Livre, Chapitre |
[6, 6] |
καταλαμβάνουσιν
αὐτὴν
χαμαὶ
κειμένην,
ἐν
|
νῷ |
καθεστηκυῖαν
ὧν
ἔτυχεν
ὁ
Σωσθένης |
[6, 21] |
τόξα·
Παρθένος·
εἶπεν
ὁ
Θέρσανδρος·
|
ὢ |
τόλμης
καὶ
γέλωτος·
παρθένος
τοσούτοις |
[6, 7] |
τότε
αὐτῇ
διαλεχθήσομαι.
σὺ
δέ,
|
ὦ |
γύναι,
θάρσει·
ταχὺ
γάρ
σου |
[6, 3] |
τῆς
Μελίτης
ἀπαγάγοι·
Κόρην
ἐωνησάμην,
|
ὦ |
δέσποτα,
καλήν,
ἀλλὰ
χρῆμά
τι |
[6, 20] |
αἰσχυνθεὶς
ὡς
ἐληλεγμένος,
Ταύτην,
εἶπεν,
|
ὦ |
δέσποτα,
ξανθῆναι
μάστιξι
δεῖ
καὶ |
[6, 17] |
Μελίτη
φιλεῖ,
Λευκίππη
φιλεῖ.
ὄφελον,
|
ὦ |
Ζεῦ,
γενέσθαι
Κλειτοφῶν.
Ἀλλ´
οὐ |
[6, 20] |
ῥαπίζει
δὴ
κατὰ
κόρρης
αὐτήν,
|
Ὦ |
κακόδαιμον
ἀνδράποδον,
λέγων,
καὶ
ἀληθῶς |
[6, 12] |
Λευκίππη
ληροῦντα
τὸν
Σωσθένην,
ἀλλ´·
|
Ὦ |
κακὸν
σὺ
θηρίον,
μέχρι
τίνος |
[6, 11] |
πρόσωπον
εἰς
ἡδονήν,
Κατωρθώσαμεν,
εἶπεν,
|
ὦ |
Λάκαινα.
Θέρσανδρος
ἐρᾷ
σου
καὶ |
[6, 8] |
ἔφη.
ἐπὶ
τούτοις
ἀπηλλάττετο.
~Ἐν
|
ᾧ |
δὲ
ταῦτα
ἐπράττετο,
ἔτυχεν
ἐπὶ |
[6, 1] |
νεανίσκος
ἐπ´
αὐταῖς
ταῖς
θύραις,
|
ᾧ |
προστεταγμένον
ἐστὶν
ἐξ
ἐμοῦ
κομίσαι |
[6, 3] |
ἀγορὰν
ἅπασαν
κατεῖχε
πλῆθος
ἀνθρώπων.
|
κἀγὼ |
μὲν
ἐδόκουν
τοῦτο
μόνον
εἶναι |
[6, 20] |
ἡ
Λευκίππη·
Κἂν
τυραννεῖν
ἐθέλῃς,
|
κἀγὼ |
τυραννεῖσθαι,
πλὴν
οὐ
βιάσῃ.
καὶ |
[6, 11] |
τὸ
δὲ
κατόρθωμα
τοῦτο
ἐμόν.
|
ἐγὼ |
γάρ
σου
πρὸς
αὐτὸν
περὶ |
[6, 14] |
μὲν
δὴ
τούτους
ἀπήλασεν
ἄκοντας,
|
ἐγὼ |
δὲ
ἐντειλάμενος
αὐτοῖς
περὶ
τῆς |
[6, 22] |
σοι
καὶ
ὁ
σύμβουλος
Σωσθένης.
|
ἐγὼ |
δὲ
καὶ
γυμνὴ
καὶ
μόνη |
[6, 22] |
κατακαίεται.
