 97]	τοῦ Καίσαρος κλέος ἐς ἄμαχον	εὐτυχίαν	ἐδοξάζετο, οὐδὲν ἔτι τῶν ἡσσωμένων
[2, 88]	μικρῶν, ὑπὸ δέους τῆς Καίσαρος	εὐτυχίας	περιπύστου δὴ καὶ ἐπιφόβου τότε
[2, 111]	τῷ βουλευτηρίῳ, εἴτε διὰ ζῆλον	εὐτυχίας	τε καὶ δυνάμεως ὑπερόγκου πάνυ
[2, 25]	Καῖσαρ παρηγόρει καὶ τὸν Πομπήιον	εὐφήμει,	τοὺς δὲ δημάρχους ἔπεισεν εἰσηγήσασθαι
[2, 127]	οὐδὲ ἐπὶ τῷδε αὐτὰ πραξάντων.	Εὐφημεῖν	δὲ μόνον αὐτοὺς ἐδικαίουν ὡς
[2, 7]	Καὶ δοκεῖ τισιν ἥδε ἡ	εὐφημία	ἀπὸ Κικέρωνος ἀρξαμένη περιελθεῖν ἐς
[2, 44]	δ' ὅρον εἶναι τῇδε τῇ	εὐφημίᾳ	πυνθάνομαι τὸ μυρίους πεσεῖν. Ἔτι
[2, 7]	αὐτῷ παρὰ τὴν ἐκκλησίαν καὶ	εὐφημίαι	ποικίλαι. Κάτωνος δ' αὐτὸν καὶ
[2, 127]	εὐεργέτας· οἱ δὲ καὶ τὴν	εὐφημίαν	ὑπανῄρουν καὶ φείδεσθαι μόνον αὐτῶν
[2, 94]	δέοντα προσωνούμενος. Κρότου δὲ καὶ	εὐφημίας	παρὰ πάντων γενομένης, τὸ δέκατον
[2, 52]	βουλῆς, πολὺ καὶ γνωριμώτατον πλῆθος,	εὐφήμουν	ὁμοῦ καὶ ἐκέλευον ἄγειν, ἐφ'
[2, 109]	ἀνεβόησαν ἥδιστον καὶ αὐτὸν ἅμα	εὐφήμουν	οὐ προσέμενον. ~Ὁ δέ, εἴτε
[2, 146]	ψυχὴν ἐθέλειν ἀντιδοῦναι τῆς Καίσαρος.	Εὐφορώτατα	δὲ ἐς τὸ πάθος ἐκφερόμενος
[2, 61]	Πομπηίῳ τοιούσδε ἄρτους προσήνεγκαν ὡς	εὐφρανοῦντες	ἰδόντα. ὁ δὲ οὐχ ἥσθη,
[2, 153]	μὴν καὶ πλέων κατὰ τὸν	Εὐφράτην	ἐπὶ ποταμὸν Παλλακότταν, ὃς τὸν
[2, 150]	ἐκ δύσεων ἐπὶ τὸν ποταμὸν	Εὐφράτην	κρατοῦσαν, ἐχειρώσατο βίᾳ καὶ φιλανθρωπίᾳ
[2, 71]	Ταξίλης καὶ Ἀρμενίους τοὺς ὑπὲρ	Εὐφράτην	Μεγαβάτης, ὕπαρχος Ἀρταπάτου βασιλέως· ἄλλοι
[2, 153]	ἐπὶ ποταμὸν Παλλακότταν, ὃς τὸν	Εὐφράτην	ὑπολαμβάνων ἐς ἕλη καὶ λίμνας
[2, 71]	Ἀρμενίους δὲ ἦγε τοὺς ἐντὸς	Εὐφράτου	στρατηγὸς Ταξίλης καὶ Ἀρμενίους τοὺς
[2, 151]	Ἐγένοντο δὲ καὶ τὰ σώματα	εὐφυεῖς	ἄμφω καὶ καλοί. Καὶ τὸ
[2, 36]	πολειτείας ἀναίρεσίν τε καὶ μεταβολήν.	Εὐχαὶ	δὲ ὡς ἐπὶ φοβεροῖς προυγράφοντο,
[2, 26]	καρτερὸς καὶ ἐς τὸν δῆμον	εὐχαριτώτατος	καὶ εἰπεῖν ἱκανώτατος. Τούτων ὁ
[2, 106]	δὲ καὶ ἱερείας ἀνὰ πενταετὲς	εὐχὰς	δημοσίας ὑπὲρ αὐτοῦ τίθεσθαι, καὶ
[2, 120]	χρησίμως τοὺς παρόντας. Ὧν θάτερον	εὐχερέστερον	ἦν, διεφθαρμένης ἐκ πολλοῦ τῆς
[2, 18]	ἐπιθυμίᾳ πολέμου πρὸς Παρθυαίους ὡς	εὐχεροῦς	δὴ καὶ ἐνδόξου καὶ ἐπικερδοῦς.
[2, 84]	ἁλιτενοῦς καὶ μεγάλαις ναυσὶν οὐκ	εὐχεροῦς,	ὑπηρέται τέ τινες τῶν βασιλικῶν
[2, 68]	νικηφόρῳ χαριστήριον ἐν Ῥώμῃ ποιήσειν	εὔχετο	κατορθώσας. Ὡς δὲ καὶ σέλας
[2, 69]	τόδε μὲν ἀγνοίᾳ τῆς Καίσαρος	εὐχῆς	οἵ τε φίλοι καὶ ὁ
[2, 145]	δοκεῖ συνοίσειν τὰ ἐγνωσμένα, συνενεγκεῖν	εὔχομαι.	Θορύβου δ' ἐκ τῆς βουλῆς
[2, 51]	θεοὺς ἐς τὰ παρόντα συνενεγκεῖν	εὔχομαι	καὶ γενέσθαι τῇ πατρίδι κινδυνευούσῃ
[2, 106]	οὕτως ἐδεδοίκεσαν μὲν ὡς δεσπότην,	εὔχοντο	δὲ σφίσιν ἐπιεικῆ γενέσθαι. ~Εἰσὶ
[2, 48]	ἐκ τῶνδε τοῖς πιπρασκομένοις ἐποῦσαν	εὐωνίαν,	τὰς μὲν ἀποκοπὰς οὐκ ἔδωκε,
[2, 120]	ὡς ἐπὶ ἔξοδον ἤδη διαπεπρακότες,	εὔωνοι	δ' ἐς ὅ τι μισθοῖντο.
