HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

ACHILLES TATIUS, Leucippé et Clitophon, livre VII

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ε = 76 formes différentes pour 282 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Chapitre

[7, 9]   ἀνδρὸς ὁ ἀγών. ὡς δὲ ἔλαβε, δακρύων γεμισθείς, Ἄνδρες, εἶπεν, Ἐφέσιοι,

[7, 8]   καὶ ὅσα εἶπον, ἀλλὰ τόν γε φόνον οὔ· ὥστε κἀκείνους διὰ

[7, 9]   μὲν δὴ τοῦτο πρὸς ὑπόνοιαν ἤγαγε τοῦτον, μὴ ἄρα φονεύσασα εἴη

[7, 2]   εἴη. καθ´ ἑαυτὸν δὲ ταῦτα ἔλεγε καὶ τὰ τοιαῦτα, ζητῶν ἀρχὴν

[7, 16]   ὁ Σώστρατος ἐν μέρει ταὐτὰ ἔλεγε καὶ ὡς εἴη αὐτὸς τῆς

[7, 9]   ἐπὶ μισθῷ. καὶ τὸ ὄνομα ἔλεγε· Μελίτην μὲν εἶναι τὴν μισθωσαμένην,

[7, 14]   ταύτην ἔδοξεν. ἄλλα τε πολλὰ ἔλεγε παραμυθούμενος αὐτόν. ὁ δὲ ὠδύρετο

[7, 14]   ὕβριν. ὁ δὲ Κλεινίας προσελθὼν εἶργε παρηγορῶν αὐτὸν ἅμα καὶ λέγων·

[7, 10]   μάλα ἐξελαύνει ἐπὶ Σμύρνης· ὁ δὲ ἄγγελος πρὸς τὸν Θέρσανδρον ἀναστρέφει.

[7, 3]   τὸν μὲν ἀφῆκαν φυγεῖν, ἐμὲ δὲ ἄγουσι πρὸς τὸν στρατηγόν. ~Ὡς

[7, 2]   ἡμῖν ὁ δίκαιος τρόπος· ἐμπίπτουσαι δὲ αἱ τύχαι βαπτίζουσιν ἡμᾶς. ἔδει

[7, 14]   ἐλεούντων, τῶν δὲ ἐπιθειαζόντων, τῶν δὲ ἀναπυνθανομένων. ἔνθα καὶ ὁ Σώστρατος

[7, 4]   ἄνθος ἡ πληγή, μετὰ μικρὸν δὲ ἀνέθορε, καὶ ὀδόντι συός τις

[7, 6]   ἡμεῖς ἐν τούτοις ἦμεν, τὸν δὲ ἄνθρωπον ἐκεῖνον, τὸν μηνυτὴν τοῦ

[7, 5]   Μελίτης πεφόνευκέ σε πειρατήριον. ὁ δὲ ἀνόσιος καὶ ἀσεβὴς ἐγὼ τὴν

[7, 14]   μὴ τῷ πατρὶ συντυχεῖν. ~Ὡς δὲ ἀπηλλάγην ἐγὼ τῶν βασάνων, διελέλυτο

[7, 9]   κατηγορεῖ, ἧς ἤρα, διὰ Λευκίππην δὲ ἀποθανεῖν ἐθέλει νῦν, ἣν ἀπέκτεινεν;

[7, 11]   καὶ ἔχει τὴν δίκην, Μελίτη δὲ ἀρνεῖται· πρὸς ταύτην αἱ τῶν

[7, 13]   ἐξῆν ἱκετεύειν τὴν θεόν, οἱ δὲ ἄρχοντες ἐδίκαζον αὐτῇ τε καὶ

[7, 11]   ἔργον κίνδυνον ἔχῃ μείζονα· κατέλιπον δὲ αὐτὴν ἔνθα ἦν ὁ τῶν

[7, 9]   μᾶλλον ἢ τιμωρίας δεόμενον. εἰ δὲ αὐτὸς ἐπεβούλευσεν, ὡς λέγει, τὸν

[7, 3]   καὶ σὺ τὰ σαυτοῦ. ὁ δέ, Βαδίζων ἔτυχον, εἶπε, τὴν ἐξ

[7, 11]   δὴ κελεύετε τῷ δημίῳ, καθέζεσθε δὲ γόητος ἀκούοντες πιθανῶς μὲν ὑποκρινομένου,

[7, 4]   ἀνέῳξεν οὔπω τὸ τραῦμα, τὰ δὲ δάκρυα ἐδίωξε τῶν ὀφθαλμῶν μακράν·

[7, 11]   ἀκούοντες πιθανῶς μὲν ὑποκρινομένου, πιθανῶς δὲ δακρύοντος· ὃν νομίζω καὶ αὐτὸν

[7, 5]   ὅλον σου τὸ σῶμα, τὸ δὲ δεύτερον, κἂν τὴν κεφαλὴν δοκῶν

[7, 8]   ἐτεθορύβητο, τὰ δὲ ἠρνεῖτο, τὰ δὲ διηγεῖτο σπουδῇ μάλα καὶ οὐ

[7, 13]   μὴ μνησικακήσειν τῆς καταφυγῆς· εἰ δὲ ἔδοξε τὴν θεράπαιναν δίκαια λέγειν,

[7, 9]   λύπην τὴν ἐπὶ γυναικί. σκοπεῖτε δὲ εἴ τις ἀποκτείνας τινὰ ἀληθῶς

[7, 15]   δὲ ἤδη θαρρῶν ἠμυνόμην· οἱ δὲ εἷλκόν με εἰς τὸ δεσμωτήριον.

[7, 3]   οἷα εἰκὸς ἐν ὁδῷ. ὡς δὲ εἴς τι πανδοχεῖον ἤλθομεν, ἠριστῶμεν

[7, 16]   ὀφθαλμοὺς εἶχεν ἐπ´ ἐμέ. ἐγὼ δὲ εἱστήκειν, αἰδοῖ τῇ πρὸς τὸν

[7, 2]   ἀδικήσαντα πονηρῷ περιπεσεῖν δαίμονι. τεκμαίρομαι δὲ ἐκ τῶν ἐμαυτοῦ. καὶ ἅμα

[7, 9]   κατὰ ἄγνοιαν ἀνδρὶ φονεῖ, δεδρακέναι δὲ ἐκεῖνον γυναικὸς φόνον ἐπὶ μισθῷ.

[7, 9]   ψυχῆς ἀνδρὸς ὁ ἀγών. ὡς δὲ ἔλαβε, δακρύων γεμισθείς, Ἄνδρες, εἶπεν,

[7, 9]   πρὸς ἐλευθέραν δυστυχήσασαν ἐφιλοτιμήσατο. ἐπειδὴ δὲ ἔμαθεν, ἔπεμψεν εἰς τοὺς ἀγροὺς

[7, 4]   πληγῆς τὴν τομήν, μετὰ ταῦτα δὲ ἐξαίφνης λευκή τις ἀνέτειλε γραμμή,

[7, 15]   Σώστρατος ὑπὸ χαρᾶς κατέπεσεν, ἐγὼ δὲ ἐξάλλομαι μετὰ τῶν δεσμῶν εἰς

[7, 13]   ἦν ἐγκαλοῦσα τῷ δεσπότῃ. ταύτην δὲ ἐξῆν ἱκετεύειν τὴν θεόν, οἱ

[7, 7]   πρὸς τὴν ἀπολογίαν παρεσκεύαστο. ἐπεὶ δὲ ἐπαύσαντο λέγοντες, αἰτήσας κἀγὼ λόγον,

[7, 3]   δὲ οὐδενὶ τούτων προσεῖχον. ~Ὡς δὲ ἐπαύσατο, τὴν ἀντίδοσιν ᾔτει τοῦ

[7, 13]   ἐλευθέραις οὗτος ὁ νεώς, ἀνδράσι δὲ ἐπετέτραπτο καὶ παρθένοις. εἰ δέ

[7, 14]   θόρυβος, τῶν μὲν ἐλεούντων, τῶν δὲ ἐπιθειαζόντων, τῶν δὲ ἀναπυνθανομένων. ἔνθα

[7, 12]   ταῖς βασάνοις τῶν θεραπαινίδων, Θέρσανδρον δὲ ἐπομόσαι περὶ τοῦ Σωσθένους ἐν

[7, 4]   ἀπέφραξε τὴν πηγήν, μετὰ ταῦτα δὲ ἔρρει, σχολασάσης τῆς ψυχῆς τῷ

[7, 15]   νῦν κρεμάμενον ἐξήρπασεν; ~Ἐν τούτῳ δὲ ἔρχεταί τις τῶν τοῦ ναοῦ

[7, 10]   πρὸς τὸν Θέρσανδρον ἀναστρέφει. ἀληθὴς δέ ἐστιν, ὡς ἔοικεν, ὁ λόγος,

[7, 4]   καὶ οὐκ οἶδεν εὑρεῖν, τὸ δὲ ἔτι δέδυκε καὶ κέκρυπται κατειργασμένον

[7, 10]   παρών, εἰς βασάνους ἀπαχθήσεται. ὁ δὲ ἔτυχε μὲν ἐν τῷ τῆς

[7, 6]   ἀσφαλέστερον πῶς ἂν μάθοις; δοκῶ δὲ εὑρηκέναι τοῦ θανάτου καλλίστην ὁδόν,

[7, 1]   ζήτησιν αὐτῆς ἔτι τραποίμην. προσέκειτο δὲ ἡ Μελίτη τῷ φόνῳ, ἵνα

[7, 15]   καὶ ἐπεχείρουν με τύπτειν. ἐγὼ δὲ ἤδη θαρρῶν ἠμυνόμην· οἱ δὲ

[7, 16]   τοῦ Σωστράτου καὶ τἀμά. ἰδοῦσα δὲ ἡμᾶς ἐξεπήδησε τοῦ νεὼ καὶ

[7, 3]   προσεποιοῦντο μὲν ἀριστᾶν κἀκεῖνοι, ἐνεώρων δὲ ἡμῖν πυκνὰ καὶ ἀλλήλοις ἐπένευον.

[7, 8]   δὲ τὰ μὲν ἐτεθορύβητο, τὰ δὲ ἠρνεῖτο, τὰ δὲ διηγεῖτο σπουδῇ

[7, 9]   τὴν τῶν δυστυχούντων τιμωρίαν. ἃ δὲ ἠτύχησε διὰ βραχέων ἐρῶ. ἐρωμένην

[7, 11]   ἦσάν τινας ὡς κτενοῦντας; αἱ δὲ θεράπαιναι τούτους μέν, ὡς εἰκός,

[7, 10]   ταύτην μάλιστα προεφέροντο πρόκλησιν. ὁ δὲ Θέρσανδρος φοβηθεὶς λάθρα τινὰ τῶν

[7, 11]   πράγματος οὕτω σαφῶς ἐληλεγμένου. δοκῶ δὲ καὶ ἄλλον τινὰ ἐργάσασθαι φόνον.

[7, 11]   φανῆναι καὶ μὴ τεθνάναι· τί δέ, καὶ εἰ παρῆν, ἔδει παρ´

[7, 12]   ἀποστέλλειν τῆς συμμαχίας ἐπινίκιον. ἦν δὲ καὶ ἰδίᾳ τῷ Σωστράτῳ νύκτωρ

[7, 11]   ἐκείνας τὸ γενόμενον ἑωρακέναι. ἐλήρησε δὲ καὶ περὶ δεσμώτου τινός, ὡς

[7, 4]   κτείνας εἴη τὴν κόρην· ποῦ δὲ καὶ τίνα τρόπον, οὐκ εἶπεν.

[7, 3]   μικρὸν καὶ ὀκνηρότερον ἤσθιεν, ἤδη δὲ καὶ τρόμος εἶχεν αὐτόν. ὡς

[7, 3]   καὶ ἱμᾶσιν εὐθὺς δεσμεύουσι· παίει δὲ κατὰ κόρρης τις ἐκεῖνον· καὶ

[7, 15]   ἀνεγείρω καὶ ἀναβιοῦν ἠρχόμην· ὁ δὲ Κλεινίας πρὸς τὸν Σώστρατον, Ἀληθῆ

[7, 14]   πρόσωπον εἰς τὴν ὕβριν. ὁ δὲ Κλεινίας προσελθὼν εἶργε παρηγορῶν αὐτὸν

[7, 3]   ἄλλον οὐ προσέχων χρόνον, τῷ δὲ λόγῳ τὴν ψυχὴν ὥσπερ ὑπὸ

[7, 9]   περὶ τοῦ μισθωτοῦ καταγορεύσει. πρὶν δὲ μάθητε τούτων ἕκαστον, οὔτε ὅσιον

[7, 3]   λέγω· Τίς ἡ Μελίτη; ὁ δέ, Μελίτη ἐστίν, ἔφη, τῶν ἐνταῦθα

[7, 12]   αὑτοῦ κατειπόντα φόνον τεθνάναι, περὶ δὲ Μελίτης κρίσιν γενέσθαι δευτέραν ἐν

[7, 4]   ἡ τῶν δακρύων θύρα, τὰ δὲ μετὰ μικρὸν τῆς ἀνοίξεως ἐξεπήδησεν.

