Page
[216]	ἔτι ἐμαυτοῦ μὲν ἀμελῶ, τὰ	δ᾽	Ἀθηναίων πράττω. βίᾳ οὖν ὥσπερ
[211]	οὐ τῇ μὲν καλόν, τῇ	δ᾽	αἰσχρόν, οὐδὲ τοτὲ μέν, τοτὲ
[186]	καλὸν χαρίζεσθαι τῶν ἀνθρώπων, (τοῖς	δ᾽	ἀκολάστοις αἰσχρόν, οὕτω καὶ ἐν
[174]	καλὸν ἥκεις ὅπως συνδειπνήσῃς· εἰ	δ᾽	ἄλλου τινὸς ἕνεκα ἦλθες, εἰς
[185]	ἐν τῷ ἐμῷ. ἐν ᾧ	δ᾽	ἂν ἐγὼ λέγω, ἐὰν μέν
[196]	ἑκὼν Ἔρωτι πᾶν ὑπηρετεῖ— ἃ	δ᾽	ἂν ἑκὼν ἑκόντι ὁμολογήσῃ, φασὶν
[197]	ἐλλόγιμος καὶ φανὸς ἀπέβη, οὗ	δ᾽	ἂν Ἔρως μὴ ἐφάψηται, σκοτεινός;
[176]	ἂν περὶ ἰατρικῆς λέγῃς· νῦν	δ᾽	ἂν εὖ βουλεύωνται, καὶ οἱ
[196]	ὁτῳοῦν οὐκ ἐνίζει Ἔρως· οὗ	δ᾽	ἂν εὐανθής τε καὶ εὐώδης
[195]	ἦθος ἐχούσῃ ἐντύχῃ, ἀπέρχεται, ᾗ	δ᾽	ἂν μαλακόν, οἰκίζεται. ἁπτόμενον οὖν
[196]	ὁ ἔχων τοῦ ἐχομένου· τοῦ	δ᾽	ἀνδρειοτάτου τῶν ἄλλων κρατῶν πάντων
[198]	ὅτι Ἀγάθων θαυμαστῶς ἐροῖ, ἐγὼ	δ᾽	ἀπορήσοιμι; Τὸ μὲν ἕτερον, φάναι
[185]	δὲ μή, ὕδατι (ἀνακογχυλίασον. εἰ	δ᾽	ἄρα πάνυ ἰσχυρά ἐστιν, ἀναλαβών
[209]	σωφροσύνη τε καὶ δικαιοσύνη· τούτων	δ᾽	αὖ ὅταν τις ἐκ (νέου
[220]	ταῦτα μὲν δὴ ταῦτα· οἷον	δ᾽	αὖ τόδ᾽ ἔρεξε καὶ ἔτλη
[216]	μὴ ὄντα ἐν ἀνθρώποις· εἰ	δ᾽	αὖ τοῦτο γένοιτο, εὖ οἶδα
[175]	ὅποι ἂν τύχῃ ἕστηκεν. ἥξει	δ᾽	αὐτίκα, ὡς ἐγὼ οἶμαι. μὴ
[180]	τὸν Παυσανίου λόγον διηγεῖτο. εἰπεῖν	δ᾽	αὐτὸν ὅτι· οὐ καλῶς μοι
[186]	οἷς μὴ ἔνεστιν ἔρως, δεῖ	δ᾽	ἐγγενέσθαι, ἐπιστάμενος ἐμποιῆσαι καὶ ἐνόντα
[173]	(Οὐ μὰ τὸν Δία, ἦν	δ᾽	ἐγώ, ἀλλ᾽ ὅσπερ Φοίνικι· Ἀριστόδημος
[206]	Μὰ Δί᾽ οὐκ ἔμοιγε, ἦν	δ᾽	ἐγώ. Ἆρ᾽ οὖν, ἦ δ᾽
[204]	ἀγαθῶν· τί ἐρᾷ; Γενέσθαι, ἦν	δ᾽	ἐγώ, αὑτῷ. Καὶ τί ἔσται
[206]	κατὰ τὴν ψυχήν. Μαντείας, ἦν	δ᾽	ἐγώ, δεῖται ὅτι ποτε λέγεις,
[202]	τε καὶ θνητοῦ. Τίνα, ἦν	δ᾽	ἐγώ, δύναμιν ἔχον; Ἑρμηνεῦον καὶ
