HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

ACHILLES TATIUS, Leucippé et Clitophon, livre VII

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ρ = 11 formes différentes pour 54 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Chapitre

[7, 4]   ἐδίωξε τῶν ὀφθαλμῶν μακράν· δάκρυον γὰρ αἷμα τραύματος ψυχῆς. ὅταν ὁ

[7, 1]   (ἐδεδίει γὰρ τὴν πόλιν· καὶ γὰρ ἄλλον ἄρχοντα πρὸ αὐτοῦ ληφθέντα

[7, 9]   ἐθέλει νῦν, ἣν ἀπέκτεινεν; οὕτω γὰρ ἄν τις καὶ μισοῖ τὸ

[7, 2]   δέ τις τῶν συνδεδεμένων (περίεργον γὰρ ἄνθρωπος ἀτυχῶν εἰς ἀλλοτρίων ἀκρόασιν

[7, 6]   τὸν θάνατον αὐτῆς. Ληρεῖς· τούτου γὰρ ἀσφαλέστερον πῶς ἂν μάθοις; δοκῶ

[7, 2]   φυλαξόμεθα πρὸς ἀκίνδυνον ζωήν; οὐ γὰρ αὐτάρκης ἡμῖν ὁ δίκαιος τρόπος·

[7, 13]   ἐλπὶς ἡ συνήθης εἰσέρχεται· μνήμη γὰρ αὐτῇ τοῦ πολλάκις παρὰ δόξαν

[7, 10]   Θέρσανδρον ἠξίου διδόναι Σωσθένην· τάχα γὰρ αὐτὸν εἶναι τὸν Λευκίππην ἀνῃρηκότα·

[7, 12]   ὁ τῆς Λευκίππης πατήρ. οἱ γὰρ Βυζάντιοι, τῆς Ἀρτέμιδος ἐπιφανείσης ἐν

[7, 9]   τῶν ἀτυχούντων ἐστὶ φάρμακον· κατέψευσται γὰρ ἑαυτοῦ τὴν τῶν ἀδικούντων αἰτίαν,

[7, 7]   ὁ ἔρως εὐθὺς ἠμύνατο· ὡς γὰρ ἔμαθον ἀνῃρημένην, μετενόουν καὶ ἔκλαον

[7, 4]   ὀφθαλμοῖς τὴν λύπην ἀπεδίδουν. ὥσπερ γὰρ ἐν ταῖς τοῦ σώματος πληγαῖς

[7, 14]   μικροῦ δεῖν ἐξώρυξεν αὐτούς· οὐδὲ γὰρ ἐπεχείρουν κωλύειν ἐγώ, παρεῖχον δὲ

[7, 9]   ἑαυτοῦ φόνον κατεψεύσατο. ὅτι μὲν γὰρ ἐπιθυμεῖ θανάτου καὶ αὐτὸς ὡμολόγησε,

[7, 11]   τούτων ἐπιβουλῆς γέγονεν ἔργον· αὐτὸς γὰρ ἐτύγχανεν ὁ τὴν μοιχείαν μοι

[7, 11]   τὴν δούλην λαβόντες πεποιήκατε; δούλη γὰρ ἦν ἐμή, Σωσθένους αὐτὴν ἐωνημένου·

[7, 5]   Λευκίππη, ποσάκις μοι τέθνηκας· μὴ γὰρ θρηνῶν ἀνεπαυσάμην; ἀεί σε πενθῶ,

[7, 6]   κοινῇ τὴν Λευκίππην ἀνῃρήκαμεν. οὕτω γὰρ κἀκείνη δίκην δώσει, κἀγὼ τὸν

[7, 3]   Μελίτης τῆς Θερσάνδρου γυναικός· αὕτη γάρ με ἐπὶ τὸν φόνον ἐμισθώσατο.