[7, 9]   μεμισθωμένος, δειξάτω τὴν ἀνῃρημένην. εἰ δὲ μήθ´ ὁ ἀποκτείνας ἐστὶ μήθ´

[7, 6]   εἰ κληρωθείη τὸ δικαστήριον. νῦν δέ μοι δέδοκται πᾶν τοὐναντίον, καὶ

[7, 14]   σοὶ προσεδόκων τὴν θυγατέρα. καλὸν δέ μοι δῶρον δέδωκας· εὗρον τὸν

[7, 3]   τὴν ἐπὶ Σμύρνης ὁδόν· προελθόντι δέ μοι σταδίους τέσσαρας νεανίσκος ἐκ

[7, 4]   τίνα τρόπον, οὐκ εἶπεν. ἦλθε δέ μοι τότε δάκρυα καὶ τοῖς

[7, 11]   στρατηγῷ μὲν οὐδὲν εἶπε, τούτῳ δὲ μόνῳ τὰ ἀπόρρητα διελέγετο τοῦ

[7, 12]   Μελίτην τῷ φόνῳ συνεγνωκέναι. ἄρτι δέ μου δεθέντος καὶ τῆς ἐσθῆτος

[7, 6]   αὐτῇ παρέσχον πρὸ σοῦ. ~Μεταξὺ δέ μου θρηνοῦντος Κλεινίας εἰσέρχεται, καὶ

[7, 4]   ἐσιώπα καὶ ἔλεγεν οὐδέν. πάλιν δέ μου πυθομένου, Δοκεῖς, ἔφη, κἀμὲ

[7, 4]   μοι τῆς ψυχῆς ὑπολέλειπτο. μικρὸν δὲ νήψας ἐκ τῆς μέθης τοῦ

[7, 3]   ἀνόσιον ἔργον τοῦτο δρᾷ· ἐγὼ δὲ ὁ ἄθλιος, οὔτε ἰδὼν αὐτὸν

[7, 11]   σφόδρα δειλόν ἐστιν. ~Ἐν τούτῳ δὲ ὁ Θέρσανδρος, πρώτης προκλήσεως ἀπὸ

[7, 9]   πρὸς τὴν ἀπολογίαν. ~Ἐν τούτῳ δὲ ὁ Κλεινίας, θορύβου πολλοῦ κατὰ

[7, 11]   δὴ Σωσθένης ταῦτα εἰπών· τοὐντεῦθεν δὲ ὁ λόγος μοι πρὸς Μελίτην

[7, 12]   τότε τῶν δεσμῶν ἐλύθην. ἦν δὲ ὁ τὴν θεωρίαν ἄγων Σώστρατος,

[7, 4]   γραμμή, πρόδρομος τοῦ αἵματος, σχολὴν δὲ ὀλίγην λαβὸν ἔρχεται καὶ ἀθρόον

[7, 11]   πάλιν ἀγαγοῦσαι, τί γέγονε; τί δὲ ὅλως ἐξεπέμπετο; καὶ πρὸς τίνα;

[7, 12]   νύκτωρ ἡ θεὸς ἐπιστᾶσα· τὸ δὲ ὄναρ ἐσήμαινε τὴν θυγατέρα εὑρήσειν

[7, 12]   ἡκούσης θεωρίας τῇ θεῷ. τοῦτο δὲ ὅταν γένηται, πάσης εἶναι δεῖν

[7, 2]   ἐφ´ οἷς ἦν δεδεμένος. ἐγὼ δὲ οὐδενὶ τούτων προσεῖχον. ~Ὡς δὲ

[7, 9]   θαλάττιος οὗτος ἀνεβίω νεκρός· ὁ δὲ οὐκ εἶχεν οὕτως, ἀλλὰ καὶ

[7, 5]   Τύχη ἔπαιξε κατ´ ἐμοῦ, οὗτος δὲ οὐκ ἔστι τῆς Τύχης ἔτι

[7, 16]   ὅμοια ἐμοὶ χαίρων. οὐκ ἔστι δὲ οὕτως ἄνθρωπος δρομικώτατος, ὃν οὐ

[7, 16]   τὸν μὲν πατέρα περιεπτύξατο, τοὺς δὲ ὀφθαλμοὺς εἶχεν ἐπ´ ἐμέ. ἐγὼ

[7, 13]   καὶ ἔχεται τοῦ νεώ. τὸ δὲ παλαιὸν ἄβατος ἦν γυναιξὶν ἐλευθέραις

[7, 3]   ἤλθομεν, ἠριστῶμεν ἅμα· κατὰ ταὐτὸ δὲ παρακαθίζουσιν ἡμῖν τινες τέσσαρες, καὶ

[7, 6]   μοι δέδοκται πάντως ἀποθανεῖν. ὁ δὲ παρεμυθεῖτο· Τίς γὰρ οἶδεν, εἰ

[7, 6]   λόγον ὧν αἰτίαν ἔσχεν. ἐμὲ δὲ παρηγόρει Κλεινίας καὶ ὁ Σάτυρος,

[7, 14]   αὐτὸν εἰς γῆν κατένευσα, οἱ δὲ παρόντες αὐτῷ διηγοῦντο ὅσα εἶπον

[7, 16]   τῆς ἀνῃρῆσθαι δοκούσης πατήρ. οἱ δὲ παρόντες τὸ πᾶν μαθόντες εὐφήμουν

[7, 7]   καὶ οἱ Μελίτῃ συνειπόντες· ἐγὼ δὲ πᾶσαν ὑμῖν ἐρῶ τὴν ἀλήθειαν.

[7, 9]   δὲ πῶς γέγονεν ἀφανής· ὁ δὲ περὶ τοῦ μισθωτοῦ καταγορεύσει. πρὶν

[7, 7]   ἀπηγόμην ἐπὶ τὸ δικαστήριον. παρασκευὴ δὲ πολλὴ ἦν τοῦ Θερσάνδρου κατ´

[7, 14]   οὖν μοι· Κλειτοφῶν οὗτος, Λευκίππη δὲ ποῦ; ἐγὼ μὲν οὖν γνωρίσας

[7, 9]   τὴν Μελίτην εἶχεν ἀλλοτριώτερον. ἡ δὲ πρὶν μαθεῖν ἐρωμένην οὖσαν αὐτῷ

[7, 6]   γὰρ οὐ πολλάκις ἀνεβίω; τί δὲ προπετῶς ἀποθνῄσκεις; ὃ καὶ κατὰ

[7, 12]   τῶν μὲν μάστιγας κομιζόντων, τῶν δὲ πῦρ καὶ τροχόν, ἀνοιμώξαντος δὲ

[7, 9]   ἔσχε τὴν Λευκίππην δούλην, αἱ δὲ πῶς γέγονεν ἀφανής· ὁ δὲ

[7, 2]   εἰς τὸ παθεῖν κοινωνία) Τί δέ σοι συμβέβηκεν, εἶπεν, ἀπὸ τῆς

[7, 13]   δωματίου θύρας ἀνεῳγμένας ὁρῶσα, τὸν δὲ Σωσθένην μὴ παρόντα, περιεσκόπει μὴ

[7, 15]   δὴ Κλεινίας ἀνεκρότησε παιανίσας, ὁ δὲ Σώστρατος ὑπὸ χαρᾶς κατέπεσεν, ἐγὼ

[7, 8]   ταῦτα εἴη τὰ λεχθέντα. ἡ δὲ τὰ μὲν ἐτεθορύβητο, τὰ δὲ

[7, 9]   Λευκίππην δὲ τὴν ἀνῃρημένην. εἰ δὲ ταῦτα γέγονεν οὕτως, ἐγὼ μὲν

[7, 3]   καὶ τρόμος εἶχεν αὐτόν. ὡς δὲ ταῦτα εἶδον, ἀναπηδήσαντες συλλαμβάνουσιν ἡμᾶς

[7, 2]   τί πεπραχὼς εἴη. καθ´ ἑαυτὸν δὲ ταῦτα ἔλεγε καὶ τὰ τοιαῦτα,

[7, 5]   ἔχειν εἰς τὴν ταφήν· νῦν δὲ τέθνηκας θάνατον διπλοῦν, ψυχῆς καὶ

[7, 1]   Μελίτης συσκευασαμένης τὸν φόνον. τὸ δὲ τέχνασμα ἦν τῷ Θερσάνδρῳ εὑρεθέν,

[7, 1]   ὀργῇ μὲν δῆθεν ἐκδραμών, δοὺς δὲ τῇ ψυχῇ σχολὴν εἰς τὴν

[7, 9]   μὲν εἶναι τὴν μισθωσαμένην, Λευκίππην δὲ τὴν ἀνῃρημένην. εἰ δὲ ταῦτα

[7, 7]   τινι τῶν Θερσάνδρου χωρίων. ὅπως δὲ τὴν ἐλευθέραν ὁ Σωσθένης εἶχε

[7, 3]   τὴν ἐξ ἄστεος χθές· ἐποιούμην δὲ τὴν ἐπὶ Σμύρνης ὁδόν· προελθόντι

[7, 8]   τῷ παραλόγῳ τοῦ πράγματος, μάλιστα δὲ τὴν Μελίτην. καὶ οἱ μὲν

[7, 8]   μεθ´ ἡδονῆς ἀνεβόησαν ἐπινίκιον, οἱ δὲ τῆς Μελίτης ἀνεπύθοντο τί ταῦτα

[7, 5]   σώματος. δύο ἐξέφυγες λῃστήρια, τὸ δὲ τῆς Μελίτης πεφόνευκέ σε πειρατήριον.

[7, 9]   Λευκίππην διὰ ζηλοτυπίαν αὕτη· ἕτερον δέ τι αὐτῷ πρὸς τὴν τῆς

[7, 4]   ἡ καρδία μου ἐλέλυτο, ὀλίγον δέ τί μοι τῆς ψυχῆς ὑπολέλειπτο.

[7, 13]   δὲ ἐπετέτραπτο καὶ παρθένοις. εἰ δέ τις εἴσω παρῆλθε γυνή, θάνατος

[7, 2]   ὁ δ´ ᾤμωξεν ὀλίγον. ἄλλος δέ τις τῶν συνδεδεμένων (περίεργον γὰρ

[7, 14]   γὰρ ἐπεχείρουν κωλύειν ἐγώ, παρεῖχον δὲ τὸ πρόσωπον εἰς τὴν ὕβριν.

[7, 4]   τῆς ψυχῆς τὸ τραῦμα, ἀνέῳκται δὲ τοῖς ὀφθαλμοῖς ἡ τῶν δακρύων

[7, 13]   καὶ τἀδελφοῦ τὸν υἱόν. ~Παρὰ δὲ τὸν αὐτὸν χρόνον καὶ ἡ

[7, 11]   πάντως ἂν ἐδούλευεν ἐμοί. τοῦτον δὲ τὸν λόγον ὁ Θέρσανδρος πάνυ

[7, 12]   μὲν φονικὰς ἐδίκαζε δίκας, κατὰ δὲ τὸν νόμον συμβούλους ἐκ τῶν

[7, 6]   Μελίτη παντάπασιν ἀθῷος ἀπαλλάξεται. ἄκουσον δὲ τὸν τρόπον. παρεσκευασάμην, ὡς οἶσθα,

[7, 12]   τῷ προέδρῳ τῶν δικαστῶν— ἦν δὲ τοῦ βασιλικοῦ γένους καὶ τὰς

[7, 10]   ἐδόκει πιθανὸς ὁ λόγος, οἱ δὲ τοῦ Θερσάνδρου ῥήτορες καὶ ὅσοι

[7, 12]   δὲ πῦρ καὶ τροχόν, ἀνοιμώξαντος δὲ τοῦ Κλεινίου καὶ ἐπικαλοῦντος τοὺς

[7, 13]   αὐτοῦ δούλη τῇ θεῷ. ἄρτι δὲ τοῦ Σωστράτου τὸν ἱερέα παραλαβόντος

[7, 7]   πάλαι Βυζαντία μὲν γένος, Λευκίππη δὲ τοὔνομα. ταύτην τεθνάναι δοκῶν (ἥρπαστο

[7, 12]   δάφνην ἐστεμμένος προσιὼν ὁρᾶται. σημεῖον δὲ τοῦτό ἐστιν ἡκούσης θεωρίας τῇ