[202]	θεὸν εἶναι; Τίνες οὗτοι; ἦν	δ᾽	ἐγώ. Εἷς μέν, ἔφη, σύ,
[218]	ἔφη. Σὺ ἐμοὶ δοκεῖς, ἦν	δ᾽	ἐγώ, ἐμοῦ ἐραστὴς ἄξιος γεγονέναι
[215]	εὐπόρως καὶ ἐφεξῆς καταριθμῆσαι. Σωκράτη	δ᾽	ἐγὼ ἐπαινεῖν, ὦ ἄνδρες, οὕτως
[204]	γένηται τἀγαθά; Τοῦτ᾽ εὐπορώτερον, ἦν	δ᾽	ἐγώ, ἔχω ἀποκρίνασθαι, ὅτι εὐδαίμων
[202]	Εἷς μέν, ἔφη, σύ, μία	δ᾽	ἐγώ. κἀγὼ εἶπον· Πῶς τοῦτο,
[205]	τοὺς δ᾽ οὔ; Θαυμάζω, ἦν	δ᾽	ἐγώ, καὶ αὐτός. Ἀλλὰ μὴ
[205]	ἢ πῶς λέγεις; Οὕτως, ἦν	δ᾽	ἐγώ· κοινὸν εἶναι πάντων. Τί
[202]	φρονήσεως καὶ ἀμαθίας. Ἀληθῆ, ἦν	δ᾽	ἐγώ, λέγεις. (Μὴ τοίνυν ἀνάγκαζε
[202]	ἔφη, τούτοιν. Καὶ μήν, ἦν	δ᾽	ἐγώ, ὁμολογεῖταί γε παρὰ πάντων
[206]	ἐν τῷ καλῷ. Εἶεν, ἦν	δ᾽	ἐγώ. Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη.
[212]	ἄλλοι, ἔφη μὲν Διοτίμα, πέπεισμαι	δ᾽	ἐγώ· πεπεισμένος δὲ πειρῶμαι καὶ
[172]	ἐνθάδε οὐκ ἐπιδεδήμηκεν; ἀφ᾽ οὗ	δ᾽	ἐγὼ Σωκράτει συνδιατρίβω καὶ ἐπιμελὲς
[203]	ὁ Ἔρως. Πατρὸς δέ, ἦν	δ᾽	ἐγώ, τίνος ἐστὶ καὶ μητρός;
[172]	παραγενέσθαι. Ἔγωγε δή. Πόθεν, ἦν	δ᾽	ἐγώ, ὦ Γλαύκων; οὐκ οἶσθ᾽
[208]	τε καὶ εἶπον Εἶεν, ἦν	δ᾽	ἐγώ, ὦ σοφωτάτη Διοτίμα, ταῦτα
[205]	καταχρώμεθα ὀνόμασιν. Ὥσπερ τί; ἦν	δ᾽	ἐγώ. Ὥσπερ τόδε, οἶσθ᾽ ὅτι
[191]	καὶ γίγνοιτο τὸ γένος, ἅμα	δ᾽	εἰ καὶ ἄρρην ἄρρενι, πλησμονὴν
[207]	ἔλεγον ὅτι οὐκ εἰδείην· ἣ	δ᾽	εἶπεν, Διανοεῖ οὖν δεινός ποτε
[174]	ἐπινικίοις, φοβηθεὶς τὸν ὄχλον· ὡμολόγησα	δ᾽	εἰς τήμερον παρέσεσθαι. ταῦτα δὴ
[215]	διὰ τὸ θεῖα εἶναι. σὺ	δ᾽	ἐκείνου τοσοῦτον μόνον διαφέρεις, ὅτι
[205]	(ἑαυτῶν ζητῶσιν, οὗτοι ἐρῶσιν· ὁ	δ᾽	ἐμὸς λόγος οὔτε ἡμίσεός φησιν
[173]	Κυδαθηναιεύς, σμικρός, ἀνυπόδητος ἀεί· παρεγεγόνει	δ᾽	ἐν τῇ συνουσίᾳ, Σωκράτους ἐραστὴς
