Paragraphe |
[9] |
μόνος
αἴτιος.
~Καὶ
ὅμως
τό
|
γε |
δυστυχέστατος
εἶναι
ἀνθρώπων
οὐδαμῇ
ἐκφεύγω, |
[20] |
κακῶς,
ἐὰν
βούλησθε,
διαθέσθαι.
Ἅ
|
γε |
μέντοι
ἔξω
τῶν
ἀπορρήτων
οἷόν |
[2] |
πόλει
ταύτῃ
δυσμενεστάτους.
Εἰ
μέν
|
γε |
νομίζουσι
τῆς
πόλεως
εὖ
πραττούσης |
[26] |
λαθεῖν
οἷόν
τ'
ἐστι
τούς
|
γε |
πρεσβυτέρους
ὑμῶν,
ὅτι
ὁ
τοῦ |
[19] |
παραχρῆμα
νῦν
διαβουλεύσασθαι.
Οἱ
μέν
|
γε |
σχολῇ
περὶ
τῶν
εἰσαγγελλομένων
σκοποῦνται, |
[7] |
Τί
δ'
ἂν
οὐ
πρό
|
γε |
τούτου
τολμήσειεν
ἄνθρωπος
ποιῆσαι;
~Ἐγὼ |
[18] |
ἡμαρτημένων.
~Ἀλλ'
ὅμως
οὗτοι
στεφανοῦνταί
|
γε |
ὑφ'
ὑμῶν
καὶ
ἀνακηρύττονται
ὡς |
[26] |
εἶναι,
εἴπερ
τι
ἀλλὰ
νῦν
|
γε |
φρονῶν
τυγχάνω.
Ὧν
καὶ
ἕνεκα |
[18] |
τι
ἐργάζεσθαι.
Ἀλλ'
οὖν
γιγνώσκειν
|
γε |
χρὴ
ὅτι
ἐκεῖνος
ἂν
εἴη |
[26] |
ἢ
προδότης
αὐτῶν
καταστῆναι.
Ὥστ'
|
ἔμοιγε |
καὶ
διὰ
τὰ
τῶν
προγόνων |
[24] |
ὅπερ
τῆς
αἰτίας
ἀπήλλακται,
ἡ
|
δὲ |
γνώμη
ἀντὶ
τῆς
προτέρας
ἑτέρα |
[5] |
εὖ
καὶ
κακῶς
πράττειν,
μεγάλη
|
δὲ |
δήπου
καὶ
τὸ
ἐξαμαρτεῖν
δυσπραξία |
[27] |
μου
ἀποδέχεσθαι
τὰ
πραττόμενα.
~Τὸ
|
δὲ |
δόντας
ἐμοὶ
τὴν
ἄδειαν
ἀφελέσθαι |
[4] |
τυγχάνουσι
μὴ
εὖ
φρονοῦντες·
ἑτέρους
|
δὲ |
εἰσπέμπουσι,
τοιούτους
ἀνθρώπους
οἷς
εἰθισμένοις |
[22] |
εἰσήγγειλα,
ὅπως
αὐτόθεν
προῄδετε.
~Νῦν
|
δὲ |
ἐκεῖνα
μὲν
τότε
ὅταν
ἀποτελεσθῇ |
[7] |
μὲν
ἀφεθέντα
μὴ
τεθνάναι,
τοῦ
|
δὲ |
ἐμαυτοῦ
πατρὸς
μὴ
φονέα
γενέσθαι. |
[8] |
παρόντος
τότε
κακοῦ
μετάστασιν.
Ἀναμνήσθητε
|
δὲ |
ἐν
οἵῳ
κινδύνῳ
τε
καὶ |
[16] |
ἀντὶ
τούτου
κακὰ
εἶχον,
τοῦτο
|
δὲ |
ἐπειδὴ
ἐφαίνετο
εὖ
ὑπ'
ἐμοῦ |
[22] |
τε
καὶ
ὑποσχόμενοι
ἔδοτε,
ὕστερον
|
δὲ |
ἑτέροις
πειθόμενοι
ἀφείλεσθε,
ταῦθ'
ὑμᾶς, |
[22] |
ἐν
μεγάλῃ
ἡδονῇ
γένοιτο.