οὐκ
ἀφήσω
ποτὲ
ταύτην
|
ἐγώ. |
κἂν
καταφλέγῃς,
οὐχ
οὕτως
θερμὸν |
[6, 2] |
αὐτήν,
ἐπειδὰν
ἔξω
γένωμαι
θυρῶν.
|
~Ἐγὼ |
μὲν
δὴ
τοῦτον
τὸν
τρόπον |
[6, 5] |
μοι
πάντα
καὶ
μεστὰ
δείματος.
|
ἐγὼ |
μὲν
οὖν
οὕτως
εἶχον
τὴν |
[6, 20] |
ἀκκίζῃ
καὶ
σχηματίζῃ
πρὸς
ἀπόνοιαν·
|
ἐγὼ |
μέν
σε
καὶ
πεπορνεῦσθαι
δοκῶ· |
[6, 16] |
ἄλλη
γυνή,
κἂν
ἡ
ἄστοργος
|
ἐγὼ |
πεπίστευκα·
μετὰ
τοσοῦτον
ἰδοῦσά
σε |
[6, 5] |
χωρεῖν
ἔμελλεν.
~Ἐν
τούτῳ
δὲ
|
ἐγὼ |
τὴν
ἐσθῆτα
τῆς
Μελίτης
εἶχον |
[6, 16] |
καὶ
ποῦ
καθεῖργμαι,
οὐδὲ
γὰρ
|
ἐγὼ |
τίς
σὲ
κατέχει
τύχη,
ἀλλὰ |
[6, 1] |
~Ἐπεὶ
οὖν
τὴν
Μελίτην
ἰασάμην,
|
λέγω |
πρὸς
αὐτήν·
Ἀλλ´
ὅπως
μοι |
[6, 5] |
αἰκία·
καὶ
γὰρ
ἐθάρρουν
τῷ
|
λόγῳ |
περιέσεσθαι
μὴ
μοιχὸς
εἶναι,
γῆμαι |
[6, 11] |
τὸ
τῆς
Λευκίππης
σύμφωνον
τῷ
|
λόγῳ |
τοῦ
Σωσθένους
μέρος
τῆς
ὑπονοίας |
[6, 4] |
προξενεῖ.
ἡ
μὲν
δὴ
τῷ
|
παραλόγῳ |
τῆς
συμφορᾶς
ἐκπλαγεῖσα
ἐσιώπησεν·
ὁ |
[6, 2] |
ἐπί
τινα
θύραν
οὐκ
ἐν
|
ὁδῷ |
κειμένην
ἔρχομαι,
καί
με
ὁ |
[6, 10] |
ἂν
μὴ
παραγένηται
περὶ
τὴν
|
ἕω, |
λεγούσας,
ὅπερ
ἦν,
οὐδαμοῦ
φαίνεσθαι |
[6, 14] |
Λευκίππης,
εἰ
παραγένοιτο,
περὶ
τὴν
|
ἕω |
σπουδῇ
πρός
με
ἥκειν,
καὶ |
[6, 7] |
δάκρυσιν
ὑγρανθῇ,
ἔοικε
πηγῆς
ἐγκύμονι
|
μαζῷ. |
χεομένης
δὲ
τῆς
τῶν
δακρύων |
[6, 13] |
Σωσθένης
σπουδάσας
εἶπε·
Παίζεις·
Ποῖ
|
παίζω· |
ἔφη·
ἔα
με,
ἄνθρωπε,
μετὰ |
[6, 15] |
τὰ
κατὰ
τὴν
κόρην
εἰς
|
πειθὼ
|
πρὸς
αὐτόν.
ὁ
δὲ
τὸν |
[6, 17] |
εἰς
τὸ
τυχεῖν
ἔρωτος
ἐς
|
πειθὼ |
ῥᾴδιος·
τὸ
γὰρ
ἐπιθυμοῦν,
σύμμαχον |
[6, 1] |
χρυσοῦς
ἑκατὸν
καὶ
καλεῖ
τὴν
|
Μελανθώ· |
θεράπαινα
δὲ
ἦν
αὕτη
τῶν |
[6, 2] |
κεχαρισμένος.
