HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aelius Aristides, Éloge de Rome [Discours XIV; avec traduction anglaise]

Liste des contextes (ordre alphabétique)

η = 87 formes différentes pour 249 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Pages

[206]   ἐπιτάγματος καὶ νεύματος τελεῖται ῥᾷον ἤ τις ἂν χορδὴν ψήλειε, κἄν

[202]   κυρίως ἀεὶ βασιλεὺς, ἀλλ´ ὅπως ἢ Ἀθηναῖοι δυνάμεως, ἢ Λακεδαιμόνιοι ἔχοιεν

[215]   τοῖς δυναμένοις μὴ ἄρχεσθαι μᾶλλον ἢ ἄρχειν ἐν τῷ μέρει. οὐ

[205]   πόλεων καὶ τῶν χωρίων ὄντες ἢ ἄρχοντες, ἀνάστατοί τινες βασιλεῖς, οὐχ

[198]   που λυσιτελεῖν μὴ γράφειν, ἀλλ´ ἢ αὐτὸ ἰδεῖν ἐᾶν, ἢ μὴ

[201]   ἔχοντος τοῦ λόγου φανοῦμαι μεμνημένος ἢ βαρβαρικῆς τινος ἀρχῆς ἢ Ἑλληνικῆς

[205]   τοιαύτην κατάστασιν πότερον λῃστείᾳ μᾶλλον ἢ βασιλείᾳ προσεοικέναι φήσομεν; Νῦν δὲ

[204]   δὴ κτησαμένῳ βασιλείαν μᾶλλον ἔοικεν ἢ βασιλεύσαντι. ὥσπερ γὰρ ἂν εἴ

[198]   κατειλημμένας, ἢ πεδίων νομοὺς ἐκπεπολισμένους, ἢ γῆν τοσήνδε εἰς μιᾶς πόλεως

[201]   τις, οὐκ ἔστι τῶν γενομένων, ἢ γιγνομένων· ὥστε μὴ εἶναι ῥᾴδιον

[207]   τ´ ἂν ἀποσημήνῃ, οὐχ ἧττον ἢ διδάσκαλον χορός. ὥστε οὐδὲν δεῖ

[212]   τοὺς φόβους. οὐδὲν γὰρ ἄλλο ἢ διοικιζομένοις ἐῴκεσαν ἀντὶ ἀρχόντων καὶ

[198]   δὴ θαυμάζων, εἶτα λέγοι μυρίους ἢ δισμυρίους στρατιώτας ἰδεῖν, ἵππον δὲ

[216]   μεγάλῃ καὶ ἀμετρήτῳ παρανοίᾳ Γετῶν ἢ δυστυχίᾳ Λιβύων ἢ κακοδαιμονίᾳ τῶν

[212]   σπουδῇ βοηθεῖν. ὥστε κἀνταῦθα τοὐναντίον ἢ ἐβούλοντό τε καὶ συνέφερε διεπράττοντο·

[201]   πλείους τε καὶ ῥᾷον εἰσαφικνουμένους ἢ εἰ ἐκ Νάξου ἢ Κύθνου

[219]   τειχήρη κατὰ τὴν Βαβυλῶνος λαμπρότητα, ἢ εἴ τις ἄλλη σεμνότερον ἐτειχίσθη

[201]   μεμνημένος ἢ βαρβαρικῆς τινος ἀρχῆς ἢ Ἑλληνικῆς δυνάμεως καὶ δοκῶ τοὐναντίον

[200]   ἐπελθόντα τὴν οἰκουμένην οὕτω θεάσασθαι, ἢ ἐν τῇδε τῇ πόλει γενόμενον.

[201]   εἰς τὰς πόλεις τὰς οὔσας, ἢ ἡ ἀρχὴ τὰς ἀρχὰς τὰς

[227]   ἀπὸ χρυσοῦ γένους ἀρξάμενος γενεαλογεῖν, ἢ, ἡνίκα ταύτην ἀρχὴν ἐνεστήσατο, περί

[207]   τε καὶ ἀξιώσεις, ἢ κοινὰς ἢ ἰδίας τῶν ἀρχομένων, εἴ τινες

[198]   λέγειν καὶ περὶ τῶν μειζόνων ἢ καθ´ αὑτόν· τὴν δὲ πόλιν

[208]   δικαστῶν ὑπερορίων παρὰ τὴν ἀξίαν, ἢ καὶ διώκοντα μὴ κρατήσαντα, μηδὲ

[213]   γενναιότερον καὶ δυνατώτερον πανταχοῦ πολιτικὸν ἢ καὶ ὁμόφυλον πᾶν ἀπεδώκατε, τὸ

[216]   παρανοίᾳ Γετῶν ἢ δυστυχίᾳ Λιβύων ἢ κακοδαιμονίᾳ τῶν περὶ τὴν ἐρυθρὰν

[203]   ὥσπερ ἐκ κατάρας μᾶλλον ἄρχοντες ἢ κατ´ εὐχὴν, οἱ δὲ ἀρχόμενοι

[214]   ἀποδεδειγμένη. φαίης ἂν περιοίκους ἅπαντας ἢ κατὰ δῆμον οἰκοῦντας ἄλλον χῶρον

[214]   αὐτοῖς πολυανθρωποτέραν τὴν πόλιν παρεχόμενοι ἢ κατὰ πᾶν, ὡς εἰπεῖν, τὸ

[199]   τῶν μὲν τὸ μέγεθος διπλάσιον ἢ κατὰ τὴν δύναμιν, τῶν δὲ

[211]   ἔτι τὴν Καδμείαν ἀνέχεσθαι μᾶλλον ἢ κεκρατηκέναι Λακεδαιμονίων, οὕτως ἐμισήθησαν. καὶ

[207]   περὶ δίκας τε καὶ ἀξιώσεις, ἢ κοινὰς ἢ ἰδίας τῶν ἀρχομένων,

[205]   ἀλλοτρίας ἄρχωσιν, ὥσπερ ἐξῳκισμένοι μᾶλλον ἢ κρατεῖν δυνάμενοι, καὶ ἦν ὥσπερ

[209]   τὴν θάλατταν, ὀνειροπολήσαντες ἡγεμονίαν μᾶλλον ἢ κτήσασθαι δυνηθέντες. γενόμενοι δὲ ὅμως

[201]   εἰσαφικνουμένους ἢ εἰ ἐκ Νάξου ἢ Κύθνου Ἀθήναζε ἔδει κατᾶραι τῶν

[202]   ἀλλ´ ὅπως ἢ Ἀθηναῖοι δυνάμεως, ἢ Λακεδαιμόνιοι ἔχοιεν τύχης, νῦν μὲν

[198]   ἀλλ´ ἢ αὐτὸ ἰδεῖν ἐᾶν, ἢ μὴ δεικνύειν αὐτοῖς ἐπὶ τὸ

[205]   συντάξεις διηνεκεῖς χρημάτων ἢ στρατιωτῶν ἢ νεῶν ἐποιήσατο; ἢ ποίᾳ συνήθει

[204]   ἀναιρέσεις καὶ κατασκαφαὶ τότε πλείους ἢ νῦν ὀλίγου δέω λέγειν εἰσὶν

[215]   οὐ πρότερον ἀξιώσαιεν ἂν ἀποστῆναι ἢ οἱ πλέοντες ἂν τοῦ κυβερνήτου·

[202]   φορὰν λέλειπται τῆς ὑμετέρας ἀρχῆς, ἢ ὅσον τόξευμα ἐξικνεῖται, ἀλλὰ τῷ

[215]   ὑμῖν ἅπαντες ἀποπέμπουσι τοὺς φόρους ἢ παρ´ ἄλλων ἄν τινες αὐτῶν

[200]   πάντα ἐπιδεῖν βούλοιτο, δεῖ αὐτὸν ἢ πᾶσαν ἐπελθόντα τὴν οἰκουμένην οὕτω

[198]   ἂν τοσάσδε ὀρῶν κορυφὰς κατειλημμένας, ἢ πεδίων νομοὺς ἐκπεπολισμένους, ἢ γῆν

[213]   ξένος δ´ οὐδεὶς ὅστις ἀρχῆς ἢ πίστεως ἄξιος, ἀλλὰ καθέστηκε κοινὴ

[205]   ἢ στρατιωτῶν ἢ νεῶν ἐποιήσατο; ἢ ποίᾳ συνήθει διοικήσει τὰ πράγματα

[205]   ποίους γὰρ νόμους ἑκάστοις διέθηκεν; ἢ ποίας συντάξεις διηνεκεῖς χρημάτων ἢ

[223]   κατ´ ἤπειρον καὶ κατὰ θάλατταν, ἢ πότε οὕτω διὰ πάντων ἐκοσμήθησαν;

[227]   χαρίτων πότε μᾶλλον καιρὸς ὑπῆρξεν; ἢ πότε πλείονα μοῖραν ἔσχον αἱ

[218]   μηδὲ βλέπειν ἄλλοσε τοὺς ἐξελθόντας ἢ πρὸς ὑμᾶς, διὰ τὸ πρὸς

[199]   αὐτῇ τοὔνομα καὶ οὐδὲν ἀλλ´ ἢ ῥώμη τὰ τῇδε. ὥστ´ εἴ

[198]   ᾄσονται, τοσούτῳ δὲ ἐλάττω ποιοῦσιν ἢ σιωπῶντες, ὅσῳ παρὰ μὲν τὴν

[205]   ἢ ποίας συντάξεις διηνεκεῖς χρημάτων ἢ στρατιωτῶν ἢ νεῶν ἐποιήσατο; ἢ

[207]   ἐκεῖνον εἰδέναι νομίζουσιν ἃ πράττουσιν ἢ σφᾶς αὐτοὺς, μᾶλλον δὲ δεδίασι

[223]   πότε οὕτω διὰ πάντων ἐκοσμήθησαν; ἢ τίς πω οὕτω τῶν τότε

[207]   μᾶλλον δὲ δεδίασι καὶ αἰδοῦνται ἢ τὸν δεσπότην ἄν τις τὸν

[222]   αἱ πόλεις ὡς ἑκάστοις αἵρεσις ἢ τύχη νικήσειε· τὸ δ´ ὑμέτερον

[206]   πολὺ μείζων ἐστὶ τῇ ἀκριβείᾳ ἢ τῷ κύκλῳ τῆς χώρας. οὐ

[214]   πόλει πολῖται ὑμέτεροι οὐχ ἧττον ἢ τῶν ὁμοφύλων, οὐδ´ ἰδόντες πω

[208]   δεξαμένων φόβῳ περὶ τῆς κρίσεως ἢ τῶν ποιουμένων γίγνονται. ὥστε φαίη

[228]   ἔχει παῖδας ὁμοίους ἑαυτῷ πλείους ἢ τῶν πρὸ αὐτοῦ τις; Ἀλλὰ

[216]   δείσαιεν μὴ ὑφ´ ὑμῶν καταλειφθῶσιν ἢ ὑμᾶς ἂν αὐτοὶ καταλίποιεν. ἀντὶ

[204]   οἰκισμοί. ῥᾷον δὲ ἦν πολεμοῦντα ἢ ὑπακούοντα σωθῆναι, ἐν μὲν γὰρ

[219]   τις ἄλλη σεμνότερον ἐτειχίσθη πρότερον ἢ ὕστερον, ἀλλὰ καὶ τοῦτον τὸν

[219]   τὰ τείχη, οἷον ἀποκρύπτοντες αὐτὴν, ἢ φεύγοντες τοὺς ὑπηκόους, ἀγεννές τε

