Livre, Chapitre |
[7, 10] |
τοὺς
δημίους
ἐπ´
αὐτὸν
παρεῖναι,
|
ἐπιβὰς |
ἵππῳ
σπουδῇ
μάλα
ἐξελαύνει
ἐπὶ |
[7, 10] |
αὐτὸν
πεμφθέντας
ἥκειν·
ὃς
δὴ
|
ἐπιβὰς |
ἵππῳ
σπουδῇ
μάλα
πρὸς
αὐτὸν |
[7, 12] |
βρόχων
κρεμαμένου
καὶ
τῶν
μὲν
|
μάστιγας |
κομιζόντων,
τῶν
δὲ
πῦρ
καὶ
|
[7, 10] |
κατειπόντα
θεοῦ
προνοίᾳ.
Μελίτη
τὰς
|
θεραπαινίδας |
ἐδίδου
καὶ
Θέρσανδρον
ἠξίου
διδόναι |
[7, 16] |
ἠπειγόμην·
καὶ
ὁ
Σώστρατος
κατὰ
|
πόδας, |
οὐκ
οἶδα
εἰ
τὰ
ὅμοια |
[7, 1] |
φόβον
αὐτῷ
τοῦ
μὴ
μετὰ
|
ἀδείας |
Λευκίππην
ἔχειν,
ἀλλὰ
μισήσας,
ὡς |
[7, 6] |
οἶσθα,
πρὸς
τὴν
ἀπολογίαν
τῆς
|
μοιχείας, |
εἰ
κληρωθείη
τὸ
δικαστήριον.
νῦν |
[7, 1] |
σχολὴν
εἰς
τὴν
διάκρισιν
τῆς
|
τρικυμίας, |
βουλευόμενος
ἅμα
τῷ
Σωσθένει
πρόσεισι |
[7, 9] |
εὐσεβὲς
νεανίσκον
ἄθλιον
ἀνελεῖν,
πιστεύσαντας
|
μανίας |
λόγοις.
μαίνεται
γὰρ
ὑπὸ
λύπης. |
[7, 14] |
αὐτῆς
παρὰ
σοί.
καὶ
ὁ
|
Κλεινίας |
ἀκούσας
τοῦ
τῆς
Ἀρτέμιδος
ἐνυπνίου |
[7, 15] |
Σώστρατον
ἔχειν.
ὁ
μὲν
δὴ
|
Κλεινίας |
ἀνεκρότησε
παιανίσας,
ὁ
δὲ
Σώστρατος |
[7, 16] |
ὁ
Σώστρατος.
καὶ
ὁ
μὲν
|
Κλεινίας |
ἐβόα·
Ποῖ
ἄγετε
τὸν
ἄνθρωπον; |
[7, 6] |
σοῦ.
~Μεταξὺ
δέ
μου
θρηνοῦντος
|
Κλεινίας |
εἰσέρχεται,
καὶ
καταλέγω
τὸ
πᾶν |
[7, 6] |
ἐπάρατον
βίον
καταλίποιμι.
Εὐφήμησον,
ὁ
|
Κλεινίας
|
ἔφη·
καὶ
τολμήσεις
οὕτως
ἐπὶ |
[7, 9] |
ἀπολογίαν.
~Ἐν
τούτῳ
δὲ
ὁ
|
Κλεινίας, |
θορύβου
πολλοῦ
κατὰ
τὸ
δικαστήριον
|
[7, 6] |
αἰτίαν
ἔσχεν.
ἐμὲ
δὲ
παρηγόρει
|
Κλεινίας |
καὶ
ὁ
Σάτυρος,
εἴ
πως |
[7, 16] |
~Καὶ
ἐν
τούτῳ
παρῆν
ὁ
|
Κλεινίας |
καὶ
ὁ
Σώστρατος.
καὶ
ὁ |
[7, 15] |
καὶ
ἀναβιοῦν
ἠρχόμην·
ὁ
δὲ
|
Κλεινίας |
πρὸς
τὸν
Σώστρατον,
Ἀληθῆ
μου, |
[7, 14] |
εἰς
τὴν
ὕβριν.
ὁ
δὲ
|
Κλεινίας |
προσελθὼν
εἶργε
παρηγορῶν
αὐτὸν
ἅμα |
[7, 9] |
τι
αὐτῷ
πρὸς
τὴν
τῆς
|
ὑπονοίας |
βεβαίωσιν
ἐν
τῷ
δεσμωτηρίῳ
συμβὰν |
[7, 11] |
καὶ
ἔστιν
οὐ
πόρρω
τινὸς
|
ὑπονοίας |
μὴ
ἄρα
τῆς
τούτων
ἐπιβουλῆς |
[7, 3] |
οἰκίᾳ
πεπραμένην.
ἡ
δὲ
ὑπὸ
|
ζηλοτυπίας |
πεφλεγμένη
τὴν
γυναῖκα
ταύτην
ἀπατήσασα |
[7, 3] |
καὶ
παταχθείς,
ὥσπερ
βασάνους
παθὼν
|
μυρίας, |
καταλέγει
μηδενὸς
ἐρωτῶντος
αὐτόν·
Ἐγὼ |
[7, 12] |
σημεῖον
δὲ
τοῦτό
ἐστιν
ἡκούσης
|
θεωρίας |
τῇ
θεῷ.
τοῦτο
δὲ
ὅταν |
[7, 9] |
ἀποκτείνητε
ἄνθρωπον
ἐλέου
μᾶλλον
ἢ
|
τιμωρίας
|
δεόμενον.
εἰ
δὲ
αὐτὸς
ἐπεβούλευσεν, |
[7, 12] |
ὅταν
γένηται,
πάσης
εἶναι
δεῖν
|
τιμωρίας |
ἐκεχειρίαν
ἡμερῶν
τοσούτων,
ὅσων
οὐκ |
[7, 11] |
ἐγὼ
δὲ
ὑμῶν
τεθαύμακα
τῆς
|
ἀναλγησίας, |
εἰ
φονέα
ἐπ´
αὐτοφώρῳ
λαβόντες |
[7, 12] |
δεῖν
αὐτῇ
θυσίαν
ἀποστέλλειν
τῆς
|
συμμαχίας |
ἐπινίκιον.
ἦν
δὲ
καὶ
ἰδίᾳ |
[7, 12] |
τῷ
πολέμῳ
τῷ
πρὸς
τοὺς
|
Θρᾷκας, |
νικήσαντες
ἐλογίσαντο
δεῖν
αὐτῇ
θυσίαν
|
[7, 5] |
παιδιά.
πῶς
ἄρα
μοι,
Λευκίππη,
|
τέθνηκας; |
ἐν
μὲν
γὰρ
τοῖς
ψευδέσι |
[7, 5] |
εἰς
τὴν
ταφήν·
νῦν
δὲ
|
τέθνηκας |
θάνατον
διπλοῦν,
ψυχῆς
καὶ
σώματος. |
[7, 5] |
ἡδονή.
οἴμοι,
Λευκίππη,
ποσάκις
μοι
|
τέθνηκας· |
μὴ
γὰρ
θρηνῶν
ἀνεπαυσάμην;
ἀεί |
[7, 13] |
προσελθόντος,
ὡς
ἂν
ἐπίσχῃ
τὰς
|
δίκας, |
εἰς
τὸ
ἱερὸν
ἡ
Λευκίππη |
[7, 12] |
καὶ
τὰς
μὲν
φονικὰς
ἐδίκαζε
|
δίκας, |
κατὰ
δὲ
τὸν
νόμον
συμβούλους |
[7, 12] |
βασιλικοῦ
γένους
καὶ
τὰς
μὲν
|
φονικὰς |
ἐδίκαζε
δίκας,
κατὰ
δὲ
τὸν |
[7, 5] |
κατεφίλησα
πολλάκις
καὶ
συνεπλάκην
μεμιασμένας
|
συμπλοκάς, |
καὶ
τὴν
Ἀφροδίτης
χάριν
αὐτῇ |
[7, 14] |
θυγατέρα.
καλὸν
δέ
μοι
δῶρον
|
δέδωκας· |
εὗρον
τὸν
ἀνδροφόνον
αὐτῆς
παρὰ |
[7, 2] |
ἐμπίπτουσαι
δὲ
αἱ
τύχαι
βαπτίζουσιν
|
ἡμᾶς. |
ἔδει
γάρ
με
μαντεύσασθαι,
τίς |
[7, 16] |
Σωστράτου
καὶ
τἀμά.
ἰδοῦσα
δὲ
|
ἡμᾶς |
ἐξεπήδησε
τοῦ
νεὼ
καὶ
τὸν |
[7, 16] |
τὸ
πτερόν·
ἣ
καὶ
τότε
|
ἡμᾶς |
ἐπὶ
Λευκίππην
προὔλαβεν,
ἀπαγγέλλουσα
πάντα |
[7, 3] |
δὲ
ταῦτα
εἶδον,
ἀναπηδήσαντες
συλλαμβάνουσιν
|
ἡμᾶς |
καὶ
ἱμᾶσιν
εὐθὺς
δεσμεύουσι·
παίει |
[7, 3] |
ὑπώπτευον
τοὺς
ἀνθρώπους
διανοεῖσθαι
εἰς
|
ἡμᾶς, |
οὐ
μὴν
ἠδυνάμην
συνιέναι
τί |
[7, 14] |
τὸ
ἐνύπνιον
φύσει
προσδοκῶν
εὑρήσειν
|
ἡμᾶς. |
προσελθὼν
οὖν
μοι·
Κλειτοφῶν
οὗτος, |
[7, 1] |
τὴν
Λευκίππην
δοκῶν,
τὴν
Μελίτην
|
γήμας |
ὡς
ἂν
ἐρῶσαν,
αὐτοῦ
μένοιμι |
[7, 9] |
μὲν
οὐκ
οἶδα,
μαθεῖν
δὲ
|
ὑμᾶς
|
ἐξέσται.
ἔχετε
τὸν
δεδεμένον·
εἰσὶν |
[7, 9] |
πέπρακται;
ἐγὼ
καὶ
τοῦτο
πρὸς
|
ὑμᾶς |
ἐρῶ,
καὶ
πρὸς
τῶν
θεῶν |
[7, 13] |
τὰς
μὲν
τοῦ
δωματίου
θύρας
|
ἀνεῳγμένας |
ὁρῶσα,
τὸν
δὲ
Σωσθένην
μὴ |
[7, 5] |
σου
κατεφίλησα
πολλάκις
καὶ
συνεπλάκην
|
μεμιασμένας |
συμπλοκάς,
καὶ
τὴν
Ἀφροδίτης
χάριν
|
[7, 11] |
λόχος
λανθάνων,
ὥστε
ἐνεχώρει
μηδὲ
|
ἐκείνας |
τὸ
γενόμενον
ἑωρακέναι.
ἐλήρησε
δὲ |
[7, 4] |
ἤκουσα
μόνα
τοῦ
πεφονευκότος,
ὡς
|
κτείνας
|
εἴη
τὴν
κόρην·
ποῦ
δὲ |
[7, 9] |
ἀνῃρημένην.
εἰ
δὲ
μήθ´
ὁ
|
ἀποκτείνας |
ἐστὶ
μήθ´
ἡ
ἀνῃρημένη,
τίς |
[7, 9] |
γυναικί.
σκοπεῖτε
δὲ
εἴ
τις
|
ἀποκτείνας |
τινὰ
ἀληθῶς
ἐπαποθανεῖν
αὐτῷ
θέλει |
[7, 11] |
πρᾶγμα,
ὡς
συσκευασάμενοι
μὲν
ἦσάν
|
τινας |
ὡς
κτενοῦντας;
αἱ
δὲ
θεράπαιναι |
[7, 12] |
ἐκ
τῶν
γεραιτέρων
εἶχεν,
οὓς
|
ἐπιγνώμονας
|
ἐλάμβανε
τῆς
γνώσεως—
ἔδοξεν
οὖν |
[7, 2] |
πλησίον,
καὶ
τοῦ
δράματος
ἤρχετο·
|
ἀνοιμώξας |
γὰρ
πάνυ
κακούργως,
Τίνα
βίον, |
[7, 14] |
εἶπον
κατ´
ἐμαυτοῦ·
καὶ
ὃς
|
ἀνοιμώξας |
καὶ
κοψάμενος
τὴν
κεφαλὴν
ἐμπηδᾷ |
[7, 3] |
ὁδόν·
προελθόντι
δέ
μοι
σταδίους
|
τέσσαρας |
νεανίσκος
ἐκ
τῶν
ἀγρῶν
προσελθὼν |
[7, 15] |
παιανίσας,
ὁ
δὲ
Σώστρατος
ὑπὸ
|
χαρᾶς |
κατέπεσεν,
ἐγὼ
δὲ
ἐξάλλομαι
μετὰ |
[7, 14] |
ἐν
Τύρῳ
πρὸ
πολλοῦ
τῆς
|
ἡμετέρας |
φυγῆς·
ὥστε
ταχύ
μου
τὴν |
[7, 14] |
πίστευσόν
μου
τοῖς
μαντεύμασιν.
οὐχ
|
ὁρᾷς |
καὶ
τοῦτον
ὡς
ἐκ
τῶν |
[7, 13] |
Λευκίππη,
τὰς
μὲν
τοῦ
δωματίου
|
θύρας |
ἀνεῳγμένας
ὁρῶσα,
τὸν
δὲ
Σωσθένην |
[7, 10] |
τῆς
Λευκίππης
δωματίου
κλεῖσαι
τὰς
|
θύρας. |
μάλιστα
γὰρ
τὸ
τῶν
δούλων |
[7, 11] |
αὐτοφώρῳ
λαβόντες
(μεῖζον
γὰρ
τῆς
|
φωρᾶς |
τὸ
αὐτὸν
ἑαυτοῦ
κατειπεῖν)
οὐ |
[7, 7] |
ὁ
μὲν
δὴ
τὸ
ἔργον
|
δράσας |
οἴχεται
κἀκ
τότε
γέγονεν
ἀφανής· |
[7, 3] |
ἰδὼν
αὐτὸν
οὔτε
ἔργου
τινὸς
|
κοινωνήσας |
ἢ
λόγου,
συναπηγόμην
αὐτῷ
δεδεμένος, |
[7, 1] |
μετὰ
ἀδείας
Λευκίππην
ἔχειν,
ἀλλὰ
|
μισήσας, |
ὡς
τὸ
εἰκός,
τὴν
Μελίτην |
[7, 7] |
παρεσκεύαστο.
ἐπεὶ
δὲ
ἐπαύσαντο
λέγοντες,
|
αἰτήσας |
κἀγὼ
λόγον,
Ἀλλ´
οὗτοι
μέν, |
[7, 3] |
καὶ
προσειπὼν
καὶ
πρὸς
μικρὸν
|
συμβαδίσας, |
Ποῖ,
ἔφη,
ἔχεις
τὴν
ὁδόν; |
[7, 15] |
ὁ
μὲν
δὴ
Κλεινίας
ἀνεκρότησε
|
παιανίσας, |
ὁ
δὲ
Σώστρατος
ὑπὸ
χαρᾶς |
[7, 14] |
δὲ
ποῦ;
ἐγὼ
μὲν
οὖν
|
γνωρίσας |
αὐτὸν
εἰς
γῆν
κατένευσα,
οἱ |
[7, 13] |
ἀδικῶν,
αὖθις
τὴν
θεράπαιναν
ἐλάμβανεν,
|
ὀμόσας |
μὴ
μνησικακήσειν
τῆς
καταφυγῆς·
εἰ
|
[7, 10] |
ἀγρὸν
ἀποστέλλει
πρὸς
τὸν
Σωσθένην,
|
κελεύσας |
τὴν
ταχίστην
ἀφανῆ
γενέσθαι,
πρὶν |
[7, 15] |
κατέφυγεν.
ἐγὼ
μὲν
δὴ
τοῦτο
|
ἀκούσας
|
ἀναπτεροῦμαι
καὶ
τὰ
ὄμματα
ἀνεγείρω |
[7, 1] |
~Ταῦτα
|
ἀκούσας |
ὁ
Θέρσανδρος
παντοδαπὸς
ἦν·
ἤχθετο, |
[7, 10] |
καὶ
ταραχῇ
πολλῇ
προέρχεται,
καὶ
|
ἀκούσας |
τὰ
ὄντα,
μεστὸς
γενόμενος
δέους |
[7, 14] |
παρὰ
σοί.
καὶ
ὁ
Κλεινίας
|
ἀκούσας |
τοῦ
τῆς
Ἀρτέμιδος
ἐνυπνίου
περιχαρὴς
|
[7, 13] |
δικαστήρια
προσελθόντος,
ὡς
ἂν
ἐπίσχῃ
|
τὰς |
δίκας,
εἰς
τὸ
ἱερὸν
ἡ |
[7, 10] |
αὑτοῦ
κατειπόντα
θεοῦ
προνοίᾳ.
Μελίτη
|
τὰς |
θεραπαινίδας
ἐδίδου
καὶ
Θέρσανδρον
ἠξίου |
[7, 10] |
τοῦ
τῆς
Λευκίππης
δωματίου
κλεῖσαι
|
τὰς |
θύρας.
μάλιστα
γὰρ
τὸ
τῶν |
[7, 13] |
αὐτὸν
χρόνον
καὶ
ἡ
Λευκίππη,
|
τὰς |
μὲν
τοῦ
δωματίου
θύρας
ἀνεῳγμένας |
[7, 12] |
δὲ
τοῦ
βασιλικοῦ
γένους
καὶ
|
τὰς |
μὲν
φονικὰς
ἐδίκαζε
δίκας,
κατὰ
|
[7, 8] |
ἣν
ἀπέκτεινα.
~Ταῦτα
εἰπόντος
ἐμοῦ
|
πάντας |
ἔκπληξις
κατέσχεν
ἐπὶ
τῷ
παραλόγῳ |
[7, 5] |
διωκόντων
ἀλλήλους;
ἀλλ´
ἐκείνους
μὲν
|
πάντας |
ἡ
Τύχη
ἔπαιξε
κατ´
ἐμοῦ, |
[7, 9] |
οὔτε
εὐσεβὲς
νεανίσκον
ἄθλιον
ἀνελεῖν,
|
πιστεύσαντας |
μανίας
λόγοις.
μαίνεται
γὰρ
ὑπὸ |
[7, 10] |
γενέσθαι,
πρὶν
τοὺς
ἐπ´
αὐτὸν
|
πεμφθέντας |
ἥκειν·
ὃς
δὴ
ἐπιβὰς
ἵππῳ |
[7, 11] |
συσκευασάμενοι
μὲν
ἦσάν
τινας
ὡς
|
κτενοῦντας; |
αἱ
δὲ
θεράπαιναι
τούτους
μέν, |
[7, 9] |
οὐκ
ἐτύγχανε,
καὶ
φίλους
ἔχοντα
|
λῃστάς. |
οὗτος
οὖν
ἀνῃρῆσθαι
δοκῶν
τὴν |
[7, 14] |
ἀναπυνθανομένων.
