Pages
[211]	τοι ἐφάνθη λυσιτελοῦν ἔτι τὴν	Καδμείαν	ἀνέχεσθαι μᾶλλον ἢ κεκρατηκέναι Λακεδαιμονίων,
[209]	τοῦτο δὴ τὸ λεγόμενον τὴν	Καδμείαν	νίκην ἐνίκων ἀλλήλους περὶ τῆς
[215]	μεγέθους ὑπερῆρκε τὸ δύνασθαι σωφρονεῖν	καθ´	αὑτὴν, οὐδὲ τούτοις ἐφθονήσατε τῶν
[198]	καὶ περὶ τῶν μειζόνων ἢ	καθ´	αὑτόν· τὴν δὲ πόλιν ᾄδουσι
[201]	γὰρ ἐπειδάν τι βούλωνται τῶν	καθ´	αὑτοὺς φαυλίσαι, μεγάλῳ αὐτὸ παρέβαλον
[212]	οἷς οὐκ ἐλυσιτέλει δή που	καθ´	αὑτῶν καταδεικνύναι τὸ τοῖς ἄλλοις
[213]	ἀπίστων (συμμάχων, ὅσῳ οἱ μὲν	καθ´	ἑαυτοὺς ἕκαστοι ἀπεχώρουν, οἱ δὲ
[207]	ἄλλοτε ἐν ἄλλοις γιγνόμενον τὸ	καθ´	ἕκαστον βεβαιοῦσθαι, ὁπότε σφίσι τὴν
[210]	παρακλέπτοντας αὐτοὺς, ~ἀνάσπαστοί γε γενόμενοι	καθ´	ἕκαστον ἐνιαυτὸν Ἀθήνησι περὶ τῶν
[221]	ἀλλὰ πρὸς αὐτοὺς πρῶτον. ὥστε	καθ´	ἡμέραν ἑκάστην ἐν τάξει ζῆν
[197]	πλέουσι καὶ ὁδοιποροῦσιν εὐχὰς ποιεῖσθαι	καθ´	ὧν ἂν ἕκαστος ἐπινοῇ. ποιητὴς
[227]	χορεύει τὴν ἄπαυστον χορείαν, αἵματος	καθαρὰ	σώζων τὰ ὅπλα. ὅ γε
[215]	ἐνὸν ἄρχειν ἐγκρατεῖς. οὕτω δὴ	καθαραὶ	μὲν φρουρῶν πόλεις, μόραι δὲ
[218]	ἑστῶτες ὑπερέχοιεν. τούτους δὴ ἄρα	καθάραντες	καὶ φυλοκρινήσαντες τὸ κοινὸν τῶν
[227]	ὑβρίζονται, Ποσειδῶν δὲ ναυμαχιῶν μὲν	καθαρευούσης	τῆς θαλάττης αὐτῷ, τὰς δ´
[228]	νῦν ἄρχων μέγας οἷον ἀγωνιστὴς	καθαρὸς	τοσοῦτον ὑπεραίρει τοῖς παρ´ αὑτοῦ
[201]	συμπίπτει, ἐμπορίαι, ναυτιλίαι, γεωργίαι, μετάλλων	κάθαρσις,	τέχναι ὁπόσαι εἰσί τε καὶ
[199]	ὥστ´ εἴ τις αὐτὴν ἐθελήσειε	καθαρῶς	ἀναπτύξαι καὶ τὰς νῦν μετεώρους
[203]	τὸν φόβον τῆς ἐν ταὐτῷ	καθέδρας,	πιέζοντες ὡς ἀληθῶς ὥσπερ τινὰ
[210]	τούτῳ προσαγόμενοι τοὺς πολλοὺς, ἐπειδὴ	καθεῖλον	ἐκεῖνοι τὰ τείχη καὶ κύριοι
[210]	προσεῖπον εὐφήμως δεκαρχίας· καὶ μίαν	καθελόντες	τὴν Ἀθηναίων δυναστείαν πολλὰς τὰς
[212]	τὰ τελευταῖα δι´ ὅτων αὐτὴν	καθέξουσιν·	ὥστε τοὔμπαλιν ἔσπευδον ὧν ἐδέοντο.
[213]	ἀρχῆς ἢ πίστεως ἄξιος, ἀλλὰ	καθέστηκε	κοινὴ τῆς γῆς δημοκρατία ὑφ´
[207]	γῆν πατοίη· ἀλλ´ εὐμάρεια πολλὴ	καθημένῳ	πᾶσαν ἄγειν τὴν οἰκουμένην δι´
[207]	τῇ οἰκουμένῃ πολιτευόμενοι τοὺς ἄρχοντας	καθίστατε	ἐπ´ αὐτοῖς, οἷον ἐξ ἀρχαιρεσιῶν
[212]	τὴν ἀρχὴν αὐτοῖς εἰς ἄπορον	καθίστατο	οὐκ ἔχουσι τὰ τελευταῖα δι´
[228]	καὶ Αἰδοῖ τότ´ ἂν ἀποδοθῆναι	κάθοδον	εἰς ἀνθρώπους, καὶ οἰκτεῖραι τοὺς
[227]	τοὺς ὑπηρέτας ἐν τοῖς θεάτροις	καθορῶν·	Ἑρμῆς δὲ ἀγώνων οὐκ ἄμοιρος
[227]	μοι δοκοῦσι, καὶ οἱ θεοὶ	καθορῶντες	συγκατορθοῦν ὑμῖν εὐμενῶς τὴν ἀρχὴν
[203]	δὴ τῆς περιβλέπτου δυνάμεως ἀπέλαυον	καὶ	ἃ τούτοις αὖ παρέπεσθαι φύσεως
[204]	ἰδιώτης συγκτήσαιτο μὲν γῆν πολλὴν	καὶ	ἀγαθὴν, πρὶν δὲ λαβεῖν ἀπ´
[212]	αὐτοὺς βουλόμενοι αὐτοὶ μεταχειριζόμενοί τε	καὶ	ἄγοντες, ἐν οἷς σπεύδουσιν εἰπεῖν
[226]	πρὸ ὑμῶν ἐπινοῶ, σκληρόν τινα	καὶ	ἄγροικον καὶ ὀρείου διαίτης ὀλίγον
[225]	ἀντεισῆκται δὲ θέας πᾶσα χάρις	καὶ	ἀγώνων ἄπειρος ἀριθμός. ὥστε ὅλον
[208]	εὐσχήμων ἰσότης μικροῦ πρὸς μέγαν	καὶ	ἀδόξου πρὸς ἔνδοξον καὶ πένητος
[213]	τὴν τοῦ ἄρχειν ἀπειρίαν τε	καὶ	ἀδυναμίαν, οὔτε φιλανθρώπως ἄγοντες τὰς
[224]	πάσας εὐφροσύνας τέτραπται σὺν ἐξουσίᾳ.	καὶ	αἱ μὲν ἄλλαι πᾶσαι φιλονεικίαι
[217]	γὰρ τοῦ τὸ μάχιμον ἀποκρῖναι	καὶ	Αἰγύπτιοι προῆλθον καὶ ἐδόκουν τοῦτο
[217]	ἱδρῦσθαι. οὕτω καὶ Ἑλλήνων τόλμα	καὶ	Αἰγυπτίων καὶ ὅτων εἴποι τις
[228]	τῇ γῇ, ~καὶ Δίκῃ δὲ	καὶ	Αἰδοῖ τότ´ ἂν ἀποδοθῆναι κάθοδον
[207]	σφᾶς αὐτοὺς, μᾶλλον δὲ δεδίασι	καὶ	αἰδοῦνται ἢ τὸν δεσπότην ἄν
[222]	δ´ ἐκποδὼν ᾖ, δίκης δὲ	καὶ	αἰδοῦς πάντα πανταχοῦ μεστὰ, καρπὸς
[202]	αὐτῷ ἡ ἀρχὴ, ὥστε Ἴωνας	καὶ	Αἰολέας ἐν πέρασι γῆς εἶναι
[202]	τύχης, νῦν μὲν ἕως Ἰώνων	καὶ	Αἰολέων καὶ θαλάττης βασιλεὺς, πάλιν
[218]	αὐτῶν πόλιν ἀντέδοτε αὐτοῖς· ὥστε	καὶ	αἰσχυνθῆναι τὸ λοιπὸν αὐτοὺς ἐκείνους
[223]	ἁπάντων ὧν ἂν (βουληθῇ τε	καὶ	αἰτήσῃ ῥᾳδίως τυγχάνει, δημοκρατίαν νομιεῖ
[203]	(περιφοιτᾶν τῆς ἀρχῆς ἑκόντα τε	καὶ	ἄκοντα, εἰ μέλλοι βασιλεύειν, ὁρῶντα
[209]	ἐπιθυμῶν γενέσθαι κύριος ὄνυχάς τινας	καὶ	ἄκρα λάβοι ἀντὶ ὅλου τοῦ
[209]	δὲ κἀκεῖνοι ἡγεμονίας ἐπιθυμήσαντες νησίδια	καὶ	ἄκρας ἐπὶ θαλάττῃ καὶ λιμένας
[220]	τὸν κατ´ οἰκίαν τοῖχον, ἅμα	καὶ	ἀκριβῶς ἡρμοσμένα, ἄπειρά τε μεγέθη
[199]	πολιῆς, φησὶ, κέχυται λιμέσιν τε	καὶ	ἀκταῖς, τοῦτο ἄρα καὶ ἥδ´
[218]	ἀσκεῖσθαι, τοὺς δὲ τῶν μεγίστων	καὶ	ἀληθινῶν ἔργων ἀγωνιστὰς καὶ νικηφόρους
[217]	οἱ προπολεμοῦντες τῆς χώρας, ὥσπερ	καὶ	ἄλλα πολλὰ παρὰ τοὺς ἄλλους
[197]	ὅπως ἂν δυνώμεθα, ἐπειδή γε	καὶ	ἄλλοι τὰ ἰσομέτρητα σφίσιν αὐτοῖς
[199]	καὶ ῥώμῃ οὐκ ἀγαπᾷ μὴ	καὶ	ἄλλους ὑπὲρ αὑτὸν ἀράμενος φέρειν,
[215]	παρόντα καὶ ἀρέσκει καὶ συμφέρει,	καὶ	ἄλλως οὐ λέλειπται ζῆν· καὶ
[220]	σεμνότερος κύκλος πάντη παντάπασιν ἀρραγὴς	καὶ	ἄλυτος πολὺ πάντας ὑπερλάμπων, καὶ
[216]	οἷα εἰκὸς ἐν ἀρχῇ μεγάλῃ	καὶ	ἀμετρήτῳ παρανοίᾳ Γετῶν ἢ δυστυχίᾳ
[213]	τέχνη συνετέθη τε καὶ συνεισῆλθε,	καὶ	ἄμφω δὴ δι´ ἀλλήλων ἐκρατύνθη.
[203]	τὴν πολλὴν πλάνην ~δεῖν αὐτὸν	καὶ	ἀνάγκην εἶναι πανταχοῖ (περιφοιτᾶν τῆς
[200]	ἐποιεῖτο τῶν ἡλίου δυσμῶν τε	καὶ	ἀνατολῶν— τοῦτο νῦν ἐξενίκησεν ἀληθὲς
[199]	ἄκρους καλύπτειν καὶ πεδία λωτεῦντα	καὶ	ἀνδρῶν πίονα ἔργα, καί τ´
[227]	ὑμετέραν ἀρχὴν ἐσομένην, ἀλλὰ προεῖδε	καὶ	ἀνεφθέγξατο ἐν τοῖς ἔπεσιν, οὕτως
[216]	ἀλλὰ πεπόνθασιν οἷον οἱ ἀφυπνισθέντες	καὶ	ἀντὶ τῶν ὀνειράτων ὧν ἀρτίως
[207]	μικρὸν ἐνδοῖεν περὶ δίκας τε	καὶ	ἀξιώσεις, ἢ κοινὰς ἢ ἰδίας
[203]	ἐν ἀλλήλοις καὶ συνεχεῖς ἔριδας	καὶ	ἀπαύστους φιλονεικίας. αὐτοὶ μὲν δὴ
[201]	Λιβύης ὅσον ἥμερον. κατάπλοι δὲ	καὶ	ἀπόπλοι οὔποτε λείπουσιν. ὥστε εἶναι
[203]	ἐπιβουλὰς ἐκ τῶν οὕτω διατεθειμένων	καὶ	ἀποστάσεις καὶ μάχας ἐν ἀλλήλοις
[215]	καὶ πλουσίοις εἰκότως τὰ παρόντα	καὶ	ἀρέσκει καὶ συμφέρει, καὶ ἄλλως
[222]	θεωρουμένη, τυραννὶς καὶ ὀλιγαρχία, βασιλεία	καὶ	ἀριστοκρατία, τρίτον δὲ ὄνομα δημοκρατία,
[227]	μετειληφυίας· ὅ γε μὴν Ἀπόλλωνος	καὶ	Ἀρτέμιδος καὶ Μουσῶν χορὸς οὔποτε
[227]	ἂν ἡ ὑμετέρα προστασία τε	καὶ	ἀρχὴ καταστῇ, τότ´ ἂν φάναι
[213]	τὸ δὲ λοιπὸν ὑπήκοόν τε	καὶ	ἀρχόμενον. καὶ οὔτε θάλαττα διείργει
[225]	ἀριθμός. ὥστε ὅλον πῦρ ἱερὸν	καὶ	ἄσβεστον οὐ διαλείπει τὸ πανηγυρίζειν,
[213]	ἐγκρατῶς ἔχειν δυνάμενοι, βαρεῖς ἅμα	καὶ	ἀσθενεῖς ὄντες. τελευταῖον δ´ οὖν
[198]	δὲ πόλιν ᾄδουσι μὲν πάντες	καὶ	ᾄσονται, τοσούτῳ δὲ ἐλάττω ποιοῦσιν
[226]	ἀρχῆς ἅπαντα στάσεως καὶ θορύβου	καὶ	ἀταξίας εἶναι μεστὰ, ἐλθόντος δὲ
[212]	τὸ δὲ πάντων γελοιότατόν τε	καὶ	ἀτοπώτατον, ἐπὶ γὰρ τοὺς ἀφισταμένους
[205]	ἐν πέρασι γῆς ἠκούετο, ἴσα	καὶ	αὐλῆς ἑρκία τῇδε τῇ πόλει.
[224]	ἀρίστους καὶ πάλαι ἡγεμόνας ἐλευθέρους	καὶ	αὐτονόμους ἀφεικότες αὐτῶν, τῶν δ´
[227]	ἀνεφθέγξατο ἐν τοῖς ἔπεσιν, οὕτως	καὶ	αὐτὸς οὐκ ἂν ὥσπερ νῦν
[214]	λοιποῖς. οὐ γὰρ εἰς Ἕλληνας	καὶ	βαρβάρους διαιρεῖτε νῦν τὰ γένη,
[225]	νῦν γοῦν ἔξεστι καὶ Ἕλληνι	καὶ	βαρβάρῳ καὶ τὰ αὑτοῦ κομίζοντι
[200]	καὶ λίμναι καὶ τέχναι Ἑλλήνων	καὶ	βαρβάρων. ὥστε εἴ τις ταῦτα
[223]	μοναρχίαν, τυράννου τε κακῶν ἄμοιρον	καὶ	βασιλέως σεμνότητος μείζονα. καὶ ταῦτ´
[211]	φρουρουμένοις ὡς πάντα πρὸς ἰσχὺν	καὶ	βίαν ἄγοντες. ἀμφότερα οὖν συνέβαινε,
[210]	αὐτοὺς ἄμεινον βεβαιῶσαι τὴν ἐπαγγελίαν.	καὶ	γὰρ οὖν ἡττῶντο μὲν εὐθέως
[204]	μισοῦντές τε καὶ μισούμενοι διῆγον.	καὶ	γὰρ οὖν πολλάκις τοὺς ὑπηκόους
[215]	τῶν ἐπιστησομένων τε καὶ διαφυλαξόντων.	καὶ	γάρ τοι ἥδιον μὲν ὑμῖν
[203]	εἰδότες οὐδὲ τημελοῦντες ὥσπερ νομεῖς.	καὶ	γὰρ τοιαῦτα ἦν ὡς ἀληθῶς,
[224]	φύσεις, καὶ πρὸς ταύτας ἄγειν.	καὶ	γὰρ ὥσπερ πανηγυρίζουσα πᾶσα ἡ
[201]	κάθαρσις, τέχναι ὁπόσαι εἰσί τε	καὶ	γεγένηνται, πάντα ὅσα γεννᾶται καὶ
[215]	καὶ ἄλλως οὐ λέλειπται ζῆν·	καὶ	γέγονε μία ἁρμονία πολιτείας ἅπαντας
[208]	ἀναγκάζομαι τοῖς οὖσι χρῆσθαι. εἶτα	καὶ	γελοῖον τοῦτο μὲν αὐτὸ θαυμάζειν
[204]	πλείστας κατορθῶσαι, βασιλεῦσαι δὲ ἐλάχιστα,	καὶ	γενέσθαι μὲν ἀγωνιστὴν μέγαν περὶ
[199]	τοῦτο πᾶν ἄν μοι δοκεῖ	καὶ	γενέσθαι πόλις συνεχὴς μία ἐπὶ
[208]	καὶ πένητος δὴ πρὸς πλούσιον	καὶ	γενναῖον ἀγεννοῦς, καὶ τὸ τοῦ
[213]	οἰκουμένην, τὸ μὲν χαριέστερόν τε	καὶ	γενναιότερον καὶ δυνατώτερον πανταχοῦ πολιτικὸν
[222]	ἐν τοσούτοις ἀριθμοῖς καταλόγων τε	καὶ	γενῶν, ὧν οὐδὲ τὰ ὀνόματα
[220]	οὕτως ἀλλήλων ἔχονται ὥστε εἰ	καὶ	γυμνὸν τάξαις τὸν μέσον, ἀρκεῖν
[219]	καὶ τοῦτον τὸν τειχισμὸν παιδιὰν	καὶ	γυναικὸς ὡς ἀληθῶς ἔργον ἀπεφήνατε.