ὡς
δὲ
ἀνέστρεψεν
ἡ
|
Μελανθώ, |
καταλαμβάνει
τὸν
φρουρὸν
ἄρτι
ἐπικλείσαντα |
[6, 1] |
τῆς
ἐπὶ
τὰς
θύρας
ὁδοῦ
|
Μελανθώ· |
περιμενεῖ
δέ
σε
καὶ
νεανίσκος |
[6, 22] |
τροχόν,
τὸ
πῦρ,
τὸν
σίδηρον·
|
συστρατευέσθω |
δέ
σοι
καὶ
ὁ
σύμβουλος |
[6, 7] |
καὶ
ἔστιν
ὅμοιον
τὸ
μὲν
|
ἴῳ, |
τὸ
δὲ
ναρκίσσῳ·
τὰ
δὲ |
[6, 13] |
δαίμονος·
οἶδα
γὰρ
οὖσα
ἐν
|
πειρατηρίῳ. |
Δοκεῖς
μοι,
ἔφη,
μαίνεσθαι
μανίαν |
[6, 14] |
Σάτυρος
πυθόμενοί
με
ἐν
τῷ
|
δεσμωτηρίῳ
|
καθεῖρχθαι
(διηγγέλκει
γὰρ
πρὸς
αὐτοὺς |
[6, 4] |
ταύτην
τὴν
ἁρπαγήν,
μηδὲ
ἐπὶ
|
κακῷ |
τῷ
σῷ
γεγονέναι
δόξῃς·
αὕτη |
[6, 4] |
καὶ
καταθέμενος
λέγει
πρὸς
αὐτήν·
|
Ἥκω
|
σοι
φέρων
σωρὸν
ἀγαθῶν·
ἀλλ´ |
[6, 20] |
ἐγὼ
μέν
σε
καὶ
πεπορνεῦσθαι
|
δοκῶ· |
καὶ
γὰρ
μοιχὸν
φιλεῖς.
ἀλλ´ |
[6, 17] |
ὁ
μοιχός
μου
κρατεῖ
πανταχοῦ·
|
δοκῶ, |
ὁ
λῃστὴς
καὶ
φαρμακεύς
ἐστι. |
[6, 7] |
ἔχων
τὴν
βαφὴν
ἠρέμα
τῷ
|
λευκῷ |
στεφανούμενος,
ὅταν
τοῖς
δάκρυσιν
ὑγρανθῇ, |
[6, 2] |
νῦν
ἀναχωρεῖν,
ὅταν
δὲ
ἐν
|
καλῷ |
θῆται
τὰ
πρὸς
τὸν
ἄνδρα |
[6, 20] |
οὐκ
ἀγαπᾷς
ὅτι
σοι
καὶ
|
λαλῶ |
καὶ
μεγάλην
εὐτυχίαν
δοκεῖς
τὸν |
[6, 18] |
καὶ
ἐπιθεὶς
τὴν
χεῖρα
τῷ
|
τραχήλῳ |
περιέβαλεν
ὡς
μέλλων
φιλήσειν.
ἡ |
[6, 19] |
γε
ὢν
ἄσπονδος,
οὐχ
ὡς
|
φίλῳ |
πρὸς
τὴν
ἐπιθυμίαν
συμμαχεῖ,
ἀλλ´ |
[6, 17] |
δ´
ἅπαξ
ἐς
ταὐτὸν
ἔλθῃς
|
(πολλῷ |
γὰρ
διαφέρεις
ἐκείνου
εἰς
εὐμορφίαν) |
[6, 4] |
ἅμα
τῇ
Λευκίππῃ
παροῦσαι,
περιελεῖν
|
δόλῳ |
καὶ
καλεσαμένους
ὅτι
πορρωτάτω
διατρίβειν |
[6, 1] |
καὶ
κλέπτε
τὸ
πρόσωπον
τῷ
|
πέπλῳ. |
ἡγήσεται
δέ
σοι
τῆς
ἐπὶ |
[6, 8] |
ὡς
δὲ
οὐκ
ἦν
οὐδαμοῦ,
|
δρόμῳ |
φθάσας
ἀπήγγειλε
τὸ
συμβάν.
ἡ |
[6, 19] |
κἂν
θέλῃ.
ὁ
δὲ
τῷ
|
θυμῷ |
βεβαπτισμένος
καταδύεται,
καὶ
εἰς
τὴν |
[6, 20] |
δὲ
ὧν
ἤλπισεν,
ἀφῆκε
τῷ
|
θυμῷ |
τὰς
ἡνίας.
ῥαπίζει
δὴ
κατὰ |
[6, 3] |
ἐπανελθεῖν,
εἰ
θέλεις,
κατακλείσας
αὐτὴν
|
φυλάξω |
σοι,
ὡς
ὑπὸ
σοὶ
γένοιτο. |
[6, 1] |
πάλιν
ἀναστρέφειν
πρὸς
αὐτήν,
ἐπειδὰν
|
ἔξω |
γένωμαι
θυρῶν.
