Pages
[220]	Διὸς περιπίπτοντες ἀλλήλους ἐγκαταλαμβάνουσι. τοιαίδε	αἱ	ἁρμονίαι συγκέκλεινται, ὅ τε τῶν
[227]	πλείονα μοῖραν ἔσχον αἱ πόλεις;	αἱ	δ´ Ἀσκληπιοῦ χάριτες καὶ τῶν
[207]	ἄγειν τὴν οἰκουμένην δι´ ἐπιστολῆς.	αἱ	δὲ μικρὸν φθάνουσι γραφεῖσαι καὶ
[206]	πόλεις αἱ μὲν πρὸς τούτους,	αἱ	δὲ πρὸς ἐκείνους διίστανται, καὶ
[224]	ἄρχοντας μόνους. νῦν ἅπασαι μὲν	αἱ	Ἑλληνικαὶ πόλεις ἐφ´ ὑμῶν ἀνέχουσι
[200]	ἡγεμονίας τέταται. περὶ δὲ αὐτὴν	αἱ	ἤπειροι μεγάλαι μεγαλωστὶ κέκλινται, πρὸς
[224]	εὐφροσύνας τέτραπται σὺν ἐξουσίᾳ. καὶ	αἱ	μὲν ἄλλαι πᾶσαι φιλονεικίαι τὰς
[206]	ὄντος αὐτοῖς βασιλέως, οὐδὲ πόλεις	αἱ	μὲν πρὸς τούτους, αἱ δὲ
[216]	ἂν τοῦ κυβερνήτου· ~ἀλλ´ οἷον	αἱ	νυκτερίδες ἐν τοῖς ἄντροις ἀλλήλων
[227]	ἢ πότε πλείονα μοῖραν ἔσχον	αἱ	πόλεις; αἱ δ´ Ἀσκληπιοῦ χάριτες
[216]	ἐπὶ τῇ πυρᾷ ἤδη κείμεναι	αἱ	πόλεις ὑπὸ τῆς πρὸς ἀλλήλας
[222]	καὶ χεῖρον ἀγομένη. διειλήφεσαν οὖν	αἱ	πόλεις ὡς ἑκάστοις αἵρεσις ἢ
[213]	πραγμάτων ἐπὶ ταῖς ὕλαις ἀπαντῶσιν	αἱ	τέχναι, οὕτως ὅτε ἀρχὴ μεγίστη
[210]	πολλὰς τὰς παρ´ αὑτῶν ἀντεισῆγον,	αἳ	οὐκ Ἀθήνησιν οὐδ´ ἐν Σπάρτῃ
[219]	περιείργει στρατόπεδον, ὥστε οὐδὲ δέκα	παρασάγγαι	λογιζομένῳ τοῦ περιβόλου τούτου τὸ
[206]	βασιλείαν ἔχουσιν οὐδὲ Σάκαι οὐδὲ	Πισίδαι	οὐδ´ ἄλλοι μέσοι, οἱ μὲν
[200]	σκόπελοι θαλάττιοι, οὐδὲ Χελιδονέαι καὶ	Κυανέαι	τὴν ὑμετέραν ἀρχὴν ὁρίζουσιν, οὐδ´
[200]	οὐ γὰρ σκόπελοι θαλάττιοι, οὐδὲ	Χελιδονέαι	καὶ Κυανέαι τὴν ὑμετέραν ἀρχὴν
[225]	ἐξ ἀρχῆς ἀνακεκομίσθαι τὴν οἰκουμένην.	δωρεαὶ	δ´ οὔποτε λείπουσιν εἰς ταύτας
[207]	φερόμεναι. ὃ δὲ πάντων ἄξιον	ἄγασθαί	τε καὶ θαυμάζειν καὶ χάριν
[215]	δι´ ὑπερβολὴν μεγέθους ὑπερῆρκε τὸ	δύνασθαι	σωφρονεῖν καθ´ αὑτὴν, οὐδὲ τούτοις
[223]	τοῖς ὀλίγοις τὸ ἄρχειν καὶ	δύνασθαι,	τοῦτον ἐκεῖνον ὁρᾷ, τὸν τὴν
[197]	οὖν ἤδη τις εἶπε σκώψας	εὔξασθαι	κατὰ χρυσόκερω λιβανωτοῦ. ἡμεῖς δὲ,
[197]	πόλιν. κατὰ ἰσομετρήτου μὲν οὖν	εὔξασθαι	τῇ πόλει λόγου οὐκ ἐνῆν,
[200]	πᾶσαν ἐπελθόντα τὴν οἰκουμένην οὕτω	θεάσασθαι,	ἢ ἐν τῇδε τῇ πόλει
[216]	τὴν ἐρυθρὰν θάλατταν, ἀγαθοῖς παροῦσι	χρήσασθαι	μὴ δυναμένων, ἀτεχνῶς ὥσπερ μῦθοι
[209]	θάλατταν, ὀνειροπολήσαντες ἡγεμονίαν μᾶλλον ἢ	κτήσασθαι	δυνηθέντες. γενόμενοι δὲ ὅμως ἐπὶ
[204]	τῶν χαλεπῶν ἁπάντων ἀκριβῶς ἀπέλαυσε·	καταστήσασθαι	δ´ οὐκ ἠδυνήθη τὴν ἀρχὴν
[222]	παραπλησίως τισὶ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων	καταστήσασθαι.	πρότερον μὲν γὰρ ἐδόκουν τρεῖς
[228]	θάλλειν δι´ αἰῶνος καὶ μὴ	παύσασθαι	πρὶν ἂν μύδροι τε ὑπὲρ
[210]	εὖ καὶ χεῖρον φρονοῦσιν ὁμοίως,	στρατεύσασθαί	τε ἀναγκαζόμενοι στρατείας οὐκ ἀναγκαίας
[203]	δήμους καὶ ὅρκους ὡς πλείστους	ψεύσασθαι·	ταῦτά τε δὴ τῆς περιβλέπτου
[198]	μέτεστιν ὑμῖν προνοίας μὴ ἐμὲ	ψεύσασθαι	τὴν εὐχὴν, συνάρασθε τῷ τολμήματι,
[213]	ἐτηρήθη μόνοις εὑρεῖν τε καὶ	τελεώσασθαι·	καὶ θαυμαστὸν οὐδέν. ὥσπερ γὰρ
[213]	οὐκ ἠδυνήθησαν οὐδ´ αὐτὰ ταῦτα	διασώσασθαι	διὰ τὴν τοῦ ἄρχειν ἀπειρίαν
[209]	πράγμασι· κἂν φανῶσι πολὺ μικρότερα	διασώσασθαι	μὴ δυνηθέντες, δῆλον τὸ συνθησόμενον
[212]	καὶ τοὺς παραμένοντας ἂν ἐποίουν	ἀφίστασθαι.	ἐδείκνυσαν γὰρ αὐτοῖς ὅτι μένοντες
[227]	ἅπαντα ἀφεῖσθαι, ~τοῦ δὲ καλῶς	ἄγεσθαι	πολλὰς (τὰς ἀφορμὰς εἰληφέναι μοι
[212]	διεπράττοντο· βουλόμενοι γὰρ τοὺς ἀφισταμένους	προσάγεσθαι	καὶ τοὺς παραμένοντας ἂν ἐποίουν
[221]	δὲ ἀλλήλους ὑπὲρ τοῦ πρόσθεν	ἀγωνίζεσθαι	διὰ βίου, μόνους δὲ ἀνθρώπων
[211]	οὔτ´ οὖν ὧν ἄρχειν ἐφίεντο	ὑπερβαλέσθαι	τότε ἠδύναντο πλήθει τούτων ὧν
[209]	ταῖς περιουσίαις καὶ ταῖς δυνάμεσιν	ὑπερβαλέσθαι,	τοὺς δὲ Ἕλληνας σοφίᾳ καὶ
[223]	καὶ ταῦτ´ οὐδὲν ἀπεικὸς οὕτω	διελέσθαι	καὶ κατιδεῖν μόνους ὑμᾶς καὶ
[211]	καὶ διαιρουμένους ἀσθενεστέρους τὰ οἴκοι	γίγνεσθαι	καὶ μὴ ἱκανοὺς τὴν ἑαυτῶν
[226]	ἐξουσίαν αὐτόπτας πάντων τοὺς θέλοντας	γίγνεσθαι,	νόμους τε κοινοὺς ἅπασι τάξαντες
[206]	ἂν χορδὴν ψήλειε, κἄν τι	γενέσθαι	δέῃ, ἀπόχρη δόξαι, καὶ πέπρακται.
[209]	ἂν εἴ τις σώματος ἐπιθυμῶν	γενέσθαι	κύριος ὄνυχάς τινας καὶ ἄκρα
[204]	κατορθῶσαι, βασιλεῦσαι δὲ ἐλάχιστα, καὶ	γενέσθαι	μὲν ἀγωνιστὴν μέγαν περὶ βασιλείας,
[199]	πᾶν ἄν μοι δοκεῖ καὶ	γενέσθαι	πόλις συνεχὴς μία ἐπὶ τὸν
[227]	διαλεγόμενος τοῦτον ἂν αὐτοῦ φάναι	γενέσθαι	τὸν ὄλεθρον, Εὖτ´ ἂν γεινόμενοι
[203]	ἀπέλαυον καὶ ἃ τούτοις αὖ	παρέπεσθαι	φύσεως νόμος διέταξε, μίση καὶ
[207]	διδάσκαλον χορός. ὥστε οὐδὲν δεῖ	φθείρεσθαι	περιιόντα τὴν ἀρχὴν ἅπασαν, οὐδ´
[218]	ἔμελλον ἄχθος ποιήσειν μήτε αὐτάρκεις	ἔσεσθαι	πλήρωμα ἑνὸς οἰκείου στρατεύματος παρασχέσθαι·
[220]	μεταμελήσειν. οὐ γὰρ ἐξ εὐπατριδῶν	ἔσεσθαι	τὸν ἀεὶ πρῶτον δυνάμενον καὶ
[216]	ὄντας στρατιώτας ὑπὸ τῆς χρείας	γενήσεσθαι	ἀνεμείνατε, οὐδ´ ἐπετρέψατε τοῖς πολεμίοις
[206]	πεδίοις πρός γε τὸ μὴ	ἀντιτάττεσθαι,	οἱ δὲ τῶν πεδίων τῶν
[200]	τὸν ἥλιον διὰ τῆς ὑμετέρας	πορεύεσθαι.	οὐ γὰρ σκόπελοι θαλάττιοι, οὐδὲ
[217]	γὰρ τοὺς ἀπὸ τῆς πόλεως	στρατεύεσθαι	καὶ ταλαιπωρεῖν οὐκ ἄξια τῆς
[218]	τε ἀπὸ τῆς πόλεως μὴ	στρατεύεσθαι	καὶ τοὺς στρατευομένους μηδ´ ὁτιοῦν
[211]	ἐφάνθη λυσιτελοῦν ἔτι τὴν Καδμείαν	ἀνέχεσθαι	μᾶλλον ἢ κεκρατηκέναι Λακεδαιμονίων, οὕτως
[221]	ἐξ ἕδρας ἀναστῆσαι μηδὲ κενώσαντες	οἴχεσθαι,	ἀλλ´ ἀνάγκη ᾖ μένειν αὐτὴν
[215]	οἷς μὴ δύναμις οὐ σωτήριον,	ἄρχεσθαι	δ´ ὑπὸ τῶν κρειττόνων ὁ
[204]	ἀκόλουθον ἀπεπλήρουν. οὐ γὰρ ἔνεστιν	ἄρχεσθαι	καλῶς, ὅταν κακῶς οἱ ἄρχοντες
[215]	καὶ παρασχόντες τοῖς δυναμένοις μὴ	ἄρχεσθαι	μᾶλλον ἢ ἄρχειν ἐν τῷ
[206]	διαφέρειν, ὅτι πρῶτοι δεικνύουσιν ὅπως	ἄρχεσθαι	προσῆκε· τοσοῦτος ἅπασιν ἐνέστακται φόβος
[208]	ὥστε φαίη τις ἂν τοσαῦτα	ἄρχεσθαι	τοὺς νῦν ὑπὸ τῶν πεμπομένων,
[214]	χῶρον εἰς μίαν ταύτην ἀκρόπολιν	συνέρχεσθαι,	ἡ δὲ οὐδεπώποτε ἀπεῖπεν, ἀλλ´
[218]	ἔσεσθαι πλήρωμα ἑνὸς οἰκείου στρατεύματος	παρασχέσθαι·	ὥστε εὔνοιαν μὲν ἅπασαν ἔχειν
[221]	διὰ βίου, μόνους δὲ ἀνθρώπων	εὔχεσθαι	εὑρεῖν πολεμίους. ὥστε ὅταν μέν
[218]	ἀλλ´ ἐν τιμῆς αὐτοὺς μέρει	λήψεσθαι	τὴν μετουσίαν τῆς πολιτείας, οὕτως
[208]	διώκοντα μὴ κρατήσαντα, μηδὲ τῷ	νενικῆσθαι·	ἀλλὰ μένει δικαστὴς ἕτερος μέγας,
[222]	ἀρχόντων εἰσίν· ~ὑμῖν γὰρ ἥρμοττε	(τετηρῆσθαι	καὶ ἐφ´ ὑμῶν πρῶτον εἰρῆσθαι,
[222]	(τετηρῆσθαι καὶ ἐφ´ ὑμῶν πρῶτον	εἰρῆσθαι,	ὁ δὲ πρότερον τοῦ δέοντος
[201]	Ὠκεανοῦ περάτων, εἶναι τόπον οὗ	συντετρῆσθαι	πάντα εἰς μίαν ἀρχήν τε
[208]	ἑτέρων παραδειγμάτων ἀναγκάζομαι τοῖς οὖσι	χρῆσθαι.	εἶτα καὶ γελοῖον τοῦτο μὲν
[220]	ὥστε ἅπαντας μὲν ἀργίαν συμφορὰν	ἡγεῖσθαι,	~τὰς δὲ πράξεις (ἀφορμὰς ὧν
[208]	μὲν καὶ δεδιὼς μὴ δόξω	μικρολογεῖσθαι.	οὐ μὴν ἀλλ´, ὅπερ ἀρτίως
[208]	τις ἐστὶ μικρὰ πόλις, ὥστε	προσδεῖσθαι	δικαστῶν ὑπερορίων παρὰ τὴν ἀξίαν,
[197]	τοῖς πλέουσι καὶ ὁδοιποροῦσιν εὐχὰς	ποιεῖσθαι	καθ´ ὧν ἂν ἕκαστος ἐπινοῇ.
[218]	μάλιστα ἐπιτηδειοτάτους ἐξ ἁπάντων ἐπιλεχθέντας	ἀσκεῖσθαι,	ὅπως εὐθὺς ἑστῶτες ὑπερέχοιεν. τούτους
[218]	καὶ τοῖς σώμασι προὔχοντας ἐγκριθέντας	ἀσκεῖσθαι,	τοὺς δὲ τῶν μεγίστων καὶ
[202]	ἐβεβόητο, καὶ μέγαν παρέσχετο ἐπώνυμον	καλεῖσθαι	τὸν ἔχοντα αὐτὴν βασιλέα— τὰς
[209]	οὐκ ἀξιοῦντες τοὺς ἑτέρους μόνους	μισεῖσθαι	ἀεὶ οἱ ἕτεροι, ἀλλ´ αὐτοὶ
[211]	πόλεις ἀσφαλῶς ἔχειν καὶ προσέτι	μισεῖσθαι	καὶ τὰ κακὰ τῆς ἀρχῆς
[226]	τοῦ μὲν κακῶς πάσχειν ἅπαντα	ἀφεῖσθαι,	~τοῦ δὲ καλῶς ἄγεσθαι πολλὰς
[225]	εἰπεῖν οἷον πεπονηκυῖαν ἐξ ἀρχῆς	ἀνακεκομίσθαι	τὴν οἰκουμένην. δωρεαὶ δ´ οὔποτε
[207]	ἄλλοις γιγνόμενον τὸ καθ´ ἕκαστον	βεβαιοῦσθαι,	ὁπότε σφίσι τὴν γῆν πατοίη·
[211]	ἀντὶ τῶν τῆς ἀρχῆς ἀγαθῶν	καρποῦσθαι,	τὴν μὲν πλεονεξίαν οὐ βέβαιον,
[217]	ἴσον τὸ μάχιμον δυνατὸν χωρὶς	ἱδρῦσθαι.	οὕτω καὶ Ἑλλήνων τόλμα καὶ
[200]	γυμνὰ τὸ λοιπὸν τοῖς ἐκεῖ	λελεῖφθαι	τὰ δένδρα καὶ δεῦρο δεῖν
[218]	τὸ πρὸς τοῦτο μόνον καλῶς	συντετάχθαι.	καὶ μὴν τούς γε ἐπιτηδειοτάτους
[201]	κατᾶραι τῶν ἐκεῖ τι φέροντας.	γεωργίαι	δὲ ὑμῶν Αἴγυπτος, Σικελία, Λιβύης
[201]	πάντα ἐνταῦθα συμπίπτει, ἐμπορίαι, ναυτιλίαι,	γεωργίαι,	μετάλλων κάθαρσις, τέχναι ὁπόσαι εἰσί
[222]	ἐδόκουν τρεῖς εἶναι κατ´ ἀνθρώπους	πολιτεῖαι,	δύο μὲν ἐν δυοῖν ὀνόμασιν,
[224]	καὶ αἱ μὲν ἄλλαι πᾶσαι	φιλονεικίαι	τὰς πράξεις ἐπιλελοίπασι, μία δὲ
[201]	καὶ πάντα ἐνταῦθα συμπίπτει, ἐμπορίαι,	ναυτιλίαι,	γεωργίαι, μετάλλων κάθαρσις, τέχναι ὁπόσαι
[220]	περιπίπτοντες ἀλλήλους ἐγκαταλαμβάνουσι. τοιαίδε αἱ	ἁρμονίαι	συγκέκλεινται, ὅ τε τῶν διεξόδων
[201]	συντέτρηται· καὶ πάντα ἐνταῦθα συμπίπτει,	ἐμπορίαι,	ναυτιλίαι, γεωργίαι, μετάλλων κάθαρσις, τέχναι
[216]	ἀλλήλων τε καὶ λίθων ἔχονται	προσπεφυκυῖαι,	οὕτως ὑμῶν ἅπαντες ἐξήρτηνται σὺν
[203]	δὴ τῆς περιβλέπτου δυνάμεως ἀπέλαυον	καὶ	ἃ τούτοις αὖ παρέπεσθαι φύσεως
[204]	ἰδιώτης συγκτήσαιτο μὲν γῆν πολλὴν	καὶ	ἀγαθὴν, πρὶν δὲ λαβεῖν ἀπ´
[212]	αὐτοὺς βουλόμενοι αὐτοὶ μεταχειριζόμενοί τε	καὶ	ἄγοντες, ἐν οἷς σπεύδουσιν εἰπεῖν
[226]	πρὸ ὑμῶν ἐπινοῶ, σκληρόν τινα	καὶ	ἄγροικον καὶ ὀρείου διαίτης ὀλίγον
[225]	ἀντεισῆκται δὲ θέας πᾶσα χάρις	καὶ	ἀγώνων ἄπειρος ἀριθμός. ὥστε ὅλον
[208]	εὐσχήμων ἰσότης μικροῦ πρὸς μέγαν	καὶ	ἀδόξου πρὸς ἔνδοξον καὶ πένητος
[213]	τὴν τοῦ ἄρχειν ἀπειρίαν τε	καὶ	ἀδυναμίαν, οὔτε φιλανθρώπως ἄγοντες τὰς
[224]	πάσας εὐφροσύνας τέτραπται σὺν ἐξουσίᾳ.	καὶ	αἱ μὲν ἄλλαι πᾶσαι φιλονεικίαι
[217]	γὰρ τοῦ τὸ μάχιμον ἀποκρῖναι	καὶ	Αἰγύπτιοι προῆλθον καὶ ἐδόκουν τοῦτο
[217]	ἱδρῦσθαι. οὕτω καὶ Ἑλλήνων τόλμα	καὶ	Αἰγυπτίων καὶ ὅτων εἴποι τις
[228]	τῇ γῇ, ~καὶ Δίκῃ δὲ	καὶ	Αἰδοῖ τότ´ ἂν ἀποδοθῆναι κάθοδον
[207]	σφᾶς αὐτοὺς, μᾶλλον δὲ δεδίασι	καὶ	αἰδοῦνται ἢ τὸν δεσπότην ἄν
[222]	δ´ ἐκποδὼν ᾖ, δίκης δὲ	καὶ	αἰδοῦς πάντα πανταχοῦ μεστὰ, καρπὸς
[202]	αὐτῷ ἡ ἀρχὴ, ὥστε Ἴωνας	καὶ	Αἰολέας ἐν πέρασι γῆς εἶναι
[202]	τύχης, νῦν μὲν ἕως Ἰώνων	καὶ	Αἰολέων καὶ θαλάττης βασιλεὺς, πάλιν
[218]	αὐτῶν πόλιν ἀντέδοτε αὐτοῖς· ὥστε	καὶ	αἰσχυνθῆναι τὸ λοιπὸν αὐτοὺς ἐκείνους
[223]	ἁπάντων ὧν ἂν (βουληθῇ τε	καὶ	αἰτήσῃ ῥᾳδίως τυγχάνει, δημοκρατίαν νομιεῖ
[203]	(περιφοιτᾶν τῆς ἀρχῆς ἑκόντα τε	καὶ	ἄκοντα, εἰ μέλλοι βασιλεύειν, ὁρῶντα
[209]	ἐπιθυμῶν γενέσθαι κύριος ὄνυχάς τινας	καὶ	ἄκρα λάβοι ἀντὶ ὅλου τοῦ
[209]	δὲ κἀκεῖνοι ἡγεμονίας ἐπιθυμήσαντες νησίδια	καὶ	ἄκρας ἐπὶ θαλάττῃ καὶ λιμένας
[220]	τὸν κατ´ οἰκίαν τοῖχον, ἅμα	καὶ	ἀκριβῶς ἡρμοσμένα, ἄπειρά τε μεγέθη
[199]	πολιῆς, φησὶ, κέχυται λιμέσιν τε	καὶ	ἀκταῖς, τοῦτο ἄρα καὶ ἥδ´
[218]	ἀσκεῖσθαι, τοὺς δὲ τῶν μεγίστων	καὶ	ἀληθινῶν ἔργων ἀγωνιστὰς καὶ νικηφόρους
[217]	οἱ προπολεμοῦντες τῆς χώρας, ὥσπερ	καὶ	ἄλλα πολλὰ παρὰ τοὺς ἄλλους
[197]	ὅπως ἂν δυνώμεθα, ἐπειδή γε	καὶ	ἄλλοι τὰ ἰσομέτρητα σφίσιν αὐτοῖς
[199]	καὶ ῥώμῃ οὐκ ἀγαπᾷ μὴ	καὶ	ἄλλους ὑπὲρ αὑτὸν ἀράμενος φέρειν,
[215]	παρόντα καὶ ἀρέσκει καὶ συμφέρει,	καὶ	ἄλλως οὐ λέλειπται ζῆν· καὶ
[220]	σεμνότερος κύκλος πάντη παντάπασιν ἀρραγὴς	καὶ	ἄλυτος πολὺ πάντας ὑπερλάμπων, καὶ
[216]	οἷα εἰκὸς ἐν ἀρχῇ μεγάλῃ	καὶ	ἀμετρήτῳ παρανοίᾳ Γετῶν ἢ δυστυχίᾳ
[213]	τέχνη συνετέθη τε καὶ συνεισῆλθε,	καὶ	ἄμφω δὴ δι´ ἀλλήλων ἐκρατύνθη.
[203]	τὴν πολλὴν πλάνην ~δεῖν αὐτὸν	καὶ	ἀνάγκην εἶναι πανταχοῖ (περιφοιτᾶν τῆς
[200]	ἐποιεῖτο τῶν ἡλίου δυσμῶν τε	καὶ	ἀνατολῶν— τοῦτο νῦν ἐξενίκησεν ἀληθὲς
[199]	ἄκρους καλύπτειν καὶ πεδία λωτεῦντα	καὶ	ἀνδρῶν πίονα ἔργα, καί τ´
[227]	ὑμετέραν ἀρχὴν ἐσομένην, ἀλλὰ προεῖδε	καὶ	ἀνεφθέγξατο ἐν τοῖς ἔπεσιν, οὕτως
[216]	ἀλλὰ πεπόνθασιν οἷον οἱ ἀφυπνισθέντες	καὶ	ἀντὶ τῶν ὀνειράτων ὧν ἀρτίως
[207]	μικρὸν ἐνδοῖεν περὶ δίκας τε	καὶ	ἀξιώσεις, ἢ κοινὰς ἢ ἰδίας
[203]	ἐν ἀλλήλοις καὶ συνεχεῖς ἔριδας	καὶ	ἀπαύστους φιλονεικίας. αὐτοὶ μὲν δὴ
[201]	Λιβύης ὅσον ἥμερον. κατάπλοι δὲ	καὶ	ἀπόπλοι οὔποτε λείπουσιν. ὥστε εἶναι
[203]	ἐπιβουλὰς ἐκ τῶν οὕτω διατεθειμένων	καὶ	ἀποστάσεις καὶ μάχας ἐν ἀλλήλοις
[215]	καὶ πλουσίοις εἰκότως τὰ παρόντα	καὶ	ἀρέσκει καὶ συμφέρει, καὶ ἄλλως
[222]	θεωρουμένη, τυραννὶς καὶ ὀλιγαρχία, βασιλεία	καὶ	ἀριστοκρατία, τρίτον δὲ ὄνομα δημοκρατία,
[227]	μετειληφυίας· ὅ γε μὴν Ἀπόλλωνος	καὶ	Ἀρτέμιδος καὶ Μουσῶν χορὸς οὔποτε
[227]	ἂν ἡ ὑμετέρα προστασία τε	καὶ	ἀρχὴ καταστῇ, τότ´ ἂν φάναι
[213]	τὸ δὲ λοιπὸν ὑπήκοόν τε	καὶ	ἀρχόμενον. καὶ οὔτε θάλαττα διείργει
[225]	ἀριθμός. ὥστε ὅλον πῦρ ἱερὸν	καὶ	ἄσβεστον οὐ διαλείπει τὸ πανηγυρίζειν,
[213]	ἐγκρατῶς ἔχειν δυνάμενοι, βαρεῖς ἅμα	καὶ	ἀσθενεῖς ὄντες. τελευταῖον δ´ οὖν
[198]	δὲ πόλιν ᾄδουσι μὲν πάντες	καὶ	ᾄσονται, τοσούτῳ δὲ ἐλάττω ποιοῦσιν
[226]	ἀρχῆς ἅπαντα στάσεως καὶ θορύβου	καὶ	ἀταξίας εἶναι μεστὰ, ἐλθόντος δὲ
[212]	τὸ δὲ πάντων γελοιότατόν τε	καὶ	ἀτοπώτατον, ἐπὶ γὰρ τοὺς ἀφισταμένους
[205]	ἐν πέρασι γῆς ἠκούετο, ἴσα	καὶ	αὐλῆς ἑρκία τῇδε τῇ πόλει.
[224]	ἀρίστους καὶ πάλαι ἡγεμόνας ἐλευθέρους	καὶ	αὐτονόμους ἀφεικότες αὐτῶν, τῶν δ´
[227]	ἀνεφθέγξατο ἐν τοῖς ἔπεσιν, οὕτως	καὶ	αὐτὸς οὐκ ἂν ὥσπερ νῦν
[214]	λοιποῖς. οὐ γὰρ εἰς Ἕλληνας	καὶ	βαρβάρους διαιρεῖτε νῦν τὰ γένη,
[225]	νῦν γοῦν ἔξεστι καὶ Ἕλληνι	καὶ	βαρβάρῳ καὶ τὰ αὑτοῦ κομίζοντι
[200]	καὶ λίμναι καὶ τέχναι Ἑλλήνων	καὶ	βαρβάρων. ὥστε εἴ τις ταῦτα
[223]	μοναρχίαν, τυράννου τε κακῶν ἄμοιρον	καὶ	βασιλέως σεμνότητος μείζονα. καὶ ταῦτ´
[211]	φρουρουμένοις ὡς πάντα πρὸς ἰσχὺν	καὶ	βίαν ἄγοντες. ἀμφότερα οὖν συνέβαινε,
[210]	αὐτοὺς ἄμεινον βεβαιῶσαι τὴν ἐπαγγελίαν.	καὶ	γὰρ οὖν ἡττῶντο μὲν εὐθέως
[204]	μισοῦντές τε καὶ μισούμενοι διῆγον.	καὶ	γὰρ οὖν πολλάκις τοὺς ὑπηκόους
[215]	τῶν ἐπιστησομένων τε καὶ διαφυλαξόντων.	καὶ	γάρ τοι ἥδιον μὲν ὑμῖν
[203]	εἰδότες οὐδὲ τημελοῦντες ὥσπερ νομεῖς.	καὶ	γὰρ τοιαῦτα ἦν ὡς ἀληθῶς,
[224]	φύσεις, καὶ πρὸς ταύτας ἄγειν.	καὶ	γὰρ ὥσπερ πανηγυρίζουσα πᾶσα ἡ
[201]	κάθαρσις, τέχναι ὁπόσαι εἰσί τε	καὶ	γεγένηνται, πάντα ὅσα γεννᾶται καὶ
[215]	καὶ ἄλλως οὐ λέλειπται ζῆν·	καὶ	γέγονε μία ἁρμονία πολιτείας ἅπαντας
[208]	ἀναγκάζομαι τοῖς οὖσι χρῆσθαι. εἶτα	καὶ	γελοῖον τοῦτο μὲν αὐτὸ θαυμάζειν
[204]	πλείστας κατορθῶσαι, βασιλεῦσαι δὲ ἐλάχιστα,	καὶ	γενέσθαι μὲν ἀγωνιστὴν μέγαν περὶ
[199]	τοῦτο πᾶν ἄν μοι δοκεῖ	καὶ	γενέσθαι πόλις συνεχὴς μία ἐπὶ
[208]	καὶ πένητος δὴ πρὸς πλούσιον	καὶ	γενναῖον ἀγεννοῦς, καὶ τὸ τοῦ
[213]	οἰκουμένην, τὸ μὲν χαριέστερόν τε	καὶ	γενναιότερον καὶ δυνατώτερον πανταχοῦ πολιτικὸν
[222]	ἐν τοσούτοις ἀριθμοῖς καταλόγων τε	καὶ	γενῶν, ὧν οὐδὲ τὰ ὀνόματα
[220]	οὕτως ἀλλήλων ἔχονται ὥστε εἰ	καὶ	γυμνὸν τάξαις τὸν μέσον, ἀρκεῖν
[219]	καὶ τοῦτον τὸν τειχισμὸν παιδιὰν	καὶ	γυναικὸς ὡς ἀληθῶς ἔργον ἀπεφήνατε.
[220]	μὲν οὖν Δαρεῖος μετ´ Ἀρταφέρνου	καὶ	Δάτιδος νήσου μιᾶς μίαν πόλιν
[208]	ἐγενόμην τοῦ λόγου, αἰσχυνόμενος μὲν	καὶ	δεδιὼς μὴ δόξω μικρολογεῖσθαι. οὐ
[217]	μηδὲν ὧν ἂν δύνηταί τε	καὶ	δέῃ ποιεῖν. τίς οὖν ἡ
[208]	γελοῖον τοῦτο μὲν αὐτὸ θαυμάζειν	καὶ	δεικνύειν ὅτι οὐκ ἔστιν εὑρεῖν
[210]	πλείω σφᾶς ἐκείνων κακὰ ἐργάσαιντο	καὶ	δείξαιεν ἐλευθερίαν αὐτοῖς ὄντα τὰ
[221]	δὴ νομιεῖ τὸ Ὁμηρικὸν, εἰ	καὶ	δέκα τόσοι εἶεν οἱ ἀντίπαλοι,
[228]	μύδροι τε ὑπὲρ θαλάττης πέσοιεν	καὶ	δένδρα ἦρι θάλλοντα παύσηται· ἄρχοντά
[198]	πρὶν, κατ´ Εὐριπίδην, ἐμμελής τε	καὶ	δεξιὸς εὐθὺς γίγνεται καὶ δύναται
[204]	διῄρητο, ἀλλ´ ἦν ἴσον βασιλεὺς	καὶ	δεσπότης. οὐκοῦν εἰκότως οὐδ´ ἐπὶ
[200]	τοῖς ἐκεῖ λελεῖφθαι τὰ δένδρα	καὶ	δεῦρο δεῖν ἐκείνους ἐλθεῖν, ἐάν
[220]	ἔσεσθαι τὸν ἀεὶ πρῶτον δυνάμενον	καὶ	δεύτερον τὸν δεύτερον καὶ τὴν
[206]	πρὸς ἀλλήλους ὁμοίως ἅπαντες ἀρχόμενοι.	καὶ	δὴ καὶ τοῦτο φαίη τις
[224]	ἀντιστῆσαι τὴν ἐν αὐτῷ νῦν.	καὶ	δὴ καὶ φαίη τις ἂν
[228]	προσθέντα οὕτω κατακλεῖσαι τὸν λόγον.	καὶ	δὴ κεκλήσθων θεοὶ πάντες καὶ
[228]	εἰπεῖν ῥᾴδιον, ἑτέρους αὐτὸς ὑπεραίρει.	καὶ	δὴ φαίη τις ἂν δικαιοσύνην
[227]	Ἥφαιστος τεχνῶν τιμωμένων, Διόνυσος δὲ	καὶ	Δημήτηρ, ὅτι αὐτοῖς οἱ καρποὶ
[203]	ὡς πλείστους ἀναστάτους ποιῆσαι οἴκους	καὶ	δήμους καὶ ὅρκους ὡς πλείστους
[218]	τῆς πολιτείας, οὕτως εὑρόντες τε	καὶ	διαθέντες αὐτοὺς ἠγάγετε ἐπὶ τὰ
[211]	πρὸς τούτοις συνέβαινε διασπωμένους ἀεὶ	καὶ	διαιρουμένους ἀσθενεστέρους τὰ οἴκοι γίγνεσθαι
[225]	σταθμοῖς τε τὰ ἔρημα ἀναπλήσαντες,	καὶ	διαίτῃ καὶ τάξει πάντα ἡμερώσαντες.
