Livre, Chapitre
[6, 21]	τόξα· Παρθένος· εἶπεν ὁ Θέρσανδρος·	ὢ	τόλμης καὶ γέλωτος· παρθένος τοσούτοις
[6, 7]	τότε αὐτῇ διαλεχθήσομαι. σὺ δέ,	ὦ	γύναι, θάρσει· ταχὺ γάρ σου
[6, 3]	τῆς Μελίτης ἀπαγάγοι· Κόρην ἐωνησάμην,	ὦ	δέσποτα, καλήν, ἀλλὰ χρῆμά τι
[6, 20]	αἰσχυνθεὶς ὡς ἐληλεγμένος, Ταύτην, εἶπεν,	ὦ	δέσποτα, ξανθῆναι μάστιξι δεῖ καὶ
[6, 17]	Μελίτη φιλεῖ, Λευκίππη φιλεῖ. ὄφελον,	ὦ	Ζεῦ, γενέσθαι Κλειτοφῶν. Ἀλλ´ οὐ
[6, 20]	ῥαπίζει δὴ κατὰ κόρρης αὐτήν,	Ὦ	κακόδαιμον ἀνδράποδον, λέγων, καὶ ἀληθῶς
[6, 12]	Λευκίππη ληροῦντα τὸν Σωσθένην, ἀλλ´·	Ὦ	κακὸν σὺ θηρίον, μέχρι τίνος
[6, 11]	πρόσωπον εἰς ἡδονήν, Κατωρθώσαμεν, εἶπεν,	ὦ	Λάκαινα. Θέρσανδρος ἐρᾷ σου καὶ
[6, 8]	ἔφη. ἐπὶ τούτοις ἀπηλλάττετο. ~Ἐν	ᾧ	δὲ ταῦτα ἐπράττετο, ἔτυχεν ἐπὶ
[6, 1]	νεανίσκος ἐπ´ αὐταῖς ταῖς θύραις,	ᾧ	προστεταγμένον ἐστὶν ἐξ ἐμοῦ κομίσαι
[6, 17]	γεμόντων ἔρωτος· ὅσα εἶπεν· ὅσα	ὠδύρατο·	ὅτι ἑαυτὴν κατεμέμψατο. ὁ μοιχός
[6, 18]	τὸ εὐαγωγότερον πρὸς θέαν, ὡς	ᾤετο.	ἐπεὶ δὲ εἶδε τὴν Λευκίππην,
[6, 21]	Κλειτοφῶντα μοιχὸν καλεῖς, αὐτὸς μοιχὸς	ὤν·	οὐδὲ τὴν Ἄρτεμιν, εἰπέ μοι,
[6, 19]	ἕδρας ἐκπεσόντα κατάσχῃ, φύσει γε	ὢν	ἄσπονδος, οὐχ ὡς φίλῳ πρὸς
[6, 6]	χαμαὶ κειμένην, ἐν νῷ καθεστηκυῖαν	ὧν	ἔτυχεν ὁ Σωσθένης εἰπών, ἐμφαίνουσαν
[6, 19]	καταμαλάττειν ἡδονῇ. τυχὼν μὲν οὖν	ὧν	ἠθέλησεν, ἵλεως γίνεται, ἀτιμούμενος δὲ
[6, 20]	Λευκίππης δοῦλος ἦν· ἀτυχήσας δὲ	ὧν	ἤλπισεν, ἀφῆκε τῷ θυμῷ τὰς
[6, 19]	γένηται· καὶ γὰρ ἤρα καὶ	ὠργίζετο.	θυμὸς δὲ καὶ ἔρως δύο
[6, 15]	ἐμὸν οὕτως ἔχει πρὸς αὐτήν,	ὡς	ἀθάνατον εἶναι. ἓν δὲ μόνον
[6, 3]	τυχεῖν, μαστροπεύει πρὸς τὸν δεσπότην,	ὡς	ἂν αὐτὸν τῆς Μελίτης ἀπαγάγοι·
[6, 1]	ἐμοὶ δὲ τὴν σὴν κατάλιπε,	ὡς	ἂν ἔχοιμι ἐνδυομένη σοι περικεχύσθαι.