[220]	μὲν οὖν Δαρεῖος μετ´ Ἀρταφέρνου	καὶ	Δάτιδος νήσου μιᾶς μίαν πόλιν
[208]	ἐγενόμην τοῦ λόγου, αἰσχυνόμενος μὲν	καὶ	δεδιὼς μὴ δόξω μικρολογεῖσθαι. οὐ
[217]	μηδὲν ὧν ἂν δύνηταί τε	καὶ	δέῃ ποιεῖν. τίς οὖν ἡ
[208]	γελοῖον τοῦτο μὲν αὐτὸ θαυμάζειν	καὶ	δεικνύειν ὅτι οὐκ ἔστιν εὑρεῖν
[210]	πλείω σφᾶς ἐκείνων κακὰ ἐργάσαιντο	καὶ	δείξαιεν ἐλευθερίαν αὐτοῖς ὄντα τὰ
[221]	δὴ νομιεῖ τὸ Ὁμηρικὸν, εἰ	καὶ	δέκα τόσοι εἶεν οἱ ἀντίπαλοι,
[228]	μύδροι τε ὑπὲρ θαλάττης πέσοιεν	καὶ	δένδρα ἦρι θάλλοντα παύσηται· ἄρχοντά
[198]	πρὶν, κατ´ Εὐριπίδην, ἐμμελής τε	καὶ	δεξιὸς εὐθὺς γίγνεται καὶ δύναται
[204]	διῄρητο, ἀλλ´ ἦν ἴσον βασιλεὺς	καὶ	δεσπότης. οὐκοῦν εἰκότως οὐδ´ ἐπὶ
[200]	τοῖς ἐκεῖ λελεῖφθαι τὰ δένδρα	καὶ	δεῦρο δεῖν ἐκείνους ἐλθεῖν, ἐάν
[220]	ἔσεσθαι τὸν ἀεὶ πρῶτον δυνάμενον	καὶ	δεύτερον τὸν δεύτερον καὶ τὴν
[206]	πρὸς ἀλλήλους ὁμοίως ἅπαντες ἀρχόμενοι.	καὶ	δὴ καὶ τοῦτο φαίη τις
[224]	ἀντιστῆσαι τὴν ἐν αὐτῷ νῦν.	καὶ	δὴ καὶ φαίη τις ἂν
[228]	προσθέντα οὕτω κατακλεῖσαι τὸν λόγον.	καὶ	δὴ κεκλήσθων θεοὶ πάντες καὶ
[228]	εἰπεῖν ῥᾴδιον, ἑτέρους αὐτὸς ὑπεραίρει.	καὶ	δὴ φαίη τις ἂν δικαιοσύνην
[227]	Ἥφαιστος τεχνῶν τιμωμένων, Διόνυσος δὲ	καὶ	Δημήτηρ, ὅτι αὐτοῖς οἱ καρποὶ
[203]	ὡς πλείστους ἀναστάτους ποιῆσαι οἴκους	καὶ	δήμους καὶ ὅρκους ὡς πλείστους
[218]	τῆς πολιτείας, οὕτως εὑρόντες τε	καὶ	διαθέντες αὐτοὺς ἠγάγετε ἐπὶ τὰ
[211]	πρὸς τούτοις συνέβαινε διασπωμένους ἀεὶ	καὶ	διαιρουμένους ἀσθενεστέρους τὰ οἴκοι γίγνεσθαι
[225]	σταθμοῖς τε τὰ ἔρημα ἀναπλήσαντες,	καὶ	διαίτῃ καὶ τάξει πάντα ἡμερώσαντες.
[215]	τούτοις ἐφθονήσατε τῶν ἐπιστησομένων τε	καὶ	διαφυλαξόντων. καὶ γάρ τοι ἥδιον
[227]	συγκατορθοῦν ὑμῖν εὐμενῶς τὴν ἀρχὴν	καὶ	διδόναι βέβαιον τὴν κτῆσιν αὐτῆς,
[228]	θεοὶ πάντες καὶ θεῶν παῖδες	καὶ	διδόντων τὴν ἀρχὴν τήνδε καὶ
[228]	σιδηροῦν φῦλον ἐν τῇ γῇ,	~καὶ	Δίκῃ δὲ καὶ Αἰδοῖ τότ´
[215]	τὰς ἑαυτῶν πατρίδας ὑμῖν φυλάττουσι·	καὶ	διπλῇ τὰς πόλεις ἔχετε, ἐνθένδε
[208]	ὑπερορίων παρὰ τὴν ἀξίαν, ἢ	καὶ	διώκοντα μὴ κρατήσαντα, μηδὲ τῷ
[201]	τινος ἀρχῆς ἢ Ἑλληνικῆς δυνάμεως	καὶ	δοκῶ τοὐναντίον ποιήσειν τοῖς Αἰολεῦσι
[223]	οἱ πρὸ ὑμῶν δυναστεύσαντες δεσπόται	καὶ	δοῦλοι ἀλλήλων ἐν τῷ μέρει
[213]	τέχναι, οὕτως ὅτε ἀρχὴ μεγίστη	καὶ	δύναμις διαφέρουσα συνέστη, τότ´ ἐπ´
[223]	καὶ τοῖς ὀλίγοις τὸ ἄρχειν	καὶ	δύνασθαι, τοῦτον ἐκεῖνον ὁρᾷ, τὸν
[198]	τε καὶ δεξιὸς εὐθὺς γίγνεται	καὶ	δύναται λέγειν καὶ περὶ τῶν
[215]	ἐχόντων, ἀλλ´ οἱ ἑκασταχόθεν ~μέγιστοι	καὶ	δυνατώτατοι τὰς ἑαυτῶν πατρίδας ὑμῖν
[213]	μὲν χαριέστερόν τε καὶ γενναιότερον	καὶ	δυνατώτερον πανταχοῦ πολιτικὸν ἢ καὶ
[222]	αὐτοὺς τελευτᾶν εἰς ἕνα τεττάρων	καὶ	δυοῖν ἄρχοντα ἀνδρῶν, τὸ δ´
[217]	μάχιμον ἀποκρῖναι καὶ Αἰγύπτιοι προῆλθον	καὶ	ἐδόκουν τοῦτο σοφώτατον εὑρεῖν, ὅτι
[223]	ἐν σφαίρᾳ τὴν τάξιν μεταλαμβάνοντες·	καὶ	ἐδούλευσαν Μακεδόνες Πέρσαις, Πέρσαι Μήδοις,
[204]	ὅταν δ´ εἰς πόλεις τε	καὶ	ἔθνη ἀφίκηται, ῥᾳδίως παύεται. Ἀλέξανδρος
[226]	ἀρχῆς ἄνω καὶ κάτω συνετετάρακτο	καὶ	εἰκῆ ἐφέρετο, ἐπιστάντων δὲ ὑμῶν
[213]	τὸ ἄρχειν εἰδέναι δικαίως ἅμα	καὶ	εἰκότως ηὔξησεν ἡ ἀρχή. τοῦτο
[221]	τοῦ ὑμετέρου στρατιωτικοῦ νομίσαι τε	καὶ	εἰπεῖν ἔξεστιν, ὅτι ἕως ἂν
[206]	αἱ δὲ πρὸς ἐκείνους διίστανται,	καὶ	εἰς μὲν τὰς ἐκπέμπονται φρουροὶ,
[211]	οἳ τῶν μὲν ἐπιχωρίων ἑκάστων	καὶ	εἰς οὓς ἐπέμποντο οὐκ ἐλάττους
[214]	πάντα οὕτως κρύψασα ἔχει ἐξιόντων	καὶ	εἰσιόντων, ἴση οὖσά τε καὶ
[225]	ὑμεῖς ἀπεδείξατε. νῦν γοῦν ἔξεστι	καὶ	Ἕλληνι καὶ βαρβάρῳ καὶ τὰ
[217]	μάχιμον δυνατὸν χωρὶς ἱδρῦσθαι. οὕτω	καὶ	Ἑλλήνων τόλμα καὶ Αἰγυπτίων καὶ
[209]	ἐπὶ Θρᾴκης ἔχειν καὶ Πύλας	καὶ	Ἑλλήσποντον καὶ Κορυφάσιον· καὶ ταῦτ´
[216]	ἀρτίως ἑώρων ἐξαίφνης ταῦτα παριδόντες	καὶ	ἐν αὐτοῖς γενόμενοι. πόλεμοι δὲ
[206]	ἀλλ´ ὥσπερ μία χώρα συνεχὴς	καὶ	ἓν φῦλον ἅπαντα ὑπακούει σιωπῇ.
[219]	τις βούλοιτο ἰδεῖν, μηνῶν τε	καὶ	ἐνιαυτῶν ἀρξαμένῳ βαδίζειν ἀπὸ τῆς
[216]	ταραχῆς ἀθρόαν ἐδέξαντο τὴν ἡγεμονίαν	καὶ	ἐξαίφνης ἀνεβίωσαν. ὅπως δὲ εἰς
[228]	εἰσαχθέντα ὡς ἀληθῶς ὑφ´ ὑμῶν	καὶ	ἑξῆς ἀεὶ μᾶλλον βεβαιούμενα, ὅ
[210]	στρατείας οὐκ ἀναγκαίας ἐν ἱερομηνίαις	καὶ	ἑορταῖς πολλάκις, ὡς δ´ εἰπεῖν
[209]	καὶ ταῦτ´ ἦν ἡ δύναμις.	καὶ	ἔπαθον δὴ παραπλήσιον ὥσπερ ἂν
[219]	ὑπὲρ τῶν τειχῶν ἐβουλεύσασθέ τε	καὶ	ἐπενοήσατε· νῦν γὰρ ἄξιον εἰπεῖν.
[210]	ἀκροπόλεις ἐλευθέρας ἔχειν οὐ δυνάμενοι	καὶ	ἐπὶ τοῖς δημαγωγοῖς ὄντες τοῖς
[203]	παρέπεσθαι φύσεως νόμος διέταξε, μίση	καὶ	ἐπιβουλὰς ἐκ τῶν οὕτω διατεθειμένων
[207]	καὶ χάριν ἐκτίνειν καὶ λόγῳ	καὶ	ἔργῳ, τοῦτο νῦν εἰρήσεται. τοσαύτην
[219]	ἀρχῇ περιεβάλετε, οὐ τῇ πόλει·	καὶ	ἐστήσατε ὡς πορρωτάτω λαμπρά τε
[213]	ἐν μέσῳ χώρας, οὐδ´ Ἀσία	καὶ	Εὐρώπη διῄρηται ἐνταῦθα· πρόκειται δ´
[208]	τῶν δικαίων· κἀνταῦθα δὴ πολλὴ	καὶ	εὐσχήμων ἰσότης μικροῦ πρὸς μέγαν
[219]	τὸ ἐποικούμενον καὶ Φᾶσις ἐνθένδε	καὶ	Εὐφράτης ἄνω, καὶ πρὸς ἐσπέραν
[219]	δεύτερον ἀγαγόντες ἕτερον εὐκαμπέστερόν τε	καὶ	εὐφυλακτότερον, ἐνταῦθα τείχη τε προὐβάλεσθε
[226]	περὶ τῶν πρὸ ὑμῶν τε	καὶ	ἐφ´ ὑμῶν πραγμάτων λογιζόμενος ὑπολάβοι,
[222]	εἰσίν· ~ὑμῖν γὰρ ἥρμοττε (τετηρῆσθαι	καὶ	ἐφ´ ὑμῶν πρῶτον εἰρῆσθαι, ὁ
[207]	ἄν τις τὸν αὑτοῦ παρόντα	καὶ	ἐφεστηκότα καὶ κελεύοντα. οὐδεὶς δὲ
[210]	οὐ κατὰ τοὔνομα ἐγκατασταθέντων τε	καὶ	ἐχόντων τὰς πόλεις. ~ἐπειδή τε
[225]	που λάμπουσιν αἴγλῃ καὶ χάριτι	καὶ	ἡ γῆ πᾶσα οἷον παράδεισος
[213]	μὲν τὸ τῆς ἀρχῆς μέγεθος	καὶ	ἡ ἐμπειρία ἀναγκαίως περιεγένετο, διὰ
[199]	οὗ τὸ κοινὸν ἀνθρώπων ἐμπόριον	καὶ	ἡ κοινὴ τῶν ἐν γῇ
[217]	αὐτῷ ἀπέδοτε. θαυμαστὴ ἄρ´ ἦν	καὶ	ἡ περὶ τοῦτο σοφία καὶ
[213]	διαφέρουσα συνέστη, τότ´ ἐπ´ αὐτῇ	καὶ	ἡ τέχνη συνετέθη τε καὶ
[209]	μὲν γὰρ πᾶν ὑπὲρ ἀρχῆς	καὶ	ἡγεμονίας Ἀθηναῖοι καὶ Λακεδαιμόνιοι, καὶ
[221]	προὔθεσθε αὐτὰ τοῖς στρατιώταις τε	καὶ	ἡγεμόσιν, ἀλλὰ πρὸς αὐτοὺς πρῶτον.
[208]	χαλέπτει οὗτος ὁ δικαστής τε	καὶ	ἡγεμὼν, ὅπως ἂν τὸ δίκαιον
[199]	τε καὶ ἀκταῖς, τοῦτο ἄρα	καὶ	ἥδ´ ἡ πόλις· καλύπτει μὲν
[214]	γῆς ἔδαφος φέρει πάντας, οὕτω	καὶ	ἥδε δέχεται μὲν τοὺς ἐξ
[199]	αὑτὸν ἀράμενος φέρειν, ὣς δὲ	καὶ	ἥδε ἐπὶ τοσαύτης γῆς ᾠκισμένη
[225]	πάσας ἔρις, ~ὅπως ὅτι καλλίστη	(καὶ	ἡδίστη αὐτὴ ἑκάστη φανεῖται. πάντα
[203]	κατὰ τοὺς πεντάθλους ὑπερβαλεῖν ἐπειρᾶτο.	καὶ	ἦν ἀγώνισμα ὡς πλείστους ἀποσφάξαι
[209]	καὶ ἡγεμονίας Ἀθηναῖοι καὶ Λακεδαιμόνιοι,	καὶ	ἦν αὐτῶν ἡ δύναμις πλεῖν
[212]	ὥστε τοὔμπαλιν ἔσπευδον ὧν ἐδέοντο.	καὶ	ἦν τὸ μὲν προχωρεῖν αὐτοῖς
[205]	ἐξῳκισμένοι μᾶλλον ἢ κρατεῖν δυνάμενοι,	καὶ	ἦν ὥσπερ αἴνιγμα, Μακεδόνες οὐκ
[217]	ὅπως αὖ καὶ τοῦτ´ ἐπενοήσατε	καὶ	ἥντινα τάξιν αὐτῷ ἀπέδοτε. θαυμαστὴ
[227]	ὑμετέραν ἀρχήν. δοκεῖ δέ μοι	καὶ	Ἡσίοδος, εἰ ὁμοίως Ὁμήρῳ τέλειος
[212]	δὲ μὴ προχωρεῖν κουφότερόν τε	καὶ	ἥττους ἔχον τοὺς φόβους. οὐδὲν
[227]	νόμῳ γιγνομένων τιμωμένη, Ἀθηνᾶ δὲ	καὶ	Ἥφαιστος τεχνῶν τιμωμένων, Διόνυσος δὲ
[225]	πνεύματος ἐκριπίσαντος, φροῦδοι γῆς ἐπέκεινα	καὶ	θαλάττης· ἀντεισῆκται δὲ θέας πᾶσα
[202]	μὲν ἕως Ἰώνων καὶ Αἰολέων	καὶ	θαλάττης βασιλεὺς, πάλιν δὲ οὐκέτι
[200]	ἄγεται δὲ ἐκ πάσης γῆς	καὶ	θαλάττης ὅσα ὧραι φύουσι καὶ
[207]	δὲ πάντων ἄξιον ἄγασθαί τε	καὶ	θαυμάζειν καὶ χάριν ἐκτίνειν καὶ
[213]	πολὺ μάλιστα πάντων ἄξιον ἰδεῖν	καὶ	θαυμάσαι, τὴν περὶ τὴν πόλιν
[213]	μόνοις εὑρεῖν τε καὶ τελεώσασθαι·	καὶ	θαυμαστὸν οὐδέν. ὥσπερ γὰρ τῶν
[223]	εὕρετε ἣν οὔπω πρόσθεν οὐδεὶς	καὶ	θεσμοὺς καὶ τάξεις ἀφύκτους ἅπασιν
[226]	καὶ πολιτείας, νόμοι τε ἐξεφάνησαν	καὶ	θεῶν βωμοὶ πίστιν ἔλαβον. πρότερον
[228]	καὶ δὴ κεκλήσθων θεοὶ πάντες	καὶ	θεῶν παῖδες καὶ διδόντων τὴν
[211]	ὁμοῦ τε Λακεδαιμόνιοι ἐκποδὼν ἦσαν	καὶ	Θηβαίους οὐδεὶς αὖ φέρειν ἠδύνατο
[226]	τῆς Διὸς ἀρχῆς ἅπαντα στάσεως	καὶ	θορύβου καὶ ἀταξίας εἶναι μεστὰ,
[215]	μὲν φρουρῶν πόλεις, μόραι δὲ	καὶ	ἶλαι ἀποχρῶσιν ἐθνῶν ὅλων εἶναι
[216]	σκυτοτόμοι καὶ τέκτονες τήμερον ὁπλῖται	καὶ	ἱππεῖς, οὐδ´ ὥσπερ ἐπὶ σκηνῆς
[220]	τῶν κατ´ ἄστυ ποιητῶν ὥστε	καὶ	ἱππεῦσιν ἔξεστιν ἐπιθεῖν, καὶ τοῦτο
[216]	ἥδιστα ἡσυχάζουσιν, ἄσμενοι πόνων παυσάμενοι	καὶ	κακῶν, μετεγνωκότες ὡς ἄρα ἄλλως
[203]	εἰς μὴ προσήκοντα ἐμπεσόντες αἰσχρῶς	καὶ	κακῶς ἀνήλισκον, τοῦτο ζητοῦντες, ὅπως
[205]	ἐπαποθάνοι τῇ νίκῃ, ~πρὶν εὖ	καὶ	καλῶς (τῇ κεφαλῇ στέφανον ἁρμόσαι.