[215]	τούτοις ἐφθονήσατε τῶν ἐπιστησομένων τε	καὶ	διαφυλαξόντων. καὶ γάρ τοι ἥδιον
[227]	συγκατορθοῦν ὑμῖν εὐμενῶς τὴν ἀρχὴν	καὶ	διδόναι βέβαιον τὴν κτῆσιν αὐτῆς,
[228]	θεοὶ πάντες καὶ θεῶν παῖδες	καὶ	διδόντων τὴν ἀρχὴν τήνδε καὶ
[228]	σιδηροῦν φῦλον ἐν τῇ γῇ,	~καὶ	Δίκῃ δὲ καὶ Αἰδοῖ τότ´
[215]	τὰς ἑαυτῶν πατρίδας ὑμῖν φυλάττουσι·	καὶ	διπλῇ τὰς πόλεις ἔχετε, ἐνθένδε
[208]	ὑπερορίων παρὰ τὴν ἀξίαν, ἢ	καὶ	διώκοντα μὴ κρατήσαντα, μηδὲ τῷ
[201]	τινος ἀρχῆς ἢ Ἑλληνικῆς δυνάμεως	καὶ	δοκῶ τοὐναντίον ποιήσειν τοῖς Αἰολεῦσι
[223]	οἱ πρὸ ὑμῶν δυναστεύσαντες δεσπόται	καὶ	δοῦλοι ἀλλήλων ἐν τῷ μέρει
[213]	τέχναι, οὕτως ὅτε ἀρχὴ μεγίστη	καὶ	δύναμις διαφέρουσα συνέστη, τότ´ ἐπ´
[223]	καὶ τοῖς ὀλίγοις τὸ ἄρχειν	καὶ	δύνασθαι, τοῦτον ἐκεῖνον ὁρᾷ, τὸν
[198]	τε καὶ δεξιὸς εὐθὺς γίγνεται	καὶ	δύναται λέγειν καὶ περὶ τῶν
[215]	ἐχόντων, ἀλλ´ οἱ ἑκασταχόθεν ~μέγιστοι	καὶ	δυνατώτατοι τὰς ἑαυτῶν πατρίδας ὑμῖν
[213]	μὲν χαριέστερόν τε καὶ γενναιότερον	καὶ	δυνατώτερον πανταχοῦ πολιτικὸν ἢ καὶ
[222]	αὐτοὺς τελευτᾶν εἰς ἕνα τεττάρων	καὶ	δυοῖν ἄρχοντα ἀνδρῶν, τὸ δ´
[217]	μάχιμον ἀποκρῖναι καὶ Αἰγύπτιοι προῆλθον	καὶ	ἐδόκουν τοῦτο σοφώτατον εὑρεῖν, ὅτι
[223]	ἐν σφαίρᾳ τὴν τάξιν μεταλαμβάνοντες·	καὶ	ἐδούλευσαν Μακεδόνες Πέρσαις, Πέρσαι Μήδοις,
[204]	ὅταν δ´ εἰς πόλεις τε	καὶ	ἔθνη ἀφίκηται, ῥᾳδίως παύεται. Ἀλέξανδρος
[226]	ἀρχῆς ἄνω καὶ κάτω συνετετάρακτο	καὶ	εἰκῆ ἐφέρετο, ἐπιστάντων δὲ ὑμῶν
[213]	τὸ ἄρχειν εἰδέναι δικαίως ἅμα	καὶ	εἰκότως ηὔξησεν ἡ ἀρχή. τοῦτο
[221]	τοῦ ὑμετέρου στρατιωτικοῦ νομίσαι τε	καὶ	εἰπεῖν ἔξεστιν, ὅτι ἕως ἂν
[206]	αἱ δὲ πρὸς ἐκείνους διίστανται,	καὶ	εἰς μὲν τὰς ἐκπέμπονται φρουροὶ,
[211]	οἳ τῶν μὲν ἐπιχωρίων ἑκάστων	καὶ	εἰς οὓς ἐπέμποντο οὐκ ἐλάττους
[214]	πάντα οὕτως κρύψασα ἔχει ἐξιόντων	καὶ	εἰσιόντων, ἴση οὖσά τε καὶ
[225]	ὑμεῖς ἀπεδείξατε. νῦν γοῦν ἔξεστι	καὶ	Ἕλληνι καὶ βαρβάρῳ καὶ τὰ
[217]	μάχιμον δυνατὸν χωρὶς ἱδρῦσθαι. οὕτω	καὶ	Ἑλλήνων τόλμα καὶ Αἰγυπτίων καὶ
[209]	ἐπὶ Θρᾴκης ἔχειν καὶ Πύλας	καὶ	Ἑλλήσποντον καὶ Κορυφάσιον· καὶ ταῦτ´
[216]	ἀρτίως ἑώρων ἐξαίφνης ταῦτα παριδόντες	καὶ	ἐν αὐτοῖς γενόμενοι. πόλεμοι δὲ
[206]	ἀλλ´ ὥσπερ μία χώρα συνεχὴς	καὶ	ἓν φῦλον ἅπαντα ὑπακούει σιωπῇ.
[219]	τις βούλοιτο ἰδεῖν, μηνῶν τε	καὶ	ἐνιαυτῶν ἀρξαμένῳ βαδίζειν ἀπὸ τῆς
[216]	ταραχῆς ἀθρόαν ἐδέξαντο τὴν ἡγεμονίαν	καὶ	ἐξαίφνης ἀνεβίωσαν. ὅπως δὲ εἰς
[228]	εἰσαχθέντα ὡς ἀληθῶς ὑφ´ ὑμῶν	καὶ	ἑξῆς ἀεὶ μᾶλλον βεβαιούμενα, ὅ
[210]	στρατείας οὐκ ἀναγκαίας ἐν ἱερομηνίαις	καὶ	ἑορταῖς πολλάκις, ὡς δ´ εἰπεῖν
[209]	καὶ ταῦτ´ ἦν ἡ δύναμις.	καὶ	ἔπαθον δὴ παραπλήσιον ὥσπερ ἂν
[219]	ὑπὲρ τῶν τειχῶν ἐβουλεύσασθέ τε	καὶ	ἐπενοήσατε· νῦν γὰρ ἄξιον εἰπεῖν.
[210]	ἀκροπόλεις ἐλευθέρας ἔχειν οὐ δυνάμενοι	καὶ	ἐπὶ τοῖς δημαγωγοῖς ὄντες τοῖς
[203]	παρέπεσθαι φύσεως νόμος διέταξε, μίση	καὶ	ἐπιβουλὰς ἐκ τῶν οὕτω διατεθειμένων
[207]	καὶ χάριν ἐκτίνειν καὶ λόγῳ	καὶ	ἔργῳ, τοῦτο νῦν εἰρήσεται. τοσαύτην
[219]	ἀρχῇ περιεβάλετε, οὐ τῇ πόλει·	καὶ	ἐστήσατε ὡς πορρωτάτω λαμπρά τε
[213]	ἐν μέσῳ χώρας, οὐδ´ Ἀσία	καὶ	Εὐρώπη διῄρηται ἐνταῦθα· πρόκειται δ´
[208]	τῶν δικαίων· κἀνταῦθα δὴ πολλὴ	καὶ	εὐσχήμων ἰσότης μικροῦ πρὸς μέγαν
[219]	τὸ ἐποικούμενον καὶ Φᾶσις ἐνθένδε	καὶ	Εὐφράτης ἄνω, καὶ πρὸς ἐσπέραν
[219]	δεύτερον ἀγαγόντες ἕτερον εὐκαμπέστερόν τε	καὶ	εὐφυλακτότερον, ἐνταῦθα τείχη τε προὐβάλεσθε
[226]	περὶ τῶν πρὸ ὑμῶν τε	καὶ	ἐφ´ ὑμῶν πραγμάτων λογιζόμενος ὑπολάβοι,
[222]	εἰσίν· ~ὑμῖν γὰρ ἥρμοττε (τετηρῆσθαι	καὶ	ἐφ´ ὑμῶν πρῶτον εἰρῆσθαι, ὁ
[207]	ἄν τις τὸν αὑτοῦ παρόντα	καὶ	ἐφεστηκότα καὶ κελεύοντα. οὐδεὶς δὲ
[210]	οὐ κατὰ τοὔνομα ἐγκατασταθέντων τε	καὶ	ἐχόντων τὰς πόλεις. ~ἐπειδή τε
[225]	που λάμπουσιν αἴγλῃ καὶ χάριτι	καὶ	ἡ γῆ πᾶσα οἷον παράδεισος
[213]	μὲν τὸ τῆς ἀρχῆς μέγεθος	καὶ	ἡ ἐμπειρία ἀναγκαίως περιεγένετο, διὰ
[199]	οὗ τὸ κοινὸν ἀνθρώπων ἐμπόριον	καὶ	ἡ κοινὴ τῶν ἐν γῇ
[217]	αὐτῷ ἀπέδοτε. θαυμαστὴ ἄρ´ ἦν	καὶ	ἡ περὶ τοῦτο σοφία καὶ
[213]	διαφέρουσα συνέστη, τότ´ ἐπ´ αὐτῇ	καὶ	ἡ τέχνη συνετέθη τε καὶ
[209]	μὲν γὰρ πᾶν ὑπὲρ ἀρχῆς	καὶ	ἡγεμονίας Ἀθηναῖοι καὶ Λακεδαιμόνιοι, καὶ
[221]	προὔθεσθε αὐτὰ τοῖς στρατιώταις τε	καὶ	ἡγεμόσιν, ἀλλὰ πρὸς αὐτοὺς πρῶτον.
[208]	χαλέπτει οὗτος ὁ δικαστής τε	καὶ	ἡγεμὼν, ὅπως ἂν τὸ δίκαιον
[199]	τε καὶ ἀκταῖς, τοῦτο ἄρα	καὶ	ἥδ´ ἡ πόλις· καλύπτει μὲν
[214]	γῆς ἔδαφος φέρει πάντας, οὕτω	καὶ	ἥδε δέχεται μὲν τοὺς ἐξ
[199]	αὑτὸν ἀράμενος φέρειν, ὣς δὲ	καὶ	ἥδε ἐπὶ τοσαύτης γῆς ᾠκισμένη
[225]	πάσας ἔρις, ~ὅπως ὅτι καλλίστη	(καὶ	ἡδίστη αὐτὴ ἑκάστη φανεῖται. πάντα
[203]	κατὰ τοὺς πεντάθλους ὑπερβαλεῖν ἐπειρᾶτο.	καὶ	ἦν ἀγώνισμα ὡς πλείστους ἀποσφάξαι
[209]	καὶ ἡγεμονίας Ἀθηναῖοι καὶ Λακεδαιμόνιοι,	καὶ	ἦν αὐτῶν ἡ δύναμις πλεῖν
[212]	ὥστε τοὔμπαλιν ἔσπευδον ὧν ἐδέοντο.	καὶ	ἦν τὸ μὲν προχωρεῖν αὐτοῖς
[205]	ἐξῳκισμένοι μᾶλλον ἢ κρατεῖν δυνάμενοι,	καὶ	ἦν ὥσπερ αἴνιγμα, Μακεδόνες οὐκ
[217]	ὅπως αὖ καὶ τοῦτ´ ἐπενοήσατε	καὶ	ἥντινα τάξιν αὐτῷ ἀπέδοτε. θαυμαστὴ
[227]	ὑμετέραν ἀρχήν. δοκεῖ δέ μοι	καὶ	Ἡσίοδος, εἰ ὁμοίως Ὁμήρῳ τέλειος
[212]	δὲ μὴ προχωρεῖν κουφότερόν τε	καὶ	ἥττους ἔχον τοὺς φόβους. οὐδὲν
[227]	νόμῳ γιγνομένων τιμωμένη, Ἀθηνᾶ δὲ	καὶ	Ἥφαιστος τεχνῶν τιμωμένων, Διόνυσος δὲ
[225]	πνεύματος ἐκριπίσαντος, φροῦδοι γῆς ἐπέκεινα	καὶ	θαλάττης· ἀντεισῆκται δὲ θέας πᾶσα
[202]	μὲν ἕως Ἰώνων καὶ Αἰολέων	καὶ	θαλάττης βασιλεὺς, πάλιν δὲ οὐκέτι
[200]	ἄγεται δὲ ἐκ πάσης γῆς	καὶ	θαλάττης ὅσα ὧραι φύουσι καὶ
[207]	δὲ πάντων ἄξιον ἄγασθαί τε	καὶ	θαυμάζειν καὶ χάριν ἐκτίνειν καὶ
[213]	πολὺ μάλιστα πάντων ἄξιον ἰδεῖν	καὶ	θαυμάσαι, τὴν περὶ τὴν πόλιν
[213]	μόνοις εὑρεῖν τε καὶ τελεώσασθαι·	καὶ	θαυμαστὸν οὐδέν. ὥσπερ γὰρ τῶν
[223]	εὕρετε ἣν οὔπω πρόσθεν οὐδεὶς	καὶ	θεσμοὺς καὶ τάξεις ἀφύκτους ἅπασιν
[226]	καὶ πολιτείας, νόμοι τε ἐξεφάνησαν	καὶ	θεῶν βωμοὶ πίστιν ἔλαβον. πρότερον
[228]	καὶ δὴ κεκλήσθων θεοὶ πάντες	καὶ	θεῶν παῖδες καὶ διδόντων τὴν
[211]	ὁμοῦ τε Λακεδαιμόνιοι ἐκποδὼν ἦσαν	καὶ	Θηβαίους οὐδεὶς αὖ φέρειν ἠδύνατο
[226]	τῆς Διὸς ἀρχῆς ἅπαντα στάσεως	καὶ	θορύβου καὶ ἀταξίας εἶναι μεστὰ,
[215]	μὲν φρουρῶν πόλεις, μόραι δὲ	καὶ	ἶλαι ἀποχρῶσιν ἐθνῶν ὅλων εἶναι
[216]	σκυτοτόμοι καὶ τέκτονες τήμερον ὁπλῖται	καὶ	ἱππεῖς, οὐδ´ ὥσπερ ἐπὶ σκηνῆς
[220]	τῶν κατ´ ἄστυ ποιητῶν ὥστε	καὶ	ἱππεῦσιν ἔξεστιν ἐπιθεῖν, καὶ τοῦτο
[216]	ἥδιστα ἡσυχάζουσιν, ἄσμενοι πόνων παυσάμενοι	καὶ	κακῶν, μετεγνωκότες ὡς ἄρα ἄλλως
[203]	εἰς μὴ προσήκοντα ἐμπεσόντες αἰσχρῶς	καὶ	κακῶς ἀνήλισκον, τοῦτο ζητοῦντες, ὅπως
[205]	ἐπαποθάνοι τῇ νίκῃ, ~πρὶν εὖ	καὶ	καλῶς (τῇ κεφαλῇ στέφανον ἁρμόσαι.
[223]	γὰρ πόλεις τοσαῦται κατ´ ἤπειρον	καὶ	κατὰ θάλατταν, ἢ πότε οὕτω
[221]	πράξεις (ἀφορμὰς ὧν εὔχονται νομίζειν,	καὶ	κατὰ μὲν τῶν πολεμίων ὁμοφρονεῖν,
[207]	τὴν ἀρχὴν, οὕτω δ´ ἐγκρατῶς	καὶ	κατὰ πολλὴν ἐξουσίαν ἄρχοντες, ἐκεῖνο
[224]	αὐτῶν, τῶν δ´ ἄλλων μετρίως	καὶ	κατὰ πολλὴν φειδώ τε καὶ
[204]	ἀρχὴν μέχρι τῆς ὑμετέρας κτησάμενος	καὶ	καταδραμὼν τὴν γῆν ὡς ἀληθῶς
[212]	προχωρεῖν αὐτοῖς ἃ ἐβούλοντο ἀμήχανον	καὶ	κατάρας ἐγγὺς, τὸ δὲ μὴ
[204]	πλεῖστα κεκτημένον. πόλεων δὲ ἀναιρέσεις	καὶ	κατασκαφαὶ τότε πλείους ἢ νῦν
[200]	ὅσα γὰρ παρ´ ἑκάστοις φύεται	καὶ	κατασκευάζεται, οὐκ ἔστιν ὡς οὐκ
[209]	καὶ λιμένας καὶ τοιαῦτα ἐξεκαρπώσαντο	καὶ	κατετρίφθησαν περὶ τὴν θάλατταν, ὀνειροπολήσαντες
[223]	ταῦτ´ οὐδὲν ἀπεικὸς οὕτω διελέσθαι	καὶ	κατιδεῖν μόνους ὑμᾶς καὶ περὶ
[226]	μὲν τῆς ὑμετέρας ἀρχῆς ἄνω	καὶ	κάτω συνετετάρακτο καὶ εἰκῆ ἐφέρετο,
[207]	τὸν αὑτοῦ παρόντα καὶ ἐφεστηκότα	καὶ	κελεύοντα. οὐδεὶς δὲ ἐφ´ ἑαυτῷ
[213]	περὶ μικρὰ καὶ οἷον ἐσχατιὰς	καὶ	κλήρους ἔχοντες οὐκ ἠδυνήθησαν οὐδ´
[209]	ἔχειν καὶ Πύλας καὶ Ἑλλήσποντον	καὶ	Κορυφάσιον· καὶ ταῦτ´ ἦν ἡ
[213]	ὑφ´ ἑνὶ τῷ ἀρίστῳ ἄρχοντι	καὶ	κοσμητῇ, ~καὶ πάντες ὥσπερ εἰς
[224]	ἐν αὐταῖς ἀναθήματα καὶ τέχναι	καὶ	κόσμοι πάντες ὑμῖν ἔχουσι φιλοτιμίαν,
[224]	τῶν ἄλλων ὑπεραίρειν γενῶν χάριτι	καὶ	κόσμῳ, τοσοῦτον νῦν ἐπιδεδωκυῖα αὐτὴ
[211]	ἐπεὶ τοῖς μὲν ἄρχουσιν ἀντιστῆναι	καὶ	κρατῆσαι Πέρσας καὶ Λυδοὺς καὶ
[204]	τις τὸν Ὀλυμπικὸν ἀγῶνα ἀγωνιζόμενος	καὶ	κρατήσας τοὺς ἀντιπάλους, εἶτα ἐπαποθάνοι
[200]	γὰρ σκόπελοι θαλάττιοι, οὐδὲ Χελιδονέαι	καὶ	Κυανέαι τὴν ὑμετέραν ἀρχὴν ὁρίζουσιν,
[221]	Θηβαϊκῶν ἀνέτεινε τήν τε βῶλον	καὶ	κύλικα ὕδατος ἀπὸ τοῦ Νείλου,
[210]	ἐπειδὴ καθεῖλον ἐκεῖνοι τὰ τείχη	καὶ	κύριοι τῶν πραγμάτων καὶ τοῦ
[209]	ὑπὲρ ἀρχῆς καὶ ἡγεμονίας Ἀθηναῖοι	καὶ	Λακεδαιμόνιοι, καὶ ἦν αὐτῶν ἡ
[199]	τις εἶπε περὶ τῆς Ἀθηναίων	καὶ	Λακεδαιμονίων πόλεως, λέγων τῶν μὲν
[220]	ἀκριβῶς ἡρμοσμένα, ἄπειρά τε μεγέθη	καὶ	λάμποντα χαλκοῦ στιλπνότερον. ὁ δὲ
[216]	ἐν τοῖς ἄντροις ἀλλήλων τε	καὶ	λίθων ἔχονται προσπεφυκυῖαι, οὕτως ὑμῶν
[209]	νησίδια καὶ ἄκρας ἐπὶ θαλάττῃ	καὶ	λιμένας καὶ τοιαῦτα ἐξεκαρπώσαντο καὶ
[200]	χῶραι ἕκασται φέρουσι καὶ ποταμοὶ	καὶ	λίμναι καὶ τέχναι Ἑλλήνων καὶ
[205]	τε θάλαττα καὶ Νείλου καταρράκται	καὶ	λίμνη Μαιῶτις, ἃ τοῖς πρότερον
[207]	καὶ θαυμάζειν καὶ χάριν ἐκτίνειν	καὶ	λόγῳ καὶ ἔργῳ, τοῦτο νῦν
[211]	ἄρχουσιν ἀντιστῆναι καὶ κρατῆσαι Πέρσας	καὶ	Λυδοὺς καὶ πλοῦτον καὶ πόνους
[219]	νομιζόμενα ἐφ´ ἑκάστων τῶν τόπων,	καὶ	μάλα πολλὰ, ~καὶ τοῖς (λίθοις,
[218]	μὴ πόρρωθεν τοὺς μεγίστους τε	καὶ	μάλιστα ἐπιτηδειοτάτους ἐξ ἁπάντων ἐπιλεχθέντας
[227]	Ὁμήρῳ τέλειος ἦν τὰ ποιητικὰ	καὶ	μαντικὸς, ὥσπερ ἐκεῖνος οὐκ ἠγνόησε
[203]	τῶν οὕτω διατεθειμένων καὶ ἀποστάσεις	καὶ	μάχας ἐν ἀλλήλοις καὶ συνεχεῖς
[224]	παρ´ αὑτήν. ἡ δὲ σεμνὴ	καὶ	μεγάλη κατ´ Αἴγυπτον Ἀλεξάνδρου πόλις
[215]	κράτος ἀρχῆς ἅμα καὶ φιλανθρωπίας,	καὶ	μεγάλης γε, καὶ οὐκ ἐνὸν
[202]	τῆς αὑτοῦ λαμπρότητος, ὅτι πολλῶν	καὶ	μεγάλων ἔσχε στερηθῆναι. ὁ δὴ
[202]	ποτὲ ἐν τοῖς Ἕλλησιν ἐβεβόητο,	καὶ	μέγαν παρέσχετο ἐπώνυμον καλεῖσθαι τὸν
[203]	ἐφρόντιζον, οὐδὲ ηὖξον εἰς κάλλος	καὶ	μέγεθος οὔτε τὰς πόλεις οὔτε
[197]	προσεδεῖτο ἑτέρας, ἴσως μὲν οὖν	καὶ	μείζονος, δυνηθῆναι τοιοῦτον ἆραι λόγον,
[199]	κωλῦον ὁμοίως εἶναι ἐν μέσῳ.	καὶ	μὲν δὴ οὐκ ἐπιπολῆς γε
[207]	εὐθὺς ἐρωτῶντες τί δεῖ ποιεῖν,	καὶ	μένουσιν ἔς τ´ ἂν ἀποσημήνῃ,
[224]	ἐκπεπλήρωνται δὲ ἀκταί τε παράλιοι	καὶ	μεσόγειοι πόλεσι, ταῖς μὲν οἰκισθείσαις,
[215]	οἰκείων ἄρχοντες ἄρχουσιν. ἔτι δὲ	καὶ	μέτεστιν αὐτῇ πᾶσιν ἄδεια τοῖς
[199]	ἐν μέσῳ γῆν, καταβαίνει δὲ	καὶ	μέχρι θαλάττης, οὗ τὸ κοινὸν
[212]	χρήσονται, ἀλλ´ οἷον εἶναί τε	καὶ	μὴ εἶναι αὐτοὺς βουλόμενοι αὐτοὶ
[211]	διαιρουμένους ἀσθενεστέρους τὰ οἴκοι γίγνεσθαι	καὶ	μὴ ἱκανοὺς τὴν ἑαυτῶν σώζειν,
[228]	πόλιν τήνδε θάλλειν δι´ αἰῶνος	καὶ	μὴ παύσασθαι πρὶν ἂν μύδροι
[218]	τούτους δὲ ἐπὶ καιροῦ συνελθεῖν	καὶ	μὴ πόρρωθεν τοὺς μεγίστους τε
[221]	ἀπὸ πάσης τῆς οὔσης ἀφικνούμενα.	Καὶ	μὴν εἴς γε τακτικῶν λόγον
[209]	εἴ τινα εἴχομεν εἰπεῖν ὅμοια.	~καὶ	μὴν οὐδ´ ἐκεῖνό γε ἀγνοῶ,
[225]	ἄρα, ἡγεμονίας, οἵων ἀγαθῶν στέρονται.	καὶ	μὴν τό γε ὑπὸ πάντων
[218]	πρὸς τοῦτο μόνον καλῶς συντετάχθαι.	καὶ	μὴν τούς γε ἐπιτηδειοτάτους ἑκασταχόθεν
[221]	ἡμέραν ἑκάστην ἐν τάξει ζῆν	καὶ	μήποτε λιπεῖν μηδένα τὴν προστεταγμένην
[210]	κατέστησαν, ἃς προσεῖπον εὐφήμως δεκαρχίας·	καὶ	μίαν καθελόντες τὴν Ἀθηναίων δυναστείαν
[207]	τῶν ἑαυτοῦ. εἰ δέ τι	καὶ	μικρὸν ἐνδοῖεν περὶ δίκας τε
[204]	ἐκόλαζον, ἐξ ὧν μισοῦντές τε	καὶ	μισούμενοι διῆγον. καὶ γὰρ οὖν
[205]	ἄξιον τῆς ἑαυτοῦ φύσεως ἔργον	καὶ	μνημεῖον κατέλιπε, πρὸς Αἰγύπτῳ τὴν
[205]	ἐν τοῖς ἀρχομένοις; ὃ δὲ	καὶ	μόνον ἄξιον τῆς ἑαυτοῦ φύσεως
[227]	γε μὴν Ἀπόλλωνος καὶ Ἀρτέμιδος	καὶ	Μουσῶν χορὸς οὔποτε διαλείπει τοὺς
[205]	ἀχρηστίαν κατέγνωτε. ἐρυθρά τε θάλαττα	καὶ	Νείλου καταρράκται καὶ λίμνη Μαιῶτις,
[206]	σιωπῇ. πάντα δὲ ἐξ ἐπιτάγματος	καὶ	νεύματος τελεῖται ῥᾷον ἤ τις
[206]	οἰκήτορες ὑμέτεροι γεωργοί. ἤπειρος δὲ	καὶ	νῆσος οὐδὲν ἐπιδιακέκριται, ἀλλ´ ὥσπερ
[218]	μεγίστων καὶ ἀληθινῶν ἔργων ἀγωνιστὰς	καὶ	νικηφόρους ἐσομένους ὁπόσοις ἂν τύχῃ
[223]	ἀλλήλων ἐν τῷ μέρει γιγνόμενοι	καὶ	νόθοι τῆς ἀρχῆς ὄντες οὕτω
[228]	δὴ φαίη τις ἂν δικαιοσύνην	καὶ	νόμιμον εἶναι τοῦτο ὡς ἀληθῶς
[220]	τοῖς κοινοῖς αὐτὴν πολίταις τε	καὶ	ξένοις, οὓς, ὥσπερ ἔφην, ἐξ
[220]	τῶν διεξόδων κύκλος τειχῶν τε	καὶ	ὁ τῆς πάσης ἔφορος γῆς.
[209]	ἀρτίως ἐξήτασα περιβολῇ τε ἀρχῆς	(καὶ	ὄγκῳ πραγμάτων φανεῖται τὰ Ἑλληνικὰ
[197]	~ΡΩΜΗΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ. ~Ἔθος τοῖς πλέουσι	καὶ	ὁδοιποροῦσιν εὐχὰς ποιεῖσθαι καθ´ ὧν
[223]	ὅτι οἱ μὲν ἄνω πάντες	καὶ	οἱ ἐπὶ πλεῖστον γῆς ἄρξαντες
[227]	(τὰς ἀφορμὰς εἰληφέναι μοι δοκοῦσι,	καὶ	οἱ θεοὶ καθορῶντες συγκατορθοῦν ὑμῖν
[206]	πάντων δὲ πανταχοῦ ἴσον ἄρχεται,	καὶ	οἱ μὲν ἐν τοῖς ὄρεσι
[216]	μῦθοι ταχέως αὐτοί τε παρῆλθον	καὶ	οἱ περὶ αὐτῶν λόγοι· τοσαύτη
[221]	τὸ τοῦ Αἰγυπτίου φήσει τε	καὶ	οἰήσεται, ὃς τῷ Καμβύσῃ διαρπάζοντι
[206]	πεδίων τῶν εὐδαιμόνων κληροῦχοί τε	καὶ	οἰκήτορες ὑμέτεροι γεωργοί. ἤπειρος δὲ
[228]	ἂν ἀποδοθῆναι κάθοδον εἰς ἀνθρώπους,	καὶ	οἰκτεῖραι τοὺς πρὸ ὑμῶν γενομένους.
[223]	οὖν ἐξ ἀρχῆς ὄντες ἐλεύθεροι	καὶ	οἷον ἐπὶ τὸ ἄρχειν εὐθὺς
[213]	ἐδίωκον, ἀλλὰ καὶ περὶ μικρὰ	καὶ	οἷον ἐσχατιὰς καὶ κλήρους ἔχοντες
[224]	τροφέων ἐπιμελόμενοι, χεῖρά τε ὑπερέχοντες	καὶ	οἷον κειμένους ἀνιστάντες, τοὺς μὲν
[215]	τὸ κοινὴν εἶναι τὴν πολιτείαν	καὶ	οἷον πόλεως μιᾶς, εἰκότως οὐχ
[210]	σφετέροις ἑκάστου χωρίοις συνεχῶς ἱδρυμέναι	καὶ	οἷον συμπεπλεγμέναι. ὥστ´ εἰ ἀρχόμενοι
[222]	τῶν ἐχόντων τρόπους θεωρουμένη, τυραννὶς	καὶ	ὀλιγαρχία, βασιλεία καὶ ἀριστοκρατία, τρίτον
[211]	καὶ τοῦτο ὑμέτερόν ἐστιν εὕρημα	καὶ	ὁμοῦ τοῖς ἄλλοις ἐπεισελθόν. ἐπεὶ
[213]	καὶ δυνατώτερον πανταχοῦ πολιτικὸν ἢ	καὶ	ὁμόφυλον πᾶν ἀπεδώκατε, τὸ δὲ
[212]	παρὰ τῶν ἔξωθεν αὖ πολέμους	καὶ	ὅπως ᾖ τι πλέον τῆς
[217]	πολιτείαν εἴρηται ὅντιν´ ἔγνωτε τρόπον	καὶ	ὅπως κατεστήσασθε· περὶ δὲ τοῦ
[226]	ἐπινοῶ, σκληρόν τινα καὶ ἄγροικον	καὶ	ὀρείου διαίτης ὀλίγον ἀποκεχωρηκότα, ἀλλ´
[225]	ζεύξαντες δὲ παντοδαπαῖς γεφύραις ποταμοὺς,	καὶ	ὄρη κόψαντες ἱππήλατον γῆν εἶναι,
[203]	ἀναστάτους ποιῆσαι οἴκους καὶ δήμους	καὶ	ὅρκους ὡς πλείστους ψεύσασθαι· ταῦτά
[217]	καὶ Ἑλλήνων τόλμα καὶ Αἰγυπτίων	καὶ	ὅτων εἴποι τις ἂν τῆς
[207]	γὰρ τῶν πώποτε ἐλευθέρων ἄρχετε,	καὶ	οὐ Καρία δέδοται Τισσαφέρνει, οὐδὲ
[210]	τῶν ἁρμοστῶν ἐκπιπτόντων, ἅτε ἀναρμόστων	καὶ	οὐ κατὰ τοὔνομα ἐγκατασταθέντων τε
[219]	τοὺς ὑπηκόους, ἀγεννές τε εἶναι	καὶ	οὐ πρὸς τῆς ἄλλης διανοίας
[215]	ἀπεφάνθη. ἅπαντες οὖν ἀπρὶξ ἔχονται	καὶ	οὐ πρότερον ἀξιώσαιεν ἂν ἀποστῆναι
[214]	φῦλον, ἀλλ´ εἰς Ῥωμαίους τε	καὶ	οὐ Ῥωμαίους ἀντιδιείλετε, ἐπὶ τοσοῦτον
[207]	ὅταν αὐτοῦ ὁ χρόνος ἐξήκῃ,	καὶ	οὐδ´ ἂν ἀπαντήσειε ῥᾳδίως· τοσοῦτον
[215]	ἀποχρῶσιν ἐθνῶν ὅλων εἶναι φυλακὴ,	καὶ	οὐδ´ αὐταὶ κατὰ τὰς πόλεις
[220]	καὶ ἄλυτος πολὺ πάντας ὑπερλάμπων,	καὶ	οὐδεὶς τῶν πώποτε οὕτω παγείς.