[6, 20]	δεῖ καὶ μυρίαις βασάνοις περιπεσεῖν,	ὡς	ἂν μάθοι δεσπότου μὴ καταφρονεῖν.
[6, 12]	τὸν Θέρσανδρον ὅστις ἐστὶν εἰπεῖν,	ὡς	ἂν μᾶλλον ἡσθείης. Μελίτης μὲν
[6, 12]	ἀλλοτρίων ἐγκωμίων· τότε ἐπαινέσω Θέρσανδρον	ὡς	ἄνδρα ἀγαθόν, ὅταν εἰς τὰς
[6, 6]	Θέρσανδρος τὸ κάλλος ἐκ παραδρομῆς,	ὡς	ἁρπαζομένης ἀστραπῆς (μάλιστα γὰρ ἐν
[6, 13]	ὃν οὕτω φιλοῦσιν οἱ θεοί,	ὡς	αὐτὸν καὶ ἐκ μέσων τῶν
[6, 9]	φήμη λέγει, φέρε πάντα τιμῶμεν	ὡς	αὐτοῦ τὰ ναυάγια. πόσους καὶ
[6, 8]	ἐμβληθείς, εἶτα περὶ τῆς Λευκίππης,	ὡς	ἀφανὴς ἐγένετο, νέφος αὐτῇ κατεχύθη
[6, 19]	θυμὸν εἰς συμμαχίαν καλεῖ. κἀκεῖνος	ὡς	γείτων πείθεται, καὶ ἀνάπτουσιν ἄμφω
[6, 13]	ὑπὲρ τὸν δελφῖνα τὸν Ἀρίονος.	ὡς	δ´ οὐδὲν ἡ Λευκίππη οὐκέτι
[6, 2]	ἡμῖν καὶ ἄλλως ἐμοὶ κεχαρισμένος.	ὡς	δὲ ἀνέστρεψεν ἡ Μελανθώ, καταλαμβάνει
[6, 15]	ἀμφὶ τὸν Σάτυρον ἐπ´ ἐμέ.	ὡς	δὲ εἶδεν ὁ Θέρσανδρος τὸν
[6, 1]	πιστῶν καὶ ἐφήδρευε ταῖς θύραις.	ὡς	δὲ εἰσῆλθε, λέγει περὶ ἐμοῦ
[6, 6]	πότε αὖθις ἀναβλέψει πρὸς αὐτόν.	ὡς	δὲ ἔνευσεν εἰς τὴν γῆν,
[6, 2]	οἴκημα, καὶ ἀνοίγειν ἐκέλευεν αὖθις.	ὡς	δὲ ἤνοιξε καὶ παρελθοῦσα ἐμήνυσε
[6, 8]	τὴν Λευκίππην καὶ πάνυ τεταραγμένας·	ὡς	δὲ οὐκ ἦν οὐδαμοῦ, δρόμῳ
[6, 6]	ὁρμῆς ἐπὶ τὴν Λευκίππην ἵεται.	ὡς	δὲ παρῆσαν ἐπὶ τὸ δωμάτιον,
[6, 18]	εἰς τὸν ἀνθερεῶνα ὑπερείδων ἀνώθει.	ὡς	δέ ποτε ἐπαύσατο τῆς βίας,
[6, 18]	ἀντικατεδύετο καὶ ἔκρυπτε τὰ φιλήματα.	ὡς	δὲ χρόνος ἐγένετο τῇ τῆς
[6, 7]	καλλωπιζόμενος δὲ πρὸς τὴν Λευκίππην,	ὡς	διὰ τοῦτο δεδακρυμένος, ὅτι κἀκείνη
[6, 19]	πρὸς τὴν ἐπιθυμίαν συμμαχεῖ, ἀλλ´	ὡς	δοῦλον τῆς ἐπιθυμίας πεδήσας κρατεῖ·
[6, 7]	οὐκ ἐθέλει, ἀλλὰ τὸ δάκρυον	ὡς	δύναται κατέχει καὶ φοβεῖται μὴ
[6, 1]	ταῦτα ἅμα λέγουσα ἐσκεύασέ με	ὡς	ἑαυτὴν καὶ καταφιλοῦσα, Ὡς εὐμορφότερος,
[6, 4]	ὁμιλίᾳ· δύο δὲ ἄλλους διάγων,	ὡς	εἶδε τὴν Λευκίππην μόνην, εἰσπηδήσας
[6, 8]	ὡς ἤκουσε τὰ περὶ ἐμοῦ,	ὡς	εἴην εἰς τὸ δεσμωτήριον ἐμβληθείς,
[6, 6]	ἐμβαλών με εἰς τὸ δεσμωτήριον,	ὡς	εἶχεν ὁρμῆς ἐπὶ τὴν Λευκίππην
[6, 11]	Μελίτη κακῶς εἶχε τὴν ψυχήν,	ὡς	ἐκπεσοῦσα πρός με τῆς ὑποσχέσεως.