[2, 98]	Τῶν δὲ αὐτὸν παρακαλούντων μηδὲν	ἐφ'	ἑαυτὸν βουλεύειν, ἀλλ' ἀναπαύεσθαι χωρὶς
[2, 48]	τὰ ἔθνη περιέπεμπεν ἢ ἐνήλλαττεν,	ἐφ'	ἑαυτοῦ καταλέγων. Ἐς μὲν Ἰβηρίαν
[2, 136]	αὐτῷ πεπραγμένα κεκύρωται· ἃ δὲ	ἐφ'	ἑαυτῷ κατέλιπεν, ἀκυροῦσιν, οὐ Βροῦτος
[2, 75]	ἐθάρρει· τὰ συμμαχικὰ δ' ἦγον	ἐφ'	ἑαυτῶν ὡς ἐς ἐπίδειξιν. Πολύθρουν
[2, 144]	προστάτην οἷον οὐχ ἕτερον ὀνομάζοντες.	Ἐφ'	ἑκάστῳ δὲ τούτων ὁ Ἀντώνιος
[2, 12]	ἐπιδοῦναι Ποστούμιον. Ὑπόπτου δ' ὄντος	ἐφ'	ἑκάτερα τοῦ πράγματος ὁ μὲν
[2, 34]	στρατιωτικά· ἔς τε τὰς πόλεις	ἐφ	ἕτερα περιέπεμπον σύν τε ὀργῇ
[2, 134]	οὖν ὡς οὔτε ὁσίων οὔτε	ἐφ'	ἡμῖν ὄντων προλέγω πάμπαν ἀπέχεσθαι·
[2, 128]	ὀλίγον. Ὃ δέ ἐστι μόνον	ἐφ'	ἡμῖν, ὅτι καὶ περὶ μόνων
[2, 78]	τὸ μὲν Ἰταλικὸν ἅπαν εὐσταθῶς	ἐφ'	ἡσυχίας ἀκριβοῦς ἀνέμενε· τὸ δὲ
[2, 52]	εὐφήμουν ὁμοῦ καὶ ἐκέλευον ἄγειν,	ἐφ'	ὅ τι χρῄζοι. Ὁ δέ
[2, 13]	καὶ χορηγίᾳ καὶ δόσεσι λαμπραῖς·	ἐφ'	οἷς αὐτὸν εἵλοντο Γαλατίας τῆς
[2, 8]	ἔπεμψεν ἐς τὸ κοινὸν ταμιεῖον.	Ἐφ'	οἷς ἡ μὲν βουλὴ θριαμβεῦσαι
[2, 146]	πληγῶν καὶ πεφυρμένην αἵματι αὐτοκράτορος.	Ἐφ'	οἷς ὁ δῆμος οἷα χορὸς
[2, 145]	εἶναι τοὺς οὐκ ἀμύναντας αὐτῷ.	Ἐφ'	ὅτῳ δὴ μάλιστα τὴν φωνὴν
[2, 26]	ὕβρει τοῦ Καίσαρος ἔξηνε ῥάβδοις	ἐφ'	ὁτῳδή, οὐ πασχόντων τοῦτο Ῥωμαίων·
[2, 73]	ἐπανήξειν. Οἵδε εἰσίν, ὦ ἄνδρες,	ἐφ'	οὓς ἐξ Ἡρακλείων στηλῶν ἤλθομεν·
[2, 26]	Ῥωμαῖον εἶναι νομιζόμενον, ὁ Μάρκελλος	ἐφ'	ὕβρει τοῦ Καίσαρος ἔξηνε ῥάβδοις
[2, 143]	εἰ μὴ κληρονομοῖεν οἱ πρότεροι.	Ἐφ'	ᾧ δὴ καὶ μᾶλλον συνεταράσσοντο
[2, 32]	καὶ ἑαυτῷ κατὰ τάχος ἀφίξεσθαι.	Ἐφ'	ᾧ δὴ σφόδρα πάντες ἀνέκραγον,
[2, 129]	Δολοβέλλας· οὐ γὰρ αὐτῷ δυνατὸν	ἐφαίνετο	κατ' ἔννομον χειροτονίαν ὑπατεῦσαι, πέντε
[2, 95]	μέρος τῆς Καίσαρος τύχης ἔργον	ἐφαίνετο	κρατησάντων ἄν, ὡς ἐδόκει, τῶν
[2, 23]	ἐσόμενον δικτάτορα· χρῄζειν γὰρ αὐτοῖς	ἐφαίνετο	τὰ παρόντα τοιᾶσδε θεραπείας. Κάτωνος
[2, 143]	φιλοπόλιδος ἀνδρὸς ὁρῶντες. Οἴκτιστον δὲ	ἐφάνη	μάλιστα αὐτοῖς, ὅτι τῶν ἀνδροφόνων
[2, 47]	ἀνελεῖν. Τῶν δὲ δυώδεκα τῶνδε	ἐφάνη	τις οὐδ' ἐπιδημῶν, ὅτε ἡ
[2, 10]	τοσόνδε ποιούμενος· δισμύριοι γὰρ ἀθρόως	ἐφάνησαν	οἱ τὰ τρία τρέφοντες μόνοι.
[2, 44]	ἐκείνου μεγαλουργίας στρατοπεδεύσειν, τὸ ὕδωρ	ἐφάρμαξαν.	Καὶ ἐλπίδος οὐ διήμαρτον· ὅ
[2, 68]	Πομπήιον ἔσεσθαί τι λαμπρὸν αὑτοῖς	ἔφασαν	ἐκ τῶν πολεμίων, ὁ δὲ
[2, 68]	δ' αὐτὸν τῶν φίλων, ὄναρ	ἔφασκεν	ἄρτι νεὼν ἐν Ῥώμῃ καθιεροῦν
[2, 111]	ὑπερόγκου πάνυ γενομένης, εἴθ' ὡς	ἔφασκον	αὐτοί, τῆς πατρίου πολιτείας ἐπιθυμίᾳ,
[2, 141]	ὄντων ἀφῃρημένος ἔμελλεν ὑμῖν περιπολῶν	ἐφεδρεύειν	καιροφυλακῶν. Τοῦτο δ' ἦν, ὅπερ
[2, 3]	πάντα τὰ ὕποπτα τοῖς γιγνομένοις	ἐφεδρεύειν.	Κατιλίνας δ' οὐδενὸς μέν πω
[2, 141]	εἶχον παρασχεῖν, ἀλλ' ὅπως ἐχθροὺς	ἐφεδρεύοντας	ἔχοντες ἀεὶ βέβαιοι φύλακες ἦτε
[2, 75]	ἔξω τάξεως ἐκέλευσε κατὰ φυλὰς	ἐφεδρεύοντας,	ὅταν ἐν χερσὶν ὁ ἀγὼν
[2, 78]	Καίσαρος δὲ τὸ σημεῖον τοῖς	ἐφεδρεύουσιν	ἄραντος, οἱ μὲν ἐξαναστάντες ἐς
[2, 3]	Λέντλον μὲν αὐτὸν καὶ Κέθηγον	ἐφεδρεῦσαι	ταῖς Κικέρωνος θύραις περὶ ἕω
[2, 128]	δὲ Ἀντώνιος ἐφορῶν αὐτοὺς καὶ	ἐφεδρεύων,	ἐπειδὴ λόγων ὕλην οὐκ ἄπορον
[2, 53]	ἢ ἔνδεια τῆς πρεπούσης παρασκευῆς	ἐφέξει	με τῆς ὁρμῆς· ἀντὶ γὰρ