[7, 9]   ἐγὼ μὲν οὐκ οἶδα, μαθεῖν δὲ ὑμᾶς ἐξέσται. ἔχετε τὸν δεδεμένον·

[7, 11]   ποτέ ἐστι, κατελήρησε μυθολογῶν. ἐγὼ δὲ ὑμῶν τεθαύμακα τῆς ἀναλγησίας, εἰ

[7, 3]   τῆς Μελίτης οἰκίᾳ πεπραμένην. ἡ δὲ ὑπὸ ζηλοτυπίας πεφλεγμένη τὴν γυναῖκα

[7, 10]   δωματίῳ παρών, κατεπᾴδων αὐτῇ· κληθεὶς δὲ ὑπὸ τοῦ παρόντος σὺν βοῇ

[7, 16]   τὸ δεσμωτήριον οὐκ ἐπέτρεπον. οἱ δὲ φύλακες οὐκ εἶναι κύριοι τοῦ

[7, 15]   ἀπὸ μηχανῆς βληθεὶς ἐπετόμην· οἱ δὲ φυλάσσοντες ἐδίωκον, νομίζοντες ἀποδιδράσκειν, καὶ

[7, 3]   ὡς τοῦ ἔργου κοινωνός. τὸ δὲ χαλεπώτερον, μικρὸν τοῦ πανδοχείου προελθόντες,

[7, 14]   πολλὰ ἔλεγε παραμυθούμενος αὐτόν. ὁ δὲ ὠδύρετο καλῶν τὴν Ἄρτεμιν· Ἐπὶ

[7, 4]   τί πεποίηκε τὸ σῶμα; ὁ δὲ ὡς ἅπαξ ἐνέβαλέ μοι τὸν

[7, 1]   ὠργίζετο μὲν ὡς ὑβρισμένος· ἤχθετο δὲ ὡς ἀποτυχών· ἐβουλεύετο δὲ ὡς

[7, 1]   ἤχθετο δὲ ὡς ἀποτυχών· ἐβουλεύετο δὲ ὡς ἐρῶν. τὴν οὖν ψυχὴν

[7, 12]   οὐκ εἰδέναι τί γέγονε, κἀμὲ δέ, ὡς ἤδη κατάδικον, βασανισθῆναι περὶ

[7, 3]   καὶ ἑαυτοῖς φθονεῖτε κέρδους; ἐγὼ δὲ ὡς ἤκουσα Θερσάνδρου καὶ Μελίτης

[7, 3]   αὐτοῖς ἐθέλει τὰ νεύματα. ὁ δὲ ὠχρὸς ἐγίνετο κατὰ μικρὸν καὶ

[7, 9]   μή, πρὸς θεῶν, μὴ πιστεύσητε, μηδὲ ἀποκτείνητε ἄνθρωπον ἐλέου μᾶλλον ἢ

[7, 11]   λῃστῶν λόχος λανθάνων, ὥστε ἐνεχώρει μηδὲ ἐκείνας τὸ γενόμενον ἑωρακέναι. ἐλήρησε

[7, 10]   ἐν ποσὶν ὑπ´ ἐκπλήξεως, ὡς μηδὲ τοῦ τῆς Λευκίππης δωματίου κλεῖσαι

[7, 14]   καὶ μικροῦ δεῖν ἐξώρυξεν αὐτούς· οὐδὲ γὰρ ἐπεχείρουν κωλύειν ἐγώ, παρεῖχον

[7, 5]   εἰς καινὴν ὑπόθεσιν συμφορῶν; ἀλλ´ οὐδὲ ἐκόρεσά μου τοὺς ὀφθαλμούς, οἷς

[7, 5]   τοὺς ὀφθαλμούς, οἷς μόνοις ηὐτύχησα, οὐδὲ ἐνεπλήσθην κἂν βλέπων. ἀληθής μοι

[7, 6]   θανάτου καλλίστην ὁδόν, δι´ ἧς οὐδὲ ἡ θεοῖς ἐχθρὰ Μελίτη παντάπασιν

[7, 12]   γένους καὶ τὰς μὲν φονικὰς ἐδίκαζε δίκας, κατὰ δὲ τὸν νόμον

[7, 2]   φάρμακον αὐτῷ τοῦτο τῆς ὧν ἔπαθε λύπης, ἡ πρὸς ἄλλον εἰς

[7, 4]   καὶ τίνα τρόπον, οὐκ εἶπεν. ἦλθε δέ μοι τότε δάκρυα καὶ

[7, 13]   παρθένοις. εἰ δέ τις εἴσω παρῆλθε γυνή, θάνατος ἦν ἡ δίκη,

[7, 11]   οὐ δὴ κελεύετε τῷ δημίῳ, καθέζεσθε δὲ γόητος ἀκούοντες πιθανῶς μὲν

[7, 11]   καὶ τηλικοῦτον ἔργον τιθέμενοι παιδιάν; οἴεσθε χωρὶς θεοῦ τοῦτον ἑαυτοῦ κατειπεῖν;

[7, 11]   εἰ μὴ κοινωνοῦντα ἐγνώρισεν; οὐ παύσεσθε φληνάφων ἀνεχόμενοι κενῶν καὶ τηλικοῦτον

[7, 4]   ἔφην, ὁ μισθωτός, καὶ τί πεποίηκε τὸ σῶμα; ὁ δὲ ὡς

[7, 6]   πάλιν; μὴ γὰρ οὐ πολλάκις τέθνηκε; μὴ γὰρ οὐ πολλάκις ἀνεβίω;

[7, 4]   οἶδεν εὑρεῖν, τὸ δὲ ἔτι δέδυκε καὶ κέκρυπται κατειργασμένον σχολῇ τῆς

[7, 5]   λῃστήρια, τὸ δὲ τῆς Μελίτης πεφόνευκέ σε πειρατήριον. ὁ δὲ ἀνόσιος

[7, 10]   ὁ λόγος, ὅτι μνήμην ἐκπλήσσειν πέφυκε φόβος· ὁ γοῦν Σωσθένης περὶ

[7, 4]   σῶμα; ὁ δὲ ὡς ἅπαξ ἐνέβαλέ μοι τὸν μύωπα καὶ ἔργον

[7, 4]   ταῦτα δὲ ἐξαίφνης λευκή τις ἀνέτειλε γραμμή, πρόδρομος τοῦ αἵματος, σχολὴν

[7, 1]   ἐπείσθη καὶ ἐδέξατο τὸν ἄνθρωπον. ἔμελλε δ´ ἐκεῖνος παρὰ τοῦ Θερσάνδρου

[7, 3]   τοὺς ἑκατὸν φέρω· ὥστε τί με ἀπόλλυτε καὶ ἑαυτοῖς φθονεῖτε κέρδους;

[7, 7]   ἡ Μελίτη τὴν προτέραν εὑρόντα με γυναῖκα, φοβηθεῖσα μὴ πρὸς αὐτὴν

[7, 5]   τῷ κακῷ. ~Ἔλεγον οὖν· Τίς με δαίμων ἐξηπάτησεν ὀλίγῃ χαρᾷ; τίς

[7, 14]   καλῶν τὴν Ἄρτεμιν· Ἐπὶ τούτῳ με, δέσποινα, ἤγαγες ἐνταῦθα; τοιαῦτά σου

[7, 15]   θαρρῶν ἠμυνόμην· οἱ δὲ εἷλκόν με εἰς τὸ δεσμωτήριον. ~Καὶ ἐν

[7, 3]   τῆς Θερσάνδρου γυναικός· αὕτη γάρ με ἐπὶ τὸν φόνον ἐμισθώσατο. ἀλλ´

[7, 16]   τε τὴν Ἄρτεμιν καὶ περιΐσταντό με καὶ ἄγειν εἰς τὸ δεσμωτήριον

[7, 14]   καὶ ὁ Σώστρατος ἐπιστὰς ὁρᾷ με καὶ γνωρίζει. καὶ γάρ, ὡς

[7, 7]   τἀληθῆ λέγειν; ἐπεὶ τῶν αὑτῆς με κύριον ἀποφαίνειν ὑπισχνεῖτο. μισθοῦμαι ἕνα

[7, 2]   τύχαι βαπτίζουσιν ἡμᾶς. ἔδει γάρ με μαντεύσασθαι, τίς ἦν ὁ συμβαδίζων

[7, 9]   καὶ πρὸς τῶν θεῶν μή με νομίσητε διαβάλλειν θέλοντα τὴν γυναῖκα

[7, 7]   διὰ τοῦτο ἐμαυτοῦ κατεῖπον, ἵνα με πέμψητε πρὸς τὴν ἐρωμένην. οὐ

[7, 15]   φύλακες ἅμα παρῆσαν καὶ ἐπεχείρουν με τύπτειν. ἐγὼ δὲ ἤδη θαρρῶν

[7, 1]   τῶν δεσμῶν ἄρχοντι, δεόμενος διαφθαρῆναί με φαρμάκῳ. ὡς δ´ οὐκ ἔπειθεν

[7, 12]   μὴν οὐκ εἰδέναι τί γέγονε, κἀμὲ δέ, ὡς ἤδη κατάδικον, βασανισθῆναι

[7, 4]   δέ μου πυθομένου, Δοκεῖς, ἔφη, κἀμὲ κεκοινωνηκέναι τῷ φόνῳ; ταῦτα ἤκουσα

[7, 4]   μικρὸν τῆς ἀνοίξεως ἐξεπήδησεν. οὕτω κἀμὲ τὰ μὲν πρῶτα τῆς ἀκροάσεως

[7, 7]   οἴχεται κἀκ τότε γέγονεν ἀφανής· ἐμὲ δ´ ὁ ἔρως εὐθὺς ἠμύνατο·

[7, 3]   αὐτοῦ τὸν μὲν ἀφῆκαν φυγεῖν, ἐμὲ δὲ ἄγουσι πρὸς τὸν στρατηγόν.

[7, 6]   δώσοντα λόγον ὧν αἰτίαν ἔσχεν. ἐμὲ δὲ παρηγόρει Κλεινίας καὶ ὁ

[7, 16]   τοὺς δὲ ὀφθαλμοὺς εἶχεν ἐπ´ ἐμέ. ἐγὼ δὲ εἱστήκειν, αἰδοῖ τῇ

[7, 14]   δικαστήριον ὄχλος τε ἦν περὶ ἐμὲ καὶ θόρυβος, τῶν μὲν ἐλεούντων,

[7, 2]   τοιαῦτα, ζητῶν ἀρχὴν τῆς ἐπ´ ἐμὲ τοῦ λόγου τέχνης, ὡς ἂν

[7, 12]   τῶν γεραιτέρων εἶχεν, οὓς ἐπιγνώμονας ἐλάμβανε τῆς γνώσεως— ἔδοξεν οὖν αὐτῷ

[7, 9]   αὑτοῦ καὶ κατὰ τῆς Μελίτης ἐξηγρίανε. τῶν δεσμωτῶν τις ὀδυρόμενος ἑαυτοῦ

[7, 9]   βασάνοις πολλαῖς ἐφ´ οἷς οὐκ ἐτύγχανε, καὶ φίλους ἔχοντα λῃστάς. οὗτος

[7, 12]   θεὸς ἐπιστᾶσα· τὸ δὲ ὄναρ ἐσήμαινε τὴν θυγατέρα εὑρήσειν ἐν Ἐφέσῳ

[7, 12]   ἦ μὴν οὐκ εἰδέναι τί γέγονε, κἀμὲ δέ, ὡς ἤδη κατάδικον,

[7, 11]   εἶτα οὐκέτι πάλιν ἀγαγοῦσαι, τί γέγονε; τί δὲ ὅλως ἐξεπέμπετο; καὶ

[7, 4]   τοξεύματα κατεσίγασε καὶ τῶν δακρύων ἀπέφραξε τὴν πηγήν, μετὰ ταῦτα δὲ

[7, 5]   ἐκείνους μὲν πάντας ἡ Τύχη ἔπαιξε κατ´ ἐμοῦ, οὗτος δὲ οὐκ

[7, 13]   μνησικακήσειν τῆς καταφυγῆς· εἰ δὲ ἔδοξε τὴν θεράπαιναν δίκαια λέγειν, ἔμενεν

[7, 12]   Σωσθένους οὐκ εἰδέναι τί γέγονεν, ἔδοξε τῷ προέδρῳ τῶν δικαστῶν— ἦν

[7, 4]   τὸ τραῦμα, τὰ δὲ δάκρυα ἐδίωξε τῶν ὀφθαλμῶν μακράν· δάκρυον γὰρ

[7, 15]   καὶ ἅμα πρὸς τὸν ἄγγελον εἶπε· Μὴ καλή; Οὐκ ἄλλην τοιαύτην,

[7, 9]   ὄντος, ἀνελθών, Κἀμοί τινα λόγον, εἶπε, συγχωρήσατε· περὶ γὰρ ψυχῆς ἀνδρὸς

[7, 15]   τὸν Σώστρατον, Ἀληθῆ μου, πάτερ, εἶπε, τὰ μαντεύματα· καὶ ἅμα πρὸς

[7, 3]   σαυτοῦ. ὁ δέ, Βαδίζων ἔτυχον, εἶπε, τὴν ἐξ ἄστεος χθές· ἐποιούμην

[7, 11]   ὃς τῷ στρατηγῷ μὲν οὐδὲν εἶπε, τούτῳ δὲ μόνῳ τὰ ἀπόρρητα

[7, 14]   ἅμα καὶ λέγων· Τί ποιεῖς, ἄνθρωπε; τί μάτην ἐξηγρίωσαι κατ´ ἀνδρός,

[7, 4]   ἡ πληγή, μετὰ μικρὸν δὲ ἀνέθορε, καὶ ὀδόντι συός τις παταχθεὶς

[7, 2]   ἀπὸ τῆς Τύχης; εἰκὸς γάρ σε μηδὲν ἀδικήσαντα πονηρῷ περιπεσεῖν δαίμονι.