[199]	ὣς ἄρα ἐπώνυμον αὐτῇ τοὔνομα	καὶ	οὐδὲν ἀλλ´ ἢ ῥώμη τὰ
[223]	αἰτήσῃ ῥᾳδίως τυγχάνει, δημοκρατίαν νομιεῖ	καὶ	οὐδὲν ἐνδεῖν πλὴν ὧν ἐξαμαρτάνει
[214]	μεγάλοι μεγάλως ἐμετρήσατε τὴν πόλιν,	καὶ	οὐκ ἀποσεμνυνάμενοι τούτῳ θαυμαστὴν ἐποιήσατε,
[212]	ἀφεστηκότας ἐφ´ ἑαυτοὺς ἔπειθον ἰέναι,	καὶ	οὐκ ἐλογίζοντο τοὺς τῆς ἐκείνων
[215]	καὶ φιλανθρωπίας, καὶ μεγάλης γε,	καὶ	οὐκ ἐνὸν ἄρχειν ἐγκρατεῖς. οὕτω
[221]	ἄλλα τοσαῦτα γενήσεται τούτων μενόντων	καὶ	οὔποτε ἐπιλείψει πλοῦτος Αἴγυπτον, τοῦτο
[213]	λοιπὸν ὑπήκοόν τε καὶ ἀρχόμενον.	καὶ	οὔτε θάλαττα διείργει τὸ μὴ
[225]	ἐκ πατρίδος εἰς πατρίδα ἰόντι·	καὶ	οὔτε Πύλαι Κιλίκιοι φόβον παρέχουσιν
[222]	εἰς τοὺς ἐλάττους ἀεὶ κατιέναι,	καὶ	οὕτω διήκειν ἄλλους ἐπ´ ἄλλοις
[228]	ὥσπερ οἱ τῶν διθυράμβων τε	καὶ	παιάνων ποιηταὶ, εὐχήν τινα προσθέντα
[228]	παύσηται· ἄρχοντά τε τὸν μέγαν	καὶ	παῖδας τούτου σῶς τε εἶναι
[224]	κειμένους ἀνιστάντες, τοὺς μὲν ἀρίστους	καὶ	πάλαι ἡγεμόνας ἐλευθέρους καὶ αὐτονόμους
[212]	τὸ κεφάλαιον εὐθὺς ἐλάνθανε λυόμενον,	καὶ	πάλιν εἰς ταυτὸ κατὰ τοὺς
[203]	ὧν δὲ ἀπαλλάττοιτο, αὖθις ἀνίστατο	καὶ	πάλιν πατοῦντος ἐταπεινοῦτο. μετανάσται τινὲς
[201]	καὶ τελευτὴν, εἰς αὐτὴν συντέτρηται·	καὶ	πάντα ἐνταῦθα συμπίπτει, ἐμπορίαι, ναυτιλίαι,
[222]	τοῦ διὰ πάντων διεξιόντος τε	καὶ	πάντα ἐφορῶντος, ἔθνη, πόλεις, στρατόπεδα,
[202]	πρὸ αὐτῆς φαυλοτέρας οὔσας ἐάσω·	καὶ	πάντα ἴδωμεν ἑξῆς, τό τε
[222]	τοσούτους εἶναι, ὅσους οὐδὲν ἀπεικὸς	καὶ	πάντας ἄρχοντας εἶναι· τὸ δ´
[209]	σωφροσύνῃ παρελθεῖν, μέγα μοι δοκεῖ	καὶ	παντελὲς εἰς ἀρετῆς εἶναι λόγον
[218]	φρουροὺς ἀπὸ τῆς αὐτῆς ἡμέρας.	καὶ	πάντες τε οὕτως ἕπονται καὶ
[214]	τῷ ἀρίστῳ ἄρχοντι καὶ κοσμητῇ,	~καὶ	πάντες ὥσπερ εἰς κοινὴν ἀγορὰν
[209]	παντελὲς εἰς ἀρετῆς εἶναι λόγον	καὶ	παντὸς ἀγώνισμα λαμπρότερον. τοῦτ´ οὖν
[198]	ἐξαγγεῖλαι βουλόμενος, οἷον τῆς Ξέρξου,	καὶ	πάνυ δὴ θαυμάζων, εἶτα λέγοι
[201]	αὑτοὺς φαυλίσαι, μεγάλῳ αὐτὸ παρέβαλον	καὶ	παρ´ ἀρχαίῳ περιφανεῖ, ἡγούμενοι μάλιστ´
[215]	τὰς πόλεις ἔχετε, ἐνθένδε τε	καὶ	παρ´ αὐτῶν ἑκάστας. φθόνος δὲ
[210]	σφίσιν ἐπὶ τὴν γῆν πεμπομένων	καὶ	παρὰ τοὺς φόρους ἀργυρολόγων, εἴ
[217]	καὶ ἡ περὶ τοῦτο σοφία	καὶ	παράδειγμα εἰς τὸ παντελὲς οὐκ
[208]	πένητι δὲ ἧττον χαριζόμενόν τε	καὶ	παραπέμπον, ἀλλ´ ὅτῳ γένοιτο ἀεὶ,
[226]	ἁπάσας τῆς οἰκουμένης τὰς πύλας	καὶ	παρασχόντες ἐξουσίαν αὐτόπτας πάντων τοὺς
[215]	ἅπαντα εἰς τὸ μέσον καταθέντες	καὶ	παρασχόντες τοῖς δυναμένοις μὴ ἄρχεσθαι
[207]	αἱ δὲ μικρὸν φθάνουσι γραφεῖσαι	καὶ	πάρεισιν ὥσπερ ὑπὸ πτηνῶν φερόμεναι.
[224]	σίδηρον κατέθετο, εἰς δὲ κόσμον	καὶ	πάσας εὐφροσύνας τέτραπται σὺν ἐξουσίᾳ.
[225]	λεγόμενον, ὅτι γῆ πάντων μήτηρ	καὶ	πατρὶς κοινὴ πάντων, ἄριστα ὑμεῖς
[199]	κορυφὰς καὶ πρώονας ἄκρους καλύπτειν	καὶ	πεδία λωτεῦντα καὶ ἀνδρῶν πίονα
[215]	ὀργή τε καὶ τιμωρία· οὕτω	καὶ	πένησι καὶ πλουσίοις εἰκότως τὰ
[208]	μέγαν καὶ ἀδόξου πρὸς ἔνδοξον	καὶ	πένητος δὴ πρὸς πλούσιον καὶ
[206]	τι γενέσθαι δέῃ, ἀπόχρη δόξαι,	καὶ	πέπρακται. οἱ δὲ ἄρχοντες οἱ
[213]	οὐδ´ εἰδότες αὐτὴν ἐδίωκον, ἀλλὰ	καὶ	περὶ μικρὰ καὶ οἷον ἐσχατιὰς
[211]	γε λεχθὲν ἐπ´ Ἀθηναίων κινδυνεύει	καὶ	περὶ πάντων εἴ τις εἴποι
[198]	τὸ χεῖρον μιμούμενον, ὣς δὲ	καὶ	περὶ ταύτης μοι δοκεῖ τῆς
[201]	ὅτι περὶ τοῦ λιμένος, ἀλλὰ	καὶ	περὶ τῆς θαλάττης, ὅτι περ
[199]	παραδείγματος, τοῦτο ἄν τις φαίη	καὶ	περὶ τῆσδε τῆς πάντα μεγάλης,
[221]	ἐπιλείψει πλοῦτος Αἴγυπτον, τοῦτο δὲ	καὶ	περὶ τοῦ ὑμετέρου στρατιωτικοῦ νομίσαι
[223]	ὑμᾶς καὶ περὶ τῶν ἔξω	καὶ	περὶ τῶν ἐν αὐτῇ τῇ
[223]	διελέσθαι καὶ κατιδεῖν μόνους ὑμᾶς	καὶ	περὶ τῶν ἔξω καὶ περὶ
[198]	εὐθὺς γίγνεται καὶ δύναται λέγειν	καὶ	περὶ τῶν μειζόνων ἢ καθ´
[226]	αὐτῷ θεῶν, οὕτως ἄν τις	καὶ	περὶ τῶν πρὸ ὑμῶν τε
[198]	εἴ τις ζωγράφος σῶμα καλὸν	καὶ	περίβλεπτον ἐπιχειρῶν δεῖξαι διὰ τέχνης,
[219]	ἀποκλείουσι, τοῦτο πᾶν ἔξεστι κύκλον	καὶ	περίβολον τῶν τειχῶν εἰπεῖν. τὰ
[200]	ἔστιν ὡς οὐκ ἐνταῦθα ἀεὶ	καὶ	περιττεύει. τοσαῦται δ´ ἀφικνοῦνται δεῦρο
[209]	οὖν ἐρῶν ἔρχομαι, ὅπως ἐκεῖνοι	καὶ	πηλίκοις οὖσι τοῖς ἑαυτῶν ἐχρήσαντο
[203]	ἐφ´ ἁρμαμαξῶν· νομάδες τινὲς βασιλεῖς	καὶ	πλάνητες διὰ τὴν ἀπιστίαν καὶ
[210]	τούτου πολεμήσουσιν Ἀθηναίοις, ὅπως μείζω	καὶ	πλείω σφᾶς ἐκείνων κακὰ ἐργάσαιντο
[215]	καὶ τιμωρία· οὕτω καὶ πένησι	καὶ	πλουσίοις εἰκότως τὰ παρόντα καὶ
[211]	καὶ κρατῆσαι Πέρσας καὶ Λυδοὺς	καὶ	πλοῦτον καὶ πόνους ὑπενεγκεῖν ἀγαθοὶ
[198]	λόγοι τὰ πολλὰ τῶν θαυμάτων	καὶ	ποιεῖν δοκοῦσί μοι παραπλήσιον ὥσπερ
[219]	εὐφυλακτότερον, ἐνταῦθα τείχη τε προὐβάλεσθε	καὶ	πόλεις ἐφορίους ἐδείμασθε, ἄλλας ἐν
[225]	ἐκ πεδίων καὶ φρυκτοὶ φίλιοι	καὶ	πολέμιοι, οἷον πνεύματος ἐκριπίσαντος, φροῦδοι
[228]	καὶ διδόντων τὴν ἀρχὴν τήνδε	καὶ	πόλιν τήνδε θάλλειν δι´ αἰῶνος
[218]	καὶ πάντες τε οὕτως ἕπονται	καὶ	πόλις οὐδεμία δυσμεναίνει, ἀλλὰ τοσούτους
[223]	πρὸς τοῦτο φέροντα καλῶς ἐξηρτύσασθε,	καὶ	πολιτείαν γε εὕρετε ἣν οὔπω
[223]	τῆς ἁπάσης ἀρχῆς, τοσοῦτον ἐγκρατείᾳ	καὶ	πολιτείας ἐπινοίᾳ πάντας ὑπερβάλλεσθε, ὡς
[226]	καὶ φῶς λαμπρὸν εἰσῆλθε βίου	καὶ	πολιτείας, νόμοι τε ἐξεφάνησαν καὶ
[223]	ἐκ πολλοῦ μὲν ὕπεισί με	καὶ	πολλάκις ὤχληκε πρὸς αὐτοῖς τοῖς
[207]	κατὰ πολλὴν ἐξουσίαν ἄρχοντες, ἐκεῖνο	καὶ	πολὺ μάλιστα νενικήκατε, ὃ παντελῶς
[213]	ηὔξησεν ἡ ἀρχή. τοῦτο δὴ	καὶ	πολὺ μάλιστα πάντων ἄξιον ἰδεῖν
[211]	Πέρσας καὶ Λυδοὺς καὶ πλοῦτον	καὶ	πόνους ὑπενεγκεῖν ἀγαθοὶ παντὸς μᾶλλον
[212]	ἢ διοικιζομένοις ἐῴκεσαν ἀντὶ ἀρχόντων	καὶ	πονοῦσιν ὑπὲρ τοῦ πονεῖν. ἅμα
[200]	φύουσι καὶ χῶραι ἕκασται φέρουσι	καὶ	ποταμοὶ καὶ λίμναι καὶ τέχναι
[222]	δὲ ἐπ´ αὐτῷ διάκονοί τε	καὶ	πρέσβεις αὐτοῦ μὲν πολὺ χείρους,
[202]	δὲ ἡ σὺν Ἀγησιλάῳ δύναμις	καὶ	πρὸ ἐκείνου ἡ τῶν σὺν
[203]	ἀρχομένους ἀνάγκη, σχεδὸν δέ τι	καὶ	προείρηται. φοβερὸν μὲν γὰρ ἦν
[216]	ἅπαντες ἐξήρτηνται σὺν πολλῷ φόβῳ	καὶ	προνοίᾳ μή τις ἀποπέσοι τούτου
[207]	οἷον ἐξ ἀρχαιρεσιῶν ἐπὶ προστασίᾳ	καὶ	προνοίᾳ τῶν ἀρχομένων, οὐκ ἐπὶ
[224]	καὶ κατὰ πολλὴν φειδώ τε	καὶ	πρόνοιαν ἐξηγούμενοι, τοὺς δὲ βαρβάρους
[206]	τὰ δὲ πρὸς αὑτούς τε	καὶ	πρὸς ἀλλήλους ὁμοίως ἅπαντες ἀρχόμενοι.
[202]	τῷ ἡμίσει παντὶ τῆς οἰκουμένης,	καὶ	πρὸς αὐτῇ τῇ θαλάττῃ. οὐ
[219]	Φᾶσις ἐνθένδε καὶ Εὐφράτης ἄνω,	καὶ	πρὸς ἐσπέραν ἡ μεγάλη τελευταία
[226]	τοὺς ἑαυτῶν ἐν ταῖς στάσεσι	καὶ	πρὸς ἱεροῖς. νῦν δὲ κοινὴ
[224]	ἄρχοντας, ἀλλ´ ἐξητακέναι τὰς φύσεις,	καὶ	πρὸς ταύτας ἄγειν. καὶ γὰρ
[210]	τούτων τοὺς Ἀθηναίους οἱ πολλοὶ	καὶ	πρὸς τοὺς Λακεδαιμονίους πάλιν μεταστάντες
[211]	μήτε τὰς πόλεις ἀσφαλῶς ἔχειν	καὶ	προσέτι μισεῖσθαι καὶ τὰ κακὰ
[216]	τις ἀποπέσοι τούτου τοῦ ὁρμαθοῦ·	καὶ	πρότερον ἂν δείσαιεν μὴ ὑφ´
[228]	παῖδας τούτου σῶς τε εἶναι	καὶ	πρυτανεύειν πᾶσι τἀγαθά. ἐκτετέλεσταί μοι
[223]	τὸν πάντων τούτων ἔφορόν τε	καὶ	πρύτανιν βλέψας, παρ´ οὗ τῷ
[199]	χυθεῖσαν αὐτὴν Ὑψηλῶν ὀρέων κορυφὰς	καὶ	πρώονας ἄκρους καλύπτειν καὶ πεδία
[216]	ἀντὶ δὲ ἀμφισβητήσεως ἀρχῆς τε	καὶ	πρωτείων, ὑφ´ ὧν ἅπαντες οἱ
[211]	ἀπαίδευτοι ἦσαν, πειρώμενοί τε ἐσφάλλοντο.	καὶ	πρῶτον μὲν φρουροὺς εἰσέπεμπον εἰς
[215]	πλοῦς, ὑπὸ δὲ ὑμῶν νῦν	καὶ	πρῶτος ἀπεφάνθη. ἅπαντες οὖν ἀπρὶξ
[209]	καὶ τὰ ἐπὶ Θρᾴκης ἔχειν	καὶ	Πύλας καὶ Ἑλλήσποντον καὶ Κορυφάσιον·
[201]	βαρβάρου κόσμους πολὺ πλείους τε	καὶ	ῥᾷον εἰσαφικνουμένους ἢ εἰ ἐκ
[199]	νικῶν τοὺς ἄλλους μεγέθει τε	καὶ	ῥώμῃ οὐκ ἀγαπᾷ μὴ καὶ
[224]	δὲ ἡ περιμάχητος ἐλευθερωθεῖσα φρουρῶν	καὶ	σατραπῶν πρόκειται πᾶσι κάλλους ἡγεμὼν,
[226]	πρὸς ἱεροῖς. νῦν δὲ κοινὴ	καὶ	σαφὴς πᾶσι πάντων ἄδεια δέδοται
[207]	ἐστὶν ἀτρεμεῖν, ἀλλ´ ἀναστὰς ὑμνεῖ	καὶ	σέβει καὶ συνεύχεται διπλῆν εὐχὴν,
[220]	ὁ δὲ δὴ πολὺ μείζων	καὶ	σεμνότερος κύκλος πάντη παντάπασιν ἀρραγὴς
[227]	ἐνεστήσατο, περί γε τοῦ τελευταίου	καὶ	σιδηροῦ γένους διαλεγόμενος τοῦτον ἂν
[203]	πατοῦντος ἐταπεινοῦτο. μετανάσται τινὲς βασιλεῖς	καὶ	Σκυθῶν τῶν νομάδων τοσοῦτον διέφερον,
[217]	ταυτὸν ἐποιήσατε, ἀλλὰ τοσούτῳ κάλλιον	καὶ	σοφώτερον αὐτοὶ διείλεσθε, ὥστε ἐν
[226]	ἐφέρετο, ἐπιστάντων δὲ ὑμῶν ταραχαὶ	καὶ	στάσεις ἔληξαν, τάξις δὲ πάντων
[218]	ἀρχαῖον. ποιησάμενοι δὲ πολίτας, οὕτως	καὶ	στρατιώτας ἐποιήσατε ὥστε τούς τε
[221]	δὲ εἰς τὴν πλήρωσίν τε	καὶ	συλλογὴν αὐτοῦ βλέψῃ, τὸ τοῦ
[216]	πολλοῖς ἀκούονται, εἰ δέ που	καὶ	συμπλακεῖεν ἐπ´ ἐσχατιαῖς, οἷα εἰκὸς
[215]	εἰκότως τὰ παρόντα καὶ ἀρέσκει	καὶ	συμφέρει, καὶ ἄλλως οὐ λέλειπται
[213]	καὶ ἡ τέχνη συνετέθη τε	καὶ	συνεισῆλθε, καὶ ἄμφω δὴ δι´
[207]	ἀλλ´ ἀναστὰς ὑμνεῖ καὶ σέβει	καὶ	συνεύχεται διπλῆν εὐχὴν, τὴν μὲν
[212]	κἀνταῦθα τοὐναντίον ἢ ἐβούλοντό τε	καὶ	συνέφερε διεπράττοντο· βουλόμενοι γὰρ τοὺς
[203]	ἀποστάσεις καὶ μάχας ἐν ἀλλήλοις	καὶ	συνεχεῖς ἔριδας καὶ ἀπαύστους φιλονεικίας.
[226]	παύσαντες, γάμους τε κοινοὺς ποιήσαντες	καὶ	συντάξαντες ὥσπερ ἕνα οἶκον ἅπασαν
[221]	τις εἰς τὴν ἄσκησίν τε	καὶ	σύνταξιν ἴδῃ τοῦ στρατιωτικοῦ, τοῦτο
[224]	οὖσαν φύσιν παιδεύοντες πραότερόν τε	καὶ	σφοδρότερον, ὥσπερ εἰκὸς ἵππων ἐπιστατῶν
[228]	τῆς ἀρχῆς μεγέθει τὸν λόγον,	καὶ	σχεδὸν τοῦ ἴσου χρόνου δεόμενον
[221]	τὴν ἑαυτοῦ χώραν εἰδέναι τε	καὶ	σώζειν, καὶ τῷ μὲν ἐντιμοτέρῳ
[209]	ὑπερβαλέσθαι, τοὺς δὲ Ἕλληνας σοφίᾳ	καὶ	σωφροσύνῃ παρελθεῖν, μέγα μοι δοκεῖ
[199]	λωτεῦντα καὶ ἀνδρῶν πίονα ἔργα,	καί	τ´ ἐφ´ ἁλὸς πολιῆς, φησὶ,
[225]	ἔξεστι καὶ Ἕλληνι καὶ βαρβάρῳ	καὶ	τὰ αὑτοῦ κομίζοντι καὶ χωρὶς
[202]	ἴδωμεν ἑξῆς, τό τε μέγεθος	καὶ	τὰ γιγνόμενα ἐπ´ αὐτῆς. δεῖ
[206]	πεμπόμενοι ἐπὶ τὰς πόλεις τε	καὶ	τὰ ἔθνη τῶν μὲν ὑφ´
[208]	τοῦτον ὁμοίως ὠφελοῦν. Δίειμι δὴ	καὶ	τὰ Ἑλληνικὰ, ἐπειδήπερ ἐνταῦθα ἐγενόμην
[224]	Ἑλληνικαὶ πόλεις ἐφ´ ὑμῶν ἀνέχουσι	καὶ	τὰ ἐν αὐταῖς ἀναθήματα καὶ
[209]	θάλατταν καὶ τῶν Κυκλάδων ἄρχειν	καὶ	τὰ ἐπὶ Θρᾴκης ἔχειν καὶ
[221]	διαρπάζοντι τὰ ἐν τῇ χώρᾳ	καὶ	τὰ ἱερὰ πορθοῦντι, στὰς ἐπὶ
[211]	ἀσφαλῶς ἔχειν καὶ προσέτι μισεῖσθαι	καὶ	τὰ κακὰ τῆς ἀρχῆς ἀντὶ
[201]	μικροῖς ἀρχαίοις· πάντα γὰρ ὑμεῖς	καὶ	τὰ μέγιστα μικρότατα ἀπεφήνατε ταῖς
[206]	ἐνέστακται φόβος τοῦ μεγάλου ἄρχοντος	καὶ	τὰ πάντα πρυτανεύοντος. ~ὥστε μᾶλλον
[226]	νόμους τε κοινοὺς ἅπασι τάξαντες	καὶ	τὰ πρόσθεν λόγου μὲν διηγήσει
[209]	τοὺς μὲν βαρβάρους ταῖς περιουσίαις	καὶ	ταῖς δυνάμεσιν ὑπερβαλέσθαι, τοὺς δὲ
[217]	τοὺς ἀπὸ τῆς πόλεως στρατεύεσθαι	καὶ	ταλαιπωρεῖν οὐκ ἄξια τῆς ἀρχῆς
[219]	τέχνας τε ὑπουργοὺς δόντες αὐτοῖς	καὶ	τἄλλα κοσμήσαντες. ὥσπερ δὲ τάφρος
[225]	τὰ ἔρημα ἀναπλήσαντες, καὶ διαίτῃ	καὶ	τάξει πάντα ἡμερώσαντες. ~ὥστ´ ἔγωγε
[223]	οὔπω πρόσθεν οὐδεὶς καὶ θεσμοὺς	καὶ	τάξεις ἀφύκτους ἅπασιν ἐπεστήσατε. Ὃ
[216]	ὑπὸ τῆς πρὸς ἀλλήλας ἔριδος	καὶ	ταραχῆς ἀθρόαν ἐδέξαντο τὴν ἡγεμονίαν
[222]	βελτίους, πάντα δ´ ἄνευ θορύβου	καὶ	ταραχῆς σιωπῇ περαίνωσι, φθόνος δ´
[223]	γερουσίαν ἴδῃ τὴν βουλευομένην τε	καὶ	τὰς ἀρχὰς ἔχουσαν, ἀριστοκρατίαν οὐκ
[199]	τις αὐτὴν ἐθελήσειε καθαρῶς ἀναπτύξαι	καὶ	τὰς νῦν μετεώρους πόλεις ἐπὶ
[209]	Πύλας καὶ Ἑλλήσποντον καὶ Κορυφάσιον·	καὶ	ταῦτ´ ἦν ἡ δύναμις. καὶ
[223]	ἄμοιρον καὶ βασιλέως σεμνότητος μείζονα.	καὶ	ταῦτ´ οὐδὲν ἀπεικὸς οὕτω διελέσθαι
[209]	λάβοι ἀντὶ ὅλου τοῦ σώματος	καὶ	ταῦτα ἔχειν οἴοιτο ἅπερ ἐβούλετο·
[219]	στιλπνὰ ἕστηκεν, ἀλλ´ ἐστὶ μὲν	καὶ	ταῦτα νομιζόμενα ἐφ´ ἑκάστων τῶν
[211]	ἢ κεκρατηκέναι Λακεδαιμονίων, οὕτως ἐμισήθησαν.	καὶ	ταῦτα οὐ δή που κατηγορίας
[216]	οὐ γὰρ οἱ χθὲς σκυτοτόμοι	καὶ	τέκτονες τήμερον ὁπλῖται καὶ ἱππεῖς,
[201]	πάντα εἰς μίαν ἀρχήν τε	καὶ	τελευτὴν, εἰς αὐτὴν συντέτρηται· καὶ
[213]	ὑμῖν ἐτηρήθη μόνοις εὑρεῖν τε	καὶ	τελεώσασθαι· καὶ θαυμαστὸν οὐδέν. ὥσπερ
[200]	φέρουσι καὶ ποταμοὶ καὶ λίμναι	καὶ	τέχναι Ἑλλήνων καὶ βαρβάρων. ὥστε
[224]	καὶ τὰ ἐν αὐταῖς ἀναθήματα	καὶ	τέχναι καὶ κόσμοι πάντες ὑμῖν
[214]	ῥοῦν αὐτὴν ἔχειν τὸ μέγεθος,	καὶ	τῇδε ὑπὸ μεγέθους οὐδὲν ἐπίδηλον.
[206]	ὑμᾶς διέφυγε. τοσαύτη δὲ οὖσα	καὶ	τηλικαύτη τὸ μέγεθος ἡ ἀρχὴ
[201]	γενομένας. ἐρυθριῶ δῆτα, εἰ τοσούτων	καὶ	τηλικούτων εἰρημένων, εἶτα μὴ ἔχοντος
[220]	δυνάμενον καὶ δεύτερον τὸν δεύτερον	καὶ	τὴν ἄλλην τάξιν ὡσαύτως, ἧς
[226]	γὰρ ὥσπερ τοὺς γονέας ἐκτέμνοντες	καὶ	τὴν γῆν ἔτεμον, παῖδάς τε
[200]	λέγων, εἰ μὴ πᾶσαν Λιβύην	καὶ	τὴν Εὐρώπην ἐξαίρετον ἐποιεῖτο τῶν
[217]	περὶ τὴν ὅλην ἀρχήν τε	καὶ	τὴν περὶ ταύτην πολιτείαν εἴρηται
[213]	τὴν περὶ τὴν πόλιν αἰτίαν	καὶ	τὴν τῆς διανοίας μεγαλοπρέπειαν, ὡς
[218]	ὁμοῦ τῆς τε πατρίδος ἀπηλλάξατε	καὶ	τὴν ὑμετέραν αὐτῶν πόλιν ἀντέδοτε
[203]	μὲν αὐτῆς βαίνοι ταπεινὰ ἐγίγνετο	καὶ	τῆς γῆς ἔψαυεν, ἀφ´ ὧν
[205]	ποιῶν ὑμῖν ᾤκισεν, ὅπως ἔχοιτε	καὶ	τῆς μεγίστης μετὰ τὴν ὑμετέραν
[217]	ταλαιπωρεῖν οὐκ ἄξια τῆς ἀρχῆς	καὶ	τῆς παρούσης εὐδαιμονίας ἀπολαύειν εἶναι
[204]	δ´ οὐδὲν ἄξιον τῆς διανοίας	καὶ	τῆς τέχνης, ἀλλὰ παθεῖν παραπλήσιον
[200]	ἐν μέσῳ τῆς οἰκουμένης ὁμοίως	καὶ	τῆς ὑμετέρας ἡγεμονίας τέταται. περὶ
[215]	παρακινεῖν, εὐθὺς ἥξουσα ὀργή τε	καὶ	τιμωρία· οὕτω καὶ πένησι καὶ
[217]	ποιεῖν. τίς οὖν ἡ συλλογὴ	καὶ	τίς ὁ τρόπος; ἐλθόντες ἐπὶ
[204]	οὔπω γὰρ ἥ τε ἀρχὴ	καὶ	τὸ δεσπόζειν διῄρητο, ἀλλ´ ἦν
[217]	περὶ πάσης τῆς ἀρχῆς βουλὴ	καὶ	τὸ μηδὲν ἐκκρίνειν ξένον εἰς
[225]	δὲ ἕνα τῶν ὑφ´ ὑμῖν.	καὶ	τὸ Ὁμήρῳ λεχθὲν „Γαῖα δ´
[212]	μὲν ἔξω, ἐλάττους δὲ οἴκοι,	καὶ	(τὸ προϊέναι τὴν ἀρχὴν αὐτοῖς
[215]	μία ἁρμονία πολιτείας ἅπαντας συγκεκλεικυῖα.	καὶ	τὸ πρόσθεν δοκοῦν οὐ δυνατὸν
[214]	τὸ πλήρωμα αὐτῆς ἄξιον ἐζητήσατε,	καὶ	τὸ Ῥωμαῖον εἶναι ἐποιήσατε οὐ
[208]	πρὸς πλούσιον καὶ γενναῖον ἀγεννοῦς,	καὶ	τὸ τοῦ Ἡσιόδου συμβαίνει, Ῥεῖα
[209]	ἄκρας ἐπὶ θαλάττῃ καὶ λιμένας	καὶ	τοιαῦτα ἐξεκαρπώσαντο καὶ κατετρίφθησαν περὶ
[222]	τῆς ἐφ´ ἑκάστῃ χείρονος· οὕτω	καὶ	τοιοῦτον εἶδος πολιτείας νενίκηκεν. ὥστε
[226]	δέδοται αὐτῇ τε τῇ γῇ	καὶ	τοῖς ἐν αὐτῇ κατοικοῦσι, καὶ
[197]	σφίσιν αὐτοῖς ἰσομέτρητα ποιοῦσιν αὖ	καὶ	τοῖς θεοῖς. ~ἀλλ´, ὦ ἄνδρες,
[220]	τῶν τόπων, καὶ μάλα πολλὰ,	~καὶ	τοῖς (λίθοις, ὥσπερ Ὅμηρος ἔφη
[211]	δήπουθεν ἦσαν· ὑπόνοιαν δὲ ἐποίουν	καὶ	τοῖς μήπω φρουρουμένοις ὡς πάντα
[223]	δήμῳ τὸ τυγχάνειν ὧν βούλεται	καὶ	τοῖς ὀλίγοις τὸ ἄρχειν καὶ
[218]	στεφανίτας ἀγῶνας τοὺς ἄριστα πεφυκότας	καὶ	τοῖς σώμασι προὔχοντας ἐγκριθέντας ἀσκεῖσθαι,
[200]	ἡλίου πορείαν εἶναι κτῆσιν ὑμετέραν	καὶ	τὸν ἥλιον διὰ τῆς ὑμετέρας
[197]	παρὰ τὴν ὁδὸν τὴν ἐνταῦθα	καὶ	τὸν πλοῦν εὐχὴν ταύτην ἐποιησάμεθα,
[221]	ὅτι ἕως ἂν Αἴγυπτον αὐτὴν	καὶ	τὸν ποταμὸν Νεῖλον μετενεγκεῖν μὴ
[203]	καὶ πλάνητες διὰ τὴν ἀπιστίαν	καὶ	τὸν φόβον τῆς ἐν ταὐτῷ
[198]	στρατιώτας ἰδεῖν, ἵππον δὲ τόσην	καὶ	τόσην, οὐδὲ πολλοστὸν μέρος τοῦ
[217]	τις ἂν τῆς ὑμετέρας ἡττᾶται.	καὶ	τοσοῦτον ὑμῶν λειπόμενοι πάντες τοῖς
[226]	καὶ τοῖς ἐν αὐτῇ κατοικοῦσι,	καὶ	τοῦ μὲν κακῶς πάσχειν ἅπαντα
[226]	ἄρξαι μὲν τοῦ ἡμέρου τε	καὶ	τοῦ νῦν τὴν Ἀθηναίων πόλιν,
[210]	τείχη καὶ κύριοι τῶν πραγμάτων	καὶ	τοῦ ταῦτα ποιεῖν ἐγένοντο, τοσοῦτον
[204]	γὰρ ἐπὶ πλεῖστον τῆς γῆς	καὶ	τοὺς ἀντιστάντας ἅπαντας κατέστραπτο καὶ
[202]	αὐτοί τε ἀπέλαυον ὧν ἐκέκτηντο	καὶ	τοὺς ἀρχομένους παρεσκεύαζον. πρῶτον μὲν
[226]	ἀλλ´ ἀπώλλυσαν τοὺς ἀλλήλων τε	καὶ	τοὺς ἑαυτῶν ἐν ταῖς στάσεσι
[201]	μεταιτήσοντας· ~ἐσθῆτας δὲ (αὖ Βαβυλωνίους	καὶ	τοὺς ἐκ τῆς ἐπέκεινα βαρβάρου
[204]	ταῖς ἐξουσίαις οὐ μετρίως ὕβριζον·	καὶ	τοὺς μὲν θεραπεύοντας ὡς δούλους
[212]	βουλόμενοι γὰρ τοὺς ἀφισταμένους προσάγεσθαι	καὶ	τοὺς παραμένοντας ἂν ἐποίουν ἀφίστασθαι.