[2, 84]	δὲ αὐτῷ Πομπηίῳ στρατευσάμενος, δεξιὰν	ἔφερε	παρὰ τοῦ βασιλέως τῷ Πομπηίῳ
[2, 119]	Καὶ πῖλόν τις ἐπὶ δόρατος	ἔφερε,	σύμβολον ἐλευθερώσεως ἐπί τε τὴν
[2, 146]	περισῶσαι τοὺς κτενοῦντάς με, οὐκ	ἔφερεν	ἔτι ὁ δῆμος, ἐν παραλόγῳ
[2, 100]	θαλάσσῃ καὶ πολεμίαις ναυσὶν ἐντυχὼν	ἐφέρετο	γενναίως, μέχρι καταλαμβανόμενος αὑτόν τε
[2, 46]	τοῦ Κουρίωνος ἀποτμηθεῖσα ἐς Ἰόβαν	ἐφέρετο·	ἐν δὲ τῷ περὶ τὴν
[2, 82]	πρῶτα καὶ δεύτερα ἐκ πάντων	ἐφέρετο,	ὁμολογούμενος ἀριστεῦσαι, καὶ σὺν αὐτῷ
[2, 42]	Πομπηίου στρατηγοῖς συμβαλὼν ἧττον αὐτῶν	ἐφέρετο	τά γε πρῶτα, μετὰ δὲ
[2, 148]	τὸ λέχος τοῦ Καίσαρος ἐπανελθὼν	ἔφερον	αὐτὸ ἐς τὸ Καπιτώλιον ὡς
[2, 55]	δὲ καμάτου τινὲς ἀπερρίπτουν, ἃ	ἔφερον,	ἢ ἐν φάραγξι διαλαθόντες ὑπελείποντο,
[2, 147]	ἐπὶ τὰς τῶν ἄλλων οἰκίας	ἔφερον,	καὶ καρτερῶς αὐτοὺς ἐκείνων τε
[2, 148]	οἳ πρότερον οὐδὲ περιόντας αὐτοὺς	ἔφερον	καλεῖν βασιλέας. ~Οὕτω μὲν δὴ
[2, 17]	Πομπηίου τὴν ἐσθῆτά τινες ἡἡμαγμένην	ἔφερον	οἴκαδε. Παρὰ τοσοῦτον ἑκάτερος ἦλθε
[2, 22]	ἀπῆν, ἀλλὰ καὶ ἐπ' οἰκίας	ἐφέροντο	καὶ περιιόντες ἠρεύνων ἔργῳ μὲν
[2, 117]	βραδύνετε ὦ φίλοι; Κάσκας δ'	ἐφεστὼς	ὑπὲρ κεφαλῆς ἐπὶ τὴν σφαγὴν
[2, 105]	χωρίον ἐθεραπεύετο. Ζητούμενος δὲ κἀνταῦθα	ἔφευγε	διὰ δυσβάτου καὶ ἀκανθώδους ὁδοῦ,
[2, 97]	αὐτός, ἅμα Ἀφρανίῳ πάντα μεθείς,	ἔφευγεν	ἀνὰ τὸ πέλαγος ἐπὶ δώδεκα
[2, 105]	ἑαυτῶν ἔδεισε περὶ ἐκδόσεως καὶ	ἔφευγεν	αὖθις, ἐπιβαίνων σκάφους. Ἐμπλακέντα δ'
[2, 46]	Φλάμμας μὲν ὁ ναύαρχος αὐτίκα	ἔφευγεν	αὐτῷ στόλῳ, πρίν τινα τῶν
[2, 15]	ἀπέγνω πάνθ' ὁ Κικέρων καὶ	ἔφευγεν	ἑκούσιον καὶ ὅδε φυγήν, καὶ
[2, 78]	στόμα καὶ κατ' ὀφθαλμοὺς πληγὰς	ἔφευγον	ἀκόσμως. Καὶ τὸ ἐνταῦθα πεζὸν
[2, 80]	συνεπλέκοντο, οἱ δὲ σύμμαχοι προτροπάδην	ἔφευγον	ἄπρακτοι, βοῶντες· Ἡσσήμεθα. Καὶ τὰς
[2, 150]	τε Δυρραχίῳ καὶ Λιβύῃ λαμπρῶς	ἔφευγον	καὶ ἐν Ἰβηρίᾳ Πομπήιον τὸν
[2, 62]	ἐφορῶντος τὰ σημεῖα ἀπερρίπτουν καὶ	ἔφευγον,	οἱ δὲ μόλις ὑπ' αἰδοῦς
[2, 132]	δήμῳ γιγνόμενα, σὺν γέλωτι αὐτὸν	ἐφεώρα·	καὶ γὰρ ἤστην διαφόρω. Ὡς
[2, 25]	τὴν ἀρχὴν καθισταμένων οὐδὲν ἧττον	ἐφεώρα	καὶ ἐδυνάστευε, καὶ πάντ' ἦν
[2, 131]	πόλει. Ὁ δὲ τούτοις μὲν	ἔφη·	Βουλόμεθα. Ἀλλὰ ποίαν λέγετε εἰρήνην;
[2, 99]	ὡμολόγει τοῖς περισώσασι καὶ καταδαρθεῖν	ἔφη	δεῖσθαι. Οἱ μὲν δὴ τὸ
[2, 109]	τὰς Ἰβηρικὰς σπείρας, Οὐδὲν ἀτυχέστερον,	ἔφη,	διηνεκοῦς φυλακῆς· ἔστι γὰρ αἰεὶ
[2, 145]	αὐτὴν ὁ Ἀντώνιος καὶ παλινῳδῶν	ἔφη·	Ἔοικεν, ὦ πολῖται, τὰ γεγενημένα
[2, 31]	ὀρέγων τῷ Πομπηίῳ Κελεύω σοι,	ἔφη,	κἀγὼ καὶ ὅδε χωρεῖν ἐπὶ
[2, 146]	χεῖρας αὐτῷ συνελθόντων Σὺ δ'	ἔφη,	καὶ μόνος ἐκ τριακοσίων ἐτῶν
[2, 132]	τῶν μισθωτῶν ἐνισταμένων, Ἀσεβὲς μέν,	ἔφη,	καὶ παράνομον, ἐργάσομαι δὲ ὅμως,
[2, 11]	δύναμαι πεῖσαι τὰ δίκαια ποιεῖν,	ἔφη,	Καίσαρα, τό γε ἄγος αὐτῷ
[2, 41]	Κελτικὸς πόλεμος ἐπίοι. Ὁ δὲ	ἔφη	Κελτοὺς αὐτὸς ἐς τὸ ἀσφαλέστατον
[2, 94]	ὑποκρινόμενος ἀπορεῖν· ἐπανελθὼν δ' ὅμως	ἔφη	κολάσειν μὲν αὐτῶν οὐδένα, ἄχθεσθαι
[2, 28]	ἐπικληθεὶς ἀξιωθείη· ἃ δὲ ἄκων	ἔφη	λαβεῖν, ἑκὼν ἀποθήσομαι τοῖς ἀπολαβεῖν
[2, 28]	σόφισμα διελέγχων οὐχ ὑπισχνεῖσθαι δεῖν	ἔφη	μᾶλλον ἢ αὐτίκα ἀποθέσθαι οὐδ'
[2, 131]	ἐπιστραφείς ὁ μὲν Καῖσαρ ἡμῶν,	ἔφη,	μεθέστηκεν, ἱερὸς τῷ ὄντι καὶ
