Livre, Chapitre |
[3, 19] |
με
προσέρριψε
τὸ
κῦμα
τοῖς
|
τῆς |
Αἰγύπτου
παραλίοις,
λαμβάνομαι
μετὰ
τοῦ |
[3, 5] |
τὸ
κῦμα·
καὶ
ἦν
ταῦτα
|
τῆς |
Αἰγύπτου
τὰ
παράλια.
κατεῖχον
δὲ |
[3, 15] |
παίδων
ἀπωλείᾳ
δόξαν
παρέσχεν
ἐκ
|
τῆς |
ἀκινησίας
ὡσεὶ
λίθος
γενομένη.
ἐπεὶ |
[3, 14] |
γοῦν
διέθηκα
τὸν
στρατηγὸν
ἐκ
|
τῆς |
ἀκροάσεως,
ὡς
καὶ
αὐτὸν
δάκρυα |
[3, 4] |
αὐτῆς.
ὁπόσοι
μὲν
οὖν
παραχρῆμα
|
τῆς |
ἅλμης
πιόντες
κατεσχέθησαν,
οὗτοι
μετριωτέραν |
[3, 7] |
κρατῇ
τὴν
τομήν.
τὸ
μὲν
|
τῆς |
Ἀνδρομέδας
δρᾶμα
τοῦτο.
~Ἑξῆς
δὲ |
[3, 3] |
καὶ
τοῖς
ναύταις
ἐμβαίνειν
κελεύσας
|
τῆς |
ἀποβάθρας
ἦρχεν·
οἱ
δὲ
εὐθὺς |
[3, 16] |
τὴν
ἀνατομήν,
ἀλλ´
ὅτι
σου
|
τῆς |
γαστρὸς
τὰ
μυστήρια
ἐμέρισαν
καὶ |
[3, 15] |
ὑπτίαν
ἔδησεν
ἐκ
παττάλων
ἐπὶ
|
τῆς |
γῆς
ἐρηρεισμένων,
οἷον
ποιοῦσιν
οἱ |
[3, 13] |
πολὺ
πλείους
ὄντες,
βώλους
ἀπὸ
|
τῆς |
γῆς
λαμβάνοντες
τοὺς
στρατιώτας
ἔβαλλον. |
[3, 7] |
Ἄϊδος
κυνέην.
τῇ
λαιᾷ
τὴν
|
τῆς |
Γοργοῦς
κεφαλὴν
κρατεῖ
καὶ
προβέβληται |
[3, 25] |
καὶ
δοκιμάζει
τὸν
ὄρνιν
ἐκ
|
τῆς |
γραφῆς.
ὁ
δὲ
οἶδεν
ἀπιστούμενος |
[3, 6] |
καὶ
ἔχει
ῥοιὰν
ἐπ´
αὐτῇ·
|
τῆς |
δὲ
ῥοιᾶς
ὁ
λόγος
μυστικός. |
[3, 17] |
συμφορᾶς
ἐξεκώφησε.
λαμβάνονται
δή
μου
|
τῆς |
δεξιᾶς
καὶ
ἐπεχείρουν
ἀφαιρεῖσθαι
τὸ |
[3, 15] |
μετὰ
πλείστης
δυνάμεως
ἐπὶ
θάτερα
|
τῆς |
διώρυχος
ἑστῶτας
ἐν
τοῖς
ὅπλοις. |
[3, 16] |
στρατιῶται
διαβάντες
αὐλίζονται
μικρὸν
ἄνω
|
τῆς |
διώρυχος
καὶ
περὶ
δεῖπνον
ἦσαν. |
[3, 24] |
κατατρέχοντας
πεπαῦσθαι,
μελλούσης
δὲ
ἥκειν
|
τῆς |
δυνάμεως
τὸν
ὄρνιν
αὐτοῖς
ἐπιδημῆσαι
|
[3, 17] |
μου
τὸ
ξίφος,
τὸ
δὲ
|
τῆς |
ἐμῆς
λύπης
ξίφος
ἔνδον
καταπέπηγε |
[3, 23] |
καὶ
τῆς
σκηνῆς
εἴσω
παρελθόντες
|
τῆς |
ἐμῆς
τὸ
λοιπὸν
τῆς
νυκτὸς |
[3, 11] |
αὑτῇ
κάτω·
τὰ
δὲ
ἐκτρεπόμενα
|
τῆς |
ἐπὶ
τοὺς
ὀφθαλμοὺς
ὁδοῦ
εἰς |
[3, 21] |
ἐσταλμένην
διὰ
ταύτης
ἀνατμηθῆναι
μέσην
|
τῆς |
ἐσθῆτος
λέγει
ὁ
χρησμός.
ὁρᾷς |
[3, 5] |
κοινῇ
ταφῶμεν.
