Livre, Chapitre
[6, 2]	γένηται τὰ τῆς ὀργῆς ἐν	γαλήνῃ,	τότε μετιέναι. καὶ ὁ μὲν
[6, 13]	εἶναί σοι δοκεῖ, πλοῦτος καὶ	γάμος	καὶ τρυφή, ἄνδρα τοιοῦτον λαβούσῃ
[6, 6]	ἀόρατος εἶναι τὸ παράπαν· φαίνεται	γὰρ	ἀκριβῶς ὡς ἐν κατόπτρῳ τῷ
[6, 17]	τὴν κόρην ἰτέον αὐτήν. καὶ	γὰρ	ἂν νῦν ἐρᾷ τοῦ καταράτου
[6, 9]	ἔλεγε. καὶ οὕτως εἶχε· τὴν	γὰρ	ἄνθρωπον ἥκοντες εὕρομεν. διὰ τοῦτο
[6, 11]	οὐ μέντοι τέλεον ἐπίστευσε· ζηλοτυπία	γὰρ	ἅπαξ ἐμπεσοῦσα ψυχῇ δυσέκλειπτόν ἐστιν.
[6, 10]	οὐδαμοῦ φαίνεσθαι τὴν κόρην· οὕτω	γὰρ	αὐτῇ ἦν ἐγκεῖσθαι πρὸς τὴν
[6, 3]	λέγει πάνυ πιθανῶς πλασάμενος. ἐπεὶ	γὰρ	αὐτὸς αὐτῆς ἀπεγνώκει τυχεῖν, μαστροπεύει
[6, 13]	μὴ παροξύνῃς χρηστὸν ἄνδρα· ὀργισθεὶς	γὰρ	ἀφόρητός ἐστι. χρηστότης γὰρ τυγχάνουσα
[6, 3]	μου πρὸς τὸν Θέρσανδρον (ὁ	γὰρ	διαβαλὼν αὐτὸς ἦν) ἔπειτα καὶ
[6, 17]	ἅπαξ ἐς ταὐτὸν ἔλθῃς (πολλῷ	γὰρ	διαφέρεις ἐκείνου εἰς εὐμορφίαν) ἐπιλήσεται
[6, 16]	γέγονα καὶ ποῦ καθεῖργμαι, οὐδὲ	γὰρ	ἐγὼ τίς σὲ κατέχει τύχη,
[6, 5]	ἡ τῶν λόγων αἰκία· καὶ	γὰρ	ἐθάρρουν τῷ λόγῳ περιέσεσθαι μὴ
[6, 15]	τι μάλα πιθανῶς. Ἀρνεῖται μὲν	γάρ,	εἶπεν· οὐ μὴν ἡγοῦμαι τὴν
[6, 7]	ἀλλὰ τὸ δακρύον ἐμιμήσατο. ἐπειδὴ	γὰρ	εἰς τὰ ὄμματα τῶν καλῶν
[6, 19]	πυρός ἐστι πηγή. ὁ μὲν	γὰρ	εἰς τὸ ἧπαρ κάθηται, ὁ
[6, 16]	τῶν θυρῶν. ~Οἴμοι, Κλειτοφῶν" (τοῦτο	γὰρ	ἔλεγε πολλάκις) οὐκ οἶδας ποῦ
[6, 17]	ἀκούσας ὁ Θέρσανδρος ἠγέρθη. λόγος	γὰρ	ἐλπίδος εἰς τὸ τυχεῖν ἔρωτος
[6, 15]	εἶπεν ὁ Θέρσανδρος, θαρρείτω. τὸ	γὰρ	ἐμὸν οὕτως ἔχει πρὸς αὐτήν,
[6, 6]	παραδρομῆς, ὡς ἁρπαζομένης ἀστραπῆς (μάλιστα	γὰρ	ἐν τοῖς ὀφθαλμοῖς κάθηται τὸ
[6, 6]	κατόπτρῳ τῷ προσώπῳ. ἡσθείς τε	γὰρ	ἐξέλαμψε τοῖς ὀφθαλμοῖς εἰκόνα χαρᾶς
[6, 17]	ἔρωτος ἐς πειθὼ ῥᾴδιος· τὸ	γὰρ	ἐπιθυμοῦν, σύμμαχον ὃ θέλει λαβόν,
[6, 18]	τὰς ἐρωμένας ζητήσωσι λαλεῖν· οὐ	γὰρ	ἐπιστήσαντες τὸν λογισμὸν τοῖς λόγοις,
[6, 17]	εὐμορφίαν) ἐπιλήσεται τέλεον αὐτοῦ. παλαιὸν	γὰρ	ἔρωτα μαραίνει νέος ἔρως· γυνὴ
[6, 19]	καὶ τὰ ἀρχαῖα ποιεῖ· ἀτιμίᾳ	γὰρ	ἔρωτος σύμμαχός ἐστι θυμός. ~Ὁ
