Pages
[220]	λάμποντα χαλκοῦ στιλπνότερον. ὁ δὲ	δὴ	πολὺ μείζων καὶ σεμνότερος κύκλος
[206]	ἐπιτάγματος καὶ νεύματος τελεῖται ῥᾷον	ἤ	τις ἂν χορδὴν ψήλειε, κἄν
[202]	κυρίως ἀεὶ βασιλεὺς, ἀλλ´ ὅπως	ἢ	Ἀθηναῖοι δυνάμεως, ἢ Λακεδαιμόνιοι ἔχοιεν
[215]	τοῖς δυναμένοις μὴ ἄρχεσθαι μᾶλλον	ἢ	ἄρχειν ἐν τῷ μέρει. οὐ
[201]	τὰς πόλεις τὰς οὔσας, ἢ	ἡ	ἀρχὴ τὰς ἀρχὰς τὰς πώποτε
[205]	πόλεων καὶ τῶν χωρίων ὄντες	ἢ	ἄρχοντες, ἀνάστατοί τινες βασιλεῖς, οὐχ
[198]	που λυσιτελεῖν μὴ γράφειν, ἀλλ´	ἢ	αὐτὸ ἰδεῖν ἐᾶν, ἢ μὴ
[201]	ἔχοντος τοῦ λόγου φανοῦμαι μεμνημένος	ἢ	βαρβαρικῆς τινος ἀρχῆς ἢ Ἑλληνικῆς
[205]	τοιαύτην κατάστασιν πότερον λῃστείᾳ μᾶλλον	ἢ	βασιλείᾳ προσεοικέναι φήσομεν; Νῦν δὲ
[204]	δὴ κτησαμένῳ βασιλείαν μᾶλλον ἔοικεν	ἢ	βασιλεύσαντι. ὥσπερ γὰρ ἂν εἴ
[198]	κατειλημμένας, ἢ πεδίων νομοὺς ἐκπεπολισμένους,	ἢ	γῆν τοσήνδε εἰς μιᾶς πόλεως
[201]	τις, οὐκ ἔστι τῶν γενομένων,	ἢ	γιγνομένων· ὥστε μὴ εἶναι ῥᾴδιον
[207]	τ´ ἂν ἀποσημήνῃ, οὐχ ἧττον	ἢ	διδάσκαλον χορός. ὥστε οὐδὲν δεῖ
[212]	τοὺς φόβους. οὐδὲν γὰρ ἄλλο	ἢ	διοικιζομένοις ἐῴκεσαν ἀντὶ ἀρχόντων καὶ
[198]	δὴ θαυμάζων, εἶτα λέγοι μυρίους	ἢ	δισμυρίους στρατιώτας ἰδεῖν, ἵππον δὲ
[216]	μεγάλῃ καὶ ἀμετρήτῳ παρανοίᾳ Γετῶν	ἢ	δυστυχίᾳ Λιβύων ἢ κακοδαιμονίᾳ τῶν
[212]	σπουδῇ βοηθεῖν. ὥστε κἀνταῦθα τοὐναντίον	ἢ	ἐβούλοντό τε καὶ συνέφερε διεπράττοντο·
[201]	πλείους τε καὶ ῥᾷον εἰσαφικνουμένους	ἢ	εἰ ἐκ Νάξου ἢ Κύθνου
[219]	τειχήρη κατὰ τὴν Βαβυλῶνος λαμπρότητα,	ἢ	εἴ τις ἄλλη σεμνότερον ἐτειχίσθη
[201]	μεμνημένος ἢ βαρβαρικῆς τινος ἀρχῆς	ἢ	Ἑλληνικῆς δυνάμεως καὶ δοκῶ τοὐναντίον
[200]	ἐπελθόντα τὴν οἰκουμένην οὕτω θεάσασθαι,	ἢ	ἐν τῇδε τῇ πόλει γενόμενον.
[201]	εἰς τὰς πόλεις τὰς οὔσας,	ἢ	ἡ ἀρχὴ τὰς ἀρχὰς τὰς
[227]	ἀπὸ χρυσοῦ γένους ἀρξάμενος γενεαλογεῖν,	ἢ,	ἡνίκα ταύτην ἀρχὴν ἐνεστήσατο, περί
[207]	τε καὶ ἀξιώσεις, ἢ κοινὰς	ἢ	ἰδίας τῶν ἀρχομένων, εἴ τινες
[198]	λέγειν καὶ περὶ τῶν μειζόνων	ἢ	καθ´ αὑτόν· τὴν δὲ πόλιν
[208]	δικαστῶν ὑπερορίων παρὰ τὴν ἀξίαν,	ἢ	καὶ διώκοντα μὴ κρατήσαντα, μηδὲ
[213]	γενναιότερον καὶ δυνατώτερον πανταχοῦ πολιτικὸν	ἢ	καὶ ὁμόφυλον πᾶν ἀπεδώκατε, τὸ
[216]	παρανοίᾳ Γετῶν ἢ δυστυχίᾳ Λιβύων	ἢ	κακοδαιμονίᾳ τῶν περὶ τὴν ἐρυθρὰν
[203]	ὥσπερ ἐκ κατάρας μᾶλλον ἄρχοντες	ἢ	κατ´ εὐχὴν, οἱ δὲ ἀρχόμενοι
[214]	ἀποδεδειγμένη. φαίης ἂν περιοίκους ἅπαντας	ἢ	κατὰ δῆμον οἰκοῦντας ἄλλον χῶρον
[214]	αὐτοῖς πολυανθρωποτέραν τὴν πόλιν παρεχόμενοι	ἢ	κατὰ πᾶν, ὡς εἰπεῖν, τὸ
[199]	τῶν μὲν τὸ μέγεθος διπλάσιον	ἢ	κατὰ τὴν δύναμιν, τῶν δὲ
[211]	ἔτι τὴν Καδμείαν ἀνέχεσθαι μᾶλλον	ἢ	κεκρατηκέναι Λακεδαιμονίων, οὕτως ἐμισήθησαν. καὶ
[207]	περὶ δίκας τε καὶ ἀξιώσεις,	ἢ	κοινὰς ἢ ἰδίας τῶν ἀρχομένων,
[205]	ἀλλοτρίας ἄρχωσιν, ὥσπερ ἐξῳκισμένοι μᾶλλον	ἢ	κρατεῖν δυνάμενοι, καὶ ἦν ὥσπερ
[209]	τὴν θάλατταν, ὀνειροπολήσαντες ἡγεμονίαν μᾶλλον	ἢ	κτήσασθαι δυνηθέντες. γενόμενοι δὲ ὅμως
[201]	εἰσαφικνουμένους ἢ εἰ ἐκ Νάξου	ἢ	Κύθνου Ἀθήναζε ἔδει κατᾶραι τῶν
[202]	ἀλλ´ ὅπως ἢ Ἀθηναῖοι δυνάμεως,	ἢ	Λακεδαιμόνιοι ἔχοιεν τύχης, νῦν μὲν
[198]	ἀλλ´ ἢ αὐτὸ ἰδεῖν ἐᾶν,	ἢ	μὴ δεικνύειν αὐτοῖς ἐπὶ τὸ
[205]	συντάξεις διηνεκεῖς χρημάτων ἢ στρατιωτῶν	ἢ	νεῶν ἐποιήσατο; ἢ ποίᾳ συνήθει
[204]	ἀναιρέσεις καὶ κατασκαφαὶ τότε πλείους	ἢ	νῦν ὀλίγου δέω λέγειν εἰσὶν
[215]	οὐ πρότερον ἀξιώσαιεν ἂν ἀποστῆναι	ἢ	οἱ πλέοντες ἂν τοῦ κυβερνήτου·
[202]	φορὰν λέλειπται τῆς ὑμετέρας ἀρχῆς,	ἢ	ὅσον τόξευμα ἐξικνεῖται, ἀλλὰ τῷ
[215]	ὑμῖν ἅπαντες ἀποπέμπουσι τοὺς φόρους	ἢ	παρ´ ἄλλων ἄν τινες αὐτῶν
[200]	πάντα ἐπιδεῖν βούλοιτο, δεῖ αὐτὸν	ἢ	πᾶσαν ἐπελθόντα τὴν οἰκουμένην οὕτω
[198]	ἂν τοσάσδε ὀρῶν κορυφὰς κατειλημμένας,	ἢ	πεδίων νομοὺς ἐκπεπολισμένους, ἢ γῆν
[213]	ξένος δ´ οὐδεὶς ὅστις ἀρχῆς	ἢ	πίστεως ἄξιος, ἀλλὰ καθέστηκε κοινὴ
[205]	ἢ στρατιωτῶν ἢ νεῶν ἐποιήσατο;	ἢ	ποίᾳ συνήθει διοικήσει τὰ πράγματα
[205]	ποίους γὰρ νόμους ἑκάστοις διέθηκεν;	ἢ	ποίας συντάξεις διηνεκεῖς χρημάτων ἢ
[223]	κατ´ ἤπειρον καὶ κατὰ θάλατταν,	ἢ	πότε οὕτω διὰ πάντων ἐκοσμήθησαν;