[218]	δεῖν ἐπὶ μὲν τὰς πανηγύρεις	καὶ	τοὺς στεφανίτας ἀγῶνας τοὺς ἄριστα
[218]	ἀπὸ τῆς πόλεως μὴ στρατεύεσθαι	καὶ	τοὺς στρατευομένους μηδ´ ὁτιοῦν ἧττον
[200]	εἰς δ´ αὐτὴν τὴν πόλιν	καὶ	τοὺς τῆς πόλεως ὅρους ἰδόντα
[226]	ἀρχὴν Διὸς πάντα δὴ καταστῆναι,	καὶ	τοὺς Τιτᾶνας εἰς τοὺς κατωτάτω
[217]	νῦν καιρὸς εἰπεῖν, ὅπως αὖ	καὶ	τοῦτ´ ἐπενοήσατε καὶ ἥντινα τάξιν
[220]	ὥστε καὶ ἱππεῦσιν ἔξεστιν ἐπιθεῖν,	καὶ	τοῦτο δὴ τὸ Εὐριπίδου, κατάχαλκον
[202]	τοσοῦτον ἐθαυμάσθη, ὅσον μεγάλως ἠτύχησε·	καὶ	τοῦτο ἐπίδειγμα ἐποιήσατο τῆς αὑτοῦ
[198]	ἵνα τῶν ἐγκωμίων πρῶτον ἀρχόμενοι	καὶ	τοῦτο ἔχωμεν λέγειν ὅτι εὐθὺς
[214]	ἴση οὖσά τε καὶ φαινομένη.	Καὶ	τοῦτο μὲν δὴ τοῦ λόγου
[228]	κρίνειεν οὗτος. τί δ´ οὐ	καὶ	τοῦτο πρὸ τῶν ἄλλων εἴη
[214]	ποταμοὺς θάλαττα. κοινὸν δ´ αὐτῇ	καὶ	τοῦτο πρὸς τὴν θάλαττάν ἐστιν·
[202]	ἐπ´ αὐτῆς. δεῖ γὰρ οὖν	καὶ	τοῦτο συνεξετάζειν, ὅπως αὐτοί τε
[211]	γε ἄλλων σοφίᾳ διήνεγκαν· ἀλλὰ	καὶ	τοῦτο ὑμέτερόν ἐστιν εὕρημα καὶ
[206]	ὁμοίως ἅπαντες ἀρχόμενοι. καὶ δὴ	καὶ	τοῦτο φαίη τις ἂν αὐτοὺς
[219]	ἐτειχίσθη πρότερον ἢ ὕστερον, ἀλλὰ	καὶ	τοῦτον τὸν τειχισμὸν παιδιὰν καὶ
[226]	τὴν Ἀθηναίων πόλιν, βεβαιωθῆναι δὲ	καὶ	τοῦτον ὑφ´ ὑμῶν δευτέρων, φασὶν,
[214]	ἀλλὰ γένους ὄνομα κοινοῦ τινος,	καὶ	τούτου οὐχ ἑνὸς τῶν πάντων,
[203]	τινὰ βύρσαν τὴν ἑαυτῶν χώραν	καὶ	τούτῳ κρατοῦντες νῦν μὲν Βαβυλῶνα,
[210]	τῶν Ἑλλήνων ἐλευθερίας πολεμήσειν Ἀθηναίοις	καὶ	τούτῳ προσαγόμενοι τοὺς πολλοὺς, ἐπειδὴ
[224]	ὅτε τῆς (αὐτῆς διὰ δυοῖν	καὶ	τριῶν ἐξελαύνων ὥσπερ στενωπῶν· ὥστ´
[221]	χώραν εἰδέναι τε καὶ σώζειν,	καὶ	τῷ μὲν ἐντιμοτέρῳ τὸν ἥττω
[211]	~ἐπειδή τε τοῖς ἐκείνων ἀδικήμασι	καὶ	τῷ μίσει τῷ διὰ ταῦτα
[200]	ἀπ´ Ἰνδῶν, εἰ βούλει δὲ,	καὶ	τῶν εὐδαιμόνων Ἀράβων, τοσούτους ὁρᾶν
[227]	πόλεις; αἱ δ´ Ἀσκληπιοῦ χάριτες	καὶ	τῶν κατ´ Αἴγυπτον θεῶν νῦν
[217]	κατεστήσασθε· περὶ δὲ τοῦ μαχίμου	καὶ	τῶν κατὰ στρατείας νῦν καιρὸς
[209]	ἡ δύναμις πλεῖν τὴν θάλατταν	καὶ	τῶν Κυκλάδων ἄρχειν καὶ τὰ
[226]	ἀπελθεῖν, συνωσθέντας ὑπ´ αὐτοῦ τε	καὶ	τῶν σὺν αὐτῷ θεῶν, οὕτως
[204]	καὶ τοὺς ἀντιστάντας ἅπαντας κατέστραπτο	καὶ	τῶν χαλεπῶν ἁπάντων ἀκριβῶς ἀπέλαυσε·
[205]	ὥσπερ φρουροὶ μᾶλλον τῶν πόλεων	καὶ	τῶν χωρίων ὄντες ἢ ἄρχοντες,
[216]	ὀψοποιοὶ, οἰκουροῦσι, στρωννύουσιν, οὐχ οὕτως	καὶ	ὑμεῖς ἀνεμίξατε· οὐδὲ τοὺς ἐπ´
[207]	ταῖς κατὰ μίαν πόλεσιν, οὕτω	καὶ	ὑμεῖς ὥσπερ ἐν μιᾷ πόλει
[219]	ἐστήσατε ὡς πορρωτάτω λαμπρά τε	καὶ	ὑμῶν ἄξια, ὁρατὰ τοῖς εἴσω
[219]	ἄλλοις ἄλλα φυλάττειν ἀπενείματε. ~Τοιγαροῦν	καὶ	ὑπὲρ τῶν τειχῶν ἐβουλεύσασθέ τε
[224]	δὲ αὐξηθείσαις ἐφ´ ὑμῶν τε	καὶ	ὑφ´ ὑμῶν. Ἰωνία δὲ ἡ
[224]	ἐν αὐτῷ νῦν. καὶ δὴ	καὶ	φαίη τις ἂν ἐκείνους μὲν
[214]	καὶ εἰσιόντων, ἴση οὖσά τε	καὶ	φαινομένη. Καὶ τοῦτο μὲν δὴ
[219]	ἀλλ´ ὅσον Αἰθιοπίας τὸ ἐποικούμενον	καὶ	Φᾶσις ἐνθένδε καὶ Εὐφράτης ἄνω,
[215]	ἐφ´ ὑμῶν, κράτος ἀρχῆς ἅμα	καὶ	φιλανθρωπίας, καὶ μεγάλης γε, καὶ
[224]	ἂν ἐκείνους μὲν οἷον ἐρημίας	καὶ	φρουρίων βασιλεῖς γεγονέναι, ὑμᾶς δὲ
[218]	τῆς δ´ ὑμετέρας πολίτας τε	καὶ	φρουροὺς ἀπὸ τῆς αὐτῆς ἡμέρας.
[225]	ἐγκεκόσμηται. καπνοὶ δ´ ἐκ πεδίων	καὶ	φρυκτοὶ φίλιοι καὶ πολέμιοι, οἷον
[201]	καὶ γεγένηνται, πάντα ὅσα γεννᾶται	καὶ	φύεται. ὅ τι δ´ ἂν
[218]	ὑπερέχοιεν. τούτους δὴ ἄρα καθάραντες	καὶ	φυλοκρινήσαντες τὸ κοινὸν τῶν ἀρχόντων,
[226]	στάσεις ἔληξαν, τάξις δὲ πάντων	καὶ	φῶς λαμπρὸν εἰσῆλθε βίου καὶ
[207]	ἄξιον ἄγασθαί τε καὶ θαυμάζειν	καὶ	χάριν ἐκτίνειν καὶ λόγῳ καὶ
[225]	οὖν δή που λάμπουσιν αἴγλῃ	καὶ	χάριτι καὶ ἡ γῆ πᾶσα
[227]	οὐδὲ πρεσβείων· Ἀφροδίτῃ δὲ σπόρων	καὶ	χαρίτων πότε μᾶλλον καιρὸς ὑπῆρξεν;
[222]	δὲ ὄνομα δημοκρατία, εὖ τε	καὶ	χεῖρον ἀγομένη. διειλήφεσαν οὖν αἱ
[210]	δημαγωγοῖς ὄντες τοῖς ἐκείνων, εὖ	καὶ	χεῖρον φρονοῦσιν ὁμοίως, στρατεύσασθαί τε
[200]	καὶ θαλάττης ὅσα ὧραι φύουσι	καὶ	χῶραι ἕκασται φέρουσι καὶ ποταμοὶ
[214]	δὲ πόλις τοῖς αὑτῆς ὁρίοις	καὶ	χώραις ἐστὶ, τοῦθ´ ἥδε ἡ
[225]	βαρβάρῳ καὶ τὰ αὑτοῦ κομίζοντι	καὶ	χωρὶς τῶν αὑτοῦ βαδίζειν ὅποι
[225]	Κιλίκιοι φόβον παρέχουσιν οὔτε στεναὶ	καὶ	ψαμμώδεις δι´ Ἀράβων ἐπ´ Αἴγυπτον
[224]	ἡττῶνται τοσοῦτον οἱ πρότεροι, ἀλλὰ	καὶ	ὧν τῶν αὐτῶν ἦρξαν ὑμῖν,
[223]	τοῦ δήμου τις ἰσχὺς βλέψῃ,	~καὶ	ὡς ἁπάντων ὧν ἂν (βουληθῇ
[218]	~τοὺς λειτουργήσοντας (τήνδε τὴν λειτουργίαν·	καὶ	ὡς εὕρετε, ὁμοῦ τῆς τε
[203]	ἦν ἀγώνισμα ὡς πλείστους ἀποσφάξαι	καὶ	ὡς πλείστους ἀναστάτους ποιῆσαι οἴκους
[222]	δ´ ἐν μέσῳ πᾶν ἐξελίπομεν,	καὶ	ὥσπερ νήματος περιστροφὴν ἐκ τῶν
[199]	ἀλλὰ μᾶλλον αὐτοῖς τοῖς πρώοσι.	καὶ	ὥσπερ τις ἀνὴρ πολὺ νικῶν
[203]	τοῦτο ζητοῦντες, ὅπως ἀσθενεστάτων ἄρξουσι,	καὶ	ὥσπερ ὑπὲρ μιαιφονιῶν ἁμιλλώμενοι πρὸς
[206]	Μυσοὶ τὴν βασιλείαν ἔχουσιν οὐδὲ	Σάκαι	οὐδὲ Πισίδαι οὐδ´ ἄλλοι μέσοι,
[224]	μόνους. νῦν ἅπασαι μὲν αἱ	Ἑλληνικαὶ	πόλεις ἐφ´ ὑμῶν ἀνέχουσι καὶ
[200]	περὶ δὲ αὐτὴν αἱ ἤπειροι	μεγάλαι	μεγαλωστὶ κέκλινται, πρὸς ὑμᾶς ἀεί
[224]	ἀνιστάντες, τοὺς μὲν ἀρίστους καὶ	πάλαι	ἡγεμόνας ἐλευθέρους καὶ αὐτονόμους ἀφεικότες
[220]	ὁ τῆς πάσης ἔφορος γῆς.	πάλαι	μὲν οὖν Δαρεῖος μετ´ Ἀρταφέρνου
[215]	φρουρῶν πόλεις, μόραι δὲ καὶ	ἶλαι	ἀποχρῶσιν ἐθνῶν ὅλων εἶναι φυλακὴ,
[198]	ἂν εἴ τις στρατιᾶς πλῆθος	ἐξαγγεῖλαι	βουλόμενος, οἷον τῆς Ξέρξου, καὶ
[224]	σὺν ἐξουσίᾳ. καὶ αἱ μὲν	ἄλλαι	πᾶσαι φιλονεικίαι τὰς πράξεις ἐπιλελοίπασι,
[215]	τὰς πόλεις ἑκάστῳ τῶν γενῶν	πολλαὶ	ἱδρυμέναι, ἀλλ´ ἐν ἀριθμῷ τῶν
[225]	εἰς πατρίδα ἰόντι· καὶ οὔτε	Πύλαι	Κιλίκιοι φόβον παρέχουσιν οὔτε στεναὶ
[208]	ὁπηνίκα ἴσων ἔχοιμεν μνημονεῦσαι, οὐκ	οἶμαί	γε δεῖν, ὅτι γε οὐδὲ
[208]	ἀλλ´ οὐκ ὄντων ἑτέρων παραδειγμάτων	ἀναγκάζομαι	τοῖς οὖσι χρῆσθαι. εἶτα καὶ
[221]	αὐτὸς μείζων ἐστὶν ἀκριβῶς κρατεῖν.	ἄχθομαι	δ´ ἔγωγε ἑτέρους φθάσαντας εἰπεῖν
[211]	τοσαύτη γένοιτο, ἀλλ´ ἐκεῖνο ἐπιδεικνύναι	βούλομαι	ὅτι οὔπω πρὸ ὑμῶν ἦν
[209]	ἀγώνισμα λαμπρότερον. τοῦτ´ οὖν ἐρῶν	ἔρχομαι,	ὅπως ἐκεῖνοι καὶ πηλίκοις οὖσι
[201]	εἶτα μὴ ἔχοντος τοῦ λόγου	φανοῦμαι	μεμνημένος ἢ βαρβαρικῆς τινος ἀρχῆς
[227]	γένους διαλεγόμενος τοῦτον ἂν αὐτοῦ	φάναι	γενέσθαι τὸν ὄλεθρον, Εὖτ´ ἂν
[227]	καὶ ἀρχὴ καταστῇ, τότ´ ἂν	φάναι	φθαρῆναι τὸ σιδηροῦν φῦλον ἐν
[213]	διὰ δ´ αὖ τὸ ἄρχειν	εἰδέναι	δικαίως ἅμα καὶ εἰκότως ηὔξησεν
[211]	πρὸ ὑμῶν ἦν τὸ ἄρχειν	εἰδέναι·	εἰ γὰρ ἦν, ἐν τοῖς
[207]	πρυτανεύοντος. ~ὥστε μᾶλλον μὲν ἐκεῖνον	εἰδέναι	νομίζουσιν ἃ πράττουσιν ἢ σφᾶς
[221]	αἰωνίῳ ἕκαστον τὴν ἑαυτοῦ χώραν	εἰδέναι	τε καὶ σώζειν, καὶ τῷ
[212]	τοὺς ἀφεστηκότας ἐφ´ ἑαυτοὺς ἔπειθον	ἰέναι,	καὶ οὐκ ἐλογίζοντο τοὺς τῆς
[212]	τὸ αὐτὸ ποιεῖν ἔχοντας ἠνάγκαζον	ἰέναι,	παραπλήσιον ποιοῦντες ὥσπερ ἂν εἰ
[212]	ἐλάττους δὲ οἴκοι, καὶ (τὸ	προϊέναι	τὴν ἀρχὴν αὐτοῖς εἰς ἄπορον
[222]	πλειόνων εἰς τοὺς ἐλάττους ἀεὶ	κατιέναι,	καὶ οὕτω διήκειν ἄλλους ἐπ´
[224]	χείρους, ἀνδρῶν ὄντας ἄρχοντας, ἀλλ´	ἐξητακέναι	τὰς φύσεις, καὶ πρὸς ταύτας
[211]	τὴν Καδμείαν ἀνέχεσθαι μᾶλλον ἢ	κεκρατηκέναι	Λακεδαιμονίων, οὕτως ἐμισήθησαν. καὶ ταῦτα
[200]	πᾶσαν δὲ φθινοπώρου περιτροπὴν, ὥστ´	ἐοικέναι	τὴν πόλιν κοινῷ τινι τῆς
[205]	πότερον λῃστείᾳ μᾶλλον ἢ βασιλείᾳ	προσεοικέναι	φήσομεν; Νῦν δὲ ὅροι μὲν
[204]	δὲ γυναικὸς ἀνδρί· ~ἔδει δὲ	ἀπολωλέναι	(οὐ τὸν πλεῖστα ἀδικήσαντα, ἀλλὰ
[210]	χωρίοις συνεχῶς ἱδρυμέναι καὶ οἷον	συμπεπλεγμέναι.	ὥστ´ εἰ ἀρχόμενοι τοῦ πολέμου
[216]	οἷον ἐπὶ τῇ πυρᾷ ἤδη	κείμεναι	αἱ πόλεις ὑπὸ τῆς πρὸς
[207]	καὶ πάρεισιν ὥσπερ ὑπὸ πτηνῶν	φερόμεναι.	ὃ δὲ πάντων ἄξιον ἄγασθαί
[215]	ἀλλ´ ἐν ἀριθμῷ τῶν ἄλλων	ἐνεσπαρμέναι	ταῖς χώραις· ὥστε πολλὰ τῶν
[215]	πόλεις ἑκάστῳ τῶν γενῶν πολλαὶ	ἱδρυμέναι,	ἀλλ´ ἐν ἀριθμῷ τῶν ἄλλων
[210]	τοῖς σφετέροις ἑκάστου χωρίοις συνεχῶς	ἱδρυμέναι	καὶ οἷον συμπεπλεγμέναι. ὥστ´ εἰ
[224]	οἷον ἐρημίας καὶ φρουρίων βασιλεῖς	γεγονέναι,	ὑμᾶς δὲ πόλεων ἄρχοντας μόνους.
[225]	Πύλαι Κιλίκιοι φόβον παρέχουσιν οὔτε	στεναὶ	καὶ ψαμμώδεις δι´ Ἀράβων ἐπ´
[227]	καλῶς ἄγεσθαι πολλὰς (τὰς ἀφορμὰς	εἰληφέναι	μοι δοκοῦσι, καὶ οἱ θεοὶ
[202]	εἰς δέ γε τὴν Ἑλλάδα	διαβῆναί	ποτε ἐπιχειρήσας ὁ τῶν ἀπὸ
[204]	ὣς δὲ κἀκείνῳ μοι δοκεῖ	συμβῆναι.	προῆλθε μὲν γὰρ ἐπὶ πλεῖστον
[215]	πρόσθεν δοκοῦν οὐ δυνατὸν εἶναι	συμβῆναι	συνῆλθεν ἐφ´ ὑμῶν, κράτος ἀρχῆς
[197]	ἴσως μὲν οὖν καὶ μείζονος,	δυνηθῆναι	τοιοῦτον ἆραι λόγον, ὅστις παρισώσεται
[202]	ὅτι πολλῶν καὶ μεγάλων ἔσχε	στερηθῆναι.	ὁ δὴ τῆς μὲν Ἑλλάδος
[218]	πόλιν ἀντέδοτε αὐτοῖς· ὥστε καὶ	αἰσχυνθῆναι	τὸ λοιπὸν αὐτοὺς ἐκείνους γ´
[228]	δὲ καὶ Αἰδοῖ τότ´ ἂν	ἀποδοθῆναι	κάθοδον εἰς ἀνθρώπους, καὶ οἰκτεῖραι
[206]	βίᾳ εἰσῳκισμένοι, οἱ δὲ ἀποστάντες,	ληφθῆναι	δ´ οὐ δυνάμενοι, οὐδ´ ἀκούει
[221]	αὐτοὺς περιστραφέντας ἄνδρα παρὰ ἕνα	λειφθῆναι,	ὅταν δὲ εἰς τὴν πλήρωσίν
[207]	ἀπαντήσειε ῥᾳδίως· τοσοῦτον ἀπέχει τοῦ	διενεχθῆναι	ἄγαν, ὡς αὐτοῦ τῆς χώρας
[226]	τοῦ νῦν τὴν Ἀθηναίων πόλιν,	βεβαιωθῆναι	δὲ καὶ τοῦτον ὑφ´ ὑμῶν
[199]	ὅσον νῦν Ἰταλίας διαλεῖπόν ἐστιν,	ἀναπληρωθῆναι	τοῦτο πᾶν ἄν μοι δοκεῖ
[204]	δὲ ἦν πολεμοῦντα ἢ ὑπακούοντα	σωθῆναι,	ἐν μὲν γὰρ ταῖς μάχαις
[199]	πολὺ τῆς δυνάμεως ἔλαττον ἂν	φανῆναι	τὸ μέγεθος, ἀπείη δὲ τὸ
[227]	ἀρχὴ καταστῇ, τότ´ ἂν φάναι	φθαρῆναι	τὸ σιδηροῦν φῦλον ἐν τῇ
[226]	τὴν ἀρχὴν Διὸς πάντα δὴ	καταστῆναι,	καὶ τοὺς Τιτᾶνας εἰς τοὺς
[211]	εἶναι, ἐπεὶ τοῖς μὲν ἄρχουσιν	ἀντιστῆναι	καὶ κρατῆσαι Πέρσας καὶ Λυδοὺς
[215]	καὶ οὐ πρότερον ἀξιώσαιεν ἂν	ἀποστῆναι	ἢ οἱ πλέοντες ἂν τοῦ
[212]	οἷον εἶναί τε καὶ μὴ	εἶναι	αὐτοὺς βουλόμενοι αὐτοὶ μεταχειριζόμενοί τε
[212]	διὰ τὰς ἐπιβουλὰς οὔτ´ ἀσθενεῖς	εἶναι	διὰ τοὺς παρὰ τῶν ἔξωθεν
[218]	ἰδίᾳ δὲ ἑκάστῃ μηδ´ ἡντινοῦν	εἶναι	δύναμιν ἀπὸ τῶν αὑτῆς, μηδὲ
[199]	οὐδέν ἐστι τὸ κωλῦον ὁμοίως	εἶναι	ἐν μέσῳ. καὶ μὲν δὴ
[217]	καὶ τῆς παρούσης εὐδαιμονίας ἀπολαύειν	εἶναι	ἐνομίσατε, ξένοις δὲ οὐκ ἐπιστεύσατε·
[211]	τις εἴποι τῶν Ἑλλήνων ἀληθὲς	εἶναι,	ἐπεὶ τοῖς μὲν ἄρχουσιν ἀντιστῆναι
[214]	ἄξιον ἐζητήσατε, καὶ τὸ Ῥωμαῖον	εἶναι	ἐποιήσατε οὐ πόλεως, ἀλλὰ γένους
[217]	πολλὰ παρὰ τοὺς ἄλλους ἐδόκουν	εἶναι,	ᾗ φασιν, Αἰγύπτιοι σοφοί. τοῦτο
[201]	καὶ ἀπόπλοι οὔποτε λείπουσιν. ὥστε	εἶναι	θαυμάσαι μὴ ὅτι περὶ τοῦ
[219]	φεύγοντες τοὺς ὑπηκόους, ἀγεννές τε	εἶναι	καὶ οὐ πρὸς τῆς ἄλλης
[228]	καὶ παῖδας τούτου σῶς τε	εἶναι	καὶ πρυτανεύειν πᾶσι τἀγαθά. ἐκτετέλεσταί
[222]	πρότερον μὲν γὰρ ἐδόκουν τρεῖς	εἶναι	κατ´ ἀνθρώπους πολιτεῖαι, δύο μὲν
[225]	τούτου πεπράγασιν. ὥστε μόνους ἄξιον	εἶναι	κατοικτεῖραι τοὺς ἔξω τῆς ὑμετέρας,
[200]	τὴν ἴσην τε ἡλίου πορείαν	εἶναι	κτῆσιν ὑμετέραν καὶ τὸν ἥλιον
[209]	δοκεῖ καὶ παντελὲς εἰς ἀρετῆς	εἶναι	λόγον καὶ παντὸς ἀγώνισμα λαμπρότερον.
[225]	ἀλλ´ εἰς ἀσφάλειαν ἐξαρκεῖ Ῥωμαῖον	εἶναι,	μᾶλλον δὲ ἕνα τῶν ὑφ´
[220]	ἀλλήλοις τὰ κράνη, ὡς μὴ	εἶναι	μέσον ὀϊστὸν διεξελθεῖν, ἀσπίδες δὲ
[226]	στάσεως καὶ θορύβου καὶ ἀταξίας	εἶναι	μεστὰ, ἐλθόντος δὲ ἐπὶ τὴν
[205]	τῆς ἀρχῆς ἐκτέτανται, οὐδ´ ὥστε	εἶναι	μέτρῳ λαβεῖν τὸ ἐντὸς αὐτῶν.
[199]	ἄνω ἥκει τοῦ ἀέρος, ὡς	εἶναι	μὴ χιόνος καταλήψει τὸ ὕψος
[222]	γε Λακεδαιμονίων στρατόπεδον κινδυνεύει τοσούτους	εἶναι,	ὅσους οὐδὲν ἀπεικὸς καὶ πάντας
[203]	πλάνην ~δεῖν αὐτὸν καὶ ἀνάγκην	εἶναι	πανταχοῖ (περιφοιτᾶν τῆς ἀρχῆς ἑκόντα
[218]	τοὺς στρατευομένους μηδ´ ὁτιοῦν ἧττον	εἶναι	πολίτας, τῆς μὲν ἀρχαίας ἀπόλιδας
[213]	οὔτε θάλαττα διείργει τὸ μὴ	εἶναι	πολίτην οὔτε πλῆθος τὰς ἐν
[201]	γενομένων, ἢ γιγνομένων· ὥστε μὴ	εἶναι	ῥᾴδιον διακρῖναι πότερον ἡ πόλις
[225]	καὶ ὄρη κόψαντες ἱππήλατον γῆν	εἶναι,	σταθμοῖς τε τὰ ἔρημα ἀναπλήσαντες,
[215]	τὸ πρόσθεν δοκοῦν οὐ δυνατὸν	εἶναι	συμβῆναι συνῆλθεν ἐφ´ ὑμῶν, κράτος
[223]	τὰς ἀρχὰς ἔχουσαν, ἀριστοκρατίαν οὐκ	εἶναι	ταύτης ἀκριβεστέραν νομιεῖ· εἰς δὲ
[212]	ὅ τι χρήσονται, ἀλλ´ οἷον	εἶναί	τε καὶ μὴ εἶναι αὐτοὺς
[205]	Μακεδόνες, ἔργῳ δείξαντες ὑπὲρ αὑτοὺς	εἶναι	τὴν ἀρχὴν, κατέχειν τε οὐδὲ
[203]	ἀληθῶς, ὥσπερ ἀπιστούντων μὴ αὑτῶν	εἶναι	τὴν ἀρχήν. οὐ γὰρ ὡς
[200]	ἀνατολῶν— τοῦτο νῦν ἐξενίκησεν ἀληθὲς	εἶναι,	τὴν ἴσην τε ἡλίου πορείαν
[215]	ὕπεισι· διὰ γὰρ τὸ κοινὴν	εἶναι	τὴν πολιτείαν καὶ οἷον πόλεως
[202]	καὶ Αἰολέας ἐν πέρασι γῆς	εἶναι	τῆς ἐκείνου. εἰς δέ γε
[222]	οὐδὲν ἀπεικὸς καὶ πάντας ἄρχοντας	εἶναι·	τὸ δ´ ἐν τοσούτοις ἀριθμοῖς
[206]	ἠπίστουν τινὲς τῶν λογοποιῶν μηδ´	εἶναι	τὸ παράπαν (Ὠκεανὸν, μηδὲ περιρρεῖν
[226]	νομιζόμενον πρὸ Τριπτολέμου (βίον τοῦτον	εἶναι	τὸν πρὸ ὑμῶν ἐπινοῶ, σκληρόν
[201]	περὶ τῶν τοῦ Ὠκεανοῦ περάτων,	εἶναι	τόπον οὗ συντετρῆσθαι πάντα εἰς
[228]	τις ἂν δικαιοσύνην καὶ νόμιμον	εἶναι	τοῦτο ὡς ἀληθῶς ὅ τι
[215]	καὶ ἶλαι ἀποχρῶσιν ἐθνῶν ὅλων	εἶναι	φυλακὴ, καὶ οὐδ´ αὐταὶ κατὰ
[224]	ὥσπερ εἰκὸς ἵππων ἐπιστατῶν μὴ	εἶναι	χείρους, ἀνδρῶν ὄντας ἄρχοντας, ἀλλ´
[207]	ἀρχομένων, οὐκ ἐπὶ τῷ δεσπότας	εἶναι.	ὥστε ὑποχωρεῖ μὲν ἄρχων ἄρχοντι,
[199]	μετεώρους πόλεις ἐπὶ γῆς ἐρείσας	θεῖναι	ἄλλην παρ´ ἄλλην, ὅσον νῦν
[206]	τοὔνομα ψυχαγωγίας ἕνεκα εἰς ποίησιν	θεῖναι,	τοῦτον οὕτως καλῶς ἀνεύρετε ὥστε
[204]	οὐκ ἠδυνήθη τὴν ἀρχὴν οὐδ´	ἐπιθεῖναι	πέρας τοῖς πεπονημένοις, ἀλλ´ ἀπέθανεν
[210]	ἀνθ´ ὅτου ταῦτα ἄξιον ἦν	ὑπομεῖναι.	δυσχεραίνοντες δ´ ἐκ τούτων τοὺς
[218]	ὧν εἶπον οὐδ´ ὥστε φθονεῖν	ἐξεῖναι	μᾶλλον τοῖς ἄλλοις τοῖς ἐπὶ
[201]	γιγνομένων· ὥστε μὴ εἶναι ῥᾴδιον	διακρῖναι	πότερον ἡ πόλις ὑπερέχει πλεῖον
[217]	μέχρι γὰρ τοῦ τὸ μάχιμον	ἀποκρῖναι	καὶ Αἰγύπτιοι προῆλθον καὶ ἐδόκουν
[200]	ἕκασται φέρουσι καὶ ποταμοὶ καὶ	λίμναι	καὶ τέχναι Ἑλλήνων καὶ βαρβάρων.
[227]	ὑμῖν εὐμενῶς τὴν ἀρχὴν καὶ	διδόναι	βέβαιον τὴν κτῆσιν αὐτῆς, Ζεὺς
[214]	τῷ μηδενὶ τῶν ἄλλων αὐτῆς	μεταδιδόναι,	ἀλλὰ τὸ πλήρωμα αὐτῆς ἄξιον
[212]	ἐλυσιτέλει δή που καθ´ αὑτῶν	καταδεικνύναι	τὸ τοῖς ἄλλοις σπουδῇ βοηθεῖν.
[211]	ἀνάγκη τοσαύτη γένοιτο, ἀλλ´ ἐκεῖνο	ἐπιδεικνύναι	βούλομαι ὅτι οὔπω πρὸ ὑμῶν
[200]	καὶ ποταμοὶ καὶ λίμναι καὶ	τέχναι	Ἑλλήνων καὶ βαρβάρων. ὥστε εἴ
[224]	τὰ ἐν αὐταῖς ἀναθήματα καὶ	τέχναι	καὶ κόσμοι πάντες ὑμῖν ἔχουσι
[201]	ἐμπορίαι, ναυτιλίαι, γεωργίαι, μετάλλων κάθαρσις,	τέχναι	ὁπόσαι εἰσί τε καὶ γεγένηνται,
[213]	ἐπὶ ταῖς ὕλαις ἀπαντῶσιν αἱ	τέχναι,	οὕτως ὅτε ἀρχὴ μεγίστη καὶ
[203]	καὶ ἦν ἀγώνισμα ὡς πλείστους	ἀποσφάξαι	καὶ ὡς πλείστους ἀναστάτους ποιῆσαι
[198]	σῶμα καλὸν καὶ περίβλεπτον ἐπιχειρῶν	δεῖξαι	διὰ τέχνης, εἶτα ἀπολείποιτο, πᾶς
[206]	κἄν τι γενέσθαι δέῃ, ἀπόχρη	δόξαι,	καὶ πέπρακται. οἱ δὲ ἄρχοντες
[226]	ὀρείου διαίτης ὀλίγον ἀποκεχωρηκότα, ἀλλ´	ἄρξαι	μὲν τοῦ ἡμέρου τε καὶ
[199]	εἴ τις αὐτὴν ἐθελήσειε καθαρῶς	ἀναπτύξαι	καὶ τὰς νῦν μετεώρους πόλεις
[206]	τῶν ἔχειν αὐτὴν δυναμένων, οὐδὲ	σατράπαι	μάχονται πρὸς ἀλλήλους ὥσπερ οὐκ
[197]	οὖν καὶ μείζονος, δυνηθῆναι τοιοῦτον	ἆραι	λόγον, ὅστις παρισώσεται τοσῷδε ὄγκῳ
[215]	ἐνὸν ἄρχειν ἐγκρατεῖς. οὕτω δὴ	καθαραὶ	μὲν φρουρῶν πόλεις, μόραι δὲ
[201]	Νάξου ἢ Κύθνου Ἀθήναζε ἔδει	κατᾶραι	τῶν ἐκεῖ τι φέροντας. γεωργίαι
[228]	ἀποδοθῆναι κάθοδον εἰς ἀνθρώπους, καὶ	οἰκτεῖραι	τοὺς πρὸ ὑμῶν γενομένους. Ἀεὶ
[225]	πεπράγασιν. ὥστε μόνους ἄξιον εἶναι	κατοικτεῖραι	τοὺς ἔξω τῆς ὑμετέρας, εἴ
[215]	δὴ καθαραὶ μὲν φρουρῶν πόλεις,	μόραι	δὲ καὶ ἶλαι ἀποχρῶσιν ἐθνῶν
[200]	πάσης γῆς καὶ θαλάττης ὅσα	ὧραι	φύουσι καὶ χῶραι ἕκασται φέρουσι
[200]	θαλάττης ὅσα ὧραι φύουσι καὶ	χῶραι	ἕκασται φέρουσι καὶ ποταμοὶ καὶ
[199]	μὴ χιόνος καταλήψει τὸ ὕψος	προσεικάσαι,	ἀλλὰ μᾶλλον αὐτοῖς τοῖς πρώοσι.