[224]   ἡγεμονίας, ὥσπερ γυναικὸς πλουσίας ὅρμος ἢ ψέλιον ἐν πολλοῖς τοῖς ἄλλοις

[222]   σιωπῇ περαίνωσι, φθόνος δ´ ἐκποδὼν ᾖ, δίκης δὲ καὶ αἰδοῦς πάντα

[221]   μηδὲ κενώσαντες οἴχεσθαι, ἀλλ´ ἀνάγκη ᾖ μένειν αὐτὴν ἐφ´ αὑτῆς τὴν

[216]   τοσαύτη ἄρ´ ὑμῖν εἰρήνη, κἂν ᾖ πάτριον πολεμεῖν. οὐ γὰρ οἱ

[202]   Ἰωνίαν δὲ ἔχων ἐν ἐσχατιαῖς, ἦ που οὐκ εἰς δίσκου φορὰν

[220]   ὡσαύτως, ἧς ἂν ἕκαστος ἀξίας ᾖ, ταύτην σχήσειν, ἅτε οὐ λόγων,

[212]   ἔξωθεν αὖ πολέμους καὶ ὅπως ᾖ τι πλέον τῆς συμμαχίας, ἀλλ´

[198]   ὑφ´ ὧν τις, κἂν ἄμουσος ᾖ τὸ πρὶν, κατ´ Εὐριπίδην, ἐμμελής

[205]   μὲν τότε ὡρίζετο τοῦ Πέρσου ἡ ἀρχὴ, ἐντεῦθεν ἀρξαμένῳ βαδίζειν πρὸς

[206]   οὖσα καὶ τηλικαύτη τὸ μέγεθος ἡ ἀρχὴ πολὺ μείζων ἐστὶ τῇ

[201]   τὰς πόλεις τὰς οὔσας, ἢ ἡ ἀρχὴ τὰς ἀρχὰς τὰς πώποτε

[213]   δικαίως ἅμα καὶ εἰκότως ηὔξησεν ἡ ἀρχή. τοῦτο δὴ καὶ πολὺ

[202]   βασιλεῖ θάλαττα· ἐνταῦθα ὡρίζετο αὐτῷ ἡ ἀρχὴ, ὥστε Ἴωνας καὶ Αἰολέας

[206]   οὐ δυνάμενοι, οὐδ´ ἀκούει μὲν ἡ βασιλέως γῆ, ἔστι δὲ πάντων

[198]   παντὸς λέγων ἐν οἷς θαυμάζει. Ἡ γὰρ δὴ πρώτη λόγου δύναμιν

[225]   λάμπουσιν αἴγλῃ καὶ χάριτι καὶ ἡ γῆ πᾶσα οἷον παράδεισος ἐγκεκόσμηται.

[214]   εἰς μίαν ταύτην ἀκρόπολιν συνέρχεσθαι, ἡ δὲ οὐδεπώποτε ἀπεῖπεν, ἀλλ´ ὥσπερ

[219]   ὁρατὰ τοῖς εἴσω τοῦ κύκλου, ἡ δὲ πορεία ἐπ´ αὐτὰ, εἴ

[224]   νῦν ἐπιδεδωκυῖα αὐτὴ παρ´ αὑτήν. ἡ δὲ σεμνὴ καὶ μεγάλη κατ´

[202]   Φρυγίας ὡς δι´ οἰκείας διελθοῦσα, ἡ δὲ ὑπὲρ τὸν Εὐφράτην ὡς

[209]   καὶ Κορυφάσιον· καὶ ταῦτ´ ἦν ἡ δύναμις. καὶ ἔπαθον δὴ παραπλήσιον

[209]   καὶ Λακεδαιμόνιοι, καὶ ἦν αὐτῶν ἡ δύναμις πλεῖν τὴν θάλατταν καὶ

[213]   τὸ τῆς ἀρχῆς μέγεθος καὶ ἡ ἐμπειρία ἀναγκαίως περιεγένετο, διὰ δ´

[206]   οὕτως καλῶς ἀνεύρετε ὥστε οὐδὲ ἡ ἐνταῦθα νῆσος ὑμᾶς διέφυγε. τοσαύτη

[210]   δὲ ὑπὸ Κορινθίων, ἐπίμπλατο δὲ ἡ θάλαττα τῶν ἁρμοστῶν ἐκπιπτόντων, ἅτε

[199]   τὸ κοινὸν ἀνθρώπων ἐμπόριον καὶ ἡ κοινὴ τῶν ἐν γῇ φυομένων

[205]   πρὸς ἑσπέραν πολὺ πλείων ἐστὶν ἡ λοιπὴ τῆς ἐκείνου πάσης. ἐκφεύγει

[219]   Εὐφράτης ἄνω, καὶ πρὸς ἐσπέραν ἡ μεγάλη τελευταία νῆσος ἐντὸς ἀποκλείουσι,

[202]   ἡ τῶν σὺν Κλεάρχῳ μυρίων, ἡ μὲν ἕως Φρυγίας ὡς δι´

[200]   μέχρι οὗ δεῖ κρατεῖν, ἀλλ´ ἡ μὲν θάλαττα ὥσπερ ζώνη τις

[200]   εἰ ὑπὸ τοσαύτης ἄρχεται πᾶσα ἡ οἰκουμένη. ὅπερ γάρ τις ἔφη

[224]   καὶ γὰρ ὥσπερ πανηγυρίζουσα πᾶσα ἡ οἰκουμένη τὸ μὲν παλαιὸν φόρημα

[206]   αὐλῆς περίβολος ἐκκεκαθαρμένος, οὕτως ἅπασα ἡ οἰκουμένη χοροῦ ἀκριβέστερον ἓν φθέγγεται,

[215]   ἐκ τῶν παρ´ αὐτοῖς δυνατῶν, ἡ παρ´ ὑμῶν ἐπ´ αὐτοὺς, ἐάν

[217]   ἐνοχλουμένων. τοῦτο δὲ ὑμῖν ἐπόρισεν ἡ περὶ πάσης τῆς ἀρχῆς βουλὴ

[217]   ἀπέδοτε. θαυμαστὴ ἄρ´ ἦν καὶ ἡ περὶ τοῦτο σοφία καὶ παράδειγμα

[224]   καὶ ὑφ´ ὑμῶν. Ἰωνία δὲ ἡ περιμάχητος ἐλευθερωθεῖσα φρουρῶν καὶ σατραπῶν

[199]   ἀκταῖς, τοῦτο ἄρα καὶ ἥδ´ ἡ πόλις· καλύπτει μὲν ἄκρους πρώονας,

[214]   καὶ χώραις ἐστὶ, τοῦθ´ ἥδε ἡ πόλις τῆς ἁπάσης οἰκουμένης, ὥσπερ

[201]   μὴ εἶναι ῥᾴδιον διακρῖναι πότερον ἡ πόλις ὑπερέχει πλεῖον εἰς τὰς

[217]   καὶ δέῃ ποιεῖν. τίς οὖν ἡ συλλογὴ καὶ τίς ὁ τρόπος;

[202]   συγχωρησόντων βασιλεύειν δεόμενος. ἐδήλωσε δὲ ἡ σὺν Ἀγησιλάῳ δύναμις καὶ πρὸ

[213]   συνέστη, τότ´ ἐπ´ αὐτῇ καὶ ἡ τέχνη συνετέθη τε καὶ συνεισῆλθε,

[202]   Ἀγησιλάῳ δύναμις καὶ πρὸ ἐκείνου ἡ τῶν σὺν Κλεάρχῳ μυρίων, ἡ

[227]   πολιοκρόταφοι τελέθωσιν, ἀλλ´ ἡνίκ´ ἂν ἡ ὑμετέρα προστασία τε καὶ ἀρχὴ

[215]   ἀγνοεῖν ὅπου ποτ´ ἐστὶν αὐτοῖς ἡ φρουρά. εἰ δέ που πόλις

[204]   οἱ ἄρχοντες ἄρχωσιν. οὔπω γὰρ ἥ τε ἀρχὴ καὶ τὸ δεσπόζειν

[202]   δὴ τὴν Περσῶν ἀρχὴν σκεψώμεθα, ἣ πάνυ ποτὲ ἐν τοῖς Ἕλλησιν

[220]   πρὸς ἀλλήλους ἐκείνῃ τῇ ἁρμονίᾳ, ᾗ τοὺς Μυρμιδόνας Ὅμηρός φησι, πρὸς

[217]   παρὰ τοὺς ἄλλους ἐδόκουν εἶναι, ᾗ φασιν, Αἰγύπτιοι σοφοί. τοῦτο δὲ

[205]   ποίᾳ συνήθει διοικήσει τὰ πράγματα ἤγαγεν αὐτομάτως προϊούσῃ χρόνων τακταῖς περιόδοις;

[218]   εὑρόντες τε καὶ διαθέντες αὐτοὺς ἠγάγετε ἐπὶ τὰ πέρατα τῆς ἀρχῆς,

[220]   ὥστε ἅπαντας μὲν ἀργίαν συμφορὰν ἡγεῖσθαι, ~τὰς δὲ πράξεις (ἀφορμὰς ὧν

[222]   πάντα ἐφορῶντος, ἔθνη, πόλεις, στρατόπεδα, ἡγεμόνας αὐτοὺς τελευτᾶν εἰς ἕνα τεττάρων

[224]   τοὺς μὲν ἀρίστους καὶ πάλαι ἡγεμόνας ἐλευθέρους καὶ αὐτονόμους ἀφεικότες αὐτῶν,

[216]   καὶ ταραχῆς ἀθρόαν ἐδέξαντο τὴν ἡγεμονίαν καὶ ἐξαίφνης ἀνεβίωσαν. ὅπως δὲ

[209]   κατετρίφθησαν περὶ τὴν θάλατταν, ὀνειροπολήσαντες ἡγεμονίαν μᾶλλον ἢ κτήσασθαι δυνηθέντες. γενόμενοι

[209]   γὰρ πᾶν ὑπὲρ ἀρχῆς καὶ ἡγεμονίας Ἀθηναῖοι καὶ Λακεδαιμόνιοι, καὶ ἦν

[209]   ἅπερ ἐβούλετο· ὣς δὲ κἀκεῖνοι ἡγεμονίας ἐπιθυμήσαντες νησίδια καὶ ἄκρας ἐπὶ

[225]   εἴ τινές που εἰσὶν ἄρα, ἡγεμονίας, οἵων ἀγαθῶν στέρονται. καὶ μὴν

[200]   οἰκουμένης ὁμοίως καὶ τῆς ὑμετέρας ἡγεμονίας τέταται. περὶ δὲ αὐτὴν αἱ

[224]   πόλις ἐγκαλλώπισμα τῆς ὑμετέρας γέγονεν ἡγεμονίας, ὥσπερ γυναικὸς πλουσίας ὅρμος ἢ