[6, 3]	ἰδών. ταύτην ἐφύλαττόν σοι· καὶ	γὰρ	ἠκηκόειν ζῶντά σε, καὶ ἐπίστευον,
[6, 2]	ἐφόδιον. καὶ ὁ Πασίων (τοῦτο	γὰρ	ἦν ὄνομα τῷ φύλακι) Πάνυ,
[6, 19]	οὐκ εἶχεν ὅστις γένηται· καὶ	γὰρ	ἤρα καὶ ὠργίζετο. θυμὸς δὲ
[6, 22]	ὄντως γέγονέ μοι λῃστής. ἐκεῖνοι	γὰρ	ἦσαν ὑμῶν μετριώτεροι, καὶ οὐδεὶς
[6, 9]	μοιχόν· ἔφη. τί πάσχεις· εἰ	γὰρ	θέλεις, τὴν μανίαν ἀφείς, ἀκοῦσαι
[6, 19]	καὶ ἔρως δύο λαμπάδες· ἔχει	γὰρ	καὶ ὁ θυμὸς ἄλλο πῦρ,
[6, 21]	Σωσθένει, φησὶν ἡ Λευκίππη· συμβουλεύει	γὰρ	καλῶς· τὰς βασάνους παράστησον. φερέτω
[6, 20]	πρὸς τὰς αἰκίας ἔχω· σὺ	γάρ	με καὶ μᾶλλον ἠδίκησας. καὶ
[6, 16]	ὑπόνοια καὶ τοῦτο ἦν· τί	γὰρ	μέλει γυναικὶ περὶ τῶν οὐχ
[6, 3]	κατ´ ἐμοῦ δρᾶμα καινόν· ἐπάγει	γάρ	μοι τὸν Θέρσανδρον εὐθὺς παρελθόντα.
[6, 20]	σε καὶ πεπορνεῦσθαι δοκῶ· καὶ	γὰρ	μοιχὸν φιλεῖς. ἀλλ´ ἐπειδὴ μὴ
[6, 6]	λύπην ὁμοῦ καὶ δέος. ὁ	γὰρ	νοῦς οὔ μοι δοκεῖ λελέχθαι
[6, 9]	τῷ σοφίσματι τὴν ἀλήθειαν. ~Ἐπεὶ	γὰρ	ὁ Θέρσανδρος εἰσελθὼν εἰς τὴν
[6, 18]	συνάπτων οὐκ ἔχοντα νοῦν. τοιοῦτοι	γὰρ	οἱ ἐρῶντες, ὅταν πρὸς τὰς
[6, 18]	αὐτῷ τότε καλλίων γεγονέναι. θρέψας	γὰρ	ὅλης τῆς νυκτὸς τὸ πῦρ,
[6, 22]	Σωσθένην· ἐπεὶ πυθοῦ Σωσθένους· οὗτος	γὰρ	ὄντως γέγονέ μοι λῃστής. ἐκεῖνοι
[6, 13]	τοῦ κατέχοντός με δαίμονος· οἶδα	γὰρ	οὖσα ἐν πειρατηρίῳ. Δοκεῖς μοι,
[6, 7]	κάλλος καὶ τὰ δάκρυα. δάκρυον	γὰρ	ὀφθαλμὸν ἀνίστησι καὶ ποιεῖ προπετέστερον.
[6, 19]	δὲ βίαν ὅμοιον. ὁ μὲν	γὰρ	παροξύνει μισεῖν, ὁ δὲ ἀναγκάζει
[6, 13]	δὲ εἰς ὀργὴν ἐρεθίζεται. τὸ	γὰρ	περιττὸν εἰς φιλανθρωπίαν ἴσον ἔχει
[6, 14]	ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ καθεῖρχθαι (διηγγέλκει	γὰρ	πρὸς αὐτοὺς ἡ Μελίτη) τῆς
[6, 7]	καὶ τῷ Θερσάνδρῳ συμβεβήκει· ἐδάκρυε	γὰρ	πρὸς ἐπίδειξιν, παθὼν μέν τι,
[6, 20]	λέγων, καὶ ἀληθῶς ἐρωτιῶν· πάντων	γάρ	σου κατήκουσα. οὐκ ἀγαπᾷς ὅτι
[6, 11]	δὲ κατόρθωμα τοῦτο ἐμόν. ἐγὼ	γάρ	σου πρὸς αὐτὸν περὶ τοῦ
[6, 7]	δέ, ὦ γύναι, θάρσει· ταχὺ	γάρ	σου ταῦτα τὰ δάκρυα ἰάσομαι.
