HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

ACHILLES TATIUS, Leucippé et Clitophon, livre VII

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ω = 58 formes différentes pour 141 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Chapitre

[7, 3]   ταύτην ἀπατήσασα συλλαμβάνει καὶ παραδίδωσι ᾧ νῦν ἔφην κακῇ τύχῃ μοι

[7, 3]   τὴν ὁδόν; Ἐπὶ Σμύρνης, εἶπον. Κἀγώ, ἔφη, τὴν αὐτήν, ἀγαθῇ τύχῃ.

[7, 7]   ἐπεὶ δὲ ἐπαύσαντο λέγοντες, αἰτήσας κἀγὼ λόγον, Ἀλλ´ οὗτοι μέν, ἔφην,

[7, 14]   σου τῶν ἐνυπνίων τὰ μαντεύματα; κἀγὼ μὲν ἐπίστευόν σου τοῖς ὀνείροις

[7, 6]   οὕτω γὰρ κἀκείνη δίκην δώσει, κἀγὼ τὸν ἐπάρατον βίον καταλίποιμι. Εὐφήμησον,

[7, 16]   δὲ ὀφθαλμοὺς εἶχεν ἐπ´ ἐμέ. ἐγὼ δὲ εἱστήκειν, αἰδοῖ τῇ πρὸς

[7, 15]   δὲ Σώστρατος ὑπὸ χαρᾶς κατέπεσεν, ἐγὼ δὲ ἐξάλλομαι μετὰ τῶν δεσμῶν

[7, 15]   παρῆσαν καὶ ἐπεχείρουν με τύπτειν. ἐγὼ δὲ ἤδη θαρρῶν ἠμυνόμην· οἱ

[7, 3]   τὸ ἀνόσιον ἔργον τοῦτο δρᾷ· ἐγὼ δὲ ὁ ἄθλιος, οὔτε ἰδὼν

[7, 2]   κατέλεγεν, ἐφ´ οἷς ἦν δεδεμένος. ἐγὼ δὲ οὐδενὶ τούτων προσεῖχον. ~Ὡς

[7, 7]   Θερσάνδρῳ καὶ οἱ Μελίτῃ συνειπόντες· ἐγὼ δὲ πᾶσαν ὑμῖν ἐρῶ τὴν

[7, 11]   ὅστις ποτέ ἐστι, κατελήρησε μυθολογῶν. ἐγὼ δὲ ὑμῶν τεθαύμακα τῆς ἀναλγησίας,

[7, 3]   ἀπόλλυτε καὶ ἑαυτοῖς φθονεῖτε κέρδους; ἐγὼ δὲ ὡς ἤκουσα Θερσάνδρου καὶ

[7, 9]   εἰ μηδὲν αὐτῇ τοιοῦτο πέπρακται; ἐγὼ καὶ τοῦτο πρὸς ὑμᾶς ἐρῶ,

[7, 15]   ἐπὶ τὴν Ἄρτεμιν ξένη κατέφυγεν. ἐγὼ μὲν δὴ τοῦτο ἀκούσας ἀναπτεροῦμαι

[7, 2]   πυθοίμην τί εἴη παθών. ἀλλ´ ἐγὼ μὲν ἐφρόντιζον ὧν κατὰ νοῦν

[7, 9]   εἰ δὲ ταῦτα γέγονεν οὕτως, ἐγὼ μὲν οὐκ οἶδα, μαθεῖν δὲ

[7, 14]   Κλειτοφῶν οὗτος, Λευκίππη δὲ ποῦ; ἐγὼ μὲν οὖν γνωρίσας αὐτὸν εἰς

[7, 3]   ἡμῖν πυκνὰ καὶ ἀλλήλοις ἐπένευον. ἐγὼ μὲν οὖν ὑπώπτευον τοὺς ἀνθρώπους

[7, 1]   Θερσάνδρῳ εὑρεθέν, ὡς ἂν ἀπογνοὺς ἐγὼ μηκέτι ζῶσαν τὴν ἐρωμένην, κἂν

[7, 14]   αὐτούς· οὐδὲ γὰρ ἐπεχείρουν κωλύειν ἐγώ, παρεῖχον δὲ τὸ πρόσωπον εἰς

[7, 15]   τὴν Ἄρτεμιν εἶδον. πρὸς τοῦτο ἐγὼ πηδῶ καὶ βοῶ· Λευκίππην λέγεις.

[7, 6]   ὁμολογεῖν καὶ ὡς ἀλλήλων ἐρῶντες ἐγώ τε καὶ Μελίτη κοινῇ τὴν

[7, 5]   ὁ δὲ ἀνόσιος καὶ ἀσεβὴς ἐγὼ τὴν ἀνδροφόνον σου κατεφίλησα πολλάκις

[7, 3]   μυρίας, καταλέγει μηδενὸς ἐρωτῶντος αὐτόν· Ἐγὼ τὴν κόρην ἀπέκτεινα, καὶ ἔλαβον

[7, 14]   πατρὶ συντυχεῖν. ~Ὡς δὲ ἀπηλλάγην ἐγὼ τῶν βασάνων, διελέλυτο μὲν τὸ

[7, 3]   ἐγείρω καὶ πρὸς αὐτὸν μεταστραφεὶς λέγω· Τίς ἡ Μελίτη; ὁ δέ,

[7, 6]   μου θρηνοῦντος Κλεινίας εἰσέρχεται, καὶ καταλέγω τὸ πᾶν αὐτῷ καὶ ὅτι

[7, 11]   ὁ δεσμώτης οὗτος, ὃς τῷ στρατηγῷ μὲν οὐδὲν εἶπε, τούτῳ δὲ

[7, 8]   Μελίτης καὶ ἀπορεῖν ὅτῳ χρήσαιντο λόγῳ πρὸς τὴν ἀπολογίαν. ~Ἐν τούτῳ

[7, 3]   οὐ προσέχων χρόνον, τῷ δὲ λόγῳ τὴν ψυχὴν ὥσπερ ὑπὸ μύωπος

[7, 8]   πάντας ἔκπληξις κατέσχεν ἐπὶ τῷ παραλόγῳ τοῦ πράγματος, μάλιστα δὲ τὴν

[7, 15]   Ἄρτεμιν εἶδον. πρὸς τοῦτο ἐγὼ πηδῶ καὶ βοῶ· Λευκίππην λέγεις. Καὶ

[7, 9]   ἑαυτοῦ τὴν συμφορὰν ἔλεγεν ἐν ὁδῷ τινι κεκοινωνηκέναι κατὰ ἄγνοιαν ἀνδρὶ