[7, 5]   τὸ δὲ τῆς Μελίτης πεφόνευκέ σε πειρατήριον. ὁ δὲ ἀνόσιος καὶ

[7, 5]   μὴ γὰρ θρηνῶν ἀνεπαυσάμην; ἀεί σε πενθῶ, τῶν θανάτων διωκόντων ἀλλήλους;

[7, 4]   τῇ ψυχῇ προσπεσόντα καθάπερ τοξεύματα κατεσίγασε καὶ τῶν δακρύων ἀπέφραξε τὴν

[7, 9]   γὰρ ἐπιθυμεῖ θανάτου καὶ αὐτὸς ὡμολόγησε, καὶ ὅτι διὰ λύπην τὴν

[7, 16]   καὶ τἀμά. ἰδοῦσα δὲ ἡμᾶς ἐξεπήδησε τοῦ νεὼ καὶ τὸν μὲν

[7, 9]   τὴν παρὰ τῷ Σωσθένει, ταύτην ἠλέησέ τε καὶ ἔλυσε τῶν δεσμῶν,

[7, 11]   μηδὲ ἐκείνας τὸ γενόμενον ἑωρακέναι. ἐλήρησε δὲ καὶ περὶ δεσμώτου τινός,

[7, 11]   οὗτος, εἶπεν, ὅστις ποτέ ἐστι, κατελήρησε μυθολογῶν. ἐγὼ δὲ ὑμῶν τεθαύμακα

[7, 15]   ἔχειν. ὁ μὲν δὴ Κλεινίας ἀνεκρότησε παιανίσας, ὁ δὲ Σώστρατος ὑπὸ

[7, 9]   τῶν δυστυχούντων τιμωρίαν. ἃ δὲ ἠτύχησε διὰ βραχέων ἐρῶ. ἐρωμένην εἶχεν,

[7, 12]   καταγνῶναι κατὰ τὸν νόμον, ὃς ἐκέλευσε τὸν αὑτοῦ κατειπόντα φόνον τεθνάναι,

[7, 9]   Σωσθένει, ταύτην ἠλέησέ τε καὶ ἔλυσε τῶν δεσμῶν, οἷς ἦν ὑπὸ

[7, 9]   ἐστὶ μήθ´ ἡ ἀνῃρημένη, τίς ἤκουσέ ποτε τοιοῦτον φόνον; Ἤρων, φησί,

[7, 9]   δεδεμένη, καὶ εἰς τὴν οἰκίαν τε εἰσεδέξατο καὶ τὰ ἄλλα ὡς

[7, 12]   ἐσθῆτος τοῦ σώματος γεγυμνωμένου μετεώρου τε ἐκ τῶν βρόχων κρεμαμένου καὶ

[7, 13]   τὸ τῆς Ἀρτέμιδος ἱερόν, ἐκτρέχει τε ἐπ´ αὐτὸ καὶ ἔχεται τοῦ

[7, 14]   διελέλυτο μὲν τὸ δικαστήριον ὄχλος τε ἦν περὶ ἐμὲ καὶ θόρυβος,

[7, 9]   παρὰ τῷ Σωσθένει, ταύτην ἠλέησέ τε καὶ ἔλυσε τῶν δεσμῶν, οἷς

[7, 6]   καὶ ὡς ἀλλήλων ἐρῶντες ἐγώ τε καὶ Μελίτη κοινῇ τὴν Λευκίππην

[7, 13]   οἱ δὲ ἄρχοντες ἐδίκαζον αὐτῇ τε καὶ τῷ δεσπότῃ. καὶ εἰ

[7, 14]   ὅτι τεθνάναι ταύτην ἔδοξεν. ἄλλα τε πολλὰ ἔλεγε παραμυθούμενος αὐτόν. ὁ

[7, 16]   παρόντες τὸ πᾶν μαθόντες εὐφήμουν τε τὴν Ἄρτεμιν καὶ περιΐσταντό με

[7, 11]   τί μου τὴν δούλην λαβόντες πεποιήκατε; δούλη γὰρ ἦν ἐμή, Σωσθένους

[7, 9]   ἀνελθών, Κἀμοί τινα λόγον, εἶπε, συγχωρήσατε· περὶ γὰρ ψυχῆς ἀνδρὸς ὁ

[7, 16]   ὁ μὲν Κλεινίας ἐβόα· Ποῖ ἄγετε τὸν ἄνθρωπον; οὐκ ἔστι φονεὺς

[7, 11]   αὐτὸν ἑαυτοῦ κατειπεῖν) οὐ δὴ κελεύετε τῷ δημίῳ, καθέζεσθε δὲ γόητος

[7, 9]   οἶδα, μαθεῖν δὲ ὑμᾶς ἐξέσται. ἔχετε τὸν δεδεμένον· εἰσὶν αἱ θεράπαιναι·

[7, 9]   τοῦ μισθωτοῦ καταγορεύσει. πρὶν δὲ μάθητε τούτων ἕκαστον, οὔτε ὅσιον οὔτε

[7, 9]   πρὸς θεῶν, μὴ πιστεύσητε, μηδὲ ἀποκτείνητε ἄνθρωπον ἐλέου μᾶλλον ἢ τιμωρίας

[7, 9]   πρὸς τῶν θεῶν μή με νομίσητε διαβάλλειν θέλοντα τὴν γυναῖκα ποιήσασθαι

[7, 9]   φιλούμενον; μή, πρὸς θεῶν, μὴ πιστεύσητε, μηδὲ ἀποκτείνητε ἄνθρωπον ἐλέου μᾶλλον

[7, 7]   τοῦτο ἐμαυτοῦ κατεῖπον, ἵνα με πέμψητε πρὸς τὴν ἐρωμένην. οὐ γὰρ

[7, 3]   τί με ἀπόλλυτε καὶ ἑαυτοῖς φθονεῖτε κέρδους; ἐγὼ δὲ ὡς ἤκουσα

[7, 9]   διὰ λύπην τὴν ἐπὶ γυναικί. σκοπεῖτε δὲ εἴ τις ἀποκτείνας τινὰ

[7, 14]   ἀρχῇ τῶν λόγων, ἐν Τύρῳ ποτὲ ἐγεγόνει περὶ τὴν τῶν Ἡρακλείων

[7, 11]   Ἱκανῶς μὲν οὗτος, εἶπεν, ὅστις ποτέ ἐστι, κατελήρησε μυθολογῶν. ἐγὼ δὲ

[7, 9]   μήθ´ ἡ ἀνῃρημένη, τίς ἤκουσέ ποτε τοιοῦτον φόνον; Ἤρων, φησί, Μελίτης·

[7, 7]   τὸ ἔργον δράσας οἴχεται κἀκ τότε γέγονεν ἀφανής· ἐμὲ δ´ ὁ

[7, 4]   οὐκ εἶπεν. ἦλθε δέ μοι τότε δάκρυα καὶ τοῖς ὀφθαλμοῖς τὴν

[7, 16]   φθάνει τὸ πτερόν· ἣ καὶ τότε ἡμᾶς ἐπὶ Λευκίππην προὔλαβεν, ἀπαγγέλλουσα

[7, 15]   ἀλλ´ εἶχον οἱ πόδες μου τότε πτερά· μόλις οὖν τινες μαινομένου

[7, 12]   οἱ θεωροί. οὕτω μὲν δὴ τότε τῶν δεσμῶν ἐλύθην. ἦν δὲ

[7, 11]   ὁ τὴν μοιχείαν μοι κατειπών. ὥστε εἰκότως ἀποκτεῖναί μοι δοκοῦσιν αὐτόν,

[7, 11]   ὁ τῶν λῃστῶν λόχος λανθάνων, ὥστε ἐνεχώρει μηδὲ ἐκείνας τὸ γενόμενον

[7, 8]   ἀλλὰ τόν γε φόνον οὔ· ὥστε κἀκείνους διὰ τὸ τὰ πλείω

[7, 13]   τὸ ἱερὸν ἡ Λευκίππη παρῆν, ὥστε μικροῦ τινος ἀπελείφθη τοῦ μὴ

[7, 14]   πρὸ πολλοῦ τῆς ἡμετέρας φυγῆς· ὥστε ταχύ μου τὴν μορφὴν συνεβάλετο,

[7, 3]   χρυσοῦς ὑμῖν τοὺς ἑκατὸν φέρω· ὥστε τί με ἀπόλλυτε καὶ ἑαυτοῖς

[7, 3]   ἑκατὸν φέρω· ὥστε τί με ἀπόλλυτε καὶ ἑαυτοῖς φθονεῖτε κέρδους; ἐγὼ

[7, 4]   μου τὸν μῦθον τῶν κακῶν, οὔτε ἀνῴμωξα οὔτε ἔκλαυσα· οὔτε γὰρ

[7, 4]   κακῶν, οὔτε ἀνῴμωξα οὔτε ἔκλαυσα· οὔτε γὰρ φωνὴν εἶχον οὔτε δάκρυα·

[7, 4]   ἔκλαυσα· οὔτε γὰρ φωνὴν εἶχον οὔτε δάκρυα· ἀλλὰ τρόμος μὲν εὐθὺς

[7, 4]   μῦθον τῶν κακῶν, οὔτε ἀνῴμωξα οὔτε ἔκλαυσα· οὔτε γὰρ φωνὴν εἶχον

[7, 3]   ὁ ἄθλιος, οὔτε ἰδὼν αὐτὸν οὔτε ἔργου τινὸς κοινωνήσας ἢ λόγου,

[7, 9]   μάθητε τούτων ἕκαστον, οὔτε ὅσιον οὔτε εὐσεβὲς νεανίσκον ἄθλιον ἀνελεῖν, πιστεύσαντας

[7, 3]   δρᾷ· ἐγὼ δὲ ὁ ἄθλιος, οὔτε ἰδὼν αὐτὸν οὔτε ἔργου τινὸς

[7, 9]   πρὶν δὲ μάθητε τούτων ἕκαστον, οὔτε ὅσιον οὔτε εὐσεβὲς νεανίσκον ἄθλιον

[7, 9]   Ἄνδρες, εἶπεν, Ἐφέσιοι, μὴ προπετῶς καταγνῶτε θάνατον ἀνδρὸς ἐπιθυμοῦντος ἀποθανεῖν, ὅπερ

