HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

ACHILLES TATIUS, Leucippé et Clitophon, livre VI

Liste des contextes (ordre alphabétique)


μ  =  91 formes différentes pour 262 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Chapitre
[6, 7]   δάκρυσιν ὑγρανθῇ, ἔοικε πηγῆς ἐγκύμονι  μαζῷ.   χεομένης δὲ τῆς τῶν δακρύων
[6, 15]   δὲ μόνον φοβοῦμαι καὶ ἐπείγομαι  μαθεῖν   περὶ τῆς κόρης, εἰ τῷ
[6, 9]   μανίαν ἀφείς, ἀκοῦσαι τὸ πᾶν,  μαθήσῃ   ῥᾳδίως τὴν ἀλήθειαν. ἓν οὖν
[6, 20]   μυρίαις βασάνοις περιπεσεῖν, ὡς ἂν  μάθοι   δεσπότου μὴ καταφρονεῖν. ~Πείσθητι τῷ
[6, 3]   τῶν ἀγρῶν ἐκέλευσεν ἀποστῆναι διοικήσεως,  μαθὼν   παρεῖναι τὸν δεσπότην τούς τε
[6, 13]   ἐν πειρατηρίῳ. Δοκεῖς μοι, ἔφη,  μαίνεσθαι   μανίαν ἀνήκεστον. πειρατήριον ταῦτα εἶναί
[6, 10]   ἐξάπτεται, καὶ ἐπὶ τὸν βληθέντα  μαίνεται.   τεχθεῖσα δὲ Φήμη τῷ
[6, 11]   Λάκαινα. Θέρσανδρος ἐρᾷ σου καὶ  μαίνεται,   ὥστε τάχα καὶ γυναῖκα ποιήσεταί
[6, 22]   καί τις ἐρεῖ, κἂν νῦν  μαινόμενος   φονεύσῃς· Λευκίππη παρθένος μετὰ βουκόλους,
[6, 7]   ἔχει λύπης· ὥστε ὑπεκστήσομαι καὶ  μάλα   ἄκων, ὡς μὴ ὀχληρὸς εἴην.
[6, 4]   τοῦτο ποιεῖν. ἔρχεται δὴ σπουδῇ  μάλα   Σωσθένης εἰς τοὺς ἀγρούς,
[6, 15]   οὐ λέγει, σοφίζεται δέ τι  μάλα   πιθανῶς. Ἀρνεῖται μὲν γάρ, εἶπεν·
[6, 17]   Ζεῦ, γενέσθαι Κλειτοφῶν. Ἀλλ´ οὐ  μαλακιστέον,   Σωσθένης ἔφη, δέσποτα, πρὸς
[6, 6]   ἐκ παραδρομῆς, ὡς ἁρπαζομένης ἀστραπῆς  (μάλιστα   γὰρ ἐν τοῖς ὀφθαλμοῖς κάθηται
[6, 12]   ὅτι νέος καὶ καλός,  μάλιστα   τέρπει γυναῖκα. πρὸς τοῦτο οὐχ
[6, 17]   μαραίνει νέος ἔρως· γυνὴ δὲ  μάλιστα   τὸ παρὸν φιλεῖ, τοῦ δὲ
[6, 13]   γὰρ τυγχάνουσα μὲν χάριτος ἔτι  μᾶλλον   αὔξεται, προπηλακισθεῖσα δὲ εἰς ὀργὴν
[6, 20]   ἔχω· σὺ γάρ με καὶ  μᾶλλον   ἠδίκησας. καὶ Σωσθένης αἰσχυνθεὶς
[6, 12]   ὅστις ἐστὶν εἰπεῖν, ὡς ἂν  μᾶλλον   ἡσθείης. Μελίτης μὲν ἀνήρ, ἣν
[6, 7]   ὁρῶσι· τὸ δὲ τῶν γυναικῶν  μᾶλλον,   ὅσῳ θαλερώτερον, τοσούτῳ καὶ γοητότερον.
[6, 5]   πλῆθος τῶν παννυχιζόντων συνέρρεεν. ἔτι  μᾶλλον   οὖν Θέρσανδρος ἐδεινοπάθει, ῥητὰ
[6, 6]   γῆν καταρρεῖ· ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς  μᾶλλον   ῥεέτω τοὺς ἐμούς. ~Ἡ δὲ
[6, 11]   μου γυναῖκα, ὥστε ἐμίσει με  μᾶλλον.   τότε μὲν οὖν εἰπὼν ἐξετάσειν
[6, 13]   πειρατηρίῳ. Δοκεῖς μοι, ἔφη, μαίνεσθαι  μανίαν   ἀνήκεστον. πειρατήριον ταῦτα εἶναί σοι
[6, 9]   πάσχεις· εἰ γὰρ θέλεις, τὴν  μανίαν   ἀφείς, ἀκοῦσαι τὸ πᾶν, μαθήσῃ
[6, 5]   τῶν γε ἀγαθῶν ἥκιστα ἐκ  μαντείας   εὐτυχοῦμεν. οὐδὲν οὖν ὑγιὲς ἐνενόουν
[6, 5]   αὐτὴν ἀπολαβόντα. ψυχαὶ δὲ πεφύκασι  μάντεις   τῶν κακῶν, ἐπεὶ τῶν γε
[6, 17]   τέλεον αὐτοῦ. παλαιὸν γὰρ ἔρωτα  μαραίνει   νέος ἔρως· γυνὴ δὲ μάλιστα
[6, 20]   καὶ πρὸς τὸν Σωσθένην ἰδοῦσα,  Μαρτύρησον,   εἶπεν αὐτῷ, πῶς πρὸς τὰς
[6, 7]   ἐρώμενον ἰδεῖν ταχὺ θελήσῃ πεσεῖν·  μαρτυρίαν   γὰρ ταύτην νενόμικεν ὅτι καὶ