[223]	γὰρ πόλεις τοσαῦται κατ´ ἤπειρον	καὶ	κατὰ θάλατταν, ἢ πότε οὕτω
[221]	πράξεις (ἀφορμὰς ὧν εὔχονται νομίζειν,	καὶ	κατὰ μὲν τῶν πολεμίων ὁμοφρονεῖν,
[207]	τὴν ἀρχὴν, οὕτω δ´ ἐγκρατῶς	καὶ	κατὰ πολλὴν ἐξουσίαν ἄρχοντες, ἐκεῖνο
[224]	αὐτῶν, τῶν δ´ ἄλλων μετρίως	καὶ	κατὰ πολλὴν φειδώ τε καὶ
[204]	ἀρχὴν μέχρι τῆς ὑμετέρας κτησάμενος	καὶ	καταδραμὼν τὴν γῆν ὡς ἀληθῶς
[212]	προχωρεῖν αὐτοῖς ἃ ἐβούλοντο ἀμήχανον	καὶ	κατάρας ἐγγὺς, τὸ δὲ μὴ
[204]	πλεῖστα κεκτημένον. πόλεων δὲ ἀναιρέσεις	καὶ	κατασκαφαὶ τότε πλείους ἢ νῦν
[200]	ὅσα γὰρ παρ´ ἑκάστοις φύεται	καὶ	κατασκευάζεται, οὐκ ἔστιν ὡς οὐκ
[209]	καὶ λιμένας καὶ τοιαῦτα ἐξεκαρπώσαντο	καὶ	κατετρίφθησαν περὶ τὴν θάλατταν, ὀνειροπολήσαντες
[223]	ταῦτ´ οὐδὲν ἀπεικὸς οὕτω διελέσθαι	καὶ	κατιδεῖν μόνους ὑμᾶς καὶ περὶ
[226]	μὲν τῆς ὑμετέρας ἀρχῆς ἄνω	καὶ	κάτω συνετετάρακτο καὶ εἰκῆ ἐφέρετο,
[207]	τὸν αὑτοῦ παρόντα καὶ ἐφεστηκότα	καὶ	κελεύοντα. οὐδεὶς δὲ ἐφ´ ἑαυτῷ
[213]	περὶ μικρὰ καὶ οἷον ἐσχατιὰς	καὶ	κλήρους ἔχοντες οὐκ ἠδυνήθησαν οὐδ´
[209]	ἔχειν καὶ Πύλας καὶ Ἑλλήσποντον	καὶ	Κορυφάσιον· καὶ ταῦτ´ ἦν ἡ
[213]	ὑφ´ ἑνὶ τῷ ἀρίστῳ ἄρχοντι	καὶ	κοσμητῇ, ~καὶ πάντες ὥσπερ εἰς
[224]	ἐν αὐταῖς ἀναθήματα καὶ τέχναι	καὶ	κόσμοι πάντες ὑμῖν ἔχουσι φιλοτιμίαν,
[224]	τῶν ἄλλων ὑπεραίρειν γενῶν χάριτι	καὶ	κόσμῳ, τοσοῦτον νῦν ἐπιδεδωκυῖα αὐτὴ
[211]	ἐπεὶ τοῖς μὲν ἄρχουσιν ἀντιστῆναι	καὶ	κρατῆσαι Πέρσας καὶ Λυδοὺς καὶ
[204]	τις τὸν Ὀλυμπικὸν ἀγῶνα ἀγωνιζόμενος	καὶ	κρατήσας τοὺς ἀντιπάλους, εἶτα ἐπαποθάνοι
[200]	γὰρ σκόπελοι θαλάττιοι, οὐδὲ Χελιδονέαι	καὶ	Κυανέαι τὴν ὑμετέραν ἀρχὴν ὁρίζουσιν,
[221]	Θηβαϊκῶν ἀνέτεινε τήν τε βῶλον	καὶ	κύλικα ὕδατος ἀπὸ τοῦ Νείλου,
[210]	ἐπειδὴ καθεῖλον ἐκεῖνοι τὰ τείχη	καὶ	κύριοι τῶν πραγμάτων καὶ τοῦ
[209]	ὑπὲρ ἀρχῆς καὶ ἡγεμονίας Ἀθηναῖοι	καὶ	Λακεδαιμόνιοι, καὶ ἦν αὐτῶν ἡ
[199]	τις εἶπε περὶ τῆς Ἀθηναίων	καὶ	Λακεδαιμονίων πόλεως, λέγων τῶν μὲν
[220]	ἀκριβῶς ἡρμοσμένα, ἄπειρά τε μεγέθη	καὶ	λάμποντα χαλκοῦ στιλπνότερον. ὁ δὲ
[216]	ἐν τοῖς ἄντροις ἀλλήλων τε	καὶ	λίθων ἔχονται προσπεφυκυῖαι, οὕτως ὑμῶν
[209]	νησίδια καὶ ἄκρας ἐπὶ θαλάττῃ	καὶ	λιμένας καὶ τοιαῦτα ἐξεκαρπώσαντο καὶ
[200]	χῶραι ἕκασται φέρουσι καὶ ποταμοὶ	καὶ	λίμναι καὶ τέχναι Ἑλλήνων καὶ
[205]	τε θάλαττα καὶ Νείλου καταρράκται	καὶ	λίμνη Μαιῶτις, ἃ τοῖς πρότερον
[207]	καὶ θαυμάζειν καὶ χάριν ἐκτίνειν	καὶ	λόγῳ καὶ ἔργῳ, τοῦτο νῦν
[211]	ἄρχουσιν ἀντιστῆναι καὶ κρατῆσαι Πέρσας	καὶ	Λυδοὺς καὶ πλοῦτον καὶ πόνους
[219]	νομιζόμενα ἐφ´ ἑκάστων τῶν τόπων,	καὶ	μάλα πολλὰ, ~καὶ τοῖς (λίθοις,
[218]	μὴ πόρρωθεν τοὺς μεγίστους τε	καὶ	μάλιστα ἐπιτηδειοτάτους ἐξ ἁπάντων ἐπιλεχθέντας
[227]	Ὁμήρῳ τέλειος ἦν τὰ ποιητικὰ	καὶ	μαντικὸς, ὥσπερ ἐκεῖνος οὐκ ἠγνόησε
[203]	τῶν οὕτω διατεθειμένων καὶ ἀποστάσεις	καὶ	μάχας ἐν ἀλλήλοις καὶ συνεχεῖς
[224]	παρ´ αὑτήν. ἡ δὲ σεμνὴ	καὶ	μεγάλη κατ´ Αἴγυπτον Ἀλεξάνδρου πόλις
[215]	κράτος ἀρχῆς ἅμα καὶ φιλανθρωπίας,	καὶ	μεγάλης γε, καὶ οὐκ ἐνὸν
[202]	τῆς αὑτοῦ λαμπρότητος, ὅτι πολλῶν	καὶ	μεγάλων ἔσχε στερηθῆναι. ὁ δὴ
[202]	ποτὲ ἐν τοῖς Ἕλλησιν ἐβεβόητο,	καὶ	μέγαν παρέσχετο ἐπώνυμον καλεῖσθαι τὸν
[203]	ἐφρόντιζον, οὐδὲ ηὖξον εἰς κάλλος	καὶ	μέγεθος οὔτε τὰς πόλεις οὔτε
[197]	προσεδεῖτο ἑτέρας, ἴσως μὲν οὖν	καὶ	μείζονος, δυνηθῆναι τοιοῦτον ἆραι λόγον,
[199]	κωλῦον ὁμοίως εἶναι ἐν μέσῳ.	καὶ	μὲν δὴ οὐκ ἐπιπολῆς γε
[207]	εὐθὺς ἐρωτῶντες τί δεῖ ποιεῖν,	καὶ	μένουσιν ἔς τ´ ἂν ἀποσημήνῃ,
[224]	ἐκπεπλήρωνται δὲ ἀκταί τε παράλιοι	καὶ	μεσόγειοι πόλεσι, ταῖς μὲν οἰκισθείσαις,
[215]	οἰκείων ἄρχοντες ἄρχουσιν. ἔτι δὲ	καὶ	μέτεστιν αὐτῇ πᾶσιν ἄδεια τοῖς
[199]	ἐν μέσῳ γῆν, καταβαίνει δὲ	καὶ	μέχρι θαλάττης, οὗ τὸ κοινὸν
[212]	χρήσονται, ἀλλ´ οἷον εἶναί τε	καὶ	μὴ εἶναι αὐτοὺς βουλόμενοι αὐτοὶ
[211]	διαιρουμένους ἀσθενεστέρους τὰ οἴκοι γίγνεσθαι	καὶ	μὴ ἱκανοὺς τὴν ἑαυτῶν σώζειν,
[228]	πόλιν τήνδε θάλλειν δι´ αἰῶνος	καὶ	μὴ παύσασθαι πρὶν ἂν μύδροι
[218]	τούτους δὲ ἐπὶ καιροῦ συνελθεῖν	καὶ	μὴ πόρρωθεν τοὺς μεγίστους τε
[221]	ἀπὸ πάσης τῆς οὔσης ἀφικνούμενα.	Καὶ	μὴν εἴς γε τακτικῶν λόγον
[209]	εἴ τινα εἴχομεν εἰπεῖν ὅμοια.	~καὶ	μὴν οὐδ´ ἐκεῖνό γε ἀγνοῶ,
[225]	ἄρα, ἡγεμονίας, οἵων ἀγαθῶν στέρονται.	καὶ	μὴν τό γε ὑπὸ πάντων
[218]	πρὸς τοῦτο μόνον καλῶς συντετάχθαι.	καὶ	μὴν τούς γε ἐπιτηδειοτάτους ἑκασταχόθεν
[221]	ἡμέραν ἑκάστην ἐν τάξει ζῆν	καὶ	μήποτε λιπεῖν μηδένα τὴν προστεταγμένην
[210]	κατέστησαν, ἃς προσεῖπον εὐφήμως δεκαρχίας·	καὶ	μίαν καθελόντες τὴν Ἀθηναίων δυναστείαν
[207]	τῶν ἑαυτοῦ. εἰ δέ τι	καὶ	μικρὸν ἐνδοῖεν περὶ δίκας τε
[204]	ἐκόλαζον, ἐξ ὧν μισοῦντές τε	καὶ	μισούμενοι διῆγον. καὶ γὰρ οὖν
[205]	ἄξιον τῆς ἑαυτοῦ φύσεως ἔργον	καὶ	μνημεῖον κατέλιπε, πρὸς Αἰγύπτῳ τὴν
[205]	ἐν τοῖς ἀρχομένοις; ὃ δὲ	καὶ	μόνον ἄξιον τῆς ἑαυτοῦ φύσεως
[227]	γε μὴν Ἀπόλλωνος καὶ Ἀρτέμιδος	καὶ	Μουσῶν χορὸς οὔποτε διαλείπει τοὺς
[205]	ἀχρηστίαν κατέγνωτε. ἐρυθρά τε θάλαττα	καὶ	Νείλου καταρράκται καὶ λίμνη Μαιῶτις,
[206]	σιωπῇ. πάντα δὲ ἐξ ἐπιτάγματος	καὶ	νεύματος τελεῖται ῥᾷον ἤ τις
[206]	οἰκήτορες ὑμέτεροι γεωργοί. ἤπειρος δὲ	καὶ	νῆσος οὐδὲν ἐπιδιακέκριται, ἀλλ´ ὥσπερ
[218]	μεγίστων καὶ ἀληθινῶν ἔργων ἀγωνιστὰς	καὶ	νικηφόρους ἐσομένους ὁπόσοις ἂν τύχῃ
[223]	ἀλλήλων ἐν τῷ μέρει γιγνόμενοι	καὶ	νόθοι τῆς ἀρχῆς ὄντες οὕτω
[228]	δὴ φαίη τις ἂν δικαιοσύνην	καὶ	νόμιμον εἶναι τοῦτο ὡς ἀληθῶς
[220]	τοῖς κοινοῖς αὐτὴν πολίταις τε	καὶ	ξένοις, οὓς, ὥσπερ ἔφην, ἐξ
[220]	τῶν διεξόδων κύκλος τειχῶν τε	καὶ	ὁ τῆς πάσης ἔφορος γῆς.
[209]	ἀρτίως ἐξήτασα περιβολῇ τε ἀρχῆς	(καὶ	ὄγκῳ πραγμάτων φανεῖται τὰ Ἑλληνικὰ
[197]	~ΡΩΜΗΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ. ~Ἔθος τοῖς πλέουσι	καὶ	ὁδοιποροῦσιν εὐχὰς ποιεῖσθαι καθ´ ὧν
[223]	ὅτι οἱ μὲν ἄνω πάντες	καὶ	οἱ ἐπὶ πλεῖστον γῆς ἄρξαντες
[227]	(τὰς ἀφορμὰς εἰληφέναι μοι δοκοῦσι,	καὶ	οἱ θεοὶ καθορῶντες συγκατορθοῦν ὑμῖν
[206]	πάντων δὲ πανταχοῦ ἴσον ἄρχεται,	καὶ	οἱ μὲν ἐν τοῖς ὄρεσι
[216]	μῦθοι ταχέως αὐτοί τε παρῆλθον	καὶ	οἱ περὶ αὐτῶν λόγοι· τοσαύτη
[221]	τὸ τοῦ Αἰγυπτίου φήσει τε	καὶ	οἰήσεται, ὃς τῷ Καμβύσῃ διαρπάζοντι
[206]	πεδίων τῶν εὐδαιμόνων κληροῦχοί τε	καὶ	οἰκήτορες ὑμέτεροι γεωργοί. ἤπειρος δὲ
[228]	ἂν ἀποδοθῆναι κάθοδον εἰς ἀνθρώπους,	καὶ	οἰκτεῖραι τοὺς πρὸ ὑμῶν γενομένους.
[223]	οὖν ἐξ ἀρχῆς ὄντες ἐλεύθεροι	καὶ	οἷον ἐπὶ τὸ ἄρχειν εὐθὺς
[213]	ἐδίωκον, ἀλλὰ καὶ περὶ μικρὰ	καὶ	οἷον ἐσχατιὰς καὶ κλήρους ἔχοντες
[224]	τροφέων ἐπιμελόμενοι, χεῖρά τε ὑπερέχοντες	καὶ	οἷον κειμένους ἀνιστάντες, τοὺς μὲν
[215]	τὸ κοινὴν εἶναι τὴν πολιτείαν	καὶ	οἷον πόλεως μιᾶς, εἰκότως οὐχ
[210]	σφετέροις ἑκάστου χωρίοις συνεχῶς ἱδρυμέναι	καὶ	οἷον συμπεπλεγμέναι. ὥστ´ εἰ ἀρχόμενοι
[222]	τῶν ἐχόντων τρόπους θεωρουμένη, τυραννὶς	καὶ	ὀλιγαρχία, βασιλεία καὶ ἀριστοκρατία, τρίτον
[211]	καὶ τοῦτο ὑμέτερόν ἐστιν εὕρημα	καὶ	ὁμοῦ τοῖς ἄλλοις ἐπεισελθόν. ἐπεὶ
[213]	καὶ δυνατώτερον πανταχοῦ πολιτικὸν ἢ	καὶ	ὁμόφυλον πᾶν ἀπεδώκατε, τὸ δὲ
[212]	παρὰ τῶν ἔξωθεν αὖ πολέμους	καὶ	ὅπως ᾖ τι πλέον τῆς
[217]	πολιτείαν εἴρηται ὅντιν´ ἔγνωτε τρόπον	καὶ	ὅπως κατεστήσασθε· περὶ δὲ τοῦ
[226]	ἐπινοῶ, σκληρόν τινα καὶ ἄγροικον	καὶ	ὀρείου διαίτης ὀλίγον ἀποκεχωρηκότα, ἀλλ´
[225]	ζεύξαντες δὲ παντοδαπαῖς γεφύραις ποταμοὺς,	καὶ	ὄρη κόψαντες ἱππήλατον γῆν εἶναι,
[203]	ἀναστάτους ποιῆσαι οἴκους καὶ δήμους	καὶ	ὅρκους ὡς πλείστους ψεύσασθαι· ταῦτά
[217]	καὶ Ἑλλήνων τόλμα καὶ Αἰγυπτίων	καὶ	ὅτων εἴποι τις ἂν τῆς
[207]	γὰρ τῶν πώποτε ἐλευθέρων ἄρχετε,	καὶ	οὐ Καρία δέδοται Τισσαφέρνει, οὐδὲ
[210]	τῶν ἁρμοστῶν ἐκπιπτόντων, ἅτε ἀναρμόστων	καὶ	οὐ κατὰ τοὔνομα ἐγκατασταθέντων τε
[219]	τοὺς ὑπηκόους, ἀγεννές τε εἶναι	καὶ	οὐ πρὸς τῆς ἄλλης διανοίας
[215]	ἀπεφάνθη. ἅπαντες οὖν ἀπρὶξ ἔχονται	καὶ	οὐ πρότερον ἀξιώσαιεν ἂν ἀποστῆναι
[214]	φῦλον, ἀλλ´ εἰς Ῥωμαίους τε	καὶ	οὐ Ῥωμαίους ἀντιδιείλετε, ἐπὶ τοσοῦτον
[207]	ὅταν αὐτοῦ ὁ χρόνος ἐξήκῃ,	καὶ	οὐδ´ ἂν ἀπαντήσειε ῥᾳδίως· τοσοῦτον
[215]	ἀποχρῶσιν ἐθνῶν ὅλων εἶναι φυλακὴ,	καὶ	οὐδ´ αὐταὶ κατὰ τὰς πόλεις
[220]	καὶ ἄλυτος πολὺ πάντας ὑπερλάμπων,	καὶ	οὐδεὶς τῶν πώποτε οὕτω παγείς.