[7, 7]   δὲ τὴν ἐλευθέραν ὁ Σωσθένης εἶχε δούλην ἢ τίς ἡ κοινωνία

[7, 11]   ἐωνημένος ἔστω· καὶ εἰ ταύτην ἔσχε Μελίτη; λέγει καὶ τοῦτο δι´

[7, 9]   Σωσθένης. ὁ μὲν ἐρεῖ πόθεν ἔσχε τὴν Λευκίππην δούλην, αἱ δὲ

[7, 10]   εἰς βασάνους ἀπαχθήσεται. ὁ δὲ ἔτυχε μὲν ἐν τῷ τῆς Λευκίππης

Livre, Chapitre
[7, 9]	ἀνδρὸς ὁ ἀγών. ὡς δὲ	ἔλαβε,	δακρύων γεμισθείς, Ἄνδρες, εἶπεν, Ἐφέσιοι,
[7, 8]	καὶ ὅσα εἶπον, ἀλλὰ τόν	γε	φόνον οὔ· ὥστε κἀκείνους διὰ
[7, 9]	μὲν δὴ τοῦτο πρὸς ὑπόνοιαν	ἤγαγε	τοῦτον, μὴ ἄρα φονεύσασα εἴη
[7, 2]	εἴη. καθ´ ἑαυτὸν δὲ ταῦτα	ἔλεγε	καὶ τὰ τοιαῦτα, ζητῶν ἀρχὴν
[7, 16]	ὁ Σώστρατος ἐν μέρει ταὐτὰ	ἔλεγε	καὶ ὡς εἴη αὐτὸς τῆς
[7, 9]	ἐπὶ μισθῷ. καὶ τὸ ὄνομα	ἔλεγε·	Μελίτην μὲν εἶναι τὴν μισθωσαμένην,
[7, 14]	ταύτην ἔδοξεν. ἄλλα τε πολλὰ	ἔλεγε	παραμυθούμενος αὐτόν. ὁ δὲ ὠδύρετο
[7, 14]	ὕβριν. ὁ δὲ Κλεινίας προσελθὼν	εἶργε	παρηγορῶν αὐτὸν ἅμα καὶ λέγων·
[7, 10]	μάλα ἐξελαύνει ἐπὶ Σμύρνης· ὁ	δὲ	ἄγγελος πρὸς τὸν Θέρσανδρον ἀναστρέφει.
[7, 3]	τὸν μὲν ἀφῆκαν φυγεῖν, ἐμὲ	δὲ	ἄγουσι πρὸς τὸν στρατηγόν. ~Ὡς
[7, 2]	ἡμῖν ὁ δίκαιος τρόπος· ἐμπίπτουσαι	δὲ	αἱ τύχαι βαπτίζουσιν ἡμᾶς. ἔδει
[7, 14]	ἐλεούντων, τῶν δὲ ἐπιθειαζόντων, τῶν	δὲ	ἀναπυνθανομένων. ἔνθα καὶ ὁ Σώστρατος
[7, 4]	ἄνθος ἡ πληγή, μετὰ μικρὸν	δὲ	ἀνέθορε, καὶ ὀδόντι συός τις
[7, 6]	ἡμεῖς ἐν τούτοις ἦμεν, τὸν	δὲ	ἄνθρωπον ἐκεῖνον, τὸν μηνυτὴν τοῦ
[7, 5]	Μελίτης πεφόνευκέ σε πειρατήριον. ὁ	δὲ	ἀνόσιος καὶ ἀσεβὴς ἐγὼ τὴν
[7, 14]	μὴ τῷ πατρὶ συντυχεῖν. ~Ὡς	δὲ	ἀπηλλάγην ἐγὼ τῶν βασάνων, διελέλυτο
[7, 9]	κατηγορεῖ, ἧς ἤρα, διὰ Λευκίππην	δὲ	ἀποθανεῖν ἐθέλει νῦν, ἣν ἀπέκτεινεν;
[7, 11]	καὶ ἔχει τὴν δίκην, Μελίτη	δὲ	ἀρνεῖται· πρὸς ταύτην αἱ τῶν
[7, 13]	ἐξῆν ἱκετεύειν τὴν θεόν, οἱ	δὲ	ἄρχοντες ἐδίκαζον αὐτῇ τε καὶ
[7, 11]	ἔργον κίνδυνον ἔχῃ μείζονα· κατέλιπον	δὲ	αὐτὴν ἔνθα ἦν ὁ τῶν
[7, 9]	μᾶλλον ἢ τιμωρίας δεόμενον. εἰ	δὲ	αὐτὸς ἐπεβούλευσεν, ὡς λέγει, τὸν
[7, 3]	καὶ σὺ τὰ σαυτοῦ. ὁ	δέ,	Βαδίζων ἔτυχον, εἶπε, τὴν ἐξ
[7, 11]	δὴ κελεύετε τῷ δημίῳ, καθέζεσθε	δὲ	γόητος ἀκούοντες πιθανῶς μὲν ὑποκρινομένου,
[7, 4]	ἀνέῳξεν οὔπω τὸ τραῦμα, τὰ	δὲ	δάκρυα ἐδίωξε τῶν ὀφθαλμῶν μακράν·
[7, 11]	ἀκούοντες πιθανῶς μὲν ὑποκρινομένου, πιθανῶς	δὲ	δακρύοντος· ὃν νομίζω καὶ αὐτὸν
[7, 5]	ὅλον σου τὸ σῶμα, τὸ	δὲ	δεύτερον, κἂν τὴν κεφαλὴν δοκῶν
[7, 8]	ἐτεθορύβητο, τὰ δὲ ἠρνεῖτο, τὰ	δὲ	διηγεῖτο σπουδῇ μάλα καὶ οὐ
[7, 13]	μὴ μνησικακήσειν τῆς καταφυγῆς· εἰ	δὲ	ἔδοξε τὴν θεράπαιναν δίκαια λέγειν,
[7, 9]	λύπην τὴν ἐπὶ γυναικί. σκοπεῖτε	δὲ	εἴ τις ἀποκτείνας τινὰ ἀληθῶς
[7, 15]	δὲ ἤδη θαρρῶν ἠμυνόμην· οἱ	δὲ	εἷλκόν με εἰς τὸ δεσμωτήριον.
[7, 3]	οἷα εἰκὸς ἐν ὁδῷ. ὡς	δὲ	εἴς τι πανδοχεῖον ἤλθομεν, ἠριστῶμεν
[7, 16]	ὀφθαλμοὺς εἶχεν ἐπ´ ἐμέ. ἐγὼ	δὲ	εἱστήκειν, αἰδοῖ τῇ πρὸς τὸν
[7, 2]	ἀδικήσαντα πονηρῷ περιπεσεῖν δαίμονι. τεκμαίρομαι	δὲ	ἐκ τῶν ἐμαυτοῦ. καὶ ἅμα
[7, 9]	κατὰ ἄγνοιαν ἀνδρὶ φονεῖ, δεδρακέναι	δὲ	ἐκεῖνον γυναικὸς φόνον ἐπὶ μισθῷ.
[7, 9]	ψυχῆς ἀνδρὸς ὁ ἀγών. ὡς	δὲ	ἔλαβε, δακρύων γεμισθείς, Ἄνδρες, εἶπεν,
[7, 9]	πρὸς ἐλευθέραν δυστυχήσασαν ἐφιλοτιμήσατο. ἐπειδὴ	δὲ	ἔμαθεν, ἔπεμψεν εἰς τοὺς ἀγροὺς
[7, 4]	πληγῆς τὴν τομήν, μετὰ ταῦτα	δὲ	ἐξαίφνης λευκή τις ἀνέτειλε γραμμή,
[7, 15]	Σώστρατος ὑπὸ χαρᾶς κατέπεσεν, ἐγὼ	δὲ	ἐξάλλομαι μετὰ τῶν δεσμῶν εἰς
[7, 13]	ἦν ἐγκαλοῦσα τῷ δεσπότῃ. ταύτην	δὲ	ἐξῆν ἱκετεύειν τὴν θεόν, οἱ
[7, 7]	πρὸς τὴν ἀπολογίαν παρεσκεύαστο. ἐπεὶ	δὲ	ἐπαύσαντο λέγοντες, αἰτήσας κἀγὼ λόγον,
[7, 3]	δὲ οὐδενὶ τούτων προσεῖχον. ~Ὡς	δὲ	ἐπαύσατο, τὴν ἀντίδοσιν ᾔτει τοῦ
[7, 13]	ἐλευθέραις οὗτος ὁ νεώς, ἀνδράσι	δὲ	ἐπετέτραπτο καὶ παρθένοις. εἰ δέ
[7, 14]	θόρυβος, τῶν μὲν ἐλεούντων, τῶν	δὲ	ἐπιθειαζόντων, τῶν δὲ ἀναπυνθανομένων. ἔνθα
[7, 12]	ταῖς βασάνοις τῶν θεραπαινίδων, Θέρσανδρον	δὲ	ἐπομόσαι περὶ τοῦ Σωσθένους ἐν
[7, 4]	ἀπέφραξε τὴν πηγήν, μετὰ ταῦτα	δὲ	ἔρρει, σχολασάσης τῆς ψυχῆς τῷ
[7, 15]	νῦν κρεμάμενον ἐξήρπασεν; ~Ἐν τούτῳ	δὲ	ἔρχεταί τις τῶν τοῦ ναοῦ
[7, 10]	πρὸς τὸν Θέρσανδρον ἀναστρέφει. ἀληθὴς	δέ	ἐστιν, ὡς ἔοικεν, ὁ λόγος,
[7, 4]	καὶ οὐκ οἶδεν εὑρεῖν, τὸ	δὲ	ἔτι δέδυκε καὶ κέκρυπται κατειργασμένον
[7, 10]	παρών, εἰς βασάνους ἀπαχθήσεται. ὁ	δὲ	ἔτυχε μὲν ἐν τῷ τῆς
[7, 6]	ἀσφαλέστερον πῶς ἂν μάθοις; δοκῶ	δὲ	εὑρηκέναι τοῦ θανάτου καλλίστην ὁδόν,
[7, 1]	ζήτησιν αὐτῆς ἔτι τραποίμην. προσέκειτο	δὲ	ἡ Μελίτη τῷ φόνῳ, ἵνα
[7, 15]	καὶ ἐπεχείρουν με τύπτειν. ἐγὼ	δὲ	ἤδη θαρρῶν ἠμυνόμην· οἱ δὲ
[7, 16]	τοῦ Σωστράτου καὶ τἀμά. ἰδοῦσα	δὲ	ἡμᾶς ἐξεπήδησε τοῦ νεὼ καὶ
[7, 3]	προσεποιοῦντο μὲν ἀριστᾶν κἀκεῖνοι, ἐνεώρων	δὲ	ἡμῖν πυκνὰ καὶ ἀλλήλοις ἐπένευον.
[7, 8]	δὲ τὰ μὲν ἐτεθορύβητο, τὰ	δὲ	ἠρνεῖτο, τὰ δὲ διηγεῖτο σπουδῇ
[7, 9]	τὴν τῶν δυστυχούντων τιμωρίαν. ἃ	δὲ	ἠτύχησε διὰ βραχέων ἐρῶ. ἐρωμένην
[7, 11]	ἦσάν τινας ὡς κτενοῦντας; αἱ	δὲ	θεράπαιναι τούτους μέν, ὡς εἰκός,
[7, 10]	ταύτην μάλιστα προεφέροντο πρόκλησιν. ὁ	δὲ	Θέρσανδρος φοβηθεὶς λάθρα τινὰ τῶν
[7, 11]	πράγματος οὕτω σαφῶς ἐληλεγμένου. δοκῶ	δὲ	καὶ ἄλλον τινὰ ἐργάσασθαι φόνον.
[7, 11]	φανῆναι καὶ μὴ τεθνάναι· τί	δέ,	καὶ εἰ παρῆν, ἔδει παρ´
[7, 12]	ἀποστέλλειν τῆς συμμαχίας ἐπινίκιον. ἦν	δὲ	καὶ ἰδίᾳ τῷ Σωστράτῳ νύκτωρ
[7, 11]	ἐκείνας τὸ γενόμενον ἑωρακέναι. ἐλήρησε	δὲ	καὶ περὶ δεσμώτου τινός, ὡς
[7, 4]	κτείνας εἴη τὴν κόρην· ποῦ	δὲ	καὶ τίνα τρόπον, οὐκ εἶπεν.
[7, 3]	μικρὸν καὶ ὀκνηρότερον ἤσθιεν, ἤδη	δὲ	καὶ τρόμος εἶχεν αὐτόν. ὡς
[7, 3]	καὶ ἱμᾶσιν εὐθὺς δεσμεύουσι· παίει	δὲ	κατὰ κόρρης τις ἐκεῖνον· καὶ
[7, 15]	ἀνεγείρω καὶ ἀναβιοῦν ἠρχόμην· ὁ	δὲ	Κλεινίας πρὸς τὸν Σώστρατον, Ἀληθῆ
[7, 14]	πρόσωπον εἰς τὴν ὕβριν. ὁ	δὲ	Κλεινίας προσελθὼν εἶργε παρηγορῶν αὐτὸν