[209]   νίκην ἐνίκων ἀλλήλους περὶ τῆς ἡγεμονίας, ὥσπερ οὐκ ἀξιοῦντες τοὺς ἑτέρους

[206]   καλῶς ὑπὸ τοῦδε τοῦ κορυφαίου ἡγεμόνος συγκροτεῖται. ὑπὸ πάντων δὲ πανταχοῦ

[221]   αὐτὰ τοῖς στρατιώταις τε καὶ ἡγεμόσιν, ἀλλὰ πρὸς αὐτοὺς πρῶτον. ὥστε

[208]   οὗτος ὁ δικαστής τε καὶ ἡγεμὼν, ὅπως ἂν τὸ δίκαιον ἄγῃ,

[224]   καὶ σατραπῶν πρόκειται πᾶσι κάλλους ἡγεμὼν, ὅσον πρόσθεν ἐδόκει τῶν ἄλλων

[209]   τοῦτο μὲν γὰρ Λακεδαιμονίων εἷς ἡγεμὼν οὕτω διέθηκε τοὺς Ἕλληνας ὥστ´

[227]   καὶ μαντικὸς, ὥσπερ ἐκεῖνος οὐκ ἠγνόησε τὴν ὑμετέραν ἀρχὴν ἐσομένην, ἀλλὰ

[201]   παρέβαλον καὶ παρ´ ἀρχαίῳ περιφανεῖ, ἡγούμενοι μάλιστ´ ἂν οὕτως ἐξελέγξειν, ἐγὼ

[199]   καὶ ἀκταῖς, τοῦτο ἄρα καὶ ἥδ´ ἡ πόλις· καλύπτει μὲν ἄκρους

[214]   ἔδαφος φέρει πάντας, οὕτω καὶ ἥδε δέχεται μὲν τοὺς ἐξ ἁπάσης

[199]   ἀράμενος φέρειν, ὣς δὲ καὶ ἥδε ἐπὶ τοσαύτης γῆς ᾠκισμένη οὐκ

[198]   ἐξελέγξασα οὐκ ἐπὶ πᾶν ἐφικνουμένην ἥδε ἐστί· περὶ ἧς μὴ ὅτι

[214]   ὁρίοις καὶ χώραις ἐστὶ, τοῦθ´ ἥδε ἡ πόλις τῆς ἁπάσης οἰκουμένης,

[217]   δι´ αἰῶνος, οὔκουν ἴσως οὐδὲ ἡδέως εἶχον αὐτοῖς· παρ´ ὑμῖν δὲ

[216]   Πλάτωνος, οἷον ἐπὶ τῇ πυρᾷ ἤδη κείμεναι αἱ πόλεις ὑπὸ τῆς

[197]   ἕκαστος ἐπινοῇ. ποιητὴς μὲν οὖν ἤδη τις εἶπε σκώψας εὔξασθαι κατὰ

[228]   δὲ χεῖρον εἴτε βέλτιον ἔξεστιν ἤδη φέρειν τὴν ψῆφον.

[215]   καὶ διαφυλαξόντων. καὶ γάρ τοι ἥδιον μὲν ὑμῖν ἅπαντες ἀποπέμπουσι τοὺς

[227]   τοῖς πρόσθεν χρόνοις· ὥστ´ εἰκότως ἥδιστα ἐφορᾷ τὴν ὑμετέραν ἀρχήν. δοκεῖ

[216]   μὲν ὥσπερ ὕδωρ ἀψοφητὶ ῥέον ἥδιστα ἡσυχάζουσιν, ἄσμενοι πόνων παυσάμενοι καὶ

[225]   ἔρις, ~ὅπως ὅτι καλλίστη (καὶ ἡδίστη αὐτὴ ἑκάστη φανεῖται. πάντα δὲ

[205]   τε οὐδὲ τὴν αὑτῶν ἔτι ἠδύναντο, ἀλλ´ εἰς τοῦτο τύχης ἀφίκοντο

[211]   ὧν ἄρχειν ἐφίεντο ὑπερβαλέσθαι τότε ἠδύναντο πλήθει τούτων ὧν ἔπεμπον οὔθ´

[211]   καὶ Θηβαίους οὐδεὶς αὖ φέρειν ἠδύνατο μίαν μάχην εὐτυχήσαντας. ἀλλά τοι

[220]   Δάτιδος νήσου μιᾶς μίαν πόλιν ἠδυνήθη σαγηνεύσας ἑλεῖν, ὑμεῖς δ´ ἅπασαν,

[204]   ἀκριβῶς ἀπέλαυσε· καταστήσασθαι δ´ οὐκ ἠδυνήθη τὴν ἀρχὴν οὐδ´ ἐπιθεῖναι πέρας

[213]   ἐσχατιὰς καὶ κλήρους ἔχοντες οὐκ ἠδυνήθησαν οὐδ´ αὐτὰ ταῦτα διασώσασθαι διὰ

[199]   τὸ παράδειγμα ἐπὶ πλεῖστον ἄνω ἥκει τοῦ ἀέρος, ὡς εἶναι μὴ

[205]   τοῖς πρότερον ἐν πέρασι γῆς ἠκούετο, ἴσα καὶ αὐλῆς ἑρκία τῇδε

[200]   εἶναι κτῆσιν ὑμετέραν καὶ τὸν ἥλιον διὰ τῆς ὑμετέρας πορεύεσθαι. οὐ

[227]   ὅ γε μὴν πάντ´ ἐφορῶν Ἥλιος οὐδὲν εἶδεν ἐφ´ ὑμῶν βίαιον

[200]   τῆς Ἀσίας, λέγων ὅσην ὁ ἥλιος πορεύεται, ταύτης πάσης ἄρχειν ἄνδρα

[202]   ποτε ἐπιχειρήσας ὁ τῶν ἀπὸ ἡλίου ἀνίσχοντος μέχρι δυομένου βασιλεὺς τοσοῦτον

[200]   τὴν Εὐρώπην ἐξαίρετον ἐποιεῖτο τῶν ἡλίου δυσμῶν τε καὶ ἀνατολῶν— τοῦτο

[200]   ἀληθὲς εἶναι, τὴν ἴσην τε ἡλίου πορείαν εἶναι κτῆσιν ὑμετέραν καὶ

[197]   σκώψας εὔξασθαι κατὰ χρυσόκερω λιβανωτοῦ. ἡμεῖς δὲ, ὦ ἄνδρες, παρὰ τὴν

[219]   φοβούμενος. τειχῶν γε μὴν οὐκ ἠμελήσατε, ταῦτα δὲ τῇ ἀρχῇ περιεβάλετε,

[223]   τῶν τότε διεξήλασεν, ἐπαριθμῶν ταῖς ἡμέραις τὰς πόλεις, ~ἔστι δ´ ὅτε

[221]   πρὸς αὐτοὺς πρῶτον. ὥστε καθ´ ἡμέραν ἑκάστην ἐν τάξει ζῆν καὶ

[218]   καὶ φρουροὺς ἀπὸ τῆς αὐτῆς ἡμέρας. καὶ πάντες τε οὕτως ἕπονται

[200]   ἀρχὴν ὁρίζουσιν, οὐδ´ ἵππου δρόμος ἡμερήσιος ἐπὶ θάλατταν, οὐδ´ ἐπὶ τακτοῖς

[201]   ὑμῶν Αἴγυπτος, Σικελία, Λιβύης ὅσον ἥμερον. κατάπλοι δὲ καὶ ἀπόπλοι οὔποτε

[226]   ἀποκεχωρηκότα, ἀλλ´ ἄρξαι μὲν τοῦ ἡμέρου τε καὶ τοῦ νῦν τὴν

[225]   καὶ διαίτῃ καὶ τάξει πάντα ἡμερώσαντες. ~ὥστ´ ἔγωγε τὸν νομιζόμενον πρὸ

[202]   ὅσον τόξευμα ἐξικνεῖται, ἀλλὰ τῷ ἡμίσει παντὶ τῆς οἰκουμένης, καὶ πρὸς

[203]   τοὺς πεντάθλους ὑπερβαλεῖν ἐπειρᾶτο. καὶ ἦν ἀγώνισμα ὡς πλείστους ἀποσφάξαι καὶ

[211]   γὰρ ἦν, ἐν τοῖς Ἕλλησιν ἦν ἂν, οἳ πλεῖστον δή που

[202]   τὸ Ἀτλαντικὸν πέλαγος δύναται, τοῦτ´ ἦν ἁπλῶς τότε τῷ βασιλεῖ θάλαττα·

[209]   ἡγεμονίας Ἀθηναῖοι καὶ Λακεδαιμόνιοι, καὶ ἦν αὐτῶν ἡ δύναμις πλεῖν τὴν

[216]   σκηνῆς στρατιώτης μετεσκεύασται ὃς ἀρτίως ἦν γεωργὸς, οὐδ´ οἷον ἐν οἰκίᾳ

[203]   καὶ προείρηται. φοβερὸν μὲν γὰρ ἦν γονεῦσι παιδὸς εὐμορφία, φοβερὸν δὲ

[208]   γε οὐδὲ θαυμαστὰ ὁμοίως ἂν ἦν, εἴ τινα εἴχομεν εἰπεῖν ὅμοια.

[211]   τὸ ἄρχειν εἰδέναι· εἰ γὰρ ἦν, ἐν τοῖς Ἕλλησιν ἦν ἂν,

[209]   Ἑλλήσποντον καὶ Κορυφάσιον· καὶ ταῦτ´ ἦν ἡ δύναμις. καὶ ἔπαθον δὴ

[204]   καὶ τὸ δεσπόζειν διῄρητο, ἀλλ´ ἦν ἴσον βασιλεὺς καὶ δεσπότης. οὐκοῦν

[217]   ἐκείνῳ μὲν τῷ συντάγματι οὐκ ἦν ἴσον ἔχειν τῆς πολιτείας ἀλλήλοις,

[217]   τάξιν αὐτῷ ἀπέδοτε. θαυμαστὴ ἄρ´ ἦν καὶ ἡ περὶ τοῦτο σοφία

[213]   οὕτω τότε ἀρχῆς οὔπω τάξις ἦν, οὐδ´ εἰδότες αὐτὴν ἐδίωκον, ἀλλὰ

[204]   τῷ πολέμῳ χρώμενοι. αἴτιον δ´ ἦν, οὔτε ἐκεῖνοι ἄρχειν ἠπίσταντο οὔτε

[204]   λέγειν εἰσὶν οἰκισμοί. ῥᾷον δὲ ἦν πολεμοῦντα ἢ ὑπακούοντα σωθῆναι, ἐν

[227]   Ἡσίοδος, εἰ ὁμοίως Ὁμήρῳ τέλειος ἦν τὰ ποιητικὰ καὶ μαντικὸς, ὥσπερ

[211]   βούλομαι ὅτι οὔπω πρὸ ὑμῶν ἦν τὸ ἄρχειν εἰδέναι· εἰ γὰρ

[212]   τοὔμπαλιν ἔσπευδον ὧν ἐδέοντο. καὶ ἦν τὸ μὲν προχωρεῖν αὐτοῖς ἃ

[210]   ἀπολαύοντες ἀνθ´ ὅτου ταῦτα ἄξιον ἦν ὑπομεῖναι. δυσχεραίνοντες δ´ ἐκ τούτων