[201]	ἀπόπλοι οὔποτε λείπουσιν. ὥστε εἶναι	θαυμάσαι	μὴ ὅτι περὶ τοῦ λιμένος,
[213]	μάλιστα πάντων ἄξιον ἰδεῖν καὶ	θαυμάσαι,	τὴν περὶ τὴν πόλιν αἰτίαν
[224]	ἐξουσίᾳ. καὶ αἱ μὲν ἄλλαι	πᾶσαι	φιλονεικίαι τὰς πράξεις ἐπιλελοίπασι, μία
[224]	δὲ πόλεων ἄρχοντας μόνους. νῦν	ἅπασαι	μὲν αἱ Ἑλληνικαὶ πόλεις ἐφ´
[208]	τούτων ἀποκρύπτεται, περιμένειν δὲ τηνικαῦτα	παρεξετάσαι,	ὁπηνίκα ἴσων ἔχοιμεν μνημονεῦσαι, οὐκ
[203]	ἀποσφάξαι καὶ ὡς πλείστους ἀναστάτους	ποιῆσαι	οἴκους καὶ δήμους καὶ ὅρκους
[198]	οὔτε μείζονα οὔτ´ ἐλάττονα ἔστι	ποιῆσαι	τῆς οὔσης, ἀλλ´ ἀκέραιος τῇ
[202]	μὲν Ἑλλάδος τοσοῦτον ἀποσχὼν τοῦ	κρατῆσαι,	Ἰωνίαν δὲ ἔχων ἐν ἐσχατιαῖς,
[211]	τοῖς μὲν ἄρχουσιν ἀντιστῆναι καὶ	κρατῆσαι	Πέρσας καὶ Λυδοὺς καὶ πλοῦτον
[209]	ἑκόντας, μόνους ἑαυτοῖς ἑτέρους ἄρχοντας	ζητῆσαι.	δόντες δ´ ἑαυτοὺς Ἀθηναίοις, ὡς
[220]	μέσον, ἀρκεῖν αὐτῷ τὰ ἑκατέρωθεν	ἀπαντῆσαι	μέχρι τοῦ μέσου· οἱ δὲ
[221]	μὴ δύνωνταί τινες ἐξ ἕδρας	ἀναστῆσαι	μηδὲ κενώσαντες οἴχεσθαι, ἀλλ´ ἀνάγκη
[224]	ἔνεστι τῷ τότε ἔθνει πόλιν	ἀντιστῆσαι	τὴν ἐν αὐτῷ νῦν. καὶ
[220]	διεξελθεῖν, ἀσπίδες δὲ ὑπὲρ κεφαλῆς	ἐξαρθεῖσαι	μετεώρους ἂν δέχοιντο δρόμους, τοσούτῳ
[228]	ποιηταὶ, εὐχήν τινα προσθέντα οὕτω	κατακλεῖσαι	τὸν λόγον. καὶ δὴ κεκλήσθων
[207]	ἐπιστολῆς. αἱ δὲ μικρὸν φθάνουσι	γραφεῖσαι	καὶ πάρεισιν ὥσπερ ὑπὸ πτηνῶν
[201]	τι βούλωνται τῶν καθ´ αὑτοὺς	φαυλίσαι,	μεγάλῳ αὐτὸ παρέβαλον καὶ παρ´
[221]	καὶ περὶ τοῦ ὑμετέρου στρατιωτικοῦ	νομίσαι	τε καὶ εἰπεῖν ἔξεστιν, ὅτι
[205]	καὶ καλῶς (τῇ κεφαλῇ στέφανον	ἁρμόσαι.	ποίους γὰρ νόμους ἑκάστοις διέθηκεν;
[201]	ναυτιλίαι, γεωργίαι, μετάλλων κάθαρσις, τέχναι	ὁπόσαι	εἰσί τε καὶ γεγένηνται, πάντα
[223]	μεταλαμβάνοντες· καὶ ἐδούλευσαν Μακεδόνες Πέρσαις,	Πέρσαι	Μήδοις, Μῆδοι Σύροις. ὑμᾶς δὲ
[204]	μὲν ἀγωνιστὴν μέγαν περὶ βασιλείας,	ἀπολαῦσαι	δ´ οὐδὲν ἄξιον τῆς διανοίας
[204]	ἄν τις φαίη πλείστας κατορθῶσαι,	βασιλεῦσαι	δὲ ἐλάχιστα, καὶ γενέσθαι μὲν
[208]	τηνικαῦτα παρεξετάσαι, ὁπηνίκα ἴσων ἔχοιμεν	μνημονεῦσαι,	οὐκ οἶμαί γε δεῖν, ὅτι
[200]	περιττεύει. τοσαῦται δ´ ἀφικνοῦνται δεῦρο	κομίζουσαι	παρὰ πάντων ὁλκάδες ἀνὰ πᾶσαν
[225]	λείπουσιν εἰς ταύτας παρ´ ὑμῶν	ἰοῦσαι,	οὐδ´ ἔστιν εὑρεῖν τοὺς μειζόνων
[200]	πρὸς ὑμᾶς ἀεί τι ἐνθένδε	πληροῦσαι.	ἄγεται δὲ ἐκ πάσης γῆς
[204]	μάχας ἄν τις φαίη πλείστας	κατορθῶσαι,	βασιλεῦσαι δὲ ἐλάχιστα, καὶ γενέσθαι
[210]	ἐκείνων, μὴ ἂν αὐτοὺς ἄμεινον	βεβαιῶσαι	τὴν ἐπαγγελίαν. καὶ γὰρ οὖν
[228]	ἐξ ἀρχῆς ἀγώνισμα παντὸς μεῖζον,	παρισῶσαι	τῷ τῆς ἀρχῆς μεγέθει τὸν
[201]	τε καὶ γεγένηνται, πάντα ὅσα	γεννᾶται	καὶ φύεται. ὅ τι δ´
[198]	καὶ δεξιὸς εὐθὺς γίγνεται καὶ	δύναται	λέγειν καὶ περὶ τῶν μειζόνων
[202]	νῦν ὑμῖν τὸ Ἀτλαντικὸν πέλαγος	δύναται,	τοῦτ´ ἦν ἁπλῶς τότε τῷ
[200]	ὁμοίως καὶ τῆς ὑμετέρας ἡγεμονίας	τέταται.	περὶ δὲ αὐτὴν αἱ ἤπειροι
[209]	καιρῶν ὥσπερ ἐν κλήρου περιόδῳ	ἐπιστάται	τῶν Ἑλλήνων ἑκάτεροι οὐδ´ εἰς
[217]	εἴποι τις ἂν τῆς ὑμετέρας	ἡττᾶται.	καὶ τοσοῦτον ὑμῶν λειπόμενοι πάντες
[200]	ὑμᾶς ἀεί τι ἐνθένδε πληροῦσαι.	ἄγεται	δὲ ἐκ πάσης γῆς καὶ
[206]	ἡ οἰκουμένη χοροῦ ἀκριβέστερον ἓν	φθέγγεται,	συνευχομένη μένειν τὸν ἅπαντα αἰῶνα
[202]	Οἰβάρου σοφίαν, ὃς πρῶτος εἰπεῖν	λέγεται	Κύρῳ δυσχεραίνοντι τὴν πολλὴν πλάνην
[200]	γὰρ παρ´ ἑκάστοις φύεται καὶ	κατασκευάζεται,	οὐκ ἔστιν ὡς οὐκ ἐνταῦθα
[223]	τε δήμῳ τὸ τυγχάνειν ὧν	βούλεται	καὶ τοῖς ὀλίγοις τὸ ἄρχειν
[225]	χωρὶς τῶν αὑτοῦ βαδίζειν ὅποι	βούλεται	ῥᾳδίως, ἀτεχνῶς ὡς ἐκ πατρίδος
[198]	ἐμμελής τε καὶ δεξιὸς εὐθὺς	γίγνεται	καὶ δύναται λέγειν καὶ περὶ
[214]	ὑπὸ τῆς ἐμβολῆς τῶν ποταμῶν	γίγνεται,	ὡς συνειμαρμένου τούτου σὺν αὐτοῖς
[221]	τοῦ Αἰγυπτίου φήσει τε καὶ	οἰήσεται,	ὃς τῷ Καμβύσῃ διαρπάζοντι τὰ
[221]	ἀλλὰ ταχέως αὐτοῖς ἄλλα τοσαῦτα	γενήσεται	τούτων μενόντων καὶ οὔποτε ἐπιλείψει
[207]	λόγῳ καὶ ἔργῳ, τοῦτο νῦν	εἰρήσεται.	τοσαύτην μὲν γὰρ ἔχοντες τὴν
[197]	δυνηθῆναι τοιοῦτον ἆραι λόγον, ὅστις	παρισώσεται	τοσῷδε ὄγκῳ πόλεως· προσερεῖν γε
[208]	ἐγγὺς, ἀλλὰ πάντα ὑπὸ τούτων	ἀποκρύπτεται,	περιμένειν δὲ τηνικαῦτα παρεξετάσαι, ὁπηνίκα
[204]	τε καὶ ἔθνη ἀφίκηται, ῥᾳδίως	παύεται.	Ἀλέξανδρος δ´ αὖ ὁ τὴν
[200]	Ἀσίας, λέγων ὅσην ὁ ἥλιος	πορεύεται,	ταύτης πάσης ἄρχειν ἄνδρα ἕνα,
[200]	γενόμενον. ὅσα γὰρ παρ´ ἑκάστοις	φύεται	καὶ κατασκευάζεται, οὐκ ἔστιν ὡς
[201]	γεγένηνται, πάντα ὅσα γεννᾶται καὶ	φύεται.	ὅ τι δ´ ἂν μὴ
[214]	φέρει πάντας, οὕτω καὶ ἥδε	δέχεται	μὲν τοὺς ἐξ ἁπάσης γῆς,
[206]	ὑπὸ πάντων δὲ πανταχοῦ ἴσον	ἄρχεται,	καὶ οἱ μὲν ἐν τοῖς
[200]	μηκέτι θαυμάζειν, εἰ ὑπὸ τοσαύτης	ἄρχεται	πᾶσα ἡ οἰκουμένη. ὅπερ γάρ
[222]	ὑπὲρ πᾶσαν ἀνθρωπίνην τάξιν ἐστίν;	ἐπέρχεται	δέ μοι τὸ Ὁμηρικὸν εἰπεῖν
[207]	ἀναστὰς ὑμνεῖ καὶ σέβει καὶ	συνεύχεται	διπλῆν εὐχὴν, τὴν μὲν ὑπὲρ
[226]	νόμοις ἀπαριθμεῖν, ἀλλ´ ὑμεῖς ἅπασι	περιηγηταὶ	κοινοὶ γεγόνατε, ἀναπετάσαντες ἁπάσας τῆς
[228]	τῶν διθυράμβων τε καὶ παιάνων	ποιηταὶ,	εὐχήν τινα προσθέντα οὕτω κατακλεῖσαι
[226]	οἰκουμένην. ἀτεχνῶς δὲ, ὥσπερ οἱ	ποιηταὶ	λέγουσι, πρὸ τῆς Διὸς ἀρχῆς
[204]	εἰς πόλεις τε καὶ ἔθνη	ἀφίκηται,	ῥᾳδίως παύεται. Ἀλέξανδρος δ´ αὖ
[219]	οὐκ ἀσφάλτῳ οὐδὲ πλίνθῳ ὀπτῇ	δέδμηται,	οὐδὲ κόνει στιλπνὰ ἕστηκεν, ἀλλ´
[225]	ἡ γῆ πᾶσα οἷον παράδεισος	ἐγκεκόσμηται.	καπνοὶ δ´ ἐκ πεδίων καὶ
[221]	τὸν ποταμὸν Νεῖλον μετενεγκεῖν μὴ	δύνηται,	μηδὲ ἀγαγεῖν ἀνάρπαστον, οὔπω τὸν
[217]	ξένον εἰς μηδὲν ὧν ἂν	δύνηταί	τε καὶ δέῃ ποιεῖν. τίς
[213]	χώρας, οὐδ´ Ἀσία καὶ Εὐρώπη	διῄρηται	ἐνταῦθα· πρόκειται δ´ ἐν μέσῳ
[217]	καὶ τὴν περὶ ταύτην πολιτείαν	εἴρηται	ὅντιν´ ἔγνωτε τρόπον καὶ ὅπως
[203]	ἀνάγκη, σχεδὸν δέ τι καὶ	προείρηται.	φοβερὸν μὲν γὰρ ἦν γονεῦσι
[201]	τε καὶ τελευτὴν, εἰς αὐτὴν	συντέτρηται·	καὶ πάντα ἐνταῦθα συμπίπτει, ἐμπορίαι,
[228]	πέσοιεν καὶ δένδρα ἦρι θάλλοντα	παύσηται·	ἄρχοντά τε τὸν μέγαν καὶ
[213]	Ἀσία καὶ Εὐρώπη διῄρηται ἐνταῦθα·	πρόκειται	δ´ ἐν μέσῳ πᾶσι πάντα·
[224]	περιμάχητος ἐλευθερωθεῖσα φρουρῶν καὶ σατραπῶν	πρόκειται	πᾶσι κάλλους ἡγεμὼν, ὅσον πρόσθεν
[206]	δὲ ἐξ ἐπιτάγματος καὶ νεύματος	τελεῖται	ῥᾷον ἤ τις ἂν χορδὴν
[225]	καλλίστη (καὶ ἡδίστη αὐτὴ ἑκάστη	φανεῖται.	πάντα δὲ μεστὰ γυμνασίων, κρηνῶν,
[209]	τε ἀρχῆς (καὶ ὄγκῳ πραγμάτων	φανεῖται	τὰ Ἑλληνικὰ τῶν Περσικῶν. ἀλλὰ
[202]	ὑμετέρας ἀρχῆς, ἢ ὅσον τόξευμα	ἐξικνεῖται,	ἀλλὰ τῷ ἡμίσει παντὶ τῆς
[206]	ὑπὸ τοῦδε τοῦ κορυφαίου ἡγεμόνος	συγκροτεῖται.	ὑπὸ πάντων δὲ πανταχοῦ ἴσον
[214]	πολλοὶ μὲν ἐν ἑκάστῃ πόλει	πολῖται	ὑμέτεροι οὐχ ἧττον ἢ τῶν
[216]	χθὲς σκυτοτόμοι καὶ τέκτονες τήμερον	ὁπλῖται	καὶ ἱππεῖς, οὐδ´ ὥσπερ ἐπὶ
[206]	ἤπειρος δὲ καὶ νῆσος οὐδὲν	ἐπιδιακέκριται,	ἀλλ´ ὥσπερ μία χώρα συνεχὴς
[224]	ἐν προαστείῳ κόσμος· ἐκπεπλήρωνται δὲ	ἀκταί	τε παράλιοι καὶ μεσόγειοι πόλεσι,
[206]	γενέσθαι δέῃ, ἀπόχρη δόξαι, καὶ	πέπρακται.	οἱ δὲ ἄρχοντες οἱ πεμπόμενοι
[205]	ἐρυθρά τε θάλαττα καὶ Νείλου	καταρράκται	καὶ λίμνη Μαιῶτις, ἃ τοῖς
[206]	ὅπως ἄρχεσθαι προσῆκε· τοσοῦτος ἅπασιν	ἐνέστακται	φόβος τοῦ μεγάλου ἄρχοντος καὶ
[223]	πρὸς αὐτοῖς τοῖς χείλεσι γιγνόμενον,	παρενήνεκται	δὲ ὑπὸ τοῦ λόγου δεῦρο
[225]	φροῦδοι γῆς ἐπέκεινα καὶ θαλάττης·	ἀντεισῆκται	δὲ θέας πᾶσα χάρις καὶ
[205]	δήπουθεν οὐ μεμπτοὶ τῆς ἀρχῆς	ἐκτέτανται,	οὐδ´ ὥστε εἶναι μέτρῳ λαβεῖν
[206]	τούτους, αἱ δὲ πρὸς ἐκείνους	διίστανται,	καὶ εἰς μὲν τὰς ἐκπέμπονται
[201]	τέχναι ὁπόσαι εἰσί τε καὶ	γεγένηνται,	πάντα ὅσα γεννᾶται καὶ φύεται.
[216]	ἔχονται προσπεφυκυῖαι, οὕτως ὑμῶν ἅπαντες	ἐξήρτηνται	σὺν πολλῷ φόβῳ καὶ προνοίᾳ
[220]	ἀλλήλους ἐγκαταλαμβάνουσι. τοιαίδε αἱ ἁρμονίαι	συγκέκλεινται,	ὅ τε τῶν διεξόδων κύκλος
[200]	αὐτὴν αἱ ἤπειροι μεγάλαι μεγαλωστὶ	κέκλινται,	πρὸς ὑμᾶς ἀεί τι ἐνθένδε
[227]	ὅτι αὐτοῖς οἱ καρποὶ οὐχ	ὑβρίζονται,	Ποσειδῶν δὲ ναυμαχιῶν μὲν καθαρευούσης
[216]	ἥν ποτε ἦρξαν ἴσασιν οὐδ´	ἀναμιμνήσκονται,	ἀλλ´ ἀτεχνῶς κατὰ τὸν Παμφύλου
[222]	μὲν πολὺ χείρους, ὧν δὲ	ἐπιμέλονται	πολὺ βελτίους, πάντα δ´ ἄνευ
[198]	οἱ δὲ λόγοι τοὐναντίον οὗ	βούλονται	ποιοῦσιν· ἐπαινοῦντες γὰρ οὐ δεικνύουσιν
[208]	τῆς κρίσεως ἢ τῶν ποιουμένων	γίγνονται.	ὥστε φαίη τις ἂν τοσαῦτα
[218]	ἡμέρας. καὶ πάντες τε οὕτως	ἕπονται	καὶ πόλις οὐδεμία δυσμεναίνει, ἀλλὰ
[206]	διίστανται, καὶ εἰς μὲν τὰς	ἐκπέμπονται	φρουροὶ, ἐκ δὲ τῶν ἐκπίπτουσιν,
[225]	εἰσὶν ἄρα, ἡγεμονίας, οἵων ἀγαθῶν	στέρονται.	καὶ μὴν τό γε ὑπὸ
[198]	πόλιν ᾄδουσι μὲν πάντες καὶ	ᾄσονται,	τοσούτῳ δὲ ἐλάττω ποιοῦσιν ἢ
[212]	δ´ ἅπαντες ἀποστάντες ἐλεύθεροι βεβαίως	ἔσονται·	οὐ γὰρ καταλείψουσι τελευτῶντες δι´
[212]	γὰρ καταλείψουσι τελευτῶντες δι´ ὧν	ληφθήσονται.	~ὥστε τοσούτῳ περὶ αὑτοὺς ἦσαν
[212]	ἀνθέλκοντες, οὐκ ἔχοντες ὅ τι	χρήσονται,	ἀλλ´ οἷον εἶναί τε καὶ
[216]	οὐδ´ εἰ πώποτε ἐγένοντο ἔτι	πιστεύονται,	ἀλλ´ ἐν ἄλλως μύθων τάξει
[216]	ἄλλως μύθων τάξει τοῖς πολλοῖς	ἀκούονται,	εἰ δέ που καὶ συμπλακεῖεν
[206]	ἔχειν αὐτὴν δυναμένων, οὐδὲ σατράπαι	μάχονται	πρὸς ἀλλήλους ὥσπερ οὐκ ὄντος
[215]	πρῶτος ἀπεφάνθη. ἅπαντες οὖν ἀπρὶξ	ἔχονται	καὶ οὐ πρότερον ἀξιώσαιεν ἂν
[216]	ἄντροις ἀλλήλων τε καὶ λίθων	ἔχονται	προσπεφυκυῖαι, οὕτως ὑμῶν ἅπαντες ἐξήρτηνται
[220]	ἀληθῶς. θώρακες δὲ οὕτως ἀλλήλων	ἔχονται	ὥστε εἰ καὶ γυμνὸν τάξαις
[221]	~τὰς δὲ πράξεις (ἀφορμὰς ὧν	εὔχονται	νομίζειν, καὶ κατὰ μὲν τῶν
[207]	αὐτοὺς, μᾶλλον δὲ δεδίασι καὶ	αἰδοῦνται	ἢ τὸν δεσπότην ἄν τις
[200]	ἀεὶ καὶ περιττεύει. τοσαῦται δ´	ἀφικνοῦνται	δεῦρο κομίζουσαι παρὰ πάντων ὁλκάδες
[200]	δεῖν ἐκείνους ἐλθεῖν, ἐάν του	δέωνται,	τῶν σφετέρων μεταιτήσοντας· ~ἐσθῆτας δὲ
[201]	ἐκεῖνοι μὲν γὰρ ἐπειδάν τι	βούλωνται	τῶν καθ´ αὑτοὺς φαυλίσαι, μεγάλῳ
[221]	ἂν τὴν χώραν αὐτὴν μὴ	δύνωνταί	τινες ἐξ ἕδρας ἀναστῆσαι μηδὲ
[224]	φιλοτιμίαν, ὥσπερ ἐν προαστείῳ κόσμος·	ἐκπεπλήρωνται	δὲ ἀκταί τε παράλιοι καὶ
[226]	γῆς γράφειν, οὐδ´ οἷς ἕκαστοι	χρῶνται	νόμοις ἀπαριθμεῖν, ἀλλ´ ὑμεῖς ἅπασι
[224]	μόνον τῷ κεφαλαίῳ τῆς ἀρχῆς	ἡττῶνται	τοσοῦτον οἱ πρότεροι, ἀλλὰ καὶ
[226]	καὶ σαφὴς πᾶσι πάντων ἄδεια	δέδοται	αὐτῇ τε τῇ γῇ καὶ
[207]	ἐλευθέρων ἄρχετε, καὶ οὐ Καρία	δέδοται	Τισσαφέρνει, οὐδὲ Φρυγία Φαρναβάζῳ, οὐδὲ
[223]	ἄλλοι οἱ πρὸ ὑμῶν δυναστεύσαντες	δεσπόται	καὶ δοῦλοι ἀλλήλων ἐν τῷ
[224]	δὲ κόσμον καὶ πάσας εὐφροσύνας	τέτραπται	σὺν ἐξουσίᾳ. καὶ αἱ μὲν
[215]	καὶ συμφέρει, καὶ ἄλλως οὐ	λέλειπται	ζῆν· καὶ γέγονε μία ἁρμονία
[202]	που οὐκ εἰς δίσκου φορὰν	λέλειπται	τῆς ὑμετέρας ἀρχῆς, ἢ ὅσον
[200]	ὅσα ὧραι φύουσι καὶ χῶραι	ἕκασται	φέρουσι καὶ ποταμοὶ καὶ λίμναι
[227]	μὴν οὐδ´ Ἄρης γε ὑμῖν	ἠτίμασται,	οὐδὲ δέος μὴ συνταράξῃ τὰ
[203]	ἀνίστατο καὶ πάλιν πατοῦντος ἐταπεινοῦτο.	μετανάσται	τινὲς βασιλεῖς καὶ Σκυθῶν τῶν
[216]	οὐδ´ ὥσπερ ἐπὶ σκηνῆς στρατιώτης	μετεσκεύασται	ὃς ἀρτίως ἦν γεωργὸς, οὐδ´
[228]	εἶναι καὶ πρυτανεύειν πᾶσι τἀγαθά.	ἐκτετέλεσταί	μοι τὸ τόλμημα· εἴτε δὲ
[215]	ὅλων εἶναι φυλακὴ, καὶ οὐδ´	αὐταὶ	κατὰ τὰς πόλεις ἑκάστῳ τῶν
[200]	οὐκ ἐνταῦθα ἀεὶ καὶ περιττεύει.	τοσαῦται	δ´ ἀφικνοῦνται δεῦρο κομίζουσαι παρὰ
[223]	ἐθνῶν ἦρξαν. πότε γὰρ πόλεις	τοσαῦται	κατ´ ἤπειρον καὶ κατὰ θάλατταν,
[199]	μὲν δὴ οὐκ ἐπιπολῆς γε	κέχυται,	ἀλλ´ ἀτεχνῶς πολὺ ὑπὲρ τὸ
[199]	τ´ ἐφ´ ἁλὸς πολιῆς, φησὶ,	κέχυται	λιμέσιν τε καὶ ἀκταῖς, τοῦτο
[204]	κεκτημένον. πόλεων δὲ ἀναιρέσεις καὶ	κατασκαφαὶ	τότε πλείους ἢ νῦν ὀλίγου
[226]	εἰκῆ ἐφέρετο, ἐπιστάντων δὲ ὑμῶν	ταραχαὶ	καὶ στάσεις ἔληξαν, τάξις δὲ
[210]	ἱδρυμέναι καὶ οἷον συμπεπλεγμέναι. ὥστ´	εἰ	ἀρχόμενοι τοῦ πολέμου προεῖπον τοῖς
[212]	ἰέναι, παραπλήσιον ποιοῦντες ὥσπερ ἂν	εἰ	αὐτοὺς τοὺς ἀφεστηκότας ἐφ´ ἑαυτοὺς
[200]	ἐργαστηρίῳ. φόρτους μὲν ἀπ´ Ἰνδῶν,	εἰ	βούλει δὲ, καὶ τῶν εὐδαιμόνων
[211]	ὑμῶν ἦν τὸ ἄρχειν εἰδέναι·	εἰ	γὰρ ἦν, ἐν τοῖς Ἕλλησιν
[216]	ἀτεχνῶς κατὰ τὸν Παμφύλου μῦθον,	εἰ	δὲ μὴ, Πλάτωνος, οἷον ἐπὶ
[205]	ἀλλ´ ὑφ´ ἑαυτῶν αὐτοὶ γεγενημένοι,	εἰ	δὲ οἷόν τ´ εἰπεῖν, ἐοικότες
[216]	μύθων τάξει τοῖς πολλοῖς ἀκούονται,	εἰ	δέ που καὶ συμπλακεῖεν ἐπ´
[215]	ποτ´ ἐστὶν αὐτοῖς ἡ φρουρά.	εἰ	δέ που πόλις δι´ ὑπερβολὴν
[207]	αὐτῷ ἐκείνῳ περὶ τῶν ἑαυτοῦ.	εἰ	δέ τι καὶ μικρὸν ἐνδοῖεν
[201]	τε καὶ ῥᾷον εἰσαφικνουμένους ἢ	εἰ	ἐκ Νάξου ἢ Κύθνου Ἀθήναζε
[220]	δὲ οὕτως ἀλλήλων ἔχονται ὥστε	εἰ	καὶ γυμνὸν τάξαις τὸν μέσον,
[221]	τοῦτο δὴ νομιεῖ τὸ Ὁμηρικὸν,	εἰ	καὶ δέκα τόσοι εἶεν οἱ
[226]	μὲν διηγήσει τέρποντα, λογισμῷ δ´	εἰ	λαμβάνοι τις, ἀφόρητα παύσαντες, γάμους
[203]	ἀρχῆς ἑκόντα τε καὶ ἄκοντα,	εἰ	μέλλοι βασιλεύειν, ὁρῶντα εἰς τὴν
[200]	ἄνδρα ἕνα, οὐκ ἀληθῆ λέγων,	εἰ	μὴ πᾶσαν Λιβύην καὶ τὴν
[208]	ἀλλὰ στέργειν ἀνάγκη τοῖς ἐγνωσμένοις,	εἰ	μή τις ἐστὶ μικρὰ πόλις,
[220]	σαγηνεύσας ἑλεῖν, ὑμεῖς δ´ ἅπασαν,	εἰ	οἷόν τ´ εἰπεῖν, σαγηνεύσαντες τὴν
[227]	δοκεῖ δέ μοι καὶ Ἡσίοδος,	εἰ	ὁμοίως Ὁμήρῳ τέλειος ἦν τὰ
[216]	αὐτοῖς γενόμενοι. πόλεμοι δὲ οὐδ´	εἰ	πώποτε ἐγένοντο ἔτι πιστεύονται, ἀλλ´
[197]	ἐκμελῆ οὐδ´ ἄπο τῆς τέχνης,	εἰ	σωθείημεν, προσερεῖν ἐν τῷ μέσῳ
[201]	τὰς πώποτε γενομένας. ἐρυθριῶ δῆτα,	εἰ	τοσούτων καὶ τηλικούτων εἰρημένων, εἶτα
[200]	πόλεως ὅρους ἰδόντα μηκέτι θαυμάζειν,	εἰ	ὑπὸ τοσαύτης ἄρχεται πᾶσα ἡ
[210]	καὶ παρὰ τοὺς φόρους ἀργυρολόγων,	εἴ	που χρεία κατάσχοι ἑτέρα· προσέτι
[198]	οἱ τῆς μεγάλης ἔνοικοι πόλεως,	εἴ	τι μέτεστιν ὑμῖν προνοίας μὴ
[208]	οὐδὲ θαυμαστὰ ὁμοίως ἂν ἦν,	εἴ	τινα εἴχομεν εἰπεῖν ὅμοια. ~καὶ
[207]	κοινὰς ἢ ἰδίας τῶν ἀρχομένων,	εἴ	τινες ἄρα ἄξιοι εἶεν, ὡς
[225]	κατοικτεῖραι τοὺς ἔξω τῆς ὑμετέρας,	εἴ	τινές που εἰσὶν ἄρα, ἡγεμονίας,
[205]	οὐ λιμὴν, οὐ χωρίον, πλὴν	εἴ	τινων ἄρα ἀχρηστίαν κατέγνωτε. ἐρυθρά
[219]	κατὰ τὴν Βαβυλῶνος λαμπρότητα, ἢ	εἴ	τις ἄλλη σεμνότερον ἐτειχίσθη πρότερον
[199]	ἢ ῥώμη τὰ τῇδε. ὥστ´	εἴ	τις αὐτὴν ἐθελήσειε καθαρῶς ἀναπτύξαι
[219]	ἡ δὲ πορεία ἐπ´ αὐτὰ,	εἴ	τις βούλοιτο ἰδεῖν, μηνῶν τε
[219]	τῆς ἄλλης διανοίας ἐνομίσατε, οἷον	εἴ	τις δεσπότης δεικνύοιτο τοὺς ἑαυτοῦ
[211]	Ἀθηναίων κινδυνεύει καὶ περὶ πάντων	εἴ	τις εἴποι τῶν Ἑλλήνων ἀληθὲς
[198]	ὃ θαυμάζουσιν, ἀλλ´ ὥσπερ ἂν	εἴ	τις ζωγράφος σῶμα καλὸν καὶ
[204]	ἢ βασιλεύσαντι. ὥσπερ γὰρ ἂν	εἴ	τις ἰδιώτης συγκτήσαιτο μὲν γῆν
[198]	δοκοῦσί μοι παραπλήσιον ὥσπερ ἂν	εἴ	τις στρατιᾶς πλῆθος ἐξαγγεῖλαι βουλόμενος,
[209]	ἔπαθον δὴ παραπλήσιον ὥσπερ ἂν	εἴ	τις σώματος ἐπιθυμῶν γενέσθαι κύριος
[200]	τέχναι Ἑλλήνων καὶ βαρβάρων. ὥστε	εἴ	τις ταῦτα πάντα ἐπιδεῖν βούλοιτο,
[204]	ἀλλὰ παθεῖν παραπλήσιον ὥσπερ ἂν	εἴ	τις τὸν Ὀλυμπικὸν ἀγῶνα ἀγωνιζόμενος
[202]	τῶν ὅρων ἐκεῖνός γε κυρίως	ἀεὶ	βασιλεὺς, ἀλλ´ ὅπως ἢ Ἀθηναῖοι
[225]	ἀλλὰ περίεισιν ἄλλοτε εἰς ἄλλους,	ἀεὶ	δὲ ἔστι που, πάντες γὰρ
[211]	εἰς οὓς ἐπέμποντο οὐκ ἐλάττους	ἀεὶ	δήπουθεν ἦσαν· ὑπόνοιαν δὲ ἐποίουν
[211]	τί πρὸς τούτοις συνέβαινε διασπωμένους	ἀεὶ	καὶ διαιρουμένους ἀσθενεστέρους τὰ οἴκοι
[200]	οὐκ ἔστιν ὡς οὐκ ἐνταῦθα	ἀεὶ	καὶ περιττεύει. τοσαῦται δ´ ἀφικνοῦνται
[203]	εἶτα Ἐκβάτανα, οὐχ ὅπως ἂν	ἀεὶ	κατέχειν εἰδότες οὐδὲ τημελοῦντες ὥσπερ
[222]	τῶν πλειόνων εἰς τοὺς ἐλάττους	ἀεὶ	κατιέναι, καὶ οὕτω διήκειν ἄλλους
[228]	ἀληθῶς ὑφ´ ὑμῶν καὶ ἑξῆς	ἀεὶ	μᾶλλον βεβαιούμενα, ὅ γε μὴν
[228]	οἰκτεῖραι τοὺς πρὸ ὑμῶν γενομένους.	Ἀεὶ	μὲν οὖν τά γε δὴ
[209]	ἀξιοῦντες τοὺς ἑτέρους μόνους μισεῖσθαι	ἀεὶ	οἱ ἕτεροι, ἀλλ´ αὐτοὶ τοῦ
[220]	γὰρ ἐξ εὐπατριδῶν ἔσεσθαι τὸν	ἀεὶ	πρῶτον δυνάμενον καὶ δεύτερον τὸν
[222]	οὕτω διήκειν ἄλλους ἐπ´ ἄλλοις	ἀεὶ	ταττομένους μέχρι τῆς τελευτῆς, πῶς
[200]	μεγάλαι μεγαλωστὶ κέκλινται, πρὸς ὑμᾶς	ἀεί	τι ἐνθένδε πληροῦσαι. ἄγεται δὲ
[203]	ἁμιλλώμενοι πρὸς ἀλλήλους ὁ δεύτερος	ἀεὶ	τὸν πρότερον κατὰ τοὺς πεντάθλους
[223]	δὲ ὑπὸ τοῦ λόγου δεῦρο	ἀεὶ,	τοῦτο νῦν εἰπὼν οὐκ ἂν
[208]	καὶ παραπέμπον, ἀλλ´ ὅτῳ γένοιτο	ἀεὶ,	τοῦτον ὁμοίως ὠφελοῦν. Δίειμι δὴ
[208]	Ἡσιόδου συμβαίνει, Ῥεῖα μὲν γὰρ	βριάει,	ῥέα δὲ βριάοντα χαλέπτει οὗτος
[207]	ἀτρεμεῖν, ἀλλ´ ἀναστὰς ὑμνεῖ καὶ	σέβει	καὶ συνεύχεται διπλῆν εὐχὴν, τὴν
[213]	καὶ ἀρχόμενον. καὶ οὔτε θάλαττα	διείργει	τὸ μὴ εἶναι πολίτην οὔτε
[219]	κοσμήσαντες. ὥσπερ δὲ τάφρος κύκλῳ	περιείργει	στρατόπεδον, ὥστε οὐδὲ δέκα παρασάγγαι
[205]	ἡ λοιπὴ τῆς ἐκείνου πάσης.	ἐκφεύγει	δὲ ὑμᾶς οὐδὲν, οὐ πόλις,
[208]	ἕτερος μέγας, ὃν οὔποτε οὐδὲν	ἐκφεύγει	τῶν δικαίων· κἀνταῦθα δὴ πολλὴ
[200]	τις ταῦτα πάντα ἐπιδεῖν βούλοιτο,	δεῖ	αὐτὸν ἢ πᾶσαν ἐπελθόντα τὴν
[202]	καὶ τὰ γιγνόμενα ἐπ´ αὐτῆς.	δεῖ	γὰρ οὖν καὶ τοῦτο συνεξετάζειν,
[200]	οὐδ´ ἕτερος προαγορεύει μέχρι οὗ	δεῖ	κρατεῖν, ἀλλ´ ἡ μὲν θάλαττα
[226]	δευτέρων, φασὶν, ἀμεινόνων. Οὐδέ γε	δεῖ	νῦν περιήγησιν γῆς γράφειν, οὐδ´
[207]	ἐκεῖνον ἐκπέμπουσιν εὐθὺς ἐρωτῶντες τί	δεῖ	ποιεῖν, καὶ μένουσιν ἔς τ´
[214]	τὴν πόλιν, φρουρῶν δὲ οὐδὲν	δεῖ	τὰς ἀκροπόλεις ἐχόντων, ἀλλ´ οἱ
[198]	τοῦ κατέχοντος αὐτὴν πανόπτου θεοῦ	δεῖ.	τίς γὰρ ἂν τοσάσδε ὀρῶν
[207]	ἢ διδάσκαλον χορός. ὥστε οὐδὲν	δεῖ	φθείρεσθαι περιιόντα τὴν ἀρχὴν ἅπασαν,
[204]	εὐμορφία, φοβερὸν δὲ γυναικὸς ἀνδρί·	~ἔδει	δὲ ἀπολωλέναι (οὐ τὸν πλεῖστα
[217]	ἐνομίσατε, ξένοις δὲ οὐκ ἐπιστεύσατε·	ἔδει	δὲ στρατιωτῶν πρὸ τῆς ἀνάγκης.
[201]	ἐκ Νάξου ἢ Κύθνου Ἀθήναζε	ἔδει	κατᾶραι τῶν ἐκεῖ τι φέροντας.