ἔνθα
καὶ
ὁ
Σώστρατος
|
ἐπιστὰς |
ὁρᾷ
με
καὶ
γνωρίζει.
καὶ |
[7, 4] |
τῆς
ψυχῆς
ὑπολέλειπτο.
μικρὸν
δὲ
|
νήψας |
ἐκ
τῆς
μέθης
τοῦ
λόγου, |
[7, 14] |
Ἡρακλείων
ἑορτὴν
καὶ
χρόνου
πολλοῦ
|
διατρίψας |
ἔτυχεν
ἐν
Τύρῳ
πρὸ
πολλοῦ |
[7, 9] |
τούτων
ἕκαστον,
οὔτε
ὅσιον
οὔτε
|
εὐσεβὲς |
νεανίσκον
ἄθλιον
ἀνελεῖν,
πιστεύσαντας
μανίας |
[7, 14] |
Ἄρτεμιν·
Ἐπὶ
τούτῳ
με,
δέσποινα,
|
ἤγαγες |
ἐνταῦθα;
τοιαῦτά
σου
τῶν
ἐνυπνίων |
[7, 5] |
διπλοῦν,
ψυχῆς
καὶ
σώματος.
δύο
|
ἐξέφυγες
|
λῃστήρια,
τὸ
δὲ
τῆς
Μελίτης |
[7, 15] |
ἐντυγχάνουσι
λαβέσθαι.
ἀλλ´
εἶχον
οἱ
|
πόδες |
μου
τότε
πτερά·
μόλις
οὖν |
[7, 3] |
ἔτυχον,
εἶπε,
τὴν
ἐξ
ἄστεος
|
χθές· |
ἐποιούμην
δὲ
τὴν
ἐπὶ
Σμύρνης
|
[7, 15] |
τὸν
δρόμον
λαμβάνονται·
καὶ
οἱ
|
φύλακες |
ἅμα
παρῆσαν
καὶ
ἐπεχείρουν
με |
[7, 16] |
δεσμωτήριον
οὐκ
ἐπέτρεπον.
οἱ
δὲ
|
φύλακες |
οὐκ
εἶναι
κύριοι
τοῦ
μεθεῖναι |
[7, 15] |
μου
τότε
πτερά·
μόλις
οὖν
|
τινες |
μαινομένου
μου
πρὸς
τὸν
δρόμον |
[7, 3] |
κατὰ
ταὐτὸ
δὲ
παρακαθίζουσιν
ἡμῖν
|
τινες |
τέσσαρες,
καὶ
προσεποιοῦντο
μὲν
ἀριστᾶν |
[7, 3] |
ταὐτὸ
δὲ
παρακαθίζουσιν
ἡμῖν
τινες
|
τέσσαρες, |
καὶ
προσεποιοῦντο
μὲν
ἀριστᾶν
κἀκεῖνοι, |
[7, 9] |
ὡς
δὲ
ἔλαβε,
δακρύων
γεμισθείς,
|
Ἄνδρες, |
εἶπεν,
Ἐφέσιοι,
μὴ
προπετῶς
καταγνῶτε |
[7, 10] |
λόγος,
οἱ
δὲ
τοῦ
Θερσάνδρου
|
ῥήτορες |
καὶ
ὅσοι
τῶν
φίλων
συμπαρῆσαν, |
[7, 8] |
καὶ
οἱ
μὲν
τοῦ
Θερσάνδρου
|
ῥήτορες |
μεθ´
ἡδονῆς
ἀνεβόησαν
ἐπινίκιον,
οἱ |
[7, 7] |
Ἀλλ´
οὗτοι
μέν,
ἔφην,
ληροῦσι
|
πάντες, |
καὶ
οἱ
Θερσάνδρῳ
καὶ
οἱ |
[7, 3] |
αὐτόν.
ὡς
δὲ
ταῦτα
εἶδον,
|
ἀναπηδήσαντες |
συλλαμβάνουσιν
ἡμᾶς
καὶ
ἱμᾶσιν
εὐθὺς |
[7, 12] |
πολέμῳ
τῷ
πρὸς
τοὺς
Θρᾷκας,
|
νικήσαντες |
ἐλογίσαντο
δεῖν
αὐτῇ
θυσίαν
ἀποστέλλειν |
[7, 11] |
ἀναλγησίας,
εἰ
φονέα
ἐπ´
αὐτοφώρῳ
|
λαβόντες |
(μεῖζον
γὰρ
τῆς
φωρᾶς
τὸ |
[7, 3] |
πανδοχείου
προελθόντες,
τοὺς
ἑκατὸν
χρυσοῦς
|
λαβόντες |
παρ´
αὐτοῦ
τὸν
μὲν
ἀφῆκαν |
[7, 11] |
Κλειτοφῶντα.
τί
μου
τὴν
δούλην
|
λαβόντες |
πεποιήκατε;
δούλη
γὰρ
ἦν
ἐμή, |
[7, 7] |
ἀπολογίαν
παρεσκεύαστο.
ἐπεὶ
δὲ
ἐπαύσαντο
|
λέγοντες, |
αἰτήσας
κἀγὼ
λόγον,
Ἀλλ´
οὗτοι |
[7, 15] |
ἐπετόμην·
οἱ
δὲ
φυλάσσοντες
ἐδίωκον,
|
νομίζοντες |
ἀποδιδράσκειν,
καὶ
ἐβόων
τοῖς
ἐντυγχάνουσι |
[7, 16] |
οἱ
δὲ
παρόντες
τὸ
πᾶν
|
μαθόντες |
εὐφήμουν
τε
τὴν
Ἄρτεμιν
καὶ |
[7, 3] |
δὲ
χαλεπώτερον,
μικρὸν
τοῦ
πανδοχείου
|
προελθόντες, |
τοὺς
ἑκατὸν
χρυσοῦς
λαβόντες
παρ´ |
[7, 7] |
Αἰγύπτῳ)
Μελίτῃ
περιτυγχάνω,
κἀκεῖθεν
ἀλλήλοις
|
συνόντες |
ἥκομεν
ἐνταῦθα
κοινῇ
καὶ
τὴν |
[7, 7] |
οἱ
Θερσάνδρῳ
καὶ
οἱ
Μελίτῃ
|
συνειπόντες· |
ἐγὼ
δὲ
πᾶσαν
ὑμῖν
ἐρῶ |
[7, 14] |
εἰς
γῆν
κατένευσα,
οἱ
δὲ
|
παρόντες |
αὐτῷ
διηγοῦντο
ὅσα
εἶπον
κατ´
|
[7, 16] |
ἀνῃρῆσθαι
δοκούσης
πατήρ.
οἱ
δὲ
|
παρόντες |
τὸ
πᾶν
μαθόντες
εὐφήμουν
τε |
[7, 15] |
μηχανῆς
βληθεὶς
ἐπετόμην·
οἱ
δὲ
|
φυλάσσοντες |
ἐδίωκον,
νομίζοντες
ἀποδιδράσκειν,
καὶ
ἐβόων |
[7, 10] |
τὸν
Λευκίππην
ἀνῃρηκότα·
καὶ
οἱ
|
συναγορεύοντες |
αὐτῇ
ταύτην
μάλιστα
προεφέροντο
πρόκλησιν. |
[7, 11] |
τῷ
δημίῳ,
καθέζεσθε
δὲ
γόητος
|
ἀκούοντες |
πιθανῶς
μὲν
ὑποκρινομένου,
πιθανῶς
δὲ
|
[7, 13] |
ἱκετεύειν
τὴν
θεόν,
οἱ
δὲ
|
ἄρχοντες |
ἐδίκαζον
αὐτῇ
τε
καὶ
τῷ
|
[7, 6] |
μοιχείαν
ὁμολογεῖν
καὶ
ὡς
ἀλλήλων
|
ἐρῶντες |
ἐγώ
τε
καὶ
Μελίτη
κοινῇ |
[7, 11] |
μοι
δοκοῦσιν
αὐτόν,
καὶ
τοῦτ´
|
εἰδότες, |
ὡς
ἂν
οὐκ
ἔχοιμι
παρασχεῖν |
[7, 9] |
πῶς
οὖν
Μελίτης
φόνον
κατηγορεῖ,
|
ἧς |
ἤρα,
διὰ
Λευκίππην
δὲ
ἀποθανεῖν |
[7, 6] |
τοῦ
θανάτου
καλλίστην
ὁδόν,
δι´
|
ἧς |
οὐδὲ
ἡ
θεοῖς
ἐχθρὰ
Μελίτη |
[7, 5] |
πειρατήριον.
ὁ
δὲ
ἀνόσιος
καὶ
|
ἀσεβὴς |
ἐγὼ
τὴν
ἀνδροφόνον
σου
κατεφίλησα |
[7, 4] |
καὶ
κέκρυπται
κατειργασμένον
σχολῇ
τῆς
|
πληγῆς |
τὴν
τομήν,
μετὰ
ταῦτα
δὲ |
[7, 14] |
Τύρῳ
πρὸ
πολλοῦ
τῆς
ἡμετέρας
|
φυγῆς· |
ὥστε
ταχύ
μου
τὴν
μορφὴν |
[7, 13] |
ἐλάμβανεν,
ὀμόσας
μὴ
μνησικακήσειν
τῆς
|
καταφυγῆς· |
εἰ
δὲ
ἔδοξε
τὴν
θεράπαιναν |
[7, 6] |
καὶ
κατὰ
σχολὴν
ἔξεστιν,
ὅταν
|
μάθῃς |
σαφῶς
τὸν
θάνατον
αὐτῆς.
Ληρεῖς· |
[7, 4] |
μικρὸν
δὲ
νήψας
ἐκ
τῆς
|
μέθης
|
τοῦ
λόγου,
Τίνα
τρόπον
τὴν |
[7, 10] |
ἄγγελος
πρὸς
τὸν
Θέρσανδρον
ἀναστρέφει.
|
ἀληθὴς
|
δέ
ἐστιν,
ὡς
ἔοικεν,
ὁ |
[7, 5] |
ηὐτύχησα,
οὐδὲ
ἐνεπλήσθην
κἂν
βλέπων.
|
ἀληθής |
μοι
γέγονεν
ὀνείρων
ἡδονή.
οἴμοι, |
[7, 13] |
θάρσος
αὐτὴν
καὶ
ἐλπὶς
ἡ
|
συνήθης |
εἰσέρχεται·
μνήμη
γὰρ
αὐτῇ
τοῦ |
[7, 2] |
πρὸς
ἀκίνδυνον
ζωήν;
οὐ
γὰρ
|
αὐτάρκης |
ἡμῖν
ὁ
δίκαιος
τρόπος·
ἐμπίπτουσαι |
[7, 11] |
ὑπονοίας
μὴ
ἄρα
τῆς
τούτων
|
ἐπιβουλῆς |
γέγονεν
ἔργον·
αὐτὸς
γὰρ
ἐτύγχανεν |
[7, 16] |
ἄνθρωπος
δρομικώτατος,
ὃν
οὐ
τῆς
|
φήμης |
φθάνει
τὸ
πτερόν·
ἣ
καὶ
|
[7, 7] |
δράσας
οἴχεται
κἀκ
τότε
γέγονεν
|
ἀφανής· |
ἐμὲ
δ´
ὁ
ἔρως
εὐθὺς |
[7, 11] |
ἐμοῦ,
τρίτην
ταύτην
ἡμέραν
γέγονεν
|
ἀφανής, |
καὶ
ἔστιν
οὐ
πόρρω
τινὸς |
[7, 9] |
δούλην,
αἱ
δὲ
πῶς
γέγονεν
|
ἀφανής· |
ὁ
δὲ
περὶ
τοῦ
μισθωτοῦ |
[7, 9] |
τρόπον
τοῦτον.
αὕτη
γέγονεν
ἐξαίφνης
|
ἀφανής, |
οὐκ
οἶδ´
ὅπως,
οὔτ´
εἴ |
[7, 15] |
ἐπὶ
τὸ
ἱερὸν
ὡς
ἀπὸ
|
μηχανῆς |
βληθεὶς
ἐπετόμην·
οἱ
δὲ
φυλάσσοντες |
[7, 7] |
ὅπως
δὲ
τὴν
ἐλευθέραν
ὁ
|
Σωσθένης |
εἶχε
δούλην
ἢ
τίς
ἡ |
[7, 9] |
εἰσὶν
αἱ
θεράπαιναι·
ἔστιν
ὁ
|
Σωσθένης. |
ὁ
μὲν
ἐρεῖ
πόθεν
ἔσχε |
[7, 11] |
τινὰ
ἐργάσασθαι
φόνον.
ὁ
γὰρ
|
Σωσθένης |
οὗτος,
ὃν
αἰτοῦσι
παρ´
ἐμοῦ, |
[7, 10] |
ἐκπλήσσειν
πέφυκε
φόβος·
ὁ
γοῦν
|
Σωσθένης |
περὶ
ἑαυτοῦ
φοβηθεὶς
ἁπαξαπάντων
ἐξελάθετο
|
[7, 11] |
δι´
ἐμοῦ.
ἀπήλλακται
μὲν
δὴ
|
Σωσθένης |
ταῦτα
εἰπών·
τοὐντεῦθεν
δὲ
ὁ |
[7, 1] |
ὡς
εἴη
πεφονευμένη,
τῆς
Μελίτης
|
συσκευασαμένης |
τὸν
φόνον.
τὸ
δὲ
τέχνασμα |
[7, 9] |
τὴν
ἐρωμένην
καὶ
ὑπὲρ
τῆς
|
ἀνῃρημένης |
μὴ
μάτην
ἀποθάνῃ;
διὰ
τί |
[7, 11] |
προκλήσεως
ἀπὸ
τῆς
Μελίτης
οὕτω
|
γενομένης, |
παρελθών,
Ἱκανῶς
μὲν
οὗτος,
εἶπεν, |
[7, 16] |
(καὶ
ἅπαντα
ἔβλεπον
εἰς
τὸ
|
ἐκείνης |
πρόσωπον)
ἐπ´
αὐτὴν
ἐκθορεῖν.
οὕτως |
[7, 8] |
μὲν
τοῦ
Θερσάνδρου
ῥήτορες
μεθ´
|
ἡδονῆς |
ἀνεβόησαν
ἐπινίκιον,
οἱ
δὲ
τῆς
|
[7, 3] |
ἔφη,
ἔχεις
τὴν
ὁδόν;
Ἐπὶ
|
Σμύρνης, |
εἶπον.
Κἀγώ,
ἔφη,
τὴν
αὐτήν, |
[7, 10] |
ἵππῳ
σπουδῇ
μάλα
ἐξελαύνει
ἐπὶ
|
Σμύρνης· |
ὁ
δὲ
ἄγγελος
πρὸς
τὸν |
[7, 3] |
χθές·
ἐποιούμην
δὲ
τὴν
ἐπὶ
|
Σμύρνης
|
ὁδόν·
προελθόντι
δέ
μοι
σταδίους |
[7, 9] |
τὸν
τρόπον
τοῦτον.
αὕτη
γέγονεν
|
ἐξαίφνης |
ἀφανής,
οὐκ
οἶδ´
ὅπως,
οὔτ´ |
[7, 4] |
τὴν
τομήν,
μετὰ
ταῦτα
δὲ
|
ἐξαίφνης |
λευκή
τις
ἀνέτειλε
γραμμή,
πρόδρομος |
[7, 2] |
τῆς
ἐπ´
ἐμὲ
τοῦ
λόγου
|
τέχνης, |
ὡς
ἂν
πυθοίμην
τί
εἴη
|
[7, 10] |
ἐκπλήξεως,
ὡς
μηδὲ
τοῦ
τῆς
|
Λευκίππης |
δωματίου
κλεῖσαι
τὰς
θύρας.
μάλιστα |
[7, 10] |
ἔτυχε
μὲν
ἐν
τῷ
τῆς
|
Λευκίππης |
δωματίῳ
παρών,
κατεπᾴδων
αὐτῇ·
κληθεὶς |
[7, 1] |
δεδιδαγμένος
τεχνικῶς
πάνυ
περὶ
τῆς
|
Λευκίππης |
λόγον
ἐμβαλεῖν,
ὡς
εἴη
πεφονευμένη, |
[7, 6] |
ἀποθανεῖν,
νομιζόμενος
φονεύς,
καὶ
ταῦτα
|
Λευκίππης; |
Οὐδέν,
εἶπον,
αἰσχρόν,
ὃ
λυπεῖ |
[7, 12] |
θεωρίαν
ἄγων
Σώστρατος,
ὁ
τῆς
|
Λευκίππης
|
πατήρ.
οἱ
γὰρ
Βυζάντιοι,
τῆς |
[7, 4] |
καὶ
ψυχὴ
παταχθεῖσα
τῷ
τῆς
|
λύπης
|
βέλει,
τοξεύσαντος
λόγου
τέτρωται
μὲν |
[7, 2] |
αὐτῷ
τοῦτο
τῆς
ὧν
ἔπαθε
|
λύπης, |
ἡ
πρὸς
ἄλλον
εἰς
τὸ |
[7, 4] |
τραύματος
ψυχῆς.
ὅταν
ὁ
τῆς
|
λύπης |
ὀδοὺς
κατὰ
μικρὸν
τὴν
καρδίαν |
[7, 9] |
μανίας
λόγοις.
μαίνεται
γὰρ
ὑπὸ
|
λύπης. |
~Ταῦτα
εἰπόντος
τοῦ
Κλεινίου
τοῖς |
[7, 14] |
ἀκούσας
τοῦ
τῆς
Ἀρτέμιδος
ἐνυπνίου
|
περιχαρὴς
|
ἐγένετο
καὶ
λέγει·
Θάρρει,
πάτερ, |
[7, 3] |
εὐθὺς
δεσμεύουσι·
παίει
δὲ
κατὰ
|
κόρρης
|
τις
ἐκεῖνον·
καὶ
παταχθείς,
ὥσπερ |
[7, 12] |
θεῷ.
τοῦτο
δὲ
ὅταν
γένηται,
|
πάσης |
εἶναι
δεῖν
τιμωρίας
ἐκεχειρίαν
ἡμερῶν |
[7, 4] |
πηγήν,
μετὰ
ταῦτα
δὲ
ἔρρει,
|
σχολασάσης |
τῆς
ψυχῆς
τῷ
κακῷ.
~Ἔλεγον |
[7, 12] |
οἱ
γὰρ
Βυζάντιοι,
τῆς
Ἀρτέμιδος
|
ἐπιφανείσης |
ἐν
τῷ
πολέμῳ
τῷ
πρὸς |
[7, 12] |
ὁρᾶται.