[2, 99]	λαμπρῶς ἔθαπτον· ὁ δὲ Καῖσαρ	ἔφη	μέν οἱ φθονῆσαι Κάτωνα καλῆς
[2, 113]	ἀγαθὲ Βροῦτε Ἀμυνῶ τῇ πατρίδι,	ἔφη,	μέχρι θανάτου. Καὶ ὁ Κάσσιος
[2, 132]	μὲν ἡ ἡδονή, Μέμνησθε, δὲ	ἔφη,	μοι τοῦδε καὶ ὕστερον, ἂν
[2, 94]	αἰεί, τοιαῦτα θορυβεῖ. Καὶ τόδε,	ἔφη,	μόνον ἀφίημι τῆς στρατείας· δώσω
[2, 113]	Κάσσιος αὐτὸν ἀσπασάμενος Τίνα δ'	ἔφη,	οὐ προσλήψῃ τῶν ἀρίστων οὕτω
[2, 113]	χεῖρα τῷ Βρούτῳ Τί ποιήσομεν,	ἔφη,	παρὰ τὸ βουλευτήριον, ἂν οἱ
[2, 113]	προθῶσι; καὶ ὁ Βροῦτος οὐκ	ἔφη	παρέσεσθαι τῷ βουλευτηρίῳ. Ἐπανερομένου δὲ
[2, 149]	προύλεγεν· ὁ δ' ἐπισκώπτων αὐτὸν	ἔφη	περὶ τὴν ἕω· Πάρεισιν αἱ
[2, 130]	τοῖς μὲν περὶ τῆς εἰρήνης	ἔφη·	Περὶ τούτου σκοποῦμεν, ὡς ἔσται
[2, 115]	ἄφνω τεθορύβητο, ὁ δ' ἐπιμειδιάσας	ἔφη·	Πόθεν οὖν ἔσται σοι τὰ
[2, 12]	ἐσδραμὼν μετὰ ξιφιδίου γυμνοῦ, ἐπιπεμφθῆναι	ἔφη	πρός τε Βύβλου καὶ Κικέρωνος
[2, 131]	ὑπολοίπους αἰδούμεθα βλάψαι. Καὶ τάδε,	ἔφη,	σκοποῦσιν ἡμῶν οἱ πρόβουλοι, καὶ
[2, 130]	εὐσεβέστερα αἱρουμένους καί Αὐτὸς ἄν,	ἔφη,	συνετασσόμην ὑμῖν καὶ τὰ αὐτὰ
[2, 115]	τις βουλευτῶν ἐπισπάσας, Ποπίλιος Λαίνας,	ἔφη	συνεύχεσθαι περὶ ὧν ἔχουσι κατὰ
[2, 55]	Πομπηίου. Εἰ δὲ καὶ Δυρράχιον,	ἔφη,	τὸ ταμιεῖον τῆς Πομπηίου παρασκευῆς
[2, 153]	αὐτὰ σημεῖα γίγνεται· καὶ χλευάσας	ἔφη	τοιαῦτά οἱ καὶ περὶ Ἰβηρίαν
[2, 116]	θανάτου τὸ σημεῖον εἶναι, γελάσας	ἔφη	τοιοῦτον αὑτῷ καὶ περὶ Ἰβηρίαν
[2, 128]	ᾕρητὀ, σιωπὴν ὡς ὕπατος ἐπικηρύξας	ἔφη·	Τοῖς αἰτοῦσι περὶ Καίσαρος ψῆφον
[2, 153]	Μαρτίας εἰδούς, ἐλθούσης τῆς ἡμέρας	ἔφη,	τὸν μάντιν χλευάζων, ὅτι πάρεισιν
[2, 144]	καὶ ἕτερος προσφύγοι, Οὐχ ἕτερος,	ἔφη,	τῷδε προσφεύγων, ἀλλ' αὐτὸς ὑμῖν
[2, 98]	οἰκείων τοῖς πολεμίοις· τίνι γὰρ	ἔφη	χρήσεσθαι προσιόντων, ἂν νυκτὸς ἐπίωσι;
[2, 84]	τῆς Αἰγύπτου ταῖς Κλεοπάτρας ἐσβολαῖς	ἐφήδρευε,	καί πως κατὰ δαίμονα ἐς
[2, 57]	τῷ δαιμονίῳ χαλεψάμενος ὡς φθονερῷ,	ἐφῆκε	τὴν ναῦν ἐπανιέναι. Ἡ μὲν
[2, 101]	διασπώμενον ὡς θηρίον· Ἀχιλλᾷ δ'	ἐφήσθησαν	καὶ Ποθεινῷ καὶ τὴν Φαρνάκους
[2, 60]	αὐτομολοῦντι δύο ἀνδρῶν, τὸν μὲν	ἔφθασε	κτείνας, τοῦ δὲ τὸν ὦμον
[2, 61]	δὴ κυριώτατόν ἐστι Ῥωμαίοις, μόλις	ἔφθασεν	ὁ φέρων ὑπὲρ τὸ χαράκωμα
[2, 28]	τὸν Πομπήιον ἐβλασφήμει ὡς τυραννίδος	ἐφιέμενον	καί, εἰ μὴ νῦν σὺν
[2, 31]	προϊέναι τῶν τειχῶν τοῖς δημάρχοις	ἐφίεταἰ)	ὠλοφύρετο δ' ἐν τῷ δήμῳ
[2, 55]	ἑκάτεροι, νομίζοντες εἶναι τὰ ἀλλήλων	ἐφιλονίκουν	ὡς ἐν ἀγῶνι δρόμου. Καὶ
[2, 144]	φωνῇ δ' ἐνσημαινόμενος ἕκαστα καὶ	ἐφιστάμενος,	οἷς μάλιστα αὐτὸν ἐν τῷ
[2, 35]	πρόσθεν ἐχώρει, φρούρια τοῖς ἐπικαίροις	ἐφιστὰς	καὶ τὰ ἐν ποσὶν ἢ
[2, 41]	τὴν ἀράν. Λέπιδον δὲ Αἰμίλιον	ἐφίστη	τῇ πόλει καὶ τὸν δήμαρχον
[2, 50]	περιπέμπει καὶ τῇ πόλει τινὰς	ἐφίστησι	καὶ ἑτέρους ἀνὰ τὴν Ἰταλίαν·
[2, 3]	ἐν τῇ Ἰταλίᾳ γιγνομένων λόγος	ἐφοίτα.	Καὶ ὁ Κικέρων τήν τε
[2, 110]	ἱππέας μυρίους. Καὶ λόγος ἄλλος	ἐφοίτα,	Σιβύλλειον εἶναι προαγόρευμα μὴ πρὶν
[2, 128]	ἄλλων, ψηφίσασθαι. ~Ὁ δὲ Ἀντώνιος	ἐφορῶν	αὐτοὺς καὶ ἐφεδρεύων, ἐπειδὴ λόγων
[2, 63]	ἀλλήλους ἰλαδὸν κατὰ μέρη συνώμνυντο,	ἐφορῶντος	αὐτοῦ Καίσαρος, μὴ ἐπανήξειν ἐκ
[2, 73]	τὸ Δυρράχιον ἐπαγγελίας καὶ ὧν	ἐφορῶντος	ἐμοῦ συνώμνυσθε ἀλλήλοις, μὴ νικῶντες