~Ἐγὼ
μὲν
δὴ |
[6, 16] |
ἔλθῃ
πυνθανόμενος,
τί
πρὸς
αὐτὸν
|
εἴπω· |
ἆρα
ἀποκαλύψασα
τοῦ
δράματος
τὴν |
[6, 5] |
με
περὶ
τῆς
Λευκίππης
εἶχεν,
|
οὔπω |
σαφῶς
αὐτὴν
ἀπολαβόντα.
ψυχαὶ
δὲ |
[6, 6] |
ἀκριβῶς
ὡς
ἐν
κατόπτρῳ
τῷ
|
προσώπῳ. |
ἡσθείς
τε
γὰρ
ἐξέλαμψε
τοῖς |
[6, 18] |
τὴν
μὲν
λαιὰν
ὑποβάλλει
τῷ
|
προσώπῳ
|
κάτω,
τῇ
δὲ
δεξιᾷ
τῆς |
[6, 12] |
τὰ
ὦτα·
τί
ἐμοὶ
καὶ
|
Θερσάνδρῳ |
κοινόν·
καλὸς
ἔστω
Μελίτῃ
καὶ |
[6, 7] |
φιλεῖ.
τοιοῦτό
τι
καὶ
τῷ
|
Θερσάνδρῳ |
συμβεβήκει·
ἐδάκρυε
γὰρ
πρὸς
ἐπίδειξιν, |
[6, 17] |
οἶδε
μόνον
καὶ
οὐ
κεκοινώνηκεν
|
ἑτέρῳ, |
βόσκει
τὴν
ψυχὴν
ἐπ´
αὐτόν· |
[6, 10] |
ἐξίπταται
κουφιζομένη
τῷ
τῆς
γλώττης
|
πτερῷ. |
ταῦτά
με
τὰ
δύο
πολεμεῖ· |
[6, 22] |
ἣ
μήτε
πληγαῖς
κατακόπτεται
μήτε
|
σιδήρῳ
|
κατατέμνεται
μήτε
πυρὶ
κατακαίεται.
οὐκ |
[6, 6] |
φαίνεται
γὰρ
ἀκριβῶς
ὡς
ἐν
|
κατόπτρῳ |
τῷ
προσώπῳ.
ἡσθείς
τε
γὰρ |
[6, 3] |
ἐξέφαινον,
ἵνα
τὴν
δέσποιναν
ἐπ´
|
αὐτοφώρῳ |
καταλάβοις
καὶ
μή
σου
καταγελᾷ |
[6, 4] |
ἁρπαγήν,
μηδὲ
ἐπὶ
κακῷ
τῷ
|
σῷ
|
γεγονέναι
δόξῃς·
αὕτη
γὰρ
τὸν |
[6, 12] |
καταλέγεις
σωρὸν
ἀλλοτρίων
ἐγκωμίων·
τότε
|
ἐπαινέσω |
Θέρσανδρον
ὡς
ἄνδρα
ἀγαθόν,
ὅταν |
[6, 18] |
οὔτε
ὡς
εὐγενής.
καὶ
σὺ
|
ἐμιμήσω |
Σωσθένην·
ἄξιος
ὁ
δοῦλος
τοῦ |
[6, 16] |
ἐμαυτῆς,
ἐφοβούμην
μή
τί
σοι
|
κινήσω |
κακόν,
παροξύνασα
Θέρσανδρον
ἐπὶ
σέ. |
[6, 22] |
κατατέμνεται
μήτε
πυρὶ
κατακαίεται.
οὐκ
|
ἀφήσω |
ποτὲ
ταύτην
ἐγώ.
κἂν
καταφλέγῃς, |
[6, 18] |
λαβόμενος,
τῇ
μὲν
εἷλκεν
εἰς
|
τοὐπίσω, |
τῇ
δὲ
εἰς
τὸν
ἀνθερεῶνα |
[6, 7] |
τὸ
δὲ
τῶν
γυναικῶν
μᾶλλον,
|
ὅσῳ |
θαλερώτερον,
τοσούτῳ
καὶ
γοητότερον.