[198]   εὐθὺς μὲν τοιούτοις ἀνδράσιν ἐντυχεῖν ἦν, ὑφ´ ὧν τις, κἂν ἄμουσος

[203]   ὥσπερ νομεῖς. καὶ γὰρ τοιαῦτα ἦν ὡς ἀληθῶς, ὥσπερ ἀπιστούντων μὴ

[205]   μᾶλλον ἢ κρατεῖν δυνάμενοι, καὶ ἦν ὥσπερ αἴνιγμα, Μακεδόνες οὐκ ἐν

[216]   ἄλλως ἐσκιαμάχουν, οἱ δ´ οὐδ´ ἥν ποτε ἦρξαν ἴσασιν οὐδ´ ἀναμιμνήσκονται,

[223]   ἐξηρτύσασθε, καὶ πολιτείαν γε εὕρετε ἣν οὔπω πρόσθεν οὐδεὶς καὶ θεσμοὺς

[212]   νῷ τὸ αὐτὸ ποιεῖν ἔχοντας ἠνάγκαζον ἰέναι, παραπλήσιον ποιοῦντες ὥσπερ ἂν

[205]   εἰς τοῦτο τύχης ἀφίκοντο ὥστε ἠναγκάσθησαν τὴν σφετέραν αὐτῶν ἐκλιπεῖν, ἵνα

[227]   ἂν γεινόμενοι πολιοκρόταφοι τελέθωσιν, ἀλλ´ ἡνίκ´ ἂν ἡ ὑμετέρα προστασία τε

[227]   χρυσοῦ γένους ἀρξάμενος γενεαλογεῖν, ἢ, ἡνίκα ταύτην ἀρχὴν ἐνεστήσατο, περί γε

[217]   αὖ καὶ τοῦτ´ ἐπενοήσατε καὶ ἥντινα τάξιν αὐτῷ ἀπέδοτε. θαυμαστὴ ἄρ´

[218]   ἑαυτῶν, ἰδίᾳ δὲ ἑκάστῃ μηδ´ ἡντινοῦν εἶναι δύναμιν ἀπὸ τῶν αὑτῆς,

[215]   ἐάν τι τολμῶσι παρακινεῖν, εὐθὺς ἥξουσα ὀργή τε καὶ τιμωρία· οὕτω

[200]   τέταται. περὶ δὲ αὐτὴν αἱ ἤπειροι μεγάλαι μεγαλωστὶ κέκλινται, πρὸς ὑμᾶς

[223]   πότε γὰρ πόλεις τοσαῦται κατ´ ἤπειρον καὶ κατὰ θάλατταν, ἢ πότε

[206]   τε καὶ οἰκήτορες ὑμέτεροι γεωργοί. ἤπειρος δὲ καὶ νῆσος οὐδὲν ἐπιδιακέκριται,

[204]   δ´ ἦν, οὔτε ἐκεῖνοι ἄρχειν ἠπίσταντο οὔτε οἱ ἀρχόμενοι τὸ ἀκόλουθον

[206]   τῇ πόλει. ~ὅν γε μὴν ἠπίστουν τινὲς τῶν λογοποιῶν μηδ´ εἶναι

[227]   καλοῦ, φασὶν, ἔργου καλῶς ἐπιμέλεσθε, Ἥρα δὲ γάμων νόμῳ γιγνομένων τιμωμένη,

[228]   ὑπὲρ θαλάττης πέσοιεν καὶ δένδρα ἦρι θάλλοντα παύσηται· ἄρχοντά τε τὸν

[220]   οἰκίαν τοῖχον, ἅμα καὶ ἀκριβῶς ἡρμοσμένα, ἄπειρά τε μεγέθη καὶ λάμποντα

[220]   προασπίζουσιν ἄνδρες φυγὴν οὐ νομίσαντες, ἡρμοσμένοι πρὸς ἀλλήλους ἐκείνῃ τῇ ἁρμονίᾳ,

[222]   ἄρχοντες ἀρχόντων εἰσίν· ~ὑμῖν γὰρ ἥρμοττε (τετηρῆσθαι καὶ ἐφ´ ὑμῶν πρῶτον

[224]   οὐκ ἴσων ἑκάστων οὐδὲ ὁμοίων ἦρξαν, ἀλλ´ ἔνεστι τῷ τότε ἔθνει

[216]   οἱ δ´ οὐδ´ ἥν ποτε ἦρξαν ἴσασιν οὐδ´ ἀναμιμνήσκονται, ἀλλ´ ἀτεχνῶς

[223]   σωμάτων γυμνῶν αὐτῶν τῶν ἐθνῶν ἦρξαν. πότε γὰρ πόλεις τοσαῦται κατ´

[224]   ἀλλὰ καὶ ὧν τῶν αὐτῶν ἦρξαν ὑμῖν, οὐκ ἴσων ἑκάστων οὐδὲ

[205]   ἄρχοντας, αὑτοῦ δ´ ἐγγύτατα οὐκ ἦρξεν. ἐπεί γε μὴν ἐκεῖνος ἐτελεύτησεν,

[220]   καὶ τὴν ἄλλην τάξιν ὡσαύτως, ἧς ἂν ἕκαστος ἀξίας ᾖ, ταύτην

[198]   πᾶν ἐφικνουμένην ἥδε ἐστί· περὶ ἧς μὴ ὅτι εἰπεῖν κατὰ τὴν

[211]   πόνους ὑπενεγκεῖν ἀγαθοὶ παντὸς μᾶλλον ἦσαν, ἄρχειν δὲ αὐτοὶ ἔτι ἀπαίδευτοι

[212]   τὸ μένειν ἴσοις κατέλιπον, ~ἀλλ´ ἦσαν ἐλάττους μὲν ἔξω, ἐλάττους δὲ

[217]   ἔχειν τῆς πολιτείας ἀλλήλοις, ἀλλ´ ἦσαν ἐν τῷ χείρονι οἱ στρατευόμενοι

[211]   μάχην, ὁμοῦ τε Λακεδαιμόνιοι ἐκποδὼν ἦσαν καὶ Θηβαίους οὐδεὶς αὖ φέρειν

[211]   ἄρχειν δὲ αὐτοὶ ἔτι ἀπαίδευτοι ἦσαν, πειρώμενοί τε ἐσφάλλοντο. καὶ πρῶτον

[218]   ἐκείνους γ´ ἂν εἰπεῖν, ὅθεν ἦσαν τὸ ἀρχαῖον. ποιησάμενοι δὲ πολίτας,

[211]   ἐπέμποντο οὐκ ἐλάττους ἀεὶ δήπουθεν ἦσαν· ὑπόνοιαν δὲ ἐποίουν καὶ τοῖς

[213]   ληφθήσονται. ~ὥστε τοσούτῳ περὶ αὑτοὺς ἦσαν φαυλότεροι τῶν ἀπίστων (συμμάχων, ὅσῳ

[227]   ἀρχήν. δοκεῖ δέ μοι καὶ Ἡσίοδος, εἰ ὁμοίως Ὁμήρῳ τέλειος ἦν

[201]   ἐξαρκεῖ ὁλκάσιν. ἀτεχνῶς δὲ ὅπερ Ἡσίοδος ἔφη περὶ τῶν τοῦ Ὠκεανοῦ

[208]   γενναῖον ἀγεννοῦς, καὶ τὸ τοῦ Ἡσιόδου συμβαίνει, Ῥεῖα μὲν γὰρ βριάει,

[217]   τῷ χείρονι οἱ στρατευόμενοι τῶν ἡσυχαζόντων μόνοι πονοῦντες δι´ αἰῶνος, οὔκουν

[216]   ὥσπερ ὕδωρ ἀψοφητὶ ῥέον ἥδιστα ἡσυχάζουσιν, ἄσμενοι πόνων παυσάμενοι καὶ κακῶν,

[218]   ἀλλὰ τοσούτους γε ἀφ´ ἑκάστων ᾐτήσατε, ὅσοι μήτε τοῖς διδοῦσιν ἔμελλον

[227]   μὴν οὐδ´ Ἄρης γε ὑμῖν ἠτίμασται, οὐδὲ δέος μὴ συνταράξῃ τὰ

[217]   εἴποι τις ἂν τῆς ὑμετέρας ἡττᾶται. καὶ τοσοῦτον ὑμῶν λειπόμενοι πάντες

[218]   καὶ τοὺς στρατευομένους μηδ´ ὁτιοῦν ἧττον εἶναι πολίτας, τῆς μὲν ἀρχαίας

[207]   ἔς τ´ ἂν ἀποσημήνῃ, οὐχ ἧττον ἢ διδάσκαλον χορός. ὥστε οὐδὲν

[214]   ἑκάστῃ πόλει πολῖται ὑμέτεροι οὐχ ἧττον ἢ τῶν ὁμοφύλων, οὐδ´ ἰδόντες

[208]   πλουσίῳ μὲν μᾶλλον, πένητι δὲ ἧττον χαριζόμενόν τε καὶ παραπέμπον, ἀλλ´

[212]   μὴ προχωρεῖν κουφότερόν τε καὶ ἥττους ἔχον τοὺς φόβους. οὐδὲν γὰρ

[221]   καὶ τῷ μὲν ἐντιμοτέρῳ τὸν ἥττω μὴ διὰ τοῦτο φθονεῖν, ὧν

[224]   μόνον τῷ κεφαλαίῳ τῆς ἀρχῆς ἡττῶνται τοσοῦτον οἱ πρότεροι, ἀλλὰ καὶ

[204]   μὲν γὰρ ταῖς μάχαις ῥᾳδίως ἡττῶντο, ἐν δὲ ταῖς ἐξουσίαις οὐ

[210]   τὴν ἐπαγγελίαν. καὶ γὰρ οὖν ἡττῶντο μὲν εὐθέως ἑνὸς φυγάδος, κατελείποντο

[202]   βασιλεὺς τοσοῦτον ἐθαυμάσθη, ὅσον μεγάλως ἠτύχησε· καὶ τοῦτο ἐπίδειγμα ἐποιήσατο τῆς

[213]   εἰδέναι δικαίως ἅμα καὶ εἰκότως ηὔξησεν ἡ ἀρχή. τοῦτο δὴ καὶ

[203]   γὰρ ὡς οἰκείων ἐφρόντιζον, οὐδὲ ηὖξον εἰς κάλλος καὶ μέγεθος οὔτε

[227]   γιγνομένων τιμωμένη, Ἀθηνᾶ δὲ καὶ Ἥφαιστος τεχνῶν τιμωμένων, Διόνυσος δὲ καὶ