[227]	χαρίτων πότε μᾶλλον καιρὸς ὑπῆρξεν;	ἢ	πότε πλείονα μοῖραν ἔσχον αἱ
[218]	μηδὲ βλέπειν ἄλλοσε τοὺς ἐξελθόντας	ἢ	πρὸς ὑμᾶς, διὰ τὸ πρὸς
[199]	αὐτῇ τοὔνομα καὶ οὐδὲν ἀλλ´	ἢ	ῥώμη τὰ τῇδε. ὥστ´ εἴ
[198]	ᾄσονται, τοσούτῳ δὲ ἐλάττω ποιοῦσιν	ἢ	σιωπῶντες, ὅσῳ παρὰ μὲν τὴν
[205]	ἢ ποίας συντάξεις διηνεκεῖς χρημάτων	ἢ	στρατιωτῶν ἢ νεῶν ἐποιήσατο; ἢ
[207]	ἐκεῖνον εἰδέναι νομίζουσιν ἃ πράττουσιν	ἢ	σφᾶς αὐτοὺς, μᾶλλον δὲ δεδίασι
[223]	πότε οὕτω διὰ πάντων ἐκοσμήθησαν;	ἢ	τίς πω οὕτω τῶν τότε
[207]	μᾶλλον δὲ δεδίασι καὶ αἰδοῦνται	ἢ	τὸν δεσπότην ἄν τις τὸν
[222]	αἱ πόλεις ὡς ἑκάστοις αἵρεσις	ἢ	τύχη νικήσειε· τὸ δ´ ὑμέτερον
[206]	πολὺ μείζων ἐστὶ τῇ ἀκριβείᾳ	ἢ	τῷ κύκλῳ τῆς χώρας. οὐ
[214]	πόλει πολῖται ὑμέτεροι οὐχ ἧττον	ἢ	τῶν ὁμοφύλων, οὐδ´ ἰδόντες πω
[208]	δεξαμένων φόβῳ περὶ τῆς κρίσεως	ἢ	τῶν ποιουμένων γίγνονται. ὥστε φαίη
[228]	ἔχει παῖδας ὁμοίους ἑαυτῷ πλείους	ἢ	τῶν πρὸ αὐτοῦ τις; Ἀλλὰ
[216]	δείσαιεν μὴ ὑφ´ ὑμῶν καταλειφθῶσιν	ἢ	ὑμᾶς ἂν αὐτοὶ καταλίποιεν. ἀντὶ
[204]	οἰκισμοί. ῥᾷον δὲ ἦν πολεμοῦντα	ἢ	ὑπακούοντα σωθῆναι, ἐν μὲν γὰρ
[219]	τις ἄλλη σεμνότερον ἐτειχίσθη πρότερον	ἢ	ὕστερον, ἀλλὰ καὶ τοῦτον τὸν
[219]	τὰ τείχη, οἷον ἀποκρύπτοντες αὐτὴν,	ἢ	φεύγοντες τοὺς ὑπηκόους, ἀγεννές τε
[224]	ἡγεμονίας, ὥσπερ γυναικὸς πλουσίας ὅρμος	ἢ	ψέλιον ἐν πολλοῖς τοῖς ἄλλοις
[222]	σιωπῇ περαίνωσι, φθόνος δ´ ἐκποδὼν	ᾖ,	δίκης δὲ καὶ αἰδοῦς πάντα
[221]	μηδὲ κενώσαντες οἴχεσθαι, ἀλλ´ ἀνάγκη	ᾖ	μένειν αὐτὴν ἐφ´ αὑτῆς τὴν
[216]	τοσαύτη ἄρ´ ὑμῖν εἰρήνη, κἂν	ᾖ	πάτριον πολεμεῖν. οὐ γὰρ οἱ
[202]	Ἰωνίαν δὲ ἔχων ἐν ἐσχατιαῖς,	ἦ	που οὐκ εἰς δίσκου φορὰν
[220]	ὡσαύτως, ἧς ἂν ἕκαστος ἀξίας	ᾖ,	ταύτην σχήσειν, ἅτε οὐ λόγων,
[212]	ἔξωθεν αὖ πολέμους καὶ ὅπως	ᾖ	τι πλέον τῆς συμμαχίας, ἀλλ´
[198]	ὑφ´ ὧν τις, κἂν ἄμουσος	ᾖ	τὸ πρὶν, κατ´ Εὐριπίδην, ἐμμελής
[205]	μὲν τότε ὡρίζετο τοῦ Πέρσου	ἡ	ἀρχὴ, ἐντεῦθεν ἀρξαμένῳ βαδίζειν πρὸς
[206]	οὖσα καὶ τηλικαύτη τὸ μέγεθος	ἡ	ἀρχὴ πολὺ μείζων ἐστὶ τῇ
[213]	δικαίως ἅμα καὶ εἰκότως ηὔξησεν	ἡ	ἀρχή. τοῦτο δὴ καὶ πολὺ
[202]	βασιλεῖ θάλαττα· ἐνταῦθα ὡρίζετο αὐτῷ	ἡ	ἀρχὴ, ὥστε Ἴωνας καὶ Αἰολέας
[206]	οὐ δυνάμενοι, οὐδ´ ἀκούει μὲν	ἡ	βασιλέως γῆ, ἔστι δὲ πάντων
[198]	παντὸς λέγων ἐν οἷς θαυμάζει.	Ἡ	γὰρ δὴ πρώτη λόγου δύναμιν
[225]	λάμπουσιν αἴγλῃ καὶ χάριτι καὶ	ἡ	γῆ πᾶσα οἷον παράδεισος ἐγκεκόσμηται.
[214]	εἰς μίαν ταύτην ἀκρόπολιν συνέρχεσθαι,	ἡ	δὲ οὐδεπώποτε ἀπεῖπεν, ἀλλ´ ὥσπερ
[219]	ὁρατὰ τοῖς εἴσω τοῦ κύκλου,	ἡ	δὲ πορεία ἐπ´ αὐτὰ, εἴ
[224]	νῦν ἐπιδεδωκυῖα αὐτὴ παρ´ αὑτήν.	ἡ	δὲ σεμνὴ καὶ μεγάλη κατ´
[202]	Φρυγίας ὡς δι´ οἰκείας διελθοῦσα,	ἡ	δὲ ὑπὲρ τὸν Εὐφράτην ὡς
[209]	καὶ Κορυφάσιον· καὶ ταῦτ´ ἦν	ἡ	δύναμις. καὶ ἔπαθον δὴ παραπλήσιον
[209]	καὶ Λακεδαιμόνιοι, καὶ ἦν αὐτῶν	ἡ	δύναμις πλεῖν τὴν θάλατταν καὶ
[213]	τὸ τῆς ἀρχῆς μέγεθος καὶ	ἡ	ἐμπειρία ἀναγκαίως περιεγένετο, διὰ δ´
[206]	οὕτως καλῶς ἀνεύρετε ὥστε οὐδὲ	ἡ	ἐνταῦθα νῆσος ὑμᾶς διέφυγε. τοσαύτη
[210]	δὲ ὑπὸ Κορινθίων, ἐπίμπλατο δὲ	ἡ	θάλαττα τῶν ἁρμοστῶν ἐκπιπτόντων, ἅτε
[199]	τὸ κοινὸν ἀνθρώπων ἐμπόριον καὶ	ἡ	κοινὴ τῶν ἐν γῇ φυομένων
[205]	πρὸς ἑσπέραν πολὺ πλείων ἐστὶν	ἡ	λοιπὴ τῆς ἐκείνου πάσης. ἐκφεύγει
[219]	Εὐφράτης ἄνω, καὶ πρὸς ἐσπέραν	ἡ	μεγάλη τελευταία νῆσος ἐντὸς ἀποκλείουσι,
[202]	ἡ τῶν σὺν Κλεάρχῳ μυρίων,	ἡ	μὲν ἕως Φρυγίας ὡς δι´
[200]	μέχρι οὗ δεῖ κρατεῖν, ἀλλ´	ἡ	μὲν θάλαττα ὥσπερ ζώνη τις
[200]	εἰ ὑπὸ τοσαύτης ἄρχεται πᾶσα	ἡ	οἰκουμένη. ὅπερ γάρ τις ἔφη
[224]	καὶ γὰρ ὥσπερ πανηγυρίζουσα πᾶσα	ἡ	οἰκουμένη τὸ μὲν παλαιὸν φόρημα
[206]	αὐλῆς περίβολος ἐκκεκαθαρμένος, οὕτως ἅπασα	ἡ	οἰκουμένη χοροῦ ἀκριβέστερον ἓν φθέγγεται,
[215]	ἐκ τῶν παρ´ αὐτοῖς δυνατῶν,	ἡ	παρ´ ὑμῶν ἐπ´ αὐτοὺς, ἐάν
[217]	ἐνοχλουμένων. τοῦτο δὲ ὑμῖν ἐπόρισεν	ἡ	περὶ πάσης τῆς ἀρχῆς βουλὴ
[217]	ἀπέδοτε. θαυμαστὴ ἄρ´ ἦν καὶ	ἡ	περὶ τοῦτο σοφία καὶ παράδειγμα
[224]	καὶ ὑφ´ ὑμῶν. Ἰωνία δὲ	ἡ	περιμάχητος ἐλευθερωθεῖσα φρουρῶν καὶ σατραπῶν