[6, 21]   ἰδοὺ χεῖρες, τεινέτω. φερέτω καὶ  μάστιγας·   ἰδοὺ νῶτος, τυπτέτω. κομιζέτω πῦρ·
[6, 22]   ἤδη λάμβανε κατ´ ἐμοῦ τὰς  μάστιγας,   τὸν τροχόν, τὸ πῦρ, τὸν
[6, 20]   Ταύτην, εἶπεν, δέσποτα, ξανθῆναι  μάστιξι   δεῖ καὶ μυρίαις βασάνοις περιπεσεῖν,
[6, 3]   γὰρ αὐτὸς αὐτῆς ἀπεγνώκει τυχεῖν,  μαστροπεύει   πρὸς τὸν δεσπότην, ὡς ἂν
[6, 10]   καὶ ἔστι μὲν Διαβολὴ  μαχαίρας   ὀξυτέρα, πυρὸς σφοδροτέρα, Σειρήνων πιθανωτέρα,
[6, 19]   τὸ δὲ πῦρ ἑκατέρου ταλαντεύεται.  μάχονται   δὲ ἄμφω περὶ τῆς ῥοπῆς·
[6, 13]   Παίζεις· Ποῖ παίζω· ἔφη· ἔα  με,   ἄνθρωπε, μετὰ τῆς ἐμαυτῆς συντρίβεσθαι
[6, 13]   συντρίβεσθαι τύχης καὶ τοῦ κατέχοντός  με   δαίμονος· οἶδα γὰρ οὖσα ἐν
[6, 5]   μοιχόν, τὸν λωποδύτην· ἄγει δέ  με   εἰς τὸ δεσμωτήριον καὶ παραδίδωσιν,
[6, 6]   κακῶς. ~Ὁ δὲ Θέρσανδρος ἐμβαλών  με   εἰς τὸ δεσμωτήριον, ὡς εἶχεν
[6, 14]   δὲ καὶ Σάτυρος πυθόμενοί  με   ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ καθεῖρχθαι (διηγγέλκει
[6, 14]   περὶ τὴν ἕω σπουδῇ πρός  με   ἥκειν, καὶ τὰς τῆς Μελίτης
[6, 20]   τὰς αἰκίας ἔχω· σὺ γάρ  με   καὶ μᾶλλον ἠδίκησας. καὶ
[6, 7]   ἐμοῦ· ἕωθεν δὲ ἧκε πρός  με   κατορθώσας, ἔφη. ἐπὶ τούτοις ἀπηλλάττετο.
[6, 11]   εἶναί μου γυναῖκα, ὥστε ἐμίσει  με   μᾶλλον. τότε μὲν οὖν εἰπὼν
[6, 16]   ὑπόκρισιν διηγήσομαι τὴν ἀλήθειαν· μή  με   νομίσῃς ἀνδράποδον εἶναι, Θέρσανδρε. στρατηγοῦ
[6, 2]   ἐν ὁδῷ κειμένην ἔρχομαι, καί  με   πρὸς τῆς Μελίτης ταύτῃ
[6, 5]   ἐμπίπτω κατὰ πρόσωπον αὐτοῖς, καί  με   Σωσθένης πρῶτος γνωρίσας, Ἀλλ´
[6, 8]   τὴν Λευκίππην μετὰ τὴν πρός  με   ὁμιλίαν εὐθὺς εἰς τοὺς ἀγροὺς
[6, 5]   γῆμαι δὲ ἐμφανῶς. δέος δέ  με   περὶ τῆς Λευκίππης εἶχεν, οὔπω
[6, 10]   τῷ τῆς γλώττης πτερῷ. ταῦτά  με   τὰ δύο πολεμεῖ· ταῦτά σου
[6, 11]   τὴν ψυχήν, ὡς ἐκπεσοῦσα πρός  με   τῆς ὑποσχέσεως. δὲ Σωσθένης
[6, 1]   παρέσται. ταῦτα ἅμα λέγουσα ἐσκεύασέ  με   ὡς ἑαυτὴν καὶ καταφιλοῦσα, Ὡς
[6, 20]   ὅτι σοι καὶ λαλῶ καὶ  μεγάλην   εὐτυχίαν δοκεῖς τὸν σὸν καταφιλῆσαι
[6, 12]   τῇ πόλει, χρηστός τε καὶ  μεγαλόψυχος   τοῖς δεομένοις· ἐμοὶ δὲ οὐδὲν
[6, 3]   δὲ τῆς Ἀρτέμιδος ἱερομηνία καὶ  μεθυόντων   πάντα μεστά, ὥστε καὶ δι´
[6, 22]   ἀλλὰ μέτρια ταῦτα· τὸ δὲ  μεῖζον   ἐγκώμιον· Καὶ μετὰ Θέρσανδρον παρθένος,
[6, 12]   πρῶτος ἁπάντων τῶν Ἰώνων· πλοῦτος  μείζων   τοῦ γένους, ὑπὲρ τὸν πλοῦτον
[6, 7]   τὸ μὲν πιαίνεται, τὸ δὲ  μέλαν   πορφύρεται, καὶ ἔστιν ὅμοιον τὸ
[6, 2]   δέσποιναν εἶναι, νευσάσης αὐτῷ τῆς  Μελανθοῦς·   καὶ διὰ τῶν ἐρήμων τῆς
[6, 1]   χρυσοῦς ἑκατὸν καὶ καλεῖ τὴν  Μελανθώ·   θεράπαινα δὲ ἦν αὕτη τῶν
[6, 2]   κεχαρισμένος. ὡς δὲ ἀνέστρεψεν  Μελανθώ,   καταλαμβάνει τὸν φρουρὸν ἄρτι ἐπικλείσαντα
[6, 1]   τῆς ἐπὶ τὰς θύρας ὁδοῦ  Μελανθώ·   περιμενεῖ δέ σε καὶ νεανίσκος
[6, 7]   ἐὰν δὲ ἡδὺς καὶ τοῦ  μέλανος   ἔχων τὴν βαφὴν ἠρέμα τῷ
[6, 16]   καὶ τοῦτο ἦν· τί γὰρ  μέλει   γυναικὶ περὶ τῶν οὐχ ἑαυτῆς·