[2, 62]	τὸν Πομπήιον ὄντα ἐπεδεικνύοντος, καὶ	ἐφορῶντος	τὰ σημεῖα ἀπερρίπτουν καὶ ἔφευγον,
[2, 43]	τῷ Καίσαρι συνῄει μετὰ Ἀφρανίου,	ἐφορώντων	αὐτοὺς τῶν στρατῶν ἑκατέρωθεν. Καὶ
[2, 84]	παρεῖναι τὸν βασιλέα. Πέμψας τε	ἔφραζε	περὶ ἑαυτοῦ καὶ τῆς τοῦ
[2, 54]	ὀλίγαι μακραί, Σαρδὼ καὶ Σικελίαν	ἐφρούρουν.	Ὑπὸ δὲ χειμώνων ἐς τὰ
[2, 107]	πλὴν εἴ τις ἐπὶ ἀνηκέστοις	ἔφσυγε·	καὶ τοῖς ἐχθροῖς διηλλάσσετο καὶ
[2, 87]	ὑπὸ θεοβλαβείας ὑπεριδὼν ὁ Πομπήιος	ἔφυγε.	Τῶν δ' ἐν Λιβύῃ Κάτωνα
[2, 89]	ὡς ἀπράγμονι παρὰ τοῖς Ἀλεξανδρεῦσιν	ἐφύετο.	~Ἐπεὶ δ' ὁ στρατὸς αὐτῷ
[2, 101]	Πομπηίου· τοῦτον γὰρ δὴ μόνον	ἐφυλάξατο	δεῖξαι, σφόδρα ἔτι πρὸς πάντων
[2, 49]	Ἰονίῳ Καίσαρος τεσσαράκοντα ναῦς ἑλὼν	ἐφύλασσεν	αὐτοῦ τὸν διάπλουν τόν τε
[2, 56]	καὶ τὴν θάλασσαν ἀκριβεστέραις φρουραῖς	ἐφύλασσεν.	Ὁ δὲ Καῖσαρ τοῦ Πομπηίου
[2, 86]	κεφαλὴν ἀποτεμόντες οἱ περὶ Ποθεινὸν	ἐφύλασσον	Καίσαρι ὡς ἐπὶ μεγίσταις ἀμοιβαῖς
[2, 115]	προσιοῦσαν αὐτίκα τῆς βουλῆς σύνοδον	ἐφύλασσον·	ὁ δὲ Καῖσαρ πρὸ μιᾶς
[2, 76]	δὲ καὶ Πομπήιος τὸ στρατόπεδον	ἐφύλαττον.	Καίσαρι δ' ἐστρατήγουν μὲν Σύλλας
[2, 153]	τοῖς προειποῦσιν αὐτὰ μάντεσιν οὐκ	ἐχαλέπηναν,	καὶ ἑάλωσαν ὅμως ὑπὸ τῷ
[2, 152]	μάντεσι τὴν τελευτὴν προειποῦσιν οὐκ	ἐχαλέπηναν,	καὶ τὰ σημεῖα αὐτὰ ὅμοιά
[2, 123]	καταθέσθαι ἤ, εἴ τις ἀνηκέστως	ἔχει,	τὰ ἴδια ἐν τῷ παρόντι
[2, 30]	περὶ Συρίαν φανέντος τάδε μὲν	ἐχείμαζεν	ἐν Καπύῃ· οἱ δ' ἐπ'
[2, 129]	δήμῳ γενέσθαι μᾶλλον ἢ βεβαίως	ἔχειν,	ἃ ἔλαβον. Τοῖς δὲ καὶ
[2, 28]	μᾶλλον ἢ τὸν ἕτερον αὐτῶν	ἔχειν	ἐπὶ τὸν ἕτερον, εἴ τι
[2, 114]	~Ὡς δὲ σφίσιν ἐδόκουν ἅλις	ἔχειν	καὶ πλέοσιν ἐκφέρειν οὐκ ἐδοκίμαζον,
[2, 30]	βουλὴν διέλυσε βοῶν· Νικᾶτε δεσπότην	ἔχειν	Καίσαρα. ~Λόγου δ' ἄφνω ψευδοῦς
[2, 37]	ἄνδρας, ὅπῃ ποτ' ἂν ὦσιν,	ἔχειν	ταῦτα σὺν ἑαυτοῖς· ἀμυνομένους δ'
[2, 153]	αὐτὸν κινδυνεῦσαι καὶ νῦν ἐπιθανατώτερον	ἔχειν	τὸ σημεῖον, ἐνδούς τι πρὸς
[2, 9]	Βύβλον ἐς ἐναντίωσιν τοῦ Καίσαρος	ἐχειροτόνησεν	αὐτῷ συνάρχειν· ~Καὶ εὐθὺς αὐτῶν
[2, 150]	ἐπὶ τὸν ποταμὸν Εὐφράτην κρατοῦσαν,	ἐχειρώσατο	βίᾳ καὶ φιλανθρωπίᾳ πολὺ βεβαιότερον
[2, 133]	ἐπὶ δύσιν ὁ Καῖσαρ ἡμῖν	ἐχειρώσατο	δυνάμει καὶ κράτει, συνεστήσατο, νόμοις
[2, 150]	μόνοις παρετάξατο, μέχρι τετρακόσια αὐτῶν	ἐχειρώσατο	ἔθνη, οὕτω δή τι Ῥωμαίοις
[2, 74]	Πομπήιον αὐτὸν τάξιν ἐγγυῶντα πολέμου.	Ἔχεσθε	οὖν μοι τῶν Ἰταλῶν μόνων,
[2, 141]	τὸν θεὸν τῶνδε ποιούμεθα. Καὶ	ἔχετε	καὶ ἕξετε, ἃ εἰλήφατε· καὶ
[2, 141]	ἀφορμῆς ἀποδώσομεν, ἵνα μὴ βέβαιον	ἔχητε	μόνον ὑμεῖς τὴν κληρουχίαν, ἀλλὰ
[2, 126]	ἐπικείμενος τὴν στρατηγικὴν ἐσθῆτα, ἣν	ἐχθὲς	ὡς τυράννου δόντος ἐξερρίφει. Θεασάμενοι
[2, 123]	ὅσιον, εἴ τις αὐτοῖς ἔστιν	ἔχθρα	πρὸς ἐνίους, ἐν τοῖς δημοσίοις
[2, 28]	οὔτε γὰρ ἐς τὴν ἰδίαν	ἔχθραν	ἐκείνῳ λυσιτελεῖν οὔτε Ῥωμαίοις, ὑφ'
[2, 124]	τοὺς εἰπόντας ἠμείψατο· Κατὰ μὲν	ἔχθραν	ἰδίαν οὐδὲν ἐργασόμεθα· ἕνεκα δὲ
[2, 27]	πόλεως τὴν πρὸς ἀμφοτέρους αἰρόμενον	ἔχθραν,	καί ποτε καὶ παρέπεμψαν αὐτὸν
[2, 21]	αὐτῷ, οἱ μὲν κατὰ τὴν	ἔχθραν	ὑπείδοντο μόνον ἀλλήλους καὶ παρώδευσαν,
[2, 97]	τὸ σύμπαν ἐξεργάσασθαι. Οἱ δ'	ἐχθροὶ	κατ' ὀλίγους, ὅπῃ δύναιντο, διέφευγον·