[220]	εἰς πίλους καὶ ἀρνακίδας, οὗτος	δ᾽	ἐν τούτοις ἐξῄει ἔχων ἱμάτιον
[177]	ἔρανον εἰσενεγκεῖν καὶ χαρίσασθαι, ἅμα	δ᾽	ἐν τῷ παρόντι πρέπον μοι
[193]	ᾧ μηδεὶς ἐναντία πραττέτω (πράττει	δ᾽	ἐναντία ὅστις θεοῖς ἀπεχθάνεται) φίλοι
[182]	ῥᾴδιος, ἁπλῶς γὰρ ὥρισται· ὁ	δ᾽	ἐνθάδε (καὶ ἐν Λακεδαίμονι ποικίλος.
[210]	πᾶσιν τοῖς σώμασι κάλλος· τοῦτο	δ᾽	ἐννοήσαντα καταστῆναι πάντων τῶν καλῶν
[217]	καὶ πρὸς ὁντινοῦν λέγειν· τὸ	δ᾽	ἐντεῦθεν οὐκ ἄν μου ἠκούσατε
[173]	τοίνυν ἐκεῖνοι τοιοίδε τινές· μᾶλλον	δ᾽	~(ἐξ ἀρχῆς ὑμῖν ὡς ἐκεῖνος
[176]	μὲν γὰρ ἀεὶ ἀδύνατοι. Σωκράτη	δ᾽	ἐξαιρῶ λόγου· ἱκανὸς γὰρ καὶ
[197]	ἡγεμών· πρᾳότητα μὲν πορίζων, ἀγριότητα	δ᾽	ἐξορίζων· φιλόδωρος εὐμενείας, ἄδωρος δυσμενείας·
[190]	αὐχένι κυκλοτερεῖ, ὅμοια πάντῃ· κεφαλὴν	δ᾽	ἐπ᾽ ἀμφοτέροις τοῖς προσώποις ἐναντίοις
[185]	ἐν τῷ σῷ μέρει, σὺ	δ᾽	ἐπειδὰν παύσῃ, ἐν τῷ ἐμῷ.
[214]	ἄλλοι πάντες ἡμεῖς εἰρήκαμεν· σὺ	δ᾽	ἐπειδὴ οὐκ εἴρηκας καὶ ἐκπέπωκας,
[217]	μὲν αἰσχυνόμενος ἀφῆκα αὐτόν· αὖθις	δ᾽	ἐπιβουλεύσας, ἐπειδὴ ἐδεδειπνήκει, διελεγόμην πόρρω
[214]	ἐγχέαντος τοῦ παιδὸς πίνειν· τὸν	δ᾽	Ἐρυξίμαχον· Πῶς οὖν, φάναι, ὦ
[183]	καὶ αἰσχυνομένων ὑπὲρ αὐτοῦ· τῷ	δ᾽	ἐρῶντι πάντα ταῦτα ποιοῦντι χάρις
[193]	τούτου ἐγγυτάτω ἄριστον εἶναι· τοῦτο	δ᾽	ἐστὶ παιδικῶν τυχεῖν κατὰ νοῦν
[206]	τῷ ἀναρμόστῳ ἀδύνατον γενέσθαι. (ἀνάρμοστον	δ᾽	ἐστὶ τὸ αἰσχρὸν παντὶ τῷ
[183]	χρηστῷ τε καὶ καλῶς. πονηρὸς	δ᾽	ἐστὶν ἐκεῖνος ὁ ἐραστὴς ὁ
[204]	τῶν καλλίστων ἡ σοφία, Ἔρως	δ᾽	ἐστὶν ἔρως περὶ τὸ καλόν,
[188]	καὶ οἷς μαντικὴ ἐπιστατεῖ (ταῦτα	δ᾽	ἐστὶν ἡ περὶ θεούς τε
[184]	ἑκούσιος λείπεται οὐκ ἐπονείδιστος· αὕτη	δ᾽	ἐστὶν ἡ περὶ τὴν ἀρετήν.