[6, 12]   τοῖς δεομένοις· ἐμοὶ δὲ οὐδὲν  μέλει   τούτων, εἴτε ἐστὶ καὶ Κόδρου
[6, 12]   καὶ Θερσάνδρῳ κοινόν· καλὸς ἔστω  Μελίτῃ   καὶ πλούσιος τῇ πόλει, χρηστός
[6, 11]   ᾤχετο καθ´ αὑτόν. δὲ  Μελίτη   κακῶς εἶχε τὴν ψυχήν, ὡς
[6, 15]   τοῦ νεανίσκου γενομένη, ὡς  Μελίτη   μοι διηγήσατο. ταῦτα διαλεγόμενοι παρῆσαν
[6, 9]   ἴδῃς στερροτέροις δεσμοῖς δεδεμένον·  Μελίτη,   Ποῖον μοιχόν· ἔφη. τί πάσχεις·
[6, 2]   ἤνοιξε καὶ παρελθοῦσα ἐμήνυσε τῇ  Μελίτῃ   τὴν ἔξοδον τὴν ἐμήν, καλεῖ
[6, 14]   (διηγγέλκει γὰρ πρὸς αὐτοὺς  Μελίτη)   τῆς νυκτὸς εὐθὺς ἐπὶ τὸ
[6, 3]   τὴν Λευκίππην ἐωνημένος, ὃν  Μελίτη   τῆς τῶν ἀγρῶν ἐκέλευσεν ἀποστῆναι
[6, 2]   καλῶς ἔχειν. ἔδοξεν οὖν τῇ  Μελίτῃ   τὸ νῦν ἀναχωρεῖν, ὅταν δὲ
[6, 17]   λῃστὴς καὶ φαρμακεύς ἐστι.  Μελίτη   φιλεῖ, Λευκίππη φιλεῖ. ὄφελον,
[6, 3]   ἀγροὺς οὐκέτι ἀφῆκε τήν τε  Μελίτην   ἤθελεν ἀμύνασθαι. καὶ πρῶτον μὲν
[6, 1]   ~Ἐπεὶ οὖν τὴν  Μελίτην   ἰασάμην, λέγω πρὸς αὐτήν· Ἀλλ´
[6, 8]   εὐθὺς εἰς τοὺς ἀγροὺς τὴν  Μελίτην   νεανίσκον ἀποστείλασαν, ἐπείγειν αὐτὴν εἰς
[6, 3]   δεσπότην, ὡς ἂν αὐτὸν τῆς  Μελίτης   ἀπαγάγοι· Κόρην ἐωνησάμην, δέσποτα,
[6, 14]   με ἥκειν, καὶ τὰς τῆς  Μελίτης   διηγησάμενος ὑποσχέσεις, τὴν ψυχὴν εἶχον
[6, 5]   δὲ ἐγὼ τὴν ἐσθῆτα τῆς  Μελίτης   εἶχον ἠμφιεσμένος· καὶ ἀπερισκέπτως ἐμπίπτω
[6, 12]   εἰπεῖν, ὡς ἂν μᾶλλον ἡσθείης.  Μελίτης   μὲν ἀνήρ, ἣν εἶδες ἐν
[6, 2]   καί με πρὸς τῆς  Μελίτης   ταύτῃ προστεταγμένος ἀπολαμβάνει. ἀπελεύθερος δὲ
[6, 18]   χεῖρα τῷ τραχήλῳ περιέβαλεν ὡς  μέλλων   φιλήσειν. δὲ προϊδοῦσα τῆς
[6, 8]   Θερσάνδρου, τέχνην λόγων ἐπενόησεν, ἥτις  μεμιγμένην   εἶχε τῷ σοφίσματι τὴν ἀλήθειαν.
[6, 9]   λεχθέντων ἕκαστον. εἴ τι ἐψευσάμην,  μεμοίχευμαι.   ~Ταῦτα δὲ ἔλεγε, προσποιησαμένη τὸν
[6, 8]   αὐτῇ κατεχύθη λύπης. καὶ τὸ  μὲν   ἀληθὲς οὐκ εἶχεν εὑρεῖν, ὑπενόει
[6, 7]   ἀνίστησι καὶ ποιεῖ προπετέστερον. κἂν  μὲν   ἄμορφος καὶ ἄγροικος, προστίθησιν
[6, 2]   σοι οὗτοι δῶρον δέκα, δῶρον  μέν,   ἂν ἐνταῦθα μένῃς, παρὰ Κλειτοφῶντος·
[6, 12]   ὡς ἂν μᾶλλον ἡσθείης. Μελίτης  μὲν   ἀνήρ, ἣν εἶδες ἐν τοῖς
[6, 7]   πρὸς τὸν Σωσθένην προσκύψας· Νῦν  μὲν   αὐτὴν θεράπευσον· ὁρᾷς γὰρ ὡς
[6, 19]   ἄμφω τὸν ἄνθρωπον καταλάβωσι, γίνεται  μὲν   αὐτοῖς ψυχὴ τρυτάνη, τὸ
[6, 17]   τοῦ καταράτου τούτου μοιχοῦ, μέχρι  μὲν   αὐτὸν οἶδε μόνον καὶ οὐ
[6, 14]   οἴκημα σπουδῇ παρῆσαν. καὶ ἤθελον  μὲν   αὐτοῦ καταμεῖναι σὺν ἐμοί,
[6, 15]   δέ τι μάλα πιθανῶς. Ἀρνεῖται  μὲν   γάρ, εἶπεν· οὐ μὴν ἡγοῦμαι
[6, 19]   τοῦ πυρός ἐστι πηγή.  μὲν   γὰρ εἰς τὸ ἧπαρ κάθηται,
[6, 19]   τὴν δὲ βίαν ὅμοιον.  μὲν   γὰρ παροξύνει μισεῖν, δὲ
[6, 7]   ὀφθαλμοὺς δακρύων ἐγκύους εἶχεν. ἔστι  μὲν   γὰρ φύσει δάκρυον ἐπαγωγότατον ἐλέου
[6, 9]   ἐμὸς οὔτε ἀνήρ. ἀλλὰ τὸ  μὲν   γένος ἀπὸ Φοινίκης, Τυρίων οὐδενὸς
[6, 13]   τὸν θυμὸν εἰς τιμωρίαν. τὰ  μὲν   δὴ κατὰ Λευκίππην εἶχεν οὕτως.
