Livre, Chap. |
[1, 18] |
πατρὶ
διαβάλῃ,
κατασχίσασα
τὰς
τοῦ
|
θαλάμου |
θύρας
καὶ
τὰς
ἐσθῆτας
σπαράξασα |
[1, 13] |
τὴν
ἀπ'
ἐκείνου
κληθεῖσαν
Ἰκαρίαν
|
θάλασσαν |
ἀπέθανε.
Δαίδαλος
δὲ
διασώζεται
εἰς |
[1, 19] |
τοῦ
ἅρματος
καὶ
παρὰ
τῇ
|
θαλάσσῃ |
ὀχουμένου,
ταῦρον
ἀνῆκεν
ἐκ
τοῦ |
[1, 12] |
αἱ
πτέρυγες
λυθῶσι,
μήτε
ἐγγὺς
|
θαλάσσης, |
ἵνα
μὴ
τὰ
πτερὰ
ὑπὸ |
[1, 20] |
καὶ
προσαγγειλάσης
τῆς
Ἥρας
γνῶναι
|
θέλων |
ὁ
Ζεύς,
εἰ
οὕτως
ἔχει |
[1, 19] |
Ποσειδῶνι
Ἱππόλυτον
διαφθαρῆναι:
ὁ
δέ,
|
θέοντος |
αὐτοῦ
ἐπὶ
τοῦ
ἅρματος
καὶ |
[1, 24] |
οὖν
εἰς
ἀίδιον
δεθεὶς
ἔμεινε,
|
Θησέα |
δὲ
Ἡρακλῆς
ἀναγαγὼν
ἔπεμψεν
εἰς |
[1, 10] |
ναῦν
ἰδὼν
ἔχουσαν
μέλαν
ἱστίον,
|
Θησέα |
νομίσας
ἀπολλέναι
ῥίψας
ἑαυτὸν
μετήλλαξε. |
[1, 9] |
~ὑποθεμένου
δὲ
ἐκείνου,
λίνον
εἰσιόντι
|
Θησεῖ |
δίδωσι:
τοῦτο
ἐξάψας
Θησεὺς
τῆς |
[1, 18] |
λέγουσιν
ἀποθανεῖν.
~Φαίδρα
δὲ
γεννήσασα
|
Θησεῖ |
δύο
παιδία
Ἀκάμαντα
καὶ
Δημοφῶντα |
[1, 17] |
τῶν
γάμων
Ἀμαζὼν
ἡ
προγαμηθεῖσα
|
Θησεῖ |
τοὺς
συγκατακειμένους
σὺν
ταῖς
μεθ' |
[1, 21] |
μάχην
συνῆψε,
καὶ
πολλοὺς
ὁ
|
Θησεὺς |
αὐτῶν
ἀνεῖλεν.
~ὅτι
Καινεὺς
πρότερον |
[1, 6] |
κύλικα
ἐξέρριψε
τῶν
χειρῶν
αὐτοῦ.
|
Θησεὺς |
δὲ
ἀναγνωρισθεὶς
τῷ
πατρὶ
καὶ |
[1, 2] |
αὐτοὺς
ἔρριπτε
βορὰν
ὑπερμεγέθει
χελώνῃ.
|
Θησεὺς |
δὲ
ἁρπάσας
αὐτὸν
τῶν
ποδῶν |
[1, 3] |
παριόντας
παλαίειν
καὶ
παλαίων
ἀνῄρει:
|
Θησεὺς |
δὲ
αὐτὸν
μετέωρον
ἀράμενος
ἔρραξεν |
[1, 24] |
ἀρχὴν
τῶν
Ἀθηναίων
διδόασι
τούτῳ.
|
~Θησεὺς |
δὲ
μετὰ
Πειρίθου
παραγενόμενος
εἰς |
[1, 11] |
νομίσας
ἀπολλέναι
ῥίψας
ἑαυτὸν
μετήλλαξε.
|
~Θησεὺς |
δὲ
παρέλαβε
τὴν
Ἀθηναίων
δυναστείαν, |
[1, 19] |
ἐσθῆτας
σπαράξασα
κατεψεύσατο
Ἱππολύτου
βίαν.
|
~Θησεὺς |
δὲ
πιστεύσας
ηὔξατο
Ποσειδῶνι
Ἱππόλυτον |
[1, 10] |
Οἰνοπίωνα
καὶ
Πεπάρηθον.