[7, 2]   αἱ τύχαι βαπτίζουσιν ἡμᾶς. ἔδει γάρ με μαντεύσασθαι, τίς ἦν ὁ

[7, 6]   ἀποθανεῖν. ὁ δὲ παρεμυθεῖτο· Τίς γὰρ οἶδεν, εἰ ζῇ πάλιν; μὴ

[7, 7]   ἄνθρωπον ἀνελεῖν. κἀμοὶ συνεδόκει (τί γὰρ οὐ δεῖ τἀληθῆ λέγειν; ἐπεὶ

[7, 6]   γὰρ οὐ πολλάκις τέθνηκε; μὴ γὰρ οὐ πολλάκις ἀνεβίω; τί δὲ

[7, 6]   οἶδεν, εἰ ζῇ πάλιν; μὴ γὰρ οὐ πολλάκις τέθνηκε; μὴ γὰρ

[7, 9]   ἐρωμένην εἶχεν, ὡς εἶπεν. τοῦτο γὰρ οὐκ ἐψεύσατο· καὶ ὅτι λῃσταὶ

[7, 2]   καὶ τοῦ δράματος ἤρχετο· ἀνοιμώξας γὰρ πάνυ κακούργως, Τίνα βίον, ἔφη,

[7, 2]   εἶπεν, ἀπὸ τῆς Τύχης; εἰκὸς γάρ σε μηδὲν ἀδικήσαντα πονηρῷ περιπεσεῖν

[7, 11]   ἄλλον τινὰ ἐργάσασθαι φόνον. ὁ γὰρ Σωσθένης οὗτος, ὃν αἰτοῦσι παρ´

[7, 1]   ὡς δ´ οὐκ ἔπειθεν (ἐδεδίει γὰρ τὴν πόλιν· καὶ γὰρ ἄλλον

[7, 11]   φονέα ἐπ´ αὐτοφώρῳ λαβόντες (μεῖζον γὰρ τῆς φωρᾶς τὸ αὐτὸν ἑαυτοῦ

[7, 10]   δωματίου κλεῖσαι τὰς θύρας. μάλιστα γὰρ τὸ τῶν δούλων γένος ἐν

[7, 5]   μοι, Λευκίππη, τέθνηκας; ἐν μὲν γὰρ τοῖς ψευδέσι θανάτοις ἐκείνοις παρηγορίαν

[7, 15]   λέγεις. Καὶ μάλα, ἔφη· καλεῖσθαι γὰρ τοῦτο ἔλεγεν αὕτη, καὶ πατρίδα

[7, 13]   ἀποχρῆσθαι τῇ τύχῃ. καί, ἦν γὰρ τῶν ἀγρῶν πλησίον τὸ τῆς

[7, 7]   τοὔνομα. ταύτην τεθνάναι δοκῶν (ἥρπαστο γὰρ ὑπὸ λῃστῶν ἐν Αἰγύπτῳ) Μελίτῃ

[7, 9]   ἀνελεῖν, πιστεύσαντας μανίας λόγοις. μαίνεται γὰρ ὑπὸ λύπης. ~Ταῦτα εἰπόντος τοῦ

[7, 11]   τῶν θεραπαινῶν εἰσι βάσανοι. ἂν γὰρ φανῶσι παρὰ ταύτης λαβοῦσαι τὴν

[7, 7]   πέμψητε πρὸς τὴν ἐρωμένην. οὐ γὰρ φέρω νῦν ζῆν, καὶ μιαιφόνος

[7, 4]   οὔτε ἀνῴμωξα οὔτε ἔκλαυσα· οὔτε γὰρ φωνὴν εἶχον οὔτε δάκρυα· ἀλλὰ

[7, 9]   τινα λόγον, εἶπε, συγχωρήσατε· περὶ γὰρ ψυχῆς ἀνδρὸς ὁ ἀγών. ὡς

[7, 14]   ὁρᾷ με καὶ γνωρίζει. καὶ γάρ, ὡς ἔφην ἐν ἀρχῇ τῶν

[7, 12]   ἡ θεὸς ἐπιστᾶσα· τὸ δὲ ὄναρ ἐσήμαινε τὴν θυγατέρα εὑρήσειν ἐν

[7, 4]   τῆς ἀκροάσεως τῇ ψυχῇ προσπεσόντα καθάπερ τοξεύματα κατεσίγασε καὶ τῶν δακρύων