Ὡς
|
δὲ |
καὶ
δικαία
ἐστίν,
εἴσεσθε.
Ἃ |
[21] |
ὑμῖν
τέτταρες
καὶ
δέκα,
αἱ
|
δὲ |
λοιπαὶ
τῶν
ἐκ
Κύπρου
ἀναχθεισῶν |
[19] |
τι
ἅπαντες
ἂν
εἰδεῖτε,
τὰ
|
δὲ |
μέλλοντά
τε
καὶ
ἤδη
πραττόμενα |
[6] |
διακέκριται
τοῖς
μὲν
γίγνεσθαι
τοῖς
|
δὲ |
μή,
ἀλλ'
ἔστιν
ἐν
τῷ |
[1] |
τῷ
μὲν
δοκεῖ
ταῦτα
τῷ
|
δὲ |
μή,
ἀλλὰ
μὴ
πᾶσιν
ὁμοίως. |
[22] |
εἰ
μὲν
βούλεσθε,
αἰτῶ,
εἰ
|
δὲ |
μὴ
βούλεσθε,
ἀπαιτῶ.
~Ὁρῶ
δὲ |
[3] |
τῇ
ἑαυτῶν
ὠφελείᾳ
σπεύδοντες.
~Εἰ
|
δὲ |
μὴ
ταὐτὰ
ἡγοῦνται
σφίσι
τε |
[26] |
ἔργων
σημεῖα
ὑμῖν
γιγνόμενα.
~Πολὺ
|
δέ |
μοι
προσήκει
ταῦτα
μᾶλλον
ἐκείνων |
[3] |
ἐλέγετο,
οὔτ'
ἄλλος
οὐδείς,
ἐνθάδε
|
δὲ |
νῦν
πειρῶνται
διαβάλλειν.
~Σημεῖον
οὖν |
[21] |
οὐδὲν
προὔργου
ἀκοῦσαι
ὑμῖν·
τάδε
|
δὲ |
νυνὶ
βούλομαι
ὑμᾶς
εἰδέναι,
ὅτι |
[6] |
μὲν
οἱ
ἐλάχιστα
ἐξαμαρτάνοντες,
σωφρονέστατοι
|
δὲ |
οἳ
ἂν
τάχιστα
μεταγιγνώσκωσι.
Καὶ |
[17] |
τὰ
ὑμέτερα
ὑμῖν
διδόασι;
Τοῦτο
|
δὲ |
ὅσοι
στρατηγοὶ
γενόμενοι
καλόν
τι |
[19] |
ἐκ
τῶν
ἄλλων
πολιτῶν·
ὑμῖν
|
δὲ |
οὐκ
εἰσὶν
ἕτεροι
ὑφ'
ὧν |
[9] |
ἐμοῦ
ἤρχετο
γίγνεσθαι
δυσδαιμονέστερος,
μεθισταμένης
|
δὲ |
πάλιν
εἰς
τὸ
ἀσφαλὲς
ἁπάντων |
[14] |
ἤγαγον
εἰς
τὴν
βουλήν.
~Εὐθὺς
|
δὲ |
παραστάς
μοι
Πείσανδρος
ἄνδρες
ἔφη |
[11] |
ἢ
ὅσου
ἐμοὶ
κατέστησαν·
εἰσήγαγον
|
δὲ |
σῖτόν
τε
καὶ
χαλκόν.
~Καὶ |
[2] |
τοὺς
μὲν
ἤδη
πράττοντας,
τοὺς
|
δὲ |
τάχα
μέλλοντας·
καί
μοι
μέγιστον |
[8] |
χρόνον
πλεῖστον
οἴσειν
ἔμελλεν,
ὑμῖν
|
δὲ |
ταχίστην
τοῦ
παρόντος
τότε
κακοῦ |
[25] |
ἄν
μοι
δικαίως
διαβεβλῇσθε.
~Ὥσπερ
|
δὲ |
τῆς
τότε
ἁμαρτίας
τὰ
ἀπὸ |
[13] |
ἐπιμελείας
τῶν
ὑμετέρων
πραγμάτων·
πυθόμενοι
|
δέ |
τινές
με
ἥκοντα
τῶν
τετρακοσίων |
[11] |
μοι
πολιτεύσασθαι
μεθ'
ὑμῶν.