Pages
[206]	ἐπιτάγματος καὶ νεύματος τελεῖται ῥᾷον	ἤ	τις ἂν χορδὴν ψήλειε, κἄν
[202]	κυρίως ἀεὶ βασιλεὺς, ἀλλ´ ὅπως	ἢ	Ἀθηναῖοι δυνάμεως, ἢ Λακεδαιμόνιοι ἔχοιεν
[215]	τοῖς δυναμένοις μὴ ἄρχεσθαι μᾶλλον	ἢ	ἄρχειν ἐν τῷ μέρει. οὐ
[205]	πόλεων καὶ τῶν χωρίων ὄντες	ἢ	ἄρχοντες, ἀνάστατοί τινες βασιλεῖς, οὐχ
[198]	που λυσιτελεῖν μὴ γράφειν, ἀλλ´	ἢ	αὐτὸ ἰδεῖν ἐᾶν, ἢ μὴ
[201]	ἔχοντος τοῦ λόγου φανοῦμαι μεμνημένος	ἢ	βαρβαρικῆς τινος ἀρχῆς ἢ Ἑλληνικῆς
[205]	τοιαύτην κατάστασιν πότερον λῃστείᾳ μᾶλλον	ἢ	βασιλείᾳ προσεοικέναι φήσομεν; Νῦν δὲ
[204]	δὴ κτησαμένῳ βασιλείαν μᾶλλον ἔοικεν	ἢ	βασιλεύσαντι. ὥσπερ γὰρ ἂν εἴ
[198]	κατειλημμένας, ἢ πεδίων νομοὺς ἐκπεπολισμένους,	ἢ	γῆν τοσήνδε εἰς μιᾶς πόλεως
[201]	τις, οὐκ ἔστι τῶν γενομένων,	ἢ	γιγνομένων· ὥστε μὴ εἶναι ῥᾴδιον
[207]	τ´ ἂν ἀποσημήνῃ, οὐχ ἧττον	ἢ	διδάσκαλον χορός. ὥστε οὐδὲν δεῖ
[212]	τοὺς φόβους. οὐδὲν γὰρ ἄλλο	ἢ	διοικιζομένοις ἐῴκεσαν ἀντὶ ἀρχόντων καὶ
[198]	δὴ θαυμάζων, εἶτα λέγοι μυρίους	ἢ	δισμυρίους στρατιώτας ἰδεῖν, ἵππον δὲ
[216]	μεγάλῃ καὶ ἀμετρήτῳ παρανοίᾳ Γετῶν	ἢ	δυστυχίᾳ Λιβύων ἢ κακοδαιμονίᾳ τῶν
[212]	σπουδῇ βοηθεῖν. ὥστε κἀνταῦθα τοὐναντίον	ἢ	ἐβούλοντό τε καὶ συνέφερε διεπράττοντο·
[201]	πλείους τε καὶ ῥᾷον εἰσαφικνουμένους	ἢ	εἰ ἐκ Νάξου ἢ Κύθνου
[219]	τειχήρη κατὰ τὴν Βαβυλῶνος λαμπρότητα,	ἢ	εἴ τις ἄλλη σεμνότερον ἐτειχίσθη
[201]	μεμνημένος ἢ βαρβαρικῆς τινος ἀρχῆς	ἢ	Ἑλληνικῆς δυνάμεως καὶ δοκῶ τοὐναντίον
[200]	ἐπελθόντα τὴν οἰκουμένην οὕτω θεάσασθαι,	ἢ	ἐν τῇδε τῇ πόλει γενόμενον.
[201]	εἰς τὰς πόλεις τὰς οὔσας,	ἢ	ἡ ἀρχὴ τὰς ἀρχὰς τὰς
[227]	ἀπὸ χρυσοῦ γένους ἀρξάμενος γενεαλογεῖν,	ἢ,	ἡνίκα ταύτην ἀρχὴν ἐνεστήσατο, περί
[207]	τε καὶ ἀξιώσεις, ἢ κοινὰς	ἢ	ἰδίας τῶν ἀρχομένων, εἴ τινες
[198]	λέγειν καὶ περὶ τῶν μειζόνων	ἢ	καθ´ αὑτόν· τὴν δὲ πόλιν
[208]	δικαστῶν ὑπερορίων παρὰ τὴν ἀξίαν,	ἢ	καὶ διώκοντα μὴ κρατήσαντα, μηδὲ
[213]	γενναιότερον καὶ δυνατώτερον πανταχοῦ πολιτικὸν	ἢ	καὶ ὁμόφυλον πᾶν ἀπεδώκατε, τὸ
[216]	παρανοίᾳ Γετῶν ἢ δυστυχίᾳ Λιβύων	ἢ	κακοδαιμονίᾳ τῶν περὶ τὴν ἐρυθρὰν
[203]	ὥσπερ ἐκ κατάρας μᾶλλον ἄρχοντες	ἢ	κατ´ εὐχὴν, οἱ δὲ ἀρχόμενοι
[214]	ἀποδεδειγμένη. φαίης ἂν περιοίκους ἅπαντας	ἢ	κατὰ δῆμον οἰκοῦντας ἄλλον χῶρον
[214]	αὐτοῖς πολυανθρωποτέραν τὴν πόλιν παρεχόμενοι	ἢ	κατὰ πᾶν, ὡς εἰπεῖν, τὸ
[199]	τῶν μὲν τὸ μέγεθος διπλάσιον	ἢ	κατὰ τὴν δύναμιν, τῶν δὲ
[211]	ἔτι τὴν Καδμείαν ἀνέχεσθαι μᾶλλον	ἢ	κεκρατηκέναι Λακεδαιμονίων, οὕτως ἐμισήθησαν. καὶ
[207]	περὶ δίκας τε καὶ ἀξιώσεις,	ἢ	κοινὰς ἢ ἰδίας τῶν ἀρχομένων,
[205]	ἀλλοτρίας ἄρχωσιν, ὥσπερ ἐξῳκισμένοι μᾶλλον	ἢ	κρατεῖν δυνάμενοι, καὶ ἦν ὥσπερ
[209]	τὴν θάλατταν, ὀνειροπολήσαντες ἡγεμονίαν μᾶλλον	ἢ	κτήσασθαι δυνηθέντες. γενόμενοι δὲ ὅμως
[201]	εἰσαφικνουμένους ἢ εἰ ἐκ Νάξου	ἢ	Κύθνου Ἀθήναζε ἔδει κατᾶραι τῶν
[202]	ἀλλ´ ὅπως ἢ Ἀθηναῖοι δυνάμεως,	ἢ	Λακεδαιμόνιοι ἔχοιεν τύχης, νῦν μὲν
[198]	ἀλλ´ ἢ αὐτὸ ἰδεῖν ἐᾶν,	ἢ	μὴ δεικνύειν αὐτοῖς ἐπὶ τὸ
[205]	συντάξεις διηνεκεῖς χρημάτων ἢ στρατιωτῶν	ἢ	νεῶν ἐποιήσατο; ἢ ποίᾳ συνήθει
[204]	ἀναιρέσεις καὶ κατασκαφαὶ τότε πλείους	ἢ	νῦν ὀλίγου δέω λέγειν εἰσὶν
[215]	οὐ πρότερον ἀξιώσαιεν ἂν ἀποστῆναι	ἢ	οἱ πλέοντες ἂν τοῦ κυβερνήτου·
[202]	φορὰν λέλειπται τῆς ὑμετέρας ἀρχῆς,	ἢ	ὅσον τόξευμα ἐξικνεῖται, ἀλλὰ τῷ
[215]	ὑμῖν ἅπαντες ἀποπέμπουσι τοὺς φόρους	ἢ	παρ´ ἄλλων ἄν τινες αὐτῶν
[200]	πάντα ἐπιδεῖν βούλοιτο, δεῖ αὐτὸν	ἢ	πᾶσαν ἐπελθόντα τὴν οἰκουμένην οὕτω
[198]	ἂν τοσάσδε ὀρῶν κορυφὰς κατειλημμένας,	ἢ	πεδίων νομοὺς ἐκπεπολισμένους, ἢ γῆν
[213]	ξένος δ´ οὐδεὶς ὅστις ἀρχῆς	ἢ	πίστεως ἄξιος, ἀλλὰ καθέστηκε κοινὴ
[205]	ἢ στρατιωτῶν ἢ νεῶν ἐποιήσατο;	ἢ	ποίᾳ συνήθει διοικήσει τὰ πράγματα
[205]	ποίους γὰρ νόμους ἑκάστοις διέθηκεν;	ἢ	ποίας συντάξεις διηνεκεῖς χρημάτων ἢ
[223]	κατ´ ἤπειρον καὶ κατὰ θάλατταν,	ἢ	πότε οὕτω διὰ πάντων ἐκοσμήθησαν;
[227]	χαρίτων πότε μᾶλλον καιρὸς ὑπῆρξεν;	ἢ	πότε πλείονα μοῖραν ἔσχον αἱ
[218]	μηδὲ βλέπειν ἄλλοσε τοὺς ἐξελθόντας	ἢ	πρὸς ὑμᾶς, διὰ τὸ πρὸς
[199]	αὐτῇ τοὔνομα καὶ οὐδὲν ἀλλ´	ἢ	ῥώμη τὰ τῇδε. ὥστ´ εἴ
[198]	ᾄσονται, τοσούτῳ δὲ ἐλάττω ποιοῦσιν	ἢ	σιωπῶντες, ὅσῳ παρὰ μὲν τὴν
[205]	ἢ ποίας συντάξεις διηνεκεῖς χρημάτων	ἢ	στρατιωτῶν ἢ νεῶν ἐποιήσατο; ἢ
[207]	ἐκεῖνον εἰδέναι νομίζουσιν ἃ πράττουσιν	ἢ	σφᾶς αὐτοὺς, μᾶλλον δὲ δεδίασι
[223]	πότε οὕτω διὰ πάντων ἐκοσμήθησαν;	ἢ	τίς πω οὕτω τῶν τότε
[207]	μᾶλλον δὲ δεδίασι καὶ αἰδοῦνται	ἢ	τὸν δεσπότην ἄν τις τὸν
[222]	αἱ πόλεις ὡς ἑκάστοις αἵρεσις	ἢ	τύχη νικήσειε· τὸ δ´ ὑμέτερον
[206]	πολὺ μείζων ἐστὶ τῇ ἀκριβείᾳ	ἢ	τῷ κύκλῳ τῆς χώρας. οὐ
[214]	πόλει πολῖται ὑμέτεροι οὐχ ἧττον	ἢ	τῶν ὁμοφύλων, οὐδ´ ἰδόντες πω
[208]	δεξαμένων φόβῳ περὶ τῆς κρίσεως	ἢ	τῶν ποιουμένων γίγνονται. ὥστε φαίη
[228]	ἔχει παῖδας ὁμοίους ἑαυτῷ πλείους	ἢ	τῶν πρὸ αὐτοῦ τις; Ἀλλὰ
[216]	δείσαιεν μὴ ὑφ´ ὑμῶν καταλειφθῶσιν	ἢ	ὑμᾶς ἂν αὐτοὶ καταλίποιεν. ἀντὶ