[199]	ἀκταῖς, τοῦτο ἄρα καὶ ἥδ´	ἡ	πόλις· καλύπτει μὲν ἄκρους πρώονας,
[214]	καὶ χώραις ἐστὶ, τοῦθ´ ἥδε	ἡ	πόλις τῆς ἁπάσης οἰκουμένης, ὥσπερ
[201]	μὴ εἶναι ῥᾴδιον διακρῖναι πότερον	ἡ	πόλις ὑπερέχει πλεῖον εἰς τὰς
[217]	καὶ δέῃ ποιεῖν. τίς οὖν	ἡ	συλλογὴ καὶ τίς ὁ τρόπος;
[202]	συγχωρησόντων βασιλεύειν δεόμενος. ἐδήλωσε δὲ	ἡ	σὺν Ἀγησιλάῳ δύναμις καὶ πρὸ
[213]	συνέστη, τότ´ ἐπ´ αὐτῇ καὶ	ἡ	τέχνη συνετέθη τε καὶ συνεισῆλθε,
[202]	Ἀγησιλάῳ δύναμις καὶ πρὸ ἐκείνου	ἡ	τῶν σὺν Κλεάρχῳ μυρίων, ἡ
[227]	πολιοκρόταφοι τελέθωσιν, ἀλλ´ ἡνίκ´ ἂν	ἡ	ὑμετέρα προστασία τε καὶ ἀρχὴ
[215]	ἀγνοεῖν ὅπου ποτ´ ἐστὶν αὐτοῖς	ἡ	φρουρά. εἰ δέ που πόλις
[204]	οἱ ἄρχοντες ἄρχωσιν. οὔπω γὰρ	ἥ	τε ἀρχὴ καὶ τὸ δεσπόζειν
[202]	δὴ τὴν Περσῶν ἀρχὴν σκεψώμεθα,	ἣ	πάνυ ποτὲ ἐν τοῖς Ἕλλησιν
[220]	πρὸς ἀλλήλους ἐκείνῃ τῇ ἁρμονίᾳ,	ᾗ	τοὺς Μυρμιδόνας Ὅμηρός φησι, πρὸς
[217]	παρὰ τοὺς ἄλλους ἐδόκουν εἶναι,	ᾗ	φασιν, Αἰγύπτιοι σοφοί. τοῦτο δὲ
[206]	οὐδ´ ἀκούει μὲν ἡ βασιλέως	γῆ,	ἔστι δὲ πάντων τῶν ἔχειν
[227]	τὸ σιδηροῦν φῦλον ἐν τῇ	γῇ,	~καὶ Δίκῃ δὲ καὶ Αἰδοῖ
[226]	ἄδεια δέδοται αὐτῇ τε τῇ	γῇ	καὶ τοῖς ἐν αὐτῇ κατοικοῦσι,
[225]	γε ὑπὸ πάντων λεγόμενον, ὅτι	γῆ	πάντων μήτηρ καὶ πατρὶς κοινὴ
[225]	αἴγλῃ καὶ χάριτι καὶ ἡ	γῆ	πᾶσα οἷον παράδεισος ἐγκεκόσμηται. καπνοὶ
[199]	καὶ ἡ κοινὴ τῶν ἐν	γῇ	φυομένων διοίκησις· ὅπου δέ τις
[208]	ἡγεμὼν, ὅπως ἂν τὸ δίκαιον	ἄγῃ,	ὥσπερ πνεῦμα ἐν νηὶ, οὐ
[217]	δέῃ ποιεῖν. τίς οὖν ἡ	συλλογὴ	καὶ τίς ὁ τρόπος; ἐλθόντες
[215]	τι τολμῶσι παρακινεῖν, εὐθὺς ἥξουσα	ὀργή	τε καὶ τιμωρία· οὕτω καὶ
[222]	μεστὰ, καρπὸς δὲ ἀρετῆς μηδένα	ἐκφεύγῃ,	πῶς οὐχὶ νικᾷ τόδε τὸ
[218]	ὅπως εὐθὺς ἑστῶτες ὑπερέχοιεν. τούτους	δὴ	ἄρα καθάραντες καὶ φυλοκρινήσαντες τὸ
[213]	τε καὶ συνεισῆλθε, καὶ ἄμφω	δὴ	δι´ ἀλλήλων ἐκρατύνθη. διὰ μὲν
[198]	οἷον τῆς Ξέρξου, καὶ πάνυ	δὴ	θαυμάζων, εἶτα λέγοι μυρίους ἢ
[215]	οὐκ ἐνὸν ἄρχειν ἐγκρατεῖς. οὕτω	δὴ	καθαραὶ μὲν φρουρῶν πόλεις, μόραι
[213]	εἰκότως ηὔξησεν ἡ ἀρχή. τοῦτο	δὴ	καὶ πολὺ μάλιστα πάντων ἄξιον
[208]	ἀεὶ, τοῦτον ὁμοίως ὠφελοῦν. Δίειμι	δὴ	καὶ τὰ Ἑλληνικὰ, ἐπειδήπερ ἐνταῦθα
[206]	ἀλλήλους ὁμοίως ἅπαντες ἀρχόμενοι. καὶ	δὴ	καὶ τοῦτο φαίη τις ἂν
[224]	τὴν ἐν αὐτῷ νῦν. καὶ	δὴ	καὶ φαίη τις ἂν ἐκείνους
[226]	ἐπὶ τὴν ἀρχὴν Διὸς πάντα	δὴ	καταστῆναι, καὶ τοὺς Τιτᾶνας εἰς
[228]	οὕτω κατακλεῖσαι τὸν λόγον. καὶ	δὴ	κεκλήσθων θεοὶ πάντες καὶ θεῶν
[204]	καταδραμὼν τὴν γῆν ὡς ἀληθῶς	δὴ	κτησαμένῳ βασιλείαν μᾶλλον ἔοικεν ἢ
[221]	σύνταξιν ἴδῃ τοῦ στρατιωτικοῦ, τοῦτο	δὴ	νομιεῖ τὸ Ὁμηρικὸν, εἰ καὶ
[199]	εἶναι ἐν μέσῳ. καὶ μὲν	δὴ	οὐκ ἐπιπολῆς γε κέχυται, ἀλλ´
[228]	Ἀεὶ μὲν οὖν τά γε	δὴ	παρ´ ὑμῖν τίμια εἰσαχθέντα ὡς
[209]	ἦν ἡ δύναμις. καὶ ἔπαθον	δὴ	παραπλήσιον ὥσπερ ἂν εἴ τις
[208]	οὐδὲν ἐκφεύγει τῶν δικαίων· κἀνταῦθα	δὴ	πολλὴ καὶ εὐσχήμων ἰσότης μικροῦ
[212]	αὐτοὺς ἄγοντες, οἷς οὐκ ἐλυσιτέλει	δή	που καθ´ αὑτῶν καταδεικνύναι τὸ
[211]	οὕτως ἐμισήθησαν. καὶ ταῦτα οὐ	δή	που κατηγορίας ἕνεκα κοινῆς τῶν
[225]	ὑμῶν φιλανθρωπίαν. πόλεις τε οὖν	δή	που λάμπουσιν αἴγλῃ καὶ χάριτι
[198]	ἀπολείποιτο, πᾶς τις ἂν φαίη	δή	που λυσιτελεῖν μὴ γράφειν, ἀλλ´
[208]	ὥσπερ πνεῦμα ἐν νηὶ, οὐ	δή	που πλουσίῳ μὲν μᾶλλον, πένητι
[211]	Ἕλλησιν ἦν ἂν, οἳ πλεῖστον	δή	που τῶν γε ἄλλων σοφίᾳ
[208]	ἀδόξου πρὸς ἔνδοξον καὶ πένητος	δὴ	πρὸς πλούσιον καὶ γενναῖον ἀγεννοῦς,
[198]	ἐν οἷς θαυμάζει. Ἡ γὰρ	δὴ	πρώτη λόγου δύναμιν ἐξελέγξασα οὐκ
[203]	καὶ ἀπαύστους φιλονεικίας. αὐτοὶ μὲν	δὴ	ταῦτα ἀπέλαυον, ὥσπερ ἐκ κατάρας
[202]	γελάσεσθε ἐπ´ αὐτοῖς. ~Τοῦτο μὲν	δὴ	τὴν Περσῶν ἀρχὴν σκεψώμεθα, ἣ
[202]	καὶ μεγάλων ἔσχε στερηθῆναι. ὁ	δὴ	τῆς μὲν Ἑλλάδος τοσοῦτον ἀποσχὼν
[203]	ὡς πλείστους ψεύσασθαι· ταῦτά τε	δὴ	τῆς περιβλέπτου δυνάμεως ἀπέλαυον καὶ
[220]	ἱππεῦσιν ἔξεστιν ἐπιθεῖν, καὶ τοῦτο	δὴ	τὸ Εὐριπίδου, κατάχαλκον ὁρᾶν πεδίον
[209]	οὔκουν ἀμέμπτως γε· ἀλλὰ τοῦτο	δὴ	τὸ λεγόμενον τὴν Καδμείαν νίκην
[214]	καὶ φαινομένη. Καὶ τοῦτο μὲν	δὴ	τοῦ λόγου ὑπενεγκόντος οὕτω παρεφθέγχθω.