[199]	ὣς ἄρα ἐπώνυμον αὐτῇ τοὔνομα	καὶ	οὐδὲν ἀλλ´ ἢ ῥώμη τὰ
[223]	αἰτήσῃ ῥᾳδίως τυγχάνει, δημοκρατίαν νομιεῖ	καὶ	οὐδὲν ἐνδεῖν πλὴν ὧν ἐξαμαρτάνει
[214]	μεγάλοι μεγάλως ἐμετρήσατε τὴν πόλιν,	καὶ	οὐκ ἀποσεμνυνάμενοι τούτῳ θαυμαστὴν ἐποιήσατε,
[212]	ἀφεστηκότας ἐφ´ ἑαυτοὺς ἔπειθον ἰέναι,	καὶ	οὐκ ἐλογίζοντο τοὺς τῆς ἐκείνων
[215]	καὶ φιλανθρωπίας, καὶ μεγάλης γε,	καὶ	οὐκ ἐνὸν ἄρχειν ἐγκρατεῖς. οὕτω
[221]	ἄλλα τοσαῦτα γενήσεται τούτων μενόντων	καὶ	οὔποτε ἐπιλείψει πλοῦτος Αἴγυπτον, τοῦτο
[213]	λοιπὸν ὑπήκοόν τε καὶ ἀρχόμενον.	καὶ	οὔτε θάλαττα διείργει τὸ μὴ
[225]	ἐκ πατρίδος εἰς πατρίδα ἰόντι·	καὶ	οὔτε Πύλαι Κιλίκιοι φόβον παρέχουσιν
[222]	εἰς τοὺς ἐλάττους ἀεὶ κατιέναι,	καὶ	οὕτω διήκειν ἄλλους ἐπ´ ἄλλοις
[228]	ὥσπερ οἱ τῶν διθυράμβων τε	καὶ	παιάνων ποιηταὶ, εὐχήν τινα προσθέντα
[228]	παύσηται· ἄρχοντά τε τὸν μέγαν	καὶ	παῖδας τούτου σῶς τε εἶναι
[224]	κειμένους ἀνιστάντες, τοὺς μὲν ἀρίστους	καὶ	πάλαι ἡγεμόνας ἐλευθέρους καὶ αὐτονόμους
[212]	τὸ κεφάλαιον εὐθὺς ἐλάνθανε λυόμενον,	καὶ	πάλιν εἰς ταυτὸ κατὰ τοὺς
[203]	ὧν δὲ ἀπαλλάττοιτο, αὖθις ἀνίστατο	καὶ	πάλιν πατοῦντος ἐταπεινοῦτο. μετανάσται τινὲς
[201]	καὶ τελευτὴν, εἰς αὐτὴν συντέτρηται·	καὶ	πάντα ἐνταῦθα συμπίπτει, ἐμπορίαι, ναυτιλίαι,
[222]	τοῦ διὰ πάντων διεξιόντος τε	καὶ	πάντα ἐφορῶντος, ἔθνη, πόλεις, στρατόπεδα,
[202]	πρὸ αὐτῆς φαυλοτέρας οὔσας ἐάσω·	καὶ	πάντα ἴδωμεν ἑξῆς, τό τε
[222]	τοσούτους εἶναι, ὅσους οὐδὲν ἀπεικὸς	καὶ	πάντας ἄρχοντας εἶναι· τὸ δ´
[209]	σωφροσύνῃ παρελθεῖν, μέγα μοι δοκεῖ	καὶ	παντελὲς εἰς ἀρετῆς εἶναι λόγον
[218]	φρουροὺς ἀπὸ τῆς αὐτῆς ἡμέρας.	καὶ	πάντες τε οὕτως ἕπονται καὶ
[214]	τῷ ἀρίστῳ ἄρχοντι καὶ κοσμητῇ,	~καὶ	πάντες ὥσπερ εἰς κοινὴν ἀγορὰν
[209]	παντελὲς εἰς ἀρετῆς εἶναι λόγον	καὶ	παντὸς ἀγώνισμα λαμπρότερον. τοῦτ´ οὖν
[198]	ἐξαγγεῖλαι βουλόμενος, οἷον τῆς Ξέρξου,	καὶ	πάνυ δὴ θαυμάζων, εἶτα λέγοι
[201]	αὑτοὺς φαυλίσαι, μεγάλῳ αὐτὸ παρέβαλον	καὶ	παρ´ ἀρχαίῳ περιφανεῖ, ἡγούμενοι μάλιστ´
[215]	τὰς πόλεις ἔχετε, ἐνθένδε τε	καὶ	παρ´ αὐτῶν ἑκάστας. φθόνος δὲ
[210]	σφίσιν ἐπὶ τὴν γῆν πεμπομένων	καὶ	παρὰ τοὺς φόρους ἀργυρολόγων, εἴ
[217]	καὶ ἡ περὶ τοῦτο σοφία	καὶ	παράδειγμα εἰς τὸ παντελὲς οὐκ
[208]	πένητι δὲ ἧττον χαριζόμενόν τε	καὶ	παραπέμπον, ἀλλ´ ὅτῳ γένοιτο ἀεὶ,
[226]	ἁπάσας τῆς οἰκουμένης τὰς πύλας	καὶ	παρασχόντες ἐξουσίαν αὐτόπτας πάντων τοὺς
[215]	ἅπαντα εἰς τὸ μέσον καταθέντες	καὶ	παρασχόντες τοῖς δυναμένοις μὴ ἄρχεσθαι
[207]	αἱ δὲ μικρὸν φθάνουσι γραφεῖσαι	καὶ	πάρεισιν ὥσπερ ὑπὸ πτηνῶν φερόμεναι.
[224]	σίδηρον κατέθετο, εἰς δὲ κόσμον	καὶ	πάσας εὐφροσύνας τέτραπται σὺν ἐξουσίᾳ.
[225]	λεγόμενον, ὅτι γῆ πάντων μήτηρ	καὶ	πατρὶς κοινὴ πάντων, ἄριστα ὑμεῖς
[199]	κορυφὰς καὶ πρώονας ἄκρους καλύπτειν	καὶ	πεδία λωτεῦντα καὶ ἀνδρῶν πίονα
[215]	ὀργή τε καὶ τιμωρία· οὕτω	καὶ	πένησι καὶ πλουσίοις εἰκότως τὰ
[208]	μέγαν καὶ ἀδόξου πρὸς ἔνδοξον	καὶ	πένητος δὴ πρὸς πλούσιον καὶ
[206]	τι γενέσθαι δέῃ, ἀπόχρη δόξαι,	καὶ	πέπρακται. οἱ δὲ ἄρχοντες οἱ
[213]	οὐδ´ εἰδότες αὐτὴν ἐδίωκον, ἀλλὰ	καὶ	περὶ μικρὰ καὶ οἷον ἐσχατιὰς
[211]	γε λεχθὲν ἐπ´ Ἀθηναίων κινδυνεύει	καὶ	περὶ πάντων εἴ τις εἴποι
[198]	τὸ χεῖρον μιμούμενον, ὣς δὲ	καὶ	περὶ ταύτης μοι δοκεῖ τῆς
[201]	ὅτι περὶ τοῦ λιμένος, ἀλλὰ	καὶ	περὶ τῆς θαλάττης, ὅτι περ
[199]	παραδείγματος, τοῦτο ἄν τις φαίη	καὶ	περὶ τῆσδε τῆς πάντα μεγάλης,
[221]	ἐπιλείψει πλοῦτος Αἴγυπτον, τοῦτο δὲ	καὶ	περὶ τοῦ ὑμετέρου στρατιωτικοῦ νομίσαι
[223]	ὑμᾶς καὶ περὶ τῶν ἔξω	καὶ	περὶ τῶν ἐν αὐτῇ τῇ
[223]	διελέσθαι καὶ κατιδεῖν μόνους ὑμᾶς	καὶ	περὶ τῶν ἔξω καὶ περὶ
[198]	εὐθὺς γίγνεται καὶ δύναται λέγειν	καὶ	περὶ τῶν μειζόνων ἢ καθ´
[226]	αὐτῷ θεῶν, οὕτως ἄν τις	καὶ	περὶ τῶν πρὸ ὑμῶν τε
[198]	εἴ τις ζωγράφος σῶμα καλὸν	καὶ	περίβλεπτον ἐπιχειρῶν δεῖξαι διὰ τέχνης,
[219]	ἀποκλείουσι, τοῦτο πᾶν ἔξεστι κύκλον	καὶ	περίβολον τῶν τειχῶν εἰπεῖν. τὰ
[200]	ἔστιν ὡς οὐκ ἐνταῦθα ἀεὶ	καὶ	περιττεύει. τοσαῦται δ´ ἀφικνοῦνται δεῦρο
[209]	οὖν ἐρῶν ἔρχομαι, ὅπως ἐκεῖνοι	καὶ	πηλίκοις οὖσι τοῖς ἑαυτῶν ἐχρήσαντο
[203]	ἐφ´ ἁρμαμαξῶν· νομάδες τινὲς βασιλεῖς	καὶ	πλάνητες διὰ τὴν ἀπιστίαν καὶ
[210]	τούτου πολεμήσουσιν Ἀθηναίοις, ὅπως μείζω	καὶ	πλείω σφᾶς ἐκείνων κακὰ ἐργάσαιντο
[215]	καὶ τιμωρία· οὕτω καὶ πένησι	καὶ	πλουσίοις εἰκότως τὰ παρόντα καὶ
[211]	καὶ κρατῆσαι Πέρσας καὶ Λυδοὺς	καὶ	πλοῦτον καὶ πόνους ὑπενεγκεῖν ἀγαθοὶ
[198]	λόγοι τὰ πολλὰ τῶν θαυμάτων	καὶ	ποιεῖν δοκοῦσί μοι παραπλήσιον ὥσπερ
[219]	εὐφυλακτότερον, ἐνταῦθα τείχη τε προὐβάλεσθε	καὶ	πόλεις ἐφορίους ἐδείμασθε, ἄλλας ἐν
[225]	ἐκ πεδίων καὶ φρυκτοὶ φίλιοι	καὶ	πολέμιοι, οἷον πνεύματος ἐκριπίσαντος, φροῦδοι
[228]	καὶ διδόντων τὴν ἀρχὴν τήνδε	καὶ	πόλιν τήνδε θάλλειν δι´ αἰῶνος
[218]	καὶ πάντες τε οὕτως ἕπονται	καὶ	πόλις οὐδεμία δυσμεναίνει, ἀλλὰ τοσούτους
[223]	πρὸς τοῦτο φέροντα καλῶς ἐξηρτύσασθε,	καὶ	πολιτείαν γε εὕρετε ἣν οὔπω
[223]	τῆς ἁπάσης ἀρχῆς, τοσοῦτον ἐγκρατείᾳ	καὶ	πολιτείας ἐπινοίᾳ πάντας ὑπερβάλλεσθε, ὡς
[226]	καὶ φῶς λαμπρὸν εἰσῆλθε βίου	καὶ	πολιτείας, νόμοι τε ἐξεφάνησαν καὶ
[223]	ἐκ πολλοῦ μὲν ὕπεισί με	καὶ	πολλάκις ὤχληκε πρὸς αὐτοῖς τοῖς
[207]	κατὰ πολλὴν ἐξουσίαν ἄρχοντες, ἐκεῖνο	καὶ	πολὺ μάλιστα νενικήκατε, ὃ παντελῶς
[213]	ηὔξησεν ἡ ἀρχή. τοῦτο δὴ	καὶ	πολὺ μάλιστα πάντων ἄξιον ἰδεῖν
[211]	Πέρσας καὶ Λυδοὺς καὶ πλοῦτον	καὶ	πόνους ὑπενεγκεῖν ἀγαθοὶ παντὸς μᾶλλον
[212]	ἢ διοικιζομένοις ἐῴκεσαν ἀντὶ ἀρχόντων	καὶ	πονοῦσιν ὑπὲρ τοῦ πονεῖν. ἅμα
[200]	φύουσι καὶ χῶραι ἕκασται φέρουσι	καὶ	ποταμοὶ καὶ λίμναι καὶ τέχναι
[222]	δὲ ἐπ´ αὐτῷ διάκονοί τε	καὶ	πρέσβεις αὐτοῦ μὲν πολὺ χείρους,
[202]	δὲ ἡ σὺν Ἀγησιλάῳ δύναμις	καὶ	πρὸ ἐκείνου ἡ τῶν σὺν
[203]	ἀρχομένους ἀνάγκη, σχεδὸν δέ τι	καὶ	προείρηται. φοβερὸν μὲν γὰρ ἦν
[216]	ἅπαντες ἐξήρτηνται σὺν πολλῷ φόβῳ	καὶ	προνοίᾳ μή τις ἀποπέσοι τούτου
[207]	οἷον ἐξ ἀρχαιρεσιῶν ἐπὶ προστασίᾳ	καὶ	προνοίᾳ τῶν ἀρχομένων, οὐκ ἐπὶ
[224]	καὶ κατὰ πολλὴν φειδώ τε	καὶ	πρόνοιαν ἐξηγούμενοι, τοὺς δὲ βαρβάρους
[206]	τὰ δὲ πρὸς αὑτούς τε	καὶ	πρὸς ἀλλήλους ὁμοίως ἅπαντες ἀρχόμενοι.
[202]	τῷ ἡμίσει παντὶ τῆς οἰκουμένης,	καὶ	πρὸς αὐτῇ τῇ θαλάττῃ. οὐ
[219]	Φᾶσις ἐνθένδε καὶ Εὐφράτης ἄνω,	καὶ	πρὸς ἐσπέραν ἡ μεγάλη τελευταία
[226]	τοὺς ἑαυτῶν ἐν ταῖς στάσεσι	καὶ	πρὸς ἱεροῖς. νῦν δὲ κοινὴ
[224]	ἄρχοντας, ἀλλ´ ἐξητακέναι τὰς φύσεις,	καὶ	πρὸς ταύτας ἄγειν. καὶ γὰρ
[210]	τούτων τοὺς Ἀθηναίους οἱ πολλοὶ	καὶ	πρὸς τοὺς Λακεδαιμονίους πάλιν μεταστάντες
[211]	μήτε τὰς πόλεις ἀσφαλῶς ἔχειν	καὶ	προσέτι μισεῖσθαι καὶ τὰ κακὰ
[216]	τις ἀποπέσοι τούτου τοῦ ὁρμαθοῦ·	καὶ	πρότερον ἂν δείσαιεν μὴ ὑφ´
[228]	παῖδας τούτου σῶς τε εἶναι	καὶ	πρυτανεύειν πᾶσι τἀγαθά. ἐκτετέλεσταί μοι
[223]	τὸν πάντων τούτων ἔφορόν τε	καὶ	πρύτανιν βλέψας, παρ´ οὗ τῷ
[199]	χυθεῖσαν αὐτὴν Ὑψηλῶν ὀρέων κορυφὰς	καὶ	πρώονας ἄκρους καλύπτειν καὶ πεδία
[216]	ἀντὶ δὲ ἀμφισβητήσεως ἀρχῆς τε	καὶ	πρωτείων, ὑφ´ ὧν ἅπαντες οἱ
[211]	ἀπαίδευτοι ἦσαν, πειρώμενοί τε ἐσφάλλοντο.	καὶ	πρῶτον μὲν φρουροὺς εἰσέπεμπον εἰς
[215]	πλοῦς, ὑπὸ δὲ ὑμῶν νῦν	καὶ	πρῶτος ἀπεφάνθη. ἅπαντες οὖν ἀπρὶξ
[209]	καὶ τὰ ἐπὶ Θρᾴκης ἔχειν	καὶ	Πύλας καὶ Ἑλλήσποντον καὶ Κορυφάσιον·
[201]	βαρβάρου κόσμους πολὺ πλείους τε	καὶ	ῥᾷον εἰσαφικνουμένους ἢ εἰ ἐκ
[199]	νικῶν τοὺς ἄλλους μεγέθει τε	καὶ	ῥώμῃ οὐκ ἀγαπᾷ μὴ καὶ
[224]	δὲ ἡ περιμάχητος ἐλευθερωθεῖσα φρουρῶν	καὶ	σατραπῶν πρόκειται πᾶσι κάλλους ἡγεμὼν,
[226]	πρὸς ἱεροῖς. νῦν δὲ κοινὴ	καὶ	σαφὴς πᾶσι πάντων ἄδεια δέδοται
[207]	ἐστὶν ἀτρεμεῖν, ἀλλ´ ἀναστὰς ὑμνεῖ	καὶ	σέβει καὶ συνεύχεται διπλῆν εὐχὴν,
[220]	ὁ δὲ δὴ πολὺ μείζων	καὶ	σεμνότερος κύκλος πάντη παντάπασιν ἀρραγὴς
[227]	ἐνεστήσατο, περί γε τοῦ τελευταίου	καὶ	σιδηροῦ γένους διαλεγόμενος τοῦτον ἂν
[203]	πατοῦντος ἐταπεινοῦτο. μετανάσται τινὲς βασιλεῖς	καὶ	Σκυθῶν τῶν νομάδων τοσοῦτον διέφερον,
[217]	ταυτὸν ἐποιήσατε, ἀλλὰ τοσούτῳ κάλλιον	καὶ	σοφώτερον αὐτοὶ διείλεσθε, ὥστε ἐν
[226]	ἐφέρετο, ἐπιστάντων δὲ ὑμῶν ταραχαὶ	καὶ	στάσεις ἔληξαν, τάξις δὲ πάντων
[218]	ἀρχαῖον. ποιησάμενοι δὲ πολίτας, οὕτως	καὶ	στρατιώτας ἐποιήσατε ὥστε τούς τε
[221]	δὲ εἰς τὴν πλήρωσίν τε	καὶ	συλλογὴν αὐτοῦ βλέψῃ, τὸ τοῦ
[216]	πολλοῖς ἀκούονται, εἰ δέ που	καὶ	συμπλακεῖεν ἐπ´ ἐσχατιαῖς, οἷα εἰκὸς
[215]	εἰκότως τὰ παρόντα καὶ ἀρέσκει	καὶ	συμφέρει, καὶ ἄλλως οὐ λέλειπται
[213]	καὶ ἡ τέχνη συνετέθη τε	καὶ	συνεισῆλθε, καὶ ἄμφω δὴ δι´
[207]	ἀλλ´ ἀναστὰς ὑμνεῖ καὶ σέβει	καὶ	συνεύχεται διπλῆν εὐχὴν, τὴν μὲν
[212]	κἀνταῦθα τοὐναντίον ἢ ἐβούλοντό τε	καὶ	συνέφερε διεπράττοντο· βουλόμενοι γὰρ τοὺς
[203]	ἀποστάσεις καὶ μάχας ἐν ἀλλήλοις	καὶ	συνεχεῖς ἔριδας καὶ ἀπαύστους φιλονεικίας.