[6, 2]   ἐπειδὰν ἔξω γένωμαι θυρῶν. ~Ἐγὼ  μὲν   δὴ τοῦτον τὸν τρόπον ὑπεκδύομαι·
[6, 14]   ἀπαλλάττεσθαι αὐτοὺς τὴν ταχίστην.  μὲν   δὴ τούτους ἀπήλασεν ἄκοντας, ἐγὼ
[6, 4]   ἐμὸν ἐραστήν σοι προξενεῖ.  μὲν   δὴ τῷ παραλόγῳ τῆς συμφορᾶς
[6, 10]   Διαβολὴ τοξεύσῃ τὸν λόγον,  μὲν   δίκην βέλους ἐξίπταται καὶ τιτρώσκει
[6, 3]   ἅπασαν κατεῖχε πλῆθος ἀνθρώπων. κἀγὼ  μὲν   ἐδόκουν τοῦτο μόνον εἶναι τὸ
[6, 18]   δεξιᾷ τῆς κόμης λαβόμενος, τῇ  μὲν   εἷλκεν εἰς τοὐπίσω, τῇ δὲ
[6, 19]   τῆς ἐξουσίας ἐμφορηθεὶς ἀποβλύσῃ, κάμνει  μὲν   ἐκ τοῦ κόρου, καμὼν δὲ
[6, 10]   Φήμη τῷ τοξεύματι ῥεῖ  μὲν   εὐθὺς πολλὴ καὶ ἐπικλύζει τὰ
[6, 10]   Φήμη τῆς Διαβολῆς. καὶ ἔστι  μὲν   Διαβολὴ μαχαίρας ὀξυτέρα, πυρὸς
[6, 7]   πορφύρεται, καὶ ἔστιν ὅμοιον τὸ  μὲν   ἴῳ, τὸ δὲ ναρκίσσῳ· τὰ
[6, 5]   οὖν Θέρσανδρος ἐδεινοπάθει, ῥητὰ  μὲν   καὶ ἄρρητα βοῶν, τὸν μοιχόν,
[6, 7]   δὲ ἐραστὴς δεξάμενος ἄμφω τὸ  μὲν   κάλλος εἰς τὴν ψυχὴν ἥρπασε,
[6, 4]   δύο τῶν ἐργατῶν παραλαβὼν τοὺς  μὲν   κελεύει τὰς θεραπαινίδας, αἵπερ ἦσαν
[6, 18]   τὸν Θέρσανδρον ἐρωτική, καὶ τὴν  μὲν   λαιὰν ὑποβάλλει τῷ προσώπῳ κάτω,
[6, 19]   τῆς ῥοπῆς· καὶ τὰ πολλὰ  μὲν   ἔρως εἴωθε νικᾶν, ὅταν
[6, 15]   πρὸς αὐτόν. δὲ τὸν  μὲν   ὄντα λόγον οὐ λέγει, σοφίζεται
[6, 5]   ἐπιφέρων. ἐμὲ δὲ ἐλύπει τούτων  μὲν   οὐδέν, οὔτε τῶν δεσμῶν
[6, 11]   ὥστε ἐμίσει με μᾶλλον. τότε  μὲν   οὖν εἰπὼν ἐξετάσειν περὶ τῶν
[6, 5]   σῆς γυναικὸς ἔχων λάφυρα.  μὲν   οὖν νεανίσκος ἔτυχε προηγούμενος καὶ
[6, 5]   πάντα καὶ μεστὰ δείματος. ἐγὼ  μὲν   οὖν οὕτως εἶχον τὴν ψυχὴν
[6, 19]   θυμὸν ἐπαγγέλλεται καταμαλάττειν ἡδονῇ. τυχὼν  μὲν   οὖν ὧν ἠθέλησεν, ἵλεως γίνεται,
[6, 2]   γαλήνῃ, τότε μετιέναι. καὶ  μὲν   οὕτως ἔπραξεν. ~Ἐμοὶ δὲ
[6, 9]   συνεπηγόμην· λόγος ἀληθής. ἔτυχε  μὲν   πενθῶν γυναῖκα, δ´ ἄρα
[6, 7]   ἅλμης περὶ τὸν κύκλον, τὸ  μὲν   πιαίνεται, τὸ δὲ μέλαν πορφύρεται,
[6, 18]   φλόγα τὴν θέαν, καὶ μικροῦ  μὲν   προσπεσὼν περιεχύθη τῇ κόρῃ. καρτερήσας
[6, 20]   θυμός. ~Ὁ Θέρσανδρος οὖν, τὸ  μὲν   πρῶτον ἐλπίζων εἰς τὸν ἔρωτα
[6, 20]   καὶ σχηματίζῃ πρὸς ἀπόνοιαν· ἐγὼ  μέν   σε καὶ πεπορνεῦσθαι δοκῶ· καὶ
[6, 9]   μοι δικαστὴς ἴσος, καὶ καθάρας  μέν   σου τὰ ὦτα τῆς διαβολῆς,
[6, 15]   φοβούμενον. ~Ἡμέρας δὲ γενομένης,  μὲν   Σωσθένης ἐπὶ τὸν Θέρσανδρον ἔσπευδεν,
[6, 7]   ἐδάκρυε γὰρ πρὸς ἐπίδειξιν, παθὼν  μέν   τι, κατὰ τὸ εἰκός, ἀνθρώπινον,
[6, 7]   δὲ Θέρσανδρος ἰδὼν πρὸς  μὲν   τὸ κάλλος ἐκεχήνει, πρὸς δὲ
[6, 3]   Μελίτην ἤθελεν ἀμύνασθαι. καὶ πρῶτον  μὲν   φθάσας καταμηνύει μου πρὸς τὸν
[6, 19]   ἄλλο πῦρ, καὶ ἔστι τὴν  μὲν   φύσιν ἐναντιώτατον, τὴν δὲ βίαν
[6, 13]   ἀφόρητός ἐστι. χρηστότης γὰρ τυγχάνουσα  μὲν   χάριτος ἔτι μᾶλλον αὔξεται, προπηλακισθεῖσα
[6, 16]   οὐκ εἶχον ὅπως πύθωμαι. εἰ  μὲν   ὡς περὶ ἀνδρὸς ἐμαυτῆς, ἐφοβούμην
[6, 9]   ἠκολούθεις αὐτῷ· τί δὲ ἐνταῦθα  μένεις·   ἀλλ´ οὐκ ἄπει πρὸς τὸν
[6, 2]   δέκα, δῶρον μέν, ἂν ἐνταῦθα  μένῃς,   παρὰ Κλειτοφῶντος· ἐὰν δὲ νομίσῃς
[6, 11]   μέρος τῆς ὑπονοίας μετέφερεν. οὐ  μέντοι   τέλεον ἐπίστευσε· ζηλοτυπία γὰρ ἅπαξ
[6, 11]   σύμφωνον τῷ λόγῳ τοῦ Σωσθένους  μέρος   τῆς ὑπονοίας μετέφερεν. οὐ μέντοι
[6, 1]   εἶπε, τοῦ γε κατ´ ἐκείνην  μέρους,   ἀλλ´ ἤδη νόμιζε Λευκίππην ἔχειν.