μετὰ
μικρὸν
δὲ
|
τῆς |
εὐχῆς
τὸ
πολὺ
τοῦ
πνεύματος |
[3, 25] |
τὴν
ταφήν.
σμύρνης
γὰρ
βῶλον
|
τῆς |
εὐωδεστάτης,
ὅσον
ἱκανὸν
πρὸς
ὄρνιθος |
[3, 3] |
τρόπος.
οἱ
μὲν
γὰρ
ἐκ
|
τῆς |
ἐφολκίδος
δέει
τοῦ
καταδῦναι
τῷ |
[3, 3] |
δὲ
καὶ
ἐπιβαίνοντες
τοῖς
ἐπὶ
|
τῆς |
ἐφολκίδος
ἤδη
διεπάλαιον·
φιλίας
γὰρ |
[3, 3] |
τὸν
κάλων·
οἱ
δὲ
ἐκ
|
τῆς |
ἐφολκίδος
μεταβαίνειν
οὐκ
ἐπέτρεπον.
εἶχον |
[3, 1] |
πολλῆς
αἰφνίδιον
ἀχλὺς
περιχεῖται,
καὶ
|
τῆς |
ἡμέρας
ἀπωλώλει
τὸ
φῶς.
ἐγείρεται |
[3, 2] |
ἀεὶ
πρὸς
μὲν
τὸ
κυρτούμενον
|
τῆς |
θαλάσσης
ἠγείρετο,
πρὸς
δὲ
τὸ |
[3, 1] |
ἐγείρεται
δὲ
κάτωθεν
ἄνεμος
ἐκ
|
τῆς |
θαλάσσης
κατὰ
πρόσωπον
τῆς
νηός, |
[3, 5] |
ἡ
Λευκίππη
κατὰ
ῥοῦν
ἐφερόμεθα
|
τῆς |
θαλάσσης·
ὁ
δὲ
Μενέλαος
καὶ |
[3, 4] |
πειρώμενοι
ἐξεκυλίσθησαν
τῆς
νεὼς
κατὰ
|
τῆς |
θαλάσσης.
ταχὺ
γὰρ
τὴν
ἐφολκίδα |
[3, 4] |
θάνατον
δυστυχεῖν
πλείονα·
ὅσον
γὰρ
|
τῆς |
θαλάσσης
τὸ
μέγεθος,
τοσοῦτος
καὶ |
[3, 15] |
ἀνεβόων
καὶ
τὰς
ὄψεις
ἀπέστρεφον
|
τῆς |
θέας,
ἐγὼ
δὲ
ἐκ
παραλόγου |
[3, 20] |
ἡμῖν
συνήργησεν.
ἐτύχομεν
τῇ
προτεραίᾳ
|
τῆς |
θυσίας
ἡμέρᾳ
καθεζόμενοι
πρὸς
τῇ |
[3, 22] |
Μενελάου
μέλλοντος
τοῖς
λῃσταῖς
περὶ
|
τῆς |
θυσίας
λέγειν,
ὁ
λῄσταρχος
φθάσας |
[3, 19] |
τὸ
τῶν
ἐναντίων
στρατόπεδον
ὑπερβάλοι
|
τῆς |
θυσίας
τὸν
τόπον.
λέγε
δὴ |
[3, 22] |
Νόμος
ἡμῖν
ἐστιν,
ἔφη,
πρωτομύστας
|
τῆς |
ἱερείας
ἄρχεσθαι,
μάλιστα
ὅταν
ἄνθρωπον |
[3, 23] |
γὰρ
ἐφθόνησέ
μοι
δαίμων
τις
|
τῆς
|
καθαρᾶς
ἡδονῆς.
τὸν
δι´
ἐμὲ |
[3, 15] |
εἶτα
λαβὼν
ξίφος
βάπτει
κατὰ
|
τῆς |
καρδίας
καὶ
διελκύσας
τὸ
ξίφος
|
[3, 23] |
ναυαγίαν
εὐθὺς
εἶδον
μὲν
αὐτὸν
|
τῆς |
κεραίας
λαβόμενον,
ὅποι
δὲ
κεχώρηκεν |
[3, 15] |
Λευκίππην
οὖσαν
ἐγνώρισα.
εἶτα
κατὰ
|
τῆς |
κεφαλῆς
σπονδὴν
περιχέαντες
περιάγουσι
τὸν |
[3, 7] |
κρέμανται.
καὶ
αἱ
μὲν
ὠλέναι
|
τῆς |
κόρης
ἄκρατον
ἔχουσαι
τὸ
λευκὸν |
[3, 7] |
μὲν
οὖν
εἰς
τὸ
μέτρον
|
τῆς |
κόρης
ἡ
πέτρα·
θέλει
δὲ |
[3, 7] |
Ἰνδαί.
