HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Le Banquet

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

λ = 4 formes différentes pour 78 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Page

[194]   καὶ Ἀγάθων εἴπῃ εὖ, καὶ μάλ᾽ ἂν φοβοῖο καὶ ἐν παντὶ

[189]   εἰπεῖν τὸν Ἀριστοφάνη ὅτι· Καὶ μάλ᾽ ἐπαύσατο, οὐ μέντοι πρίν γε

[222]   μέσῳ ἡμῶν ἔα Ἀγάθωνα κατακεῖσθαι. Ἀλλ᾽ ἀδύνατον, φάναι τὸν Σωκράτη. σὺ

[213]   οὐ μόνον πρῴην ὥσπερ σύ, ἀλλ᾽ ἀεί, ἔπειτα οὐκ ἀνέδησα. καὶ

[192]   ξυνὼν οὕτως ἐπὶ μεγάλης σπουδῆς· ἀλλ᾽ ἄλλο τι βουλομένη ἑκατέρου ἡ

[189]   οὐχ αὑτὴ ἦν ἥπερ νῦν, ἀλλ᾽ ἀλλοία. πρῶτον μὲν γὰρ τρία

[212]   μή, λέγετε ὅτι οὐ πίνομεν ἀλλ᾽ ἀναπαυόμεθα ἤδη. καὶ οὐ πολὺ

[218]   οὐκ ὀλίγῳ μου πλεονεκτεῖν διανοεῖ, ἀλλ᾽ ἀντὶ δόξης ἀλήθειαν καλῶν κτᾶσθαι

[222]   Ἀγάθων, μὴ ἐξαπατᾶσθαι ὑπὸ τούτου, ἀλλ᾽ ἀπὸ τῶν ἡμετέρων παθημάτων γνόντα

[195]   οὐ γὰρ ἐπ᾽ οὔδεος πίλναται, ἀλλ᾽ ἄρα ἥ γε κατ᾽ ἀνδρῶν

[181]   πρῶτον μὲν οὐ μετεχούσης θήλεος ἀλλ᾽ ἄρρενος μόνον (καὶ ἔστιν οὗτος

[192]   ἄλλο τι ἂν φανείη βουλόμενος, ἀλλ᾽ ἀτεχνῶς οἴοιτ᾽ ἂν ἀκηκοέναι τοῦτο

[214]   τῇ κύλικι οὔτε τι ᾄδομεν, ἀλλ᾽ ἀτεχνῶς ὥσπερ οἱ διψῶντες πιόμεθα;

[211]   οὐρανῷ (ἢ ἔν τῳ ἄλλῳ, ἀλλ᾽ αὐτὸ καθ᾽ αὑτὸ μεθ᾽ αὑτοῦ

[211]   καὶ ἄλλης πολλῆς φλυαρίας θνητῆς, ἀλλ᾽ αὐτὸ τὸ θεῖον καλὸν δύναιτο

[177]   γίγνεται ἡμῖν τοῖς ὑστάτοις κατακειμένοις· ἀλλ᾽ ἐὰν οἱ πρόσθεν ἱκανῶς καὶ

[222]   πρὶν ὑπ᾽ ἐμοῦ μᾶλλον ἐπαινεθῆναι. ἀλλ᾽ ἔασον, ~(ὦ δαιμόνιε, καὶ μὴ

[175]   ἐγὼ οἶμαι. μὴ οὖν κινεῖτε, ἀλλ᾽ ἐᾶτε. Ἀλλ᾽ οὕτω χρὴ ποιεῖν,

[175]   (καὶ ὃς ἔφη εἰπεῖν Μηδαμῶς, ἀλλ᾽ ἐᾶτε αὐτόν. ἔθος γάρ τι

[206]   ποτε λέγεις, καὶ οὐ μανθάνω. (Ἀλλ᾽ ἐγώ, ἦ δ᾽ ἥ, σαφέστερον

[216]   τις ἑώρακε τὰ ἐντὸς ἀγάλματα· ἀλλ᾽ ἐγὼ ἤδη ποτ᾽ εἶδον, καί

[222]   οὐδὲν οὖν πλέον αὐτῷ ἔσται, ἀλλ᾽ ἐγὼ παρὰ σὲ ἐλθὼν κατακλινήσομαι.