[2, 111]	μέλλοντα πρὸ τετάρτης ἡμέρας οἱ	ἐχθροὶ	κατέκανον ἐν τῷ βουλευτηρίῳ, εἴτε
[2, 93]	κερδῶν ἐκπεσοῦνται, μεγάλων ἔσεσθαι νομιζομένων,	ἐχθροί	τε ὁμοίως αὐτοῦ τε Καίσαρος
[2, 26]	Καὶ ἐπὶ τῷδε οἱ μάλιστα	ἐχθροὶ	τοῦ Καίσαρος ἐς τοὐπιὸν ᾑρέθησαν
[2, 107]	ἐπὶ ἀνηκέστοις ἔφσυγε· καὶ τοῖς	ἐχθροῖς	διηλλάσσετο καὶ τῶν πεπολεμηκότων οἱ
[2, 41]	ὑποσχέσεσι πολλαῖς ἀνελάμβανε καὶ τοῖς	ἐχθροῖς	ἐνσημαινόμενος φιλανθρωπίαν εἶπεν, ὅτι καὶ
[2, 25]	ὑπονοῶν ἐδεδοίκει μὲν ὑπὸ τοῖς	ἐχθροῖς	ἰδιώτης γενέσθαι, ἐτέχναζε δὲ ἐπὶ
[2, 109]	ἐντείλασθαι φυλάσσειν ὡς δεδωκότα τοῖς	ἐχθροῖς	λαβὴν ζητοῦσι καθ' αὑτοῦ. Πυθομένων
[2, 110]	πεῖραν ἢ διαβολήν, εἴτε τισὶν	ἐχθροῖς	τῆς πόλεως ἀφιστάμενος, εἴτε νόσημα
[2, 21]	Κλωδίῳ, εἴτε κεκελευσμένος εἴθ' ὡς	ἐχθρὸν	δεσπότου κτείνων, ἐπάταξεν ἐς τὸ
[2, 14]	ἐκράτουν ὑπὸ χρείας καὶ τὸν	ἐχθρὸν	εὐηργέτουν ἐς ἄμυναν ἑτέρου. Δοκεῖ
[2, 26]	προτέρου Μαρκέλλου, δήμαρχός τε Κουρίων,	ἐχθρὸς	ὢν καὶ ὅδε τῷ Καίσαρι
[2, 53]	εὐθὺς ἐμβάντας περᾶν, ἵνα τοὺς	ἐχθροὺς	διαλάθοιμεν, τῷ μὲν χειμῶνι τύχην
[2, 141]	Ἀλλ' ἐκεῖνοι μὲν ὑμᾶς ἐξεπίτηδες	ἐχθροὺς	ἐποίουν τοῖς ὁμοεθνέσιν ὑπὲρ τοῦ
[2, 141]	ἑτέρωθεν εἶχον παρασχεῖν, ἀλλ' ὅπως	ἐχθροὺς	ἐφεδρεύοντας ἔχοντες ἀεὶ βέβαιοι φύλακες
[2, 138]	Σύλλᾳ, ἀλλ' ὁ μὲν τοὺς	ἐχθροὺς	καθελὼν ἀπέδωκεν ὑμῖν τὴν πολιτείαν,
[2, 137]	οὕτως ἠνάγκασεν. σθόμην δὲ τῶν	ἐχθρῶν	διαβαλλόντων ἡμᾶς ἐς ἐπιορκίαν καὶ
[2, 146]	λέγειν, ὅσους εὖ ποιήσειε τῶν	ἐχθρῶν	ἐξ ὀνόματος, καὶ περὶ τῶν
[2, 53]	τῇ δ' ἀπορίᾳ τὴν τῶν	ἐχθρῶν	εὐπορίαν, ἧς ἔστιν ἡμῖν εὐθὺς
[2, 152]	ἐν Ὀξυδράκαις, ἐπὶ τὸ τῶν	ἐχθρῶν	τεῖχος ἀναβάντι πρὸ τῶν Μακεδόνων,
[2, 55]	αὐτίκα ἀνάπαυσιν τοῦ παρὰ τῶν	ἐχθρῶν	φόβου διαλλασσόμενοι. ~Τοιαῦτα δὲ ἑκατέρων
[2, 114]	ἐπὶ δὲ τοῖς φίλοις αὐτοῦ	ἐχθρῶν	ὡς Πομπηίου στασιῶται. ~Καὶ οἱ
[2, 116]	βραδύνουσαν αἰδούμενος καὶ ὑπὸ τῶν	ἐχθρῶν	ὡς φίλων ἐπειγόμενος ἐσῄει τῶν
[2, 153]	καὶ σημεῖα τὰ περὶ σφῶν	ἐχλεύασαν	ὁμοίως, καὶ τοῖς προειποῦσιν αὐτὰ
[2, 8]	δισχιλίων καὶ πεντακοσίων μυριάδων, ἵνα	ἔχοι	μηδέν· διαθέμενος δὲ τοὺς ἐνοχλοῦντας,
[2, 23]	εἵλοντο χωρὶς συνάρχου ὡς ἂν	ἔχοι	τὴν μὲν ἐξουσίαν δικτάτορος, ἄρχων
[2, 55]	λάβοιεν καὶ τὰ τῶν πολεμίων	ἔχοιεν,	καθάπερ εἶπεν, ἀγνοοῦντος ἔτι Πομπηίου.
[2, 137]	ἀσφαλοῦς. Ἃ δὴ περὶ τούτων	ἔχομεν	εἰπεῖν, ἐν ὑμῖν ἐροῦμεν, ὦ
[2, 71]	γένος καὶ Ἄραβες οἱ τούτων	ἐχόμενοι	Κύπριοί τε καὶ Ῥόδιοι καὶ
[2, 70]	ἐν αὐτοῖς εἰς προσθήκην χώραν	ἔχοντα,	Καίσαρι μὲν ἐς δισχιλίους ἐπὶ
[2, 45]	Ὡς δὲ αὐτὸν κατεῖδον οὕτως	ἔχοντα	οἱ πολέμιοι, τὸν ποταμὸν ἐπέρων
[2, 38]	καταλαβών, οὐ πάντας ἀμφ' αὑτὸν	ἔχοντα	τοὺς τετρακισχιλίους, ἐπολιόρκει· καὶ οἱ
[2, 143]	ἐγίγνοντο. Καὶ ὁ Ἀντώνιος ὧδε	ἔχοντας	ἰδὼν οὐ μεθῆκεν, ἀλλὰ ἡἡρημένος
[2, 33]	ἐνδύντες. Καὶ αὐτοὺς ἔτι ὧδε	ἔχοντας	ὁ Καῖσαρ ἐπεδείκνυ τῷ στρατῷ
[2, 66]	οὔτε ναῦς ἐς φυγὴν ταχεῖαν	ἔχοντας.	Ὁ μὲν δὴ κρατίστῳ λογισμῷ
[2, 141]	παρασχεῖν, ἀλλ' ὅπως ἐχθροὺς ἐφεδρεύοντας	ἔχοντες	ἀεὶ βέβαιοι φύλακες ἦτε τῆς
[2, 75]	χωροῦσιν ἐς χεῖρας θηρίοις, λιμὸν	ἔχοντες,	ἄξιον θηρίων φάρμακον. Ἀλλ' οὐ
[2, 119]	τὰ ξίφη μετὰ τοῦ αἵματος	ἔχοντες	ἐβοηδρόμουν βασιλέα καὶ τύραννον ἀνελεῖν.