[7, 3]   καὶ διελεγόμεθα οἷα εἰκὸς ἐν ὁδῷ. ὡς δὲ εἴς τι πανδοχεῖον

[7, 13]   λέγειν, ἔμενεν αὐτοῦ δούλη τῇ θεῷ. ἄρτι δὲ τοῦ Σωστράτου τὸν

[7, 12]   τοῦτό ἐστιν ἡκούσης θεωρίας τῇ θεῷ. τοῦτο δὲ ὅταν γένηται, πάσης

[7, 16]   ἰδοῦσα δὲ ἡμᾶς ἐξεπήδησε τοῦ νεὼ καὶ τὸν μὲν πατέρα περιεπτύξατο,

[7, 13]   ἐπ´ αὐτὸ καὶ ἔχεται τοῦ νεώ. τὸ δὲ παλαιὸν ἄβατος ἦν

[7, 11]   ὑποκρινομένου, πιθανῶς δὲ δακρύοντος· ὃν νομίζω καὶ αὐτὸν κοινωνὸν γενόμενον τοῦ

[7, 5]   γὰρ θρηνῶν ἀνεπαυσάμην; ἀεί σε πενθῶ, τῶν θανάτων διωκόντων ἀλλήλους; ἀλλ´

[7, 9]   δὲ ἐκεῖνον γυναικὸς φόνον ἐπὶ μισθῷ. καὶ τὸ ὄνομα ἔλεγε· Μελίτην

[7, 9]   διείλεκτο, πρὶν ὁ θαλάττιος οὗτος ἀνεβίω νεκρός· ὁ δὲ οὐκ εἶχεν

[7, 6]   τέθνηκε; μὴ γὰρ οὐ πολλάκις ἀνεβίω; τί δὲ προπετῶς ἀποθνῄσκεις; ὃ

[7, 8]   ὥστε κἀκείνους διὰ τὸ τὰ πλείω μοι συνᾴδειν ὑπόνοιαν ἔχειν κατὰ

[7, 11]   κατειπεῖν) οὐ δὴ κελεύετε τῷ δημίῳ, καθέζεσθε δὲ γόητος ἀκούοντες πιθανῶς

[7, 9]   τῆς ὑπονοίας βεβαίωσιν ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ συμβὰν καὶ καθ´ αὑτοῦ καὶ

[7, 10]   μὲν ἐν τῷ τῆς Λευκίππης δωματίῳ παρών, κατεπᾴδων αὐτῇ· κληθεὶς δὲ

[7, 4]   ἔρρει, σχολασάσης τῆς ψυχῆς τῷ κακῷ. ~Ἔλεγον οὖν· Τίς με δαίμων

[7, 1]   δεσμῶν ἄρχοντι, δεόμενος διαφθαρῆναί με φαρμάκῳ. ὡς δ´ οὐκ ἔπειθεν (ἐδεδίει

[7, 6]   γὰρ ἀσφαλέστερον πῶς ἂν μάθοις; δοκῶ δὲ εὑρηκέναι τοῦ θανάτου καλλίστην

[7, 11]   περὶ πράγματος οὕτω σαφῶς ἐληλεγμένου. δοκῶ δὲ καὶ ἄλλον τινὰ ἐργάσασθαι

[7, 12]   τῆς Ἀρτέμιδος ἐπιφανείσης ἐν τῷ πολέμῳ τῷ πρὸς τοὺς Θρᾷκας, νικήσαντες

[7, 7]   ὑπὸ λῃστῶν ἐν Αἰγύπτῳ) Μελίτῃ περιτυγχάνω, κἀκεῖθεν ἀλλήλοις συνόντες ἥκομεν ἐνταῦθα

[7, 11]   μὲν οὐδὲν εἶπε, τούτῳ δὲ μόνῳ τὰ ἀπόρρητα διελέγετο τοῦ φόνου,

[7, 1]   προσέκειτο δὲ ἡ Μελίτη τῷ φόνῳ, ἵνα μή, τετελευτηκέναι τὴν Λευκίππην

[7, 12]   βασανισθῆναι περὶ τοῦ Μελίτην τῷ φόνῳ συνεγνωκέναι. ἄρτι δέ μου δεθέντος

[7, 4]   Δοκεῖς, ἔφη, κἀμὲ κεκοινωνηκέναι τῷ φόνῳ; ταῦτα ἤκουσα μόνα τοῦ πεφονευκότος,

[7, 15]   πρὸς τοῦτο ἐγὼ πηδῶ καὶ βοῶ· Λευκίππην λέγεις. Καὶ μάλα, ἔφη·

[7, 7]   τοῖς λῃσταῖς πρὸς αὐτόν, ὑμῖν καταλείπω σκοπεῖν. ἐπεὶ τοίνυν ἔμαθεν ἡ

[7, 10]   δημίους ἐπ´ αὐτὸν παρεῖναι, ἐπιβὰς ἵππῳ σπουδῇ μάλα ἐξελαύνει ἐπὶ Σμύρνης·

[7, 10]   πεμφθέντας ἥκειν· ὃς δὴ ἐπιβὰς ἵππῳ σπουδῇ μάλα πρὸς αὐτὸν ἔρχεται

[7, 4]   τάχος τοῦ βλήματος οὐκ ἀνέῳξεν οὔπω τὸ τραῦμα, τὰ δὲ δάκρυα

[7, 12]   εἰδέναι τί γέγονεν, ἔδοξε τῷ προέδρῳ τῶν δικαστῶν— ἦν δὲ τοῦ

[7, 1]   τὸ δὲ τέχνασμα ἦν τῷ Θερσάνδρῳ εὑρεθέν, ὡς ἂν ἀπογνοὺς ἐγὼ

[7, 7]   ἔφην, ληροῦσι πάντες, καὶ οἱ Θερσάνδρῳ καὶ οἱ Μελίτῃ συνειπόντες· ἐγὼ

[7, 7]   ἔκλαον καὶ ἤρων καὶ νῦν ἐρῶ. διὰ τοῦτο ἐμαυτοῦ κατεῖπον, ἵνα

[7, 9]   ἃ δὲ ἠτύχησε διὰ βραχέων ἐρῶ. ἐρωμένην εἶχεν, ὡς εἶπεν. τοῦτο

[7, 9]   ἐγὼ καὶ τοῦτο πρὸς ὑμᾶς ἐρῶ, καὶ πρὸς τῶν θεῶν μή

[7, 7]   συνειπόντες· ἐγὼ δὲ πᾶσαν ὑμῖν ἐρῶ τὴν ἀλήθειαν. ἦν ἐρωμένη μοι

[7, 7]   πρὸς τὴν ἐρωμένην. οὐ γὰρ φέρω νῦν ζῆν, καὶ μιαιφόνος γενόμενος

[7, 3]   τοὺς χρυσοῦς ὑμῖν τοὺς ἑκατὸν φέρω· ὥστε τί με ἀπόλλυτε καὶ

[7, 2]   εἰκὸς γάρ σε μηδὲν ἀδικήσαντα πονηρῷ περιπεσεῖν δαίμονι. τεκμαίρομαι δὲ ἐκ