~Ἐκ
|
δὲ |
τούτου
οὐ
πώποτε
οὔτε
τοῦ |
[14] |
πᾶν
διηγεῖτο
ὡς
ἐπέπρακτο.
Ἐν
|
δὲ |
τῶ
τότε
τὰ
ἐναντία
φρονοῦντες |
[23] |
δὲ
μὴ
βούλεσθε,
ἀπαιτῶ.
~Ὁρῶ
|
δὲ |
ὑμᾶς
πολλάκις
καὶ
δούλοις
ἀνθρώποις |
[23] |
μοι
ἄδειαν,
πάλιν
ἀπόδοτε.
Ἀναγνώσεται
|
δὲ |
ὑμῖν
αὐτό·
ἔτι
γὰρ
καὶ |
[17] |
ταύτην
ἀγαθόν
τι
ἐργάσασθαι.
~Ὁρᾶν
|
δὲ |
χρή,
ὦ
Ἀθηναῖοι,
ὅσῳ
τὰ |
[10] |
μέλλοιμι
ὀφθήσεσθαι
ὑφ'
ὑμῶν.
Ἐπειδὴ
|
δὲ |
χρόνῳ
ὕστερον
εἰσῆλθέ
μοι,
ὥσπερ |
[22] |
γνώσεσθε
ἅμα
καὶ
ὠφελήσεσθε
νῦν
|
δέ, |
ὦ
Ἀθηναῖοι,
εἴ
μοι
βουληθεῖτε |
[5] |
τιμὴν
αὐτοῖς
τινα
φέρειν.
Ἐμοὶ
|
δέ, |
ὦ
ἄνδρες,
καὶ
τῷ
πρώτῳ |
[3] |
ὀρθῶς
ἐλέγετο,
οὔτ'
ἄλλος
οὐδείς,
|
ἐνθάδε |
δὲ
νῦν
πειρῶνται
διαβάλλειν.
~Σημεῖον |
[11] |
τῶν
τετρακοσίων
Ἤδη
τὰ
πράγματα
|
ἐνθάδε |
κατειληφότων,
ὄντος
μοι
Ἀρχελάου
ξένου |
[13] |
γὰρ
ὡς
ἐπαινεθησόμενος
ὑπὸ
τῶν
|
ἐνθάδε |
προθυμίας
τε
ἕνεκα
καὶ
ἐπιμελείας |
[26] |
καὶ
τῷ
γένει
συνηθέστερά
ἐστι.
|
Τάδε |
γὰρ
οὐ
ψευσαμένῳ
μοι
λαθεῖν |
[21] |
διεπράχθη,
οὐδὲν
προὔργου
ἀκοῦσαι
ὑμῖν·
|
τάδε |
δὲ
νυνὶ
βούλομαι
ὑμᾶς
εἰδέναι, |
[10] |
ὑμῶν.
Ἐπειδὴ
δὲ
χρόνῳ
ὕστερον
|
εἰσῆλθέ |
μοι,
ὥσπερ
εἰκός,
ἐπιθυμία
τῆς |
[23] |
τὸ
ψήφισμα
ὃ
Μενίππου
εἰπόντος
|
ἐψηφίσασθε, |
εἶναί
μοι
ἄδειαν,
πάλιν
ἀπόδοτε. |
[24] |
Πείθεσθε
οὖν
μοι,
καὶ
ἤδη
|
παύσασθε |
εἴ
τῳ
ὑμῶν
διάβολόν
τι |
[20] |
εἰς
ὑμᾶς
ἤδη
πεπραγμένα,
ἀκούσεσθε.
|
Ἐπίστασθε |
γὰρ
που
ὡς
ἠγγέλθη
ὑμῖν |
[24] |
ὕστερον
ἀφείλεσθε
χάριν
ἑτέρῳ
φέροντες.
|
Πείθεσθε |
οὖν
μοι,
καὶ
ἤδη
παύσασθε |
[22] |
ἔδοτε,
ὕστερον
δὲ
ἑτέροις
πειθόμενοι
|
ἀφείλεσθε, |
ταῦθ'
ὑμᾶς,
εἰ
μὲν
βούλεσθε, |
[24] |
ψηφισάμενοί
μοι,
ὦ
Ἀθηναῖοι,
ὕστερον
|
ἀφείλεσθε |
χάριν
ἑτέρῳ
φέροντες.
