Alphabétiquement     [«   »]
Τῇ 1
τηλικοῦτον 1
τηλικούτῳ 1
τὴν 112
τῆς 88
τι 10
Τί 1
Fréquences     [«    »]
78
88 τῆς
78 τὸν
112 τὴν
140 τὸ
216 δὲ
275 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

ACHILLES TATIUS, Leucippé et Clitophon, livre III

τὴν


Livre, Chapitre
[3, 7]   καλύπτει· πῖλος δὲ ὑπῃνίττετο  τὴν   Ἄϊδος κυνέην. τῇ λαιᾷ τὴν
[3, 21]   κώπης ἀνέθορε, μόνην δὲ καταλείπει  τὴν   αἰχμήν, ὅσον τὴν πλαστὴν γαστέρα
[3, 11]   ἀναβαίνουσιν λύπη ἵστησί τε  τὴν   ἀκμὴν καὶ μετοχετεύει καταφέρουσα σὺν
[3, 9]   (οὐ κατὰ τὴν τῶν Ἰνδῶν  τὴν   ἄκρατον, ἀλλ´ οἷος ἂν γένοιτο
[3, 13]   γυμνοὺς καὶ δεσμὰ ἔχοντας, ὑπονοήσαντες  τὴν   ἀλήθειαν δέχονται τῶν ὅπλων εἴσω,
[3, 6]   ζωγράφος) ἀδελφαὶ δὲ καὶ  τὴν   ἄλλην τύχην αἱ γραφαί. πέτραι
[3, 7]   τὴν θάλατταν ἀποδύεται. ὑπὸ δὲ  τὴν   ἅλμην τοῦ κύματος τῶν
[3, 16]   ἀνέτεμον, οἴμοι, καὶ βλέπουσαν ὅλην  τὴν   ἀνατομήν, ἀλλ´ ὅτι σου τῆς
[3, 22]   τὴν κόρην ὡς ἁρμοδίως πρὸς  τὴν   ἀνατομήν. Ὑμῶν, λῄσταρχος ἔφη,
[3, 3]   ἠμύνετο. θάλασσα γὰρ εἶχε νόμον  τὴν   βίαν, καὶ ἦν ναυμαχίας καινὸς
[3, 5]   κεραίᾳ καὶ ταύτην ἠκούσαμεν αὐτοῦ  τὴν   βοήν· Ἔχου τοῦ ξύλου, Κλειτοφῶν·
[3, 8]   ὀδόντας. ἠλέησας ἂν ὡς ἀλγοῦσαν  τὴν   γραφήν. ἀναφέρει δὲ λυπούμενον Ἡρακλῆς·
[3, 15]   οὐκ εἶδον, ἦσαν γὰρ ὡπλισμένοι,  τὴν   δὲ κόρην Λευκίππην οὖσαν ἐγνώρισα.
[3, 10]   με δεῖ τοῖς νεύμασι καὶ  τὴν   δέησιν δηλοῦν ταῖς χειρονομίαις.
[3, 7]   τῷ Περσεῖ· ὥπλισται δὲ καὶ  τὴν   δεξιὰν διφυεῖ σιδήρῳ εἰς δρέπανον
[3, 8]   κέρας ὠθῶν, ἐπὶ μαζὸν ἕλκει  τὴν   δεξιάν, ἕλκων τὸ νεῦρον κεκύρτωται
[3, 15]   Αἰγύπτιον. ~Τῇ δὲ ὑστεραίᾳ πρὸς  τὴν   διάβασιν παρεσκευάζετο καὶ ἐπεχείρει τὴν
[3, 9]   μάλιστα μὲν ἐκεῖ διεγνωκότες ποιήσασθαι  τὴν   διατριβὴν καὶ νομίζοντες ταύτῃ τάχα
[3, 15]   τὴν διάβασιν παρεσκευάζετο καὶ ἐπεχείρει  τὴν   διώρυχα χῶσαι, ἥτις ἦν ἐμποδών.