σημεῖον
δὲ
τοῦτό
ἐστιν
|
ἡκούσης |
θεωρίας
τῇ
θεῷ.
τοῦτο
δὲ |
[7, 16] |
ὡς
εἴη
αὐτὸς
τῆς
ἀνῃρῆσθαι
|
δοκούσης |
πατήρ.
οἱ
δὲ
παρόντες
τὸ |
[7, 4] |
οὕτω
κἀμὲ
τὰ
μὲν
πρῶτα
|
τῆς |
ἀκροάσεως
τῇ
ψυχῇ
προσπεσόντα
καθάπερ |
[7, 11] |
μυθολογῶν.
ἐγὼ
δὲ
ὑμῶν
τεθαύμακα
|
τῆς |
ἀναλγησίας,
εἰ
φονέα
ἐπ´
αὐτοφώρῳ |
[7, 9] |
σώσῃ
τὴν
ἐρωμένην
καὶ
ὑπὲρ
|
τῆς
|
ἀνῃρημένης
μὴ
μάτην
ἀποθάνῃ;
διὰ |
[7, 16] |
ἔλεγε
καὶ
ὡς
εἴη
αὐτὸς
|
τῆς |
ἀνῃρῆσθαι
δοκούσης
πατήρ.
οἱ
δὲ |
[7, 4] |
θύρα,
τὰ
δὲ
μετὰ
μικρὸν
|
τῆς |
ἀνοίξεως
ἐξεπήδησεν.
οὕτω
κἀμὲ
τὰ |
[7, 14] |
καὶ
ὁ
Κλεινίας
ἀκούσας
τοῦ
|
τῆς |
Ἀρτέμιδος
ἐνυπνίου
περιχαρὴς
ἐγένετο
καὶ |
[7, 12] |
Λευκίππης
πατήρ.
οἱ
γὰρ
Βυζάντιοι,
|
τῆς |
Ἀρτέμιδος
ἐπιφανείσης
ἐν
τῷ
πολέμῳ |
[7, 12] |
καὶ
ἐπικαλοῦντος
τοὺς
θεούς,
ὁ
|
τῆς |
Ἀρτέμιδος
ἱερεὺς
δάφνην
ἐστεμμένος
προσιὼν |
[7, 13] |
γὰρ
τῶν
ἀγρῶν
πλησίον
τὸ
|
τῆς
|
Ἀρτέμιδος
ἱερόν,
ἐκτρέχει
τε
ἐπ´ |
[7, 12] |
γεραιτέρων
εἶχεν,
οὓς
ἐπιγνώμονας
ἐλάμβανε
|
τῆς |
γνώσεως—
ἔδοξεν
οὖν
αὐτῷ
διασκοπήσαντι |
[7, 2] |
καὶ
τὰ
τοιαῦτα,
ζητῶν
ἀρχὴν
|
τῆς |
ἐπ´
ἐμὲ
τοῦ
λόγου
τέχνης, |
[7, 12] |
ἄρτι
δέ
μου
δεθέντος
καὶ
|
τῆς |
ἐσθῆτος
τοῦ
σώματος
γεγυμνωμένου
μετεώρου |
[7, 14] |
ἔτυχεν
ἐν
Τύρῳ
πρὸ
πολλοῦ
|
τῆς |
ἡμετέρας
φυγῆς·
ὥστε
ταχύ
μου |
[7, 3] |
ἔλαβον
χρυσοῦς
ἑκατὸν
παρὰ
Μελίτης
|
τῆς |
Θερσάνδρου
γυναικός·
αὕτη
γάρ
με |
[7, 13] |
θεράπαιναν
ἐλάμβανεν,
ὀμόσας
μὴ
μνησικακήσειν
|
τῆς |
καταφυγῆς·
εἰ
δὲ
ἔδοξε
τὴν |
[7, 10] |
ὑπ´
ἐκπλήξεως,
ὡς
μηδὲ
τοῦ
|
τῆς |
Λευκίππης
δωματίου
κλεῖσαι
τὰς
θύρας. |
[7, 10] |
δὲ
ἔτυχε
μὲν
ἐν
τῷ
|
τῆς |
Λευκίππης
δωματίῳ
παρών,
κατεπᾴδων
αὐτῇ· |
[7, 1] |
Θερσάνδρου
δεδιδαγμένος
τεχνικῶς
πάνυ
περὶ
|
τῆς
|
Λευκίππης
λόγον
ἐμβαλεῖν,
ὡς
εἴη |
[7, 12] |
τὴν
θεωρίαν
ἄγων
Σώστρατος,
ὁ
|
τῆς |
Λευκίππης
πατήρ.
οἱ
γὰρ
Βυζάντιοι, |
[7, 4] |
οὕτω
καὶ
ψυχὴ
παταχθεῖσα
τῷ
|
τῆς |
λύπης
βέλει,
τοξεύσαντος
λόγου
τέτρωται |
[7, 4] |
αἷμα
τραύματος
ψυχῆς.
ὅταν
ὁ
|
τῆς |
λύπης
ὀδοὺς
κατὰ
μικρὸν
τὴν |
[7, 4] |
ὑπολέλειπτο.
μικρὸν
δὲ
νήψας
ἐκ
|
τῆς |
μέθης
τοῦ
λόγου,
Τίνα
τρόπον |
[7, 8] |
ἡδονῆς
ἀνεβόησαν
ἐπινίκιον,
οἱ
δὲ
|
τῆς
|
Μελίτης
ἀνεπύθοντο
τί
ταῦτα
εἴη |
[7, 6] |
ὡς
ἂν
μηκέτι
παρὰ
τῷ
|
τῆς |
Μελίτης
εἶεν
συντρόφῳ.
~Τῇ
δ´ |
[7, 9] |
καὶ
καθ´
αὑτοῦ
καὶ
κατὰ
|
τῆς |
Μελίτης
ἐξηγρίανε.
τῶν
δεσμωτῶν
τις |
[7, 8] |
μοι
συνᾴδειν
ὑπόνοιαν
ἔχειν
κατὰ
|
τῆς |
Μελίτης
καὶ
ἀπορεῖν
ὅτῳ
χρήσαιντο |
[7, 3] |
ἔχων,
ἣν
εὗρεν
ἐν
τῇ
|
τῆς |
Μελίτης
οἰκίᾳ
πεπραμένην.
ἡ
δὲ |
[7, 11] |
ὁ
Θέρσανδρος,
πρώτης
προκλήσεως
ἀπὸ
|
τῆς
|
Μελίτης
οὕτω
γενομένης,
παρελθών,
Ἱκανῶς |
[7, 5] |
δύο
ἐξέφυγες
λῃστήρια,
τὸ
δὲ
|
τῆς |
Μελίτης
πεφόνευκέ
σε
πειρατήριον.
ὁ |
[7, 7] |
οὐχ
ἧττον
δέκα·
καὶ
ἡ
|
τῆς |
Μελίτης
σπουδῇ
πρὸς
τὴν
ἀπολογίαν |
[7, 1] |
λόγον
ἐμβαλεῖν,
ὡς
εἴη
πεφονευμένη,
|
τῆς |
Μελίτης
συσκευασαμένης
τὸν
φόνον.
τὸ |
[7, 6] |
ὡς
οἶσθα,
πρὸς
τὴν
ἀπολογίαν
|
τῆς |
μοιχείας,
εἰ
κληρωθείη
τὸ
δικαστήριον. |
[7, 4] |
δέδυκε
καὶ
κέκρυπται
κατειργασμένον
σχολῇ
|
τῆς |
πληγῆς
τὴν
τομήν,
μετὰ
ταῦτα |
[7, 1] |
μου
τὴν
ἐρωμένην,
ἀπαλλαγείην
ἐκ
|
τῆς |
πόλεως
τὸ
παράπαν.
~Ὡς
οὖν |
[7, 12] |
ἐλογίσαντο
δεῖν
αὐτῇ
θυσίαν
ἀποστέλλειν
|
τῆς |
συμμαχίας
ἐπινίκιον.
ἦν
δὲ
καὶ |
[7, 11] |
πόρρω
τινὸς
ὑπονοίας
μὴ
ἄρα
|
τῆς |
τούτων
ἐπιβουλῆς
γέγονεν
ἔργον·
αὐτὸς |
[7, 1] |
ψυχῇ
σχολὴν
εἰς
τὴν
διάκρισιν
|
τῆς |
τρικυμίας,
βουλευόμενος
ἅμα
τῷ
Σωσθένει |
[7, 2] |
δέ
σοι
συμβέβηκεν,
εἶπεν,
ἀπὸ
|
τῆς |
Τύχης;
εἰκὸς
γάρ
σε
μηδὲν |
[7, 5] |
ἐμοῦ,
οὗτος
δὲ
οὐκ
ἔστι
|
τῆς |
Τύχης
ἔτι
παιδιά.
πῶς
ἄρα
|
[7, 9] |
δέ
τι
αὐτῷ
πρὸς
τὴν
|
τῆς |
ὑπονοίας
βεβαίωσιν
ἐν
τῷ
δεσμωτηρίῳ |
[7, 16] |
οὕτως
ἄνθρωπος
δρομικώτατος,
ὃν
οὐ
|
τῆς |
φήμης
φθάνει
τὸ
πτερόν·
ἣ |
[7, 11] |
ἐπ´
αὐτοφώρῳ
λαβόντες
(μεῖζον
γὰρ
|
τῆς
|
φωρᾶς
τὸ
αὐτὸν
ἑαυτοῦ
κατειπεῖν) |
[7, 4] |
τὴν
καρδίαν
ἐκφάγῃ,
κατέρρηκται
μὲν
|
τῆς |
ψυχῆς
τὸ
τραῦμα,
ἀνέῳκται
δὲ |
[7, 4] |
μετὰ
ταῦτα
δὲ
ἔρρει,
σχολασάσης
|
τῆς |
ψυχῆς
τῷ
κακῷ.
~Ἔλεγον
οὖν· |
[7, 4] |
ἐλέλυτο,
ὀλίγον
δέ
τί
μοι
|
τῆς |
ψυχῆς
ὑπολέλειπτο.
μικρὸν
δὲ
νήψας |
[7, 2] |
κακῶν·
ἐπεὶ
φάρμακον
αὐτῷ
τοῦτο
|
τῆς |
ὧν
ἔπαθε
λύπης,
ἡ
πρὸς |
[7, 5] |
συνεπλάκην
μεμιασμένας
συμπλοκάς,
καὶ
τὴν
|
Ἀφροδίτης |
χάριν
αὐτῇ
παρέσχον
πρὸ
σοῦ. |
[7, 8] |
ἀνεβόησαν
ἐπινίκιον,
οἱ
δὲ
τῆς
|
Μελίτης |
ἀνεπύθοντο
τί
ταῦτα
εἴη
τὰ |
[7, 9] |
ποτε
τοιοῦτον
φόνον;
Ἤρων,
φησί,
|
Μελίτης· |
διὰ
τοῦτο
Λευκίππην
ἀπέκτεινα.
πῶς |
[7, 6] |
ἂν
μηκέτι
παρὰ
τῷ
τῆς
|
Μελίτης
|
εἶεν
συντρόφῳ.
~Τῇ
δ´
ὑστεραίᾳ |
[7, 9] |
καθ´
αὑτοῦ
καὶ
κατὰ
τῆς
|
Μελίτης |
ἐξηγρίανε.
τῶν
δεσμωτῶν
τις
ὀδυρόμενος |
[7, 8] |
συνᾴδειν
ὑπόνοιαν
ἔχειν
κατὰ
τῆς
|
Μελίτης |
καὶ
ἀπορεῖν
ὅτῳ
χρήσαιντο
λόγῳ |
[7, 9] |
μάτην
ἀποθάνῃ;
διὰ
τί
οὖν
|
Μελίτης |
κατηγόρησεν,
εἰ
μηδὲν
αὐτῇ
τοιοῦτο |
[7, 12] |
κατειπόντα
φόνον
τεθνάναι,
περὶ
δὲ
|
Μελίτης
|
κρίσιν
γενέσθαι
δευτέραν
ἐν
ταῖς |
[7, 3] |
ἣν
εὗρεν
ἐν
τῇ
τῆς
|
Μελίτης |
οἰκίᾳ
πεπραμένην.
ἡ
δὲ
ὑπὸ |
[7, 11] |
Θέρσανδρος,
πρώτης
προκλήσεως
ἀπὸ
τῆς
|
Μελίτης |
οὕτω
γενομένης,
παρελθών,
Ἱκανῶς
μὲν |
[7, 5] |
ἐξέφυγες
λῃστήρια,
τὸ
δὲ
τῆς
|
Μελίτης |
πεφόνευκέ
σε
πειρατήριον.
ὁ
δὲ
|
[7, 7] |
ἧττον
δέκα·
καὶ
ἡ
τῆς
|
Μελίτης |
σπουδῇ
πρὸς
τὴν
ἀπολογίαν
παρεσκεύαστο. |
[7, 1] |
ἐμβαλεῖν,
ὡς
εἴη
πεφονευμένη,
τῆς
|
Μελίτης |
συσκευασαμένης
τὸν
φόνον.
τὸ
δὲ |
[7, 3] |
καὶ
ἔλαβον
χρυσοῦς
ἑκατὸν
παρὰ
|
Μελίτης |
τῆς
Θερσάνδρου
γυναικός·
αὕτη
γάρ |
[7, 3] |
δὲ
ὡς
ἤκουσα
Θερσάνδρου
καὶ
|
Μελίτης |
τοὔνομα,
τὸν
ἄλλον
οὐ
προσέχων |
[7, 9] |
τοῦτο
Λευκίππην
ἀπέκτεινα.
πῶς
οὖν
|
Μελίτης |
φόνον
κατηγορεῖ,
ἧς
ἤρα,
διὰ |
[7, 13] |
δεσπότῃ.
καὶ
εἰ
μὲν
ὁ
|
δεσπότης |
οὐδὲν
ἔτυχεν
ἀδικῶν,
αὖθις
τὴν
|
[7, 9] |
τοῦτο
οἶδα
μόνον,
τὸν
Σωσθένην
|
αὐτῆς
|
ἐρῶντα
καὶ
αἰκισάμενον
βασάνοις
πολλαῖς |
[7, 1] |
δίκην
φύγοιμι,
μὴ
πρὸς
ζήτησιν
|
αὐτῆς |
ἔτι
τραποίμην.
προσέκειτο
δὲ
ἡ
|
[7, 6] |
ὅταν
μάθῃς
σαφῶς
τὸν
θάνατον
|
αὐτῆς. |
Ληρεῖς·
τούτου
γὰρ
ἀσφαλέστερον
πῶς |
[7, 14] |
δῶρον
δέδωκας·
εὗρον
τὸν
ἀνδροφόνον
|
αὐτῆς |
παρὰ
σοί.
καὶ
ὁ
Κλεινίας |
[7, 7] |
δεῖ
τἀληθῆ
λέγειν;
ἐπεὶ
τῶν
|
αὑτῆς |
με
κύριον
ἀποφαίνειν
ὑπισχνεῖτο.
μισθοῦμαι |
[7, 11] |
βάσανοι.
ἂν
γὰρ
φανῶσι
παρὰ
|
ταύτης |
λαβοῦσαι
τὴν
κόρην,
εἶτα
οὐκέτι |
[7, 11] |
τοῦ
φόνου.
καὶ
τίς
ὁ
|
δεσμώτης |
οὗτος,
ὃς
τῷ
στρατηγῷ
μὲν |
[7, 11] |
~Ἐν
τούτῳ
δὲ
ὁ
Θέρσανδρος,
|
πρώτης |
προκλήσεως
ἀπὸ
τῆς
Μελίτης
οὕτω |
[7, 2] |
σοι
συμβέβηκεν,
εἶπεν,
ἀπὸ
τῆς
|
Τύχης; |
εἰκὸς
γάρ
σε
μηδὲν
ἀδικήσαντα |
[7, 5] |
οὗτος
δὲ
οὐκ
ἔστι
τῆς
|
Τύχης |
ἔτι
παιδιά.
πῶς
ἄρα
μοι, |
[7, 9] |
λόγον,
εἶπε,
συγχωρήσατε·
περὶ
γὰρ
|
ψυχῆς |
ἀνδρὸς
ὁ
ἀγών.
ὡς
δὲ |
[7, 5] |
νῦν
δὲ
τέθνηκας
θάνατον
διπλοῦν,
|
ψυχῆς |
καὶ
σώματος.
δύο
ἐξέφυγες
λῃστήρια, |
[7, 4] |
μακράν·
δάκρυον
γὰρ
αἷμα
τραύματος
|
ψυχῆς. |
ὅταν
ὁ
τῆς
λύπης
ὀδοὺς |
[7, 4] |
καρδίαν
ἐκφάγῃ,
κατέρρηκται
μὲν
τῆς
|
ψυχῆς |
τὸ
τραῦμα,
ἀνέῳκται
δὲ
τοῖς |
[7, 4] |
ταῦτα
δὲ
ἔρρει,
σχολασάσης
τῆς
|
ψυχῆς |
τῷ
κακῷ.
~Ἔλεγον
οὖν·
Τίς |
[7, 4] |
ὀλίγον
δέ
τί
μοι
τῆς
|
ψυχῆς |
ὑπολέλειπτο.
μικρὸν
δὲ
νήψας
ἐκ |
[7, 4] |
γὰρ
ἐν
ταῖς
τοῦ
σώματος
|
πληγαῖς |
οὐκ
εὐθὺς
ἡ
σμῶδιξ
ἐπανίσταται, |
[7, 9] |
αὐτῆς
ἐρῶντα
καὶ
αἰκισάμενον
βασάνοις
|
πολλαῖς |
ἐφ´
οἷς
οὐκ
ἐτύγχανε,
καὶ
|
[7, 13] |
δὲ
παλαιὸν
ἄβατος
ἦν
γυναιξὶν
|
ἐλευθέραις |
οὗτος
ὁ
νεώς,
ἀνδράσι
δὲ
|
[7, 12] |
Μελίτης
κρίσιν
γενέσθαι
δευτέραν
ἐν
|
ταῖς |
βασάνοις
τῶν
θεραπαινίδων,
Θέρσανδρον
δὲ |
[7, 4] |
λύπην
ἀπεδίδουν.