Πείθεσθε
οὖν |
[22] |
ἀφείλεσθε,
ταῦθ'
ὑμᾶς,
εἰ
μὲν
|
βούλεσθε, |
αἰτῶ,
εἰ
δὲ
μὴ
βούλεσθε, |
[22] |
βούλεσθε,
αἰτῶ,
εἰ
δὲ
μὴ
|
βούλεσθε, |
ἀπαιτῶ.
~Ὁρῶ
δὲ
ὑμᾶς
πολλάκις |
[22] |
ὅταν
ἀποτελεσθῇ
γνώσεσθε
ἅμα
καὶ
|
ὠφελήσεσθε |
νῦν
δέ,
ὦ
Ἀθηναῖοι,
εἴ |
[22] |
Ὡς
δὲ
καὶ
δικαία
ἐστίν,
|
εἴσεσθε. |
Ἃ
γάρ
μοι
αὐτοὶ
γνόντες |
[20] |
εἰπεῖν
εἰς
ὑμᾶς
ἤδη
πεπραγμένα,
|
ἀκούσεσθε. |
Ἐπίστασθε
γὰρ
που
ὡς
ἠγγέλθη |
[22] |
ἐκεῖνα
μὲν
τότε
ὅταν
ἀποτελεσθῇ
|
γνώσεσθε |
ἅμα
καὶ
ὠφελήσεσθε
νῦν
δέ, |
[8] |
ὅτι
οὕτω
σφόδρα
σφᾶς
αὐτοὺς
|
ἐπεφόβησθε, |
ὥστ'
οὐδ'
εἰς
τὴν
ἀγορὰν |
[24] |
ὑπολείπεται
ὅτῳ
ἄν
μοι
δικαίως
|
διαβεβλῇσθε. |
~Ὥσπερ
δὲ
τῆς
τότε
ἁμαρτίας |
[20] |
καὶ
εὖ
καὶ
κακῶς,
ἐὰν
|
βούλησθε, |
διαθέσθαι.
Ἅ
γε
μέντοι
ἔξω |
[28] |
ὑμῶν
αὐτῶν
ἐχθίστοις
ὁμόψηφοί
ποτε
|
γένησθε. |
|
[2] |
μέλλοντας·
καί
μοι
μέγιστον
θαῦμα
|
παρέστηκε, |
τί
ποτε
οὗτοι
οἱ
ἄνδρες |
[25] |
ἔφατε
χρῆναι
πιστότατα
ποιούμενοι
κακόν
|
με |
ἄνδρα
ἡγεῖσθαι,
οὕτω
καὶ
ἐπὶ |
[7] |
εἴτε
καὶ
δυνάμει
τῶν
πεισάντων
|
με |
ἐλθεῖν
εἰς
τοιαύτην
συμφορὰν
τῶν |
[13] |
ὑμετέρων
πραγμάτων·
πυθόμενοι
δέ
τινές
|
με |
ἥκοντα
τῶν
τετρακοσίων
ἐζήτουν
τε |
[15] |
τοὺς
θεοὺς
ἔχοντα
ὀνείδη
οὗτοί
|
με |
μᾶλλον
τῶν
ἀνθρώπων
ἐοίκασι
κατελεῆσαι, |
[9] |
ὑμᾶς
σῴζεσθαι.
Χάριν
οὖν
εἰκός
|
με, |
οὐ
μῖσος
τῷ
δυστυχήματι
τούτῳ |
[15] |
κατελεῆσαι,
βουληθέντων
τε
αὐτῶν
ἀποκτεῖναί
|
με |
οὗτοι
ἦσαν
οἱ
διασῴσαντες.