[6, 18]	πρὸς αὐτὸν ἡ Λευκίππη· Οὔτε	ὡς	ἐλεύθερος ποιεῖς οὔτε ὡς εὐγενής.
[6, 20]	ἠδίκησας. καὶ ὁ Σωσθένης αἰσχυνθεὶς	ὡς	ἐληλεγμένος, Ταύτην, εἶπεν, ὦ δέσποτα,
[6, 6]	τὸ παράπαν· φαίνεται γὰρ ἀκριβῶς	ὡς	ἐν κατόπτρῳ τῷ προσώπῳ. ἡσθείς
[6, 9]	τοῦτό τις αὐτῷ καταγορεύει καὶ	ὡς	ἐνταῦθα εἴη παρά τινι τῶν
[6, 13]	εἶτα κατέλεγε τὴν ναυαγίαν, ἐκθειάζων	ὡς	ἐσώθη, καὶ τερατευόμενος ὑπὲρ τὸν
[6, 18]	Οὔτε ὡς ἐλεύθερος ποιεῖς οὔτε	ὡς	εὐγενής. καὶ σὺ ἐμιμήσω Σωσθένην·
[6, 1]	με ὡς ἑαυτὴν καὶ καταφιλοῦσα,	Ὡς	εὐμορφότερος, ἔφη, παρὰ πολὺ γέγονας
[6, 7]	μὲν αὐτὴν θεράπευσον· ὁρᾷς γὰρ	ὡς	ἔχει λύπης· ὥστε ὑπεκστήσομαι καὶ
[6, 15]	γυνὴ τυγχάνει τοῦ νεανίσκου γενομένη,	ὡς	ἡ Μελίτη μοι διηγήσατο. ταῦτα
[6, 9]	τῷ ὄντι τέθνηκε κατὰ θάλατταν,	ὡς	ἡ φήμη λέγει, φέρε πάντα
[6, 8]	ἀπήγγειλε τὸ συμβάν. ἡ δὲ	ὡς	ἤκουσε τὰ περὶ ἐμοῦ, ὡς
[6, 7]	ῥεέτω τοὺς ἐμούς. ~Ἡ δὲ	ὡς	ἤκουσεν, ἐπλήσθη δακρύων, καὶ εἶχεν
[6, 3]	ἄπιστον· οὕτως αὐτὴν πιστεύσειας ἀκούων,	ὡς	ἰδών. ταύτην ἐφύλαττόν σοι· καὶ
[6, 10]	ἐγκεῖσθαι πρὸς τὴν ζήτησιν φανερῶς,	ὡς	καὶ τὸν Θέρσανδρον ἐπαναγκάσαι. ταῦτα
[6, 18]	τὴν χεῖρα τῷ τραχήλῳ περιέβαλεν	ὡς	μέλλων φιλήσειν. ἡ δὲ προϊδοῦσα
[6, 18]	πρὸς ἑαυτὴν ἐλάλησεν ἡ Λευκίππη,	ὡς	μὴ δοκοίη τι κατακοῦσαι τῶν
[6, 7]	ὥστε ὑπεκστήσομαι καὶ μάλα ἄκων,	ὡς	μὴ ὀχληρὸς εἴην. ὅταν δὲ
[6, 2]	ἡ τῆς αἰτίας ἀπόλυσις ᾖ	ὡς	οὐ συνεγνωκότι. χρυσοῖ δέ σοι
[6, 8]	ἐπάνοδον, μηδὲν ἔτι δεομένην φαρμάκων.	ὡς	οὖν ἧκεν οὗτος εἰς τοὺς
[6, 6]	εἰς τὴν ὄψιν τῆς συμφορᾶς.	ὡς	οὖν ἤκουσεν ἡ Λευκίππη ἀνοιγομένων