ὥσπερ
γὰρ
ἐν
|
ταῖς |
τοῦ
σώματος
πληγαῖς
οὐκ
εὐθὺς |
[7, 7] |
ἢ
τίς
ἡ
κοινωνία
τοῖς
|
λῃσταῖς |
πρὸς
αὐτόν,
ὑμῖν
καταλείπω
σκοπεῖν. |
[7, 15] |
δὲ
ἐξάλλομαι
μετὰ
τῶν
δεσμῶν
|
εἰς |
ἀέρα
καὶ
ἐπὶ
τὸ
ἱερὸν |
[7, 2] |
συνδεδεμένων
(περίεργον
γὰρ
ἄνθρωπος
ἀτυχῶν
|
εἰς |
ἀλλοτρίων
ἀκρόασιν
κακῶν·
ἐπεὶ
φάρμακον
|
[7, 10] |
καὶ
ὡς,
εἰ
ληφθείη
παρών,
|
εἰς |
βασάνους
ἀπαχθήσεται.
ὁ
δὲ
ἔτυχε |
[7, 14] |
ἐγὼ
μὲν
οὖν
γνωρίσας
αὐτὸν
|
εἰς
|
γῆν
κατένευσα,
οἱ
δὲ
παρόντες |
[7, 3] |
οὖν
ὑπώπτευον
τοὺς
ἀνθρώπους
διανοεῖσθαι
|
εἰς |
ἡμᾶς,
οὐ
μὴν
ἠδυνάμην
συνιέναι |
[7, 5] |
χαρᾷ;
τίς
μοι
Λευκίππην
ἔδειξεν
|
εἰς |
καινὴν
ὑπόθεσιν
συμφορῶν;
ἀλλ´
οὐδὲ |
[7, 1] |
δοὺς
δὲ
τῇ
ψυχῇ
σχολὴν
|
εἰς |
τὴν
διάκρισιν
τῆς
τρικυμίας,
βουλευόμενος |
[7, 6] |
δύναιντο
πεῖσαι
μηδὲν
ὧν
διενοήθην
|
εἰς |
τὴν
δίκην
εἰπεῖν·
ἀλλ´
ἐπέραινον |
[7, 9] |
ὑπὸ
τοῦ
Σωσθένους
δεδεμένη,
καὶ
|
εἰς |
τὴν
οἰκίαν
τε
εἰσεδέξατο
καὶ |
[7, 5] |
τὴν
κεφαλὴν
δοκῶν
μὴ
ἔχειν
|
εἰς |
τὴν
ταφήν·
νῦν
δὲ
τέθνηκας |
[7, 14] |
ἐγώ,
παρεῖχον
δὲ
τὸ
πρόσωπον
|
εἰς |
τὴν
ὕβριν.
ὁ
δὲ
Κλεινίας |
[7, 15] |
ἠμυνόμην·
οἱ
δὲ
εἷλκόν
με
|
εἰς |
τὸ
δεσμωτήριον.
~Καὶ
ἐν
τούτῳ |
[7, 16] |
καὶ
περιΐσταντό
με
καὶ
ἄγειν
|
εἰς |
τὸ
δεσμωτήριον
οὐκ
ἐπέτρεπον.
οἱ |
[7, 16] |
κατέχων
ἐμαυτὸν
(καὶ
ἅπαντα
ἔβλεπον
|
εἰς |
τὸ
ἐκείνης
πρόσωπον)
ἐπ´
αὐτὴν |
[7, 13] |
ὡς
ἂν
ἐπίσχῃ
τὰς
δίκας,
|
εἰς |
τὸ
ἱερὸν
ἡ
Λευκίππη
παρῆν, |
[7, 1] |
αὐτῷ
προσφέρει
δέησιν,
ἐμβαλεῖν
τινα
|
εἰς |
τὸ
οἴκημα,
ἔνθα
ἔτυχον
δεδεμένος, |
[7, 2] |
ἔπαθε
λύπης,
ἡ
πρὸς
ἄλλον
|
εἰς |
τὸ
παθεῖν
κοινωνία)
Τί
δέ |
[7, 10] |
φοβηθεὶς
λάθρα
τινὰ
τῶν
παραστατῶν
|
εἰς |
τὸν
ἀγρὸν
ἀποστέλλει
πρὸς
τὸν |
[7, 16] |
ἐνεγυήσατο
αὐτὸν
ἔχειν
καὶ
παρέξειν
|
εἰς |
τὸν
δῆμον,
ὅταν
δέῃ.
οὕτω |
[7, 9] |
ἐφιλοτιμήσατο.
ἐπειδὴ
δὲ
ἔμαθεν,
ἔπεμψεν
|
εἰς |
τοὺς
ἀγροὺς
διακονησομένην
αὐτῇ·
καὶ |
[7, 3] |
εἰκὸς
ἐν
ὁδῷ.
ὡς
δὲ
|
εἴς |
τι
πανδοχεῖον
ἤλθομεν,
ἠριστῶμεν
ἅμα· |
[7, 15] |
ἐγὼ
πηδῶ
καὶ
βοῶ·
Λευκίππην
|
λέγεις. |
Καὶ
μάλα,
ἔφη·
καλεῖσθαι
γὰρ |
[7, 10] |
ὁ
γοῦν
Σωσθένης
περὶ
ἑαυτοῦ
|
φοβηθεὶς |
ἁπαξαπάντων
ἐξελάθετο
τῶν
ἐν
ποσὶν |
[7, 10] |
προεφέροντο
πρόκλησιν.
ὁ
δὲ
Θέρσανδρος
|
φοβηθεὶς |
λάθρα
τινὰ
τῶν
παραστατῶν
εἰς |
[7, 15] |
τὸ
ἱερὸν
ὡς
ἀπὸ
μηχανῆς
|
βληθεὶς |
ἐπετόμην·
οἱ
δὲ
φυλάσσοντες
ἐδίωκον, |
[7, 10] |
Λευκίππης
δωματίῳ
παρών,
κατεπᾴδων
αὐτῇ·
|
κληθεὶς |
δὲ
ὑπὸ
τοῦ
παρόντος
σὺν |
[7, 9] |
ἀγών.
ὡς
δὲ
ἔλαβε,
δακρύων
|
γεμισθείς, |
Ἄνδρες,
εἶπεν,
Ἐφέσιοι,
μὴ
προπετῶς |
[7, 3] |
τὴν
ψυχὴν
ὥσπερ
ὑπὸ
μύωπος
|
παταχθεὶς |
ἐγείρω
καὶ
πρὸς
αὐτὸν
μεταστραφεὶς |
[7, 4] |
ἀνέθορε,
καὶ
ὀδόντι
συός
τις
|
παταχθεὶς |
εὐθὺς
μὲν
ζητεῖ
τὸ
τραῦμα |
[7, 3] |
κατὰ
κόρρης
τις
ἐκεῖνον·
καὶ
|
παταχθείς, |
ὥσπερ
βασάνους
παθὼν
μυρίας,
καταλέγει |
[7, 14] |
αὐτὸν
ἅμα
καὶ
λέγων·
Τί
|
ποιεῖς, |
ἄνθρωπε;
τί
μάτην
ἐξηγρίωσαι
κατ´ |
[7, 4] |
οὐδέν.
πάλιν
δέ
μου
πυθομένου,
|
Δοκεῖς, |
ἔφη,
κἀμὲ
κεκοινωνηκέναι
τῷ
φόνῳ; |
[7, 6] |
πολλάκις
ἀνεβίω;
τί
δὲ
προπετῶς
|
ἀποθνῄσκεις; |
ὃ
καὶ
κατὰ
σχολὴν
ἔξεστιν, |
[7, 6] |
ὃ
λυπεῖ
τὸν
ἐχθρόν.
καὶ
|
ἡμεῖς |
ἐν
τούτοις
ἦμεν,
τὸν
δὲ |
[7, 6] |
μάθῃς
σαφῶς
τὸν
θάνατον
αὐτῆς.
|
Ληρεῖς· |
τούτου
γὰρ
ἀσφαλέστερον
πῶς
ἂν |
[7, 6] |
Εὐφήμησον,
ὁ
Κλεινίας
ἔφη·
καὶ
|
τολμήσεις |
οὕτως
ἐπὶ
τοῖς
αἰσχίστοις
ἀποθανεῖν, |
[7, 3] |
παταχθεὶς
ἐγείρω
καὶ
πρὸς
αὐτὸν
|
μεταστραφεὶς |
λέγω·
Τίς
ἡ
Μελίτη;
ὁ |
[7, 3] |
πρὸς
μικρὸν
συμβαδίσας,
Ποῖ,
ἔφη,
|
ἔχεις |
τὴν
ὁδόν;
Ἐπὶ
Σμύρνης,
εἶπον. |
[7, 13] |
ὁ
δεσπότης
οὐδὲν
ἔτυχεν
ἀδικῶν,
|
αὖθις |
τὴν
θεράπαιναν
ἐλάμβανεν,
ὀμόσας
μὴ |
[7, 6] |
πολλάκις
τέθνηκε;
μὴ
γὰρ
οὐ
|
πολλάκις |
ἀνεβίω;
τί
δὲ
προπετῶς
ἀποθνῄσκεις; |
[7, 5] |
ἐγὼ
τὴν
ἀνδροφόνον
σου
κατεφίλησα
|
πολλάκις
|
καὶ
συνεπλάκην
μεμιασμένας
συμπλοκάς,
καὶ |
[7, 13] |
εἰσέρχεται·
μνήμη
γὰρ
αὐτῇ
τοῦ
|
πολλάκις |
παρὰ
δόξαν
σεσῶσθαι
πρὸς
τὸ |
[7, 6] |
ζῇ
πάλιν;
μὴ
γὰρ
οὐ
|
πολλάκις
|
τέθνηκε;
μὴ
γὰρ
οὐ
πολλάκις |
[7, 5] |
γέγονεν
ὀνείρων
ἡδονή.
οἴμοι,
Λευκίππη,
|
ποσάκις |
μοι
τέθνηκας·
μὴ
γὰρ
θρηνῶν |
[7, 15] |
οἱ
πόδες
μου
τότε
πτερά·
|
μόλις
|
οὖν
τινες
μαινομένου
μου
πρὸς |
[7, 14] |
καὶ
λέγει·
Θάρρει,
πάτερ,
ἡ
|
Ἄρτεμις |
οὐ
ψεύδεται·
ζῇ
σοι
Λευκίππη· |
[7, 8] |
ἀπέκτεινα.
~Ταῦτα
εἰπόντος
ἐμοῦ
πάντας
|
ἔκπληξις |
κατέσχεν
ἐπὶ
τῷ
παραλόγῳ
τοῦ |
[7, 10] |
τὸ
τῶν
δούλων
γένος
ἐν
|
οἷς |
ἂν
φοβηθῇ
σφόδρα
δειλόν
ἐστιν. |
[7, 2] |
ἅμα
τὰ
οἰκεῖα
κατέλεγεν,
ἐφ´
|
οἷς |
ἦν
δεδεμένος.
ἐγὼ
δὲ
οὐδενὶ |
[7, 9] |
τε
καὶ
ἔλυσε
τῶν
δεσμῶν,
|
οἷς |
ἦν
ὑπὸ
τοῦ
Σωσθένους
δεδεμένη, |
[7, 5] |
οὐδὲ
ἐκόρεσά
μου
τοὺς
ὀφθαλμούς,
|
οἷς |
μόνοις
ηὐτύχησα,
οὐδὲ
ἐνεπλήσθην
κἂν
|
[7, 9] |
καὶ
αἰκισάμενον
βασάνοις
πολλαῖς
ἐφ´
|
οἷς |
οὐκ
ἐτύγχανε,
καὶ
φίλους
ἔχοντα |
[7, 3] |
ᾔτει
τοῦ
λόγου
τῶν
ἀτυχημάτων,
|
Λέγοις |
ἄν,
εἰπών,
καὶ
σὺ
τὰ |
[7, 9] |
νεανίσκον
ἄθλιον
ἀνελεῖν,
πιστεύσαντας
μανίας
|
λόγοις. |
μαίνεται
γὰρ
ὑπὸ
λύπης.
~Ταῦτα |
[7, 6] |
ὁδόν,
δι´
ἧς
οὐδὲ
ἡ
|
θεοῖς |
ἐχθρὰ
Μελίτη
παντάπασιν
ἀθῷος
ἀπαλλάξεται. |
[7, 6] |
τούτου
γὰρ
ἀσφαλέστερον
πῶς
ἂν
|
μάθοις; |
δοκῶ
δὲ
εὑρηκέναι
τοῦ
θανάτου |
[7, 3] |
ἐνεώρων
δὲ
ἡμῖν
πυκνὰ
καὶ
|
ἀλλήλοις |
ἐπένευον.
ἐγὼ
μὲν
οὖν
ὑπώπτευον |
[7, 7] |
ἐν
Αἰγύπτῳ)
Μελίτῃ
περιτυγχάνω,
κἀκεῖθεν
|
ἀλλήλοις |
συνόντες
ἥκομεν
ἐνταῦθα
κοινῇ
καὶ
|
[7, 10] |
εἰπόντος
τοῦ
Κλεινίου
τοῖς
μὲν
|
πολλοῖς |
ἐδόκει
πιθανὸς
ὁ
λόγος,
οἱ |
[7, 4] |
τὸ
τραῦμα,
ἀνέῳκται
δὲ
τοῖς
|
ὀφθαλμοῖς
|
ἡ
τῶν
δακρύων
θύρα,
τὰ |
[7, 14] |
τὴν
κεφαλὴν
ἐμπηδᾷ
μου
τοῖς
|
ὀφθαλμοῖς |
καὶ
μικροῦ
δεῖν
ἐξώρυξεν
αὐτούς· |
[7, 4] |
μοι
τότε
δάκρυα
καὶ
τοῖς
|
ὀφθαλμοῖς |
τὴν
λύπην
ἀπεδίδουν.
ὥσπερ
γὰρ
|
[7, 9] |
Σωσθένην
αὐτῆς
ἐρῶντα
καὶ
αἰκισάμενον
|
βασάνοις |
πολλαῖς
ἐφ´
οἷς
οὐκ
ἐτύγχανε, |
[7, 12] |
κρίσιν
γενέσθαι
δευτέραν
ἐν
ταῖς
|
βασάνοις |
τῶν
θεραπαινίδων,
Θέρσανδρον
δὲ
ἐπομόσαι |
[7, 13] |
νεώς,
ἀνδράσι
δὲ
ἐπετέτραπτο
καὶ
|
παρθένοις. |
εἰ
δέ
τις
εἴσω
παρῆλθε |
[7, 5] |
μὲν
γὰρ
τοῖς
ψευδέσι
θανάτοις
|
ἐκείνοις |
παρηγορίαν
εἶχον
ὀλίγην,
τὸ
μὲν |
[7, 5] |
ἐκόρεσά
μου
τοὺς
ὀφθαλμούς,
οἷς
|
μόνοις |
ηὐτύχησα,
οὐδὲ
ἐνεπλήσθην
κἂν
βλέπων. |
[7, 12] |
οὖν
αὐτῷ
διασκοπήσαντι
σὺν
τοῖς
|
παρέδροις |
αὐτοῦ
θάνατον
μὲν
ἐμοῦ
καταγνῶναι |
[7, 14] |
κἀγὼ
μὲν
ἐπίστευόν
σου
τοῖς
|
ὀνείροις |
καὶ
εὑρήσειν
παρὰ
σοὶ
προσεδόκων |
[7, 6] |
ἔφη·
καὶ
τολμήσεις
οὕτως
ἐπὶ
|
τοῖς |
αἰσχίστοις
ἀποθανεῖν,
νομιζόμενος
φονεύς,
καὶ |
[7, 15] |
ἐδίωκον,
νομίζοντες
ἀποδιδράσκειν,
καὶ
ἐβόων
|
τοῖς
|
ἐντυγχάνουσι
λαβέσθαι.
ἀλλ´
εἶχον
οἱ |
[7, 7] |
δούλην
ἢ
τίς
ἡ
κοινωνία
|
τοῖς |
λῃσταῖς
πρὸς
αὐτόν,
ὑμῖν
καταλείπω
|
[7, 14] |
ζῇ
σοι
Λευκίππη·
πίστευσόν
μου
|
τοῖς |
μαντεύμασιν.
οὐχ
ὁρᾷς
καὶ
τοῦτον
|
[7, 10] |
λύπης.
~Ταῦτα
εἰπόντος
τοῦ
Κλεινίου
|
τοῖς |
μὲν
πολλοῖς
ἐδόκει
πιθανὸς
ὁ |
[7, 16] |
αὐτὴν
ἐκθορεῖν.
οὕτως
ἀλλήλους
ἠσπαζόμεθα
|
τοῖς |
ὄμμασιν.
|
[7, 14] |
μαντεύματα;
κἀγὼ
μὲν
ἐπίστευόν
σου
|
τοῖς |
ὀνείροις
καὶ
εὑρήσειν
παρὰ
σοὶ |
[7, 4] |
ψυχῆς
τὸ
τραῦμα,
ἀνέῳκται
δὲ
|
τοῖς |
ὀφθαλμοῖς
ἡ
τῶν
δακρύων
θύρα, |
[7, 14] |
κοψάμενος
τὴν
κεφαλὴν
ἐμπηδᾷ
μου
|
τοῖς |
ὀφθαλμοῖς
καὶ
μικροῦ
δεῖν
ἐξώρυξεν |
[7, 4] |
δέ
μοι
τότε
δάκρυα
καὶ
|
τοῖς |
ὀφθαλμοῖς
τὴν
λύπην
ἀπεδίδουν.
ὥσπερ |
[7, 12] |
ἔδοξεν
οὖν
αὐτῷ
διασκοπήσαντι
σὺν
|
τοῖς
|
παρέδροις
αὐτοῦ
θάνατον
μὲν
ἐμοῦ |
[7, 5] |
Λευκίππη,
τέθνηκας;
ἐν
μὲν
γὰρ
|
τοῖς |
ψευδέσι
θανάτοις
ἐκείνοις
παρηγορίαν
εἶχον |
[7, 5] |
ἐν
μὲν
γὰρ
τοῖς
ψευδέσι
|
θανάτοις |
ἐκείνοις
παρηγορίαν
εἶχον
ὀλίγην,
τὸ |
[7, 6] |
καὶ
τολμήσεις
οὕτως
ἐπὶ
τοῖς
|
αἰσχίστοις |
ἀποθανεῖν,
νομιζόμενος
φονεύς,
καὶ
ταῦτα |
[7, 3] |
οὐ
μὴν
ἠδυνάμην
συνιέναι
τί
|
αὐτοῖς |
ἐθέλει
τὰ
νεύματα.
ὁ
δὲ |
[7, 3] |
ὥστε
τί
με
ἀπόλλυτε
καὶ
|
ἑαυτοῖς |
φθονεῖτε
κέρδους;
ἐγὼ
δὲ
ὡς |
[7, 6] |
τὸν
ἐχθρόν.