[226]	παύσαντες, γάμους τε κοινοὺς ποιήσαντες	καὶ	συντάξαντες ὥσπερ ἕνα οἶκον ἅπασαν
[221]	τις εἰς τὴν ἄσκησίν τε	καὶ	σύνταξιν ἴδῃ τοῦ στρατιωτικοῦ, τοῦτο
[224]	οὖσαν φύσιν παιδεύοντες πραότερόν τε	καὶ	σφοδρότερον, ὥσπερ εἰκὸς ἵππων ἐπιστατῶν
[228]	τῆς ἀρχῆς μεγέθει τὸν λόγον,	καὶ	σχεδὸν τοῦ ἴσου χρόνου δεόμενον
[221]	τὴν ἑαυτοῦ χώραν εἰδέναι τε	καὶ	σώζειν, καὶ τῷ μὲν ἐντιμοτέρῳ
[209]	ὑπερβαλέσθαι, τοὺς δὲ Ἕλληνας σοφίᾳ	καὶ	σωφροσύνῃ παρελθεῖν, μέγα μοι δοκεῖ
[199]	λωτεῦντα καὶ ἀνδρῶν πίονα ἔργα,	καί	τ´ ἐφ´ ἁλὸς πολιῆς, φησὶ,
[225]	ἔξεστι καὶ Ἕλληνι καὶ βαρβάρῳ	καὶ	τὰ αὑτοῦ κομίζοντι καὶ χωρὶς
[202]	ἴδωμεν ἑξῆς, τό τε μέγεθος	καὶ	τὰ γιγνόμενα ἐπ´ αὐτῆς. δεῖ
[206]	πεμπόμενοι ἐπὶ τὰς πόλεις τε	καὶ	τὰ ἔθνη τῶν μὲν ὑφ´
[208]	τοῦτον ὁμοίως ὠφελοῦν. Δίειμι δὴ	καὶ	τὰ Ἑλληνικὰ, ἐπειδήπερ ἐνταῦθα ἐγενόμην
[224]	Ἑλληνικαὶ πόλεις ἐφ´ ὑμῶν ἀνέχουσι	καὶ	τὰ ἐν αὐταῖς ἀναθήματα καὶ
[209]	θάλατταν καὶ τῶν Κυκλάδων ἄρχειν	καὶ	τὰ ἐπὶ Θρᾴκης ἔχειν καὶ
[221]	διαρπάζοντι τὰ ἐν τῇ χώρᾳ	καὶ	τὰ ἱερὰ πορθοῦντι, στὰς ἐπὶ
[211]	ἀσφαλῶς ἔχειν καὶ προσέτι μισεῖσθαι	καὶ	τὰ κακὰ τῆς ἀρχῆς ἀντὶ
[201]	μικροῖς ἀρχαίοις· πάντα γὰρ ὑμεῖς	καὶ	τὰ μέγιστα μικρότατα ἀπεφήνατε ταῖς
[206]	ἐνέστακται φόβος τοῦ μεγάλου ἄρχοντος	καὶ	τὰ πάντα πρυτανεύοντος. ~ὥστε μᾶλλον
[226]	νόμους τε κοινοὺς ἅπασι τάξαντες	καὶ	τὰ πρόσθεν λόγου μὲν διηγήσει
[209]	τοὺς μὲν βαρβάρους ταῖς περιουσίαις	καὶ	ταῖς δυνάμεσιν ὑπερβαλέσθαι, τοὺς δὲ
[217]	τοὺς ἀπὸ τῆς πόλεως στρατεύεσθαι	καὶ	ταλαιπωρεῖν οὐκ ἄξια τῆς ἀρχῆς
[219]	τέχνας τε ὑπουργοὺς δόντες αὐτοῖς	καὶ	τἄλλα κοσμήσαντες. ὥσπερ δὲ τάφρος
[225]	τὰ ἔρημα ἀναπλήσαντες, καὶ διαίτῃ	καὶ	τάξει πάντα ἡμερώσαντες. ~ὥστ´ ἔγωγε
[223]	οὔπω πρόσθεν οὐδεὶς καὶ θεσμοὺς	καὶ	τάξεις ἀφύκτους ἅπασιν ἐπεστήσατε. Ὃ
[216]	ὑπὸ τῆς πρὸς ἀλλήλας ἔριδος	καὶ	ταραχῆς ἀθρόαν ἐδέξαντο τὴν ἡγεμονίαν
[222]	βελτίους, πάντα δ´ ἄνευ θορύβου	καὶ	ταραχῆς σιωπῇ περαίνωσι, φθόνος δ´
[223]	γερουσίαν ἴδῃ τὴν βουλευομένην τε	καὶ	τὰς ἀρχὰς ἔχουσαν, ἀριστοκρατίαν οὐκ
[199]	τις αὐτὴν ἐθελήσειε καθαρῶς ἀναπτύξαι	καὶ	τὰς νῦν μετεώρους πόλεις ἐπὶ
[209]	Πύλας καὶ Ἑλλήσποντον καὶ Κορυφάσιον·	καὶ	ταῦτ´ ἦν ἡ δύναμις. καὶ
[223]	ἄμοιρον καὶ βασιλέως σεμνότητος μείζονα.	καὶ	ταῦτ´ οὐδὲν ἀπεικὸς οὕτω διελέσθαι
[209]	λάβοι ἀντὶ ὅλου τοῦ σώματος	καὶ	ταῦτα ἔχειν οἴοιτο ἅπερ ἐβούλετο·
[219]	στιλπνὰ ἕστηκεν, ἀλλ´ ἐστὶ μὲν	καὶ	ταῦτα νομιζόμενα ἐφ´ ἑκάστων τῶν
[211]	ἢ κεκρατηκέναι Λακεδαιμονίων, οὕτως ἐμισήθησαν.	καὶ	ταῦτα οὐ δή που κατηγορίας
[216]	οὐ γὰρ οἱ χθὲς σκυτοτόμοι	καὶ	τέκτονες τήμερον ὁπλῖται καὶ ἱππεῖς,
[201]	πάντα εἰς μίαν ἀρχήν τε	καὶ	τελευτὴν, εἰς αὐτὴν συντέτρηται· καὶ
[213]	ὑμῖν ἐτηρήθη μόνοις εὑρεῖν τε	καὶ	τελεώσασθαι· καὶ θαυμαστὸν οὐδέν. ὥσπερ
[200]	φέρουσι καὶ ποταμοὶ καὶ λίμναι	καὶ	τέχναι Ἑλλήνων καὶ βαρβάρων. ὥστε
[224]	καὶ τὰ ἐν αὐταῖς ἀναθήματα	καὶ	τέχναι καὶ κόσμοι πάντες ὑμῖν
[214]	ῥοῦν αὐτὴν ἔχειν τὸ μέγεθος,	καὶ	τῇδε ὑπὸ μεγέθους οὐδὲν ἐπίδηλον.
[206]	ὑμᾶς διέφυγε. τοσαύτη δὲ οὖσα	καὶ	τηλικαύτη τὸ μέγεθος ἡ ἀρχὴ
[201]	γενομένας. ἐρυθριῶ δῆτα, εἰ τοσούτων	καὶ	τηλικούτων εἰρημένων, εἶτα μὴ ἔχοντος
[220]	δυνάμενον καὶ δεύτερον τὸν δεύτερον	καὶ	τὴν ἄλλην τάξιν ὡσαύτως, ἧς
[226]	γὰρ ὥσπερ τοὺς γονέας ἐκτέμνοντες	καὶ	τὴν γῆν ἔτεμον, παῖδάς τε
[200]	λέγων, εἰ μὴ πᾶσαν Λιβύην	καὶ	τὴν Εὐρώπην ἐξαίρετον ἐποιεῖτο τῶν
[217]	περὶ τὴν ὅλην ἀρχήν τε	καὶ	τὴν περὶ ταύτην πολιτείαν εἴρηται
[213]	τὴν περὶ τὴν πόλιν αἰτίαν	καὶ	τὴν τῆς διανοίας μεγαλοπρέπειαν, ὡς
[218]	ὁμοῦ τῆς τε πατρίδος ἀπηλλάξατε	καὶ	τὴν ὑμετέραν αὐτῶν πόλιν ἀντέδοτε
[203]	μὲν αὐτῆς βαίνοι ταπεινὰ ἐγίγνετο	καὶ	τῆς γῆς ἔψαυεν, ἀφ´ ὧν
[205]	ποιῶν ὑμῖν ᾤκισεν, ὅπως ἔχοιτε	καὶ	τῆς μεγίστης μετὰ τὴν ὑμετέραν
[217]	ταλαιπωρεῖν οὐκ ἄξια τῆς ἀρχῆς	καὶ	τῆς παρούσης εὐδαιμονίας ἀπολαύειν εἶναι
[204]	δ´ οὐδὲν ἄξιον τῆς διανοίας	καὶ	τῆς τέχνης, ἀλλὰ παθεῖν παραπλήσιον
[200]	ἐν μέσῳ τῆς οἰκουμένης ὁμοίως	καὶ	τῆς ὑμετέρας ἡγεμονίας τέταται. περὶ
[215]	παρακινεῖν, εὐθὺς ἥξουσα ὀργή τε	καὶ	τιμωρία· οὕτω καὶ πένησι καὶ
[217]	ποιεῖν. τίς οὖν ἡ συλλογὴ	καὶ	τίς ὁ τρόπος; ἐλθόντες ἐπὶ
[204]	οὔπω γὰρ ἥ τε ἀρχὴ	καὶ	τὸ δεσπόζειν διῄρητο, ἀλλ´ ἦν
[217]	περὶ πάσης τῆς ἀρχῆς βουλὴ	καὶ	τὸ μηδὲν ἐκκρίνειν ξένον εἰς
[225]	δὲ ἕνα τῶν ὑφ´ ὑμῖν.	καὶ	τὸ Ὁμήρῳ λεχθὲν „Γαῖα δ´
[212]	μὲν ἔξω, ἐλάττους δὲ οἴκοι,	καὶ	(τὸ προϊέναι τὴν ἀρχὴν αὐτοῖς
[215]	μία ἁρμονία πολιτείας ἅπαντας συγκεκλεικυῖα.	καὶ	τὸ πρόσθεν δοκοῦν οὐ δυνατὸν
[214]	τὸ πλήρωμα αὐτῆς ἄξιον ἐζητήσατε,	καὶ	τὸ Ῥωμαῖον εἶναι ἐποιήσατε οὐ
[208]	πρὸς πλούσιον καὶ γενναῖον ἀγεννοῦς,	καὶ	τὸ τοῦ Ἡσιόδου συμβαίνει, Ῥεῖα
[209]	ἄκρας ἐπὶ θαλάττῃ καὶ λιμένας	καὶ	τοιαῦτα ἐξεκαρπώσαντο καὶ κατετρίφθησαν περὶ
[222]	τῆς ἐφ´ ἑκάστῃ χείρονος· οὕτω	καὶ	τοιοῦτον εἶδος πολιτείας νενίκηκεν. ὥστε
[226]	δέδοται αὐτῇ τε τῇ γῇ	καὶ	τοῖς ἐν αὐτῇ κατοικοῦσι, καὶ
[197]	σφίσιν αὐτοῖς ἰσομέτρητα ποιοῦσιν αὖ	καὶ	τοῖς θεοῖς. ~ἀλλ´, ὦ ἄνδρες,
[220]	τῶν τόπων, καὶ μάλα πολλὰ,	~καὶ	τοῖς (λίθοις, ὥσπερ Ὅμηρος ἔφη
[211]	δήπουθεν ἦσαν· ὑπόνοιαν δὲ ἐποίουν	καὶ	τοῖς μήπω φρουρουμένοις ὡς πάντα
[223]	δήμῳ τὸ τυγχάνειν ὧν βούλεται	καὶ	τοῖς ὀλίγοις τὸ ἄρχειν καὶ
[218]	στεφανίτας ἀγῶνας τοὺς ἄριστα πεφυκότας	καὶ	τοῖς σώμασι προὔχοντας ἐγκριθέντας ἀσκεῖσθαι,
[200]	ἡλίου πορείαν εἶναι κτῆσιν ὑμετέραν	καὶ	τὸν ἥλιον διὰ τῆς ὑμετέρας
[197]	παρὰ τὴν ὁδὸν τὴν ἐνταῦθα	καὶ	τὸν πλοῦν εὐχὴν ταύτην ἐποιησάμεθα,
[221]	ὅτι ἕως ἂν Αἴγυπτον αὐτὴν	καὶ	τὸν ποταμὸν Νεῖλον μετενεγκεῖν μὴ
[203]	καὶ πλάνητες διὰ τὴν ἀπιστίαν	καὶ	τὸν φόβον τῆς ἐν ταὐτῷ
[198]	στρατιώτας ἰδεῖν, ἵππον δὲ τόσην	καὶ	τόσην, οὐδὲ πολλοστὸν μέρος τοῦ
[217]	τις ἂν τῆς ὑμετέρας ἡττᾶται.	καὶ	τοσοῦτον ὑμῶν λειπόμενοι πάντες τοῖς
[226]	καὶ τοῖς ἐν αὐτῇ κατοικοῦσι,	καὶ	τοῦ μὲν κακῶς πάσχειν ἅπαντα
[226]	ἄρξαι μὲν τοῦ ἡμέρου τε	καὶ	τοῦ νῦν τὴν Ἀθηναίων πόλιν,
[210]	τείχη καὶ κύριοι τῶν πραγμάτων	καὶ	τοῦ ταῦτα ποιεῖν ἐγένοντο, τοσοῦτον
[204]	γὰρ ἐπὶ πλεῖστον τῆς γῆς	καὶ	τοὺς ἀντιστάντας ἅπαντας κατέστραπτο καὶ
[202]	αὐτοί τε ἀπέλαυον ὧν ἐκέκτηντο	καὶ	τοὺς ἀρχομένους παρεσκεύαζον. πρῶτον μὲν
[226]	ἀλλ´ ἀπώλλυσαν τοὺς ἀλλήλων τε	καὶ	τοὺς ἑαυτῶν ἐν ταῖς στάσεσι
[201]	μεταιτήσοντας· ~ἐσθῆτας δὲ (αὖ Βαβυλωνίους	καὶ	τοὺς ἐκ τῆς ἐπέκεινα βαρβάρου
[204]	ταῖς ἐξουσίαις οὐ μετρίως ὕβριζον·	καὶ	τοὺς μὲν θεραπεύοντας ὡς δούλους
[212]	βουλόμενοι γὰρ τοὺς ἀφισταμένους προσάγεσθαι	καὶ	τοὺς παραμένοντας ἂν ἐποίουν ἀφίστασθαι.