[7, 3]	ἄλλον οὐ προσέχων χρόνον, τῷ	δὲ	λόγῳ τὴν ψυχὴν ὥσπερ ὑπὸ
[7, 9]	περὶ τοῦ μισθωτοῦ καταγορεύσει. πρὶν	δὲ	μάθητε τούτων ἕκαστον, οὔτε ὅσιον
[7, 3]	λέγω· Τίς ἡ Μελίτη; ὁ	δέ,	Μελίτη ἐστίν, ἔφη, τῶν ἐνταῦθα
[7, 12]	αὑτοῦ κατειπόντα φόνον τεθνάναι, περὶ	δὲ	Μελίτης κρίσιν γενέσθαι δευτέραν ἐν
[7, 4]	ἡ τῶν δακρύων θύρα, τὰ	δὲ	μετὰ μικρὸν τῆς ἀνοίξεως ἐξεπήδησεν.
[7, 9]	μεμισθωμένος, δειξάτω τὴν ἀνῃρημένην. εἰ	δὲ	μήθ´ ὁ ἀποκτείνας ἐστὶ μήθ´
[7, 6]	εἰ κληρωθείη τὸ δικαστήριον. νῦν	δέ	μοι δέδοκται πᾶν τοὐναντίον, καὶ
[7, 14]	σοὶ προσεδόκων τὴν θυγατέρα. καλὸν	δέ	μοι δῶρον δέδωκας· εὗρον τὸν
[7, 3]	τὴν ἐπὶ Σμύρνης ὁδόν· προελθόντι	δέ	μοι σταδίους τέσσαρας νεανίσκος ἐκ
[7, 4]	τίνα τρόπον, οὐκ εἶπεν. ἦλθε	δέ	μοι τότε δάκρυα καὶ τοῖς
[7, 11]	στρατηγῷ μὲν οὐδὲν εἶπε, τούτῳ	δὲ	μόνῳ τὰ ἀπόρρητα διελέγετο τοῦ
[7, 12]	Μελίτην τῷ φόνῳ συνεγνωκέναι. ἄρτι	δέ	μου δεθέντος καὶ τῆς ἐσθῆτος
[7, 6]	αὐτῇ παρέσχον πρὸ σοῦ. ~Μεταξὺ	δέ	μου θρηνοῦντος Κλεινίας εἰσέρχεται, καὶ
[7, 4]	ἐσιώπα καὶ ἔλεγεν οὐδέν. πάλιν	δέ	μου πυθομένου, Δοκεῖς, ἔφη, κἀμὲ
[7, 4]	μοι τῆς ψυχῆς ὑπολέλειπτο. μικρὸν	δὲ	νήψας ἐκ τῆς μέθης τοῦ
[7, 3]	ἀνόσιον ἔργον τοῦτο δρᾷ· ἐγὼ	δὲ	ὁ ἄθλιος, οὔτε ἰδὼν αὐτὸν
[7, 11]	σφόδρα δειλόν ἐστιν. ~Ἐν τούτῳ	δὲ	ὁ Θέρσανδρος, πρώτης προκλήσεως ἀπὸ
[7, 9]	πρὸς τὴν ἀπολογίαν. ~Ἐν τούτῳ	δὲ	ὁ Κλεινίας, θορύβου πολλοῦ κατὰ
[7, 11]	δὴ Σωσθένης ταῦτα εἰπών· τοὐντεῦθεν	δὲ	ὁ λόγος μοι πρὸς Μελίτην
[7, 12]	τότε τῶν δεσμῶν ἐλύθην. ἦν	δὲ	ὁ τὴν θεωρίαν ἄγων Σώστρατος,
[7, 4]	γραμμή, πρόδρομος τοῦ αἵματος, σχολὴν	δὲ	ὀλίγην λαβὸν ἔρχεται καὶ ἀθρόον
[7, 11]	πάλιν ἀγαγοῦσαι, τί γέγονε; τί	δὲ	ὅλως ἐξεπέμπετο; καὶ πρὸς τίνα;
[7, 12]	νύκτωρ ἡ θεὸς ἐπιστᾶσα· τὸ	δὲ	ὄναρ ἐσήμαινε τὴν θυγατέρα εὑρήσειν
[7, 12]	ἡκούσης θεωρίας τῇ θεῷ. τοῦτο	δὲ	ὅταν γένηται, πάσης εἶναι δεῖν
[7, 2]	ἐφ´ οἷς ἦν δεδεμένος. ἐγὼ	δὲ	οὐδενὶ τούτων προσεῖχον. ~Ὡς δὲ
[7, 9]	θαλάττιος οὗτος ἀνεβίω νεκρός· ὁ	δὲ	οὐκ εἶχεν οὕτως, ἀλλὰ καὶ
[7, 5]	Τύχη ἔπαιξε κατ´ ἐμοῦ, οὗτος	δὲ	οὐκ ἔστι τῆς Τύχης ἔτι
[7, 16]	ὅμοια ἐμοὶ χαίρων. οὐκ ἔστι	δὲ	οὕτως ἄνθρωπος δρομικώτατος, ὃν οὐ
[7, 16]	τὸν μὲν πατέρα περιεπτύξατο, τοὺς	δὲ	ὀφθαλμοὺς εἶχεν ἐπ´ ἐμέ. ἐγὼ
[7, 13]	καὶ ἔχεται τοῦ νεώ. τὸ	δὲ	παλαιὸν ἄβατος ἦν γυναιξὶν ἐλευθέραις
[7, 3]	ἤλθομεν, ἠριστῶμεν ἅμα· κατὰ ταὐτὸ	δὲ	παρακαθίζουσιν ἡμῖν τινες τέσσαρες, καὶ
[7, 6]	μοι δέδοκται πάντως ἀποθανεῖν. ὁ	δὲ	παρεμυθεῖτο· Τίς γὰρ οἶδεν, εἰ
[7, 6]	λόγον ὧν αἰτίαν ἔσχεν. ἐμὲ	δὲ	παρηγόρει Κλεινίας καὶ ὁ Σάτυρος,
[7, 14]	αὐτὸν εἰς γῆν κατένευσα, οἱ	δὲ	παρόντες αὐτῷ διηγοῦντο ὅσα εἶπον
[7, 16]	τῆς ἀνῃρῆσθαι δοκούσης πατήρ. οἱ	δὲ	παρόντες τὸ πᾶν μαθόντες εὐφήμουν
[7, 7]	καὶ οἱ Μελίτῃ συνειπόντες· ἐγὼ	δὲ	πᾶσαν ὑμῖν ἐρῶ τὴν ἀλήθειαν.
[7, 9]	δὲ πῶς γέγονεν ἀφανής· ὁ	δὲ	περὶ τοῦ μισθωτοῦ καταγορεύσει. πρὶν
[7, 7]	ἀπηγόμην ἐπὶ τὸ δικαστήριον. παρασκευὴ	δὲ	πολλὴ ἦν τοῦ Θερσάνδρου κατ´
[7, 14]	οὖν μοι· Κλειτοφῶν οὗτος, Λευκίππη	δὲ	ποῦ; ἐγὼ μὲν οὖν γνωρίσας
[7, 9]	τὴν Μελίτην εἶχεν ἀλλοτριώτερον. ἡ	δὲ	πρὶν μαθεῖν ἐρωμένην οὖσαν αὐτῷ
[7, 6]	γὰρ οὐ πολλάκις ἀνεβίω; τί	δὲ	προπετῶς ἀποθνῄσκεις; ὃ καὶ κατὰ
[7, 12]	τῶν μὲν μάστιγας κομιζόντων, τῶν	δὲ	πῦρ καὶ τροχόν, ἀνοιμώξαντος δὲ
[7, 9]	ἔσχε τὴν Λευκίππην δούλην, αἱ	δὲ	πῶς γέγονεν ἀφανής· ὁ δὲ
[7, 2]	εἰς τὸ παθεῖν κοινωνία) Τί	δέ	σοι συμβέβηκεν, εἶπεν, ἀπὸ τῆς
[7, 13]	δωματίου θύρας ἀνεῳγμένας ὁρῶσα, τὸν	δὲ	Σωσθένην μὴ παρόντα, περιεσκόπει μὴ
[7, 15]	δὴ Κλεινίας ἀνεκρότησε παιανίσας, ὁ	δὲ	Σώστρατος ὑπὸ χαρᾶς κατέπεσεν, ἐγὼ
[7, 8]	ταῦτα εἴη τὰ λεχθέντα. ἡ	δὲ	τὰ μὲν ἐτεθορύβητο, τὰ δὲ
[7, 9]	Λευκίππην δὲ τὴν ἀνῃρημένην. εἰ	δὲ	ταῦτα γέγονεν οὕτως, ἐγὼ μὲν
[7, 3]	καὶ τρόμος εἶχεν αὐτόν. ὡς	δὲ	ταῦτα εἶδον, ἀναπηδήσαντες συλλαμβάνουσιν ἡμᾶς
[7, 2]	τί πεπραχὼς εἴη. καθ´ ἑαυτὸν	δὲ	ταῦτα ἔλεγε καὶ τὰ τοιαῦτα,
[7, 5]	ἔχειν εἰς τὴν ταφήν· νῦν	δὲ	τέθνηκας θάνατον διπλοῦν, ψυχῆς καὶ
[7, 1]	Μελίτης συσκευασαμένης τὸν φόνον. τὸ	δὲ	τέχνασμα ἦν τῷ Θερσάνδρῳ εὑρεθέν,
[7, 1]	ὀργῇ μὲν δῆθεν ἐκδραμών, δοὺς	δὲ	τῇ ψυχῇ σχολὴν εἰς τὴν
[7, 9]	μὲν εἶναι τὴν μισθωσαμένην, Λευκίππην	δὲ	τὴν ἀνῃρημένην. εἰ δὲ ταῦτα
[7, 7]	τινι τῶν Θερσάνδρου χωρίων. ὅπως	δὲ	τὴν ἐλευθέραν ὁ Σωσθένης εἶχε
[7, 3]	τὴν ἐξ ἄστεος χθές· ἐποιούμην	δὲ	τὴν ἐπὶ Σμύρνης ὁδόν· προελθόντι
[7, 8]	τῷ παραλόγῳ τοῦ πράγματος, μάλιστα	δὲ	τὴν Μελίτην. καὶ οἱ μὲν
[7, 8]	μεθ´ ἡδονῆς ἀνεβόησαν ἐπινίκιον, οἱ	δὲ	τῆς Μελίτης ἀνεπύθοντο τί ταῦτα
[7, 5]	σώματος. δύο ἐξέφυγες λῃστήρια, τὸ	δὲ	τῆς Μελίτης πεφόνευκέ σε πειρατήριον.
[7, 9]	Λευκίππην διὰ ζηλοτυπίαν αὕτη· ἕτερον	δέ	τι αὐτῷ πρὸς τὴν τῆς
[7, 4]	ἡ καρδία μου ἐλέλυτο, ὀλίγον	δέ	τί μοι τῆς ψυχῆς ὑπολέλειπτο.
[7, 13]	δὲ ἐπετέτραπτο καὶ παρθένοις. εἰ	δέ	τις εἴσω παρῆλθε γυνή, θάνατος
[7, 2]	ὁ δ´ ᾤμωξεν ὀλίγον. ἄλλος	δέ	τις τῶν συνδεδεμένων (περίεργον γὰρ
[7, 14]	γὰρ ἐπεχείρουν κωλύειν ἐγώ, παρεῖχον	δὲ	τὸ πρόσωπον εἰς τὴν ὕβριν.
[7, 4]	τῆς ψυχῆς τὸ τραῦμα, ἀνέῳκται	δὲ	τοῖς ὀφθαλμοῖς ἡ τῶν δακρύων
[7, 13]	καὶ τἀδελφοῦ τὸν υἱόν. ~Παρὰ	δὲ	τὸν αὐτὸν χρόνον καὶ ἡ
[7, 11]	πάντως ἂν ἐδούλευεν ἐμοί. τοῦτον	δὲ	τὸν λόγον ὁ Θέρσανδρος πάνυ
[7, 12]	μὲν φονικὰς ἐδίκαζε δίκας, κατὰ	δὲ	τὸν νόμον συμβούλους ἐκ τῶν
[7, 6]	Μελίτη παντάπασιν ἀθῷος ἀπαλλάξεται. ἄκουσον	δὲ	τὸν τρόπον. παρεσκευασάμην, ὡς οἶσθα,
[7, 12]	τῷ προέδρῳ τῶν δικαστῶν— ἦν	δὲ	τοῦ βασιλικοῦ γένους καὶ τὰς
[7, 10]	ἐδόκει πιθανὸς ὁ λόγος, οἱ	δὲ	τοῦ Θερσάνδρου ῥήτορες καὶ ὅσοι
[7, 12]	δὲ πῦρ καὶ τροχόν, ἀνοιμώξαντος	δὲ	τοῦ Κλεινίου καὶ ἐπικαλοῦντος τοὺς
[7, 13]	αὐτοῦ δούλη τῇ θεῷ. ἄρτι	δὲ	τοῦ Σωστράτου τὸν ἱερέα παραλαβόντος