[7, 3]   ψυχὴν ὥσπερ ὑπὸ μύωπος παταχθεὶς ἐγείρω καὶ πρὸς αὐτὸν μεταστραφεὶς λέγω·

[7, 15]   ἀκούσας ἀναπτεροῦμαι καὶ τὰ ὄμματα ἀνεγείρω καὶ ἀναβιοῦν ἠρχόμην· ὁ δὲ

[7, 11]   γέγονεν ἀφανής, καὶ ἔστιν οὐ πόρρω τινὸς ὑπονοίας μὴ ἄρα τῆς

[7, 14]   ἐν ἀρχῇ τῶν λόγων, ἐν Τύρῳ ποτὲ ἐγεγόνει περὶ τὴν τῶν

[7, 14]   χρόνου πολλοῦ διατρίψας ἔτυχεν ἐν Τύρῳ πρὸ πολλοῦ τῆς ἡμετέρας φυγῆς·

[7, 11]   τῆς ἀναλγησίας, εἰ φονέα ἐπ´ αὐτοφώρῳ λαβόντες (μεῖζον γὰρ τῆς φωρᾶς

[7, 12]   ἐσήμαινε τὴν θυγατέρα εὑρήσειν ἐν Ἐφέσῳ καὶ τἀδελφοῦ τὸν υἱόν. ~Παρὰ

[7, 13]   καὶ παρθένοις. εἰ δέ τις εἴσω παρῆλθε γυνή, θάνατος ἦν ἡ

[7, 3]   τὸν ἄλλον οὐ προσέχων χρόνον, τῷ δὲ λόγῳ τὴν ψυχὴν ὥσπερ

[7, 9]   τὴν τῆς ὑπονοίας βεβαίωσιν ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ συμβὰν καὶ καθ´ αὑτοῦ

[7, 13]   ἄρχοντες ἐδίκαζον αὐτῇ τε καὶ τῷ δεσπότῃ. καὶ εἰ μὲν ὁ

[7, 13]   μὴ δούλη τις ἦν ἐγκαλοῦσα τῷ δεσπότῃ. ταύτην δὲ ἐξῆν ἱκετεύειν

[7, 11]   ἑαυτοῦ κατειπεῖν) οὐ δὴ κελεύετε τῷ δημίῳ, καθέζεσθε δὲ γόητος ἀκούοντες

[7, 1]   φόνον. τὸ δὲ τέχνασμα ἦν τῷ Θερσάνδρῳ εὑρεθέν, ὡς ἂν ἀπογνοὺς

[7, 4]   δὲ ἔρρει, σχολασάσης τῆς ψυχῆς τῷ κακῷ. ~Ἔλεγον οὖν· Τίς με

[7, 8]   ἐμοῦ πάντας ἔκπληξις κατέσχεν ἐπὶ τῷ παραλόγῳ τοῦ πράγματος, μάλιστα δὲ

[7, 13]   μικροῦ τινος ἀπελείφθη τοῦ μὴ τῷ πατρὶ συντυχεῖν. ~Ὡς δὲ ἀπηλλάγην

[7, 12]   Βυζάντιοι, τῆς Ἀρτέμιδος ἐπιφανείσης ἐν τῷ πολέμῳ τῷ πρὸς τοὺς Θρᾷκας,

[7, 12]   οὐκ εἰδέναι τί γέγονεν, ἔδοξε τῷ προέδρῳ τῶν δικαστῶν— ἦν δὲ

[7, 12]   Ἀρτέμιδος ἐπιφανείσης ἐν τῷ πολέμῳ τῷ πρὸς τοὺς Θρᾷκας, νικήσαντες ἐλογίσαντο

[7, 11]   τίς ὁ δεσμώτης οὗτος, ὃς τῷ στρατηγῷ μὲν οὐδὲν εἶπε, τούτῳ

[7, 4]   τρόμος μὲν εὐθὺς περιεχύθη μου τῷ σώματι καὶ ἡ καρδία μου

[7, 9]   ἐρωμένην εὑρών, ὡς ἔφη, παρὰ τῷ Σωσθένει ζῶσαν, ἣν ᾤετο νεκράν,

[7, 1]   διάκρισιν τῆς τρικυμίας, βουλευόμενος ἅμα τῷ Σωσθένει πρόσεισι τῷ τῶν δεσμῶν

[7, 9]   ἐρωμένην οὖσαν αὐτῷ τὴν παρὰ τῷ Σωσθένει, ταύτην ἠλέησέ τε καὶ

[7, 12]   ἐπινίκιον. ἦν δὲ καὶ ἰδίᾳ τῷ Σωστράτῳ νύκτωρ ἡ θεὸς ἐπιστᾶσα·

[7, 10]   ὁ δὲ ἔτυχε μὲν ἐν τῷ τῆς Λευκίππης δωματίῳ παρών, κατεπᾴδων

[7, 4]   ἐπιρρεῖ, οὕτω καὶ ψυχὴ παταχθεῖσα τῷ τῆς λύπης βέλει, τοξεύσαντος λόγου

[7, 6]   κατῳκίσαντο, ὡς ἂν μηκέτι παρὰ τῷ τῆς Μελίτης εἶεν συντρόφῳ. ~Τῇ

[7, 1]   βουλευόμενος ἅμα τῷ Σωσθένει πρόσεισι τῷ τῶν δεσμῶν ἄρχοντι, δεόμενος διαφθαρῆναί

[7, 1]   τραποίμην. προσέκειτο δὲ ἡ Μελίτη τῷ φόνῳ, ἵνα μή, τετελευτηκέναι τὴν

[7, 12]   κατάδικον, βασανισθῆναι περὶ τοῦ Μελίτην τῷ φόνῳ συνεγνωκέναι. ἄρτι δέ μου

[7, 4]   πυθομένου, Δοκεῖς, ἔφη, κἀμὲ κεκοινωνηκέναι τῷ φόνῳ; ταῦτα ἤκουσα μόνα τοῦ

[7, 9]   εἰπάτω τίς ἐστιν ὁ μεμισθωμένος, δειξάτω τὴν ἀνῃρημένην. εἰ δὲ μήθ´

[7, 9]   ἐπεβούλευσεν, ὡς λέγει, τὸν φόνον, εἰπάτω τίς ἐστιν ὁ μεμισθωμένος, δειξάτω

[7, 12]   ἦν δὲ καὶ ἰδίᾳ τῷ Σωστράτῳ νύκτωρ ἡ θεὸς ἐπιστᾶσα· τὸ

[7, 8]   κατὰ τῆς Μελίτης καὶ ἀπορεῖν ὅτῳ χρήσαιντο λόγῳ πρὸς τὴν ἀπολογίαν.