[218]	δεῖν ἐπὶ μὲν τὰς πανηγύρεις	καὶ	τοὺς στεφανίτας ἀγῶνας τοὺς ἄριστα
[218]	ἀπὸ τῆς πόλεως μὴ στρατεύεσθαι	καὶ	τοὺς στρατευομένους μηδ´ ὁτιοῦν ἧττον
[200]	εἰς δ´ αὐτὴν τὴν πόλιν	καὶ	τοὺς τῆς πόλεως ὅρους ἰδόντα
[226]	ἀρχὴν Διὸς πάντα δὴ καταστῆναι,	καὶ	τοὺς Τιτᾶνας εἰς τοὺς κατωτάτω
[217]	νῦν καιρὸς εἰπεῖν, ὅπως αὖ	καὶ	τοῦτ´ ἐπενοήσατε καὶ ἥντινα τάξιν
[220]	ὥστε καὶ ἱππεῦσιν ἔξεστιν ἐπιθεῖν,	καὶ	τοῦτο δὴ τὸ Εὐριπίδου, κατάχαλκον
[202]	τοσοῦτον ἐθαυμάσθη, ὅσον μεγάλως ἠτύχησε·	καὶ	τοῦτο ἐπίδειγμα ἐποιήσατο τῆς αὑτοῦ
[198]	ἵνα τῶν ἐγκωμίων πρῶτον ἀρχόμενοι	καὶ	τοῦτο ἔχωμεν λέγειν ὅτι εὐθὺς
[214]	ἴση οὖσά τε καὶ φαινομένη.	Καὶ	τοῦτο μὲν δὴ τοῦ λόγου
[228]	κρίνειεν οὗτος. τί δ´ οὐ	καὶ	τοῦτο πρὸ τῶν ἄλλων εἴη
[214]	ποταμοὺς θάλαττα. κοινὸν δ´ αὐτῇ	καὶ	τοῦτο πρὸς τὴν θάλαττάν ἐστιν·
[202]	ἐπ´ αὐτῆς. δεῖ γὰρ οὖν	καὶ	τοῦτο συνεξετάζειν, ὅπως αὐτοί τε
[211]	γε ἄλλων σοφίᾳ διήνεγκαν· ἀλλὰ	καὶ	τοῦτο ὑμέτερόν ἐστιν εὕρημα καὶ
[206]	ὁμοίως ἅπαντες ἀρχόμενοι. καὶ δὴ	καὶ	τοῦτο φαίη τις ἂν αὐτοὺς
[219]	ἐτειχίσθη πρότερον ἢ ὕστερον, ἀλλὰ	καὶ	τοῦτον τὸν τειχισμὸν παιδιὰν καὶ
[226]	τὴν Ἀθηναίων πόλιν, βεβαιωθῆναι δὲ	καὶ	τοῦτον ὑφ´ ὑμῶν δευτέρων, φασὶν,
[214]	ἀλλὰ γένους ὄνομα κοινοῦ τινος,	καὶ	τούτου οὐχ ἑνὸς τῶν πάντων,
[203]	τινὰ βύρσαν τὴν ἑαυτῶν χώραν	καὶ	τούτῳ κρατοῦντες νῦν μὲν Βαβυλῶνα,
[210]	τῶν Ἑλλήνων ἐλευθερίας πολεμήσειν Ἀθηναίοις	καὶ	τούτῳ προσαγόμενοι τοὺς πολλοὺς, ἐπειδὴ
[224]	ὅτε τῆς (αὐτῆς διὰ δυοῖν	καὶ	τριῶν ἐξελαύνων ὥσπερ στενωπῶν· ὥστ´
[221]	χώραν εἰδέναι τε καὶ σώζειν,	καὶ	τῷ μὲν ἐντιμοτέρῳ τὸν ἥττω
[211]	~ἐπειδή τε τοῖς ἐκείνων ἀδικήμασι	καὶ	τῷ μίσει τῷ διὰ ταῦτα
[200]	ἀπ´ Ἰνδῶν, εἰ βούλει δὲ,	καὶ	τῶν εὐδαιμόνων Ἀράβων, τοσούτους ὁρᾶν
[227]	πόλεις; αἱ δ´ Ἀσκληπιοῦ χάριτες	καὶ	τῶν κατ´ Αἴγυπτον θεῶν νῦν
[217]	κατεστήσασθε· περὶ δὲ τοῦ μαχίμου	καὶ	τῶν κατὰ στρατείας νῦν καιρὸς
[209]	ἡ δύναμις πλεῖν τὴν θάλατταν	καὶ	τῶν Κυκλάδων ἄρχειν καὶ τὰ
[226]	ἀπελθεῖν, συνωσθέντας ὑπ´ αὐτοῦ τε	καὶ	τῶν σὺν αὐτῷ θεῶν, οὕτως
[204]	καὶ τοὺς ἀντιστάντας ἅπαντας κατέστραπτο	καὶ	τῶν χαλεπῶν ἁπάντων ἀκριβῶς ἀπέλαυσε·
[205]	ὥσπερ φρουροὶ μᾶλλον τῶν πόλεων	καὶ	τῶν χωρίων ὄντες ἢ ἄρχοντες,
[216]	ὀψοποιοὶ, οἰκουροῦσι, στρωννύουσιν, οὐχ οὕτως	καὶ	ὑμεῖς ἀνεμίξατε· οὐδὲ τοὺς ἐπ´
[207]	ταῖς κατὰ μίαν πόλεσιν, οὕτω	καὶ	ὑμεῖς ὥσπερ ἐν μιᾷ πόλει
[219]	ἐστήσατε ὡς πορρωτάτω λαμπρά τε	καὶ	ὑμῶν ἄξια, ὁρατὰ τοῖς εἴσω
[219]	ἄλλοις ἄλλα φυλάττειν ἀπενείματε. ~Τοιγαροῦν	καὶ	ὑπὲρ τῶν τειχῶν ἐβουλεύσασθέ τε
[224]	δὲ αὐξηθείσαις ἐφ´ ὑμῶν τε	καὶ	ὑφ´ ὑμῶν. Ἰωνία δὲ ἡ
[224]	ἐν αὐτῷ νῦν. καὶ δὴ	καὶ	φαίη τις ἂν ἐκείνους μὲν
[214]	καὶ εἰσιόντων, ἴση οὖσά τε	καὶ	φαινομένη. Καὶ τοῦτο μὲν δὴ
[219]	ἀλλ´ ὅσον Αἰθιοπίας τὸ ἐποικούμενον	καὶ	Φᾶσις ἐνθένδε καὶ Εὐφράτης ἄνω,
[215]	ἐφ´ ὑμῶν, κράτος ἀρχῆς ἅμα	καὶ	φιλανθρωπίας, καὶ μεγάλης γε, καὶ
[224]	ἂν ἐκείνους μὲν οἷον ἐρημίας	καὶ	φρουρίων βασιλεῖς γεγονέναι, ὑμᾶς δὲ
[218]	τῆς δ´ ὑμετέρας πολίτας τε	καὶ	φρουροὺς ἀπὸ τῆς αὐτῆς ἡμέρας.
[225]	ἐγκεκόσμηται. καπνοὶ δ´ ἐκ πεδίων	καὶ	φρυκτοὶ φίλιοι καὶ πολέμιοι, οἷον
[201]	καὶ γεγένηνται, πάντα ὅσα γεννᾶται	καὶ	φύεται. ὅ τι δ´ ἂν
[218]	ὑπερέχοιεν. τούτους δὴ ἄρα καθάραντες	καὶ	φυλοκρινήσαντες τὸ κοινὸν τῶν ἀρχόντων,
[226]	στάσεις ἔληξαν, τάξις δὲ πάντων	καὶ	φῶς λαμπρὸν εἰσῆλθε βίου καὶ
[207]	ἄξιον ἄγασθαί τε καὶ θαυμάζειν	καὶ	χάριν ἐκτίνειν καὶ λόγῳ καὶ
[225]	οὖν δή που λάμπουσιν αἴγλῃ	καὶ	χάριτι καὶ ἡ γῆ πᾶσα
[227]	οὐδὲ πρεσβείων· Ἀφροδίτῃ δὲ σπόρων	καὶ	χαρίτων πότε μᾶλλον καιρὸς ὑπῆρξεν;
[222]	δὲ ὄνομα δημοκρατία, εὖ τε	καὶ	χεῖρον ἀγομένη. διειλήφεσαν οὖν αἱ
[210]	δημαγωγοῖς ὄντες τοῖς ἐκείνων, εὖ	καὶ	χεῖρον φρονοῦσιν ὁμοίως, στρατεύσασθαί τε
[200]	καὶ θαλάττης ὅσα ὧραι φύουσι	καὶ	χῶραι ἕκασται φέρουσι καὶ ποταμοὶ
[214]	δὲ πόλις τοῖς αὑτῆς ὁρίοις	καὶ	χώραις ἐστὶ, τοῦθ´ ἥδε ἡ
[225]	βαρβάρῳ καὶ τὰ αὑτοῦ κομίζοντι	καὶ	χωρὶς τῶν αὑτοῦ βαδίζειν ὅποι
[225]	Κιλίκιοι φόβον παρέχουσιν οὔτε στεναὶ	καὶ	ψαμμώδεις δι´ Ἀράβων ἐπ´ Αἴγυπτον
[224]	ἡττῶνται τοσοῦτον οἱ πρότεροι, ἀλλὰ	καὶ	ὧν τῶν αὐτῶν ἦρξαν ὑμῖν,
[223]	τοῦ δήμου τις ἰσχὺς βλέψῃ,	~καὶ	ὡς ἁπάντων ὧν ἂν (βουληθῇ
[218]	~τοὺς λειτουργήσοντας (τήνδε τὴν λειτουργίαν·	καὶ	ὡς εὕρετε, ὁμοῦ τῆς τε
[203]	ἦν ἀγώνισμα ὡς πλείστους ἀποσφάξαι	καὶ	ὡς πλείστους ἀναστάτους ποιῆσαι οἴκους
[222]	δ´ ἐν μέσῳ πᾶν ἐξελίπομεν,	καὶ	ὥσπερ νήματος περιστροφὴν ἐκ τῶν
[199]	ἀλλὰ μᾶλλον αὐτοῖς τοῖς πρώοσι.	καὶ	ὥσπερ τις ἀνὴρ πολὺ νικῶν
[203]	τοῦτο ζητοῦντες, ὅπως ἀσθενεστάτων ἄρξουσι,	καὶ	ὥσπερ ὑπὲρ μιαιφονιῶν ἁμιλλώμενοι πρὸς
[217]	καὶ τῶν κατὰ στρατείας νῦν	καιρὸς	εἰπεῖν, ὅπως αὖ καὶ τοῦτ´
[227]	σπόρων καὶ χαρίτων πότε μᾶλλον	καιρὸς	ὑπῆρξεν; ἢ πότε πλείονα μοῖραν
[223]	εἰπὼν οὐκ ἂν ἴσως ἄπο	καιροῦ	πέσοιμι. ὅσον γὰρ μεγέθει τῆς
[218]	ἀρχῆς τοιαύτης, τούτους δὲ ἐπὶ	καιροῦ	συνελθεῖν καὶ μὴ πόρρωθεν τοὺς
[209]	δυνηθέντες. γενόμενοι δὲ ὅμως ἐπὶ	καιρῶν	ὥσπερ ἐν κλήρου περιόδῳ ἐπιστάται
[205]	εἰπεῖν, ἐοικότες σατράπαις ἐρήμοις βασιλέως.	καίτοι	τὴν τοιαύτην κατάστασιν πότερον λῃστείᾳ
[210]	μείζω καὶ πλείω σφᾶς ἐκείνων	κακὰ	ἐργάσαιντο καὶ δείξαιεν ἐλευθερίαν αὐτοῖς
[211]	καὶ προσέτι μισεῖσθαι καὶ τὰ	κακὰ	τῆς ἀρχῆς ἀντὶ τῶν τῆς
[223]	εἰρημένοις. νῦν δέ μοι δοκεῖ	κἀκεῖνό	τις εἰπὼν οὐκ ἂν ἁμαρτεῖν,
[209]	οἴοιτο ἅπερ ἐβούλετο· ὣς δὲ	κἀκεῖνοι	ἡγεμονίας ἐπιθυμήσαντες νησίδια καὶ ἄκρας
[204]	τοὺς καρποὺς τελευτήσειεν, ὣς δὲ	κἀκείνῳ	μοι δοκεῖ συμβῆναι. προῆλθε μὲν
[216]	Γετῶν ἢ δυστυχίᾳ Λιβύων ἢ	κακοδαιμονίᾳ	τῶν περὶ τὴν ἐρυθρὰν θάλατταν,
[223]	τελεωτάτην ἔχοντα μοναρχίαν, τυράννου τε	κακῶν	ἄμοιρον καὶ βασιλέως σεμνότητος μείζονα.
[216]	ἡσυχάζουσιν, ἄσμενοι πόνων παυσάμενοι καὶ	κακῶν,	μετεγνωκότες ὡς ἄρα ἄλλως ἐσκιαμάχουν,
[203]	μὴ προσήκοντα ἐμπεσόντες αἰσχρῶς καὶ	κακῶς	ἀνήλισκον, τοῦτο ζητοῦντες, ὅπως ἀσθενεστάτων
[210]	οὐδ´ ἐν Σπάρτῃ διὰ τέλους	κακῶς	ἐποίουν τοὺς ἀρχομένους, ἀλλ´ ἐν
[204]	γὰρ ἔνεστιν ἄρχεσθαι καλῶς, ὅταν	κακῶς	οἱ ἄρχοντες ἄρχωσιν. οὔπω γὰρ
[226]	αὐτῇ κατοικοῦσι, καὶ τοῦ μὲν	κακῶς	πάσχειν ἅπαντα ἀφεῖσθαι, ~τοῦ δὲ
[202]	ἐβεβόητο, καὶ μέγαν παρέσχετο ἐπώνυμον	καλεῖσθαι	τὸν ἔχοντα αὐτὴν βασιλέα— τὰς
[217]	οὐ ταυτὸν ἐποιήσατε, ἀλλὰ τοσούτῳ	κάλλιον	καὶ σοφώτερον αὐτοὶ διείλεσθε, ὥστε
[225]	κατέχει πάσας ἔρις, ~ὅπως ὅτι	καλλίστη	(καὶ ἡδίστη αὐτὴ ἑκάστη φανεῖται.
[203]	οἰκείων ἐφρόντιζον, οὐδὲ ηὖξον εἰς	κάλλος	καὶ μέγεθος οὔτε τὰς πόλεις
[224]	φρουρῶν καὶ σατραπῶν πρόκειται πᾶσι	κάλλους	ἡγεμὼν, ὅσον πρόσθεν ἐδόκει τῶν
[198]	ἂν εἴ τις ζωγράφος σῶμα	καλὸν	καὶ περίβλεπτον ἐπιχειρῶν δεῖξαι διὰ
[227]	μὲν, ὅτι αὐτῷ τῆς οἰκουμένης	καλοῦ,	φασὶν, ἔργου καλῶς ἐπιμέλεσθε, Ἥρα
[199]	πόλις· καλύπτει μὲν ἄκρους πρώονας,	καλύπτει	δὲ τὴν ἐν μέσῳ γῆν,
[199]	ἄρα καὶ ἥδ´ ἡ πόλις·	καλύπτει	μὲν ἄκρους πρώονας, καλύπτει δὲ
[199]	ὀρέων κορυφὰς καὶ πρώονας ἄκρους	καλύπτειν	καὶ πεδία λωτεῦντα καὶ ἀνδρῶν
[227]	πάσχειν ἅπαντα ἀφεῖσθαι, ~τοῦ δὲ	καλῶς	ἄγεσθαι πολλὰς (τὰς ἀφορμὰς εἰληφέναι
[206]	εἰς ποίησιν θεῖναι, τοῦτον οὕτως	καλῶς	ἀνεύρετε ὥστε οὐδὲ ἡ ἐνταῦθα
[223]	πάντα τὰ πρὸς τοῦτο φέροντα	καλῶς	ἐξηρτύσασθε, καὶ πολιτείαν γε εὕρετε
[227]	τῆς οἰκουμένης καλοῦ, φασὶν, ἔργου	καλῶς	ἐπιμέλεσθε, Ἥρα δὲ γάμων νόμῳ
[204]	ἀπεπλήρουν. οὐ γὰρ ἔνεστιν ἄρχεσθαι	καλῶς,	ὅταν κακῶς οἱ ἄρχοντες ἄρχωσιν.
[218]	διὰ τὸ πρὸς τοῦτο μόνον	καλῶς	συντετάχθαι. καὶ μὴν τούς γε
[205]	τῇ νίκῃ, ~πρὶν εὖ καὶ	καλῶς	(τῇ κεφαλῇ στέφανον ἁρμόσαι. ποίους
[206]	αἰῶνα τήνδε τὴν ἀρχήν· οὕτως	καλῶς	ὑπὸ τοῦδε τοῦ κορυφαίου ἡγεμόνος
[221]	τε καὶ οἰήσεται, ὃς τῷ	Καμβύσῃ	διαρπάζοντι τὰ ἐν τῇ χώρᾳ
[206]	ἤ τις ἂν χορδὴν ψήλειε,	κἄν	τι γενέσθαι δέῃ, ἀπόχρη δόξαι,
[198]	ἐντυχεῖν ἦν, ὑφ´ ὧν τις,	κἂν	ἄμουσος ᾖ τὸ πρὶν, κατ´
[216]	λόγοι· τοσαύτη ἄρ´ ὑμῖν εἰρήνη,	κἂν	ᾖ πάτριον πολεμεῖν. οὐ γὰρ
[209]	οὖσι τοῖς ἑαυτῶν ἐχρήσαντο πράγμασι·	κἂν	φανῶσι πολὺ μικρότερα διασώσασθαι μὴ
[208]	οὔποτε οὐδὲν ἐκφεύγει τῶν δικαίων·	κἀνταῦθα	δὴ πολλὴ καὶ εὐσχήμων ἰσότης
[218]	ἐπὶ τὰ πέρατα τῆς ἀρχῆς,	κἀνταῦθα	διαστήσαντες ἄλλοις ἄλλα φυλάττειν ἀπενείματε.