[206]   παρὰ σὲ αὐτὰ ταῦτα μαθησόμενος. Ἀλλ᾽ ἐγώ σοι, ἔφη, ἐρῶ. ἔστι

[177]   τοῦτο μὲν ἧττον καὶ θαυμαστόν, ἀλλ᾽ ἔγωγε ἤδη τινὶ ἐνέτυχον βιβλίῳ

[222]   οἴεταί μου δεῖν πανταχῇ περιεῖναι. ἀλλ᾽ εἰ μή τι ἄλλο, ὦ

[188]   παραλείπω, οὐ μέντοι ἑκών γε. ἀλλ᾽ εἴ τι ἐξέλιπον, σὸν ἔργον,

[173]   καὶ ὅς· Μὴ σκῶπτ᾽ ἔφη, ἀλλ᾽ εἰπέ μοι πότε ἐγένετο ἡ

[185]   οὐχ οἷόν τε εἶναι λέγειν, (ἀλλ᾽ εἰπεῖν αὐτόν, ἐν τῇ κάτω

[191]   (καὶ ἔτικτον οὐκ εἰς ἀλλήλους ἀλλ᾽ εἰς γῆν, ὥσπερ οἱ τέττιγες.

[218]   χρῆναι μηδὲν ποικίλλειν πρὸς αὐτόν, ἀλλ᾽ ἐλευθέρως εἰπεῖν ἅ μοι ἐδόκει·

[181]   ἔστι τούτων αὐτὸ καλὸν οὐδέν, ἀλλ᾽ ἐν τῇ πράξει, ὡς ἂν

[195]   ἅ ἐστιν οὐ πάνυ μαλακά, ἀλλ᾽ ἐν τοῖς μαλακωτάτοις τῶν ὄντων

[192]   ἀλλ᾽ ὑπὸ τοῦ νόμου ἀναγκάζονται· ἀλλ᾽ ἐξαρκεῖ αὐτοῖς μετ᾽ ἀλλήλων καταζῇν

[187]   διπλοῦς ἔρως ἐνταῦθά πως ἔστιν· ἀλλ᾽ ἐπειδὰν δέῃ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους

[181]   ὡρμημένους· οὐ γὰρ ἐρῶσι παίδων, ἀλλ᾽ ἐπειδὰν ἤδη ἄρχωνται νοῦν ἴσχειν,

[195]   ὅτι οὐκ ἐπὶ σκληροῦ βαίνει, ἀλλ᾽ ἐπὶ μαλθακοῦ. τῷ αὐτῷ (δὴ

[210]   δουλεύων φαῦλος ᾖ καὶ σμικρολόγος, ἀλλ᾽ ἐπὶ τὸ πολὺ πέλαγος τετραμμένος

[204]   ἐγὼ εἶπον ὅτι· Γενέσθαι αὑτῷ. Ἀλλ᾽ ἐπιποθεῖ, ἔφη, ἡ ἀπόκρισις ἐρώτησιν

[196]   οὐ γὰρ ἔχει Ἔρωτα Ἄρης, ἀλλ᾽ Ἔρως Ἄρη, Ἀφροδίτης, ὡς λόγος·

[199]   (Ἀλλὰ παρίημι, φάναι τὸν Φαῖδρον, ἀλλ᾽ ἐρώτα. μετὰ ταῦτα δὴ τὸν

[173]   ἐγὼ μέντοι ὑμᾶς οὐκ οἴομαι ἀλλ᾽ εὖ οἶδα. Ἑταῖρος Ἀεὶ ὅμοιος

[194]   σοῦ τι ἐγὼ ἄγροικον δοξάζων· ἀλλ᾽ εὖ οἶδα ὅτι εἴ τισιν

[219]   τε ἄριστον καὶ ἐμοὶ ἡγεῖ. Ἀλλ᾽ ἔφη, τοῦτό γ᾽ εὖ λέγεις·

[204]   ταύτην τὴν ἐρώτησιν προχείρως ἀποκρίνασθαι. (Ἀλλ᾽ ἔφη, ὥσπερ ἂν εἴ τις

[189]   θήλεος, νῦν δὲ οὐκ ἔστιν ἀλλ᾽ ἢ ἐν ὀνείδει ὄνομα κείμενον.