[7, 7]   (ἥρπαστο γὰρ ὑπὸ λῃστῶν ἐν Αἰγύπτῳ) Μελίτῃ περιτυγχάνω, κἀκεῖθεν ἀλλήλοις συνόντες

[7, 11]   τινα κόρην ἐωνήσατο; τοιγαροῦν ἐωνημένος ἔστω· καὶ εἰ ταύτην ἔσχε Μελίτη;

[7, 3]   τινὸς κοινωνήσας ἢ λόγου, συναπηγόμην αὐτῷ δεδεμένος, ὡς τοῦ ἔργου κοινωνός.

[7, 12]   ἐλάμβανε τῆς γνώσεως— ἔδοξεν οὖν αὐτῷ διασκοπήσαντι σὺν τοῖς παρέδροις αὐτοῦ

[7, 14]   γῆν κατένευσα, οἱ δὲ παρόντες αὐτῷ διηγοῦντο ὅσα εἶπον κατ´ ἐμαυτοῦ·

[7, 9]   τις ἀποκτείνας τινὰ ἀληθῶς ἐπαποθανεῖν αὐτῷ θέλει καὶ ζῆν δι´ ὀδύνην

[7, 6]   εἰσέρχεται, καὶ καταλέγω τὸ πᾶν αὐτῷ καὶ ὅτι μοι δέδοκται πάντως

[7, 9]   ζηλοτυπίαν αὕτη· ἕτερον δέ τι αὐτῷ πρὸς τὴν τῆς ὑπονοίας βεβαίωσιν

[7, 1]   τοιαύτην ἐργασάμενον φαρμακείαν ἀποθανεῖν) δευτέραν αὐτῷ προσφέρει δέησιν, ἐμβαλεῖν τινα εἰς

[7, 9]   δὲ πρὶν μαθεῖν ἐρωμένην οὖσαν αὐτῷ τὴν παρὰ τῷ Σωσθένει, ταύτην

[7, 1]   κἀκ τούτου παρέχοιμί τινα φόβον αὐτῷ τοῦ μὴ μετὰ ἀδείας Λευκίππην

[7, 2]   ἀλλοτρίων ἀκρόασιν κακῶν· ἐπεὶ φάρμακον αὐτῷ τοῦτο τῆς ὧν ἔπαθε λύπης,

[7, 9]   ἀποθανεῖν ἐθέλει νῦν, ἣν ἀπέκτεινεν; οὕτω γὰρ ἄν τις καὶ μισοῖ

[7, 6]   Μελίτη κοινῇ τὴν Λευκίππην ἀνῃρήκαμεν. οὕτω γὰρ κἀκείνη δίκην δώσει, κἀγὼ

[7, 11]   πρώτης προκλήσεως ἀπὸ τῆς Μελίτης οὕτω γενομένης, παρελθών, Ἱκανῶς μὲν οὗτος,

[7, 4]   λαβὸν ἔρχεται καὶ ἀθρόον ἐπιρρεῖ, οὕτω καὶ ψυχὴ παταχθεῖσα τῷ τῆς

[7, 4]   μετὰ μικρὸν τῆς ἀνοίξεως ἐξεπήδησεν. οὕτω κἀμὲ τὰ μὲν πρῶτα τῆς

[7, 4]   τὸν μύωπα καὶ ἔργον εἰργάσατο οὕτω κατ´ ἐμοῦ δι´ ὃ παρῆν,

[7, 12]   ἐπετέλεσαν τὴν θυσίαν οἱ θεωροί. οὕτω μὲν δὴ τότε τῶν δεσμῶν

[7, 16]   εἰς τὸν δῆμον, ὅταν δέῃ. οὕτω μὲν δὴ τῶν δεσμῶν ἀπολύομαι

[7, 11]   δεῖ βασάνων ἔτι περὶ πράγματος οὕτω σαφῶς ἐληλεγμένου. δοκῶ δὲ καὶ

[7, 9]   δι´ ὀδύνην οὐ φέρει. τίς οὕτω φιλόστοργος φονεύς, ἢ ποῖον μῖσός

[7, 9]   φονεύς, ἢ ποῖον μῖσός ἐστιν οὕτω φιλούμενον; μή, πρὸς θεῶν, μὴ

[7, 15]   βασάνων νῦν κρεμάμενον ἐξήρπασεν; ~Ἐν τούτῳ δὲ ἔρχεταί τις τῶν τοῦ

[7, 11]   τῷ στρατηγῷ μὲν οὐδὲν εἶπε, τούτῳ δὲ μόνῳ τὰ ἀπόρρητα διελέγετο

[7, 11]   φοβηθῇ σφόδρα δειλόν ἐστιν. ~Ἐν τούτῳ δὲ ὁ Θέρσανδρος, πρώτης προκλήσεως

[7, 9]   λόγῳ πρὸς τὴν ἀπολογίαν. ~Ἐν τούτῳ δὲ ὁ Κλεινίας, θορύβου πολλοῦ

[7, 14]   ὠδύρετο καλῶν τὴν Ἄρτεμιν· Ἐπὶ τούτῳ με, δέσποινα, ἤγαγες ἐνταῦθα; τοιαῦτά