ἐὰν |
[6, 7] |
τὸ
μὲν
ἴῳ,
τὸ
δὲ
|
ναρκίσσῳ· |
τὰ
δὲ
δάκρυα
τῶν
ὀφθαλμῶν |
[6, 14] |
ὁ
Σάτυρος
πυθόμενοί
με
ἐν
|
τῷ |
δεσμωτηρίῳ
καθεῖρχθαι
(διηγγέλκει
γὰρ
πρὸς |
[6, 7] |
καὶ
φιλεῖ.
τοιοῦτό
τι
καὶ
|
τῷ |
Θερσάνδρῳ
συμβεβήκει·
ἐδάκρυε
γὰρ
πρὸς |
[6, 19] |
ἐρώμενον,
κἂν
θέλῃ.
ὁ
δὲ
|
τῷ |
θυμῷ
βεβαπτισμένος
καταδύεται,
καὶ
εἰς |
[6, 20] |
ἀτυχήσας
δὲ
ὧν
ἤλπισεν,
ἀφῆκε
|
τῷ |
θυμῷ
τὰς
ἡνίας.
ῥαπίζει
δὴ |
[6, 7] |
μέλανος
ἔχων
τὴν
βαφὴν
ἠρέμα
|
τῷ |
λευκῷ
στεφανούμενος,
ὅταν
τοῖς
δάκρυσιν |
[6, 5] |
λόγων
αἰκία·
καὶ
γὰρ
ἐθάρρουν
|
τῷ |
λόγῳ
περιέσεσθαι
μὴ
μοιχὸς
εἶναι, |
[6, 11] |
καὶ
τὸ
τῆς
Λευκίππης
σύμφωνον
|
τῷ |
λόγῳ
τοῦ
Σωσθένους
μέρος
τῆς |
[6, 15] |
μαθεῖν
περὶ
τῆς
κόρης,
εἰ
|
τῷ |
ὄντι
γυνὴ
τυγχάνει
τοῦ
νεανίσκου |
[6, 12] |
οὐ
συνείς,
ἀλλὰ
νομίζων
αὐτὴν
|
τῷ |
ὄντι
λέγειν,
φιλοφρονούμενος
προσετίθει·
Βούλομαι |
[6, 9] |
κἀκεῖνον
ἐλεήσει
γυνή.
εἰ
δὲ
|
τῷ |
ὄντι
τέθνηκε
κατὰ
θάλατταν,
ὡς |
[6, 4] |
σοι
προξενεῖ.
ἡ
μὲν
δὴ
|
τῷ |
παραλόγῳ
τῆς
συμφορᾶς
ἐκπλαγεῖσα
ἐσιώπησεν· |
[6, 1] |
ἐμὴν
καὶ
κλέπτε
τὸ
πρόσωπον
|
τῷ |
πέπλῳ.
ἡγήσεται
δέ
σοι
τῆς |
[6, 6] |
γὰρ
ἀκριβῶς
ὡς
ἐν
κατόπτρῳ
|
τῷ |
προσώπῳ.
ἡσθείς
τε
γὰρ
ἐξέλαμψε |
[6, 18] |
καὶ
τὴν
μὲν
λαιὰν
ὑποβάλλει
|
τῷ |
προσώπῳ
κάτω,
τῇ
δὲ
δεξιᾷ |
[6, 8] |
λόγων
ἐπενόησεν,
ἥτις
μεμιγμένην
εἶχε
|
τῷ |
σοφίσματι
τὴν
ἀλήθειαν.
~Ἐπεὶ
γὰρ |
[6, 4] |
τὴν
ἁρπαγήν,
μηδὲ
ἐπὶ
κακῷ
|
τῷ |
σῷ
γεγονέναι
δόξῃς·
αὕτη
γὰρ |
[6, 21] |
μάθοι
δεσπότου
μὴ
καταφρονεῖν.
~Πείσθητι
|
τῷ |
Σωσθένει,
φησὶν
ἡ
Λευκίππη·
συμβουλεύει |
[6, 10] |
λόγου
πνεύματι
καὶ
ἐξίπταται
κουφιζομένη
|
τῷ
|
τῆς
γλώττης
πτερῷ.
ταῦτά
με |
[6, 10] |
μαίνεται.