[195]	δὲ τῷ νέῳ ἁπαλός· ποιητοῦ	δ᾽	ἔστιν (ἐνδεὴς οἷος ἦν Ὅμηρος,
[185]	αὑτοῦ καὶ τὸν ἐρώμενον· οἱ	δ᾽	ἕτεροι πάντες τῆς ἑτέρας, τῆς
[190]	ὀρθοὶ ἐπὶ δυοῖν σκελοῖν· ἐὰν	δ᾽	ἔτι δοκῶσιν ἀσελγαίνειν καὶ μὴ
[220]	ἐν τῷ ψύχει καθηῦδον, ἅμα	δ᾽	ἐφύλαττον αὐτὸν εἰ καὶ τὴν
[175]	Ἀγάθωνα, καὶ εἰσάξεις Σωκράτη; σὺ	δ᾽	ἦ δ᾽ ὅς, Ἀριστόδημε, παρ᾽
[215]	οἰήσεται ἐπὶ τὰ γελοιότερα, ἔσται	δ᾽	ἡ εἰκὼν τοῦ ἀληθοῦς ἕνεκα,
[205]	Ἀληθῆ λέγεις. Ἀλλ᾽ ὅμως, ἦ	δ᾽	ἥ, οἶσθ᾽ ὅτι οὐ καλοῦνται
[206]	δ᾽ ἐγώ. Ἆρ᾽ οὖν, ἦ	δ᾽	ἥ, οὕτως ἁπλοῦν ἐστι λέγειν
[206]	οὐ μανθάνω. (Ἀλλ᾽ ἐγώ, ἦ	δ᾽	ἥ, σαφέστερον ἐρῶ. κυοῦσιν γάρ,
[206]	ὁ ἔρως ἐστὶν ἀεί, ἦ	δ᾽	ἥ, τῶν τίνα τρόπον διωκόντων
[197]	τὴν τῆς Ἀνάγκης βασιλείαν· ἐπειδὴ	δ᾽	ὁ θεὸς οὗτος ἔφυ, ἐκ
[175]	εἰσάξεις Σωκράτη; σὺ δ᾽ ἦ	δ᾽	ὅς, Ἀριστόδημε, παρ᾽ Ἐρυξίμαχον κατακλίνου.
[172]	ἀπαγγέλλειν· πρότερον δέ μοι, ἦ	δ᾽	ὅς, εἰπέ· σὺ αὐτὸς παρεγένου
[218]	Σώκρατες, καθεύδεις; Οὐ δῆτα, ἦ	δ᾽	ὅς. Οἶσθα οὖν ἅ μοι
[174]	καλὸν ἴω. ἀλλὰ σύ, ἦ	δ᾽	ὅς, πῶς (ἔχεις πρὸς τὸ
[178]	(εἶναι τῶν θεῶν, τίμιον, ἦ	δ᾽	ὅς· τεκμήριον δὲ τούτου· γονῆς
[176]	(Ἕρμαιον ἂν εἴη ἡμῖν, ἦ	δ᾽	ὅς, ὡς ἔοικεν, ἐμοί τε
[180]	ἀνάγκη καὶ Ἔρωτε εἶναι. πῶς	δ᾽	οὐ δύο τὼ θεά; ἡ
[217]	ἐρημίᾳ διαλεχθείη, καὶ ἔχαιρον. τούτων	δ᾽	οὐ μάλα ἐγίγνετο οὐδέν, ἀλλ᾽
[205]	ἀλλά τινάς φαμεν ἐρᾶν, τοὺς	δ᾽	οὔ; Θαυμάζω, ἦν δ᾽ ἐγώ,
[215]	εὖ μὲν ἡγούμην λέγειν, τοιοῦτον	δ᾽	οὐδὲν ἔπασχον, οὐδ᾽ ἐτεθορύβητό μου
[199]	Ἔρως ἔρως, ἢ οὐδενός; ἐρωτῶ	δ᾽	οὐκ εἰ μητρός τινος ἢ
[180]	οὖν δεῖ πάντας θεούς, ἃ	δ᾽	οὖν ἑκάτερος εἴληχε πειρατέον εἰπεῖν.