[7, 16]   εἰς τὸ δεσμωτήριον. ~Καὶ ἐν τούτῳ παρῆν ὁ Κλεινίας καὶ ὁ

[7, 9]   ἐρρωμένως τὸν γάμον ἀπεκρούετο, κἀν τούτῳ τὴν ἐρωμένην εὑρών, ὡς ἔφη,

[7, 6]   παρὰ τῷ τῆς Μελίτης εἶεν συντρόφῳ. ~Τῇ δ´ ὑστεραίᾳ ἀπηγόμην ἐπὶ

Livre, Chapitre
[7, 3]	ταύτην ἀπατήσασα συλλαμβάνει καὶ παραδίδωσι	ᾧ	νῦν ἔφην κακῇ τύχῃ μοι
[7, 3]	τὴν ὁδόν; Ἐπὶ Σμύρνης, εἶπον.	Κἀγώ,	ἔφη, τὴν αὐτήν, ἀγαθῇ τύχῃ.
[7, 7]	ἐπεὶ δὲ ἐπαύσαντο λέγοντες, αἰτήσας	κἀγὼ	λόγον, Ἀλλ´ οὗτοι μέν, ἔφην,
[7, 14]	σου τῶν ἐνυπνίων τὰ μαντεύματα;	κἀγὼ	μὲν ἐπίστευόν σου τοῖς ὀνείροις
[7, 6]	οὕτω γὰρ κἀκείνη δίκην δώσει,	κἀγὼ	τὸν ἐπάρατον βίον καταλίποιμι. Εὐφήμησον,
[7, 16]	δὲ ὀφθαλμοὺς εἶχεν ἐπ´ ἐμέ.	ἐγὼ	δὲ εἱστήκειν, αἰδοῖ τῇ πρὸς
[7, 15]	δὲ Σώστρατος ὑπὸ χαρᾶς κατέπεσεν,	ἐγὼ	δὲ ἐξάλλομαι μετὰ τῶν δεσμῶν
[7, 15]	παρῆσαν καὶ ἐπεχείρουν με τύπτειν.	ἐγὼ	δὲ ἤδη θαρρῶν ἠμυνόμην· οἱ
[7, 3]	τὸ ἀνόσιον ἔργον τοῦτο δρᾷ·	ἐγὼ	δὲ ὁ ἄθλιος, οὔτε ἰδὼν
[7, 2]	κατέλεγεν, ἐφ´ οἷς ἦν δεδεμένος.	ἐγὼ	δὲ οὐδενὶ τούτων προσεῖχον. ~Ὡς
[7, 7]	Θερσάνδρῳ καὶ οἱ Μελίτῃ συνειπόντες·	ἐγὼ	δὲ πᾶσαν ὑμῖν ἐρῶ τὴν
[7, 11]	ὅστις ποτέ ἐστι, κατελήρησε μυθολογῶν.	ἐγὼ	δὲ ὑμῶν τεθαύμακα τῆς ἀναλγησίας,
[7, 3]	ἀπόλλυτε καὶ ἑαυτοῖς φθονεῖτε κέρδους;	ἐγὼ	δὲ ὡς ἤκουσα Θερσάνδρου καὶ
[7, 9]	εἰ μηδὲν αὐτῇ τοιοῦτο πέπρακται;	ἐγὼ	καὶ τοῦτο πρὸς ὑμᾶς ἐρῶ,
[7, 15]	ἐπὶ τὴν Ἄρτεμιν ξένη κατέφυγεν.	ἐγὼ	μὲν δὴ τοῦτο ἀκούσας ἀναπτεροῦμαι
[7, 2]	πυθοίμην τί εἴη παθών. ἀλλ´	ἐγὼ	μὲν ἐφρόντιζον ὧν κατὰ νοῦν
[7, 9]	εἰ δὲ ταῦτα γέγονεν οὕτως,	ἐγὼ	μὲν οὐκ οἶδα, μαθεῖν δὲ
[7, 14]	Κλειτοφῶν οὗτος, Λευκίππη δὲ ποῦ;	ἐγὼ	μὲν οὖν γνωρίσας αὐτὸν εἰς
[7, 3]	ἡμῖν πυκνὰ καὶ ἀλλήλοις ἐπένευον.	ἐγὼ	μὲν οὖν ὑπώπτευον τοὺς ἀνθρώπους
[7, 1]	Θερσάνδρῳ εὑρεθέν, ὡς ἂν ἀπογνοὺς	ἐγὼ	μηκέτι ζῶσαν τὴν ἐρωμένην, κἂν
[7, 14]	αὐτούς· οὐδὲ γὰρ ἐπεχείρουν κωλύειν	ἐγώ,	παρεῖχον δὲ τὸ πρόσωπον εἰς
[7, 15]	τὴν Ἄρτεμιν εἶδον. πρὸς τοῦτο	ἐγὼ	πηδῶ καὶ βοῶ· Λευκίππην λέγεις.
[7, 6]	ὁμολογεῖν καὶ ὡς ἀλλήλων ἐρῶντες	ἐγώ	τε καὶ Μελίτη κοινῇ τὴν
[7, 5]	ὁ δὲ ἀνόσιος καὶ ἀσεβὴς	ἐγὼ	τὴν ἀνδροφόνον σου κατεφίλησα πολλάκις
[7, 3]	μυρίας, καταλέγει μηδενὸς ἐρωτῶντος αὐτόν·	Ἐγὼ	τὴν κόρην ἀπέκτεινα, καὶ ἔλαβον
[7, 14]	πατρὶ συντυχεῖν. ~Ὡς δὲ ἀπηλλάγην	ἐγὼ	τῶν βασάνων, διελέλυτο μὲν τὸ
[7, 3]	ἐγείρω καὶ πρὸς αὐτὸν μεταστραφεὶς	λέγω·	Τίς ἡ Μελίτη; ὁ δέ,
[7, 6]	μου θρηνοῦντος Κλεινίας εἰσέρχεται, καὶ	καταλέγω	τὸ πᾶν αὐτῷ καὶ ὅτι
[7, 11]	ὁ δεσμώτης οὗτος, ὃς τῷ	στρατηγῷ	μὲν οὐδὲν εἶπε, τούτῳ δὲ
[7, 8]	Μελίτης καὶ ἀπορεῖν ὅτῳ χρήσαιντο	λόγῳ	πρὸς τὴν ἀπολογίαν. ~Ἐν τούτῳ
[7, 3]	οὐ προσέχων χρόνον, τῷ δὲ	λόγῳ	τὴν ψυχὴν ὥσπερ ὑπὸ μύωπος
[7, 8]	πάντας ἔκπληξις κατέσχεν ἐπὶ τῷ	παραλόγῳ	τοῦ πράγματος, μάλιστα δὲ τὴν
[7, 15]	Ἄρτεμιν εἶδον. πρὸς τοῦτο ἐγὼ	πηδῶ	καὶ βοῶ· Λευκίππην λέγεις. Καὶ