[228]	ῥᾴδιον, ἑτέρους αὐτὸς ὑπεραίρει. καὶ	δὴ	φαίη τις ἂν δικαιοσύνην καὶ
[216]	Πλάτωνος, οἷον ἐπὶ τῇ πυρᾷ	ἤδη	κείμεναι αἱ πόλεις ὑπὸ τῆς
[197]	ἕκαστος ἐπινοῇ. ποιητὴς μὲν οὖν	ἤδη	τις εἶπε σκώψας εὔξασθαι κατὰ
[228]	δὲ χεῖρον εἴτε βέλτιον ἔξεστιν	ἤδη	φέρειν τὴν ψῆφον.
[223]	ὅταν δὲ εἰς τὴν γερουσίαν	ἴδῃ	τὴν βουλευομένην τε καὶ τὰς
[201]	τι δ´ ἂν μὴ ἐνταῦθα	ἴδῃ	τις, οὐκ ἔστι τῶν γενομένων,
[221]	τὴν ἄσκησίν τε καὶ σύνταξιν	ἴδῃ	τοῦ στρατιωτικοῦ, τοῦτο δὴ νομιεῖ
[197]	μὴν ὑπεσχόμεθα, ὅπως ἂν δυνώμεθα,	ἐπειδή	γε καὶ ἄλλοι τὰ ἰσομέτρητα
[210]	καὶ τούτῳ προσαγόμενοι τοὺς πολλοὺς,	ἐπειδὴ	καθεῖλον ἐκεῖνοι τὰ τείχη καὶ
[211]	τε καὶ ἐχόντων τὰς πόλεις.	~ἐπειδή	τε τοῖς ἐκείνων ἀδικήμασι καὶ
[212]	αὑτῶν καταδεικνύναι τὸ τοῖς ἄλλοις	σπουδῇ	βοηθεῖν. ὥστε κἀνταῦθα τοὐναντίον ἢ
[206]	χορδὴν ψήλειε, κἄν τι γενέσθαι	δέῃ,	ἀπόχρη δόξαι, καὶ πέπρακται. οἱ
[217]	ὧν ἂν δύνηταί τε καὶ	δέῃ	ποιεῖν. τίς οὖν ἡ συλλογὴ
[220]	καὶ ἀκριβῶς ἡρμοσμένα, ἄπειρά τε	μεγέθη	καὶ λάμποντα χαλκοῦ στιλπνότερον. ὁ
[225]	ὄρη δύσβατα, οὐ ποταμῶν ἄπειρα	μεγέθη,	οὐ γένη βαρβάρων ἄμικτα, ἀλλ´
[213]	ἐπ´ αὐτῇ καὶ ἡ τέχνη	συνετέθη	τε καὶ συνεισῆλθε, καὶ ἄμφω
[200]	πάσης ἄρχειν ἄνδρα ἕνα, οὐκ	ἀληθῆ	λέγων, εἰ μὴ πᾶσαν Λιβύην
[221]	τὴν οἰκουμένην, ἀμήχανον ἐπιλιπεῖν ὑμᾶς	πλήθη	στρατιωτικὰ, ἀλλὰ τοσαῦτα ὁπόσα βούλεσθε
[223]	~καὶ ὡς ἁπάντων ὧν ἂν	(βουληθῇ	τε καὶ αἰτήσῃ ῥᾳδίως τυγχάνει,
[220]	Δάτιδος νήσου μιᾶς μίαν πόλιν	ἠδυνήθη	σαγηνεύσας ἑλεῖν, ὑμεῖς δ´ ἅπασαν,
[204]	ἀκριβῶς ἀπέλαυσε· καταστήσασθαι δ´ οὐκ	ἠδυνήθη	τὴν ἀρχὴν οὐδ´ ἐπιθεῖναι πέρας
[213]	ὡς εἰπεῖν ἀνθρώπους διαφυγὸν ὑμῖν	ἐτηρήθη	μόνοις εὑρεῖν τε καὶ τελεώσασθαι·
[211]	μίαν μάχην εὐτυχήσαντας. ἀλλά τοι	ἐφάνθη	λυσιτελοῦν ἔτι τὴν Καδμείαν ἀνέχεσθαι
[215]	δὲ ὑμῶν νῦν καὶ πρῶτος	ἀπεφάνθη.	ἅπαντες οὖν ἀπρὶξ ἔχονται καὶ
[213]	καὶ ἄμφω δὴ δι´ ἀλλήλων	ἐκρατύνθη.	διὰ μὲν τὸ τῆς ἀρχῆς
[207]	δεῖνος ἀκούει τὸ ἔθνος, ὅτῳ	παρεδόθη	δουλεύειν, οὐδὲ αὐτῷ ὄντι ἐλευθέρῳ,
[202]	ἀνίσχοντος μέχρι δυομένου βασιλεὺς τοσοῦτον	ἐθαυμάσθη,	ὅσον μεγάλως ἠτύχησε· καὶ τοῦτο
[219]	ἢ εἴ τις ἄλλη σεμνότερον	ἐτειχίσθη	πρότερον ἢ ὕστερον, ἀλλὰ καὶ
[198]	εἶτα ἀπολείποιτο, πᾶς τις ἂν	φαίη	δή που λυσιτελεῖν μὴ γράφειν,
[199]	τοῦ παραδείγματος, τοῦτο ἄν τις	φαίη	καὶ περὶ τῆσδε τῆς πάντα
[204]	ἐκεῖνον μὲν μάχας ἄν τις	φαίη	πλείστας κατορθῶσαι, βασιλεῦσαι δὲ ἐλάχιστα,
[206]	ἀρχόμενοι. καὶ δὴ καὶ τοῦτο	φαίη	τις ἂν αὐτοὺς τῶν ἀρχομένων
[228]	ἑτέρους αὐτὸς ὑπεραίρει. καὶ δὴ	φαίη	τις ἂν δικαιοσύνην καὶ νόμιμον
[224]	αὐτῷ νῦν. καὶ δὴ καὶ	φαίη	τις ἂν ἐκείνους μὲν οἷον
[208]	ἢ τῶν ποιουμένων γίγνονται. ὥστε	φαίη	τις ἂν τοσαῦτα ἄρχεσθαι τοὺς
[228]	δεόμενον ὅσοσπερ ὁ τῆς ἀρχῆς·	εἴη	δ´ ἂν οὗτος ὁ πᾶς
[228]	καὶ τοῦτο πρὸ τῶν ἄλλων	εἴη	σαφῶς, ὅτι τοὺς τῆς ἀρχῆς
[199]	ἔλαττον ἂν φανῆναι τὸ μέγεθος,	ἀπείη	δὲ τὸ βλάσφημον τοῦ παραδείγματος,
[207]	βεβαιοῦσθαι, ὁπότε σφίσι τὴν γῆν	πατοίη·	ἀλλ´ εὐμάρεια πολλὴ καθημένῳ πᾶσαν
[215]	ἶλαι ἀποχρῶσιν ἐθνῶν ὅλων εἶναι	φυλακὴ,	καὶ οὐδ´ αὐταὶ κατὰ τὰς
[221]	ἀναστῆσαι μηδὲ κενώσαντες οἴχεσθαι, ἀλλ´	ἀνάγκη	ᾖ μένειν αὐτὴν ἐφ´ αὑτῆς
[203]	τοὺς ὑπὸ τῶν τοιούτων ἀρχομένους	ἀνάγκη,	σχεδὸν δέ τι καὶ προείρηται.