[198]	τοῦ παντὸς λέγων ἐν οἷς	θαυμάζει.	Ἡ γὰρ δὴ πρώτη λόγου
[212]	εἰς ταυτὸ κατὰ τοὺς ποιητὰς	κατῄει.	ἔτι δ´ οὔτ´ ἰσχύειν αὐτοῖς
[200]	ἀκόλουθον τὴν δύναμιν τῷ τοσούτῳ	(μεγέθει	κατεσκευάσατο. ἀλλ´ ἔστιν εἰς μὲν
[199]	ἀνὴρ πολὺ νικῶν τοὺς ἄλλους	μεγέθει	τε καὶ ῥώμῃ οὐκ ἀγαπᾷ
[223]	ἄπο καιροῦ πέσοιμι. ὅσον γὰρ	μεγέθει	τῆς ἁπάσης ἀρχῆς, τοσοῦτον ἐγκρατείᾳ
[228]	μεῖζον, παρισῶσαι τῷ τῆς ἀρχῆς	μεγέθει	τὸν λόγον, καὶ σχεδὸν τοῦ
[211]	ἄρχειν ἐφίεντο ὑπερβαλέσθαι τότε ἠδύναντο	πλήθει	τούτων ὧν ἔπεμπον οὔθ´ ἑαυτοῖς
[205]	ἢ νεῶν ἐποιήσατο; ἢ ποίᾳ	συνήθει	διοικήσει τὰ πράγματα ἤγαγεν αὐτομάτως
[223]	ἀριστοκρατίαν οὐκ εἶναι ταύτης ἀκριβεστέραν	νομιεῖ·	εἰς δὲ τὸν πάντων τούτων
[223]	καὶ αἰτήσῃ ῥᾳδίως τυγχάνει, δημοκρατίαν	νομιεῖ	καὶ οὐδὲν ἐνδεῖν πλὴν ὧν
[221]	ἴδῃ τοῦ στρατιωτικοῦ, τοῦτο δὴ	νομιεῖ	τὸ Ὁμηρικὸν, εἰ καὶ δέκα
[208]	τοῖς ἐπέκεινα πάσης δημοκρατίας; οὔκουν	ἐκεῖ	ἔξεστι μετὰ τὴν ἐν τῇ
[200]	εἰκάζειν γυμνὰ τὸ λοιπὸν τοῖς	ἐκεῖ	λελεῖφθαι τὰ δένδρα καὶ δεῦρο
[201]	Κύθνου Ἀθήναζε ἔδει κατᾶραι τῶν	ἐκεῖ	τι φέροντας. γεωργίαι δὲ ὑμῶν
[199]	τὸ παράδειγμα ἐπὶ πλεῖστον ἄνω	ἥκει	τοῦ ἀέρος, ὡς εἶναι μὴ
[222]	οὐχὶ νικᾷ τόδε τὸ ἔπος;	Δοκεῖ	δ´ ἔμοιγε οὐδ´ ἐν αὐτῇ
[227]	ἥδιστα ἐφορᾷ τὴν ὑμετέραν ἀρχήν.	δοκεῖ	δέ μοι καὶ Ἡσίοδος, εἰ
[199]	ἀναπληρωθῆναι τοῦτο πᾶν ἄν μοι	δοκεῖ	καὶ γενέσθαι πόλις συνεχὴς μία
[209]	καὶ σωφροσύνῃ παρελθεῖν, μέγα μοι	δοκεῖ	καὶ παντελὲς εἰς ἀρετῆς εἶναι
[223]	τοῖς εἰρημένοις. νῦν δέ μοι	δοκεῖ	κἀκεῖνό τις εἰπὼν οὐκ ἂν
[204]	τελευτήσειεν, ὣς δὲ κἀκείνῳ μοι	δοκεῖ	συμβῆναι. προῆλθε μὲν γὰρ ἐπὶ
[198]	δὲ καὶ περὶ ταύτης μοι	δοκεῖ	τῆς πόλεως ἔχειν· ἀφαιροῦσιν οἱ
[224]	πᾶσι κάλλους ἡγεμὼν, ὅσον πρόσθεν	ἐδόκει	τῶν ἄλλων ὑπεραίρειν γενῶν χάριτι
[201]	περὶ τῆς θαλάττης, ὅτι περ	ἐξαρκεῖ	ὁλκάσιν. ἀτεχνῶς δὲ ὅπερ Ἡσίοδος
[225]	βαρβάρων ἄμικτα, ἀλλ´ εἰς ἀσφάλειαν	ἐξαρκεῖ	Ῥωμαῖον εἶναι, μᾶλλον δὲ ἕνα
[215]	πλουσίοις εἰκότως τὰ παρόντα καὶ	ἀρέσκει	καὶ συμφέρει, καὶ ἄλλως οὐ
[212]	τοῦ πονεῖν. ἅμα γὰρ τῷ	τέλει	τὸ κεφάλαιον εὐθὺς ἐλάνθανε λυόμενον,
[212]	ἐπ´ αὐτοὺς ἄγοντες, οἷς οὐκ	ἐλυσιτέλει	δή που καθ´ αὑτῶν καταδεικνύναι
[202]	τοῦτ´ ἦν ἁπλῶς τότε τῷ	βασιλεῖ	θάλαττα· ἐνταῦθα ὡρίζετο αὐτῷ ἡ
[200]	θεάσασθαι, ἢ ἐν τῇδε τῇ	πόλει	γενόμενον. ὅσα γὰρ παρ´ ἑκάστοις
[219]	τῇ ἀρχῇ περιεβάλετε, οὐ τῇ	πόλει·	καὶ ἐστήσατε ὡς πορρωτάτω λαμπρά
[197]	ἰσομετρήτου μὲν οὖν εὔξασθαι τῇ	πόλει	λόγου οὐκ ἐνῆν, ἀλλ´ ὡς
[223]	περὶ τῶν ἐν αὐτῇ τῇ	πόλει·	μόνοι γὰρ ἐστὲ ὑμεῖς ἄρχοντες
[205]	καὶ αὐλῆς ἑρκία τῇδε τῇ	πόλει.	~ὅν γε μὴν ἠπίστουν τινὲς
[207]	καὶ ὑμεῖς ὥσπερ ἐν μιᾷ	πόλει	πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ πολιτευόμενοι τοὺς
[219]	ἀπεφήνατε. αὐτῇ μὲν γὰρ τῇ	πόλει	περιβαλεῖν τὰ τείχη, οἷον ἀποκρύπτοντες
[214]	διῃρημένων πολλοὶ μὲν ἐν ἑκάστῃ	πόλει	πολῖται ὑμέτεροι οὐχ ἧττον ἢ
[222]	ἔμοιγε οὐδ´ ἐν αὐτῇ τῇ	πόλει	πολιτείαν παραπλησίως τισὶ τῶν ἄλλων
[208]	ἔξεστι μετὰ τὴν ἐν τῇ	πόλει	ψῆφον ἐνεχθεῖσαν ἐλθεῖν ἄλλοσε οὐδ´
[200]	φόρτους μὲν ἀπ´ Ἰνδῶν, εἰ	βούλει	δὲ, καὶ τῶν εὐδαιμόνων Ἀράβων,
[223]	καὶ οὐδὲν ἐνδεῖν πλὴν ὧν	ἐξαμαρτάνει	δῆμος· ὅταν δὲ εἰς τὴν
[201]	αὐτὸ παρέβαλον καὶ παρ´ ἀρχαίῳ	περιφανεῖ,	ἡγούμενοι μάλιστ´ ἂν οὕτως ἐξελέγξειν,
[223]	(βουληθῇ τε καὶ αἰτήσῃ ῥᾳδίως	τυγχάνει,	δημοκρατίαν νομιεῖ καὶ οὐδὲν ἐνδεῖν
[208]	κρατήσαντα, μηδὲ τῷ νενικῆσθαι· ἀλλὰ	μένει	δικαστὴς ἕτερος μέγας, ὃν οὔποτε
[198]	οὔσης, ἀλλ´ ἀκέραιος τῇ γνώσει	μένει,	οἱ δὲ λόγοι τοὐναντίον οὗ
[224]	ἦρξαν, ἀλλ´ ἔνεστι τῷ τότε	ἔθνει	πόλιν ἀντιστῆσαι τὴν ἐν αὐτῷ
[199]	δὲ τὴν ἐν μέσῳ γῆν,	καταβαίνει	δὲ καὶ μέχρι θαλάττης, οὗ
[215]	αὐτῶν ἑκάστας. φθόνος δὲ οὐδεὶς	ἐπιβαίνει	τῆς ἀρχῆς· αὐτοὶ γὰρ ὑπήρξατε
[208]	ἀγεννοῦς, καὶ τὸ τοῦ Ἡσιόδου	συμβαίνει,	Ῥεῖα μὲν γὰρ βριάει, ῥέα
[218]	οὕτως ἕπονται καὶ πόλις οὐδεμία	δυσμεναίνει,	ἀλλὰ τοσούτους γε ἀφ´ ἑκάστων
[207]	τ´ ἐστὶν ἀτρεμεῖν, ἀλλ´ ἀναστὰς	ὑμνεῖ	καὶ σέβει καὶ συνεύχεται διπλῆν
[222]	ὑμέτερον οὐδὲν ὁμοίως ἔχει, ἀλλ´	οἱονεὶ	κρᾶσις ἁπασῶν τῶν πολιτειῶν, ἄνευ
[219]	οὐδὲ πλίνθῳ ὀπτῇ δέδμηται, οὐδὲ	κόνει	στιλπνὰ ἕστηκεν, ἀλλ´ ἐστὶ μὲν
[207]	οὐδεὶς δὲ ἐφ´ ἑαυτῷ τηλικοῦτον	φρονεῖ,	ὅστις τοὔνομα ἀκούσας μόνον οἷός
[207]	ἄρχετε, καὶ οὐ Καρία δέδοται	Τισσαφέρνει,	οὐδὲ Φρυγία Φαρναβάζῳ, οὐδὲ Αἴγυπτος
[221]	ὥστε καθ´ ἡμέραν ἑκάστην ἐν	τάξει	ζῆν καὶ μήποτε λιπεῖν μηδένα
[225]	ἔρημα ἀναπλήσαντες, καὶ διαίτῃ καὶ	τάξει	πάντα ἡμερώσαντες. ~ὥστ´ ἔγωγε τὸν
[216]	πιστεύονται, ἀλλ´ ἐν ἄλλως μύθων	τάξει	τοῖς πολλοῖς ἀκούονται, εἰ δέ
[205]	αὑτοῦ δ´ ἐγγύτατα οὐκ ἦρξεν.	ἐπεί	γε μὴν ἐκεῖνος ἐτελεύτησεν, εὐθὺς
[201]	μέγιστα μικρότατα ἀπεφήνατε ταῖς ὑπερβολαῖς.	ἐπεὶ	ἐγὼ μὲν τὰ μέγιστα ἐκλέξας
[211]	καὶ ὁμοῦ τοῖς ἄλλοις ἐπεισελθόν.	ἐπεὶ	τό γε λεχθὲν ἐπ´ Ἀθηναίων
[211]	εἴποι τῶν Ἑλλήνων ἀληθὲς εἶναι,	ἐπεὶ	τοῖς μὲν ἄρχουσιν ἀντιστῆναι καὶ
[225]	πῦρ ἱερὸν καὶ ἄσβεστον οὐ	διαλείπει	τὸ πανηγυρίζειν, ἀλλὰ περίεισιν ἄλλοτε
[227]	Ἀρτέμιδος καὶ Μουσῶν χορὸς οὔποτε	διαλείπει	τοὺς ὑπηρέτας ἐν τοῖς θεάτροις
[223]	καὶ δοῦλοι ἀλλήλων ἐν τῷ	μέρει	γιγνόμενοι καὶ νόθοι τῆς ἀρχῆς
[218]	ἀρχαῖον, ἀλλ´ ἐν τιμῆς αὐτοὺς	μέρει	λήψεσθαι τὴν μετουσίαν τῆς πολιτείας,
[215]	μᾶλλον ἢ ἄρχειν ἐν τῷ	μέρει.	οὐ τοίνυν οὐδὲ μῖσος ἐκ
[199]	ἑτέρας ἰσομετρήτους ὑπὲρ αὑτὴν ἀραμένη	φέρει	ἄλλας ἐπ´ ἄλλαις. ὣς ἄρα
[214]	ὥσπερ τὸ τῆς γῆς ἔδαφος	φέρει	πάντας, οὕτω καὶ ἥδε δέχεται
[215]	τὰ παρόντα καὶ ἀρέσκει καὶ	συμφέρει,	καὶ ἄλλως οὐ λέλειπται ζῆν·
[228]	οὐδ´ εἰπεῖν ῥᾴδιον, ἑτέρους αὐτὸς	ὑπεραίρει.	καὶ δὴ φαίη τις ἂν
[228]	μέγας οἷον ἀγωνιστὴς καθαρὸς τοσοῦτον	ὑπεραίρει	τοῖς παρ´ αὑτοῦ τὸν πατέρα
[207]	ἐπὶ τῷ δεσπότας εἶναι. ὥστε	ὑποχωρεῖ	μὲν ἄρχων ἄρχοντι, ὅταν αὐτοῦ
[209]	οὔτε τοὺς ἐπὶ τῇ τούτων	προφάσει	παρακλέπτοντας αὐτοὺς, ~ἀνάσπαστοί γε γενόμενοι
[226]	καὶ τὰ πρόσθεν λόγου μὲν	διηγήσει	τέρποντα, λογισμῷ δ´ εἰ λαμβάνοι
[205]	νεῶν ἐποιήσατο; ἢ ποίᾳ συνήθει	διοικήσει	τὰ πράγματα ἤγαγεν αὐτομάτως προϊούσῃ
[221]	αὐτοῦ βλέψῃ, τὸ τοῦ Αἰγυπτίου	φήσει	τε καὶ οἰήσεται, ὃς τῷ
[211]	τοῖς ἐκείνων ἀδικήμασι καὶ τῷ	μίσει	τῷ διὰ ταῦτα εἰς αὐτοὺς
[202]	ὅσον τόξευμα ἐξικνεῖται, ἀλλὰ τῷ	ἡμίσει	παντὶ τῆς οἰκουμένης, καὶ πρὸς
[198]	τῆς οὔσης, ἀλλ´ ἀκέραιος τῇ	γνώσει	μένει, οἱ δὲ λόγοι τοὐναντίον
[208]	γὰρ βριάει, ῥέα δὲ βριάοντα	χαλέπτει	οὗτος ὁ δικαστής τε καὶ
[201]	αὐτὴν συντέτρηται· καὶ πάντα ἐνταῦθα	συμπίπτει,	ἐμπορίαι, ναυτιλίαι, γεωργίαι, μετάλλων κάθαρσις,
[199]	πόλις· καλύπτει μὲν ἄκρους πρώονας,	καλύπτει	δὲ τὴν ἐν μέσῳ γῆν,
[199]	ἄρα καὶ ἥδ´ ἡ πόλις·	καλύπτει	μὲν ἄκρους πρώονας, καλύπτει δὲ
[211]	τό γε λεχθὲν ἐπ´ Ἀθηναίων	κινδυνεύει	καὶ περὶ πάντων εἴ τις
[222]	οὖν τό γε Λακεδαιμονίων στρατόπεδον	κινδυνεύει	τοσούτους εἶναι, ὅσους οὐδὲν ἀπεικὸς
[200]	τακτοῖς ὅροις βασιλεύετε, οὐδ´ ἕτερος	προαγορεύει	μέχρι οὗ δεῖ κρατεῖν, ἀλλ´
[227]	ταῖς ὄχθαις ἔξω τῶν ποταμῶν	χορεύει	τὴν ἄπαυστον χορείαν, αἵματος καθαρὰ
[200]	ὡς οὐκ ἐνταῦθα ἀεὶ καὶ	περιττεύει.	τοσαῦται δ´ ἀφικνοῦνται δεῦρο κομίζουσαι
[206]	ληφθῆναι δ´ οὐ δυνάμενοι, οὐδ´	ἀκούει	μὲν ἡ βασιλέως γῆ, ἔστι
[207]	οὐδ´ ὥσπερ οἶκος τοῦ δεῖνος	ἀκούει	τὸ ἔθνος, ὅτῳ παρεδόθη δουλεύειν,
[206]	συνεχὴς καὶ ἓν φῦλον ἅπαντα	ὑπακούει	σιωπῇ. πάντα δὲ ἐξ ἐπιτάγματος
[222]	τὸ δ´ ὑμέτερον οὐδὲν ὁμοίως	ἔχει,	ἀλλ´ οἱονεὶ κρᾶσις ἁπασῶν τῶν
[214]	κόλποις δεχόμενοι πάντα οὕτως κρύψασα	ἔχει	ἐξιόντων καὶ εἰσιόντων, ἴση οὖσά
[217]	παράδειγμα εἰς τὸ παντελὲς οὐκ	ἔχει.	μέχρι γὰρ τοῦ τὸ μάχιμον
[228]	τῆς ἀρχῆς κοινωνοὺς ὡς οἰκείους	ἔχει	παῖδας ὁμοίους ἑαυτῷ πλείους ἢ
[207]	οὐδ´ ἂν ἀπαντήσειε ῥᾳδίως· τοσοῦτον	ἀπέχει	τοῦ διενεχθῆναι ἄγαν, ὡς αὐτοῦ
[201]	οὐκ ἔχων ἐπιδεικνύειν ἄλλως ὅσῳ	ὑπερέχει,	παραβαλῶ μικροῖς ἀρχαίοις· πάντα γὰρ
[201]	ῥᾴδιον διακρῖναι πότερον ἡ πόλις	ὑπερέχει	πλεῖον εἰς τὰς πόλεις τὰς
[224]	πράξεις ἐπιλελοίπασι, μία δὲ αὕτη	κατέχει	πάσας ἔρις, ~ὅπως ὅτι καλλίστη
[199]	ἀέρος, ὡς εἶναι μὴ χιόνος	καταλήψει	τὸ ὕψος προσεικάσαι, ἀλλὰ μᾶλλον
[221]	γενήσεται τούτων μενόντων καὶ οὔποτε	ἐπιλείψει	πλοῦτος Αἴγυπτον, τοῦτο δὲ καὶ
[208]	δίκαιον ἄγῃ, ὥσπερ πνεῦμα ἐν	νηὶ,	οὐ δή που πλουσίῳ μὲν
[208]	εἶπον, οὐκ ἴσα ἴσοις παραβάλλων	δίειμι,	ἀλλ´ οὐκ ὄντων ἑτέρων παραδειγμάτων
[208]	γένοιτο ἀεὶ, τοῦτον ὁμοίως ὠφελοῦν.	Δίειμι	δὴ καὶ τὰ Ἑλληνικὰ, ἐπειδήπερ
[223]	οὐκ ἂν ἴσως ἄπο καιροῦ	πέσοιμι.	ὅσον γὰρ μεγέθει τῆς ἁπάσης
[213]	κοινὴ τῆς γῆς δημοκρατία ὑφ´	ἑνὶ	τῷ ἀρίστῳ ἄρχοντι καὶ κοσμητῇ,
[214]	ἀποσεμνυνάμενοι τούτῳ θαυμαστὴν ἐποιήσατε, τῷ	μηδενὶ	τῶν ἄλλων αὐτῆς μεταδιδόναι, ἀλλὰ
[225]	ἀπεδείξατε. νῦν γοῦν ἔξεστι καὶ	Ἕλληνι	καὶ βαρβάρῳ καὶ τὰ αὑτοῦ
[221]	αὐτῷ, ἀλλ´ οἷον ἐν χορῷ	τινι	αἰωνίῳ ἕκαστον τὴν ἑαυτοῦ χώραν
[200]	ὥστ´ ἐοικέναι τὴν πόλιν κοινῷ	τινι	τῆς γῆς ἐργαστηρίῳ. φόρτους μὲν
[217]	ἀλλήλοις, ἀλλ´ ἦσαν ἐν τῷ	χείρονι	οἱ στρατευόμενοι τῶν ἡσυχαζόντων μόνοι
[208]	δημοτῶν εἰς δικαστήριον σὺν οὐκ	ἐλάττονι	τῶν δεξαμένων φόβῳ περὶ τῆς
[221]	εἰ καὶ δέκα τόσοι εἶεν	οἱ	ἀντίπαλοι, ταχέως ἂν αὐτοὺς περιστραφέντας
[204]	οὔτε ἐκεῖνοι ἄρχειν ἠπίσταντο οὔτε	οἱ	ἀρχόμενοι τὸ ἀκόλουθον ἀπεπλήρουν. οὐ
[204]	ἔνεστιν ἄρχεσθαι καλῶς, ὅταν κακῶς	οἱ	ἄρχοντες ἄρχωσιν. οὔπω γὰρ ἥ
[216]	οὐδ´ οἷον ἐν οἰκίᾳ πενιχρᾷ	οἱ	αὐτοὶ ὀψοποιοὶ, οἰκουροῦσι, στρωννύουσιν, οὐχ
[216]	παρόντα θαυμάζειν, ἀλλὰ πεπόνθασιν οἷον	οἱ	ἀφυπνισθέντες καὶ ἀντὶ τῶν ὀνειράτων
[216]	μετεγνωκότες ὡς ἄρα ἄλλως ἐσκιαμάχουν,	οἱ	δ´ οὐδ´ ἥν ποτε ἦρξαν
[220]	ἑκατέρωθεν ἀπαντῆσαι μέχρι τοῦ μέσου·	οἱ	δὲ ἄκοντες οἷον ἐκ Διὸς
[206]	μέσοι, οἱ μὲν βίᾳ εἰσῳκισμένοι,	οἱ	δὲ ἀποστάντες, ληφθῆναι δ´ οὐ
[203]	μᾶλλον ἄρχοντες ἢ κατ´ εὐχὴν,	οἱ	δὲ ἀρχόμενοι πάντα ἃ τοὺς
[206]	δέῃ, ἀπόχρη δόξαι, καὶ πέπρακται.	οἱ	δὲ ἄρχοντες οἱ πεμπόμενοι ἐπὶ
[222]	γὰρ ἄρχῃ μὲν εἷς τοσούτων,	οἱ	δὲ ἐπ´ αὐτῷ διάκονοί τε
[213]	μὲν καθ´ ἑαυτοὺς ἕκαστοι ἀπεχώρουν,	οἱ	δὲ κοινὴν ἀπόστασιν ἐξ ὧν
[198]	ἀλλ´ ἀκέραιος τῇ γνώσει μένει,	οἱ	δὲ λόγοι τοὐναντίον οὗ βούλονται
[206]	πρός γε τὸ μὴ ἀντιτάττεσθαι,	οἱ	δὲ τῶν πεδίων τῶν εὐδαιμόνων
[203]	οὔτε τὰς χώρας, ἀλλ´ ὥσπερ	οἱ	εἰς μὴ προσήκοντα ἐμπεσόντες αἰσχρῶς
[214]	δεῖ τὰς ἀκροπόλεις ἐχόντων, ἀλλ´	οἱ	ἑκασταχόθεν ~μέγιστοι καὶ δυνατώτατοι τὰς
[207]	αὐτῷ ὄντι ἐλευθέρῳ, ἀλλ´ ὥσπερ	οἱ	ἐν ταῖς κατὰ μίαν πόλεσιν,
[212]	ἐπεπόνθεσαν πρὸς αὐτοὺς παραπλήσιον ὅπερ	οἱ	ἐν ταῖς παιδιαῖς τῇ μὲν
[223]	οἱ μὲν ἄνω πάντες καὶ	οἱ	ἐπὶ πλεῖστον γῆς ἄρξαντες ὥσπερ
[209]	τοὺς ἑτέρους μόνους μισεῖσθαι ἀεὶ	οἱ	ἕτεροι, ἀλλ´ αὐτοὶ τοῦ μέρους
[227]	ἀφορμὰς εἰληφέναι μοι δοκοῦσι, καὶ	οἱ	θεοὶ καθορῶντες συγκατορθοῦν ὑμῖν εὐμενῶς
[227]	δὲ καὶ Δημήτηρ, ὅτι αὐτοῖς	οἱ	καρποὶ οὐχ ὑβρίζονται, Ποσειδῶν δὲ
[198]	δοκεῖ τῆς πόλεως ἔχειν· ἀφαιροῦσιν	οἱ	λόγοι τὰ πολλὰ τῶν θαυμάτων
[205]	εὐθὺς μὲν ἐσχίσθησαν εἰς μυρία	οἱ	Μακεδόνες, ἔργῳ δείξαντες ὑπὲρ αὑτοὺς
[223]	εἰπὼν οὐκ ἂν ἁμαρτεῖν, ὅτι	οἱ	μὲν ἄνω πάντες καὶ οἱ
[206]	οὐδὲ Πισίδαι οὐδ´ ἄλλοι μέσοι,	οἱ	μὲν βίᾳ εἰσῳκισμένοι, οἱ δὲ
[223]	ἄρχοντες ὡς εἰπεῖν κατὰ φύσιν.	οἱ	μὲν γὰρ ἄλλοι οἱ πρὸ
[206]	δὲ πανταχοῦ ἴσον ἄρχεται, καὶ	οἱ	μὲν ἐν τοῖς ὄρεσι κατῳκισμένοι
[213]	φαυλότεροι τῶν ἀπίστων (συμμάχων, ὅσῳ	οἱ	μὲν καθ´ ἑαυτοὺς ἕκαστοι ἀπεχώρουν,
[216]	ἅπαντες οἱ πρότερον συνερρήγνυντο πόλεμοι,	οἱ	μὲν ὥσπερ ὕδωρ ἀψοφητὶ ῥέον
[206]	καὶ πέπρακται. οἱ δὲ ἄρχοντες	οἱ	πεμπόμενοι ἐπὶ τὰς πόλεις τε
[216]	ταχέως αὐτοί τε παρῆλθον καὶ	οἱ	περὶ αὐτῶν λόγοι· τοσαύτη ἄρ´
[215]	πρότερον ἀξιώσαιεν ἂν ἀποστῆναι ἢ	οἱ	πλέοντες ἂν τοῦ κυβερνήτου· ~ἀλλ´
[226]	τὴν οἰκουμένην. ἀτεχνῶς δὲ, ὥσπερ	οἱ	ποιηταὶ λέγουσι, πρὸ τῆς Διὸς
[210]	δ´ ἐκ τούτων τοὺς Ἀθηναίους	οἱ	πολλοὶ καὶ πρὸς τοὺς Λακεδαιμονίους
[223]	φύσιν. οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι	οἱ	πρὸ ὑμῶν δυναστεύσαντες δεσπόται καὶ
[217]	ἰδίᾳ ἀπὸ τῶν ἄλλων ἵδρυντο	οἱ	προπολεμοῦντες τῆς χώρας, ὥσπερ καὶ
[224]	κεφαλαίῳ τῆς ἀρχῆς ἡττῶνται τοσοῦτον	οἱ	πρότεροι, ἀλλὰ καὶ ὧν τῶν
[216]	καὶ πρωτείων, ὑφ´ ὧν ἅπαντες	οἱ	πρότερον συνερρήγνυντο πόλεμοι, οἱ μὲν
[217]	ἀλλ´ ἦσαν ἐν τῷ χείρονι	οἱ	στρατευόμενοι τῶν ἡσυχαζόντων μόνοι πονοῦντες
[198]	τοῖς θεοῖς. ~ἀλλ´, ὦ ἄνδρες,	οἱ	τῆς μεγάλης ἔνοικοι πόλεως, εἴ
[214]	μεγέθους οὐδὲν ἐπίδηλον. ὥσπερ δὲ	οἱ	τοῖς κόλποις δεχόμενοι πάντα οὕτως
[228]	πᾶς αἰών. κράτιστον οὖν, ὥσπερ	οἱ	τῶν διθυράμβων τε καὶ παιάνων
[216]	ᾖ πάτριον πολεμεῖν. οὐ γὰρ	οἱ	χθὲς σκυτοτόμοι καὶ τέκτονες τήμερον
[211]	ἐν τοῖς Ἕλλησιν ἦν ἂν,	οἳ	πλεῖστον δή που τῶν γε
[211]	φρουροὺς εἰσέπεμπον εἰς τὰς πόλεις,	οἳ	τῶν μὲν ἐπιχωρίων ἑκάστων καὶ
[209]	κύριος ὄνυχάς τινας καὶ ἄκρα	λάβοι	ἀντὶ ὅλου τοῦ σώματος καὶ
[226]	καὶ ἐφ´ ὑμῶν πραγμάτων λογιζόμενος	ὑπολάβοι,	ὡς πρὸ μὲν τῆς ὑμετέρας
[198]	καὶ πάνυ δὴ θαυμάζων, εἶτα	λέγοι	μυρίους ἢ δισμυρίους στρατιώτας ἰδεῖν,
[198]	τῆς πόλεως ἔχειν· ἀφαιροῦσιν οἱ	λόγοι	τὰ πολλὰ τῶν θαυμάτων καὶ
[216]	παρῆλθον καὶ οἱ περὶ αὐτῶν	λόγοι·	τοσαύτη ἄρ´ ὑμῖν εἰρήνη, κἂν
[198]	τῇ γνώσει μένει, οἱ δὲ	λόγοι	τοὐναντίον οὗ βούλονται ποιοῦσιν· ἐπαινοῦντες
[206]	κληροῦχοί τε καὶ οἰκήτορες ὑμέτεροι	γεωργοί.	ἤπειρος δὲ καὶ νῆσος οὐδὲν
[223]	ἐδούλευσαν Μακεδόνες Πέρσαις, Πέρσαι Μήδοις,	Μῆδοι	Σύροις. ὑμᾶς δὲ ἐκ τοσούτου
[228]	γῇ, ~καὶ Δίκῃ δὲ καὶ	Αἰδοῖ	τότ´ ἂν ἀποδοθῆναι κάθοδον εἰς
[225]	ψαμμώδεις δι´ Ἀράβων ἐπ´ Αἴγυπτον	πάροδοι,	οὐκ ὄρη δύσβατα, οὐ ποταμῶν
[225]	καὶ πολέμιοι, οἷον πνεύματος ἐκριπίσαντος,	φροῦδοι	γῆς ἐπέκεινα καὶ θαλάττης· ἀντεισῆκται
[227]	εἰληφέναι μοι δοκοῦσι, καὶ οἱ	θεοὶ	καθορῶντες συγκατορθοῦν ὑμῖν εὐμενῶς τὴν
[228]	τὸν λόγον. καὶ δὴ κεκλήσθων	θεοὶ	πάντες καὶ θεῶν παῖδες καὶ
[211]	καὶ πλοῦτον καὶ πόνους ὑπενεγκεῖν	ἀγαθοὶ	παντὸς μᾶλλον ἦσαν, ἄρχειν δὲ
[223]	ἐν τῷ μέρει γιγνόμενοι καὶ	νόθοι	τῆς ἀρχῆς ὄντες οὕτω διεξῆλθον,
[216]	χρήσασθαι μὴ δυναμένων, ἀτεχνῶς ὥσπερ	μῦθοι	ταχέως αὐτοί τε παρῆλθον καὶ
[211]	αὐτοὺς παρὰ τῶν Ἑλλήνων αὐξηθέντες	Θηβαῖοι	ἐκράτησαν αὐτῶν τὴν ἐν Λεύκτροις
[202]	ἀεὶ βασιλεὺς, ἀλλ´ ὅπως ἢ	Ἀθηναῖοι	δυνάμεως, ἢ Λακεδαιμόνιοι ἔχοιεν τύχης,
[209]	πᾶν ὑπὲρ ἀρχῆς καὶ ἡγεμονίας	Ἀθηναῖοι	καὶ Λακεδαιμόνιοι, καὶ ἦν αὐτῶν
[224]	δὲ ἀκταί τε παράλιοι καὶ	μεσόγειοι	πόλεσι, ταῖς μὲν οἰκισθείσαις, ταῖς
[225]	πατρίδα ἰόντι· καὶ οὔτε Πύλαι	Κιλίκιοι	φόβον παρέχουσιν οὔτε στεναὶ καὶ
[224]	κόσμος· ἐκπεπλήρωνται δὲ ἀκταί τε	παράλιοι	καὶ μεσόγειοι πόλεσι, ταῖς μὲν
[225]	δ´ ἐκ πεδίων καὶ φρυκτοὶ	φίλιοι	καὶ πολέμιοι, οἷον πνεύματος ἐκριπίσαντος,
[225]	πεδίων καὶ φρυκτοὶ φίλιοι καὶ	πολέμιοι,	οἷον πνεύματος ἐκριπίσαντος, φροῦδοι γῆς
[211]	ἐν Λεύκτροις μάχην, ὁμοῦ τε	Λακεδαιμόνιοι	ἐκποδὼν ἦσαν καὶ Θηβαίους οὐδεὶς
[202]	ὅπως ἢ Ἀθηναῖοι δυνάμεως, ἢ	Λακεδαιμόνιοι	ἔχοιεν τύχης, νῦν μὲν ἕως
[209]	ἀρχῆς καὶ ἡγεμονίας Ἀθηναῖοι καὶ	Λακεδαιμόνιοι,	καὶ ἦν αὐτῶν ἡ δύναμις
[207]	τῶν ἀρχομένων, εἴ τινες ἄρα	ἄξιοι	εἶεν, ὡς ἐκεῖνον ἐκπέμπουσιν εὐθὺς
[216]	ἐν οἰκίᾳ πενιχρᾷ οἱ αὐτοὶ	ὀψοποιοὶ,	οἰκουροῦσι, στρωννύουσιν, οὐχ οὕτως καὶ
[210]	καθεῖλον ἐκεῖνοι τὰ τείχη καὶ	κύριοι	τῶν πραγμάτων καὶ τοῦ ταῦτα
[217]	τοῦ τὸ μάχιμον ἀποκρῖναι καὶ	Αἰγύπτιοι	προῆλθον καὶ ἐδόκουν τοῦτο σοφώτατον
[217]	ἄλλους ἐδόκουν εἶναι, ᾗ φασιν,	Αἰγύπτιοι	σοφοί. τοῦτο δὲ ὑμεῖς κατὰ
[200]	ὑμετέρας πορεύεσθαι. οὐ γὰρ σκόπελοι	θαλάττιοι,	οὐδὲ Χελιδονέαι καὶ Κυανέαι τὴν
[211]	ἀεὶ καὶ διαιρουμένους ἀσθενεστέρους τὰ	οἴκοι	γίγνεσθαι καὶ μὴ ἱκανοὺς τὴν
[212]	ἐλάττους μὲν ἔξω, ἐλάττους δὲ	οἴκοι,	καὶ (τὸ προϊέναι τὴν ἀρχὴν
[198]	ὦ ἄνδρες, οἱ τῆς μεγάλης	ἔνοικοι	πόλεως, εἴ τι μέτεστιν ὑμῖν
[214]	οὕτω παρεφθέγχθω. ὅπερ δὲ ἐλέγομεν,	μεγάλοι	μεγάλως ἐμετρήσατε τὴν πόλιν, καὶ
[221]	καὶ δέκα τόσοι εἶεν οἱ	ἀντίπαλοι,	ταχέως ἂν αὐτοὺς περιστραφέντας ἄνδρα
[200]	τῆς ὑμετέρας πορεύεσθαι. οὐ γὰρ	σκόπελοι	θαλάττιοι, οὐδὲ Χελιδονέαι καὶ Κυανέαι
[206]	οὐδὲ Σάκαι οὐδὲ Πισίδαι οὐδ´	ἄλλοι	μέσοι, οἱ μὲν βίᾳ εἰσῳκισμένοι,
[223]	κατὰ φύσιν. οἱ μὲν γὰρ	ἄλλοι	οἱ πρὸ ὑμῶν δυναστεύσαντες δεσπόται
[197]	ἂν δυνώμεθα, ἐπειδή γε καὶ	ἄλλοι	τὰ ἰσομέτρητα σφίσιν αὐτοῖς ἰσομέτρητα
[203]	ἑκόντα τε καὶ ἄκοντα, εἰ	μέλλοι	βασιλεύειν, ὁρῶντα εἰς τὴν βύρσαν,
[210]	ἐκ τούτων τοὺς Ἀθηναίους οἱ	πολλοὶ	καὶ πρὸς τοὺς Λακεδαιμονίους πάλιν
[214]	ὄνομα. τούτων δὲ οὕτω διῃρημένων	πολλοὶ	μὲν ἐν ἑκάστῃ πόλει πολῖται
[201]	Αἴγυπτος, Σικελία, Λιβύης ὅσον ἥμερον.	κατάπλοι	δὲ καὶ ἀπόπλοι οὔποτε λείπουσιν.