[6, 16]	εἶχον ὅπως πύθωμαι. εἰ μὲν	ὡς	περὶ ἀνδρὸς ἐμαυτῆς, ἐφοβούμην μή
[6, 16]	Θέρσανδρον ἐπὶ σέ. εἰ δὲ	ὡς	περὶ ξένου τινός, ὑπόνοια καὶ
[6, 2]	ἐμήν, καλεῖ τὸν φύλακα. κἀκεῖνος,	ὡς	τὸ εἰκός, θέαμα ἰδὼν παραδοξότατον
[6, 1]	παράσχῃς τὴν ἀσφάλειαν καὶ τἆλλα	ὡς	ὑπέσχου περὶ Λευκίππης. Μὴ φροντίσῃς,
[6, 3]	θέλεις, κατακλείσας αὐτὴν φυλάξω σοι,	ὡς	ὑπὸ σοὶ γένοιτο. ~Ἐπῄνεσεν ὁ
[6, 19]	φύσει γε ὢν ἄσπονδος, οὐχ	ὡς	φίλῳ πρὸς τὴν ἐπιθυμίαν συμμαχεῖ,
[6, 18]	εἰς τὸ εὐαγωγότερον πρὸς θέαν,	ὡς	ᾤετο. ἐπεὶ δὲ εἶδε τὴν
[6, 4]	μεστὸς γενόμενος ἐκ τῶν εἰρημένων	ὡσεὶ	κάλλους φαντάσματος, φύσει καλοῦ, παννυχίδος
[6, 9]	ἐχαριζόμην σοὶ τιμῶσα τοῦτον. ἔπλευσεν	ὥσπερ	σύ· ἐτίμων, φίλτατε, τῆς σῆς
[6, 11]	κόρην ἤκουσεν εἶναί μου γυναῖκα,	ὥστε	ἐμίσει με μᾶλλον. τότε μὲν
[6, 3]	ἱερομηνία καὶ μεθυόντων πάντα μεστά,	ὥστε	καὶ δι´ ὅλης νυκτὸς τὴν
[6, 11]	Θέρσανδρος ἐρᾷ σου καὶ μαίνεται,	ὥστε	τάχα καὶ γυναῖκα ποιήσεταί σε.
[6, 3]	ἡ τύχη δὲ ἐτήρησέ σοι,	ὥστε	τοσοῦτον κάλλος λαβεῖν. ἔστι δὲ
[6, 7]	ὁρᾷς γὰρ ὡς ἔχει λύπης·	ὥστε	ὑπεκστήσομαι καὶ μάλα ἄκων, ὡς
[6, 9]	καὶ καθάρας μέν σου τὰ	ὦτα	τῆς διαβολῆς, ἐκβαλὼν δὲ τῆς
[6, 12]	μέχρι τίνος μοι μιαίνεις τὰ	ὦτα·	τί ἐμοὶ καὶ Θερσάνδρῳ κοινόν·
[6, 10]	εὐθὺς πολλὴ καὶ ἐπικλύζει τὰ	ὦτα	τῶν ἐντυχόντων, διαπνεῖ δὲ ἐπὶ
[6, 10]	ἀπέκλεισέ μου τοῖς λόγοις τῶν	ὤτων	σου τὰς θύρας. ~Ἅμα λέγουσα
[6, 11]	ἐξετάσειν περὶ τῶν εἰρημένων, κοιμησόμενος	ᾤχετο	καθ´ αὑτόν. ἡ δὲ Μελίτη
[6, 3]	ὑπὸ τοῦ φίλου, πρὸς ὃν	ᾤχετο,	μὴ ἀπόκοιτος γενέσθαι, δειπνήσας πάλιν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 16/11/2006