[3, 22]   πάντας τοὺς ὑπ´ αὐτῶν εἰλημμένους  τὴν   εἰς τὸ στρατόπεδον ἐκπεφευγέναι· ὥστε
[3, 18]   σου τὸ πρόσωπον· καλῶ γὰρ  τὴν   Ἑκάτην ἐπὶ τὸ ἔργον. ἐγὼ
[3, 18]   καὶ φοβούμενος (ἀληθῶς γὰρ ᾤμην  τὴν   Ἑκάτην παρεῖναι) ὅμως δ´ οὖν
[3, 5]   κατεῖχον δὲ τότε λῃσταὶ πᾶσαν  τὴν   ἐκεῖ χώραν. ἡμεῖς δὲ περὶ
[3, 24]   δὲ ἔλεγε πᾶσαν ἐμπεπλῆσθαι  τὴν   ἑξῆς κώμην ἀνδρῶν ἀπονενοημένων καὶ
[3, 24]   τὴν ταφήν· ἀνάγκη δ´ ἦν  τὴν   ἔξοδον ἐπισχεῖν τοσούτων ἡμερῶν. ~Καὶ
[3, 21]   προσελθεῖν αὐτῷ καὶ ὑποσχέσθαι ταύτην  τὴν   ἐπίδειξιν. ταῦτα λέγων ἐδεόμην Δία
[3, 9]   ἀπηλλάττοντο, φύλακας ἡμῖν καταλιπόντες, ὡς  τὴν   ἐπιοῦσαν ἄξοντες ἡμᾶς εἰς τὸν
[3, 4]   κατὰ τῆς θαλάσσης. ταχὺ γὰρ  τὴν   ἐφολκίδα ἀπολύσαντες οἱ ναῦται, πελέκει
[3, 4]   λαμβάνεται τοῦ κάλω καὶ ἐφέλκεται  τὴν   ἐφολκίδα· καὶ ἦν ἐγγὺς ἤδη
[3, 3]   τῇ θαλάσσῃ καὶ εὐτρεπίζει ἤδη  τὴν   ἐφολκίδα καὶ τοῖς ναύταις ἐμβαίνειν
[3, 4]   ἐπὶ τῆς νηὸς ἐπειρῶντο καταδῦναι  τὴν   ἐφολκίδα. τὸ δὲ σκάφος ἐκυβίστα
[3, 3]   τὸν κάλων ἔκοπτον, ὃς συνέδει  τὴν   ἐφολκίδα τῷ σκάφει· τῶν δὲ
[3, 25]   μερίζονται δὲ αὐτοῦ Αἰθίοπες μὲν  τὴν   ζωήν, Αἰγύπτιοι δὲ τὴν τελευτήν.
[3, 25]   καὶ τὴν πόλιν οὐ πλανᾶται  τὴν   Ἡλίου· ὄρνιθος αὕτη μετοικία νεκροῦ.
[3, 24]   τῶν ἀμφὶ τὸ Δέλτα καὶ  τὴν   Ἡλίου πόλιν τεταγμένων ἐπὶ τοὺς
[3, 22]   θᾶττον αὐτὴν ὕπνος ἀφῇ,  τὴν   ἡμέραν ἔνδον μένειν. Εἰ δέ
[3, 14]   ἐπαινέσαι. ποιεῖται δή με ἐκείνην  τὴν   ἡμέραν ὁμοτράπεζον καὶ παρὰ τὸ
[3, 7]   τῆς κόρης κάτωθεν ἀναβαῖνον ἀνοίγει  τὴν   θάλασσαν· καὶ τὸ μὲν πολὺ
[3, 7]   κύματι, μόνῃ δὲ τῇ κεφαλῇ  τὴν   θάλατταν ἀποδύεται. ὑπὸ δὲ τὴν
[3, 1]   δέ, ᾐώρητο, καταρραγέντος εἰς  τὴν   θάλατταν. κωκυτὸς οὖν αἴρεται μέγας