[217]	οὐδὲ τοῦτο ταχὺ (ὑπήκουσεν, ὅμως	δ᾽	οὖν χρόνῳ ἐπείσθη. ἐπειδὴ δὲ
[174]	καταλαμβάνειν ἤδη μέλλοντας δειπνεῖν· εὐθὺς	δ᾽	οὖν ὡς ἰδεῖν τὸν Ἀγάθωνα·
[179]	Ἕκτορα, μὴ ἀποκτείνας δὲ τοῦτον	οἴκαδ᾽	ἐλθὼν γηραιὸς τελευτήσοι, ἐτόλμησεν ἑλέσθαι
[178]	εὐρύστερνος, πάντων ἕδος ἀσφαλὲς αἰεί,	ἠδ᾽	Ἔρος φησὶ μετὰ τὸ Χάος
[222]	δὲ ὑπὸ σοῦ ἐρᾶσθαι καὶ	μηδ᾽	ὑφ᾽ ἑνὸς ἄλλου. ἀλλ᾽ οὐκ
[210]	ἐάν τις ὀρθῶς μετίῃ, οὐκ	οἶδ᾽	εἰ οἷός τ᾽ ἂν εἴης.
[213]	κἂν ὑμεῖς ~(γελᾶτε, ὅμως εὖ	οἶδ᾽	ὅτι ἀληθῆ λέγω. ἀλλά μοι
[216]	ἀληθῆ. καὶ ἔτι γε νῦν	ξύνοιδ᾽	ἐμαυτῷ ὅτι εἰ ἐθέλοιμι παρέχειν
[220]	δὴ ταῦτα· οἷον δ᾽ αὖ	τόδ᾽	ἔρεξε καὶ ἔτλη καρτερὸς ἀνὴρ
[192]	ὅτι οὐδ᾽ ἂν εἷς ἐξαρνηθείη	οὐδ᾽	ἄλλο τι ἂν φανείη βουλόμενος,
[215]	ὅμοιος εἶ τούτοις, ὦ Σώκρατες,	οὐδ᾽	ἄν αὐτὸς δή που ἀμφισβητήσαις·
[183]	καὶ ἐθέλοντες δουλείας δουλεύειν οἵας	οὐδ᾽	ἂν δοῦλος οὐδείς, ἐμποδίζοιτο ἂν
[192]	τύχητε· ταῦτ᾽ ἀκούσας ἴσμεν ὅτι	οὐδ᾽	ἂν εἷς ἐξαρνηθείη οὐδ᾽ ἄλλο
[216]	οὐδέν, ἀλλὰ καταφρονεῖ τοσοῦτον (ὅσον	οὐδ᾽	ἂν εἷς οἰηθείη, οὔτ᾽ εἴ
[214]	λέγε πρὸς ταῦτα, ὡς ἐγὼ	οὐδ᾽	ἂν ἕνα ἄλλον ἐπαινέσαιμι σοῦ
[192]	διὰ βίου οὗτοί εἰσιν, οἳ	οὐδ᾽	ἂν ἔχοιεν εἰπεῖν ὅ τι
[196]	μὴν εἴς γε ἀνδρείαν Ἔρωτι	(οὐδ᾽	Ἄρης „ἀνθίσταται„ οὐ γὰρ ἔχει
[204]	τις ἄλλος σοφός, οὐ φιλοσοφεῖ·	οὐδ᾽	αὖ οἱ ἀμαθεῖς φιλοσοφοῦσιν οὐδ᾽
[211]	ὂν καλόν, τισὶ δὲ αἰσχρόν·	οὐδ᾽	αὖ φαντασθήσεται αὐτῷ τὸ καλὸν