[7, 9]	ἑαυτοῦ τὴν συμφορὰν ἔλεγεν ἐν	ὁδῷ	τινι κεκοινωνηκέναι κατὰ ἄγνοιαν ἀνδρὶ
[7, 3]	καὶ διελεγόμεθα οἷα εἰκὸς ἐν	ὁδῷ.	ὡς δὲ εἴς τι πανδοχεῖον
[7, 13]	λέγειν, ἔμενεν αὐτοῦ δούλη τῇ	θεῷ.	ἄρτι δὲ τοῦ Σωστράτου τὸν
[7, 12]	τοῦτό ἐστιν ἡκούσης θεωρίας τῇ	θεῷ.	τοῦτο δὲ ὅταν γένηται, πάσης
[7, 16]	ἰδοῦσα δὲ ἡμᾶς ἐξεπήδησε τοῦ	νεὼ	καὶ τὸν μὲν πατέρα περιεπτύξατο,
[7, 13]	ἐπ´ αὐτὸ καὶ ἔχεται τοῦ	νεώ.	τὸ δὲ παλαιὸν ἄβατος ἦν
[7, 11]	ὑποκρινομένου, πιθανῶς δὲ δακρύοντος· ὃν	νομίζω	καὶ αὐτὸν κοινωνὸν γενόμενον τοῦ
[7, 5]	γὰρ θρηνῶν ἀνεπαυσάμην; ἀεί σε	πενθῶ,	τῶν θανάτων διωκόντων ἀλλήλους; ἀλλ´
[7, 9]	δὲ ἐκεῖνον γυναικὸς φόνον ἐπὶ	μισθῷ.	καὶ τὸ ὄνομα ἔλεγε· Μελίτην
[7, 9]	διείλεκτο, πρὶν ὁ θαλάττιος οὗτος	ἀνεβίω	νεκρός· ὁ δὲ οὐκ εἶχεν
[7, 6]	τέθνηκε; μὴ γὰρ οὐ πολλάκις	ἀνεβίω;	τί δὲ προπετῶς ἀποθνῄσκεις; ὃ
[7, 8]	ὥστε κἀκείνους διὰ τὸ τὰ	πλείω	μοι συνᾴδειν ὑπόνοιαν ἔχειν κατὰ
[7, 11]	κατειπεῖν) οὐ δὴ κελεύετε τῷ	δημίῳ,	καθέζεσθε δὲ γόητος ἀκούοντες πιθανῶς
[7, 9]	τῆς ὑπονοίας βεβαίωσιν ἐν τῷ	δεσμωτηρίῳ	συμβὰν καὶ καθ´ αὑτοῦ καὶ
[7, 10]	μὲν ἐν τῷ τῆς Λευκίππης	δωματίῳ	παρών, κατεπᾴδων αὐτῇ· κληθεὶς δὲ
[7, 4]	ἔρρει, σχολασάσης τῆς ψυχῆς τῷ	κακῷ.	~Ἔλεγον οὖν· Τίς με δαίμων
[7, 1]	δεσμῶν ἄρχοντι, δεόμενος διαφθαρῆναί με	φαρμάκῳ.	ὡς δ´ οὐκ ἔπειθεν (ἐδεδίει
[7, 6]	γὰρ ἀσφαλέστερον πῶς ἂν μάθοις;	δοκῶ	δὲ εὑρηκέναι τοῦ θανάτου καλλίστην
[7, 11]	περὶ πράγματος οὕτω σαφῶς ἐληλεγμένου.	δοκῶ	δὲ καὶ ἄλλον τινὰ ἐργάσασθαι
[7, 12]	τῆς Ἀρτέμιδος ἐπιφανείσης ἐν τῷ	πολέμῳ	τῷ πρὸς τοὺς Θρᾷκας, νικήσαντες
[7, 7]	ὑπὸ λῃστῶν ἐν Αἰγύπτῳ) Μελίτῃ	περιτυγχάνω,	κἀκεῖθεν ἀλλήλοις συνόντες ἥκομεν ἐνταῦθα
[7, 11]	μὲν οὐδὲν εἶπε, τούτῳ δὲ	μόνῳ	τὰ ἀπόρρητα διελέγετο τοῦ φόνου,
[7, 1]	προσέκειτο δὲ ἡ Μελίτη τῷ	φόνῳ,	ἵνα μή, τετελευτηκέναι τὴν Λευκίππην
[7, 12]	βασανισθῆναι περὶ τοῦ Μελίτην τῷ	φόνῳ	συνεγνωκέναι. ἄρτι δέ μου δεθέντος
[7, 4]	Δοκεῖς, ἔφη, κἀμὲ κεκοινωνηκέναι τῷ	φόνῳ;	ταῦτα ἤκουσα μόνα τοῦ πεφονευκότος,
[7, 15]	πρὸς τοῦτο ἐγὼ πηδῶ καὶ	βοῶ·	Λευκίππην λέγεις. Καὶ μάλα, ἔφη·
[7, 7]	τοῖς λῃσταῖς πρὸς αὐτόν, ὑμῖν	καταλείπω	σκοπεῖν. ἐπεὶ τοίνυν ἔμαθεν ἡ
[7, 10]	δημίους ἐπ´ αὐτὸν παρεῖναι, ἐπιβὰς	ἵππῳ	σπουδῇ μάλα ἐξελαύνει ἐπὶ Σμύρνης·
[7, 10]	πεμφθέντας ἥκειν· ὃς δὴ ἐπιβὰς	ἵππῳ	σπουδῇ μάλα πρὸς αὐτὸν ἔρχεται
[7, 4]	τάχος τοῦ βλήματος οὐκ ἀνέῳξεν	οὔπω	τὸ τραῦμα, τὰ δὲ δάκρυα
[7, 12]	εἰδέναι τί γέγονεν, ἔδοξε τῷ	προέδρῳ	τῶν δικαστῶν— ἦν δὲ τοῦ
[7, 1]	τὸ δὲ τέχνασμα ἦν τῷ	Θερσάνδρῳ	εὑρεθέν, ὡς ἂν ἀπογνοὺς ἐγὼ
[7, 7]	ἔφην, ληροῦσι πάντες, καὶ οἱ	Θερσάνδρῳ	καὶ οἱ Μελίτῃ συνειπόντες· ἐγὼ
[7, 7]	ἔκλαον καὶ ἤρων καὶ νῦν	ἐρῶ.	διὰ τοῦτο ἐμαυτοῦ κατεῖπον, ἵνα
[7, 9]	ἃ δὲ ἠτύχησε διὰ βραχέων	ἐρῶ.	ἐρωμένην εἶχεν, ὡς εἶπεν. τοῦτο
[7, 9]	ἐγὼ καὶ τοῦτο πρὸς ὑμᾶς	ἐρῶ,	καὶ πρὸς τῶν θεῶν μή
[7, 7]	συνειπόντες· ἐγὼ δὲ πᾶσαν ὑμῖν	ἐρῶ	τὴν ἀλήθειαν. ἦν ἐρωμένη μοι