[3, 25]   κυάνεός ἐστιν, ῥόδοις ἐμφερής, εὐειδὴς  τὴν   θέαν, ἀκτῖσι κομᾷ, καὶ εἰσὶν
[3, 22]   εἰς αὔριόν σοι παρασκευάζεσθαι πρὸς  τὴν   θυσίαν· δεήσει δὲ καὶ τὸν
[3, 15]   καὶ διελκύσας τὸ ξίφος εἰς  τὴν   κάτω γαστέρα ῥήγνυσι· τὰ σπλάγχνα
[3, 1]   καὶ κυβερνήτης περιάγειν ἐκέλευε  τὴν   κεραίαν. καὶ σπουδῇ περιῆγον οἱ
[3, 7]   τοῦ πτεροῦ. πῖλος δὲ αὐτοῦ  τὴν   κεφαλὴν καλύπτει· πῖλος δὲ
[3, 20]   τι σπουδαῖον ἔνδον εἶναι) ἀνοίγει  τὴν   κίστην, καὶ ὁρῶμεν χλαμύδα καὶ
[3, 16]   ἠνείχετο καὶ ἀνέφερε τοῖς θεοῖς  τὴν   κνῖσαν. λαβὲ οὖν, Λευκίππη, τὰς
[3, 20]   ἐδεόμην Μενελάου παντὶ τρόπῳ σῶσαι  τὴν   κόρην. δαίμων δέ τις ἀγαθὸς
[3, 15]   πλησίον. ἄγουσι δή τινες δύο  τὴν   κόρην ὀπίσω τὼ χεῖρε δεδεμένην·
[3, 21]   γενέσθαι, συναγωνίσεται. δυνησόμεθα γὰρ καὶ  τὴν   κόρην σῶσαι καὶ τοὺς λῃστὰς
[3, 22]   ἔφη, τὸ ἱερεῖον. στέλλομεν δὴ  τὴν   κόρην τὸν προειρημένον τρόπον καθ´
[3, 21]   τὰ σπλάγχνα διεκπίπτοι, καὶ ἐνσκευάσαντες  τὴν   κόρην τοῦτον τὸν τρόπον καὶ
[3, 22]   στεῖλαι δὲ ἡμᾶς αὐτοὺς δεήσει  τὴν   κόρην ὡς ἁρμοδίως πρὸς τὴν
[3, 19]   πλεῖστα τῶν κτημάτων περὶ ταύτην  τὴν   κώμην καὶ οἱ ἄρχοντες αὐτῆς
[3, 21]   τὴν πλαστὴν γαστέρα τεμεῖν καὶ  τὴν   κώπην ἐν χρῷ τοῦ σφαζομένου
[3, 21]   ἐπί τινος σώματος, φεύγει πρὸς  τὴν   κώπην ὥσπερ εἰς κουλεόν· καὶ
[3, 12]   οἱ δὲ ἔτυπτον· ἀπέσπων μὲν  τὴν   Λευκίππην, ἔτυπτον δὲ ἐμέ. ἀράμενοι
[3, 12]   τοῦ στρατοῦ. οἱ δὲ ἐπὶ  τὴν   Λευκίππην εὐθὺς τρέπονται, δὲ
[3, 10]   ὡς ἐξὸν ἤδη, κλαίειν ἦρχον  τὴν   Λευκίππην. καὶ δὴ λογισάμενος ὅσων
[3, 18]   ὀφθαλμῶν τὰς χεῖρας καὶ ὁλόκληρον  τὴν   Λευκίππην ὁρῶ. ἔτι μᾶλλον οὖν
[3, 11]   τὸ τραῦμα. λέγω οὖν πρὸς  τὴν   Λευκίππην πάντα σιγῶσαν· Τί σιγᾷς,
[3, 14]   τὸν οἶκτον εἰς φιλίαν καὶ  τὴν   λύπην εἰς τὸν ἔλεον συλλέγει.