[175]   δοκεῖ, ἔφη φάναι τὸν Ἀγάθωνα. ἀλλ᾽ ἡμᾶς, ὦ παῖδες, τοὺς ἄλλους

[178]   οὐδενὸς οὔτε ἰδιώτου οὔτε ποιητοῦ, ἀλλ᾽ Ἡσίοδος πρῶτον μὲν Χάος φησὶ

[195]   ἑξῆς ἐν πάσαις ταῖς ψυχαῖς, ἀλλ᾽ ᾗτινι ἂν σκληρὸν ἦθος ἐχούσῃ

[174]   τοῦ βουλευσόμεθα ὅ τι ἐροῦμεν. ἀλλ᾽ ἴωμεν. Τοιαῦτ᾽ ἄττα σφᾶς ἔφη

[180]   ἦν καλλίων οὐ μόνον Πατρόκλου ἀλλ᾽ καὶ τῶν ἡρώων ἁπάντων, καὶ

[205]   τε καὶ δολερὸς ἔρως παντί· ἀλλ᾽ οἱ μὲν ἄλλῃ τρεπόμενοι πολλαχῇ

[208]   ἔχομεν; πολλοῦ γε δεῖ, ἔφη, ἀλλ᾽ οἶμαι ὑπὲρ ἀρετῆς ἀθανάτου καὶ

[205]   δημιουργοὶ πάντες ποιηταί. Ἀληθῆ λέγεις. Ἀλλ᾽ ὅμως, ἦ δ᾽ ἥ, οἶσθ᾽

[173]   περὶ τούτων, Ἀπολλόδωρε, νῦν ἐρίζειν· ἀλλ᾽ ὅπερ ἐδεόμεθά σου, μὴ ἄλλως

[214]   ἢ τί ποιήσεις; Τἀληθῆ ἐρῶ. ἀλλ᾽ ὅρα εἰ παρίης. Ἀλλὰ μέντοι,

[192]   δυοῖν ἕνα εἶναι κοινῇ τεθνεῶτε· ἀλλ᾽ ὁρᾶτε εἰ τούτου ἐρᾶτε καὶ

[173]   τὸν Δία, ἦν δ᾽ ἐγώ, ἀλλ᾽ ὅσπερ Φοίνικι· Ἀριστόδημος ἦν τις,

[200]   δή που τίς ἂν ἐπιθυμήσειεν; ἀλλ᾽ ὅταν τις λέγῃ ὅτι ἐγὼ

[198]   Ἀκουμενοῦ, ἀδεὲς πάλαι δέος δεδιέναι, ἀλλ᾽ οὐ μαντικῶς, ἃ νῦν δὴ

[215]   γὰρ μὴ ὁμολογῇς, μάρτυρας παρέξομαι. ἀλλ᾽ οὐκ αὐλητής; πολύ γε θαυμασιώτερος

[222]   καὶ μηδ᾽ ὑφ᾽ ἑνὸς ἄλλου. ἀλλ᾽ οὐκ ἔλαθες, ἀλλὰ τὸ σατυρικόν

[181]   ἅπαντα ξυνεσόμενοι καὶ κοινῇ συμβιωσόμενοι, ἀλλ᾽ οὐκ ἐξαπατήσαντες, ἐν ἀφροσύνῃ λαβόντες

[213]   τε καὶ φιλεραστίαν πάνυ ὀρρωδῶ. Ἀλλ᾽ οὐκ ἔστι, φάναι τὸν Ἀλκιβιάδην,

[176]   τὴν ἐν τῷ παρόντι συνουσίαν, ἀλλ᾽ οὕτω πίνοντας πρὸς ἡδονήν. Ἐπειδὴ

[214]   ἕνα ἄλλον ἐπαινέσαιμι σοῦ παρόντος. Ἀλλ᾽ οὕτω ποίει, φάναι τὸν Ἐρυξίμαχον,

[175]   μὴ οὖν κινεῖτε, ἀλλ᾽ ἐᾶτε. Ἀλλ᾽ οὕτω χρὴ ποιεῖν, εἰ σοὶ

[201]   σοὶ οὐκ ἂν δυναίμην ἀντιλέγειν, ἀλλ᾽ οὕτως ἐχέτω ὡς σὺ λέγεις.