[212]	τοῖς ἄλλοις σπουδῇ βοηθεῖν. ὥστε	κἀνταῦθα	τοὐναντίον ἢ ἐβούλοντό τε καὶ
[225]	γῆ πᾶσα οἷον παράδεισος ἐγκεκόσμηται.	καπνοὶ	δ´ ἐκ πεδίων καὶ φρυκτοὶ
[207]	πώποτε ἐλευθέρων ἄρχετε, καὶ οὐ	Καρία	δέδοται Τισσαφέρνει, οὐδὲ Φρυγία Φαρναβάζῳ,
[227]	καὶ Δημήτηρ, ὅτι αὐτοῖς οἱ	καρποὶ	οὐχ ὑβρίζονται, Ποσειδῶν δὲ ναυμαχιῶν
[222]	καὶ αἰδοῦς πάντα πανταχοῦ μεστὰ,	καρπὸς	δὲ ἀρετῆς μηδένα ἐκφεύγῃ, πῶς
[204]	δὲ λαβεῖν ἀπ´ αὐτῆς τοὺς	καρποὺς	τελευτήσειεν, ὣς δὲ κἀκείνῳ μοι
[211]	ἀντὶ τῶν τῆς ἀρχῆς ἀγαθῶν	καρποῦσθαι,	τὴν μὲν πλεονεξίαν οὐ βέβαιον,
[224]	ἡ δὲ σεμνὴ καὶ μεγάλη	κατ´	Αἴγυπτον Ἀλεξάνδρου πόλις ἐγκαλλώπισμα τῆς
[227]	δ´ Ἀσκληπιοῦ χάριτες καὶ τῶν	κατ´	Αἴγυπτον θεῶν νῦν πλεῖστον εἰς
[222]	μὲν γὰρ ἐδόκουν τρεῖς εἶναι	κατ´	ἀνθρώπους πολιτεῖαι, δύο μὲν ἐν
[220]	δέχοιντο δρόμους, τοσούτῳ στερροτέρους τῶν	κατ´	ἄστυ ποιητῶν ὥστε καὶ ἱππεῦσιν
[198]	κἂν ἄμουσος ᾖ τὸ πρὶν,	κατ´	Εὐριπίδην, ἐμμελής τε καὶ δεξιὸς
[203]	ἐκ κατάρας μᾶλλον ἄρχοντες ἢ	κατ´	εὐχὴν, οἱ δὲ ἀρχόμενοι πάντα
[223]	ἦρξαν. πότε γὰρ πόλεις τοσαῦται	κατ´	ἤπειρον καὶ κατὰ θάλατταν, ἢ
[220]	(λίθοις, ὥσπερ Ὅμηρος ἔφη τὸν	κατ´	οἰκίαν τοῖχον, ἅμα καὶ ἀκριβῶς
[214]	φαίης ἂν περιοίκους ἅπαντας ἢ	κατὰ	δῆμον οἰκοῦντας ἄλλον χῶρον εἰς
[223]	πόλεις τοσαῦται κατ´ ἤπειρον καὶ	κατὰ	θάλατταν, ἢ πότε οὕτω διὰ
[197]	ἐν τῷ μέσῳ τὴν πόλιν.	κατὰ	ἰσομετρήτου μὲν οὖν εὔξασθαι τῇ
[221]	(ἀφορμὰς ὧν εὔχονται νομίζειν, καὶ	κατὰ	μὲν τῶν πολεμίων ὁμοφρονεῖν, πρὸς
[207]	ἀλλ´ ὥσπερ οἱ ἐν ταῖς	κατὰ	μίαν πόλεσιν, οὕτω καὶ ὑμεῖς
[214]	πολυανθρωποτέραν τὴν πόλιν παρεχόμενοι ἢ	κατὰ	πᾶν, ὡς εἰπεῖν, τὸ Ἑλληνικὸν
[207]	ἀρχὴν, οὕτω δ´ ἐγκρατῶς καὶ	κατὰ	πολλὴν ἐξουσίαν ἄρχοντες, ἐκεῖνο καὶ
[224]	τῶν δ´ ἄλλων μετρίως καὶ	κατὰ	πολλὴν φειδώ τε καὶ πρόνοιαν
[217]	δὲ τοῦ μαχίμου καὶ τῶν	κατὰ	στρατείας νῦν καιρὸς εἰπεῖν, ὅπως
[215]	εἶναι φυλακὴ, καὶ οὐδ´ αὐταὶ	κατὰ	τὰς πόλεις ἑκάστῳ τῶν γενῶν
[217]	Αἰγύπτιοι σοφοί. τοῦτο δὲ ὑμεῖς	κατὰ	ταυτὸ γνόντες οὐ ταυτὸν ἐποιήσατε,
[198]	περὶ ἧς μὴ ὅτι εἰπεῖν	κατὰ	τὴν ἀξίαν ἔστιν, ἀλλ´ οὐδ´
[219]	τὴν πόλιν οὔτ´ αὖ τειχήρη	κατὰ	τὴν Βαβυλῶνος λαμπρότητα, ἢ εἴ
[199]	μὲν τὸ μέγεθος διπλάσιον ἢ	κατὰ	τὴν δύναμιν, τῶν δὲ πολὺ
[219]	γὰρ ἄξιον εἰπεῖν. οὔτε γὰρ	κατὰ	τὴν Λακεδαιμονίων αὐθάδειαν ἀτείχιστον ἂν
[202]	γε μὴν ἀπέλαυον τῆς ἀρχῆς	κατὰ	τὴν Οἰβάρου σοφίαν, ὃς πρῶτος
[213]	ὄντες. τελευταῖον δ´ οὖν γυμνωθέντες	κατὰ	τὸν Αἰσώπου κολοιὸν μόνοι πρὸς
[216]	ἴσασιν οὐδ´ ἀναμιμνήσκονται, ἀλλ´ ἀτεχνῶς	κατὰ	τὸν Παμφύλου μῦθον, εἰ δὲ
[210]	ἐκπιπτόντων, ἅτε ἀναρμόστων καὶ οὐ	κατὰ	τοὔνομα ἐγκατασταθέντων τε καὶ ἐχόντων
[203]	ὁ δεύτερος ἀεὶ τὸν πρότερον	κατὰ	τοὺς πεντάθλους ὑπερβαλεῖν ἐπειρᾶτο. καὶ
[212]	λυόμενον, καὶ πάλιν εἰς ταυτὸ	κατὰ	τοὺς ποιητὰς κατῄει. ἔτι δ´
[223]	ἐστὲ ὑμεῖς ἄρχοντες ὡς εἰπεῖν	κατὰ	φύσιν. οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι
[197]	ἤδη τις εἶπε σκώψας εὔξασθαι	κατὰ	χρυσόκερω λιβανωτοῦ. ἡμεῖς δὲ, ὦ
[199]	δὲ τὴν ἐν μέσῳ γῆν,	καταβαίνει	δὲ καὶ μέχρι θαλάττης, οὗ
[212]	ἐλυσιτέλει δή που καθ´ αὑτῶν	καταδεικνύναι	τὸ τοῖς ἄλλοις σπουδῇ βοηθεῖν.
[204]	μέχρι τῆς ὑμετέρας κτησάμενος καὶ	καταδραμὼν	τὴν γῆν ὡς ἀληθῶς δὴ
[199]	πόλεως ὄνομα συνηγμένην, ~εἶτα (ἀκριβῶς	καταθεάσαιτο	ἀπὸ ποίας τοιαύτης σκοπιᾶς; ὅπερ
[215]	φθονεῖν, ἅπαντα εἰς τὸ μέσον	καταθέντες	καὶ παρασχόντες τοῖς δυναμένοις μὴ
[228]	ποιηταὶ, εὐχήν τινα προσθέντα οὕτω	κατακλεῖσαι	τὸν λόγον. καὶ δὴ κεκλήσθων
[216]	ἂν δείσαιεν μὴ ὑφ´ ὑμῶν	καταλειφθῶσιν	ἢ ὑμᾶς ἂν αὐτοὶ καταλίποιεν.
[212]	ἐλεύθεροι βεβαίως ἔσονται· οὐ γὰρ	καταλείψουσι	τελευτῶντες δι´ ὧν ληφθήσονται. ~ὥστε
[199]	ἀέρος, ὡς εἶναι μὴ χιόνος	καταλήψει	τὸ ὕψος προσεικάσαι, ἀλλὰ μᾶλλον
[216]	καταλειφθῶσιν ἢ ὑμᾶς ἂν αὐτοὶ	καταλίποιεν.	ἀντὶ δὲ ἀμφισβητήσεως ἀρχῆς τε
[222]	τὸ δ´ ἐν τοσούτοις ἀριθμοῖς	καταλόγων	τε καὶ γενῶν, ὧν οὐδὲ
[225]	ξυνὴ πάντων“ ὑμεῖς ἔργῳ ἐποιήσατε,	καταμετρήσαντες	μὲν πᾶσαν τὴν οἰκουμένην, ζεύξαντες
[201]	Αἴγυπτος, Σικελία, Λιβύης ὅσον ἥμερον.	κατάπλοι	δὲ καὶ ἀπόπλοι οὔποτε λείπουσιν.
[201]	Νάξου ἢ Κύθνου Ἀθήναζε ἔδει	κατᾶραι	τῶν ἐκεῖ τι φέροντας. γεωργίαι
[212]	αὐτοῖς ἃ ἐβούλοντο ἀμήχανον καὶ	κατάρας	ἐγγὺς, τὸ δὲ μὴ προχωρεῖν
[203]	δὴ ταῦτα ἀπέλαυον, ὥσπερ ἐκ	κατάρας	μᾶλλον ἄρχοντες ἢ κατ´ εὐχὴν,
[205]	ἐρυθρά τε θάλαττα καὶ Νείλου	καταρράκται	καὶ λίμνη Μαιῶτις, ἃ τοῖς
[204]	κεκτημένον. πόλεων δὲ ἀναιρέσεις καὶ	κατασκαφαὶ	τότε πλείους ἢ νῦν ὀλίγου
[200]	γὰρ παρ´ ἑκάστοις φύεται καὶ	κατασκευάζεται,	οὐκ ἔστιν ὡς οὐκ ἐνταῦθα
[205]	ἐρήμοις βασιλέως. καίτοι τὴν τοιαύτην	κατάστασιν	πότερον λῃστείᾳ μᾶλλον ἢ βασιλείᾳ
[227]	ὑμετέρα προστασία τε καὶ ἀρχὴ	καταστῇ,	τότ´ ἂν φάναι φθαρῆναι τὸ
[226]	τὴν ἀρχὴν Διὸς πάντα δὴ	καταστῆναι,	καὶ τοὺς Τιτᾶνας εἰς τοὺς
[204]	τῶν χαλεπῶν ἁπάντων ἀκριβῶς ἀπέλαυσε·	καταστήσασθαι	δ´ οὐκ ἠδυνήθη τὴν ἀρχὴν
[222]	παραπλησίως τισὶ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων	καταστήσασθαι.	πρότερον μὲν γὰρ ἐδόκουν τρεῖς
[210]	φόρους ἀργυρολόγων, εἴ που χρεία	κατάσχοι	ἑτέρα· προσέτι τάς τε ἀκροπόλεις
[220]	καὶ τοῦτο δὴ τὸ Εὐριπίδου,	κατάχαλκον	ὁρᾶν πεδίον τότε φήσεις ἀληθῶς.
[205]	πλὴν εἴ τινων ἄρα ἀχρηστίαν	κατέγνωτε.	ἐρυθρά τε θάλαττα καὶ Νείλου
[224]	μὲν παλαιὸν φόρημα τὸν σίδηρον	κατέθετο,	εἰς δὲ κόσμον καὶ πάσας
[198]	γὰρ ἂν τοσάσδε ὀρῶν κορυφὰς	κατειλημμένας,	ἢ πεδίων νομοὺς ἐκπεπολισμένους, ἢ
[226]	γῆν ἔτεμον, παῖδάς τε οὐ	κατέκτεινον,	ἀλλ´ ἀπώλλυσαν τοὺς ἀλλήλων τε
[210]	ἡττῶντο μὲν εὐθέως ἑνὸς φυγάδος,	κατελείποντο	δὲ ὑπὸ Θηβαίων, ἐμισοῦντο δὲ
[205]	ἑαυτοῦ φύσεως ἔργον καὶ μνημεῖον	κατέλιπε,	πρὸς Αἰγύπτῳ τὴν ἐπώνυμον πόλιν,
[211]	οὔθ´ ἑαυτοῖς τὸ μένειν ἴσοις	κατέλιπον,	~ἀλλ´ ἦσαν ἐλάττους μὲν ἔξω,
[205]	ὑμετέραν κρατοίητε. ὥστε Πέρσας μὲν	κατέλυσεν	ἄρχοντας, αὑτοῦ δ´ ἐγγύτατα οὐκ
[200]	τὴν δύναμιν τῷ τοσούτῳ (μεγέθει	κατεσκευάσατο.	ἀλλ´ ἔστιν εἰς μὲν τὴν
[210]	ἐν πάσαις ταῖς Ἑλληνίσι πόλεσι	κατέστησαν,	ἃς προσεῖπον εὐφήμως δεκαρχίας· καὶ
[217]	ὅντιν´ ἔγνωτε τρόπον καὶ ὅπως	κατεστήσασθε·	περὶ δὲ τοῦ μαχίμου καὶ
[204]	γῆς καὶ τοὺς ἀντιστάντας ἅπαντας	κατέστραπτο	καὶ τῶν χαλεπῶν ἁπάντων ἀκριβῶς
[209]	λιμένας καὶ τοιαῦτα ἐξεκαρπώσαντο καὶ	κατετρίφθησαν	περὶ τὴν θάλατταν, ὀνειροπολήσαντες ἡγεμονίαν
[224]	πράξεις ἐπιλελοίπασι, μία δὲ αὕτη	κατέχει	πάσας ἔρις, ~ὅπως ὅτι καλλίστη
[203]	Ἐκβάτανα, οὐχ ὅπως ἂν ἀεὶ	κατέχειν	εἰδότες οὐδὲ τημελοῦντες ὥσπερ νομεῖς.
[205]	ὑπὲρ αὑτοὺς εἶναι τὴν ἀρχὴν,	κατέχειν	τε οὐδὲ τὴν αὑτῶν ἔτι
[198]	τινὸς πανόπτου, μᾶλλον δὲ τοῦ	κατέχοντος	αὐτὴν πανόπτου θεοῦ δεῖ. τίς
[211]	καὶ ταῦτα οὐ δή που	κατηγορίας	ἕνεκα κοινῆς τῶν Ἑλλήνων συνεσκευασάμην,
[212]	εἰς ταυτὸ κατὰ τοὺς ποιητὰς	κατῄει.	ἔτι δ´ οὔτ´ ἰσχύειν αὐτοῖς
[223]	οὐδὲν ἀπεικὸς οὕτω διελέσθαι καὶ	κατιδεῖν	μόνους ὑμᾶς καὶ περὶ τῶν
[222]	πλειόνων εἰς τοὺς ἐλάττους ἀεὶ	κατιέναι,	καὶ οὕτω διήκειν ἄλλους ἐπ´
[202]	βασιλεὺς ὢν, ἄνω μένων, πάλιν	κατιὼν,	τῶν συγχωρησόντων βασιλεύειν δεόμενος. ἐδήλωσε
[226]	γῇ καὶ τοῖς ἐν αὐτῇ	κατοικοῦσι,	καὶ τοῦ μὲν κακῶς πάσχειν
[225]	πεπράγασιν. ὥστε μόνους ἄξιον εἶναι	κατοικτεῖραι	τοὺς ἔξω τῆς ὑμετέρας, εἴ
[204]	μάχας ἄν τις φαίη πλείστας	κατορθῶσαι,	βασιλεῦσαι δὲ ἐλάχιστα, καὶ γενέσθαι
[226]	τῆς ὑμετέρας ἀρχῆς ἄνω καὶ	κάτω	συνετετάρακτο καὶ εἰκῆ ἐφέρετο, ἐπιστάντων
[206]	οἱ μὲν ἐν τοῖς ὄρεσι	κατῳκισμένοι	ταπεινότεροι τῶν ἐν τοῖς κοιλοτάτοις
[226]	καὶ τοὺς Τιτᾶνας εἰς τοὺς	κατωτάτω	μυχοὺς τῆς γῆς ἀπελθεῖν, συνωσθέντας
[216]	οἷον ἐπὶ τῇ πυρᾷ ἤδη	κείμεναι	αἱ πόλεις ὑπὸ τῆς πρὸς
[224]	χεῖρά τε ὑπερέχοντες καὶ οἷον	κειμένους	ἀνιστάντες, τοὺς μὲν ἀρίστους καὶ
[228]	κατακλεῖσαι τὸν λόγον. καὶ δὴ	κεκλήσθων	θεοὶ πάντες καὶ θεῶν παῖδες
[200]	αὐτὴν αἱ ἤπειροι μεγάλαι μεγαλωστὶ	κέκλινται,	πρὸς ὑμᾶς ἀεί τι ἐνθένδε
[211]	τὴν Καδμείαν ἀνέχεσθαι μᾶλλον ἢ	κεκρατηκέναι	Λακεδαιμονίων, οὕτως ἐμισήθησαν. καὶ ταῦτα
[204]	πλεῖστα ἀδικήσαντα, ἀλλὰ τὸν πλεῖστα	κεκτημένον.	πόλεων δὲ ἀναιρέσεις καὶ κατασκαφαὶ
[207]	αὑτοῦ παρόντα καὶ ἐφεστηκότα καὶ	κελεύοντα.	οὐδεὶς δὲ ἐφ´ ἑαυτῷ τηλικοῦτον
[221]	τινες ἐξ ἕδρας ἀναστῆσαι μηδὲ	κενώσαντες	οἴχεσθαι, ἀλλ´ ἀνάγκη ᾖ μένειν
[218]	τούς γε ἐπιτηδειοτάτους ἑκασταχόθεν ἐπιλέξαντες	κέρδος	οὐ μικρὸν τοῦτο εὕρεσθε· οὐ
[212]	ἅμα γὰρ τῷ τέλει τὸ	κεφάλαιον	εὐθὺς ἐλάνθανε λυόμενον, καὶ πάλιν
[224]	στενωπῶν· ὥστ´ οὐ μόνον τῷ	κεφαλαίῳ	τῆς ἀρχῆς ἡττῶνται τοσοῦτον οἱ
[205]	~πρὶν εὖ καὶ καλῶς (τῇ	κεφαλῇ	στέφανον ἁρμόσαι. ποίους γὰρ νόμους
[220]	ὀϊστὸν διεξελθεῖν, ἀσπίδες δὲ ὑπὲρ	κεφαλῆς	ἐξαρθεῖσαι μετεώρους ἂν δέχοιντο δρόμους,
[199]	μὲν δὴ οὐκ ἐπιπολῆς γε	κέχυται,	ἀλλ´ ἀτεχνῶς πολὺ ὑπὲρ τὸ
[199]	τ´ ἐφ´ ἁλὸς πολιῆς, φησὶ,	κέχυται	λιμέσιν τε καὶ ἀκταῖς, τοῦτο
[225]	πατρίδα ἰόντι· καὶ οὔτε Πύλαι	Κιλίκιοι	φόβον παρέχουσιν οὔτε στεναὶ καὶ
[211]	τό γε λεχθὲν ἐπ´ Ἀθηναίων	κινδυνεύει	καὶ περὶ πάντων εἴ τις
[222]	οὖν τό γε Λακεδαιμονίων στρατόπεδον	κινδυνεύει	τοσούτους εἶναι, ὅσους οὐδὲν ἀπεικὸς
[202]	πρὸ ἐκείνου ἡ τῶν σὺν	Κλεάρχῳ	μυρίων, ἡ μὲν ἕως Φρυγίας
[209]	ὅμως ἐπὶ καιρῶν ὥσπερ ἐν	κλήρου	περιόδῳ ἐπιστάται τῶν Ἑλλήνων ἑκάτεροι
[213]	μικρὰ καὶ οἷον ἐσχατιὰς καὶ	κλήρους	ἔχοντες οὐκ ἠδυνήθησαν οὐδ´ αὐτὰ
[206]	δὲ τῶν πεδίων τῶν εὐδαιμόνων	κληροῦχοί	τε καὶ οἰκήτορες ὑμέτεροι γεωργοί.