[204]	οἰκισμοί. ῥᾷον δὲ ἦν πολεμοῦντα	ἢ	ὑπακούοντα σωθῆναι, ἐν μὲν γὰρ
[219]	τις ἄλλη σεμνότερον ἐτειχίσθη πρότερον	ἢ	ὕστερον, ἀλλὰ καὶ τοῦτον τὸν
[219]	τὰ τείχη, οἷον ἀποκρύπτοντες αὐτὴν,	ἢ	φεύγοντες τοὺς ὑπηκόους, ἀγεννές τε
[224]	ἡγεμονίας, ὥσπερ γυναικὸς πλουσίας ὅρμος	ἢ	ψέλιον ἐν πολλοῖς τοῖς ἄλλοις
[222]	σιωπῇ περαίνωσι, φθόνος δ´ ἐκποδὼν	ᾖ,	δίκης δὲ καὶ αἰδοῦς πάντα
[221]	μηδὲ κενώσαντες οἴχεσθαι, ἀλλ´ ἀνάγκη	ᾖ	μένειν αὐτὴν ἐφ´ αὑτῆς τὴν
[216]	τοσαύτη ἄρ´ ὑμῖν εἰρήνη, κἂν	ᾖ	πάτριον πολεμεῖν. οὐ γὰρ οἱ
[202]	Ἰωνίαν δὲ ἔχων ἐν ἐσχατιαῖς,	ἦ	που οὐκ εἰς δίσκου φορὰν
[220]	ὡσαύτως, ἧς ἂν ἕκαστος ἀξίας	ᾖ,	ταύτην σχήσειν, ἅτε οὐ λόγων,
[212]	ἔξωθεν αὖ πολέμους καὶ ὅπως	ᾖ	τι πλέον τῆς συμμαχίας, ἀλλ´
[198]	ὑφ´ ὧν τις, κἂν ἄμουσος	ᾖ	τὸ πρὶν, κατ´ Εὐριπίδην, ἐμμελής
[205]	μὲν τότε ὡρίζετο τοῦ Πέρσου	ἡ	ἀρχὴ, ἐντεῦθεν ἀρξαμένῳ βαδίζειν πρὸς
[206]	οὖσα καὶ τηλικαύτη τὸ μέγεθος	ἡ	ἀρχὴ πολὺ μείζων ἐστὶ τῇ
[201]	τὰς πόλεις τὰς οὔσας, ἢ	ἡ	ἀρχὴ τὰς ἀρχὰς τὰς πώποτε
[213]	δικαίως ἅμα καὶ εἰκότως ηὔξησεν	ἡ	ἀρχή. τοῦτο δὴ καὶ πολὺ
[202]	βασιλεῖ θάλαττα· ἐνταῦθα ὡρίζετο αὐτῷ	ἡ	ἀρχὴ, ὥστε Ἴωνας καὶ Αἰολέας
[206]	οὐ δυνάμενοι, οὐδ´ ἀκούει μὲν	ἡ	βασιλέως γῆ, ἔστι δὲ πάντων
[198]	παντὸς λέγων ἐν οἷς θαυμάζει.	Ἡ	γὰρ δὴ πρώτη λόγου δύναμιν
[225]	λάμπουσιν αἴγλῃ καὶ χάριτι καὶ	ἡ	γῆ πᾶσα οἷον παράδεισος ἐγκεκόσμηται.
[214]	εἰς μίαν ταύτην ἀκρόπολιν συνέρχεσθαι,	ἡ	δὲ οὐδεπώποτε ἀπεῖπεν, ἀλλ´ ὥσπερ
[219]	ὁρατὰ τοῖς εἴσω τοῦ κύκλου,	ἡ	δὲ πορεία ἐπ´ αὐτὰ, εἴ
[224]	νῦν ἐπιδεδωκυῖα αὐτὴ παρ´ αὑτήν.	ἡ	δὲ σεμνὴ καὶ μεγάλη κατ´
[202]	Φρυγίας ὡς δι´ οἰκείας διελθοῦσα,	ἡ	δὲ ὑπὲρ τὸν Εὐφράτην ὡς
[209]	καὶ Κορυφάσιον· καὶ ταῦτ´ ἦν	ἡ	δύναμις. καὶ ἔπαθον δὴ παραπλήσιον
[209]	καὶ Λακεδαιμόνιοι, καὶ ἦν αὐτῶν	ἡ	δύναμις πλεῖν τὴν θάλατταν καὶ
[213]	τὸ τῆς ἀρχῆς μέγεθος καὶ	ἡ	ἐμπειρία ἀναγκαίως περιεγένετο, διὰ δ´
[206]	οὕτως καλῶς ἀνεύρετε ὥστε οὐδὲ	ἡ	ἐνταῦθα νῆσος ὑμᾶς διέφυγε. τοσαύτη
[210]	δὲ ὑπὸ Κορινθίων, ἐπίμπλατο δὲ	ἡ	θάλαττα τῶν ἁρμοστῶν ἐκπιπτόντων, ἅτε
[199]	τὸ κοινὸν ἀνθρώπων ἐμπόριον καὶ	ἡ	κοινὴ τῶν ἐν γῇ φυομένων
[205]	πρὸς ἑσπέραν πολὺ πλείων ἐστὶν	ἡ	λοιπὴ τῆς ἐκείνου πάσης. ἐκφεύγει
[219]	Εὐφράτης ἄνω, καὶ πρὸς ἐσπέραν	ἡ	μεγάλη τελευταία νῆσος ἐντὸς ἀποκλείουσι,
[202]	ἡ τῶν σὺν Κλεάρχῳ μυρίων,	ἡ	μὲν ἕως Φρυγίας ὡς δι´
[200]	μέχρι οὗ δεῖ κρατεῖν, ἀλλ´	ἡ	μὲν θάλαττα ὥσπερ ζώνη τις
[200]	εἰ ὑπὸ τοσαύτης ἄρχεται πᾶσα	ἡ	οἰκουμένη. ὅπερ γάρ τις ἔφη
[224]	καὶ γὰρ ὥσπερ πανηγυρίζουσα πᾶσα	ἡ	οἰκουμένη τὸ μὲν παλαιὸν φόρημα
[206]	αὐλῆς περίβολος ἐκκεκαθαρμένος, οὕτως ἅπασα	ἡ	οἰκουμένη χοροῦ ἀκριβέστερον ἓν φθέγγεται,
[215]	ἐκ τῶν παρ´ αὐτοῖς δυνατῶν,	ἡ	παρ´ ὑμῶν ἐπ´ αὐτοὺς, ἐάν
[217]	ἐνοχλουμένων. τοῦτο δὲ ὑμῖν ἐπόρισεν	ἡ	περὶ πάσης τῆς ἀρχῆς βουλὴ
[217]	ἀπέδοτε. θαυμαστὴ ἄρ´ ἦν καὶ	ἡ	περὶ τοῦτο σοφία καὶ παράδειγμα
[224]	καὶ ὑφ´ ὑμῶν. Ἰωνία δὲ	ἡ	περιμάχητος ἐλευθερωθεῖσα φρουρῶν καὶ σατραπῶν
[199]	ἀκταῖς, τοῦτο ἄρα καὶ ἥδ´	ἡ	πόλις· καλύπτει μὲν ἄκρους πρώονας,
[214]	καὶ χώραις ἐστὶ, τοῦθ´ ἥδε	ἡ	πόλις τῆς ἁπάσης οἰκουμένης, ὥσπερ
[201]	μὴ εἶναι ῥᾴδιον διακρῖναι πότερον	ἡ	πόλις ὑπερέχει πλεῖον εἰς τὰς
[217]	καὶ δέῃ ποιεῖν. τίς οὖν	ἡ	συλλογὴ καὶ τίς ὁ τρόπος;
[202]	συγχωρησόντων βασιλεύειν δεόμενος. ἐδήλωσε δὲ	ἡ	σὺν Ἀγησιλάῳ δύναμις καὶ πρὸ
[213]	συνέστη, τότ´ ἐπ´ αὐτῇ καὶ	ἡ	τέχνη συνετέθη τε καὶ συνεισῆλθε,
[202]	Ἀγησιλάῳ δύναμις καὶ πρὸ ἐκείνου	ἡ	τῶν σὺν Κλεάρχῳ μυρίων, ἡ
[227]	πολιοκρόταφοι τελέθωσιν, ἀλλ´ ἡνίκ´ ἂν	ἡ	ὑμετέρα προστασία τε καὶ ἀρχὴ
[215]	ἀγνοεῖν ὅπου ποτ´ ἐστὶν αὐτοῖς	ἡ	φρουρά. εἰ δέ που πόλις
[204]	οἱ ἄρχοντες ἄρχωσιν. οὔπω γὰρ	ἥ	τε ἀρχὴ καὶ τὸ δεσπόζειν
[202]	δὴ τὴν Περσῶν ἀρχὴν σκεψώμεθα,	ἣ	πάνυ ποτὲ ἐν τοῖς Ἕλλησιν
[220]	πρὸς ἀλλήλους ἐκείνῃ τῇ ἁρμονίᾳ,	ᾗ	τοὺς Μυρμιδόνας Ὅμηρός φησι, πρὸς
[217]	παρὰ τοὺς ἄλλους ἐδόκουν εἶναι,	ᾗ	φασιν, Αἰγύπτιοι σοφοί. τοῦτο δὲ
[205]	ποίᾳ συνήθει διοικήσει τὰ πράγματα	ἤγαγεν	αὐτομάτως προϊούσῃ χρόνων τακταῖς περιόδοις;
[218]	εὑρόντες τε καὶ διαθέντες αὐτοὺς	ἠγάγετε	ἐπὶ τὰ πέρατα τῆς ἀρχῆς,
[220]	ὥστε ἅπαντας μὲν ἀργίαν συμφορὰν	ἡγεῖσθαι,	~τὰς δὲ πράξεις (ἀφορμὰς ὧν
[222]	πάντα ἐφορῶντος, ἔθνη, πόλεις, στρατόπεδα,	ἡγεμόνας	αὐτοὺς τελευτᾶν εἰς ἕνα τεττάρων
[224]	τοὺς μὲν ἀρίστους καὶ πάλαι	ἡγεμόνας	ἐλευθέρους καὶ αὐτονόμους ἀφεικότες αὐτῶν,
[216]	καὶ ταραχῆς ἀθρόαν ἐδέξαντο τὴν	ἡγεμονίαν	καὶ ἐξαίφνης ἀνεβίωσαν. ὅπως δὲ
[209]	κατετρίφθησαν περὶ τὴν θάλατταν, ὀνειροπολήσαντες	ἡγεμονίαν	μᾶλλον ἢ κτήσασθαι δυνηθέντες. γενόμενοι
[209]	γὰρ πᾶν ὑπὲρ ἀρχῆς καὶ	ἡγεμονίας	Ἀθηναῖοι καὶ Λακεδαιμόνιοι, καὶ ἦν
[209]	ἅπερ ἐβούλετο· ὣς δὲ κἀκεῖνοι	ἡγεμονίας	ἐπιθυμήσαντες νησίδια καὶ ἄκρας ἐπὶ
[225]	εἴ τινές που εἰσὶν ἄρα,	ἡγεμονίας,	οἵων ἀγαθῶν στέρονται. καὶ μὴν
[200]	οἰκουμένης ὁμοίως καὶ τῆς ὑμετέρας	ἡγεμονίας	τέταται. περὶ δὲ αὐτὴν αἱ