[7, 7]	πρὸς τὴν ἐρωμένην. οὐ γὰρ	φέρω	νῦν ζῆν, καὶ μιαιφόνος γενόμενος
[7, 3]	τοὺς χρυσοῦς ὑμῖν τοὺς ἑκατὸν	φέρω·	ὥστε τί με ἀπόλλυτε καὶ
[7, 2]	εἰκὸς γάρ σε μηδὲν ἀδικήσαντα	πονηρῷ	περιπεσεῖν δαίμονι. τεκμαίρομαι δὲ ἐκ
[7, 3]	ψυχὴν ὥσπερ ὑπὸ μύωπος παταχθεὶς	ἐγείρω	καὶ πρὸς αὐτὸν μεταστραφεὶς λέγω·
[7, 15]	ἀκούσας ἀναπτεροῦμαι καὶ τὰ ὄμματα	ἀνεγείρω	καὶ ἀναβιοῦν ἠρχόμην· ὁ δὲ
[7, 11]	γέγονεν ἀφανής, καὶ ἔστιν οὐ	πόρρω	τινὸς ὑπονοίας μὴ ἄρα τῆς
[7, 14]	ἐν ἀρχῇ τῶν λόγων, ἐν	Τύρῳ	ποτὲ ἐγεγόνει περὶ τὴν τῶν
[7, 14]	χρόνου πολλοῦ διατρίψας ἔτυχεν ἐν	Τύρῳ	πρὸ πολλοῦ τῆς ἡμετέρας φυγῆς·
[7, 11]	τῆς ἀναλγησίας, εἰ φονέα ἐπ´	αὐτοφώρῳ	λαβόντες (μεῖζον γὰρ τῆς φωρᾶς
[7, 12]	ἐσήμαινε τὴν θυγατέρα εὑρήσειν ἐν	Ἐφέσῳ	καὶ τἀδελφοῦ τὸν υἱόν. ~Παρὰ
[7, 13]	καὶ παρθένοις. εἰ δέ τις	εἴσω	παρῆλθε γυνή, θάνατος ἦν ἡ
[7, 3]	τὸν ἄλλον οὐ προσέχων χρόνον,	τῷ	δὲ λόγῳ τὴν ψυχὴν ὥσπερ
[7, 9]	τὴν τῆς ὑπονοίας βεβαίωσιν ἐν	τῷ	δεσμωτηρίῳ συμβὰν καὶ καθ´ αὑτοῦ
[7, 13]	ἄρχοντες ἐδίκαζον αὐτῇ τε καὶ	τῷ	δεσπότῃ. καὶ εἰ μὲν ὁ
[7, 13]	μὴ δούλη τις ἦν ἐγκαλοῦσα	τῷ	δεσπότῃ. ταύτην δὲ ἐξῆν ἱκετεύειν
[7, 11]	ἑαυτοῦ κατειπεῖν) οὐ δὴ κελεύετε	τῷ	δημίῳ, καθέζεσθε δὲ γόητος ἀκούοντες
[7, 1]	φόνον. τὸ δὲ τέχνασμα ἦν	τῷ	Θερσάνδρῳ εὑρεθέν, ὡς ἂν ἀπογνοὺς
[7, 4]	δὲ ἔρρει, σχολασάσης τῆς ψυχῆς	τῷ	κακῷ. ~Ἔλεγον οὖν· Τίς με
[7, 8]	ἐμοῦ πάντας ἔκπληξις κατέσχεν ἐπὶ	τῷ	παραλόγῳ τοῦ πράγματος, μάλιστα δὲ
[7, 13]	μικροῦ τινος ἀπελείφθη τοῦ μὴ	τῷ	πατρὶ συντυχεῖν. ~Ὡς δὲ ἀπηλλάγην
[7, 12]	Βυζάντιοι, τῆς Ἀρτέμιδος ἐπιφανείσης ἐν	τῷ	πολέμῳ τῷ πρὸς τοὺς Θρᾷκας,
[7, 12]	οὐκ εἰδέναι τί γέγονεν, ἔδοξε	τῷ	προέδρῳ τῶν δικαστῶν— ἦν δὲ
[7, 12]	Ἀρτέμιδος ἐπιφανείσης ἐν τῷ πολέμῳ	τῷ	πρὸς τοὺς Θρᾷκας, νικήσαντες ἐλογίσαντο
[7, 11]	τίς ὁ δεσμώτης οὗτος, ὃς	τῷ	στρατηγῷ μὲν οὐδὲν εἶπε, τούτῳ
[7, 4]	τρόμος μὲν εὐθὺς περιεχύθη μου	τῷ	σώματι καὶ ἡ καρδία μου
[7, 9]	ἐρωμένην εὑρών, ὡς ἔφη, παρὰ	τῷ	Σωσθένει ζῶσαν, ἣν ᾤετο νεκράν,
[7, 1]	διάκρισιν τῆς τρικυμίας, βουλευόμενος ἅμα	τῷ	Σωσθένει πρόσεισι τῷ τῶν δεσμῶν
[7, 9]	ἐρωμένην οὖσαν αὐτῷ τὴν παρὰ	τῷ	Σωσθένει, ταύτην ἠλέησέ τε καὶ
[7, 12]	ἐπινίκιον. ἦν δὲ καὶ ἰδίᾳ	τῷ	Σωστράτῳ νύκτωρ ἡ θεὸς ἐπιστᾶσα·
[7, 10]	ὁ δὲ ἔτυχε μὲν ἐν	τῷ	τῆς Λευκίππης δωματίῳ παρών, κατεπᾴδων
[7, 4]	ἐπιρρεῖ, οὕτω καὶ ψυχὴ παταχθεῖσα	τῷ	τῆς λύπης βέλει, τοξεύσαντος λόγου
[7, 6]	κατῳκίσαντο, ὡς ἂν μηκέτι παρὰ	τῷ	τῆς Μελίτης εἶεν συντρόφῳ. ~Τῇ
[7, 1]	βουλευόμενος ἅμα τῷ Σωσθένει πρόσεισι	τῷ	τῶν δεσμῶν ἄρχοντι, δεόμενος διαφθαρῆναί
[7, 1]	τραποίμην. προσέκειτο δὲ ἡ Μελίτη	τῷ	φόνῳ, ἵνα μή, τετελευτηκέναι τὴν
[7, 12]	κατάδικον, βασανισθῆναι περὶ τοῦ Μελίτην	τῷ	φόνῳ συνεγνωκέναι. ἄρτι δέ μου
[7, 4]	πυθομένου, Δοκεῖς, ἔφη, κἀμὲ κεκοινωνηκέναι	τῷ	φόνῳ; ταῦτα ἤκουσα μόνα τοῦ