[6, 5]   ἦν ὕποπτά μοι πάντα καὶ  μεστὰ   δείματος. ἐγὼ μὲν οὖν οὕτως
[6, 3]   Ἀρτέμιδος ἱερομηνία καὶ μεθυόντων πάντα  μεστά,   ὥστε καὶ δι´ ὅλης νυκτὸς
[6, 4]   καὶ κατατραγῳδοῦντος αὐτῆς τὸ κάλλος,  μεστὸς   γενόμενος ἐκ τῶν εἰρημένων ὡσεὶ
[6, 13]   θεοί, ὡς αὐτὸν καὶ ἐκ  μέσων   τῶν τοῦ θανάτου πυλῶν ἀγαγεῖν·
[6, 22]   νῦν μαινόμενος φονεύσῃς· Λευκίππη παρθένος  μετὰ   βουκόλους, παρθένος καὶ μετὰ Χαιρέαν,
[6, 22]   τὸ δὲ μεῖζον ἐγκώμιον· Καὶ  μετὰ   Θέρσανδρον παρθένος, τὸν καὶ λῃστῶν
[6, 22]   καὶ μετὰ Χαιρέαν, παρθένος καὶ  μετὰ   Σωσθένην. ἀλλὰ μέτρια ταῦτα· τὸ
[6, 22]   Λευκίππη εἶπεν· παρθένος, καὶ  μετὰ   Σωσθένην· ἐπεὶ πυθοῦ Σωσθένους· οὗτος
[6, 8]   ἐπράττετο, ἔτυχεν ἐπὶ τὴν Λευκίππην  μετὰ   τὴν πρός με ὁμιλίαν εὐθὺς
[6, 13]   παίζω· ἔφη· ἔα με, ἄνθρωπε,  μετὰ   τῆς ἐμαυτῆς συντρίβεσθαι τύχης καὶ
[6, 16]   κἂν ἄστοργος ἐγὼ πεπίστευκα·  μετὰ   τοσοῦτον ἰδοῦσά σε χρόνον ἐν
[6, 22]   παρθένος μετὰ βουκόλους, παρθένος καὶ  μετὰ   Χαιρέαν, παρθένος καὶ μετὰ Σωσθένην.
[6, 4]   καλοῦ, παννυχίδος οὔσης καὶ ὄντων  μεταξὺ   τεσσάρων σταδίων ἐπὶ τοὺς ἀγρούς,
[6, 3]   μοι τὸν Θέρσανδρον εὐθὺς παρελθόντα.  μεταπεισθεὶς   γὰρ ὑπὸ τοῦ φίλου, πρὸς
[6, 11]   τοῦ Σωσθένους μέρος τῆς ὑπονοίας  μετέφερεν.   οὐ μέντοι τέλεον ἐπίστευσε· ζηλοτυπία
[6, 2]   τῆς ὀργῆς ἐν γαλήνῃ, τότε  μετιέναι.   καὶ μὲν οὕτως ἔπραξεν.