[3, 20]   καὶ ὁρῶμεν χλαμύδα καὶ ξίφος,  τὴν   μὲν κώπην ἔχον παλαιστῶν τεσσάρων,
[3, 23]   Οὐκ οἶδα, ἔφη· μετὰ γὰρ  τὴν   ναυαγίαν εὐθὺς εἶδον μὲν αὐτὸν
[3, 2]   διαλαμβάνει δεύτερος. ~Σκευοφοροῦντες οὖν κατὰ  τὴν   ναῦν διὰ πάσης ἡμέρας δόλιχόν
[3, 2]   ἀποσπωμένων. γέρρα δὲ περὶ πᾶσαν  τὴν   ναῦν ἐκεκάλυπτο· καὶ γὰρ ὄμβρος
[3, 2]   φοβερώτερα· ἀναβαίνουσα μὲν γὰρ ἐπὶ  τὴν   ναῦν θάλασσα διὰ τῶν
[3, 20]   δὲ ἐπιπλευσάντων σκαφῶν λῃστρικῶν καταδύουσι  τὴν   ναῦν καὶ τοὺς ἄνδρας ἐκπεσόντας
[3, 9]   κυβερνήτης, εἰπών· Ἀπολώλαμεν" ἔστησε  τὴν   ναῦν, γὰρ ποταμὸς ταύτῃ
[3, 2]   ὄρος, προσιὸν δὲ βλέπων καταποθήσεσθαι  τὴν   ναῦν προσεδόκησας. ἦν οὖν ἀνέμων
[3, 1]   χρόνον μέν τινα διαταλαντουμένην οὕτω  τὴν   ναῦν τοῖς κύμασιν ἐπαλαίομεν εἰς
[3, 9]   ναύτης, εἰπών· βουκόλος" μεταστρέφει  τὴν   ναῦν ὡς ἐπαναπλεύσων εἰς τοὐπίσω.
[3, 1]   περιῆγον οἱ ναῦται, πῇ μὲν  τὴν   ὀθόνην ἐπὶ θάτερα συνάγοντες ἄνω
[3, 2]   ἦχον· οἱ δὲ κάλοι περὶ  τὴν   ὀθόνην πίπτουσιν, ἀντιπαταγοῦντες δὲ ἐτετρίγεσαν·
[3, 20]   στόματι δεικνύντων ἐν τοῖς θεάτροις·  τὴν   Ὁμηρικὴν σκευὴν ὁπλισάμενός τε αὐτὸς
[3, 7]   φόβῳ. τὰς δὲ χεῖρας εἰς  τὴν   πέτραν ἐξεπέτασεν, ἄγχει δὲ ἄνω
[3, 1]   κοινὴν ταύτην εἴχομεν τῷ σκάφει  τὴν   πλάνην. πρὶν μὲν γὰρ μετασκευάσασθαι
[3, 21]   δὲ καταλείπει τὴν αἰχμήν, ὅσον  τὴν   πλαστὴν γαστέρα τεμεῖν καὶ τὴν
[3, 21]   ἐμπλήσαντες θηρείων σπλάγχνων καὶ αἵματος  τὴν   πλαστὴν ταύτην γαστέρα ῥάψωμεν, ὡς
[3, 8]   δὲ ἀλγῶν πάντῃ συνέσταλται καὶ  τὴν   πλευρὰν συνέσπασται καὶ τὸν μηρὸν
[3, 25]   ὄρνις ἀποδημοῦντι βασιλεῖ καὶ  τὴν   πόλιν οὐ πλανᾶται τὴν Ἡλίου·
[3, 21]   μίτραις τε καὶ ζώσμασιν ἐνδεδεμένην  τὴν   σκευὴν ταύτην ἐπικρύψωμεν. πάντως δὲ
[3, 17]   μέμνησαι Διός. δὲ κρούσας  τὴν   σορόν, Ἐπεὶ τοίνυν ἀπιστεῖ Κλειτοφῶν,
[3, 17]   δοκῶν. δὲ ἤνοιγεν ἅμα  τὴν   σορὸν καὶ Λευκίππη κάτωθεν
[3, 17]   δίς που καὶ τρὶς ἐπάταξε  τὴν   σορόν, καὶ κάτωθεν ἀκούω φωνῆς
[3, 21]   τῷ σώματι, ἀλλ´ ἡμεῖς εἰς  τὴν   σορὸν καταθήσομεν. ἀκήκοας τοῦ λῃστάρχου
[3, 4]   μετριωτέραν ὡς ἐν κακοῖς ἔσχον  τὴν   συμφοράν, οὐκ ἐνδιατρίψαντες τῷ τοῦ
[3, 7]   μιᾷ πληγῇ τὸ μὲν ἐρείδῃ  τὴν   σφαγήν, τὸ δὲ κρατῇ τὴν
[3, 24]   τὸν ἱερόν, φέροντα τοῦ πατρὸς  τὴν   ταφήν· ἀνάγκη δ´ ἦν τὴν
[3, 16]   γαστρὸς τὰ μυστήρια ἐμέρισαν καὶ  τὴν   ταφὴν κακοδαίμονι βωμῷ καὶ σορῷ.