τεχθεῖσα
δὲ
ἡ
Φήμη
|
τῷ |
τοξεύματι
ῥεῖ
μὲν
εὐθὺς
πολλὴ
|
[6, 10] |
διαπνεῖ
δὲ
ἐπὶ
πλεῖστον
καταιγίζουσα
|
τῷ |
τοῦ
λόγου
πνεύματι
καὶ
ἐξίπταται |
[6, 18] |
συνδιαλεγόμενος
καὶ
ἐπιθεὶς
τὴν
χεῖρα
|
τῷ |
τραχήλῳ
περιέβαλεν
ὡς
μέλλων
φιλήσειν. |
[6, 2] |
Πασίων
(τοῦτο
γὰρ
ἦν
ὄνομα
|
τῷ |
φύλακι)
Πάνυ,
ἔφη,
δέσποινα,
τὸ |
[6, 6] |
εἰς
τὴν
γῆν,
λέγει·
Τί
|
κάτω |
βλέπεις,
γύναι·
τί
δέ
σου |
[6, 18] |
τῆς
χειρὸς
τὴν
ὁδὸν
νεύει
|
κάτω |
καὶ
εἰς
τὸν
κόλπον
κατεδύετο. |
[6, 18] |
μὲν
λαιὰν
ὑποβάλλει
τῷ
προσώπῳ
|
κάτω, |
τῇ
δὲ
δεξιᾷ
τῆς
κόμης |
[6, 4] |
περιελεῖν
δόλῳ
καὶ
καλεσαμένους
ὅτι
|
πορρωτάτω
|
διατρίβειν
ἔχοντας
ἐφ´
ὁμιλίᾳ·
δύο |
[6, 6] |
καταρρεῖ·
ἐπὶ
τοὺς
ὀφθαλμοὺς
μᾶλλον
|
ῥεέτω |
τοὺς
ἐμούς.
~Ἡ
δὲ
ὡς |
[6, 21] |
φερέτω
καὶ
σίδηρον·
ἰδοὺ
δέρη,
|
σφαζέτω. |
ἀγῶνα
θεάσασθε
καινόν·
πρὸς
πάσας |
[6, 21] |
καὶ
μάστιγας·
ἰδοὺ
νῶτος,
τυπτέτω.
|
κομιζέτω |
πῦρ·
ἰδοὺ
σῶμα,
καιέτω.
φερέτω |
[6, 21] |
τυπτέτω.
κομιζέτω
πῦρ·
ἰδοὺ
σῶμα,
|
καιέτω. |
φερέτω
καὶ
σίδηρον·
ἰδοὺ
δέρη, |
[6, 21] |
παράστησον.
φερέτω
τροχόν·
ἰδοὺ
χεῖρες,
|
τεινέτω. |
φερέτω
καὶ
μάστιγας·
ἰδοὺ
νῶτος, |
[6, 21] |
φερέτω
τροχόν·
ἰδοὺ
χεῖρες,
τεινέτω.
|
φερέτω |
καὶ
μάστιγας·
ἰδοὺ
νῶτος,
τυπτέτω. |
[6, 21] |
κομιζέτω
πῦρ·
ἰδοὺ
σῶμα,
καιέτω.
|
φερέτω |
καὶ
σίδηρον·
ἰδοὺ
δέρη,
σφαζέτω. |
[6, 21] |
γὰρ
καλῶς·
τὰς
βασάνους
παράστησον.
|
φερέτω |
τροχόν·
ἰδοὺ
χεῖρες,
τεινέτω.
φερέτω |
[6, 21] |
φερέτω
καὶ
μάστιγας·
ἰδοὺ
νῶτος,
|
τυπτέτω. |
κομιζέτω
πῦρ·
ἰδοὺ
σῶμα,
καιέτω. |
[6, 15] |
γε
εἵνεκεν,
εἶπεν
ὁ
Θέρσανδρος,
|
θαρρείτω. |
τὸ
γὰρ
ἐμὸν
οὕτως
ἔχει |
[6, 5] |
Μελίτης
εἶχον
ἠμφιεσμένος·
καὶ
ἀπερισκέπτως
|
ἐμπίπτω |
κατὰ
πρόσωπον
αὐτοῖς,
καί
με |
[6, 12] |
ἐμοὶ
καὶ
Θερσάνδρῳ
κοινόν·
καλὸς
|
ἔστω |
Μελίτῃ
καὶ
πλούσιος
τῇ
πόλει, |
[6, 9] |
ἐλάνθανεν
οὐκ
ἀποθανοῦσα.