[224]	πόλις ἐγκαλλώπισμα τῆς ὑμετέρας γέγονεν	ἡγεμονίας,	ὥσπερ γυναικὸς πλουσίας ὅρμος ἢ
[209]	νίκην ἐνίκων ἀλλήλους περὶ τῆς	ἡγεμονίας,	ὥσπερ οὐκ ἀξιοῦντες τοὺς ἑτέρους
[206]	καλῶς ὑπὸ τοῦδε τοῦ κορυφαίου	ἡγεμόνος	συγκροτεῖται. ὑπὸ πάντων δὲ πανταχοῦ
[221]	αὐτὰ τοῖς στρατιώταις τε καὶ	ἡγεμόσιν,	ἀλλὰ πρὸς αὐτοὺς πρῶτον. ὥστε
[208]	οὗτος ὁ δικαστής τε καὶ	ἡγεμὼν,	ὅπως ἂν τὸ δίκαιον ἄγῃ,
[224]	καὶ σατραπῶν πρόκειται πᾶσι κάλλους	ἡγεμὼν,	ὅσον πρόσθεν ἐδόκει τῶν ἄλλων
[209]	τοῦτο μὲν γὰρ Λακεδαιμονίων εἷς	ἡγεμὼν	οὕτω διέθηκε τοὺς Ἕλληνας ὥστ´
[227]	καὶ μαντικὸς, ὥσπερ ἐκεῖνος οὐκ	ἠγνόησε	τὴν ὑμετέραν ἀρχὴν ἐσομένην, ἀλλὰ
[201]	παρέβαλον καὶ παρ´ ἀρχαίῳ περιφανεῖ,	ἡγούμενοι	μάλιστ´ ἂν οὕτως ἐξελέγξειν, ἐγὼ
[199]	καὶ ἀκταῖς, τοῦτο ἄρα καὶ	ἥδ´	ἡ πόλις· καλύπτει μὲν ἄκρους
[214]	ἔδαφος φέρει πάντας, οὕτω καὶ	ἥδε	δέχεται μὲν τοὺς ἐξ ἁπάσης
[199]	ἀράμενος φέρειν, ὣς δὲ καὶ	ἥδε	ἐπὶ τοσαύτης γῆς ᾠκισμένη οὐκ
[198]	ἐξελέγξασα οὐκ ἐπὶ πᾶν ἐφικνουμένην	ἥδε	ἐστί· περὶ ἧς μὴ ὅτι
[214]	ὁρίοις καὶ χώραις ἐστὶ, τοῦθ´	ἥδε	ἡ πόλις τῆς ἁπάσης οἰκουμένης,
[217]	δι´ αἰῶνος, οὔκουν ἴσως οὐδὲ	ἡδέως	εἶχον αὐτοῖς· παρ´ ὑμῖν δὲ
[216]	Πλάτωνος, οἷον ἐπὶ τῇ πυρᾷ	ἤδη	κείμεναι αἱ πόλεις ὑπὸ τῆς
[197]	ἕκαστος ἐπινοῇ. ποιητὴς μὲν οὖν	ἤδη	τις εἶπε σκώψας εὔξασθαι κατὰ
[228]	δὲ χεῖρον εἴτε βέλτιον ἔξεστιν	ἤδη	φέρειν τὴν ψῆφον.
[215]	καὶ διαφυλαξόντων. καὶ γάρ τοι	ἥδιον	μὲν ὑμῖν ἅπαντες ἀποπέμπουσι τοὺς
[227]	τοῖς πρόσθεν χρόνοις· ὥστ´ εἰκότως	ἥδιστα	ἐφορᾷ τὴν ὑμετέραν ἀρχήν. δοκεῖ
[216]	μὲν ὥσπερ ὕδωρ ἀψοφητὶ ῥέον	ἥδιστα	ἡσυχάζουσιν, ἄσμενοι πόνων παυσάμενοι καὶ
[225]	ἔρις, ~ὅπως ὅτι καλλίστη (καὶ	ἡδίστη	αὐτὴ ἑκάστη φανεῖται. πάντα δὲ
[205]	τε οὐδὲ τὴν αὑτῶν ἔτι	ἠδύναντο,	ἀλλ´ εἰς τοῦτο τύχης ἀφίκοντο
[211]	ὧν ἄρχειν ἐφίεντο ὑπερβαλέσθαι τότε	ἠδύναντο	πλήθει τούτων ὧν ἔπεμπον οὔθ´
[211]	καὶ Θηβαίους οὐδεὶς αὖ φέρειν	ἠδύνατο	μίαν μάχην εὐτυχήσαντας. ἀλλά τοι
[220]	Δάτιδος νήσου μιᾶς μίαν πόλιν	ἠδυνήθη	σαγηνεύσας ἑλεῖν, ὑμεῖς δ´ ἅπασαν,
[204]	ἀκριβῶς ἀπέλαυσε· καταστήσασθαι δ´ οὐκ	ἠδυνήθη	τὴν ἀρχὴν οὐδ´ ἐπιθεῖναι πέρας
[213]	ἐσχατιὰς καὶ κλήρους ἔχοντες οὐκ	ἠδυνήθησαν	οὐδ´ αὐτὰ ταῦτα διασώσασθαι διὰ
[199]	τὸ παράδειγμα ἐπὶ πλεῖστον ἄνω	ἥκει	τοῦ ἀέρος, ὡς εἶναι μὴ
[205]	τοῖς πρότερον ἐν πέρασι γῆς	ἠκούετο,	ἴσα καὶ αὐλῆς ἑρκία τῇδε
[200]	εἶναι κτῆσιν ὑμετέραν καὶ τὸν	ἥλιον	διὰ τῆς ὑμετέρας πορεύεσθαι. οὐ
[227]	ὅ γε μὴν πάντ´ ἐφορῶν	Ἥλιος	οὐδὲν εἶδεν ἐφ´ ὑμῶν βίαιον
[200]	τῆς Ἀσίας, λέγων ὅσην ὁ	ἥλιος	πορεύεται, ταύτης πάσης ἄρχειν ἄνδρα
[202]	ποτε ἐπιχειρήσας ὁ τῶν ἀπὸ	ἡλίου	ἀνίσχοντος μέχρι δυομένου βασιλεὺς τοσοῦτον
[200]	τὴν Εὐρώπην ἐξαίρετον ἐποιεῖτο τῶν	ἡλίου	δυσμῶν τε καὶ ἀνατολῶν— τοῦτο
[200]	ἀληθὲς εἶναι, τὴν ἴσην τε	ἡλίου	πορείαν εἶναι κτῆσιν ὑμετέραν καὶ
[197]	σκώψας εὔξασθαι κατὰ χρυσόκερω λιβανωτοῦ.	ἡμεῖς	δὲ, ὦ ἄνδρες, παρὰ τὴν
[219]	φοβούμενος. τειχῶν γε μὴν οὐκ	ἠμελήσατε,	ταῦτα δὲ τῇ ἀρχῇ περιεβάλετε,
[223]	τῶν τότε διεξήλασεν, ἐπαριθμῶν ταῖς	ἡμέραις	τὰς πόλεις, ~ἔστι δ´ ὅτε
[221]	πρὸς αὐτοὺς πρῶτον. ὥστε καθ´	ἡμέραν	ἑκάστην ἐν τάξει ζῆν καὶ
[218]	καὶ φρουροὺς ἀπὸ τῆς αὐτῆς	ἡμέρας.	καὶ πάντες τε οὕτως ἕπονται
[200]	ἀρχὴν ὁρίζουσιν, οὐδ´ ἵππου δρόμος	ἡμερήσιος	ἐπὶ θάλατταν, οὐδ´ ἐπὶ τακτοῖς
[201]	ὑμῶν Αἴγυπτος, Σικελία, Λιβύης ὅσον	ἥμερον.	κατάπλοι δὲ καὶ ἀπόπλοι οὔποτε
[226]	ἀποκεχωρηκότα, ἀλλ´ ἄρξαι μὲν τοῦ	ἡμέρου	τε καὶ τοῦ νῦν τὴν
[225]	καὶ διαίτῃ καὶ τάξει πάντα	ἡμερώσαντες.	~ὥστ´ ἔγωγε τὸν νομιζόμενον πρὸ
[202]	ὅσον τόξευμα ἐξικνεῖται, ἀλλὰ τῷ	ἡμίσει	παντὶ τῆς οἰκουμένης, καὶ πρὸς
[203]	τοὺς πεντάθλους ὑπερβαλεῖν ἐπειρᾶτο. καὶ	ἦν	ἀγώνισμα ὡς πλείστους ἀποσφάξαι καὶ
[211]	γὰρ ἦν, ἐν τοῖς Ἕλλησιν	ἦν	ἂν, οἳ πλεῖστον δή που
[202]	τὸ Ἀτλαντικὸν πέλαγος δύναται, τοῦτ´	ἦν	ἁπλῶς τότε τῷ βασιλεῖ θάλαττα·
[209]	ἡγεμονίας Ἀθηναῖοι καὶ Λακεδαιμόνιοι, καὶ	ἦν	αὐτῶν ἡ δύναμις πλεῖν τὴν
[216]	σκηνῆς στρατιώτης μετεσκεύασται ὃς ἀρτίως	ἦν	γεωργὸς, οὐδ´ οἷον ἐν οἰκίᾳ
[203]	καὶ προείρηται. φοβερὸν μὲν γὰρ	ἦν	γονεῦσι παιδὸς εὐμορφία, φοβερὸν δὲ
[208]	γε οὐδὲ θαυμαστὰ ὁμοίως ἂν	ἦν,	εἴ τινα εἴχομεν εἰπεῖν ὅμοια.
[211]	τὸ ἄρχειν εἰδέναι· εἰ γὰρ	ἦν,	ἐν τοῖς Ἕλλησιν ἦν ἂν,
[209]	Ἑλλήσποντον καὶ Κορυφάσιον· καὶ ταῦτ´	ἦν	ἡ δύναμις. καὶ ἔπαθον δὴ
[204]	καὶ τὸ δεσπόζειν διῄρητο, ἀλλ´	ἦν	ἴσον βασιλεὺς καὶ δεσπότης. οὐκοῦν
[217]	ἐκείνῳ μὲν τῷ συντάγματι οὐκ	ἦν	ἴσον ἔχειν τῆς πολιτείας ἀλλήλοις,
[217]	τάξιν αὐτῷ ἀπέδοτε. θαυμαστὴ ἄρ´	ἦν	καὶ ἡ περὶ τοῦτο σοφία
[213]	οὕτω τότε ἀρχῆς οὔπω τάξις	ἦν,	οὐδ´ εἰδότες αὐτὴν ἐδίωκον, ἀλλὰ
[204]	τῷ πολέμῳ χρώμενοι. αἴτιον δ´	ἦν,	οὔτε ἐκεῖνοι ἄρχειν ἠπίσταντο οὔτε
[204]	λέγειν εἰσὶν οἰκισμοί. ῥᾷον δὲ	ἦν	πολεμοῦντα ἢ ὑπακούοντα σωθῆναι, ἐν
[227]	Ἡσίοδος, εἰ ὁμοίως Ὁμήρῳ τέλειος	ἦν	τὰ ποιητικὰ καὶ μαντικὸς, ὥσπερ
[211]	βούλομαι ὅτι οὔπω πρὸ ὑμῶν	ἦν	τὸ ἄρχειν εἰδέναι· εἰ γὰρ
