Livre, Chapitre |
[5, 9] |
τῆς
Λευκίππης
ἅπαντα.
~Εὐθὺς
μὲν
|
γάρ, |
ἔφη,
ῥαγείσης
τῆς
νεὼς
ἐπὶ |
[5, 20] |
ὡς
ἄκων
αὐτὴν
ἔγημας.
Εἶπας
|
γάρ, |
ἔφην,
ὅτι
καὶ
ἔγημα;
ἀπολώλεκάς |
[5, 20] |
ἀλλὰ
τί
γράφω,
λέγε·
σφόδρα
|
γάρ |
με
ἐξέπληξε
τὸ
συμβάν,
ὥστε
|
[5, 17] |
ἂν
ἀποτίσω
τὰς
δισχιλίας·
τοσούτου
|
γάρ |
με
ὁ
Σωσθένης
ἀπὸ
τῶν |
[5, 21] |
οἶδα,
ἔφην,
τί
πέπονθα·
νόσος
|
γάρ |
μοι
ἐξαίφνης
ἐνέπεσεν.
οἶσθα
δὲ |
[5, 26] |
τῆς
σελήνης
αὐτὰς
ἀναλάβοι.
οὕτω
|
γάρ |
μου
κατεγέλα·
ᾔτησα
γὰρ
φάρμακον |
[5, 22] |
ἐπὶ
τοῦτον
τὸν
ὑπερήφανον·
σώσεις
|
γάρ
|
μου
τὴν
ψυχὴν
διαρρεύσασαν
ἤδη. |
[5, 5] |
Λευκίππη
λέγει
πρός
με
(φιλόμυθον
|
γάρ |
πως
τὸν
τῶν
γυναικῶν
γένος) |
[5, 18] |
Κλειτοφῶντι
τῷ
δεσπότῃ
μου.
Τοῦτο
|
γάρ |
σε
δεῖ
καλεῖν,
ἐπεὶ
καὶ |
[5, 17] |
Μελίτη
ἔφη·
Θάρρει,
γύναι·
τούτων
|
γάρ |
σε
λύσομεν
εἴς
τε
τὴν |
[5, 26] |
σου
μὴ
ἠράσθην
ἐγώ,
εἰ
|
γάρ |
σε
μὴ
ἐνταῦθα
ἤγαγον,
ἦν |
[5, 22] |
δὲ
μέχρι
τῶν
ὀμμάτων.
ὄμνυμι
|
γάρ |
σοι
τὴν
Ἀφροδίτην
αὐτήν,
ὡς |
[5, 16] |
γύναι,
μέχρι
λαβώμεθα
γῆς·
ὄμνυμι
|
γάρ |
σοι
τὴν
θάλασσαν
αὐτὴν
καὶ |
[5, 17] |
τοῦτον
περιέθηκε
τὸν
σίδηρον·
κέκραγε
|
γάρ |
σου
καὶ
ἐν
κακοῖς
ἡ |
[5, 26] |
οὗτός
σοι
Λευκίππην
ἀποδέδωκεν·
εἰ
|
γάρ |
σου
μὴ
ἠράσθην
ἐγώ,
εἰ |
[5, 17] |
ἠκούσαμεν,
ἐγὼ
μὲν
συνεχύθην·
καὶ
|
γάρ |
τι
ἐδόκει
Λευκίππης
ἔχειν·
ἡ |
[5, 14] |
εἰς
Ἔφεσον
ἡμῶν
ἄφιξις·
ἐνταῦθα
|
γάρ, |
ὡς
ἔφην,
Λευκίππῃ
παραχωρήσεις.
δεῖπνον |