[201]	ὅσον ἥμερον. κατάπλοι δὲ καὶ	ἀπόπλοι	οὔποτε λείπουσιν. ὥστε εἶναι θαυμάσαι
[223]	πρὸ ὑμῶν δυναστεύσαντες δεσπόται καὶ	δοῦλοι	ἀλλήλων ἐν τῷ μέρει γιγνόμενοι
[199]	ἐστιν, ἀναπληρωθῆναι τοῦτο πᾶν ἄν	μοι	δοκεῖ καὶ γενέσθαι πόλις συνεχὴς
[209]	σοφίᾳ καὶ σωφροσύνῃ παρελθεῖν, μέγα	μοι	δοκεῖ καὶ παντελὲς εἰς ἀρετῆς
[223]	ἐν τοῖς εἰρημένοις. νῦν δέ	μοι	δοκεῖ κἀκεῖνό τις εἰπὼν οὐκ
[204]	καρποὺς τελευτήσειεν, ὣς δὲ κἀκείνῳ	μοι	δοκεῖ συμβῆναι. προῆλθε μὲν γὰρ
[198]	ὣς δὲ καὶ περὶ ταύτης	μοι	δοκεῖ τῆς πόλεως ἔχειν· ἀφαιροῦσιν
[227]	ἄγεσθαι πολλὰς (τὰς ἀφορμὰς εἰληφέναι	μοι	δοκοῦσι, καὶ οἱ θεοὶ καθορῶντες
[227]	τὴν ὑμετέραν ἀρχήν. δοκεῖ δέ	μοι	καὶ Ἡσίοδος, εἰ ὁμοίως Ὁμήρῳ
[198]	τῶν θαυμάτων καὶ ποιεῖν δοκοῦσί	μοι	παραπλήσιον ὥσπερ ἂν εἴ τις
[222]	ἀνθρωπίνην τάξιν ἐστίν; ἐπέρχεται δέ	μοι	τὸ Ὁμηρικὸν εἰπεῖν μικρὸν ἐπὶ
[228]	καὶ πρυτανεύειν πᾶσι τἀγαθά. ἐκτετέλεσταί	μοι	τὸ τόλμημα· εἴτε δὲ χεῖρον
[200]	καὶ χῶραι ἕκασται φέρουσι καὶ	ποταμοὶ	καὶ λίμναι καὶ τέχναι Ἑλλήνων
[216]	παριδόντες καὶ ἐν αὐτοῖς γενόμενοι.	πόλεμοι	δὲ οὐδ´ εἰ πώποτε ἐγένοντο
[216]	ὧν ἅπαντες οἱ πρότερον συνερρήγνυντο	πόλεμοι,	οἱ μὲν ὥσπερ ὕδωρ ἀψοφητὶ
[199]	οὐδὲ νῦν ἴσως ἀρκούντως ἐνεδειξάμην,	ὀφθαλμοὶ	δ´ ἄμεινον μαρτυροῦσιν, οὐχ ὥσπερ
[226]	λαμπρὸν εἰσῆλθε βίου καὶ πολιτείας,	νόμοι	τε ἐξεφάνησαν καὶ θεῶν βωμοὶ
[216]	πολεμεῖν. οὐ γὰρ οἱ χθὲς	σκυτοτόμοι	καὶ τέκτονες τήμερον ὁπλῖται καὶ
[204]	νῦν ὀλίγου δέω λέγειν εἰσὶν	οἰκισμοί.	ῥᾷον δὲ ἦν πολεμοῦντα ἢ
[224]	αὐταῖς ἀναθήματα καὶ τέχναι καὶ	κόσμοι	πάντες ὑμῖν ἔχουσι φιλοτιμίαν, ὥσπερ
[226]	νόμοι τε ἐξεφάνησαν καὶ θεῶν	βωμοὶ	πίστιν ἔλαβον. πρότερον γὰρ ὥσπερ
[226]	διηγήσει τέρποντα, λογισμῷ δ´ εἰ	λαμβάνοι	τις, ἀφόρητα παύσαντες, γάμους τε
[204]	καὶ κρατήσας τοὺς ἀντιπάλους, εἶτα	ἐπαποθάνοι	τῇ νίκῃ, ~πρὶν εὖ καὶ
[213]	τὰς πόλεις οὔτ´ ἐγκρατῶς ἔχειν	δυνάμενοι,	βαρεῖς ἅμα καὶ ἀσθενεῖς ὄντες.
[210]	τε ἀκροπόλεις ἐλευθέρας ἔχειν οὐ	δυνάμενοι	καὶ ἐπὶ τοῖς δημαγωγοῖς ὄντες
[205]	ὥσπερ ἐξῳκισμένοι μᾶλλον ἢ κρατεῖν	δυνάμενοι,	καὶ ἦν ὥσπερ αἴνιγμα, Μακεδόνες
[206]	δὲ ἀποστάντες, ληφθῆναι δ´ οὐ	δυνάμενοι,	οὐδ´ ἀκούει μὲν ἡ βασιλέως
[214]	ἐμετρήσατε τὴν πόλιν, καὶ οὐκ	ἀποσεμνυνάμενοι	τούτῳ θαυμαστὴν ἐποιήσατε, τῷ μηδενὶ
[218]	εἰπεῖν, ὅθεν ἦσαν τὸ ἀρχαῖον.	ποιησάμενοι	δὲ πολίτας, οὕτως καὶ στρατιώτας
[216]	ῥέον ἥδιστα ἡσυχάζουσιν, ἄσμενοι πόνων	παυσάμενοι	καὶ κακῶν, μετεγνωκότες ὡς ἄρα
[205]	βασιλέως, ἀλλ´ ὑφ´ ἑαυτῶν αὐτοὶ	γεγενημένοι,	εἰ δὲ οἷόν τ´ εἰπεῖν,
[210]	ἐλευθερίας πολεμήσειν Ἀθηναίοις καὶ τούτῳ	προσαγόμενοι	τοὺς πολλοὺς, ἐπειδὴ καθεῖλον ἐκεῖνοι
[210]	χεῖρον φρονοῦσιν ὁμοίως, στρατεύσασθαί τε	ἀναγκαζόμενοι	στρατείας οὐκ ἀναγκαίας ἐν ἱερομηνίαις
[212]	μὴ εἶναι αὐτοὺς βουλόμενοι αὐτοὶ	μεταχειριζόμενοί	τε καὶ ἄγοντες, ἐν οἷς
[224]	τῶν μὲν Ἑλλήνων ὥσπερ τροφέων	ἐπιμελόμενοι,	χεῖρά τε ὑπερέχοντες καὶ οἷον
[212]	τε καὶ μὴ εἶναι αὐτοὺς	βουλόμενοι	αὐτοὶ μεταχειριζόμενοί τε καὶ ἄγοντες,
[212]	ἐβούλοντό τε καὶ συνέφερε διεπράττοντο·	βουλόμενοι	γὰρ τοὺς ἀφισταμένους προσάγεσθαι καὶ
[223]	δοῦλοι ἀλλήλων ἐν τῷ μέρει	γιγνόμενοι	καὶ νόθοι τῆς ἀρχῆς ὄντες
[209]	ἡγεμονίαν μᾶλλον ἢ κτήσασθαι δυνηθέντες.	γενόμενοι	δὲ ὅμως ἐπὶ καιρῶν ὥσπερ
[210]	προφάσει παρακλέπτοντας αὐτοὺς, ~ἀνάσπαστοί γε	γενόμενοι	καθ´ ἕκαστον ἐνιαυτὸν Ἀθήνησι περὶ
[223]	οἷον ἐπὶ τὸ ἄρχειν εὐθὺς	γενόμενοι,	πάντα τὰ πρὸς τοῦτο φέροντα
[216]	ταῦτα παριδόντες καὶ ἐν αὐτοῖς	γενόμενοι.	πόλεμοι δὲ οὐδ´ εἰ πώποτε
[227]	γενέσθαι τὸν ὄλεθρον, Εὖτ´ ἂν	γεινόμενοι	πολιοκρόταφοι τελέθωσιν, ἀλλ´ ἡνίκ´ ἂν
[214]	ὥσπερ εἰς κοινὴν ἀγορὰν (συνίασι	τευξόμενοι	τῆς ἀξίας ἕκαστοι. ὅπερ δὲ
[217]	ὑμετέρας ἡττᾶται. καὶ τοσοῦτον ὑμῶν	λειπόμενοι	πάντες τοῖς ὅπλοις, ἔτι τῇ
[206]	πέπρακται. οἱ δὲ ἄρχοντες οἱ	πεμπόμενοι	ἐπὶ τὰς πόλεις τε καὶ
[217]	ἦσαν ἐν τῷ χείρονι οἱ	στρατευόμενοι	τῶν ἡσυχαζόντων μόνοι πονοῦντες δι´
[207]	μιᾷ πόλει πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ	πολιτευόμενοι	τοὺς ἄρχοντας καθίστατε ἐπ´ αὐτοῖς,
[214]	ὥσπερ δὲ οἱ τοῖς κόλποις	δεχόμενοι	πάντα οὕτως κρύψασα ἔχει ἐξιόντων
[214]	ἀπεφήνατε αὐτοῖς πολυανθρωποτέραν τὴν πόλιν	παρεχόμενοι	ἢ κατὰ πᾶν, ὡς εἰπεῖν,
[206]	καὶ πρὸς ἀλλήλους ὁμοίως ἅπαντες	ἀρχόμενοι.	καὶ δὴ καὶ τοῦτο φαίη
[198]	τολμήματι, ἵνα τῶν ἐγκωμίων πρῶτον	ἀρχόμενοι	καὶ τοῦτο ἔχωμεν λέγειν ὅτι
[203]	ἢ κατ´ εὐχὴν, οἱ δὲ	ἀρχόμενοι	πάντα ἃ τοὺς ὑπὸ τῶν
[204]	ἐκεῖνοι ἄρχειν ἠπίσταντο οὔτε οἱ	ἀρχόμενοι	τὸ ἀκόλουθον ἀπεπλήρουν. οὐ γὰρ
[210]	καὶ οἷον συμπεπλεγμέναι. ὥστ´ εἰ	ἀρχόμενοι	τοῦ πολέμου προεῖπον τοῖς Ἕλλησιν
[216]	ὕδωρ ἀψοφητὶ ῥέον ἥδιστα ἡσυχάζουσιν,	ἄσμενοι	πόνων παυσάμενοι καὶ κακῶν, μετεγνωκότες
[205]	ἵνα τῆς ἀλλοτρίας ἄρχωσιν, ὥσπερ	ἐξῳκισμένοι	μᾶλλον ἢ κρατεῖν δυνάμενοι, καὶ
[206]	ἄλλοι μέσοι, οἱ μὲν βίᾳ	εἰσῳκισμένοι,	οἱ δὲ ἀποστάντες, ληφθῆναι δ´
[206]	οἱ μὲν ἐν τοῖς ὄρεσι	κατῳκισμένοι	ταπεινότεροι τῶν ἐν τοῖς κοιλοτάτοις
[220]	προασπίζουσιν ἄνδρες φυγὴν οὐ νομίσαντες,	ἡρμοσμένοι	πρὸς ἀλλήλους ἐκείνῃ τῇ ἁρμονίᾳ,
[201]	παρέβαλον καὶ παρ´ ἀρχαίῳ περιφανεῖ,	ἡγούμενοι	μάλιστ´ ἂν οὕτως ἐξελέγξειν, ἐγὼ
[224]	πολλὴν φειδώ τε καὶ πρόνοιαν	ἐξηγούμενοι,	τοὺς δὲ βαρβάρους πρὸς τὴν
[204]	ἐξ ὧν μισοῦντές τε καὶ	μισούμενοι	διῆγον. καὶ γὰρ οὖν πολλάκις
[203]	ἄρξουσι, καὶ ὥσπερ ὑπὲρ μιαιφονιῶν	ἁμιλλώμενοι	πρὸς ἀλλήλους ὁ δεύτερος ἀεὶ
[211]	δὲ αὐτοὶ ἔτι ἀπαίδευτοι ἦσαν,	πειρώμενοί	τε ἐσφάλλοντο. καὶ πρῶτον μὲν
[204]	τὰ πλείω διαλλακτῇ τῷ πολέμῳ	χρώμενοι.	αἴτιον δ´ ἦν, οὔτε ἐκεῖνοι
[203]	ὡς ἐφ´ ἃ μὲν αὐτῆς	βαίνοι	ταπεινὰ ἐγίγνετο καὶ τῆς γῆς
[209]	οἴοιτο ἅπερ ἐβούλετο· ὣς δὲ	κἀκεῖνοι	ἡγεμονίας ἐπιθυμήσαντες νησίδια καὶ ἄκρας
[204]	χρώμενοι. αἴτιον δ´ ἦν, οὔτε	ἐκεῖνοι	ἄρχειν ἠπίσταντο οὔτε οἱ ἀρχόμενοι
[209]	τοῦτ´ οὖν ἐρῶν ἔρχομαι, ὅπως	ἐκεῖνοι	καὶ πηλίκοις οὖσι τοῖς ἑαυτῶν
[201]	τοὐναντίον ποιήσειν τοῖς Αἰολεῦσι ποιηταῖς.	ἐκεῖνοι	μὲν γὰρ ἐπειδάν τι βούλωνται
[210]	προσαγόμενοι τοὺς πολλοὺς, ἐπειδὴ καθεῖλον	ἐκεῖνοι	τὰ τείχη καὶ κύριοι τῶν
[226]	ἀπαριθμεῖν, ἀλλ´ ὑμεῖς ἅπασι περιηγηταὶ	κοινοὶ	γεγόνατε, ἀναπετάσαντες ἁπάσας τῆς οἰκουμένης
[222]	τοσούτων, οἱ δὲ ἐπ´ αὐτῷ	διάκονοί	τε καὶ πρέσβεις αὐτοῦ μὲν
[223]	τῶν ἐν αὐτῇ τῇ πόλει·	μόνοι	γὰρ ἐστὲ ὑμεῖς ἄρχοντες ὡς
[207]	ὃ παντελῶς ὑμῶν ἐστιν ἴδιον·	μόνοι	γὰρ τῶν πώποτε ἐλευθέρων ἄρχετε,
[217]	χείρονι οἱ στρατευόμενοι τῶν ἡσυχαζόντων	μόνοι	πονοῦντες δι´ αἰῶνος, οὔκουν ἴσως
[213]	γυμνωθέντες κατὰ τὸν Αἰσώπου κολοιὸν	μόνοι	πρὸς ἅπαντας ἐμάχοντο. Τοῦτο μέντοι
[225]	γῆ πᾶσα οἷον παράδεισος ἐγκεκόσμηται.	καπνοὶ	δ´ ἐκ πεδίων καὶ φρυκτοὶ
[217]	τόλμα καὶ Αἰγυπτίων καὶ ὅτων	εἴποι	τις ἂν τῆς ὑμετέρας ἡττᾶται.
[211]	καὶ περὶ πάντων εἴ τις	εἴποι	τῶν Ἑλλήνων ἀληθὲς εἶναι, ἐπεὶ
[225]	καὶ χωρὶς τῶν αὑτοῦ βαδίζειν	ὅποι	βούλεται ῥᾳδίως, ἀτεχνῶς ὡς ἐκ
[227]	καὶ Δημήτηρ, ὅτι αὐτοῖς οἱ	καρποὶ	οὐχ ὑβρίζονται, Ποσειδῶν δὲ ναυμαχιῶν
[228]	καὶ μὴ παύσασθαι πρὶν ἂν	μύδροι	τε ὑπὲρ θαλάττης πέσοιεν καὶ
[212]	αὐτοῖς, κοινῇ δ´ ἅπαντες ἀποστάντες	ἐλεύθεροι	βεβαίως ἔσονται· οὐ γὰρ καταλείψουσι
[223]	ἅτ´ οὖν ἐξ ἀρχῆς ὄντες	ἐλεύθεροι	καὶ οἷον ἐπὶ τὸ ἄρχειν
[209]	κλήρου περιόδῳ ἐπιστάται τῶν Ἑλλήνων	ἑκάτεροι	οὐδ´ εἰς μίαν, ὡς εἰπεῖν,
[209]	ἑτέρους μόνους μισεῖσθαι ἀεὶ οἱ	ἕτεροι,	ἀλλ´ αὐτοὶ τοῦ μέρους μεταλαμβάνειν.
[206]	εὐδαιμόνων κληροῦχοί τε καὶ οἰκήτορες	ὑμέτεροι	γεωργοί. ἤπειρος δὲ καὶ νῆσος
[214]	μὲν ἐν ἑκάστῃ πόλει πολῖται	ὑμέτεροι	οὐχ ἧττον ἢ τῶν ὁμοφύλων,
[213]	~ὥστε τοσούτῳ περὶ αὑτοὺς ἦσαν	φαυλότεροι	τῶν ἀπίστων (συμμάχων, ὅσῳ οἱ
[206]	μὲν ἐν τοῖς ὄρεσι κατῳκισμένοι	ταπεινότεροι	τῶν ἐν τοῖς κοιλοτάτοις πεδίοις
[224]	τῆς ἀρχῆς ἡττῶνται τοσοῦτον οἱ	πρότεροι,	ἀλλὰ καὶ ὧν τῶν αὐτῶν
[200]	τέταται. περὶ δὲ αὐτὴν αἱ	ἤπειροι	μεγάλαι μεγαλωστὶ κέκλινται, πρὸς ὑμᾶς
[205]	βασιλείᾳ προσεοικέναι φήσομεν; Νῦν δὲ	ὅροι	μὲν δήπουθεν οὐ μεμπτοὶ τῆς
[206]	καὶ εἰς μὲν τὰς ἐκπέμπονται	φρουροὶ,	ἐκ δὲ τῶν ἐκπίπτουσιν, ἀλλ´
[205]	οὗ δύναιντο βασιλεύοντες ἕκαστοι, ὥσπερ	φρουροὶ	μᾶλλον τῶν πόλεων καὶ τῶν
[206]	Σάκαι οὐδὲ Πισίδαι οὐδ´ ἄλλοι	μέσοι,	οἱ μὲν βίᾳ εἰσῳκισμένοι, οἱ
[216]	φόβῳ καὶ προνοίᾳ μή τις	ἀποπέσοι	τούτου τοῦ ὁρμαθοῦ· καὶ πρότερον
[218]	τοσούτους γε ἀφ´ ἑκάστων ᾐτήσατε,	ὅσοι	μήτε τοῖς διδοῦσιν ἔμελλον ἄχθος
[221]	τὸ Ὁμηρικὸν, εἰ καὶ δέκα	τόσοι	εἶεν οἱ ἀντίπαλοι, ταχέως ἂν
[206]	κύκλῳ τῆς χώρας. οὐ γὰρ	Μυσοὶ	τὴν βασιλείαν ἔχουσιν οὐδὲ Σάκαι
[211]	ἠδύνατο μίαν μάχην εὐτυχήσαντας. ἀλλά	τοι	ἐφάνθη λυσιτελοῦν ἔτι τὴν Καδμείαν
[215]	τε καὶ διαφυλαξόντων. καὶ γάρ	τοι	ἥδιον μὲν ὑμῖν ἅπαντες ἀποπέμπουσι
[205]	τῶν χωρίων ὄντες ἢ ἄρχοντες,	ἀνάστατοί	τινες βασιλεῖς, οὐχ ὑπὸ τοῦ
[215]	ἀλλ´ οἱ ἑκασταχόθεν ~μέγιστοι καὶ	δυνατώτατοι	τὰς ἑαυτῶν πατρίδας ὑμῖν φυλάττουσι·
[208]	ὡς αὐτοῦ τῆς χώρας ~οὔσης.	ἔκκλητοι	δὲ ὥσπερ ἔφεσις ἐκ δημοτῶν
[205]	εἰπεῖν, ἐοικότες σατράπαις ἐρήμοις βασιλέως.	καίτοι	τὴν τοιαύτην κατάστασιν πότερον λῃστείᾳ
[225]	καπνοὶ δ´ ἐκ πεδίων καὶ	φρυκτοὶ	φίλιοι καὶ πολέμιοι, οἷον πνεύματος
[213]	μόνοι πρὸς ἅπαντας ἐμάχοντο. Τοῦτο	μέντοι	τὸ τοὺς πρόσθεν ἅπαντας ὡς
[205]	δὲ ὅροι μὲν δήπουθεν οὐ	μεμπτοὶ	τῆς ἀρχῆς ἐκτέτανται, οὐδ´ ὥστε
[213]	ὅσῳ οἱ μὲν καθ´ ἑαυτοὺς	ἕκαστοι	ἀπεχώρουν, οἱ δὲ κοινὴν ἀπόστασιν
[206]	ἔθνη τῶν μὲν ὑφ´ ἑαυτοῖς	ἕκαστοι	ἄρχοντές εἰσι, τὰ δὲ πρὸς
[214]	ἀγορὰν (συνίασι τευξόμενοι τῆς ἀξίας	ἕκαστοι.	ὅπερ δὲ πόλις τοῖς αὑτῆς
[226]	περιήγησιν γῆς γράφειν, οὐδ´ οἷς	ἕκαστοι	χρῶνται νόμοις ἀπαριθμεῖν, ἀλλ´ ὑμεῖς
[205]	Μακεδονίᾳ, ἀλλ´ οὗ δύναιντο βασιλεύοντες	ἕκαστοι,	ὥσπερ φρουροὶ μᾶλλον τῶν πόλεων
[210]	τῇ τούτων προφάσει παρακλέπτοντας αὐτοὺς,	~ἀνάσπαστοί	γε γενόμενοι καθ´ ἕκαστον ἐνιαυτὸν
[215]	ἀκροπόλεις ἐχόντων, ἀλλ´ οἱ ἑκασταχόθεν	~μέγιστοι	καὶ δυνατώτατοι τὰς ἑαυτῶν πατρίδας
[215]	δὲ οὐδεὶς ἐπιβαίνει τῆς ἀρχῆς·	αὐτοὶ	γὰρ ὑπήρξατε τοῦ μὴ φθονεῖν,
[205]	μεγάλου βασιλέως, ἀλλ´ ὑφ´ ἑαυτῶν	αὐτοὶ	γεγενημένοι, εἰ δὲ οἷόν τ´
[217]	ἀλλὰ τοσούτῳ κάλλιον καὶ σοφώτερον	αὐτοὶ	διείλεσθε, ὥστε ἐν ἐκείνῳ μὲν
[211]	παντὸς μᾶλλον ἦσαν, ἄρχειν δὲ	αὐτοὶ	ἔτι ἀπαίδευτοι ἦσαν, πειρώμενοί τε
[216]	ὑμῶν καταλειφθῶσιν ἢ ὑμᾶς ἂν	αὐτοὶ	καταλίποιεν. ἀντὶ δὲ ἀμφισβητήσεως ἀρχῆς
[203]	συνεχεῖς ἔριδας καὶ ἀπαύστους φιλονεικίας.	αὐτοὶ	μὲν δὴ ταῦτα ἀπέλαυον, ὥσπερ
[212]	καὶ μὴ εἶναι αὐτοὺς βουλόμενοι	αὐτοὶ	μεταχειριζόμενοί τε καὶ ἄγοντες, ἐν
[216]	οἷον ἐν οἰκίᾳ πενιχρᾷ οἱ	αὐτοὶ	ὀψοποιοὶ, οἰκουροῦσι, στρωννύουσιν, οὐχ οὕτως
[202]	οὖν καὶ τοῦτο συνεξετάζειν, ὅπως	αὐτοί	τε ἀπέλαυον ὧν ἐκέκτηντο καὶ
[216]	δυναμένων, ἀτεχνῶς ὥσπερ μῦθοι ταχέως	αὐτοί	τε παρῆλθον καὶ οἱ περὶ
[209]	μισεῖσθαι ἀεὶ οἱ ἕτεροι, ἀλλ´	αὐτοὶ	τοῦ μέρους μεταλαμβάνειν. τοῦτο μὲν
[211]	ἦσαν, ἄρχειν δὲ αὐτοὶ ἔτι	ἀπαίδευτοι	ἦσαν, πειρώμενοί τε ἐσφάλλοντο. καὶ
[206]	αὐτοὺς τῶν ἀρχομένων διαφέρειν, ὅτι	πρῶτοι	δεικνύουσιν ὅπως ἄρχεσθαι προσῆκε· τοσοῦτος
[227]	τὸν ὄλεθρον, Εὖτ´ ἂν γεινόμενοι	πολιοκρόταφοι	τελέθωσιν, ἀλλ´ ἡνίκ´ ἂν ἡ
[217]	ἐδόκουν εἶναι, ᾗ φασιν, Αἰγύπτιοι	σοφοί.	τοῦτο δὲ ὑμεῖς κατὰ ταυτὸ
[203]	~δεῖν αὐτὸν καὶ ἀνάγκην εἶναι	πανταχοῖ	(περιφοιτᾶν τῆς ἀρχῆς ἑκόντα τε
[210]	φόρους ἀργυρολόγων, εἴ που χρεία	κατάσχοι	ἑτέρα· προσέτι τάς τε ἀκροπόλεις
[206]	δὲ τῶν πεδίων τῶν εὐδαιμόνων	κληροῦχοί	τε καὶ οἰκήτορες ὑμέτεροι γεωργοί.