[212]	τοὔμπαλιν ἔσπευδον ὧν ἐδέοντο. καὶ	ἦν	τὸ μὲν προχωρεῖν αὐτοῖς ἃ
[210]	ἀπολαύοντες ἀνθ´ ὅτου ταῦτα ἄξιον	ἦν	ὑπομεῖναι. δυσχεραίνοντες δ´ ἐκ τούτων
[198]	εὐθὺς μὲν τοιούτοις ἀνδράσιν ἐντυχεῖν	ἦν,	ὑφ´ ὧν τις, κἂν ἄμουσος
[203]	ὥσπερ νομεῖς. καὶ γὰρ τοιαῦτα	ἦν	ὡς ἀληθῶς, ὥσπερ ἀπιστούντων μὴ
[205]	μᾶλλον ἢ κρατεῖν δυνάμενοι, καὶ	ἦν	ὥσπερ αἴνιγμα, Μακεδόνες οὐκ ἐν
[216]	ἄλλως ἐσκιαμάχουν, οἱ δ´ οὐδ´	ἥν	ποτε ἦρξαν ἴσασιν οὐδ´ ἀναμιμνήσκονται,
[223]	ἐξηρτύσασθε, καὶ πολιτείαν γε εὕρετε	ἣν	οὔπω πρόσθεν οὐδεὶς καὶ θεσμοὺς
[212]	νῷ τὸ αὐτὸ ποιεῖν ἔχοντας	ἠνάγκαζον	ἰέναι, παραπλήσιον ποιοῦντες ὥσπερ ἂν
[205]	εἰς τοῦτο τύχης ἀφίκοντο ὥστε	ἠναγκάσθησαν	τὴν σφετέραν αὐτῶν ἐκλιπεῖν, ἵνα
[227]	ἂν γεινόμενοι πολιοκρόταφοι τελέθωσιν, ἀλλ´	ἡνίκ´	ἂν ἡ ὑμετέρα προστασία τε
[227]	χρυσοῦ γένους ἀρξάμενος γενεαλογεῖν, ἢ,	ἡνίκα	ταύτην ἀρχὴν ἐνεστήσατο, περί γε
[217]	αὖ καὶ τοῦτ´ ἐπενοήσατε καὶ	ἥντινα	τάξιν αὐτῷ ἀπέδοτε. θαυμαστὴ ἄρ´
[218]	ἑαυτῶν, ἰδίᾳ δὲ ἑκάστῃ μηδ´	ἡντινοῦν	εἶναι δύναμιν ἀπὸ τῶν αὑτῆς,
[215]	ἐάν τι τολμῶσι παρακινεῖν, εὐθὺς	ἥξουσα	ὀργή τε καὶ τιμωρία· οὕτω
[200]	τέταται. περὶ δὲ αὐτὴν αἱ	ἤπειροι	μεγάλαι μεγαλωστὶ κέκλινται, πρὸς ὑμᾶς
[223]	πότε γὰρ πόλεις τοσαῦται κατ´	ἤπειρον	καὶ κατὰ θάλατταν, ἢ πότε
[206]	τε καὶ οἰκήτορες ὑμέτεροι γεωργοί.	ἤπειρος	δὲ καὶ νῆσος οὐδὲν ἐπιδιακέκριται,
[204]	δ´ ἦν, οὔτε ἐκεῖνοι ἄρχειν	ἠπίσταντο	οὔτε οἱ ἀρχόμενοι τὸ ἀκόλουθον
[206]	τῇ πόλει. ~ὅν γε μὴν	ἠπίστουν	τινὲς τῶν λογοποιῶν μηδ´ εἶναι
[227]	καλοῦ, φασὶν, ἔργου καλῶς ἐπιμέλεσθε,	Ἥρα	δὲ γάμων νόμῳ γιγνομένων τιμωμένη,
[228]	ὑπὲρ θαλάττης πέσοιεν καὶ δένδρα	ἦρι	θάλλοντα παύσηται· ἄρχοντά τε τὸν
[220]	οἰκίαν τοῖχον, ἅμα καὶ ἀκριβῶς	ἡρμοσμένα,	ἄπειρά τε μεγέθη καὶ λάμποντα
[220]	προασπίζουσιν ἄνδρες φυγὴν οὐ νομίσαντες,	ἡρμοσμένοι	πρὸς ἀλλήλους ἐκείνῃ τῇ ἁρμονίᾳ,
[222]	ἄρχοντες ἀρχόντων εἰσίν· ~ὑμῖν γὰρ	ἥρμοττε	(τετηρῆσθαι καὶ ἐφ´ ὑμῶν πρῶτον
[224]	οὐκ ἴσων ἑκάστων οὐδὲ ὁμοίων	ἦρξαν,	ἀλλ´ ἔνεστι τῷ τότε ἔθνει
[216]	οἱ δ´ οὐδ´ ἥν ποτε	ἦρξαν	ἴσασιν οὐδ´ ἀναμιμνήσκονται, ἀλλ´ ἀτεχνῶς
[223]	σωμάτων γυμνῶν αὐτῶν τῶν ἐθνῶν	ἦρξαν.	πότε γὰρ πόλεις τοσαῦται κατ´
[224]	ἀλλὰ καὶ ὧν τῶν αὐτῶν	ἦρξαν	ὑμῖν, οὐκ ἴσων ἑκάστων οὐδὲ
[205]	ἄρχοντας, αὑτοῦ δ´ ἐγγύτατα οὐκ	ἦρξεν.	ἐπεί γε μὴν ἐκεῖνος ἐτελεύτησεν,
[220]	καὶ τὴν ἄλλην τάξιν ὡσαύτως,	ἧς	ἂν ἕκαστος ἀξίας ᾖ, ταύτην
[198]	πᾶν ἐφικνουμένην ἥδε ἐστί· περὶ	ἧς	μὴ ὅτι εἰπεῖν κατὰ τὴν
[211]	πόνους ὑπενεγκεῖν ἀγαθοὶ παντὸς μᾶλλον	ἦσαν,	ἄρχειν δὲ αὐτοὶ ἔτι ἀπαίδευτοι
[212]	τὸ μένειν ἴσοις κατέλιπον, ~ἀλλ´	ἦσαν	ἐλάττους μὲν ἔξω, ἐλάττους δὲ
[217]	ἔχειν τῆς πολιτείας ἀλλήλοις, ἀλλ´	ἦσαν	ἐν τῷ χείρονι οἱ στρατευόμενοι
[211]	μάχην, ὁμοῦ τε Λακεδαιμόνιοι ἐκποδὼν	ἦσαν	καὶ Θηβαίους οὐδεὶς αὖ φέρειν
[211]	ἄρχειν δὲ αὐτοὶ ἔτι ἀπαίδευτοι	ἦσαν,	πειρώμενοί τε ἐσφάλλοντο. καὶ πρῶτον
[218]	ἐκείνους γ´ ἂν εἰπεῖν, ὅθεν	ἦσαν	τὸ ἀρχαῖον. ποιησάμενοι δὲ πολίτας,
[211]	ἐπέμποντο οὐκ ἐλάττους ἀεὶ δήπουθεν	ἦσαν·	ὑπόνοιαν δὲ ἐποίουν καὶ τοῖς
[213]	ληφθήσονται. ~ὥστε τοσούτῳ περὶ αὑτοὺς	ἦσαν	φαυλότεροι τῶν ἀπίστων (συμμάχων, ὅσῳ
[227]	ἀρχήν. δοκεῖ δέ μοι καὶ	Ἡσίοδος,	εἰ ὁμοίως Ὁμήρῳ τέλειος ἦν
[201]	ἐξαρκεῖ ὁλκάσιν. ἀτεχνῶς δὲ ὅπερ	Ἡσίοδος	ἔφη περὶ τῶν τοῦ Ὠκεανοῦ
[208]	γενναῖον ἀγεννοῦς, καὶ τὸ τοῦ	Ἡσιόδου	συμβαίνει, Ῥεῖα μὲν γὰρ βριάει,
[217]	τῷ χείρονι οἱ στρατευόμενοι τῶν	ἡσυχαζόντων	μόνοι πονοῦντες δι´ αἰῶνος, οὔκουν
[216]	ὥσπερ ὕδωρ ἀψοφητὶ ῥέον ἥδιστα	ἡσυχάζουσιν,	ἄσμενοι πόνων παυσάμενοι καὶ κακῶν,
[218]	ἀλλὰ τοσούτους γε ἀφ´ ἑκάστων	ᾐτήσατε,	ὅσοι μήτε τοῖς διδοῦσιν ἔμελλον
[227]	μὴν οὐδ´ Ἄρης γε ὑμῖν	ἠτίμασται,	οὐδὲ δέος μὴ συνταράξῃ τὰ
[217]	εἴποι τις ἂν τῆς ὑμετέρας	ἡττᾶται.	καὶ τοσοῦτον ὑμῶν λειπόμενοι πάντες
[218]	καὶ τοὺς στρατευομένους μηδ´ ὁτιοῦν	ἧττον	εἶναι πολίτας, τῆς μὲν ἀρχαίας
[207]	ἔς τ´ ἂν ἀποσημήνῃ, οὐχ	ἧττον	ἢ διδάσκαλον χορός. ὥστε οὐδὲν
[214]	ἑκάστῃ πόλει πολῖται ὑμέτεροι οὐχ	ἧττον	ἢ τῶν ὁμοφύλων, οὐδ´ ἰδόντες
[208]	πλουσίῳ μὲν μᾶλλον, πένητι δὲ	ἧττον	χαριζόμενόν τε καὶ παραπέμπον, ἀλλ´
[212]	μὴ προχωρεῖν κουφότερόν τε καὶ	ἥττους	ἔχον τοὺς φόβους. οὐδὲν γὰρ
[221]	καὶ τῷ μὲν ἐντιμοτέρῳ τὸν	ἥττω	μὴ διὰ τοῦτο φθονεῖν, ὧν
[224]	μόνον τῷ κεφαλαίῳ τῆς ἀρχῆς	ἡττῶνται	τοσοῦτον οἱ πρότεροι, ἀλλὰ καὶ
[204]	μὲν γὰρ ταῖς μάχαις ῥᾳδίως	ἡττῶντο,	ἐν δὲ ταῖς ἐξουσίαις οὐ
[210]	τὴν ἐπαγγελίαν. καὶ γὰρ οὖν	ἡττῶντο	μὲν εὐθέως ἑνὸς φυγάδος, κατελείποντο
[202]	βασιλεὺς τοσοῦτον ἐθαυμάσθη, ὅσον μεγάλως	ἠτύχησε·	καὶ τοῦτο ἐπίδειγμα ἐποιήσατο τῆς
[213]	εἰδέναι δικαίως ἅμα καὶ εἰκότως	ηὔξησεν	ἡ ἀρχή. τοῦτο δὴ καὶ
[203]	γὰρ ὡς οἰκείων ἐφρόντιζον, οὐδὲ	ηὖξον	εἰς κάλλος καὶ μέγεθος οὔτε
[227]	γιγνομένων τιμωμένη, Ἀθηνᾶ δὲ καὶ	Ἥφαιστος	τεχνῶν τιμωμένων, Διόνυσος δὲ καὶ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 20/09/2007