[6, 22]   παρθένος καὶ μετὰ Σωσθένην. ἀλλὰ  μέτρια   ταῦτα· τὸ δὲ μεῖζον ἐγκώμιον·
[6, 22]   λῃστής. ἐκεῖνοι γὰρ ἦσαν ὑμῶν  μετριώτεροι,   καὶ οὐδεὶς αὐτῶν ἦν οὕτως
[6, 17]   ἐρᾷ τοῦ καταράτου τούτου μοιχοῦ,  μέχρι   μὲν αὐτὸν οἶδε μόνον καὶ
[6, 12]   ἀλλ´· κακὸν σὺ θηρίον,  μέχρι   τίνος μοι μιαίνεις τὰ ὦτα·
[6, 11]   ὑποσχέσεως. δὲ Σωσθένης παραπέμψας  μέχρι   τινὸς τὸν Θέρσανδρον καὶ καθυποσχόμενος
[6, 3]   τοῦ φίλου, πρὸς ὃν ᾤχετο,  μὴ   ἀπόκοιτος γενέσθαι, δειπνήσας πάλιν ἀνέστρεφεν
[6, 4]   ὅπως εὐτυχήσασα μὴ ἐπιλήσῃ μου.  μὴ   γὰρ φοβηθῇς ταύτην τὴν ἁρπαγήν,
[6, 18]   μηδὲ ἐλπίσῃς τυχεῖν, πλὴν εἰ  μὴ   γένῃ Κλειτοφῶν. ~Ταῦτα ἀκούσας
[6, 18]   ἑαυτὴν ἐλάλησεν Λευκίππη, ὡς  μὴ   δοκοίη τι κατακοῦσαι τῶν ὑπ´
[6, 22]   καὶ λῃστῶν ἀσελγέστερον· ἂν ὑβρίσαι  μὴ   δυνηθῇ, καὶ φονεύει. ὁπλίζου τοίνυν,
[6, 10]   προσποιησαμένη τὸν ἀφανισμὸν τῆς Λευκίππης  μὴ   ἐγνωκέναι, ταμιευσαμένη αὖθις, εἰ ζητήσει
[6, 12]   ἀγαθόν, ὅταν εἰς τὰς ἀλλοτρίας  μὴ   ἐνυβρίζῃ γυναῖκας. ~Καὶ Σωσθένης
[6, 4]   σωρὸν ἀγαθῶν· ἀλλ´ ὅπως εὐτυχήσασα  μὴ   ἐπιλήσῃ μου. μὴ γὰρ φοβηθῇς
[6, 20]   γὰρ μοιχὸν φιλεῖς. ἀλλ´ ἐπειδὴ  μὴ   θέλεις ἐραστοῦ μου πεῖραν λαβεῖν,
[6, 16]   Θέρσανδρος ἐπὶ τῆς οἰκίας· ἆρα  μὴ   καὶ σύ τι πέπονθας ὑβριστικόν·
[6, 5]   ἔτυχε προηγούμενος καὶ προϊδὼν ἀποφεύγει,  μὴ   καιρὸν λαβὼν ὑπὸ δέους κἀμοὶ
[6, 20]   περιπεσεῖν, ὡς ἂν μάθοι δεσπότου  μὴ   καταφρονεῖν. ~Πείσθητι τῷ Σωσθένει, φησὶν
[6, 16]   τὴν ὑπόκρισιν διηγήσομαι τὴν ἀλήθειαν·  μή   με νομίσῃς ἀνδράποδον εἶναι, Θέρσανδρε.
[6, 5]   γὰρ ἐθάρρουν τῷ λόγῳ περιέσεσθαι  μὴ   μοιχὸς εἶναι, γῆμαι δὲ ἐμφανῶς.
[6, 2]   πρὸς αὐτόν· Οὐκ ἀπιστοῦσά σοι  μὴ   οὐκ ἐθελήσῃς ἀφεῖναι Κλειτοφῶντα ταύτης
[6, 7]   ὑπεκστήσομαι καὶ μάλα ἄκων, ὡς  μὴ   ὀχληρὸς εἴην. ὅταν δὲ ἡμερώτερον
[6, 10]   ἀγαγεῖν, αἷς συναπελθοῦσα ἔτυχεν, ἂν  μὴ   παραγένηται περὶ τὴν ἕω, λεγούσας,
[6, 10]   δίκην βέλους ἐξίπταται καὶ τιτρώσκει  μὴ   παρόντα καθ´ οὗ πέμπεται·
[6, 13]   μηδὲν τούτων πρὸς Θέρσανδρον ἐρεῖς,  μὴ   παροξύνῃς χρηστὸν ἄνδρα· ὀργισθεὶς γὰρ
[6, 7]   τῶν ὀφθαλμῶν τὴν κίνησιν ἐπέχει,  μὴ   πρὶν τὸ ἐρώμενον ἰδεῖν ταχὺ
[6, 7]   ὡς δύναται κατέχει καὶ φοβεῖται  μὴ   πρὸ καιροῦ φύγῃ. δὲ
[6, 16]   τὴν αὐτὴν ἄγνοιαν δυστυχοῦμεν. ἆρα  μή   σε κατέλαβε Θέρσανδρος ἐπὶ τῆς
[6, 3]   δέσποιναν ἐπ´ αὐτοφώρῳ καταλάβοις καὶ  μή   σου καταγελᾷ μοιχὸς ἄτιμος καὶ
[6, 22]   εἶτα οὐκ αἰσχύνεσθε ποιοῦντες  μὴ   τετολμήκασιν οἱ λῃσταί· λανθάνεις δὲ
[6, 16]   ὡς περὶ ἀνδρὸς ἐμαυτῆς, ἐφοβούμην  μή   τί σοι κινήσω κακόν, παροξύνασα
[6, 16]   καὶ ἐὰν πιστεύσῃς περὶ Κλειτοφῶντος,  μὴ   τὸ ἄκαιρόν μου τῆς ἐλευθερίας
[6, 18]   τῆς βίας, τυχών,  μὴ   τυχών, καμών, λέγει πρὸς
[6, 1]   τἆλλα ὡς ὑπέσχου περὶ Λευκίππης.  Μὴ   φροντίσῃς, εἶπε, τοῦ γε κατ´
[6, 18]   δεσπότου. ἀλλὰ ἀπέχου τοῦ λοιποῦ,  μηδὲ   ἐλπίσῃς τυχεῖν, πλὴν εἰ μὴ
[6, 4]   γὰρ φοβηθῇς ταύτην τὴν ἁρπαγήν,  μηδὲ   ἐπὶ κακῷ τῷ σῷ γεγονέναι
[6, 10]   τὸν τῆς συμβιώσεως κατέγνωκας χρόνον·  μηδὲ   νῦν τοιοῦτον ὑπολάβοις. δὲ
[6, 8]   ἐπείγειν αὐτὴν εἰς τὴν ἐπάνοδον,  μηδὲν   ἔτι δεομένην φαρμάκων. ὡς οὖν
[6, 13]   σοῦ τί ἄμεινον, καὶ ὅπως  μηδὲν   τούτων πρὸς Θέρσανδρον ἐρεῖς, μὴ
[6, 15]   Ἀρνεῖται μὲν γάρ, εἶπεν· οὐ  μὴν   ἡγοῦμαι τὴν ἄρνησιν αὐτῆς οὕτως
[6, 4]   οἰκίαν. τοῦ δὲ Σωσθένους αὐτῷ  μηνύσαντος   τὰ περὶ τῆς Λευκίππης καὶ
[6, 22]   ὅπλον ἔχω τὴν ἐλευθερίαν,  μήτε   πληγαῖς κατακόπτεται μήτε σιδήρῳ κατατέμνεται
[6, 22]   πληγαῖς κατακόπτεται μήτε σιδήρῳ κατατέμνεται  μήτε   πυρὶ κατακαίεται. οὐκ ἀφήσω ποτὲ
[6, 22]   ἐλευθερίαν, μήτε πληγαῖς κατακόπτεται  μήτε   σιδήρῳ κατατέμνεται μήτε πυρὶ κατακαίεται.