Δεσμά |
[27] |
τις
ὑμῶν
θαυμάζοι
καὶ
εἰς
|
ἐμὲ |
εἴ
τι
ἐπείσθητε
ἐξαμαρτεῖν;
~Βουλοίμην |
[1] |
ὅπου
μέντοι
δεῖ
τὴν
πόλιν
|
ἐμέ |
τι
ποιῆσαι
ἀγαθόν,
ἢ
εἴ |
[19] |
περὶ
τῶν
εἰσαγγελλομένων
σκοποῦνται,
ὑπάρχει
|
τε |
αὐτοῖς,
ἐάν
τι
ἐξαμαρτάνωσιν,
αἰτίαν |
[3] |
δὲ
μὴ
ταὐτὰ
ἡγοῦνται
σφίσι
|
τε |
αὐτοῖς
συμφέρειν
καὶ
τῷ
ὑμετέρῳ |
[15] |
τῶν
ἀνθρώπων
ἐοίκασι
κατελεῆσαι,
βουληθέντων
|
τε |
αὐτῶν
ἀποκτεῖναί
με
οὗτοι
ἦσαν |
[23] |
ἀνθρώποις
καὶ
ξένοις
παντοδαποῖς
πολιτείαν
|
τε |
διδόντας
καὶ
εἰς
χρήματα
μεγάλας |
[14] |
ἄνδρα
τοῦτον
ἐνδεικνύω
ὑμῖν
σῖτόν
|
τε |
εἰς
τοὺς
πολεμίους
εἰσαγαγόντα
καὶ |
[11] |
καὶ
ἐξάγεσθαι
ὁπόσους
ἐβουλόμην.
Τούτους
|
τε |
εἰσήγαγον
τοὺς
κωπέας,
καὶ
παρόν |
[13] |
ἐπαινεθησόμενος
ὑπὸ
τῶν
ἐνθάδε
προθυμίας
|
τε |
ἕνεκα
καὶ
ἐπιμελείας
τῶν
ὑμετέρων |
[10] |
ἐμαυτοῦ
συμφοράς,
ᾧ
τινι
κακῶν
|
τε |
καὶ
αἰσχρῶν
οὐκ
οἶδ'
εἴ |
[4] |
ἤδη
ἀναισχυντεῖν
οὐδὲν
διαφέρει
εἰπεῖν
|
τε |
καὶ
ἀκοῦσαι
τὰ
μέγιστα
τῶν |
[8] |
Ἀναμνήσθητε
δὲ
ἐν
οἵῳ
κινδύνῳ
|
τε |
καὶ
ἀμηχανίᾳ
καθέστατε,
καὶ
ὅτι |
[7] |
δυσδαιμονίας,
εἴτε
χρὴ
εἰπεῖν
νεότητί
|
τε |
καὶ
ἀνοίᾳ
τῇ
ἐμαυτοῦ,
εἴτε |
[22] |
μοι
βουληθεῖτε
δοῦναι
χάριν
μικράν
|
τε |
καὶ
ἄπονον
ὑμῖν
καὶ
ἅμα |
[3] |
ἀποδεικνύντος
μου
τοῖς
βουλευταῖς
σαφεῖς
|
τε |
καὶ
βεβαίους
τὰς
ἀποδείξεις,
ἐκεῖ |
[11] |
ξένου
πατρικοῦ
καὶ
διδόντος
τέμνεσθαι
|
τε |
καὶ
ἐξάγεσθαι
ὁπόσους
ἐβουλόμην.
Τούτους |
[19] |
ἂν
εἰδεῖτε,
τὰ
δὲ
μέλλοντά
|
τε |
καὶ
ἤδη
πραττόμενα
ἄνδρες
ὑμῶν |
[17] |
τῆς
τῶν
ὑμετέρων
σωμάτων
ταλαιπωρίας
|
τε |
καὶ
κινδύνων,
καὶ
ἔτι
τῶν |
[15] |
τε
ὕστερον
καὶ
κακὰ
ὅσα
|
τε |
καὶ
οἷα
τῷ
σώματι
ἠνεσχόμην, |
[16] |
τοῦτ'
ἐγὼ
ἀπωλλύμην.
Ὥστε
ὁδόν
|
τε |
καὶ
πόρον
μηδαμῇ
ἔτι
εἶναί |
[18] |
ὅστις
τοῖς
ἑαυτοῦ
παρακινδυνεύων
χρήμασί
|
τε |
καὶ
σώματι
τολμῴη
ἀγαθόν
τι |
[20] |
ἥξειν
ἐνταῦθα·
ἐγὼ
τοίνυν
τοιοῦτός
|
τε |
καὶ
τοσοῦτος
ἐγενόμην,
ὥστε
τοὺς |
[22] |
Ἃ
γάρ
μοι
αὐτοὶ
γνόντες
|
τε |
καὶ
ὑποσχόμενοι
ἔδοτε,
ὕστερον
δὲ |
[11] |
ἐμοὶ
κατέστησαν·
εἰσήγαγον
δὲ
σῖτόν
|
τε |
καὶ
χαλκόν.