καὶ
ἡμεῖς
ἐν
|
τούτοις |
ἦμεν,
τὸν
δὲ
ἄνθρωπον
ἐκεῖνον, |
[7, 13] |
ἦν
οὐδαμοῦ,
θάρσος
αὐτὴν
καὶ
|
ἐλπὶς |
ἡ
συνήθης
εἰσέρχεται·
μνήμη
γὰρ |
[7, 11] |
τηλικοῦτον
ἔργον
τιθέμενοι
παιδιάν;
οἴεσθε
|
χωρὶς |
θεοῦ
τοῦτον
ἑαυτοῦ
κατειπεῖν;
~Ταῦτα |
[7, 4] |
μετὰ
ταῦτα
δὲ
ἐξαίφνης
λευκή
|
τις |
ἀνέτειλε
γραμμή,
πρόδρομος
τοῦ
αἵματος, |
[7, 9] |
οὐκ
οἶδ´
ὅπως,
οὔτ´
εἴ
|
τις |
ἀπέκτεινεν
αὐτήν,
οὔτ´
εἰ
ζῇ |
[7, 9] |
ἐπὶ
γυναικί.
σκοπεῖτε
δὲ
εἴ
|
τις |
ἀποκτείνας
τινὰ
ἀληθῶς
ἐπαποθανεῖν
αὐτῷ |
[7, 6] |
πάντως
ἀποθανεῖν.
ὁ
δὲ
παρεμυθεῖτο·
|
Τίς |
γὰρ
οἶδεν,
εἰ
ζῇ
πάλιν; |
[7, 13] |
ἐπετέτραπτο
καὶ
παρθένοις.
εἰ
δέ
|
τις |
εἴσω
παρῆλθε
γυνή,
θάνατος
ἦν |
[7, 3] |
δεσμεύουσι·
παίει
δὲ
κατὰ
κόρρης
|
τις |
ἐκεῖνον·
καὶ
παταχθείς,
ὥσπερ
βασάνους |
[7, 15] |
καὶ
λέγει
πάντων
ἀκουόντων·
Κόρη
|
τις
|
ἐπὶ
τὴν
Ἄρτεμιν
ξένη
κατέφυγεν. |
[7, 9] |
ὡς
λέγει,
τὸν
φόνον,
εἰπάτω
|
τίς |
ἐστιν
ὁ
μεμισθωμένος,
δειξάτω
τὴν |
[7, 7] |
ὁ
Σωσθένης
εἶχε
δούλην
ἢ
|
τίς |
ἡ
κοινωνία
τοῖς
λῃσταῖς
πρὸς |
[7, 3] |
καὶ
πρὸς
αὐτὸν
μεταστραφεὶς
λέγω·
|
Τίς
|
ἡ
Μελίτη;
ὁ
δέ,
Μελίτη |
[7, 9] |
ἀποκτείνας
ἐστὶ
μήθ´
ἡ
ἀνῃρημένη,
|
τίς |
ἤκουσέ
ποτε
τοιοῦτον
φόνον;
Ἤρων, |
[7, 13] |
δίκη,
πλὴν
εἰ
μὴ
δούλη
|
τις |
ἦν
ἐγκαλοῦσα
τῷ
δεσπότῃ.
ταύτην
|
[7, 2] |
ἡμᾶς.
ἔδει
γάρ
με
μαντεύσασθαι,
|
τίς |
ἦν
ὁ
συμβαδίζων
μοι
καὶ |
[7, 9] |
ἣν
ἀπέκτεινεν;
οὕτω
γὰρ
ἄν
|
τις |
καὶ
μισοῖ
τὸ
φιλούμενον
καὶ |
[7, 5] |
ψυχῆς
τῷ
κακῷ.
~Ἔλεγον
οὖν·
|
Τίς |
με
δαίμων
ἐξηπάτησεν
ὀλίγῃ
χαρᾷ; |
[7, 5] |
με
δαίμων
ἐξηπάτησεν
ὀλίγῃ
χαρᾷ;
|
τίς |
μοι
Λευκίππην
ἔδειξεν
εἰς
καινὴν |
[7, 11] |
εἰπόντος
περὶ
τοῦ
φόνου.
καὶ
|
τίς |
ὁ
δεσμώτης
οὗτος,
ὃς
τῷ |
[7, 9] |
τῆς
Μελίτης
ἐξηγρίανε.
τῶν
δεσμωτῶν
|
τις |
ὀδυρόμενος
ἑαυτοῦ
τὴν
συμφορὰν
ἔλεγεν |
[7, 9] |
ζῆν
δι´
ὀδύνην
οὐ
φέρει.
|
τίς |
οὕτω
φιλόστοργος
φονεύς,
ἢ
ποῖον |
[7, 4] |
δὲ
ἀνέθορε,
καὶ
ὀδόντι
συός
|
τις |
παταχθεὶς
εὐθὺς
μὲν
ζητεῖ
τὸ |
[7, 2] |
δ´
ᾤμωξεν
ὀλίγον.
ἄλλος
δέ
|
τις |
τῶν
συνδεδεμένων
(περίεργον
γὰρ
ἄνθρωπος |
[7, 15] |
ἐξήρπασεν;
~Ἐν
τούτῳ
δὲ
ἔρχεταί
|
τις |
τῶν
τοῦ
ναοῦ
προπόλων
ἐπὶ |
[7, 11] |
παρελθών,
Ἱκανῶς
μὲν
οὗτος,
εἶπεν,
|
ὅστις |
ποτέ
ἐστι,
κατελήρησε
μυθολογῶν.
ἐγὼ |
[7, 14] |
ὅσα
εἶπον
κατ´
ἐμαυτοῦ·
καὶ
|
ὃς |
ἀνοιμώξας
καὶ
κοψάμενος
τὴν
κεφαλὴν |
[7, 10] |
τοὺς
ἐπ´
αὐτὸν
πεμφθέντας
ἥκειν·
|
ὃς
|
δὴ
ἐπιβὰς
ἵππῳ
σπουδῇ
μάλα |
[7, 12] |
ἐμοῦ
καταγνῶναι
κατὰ
τὸν
νόμον,
|
ὃς
|
ἐκέλευσε
τὸν
αὑτοῦ
κατειπόντα
φόνον |
[7, 14] |
τί
μάτην
ἐξηγρίωσαι
κατ´
ἀνδρός,
|
ὃς |
μᾶλλον
σοῦ
Λευκίππην
φιλεῖ;
θάνατον |
[7, 11] |
καὶ
τίς
ὁ
δεσμώτης
οὗτος,
|
ὃς |
τῷ
στρατηγῷ
μὲν
οὐδὲν
εἶπε, |
[7, 10] |
λόγος,
ὅτι
μνήμην
ἐκπλήσσειν
πέφυκε
|
φόβος· |
ὁ
γοῦν
Σωσθένης
περὶ
ἑαυτοῦ |
[7, 14] |
τε
ἦν
περὶ
ἐμὲ
καὶ
|
θόρυβος, |
τῶν
μὲν
ἐλεούντων,
τῶν
δὲ |
[7, 11] |
ταῦτα
εἰπών·
τοὐντεῦθεν
δὲ
ὁ
|
λόγος |
μοι
πρὸς
Μελίτην
καὶ
Κλειτοφῶντα. |
[7, 10] |
μὲν
πολλοῖς
ἐδόκει
πιθανὸς
ὁ
|
λόγος, |
οἱ
δὲ
τοῦ
Θερσάνδρου
ῥήτορες |
[7, 10] |
δέ
ἐστιν,
ὡς
ἔοικεν,
ὁ
|
λόγος, |
ὅτι
μνήμην
ἐκπλήσσειν
πέφυκε
φόβος· |
[7, 9] |
ὀδύνην
οὐ
φέρει.
τίς
οὕτω
|
φιλόστοργος
|
φονεύς,
ἢ
ποῖον
μῖσός
ἐστιν |
[7, 14] |
ὁ
Κλεινίας
ἀκούσας
τοῦ
τῆς
|
Ἀρτέμιδος |
ἐνυπνίου
περιχαρὴς
ἐγένετο
καὶ
λέγει· |
[7, 12] |
πατήρ.
οἱ
γὰρ
Βυζάντιοι,
τῆς
|
Ἀρτέμιδος |
ἐπιφανείσης
ἐν
τῷ
πολέμῳ
τῷ |
[7, 12] |
ἐπικαλοῦντος
τοὺς
θεούς,
ὁ
τῆς
|
Ἀρτέμιδος |
ἱερεὺς
δάφνην
ἐστεμμένος
προσιὼν
ὁρᾶται. |
[7, 13] |
τῶν
ἀγρῶν
πλησίον
τὸ
τῆς
|
Ἀρτέμιδος |
ἱερόν,
ἐκτρέχει
τε
ἐπ´
αὐτὸ |
[7, 12] |
ἰδίᾳ
τῷ
Σωστράτῳ
νύκτωρ
ἡ
|
θεὸς |
ἐπιστᾶσα·
τὸ
δὲ
ὄναρ
ἐσήμαινε |
[7, 3] |
Βαδίζων
ἔτυχον,
εἶπε,
τὴν
ἐξ
|
ἄστεος |
χθές·
ἐποιούμην
δὲ
τὴν
ἐπὶ |
[7, 7] |
τοῦ
Θερσάνδρου
κατ´
ἐμοῦ
καὶ
|
πλῆθος |
ῥητόρων
οὐχ
ἧττον
δέκα·
καὶ |
[7, 4] |
παραχρῆμα
μὲν
οὐκ
ἔχει
τὸ
|
ἄνθος |
ἡ
πληγή,
μετὰ
μικρὸν
δὲ |
[7, 7] |
τὸν
φόνον·
ἑκατὸν
δ´
ὁ
|
μισθὸς |
ἦν
τοῦ
φόνου
χρυσοῖ.
καὶ |
[7, 2] |
οὐ
γὰρ
αὐτάρκης
ἡμῖν
ὁ
|
δίκαιος |
τρόπος·
ἐμπίπτουσαι
δὲ
αἱ
τύχαι |
[7, 3] |
τοῦτο
δρᾷ·
ἐγὼ
δὲ
ὁ
|
ἄθλιος, |
οὔτε
ἰδὼν
αὐτὸν
οὔτε
ἔργου |
[7, 5] |
πεφόνευκέ
σε
πειρατήριον.
ὁ
δὲ
|
ἀνόσιος |
καὶ
ἀσεβὴς
ἐγὼ
τὴν
ἀνδροφόνον |
[7, 9] |
τοῦ
γάμου
διείλεκτο,
πρὶν
ὁ
|
θαλάττιος |
οὗτος
ἀνεβίω
νεκρός·
ὁ
δὲ |
[7, 3] |
ἑκατὸν
παρὰ
Μελίτης
τῆς
Θερσάνδρου
|
γυναικός· |
αὕτη
γάρ
με
ἐπὶ
τὸν |
[7, 9] |
ἀνδρὶ
φονεῖ,
δεδρακέναι
δὲ
ἐκεῖνον
|
γυναικὸς |
φόνον
ἐπὶ
μισθῷ.
καὶ
τὸ |
[7, 2] |
συμβέβηκεν,
εἶπεν,
ἀπὸ
τῆς
Τύχης;
|
εἰκὸς |
γάρ
σε
μηδὲν
ἀδικήσαντα
πονηρῷ |
[7, 3] |
ἐπορευόμεθα
κοινῇ
καὶ
διελεγόμεθα
οἷα
|
εἰκὸς |
ἐν
ὁδῷ.
ὡς
δὲ
εἴς |
[7, 11] |
δὲ
θεράπαιναι
τούτους
μέν,
ὡς
|
εἰκός, |
οὐκ
ᾔδεσαν,
ἵνα
μὴ
μετὰ |
[7, 1] |
ἔχειν,
ἀλλὰ
μισήσας,
ὡς
τὸ
|
εἰκός, |
τὴν
Μελίτην
ὡς
ἂν
ἀποκτείνασάν |
[7, 3] |
προελθόντι
δέ
μοι
σταδίους
τέσσαρας
|
νεανίσκος |
ἐκ
τῶν
ἀγρῶν
προσελθὼν
καὶ |
[7, 10] |
ἐξελαύνει
ἐπὶ
Σμύρνης·
ὁ
δὲ
|
ἄγγελος |
πρὸς
τὸν
Θέρσανδρον
ἀναστρέφει.
ἀληθὴς
|
[7, 2] |
δ´
ὁ
δ´
ᾤμωξεν
ὀλίγον.
|
ἄλλος |
δέ
τις
τῶν
συνδεδεμένων
(περίεργον |
[7, 14] |
βασάνων,
διελέλυτο
μὲν
τὸ
δικαστήριον
|
ὄχλος |
τε
ἦν
περὶ
ἐμὲ
καὶ |
[7, 4] |
ἐξαίφνης
λευκή
τις
ἀνέτειλε
γραμμή,
|
πρόδρομος |
τοῦ
αἵματος,
σχολὴν
δὲ
ὀλίγην |
[7, 3] |
ὀκνηρότερον
ἤσθιεν,
ἤδη
δὲ
καὶ
|
τρόμος |
εἶχεν
αὐτόν.
ὡς
δὲ
ταῦτα |
[7, 4] |
φωνὴν
εἶχον
οὔτε
δάκρυα·
ἀλλὰ
|
τρόμος |
μὲν
εὐθὺς
περιεχύθη
μου
τῷ |
[7, 10] |
Κλεινίου
τοῖς
μὲν
πολλοῖς
ἐδόκει
|
πιθανὸς |
ὁ
λόγος,
οἱ
δὲ
τοῦ |
[7, 10] |
μάλιστα
γὰρ
τὸ
τῶν
δούλων
|
γένος |
ἐν
οἷς
ἂν
φοβηθῇ
σφόδρα |
[7, 7] |
ἐρωμένη
μοι
πάλαι
Βυζαντία
μὲν
|
γένος, |
Λευκίππη
δὲ
τοὔνομα.
ταύτην
τεθνάναι |
[7, 3] |
ὥσπερ
βασάνους
παθὼν
μυρίας,
καταλέγει
|
μηδενὸς |
ἐρωτῶντος
αὐτόν·
Ἐγὼ
τὴν
κόρην |
[7, 1] |
καὶ
αὐτὸν
ἕνα
τῶν
δεσμωτῶν,
|
προσποιησάμενος |
βούλεσθαι
τἀμὰ
δι´
ἐκείνου
μαθεῖν. |
[7, 14] |
ἐμαυτοῦ·
καὶ
ὃς
ἀνοιμώξας
καὶ
|
κοψάμενος |
τὴν
κεφαλὴν
ἐμπηδᾷ
μου
τοῖς |
[7, 1] |
δ´
ἐκεῖνος
παρὰ
τοῦ
Θερσάνδρου
|
δεδιδαγμένος |
τεχνικῶς
πάνυ
περὶ
τῆς
Λευκίππης |
[7, 2] |
οἰκεῖα
κατέλεγεν,
ἐφ´
οἷς
ἦν
|
δεδεμένος. |
ἐγὼ
δὲ
οὐδενὶ
τούτων
προσεῖχον. |
[7, 1] |
εἰς
τὸ
οἴκημα,
ἔνθα
ἔτυχον
|
δεδεμένος, |
ὡς
δὴ
καὶ
αὐτὸν
ἕνα |
[7, 3] |
κοινωνήσας
ἢ
λόγου,
συναπηγόμην
αὐτῷ
|
δεδεμένος, |
ὡς
τοῦ
ἔργου
κοινωνός.
τὸ |
[7, 11] |
εἴ
τινα
κόρην
ἐωνήσατο;
τοιγαροῦν
|
ἐωνημένος |
ἔστω·
καὶ
εἰ
ταύτην
ἔσχε |
[7, 12] |
ὁ
τῆς
Ἀρτέμιδος
ἱερεὺς
δάφνην
|
ἐστεμμένος |
προσιὼν
ὁρᾶται.
σημεῖον
δὲ
τοῦτό |
[7, 1] |
πρόσεισι
τῷ
τῶν
δεσμῶν
ἄρχοντι,
|
δεόμενος
|
διαφθαρῆναί
με
φαρμάκῳ.
ὡς
δ´ |
[7, 6] |
οὕτως
ἐπὶ
τοῖς
αἰσχίστοις
ἀποθανεῖν,
|
νομιζόμενος |
φονεύς,
καὶ
ταῦτα
Λευκίππης;
Οὐδέν, |
[7, 10] |
καὶ
ἀκούσας
τὰ
ὄντα,
μεστὸς
|
γενόμενος |
δέους
καὶ
ἤδη
νομίζων
τοὺς
|
[7, 7] |
φέρω
νῦν
ζῆν,
καὶ
μιαιφόνος
|
γενόμενος |
καὶ
φιλῶν
ἣν
ἀπέκτεινα.
~Ταῦτα |
[7, 9] |
Μελίτης
ἐξηγρίανε.
τῶν
δεσμωτῶν
τις
|
ὀδυρόμενος |
ἑαυτοῦ
τὴν
συμφορὰν
ἔλεγεν
ἐν |
[7, 1] |
εἰς
τὴν
διάκρισιν
τῆς
τρικυμίας,
|
βουλευόμενος |
ἅμα
τῷ
Σωσθένει
πρόσεισι
τῷ |
[7, 9] |
οὐ
πολὺ
μᾶλλον
ἂν
καὶ
|
ἐλεγχόμενος |
ἠρνήσατο
τὸν
φόνον,
ἵνα
καὶ |
[7, 1] |
ὠργίζετο,
ἐβουλεύετο.
ὠργίζετο
μὲν
ὡς
|
ὑβρισμένος· |
ἤχθετο
δὲ
ὡς
ἀποτυχών·
ἐβουλεύετο |
[7, 14] |
ἔδοξεν.
ἄλλα
τε
πολλὰ
ἔλεγε
|
παραμυθούμενος |
αὐτόν.
ὁ
δὲ
ὠδύρετο
καλῶν |
[7, 9] |
φόνον,
εἰπάτω
τίς
ἐστιν
ὁ
|
μεμισθωμένος, |
δειξάτω
τὴν
ἀνῃρημένην.
εἰ
δὲ |
[7, 1] |
ὡς
ἐρῶν.
τὴν
οὖν
ψυχὴν
|
διασπώμενος, |
οὐδὲν
εἰπὼν
πρὸς
τὴν
Λευκίππην |
[7, 3] |
ἠράσθη·
Τύριον,
οἶμαι,
φασὶν
αὐτόν·
|
κἀκεῖνος |
ἔτυχεν
ἐρωμένην
ἔχων,
ἣν
εὗρεν |
[7, 1] |
ἐδέξατο
τὸν
ἄνθρωπον.