[6, 16]   Κλειτοφῶν, πατρὶς Βυζάντιον, Σώστρατος πατήρ,  μήτηρ   Πάνθεια. ἀλλ´ οὐδὲ πιστεύσειας ἐμοὶ
[6, 21]   πρὸς πάσας τὰς βασάνους ἀγωνίζεται  μία   γυνὴ καὶ πάντα νικᾷ. εἶτα
[6, 12]   σὺ θηρίον, μέχρι τίνος μοι  μιαίνεις   τὰ ὦτα· τί ἐμοὶ καὶ
[6, 17]   Λάκαιναν. ~Ταῦτα ἀκούσας Θέρσανδρος  μικρὸν   ἀναχωρήσας λέγει πρὸς τὸν Σωσθένην·
[6, 6]   ἦν δὲ ἔνδον λύχνος, ἀνανεύσασα  μικρὸν   αὖθις τοὺς ὀφθαλμοὺς κατέβαλεν. ἰδὼν
[6, 18]   τὴν φλόγα τὴν θέαν, καὶ  μικροῦ   μὲν προσπεσὼν περιεχύθη τῇ κόρῃ.
[6, 19]   θέλων οὐκέτι ἐστὶν ἐλεύθερος, ἀλλὰ  μισεῖν   ἀναγκάζεται τὸ φιλούμενον. ὅταν δὲ
[6, 19]   ὅμοιον. μὲν γὰρ παροξύνει  μισεῖν,   δὲ ἀναγκάζει φιλεῖν· καὶ
[6, 1]   καὶ τὴν ἐσθῆτα ταύτην φύλαττε  μνήμην·   ἐμοὶ δὲ τὴν σὴν κατάλιπε,
[6, 11]   θῦε ἐπὶ τοῖς εὐτυχήμασιν Ἀφροδίτῃ·  μνημόνευε   δὲ κἀμοῦ. ~Καὶ Λευκίππη,
[6, 17]   ἀπόντος, ἕως καινὸν οὐχ εὗρε,  μνημονεύει·   προσλαβοῦσα δὲ ἕτερον, τὸν πρότερον
[6, 22]   οἱ λῃσταί· λανθάνεις δὲ ἐγκώμιόν  μοι   διδοὺς πλεῖον διὰ ταύτης σου
[6, 15]   νεανίσκου γενομένη, ὡς Μελίτη  μοι   διηγήσατο. ταῦτα διαλεγόμενοι παρῆσαν ἐπὶ
[6, 9]   ἓν οὖν σου δέομαι· γενοῦ  μοι   δικαστὴς ἴσος, καὶ καθάρας μέν
[6, 6]   δέος. γὰρ νοῦς οὔ  μοι   δοκεῖ λελέχθαι καλῶς ἀόρατος εἶναι
[6, 15]   οὕτως ἔχειν ἁπλῶς, ἀλλ´ ὑπονοεῖν  μοι   δοκεῖ σε χρησάμενον ἅπαξ ἀφήσειν,
[6, 13]   γὰρ οὖσα ἐν πειρατηρίῳ. Δοκεῖς  μοι,   ἔφη, μαίνεσθαι μανίαν ἀνήκεστον. πειρατήριον
[6, 9]   ἥκοντες εὕρομεν. διὰ τοῦτο ἠκολούθησέ  μοι.   ἔχεις τὸν Σωσθένην, πάρεστιν
[6, 1]   ἐνδυομένη σοι περικεχύσθαι. δίδωσι δέ  μοι   καὶ χρυσοῦς ἑκατὸν καὶ καλεῖ
[6, 12]   εὐγενέστερος εἴτε Κροίσου πλουσιώτερος. τί  μοι   καταλέγεις σωρὸν ἀλλοτρίων ἐγκωμίων· τότε
[6, 16]   πειρατική· λελῄστευμαι καὶ τοὔνομα. ἀνήρ  μοι   Κλειτοφῶν, πατρὶς Βυζάντιον, Σώστρατος πατήρ,
[6, 12]   σοι, ἔφη, γένοιτο εὐτυχήματα, οἷά  μοι   κομίζων πάρει. δὲ Σωσθένης
[6, 22]   Σωσθένους· οὗτος γὰρ ὄντως γέγονέ  μοι   λῃστής. ἐκεῖνοι γὰρ ἦσαν ὑμῶν
[6, 12]   κακὸν σὺ θηρίον, μέχρι τίνος  μοι   μιαίνεις τὰ ὦτα· τί ἐμοὶ
[6, 5]   τῆς Λευκίππης, ἀλλ´ ἦν ὕποπτά  μοι   πάντα καὶ μεστὰ δείματος. ἐγὼ
[6, 21]   ὤν· οὐδὲ τὴν Ἄρτεμιν, εἰπέ  μοι,   τὴν σὴν φοβῇ, ἀλλὰ βιάζῃ
[6, 1]   λέγω πρὸς αὐτήν· Ἀλλ´ ὅπως  μοι   τῆς φυγῆς παράσχῃς τὴν ἀσφάλειαν
[6, 3]   ἐμοῦ δρᾶμα καινόν· ἐπάγει γάρ  μοι   τὸν Θέρσανδρον εὐθὺς παρελθόντα. μεταπεισθεὶς
[6, 1]   ποτ´ ἐθεασάμην ἐν γραφῇ. ἀλλά  μοι,   φίλτατε, σώζοιο καὶ τὴν ἐσθῆτα
[6, 3]   ἐλελήθει δὲ καὶ ἄλλο τεχθέν  μοι   χαλεπώτερον. γὰρ Σωσθένης
[6, 5]   τὸ δεσμωτήριον καὶ παραδίδωσιν, ἔγκλημα  μοιχείας   ἐπιφέρων. ἐμὲ δὲ ἐλύπει τούτων