[7, 9]   καταγνῶτε θάνατον ἀνδρὸς ἐπιθυμοῦντος ἀποθανεῖν, ὅπερ φύσει τῶν ἀτυχούντων ἐστὶ φάρμακον·

[7, 3]   κόρρης τις ἐκεῖνον· καὶ παταχθείς, ὥσπερ βασάνους παθὼν μυρίας, καταλέγει μηδενὸς

[7, 4]   τοῖς ὀφθαλμοῖς τὴν λύπην ἀπεδίδουν. ὥσπερ γὰρ ἐν ταῖς τοῦ σώματος

[7, 3]   τῷ δὲ λόγῳ τὴν ψυχὴν ὥσπερ ὑπὸ μύωπος παταχθεὶς ἐγείρω καὶ

[7, 9]   καὶ σώσῃ τὴν ἐρωμένην καὶ ὑπὲρ τῆς ἀνῃρημένης μὴ μάτην ἀποθάνῃ;

[7, 15]   πρὸς τὸν Σώστρατον, Ἀληθῆ μου, πάτερ, εἶπε, τὰ μαντεύματα· καὶ ἅμα

[7, 14]   περιχαρὴς ἐγένετο καὶ λέγει· Θάρρει, πάτερ, ἡ Ἄρτεμις οὐ ψεύδεται· ζῇ

[7, 12]   ἄγων Σώστρατος, ὁ τῆς Λευκίππης πατήρ. οἱ γὰρ Βυζάντιοι, τῆς Ἀρτέμιδος

[7, 16]   εἴη αὐτὸς τῆς ἀνῃρῆσθαι δοκούσης πατήρ. οἱ δὲ παρόντες τὸ πᾶν

[7, 12]   μὲν μάστιγας κομιζόντων, τῶν δὲ πῦρ καὶ τροχόν, ἀνοιμώξαντος δὲ τοῦ

[7, 12]   δὲ καὶ ἰδίᾳ τῷ Σωστράτῳ νύκτωρ ἡ θεὸς ἐπιστᾶσα· τὸ δὲ

Livre, Chapitre
[7, 4]	ἐδίωξε τῶν ὀφθαλμῶν μακράν· δάκρυον	γὰρ	αἷμα τραύματος ψυχῆς. ὅταν ὁ
[7, 1]	(ἐδεδίει γὰρ τὴν πόλιν· καὶ	γὰρ	ἄλλον ἄρχοντα πρὸ αὐτοῦ ληφθέντα
[7, 9]	ἐθέλει νῦν, ἣν ἀπέκτεινεν; οὕτω	γὰρ	ἄν τις καὶ μισοῖ τὸ
[7, 2]	δέ τις τῶν συνδεδεμένων (περίεργον	γὰρ	ἄνθρωπος ἀτυχῶν εἰς ἀλλοτρίων ἀκρόασιν
[7, 6]	τὸν θάνατον αὐτῆς. Ληρεῖς· τούτου	γὰρ	ἀσφαλέστερον πῶς ἂν μάθοις; δοκῶ
[7, 2]	φυλαξόμεθα πρὸς ἀκίνδυνον ζωήν; οὐ	γὰρ	αὐτάρκης ἡμῖν ὁ δίκαιος τρόπος·
[7, 13]	ἐλπὶς ἡ συνήθης εἰσέρχεται· μνήμη	γὰρ	αὐτῇ τοῦ πολλάκις παρὰ δόξαν
[7, 10]	Θέρσανδρον ἠξίου διδόναι Σωσθένην· τάχα	γὰρ	αὐτὸν εἶναι τὸν Λευκίππην ἀνῃρηκότα·
[7, 12]	ὁ τῆς Λευκίππης πατήρ. οἱ	γὰρ	Βυζάντιοι, τῆς Ἀρτέμιδος ἐπιφανείσης ἐν
[7, 9]	τῶν ἀτυχούντων ἐστὶ φάρμακον· κατέψευσται	γὰρ	ἑαυτοῦ τὴν τῶν ἀδικούντων αἰτίαν,
