Paragraphes |
[30] |
πόλεως
δυνάμενον.
~Σκέψασθε
δὲ
καὶ
|
τὴν |
ἄλλην
ἀποδημίαν
τὴν
εἰς
Ὀλυμπίαν |
[24] |
μεμνῆσθαι·
ἀνέλπιστον
γὰρ
οὐδέν,
τὸν
|
τὴν |
ἀρχὴν
τοῦ
βίου
τοιαύτην
κατασκευασάμενον |
[37] |
πράττειν,
οἵ
τινες
δύο
τῶν
|
τὴν |
αὐτὴν
αἰτίαν
ἐχόντων
ἐμοὶ
ἀπέκτειναν. |
[38] |
τοὺς
ζῶντας
καὶ
τοὺς
τεθνηκότας
|
τὴν |
αὐτὴν
γνώμην
ἔχειν;
~Ἔστι
μὲν |
[14] |
οὕτως
ὑβριστὴς
ἦν,
ἐπεισάγων
εἰς
|
τὴν |
αὐτὴν
οἰκίαν
ἑταίρας,
καὶ
δούλας |
[14] |
τὸν
νόμον.
Οὗ
δὴ
μάλιστα
|
τὴν |
αὑτοῦ
δύναμιν
ἐπεδείξατο·
παρακαλέσας
γὰρ |
[12] |
διὰ
ταῦτα
πολλοὶ
τὴν
πατρίδα
|
τὴν |
αὑτῶν
ἀπολιπόντες
φυγάδες
γίγνονται
καὶ |
[14] |
δούλας
καὶ
ἐλευθέρας,
ὥστ'
ἠνάγκασε
|
τὴν |
γυναῖκα
σωφρονεστάτην
οὖσαν
ἀπολιπεῖν,
ἐλθοῦσαν |
[14] |
ἑταίρους,
ἁρπάσας
ἐκ
τῆς
ἀγορᾶς
|
τὴν |
γυναῖκα
ᾤχετο
βίᾳ,
καὶ
πᾶσιν |
[27] |
δὲ
χρήματα
πραττόμενος,
οὐδενὸς
ἀξίαν
|
τὴν |
δημοκρατίαν
ἀποφαίνει,
τοὺς
μὲν
λόγους |
[35] |
τὸν
θέντα
τὸν
νόμον
ταύτην
|
τὴν |
διάνοιαν
ἔχειν·
ἀποβλέψαντα
τῶν
πολιτῶν |
[15] |
βοηθήσοντας.
Καίτοι
ὅστις
ὑβρίζει
γυναῖκα
|
τὴν |
ἑαυτοῦ
καὶ
τῷ
κηδεστῇ
θάνατον |
[30] |
δὲ
καὶ
τὴν
ἄλλην
ἀποδημίαν
|
τὴν |
εἰς
Ὀλυμπίαν
ὡς
διέθετο.
Τούτῳ |
[39] |
τὰ
γυμνάσια
καταλύων
καὶ
παρὰ
|
τὴν |
ἡλικίαν
πράττων,
ἢ
τοὺς
πρεσβυτέρους, |
[13] |
πλεονεξίαν
καὶ
τὴν
ὑπερηφανίαν,
ὃς
|
τὴν |
Καλλίου
γήμας
ἀδελφὴν
ἐπὶ
δέκα |
[29] |
ἐγίγνωσκον
ἡμέτερα
ὄντα,
τὴν
πομπὴν
|
τὴν |
κοινὴν
ὁρῶντες
ὑστέραν
οὖσαν
τῆς |
[19] |
νόμοις·
ὅστις
δὲ
ὑπερορᾷ
ταῦτα,
|
τὴν |
μεγίστην
φυλακὴν
ἀνῄρηκε
τῆς
πόλεως. |
[26] |
τῶν
ὑπαρχόντων
τὴν
πόλιν
καὶ
|
τὴν |
οἰκίαν
βουλόμενος,
λογιζόμενος
τοὺς
ἀγῶνας |
[17] |
Ἀγάθαρχον
τὸν
γραφέα
συνεισελθεῖν
{οἴκαδε}
|
τὴν |
οἰκίαν
ἐπηνάγκασε
γράφειν,
δεομένου
δὲ |
[15] |
τελευτήσειεν
ἄπαις,
φοβούμενος
μὴ
διὰ
|
τὴν |
οὐσίαν
ἀπόλοιτο.
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδ' |
[12] |
γιγνώσκοντα.
τοιγάρτοι
διὰ
ταῦτα
πολλοὶ
|
τὴν |
πατρίδα
τὴν
αὑτῶν
ἀπολιπόντες
φυγάδες |
[13] |
τῶν
ἰδίων
αὐτὸν
θεῶνται,
ὁρῶντες
|
τὴν |
πλεονεξίαν
καὶ
τὴν
ὑπερηφανίαν,
ὃς |
[32] |
ἀπὸ
τῶν
ἑαυτοῦ
πόνων
ἐτίμησε
|
τὴν |
πόλιν.
~Ἀναμνήσθητε
δὲ
καὶ
τοὺς |
[23] |
τοὺς
προσήκοντας
ἀπέκτεινε,
καὶ
{ἧς}
|
τὴν |
πόλιν
ἀνάστατον
πεποίηκεν,
ὡς
ἂν |
[2] |
ἀλλ'
εἰ
χρὴ
μηδὲν
ἀδικήσαντα
|
τὴν |
πόλιν
δέκα
ἔτη
φεύγειν·
οἱ |
[5] |
ἀλλ'
ὅπου
ἂν
οἰκῇ,
ταύτην
|
τὴν |
πόλιν
διαφθερεῖ,
καὶ
~Κατὰ
Ἀλκιβιάδου. |
[31] |
πολὺ
μᾶλλον
ἠτιμακὼς
ἢ
ἐστεφανωκὼς
|
τὴν |
πόλιν.
Εἰ
δὲ
βούλεσθε
σκοπεῖν, |
[10] |
ποιῶν
αὐτῶν.
Ἃ
δὲ
περὶ
|
τὴν |
πόλιν
εἴργασται
καὶ
τοὺς
προσήκοντας |
[26] |
στεφανῶσαι
δὲ
ἀπὸ
τῶν
ὑπαρχόντων
|
τὴν |
πόλιν
καὶ
τὴν
οἰκίαν
βουλόμενος, |
[29] |
μὴ
μόνον
Διομήδην,
ἀλλὰ
καὶ
|
τὴν |
πόλιν
ὅλην
ὑβρίζων
ἐπιδείξειε,
τὰ |
[24] |
Ἐγὼ
δὲ
νομίζω
μέγιστα
κακὰ
|
τὴν |
πόλιν
ὑπὸ
τούτου
πείσεσθαι,
καὶ |
[29] |
ξένων
μὴ
ἐγίγνωσκον
ἡμέτερα
ὄντα,
|
τὴν |
πομπὴν
τὴν
κοινὴν
ὁρῶντες
ὑστέραν |
[24] |
τοῦ
βίου
τοιαύτην
κατασκευασάμενον
καὶ
|
τὴν |
τελευτὴν
ὑπερβάλλουσαν
ποιήσασθαι.
Ἔστι
δὲ |
[23] |
τοὺς
δὲ
πεπονθέναι.
~Ἄξιον
δὲ
|
τὴν |
τόλμαν
αὐτοῦ
σαφέστερον
ἔτι
διελθεῖν. |
[13] |
θεῶνται,
ὁρῶντες
τὴν
πλεονεξίαν
καὶ
|
τὴν |
ὑπερηφανίαν,
ὃς
τὴν
Καλλίου
γήμας |