~Καὶ
οἱ
ἄνδρες |
[10] |
μοι,
ὥσπερ
εἰκός,
ἐπιθυμία
τῆς
|
τε |
μεθ'
ὑμῶν
πολιτείας
ἐκείνης
καὶ |
[20] |
μέντοι
ἔξω
τῶν
ἀπορρήτων
οἷόν
|
τέ |
μοί
ἐστιν
εἰπεῖν
εἰς
ὑμᾶς |
[13] |
με
ἥκοντα
τῶν
τετρακοσίων
ἐζήτουν
|
τε |
παραχρῆμα,
καὶ
λαβόντες
ἤγαγον
εἰς |
[10] |
πραγμάτων,
ἔγνων
ἥδιστον
εἶναι
πράττειν
|
τε |
τοιαῦτα
καὶ
διαιτᾶσθαι
ἐκεῖ,
ὅπου |
[15] |
οὗτοι
ἦσαν
οἱ
διασῴσαντες.
Δεσμά
|
τε |
ὕστερον
καὶ
κακὰ
ὅσα
τε |
[24] |
ΨῊΦΙΣΜΑ
~Τουτὶ
τὸ
ψήφισμα
ὃ
|
ἠκούσατε |
ψηφισάμενοί
μοι,
ὦ
Ἀθηναῖοι,
ὕστερον |
[8] |
οἵῳ
κινδύνῳ
τε
καὶ
ἀμηχανίᾳ
|
καθέστατε, |
καὶ
ὅτι
οὕτω
σφόδρα
σφᾶς |
[25] |
τὰ
ἀπὸ
τῶν
ἔργων
σημεῖα
|
ἔφατε |
χρῆναι
πιστότατα
ποιούμενοι
κακόν
με |
[28] |
ὑμετέροις
αὐτῶν
πράγμασιν,
ἐπειδὴ
ἐξουσίαν
|
ἐλάβετε, |
τὰς
τῶν
ἐξαπατησάντων
ὑμᾶς
ἀκύρους |
[21] |
ἐν
ἀπορρήτῳ
εἰσήγγειλα,
ὅπως
αὐτόθεν
|
προῄδετε. |
~Νῦν
δὲ
ἐκεῖνα
μὲν
τότε |
[28] |
τὰς
τῶν
ἐξαπατησάντων
ὑμᾶς
ἀκύρους
|
ἔθετε |
βουλάς,
οὕτω
καὶ
ἐν
ᾧ |
[8] |
τοῦ
παρόντος
τότε
κακοῦ
μετάστασιν.
|
Ἀναμνήσθητε |
δὲ
ἐν
οἵῳ
κινδύνῳ
τε |
[28] |
καὶ
ἐν
ᾧ
περὶ
ἐμοῦ
|
ἐπείσθητε |
γνῶναί
τι
ἀνεπιτήδειον,
ἀτελῆ
τὴν |
[27] |
καὶ
εἰς
ἐμὲ
εἴ
τι
|
ἐπείσθητε |
ἐξαμαρτεῖν;
~Βουλοίμην
μέντ'
ἄν,
ὥσπερ |
[27] |
τούτων
αὐτοὶ
εἰς
ὑμᾶς
αὐτοὺς
|
ἐπείσθητε |
τὰ
μέγιστα
ἐξαμαρτεῖν,
ὥστε
ἀντὶ |
[6] |
εἰ
ἀνθρωπίνως
περὶ
ἐμοῦ
γιγνώσκοιτε,
|
εἴητε |
ἂν
ἄνδρες
εὐγνωμονέστεροι.
Οὐ
γὰρ |
[28] |
ποιῆσαι,
καὶ
μήτε
ἐν
τούτῳ
|
μήτε |
ἐν
ἑτέρῳ
τῳ
τοῖς
ὑμῶν |
[28] |
τὴν
γνώμην
αὐτῶν
ποιῆσαι,
καὶ
|
μήτε |
ἐν
τούτῳ
μήτε
ἐν
ἑτέρῳ |
[8] |
οὐδ'
εἰς
τὴν
ἀγορὰν
ἔτι
|
ἐξῇτε, |
ἕκαστος
ὑμῶν
οἰόμενος
συλληφθήσεσθαι.