[177]   ταυτηνὶ τὴν ἡμέραν ἀξίως ὑμνῇσαι, ἀλλ᾽ οὕτως ἠμέληται τοσοῦτος θεός; ταῦτα

[192]   γὰρ ὑπ᾽ ἀναισχυντίας τοῦτο δρῶσιν ἀλλ᾽ ὑπὸ θάρρους καὶ ἀνδρείας καὶ

[174]   μὲν οὐχ ὁμολογήσω ἄκλητος (ἥκειν, ἀλλ᾽ ὑπὸ σοῦ κεκλημένος. Σύν τε

[192]   οὐ προσέχουσι τὸν νοῦν φύσει, ἀλλ᾽ ὑπὸ τοῦ νόμου ἀναγκάζονται· ἀλλ᾽

[215]   οὐδ᾽ ἠγανάκτει ὡς ἀνδραποδωδῶς διακειμένου· ἀλλ᾽ ὑπὸ τουτουῒ τοῦ Μαρσύου πολλάκις

[219]   ~(ὄντι χρύσεα „χαλκείων„ διαμείβεσθαι νοεῖς. ἀλλ᾽ ὦ μακάριε, ἄμεινον σκόπει, μή

[222]   τοῦτο καὶ σειληνικὸν κατάδηλον ἐγένετο. ἀλλ᾽ ὦ φίλε Ἀγάθων, μηδὲν πλέον

[199]   ἐστὶν ἔρως μητρὸς ἢ πατρός— ἀλλ᾽ ὥσπερ ἂν εἰ αὐτὸ τοῦτο

[217]   δ᾽ οὐ μάλα ἐγίγνετο οὐδέν, ἀλλ᾽ ὥσπερ εἰώθει διαλεχθεὶς ἄν μοι

[188]   γίγνεσθαι ἐκ τῶν τοιούτων καὶ ἄλλ᾽ αὖ ὅμοια πολλὰ νοσήματα καὶ

[182]   ἃ εἴ τις τολμῴη ποιεῖν ἄλλ᾽ ὁτιοῦν διώκων καὶ ~(βουλόμενος διαπράξασθαι

Page
[194]	καὶ Ἀγάθων εἴπῃ εὖ, καὶ	μάλ᾽	ἂν φοβοῖο καὶ ἐν παντὶ
[189]	εἰπεῖν τὸν Ἀριστοφάνη ὅτι· Καὶ	μάλ᾽	ἐπαύσατο, οὐ μέντοι πρίν γε
[222]	μέσῳ ἡμῶν ἔα Ἀγάθωνα κατακεῖσθαι.	Ἀλλ᾽	ἀδύνατον, φάναι τὸν Σωκράτη. σὺ
[213]	οὐ μόνον πρῴην ὥσπερ σύ,	ἀλλ᾽	ἀεί, ἔπειτα οὐκ ἀνέδησα. καὶ
[192]	ξυνὼν οὕτως ἐπὶ μεγάλης σπουδῆς·	ἀλλ᾽	ἄλλο τι βουλομένη ἑκατέρου ἡ
[189]	οὐχ αὑτὴ ἦν ἥπερ νῦν,	ἀλλ᾽	ἀλλοία. πρῶτον μὲν γὰρ τρία
[212]	μή, λέγετε ὅτι οὐ πίνομεν	ἀλλ᾽	ἀναπαυόμεθα ἤδη. καὶ οὐ πολὺ
[218]	οὐκ ὀλίγῳ μου πλεονεκτεῖν διανοεῖ,	ἀλλ᾽	ἀντὶ δόξης ἀλήθειαν καλῶν κτᾶσθαι
[222]	Ἀγάθων, μὴ ἐξαπατᾶσθαι ὑπὸ τούτου,	ἀλλ᾽	ἀπὸ τῶν ἡμετέρων παθημάτων γνόντα
[195]	οὐ γὰρ ἐπ᾽ οὔδεος πίλναται,	ἀλλ᾽	ἄρα ἥ γε κατ᾽ ἀνδρῶν
[181]	πρῶτον μὲν οὐ μετεχούσης θήλεος	ἀλλ᾽	ἄρρενος μόνον (καὶ ἔστιν οὗτος