[7, 9]	εἰπάτω τίς ἐστιν ὁ μεμισθωμένος,	δειξάτω	τὴν ἀνῃρημένην. εἰ δὲ μήθ´
[7, 9]	ἐπεβούλευσεν, ὡς λέγει, τὸν φόνον,	εἰπάτω	τίς ἐστιν ὁ μεμισθωμένος, δειξάτω
[7, 12]	ἦν δὲ καὶ ἰδίᾳ τῷ	Σωστράτῳ	νύκτωρ ἡ θεὸς ἐπιστᾶσα· τὸ
[7, 8]	κατὰ τῆς Μελίτης καὶ ἀπορεῖν	ὅτῳ	χρήσαιντο λόγῳ πρὸς τὴν ἀπολογίαν.
[7, 7]	(ἥρπαστο γὰρ ὑπὸ λῃστῶν ἐν	Αἰγύπτῳ)	Μελίτῃ περιτυγχάνω, κἀκεῖθεν ἀλλήλοις συνόντες
[7, 11]	τινα κόρην ἐωνήσατο; τοιγαροῦν ἐωνημένος	ἔστω·	καὶ εἰ ταύτην ἔσχε Μελίτη;
[7, 3]	τινὸς κοινωνήσας ἢ λόγου, συναπηγόμην	αὐτῷ	δεδεμένος, ὡς τοῦ ἔργου κοινωνός.
[7, 12]	ἐλάμβανε τῆς γνώσεως— ἔδοξεν οὖν	αὐτῷ	διασκοπήσαντι σὺν τοῖς παρέδροις αὐτοῦ
[7, 14]	γῆν κατένευσα, οἱ δὲ παρόντες	αὐτῷ	διηγοῦντο ὅσα εἶπον κατ´ ἐμαυτοῦ·
[7, 9]	τις ἀποκτείνας τινὰ ἀληθῶς ἐπαποθανεῖν	αὐτῷ	θέλει καὶ ζῆν δι´ ὀδύνην
[7, 6]	εἰσέρχεται, καὶ καταλέγω τὸ πᾶν	αὐτῷ	καὶ ὅτι μοι δέδοκται πάντως
[7, 9]	ζηλοτυπίαν αὕτη· ἕτερον δέ τι	αὐτῷ	πρὸς τὴν τῆς ὑπονοίας βεβαίωσιν
[7, 1]	τοιαύτην ἐργασάμενον φαρμακείαν ἀποθανεῖν) δευτέραν	αὐτῷ	προσφέρει δέησιν, ἐμβαλεῖν τινα εἰς
[7, 9]	δὲ πρὶν μαθεῖν ἐρωμένην οὖσαν	αὐτῷ	τὴν παρὰ τῷ Σωσθένει, ταύτην
[7, 1]	κἀκ τούτου παρέχοιμί τινα φόβον	αὐτῷ	τοῦ μὴ μετὰ ἀδείας Λευκίππην
[7, 2]	ἀλλοτρίων ἀκρόασιν κακῶν· ἐπεὶ φάρμακον	αὐτῷ	τοῦτο τῆς ὧν ἔπαθε λύπης,
[7, 9]	ἀποθανεῖν ἐθέλει νῦν, ἣν ἀπέκτεινεν;	οὕτω	γὰρ ἄν τις καὶ μισοῖ
[7, 6]	Μελίτη κοινῇ τὴν Λευκίππην ἀνῃρήκαμεν.	οὕτω	γὰρ κἀκείνη δίκην δώσει, κἀγὼ
[7, 11]	πρώτης προκλήσεως ἀπὸ τῆς Μελίτης	οὕτω	γενομένης, παρελθών, Ἱκανῶς μὲν οὗτος,
[7, 4]	λαβὸν ἔρχεται καὶ ἀθρόον ἐπιρρεῖ,	οὕτω	καὶ ψυχὴ παταχθεῖσα τῷ τῆς
[7, 4]	μετὰ μικρὸν τῆς ἀνοίξεως ἐξεπήδησεν.	οὕτω	κἀμὲ τὰ μὲν πρῶτα τῆς
[7, 4]	τὸν μύωπα καὶ ἔργον εἰργάσατο	οὕτω	κατ´ ἐμοῦ δι´ ὃ παρῆν,
[7, 12]	ἐπετέλεσαν τὴν θυσίαν οἱ θεωροί.	οὕτω	μὲν δὴ τότε τῶν δεσμῶν
[7, 16]	εἰς τὸν δῆμον, ὅταν δέῃ.	οὕτω	μὲν δὴ τῶν δεσμῶν ἀπολύομαι
[7, 11]	δεῖ βασάνων ἔτι περὶ πράγματος	οὕτω	σαφῶς ἐληλεγμένου. δοκῶ δὲ καὶ
[7, 9]	δι´ ὀδύνην οὐ φέρει. τίς	οὕτω	φιλόστοργος φονεύς, ἢ ποῖον μῖσός
[7, 9]	φονεύς, ἢ ποῖον μῖσός ἐστιν	οὕτω	φιλούμενον; μή, πρὸς θεῶν, μὴ
[7, 15]	βασάνων νῦν κρεμάμενον ἐξήρπασεν; ~Ἐν	τούτῳ	δὲ ἔρχεταί τις τῶν τοῦ
[7, 11]	τῷ στρατηγῷ μὲν οὐδὲν εἶπε,	τούτῳ	δὲ μόνῳ τὰ ἀπόρρητα διελέγετο
[7, 11]	φοβηθῇ σφόδρα δειλόν ἐστιν. ~Ἐν	τούτῳ	δὲ ὁ Θέρσανδρος, πρώτης προκλήσεως
[7, 9]	λόγῳ πρὸς τὴν ἀπολογίαν. ~Ἐν	τούτῳ	δὲ ὁ Κλεινίας, θορύβου πολλοῦ
[7, 14]	ὠδύρετο καλῶν τὴν Ἄρτεμιν· Ἐπὶ	τούτῳ	με, δέσποινα, ἤγαγες ἐνταῦθα; τοιαῦτά
[7, 16]	εἰς τὸ δεσμωτήριον. ~Καὶ ἐν	τούτῳ	παρῆν ὁ Κλεινίας καὶ ὁ
[7, 9]	ἐρρωμένως τὸν γάμον ἀπεκρούετο, κἀν	τούτῳ	τὴν ἐρωμένην εὑρών, ὡς ἔφη,
[7, 6]	παρὰ τῷ τῆς Μελίτης εἶεν	συντρόφῳ.	~Τῇ δ´ ὑστεραίᾳ ἀπηγόμην ἐπὶ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 13/12/2006