Ταῦτα |
[7] |
τε
καὶ
ἀνοίᾳ
τῇ
ἐμαυτοῦ,
|
εἴτε |
καὶ
δυνάμει
τῶν
πεισάντων
με |
[7] |
~ὃς
εἰς
τοσοῦτον
ἦλθον
δυσδαιμονίας,
|
εἴτε |
χρὴ
εἰπεῖν
νεότητί
τε
καὶ |
[19] |
πεπραγμένα
σχεδόν
τι
ἅπαντες
ἂν
|
εἰδεῖτε, |
τὰ
δὲ
μέλλοντά
τε
καὶ |
[22] |
δέ,
ὦ
Ἀθηναῖοι,
εἴ
μοι
|
βουληθεῖτε |
δοῦναι
χάριν
μικράν
τε
καὶ |
[25] |
ἐπὶ
τῇ
νῦν
εὐνοίᾳ
μὴ
|
ζητεῖτε |
ἑτέραν
βάσανον
ἢ
τὰ
ἀπὸ |
[6] |
Ἀθηναῖοι,
εἰ
ἀνθρωπίνως
περὶ
ἐμοῦ
|
γιγνώσκοιτε, |
εἴητε
ἂν
ἄνδρες
εὐγνωμονέστεροι.
Οὐ |
[19] |
ἕτεροι
ὑφ'
ὧν
αἰτίαν
ἂν
|
ἔχοιτε· |
~τὰ
γὰρ
ὑμέτερα
αὐτῶν
ἐφ' |
[23] |
ἂν
ὑπὸ
πλείστων
ἀνθρώπων
εὖ
|
πάσχοιτε. |
Ἐγὼ
τοίνυν
τοσοῦτον
ὑμῶν
μόνον |
[11] |
τοὺς
κωπέας,
καὶ
παρόν
μοι
|
πέντε |
δραχμῶν
Τὴν
τιμὴν
αὐτῶν
δέξασθαι |
[9] |
δυστυχέστατος
εἶναι
ἀνθρώπων
οὐδαμῇ
ἐκφεύγω,
|
ὅτε |
δὴ
προαγομένης
μὲν
τῆς
πόλεως |
[22] |
αὐτοὶ
γνόντες
τε
καὶ
ὑποσχόμενοι
|
ἔδοτε, |
ὕστερον
δὲ
ἑτέροις
πειθόμενοι
ἀφείλεσθε, |
[23] |
ταῦτα
μέντοι
ὀρθῶς
ὑμεῖς
φρονοῦντες
|
δίδοτε· |
οὕτω
γὰρ
ἂν
ὑπὸ
πλείστων |
[23] |
ἐψηφίσασθε,
εἶναί
μοι
ἄδειαν,
πάλιν
|
ἀπόδοτε. |
Ἀναγνώσεται
δὲ
ὑμῖν
αὐτό·
ἔτι |
[28] |
τοῖς
ὑμῶν
αὐτῶν
ἐχθίστοις
ὁμόψηφοί
|
ποτε |
γένησθε.
|
[10] |
ἐργάσασθαι,
ὥστε
ὑμῶν
ἑκόντων
εἶναί
|
ποτέ |
μοι
πολιτεύσασθαι
μεθ'
ὑμῶν.
~Ἐκ |
[2] |
μοι
μέγιστον
θαῦμα
παρέστηκε,
τί
|
ποτε |
οὗτοι
οἱ
ἄνδρες
δεινῶς
οὕτω |
[11] |
ὑμῶν.
~Ἐκ
δὲ
τούτου
οὐ
|
πώποτε |
οὔτε
τοῦ
σώματος
οὔτε
τῶν |
[27] |
ἀφελέσθαι
ὑμᾶς,
εὖ
ἴστε
ὅτι
|
οὐδεπώποτε |
ἠγανάκτησα·
ὅπου
γὰρ
ὑπὸ
τῶν |
[25] |
δικαίως
διαβεβλῇσθε.