[208]	ἐπ´ ἄλλους δικαστὰς, ἀλλὰ στέργειν	ἀνάγκη	τοῖς ἐγνωσμένοις, εἰ μή τις
[211]	ὁ τὸν Τρικάρανον ποιήσας, μήποτε	ἀνάγκη	τοσαύτη γένοιτο, ἀλλ´ ἐκεῖνο ἐπιδεικνύναι
[207]	ἄρχοντι, ὅταν αὐτοῦ ὁ χρόνος	ἐξήκῃ,	καὶ οὐδ´ ἂν ἀπαντήσειε ῥᾳδίως·
[228]	φῦλον ἐν τῇ γῇ, ~καὶ	Δίκῃ	δὲ καὶ Αἰδοῖ τότ´ ἂν
[226]	ἄνω καὶ κάτω συνετετάρακτο καὶ	εἰκῆ	ἐφέρετο, ἐπιστάντων δὲ ὑμῶν ταραχαὶ
[204]	τοὺς ἀντιπάλους, εἶτα ἐπαποθάνοι τῇ	νίκῃ,	~πρὶν εὖ καὶ καλῶς (τῇ
[208]	τῶν πεμπομένων, ὁπόσα ἂν αὐτοῖς	ἀρέσκῃ.	πῶς οὖν ταῦτα οὐκ ἐν
[216]	ἐσχατιαῖς, οἷα εἰκὸς ἐν ἀρχῇ	μεγάλῃ	καὶ ἀμετρήτῳ παρανοίᾳ Γετῶν ἢ
[224]	αὑτήν. ἡ δὲ σεμνὴ καὶ	μεγάλη	κατ´ Αἴγυπτον Ἀλεξάνδρου πόλις ἐγκαλλώπισμα
[219]	ἄνω, καὶ πρὸς ἐσπέραν ἡ	μεγάλη	τελευταία νῆσος ἐντὸς ἀποκλείουσι, τοῦτο
[205]	~πρὶν εὖ καὶ καλῶς (τῇ	κεφαλῇ	στέφανον ἁρμόσαι. ποίους γὰρ νόμους
[225]	τε οὖν δή που λάμπουσιν	αἴγλῃ	καὶ χάριτι καὶ ἡ γῆ
[197]	ταύτην ἐποιησάμεθα, οὐκ ἄμουσον οὐδ´	ἐκμελῆ	οὐδ´ ἄπο τῆς τέχνης, εἰ
[219]	Βαβυλῶνος λαμπρότητα, ἢ εἴ τις	ἄλλη	σεμνότερον ἐτειχίσθη πρότερον ἢ ὕστερον,
[207]	τὴν γῆν πατοίη· ἀλλ´ εὐμάρεια	πολλὴ	καθημένῳ πᾶσαν ἄγειν τὴν οἰκουμένην
[208]	ἐκφεύγει τῶν δικαίων· κἀνταῦθα δὴ	πολλὴ	καὶ εὐσχήμων ἰσότης μικροῦ πρὸς
[209]	ἔτι φαυλότερα ὧν ἀρτίως ἐξήτασα	περιβολῇ	τε ἀρχῆς (καὶ ὄγκῳ πραγμάτων
[215]	ἑαυτῶν πατρίδας ὑμῖν φυλάττουσι· καὶ	διπλῇ	τὰς πόλεις ἔχετε, ἐνθένδε τε
[217]	ἡ περὶ πάσης τῆς ἀρχῆς	βουλὴ	καὶ τὸ μηδὲν ἐκκρίνειν ξένον
[210]	αὐτοῖς ὄντα τὰ ἀπ´ ἐκείνων,	μὴ	ἂν αὐτοὺς ἄμεινον βεβαιῶσαι τὴν
[206]	κοιλοτάτοις πεδίοις πρός γε τὸ	μὴ	ἀντιτάττεσθαι, οἱ δὲ τῶν πεδίων
[215]	καταθέντες καὶ παρασχόντες τοῖς δυναμένοις	μὴ	ἄρχεσθαι μᾶλλον ἢ ἄρχειν ἐν
[203]	ἦν ὡς ἀληθῶς, ὥσπερ ἀπιστούντων	μὴ	αὑτῶν εἶναι τὴν ἀρχήν. οὐ
[198]	ἂν φαίη δή που λυσιτελεῖν	μὴ	γράφειν, ἀλλ´ ἢ αὐτὸ ἰδεῖν
[198]	ἢ αὐτὸ ἰδεῖν ἐᾶν, ἢ	μὴ	δεικνύειν αὐτοῖς ἐπὶ τὸ χεῖρον
[221]	τῷ μὲν ἐντιμοτέρῳ τὸν ἥττω	μὴ	διὰ τοῦτο φθονεῖν, ὧν δ´
[208]	λόγου, αἰσχυνόμενος μὲν καὶ δεδιὼς	μὴ	δόξω μικρολογεῖσθαι. οὐ μὴν ἀλλ´,
[216]	ἐρυθρὰν θάλατταν, ἀγαθοῖς παροῦσι χρήσασθαι	μὴ	δυναμένων, ἀτεχνῶς ὥσπερ μῦθοι ταχέως
[215]	εἰκότως. ἄρχειν μὲν γὰρ οἷς	μὴ	δύναμις οὐ σωτήριον, ἄρχεσθαι δ´
[209]	κἂν φανῶσι πολὺ μικρότερα διασώσασθαι	μὴ	δυνηθέντες, δῆλον τὸ συνθησόμενον εἰς
[221]	καὶ τὸν ποταμὸν Νεῖλον μετενεγκεῖν	μὴ	δύνηται, μηδὲ ἀγαγεῖν ἀνάρπαστον, οὔπω
[221]	ἕως ἂν τὴν χώραν αὐτὴν	μὴ	δύνωνταί τινες ἐξ ἕδρας ἀναστῆσαι
[212]	ἀλλ´ οἷον εἶναί τε καὶ	μὴ	εἶναι αὐτοὺς βουλόμενοι αὐτοὶ μεταχειριζόμενοί
[220]	οὕτως, ἀλλήλοις τὰ κράνη, ὡς	μὴ	εἶναι μέσον ὀϊστὸν διεξελθεῖν, ἀσπίδες
[213]	καὶ οὔτε θάλαττα διείργει τὸ	μὴ	εἶναι πολίτην οὔτε πλῆθος τὰς
[201]	τῶν γενομένων, ἢ γιγνομένων· ὥστε	μὴ	εἶναι ῥᾴδιον διακρῖναι πότερον ἡ
[224]	σφοδρότερον, ὥσπερ εἰκὸς ἵππων ἐπιστατῶν	μὴ	εἶναι χείρους, ἀνδρῶν ὄντας ἄρχοντας,
[198]	εἴ τι μέτεστιν ὑμῖν προνοίας	μὴ	ἐμὲ ψεύσασθαι τὴν εὐχὴν, συνάρασθε
[201]	φύεται. ὅ τι δ´ ἂν	μὴ	ἐνταῦθα ἴδῃ τις, οὐκ ἔστι
[201]	τοσούτων καὶ τηλικούτων εἰρημένων, εἶτα	μὴ	ἔχοντος τοῦ λόγου φανοῦμαι μεμνημένος
[211]	ἀσθενεστέρους τὰ οἴκοι γίγνεσθαι καὶ	μὴ	ἱκανοὺς τὴν ἑαυτῶν σώζειν, διὰ
[199]	τε καὶ ῥώμῃ οὐκ ἀγαπᾷ	μὴ	καὶ ἄλλους ὑπὲρ αὑτὸν ἀράμενος
[208]	τὴν ἀξίαν, ἢ καὶ διώκοντα	μὴ	κρατήσαντα, μηδὲ τῷ νενικῆσθαι· ἀλλὰ
[220]	παραστήσαντες τοῖς γιγνομένοις ἀγαθοῖς ἀνδράσι	μὴ	μεταμελήσειν. οὐ γὰρ ἐξ εὐπατριδῶν
[198]	ἐφικνουμένην ἥδε ἐστί· περὶ ἧς	μὴ	ὅτι εἰπεῖν κατὰ τὴν ἀξίαν
[201]	οὔποτε λείπουσιν. ὥστε εἶναι θαυμάσαι	μὴ	ὅτι περὶ τοῦ λιμένος, ἀλλὰ
[200]	ἕνα, οὐκ ἀληθῆ λέγων, εἰ	μὴ	πᾶσαν Λιβύην καὶ τὴν Εὐρώπην
[228]	τήνδε θάλλειν δι´ αἰῶνος καὶ	μὴ	παύσασθαι πρὶν ἂν μύδροι τε
[216]	τὸν Παμφύλου μῦθον, εἰ δὲ	μὴ,	Πλάτωνος, οἷον ἐπὶ τῇ πυρᾷ
[218]	δὲ ἐπὶ καιροῦ συνελθεῖν καὶ	μὴ	πόρρωθεν τοὺς μεγίστους τε καὶ
[203]	χώρας, ἀλλ´ ὥσπερ οἱ εἰς	μὴ	προσήκοντα ἐμπεσόντες αἰσχρῶς καὶ κακῶς
[212]	καὶ κατάρας ἐγγὺς, τὸ δὲ	μὴ	προχωρεῖν κουφότερόν τε καὶ ἥττους
[218]	τούς τε ἀπὸ τῆς πόλεως	μὴ	στρατεύεσθαι καὶ τοὺς στρατευομένους μηδ´