[2, 87]	αὐτῷ καὶ Σκάπλας τὸ μέρος	ἔχοντες	ἠπείγοντο ἐς Ἰβηρίαν καὶ αὐτὴν
[2, 126]	ἐστρατευμένων τῷ Καίσαρι, δι' ὀργῆς	ἔχοντες	ὅτι πρῶτος ἐπὶ τῷ Καίσαρι,
[2, 140]	πολλὰ μὲν ἐκ τῶν ταμιείων	ἔχοντες,	πολλὰ δὲ ἐκ τῶν δεδημευμένων,
[2, 9]	τὸ μέγιστον ἐπὶ πᾶσι κράτος	ἔχοντες	τὰς χρείας ἀλλήλοις συνηράνιζον. Καί
[2, 120]	τι δεινὸν αὑτούς. ~Οὕτω δ'	ἔχοντες	τὸ Καπιτώλιον σὺν τοῖς μονομάχοις
[2, 99]	Οἱ μὲν δὴ τὸ ξίφος	ἔχοντες	ᾤχοντο καὶ τὰς θύρας ὡς
[2, 2]	οὐχ ὑφισταμένης τῆς Ὀρεστίλλης παῖδα	ἔχοντι	γήμασθαι, Σύλλα φίλος τε καὶ
[2, 107]	ὑπηρεσίας ἐπεφαίνετο μόνης. Ὧδε δ'	ἔχοντι	καὶ χρηματίζοντι πρὸ τῶν ἐμβόλων,
[2, 15]	μέγιστον ἐν τῇ πόλει κράτος	ἔχοντι.	~Ὁ δὲ Μίλωνα, τὸν σὺν
[2, 137]	εἰκότως αὐτῷ δεδιότι καὶ βέβαιον	ἔχοντι	τὴν τυραννίδα ἀμνηστίαν αἰτοῦντι ἔδομεν
[2, 51]	τοῦ πολέμου, καλὴν καὶ δικαίαν	ἔχοντι	φιλοτιμίαν ὑπὲρ πατρίου πολιτείας, ἐπὶ
[2, 117]	σὺν βίᾳ πολλῇ. Οὕτω δ'	ἔχοντος	αὐτοῦ τὸ πλευρὸν ἕτερος, ὡς
[2, 130]	ἐσομένους ᾖδεσαν. ~Ὧδε δὲ ἔτι	ἐχόντων,	ὁ Ἀντώνιος καὶ ὁ Λέπιδος
[2, 115]	ἠποροῦντο. Καί τις, αὐτῶν ὧδε	ἐχόντων,	τῆς Κάσκα χειρὸς λαβόμενος εἶπε·
[2, 124]	ὑπὸ Καίσαρος ἄρχειν, στρατὸν πολὺν	ἐχούσης.	Ἐδόκει δὴ καραδοκεῖν ἔτι τὰ
[2, 94]	καθάπερ Σύλλας, ἀφαιρούμενος ἑτέρων ἣν	ἔχουσι	καὶ τοῖς ἀφαιρεθεῖσι τοὺς λαβόντας
[2, 115]	Λαίνας, ἔφη συνεύχεσθαι περὶ ὧν	ἔχουσι	κατὰ νοῦν, καὶ παρῄνει ἐπιταχύνειν.
[2, 121]	αὐτοῖς ἀμνηστίας. Ὧδε δὲ αὐτοῖς	ἔχουσι	πρῶτος ἐπιφαίνεται Κίννας στρατηγός, οἰκεῖος
[2, 147]	ἀξιωθῆναι γενέσθαι. ~Ὧδε δὲ αὐτοῖς	ἔχουσιν	ἤδη καὶ χειρῶν ἐγγὺς οὖσιν
[2, 92]	Ἀσίαν μετῆλθε καὶ παροδεύων αὐτὴν	ἐχρημάτιζε	ταῖς πόλεσιν ἐνοχλουμέναις ὑπὸ τῶν
[2, 115]	δεομένοις σφῶν ὡς στρατηγῶν εὐσταθέστατα	ἐχρημάτιζον,	πυνθανόμενοι δὲ περὶ τῶν γιγνομένων
[2, 116]	ἱερῶν καταφρονήσας· χρῆν γὰρ ἃ	ἐχρῆν	Καίσαρι γενέσθαι. ~Οἱ δ' Ἀντώνιον
[2, 112]	καὶ τιμῇ πρὸς τὸν ἄνδρα	ἐχρῆτο.	Καὶ γὰρ αὐτῷ καὶ παῖς
[2, 74]	τὴν τάφρον ἐγχώσατε, ἵνα μηδὲν	ἔχωμεν,	ἂν μὴ κρατῶμεν, ἴδωσι δ'
[2, 99]	ἀρεσκόμενος αὐτῇ μάλιστα καὶ παῖδας	ἔχων	ἐξ ἐκείνης ἔδωκεν ὅμως αὐτὴν
[2, 8]	καὶ τὴν πομπὴν οὐχ ἕτοιμον	ἔχων	ἐσέπεμπε τῇ βουλῇ δεόμενος ἐπιτρέψαι
[2, 23]	τε δύο μέγιστα καὶ στρατιὰν	ἔχων	καὶ χρήματα καὶ τὴν τῆς
[2, 12]	ἐζήτει περὶ τοῦ Οὐεττίου, μόνος	ἔχων	τὸ κράτος ἐπὶ τῇ πολιτείᾳ.