τοῦτό
τις
|
αὐτῷ |
καταγορεύει
καὶ
ὡς
ἐνταῦθα
εἴη |
[6, 4] |
τὴν
οἰκίαν.
τοῦ
δὲ
Σωσθένους
|
αὐτῷ |
μηνύσαντος
τὰ
περὶ
τῆς
Λευκίππης |
[6, 10] |
ἀκούων
ταχὺ
πείθεται,
καὶ
ὀργῆς
|
αὐτῷ |
πῦρ
ἐξάπτεται,
καὶ
ἐπὶ
τὸν |
[6, 20] |
τὸν
Σωσθένην
ἰδοῦσα,
Μαρτύρησον,
εἶπεν
|
αὐτῷ, |
πῶς
πρὸς
τὰς
αἰκίας
ἔχω· |
[6, 19] |
πεδήσας
κρατεῖ·
οὐκ
ἐπιτρέπει
δὲ
|
αὐτῷ |
σπείσασθαι
πρὸς
τὸ
ἐρώμενον,
κἂν
|
[6, 2] |
νομίσας
τὴν
δέσποιναν
εἶναι,
νευσάσης
|
αὐτῷ
|
τῆς
Μελανθοῦς·
καὶ
διὰ
τῶν |
[6, 9] |
ἔργον.
τί
οὖν
οὐκ
ἠκολούθεις
|
αὐτῷ· |
τί
δὲ
ἐνταῦθα
μένεις·
ἀλλ´ |
[6, 18] |
ἀνεφλέγη
τὴν
ψυχήν,
καὶ
ἔδοξεν
|
αὐτῷ |
τότε
καλλίων
γεγονέναι.
θρέψας
γὰρ |
[6, 19] |
ὁ
θυμὸς
τὸν
ἔρωτα
παρ´
|
αὑτῷ |
λάβῃ
καὶ
τῆς
οἰκείας
ἕδρας |
[6, 10] |
ἦν,
οὐδαμοῦ
φαίνεσθαι
τὴν
κόρην·
|
οὕτω |
γὰρ
αὐτῇ
ἦν
ἐγκεῖσθαι
πρὸς |
[6, 9] |
ἑστίαν,
Τάχα,
λέγουσα,
καὶ
Θέρσανδρος
|
οὕτω |
που
πλανᾶται·
τάχα,
λέγουσα,
τὶς |
[6, 13] |
λαβούσῃ
παρὰ
τῆς
Τύχης,
ὃν
|
οὕτω |
φιλοῦσιν
οἱ
θεοί,
ὡς
αὐτὸν |
[6, 7] |
τῶν
γυναικῶν
μᾶλλον,
ὅσῳ
θαλερώτερον,
|
τοσούτῳ |
καὶ
γοητότερον.
ἐὰν
δὲ
ἡ |
[6, 5] |
ἐπ´
αὐτὴν
χωρεῖν
ἔμελλεν.
~Ἐν
|
τούτῳ |
δὲ
ἐγὼ
τὴν
ἐσθῆτα
τῆς |
[6, 19] |
πῦρ
ἑκατέρου
ταλαντεύεται.
μάχονται
δὲ
|
ἄμφω |
περὶ
τῆς
ῥοπῆς·
καὶ
τὰ |
[6, 7] |
συνεφέλκεται.
ὁ
δὲ
ἐραστὴς
δεξάμενος
|
ἄμφω |
τὸ
μὲν
κάλλος
εἰς
τὴν |
[6, 19] |
ὡς
γείτων
πείθεται,
καὶ
ἀνάπτουσιν
|
ἄμφω |
τὸ
πῦρ.
ἂν
δὲ
ἅπαξ |
[6, 19] |
τῇ
καρδίᾳ
περιβέβληται.
ὅταν
οὖν
|
ἄμφω |
τὸν
ἄνθρωπον
καταλάβωσι,
γίνεται
μὲν |
[6, 20] |
αὐτῷ,
πῶς
πρὸς
τὰς
αἰκίας
|
ἔχω· |
σὺ
γάρ
με
καὶ
μᾶλλον |
[6, 22] |
καὶ
γυνή,
καὶ
ἓν
ὅπλον
|
ἔχω |
τὴν
ἐλευθερίαν,
ἣ
μήτε
πληγαῖς |