[6, 10]	τὴν αἰτίαν τῆς κοινωνίας. καὶ	γὰρ	σὺ φήμῃ τέθνηκας. Φήμη δὲ
[6, 3]	ἄλλο τεχθέν μοι χαλεπώτερον. ὁ	γὰρ	Σωσθένης ὁ τὴν Λευκίππην ἐωνημένος,
[6, 7]	ἰδεῖν ταχὺ θελήσῃ πεσεῖν· μαρτυρίαν	γὰρ	ταύτην νενόμικεν ὅτι καὶ φιλεῖ.
[6, 4]	τῷ σῷ γεγονέναι δόξῃς· αὕτη	γὰρ	τὸν δεσπότην τὸν ἐμὸν ἐραστήν
[6, 13]	ὀργισθεὶς γὰρ ἀφόρητός ἐστι. χρηστότης	γὰρ	τυγχάνουσα μὲν χάριτος ἔτι μᾶλλον
[6, 3]	τὸν Θέρσανδρον εὐθὺς παρελθόντα. μεταπεισθεὶς	γὰρ	ὑπὸ τοῦ φίλου, πρὸς ὃν
[6, 4]	εὐτυχήσασα μὴ ἐπιλήσῃ μου. μὴ	γὰρ	φοβηθῇς ταύτην τὴν ἁρπαγήν, μηδὲ
[6, 7]	δακρύων ἐγκύους εἶχεν. ἔστι μὲν	γὰρ	φύσει δάκρυον ἐπαγωγότατον ἐλέου τοῖς
[6, 7]	Νῦν μὲν αὐτὴν θεράπευσον· ὁρᾷς	γὰρ	ὡς ἔχει λύπης· ὥστε ὑπεκστήσομαι
[6, 5]	μάντεις τῶν κακῶν, ἐπεὶ τῶν	γε	ἀγαθῶν ἥκιστα ἐκ μαντείας εὐτυχοῦμεν.
[6, 15]	ὀκνεῖ τὴν ὕβριν. Ἀλλὰ τούτου	γε	εἵνεκεν, εἶπεν ὁ Θέρσανδρος, θαρρείτω.
[6, 1]	Λευκίππης. Μὴ φροντίσῃς, εἶπε, τοῦ	γε	κατ´ ἐκείνην μέρους, ἀλλ´ ἤδη
[6, 19]	οἰκείας ἕδρας ἐκπεσόντα κατάσχῃ, φύσει	γε	ὢν ἄσπονδος, οὐχ ὡς φίλῳ
[6, 16]	ἔλεγε πολλάκις) οὐκ οἶδας ποῦ	γέγονα	καὶ ποῦ καθεῖργμαι, οὐδὲ γὰρ
[6, 1]	Ὡς εὐμορφότερος, ἔφη, παρὰ πολὺ	γέγονας	τῇ στολῇ· τοιοῦτον Ἀχιλλέα ποτ´
[6, 21]	τοσούτοις συννυκτερεύσασα πειραταῖς· εὐνοῦχοί σοι	γεγόνασιν	οἱ λῃσταί· φιλοσόφων ἦν τὸ
[6, 22]	πυθοῦ Σωσθένους· οὗτος γὰρ ὄντως	γέγονέ	μοι λῃστής. ἐκεῖνοι γὰρ ἦσαν
[6, 9]	ἀλλὰ πᾶς ὁ φόρτος αὐτοῦ	γέγονε	τῆς θαλάσσης. ἀκούσασα τὴν τύχην
[6, 4]	μηδὲ ἐπὶ κακῷ τῷ σῷ	γεγονέναι	δόξῃς· αὕτη γὰρ τὸν δεσπότην
[6, 18]	καὶ ἔδοξεν αὐτῷ τότε καλλίων	γεγονέναι.	θρέψας γὰρ ὅλης τῆς νυκτὸς
[6, 19]	εἰς συμμαχίαν καλεῖ. κἀκεῖνος ὡς	γείτων	πείθεται, καὶ ἀνάπτουσιν ἄμφω τὸ
[6, 7]	δάκρυα τῶν ὀφθαλμῶν ἔνδον εἱλούμενα	γελᾷ.	τοιαῦτα Λευκίππης ἦν τὰ δάκρυα,
[6, 21]	ὁ Θέρσανδρος· ὢ τόλμης καὶ	γέλωτος·	παρθένος τοσούτοις συννυκτερεύσασα πειραταῖς· εὐνοῦχοί
[6, 19]	ὅταν δὲ ὁ θυμὸς καχλάζων	γεμισθῇ	καὶ τῆς ἐξουσίας ἐμφορηθεὶς ἀποβλύσῃ,