[7, 7]	πάλαι Βυζαντία μὲν γένος, Λευκίππη	δὲ	τοὔνομα. ταύτην τεθνάναι δοκῶν (ἥρπαστο
[7, 12]	δάφνην ἐστεμμένος προσιὼν ὁρᾶται. σημεῖον	δὲ	τοῦτό ἐστιν ἡκούσης θεωρίας τῇ
[7, 9]	ἐγὼ μὲν οὐκ οἶδα, μαθεῖν	δὲ	ὑμᾶς ἐξέσται. ἔχετε τὸν δεδεμένον·
[7, 11]	ποτέ ἐστι, κατελήρησε μυθολογῶν. ἐγὼ	δὲ	ὑμῶν τεθαύμακα τῆς ἀναλγησίας, εἰ
[7, 3]	τῆς Μελίτης οἰκίᾳ πεπραμένην. ἡ	δὲ	ὑπὸ ζηλοτυπίας πεφλεγμένη τὴν γυναῖκα
[7, 10]	δωματίῳ παρών, κατεπᾴδων αὐτῇ· κληθεὶς	δὲ	ὑπὸ τοῦ παρόντος σὺν βοῇ
[7, 16]	τὸ δεσμωτήριον οὐκ ἐπέτρεπον. οἱ	δὲ	φύλακες οὐκ εἶναι κύριοι τοῦ
[7, 15]	ἀπὸ μηχανῆς βληθεὶς ἐπετόμην· οἱ	δὲ	φυλάσσοντες ἐδίωκον, νομίζοντες ἀποδιδράσκειν, καὶ
[7, 3]	ὡς τοῦ ἔργου κοινωνός. τὸ	δὲ	χαλεπώτερον, μικρὸν τοῦ πανδοχείου προελθόντες,
[7, 14]	πολλὰ ἔλεγε παραμυθούμενος αὐτόν. ὁ	δὲ	ὠδύρετο καλῶν τὴν Ἄρτεμιν· Ἐπὶ
[7, 4]	τί πεποίηκε τὸ σῶμα; ὁ	δὲ	ὡς ἅπαξ ἐνέβαλέ μοι τὸν
[7, 1]	ὠργίζετο μὲν ὡς ὑβρισμένος· ἤχθετο	δὲ	ὡς ἀποτυχών· ἐβουλεύετο δὲ ὡς
[7, 1]	ἤχθετο δὲ ὡς ἀποτυχών· ἐβουλεύετο	δὲ	ὡς ἐρῶν. τὴν οὖν ψυχὴν
[7, 12]	οὐκ εἰδέναι τί γέγονε, κἀμὲ	δέ,	ὡς ἤδη κατάδικον, βασανισθῆναι περὶ
[7, 3]	καὶ ἑαυτοῖς φθονεῖτε κέρδους; ἐγὼ	δὲ	ὡς ἤκουσα Θερσάνδρου καὶ Μελίτης
[7, 3]	αὐτοῖς ἐθέλει τὰ νεύματα. ὁ	δὲ	ὠχρὸς ἐγίνετο κατὰ μικρὸν καὶ
[7, 9]	μή, πρὸς θεῶν, μὴ πιστεύσητε,	μηδὲ	ἀποκτείνητε ἄνθρωπον ἐλέου μᾶλλον ἢ
[7, 11]	λῃστῶν λόχος λανθάνων, ὥστε ἐνεχώρει	μηδὲ	ἐκείνας τὸ γενόμενον ἑωρακέναι. ἐλήρησε
[7, 10]	ἐν ποσὶν ὑπ´ ἐκπλήξεως, ὡς	μηδὲ	τοῦ τῆς Λευκίππης δωματίου κλεῖσαι
[7, 14]	καὶ μικροῦ δεῖν ἐξώρυξεν αὐτούς·	οὐδὲ	γὰρ ἐπεχείρουν κωλύειν ἐγώ, παρεῖχον
[7, 5]	εἰς καινὴν ὑπόθεσιν συμφορῶν; ἀλλ´	οὐδὲ	ἐκόρεσά μου τοὺς ὀφθαλμούς, οἷς
[7, 5]	τοὺς ὀφθαλμούς, οἷς μόνοις ηὐτύχησα,	οὐδὲ	ἐνεπλήσθην κἂν βλέπων. ἀληθής μοι
[7, 6]	θανάτου καλλίστην ὁδόν, δι´ ἧς	οὐδὲ	ἡ θεοῖς ἐχθρὰ Μελίτη παντάπασιν
[7, 12]	γένους καὶ τὰς μὲν φονικὰς	ἐδίκαζε	δίκας, κατὰ δὲ τὸν νόμον
[7, 2]	φάρμακον αὐτῷ τοῦτο τῆς ὧν	ἔπαθε	λύπης, ἡ πρὸς ἄλλον εἰς
[7, 4]	καὶ τίνα τρόπον, οὐκ εἶπεν.	ἦλθε	δέ μοι τότε δάκρυα καὶ
[7, 13]	παρθένοις. εἰ δέ τις εἴσω	παρῆλθε	γυνή, θάνατος ἦν ἡ δίκη,
[7, 11]	οὐ δὴ κελεύετε τῷ δημίῳ,	καθέζεσθε	δὲ γόητος ἀκούοντες πιθανῶς μὲν
[7, 11]	καὶ τηλικοῦτον ἔργον τιθέμενοι παιδιάν;	οἴεσθε	χωρὶς θεοῦ τοῦτον ἑαυτοῦ κατειπεῖν;
[7, 11]	εἰ μὴ κοινωνοῦντα ἐγνώρισεν; οὐ	παύσεσθε	φληνάφων ἀνεχόμενοι κενῶν καὶ τηλικοῦτον
[7, 4]	ἔφην, ὁ μισθωτός, καὶ τί	πεποίηκε	τὸ σῶμα; ὁ δὲ ὡς
[7, 6]	πάλιν; μὴ γὰρ οὐ πολλάκις	τέθνηκε;	μὴ γὰρ οὐ πολλάκις ἀνεβίω;
[7, 4]	οἶδεν εὑρεῖν, τὸ δὲ ἔτι	δέδυκε	καὶ κέκρυπται κατειργασμένον σχολῇ τῆς
[7, 5]	λῃστήρια, τὸ δὲ τῆς Μελίτης	πεφόνευκέ	σε πειρατήριον. ὁ δὲ ἀνόσιος
[7, 10]	ὁ λόγος, ὅτι μνήμην ἐκπλήσσειν	πέφυκε	φόβος· ὁ γοῦν Σωσθένης περὶ
[7, 4]	σῶμα; ὁ δὲ ὡς ἅπαξ	ἐνέβαλέ	μοι τὸν μύωπα καὶ ἔργον
[7, 4]	ταῦτα δὲ ἐξαίφνης λευκή τις	ἀνέτειλε	γραμμή, πρόδρομος τοῦ αἵματος, σχολὴν
[7, 1]	ἐπείσθη καὶ ἐδέξατο τὸν ἄνθρωπον.	ἔμελλε	δ´ ἐκεῖνος παρὰ τοῦ Θερσάνδρου
[7, 3]	τοὺς ἑκατὸν φέρω· ὥστε τί	με	ἀπόλλυτε καὶ ἑαυτοῖς φθονεῖτε κέρδους;
[7, 7]	ἡ Μελίτη τὴν προτέραν εὑρόντα	με	γυναῖκα, φοβηθεῖσα μὴ πρὸς αὐτὴν
[7, 5]	τῷ κακῷ. ~Ἔλεγον οὖν· Τίς	με	δαίμων ἐξηπάτησεν ὀλίγῃ χαρᾷ; τίς
[7, 14]	καλῶν τὴν Ἄρτεμιν· Ἐπὶ τούτῳ	με,	δέσποινα, ἤγαγες ἐνταῦθα; τοιαῦτά σου
[7, 15]	θαρρῶν ἠμυνόμην· οἱ δὲ εἷλκόν	με	εἰς τὸ δεσμωτήριον. ~Καὶ ἐν
[7, 3]	τῆς Θερσάνδρου γυναικός· αὕτη γάρ	με	ἐπὶ τὸν φόνον ἐμισθώσατο. ἀλλ´
[7, 16]	τε τὴν Ἄρτεμιν καὶ περιΐσταντό	με	καὶ ἄγειν εἰς τὸ δεσμωτήριον
[7, 14]	καὶ ὁ Σώστρατος ἐπιστὰς ὁρᾷ	με	καὶ γνωρίζει. καὶ γάρ, ὡς
[7, 7]	τἀληθῆ λέγειν; ἐπεὶ τῶν αὑτῆς	με	κύριον ἀποφαίνειν ὑπισχνεῖτο. μισθοῦμαι ἕνα
[7, 2]	τύχαι βαπτίζουσιν ἡμᾶς. ἔδει γάρ	με	μαντεύσασθαι, τίς ἦν ὁ συμβαδίζων
[7, 9]	καὶ πρὸς τῶν θεῶν μή	με	νομίσητε διαβάλλειν θέλοντα τὴν γυναῖκα
[7, 7]	διὰ τοῦτο ἐμαυτοῦ κατεῖπον, ἵνα	με	πέμψητε πρὸς τὴν ἐρωμένην. οὐ
[7, 15]	φύλακες ἅμα παρῆσαν καὶ ἐπεχείρουν	με	τύπτειν. ἐγὼ δὲ ἤδη θαρρῶν
[7, 1]	τῶν δεσμῶν ἄρχοντι, δεόμενος διαφθαρῆναί	με	φαρμάκῳ. ὡς δ´ οὐκ ἔπειθεν
[7, 12]	μὴν οὐκ εἰδέναι τί γέγονε,	κἀμὲ	δέ, ὡς ἤδη κατάδικον, βασανισθῆναι
[7, 4]	δέ μου πυθομένου, Δοκεῖς, ἔφη,	κἀμὲ	κεκοινωνηκέναι τῷ φόνῳ; ταῦτα ἤκουσα
[7, 4]	μικρὸν τῆς ἀνοίξεως ἐξεπήδησεν. οὕτω	κἀμὲ	τὰ μὲν πρῶτα τῆς ἀκροάσεως
[7, 7]	οἴχεται κἀκ τότε γέγονεν ἀφανής·	ἐμὲ	δ´ ὁ ἔρως εὐθὺς ἠμύνατο·
[7, 3]	αὐτοῦ τὸν μὲν ἀφῆκαν φυγεῖν,	ἐμὲ	δὲ ἄγουσι πρὸς τὸν στρατηγόν.
[7, 6]	δώσοντα λόγον ὧν αἰτίαν ἔσχεν.	ἐμὲ	δὲ παρηγόρει Κλεινίας καὶ ὁ
[7, 16]	τοὺς δὲ ὀφθαλμοὺς εἶχεν ἐπ´	ἐμέ.	ἐγὼ δὲ εἱστήκειν, αἰδοῖ τῇ
[7, 14]	δικαστήριον ὄχλος τε ἦν περὶ	ἐμὲ	καὶ θόρυβος, τῶν μὲν ἐλεούντων,
[7, 2]	τοιαῦτα, ζητῶν ἀρχὴν τῆς ἐπ´	ἐμὲ	τοῦ λόγου τέχνης, ὡς ἂν
[7, 12]	τῶν γεραιτέρων εἶχεν, οὓς ἐπιγνώμονας	ἐλάμβανε	τῆς γνώσεως— ἔδοξεν οὖν αὐτῷ
[7, 9]	αὑτοῦ καὶ κατὰ τῆς Μελίτης	ἐξηγρίανε.	τῶν δεσμωτῶν τις ὀδυρόμενος ἑαυτοῦ
[7, 9]	βασάνοις πολλαῖς ἐφ´ οἷς οὐκ	ἐτύγχανε,	καὶ φίλους ἔχοντα λῃστάς. οὗτος
[7, 12]	θεὸς ἐπιστᾶσα· τὸ δὲ ὄναρ	ἐσήμαινε	τὴν θυγατέρα εὑρήσειν ἐν Ἐφέσῳ
[7, 12]	ἦ μὴν οὐκ εἰδέναι τί	γέγονε,	κἀμὲ δέ, ὡς ἤδη κατάδικον,
[7, 11]	εἶτα οὐκέτι πάλιν ἀγαγοῦσαι, τί	γέγονε;	τί δὲ ὅλως ἐξεπέμπετο; καὶ
[7, 4]	τοξεύματα κατεσίγασε καὶ τῶν δακρύων	ἀπέφραξε	τὴν πηγήν, μετὰ ταῦτα δὲ
[7, 5]	ἐκείνους μὲν πάντας ἡ Τύχη	ἔπαιξε	κατ´ ἐμοῦ, οὗτος δὲ οὐκ
[7, 13]	μνησικακήσειν τῆς καταφυγῆς· εἰ δὲ	ἔδοξε	τὴν θεράπαιναν δίκαια λέγειν, ἔμενεν
[7, 12]	Σωσθένους οὐκ εἰδέναι τί γέγονεν,	ἔδοξε	τῷ προέδρῳ τῶν δικαστῶν— ἦν