τὸ
δὲ
κῆτος
ἀντιπρόσωπον
|
τῆς |
κόρης
κάτωθεν
ἀναβαῖνον
ἀνοίγει
τὴν |
[3, 7] |
μεταξὺ
δὲ
τοῦ
κήτους
καὶ
|
τῆς |
κόρης
ὁ
Περσεὺς
ἐγέγραπτο
καταβαίνων |
[3, 13] |
δεδεμένους.
~Καὶ
ἐπεὶ
δύο
σταδίους
|
τῆς |
κώμης
προήλθομεν,
ἀλαλαγμὸς
ἀκούεται
πολὺς |
[3, 21] |
τοῦ
χηραμοῦ
τὸ
ξίφος
ὅσον
|
τῆς |
κώπης
ἀνακουφίζεται
τὸ
μετέωρον
καὶ |
[3, 21] |
ὁ
δὲ
εἰς
τὸν
χηραμὸν
|
τῆς |
κώπης
ἀνέθορε,
μόνην
δὲ
καταλείπει |
[3, 20] |
ἐκεῖνο
ξίφος
ὥσπερ
ἀπὸ
χηραμοῦ
|
τῆς |
κώπης
κατατρέχει
τοσοῦτον,
ὅσον
εἶχεν |
[3, 18] |
καὶ
ζῶν,
ὡς
κἀκεῖνο
τὸ
|
τῆς |
Λευκίππης
γλυκύ.
Ἀλλὰ
νῦν,
ὁ |
[3, 18] |
μαγγανεύματα
τὰ
ἐπὶ
τῇ
γαστρὶ
|
τῆς |
Λευκίππης
καὶ
ἀποκατέστησεν
εἰς
τὸ |
[3, 20] |
δέσποτα,
καὶ
ὠδυρόμην,
τὰ
περὶ
|
τῆς |
Λευκίππης
πυθόμενος,
καὶ
ἐδεόμην
Μενελάου |
[3, 14] |
πλέον
δὲ
ποιεῖν
εἴχομεν
οὐδέν,
|
τῆς |
Λευκίππης
ὑπὸ
τῶν
λῃστῶν
ἐχομένης. |
[3, 21] |
τῇ
σφαγῇ,
ὅσον
ἄνεισιν
ἐκ
|
τῆς
|
μηχανῆς.
τούτων
οὖν
γενομένων
οὐκ |
[3, 5] |
Πόσειδον,
καὶ
σπεῖσαι
πρὸς
τὰ
|
τῆς |
ναυαγίας
σου
λείψανα.
πολλοὺς
ἤδη |
[3, 2] |
πρόσωπον,
αἱ
δὲ
κατ´
οὐρὰν
|
τῆς |
νεὼς
ἀλλήλαις
ἀντέπιπτον.
ἡ
δὲ |
[3, 19] |
γάρ
σοι
ταῦτα
εἰπὼν
ἐπὶ
|
τῆς |
νεώς.
ἦν
οὖν
μοι
τὰ |
[3, 4] |
πολλοὶ
δὲ
ἀποπηδᾶν
πειρώμενοι
ἐξεκυλίσθησαν
|
τῆς |
νεὼς
κατὰ
τῆς
θαλάσσης.
ταχὺ |
[3, 4] |
νόμους.
~Ἔνθα
δή
τις
ἀπὸ
|
τῆς |
νεὼς
νεανίσκος
εὔρωστος
λαμβάνεται
τοῦ |
[3, 3] |
ἐπιβήσεται·
πολλοὶ
δὲ
καὶ
ἐκ
|
τῆς |
νεὼς
ὁπλισάμενοι
τὸ
δυνατόν,
ὁ |
[3, 2] |
ἐφόβει
δὲ
καὶ
τὰ
ξύλα
|
τῆς |
νεὼς
ῥηγνύμενα,
μὴ
κατὰ
μικρὸν |
[3, 3] |
τρύφος
ἀράμενος,
ὁ
δὲ
τῶν
|
τῆς |
νεὼς
σελμάτων,
ἠμύνετο.
θάλασσα
γὰρ |
[3, 20] |
ἐπ´
αὐτήν.