ἔμελλε
δ´
|
ἐκεῖνος |
παρὰ
τοῦ
Θερσάνδρου
δεδιδαγμένος
τεχνικῶς |
[7, 13] |
ἡ
Λευκίππη
παρῆν,
ὥστε
μικροῦ
|
τινος |
ἀπελείφθη
τοῦ
μὴ
τῷ
πατρὶ |
[7, 3] |
ἐνταῦθα
πρώτη
γυναικῶν.
αὕτη
νεανίσκου
|
τινὸς |
ἠράσθη·
Τύριον,
οἶμαι,
φασὶν
αὐτόν· |
[7, 3] |
οὔτε
ἰδὼν
αὐτὸν
οὔτε
ἔργου
|
τινὸς |
κοινωνήσας
ἢ
λόγου,
συναπηγόμην
αὐτῷ |
[7, 11] |
ἀφανής,
καὶ
ἔστιν
οὐ
πόρρω
|
τινὸς |
ὑπονοίας
μὴ
ἄρα
τῆς
τούτων |
[7, 11] |
ἐλήρησε
δὲ
καὶ
περὶ
δεσμώτου
|
τινός, |
ὡς
εἰπόντος
περὶ
τοῦ
φόνου. |
[7, 7] |
γὰρ
φέρω
νῦν
ζῆν,
καὶ
|
μιαιφόνος |
γενόμενος
καὶ
φιλῶν
ἣν
ἀπέκτεινα. |
[7, 3] |
αὐτῷ
δεδεμένος,
ὡς
τοῦ
ἔργου
|
κοινωνός. |
τὸ
δὲ
χαλεπώτερον,
μικρὸν
τοῦ |
[7, 1] |
~Ταῦτα
ἀκούσας
ὁ
Θέρσανδρος
|
παντοδαπὸς |
ἦν·
ἤχθετο,
ὠργίζετο,
ἐβουλεύετο.
ὠργίζετο |
[7, 2] |
γὰρ
αὐτάρκης
ἡμῖν
ὁ
δίκαιος
|
τρόπος· |
ἐμπίπτουσαι
δὲ
αἱ
τύχαι
βαπτίζουσιν
|
[7, 2] |
τις
τῶν
συνδεδεμένων
(περίεργον
γὰρ
|
ἄνθρωπος |
ἀτυχῶν
εἰς
ἀλλοτρίων
ἀκρόασιν
κακῶν· |
[7, 16] |
χαίρων.
οὐκ
ἔστι
δὲ
οὕτως
|
ἄνθρωπος |
δρομικώτατος,
ὃν
οὐ
τῆς
φήμης |
[7, 2] |
τὸ
παράπαν.
~Ὡς
οὖν
ὁ
|
ἄνθρωπος |
ἐγένετό
μου
πλησίον,
καὶ
τοῦ |
[7, 3] |
λόγῳ
τὴν
ψυχὴν
ὥσπερ
ὑπὸ
|
μύωπος |
παταχθεὶς
ἐγείρω
καὶ
πρὸς
αὐτὸν |
[7, 9] |
Ἐφέσιοι,
μὴ
προπετῶς
καταγνῶτε
θάνατον
|
ἀνδρὸς
|
ἐπιθυμοῦντος
ἀποθανεῖν,
ὅπερ
φύσει
τῶν |
[7, 9] |
εἶπε,
συγχωρήσατε·
περὶ
γὰρ
ψυχῆς
|
ἀνδρὸς |
ὁ
ἀγών.
ὡς
δὲ
ἔλαβε, |
[7, 14] |
ἄνθρωπε;
τί
μάτην
ἐξηγρίωσαι
κατ´
|
ἀνδρός, |
ὃς
μᾶλλον
σοῦ
Λευκίππην
φιλεῖ; |
[7, 1] |
~Ταῦτα
ἀκούσας
ὁ
|
Θέρσανδρος |
παντοδαπὸς
ἦν·
ἤχθετο,
ὠργίζετο,
ἐβουλεύετο. |
[7, 11] |
τοῦτον
δὲ
τὸν
λόγον
ὁ
|
Θέρσανδρος |
πάνυ
κακοήθως
παρενέβαλεν,
ἵνα
κἂν
|
[7, 11] |
ἐστιν.
~Ἐν
τούτῳ
δὲ
ὁ
|
Θέρσανδρος, |
πρώτης
προκλήσεως
ἀπὸ
τῆς
Μελίτης |
[7, 10] |
μάλιστα
προεφέροντο
πρόκλησιν.
ὁ
δὲ
|
Θέρσανδρος |
φοβηθεὶς
λάθρα
τινὰ
τῶν
παραστατῶν |
[7, 9] |
πρὶν
ὁ
θαλάττιος
οὗτος
ἀνεβίω
|
νεκρός· |
ὁ
δὲ
οὐκ
εἶχεν
οὕτως, |
[7, 2] |
βιώσομεν
ἔτι;
καὶ
τίνα
φυλαξόμεθα
|
πρὸς |
ἀκίνδυνον
ζωήν;
οὐ
γὰρ
αὐτάρκης |
[7, 2] |
τῆς
ὧν
ἔπαθε
λύπης,
ἡ
|
πρὸς |
ἄλλον
εἰς
τὸ
παθεῖν
κοινωνία) |
[7, 7] |
εὑρόντα
με
γυναῖκα,
φοβηθεῖσα
μὴ
|
πρὸς |
αὐτὴν
ἀποκλίναιμι
τὸν
νοῦν,
συμβουλεύεται |
[7, 10] |
δὴ
ἐπιβὰς
ἵππῳ
σπουδῇ
μάλα
|
πρὸς |
αὐτὸν
ἔρχεται
καὶ
τὸν
κίνδυνον
|
[7, 3] |
ὑπὸ
μύωπος
παταχθεὶς
ἐγείρω
καὶ
|
πρὸς |
αὐτὸν
μεταστραφεὶς
λέγω·
Τίς
ἡ |
[7, 7] |
τίς
ἡ
κοινωνία
τοῖς
λῃσταῖς
|
πρὸς |
αὐτόν,
ὑμῖν
καταλείπω
σκοπεῖν.
ἐπεὶ |
[7, 11] |
καὶ
εἰ
περιῆν
καὶ
μὴ
|
πρὸς |
αὐτῶν
ἐπεφόνευτο,
πάντως
ἂν
ἐδούλευεν |
[7, 11] |
ὕστερον
ἡ
Λευκίππη
φωραθῇ
ζῶσα,
|
πρὸς |
δουλείαν
αὐτὴν
ἀγάγῃ.
εἶτα
προσετίθει· |
[7, 9] |
εἰσεδέξατο
καὶ
τὰ
ἄλλα
ὡς
|
πρὸς |
ἐλευθέραν
δυστυχήσασαν
ἐφιλοτιμήσατο.
ἐπειδὴ
δὲ |
[7, 1] |
κἂν
τὴν
δίκην
φύγοιμι,
μὴ
|
πρὸς |
ζήτησιν
αὐτῆς
ἔτι
τραποίμην.
προσέκειτο |
[7, 16] |
εἶναι
κύριοι
τοῦ
μεθεῖναι
καταδικασθέντα
|
πρὸς |
θάνατον
ἄνθρωπον
ἔλεγον,
ἕως
ὁ
|
[7, 9] |
μῖσός
ἐστιν
οὕτω
φιλούμενον;
μή,
|
πρὸς |
θεῶν,
μὴ
πιστεύσητε,
μηδὲ
ἀποκτείνητε |
[7, 11] |
τοὐντεῦθεν
δὲ
ὁ
λόγος
μοι
|
πρὸς
|
Μελίτην
καὶ
Κλειτοφῶντα.
τί
μου |
[7, 3] |
ἀγρῶν
προσελθὼν
καὶ
προσειπὼν
καὶ
|
πρὸς |
μικρὸν
συμβαδίσας,
Ποῖ,
ἔφη,
ἔχεις |
[7, 11] |
τὴν
δίκην,
Μελίτη
δὲ
ἀρνεῖται·
|
πρὸς |
ταύτην
αἱ
τῶν
θεραπαινῶν
εἰσι |
[7, 8] |
καὶ
ἀπορεῖν
ὅτῳ
χρήσαιντο
λόγῳ
|
πρὸς |
τὴν
ἀπολογίαν.
~Ἐν
τούτῳ
δὲ |
[7, 7] |
καὶ
ἡ
τῆς
Μελίτης
σπουδῇ
|
πρὸς |
τὴν
ἀπολογίαν
παρεσκεύαστο.
ἐπεὶ
δὲ |
[7, 6] |
τὸν
τρόπον.
παρεσκευασάμην,
ὡς
οἶσθα,
|
πρὸς |
τὴν
ἀπολογίαν
τῆς
μοιχείας,
εἰ
|
[7, 7] |
ἐμαυτοῦ
κατεῖπον,
ἵνα
με
πέμψητε
|
πρὸς |
τὴν
ἐρωμένην.
οὐ
γὰρ
φέρω |
[7, 1] |
οὖν
ψυχὴν
διασπώμενος,
οὐδὲν
εἰπὼν
|
πρὸς |
τὴν
Λευκίππην
ἐξεπήδησεν.
ὀργῇ
μὲν |
[7, 9] |
ἣν
ᾤετο
νεκράν,
πολὺ
μᾶλλον
|
πρὸς |
τὴν
Μελίτην
εἶχεν
ἀλλοτριώτερον.
ἡ |
[7, 9] |
αὕτη·
ἕτερον
δέ
τι
αὐτῷ
|
πρὸς |
τὴν
τῆς
ὑπονοίας
βεβαίωσιν
ἐν |
[7, 11] |
τί
δὲ
ὅλως
ἐξεπέμπετο;
καὶ
|
πρὸς |
τίνα;
ἆρ´
οὐκ
εὔδηλον
τὸ |
[7, 13] |
τοῦ
πολλάκις
παρὰ
δόξαν
σεσῶσθαι
|
πρὸς |
τὸ
παρὸν
τῶν
κινδύνων
τὴν |
[7, 15] |
εἶπε,
τὰ
μαντεύματα·
καὶ
ἅμα
|
πρὸς |
τὸν
ἄγγελον
εἶπε·
Μὴ
καλή; |
[7, 15] |
μόλις
οὖν
τινες
μαινομένου
μου
|
πρὸς |
τὸν
δρόμον
λαμβάνονται·
καὶ
οἱ |
[7, 10] |
ἐπὶ
Σμύρνης·
ὁ
δὲ
ἄγγελος
|
πρὸς |
τὸν
Θέρσανδρον
ἀναστρέφει.
ἀληθὴς
δέ |
[7, 3] |
ἀφῆκαν
φυγεῖν,
ἐμὲ
δὲ
ἄγουσι
|
πρὸς |
τὸν
στρατηγόν.
~Ὡς
δ´
ἤκουσά |
[7, 10] |
παραστατῶν
εἰς
τὸν
ἀγρὸν
ἀποστέλλει
|
πρὸς |
τὸν
Σωσθένην,
κελεύσας
τὴν
ταχίστην |
[7, 15] |
ἀναβιοῦν
ἠρχόμην·
ὁ
δὲ
Κλεινίας
|
πρὸς |
τὸν
Σώστρατον,
Ἀληθῆ
μου,
πάτερ, |
[7, 16] |
ἐγὼ
δὲ
εἱστήκειν,
αἰδοῖ
τῇ
|
πρὸς |
τὸν
Σώστρατον
κατέχων
ἐμαυτὸν
(καὶ |
[7, 7] |
ὑπισχνεῖτο.
μισθοῦμαι
ἕνα
δή
τινα
|
πρὸς |
τὸν
φόνον·
ἑκατὸν
δ´
ὁ |
[7, 12] |
ἐπιφανείσης
ἐν
τῷ
πολέμῳ
τῷ
|
πρὸς |
τοὺς
Θρᾷκας,
νικήσαντες
ἐλογίσαντο
δεῖν |
[7, 15] |
ἔφη,
μετὰ
τὴν
Ἄρτεμιν
εἶδον.
|
πρὸς |
τοῦτο
ἐγὼ
πηδῶ
καὶ
βοῶ· |
[7, 9] |
ἐγένετο.
Μελίτη
μὲν
ἐπεπόνθει
τι
|
πρὸς |
τοῦτον
ἐρωτικὸν
καὶ
περὶ
τοῦ |
[7, 9] |
τοῦτο
πρὸς
ὑμᾶς
ἐρῶ,
καὶ
|
πρὸς |
τῶν
θεῶν
μή
με
νομίσητε |
[7, 9] |
τοιοῦτο
πέπρακται;
ἐγὼ
καὶ
τοῦτο
|
πρὸς |
ὑμᾶς
ἐρῶ,
καὶ
πρὸς
τῶν |
[7, 9] |
ἐξέπεμψεν.
ἓν
μὲν
δὴ
τοῦτο
|
πρὸς
|
ὑπόνοιαν
ἤγαγε
τοῦτον,
μὴ
ἄρα |
[7, 6] |
δὲ
παρηγόρει
Κλεινίας
καὶ
ὁ
|
Σάτυρος, |
εἴ
πως
δύναιντο
πεῖσαι
μηδὲν |
[7, 3] |
ἐθέλει
τὰ
νεύματα.
ὁ
δὲ
|
ὠχρὸς |
ἐγίνετο
κατὰ
μικρὸν
καὶ
ὀκνηρότερον |
[7, 9] |
οὕτω
φιλόστοργος
φονεύς,
ἢ
ποῖον
|
μῖσός |
ἐστιν
οὕτω
φιλούμενον;
μή,
πρὸς |
[7, 13] |
εἴη.
ὡς
δ´
ἦν
οὐδαμοῦ,
|
θάρσος |
αὐτὴν
καὶ
ἐλπὶς
ἡ
συνήθης |
[7, 13] |
τοῦ
νεώ.
τὸ
δὲ
παλαιὸν
|
ἄβατος |
ἦν
γυναιξὶν
ἐλευθέραις
οὗτος
ὁ |
[7, 2] |
ἐγένετό
μου
πλησίον,
καὶ
τοῦ
|
δράματος
|
ἤρχετο·
ἀνοιμώξας
γὰρ
πάνυ
κακούργως, |
[7, 8] |
κατέσχεν
ἐπὶ
τῷ
παραλόγῳ
τοῦ
|
πράγματος, |
μάλιστα
δὲ
τὴν
Μελίτην.
καὶ |
[7, 11] |
τί
δεῖ
βασάνων
ἔτι
περὶ
|
πράγματος
|
οὕτω
σαφῶς
ἐληλεγμένου.
δοκῶ
δὲ |
[7, 4] |
τομήν,
ἀλλὰ
τὸ
τάχος
τοῦ
|
βλήματος |
οὐκ
ἀνέῳξεν
οὔπω
τὸ
τραῦμα, |
[7, 4] |
τις
ἀνέτειλε
γραμμή,
πρόδρομος
τοῦ
|
αἵματος, |
σχολὴν
δὲ
ὀλίγην
λαβὸν
ἔρχεται
|
[7, 4] |
ὀφθαλμῶν
μακράν·
δάκρυον
γὰρ
αἷμα
|
τραύματος
|
ψυχῆς.
ὅταν
ὁ
τῆς
λύπης |
[7, 12] |
δεθέντος
καὶ
τῆς
ἐσθῆτος
τοῦ
|
σώματος |
γεγυμνωμένου
μετεώρου
τε
ἐκ
τῶν |
[7, 5] |
τέθνηκας
θάνατον
διπλοῦν,
ψυχῆς
καὶ
|
σώματος. |
δύο
ἐξέφυγες
λῃστήρια,
τὸ
δὲ |
[7, 4] |
ὥσπερ
γὰρ
ἐν
ταῖς
τοῦ
|
σώματος |
πληγαῖς
οὐκ
εὐθὺς
ἡ
σμῶδιξ |
[7, 13] |
δέ
τις
εἴσω
παρῆλθε
γυνή,
|
θάνατος
|
ἦν
ἡ
δίκη,
πλὴν
εἰ |
[7, 16] |
ἐφ´
ᾗ
καταδεδίκασται.
καὶ
ὁ
|
Σώστρατος |
ἐν
μέρει
ταὐτὰ
ἔλεγε
καὶ |
[7, 14] |
δὲ
ἀναπυνθανομένων.
ἔνθα
καὶ
ὁ
|
Σώστρατος
|
ἐπιστὰς
ὁρᾷ
με
καὶ
γνωρίζει. |
[7, 16] |
παρῆν
ὁ
Κλεινίας
καὶ
ὁ
|
Σώστρατος. |
καὶ
ὁ
μὲν
Κλεινίας
ἐβόα· |
[7, 16] |
ταχὺ
μάλα
ἠπειγόμην·
καὶ
ὁ
|
Σώστρατος |
κατὰ
πόδας,
οὐκ
οἶδα
εἰ |
[7, 12] |
δὲ
ὁ
τὴν
θεωρίαν
ἄγων
|
Σώστρατος, |
ὁ
τῆς
Λευκίππης
πατήρ.
οἱ |
[7, 15] |
Κλεινίας
ἀνεκρότησε
παιανίσας,
ὁ
δὲ
|
Σώστρατος |
ὑπὸ
χαρᾶς
κατέπεσεν,
ἐγὼ
δὲ |
[7, 16] |
οὐκ
ἔστι
δὲ
οὕτως
ἄνθρωπος
|
δρομικώτατος, |
ὃν
οὐ
τῆς
φήμης
φθάνει |
[7, 12] |
δέ
μου
δεθέντος
καὶ
τῆς
|
ἐσθῆτος |
τοῦ
σώματος
γεγυμνωμένου
μετεώρου
τε |
[7, 11] |
κελεύετε
τῷ
δημίῳ,
καθέζεσθε
δὲ
|
γόητος |
ἀκούοντες
πιθανῶς
μὲν
ὑποκρινομένου,
πιθανῶς |
[7, 12] |
τῶν
δὲ
πῦρ
καὶ
τροχόν,
|
ἀνοιμώξαντος |
δὲ
τοῦ
Κλεινίου
καὶ
ἐπικαλοῦντος |
[7, 4] |
παταχθεῖσα
τῷ
τῆς
λύπης
βέλει,
|
τοξεύσαντος |
λόγου
τέτρωται
μὲν
ἤδη
καὶ |
[7, 12] |
φόνῳ
συνεγνωκέναι.