[192]	ἄλλο τι ἂν φανείη βουλόμενος,	ἀλλ᾽	ἀτεχνῶς οἴοιτ᾽ ἂν ἀκηκοέναι τοῦτο
[214]	τῇ κύλικι οὔτε τι ᾄδομεν,	ἀλλ᾽	ἀτεχνῶς ὥσπερ οἱ διψῶντες πιόμεθα;
[211]	οὐρανῷ (ἢ ἔν τῳ ἄλλῳ,	ἀλλ᾽	αὐτὸ καθ᾽ αὑτὸ μεθ᾽ αὑτοῦ
[211]	καὶ ἄλλης πολλῆς φλυαρίας θνητῆς,	ἀλλ᾽	αὐτὸ τὸ θεῖον καλὸν δύναιτο
[177]	γίγνεται ἡμῖν τοῖς ὑστάτοις κατακειμένοις·	ἀλλ᾽	ἐὰν οἱ πρόσθεν ἱκανῶς καὶ
[222]	πρὶν ὑπ᾽ ἐμοῦ μᾶλλον ἐπαινεθῆναι.	ἀλλ᾽	ἔασον, ~(ὦ δαιμόνιε, καὶ μὴ
[175]	ἐγὼ οἶμαι. μὴ οὖν κινεῖτε,	ἀλλ᾽	ἐᾶτε. Ἀλλ᾽ οὕτω χρὴ ποιεῖν,
[175]	(καὶ ὃς ἔφη εἰπεῖν Μηδαμῶς,	ἀλλ᾽	ἐᾶτε αὐτόν. ἔθος γάρ τι
[206]	ποτε λέγεις, καὶ οὐ μανθάνω.	(Ἀλλ᾽	ἐγώ, ἦ δ᾽ ἥ, σαφέστερον
[216]	τις ἑώρακε τὰ ἐντὸς ἀγάλματα·	ἀλλ᾽	ἐγὼ ἤδη ποτ᾽ εἶδον, καί
[222]	οὐδὲν οὖν πλέον αὐτῷ ἔσται,	ἀλλ᾽	ἐγὼ παρὰ σὲ ἐλθὼν κατακλινήσομαι.
[206]	παρὰ σὲ αὐτὰ ταῦτα μαθησόμενος.	Ἀλλ᾽	ἐγώ σοι, ἔφη, ἐρῶ. ἔστι
[177]	τοῦτο μὲν ἧττον καὶ θαυμαστόν,	ἀλλ᾽	ἔγωγε ἤδη τινὶ ἐνέτυχον βιβλίῳ
[222]	οἴεταί μου δεῖν πανταχῇ περιεῖναι.	ἀλλ᾽	εἰ μή τι ἄλλο, ὦ
[188]	παραλείπω, οὐ μέντοι ἑκών γε.	ἀλλ᾽	εἴ τι ἐξέλιπον, σὸν ἔργον,
[173]	καὶ ὅς· Μὴ σκῶπτ᾽ ἔφη,	ἀλλ᾽	εἰπέ μοι πότε ἐγένετο ἡ
[185]	οὐχ οἷόν τε εἶναι λέγειν,	(ἀλλ᾽	εἰπεῖν αὐτόν, ἐν τῇ κάτω
[191]	(καὶ ἔτικτον οὐκ εἰς ἀλλήλους	ἀλλ᾽	εἰς γῆν, ὥσπερ οἱ τέττιγες.
[218]	χρῆναι μηδὲν ποικίλλειν πρὸς αὐτόν,	ἀλλ᾽	ἐλευθέρως εἰπεῖν ἅ μοι ἐδόκει·
[181]	ἔστι τούτων αὐτὸ καλὸν οὐδέν,	ἀλλ᾽	ἐν τῇ πράξει, ὡς ἂν
[195]	ἅ ἐστιν οὐ πάνυ μαλακά,	ἀλλ᾽	ἐν τοῖς μαλακωτάτοις τῶν ὄντων
[192]	ἀλλ᾽ ὑπὸ τοῦ νόμου ἀναγκάζονται·	ἀλλ᾽	ἐξαρκεῖ αὐτοῖς μετ᾽ ἀλλήλων καταζῇν
[187]	διπλοῦς ἔρως ἐνταῦθά πως ἔστιν·	ἀλλ᾽	ἐπειδὰν δέῃ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους
[181]	ὡρμημένους· οὐ γὰρ ἐρῶσι παίδων,	ἀλλ᾽	ἐπειδὰν ἤδη ἄρχωνται νοῦν ἴσχειν,
[195]	ὅτι οὐκ ἐπὶ σκληροῦ βαίνει,	ἀλλ᾽	ἐπὶ μαλθακοῦ. τῷ αὐτῷ (δὴ
[210]	δουλεύων φαῦλος ᾖ καὶ σμικρολόγος,	ἀλλ᾽	ἐπὶ τὸ πολὺ πέλαγος τετραμμένος
[204]	ἐγὼ εἶπον ὅτι· Γενέσθαι αὑτῷ.	Ἀλλ᾽	ἐπιποθεῖ, ἔφη, ἡ ἀπόκρισις ἐρώτησιν
[196]	οὐ γὰρ ἔχει Ἔρωτα Ἄρης,	ἀλλ᾽	Ἔρως Ἄρη, Ἀφροδίτης, ὡς λόγος·
[199]	(Ἀλλὰ παρίημι, φάναι τὸν Φαῖδρον,	ἀλλ᾽	ἐρώτα. μετὰ ταῦτα δὴ τὸν
[173]	ἐγὼ μέντοι ὑμᾶς οὐκ οἴομαι	ἀλλ᾽	εὖ οἶδα. Ἑταῖρος Ἀεὶ ὅμοιος
[194]	σοῦ τι ἐγὼ ἄγροικον δοξάζων·	ἀλλ᾽	εὖ οἶδα ὅτι εἴ τισιν
[219]	τε ἄριστον καὶ ἐμοὶ ἡγεῖ.	Ἀλλ᾽	ἔφη, τοῦτό γ᾽ εὖ λέγεις·
[204]	ταύτην τὴν ἐρώτησιν προχείρως ἀποκρίνασθαι.	(Ἀλλ᾽	ἔφη, ὥσπερ ἂν εἴ τις
[189]	θήλεος, νῦν δὲ οὐκ ἔστιν	ἀλλ᾽	ἢ ἐν ὀνείδει ὄνομα κείμενον.
[175]	δοκεῖ, ἔφη φάναι τὸν Ἀγάθωνα.	ἀλλ᾽	ἡμᾶς, ὦ παῖδες, τοὺς ἄλλους
[178]	οὐδενὸς οὔτε ἰδιώτου οὔτε ποιητοῦ,	ἀλλ᾽	Ἡσίοδος πρῶτον μὲν Χάος φησὶ
[195]	ἑξῆς ἐν πάσαις ταῖς ψυχαῖς,	ἀλλ᾽	ᾗτινι ἂν σκληρὸν ἦθος ἐχούσῃ
[174]	τοῦ βουλευσόμεθα ὅ τι ἐροῦμεν.	ἀλλ᾽	ἴωμεν. Τοιαῦτ᾽ ἄττα σφᾶς ἔφη
[180]	ἦν καλλίων οὐ μόνον Πατρόκλου	ἀλλ᾽	καὶ τῶν ἡρώων ἁπάντων, καὶ
[205]	τε καὶ δολερὸς ἔρως παντί·	ἀλλ᾽	οἱ μὲν ἄλλῃ τρεπόμενοι πολλαχῇ
[208]	ἔχομεν; πολλοῦ γε δεῖ, ἔφη,	ἀλλ᾽	οἶμαι ὑπὲρ ἀρετῆς ἀθανάτου καὶ
[205]	δημιουργοὶ πάντες ποιηταί. Ἀληθῆ λέγεις.	Ἀλλ᾽	ὅμως, ἦ δ᾽ ἥ, οἶσθ᾽
[173]	περὶ τούτων, Ἀπολλόδωρε, νῦν ἐρίζειν·	ἀλλ᾽	ὅπερ ἐδεόμεθά σου, μὴ ἄλλως
[214]	ἢ τί ποιήσεις; Τἀληθῆ ἐρῶ.	ἀλλ᾽	ὅρα εἰ παρίης. Ἀλλὰ μέντοι,
[192]	δυοῖν ἕνα εἶναι κοινῇ τεθνεῶτε·	ἀλλ᾽	ὁρᾶτε εἰ τούτου ἐρᾶτε καὶ
[173]	τὸν Δία, ἦν δ᾽ ἐγώ,	ἀλλ᾽	ὅσπερ Φοίνικι· Ἀριστόδημος ἦν τις,