οἱ
δὲ
ἐπὶ
|
τῆς |
νεὼς
συνέντες
οἳ
τυγχάνουσιν,
ἐπεχείρουν |
[3, 1] |
νηός,
ὅπως
τὸ
μὲν
βαπτιζόμενον
|
τῆς |
νηὸς
ἀνακουφίσαιμεν,
τὸ
δὲ
τῇ |
[3, 4] |
τὸ
πνεῦμα·
οἱ
δὲ
ἐπὶ
|
τῆς |
νηὸς
ἐπειρῶντο
καταδῦναι
τὴν
ἐφολκίδα. |
[3, 1] |
ἡμᾶς
μᾶλλον
κορυφούμενον
τὸ
ἔδαφος
|
τῆς |
νηὸς
ἢ
πρὸς
ἡμῶν
κατεβιβάζετο. |
[3, 1] |
κωκυτὸς
οὖν
αἴρεται
μέγας
ἐκ
|
τῆς |
νηός,
καὶ
μετοικία
πάλιν
καὶ |
[3, 1] |
μεταλλάττεται
τὸ
πνεῦμα
ἐπὶ
θάτερα
|
τῆς |
νηὸς
καὶ
μικροῦ
βαπτίζεται
τὸ |
[3, 1] |
ἐκ
τῆς
θαλάσσης
κατὰ
πρόσωπον
|
τῆς |
νηός,
καὶ
ὁ
κυβερνήτης
περιάγειν |
[3, 4] |
καὶ
ῥήγνυται
πᾶν.
ἀπωσθείσης
δὲ
|
τῆς |
νηὸς
ὁ
ἱστὸς
ἐπὶ
θάτερα |
[3, 1] |
οὖν
ἅπαντες
εἰς
τὰ
μετέωρα
|
τῆς |
νηός,
ὅπως
τὸ
μὲν
βαπτιζόμενον |
[3, 2] |
ἀλλὰ
πάντα
ὁμοίως
ἠκοντίζομεν
ἔξω
|
τῆς |
νηός·
πολλοὶ
δὲ
καὶ
τῶν |
[3, 2] |
κατὰ
χώραν
μένειν
ὑπὸ
τοῦ
|
τῆς |
νηὸς
σεισμοῦ.
συμμιγὴς
δὲ
πάντων |
[3, 15] |
ἐνεβρόντησέ
με.
καὶ
τάχα
ὁ
|
τῆς |
Νιόβης
μῦθος
οὐκ
ἦν
ψευδής, |
[3, 23] |
παρελθόντες
τῆς
ἐμῆς
τὸ
λοιπὸν
|
τῆς |
νυκτὸς
διετρίψαμεν·
καὶ
τὸ
πρᾶγμα |
[3, 7] |
ἡ
λοφιὰ
τῶν
ἀκανθῶν,
οἱ
|
τῆς |
οὐρᾶς
ἑλιγμοί.
γένυς
πολλὴ
καὶ |
[3, 5] |
δαίμων
τις
ἀγαθὸς
περιέσωσεν
ἡμῖν
|
τῆς |
πρῴρας
μέρος,
ἔνθα
περικαθίσαντες
ἐγώ |
[3, 23] |
εἰς
τὸ
στρατόπεδον
κοινῇ
καὶ
|
τῆς |
σκηνῆς
εἴσω
παρελθόντες
τῆς
ἐμῆς |
[3, 22] |
ἕκαστα,
καὶ
ὡς
μένειν
εἴσω
|
τῆς |
σοροῦ
χρή,
κἂν
θᾶττον
αὐτὴν |
[3, 17] |
ἡδονῆς·
τοσοῦτον
ἡ
λύπη
με
|
τῆς |
συμφορᾶς
ἐξεκώφησε.
λαμβάνονται
δή
μου |
[3, 17] |
ἄνω
ὡς
καθήσων
ἐμαυτῷ
κατὰ
|
τῆς |
σφαγῆς·
καὶ
ὁρῶ
δύο
τινὰς |
[3, 10] |
ἡ
γλῶττα
πρὸς
ἱκετηρίαν
διακονουμένη
|
τῆς |
τῶν
ἀκουόντων
ψυχῆς
ἡμεροῖ
τὸ |
[3, 7] |
μακρά·
ἀνέῳκτο
δὲ
πᾶσα
μέχρι
|
τῆς |
τῶν
ὤμων
συμβολῆς,
καὶ
εὐθὺς |
[3, 23] |
ἄγνωμον,
ἐφθόνησας
ἡμῖν
ὁλοκλήρου
τοῦ
|
τῆς |
φιλανθρωπίας
σου
δράματος.
ἄπιμεν
οὖν |
[3, 3] |
οἱ
μεγάλοι
κίνδυνοι
καὶ
τοὺς
|
τῆς |
φιλίας
λύουσι
νόμους.
~Ἔνθα
δή |
[3, 8] |
τὸ
τόξον,
διπλοῦται
δὲ
ὑπὸ
|
τῆς |
χειρὸς
τὸ
νεῦρον,
κλίνεται
δὲ |
[3, 10] |
ἔλεον
προξενεῖ·
τὸ
γὰρ
πονοῦν
|
τῆς |
ψυχῆς
ἡ
γλῶττα
πρὸς
ἱκετηρίαν |
[3, 11] |
λαλεῖς;
Ὅτι
μοι,
ἔφη,
πρὸ
|
τῆς |
ψυχῆς,
Κλειτοφῶν,
τέθνηκεν
ἡ
φωνή. |