[227]	γε ὑμῖν ἠτίμασται, οὐδὲ δέος	μὴ	συνταράξῃ τὰ πάντα, ὥσπερ ἐν
[216]	σὺν πολλῷ φόβῳ καὶ προνοίᾳ	μή	τις ἀποπέσοι τούτου τοῦ ὁρμαθοῦ·
[208]	στέργειν ἀνάγκη τοῖς ἐγνωσμένοις, εἰ	μή	τις ἐστὶ μικρὰ πόλις, ὥστε
[216]	ὁρμαθοῦ· καὶ πρότερον ἂν δείσαιεν	μὴ	ὑφ´ ὑμῶν καταλειφθῶσιν ἢ ὑμᾶς
[215]	ἀρχῆς· αὐτοὶ γὰρ ὑπήρξατε τοῦ	μὴ	φθονεῖν, ἅπαντα εἰς τὸ μέσον
[199]	ἥκει τοῦ ἀέρος, ὡς εἶναι	μὴ	χιόνος καταλήψει τὸ ὕψος προσεικάσαι,
[217]	πάντες τοῖς ὅπλοις, ἔτι τῇ	γνώμῃ	πλέον εἰσὶν ὀπίσω· τὸ μὲν
[199]	τοὺς ἄλλους μεγέθει τε καὶ	ῥώμῃ	οὐκ ἀγαπᾷ μὴ καὶ ἄλλους
[199]	τοὔνομα καὶ οὐδὲν ἀλλ´ ἢ	ῥώμη	τὰ τῇδε. ὥστ´ εἴ τις
[220]	συνεχῆ μὲν οὕτως, ἀλλήλοις τὰ	κράνη,	ὡς μὴ εἶναι μέσον ὀϊστὸν
[220]	κρινόντων τοὺς ἀγαθούς· παραδείγματά τε	ἐμφανῆ	πᾶσι τούτων ποιήσαντες, ὥστε ἅπαντας
[225]	οὐ ποταμῶν ἄπειρα μεγέθη, οὐ	γένη	βαρβάρων ἄμικτα, ἀλλ´ εἰς ἀσφάλειαν
[214]	καὶ βαρβάρους διαιρεῖτε νῦν τὰ	γένη,	οὐδὲ γελοίαν τὴν διαίρεσιν ἀπεφήνατε
[199]	ἀλλ´ ἑτέρας ἰσομετρήτους ὑπὲρ αὑτὴν	ἀραμένη	φέρει ἄλλας ἐπ´ ἄλλαις. ὣς
[214]	αὖ τῆς χώρας ἄστυ κοινὸν	ἀποδεδειγμένη.	φαίης ἂν περιοίκους ἅπαντας ἢ
[222]	δημοκρατία, εὖ τε καὶ χεῖρον	ἀγομένη.	διειλήφεσαν οὖν αἱ πόλεις ὡς
[202]	τὸν Εὐφράτην ὡς δι´ ἐρημίας	ἀφικομένη.	ἅ γε μὴν ἀπέλαυον τῆς
[214]	εἰσιόντων, ἴση οὖσά τε καὶ	φαινομένη.	Καὶ τοῦτο μὲν δὴ τοῦ
[206]	οἰκουμένη χοροῦ ἀκριβέστερον ἓν φθέγγεται,	συνευχομένη	μένειν τὸν ἅπαντα αἰῶνα τήνδε
[199]	καὶ ἥδε ἐπὶ τοσαύτης γῆς	ᾠκισμένη	οὐκ ἀγαπᾷ, ἀλλ´ ἑτέρας ἰσομετρήτους
[200]	ὑπὸ τοσαύτης ἄρχεται πᾶσα ἡ	οἰκουμένη.	ὅπερ γάρ τις ἔφη τῶν
[207]	ἐν μιᾷ πόλει πάσῃ τῇ	οἰκουμένῃ	πολιτευόμενοι τοὺς ἄρχοντας καθίστατε ἐπ´
[224]	γὰρ ὥσπερ πανηγυρίζουσα πᾶσα ἡ	οἰκουμένη	τὸ μὲν παλαιὸν φόρημα τὸν
[206]	περίβολος ἐκκεκαθαρμένος, οὕτως ἅπασα ἡ	οἰκουμένη	χοροῦ ἀκριβέστερον ἓν φθέγγεται, συνευχομένη
[222]	παρὰ τοὺς τῶν ἐχόντων τρόπους	θεωρουμένη,	τυραννὶς καὶ ὀλιγαρχία, βασιλεία καὶ
[227]	Ἥρα δὲ γάμων νόμῳ γιγνομένων	τιμωμένη,	Ἀθηνᾶ δὲ καὶ Ἥφαιστος τεχνῶν
[207]	καὶ μένουσιν ἔς τ´ ἂν	ἀποσημήνῃ,	οὐχ ἧττον ἢ διδάσκαλον χορός.
[216]	αὐτῶν λόγοι· τοσαύτη ἄρ´ ὑμῖν	εἰρήνη,	κἂν ᾖ πάτριον πολεμεῖν. οὐ
[204]	δ´ εἰς πόλεις τε καὶ	ἔθνη	ἀφίκηται, ῥᾳδίως παύεται. Ἀλέξανδρος δ´
[222]	διεξιόντος τε καὶ πάντα ἐφορῶντος,	ἔθνη,	πόλεις, στρατόπεδα, ἡγεμόνας αὐτοὺς τελευτᾶν
[206]	τὰς πόλεις τε καὶ τὰ	ἔθνη	τῶν μὲν ὑφ´ ἑαυτοῖς ἕκαστοι
[214]	τὴν θάλαττάν ἐστιν· οὔτε γὰρ	ἐκείνη	μείζων ὑπὸ τῆς ἐμβολῆς τῶν
[220]	οὐ νομίσαντες, ἡρμοσμένοι πρὸς ἀλλήλους	ἐκείνῃ	τῇ ἁρμονίᾳ, ᾗ τοὺς Μυρμιδόνας
[212]	μὲν ἐπ´ ἀλλήλους ὑπάρξουσιν αὐτοῖς,	κοινῇ	δ´ ἅπαντες ἀποστάντες ἐλεύθεροι βεβαίως
[226]	καὶ πρὸς ἱεροῖς. νῦν δὲ	κοινὴ	καὶ σαφὴς πᾶσι πάντων ἄδεια
[225]	γῆ πάντων μήτηρ καὶ πατρὶς	κοινὴ	πάντων, ἄριστα ὑμεῖς ἀπεδείξατε. νῦν
[213]	ἢ πίστεως ἄξιος, ἀλλὰ καθέστηκε	κοινὴ	τῆς γῆς δημοκρατία ὑφ´ ἑνὶ
[199]	κοινὸν ἀνθρώπων ἐμπόριον καὶ ἡ	κοινὴ	τῶν ἐν γῇ φυομένων διοίκησις·
[224]	αὐτὴ παρ´ αὑτήν. ἡ δὲ	σεμνὴ	καὶ μεγάλη κατ´ Αἴγυπτον Ἀλεξάνδρου
[205]	θάλαττα καὶ Νείλου καταρράκται καὶ	λίμνη	Μαιῶτις, ἃ τοῖς πρότερον ἐν
[225]	Ὁμήρῳ λεχθὲν „Γαῖα δ´ ἔτι	ξυνὴ	πάντων“ ὑμεῖς ἔργῳ ἐποιήσατε, καταμετρήσαντες
[209]	τοὺς δὲ Ἕλληνας σοφίᾳ καὶ	σωφροσύνῃ	παρελθεῖν, μέγα μοι δοκεῖ καὶ
[213]	τότ´ ἐπ´ αὐτῇ καὶ ἡ	τέχνη	συνετέθη τε καὶ συνεισῆλθε, καὶ
[200]	ἀλλ´ ἡ μὲν θάλαττα ὥσπερ	ζώνη	τις ἐν μέσῳ τῆς οἰκουμένης
[227]	ὑμῖν ἠτίμασται, οὐδὲ δέος μὴ	συνταράξῃ	τὰ πάντα, ὥσπερ ἐν Λαπιθῶν
[197]	ποιεῖσθαι καθ´ ὧν ἂν ἕκαστος	ἐπινοῇ.	ποιητὴς μὲν οὖν ἤδη τις
[205]	ἑσπέραν πολὺ πλείων ἐστὶν ἡ	λοιπὴ	τῆς ἐκείνου πάσης. ἐκφεύγει δὲ
[206]	καὶ ἓν φῦλον ἅπαντα ὑπακούει	σιωπῇ.	πάντα δὲ ἐξ ἐπιτάγματος καὶ
[222]	δ´ ἄνευ θορύβου καὶ ταραχῆς	σιωπῇ	περαίνωσι, φθόνος δ´ ἐκποδὼν ᾖ,
[213]	μέσῳ χώρας, οὐδ´ Ἀσία καὶ	Εὐρώπη	διῄρηται ἐνταῦθα· πρόκειται δ´ ἐν
[213]	τῶν πάντων. διελόντες γὰρ δύο	μέρη	πάντας τοὺς ἐπὶ τῆς ἀρχῆς,
[219]	τήνδε τὴν πόλιν οὔτ´ αὖ	τειχήρη	κατὰ τὴν Βαβυλῶνος λαμπρότητα, ἢ