ἄρτι
δέ
μου
|
δεθέντος |
καὶ
τῆς
ἐσθῆτος
τοῦ
σώματος |
[7, 16] |
ἕως
ὁ
ἱερεύς,
τοῦ
Σωστράτου
|
δεηθέντος, |
ἐνεγυήσατο
αὐτὸν
ἔχειν
καὶ
παρέξειν |
[7, 9] |
θορύβου
πολλοῦ
κατὰ
τὸ
δικαστήριον
|
ὄντος, |
ἀνελθών,
Κἀμοί
τινα
λόγον,
εἶπε, |
[7, 13] |
δὲ
τοῦ
Σωστράτου
τὸν
ἱερέα
|
παραλαβόντος |
καὶ
ἐπὶ
τὰ
δικαστήρια
προσελθόντος, |
[7, 12] |
θεοῦ
τοῦτον
ἑαυτοῦ
κατειπεῖν;
~Ταῦτα
|
λέγοντος |
τοῦ
Θερσάνδρου
καὶ
διομνυμένου
περὶ |
[7, 13] |
παραλαβόντος
καὶ
ἐπὶ
τὰ
δικαστήρια
|
προσελθόντος, |
ὡς
ἂν
ἐπίσχῃ
τὰς
δίκας, |
[7, 8] |
καὶ
φιλῶν
ἣν
ἀπέκτεινα.
~Ταῦτα
|
εἰπόντος |
ἐμοῦ
πάντας
ἔκπληξις
κατέσχεν
ἐπὶ |
[7, 11] |
καὶ
περὶ
δεσμώτου
τινός,
ὡς
|
εἰπόντος |
περὶ
τοῦ
φόνου.
καὶ
τίς |
[7, 10] |
μαίνεται
γὰρ
ὑπὸ
λύπης.
~Ταῦτα
|
εἰπόντος |
τοῦ
Κλεινίου
τοῖς
μὲν
πολλοῖς |
[7, 10] |
αὐτῇ·
κληθεὶς
δὲ
ὑπὸ
τοῦ
|
παρόντος |
σὺν
βοῇ
καὶ
ταραχῇ
πολλῇ |
[7, 11] |
πιθανῶς
μὲν
ὑποκρινομένου,
πιθανῶς
δὲ
|
δακρύοντος· |
ὃν
νομίζω
καὶ
αὐτὸν
κοινωνὸν |
[7, 12] |
ἀνοιμώξαντος
δὲ
τοῦ
Κλεινίου
καὶ
|
ἐπικαλοῦντος |
τοὺς
θεούς,
ὁ
τῆς
Ἀρτέμιδος |
[7, 9] |
μὴ
προπετῶς
καταγνῶτε
θάνατον
ἀνδρὸς
|
ἐπιθυμοῦντος |
ἀποθανεῖν,
ὅπερ
φύσει
τῶν
ἀτυχούντων |
[7, 6] |
πρὸ
σοῦ.
~Μεταξὺ
δέ
μου
|
θρηνοῦντος |
Κλεινίας
εἰσέρχεται,
καὶ
καταλέγω
τὸ |
[7, 3] |
βασάνους
παθὼν
μυρίας,
καταλέγει
μηδενὸς
|
ἐρωτῶντος |
αὐτόν·
Ἐγὼ
τὴν
κόρην
ἀπέκτεινα, |
[7, 4] |
φόνῳ;
ταῦτα
ἤκουσα
μόνα
τοῦ
|
πεφονευκότος, |
ὡς
κτείνας
εἴη
τὴν
κόρην· |
[7, 10] |
προέρχεται,
καὶ
ἀκούσας
τὰ
ὄντα,
|
μεστὸς |
γενόμενος
δέους
καὶ
ἤδη
νομίζων |
[7, 11] |
τῆς
τούτων
ἐπιβουλῆς
γέγονεν
ἔργον·
|
αὐτὸς |
γὰρ
ἐτύγχανεν
ὁ
τὴν
μοιχείαν |
[7, 9] |
ἢ
τιμωρίας
δεόμενον.
εἰ
δὲ
|
αὐτὸς |
ἐπεβούλευσεν,
ὡς
λέγει,
τὸν
φόνον, |
[7, 16] |
ταὐτὰ
ἔλεγε
καὶ
ὡς
εἴη
|
αὐτὸς |
τῆς
ἀνῃρῆσθαι
δοκούσης
πατήρ.
οἱ |
[7, 9] |
μὲν
γὰρ
ἐπιθυμεῖ
θανάτου
καὶ
|
αὐτὸς |
ὡμολόγησε,
καὶ
ὅτι
διὰ
λύπην |
[7, 9] |
γάμου
διείλεκτο,
πρὶν
ὁ
θαλάττιος
|
οὗτος |
ἀνεβίω
νεκρός·
ὁ
δὲ
οὐκ |
[7, 5] |
ἡ
Τύχη
ἔπαιξε
κατ´
ἐμοῦ,
|
οὗτος |
δὲ
οὐκ
ἔστι
τῆς
Τύχης |
[7, 11] |
οὕτω
γενομένης,
παρελθών,
Ἱκανῶς
μὲν
|
οὗτος, |
εἶπεν,
ὅστις
ποτέ
ἐστι,
κατελήρησε |
[7, 14] |
ἡμᾶς.
προσελθὼν
οὖν
μοι·
Κλειτοφῶν
|
οὗτος, |
Λευκίππη
δὲ
ποῦ;
ἐγὼ
μὲν |
[7, 13] |
παλαιὸν
ἄβατος
ἦν
γυναιξὶν
ἐλευθέραις
|
οὗτος |
ὁ
νεώς,
ἀνδράσι
δὲ
ἐπετέτραπτο |
[7, 11] |
ἐργάσασθαι
φόνον.
ὁ
γὰρ
Σωσθένης
|
οὗτος, |
ὃν
αἰτοῦσι
παρ´
ἐμοῦ,
τρίτην |
[7, 11] |
φόνου.
καὶ
τίς
ὁ
δεσμώτης
|
οὗτος, |
ὃς
τῷ
στρατηγῷ
μὲν
οὐδὲν |
[7, 9] |
ἐτύγχανε,
καὶ
φίλους
ἔχοντα
λῃστάς.
|
οὗτος |
οὖν
ἀνῃρῆσθαι
δοκῶν
τὴν
γυναῖκα |
[7, 4] |
τὴν
κόρην
ἀπέκτεινεν,
ἔφην,
ὁ
|
μισθωτός, |
καὶ
τί
πεποίηκε
τὸ
σῶμα; |
[7, 4] |
μικρὸν
δὲ
ἀνέθορε,
καὶ
ὀδόντι
|
συός |
τις
παταχθεὶς
εὐθὺς
μὲν
ζητεῖ |
[7, 4] |
ἔχει
τὴν
τομήν,
ἀλλὰ
τὸ
|
τάχος |
τοῦ
βλήματος
οὐκ
ἀνέῳξεν
οὔπω |
[7, 11] |
ἔνθα
ἦν
ὁ
τῶν
λῃστῶν
|
λόχος
|
λανθάνων,
ὥστε
ἐνεχώρει
μηδὲ
ἐκείνας |
[7, 6] |
ἡ
θεοῖς
ἐχθρὰ
Μελίτη
παντάπασιν
|
ἀθῷος |
ἀπαλλάξεται.
ἄκουσον
δὲ
τὸν
τρόπον. |
[7, 16] |
ἄγετε
τὸν
ἄνθρωπον;
οὐκ
ἔστι
|
φονεὺς |
ἐφ´
ᾗ
καταδεδίκασται.
καὶ
ὁ |
[7, 9] |
οὐ
φέρει.
τίς
οὕτω
φιλόστοργος
|
φονεύς, |
ἢ
ποῖον
μῖσός
ἐστιν
οὕτω |
[7, 6] |
ἐπὶ
τοῖς
αἰσχίστοις
ἀποθανεῖν,
νομιζόμενος
|
φονεύς, |
καὶ
ταῦτα
Λευκίππης;
Οὐδέν,
εἶπον, |
[7, 12] |
τοὺς
θεούς,
ὁ
τῆς
Ἀρτέμιδος
|
ἱερεὺς |
δάφνην
ἐστεμμένος
προσιὼν
ὁρᾶται.
σημεῖον |
[7, 16] |
θάνατον
ἄνθρωπον
ἔλεγον,
ἕως
ὁ
|
ἱερεύς, |
τοῦ
Σωστράτου
δεηθέντος,
ἐνεγυήσατο
αὐτὸν |
[7, 3] |
ἀναπηδήσαντες
συλλαμβάνουσιν
ἡμᾶς
καὶ
ἱμᾶσιν
|
εὐθὺς |
δεσμεύουσι·
παίει
δὲ
κατὰ
κόρρης
|
[7, 4] |
ταῖς
τοῦ
σώματος
πληγαῖς
οὐκ
|
εὐθὺς |
ἡ
σμῶδιξ
ἐπανίσταται,
ἀλλὰ
παραχρῆμα |
[7, 7] |
ἀφανής·
ἐμὲ
δ´
ὁ
ἔρως
|
εὐθὺς |
ἠμύνατο·
ὡς
γὰρ
ἔμαθον
ἀνῃρημένην, |
[7, 4] |
καὶ
ὀδόντι
συός
τις
παταχθεὶς
|
εὐθὺς |
μὲν
ζητεῖ
τὸ
τραῦμα
καὶ |
[7, 4] |
οὔτε
δάκρυα·
ἀλλὰ
τρόμος
μὲν
|
εὐθὺς |
περιεχύθη
μου
τῷ
σώματι
καὶ |
[7, 12] |
συμβούλους
ἐκ
τῶν
γεραιτέρων
εἶχεν,
|
οὓς |
ἐπιγνώμονας
ἐλάμβανε
τῆς
γνώσεως—
ἔδοξεν |
[7, 1] |
ἐξεπήδησεν.
ὀργῇ
μὲν
δῆθεν
ἐκδραμών,
|
δοὺς |
δὲ
τῇ
ψυχῇ
σχολὴν
εἰς |
[7, 4] |
ψυχῆς.
ὅταν
ὁ
τῆς
λύπης
|
ὀδοὺς |
κατὰ
μικρὸν
τὴν
καρδίαν
ἐκφάγῃ, |
[7, 3] |
με
ἀπόλλυτε
καὶ
ἑαυτοῖς
φθονεῖτε
|
κέρδους; |
ἐγὼ
δὲ
ὡς
ἤκουσα
Θερσάνδρου |
[7, 6] |
ἄνθρωπον
ἐκεῖνον,
τὸν
μηνυτὴν
τοῦ
|
ψευδοῦς |
φόνου,
μετὰ
μικρὸν
ἀπολύει
ὁ |
[7, 10] |
ἀκούσας
τὰ
ὄντα,
μεστὸς
γενόμενος
|
δέους |
καὶ
ἤδη
νομίζων
τοὺς
δημίους |
[7, 12] |
τοῦ
Κλεινίου
καὶ
ἐπικαλοῦντος
τοὺς
|
θεούς, |
ὁ
τῆς
Ἀρτέμιδος
ἱερεὺς
δάφνην |
[7, 3] |
Σμύρνης
ὁδόν·
προελθόντι
δέ
μοι
|
σταδίους |
τέσσαρας
νεανίσκος
ἐκ
τῶν
ἀγρῶν |
[7, 10] |
δέους
καὶ
ἤδη
νομίζων
τοὺς
|
δημίους |
ἐπ´
αὐτὸν
παρεῖναι,
ἐπιβὰς
ἵππῳ |
[7, 5] |
σε
πενθῶ,
τῶν
θανάτων
διωκόντων
|
ἀλλήλους; |
ἀλλ´
ἐκείνους
μὲν
πάντας
ἡ |
[7, 16] |
πρόσωπον)
ἐπ´
αὐτὴν
ἐκθορεῖν.
οὕτως
|
ἀλλήλους |
ἠσπαζόμεθα
τοῖς
ὄμμασιν.
|
[7, 9] |
ἐφ´
οἷς
οὐκ
ἐτύγχανε,
καὶ
|
φίλους |
ἔχοντα
λῃστάς.
οὗτος
οὖν
ἀνῃρῆσθαι |
[7, 12] |
δίκας,
κατὰ
δὲ
τὸν
νόμον
|
συμβούλους |
ἐκ
τῶν
γεραιτέρων
εἶχεν,
οὓς |
[7, 16] |
μὲν
πατέρα
περιεπτύξατο,
τοὺς
δὲ
|
ὀφθαλμοὺς |
εἶχεν
ἐπ´
ἐμέ.
ἐγὼ
δὲ |
[7, 5] |
ἀλλ´
οὐδὲ
ἐκόρεσά
μου
τοὺς
|
ὀφθαλμούς, |
οἷς
μόνοις
ηὐτύχησα,
οὐδὲ
ἐνεπλήσθην |
[7, 10] |
ὡς,
εἰ
ληφθείη
παρών,
εἰς
|
βασάνους |
ἀπαχθήσεται.
ὁ
δὲ
ἔτυχε
μὲν |
[7, 3] |
τις
ἐκεῖνον·
καὶ
παταχθείς,
ὥσπερ
|
βασάνους |
παθὼν
μυρίας,
καταλέγει
μηδενὸς
ἐρωτῶντος |
[7, 1] |
τῷ
Θερσάνδρῳ
εὑρεθέν,
ὡς
ἂν
|
ἀπογνοὺς |
ἐγὼ
μηκέτι
ζῶσαν
τὴν
ἐρωμένην, |
[7, 12] |
δικαστῶν—
ἦν
δὲ
τοῦ
βασιλικοῦ
|
γένους |
καὶ
τὰς
μὲν
φονικὰς
ἐδίκαζε |
[7, 11] |
πεποιήκατε;
δούλη
γὰρ
ἦν
ἐμή,
|
Σωσθένους |
αὐτὴν
ἐωνημένου·
καὶ
εἰ
περιῆν
|
[7, 9] |
δεσμῶν,
οἷς
ἦν
ὑπὸ
τοῦ
|
Σωσθένους |
δεδεμένη,
καὶ
εἰς
τὴν
οἰκίαν |
[7, 12] |
Θέρσανδρον
δὲ
ἐπομόσαι
περὶ
τοῦ
|
Σωσθένους |
ἐν
γράμμασιν,
ἦ
μὴν
οὐκ
|
[7, 9] |
ταύτην
ἥρπασαν,
καὶ
τὰ
περὶ
|
Σωσθένους, |
καὶ
πάνθ´
ὅσα
πρὸ
τοῦ
|
[7, 12] |
Θερσάνδρου
καὶ
διομνυμένου
περὶ
τοῦ
|
Σωσθένους |
οὐκ
εἰδέναι
τί
γέγονεν,
ἔδοξε |
[7, 8] |
τόν
γε
φόνον
οὔ·
ὥστε
|
κἀκείνους |
διὰ
τὸ
τὰ
πλείω
μοι |
[7, 5] |
τῶν
θανάτων
διωκόντων
ἀλλήλους;
ἀλλ´
|
ἐκείνους |
μὲν
πάντας
ἡ
Τύχη
ἔπαιξε |
[7, 3] |
ἐγὼ
μὲν
οὖν
ὑπώπτευον
τοὺς
|
ἀνθρώπους |
διανοεῖσθαι
εἰς
ἡμᾶς,
οὐ
μὴν |
[7, 9] |
δὲ
ἔμαθεν,
ἔπεμψεν
εἰς
τοὺς
|
ἀγροὺς
|
διακονησομένην
αὐτῇ·
καὶ
μετὰ
ταῦτά |
[7, 9] |
μεθ´
ὧν
αὐτὴν
ἐπὶ
τοὺς
|
ἀγροὺς |
ἐξέπεμψεν.
ἓν
μὲν
δὴ
τοῦτο |
[7, 3] |
τὴν
κόρην
ἀπέκτεινα,
καὶ
ἔλαβον
|
χρυσοῦς |
ἑκατὸν
παρὰ
Μελίτης
τῆς
Θερσάνδρου |
[7, 3] |
τοῦ
πανδοχείου
προελθόντες,
τοὺς
ἑκατὸν
|
χρυσοῦς |
λαβόντες
παρ´
αὐτοῦ
τὸν
μὲν |
[7, 3] |
φόνον
ἐμισθώσατο.
ἀλλ´
ἰδοὺ
τοὺς
|
χρυσοῦς
|
ὑμῖν
τοὺς
ἑκατὸν
φέρω·
ὥστε |
[7, 9] |
ἐπειδὴ
δὲ
ἔμαθεν,
ἔπεμψεν
εἰς
|
τοὺς |
ἀγροὺς
διακονησομένην
αὐτῇ·
καὶ
μετὰ |
[7, 9] |
δύο,
μεθ´
ὧν
αὐτὴν
ἐπὶ
|
τοὺς |
ἀγροὺς
ἐξέπεμψεν.
ἓν
μὲν
δὴ |
[7, 3] |
ἐπένευον.
ἐγὼ
μὲν
οὖν
ὑπώπτευον
|
τοὺς |
ἀνθρώπους
διανοεῖσθαι
εἰς
ἡμᾶς,
οὐ |
[7, 16] |
καὶ
τὸν
μὲν
πατέρα
περιεπτύξατο,
|
τοὺς |
δὲ
ὀφθαλμοὺς
εἶχεν
ἐπ´
ἐμέ. |
[7, 10] |
γενόμενος
δέους
καὶ
ἤδη
νομίζων
|
τοὺς
|
δημίους
ἐπ´
αὐτὸν
παρεῖναι,
ἐπιβὰς |
[7, 3] |
ἀλλ´
ἰδοὺ
τοὺς
χρυσοῦς
ὑμῖν
|
τοὺς |
ἑκατὸν
φέρω·
ὥστε
τί
με |
[7, 3] |
χαλεπώτερον,
μικρὸν
τοῦ
πανδοχείου
προελθόντες,
|
τοὺς |
ἑκατὸν
χρυσοῦς
λαβόντες
παρ´
αὐτοῦ |
[7, 10] |
τὴν
ταχίστην
ἀφανῆ
γενέσθαι,
πρὶν
|
τοὺς |
ἐπ´
αὐτὸν
πεμφθέντας
ἥκειν·
ὃς
|
[7, 12] |
δὲ
τοῦ
Κλεινίου
καὶ
ἐπικαλοῦντος
|
τοὺς |
θεούς,
ὁ
τῆς
Ἀρτέμιδος
ἱερεὺς |
[7, 12] |
ἐν
τῷ
πολέμῳ
τῷ
πρὸς
|
τοὺς |
Θρᾷκας,
νικήσαντες
ἐλογίσαντο
δεῖν
αὐτῇ |
[7, 5] |
συμφορῶν;
ἀλλ´
οὐδὲ
ἐκόρεσά
μου
|
τοὺς |
ὀφθαλμούς,
οἷς
μόνοις
ηὐτύχησα,
οὐδὲ |
[7, 3] |
τὸν
φόνον
ἐμισθώσατο.