[200]	δή που τίς ἂν ἐπιθυμήσειεν;	ἀλλ᾽	ὅταν τις λέγῃ ὅτι ἐγὼ
[198]	Ἀκουμενοῦ, ἀδεὲς πάλαι δέος δεδιέναι,	ἀλλ᾽	οὐ μαντικῶς, ἃ νῦν δὴ
[215]	γὰρ μὴ ὁμολογῇς, μάρτυρας παρέξομαι.	ἀλλ᾽	οὐκ αὐλητής; πολύ γε θαυμασιώτερος
[222]	καὶ μηδ᾽ ὑφ᾽ ἑνὸς ἄλλου.	ἀλλ᾽	οὐκ ἔλαθες, ἀλλὰ τὸ σατυρικόν
[181]	ἅπαντα ξυνεσόμενοι καὶ κοινῇ συμβιωσόμενοι,	ἀλλ᾽	οὐκ ἐξαπατήσαντες, ἐν ἀφροσύνῃ λαβόντες
[213]	τε καὶ φιλεραστίαν πάνυ ὀρρωδῶ.	Ἀλλ᾽	οὐκ ἔστι, φάναι τὸν Ἀλκιβιάδην,
[176]	τὴν ἐν τῷ παρόντι συνουσίαν,	ἀλλ᾽	οὕτω πίνοντας πρὸς ἡδονήν. Ἐπειδὴ
[214]	ἕνα ἄλλον ἐπαινέσαιμι σοῦ παρόντος.	Ἀλλ᾽	οὕτω ποίει, φάναι τὸν Ἐρυξίμαχον,
[175]	μὴ οὖν κινεῖτε, ἀλλ᾽ ἐᾶτε.	Ἀλλ᾽	οὕτω χρὴ ποιεῖν, εἰ σοὶ
[201]	σοὶ οὐκ ἂν δυναίμην ἀντιλέγειν,	ἀλλ᾽	οὕτως ἐχέτω ὡς σὺ λέγεις.
[177]	ταυτηνὶ τὴν ἡμέραν ἀξίως ὑμνῇσαι,	ἀλλ᾽	οὕτως ἠμέληται τοσοῦτος θεός; ταῦτα
[192]	γὰρ ὑπ᾽ ἀναισχυντίας τοῦτο δρῶσιν	ἀλλ᾽	ὑπὸ θάρρους καὶ ἀνδρείας καὶ
[174]	μὲν οὐχ ὁμολογήσω ἄκλητος (ἥκειν,	ἀλλ᾽	ὑπὸ σοῦ κεκλημένος. Σύν τε
[192]	οὐ προσέχουσι τὸν νοῦν φύσει,	ἀλλ᾽	ὑπὸ τοῦ νόμου ἀναγκάζονται· ἀλλ᾽
[215]	οὐδ᾽ ἠγανάκτει ὡς ἀνδραποδωδῶς διακειμένου·	ἀλλ᾽	ὑπὸ τουτουῒ τοῦ Μαρσύου πολλάκις
[219]	~(ὄντι χρύσεα „χαλκείων„ διαμείβεσθαι νοεῖς.	ἀλλ᾽	ὦ μακάριε, ἄμεινον σκόπει, μή
[222]	τοῦτο καὶ σειληνικὸν κατάδηλον ἐγένετο.	ἀλλ᾽	ὦ φίλε Ἀγάθων, μηδὲν πλέον
[199]	ἐστὶν ἔρως μητρὸς ἢ πατρός—	ἀλλ᾽	ὥσπερ ἂν εἰ αὐτὸ τοῦτο
[217]	δ᾽ οὐ μάλα ἐγίγνετο οὐδέν,	ἀλλ᾽	ὥσπερ εἰώθει διαλεχθεὶς ἄν μοι
[188]	γίγνεσθαι ἐκ τῶν τοιούτων καὶ	ἄλλ᾽	αὖ ὅμοια πολλὰ νοσήματα καὶ
[182]	ἃ εἴ τις τολμῴη ποιεῖν	ἄλλ᾽	ὁτιοῦν διώκων καὶ ~(βουλόμενος διαπράξασθαι

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 1/03/2005