[7, 4]	τὸ τραῦμα, τὰ δὲ δάκρυα	ἐδίωξε	τῶν ὀφθαλμῶν μακράν· δάκρυον γὰρ
[7, 15]	καὶ ἅμα πρὸς τὸν ἄγγελον	εἶπε·	Μὴ καλή; Οὐκ ἄλλην τοιαύτην,
[7, 9]	ὄντος, ἀνελθών, Κἀμοί τινα λόγον,	εἶπε,	συγχωρήσατε· περὶ γὰρ ψυχῆς ἀνδρὸς
[7, 15]	τὸν Σώστρατον, Ἀληθῆ μου, πάτερ,	εἶπε,	τὰ μαντεύματα· καὶ ἅμα πρὸς
[7, 3]	σαυτοῦ. ὁ δέ, Βαδίζων ἔτυχον,	εἶπε,	τὴν ἐξ ἄστεος χθές· ἐποιούμην
[7, 11]	ὃς τῷ στρατηγῷ μὲν οὐδὲν	εἶπε,	τούτῳ δὲ μόνῳ τὰ ἀπόρρητα
[7, 14]	ἅμα καὶ λέγων· Τί ποιεῖς,	ἄνθρωπε;	τί μάτην ἐξηγρίωσαι κατ´ ἀνδρός,
[7, 4]	ἡ πληγή, μετὰ μικρὸν δὲ	ἀνέθορε,	καὶ ὀδόντι συός τις παταχθεὶς
[7, 2]	ἀπὸ τῆς Τύχης; εἰκὸς γάρ	σε	μηδὲν ἀδικήσαντα πονηρῷ περιπεσεῖν δαίμονι.
[7, 5]	τὸ δὲ τῆς Μελίτης πεφόνευκέ	σε	πειρατήριον. ὁ δὲ ἀνόσιος καὶ
[7, 5]	μὴ γὰρ θρηνῶν ἀνεπαυσάμην; ἀεί	σε	πενθῶ, τῶν θανάτων διωκόντων ἀλλήλους;
[7, 4]	τῇ ψυχῇ προσπεσόντα καθάπερ τοξεύματα	κατεσίγασε	καὶ τῶν δακρύων ἀπέφραξε τὴν
[7, 9]	γὰρ ἐπιθυμεῖ θανάτου καὶ αὐτὸς	ὡμολόγησε,	καὶ ὅτι διὰ λύπην τὴν
[7, 16]	καὶ τἀμά. ἰδοῦσα δὲ ἡμᾶς	ἐξεπήδησε	τοῦ νεὼ καὶ τὸν μὲν
[7, 9]	τὴν παρὰ τῷ Σωσθένει, ταύτην	ἠλέησέ	τε καὶ ἔλυσε τῶν δεσμῶν,
[7, 11]	μηδὲ ἐκείνας τὸ γενόμενον ἑωρακέναι.	ἐλήρησε	δὲ καὶ περὶ δεσμώτου τινός,
[7, 11]	οὗτος, εἶπεν, ὅστις ποτέ ἐστι,	κατελήρησε	μυθολογῶν. ἐγὼ δὲ ὑμῶν τεθαύμακα
[7, 15]	ἔχειν. ὁ μὲν δὴ Κλεινίας	ἀνεκρότησε	παιανίσας, ὁ δὲ Σώστρατος ὑπὸ
[7, 9]	τῶν δυστυχούντων τιμωρίαν. ἃ δὲ	ἠτύχησε	διὰ βραχέων ἐρῶ. ἐρωμένην εἶχεν,
[7, 12]	καταγνῶναι κατὰ τὸν νόμον, ὃς	ἐκέλευσε	τὸν αὑτοῦ κατειπόντα φόνον τεθνάναι,
[7, 9]	Σωσθένει, ταύτην ἠλέησέ τε καὶ	ἔλυσε	τῶν δεσμῶν, οἷς ἦν ὑπὸ
[7, 9]	ἐστὶ μήθ´ ἡ ἀνῃρημένη, τίς	ἤκουσέ	ποτε τοιοῦτον φόνον; Ἤρων, φησί,
[7, 9]	δεδεμένη, καὶ εἰς τὴν οἰκίαν	τε	εἰσεδέξατο καὶ τὰ ἄλλα ὡς
[7, 12]	ἐσθῆτος τοῦ σώματος γεγυμνωμένου μετεώρου	τε	ἐκ τῶν βρόχων κρεμαμένου καὶ
[7, 13]	τὸ τῆς Ἀρτέμιδος ἱερόν, ἐκτρέχει	τε	ἐπ´ αὐτὸ καὶ ἔχεται τοῦ
[7, 14]	διελέλυτο μὲν τὸ δικαστήριον ὄχλος	τε	ἦν περὶ ἐμὲ καὶ θόρυβος,
[7, 9]	παρὰ τῷ Σωσθένει, ταύτην ἠλέησέ	τε	καὶ ἔλυσε τῶν δεσμῶν, οἷς
[7, 6]	καὶ ὡς ἀλλήλων ἐρῶντες ἐγώ	τε	καὶ Μελίτη κοινῇ τὴν Λευκίππην
[7, 13]	οἱ δὲ ἄρχοντες ἐδίκαζον αὐτῇ	τε	καὶ τῷ δεσπότῃ. καὶ εἰ
[7, 14]	ὅτι τεθνάναι ταύτην ἔδοξεν. ἄλλα	τε	πολλὰ ἔλεγε παραμυθούμενος αὐτόν. ὁ
[7, 16]	παρόντες τὸ πᾶν μαθόντες εὐφήμουν	τε	τὴν Ἄρτεμιν καὶ περιΐσταντό με
[7, 11]	τί μου τὴν δούλην λαβόντες	πεποιήκατε;	δούλη γὰρ ἦν ἐμή, Σωσθένους
[7, 9]	ἀνελθών, Κἀμοί τινα λόγον, εἶπε,	συγχωρήσατε·	περὶ γὰρ ψυχῆς ἀνδρὸς ὁ
[7, 16]	ὁ μὲν Κλεινίας ἐβόα· Ποῖ	ἄγετε	τὸν ἄνθρωπον; οὐκ ἔστι φονεὺς
[7, 11]	αὐτὸν ἑαυτοῦ κατειπεῖν) οὐ δὴ	κελεύετε	τῷ δημίῳ, καθέζεσθε δὲ γόητος
[7, 9]	οἶδα, μαθεῖν δὲ ὑμᾶς ἐξέσται.	ἔχετε	τὸν δεδεμένον· εἰσὶν αἱ θεράπαιναι·
[7, 9]	τοῦ μισθωτοῦ καταγορεύσει. πρὶν δὲ	μάθητε	τούτων ἕκαστον, οὔτε ὅσιον οὔτε
[7, 9]	πρὸς θεῶν, μὴ πιστεύσητε, μηδὲ	ἀποκτείνητε	ἄνθρωπον ἐλέου μᾶλλον ἢ τιμωρίας
[7, 9]	πρὸς τῶν θεῶν μή με	νομίσητε	διαβάλλειν θέλοντα τὴν γυναῖκα ποιήσασθαι
[7, 9]	φιλούμενον; μή, πρὸς θεῶν, μὴ	πιστεύσητε,	μηδὲ ἀποκτείνητε ἄνθρωπον ἐλέου μᾶλλον
[7, 7]	τοῦτο ἐμαυτοῦ κατεῖπον, ἵνα με	πέμψητε	πρὸς τὴν ἐρωμένην. οὐ γὰρ
[7, 3]	τί με ἀπόλλυτε καὶ ἑαυτοῖς	φθονεῖτε	κέρδους; ἐγὼ δὲ ὡς ἤκουσα
[7, 9]	διὰ λύπην τὴν ἐπὶ γυναικί.	σκοπεῖτε	δὲ εἴ τις ἀποκτείνας τινὰ
[7, 14]	ἀρχῇ τῶν λόγων, ἐν Τύρῳ	ποτὲ	ἐγεγόνει περὶ τὴν τῶν Ἡρακλείων
[7, 11]	Ἱκανῶς μὲν οὗτος, εἶπεν, ὅστις	ποτέ	ἐστι, κατελήρησε μυθολογῶν. ἐγὼ δὲ
[7, 9]	μήθ´ ἡ ἀνῃρημένη, τίς ἤκουσέ	ποτε	τοιοῦτον φόνον; Ἤρων, φησί, Μελίτης·
[7, 7]	τὸ ἔργον δράσας οἴχεται κἀκ	τότε	γέγονεν ἀφανής· ἐμὲ δ´ ὁ
[7, 4]	οὐκ εἶπεν. ἦλθε δέ μοι	τότε	δάκρυα καὶ τοῖς ὀφθαλμοῖς τὴν
[7, 16]	φθάνει τὸ πτερόν· ἣ καὶ	τότε	ἡμᾶς ἐπὶ Λευκίππην προὔλαβεν, ἀπαγγέλλουσα
[7, 15]	ἀλλ´ εἶχον οἱ πόδες μου	τότε	πτερά· μόλις οὖν τινες μαινομένου
[7, 12]	οἱ θεωροί. οὕτω μὲν δὴ	τότε	τῶν δεσμῶν ἐλύθην. ἦν δὲ
[7, 11]	ὁ τὴν μοιχείαν μοι κατειπών.	ὥστε	εἰκότως ἀποκτεῖναί μοι δοκοῦσιν αὐτόν,
[7, 11]	ὁ τῶν λῃστῶν λόχος λανθάνων,	ὥστε	ἐνεχώρει μηδὲ ἐκείνας τὸ γενόμενον
[7, 8]	ἀλλὰ τόν γε φόνον οὔ·	ὥστε	κἀκείνους διὰ τὸ τὰ πλείω
[7, 13]	τὸ ἱερὸν ἡ Λευκίππη παρῆν,	ὥστε	μικροῦ τινος ἀπελείφθη τοῦ μὴ
[7, 14]	πρὸ πολλοῦ τῆς ἡμετέρας φυγῆς·	ὥστε	ταχύ μου τὴν μορφὴν συνεβάλετο,
[7, 3]	χρυσοῦς ὑμῖν τοὺς ἑκατὸν φέρω·	ὥστε	τί με ἀπόλλυτε καὶ ἑαυτοῖς
[7, 3]	ἑκατὸν φέρω· ὥστε τί με	ἀπόλλυτε	καὶ ἑαυτοῖς φθονεῖτε κέρδους; ἐγὼ
[7, 4]	μου τὸν μῦθον τῶν κακῶν,	οὔτε	ἀνῴμωξα οὔτε ἔκλαυσα· οὔτε γὰρ
[7, 4]	κακῶν, οὔτε ἀνῴμωξα οὔτε ἔκλαυσα·	οὔτε	γὰρ φωνὴν εἶχον οὔτε δάκρυα·
[7, 4]	ἔκλαυσα· οὔτε γὰρ φωνὴν εἶχον	οὔτε	δάκρυα· ἀλλὰ τρόμος μὲν εὐθὺς
[7, 4]	μῦθον τῶν κακῶν, οὔτε ἀνῴμωξα	οὔτε	ἔκλαυσα· οὔτε γὰρ φωνὴν εἶχον
[7, 3]	ὁ ἄθλιος, οὔτε ἰδὼν αὐτὸν	οὔτε	ἔργου τινὸς κοινωνήσας ἢ λόγου,
[7, 9]	μάθητε τούτων ἕκαστον, οὔτε ὅσιον	οὔτε	εὐσεβὲς νεανίσκον ἄθλιον ἀνελεῖν, πιστεύσαντας
[7, 3]	δρᾷ· ἐγὼ δὲ ὁ ἄθλιος,	οὔτε	ἰδὼν αὐτὸν οὔτε ἔργου τινὸς
[7, 9]	πρὶν δὲ μάθητε τούτων ἕκαστον,	οὔτε	ὅσιον οὔτε εὐσεβὲς νεανίσκον ἄθλιον
[7, 9]	Ἄνδρες, εἶπεν, Ἐφέσιοι, μὴ προπετῶς	καταγνῶτε	θάνατον ἀνδρὸς ἐπιθυμοῦντος ἀποθανεῖν, ὅπερ
[7, 7]	δὲ τὴν ἐλευθέραν ὁ Σωσθένης	εἶχε	δούλην ἢ τίς ἡ κοινωνία
[7, 11]	ἐωνημένος ἔστω· καὶ εἰ ταύτην	ἔσχε	Μελίτη; λέγει καὶ τοῦτο δι´
[7, 9]	Σωσθένης. ὁ μὲν ἐρεῖ πόθεν	ἔσχε	τὴν Λευκίππην δούλην, αἱ δὲ
[7, 10]	εἰς βασάνους ἀπαχθήσεται. ὁ δὲ	ἔτυχε	μὲν ἐν τῷ τῆς Λευκίππης

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 13/12/2006