[6, 9]   τὴν οἰκίαν ἐβόα πάλιν, Τὸν  μοιχὸν   ἐξέκλεψας σύ, τῶν δεσμῶν ἐξέλυσας
[6, 9]   δεσμοῖς δεδεμένον· Μελίτη, Ποῖον  μοιχόν·   ἔφη. τί πάσχεις· εἰ γὰρ
[6, 21]   καὶ πάντα νικᾷ. εἶτα Κλειτοφῶντα  μοιχὸν   καλεῖς, αὐτὸς μοιχὸς ὤν· οὐδὲ
[6, 5]   μὲν καὶ ἄρρητα βοῶν, τὸν  μοιχόν,   τὸν λωποδύτην· ἄγει δέ με
[6, 20]   καὶ πεπορνεῦσθαι δοκῶ· καὶ γὰρ  μοιχὸν   φιλεῖς. ἀλλ´ ἐπειδὴ μὴ θέλεις
[6, 3]   καταλάβοις καὶ μή σου καταγελᾷ  μοιχὸς   ἄτιμος καὶ ξένος. ἀφῄρηται δὲ
[6, 5]   Ἀλλ´ ἰδού, φησίν, οὗτος  μοιχὸς   βακχεύων ἡμῖν ἔπεισι καὶ τῆς
[6, 5]   ἐθάρρουν τῷ λόγῳ περιέσεσθαι μὴ  μοιχὸς   εἶναι, γῆμαι δὲ ἐμφανῶς. δέος
[6, 9]   ἄκουσον. νεανίσκος οὗτος οὔτε  μοιχὸς   ἦν ἐμὸς οὔτε ἀνήρ. ἀλλὰ
[6, 17]   ὠδύρατο· ὅτι ἑαυτὴν κατεμέμψατο.  μοιχός   μου κρατεῖ πανταχοῦ· δοκῶ,
[6, 21]   εἶτα Κλειτοφῶντα μοιχὸν καλεῖς, αὐτὸς  μοιχὸς   ὤν· οὐδὲ τὴν Ἄρτεμιν, εἰπέ
[6, 17]   νῦν ἐρᾷ τοῦ καταράτου τούτου  μοιχοῦ,   μέχρι μὲν αὐτὸν οἶδε μόνον
[6, 22]   ἐγὼ δὲ καὶ γυμνὴ καὶ  μόνη   καὶ γυνή, καὶ ἓν ὅπλον
[6, 4]   διάγων, ὡς εἶδε τὴν Λευκίππην  μόνην,   εἰσπηδήσας καὶ τὸ στόμα ἐπισχὼν
[6, 16]   μόνον ἔλεγον· Ἄνερ Κλειτοφῶν, Λευκίππης  μόνης   ἄνερ, πιστὲ καὶ βέβαιε, ὃν
[6, 3]   ἀνθρώπων. κἀγὼ μὲν ἐδόκουν τοῦτο  μόνον   εἶναι τὸ δεινόν· ἐλελήθει δὲ
[6, 16]   τὴν γλῶσσαν εἰπεῖν· ἀλλὰ ταῦτα  μόνον   ἔλεγον· Ἄνερ Κλειτοφῶν, Λευκίππης μόνης
[6, 17]   μοιχοῦ, μέχρι μὲν αὐτὸν οἶδε  μόνον   καὶ οὐ κεκοινώνηκεν ἑτέρῳ, βόσκει
[6, 15]   ὡς ἀθάνατον εἶναι. ἓν δὲ  μόνον   φοβοῦμαι καὶ ἐπείγομαι μαθεῖν περὶ
[6, 18]   τὸ ἐρώμενον ἔχοντες, τῇ γλώττῃ  μόνον   χωρὶς ἡνιόχου τοῦ λογισμοῦ λαλοῦσιν.
[6, 11]   ὅτι τὴν κόρην ἤκουσεν εἶναί  μου   γυναῖκα, ὥστε ἐμίσει με μᾶλλον.
[6, 17]   ὅτι ἑαυτὴν κατεμέμψατο. μοιχός  μου   κρατεῖ πανταχοῦ· δοκῶ, λῃστὴς
[6, 4]   ἀλλ´ ὅπως εὐτυχήσασα μὴ ἐπιλήσῃ  μου.   μὴ γὰρ φοβηθῇς ταύτην τὴν
[6, 20]   ἀλλ´ ἐπειδὴ μὴ θέλεις ἐραστοῦ  μου   πεῖραν λαβεῖν, πειράσῃ δεσπότου. καὶ
[6, 3]   καὶ πρῶτον μὲν φθάσας καταμηνύει  μου   πρὸς τὸν Θέρσανδρον (ὁ γὰρ
[6, 16]   περὶ Κλειτοφῶντος, μὴ τὸ ἄκαιρόν  μου   τῆς ἐλευθερίας τὸν φίλτατον ἀπολέσῃ.
[6, 16]   φίλτατον ἀπολέσῃ. φέρε πάλιν ἐνδύσωμαί  μου   τὸ δρᾶμα· φέρε περίθωμαι τὴν
[6, 14]   ἐλπίδος καὶ φόβου, καὶ ἐφοβεῖτό  μου   τὸ ἐλπίζον καὶ ἤλπιζε τὸ
[6, 10]   τὴν ψυχὴν κατέλαβε καὶ ἀπέκλεισέ  μου   τοῖς λόγοις τῶν ὤτων σου
[6, 10]   κἀκεῖνα προσετίθει· Πίστευσον, ἄνερ· οὐδέν  μου,   φίλτατε, παρὰ τὸν τῆς συμβιώσεως
[6, 13]   δ´ οὐδὲν Λευκίππη οὐκέτι  μυθολογοῦντα   πρὸς αὐτὸν εἶπε, Σκέψαι, ἔφη,
[6, 20]   δέσποτα, ξανθῆναι μάστιξι δεῖ καὶ  μυρίαις   βασάνοις περιπεσεῖν, ὡς ἂν μάθοι




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 16/11/2006