[3, 25]   Νεῖλον φέρει, σχεδιάσας αὐτῷ καὶ  τὴν   ταφήν. σμύρνης γὰρ βῶλον τῆς
[3, 23]   ψυχὴν μόνον ἀπολέσῃ, ἀλλὰ καὶ  τὴν   ταφήν. θάλαττα ἄγνωμον, ἐφθόνησας
[3, 5]   ἀποκτεῖναι θέλεις, μὴ διαστήσῃς ἡμῶν  τὴν   τελευτήν. ἓν ἡμᾶς κῦμα καλυψάτω.
[3, 25]   μὲν τὴν ζωήν, Αἰγύπτιοι δὲ  τὴν   τελευτήν. ἐπειδὰν γὰρ ἀποθάνῃ (σὺν
[3, 21]   οὐκ ἂν εἰδεῖεν οἱ λῃσταὶ  τὴν   τέχνην. τά τε γὰρ δέρματα
[3, 7]   τὴν Ἄϊδος κυνέην. τῇ λαιᾷ  τὴν   τῆς Γοργοῦς κεφαλὴν κρατεῖ καὶ
[3, 7]   τὴν σφαγήν, τὸ δὲ κρατῇ  τὴν   τομήν. τὸ μὲν τῆς Ἀνδρομέδας
[3, 22]   Τύχη. ἐγὼ μὲν οὖν περὶ  τὴν   τοῦ μηχανήματος ἤμην σκευήν. ἄρτι
[3, 8]   τόξῳ καὶ δόρατι. ὄρνις ἐς  τὴν   τοῦ Προμηθέως γαστέρα τρυφᾷ· ἕστηκε
[3, 7]   τῶν προβατείων τριχῶν, ἀλλὰ κατὰ  τὴν   τῶν ἐρίων τῶν πτηνῶν, οἷον
[3, 9]   δὲ τὴν χροιάν (οὐ κατὰ  τὴν   τῶν Ἰνδῶν τὴν ἄκρατον, ἀλλ´
[3, 7]   ἀραχνίων ἐοικὸς πλοκῇ, οὐ κατὰ  τὴν   τῶν προβατείων τριχῶν, ἀλλὰ κατὰ
[3, 13]   βάλλοντες, ἀνοίγουσι μὲν οἱ στρατιῶται  τὴν   φάλαγγα, ἐκθέουσι δὲ ἀπὸ τῶν
[3, 13]   ἅμα συνελθόντες διακόπτομέν τε αὐτῶν  τὴν   φάλαγγα καὶ ἐπὶ τοὺς ἐναντίους
[3, 13]   ἐγένοντο, κατὰ κέρας ἑκάτερον ἐκτείναντες  τὴν   φάλαγγα περιΐππευον αὐτοὺς κύκλῳ, καὶ
[3, 10]   ᾄδει. μάτην σοι, θάλασσα,  τὴν   χάριν ὡμολογήσαμεν. μέμφομαί σου τῇ
[3, 6]   γὰρ ἡλικίας εἶχε. προβέβληται δὲ  τὴν   χεῖρα καὶ ἔχει ῥοιὰν ἐπ´
[3, 9]   μεγάλοι μὲν πάντες, μέλανες δὲ  τὴν   χροιάν (οὐ κατὰ τὴν τῶν
[3, 23]   ὡς θεόν, καί μου κατὰ  τὴν   ψυχὴν ἀθρόα κατεχεῖτο ἡδονή. ὡς
[3, 11]   ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ὁδοῦ εἰς  τὴν   ψυχὴν καταρρεῖ καὶ χαλεπώτερον αὐτῆς
[3, 23]   κατέσχεν θάλασσα, ἵνα μὴ  τὴν   ψυχὴν μόνον ἀπολέσῃ, ἀλλὰ καὶ
[3, 14]   γὰρ ψυχὴ μαλαχθεῖσα πρὸς  τὴν   ὧν ἤκουσε λύπην, συνδιατεθεῖσα κατὰ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 24/03/2006