[225]	Ἀράβων ἐπ´ Αἴγυπτον πάροδοι, οὐκ	ὄρη	δύσβατα, οὐ ποταμῶν ἄπειρα μεγέθη,
[225]	δὲ παντοδαπαῖς γεφύραις ποταμοὺς, καὶ	ὄρη	κόψαντες ἱππήλατον γῆν εἶναι, σταθμοῖς
[206]	ψήλειε, κἄν τι γενέσθαι δέῃ,	ἀπόχρη	δόξαι, καὶ πέπρακται. οἱ δὲ
[207]	ὑμεῖς ὥσπερ ἐν μιᾷ πόλει	πάσῃ	τῇ οἰκουμένῃ πολιτευόμενοι τοὺς ἄρχοντας
[204]	τοῖς πεπονημένοις, ἀλλ´ ἀπέθανεν ἐν	μέσῃ	τῇ τῶν πραγμάτων πορείᾳ. ὥστ´
[223]	ὧν ἂν (βουληθῇ τε καὶ	αἰτήσῃ	ῥᾳδίως τυγχάνει, δημοκρατίαν νομιεῖ καὶ
[214]	κρύψασα ἔχει ἐξιόντων καὶ εἰσιόντων,	ἴση	οὖσά τε καὶ φαινομένη. Καὶ
[203]	αὖ παρέπεσθαι φύσεως νόμος διέταξε,	μίση	καὶ ἐπιβουλὰς ἐκ τῶν οὕτω
[221]	τε καὶ οἰήσεται, ὃς τῷ	Καμβύσῃ	διαρπάζοντι τὰ ἐν τῇ χώρᾳ
[205]	διοικήσει τὰ πράγματα ἤγαγεν αὐτομάτως	προϊούσῃ	χρόνων τακταῖς περιόδοις; ποῖα πολιτεύματα
[206]	ἡ ἀρχὴ πολὺ μείζων ἐστὶ	τῇ	ἀκριβείᾳ ἢ τῷ κύκλῳ τῆς
[220]	νομίσαντες, ἡρμοσμένοι πρὸς ἀλλήλους ἐκείνῃ	τῇ	ἁρμονίᾳ, ᾗ τοὺς Μυρμιδόνας Ὅμηρός
[219]	μὴν οὐκ ἠμελήσατε, ταῦτα δὲ	τῇ	ἀρχῇ περιεβάλετε, οὐ τῇ πόλει·
[227]	φθαρῆναι τὸ σιδηροῦν φῦλον ἐν	τῇ	γῇ, ~καὶ Δίκῃ δὲ καὶ
[226]	πάντων ἄδεια δέδοται αὐτῇ τε	τῇ	γῇ καὶ τοῖς ἐν αὐτῇ
[217]	λειπόμενοι πάντες τοῖς ὅπλοις, ἔτι	τῇ	γνώμῃ πλέον εἰσὶν ὀπίσω· τὸ
[198]	ποιῆσαι τῆς οὔσης, ἀλλ´ ἀκέραιος	τῇ	γνώσει μένει, οἱ δὲ λόγοι
[212]	τῇ μὲν εἰς τοὔμπροσθεν ἄγοντες,	τῇ	δ´ εἰς τοὔπισθεν ἀνθέλκοντες, οὐκ
[202]	τῆς οἰκουμένης, καὶ πρὸς αὐτῇ	τῇ	θαλάττῃ. οὐ τοίνυν οὐδὲ μέχρι
[205]	νίκῃ, ~πρὶν εὖ καὶ καλῶς	(τῇ	κεφαλῇ στέφανον ἁρμόσαι. ποίους γὰρ
[212]	ὅπερ οἱ ἐν ταῖς παιδιαῖς	τῇ	μὲν εἰς τοὔμπροσθεν ἄγοντες, τῇ
[204]	κρατήσας τοὺς ἀντιπάλους, εἶτα ἐπαποθάνοι	τῇ	νίκῃ, ~πρὶν εὖ καὶ καλῶς
[207]	ὥσπερ ἐν μιᾷ πόλει πάσῃ	τῇ	οἰκουμένῃ πολιτευόμενοι τοὺς ἄρχοντας καθίστατε
[200]	οὕτω θεάσασθαι, ἢ ἐν τῇδε	τῇ	πόλει γενόμενον. ὅσα γὰρ παρ´
[219]	δὲ τῇ ἀρχῇ περιεβάλετε, οὐ	τῇ	πόλει· καὶ ἐστήσατε ὡς πορρωτάτω
[197]	κατὰ ἰσομετρήτου μὲν οὖν εὔξασθαι	τῇ	πόλει λόγου οὐκ ἐνῆν, ἀλλ´
[223]	καὶ περὶ τῶν ἐν αὐτῇ	τῇ	πόλει· μόνοι γὰρ ἐστὲ ὑμεῖς
[205]	ἴσα καὶ αὐλῆς ἑρκία τῇδε	τῇ	πόλει. ~ὅν γε μὴν ἠπίστουν
[219]	ἔργον ἀπεφήνατε. αὐτῇ μὲν γὰρ	τῇ	πόλει περιβαλεῖν τὰ τείχη, οἷον
[222]	δ´ ἔμοιγε οὐδ´ ἐν αὐτῇ	τῇ	πόλει πολιτείαν παραπλησίως τισὶ τῶν
[208]	ἐκεῖ ἔξεστι μετὰ τὴν ἐν	τῇ	πόλει ψῆφον ἐνεχθεῖσαν ἐλθεῖν ἄλλοσε
[216]	δὲ μὴ, Πλάτωνος, οἷον ἐπὶ	τῇ	πυρᾷ ἤδη κείμεναι αἱ πόλεις
[218]	μὲν ἀρχαίας ἀπόλιδας γεγενημένους ἅμα	τῇ	στρατείᾳ, τῆς δ´ ὑμετέρας πολίτας
[209]	τὴν ἀμετρίαν οὔτε τοὺς ἐπὶ	τῇ	τούτων προφάσει παρακλέπτοντας αὐτοὺς, ~ἀνάσπαστοί
[204]	πεπονημένοις, ἀλλ´ ἀπέθανεν ἐν μέσῃ	τῇ	τῶν πραγμάτων πορείᾳ. ὥστ´ ἐκεῖνον
[221]	τῷ Καμβύσῃ διαρπάζοντι τὰ ἐν	τῇ	χώρᾳ καὶ τὰ ἱερὰ πορθοῦντι,
[213]	ἑνὶ τῷ ἀρίστῳ ἄρχοντι καὶ	κοσμητῇ,	~καὶ πάντες ὥσπερ εἰς κοινὴν
[225]	τε τὰ ἔρημα ἀναπλήσαντες, καὶ	διαίτῃ	καὶ τάξει πάντα ἡμερώσαντες. ~ὥστ´
[227]	ἀγώνων οὐκ ἄμοιρος οὐδὲ πρεσβείων·	Ἀφροδίτῃ	δὲ σπόρων καὶ χαρίτων πότε
[204]	τῶν πολεμίων ἐδεδοίκεισαν, τὰ πλείω	διαλλακτῇ	τῷ πολέμῳ χρώμενοι. αἴτιον δ´
[220]	πολὺ μείζων καὶ σεμνότερος κύκλος	πάντη	παντάπασιν ἀρραγὴς καὶ ἄλυτος πολὺ
[219]	δὲ οὐκ ἀσφάλτῳ οὐδὲ πλίνθῳ	ὀπτῇ	δέδμηται, οὐδὲ κόνει στιλπνὰ ἕστηκεν,
[210]	αἳ οὐκ Ἀθήνησιν οὐδ´ ἐν	Σπάρτῃ	διὰ τέλους κακῶς ἐποίουν τοὺς
[218]	ὡς κοινοῖς ἑαυτῶν, ἰδίᾳ δὲ	ἑκάστῃ	μηδ´ ἡντινοῦν εἶναι δύναμιν ἀπὸ
[214]	οὕτω διῃρημένων πολλοὶ μὲν ἐν	ἑκάστῃ	πόλει πολῖται ὑμέτεροι οὐχ ἧττον
[225]	ὅτι καλλίστη (καὶ ἡδίστη αὐτὴ	ἑκάστη	φανεῖται. πάντα δὲ μεστὰ γυμνασίων,
[222]	πολιτειῶν, ἄνευ γε τῆς ἐφ´	ἑκάστῃ	χείρονος· οὕτω καὶ τοιοῦτον εἶδος
[217]	καὶ ἥντινα τάξιν αὐτῷ ἀπέδοτε.	θαυμαστὴ	ἄρ´ ἦν καὶ ἡ περὶ
[227]	ὑμετέρα προστασία τε καὶ ἀρχὴ	καταστῇ,	τότ´ ἂν φάναι φθαρῆναι τὸ
[213]	ἀρχὴ μεγίστη καὶ δύναμις διαφέρουσα	συνέστη,	τότ´ ἐπ´ αὐτῇ καὶ ἡ
[213]	αἱ τέχναι, οὕτως ὅτε ἀρχὴ	μεγίστη	καὶ δύναμις διαφέρουσα συνέστη, τότ´
[225]	ἔρις, ~ὅπως ὅτι καλλίστη (καὶ	ἡδίστη	αὐτὴ ἑκάστη φανεῖται. πάντα δὲ
[225]	κατέχει πάσας ἔρις, ~ὅπως ὅτι	καλλίστη	(καὶ ἡδίστη αὐτὴ ἑκάστη φανεῖται.
