Livre, Chapitre |
[1,39] |
ἀνῃροῦντο
καὶ
περὶ
φιλίας
διελέγοντο?
|
ἡμῖν |
δὲ
οὐκ
ἐδόκει
σπένδεσθαι,
ἀλλὰ |
[1,11] |
ὃς
ἀρξάμενος
τὸ
καθ´
αὑτὸν
|
ἡμῖν |
διεξῄει,
ὡς
καὶ
αὐτὸς
ἄνθρωπος |
[1,17] |
καὶ
ἐρυθρὰ
φαίνεσθαι,
οἷα
παρ´
|
ἡμῖν |
δυομένου
τοῦ
ἡλίου
φαίνεται,
πολὺ |
[1,26] |
τις,
ἀκούει
πάντων
τῶν
παρ´
|
ἡμῖν |
ἐν
τῇ
γῇ
λεγομένων,
ἐὰν |
[1,8] |
ἀποσπωμένου.
αἱ
δὲ
καὶ
μίγνυσθαι
|
ἡμῖν |
ἐπεθύμουν?
καὶ
δύο
τινὲς
τῶν
|
[1,10] |
ἑωρῶμεν,
νυκτὸς
δὲ
ἐπιγενομένης
ἐφαίνοντο
|
ἡμῖν |
καὶ
ἄλλαι
πολλαὶ
νῆσοι
πλησίον, |
[1,11] |
ἡμᾶς
οἰκουμένην
εἰκάζομεν.
~Δόξαν
δὲ
|
ἡμῖν |
καὶ
ἔτι
πορρωτέρω
προελθεῖν,
συνελήφθημεν
|
[1,27] |
τῷ
κήτει
κατέλιπον.
συνέπεμψε
δὲ
|
ἡμῖν |
καὶ
Ἱππογύπους
χιλίους
παραπέμψοντας
ἄχρι |
[1,11] |
τὴν
γῆν
ἐκείνην
ἔλεγε
τὴν
|
ἡμῖν |
κάτω
φαινομένην
σελήνην.
ἀλλὰ
θαρρεῖν |
[1,33] |
τὰ
ἄλλα
ἐξήρτιστο
παραθεὶς
δὲ
|
ἡμῖν |
λάχανά
τε
καὶ
ἀκρόδρυα
καὶ |
[1,16] |
ἐστι
μέγιστα,
ὑπόπτερα,
τοῖς
παρ´
|
ἡμῖν |
μύρμηξι
προσεοικότα
πλὴν
τοῦ
μεγέθους? |
[1,33] |
ἐναλίων
δαιμόνων
ἢ
ἄνθρωποι
δυστυχεῖς
|
ἡμῖν |
παραπλήσιοι;
καὶ
γὰρ
ἡμεῖς
ἄνθρωποι |
[1,11] |
μηδένα
κίνδυνον
ὑφορᾶσθαι?
πάντα
γὰρ
|
ἡμῖν |
παρέσεσθαι
ὧν
δεόμεθα.
~Ἢν
δὲ |
[1,7] |
ναυσίπορον
εἶναι
δύνασθαι.
ἐπῄει
οὖν
|
ἡμῖν |
πολὺ
μᾶλλον
πιστεύειν
τῷ
ἐπὶ |
[1,8] |
ἅπαντα
ἔχουσαι
τέλεια
τοιαύτην
παρ´
|
ἡμῖν |
τὴν
Δάφνην
γράφουσιν
ἄρτι
τοῦ |
[1,33] |
τῷ
θηρίῳ?
ἀλλὰ
φράσον
γε
|
ἡμῖν |
τὴν
σαυτοῦ
τύχην,
ὅστις
τε |
[1,34] |
ἐγὼ
ἐναυπηγησάμην.
ἔτη
δέ
ἐστιν
|
ἡμῖν |
τῆς
καταπόσεως
ταῦτα
ἑπτὰ
καὶ |
[1,30] |
ὀδόντας
ἐκφαῖνον
πολὺ
τῶν
παρ´
|
ἡμῖν
|
φαλλῶν
ὑψηλοτέρους,
ὀξεῖς
δὲ
πάντας |
[1,33] |
φοβηθέντες
ἔστημεν?
κἀκεῖνοι
δὲ
ταὐτὸ
|
ἡμῖν |
ὡς
τὸ
εἰκὸς
παθόντες
ἄναυδοι
|