Livre, Chapitre |
[6, 5] |
εἶχεν,
οὔπω
σαφῶς
αὐτὴν
ἀπολαβόντα.
|
ψυχαὶ |
δὲ
πεφύκασι
μάντεις
τῶν
κακῶν, |
[6, 11] |
ἐπίστευσε·
ζηλοτυπία
γὰρ
ἅπαξ
ἐμπεσοῦσα
|
ψυχῇ |
δυσέκλειπτόν
ἐστιν.
ἐθορυβήθη
οὖν
ὅτι |
[6, 19] |
καταλάβωσι,
γίνεται
μὲν
αὐτοῖς
ἡ
|
ψυχὴ |
τρυτάνη,
τὸ
δὲ
πῦρ
ἑκατέρου |
[6, 11] |
κάλλους
πολλὰ
ἐτερατευσάμην
καὶ
τὴν
|
ψυχὴν |
αὐτοῦ
φαντασίας
ἐγέμισα.
τί
κλαίεις· |
[6, 18] |
λογισμὸν
τοῖς
λόγοις,
ἀλλὰ
τὴν
|
ψυχὴν |
εἰς
τὸ
ἐρώμενον
ἔχοντες,
τῇ |
[6, 14] |
τῆς
Μελίτης
διηγησάμενος
ὑποσχέσεις,
τὴν
|
ψυχὴν |
εἶχον
ἐπὶ
τρυτάνης
ἐλπίδος
καὶ |
[6, 6] |
κάθηται
τὸ
κάλλος)
ἀφῆκε
τὴν
|
ψυχὴν |
ἐπ´
αὐτὴν
καὶ
εἱστήκει
τῇ |
[6, 17] |
οὐ
κεκοινώνηκεν
ἑτέρῳ,
βόσκει
τὴν
|
ψυχὴν |
ἐπ´
αὐτόν·
ἂν
δ´
ἅπαξ |
[6, 7] |
τὸ
μὲν
κάλλος
εἰς
τὴν
|
ψυχὴν |
ἥρπασε,
τὸ
δὲ
δάκρυον
εἰς |
[6, 18] |
εἶδε
τὴν
Λευκίππην,
ἀνεφλέγη
τὴν
|
ψυχήν, |
καὶ
ἔδοξεν
αὐτῷ
τότε
καλλίων |
[6, 5] |
μὲν
οὖν
οὕτως
εἶχον
τὴν
|
ψυχὴν |
κακῶς.
~Ὁ
δὲ
Θέρσανδρος
ἐμβαλών |
[6, 10] |
δύο
πολεμεῖ·
ταῦτά
σου
τὴν
|
ψυχὴν |
κατέλαβε
καὶ
ἀπέκλεισέ
μου
τοῖς |
[6, 11] |
δὲ
Μελίτη
κακῶς
εἶχε
τὴν
|
ψυχήν, |
ὡς
ἐκπεσοῦσα
πρός
με
τῆς |
[6, 17] |
δὲ
ἕτερον,
τὸν
πρότερον
τῆς
|
ψυχῆς |
ἀπήλειψε.
ταῦτα
ἀκούσας
ὁ
Θέρσανδρος |