[209]	ἐπιθυμήσαντες νησίδια καὶ ἄκρας ἐπὶ	θαλάττῃ	καὶ λιμένας καὶ τοιαῦτα ἐξεκαρπώσαντο
[202]	οἰκουμένης, καὶ πρὸς αὐτῇ τῇ	θαλάττῃ.	οὐ τοίνυν οὐδὲ μέχρι τούτων
[225]	~ὅπως ὅτι καλλίστη (καὶ ἡδίστη	αὐτὴ	ἑκάστη φανεῖται. πάντα δὲ μεστὰ
[213]	δύναμις διαφέρουσα συνέστη, τότ´ ἐπ´	αὐτῇ	καὶ ἡ τέχνη συνετέθη τε
[214]	τοὺς ποταμοὺς θάλαττα. κοινὸν δ´	αὐτῇ	καὶ τοῦτο πρὸς τὴν θάλαττάν
[226]	τῇ γῇ καὶ τοῖς ἐν	αὐτῇ	κατοικοῦσι, καὶ τοῦ μὲν κακῶς
[219]	γυναικὸς ὡς ἀληθῶς ἔργον ἀπεφήνατε.	αὐτῇ	μὲν γὰρ τῇ πόλει περιβαλεῖν
[224]	καὶ κόσμῳ, τοσοῦτον νῦν ἐπιδεδωκυῖα	αὐτὴ	παρ´ αὑτήν. ἡ δὲ σεμνὴ
[215]	ἄρχουσιν. ἔτι δὲ καὶ μέτεστιν	αὐτῇ	πᾶσιν ἄδεια τοῖς πλήθεσιν ἐκ
[226]	σαφὴς πᾶσι πάντων ἄδεια δέδοται	αὐτῇ	τε τῇ γῇ καὶ τοῖς
[202]	παντὶ τῆς οἰκουμένης, καὶ πρὸς	αὐτῇ	τῇ θαλάττῃ. οὐ τοίνυν οὐδὲ
[223]	ἔξω καὶ περὶ τῶν ἐν	αὐτῇ	τῇ πόλει· μόνοι γὰρ ἐστὲ
[222]	Δοκεῖ δ´ ἔμοιγε οὐδ´ ἐν	αὐτῇ	τῇ πόλει πολιτείαν παραπλησίως τισὶ
[199]	ἐπ´ ἄλλαις. ὣς ἄρα ἐπώνυμον	αὐτῇ	τοὔνομα καὶ οὐδὲν ἀλλ´ ἢ
[213]	διανοίας μεγαλοπρέπειαν, ὡς οὐδὲν ἐοικὸς	αὐτῇ	τῶν πάντων. διελόντες γὰρ δύο
[224]	τὰς πράξεις ἐπιλελοίπασι, μία δὲ	αὕτη	κατέχει πάσας ἔρις, ~ὅπως ὅτι
[206]	διέφυγε. τοσαύτη δὲ οὖσα καὶ	τηλικαύτη	τὸ μέγεθος ἡ ἀρχὴ πολὺ
[216]	καὶ οἱ περὶ αὐτῶν λόγοι·	τοσαύτη	ἄρ´ ὑμῖν εἰρήνη, κἂν ᾖ
[211]	τὸν Τρικάρανον ποιήσας, μήποτε ἀνάγκη	τοσαύτη	γένοιτο, ἀλλ´ ἐκεῖνο ἐπιδεικνύναι βούλομαι
[206]	ἡ ἐνταῦθα νῆσος ὑμᾶς διέφυγε.	τοσαύτη	δὲ οὖσα καὶ τηλικαύτη τὸ
[199]	μία ἐπὶ τὸν Ἰόνιον τείνουσα.	τοσαύτη	δὲ οὖσα, ὅσην ἐγὼ μὲν
[198]	οἷς θαυμάζει. Ἡ γὰρ δὴ	πρώτη	λόγου δύναμιν ἐξελέγξασα οὐκ ἐπὶ
[201]	ὁλκάσιν. ἀτεχνῶς δὲ ὅπερ Ἡσίοδος	ἔφη	περὶ τῶν τοῦ Ὠκεανοῦ περάτων,
[220]	~καὶ τοῖς (λίθοις, ὥσπερ Ὅμηρος	ἔφη	τὸν κατ´ οἰκίαν τοῖχον, ἅμα
[200]	ἡ οἰκουμένη. ὅπερ γάρ τις	ἔφη	τῶν λογοποιῶν περὶ τῆς Ἀσίας,
[199]	γὰρ ἐπὶ τῆς χιόνος Ὅμηρος	ἔφη,	χυθεῖσαν αὐτὴν Ὑψηλῶν ὀρέων κορυφὰς
[220]	πᾶσι τοῖς ὀργάνοις τοῦ πολέμου	συνεχῆ	μὲν οὕτως, ἀλλήλοις τὰ κράνη,
[210]	πολλοὺς, ἐπειδὴ καθεῖλον ἐκεῖνοι τὰ	τείχη	καὶ κύριοι τῶν πραγμάτων καὶ
[219]	γὰρ τῇ πόλει περιβαλεῖν τὰ	τείχη,	οἷον ἀποκρύπτοντες αὐτὴν, ἢ φεύγοντες
[219]	εὐκαμπέστερόν τε καὶ εὐφυλακτότερον, ἐνταῦθα	τείχη	τε προὐβάλεσθε καὶ πόλεις ἐφορίους
[205]	τότε ὡρίζετο τοῦ Πέρσου ἡ	ἀρχὴ,	ἐντεῦθεν ἀρξαμένῳ βαδίζειν πρὸς ἑσπέραν
[204]	ἄρχωσιν. οὔπω γὰρ ἥ τε	ἀρχὴ	καὶ τὸ δεσπόζειν διῄρητο, ἀλλ´
[227]	ἡ ὑμετέρα προστασία τε καὶ	ἀρχὴ	καταστῇ, τότ´ ἂν φάναι φθαρῆναι
[216]	ἐπ´ ἐσχατιαῖς, οἷα εἰκὸς ἐν	ἀρχῇ	μεγάλῃ καὶ ἀμετρήτῳ παρανοίᾳ Γετῶν
[213]	ἀπαντῶσιν αἱ τέχναι, οὕτως ὅτε	ἀρχὴ	μεγίστη καὶ δύναμις διαφέρουσα συνέστη,
[222]	που τοιήδε γ´ Ὀλυμπίου ἔνδοθεν	ἀρχή·	ὅταν γὰρ ἄρχῃ μὲν εἷς
[219]	οὐκ ἠμελήσατε, ταῦτα δὲ τῇ	ἀρχῇ	περιεβάλετε, οὐ τῇ πόλει· καὶ
[206]	καὶ τηλικαύτη τὸ μέγεθος ἡ	ἀρχὴ	πολὺ μείζων ἐστὶ τῇ ἀκριβείᾳ
[201]	πόλεις τὰς οὔσας, ἢ ἡ	ἀρχὴ	τὰς ἀρχὰς τὰς πώποτε γενομένας.
[213]	ἅμα καὶ εἰκότως ηὔξησεν ἡ	ἀρχή.	τοῦτο δὴ καὶ πολὺ μάλιστα
[202]	θάλαττα· ἐνταῦθα ὡρίζετο αὐτῷ ἡ	ἀρχὴ,	ὥστε Ἴωνας καὶ Αἰολέας ἐν
[222]	Ὀλυμπίου ἔνδοθεν ἀρχή· ὅταν γὰρ	ἄρχῃ	μὲν εἷς τοσούτων, οἱ δὲ
[218]	καὶ νικηφόρους ἐσομένους ὁπόσοις ἂν	τύχῃ	νικᾶν ὑπὲρ ἀρχῆς τοιαύτης, τούτους
[222]	πόλεις ὡς ἑκάστοις αἵρεσις ἢ	τύχη	νικήσειε· τὸ δ´ ὑμέτερον οὐδὲν
[222]	τὴν τοῦ δήμου τις ἰσχὺς	βλέψῃ,	~καὶ ὡς ἁπάντων ὧν ἂν
[221]	πλήρωσίν τε καὶ συλλογὴν αὐτοῦ	βλέψῃ,	τὸ τοῦ Αἰγυπτίου φήσει τε

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 20/09/2007