~Ὥσπερ
δὲ
τῆς
|
τότε |
ἁμαρτίας
τὰ
ἀπὸ
τῶν
ἔργων |
[15] |
πλείστου
ἄξιον
ἐγένετο
ἐν
τῷ
|
τότε· |
εἰς
γὰρ
τοὺς
θεοὺς
ἔχοντα |
[11] |
ἔδει
παρακινδυνεύειν·
ἀλλ'
αὐτίκα
μὲν
|
τότε |
εἰσήγαγον
εἰς
στρατιὰν
ὑμῶν
οὖσαν |
[4] |
ταῦτα
πράττουσιν
εὐθὺς
γὰρ
ἂν
|
τότε |
ἠναντιοῦντο
ἀλλ'
ἀπ'
ἀνδρῶν
ἑτέρων, |
[8] |
ὑμῖν
δὲ
ταχίστην
τοῦ
παρόντος
|
τότε |
κακοῦ
μετάστασιν.
Ἀναμνήσθητε
δὲ
ἐν |
[22] |
προῄδετε.
~Νῦν
δὲ
ἐκεῖνα
μὲν
|
τότε |
ὅταν
ἀποτελεσθῇ
γνώσεσθε
ἅμα
καὶ |
[14] |
ὡς
ἐπέπρακτο.
Ἐν
δὲ
τῶ
|
τότε |
τὰ
ἐναντία
φρονοῦντες
δῆλοι
ἦσαν |
[12] |
Εἰ
γὰρ
τοῖς
ἀνδράσιν
ἐκείνοις
|
τότε |
τὰ
ἐπιτήδεια
μὴ
εἰσήχθη,
οὐ |
[12] |
μόνοι
ἀνθρώπων
ἔσῳσαν
ἐν
τῷ
|
τότε |
χρόνῳ.
Εἰ
τοίνυν
μεγάλων
ἀγαθῶν |
[27] |
τὴν
ἄδειαν
ἀφελέσθαι
ὑμᾶς,
εὖ
|
ἴστε |
ὅτι
οὐδεπώποτε
ἠγανάκτησα·
ὅπου
γὰρ |
[27] |
αὐτοὺς
ἐπείσθητε
τὰ
μέγιστα
ἐξαμαρτεῖν,
|
ὥστε |
ἀντὶ
τῆς
ἀρχῆς
δουλείαν
ἀλλάξασθαι, |
[8] |
ὑμῶν
οἰόμενος
συλληφθήσεσθαι.
Ταῦτα
τοίνυν
|
ὥστε |
μὲν
γενέσθαι
τοιαῦτα,
πολλοστὸν
δή |
[8] |
μέρος
τῆς
αἰτίας
ηὑρέθην
ἔχων,
|
ὥστε |
μέντοι
παυθῆναι,
ἐγὼ
εἷς
ὢν |
[5] |
ἐν
εἰδόσι
δήπου
κάλλιον
ὑμῖν,
|
ὥστε |
μηδὲν
ἂν
τούτων
δικαίως
τιμὴν |
[16] |
καὶ
διὰ
τοῦτ'
ἐγὼ
ἀπωλλύμην.
|
Ὥστε |
ὁδόν
τε
καὶ
πόρον
μηδαμῇ |
[20] |
τοιοῦτός
τε
καὶ
τοσοῦτος
ἐγενόμην,
|
ὥστε |
τοὺς
ἄνδρας
τοὺς
ταῦτα
βουλεύσαντας |
[10] |
ταύτην
ἀγαθόν
τι
τοσοῦτον
ἐργάσασθαι,
|
ὥστε |
ὑμῶν
ἑκόντων
εἶναί
ποτέ
μοι |
[11] |
~Ἐκ
δὲ
τούτου
οὐ
πώποτε
|
οὔτε |
τοῦ
σώματος
οὔτε
τῶν
ὄντων |
[3] |
βεβαίους
τὰς
ἀποδείξεις,
ἐκεῖ
μὲν
|
οὔτε |
τούτων
τῶν
ἀνδρῶν
οἱ
παραγενόμενοι |
[11] |
οὐ
πώποτε
οὔτε
τοῦ
σώματος
|
οὔτε |
τῶν
ὄντων
ἐμοὶ
ἐφεισάμην,
ὅπου |