~λυπούμενος
δὲ
|
Θησεὺς |
ἐπ'
Ἀριάδνῃ
καταπλέων
ἐπελάθετο
πετάσαι |
[1, 16] |
αὐτὰς
περὶ
τὸν
Ἄρειον
πάγον
|
Θησεὺς |
μετὰ
Ἀθηναίων
ἐνίκησεν.
ἔχων
δὲ |
[1, 23] |
τύπτοντες
ἔχωσαν
εἰς
γῆν.
~ὅτι
|
Θησεύς, |
Πειρίθῳ
συνθέμενος
Διὸς
θυγατέρας
γαμῆσαι, |
[1, 9] |
εἰσιόντι
Θησεῖ
δίδωσι:
τοῦτο
ἐξάψας
|
Θησεὺς |
τῆς
θύρας
ἐφελκόμενος
εἰσῄει.
καταλαβὼν |
[1, 12] |
αἰσθόμενος
τοῦ
φεύγειν
τοὺς
μετὰ
|
Θησέως, |
Δαίδαλον
αἴτιον
ἐν
τῷ
λαβυρίνθῳ |
[1, 8] |
Ἀθήνας.
ὁμολογήσαντος
δὲ
σὺν
ὅρκοις
|
Θησέως |
δεῖται
Δαιδάλου
μηνῦσαι
τοῦ
λαβυρίνθου |
[1, 21] |
βιάζεσθαι:
ὁ
δὲ
Πειρίθους
μετὰ
|
Θησέως |
καθοπλισάμενος
μάχην
συνῆψε,
καὶ
πολλοὺς |
[1, 17] |
τινὲς
δὲ
μαχομένην
αὐτὴν
ὑπὸ
|
Θησέως |
λέγουσιν
ἀποθανεῖν.
~Φαίδρα
δὲ
γεννήσασα |
[1, 9] |
εἰς
Λῆμνον
ἐμίγη.
καὶ
γεννᾷ
|
Θόαντα |
Στάφυλον
Οἰνοπίωνα
καὶ
Πεπάρηθον.
~λυπούμενος |
[1, 1] |
τὴν
καλουμένην
Φαιὰν
ἀπὸ
τῆς
|
θρεψάσης |
γραὸς
αὐτήν:
ταύτην
τινὲς
Ἐχίδνης |
[1, 24] |
τῷ
τῆς
Λήθης
εἶπε
καθεσθῆναι
|
θρόνῳ, |
ᾧ
προσφυέντες
σπείραις
δρακόντων
κατείχοντο. |
[1, 17] |
παρὰ
Δευκαλίωνος
Φαίδραν
τὴν
Μίνωος
|
θυγατέρα, |
ἧς
ἐπιτελουμένων
τῶν
γάμων
Ἀμαζὼν |
[1, 23] |
~ὅτι
Θησεύς,
Πειρίθῳ
συνθέμενος
Διὸς
|
θυγατέρας |
γαμῆσαι,
ἑαυτῷ
μὲν
ἐκ
Σπάρτης |
[1, 15] |
δὲ
λουσάμενος
ὑπὸ
τῶν
Κωκάλου
|
θυγατέρων |
ἔκλυτος
ἐγένετο:
ὡς
δὲ
ἔνιοί |
[1, 8] |
δὲ
ἧκεν
εἰς
Κρήτην,
Ἀριάδνη
|
θυγάτηρ |
Μίνωος
ἐρωτικῶς
διατεθεῖσα
πρὸς
αὐτὸν |
[1, 17] |
δὲ
κλείσαντες
διὰ
τάχους
τὰς
|
θύρας |
ἀπέκτειναν
αὐτὴν.
τινὲς
δὲ
μαχομένην |
[1, 9] |
δίδωσι:
τοῦτο
ἐξάψας
Θησεὺς
τῆς
|
θύρας |
ἐφελκόμενος
εἰσῄει.
καταλαβὼν
δὲ
Μινώταυρον |
[1, 18] |
διαβάλῃ,
κατασχίσασα
τὰς
τοῦ
θαλάμου
|
θύρας |
καὶ
τὰς
ἐσθῆτας
σπαράξασα
κατεψεύσατο |