ἀλλ´
ἰδοὺ
|
τοὺς |
χρυσοῦς
ὑμῖν
τοὺς
ἑκατὸν
φέρω· |
[7, 14] |
ὀφθαλμοῖς
καὶ
μικροῦ
δεῖν
ἐξώρυξεν
|
αὐτούς· |
οὐδὲ
γὰρ
ἐπεχείρουν
κωλύειν
ἐγώ, |
[7, 11] |
ὡς
κτενοῦντας;
αἱ
δὲ
θεράπαιναι
|
τούτους |
μέν,
ὡς
εἰκός,
οὐκ
ᾔδεσαν, |
[7, 6] |
καὶ
τὴν
μοιχείαν
ὁμολογεῖν
καὶ
|
ὡς |
ἀλλήλων
ἐρῶντες
ἐγώ
τε
καὶ |
[7, 1] |
τέχνασμα
ἦν
τῷ
Θερσάνδρῳ
εὑρεθέν,
|
ὡς |
ἂν
ἀπογνοὺς
ἐγὼ
μηκέτι
ζῶσαν |
[7, 1] |
ὡς
τὸ
εἰκός,
τὴν
Μελίτην
|
ὡς |
ἂν
ἀποκτείνασάν
μου
τὴν
ἐρωμένην, |
[7, 13] |
καὶ
ἐπὶ
τὰ
δικαστήρια
προσελθόντος,
|
ὡς |
ἂν
ἐπίσχῃ
τὰς
δίκας,
εἰς |
[7, 1] |
Λευκίππην
δοκῶν,
τὴν
Μελίτην
γήμας
|
ὡς |
ἂν
ἐρῶσαν,
αὐτοῦ
μένοιμι
κἀκ |
[7, 6] |
ἡμέραν
καταγωγήν
τινα
μισθωσάμενοι
κατῳκίσαντο,
|
ὡς |
ἂν
μηκέτι
παρὰ
τῷ
τῆς |
[7, 11] |
δοκοῦσιν
αὐτόν,
καὶ
τοῦτ´
εἰδότες,
|
ὡς |
ἂν
οὐκ
ἔχοιμι
παρασχεῖν
τὸν |
[7, 2] |
ἐπ´
ἐμὲ
τοῦ
λόγου
τέχνης,
|
ὡς |
ἂν
πυθοίμην
τί
εἴη
παθών. |
[7, 4] |
πεποίηκε
τὸ
σῶμα;
ὁ
δὲ
|
ὡς |
ἅπαξ
ἐνέβαλέ
μοι
τὸν
μύωπα
|
[7, 15] |
ἀέρα
καὶ
ἐπὶ
τὸ
ἱερὸν
|
ὡς |
ἀπὸ
μηχανῆς
βληθεὶς
ἐπετόμην·
οἱ |
[7, 1] |
μὲν
ὡς
ὑβρισμένος·
ἤχθετο
δὲ
|
ὡς |
ἀποτυχών·
ἐβουλεύετο
δὲ
ὡς
ἐρῶν. |
[7, 7] |
δ´
ὁ
ἔρως
εὐθὺς
ἠμύνατο·
|
ὡς |
γὰρ
ἔμαθον
ἀνῃρημένην,
μετενόουν
καὶ |
[7, 4] |
δὲ
ἄγουσι
πρὸς
τὸν
στρατηγόν.
|
~Ὡς |
δ´
ἤκουσά
μου
τὸν
μῦθον |
[7, 13] |
περιεσκόπει
μὴ
πρὸ
θυρῶν
εἴη.
|
ὡς |
δ´
ἦν
οὐδαμοῦ,
θάρσος
αὐτὴν
|
[7, 1] |
ἄρχοντι,
δεόμενος
διαφθαρῆναί
με
φαρμάκῳ.
|
ὡς |
δ´
οὐκ
ἔπειθεν
(ἐδεδίει
γὰρ |
[7, 14] |
τοῦ
μὴ
τῷ
πατρὶ
συντυχεῖν.
|
~Ὡς |
δὲ
ἀπηλλάγην
ἐγὼ
τῶν
βασάνων, |
[7, 3] |
διελεγόμεθα
οἷα
εἰκὸς
ἐν
ὁδῷ.
|
ὡς |
δὲ
εἴς
τι
πανδοχεῖον
ἤλθομεν, |
[7, 9] |
γὰρ
ψυχῆς
ἀνδρὸς
ὁ
ἀγών.
|
ὡς |
δὲ
ἔλαβε,
δακρύων
γεμισθείς,
Ἄνδρες, |
[7, 3] |
ἐγὼ
δὲ
οὐδενὶ
τούτων
προσεῖχον.
|
~Ὡς |
δὲ
ἐπαύσατο,
τὴν
ἀντίδοσιν
ᾔτει |
[7, 3] |
δὲ
καὶ
τρόμος
εἶχεν
αὐτόν.
|
ὡς |
δὲ
ταῦτα
εἶδον,
ἀναπηδήσαντες
συλλαμβάνουσιν |
[7, 1] |
τὸ
οἴκημα,
ἔνθα
ἔτυχον
δεδεμένος,
|
ὡς |
δὴ
καὶ
αὐτὸν
ἕνα
τῶν |
[7, 10] |
καὶ
τὸν
κίνδυνον
λέγει
καὶ
|
ὡς, |
εἰ
ληφθείη
παρών,
εἰς
βασάνους |
[7, 16] |
ἐν
μέρει
ταὐτὰ
ἔλεγε
καὶ
|
ὡς |
εἴη
αὐτὸς
τῆς
ἀνῃρῆσθαι
δοκούσης |
[7, 1] |
περὶ
τῆς
Λευκίππης
λόγον
ἐμβαλεῖν,
|
ὡς |
εἴη
πεφονευμένη,
τῆς
Μελίτης
συσκευασαμένης |
[7, 11] |
αἱ
δὲ
θεράπαιναι
τούτους
μέν,
|
ὡς |
εἰκός,
οὐκ
ᾔδεσαν,
ἵνα
μὴ |
[7, 9] |
διὰ
βραχέων
ἐρῶ.
ἐρωμένην
εἶχεν,
|
ὡς |
εἶπεν.
τοῦτο
γὰρ
οὐκ
ἐψεύσατο· |
[7, 11] |
δὲ
καὶ
περὶ
δεσμώτου
τινός,
|
ὡς |
εἰπόντος
περὶ
τοῦ
φόνου.
καὶ
|
[7, 14] |
μαντεύμασιν.
οὐχ
ὁρᾷς
καὶ
τοῦτον
|
ὡς |
ἐκ
τῶν
βασάνων
νῦν
κρεμάμενον |
[7, 10] |
Θέρσανδρον
ἀναστρέφει.
ἀληθὴς
δέ
ἐστιν,
|
ὡς |
ἔοικεν,
ὁ
λόγος,
ὅτι
μνήμην |
[7, 1] |
δὲ
ὡς
ἀποτυχών·
ἐβουλεύετο
δὲ
|
ὡς |
ἐρῶν.
τὴν
οὖν
ψυχὴν
διασπώμενος, |
[7, 9] |
κἀν
τούτῳ
τὴν
ἐρωμένην
εὑρών,
|
ὡς |
ἔφη,
παρὰ
τῷ
Σωσθένει
ζῶσαν, |
[7, 14] |
με
καὶ
γνωρίζει.
καὶ
γάρ,
|
ὡς |
ἔφην
ἐν
ἀρχῇ
τῶν
λόγων, |
[7, 12] |
εἰδέναι
τί
γέγονε,
κἀμὲ
δέ,
|
ὡς |
ἤδη
κατάδικον,
βασανισθῆναι
περὶ
τοῦ |
[7, 3] |
ἑαυτοῖς
φθονεῖτε
κέρδους;
ἐγὼ
δὲ
|
ὡς |
ἤκουσα
Θερσάνδρου
καὶ
Μελίτης
τοὔνομα, |
[7, 4] |
ταῦτα
ἤκουσα
μόνα
τοῦ
πεφονευκότος,
|
ὡς |
κτείνας
εἴη
τὴν
κόρην·
ποῦ |
[7, 11] |
ὡς
συσκευασάμενοι
μὲν
ἦσάν
τινας
|
ὡς |
κτενοῦντας;
αἱ
δὲ
θεράπαιναι
τούτους |
[7, 9] |
δεόμενον.
εἰ
δὲ
αὐτὸς
ἐπεβούλευσεν,
|
ὡς |
λέγει,
τὸν
φόνον,
εἰπάτω
τίς |
[7, 10] |
τῶν
ἐν
ποσὶν
ὑπ´
ἐκπλήξεως,
|
ὡς |
μηδὲ
τοῦ
τῆς
Λευκίππης
δωματίου
|
[7, 6] |
ἄκουσον
δὲ
τὸν
τρόπον.
παρεσκευασάμην,
|
ὡς |
οἶσθα,
πρὸς
τὴν
ἀπολογίαν
τῆς |
[7, 2] |
ἐκ
τῆς
πόλεως
τὸ
παράπαν.
|
~Ὡς |
οὖν
ὁ
ἄνθρωπος
ἐγένετό
μου |
[7, 9] |
τε
εἰσεδέξατο
καὶ
τὰ
ἄλλα
|
ὡς |
πρὸς
ἐλευθέραν
δυστυχήσασαν
ἐφιλοτιμήσατο.
ἐπειδὴ |
[7, 11] |
ἆρ´
οὐκ
εὔδηλον
τὸ
πρᾶγμα,
|
ὡς |
συσκευασάμενοι
μὲν
ἦσάν
τινας
ὡς |
[7, 1] |
ἀδείας
Λευκίππην
ἔχειν,
ἀλλὰ
μισήσας,
|
ὡς |
τὸ
εἰκός,
τὴν
Μελίτην
ὡς |
[7, 9] |
γυναῖκα
ποιήσασθαι
τὸν
λόγον,
ἀλλ´
|
ὡς |
τὸ
πᾶν
ἐγένετο.
Μελίτη
μὲν
|
[7, 3] |
ἢ
λόγου,
συναπηγόμην
αὐτῷ
δεδεμένος,
|
ὡς |
τοῦ
ἔργου
κοινωνός.
τὸ
δὲ |
[7, 1] |
ἤχθετο,
ὠργίζετο,
ἐβουλεύετο.
ὠργίζετο
μὲν
|
ὡς |
ὑβρισμένος·
ἤχθετο
δὲ
ὡς
ἀποτυχών· |
[7, 11] |
πρόκλησιν
περὶ
αὐτοῦ
πεποίηνται
πάνυ
|
κακούργως. |
εἴη
μὲν
οὖν
κἀκεῖνον
φανῆναι |
[7, 2] |
δράματος
ἤρχετο·
ἀνοιμώξας
γὰρ
πάνυ
|
κακούργως, |
Τίνα
βίον,
ἔφη,
βιώσομεν
ἔτι; |
[7, 16] |
καταδικασθέντα
πρὸς
θάνατον
ἄνθρωπον
ἔλεγον,
|
ἕως |
ὁ
ἱερεύς,
τοῦ
Σωστράτου
δεηθέντος, |
[7, 1] |
τὴν
ἐρωμένην,
ἀπαλλαγείην
ἐκ
τῆς
|
πόλεως |
τὸ
παράπαν.
~Ὡς
οὖν
ὁ |
[7, 13] |
ἦν
γυναιξὶν
ἐλευθέραις
οὗτος
ὁ
|
νεώς, |
ἀνδράσι
δὲ
ἐπετέτραπτο
καὶ
παρθένοις. |
[7, 10] |
ἐξελάθετο
τῶν
ἐν
ποσὶν
ὑπ´
|
ἐκπλήξεως, |
ὡς
μηδὲ
τοῦ
τῆς
Λευκίππης |
[7, 4] |
τὰ
δὲ
μετὰ
μικρὸν
τῆς
|
ἀνοίξεως |
ἐξεπήδησεν.
οὕτω
κἀμὲ
τὰ
μὲν |
[7, 4] |
κἀμὲ
τὰ
μὲν
πρῶτα
τῆς
|
ἀκροάσεως |
τῇ
ψυχῇ
προσπεσόντα
καθάπερ
τοξεύματα |
[7, 11] |
τούτῳ
δὲ
ὁ
Θέρσανδρος,
πρώτης
|
προκλήσεως |
ἀπὸ
τῆς
Μελίτης
οὕτω
γενομένης, |
[7, 12] |
εἶχεν,
οὓς
ἐπιγνώμονας
ἐλάμβανε
τῆς
|
γνώσεως— |
ἔδοξεν
οὖν
αὐτῷ
διασκοπήσαντι
σὺν |
[7, 9] |
δὲ
εἴ
τις
ἀποκτείνας
τινὰ
|
ἀληθῶς |
ἐπαποθανεῖν
αὐτῷ
θέλει
καὶ
ζῆν |
[7, 11] |
τὸν
λόγον
ὁ
Θέρσανδρος
πάνυ
|
κακοήθως |
παρενέβαλεν,
ἵνα
κἂν
ὕστερον
ἡ |
[7, 1] |
ἐκεῖνος
παρὰ
τοῦ
Θερσάνδρου
δεδιδαγμένος
|
τεχνικῶς |
πάνυ
περὶ
τῆς
Λευκίππης
λόγον |
[7, 11] |
ἀγαγοῦσαι,
τί
γέγονε;
τί
δὲ
|
ὅλως |
ἐξεπέμπετο;
καὶ
πρὸς
τίνα;
ἆρ´ |
[7, 11] |
γόητος
ἀκούοντες
πιθανῶς
μὲν
ὑποκρινομένου,
|
πιθανῶς |
δὲ
δακρύοντος·
ὃν
νομίζω
καὶ |
[7, 11] |
δημίῳ,
καθέζεσθε
δὲ
γόητος
ἀκούοντες
|
πιθανῶς |
μὲν
ὑποκρινομένου,
πιθανῶς
δὲ
δακρύοντος· |
[7, 11] |
τῆς
Μελίτης
οὕτω
γενομένης,
παρελθών,
|
Ἱκανῶς |
μὲν
οὗτος,
εἶπεν,
ὅστις
ποτέ |
[7, 9] |
εἶχεν
οὕτως,
ἀλλὰ
καὶ
πάνυ
|
ἐρρωμένως |
τὸν
γάμον
ἀπεκρούετο,
κἀν
τούτῳ |
[7, 6] |
αὐτῆς.
Ληρεῖς·
τούτου
γὰρ
ἀσφαλέστερον
|
πῶς |
ἂν
μάθοις;
δοκῶ
δὲ
εὑρηκέναι |
[7, 5] |
ἔστι
τῆς
Τύχης
ἔτι
παιδιά.
|
πῶς |
ἄρα
μοι,
Λευκίππη,
τέθνηκας;
ἐν |
[7, 9] |
τὴν
Λευκίππην
δούλην,
αἱ
δὲ
|
πῶς
|
γέγονεν
ἀφανής·
ὁ
δὲ
περὶ |
[7, 6] |
Κλεινίας
καὶ
ὁ
Σάτυρος,
εἴ
|
πως |
δύναιντο
πεῖσαι
μηδὲν
ὧν
διενοήθην |
[7, 9] |
Μελίτης·
διὰ
τοῦτο
Λευκίππην
ἀπέκτεινα.
|
πῶς |
οὖν
Μελίτης
φόνον
κατηγορεῖ,
ἧς |
[7, 7] |
διοικητῇ
τινι
τῶν
Θερσάνδρου
χωρίων.
|
ὅπως |
δὲ
τὴν
ἐλευθέραν
ὁ
Σωσθένης |
[7, 9] |
γέγονεν
ἐξαίφνης
ἀφανής,
οὐκ
οἶδ´
|
ὅπως, |
οὔτ´
εἴ
τις
ἀπέκτεινεν
αὐτήν, |
[7, 7] |
γέγονεν
ἀφανής·
ἐμὲ
δ´
ὁ
|
ἔρως |
εὐθὺς
ἠμύνατο·
ὡς
γὰρ
ἔμαθον
|
[7, 6] |
οὐ
πολλάκις
ἀνεβίω;
τί
δὲ
|
προπετῶς |
ἀποθνῄσκεις;
ὃ
καὶ
κατὰ
σχολὴν |
[7, 9] |
γεμισθείς,
Ἄνδρες,
εἶπεν,
Ἐφέσιοι,
μὴ
|
προπετῶς |
καταγνῶτε
θάνατον
ἀνδρὸς
ἐπιθυμοῦντος
ἀποθανεῖν, |
[7, 11] |
καὶ
μὴ
πρὸς
αὐτῶν
ἐπεφόνευτο,
|
πάντως |
ἂν
ἐδούλευεν
ἐμοί.
τοῦτον
δὲ |
[7, 6] |
αὐτῷ
καὶ
ὅτι
μοι
δέδοκται
|
πάντως |
ἀποθανεῖν.
ὁ
δὲ
παρεμυθεῖτο·
Τίς |
[7, 11] |
τὴν
μοιχείαν
μοι
κατειπών.
ὥστε
|
εἰκότως |
ἀποκτεῖναί
μοι
δοκοῦσιν
αὐτόν,
καὶ |
[7, 9] |
νεκρός·
ὁ
δὲ
οὐκ
εἶχεν
|
οὕτως, |
ἀλλὰ
καὶ
πάνυ
ἐρρωμένως
τὸν |
[7, 16] |
ἐκείνης
πρόσωπον)
ἐπ´
αὐτὴν
ἐκθορεῖν.
|
οὕτως |
ἀλλήλους
ἠσπαζόμεθα
τοῖς
ὄμμασιν.
|
[7, 16] |
ἐμοὶ
χαίρων.
οὐκ
ἔστι
δὲ
|
οὕτως |
ἄνθρωπος
δρομικώτατος,
ὃν
οὐ
τῆς |
[7, 9] |
ἀνῃρημένην.
εἰ
δὲ
ταῦτα
γέγονεν
|
οὕτως, |
ἐγὼ
μὲν
οὐκ
οἶδα,
μαθεῖν |
[7, 6] |
ὁ
Κλεινίας
ἔφη·
καὶ
τολμήσεις
|
οὕτως |
ἐπὶ
τοῖς
αἰσχίστοις
ἀποθανεῖν,
νομιζόμενος |
[7, 11] |
βασάνων
ἔτι
περὶ
πράγματος
οὕτω
|
σαφῶς |
ἐληλεγμένου.
δοκῶ
δὲ
καὶ
ἄλλον |
[7, 8] |
διηγεῖτο
σπουδῇ
μάλα
καὶ
οὐ
|
σαφῶς, |
τὴν
μὲν
Λευκίππην
εἰδέναι
λέγουσα |
[7, 6] |
κατὰ
σχολὴν
ἔξεστιν,
ὅταν
μάθῃς
|
σαφῶς |
τὸν
θάνατον
αὐτῆς.
Ληρεῖς·
τούτου |
[7, 2] |
ὁ
συμβαδίζων
μοι
καὶ
τί
|
πεπραχὼς |
εἴη.
καθ´
ἑαυτὸν
δὲ
ταῦτα |