[6, 17]	τὸν Σωσθένην· Ἤκουσας ἀπίστων ῥημάτων,	γεμόντων	ἔρωτος· ὅσα εἶπεν· ὅσα ὠδύρατο·
[6, 12]	ἣν εἶδες ἐν τοῖς ἀγροῖς·	γένει	δὲ πρῶτος ἁπάντων τῶν Ἰώνων·
[6, 3]	πρὸς ὃν ᾤχετο, μὴ ἀπόκοιτος	γενέσθαι,	δειπνήσας πάλιν ἀνέστρεφεν ἐπὶ τὴν
[6, 17]	Λευκίππη φιλεῖ. ὄφελον, ὦ Ζεῦ,	γενέσθαι	Κλειτοφῶν. Ἀλλ´ οὐ μαλακιστέον, ὁ
[6, 18]	ἐλπίσῃς τυχεῖν, πλὴν εἰ μὴ	γένῃ	Κλειτοφῶν. ~Ταῦτα ἀκούσας ὁ Θέρσανδρος
[6, 19]	ὁ Θέρσανδρος οὐκ εἶχεν ὅστις	γένηται·	καὶ γὰρ ἤρα καὶ ὠργίζετο.
[6, 2]	τὰ πρὸς τὸν ἄνδρα καὶ	γένηται	τὰ τῆς ὀργῆς ἐν γαλήνῃ,
[6, 3]	φυλάξω σοι, ὡς ὑπὸ σοὶ	γένοιτο.	~Ἐπῄνεσεν ὁ Θέρσανδρος καὶ ἐκέλευσε
[6, 12]	ἡ Λευκίππη, Τοιαῦτά σοι, ἔφη,	γένοιτο	εὐτυχήματα, οἷά μοι κομίζων πάρει.
[6, 15]	ὄντι γυνὴ τυγχάνει τοῦ νεανίσκου	γενομένη,	ὡς ἡ Μελίτη μοι διηγήσατο.
[6, 15]	ἤλπιζε τὸ φοβούμενον. ~Ἡμέρας δὲ	γενομένης,	ὁ μὲν Σωσθένης ἐπὶ τὸν
[6, 4]	κατατραγῳδοῦντος αὐτῆς τὸ κάλλος, μεστὸς	γενόμενος	ἐκ τῶν εἰρημένων ὡσεὶ κάλλους
[6, 9]	οὔτε ἀνήρ. ἀλλὰ τὸ μὲν	γένος	ἀπὸ Φοινίκης, Τυρίων οὐδενὸς δεύτερος.
[6, 9]	ἀλήθειαν. ἓν οὖν σου δέομαι·	γενοῦ	μοι δικαστὴς ἴσος, καὶ καθάρας
[6, 12]	τῶν Ἰώνων· πλοῦτος μείζων τοῦ	γένους,	ὑπὲρ τὸν πλοῦτον ἡ χρηστότης·
[6, 1]	ἀναστρέφειν πρὸς αὐτήν, ἐπειδὰν ἔξω	γένωμαι	θυρῶν. ~Ἐγὼ μὲν δὴ τοῦτον
[6, 7]	καινὸν ἂν εἶχεν ἤλεκτρον ἡ	γῆ.	ὁ δὲ Θέρσανδρος ἰδὼν πρὸς
[6, 9]	εἰ ξύλον ἐκ ναυαγίας τῇ	γῇ	προσπεσὸν ἐλάμβανον, Τάχα, λέγουσα, Θέρσανδρος
[6, 5]	λόγῳ περιέσεσθαι μὴ μοιχὸς εἶναι,	γῆμαι	δὲ ἐμφανῶς. δέος δέ με
[6, 6]	τὸ κάλλος τῶν ὀφθαλμῶν εἰς	γῆν	καταρρεῖ· ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς μᾶλλον
[6, 6]	ὡς δὲ ἔνευσεν εἰς τὴν	γῆν,	λέγει· Τί κάτω βλέπεις, γύναι·
[6, 19]	μὲν οὖν ὧν ἠθέλησεν, ἵλεως	γίνεται,	ἀτιμούμενος δὲ πάλιν εἰς τὸν
[6, 19]	οὖν ἄμφω τὸν ἄνθρωπον καταλάβωσι,	γίνεται	μὲν αὐτοῖς ἡ ψυχὴ τρυτάνη,