[7, 7]	ὁ ἔρως εὐθὺς ἠμύνατο· ὡς	γὰρ	ἔμαθον ἀνῃρημένην, μετενόουν καὶ ἔκλαον
[7, 4]	ὀφθαλμοῖς τὴν λύπην ἀπεδίδουν. ὥσπερ	γὰρ	ἐν ταῖς τοῦ σώματος πληγαῖς
[7, 14]	μικροῦ δεῖν ἐξώρυξεν αὐτούς· οὐδὲ	γὰρ	ἐπεχείρουν κωλύειν ἐγώ, παρεῖχον δὲ
[7, 9]	ἑαυτοῦ φόνον κατεψεύσατο. ὅτι μὲν	γὰρ	ἐπιθυμεῖ θανάτου καὶ αὐτὸς ὡμολόγησε,
[7, 11]	τούτων ἐπιβουλῆς γέγονεν ἔργον· αὐτὸς	γὰρ	ἐτύγχανεν ὁ τὴν μοιχείαν μοι
[7, 11]	τὴν δούλην λαβόντες πεποιήκατε; δούλη	γὰρ	ἦν ἐμή, Σωσθένους αὐτὴν ἐωνημένου·
[7, 5]	Λευκίππη, ποσάκις μοι τέθνηκας· μὴ	γὰρ	θρηνῶν ἀνεπαυσάμην; ἀεί σε πενθῶ,
[7, 6]	κοινῇ τὴν Λευκίππην ἀνῃρήκαμεν. οὕτω	γὰρ	κἀκείνη δίκην δώσει, κἀγὼ τὸν
[7, 3]	Μελίτης τῆς Θερσάνδρου γυναικός· αὕτη	γάρ	με ἐπὶ τὸν φόνον ἐμισθώσατο.
[7, 2]	αἱ τύχαι βαπτίζουσιν ἡμᾶς. ἔδει	γάρ	με μαντεύσασθαι, τίς ἦν ὁ
[7, 6]	ἀποθανεῖν. ὁ δὲ παρεμυθεῖτο· Τίς	γὰρ	οἶδεν, εἰ ζῇ πάλιν; μὴ
[7, 7]	ἄνθρωπον ἀνελεῖν. κἀμοὶ συνεδόκει (τί	γὰρ	οὐ δεῖ τἀληθῆ λέγειν; ἐπεὶ
[7, 6]	γὰρ οὐ πολλάκις τέθνηκε; μὴ	γὰρ	οὐ πολλάκις ἀνεβίω; τί δὲ
[7, 6]	οἶδεν, εἰ ζῇ πάλιν; μὴ	γὰρ	οὐ πολλάκις τέθνηκε; μὴ γὰρ
[7, 9]	ἐρωμένην εἶχεν, ὡς εἶπεν. τοῦτο	γὰρ	οὐκ ἐψεύσατο· καὶ ὅτι λῃσταὶ
[7, 2]	καὶ τοῦ δράματος ἤρχετο· ἀνοιμώξας	γὰρ	πάνυ κακούργως, Τίνα βίον, ἔφη,
[7, 2]	εἶπεν, ἀπὸ τῆς Τύχης; εἰκὸς	γάρ	σε μηδὲν ἀδικήσαντα πονηρῷ περιπεσεῖν
[7, 11]	ἄλλον τινὰ ἐργάσασθαι φόνον. ὁ	γὰρ	Σωσθένης οὗτος, ὃν αἰτοῦσι παρ´
[7, 1]	ὡς δ´ οὐκ ἔπειθεν (ἐδεδίει	γὰρ	τὴν πόλιν· καὶ γὰρ ἄλλον
[7, 11]	φονέα ἐπ´ αὐτοφώρῳ λαβόντες (μεῖζον	γὰρ	τῆς φωρᾶς τὸ αὐτὸν ἑαυτοῦ
[7, 10]	δωματίου κλεῖσαι τὰς θύρας. μάλιστα	γὰρ	τὸ τῶν δούλων γένος ἐν
[7, 5]	μοι, Λευκίππη, τέθνηκας; ἐν μὲν	γὰρ	τοῖς ψευδέσι θανάτοις ἐκείνοις παρηγορίαν