[2, 10]	τῶν γιγνομένων ὑπονοοῦντα τὸν Βύβλον	ἔχων,	χεῖρά τε πολλὴν ἀφανῶς ἡτοιμάζετο
[2, 69]	οὐκ ἔπειθεν, ἀλλ' ἐπὶ κύβον	ἐχώρει	πλήθους ἀνδρῶν τοσῶνδε σωτηρίας καὶ
[2, 31]	βοηθεῖν τῷ Καίσαρι, κατὰ σπουδὴν	ἐχώρει	πρὸς αὐτόν. ~Ὁ δ' ἄρτι
[2, 3]	ἑαυτοῦ καὶ ἐς τὸν Μάλλιον	ἐχώρει	στρατολογῶν· Λέντλῳ δὲ καὶ τοῖς
[2, 35]	ἕω καὶ ἐς τὸ πρόσθεν	ἐχώρει,	φρούρια τοῖς ἐπικαίροις ἐφιστὰς καὶ
[2, 33]	πρὸς Καίσαρα, νυκτὸς αὐτίκα, λαθόντες	ἐχώρουν	ἐπὶ ὀχήματος μισθωτοῦ, θεραπόντων ἐσθῆτας
[2, 42]	Πετρήιος ἐς τὴν ἐντὸς Ἰβηρίαν	ἐχώρουν	ἕτερον στρατὸν ἀθροίσοντες. Καὶ ὁ
[2, 78]	μὲν ἐξαναστάντες ἐς τοὺς ἵππους	ἐχώρουν,	ὀρθοῖς ἄνω τοῖς δόρασιν ἐς
[2, 34]	τά τε κοινὰ πάντα αὐτίκα	ἐψηφίζοντο	καὶ τὰ ἰδιωτικὰ σφῶν ἐπὶ
[2, 29]	Διαλυόμενοι δὲ ὅμως τοσόνδε μόνον	ἐψηφίσαντο,	Καίσαρα καὶ Πομπήιον τέλος ἓν
[2, 106]	Κυϊντιλίου μετωνόμασαν εἶναι. Καὶ νεὼς	ἐψηφίσαντο	πολλοὺς αὐτῷ γενέσθαι καθάπερ θεῷ
[2, 50]	ἄφνω καταλαβόντα. Ὃν ὑμεῖς μὲν	ἐψηφίσασθε	εἶναι πολέμιον, ὁ δὲ καὶ
[2, 144]	αὐτῆς ὁ δῆμος, ἔτι περιόντι	ἐψηφίσασθε,	ὑμετέραν καὶ οὐκ Ἀντωνίου τάδε
[2, 23]	μόνος ὕπατος εἶναι Κάτωνα μὲν	ἐψηφίσατο,	ἵνα μὴ παρὼν ἐνοχλοίη, Κύπρον
[2, 127]	αὑτοῖς ἐπιθεάσαι τὰ ἐξ ἀνάγκης	ἐψηφισμένα	ἄρχοντι ἤδη, ὧν οὐδὲν ἑκόντας
[2, 135]	Ἀντώνιος αὐτοῖς ἐς τοῦτο ἐνέδωκεν.	Ἐψηφισμένων	δὲ τούτων, ὅσοι τῶν κληρούχων
[2, 23]	καὶ ἑαυτὸν ἐξαγαγόντος, ἐπεὶ τῶν	ἐψηφισμένων	ἐπύθετο· ὁ δὲ Πομπήιος δίκας
[2, 1]	ἄλλα ἔθνη προσέλαβεν ἀμφὶ τὴν	ἕω,	διετάσσετο· ὁ δὲ Καῖσαρ ἦν
[2, 71]	ἐν κύκλῳ θάλασσαν ἐπὶ τὴν	ἕω,	Θρᾷκές τε καὶ Ἑλλησπόντιοι καὶ
[2, 35]	ἐπιὼν Ἀρίμινόν τε αἱρεῖ περὶ	ἕω	καὶ ἐς τὸ πρόσθεν ἐχώρει,
[2, 51]	Ὅσα γὰρ εἰπεῖν ἐπὶ τὴν	ἕω	καὶ τὸν Εὔξεινον πόντον ἔθνη,
[2, 98]	φθάσουσι πόρρω γενέσθαι, πρὶν ἐς	ἕω	Καίσαρα ἐπελθεῖν. Οὐ μὴν οὐδ'
[2, 88]	τρίτῃ δ' ἐξήλαυνεν ἐπὶ τὴν	ἕω	κατὰ πύστιν τῆς Πομπηίου φυγῆς
[2, 3]	ἐφεδρεῦσαι ταῖς Κικέρωνος θύραις περὶ	ἕω	μετὰ κεκρυμμένων ξιφιδίων, ἐσδεχθέντας τε
[2, 54]	ᾖσθετο, γενέσθαι. Περὶ δὲ τὴν	ἕω	μόλις αὐτῷ συνῄει τὸ πλῆθος,
[2, 68]	ζῴου νωχελοῦς. Μικρόν τε πρὸ	ἕω	πανικὸν ἐνέπεσεν αὐτοῦ τῷ στρατῷ·
[2, 149]	ἐπισκώπτων αὐτὸν ἔφη περὶ τὴν	ἕω·	Πάρεισιν αἱ εἰδοί. Καὶ ὁ
[2, 83]	ναυτικὸν ἀκραιφνές, ἐπὶ δὲ τὴν	ἕω	φερόμενος ἐπὶ τὸν Παρθυαῖον ὡς
[2, 70]	συνεμάχουν, Πομπηίῳ δὲ πάντα τὰ	ἑῷα	ἔθνη κατὰ πλῆθος, οἱ μὲν
[2, 49]	καὶ ἐκ Γαλατίας ἕτεροι τῆς	ἑῴας	Κομμαγηνοί τε ὑπ' Ἀντιόχου πεμφθέντες
[2, 115]	Οἱ δ' ἀμφὶ τὸν Βροῦτον	ἕωθεν	κατὰ τὴν στοὰν τὴν πρὸ
[2, 118]	οἵ τε γὰρ μονομάχοι, ὡπλισμένοι	ἕωθεν	ὡς ἐπὶ δή τινα θέας
[2, 50]	κατὰ τῆς πατρίδος σύνεισίν τινες	ἐωνημένοι	χρημάτων ὧν ἐκεῖνος ἀπὸ τῆς
[2, 28]	καὶ μάλιστα ἔλαθεν ὑπὸ Καίσαρος	ἐωνημένος.	~Πομπήιος δ' αὐτῷ χαλεψάμενός τε
[2, 140]	καὶ τὴν δημοσίαν ἐπένεμον ἢ	ἐωνοῦντο	ἑτέραν. Οὕτω μὲν ὑμᾶς ὁ
[2, 140]	τὰς πατρίδας, οὔτε γῆν ὑμῖν	ἐωνοῦντο	ἢ τὴν τῶν δεδημευμένων ἀνδρῶν
[2, 33]	καὶ γάρ τις ἤδη στρατὸς	ἑωρᾶτο	ἐκ Πομπηίου περιιστάμενος τὸ βουλευτήριον.
[2, 147]	ὡς ὕπτιον ἐπὶ λέχους, οὐχ	ἑωρᾶτο.	Τὸ δὲ ἀνδρείκελον ἐκ μηχανῆς
[2, 97]	τῶν στρατηγῶν, οὔτε διατριψάντων αὐτόν,	ἕως	ἀπορήσειεν ὁ Καῖσαρ ὡς ἐν
[2, 5]	ἐσχάτῃ κολάσει μετιέναι πολλοὶ συνετίθεντο,	ἕως,	ἐπὶ Νέρωνα τῆς γνώμης περιιούσης,
[2, 12]	τοῦτο δρᾶσαι λέγων τοὺς δεδιότας,	ἕως	ὁ δῆμος αὐτῷ συνεχώρησεν ἀμύνειν
[2, 104]	τι μετέβαλλον ἀπὸ τοῦ δέους,	ἕως	ὁ Καῖσαρ αὐτὸς ἁρπάσας τινὸς
[2, 95]	τῆς φυγῆς ἐς τὸ πρόσθεν,	ἕως	Πετρήιος ἀνέζευξε καὶ ὁ Καῖσαρ
[2, 53]	ἕως χειμάζουσιν ἐν ὑποστέγοις. Ἴωμεν,	ἕως	Πομπήιος ἡγεῖται κἀμὲ χειμάζειν ἢ
[2, 32]	μετὰ τῆς ἐντὸς Ἄλπεων Γαλατίας,	ἕως	ὕπατος ἀποδειχθείη. Καὶ Πομπηίῳ μὲν
[2, 53]	σκεύη καὶ ἀγορὰν τὴν ἐκείνων,	ἕως	χειμάζουσιν ἐν ὑποστέγοις. Ἴωμεν, ἕως
[2, 71]	Δηιόταρος μὲν τετράρχης Γαλατῶν τῶν	ἑῴων,	Ἀριαράθης δὲ Καππαδοκῶν βασιλεύς. Ἀρμενίους
[2, 65]	τοῖσδε προσθέμενος αἰδοῖ μάλιστα τῶν	ἑῴων	ἐθνῶν ἐς αὐτὸν ἀφορώντων καὶ