[6, 16]	ἐβιασάμην, ἀλλ´ οὐκ ἔπειθον τὴν	γλῶσσαν	εἰπεῖν· ἀλλὰ ταῦτα μόνον ἔλεγον·
[6, 18]	εἰς τὸ ἐρώμενον ἔχοντες, τῇ	γλώττῃ	μόνον χωρὶς ἡνιόχου τοῦ λογισμοῦ
[6, 10]	καὶ ἐξίπταται κουφιζομένη τῷ τῆς	γλώττης	πτερῷ. ταῦτά με τὰ δύο
[6, 5]	καί με ὁ Σωσθένης πρῶτος	γνωρίσας,	Ἀλλ´ ἰδού, φησίν, οὗτος ὁ
[6, 7]	μᾶλλον, ὅσῳ θαλερώτερον, τοσούτῳ καὶ	γοητότερον.	ἐὰν δὲ ἡ δακρύουσα ᾖ
[6, 1]	τοιοῦτον Ἀχιλλέα ποτ´ ἐθεασάμην ἐν	γραφῇ.	ἀλλά μοι, φίλτατε, σώζοιο καὶ
[6, 22]	σύμβουλος Σωσθένης. ἐγὼ δὲ καὶ	γυμνὴ	καὶ μόνη καὶ γυνή, καὶ
[6, 7]	αὐτῇ διαλεχθήσομαι. σὺ δέ, ὦ	γύναι,	θάρσει· ταχὺ γάρ σου ταῦτα
[6, 6]	γῆν, λέγει· Τί κάτω βλέπεις,	γύναι·	τί δέ σου τὸ κάλλος
[6, 9]	λόγος ἀληθής. ἔτυχε μὲν πενθῶν	γυναῖκα,	ἡ δ´ ἄρα ἐλάνθανεν οὐκ
[6, 11]	καὶ μαίνεται, ὥστε τάχα καὶ	γυναῖκα	ποιήσεταί σε. τὸ δὲ κατόρθωμα
[6, 12]	καὶ καλός, ὃ μάλιστα τέρπει	γυναῖκα.	πρὸς τοῦτο οὐχ ὑπήνεγκεν ἡ
[6, 11]	τὴν κόρην ἤκουσεν εἶναί μου	γυναῖκα,	ὥστε ἐμίσει με μᾶλλον. τότε
[6, 12]	εἰς τὰς ἀλλοτρίας μὴ ἐνυβρίζῃ	γυναῖκας.	~Καὶ ὁ Σωσθένης σπουδάσας εἶπε·
[6, 16]	τοῦτο ἦν· τί γὰρ μέλει	γυναικὶ	περὶ τῶν οὐχ ἑαυτῆς· ποσάκις
[6, 5]	ἡμῖν ἔπεισι καὶ τῆς σῆς	γυναικὸς	ἔχων λάφυρα. ὁ μὲν οὖν
[6, 7]	τοῖς ὁρῶσι· τὸ δὲ τῶν	γυναικῶν	μᾶλλον, ὅσῳ θαλερώτερον, τοσούτῳ καὶ
[6, 17]	γὰρ ἔρωτα μαραίνει νέος ἔρως·	γυνὴ	δὲ μάλιστα τὸ παρὸν φιλεῖ,
[6, 9]	τάχα, λέγουσα, τὶς κἀκεῖνον ἐλεήσει	γυνή.	εἰ δὲ τῷ ὄντι τέθνηκε
[6, 22]	καὶ γυμνὴ καὶ μόνη καὶ	γυνή,	καὶ ἓν ὅπλον ἔχω τὴν
[6, 21]	πάσας τὰς βασάνους ἀγωνίζεται μία	γυνὴ	καὶ πάντα νικᾷ. εἶτα Κλειτοφῶντα
[6, 16]	ὃν οὐδὲ συγκαθεύδουσα πέπεικεν ἄλλη	γυνή,	κἂν ἡ ἄστοργος ἐγὼ πεπίστευκα·
[6, 9]	ἔχεις τὸν Σωσθένην, πάρεστιν ἡ	γυνὴ	κατὰ τοὺς ἀγρούς. ἐξέτασον τῶν
[6, 16]	θυγάτηρ εἰμὶ Βυζαντίων, πρώτου Τυρίων	γυνή·	οὔκ εἰμι Θετταλή· οὐ καλοῦμαι
[6, 15]	τῆς κόρης, εἰ τῷ ὄντι	γυνὴ	τυγχάνει τοῦ νεανίσκου γενομένη, ὡς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 16/11/2006