[210]	τῶν παρ´ ἑαυτοῖς (ὑφέξοντες λόγον,	κληρούχων	τε σφίσιν ἐπὶ τὴν γῆν
[206]	κατῳκισμένοι ταπεινότεροι τῶν ἐν τοῖς	κοιλοτάτοις	πεδίοις πρός γε τὸ μὴ
[207]	δίκας τε καὶ ἀξιώσεις, ἢ	κοινὰς	ἢ ἰδίας τῶν ἀρχομένων, εἴ
[212]	μὲν ἐπ´ ἀλλήλους ὑπάρξουσιν αὐτοῖς,	κοινῇ	δ´ ἅπαντες ἀποστάντες ἐλεύθεροι βεβαίως
[226]	καὶ πρὸς ἱεροῖς. νῦν δὲ	κοινὴ	καὶ σαφὴς πᾶσι πάντων ἄδεια
[225]	γῆ πάντων μήτηρ καὶ πατρὶς	κοινὴ	πάντων, ἄριστα ὑμεῖς ἀπεδείξατε. νῦν
[213]	ἢ πίστεως ἄξιος, ἀλλὰ καθέστηκε	κοινὴ	τῆς γῆς δημοκρατία ὑφ´ ἑνὶ
[199]	κοινὸν ἀνθρώπων ἐμπόριον καὶ ἡ	κοινὴ	τῶν ἐν γῇ φυομένων διοίκησις·
[214]	κοσμητῇ, ~καὶ πάντες ὥσπερ εἰς	κοινὴν	ἀγορὰν (συνίασι τευξόμενοι τῆς ἀξίας
[213]	ἑαυτοὺς ἕκαστοι ἀπεχώρουν, οἱ δὲ	κοινὴν	ἀπόστασιν ἐξ ὧν ἔπραττον εἰσηγοῦντο.
[215]	ἀπολειπομένων ὕπεισι· διὰ γὰρ τὸ	κοινὴν	εἶναι τὴν πολιτείαν καὶ οἷον
[211]	οὐ δή που κατηγορίας ἕνεκα	κοινῆς	τῶν Ἑλλήνων συνεσκευασάμην, ὥσπερ ὁ
[226]	ἀπαριθμεῖν, ἀλλ´ ὑμεῖς ἅπασι περιηγηταὶ	κοινοὶ	γεγόνατε, ἀναπετάσαντες ἁπάσας τῆς οἰκουμένης
[220]	τὴν οἰκουμένην οὕτως σώζετε τοῖς	κοινοῖς	αὐτὴν πολίταις τε καὶ ξένοις,
[218]	τὰς πόλεις τοῖς ἐκπεμφθεῖσιν, ὡς	κοινοῖς	ἑαυτῶν, ἰδίᾳ δὲ ἑκάστῃ μηδ´
[199]	καὶ μέχρι θαλάττης, οὗ τὸ	κοινὸν	ἀνθρώπων ἐμπόριον καὶ ἡ κοινὴ
[214]	ὥσπερ αὖ τῆς χώρας ἄστυ	κοινὸν	ἀποδεδειγμένη. φαίης ἂν περιοίκους ἅπαντας
[214]	γῆς, ὥσπερ τοὺς ποταμοὺς θάλαττα.	κοινὸν	δ´ αὐτῇ καὶ τοῦτο πρὸς
[218]	ἄρα καθάραντες καὶ φυλοκρινήσαντες τὸ	κοινὸν	τῶν ἀρχόντων, οὐ χωρὶς ὧν
[214]	οὐ πόλεως, ἀλλὰ γένους ὄνομα	κοινοῦ	τινος, καὶ τούτου οὐχ ἑνὸς
[226]	τοὺς θέλοντας γίγνεσθαι, νόμους τε	κοινοὺς	ἅπασι τάξαντες καὶ τὰ πρόσθεν
[226]	τις, ἀφόρητα παύσαντες, γάμους τε	κοινοὺς	ποιήσαντες καὶ συντάξαντες ὥσπερ ἕνα
[200]	περιτροπὴν, ὥστ´ ἐοικέναι τὴν πόλιν	κοινῷ	τινι τῆς γῆς ἐργαστηρίῳ. φόρτους
[228]	σαφῶς, ὅτι τοὺς τῆς ἀρχῆς	κοινωνοὺς	ὡς οἰκείους ἔχει παῖδας ὁμοίους
[213]	οὖν γυμνωθέντες κατὰ τὸν Αἰσώπου	κολοιὸν	μόνοι πρὸς ἅπαντας ἐμάχοντο. Τοῦτο
[214]	ἐπίδηλον. ὥσπερ δὲ οἱ τοῖς	κόλποις	δεχόμενοι πάντα οὕτως κρύψασα ἔχει
[225]	καὶ βαρβάρῳ καὶ τὰ αὑτοῦ	κομίζοντι	καὶ χωρὶς τῶν αὑτοῦ βαδίζειν
[200]	περιττεύει. τοσαῦται δ´ ἀφικνοῦνται δεῦρο	κομίζουσαι	παρὰ πάντων ὁλκάδες ἀνὰ πᾶσαν
[219]	οὐδὲ πλίνθῳ ὀπτῇ δέδμηται, οὐδὲ	κόνει	στιλπνὰ ἕστηκεν, ἀλλ´ ἐστὶ μὲν
[210]	ὑπὸ Θηβαίων, ἐμισοῦντο δὲ ὑπὸ	Κορινθίων,	ἐπίμπλατο δὲ ἡ θάλαττα τῶν
[206]	οὕτως καλῶς ὑπὸ τοῦδε τοῦ	κορυφαίου	ἡγεμόνος συγκροτεῖται. ὑπὸ πάντων δὲ
[199]	ἔφη, χυθεῖσαν αὐτὴν Ὑψηλῶν ὀρέων	κορυφὰς	καὶ πρώονας ἄκρους καλύπτειν καὶ
[198]	τίς γὰρ ἂν τοσάσδε ὀρῶν	κορυφὰς	κατειλημμένας, ἢ πεδίων νομοὺς ἐκπεπολισμένους,
[209]	καὶ Πύλας καὶ Ἑλλήσποντον καὶ	Κορυφάσιον·	καὶ ταῦτ´ ἦν ἡ δύναμις.
[219]	ὑπουργοὺς δόντες αὐτοῖς καὶ τἄλλα	κοσμήσαντες.	ὥσπερ δὲ τάφρος κύκλῳ περιείργει
[213]	ἑνὶ τῷ ἀρίστῳ ἄρχοντι καὶ	κοσμητῇ,	~καὶ πάντες ὥσπερ εἰς κοινὴν
[224]	αὐταῖς ἀναθήματα καὶ τέχναι καὶ	κόσμοι	πάντες ὑμῖν ἔχουσι φιλοτιμίαν, ὥσπερ
[224]	τὸν σίδηρον κατέθετο, εἰς δὲ	κόσμον	καὶ πάσας εὐφροσύνας τέτραπται σὺν
[224]	ἔχουσι φιλοτιμίαν, ὥσπερ ἐν προαστείῳ	κόσμος·	ἐκπεπλήρωνται δὲ ἀκταί τε παράλιοι
[201]	τοὺς ἐκ τῆς ἐπέκεινα βαρβάρου	κόσμους	πολὺ πλείους τε καὶ ῥᾷον
[224]	ἄλλων ὑπεραίρειν γενῶν χάριτι καὶ	κόσμῳ,	τοσοῦτον νῦν ἐπιδεδωκυῖα αὐτὴ παρ´
[212]	ἐγγὺς, τὸ δὲ μὴ προχωρεῖν	κουφότερόν	τε καὶ ἥττους ἔχον τοὺς
[225]	παντοδαπαῖς γεφύραις ποταμοὺς, καὶ ὄρη	κόψαντες	ἱππήλατον γῆν εἶναι, σταθμοῖς τε
[220]	συνεχῆ μὲν οὕτως, ἀλλήλοις τὰ	κράνη,	ὡς μὴ εἶναι μέσον ὀϊστὸν
[222]	οὐδὲν ὁμοίως ἔχει, ἀλλ´ οἱονεὶ	κρᾶσις	ἁπασῶν τῶν πολιτειῶν, ἄνευ γε
[200]	ἕτερος προαγορεύει μέχρι οὗ δεῖ	κρατεῖν,	ἀλλ´ ἡ μὲν θάλαττα ὥσπερ
[221]	δ´ αὐτὸς μείζων ἐστὶν ἀκριβῶς	κρατεῖν.	ἄχθομαι δ´ ἔγωγε ἑτέρους φθάσαντας
[205]	ἄρχωσιν, ὥσπερ ἐξῳκισμένοι μᾶλλον ἢ	κρατεῖν	δυνάμενοι, καὶ ἦν ὥσπερ αἴνιγμα,
[202]	μὲν Ἑλλάδος τοσοῦτον ἀποσχὼν τοῦ	κρατῆσαι,	Ἰωνίαν δὲ ἔχων ἐν ἐσχατιαῖς,
[211]	τοῖς μὲν ἄρχουσιν ἀντιστῆναι καὶ	κρατῆσαι	Πέρσας καὶ Λυδοὺς καὶ πλοῦτον
[208]	ἀξίαν, ἢ καὶ διώκοντα μὴ	κρατήσαντα,	μηδὲ τῷ νενικῆσθαι· ἀλλὰ μένει
[204]	τὸν Ὀλυμπικὸν ἀγῶνα ἀγωνιζόμενος καὶ	κρατήσας	τοὺς ἀντιπάλους, εἶτα ἐπαποθάνοι τῇ
[228]	ἂν οὗτος ὁ πᾶς αἰών.	κράτιστον	οὖν, ὥσπερ οἱ τῶν διθυράμβων
[205]	τῆς μεγίστης μετὰ τὴν ὑμετέραν	κρατοίητε.	ὥστε Πέρσας μὲν κατέλυσεν ἄρχοντας,
[215]	εἶναι συμβῆναι συνῆλθεν ἐφ´ ὑμῶν,	κράτος	ἀρχῆς ἅμα καὶ φιλανθρωπίας, καὶ
[203]	τὴν ἑαυτῶν χώραν καὶ τούτῳ	κρατοῦντες	νῦν μὲν Βαβυλῶνα, πάλιν δὲ
[215]	σωτήριον, ἄρχεσθαι δ´ ὑπὸ τῶν	κρειττόνων	ὁ δεύτερος, φασὶ, πλοῦς, ὑπὸ
[225]	φανεῖται. πάντα δὲ μεστὰ γυμνασίων,	κρηνῶν,	προπυλαίων, νεῶν, δημιουργιῶν, διδασκάλων, ἐπιστημόνως
[228]	τοῦτο ὡς ἀληθῶς ὅ τι	κρίνειεν	οὗτος. τί δ´ οὐ καὶ
[220]	οὐ λόγων, ἀλλ´ ἔργων ἐνταῦθα	κρινόντων	τοὺς ἀγαθούς· παραδείγματά τε ἐμφανῆ
[208]	τῶν δεξαμένων φόβῳ περὶ τῆς	κρίσεως	ἢ τῶν ποιουμένων γίγνονται. ὥστε
[214]	τοῖς κόλποις δεχόμενοι πάντα οὕτως	κρύψασα	ἔχει ἐξιόντων καὶ εἰσιόντων, ἴση
[224]	ψέλιον ἐν πολλοῖς τοῖς ἄλλοις	κτήμασι.	διατελεῖτε δὲ τῶν μὲν Ἑλλήνων
[204]	μεγάλην ἀρχὴν μέχρι τῆς ὑμετέρας	κτησάμενος	καὶ καταδραμὼν τὴν γῆν ὡς
[204]	τὴν γῆν ὡς ἀληθῶς δὴ	κτησαμένῳ	βασιλείαν μᾶλλον ἔοικεν ἢ βασιλεύσαντι.
[209]	θάλατταν, ὀνειροπολήσαντες ἡγεμονίαν μᾶλλον ἢ	κτήσασθαι	δυνηθέντες. γενόμενοι δὲ ὅμως ἐπὶ
[227]	ἀρχὴν καὶ διδόναι βέβαιον τὴν	κτῆσιν	αὐτῆς, Ζεὺς μὲν, ὅτι αὐτῷ
[200]	ἴσην τε ἡλίου πορείαν εἶναι	κτῆσιν	ὑμετέραν καὶ τὸν ἥλιον διὰ
[200]	σκόπελοι θαλάττιοι, οὐδὲ Χελιδονέαι καὶ	Κυανέαι	τὴν ὑμετέραν ἀρχὴν ὁρίζουσιν, οὐδ´
[202]	θάλατταν ἐκ τῶν πρὸς ἑσπέραν	Κυανέων,	ἀτεχνῶς ὥσπερ ἐν παίδων παιδιᾷ
[215]	ἢ οἱ πλέοντες ἂν τοῦ	κυβερνήτου·	~ἀλλ´ οἷον αἱ νυκτερίδες ἐν
[201]	ἢ εἰ ἐκ Νάξου ἢ	Κύθνου	Ἀθήναζε ἔδει κατᾶραι τῶν ἐκεῖ
[209]	πλεῖν τὴν θάλατταν καὶ τῶν	Κυκλάδων	ἄρχειν καὶ τὰ ἐπὶ Θρᾴκης
[219]	ἐντὸς ἀποκλείουσι, τοῦτο πᾶν ἔξεστι	κύκλον	καὶ περίβολον τῶν τειχῶν εἰπεῖν.
[219]	πόλεως. ὑπὲρ γὰρ τὸν ἐξωτάτω	κύκλον	τῆς οἰκουμένης ἀτεχνῶς οἷον ἐν
[220]	δὴ πολὺ μείζων καὶ σεμνότερος	κύκλος	πάντη παντάπασιν ἀρραγὴς καὶ ἄλυτος
[220]	συγκέκλεινται, ὅ τε τῶν διεξόδων	κύκλος	τειχῶν τε καὶ ὁ τῆς
[219]	ἄξια, ὁρατὰ τοῖς εἴσω τοῦ	κύκλου,	ἡ δὲ πορεία ἐπ´ αὐτὰ,
[219]	τἄλλα κοσμήσαντες. ὥσπερ δὲ τάφρος	κύκλῳ	περιείργει στρατόπεδον, ὥστε οὐδὲ δέκα
[206]	ἐστὶ τῇ ἀκριβείᾳ ἢ τῷ	κύκλῳ	τῆς χώρας. οὐ γὰρ Μυσοὶ
[221]	ἀνέτεινε τήν τε βῶλον καὶ	κύλικα	ὕδατος ἀπὸ τοῦ Νείλου, σύμβολον
[210]	καθεῖλον ἐκεῖνοι τὰ τείχη καὶ	κύριοι	τῶν πραγμάτων καὶ τοῦ ταῦτα
[209]	εἴ τις σώματος ἐπιθυμῶν γενέσθαι	κύριος	ὄνυχάς τινας καὶ ἄκρα λάβοι
[202]	τούτων τῶν ὅρων ἐκεῖνός γε	κυρίως	ἀεὶ βασιλεὺς, ἀλλ´ ὅπως ἢ
[202]	σοφίαν, ὃς πρῶτος εἰπεῖν λέγεται	Κύρῳ	δυσχεραίνοντι τὴν πολλὴν πλάνην ~δεῖν
[199]	αὐτῆς γίγνοιτο, οὐδέν ἐστι τὸ	κωλῦον	ὁμοίως εἶναι ἐν μέσῳ. καὶ