[7, 15]	λέγεις. Καὶ μάλα, ἔφη· καλεῖσθαι	γὰρ	τοῦτο ἔλεγεν αὕτη, καὶ πατρίδα
[7, 13]	ἀποχρῆσθαι τῇ τύχῃ. καί, ἦν	γὰρ	τῶν ἀγρῶν πλησίον τὸ τῆς
[7, 7]	τοὔνομα. ταύτην τεθνάναι δοκῶν (ἥρπαστο	γὰρ	ὑπὸ λῃστῶν ἐν Αἰγύπτῳ) Μελίτῃ
[7, 9]	ἀνελεῖν, πιστεύσαντας μανίας λόγοις. μαίνεται	γὰρ	ὑπὸ λύπης. ~Ταῦτα εἰπόντος τοῦ
[7, 11]	τῶν θεραπαινῶν εἰσι βάσανοι. ἂν	γὰρ	φανῶσι παρὰ ταύτης λαβοῦσαι τὴν
[7, 7]	πέμψητε πρὸς τὴν ἐρωμένην. οὐ	γὰρ	φέρω νῦν ζῆν, καὶ μιαιφόνος
[7, 4]	οὔτε ἀνῴμωξα οὔτε ἔκλαυσα· οὔτε	γὰρ	φωνὴν εἶχον οὔτε δάκρυα· ἀλλὰ
[7, 9]	τινα λόγον, εἶπε, συγχωρήσατε· περὶ	γὰρ	ψυχῆς ἀνδρὸς ὁ ἀγών. ὡς
[7, 14]	ὁρᾷ με καὶ γνωρίζει. καὶ	γάρ,	ὡς ἔφην ἐν ἀρχῇ τῶν
[7, 12]	ἡ θεὸς ἐπιστᾶσα· τὸ δὲ	ὄναρ	ἐσήμαινε τὴν θυγατέρα εὑρήσειν ἐν
[7, 4]	τῆς ἀκροάσεως τῇ ψυχῇ προσπεσόντα	καθάπερ	τοξεύματα κατεσίγασε καὶ τῶν δακρύων
[7, 9]	καταγνῶτε θάνατον ἀνδρὸς ἐπιθυμοῦντος ἀποθανεῖν,	ὅπερ	φύσει τῶν ἀτυχούντων ἐστὶ φάρμακον·
[7, 3]	κόρρης τις ἐκεῖνον· καὶ παταχθείς,	ὥσπερ	βασάνους παθὼν μυρίας, καταλέγει μηδενὸς
[7, 4]	τοῖς ὀφθαλμοῖς τὴν λύπην ἀπεδίδουν.	ὥσπερ	γὰρ ἐν ταῖς τοῦ σώματος
[7, 3]	τῷ δὲ λόγῳ τὴν ψυχὴν	ὥσπερ	ὑπὸ μύωπος παταχθεὶς ἐγείρω καὶ
[7, 9]	καὶ σώσῃ τὴν ἐρωμένην καὶ	ὑπὲρ	τῆς ἀνῃρημένης μὴ μάτην ἀποθάνῃ;
[7, 15]	πρὸς τὸν Σώστρατον, Ἀληθῆ μου,	πάτερ,	εἶπε, τὰ μαντεύματα· καὶ ἅμα
[7, 14]	περιχαρὴς ἐγένετο καὶ λέγει· Θάρρει,	πάτερ,	ἡ Ἄρτεμις οὐ ψεύδεται· ζῇ
[7, 12]	ἄγων Σώστρατος, ὁ τῆς Λευκίππης	πατήρ.	οἱ γὰρ Βυζάντιοι, τῆς Ἀρτέμιδος
[7, 16]	εἴη αὐτὸς τῆς ἀνῃρῆσθαι δοκούσης	πατήρ.	οἱ δὲ παρόντες τὸ πᾶν
[7, 12]	μὲν μάστιγας κομιζόντων, τῶν δὲ	πῦρ	καὶ τροχόν, ἀνοιμώξαντος δὲ τοῦ
[7, 12]	δὲ καὶ ἰδίᾳ τῷ Σωστράτῳ	νύκτωρ	ἡ θεὸς ἐπιστᾶσα· τὸ δὲ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 13/12/2006