[176]	ἐρρῶσθαι πίνειν, Ἀγάθων; Οὐδαμῶς, φάναι,	οὐδ᾽	αὐτὸς ἔρρωμαι. (Ἕρμαιον ἂν εἴη
[221]	αὐτὸς καὶ οἱ λόγοι αὐτοῦ,	οὐδ᾽	ἐγγὺς ἂν εὕροι τις ζητῶν,
[198]	αὐτὸς οὐχ οἷός τ᾽ ἔσομαι	οὐδ᾽	ἐγγὺς τούτων οὐδὲν καλὸν εἰπεῖν,
[204]	ἐπιθυμεῖ σοφὸς γενέσθαι· ἔστι γάρ·	οὐδ᾽	εἴ τις ἄλλος σοφός, οὐ
[199]	ᾔδη τὸν τρόπον τοῦ ἐπαίνου,	οὐδ᾽	εἰδὼς ὑμῖν ὡμολόγησα καὶ αὐτὸς
[211]	καλόν, πρὸς δὲ τὸ αἰσχρόν.	οὐδ᾽	ἔνθα μὲν καλόν, ἔνθα δὲ
[213]	οὔτε προσβλέψαι οὔτε διαλεχθῆναι καλῷ	οὐδ᾽	ἑνί, ἢ οὑτοσὶ ζηλοτυπῶν με
[195]	δὴ πέφυκεν Ἔρως μισεῖν καὶ	οὐδ᾽	ἐντὸς πολλοῦ πλησιάζειν. μετὰ δὲ
[195]	οὐ γὰρ ἐπὶ γῆς βαίνει	οὐδ᾽	ἐπὶ κρανίων, ἅ ἐστιν οὐ
[204]	γὰρ ὧδε. θεῶν οὐδεὶς φιλοσοφεῖ	οὐδ᾽	ἐπιθυμεῖ σοφὸς γενέσθαι· ἔστι γάρ·
[204]	οὐδ᾽ αὖ οἱ ἀμαθεῖς φιλοσοφοῦσιν	οὐδ᾽	ἐπιθυμοῦσι σοφοὶ γενέσθαι· αὐτὸ γὰρ
[219]	αὐτὸν ᾤμην· καὶ ἀναστάς γε,	οὐδ᾽	ἐπιτρέψας τούτῳ εἰπεῖν οὐδὲν ἔτι,
[215]	λέγειν, τοιοῦτον δ᾽ οὐδὲν ἔπασχον,	οὐδ᾽	ἐτεθορύβητό μου ἡ ψυχὴ οὐδ᾽
[215]	οὐδ᾽ ἐτεθορύβητό μου ἡ ψυχὴ	οὐδ᾽	ἠγανάκτει ὡς ἀνδραποδωδῶς διακειμένου· ἀλλ᾽
[194]	μέλλοντος ἐπιδείξεσθαι σαυτοῦ λόγους, καὶ	οὐδ᾽	ὁπωστιοῦν ἐκπλαγέντος, νῦν οἰηθείην σε
[180]	πειρατέον εἰπεῖν. πᾶσα γὰρ πρᾶξις	ὧδ᾽	ἔχει· αὐτὴ ἐφ᾽ ἑαυτῆς πραττομένη
[183]	ἐνθάδε νομίζεσθαι. τὸ δὲ, οἶμαι,	ὧδ᾽	ἔχει· οὐχ ἁπλοῦν ἐστιν, ὅπερ
[215]	τι ῥᾴδιον τὴν σὴν ἀτοπίαν	ὧδ᾽	ἔχοντι εὐπόρως καὶ ἐφεξῆς καταριθμῆσαι.

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/03/2005