[212]	πάντων γελοιότατόν τε καὶ ἀτοπώτατον,	ἐπὶ	γὰρ τοὺς ἀφισταμένους αὐτῶν τοὺς
[199]	καὶ τὰς νῦν μετεώρους πόλεις	ἐπὶ	γῆς ἐρείσας θεῖναι ἄλλην παρ´
[200]	ὁρίζουσιν, οὐδ´ ἵππου δρόμος ἡμερήσιος	ἐπὶ	θάλατταν, οὐδ´ ἐπὶ τακτοῖς ὅροις
[209]	ἡγεμονίας ἐπιθυμήσαντες νησίδια καὶ ἄκρας	ἐπὶ	θαλάττῃ καὶ λιμένας καὶ τοιαῦτα
[209]	τῶν Κυκλάδων ἄρχειν καὶ τὰ	ἐπὶ	Θρᾴκης ἔχειν καὶ Πύλας καὶ
[218]	ὑπὲρ ἀρχῆς τοιαύτης, τούτους δὲ	ἐπὶ	καιροῦ συνελθεῖν καὶ μὴ πόρρωθεν
[209]	κτήσασθαι δυνηθέντες. γενόμενοι δὲ ὅμως	ἐπὶ	καιρῶν ὥσπερ ἐν κλήρου περιόδῳ
[221]	δ´ ἔγωγε ἑτέρους φθάσαντας εἰπεῖν	ἐπὶ	Λακεδαιμονίων ὅτι ἄρα πλὴν ὀλίγων
[204]	καὶ δεσπότης. οὐκοῦν εἰκότως οὐδ´	ἐπὶ	μεγάλα προῆλθον, οὐ γὰρ πρόεισιν
[218]	εὕρεσθε· οὐ γὰρ ᾤεσθε δεῖν	ἐπὶ	μὲν τὰς πανηγύρεις καὶ τοὺς
[198]	πρώτη λόγου δύναμιν ἐξελέγξασα οὐκ	ἐπὶ	πᾶν ἐφικνουμένην ἥδε ἐστί· περὶ
[217]	καὶ τίς ὁ τρόπος; ἐλθόντες	ἐπὶ	πᾶσαν τὴν ὑπήκοον ἐντεῦθεν ἐσκέψασθε
[199]	ἀτεχνῶς πολὺ ὑπὲρ τὸ παράδειγμα	ἐπὶ	πλεῖστον ἄνω ἥκει τοῦ ἀέρος,
[223]	μὲν ἄνω πάντες καὶ οἱ	ἐπὶ	πλεῖστον γῆς ἄρξαντες ὥσπερ σωμάτων
[204]	δοκεῖ συμβῆναι. προῆλθε μὲν γὰρ	ἐπὶ	πλεῖστον τῆς γῆς καὶ τοὺς
[207]	ἐπ´ αὐτοῖς, οἷον ἐξ ἀρχαιρεσιῶν	ἐπὶ	προστασίᾳ καὶ προνοίᾳ τῶν ἀρχομένων,
[216]	ὁπλῖται καὶ ἱππεῖς, οὐδ´ ὥσπερ	ἐπὶ	σκηνῆς στρατιώτης μετεσκεύασται ὃς ἀρτίως
[218]	τε καὶ διαθέντες αὐτοὺς ἠγάγετε	ἐπὶ	τὰ πέρατα τῆς ἀρχῆς, κἀνταῦθα
[227]	ἐν Λαπιθῶν δείπνῳ παροφθεὶς, ἀλλ´	ἐπὶ	ταῖς ὄχθαις ἔξω τῶν ποταμῶν
[213]	ὥσπερ γὰρ τῶν ἄλλων πραγμάτων	ἐπὶ	ταῖς ὕλαις ἀπαντῶσιν αἱ τέχναι,
[200]	δρόμος ἡμερήσιος ἐπὶ θάλατταν, οὐδ´	ἐπὶ	τακτοῖς ὅροις βασιλεύετε, οὐδ´ ἕτερος
[206]	οἱ δὲ ἄρχοντες οἱ πεμπόμενοι	ἐπὶ	τὰς πόλεις τε καὶ τὰ
[216]	εἰ δὲ μὴ, Πλάτωνος, οἷον	ἐπὶ	τῇ πυρᾷ ἤδη κείμεναι αἱ
[209]	φέροντες τὴν ἀμετρίαν οὔτε τοὺς	ἐπὶ	τῇ τούτων προφάσει παρακλέπτοντας αὐτοὺς,
[226]	ἀταξίας εἶναι μεστὰ, ἐλθόντος δὲ	ἐπὶ	τὴν ἀρχὴν Διὸς πάντα δὴ
[210]	(ὑφέξοντες λόγον, κληρούχων τε σφίσιν	ἐπὶ	τὴν γῆν πεμπομένων καὶ παρὰ
[213]	γὰρ δύο μέρη πάντας τοὺς	ἐπὶ	τῆς ἀρχῆς, τοῦτο δ´ εἰπὼν
[218]	ἐξεῖναι μᾶλλον τοῖς ἄλλοις τοῖς	ἐπὶ	τῆς πόλεως μένουσιν, ἅτε οὐκ
[222]	μοι τὸ Ὁμηρικὸν εἰπεῖν μικρὸν	ἐπὶ	τῆς τελευτῆς ὑπαλλάξαντι Ζηνός που
[199]	ποίας τοιαύτης σκοπιᾶς; ὅπερ γὰρ	ἐπὶ	τῆς χιόνος Ὅμηρος ἔφη, χυθεῖσαν
[223]	ἀρχῆς ὄντες ἐλεύθεροι καὶ οἷον	ἐπὶ	τὸ ἄρχειν εὐθὺς γενόμενοι, πάντα
[198]	ἐᾶν, ἢ μὴ δεικνύειν αὐτοῖς	ἐπὶ	τὸ χεῖρον μιμούμενον, ὣς δὲ
[210]	ἐλευθέρας ἔχειν οὐ δυνάμενοι καὶ	ἐπὶ	τοῖς δημαγωγοῖς ὄντες τοῖς ἐκείνων,
[199]	καὶ γενέσθαι πόλις συνεχὴς μία	ἐπὶ	τὸν Ἰόνιον τείνουσα. τοσαύτη δὲ
[199]	φέρειν, ὣς δὲ καὶ ἥδε	ἐπὶ	τοσαύτης γῆς ᾠκισμένη οὐκ ἀγαπᾷ,
[214]	τε καὶ οὐ Ῥωμαίους ἀντιδιείλετε,	ἐπὶ	τοσοῦτον ἐξηγάγετε τὸ τῆς πόλεως
[207]	καὶ προνοίᾳ τῶν ἀρχομένων, οὐκ	ἐπὶ	τῷ δεσπότας εἶναι. ὥστε ὑποχωρεῖ
[199]	δ´ ἄμεινον μαρτυροῦσιν, οὐχ ὥσπερ	ἐπὶ	τῶν ἄλλων εἰπεῖν, ὡς ἐνταῦθα
[221]	καὶ τὰ ἱερὰ πορθοῦντι, στὰς	ἐπὶ	τῶν τειχῶν τῶν Θηβαϊκῶν ἀνέτεινε
[203]	παιδὸς εὐμορφία, φοβερὸν δὲ γυναικὸς	ἀνδρί·	~ἔδει δὲ ἀπολωλέναι (οὐ τὸν
[213]	δι´ ὧν ληφθήσονται. ~ὥστε τοσούτῳ	περὶ	αὑτοὺς ἦσαν φαυλότεροι τῶν ἀπίστων
[216]	αὐτοί τε παρῆλθον καὶ οἱ	περὶ	αὐτῶν λόγοι· τοσαύτη ἄρ´ ὑμῖν
[204]	καὶ γενέσθαι μὲν ἀγωνιστὴν μέγαν	περὶ	βασιλείας, ἀπολαῦσαι δ´ οὐδὲν ἄξιον
[227]	ἢ, ἡνίκα ταύτην ἀρχὴν ἐνεστήσατο,	περί	γε τοῦ τελευταίου καὶ σιδηροῦ
[200]	καὶ τῆς ὑμετέρας ἡγεμονίας τέταται.	περὶ	δὲ αὐτὴν αἱ ἤπειροι μεγάλαι
[217]	ἔγνωτε τρόπον καὶ ὅπως κατεστήσασθε·	περὶ	δὲ τοῦ μαχίμου καὶ τῶν
[207]	δέ τι καὶ μικρὸν ἐνδοῖεν	περὶ	δίκας τε καὶ ἀξιώσεις, ἢ
[198]	ἐπὶ πᾶν ἐφικνουμένην ἥδε ἐστί·	περὶ	ἧς μὴ ὅτι εἰπεῖν κατὰ
[213]	εἰδότες αὐτὴν ἐδίωκον, ἀλλὰ καὶ	περὶ	μικρὰ καὶ οἷον ἐσχατιὰς καὶ
[211]	λεχθὲν ἐπ´ Ἀθηναίων κινδυνεύει καὶ	περὶ	πάντων εἴ τις εἴποι τῶν
[217]	τοῦτο δὲ ὑμῖν ἐπόρισεν ἡ	περὶ	πάσης τῆς ἀρχῆς βουλὴ καὶ
[217]	ὅλην ἀρχήν τε καὶ τὴν	περὶ	ταύτην πολιτείαν εἴρηται ὅντιν´ ἔγνωτε
[198]	χεῖρον μιμούμενον, ὣς δὲ καὶ	περὶ	ταύτης μοι δοκεῖ τῆς πόλεως
[216]	δυστυχίᾳ Λιβύων ἢ κακοδαιμονίᾳ τῶν	περὶ	τὴν ἐρυθρὰν θάλατταν, ἀγαθοῖς παροῦσι
[209]	καὶ τοιαῦτα ἐξεκαρπώσαντο καὶ κατετρίφθησαν	περὶ	τὴν θάλατταν, ὀνειροπολήσαντες ἡγεμονίαν μᾶλλον
[217]	πολεμίοις συγκαλεῖν ὑμᾶς. ~Ἀλλὰ τὰ	περὶ	τὴν ὅλην ἀρχήν τε καὶ
[213]	ἄξιον ἰδεῖν καὶ θαυμάσαι, τὴν	περὶ	τὴν πόλιν αἰτίαν καὶ τὴν
[199]	ἕστηκεν, οὐδ´ ὅ τις εἶπε	περὶ	τῆς Ἀθηναίων καὶ Λακεδαιμονίων πόλεως,
[200]	γάρ τις ἔφη τῶν λογοποιῶν	περὶ	τῆς Ἀσίας, λέγων ὅσην ὁ
[209]	τὴν Καδμείαν νίκην ἐνίκων ἀλλήλους	περὶ	τῆς ἡγεμονίας, ὥσπερ οὐκ ἀξιοῦντες
[201]	περὶ τοῦ λιμένος, ἀλλὰ καὶ	περὶ	τῆς θαλάττης, ὅτι περ ἐξαρκεῖ
[208]	οὐκ ἐλάττονι τῶν δεξαμένων φόβῳ	περὶ	τῆς κρίσεως ἢ τῶν ποιουμένων
[199]	τοῦτο ἄν τις φαίη καὶ	περὶ	τῆσδε τῆς πάντα μεγάλης, ~ὡς
[201]	ὥστε εἶναι θαυμάσαι μὴ ὅτι	περὶ	τοῦ λιμένος, ἀλλὰ καὶ περὶ
[221]	πλοῦτος Αἴγυπτον, τοῦτο δὲ καὶ	περὶ	τοῦ ὑμετέρου στρατιωτικοῦ νομίσαι τε
[217]	θαυμαστὴ ἄρ´ ἦν καὶ ἡ	περὶ	τοῦτο σοφία καὶ παράδειγμα εἰς
[207]	θεοῖς, τὴν δὲ αὐτῷ ἐκείνῳ	περὶ	τῶν ἑαυτοῦ. εἰ δέ τι
[223]	καὶ περὶ τῶν ἔξω καὶ	περὶ	τῶν ἐν αὐτῇ τῇ πόλει·
[223]	καὶ κατιδεῖν μόνους ὑμᾶς καὶ	περὶ	τῶν ἔξω καὶ περὶ τῶν
[198]	γίγνεται καὶ δύναται λέγειν καὶ	περὶ	τῶν μειζόνων ἢ καθ´ αὑτόν·
[210]	γενόμενοι καθ´ ἕκαστον ἐνιαυτὸν Ἀθήνησι	περὶ	τῶν παρ´ ἑαυτοῖς (ὑφέξοντες λόγον,
[226]	θεῶν, οὕτως ἄν τις καὶ	περὶ	τῶν πρὸ ὑμῶν τε καὶ
[201]	ἀτεχνῶς δὲ ὅπερ Ἡσίοδος ἔφη	περὶ	τῶν τοῦ Ὠκεανοῦ περάτων, εἶναι
[228]	ὑπὲρ θαλάττης πέσοιεν καὶ δένδρα	ἦρι	θάλλοντα παύσηται· ἄρχοντά τε τὸν
[202]	Ἰώνων, οὐδὲ ἕως θαλάττης, ἀλλ´	ἄχρι	Λυδῶν, οὐχ ὁρῶν θάλατταν ἐκ
[217]	εἰς τὸ παντελὲς οὐκ ἔχει.	μέχρι	γὰρ τοῦ τὸ μάχιμον ἀποκρῖναι
[202]	ὁ τῶν ἀπὸ ἡλίου ἀνίσχοντος	μέχρι	δυομένου βασιλεὺς τοσοῦτον ἐθαυμάσθη, ὅσον
[199]	μέσῳ γῆν, καταβαίνει δὲ καὶ	μέχρι	θαλάττης, οὗ τὸ κοινὸν ἀνθρώπων
[200]	ὅροις βασιλεύετε, οὐδ´ ἕτερος προαγορεύει	μέχρι	οὗ δεῖ κρατεῖν, ἀλλ´ ἡ
[222]	ἄλλους ἐπ´ ἄλλοις ἀεὶ ταττομένους	μέχρι	τῆς τελευτῆς, πῶς οὐχ ὑπὲρ
[204]	αὖ ὁ τὴν μεγάλην ἀρχὴν	μέχρι	τῆς ὑμετέρας κτησάμενος καὶ καταδραμὼν
[220]	ἀρκεῖν αὐτῷ τὰ ἑκατέρωθεν ἀπαντῆσαι	μέχρι	τοῦ μέσου· οἱ δὲ ἄκοντες
[202]	τῇ θαλάττῃ. οὐ τοίνυν οὐδὲ	μέχρι	τούτων τῶν ὅρων ἐκεῖνός γε
[207]	ἢ σφᾶς αὐτοὺς, μᾶλλον δὲ	δεδίασι	καὶ αἰδοῦνται ἢ τὸν δεσπότην
[214]	πάντες ὥσπερ εἰς κοινὴν ἀγορὰν	(συνίασι	τευξόμενοι τῆς ἀξίας ἕκαστοι. ὅπερ
[209]	πηλίκοις οὖσι τοῖς ἑαυτῶν ἐχρήσαντο	πράγμασι·	κἂν φανῶσι πολὺ μικρότερα διασώσασθαι
[211]	πόλεις. ~ἐπειδή τε τοῖς ἐκείνων	ἀδικήμασι	καὶ τῷ μίσει τῷ διὰ
[224]	ψέλιον ἐν πολλοῖς τοῖς ἄλλοις	κτήμασι.	διατελεῖτε δὲ τῶν μὲν Ἑλλήνων
[218]	τοὺς ἄριστα πεφυκότας καὶ τοῖς	σώμασι	προὔχοντας ἐγκριθέντας ἀσκεῖσθαι, τοὺς δὲ
[224]	ἐλευθερωθεῖσα φρουρῶν καὶ σατραπῶν πρόκειται	πᾶσι	κάλλους ἡγεμὼν, ὅσον πρόσθεν ἐδόκει
[213]	ἐνταῦθα· πρόκειται δ´ ἐν μέσῳ	πᾶσι	πάντα· ξένος δ´ οὐδεὶς ὅστις
[226]	νῦν δὲ κοινὴ καὶ σαφὴς	πᾶσι	πάντων ἄδεια δέδοται αὐτῇ τε
[228]	σῶς τε εἶναι καὶ πρυτανεύειν	πᾶσι	τἀγαθά. ἐκτετέλεσταί μοι τὸ τόλμημα·
[214]	ἑνὸς τῶν πάντων, ἀλλ´ ἀντιρρόπου	πᾶσι	τοῖς λοιποῖς. οὐ γὰρ εἰς
[220]	ὂν εἶπον τοῖχον τότε εἰκάζων,	πᾶσι	τοῖς ὀργάνοις τοῦ πολέμου συνεχῆ
[220]	τοὺς ἀγαθούς· παραδείγματά τε ἐμφανῆ	πᾶσι	τούτων ποιήσαντες, ὥστε ἅπαντας μὲν
[226]	χρῶνται νόμοις ἀπαριθμεῖν, ἀλλ´ ὑμεῖς	ἅπασι	περιηγηταὶ κοινοὶ γεγόνατε, ἀναπετάσαντες ἁπάσας
[226]	θέλοντας γίγνεσθαι, νόμους τε κοινοὺς	ἅπασι	τάξαντες καὶ τὰ πρόσθεν λόγου
[224]	ἄλλαι πᾶσαι φιλονεικίαι τὰς πράξεις	ἐπιλελοίπασι,	μία δὲ αὕτη κατέχει πάσας
[220]	τε παραστήσαντες τοῖς γιγνομένοις ἀγαθοῖς	ἀνδράσι	μὴ μεταμελήσειν. οὐ γὰρ ἐξ
[202]	ὥστε Ἴωνας καὶ Αἰολέας ἐν	πέρασι	γῆς εἶναι τῆς ἐκείνου. εἰς
[205]	Μαιῶτις, ἃ τοῖς πρότερον ἐν	πέρασι	γῆς ἠκούετο, ἴσα καὶ αὐλῆς
[215]	ὑπὸ τῶν κρειττόνων ὁ δεύτερος,	φασὶ,	πλοῦς, ὑπὸ δὲ ὑμῶν νῦν
[223]	πολλάκις ὤχληκε πρὸς αὐτοῖς τοῖς	χείλεσι	γιγνόμενον, παρενήνεκται δὲ ὑπὸ τοῦ
[210]	τυραννίδας ἐν πάσαις ταῖς Ἑλληνίσι	πόλεσι	κατέστησαν, ἃς προσεῖπον εὐφήμως δεκαρχίας·
[224]	ἀκταί τε παράλιοι καὶ μεσόγειοι	πόλεσι,	ταῖς μὲν οἰκισθείσαις, ταῖς δὲ
[219]	ἐφορίους ἐδείμασθε, ἄλλας ἐν ἄλλοις	μέρεσι	πληρώσαντες οἰκητόρων, τέχνας τε ὑπουργοὺς
[206]	καὶ οἱ μὲν ἐν τοῖς	ὄρεσι	κατῳκισμένοι ταπεινότεροι τῶν ἐν τοῖς
[226]	καὶ τοὺς ἑαυτῶν ἐν ταῖς	στάσεσι	καὶ πρὸς ἱεροῖς. νῦν δὲ
[215]	τε καὶ τιμωρία· οὕτω καὶ	πένησι	καὶ πλουσίοις εἰκότως τὰ παρόντα
[210]	γε γενόμενοι καθ´ ἕκαστον ἐνιαυτὸν	Ἀθήνησι	περὶ τῶν παρ´ ἑαυτοῖς (ὑφέξοντες
[199]	καί τ´ ἐφ´ ἁλὸς πολιῆς,	φησὶ,	κέχυται λιμέσιν τε καὶ ἀκταῖς,
[220]	ἁρμονίᾳ, ᾗ τοὺς Μυρμιδόνας Ὅμηρός	φησι,	πρὸς ὂν εἶπον τοῖχον τότε
[206]	μὲν ὑφ´ ἑαυτοῖς ἕκαστοι ἄρχοντές	εἰσι,	τὰ δὲ πρὸς αὑτούς τε
[201]	γεωργίαι, μετάλλων κάθαρσις, τέχναι ὁπόσαι	εἰσί	τε καὶ γεγένηνται, πάντα ὅσα
[215]	οὐδὲ μῖσος ἐκ τῶν ἀπολειπομένων	ὕπεισι·	διὰ γὰρ τὸ κοινὴν εἶναι
[223]	Ὃ δὲ ἐκ πολλοῦ μὲν	ὕπεισί	με καὶ πολλάκις ὤχληκε πρὸς
[210]	ὥστε τυραννίδας ἐν πάσαις ταῖς	Ἑλληνίσι	πόλεσι κατέστησαν, ἃς προσεῖπον εὐφήμως
[222]	αὐτῇ τῇ πόλει πολιτείαν παραπλησίως	τισὶ	τῶν ἄλλων ἀνθρώπων καταστήσασθαι. πρότερον
[207]	τὸ καθ´ ἕκαστον βεβαιοῦσθαι, ὁπότε	σφίσι	τὴν γῆν πατοίη· ἀλλ´ εὐμάρεια
[199]	προσεικάσαι, ἀλλὰ μᾶλλον αὐτοῖς τοῖς	πρώοσι.	καὶ ὥσπερ τις ἀνὴρ πολὺ
[201]	καὶ δοκῶ τοὐναντίον ποιήσειν τοῖς	Αἰολεῦσι	ποιηταῖς. ἐκεῖνοι μὲν γὰρ ἐπειδάν
[203]	προείρηται. φοβερὸν μὲν γὰρ ἦν	γονεῦσι	παιδὸς εὐμορφία, φοβερὸν δὲ γυναικὸς
[209]	ἔρχομαι, ὅπως ἐκεῖνοι καὶ πηλίκοις	οὖσι	τοῖς ἑαυτῶν ἐχρήσαντο πράγμασι· κἂν
[208]	ὄντων ἑτέρων παραδειγμάτων ἀναγκάζομαι τοῖς	οὖσι	χρῆσθαι. εἶτα καὶ γελοῖον τοῦτο
[226]	ἀτεχνῶς δὲ, ὥσπερ οἱ ποιηταὶ	λέγουσι,	πρὸ τῆς Διὸς ἀρχῆς ἅπαντα
[198]	καθ´ αὑτόν· τὴν δὲ πόλιν	ᾄδουσι	μὲν πάντες καὶ ᾄσονται, τοσούτῳ
[197]	~ΡΩΜΗΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ. ~Ἔθος τοῖς	πλέουσι	καὶ ὁδοιποροῦσιν εὐχὰς ποιεῖσθαι καθ´
[219]	ἡ μεγάλη τελευταία νῆσος ἐντὸς	ἀποκλείουσι,	τοῦτο πᾶν ἔξεστι κύκλον καὶ
[226]	γῇ καὶ τοῖς ἐν αὐτῇ	κατοικοῦσι,	καὶ τοῦ μὲν κακῶς πάσχειν
[227]	πολλὰς (τὰς ἀφορμὰς εἰληφέναι μοι	δοκοῦσι,	καὶ οἱ θεοὶ καθορῶντες συγκατορθοῦν
[198]	πολλὰ τῶν θαυμάτων καὶ ποιεῖν	δοκοῦσί	μοι παραπλήσιον ὥσπερ ἂν εἴ
[220]	οἷον ἐκ Διὸς περιπίπτοντες ἀλλήλους	ἐγκαταλαμβάνουσι.	τοιαίδε αἱ ἁρμονίαι συγκέκλεινται, ὅ
[207]	δι´ ἐπιστολῆς. αἱ δὲ μικρὸν	φθάνουσι	γραφεῖσαι καὶ πάρεισιν ὥσπερ ὑπὸ
[203]	ἀνήλισκον, τοῦτο ζητοῦντες, ὅπως ἀσθενεστάτων	ἄρξουσι,	καὶ ὥσπερ ὑπὲρ μιαιφονιῶν ἁμιλλώμενοι
[215]	τοι ἥδιον μὲν ὑμῖν ἅπαντες	ἀποπέμπουσι	τοὺς φόρους ἢ παρ´ ἄλλων
[216]	περὶ τὴν ἐρυθρὰν θάλατταν, ἀγαθοῖς	παροῦσι	χρήσασθαι μὴ δυναμένων, ἀτεχνῶς ὥσπερ
[200]	ὧραι φύουσι καὶ χῶραι ἕκασται	φέρουσι	καὶ ποταμοὶ καὶ λίμναι καὶ
[216]	οἰκίᾳ πενιχρᾷ οἱ αὐτοὶ ὀψοποιοὶ,	οἰκουροῦσι,	στρωννύουσιν, οὐχ οὕτως καὶ ὑμεῖς
[215]	δυνατώτατοι τὰς ἑαυτῶν πατρίδας ὑμῖν	φυλάττουσι·	καὶ διπλῇ τὰς πόλεις ἔχετε,
[200]	γῆς καὶ θαλάττης ὅσα ὧραι	φύουσι	καὶ χῶραι ἕκασται φέρουσι καὶ
[212]	αὐτοῖς εἰς ἄπορον καθίστατο οὐκ	ἔχουσι	τὰ τελευταῖα δι´ ὅτων αὐτὴν
[224]	τέχναι καὶ κόσμοι πάντες ὑμῖν	ἔχουσι	φιλοτιμίαν, ὥσπερ ἐν προαστείῳ κόσμος·
[224]	αἱ Ἑλληνικαὶ πόλεις ἐφ´ ὑμῶν	ἀνέχουσι	καὶ τὰ ἐν αὐταῖς ἀναθήματα
[212]	ἐλεύθεροι βεβαίως ἔσονται· οὐ γὰρ	καταλείψουσι	τελευτῶντες δι´ ὧν ληφθήσονται. ~ὥστε
[215]	ὑμῶν ἐπ´ αὐτοὺς, ἐάν τι	τολμῶσι	παρακινεῖν, εὐθὺς ἥξουσα ὀργή τε
[209]	τοῖς ἑαυτῶν ἐχρήσαντο πράγμασι· κἂν	φανῶσι	πολὺ μικρότερα διασώσασθαι μὴ δυνηθέντες,
[222]	ἄνευ θορύβου καὶ ταραχῆς σιωπῇ	περαίνωσι,	φθόνος δ´ ἐκποδὼν ᾖ, δίκης
[201]	ποιηταῖς. ἐκεῖνοι μὲν γὰρ ἐπειδάν	τι	βούλωνται τῶν καθ´ αὑτοὺς φαυλίσαι,
[206]	τις ἂν χορδὴν ψήλειε, κἄν	τι	γενέσθαι δέῃ, ἀπόχρη δόξαι, καὶ
[201]	ὅσα γεννᾶται καὶ φύεται. ὅ	τι	δ´ ἂν μὴ ἐνταῦθα ἴδῃ
[228]	ἀληθῶς ὅ τι κρίνειεν οὗτος.	τί	δ´ οὐ καὶ τοῦτο πρὸ
[207]	ὡς ἐκεῖνον ἐκπέμπουσιν εὐθὺς ἐρωτῶντες	τί	δεῖ ποιεῖν, καὶ μένουσιν ἔς
[200]	μεγαλωστὶ κέκλινται, πρὸς ὑμᾶς ἀεί	τι	ἐνθένδε πληροῦσαι. ἄγεται δὲ ἐκ
[207]	περὶ τῶν ἑαυτοῦ. εἰ δέ	τι	καὶ μικρὸν ἐνδοῖεν περὶ δίκας
[203]	τοιούτων ἀρχομένους ἀνάγκη, σχεδὸν δέ	τι	καὶ προείρηται. φοβερὸν μὲν γὰρ
[228]	εἶναι τοῦτο ὡς ἀληθῶς ὅ	τι	κρίνειεν οὗτος. τί δ´ οὐ
[198]	τῆς μεγάλης ἔνοικοι πόλεως, εἴ	τι	μέτεστιν ὑμῖν προνοίας μὴ ἐμὲ
[212]	αὖ πολέμους καὶ ὅπως ᾖ	τι	πλέον τῆς συμμαχίας, ἀλλ´ ἐπεπόνθεσαν
[211]	πλεονεξίας δόξαν ἰσχυρὰν ἔχοντας. ἔπειτα	τί	πρὸς τούτοις συνέβαινε διασπωμένους ἀεὶ
[215]	παρ´ ὑμῶν ἐπ´ αὐτοὺς, ἐάν	τι	τολμῶσι παρακινεῖν, εὐθὺς ἥξουσα ὀργή
[201]	Ἀθήναζε ἔδει κατᾶραι τῶν ἐκεῖ	τι	φέροντας. γεωργίαι δὲ ὑμῶν Αἴγυπτος,
[212]	τοὔπισθεν ἀνθέλκοντες, οὐκ ἔχοντες ὅ	τι	χρήσονται, ἀλλ´ οἷον εἶναί τε
[217]	ὥστε ἐν ἐκείνῳ μὲν τῷ	συντάγματι	οὐκ ἦν ἴσον ἔχειν τῆς
[198]	ψεύσασθαι τὴν εὐχὴν, συνάρασθε τῷ	τολμήματι,	ἵνα τῶν ἐγκωμίων πρῶτον ἀρχόμενοι
[211]	μᾶλλον ἦσαν, ἄρχειν δὲ αὐτοὶ	ἔτι	ἀπαίδευτοι ἦσαν, πειρώμενοί τε ἐσφάλλοντο.
[212]	ταυτὸ κατὰ τοὺς ποιητὰς κατῄει.	ἔτι	δ´ οὔτ´ ἰσχύειν αὐτοῖς συνέφερε
[215]	ἀλλ´ ὡς οἰκείων ἄρχοντες ἄρχουσιν.	ἔτι	δὲ καὶ μέτεστιν αὐτῇ πᾶσιν
[205]	κατέχειν τε οὐδὲ τὴν αὑτῶν	ἔτι	ἠδύναντο, ἀλλ´ εἰς τοῦτο τύχης
[225]	τὸ Ὁμήρῳ λεχθὲν „Γαῖα δ´	ἔτι	ξυνὴ πάντων“ ὑμεῖς ἔργῳ ἐποιήσατε,
[216]	δὲ οὐδ´ εἰ πώποτε ἐγένοντο	ἔτι	πιστεύονται, ἀλλ´ ἐν ἄλλως μύθων
[217]	ὑμῶν λειπόμενοι πάντες τοῖς ὅπλοις,	ἔτι	τῇ γνώμῃ πλέον εἰσὶν ὀπίσω·
[211]	εὐτυχήσαντας. ἀλλά τοι ἐφάνθη λυσιτελοῦν	ἔτι	τὴν Καδμείαν ἀνέχεσθαι μᾶλλον ἢ
[209]	ἐκεῖνό γε ἀγνοῶ, ὅτι ταῦτ´	ἔτι	φαυλότερα ὧν ἀρτίως ἐξήτασα περιβολῇ
[200]	τοὺς τῆς πόλεως ὅρους ἰδόντα	μηκέτι	θαυμάζειν, εἰ ὑπὸ τοσαύτης ἄρχεται
[200]	μὲν τὴν ὅλην ἀρχὴν βλέψαντα	μηκέτι	τὴν πόλιν θαυμάζειν, πολλοστὸν μέρος
[202]	καὶ θαλάττης βασιλεὺς, πάλιν δὲ	οὐκέτι	Ἰώνων, οὐδὲ ἕως θαλάττης, ἀλλ´
[211]	τὰς πόλεις ἀσφαλῶς ἔχειν καὶ	προσέτι	μισεῖσθαι καὶ τὰ κακὰ τῆς
[210]	εἴ που χρεία κατάσχοι ἑτέρα·	προσέτι	τάς τε ἀκροπόλεις ἐλευθέρας ἔχειν
[208]	δή που πλουσίῳ μὲν μᾶλλον,	πένητι	δὲ ἧττον χαριζόμενόν τε καὶ
[216]	πόλεμοι, οἱ μὲν ὥσπερ ὕδωρ	ἀψοφητὶ	ῥέον ἥδιστα ἡσυχάζουσιν, ἄσμενοι πόνων
[225]	δή που λάμπουσιν αἴγλῃ καὶ	χάριτι	καὶ ἡ γῆ πᾶσα οἷον
[224]	ἐδόκει τῶν ἄλλων ὑπεραίρειν γενῶν	χάριτι	καὶ κόσμῳ, τοσοῦτον νῦν ἐπιδεδωκυῖα
[212]	γὰρ ἄλλο ἢ διοικιζομένοις ἐῴκεσαν	ἀντὶ	ἀρχόντων καὶ πονοῦσιν ὑπὲρ τοῦ
[216]	ἢ ὑμᾶς ἂν αὐτοὶ καταλίποιεν.	ἀντὶ	δὲ ἀμφισβητήσεως ἀρχῆς τε καὶ
[209]	ὄνυχάς τινας καὶ ἄκρα λάβοι	ἀντὶ	ὅλου τοῦ σώματος καὶ ταῦτα
[216]	πεπόνθασιν οἷον οἱ ἀφυπνισθέντες καὶ	ἀντὶ	τῶν ὀνειράτων ὧν ἀρτίως ἑώρων
[211]	καὶ τὰ κακὰ τῆς ἀρχῆς	ἀντὶ	τῶν τῆς ἀρχῆς ἀγαθῶν καρποῦσθαι,
[227]	θαλάττης αὐτῷ, τὰς δ´ ὁλκάδας	ἀντὶ	τῶν τριήρων μετειληφυίας· ὅ γε
[222]	εἰπεῖν μικρὸν ἐπὶ τῆς τελευτῆς	ὑπαλλάξαντι	Ζηνός που τοιήδε γ´ Ὀλυμπίου
[202]	τόξευμα ἐξικνεῖται, ἀλλὰ τῷ ἡμίσει	παντὶ	τῆς οἰκουμένης, καὶ πρὸς αὐτῇ
[204]	κτησαμένῳ βασιλείαν μᾶλλον ἔοικεν ἢ	βασιλεύσαντι.	ὥσπερ γὰρ ἂν εἴ τις
[207]	ὅτῳ παρεδόθη δουλεύειν, οὐδὲ αὐτῷ	ὄντι	ἐλευθέρῳ, ἀλλ´ ὥσπερ οἱ ἐν
[221]	καὶ οἰήσεται, ὃς τῷ Καμβύσῃ	διαρπάζοντι	τὰ ἐν τῇ χώρᾳ καὶ
[225]	καὶ βαρβάρῳ καὶ τὰ αὑτοῦ	κομίζοντι	καὶ χωρὶς τῶν αὑτοῦ βαδίζειν
[225]	ὡς ἐκ πατρίδος εἰς πατρίδα	ἰόντι·	καὶ οὔτε Πύλαι Κιλίκιοι φόβον
[202]	ὃς πρῶτος εἰπεῖν λέγεται Κύρῳ	δυσχεραίνοντι	τὴν πολλὴν πλάνην ~δεῖν αὐτὸν
[213]	δημοκρατία ὑφ´ ἑνὶ τῷ ἀρίστῳ	ἄρχοντι	καὶ κοσμητῇ, ~καὶ πάντες ὥσπερ
[207]	εἶναι. ὥστε ὑποχωρεῖ μὲν ἄρχων	ἄρχοντι,	ὅταν αὐτοῦ ὁ χρόνος ἐξήκῃ,
[221]	τῇ χώρᾳ καὶ τὰ ἱερὰ	πορθοῦντι,	στὰς ἐπὶ τῶν τειχῶν τῶν
[221]	ἑτέρους φθάσαντας εἰπεῖν ἐπὶ Λακεδαιμονίων	ὅτι	ἄρα πλὴν ὀλίγων τὸ στρατόπεδον
[217]	καὶ ἐδόκουν τοῦτο σοφώτατον εὑρεῖν,	ὅτι	αὐτοῖς ἰδίᾳ ἀπὸ τῶν ἄλλων
[227]	τιμωμένων, Διόνυσος δὲ καὶ Δημήτηρ,	ὅτι	αὐτοῖς οἱ καρποὶ οὐχ ὑβρίζονται,
[227]	τὴν κτῆσιν αὐτῆς, Ζεὺς μὲν,	ὅτι	αὐτῷ τῆς οἰκουμένης καλοῦ, φασὶν,
[208]	μνημονεῦσαι, οὐκ οἶμαί γε δεῖν,	ὅτι	γε οὐδὲ θαυμαστὰ ὁμοίως ἂν
[225]	τό γε ὑπὸ πάντων λεγόμενον,	ὅτι	γῆ πάντων μήτηρ καὶ πατρὶς
[198]	ἥδε ἐστί· περὶ ἧς μὴ	ὅτι	εἰπεῖν κατὰ τὴν ἀξίαν ἔστιν,
[198]	ἀρχόμενοι καὶ τοῦτο ἔχωμεν λέγειν	ὅτι	εὐθὺς μὲν τοιούτοις ἀνδράσιν ἐντυχεῖν
[221]	ἀπὸ τοῦ Νείλου, σύμβολον ποιούμενος	ὅτι	ἕως ἂν Αἴγυπτον αὐτὴν καὶ
[221]	νομίσαι τε καὶ εἰπεῖν ἔξεστιν,	ὅτι	ἕως ἂν τὴν χώραν αὐτὴν
[225]	αὕτη κατέχει πάσας ἔρις, ~ὅπως	ὅτι	καλλίστη (καὶ ἡδίστη αὐτὴ ἑκάστη
[212]	ἐποίουν ἀφίστασθαι. ἐδείκνυσαν γὰρ αὐτοῖς	ὅτι	μένοντες μὲν ἐπ´ ἀλλήλους ὑπάρξουσιν
[223]	τις εἰπὼν οὐκ ἂν ἁμαρτεῖν,	ὅτι	οἱ μὲν ἄνω πάντες καὶ
[208]	μὲν αὐτὸ θαυμάζειν καὶ δεικνύειν	ὅτι	οὐκ ἔστιν εὑρεῖν ἴσα τοῖς
[211]	γένοιτο, ἀλλ´ ἐκεῖνο ἐπιδεικνύναι βούλομαι	ὅτι	οὔπω πρὸ ὑμῶν ἦν τὸ
[201]	ἀλλὰ καὶ περὶ τῆς θαλάττης,	ὅτι	περ ἐξαρκεῖ ὁλκάσιν. ἀτεχνῶς δὲ
[201]	λείπουσιν. ὥστε εἶναι θαυμάσαι μὴ	ὅτι	περὶ τοῦ λιμένος, ἀλλὰ καὶ
[202]	ἐπίδειγμα ἐποιήσατο τῆς αὑτοῦ λαμπρότητος,	ὅτι	πολλῶν καὶ μεγάλων ἔσχε στερηθῆναι.
[206]	ἂν αὐτοὺς τῶν ἀρχομένων διαφέρειν,	ὅτι	πρῶτοι δεικνύουσιν ὅπως ἄρχεσθαι προσῆκε·
[209]	μὴν οὐδ´ ἐκεῖνό γε ἀγνοῶ,	ὅτι	ταῦτ´ ἔτι φαυλότερα ὧν ἀρτίως
[228]	πρὸ τῶν ἄλλων εἴη σαφῶς,	ὅτι	τοὺς τῆς ἀρχῆς κοινωνοὺς ὡς
[210]	τοῦ πολέμου προεῖπον τοῖς Ἕλλησιν	ὅτι	ὑπὲρ τούτου πολεμήσουσιν Ἀθηναίοις, ὅπως
[219]	οὐδὲ κόνει στιλπνὰ ἕστηκεν, ἀλλ´	ἐστὶ	μὲν καὶ ταῦτα νομιζόμενα ἐφ´
[208]	τοῖς ἐγνωσμένοις, εἰ μή τις	ἐστὶ	μικρὰ πόλις, ὥστε προσδεῖσθαι δικαστῶν
[198]	οὐκ ἐπὶ πᾶν ἐφικνουμένην ἥδε	ἐστί·	περὶ ἧς μὴ ὅτι εἰπεῖν
[206]	μέγεθος ἡ ἀρχὴ πολὺ μείζων	ἐστὶ	τῇ ἀκριβείᾳ ἢ τῷ κύκλῳ
[199]	δέ τις αὐτῆς γίγνοιτο, οὐδέν	ἐστι	τὸ κωλῦον ὁμοίως εἶναι ἐν
[214]	τοῖς αὑτῆς ὁρίοις καὶ χώραις	ἐστὶ,	τοῦθ´ ἥδε ἡ πόλις τῆς
[224]	ἐπαριθμῶν ταῖς ἡμέραις τὰς πόλεις,	~ἔστι	δ´ ὅτε τῆς (αὐτῆς διὰ
[206]	ἀκούει μὲν ἡ βασιλέως γῆ,	ἔστι	δὲ πάντων τῶν ἔχειν αὐτὴν
[198]	σιωπὴν οὔτε μείζονα οὔτ´ ἐλάττονα	ἔστι	ποιῆσαι τῆς οὔσης, ἀλλ´ ἀκέραιος
[225]	ἄλλοτε εἰς ἄλλους, ἀεὶ δὲ	ἔστι	που, πάντες γὰρ ἀξίως τούτου
[201]	μὴ ἐνταῦθα ἴδῃ τις, οὐκ	ἔστι	τῶν γενομένων, ἢ γιγνομένων· ὥστε
[224]	ἑκάστων οὐδὲ ὁμοίων ἦρξαν, ἀλλ´	ἔνεστι	τῷ τότε ἔθνει πόλιν ἀντιστῆσαι
[225]	ἄριστα ὑμεῖς ἀπεδείξατε. νῦν γοῦν	ἔξεστι	καὶ Ἕλληνι καὶ βαρβάρῳ καὶ
[219]	νῆσος ἐντὸς ἀποκλείουσι, τοῦτο πᾶν	ἔξεστι	κύκλον καὶ περίβολον τῶν τειχῶν
[208]	ἐπέκεινα πάσης δημοκρατίας; οὔκουν ἐκεῖ	ἔξεστι	μετὰ τὴν ἐν τῇ πόλει
[200]	δὲ αὐτὴν αἱ ἤπειροι μεγάλαι	μεγαλωστὶ	κέκλινται, πρὸς ὑμᾶς ἀεί τι
[222]	δὲ ἀρετῆς μηδένα ἐκφεύγῃ, πῶς	οὐχὶ	νικᾷ τόδε τὸ ἔπος; Δοκεῖ